Skip to main content

Full text of "Deipnosophistarum libri quindecim;"

See other formats 


* Ἢ - * ^ d e " . H L j " d s : 
d SEC ae ^j t T acid i at ᾿ 5 t ΓΝ" twr "— «2 á e im Lu J3- 
& - Ξ " τῷ ΕΟ 4 » 3 | A. »/ ᾿ z - 
ΓᾺ "u r 4a is Ὧν *. , i ἥν, - ^2 t 
i ἮΝ EI T oL 
7 dos c e. 
" kj Te Ψ 
ἂν , Y 


" 
Ὺ 
Ld AMOR 


cr HD" pt UM AM. s VUES i4 
d D £. " Ἰ. é , s "4 T £4 ὁ ἢ Υ - d MEN 2 

d» ^ " rt MS I, .« ὃ x9 *jz txt í 

1 2, ἢ ΟΡ "ὁ y Ps » d "XI 


T Ὰ d A δ ,] » 
APP A d ἂν "NE 
... e δ' E "^ y! ha ὦ Pu ᾧ ἢ) "n" rf. 
P" ^H ἢ ᾿ ᾿ ,» t 


e *. 


b εὖ ἃ. 1 ef! z " ^2 - k$- n] La / ; Ψἢ) (E - 
-» » 1 9459 Ar 4 ἧς ui εἰ Ew 2 XE 4," i3 ^ . 2 -— "A ^ 
GUI TS, LIP UT VE ον τ ΤᾺ 
P : ἃ ἐ.. * οἷν u Ne A vw ὦ 


£^ 1 1 “Ὁ Jb : ] A "t " b 
DL PL TC OR ICM RE E CU Ὁ 
; 4^ K 


EÉE- | FT ΤῊΣ ker. ΤῊ Udo air E e ΧΡ 

A866S "Na l P nho^Q n ^ Mic la (C UY 4 
1 | Val $7] : ; 
ANIMADVERSIONES 

IN 4 ; 


ATHENAEI 
DEIPNOSOPHISTAS 


POST 


ISAACUM CASAUBONUM 


CONSCRIPSIT 


IOHANNES SCHWEIGHAEUSER 


ARGENTORATENSIS 
INSTITUTI SCIENTIAR. ET ART. POPULI GALLO - FRANC. SOCIUS 


ANTIQUAR, LITERAR. IN SCHOLA ARGENT. PROF. 


TOMUS QUARTUS. 


ANIMADVERS. IN LIB. VII. ET VIII. 


Doro REAL συ, - πα - τ πασεττ»- τττ-οΌν ---- το carm 


AR 6EN ΤΟΝ ΛΟ 


EX TYPOGRAPHIA SOCIETATIS BIPONTINAE 
ANNO XI. (1803.) 


497 


ANIMADVERSIONES 
IN ATHENAEUM. 


IN LIBRUM SEPTIMUM. 


Ed. Cafaub, 
P* 275 . 


AD CAP. IL 


, 

a E nesórumor δὲ ἤδη τοῦ δείπνου. » Iam Deipno- 
» fophiftae coenam legitimam aggrediuntur , ut diximus quarti 
»libri initio. PrisCES, primi omnium menífae illati , ante 
»alia omnia defcribuntur hoc libro, & magna etiam fe- 
» quentis parte. « CASAUBONUS. — Onmiflo ifto introitu, 
Abbreviator librum hunc ab illis verbis ( lit. b. ) incipit, 
Κλέαρχος, ᾿Αριστοτέλους μαθητής. 

οἱ Κυνικοὶ πάντων μᾶλλον ηὐφραίνοντο. » Verbum εὐφραίς 
γ»»νέσθαι non intellexerunt interpretes. Illi aiunt, quam cae- 
» teri magis laetabantur. | Nempe fic Dalecampius. ] Debe- 
»bant: avidius , quam omnes alii , epulabantur. εὐφραίνεσθαι 
» id effe , ad Suetonium docuimus. « CASAUS. — Eius vide 
Commentar. in Suetonii Iul. Caef. cap. 58. Nihilo minus 
vero fatis effe exiftimavi, fi generali verbo oble&abant 
fee uterer. Confer quae ad Evang. Lucae c. 12, 19. ad- 
notavit Wetftenius. 

λόγοις γὰρ ἑστιᾷ. Vertit DALECAMPIUS: dicend; nam- 
que epulis iu nos accipis. Ádnotavitque in Ora: »λόγοις 
»écTid«. Frequentem Platoni hunc dicendi modum iftic 
» videtur ufurpare. « — Inde CASsAUBONUS: » Perperam 
»emendant interpretes ἑστιᾷς pro écziz , cum ait Cynul- 
»CUS, Ἕως ἡμεῖς δειπγοῦμεν, ὦ Οὐλπιανὲ, λόγοις γὰρ 

«Ἀπἰπιαάν. Vol, IF. Α 3 


4 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 275. 


» ἑστιξί, “προβάλλω σοι. ld eft: Quoniam tibi , Ulpiane, pro à 
» epulis funt. fermones , interea dum nos coenamus , propono ti- 
»bi hanc quaeflüonem. &cri& paffivum effe non animad- 
» verterunt. « 

Φα γήσιω ἑορτὴ, καὶ Φαγησιπόσια. φαγησία δὲ 
" φαγησιποσία, fcribitur in ed. Ven. & Baf. Sed antepena- 
cute fcripta nomina in ed. Caf. & fic puto etiam in ms. 
4. Vide paulo poft ; δὲ quae ad initium capitis fequentis 
adnotavit Caíaubonus. 

Καὶ ὃς, - - - καίτοι ἤδη οὔσης ἑσπέρας" Οὐ συμπερι- 
φέρομαι, 6c.- » Seriem orationis mire pervertunt iidem in- 
» terpretes, &, quae au&or facit loqui Cynulcum, ipfi 
» nullo iure tribuunt Ulpiano. « [ Immo, vice verfa, quae 
Ulpianum loquentem facit Athenaeus, ea Cyaulco tribue- 
rat DALECAMPIUS, fic convertens iftum locum: Zaefi- 
tan$ ille, (Ulpianus, ) ur pueri patinas circumférre define 
rent, iufft. Atqui tametft iam ve[pera fit, inquit. Cynulcus , 
non tamen , o vir fapienti//ime , cum his circumagor: itaque 
hoc ut explices tam e(l. tempefllvum , quo. fuavius ac libentius 
coenes : vel , fi gratiam habiturus es, cum id te docuero , ego 
dicam. ] » Quaeftio proponitur Ulpiano haec a Cynulco: 
» Παρὰ τίνι εἴρηται Φαγήσια ξορτὴ, ἢ Φωγησιπόσια; Quum 
»nihil veniret in mentem Ulpiano «uod refponderet, pri- 
» mum circumlationem ciborum inhibet , ut fine fraude fua re- 
» vocare in memoriam poffet quod legerat olim. Deinde, 
» cum interie&à modici temporis moráà nihil ei fuccurreret , 
» Οὐ συμπεριφέρομαι, ait, ὦ σοφώτατε. Id eft: Non con- 
» cedo tibi , o Cyfulce , quod a me petis. Significat , elegantiffi- 
»mo loquendi genere ufus, fe, quo vocaretur a Cynulco , 
»non venturum ; neque fatisfadurum propofitae ab illo 
»quaeftioni. Invitati ad convivium, fi vocationem ad- 
» mittebant, cenfenfum verbo συμπεριφέρομαι indicabant : 
» fin ituri non effent, οὐ συμπεριφέρομαι Ynquiebant ; quod 
» erat dicere, zz ibo quo me vocas , & , ut Xenophon loqui- 
»tuür, παραιτοῦμαι τὴν κλῆσιν.  Ufum hunc iflius verbi, 
»nemini'adhuc (opinor) adnotatum, expofuimus libro 
»IV. cap. xxvI1.' [ Vide ad V. 177. d. Animadv. Vol. III. 
» pag. 20íqq. ] Dalecampius, eà voce non intellect, ab- 
Ȓurda multa hic commifit. Sed ipfa auctoris verba infpi- 
» Ciamus. Καὶ ὃς ἀπορηθεὶς, ἐπισχεῖν Te κελεύσας τοὺς "rai- 
» δας τὴν περιφορὰν, καίτοι ἤδη οὔσης ἑσπέρας. Omnia 
»haec Athenaeus ex perfona fua de ὕ]ρίαπο, Cum iU, 


p.275. IN LIB. VIL CAP. L ς 


» ait, Aaeftffet aqua , iuffi[fetque pueros , ut deft[lerent cibos cir- 
» cumferre, licet iam. advefperafcebat. Sequuntur ipfius UI- 
b »piani verba: Οὐ συμπεριφέρομαν, ὦ σοφώτατε. ὥστε λέ- 
»'yetV σοι καιρὸς, ἵνα μᾶλλον καὶ δειπνήσης ἥδιον. Deeft 
»verbum φησὶ, poft οὐ συμπεριφέρομωι. Malim etiam ἵνώ 
»καὶ μᾶλλον δεῖπν. Non exorari me βπαπι, inquit , νὶγ΄. 
» fapientil/ime : itaque lam accinge ipfe te ad dicendum , ut eo 
» magis & lubentius coenes. Subiicitur. Cynulci refponfum 
»usque ad illa, Θαυμασάντων δὲ πάντων τὸ εὐπαίδευτον 
» ToU Κυνούλκου. « CASAUBONUS. — Verbum φησὶ per(ae- 
pe apud Noftrum fimilima ratione fubintelligendum 
omittitur. ἵνα [4&AAoY χ αὶ legas, an ἵνα xal pa A- 
Aov,perinde effe videtur. Sed, adverbio μῶώλλον ea- ne 
vis ἢ. l.infit, quam latina voce agis Cafaubonus, nos 
voce copiofius expreffimus , id quidem addubitari haud im- 
merito potuerit. Rectius enim fortaíIe fuerit, fi ( ftru&urà 
verborum in. hunc modum conceptà, ἵνα καὶ δειπσγήσῃς 
μᾶλλον ἥδιον ) vocem μᾶλλον cum comparativo ἥδιον iun- 
&am intelligas, eàdem ratione quam ad III. $81. c. obfer- 
vavimus ; de ταὶ & Vigerus in [diotifm, Graec. monuit , 
cap. ΝΠ. feCt. 8. reg. 3. Quae ratio non mere pleonaftica 
eft, fed fimilem aliquam vim comparativo addere videtur 
atque illam, quam adverbiis multo vel Jonge exprimere la- 
tine licet; aut certe facit, ut paulo longius immoretur le- 
€tor ei.notioni, quae per vocem in comparativo pofitam 
effertur ; quo patto hic verba ifta ἵνα καὶ μᾶλλον ἥδιον. 
fere cum Dalecampio, haud abfurde reddideris, quo et- 
lam fuavius & libentius. Verbum συμπεριφέρομαι eis in lo- 
| €is, ubi de homine ad coenam vocato dicitur, ex gene- 
rali illo & fatis pervulgato ufu interpretandum éft, quo 
adfentiri , adnuere , obfequi , fignificat , & ad voluntatem al- 
terius (8 adcommodare: de quo ufu confuli poteft Index no- 
fter Graecitatis Epicteteae , & Adnot. ad. Epicteti Differt. 
IIl. 14, 7. Cui notioni ha&enus hic locus effe poteft , 
ut hoc dixiffe intelligatur Ulpianus: Τὰ me invitas , ut fer- 
monibus utar pro epulis: non. obfequor tibt $ non. accipio. con- 
ditionem. Sit penes eruditum le&orem iudicium, iíta - ne 
interpretatio potior videatuz, an illa quà nos in fubie- 
Ga ^nm Latina verfione ufi fumus, cum Non recordor 
fcripfimus; pro quo perinde, Voz habeo compertum, po- 
nere potueramus, Valet enim idem verbum συμπεριφέρο- 
Wes euam, ante 6 cogitatione. adfequor , Tec€ , nOyl, 


6 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . 374. 


compertum habeo : quem verbi ufum frequentem apud Po- b 
lybium olim obfervavimus. Caeterum, ut quavis occa- 
fone folet, fic & hic in verbo ifto ludit Au&or nofter, 
ícilicet aliam quamdam eiusdem verbi ambiguitatem fpe- 
€tans. Etenim manifeftum videtur, verbum illud nunc po- 
tiffimum ab eo hic effe adhibitum , quoniam modo prae- 
ceffr vocabulum περιφορὰ, ab eodem verbo περιφέρειν de- 
rivatum ; fed longe alia notione, de ciborum circumiatione , 
ibi ufurpatum. Circumlationem autem ciborum inhibere pueros 
iufferat Ulpianus , non tam (puto) eà cauffá, quo com- 
modius in memoriam revocare poffet ( ut ftatuit Cafau- 
bonus) quae olim legiffet , quam ut /Zentium effet & otium, 
quo exaudiri poffent ea quae fuper quaeftione a Cynul- 
co propofita disputanda forent ab uno aut altero Deipno- 
fophiftarum. Itaque videndum, ne in ipfa illa verbi am- 
biguitáte fimul ludere fuo quodam more voluerit Athe- 
naeus, quafi uno verbo fimul duas res, aut etiam tres, 
dixifíet Ulpianus: zon tibi morem geram ; five , non recordor ; 
δι, non patior. ut fiat circumlatio , fed. filentiuum & audientiam 
tibi paro praefloque. — Mox , quod ait ὥστε λέγειν σοὶ και-- 
ps, pro ὥστε per operarum errorem ὥς xe expreffum eft 
in ed. Caf. 2. & 4. | 
Κλέαρχος - - - ἐν TO προτέρῳ περὶ Γραφῶν. Ad 
vulgatam hoc loco olim ícripturam Περι γρὼ ov, ad- 
notavit CASAUBONUS : » Legitur alibi [ nempe, XIV. 
»648.f.] περὶ Γραφῶν, quod arridet magis. Sic alii 
»multi de Pi&ura libros ediderant. Antigonum & Xeno- 
»cratem laudat Plinius lib. XXXV. cap. το. [ fe&t. 36. 
»num.$.] Nifi tamen verum eft περὶ T píqov: nam 
»ex libro Clearchi ne Griphis multa etiam alibi recitan- 
» »tur Athenaeo. vide lib. X. [ pag. 448. c. ] Libro XIV. 
» Παραγραφῶν infcribuntur hi libri, ut puto , mendofe. « 
— Nihil hic, quod fciam, mutant veteres membranae, 
Sed lib. XIV. pag. 620. c. ubi in ed. Ven. Baf. & Caf. 1. 
ἐν τῷ προτέρῳ Παραγράφων legitur, in ed. Caf. 2. & 4. ve- 
ΤῸ ἐν τῷ προτέρῳ Παρωγραφῶν., ibi perífpicue membranae 
4A. περὶ Τραφῶν exhibent, quemadmodum XIV. 648. 
f. in libris omnibus fcribitur: quam fcripturam adeo hic 
quoque recipiendam putavi. Sin Παραγραφῶν aut IIapa- 
γράφων darent libri veteres, fufpicari licuiffet, totum il- 
lud Clearchi opus per breves :zulos vel paragraphos fuifie 
diftributum , indeque inícriptionem illam in fronte getfif- 


p. 275. IN LIB. VII. CAP. I. 7 


b fe. Illorum titulorum vel paragraphorum exemplum ha- 
bituri eramus in eis ipfis verbis, quae mox adferuntur. 
κρατῶ γὰρ καὶ τῆς λέξεως, διὰ τὸ σφόδρα μοι εἰναι 
σροσφιλῆ. AdieCtivum προσφιλῆ referendum videri pote- 
rat ad τὴν λέξιν: quoniam mihi percara funt verba ; nempe 
ri vocabula φαγήσιω & φαγησιπόσια, quaeve de illis 
cripferat Clearchus. Sed, quoniam perparum eft quod de 
his feftis fcripfit. Clearchus , certe quod ex eius libro pro- 
fert Cynulcus, re&ius videtur Epitomator fecif[e, ad 
ipfum Clearchum referens. Sic enim diferte fcribit ille, διὰ 
τὸ σφόδρα μοι εἶναι προσφιλῆ τὸν Κλέαρχον: fic & Eu- 
ftathius ad Odyff. 4". pag. 759 , 1. ubi verba ifta ex Athe- 
naei Epitoma recitavit. 
Φιγήσια" οἱ δὲ Φαγησιπύσιω &c. » Clearchi locus, ut 
» eft editus, fenfum nullum habet. Φαγήσια, οἱ δὲ ΦαγΎ"»- 
υσιπύόσια, προσωγορεύουσι τὴν ἑορτήν. ἐξέλιπε δὲ αὕτη, 
» καθάπερ ἣ τῶν ῥωψῳδῶν ἣν ἦγον κατὰ τὴν τῶν Διονυσίων, 
»éy ἡ παριόντες ἕκαστοι τῶν δεῶν οἷον τιμὴν ἀπετέ- 
»»λοὺν τὴν ῥαψῳδίαν. Dalecampius fcripfit ἑκάστοις: α 
[nempe hoc in verfione expreffit: ] »idque reperimus 
win Epitoma ; ubi eft etiam παρόντες pro παριόντες: Gc 
» καὶ n τῶν Διονυσίων, mutatà diftin&ione, pro κατὰ τὴν 
»T7O0Vy Atv. Placebat nobis τῷ Θεῷ ícribi; caeterorum 
»nil mutari, Senfum hunc eliciebamus : PAagefforum fz- 
» lum. celebrari defüit, ut 6 rhapfodorum : quod per Baccha- 
»nalia agitabant. m eo feflo flatuam dei ( Baccin nempe) 
» praetereuntes fenguli rhapfodi werfus recitabant , atque hoc. ilii 
»quafi honorarium pendebant. « CASAUBONUS. — Φαγησία 
&. Φαγησιποσία habent ed. Ven. δὲ Baí. cum ms. A4. & 
Φαγησία habet etiam ms. Ep. At, antepenacute Φαγήσιω 
δὲ Φαγησιπόσια (quemadmodum Cafaubonus edidit) ícri- 
ptum oportuiffe, cum ufus Graecorum in feftorum no- 
minibus docet, tum. etiam ipfa orationis conftru&dio; nift 
«um msto. Epit. φαγησιποσίων malueris, quod non probo. 
Caeterum vocabulum Φαγήσεα poffis perinde vel in no- 
minativo vel in accufativo cafu pofitum intelligere. Si in 
nominativo: veluti in plurium aliorum feftorum recen(u 
nominatum fuerit hoc ipfum; de quo nihil. praeterea ad- 
notaverit Clearchus, nifi quod aZud eiusdem nomen com- 
memoraverit, & obfoletum fua aetate feflum dixerit. Et fic 
accipiendum id vocabulum. fuerit, fi poft illud. cum. edi- 
tis & msto Α΄. interpungas , reliqua — (οἱ δὲ φεύχη- 


8 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 276. 


σιπόσιω προσαγορεύουσι τὴν ἑορτὴν ) uno tenore absque di- 
fün&ione ícribas: quam in partem haud dubie accepit 
Epitomator, ita (cribens: Φαγησία. οἱ δὲ, Φαγησιποσίαν 
προσαγορεύουσι τὴν ξυρτήν. Sin ita diftinguas verba , quem- 
admodum in Animadverfionibus fecit Cafaubonus, quar- 
tus erit. cafus: & fic intelligenda Clearchi verba, ac fi 
dixiffet, Προσωγορεύουσι τὴν ἑορτὴν Φαγήσιω" oi δὲ Φαγη- 
σιπόσιω. 1d eft, Feflumillud Phagefía vocant , alii vero Pha- 
gc/pofría. Quae fi valet rario, intelbgendum fuerit, prae- 
mififíe Clearchum defcriptionem aliquam huius fefti, ( omif- 
fam hic ab Athenaeo,) & tum demum zorez illius declae 
raffe. Quod deinde, ubi de R/apfodorum feflo agitur, pro 
ἕκαστοι τῶν SeQv, quod eft in vetuílis membranis, 
ἑκάστοις τῶν δεῶν Ícripfit Epitomator, id homo haud 
indo&us , quum mendofam effe veterum exemplarium fcri- 
pturam intellexiffet, fua ex coniectura ita. correxiffe vi- 
detur: quam quidem coniecturam merito improbavit Ca- 
faubonus, τῷ S$e9 praeferens, nempe τῷ Διονύσῳ. Cum 
eodem Cafaubono probavimus nos verbum παριόντες, 
quod cum. editis tenent veteres membranae : fed non tam 
praetereuntes , quam prodeuntes , in medium prodeuntes , inter- 
pretandum putavimus. 

Mox: » Cum ait, καὶ τὸ βιβλίον κεκτημένος οὐ φθονήσω, 
» fignificat fe po[idere librum Clearchi. κεκτημένος valet, qui 
»»παξίμς fim 6 penes me habeam ; non, [ut Dalec. accepe- 
»rat,] cum na(fus fuero. « CASAUB. 

Ad fequentia verba, quae fic olim legebantur , καὶ γὰρ 
Καλλίαν ἱστορεῖ τὸν ᾿Αθηναῖον γραμματικὸν συνθεῖναι 
σρωγῳδίαν. ἀφ᾽ ἧς ποιήσαι τὰ μέλη καὶ τὴν διάθεσιν Εὐ- 
ριπίδην ἐν Μηδείῳφ,, καὶ Σοφοκλέω Thy Οἰδίσουν : haec ad. , 
notavit CASAUBONUS: »Callas ile, a quo dicitur Euri- 
»pides quaedam fumfiíle, haud ício an ahus fit a Callia 
» Comico, ex cuius fabulis transtuliffe quaedam Menan- 
»drum in fuas obíervat Clemens Alexandrinus. De eo 
» Suidas. « — Clementem vide Stromat. libro VI. p. 745. 
ed. Potteri; Suidam vero, in Καλλίως ᾿Αθηναῖος κωμικὸς, 
Et Cal/ias quidem Jfthenienfis Comicus , fatis notus: Gra m- 
maticum Calllam non modo novit nemo; fed, qua ae- 
tate vixit is Callias, de quo hic agitur, nec dum ne no- 
men quidem Grammaticorum , quatenus. do&orum homi- 
num £enus aliquod ita olim adpellatum eft, exauditum 
erat. Ipfum autem hunc Calliam AtAenienfém, qui Sopho- 


/ 


p. 276. IN LIB. VII. CAP. II. 9 


aclem δὲ Euripidem aetate nonnihil anteceffit, ( quem non 
eít cur dubitemus eumdem fuifTe cum Comico Callia ) fa- 
bulam edidiffe docet Athenaeus (lib. X. p. 453. c. ) Γρώμ- 
ματικὴν Seopiar dictam, id eft, rtem legendi. fcribendique ; 
quo e Calliae dramate ibidem , (lit.e.) pariter atque hic, 
& Euripidem , ait , Medeae fuae qum argumentum , tum car- 
minis genus adoptaíle, & Sophoclem in. Oedipode nefcio 
quid efle 1mitatum; quae cuiusmodi fint, cum ad illum 
locum accefferimus, disquiremus. Interim illud denique 
teneamus, eamdem Calliae fabulam ab eodem noftro Athe- 
naeo diferte etiam Γραμματικὴν τρωγῳδίων ( quafi liera- 
tam Tragoediam , five. Grammaticam Tragoediam malueris ) 
adpellari eodem libro X. pag. 448. b. Quae qui confide. 
raverit, non dubitabit. recte a nobis hoc loco, licet edi- 
tam olim fcripturam teneant ambo noftri veteres codices, 
Γραμματικὴν pro γραμματικὸν fuiffe reftitutum, 


AD CAP. II 


— Λαγυνοφόρια. Cum & hic, & paulo poft, λαγηνος- 
φορία Ícriptum eflet in editis, adnotavit CASAUBONUS: 
»Scribo A«ynvopópia. Neque laudo Euftathium ὃς Ab- 
» breviatorem, qui pro eo quod in noftris libris fcriptum 
» Φωγήσια. ἑορτὴ & Φαγησιπόσια.. ipfi fcribunt Φαγησία, 
»& Φαγησιποσία. « — De terminatione vocis ex ms. 4. 
nil adnotátum : Epitom;ator vero rurfus haud dubie pena- 
cutà ufus eft, fic fcribens: Ἐρατοσθένης φησὶν , ἐν ᾿Αλεξζ- 
yd pea, λα γυνοφορίωαν ἕορτήν τινώ τῷ Διονύσῳ ἄγεσθαι" ἐν 
ἢ τὰ κομισθέντω δειπνοῦσι κατακλιθέντες &c. Quum vero 
fecunda vocabuli fyllaba per ἡ ἰοτῖρτα effet in editis, A«- 
y nvodopía,, & paulo poft in ed. Caf. χαγήνου etiam pro λε- 
γύνου eflet fcriptum , ex hoc ipfo loco probatum ivit Tou- 
PIUS in Animadv. in Schol. ad Theocr. Idyll. X. 15. pag. 
217. quod Attici λώγυνον, id Alexandrinos λάγηνον vo- 
cafle. Ac reperitur quidem paflim & alibi apud nonnullos 
auctores ifta fcriptura A4 vos per » , in editis certe libris: 
& , per » efferri olim folitam effe a Graecorum noanullis 
vocem illam, arguere videtur latinum vocabulum /agena : 
fed ignorant eam fcripturam cum veteres Grammatici, 
tum probatiflimi quique fcripti libri. Athenaei quidem co- 
dices, quibus uti nobis licuit, conftanter per v efferunt 
illud vocabulum , cum hoc loco, tumalibi, veluti X. 422. 


10 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 276. 


c. d. & XI. 433. b. c. d. e. Confer Suidam, & Moerin p. 
246. ibique notata. In fefti nomine autem probavi Ca(au- 
bonum, terminationem pluralis numeri commendantem.- 

Πτολεμαίου κτίζοντος ἑορτὴν καὶ SuciQv παντοδαπῶν *yé- b 
yn. » Videamus quid appellet Eratofthenes κτίζειν ἑορτήν. 
» Feflum inflituere ine dubio fignificat hoc loquendi genus: 
» ficut latini fuum condere ufurpant. « CASAUBONUS. —- 
Mox, ubi legitur vulgo καὶ μάλιστω “περὶ τὸν Διόνυσον, 
probabiliter corrigit Tou? 1. c. καὶ μάλιστα τὰ περὶ τὸν 
Διονυσ. — Din , ubi legitur τοὺς σαλλοὺς, adnotavit Brun- 
ckius & Villebrunius, in. ms. Parif. £. fuperfcriptà literà 
Φ indicari alam fcripturam , φάλλους, 

τὰ κομισθέντα αὐτοῖς δειπνοῦσι. » Corruptum eft Pto- 
» lemaei refponfum ad fororem. « [ At, non Ptolemaeus 
refpondet, fed διϑαλλοφύρος.  » Vocatur, ait, Aoc feflum 
» Lagenophoria , καὶ τὰ κομισθέντει αὐτοῖς. οἵ [| ic nempe 
» legebatur in editis] f'evrvoUss κατακλιθέντες ἐπὶ στιβάώ- 
»dov. Lege, καὶ τὰ κομισθέντα ἕκαστοι δειπνοῦσι, vel 
»hoc modo, τὰ κομισθέντα αὐτοῖς ἰδίᾳ δειπνοῦσι. Sic 
» ftatim, ἐξ ἰδίας ἕκαστος λωγήνου πίνουσιν : & paulo poft, 
» εὐωχ οὔνται κατ᾽ ἰδίαν. « CASAUBONUS. — τὰ κομισθέντα 
εἰὐτοῖς αὐτοὶ δειπνοῦσι corrigebat Tovp l.c. At brevius 
etiam rem conficiunt msst libri, importunam voculam 
ei prorfus ignorantes: nam in £Zpit. quidem fcribitur , τὰ 
κομισθέντα δειπνοῦσι: in ms. 4. & B. vero, τὰ κομισθέντα 
αὐτοῖς δειπνοῦσι. Mox , quod λαγήνου legitur in ed. 
Caf. id ex ipfius Cafauboni auctoritate faftum: fuperio- 
res editiones cum msstis λα γύνου tenebant, de quo 
paulo ante dictum. — Scripturam zap' αὐτῶν cum edi- 
tis praefert ms. Ep. σαρ᾽ αὑτῶν habet. ms. .4. quod per- 
inde eft: utrumque idem valet ac παρ᾽ ἑαυτῶν, id eft: de 
fuo , vel domo fua. | 

ἐμβλέψασα πρὸς ἡμᾶς. » Ex eo quod ait, ἐμβλέψασα 
νη» πρὸς ἡμᾶς. nempe regina Arfinoée, paret defcriptum eo 
»lbro fuiffe ab Eratofthene vel fuum vel alius cuiusdam 
»cum Arfinoa colloquium. « CASAUBONUS. — Equidem 
intellexeram , Eratofthenem ( aut eum, quem is hoc loco 
loquentem inducit) in comitatu fuiffe reginae, cum pom- 
pam huius fefti illa fpe&aret. In libro autem, 247/inoé in- 
Ícripto, probabile eft, plurima ad vitam & ingenium 
moresque illius Reginae fpectantia complexum fuiíle au- 
Gorem., | 


4-— 


c 


p. 276. IN LIB. VII. CAP. 11, II 


συνοίκιά, γ᾽, ἔφη, ταῦτα ῥυπαρά. » Συνοίκιω vocant 
» Graeci τὰ πλείονα épée Tis, utinterpretatur Hefychius: 
» locum intelligens udi plures feparatim habitant. lta etiam 
»nomen συνοικίαν exponit Aeíchines orator. Hic vero Ar- 
»ínoa nominat cvvoíxie , contubernia epulas agitantium. « 
CasAUE. — Confer quae ad Aefchinem notarunt Mark- 
land & Taylor, pag. 129. ed. Reisk. 

ἀνάγκη γὰρ 6c. » Elegans eft in Arfinoae verbis figu- 
»ra, quae πρὺς τὸ σημειινόμενον [ad fenfum , non ad lite- 
»ram ] dicitur. ᾿Ανάγκη, ait, τὴν σύνοδον γίνεσθαι ( vide- 
»licet ρυπαράν : & fortaffe id verbum deeít:) σαμμι- 
»'yoUs ὄχλου δοίνην ἕωλον καὶ οὐδαμῶς εὐπρεπὴ παρωτι- 
» θεμένων. pro erapevrie[sévou : ut ὡς φώσαν n πληθύς : [ liad. 
»[.278.]| Turba ruunt in me: & in Achaei veríu paul- 
»lo poft, [ pag. 277. b. ] πολὺς ὅμιλος χρωίνοντες. Puti- 


.»dum eft deliberare, an legendum fit Scívm «ἴολον pro 


» ἕωλον. « [ Quod fecerat Dalecampius , utrumque (ut ait) 
reddens, warias epulas rancidasque,] » Nam imperitiffimus 
» Graeci fermonis fuerit, cui perfuaderi potuerit, vel to- 
»lerabilem effe eam coniecturam. £eAov Sofrny vocat da- 
»pes pridianas. Axionicus in Chalcidico: [apud Athen. 
VI. 240. b. ] ͵ 

»Γλαύκου βεβρωκὼς τέμαωχος ἑφθὸν τήμερον, 

»» αὔριον ἕωλον τοῦτ᾽ ἰδὼν | immo ἔχων ] οὐκ ἄχθομαις 
» Vituperantur utplurimum ἕωλοι. cibi: quamquam me- 
»mini, Hippocratem in libro περὶ Παθῶν praecipere quis 
» busdam aegris, ut utantur cibis ἑώλοις καὶ ^v» poici. «t 
CASAUBONUS. —  Cibos ξώλους, id eft, Aeflermos vel pri- 
dianos , dixiffe Graecos pro rancidis aut putidis , eamdem- 
que inde notionem eiusdem vocabuli ad alias quoque res 
putidas aut vetu[late obfoletas fuifle translatam , pervulgatum 
eft. Ad priora verba, ἀνώγκη γὰρ τὴν σύνοδον γίνεσθαι, 
haec adnotavit doCtifimus ConAv: » Putat Cafaubonus, 
»fubaudiri ex praecedentibus vocabulum pvzapáy. Ellipfis 
»durior: malim legere; ἀνάγκη γὰρ τοιωύτην τὴν 
» σύνοδον γίνεσθαι : nam neceffe eft , conventum illum talem 
» (i.e. purapày) fieri &c. Poteft & brevius fine articulo 
»legi: ἀνάγκη γὰρ T o1e 0 TV V σύνοδον γίνεσθαι. « — Mi- 
hi nihil defiderari videbatur. Graeca ad verbum latine fic 
interpretaberis: Aeceffe efl enim e[fe id convivium ( hoc enim 
fonat vox σύνοδος: vide IV. 149. b. 186. a. & 210. f.) 
promifcuae turbae hominum, quibus rancidum adponitur epulum 


12 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 276. 


minimeque decorum. erapevribeot , adpono mihi, adponendum c 
miht curo , rnihi adponitur cibus. conf. III. 144. e. & f. & Xe- 
noph. Cyrop. VIIL 6, 12. 

καθάπερ ἐν τοῖς Χουσίν. De Athenienfium fefto, quod 
Χύες dicebatur, nonnulla huc fpe&antia reperies apud 
Nofltrum, lib. X. pag. 437. 


AD CAP. IIL. 


Εἴτα πῶς δειπνήσομεν &c.. » Selige ve&e Id nrsTOPH A- 

»NIS verba, immixta fuis ab auctore. Sunt autem ifta : 
» —— Εἶτα "ros δειπνήσομεν 
»τοσαῦτα δεῖπνα; ἴσως dix νυκτός. 

» Àt quae putarunt Comici effe interpretes , Athenaei funt; 
»grammatice explicantis phrafin Ariftophanis, διὰ vv- 
»zTós. A, perinde effe ac f£ dixiffet poeta δι᾽ ὅλης νυκτός. d 
»Sic dicimus διὰ βίου, pro dv ὅλου βίου δὲ (ut expli- 
»cat Hefychius) διὰ παντὸς ἀεί. Latini fimiliter , aezatem ; 
» pro, per omnem aetatem. Plautus: J4etatem velim fervi- 
»re, Libanum ut conveniam modo. Libro nono fic. exponi- 
» mus δὲ ἐνιαυτοῦ, toto anno. Facit huc 'Harpocrationis ob- 
»fervatio, Avi ἐνιαυτοῦ. ἀντὶ ToU, di ὅλου TOU ἐνιαυ- 
ἡ» τοῦ. ᾿Αντιφῶν, περὶ τοῦ Λινδίων φόρου. Τηλεκλείδης d", ἐν 
»τῷ Πρυτανείῳ, δι’ ἡμέρας εἶπεν, ἂντὶ τοῦ, δι᾿ ὅλης 
»τῆς ἡμέρας. « CASAUBONUS. — Quaenam fuerint ipfa 
Ariftophanis verba, praeter ifta duo, διὼ vuxros , certo 
definiri nequit. Confer BRuNcK11 Fragmenta Ariftoph. p. 
216. num, 2. qui quod ait, in Regio Athenaei codice (eo 
quem nos Parif. B. indigetare folemus) ΕἾ τὰ σῶς fcribi, 
non, ut vulgo, Εἴ ves: in(pexerat ille unam editionem 
Ca(auboni fecundam, in qua (itemque in tertia) temere 
εἴ "ros expreffum , pro eizz ves, quod cum msstis recte 
tenent fuperiores editiones. Pro eis omnibus, quae hic 
in pleniore opere usque ad illa verba, dv ὅλῆς νυχτὺς, 
leguntur, Epitome nonnifi haec habet: Ὅτι τὸ διὰ γυκτὺς 
σον Τῷ δι᾿ Ὁλήῆς νυκτός, Poft τοσαῦτω δεῖπνα non diftin- 
guebatur oratio in editis: recte autem interpungitur in 
ms. 4. Commode vero in editis legitur ὃ χαρίεις "Apig Too. 
ubi articulus deeft membranis. 

ὡς καὶ τὸ μηρικὸν ἔχει, - - διὼ μήλων, ἀντὶ, διὰ 
"AVTOV τῶν μήλων, ὥς. Cum verbaifta, ἀντὶ διὰ v. 7. 
μήλων, ignorarent editi libri, adnotavit CASAUBONUS: 


p. 276. IN LIB. VIT. CAP. III. 13 


»Homerico teftimonio, quo probatur nominis ὅλος elli- 
»pís, τανυσσάμενος διὰ μήλων, Epitome interpretamen- 
»tum adiicit, ἀντὶ τοῦ διὰ πάντων τῶν μήλων : quae eft 
[ voluit puto, quae eft etiam, ve/ , quae verba leguntur & 
» apud Éotarium. «— Homericus verfus eft ex Οὐν τ, i', 
299. Interpretamentum autem iftud, quod ait Ca(íaubo- 
nus, non modo in Epitoma adiectum eft, unde illud re- 
petiit Euftathius in Comment. ad praedi&ta poétae verba, 
pag. 357. l. 11. verum etiam in ms. .4. pari modo legitur ; 
temere a iunioribus librariis five a primo editore omiffum. 
᾿Ωφελιμώτερά ἐστι, - - τὰ νυκτερινὰ δεῖπνα. Tb γὰρ 
τῆς σελήνης ἄστρον &c.. »Ἐχ verbis Ariftophanis, δειπνή- 
»»σομεν διὰ νυκτὸς, occafionem fumit Daphnus medicus 
»aliquid de coenae tempore dicendi, Ait igitur, conduci- 
» lilius effe noctu coenare quam interdiu. Cauflam affert fuae 
»opinionis, quia Lunae fidus concotlioni aptius fít, ut quod 
»vin habeat putrefaciendi.. Nam , inquit, xoà σήψιν ἣ πέ- 
»4s. Deinde exemplis duobus docet, Zunam effe ewri- 
» χήν : quod carnes vitlimarum no&u mattatarum facilius cor- 
e »rumpantur ; itemque ligna illa quae Luna lucente fuerint caefa. 
» Poftremo argumentatione a fimili du&à probat iuvari 
» conco&tionem a Luna : quoniam, καὶ τῶν καρπῶν ci πλεῖ- 
»στοι πρὸς Tb σελήνιον πεπαίνονται : fru&luum. plurimi. ad 
» Lunae lumen maturefcunt. Verum quidem eft, lucente Lu- 
»na faciliorem effe viam ad putrefa&tionem, cum reddat 
»ipía sérem. calidum atque humidum; quod temperamen- 
»tuní eft maxime σηποποιόν. Sed concocfionem cum purre- 
» fatttone male confundit Daphnus, five potius Athenaeus; 
»quem faepe fumus experti philologiae, quam philofo- 
» phiae facris, aufpicatius initiatum. Antiquiffimi philofo- 
» phi ita fentiebant. Plutarchus [in Quaeftionib. Natural. 
» Opp. T. 11. pag. 912. ed. Francof. ] 'H πέψις ἔοικεν εἶναι 
»cis , ὡς Ἐμπεδοκλῆς μαρτυρεῖ, λέγων" 
» Οἶνος ἀπὸ φλοιοῦ πέλεται, σωπὲν ἐν ξύλῳ ὕϑωρ. 
» ÁAppellat Empedocles aquam putrefa&fam , vitis fuccum 
» poftquam conco&tum eft, & ad maturitatem pervenit. 
»Sic ἄσηπτον ponebant pro ἄπεπτον, ut docet Galenus 
»fexto Commentario in primum Aphorifmorum. At, effe 
» diverfa eni» & πέψιν, nemo iam ignorat ex disputa- 
» tiohibus quà philofophorum, quà medicorum. Lege Ari- 
Ȓtotelem in quarto Metereologico, & Galenum pe Fa- 
»cultatibus naturalibus libro fecundo. Duodecimo vero 


14 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.276. 


» Primae Philofophiae, de discrimine inter haec duo, (unt e 
» haec notatu digniffima verba: 'H σῆψις, ait , καὶ τὸ ση- 
» 7T , περίττωμα τοῦ "regüévros ἐστί, Sed ob(ervemus 
»au&oris noftri verba. Neque enim dixit , conco&ionem ci- 
» borum e[fe aiv, fed fieri κατὰ σήψιν, Etiam Peripatetici 
» faciunt haec affinia. Olympiodorus, quo loco explicat, 
»quid inter illa fit differentiae : Λέγομεν [ inquit ] πρῶτον 
» du 8 πέψις. ἀλλὰ πρὸς τὴν ἡμῶν χρῆσιν λέγομεν αὐτὴν 
"»» πέψιν" ἐπεὶ ὅσον "pb τὸ πεττόμενον. σήψις ἐστί. Le- 
»guntur haec in Commentariis ad quartum Meteorolog. 
» Nemo negaverit, prima verba longioris periodi fruftum 
»efle. Lego ac fuppleo: λέγομεν πρῶτον, ὅτι ἣ πέψις ToU 
»πεττομένου οὐκ ἐστὶ πέψις, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἡμῶν &c. 
» Hoc eít: Co&io non efl eius quod coquitur co&fio: fed nos 
»ratione ufus noflri eam vocamus co&ionem: nam eius quidem 
»refpe&tu quod coquitur , putrefatlio efl.« CASAUBONUS. — 
Ad ifta Noftri verba, Τὸ γὰρ τῆς σελήνης ἄστρον πρὸς τὰς 
τῆς τροφῆς ἁρμόττει πέψεις, σηπτικὸν ὑπάρχον : haec ad- 
notavit tam Medicae artis, quam Graecae omnis antiqui- 
tatis peritifimus ConAv: »Haec Daphnus medicus ex 
» veterum Medicorum dogmatibus promit. Auctor libri 
» De Infomniis, qui inter Hippocraus opera extat , influ- 
»xum Lunae in ventriculum , praecipuum digeftionis or- 
»ganum, ita expreffit: Ἄστρων μὲν οὖν ἣ ἔξω περίοδος. 
»» ἡλίου δὲ ἡ μέση, σελήνης δὲ n πρὸς τὰ κοῖλα. T. I. pag. 
» 63 5. Edit. v. d. Lind. Ubi per κοῖλα intelligit ipfum ven- 
» triculum , κοιλίαν vocatum 5 ut clare paret ex fequenti- 
»bus. Confer & Plutarchum, pe Facie in orbe Lunae, T. 
» IX. p. 668. edit. Reisk. « — Apud eumdem Plutarchum, 
Sympofiacor. libro III. cap. ro. agitatur Quaeftio, cum 
his quae differentem Daphnum facit Athenaeus coniuncta: 
Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην, ἣ τὸν 
ἥλιον, Cur carnes magis fub Lunam putrefcant , quam fub 80- 
lem ? Denique de hoc Athenaei loco, fi tanti. videtur, 
conferenda quae disputavit LISTERUS ad Apicium, pag. 
247. Quod ícripfimus τὸ γὰρ τῇς σελήνης ἄστρον, arti- 
culum τῆς), qui aberat editis, dederunt ambo noftri codi- 
ces mssti. 


UA D''EWT CPV " 


TOV παρεσχενάσμ. καὶ αἰεὶ πωρασκευαζ. Scripturam 


p. 276. IN LIB, VII. CAP. IV. I5 


Ε αἰεὶ, pro ἀεὶ, quod erat in editis, adoptavimus ex 
membr. 4A. 

Introitufn huius capitis fuo more omittens Epitomator, 
ab his verbis incipit , Ὅτι πάντων τῶν προσοψημάτων 5] oy 
καλουμένων, ἐξενίκησεν ὃ ἰχθῦς ὥς. Ad quae fpectat CA- 
SAUBONI Ánimadverfio haec: »Rite & ordine fecit A- 
»thenaeus, cum libro hoc tractaturus pe PrisciBus, de 
» communi omnium appellatione initio quaedam propo- 
Ȓuit. Docet igitur nos ifto loco, pifces vulgo dicfos etam 
»oa. Omnia opfonia , inquit , ὄψα appellantur : fed ex om-. 
»nibus folus pifcis obtinuit tandem , ut, ὄψον fimpliciter cum 
»diciur, piscis intelligatur. Antiquioribus Graecis & 
»ódor & σπρροσόψημα non aliud figni&cabant , quam σροσ- 
»φάγιον : id eft, quidquid ad panem adhibetur, ut vertit 
» Cicero apud Xenophontem.« [ Vide Cic. Tufc. Quaeft. 
V. 34. & Xenoph. Cyrop. I. 2, 8.] »Latini, opfonium , 
»aut pulmentum ἄν pulmentarium , ut reCte vetus inter- 
» pres Novi Foederis. At ὄψον, pro pifce, apud vetuftif- 
» imos Graecorum fcriptorum non legas: íed ὅψψον ϑώ-- 
»A&TTiov, ut apud Hippocratem paflim. Polybius quo- 
»que, in deícribenda felicitate Lufitaniae: τὸ ϑαλάττιον 
» ὄψον μεγάλην ἔχει διαφοράν. [ Polyb. XXXIV.8,6. apud 
» Athenaeum libro VIII. pag. 531. a. ] Atque haec piícium 
» appellatio ita familiaris fuit primis temporibus, ut non 
Ȓolum marinos , verum fine discrimine omnes pifces dice- 
»rent ὄψα ϑδαλάττιω, aut etiam ϑαλώττιω folum. Hip. 
»pocrates, De Morbo Sacro: ἀπέχεσθαι κελεύοντες Sa- 
»AagGioy, τρίγλης. καὶ μελανούρου, κεστρέος, ἐγχέλυος. 
» Anguilla, etfi ingreditur maria, fluviatilis tamen piícis 
»eft potius quam marinus. Libro primo ne Morbis Mu- 
»liebribus: χρήσθω ὄψοισι ϑαλασσίοισι μᾶλλον ἢ κρέασι. 
»Sic & alibi faepe ϑαλάσσιω & κρέω opponit; non uti- 
»que marinos tantum , fed omnes in totum pifces intelli- 
»gens. Interpretes, qui obíervatiunculam hanc recte ca- 
»pere non potuerunt, locis fexcentis ὄψον opfonium ver- 
»terunt, cum deberent pifces.« [ At potuerint hi au&ori- 
tate Nepotis fe tueri, in Themiítocl. cap. 10. ] »ψάριον, 
»parvum obfonium | vertunt; vide lib. IX. pag. 585. ubi 
» faepius illud vocabulum occutrit:] ubi erat vertendum 
»pifciculus. Gloffarium vetus : ᾿Οψάριον, . . ciculus. ícri- 
»be, pifciculus. [ Sic apud Suidam: ᾿Οψάριον, τὸ ἰχθύ- 
»d1oy. ] Somnium merum eft, quod iam olim vigilantes 


16 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 276. 


» quidam Grammatici fomniarunt, àXL&groy non. pifciculum 
»fignificare, fed pifcem , v«pà τὸ ὄψον αἴρεσθαι ἐκ τῆς 
»δαλάττης. [ Au&or Etymol. M. pag. 646. ] lidem inter- 
» pretes εὔοψα χωρία, id eft , loca. pifcofa , vertunt boni opfo» 
»ni,in Archeftrati verfu: 

»"AaAvc δ᾽ εὔοψον σφόδρω χωρίον ἐστὶ Κάρυστος. 
»Porro quod pifces appellarint Graeci oa, in cauffa eft 
» aviditas eius cibi, quae fuit Graecis familiaris , cum ab infti- 
»tuto; erant enim plerique dediti gulae & cupediis; tum 
»a natura. Sunt enim naturales quaedam propenfiones 
»hominum, quarum cauffae ab humano ingenio afferri 


» non poffunt. Hoc voluit Athenaeus , cum hoc loco nar- f 


»rare inftituit, quosdam fuiffe bubulae amantes , ut. Hercu- 
»lem: quosdam quAocóxous, ut Piatonem: alios φιλοβό- 
» 7pus, ut Zrcefilam; nonnullos φιλομήλους, ut PAilippum, 
» 6 Alexandrum eius filium. Quemadmodum autem pro- 
» penfioaes huiusmodi in quibusdam a natura ingeneratas 
» videre eft: fic etiam odia & abominationes in lotti: 
»quas equidem mirari magis foleo. Quam muld funt, 
»quos Attalicis conditionibus non adducas, ut cafeum de- 
»gufítent, aut pirum, áut vinum? Notus mihi fuit apud 
» Volcas Árecomicos adeo μισόμηλος quidam , ut ad mali 
»afpe&um vel odorem totus horreret. Huic cum nuper 
»amicus literas traderet, quas in mantica habuerat, ubi 
»erant poma; ille vero eas abominatus ftatim proiecit , 
» neque umquam legere fuftinuit.. Quin hoc adeo homi- 
»nem commovit, ut aegre impeditus fit quo minus fadam 
»fibi iniuriam ultum iret.« 

Haec Cafaubonus. Quod vero de Hercule ait Athenaeus, 
ὃς τοῖς βοείοις κρέωσιν ἐπήσθιε σῦκα χλωρά : eadem fere 
verba ex Euripidis ne(cio qua tragoedia fic citavit Cle- 
mens Alexandrinus, in Cohort. ad Gentes p. 65. ed. Pott. 
ὃς Ἑστιώμενος τοῖς κρέασι χλωρὰ cUxd ἐπήσθιεν. Quae cum 
hoc Athenaei loco collata, in huiusmodi fenarium redegit 
MusGRAvIUS, in Euripidis Fragm. ex incertis Tragoe- 
diis, num. 147. 

Κρέασι βοείοις χλωρὰ σῦκ᾽ ἐπήσϑιεν : 
quem latine fic reddidit: Poff carnes bubulas ficus virides 
comedit. Quae de eodem Hercule, tum de Platone & de 
-"Arcefíla hic commemorantur, eadem ex Epitoma repetiit 
Euftathius ad ll. λ΄. p. 814. l. 26í(q. Quod dein, de Z/ex- 
andro, ad DogoruzvM auGorem provocat Nofter, os 


a 


b 


p. 277. IN LiB. VIL CAP. V. 17 


Δωρόθεος φησὶν ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν “ερὶ ᾿Αλέξανδρον Laos 
ρῶν : ad ifta verba adnotavit CASAUBONUS : » Conditor 
»ile rerum Alexaudri, quem vulgati codices DorotAeum 
»nominant, in Excerptis [ nempe, in Hoef(cheliano codice 
» Epitomae ] dicitur Z/eodorus. « — At iam perfíaepe ob- 
fervavimus, multis inquinatum mendis fuifle Hoeíchelia- 
num illum Epitomae Codicem , quibus immunem vidimus 
optimum, noftrum Parifienfem: qui quidem & hoc loco 
cum membranis 44. & editis in fcripturam Δωρόθεος amice 
confentit. | 

οὐκ ἀγνοῶ δὲ, ὅτι O Lov κυρίως καλεῖται πᾶν Τὸ συρὶ 
κατασκευαζομ. 6c. » Probat deinde , voce ὄψον fignificari 
»generaliter πᾶν τὸ πυρὶ κατασκευαζόμενον εἰς ἐδωδήν : 
» quicquid ighe paratur ad edendum, Duplicem , ei probando, 
» vocis ὄψον etymologiam affert: vel, quafi ἕψον ab £o; 
» unde dicantur [quafi] ἐφθὰ, elixa: vel ab ὀπτῶ; ut 
» proprie fic dicatur quod affatum eft, Sed de hoc etymo 
» audiamus aliorum magiítrorum iudicium. Γίνεται, aiunt, 
»»ὔψον παρὰ τὸ ὃψέ' διότι οὐχ, ἕωθεν, ἀλλ᾽ ὀφὲ, τοιαύ- 
»τας τροφὰς προσεφέροντο' ἢ μᾶλλον, ὅτι ὀψὲ καιροῦ εἰς 
"χρῆσιν ἦλθεν ἀγθρώσοις, ἥδονῃς χάριν, τὸ ὄψον" τὰ πρὸ 
» TOUTeU γὸὼρ GTAOIKOS ἔζων. τὸ δὲ εἰπεῖν, ὡς ἐκ τοῦ ἔψειν 
»» γίνεται τὸ ὄψον, οὐ πάνυ εὐοδοῦται" τά τε ἄλλα, καὶ 
»0TI τὸ μὲν ἕψω δασύνεται, τὸ δὲ ὄψον ψιλοῦται. « CA- 
SAUBONUS. — Verba proxime a viro docto citata, Eu- 
ftachii funt, ad ἢϊδά, A'. pag. 814.1. 6 (qq. A verbo ó772 
nomen ὄψον derivat Etymologici auctor. Apud Noftrum 
in adlatis verbis, pro κατασκευαζόμενον, perperam xaTa 
σκευασόμενον fcribitur in ed. Caf, errore operarum ex ed. 
Baf. propagato. Dein, ubi (fic) ὃ ψ 6v ἐστιν. expreffum 
eft in editis, confentiente (ut puro ) ms. 4. ut intelliga- 
tur vox oxytona é&|óv: ibi in noftro ms. Ep. ἔἐψόν ἐστιν 
(fic) fcribitur, ut intelligatur vox penacuta &lov : quam 
Ícripturam, quod ad accentum adtinet, probaíle videtur 
Cafaubonus, in Animadverfione modo adlata ἕλον fcribens. 


AUD GA P. 


Xa, "ykp τὸν Ξοφοκλέα, Gc. » Verfus SoPHoczis ita 
»Ícripti fuerant a poéta : 
3 Χορὺς δ᾽ ἀναύδων ἰχθύων ἐπεῤῥόθει" 
»caívouc T οὐραίοισι τὴν κεκτημένην. 


Animady, Vol, IV. 


18 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 577. 


»Chorus mutorum pifcium cum [lepitu adveniebat: atque illi b 
»caudis adulabantur fuam dominam. '"Thetim fortaffe intelli- 
»gebat, aut Nereidum vel Leucothearum unam. Athe- 
»naeus, more fuo, poétae verba levi mutatione fenten- 
»tiae fuae accommodavit.« CASAUBONUS, — At, fecun- 
do veríu, non σαίνουσί τ᾽. íed σωαίνουσιν absque con- 
iun&ione exhibet cum editis codex mstus uterque. Quod 
quum minus commodum videretur, in σαίνοντες mu- 
tavit BRUNCK : (in Sophoclis Fragm. ex Incertis Tragoed, 
num. 42.) qui & de argumento fragmenti confulendus, 
Ac non modo per fe quidem percommoda videri debebat 
illa emendatio, fed δὲ perapte refpondebat verbo »paí- 
yoyres , quo Achaeus utitur in teftimonio proxime fequen- 
te. At, quoniam tamen ferri utcumque poffe fcriptura 
librorum videbatur, tenendam hanc in Athenaei editione 
putavi. | 
AcuaArr verba, cuim continuo tenore fcripta fuiffent in 
ed. Ven. δὲ Baf., dein in ed. Caf, veluti per veríus in hunc 
modum distributa erant : | 
Πολὺς γὰρ ὕμιλος ποντίου X UA oV σοβῶν ἐγάλιος σεωρίῳ 
χράαίνοντος οὐραίοισιν εὐδίαν ἁλός. 
Inde m Animadverfionibus monuit CASAUBONUS : » Lo- 
»cum Acn A£I ita fcribimus ὅς diftinguimus: | 
»—— Πολὺς γὰρ ὅμιλος ποντίου 
»XoíAoU σοβῶν, ἐνάλιος σεωρία 
»χράίνοντες οὐραίοισιν εὐδίαν ἁλός. 
» Videtur “εαεμς fuperiorem Sophoclis locum in diverfa 
»fententia effe imitatus. Fuit enim Sop&ocíes natu gran- 
» dior , ut fcribit Suidas. [in 'A» αἰὸς, Πυθοδώρου. Ποντίου 
» Xoi^o» , periphrafis eft maris. Marinum .cavum, pro cavo 
»ubi eft mare. Neque Geínerum audiet hic, neque Da- 
»lecampium, qui doctifümorum hominum auétoritati ra- 
»tionem eíle anteponendam ftatuerit. Iam ὅμιλος y pai- 
»voyTes , uc in verfibus Sophoclis χορὸς σαίνουσιν, & fi- 
» milia, de quibus fuperiore capite. [ad pag. 276. c. ] A- 
» chaei fabula, unde haec funt , appellatur Μοῖραι, con. 
»fenfu librorum omnium. Hefychius; in Νυμφόβας, lau- 
»dat hunc poétam ἐν Μύροις : ubi forte fcribendum ἐν 
» Μοίραις. Laudatur etiam Hermippi comici fabula eodem 
»nomine,« — ρῶς apud Hefychium l. c. ἐν Meípaus edi- 
tur hodie, ut voluerat Cafaubonus. Simillimus error apud 
Athenaeum , XI. 476. d. ia Hermippi fabula commifius , 


p. 277. IN LIB. VII, CAP. V. 19 


b ubi Μύροις vulgo editur, fed propius vero Μύραις exhi 
bent noftrae membranae. In A4cnarr verf. 2. mendofam 
Ícripturam xóAAev, quam exhibebant editi libri, tenens 
DALECAMPIUS, turbam mutilorum pifcium interpretatus erat; 
notaveratque in ora: »KüAAovs, id eft, mutilos , vocat ; 
»quia tanquam mutilati pedibus careant, « GESNERUS ve- 
ro (De Aquatilib. pag. 177. ) Ponticum cy/lum five fcyl- 
lum , canem marinum , interpretatus erat ; cuius fententiam 
idem Dalecampius etiam commemoraverat. Quorum ra- 
tiones merito improbans Cafaubonus , infignem utique ve- 
ri fpeciem fecutus e(t, cum κοίλου corrigendum cenfe- 
ret. Cui tamen ne obfequeremur nos, vetuftae noftrae 
membranae A4, (nam in Epi. defunt Achaei verba) pro- 
hibuerunt, in quibus κύκλου perípicue fcribitur; quod 
ipfum etiam ex ms. Parif. 8. commendaverat VILLEBRU- 
NIUS, & in Gallica verfione his verbis expreffecat , une 
grande troupe d'habitans de la mer qui environne le globe. Sane 
quum vetus fuerit, nec ea utique abfurda, philofopho- 
rum fententia, univerfam terram (cav τὴν οἰκουμένην) 
effe infulam, quam oceanus five mare Atlanticum circum- 
fluat: (de qua vide Aelian. Var. Hift. III. 18. & , quem 
ibi Perizonius laudavit, Ariftotelem in libello pe Mundo, 
cap. 5. pág. 20. & 22. ed. Batteux:) quid impedit quo mi- 
nus credamus, eamdem fententiam a poéta Achaeo ado- 
ptatam & in verfibus iftis expreffam fuiffe? Id fi cui mi- 
nus videtur probabile, poffimus fortaffe σόντιον κύκλον 
intelligere mare Deam longe lateque circumcirca cingens. V er- 
ba ἐνάλιος Seopie parum feliciter Dalecampius his latinis, 
fi quis infpetiet , expreffit. Multo commodius Villebrune 
Gallico fermone, /pe&acle marin. Nobis placuit, pompam 
intelligi: poteramus: vero perinde & chorum vertere , & 
facram legationem. Vide Cafaub. ad VI. 251. b. & Xenoph. 
Memorab. III. 3, 12. & quos ibi au&ores laudavit Erne- 
fti. Et refpondet hoc nomen σεωρία illi χορὸς, quo in fu- 
perioribus verfibus ufus Sophocles erat. Denique vero, 
quum defectu laboret ifte verfus, 

κύκλου σοβῶν, éy&Mos σεωρία : 
vide rie σοβῶντες, pro σοβῶν, fcriptum oportuerit , 
quo compleretur fenarii menfura. ^ Ferfu 3. pro mendo- 
íO χραίνοντος, non dubitavi ypezívovzes ex Ca- 
fauboni emendatione in contextum recipere. lhidem, pro 
οὐραίοισιν, corrupte ϑυραίοισιν min in ed. Ven. 
; E 


20 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 277. 


& Baf. pariterque in membr. “4. quod ex fuperioribus So- 
phoclis verbis tacite correxit Cafaubonus. τὸ οὐραῖον idem 
valet ac 5» οὐρὰ, cauda: fic Vll. 294. d. & alibi. | 
᾿ἀπομνημονεύσω d é σοι. Incommode pofita hic videri δὲ 
particula poterat, pro qua δὴ utique malles. Αἱ faepe poft 
parenthefin , initio apodofeos, continuant Graeci fcripto- 
res. orationem particulà illà δὲ adhibità ; qua quidem tum 
maxime folent uti, cum eadem δὲ particula initio etiam 
protafeos pofita fuit. Quare hic quidem nil mutandum 
cenfeo ; fed fupra, initio huius capitis, pro Πσλλῶν οὖν, 
Πολλῶν δὲ malebam: at nec ibi temere quidquam muta- 
tum velim. Vide loca citata in Lexico Polyb. p. 125. 
πάντες γὰρ συνεισήνεγκαν εἰς αὐτοὺς τὰς ἐκ βιβλίων συμ- 
βολάς. Vide l. 4. b. & ibi notata, Tom. 1, Animadv. p. $2 


Íq. Quod ait εἰς αὐτοὺς, id valet εἰς ἑαυτοὺς, quod ipfum: 


idem fonat ac eis ἀλλήλους. Vide Lexic. Polyb. p. 104. n. 5. 

Ὅστις ἀγοράζων &c.. I AMPHIDIS i(ta verba , cum con- 
tinuo tenore, veluti profa orario, (cripta effent in editis , 
fic digerenda effe, ut a nobis fadum, monuit CasAvu- 
BONUS, haec infuper adnotaos: »In primo verfu quae- 
» dam omiffa, ad fententiam noun neceffaria: ὦ δειλαῖε σύ.« 
[five quidvis aliud, quod legitime explere fenarium pof- 
fit. ] » Quid autem appellet poéta pifces ἀληθινοὺς, fcire- 
» mus fi extaret eius fabula. « — Equidem ἰχθὺς ἀληθινοὺς 
ita intelligendos exiftimo, quafi dixiflet poeta, ἐξὸν ἀπο- 
λαύειν ἰχθύων, ἀληθινοῦ ὄψου: cum liceat pifcibus frui, qui 
funt verfum. obfonium. Confer modo di&a Auctori no- 
flro pag. 276. e. Caeterum tam abrupte & importune lic 
proferuntur illi verfus, ut facile adíentiaris dociffimo 
DururiL, fufpicanti aut aliunde haec effe alienum in lo- 
cum translata , aut intercidiffe nonnihil, quo intelligeretur 
ratio, qua fuperioribus hoc. maxime loco ifta (ubieciffet 
auctor; quo loco agnoícunt eadem ambo codices mssti 
cum editis. Tum vero δὲ in his, quae mox fequuntur , 
Καὶ γὰρ Σοφοκλέους εἰπύντος Gc. defidero connexionem; 
non quidem quod ad argumentum fpe&at : nam ea ratio- 
ne, qua in verfione latina nonnihil ex conie&tura fupple- 
vi, facile intelligi nexus orationis poteft; fed turbat me 
ipfa particula coniunctiva Καὶ γὰρ, cui quo pacto nunc 
fuerit locus, (five eam etenim. reddideris, five, fcilicet, 
nempe ,) exputare non potui. 

ἐλλού ς. Ad editam olim fcripturam éAAcus , & dein ἕλ- 


b 


c 


RENE NUN LLLLLLLiiL i —— 


—————— 


p. 277. IN LIB. VII. CAT. V. 2t 


λοῖς & ἑλλοὶ , nihil ex ms. 4. notatum. Sed /eni fpiritu vete 
Ícribitur vox in ρει utin SoPHOCLIS J4iace vs. 1297. ex 
msstis edidit Brunck. Sic & Hefych. in ᾿Ελλὸν, & in Ἑλλός. 
De eodem vocab. nonnihil infra monebimus ad p. 508. b. 

d Ξενοφῶν - - γράφων οὕτως" ᾿Οφοφαγίστατός τε Cc. » ΧΕ- 
» NOPHONTIS locus extat in tertio Commentariorum : 
»ubi hodie βλακώτατος, minus recte, pro βλαχίστατος. « 
CasAUB. — Vide Memorab. Socrat. lll. 13, 4. & quae 
ibi a Viris do&tis notata. Duo vocabula, quae e XenopAon- 
te hic profert Athenaeus, citans Euftathius ad lliad. λ΄, 
pag. 814.1. 22. ait : ὃ ὀψοφαγίστατος καὶ βλακίστατος" & 
δὴ λέγεται κεῖσθαι παρὰ Σοφοκλεῖ. [5 error ex Epi- 
toma Athenaei du&us eft ; cuius au&or negligentius prae- 
cipitanriusque ( quod fubinde ei accidit) excerpens iftum. 
locum, fic fcripferat : 'O-LogeyíeraTos καὶ βλακίστατός 
ἐστι, φησὶ Σοφοκλῆς. Quo de errore, cum Abbreviatoris, 
tum Euflathii, monuit CASAUBONOUS in ipfo iatroitu fua- 
rum ad Athenaeum Animadverfionum, & nos in Praefa- 
tione, pag. XXIII. not. p. 

ὃ Tiv Τιτανομαχίαν ποιήσας - - -" Ex aps δὲ Σοφοκλῆς τῷ 
Ἐσικῷ Κύκλῳ, ὥς. Occafione iftorum verborum tam 
eruditam quam longam disputationem inftituit CAsAUBO- 
NUS , qua, ut infcripto titulo ipfe profitetur , exponuntur : 


DE EPICO CYCLO, 
non protrita, 6& parum vulgo nota. | 
» Tra&ationem, inquit, de fingulis pifcibus una adhuc 
obfervatio praecedit. SopHocris verfus eft in Aiace Lo- 
rario , 'Egixey ἑλλοῖς ἐχθύσι διαφθοράν. Non paflim obvia 
aut in frequenti ufu pofita eft vox ἑλλός. ltaque de ea 
quaerunt Deipnofophiftae. Quaeftio ita proponitur: 'E£á- 
Tügé τις, €i καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ τις τῷ ὀνόματι κέχρηται. 
Refponder Zoilus huic quaeftioni in haec verba: Οἷδα 
ὅτι ὃ τὴν Τιτανομαχίαν ποιήσας 9 €T. Εὐὔμηλός ἐστιν ὃ Κο- 
ίνθιος. ἢ "Apxrivos, ἢ ὅστις δήποτε χαίρει ὀνομειζόμενας 
ἐν τῷ ἐμ uia οὕτως εἴρηκεν" ao wo gia 
Ἔν δ᾽ avrol Y πλωτοὶ Ὑρυσώπιδες ἰχθύες ἑλλοὶ 
νήχοντες παίζουσι δι᾿’ ὕϑατος ἀμβροσίοιο. 
1 Sic, αὐτοὶ, in Animadverfionibus Cafauboni fcriptum , cafa- 
ne, nefcio, an ipfius doQi Viri confilio. Ἔν δ᾽ a2 r$ qui- 
dem in contextu tenent editiones omnes, nec e ms. A, di- 


verfa adnotata fcriptura : in Epitoma vero ipfa ills' tria 
^ nt . / 
verba, Ἔν δ᾽ αὐτῇ, praetermiíffa funt, 


43 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.277. 


"Exeipe δὲ Σοφοκλῆς σῷ Ἐπικῷ κύκλῳ, ὡς καὶ ee pne e 
τὰ ποιῆσαι κατοικολουθῶν τῇ ἐν τούτῳ μυθοποιΐφ,. Summa 
réfponfionis haec: SoProczeM, cum appellavit pifces ἕλ- 
AcUs, imitatum e[fc vetu[iiffimum poetam , Gigantomachiae 
au&orem , qui primus ita locutus : neque hoc mirum videri. de- 
bere de Sophocle , cum is poéta Epicum Cyclum plurimum 
amarit , adeo ut integrarum fabularum argumenta inde fumferit.« 

» Haec Zoili mens: quae etfi clare a nobis iam expreffa 
eft, nemo tamen illam affequetur, quin fciat de EP1co 
C v CL O quae ignorarunt interpretes. Longe enim falli- 
tur eruditiffimus Dalecampius : neque Ἐπικχὺὸς Κύκλος 
eft quod putavir ille; 1 fed nomen Corporis cuiusdam Poéti- 
ei, compofiti olim ex antiquiffimis Poétis Epicis , qui hifloriam 
fabularem defcripferant.. Pars huius corporis Titanoma- 
chia fuit: ut ex ifto Athenaei loco difcimus, & Eufe- 
bii ac Procli verbis, quae mox fubiiciemus. Id opus ve- 
teres appellant Κύκλον, vel ᾿Επσικὸν κύκλον : vel, τὸν τῶν 
ἐποποιὼν κύκλον,  Philoflratus in Epiftola ad Iuliam Au- 
gufiam : Αἱ δὲ ἀποστάσεις εἴτε προσβολαὶ τῶν λόγων Top- 
γίου ἐπεχωρίαζον πολλαχοῦ μὲν, μάλιστα δὲ ὃν τῷ τῶν 
ἐποποιῶν κύκλῳ. Quamquam hic locus aliter fortafle ex- 
poni debet.« | 

» Caeterum Epici Cycli argumentum Photius ex Pro- 
clo declarat in Bibliotheca [ pag. $21. ed. Hoefchel. ] his 
verbis: Διαλομβάνει δὲ καὶ περὶ ToU λεγομένου "Egrixoy Κύ- 
κλου. ὡς ἄρχεται μὲν ἐκ τῆς Οὐρανοῦ καὶ Γῆς μυθολογουμέ- 
yns μίξεως, ἐξ ns αὐτῷ καὶ τρεῖς παῖδας γινώσκουσιν ἑκα- 
Ἱοντάχειρας, καὶ τρεῖς ἑτέρους ἀποτίκτουσι Κύκλωπα. 
Διεξέρχεται δὲ περὶ δεῶν, τώ τε ἄλλα τοῖς Ἑλλησι μυθο- 
λογούμενει, καὶ εἴπου τι καὶ πρὸς ἱστορίαν ἐξαληθίζεται. καὶ 
περατοῦται ὃ Ἐπικὺς κύκλος συμπληρούμενος ἐκ διαφόρων 
“ποιητῶν μέχρι τῆς εἰς Ἰθάκην ἀποβάσεως ᾽Οδυσσέως. Λέγει 
δὲ, ὡς τοῦ Ἐσιχοῦ κύκλου τὰ ποιήματα διασώζεται καὶ 
σπουδάζεται τοῖς πολλοῖς, οὐχ, οὕτω διὰ τὴν &periv , ὡς 
διὰ τὴν ἀκολουθίαν τῶν ἐν αὐτῷ πραγμάτων. λέγει δὲ καὶ 
σὰ ὀνόματα, καὶ τὰς πατρίδας τῶν πρωγματευσαμένων τὸν 
Ἐπικὸν κύκλον. « 


1 Mirum quantum a vero hic aberraverat Dalecampius, verba 
ifla Athenaei, "Exaipe di 0 Σοφοχλῆς TG Ἐπιχῷ χύχλῳ Gc. 
Jatine fic reddens : Heroicorum fane verfuum textu & ambitu de- 
Jleclatum Sophoclem fuiffe, hoc argumento efl, quod in tragoedüs 
fis omnibus fecutus fuit eo. verfaum genere defcriptas fabulas. 


j | 
p.277. . IN LIB, VII. CAP. V. 21 


€ »Adfcripfimus locum totum: quia infignis eft de ope- 
re infigni, Habes hic totius Epic cycli argumentum. Cum 
enim Varro hiftoriam omnem in tria tempora diftinxe- 
rit, adelum, mythicum, & hiftoricum: quidquid vetu- 
ftiffimi poétae de origine mundi, de generatione Deorum, 
de hominum aetate prima, de gigantibus, five Tita- 
nibus, deque antiquis heroibus eorumque geftis. cecine- 
rant , eo opere continebatur. Principium illius erat , qua- 
le videmus Bibliothecae Apollodori principium : qui a 
Coelo & Terra exoríus eft. Defiiffe ait Phoiius in Ulyf. 
fis caede: ut non omne penitus mythicum tempus eo 
volumine fuerit comprehen(um. « 

»Quare autem id τεῦχος fuerit appellatum. Kixaos , 
cauifam non video aliam, nifi praeftantiam- figurae eius. 
Nam , quia oris figura omnium abfolutiffima & capacif- 
fima e(t: propterea id corpus quod hiftoriam. fabularem 
contineret univerfam a capite ad finem prope totam, Or- 
bem aut Circulum nominarunt. Sic librum Anthologiae, 
quo complexus eft olim Agathias , quicquid fere in eo ge- 
nere laude dignum habuit Graecia, Κύκλον vocant ícri- 
ptores. Suidas, [in 'Aya0ías:] ᾿Αγαθίας φσυνέτειξε τὸν Κύ- 
κλον τῶν νέων Ἐπιγραμιμμάτων, Qv αὐτὸς συνῆξεν ἐκ TOW 
κατὰ καιρὸν ποιητων. Neque omnino. male idem Suidas 
alibi, [in Κύκλιω ; ex Scholia(te ad Aves, vs.919. ] poé- 
mata Cyclia interpretatur, τὼ ἔχοντα τὴν αὐτὸν ὑπόθεσιν. 
Tala enim fuerint, ex quibus £picus cyclus conítabat.« 

» Porto , antiquiffznos tantum poétas in eum orbem fuiffe 
coactos , teflatur Alexandrinus Clemens, Stromat. lib. pri- 
mo. [pag. 389. ed. Pott.] Tavza, ait, προήχθημεν εἰστεῖν, 
ὅτι μάλιστω ἐν τοῖς πάνυ παλαιοῖς τοὺς TOU Κύκλου ποιη- 
τὰς τιθέασι. Ad quae verba {τ diligenter animum adverti- 
mus, intellggemus auctores Cycli eos fuiffe qui a Cle- 
mente illo loco nominantur inter vetuftifimos. Eos puto 
fuiffe iftos : Onomacritum , Lefchemn , ZAr&inum , & Eumelum, 
quem ἱστορικὸν ποιητὴν vocat Pindari fcholiaftes ad odam 
xin. Olympionicarum. Non dubito fuiffe item alios: in 
queis fortaffe erat Dionyfius poéta  antiquiffimus xvxAo- 
γράφος, ut Tzetzae appellatur Chiliade xr. Quem ne- 
ício dicam an negem effe eundem cum JDionyfto Samio , 
quem Περὶ Κύκλου fcripfiffe, aliquot locis docet Athenaeus : 
[| XI. 477. d. δὲ 481. e.] fed hunc potius Cycli interpre- 
tem quam poétam (uifíe cenfeam. Laudatur Apollodoro 


Ba 


34 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . 277. 


libro T. [ cap. 9. fe&. 19. pag. «9. ed. Heyn.] Scholiaftes e 
Pindari ad Odam 1v. [(thmionicarum, Περὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν 
Ἡρακλέους ἐκ Μεγάρας παίδων, διαλλάττουσι. Διονύσιος 
μὲν, ἐν πρώτῳ Κύκλων. Θυρίμαχον καὶ Δηϊκύωντα. «t 
»Scripfit & Hefiodus Theogoniam: fed quam fuiffe in 

Cycli fyntagma relatam non puto. Separatur enim Hefio- 
dus a Cyclicis ab antiquo fcriptore, unde haec profert 
Eufebius, ITpozep. libro primo: [ cap. 10. p. 39. Ἔνθεν 
Ἡσίοδος οἵ τε Κυκλικοὶ σεριηχημένοι Θεογονίας καὶ ΤΙ αν- 
τομαχίας καὶ Τιτανομωχίας ἔπλασαν ἰδίας καὶ ἐκτομάς, 
Cyclicos hic intelhgo Epici Cycli au&ores; a quorum nu« 
mero Hefiodus excluditur. Sed non defuerunt , qui & He- 
Ποάμπι &. Homerum Cyclicorum appellatione comple- 
€&erentur. Magni Etymologi auctor fcribit alicubi , [ pag. 
600. 1. 9.1 παρὰ τοῖς Κυκλικοῖς αἱ ψυχαὶ νεκάδες λέγονται: 
deinde Homeri verfum fubiicit ex lliadis pa]. &'. quafi Ho- 
meri poémata pars effent Cycli: quod tamen non arbi- 
tror. Verius puto, ad iniitationem Epici Cycli, caetero- 
rum quoque poétarum Κυκλικοὺς fuiffe folitos appellari 
quicunque materiam aliquam continua ferie pertexuiflent, 
ut fecit princeps poéta Troianum belium ὃς Ulyfhis erro- 
res. Similiter Z4ztimachum , qui Thebanam hiftoriam mul- 
tis libris deícripferat, cyclieum , & eius Thebaidem κυκλικὴν 
veteres nominant, Athenaeus libro XI. [ p. 465. 6.1 ὁ δ᾽ Oi- 
δίπους di bump ara τοῖς υἱοῖς κατηράσατο, ὡς ὃ τὴν Κυκλικὴν 
Θηβαῖδα ποποιμκὼς φησίν. Ihdorum hoc voluiffe puto , cum 
iftud nobis aenigma proponeret libro VI. Cyclus pafchalis vo- 
catus , eo quod in orbe digeflus fit , & quaft in ctrculo- dispo- 
ftum ordinem. completlatur annorum fine varietate & ulla arte: 
unde factum efl ut. cuiusque materiae carmina. fimplici formá 
facla c y clica vocarentur. Quam ineptum eft, a circulo 

aíchali putare nomen inveniffg cyclica poémata? Sed 
egerat apud Graecos, quod vetus interpres Ariftophanis 
[ad Av. 919. ] fcribit, κύκλιω dici, τὰ τὴν αὐτὴν ὑπόθε- 
σιν ἔχοντα. 


^ 3 De πἴο Dionyfio, (quem Milefium alii , nonnulli Mitylaeneum , 
alii Rhodium faciunt ) illiusque libris περὶ Kóx^ov , nondum fatis 
ad liquidum perducta quaeftio. Vide Meurfium in. Notis ad Hel- 
ladii Chreftom, p. 38 fq. Voffium de Hiftoric. Graecis p. 358. 
Fabricium Bibl, Graec, T. l. p.281: fq. in not. & T. Il. p. 
799 Íqq. Weffelingium ad Diodor. lib. I. c. 52. Valeken, ad 
Eurip. Phoen. p. 734 fq. Denique Heynium in Indice Scriptor. 
&b Apollodoro laudator. p. 980 fqq. 


p. 277. ἽΝ 118. VIL CAP. ἡ. 2; 


e  »Etíi autem Cycli epici plures fuerunt auctores : in- 
terdum tamen de eo fic loquuntur antiqui, quafi unius 
folum fuiffet opus. Euftathius ad quartum Odyffeae: ( p. 
166. c. ] Δέκτην δὲ ᾿Αρίσταρχος μὲν τὸν ἐπαίτην λέγει a- 
ρὰ τὸ δέχεσθαι" ὃ δὲ Κυκλικὸς, φασὶν, ἤγουν ὃ τῶν Κυκλίων 
“ποιητὴς. ὀνοματικῶς ἀκούει τὴν λέξιν. Cyclicus hic nuncu- 
patur aliquis e poétis Epici Cycli; in cuius extremo to- 
ta Ulyílis fabula continebatur, ut ex Photio ante diximus. 
Sic accipiendum apud Horatium : [ Arte Poet. 156. ] 

ANec fic incipias ut fcriptor cyclicus olim. í 

Quem poétam intellivat Horatius, nominatim indicare 
non poffumus: unum certe aliquem e Cyclicis illis de 
queis loquimur, voluit fignificare. Do&ti putant Srafimum, 
auctorem τῆς μικρῶς Ἰλιώδος, intelligi. Sane eum poétam 
inter Cyclicos habitum fuiffe oftendunt antiqua in. Ari- 
ftophanem fcholia ad Equites : [ vs. 1053. ] in quibus cum 
hiftoria quaedam ex Iliade parva effet narrata, fequuntur 
ftatim haec verba, Τοῦτο ἐκ τοῦ KüxAoU ἀφείλκυσται : nie 
hilominus tamen Stafimum velStafinum , Cypriorum po&- 
tam & parvae lliadis, diferte Photius feparat a Cyclicis. 
Quamobrem ex huius fententia Cyclicus apud Horatium 
non erit Stafimus, fed alius quis τῶν ἐκ τοὺ Κύκλου : quos 
ait idem Photius, on propter aliquam ín carmine prae- 
flantiam folitos. commendari , fed tantum propter rerum | feriem 
eo corpore comprehenfarum. Atque hoc valde congruit illi 
loco Horatii, ubi ineptiarum arceffitur is quem. Cyclicum 
nominat. « 

» Veterum in Homerum Ἐ χολίων au&or, hos Cyclicos 
etiam Po/emonios fuiffe appellatos , indicat. Ait enim , [ad 
Iliad. γ΄. 242. ] 'H ἱστορία παρὰ τοῖς Πολεμωνίοις ἤτοι Ku- 
κλικοῖς. Quae autem ratio eius appellationis? An fimile 
eft ut fi quis ius civile Romanorum Zribonianeum diceret, 
quia Tribonianus id congeflit ac digeffit? Fieri poteft, 
ut qui primus veteres illos poetas in unum iunxit, Pole- 
mon vOcaretur; & inde Polemonü poétae iidem ac Cy- 
clici. « 

» Poftremo fciendum eft, Epicum cyclum in partes tri- 
butum fuiffe. Clemens enim Alexandrinus quintam Cy- 
cli partem laudat in Protreptico. [ pag. 42. ed. Pott. ] Ali- 
ter enim verba haec illius, καὶ δὴ τὸν ἱστοροῦντω τοῦτο 
Διονύσιον ἐν τῷ πέμπτῳ μέρει ToU Κύκλου παρίστημι,, aC- 
cipienda funt meo iudicio, quam iíta Scholiaítae Pindari 


26 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 272 


lühmionicarum , Διονύσιος ἐν πρώτῳ Κύκλωψ φησί, üc li- e 
brum primum intelligit poématis Dionyfiaci: Clemens 
quintam Circuli partem , vel tomum , in quo fuif collo- 
catum opus Dionyfii. « 

» Quae diximus de Epico Cyclo, lucem afferent veteri 
Epigrammati in Apollodori Bibliothecam , qua explicantur an» 
tiquae fabulae de Diis & Heroibus. Id ita habet :1 

Αἰώνων 2. σπείρημω ἀφυσσάμενος ἀπ᾽ ἐμεῖο, 
σαιδείης μύθους γνῶθι παλαιγενόας. 
pid" εἰς 'Ομηρίην σελίδ᾽ ὄμβλεπε, μηδ᾽ ἐλεγείην , 
μὴ τρωγικὰὴν Μοῦσαν, μηδὲ μελογρωφίην" 
μὴ Κυκλίων ζήτει πολύθρουν στίχον. εἰς μὲ “γὰρ ἀθρῶν, 
εὑρήσεις ἐν ἐμοὶ πάνθ᾽ ὅσα κόσμος ἔχ εἰ. 
Olim qui fabularis hiftoriae cognofcendae ftudio duceban- 
tur, ad Homerum adibant aliosque poetas omne genus; 
puta, elegiacos, tragicos, lyricos; maxime autem illos, 
ex quibus conflatum corpus Epict Cyclt : quod epigram- 
matarius po&éta Κυκλίων πολύθρουν στίχον appellat. Atque 
vel ex hoc loco & argumentum eius operis , & prolixi- 
tas etiam, fatis claret.« ( 

» Quid igitur Epicus Cyclus fuerit, & qua argumento, 
ex iis quae diximus palam eft. Omnino antiquae Mytho- 
logiae id penus quoddam erat amplum. Ut dubirare non 
debeamus, veriffimum effe quod de $SoPzmocrr apud 
veteres legimus: omnes eius fabulas aut ex Homeri fonte fuiffe 
hauflas, aut ex Epicorum Orbe. De Homero fcribitur in 
vita Sophoclis: Τὸ πᾶν οὖν “Ομηρικῶς ὠνόμαζε. τούς τε μύ- 
Écus φέρει xu T! ἴχνος τοῦ ποιητοῦ" καὶ τὴν Ὀδυσσείαν δὲ 
ἐν πολλοῖς δράμασιν ἀπογράφεται. Quod autem multarum 
fuarum Tragoediarum integra argumenta e Cyclo fumfe- 
ferit, difertim teftatur Athenaeus hoc loco. Quamobrem, 
qui laborabit fcire qua de re in vetuftiffimo & celeberri- 
mo illo opere tra&aretur, is mihi titulos Tragoediarum 
Sophoclis confideret. Ea fine Fabularum illius poétae nomi- 
πᾶ. quae in veterum fcriptis legere memineramus , colle- 
gimus, κατὰ στοιχεῖον digeffimus, & infra fubiecimus. 
Poteramus ab hoc labore fuperfedere: fed expreffit hanc 
a nobis opellam eximia principis tragici admiratio. Aequi 


1 Vide BRuNck11 Anale&a T. IIT. p. 271. & Heyniüi Commea- 
tationem de Apollodor! Bibliotheca, p. 937. 
2 Ali Αἰῶνος. 


P. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 27 


€ le&ores, fpero, iftius ἐκβολῆς τοῦ λόγου veniam non gra- 
vate nobis concedent. « 
Sequuntur nunc 


TiTrUrLI OMNIUM FABULARUM 
$OPHOCLIS: 


quotquot reperire CASAUBONUS potuerat, alphabetico 
ordine digefti. Ifti Capiti fuarum Animadverfionum , hànc in- 
Ícriptionem ile praefixit : » Offenditur adhuc, quale fuerit E pi- 
ci Cycli fubie&um, recitatis Titulis omnium Fabula- 
rum Sophoclearum; quarum multas ait fuiffe Athenaeus 
argumento € Cy clo petito, « 1 


»'AGAMAZ, Hefychius: Ἐσιστήγματα' ἐπικελεύσμω- 
τα. Σοφοκλῆς ᾿Αθάμαντι. Errant qui emendant ἐπιστήμας 
74: neque obfervant quod ftatim fequitur , ἐπιστήξαις 
ἐφορμῆσαι. Hic eft Jihamas prior, cuius & alibi non fe- 
mel meminit idem, Sed corrige locum hunc : Καταγνῶναι" 
ἐπιγνῶναι . μέμψασθαι. Σοφοκλῆς ᾿Αθαμαντίᾳ. Scribe , ᾿ΔΑθά- 
μαντι a, Fecerunt. Zramantes alii multi : ut. Aefchylus, 
Ennius, Accius; etiam comicus Amphis. « 

»'AGA'MAZX AETTEPOZ. Hefychius: Ἕρκεσι, di- 
κτύοις. Σοφοκλῆς ᾿Αθάμαντι δευτέρῳ. Ariftophanis enarrator 
ad Nebulas, eius tragoediae ὑσόθεσιν paucis exprimit fic : 
Τοῦτο πρὸς τὸν ἕτερον ᾿Αθάμαντα Σοφοκλέους λέγει. ὃ γάρ 
70! Σοφοκλῆς πεποίηκε τὸν ᾿Αθάμαντε ἐστεφανωμένον, καὶ 
σαρεστῶτα τῷ βωμῷ τοῦ Διὸς σφωγιασθησόμενον" μέλλον- 
74 δὲ ἀποσφάώττεσθαι αὐτὸν, παρωγενόμενον "HpexAéa , καὶ 
ToU δανάτου ῥυόμενον, λέγοντω ὡς σώζοιτο ὃ Φρύξος, δι᾽ 
ὃν ἔμελλεν ἐκεῖνος τεθνήξεσθαι. « 

»ΑΙΆΞΣ Ὃ ΛΟΚΡΟΙ͂Σ. Ariftides, in communi adver- 
fus Platonem Apologia: Οὐδέ γε Εὐριπίδου φήσομεν , οἴμμαι, 
τὺ ἰαμβεῖον εἶναι, Tb 

Σοφοὶ τύραννοι τῶν σοφῶν συνουσίᾳ. 


1 Nos iftum Recensum Fabularum Sophoclearum talem 
hic exhibemus, qualis ab ipfo CasaUunBONO editus e(t: nihil 
magnopere eorum adiicientes, quae vel ex FansRicir: Biblio- 
theca Graeca ab Hanrresio inflaurata, vel ex BRuNCKit 
Fragmentis Sophoclis & Lexico Sophocleo, five aliunde, quis- 
quis voluerit, petere poterit. Nonnifi fere loca ex 4rhenaeo 
aut ex Cafauboni ad Athenaeum Animadverfionibus paffim 
citata, paulo adcuratius indicabimus ; tum, fi qua fuerint alia 
quae prae ceteris adnotanda videantur, ea five uncis inclufa 
adiiciemus, five in ima paginarum ora adnotabimus, 


NA. ' 
28 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 277. 


οὐδ᾽ el τὶς οὕτω τῶν σοφῶν εἴρηκεν. ἔστι γὰρ ἐξ Alavros e 
τοῦ Moxpov. Clarius idem dicit A. Gellius libro XIII. cap. 
xvn. Verfus e(l notae venuflatis fenarius: Ξοφοὶ τύραννοι τὼν 
σοφῶν ξυνουσίᾳ. Eum verfum Plato in Theaeteto Euripidis 
e[fe dicit. Quod quidem nos admodum miramur. Nam fcriptum 
eum legimus in tragoedia Sophoclis , quae infcripta efl, Mas à 
Aoxpós. Auctor Graecae hypotheíeos Aiacis Lorarii: ἐν 
oic ec TI καὶ κριός τις ἔξοχος, ὃν Gero εἶναι Ὀδυσσέα" ὃν 
δήσας ἐμαστίγωσεν. ὅθεν καὶ τὴ ἐπιγραφὴ πρόσκειται Νία- 
στιγοφόρος' ἢ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ Moxpou Αἴαντος: id 
eft, ad ftatuendum discrimen inter Aiacem Lorarium, & 
Aiacem Locrum, geminas Sophoclis fabulas. « 

»AlAX MAZXTITOOOTOX. Extat.« [ Citat Athe- 
naeus, VII. 277. c. } 

» AIT E Y'X. Pollux libro decimo, cap. XxXvl. καὶ xé- 
στρ dé, σφύρας τινὸς εἶδος cid pde , ὡς ἐν Αἰγεῖ Σοφοκλῆς" 

Κέστρᾳ σιδηρῷ, πλεῦρω καὶ κατὰ ῥάχιν ς 
ἔλαυνε παίων. 

Vide [ Athenaeum ] lib. III. cap. xxxiv. [ δὲ Animadv. 
ad III. 122.£.] Infcribitur & Αἰγεὺς ἐκλυομένος in 
Stephani Erhnicis, nifi eft diverfa ab hac.« : 

»AITIZOOX. Hefychius: ᾿Αρύθμων' ἀσυμφώνων. Zo- 
φοκλῆς Αἰγίσθῳ. « 

γἈ ΓΘΊΤΌΠΕΣ. Hefychius: ΓΑναάρκτον" ἀνυπότακτον , 
ὧν οὐδεὶς ἦρξε. Σοφοκλῆς ilio. Iterum : ᾿Ανθόβοσκον" ἀνθο- 
τρύφον. Σοφοκλῆς Αἰθίοψι, « [ Laudantur etiam SopAoclis Ai- 
θίοπες apud Athenaeum , 11]. 122. b.c. ] 

»APXMAAOTI'AEZ. Paffim citantur huius poétae 
Captivae.  Artophanis enarrator ad Ranas: Οἱ ἀρχαῖοι 
καλάμῳ ἀντὶ κερατίου ἐχρῶντο. Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσιν" 
"fqupéün σοῦ κάλαμος ὥσπερ λύρας. Vide Stephani Ethni- 
ca, in Βωμοὶ, Εὐρώπῃ, Χρύση : Etymologicum, in Φαῦλος . 
& Hefychium in his vocibus ,' Αἰχμώδετος, ἀλιτόκαρπον , 
ἐμφίλινα., ἀγηκὲς, ἄκεστρον, ἀπειθὴς, Ej T ASUpoU , ἐνστερ" 
γομαντίωις, & ἐπιμάσσετιαι. ldem fic fcribit: Ἴαννα,, ἐν 
μὲν Αἰχμαλωτίσι ἙΞοφοκλέους ἀπέδοσαν Ἑλληνικὴ, ἐπεὶ 
Ἴαννας (fcribo Ἰαύονας}) τοὺς Ἕλληνας λέγουσιν. ἐν δὲ 
Τριπτολέμῳ ἐπὶ γυναικὸς, ὡς καὶ ἐν Ποιμέσι. τινὲς δὲ τὴν 
Ἑλένην. ἐπιεικῶς δὲ οἱ Βάρβαροι τοὺς Ἕλληνας Ἴωνας λέγουσιν. 
ἐν δὲ Τρωΐλῳ, βάρβαρον ϑρήνημε τὸ iui ἢ ὄνομω “γυναικός. 
Laudantur eiusdem poétae & AUXMA'AQTOIT, Captivi. 
An eadem fit fabula, an diverfa, non temere a(firmave- 


p. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 29 


e rim. Nominat Pollux libro decimo, cap. rtr. item Hefy- 
chius , in "Acer ov , a*yvnv Modus , ἱερύλος,, ἰκτερεύσομεν. « 
»'AK A'MAX. Harpocration : Ἔπισλον, τὴν οἷον ἐπιπό- 
Aeioy κτῆσιν, καὶ μετωκομίζεσθαι δυναμένην. Σοφοκλῆς Αχά- 
μαντι. Forte, ᾿Αθώμαντι. « 

»'AKPI'ZIOZX. Hefychius: Ἄδοξα" παράδοξα, καὶ ὃ 
οὐκ ἄν τις ἐδόξασεν. Σοφοκλῆς 'Axpicíp. Lege eumdem in 
᾿Ακτίης. ἀλοίματα., ἀνταίαν, ἀσπόδρομον., ἀποφανθεὶς, ἀρό- 
ματα, [immo ἀρώματα,  ἄστομος, βίδην, ἰλλάδας. Vi- 
de infra in Aapric e aioi. Stobaeus fermone octavo. « 

»'ANEA'AEZX. ApudStobaeum fermone xxxir1. & Lit. 
atque alibi fcriptum in ora libri Σοφοκλῆς ᾿Αλεάσι: nefcio 
unde nomen, Vide infra in'Aaeu&duu. « [᾿Αλωάδαι corri- 
gunt viri do&i.] | 

»'AAEITHX. Sic nominatur ea fabula unde pulcherri- 
mos verfus adducit Stobaeus fermone Civ. Meminit fae- 
pe alibi. Forte 'A AH'TH X melius. [quod unice probavit 
BRuNcK.] Hoc nomen fuit Corinthi conditori: unde 
ipfi di&i ᾿Αλυτίδαι. Strabo & Pindari fcholiaftes. « 

»'AMEYTAAAAIL Clemens Alexandrinus Stromat. lib. 
VI. Λάβοις δ᾽ ἂν τὸ Ξοφοκλέους ἐξ ᾿Αλευά δων' | 

“Ἅπαν τὸ χρηστὸν τὴν ἴσην ἔχει φύσιν. τ 
Hefychius: Ἐφυμνεῖσ ἐπάδεις. Σοφοκλῆς ᾿Αλεάδαις, Scri- 
bebam ᾿Αλευάδαις. ex Clemente. Aleuadae nobiles Thef- 
fali füere: de quibus paffim veteres, ut dicebamus ad 
Theocriti idyllium xvri. Sed moveor confenfu librorum: 
nam Sophoclem ἐν ᾿Αλεώδαις citant jfiures; ut Aelianus 
De Animal. lib. VIL. cap. xxxix. & faepe Stobaeus. « 
[ Omnia ad ᾿λλωάδας refert Brunck cum Hemfterhuf. ] 

»'AAKMAT'QN. Hefychius: Aivo* παρίημι, παραιτοῦ- 
μαι, καὶ ἐπαινῶ. Σοφοκλῆς ᾿Αλκμαίωνι, Idem: 'Apaíar* 
βλειβεράς. Ξοφοκλῆς ᾿Αλκμαίῳ. Scribo, ᾿Αλκμαίωνι. Stobaei 
margines ad λόγον LxXviI. in dubio nos relinquunt fit- 
ne haec fabula Sophoclis, an Euripidis. « 

»'AAEZANAPA,WAAEEANAPOSZ.Invenio utrum- 
que apud Hefychium. Foeminae nomen, in δύσαυλος, 
Viri, in iftis: Θηλάστρια,, TpoQos. ἔστι δὲ ἰακκώ. Σοφοκλῆς 
᾿Αλεξάνδρῳ. Legendum , ἔστι δὲ Ἰακόν. lonica vox e(t. Sic 
δὲ Euripidis J4lexandram atque .4lexandrum produnt no- 
bis Stobaei margines. « 


1 Vide Drunck, in Fragm. ex Sophoclig ᾿Αλωάδαις, num. X, 


20 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p.77. 


»AMTKOXEZ σατυρικός. Laudatur Athenaeo libro ter- 

tio, [ p. 94. e. 7 & libro nono. « [ p. 400. b. 7 
 »' AMePIAPAOZX σατυρικός. | Ariftophanes in Ranis: 
᾿Αλλ᾽ ὡρακιῶ, ἀλλ᾽ οἷσε πρὸς τὴν καρδίαν μον σπογγίαν. 
Interpres ibi: Τοῦτο Σοφοκλῆς εἶπεν ἐν ᾿Αμφιαράῳ σαώτυ- 
ρικῷ. ldem poéta, in. Vefpis: Ὁ σιννοτήρης οὗτός ἐστι τοῦ 
γένους : alludit ad. verfum Sophoclis ex hac fabula, Ὁ 
σπιννοτήρης δὲ τοῦδε μαντέως χοροῦ. Strabo libro πο- 
no, E inque Hefychius, alii. « ( Citat Athenaeus, X, 
454. f. 
P 'AMeITPTY'ON. Sophocis interpres δὰ Oedipum 
Coloneum: εὔσοιαν φασὶ τὴν εὐσθένειων. καθάπερ καὶ ἐν 
᾿Αμφιτρύωνι" ds 

᾿Επεὶ δὲ βλαστεῖ, τῶν τριῶν μίαν λαβεῖν 

εὔσοιων ἀρκεῖ. 


e 


Hefychius : ᾿Αμφιτέρμως ὠποτετερμωτισμένως. Ξοφοκλῆς 


᾿Αμφιτρύωνι. Iterum : ᾿Ατμησίφρων" οὐδεμιδς τόλμης ἔννοιαν 
. ἔχων, ἀτραυμάτιστος. Σοφοκλῆς ᾿Αμφιτρύων!:. « 

»'AN APOMA'XH. Auctor Etymologici : Παρασάγγαι. 
erupà Σοφοκλεῖ, ἐν ᾿Ανδρομάχῃ, ἐπὶ ToU ἀγγέλου εἴρη- 
7α!. « 

»'MPNAPOMEAA. Athenaeus libro XI. [p. 482. d.e.] 
Phrynichus, de voce πρόσφατον disputans: εὑρίσκετο δὲ 
Σοφοκλῆς & τῇ ᾿Ανδρομέδᾳ τιθεὶς οὕτω" Μηδὲν φοβεῖσθαι 
“προσφάτους ἐπιστολάς. τ Pollux libro X. cap. XXvI. Σο- 
φοχλῆς ἐν 'A»dpopédu , αὐτοχείλεσε ληκύθοις ἔφη, δηλῶν 
ἀλαβάστρους μονολίθους, Hefychius : ᾿Αμβλύσκει, ἐξωπλοῖ. 
χυρίως δὲ ἐπὶ ἀμπέλου. καὶ ἐκτιτρώσκει. Ξοφοχλῆς ᾿Ανδρο- 
péós. ltem in ᾿Αμφίσρυμνον πλοῖον. Sunt & alii loci tres 
ex ea fabula in Hefychio omnes corrupti. Primus ita ha- 
bet: Kovpíoy Σοφοκλῆς ᾿Ανδρομέδιω ἥμιουτον κούρειον ἡρέθη 
πόλει, νόμος γάρ ἐστι τοῖς βαρβάροις συηπολεῖν βρότειον 
ἀρχῆθεν γένος τῷ Κρόνῳ. Scribo, Κουρεῖον. Σοφοκλῆς 'Av- 
δρομέδᾳ' 

Hi τὸ μιαρὸν κουρεῖον ἡρέθη σπύλει. 

Νόμος γὰρ οὗτός ἐστι τοῖσι βαρβάροις, 

υηπολεῖν βρότειον ἀρχῆθεν γένος. 
τῷ Κρόνῳ, poftrema verba , non funt poétae. κχουρεῖον pro- 
prie eft rozforis officina : fed in hac fabula Sophocles ita 


1 Verba iffa »Phrynichus de voce 7pocq. usque ἐπιστολάς. ἐκ 
cum deeffent in Animadverfionum Cafaub. editione prima, ad- 
iecta funt in ed. 2. & 3. fed uncis inclu(a, 


P. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 41 


e vocaverat locum ubi iugulari folebant κοῦροι καὶ κοῦραι. Al- 
ter locus ita editur: MásÜau. τὰς Τομουτὰς ἡνίας. καὶ γὰρ 
ἡ μάσθλη. Σοφοκλῆς "Avydpouéd'a, καὶ Συνδείσνοις. Corrigo: 
Μάσθλητας, ἱμαντωτὰς ἡνίας. καὶ γὰρ ἱμὰς ἣ μάσθλη. Σο- 
φοκλῆς ᾿Ανδρ. καὶ Συνδείπνῳ, Extat & alius locus ex ea- 
dem fabula, ubi iterum poéta eo vetbo ufus. Nam in 
Etymologico fic fcriptum: Δίγονος μάσθλης, διπλοὺς 
ἱκάς. ἢ ὅτι οὐ μόνον xe TG τὴν βαφὴν ἦν τοιοῦτος" ἀλλὰ 
καὶ ἀπὸ τοῦ αἵμωτος ἐκέχρωστο. Σοφοκλῆς '"Avdpouédu- 
Ἰδοὺ δὲ φοινὺὸν μάσθλητα δίγονον. Tertius locus eft in Σὰ - 
λητὸν : de quo nosin opere pe Re veftiaria. « 

»'ANTHNOPI'AAI. Athenaeus libro IX. [ p. 37.4.1 
Hefychius ; ᾿Αφεψιωσάμην" ἀφωιμκιίλησα. Σοφοκλῆς Avru- 
Vopld es. « | 

» ANTIT O'NH, Extat. « [ Citatur a Noftqp, VII. 280, 
b. c. & XII. $47. c. ] 

»'ATPET'EZ,i) MTKH'NAL Hefychius: Ἐπισσάσει" 
ἐπιτεύξεται. Σοφοκλῆς, '"Avpei ἢ Muxivaie, ἐπὶ TOV ταῖς 
ληνοῖς λαμβανόντων. Malim, τοῖς λίνγοις. Alii uno folum 
nomine hanc fabulam laudant. Scholiaftes Euripidis ad 
Hippolytum: Εἰώθασιν οἱ εἰρωνευόμενοι κατὼ τῶν ἐχθρῶν 
ὀμνύναι. ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν Μυκήναις" Ὁ ' | 
^00 M Tw ἐκείνου δειλίαν, ἢ βόσκεται". 

SiAUS μὲν αὐτὸς, ἀῤῥένας δ᾽ ἐχθροὺς ἔχων. « 

»'AXAION ΞΥΝΔΕΙΠΝΟΣ, vel EZ Y'NAEITINO N, 
Athenaeus libro primo. [p. 17. d. ubi vide not. ] Idem 
libro octavo extremo : [ p. 365. b. Ξύνδεισνον εἴρηκεν ἐπὶ 
συμποσίου Λυσίας. Mox, διόπερ τινὲς καὶ τὸ Σοφοκλέους 
δρᾶμα κατὰ τὸ οὐδέτερον ἐπιγραφεῖν ἀξιοῦσι, σύν ϑει- 
7 voy, Solent auctores vocem alteram praetermittere, He- 
fychius: ᾿Αζειῶται, ἔθνος τῆς Τρωάδος. Σοφοκλῆς Συνδεί- 
"VW. Sic apud Stobaeum fermone xxvi. Vide fupra in 
Andromeda. ( Aliis nominatur haec fabula E Y'NRAEI- 
UNOI. M. Tullius ad Q. Fratrem lib. fecundo: Zurd'eí- 
νους Σοφοκλέους, quamquam actam a te fabellam video e[fe 
féflive , nullo modo probavi.) x  Diverfa ab hac fuit, quae 
infcribebatur ᾿ΑΧΑΙΩ͂Ν Z Y'AAOT OZ. Iulius Pollux 
libro decimo cap. XXX. Σοφοκλῆς ἐν ᾿Αχαίων συλλόγφ᾽ 

Ὡς ναοφύλαχες νυκτέρου ναυκληρίως 

“πλήτροις 2 ἀπευθύνουσιν οὐρίαν τρόπιν. 
1 Verba in parenthefi pofita, defunt edit, r. 
2 Rectius alii πλήκτροις: | | 


45 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.277 


Interpres byrici, Itthmionicarum oda fecunda: τὸ evrórei- 
μον. ἀντὶ ToU ἀνάγνωθι, Σοφοκλῆς, ἐν ᾿Αχ αἴων συλλύ 
Οὐδ᾽ ἐν ϑρήνοισι γραμμάτων πτυχὰς ἔχων , Νέμει bir οὗ 
“ἀρεστι τὶς ξυνώμοσε. t Heiyshins ἡ in ἐπιξενούσθαι & in 
ξυμβόλους. « 
»'AXIAAEQZ 'EPAXTAI. Athenaeus libro nono 

[ pag. 401. c. ] Scholiaftes Pindari, oda tertia Nemeoni- 
carum : περὶ τῆς μεταμορφώσεως αὐτῆς, Thetidis , καὶ Zo- 
QoXAils φησιν ἐν Τρωΐλῳ" | 

Ἔγημεν ὡς ἔγημεν, ἀφθόγγους γάμους, 

Τὴ παντομόρφῳ Θέτιδι συμπλακεὶς “ποτέ. 
καὶ ἐν ᾿Αχιλλέως ᾿Ερασταῖς" 

Τίς γάρ με μόχβος οὐκ ἐπεστάτει; λέων, 

δράκων T6 , πῦρ, ὕδωρ. — 
Et ad odam fextam , de Achillis hafta loquens , adducit 
ex eadem fabula haec, 5 δορὸς διχόστομον πλᾶκτρον. Arie 
ftophanis ad Ranas Scholia: Σοφοκλῆς ἐν ᾿Αχιλλέως Ἔρω- 
σταῖς φησιν, ὑπὸ Πηλέως λοιδορηβεῖσαν τὴν Θέτιν καταλι- 
πεῖν αὐτόν. Leges eadem verba in fcholiis Apollonii ad li- 
brum quartum. Praeterea fcriptum eft Commentario ad 
Vefpas » quo loco disputatur nomen σαιδικὰ poni ἐπὶ 
ἀῤῥένων : Καὶ ἐν τοῖς ᾿Αχιλλέως δὲ Ἔρασταῖς δῆλον, ὡς 
oUTOS ἐξείληπται. ἐπιδόντων “γάρ Toi τῶν Σατύρων εἰς τὴν 
χυναικίαν ἐπιβυμίαν, φησὶν o Φοῖνιξ Flamma, τὰ παιδιχ᾽ 
ὡς opis ἀπώλεσας. Ἐτίι. poétae nomen hic praetermiffum 
eft, nemo tamen eruditorum dubitabit Sophocieum dra- 
ma intelligi. Atque ex hoc loco coniecturam facere licet, 
fuiffe hoc drama fatyricum. Hefychius quoque , laudans 
hanc fabulam , oétae nomen omittit : | Opiieies πόθος, 
διὰ τὸ ἐκ τοῦ ὁρᾷν ἁλίσκεσθαι ὄρωτι" ἐκ γὰρ τοῦ ἐσορᾷίν, 
γίνεται ἀνθρώποις ἐ ἐρᾷν. καὶ ἐν ᾿Αχιλλέως Ἔρασταῖς oua 
τοπάλογχά φησιν. Forte, τὰς ὀμμώτων do λόγχας que 
cí. 5 Mentionem faciunt & Paroemiographi i in proverbio, 
Ὃ vrais τὸν κρύσταλλον, Et i$: phe inde affert pulcher- 
rimos verfus fermone Lxil. 

AAYTAAMOX. Heiychios 4 Γοργάδων, ἁλιάθων. dade 

δάλῳ Σοφοκλῆς. Mox fequitur , Γοργίδες, sacer Ali- 


1i Vide BRuwNcxn Fragm. num. 6. ex ᾿Αχαιῶν Συλλόγω. vel Su». 
δείπνῳ vel Συνδείπγοις : quos effe eiusdem Dramatis diverfos 
titulos exiflimat ille cum Toupio. ZYNAEIIINOI Sophoclis 
citantur ab Athenaeo , XV. 678. f. ἃ 685. ἔ, & fq. 

5. ὕμματα πλατύλογχα legit Brunk, cum Toup. 


ΓΘ 


p. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 33 


e hi: Ἐσέφθην' ἐσεβάσθην, ἡσύχασα, 025, 0V0ny. Σοφοκλῆς 
Δαιδάλῳ. Male editur Παιδάλῳ. Pollux : βιαίαᾳ à ἐν τῷ 
Σοφοχλέους Δαιδάλῳ τεκτόναρχος μουσα. « 

ΔΑΝΑΉ. Hefychius: ' Mw oon ἄγρα. Σοφοκλῆς Δανάῃ" 

Τόνον τε μήλων κ᾽ ᾿Αφροδισίαν ἀγραν. 
Critici quam varie eum ver(um expofuerint, ibi vide. Me- 
minit [ idem Hefychius] & alibi. Stobaeus Sermone x. « 

» AIONTZIAKO'Z, Hefychius : Θωχθείς᾽ Sopmy 0ele , 
μεθυσθείς. Σοφοκλῆς Διογυσιακῷ. Non legi alibi: nec fatis 
capio indicem huius fabulae, « 

»AO'AOTIEX. Hefychius: Εὐναῖος λαγώς. Σοφοκλῆς 
Δόλοψι. καταπτηχ ἧς. « ͵ 

»'EAENH. Ariftophanes Equitibus : 

Βέλτιστον ἡμῖν αἷμα ταύρειον πιεῖν" 

ὃ Θεμιστοκλέους γὰρ ϑάνατος αἱρετώτερος. 

Vàhis interpres: Ἔστιν ἀπὸ Σοφοκλέους Ἑλένης" 

Ἐμοὶ δὲ λῷστον αἷμα ταύρου y ἐκπιεῖν, 

καὶ μή γε πλείω τῶνδ᾽ ἔχειν δυσφημίας. 
Fortaffe duarum quae fequuntur alteram intelligit. 'E A E'- 
NHZ 'AILAI'THZIZ. Strabo libro XIV. de morte Cal- 
chantis loquens : ᾿Αποθανεῖν δὲ Um λύπης, καὶ κατά τι 
λόγιον. λέγει δ᾽ ejr Σοφοκλῆς ἐν Ἑλένης ἀπαιτήσει" ὡς 
εἱμαρμένον εἴη ἀποθανεῖν, ὅταν κρείττονι ἑαυτοῦ μάντει πε- 
prrüx n». Hefychius :᾿Αναχαιτίζει" ἀναπείθει ;, ἀναχ αλινοῖ, 
ἀνακρούεται; ἀνωποδίζει. κυρίως δὲ ἐπὶ τῶν ἵππων. Ξοφο- 
κλῆς Ἑλένης ἀπαιτήσει. Proponam hic do&tis emendandum 
ex ea fabula locum, in quo frustra hactenus fui, Erotia- 
nus: Θράσσει, ἔστιν ὀχλεῖ. ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ἑλένης 
ἀπαιτήσει φησί, Γυναΐκα δ᾽ ἐξελόντες ἣ il ράσσει γένυντε. ὡς 
τοῦ μὲν ἕἑώλον γραφείοις ἐνημμένοι.,»ι᾿ἴ ἙΛΈΝΗΣ P A- 
MOS. Athenaeus libro tertio. « |paz. 76.c.] . 

» ἘΠὺ TAINAPQ: ZATTPIK Qi. 2 Hefychius: ' Δρ- 
γέμων" τῶν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς λευκωμάτων. οἱ δὲ ὀφθαλμῶν, 
Σοφοκλῆς ἐπὶ Ταινάρῳ σατυρικῷ. Idem: 'A^aAíav , πονη- 
ρίαν. ZogoxAgs ἐπὶ * παιενάροις. Lego , Ἐπὶ Ταινάρῳ, aut 
Teuvapíors : nam etiam in nono Athenaei [ pag. 375. c. d. ] 
citatur Σοφοκλῆς ἐπὶ Ταιναρίοις. « 

»'EIIITONOL. . Sophoclis interpres ad Oedipum Colo- 
neum: Πολλώκις TV" Apryos κοῖλον φησί, καθάπερ ἐν Eri y ὀνοις" 


1 Vide BauNcKIUM in Fragm. 2. ex Helena. 
2 Verum indicem illius .dramatis hunc fuiffe cenfet BRUNCK 
cum Tourio, 'HPAKAHZ EIII TAINAP1, Σατυρικός. 
Animady. Fol. IV, C 


. 


T" ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.277. 


Τὸ κοινὸν "Apyos oU κατοικήσοντ᾽ ἔτι. e 
καὶ ἐν Θαμύρᾳ" | 
—— Ἐκ μὲν Ἐριχθονίου ποτιμάστιον ἔσσχχεθε κοῦρον 
Αὐτόλυκον. πολέων κτεάνων σίνιν ᾽Λργέϊ κοίλῳ. « t 

»ἘΡΕΧΘΕΥΣ. In Stobaei Collectaneis invenio no» 
minatam , ad caput LVvII. « 2 

» ἜΡΙΣ. Hefychius: Εὔωρος γάμος, Σοφοκλῆς "Epid i. 
ἤτοι ὥριος, ἢ ὀλέγωρος. οὕτω γὰρ λέγουσι κατὰ ἀντίφρω- 
ci ὡς ὃ αὐτὸς ἐν Σ κυρίω τς χρῆται τῷ εὐωριάζειν. Ne- 
fcio an ea fit quae dicitur aliis*Ipi5. «(3 

»'EPIOT'AH, Clemens obfervat libro VI. hunc Éu- 
ripidis verfum , 'O φίλον ὕπνου δέλγητρον ἐπίκουρον γύσου, 
efle ex hoc Sophoclis in Eriphyla, "AveA0 ἐκείνης ὕπνον 
ἰητρὸν νύσου. 4 Stobaeus fermone primo, feptimo , & alibi.« 

»EY'MHAOZ. Au&or eft Harpocration , καθελὼν ufur- 
paffe veteres pro aveAóv ut Sophoclem in Eumclo. Me- 
minit.& Hefychius, explicans verba poétae «eros azat 
ἌἌρμα. « 

»'EYPY'AMAOZ. Parthenius Ἐρωτικῶν capite tertio: 
Περὶ Εὐΐππης ἱστορεῖ Σοφοκλῆς Εὐρυάλῳ. Deinde fubiicit 
Parthenius fabulae totius argumentum. « 

»'ETPYZzAKHZ. Hefychius: 'Ad Zac Toy, ἀνέλστιστον, 
Σοφοκλῆς Εὐρυσάκει. « | 

s»ZOZTHPEZ. Apud Pollucem libro feptimo, cap. 
XIV. ita invenio fcriptum : 9 e τῆς ᾿Αμαζόνος ζωστὴρ, 
καὶ n ἐν ταῖς ZXoqoxAéous Ζωστίρσιν ἐπιζώστρε. λέγει 

οὖν, Ἔχοντας εὐζώνους ἔστασαν ἱματίων ἐπιζώστρως. « 
»'HAEKTPA. Extat. « 
»HPAKAH'Z. Stephanus in Xópa : Σοφοκλῆς ἐν 'Hpa- 
κλεῖ" ῖ 
Στρέφουσι κρήνης φύλλα “χωρίτην τ᾽ ὄφιν. 
Hefychius: Κύκλους καὶ τροχοὺς, τὰ τείχη. τροχὸν δὲ τὸ 
τεῖχος, ὡς Σοφοκλῆς Ἡρακλεῖ, Κυκλώπειον τροχόν. In Ety- 
mologico legitur: Bevudoín , σόλις τῆς Ἰλλυρίδος. Ξοφοκλῆς 
᾿Ὀγνομωκλεῖ: Βουθοίη Δρίλωνος ἐπὶ προχοῆσιν ἐνώσθη. Non 
1 ἘΡΙΘΟΝΙ Sophoclis, tacito auctoris nomine, citantur apud 
Athen. XIII. 584. d. 

2 Euripidis fabulam, Erechtheum, non Sophoclis, citari ibi 
a Stobaeo, ex meliore codice msto docuit BRUNCK , in Fragm. 
Sophocl. p. 36. Ὁ 

43 Vide vero quae notamus infra de fabula, quae Ἴρις vulgo 

infcribitur. 


4 Vide Βκυνοκιι Fragm. 6, ex Eriphyle. 


P. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 5 


e eft verum, editam ullam fabulam a Sophocle quae voca- 
retur ONOM ACLE 8. Quare fcribendum Ξοφ. ἐν 'Hpa- 
κλεῖ, Buthoea , Stephano dicitur Duthoa. Epici verfus etfi 
rarius, interdum tamen leguntur apud dramaticos poetas. 
Erit fortafle qui malit fic corrigere, Xeq. Οἰνομάῳ: de 
qua fabula mox. Ego aliter cenfeo. « τ (Porro HERCULES 
Sophoclis, drama fuit Satyricum. Pollux lib. VII. c. 25. 
Καὶ φίτρους δὲ τούτους λέγει ἣ ποιητικὴ φωνὴ, ἐκλυμάδας 
Σοφοκλῆς ἐν Ἡρακλεῖ Σατυρικῷ" Συνέλεγον τὼ ξύλα ὡς 
ἐκλυμάτων. Sed haec depravatiffima funt : fcribe, λέγει i 
v. Q. ἐκκαύματα : δὲ ὡς ἐκκαυμώτων. 1dem , libro X, Προσ- 
θετέον δὲ τῷ μαγείρῳ xal ἐκκαύματω. εἰπόντος Ξοφο- 
κλέους ἐν Ἥρωκλεϊ Σωτυρικῷ" Συνέλεγον τὰ ξύλα ὡς ἐκκαυ- 
μάτων.) 2 

»'HPITO'NH, Etymologi au&or: Τοπάζειν" eTox &Qe- 
σθαι, ὑπογοεῖν. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἠριγόνη" 

— — "A δὲ 

δόξῃ τοπάζω, ταῦτ᾽ ἰδεῖν σαφῶς ϑέλω, 
Erotianus : Ὕσποφρον, κρυφαῖον, ὥς φήσιν ὃ Ταραντῖνος. {κὶρ- 
τυρεῖ γὰρ ὃ Ξοφοκλῆς ἐν Σμηριγόνη , λέγωγ" 

t νῦν d" εἴρη ὕποφρος ἐξ αὐτῶν 

ἕως ἀπώλεσε κ᾽’ αὐτὸς ἐξαπώλετο. 
μέμνηται ὃ αὐτὸς καὶ ἐν Ἰφιγενείῳ. Lego , ὃ Ξοφοκλῆς ἐν 
7) Hpryóva. Fecerat Latinam, ut videtur, Accius five At- 
tius; cuius Erigozam citant veteres, « 

»ΘΑΜΥ͂ΡΑΣ: alis GAMT'PIX. Vide libro primo, 
cap. XVII. [lib. I. pag. 20.f. ] In-vita Sophoclis legitur: 
Φασὶ δὲ ὅτι καὶ κιθάραν ἀναλαβὼν, ἐν μόνῳ τῷ Θαμύριδι 
“ποτὲ ἐκιθάρισεν. Θαμύραν & comicus Antiphanes docuit. « 5 

»8EMIZTOKAH'X. In ora librorum Stobaei Serm. 
Cxix. leges , Sophoclis aut Euripidis in Themiflocle. Sed non 
dubito mendam ineffe. Poffemus fortaffe aliquid certius 
pronuntiare , fi Graecas citatorum librorum infcriptiones 
toto opere non invidiffent nobis viri docti. « 4 


1 Ad fabulam 'IpixA5c retulit Brunck. 

2 Ifta, quae parenthefi incluía funt, defunt primae editioni : & 
inferta funt ed. 2. & 3. uncis inclufa. Confer vero etiam quae 
fupra ad Ἐπὶ Ταινάρῳ adnotavimus. 

3 Confer fupra, in "Em íyovo:. Citatur porro ab Athenaeo, 
IV. 175. f. & 183. f. δὲ XIV. 637. a. Vide quae ad priorem lo- 
cum ( IV. 175. f.) adnotavimus, Animadv. Vol, II. p. 648 fqq. 

4 Verfus ibi citati , Euripidis funt e Cresphonte, Vide Musgravii 
Fragm. Eurip. e Cresphonte , num, I. p. 557. 


2 


36 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p.277. 


»OYEZTHEZ ZIKYO'NIOZ. Hefychius : ᾿Αποσλής- 
κτῳ ποδί" μανιώδει. Σοφοκλῆς, Güec Ta Zixvovío. Iterum: 
Αὐτόφορτοι" αὐτοδιάκονοι. κυρίως δὲ οἱ ἐν τοῖς ἰδίοις πλοίοις, 
Σοφοκλῆς, Θυέστῃ Σικυωνίῳ. Scribe apud eumdem : Αὐτό- 
μμοιρος" μονόμοιρος. Ξοφ. Ov. Σικ. Meminit δὲ in voce 'Ezaí- 
νους. Interdum vocat Θυέστην τὸν ἐν Zixvóvi , ut in ᾽᾿Αμόρ- 
φωτον : alibi fimpliciter TAyeffem vocat; ut in 'Azeíporas , 
ἀπόθεα., & ἀτελῆ. Sic etiam Stobaeus Sermone XXIX. « 

»OTEZTHZ AETYTEPOZX. Hefychius : ᾿Αφωσιωμέ- 
γα!" ἀνόσιαι, ἄποθεν ToU ὁσίου γεγενημέναι. Σοφοκλῆς Θυέστῃ 
δευτέρῳ. 1n libris Hefychii alieno loco haec funt pofita. 
Idem : 'Hyópnv* διῆγον, Σοφοκλῆς Θυέστῃ δευτέρῳ. « 

»'INAXOX. Dionyfius Halicarnaffeus, libro primo. 
Athenaeus , libro ultimo. [ XV. 668. b. ] Comici inrer- 
pres ad Plutum dici probat πλούτωνω opes ac divitias , te- 
ftimonio verborum Sophoclis ex hac fabula: Πλούτωνος 
d" ἐπείσοδος : tem , | 

τοιόνδ᾽ ἐμὸν πλούτων᾽ ἀμεμφίας χάριν. 
Laudat idem commentario ad Equites & Aves. Item He- 
fychius , in ᾿ΑΔελλόθριξ, ἀναιδείας φάρος, ἀντίπλαστος, & 
κυάμῳ. In voce ἀλωπὸς fcribe, Zoo. Θυέστῃ xal Ἰνάχῳ. « 

»'INQ'. Hefychius: "Aavrov ἀκωτάλυτον , ἀκατάπαυ- 
στον. Ξοφοκλῆς "oi. « 

»'IZI'ON. Interpres Apollonii lib. IV. καὶ zapz τὸ ἔψαε 
Σοφοκλῆς ἐν Ἰξίονι, δίψιον φησὶ τὸ βεβλαμμένον. « 

»ἸΟΒΑΤΗΣ. Hefychius: ᾿Αφύλλωτον πέτραν" ἄπορον , 
ἄδενθρον" οἷον λεωπετρίαν. Σοφοκλῆς Ἰοβάτῃ. « 

» ἸΟΚΛΗ͂Σ. Iulius Pollux lib. X. cap. virt. Καὶ 7v- 
λεία δὲ παρὰ Σοφοκλεῖ, ἐν TQ Ἰοκλεῖ λέγοντι" ᾿Αλλὰ καὶ 
λινογραφὴς τυλεία. Ita lege tum ifto loco, tum libro VII. 
ubi eadem Sophoclis verba. « t : 

»'IQ'AAOZ. Ariftophanes, Equit. [ 499.] 

"AAA ili χαίρων καὶ πράξειας 
κατὰ νοῦν τὸν ἐμόν. καί σε φυλάττοι 
Ζεὺς ἀγοραῖος, Gc. 
Scholiaftes ibi: Ταῦτα δὲ παρὰ τὰ Ξοφοκλέους ἐξ Ἰολάου. « 

»"ἹἽΠΠΟΔΑΜΕΙΑ. Stobaeus , Sermone Xxvn. « 2 

1 Vide Polluc. X, 57. & VIL 191. Ad fabulam 'Ig ix^ ?« re- 

tulit Brunck, 

2 Laudatur etiam Sophoclis Hippodamia ab Athenaeo XIII. 

564. b. c. Eft autem (iudice BRuNCK10O in Fragm. Soph. pag. 
24Íq.) eadem fabula diverfis titulis, ippodamia & O eno- 


aus, 


p. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 37 


e »'IIIIIONOOS, Clemens Alex. Stromat. lib. VI. A&- 
Bois ἂν Σοφοκλέους ἐξ Ἱππόνου" 
Πρὺς ταῦτα κρύπτε μηδὲν, ὡς ὃ πάνθ᾽ δρῶν 
καὶ πάντ᾽ ἀκούων πάντ᾽ ἀναπτύσσει χρόνος. 
Viri ἀοέϊι teftantur legi in quibusdam msstis ὙὝ πόνου : ut 
huic tragoediae fuerit nomen Sufpicaci, non Hipponoo. 
Sed neque tragoediae is titulus fatis convenit, neque fa- 
vent teftimonia veterum. Hefychius : 'Azaaézaclar ἀπώ- 
λύξασθαι. Σοφοκλῆς Ἱππόνῳ. Mox: ᾿Απαρθένευτος" &xé- 
ραιος, καθαρά. Σοφοκλῆς Ἱππόνῳ. Viderint eruditi an diver- 
fa ab hac fuerit quae infcribitur ἽΠΠΩ N. Iulius Pol- 
lux, libro IV. cap. XvI. Σοφοκλῆς δὲ αὐτὸ ἐκ τῆς πρὸς 
ἐκεῖνον ( Euripidem) ὡμίλλης ποιεῖ σπανιώκις, ὥσπερ ἐν 
Ἱσπῶνι. Stephanus de Oleno fcribens, urbe Achaiae; 
Σοφακλῆς ἐν Ἱππῶνι" 1 
,Ἐξ Ὠλένου γῆς φορβάδος κομίζομαι.ε 

»IPIX. Athenaeus libro XIV. [ pag. 646. d. ] Non 
puto corrigendum £y "Epi2; , ut in allato fupra loco He- 
fychii. Contrarium putem verius, Etiam Achaeus Iri- 
dem. fabulam e fuis unam infcripferat. « [ Conf. fupra, in. 
Ἔρις. 2 | 

EOM AENELA ἘΝ ΑΥ̓ΔΤΔΙ. Hefychius : ᾿Απαρθέ- 
γευτα" οὐ πρέποντω πειρθένοις. Σοφοκλῆς, Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Αὐ- 
Aid). Alibi fimpliciter ἐν Ἰφιγενείῳ : ut in ᾿Ακρουχεῖ, & 
ἀπυνδάκωτος : & in libro XII. Athenaei. [pag. $13.d. ] 
Sic Stobaeus in XXX. « 

»'IXNEYTAI ZATY'ON.s Pollux ib. X. cap. vit. 
Σοφοκλῆς δ᾽ ἐν Ἰχνευταῖς Σωτύρων ἔφη, ᾿Εγήλατα ξύλα Tpi- 


1 Ἱππάνῳ legit Brunck cum Meurf. Vide Holften. ad Steph. 
Byz. p. 362. Sic vero apud Pollucem l. c. IV. rir. recte 
etiam exhibent codices mssti. 

2 Achaei quidem fabula '[p:«c, confentientibus libris , citatur 
apud Noftrum, X. 451. c, itemque apud alios. Sed apud eum- 
dem, Noftrum, XIV. 646.c. pro eo quod vulgo editur Σοφο- 
χλῆς Ἴρι δι, perfpicue Σοφοκλῆς Ἔριδι dant vetuftae no- 
firae membr. 4. Quare, quoniam nusquam alibi Sophoc/is 
Iris commemorata reperitur, contra vero non modo apud 
Hefychium in Ejwpoc, verum etiam apud Grammaticum in- 
editum. San - Germanenfem (tefte Brunckio, in Lexico Sopho- 
cleo, voce μίαν μίαν) pariter Σοφοχλῆς "Epid1, tenendus 
fuerit hic titulus, donec aliunde certius aliquid in alteram 
partem proferatur. 

3 Immo Σάτυροι, Et dein, Zoo, ἐν "Iyrevraic Σατύροις.  Vi- 
de Poll. X. 34. & ibi Hemíterh. C 

3 


48 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ». 277. 


γομφα διατορῶσαι. Athenaeus libro fecundo (pag. 62. [1 e 
^bxvevràs folum. « | 

»'IQN. Hefychius: Χορσεύει. Σοφοκλῆς Ἴωνι" Κείμενος 
μὲν βουστάδας αὐλὰς ἐπὶ χέρσου, ἢ διὰ χειρῶν ἔχει, ἢ 
οὕτως ἐμβατεύει. Quae verba auxilium a libris melioribus 
exfpectant. : Stobaeus meminit Serm. Lr. & centefimo 

F1mo,. « 

»KAMIKOTF?. Athenaeus libro tertio [ pag. 86. c. ubi 
vide quae notavimus, Animadv. Vol. Il. p. $0. ] & no- 
no, « [ pag. 588.£. | 2 | 

»KHAAATON. Athenaeus libro quarto, [ p. 164.a.] 
δι Paroemiographi in proverbio Aevxà στάθμη. Hefy- 
chius: Αὐτοχτίστους δόμους" oU κατεσκευασμένους, ἀλλ᾽ 
ἐκ ταυτομάτου γεγενημένους. ἢ τοὺς οἰκουμένους. Σοφοκλῆς 
Κηδαλίωνι. Idem: Δέατος᾽ δέους. Σοφοκλῆς Κιδαλίῳ. Lee 

e, Κηῃδαλίωγι, « , 

(ΚΑΞΑΝΔΡΑ, Vetus Scholiaftes in Hefiodi Theo- 
goniam : Ἡ δάφνῃ ἐνεργεῖ πρὸς τοὺς ἐνθουσιασμούς. Ξοφο-- 
κλῆς ἐν Kacavdpor i: 

Δάφνην φαγὼν ἐδόντι πρίετο στόμα.) 3 

»ΚΛΥΤΑΙΜΝΗ͂Σ ΤΡΑ. Erotianus nominat in Lexico 
Hippocrateo. ᾿Αντίον d" ἐκάλουν oi παλαιοὶ τὸν σώφρονα, 
ὡς καὶ ὃ Σωφοκλῆς ἐν Κλυταιμνήστρᾳ. Quae fequuntur ia 
mendo cubant: quare ibi legantur. « 

»KOAXIAEZX. Athenaeus libro XIIL. [ pag. 602. e. ] 
& libro etiam fecundo, [ pag. 7o. a. ] ubi male Κοχλίδες. 
Scholiaftes Apollonii libro IIT. Σοφοκλῆς ἐν ταῖς Κολχ ί- 
σιν εἰσώγει τὴν Μήδειαν ὑποτιθεμένην τῷ Ἰάσονι περὶ τοῦ 
ἄθλου δι’ ἀμοιβαίων. Et fub libri finem : Καὶ Σοφοκλῆς δ᾽ 
ἐν Κολχίσι πεποίηκε τὸν ἄγγελον τοῦ Αἰήτου πυθόμενον πε- 
pl τῶν προειρημένων" 

Ἢ ῥλαστὺφ οὐκ ἔβλαστεν oUTTI'X plos , 
καὶ κάρτα φρίξας εὐλόφῳ σφηνώματι . 


y Vide Brunckii Lexic. Sophocl. voce Χερσεύεις 

2 Confer quae infra notamus ad fab. Μίνως. | 

3 lfta, de Sophoclea Cafandra, defunt editioni primae Animad- 
verfionum Cafauboni ; adiecta fecundae & tertiae. Sed ductum 
effe verfum ex incerta Sophoclis Tragoedia , & alieno loco in- 
ferta efle verba ἐν Κασάνόρᾳ, non ad Sophoclis verfum , fed 
ad Lycophronem fpe&antia, docuit BRuxCK in Fragm. Sophocl. 
p. 56. rurfusque p. 46. num. 98. ubi Sophocleus verfus fic 
emendatus datur : 

Φάφγην φαγὼν ὀδόγτι πρὶε τὸ στόμας 


p. 277. IN LIB, VIT. CAP. V. 39 


e χαλκηλάτοις ὅπλοισι μὴ προσεξέδυ. X 
Hefychius : Ἐπαλλαχβθεῖσοα" ἐπαλλάξασα. Σοφοκλῆς Κολ- 
χίσι. Reperio & KOA XO Y'Z, eiusdem. Etymologicum 
magnum : Σοφοκλῆς KoAwois Ὕμεϊς 2 μὲν οὐκ dp' nere 
τὸν ΓΙρομηθέω. ἀντὶ ToU ἤδειτε. Forte Κολχίσι. « 
»KPE'OTZA. Pollux libro VI. cap. Χν τι. T» δὲ ἰσοθά- 
νατον, Σοφοκλέους εἰπόντος ἐν Κρεούση, oU πάνυ ἀνεκτόν. 
Hefychius: ᾿Ανέχτημαι" ἀνείληφα. Σοφοκλῆς Κρεούσῃ. Sto- 
baeus Sermone feptimo, xit. ΧΧΧΥΠΙ. & alibi. « 
»KPHTEZ. Athenaeus libro XV. [ p. 687. e. | Hefy- 
Chius: Βυδοί' οἱ μουσικοὶ, ἢ κροῦμώ τι. Σοφοκλῆς Koucív.« 3 
»ΚΩΜ ΟΣ. He(ychius, "Ανθρωσκε᾽ ἄνω Sp9cxe, ὠρ- 
χοῦτο, Σοφοκλῆς Κώμῳ. Habes infra Μῶμον, alterius fa- 
bulae nomen : fi non fa&ae funt duae culpà librariorum, 
quae una fuit. « 4. 


»ΚΩΦΟΙ XATTPOI.5 Interpres Apollonii libro pri- 
mo de infe&o loquens quod ἴουλος Graecis, centumpes La- 
rnis, dicitur: Geóqpaaos ἐν τῇ "pos Φανίωαν ἐπιστολὴ καὶ 
ὄνον φησὶν αὐτὸν καλεῖσθαι" ὡς παρὼ Σοφοϊλεῖ ἐν Κωφοῖς 
σατύροις, Κυλισθεὶς ὡς τις ὄνος ἰσόπριος. Paulo poft, de 
Da&ylis ldaeis : Ξοφοχλῆς αὐτοὺς Φρύγας καλεῖ, ἐν Κωπ 
φοῖς σωτύροις, ( — |Hisce, partim in Zddendis, editioni 
primae in calce fubie&tis , partim in Zdnimadverffonum Edit, 
2. 6^ 5. adiiciuntur haec: 7» Laudantur & X A'TYPOI 
fimpliciter: quae fabula diverfa fuit fortafle a fuperiore, 
Ariftides, in Apologia Communi : Δὐτὴν μὲν γὰρ ἐὰν id'o- 
σι τὴν Ἑλένην. Ἑλένην λέγω δεράπαιναν μὲν οὖν ὅποίαν 
ἐποίησε Μένανδρος τὴν Φρυγίαν, τῷ ὄντι παιδιὰν ἀποφαί- 
υουσι τοὺς Zia, TÜpoUs ToU Σοφοκλέους, Plura de hac ía- 


1 Vide Brunckii Fragm. 4. ex Co/chidibus. i 

2 Perperam Ἥμειϊς expreffum in Ca(auboni Animacv. Vide Ety- 
molog. p. 439. l. 2. 

3 Apud Athenaeum l. c. vulgatam fcripturam, ἐν Καὶ ρησὶ τῷ 
δράματι, tenent (quod fciam) noftrae membr. 4. Sed cum apud 
Noftrum, tum apud Hefychium , ἐν KPI ZEI legendum, prae- 
eunte TvRwHITTO , docuit BRUNCK , in Fragm. Soph. p. 19. 
& in Lexico Sophocleo, voce φάρος. 

4 Vide Hefychii Interpretes ad voc. ἼΑνθρωσχε. Ibi ἐν Μώμῳ 
legendum cenfuit BRuNcx, in Lexic. Sophocl. p. jo. quem 
confule & in Fragm. Soph. p. 21. 

$ Nomen σάτυροι non effe partem infcriptionis , fed a Gramma- 
ticis adiectum , quo indicargtur drama eífe fazyricum , monuit 
BRuNCx, in Fragm, Soph. p. 19. 

C 4 


40 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.77. 


bula libro decimo, capite feptimo. 1 Invenio laudatum & e 
ἐνξατυρίσκῳ. Vide He(ychium, in ᾿Αῤῥαγὲς ὄμμα.»» 2 
»AA'KAINAL Pollux libro nono: Ἔστι dé n «als, 
εἶδος οἰκοδομήματος. ἤπου καὶ Σοφοκλῆς ἐν Λακαίναις λέγει" 
Στενὴν δ᾽ ἔδυμεν ψαλίδα κ᾽ οὐκ ἀβάρβαρον. « 
»AAOKO'QN. Ariftophanes in Ranis verba quaedam 
ex hac fabula more fuo ufurpat. Notat enim Scholiaftes : 
Ilapà và Σοφοκλέους ἐκ Λαοχόωντος' Πόσειδον, ὃς Αἰγαίου 
μέδεις πρῶνας, ἢ γλαύκας μέδεις εὐανέμου λίμνας, ἐφ᾽ 
ὑψηλαῖς σπιλάδεσσι στομάτων. Dionyfius Halicarnaíleus , 
libro fecundo. Stobaeus Sermone xxix. Harpocration; 
εἶεν ἂν καὶ οἱ παρὰ τοῖς '"ATTixoie λεγόμενοι ἀγυιεῖς,, οἱ 
7rpb τῶν πυλῶν βωμοὶ, ὡς φασι Κρατῖνος καὶ Μένανδρος. καὶ 
Σοφοκλῆς, ἐν τῷ Λαοκόωντι, μετάγων τὼ ᾿Αθηναίων ἤθη εἰς 
Τροίαν, φησί" 
Λάμπει δ᾽ ἀγυιεὶς βωμὺς ἀτμίζων πυρὶ 
Σμύρνης σταλαγμοῖς βαρβάρων εὐοσμίας. 
Sic legendus hic locus, in libriseditis depravatus. 5 Hefy- 
chius: Καταῤῥάκτης üy eTos , ῥύαξ. xal ὃ ἀετός. Σοφοκλῆς 
Λαοκόωντι. καὶ τὰς ὡρπυίας, ἐν Φινεῖς « 
ὙΛΑΡΙΣΣΞΑΙ͂ΟΙ. Athenaei verba funt libro XI. [ p. 
466. b.] Ὁ δὲ m»pX τῷ Ξοφοκλεῖ ἐν τοῖς ΔΛαρισσαίοις "Axpí- 
cios : ex quibus fufpicetur aliquis eandem effe hanc cum 
A crisio ante di&a: quod tamen nobis non videtur. Za- 
rif[aeos in extremo opere nominat Hefychius, ubi de vo- 
cula ὡς disputat: & Stobaeus quoque, Sermone centefi- 
mo vigefimo quarto. « 4 
»^AHMNI'AI, ἢ AHMNIA'AEZ. Stephanus, de 
Chryía oppido: Σοφοκλῆς Λημνίαις" 


Y Scilicet ad Athen. X. 428. a. ubi laudatur Σοφοχλῆς ἐν dpá- 
ματι Eacvpix&: in membr, A. vero nude ἐν Eacvpix& 
fcribitur, & abeft vocabulum ὁράματι. Ubi fatyricum. aliquod 
huius poétae drama, cuius titulus non declaratur, intelligit 
BnuwNk , in Fragmentis ex incertis Sophoclis Tragoediis, 
num. 43. p. 40. Eademque fortaffe ratione apud riffidem 
Σάτυροι, quos ille ait, intelligendi funt /azyri, quos in 
aliquo fuorum dramatum fatyricorum induxerat Sophocles. 

2 Σατυριχῷ apud Hefychium legendum fufpicantur Docti, & 
fic legit BRuNcK in lexico Sophocleo p. 52. voce ᾿Αῤῥαγὲς 
ὄμμα: intellgens drama quoddam JSatyricum , cuius titulum 
omiffiffet librarius. 

3 Confule eumdem BRuNCKIUM in Fragm. Soph. p. 20. 

4 ᾿Αχρίσιος ἢ Λαρισσαῖοι, duplex eiusdem fabulae titulus, 
iudice Drunckio 1. c. p. 5. 


p.277 IN LIB. VIL. CAP. V. 41 


e "Q Λῆμνε Χρύσης τ᾽ ἀγχιτέρμονες πάγοι. 
χαὶ ἐν Αἰχμαλωτίσιν" 
Ταύτην ἐγὼ Κίλλαν τε καὶ Χρύσην ἔχω. 

Sic hunc verfum expleo. Apollonii interpres ad librum 
primum : Σοφοκλῆς ἐν Λημνίαις, καὶ μάχην ἰσχυρὸν αὐτὰς 
συνάψαι, φησί. Hefychius : : ᾿Αξύμβλητον" ὃ μηδενὶ ἄπαιν- 
τῷν δυνατὸν jj, {{ ὃ μηδενὶ ἀπαντᾷ, ἢ ἀδύνωτον ,] ἢ ἀσυνάν- 
Τῆτον, Σοφοκλῆς Λημνίσις.. lerum : ᾿Ασάλπιγκτον ὥραν" 
τὸ “μεσονύκτιον. ἑσπέρας γὰρ καὶ ὄρθρου ἐσάλπιζον. Ξοφο- 
κλῆς Λημνίαις, Scholiaftes Pindari , Oda 1v. Pyth. Πάντας 
Σοφοκλῆς ἐν ταῖς Λημνιώσι τῷ ϑράματι καταλέγει τοὺς εἰς 
τὸ ᾿Αργῷον σχάφος εἰσελθόντας. καὶ Δἰσχύλος ἐν Κυβήραις. 
Scribendum , ἐν Καβείροις. « 

»MA'NTEISX. Ariftophanis wetus interpres, de voce 
γλάμων agens ad Ranas: Xogoxans ἐν Μάντεσιν ἐπί τινων 
ὀρνέων, τοὺς γλαμύρους κατὰ φορβάν. Stobaeus Sermone 
XXIX.« I 

»MEAE ATPOX. Hefychius : "Avzífotoy* ἰσόβοιον, ἀν- 
τὶ Bos καιθεγιεζόμενον. Σοφοκλῆς Μελεάγρῳ. Idem: Ἰξο- 
φόρους δρύως" τὰς iE φερούσας. Σοφοκλῆς Μελεώγρῳ. Le- 
ge eundem, in κυάμῳ πατρίῳ. «t 

»MEAANITIIIH. Ariftophanes, in Ranis , ridet za- 
ρωκεκινδυνευμένον di&um alicuius poétae, Αἰθέρα Διὸς δω- 
μάτιον. Eum autem poétam, Sophoclem effe, indicat Scho. 
liaftes : ἐκ Μελανίππης, ait , /EoqonAéovs* 2 

Ὄμνυμι δ᾽ ἱερὸν αἰθέρ᾽ οἴκησιν Διός. 
Etiam Euripides Melanippam docuerat: cuims meminit 
Erotianus in ὠλώστορες , Stobaeus & alii. 3cribitur & Με- 
ναλίππη. «€ 

»MINOZ.3 Clemens Alexandrinus, libro VI. Λάβοις 
δ᾽ ἂν Ξοφοκλέους ἐν Μίνῳ, Οὐκ ἔστι τοῖς μὴ δρῶσι σύμ" 
μαχος τύχ». « 

ΜΟΥ ΣΑΙ. Iulius Pollux libro X. Cap. XLIX. Φαίης 
δ᾽ ἂν καὶ σισύραν., | immo σισύρναν } λέγοντος Σοφοκλέους 
ἐν Μούσαις" 


1 Fabulae titulus, Πολύ ἐδος, ἢ Μάντεις. Brunck ibid. p. 
26. Confer Mess in Πολύειδος. 

2 Nullam fuiffe Sophoclis Me/anippen, cum aliis viris do- 
&is monuit Brunck in Fragm. Soph. p. 36. Scriptum oporte- 
bat 2x Μελανίππης σοφῆς: ἃ intelligenda MeZanippe Euripidis. 

3 Eadem fabula, iudice BRuNcCK1O, ibid. p. 17íq. quae aliás 
Καμιχοὶ, vel potius Καμίκιοι, de qua fupra. 


Ϊ 


T ANIMADV.IN ATHENAEUM. p.277. 


Ψαλίδας, τιάρας, καὶ σισυρώδη [euvgyodn] στόλον. e 
Sed fcribendum íufpicor, ἐν Mucois: qua de fabula 
mox.« t | 

»MYKH' NAT, Vide (upra, in 'Arpeus ἢ Μυκῆναι. «t 

»MYTZOF. Athenaeus libro IV. [ pag. 183.e. δὲ libro 
XIV. [ pag. 625. c. ] Srrabo libro VIII. ubi docet, poétas 
καλεῖν πόλιν, τὴν χώραν. Zoqox^ns ἐν Muaois* 

᾿Ασία μὲν ἣ σύμπασα κλῴζεται, ξένε" 

σόλις δὲ Mucey, Mucía “προσήγορυς. | 
Hefychius: ᾿Απόβαθρα" ἀποβατήρια. ἢ κλίμωξ νεώς, Soqo- 
κλῆς Μυσοῖς. Lege eundem ἴῃ ᾿Α ποσύρει, ἀστραφὴς, ὅς ἀφθί- 
σους γνώμας. Stobaeus Sermone X€Vv1. « 

»MO'MOZ. Hefychius: ᾿Αμφίον" ἔνδυμα. Σοφοκλῆς 
Mopo. ldem: ᾿Ανωστύψοι" ἐπᾶραι τὸ αἰδοῖον, ἢ στυγνώ- 
σαι. Σοφοκλῆς Mono. Videtur Hefychius confundere di- 
verfae fignificationis voces, ἀναστύψαι, & ἀναστύσα:. 
Laudat M omu m is grammaticus etiam in 'AgozXAV7 T£. « 
[ Conf. fupra, in Κῶμος. ἢ 

»NATY'IIAKTOZ. 2 Vetus interpres Apollonii, ad 
quartum : ΣΦ κοτεινὴ νὺξ κατουλὼς καλεῖται πωρὼ τὸ ὀλούγ, 
Σοφοκλῆς ἐν Ναυπάκτῳ, νυκτὶ κατουλώδι, « 

»NAY'IIAIOZ ΚΑΤΑΠΛΕΏΝ, Hefychius: Τρίτος 
xprThp. Σοφοκλῆς, Ναυπλίῳ κατωπλέοντι. Laudatum fae- 
pius invenio £ Ναυπλίῳ. Pollux lib. X. cap. XXX. Sopho- 
cles , ait, δλκία τὰ πηδώλιω ἐν Ναυπλίῳ ὠνόμασε. Simili- 
ter Comici interpres ad Pacem, & Hefychius in ᾿Ανόρεος 
“πόλεμος. Án Pindari fcholis e Sophocleo Nauplio haben» 
tur ifta: 

Ze) παυσίλυπε, καὶ Διὸς σωτηρίου 

σπονδὴ πρίτου κρατῆρος. 
Stobaeus Serm. cir. An fit haec alia ab ifta ὅς fequente 
quaerendum. « 3 . 

»NATY'HAIOZ ΠΥΡΚΑΒ Σ. Pollux libro nono : Ὁ 
δὲ ἐμπρήσας, τάχ᾽ ἂν T Up εὺ s ὀνομάζοιτο, κωτὰ Ni- 
σχύλον καὶ Σοφοκλέω, οὕτως ἐπιγράψαντας τὼ δράματα, 


x ἐν Μυσοῖς apud Polluc. X. 186. in contextum recepit Ηοπιογῃ. 

2 Fi&itium effe fabulae Sophocleae indicem Ναύπακχτος, in 
Scholiafta vero Apollonii ad IV. 1695. legendum Σοφοχλῆς ἐν 
Ναυπλίῳ, docuit KüsTER ad Suid, in KarovA&c: probante 
BRuNcK in Lexic. Sophocl. eadem voce. 

5 Duplex (iudice Brunckio) eiusdem fabulae titulus: N αὐπλεας 
χαταπλέων, & Ναύπλιεος πυρχαῇῆ c, 


p. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 43 


e Tbv μὲν τὸν ἸΠρομηθέα, τὸν δὲ τὸν Ναύπλιον. Hefychius' 
Πεσσὰ πεντέγραμμω καὶ κύβων βολάς. Σοφοκλῆς Ναυπλίῳ 
συρκαεῖ" παρ᾽ ὅσον πέντε γραμμαῖς ἔπωιζον. Alibi poetae 
nomen reticet ; funt enim haec illius: Ναύκληρον πλώτην" 
γαυτικήν. Ναυπλίῳ erüpxaei, Sophoclem euim citat. « 

»NATZIKA'A. Haec fabula tota e(t Homerica: ac 
videtur /atyrica potius fuiffe, quam vera tragoedia. Eu- 
bulus comicus eidem Nauficaae foccos adapraverat. De 
Sophoclea Pollux lib. X. cap. xit. Ἔστι d$ τοὔνομα. ἣ λαμ" 
erívm, ἐν τῇ Σοφοκλέους Ναυσικάᾳ. Mefychius : ᾿Αναῤῥοιβ- 
δεῖ. Σοφοκλῆς ἐν ναυσὶ καὶ ἀντὶ τοῦ ἀνωῤῥίπτει. Scribe, 
Σοφ. ἐν Ναυσικάᾳ. Mens eft, Sophoclem in Nauficaa di- 
xifle ἀναῤῥοιβδεῖν σφαῖραν, pro, pilam remittere & repercus 
tere.» 1 : | 

»NIO'BH. Athenaeo nominatur libro IV. [p. 176.£.] 
Idem libro XIII. [ p. 601. a.b.] Καὶ Αἰσχύλος, μέγας àv 
ποιητὴς. καὶ Σοφοκλῆς, ἦγον εἰς τὰ SéwTpa, διὰ TOV τραγῳ- 
διῶν τοὺς Spo Tas* ὃ μὲν, τὸν ᾿Αχιλλέως πρὸς Πάτροκλον" ὃ 

δ᾽, ἐν τῇ Νιόβῃ, τὸν τῶν παίδων. « 

»NIIITPA. De ifta folam afferimus conie&turam ex 
verbis M. Tullii , lib. I. Tufculanarum quaeftionum. Noz 
nimis in NiPTRIS ille fapientiffimus Graeciae faucius lamenta- 
tur , vel modice potius. Pedetentim , inquit , ite, & fedato ni- 
fu , ne fuccuffu arripiat maior dolor. Pacuvius hoc melius , quam 
Sophocles : apud illum enim perquam jlebiliter Uly[fes lamen- 
tatur in. vulnere. An igirur. Nzptra Sophocles ediderat ὃ 
Puto verius, Pacuvium mutato nomine fic appellaffe 
quam fecerat Lannam de Graeca Sophoclis cui index, 
Ulyffes acanthoplex , aut acanthopleges. De ea igitur Cicero 
loquitur. — 'OAYT ZZEY'XZ 'AKANOGOHAHFTIHZ 2 


BÉ 


"s 


Hefychius : ᾿Αθηρόβρωτον ὄργανον" τὴν τορύνην, ἡ τὴν ἀθβώ- 
paw ἀνωκινοῦσι. Ξοφοκλῆς, Ὀδυσσεῖ ἀκανθοπληγεῖ. Iterum : 
Ἐλαιάδεσσω νηδύς. Ξοφοκλῆς, Ὀδυσσεῖ. ἀκανθοπληγι. ἥτοι 
λαιώεσσα,, ἀντὶ τοῦ φκαιὰ, ἐνγρία. ἢ deb τοῦ ληϊζεσθαι,, 
“σάντα ληϊζομένη καὶ κωτεσθίουσα. ἢ ἀπὸ τοῦ ἐλαίου, λιπά- 
ρά. Apparet non confütffe inter veteres criricos de le- 
&ione eius loci : aliis fcribentibus &Azi&d'eeea , aliis λατά- 


εσσῶ. tt 


1 De Sophoclis Nausicaa confer Athenaeum noftrum lib. I. p, 
20.f. & ibi notata, Eadem fabula etiam IIAjv pia: infcri- 
pta erat. 

2 Recüus 'Axay0om^ 8. BRUNCK, Fragm. Soph. p.25 fq. 


44 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 277. 


»'OAYTZZEYZ MAINOMENOS?S. Pindari vetus e 
interpres , extremo opere: Σύντομοι oU μόνον Λάκωνες 9 
ἀλλὰ xal ᾿Αργεῖοι. Σοφοκλῆς, Ὀδυσσεῖ μαινομένῳ" 

Πάντ᾽ οἶσθα. πώντ᾽ ἔλεξα τἀντεταλμέναι. 

μῦθος γὰρ ᾿Αργολιστὶ συντέμνειν βραχύς. 
Hefychius : Ἐμπειρήσ' ἔμπειρος. Σοφοκλῆς, Ὀδυσσεῖ μαι- 
νομένῳ. Alibi : Ἠμαλάψαι" χρύψαι. ἀφανίσαι. Σοφοκλῆς, 
Ὀδυσσεῖ μωινομένῳ. Affert etiam ex eadem, ϑρεκτοῖσι vó- 
pois, quod explicat τρωχέσιν : & addit alios legiffe eo 
loco, xpexrois. Meminit & in. ϑριάζειν. « 

»Ol'AIITIOTZ TYPANNOX. Extat.« 

»OlAIIIOTZ ἘΠῚ KOAQNAQL, Extat. « 

»OI'NO'MAOZ. Athenaeus extremo libro nono. [ pag. 
410.c. ] Diogenes Laértius in Arcefila: Πρὸς δὲ τὸν δά» 
νειστικὸν καὶ φιλόλογον, εἰπόντω τὶ ἀγνοεῖν, ἔφη" 

Λήθουσι γάρ vot καὶ ἀνέμων διέξοδοι 

ϑήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκος παρῇ. 
Ἔστι δὲ ταῦτω ἐκ τοῦ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. Hefy- 
chius: ᾿Αρουραῖος Οἰνόμαος. Δημοσθένης Αἰσχίνην οὕτως ἔφη, 
ἐπεὶ κατὰ τὴν χώραν περινοστῶν ὑπεκρίνετο Σοφοκλέους τὸν 
Οἰνόμαον. | 

»ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ. Hefychius: Ἄκεστρον, φάρμακον. 
Σοφοκλῆς Πωλαμήδηῃ. Et alibi: Δρυπά: δρεπτά. Σοφοκλῆς 
Παλαμήδῳ. Huic quoque, ut aliis multis Sophocleis, co- 
gnominem Euripides fecerat.« — 

»liANAQPA ἢ ZeéYPOKOIIOI. Athenaeus libro 
XI]. [ pag. 476.c.] Hefychius, in Κεχήλωμαι. καὶ Χήλευ- 
μα" τὸ σπαρτίον. Σοφοκλῆς.) Πανδώρᾳ ἣ Σφυροκόποις. « 

»IIEAlAZ. Erotianus in Hippocrateum ,. παιδικὸν 
erálos. παιδίαν voy τὴν παιδοτροφίαν. ὅθεν καὶ Σοφοκλῆς ἐν 
Πελίᾳ φησί" 

Λευκὸν αὐτὴν τόδ᾽ ἐπαίδευσε γάλω. «2 

»ΠΕΡΙΔΑΟΣ. Hefychius: Καρπομανής" εἰς κόρον ἐξυ- 
βρίζουσω. Σοφοκλῆς Περιλάῳ.« 3 

» ΠΗΛΕΥΣ. Ariftophanes Avibus: ' 

Ὁμοῤῥοθῶ,, συνθέλω, 
συμπαραινέσωας ἔχω. 


1 Huc Brunckius refert etiam fragmentum , quod ex Hippoda- 
mia citatur apud Athen. XII. 564. b. c. Vide fupra, notata 
ad fab. Ἱπποδάμεια. 

2 Verfum emendatum vide apud Brunckium. 


3 Vide HEvwii Notas ad Apollodor. p. 714. 


- p. 377. IN LIB. VII. CAP. V. 43 


e Scholiafles: Σοφοκλέους, ἐκ Πηλέως. Idem, ad Nebulas, 
profert hos elegantes veríus e P'eZeo Sophoclis : 

Πηλέα τὸν Αἰάκειον οἰκουρὸς μκόνη 

γερονταγωγῶ. κἀναπαιδεύω πάλιν. 

Πάλιν γὰρ αὖθις παῖς, ὃ γηράσκων ἄνήρ. 
Proferuntur & a Clemente Alex. libro fexto. Harpocra- 
tion, in Ξηραλοιφεῖν" Σοφοκλῆς Πηλεῖ" 

Καὶ ξηραλοιφῶν εἵματος διὰ πτυχῶν. 

Ita fcribendum eo loco. Stephanus in Kvxyizis : ubi fcri- 
be, Xeq. ἐν Πηλεῖ, exa] ἐν Ποιμέσιν. « 

»ΠΛΎΝΤΡΙΑΙ, Pollux lib. ViI. cap. xit. de vocabu- 
lo ἐπενδύτης loquens: Ληπτέον αὐτὸ ἐκ τῶν τοῦ Σοφο- 
χλέους Πλυντριῶν" 

Πέσλους κτενίσαι!, λινοπλυνεῖς τ᾽ ἐπενδύτας.« 1 

»IlIOIME'NEZX. Athenaeus libro feptimo [ pag. 3109. ἃ, 
b.] δὲ XIII. [ pag. 587. a. ] Stephanus, pe Urbibus, in 
Γραικός. Erotianus, explicans vocem σέλον. Harpocratio- 
nis verba funt : [ in Νάνγιον :] Ὅτι δαλλῷ χαίρουσιν αἱ αἷ- 

ες, καὶ Σοφοκλῆς Πύλεσιν. ἑωθινὸς γὰρ πρίν τινώ αὐλητῶν 
ὁρᾷν ϑαλλὺν,) χιλίαις προσφέρων νεύπωιδις εἶδον στρατὸν 
στείχοντα πειρελίαν. Lego : Ξοφ. Ποιμέσιν" 2 

“Ἑωθινὸς γὰρ σρίν τιν᾽ αὐλητῶν δρᾷν, 

SaAAby χιμαίρῳ 3 προσφέρων νεοσπάδαᾳ 

εἶδον στρατὸν στείχοντει τὴν γῆν παραλίαν: 

Vide infra libro XIII. cap. νι. [ nempe Animadv. ad XIII 
$87.a. ] Hefychius: Βερεκύντα fpópuoy* Φρύγιον αὐλόν. Xo- 
φοκλῆς Ποιμέσι. Alibi : Φοινικίοις γράμμασι. XoqoxAns Ποι- 
μέσιν. ἐπεὶ δοκεῖ Κάδμος αὐτὰ ἐκ Φοινίκης κεκομικέναι.« 4 


1 Vide Brunckii Lexicon Sophocl. p. 56. Eft autem eadem fa- 
bula, Πλύντριαι, (id e(t, Lorrices,) δὲ Ναυσικάα, ut poft 
Valckenarium idem Brunckius monuit. j 

» 2 In Animadverfionum ed. t. Πόλεσιν corrigendum cenfuerat 
Caíaub. & proprium fabulae Sophocleae titulum ftatuerat, 
Πόλεις. Quem errorem dein, diligentius infpe&o loco 
Athenaei noftri , XIII. 587. a. retractavit ipfe in Madezdis, 

3 Olim χίλ᾽ ai£i, id eft, pabulum caprarum , corrigendum cen- 
fuerat. 

4 Verba ex Hefychio hic prolata omiferunt qui edit. Caf. 2. & 
3. curarunt, contra quam voluerat ipfe doctus Animadverfor, 
Pro illis autem haec adiecerunt, in fchedis quibusdam ( puto) 
Cafauboni reperta: » Huc refero Sexti Empirici verba e li- 
» bro I. adverfus Dogmaticos : Οὐχ £x τέχνης τινὸς μεμαθύήχασιν 
»0oi Γραμματιχοὶ, ὅτι οἱ παρὰ τῷ Σοφοχλεὶ ποιμένες ἰὼ Ea A- 
"AY λέγοντες, 6! βασιλεὺ λέγουσι Φρυγιστί.»» 


» ANIMADV: IN ATHENAEUM. ρ. 277. 


»IIOATEIAOZ. Hefychius: 'Avraíae , πολεμίας, e 
ὀχϑρῶς. Σοφοκλήξς Πολυείδῳ. Vide & [eumdem Hefychium] 
in ἀραιόν, I 

»lIOAYZEENH. Hefychius: Παρώρυμα. XoqoxAije Πο- 
λυξένῃ" παράρυμα ποδός, ὡς κρεμαμένων τινῶν ὑφασμάτων 
ἐκ τοῦ ἁρμωτος πρὺς κάλλος. Meminit Harpocration , in 
Ἠχρωτηριασμένοι. Ex ea fabula erat hic verfus: 

"Ac! αἰθέρος δὲ κἀπὺ λυγαίου νέφους; 
apud Scholiaften Apollonii, libro fecundo. Stobaeus Serm. 
XLVII.« ^ 

»IIPI'AMOSX. Iulius Pollux lib. X. capite xxxr. Oi- 
xod uou δὲ σκεύη, Aeiul, γλοαρίδες, ὡς Σοφοκλῆς ἐν Πριάμῳ.« 

»HPOKPIZz. Iulius Pollux, lib. IX. σλὴν τοῦ ἐπιτις 
parroU, ᾧ κέχρηται Σοφοκλῆς ἐν τῇ Προκρίδι" κολασταὶ 
κἀπιτιμηταί. « 

ΠΡΟ ΜΗ͂ΘΕΥΣ. Pindari Scholiaftes, ad odam quin- 
tam Pythionicarum, de Prometheo: Διὸ καὶ τοὔνομα ἀπὸ 
ToU προμειθεῖν ἔσχε. καὶ Σοφοκλῆς d" ἐν τῷ Προμηθεῖ" Τοῦ 
προμηθέως, δέλων λέγειν τῆς φρονήσεως ἀγτέχεσθαι, 
καὶ μὴ τῆς μεταμελείας. « 

»PIZOTO'MOI. Macrobius libro quinto: Sophoclis 
tragoedia id , de quo quaerimus , etiam titulo praefert. Infcri- 
bitur enim Ῥιζοτόμοι. In. qua. .Medearn. defcribit maleficas her- 
bas fecantem : fed averfam , ne vi noxii odoris ipfa interficere- 
tur: 6 fuccum quidem herbarum. in cados aeneos refundentem, 
Sophoclis verfus hi. funt : 

'H d" ἐξοπίσω χερὸς opum, τρέπουσω 
ὀπὸν ἀργινεφῆ στώζοντα τομῆς 
χαλκέοισι κάδοις δέχεται. 
Et paullo poft : 
Αἱ δὲ καλυπταὶ κίσται ῥιζῶν κρύπτουσι τομὰς, 
ἃς ἥδε βοῶσα κ᾽ ἀλωαλαζομένη γυμνὴ 
χαλκέοισιν ἤμω δρεπάνοις. 2 
Apollonii vetus Interpres ad lib. III, Σοφοκλῆς ἐν Ῥιζοτύ-- 
[A015 τὸν “χορὸν “πεποίηκε λέγοντα" 
"Haie. δέσποτα, καὶ πὺρ ἱερὸν 
τῆς εἰνοδίας Ἑκάτης φέγγος, 
σὺ δι’ ὑλύμπου πολλὸν “προφέρει 
καὶ γῆς ναίουσ᾽ ἱερὰς τριόδους 


1 Vide fupra in Μάντεις: & ibi not, 
2 Vide Brunk Fragm, Sophocl. p. 27. 


p. 277. IN LIB. VII, CAP. V. 47 


e στεφανωσαμένη dpus) , καὶ πλείσταις 
ὠμῶν σπείραισι δρακόντων. 
Hefychius: 'Aieróeas* διαχέας, καὶ τήξας. Σοφοχλῆς 
Ῥιζοτόμοις. «c 

»EAAMONETY'S, Athenaeus libro undecimo. [ pag. 
497. d.] Hefychius: Onpa, Sá«n, τάφος, ἄνθημο. Xcqo- 
κλῆς Σαλμωνεῖ. Alio loco : Kapixol τράγοι, ὡς εὐτελῶν ὄν- 
τῶν. Σοφοκλής Σωλμωγεῖ. εἰ μὴ ἄρω ὑποσυγχέων τοὺς Κι- 
λικίους. & 

»E ATYPOI. Vide fupra, Κωφοὶ Z&7Uvpor.« 

»ZINQON. Hefychius: Αἰθύσσειν" ἀνασείειν. Zívyoyt Xo- 
φοχλῆς. Iterum : "Agpurov' ἄφραστον, ἀνιστόρητον, ἀπόῤῥη- 
τον, ἄφωνον, αἰσχρόν. Σοφοκλῆς Σίνωνι. Alibi: ᾿Ἐνθρίωκτος" 
ἐνθουσιῶν καὶ &yÜéak Tos, Ξοφ. Xuv.« — 

» ΣΙΣΙΎΦΟΣ. Hefychius: Zevyos τριπάρθενον, Εὐρι- 
τίδης "Epey Bet, καὶ Σοφοκλῆς Ξισύφῳ, χαρίτων τριζύγων. 
Puto fuiffe drama fatyricum: nam eius generis fuit Si/y- 
phus Euripideus, tefte Aeliano libro IL cap. 8. « 

»ZKY'8AI. Athenaeus libro quinto. [ p. 189.d.] Apol- 
lonii interpres vetus: Ἔν τοῖς Σκύθαις ὃ Σοφοκλῆς ἑτερομή- 
Topa, τῆς Μηδείας τὸν "A«|vprov λέγ ει" 

— —— Οὐ γὰρ ἐκ μιὰς 

κοίτης ἔβλαστον' ἀλλ᾽ ὃ μὲν Νηρηϊδος 

τέκνον ἄρτι βλαστάνεσκε' τὴν δ᾽ 

Eid'uía, πρὶν ποτ᾽ ᾽Ωκεανοῦ κόρη τίκτεν. 
Poftea, de reditu Argonautarum loquens : Οὐ διὼ Τανάϊ- 
δὸς ἔπλευσαν. ἀλλὰ κατὰ τὸν αὐτὸν πλοῦν, καθ᾽ ὃν xa) 
erpóTepoy* ὡς Σοφοκλῆς ἐν Σκύθαις ἱστορεῖ. Hefychius, in 
᾿Αχίλλειον & ἀψάλωκτος. « 

ΣΚΎΡΤΙΑΙ, ἢ ΣΚΥΡΙΟΙ. Ἐσοεπιίηθο genere citat 
Hefychius in Εὔωρος : vide [fupra ] in "EPIZ. Arin di- 
Gione ἀποστιβὴς., perperam Σοφοκλῆς Kupíaie , pro Zav- 
píais : fic in voce ZevyAas male fcriptum , Εὐριπίδης, Ku- 
ρίαις,, pro Σκυρίαις ; nam δὲ Scyrias fecerat Euripides, 
Scyrios nominat alibi Hefychius: ᾿Αχρήματον' ἀδώπανον, 
Σοφοκλῆς Σκυρίοις. Sic lege etiam in verbo Αὐτόσιτον. Sto- 
baeus fermone ΧΙΙΧ. & Lvrt. & CXV.« 1 


1 ZY'NAEIHNON & XZY'NAEILINOI. Vide fupra, in ᾽Αχαιῶν 
guvoetzgry. 

TAINA'PIOI. Vide Ἐπὶ Ταινάρῳ. Apud Athen. IX. p. 
375. €. d. citatur Σοφοχλῆς ἐπὶ Ταιναρίοις. Inde titulum fabulae 
finxit Dalecampius Ta:vágios: 184. ibi legendum videtur 
ἐπὶ Ταιγάρῳ gar, 


48 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 377. 


»TA'AQOZ. [Interpres vetus Apollonii, libro quarto: e 
Ὅτι δὲ εἵμαρτο αὐτῷ (T&xo) τελευτήσαι pavyeians τῆς σύ- 
Ρ[γὙγ05. λέγει καὶ Σοφοκλῆς ἐν Τάλῳ. « t 

ΤΕΥ͂ΚΡΟΣ. Stephanus De Urbibus : Κυχρεῖα, 2 
“τάγος περὶ Σαλαμίνα. Σοφοκλῆς Τεύκρῳ. Vide Stobaeum 
in CXXI.« 

»TH'AEOOZ. Hefychius: ᾿Δειφόρος" ἀειϑαλής. Xoqo- 
κλέους Τηλέφῳ.« 

»THPEY'x. Ariftoteles in libello ne Poética, varios 
agnitionis modos explicans, καὶ ἐν τῷ Σοφοκλέους Tmpel, 
à τῆς κερκίδος φωνή. Ariftophanes, in Avibus: 

Ev. Τὸ ῥάμφος ἡμῖν σου γελοῖον φαίνεται" 

Ev. Τοιαυτὰ μέντοι Σοφοκλέης λυμαίνεται 

ἐν ταῖς τραγῳδίαισιν ἐμὲ τὺν Τηρέω. 

]bi interpres: Ἐν γὼρ τῷ Τηρεῖ Σοφοκλῆς ἐποίησεν αὐτὸν 
ἀπωρνιθωμένον καὶ τὴν Πρόκνην' ἐν ᾧ ἔσκωψε πολλὰ τὸν 
Τηρέα. Meminit & Hefychius. Sophoclem aemulatus Phi- 
locles tragicus, & ipfe fabulam fecit, cui nomen indidit 
Τηρεὺς ἢ "Emo: de qua in Comici fcholiis. Stobaeus in 
Sermone X. XXXIX, & alibi. « 

»TPIHTO'AEMOZ. Dionyfius Halicarnaffeus , libro 
primo. Athenaeus libro tertio, [ pag. r10. e. ] & libro de- 
cimo. [ pag. 447.b.] 3 Plinius libro XVIII. cap. vt. nte 
mortem Alexandri annis fere c xzv. Sophocles pota in fabula 
Triptolemo frumentum Italicum ante cun&la laudavit , ad 
verbum translata fententia : 

Et fortunatam. [taliam frumento canere candido. 
In Etymoloeico ita nuper editum : ᾿Απυνδάκωτος, οὗ τρα- 
“πέζης κύλιξ ἀπύθμενος. Verfus eít ex ifta fabula, fed de- 
pravatiffimus. Lege: 

᾿Απυνδάκωτος oU Tpu7réQoUTAA κύλιξ. 
Pollux libro X. cap. Xxi. Τὴν ἀπύθμενον κύλικα ἐν Tpr- 
“σπτολέμῳ Ξοφοκλῆς ἀπυνδάκωτον ὠνόμασεν : deinde hunc 
verfum defcribit , quem & Hefychius attingit in ea voce. 
Comici interpres, commentario in Acharn. Πλὶξ, τὸ βη- 
μα" καὶ πλίγματα,, τὰ πηδήματα. ἔνθεν καὶ Tb περιβά- 
δὴν ὄμφιπλὶξ, παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Τριπτολέμῳ. Meminit & 
Harpocration in Μελίνη : & faepe Hefychius.« 


τι ἐν Δαιδάλῳ corrigit Brunck: nullam effe Sophocleam fa- 
bulam T ἄλων autumans, 

2 Κυχρέῖϊος editur apud Stephanum, 

3 Idem, lib. 11. p. 67. c. 


p. 277. IN LIB. VII. CAP. V. 49 


e »TPAXINIAI Extat. « 

»TPOTAOX, Pollux libro X. cap. xxxvrit. Ξίφους δὲ 
ὄνομκαι ἔοικεν εἶναι βαρβαρικὺν ἡ σκαλμὴ, Σοφοκλέους εἰπόν- 
τος ἐν Τρωΐϊλῳ" ᾿ 

ΞΣκαλμὴ γὰρ ὄρχεις βασιλὶς ἐκτέμνουσ᾽ ἐμούς. 
Hefychius huius fabulae voces profert, ᾿Δμώσεται, ὅσας, 
ἀσόλοικον, ἕρκη, ilios ," layy, , κατωρβύλοις, & '"Avd pias. 
Sed verfum, in quo ufus poéta illa voce, reperimus in 
Scholiis Pindari: Σοφοκλῆς ἐπὶ ToU Τρωΐλου" 

Τὸν ἀνδρόπαιδα δεσπότην ἀπώλεσα. 

Vide in Achillis "JAmatoribus (upra. « 

»TYMIIANIZETAJ)., Athenaeus libro quarto. [ pag. 
176. f.] Stephanus De Urbibus: 

Κόλχος T2, Χαλδαῖϊός τε καὶ Σύρων ἔθνος. 
Meminerunt amplius, vetus Enarrator Sophoclis, com- 
mentariis in Anrigonen : Etymologici au&or, in Apáxav- 
^oc; & Hefychius, in "Adupuoy , ἀντιστρέφω, ἀνταξιῶ, Xio- 
φοκλῆς Τυμπανισταῖς, Vide eundem in Ap&xavAes. Sto- 
baeus Sermone Lv « 

»T Y'NAAPOZ, Stobaeus Sermone citt. verfus affert 
ex Sophocis Tyndaro: quorum fententiam in iis quae 
extant non femel legas, diveríis verbis expreffam. « 

»TYPANNOI. Hefychius: Ἔχθιμω" μισήματω. Ξοφο- 
κλῆς Τυράννοις, Alibi legere non recordor. « t 

»TTPO'. Athenaeus libro tertio [ pag. 99. .] & ua- 
decimo: [ pag. 475. a. ] δὲ Stobaeus non femel, Macro- ΄ 
bius libro quinto, cap. XXI. Sophocles, in fabula quae in- 
fcribitur T yro: 

Πρὺς τὴν τρωπέζων φάσκων 

“τροσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας 

καὶ γενέσθαι περὶ τὰ σιτία. καὶ τὰ καρχήσια. 32 


Τυροΐ apud Hefychium, pro Tup&vvoic, corrigit Brunck 
cum Pierf. 

2 Imperite apud Macrobium (quem in pluribus Saturnaliorum 
fuorum locis Athenaei Deipnofophidas ob oculos habuifle 
diximus in Praefatione ad Atlienaeum p. XVII fq.) verba 
ifla, quae ipfius Zzhenaei funt ex V. 475. a. minime posti- 
ca, fed verfum Sophocleum illuftrattia, pro ipfo Sophoclis 
verfu adpofita erant, Saturn. lib. V. cap. 21. Quae verba 
cum apud Macrobium non extare, fed per unius Cafauboni 
errorem (in his Animadverfionibus in Athenaeum ) Macrobio 
adfcripta effe ait GaTAKER in Operib. Pofth. p. 5oo. (conf. 
Brunckii Fragm. Soph. p. 32.) nefciverat doQus Britannus, 
in Macrobii Editionibus, quae ante Cafaubonum prodierant, 


"then, Vol, IF. 


LJ 


30 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p.277 


Vide Aelianum ne Animalibus, libro XL cap. xvir.e 
Laudatur etiam Euripidea Tyro. Ariftoteles in libro ne 
Poética, de utrius poétae fabula fenferit, incertüm ; cum 
Ícribit, xal τῶν σημείων, τὰ μὲν ἐν τῷ σώματι, οἷον οὐ-- 
Aui τὰ δὲ ἐκτὸς, τὰ περιδέραιά,, καὶ οἷον ἐν τῇ Τυροῖ διὰ 
«ἧς σκάφης. Stobaeus Sermone xx. & Χεῖν. & faepius. ἃ 
»TYPO AEYTE? A. Ariftophanis verfus eft in Avibus: 
Nh Af ἕτερος δὴ τάχ; οὗτος ἔξεδρον χώραν ἔχων. Inter- 
pres: 'Ex τῆς Σοφοκλέους δευτέρας Τυροῦς" ἧς n ἀρχή" 
Τίς ὄρνις οὗτος ἔξεδρον “χώραν ἔχων ; 
Au&or Etymologici, Ἐρηνοβοσκὸς,, ὃ προβωτοβοσκός. ἐν 
Τυροῖ β' Σοφοκλῆς. Stobaeus laudat cap. ΟΥΤΙ]. « 

») ὝΒΡΙΣ. Athenaeus libro decimo quarto. [ pag. 657. 
8. Stobaei margines, capite pe Oblivione, haec verba 
nobis exhibent, Sophoclis in Contumelia Satyri. Vellem ipfa 
Graeca verba antiquiffimarum editionum docti viri in nu- 
peris editionibus retinuiffenr: melius longe de noftris 
ftudiis eflent meriti. Coniicio ex iflis, Sophoclis "Y fiy fa- 
bulam fatyricam fuiffe. « 1 

»9$Al'APA. Hefychius: Ἄγκυραι, μεταφορικῶς αἱ 
ὠσφάλειαι.  XoqoxAss Φαίδραις. Melius Φαίδρᾳ. ldem: 
"Ακλεστοι" οὐ παραλογιζόμενοι, ἀληθεῖς. Σοφοκλῆς Φαίδρα. 


eodem modo fcripta exhiberi Macrobii verba , quo a Cafaubono 
adpoíita funt. Sic quidem plane exhiberi eum locum video 
in Hervagiàna editione a Camerario curata, Bafil. 1555. & 
in Gryphiana Lugd. 1548. 
In Stobaei editione principe Veneta, Λόγῳ xó'. itemque ih 
prima Gesneriana, nude ZXogoxAéovc fcriptum in ora. In edi- 
tione vero Lipfienfi, a Nic. Schow magno adparatu inftituta 
fed poft Sermonem XXVII. intermiffa, fragmentum illud, de 
quo agitur, Serm. 26. pag. 427. fic infcribitur, Σοφοχλέους 
Ὕβρεως. In altera editione Gesneriana ( Bafil. 1549.) primum 
comparet in ora (p. 192. Serm. XXVI.) index fabulae ifte, 
Sophoclis in contumelia Satyri. Pro quo Grotius in. Florifeg, 
p. 118. fic pofuit, Sophocles Satyri centumclia. De quo lemmate 
nihil e codice Parifienfi adnotivit Brunckius nofler in exem- 
plo Florilegii Grotiani, quod ex ipfius liberalitate poffideo , in 
quo plurima alia ille ex optimo illo codice excerpta configna- 
vit. Idem vero Vir do&iffimus in Fragm. Soph. p. 33. indicem 
eius fabulae , de qua quaerimus ; talem fecit, ὝΒΡΙΣ Σατυριχή. 
Inferi hoc loco a nobis debet nomen fabulae Sophocleae 
praetermiffae a Cafaubono, $AI'AKEZ. Cuius fabulae memi- 
nit Athenaeus lib. II. p. 67. f. Ubi vide quae notavimus , & 
confule BRuNCK11 Fragm. Soph. p. 33. & Lexicon Sophocl. 
γος. ᾿Αποσημήγαι, & ᾿Αρτηματοιο 


"i 


p. 477: IN LIB, VII. CAP. V, $1 


e Vide in ἀφεφές: & Paroemiographos in proverbio Χαλάς 
gw τὴν ἱερὰν ἄγκυραν. Stobaeus Serm. ΧΙ. & alibi. « 
»PIAOKTHTHE. Extat. Sed non dubito, plures eo 
nomine fabulas Sophocli editas. Nam in ea tragoedia, 
quae edita eft, arceffitur ad Troiam Philo&etes. Repe- 
ro autem, docuiffe eumdem Tragicum fabulam aliam, 
cuius argumentum erant Cafus PAiloctetae ad Troiam : qua- 
re ilius fuit index, Φιλοκτήτης ἐν Τροίᾳ. Auctor 
Hefychius, in Ζηλῶ. « τ 
»9INEY'z. Ariftophanes in Pluto : 
— ᾿Αντὶ γὰρ TUQAOU 
ἐξωμμάτωται καὶ λελάμπρυνται κόρας. 
Interpres: 'Ex Φινέως Σοφοκλέους ὃ στίχος. Athenaeus 115 
bro tertio. [ pag. 119.c. ] Apud Pollucem, libro feptimo 
extremo, fic éditum : Καὶ τὸ κωμῳδούμενὸον ἐν Σοφοκλέους 
Φινεῖ βλέφαρον, κέκληται δ᾽ ὡς καπηλείον σύλας, Quis 
haec intelligit? nec mirum: funt enim deptravatiífima. 
Emendo vero καὶ τὸ xou. ἐν Eod. uer 
Βλέφαρον κέκλεισταί γ᾽ ὡς καπήλειοι σύλα:.᾿ 
Ait Pollux, comparaffe Sophoclem clufuram oculorum caeci 
hominis , occlufis cauponis foribus. Quod fimile, (ane quani 
frigidum & longe petitum, exagitatum fuérit a comicis , 
ficut alia multa eius poétae. De hac fabula accipio verba 
interpretis Apollonii libro fecundo: Πηρωθῆναι Φινέα λέ- 
ys! Σοφοκλῆς, ὅτι τοὺς ἐκ Κλεοπάτρας υἱοὺς ἐτύφλωσεν, 
"Opviley καὶ Kpkj«fay , “εισθεὶς διαβολαῖς Δίας τῆς αὐτῶν 
μητρός, Hefychius in ᾿Απενώτισαν & ἀρτύμασι. « [ὅς in 
καταῤῥάκτης: conf. fupra in Λώκαιναι. — ἡΦΙΝΈΕΥΣΞ 
AETTEPOZ. Hefychius: 'Ay &axeura τρύπανα, τὰ 
Φρύγιω "rUpeiZ. Σοφοκλῆς, Φινεῖ δευτέρῳ. « 
» ΦΟΙ͂ΝΙΞ. Athenaeus libro fecundo. « [ P. 70. a. ] 
.» 6PI'EOZ. Epitoma Stephani: Εὑρίσκεται emponoTía. 
ei ἐν Φρίξω Σοφοκλέους. — 
Ὅρια κελεύθον τῆσδε γῆς ?rpoaó rias. 
Etiam Euripides PArixum ediderat. Alii Φρύξος, « 
»OPYTEZ. Aefchyli interpres ad Prometheum vin- 
€um: Σιωπῶσι παρὼ ποιηταῖς τὰ πρόσωπα,, ἢ dV αὐθα- 
d'íay, ὡς ᾿Αχιλλεὺς ἐν τοῖς Φρυξὶ Ξοφδκλέους, « 
ὙΦΥΛΟΤΙΔΕΣ,. Aulus Gellius libro ΧΙΠ. Eram ille 
verfus hon ininus notus: 


1 Vide mox quae notamus ad $vAíz:d:c, 


Dai 


$2 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 295 


Γέρων γέροντα παιδωγωγήσω σ᾽ ἐγώ : 

Θ' in tragoedia. Sophocli fcriptus efl , cui titulus Φυλότιδες, & 
in Bacchis Euripidi. Non eft di&lio Graeca Φυλότιδες, Grae- 
ca erit fi 7 in v mutetur, Φυλόπιδες : verum nihil ad 
rem. Effet aliquid Πυλάτιδες : fed malo, atque adeo ve- 
rum cenfeo, $ 9I OTIAEZ. Ac videor in Graecorum 
commentariis reperiffe alicubi Sophoclis PArhotas aut 
Phihiotidas: etfi indicare locum nunc non poffum. Nam 
neque memini, neque ad manum funt omnes Graeci fcri- 
prores, quos aliquando le&itavimus. 1 Studiofi adolefcen- 
tes quibus adminiculatior memoria eft, quaerant, & la- 
terculum fuperius diligentia fua amplificent. Quanquam 
fi quae fuerunt aliae Sophoclis fabulae, praeter quarum 
titulos hic exhibemus, oppido paucae illae funt. In vita 
ipfius de numero fabularum quas docuit aut fecit, ita le- 
gitur: Ἔγραψε δὲ, ὡς φησιν ᾿Αριστοφάνης, δράματα &xa- 
τὸν τριάκοντα" τούτων δὲ νοθεύεται δεκιεπτά, Scripfit , au- 
Hore. Jriflophane, fabulas CXXX. quarum XVL cenfentur 
adulterinae. Non longe abeft ab hoc numero hic nofter: 
plures enim CXxv. fabularum indices in fuperiore albo 
invenies. $ed non funt omnes, opinor, SoPHocLIS eius 
quem inter veteres tragicos regnum obtinere omnes con- 
fentiunt. Fuit enim iuzior Sophocles , tragicus δὲ ipfe poé- 
ta; cuius Clemens Alexandrinus meminit, & alii. For- 
taffe huius fuerunt ex iis, quarum titulos adfcripfimus, 
nonnullae. Sane fcribunt alii, non Ccxxx, fed cxxutz 
folum tragoedias fub nomine prifci Sophoclis iam olim 
in manibus eruditorum effe verfatas. Itaque, ut dixi, e 
vere Sophocleis paucae omnino funt, quarum titulos de- 
fideres. Verum de his aliquando fortafle curatius, & di- 
ligentius, Nunc ad opus inftitutum revertamur. « 


1 PIAOKTH'THZ cum codicibus nonnullis A. Gelli legit 
Brunckius: & refert ad Sophoclis Φιλοχτήτην ἐν Τροία, 


de tua oeil) 


9 
AJD A P. VT 


Παρατεϑεισῶν οὖν 'AMIO N. Proprie & lepitime foeminini 
generis nomen, ἡ ἀμία,, amia picis; Gallis /e boniton. 
Nam, quod mafículo genere ὃ «mías dixir Matron paro- 


e 


P. 277. IN LIB. VII. CAP. VI. $3 


e dus apud Noftrum IV. 135.f. id poéticà licentià ille fecit, 
piícem veluti heroem aliquem aut femideum inducens. 

' Quod ait, Ταύτας ᾿Αριστοτέλης ἱστορεῖ, τὰ μὲν p a γ- 
y, ke. ἔχειν καλυπτὰ, εἶναι δὲ καρχαρόδοντας : nusquam id 
hodie apud Ariftotelem, quod (ciam, difertis verbis expref- 
fum legitur : fed implicite utrumque, in verbis quae apud 
Philofophum exftant , fignificatur. Nam in Hift. Anim. II. 
13. docet, nonnifi cartilagineos pifces ( τὰ σελάχη) bran- 
chia habere operta. Atqui ex eo genere non eít amia: nam 
quod pag. 186.c. ex vulgata fcriptura in cartilagineis re- 
ceafetur amia, ibi pro ἀμίαν ex ipfo Ariítotele λαμίαν 
corrigendum. Eodem vero capite, fub finem , ait x«gy a- 
ρόδοντες δὲ πάντες οἱ ἰχθύες, ἔξω ToU σκάρον. Confer eum- 
dem IX. 47. Ia vocabulo B « y x fa (cum eliás βράγχιώ 
plerumque fcriptum reperiatur ) penacutam fcripturam te- 
nent mssti noftri libri cum editis, quemadmodum etiam 
apud Ariftoteiem editur. Quod ait τῶν συνωγθλαζομένων 
καὶ σαρκοφάγων. habes in Hift. Anim. I. 1. & VIII. 2. 

χολήν τε ἔχ εἰν ἰσομήκη τῷ ἐντέρῳ, καὶ σπλῆνω δμοίως, 
» miam piícem verbis Ariítotelis de(cribeas Athenaeus, 
»inter caetera haec ait: χολήν 7s ἔχειν ἰσομ. &c. féillis 
» veficam habere inteflino parem, δ᾽ fimiliter f p lenem. Neque 
» de fe//e , quod dicitur, fatis explicate dicitur: & de fp/e» 
»ne quod fcribit, falfum eft. Fellis veíica in hoc piíce 
» non folum parilis cum inteflino eft longitudinis; verum 
»etiam illi adhaeret, atque, ut loquitur philofophus , παρ᾽ 
»0AoV τὸ. ἔντερον ἐνυφαισμένη ἐστίν. « [ Commodius zagu- 
φασμ. apud. Arift. pe Part. Anim. IV. 2.7 »Sed Athe- 
» naeus brevitatis ftudio , cum fumma capita ex Ariítore- 
»le excerperet, multa faepe etiam neceflaria verba prae- 
»termifit: faepe etiam male quaedam legit, & pro vera 
» lectione. falíam. eft amplexus. Factum eít utrumque itto 
»loco. Nam de fellis vefíca Ariftotelis verba funt, Hiftor. 
» [ Anim. ] lib. 1L. cap. 15. unde haec defumta effe con- 
»ítat: Ἡ μὲν οὖν ἀμία παρὰ τὸ ἔντερον παρατεταμένην 
n( τὴν χολὴν) ἰσομκήκη ἔχει" πολλάκις δὲ καὶ ἐπαναδίπλω- 
μα. Habet amía fellis veficam fecundum ipfum inteflinum por- 
» re&am , longitudine illi. parem: faepe etiam. aliquid eius eft 
»quod reduplicetur, De fplene vero amiae nihil philofophus. 
» Unde igitur illa Nofter? nempe ex depravata fui ex- 
» emplaris le&ione, Nam pro καὶ ὀπαναδίπλωμα legit καὶ 
"σπλῆνα ὁμοίως, Atqui fal&ffimum eft, amiae íplenem 


D 3 


$4 ANIMADV. IN ATHENAEUM, μ. 277. 


» eiusdem effe cum fellis vefica & inteftino longitudinis. e 
» En quid eveniat etiam dochffimis viris, cum de librario- 
»rum temeritate ac perfidia non cogitant. Nam, Athe- 
» naeum aliter non fcripfiffe, perfuafum mihi: non fo- 
»lum quia ira membranae omnes habent, & illa optima 
» Hoefchelii Epitoma; fed etiam quia vetuftiffimus Ety- 
» mologici Magni au&or non aliter hunc locum defícribit: 
»quamquam ille Athenaeum ibi non nominat. Sed hoc 
»fíaepius obfervavimus , ut auctoris huius verbis utatur 
»pro fuis, taciro iliius nomine. « CASAUBONUS, — Ety- 
mologum vide in 'Auíe , pag. 83. & confer quae de hoc 
auctore monuimus in Praefat. ad Athen. pag. xvii íq. 
Caíauboni obfervationem probans CoRAY , infuper adno- 
tavit, apud eumdem Noftrum , VIII. 3455. e. ubi de amiae 
felle eadem , quae hoc loco, repetuntur, fplenis nullam 
fier! mentionem. 

ἀποτρώγουσαι τὴν ἑρμιὰν ἐκφεύγουσιν.  Percom- 
modum erat ὠπογραάγοῦσαι, quod habebant editi ; fed fe- 
qui debui msstos noftros; qui in id, quod dedimus, am- 
bo confentiunt. De ifta amiae folertia nihil legitur apud 
Ariftorelem : fed non praetermifit Oppianus, Halieut. lib. 
III. vs. 144 fqq. 

In AncuzPPr verbis, ὅτε δ᾽ ἦσθες, coniun&ionem 4", f 
cum deeffet ed. Baf. & Ca(. revocavi ex ed. Ven. δὲ ms. 
“4. In Epit. deeft Archippi teftimonium. 

EPrcHARMr verba, veluti foluta oratio, nullà metri 
habità ratione, adícripta erant: quae nos in trochaicos 
verfus tetrametros ( per hemiftichia pro more noftro di- 
vifos) ita digeffimus , ut in quatuor primis tetrametris 
nullam fere P yliabas ia contextu mutare conantes, per- 
fonarum tantum partes diftingueremus, coniecturas quas- 
dam noftras infra adpofuiffe contenti. Ad eosdem quatuor 
priores verfus haec adnotaverat CASAUBONUS, de metro 
nil cogitans: »In verbis Epicharmi ícribo: Πρωὶ μέν γ᾽ 
3) ἀτενὲς ἀπ᾽ àous ἀφύας ἀποσπυρίζομες στρογγύλας, καὶ 
νν δελφάκινά γ᾽ ὠπτάομεν [ ὠπτάομες faltem debebat] κρέω, 
»καὶ πολύπους, καὶ γλυκύν γ᾽ ἐπὶ τῶν ἐπίομες οἶνον. Se- 
»quentia non poffum affequi, οἴμοι μοι τάλας περὶ σο- 
pj4& με καλοῦσα. "Videntur effe alicuius verba, qui do- 
» leat fe afuiffe a memoratis epulis. Etiam fequentia funt 
» corruptiffima, κατίσκα λέγει φοῦ, [ fic perperam, qov , 
wlegehatur in ed, Ven, & Baf. & Caf. 1. ] ve» xaxov. 


ρ. 2». IN LIB. VIL CAP, VI. 15 


f nForte, xal τίς κ᾽ ἀλέγοι, φεῦ τῶν κακῶν! — Ecquis , ait, 
»opem ferat? o fortem duram ! « 
 Ferf. 1. Si verum eft ἀποπυρίζομ ες, intelligendum 
fuerit tempus praefens notione praeteriti. Sed quum fe- 
quatur ἐπίομες, fimiliter hic ἀ πεπυρίζομες vide- 
tur oportuiffe. "Tenet tamen ἀποπυρίζομες cum editis & 
membranis “4. etiam Epitoma, in qua defunt reliqua quae 
fequuntur poft στρογγύλας. εν. 2. d'exquxiras utique 
ferri nequit; fed ad. xpée oportebat relatum adiectivum. 
Pro ὀπτὰ vero lubens ὠπτώομες accepiffem, fi per me- 
trum licuiffet, σωλύπον.ς ut pro vulgato πολύπου ς 
ponerem, cum. metrum monebat, tum Dorum ufus, de 
quo diferte monuit Nofter , VII. 518. f. 

Verf. 3. Quid fecutus fit Cafaubonus, ἐπὶ τῶν. ἐπίο- 
pss corrigens, difficile dictu. éz τοῖς, puto, voluerat, 
quod valeret ἐπὶ τούτοις. ad haec. Sed eadem vis inerat in 
ea fcriptura, quam haud obícure libri offerebant. Nam. 
ἐπῶν quidem una voce fcribitur in ms..4. fed ἐπ᾽ ov re- 
&e in ed, Ven. & Baf. pro quo perperam ἐπ᾽ ὧν. expret- 
fum in ed. Ca. Eft autem ὧν pervulgata in Dorum fer- 
mone particula, communi οὖν refpondens, & frequenter 
per pleonaímum quemdam orationi interferi folita. [τὰ- 
que ἐπ᾽ àv ἐπίομες valet ἐπεπίομεν vel ἐπὶ τούτοις ἐπίομεν. 
Eod, verf. SY teneas τ & A «s, intelliges τώλως ἐγώ: quara 
ego fum mifer! Probabilter vero SAM. PETITUS, locum 
hunc tra&ans Miícellaneor. lib. VI. c. 6. 7&A:s legendum 
cenfuit: de quo vocab. nonnihil diximus ad Ill. x14. f. 
videndus vero Suidas, & Scholiaftes Sophocl. ad Antig. 
641. aliique Grammatici, & in his praefertim Hefychius. 
Nam, cum ali τώλιδα nonnifi fponfam. interpretentur , 
quam in partem. eriam Petitus h. 1. accipit, monuit He- 
Íychius , οἱ δὲ γυναϊκω γωμετήν : Ἰὰ eft, alii uxorem intel- 
ligunt. Quae notio. huic loco aptior vifa eft; ita quidem 
ut in blanditüs dici intelligeretur 742:$, quemadmodum 
fubinde vUjon, uxor iuvenis , recens nupta, ὃς dile&a. Nemi- 
nem turbare debet, quod pro οἴμοι μοι in mS. 24. οἴβοι βοὲ 
fcribitur, ubi illà literae & figurà ufus eft librarius, quae- 
literae μα fimilis eft, eamque ob cauífam permutationi dua- 
rum illarum literarum nimis frequenter occafionera dedir, 
Quod véro eamdem ícripturam, cum in cod. Parif. £. 
reperiret, calculo fuo comprobaverit Villebrunius , difer- 
te adnotans. hoc loco » Jes avec le ms..A. (fic ille eum- 


D 4 


$6 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 278. 


»dem codicem infignit, qui nobis Parif. B. eft ) oi! boi! 
»bot! « id do&litfimi hominis ingenio dignum. 

Quarti verfus maior pars propemodum defperata eft ; & 
corruptelam etam fstetur. metrum  manifefte turbatum. 
περὶ capud , ad. fepulcrum reddidit Dalecampius; ad monu- 
mentum, Villebrune: PrrTITUS ingeniofe, circa horam pran- 
dii ; re&ius fortatife, circa coenae horam , diturus; » aga, 
»inquit, Doribus στοιχεῖον dici, Hefychius docet: zá- 
»» μὰ" μνήμω. Δωριεῖς δὲ στοιχεῖον. X Toryeioy vero eft li- 
» nea 6 intervallum. umbrae, quo prandii tempus defignatur. 
» Pollux lib. VI. cap. 8. « Conf. Athen. I. 8. c. δὲ ibi no- 
tata, Ín. xac ía x & λέχει quid lateat, nifi quid eorum 
quae vel ex eiusdem PzriTI vel ex noftra conie&ura fub 
contextu adnotavimus , videant doctores. 

Qui fequuntur Verfus ( s. 6 6.) fic vulgo fcripti erant: a 
ὃ καὶ παρὰ τρίγλαςφ τε καὶ * πάχηω κἀμίωι δύο 
διατετωγμέναι μέσαι, φάσσαι τὲ τοσαῦται παρῆν 
σκορπίοι τέ. Ubi haec notavit CASAUBONUS: » Poftea 6 
» καὶ πωρὼ τρίγλας τε kdl . . . . πάχπω κἄμίαι. Nec 
»melius membranae, « [ Quafi lacuna effet in msstis: qui 
nullam agnofcunt. ] »Poflumus fcribere, $«xe& σ ἄρα 
»7piyAdi τε καὶ πώ y €i ul γ᾽ ἀμίαι δύο. Nec multo 
»aliter interpres. 7&p« tam pro adfunt, quam pro adef?, 
» pofuerunt. Eupolis hoc libro, [ pag. 286. b.] ἵνα πάρω 
9) μὲν κάραβοι. Sic παρῆν, pro παρῆσαν : ut ftatim, occa: 
»Te παρῆν : δὲ ἥν, pro ἦσαν. Idem poéta, [pag. 286. b. ] 
»5v δὲ vápxai, ἣν δὲ ζύγειναι : nifi fcribendum ἧς, & 
»zapie: ut infra éyme , pro ἐνῆσαν. —— Sic ille: a quo 
ὅκκω & πάρω. pro corruptis ὃ x«i παρὼν non dubitare 
debui quin acciperem. Pro z&ys vero, non ve eiat, 
fed propius ad librorum fcripturam, fervatoque Dori(mo, 
« oy, nai fuit fcribendum ; de quo monuit ΚΟῈΝ ad Gre- 
gor. de Dialect. pag. 119 fq. Quod vero pro κάμέαι, 
quod eft in libris, γ᾽ ἂμ (a1 cum Cafaubono corrigit idem 
Koenius: id per fe quidem percommodum fuerat ; at fic 
prima fyllaba vocis ἀμίαι brevis erat futura, quam tamen 
longam defiderabat metri ratio. Quare vulgatum ita te- 
nendum ceníui, ut ex καὶ & & per crafin fieret longa fyl- 
jaba x$: pleonafticam vero illam particulae καὶ repeti- 
tionem ferendam putavi, Pro z «nv, (verf. 6.) ex do- 
rico Epicharmi ufu a «pre pofui:in voce τοσαῦται 
vero, ut duplicaremus fibilantem literam, metrum ad- 


P. 258, iN LIB. Vil. CAP. VII. 57 


a monuit. Sic habes apud Theocritum τόσσω, τόσσον, & 
fimilia, quoties menfura verfus poí(cebat. 
᾿Αριστοτέλης δὲ 7aperU.  » Non legitur hodie in iis 
» quae habentur Ariftotelis, quod ex eo refertur de ety- 
»mo vocis &uía, ᾿Αριστοτέλης, ait , παρετυμολογῶν αὐτῆς 
»ToUVopuen , φησὶν ὠνομάσθαι παρὰ τὸ ἅμω ἰέναι ταῖς πω- 
γ)»ραπλησίαις" ἔστι γὰρ συνωγελειστική. Putavir Athenaeus, 
»non efle verum etymon hoc, fed potius παρονομασίαν 
» quandam : claudicat enim διὰ τὸ xeinby τοῦ σπνευματισ- 
»» μοῦ, ut loquitur Euflathius. [ ad Iliad. λ΄. p. 214.1. 32.] 
»Ideo ait παρετυμολογῶν. Similes paretymologiae apud 
» philofophos, & alios fapientes. Euftathius abud verilo- 
»quium affert, haud ício an ex Athenaeo, libris ufus 
»integrioribus; a privativa particula ἃ & μία : nullae enim 
»/folae amiae confpiciuntur. « CASAUBONUS. — Euftathius 
ut Athenaei libris ufus fit integrioribus, quam funt noftri, 
tantum abeft, (quod faepe iam monuimus) ut ne illis 
quidem, qui nobis fuperfunt, ufus fit integris. Doctus 
prae(ul, de etymo vocabuli ἀμία ex Athenaeo disputans, 
praeter haac Noftri locum, in quo verfamur, alium ob 
oculos habuerat , qui pag. 324. d. exftat, ubi τὰς ἀμίως no- 
men inveni[fe ait , ὅτι οὐ κωτὼ μίαν φέρονται, ἀλλ᾽ ἐνγεληδόν. 
Verbo παρετυμολογῶν autem non tam fignificare Au&or 
nofter videtur, fe improbare illam etymologiam ; quam , Ari- 
flotelem illam vocabuli etymologiam obiter indicaffe. | Simili 
ratione lib. II. pag. 35. c. poftquam de Platone dixerat, 
ἐτυμολογῶν Thy oiyoy ; rox de Homero ait, σαρετυμολογῶν 
τὴν φωνήν : ubi commode Henr. Stephanus (in Indice Thef. 
pag. 1606. f.) interpretatur, ad etymon vocabuli alludit. Pla- 
to ex profefío originem vocis explicare inftituit: Home- 
rus obiter eam indicaverat. 


A D'PGAP, "NT 


᾿Αρχέστρατος ἐν τῇ Γαστρολογίᾳ. Aliàs plerumque Τὰ 5 
στρονομία. perhibetur apud Noflrum carminis illius inícri- 
ptio, ut 1. 4. d. e. II. 56. c. &c. Sed & Γαστρολογίω,, ut 

b Ili. 104. b. & iV. 162. b. Quod vero dein confentiente 
Ms. A. (nam in Epit. verba ifla defunt) editum erat , ὡς 
τὴν Κλεοστρώτου τοῦ Teved'lou yug TpoAoryíav, id me- 
rito fufpe&um videri debuit. Nam fi Γαστρολογία, infcri- 
ptus fuit Cleoftran liber, non opus erat ut nomen iftud 


18 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.278 


hic diferte repeteretur : fatis erat dicere, ὡς τὴν Κλεοστρά- 
To) τοῦ Τενεδίου. Quo accedit, quod Tenedius Cleoflratus 
(ut monuit J4dria». HERINGA , Obferv. cap. 21. p. 179.) 
non fuerit rerum ad gulam explendam pertinentium ftudio- 
fus, fed celebris Jlronomus , infignibus. inventis clarus, 
de quo vide quae collegit Fabric. Bibl. Graec. lib. IH. cap. 
5. fe&t. s. T. II. p. 82 fqQ-.. Quin & eumdem figillatim hoc 
ipfo nomine τοῦ ᾿Αστρολόγου infignitum videmus apud Scy- 
lacem in Periplo, ubi de Tenedo. infula agitur , p. ὃς. ed. 
Gronov. Quo minus dubitavi, quin emendationem ab 
HrRiNGA propofitam, ᾿Αστρολογίων. adoptarem. 

In ARCHESTRATI verf. 2. perperam τίσε τάδε legebatur 
in ed. Baf. ὃς Caf. Ubi monuit CAsAUBONUS : » Scribe 
»τί σοι τάδε μυθολογεύω; Quid verbis opus?« — Atqui 
hocre&e dabat editio Ven. cum msstis. μυθολογεύω,, mul- 
tis verbis dico , narro : fere ut μυθολογέω, Vl. 266. d. ubi 
μυθολογοῦσι valet, narrant. 

Verf. 3. Cum οὐ γὰρ μή σε διωφθείρῃ γ᾽ legeretur 
in edd. δὲ mssiis, vertit DALECAMPIUS: Eam, ne fi. velis 
quidem , ita poffis corrumpere: re&e, fi modo voculam iz 
omififfet. Perípecte hic monuit ConAY : » Laborantem lo- 
»cum ita reftituo : 

» Οὐ γὰρ μὴ σὺ διαφθείρῃ ς vy. 
» Et ita legiffe videtur interpres, etfi in declaratione νὸς 
» cum πάντα τρόπον falfus fit. [ quas ille, omni fluio , in- 
»terpretatus erat.] Senfus eft: 4miam tam egregium e[fe 
»edulium, ut , quomodocumque eam paraveris , haud poffis cor- 
» rumpere , ne fi velis quidem. Ynfra, p. 311. c. idem Arche- 
»Íítratus queritur de coquis, quod nefciant 

» -— --- χρηστοὺς σκευάζεμεν ἰχθὺς, 

»γὠλλὰ διωφθείρουσι κακῶς τυροῦντες ἅπαντα. « 

Verf. 4. Pro εἰ δ᾽ ἐθέλῃς, quod erat editum, recte εἰ 
δ᾽ ἐθέλεις dedit codex ms. uterque. Locum , aliis etiam 
mendis in editt. vett. inquinatum , iam emendatum dede- 
rat BRoDAEUs, Mifceil. VII. 29. in Gruteri Thef. Crit. 
T. IV. p. 29. 

Verf. 11. Ἔστω δ᾽ αὐτή σοι. Sic mstus codex uterque. 
Ἔστω δ᾽ αὕτη σοι edd. Poft hunc verfum autem Epito- 
mator, praetermiflis caeteris, ftatim poftremum fubiecit, 
hoc modo: ὡς εἴ γε ἑτέρωθεν εἴη, φησὶ, καταισχύνει τὸν 
σρόσθεν ἔπαινον. 

Verf. 12. Editam olim fcriptutam , x &1 ἐγγὺς ἅλω που, 


p. 278. IN LIB. VIL CAP. VIIL $9 


c latine fic reddiderat Interpres : quà propinqua mari efl area. 
Adparet menti eius fimul genitivum Z»s, fimul nomen 
ἀλωὰ νεὶ ἄλως effe obverfatum. Adnotavit tamen Ca- 
SAUBONUS : » Recte Dalecampius, καὶ ἐγγὺς ἃ A 0$ που.« 
— Sed κἄν, non καὶ, habent membr. 4. Quam parti- 
culam ex conie&turà. etiam au&ori. reftituendam | viderat 
HrzniNGA, Obferv. c. 21. pag. 578. ubi vulgatum Zo 
(idem valens ac ἑώλω ) contra Cafaubonum & Dalecam- 
pium defendens, deleto commate quod poft Zac rov in- 
ferebatur, in hanc fententiam accipienda poétae verba 
docuit : Quod ff etíam capta fit prope hunc locum. Cuius ade 
Optavi rationem ; nifi quod &A c /fubfcripto iota pofui, ut 
eflet fubiun&ivus modus, quem poícebat xv particula. 
Denique monuit idem vir doctus, verfu f. verba illa 7n- 
AoU ϑδαλάσσης Ἕλλησπ. non tam intelligenda videri pro- 
cul a mari Helle[pontiaco , quam, ulterius in mari Hel« 
lefpont. fcilicet longius a. Bygantio. recedendo, 


AD'QAR^VTLEE 


d Oros 0 "ApyesTp. Articulus 6, quem cum editt. vett, 
agnofcit mstus uterque, operarum culpà omiffus erat in 
ed. Caf. — Mox, quod ait Nofter, ὥσπερ oi τὰς  Vlepim- 
γήσεις &c. fimili rarione pag. 294. ἃ. ubi de eodem 4trc/ie- 
firato loquitur, à κωλὸς οὗτος Περιηγητὴς dicit. 

ὅπου ἐστὶν ἕκαστον κάλλιστον βρωτάν. » De principio 
») ορεγὶς Archeflratei fcribitur: μετ᾽ ἀκριβείας ἐθέλει πάντα 
»ἐκτίθεσθωι, ὕπου ἐστὶν ἕκαστον κάλλιστον βρωτόν τε. 
» Lego, adiectà voce quam deeffe arguit vocula τε, hoc 
» modo : βρωτόν re rov óv τε. Ex Athenaeo fatis conftat, 
» non minus vinorum genera expofuiffe z4rche[lratum , quam 
»eduliorum. Sed videntur Archeflratei operis duo primi 
» verfus ita concinnandi ex hoc loco, & alio libri primi; 
»'lgvopins ἐπίδειγμα ποιεύμενος Ἑλλάδι πάσῃ, 
»λέξω ὅπου κώλλιστον ἅπαν βρωτόν τε ποτόν Τε. « 
CASAUBOQUS. — Vide lib. I; pag. 4. e. & ibi notata, 
Animadv. Vol. 1. pag. 59. | 

e "Lr7ov Θεσσαλικὴν, &c. Vide Suidam in Ὑμεῖς ὦ Me- 
γαρεῖς, & quos ibi laudavit Küfterus: quibus adde Eufe. 
bium in Praep. Evang. V. 18. & e recentioribus Eraf- 
mum in Adagio Méegarenfes neque terti. neque quarti. 

f In EPICURI verbis, quod in ed, Caf. legebatur , ἀφελῶν 


όο ANIMADV. IN ATHENAEUM. β. 278. 


μὲν τὴν διὰ χειλῶν, ἀφελῶν δὲ &c. id hoc loco inf 
Animadverfionibus filentio praetermifit Vir doQus: íed 
pag. 280. a. ubi iterum τὴν διὼ χειλῶν ( quemadmodum 
hic) legebatur in vetuftis editionibus, διὰ χιυλῦν cor- 
rexit CASAUBONUS, hac adieCtà notà: »Scripfimus τὰς 
»dià χυλῶν ἡδονὰς, ubi priores editiones, & cum iis 
uinterpretes, διὰ χειλῶν. inepte. Cicero, quem ad- 
» verfus fe laudat vir do&tus, ( Dalecamp. ] voluptates quae 
»/apore percipiuntur.« — Nempe fic Cicero Tufc. Quaeft. 
111. 18. Et fic apud Laért. X. 6. διὰ χυλῶν fcribitur, 
ubi eadem Epicuri verba ex libro περὶ Τέλους recitantur. 
Nec vero aliter apud Noftrum utroque loco dant codi- 
ces noftri mss: & fic rurfus lib. XII. pag. $46. e. διὰ 
χνυλῶν habent mssti, ubi διὰ τῶν χειλῶν editi.  Men- 
doía fcriptura ἀφελῶν, quae bis hoc loco in ed. Caf. oc- 
currit , partim ex ed. Baf. derivata e(t: recte vero utro- 
bique ἀφελὼν Ícribitur in ed. Ven. ut in msstis. 

Οἴεται yàp οὗτος ὃ coqbs xal τὸν ἀσώτων βίον ἀνωπί- 
λήπτον εἶναι, εἴπερ αὐτῷ προσγένοιτο τὸ ἀδεὲς καὶ ἵλεων. 
Si quis pro οὗτος, quod tenuimus ex editis, οὕτως ex 
msstis noftris receptum maluerit, nil repugno: intelligi 
poterit dictio fimillima illi Latinorum , ita - - f£, pró ea 
conditione fí. Ad rem quod fpe&tat, adnotavit ad hunc 
locum CASAUBONUS: »Inter huius fophi Κυρίας δόξας 
»haec fuit, auctore & interprete Cicerone: [ pe Finib, 
»ll. 7.] Si ea quae, funt luxuriofis efficientia voluptatum , 
» liberarent eos Deorum 6 mortis & dolorum metu, docerent» 
»que qui effent fines cupiditatum , nihil. haberem quod repre- 
»henderem. Ypfa Epicuri verba funt: [apud Laért. X. 142.] 
» Ei τὼ ποιητικὰ τῶν περὶ τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς 
» φόβους τῆς διανοίας, τούς τε περὶ μετεώρων καὶ ϑανάτου 
» καὶ ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ πέρας τῶν ἐπιθυμιὼν ἐδίδασκεν" 
» οὔκ ἄν σοτε εἴχομεν ὃ τι μεμψαίμεθα αὐτοῖς, Vertit Ci- 
»Cero τοὺς περὶ μετεώρων φόβους, Deorum metus. lta lo- 
»quebatur Epicurus. Sic alibi, τὰς ὑπὲρ τῶν μετεώρων. 
» ὑποψίας. « — Pro ἵλεων, quod erat editum , recte ἵλεων 
dedere mssti, certe fic ms. Ep. Idem autem valere τὸ 
ἵλεων ac τὸ ἱλαρὸν, docet Nofter lib. VIII. pag. 363. c. 
Sic apud Platonem, in Phaedone , Socrates , poculum  vene- 
no mixtum Thanu capiens , ἵλεως ἦν, οὐδὲν τρέσας. cap. 66. 
pag. 3511. ed. Forít. Nec abfurde vero Dalecampius ἢ. ]. 
τὸ ἵλεων. tranquillum animum , interpretatus eft. 


p. 278. IN LIP. VII. CAP. VIII. 6t 


ξ{. An καὶ οἱ τῆς κωμῳδίας ποιηταὶ &c, » Mendofum eft 
»quod fequitur, διὸ καὶ οἱ τῆς κωμῳδίας ποιηταὶ κατω- 
» τρέχοντές ποὺ τῆς ἡδονῆς καὶ τ 9 « ἀκρασίας, ᾿ΕἘπικού- 
»pous καὶ βοηθοὺς βοῶσιν. Interpretes , ut aliquam fen- 
»tentiam elicerent , fuftulerunt illa, x41 βοηθούς. « [ Nem- 
pe fic Dalecampius : Quamobrem comici poétae Epicuri focio- 
rumque voluptatem δ᾽ intemperantiam profcindentes. vociferan- 
tur. | »Longe alia nobis ineunda videtur ratio loci emen- 
» dandi. Non enim ἐξ ἀφαιρέσεως. fed ἐκ «προσθέσεως fa- 
»nare eum debemus. Lego fic : Ji xal οἱ τῆς κωμῳδίας 
» ποιηταὶ Tphs τοὺς κατ ὠτρέχοντό,ς σου τῆς hdo- 
» ys καὶ τῆς ἀκρασίας Ἐσίκουρον καὶ Ἐπικουρείους 
»» ἐπικούρους καὶ βοηθοὺς βοῶσιν. ld eft: Ideo comici poetae 
» adverfus eos qui voluptatem δ᾽ incontinentiam vituperant , Epi- 
»curum 6 Epicureos advocant ἐπικούρους, 6€» in auxilium 
» fibi. In edita lettione, praeter manifeftum hiatum, hoc 
» etiam eft incommodum , quod facit ipfos qui voluptatem 
» incufarent , in fubfidium fuum adpellare Epicurum & Epicu- 
»reos: quod eft abfurdum. Poética vox eft ézíxovpos , in 
»qua ludit auctor venufte, Utuntur δὲ hiftorici, ut Thu» 
» cydides faepe. Extat etiam ea vox in proverbiali verfu , 
»cuius mihi commodum venit nunc in mentem, ut veram 
» illius leonem indicem. In feptimo Eudemiorum, ubi 
»agitur de amicitia quae ex utilitate conftat , Philofophi 
»funt verba plane aurea: Διὰ τὸ χρήσιμόν ἔστιν ἣ τῶν 
» πλείστων φιλία. διὰ “γὰρ τὸ χρήσιμον εἶναι φιλοῦσιν ἀλ- 
»» λήλους , καὶ μέχρι" τούτου. ὥσπερ n παροιμία: 

»TA«UX ἐπίκουρος ἀνὴρ τὸν σὺν φίλον ἔσκε μάχηται. 
» Nullum ex hac Ícriptura. fenfum elicias. Scribendum: 

» Γλαῦκ᾽, ἐπίκουρος ἀνὴρ τόσσον φίλος ἔς κε μάχηται: 
»planiffimà & optimà fententià.« CASAUBONUS. — At 
quam medelam adfe&o Athenaeiloco adhibendam doctus 
Animadveríor cenfuerat, ea nobis nec ad fententiam ífa- 
tis probabilis, &, ad verborum mutationem quod fpe- 
&at, nimis violenta vifa erat. Ab edita fcriptura veteres 
noftri codices nil discedunt, nifi quod , ubi τῆς ἥδονης καὶ 
τῆς ἀκρασίοις fcquente commate edebatur, ibi τῆς ἡδονῆς καὶ 
ἀκρασίας omi[[fo altero articulo habent, nec poft ifta verba 
ullam diflinclionem ponunt; adeo ut .plane coniuncta ifta 
videri debeant, τῆς ndoyns xal ἀκρασίας ἐπικού- 
ρους καὶ βοηθοὺς βοῶσιν. Quod vefligium verae olim 
ícripturae fecuti, minori molimine, fupplero genitivo qui 


δ) ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 279» 


ad verbum κατατρέχοντες intercidiffe videbatur, in irte- 
grum reflitui totum locum poffe exiftimavimus. Quod fi 
cui non fatis videtur τῶν Ἐπικουρείων, nil prohibet 
quo minus ftratuamus, κατατρέχοντες ToU Ἐπικούρον 
καὶ τῶν Ἐπικουρείων fcripüfle Athenaeum. 


AD CAP. IX. 


PLATONIS Comici fragmentum, ex fabula /mpoflorc , iam a 
fupra (lib. IIl. pag. 1035. c. d.) adpofuerat Nofter , ubi 
vide quae notavimus. GROTII /atinam verfíonem , ut ibi , 
fic & hic fubiecimus , quamquam in nonnullis discrepantem 
ab ea ratione qua nos colloquentium partes diftinximus. 

Verum fextum , quiin editis fic rurfus ἢ. 1. fcriptus erat , 

Lir δ᾽ ἐστὶ τὸ Toto UU , ὡς λέγουσιν οἱ σοφοί : 
quum mssti rurfus τοι οὔ Tov ὡς darent; talem nune 
edidi , qualem ad Ill. 103. c. in Animadv. propofueram , 

A. Zuv δ᾽ ἐστὶ τὸ τοιοῦτον 5, B. Λέγουσιν οἱ σοφοί: 
ut ὡς particulam ex veteri fcholio temere infertam fla- 
tuerem. 

Verf. δ, Vocem. Δήπουθεν, quae valet fane, utique , 
certe , (conf. p. 280. d. ) rurfus , ut fuperioriloco, a prae- 
cedentibus feparavi; δὲ parris partibus ea verba , quae inde 
fequuntur , tribui. Qua ratione, quod dicit tv πωγκάλως, 
(verf. 9.) id ad moralem ov καλοῦ vim , nempe ad Aonefla- 
t (ut dixi ad lib. III. ) erat referendum. Structura au- 
tem verborum , quae nonnihil impedita videri poterat, in 
hunc modum fuerit concipienda , ac fi dixiffet : Οὐκ ἔστι 
δ᾽ ἔχειν τὴν ἡδονὴν ἑτέρωθεν ἢ ἐκ τοῦ (nv παγκάλως nb 
γὰρ τυχὸν δώσεις ἐμοὶ, ἐκ τοῦ QV πωγκάλως εὔσως εἶναι 
Ἄπαντας. ldeft: Voluptatem autem adipifct non licet , nift ex 
vita undequaque honefla: nam per hane falvos & vere beatos 
fieri omnes , hoc profe&o foriafle dabis mihi. NVer(um illum, 
εὔσως ἁπαντας G&c. praetermifit Epitomator: fed in ev- 
zos(vel, quod eodem redit, εὖ σῶς) cum editis ἢ, ], 
confentiunt membr. 4. unde corrigenda mendofa (ícripru- 
ra , quae alteruth locum invaferat. GROTIUS omnia ifla, 
a verfu 6. usque δώσεις ἐμοί, (verf. 10.) fcelefto paeda- 
gogo tribuens, illud jene vivere, Tb (nv παγκάλως, de 
vita voluptatibus adfluente acceperat: qua ratione τῷ x«- 
A6 € ζῆν opponitur τὸ xax s Qn, pag. 280. d, mifere vi- 
vere , triflem vitam agere, 


P 279 IN LIB. VI I. CAP. IX. 65 


Verf. 31. Pro Ἑώρωκ ὦ ς rurfus cum viris doCtis aut 
ὥρακας aut éópaxes fcriptum malles: nec repugno 
equidem. Ferendam tamen putavi confentientem libro- 
rum fcripturam; memor fcilicet, in proanunciendis quidem 
verfibus iftam e vocalem ante ὦ abforberi vel elidi foli- 
tam; at non obflare id ratus, quo minus in fcribendis 
verfibus adiici ea potuerit. — 

Verf. 13. οἱ γὰρ τὰς ὀφρὺς recte dedere mssti cum 
ed. Ven. 

c »lIn primo verfu ex ,Androphono PLATONIS, 

»» Ἐξὸν γυναῖκ᾽ ἔχοντα κατακεῖσθαι καλὴν, 
»loquitur poéta de accubitu ad menfam ; neque aliter ver- 
» bum κατακεῖσθαι eft exponendum. Declarat proximus , 
»xa Λεσβίου χυτρῖδε Gc. Tertium ita fcribe : 

»6 φρόνιμός ἐστι τοῦτο, τοῦτο τ᾽ ἀγαθόν. 

»More Thucydidis eleganter pofitum ὁ φρόνμκος,, pro $ 
»» φρόνησις. Alioqui poterat, τὸ φρόνιμον. « CASAUBONUS. 
— »Eít autem & φρόνιμος vox ex fchola, quam & apud 
»eumdem Platonem hoc feníu reperis , οἱ τὸν φρόνιμον 
» ζητοῦντες. « GROTIUS. — Vide paulo ante, lit.b. Nempe 
7iy Qpóviuoy eumdem dicit poéta, quem τὸν σοφὸν in fcho- 
lis neminare confueverant. Cafauboni emendationem erf. 
9. merito adoptavit Grotius, & nos cum eo. In zs. £p. 
omiffis prioribus verbis, ὃ opóviuós ἐστι τοῦτο, ifta fola 
leguntur τοῦτο τ᾽ ἀγαθὺν & cum fequentibus ᾿Επέκουρος 
ἔλεγε coniunguntur; quod per fe quidem haud ita male 
fa&um videri poterat, fed tamen temere & praecipitan- 
ter commiflum eft; nam ibidem, ficut in pleniore opere, 
continuo fequuntur ifta verba, ταῦθ᾽ ὃ νῦν ἐγὼ λέγω. 

In penultimo verfu, quum fic olim ederetur, 

Ei τοῦτον ἔζων πάντες, ὃν ἐγὼ βίον. 
monuit CASAUBONUS: » Deefi fyllaba, Reftitue , ὃν ἐγὼ 25 
» βίον. Et vero acute ὅς invidiofe in Epicurum di&um : 
» fi omnes etus legibus viverent , δ᾽ obtineret vulgo eius dottrina , 

d »»οὔτ᾽ ἀτοπος ἦν ἂν, οὔτε μοιχὸς οὐδὲ εἶς: 
» nemo reperiretur inhoneflus , nemo adulter. V ult dicere, fore 
»omnia iura promifcua, & discrimen re&i atque honefti 
Ȓublatum iri. Tolle enim honefti atque inhonefti fines ; 
»eàdem omnia peccata fuftuleris. « — Ad quae GRo- 
TIUS , (in Notis pag. 966. ad Excerptor. pag. 483.) recte, 
fi quid video: » Non mihi videtur, inquit, quod Cafau- 
» bono placet, dicere poéta, /udlato konefti & inhone[li dis- 


64 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. »*»9. 


»crimine nulla fore peccata : fed, ff ipfius confilio uterentur d 


»caeteri, contentos fore permiffis voluptatibus.« — Verbum 
ζῶ, quod deerat editis, uterque codex mstus agnofcit. 
'Hoizicreros δ᾽ ἐν iA ev αίροις. In fabulae titulo nulla 

ab editis diffenfio notata ex membranis. Apud Suidam ve- 
ro in Ἡγήσιππος legitur: τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἔστι ᾧ ι- 
λέταιρος, ὡς ᾿Αθήναιος, Quare videndum, ne Φιλε- 
σα ίρῳ ἢ. }. fcriptum oportuerit , quem titulum adoptavit 
Grotius. Fuit certe & Φιλέταιρος, fabula Heniochi co- 
mici; puto & aliorum. 1n poflremo HEGESIPPI verfu, in 
editis fic (cribebatur, ἥ δον ἡ γὰρ τἀγαθόν, Ubi, cum in 
ed. Ven. nec praecedente verfu poft οὐδὲ gy, (vel, ut 
ibi fcribitur, οὐδεὲν) nec hoc veríu poft πρόσεστιν dis- 
tingueretur oratio, ia editione Baf. dein & in ed. Caf. 
utroque loco corzma ponebatur: pro quo etiam paulo ma- 
iorem diftin&tionem GRorrus adhibuit, fic fcribens: ( Exe 
cerptor. pag. 881.) 

ToU γὰρ μασᾶσθαι κρεῖττον οὐκ ἔστ᾽ οὐδ Eéy* 

ἀγαθὸν πρόσεστιν" ἡδονὴ γὰρ τἀγαθόν. 
Quae fic ille latine reddidit : 

Nam nil revera melius efl quam mandere. | 

Bonum huic adiun&ium efl: nam voluptas eft bonum. 
A cuius ratione nos, praeeuntibus noftris msstis, certe 
praeeunte perfpicue msto. Epitomae , disceffimus; poft ἀγα-- 
θόν (ad fuperius οὐδὲ ἕν re:atum ) interpungentes, iungens 
resque ifta, πρόσεστιν n δονἢ ( fic) γὰρ τἀγαθόν. Eam- 
dem prorfus & ícribendi & diftinguendi huius loci ratio- 
: nem ex ingenio commendaverat do&ti(fimus ConaAt. 


A JJOO OARU E 


οἱ Κυρηναϊκοὶ καὶ Μνησιστράτειοι. Sic bene ms 
Ep. Μνησιστράώτιοι edd. cum ms..4. nempe eodem 
errore, quo paulo antein eodem codice, pro ᾿Επικούρειοι, 
᾿Εσικούριοι fcribitur. Apud Suidam notatur : Μνησιστράτιος, 
( puto Μνησίστρωτος oportebat) Ὄνομα κύριον. Μίνησιστρά- 
Τέιος δὲ λόγος, Ubi quamnam γχαζίοσιει (five orationem , 
ut vulgo vertunt) Mnefiflrateam dicat , non compertum mi- 
hi. Mnefiffratus quidam TAafizs apud Diogenem Laért. III. 
47. (ex vulgari quidem le&ione atque interpretatione ) 
perhibetur auditor fuiffe Platonis: fed ex probabili conie- 
&ura Ca(auboni , ad eumdem locum prolata , nonnifi cita- 


p. 270. IN LIB. VIf. CAP. X. 65 


tus ibi fuerit Maefiflratus ille tamquam au&or übforum de 
Materia. Declamationum. | Alium. Mneftflratum in. vetuftis 
Aftrologis commemorat Cenforinus, de Die Natali, c. 
13. de quo dubirare fe profeffus eft FABRiciUs Bibl. 
Graec. T. 1I. pag. ὃς. an fit idem a quo Mnefíftrateos. Pie 
lofophos , voluptatis patronos , dictos hoc loco refert Athe- 
naeus, Praeter iftos, a nemine commemoratum Mnefi- 
ftratum reperio. 

καὶ γὰρ καὶ οὗτοι. Lubens hoc tenui, commode fic 
editum a Cafaubono ; quamquam pofteriori loco καὶ par» 
ticulam ignorent editiones veteres cum ms. 4. In ms. Ep. 
vero praetermiffa tota pacis illa, καὶ γὰρ 6c. usque Ilo- 
c eid'ovtos. δ 

Mox, quod ait, Οὐ μακρὰν δὲ Τούτων ἦν καὶ ΞΣπεύ- 
σιπποςὶ de eodem Speu/fppo Laértius memorat , IV , x. de- 
feciffe a moribus Platonis ,. fuiffeque ἡδονῶν ἥττονα. Apud 
Noftrum , τούτων ἂ ν ἦν καὶ Er, fcribitur in ed. Ven. Baf. 
δὲ Caf. 1. τούτων ἂν (absque iv) in ed. Caf. 2. & 5. fed 
Τούτων ἦν (absque ἂν) habet uterque codex mstus. 

Λασθενείως τής ᾽᾿Αρκα δικῆς ἑταίρας. Pro vulyato 
Zapóixüs, fic fcriptum oportuiffe, ᾿Αρκαδικῆς, verit- 
fime monuit MENAGIUS ad Laért. Ill. 46. quem vide. Et 
fic re&te apud Noftrum libro XII. pag. $46. d. exhibent 


f fcripti libri editique. — Mox, éAAeNorTÓs , pro éxasaot- 


76s , quod erat editum, dedit mstus uterque. 

Ad illa verba, οὐχ, ὑπὲρ ὧν Ἑρμείας ὥφειλεν αὐτὸς ἐκτε- 
TIXOS , ἔρανον συνάγειν ἐπιχειρεῖς. haec monuit CAsAU- 
BONUS: »E veterum Graecorum moribus pendet huius 
»loci interpretatio. Inftitutum illorum fuit , ficut ad Theo- 
» phraftum dicebamus, [ ad Theophrafti Chara&. pag. 281 
»Ííqq.] ut, fi quis in paupertatem delaberetur, ἔρανον ab 
»amicis poffet fuo iure exigere, íublevandae inopiae 
Ȓuae. Hoc more pulcherrimo abutebantur (aepe homi- 
»nes μεκρολόγοι δὲ turpiculi lucelli avidi. Saepe enim, 
»cum damnum nullum accepiffent, fingebant accepiffe , ut 
»ditefcendi ex alieno occafionem nancifcerentur. Similis 
» fuit illius verfutia , quem ait Martialis faepius in anno na- 
»/ci, ut natalitia dona faepius item exigeret. Non defue- 
»runt qui us exigendi erani ab afflicto redimerent, ceu 
»írumentariam aliquam tefleram, & fuà pecunià credito- 
» ribus fatisfacerent , fpe colligendae mox fummae maioris. 
»Ín quo turpitffimam fuiffe nundinationem omnes fatean- 

4Animady, Vol, IF, 


66 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 580. 


»tur, Utrumque genus fordium in Speufippo notat iDio- f 
»nyfiüs: ad prius fpe&ant verba Athenaei ex ipfo Dio- 
»nyfio, ἐρανίζεσθαι αὐτὸν παρὼ πολλῶν διελέγχων : pO- 
» fterius illis indicatur quae fupra adícripfimus, fi modo 
»ila capimus rede. Ait: nullam infamis lucri anfam eurm 
»non capta[fe ; qui, cum pecuniá μιά folviffet quae debebantur 
nab Hermia, poflea eranum eo nomine exigeret, Nifi ita.ac- 
»cipias ut fumus interpretati, friget fententia, aut po- 
»tius nullaeft.« — — Sic ille. Ego vero, fieri poteft ut fal- 
fus fim: fed fufpicatus eram , gravius aliquod crimen iftis 
. verbis Speufippo obiici a Dionyfio; fcilicet , quod , cum 
Hermeas. ipfe fatisfeciffet creditoribus , & quod debuerat folvif- 
fet tamen aufus e[Jet Speufippus [hpem ilius nomine collige- 
re; quam ftipem, cum pro Hermea corrogare prae (8 
ferret, fuos in ufus convertere voluiffet. In eam fenten- 
tiam videri quidem poffit, αὐτοῦ ἐκτετικότος in genitivo 
cafu fcriptum oportuiffe , commate pofl ὠφειλεν interferto : 
fed fortaffe etiam ut nunc leguntur verba, interpretatio- 
nem iftam admiferint. 


abut Ae Boe A P xXx 


TrMoNzs verfum, Γαστρὶ χιἀρίζομ. quem integrum bic 
adponit auctor, eumdem 141 fupra lib. 1V. pag. 165. c. 
d. obiter tetigerat. fe.) 

Qui paulo poft compellatur Timocrates , ὦ φυδιολόγε a 
Τιμόκρατες, eum fatis adparet longiffime effe ab eo "Ti- 
mocrate diverfum, cui hosce fuos Deipnofophiftarum li- 
bros dicavit Athenaeus. Frater 1s fuit Metrodori Epicu- 
rei, Epicureus & ipfe, fed non tam crude crafíeque vo- 
luptatis rationem interpretans. Quare accufat ( ut ait. Ci- 
cero pe Nat. Deor. 1. 40.) Trmocraten. Metroderus ,' quod 
dubitet , omnia , quae ad beatam vitam pertineant , ventre me- 
tiri. Fecerat autem hoc Metrodorus in libris, quos πρὸς 
Τιμοκράτην, 1. e. 24d (vel adverfus) Timocratem, inícri- 
píerat ; Diogeni Laériio, Plutarcho, aliisque memoratos. 
Vide IoNsiUM, De Scriptorib. Hiftor. Philof. pag. 127. 
Quibus e libris du&a funt ipfa illa verba , quae ab Athe- 
naeo hic proferuntur. Videtur autem naturae ftudio mul- 
tum tribuiffe Timocrates: quare eum hoc nomine adlo- 
quitur Metrodorus , ὦ φυσιολόγε Τιμοχρ. id eft, tu qui na- 
turae fludium atque cognitionem profiteris , difce quid doceat 


b 


p. 280, IN LIB. ViI. CAP. XL 67 


hominem ipía Natura, quamve viam ingredi debeat hic 
qui illam ducem fequi fe velle profitetur. Commendave- 
rat autem & ipfe Evicirit phyftologiae fludium: nec enim 
absque naturae cogniione finceris frui licere voluptatibus , ait 
in Κυρίαις δόξαις, num. XII. 

Quae paulo poft adferuntur EPrcunr verba, Οὐ γὰρ 
£yo γε δύναμαι Gc. eorum pars iam haud multo ante ad- 
lata fuit, pag. 278. ἢ. ubi vide notata. Eadem verba, 
cum his quae hic adiecta funt, ἀφαιρῶν δὲ τὰς δι᾽ ἀκροα- 
μάτων &c. in latinum. fermonem translata habes in Tullii 
Tufculanis, III. 18. 

Καὶ προἐλθών: Φύ c 6i, λέγει, τιμητέον Τὸ καλὸν ὅς. Ad 
editam olim fcripturam , καὶ προελθὼν φησὶ λέγειν τιμή- 
Téy , monuit CASAUBONUS : »Scribendum , φησὶ λέγων: 
»aut fic, φύσει λέγει τιμητέον. Videlib, XII, unde fup- 
» plevimus quae hic deerant. « — In Epitoma , poft verba 
idein κινήσεις. fic pergitur, xal, ὅτι τιμητέον Tb καλὺν 
&c. In membr. 4. mendofe σροσελθὼν pro “προελθὼν fcri- 
bitur. Deinde, vulgatum φησὶ λέγ εἰν tenent eaedem mem- 
branae: quod hactenus quidem fortaíle defendi poffe di- 
xerit aliquis, fi interpungenres poft φησὶ. verbum λέγειν 
ad fequentia referamus , eà fententià qua idem valeat Aé- 
γεῖν ἃς λέγειν χρὴ vel λεκτέον , dicendum eft. At ea ratio- 
ne oportebat, ni fallor, neceffario: λέγειν, ὅτι τιμκὴ- 
7éoy. Quae particula cum abfit, facile nobis perfuafit Ca- 
faubonus, mendofam effe iftam fcripturam. Nec vero 
placet prior emendandi ratio a viro docto propo(ita: pu« 
tidus enim pleonafmus fuerit, nullibi apud auctorem no- 
ftrum occurrens, pesado» φησὶ λέγων. Haud dubie prae- 
ftabat altera ratio, quam adoptavimus. JVarurae enim vo- 
cem audiendam , za;uram ducem fequendam, fuis com- 
mendabat Epicurus; ut paulo ante vidimus. Sic & apud 
Noftrum lib. XII. pag. $45. b. c. ex Epicuri ratione dis- 
putans Polyarchus, (cuius nomen in Deipnofophiftarum 
recenfu, in Animadv. ad Athenaei praefationem , a. riobis 
praetermiffum effe intelligo) ait, τὸ τῶν ἀρετῶν τούτων 
κατασκεύασμα, πολὺ τῆς QUO £0 € ἀφέστηκός. ἡ γὰρ QU- 
σις ὅτων φθέγγηται τὴν ἑωυτῆς φωνὴν, ἀκολουθεῖν κελεύει 
ταῖς ἡδοναῖς. Quae in fuperioribus editionibus hoc loco 
defiderata, ex lib. ΧΙ. a fe fuppleta Cafaubonus ait, 
quatuor verba funt, quae proxime fequuntur ifta, ἐὰν 
ἡδονὴν : quibus temere omiffis in ed. tiis Baf. fic le- 

2 


68 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 280. 


gebatur, ἐὰν ἡδονὴν μὴ παρασκευάζῃ. Quae deerant quatuor 
verba, quae vel ex facili conie&turá poterant fuppleri, 
ea reCte hic exhibet uterque codex nofter mstus; eadem 
vero eodem modo leguntur lib. XII. pag. $46. f. ubi plu- 
rima ex his, quae hic disputata funt, ad verbum re- 
petuntur. 


AD CAP. XIL 


In SoPHocr.is, ex Jntgona, verfu 4. perperam *rAov- c 
τεῖ τε editum erat. Recte σλούτει τε mss. & fic etiam 
editi apud Noftrum lib. XlI. pag. $47. c. ubi iidem ver- 
fus repetuntur. 

Φιλέταιρος, Κυνηγίδι. Apud Suidam, in Φιλέταιρος, 
in dramatum numero huius comici refertur Κυνγηγίας. 
Apud Noflrum ἢ. 1. ad vulgatam fcripturam Κυναγίδιε ni- 
hil ex ms. IJ. adnotatum. Porro lib. XIII. pag. 587. e. 
mendofe ἐν Κυναιγίδιε fcribitur. Sed pag. $72. d. ἐν Κυνη- 
γίδι. Et, ne forte (quo inter Suidae & Athenaei libros 
reftituatur confenfus) fufpiceris, KYNHTIAI ex KTNH- 
TIA: ortum effe, vetat id quod apud eumdem Noftrum 
pag. 570. e. legitur, κατὰ τὴν Φιλεταίρου Κυνηγίδα. GRo- 
TIUS tamen, in Excerptis pag. 975. non dubitavit ἐν Kv- 
νηγέτιδι Ícribere: puto quod aliàás in fermone Graeco 
nomen Κυνηγὶς nuspiam reperiri vidiffet, 

In PHIZETAERI verf. 1. Tí d ei γὰρ, ut ex Cafauboni 
δὲ Scaligeri coniecturà Grotius emendaverat , fic plane de- 
d:re noftrae membr. «4. Cum quibus ha&tenus etiam con- 
fentit Epitoma, quod in ea ita fcribitur, Καὶ Φιλέταιρος 
δὲ φησί: Δεῖ ὄντα Sywrov ὥς. Verf. 3. ἐάν γ᾽ ἔχῃ τις 
ὁπόθεν. Particulam γε recte in(eruit CASAUBONUS in Ánim- 
adverf. Et erat ea non modo ad fulciendum metrum ne- 
ceffaria, fed & perapta ad fententiam, Pofterius hemitli- 
chium tertii cum quhrto verfz praetermifit. Epitomator. 
In illis verbis ; ( verf. 3.) ἀλλὰ δεῖ σκοπεῖν. confentiunt 
edd. & ia:er fe & cum membr..A. Diffentiunt aurem in 
quarto verfu : qui in ed. Ven. δὲ Baf. mendofe in hunc mo- . 
dum fcriptus crat , 

τοῦτ᾽ αὖ τὼ τἀνθρώπει᾽ ὁρὼν τὰ πράγματα. 
In edit. Caf. 1. vero fic : 
τοῦτ᾽ αὐτὼ τἀνθρώπει᾽ ὁρῶν τὰ πράγματα. 


Denique in ed. Caf. 2. & 5. 


(p. 280. IN LIB. VII. CAP. XII. 69 


c τοῦτ᾽, αὐτὰ τἀνθρώπει᾽ ὁρῶντα πράγματα: 
uemadmodum fcilicet ipfe CAsAUBONUS in Animadverf, 
cripferat, ubi haec ille adnotavit: » ParzzzTAERI ver- 

»fíus hanc continent fententiam: Optimum εἴ, f£. quis in 
»diem vivat, & fruatur bonis quae aderunt. Nam cum adto 
» fínt caduca omnia mortalium , fruflra aliquis fe torqueat , de 
»craflino femper folicitus , ut magnas opes congerat δ᾽ in the- 
n[auros abdat fibi inutiles. Interpretes contrarium fenfum 
»eliciunt; fédulo providendum effe ne quid tn crafiinum defit : 
»quod eft plane contrarium ei quod dicitur primis verfi- 
»bus, vivendum e[[e in diem. Quare integrum locum ita 
»corrige : i | 

» Tí δεῖ γὰρ ovre, θνητὸν. ἱκετεύω, ποιεῖν κα 

»πλὴν ἡδέως Quv τὸν βίον καθ᾿ ἡμέραν. 

») ἐάν γ᾽ ἔχῃ τις ὁπόθεν. ἀλλὰ δεῖ σκοπεῖν 

»ToUT, αὐτὼ T ἀνθρώπει᾽ δρῶντα πράγματα. 

»)» εἰς αὔριον δὲ οὐχὶ φροντίζειν 9 τι 

» ἔστειι" περίεργόν ἐστιν ἀποκείσθαι πάνυ . 

»»ξἕωλον ἔνδον ὠργύριον. 
»Elegantifüimi fane verfus; & iam planiffimi, absterfis 
»mendis, ὅς puncis in fuum locum reflitutis. Verbum 
» ἱκετεύω [quod perperam acceperat Dalec. ] ita infertum 
»orationi, elegantiae cauffa, ut apud Latinos quaefo: 
»culus loco legas apud B. Chryíoítomum εἰπέ μοι fin- 
» gulis paginis faepiffime. « — Rationem qua terriuza quar- 
tumque verfum interpretatus eft vir doctus, non modo.mire 
confirmant noftrae membr. 4. verum etiam multo com- 
modius fententiam ab illo commendatam exprimunt, fic 
fcribentes, ut nos edidimus: ἀλλὰ δεῖ σκοπεῖν. ToUT 
«075, τάνθρωπ. &c. id eft, ut in verfione pofuimus, 
fed fpetíare oportet hoc ipfum , hoc unum : nempe, ut in diem 
habeamus unde fuaviter vivamus. À qua fententia prorfus 
aberravit GROTIUS, fic fcribens : τ 

— -— ἀλλ᾽ οὐ δεῖ σκοπεῖν, 

οὐδ᾽ αὐτὰ τἀνθρώπει᾽ ὁρᾷν τὰ πράγματω. 

Quae latine fic reddidit: ' 
(0— — Praeterea nihil | "t 

curandum. efl, quid agant homines, aut quid nom agant. 

d Qui verfu s. fcripivram illam primus invexit, quae in- 

de & fcriptos libros & editos occupavit , 
eis αὔριον δὲ φροντίζειν ci τι 
$8 TOLI . 


E 5 


70 AÁNIMADV. IN ATHENAEUM. p. 280. 


is ( nifi plane per incogitantiam id. commifit) verba ee- d 
ρίεργόν ἔστι ad ifta, quae praecedunt retulerat; non vi- 
dens, ad fequentia ἀποκεῖσθαι πάνυ &c. illa pertinere. 
At, omiffa effe nonnulla, iufto brevior verfus (atis ar- 
guebat. Ea ad fententiam rece, haud dubie, fupplevit 
Ca(aubonus: fed nec ferendus ille in verbis εἰς αὔριον δ ὲ 
eU y) hiatus: & perapta huic loco dictio εἴ 71 non in 8 
τι erat mutanda. Quare commodius videbatur id quod ex 
noftra edidimus coniectura , : 

εἰς αὔριον δὲ μὴ φροντίζειν εἴ τι καὶ 6c, 
GnoriO placuerat : | 

εἰς αὔριον δὲ μη δὲ φροντίζειν, τί ἂν 

£o TUI, 

Eiusdem PuzzrTAEnrI, ex Cenopione , verfum po[lremum, 

οὐδ᾽ ἐν vexpolgci πέπτεται γαμήλιος : 
recte fic interpretatus eft CASAUBONUS : iz orco non co- 
quitur placenta nuptialis. » Deeft enim (inquit) ex ufu 
» loquendi nomen zaaxovs. Placentae & opera dulciaria, 
»vel praecipua pars olim apud Athenienfes apparatus 
»nuptialis: ideo mulieres δημιουργοὶ in eam rem adhibi- 
»tae, de quibus fatis ante dictum eft. [ vide IV. 172. a. 
»& feqq. ibi notata.] Hefychius: Γαμήλιος' ὃ εἰς τοὺς 
8) γάμους πεσσόμενος πλακοῦς. « 


ATY—-CAP. X TTE 


᾿Απολλόδωρος δ᾽ ὃ Καρύστιος, Temere in ed. Baf, & Caf. 
omiffa coniunctiva particula, quam recte adie&tam habet 
ed, Ven. cum ms... In Epit. eft, καὶ 'AmoaA. ὃ KapucT. 
Perperam vero in editt. omnibus fcribebatur ἐν T'peupia- 
χιδοπσοιῷ. Ubi monuit CASAUBONUS : » Melius Γράμμως- 
»Tidioreig: neque aliter verus Meffaei liber. [Sic vero & 
» vetuftiffimae membr. ,4. ] Reco&um aliquem formularium 
» aut Jitium procuratorem tvaduxiffe eà fabulà videtur poe- 
pta. Γραμμᾳτίδιω vocabant litium inflrumenta : ut in de- 
» fcripione ᾿Απονοίως "Theophraftus, "Ez ev ἐχῖνον ἐν τῷ 
peorpoxoA7ío, καὶ δρμαθοὺς γραμματιδίων ἐν ταῖς χερσί, 
» Vulgata lectio apud Pollucem , libro VIL. cap. ult. [ fe&. 
»190.] Ἐκσωματοποιὸς,, inquit, δράμω "AnéEidos , καὶ 
» Γραμμωτιδοποιὸς ᾿Απολλοδώρου, « [ 1d hodie ex meliori- 
bus libris correctum in Pollucis editionibus.] »Sed no- 
»tanda eiusdem Pollucis verba lib. X. cap. xxu. Ἐν δὲ 


Ρ. 285. — IN LIB. VII. CAP. XIII. σι 


» τῷ ToU Γελῴου ᾿Απολλοδώρον Γραμμαωτοποιῷ" κυμινοθήκι, 
»μεταξὺ τῶν λόγων τούτων εἶναί μοι δοκεῖ. Non puto 
»aliam fabulam intelligi : quamquam huius auctorem 4po/- 
»lodorum Athenaeus Cary(lium nominat, Pollux Geloum. 
»Erravit fortaffe huius aut ilius mens alibi occupata: 
»nifá hoc verius, variaffe iam olim fuper auctore eius 
»fabulae Criticorum fententias: nam & Apollodorus qui- 
» dam fuit Gelous comoediarum fa&or. Meminit Pollux 
» coniunctim utriusque , Geloi, inquam , ὅς Caryf[üi , lib. X, 
»cap. XXXI. & Cary(lü feparatim , cap. ΧΧΧΗ. & xxxi. 
»Suidas comicos duos prodit nobis eiusdem nominis, 
»neutrum Caryftium : fed Geloum alterum, alterum Athe- 
»nienfem. (dem fabulam unam Geloi Apollodori infcribit 
n 'Apig TóÀ ciTVoy : [jmmo Γρωαμμωτόδειπνον: 1 hanc ipfam, 
»de qua agimus, intelligens, nifi fallimur. Itaque locus 
»corrigendus. « —- Libellificem interpretatus eft GnoT1Us, 
in Excemp:. Pag. 802. cuius latinam: verfionem fequenti 
bus verfibus fubiecimus,. . 

e Inhuius A4Pozzoronr verfu 2. ve&e ex Epir. editum, ἐπὶ» 
μελεῖσθε ToU κακῶς ποιοῖν ; Perperam τοῦ καλῶς ποιεῖν ms. 
44. — Ferfu 3. Si vera eft fcriptura ἀλλήλους, fuerit 
participium πολεμοῦντες a verbo σπολεμόω derivandum; & 
hoc dixerit auctor , ad bellum concitantes alios adverfus alios. 
Multo. vero eft probabilius, id dixiffe poétam , quod GRo- 
TIUS verbis illis expreflit , bellantes. alii in alios. 1d vero 
Graece fonat, πολεμοῦντες ἀλλήλοις: quemadmodum 
δὲ in Graecis verfibus fcripfit idem Grotius. Nihil tamen 
ab edita fcriptura diflenfionis ex ms. 4. adnotatum : & in 
ms. Ep. perípicue ἀλλήλους fcriptum, 

Quod. verf. ς fq. ait, οὔτε παιδείων ὅλως εἰδυῖα, pro eo 
deinde pag. 281. ἃ. dixit, ἀπωιδεύτῳ τύχῃ δαυλεύομεν.. 
In verfu 6. cum fic ederetur, 

εἰδυῖα" τί τὸ κακὸν, ἢ τί ποτ 

ἔστ᾽ ἀγνοοῦσα 6c. 
manifeftum vitium inerat, Ca(aubono non animadver- 
fum. Nam & metro non conftabat ratio: & verbum 3 
ferri non poterat ; cum quoniam defiderabatur indicativus 
modus , non fubiun&ivus; tum. quod diferte adieCtum ini- 
tio verfus fequentis eft verbum ἐστὶ. huc referendum. 
Metro quidem recte confuluit GnoTrUs, fic corrigens , 

εἰδυῖα; τί τὸ κακὸν. ἡ δὲ τί aaT ἢ τἀγαθὸν 

(cT ἀγνοοῦσω παντελῶς. — : 

4 


, 


à τῷ γαβθὸν. 


73 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 280. 


At nec placere nobis (quod iam dixi) potuit fubiun&i- 6 
vus modus 5, eà in fermonis ftru&urà pofitus; nec ver- 
bum ἐστὶ, adie&um participio 47»ocvc« , duobus aliis par- 
ticiplis (εἰδυῖα & κυλιν δοῦσα ) interiecto, quae participia 
re&tius per fe flabant absque verbo fubftantivo. Denique 
particula 54$ in Comicorum iambis nusquam , quod fciam, 
occurrit. Quare alia emendandi ratio ineunda nobis vifa 
erat: ícilicet | 
— - ἢ τί σοτε δὴ τἀγαθὸν 
ἔστ᾽ à*yvooUge, Gc. 
Parum iuvabant fcripti libri. Nam commode quidem, fed 
prorfus neglecto metro, fic dabat ms. Ep. ἥ τι τὸ κακὸν, 
ἢ τί "rore τἀγαθὸν ἔστ᾽ ἀγνοοῦσα. Codex A. vero corru- 
pte, in hunc modum: τί τὸ κακὸν, ἢ τί ποτ᾽ à τί τἀγω» 
δὺν ἔστ᾽ ἀγνοοῦσα. d 
Verf. το. Cum ait, Ἕλλην ἀληθῶς ovra, videmus mulie- 
res effe quae inter fe fermones miícent: quod rurfus ex 
vs. 13. adparet. Eiusdem decimi verfus duo poftrema ver- 
ba fic fcribebantur in editis: 
-— — λυπομένους δρᾷν. 
Quod cum mendofum effe videret GROTIUS , inverfo ver- 
borum ordine fic fcripfit , 
— — ὁρᾷν λυπωμένους: 
& in latina verfione: optaret potius cernere afflüicarier. At 
nobis unice verum vifum eft id, quod & uterque codex 
nofter dedit, & in ms. Pari. B, & C. etiam Villebrunius 
yeperit: λεπομένου ς δρᾷν: quod excoriantes alter. alte- 
rum interpretandum putavi. Nam aéze idem valet ac ae- 
“τίζω, Λεπίζω autem, ἐκδέρω (id eft, excorio) interpreta- 
tur Hefychius. Non eram quidem nefícius, τὸ λέπειν ab 
Ariftophanis Scholiafte ad Acharn. 724. per τύπτειν ex- 
poni; quo etiam pertinet Hefychiana gloífa, Aezet* τύ- 
τειν : fed prior interpretatio aptior huic loco videbatur. 
Verf. 12. ὑποπεπτωκότας mendofe fcriptum erat in edd, f 
& in ms..4. Re&te vero ὕποπεπωκόταωα ς dedit ms. Ep. 
quemadmodum iam olim corrigendum monuerat Paulus 
LroPARDUS, Emendat.lib. IX. cap. 23. idque 1am ante 
nos a Dalecampio in verfione expreffum, & a Grotio in 
Graecis verfibus receptum. 1n eodem verbo fimiliter & 
aliàs fubinde lapfos librarios aut editores vidimus. 
Verf. 33. In verbo αὐλουμένους eclogam iftam termina- 
vit Epitomator, Quae corrupta fequebantur in editis, 


p. 28:. . IN LIB. VII. CAP. XIII 75 


f ὠδὶ λέγειν. ὦ γλυκυτάτηῃ : ea fic corrigebat GROTIUS : 
αὐλουμένους, QÀ V λέγειν" ὦ "yAUXUTUTM. 
Ubi perfpecte quidem 445 fecit ex mendofo 64? , pro quo 
haud multo melius ὠδεῖ in ms..4. fcriptum. At nec com- 
mode iungebantur 945 λέγειν : & ipfe infinitivus λέγειν 
non habebat quo referretur, Meliora hic dedit ms. 4. id 
ipfum exhibens quod edidimus , λέγ᾽ αὐτὴ, y Avxv- 
τάτη. Unde adparebat, nomen 944 cum αὐλουμένους 
fuiffe iungendum , quod erat commodiffimum. αὐλεῖσθαι 
0942, tibiis canere , vel ad tibiam cantare, ut in verfione po- 
fuit Grotius, | 
De fequente Ecloga Abbreviator nihil nifi poftrema ver- 
ba adpofuit, poft αὐλουμένους fic pergens: Εἶτ᾽ ἐπάγει 
ἀπαιδεύτῳ τύχη δουλεύομεν. Αἀ illius Eclogae initium , 
cum fic ederetur, 
Οὐ τοῦτο τὸ ζῆν ἐστὶ τὺ καλούμενον 
Θεῶν ἀληθῶς βίον. 
haec notavit CASAUBONUS : » Malim βίος. Hoc fenfu: 
» [lud quod vivere nunc vocant, five haec communis hominum 
»vita , non efl illa vera vita, quae dicitur vita Dem. Sic in 
»ultümis verfibus: τοῦτ᾽ nv τρυφὴ, xal βίος ἀληθῶς. « —— 
Praeterierat do&iffimi viri obfervationem , claudicare in 
primo verfu metrum: cui vitio remedium adhibiturus 
GROrIUs, fic fcripfit : 
Οὐ τοῦτο τὸ ζῇν ἐστι τοὐπικαλαύμενον 
Semy ἀληθῶς βίον ; 
Quod quo pa&o placere potuerit fummo viro, haud. fa- 
tis video. lpfe accufativus βίον perfpicue indicare mihi 
videbatur, in fuperiori verfu τὸν καλούμενον fuiffe fcri- 
bendum: quo fa&o & conftru&ioni verborum & metro 
perapte conflat ratio. Sed illud addubitari potuerit, fint- 
ne iffa verba cum eodem GROTIO interrogative accipien- 
da, an cirra interrogationem , ut vulgo legifolent. De quo, 
quoniam quae apud poéram proxime ante dicta erant igno- 
ramus , in utramque partem disputare licuerit. Nec vero 
multum admodum intereft , utro modo accipias. 
ἃ — Ad verf. $ fg. haec monuit CASAUB. : » Cum ait poéta, 
» Πίνειν "AUnyaíous ἁπαντὰς καὶ TOUS μέχ pl 
»éTOV τριώκοντ᾽ ἐξιέναι: 
»cave fequaris interpretes. « [ Nempe fic latine verterat 
Dalecamp : Si potent Athenienfes omnes, trigefimum iam annum 
qui atiigerunt, ] » Sed primum atque ultimum verbum cou- 


74 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 28:, 


» iunge. πίνειν é£iévas, eft, ire come[[atum. Comeflatio tam a 
» bibendi quam amoris caufià fufcipiebatur: atque eà pe- 
wtulantià utebantur adolefcentes, donec alia aetas alios 
» mores poftularet. Poéta, ius hoc adole(centiae produ- 
»cens, ait, Pbeatam fore hominum vitam , ft comi[Jari. ad tri- 
» cefimum usque annum [ omnibus] liceret. « — Per(pe&e, Sed 
ad eam fententiam parum apta erat x«à1 particula, primo 
verfui inferta: quae quidem & metrum infuper peíffum- 
dabat. Quare re&e illam abiecit GRoT1IUs , fubie&à no- 
tà: » Legebatur καὶ τοὺς, contra verfum δὲ fenfum. « 
— Cui vel absque msstorum auctoritate parere debue- 
ram. At, licet de illà particulà nihil ex ms. 4. adnotatum 
videam , opportune tamen a VILLEBRUNIO monitum eft, 
ignorare illam duos mstos Panf. B. & C. Quare non du- 
bito, abeífe eamdem etiam a msto 4. e quo alios omnes 
codices, qui hodie exftant, derivatos novimus. 

Verf. ὃ & (4. Nibil in. verbis diffentiunt libri, fed in dz- 
f(in&ione orationis ( verfu 8.) mire variant editi ; ex ms. 74. 
vero nil adnotatum. In ed. Ven. continuo tenore absque 
ulla diftin&ione fcribitur : 

᾿ στεφάνους ἔχοντας καὶ μύρον πρὸ. ἡμέραφ 
In ed. Ba. po(? ἡμέρας comma ponitur. *In ed. Caf. non 
poft ἡμέρας, fed pofl ἔχοντας comma inter(eritur.. In iftis 
autem cun&is editionibus in fine verf. 7. poft δέκα nulla 
eft diftin&io; quo fiebat , ut iangenda intelligi poffent duo 
verba δέκα στεφάνους : quemadmodum Villebrune acce- 
pit, avec dix couronnes. Sed totum locum latine fic expret- 
ferat Dalecampius : Sz Corinthum equites egre[fi adeant, comef- 
faturi per decem dies , coronati , & diluculo unguenus delibuti : 
ft Megarenfes. elixam bra[ficam vendant. —  CASAUBONI ad 
eumdem locum animadverfio eít- haec: »Pone τελείαν 
» στιγμὴν poft ἔχοντας: δὲ fequentia verba fic accipe 
» quafi effet fcriptum, καὶ μύρον ἕψειν πρὸ ἡμέρας τοὺς τὴν 
» Meyapéoy ῥώφωνον πωλούντας. — Vitae beatae hanc ter- 
»tiam conditionem flatuit: ut omnes d, qui Athenis ven4 
» debant ῥαφάνους Megaricas , fierent μυρεψοὶ. hoc eft, μην 
» guentarii,.« — GROTIUS, cuius verfionem (ex Excerptor. 
pag. 802 fq.) nos fub contextu adpofuimus, Graeca fic 
conftituit : - 

— ἐξιέναι τοὺς δ᾽ ἱππέας 
ἐπὶ κῶμον εἰς Κόρινθον ἡμέρως δέκω, 
στεφάνους ἔχοντ!) καὶ μύρον πρὸ ἡμέρας" 


p. 281, IN LIB. VII, CAP. XIV. 7: 


a τοὺς τὸν ῥάφανον πωλοῦντας ἐλθεῖν Μεγαρέας. 
Qui quod pro τὴν βῥάφανον, quod re&e editum erat, 
(conf. [. 34. c. d. e. ) τὸν gáqavov fcripferit, imprudenti 
fummo viro excidifle videtur. Eodem tamen modo verba 
ifta in Notis (pag. 994.) repetiit, ubi ait: » Τοὺς τὸν ῥώ- 
» φανὸν πωλοῦντας ἐλθεῖν ΜεγΎ «ρέως. Sic nos repo- 
»(íumus, pro ἕψειν Μεγαρέων. Conqueritur, quod 
» per Periclem Megarenfibus foro interdictum fit, qui braf. 
»ficam Athenas ferre folerent.« 
Verfus v1. Quum iufto longior fic effet editus, 
κεραννύνας Tbv οἶνον Eufons. τοῦ τ᾽ ἣν τρυφὴ, 
duo verba τοῦτ᾽ ἦν delevi au&oritate membranarum A. 
quae, in caeteris nil mutantes, ifta verba ignorant. Nec 
vero difliteor, miram veri fpeciem ineffe ingeniofae GRo- 
TII conieGturae; qui, tenens verba τοῦτ᾽ ἦν, fic corri- 
gebat: A 
κεραννύναι τὸν Evo? τοῦτ᾽ ἣν τρυφὴ, &c. 
Tum in Noris ait: » Verfus erat ex interpretamento vi« 
»tiatus, κεραννύναι τὸν οἶνον Evfloys. Erant tum £Euboénfes 
»in Laconicis partibus. Itaque conqueritur, quod vinum 
»optmum Zzboium ultra non acciperent. « 


A'D:CXAP. XIV. 


b ἀπλήστως διακείμενον. Sic re&e mssti. Mendo(um ἀσλεί- 
στως mireris ex ed. Ven. in caeteras omnes propagatum. 
Etiam paulo poft, re&e δε’ ὃν dedere mssti, ubi corrupte 
jv ὧν edd. De Tantalo quod hic narratur , adnotavit Da- 
lecampius confuli poffe de eodem ERASMUM , in Adagio 
Tantali lapis, 

d ὅδρμήσαντα ἐπὶ τρυφὴν dedit ms. 4. — Jbid. 'Amr oA Ao- 
φάνης δὲ διε. Haec de Apollophane omifit Epitomator. 
In mendofa vero fcriptura 'A o &vus non diffentit ms. .4. 
ab editis. » Quis eft autem (ait CAsAUBONUS) fcriptor 
»ile obícurus & vere ἀφανὴς. de quo mox fequitur : 
») Αφάνης dé, γνώριμος δὲ iv καὶ οὔτος τοῦ ᾿Δρίστωγος, ὥς. 
»Áphanem ex omnibus antiquis nullum ego novi. J4p/a- 
»reum (cio fuiffe nomen olim ufitatum. Sed videtur 'Aca- 
» yis per compendium fcriptum pro ᾿Απολλοφάνης , aut 'Api- 
»GToQayne, aut ᾿Αντιφάνης.  --- Ἀπολλοφάνης ícri- 
pirum oportuiffe, communi confenfu monuerunt doCtiffi- 
mi viri, RziNesiUs Variar. Lect. IL. pag. 534 fq. MzNA- 


76 ANIMADV, IN ATHENAEUM. P. 281. 


GIUS ad Laért. VII. 92. & τότ. IoNsius, ne Scriptorib. d . 
Hift, Phil. IT. 6. pag. 171. | 

Περὶ δὲ Διονυσίου τοῦ ᾿Ηρακλεώτου ὥς. » De Dionyfto Me- 
»tatheméno Diogenes Laértius lib. ΝῊ. [ fe&. 166 (q. ubi 
»conf. Menag.] &v6Óivà μετημφιώσατο probe & vere 
»Íícriptum, neque audiendi qui cenfent mutandum. ἀνθινὸ 
»funt vefles verficolores: luxuriofis olim propriae & parum 
»pudicis.. Ideo cautum Romae veteri lege Oppia, ᾽πε qua 
» mulier ve[limento verftcolori uteretur, au&ore Livio, libro 
»XXXIX. Et apud Athenienfes ἀνθινὰ geftare. meretricum 
» Puit. Suidas: [ voc. Ἑταιρῶν : Νόμος ᾿Αϑήνῃσι, τὰς &raí- 
»pas ἀνθινὼὰ φορεῖν. Similis lex etiam apud Locros, cuius 
»auctor Zaleucus, tefte Suida eodem.« CASAUBONUS. — 
In ed. Ven. & Βαί, perperam ἀντιμεταμφιώσας legebatur. 
ἄνθϑινα μετημφιάσωτο, quemadmodum Cafaubo- 
nus edidit, fic habent ambo noftri mssti: & ὧν θεν ὦ qui- 
dem antepenacute in his ἢ. 1. fcribitur, ut editum a Caífau- 
bono; pro quo idem Caíaub. in Animadv. ἀνθεν ἃ acute 
fcripfit, quemadmodum & ἀνθινὰ editur XII. $21. b. ὃς 
$42. d. & ἀνθινωὶ στόλαι vel écünres , XII. $23. a. δὲ $28. 
e. Sed antepenacutam ícripturam ubique Suidas tenet, 
cum in voce "Arbivoy , & in Ἄνθινος χιτὼν, tum fub voce 
Ἑταιρῶν : pariterque fub voce Ζάλευκος 5 ubi in Küfteria- 
na quidem editione ἐν ἀνθινοῖς fcribitur , fed in vetere Me- 
diolanenfi, itemque in aliis ante Küfterum, ἐν ἀνθίγοις. Si- 
milter apud Etymologum, pag. 212. l. 42. fcribitur &y6i- 
Voy μευρον. 

γηραιὸς, non γεραιὸς, fcriptum in utroque no- ἃ 
ftro codice. — Jbid. 1n TiMoNis altero verficulo, poterat 
quidem metri caufíà ferri fortaffe codicum noftrorum fcri- 
ptura σαύεσθαι. quoniam diphthongus «v ante voca- 
lem corripi potuit. Sed quandoquidem amant ifto verbo 
in praeterito magis uti, quam in praefenti tempore, te- 
nendum putavi πεπαῦσθαι, quod commode erat edi- 
tum. Idem verfus etiam alibi, ni fallor, (non memini, ubi) 
citatus legitur. Qui in Sacrarum Scripturarum lectione 
non plane hofpes eft, ei (quod ad fententiam fpe&tat) fpon- 
te hic occurrent quae leguntur Ecclefiaft, cap. 5. 


| ode aco cc S ἃ 


᾿Απολλύδωρος ὃ 'Aümyaios , ἐν τῷ τρίτῳ Περὶ Σώφρονος, 


p. 281, IN LIB. VII. CAP. XV. 77 


e τῷ εἰς τοὺς ᾿Ανδρείους Μίμους, &c, » Hic eft APorLopo- 
»RUS, antiquus Grammaticus, qui & SopAronem & Epi- 
» charmum , ut auctor eft Porphyrius in Vita Plorini, poé- 
»tas obfcuros, radiis ingenii fui illuftraverat. Commenta- 
» riorum ilius im Sophronem faepe Athenaeus meminit, & 
»in univerfum eos appellat τὰ Περὶ Xoqpovos , ut hic, & 
»iterum paulo poft, [ p. 300. c. d. ] atque in fimillimo li- 
» bri tertii loco. [ III. 89. a. ] Et tamen viro do&o fraudi 
»fuit hoc loquendi genus; qui vertit hic, J4po/lodorus L- 
»bro pe Temperante: errore vaegrandi. Sic autem fíoliti 
» poétarum antiqui Interpretes fuos commentarios infcri- 
» bere. Libro XII. [ pag. 533. 6. Χαμαιλέων ἐν τῷ Περὶ 
» 'Avaxpéoyros : id eft, Chamaeleon libro Commentario in Ana- 
»creontem, Alibi , [ VII. 314. c. d. Δίφιλος περὶ τῶν Νικάν- 
»pou Θηριαχῶν : pro, in ANicandri Theriacorum Enarratione, 
» Ariftophanis Scholiaíftes ad Vefpas [ vs. $23. ] quartum 
» librum Commentariorum JApollodori in Sophronem laudat, ne- 
» que aliter infcribit: Ὁ δὲ ᾿Απολλόδωρος [ inquit ] καὶ ὅτε 
»7oTÜpioy ToU ἀγαθοὺ δαίμονος μεστὸν πάλιν ἀνεπλήρουν 
»»δεδήλωκεν ἐν τὴ δ΄. περὶ Σώφρογνος. Motum autem eft, 
» Sophronem & Muliebres ὃς  Viriles Mimos feparatim edidif- 
Ȓe: quorum & in Athenaeo & apud alios paffim men- 
»tio. Ita igitur verte: 4pollodorus Athenienfis libro tertio 
» Commentariorum in Vires mimos Sophronis, Deinde quae 
»fequuntur verba, προθεὶς τὸ καταπυγοτέραν τ᾽ ἀλφη- 
»σταν, φησὶν, ita accipe: cum praepofui[fet ifla Sophronis , 
» κατοιπυγοτέραν δ᾽ ἀλφηστᾶν,, impudiciorem alpheflis , haec 
»dicit; videlicet quae addit Athenaeus. pecie, familiare 
» huic fcriptori hoc fenfu. Qui fcribunt Commentarios , 
» praeponunt quod explicandum eft fuae interpretationi. 
»Sic libro XII. [ 533.6. ] Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ ᾿Αναχρ. 
») προθεὶς τὸ ξανθ, Libro Xl. [ pag. 468. £.] Φιλήμων d" ἐν 
» Τοῖς 'ATTixois ὀνύμασιν ἢ Γλώσσωαις, προθεὶς Κάλπις. In 
» eodem: [ XI. 493. c. ] Ξωσίβιος ὃ λυτικὺς, προθεὶς τὰ ἔπη. 
» Libro III. ( pag. 89. a. ] ᾿Απολλόδωρος ὃ ᾿Αθηναῖος ἐν τῷ KTe- 
» pl Σώφρονος. “τροθεὶς τὰ λιχνότερα, [ forf. τὸ, λιχνοτέραν 
»»τἂν πορφυρῶν. In omnibus his locis caecutiunt docti in- 
»terpretes: in quibusdam vacillat librorum fides. De er- 
» rore Breviatoris quem hic admifit , & poft illum Eufta- 
» thius , initio operis diximus. « CASAUBONUS. — Scilicet 
(ut ab hoc proximo incipiam) monuerat Cafaubonus in 
Animadverfionum fuarum introitu, ubi de Epizoma plenic- 


»8 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 58r. 


ris Athenati operis loquitur , falli Euftathium , Apollodoro e 
.tribuentem quae Sophronis funt, cum fcribit ad Iliados 
Tad. c'. [ pag. 1226. 1. 47. ᾿Απολλόδωρος τοὺς ἀκράώτεϊς 
καὶ καταφερεῖς ὀἀλφηστὼς εἶπεν, ἐν τῷ καταπυγοτέραν 
ἀλφηστῶν : deceptum autem fuiffe ab Epitomes confe- 
&ore , qui ex hoc loco, in quo ver(íamur , negligenter le- 
€&o fic fcripfit: τοὺς ἀκρατεῖς καὶ καταφερεῖς &Aqua TAS 
καλοῦσιν, ὡς ᾿Απολλόδωρος. Eodem loco idem Cafaubonus 
Graeca Athenaei verba, de quibus agimus, paulo com- 
modius in hunc modum latine reddiderat : ;4pollodorus 
"Athenienfis ,| Commentariorum in Sophronem. libro tertio ,| ubi 
Viriles eius Mimos interpretatur , praepofitis poetae verbis κα-- 
τοιπυγοτέρειν τ᾽ &Aqua Tas , fcribit &c. Quod Epitomator 
communi fermone ἀλφηστῶν ícripfit , pro eo Sophron do- 
rico idiomate ἀλφηστῶν dixerat. Pro τἀλφηστᾶν, quod - 
cum editis habent veteres membranae , fufpicatus eram, 
fortaffe τῶν ἀλφηστῶν fcriptum oportuiffe , quemadmo: 
dum in fimillima eiusdem Sophronis di&ione (III. 89. a.) 
τὰν σπορφυρᾶν Ícribitur. Sed nihil prohibebat , quo minus 
vulgatum fic teneremus , ut disiunclis vocibus τ᾽ ἀλφη- 
e7ày Íícriberemus, quemadmodum Cafaubonus in Anim- 
adverf. fecit: nam quod is ibi (emel δ᾽ ἀλφηστῶν fcripfit , 
id non coníulto feciffe videtur. Ac fuerit fortaífe in So- 
páronis Mimis ipfa haec dictio cum altera illa, quae pag. 
$9. a. adfertur, ita coniunCta, λιχνοτέραν τῶν πορφυρᾶν, 
κατωπυγοτέραν τ᾽ ἀλφηστᾶν. Sed de hoc ftatuat quisque 
uti libuerit. Nude quidem κατωπυγοτέραν ἀλφησταν Ícri- 
bitur in Etymologico, ubi eadem Sophronis dictio com- 
memoratur, & reliqua quae hic haber Athenaeus , paene 
ad verbum repetuntur. j 

Ἰχθὺς τινες οἱ ἀλφησταὶ, Tb μὲν ὅλον xipposid eic. Adf 
editam olim fcripturam xnpoetd' eis, notaverat CAsAU- 
BONUS : »Poteft legi x igpostd eis, qua voce Diosco- 
»rides utitur. [τὰ fere fcriptum in Excerptis; neque ali- 
»ter Euftathius: & fequitur ex Ariítotele, μονάκανθον ei- 
ναὶ καὶ κιῤῥὸν τὸν ἀλφηστικόν, Lectionem tamen editam 
» antepono. Eà mox Epicharmus utitur. Plinius vertit, 
»lut& coloris. « —  Cinaedos latine piíces hos nominat Pli- 
nius, XXXII. 11,55. qui quod colore /ureos effe dicit, 
potuit κιρροὺς vel κιῤῥοειδ εῖς ita. interpretari. ( Conf. Ron- 
delet apud Gefner. de Aquatilib. pag. 36.) Et habet quidem 
ἢ, l. χκηροειδεῖς, quod íciam, nofter ms..4. cum editis: 


p. 28r. IN LIB. VII. CAP. XV. 79 


f fed nimis faepe in illo codice & vocales ἡ & 1 confundun- 
tur, & pro geminata litera fimplex ponitur, quam utifta 
fcriptura turbare nos debeat. Quem pifcem colore xij- 
p?» dixit Ariftoreles, eumdem κεῤῥοει δὴ dixiffe Apollodo- 
rum probabile eft. Et hoc ipfum .ujppoeid'n in contextu 
habet nofter ms. £p. licet fuperne inter lineas adícripta li- 
tera ἡ. Eu(tathius (ad lliad. pag. 1226.) neutram fcriptu- 
ram habet: de colore pifcis ea tantum verba adpofuit , 
quae ex Ariftotele mox adferuntur. Epicharmus vero fi in 
verfibus paulo poft ( p. 282. a.) citatis, vocabulo κηροειδὴς 
ufus effet, nibil inde pro huius loci fcriptura colligi pof- 
fet; non enim ad alpheften , fed ad coracinum pifcem fpe- 
&at iftud epitlieton. At Etymologus, in voce ᾿Αλφηστὴς, 
ad verbum haec, quae hic habet Athenaeus, deícribens , 
xippoeid'eis haber: quam adeo praeferendam fcripturam iu- 
dicavi cum HrzvwNIO , in Apollodori Fragmentis p. 1140. 
Quod de propoli, quam vocant, in apum alveis, Diosco- 
rides lib. 1I. c. 76. (al. 106.) ait, εὑρίσκεται περὶ τοῖς στό- 
paci τῶν σμηγίων φύσει κηροειδής : id manifefte non ad 
colorem , fed materiam pertinet, quam cerae fimilem dicit. 
Conf. Plin. XI. 7, 6. Simili ratione Plato σῶμα κηροειδὲς, 
corpus cereum , dixit: quae exempla illius vocabuli ab H. 
Stephano in Thef. T. lI. p. 193. d. e. citata funt. 

Quod in editis fic fcribebatur, ἁλίσκεσθαι σύνδυο, 
id per fe non improbavi: fed fecutus fum codices no-- 
ftros, quorum uterque σὺν δύο disiun&lis vocibus ha- 
bet. — Mox: quod in codice noftro Epit. fcribitur τὸν 
ἕτερον ἐπὶ τῷ ἑτέρῳ κατ᾽ οὐρὰν ἑπόμενον : id videri poterat 
re&ius effe eo, quod ex fuperioribus editionibus tenui» 
mus. Valet enim ἐπὶ τῷ ἑτέρῳ pojl alterum ; & κατ᾽ οὐρὰν, 
iuxta caudam , vel a cauda. Tria ifta, de quibus quaeri- 
mus verba, omifit Euftathius, hunc locum ex Epitoma 
referens. Sed noftram ícripturam, ἐπὶ τοῦ ἑτέρου, non 
modo vetus 15. 4. verum etiam Etymologi teítimonium 
l.c. firmat. Quae fcriptura in hunc modum accipienda, 
quafi dixiflet, zov ἕτερον ἑπόμενον ἐπὶ ToU κωτ᾽ οὐρὰν ( fcil. 
μέρους) ToU ἑτέρου. ^ Porro: pro xaTa qepsis, quod 
cum editis ( ni fallor) membranae A. agnofcunt, fcribi- 
tur κατ ωφερεῖς in ms. Ep. in contextu ; fed ibi quidem 
οἰ litera fuperne eádem manu inter lineas adnotata. xa- 
ταφερεῖς editur apud Euftathium, ut vulgo apud noftrum 
cum hic tum alibi. At χωτωφερεῖς habes apud Etymolo- 


£o ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 481: 


gum in ᾿Αλφηστήξς: quam fcripruram & alibi fubinde re- f 
.periri Henr. Stephanus in Thef. monuit. Sic quidem ὅς 
apud Hefychium fcribitur , in Κωταπυγής. 

᾿Δριστοτέλης d" ἐν τῷ περὶ Ζώων, μονώκανθον εἶναι 
καὶ κιῤῥὺὸν τὸν ἀλφηστικόν. Coniunctivam particulam poft 
"ApicToTéAns , cum deeffet editis, adieci ex ms. Ep. — »In 
» verbis Ariftotelis fufpe&a vitii erat vox ἀλφηστικόν : do» 
»nec comperi, noa folum alpAeflam , fed δὲ alpheflicum , pi- 
Ȓcem hunc fuiffe nominatum. Sic autem appellat eum 
» Diocles, in primo Ὑγιεεινών. « CASAUBONUS, -- In no- 
firo ms. Ep. ita curte ia. fine fcribitur illud vocabulum , 
ut nil aliud nii ἀλφηστὴν voluiffe librarium diceres. Sed 
ἀλφηστικὸν cum editis tenent membr. 4. Et fic. infra p. 
305. b. in Dioclis teflimonio fcribunt libri omnes, Cae- 
terum in. JAauISTOTELIS libris, qui hodie exftant, nec 
&AqQueTis, nec ἀλφηστικὸς,, usquam commemoratus ree 
peritur. Scilicet, quum voluminum ad 4nimalium hiffo- 
riam naturamque fpe&antium incredibilem numerum dili- 
gentiffimus Philofophus edidiffet; ( quinquaginta numerat 
Plinius, VIII. 6, 17. feptuaginta fere Antigonus Cary- 
fius, Hiftoriar. Mirab. cap. 67.) praeter alia ex iftis ufus 
erar Athenaeus opere hodie deperdito , quod infcriptum 
erat περὶ Zóoy ἢ περὶ Ἰχϑθύων : quod interdum utroque 
illo titulo citatur apud Noftrum, ut VIL. γος. f. aut ἐν 
τῷ περὶ Zoov καὶ '"lyÓoov , ut pag. 528. d. aut etiam hoc 
modo , ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ζωϊκῷ ἢ περὶ Ly θύων. ut pag. 
286. e. f. aut ἐν τῷ περὶ Ζωϊκῶν ἢ Ἰχιθύων., ut pag. 310. d. 
aut ἐν τῷ περὶ Ζωϊκῶν καὶ ἸἸχθύων, ut pag. 319. b. aut ἐν 
τῷ περὶ Ἰχθύων Ζωϊκῶν, ut habent editiones. veteres cum 
membr..4. pag. 320. 6. (ubi forta(íe Zeixe legendum, 
ut intelligatur ἐν τῷ Ζωϊκῷ. τῷ “τερὶ Ἰχθύων: five Ζωϊκῶν 
tenendo, ita accipiendus titulus ac fi dixiffet Athenaeus, 
ἐν τῷ TOV LoikOV βιβλίῳ, τῷ περὶ Ἰχϑύων ἐπιγραφομένῳ. 
Sed ibi quidem fua au&oritate Cafíaubonus ἐν τῷ περὶ ix 
θύων ἢ ζωϊκῶν edidit: codex Epit. vero nude ἐν τῷ σερὶ 
Ἰχθύων habet.) Nonnumquam vero nude ἐν 79 σερὶ Ἰχ- 
θύων citatur, ut pag. 303. d. Porro & nude ἐν τῷ ep) 
Zócoyvy, quemadmodum hoc quidem loco, in quo verfa- 
mur, cum editis habent ambo noílri mss; certe ex ms. 
A. nulla adnotata varietas, i ms. Ep. vero plane fic ex- 
aratum video; pariterque pag. 305. d. Ex fic rurfus habes 
pag. 300. 6. in edd. & ms, 4. ubi quidem ipfa verba ἐν τῷ 


ρ. 238. — IN LIB, VII, CAP. XV. δι 


f σερὶ Ζώων ignorat Epitoma. At pag. 327. f. ubi eodem 
modo (ἐν τῷ περὶ Ζώων) in ms. Ep. δὲ in ed. Caf. (cribi- 
tur, ibidem ἐν τῷ περὶ Ζωϊκῶν habent ed. Ven. & Βαί, 
cum ms. 4. Ruríus ἐν τοῖς περὶ Ζώ ων Ícribitur quidem 
in omnibus libris pag. 286. b. fed pag. 110. ἃ. ubi haud du- 
bie idem Ariftotelis locus citatur, libri omnes communi 
confenfu ἐν 7 9 περὶ Ζ κῶν habent ; quam eamdem ícri- 
pturam (ἐν τῷ περὶ Ζωϊκῶν) pariter omnes tenent p. 300. f. 
513.d. 315. 6. & 319. c. Quare videndum, ne & hoc 
ipfo loco in quo haeremus, δὲ aliis huic fimilibus, pa- 
rter Ζωϊκῶν pro Ζώων fcriptum oportuerit. Sed hoc 
quidem minime urgeam : quippe facile credas, periade 
utrolibet titulo eumdem librum potuifle citari. Fuerint coa 
tra alii, qui fibi perfuadeant, de diver/is agi libris. Sane, 
Apollonio Alexandrino, Grammatico, fi fides habenda, 
(de quo vide Voffium , né Hiítoricis Graec. pag. 228.) 
duo fuere. riflotelis opera, quorum alterum περὶ τῶν Ζώων, 
alterum πτερὶ τῶν Loixoy fuerit infcriptum. Δύο γώρ εἰσιν 
“πραγικατεῖαι, (inquit) 5$ μὲν, Περὶ ζώων" ἣ δὲ Περὶ τῶν 
ζωϊκῶν. Quae ita interpretatus eft Meurfius, quafi omaes 
de Animalibus ib Anftotelis in duas partes fuiffent tri- 
buti, quarum una Περὶ τῶν ζώων, altera Περὶ τῶν ζωϊκῶν 
fuiflet infcripta. Apollonii verba ( ex Hiftor. Mirab. cap. 
27.) adpofuit Menagius ad Laért. V. 25. & Beckmann 
ad Antigoni Hiftor. Mirab. pag. 116. ubi & Meurfii ver- 
ba exhibuit. Quid vero diícriminis inter τὰ ζῶα & τὰ 
ζω ix à adeo pofuerit Philofophus , noa video declaratum. 
Sed illud utcumque fit: vi(um erat nobis unum idemque 
fuiffe Philofophi opus, quod modo vei Zóov , modo epi 
Ζωϊκῶν infcriptum perhibetur apud Deipnofophiftam. De- 
nique idem liber etiam aliquando uno verbo fic citatur, 
ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Loixo, pag. 328. f. Sed cum ifto li- 
bro non confundendus ilie, qui in editionibus Athenaei 
nonnumquam hoc titulo, ἐν πέμπτῳ περὶ Zowv , in msstis li- 
bris vero conftanter ifto, ἐν πέμπτῳ Ζώων Mopíay vel ἐν πέω- 
στῳ περὶ Ζώων Mopíov, citatur: quo nomine indigitavit 
Athenaeus eumdem librum, qui ia Philofophi operibus 
hodie exftantibus, non illorum Zibrorum qui De Partibus 
Znimalium , fed eorum qui Zifloria Mnimalium infcribun- 
tur, ordine quintus numeratur: de quo in Animadv. ad 
IL. 63. b. & ad 1Π]. 88. c. diximus, δὲ mox rurfus ad pag. 
286.c. nonnihil obfervabimus, rurfusque ad pag. 303. ς. 

Animady. | Vol. IV. Ε 


82 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 282. 


& ad pag. 329. a. Quisnam vero fit eiusdem Philofophi f 
liber, quem fub titulo περὶ τῶν Ζώων Ἤθῶν laudat Nofter, 
poulo poft ad p. 282. c. docentem Cafaubonum audiemus. 
Conftitueram equidem hoc genere obfervationum in hisce 
Animadverfionibus abstinere, easque cunctas in Zndicem 
"Au&lorum ab. Athenaeo citatorum differre, abfoluto reliquo 
opere olim (fi Deo placet) edendum. Sed diílenfus li- 
brorum, & iudicium de vera fcriptura ferendum adlatis- 
que iuftis rationibus confirmandum, cogit nos fubinde, 
ut in huiusmodi disquifitiones nos immittamus. Et nunc 
potiffimum , quum toto hoc feptimo Athenaei libro qua- 
vis fere paginà non femel, fed ter quaterque, rifforelts 
adponantur :£cflimonia , quorum pleraque hodie in Philo- 
fophi libris fruftra quaeras, commode me facturum exi- 
füimavi, fi, quae fparfim & mira cum varietate ab Au- 
&ore noftro nominantur Zfriflotelis De Animalibus Scri- 
pia, eorum recenfum fub unum confpectum adponerem 
lectori. 
μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ. Sic commode edd. cum ms. £p. 
in EPiCcHARM: ex ZZebes Nuptiis trochaico tetrametro , a 

in priori hemiftichio particula x«i metri cauffa inferen- 
da vifa eft. In fine veríus, quum κηρέοει δέες eliet 
editum, eo exemplo extremà pag. praec. vidimus Cafau- 
bonum adítruere conantem editam ibi fcripturam κήροει- 
deis. At ibi de alphefla agebatur, cui color fulvus : hic ad 
coracinum picem refertur adie&ivum, cui color /plendide 
niger, quem ipfum colorem coracinum latine Vitruvius di- 
xit. Vide RoNDELET apud Gesnerum , de Aquatilib. pag. 
294. & H. SrEPHANUM,, in Thef. Gr. Ling. T. lI. p. 379. 
b. Ac ne per fe quidem ad colorem referri poffet vocabu- 
lum κηριοειδὴς, fed ad figuram : nihil enim aliud fignifica- 
rurum erat, nifi favo funilem: adeoque de figura, quam 
referrent fquamae pifcis, foret intelligendum. | Sed aliud 
nos docuere fcripti libri. In. ms, £p. quidem ἢ. 1. deeft 
ile verfus: in Jd. vero xopiosid ées fcribitur. Quod 
ipfum vocabulum Hefychius adnotavit: Koproeidés* xopío 
ἢ κύρη ἐοικός: id eft, pupillae vel pupulae fimile ; quod in 
colorem cum fplendore quodam nigricantem , qualis & corvi vo- 
lucris eft, & coracini pifcis, mire valet. Repetitur idem 
Epicharmi verfus pag. 308. e. ubi pari temeritate, atque 
hic, κηριοειδέες editum. erat: fed 1bi uterque nofter co- 
dex mstus κοροειδέες dabat, quod idem ac xopioeid'ées. va- 


ρ. 2383. [ΙΝ LIB. VIL CAP. XVI. 84 


let. Praétuli autem utrobique fcripturam quam hic codex 
A. offerebat ; quae, praeterquam quod Heífychii firma- 
tur auctoritate, metro unice convenire videbatur. 
Μνημονεύει - - Mítaaxos ἐν ᾽᾿Οψαρτυτικῷ, Detunt ifta 
Epitomae. Ut vero hic , ἔς: δὲ p. 325. f. edebatur Μύθαικος: 
& hic quidem , coníentiente (quod fciam) msto.4. ar ibi 
reíragante utroque codice, qui in fcripturam per 1 con« 
fentiunt. Veram fcripturam tenent omnes , III. 112. d. (ubi 
vide notata) & Xll. 516.c. Confer Suidam in voce, 


^AD CAR. XVI. 


b EpricHAnMt verficuli, quibus authias pifcis commemo« 
ratur, fic vulgo fcripti legebantur: καὶ Σκιφίας, Χρόμιός 
τ᾽ ἐν τῷ üpi καπτὸν ἄνεμκον ἰχθύων πάντων ἄριστος, ἀνθίας 
δὲ χείκωτι. Ad quae CASAUBONUS : » Corruptiffima haec 
Ȓunt,ait, ut fere omnia Epicharmi, Dalecampius x&7or 
Ȓcribit, & horum pifcium ventofam quandam conce- 
»ptionem prodit. « [ Scilicet, auram avide vorant , in ver- 
fione pofuerat; & de aura genitali , quae foeminis pro mare. 
effet , interpretatus erat. ] » Cui vépereAoyíz. non eft quod 
»vereamur anteponere veritatem, Membranae fic praefe- 
»runt, κατ. .. τὸν ὠνώμιον. Spondeo legendum , καττὸν. 
»'Avayior. Doricum eft καττὺν, pro κατὰ τὺν, ut σοττὸν 
»apud "Theocritum, δὲ infra ex eodem | Epicharmo ( pag. 
» 286. f.  ποττούτοισι: nec multo (ecus fcribuntur haec 
» Epicharmi fub libri huius &nem ; [ pag. 328.a. ] quam- 
» quam male etiam ibi ab interpretibus accipiuntur. Sane 
»quidem. [ hoc. loco 1 in ampliffuni. Meffaei codice κατα 
» τὸν liquido perícriptum eff. 44v .4N1Us poéta, five 4na- 
»nias,ut eum vocat Ariítophanis Enarrator, Epicharmum 
»aetate praeceffit. Ait igitur Epicharmus: Chromius veris 
» tempore , auctore Ananio , pifcium omnium efl optimus. Ipfa 
» deinde Ananiüi. verba fubiecit Athenaeus, ceu Epicharmi 
»agens interpretem. « —  Epicharmi verba praetermi(it 
Abbreviator, In membr. «4. vero recte καττὺν 'Avavioy fcri- 
ptum.. Qui ξιφίας pifcis vulgo Graecis dicebatur, eum- 
dem a Doribus e x i9 ízv fuiffe nominatum, iam fupra 
monitum eft, ad III. ὃς. Animadv. Vol. Il. pag. 68. 

ANANII Nerba, quae ficut Epicharmi, veluti foluta 
oratio continuo tenore fcripta edebautur, Trochaicis iti- 
dem conflare verfibus, monuit HERINGA Obfervar. cap. 

2 


84 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 292. 


21. pag. 177. fed illis Ionica diale&o (criptis: qui verfus b 
quo paco digerendi effent, quove modo corigenda men- 
dofa paffim fcriptura, idem vir doctus ibidem docuit. In 
fine verfus primi , pro χειμῶνι defideraffes χείκατι, quod 
& Epicharmus ibi pofuit, & iufta verfus trochaici lex 
poftulabat. Sed fimiliter verfus fecundus, rurfusque fex- 
tus, feptimus, oCtavus, & nonus, penultimum pedem, 
qui feptimus pes ab initio eft, pro trochaeo /pondeum ha- 
bent: quod genus claudicantium veríuum (τις vocat He- 
phaeftio in Enchirid. pag. 19.) legitimis mifcere , atque et- 
lam frequentare ( ut adparet) non dedignatus eft vetus ille 
poéta : cui eidem c/audicantium etiam Jamborum mventionem 
adícriptam fuiffe a nonnullis ait idem Hephaeftio p. 16. 

Vcrf. 2. Quum mendofe editum effet, xapls ἐκ συκέως 
φύλλον. monuit CASAUBONUS : »Scribe ἐκ συκέας 
φύλλων: ναὶ ἐν συκέας φύλλοις. Sic paullo ante 
» [p. 278. c.] praecipiebat helluonum magifter amiam pa- 
»rate ἐν συκέας φύλλοις, καὶ ὑριγάνῳ οὐ μάλα πολλῇ. « 
— Hoc loco φύλλων probans HrERINGA, fimul pro 
cUxéas , ionico idiomate σὺ xéns fcribendum ceníuit. Et 
hoc ipfum quidem c vx éns dedit nobis nofter ms. κ΄. fed. 
idem φύλλου in fingulari nümero dabat, quod fimul ac- 
cipere debuimus. Epitomator, omiflo fecundo & tertio 
verfu , fic fcripfit: 'Av&vios* Ἔαρι δὲ χρόμιος ἄριστος, &y- 
θίας δὲ χειμῶνι. Οἷς ἐπάγει" Κρέας δέλφακος ὅταν Τρώ- 
“σέωσιν ἐσθίειν. Tum vero rurfus quartum quintumque 
praetermifit. ! 

Verf. 3. » Proxima verba, 540 ^ ἐσθίειν y eig eple 
» [fic olim edebatur  φθιγοπωρισμῷ κρέωώς , cortigo in hunc 
»modum, ἧδύ γ᾽ ἐσθίειν y 1p &po φθινοπωρισμῷ κρέας. 
» Theocritus, [ Id. T. 6. χιμάρω δὲ καλὸν κρῆς, ἔστε κ᾽ 
ἡ» ἀμέλξης. Sicula vox eft φθινοπσωρισμὺς, pro φθινόπωρον, 
») ὀπωρίζειν, fru&ius autumnales colligere. Vel fcribendum , 
» φθινοπορινῷ, videlicet καιρῷ. « — Perfpecte vero HERIN- 
GA monuit, non doricum χμάρω, fed jionicum » ἐμ ἃ ípms 
hic ponendum fuiffe: ad quod etiam proxime accedit co- 
dicis 4. fcriptura, in quo eft » ἐμ ἐρῇ ς. Eidem Viro do- 
&o adfentior , φθινοπωρισμὸὺν non tam Siculam , quain Io- 
nicam, effe vocem. 

Verf. 4. Tenuit Heringa quod editum erat, 

déAquxos δ᾽ ὅταν "pur o civ. 

At afpernari nos non debuimus ionicam formam 7p« 7 ée- 


Ὁ. 282. IN LIB. VII, CAP. XVI. ὃς 


ι 
σιν, qum uterque codex offerebat. Ad ipfum verbum 
quod fpe&at, adnoravit CAsAvUBONUS: »Do&i corri- 
»gunt, ὅτων τρυγῶσι « [Nempe rmt el Ἢ verterat , 
Uvas post vindemiam cum calcaverint, ] » Editam | fcri- 
»pturam tuentur omnes membranae. ἐκ παραλλήλου igi- 
ntur dixerit poéta τρωπτῶσιν καὶ παωτέωσιν : idem namque 
»fignificant, Ac fortaffe pofterius interpretamentum e(t 
»prioris, quod poéticum vocabulum effe obfíervat Eufta- 
»thius, Homerus, [Od. ν΄. 125.] ἄλλας δὲ τρωπέουσι. 
» Hinc dicli trapetes , qui apud Catonem inter vaía torcu- 
» laria , cap. 18. & alibi inter olearia. « 
Verf. $. καὶ κυνῶν αὕτη τόθ᾽ ὥρη. 
Corrigebat HERINGA, καὶ κυνῶν αὐτὴ δὲ θ᾽ ὥρη. Equi- 
dem tenendum vulgatum putavi. Sed ( collato potiffimum 
verfu fexto) re&ius fortaffe hoc videbitur : 
καὶ κυνῶν αὐθ᾽ ἡ τόθ᾽ ὥρη. | 
De re fic CasAuBONUS: »Efitaviffe veteres Romanos 
» catulinam carnem , ex Fefto fcimus & Plinio. Graeci δὲ 
»catulinam edebant, hoc eft, τὴν τῶν σκυλώκων: nam in 
» Hippocratis περὶ Παθῶν libro , χρέα σκύλακος ἑφθὰ legas: 
» & canum etiam grandioris aetatis. Ait enim. Hippocra- 
»tes eodem libro, ὄψον δὲ, λοωγωοῦ κρέας καὶ κυνὺς T6- 
» λείου. « — (Canes ἃ Graecis comedi folitos, obiter figni- 
» ficaverat etiam Alexis apud Noftrum, IV. 161. b. 
Ad fextum verfum haec monuit CASAUBONUS : » ozos αὖ. 
»» Τὸ ἔθ᾽ ὅταν Sépos τε ἦ, xa) ἠχέται βωβράζωσι. Prima ver- 
»ba, quae depravatiífima funt, fic re£te emendamus du- 
»bio procul: Oite αὖ 760 ὅταν ϑέρος τε ἢ. Dixit de car- 
» nibus hoedorum , porcorum , canum , leporum 6 vulpium : 
»nunc loquitur de ovium. βαβράζειν eft ( Hefychio inter- 
»prete] συντόνως κράζειν, contente clamare: quod. valde 
»convenit flridentibus per folis aeflum menfibus Iunio & 
»lulio cicaedis. Vulgo &4'&w eas dicebant, ut ait Philofo- 
» phus.« —— Pro αὐτὸ ἔθ᾽ ὅταν, quod erat editum , «4- 
τὸ eT' ὅταν (fic) fcriptum in ms. 4. Pro quibus probavi 
Cafauboni emendationem , αὖ 760 orav. HERINGA, 
omiffa medià voculà, fic emendaverat, Oi»« «uU ὅτων. 
Pro diffyllabo Oi?s, malui trifyllabum "O os, quod δὲ 
metro perinde conveniebat, & magis lonicum erat. De 
verbo βαβράζω confer quae notavit SCHNEIDER ad Ae- 
lan. de Nat. Animal. X. 45. 
Verf. 8. ἀλλὰ πᾶσιν ἰχβθύεσσιν — ἐν μυττωτῷ. 
3 


A^ 


86 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 482. 


DALECAMPIUS, in verfione: omnibus quidem pifcibus myt- 
totos convenit, Tum idem in ora : » Myttotos , intritum con- 
» dimentum ex allio, porro, aceto, caíeo.« — Inde Ca- 
SAUBONUS: »Dalecampius emendavit, ἐμπρεπὴς ὃ μυτ- 
» 7016s. Non dicam, fi ita fit, potius fore fcribendum 
» τὸ μυττωτόν. At in univerfum fententia eft falía: nihil 
» enim eft mutandum. Sic κατακνήσθηναι ἐν μυττωτῷ apud 
» Ariflqphanem in Equitibus. [vs. 771. ] Sed non obfer- 
» vaverat vir eruditus, ἐμπρέπειν τισὶν eleganter dici 
» Graecis pro excellere inter aliquos. Verte: thynnus maris 
»pi[cis, cibus efl! non malus : fed contra inter pifces excellit 
»cum alliato, vel moreto. « —— ἐμπρεπὴς recte tener ms. 
Ep. ἐμπρεπεῖς habet ms. 4. 


b 


Verf. 9. Pto δοκέομεν, quod erat in ed. Baf. & Caf. - 


recte δοκέω μὲν pofuit HERINGA : idque ipfum haud 
obfcure inerat in. δοκέωμεν, quod habet ed. Ven. cum 
Ts..4. E: nudum quidem 4oxéo, absque μὲν, tenuit 
ms. ἔρ. Pro μέσων, quod habet ms. Ep. cum editis, 
et μεσόέων in ms. 4. Infine eclogae mendofe x' ἡμέρης 
editum erat: pro quo χ᾽ ἡμέρης recte fcriptum in Ep. 
Pro eis verbis, quibus hoc caput concludit Athenaeus, 
Τῶν τοῦ 'Λνανίου &c. haec pofuit Abbreviator: Τοιαύτας 
ὑποθήκως τοῖς λάγνοις ᾿Ανάνιος ἐκτίθεται. 


AD CAP. XVII. 


᾿Αριστοτέλης d" ἐν τῷ περὶ τῶν Ζώων ἠθῶν. » Hoc eft , 4i- 
» βοιεῖος in. ἐο loco ubi. animalium. mores. explicat. Fallun- 
»tur qui colligunt ex iftis, peculiari.opere, quod hodie 
»non extet, De Moribus Animalium tra&affe Ariftotelem. 
» Nonus Hifloriarum in ea re totus fere occupatur : ac funt 
» eius libri prima: verba , Τὼ d" ἤθη τῶν φώων ἐστὶν Gc. Sic 
»accipe in fermone de mugilibus, [ pag. 307. c. ] ubi 
» laudatur philofophus ἐν τῷ περὶ Ζώων ἠθῶν καὶ βίων. Nam 
»islocus defumitur ex capite fecundo libri noni Hifto- 
»riarum.« CASAUBONUS. —- Quae de anthia piíce ex 
Ariflotele hic citantur , ea leguntur Hiftor. Animal. lib. 
IX. c. 47. ubi tamen, pro ἀνθίας 3», fcribitur ἀνθίας ópa- 
65: ibidemque ὅπου ἂν editur, ut apud Noftrum edeba- 
tur; pro quo nos ὅπου &&y ex utroque codice msto re- 
cepimus. Quod ait Philofophus , anthiam pifcem ab urina- 
toribus facrum nominari, eo quod, ubi is confpiciatur , 


ς 


p. 282. IN LIB, VII. CAP. XVII. 87 


cnulla bellua adfit: eo teftimonio fupra ufi fumus (iin 
Animadv. ad lib. IV. pag. 157. a. Vol. Hl. pag. $24.) ad 
emendandum corruptum Diphili locum. Idem argumen- 
tum venuflis verfibus defcripfit Oppianus, Halieut. lib. 
V. 624íqq. Caeterum facer pifcis quis apud Homerum dica- 
tur, paulo poft disquirit Auctor nofter. 

Τὸν d" ἀνθίαν τινὲς καὶ κάλλεχθυν καλοῦσιν, ὅτι δὲ καλ- 
AIGVUJAOV , καὶ ἔλλοπα. In fcriptura ἔλλοσω confentiunt 
hic ambo mssti cum editis; fic & deinde lit. e. Sed mox 
lit. d. bis £A o^r« fimplici literà A habet ms. 4. quam eari- 
dem ícripturam metri etiam ratio poftulabat lll. 156. a. 
δὲ VII. 2300. e. Sic & apud Xenocr. de Alim. ex Aquatil. 
C. 10. ( pag. 58. ed. Neapol.) fimplici ^ literá ἔλωψ fcri- 
bitur; & perperam ibi quidem per e , contra quam apud 
Noftrum. Caererum utraque fcriptura, per 4 & pera, 
in ufu fuiffe videtur. Quod vero de /ynonymia anthiae pi- 
fcis adfert hic Donrow , id ipfe improbavit, ut paulo poft 
docet Deipnofophifta, Quare etiam feparatim deinde, 
quamquam breviffime, de Ellope ive Elope agitur, pag. 
300. 6. & quod de anthia mox lcefius medicus tradit, οὐκ 
εὐστύμωχον effe, eius contrarium Xenocrates de cope me- 
morat, quem effe ait εὐστόμωχον. Caeterum ἔλλοψ fuit 
etiam communis quaedam omnium pifcium denominatio, de 
qua infra pag. 308. b.c. Denique ad univeríam iftam an- 
thiae fynonymiam, quae hic adnotata eft, monuit Ca- 
SAUBONUS: » Variis nominibus callionymi picis quae 
» fubiiciuntur , unum adde ab au&tore praetermiffum :. ἥμε- 
»ροχοίτης enim quibusdam eít di&tus. Hefychius: *Apepo- 
» κοίτης" ὃ καλλιώνυμος ἰχθύς. Extat apud Oppianum. « 

ἃ »Quod ex fcefto fcribitur, eumdem pifcem ὑπὸ μέν τινων 
»AUXoV, ὑπὸ δ᾽ ἄλλων καλλιώνυμαν appellari, mendae 
» fufpicione apud me quidem caret. Καλλιώνυμος. nomen. 
»eft εὐφημίας, ut Euxinus pontus: λύκος a violentia di- 
»Gus, qua utitur adverfus alios pifces; eft enim σαρ- 
»χοφώγος. ut ex Ariítotele refertur. Scio, doCtifimum 
» virum & naturae pifcium callenrifimum RONDELETIUM 
» emendaffe olim hunc locum & fcripfiffe λευκόν. De quo 
»ftatuat quisque ut erit libitum: mihi quidem aliter vidé- 
»tur. Nam, quod ille affirmat pifcem nullum /up; nomi- 
»ne fuiffe Graecis notum , ;perfpicue falfum eft ; cum di- 
»ferte fcribat Hefychius , ἰχθὺν ποιὸν dici λύκον. Tuea- 
» mur igitur lectioriem omnium codicum: quemadmodum 


F4 


$8 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 282. 


»etiam in eo quod fequitur , eivat δὲ χ ον δρώ δη καὶ 
»εὔχυλον. Nam vocem χοι δρώδη,, quae in omnibus mem- 
»branis habetur , praettat cum GESNERO interpretari , 
»quam mutare cum Rondeletio. « CASAUBONUS. —— 
Rondeletum vide de λύκῳ fententiam fuam exponentem 
apud Geínerum , de Aquatil. pag. $9 med. Pro χ ον δρώ- 
4», quum manifeíto vitio in ed. Ven. & Daf. χρυδρώδη 
legeretur, DALECAMPIUS χυδαῖον δὴ emendavit , vilem & 
vulgarem intelhgens. RoNprzrrTUs vero, (apud Geín. p. 
$6.) poftquam prius de χονδρώδη cogitaíler, improbans 
hoc , quia anthiae ex cartilagineis non funt , égutügscid i , le- 
gendum ftatuit, id eft, rubcfcentem. Perfpectiífime. vero 
GESNERUS , pag. $9. fub finem: » Ego xovZpód potius, 
» inquit, legerim : non quod fit cartilagina generis pifcis , 
» quos Graeci σελάχη & σελάχια vocant , & χονδράκανθα : 
» Íed quod carnem torte. folidiusculam habeat. Nam folida 
»quaedam cartilaginea dicimus ; ut Plinius etiam paítinacae 
»radicem. - - Exiisquae in cibum veniunt , non ea mo- 
»do quae folidiora callofaque funt, cartiagimea dici puta- 
»tim, fed quae etiam inter mandendum inflar. cartilaginis cre- 
»pant, ut rapa, raphani, &c. « — Et idipfum χ ον δρώ- 
δὴ dabat uterque nofter codex mstus, quemadmodum et- 
jam Cafaubonus ediderat. Rurfusque eamdem ícripturam 
libri omnes pag. 320. e. agnofcunt, ubi eiusdem Jczszr 
de Scorpiis pifcibus haec verba adferuntur , iftis quae hic 
leguntur fere gemina, & lucem nonnullam huic noftro 
loco adfundentia: εἰσὶ δὲ - - εὐέκκριτοι, πολύχυλοι, πο- 
λύτροφοι" χονδρώδεις γὰρ εἰσί. Ubi rurfus praeciare idem 
GESNERUS : (pag. 850. init.) » Cartilagineos vocans Athe- 
» naeus, non quidem cartilaginei generis illius, quos σελώ- 
3) χἢ Graeci vocant, eíle cenfet: fed cartilagined , callofá, 
» firmá, folidáque carne, Eft enim piícis hic τῶν σκληροσάρ- 
»xoy: qua ratione d/ficiliss quidem concoquitur, [ quod 
»h. l. οὐκ εὐστόμωχον δὲ dicit auCtor] concoclus. autem co- 
»plofius firmiusque nutrit. « Eàdem fere notione, ut vi- 
detur , Matron parodus , τὴν {ψῆτταν (id eft, pafferem pi- 
fcem ) 5covd peoqus nominavit, IV. 135. b. Idem vero vo- 
cabulum χ ord'gedus alibi apud Noftrum (lil. 114.c.) de 
tritico fradto & non permolito nec cribrato ufurpatum 
vidimus , ubi grzmofum latine reddidimus: nempe quod 
multi grumz (id eft, craffiora folidioraque fragmenta ) fa- 
rnae mixti ineffent. Quo pertinet quod idem Gesnerus 


p 293. — IN LIB. VIL, CAP. XVII. 89 


d paulo poft ( eádem pag. 850.) monuit: » Χόνδρος Graecis 
»non modo cartilaginem; proprie di&tam, fed in aliis et- 
»iam rebus diverfis folidius compatliusque. aliquid fignificat : 
» & quod in tale Latini grumos, Graeci chondros dicunt. « 
— De quo vocabuli ufu , & de loci illius fententia , quem 

roxime commemoravi , confulendus SAL MAstUs in Hyle 
atric, pag. 71. Semel vero, etiam apud Noftrum τὰ χον- 
δρώδη eádem notione poni video ac τὰ σελάχιω vel σε- 
Aa*odn, in loco quidem caeteroquin admodum corru- 
pto, VII. 308. f. " 

᾿Δριστοτέλης δὲ καὶ καρχ apod'oyra, εἶναι τὸν κάλλιχθυν, 
σαρκοφάγον τε καὶ συνωγελαζόμενον. «ἀπιῤϊῆατα. quidem pi- 
fcem in τῶν συνωγελαζομένων numero. nominat Philofo- 
phus, Hiflor. Anim. IX. 2. fed reliqua non leguntur in 
libris hodie exttantibus; & omnino nomen κάλλιχθυς nus- 
quam ( quod (ciam ) in his occurrit. Quare fuerint haec 
e deperdito illo opere ducta, de quo paulo ante dictum, 

Ἐπίχαρμος δ᾽ ἐν Μούσαις τὸν μὲν ÉA A ovr e, ὥς. In ms, 
“4. (ut. paulo ante monui) nunc ἔλοσπα Ícribitur, & 
mox deinde rurfus περὶ τοῦ $Ao705$: fed in ipfis EPr- 
CHARMI! verbis, quae mox adponuntur, nullus ab edita 
fcriptura £A A o « diffentus ex eodem ms. 4. adnotatus. 
Ac videtur ibi fcripturam per A4 poftulaffe metrum, ut 
pofterius trochaici tetrametri hemiflichium  eflicerent illa 
Ipfa verba, 

πολυτίμωτον ἔλλοπα. 
Ubi quidem vereor, ne neutiquam ferendus videatur metri- 
cae artis Magiítris in impari verfus fede anapaeftus pes 
σολυτι : Íed quemadmodum tali in regione dactylum re- 
cipere non dedignatus eft Epicharmus ; (veluti in illo ver» 
fu , καὶ σκιφίας χρόμιός δ᾽ &c. fupra, lit. b.) fic fortaffe 
ne anapaeftum quidem refpuerit. 

Quod vero ait Deipnofophifta, τὸν δὲ κάλλεχθυν ἢ καλ- 
λιώνυμον, ὡς τὸν αὐτὸν ὄντα, φεσίγηκεν ; ad ea verba 
CASAUBONUS haec monuit : » Obfervat Athenaeus , Zpi- 
»charmum in Mufis, cum plerosque omnes pifces recenferet , 
» callichthyn tamen five calliomymum filentio praeterüffe. Huius 
» filentii cauflam ille putat efle, quod ellopem 6 callichthyn 
» five callionymum non diverfos , fed unum. atque eumdem pi- 
»fcem crediderit. Epicharmus : itaque fa&á ellopis mentione, 
» reliquas appellationes ftluiffe. Aelianus aliter longe fenfit ; 
»ideo enim & Epicharmo & aliis poétis in deícriptione 


80 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 282. 


»epularum ex pifcibus omne genus, praetermiffum cal- 
»lionymum , quia inter edules vulgo non haberetur. Sed 
»iuvat ipfa difertiffimi fcriptoris verba recitare: funt enim 
» valde corrupta. Sic ille [ pe Nat. Anim. | lib. XIII. capite 
» quarto : Εἰσὶ μὲν οὖν ei καί φασιν αὐτὸν ἐδώδιμον" οἱ δὲ 
» πλείους ἀντιλέγουσιν αὐτοῖς. οὐ ῥᾳδίως δὲ αὐτοῦ μνημονεύ- 
γ»ουσιν ἐν ταῖς ὑπὲρ τῶν ἰχθύων πανθοινίαις ὧν τι καὶ ὄφελός 
»έστι ποιητῶν δεμένων σπουδὴν εἰς μνήμην T ἔνθεσμον. "Emí- 
» χάρμος ἐν Ἥρας γάμῳ" Καὶ “κὰρ καὶ δάλασσω: καὶ προσέτι 
» Μούσαις. Νίνησίμαχος δ᾽ ἐν τὴ ᾿Ισθμιονίκῃ. Et defunt mani- 
» tefto quaedam verba, & fcripta multa perperam. Priorem 
» periodum ita concinno, ut fit aliquis fenfus : Οὐ ῥᾳδίως δὲ 
»» ἰὐτοῦ μνημονεύουσιν ἐν ταῖς iT b τῶν ly θύων πανθοινίαις. 
υ»πάντεις ὧν τι καὶ ὀφελύς ἐστι, ποιητῶν ϑεμένων σπουδὴν 
γεἰς μνήμην ἀγ ὦ Ὑ εἴν. Callionymi non fit mentio in ulla 
» defcriptione epularum ex omnibus pifcium generibus : cum 
» fluduerint poetae , omnes pifces qui in aliquo pretio funt , me- 
»morize prodere. Sententia quidem Aeliani haec, fed ver- 
»ba fortaffe non ifta. At fequentia ita fine dubio fcripfe- 
»rat Aelianus: Εἰσὶ δὲ oide ᾿Επίχαρμος μὲν ἐν Ἥβης [1π|- 
» mo Ἥβας : conf. Hemfterh. ad Comici Plut. pag. 5523. ] 
» γάμῳ, καὶ Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ, καὶ προσέτι Μούσαις" Myn- 
γαίμαχος δ᾽ ἐν τῷ ᾿Ισθμιονίκῃ. οξίαε, qui epulas e pifci- 
»bus deícripfere, funt ifi: Epicharmus quidem im Hebes 
» Nuptüs, & in Terra ac Mari , necnon in Mufis : Mnefima- 
»chus in l(lhmionica. Notae funt nobis ex Athenaeo tres 
»Epicharmi fabulae, quarum titulos ponit Aelianus: at 
» Mnefimachi J/l/Amionica , ea fabula eft quam Athenaeus 
»in eam rem faepius laudat δὲ ZZippotrophum appellat ; 
»ex quo difcimus , poétam ei dramati nomen indidiffe 'I7- 
»roTpóqos. ἢ ᾿Ισθμιονίκης. Coómoediam Epicharmi, cuius 
» hic & faepe alibi fit mentio, inícribunt antiquae fidei li- 
» bri ubique Ἥβης γάμος : alii tamen infcribunt Ἥρας. 
»ut in fuperiore Aeliani loco legitur. Et firmat nonnihil 
»eam γραφὴν locus, hic [apud Athenaeum , continuo 
» dein] deícriptus: quem quidem, in omnibus exempla- 
»ribus quà fcriptis quà editis peífime acceptum, ita con- 
»cinnamus, ut faltem obligetur vulnus: τόν 7e πολυτί- 
»Toy ὄλλοπα (ὃ δὲ αὐτὸς χαλκοῦ ὥνιος) ἕνω μόνον. καὶ 
» Τῆνον ὃ Ζεὺς ἔλαβεν. καὶ κελεύσατο κατθέμεν αὐτῷ TÉ οἱ 
» καὶ τῷ δάμαρτι τᾷ γ᾽ Ἢρᾳ. Aliter emendare non pof- 
»íumus vulgatam ícripturam, τὸν δὲ πολυτίμκατον ἔλλο- 


e 


p.292. — IN LIB. VIL. CAP. XVII. 91 


e »era. ὃ δὲ αὐτὺς, χαλκὺς ὥνιος ἕνα. μόνον T καίκηνον ὃ Ζεὺς 
γγἔλαβεν  κηκελήσατο. κατθέμεν αὐτῷ τε εἰκαίται δάμαρτι 
» δατέρῳ. lnitio deeft aliquid, ex praecedentibus apud 
»poétam verbis repetendum. « — 

^ Haec ille. Nobis, a fcriptis quidem codicibus nihil hic 
adiutis, paulo alia ineunda ratio vifa erat. Et primum 
quidem, cur illa verba, ὃ δὲ αὐτὺς, non perinde, ac per- 
faepe apud Noftrum, de a/io teflimonio eiusdem au&oris , 
quod priori. fubiiciatur , acciperemus, cauffam nullam vi- 
di. Ὁ δὲ αὐτός : ldem Epicharmus , (five eàdem in fabula 
Mufis, five in alià, rurfus de e//ope vel e/ope loquens ) 
fíc ait. lam eisdem quidem verbis deceptus vetus aliquis 
librarius, deinde χαλκοῦ ὥνιο ς ícripferat, quafi vios ad 
εὐτὺς referretur: at proxime fequentia verba, ἕνα μόνον 
&c. fatis oftendere videntur, $ v1oy in quarto cafu fcri- 
ptum oportuiffe, Valet autem χαλκχοῦ ὥνιοξ, aere , pecu- 
nid, pretio venalis. Vide Polluc. [X. 92. Tum καίκηνον 
( pro quo nihilo melius καὶ xsvvov ex ms. .4. adnotatum 
eft) ex doricà particulà κα & τῆνον ortum putavi. De- 
nique geminatà in verbo ἔλαβεν literá ^ ( ut apud Theocr. 
XXII. 119. XXV. 271.) exiftebat commodus ver(us Epi- 
charmeus: 

αλκοῦ GVIOy eye, μόνον κα τῆνον ὃ Ζεὺς ἔλλαβεν. 
Deinde, probum effe κἠκελήσωτο, modo cum apofttopho 
fcriberetur, idemque valere ac καὶ ἐκελεύσωτο, docuerat 
'Κοεν ad Gregor. de Diale&, pag. 89. ( Conf. Hefych. in 
Ἐκέλησεν.) Reliqua, quae fequebantur vulgo mifere cor- 
rupta, fic reftituenda idem vir doctus cenfuerat, ut unum 
verfum conficerent haec; verba: 
σπαρθέμεναι αὐτόν τε οἱ, καὶ τᾷ δάμαρτι Sega. 

Scilicet, verbum κἠκελήσωτο claufiffe verfum praeceden- 
tem,ille fiatuerat. At, ab hoc verbo initium debere fieri 
pofterioris verfus, fuperiora docebant: & , ut nimis vio- 
lenta, fic parum necefiaria nobis videbatur mutatio, 7«p- 
δέμεναι αὐτὸν, pro eo quod libri dabant κατθέμεν αὐτῷ : 
quamquam ( ne quid diffimulem ) mendofius etiam κατθεν- 
pev fcribitur in membranis noftris ; quod tamen ex κατθέ- 
per haud dubie corruptum. Quid multa? Si cum Caíau- 
bono cum eodemque Koenio flatueris, (id quod facile 
quisque eis concetlerit) in εἰκαίται latere οἱ καὶ τᾷ, per- 
quam verifimile debuit videri, duas voces αὐτῷ τε ex in- 
terpreiarione ipfius voculae oí irrepfiffe; quibus eiedtis 


92 ANIMADYV. IN ATHENAEUM. p. 285. 


legitimo modulo verfus decurrit. Verum eft utique, ver- e 
bo σπαρωτιϑέναι potius. quam κωτωτιθέναι uti Graecos in 
adponendis cibis : fed nil vetuit Epicharmum, quin altero 
perinde hic uteretur verbo. Verum eít porro, in eusvaa 
faepius formari infinitivos apud Dores; fed & perinde in 
ἔμμεν : cuius generis plurima exempla congeffit Maittaire, 
in Diale&o Dorica, pag. 256. In poftrema voce, Sa 7 έν» 
po, (aut 3e Tép» , quod membranae habent ,) quo per- 
tineat & genus maículinum five neutrum & dativus cafus, 
exputare non potui: nec aliud quid fuccurrebat , quod ei 
fubftituerem, mfi 34 7 epa, quod erat a KoENIO propofi- 
tum. Cafauboni quidem emendationem , ne quid amplius 
dicam, ipfum metrum reprobat. Malebam δευτέρα, hoc 
fenfu , /ài fümulque uxori. Quaecumque ex Epicharmo hig 
adferuntur, ea praetermifit Epitomator. 


AD CAP. XVIIL 


Tí δ᾽ ἐστὶν à καλούμενος ἱερὸς ἰχθῦς; Nempe qui 
apud Poétam illo nomine adpellatur, lliad. 7'. 407. 

Ὁ μὲν τὴν Τελχινιακὴν (five Τελχμνικὴν ) Ἱστορίων. aure 
Seíe. Tetigit hunc locum FABRICIUS, ubi de Epimenidis 
fcriptis agit, Bibl. Graec. T.I. pag.56. | Mox, Τηλεκλεί- 
dne re&e dedit ms. Ep. Perperam Τελεκλείδης edd. 

Quae fequuntur duo teflimonia, Nicandri & Alexandri f 
"Aetoli, defunt Epitomae. In NzcawDnz verf. 2. corri- 
gendum effe μηνύσας φιλέρωσι. & deinde ἀμύνων 
pro ἀμείνων, perfpede viderat GESNER , p. 754. ubi 
de pompilo pifce egit. In membr. 4. non μηνῦσαι cum cir- 
cumflexo fcriptum, fed μηνύσαι, aliquanto propius vero. 
In eisdem membr. dein eít ἀμύνω : quod cum proximum 
effet vero, in a4sívey. corruptum eft in ed. Ven. & Baf. 
tum in ἀμείνων mutatum in ed. Caf. . 

Quum editum effet, ᾿Αλέξανδρος d" ὃ Αἰτωλὸς ἐν Κρι- a 
καιτεὶ, adnotavit CASAUBONUS: »Sufpicor corruptam 
»effe vocem Κρικαιμεῖ : fortaífe pro Τριταιεῖ. Urbs in A- 
»chaia fuit nomine Tritaea. Sed non dubito fcripfiffe 
» Athenaeum ἐν τῷ ᾿Αλιεῖ, ut alibi in hoc libro faepius. ες 
— QCitatur apud Noftrum ὃ Αἰτωλὺς ᾿Αλεξ, ἐν τῷ ἐπιγρώ- 
φομένῳ ᾿Αλιεῖ, VII. pag. 296. e. Sed nimium quantum di- 
ftat Κρικαιεῖ ab ᾿Αλιεῖ, Poematii titulum , quod hic lauda- 
tur, DArECAMPIUS in Indice Authorum hunc fecerat: 


Ρ. 238. — IN LIB. VII. CAP. XVIII. 93 


a » Kprxeuns : fortaffis Κίρκη, vel Kixpuín, vel Κρίκοι.« Apud 
FAsRiCIUM, Bibl. Graec. T. I. pag. 665. ubi de lexan- 
dro ,Aetolo agitur, fic citantur Athenaei verba : »'Aoez. ὃ 
»AiT. ἐν Κρικαεῖ, al. Kpixeji.« At ante omnia in promtu 
fuerat fufpicari, terminationem vocis Kpixeie? ex vocula 
fequente εἰ perperam repetità adhaefife. Atque iftam fu- 
fpicionem firmant noftrae membr. 4. in quibus fic fcri- 
ptum, ἐν Kpíx αι si γνήσιον τὺ ποιημάτιον. Valet autem 
in illo codice Κρίκαι idem ac Kpíxz z, quod recepi. Cae- 
terum debuerit- ne K ípx a librarius, aut quo fenfu Kpí- 
καὶ infcriptum fuerit illud poémation, non definiam equi- 
dem. Dorico quidem idiomate fcriptum fuifle, arguit poftre- 
mum verbum prioris verfus, qui hic adponitur: eodemque 
idiomate fcriptum eiusdem poétae epigramma εἰς ᾿Αφροδ ie 
τὴν ὡπλισμένην. in Anale&tis Brunckü. T. I. p. 418. ; 

In priore ALEX ANDR1 verfu , pro ἐπὶ, quod erat in 
editis, £v; retracto accentu fcripfi; ficut verf. fq. δεοῖς 
ὕπο, pro ὑπὸ, quod erat editum. Eodem verf. 1. Πομπί- 
Aes maiuscula litera initiali fcripfimus , quod ibi nomen 
proprium effe videretur. Poftremum eiusdem verf. ver- 
bum in ed. Ven. Baf. & Caf. 3. fic fcribitur 4v1oy eoe: , in 
ed. Caf. 1. & 2. vero ἁνιοχεύει : tum in omnibus editt. 2/- 
ter verfus fic incipitur, καὶ τὰ κάτω. Mihi in veterum 
membranarum ícripturà, &y10x εὐνης τὰ κάτω, latere 
id videbatur quod edidi, ἀν ὁ χ ever in imperfe&o tem- 
pore, & deinde εἰς τὰ κάτω. Dorice ἀνεόχενεν pro 
ἡνιύχευεν di&um fuerit mutato fpiritu ; nifi plane 4 r16- 
«X, €vey oportuit. 

Παγκράτης δὲ ὃ 'Apxes. Perperam ἢ, 1. Κράτης δὲ o 'Apx. 
habet ms. £p. Idem tamen paulo poft re&e Παγκράτης 
tenet. Quae ex PANCAATE hic protulit Nofter, eadem 
tacito auctoris nomine repetiit Aelianus, pe Nat. Animal. 

b XV. 25. Pro iftis, ἔτι τοῦ χρυσοῦ γένους κατ᾽ ἀνθρώπους 
ὄντος. fuo arbitratu Aelianus (fortafle, ne totum iftud ca- 
put ex Athenaeo a fe defcriptum proderet ) ἐν τοῖς ἄνω 
ToU “χρόνου fcripfit: eodemque confilio & alia nonnulla 
mutaíffe videtur ; nam & in aris Hifloriis muita ex Athe- 
naeo noftro idem Aelianus, tacito illius nomine, haufit, 
ut in Praefatione docuimus. Et ea quidem , de quibus hic 
agitur, non ex ipfius Pancratis opere, fed ex Zrhenaeo 
defumfifle Jdelianum , perquam verifimile inde fit, quod 
deinde ifta, quae ex .4pollonio Rhodio mox Nofter refert, 


94 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.285, 


pariter & ipfe fubiecit; ubi auctorem illum eisdem ver- 
bis, quibus Athenaeus, nominat: ᾿Απολλώνιος ὃ Ῥόδιος ἣ 
Ναυχρατίτης, Pro Ἐπωπεὺς, quod apud Athenaeum eft, 
Ὀπωπεὺς fcribitur apud Aelianum: ubi apud utrum erra- 
rint librarii , aegre detinias. Pro mendofo καταπιεῖ, quod € 
ex ed. Baf. in editionem Caf. propagatum erat, rede x«- 
ταπιεῖν dedere mssti cum ed. Ven. 

ἀχρεῖος οὖν γίνεται. » Delphinus , inquit auctor, f£ pom- 
» pilum deguflaverit , non fert. impune, [4 ἀχρεῖος γίνεται, 
»id eft, imutllis ftbi ipfi ; ita ut defendere (e non queat, 
Ȓed mergis & laris expofitus in littore laceat.. Graecis ay petot 
» vel ἀδύνατοι appellantur, qui in idiotifmo noftro zmpo- 
» tentes. « CASAUBONUS. — Mox, in verbo σφι d áQov 
mediam vocalem « fubfcripto iota notavimus, praeeunti- 
bus noftris membr. A. in quibus σφαδαίζων fcribirur. De 
qua fcriptura licet alibi nihil obfervatum repererim , di- 
ferte tamen ab Etymologici M. auctore (p. 737, 2ofq. ) 
monitum video: Ἰστέον ὅτι τὸ σφα d d Qeiv xa) ματᾷ- 
ζειν καὶ βοράζειν καὶ τεράζειν, ἔχει τὸ t προσγεγραμμένον". 
“πρῶτον μὲν, ἀπὸ τοῦ ματαΐζειν καὶ σφαδαΐζειν καὶ τῶν 
διμμοίων, τοῦ ὦ καὶ τοῦ | συναιρουμένον" δεύτερον δὲ, &c. 

Quod in utroque noftro codice legitur, ἄρπνία ες 
τε καὶ λάροις, id haud dubie mendofum : ὅς rece « i- 
Suíaic pro ἁρπυίαις pofuere editores. Sic etiam olim 
apud Athenaeum Aelianus legerat ; fed, loco nominis pau- 
lo rarioris, interpretamentum pofuit, κορώναις ἐνώλίαις : 
prorfus ut apud veteres Grauimaticos ( Hefychium & Ety- 
mologum) αἴϑυιαι exponuntür év&aizt κορῶναι. 

ἐνίοτε δὲ καὶ ὑηπὺ TOV ταῖς κυτείαις παρεδρευόντων ἀν- 
δρῶν παρανομεῖται. » Hoc eft, interdum etiam ab hominibus 
» iis qui in cetariis degunt violatur. Dalecampius poftremum 
» verbum emendabat, fcribens xpeuvoueizai « | nempe , in 
frufla dividi , interpretatus ille erat :] » non facturus pro- 
» fe&o, fi animadvertiffet, au&orem confulto confilio ufum 
» verbo σπαρανομεῖσθαι., tamquam abominans eorum au- 
» daciam qui delphinos capere atque iis vefci fuftinerent. 
» Veteres non multo religiofius ab humana carne abfti- 
»nebant, quam ab efu delphinorum. Propterea Oppianus 
» [ Auer. d. $19 fqq. ] veteres Byzantii incolas, qui di- 
» verfà hac in re confuetudine a caeteris Graecis uteban- 
»tur, graviffimis verfibus deteftatur; quos non gravabor 
» afcribere, interpretationi huic firmandae : 


ς 


μ. 233. [Ν LIB. VIL CAP. XVIII. 95 


»'AAA' ἔμπης καὶ τόσσον ἐνηείη “τροφέροντοις 

» Θρήϊκες ὑβρισταὶ, καὶ ὅσοι Βύζαντος ἔχουσιν 

»ἄστυ, σιδηρείοισι νοήγασιν ἀγρώσσουσιν. 

»i μέγ᾽ ἀταρτηροὶ καὶ ἀτάσθαλοι ! οὐδέ κε παίδων, 

»oU πατέρων φείσαιντο, κασιγνήτους δ᾽ ὀλέκοιεν 

» ῥηϊδίως, — 
» Vides, in eádem poni lance efum delphinorum & parri- 
»cidium: quoniam, ut dixi, inter ea quibus vefci fas non 
» cenfcbatur , fuit. Delphinus. Hieronymus , Adver(us Iovi- 
»nianum libro fecundo: Si enim quod movetur 6 vivit ad 
» vefcendum fatlum efl, & praeparatum gulae ; refpondeant mi- 
»Ái, cur elephanti , leones , urft , leopardi , lupi ; cur viperae, 
»/corpii , cimices , culices , pulicesqueg cur vultur, aquila , 
»corvus, accipuer; cur ceti delphines, phocae, minutae- 
» que cochleae conditae fint. Libro XIII. [apud Noftrum , 
» pag. 606. d. e.] narratur, Coeranum quemdam Mile- 
»fium, cum forte in pifcatores publici ritus degeneres in- 
»cidiffet, qui captum delphinum erant in frufia diffe&uri, 
» pecunià {πᾶ vitam illius & libertatem redemiffe, Scien- 
»dum tamen, mutatis moribus paulatim hanc fuperftitio- 
»nem mutaíle,. Quare, iam inde a Galeni temporibus 
»repertos effe qui delphini carnibus vefcerentur , nullum 
»dubium eft. Non enim cauffam aliam invenias, cur de 
»qualitate eius cibi princeps ille medicus differat lib. III. 
» De Facultatib. Alim. non uno loco.« CASAUBONUS. — 
Verba ifta, ὑπὸ τῶν ταῖς κητείαις (κητίαις ms. “1. fuo 
more ) παρεδρευόντων ἀνδρῶν, , minus commode cum a Da- 
lecampio convería nobis viía erant, ab is qui cetarüs af- 
fident ; tum a Cafaubono, ab hominibus iis qui in cetarüs 
degunt. Re&ctius H. SrEPHANUS, in Indice illius veriffime 
nominati Graecae Linguae Thefauri, p. 1211. d. monuit, 
κητείας Athenaeum hic capturas ( vel venationem ) cetorum 
dixiffe. Verbum vero σπαρεδρεύειν. ut docuit idem vir 
longe doctiffimus , Thef. T. l. pag. 1086. b. de his dicitur, 
qui affidui funt in aliqua re, qui affidue in opere aliquo. oc- 
cupantur. : à 

Τιμαχίδας ὃ Ῥόδιος ἐν τῷ ἐνάτῳ ToU Δείπνου. »71- 

»MACHIDAM Grammaticum laudant aliquoties Harpocra- 
» tion, Comici Scholiaítes , Hefychius, & ipfe Athenaeus 
»libro ultimo. [ pag. 678.a. ] At hic poca fuit: eft enim 
» verfus heroicus qui ex illo affertur. Sed videtur Eufta- 
» thius longe aliam lectionem inveniffe, Scribit enim ex 


95 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 583. 


»hocloco: Quidam τὸν ἱερὸν ἐχθὺν effe volunt Τὸν πομσί- C 
»Aowv ὡς Τιμαχίδας, φώμενος, πομπίλιοι ἰχθὺς ἱεροὶ ὡς 
»oíz σωτῆρες τῶν ναυτιλλομένων. « CASAUBONUS. — Quem- 
cdmodum Callimachus (ut hoc utar) idem & Grammati- 
cus fuit & poéta, fic nihil impedit , quo minus credamus, 
TrMACHIDAM Rhodium , cuius Gloffas δὲ obfervationes 
grammaticas faepius laudat Athenaeus, ( vide I. 31. e. II. 
$3. c. XIV. 677. c. XV. 699. e.) eumdem effe potuiffe Poe- 
tam , qui Coenae vel Coenarum libros undecim , aut plures , epi- 
co carmine confcriptos ediderit: de quo confer Noftrum I. 
ς. 8. δὲ III. 82. d. ibique a nobis notata. Caeterum Eufta- 
thius ad lliad. σ΄. pag. 1088. l. r5. unde illum fesquihexa- 
metrum arripuerit, quem ZZmachidae adícribit, exputae 
re nondum potui. Media inferta funt ifta verba apud Eu- 
ftathium pluribus citatis, quae ex Athenaeo depromta funt 
omnia. Atqui nec vetuftae noftrae membr. J. hoc loco 
ab edita fcriptura discedunt, nec Epitomator in fuo Athe- 
naei codice quidquam aliud repererat; nam in Epitoma 
etiam fic plane exhibetur ille locus: Tiuax íd'us δέ φησι" 
Κωβιοί τ᾽ εἰνιώλιοι, καὶ πομπίλοι, ἱεροὶ iy us. 

Ἤριννά τε 6c. Haec, δὲ quae mox adferuntur ver- d 
ba huius poétriae, omift Epitomator. Sed Ἤριννω nomen 
poétriae perfípicue declaratur in membr. 4. quo magis mi- 
ratus eram, cur Corinnae in eius locum fubftituerint edito- 
res. Αἴ nimirum, cum 1 litera in vetuftis codicibus faepe fi- 
milis admodum fit literae x, in codicibus nonnullis, velut in 
Parif. B. δὲ C. (ut h.l. adnotavit Villebr.) perperam xpmvya, 
fcriptum eft, & in C. praeterea etiam vocalis o fuper li- 
tera p inter lineas adpofita. Tres Corimnae, quarum men- | 
tionem Suidas fecit, Lyricae fuere poairiae, EniNNA ve- | 
ro, ut docet idem Suidas , ἐποποιὸς fuit, id eft, carmina 
condidit hexametris verfibus comprehenfa ; quales funt ifti duo, 
qui hic citantur. 1n quorum altero quum πομπεύσας 
mendofe ederetur, monuit CASAUBONUS : »Scribe zou- 
γγ»πεύσαις : eft enim precantis oratio. « Et fic iam H. SrE- 
PHANUS correxerat, eosdem verfus citans in Thef, Ling. 
Gr. T. III. pag. 199. c. Woláus in Poétriis Graecis, pag. 
46. ad Corinnam referens iftos verfus, πομπεύσῃς edidit, | 
nefcio quid fecutus, Subiun&tivus quidem modus, quod a 
fciam, pro optativo non ufurpatur , nifi ubi praeceffit μὴ 
particula negativa. In priore verfu, pro ἰχθὺς, perperam 
ἰχθὺν habet ms, 44. Quam vero Zrinna dicit ἐμὰν adéiay 


p 284. .IN LIB. VII CAP. XIX. 97 


ἑταίραν, meam dulcem amicam , videtur ea Sappho fuiffe, 
Suidas certe, de Erinna loquens, ἦν δὲ ἑταίρα, inquit , 
Σαπφοῦς, καὶ ἰσόχρονος, 


AD CAP. XIX 


e. ποταμὸν "Iufpacov. Perperam "Ἤμβρασον ms. Ep. 

Χησιὰς εὐπατέρεια, v Haec eft (λείας nympha, unde 
»aliquot loca in infula Samo funt denominata, quorum 
» mentio apud Geographos. Quin ipfos Sami incolas CAe- 
» fienfes aliquando fuiffe di&tos memoriae proditum eft ab 
» interprete vetere Nicandri. Χησιεῖς , inquit, πρῶτον Gxn- 
γ»σαν ἐν Σάμῳ" εἶτω ᾿Δστυπαλαιεῖς. « CASAUBONUS, — 
Vide Scholia ad Nicandri Alexipharm. vs. 150. p. 41. edit. 
Schneid. Confer Spanhem. ad Callimachi Hymn. in Dia. 
nam, vs. 228. — | Ferfu feq. pro &7eipiror , fuo. arbitratu 
Epitomator ἀμήχανον (cripfit. 

f. Pro λέγουσα τάδε, quod perperam legebatur, Δ έ- 
yovucav τάδε corrigendum monuit CASAUB. Mox dein 
ldem: »Scribe, Πατρὸς ἐμοῖο φίλου. Sic melus quam 
» φίλον. Perpetuum eft, ut loquuntur , patris epitheton φίς 
»Aos. Elegans periphrafis eft amici in illis, συμφράδιμονα 
» συμὺν ἀέξων. εἰ — Et φίλου recle dedit codex msius uter- 
que; fed & ἐμεῖο, pro ἐμοῖο; δὲ συμφραδ', pro συνφραδμ. 
quae perperam edita erant. ἀέξων vero iam rece ina ed. 
Caf. pofitum erat, pro mendofo ἕξων, quod habebant ed. 
Ven. & Baf. | 

a  Perquam corruptus in ed. Ven. & Baf. legebatur verfus, 

“πομπίλον ὠκυάλων νήσων ἀλιηόνα d OAOV. 
Ac paulo etiam magis corruptus in ed. Βαί, & Caf. ubi 
ὠκυώλον erat pro oxv&Aov, quod cum ed. Ven. re&e te- 
nent membr. 4. (In Epit. defunt illa verba , ποιῆσαί τε τὸν 
erouíAcy &c.) Quae monítra absque ulla animadverfio- 
ne praetermiffa a Cafaubono meriro mireris. Statim ve- 
rO, νήσων, quod & membranae quidem tenent, ex νη ὧν 
effe corruptum. adparebat: quod Dalecampii aciem non 
effugerat, Tum 49^» , unde arripuerint editores , nefcio. 
Cum reliquus fermo in iftis veribus non fit Doricus, δοῦ- 
pos illud, quod eft in membranis, haud dubie in δουλος 
fuit mutandum: ni(i forte aliud nefcio quid latet fu» iita 
voce. Qiuod adiiciebatur ἀλιηόνω., id aequoreum reddidit 
Dalecampius : at nec eft illud graecum vocabulum ; &, 
Animadv, Vol. IV, G 


98 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 284. 


fi effet, languide hic pofitum foret: denique aliud ha- a 
bent membranae, licet & ipfum corruptum, ainóvova, 
Iítud vocis monftrum ex vocabulo αἰήον «, quod va- 
leret αἰώνιον, fempiternum, ortum fufpicatus fum, Sed quum 
ne iftud quidem («ifev, «iioros , ) ullibi reperiatur, vi- 
dendum putavi, ne «invé« debuerit librarius. Et enim 
eins vetus vocabulum graecum, idem valens ac αἰώνιος, 
adnotatum ab Etymologici auctore, pag. 30.1. 23. & p. 
32. l. 26 & 28. nec praetermifíum ab Hefychio , quam- 
quam ibi nonnihil obícuratum librariorum culpà. Cogita- 
veram etiam, eis 26v« fortafle fcriptum oportuiffe, id 
eft, ad littus ; quemadmodum fere infra legitur , (lit. d.) 
facrum. pifcem. di&um fuiffe τὸν πομπίλον, διὰ τὸ ἐκ πὲ» 
λάγους προπέμπειν τὰς γαὺς ἕως εἰς λιμένα. 


AD CAP XX. 


Θεόκριτος ὃ Συρακόσιος. Sic fcripfi cum membr. A. 
quae, ut alibi fere conítanter, fic & hic eam fcripturam 
tenent. — lbid. τὸν AeUxoy ὀνομαζόμενον ἰχθὺν 6c. » Athe- 
» naeus occafione anthiae five callichthyos, quem nonnulli 
» pifcem facrum vocabant, etiam alios recenter, qui fimili- 
» ter a poétis ἱεροὶ ἰχθὺς funt appellati. In his /eucum po- 
»nit ex Z/eocrito. Naturae interpretes hunc Jeucum non 
»agnofcunt : nam eruditiffimum Rondeletium , qui λεῦκος 
»íuperiore quodam loco [ pag. 282. d. ] pro λύκος fcribe- 
» bat, errare oftendimus. Cum igitur /euczs hic nusquam 
»inveniatur, fufpicati funt veteres critici, γλαῦκος Ícri- 
» bendum effe in iftis T/Aeocriii verfibus, quos adícribit 
» auCtor. Colligo ex iftis Euftathii verbis : [ ad Iliad. σ΄. Ρ. 
» 1098. l. 12 íq.] Θεύκριτος δ᾽ ἐν Βερονίκῃ ἄλλο τι βούλεται, 
γγεἰπὼν., ἱερὸν ἰχθὺν, ὃν λεῦκον (ἢ γλαῦκον) καλέουσιν" ὃ 
»» γὰρ δ᾽ ἱερώτωτος ἄλλων. Multum autem lucis ΤΉ ΕΟΟΕΙ- 
»TI verfibus attuleris, fi eos cum Zofépho Scaligero fcri- 
»pferis ὅς distinxeris hoc modo : 
» Αἴ τις ἀγὴρ αἰτεῖται ἐπογροσύνην τε καὶ ὄλβον 
»é£ ἁλὸς Q ζώει' (τὰ δὲ δίκτνα κείνῳ ἄροτρα") 
»σφάζων ἀκρόνυχος ταύτῃ SeQ ἱερὸν ἰχθὺν, 
»6y λεῦκον καλέουσιν" ὃ “γὰρ δ᾽ ἱερώτωτος ἄλλων. 
υ»καί X6 λίνω στήσαιτο, καὶ ἐξερύσαιτο ϑαλάττης 
»» ἐμπλέα. « — CASAUBONUS, 

Quis effet pifcis, quem λεῦκον Theocritus vulgo vo- 


LI 


δ — IN LIB. VIL. CAP. X X. 99 


a cari dixiffet, quum non magis, quam nos, compertum 
habuerit Euftathius, fua de coniectura ille ftatuit , Ὑ A a 9- 
xov fortafle fcripfiffe vel intellexiffe poétam. Sed apud 
Athenaeum quidem (qui unus nobis fervavit iftos Theo- 
criti verfus) confentiunt libri: nam & vetus codex 4. ὃς 
ms. Ep. λεῦκον agnofcuat, γλαῦκον vero hoc loco igno- 
rant. Quare non fatis adcurate GESNERUS, De Aquatil. 
pag. 391. ait, apud Theocritum , ubi λεῦκος pifcis facer 
nominatur , alios γλαῦκος legere. Ex TuzocRiTI verfibus 
nonnifi quartum adpofuit Epitomator: codex 44. vero a 
vulgata olim ícriptura, quam praeeuntibus viris doctis 

affim emendavimus, nihil discedit. Videndus inprimis 

OUPIUS , in Addendis ad Theocritum, cuius emendatio- 
nes & Brunckius adoptavit in Analectis; T. I. p. 333. & 
Valckenarius fuo calculo comprobavit in altera Theocri- 
ti editione. . 

Verf. 3. Pro vulgato Καί τις, re&e Κ᾽ αἴ τις vel Καὶ 
τις Ícripfere viri docti, quod valet Καὶ εἴ τις. Pro ἐπ᾽ 
ἀγροσύνην, fcribendum eva ypecínv, id eft, füicen ca- 
piuram , contenderat Toupius probatumque iverat primum 
in Emend. in Suid. Part. IL. pag. 159. rurfusque eda» 
γρεσίην fcripfit in Addend. ad Theocr. Quam emen- 
dationem licet minime improbamus , tamen in contextum 
recipere dubitavimus ; tenendam rati formam vocabuli 
propius ad librorum fcripturam accedentem , εὐωγροσύ- 
yv: quae quamquam alibi non reperiatur, tamen analo- 
giae fermonis haudquaquam repugnare videbatur. 7f. 
2. ἐξ ἁλὸς ᾧ ζωὴ perípeCle correxit TOUP , cum fimiles 
alias poétarum di&iones colligens, tum illam Hefycbii 
gloffam laudans: Ζωή" & πρὸς τὺ Qv χορηγία. — Verf. 3. 
ἀκρόνυχος idem valet ἃς ἄκρας νυκτὸς apud Sophocl. Ai. 
“ὃς. Primum cafum adnotavit Suidas: 'AzpóvuE, τὸ ἄκρον 
τῆς νυκτός, Ipfum genitivum adverbialiter pofitum, ἀκρός 
yu os, habes apud Nicandrum, Ther. 761. 

Verf. 4. Fuerint qui non mutari a. nobis debuiffe vul- 
gatum θ᾽ iepo Ta Tos cenfeant. Sed per(uaferat nobis do- 
&iffimus fagaciffimusque Britannus, aut φειωρώτατος 
aut pg repo TaTos Ícripfiffa Theocritum, id eft, /plendi- 
difimus , nitidiffimus ; quo vocabulo rationem reddere vo- 
luiffet poéta, cur Aeuxes vulgo nominaretur ille piícis, 
Adnotavit Hefychius: diagor Aawmphv, καθαρόν. Et ex 
Callimacho Etymologus, ( voce Φιαρὸς " citavit dictio- 

2 


100 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 284. 


nem, φιωρὴ ἕως, fplendida aurora, Et fupereft idem voca- a 
bulum qiap»s apud Nicandr, Alexiph. οι. δὲ apud eum- 
dem cuius funt ifli verfus Theocritum , Id. XI. 21. Nec 
vero φιαρὸς folum, verum etiam q:ep?s eàdem notione 
dixiffe veteres, difcimus ex alia apud Hefychium gloffa, 
quae obícurata quidem hodie fic legitur, vocabulo Φίδνα 
proxime fubieGta: Φιωρόν" καθαρὸν, λωμπρὸν, ἁγνὸν, ἱλα- 
pov. Ubi ex ipfa literarum ferie, (cum praefertim Φιαρὸν 
iam fupra fuo loco pofitum legatur) liquido adparet ᾧ , e- 
p^v fcriptum oportuiffe: de quo perfpe&te monuit H£M- 
STERHUSIUS ad Thomam Mag. pag. 863. Caeterum quum 
totà hac disputatione perpetuo vocabulum ἱερὸς recurrat, 
nil mirum eft, rarius vocabulum φιερώτωτον iam olim in 
θ᾽ ἱερώτατον mutatum effe a librariis, cum praefertim for- 
mae literarum ᾧ & 9 non nifi fitu fere differant: quare 
& alibi fubinde temere inter fe permutatas videmus; ve- 
luti IX. 568. d. ubi ῥόθου vulgo editur, póqou fcribitur in 
ms..4. Similiter VII. 276. b. fuper ϑαλλοὺς aliam fcri- 
pturam φάλλους indicatam in cod. Par. B. vidimus: apud 
Polybium vero XV. 34, 6. pro εὐφυέστωτον in pluribus 
codicibus εὐθυέστατον Ícriptum perperam clim obfervavi- 
mus, Nam de earumdem literarum 6 & q permutatione ex 
dialetto, hic non cogitandum ; de qua obiter monuit Au- 
&or nofter lib. XI. pag. 449. f. ex profeffo vero Mait- 
taire, in Diale&is pag. 150. 
Διονύσιος δ᾽ ὃ ἐπικαλούμενος Ta Dos. » Mirabar cum b 

» haec legerem: & fufpicabar fcribendum "lag B ov o19 5, 
» ut alibi fcriptum in his libris. Sed alterum tuetur , fupra 
» membranarum auCoritatem, Clemens Alexandrinus li- 
»bro quinto. « CASAUBONUS. — Eft alius poéta, unus 
aut alter, cuius nomen iam non fuccurrit, quem ἰαμβο- 
7eioy fubinde adpellat Nofter: fed Dionyfius nullus ifto 
cognomine memoratur. Diferte autem Διονύσιος ὃ Ἴαμβος 
non modo Clementi Alexandr. laudatur, p. 674. ed. Pott. 
fed δὲ Plutarcho, ne Muficà pag. 1136. c. denique Suidae, 
ia Δριστοφάγης Βυζάντιος, ubi Dionyfium lambum in nu- 
mero eorum nominat, quos praeceptores habuerat Ari- 
ftophanes Grammaticus. Nec vero turbari debuiffe Cafau- 
bonum ifto cognomine monuit CuPERUs Obferv. lib. III. 
C. 13. p. 566 fq. cum fimili quadam ratione ( aPffra&to nomi- 
ne, quod aiunt, pro concreto pofito ) Νοῦς cognominatus 
fuerit Anaxagoras, Νίκη vero Minerva , Concordia Vitellius. 


p. 284. IN LIB. VII. CAP. XX. 10I 


Cum perperam editum effet, ᾿Ακηκόαμεν γοῦν ἁλιέως 
ἐρετικοῦ τῶν (rectius τὸν ed. Ven. & Baf.) ἱερὸν ἰχθὺν 
καὶ ἄλλων πολλῶν 6c. adnotavit CASAUBONUS : »Lego , 
n 'Axnx. "y. ἁλιέως "EpeTpíoU καὶ ἄλλων πολλῶν ἁλιέων καλούγ- 
» Τῶν τὺν πομπίλον ἱερὸν ἰχθύν. Hanc fententia lectionem po- 
»flulat. « — At Ἐρετρι κοῦ τὸν ἱερὸν ἰχθὺν καὶ ἄλλων 
6c. re&e dedit mstus codex uterque. Et ifta verborum 
traiectio nonnihil incommoda quidem poterat videri; íed 

ferenda tamen fuit. . Mox deinde, πηλαμύ δι recte 
c item dedit codex uterque , non σηλαμίδι. — Homericus ver- 
fus , qui continuo adponitur, eft ex lliad. π΄. 407. ut iam 
fupra notavimus: ad quem verfum in Scholiis a Villoi- 
fono editis nonnulla ex his leguntur, quae de /acro dicto 
pice Athenaeus adfert. Plura vero habet Euftathius, ex 
Athenaei Epitomá defcripta. 

CALLIMACHI duo verfus, qui fequuntur, hinc inter 
Fragmenta Callimachi retulit Bentleius , num. 37. In eius- 
dem fragmento ex Epigrammatibus , pro iepbs δέ τις 
ἱερὸς ἰχθῦς, quod hic erat editum , inferius pag. 327. a. 
legitur, 3e* s δέ οἱ iepos U xx ns, ubi nihil discrepantiae 
ex ms..4. adfertur, nifi quod in eo ὕ x» « fimplici litera x 
fcriptum. lbidem Epitomator nihil aliud, nifi haec ver- 
ba, pofuit: Τὸν ὕκην Καλλίμωχος ἐν "Emryp. ἱερὸν ἰχθὺν 
καλεῖ : hoc loco vero fragmentum iftud prorfus filentio 
praerermi(it. At codex .4. hoc loco fic fcribens, ἱερὺς δέ 
τοι ἱεροσύκης. in pofteriore fragmenti parte iftam alterius 
loci fcripturam ἱερὸς ὕκης haud obícure atque etiam cer- 
tifime confirmat: in priori autem parte incertos nos re- 
linquit, utrum ἱερὸς δέ τοῦ, ut hoc loco, an See δέ oi, 
ut altero loco babet, fcripferit poéta. Ex codicibus Parif. 
B. & C. nihil hic adnotavit Villebrune. Bentleius vero in 
Callimachi Fragm. 72. ex codice msto , qui Londini in Re- 
gia Bibliotheca fervatur, fcripturam hanc protulit, ἱερὸς 
δέ τις ἱεροσύκης. 

ὡς καὶ ἱερὸν βοῦν, τὸν ἄνετον. Sic mssti δὲ edd. itemque 
Euftathius. Eamdem vero interpretationem commemorans 
Scholiaftes Villoifoni ad Il. σ΄. 407. τὸν ὠνιέμενον pro τὸν 
ἄνετον Ícripfit. Conf. Hefychii Interpretes ad voc." Aceror. 
Paulo vero copiofius Euftathius, five ex vetere quodam 
Homeri interprete, five quod fuo arbitratu amphíicave- 
rt Athenaei verba, ἄνετον, inquit, τοῖς κρατοῦσι κατὰ 
νάλασσων ἱερωμένον, ὃ ἐστιν ἀνωκείμενον. y: καὶ βοὺν iephy , 
| uj 


102 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 284. 


τὸν ἀγελαῖον καὶ μέγαν καὶ ἄνετον &c. — llid. oi δὲ, τὸν 


μέγαν. Sic interpretatur Scholiaftes minor. ^ Ibid. ἱερὸν d 


μένος ᾿Αλκ. Odytt. 0. 485. δὲ ν΄. 20. & 24. 

Τινὲς δὲ, τὸν ἱέμενον πρὸς τὸν ῥοῦν. » Fuére qui dicerent, 
» piícem ἱερὸν non quafi facrum dici, fed quafi ἱέμενον πρὸς 
»7o» poU», five xaT pour, ut apud Euftathium: quorum 
» neutrum eft Graecum, fi, ut interpretes, ἱέμενον aípi- 
»rans vertas avidum. ἴεσθαι eft ὁρμᾷν. ferri; & fen(us eft, 
»ita dictum ' pifcem hunc, quod aquae fluxum fequatur. ἐς 
CASAUBONUS. —  Mireris vero nullam prorfus mentio- 
nem a viro doGo factam le&ionis, quam ed. Ven. & Baf. 
exhibebant , τὸν ἐχόμενον πρὸς τὸν ῥοῦν, in cuius locum 
ipfe tacite τὸν ἱέμενον (fic) edi curavit. Nempe éyó- 
μένον, quod habent veteres editiones, in recentioribus 
wnsstis legitur : fic certe in ms. Parif. B. fcribi teftatur Vil- 
lebrunius; pro quo in eiusdem codicis ora ab eadem ma- 
nu γψηχόμενον fcriptum ait. At. ἱέμενον ex aliis msstis ad- 
notatum repererat Cafaubonus, ut ex ora exempli editio- 
nis Bafileenfis, quod ipfius olim fuerat, intellexi. Quam 
Ícripturam , ( ex Euftathio etiam a Gefnero pag. 58. cita- 
tam) Dalecampius probaverat, fed perincommode (prae- 
eunte eodem Gefnero) aquae fluentis avidum interpretatus 
erat. Habet autem eamdem ícripruram, ἱέμενον, et- 
iam uterque nofter codex mstus. Pro qua fi quis ἰέμ s- 
yov maluerit repofitum, nihil repugno; bene gnarus, 
fic praecipi vulgo a Grammaticis , eua: cum afpero fpi- 
yitu fignificare cupio, ieu. vero (leni fpiritu) eo, cum 
impetu. feror. ( conf. Etymol. M. in Ἵεντο. ) Sed, verum fi 
quaeris, ipfum illud verbum ἕεμωι, quod cupio vulgo in- 
terpretantur , proprie ac primitus mitto me ,. coniicio me , fe- 
vor , fignificare intelliges. Dictio πρὸς τὸν ῥοῦν poterat etiam 
jntelligi contra fluxum : fed facile adfenfus (um Cafaubono, 
“πρὸς cum Euftathio in notione praepofitionis κατὰ acci- 
pienti. Simile eit quod ex Ariftotele H. Stephanus pro- 
tulit, Thef. T. IIl. pag. 674. f. epos τὸ πνεύμα, πέτονται, 
volant vento fecundo, Similiter πρὸς ὀρθὴν dicimus, /ineá re- 
&a vel ad lineam ; & id genus alia. 


AD CAP. X XI 


Ubi ex CrrrAancHi Gloffs citantur. ifta verba, Oi 
γαυτικοὶ πομπίλον ἱερὸν yvy προσογορεύουσι, clarior fo- 


Ρ. 28: ΙΝΠ118. VIL CAP. XXI.- 10 


d ret oratio & fermonis ufui convenientior , fi 76 y vou 
“ίλον adiecto articulo fcriptum fuiffet. 

Ἐρατοσθένης d" ἐν Ἑρμῇ φησίν. Sic ms. 4. Pro quo, mu- 
tata verborum ferie , Ἐρατ, δέ φησιν ἐν "Ep editum erat. 
Omiffo (ut folet) libri titulo Epitomator nude 'Epz760. 
δέ φησιν Ícripfit. Carmen illud EnaTosTHEN1s, Mercu- 
rius infcriptum , iam fupra citatum fuit a Noftro, lib. V. 
pag. 189. d. ubi.vide notata: & conf. lacobs Animadv. 
ad Anthol, Vol. I. Part. 2. pag. 313. Quos verf. 1. dicit 
ἰούλους., adparet non effe nunc izfe&a illa vel vermes multi- 
pedes , qui iovAor vulgo nominantur; fed pifciculos illos, 
qui ἰουλίδες aliàás vocantur, de quibus infra Dog. 304« 
extr. nonnihil commemoratur: de quo etiam Dalecam- 
pius hic monuit. Eodem vero modo, ( ut adnotavit GEs- 
NER pag. 465.) Synefius etiam iulos pro iulidibus dixiffe 
videtur. Piícantes , inquit, circa quoddam. Africae litus loco 
petrofo adulti quidem capiebant muraenas & locuflas grandes : 
minores vero natu, viles gobios δ’ ἱμίος : κωβιοὺς εὐτελεῖς. 
καὶ ἰούλους. Vide Synefu Epift. 4. pag. 167. edit. Petav. 

Verf. 2. né«ye veitrrm editum. erat, nullo fenfu. Veram: 
fcripturam recte expreffit Dalecampius, barbatum mullum: 
latine reddens ; refpiciens puto eamdem dictionem p. 524. 
f. ex Sophronis Mimis Dorico idiomate expreffam, «pí-: 
γλαν γενεῶτιν. .Simillima vero ratione Hoc loco lonica 
diale&o ἠὲ γενειῆτιν Τρίγλην dedere noftri. codices mssti- 
Ibid. περκάδα κίχ λην y: nigris: maculis diflintium turdum.. rep- 
κὰς, eft forma ftoeminina ,' reípondens maículino vepxos 
vel περχνός. Apte autem convenit ifta nominis forma cum 
duplici forma verbi ab Hefychio adnotata : Περκάζει" με- 
λανίζει, ποικίλλει. Περκαίνειν" διωποικίλλεσθαι. 

e Ἐκ ταύτης ἡμῶν τῆς ὀφψολογέοαις ὃ. κωλὺς Οὐλπρανὸς Qi 
τείτω, &c.. » Poft longum fermonem de facro pifce, prius» 
pquam ad apuas transeat Deipnofophifta , Ulpiano quae- 
»ftionem uríam proponit ex ZnczzSTRATI Opfologia. Fas 
»cit enim ille poéta mentionem cuiusdam pifcis qui ir 
»Ponto δ᾽ Macotide reperitur ; quem. tamen non nominat, 
»quia illum ἐν μέτρῳ oU ϑέμις εἰπεῖν, repugnante modu- 
»lo fyllabarum eius nominis legi heroici carminis, Non 
Ȓolvitur propofita quaeftio ab Ulpiano : nifi defunt ho- 
» die illius verba, quod non puto. DoGifimo autem Gzs- 
» NERO aflentior, exiftimanti [ pe Aquatil. pag. 52.] az- 
»tacaeum piícem intelligi Ea vox non magis epicum ver- 


G 4 


104 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 3284. 


» fum poteft. ingredi, quam elegiacum nomen Zuticanus , 
» de quo Ovidius conqueritur. Secunda utrobique eít bre- 
»vis. Unum video pofle obiici huic fententiae, Nam az- 
» tacaeum dcícribunt veteres fine offibus , fpinis, fquamis: 
» quare illum non: videtur habuifle notum Archeftratus, 
»qui folam ex omnibus pifcibus talem faciat anguillam: 
nii φύσει ἐστιν» üerüptvos μόνος 00s. Sed de his verbis plu- 
»ra cap. XIII. [ nempe ad pag. 299. a.  « CASAUBONUS. 
-— Vide ciusdem & Corzyi notata ad loc. cit. Znracaeum 
dicere voluifTe Archeflratum .conie&averat eriam DALE- 
CAMPIUS. Caererum in Athenaei: verbis hoc loco mira 
eft ac vix tolerabilis &vaxonov0ía. Qualis enim eft ifta 
orationis confecutio ὃ Οὐλπιανὺς ζητείτω, κατὰ τί "Apyé- 
στρώτος.- - - εἰπὼν, ( εἰπὸν proprius error eft edit. Caf. 
ἃ. & 3.) - - - τίς οὐτός ἐστιν, ὃν φησιν ὥς. Nec tamen 
in his quidquam , quod fciam, mutant membr. 4. Multo 
vero-commodius. Epitomator: ᾿Αρχεστράτου ἐν ταῖς κα- 
λαῖς. περὶ ὑψολογίοις ὑποθήκαις "εἰπόντος περὶ τῶν ἔν 
Βοσπόρῳ ταὠρίχιων ,.- -- τίς οὗτός ἐστι ζητητέον, ὃν φη- 
civ. οὐ δεμιπὸν εἶνωι ἐμμέτρως εἰπεῖν. Ubi, quidem quod 


e 


inter verba ἐν T&1« κωλαῖς & ὕποθήκαις interferit ifta. zrepi 


óxaxeyias , non idcirco putandum intercidiffe haec in Ope- 
ris plenioris:exemplis: nam. & fatis per fe intelligebatur, 
quasnam. Zircheflrati. ὑποθήκας dixerit Nofter; (conf. pag. 
278.e.) & praemiffis illis verbis, "Ex ταύτης, τῆς ὑψολο- 
ías , quae praetermifit Epitomator,, clare etiam id ipfum 
indicabatur. De anacoluthia fermonis monuerat etiam CA- 
SAUBONUS : » Ádverte loquendi genus, κατὰ τί eizróv'Ap- 
»yécTpuTos, prO εἰπόντος ᾿Αρχεστρώτου. « Quod autem 
adicit : »Pro ζητείτω, quaerat; male quidam ἐζήτησε, 
quaefivit: « unum Dalecampium dicit, qui quaeftvit in ver- 
fione pofuerat. inci Jt 
Caeterum in J4AnczHEsTRATI verbis non folum illud 
dubitari poterat , quis eflet pifcis quem dixit epico car- 
mine non po[Je nominari : ( quamquam id quod ait, τὰ λεὺ- 
xóTe&Tc&, mire etiam convenit cum eo quod de az/acaeo 
falfamento lib. III. pag. 118. d. legitur, τάριχος ἀντάκαϊον 
ὁλόλευκον :) fed & reliqua fententia haud faris in liquido 
eft. Mihi illud certum videbatur, verf. 1. non ἄλλῳ, 
ut vulgo, fed ἀλλὰ fcriptum oportuiffe; iftaque verba 
ἀλλὰ προσέστω ad fequentia fuifle referenda. Sic videtur 
etiam accepiffe Epitomator, qui, omiflis prioribus po&- 


p.294. IN LIP. VIL. CAP. XXII, 105 


tae verbis, non nifi ifta adpofuit , προσέστω μηδὲν ἐκεῖ 
στερεᾶς gapxos ὥς. ldem, quum évauznÜsvros pro αὐξη- 
θέντος icripfit, interpretationis cauffa verbo compofito ufus 
eft: nain in pcétae verbis ad Μωιώτιδι λίμνῃ adparet fub- 
intelligendam  praepofitionem ἐν, quam non recipiebat 
verfus, Solidam carnem , στερεὰν σάρκο, , quam procul abeffc 
vult lurco, cum VILLEBRUNIO intelligo duram rigidamque 9 
qualis eft picis annofioris & qui ad nimiam molem ex- 
crevit. Sic quidem infra pag. 306. b. ab eodem poeta 
opponi inter fe video piícem στερεὺν,, δὲ eum qui fit μὴ 
λίαν μέγας. 


- 


AD CAP. XXII 


Li 

f. 'AeY'AL Καὶ ἑνικῶς δὲ à φύην λέγουσιν. » Graeci 
»fere ἀφύας dicunt numero multitudinis. Atiici quidem 
»» ἀφύην nunquam, f? credimus antiquis Grammaticis. He- 
»íychius: Λέγουσι δὲ Ἀττικοὶ ἀφύας πληθυντικῶς" ἑνικῶς 
»»δὲ οὐδέποτε. Sed huius contrarium probat Comici inter- 
»pres [ad Equit. 642. & ad Acharn. 640.] prolatis ver- 
»bis ex eiusdem Tageniflis, 2»1« ἀφύης μοι. Qua de re 
» plura mox Nofter. [pag. 29$. e.] ludicium Ariftarchi 
»íubit mirari, qui πληθυντικῶς ufurpari. hoc verbum no- 
» luerit ; aufusque fit culpae notam .afügere locis illis Co- 
» micorum quos recenfuit , ubi vox qa; habebatur, 
»Scholiafles Ariftophanis ad. illa, Φαληρικὰς ἀφύας, ex 
» Avibus : [ vs. 76.| 'Apíerapyos δὲ οὐκ ἀποδέχεται πλη- 
») δυντικῶς, διὰ τὸ x. Olim eruditifimum Gesnerum [ pe 
» Aquatilib. pag. 66. ] torferunt poftrema verba. Nos ad 
»libros Diogenis pridem docuimus, τὸ x, efie culpae no- 
»tam: quare in antiquorum poétarum fcholiis faepe le- - 
»gas διὰ τὸ χ. hoc eft, propterea Critici huic verfui 
» praefixerunt τὸ x. ut vocis κατώχρησιν aut infolentiam 
»indicarent. « CAsAUBONUS, — Vide Eiusdem & Mena- 
gii Notas ad Laert. IIl. ὅς. De ufu fingularis numeri in 
ifto nomine rectius, quam He(ychius, praecepit Etymo- 
logici auctor : Εἴρηται δὲ ἑνικῶς σπανιώκις, πλεονάκις δὲ 

σληθυντικῶς, | 
ὥστ᾽ οὔτ᾽ àqUn νῦν ἔσθ᾽ ἁπλῶς. Ad mendofam fcriptu- 
ram, ὥστ᾽ οὔτ᾽ ἀφίην νῦν, notavit CASAUB.: » ZnISTO- 
» NYMI locus paulo poft fcribitur melius, ὡς τοῦτ᾽ ἀφύη 
»|4&y ἔσθ᾽ ἁπλῶς. « — Nempe fic vulgo fcribebatur pag. 


106 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 285. 


28s.e. At, non ὡς τοῦ τ᾽ fcriptum oportuiffe, fed (quem- f 
admodum hoc loco) 9 σ τ᾽ οὔ τ᾽, perípicue adparet ex p. 
287. d. ubi idem fragmentum paulo auctius occurrit. 

καὶ ἣ μὲν ἀφρῖτις λεγομένη οὐ γίνεται ἀπὸ γόνου, 
ὡς φήσιν ᾿Ἀριστοτέλης, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ ἐπιπολ. Φ᾿. Rem ha- 
bes in Hift. Anim. lib. VI. 15. fed verbis paulo diverfis : 
& loco nominis Zqpizis, ibi eft ὃ καλούμενος ἀφρός. Ple- 
raque vero gemina his, quae apud Athenaeum leguntur, 
habet Suidas in ᾿Αφύω,, du&ta e Scholiis in Ariftoph. Equit. 
v$.642. | Mox, ubi eft ἀφύη xo fiis λεγομένη. de- 
buerant puto librarii ἀφύη n κωβῖτις Ἄεγομ. adiecto arri- 
culo ; quemadmodum fere apud Suid. ὅς Scholiaft. Ariftoph. 
ἑτέρω δέ ἐστιν ἣ λεγομένη κωβῖτις. Apud Ariftot. l. c. eft 
ὃ καλούμενος κωβίτης : & κω βίτης habet hoc loco etiam 
ms. Ep. fed tenet foemininum λεγομένη.  Mafculinum ve- 
ro κωβίτης mox ex Dorione adfertur. ' 

ἐκ TOV: μικρῶν καὶ φαύλων TOV ἐν τῇ ἄμμῳ διαγενομέ- 
yoy κωβιδίων. »Interpretatur Athenaeus ifta Ariftotelis , 
»*yóvos ἐστὶν ὃ κωβίτης κωβιῶν τινων μικρῶν καὶ φαύλων, 
»oi καταδύνουσιν εἰς τὴν “γῆν. Propius ad philofophi ver- 
»bum xe«radvyovciv , accedit le&io librorum Suidae, τῶν 
»&v Τῇ ἄμμῳ φερομένων. « CASAUBONUS. — Perperam a. 
po cum afpero fpiritu legebatur in editionibus omnibus; 
fic & paulo poft, ἐκ τῆς ἄμμου. ReCte ἄμμῳ δὲ ἄμμου 
mssti. 

γίνεται δὲ καὶ ἄλλη ἀφύη, ὃ γόνος τῶν pauvid'ov. Con- a 
iun&ionem δὲ opportune dedit ms. Ep. Neício an eam- 
dem agnofcat ms. Α΄. Bene vero cum ed. Ven. habet co- 
dex uterque 6 γόνος, absque verbo ἐστί: quam verborum 
firucturam nil opus erat ut ex Ariftotele refingeret editor 
Bafileenfis. Quod pro γόνος apud Suidam perperam γέ- 
yos legitur, idem error eft apud Comici Scholiaften 1. c. 

καὶ ἄλλη dé ἐκ τῆς μεμβράδος. Sic & Suid. & Scholia- 
ftes modo laudatus, καὶ ἄλλη ἐκ τῆς μεμβράδος. Apud 
Ariftotelem vero l. c. propemodum contrarium : ἐκ δὲ 
τῆς Φαληρικῆς (nempe ἀφύης) γίγνονται μεμβράδες. De 
diverfa fcriptura μεμβρὰς & βεμβρὰς paulo poft erit di- 
cendi locus. — lbid. καὶ ἔτι ἄλλη ἐκ τῶν μικρ. Sic 
commode ms.,4. & καὶ ἄλλη (absque ἔτι) ms. Ep. ut 
apud Suid. 

Aopíoy - - κωβίτην τινὰ Euro λέγει. Lubens ἢ, l. 
tenui κωβίτην cum edd. & ms. Ep. maículino genere, quod 


p.235.  INLIB.VIL CAP. XXIL — ὀτὸ7 


fequenti vocabulo &|»7*v magis convenire videbatur. Nec 
aliud debuiffe videtur ms, 4. in quo xoflízi» , iota quidem 
in ultima fyllaba pro » ponens fuo more ; fed in penulti. 
ma accentum tenens acutum. lbid. ἰχθυδίου δὲ ὄνομα 
ἀθερίνη. Conf. pag. 300. f. Pro ἀθερίνη perperam olim apud 
Ariftot. VI. 17. ἀνϑερίνη legebatur: mendam correxit Ca- 
mus. 4Lid.xai τρι Ὑ λῖτιν ἀφύην. Foemininam termina- 
tionem uterque codex mstus dedit. Et eàdem formà foe- 
mininà rurfus haud dubie utitur idem Dorion p. 287. c. 
ubi tertium cafum τριγλίτιδιε habes. Sed in nominativo 
& accu(ativo circumflefienda erat penultima , ut in ἀφρίτις, 
xofiirie , aliisque. 
Ἐσίχαρμος d" ἐν Ἥβας γάμῳ δι. » Ait audor, EPr- 
b»cHARMUM , in Hebae Nuptüs, ἐν μεμβράσι καὶ καμμά-. 
»pois τὰς ἀφύας καταριθμεῖσθαι : inter membradas & camma- 
»ros recenfere apuas. Poetae verba habes inferius in fermo- 
» ne de Pocibus: íed ibi [p. 286. £.] fcribitur ejkapíd es, 
» ἀφύαι, κάμμαροι, non , ut hic, μεμβρά δ᾽ ες. « CASAU- 
BONUS. — l|dem Epicharmi verfus, quem dicit Cafaubo- 
nus, iterum legitur p. 306. c. ubi pariter σμαρίδες fcribi- - 
tur: nec vero ob id, quod hic dicit Athenaeus, tentan- 
da erat ifta fcriptura ; nec vetat quidquam quo minus cre- 
damus recte ibi & fuo loco flare illud nomen piíciculi , 
quod & alibi occurrit, ut pag. 315. a. & b. de quo conf. 
Hefychium in Ξμαρὶς, & Gesnerum pag. $23. Et in eo- 
dem ipfo verfu, de quo agitur , qui fic fonat, 
ἔτι δὲ ποττούτοισι βῶκες, σμάριδες, ἀφύαι, κάμμαροι: 
membradibus per metri legem ne fuerat quidem locus: 
nam βαμβρα δόνας vocari iftos pifciculos ab Epicharmo in 
Hebes Nuptiis, non μεμβράδας, diferte docet auctor nofter 
pag. 287. b. Itaque cum hoc loco idem auctor ait, ab eo- 
dem Epicharmo in eodem dramate apuas commemorari fimul 
cum memnbradibus atque cammaris ; intelligi par eft, in ifto 
dramate verfui ei, quem modo adpofuimus, proxime fub- 
ie&tum fuiffe illum , qui pag. 287. b. & p. 305. c. legitur, 
a nomine βαμβρα δόνες incipiens. Quod vero addit Athe- 
naeus, de eodem Epicharmo loquens, cum ait, διαστέλ- 
λῶν τὸν λεγύμενον “γόνον : verfum illum , qui huc fpeCtabat, 
nusquam adpofuit Deipnofophifta. 
Ἰκέσιος δέ φησι" €&c.. » Apuarum genera duo facit Hrcr- 
»SIU$, antiquus medicus. Τῆς ἀφύης, ait, ἥ μὲν λευκὴ» ü 
» δὲ ῥυπαρωτέροι ταύτης.  Emendant doi [ nefcio qui, 


108 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 285. 


»quorum meminit Dalecamp.] 3 δὲ λιπαρωτέραω : non b 
»animadvertentes , oppont ratione coloris τὴν ῥυπαρὰν 
» τὴ λευχῇ. Alibi docemus, vocem ῥυπαρὸς & πιναρὺς non 
» fordes fignificare interdum , fed colorem qualis eft veftis al- 
»bae quae habendo fada efl fordida. Nihil igitur mutemus: 
»fed libros (equamur ; cum praefertim fequatur , διαφέρει 
» δὲ ἡ καθαρὰ , quod plane eft contrarium vocis ῥυπαρά. « 
CASAUBONUS. 

In ARCHESTRATI verf. 1. cum μένθον temere effet edi- 
tum, monuit idem CASAUBONUS: »Scribe, Τὴν d" ἀφύην 
»μίνθου πᾶσαν πλὴν τὴν ἐν ᾿Αθήναις. Omnem apuam , “41:- 
»ticá exceptá , a[perge flercore: id eft, afpernare & loco [fler- 
» coris habe. μινθοῦν Comicis idem ac κοπροῦν, προστιλᾷν. 
» Vulgo μίνθον : fed μίνθου Epitoma. « — [ Sic vero & no- 
fter ms. Epit. & ms. 4.] —  » Quod autem apuae quaedam 
» ἀφρὸς appellarentur, & indicat Archeftratus, [ verf. 2. 7 
»cum ait, τὸν γόνον ézaud o , τὸν ἀφρὸν καλέουσιν Ἴωνες" 
»& confirmat Hefychius: λέγουσι δὲ καὶ αὐτὰς (apuas ) 
» ἀφρὸν διὰ λευκότητα. « — Sed, δὲ Ariftotelem τὸν καλούς 
p.eroy ἀφρὸν dixiffe, paulo ante docuimus. ἥζεγίμ 3. Ῥήα- 
lricas quas laudat apuas, iam faepe aliàs laudatas obfer- 
vavimus. Vide Animadv. ad III. 168. b. & paulo inferius, 
hac paginà, lit. e. & . Verf. ς. ἐὰν, non ἐπὰν, habet c 
codex ms. uterque. Sed ἐάν γ᾽ ἔπιχ. haud dubie (cri- 
píerat poéta. — Verf. 6. Metri ratio, collata cum libro- 
rum fcripturàá, haud obfcure clamabat eam quam dedi 
le&ionem, "Av δέ που. Deinde poterat quidem ferri 
iseípns, quod habebant edd. cum ms. 4. fed praeftabat 
verbum medium ἱμείρῃ., quod dabat ms. Ep. 

Verf. 7. κνίδως ὀψωνεῖν, τὰς ἀμφικόμους ἀκαλήφας. No- 
men ἀκαλήφας per adpofitionem (quam dicunt Grammatici) 
iungit nomini xvíf'as. Sunt enim fynonyma ifta nomina, 
ita quidem ut xvi» ex linguae communis ufu fit, 2xa- 
Af?" vero ex Atticorum idiomate ; de quo monuit Moe- 
ris pag. 66. aliique Grammatici ab Interpretibus ibi lauda- 
ti. Quare nefcio cur pro τὰς ἀμφικόμους ἄκαλ. doctiffi- 
mus PiERSONUS (ad Moer. pag. 67.) τάς τ᾽ ἀμφικ. ma- 
luerit: cuius tamen fententiae favet nofter ms. Ep. in 
quo caeteroquin quidem manifefto errore fic fcribitur , 
7À$s T ἀφικομένους ἀκαλήφας. Caeterum illud video du- 
bitari poffe , zrticam-ne herbam, an marinum animalculum 


dixerit Archeftratus. (Conf. Athenaeum IL. 62. d. & {Π], 


τα - t mr mt mm m ane p mt 


Ρ. 285. — IN LIB, VII. CAP. XXIII 109 


€ 89 fq.) Herbam quidem Dalecampius intellexerat , ^ Graeca 
fic reddens, Cnidas feu urticas undique foliis comantes. Non 
concefferit hoc Galenus, qui (ut adnotavit Cafaub. ad 
Athen. 11. 62. d.) negavit reperiri quemquam poffe qui 
urtica$ velit effe, non cogente fame, & quidem maximá. 
Cui potuerit quidem refponderi (quod ibidem monuit idem 
Cafaubonus) ingeniofam nimis gulam efle, & poffe fibi 
etiam ex aculeatis. parare voluptatem. | Sed tamen, cur 
apuam potiffimum cum urtica herba (quae nihil fane ex- 
quifiti faporis habet) comedendam voluiffet lurco poeta , 
difficile di&u fuerit. Contra vero, ex his quae de marinz 
urtica cum apud Xenocratem leguntur, pe Alim. ex A- 
quatil. cap. 17. tum apud Apicium, lib. IV. cap. 2. pag. 
110 fq. & cap. 3. pag. 131. haud obfcure inrelligi vide- 
tur, urticam marinam hic dixiffe Archeftratum. Et in eam- 
dem non modo perapte, fed paulo etiam aptius quam in 
herbam urticam, convenit & epitheton ἀμφίκομος , undi- 
quaque comatus , & verbum &Xovsiy , quo ufus eft poeta. 


ἌΡ: XYXIIT 


3 


Cum ἐν τοῖς περὶ Παωροιμιῶν, τῆς ἀφύης φησὶ ὥς. lege- 
retur; Dalecampius interpretatus erat, Clearchus Peripate- 
ticus libro de Proverbiis Aphyae fcribit &c. Ad haec Casav- 
BONUS: »CLEARCHO , ait, librum fuiffe editum ne Pro- 
» verbis conftat. An de Proverbiis Apuae fingularem aliquem 
»librum edidit? Suadet haec leCtio, & affentiuntur inter- 
» pretes. Sed hoc falfum eft: nam fcribendum , ut in Ex- 
»cerptis, ἐν τοῖς περὶ Παροιμιῶν. περὶ τῆς ἀφύης φησί: 
»in libro De Proverbüs, fcribit de apua. « — Eamdem vocue- 
lam recte fuo loco infertam nobis dedit nofter ms. Ep. 

d ldem CASAUBONUS, cum mox deinde éz iB 4AAov- 
τες confentientibus libris omnibus legeretur: » Transpo- 
»fitio , inquit, locum fubobfcurat:« — monuitque é 7 ;- 
βάλλοντας corrigendum, ut haec fit fententia: » Clear- 
»chus de apua fcribit: quia non multo igne opus habeat im 
»fartagine , iubet. Zrche[lratus in calentem fartaginem eam inü- 
» cere, δ᾽ ubi (lridere incipit auferre. « — Eamdem vero fen- 
tentiam iam fatis commode DALECAMPIUS his verbis ex- 
prefferat: quia igne pauco egeat aphya dum frigitur , Arche 
firatum iubere tolli , cium. iniefa. ferventi [artagini (lridet. Grae- 


- 


rro —— ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. ifs. 


ca verba fi infpicias, ifta σίφουσαν ἀφαιρεῖν claufiffe hexa- d 
metrum intelliges in Archeftrati carmine. | 

"1 e πῦρ ἀφύη. Sic commode edd. cum ms. «44, Eàdem- 
que fententià ms. Ep. εἶδ e πῦρ ἀφύη. Aliter tamen apud 
Suidam & Scholiaften Comici ad Eq. 642. enunciatum 
habes proverbium , ᾿Αφύα és σῦρ. * 

In CuHarsiPPr verbis, pro τὴν ἐν ᾿Αθήναις διὰ μὲν τὴν 
δαμψίλειαν, ἴῃ ms. Ep. ficlegitur, τὴν μὲν ἐν ᾽Αθ. διὰ τὴν 
δαψιλ. quae paulo commodior videri poterat; verborum 
confecutio. — lbid. In τοὺς ᾿Αδριατικοὺς Ὀρνιθας confentiunt 
libri : quo firmatur Harduini fententia, contendentis , ( in 
Notis & Emend. ad Plinii lib. X. fe&. 74.) apud Arifto- 
telem Hiftor. Animal. VI. r. non 'Adpravixal ἀλεκτορίδες, 
ut vulgo editur, fed aut 'Adpiavai aut ᾿Αδριωτικωὶ fcri- 
ptum oportuiffe: coll. Steph. Byz. voce 'Afpía. Caeterum 
iftorum Chryfippi verborum mentionem faciens CAMUS 
in Notis ad Ariftotelis Hiftor. Anim. pag. 696 fq. monuit, 
oblitum videri Chryfippum eorum quae de 4dranarum 
gallinarum foecunditate praedicavit. Philofophus. At rares 
potiffimum defideratos fuiffe , nempe ob colorum varieta- 
tem, ex Chryíippi verbis cum Ariftotele collatis intelligitur. 

Ἐπὶ ToU ἑνικοῦ Ἕρμιππος Δημόταις. » HERMIPPI Co- e 
»mici Δημότας, quae hic laudatur fabula, Pollux citat 
» libris feptimo, nono, δὲ decimo cap. XXXVII.» CASAUE. 
— De ufu fingularis numeri in. vocab. ἀφύη vel ἀφύω, con- | 
fer fupra notata ad pag. 284. f. Quod vero poft vocem 
Δυμόταις, licet iam praecefferint verba 'Em? τοῦ &vixoU, 
tamen in ms. Jl. rurfus adiicitur 75 é&rrkóv : id temere e mar- 
gine in contextum receptum videtur. Quae de ufu fingu- 
laris numeri hic adferuntur, ea omnia praetermifit Epi- 
tomator. ! 

Καλλίας Κύκλωκ. » CAELI AE Cyclopum meminit Pollux 
»lib. VII. cap. 24. & 26. « CASAUBONUS. 

᾿Δριστώνυμος, Ἡλίῳ ῥιγοῦντι. Et hic & rurfus pag. 
287. d. pity Ov 71 fcribitur in ms. 4. qui tamen fupra ( p. 
284.f.) vulgatum jfryovrzi: (quod fciam ) tenebat. 

"Aq Ud io δὲ "Agigropayus. e qpuídia per diphthon- 
gum rece ícripft BRUNCK , in Fragm. Ariftoph. pag. 
267 num. 4. 


M M— ome co 2-2 ea dcn acidi a 


AJ IEAXR.RX XT 
Λυγκεὺς δὲ ὃ Σάμιος &c. » LyNcEI Samii , qui fequitur, 


p. 285. IN LIB. VII. CAP. XXIV. III 


»locus ex eius Epiflola ad Diagoram, comparari debet 
»cum fimilibus ahis qui in libris hisce habentur: cuius- 
»modi ile eft quem lib. IIl. cap. xxv. expofuimus. « 
[ Vide lib. Ill. pag. 109. d. ibique notata: conf. etiam 
III. 75. e. &in Animadv. ad eumdem locum corrige apuis , 
pro aquis, quod perperam ibi expreffum video. ] » Con- 
» ftat, eà epiftolà contendiíle Lynceum edulia Rhodiorum 
»cum Atticis, & Rhodiacis palmam adiudicaffe. Eius 
» verba quae hic habentur , & diftinguuntur non bene, ὅς 
» non fine vitio fcribuntur : vertuntur autem peffime, Le- 
f»gendum: ταῖς μὲν Φαληρικαῖς ἀφύαις τὰς Δἰνιάτιδας κα- 
») λουμένας ἀφύας" τῷ δὲ γλαυκίσκῳ [ Γλαυκίσκῳ maiuscu- 
»là literà initialt fcribebatur in ed. Caf. 1. Perperam vero 
»» γλυκίσκῳ ms.J4. ] Toy ἔλλοπαι καὶ τὸν üpQoy &yTI7T a 
»ρωτιθεῖσα. pos δὲ τὰς E^. Hoc eft: Oppofuit (Natu- 
»ra Rhodiis cupiens ) apuis PAalericis eas quae dicuntur .Ae- 
» niatides : glaucifco , ellopem δ᾽ orphum : Eleufiniacis pafferibus 
» δ’ (combris , & fi quis alius apud Athenienfes pifcis efl ipfo Ce- 
» crope nobilior , epponendum genuit eum quem alopecem vocant. 
» [π᾿ priore parte huius fententiae fcripfimus &vzizapai- 
Ȇcca. [ Id ipfum dedere noftrae membr. 4. ] Sic legen- 
»dum efle evincit vox ἀντιγεννήσασα : quam tamen vo- 
»cem interpretes cenfuerunt mutandam in ἀντεγγυήσας : 
»[fic diferte Dalecampius ; latine reddens , velut fponftone 
»fa&a fatisdat.] abfurde plane, δὲ ἀπροσδιονύσως. Vera 
»le&io quam afferimus: vera fententia quam expreífimus. 
»Ut plena fit Lyncei oratio, ἔξωθεν aliquid fubaudien- 
»dum, hoc modo, ἀντιπαρατιθεῖίσα n Ῥόδος, veli qUcie 
»»εὐγοοῦσω, τοῖς Ῥοδίοις. Simillimus locus eft, qui recita« 
»tur libro XI. [pag. 469.b. τὰς ἡδυποτίδας τοὺς Ῥο- 
» δίους ἀντιδημιουργήσασθαι πρὸς τὰς ᾿Αϑήνῃσι SnpiAeíovs, « 
[ Sic ἀντεκτρέφουσιν,, fcil. οἱ Ῥόδιοι, fcribit idem, XIV. p. 
ός4. ἃ. »ltem alius locus libro XIV, [ pag. 647. a. b. ] 
»ubi eodem genere & caíu ícriptum, εἰσώγουσα ἀντωγως 
»yig7)v, pro 60 quod hic ἀντιπαρκτιθεῖσα, « CASAUBO- 
NUS. — Quodnam fit nomen foeminini generis, in hisce 
locis fupplendum , perfpicue intelligitur ex lib. XIV. pag. 
652. d. ubi ait. ἣ δὲ yn ταῖς μὲν χελιδονίοις ἰσχάσιν ἀν- 
τιπωρωτιθεῖσα. τὰς Gc. Pergit CASAUBONUS : » Caeterum 
»apuae quas Rhodi JJeneazidas vocabant , nomen habue- 
»runt ab ;4eno ; qui locus fuit in continente, Rhodo op- 
»pofitus. Inde dictae 24eniatides apuae, ut Pelorides con- 


112 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 286. 


»chae, δὲ (imilia. ( Vide Steph. Byz. in Δῖνος, ] Cum ait, 
γ ἐπάνω TW δόξῃ ToU Κέχροπος γέγονεν. aligdit ad prover- 
 »bium, Κέκροπος εὐγενέστερος: unde eft apud Synefium, 
» ὑπὲρ τῆς εὐγενείας ἀμφισβητεῖν τῷ Kéxpomi. « 

De omnibus iftis, quae ex Lyncei Samii Epiftola hu- 
cusque adtulit au&or nofter, nihil aliud adpofuit Epito- 
mator , nifi haec verba: Ὅτι Λυγκεὺς ὃ Σάμιος ἐπαινεῖ τὰς 
Ῥοδιακὰς ἀφύας. Tum vero fic pergit: Ὅτι ὁ τὴν 'Hdv- 
σπάθειαν γράψας ᾿Αρχέστρωτος παρακελεύεται ὅς. — Ubi 

uum in opere pleniore Zfrcheflrati nomen ftatim non ad. 
ie&dum fit, (ed deinde demum declaratum, monuit Ca- 
SAUBONUS : »[íta, ὃ δὲ τὴν Ἡδυπάθειωαν γράψας &c. ver- 
»ba funt LrNczr, auCtoritate J4rchefiratt; commendantis 
» Rhodiorum alopecem. Non nominaverat Lynceus Arche- 
»ítratum, contentus hac periphrafi eum indicaffe, ὃ τὴν 
» Ἡδυπάθειαν γρώψας. Poterat tamen non iniurià dubitari , 
»de quo fentiret Lynceus: nam opus Archeftrati folus 
» hic , (Lynceus,) ut libro primo obfervatum eft , 'HZv- 
» πάθειωαν appellavit: alii vel ᾿Οψολογίαν vel Γωαστρονομίαν, 
» vel alio quo nomine. Propterea fubdit Athenaeus, 'Ap- a 
2) χέστρατον λέγει Tby τένθην ὃ Λυγκεύς, Quae [ minus re- 
»cte a Dalecampio accepta verba, erant verrenda, r- 
» cheflratum intelligit Lynceus , nobilem catillonem, Elegantiffi- 
» me autem fcriptor Samius verfuum Archeftrati fenten- 
»tiam paucis verbis eft complexus.« — Libro primo, p. 
4. 6. adnotaverat Athenaeus, non modo a Lyzceo, ve- 
rum etiam ἃ Ca/limacho , 'Hávzrá9eiov appellatum fuifle Ar- 
cheftrati carmen. Eàdem vero adpellatione paulo poft (p. 
306. a.) etiam fuo nomine utitur Deipnofophitta. 

Qui dein adponuntur J4RcHESTRATI verfus , iidem ite- 
rum recitantur pag. 295.a. Temere vero h. l. in vef. 2. 
ἅρπασον αὐτὴν legebatur in edinonibus omnibus, pro αὖ- 
3v, quod re&e hic habent mssti, & altero loco etiam 
editi libri. — Jbid. Ad ἂν μὴ Sé^», intellige τὶς, vel ὃ 
ἰχθνοπώλης. Conf. Cafauboni Animadv. ad VI. 260. d. 
Verf. 3 fq. Metri rationem nullam habentes librarii , & hic 
& altero loco καθ᾽ ὕστερον fcripíere, pro κᾷτω ὕστερον, 


| 
| 
| 


ΧΊΟΥ, 


Καλλίας, Κύκλωψιν, Sic re&e ed. Baf. δὲ Caf. cum ms. 
4. ur pag. praec. lit, e. Corrupte ἢ, l. Κύκλυψιν ed. Ven. 


Ὶ 


p.286. IN LIB. VII. CAP. XXV. 113 


Alio modo corruptum eumdem fabulae titulum infra vi- 
b debimus, pag. 306. a. Erant autem etiam Cazzz4E ver- 
ba perquam corrupte fcripta ἢ. 1, partim in ipfis membra- 
nis, ac paulo etiam magis in editis libris: κίθαρις ὀπτός τὰ 
βατὶς Sovveu τε κεφάλαιον τὸ δι’ (recte vero τοδὶ ed. Ven.) 
ἐγχελία κάραβοι Αἰγεεὺς ἄχ apros, οὕτως ΒΑΤῚΣ Gc. l1ta- 
que CASAUBONUS in Animadv. » CAZZIAE locum, ait, 
» fuper acharno pifce laudatum, fcribo fic : Kíüepos ὀπτὺς 
» xal (iuris ϑύνγνου τε κεφάλαιον τοδὶ, ἔγχέλυα, κάραβοι, 
» Αἰνιεύς τε ἄχ apyos οὗτος. ΒΑΤῚΣ 6c. Videin Κίθαρος. « 
— Scilicet pag. 106. a. ubi de cizharo pifce agitur, repe- 
firur pars eorumdem verborum, de quibus hic quaeri- 
mus. Ibi vero, pro xiüapis , quod ἢ. ]. perperam membra- 
nae cum editis habent, reCe xí02pos legitur: tum ibi- 
dem à775s καὶ, quod & hic in membr. eft, non ὀπτός τε. 
Pro mendofo ἐγχελία,, eft éy x éA 1a in membranis, pro- 
pius ei quod verum erat, ἐγ x én eia. cf. IIl. 10s. f. In 
Δἰνεεὺς &» apyos δὲ οὕτως nil mutant membranae, nifi quod 
poft zx «pros non diftinguant orationem: quo magis fit 
perfpicuum , (quod iam per fe adparebat, & re&e a Ca- 
faubono monitum eft, ) οὗτος pro οὕτως oportuiffe. Iam 
. Aiveevs Dalecampius reddidit, ex Zeno, nempe Thraciae 
oppido. At fic Ajv;es graece fuerat dicendum. Αἰνιεὺς, 
quod Cafaubonus maluerat, ad Αἰνίαν Perrhaebiae oppi- 
" dum fuerit referendum. Equidem teneri poffe Aiveevs. 
putavi, ab alio Thraciae five Macedoniae oppido, cui 
Aivere nomen: cuius gentile regulariter quidem Αἰγειεὺς, 
itemque Αἰνειώτης,, formatur; fed, pro Ajvereve, licuit ( pu- 
to) poetae Αἰνεεὺς ufurpare. Iam , nulla alia adhibita mu- 
tatione , nifi οὑτοσὶ pro οὗτος pofito , ( quà fere eádem for- 
mà praecedit etiam pronomen 764i) prodibant duo ver- 
fus trochaici tetrametri catalectici : 
Κίθαρος ὀπτὺς, καὶ BaTie , ϑύννου Te κεφάλαιον τοδὶ» 
ἐγχέλεια ; κάραβοι, Αἰνεεὺς ἄχ apros οὑτοσί. 
quorum pofteriorem in exemplo noftro fic in duo fua he. 
miftichia distributum volueram , ut prius in Aiye- termi- 
naretur,, alterum ab εὺ ς inciperet. Epitomator, omiffis 
quae de acharmo pifce habet Athenaeus, proximis Arche- 
ftrati verfibus haec verba fubiecit : Ὅτι ἐν Ἐλευσῖνι ψῆτ- 
ται καὶ σκόμβροι πολλοί: quae ille, quod ad fententiam 


fpe&at , ex fuperiori Lyncei teftimonio decerpta huc trans- 
tulit. | 


Athen, Vol, IV, H 


114 ANIMADV. IN ATHENAEUM. κ. 286. 
AD CAP.XXVL 


BATIZ, BATPAXOZ, BATOZ. Τῆς μὲν οὖν (z7í- b 


δὸς καὶ τοῦ βατράχου μνημονεύει "ApigToTéAns ἐν τοῖς περὶ 
Ζώων. » Fortafle fícripferat καὶ τοῦ βάτου καὶ τοῦ βω- 
»τρώάχου. Non enim video cauífam huius praetermiffio- 
»nis. Nam Philofophus inter cartilagineos & batidem δὲ ba- 
»tum recenfet: atque adeo hunc faepius quam illum. Sic 
»tamen omnia antiqua exemplaria, ὅς Epitoma.« CAsAv- 
BONUS. — Sane τὸν βάτον plus femel in Hiftor. Anim. 
in numero τῶν esA«x ov (1. e. cartilagineorum ) diferte no- 
minat Ariftoteles; veluti I1. 13. & V. 5. quem locum 
pofteriorem paulo poft citat auctor nofter. Qui vero lo- 
cus hic refpicitur, is exftabat in libro illo hedie deperdito , 
Περὶ Ζώων aut “περὶ Ζωϊκῶν infcripto, & nonnumquam περὶ 
Ζώων ἢ (vel xai) Ἰχθύων. quo nullus alius in hac dispu- 
tatione frequentius ab auctore noftro citatur; de quo li- 
bro fupra ad pag. 281.f. fufe a nobis disputatum eft. Et 
verba quidem illius libri, ad quae hic refpicit Athenaeus, 
ipfa deinde adferuntur pag. 330. a. ubi, omiffa τοῦ βάτον 
mentione , haec leguntür : Ἐν δὲ τῷ περὶ Zoixoy : Xena n* 
φησὶ, (fcil. ᾿Αριστοτέλης, ) βοῦς, τρυγὼν , vapkn , Boris , 
βάτραχος. ec. 

Εὔπολις d" ἐν Κύλαξιν φησίν. Deerat coniunctio editis , 
nec ex ms. 4. adnotata. Sed vix umquam omiílam eam 
in huiusmodi citationibus reperies, praefertim ubi ver- 
bum φησὶ diferte adiectum. Quare ex conie&ura eam ad- 
licere non dubitavi. Alia eft ratio fcripturae in Epitoma: 
ubi perfaepe absque verbo φησὶ nudum auGtoris citati no- 
men teftimonio ipfius praeponitur; veluti Εὔπολις : Ἐπσί- 
χάρμος: δὲ fimilia. In Κόλαξιν δὲ φησὶν, literà v in. fine 
percommode carere poreramus: fed tener eam (ni fal- 
lor) cum editis codex ms..4. Callizs , de quo loquitur 
apud Ev PoLrDEM adulator aliquis parafitus, eft luxurio- 
fus ille Hipponici filius, cuius cum faepe alibi, tum IV. 
169. a. mentionem facit Nofter. Poétae verba, continuo 
tenore vulgo fcripta, in tres verfus divifimus, non illos 
quidem metricae legi adítridtos; cui quo pacto adaptandi 
fint, videant ingeniofiores. — Ff. 1. Παρὰ τῷδε erat edi- 
tum: praetuli autem Παρὰ τῷ δὲ, quod dedit ms. Ep. 
Verf. 2. ἵνα παρὰ μὲν fcribebatur vulgo, & fic etiam in 
eodem ms. Ep. Recte vero CASAUBONUS monuit : » 7 &- 


, 


p. 286. IN LIB. VII. CAP, XXVI. I$ 


b » ga. fcribe, pro σαρῆσαν. ut ante monebamus. « — Vis 
de ad pag. 278. 1. Rurfus adponitur pars eorumdem Εἰ» 
polidis verfuum lib. IX. pag. 400. b. ubi magis etiam cor- 
rupte ἵνα μὴ παρὰ μὲν βωτ. editur ; fed negativam parti- 
culam ignorant ibi membranae. Quae hic γυναῖκες nomi- 
nantur εἰλίποδες, eas latine tolutim incedentes reddidit Da- 
lecampius: Villebrune gallice, des femmes qui font voltiger 
leurs pieds. 

»In EPicHAnMt ecloga [ ex Hebae Nuptiis ] non intel- 
»ligo ifta, ἦν δὲ ζύγαιναι, πρήστιες, καμεῖται. Poflre- 
» ma vox mendae ας vel eo nomine, quia in Ex- 
» cerptis praetermiífía e(t cum praecedente. Dalecampius 
» emendat χαμευνίται: de quo pronuntient erudiri. Pro- 
» babilius fit multo κάτη ἕτερα : etfi ne id quidem placet. « 
CASAUBONUS. — Claudicat uterque Epicharmi trochaicus. 
Prior facile ad metri legem adcommodari poteft , infertà 
poft νάρκαι particulà xai, quae quam facile excidere po- 
tuerit fatis adparet. Igitur fic decurret: 

“Ἣν δὲ γάρκαι, καὶ βατίδες" nv δὲ ζύγαιναι, πρήστιες- 
Zygaena pifcis, quem /ibellam apud Ariftorelem interpre- 
tatus eft Gaza, nusquam alibi, quod fciam, apud No- 
ftrum commemoratur. De eo vide quae poft alios mo- 
nuit CAMus in Notis ad Ariftot. Hift. Anim. p. 842 fq. 
Eit ex cetaceorum genere, ficut etiam qui continuo de- 
inde nominantur πρήστιες; pro quo haud iminerito 
fufpiceris v p íz 71€ ς fcriptum oportuiffe , quemadmodu:a 
“ρίστεις reCte fcribitur VIIL 333.f. quo de genere con- 
fuli poteft Gesner. pag. 726 (qq. δὲ Camus ibid. pag. 705. 

c Alter veríus tali quodam modo potuerit concinnari : 

(nv) καμεῖται, (ἣν) βάτοι. ῥίναι τε τρωχυδέρμονες : 
five pro ἦν ubique ex Siculi poétae more ἦς malueris, 
Quinam vero pifces fint, quos καμείτας dixerit, non 
magis nobis quam Cafaubono compertum. Quod pro xa- 
ἱεῖται VILLEBRUNIUS y 24421 καὶ legi voluit: parum pro- 
babile e(t, c/amas e teftaceorum genere cum pifcibus. mi- 
fcere hic voluiffe poétam: taceo, quod trochaico metro 
repugnet ifto loco vox χἅμαι ob primam longam. 

ἐν δὲ Μεγαρίδι. v» Megaris EPrcHARMI laudatur & no- 
»ni libri intio. Quae inde afferuntur hic, non carent 
»íufpicione mendi. « CAsAUBONUS. — In Epitoma pror- 
fus omiffa eít ifta ecloga. Ab editorum librorum fcriptu- 
ra nil discedit ms. 4, Nec nos quidquam mutare aufi fu- 


H 2 


116 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 286. 


mus, nifi quod per verfus utcumque diftribuimus verba. c 
Verbum éyno0 , (verf. 2.) habeatis interpretatus eft Da- 
lecamp. Quae fi vera interpretatio , oportebat in Graeco 
ἔχ "τ᾽. vel porius ἔχοιτ᾽. Sed manifefte ibi hiat mifereque 
claudicat verfus; cui nullum fatis probabile remedium no- 
bis fuccurrebat. Pro ὀστέων (verf. 3.) GESNERUS p. 800. 
eclogam iftam citans, ὀστεὰν legendum coniectaverat, 
ὀστίν ἐν fortaffe mallet alius. In fine verf. 4. quid va- 
leat τε οὔ, (aut τε οὐ, ut fcribitur in ed. Ven. ) nullo pa- 
&o potui hariolari. De fententiae (umma haud improbabi- 
liter GESNERUS l. c. fic monuit: » Videtur laudare /atera 
» r0llia; ficut & batis pifcis mollis eft: nates vero folidio-, 
» res ; ficut batus pifcis folidior ac durior eft, five abfo- 
»lute, five batidi foeminae (ut Rondeletius putat ) com- 
» paratus, « — Caeterum quod Ezpo/idi ifta verba tribuit 
idem Gesnerus, id imprudenti doétiffimo viro exciderat. 

Σειννυρίων d" ἐν Γέλωτι. » Non. memini laudari alibi in 
» Lis libris vetuftiffimum poétam S4NNYRIONEM, nifi hic. 
» Antiquae comoediae poéta hic fuit antiquiffimus: de 
»quo, &iftà eius comoedia, legitur in Ariftophanis fcho- 
»liüs: [in Prolegomenis περὶ Κωμῳδίας, pag. XIII. edit. 
»Küfteri:] Καὶ αὐτὴ δὲ ἡ παλαιὰ ἑαυτῆς διαφέρει. καὶ 
») γὰρ οἱ ἐν ᾿Αττικῇ πρῶτον συστησάμενοι τὸ ἐπιτήδευμα 
» τῆς κωμῳδίας (ἦσαν δὲ οἱ περὶ Σαννυρίωνα) καὶ τὰ 
» πρόσωπα εἰσῆγον ἀτάκτως. καὶ μόνως ἦν γέλως Tb κα- 
» τασκεναζόμενον. Suidas auctor eft, plures poétae huius 
» fabulas reperiri in Athenaei Deipnofophiflis laudatas : & 
»nomina earum refert, Γέλως, Δανάη, Ἰὼ, Ψυχασταί, 
»Si igitur non fallit nos Suidas, aeítimari hinc poteft, 
» quantum hoc opus damni fit. paffum: in quo, ut dixi, 
Ȓemel tantum in Aifu laudatum Sannyrionem invenias. 
» Huius fabulae meminere multi : ut Pollux lib. IX. & lib. 
»X.cap. xLvin. Harpocration ; in Ναύχληρος : etiam in 
» Πέλανος, fed olim ; nam hodie locus eft mutilatus δὲ tur- 
» piter deformatus. Sic enim editum : Λέγεται δὲ πέμμα- 
»τώ τινὰ τοῖς σεοῖς "ywüjkeva, ἐκ ToU ἀφαιρεθέντος σίτου ἐκ 
»»τὴς 4AQ .. .. « . δ᾽ ἐν γέλωτί φησι πέλανον. . . . . 
»& καλεῖτε σεμνῶς ἄλφιθ᾽ ὑμεῖς οἱ βρωτοί. Legendum : Zay- 
»yupíoy δ᾽ ἐν Τέλωτι" 5 

» — πέλανα καλοῦμεν ἡμεῖς οἱ Seo), 
»& καλεῖτε σεμνῶς ἄλφιθ᾽ ὑμεῖς οἱ βροτοί. | 

» Quod ad reliquas fabulas attinet, quae Suidae nominan- 


p.286. | IN LIB. VII. CAP. XXVI. 117 


c»tur, Danaén reperio quidem, fed apud Comici Inter- 
»pretem, in commentario ad Ranas, ( vs. 305. ] non in 
»Athenaeo. Pfycha(las vero & onem invenias in his li- 
Ὁ) bris: fed hanc, Platonis Comici; illam, Srrartidis: neu- 
»tram Sannyrionis, nifi eft mendum in noftris codicibus. « 
"CASAUBONUS, — Sannyrionem etiam alibi, tacito tamen 
dramatis titulo, citatum ab Athenaeo vidimus, nempe 
VI. 261. f. ubi videfis quae notavimus. Quae autem 10] 
citantur verba, fi cum alis teflimoniis ex fabula Aifu 
& apud Athenaeum hocloco & apud alios auctores pro- 
latis conferas, facile ifta credas ex eàdem fabulà duca. 
Caererum quae ex Graecis ad Ariftophanem Prolegome- 
nis περὶ Κωμῳδίας protulit Cafaubonus, ea nihil ad San- 
nyrionis fabulam , Γέλωτα infcriptam, pertinere, atque per- 
eram etiam ibi Xavvupiova vulgo legi, pro Zevcapíova., 
iam pridem PEARSONUS in Vindiciis Ignatii docuit: de 
quo monuit etiam Fabricius, Bibl, Graec. T. I. p. 7$7. 
᾿Δριστοτέλης δ᾽ ἐν πέμπτῳ Loov Μορίων. »Legeba- 
»tur ante, ἐν πέμπτῳ 2 oov Ἱστορίας: reCe, fi rei veri- 
»tatem fpeCctemus: nam conftat, fumta haec effe e capire 
»quinto quinti Hifloriarum. Sediam ante monuimus, factum 
» efle cafu quodam , ut, quae proferuntur cunque ab Athe- 
»naeo e libro quinto Zifforiarun, operi pe Partibus ab 
»ipfo afcribantmr. Iudicium noftrum eft , eveniffe hoc quia 
»codex Ariftotelis ad manum Athenaeo non erat refe- 
» renti in literas hos Deipnofophiftarum fermones. Excer- 
» pta fua vir diligenriffimus & eruditiffimus folum habuit : 
»atque ea, ut videtur, confufa & perturbata, titulis 
» perverfis. Hinc illius manavit error." Mira enim eft opti- 
» marum membranarum conftantia in hoc & aliis fimili- 
» bus locis: ubi tamen fcioli homines & curvorum cor- 
»rectores Hifloriarum nomen antiquae le&ionis loco fub- 
»ftituerant. Enimvero quisquis ille erat, qui fpreta au- 
»coritate veterum exemplarium, tot praefertim locis 
:» confentientium , facinus hoc perpetrare in animum indu- 
» Xit, fidei fublettae homo is fuit, & criticus peflimus, 
» Nam fi peccata veterum Scriptorum emendare licet no- 
» bis, δὲ ipforum fcripta pro noftra libidine fas corrige- 
»re, mutare, atque interpolare; proríus & de antiquis 
.»Scriptoribus & de literis ipfis conclamatum efl. Apage 
»hanca nobis temeritatem , audaciam & vaecordiam ! Ut 
»inrepublica non femper optimum eft, qued prudenti(- 
H 


3 


χχ8 ANIMADV.ÍN ATHENAEUM. p.86. 


Ἢ» fimus fenatorum cen(uerit: fic in recenfendis antiquis c | 
» Au&oribus non femper ample&cendum pro vero & re- ᾿ 
»€to, quod vel opinio vel etiam ratio fuaferit effe opti- | 
»mum. Atque, ut in publicis confiliis fuprema femper | 
»lex eft, populi falus, δὲ, ut ille ait, εἰς οἰωνὸς &pig os j 
9) ἀμύνεσθαι περὶ πάτρας : ia in ifto negotio illud femper | 

| 


» anteponendum eft, quod ab au&ore efle profectum, li- 
»quido coníliterit. Nemo igitur miretur reftitutam ἃ no- 
» bis cum iíto loco, tum aliis quam plurimis , antiquam le- 
w»Cionem: quam, ficut iam diximus, conftantiffime tuen- 
» tur omnia manu exarata exemplaria. « CASAUBONUS. — 
«uod fi Venetam confulere editionem voluiffet vir do- 
éHiffimus, intelle&urus erat, hominem eum, qui iftam 
Athenaei libris mutationem hoc loco intulit, Editorem fuif- 
Íe Bafikenfem ; qui quidem ea re bene & de Athenaeo & 
de eius lectoribus fefe merirurum exi(timaverat, haud pru- 
dentiffimo uique (ut recte monuit Cafaubonus ) confilio. 
Morem autem iítum Athenaei, quintum ex eis libris , qui 
ἹΠερὶ Ζώων Ἱστορίας in omnibus Ariftotelis codici- 
bus hodie extantibus isfcribunmur, ifto titulo citandi ἐν 
πέμπτῳ Ζώων. Μορίων. iam fupra aliquoties notavi- 
4nus; veluti in Animadv. ad IL. 63, b. & ad III. 88. c. Eà- 
dem occafione obfíervet le&or inconftantiam Edirorum 
omnium, Nam Calaubonus, qui adeo graviter hoc loco 
de novatione fuperiorum Editorum conqueritur , fuosque 
libros nunc fecutus eft, idem alibi paffim fuperiorum edi- 
tionum le&ionem tenuit. Porro Venetus editor , qui alibi 
nomen Μορίων ab Athenaeo adiectum , & in fcriptis omni- 
bus codicibus ( etiamque in Epitoma, in qua quidem ple- 
rumque aliàás omiffi funt librorum tituli) comparens, fua 
auGoritate delevit, idem hoc loco fcripturam codicum 
msstorum tenuit. Caeterum cau(ííam illius confufionis ab 
Athenaeo invectae, quam cauffam prorfus me ignorare 
alibi profeffus eram, nuperrime mihi vifus fum intellexit- 
fe efle fimilem ei, qua fadum eft, ut, qui in omnibus 
Philofophi codicibus hodie numeratur Nonus liber Hifloriae 
vdnimalium , eumdem Athenaeus fic citare confueverit, ἐν 
τῷ σορὶ τῶν Ζώων Ἠθῶν: de quo vide fupra ad p. 282. c. 
Scilicet, quemadmodum ozus ille Historiarum liber 
ab his verbis incipit, Tz δὲ ἤθη τῶν ζώων &c. in eo- 
demque libro potiffimum de Moribus Animalium disputat 
Philofophus; fic priores libri eiusdem operis ex profello 


p». 2986. IN LIB. VII. CAP, XXVI, 1419 


«€ de Partibus Animalium agunt: & primus quidem liber ab 
iftis verbis capit initium, Τῶν ἐν τοῖς ζώοις μορίων, 
τὰ μέν ἔστιν ἀσύνθετω &c. Rurfus fecundus liber ab his: 
"Τῶν δ᾽ ἄλλων ζώων τὰ μόριω &c. Similiter tertius & 
quartus liber. Quare haud mirum eft, fi nonnulli librarii 
atque etiam eruditi viri ( quibus praefertim aut alterum 
opus, quod hodie ne Partibus Animalium iícribitur , non 
ad manus fuiffet, aut qui illud alio titulo infcriptum ha- 
buiffent) libros iftos hoc titulo & infcriberent δὲ citarent , 
Περὶ Ζώων Mopíov. lam eiusdem quidem Operis Ziber 
quintus , fextus δὲ feptimus de Generatione maxime A4- 
nimalium agunt; ocfavus vero & nonus, de eorumdem Mo- 
ribus: quare, ficut nonum librum. ab Athenaeo titulo 
ifto, ἐν τῷ (poterat ἐν τοῖς dicere , vel ἐν τῷ β΄. quia octa- 
vus etiam 1n eodem argumento veríatur) σερὶ τῶν Ζώων 
Ἠθῶν, citatum vidimus; fic confentaneum quidem vide- 
ri debebat, ut quintus Historiarum (quae vulgo ho- 
die infcribuntur ) Zber, hoc titulo citaretur, ἐν τῷ ( vel 
ἐν τοῖς. aut ἐν τῷ d.) περὶ τῆς Zóoy Τενέσεως. Sed 
potuerunt etiam ifti libri, a quinto ad feprimum , (in qui- 
bus, quemadmodum de generatione, fic & de Parriibus ad 
generationem pertinentibus agitur ) pro continuatione ha- 
beri priorum quatuor librorum, eodemque titulo & in- 
fcribi a librariis & citari ab eruditis. Et in quizto quidem 
libro, de quo nunc maxime quaerimus, decipere librarium 
etiam potuerat ipfum initium libri, obiter infpe&um: 
fimiliter enim & ipíe ille liber ab his verbis incipit, Ὅσα μὲν 
οὖν ἔχουσι μόριω τὼ ζῶω Cc. quamquam paulo poft fub- 
dicitur, πρότερον εἴρηται, id eft, de ea re ante diximus. Por- 
ro, ut quintus ille liber cum duobus fequentibus , tam- 
quam continuatio priorum quatuor, eodem titulo Περὲ 
τῶν Ζώων Μορίων citarentur , nec peculiari infcriptione Ile- 
pl Ζώων Τενέσεως infignirentur, ratio etiam ea effe potuit, 
quod his, qui ea quam diximus ratione ufi funt, ad ma- 
nus fuiffet alterum illud opus hodieque exítans, quod pro- 
prie De Generatione Animalium vulgo inícriptum eft. [fto 
quidem ipío opere ufum etiam effe Athenaeum, colligas ex 
his quae ad lf. 65. b. a nobis adnotata funt: nifi forte 
verba ea, quae ibi citantur, defumta ftatuas ex deperdito 
illo opere [Περὶ Ζώων xal 'lx02ev, de quo ad VII. 282. c. 
diximus , cuius teftimoaiis (in hoc quidem feptimo Libro) 
frequentifime ufum effe Noftrum videmus. 

H 4 


120 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 286. 


σελάχη φησὶν εἶναι. Bi rov, pvyóva , βοῦν, λαμίαν,ς 
αἰετὺν, 6c. »Philofophi verba in quinto Hiftoriarum 
» [cap. 5.] funt haec: Zea&y« δέ ἐστι τά τε εἰρημένα, καὶ 
»(Us καὶ λαμία, καὶ αἰετὸς, καὶ βάτρωχος, καὶ πώντῳ 
»Tà γωλεώδη. Inde eft emendanda fcriptura noftrorum li- 
»brorum. Nam male ἀ μίαν, pro λωμίαν, etiam mem- 
»branae praeferunt. At pro τὸν Tpvyóra , melius alii, 
»ÉaTov, Tpvyóya.« CASAUBONUS. — Nomen ὀμίω ex 
iis, quae fupra ab Athenaeo disputata erant, ( p. 277 íq.) 
memorià adhuc haefiffe videtur noftris librariis. Aag íav 
vero, ut apud Ariftotelem, fic & hic apud Athenaeum 
fcriptum oportuiffe, ποῦ ἃ μίαν, iam ante Ca(aubonum 
monuerat GESNERUS, De Aquatil. pag. 39. Lamia enim, 
id eft, canis carcharias , PE 306. d.) de genere carilagi- 
neorum eít, non amia. Conf. notata ad p. 177. e. Porro 
βάτον, τρυγόνω. dedere ambo noftri codices mssti, re- 
€le confentientes cum Ariítotele: nam quod in verbis a 
Cafaubono citatis dicit philofophus τὰ εἰρημένα. id refer- 
tur ad nomina paulo ante ibidem commemorata, βάτος 
καὶ τρυγὼν καὶ τὰ τοιαῦται. Deinde αἰετὸν, ut fcribitur 
apud Ariftotelem, fic & dedere noflrae membr. 4. 

Σώφρων - - βότιν καλεῖ Tire, ἰχθὺν ἐν τούτοις" Κέ- ἃ 
στραι βότιν χάπτουσαι. 6c. Repetuntur eadem Sophronis 
verba, infra ubi de κέστρῳ, id eft, de fphyraena vel fude 
piíce agitur, pag. 323. a? Α΄ poterat SoPHRON videri fi- 
ve Dorico quodam more £óziv piífcem eum dixifle, qui 
vulgo βατὶς vocabatur, five alum nefcio quem piícem 
eo nomine intellexiffe. | Sed, videndum, ait Athenaeus , ne 
herbam potius aliguam dixerit, Eft apud Hefychium gloffa, 
quam huc fpe&are licebat fufpicari: Bo ís" βόλτιον. Sed 
quandoquidem , quid fit quod βόλτιον dixerit glofflogra- 
phus, incertum eft, parum ea gloffa nos iuvat : nifi for- 
te VILLEBRUNIO fit adfentiendum , βολβίτιον pro βόλτιον 
fcriprum oportuiffe, intelligendumque cum Galeno (apud 
Foefium in Oeconom. Hippocr. pag. 124.) genus aliquod 
minuti polypi. De quo equidem in neutram partem audeo 
fententiam pronunciare. 

In 4ncnzsTRATI de Batide verf. 1. ee ἔσθε μέσου 
dedere codices mssti ambo. Reliquos verfus praetermifit 
Lpitomator. — Verf. 2. καὶ ταύτη, Intellige καὶ σὺν ταύτῃ. 
Vzrf. 5. Poft τέκνα perperam in ed. Baf. & Caf. interpun- e 
gebetur oratio, ubi in ed. Ven. nulla prorfus diflinctio. 


p. 286. IN LIB. VII. CAP, XXVII 121 


Ἑ Nos punctum ;ninori distin&lione mutavimus : tum pro dis- 
iunclis vocibus τῷ δὲ, quae erant in editionibus omnibus, 
una voce τῷδε fcripfimus. Paulo fuperius, ubi γαστρίον 
αὐτοῦ (nempe zov βατράχου) dixit idem J4RcHESTRATUS, 
“γαστρίον intelligendum quod aliás vulgo γαστρίδιον dici- 
tur, abdomen. Longe diverfum autem eft γώστριον apud 
Hefychium & Etymologum. 

Ἔφισσος δ᾽ ὃ ko od 1070165. Conftanter hanc fcri- 
pruram tenent membr..A. ficut conflanter alteram xoj4g- 
demos edd. — Primum EPHrPPI verfum citans GESNE- 
RUS De Aquatil. pag. 8oo. fic ícribit, τὰν βατίδα ( εἰς) 
τεμάχη κατατεμών. Nempe εἰς praepofitio non adiici qui- 
dem debebat, fed fubintelligi utique poterat : fed, verum 
fi quaeris, proprie per adpofitionem iuncta intelligi debe- 
bunt ifta, κατατεμὼν τὴν βατίδα τεμάχη, concidens ba- 
tidem frufla, id eft, ut fiant frufla. — Verf. 2. Ex ms. Ep. 
pro ἕψω. quod erat editum, adoptavi tormam paulo ra- 
riorem é4,», ex ἑψέω contractam ; unde futurum con- 
ftanter in ufu, ἐψήσω. ( Eiusdem formae eft imperativus 
ἕψει, quo utitur Dorion, pag. 287. c. ) Ipfum autem prae- 
fens & 9 notione futuri, ut faepe aliàs in huiusmodi fer- 
mone, accipiendum. Eádem ratione notioneque, in fine 
eiusdem verfus, praefens ποιῶ, quod flagitabat metrum, 
.ex conie&ura reftitui pro. 0:57 e, quod ex interpreta- 
mento temere in alterius locum fubftitutum a librariis 
iudicavi. —— Verf. 3. Non incipi potuit iambicus verfus a 
voce Σιχελικῶς : quoniam fecundus pes, qui iambus vel 
tribrachys effe debet , priorem fyllabam longam erat habi- 
turus. Itaque perquam probabile videri debuit, intercidif- 
fe (ex occafione praecedentis verbi 7oiv) imperativum 
I1oi et. 


AD CAP. XXVII. 


f Api. ἐν τῷ ἐπιγρ. Ζωϊκῷ, ἢ περὶ Ἰχϑύων. — Vide ad 
VII. 25:..ὸῳ — lbid. σκολιόγραπτα δὲ, κολίας. Α-΄ 
cute edebatur κολιώ ς, Recte vero χολίας penacute fcri- 
prum in ms. Ep. ut aliàás apud Noftrum, veluti III. 118. 
d. & 121. a. itemque apud Ariftot. Hift, Anim. V. 9. ( ubi 
mendofe quidem olim κοχλίαι, pro κολίαι ) VIIL 13. δὲ 
alibi apud eumdem ; quamquam eadem verba , quae hic ab 
Athenaeo citantur, nusquam hodie in Philofophi ícriptis 


122 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 286. 


reperiuntur. κοιλιόγραπτα pro σκολιόγρουπτα legi poffe , 
ex Hermolao adnotavit GESNERUS p. 257. Sed ea quidem 
levis coniectura eft; cuius mentionem e latina noftra ver- 
fone exemtam velim. ln vulgatum confentiunt libri. 
Quod vero in plurali neutro yezóypaz 74, & σκολιόγρω- 
στα fcribitur , indicio eft, aliorum pifcium nomina a Phi- 
lofopho adie&a fuiffe, praetermiffa hic ab Athenaeo. 

EPicHARMI verba, qualia libri omnes dabant, aptiffi- 
me decurrentem abfolvunt tetrametrum trochaicum. Re- 
petuntur eadem infra, pag. 306. c. nifi quod ibi pro 
Dorico ποττούτοισι ( de quo conf. Cafaub. Animadv. ad 
pag. 282.2.) ex interpretatione ἐπὶ τούτοις fcribitur. 

In NvMEN11 verfu : βύμκάς τε Tpi*yXobs τε. » ReGe 
»emendant docti Qpíyxovs τε. Hefychius: Βρίγκος" 
» ἰχθὺς κητώδης. « CASAUBONUS. — DALECAMPIUS, Zrin- 
chos hoc loco in verfione ponens, adnotavit in ora: 
» Sic libro nono legimus, ex Menemacho. Incogniti pifces.« 
— Ubi quid fpectarit vir doctus, cum Menemachum aucto- 
rem nusquam nominatum Athenaeo viderim , diu quaefi- 
- vi; donec in oculos inciderunt Mnzefrmachi Comici verba, 
IX. 403. b. ubi βρίγχιος pifcis nefcio quis memoratur: 
ad quam fcripturam accedit aliquatenus illa, Bpíay os, quae 
habetur apud Hefychium in voce 'Aved'ópxas. Sed potue- 
rat Dalecampius ex eàdem eiusdem Mnefimachi ecloga , 
cuius pars etiam VII. 322. e. adponitur, aliam adferre 
Ícripturam, paulo propius ad eam quae hic ex Numenio 
edita eft, accedentem , nempe βρίγ κος: quae fcriptu- 
ra in Ephippi etiam verbis , ibidem prolatis, reperitur. 
Quo etiam fpe&at Hefychii gloffa, a Cafaubono lauda- 
; ta. Quae funt utique talia , ut fufpicari liceat, in Nume- 
nii verbis hoc loco βρίγκους τε, pro TprykoUs τε, Ícri- 
ptum forfitan oportuiffe: quam íufpicionem GESNERO 
obortam fuiffe, ex eis quae ille pag. 130 extr. & p. 998. 
poft med. fcripfit, intelligitur. Nec vero idcirco tam certa 
nobis ifta emendatio vifa eft, quam vel Dalecampius vel 
Cafaubonus iudicaverant. In contextum certe eo minus 
a nobis recipi illa debuit , quoniam p. 322. b. ubi idem 
Numenii verfus repetitur, rurfus per hteram 7, non f£ , 
Ícribitur id nomen : quas literas etiam alioquin numquam, 
nec per dialectum, nec per librariorum errorem, permu- 
tatas inter (e memini obfervare. lllud addubitari poterat, 
utrum 7g1yXxoUs edere debuerimus , quod hic habent 


p.287. IN LIB. VII. CAP. XXVII. 123 


membranae cum editis, an 7pixxovs, quod altero lo. 
co ex eisdem membranis enoratum video. Epitomatoris 
teftimonium in neutram partem invocari poteft: is enim 
h. 1. torum Numenii verfum praetermifit, altero vero lo- 
co ipfum poftremum vocabulum, de quo quaerebamus, 
᾿Αριστοφάνης,. Σ κηνὰς καταλαμβανούσαις. Ad mendo- 
fum Ξκηναῖς adnotavit CASAUBONUS : »Scribe Σχηνὰς ex 
»iis quae disputamus libro quarto, cap. XX.« — Vide ad 
IV. 169.c. Animadv. T. II. pag. $69. Re&e vero noftrae 
membr. 4. ficut alibi in illius fabulae titulo, fic & hic 
a Xxwàs dedere. Verba, quae ex ifta fabula adferuntur, 
veluti metro foluta vulgo adpofita erant. Nobis vero 
perfectum efficere trochaicum tetrametrum viía funt; ni. 
fi quod vocabulum fo&xo» , quod in ipfo dramate e fu- 
eriori oratione intelligebatur , extra verfus menfuram 
anfertum fuerit ab Athenaeo. Priorem eiusdem fragmenti 
partem adpofuit etiam Etymologici auctor , in Bo£, ex 
.Herodiano Grammatico. 

Ὠνομώσθη δὲ παρὰ τὴν βοήν. » Docet Philofophus quar- 
»to Hiftoriarum libro, [ cap. 9.] nullum effe piícem qui 
»habeat φωνήν: fed tantum ψόφον quosdam, aut τρισμόΡ. 
»Sic accipiendum quod hic fcribitur de δόσε five boace. 
» Veteres tamen Grammatici, de appellatione pifcis huius 
» differentes , proferunt tamquam Ariftotelis verba haec, 
» ὅτι φωνὴν προΐεται, καὶ οὕτως ὠνόμασται. Ubi eft κατώ- 
»» χρῆσις vocis φωνή. « CASAUBONUS. — Habet iíta verba 
Etymologus, in Bo£ , ex eodem ( puto) Herodiano Gram- 
matico, quem paulo ante nominavimus. 

ὡς τὸν κίθω pov, ᾿Απόλλωνος, Recte τὸν κίθαρον ed. 
Βαί. & Caf. de quo piíce vide infra pag. 305 extr. & feq. 
Perperam vero κίθαριν ed. Ven. cum ms. 4. & Ep. quem- 
admodum pag. 286. a. b. Unde haefitaffe videtur. Eufta- 
thius, ad lliad. α΄. pag. 65.1. 49. fic fcribens : ᾿Απόλλωνε 
μὲν ( ἀνεῖται!) κίθωρος ἤτοι κιθάροι, ἐπεὶ κιθαριστὴς ἐκεῖνος 
“περιάδεται. Ἑρμῇ δὲ βόαξ, ὡς κήρυκι, διὰ τὴν βοήν. 

Φερθκρώτης δὲ, ἐν Mupgunx. εἰπών" » AAAcy φωνὴν οὐκ 
» ἔχ ειν ἰχθὺν quet τὸ παράπαν" « ἐπιφέρει" »Νὴ τὼ Seo, 
γγοῦκ ἐστὶν ἄλλος ἰχθὺς οὐδὲ εἷς, ἢ βόαξ. « — » Apud eos- 
. dem Grammaticos [apud Etymologum, ex Herodiano 
vfua depromentem ] extat integrior locus PuERECARATIS. 
»Sic illi : Φερεκρώτης εἰπών" 

» —— Τί ληρεῖς 5 ἀλλὰ φωγὴν οὐκ ἔχειν 


124 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 287. 


»ix8Ur γε φασὶ τὸ παράπαν. — 
» ἐπιφέρει" 

» -“--- — Νὴ τὼ ϑεὼ, 

»k' οὐκ ἔστιν ἰχθῦς ἄλλος οὐδεὶς ἢ βόωξ. a 
CASAUBONUS. — Apud Athenaeum in ed. Caf. quidem 
οὐδεὶς ícribebatur, in edit. Ven. & Baf. vero οὐδεεὶς, 
denique in cod. msto utroque exferte οὐ δὲ εἷς: quo 
pofito, fufpicari licebat, fenarium apmd poétam talem 
fuiffe : | 

Νὴ τὼ Seó' οὐκ ἐστὶν ἄλλος οὐδὲ εἷς: 
ut & vocabulum ἰχθῦς, & voces ἢ βόαξ, quae apud poé- 
tam e fuperiori oratione intelligi debuiffent , perípicuitatis 
cauífa adiectae effent ab Athenaeo. Formula, νὴ τὼ S5, 
ut adnotavit Hefychius, eft ὅρκος κατὰ Δήμητρος καὶ Kó- 
pis. Conf. Hemfterh. ad Comici Plut. vs. 1007. 

᾿Αριστοφάνης δ᾽ ὃ Βύζαντιος ὥς. Pergit CASAUBONUS : 
"9 Sed de appellatione pifcis huius diverfum fenfit ab aliis 
» ARISTOPH ANES Grammaticus: de quo fcribit Athenaeus, 
»χακῶς φησὶν nds λέγειν τὸν ἰχθὺν βῶκα, δέον βόωπει" 
») ἐπεὶ μικρὸς ὑπάρχων, μεγάλους ὠπὰς ἔχει. “4 “γΠο- 
»phanes , male appellari βῶκω pifcem , quem melius. appella- 
»verimus βύωπο : quoniam, parvus cum (it, magnos habet 
» 74$, id eft, oculos. Non probatur haec Athenaeo fen- 
»tentia, quemadmodum fequentia indicant. Air enim: 


» Πρὸς ὃν λεκτέον' εἰ τοῦτο κὠκῶς ὀνομάζομεν. « [commo- b 


de τοῦτο edd. ut fubintelligatur αὐτὸν vel τοῦτον, prono- 
men τοῦτο vero cum verbo ὀνομάζειν ( ficut aliàás cum 
verbo καλεῖν) idem valeat ac adverbium οὕτως : fi per- 
peram (eum) sic vocamus ; ft perperam (ei) hoc nomen 
tribuimus : fed reflituere nos auctori debuimus τοῦτον, 
quod dabat codex mstus uterque. ] » d'ià τί κορακῖνον φα- 
»» μὲν. oU Kopoxivov ; ὠνομάσθη γὰρ ἀπὸ ToU τὰς κόρας κι- 
»véiv. τί δ᾽ οὐχὶ καὶ σείουρον λέγομεν, ἄλλὰ σίλουρον 5 
»»ὠνόμασται γὰρ καὶ οὗτος ἀπὸ τοῦ σείειν συνεχῶς τὴν οὐ- 
»ράν. Hoc vult: Compofitas voces originem fuam fae- 
»pe diffimulare, mutatis, adieQis, detractis literis ali- 
»quot. Velle autem publico confenfu receptas & proba- 
» tas dictiones reformare, inanis fit ac vanuslabor. Qua- 
»re fruftra fuit Ariftophanes cum fua hac obfervatione. 
»Subtilius eft quod ait auctor, xopaxivoy ufu vulgi com- 
»probatum effe, cum dicendum effet xopoxivoy , quia fit 
»íaca vox ἀπὸ τοῦ τὼς kópas κινεῖν, Plane [ vero] ita 


p.287. IN LIB. VII. CAP. XXVIII 125 


b »eft: nam ita fieri amat in huiusmodi compofitione no- 
» minum. Sic ἡμερύδρομος dicimus , non ἡμεράδρομος : ἔς 
» ἡμερόκοιτος, non ἡμεράκοιτος : ic ἡμερόβιος, ἡμεροσκό- 
» 0$ , δοξύόκοπος, δαλασσύκοπος, & fimilia multa. Ergo 
»contra hanc analogiam ufu receptum eft, ut dicamus 
» XopaKivos , DOn xopoxivos : ut δὲ ἀγγελιαφόρος, non. ἀγ- 
")» γελιοφόρος. « CASAUBONUS. — Perperam διὰ τί xapxiyoy 
eft in ed. Ven. ubi re&e xopaxiyoy habet ed. Baf. confen- 
tientibus msstis. Etymologia huius vocabuli eadem infra 
traditur, pag. 309. a. Fuerint autem qui a colore potius, 
quem habet ille pifcis corvo fimilem , denominatum fta- 
tuant. De /i/uro etiam in diverfam partem BOCHARTUS 
abit, Hierozoic. Part. II. lib. s. cap. 14. σίλουρον dici fta- 
tuens, quafi ψίλουρον. a cauda glabra tenuique; quemad- 
modum δὲ cir74xis dicitur & ψιττακὺς, & σάγδα pa- 
riter atque ψάγδα,, δὲ idgenusalia. VILLEBRUNIUS prio» 
rem nominis partem a verbo σίλλειν derivat; quod ver- 
bum, illum fi audimus , vibrare fignificat. 


AD'CAP.XXVIIL'.«e Ἢ 


BEMBPA'AEX. Οὐπιὶ Βεβρά δες legeretur in editis, 
adnotavit CASAUBONUS : »Scribunt membranae B εμ- 
»&pód es: neque alter in fequente PArynichi verfu. Sed 
»rectum effe utrumque, ipfe auctor nos docet.« — Mi- 
ram moleftamque admodum confufionem in huius voca- 
buli fcripturam intulere five Editores, five iuniores qui- 
dam librarii, quorum exempla illi fecuti funt. Non mo- 
do in titulo huius eapitis, & in proximo P/rynichi verfu 
βεβράδες edebatur: verum etiam, paulo poft, in Do- 
rionis verbis, (lit. c.) βεβρά δα amoxepanícas , rurfus- 
que τῆς βεβράδος σκευασία: & faepius rurfus deinde 
eadem fcriprura obtinebat: quibus omnibus in locis no- 
flri codices mssti cum iis, quorunr yes Virg lectiones 
Caíaubonus habuit, βεμβρώδες, βεμβράδα, βεμ- 
βράδος fcribunt. Erravitque Cafaubonus, cum ait, 
ipfum Athenaeum docere rectam effe utramque fcriptu- 
ram: nam iftam, quam fecuti funt editores, nusquam 
prorfus veteres Athenaei codices agnoícunt ; neque apud 
alium quemquam veterem auctorem eam reperias. Apud 
unum Hefychium gloffa reperitur huiusmodi: Béfpaj«* 
ἀθαρίνην : fed corrupta illa haud dubie, & ex corrupto 


126 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 287. 


codice ducta. Oportebat, Βεμβράδα" ἀθερίνην : & Gram- b 


 maticus, e quo in Hefychii Lexicon transducta illa glof- 
ía, cum bembrade vel membrade alium piíciculum vicini ge- 
neris confudit , atAerinam ; cuius meminit Athenaeus ex 
Dorione, pag. 285. a. | 

Ἐπίχαρμος d", ἐν Ἥβας γάμῳ, βαμβρα δόνας αὖ- 
τὰς καλεῖ. Coniun&tionem, quae deerat ediris, recte de- 
dit ms. Ep. An eamdem agnoícat ms, 4. non habeo com- 
pertum: illud certe fcio, non omiffurum eam hoc loco 
fuiffe Athenaeum. De forma nominis Epicharmo ufitata, 
cum βεβρωδόνωις δὲ mox dein βεβραδόνες ederetur , adnotavit 
CASAUBONUS ; »Pro βεβρα δόνας & βεβραδόνες, 
» Etymologici au&or, deícribens Athenaei hunc locum, figa- 
»dóras femper. E contrario fcripta le&tio, βαμ B pa δ ó- 
»vos. Albiin his libris, [ p. 505. c.] βωβραδόνας : atque 
»iítud placet.« — In Etymologico, pag. 195. bis trun- 
catum nomen, non auctoris culpà, fed librarii. Apud 
Athenaeum vero. optimi noftri codices, non folum hoc 
loco βαμ βρωα δόνας, & in proximo Epicharmi verfu 
Bau ped ves habent: fed rurfus in Sophronis verbis, 
continuo deinde, Bap pad óvi, non βεβραδόνι : deni- 
que pag. 305. c. ubi idem Epicharmi verfus repetitur, rür- 
fus βαμβρα d'óves conítanter tenent, ignorantque fiz« 
(pad éves , quod fua auctoritate Cafaubonus ibi pofuit pro 
mendofo βαμβαδόνες, quod in ed. Ven. ὃς Baf. ibidem le. 
gebatur. 

ErPicHARMI verfum talem hic dedi, qualem fere mem- 
branae A4. hoc loco exhibent: 3n quibus fcilicet pro δέ 
7€, quod editum erat, Jé 7; fcribitur, quod δ᾽ ἔτι va- 
lere exiftimavi. In. Epit. defunt hoc loco poétae verba, 
cum proximo SopAronis teftimonio , & aliis nonnullis, Sed 
pag. 3o5.c. uterque codex fic habet : | 

βαιυβραδόνες τε κιχλαί τε καὶ λαιγοὶ δράκοντές τ᾽ ἄλκιμοι. 
Apud Etymologum talis editur idem verfus: 

Bpad'óves τε καὶ κίχλαι, λαγοὶ, δράκοντες ἄλκιμοι. 
Quare apud poétam ipfum aut fic fuerit conceptus: 

βαμβραδόνες, κίχλαι τε, καὶ λαωγοὶ, δράκοντές T. ἄλκιμοι. 
aut in hunc modum: 

βαμβραδόνες τε. καὶ κίχλαι, λαγοὶ, δρώκοντες ἄλκιμοι. 
De dracone marino, piíce, cui & araneus latinum nomen 
eft, Gallicum vive, vide viros doGos quos laudavit CA- 
MUS, in Noris ad Ariftot, Hift. Anim. p. 842 fq. 


— —— — ——]—— ———A—— —————————UÉ — A ὁ -- - - 


—— H— 


p. 2875 IN LIB, VII. CAP. XXVIII. 127 


€  SoPHRONIS teftimonium cum fic editum effet : xo) zi. 
qpov ἐν ᾿Ανδρείοις, BeB pod óva ῥαφείᾳ" monut Ca- 
SAUBONUS : » Scribe , καὶ Ξωφρ. ἐν 'Avdp. βεβραδόνι, ῥ α- 
»gQgídi.« — Iam, de priori nomine, paulo ante diximus 
βαμβραδόνι fcribi in Membrani. Re&e id quidem ; 
nam ficut Epicharmus, quas Athenieníes βεμβράδας vo- 
cant, dorico idiomate βαμβραδόνας nominavit; fic con- 
fentaneum erat, ut Sophron , eodem idiomate fcribens , 
eodem dorico nomine pifciculos hos adpellaret. In ῥ ὡ- 
φείᾳ vero ab editorum fcriptura nil discedunt membra- 
nae. Sed adeo luculenta certaque nobis vifa eft Cafau- 
boni conie&ura, ut in contextum recipere non dubitave- 
rimus. ῥαφεία vel ραφία nihil aliud fignificare poteft, ni- 
fi futuram : nec eam formam habet id vocabulum, ut 
pro pifcis nomine ufurpari potuiffe videatur. Notus vero 
piíciculus ,. acus latine dictus , graece βελόνη & ῥαφίς. Et, 
hunc ab Atticis quidem & communi Graecorum fermo- 
ne plerumque fsAóysy dictum fuiffe, ex his quae apud 
Athenaeum noftrum pag. 319. d. legimus, intelligitur : 
( conf. IL. 86. c.) fed & ῥαφίδω nominatum ibidem do- 
cet auctor: (conf. pag. 305. d.) & eo quidem nomine 
praefertim Ποτὲς ufos effe, cum ex Epicharmi verfu in- 
telligitur, qui ibi flatim citatur, tum ex verbis conti- 
nuo ibidem fubie&is Dorionis Grammatici, qui rarius 
nomen pagis per vulgatius βελόνην interpretatur, 
NU MENLI teflimonium tali modo editum erat : Νουμήνιος 
δ᾽ ἐν ᾿Αλιευτικῷ. 
Ἢ βαιῇ καρίδι κείνῃ 
ζωὴ ἐπ᾽ ἀγρώστοιο τάδε σκέψαιο δέλευρα:ς 
Quare ibi CAsAUBONUS: » Non video, inquit, quo per- 
»tineat allatum in fermone de meméradibus Numenii tefti- 
»monium: nam in illius verbis, ut quidem ea nobis ex- 
» hibent omnes libri, de membradibus altum filentium. De- 
» fit fortaíle aliquid huic teftimonio. « —  Perfpecte (ane. 
Nobis vero, tria vel quatuor verba, κ αὶ ei σοτε βεμ- 
βράδι. quae editis deerant, opportune dedit optimus 
nofter codex 4. In Epitome quidem omiffum totum Nu- 
menii teftimonium. In cuius verfu pofteriore , quid fit ζωὴ 
ἐπ᾿ ὀνγρώστοιο, mihi non liquet. Dalecampius vertit, cuz 
pifcaturus venaberis. Cogitaverat puto de vocabulo ὃ ἀγρώ- 
στῆς. quod pro venatore nonnumquam ponitur. Sed quid 
iftud huc faciat , non video. Cogitaveram ἐπ᾽ &y pocas , 


128 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 287. 


aut ἀπ᾽ ἀγρώστης : quae vivit in gramine , vel de gramine, c 
Nam ἀγρώστη apud Hefychium ( poft vocem 'Aypos) va- 
let βοτάνη, ficut aliás » γρωστις. Sed multis dubiis pre- 
mitur ifta Hefychiü gloffa : & emendationem ne admiffurus 
quidem erat verfus. Videndum igitur, an & ὃ ἄγρωστος 
vel τὸ ἄγρωστον interdum fuerit dictum , pro n ἄγρωστις. 
Caeterum tota etiam oratio in his verfibus abrupta eft: 
nam dativi καρίδι ὃς βεμβράδι carent verbo, a quo pen- 
deant ; nifi velis intelligere, quaerendam efcam pro capiendis 
fquillulis & membradibus vel bembradibus. At videtur potius 
dicere voluiffe poéta , f/quilulas δ' membrades quaerendas e[fe 
pro efca capiendis aliis pifcibus. δέλευρα, quidem , quod vo- 
cabulum nusquam alibi reperio, idem valere videtur ac 
δελέατα. efcae. 

In DonroNis verbis, temere rurfus Βεβράδα & τῆς βε- 
βράδεος legebatur in editis; ubi fide utriusque noftri codi- 
cis iterum iterumque Βεμβρώδα & τῆς βεμβράδος reftitui- 
mus. Jbidem, imperativus ἔψει eft a verbo ῥψέω, de quo 
ad pag. praec. e. dictum. Quod ait, τῇ τριγλίτιδιε: con- 
fer pag. 285. a. Mox ibidem , fcripturam fepe q on 
itidem dedere ambo noftri codices. Ubi facile quidem ti- 
bi perfuadeas, rectius effe quod fcribitur apud Etymolo- 
gum (in Βεμβράς) hoc modo : Γίνεται δὲ ἐξ αὐτῆς σκευα- 
σία τις.) Wl προσωγορευομένη μεμβρα o0 e: cum praefer- 
tim in Zriflonymi verbis, quae proxime fubiiciuntur, ii- 
dem noftri mssti cum editis & cum Etymologo in iftam 
Ícripturam ταῖς μεμβραφύαις (perc literam in vocis 
inito) confentiant. At potuerat Dorion Atticá formá , 
quae & vulgo magis ufitata fuiffe videtur, βεμβραφύη di- 
cere; licet poéta, cuius teftimonium dein adpofuit, mus 
tatà labiali literà μεμβραφύη ufurparit. De eadem fcriptu- 
ra monuit etiam fuis e libris CASAUBONUS : » Βεβραιφύη᾽ 
» quae dicitur in. vulgatis libris, in msstis eft βεμβρωφύη: 
»in Etymologico bis μεμβραφύη,, ut in Ariftonymi fub- 
»ie&o loco. « — Quod ὧν μνημονϑθύει, pro 6s, babet 
ms. A4. id ha&enus ferri fortaffe poterat , quia in proximis 
poétae verbis in plurali numero ponitur illud nomen. Et 
nunc demum animadverto, pluralem illum ὦ ν fervatum 
etiam in ed. Ven. & Baf. uniusque Cafauboni arbitratu in 
ἢ ς mutatum effe. Poft vocem βεμβραφύη plura, quae fe- 
quuntur, praetermifit Epitomator, ab illis dein pergens: 
"ApigTev. ἐν Ἡλίῳ ῥιγοῦντι' οὔτ᾽ ἀφύη νῦν ἐστιν Gc. 


p2875. Ϊ1Ν Ε1Β,. VIL CAP. XXVIIT, 119 


d  ZnisTONYMI verba , Ὁ γέ τοι Σικελὺς 6c. cum vulgo 
veluti metro foluta adpofita effent, anapaeftico verfu te- 
trametro catale&ico comprehenfía efle facile adparebat, 
In his cum καρκινοβαίτης fcribatur apud Etymologum , 
ipfum metrum oftendebat veriorem effe fcripturam , quam 
apud Noítrum veteres membranae cum editis habent, 
καρχινοβάτης. Hoc autem nomine intellexiffe Siculi viden- 
tur, ut adnotavit DALECAMPIUS, edulium quoddam e cane 
cris paratum, Nec enim placet quod H. SrEPHANUS con- 
je&averat, in Indice Thef, pag. 626. c. καρκινοβώτην for- 
taffe dicere Ariftonymum, quoniam Epicharmus ἐν κεμβρά- 
σι καὶ καμιμάροις (qui ex genere τῶν xapxívav funt) τὰς 
ἀφύας ἀριθμεῖται, ut Athenaeus ( pag. 285. a. b.) tradir. 

᾿Αττικοὶ δ᾽ dos βεμβρά dus λέγουσιν. Deíunt ifta 
verba Epitomae: fed eodem modo, quo edidimus , & in 
vetuftiffimo codice 4. δὲ in iunioribus codicibus, atque 
etiam in editionibus omnibus, quae fuperius βεβρά δας 
(cripferant , nunc βὲμ £p & δα ς legitur. Itaque haec ver- 
ba refpexiffe videtur Cafaubonus, ubi paulo fuperius di- 
xit ,. ipfum au&forem. noftrum. docere , rectam effe utramque fcri» 
pturam , βεβράδες & βεμβρώδες: ratus fcilicet , quod Athes 
naeus nunc ait, “ἴσος tame? Bep Op des dicere, id 
eo referri, quod alii Graeci vulgo βεβράδας dicere con- 
fueviffenr. At, iftam vocis formam, βεβράδες, ficut apud 
nullum alium veterem fcriptorem commemoratur , fic ne 
Athenaeo quidem. cognitam fuiffe, fupra oftendimus ; 
quippe non nifi iuniorum librariorum errore temeritate- 
que in Athenaei libros illatam. Quare fruftra ftatuas , ei- 
dem formae βεβράδες Aricam formam βεμβράδας oppo- 
rere voluiffe auctorem noftrum. Ar rurfus ex hoc ipfo, 
quod in fuperioribus verbis iam ter quaterque vox figu» 
βράδες pofita eft, nafcitur hoc loco difficultas aliqua ; ut 
mirum utique videri poflit, cur nunc ergo dicat au&or , 
᾿Αττικοὶ d^ ὅμως βεμβρά δας λέγουσιν : ideft, verum- 
tamen «ἀπιοὶ βεμβράδας dicunt: nam illae particulae δ᾽ 
ὅμως , quas cum editis agnofcunt veteres membranae , pla- 
ne figmficant, diverfam effe Atticam. vocabuli formam ab alia 
forma cuius ante mentio facta fit. Itaque (quoniam prae- 
fertim. fatis. frequenter apud Atticos fcriptores μεμβρά- 
δας. non βεμβράδας dictos illos pifciculos reperimus) in 
promtu fuerat ut fufpicaremur , μ εἰμ βρ & δ ας fortaffe hic 
pro βεμβράδας ícriptum oportuiffe, At huic conie&urae 

Animadv. Vol, IV. I 


110 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 287. 


rurfus repugnat ,'quod non modo in teflimoniis continuo d 


- fubie&tis contlanter βεμβρά δες communi veterum codicum 
confenfu ícribitur; fed & quod paulo poft demum alte- 
rius illius, quam dixi, formae {μεμβράδες ) mentionem 
facit au&tor. Supereft igitur, ut intelligamus , Z4tticam νος 
cabuli formam non communi alicui aliorum Graecorum, 
fed Doricae formae, quam paulo ante commemoraverat , 
opponere voluiffe Athenaeum. In quo illud tamen haud 
fatis commode fa&um videri debet, quod inter hoc mo- 
nitum de Attica forma, & inter iftam Doricae formae 
mentionem, alia nonnulla interie&a funt. Itaque ( nifi 
quid turbatum hoc loco etiam in veruftis membranis eft) 
dicendum fortaffe fuerit , Atticam formam fimul Doricae 
illi, quae fupra memorata eft, fimul compofitae formae 
βεμβραφύη vel μεμβραφύη, hoc loco opponi Quod fi 
paulo ante, ubi &à προσωγορευομένη βεμιβραφύη fcribitur , 
veteres Athenaei libri μεμβρωφύη darent , quemadmodum 
apud Erymologum & apud Noftrum etiam in ipfis Ari- 
ftonymi verbis fcribitur; crederem equidem, Atticam 
formam βεμβράδες fimul Doricae formae βεμβραδόνες, fi- 
mul alteri ifti, Graecis fubinde ufitatae, μεμβράδες, op- 
pofitam hic voluiffe Athenaeum. Verba ifta, ᾿Αττικοὶ δ᾽ 
ques βεμβράδας λέγουσιν. omiíTa effe in Epitoma, fupra 
dixi. Supereft tamen eorumdem verborum aliquod vefti- 
gium in noftro codice Epitomae; qui, quamquam non 
admodum vetuftus, tamen ex puriffimo fonte derivatus 
videtur. In hoc igitur, in ipfo huius capitis initio, ubi 
primum vox Βεμ βρά δ᾽ es, velutiinícriptio capitis, oc- 
currit, a primà manu fuperne adícripta eft vox ἀ 7 71x o e. 
᾿Δριστομένης. Τόησι. m Tómrae ARISTOMENIS citat Pol. 
»lux libro o&tavo. [immo lib. VII. fe&. 211.] βιβλιο- 
»πώλην, inquit, παρὼ ᾿Αριστομένει εὑρήσεις ἐν Τόησι. Ἐξ 
v Harpocration, de dictione φορίνη disputans. « CAsAUBO- 
NUS. — 74, βεμ βρά δα ς φέρων ὀβολοῦ. Sic non modo 
veteres membranae; fed fic enam tandem edidit Cafau- 
bonus, veterum codicum auctoritatem nunc fecutus. Men- 
dofam autem ícripturam βεβράδας rurfus huc invexere 
editiones Ven. & Baf. eamdemque pariter & in proxime 
IMBRONUMA Ariflonymi ,| IAriflophanis , & Platonis comici 
teftimoniis mordicus tenuere. 
᾿Αριστώνυμος, ᾿Ἡλίῳ ῥιγοῦντι. Rurfus ῥεγῶντι fcribitur 
hic in π|8. 4. ut pag. 28$. e.fed in pryovvzi cum editis 
/ 


p.285 IN LIB. VII. CAP. XX VIII, 131 


d confentit ms. Ep. in quo aliás perraro adie&ti funt libro- 
rum aut fabularum tituli, Paulo fuperius tamen etiam co- 
dex .4. in ῥιγοῦντι confentiebat: fic etiam (ni fallor) p. 

- 584. f. Quod hic adponitur A4nzsroNYMI teflimonium , id 
paulo auctius eft, quam legebatur pag. 294. ἔ, & p. 285. 
e. Illud, quale hic legitur, ἢ 

Οὔτ᾽ ἀφύη vuv ἐστιν ἔτι σαφῶς, οὔτ᾽ αὖ βεμβρὰς xo 
κοδαίμων : | 

plane ut iftud , à γε τοι Xix. anapaeflico verfu comprehen- 
ditur. Et confentiunt in illam fcripturam membranae cum 
editis; nifi quod βεβρὰς in ed. Ven, δὲ Baf. fcribitur. In 
ms, Ep. brevius: OvT' ἀφύη vuv ἐστιν, οὔτ᾽ αὖ βεμβρὰς 
κακοδαίμων. In Etymologico : Οὔτ᾽ ἀφύη vov ἐστι σαφῶς, 
οὔτ᾽ αὖ βεμβρὰς κακόδαιμον ; ubi in. vocativo cafu acci- 
pirur poftremum vocabulum. Nominativum fi cum no- 
ftris libris teneamus, intelligi poterit miferz dida bembras 
five membras, utpote qui viliffimus habebatur cibus, 
quo nonnifi fere pauperiores uterentur , ut intelligitur ex 
VI. 241. b. itemque ex Ariftomenis verbis modo citatis, 
βεμιβράδως φέρων ὀβολοῦ: denique ex. Alexidis verbis ex 
'rotochoro , in fine huius paginae: quam in partem eriam 
diferte Etymologus ait, Βεμιβρὰς, εἶδος ἰχθύος εὐτελοῦς. Vie 
detur autem hic agi de edulio illo ex. apuis δ’ membradibus 
mixto, quod uno. nomine μεμβροφύη fupra nominatum eft. 

In A4aisroPHANis verfu, ex fabulà Sene&ute, 
0 Ταῖς πολιόχρωσι βεμβράσι τεθραμμένη : 
defiderares βεμβράσιν, quo ultima fyllaba longa ἢ6- 
ret: quae tamen etiam ob cae(uram produci potuerit. Nil 
mutavit DRUNCK, in Fragm. Ariítoph. p. 228. num. 3. 

In Pz4TroNis Comici verbis, Ἡρώκλεις, τῶν βεμβρώ- 
jov: eft genitivus cafus in admirandi formulà ; ut in illis, 
Δαμάτερ, gogías! III. 113. d. | 
- Ἐν δὲ ταῖς Εὐπόλιδος Αἰξὶν ἐστὶν εὑρεῖν xal διὰ ToU 
γραφόμενον. Etiam haec verba ( fimul cum illis, de quibus 
paulo ante diximus , ᾿Αττικοὶ δὲ ὅμως βεμβράδας λέγουσιν) 
perfuadere Cafaubono potuerant, ut exiítimaret, dupli- 
cem vocis formam. commemoratam effe ab Athenaeo; 
alteram Atticam , βεμβράδας : alteram vulgarem & com- 
munem , βεβράδας. Quafi nempe « litera, qua ufum Ez- 
polidem ait auctor, ila inteligenda effer, quae in fine 
primae fyllabae adicitur. At, quoniam ausquam omnino 
in veteribus libris nomen illud a£sque μι ἐπὶ media. voce oc- 

δ 


135. — ANIMADV. IN ATHENAEUM, ρ. 287. 


currit, atque adeo conftanter adhuc ea reftimonia adtulit 
auctor nofter , in quibus fcriptura βεμβράδες obtinet: li- 
quido inde adparet, quod nunc de Ev»PozrpE comme- 
morat, per literam j vocabulum illud. fcribente, id non ade 
mediam vocem, fed ad primam vocabuli Jeram referri; 
ut hoc dicat Deipnofophifta, praeter illam vocabuli formam, 
quae in téflimonüs adhuc prolatis occurrebat ," nempe βεμβρά- 
δὲς, aliam etiam reperiri, quá Eupolis comicus ufus fit, Íci- 
licet κεμβρά dee, literá js initio vocis pro B adhibitá, At 
quamvis manifeftus effe videatur hic fenfus iftorum ver- 
borum , tamen non diffitendum eft, hoc ipfo rurfus novis 
difficultatibus nos implicari. "Nam cum plane hoc dicere 
videatur auctor nofter, rariorem effe hanc fcripturam 
μεμβρώδες, ita ut vix alibi praeterquam apud EvPoriDEM 
in fabula Capellis (& , quod idem autor nofter paulo 
poft fubiicit, in 4/exidis fabula Choregide) eam reperias; 
tamen, fi fides eft noftris Athenaei libris & aliis aliorum 
auctorum codicibus hodie exftantibus, fatis frequens ea- 
dem ícriptura apüd plures auctores reperitur, atque ab 
ipfo etian Athenaeo in veterum aucorum codicibus, 
quibus ille ufus eft, frequenter reperta erat. Sic quidem 
p. 285. a. ex Ariftotele adfertur τῆς μεμβράδος ; ( quem- 
admodum etiam apud ipfum Arittot. Hiftor. Anim. VI. 
15. editur; quamquam apud Athenaeum l. c. βεμβράδες 
habet nofter ms. £p. ) rurfusque ex eodem Ariftotele μεμ- 
βρὰς, pag. 328. e. confentiente utroque noftro codice. Sic 
Vl. 241. b. ex Timocle comico, τὰς μεμβράδας. Sic Ill. 
126. e. fcribitur μεμβραδοπώλαις, in teftimonio Nico- 
phonti$, veteris comoediae poétae. Sic VIII. 357. e. «eg 
βράδες, ex Mnefitheo Medico Athenienfi, Sic porro apud 
Ariftophanem , Vefp. 495 fq. bis μεμβράδες  confentien- 
tibus (quod quidem norimus) libris msstis legitur; quam- 
quam ex eiusdem Comici fabula Γήρῳ alteram fcripturam 
βέμβ. citavit Athenaeus. Sic porro ex Ariftonymo ( qui 
Alexandriae-fub Ptolemaeis Philadelpho & Philopatore vi- 
Xit) ταῖς μεμβραφύαις (non Bepfpao.) paulo ante cita- 
tüm vidimus, Deffiqié fic fuo nomine loquens Athenaeus, 
pag. 295.3. ἐν μεμβράσι fcripfit, non ἐν βεμβράσι. Taceo 
Scholiaftam Comici, Suidam & Pollucem, apud quos 
nonnifi fcriptura μεμίβρ. reperitur. Contra, quemadmo- 
dum in plerisque ex eis teflimoniis, quae magno numero 
ex antiquis poetis hoc capite adponuntur, fcriptura βεμβρ. 


Ρ. 2870. IN LIB. VII. CAP. XXVIII, 153 


e obtinet, fic eadem rurfus in Hegefrppi teftimonio p. 290. c. 
bis occurrit , ubi quidem nofter ms. £p. alteram fcripturam 
per & initio vocis praefert. Quibus omnibus inter fe col- 
latis , hoc effici videtur: veteres Atticos olim fep p- 
Jes dixiffe fcripfiffeque; progrediente vero tempore ob- 
tinuiffe , ut permutatis initio vocis literis labialibus μα e μὲ- 
βρά δες pronunciaretur fcribereturque; quae fcriptura 
pronunciatioque & Athenaeo noftro familiaris fuit, ac 
fortaffe iam inde a Ptolemaeorum aetate vulgo invalue- 
rat. Quo factum eft, ut ipfe fortaffe etiam Athenaeus, 
in citandis veterum poetarum teftimoniis, loco veteris 
fcripturae eà nonnumquam ufus fit quae ipfius aetate in- 
valuerat, & ut librarii praefertim in locum veteris fcri- 
pturae novam fubinde fubftituerent. Idque non modo a 
recentioribus librariis, fed iam a vetuftioribus factum: 
ita quidem ut iam Athenaei aetate in Eupolidis , veteris 
comoediae poetae , fabulà A;Ziv , & m .4lexidis Choregide , 
nova ifta fcriptura μεμβρ. in locum veteris ( Gejfip. ) fub- 
flituta vulgo reperiretur, : 

᾿Αντιφάνης δ᾽ ἐν Κγοισθίδι"" Aromróy τὸ xnpuTT. 6c. » Men- 
»dofe fcribitur, ᾿Αντιφάνης d" ἐν Κυοισβιδείᾳ" 
»Tócoy T6 κηρύττουσιν ἐν τοῖσιν ἰχθύσιν 
»χήρυγμα,, οὗ καὶ νῦν τις ἐκβεβρῶγει μέγα &c. 
»Primum illud certum, fabulae titulum corruptum effe, 
» Libro decimo: [ pag. 448. e. f. ] ᾿Αντιφάνης ἐν Κνοιθίδι, ἢ 
» Γάστρωνι. Videtur proprium nomen effe Cnoerhis. Hae- 
»reo tamen adhuc, & dubito num fit fcribendum Σ κοίθι- 
» δὲ. Atticis dicebatur σκοίθηφς, calumniator , & locutuleius : 
»auctor Hefychius. Quid filegas ἐν Κυαθίδι ὃ Nam eo 
-»potiffimum deducunt nos córruptae le&ionis veftigia. v 
»&vy in antiquis membranis exiguo ac paene nullo dis- 
» crimine feparantur : eoque faepiffime confunduntur. Et- 
» jam ex « facere or, error eft facilis nimis. Equidem li- 
»bro oQavo, avadis aut xvoifis offendiffe memini, ubi 
»absque omni dubio auctor fcripferat κυαθίς, Omnino au- 
.»tem fugitivum ὦ retrahe, & &rozoy cum DALECAM- 
»PIO fcribe, pro τόσον. Licentiae comicae vox eft éx- 
» βεβρώγεϊ : fa&a ut. ad Pehradas alluderetur. Alioqui éx- 
» βα βράζει minus infolens fuerit; cum. hoc ipfo libro [ p. 
» 282. b.] extet in Ananii verbis fimplex βαβράζειν. « CA- 
SAUBONUS. — "Aromoy corrigendum efle, ante Dalecam- 
pium monuerat Gui. CANTERUS, Novar. Le&. lib. IV. 


l3 


ES 


154 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 287. 


Cap. $. Sic vero ex fcriptura Κνοισθιδείᾳ,, quam ms. 4. e 


| praeivit, manebat ἐν Κνοισθί δι, quod h. |. tenendum 
putavi; licet pag. 448.e. idem codex cum editis in K voi- 
6/41 abque c litera confentiat. Pro ἐκβεβράγ ει mal- 
le fe ἐκεκράγει profeíIus eft CoRAYv in Notis msstis : 
atque etiam »dubitari vix poffe, quin reponendum fit 
» ἐκεκράγει μέγα « ad Moerin adnotaverat PIERSON pag. 
65. Et plane ita fcriptum in ms. £p. ubi brevius quidem 
in hunc modum: Τὶς ἐκεκράγει, φησὶν ᾿Αντιφάνης, μέ- 
9^ , μέλιτος γλυχύτερον (fic mendofe) βεμβράδας φάσ-- 
κων ἔχειν. Neque raro fane in Graecis libris permutatae 
inter fe literae & & x, ob earum in vetuftis codicibus 
fimilitudinem , reperiuntur : de qua permutatione iam fre- 
quenter a nobis dictum eft; ad IL. 71.a. ad IV. 129. e. 
130, b. &c. Sed ifta permutatio, verum fi quaeris, ita 
potiffimum comparata effe folet, ut, quae figura in ve- 
tufüoribus codicibus literam £ fignificaret, ea a recentio- 
ribus pro x acciperetur , non vice verfa, Quare illam ma- 
xime legem criticam hic valere iudicavi, quae monet, 
duarum fcripturarum , quarum altera expeditiorem faci- 
lioremque explicationem habeat, alrera difficiliorem , 
( caetera fi. fint momenta paria) probabiliorem eile eam, 
quae paulo infolentior aut difhcilior videri poterat. lam 
verbo ἐκεκράγει nihil fimplicius ac vulgatius : ita quidem, 
ut non modo per literarum β & x permutationem temere 
huc inferri, verum etiam per interpretationem confulto 
hic poni ab Epitomatore potuerit. Rarius vero verbum 
ἐκβεβρώγει non opus eft, ut cum Cafaubono per comi- 
cam licentiam pro ὀκβαβράζε, pofitum ftatuamus: fed po- 
tuit illud etiam fuo nomine hic ftare, a themate βεβρά- 
ζω; a quo du&um eft participium aorifti primi βεβράξαν- 
74 apud Hefychium, quod ille interpretatur συντόνως ( fic 
enim haud dubie pro vulgato συντόμως legendum ) xexpa- 
yT« , derivatque a nomine βέβρηκες, quod τὸ ἔνδον σια»- 
όνων μέρος fignificat. Caeterum etiam βαβράζειν utique 
idem valebat ; nam ὅς βαβράζων apud eumdem Hefych. 
per κεκραγὼς guyróyos exponitur, ( conf. Schneiderum ad 
Aelian. de Nat. Anim. X. 44.) Denique fieri quidem po- 
teft, ut poéta ifto verbo ad nomen βεμβράδες alludere 
quodammodo voluerit: ( quod magis probabile foret, fi 
βεβράδες, non fBenfpádee , fuiflet pifciculorum illorum 
nomen:) fed & nullo refpe&u habito illius nominis €o- 


"ntc dM PME EM CE——— Ail t d L!U"ememeemt 


— 


p.287. IN LIB. VII. CAP. XXVIII. 155 


dem verbo uti poéta potuerat. — bi. ἐν τοῖς ἰχθύσιν : in 

foro pifcario. Vide ad IIl. 104. d. In fcripturam βεμβρά δας 

m 3.) δὲ βεμβράδων (verf. 6.) nunc denique con- 
entiunt editiones omnes cum utroque codice msto. 

Καὶ Ἄλεξις δ᾽ ἐν Χορ. Percommode in ms. £p. (ne- 
fcio an. & in ms..4.) adieCta καὶ particula, cui fimul 
cum fequenti δὲ haec vis ineft: 44r non apud unum Eupo- 
lidem , (de quo paulo ante di&um) fed & apud Alexin per 
p. fcriptum hoc nomen reperitur. Quo magis adparet, men- 
dofum effe quod in ipfo “122 Χ1}15 teftimonio , quod con- 

f tinuo adponitur, βεμιβράδας fcribitur, in ed. Caf. ubi re- 
€e μεμβρ. tenent ed. Ven. & Ba(. cum msstis. Priori ver- 
f« , cum legeretur vulgo παρέθηκεν ἐσθ í ὦ v ; quonam fen- 
fu teneri aut defendi illud poffet, non vidi: omninoque 
ἐσθίειν corrigendum iudicavi; quod & DArECAMPIUS 
exprefferat, comedenda appofuit. Quod τοῖς τετραδισταῖς 
ait poéta , monuit CASAUBONUS: »Tetradiflae iuvenes., 
»qui in Alexidis verfu nominantur, inde nomen invene- 
»runt, quod quarta culusque menfis (die) convenirent , & 
»convivia agitarent, Alii, quod die vicefima idem facerent, 
» icadiflae didi: [ vide infra pag. 298. d. δὲ Ca(aub. ad V. 
» 196.2. ] at, qui dietricefima folebant unà effe, τριώκω- 
»cTo nuncupati; unde ἀτριώκωστοι. [apud Hefychium, ] 
»ad quos fodalitas illa nihil attinebat. « — Deinde Aéxz- 
θον reCte mssti. Corrupte λέθκιθον ed. Ven. 

Ἐν δὲ Πρωτοχόρῳ. Adfertur ahud eiusdem zzxipris 
teftimonium , ex  Protochoro, ubi alterà formá , veteribus 
magis ufitatà. ( βεμβράδες ) ufus erat poéta. Illius eclogae 
primus verfus vulgo fic legebatur: 

Ἐπιπονώτερον μὰ τὸν Διόνωσον οὐκ εἴληφ᾽ ἐγώ. 
Ibi cum CasAUBONUS adnotaffet : » Malim eianx^ ἐγώ. « 
— perípecte DonviLLE (ad Charit. pag. 319.) monuit, 
incertam quidem eíle eam emendationem; at illud cer- 
tum, vel fic mifere laborare verfum : quem tali. quodam 
modo refingendum ille fufpicabatur : 

— 'EmwrovoTepoy 

μὰ Toy Διόνυσον [ ἄλλον οὐκ εἴληχ᾽ ἐγώ. 
At primum, cur folicitaretur εἴληφ᾽, quod cum editis te- 
nent membranae AJ. (nam in Epir. deeft ifta ecloga) nu 
la prorfus cauffa fuit. ἄλλον, convivatorem ( puto) intel- 
lexerat Dorvillius. At adie&ivum nomen ἐπίπονος de re- 
bus magis, quam de pefonis, ufurpari mihi vifum erat: 


l4 


136 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ». 288. 


quare ἐπιπονώτερον cum Dalecampio convivium vel coe- f 
nam ( δεῖπνον.) intellexi ; δὲ ante particulam οὐκ pronomen 
οὐδὲν intercidiffe fu(picatus fum. — Terzus verus cum 
duobus modis corruptus legeretur in editis, 

ἔχειν μὲ x! ἀττικιστὶ δυνάμενον λαλεῖν: 
adnotaverat idem CASAUBONUS : » ἔσθειν «e malim, quam 
γέχειν. « — Perfpe&e vero, quod ad verbum ἔχειν fpe- 
€tat, monuit eruditiffimus CoRAv: »Equidem nihil mu- 
»to. Infra pag. 303. e. ϑύννης οὐραῖον ἔχειν, δὲ ϑερμά τ᾽ 
φέχειν τεμάχη: & alibi paffim: five τὸ ἔχειν per Aabere 
» velis exprimere, five per ipfum edere, vefci. Quid enim 
» vetat hoc fenfu accipere τὸ ἔχειν ὁ quandoquidem ab 
»ipfo derivatum ὀχὴ, cium fignificat. Herodotus lib. I. 
» Cdp. 200. Καὶ ὃς μὲν ἂν βούληται αὐτέων, ἅτε μάζαν μω- 
» ξάμενος ἔχει. Hefychius exponit &xréov, per ληστέον : 
» quod non modo per capiendum in genere, verum etiam 
»in fpecie per capiendum cibum ( folenni Graecorum: phrafi, 
»»λαμβάνειν τροφὴν ) commode declarare poffumus. « —- 
Sic ille. De reliquo vero corrigendo fermone, qui tamen 
falebrofus admodum erat, neuter doCifhmorum viro- 
rum cogitafíe videtur. Quanto commodius noftrae mem- 
branae? μετ᾽ ἀττικιστὶ δυναμένου λαλεῖν: cum homi- 
ne, qui , ( quamvis tenuein adponat coenam ) tamen attice lo 
qui noverit. | 
» ATD'"CAP?T. XCXTE 
BAENNOX. Ad editam olim fcripturam Βέλεννος, ad- a 
notavit CAsAUBONUS : »Excerptorum auctor femper 
» Βλέννος, Utrumque dici invenias. « — — Quibus in pau- 
«is verbis, duo funt minus curate pofita. Primum enim, 
Excerptorum auctor fcribit quidem févves : fed nonnifi 
femel nomen hoc habet; nifi quod in ora (in noftro qui- 
dem ms. Ep,) pariter βλέννος ícribitur: fcilicet quo indi- 
cetur argumentum , quod in contextu tractatur, In ipfo 
contextu nil aliud de hoc pifce habet Epitoma, nifi haec 
verba: Βλέννος. Kofi» τὴν idéay οὗτος παρωπλήσιος, 
Sed membr. 4. cum in initio Βλέννος,, tum in Sophronis 
teftimonio βλέννῳ exhibent. Quod vero utramque inveniri 
feripturam ait idem Cafaubonus ; id quo fpe&tet non vi- 
deo, Nam apud nullum alium , quod fciam, veterem au- 
&orem mentio huius pifciculi occurrit, nifi apud Oppia- 


p.288. IN LIB. VII. CAP. XXIX. 137 


a num 'Arevr. I. 109. & apud Diophanem, in Geoponicis 
. XVIII. 14. apud quorum utrumque £2évvos , non βέλεν- 
yos , fcribitur: eodemque modo apud Etymologum pag. 
192.1. s2. Quare nulla prorfus veterum librorum au- 
€toritate nititur haec pofterior fcriptura: cui etiam origo 
nominis repugnare videtur, nam παρὰ τὴν βλένναν, id eft, 
. € muco dictum haud improbabiliter iudicarunt viri docti, 
H. Stephanus aliique. Caeterum graece βλεννὸν. δὲ laune 
blennum etiam pro flulto, fatuo, di&tum reperiri, notum 
eft. Quam ambiguitatem. fecutus videtur Ariftippus in il- 
lo reíponfo, quod Laértius refert II. 67. ubi βλέννος pro 
βλένος fcriptum oportebat, : 
Σώφρων ἐν τῷ. ἐπιγραφομένῳ OXi1eUs τὸν ἄγριώταν. 
Sic plane dedere noftrae membr. 4. Confer quae notavi- 
mus ad III. 86.a. Animadv. T. lI. pag. 78. Nil aliud ad 
hunc locum adnotaverat CASAUBONUS, nifi ifta: » So- 
»PHRONIS verba imperfe&am fententiam habent, τὸν 
» ἀγριώτων βελέννῳ δηλαμόνι, vel, ut fcribunt interpretes , 
» ϑηλαμόνω. « — Nempe DaArECAMPiUS latine fic reddi- 
derat: Pülicum laboriofum belenno: adie&tà in ora Notà: 
»Subintellige, alere oportet ; vel aliquid huiusmodi. « — 
At, laboriofum , Graece non ϑηλωμόνω fuerat dicendum, 
fed τλήμονα.. (ive dorice τλάμονω. Equidem ϑηλαμόνι pin- 
gui interpretatus fum, TOUPIUM fecutus, qui in Curis Nov. 
in Suid. pag. 205 (q. confert hoc vocabulum cum eo quod 
apud Suidam legitur , εὐθηλήμονα μόσχον, ( vide Brunckii 
Anale&. T. 1. pag. 233. num. $1.) & χοῖρον μάλα εὐθη- 
λούμενον apud Athenaeum pag. 375. e. ex Aeíchylo. Pote- 
ras fortaffe etiam Pene nutrientem intelligere , quandoquidem 
“ηλαμὼν a veteribus Grammaticis per τροφὸς exponitur. 
ἔστι δὲ κωβιῷ τὴν ἰδέων παραπλήσιος. Recte pro men- 
ἀοίο χωθιῷ, quod in ed. Ven. & Baf. legebatur , κωβεῷ 
edidit Ca(aub. codices fuos fecutus, quibus & noftri ad- 
fennuntur. Sic & fcribitur apud Etymol. p. 192. l. $5. 
Ἐσίχαρμος - - BAIO'NAZ τινὰς ἰχθὺς κολεῖ. Gc, 
Mire variant libri in accentu nominis. In ed. Ven. & Βαί, 
primo fzióvas fcribitur, deinde Gaíovas, tertio βκιών. Edi- 
tio (φίδι. bis βαίονας habet, tum deinde βαιών: & ex 
ms. 4, ( qui codex cum ed. Caf. 1. collatus eft) nihil dis- 
crepantiae ab his ícripturis adnotatum eft, nifi tertio lo- 
cO βαιῶν, pro βαιών. Contra in ms. Ep. bis eft βαιόνας, 
tum deinde βαίωγ. Alias varietates vide apud Erymolo- 


158 | ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 288. 


gum l. c. & apud Hefych. in Βαίων. Ad ipfum pifciculum a — 
quod adtinet, non dicit Athenaeus, ab Epicharmo eum- — - 
dem piíciculum βαιόνα five βαίονα vocari, qui aliás ὀίεπ- 
zus audit: at videas tamen GESNERUM aliosque, qui de 
Pifcibus fcripfere , baeonem Epicharmi pro eodem cum 
blenno accipientes. Nempe diferte hoc tradidit Etymolo- 
gus; cuius verba, ob alias etiam varietates, operae pre- 
tium fuerit huc transícribere. Baíov, inquit, ὃς καὶ βλέ να 
yos λέγεται" ἐστὶν ἔχθυς παραπλήσιος κωβιῷ. Ἐπίχαρμος 
δὲ βαιόνως λέγει. καὶ παρ᾽ ᾿Αθηναίοις δὲ παροιμία ἐστὶ, 
Μή με βαίων κακώσῃ ἰχθῦς. ἐπὶ φιληδόνου εἴρηται. E 
quibus colligas, Atticos fortaffe penacute βαωίων, adeoque 
in plurali Baíoras dixiffe: Epicharmum vero diverfo ac- 
centu , βαιὼν, Baibvas. Atticum proverbium , quum in ed. 
Caf. τ. & 2. fic fcribatur, Μή μοι βαιὼν κωκῶς ἰχθὺς : di- 
ceres, Ícripturam κακῶς ex ifta κακώσῃ, quae eft apud 
Etymologum, ortam, vel viciffim. Sed κακῶς ibi temere 
operarum errore pofitum. In ed. Ven. & Baf. fic habes : 
μή μοι βαιὼν κακὸς ἔχθύς. Pariterque xax»s habet codex 
nofter ms. uterque: fed in ms. Ep. (ne(ício an & in 4. ) 
duo pofleriora verba a prioribus interpofito puncto fe- 
parantur. Atque ita etiam CASAUBONUS in Animadv. mo- 
nuit: »Scribe, μή μοι βαιών. κακὸς ἰχθύς. Atque ita edi- 
»tum volui.« — Sic vero oritur ambiguitas , ut nefcias , 
utrum verba ifta, κακὸς ius, pars fuerint proverbii, an 
ab Athenaeo aut ab eo au&ore, e quo fua hic hau(üt 
Athenaeus, fuo nomine adiecta, Ex illa vero ratione, qua 
apud Erymologum fcribitur id proverbium, intelligitur , 
pro parte proverbii habenda ifta verba. Quod adiicit idem 
Etymologus, ἐπὶ φιληδόνου εἴρηται, id apud Athenaeum 
non legitur : fed apud eumdem (puto) vetuftiorem Gram- 
maticum legebatur, e quo & Athenaeus & Etymologus 
fua hauferunt. 

In EPICHARMI verbis, cum "A «e penacute & hic (ubi 
in ed. Caf. 2. & 3. quidem ad literam maiusculam accen- 
tus non adponitur : fed in ed. Ven, & Baf. & Caf. x. ad- 
pofitus eft: ) & pag. 324. e. fcriptum efTet; Jgedum in- 
terpretatus eft Dalecampius, deinde vero verbum addzci- 
to ex conie&ura adiecit. At metrum , quod perfe&iffimum 
Epicharmeum eft, neceffario ἃ y s primà longà ( dorice pro 
ἦγε, ut apud Theocr. IV. 55.) defiderabat. Sic exiftebat 
trochaicus tetrameter : | 


p.288. | IN LIB. VII. CAP. XXX. 139 


& ἦγε] δὲ τρί] γλας τεὶ κυφὰς }] xml porous V βαιό Vae. 
Paulo commodior videri poterat δ' ἡ particula , quam dant 
libri omnes pag. 324. e. fed & δὲ produci poreft ob fe- 
quentem pofirionem , quamquam debiliorem. Re&e mo- 
nuit H. STEPHANUS, Thef. T. IV. pag. 361. e. f. -memorià 
lapfum effe Euftathium, cum ad Odyff. 5΄. vs. 236. adno- 
tavit , ἀχάριστον apud pofteriores Homero fcriptores non 
poni ἐπὶ τοῦ μὴ wapíevros , fed tantum de eo qui accepti 
beneficii oblitus fit. Nec enim hic folum apud Epicharmum, 
dorice loquentem , habemus ἀχ ἀρίστους ifta notione, iz- 
fuaves , parum gratiae habentes : fed eàdem notione οὐκ zy a- 
ρίστως etiam Arhenaeus nofter dixit, X. 440. e. Et apud 
Lucian. in Mercede Condu&is cap. 30. ἀχάριστος pro 
fynonymo ponitur τοῦ oU κεχαρισμένον. 


AD CAP. XX X. 


BO Y'TAQZZON. Sic codex nofter uterque , ( & cod. 
Ep. quidem cum in contextu, tum in ora, ) neutrius ge- 
neris nomen pifcis huius facientes ; quemadmodum & her- 
bae nomen vulgo ufurpatur, Pariter Hefychius: Boó- 
y^eccov: ἰχθὺς ποιός" καὶ βοτάνης εἶδος. Verum eft qui- 
dem quod adnotavit GESNERUS pag. 677. probabiliorem 
debere videri terminationem masculinam, ut fit adiectivum 
nomen ad quod fubintelligatur fubftantivum ἰχθύς. Sed 
fequi nos librorum noftrorum au&oritatem debuimus , 
Hefychii teftimonio firmatam. Et nobis nonnifi unus au- 
Gor notus eft, qui citra ambiguitatem & terminatione 
masculina & masculo genere ufus fit in hoc nomine; fci- 
licet Matro parodus apud Noftrum IV. 156. c. fi tamen 
vera eft quam ibi fecuti fumus fcripturam. Epicharmus 
quidem ( paulo poft, lit. b. & pag. 550. a. ) masculina uti- 
tur terminatione ; at, utrum masculino etiam genere, an 

' foeminino ufurpaverit , incertum. — Archeftratus certe, 
cuius verba continuo hic adferuntur, τὴν ὑπότρηχυν βού- 
y^escor in foeminino genere ufurpavit. Porro apud Op- 
pianum , "Aauevr. vs. 99. legebatur quidem vulgo, . 

τραχούρων τ᾽ ἀγέλαι, βούγλωσσοι, καὶ πλατύουροι : 

- fed ibidem alii libri βούγλωσσά τε praeferebant , qui 
eft pluralis numerus a fingulari τὸ βούγλωσσον : quae fcri- 
ptura eft a Schneidero in contextum recepta eft. Deni- 
que etiam apud Nofítrum pag. 530. a. ex Ariftorelis opere 


140 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 288. 


deperdito citatur βούγλωττα : at ibi nomen hoc effe vide- 
tur fingularis numeri & generis foeminini : quandoquidem 
alia omnia nomina, quae ibi vel proxime praecedunt vel 
fequuntur, in fingulari numero pofita funt. 

Ὁ Πυϑαγορικὺς δ ὲ δι᾿’ ἐγκρώτειαν ᾿Δρχέστρωτος. lroni- 
ce ait, Zrcheflratum propter temperantiam mereri Pyt/a- 
goricum dici. Particulam adverfativam δὲ, ( nam conti- 
nuativa hoc loco effe non poteft ) omiffam a fuperiori- 
bus editoribus, recte adiectam dedit ms. /4. qua indica- 
retur , ufum effe Archeftratum alià nominis formà quam 
praefcriprus ab au&ore noftro titulus praeferebat: nempe 
in foeminino genere. lidem J4ncHEsTRATI verfus repe- 


tuntur pag. 530. a. ubi (verf. 2.) pro βούγλωσσον ex ms. 4. b 


βούγλωσσα adfertur ; mendofe , nifi forte βούγλωσσαν de- 
buit librarius: fed ibi βούγλωσσον, ut hic, tenet ms. Ep. 
Reliqua eiusdem verfus verba ἢ. l. praetermifit Abbrevia- 
tor: pag. 350. vero cum ms, 4, & editis nonnifi ifta fub- 
licit, περὶ XaAxíd« κεδγήν. Hoc loco cum mendofe edi- 
tum effet, 

βούγλωσσον" ταύτην Spe, καὶ Χαλκίδα xedviüv. 
adnotavit CASAUBONUS : » Lege, ταύτην ϑήρα περὶ Χαλ- 
» xída, xed'viv. Nam etfi chalcis, pifcis nomen eft; hic ta- 
» men locum, non pifcem, fignificat. « —- Nempe καὶ 
haud dubie corruptum : pag. 310. 4, vero commode σ e- 
pilegitur. Sed, ibi non adnumerata effe omnia poétae 
verba, paulo ante monitum eft: videri autem utique de- 
buit καὶ particula, quae hic legitur, ex κατὰ potius 
quam ex z epi nata, Quare licet xai hic teneant noftrae 
membr. «4. (quod diferte ex eis adnotatum in noftris fche- 
dis) tamen xa, quam περὶ, corrigere malui; cum prae- 
fertim Villebrunius affirmet, in fuis msstis κατὰ hic legi: 
quod ipfum quidem, fi ira ( ut ait ille) in recentioribus 
codicibus legitur , commodae do&orum librariorum emen- 
dationi acceptum ferri debebit. | 

In EPicHARM: verbis ex Hebes Nuptiis , quum xílapie 
ederetur, monuit idem CasavsBoNus: »Melius κίθαρος 
»infra, fuo loco.« — Vide pag. 306. a. 326. e. (ubi in- 
teger poétae verfus) & 3230. 4, At non modo melius , fed 
unice verum erat κίθαρος : quod etiam recte hic (ubi omif- 
fa ifta verba in ms. Ep.) dedit ms. 4. Similiter vero in 
eodem vocabulo etiam a vetuftioribus librariis erratum 
vidimus pag. 286. a. b. & p. 287. a. 


ἃ 


p. 288. IN LIB. VII. CAP. XXX. ται 


b Alterum EPrczanar teftimonium , tam in. 2Zebes Νμ- 
ptis , quam in Mufis , eisdem paene verbis conceptum le- 
gebatur. Vide pag. 307. b. c. pag. 3508. e. & 522. f. quibus 
omnibus in locis pro eo, quod mendofe hic legebatur in 
editionibus omnibus, Aiaía:, ( de quo mireris nil animad- 
verfum a Cafaubono ) re&e Αἰολίαν fcribitur, quod ipfum 
ἢ. l. etiam ms. 4. dedit. ( In Epit. defunt haec ex Epichar- 
mo, cum fuperioribus.) Ad pofltrema verba, quae fic hoc 
loco edebantur, ἐνῆν δὲ καὶ σκιαθίδες, haec adnotavit 
CASAUBONUS: » Quem piícem alii /ciaenam vocant, Nu- 
»menius axiadéz , Epicharmus exia6íd« , aut certe eias 
»víj«: nam quo loco de /ciaena disputatur infra [ pag. 
» 522. f. ] quidam codices, atque etiam Epitoma, fcribunt 
»σκιαινίδες. ὦ —— At ibi quidem in σχιαθίδες cum editis 
confentiunt noftri mssti,'nifi quod in ms. Ep. fuperne in- 
ter lineas exicuvíd'es fcriptum. Pariterque in σκιαθίδ ες con« 
fentiunt libri pag. 307. c. quo eodem loco cum fcribatur 
ἐνήν δὲ exiabides , absque x«i particula ; adoptavi hic eame 
dem ícripturam , omiflà illà voculà quae verfui officere 
videbatur. Eft enim & hic verfus, iuftus trochaicus , ut 
reliqui Epicharmei, qui ex iisdem fabulis, Hebes Nuptiis 
& Mufis, frequentes citantur. Nec tamen difliteor, potuif- 
fe etiam Atbenaeum , perfpicuitatis fententiae magis Πᾶς 
bita ratione , quam metri, particulam illam inferere. 

᾿Αττικοὶ δὲ ψῆἔτταν αὐτὴν καλοῦσι. Sic fere etiam He- 
fychius, in Ψῆττα : cuius verba in Animadv. ad IV. 136. 
b. c. T. II. pag. 458. adpofuimus. De ψηῆττᾳ autem , id 
eft, paffere pifce , five fole, ex profeffo infra agit Au&or 
nofter p. 329. f. & fq. ubi quidem videas, plerosque au- 
&ores ψῆτταν ὃς βούγλωσσον diftinguere, ita tamen ut ad 
unum commune latorum piícium genus referantur, Cae- 
terum illud faris adparet, pronomen αὐτὴν non ad pro- 
ximum nomen ( οἱ κυνόγλωσσοι ) pofle referri: fed ad τὴν 
βούγλωσσον effe referendum. Ac fortaffe inde natus erat 
ufus huius nominis in foeminino genere, quod ad adie&i- 
vum βόύγλωσσος, fubflantivum nomen ἥ ψῆττα fubintel- 
ligeretur. Codex ms. Ep. in contextu quidem ἃ )75v ha- 
bet: (ubi intelligi poterat τοῦτον τὸν ἰχθὺν :) fed fuperne 
ab eadem manu adnotata eft altera ledio αὖτ à y , quam 
cum editis tenet. ms, «4. 


1a ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 88. 


I 


AD CAP. XX XL 


σκληροτέρους τῶν ἐγχέλεων. Corrupte τῶν ἀγελαίων € 
legebatur in ed. Ven. & Baf. Perfpe&e vero GrsNERus 
ne Aquatil pag. 292. l. 26. & pag. 293. l. 16. monuit , 
probabilius alios ( veluti Volaterranum) ἐγ x éA ewv le- 
gere : conferrique iuffit lib. VIII. pag. 556.a. Dein ἐγ- 
χελέων (fic) tacite edidit Cafaub. nullo verbo tangens 
hunc locum in Animadv. Recte vero ἐγχέλεων fcri- 
bitur in noftro cod. Epi. puto & in ms. .4. 

Νίκανδρος δὲ, ὃ ἐποποιὸς, ἐν τρίτῳ TAoGGOV , καλεῖσθαξ 
φησιν αὐτοὺς καὶ γρύλλους, » Gloffae NICANDRI, quod ex 
»ilarum reliquiis conftat, heroico. verfu erant ícriptae. 
»ldeo ἐποποιὸς hic nominatur. Congros eile appellatos & 
»'yp)AAoUs, alibi temere non legas. Porcellos ita proprie 
» dixerunt, δὲ γρυλλισμὸν editum ab illis fonum. Con- 
»gris, credo, propter pafcendi aviditatem nomen idem 
» communicatum : unde etiam "yóyypous dictos tradunt ve- 
»teres, [ Etymolog. pag. 237. ] a γρᾶν, quod eft edere. 
»Sed δὲ γύλλους dixere veteres quosdam pifces, & va» 
»Aícxous , tefte Hefychio. « CASAUBONUS, —— Saepius 
apud Noftrum citantur Nrc4NDR1 Gloffae: nusquam ve- 
ro veftigium ullum deprehendere mihi contigit, e quo 
colligas, carmine heroico comprehenías illas G/offas fuif- 
fe. ᾿Ἐσοποιὸν Nicandrum adpellat ( puto) Athenaeus, quo 
moneat Colophonium hunc effe Nicandrum , eumdem qui 
Alexipharmaca , Georgica , aliaque argumenta heroico car- 
mine defcripferit ; diverfum a T/yatireno : Nicandro , alibi 
paífim apud Noftrum laudato, ( veluti in ipfa hac dispu- 
tatione de Pifcibus , pag. 320. c.) qui 44uicas Dit&iones con- 
fcripfit. Vocabulum γρύλλος,, de piíce, ufurpatum videas 
a Diphilo Medico, apud Noftrum, Υ 11]. 356. a. n 

Εὔδοξος δὲ, ἐν ἕκτῳ Τῆς περιόδου, γύγγρους φησὶ 6c, 
Delevi δὲ particulam , quae importune pott γόγγρους re- 
petebatur. lgnorat illam. ms. Ep. nefcio an ms. .4. In 
titulo operis Ev Doxr, nil discrepat hoc loco (quod fciam) 
ms. .4. ab editis : fed in eodem codice lib, IX. pag. 392. 
pro Γῆς περιόδου eft τῆς Περιόδου : quod defendi poffit 
ex Laért. 1. 8. Sed nomen Tis diferte adie&tum habes apud 
eumdem Laért. VlII. go. apud Steph. Byz. in 'AQavía , & 
apud Porphyr. in Vita Pythag. fe&. 7. 

Φιλήμων δὲ τῆς κωμῳδίας ὃ ποιητὴς - 9 - ἐν τῷ ἐπι" 


p.588. IN LIB. VII. CAP. XXXII. 143 


€ γραφομένῳ Στρατιώτῃη. Ubi poétam. quemdam comicum 

Us c. Platonem) ab alio cognomine fcriptore diftinguere 
vult Athenaeus, aut ubi minus vulgo notus eft is quem 
commemorat, ibi adiicere proprio illius nomini folet ad- 
pellativum ὁ κωμῳδιοποιός : nusquam vero miram illam. 
adpellationem , τῆς κωμῳδίας ὃ ποιητὴς, reperies; quae 
ferri poffet, fi aut Tragicum aliquem poétam PAilemonem 
(quem nullum novimus) a Comico diftinguere voluiffet 
auctor, aut fi adieCta vox eflet παλαιᾶς, μέσης, aut 
νέας ; quo pacto de PuizEMONE (verbi cauffa) dici po- 
terat τῆς νέας κωμῳδίας ὃ ποιητής. At rurfus illud me 
advertebat, quid caufífae effet, cur fubito nunc tale ali- 
quod praedicatum nomini P/Zilemonis adieciffet auctor no- 
fter; qui perquam frequenter citans notiffimum illum 
poétam , Menandri aemulum , numquam aliàs ne vocabu- 
lum quidem κωμῳδιὲοποιὸς adiicit, fed nude femper nomen 
Φιλήμων ponere confuevit. Nempe , quidquid fit quod hic 
fcripferit Athenaeus, (nam, parum integram fanamve ef- 
fe vulgatam fcripturam , perfuafum habeo:) illud utique 
probabile videri debet, adiectione ifta diftinguere Deipno- 
fophiftam voluiffe eum PAilemonem , quem nunc dicat , ab 
altero illo notiffimo Comico. Quod magis etiam fit per- 
fpicuum ex loco paulo inferiore, pag. 291. e. ubi τὸν 
νεώτερον Φιλήμονα nominat. Nam qui ibi adferuntur 
verfus ex fabula, cuius titulus non adponitur, ad idem 
argumentum pertinentes cum iflis qui hic citantur, haud 
dubie ex eadem fabula ,. cuius hic index Στρατιώτης de- 
claratur, defumti funt. Quare, quemadmodum altero 
loco Ὃ παρὰ τῷ νεωτέρῳ Φιλήμονι μώγειρος dixit Athe- 
naeus, fic videndum ne hoc loco τῆς νεωτέρα ς κωμῳ- 
días ὃ ποιητὴς aut aliquid in eamdem fententiam fcripfe- 
rit. llludque certum videtur, fabulam iftam Zpeziorwy , 
non maiorem illum clarioremque P/Ailemonem , fed iunio- 
- , quem fuperioris filium fuiffe Suidas ait, habuifle au- 

orem. 


AD CAP. XXXII. 


d; Priores duo verfus ex ΡΗΙΣΕΜΌΝΙς Milite fic fonant ; 
Ὡς ἵμερος μ᾽ ὑπῆλθε, "yn τε κοὐρανῷ 
λέξαι μολόντι τοῦψον ὡς ἐσκεύασα. 

Ibi quum fecundum verfum latine fic-reddidiffet Dalec. 
viatorique explicandi obfonium quí paraverim ; 


144 .ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 488, 


monuit CasAvBONUSs: » Verte, Narrare [ perperam nar- 
»rate expreffum | quomodo εἰ reverso pifcem. paraverim. 
» μολὼν, non eft viator: fed is qui venit , aut rediit. « — In 
eamdemque fententiam GROTIUS, (in Excerpt. p. 770.) 
cuius verfionem latinam Graecis fubiecimus , illud μολόν- 
71, adventanti , interpretatus eft. At falfos effe doGtiffimos 
viros, liquido intelligitur ex Euripideae Medeae vs. $6. & 
fq. quibus e verfibus, ad captandum rifum, ifti duo Phi- 
lemonis expreffi funt; de quo monuit KoEN ad Gregor. 
ne Diale&t. p. 57. Confer Muscnav. ad Euripid. 1. c. Ibi 
igitur cum ait Nutrix: 
ὥσθ᾽ ἵμερος μ᾽ ὑπῆλθε γὴ τε κοὐρανῷ 
λέξαι, μολούσῃ δεῦρο, Νιηδείας τύχας : 

manifefte μολούσῃ refertur ad pronomen μοι, quod in μ᾽ 
ὑσῆλθε continetur: fin μολοῦσαν ibi legas, quod Brun- 
ckius verum iudicaverat, eadem manet fententia. Quare 
Philemonis verba tali quodam modo erant reddenda : U*z 
me defiderium: cepit, venientem, (five, huc egredien- 
rem, narrare) δες. Pro τ᾿ ov, ov, quod erat in editis, 
(ubi τ᾽ pro- particula e acceperat Dalecamp.) 7 oU, ov 
ícripfi cum ms. Ep. 

» Verf. 3. Nh τὴν ᾿Αθηνᾶν ἡδύ γ᾽ ἔστ᾽ εὐημερεῖν ἐν ἅπας 
σιν. » Simile eft apud Plautum , Quid efl fuavius quam bene 
»rem gerere bono publico ! | Quintum fic. fcribe: Οἷον zrapa- 
»TÉlux οὐ πεφαρμκακευμένον.α CASAUBONUS. — Nempe 
corrupte παρετίθει xov πεφαρρ.. legebatur in editis. Rete 
veto σοωρατέθεικ᾽ οὐ "req. mssti : quod Grotius etiam ante 
nos in contextum receperat. Peru 3. vero, poft εὐημερεῖν 
comma ponebatur in ed. Baf. & Caf. δὲ deinde vs, 4. poft 
ὅπασιν ἴῃ omnibus editionibus nulla prorfus erat diftin- 
&io. Ibi ex ms. Z4. nil adnotatum : in ms. Ep. vero per- 
íÍpicue iunguntur εὐημερεῖν ἐν ἅπασιν, & dein interpune 
gitur oratio; quemadmodum cum Grotio edendum cura- 
vimus. Deinde in verbis ἰχθὺς (ἰχθὺς edd.) ὡπαλὸς γέ- 
γονέ μοι nil mutant libri : & verf. s. οἷον tenet ms..4. ubi 
fuo arbitratu τοῦτον pofuit Epitomator. In his cum CrE- 
RICUS ( in Philemonis Fragm. pag. 530.) tenuiffet Grotii 
librorumque fcripturam, nifi quod in fine verfus quarti 
interrogandi vel exclamandi fignum adpofuit; BENTLEIUS 
in Emend. in Menandr. & Philem. pag. 118. ait: » Haec 
»coa&a δὲ duriuscula funt. Lego δὲ diftinguo: 

» Νὴ στὴν ᾿Αθηνᾶν, ἡδύ γ᾽ ἔστ᾽ εὐημερεῖν 


p. 188. IN LIB. VII. CAP, XX XII, 145 


d » Ἐν ἅπασιν ἰχ ÜUy, ἁπαλὺς οἷος γέγονέ μοι, 
»Toioy πωρετίθην, x οὐ πεφαρμακευμένον. 
» Nam apud Athenaeum eft παρετίθει. xov. Per omnía ta- 
»lem, inquit, pifcem appoful , qualem acceperam.« — Deni- 
que TouPius , ( Emend. in Suid. Part; IIl. pag. 492.) par- 
tem emendationis Bentleii tenens, fed iftud ἐν &«civ rur- 
fus ad fuperiora referens, fequentia fic fcribenda centuit, 
» — Ἰχθὺν & φ᾽ ἃ A ς οἷος γέγονέ μοι, 
» τοῖον παρωτέθεικ᾽, οὐ πεφάρμακ. 
» ἀφ᾽ ἁλὺς, ( inquit, ) as it came out of the water.« — Mihi 
vero & (atis commoda vulgata fcriptura , & eo minus apta 
liuic loco effe emendatio ἀφ᾽ ἁλὸς videbatur, quoniam 
paulo poft idem coquus profitetur, non marinos pifces , 
fed fluviatiles (e habuiffe. Quod dein ait au&or οὐ πεφαρ- 
μακευμένον τυροῖσι, cum eg confer id quod dicit alius co- 
quus infra, pag. 311.c. 

- Verf. 6. οὐδ᾽ ἄνωθεν ἐξηνθισμένον, Vertit DALECAMPIUS, 
nec alio quam fuo colore fuperne tin&fum ; notans in ora, GEs- 
NERUM intellexiffe, zul/s defuper floribus afperfum. nde 
CASAUBONUS : » Placet, inquit, quod Dalecampius haec 
» ad colorem refert. Nam vulgo coqui gratiam condimen- 
» tis ex colore captabant. Inde illud coqui apud Sotadem , 
»[pag. 393. C. ] τριμμάτιον ὠκείωσα τούτοις ἄνθινον : & 
» paulo pott [ibid. d.] κατέπνιξ᾽ ἐν ἄλμῃ τοῦτον sUayÜe- 
»στέρᾳ. Apud Hippocratem coloris genus eft ὃ xapuxoci- 
»" δὴς, ut alibi docuimus.« | 

Verf. 7. Pro κ' vrTos, quod bene edidit Cafaubonus, 
plene fcribitur καὶ o77?s in utroque msto , & in ed. Ven. 
& Baf. ἫΝ "i 

e  Ferf. 9. Ad fcripturam τὸν ὀπτὸν ἰχθῦν, quam cum 
editis tenent membr. 44. ,, monuit CASAUB. »Scribe ex 
»libro vetere, ó 7 ày τὸν ἰχθὺν οὐδὲ πιστευθ. Prior pars 
» verfus ad fuperiorem verfum pertinet. « — Is vetus Iber, 
erat codex Epitomae: certe in noftro cod. Ep. fic fcri- 
ptum, Fuerint vero fortaffe qui malint ὁπ τὸν τὸν ἰχθὺν 
( fcil. εἶναι ) οὐδὲ σιστευθήσομιαι , nemo mihi credet affum e[fe 
pifcem. xem 

Verf. yo. Cum ὄρνις ὅτων ἁρπάσῃ legeretur, monuit 
idem CasAUsB. »Suftine labantem verficulum , & fcribe, 

n Ὅμοιον éyéveT! , ὄρνις ὡς dT aV ἁρπάσῃ. « 
:Commodiífima utique emendatio, quam non immerito 
Grotius adoptavit: at nos codices fequi noftros debui- 
Animadv, Vol, IF, K 


146 ^ ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 288. 


mus, quorum uterque ὁπόταν dabat, fubintelle&o ni- 
mirum pronomine οἷον, ad ὅμοιον relato: pro quo prono- 
mine οἷον) in fine orationis iftud adiicit garrulus homo, 
TavTiy ἦν. BENTLEIUS ὅταν &vaperácn legendum cen- 
fuerat. 

Verf. 11. Cum pravá diftin&ione, five re&ius ut di- 
cam, omiífà poft μεῖζόν τι diftin&tione, laboraret oratio, 
meliora docuit eruditus Animadverfor. Idem vero, quum 
verfus x2 6 15. fic vulgo editi legerentur : 

τηροῦσα τοῦτο καταπιεῖν. περὶ δ᾽ ἐσπούδακεν 

ἑτέρα διώκουσε, ταύτην. ταυτὸν ἦν. 
haec adnotavit : » Scribo 5 «0p ὦ c «: quaerens , tentans. Nam 
» τηροῦσα Cit cavens: at Sup , eft ζητεῖν, μηχανᾶσθαι, & 
» rationem. quaerere perficiendi quod velis, Deinde, pro δ᾽, ώ- 
»xovuca,ipía lex metri fuggerit nobis Atticam vocem 
» ifto loco reponendam. Scribe ἑτέρα dà 1e x &ÜÓova a ταύ- 
» Τήν. « — Quarum emendationum, a CASAUBONO com- 


mendatarum , utramque Gnorius adoptavit. Et de pofte- 


riore quidem, quam & nos fecuti fumus, manifefta res 
videri poterat. De priore vero fecus iudicabit, quicumque 
ipfum verfum paulo propius infpexerit; cuius menfuram 
iufto longiorem mireris a neutro fummorum virorum effe 
animadverfam. Ea erat profe&o illius verfus conditio, 
ut, etiamfi ϑηρῶσα pro τηροῦσω pofuiffes, tamen etiam 
tum alia medicina fuiffet circumfpicienda , quae laboranti 
metro fuccurreret. Qualis vulgo edebatur, talem quidem 
exhibet codex Epitomae , nullà fyllabà mutatá. Sed in ms. 
4, maiore etiam mole, quam in editis, laborat verfus. 
Quippe fic ibi legitur : : 

τηροῦσα τοῦτο καταπιεῖν μεῖζόν τι περὶ d" 

ἐσπούδακεν. | 

Quà ex fcripturà, quid hoc loco in vetuftiore aliquo co- 
dice, communi utriusque noftri fonte, olim accidiffet, 
liquido mihi intellexiffe vifus fum: fcil, ex hoc ipfo verfu 
in fuperiorem aberraverat librarius, ut cum fcribere de- 
buiffet , 


τηροῦσα TOUTO* X Q,T &L, περιεσπούδακεν, 


pro x&za, ex fuperiori verfu ifta verba καταπιεῖν μεῖζόν, 


τι temere repeteret. Deinde, cum ad verbum περιεσπού- 
d'axe» defideraretur particula coniun&tiva, fubfequens alius 
librarius ( five etiam idem ille primus, cum, cognito er- 
rore, diffimulare culpam, quam lituram facere mallet) 


€ 


p.288. — IN LIB, VII. CAP, ΧΧΧΙΙ͂. 147 


€ pro περιεσπὸυδ, infertà coniun&ione περὶ δ᾽ ἐσπουδ', fcri- 
pfit. Quae fi placet ratio (quae mihi quidem veriffima 
vifa erat) & explicandi ortus ΟΝ Ícripturae, & cor- 
rigendi erroris; nihil porro cauflae erit cur verbum y- 
ρούσω folicitetur, quod proprie fervans fignificat : in quo 
percommode praefens notione futuri pofitum, vel actio 
pro conatu δὲ ftudio, intelligi poterit; ut fervans idem 
valeat ac fervatura, vel fervare fludens. Atque fic iam olim 
legendum hunc locum BENTLEIUS cen(uerat: 

τηροῦσα τοῦτο" κἄτα περιεσπούδακεν 
ἑτέρα διωκάθουσα ταύτην Óec. 
Sed vel fic vereor, ne in utroque idorum verfuum, in 
uibus haeremus, aliud quoddam etiamnum ulcus lateat. 
Signis olim editam , διώκουσα ταύτην, ( verf. 13.) te- 
net quidem ims. Ep. fed in ms. 4. eft διώκουσι δὲ ταύ- 
Τὴν. Ex eodem ms. 4. loco nominativi fingularis ἑτέρα, 
enotatum video érepz : unde intelligo, fcriptum ibi ( pro 
more illius codicis) ἕτεραι, quam eamdem fcripturam 
ἕτεραι perípicue habet etiam codex Ep. Ac multo fane 
aptior erat hic pluralis, quam (ingularis numerus: quem- 
admodum etiam infra non ἄλλος δ᾽ ἐδίωκε dicit, fed ἄλ- 
λοι d" ἐδίωκον. Denique in huiusmodi oratione , ubi cone 
fertur id quod dicimus, cum eo quod in alio. genere re- 
rum militer fieri folet, non tam in praeterito perfetto pone» 
re verbum folent Graeci, quam in aoriflo. Quare (ufpi- 
cor, tali quodam modo olim ícriptos fuiffe i(tos verfus: 
τηροῦσα τοῦτο. κᾷτα περιεσπούδασαν 
ἕτεραιγ διώκουσιν τὲ ταύτην. ταὐτὸν ἦν. 
Verf. τς. m τῆς λοπάδος ἀνεπήδησε. Emendant μετὰ τῆς 
»λοπάδος ἀνεπ. Nihil nifi diftin&io mutari debet: 
» Thy ἡδονὴν ὃ πρῶτος αὐτῶν καταμαθὼν 
» τῆς λυπάδος, ἀνεπήδησε. ι -— CASAUBONUS. 
Scilicet, /fmul cum patina exiluit , interpretatus erat Dalec. 
In ed. Baf. vero & in ed, Caf. 1. perperam diftinCtio poft 
καταμαθὼν pofita erat, non poft λοπάδος. 

Ε Verf. 17. &£nv ὀλολύζειν. » Quid hoc verbum proprie fi- 
» gniücet, fufe exponimus alibi. « ( nempe ad Theophr. 
Char. Conf. ad Athen. VI. 242. e. Animadv. T. III. p. 
426.] » Eft enim facrorum vox, & clamorem mulierum fa- 
» crificantium indicat ; qualis eft ille apud Tibullum: 

» Agna cadet. vobis: quam circum ru[lica pubes | 
» clamet , io! me[Jes & bona vina date. 


K 2 


148 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 288. 


» Poftea tamen fendi & lugendi fignificatione ufurpari coe- f 
» pit. Hic non male interpreteris cachinnari & ridere, « CA- 
SAUBONUS. 

Verf. τὸ fq. Pro καί τοι παρέλαβον, fuerat καί τι πάρελ. 
in ed. Ven. & Baf. deinde ἰχθὺς τωμίους, truncatà voce, 
pro ποταμίους : & prava dittinCtione magis etiam obícu- 
rata erat oratio. Quo factum ut a fententia auctoris pror- 
fus aberraverit interpres Dalecampius, Sed in ed. Caf. 
eodem modo, quo in noftra, ifti verfus leguntur, nifi 
quod ibi vf. 18. nullà interpofità diftinttione fic fcribitur , 
οἱ δὲ πάντα καί τοι παρέλαβον. Itaque in Animadv. mo- 
nuit CASAUBONUS : »Scribendum, 

» — οἱ μὲν ἥρπεισάν τι “γὰρ, 
»» οἱ d" οὐδὲν, οἱ δὲ πάντω. καί τοῖ πταρέλαβον 

-. ν» ἰχθὺς ποταμίους ἐσθίοντας βόρβορον. 

»Induftriam fuam. mirum in modum exaggerat coquus. 
» Aqui, ait, pifces ego acceperam ( ab eo videlicet qui-illum 
» conduxerat) fluviatiles , qui limo pafcuntur. Qualis ergo 
» artifex ifte , qui in mala adeo materia tale fuae artis fpeci- 
: » men ediderit ! Porro hunc locum ita iufieram edi ex MSS. 
» codice « [ vides, apud Cafaubonum iflà notà MSS. non 
femper plures manufcriptos codices , fed etiam unum fingula- 
rem. fignificari ] » Jluflriffmi Principis Palatini emendatum. 
» Nam pofterior verfus peffime fcribitur in omnibus aliis 
» quos videre contigit libris. Utinam ita res noftrae tulif- 
Ȓent, ut beneficio magni Principis diutius frui fas fuif- 
»fet. Non dubito futuram fuiffe & aliis multis locis eius li- 
» bri collationem perurilem. Sed erit, fpero, aliquis ex eo 
» numero doCtiffimorum virorum, quos inclyra Heidelberga 
» fovet , qui ope illius librariae merito περιβοήτου caetera 
» perpoliat in hoc auctore , quae noftrà diligentià in fplen- 
» dorem dare non potuimus nos. Ita autem fcriptum et- 
»iam in Jtalicis codicibus, unde excerptas d'uaqópous γρώ- 
» φὰς mifit ad nos z4zdreas Schottus vir doCtifimus. Ver- 
»bum παρέλαβον accipiendum ut ftatim, εἰ d" ἔλαβον ἄρ- 
» 7: Gx&pov, fi traditus mihi fuiffet parandus: & ia faepe 
»in fequentibus, quando inducitur coquus aliquis lo- 
»quens.« — Eamdem fícripruram quam ex iflis codici- 
bus edidit commendavitque Caíaubonus , praeiverant illis 
yetufliffimae noftrae membranae α΄. Sed miratus fum, 
Hoefchelianae Epitomae nullam prorfus mentionem hic ab 
eodem Ca(aubono. factam. Nofter quidem codex Epir. 


[ 


p389 [ΙΝ LIB. VII. CAP. XXXIII. 149 


f haud fecus ac ms. A4. eadem verba , quae corrupta in ve. 
teribus editionibus erant, recle fcripta exhibet. Omifit 
quidem Abbreviator verfum 17. & priorem partem de- 
cimi oCtavi: fed poft ifta verba (vf. 16.) ἐδίωκον κατὰ 
σόδας, fic pergit: Εἶτα ἐπάγει" ((cil. Φιλήμων :) καί Tod 
παρέλαβον iy Üus ποτωμίου ς Gc. 

Verf. 20. εἰ δ᾽ ἔλαβον ἀρτίως σκάρον, ἢ "x τῆς "Ar- 
τικῆς ὥς. Pro εἰ δὲ λαβὼν, quod nec ςοπητιξιοηϊς nec 
metri rationi erat aptum, corrigendum effe εἰ δ᾽ ἔλαβον 
monuerat olim Gui. CANTERUS, Novar. Lect, lib. IV. 
cap. ς. idque tacite in contextum recepit Cafaubonus. Tum 
pro vulgato £p, ob primam in σκάρον brevem , necef- 
fario ἀρτίως fcriptum oportuiffe docuit BrNTLEI 'in 
Emend. pag. 119. Ac fane in σκάρον manifefte brevem 

enultimam faciunt poétae, cum Oppianus , tum alii apud 
oftrum pag. 329 extr. & íq. 

a Verf. ας. Pro εὕρηκα, quod confentientibus libris hic 
fcribitur, eft nU pux« pag. 290. a. quod magis Atticum 
cenfent nonnulli, fed contrarium ftatuit Euftathius, alii 
perinde effe docent. Vide Maittaire, in Diale&. pag. $8 fq. 
qui quod ex Phrynicho citat, id ex Herodiani Gramma- 
tici Fragmentis eft, (pag. 202.) quae Phrynichi libello 
fubie&ta funt. 

Verf. 26. » Poflremus verfus, 

η ὅταν ὀσφρανθῶσι “ποιῶ ζὴν πώλιν., 

»palam mutilus, fic integrari poteft, ὅτων μόνον ὀσφρε 
» vel ἐπειδὰν ὄσφρ. Sic tamen iterum paulo poft [ pag. 
»290. a. ] Sequitur vara vibiam. « CASAUBONUS,. ——- 
Gnorio placuit ὅταν 71 ὀσφρωνθῶσι.  BENTLEIUS ὅταν 
&TocQpav0Oocimaluerat, ultimam in ὅταν longam fta- 
tuens, nefcio utrum tamquam in caefura pofitam, an & 
aliàs pro longa ufurpari poffe exiftimans ; quemadmodum 
quidem apud Noftrum VI. 285. c. & IV. 160. f. in ἐὰν 
ultima longa ufurpatur , nifi ibi γ᾽ particula excidit. Conf. 
P. 292. c. vf. 34. Nos hic , in re incerta, particulam μόνον 
ex Cafauboni coniect. adiecimus quidem, fed uncis inclu- 
fimus. ; 


AUD CAP. XARXIIEL 


Ταῦτα, vh τὴν ᾿Αθηνᾶν, οὐ δ᾽ ἂν Μένεχράτης ἂν ὃ S v- 
ρωκόσιος ἐξωγκώσατο. » Coqui gloriatio, verfibus 
» Philemonis modo recitatis contenta, revocavit in mene 

K 5 


150 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p.283. 


»tem Athenaeo JMenecratis medici furorem. Nam, hunc 
v»lovis nomen palam fibi arrogaffe, quia, ut aiebat Phi- 
» lemonis cocus, τοὺς ἤδη νεκροὺς ἐποίει ζῆν πάλιν, etiam 
» alii teftantur: ut non uno loco Plutarchus, & Clemens 
» Alexandrinus in Προτρεπτικῷ. « CASAUBONUS. — Ad 
verba quod adtinet: repetitam illam Attico more parti- 
culam ἂν dedit uterque nofter codex mstus: & ms. 4. 
quidem plané ut a nobis editum , e quo codice etiam (ut 
alibi) ícripturam Συρακόσιος recepimus; Breviator vero, 
immutans nonnihil orationis formam , fic fcripfit : Τοιοῦτόν 
τι οὐκ ἂν ἐξωγκώσωτο οὐδ᾽ ἂν Mevexpi us ὃ Συρακούσιος, 
In ἐξωγκώσωτο vero , pro eo quod editum erat ἐφθέγξωτο, 
cum £pit. percommode confentt ms. 4. cf. p. 290. a. 

τοὺς οὖν δεραπευομένους ὑπ᾽ αὐτοῦ τὰς ἱερὰς καλουμένας 
νόσους 6c. » Quid appellat autem nofter τὰς ἱερὰ s ν ό- 
σους ὃ Medici facrum morbum norunt unicum, epilepfram. 
» Sed Nofter non ut medici locutus eft, verum ut elegan- 
»tiores Graecorum : quibus magma res omnis 6 vehemens 
9) ἱερὰ dicitur ; ficut etiam Plutarchus fcribit, & item me- 
»dici ip. Igitur ἱερωὶ νόσοι Athenaeo , quae Plutarcho 
» ἀπεγνωσμένωι : nam ait duobus locis de eodem Mene- 
» crate, ἐπεὶ κατατυχὼν ἔν τισιν ἀπεγνωσμέναις Sepet- 
»éicie : cum el res fucce[frffet ἐπ curatione. quorundam defpe- 
»ratorum morborum: in vita Agefilat , & Apophthegmatis. 
»Mox [ vero ] referente Athenaeo, Aicoflratum Herculis 
» ornamenta δ᾽ σκευὴν omnem affumfiffe, τὴν ἱερὰν νόσον Se- 
»)»ρωπευθέντω a. Menecrate, fic accipe ut in libris Medico- 
»rum. Nam quod Herculem fe Nicoflratus finxerit , cauf- 
Ȓa fuit hoc, quod comitiali morbo laboraverat, quem 
» Graeci vocant 'Hpaxaeíav νόσον : etfi eius nominis aliam 
»caufíam affert Galenus. « CAsAUBONUS. —- Vide Foe- 
fii Oeconom. Hippocr. voc. 'Hpaxasíns νόσου. 

In his quae de JVicofirato "4rgivo obiter commemoran- 
tur, (quae defunt in Epit.) fic ícribebatur in editis: 
ἼἜφιππος ἐν Πελταστῇ λέγων' i 

"Q8" ὃ Μενεκράτης μὲν ἐφώσκεν εἶναι ὃ Sebe , 
Νιχόστρατος δ᾽ ὃ ᾿Αργεῖος ἕτερος Ἡρακλῆς. 
Ubi illud fatis adparebat, vocem ᾿Ωδ΄, quae ne verfui 
quidem ullo modo conveniebat, perperam a verbo λέγων 
 abruptam effe; cum quo recte ea iungitur in ms. 74, ubi 
λέγων ὧδε fcribitur, & dein inrerpungitur oratio. Sed idem 
" ms... pro ὁ Meyexp. percommode οὐ Meyexp. dedit; quam 


a 


b 


p.289. IN LIB. VII. CAP. XXXIV. 151 


fcripturam adoptantes, interrogandi ftygnum deinde adieci- 
mus. Sed in fine verfus, quo ratio conftet metro , haud 
dubie Zev ς Ses legendum videtur; quod tamen in con- 
textum recipere non fum aufus, quia nefcio quid aliud 
fcribere etiam hic potuerat poeta. In pofleriore verfu , arti- 
eulus ὃ ante 'Apyeres in pronunciando elidendus fuerit, 
aut ita raprim pronunciandus, ut fimul cum fequenti ἀρ 
nonnifi unam fyllabam efliciat. — Mox, pro xepóxeiv , 
quod temere editum erat, κηρύκειον dedere ambo noftri 
codices mssti. — Nzcagorae , quem patrià Ζελείτην fuiffe ait, 
(fcil. ex Zelea, Troadis oppido) meminit etiam Clemens 
Alexandr. in IIpozpez. pag. 48. ed. Pott. 

C ὡς ἱστορεῖ Bá Tov ἐν τοῖς περὶ TOV ἐν Ἐφέσῳ τυράννων: 
Defunt haec Epit. In ms. 4. vero Βάτων reCe fcribitur, 
ut apud Suidam in Πυθαγόρως 'Egézios. Idem haud dubie 
Sinopenfís intelligitur BA4TowN, cuius & alia fcripta non- 
nulla alibi laudat Nofter, & fimilis argumenti librum, pe 
Hieronymi Syracufüi tyrannide. Conf. VI. 251. e. & ibi 
notata, Quod dein ait, καὶ ἄλλος δ᾽ αὐτῷ TOV περισωθέν- 
TOV, ᾿Ασκληπιοῦὺ στολὴν ἀναλαβὼν. συμπεριεφθείρετο: fi 
cui fortaffe oboriatur fufpicio , συμπεριεφέρετο fcriptum 
eportuiffe , quemadmodum in fimillima dictione apud Lu- 
cian. in Pfeudologifta cap. 18. (T. VIII. Opp. pag. 439.) 
pro συμπεριεφθείρου Moíes Solanus συμπεριεφέρου. legen- 
dum cenfuerat; is legat, quae de ufu verbi φθείρεσθωρ, 
& eius compofitorum , poft Budaeum in Comment. Ling. 
Graec. pag. ro81 fq. & Henr. Stephanum in Thefauro, 
Brunckius adnotavit ad Arittoph. Ecclefiaz. 248. & ( quem 
is laudavit) vir do&us in Mifc. Obferv. T. IV. p. 451. 


ADD CAP, XXXIV. 


d ἐγὼ δὲ ἰατρικᾶς. Dorico idiomate utitur homo Syra- 
cufius. Suo vero arbitratu. ἰατρικῆς fcripfit Abbreviator. 
Mox, oi ἂν ἐμοὶ πείθων T «1 commode dedit uterque ms. 
Ibid. Τοιγαροῦν σὲ μὲν Μακεδόνος δορυφοροῦσιν, ἐμὲ δὲ καὶ 
οἱ μέλλοντες ἔσεσθαι... Nil mutant. libri : adparet 
autem, mendofum aut mutilum effe pofterius orationis 
membrum ; in quo fi nihil addas aut. mutes, ad μέλλοντες 
ἔσεσθαι fubintelhgi debebit Μακεδόνες, qui Macedones fu- 
turi funt ; quod frigidum. nimis ὅς abfurdum. DArECAM- 
PIUS interpretatus erat, mih; yero (fatellites (unt) qui a 

- rs | 


152 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 289. 


morbis fuperflites futuri funt: quam in fententiam περιέσε- 
σθαι corrigi vult VILLEBRUNE. Probabilius videbitur, 
quod ad hunc locum CAsAUBONUS commentatus eft: 
» Videtur vox una excidiffe, δὲ fcripfiffe Menecratem, 
» καὶ οἱ δεοὶ μέλλοντες ἔσεσθωι. Parum erat furiofo ifti , 
»quod /oven (6 dicebat; nifiinftar lovis minores Deos in 
»comitatu haberet. Sequitur mox , κωλέσας αὐτὸν ὃ Φιλ. 
»(4eTà τῶν ἰδίων 360v: & paullo ante, repitet μετὰ TOU 
»36íou χοροῦ, regiones luflrabat , comitante D co rum ckoro.« 

Πρὺς ὃν, ὡς μελωγχολῶντα. Sic recte codex uterque. 
Deinde , neício an ἐπέστελλεν recipi debuerit ex ms. 4. 
Ibi quidem ἐπέστειλεν ὃ Φιλ. cum editis commode te- 
net m$. Ep. Paulo poft vero, ἐπέστελλε xal'Apy. de- 
dit codex ms. uterque. 4ZPidem , cum fic vulgo legeretur, 
ἐπέστειλεν ὁ Φίλιππος, Μενεκρώτει ὑγιαίνειν, monuit CA- 
SAUBONUS: » Geminata voce Φίλισσος fcribendum, ἔπεστ. 
» ὃ Φίλιππος' Φίλιππος Μένεκρ. Similiter Agefilaus, 
» Βασιλεὺς ᾿Αγεσίλαος Μενεχρώτει ὑγιαίνειν. Exemplum epi- 
» ftolae Philippi eft huiusmodi : Φίλισσος Μενεκράτει ὑγιαί- 
2) νεῖν, Συμβουλεύω goi προσάγειν σεαυτὸν ἐπὶ τοῖς κατ᾽ Aye 
γΤίκυραν τόποις. « — De Agefilao quod ait Cafaubo- 
nus, vide apud Plutarch. in vita Agefilai, pag. 607. e. 
Loco Agefilai vero, quem nominavit in ea re Piutarchus, 


d 


WEE. oem ΤΆ 


e 


"rchidamum nominat Nofter; qui fuit Agefilai filius, & | 


patri in reznum fucceffit. Exemplum epiftolae Philippi 
habes apud Aelianum, Var. Hiftor. XII. 51. Ibi fere , ut 
hic voluit Cafaubonus, fcribitur: ᾿Αντέγρωαψε δὲ καὶ ὃ 
Φίλιππος : Φίλιππος Μενεκράτει ὑγιαίνειν Gc. Subieeit- 
que ibi fuo nomine Aelianus : 'HvírTero δὲ ἄρα διὰ τούτων, 
ὅτι "r&pacppovet ὃ &ynp: id eft, Significabat autem iflis ver- 
bis, infanire hominem. Quod fequitur apud Noftrum , οὐκ 
ἀπεχόμενος τοῦ Διός: nihil in ea fcriptura variant libri. 
Καλέσας δ᾽ αὐτὸν ποτε ἐπὶ δεῖπνον. Sic ms. 4. Deeft 
vero σοτὲ Epit. — bid. » Hunc igitur novum coelitem , & 
»ipfus Deos, Philippus συγκατέκλινε πάντας ἐπὶ τῆς μέ- 
»σης κλίνης ὑψηλότατα καὶ μεγωαλοπρεπέστατα i 
» ἱεροπρεπέστατω κεκοσμημένης, ait Athenaeus; hoc figni- 
»ficans: Menecrati & eius choro paratum fuiffe letlum pror- 
»fus ad inflar pulvinarium. quae Diis ex(lruuntur: de quibus 
»fufe nos alibi. Exemplum habes apud Hefychium, in 
» Πλακίς, & fimilibus veterum locis. De eo convivio plu- 
»ra Aelianus. « CASAUBONUS. — Eumdem vide ad Sue- 


Ρ. 295. IN LIB. VIL CAP. XXXV. 153 


e tonii Iulium, cap. 76. Aeliani autem vide Varias Hiftorias 
loco cit. Vox μεγαλοπρεπέόστατω cum fequenti particula 
ἢ nefcio cuius male feduli hominis operà in editos libros 
illata erat: nonnifi ὑψηλότατω καὶ ἱεροπρεπέστατα agno- 
fcit uterque nofter codex mstus. Apud Aelianum quidem 
eft, xai ἣν μεγαλοπρεπὲς To δεῖπνον. Pro ὑψηλότατα au- 
tem apud Noftrum equidem ᾧ ψηλοτάτης malebam. 

lbid. καὶ τῶν ἀπὸ γῆς ( Version, ἐπὶ γῆς ms. Ep.) πάν- 
των ἄνω ἀπαρχαί. In fcriptura, quam exhibebant editi 
libri, καὶ τῶν ἀπὸ γῆς πώντων X & pr Ov ἀπαρχαί, nihil 
defiderares , fi addicerent veteres manu exarati. Nec tamen 
difitendum , percommode abeffe poffe vocabulum xz p- 
σῶν; quod prorfus etiam ignorat ms. Ep. Cuius loco 
quum ay ov (fic) in ms. A. fcribatur; notum eft quidem 
fignificari illo fcripturae compendio vocabulum ἀνθρώπων: 
fed, ei vocabulo non effe hic locum, fatis adparet. Qua- 
re fufpicatus fum, per errorem efle illud huc inve&um, 
cum 2» o olim fcriptum fuiffet , id eft, ἐπὶ τῷ βωμῷ, fu- 
perne , in. altari. 

f xal τέλος ὃ καινὺς Ζεὺς, μετὰ TOV ὑπηκόων γελώμενος, 
ϑέων ἔφυγεν ἐκ τοῦ συμποσίου. Cum nec poit Ζεὺς nec 
poft γελώμενος commata vulgo effent interpofita; tacite 
fic edidit CASAUBONUS, μετὰ τῶν ὑπηχόων γελώμενος 
σεῶν: cui praeiverat DALECAMPIUS, in verfione fic po- 
nens, novus ille Iupiter cum fubietlis ac morigeris Diis uri- 
fus. Commode id quidem, (ed refragantibus vetuftis li- 
bris: nam noftri certe mssti ambo cum ed. Ven. δὲ Baf, 
σέων ἔφυγεν exhibent, id eft, curfu fe proripuit. Similiter , 
ἀπιὼν ὥχετο, ait Aelianus. 714. ὡς Ἡγήσανδρος ἱστορεῖ, 
Hegefander, puto, ἐν τοῖς Ὕπομνήμασι , íaepius citatis a 
Noftro. 


AD CAP. XXX V. 


Καὶ Θεμίσων δ᾽ à Κύπριος, Eiusdem hominis rurfus me- 
minit au&or nofter lib. X. pag. 438. d. 

ἃ ἀλλ᾽ ἔθυον αὐτῷ. Sic ms. Ep. ἔθυον δὲ αὐτῷ, absque 
ἀλλὰ, ms./4. ἀλλ᾽ ἔθυον δὲ αὐτῷ ed. Ven. & Baf. iun&à 
utráque particulà. Inde 2A A' ἔθυον τε ed. Cafaub. 

De verfibus illis, "Adzyacíay nüpuxa Gc. vide p. 289. a, 
ibique notata. 


154 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 396. 
AD CAP. XXXYI 


ὡς καὶ Ἡγήσιππος ἐν Ἂ δολφοῖς παρίστησι. » Redit b 
»auctor ad cocorum arrogantiam: cuius teftimonia ali- 
» quot ex antiquis Comicis recitat hoc loco. Incipit ab eo 
» quod petitum ait e Delphis Hegefandri. Mihi vero & au&toris 
» nomen fufpectum eft, & fabulae. Quis legit apud veteres 
»Hegefandrum inter Comicos? quis Delphos comoediam 
» usquam invenit nominatam? Cenfeo legendum ex libro 
» nono, [IX. 405.e.] Ἡγήσιπσος év 'Ad'eAoois : licet ve- 
»clamantibus δὲ msstis ὃς Epitoma. egefippi Comici Sui- 
»das aliique meminerunt. Z44delpkos autem multi docue- 
»rant: ut Menander , Hegefippus, Diphilus ; & apud La- 
» tinos, Terentius , ac L. Pomponatius, Atellanarum poé- 
»ta.« CASAUBONUS. — Certiffimam iftam effe Cafauboni 
coniecturam merito iudicavit Vossius , pe Hiftoric. Graec. 
lib. IIT. pag. 472. (cui fuffragati funt VALCKENAER ad 
Eurip. Phoen. pag. 233. & PxERsON ad Moer. pag. 74.) 
quam quin in contextum reciperem dubitare non debui; 
licet & nofter codex ms. uterque in curruptum poétae no- 
men, δὲ membr. «4. in truncatum fabulae titulum ( quem 
fuo more omifit Abbreviator) confentiant. Haeferat in 
animo librariorum Zfegefandri nomen, paulo ante comme- 
moratum. Quod antem Δελφοῖς pro ᾿Αδελφοῖς fcripferunt: 
tot exftant nominum initio truncatorum exempla, ut eo 
minus mirum effe debeat, fi A ante fimillimae formae lite- 
ram A intercidit. Cui errori hoc loco etiam illud praeterea 
ortum dare potuit, quod animo nonnullorum obícure ob- 
veríaretur cognomen ὃ Δελφὺς. (i. e. Delphicus , vel Del- 
phenfis) quod Hegefandro aliás tribuere Athenaeus folet. 
Nec vero diffimulandum , citari etiam apud eumdem No- 
ftrum, Pilemonem ἐν Δελφοῖς. lib. XIII. p. $69. d. ubi 
mireris vulgatum defendi a Ca(aubono , neque ullam contra 
iftum fabulae titulum dubitationem vel a Grotio in Ex- 
cerpt. p. 76s. vela Bentleio in Emend. in Menandr. ὅς 
Philem. p. 112. moveri. Et ibi quidem Graecum Δελφοῖς 
latine Delphis reddidit Grotius cum Dalecampio , Delphen- 
fitus vero Clericus, in Fragm. p. 297. Ego vero non video 
cur dubitemus , quin perinde ibi atque hic ἐν 'A Z'eA qois 

. legendum fidenter pronunciemus. Caeterum ᾿Αδελφοὺς fa- 
bulam docuit etiam Euphron. Mox, σπειρίστησι recte 
dedere mssti. Temere σαρίστασι edd. 


p.295, IN LIB. VIL. CAP, XXXV I. 155 


b Verf. 1-3. »Primis huius ῥήσεως verbis occurrit poéta 
» auditorum faftidio. Quia enim a multis poétis tra&atum 
»fuerat hoc argumentum , ut fibi audientiam faciat Hz- 
» GESIPPUS, (ita enim pofthac appelletur) initio pollice- 
»tur, difurum fe aliquid novi. Plurimos Comicorum ἰο- 
»cum hunc attigifle, & in Attico theatro coquorum arro- 
»gantiam exagitaffe, docet clare Athenaeus; qui tot lo- 
»cis tam multa eiusdem fententiae, mirá.patientià, de- 
nícripfit. Quam multa iam huius argumenti libro 11]. 
»|immo libro IV. haud longe ab initio] recitata fant ? 
» Ecce iterum paginas aliquot in ea re occupatas. Libro 
» 1X. [ pag. 376 (qq. ] invenies nihilo pauciora, aut plura 
nfortafe. Etiam libro XIV. extremo, | eádem oberratur 
»chordà. Ex his omnibus intelligere eft, cur poéta fer- 
» monem hunc ita ordiatur : 

» Βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ περὶ μα7γ εἰρικῆς 

»»εἰρήμεν᾽ ἐστίν. ἢ λέγων φαίνου τί μοι | 

» καιγὺν παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν. ἢ μὴ κόπτε με. « CA» 
SAUBONUS. — erf. 2. εἰρημένω plene fcribitur in msstis : 
quod hoc loco teneri etiam poterat. — bid. Pro τί μοι, 
quod erat editum, 7; ^» enotatum eft ex ms. 4, Id ve- 
ro haud dubie ex 7; δὴ ortum: ( 4 ex A, evanidà imà 
lineolà :) quod, ut peraptum huic loco , recipiendum pu- 
tavi. μοι eX recentiorum eft emendatione, Verba ifta, ij 
λέγων Gc. cum pluribus verfibus fequentibus omifit Ab- 
breviator, poft εἰρημένα ἐστὶν fic pergens: ἔπειτα ἐπώ- 
yer ὡς ey πάντα τὸν βίον Gc. quae feptimo verfu le- 
guntur. ln fine verf. 3. rurfus plene fic fcribunt membr. 
A. κόπτε ἐμέ:. Unde κόπτ᾽ ἐμὲ, quam (ut vulgo) κόπτε 
μὲ. edere malui. De illo ufu verbi κόπτειν. notione oétun- 
dendi, molefliam creandi , enecandi , conf. quae notavit PIER- 
SON ad Moer. pag. 74. ubiloca huic parallela collegit ex 
Noftri libro IX. pag. 578. b. & pag. 404. h. 

» Quartus & quintus verfus corrupti funt : 

»Oux* ἀλλὰ Tb πέρας τῆς μαγειρικῆς " eops 

» εὕρημα μόνον εἰδέναι “τῶν γομιζομένων ἐμέ. 
»Lego: 

» Οὐκ, ἀλλὰ Tb πέρας τῆς μαγειρικὴς τέχινης 

» εὑρηκέναι τὰ νῦν νόμιζε μόνον ἐμέ. 
»Propius accedere ad editae le&ionis veftigia non poffu- 
»:mus.« CASAUBONUS. — Nil iuvant membranae; quae 
nihil ab editis discedunt, nià quod aflerfcum ignorant , 


156 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 290. 


quem primus Editor hic, ut fubinde alibi, non ut defe- 
— &us alicuius , fed ut corruptelae notam adpofuit. Pro mena- 
doía autem voce eUpe, videri Eópe legendum, tam in- 
geniofe quam modefte adnotavit eruditifüimus ConaAv , 
in notis msstis; ad vicefimum verfum provocans, ubi 
idem nomen occurrit. Quae mihi emendatio tam certa 
vifa eft, ut haud cun&anter recipiendam iudicarem. Quis- 
quis meminerit σ᾽ literam in vetuftis codicibus fimillimam 
formam literae latinae c referre, ab illaque forma literam 
graecam e nonnifi exili lineolà transverfíà , quae facile 
evaneícat, differre, is c & e literas paffim a librariis per- 
mutatas non mirabitur: quo de genere cum alibi paffim 
a nobis dictum eft, tum ad Polyb. XI. 9, s. Hoc loco, 
Zópe, pro εὕρε legendum monuerat etiam olim Sam. Pr- 
TITUS, Mifcell. VI. 4. At proximum verfum minus felici- 
ter idem Perius curavit , fic legens : 

εὕρηκα, μόνον εἰδέναι τῶν νομιζομένων ἐγώ. 
Ubi, ut taceam metrum prorfus peffumdatum , miro quo- 
dam commento ἐγὼ pro φημὶ ἐγὼ accepit, ad IX. 378. a. 
provocans, cuius tamen loci divería ratio eft. Graeca au- 
tem ifta latine fic ille reddidit : 744 fummum artis coquinariae 
perveni, o Syre : atque me unum inter illos , qui eam fcire fe 
putant , optime callere ego aio. Equidem, in librorum vetti- 
giis latere id ipfum, quod edidi , mihi perfuaferam ; 

εὑρημένον εἰδέναι νομίζ8 μόνον ἐμέ. 
Ad particulam οὔκ : ( verf. 4. ) intelligendum, οὐ κόψω σε: 
non te obtundam vanis fermonibus , quibus nihil novi conti- 
eatur, 

Verf. 8. Multo aptius huic loco eft praeteritum perfe- 
Gum, ἐξήτακα, quod dedit codex uterque msstus, 
quam aoriftus ἐξήτασα. Verf. 9. βεμβράδων cum edd. 
tenet ms. 4. De eo vocabulo fatis fuperque haud multo 
ante dictum eft. — Jbid. τρόπους dedit codex uterque. 
Intellige, ἐξήτακα τοὺς βεμβράδων τρόπους ὅσοι εἰσί. Cum 
τρόπος in fing. effet editum, adnotaverat CASAUBONUS: 
»Malim τρόποι : vel fic, βεμβρώδων d" ὅσα.«ς 

Verf. 13. τὰ βάπτ' ἔχοντες. » Recte vertit Dalec. atra- 
»!i Propius tamen ad Graecam vocem acceffiffet, fi di- 
» xiffet colorati, lta Graeci & Latini ambitum earum di- 
»Cionum circum(ícribunt. "Verum haec obfervatio alius 
»eft loc.« CASAUBONUS. —  Ztratas vefles in lu&u ge- 
ftare folitos Graecos, cum aliunde notum, tum ex illo 


μι δ 1ΝΊ18. ὙΠ CAR. XXXVL ig 


c Periclis verbo , apud Plutarch. pe Sui Laude , Opp. T. II. 
ag. 543. cum ait, ὅτι δι᾽ αὐτὸν οὐδεὶς ᾿Αθηναίων μέλαν 
ἱμάτιον ἀνείληφε. Eoque fenfu haud dubie hic βαπτὰ pro 
μέλανα dixit poéta. Conf. Kirchmann De Funerib. Roma- 
nor. ll. 17. Longe vero divería notione βαπτὰ ἱμάτια 
dixerat Ariítoph. in Plut. $30. vefles nuptiales intelligens , 
variegatas , aut purpureas. r 

Verf. 17. Oaxm παρατιθεὶς &c.  »Male capiunt, qui 
»[cum Dalecampio] putant effe coqui: pronunciatur 
»enim [ille verfus] ab eo quicum ipfe loquitur. In /zi- 
»cernis & circumpotationibus, quas mortui cauffa agita- 
» bant , non exquifiti cibi apponebantur , fed e vilioribus ; 
»cuiusmodi funt Jens & memérades. Ideo miratur ifte, qui 
» potuerit fieri, ut in tali convivio praeftaret quod mo- 
» do dicebat. Quaerit igitur mirabundus, an ex ritu /ez- 
» tem 6 membradas ferali coenae illi adhibuerit. « CAsAU- 
BONUS. 

Verf. 18. ἐὰν δὲ δὴ λάβω, Bene fic edd. five ex primi 
editoris emendatione, five ex do&i cuiusdam ante eum 
librarii. Manifefte mendofum erat ἐὰν δὲ μὴ λάβω, quod 

eft in vetuftis membr. 4. Rede vero negatio abeft in 
ms. Ep. fed labat ibi metrum. 

d — Ferf.19. καὶ τοὐπτάνγιον Ὡὡρμόσω μ᾽ ἅπαξ. Quod 
vulgo hic confentientibus msstis legebatur, τοὐπτανεῖον, id 
penultima brevi fuiffe efferendum, τοὐπτάνγιον, docuit 
VALCKEN. ad Eurip. Phoen. pag. 253. Confer fupra no- 
tata ad Athen. III. 102. f. T. Il. pag. 201. Porro cum àg- 
μόσω μ᾽ disiun&tis vocibus effet editum, quod ἁρμόσω με 
valebat ; tenens iftud idem V ALCKENARIUS, praecedentem 
καὶ particulam in κἀς mutandam cenfuerat, ut effet xà. 
(i. e. καὶ és) τοὐπτάνιον & pps 60 v μ᾽ ἅπαξ, €& ad culi- 
nam femel me comparavero. Sed uterque nofler codex , ἃ £7 
p6copot plene fcriptum exhibens, oftrendit ἂρμόσωυ μ᾽ 
una voce, in verbo medio, fuiffe fcribendum: quà ad- 
Optatà fcriprurà, nihil amplius defiderabatur. "Valet au- 
tem ἀρμόζομαι, perinde atque a&iva forma ἀρμόζω, ad- 
apto , compono , concinno , inflruo , & fimilia. 

Verf. 22. Pro οὐδεὶς. quod invito metro erat editum, 
οὐδὲ eis fcribendum monuit CASAUBONUS. Sic vero pla. 
ne dedit uterque nofter cod, ms. & cum his Euftathius ad 
Od. μ΄. pag. 471, 33. (ubi etiam ὡρμόσωμαι ἅπαξ, ficut 
in eisdem codd. ) Porro pro ὁ 2 «i$, habent óc μῆς ii- 


158 ANIMADV. IN ATHENAEUM, P» 290. 


dem mssti & Euftathius; quod praeferendum editae fcri- d 
| pturae docuit PrERsON ad Moer. pag. 59. ex Thoma Mag. 
qui Ὀσμὴ, ait, ᾿Αττικόν. ὀδικὴ δὲ, "lovixóv. Idem Pierfo- 
nus, pro ὑπὸ τῆς ὑσμῆς γὰρ, leviter transpofitis ver- 
bis ὑπὸ τῆς γὰρ óc 4 s legendum cenfuit : puto, quod 
defiderare hoc iambici metri rationem exiftimaret. In quo 
quidem non repugno auctoritati viri, cuius & doctrinam 
& iudicium maximi facio: fed videndum puto, ne in ὁσ- 
μῆς prima fyllaba corripi potuerit. Statuerat fane Tou- 
pius, in Praefat. Partis 1I. Emendation. in Suidam, con- 
curfum literarum ej nonnifi debilem ( quam vocant) ef- 
ficere pofitionem : cui quidem repugnantem novimus 
Brunckium noftrum in Notis ad Sophoclis Ele&r. vs. 21. — 
Verfus 2$ cum feqq. fic editus legebatur : j 
ἑστήξετ᾽ ἀχανὴς προσπεπαττωλευμένος [ 
ἄφωνος, ἄχρις ἂν αὐτὸν τῶν φίλων βεβυσιμμέγος 
τὴν piv ἕτερός τις Θ-. ; 
Ibi poftquam perperam infertam vocem αὐτὸν notavit — — 
PrERSON l. c. eiiciendamque monuit, haec adicit: » Nifi 
»quis ἄφωνος e gloffemate ortum putet, & (cribi debere, Ü 
» ἄχρις γ᾽ ἂν αὐτὸν τῶν φίλων βεβυσμ. I 
» quae coniectura Falckenario blandiebatur; & mihi quo- : 
»que, antequam Euftathium infpexeram, in mentem ve- 
»nerat.« — VALCKENARIUM vide ad Herodot, VII. 55. 
Ac habet fane prorfus eam fpeciem vocabulum ἄφωνος, 
ut ex interpretamento vocis ἀχανὴς videri debuerit irre- 
pfiffe. Sic quidem interpretatur Hefychius : 'Ay avíás* ὥ- 
φθογγος, ἄφωνος, μὴ ἀνοίγων στόμα. Pariterque Suidas: 
"Ay avi" ὃ μὴ κεχηνὼς, καὶ ἄφωνος, à ἐκπεπληγμένος σιω- 
7». Sed quoniam in praedicto verfu non modo Euftathius; 
(loco paulo ante cit.) &, unde is fua haufit, Epitoma 
Athenaei, verum etiam veteres membr. “4. pronomen αὖ- 
τὸν ignorant ; hoc ipfum potius, ut ex recentioris librarii 
interpretamento invectum , abiicere debuimus. Porro , 
quum pro £y pie ἂν non modo ms. Ep. zy pi ἂν per- 
Ípicue daret, (ed & eadem vocis forma in mendofo zy «- 
ρίαν, quod hic habet ms. 4. haud obícure contineretur , 
tenendam hanc formam, ut magis Atticam, putavi. Vi- 
de Thomam M. pag. 155. & quos ibi laudant interpretes. 
De vi vocabuli ἀχανὴς ex profefTo differuit Pierfon l. c. 
Verf. 29. πολλοὺς - - δα τῶν καθημένων. » Abfurde e 
» vero docti [ unum Dalecampium dicit ] corrigunt κώτώ- 


Re 


p.290. IN LIB, VIL. CAP. XXXVIL — i59 


e » κειμένων. δὲ peífime vertunt ex accumbentibus. Non anim- 
» advertebant, licentia comica perftringi a poéta /pe&ato- 
» rum nonnullos , qui bona fua liguriendo in ventrem con- 
»diderant omnia. - - - Muítos novi [ ait] ex iis qui fe- 
» dent fpetlantes , qui , ut operá meá po[[ent uti , facultates om 
»nes fuas abfumferunt, « 

τῶν παρὰ Πινδάρῳ Κηληδόνων. » Non facile eft divinare, 
»quid Pindarus nomine Κηληδύνων intellexerit eo loco , 
» quem tangit hic Athenaeus. Interpretes quidem [ nempe 
»rurfus, unus Dalecampius ] pronuaciare non verentur, 
»quas vocavit Homerus Sir.zas , dictas fuiffe Pindaro κη- 
» ληδόνας. Athenaeus tamen hoc non dicit, nifi placeat 
»cadem effe, quae dicuntur fimilia efficere; quod ineptum 
»nimis & ἀσυλλόγιστον. Quare Athenaei verba non ali- 
»ter accepit Euftathius, cum ad 'Odvzez. A'. exponens il- 
»la [ vs. 333. οἱ d" ἄρα πάντες ἀκὴν &yévorro cio) , κη«- 
»»ληθμῷ δ᾽ ἔσχοντο: tum ad fequentem feed íav, [ ad 
» Od. μ΄. pag. 471, 28. ] ubi fcribit : Ἰστέον. ὕτι Πίνδαρος 
»κηληδόνας λέγει ποιούσας τοὺς ἀκροωμένους ἐπιλαθέ- 
γγσθαι τῶν τροφῶν ὑφ᾽ ἡδονῆς, καὶ οὕτως ἀφαυαίνεσθαι. οὐ 
»πτάνυ δὲ δῆλον, εἴ πε κηληδόνας ἐκεῖνος ἐπιθετικῶς τὰς 
"» Σειρῆνας λέγει, διὰ τὸν xaT! αὐτὰς, Ὅμηρος ἂν εἴποι. 
») κηληθμόν" εἰ τε καὶ ἄλλα τινὰ ὠδικὰ δαιμόνια.  Fatetur 
» EUSTATHIUS , nefcire fe plane, quomodo accipi debeat apud 
» Pindarum vox κηληδόνες : po[e enim νοὶ epitheton «ffe Sire 
» num; vel alia quaedam fuavis cantus numina, « CASAUBO- 
NUS, — Κηλημόνες Ícribitur ( editur certe) apud Paufa- 
niam, in Phocicis cap. 5. pag. 810. ubi citatur PzNDanr 
verfus huiusmodi : 

, » 2 c , » , 
χρύσειαι δ᾽ ἐξ ὑπερῴου ἄειδον κηλημόγες. 

De ufu verbi ἀφαυαίνεσθαι nonnihil adnotavit Toup, 
in Curis Noviff. in Suidam , pag. 181 fq. &, quem ille 
laudat, Küfterus ad Ariftoph. Thesmoph. 815. 


AD CAP, XX XV.1IL 


Νικόμαχος - - παράγει τινὰ μάγειρον ὑπερβάλλοντα 
τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας. In illorum verborum la- 
üna verfione, praeeunte DALECAMIPO fupplevi ifta, i πα 
solenti yaniloquentia fuperantem, Dionyfiacos (id eft, 


τόο ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 299, 


Bacchicos) artifices idem DALECAMPIUS, in ora, inter- 
. preratus eft. » Ludiones , hiflriones :« haud. paulo commo- 
dius, puto, quam Gallicus interpres , fic vertens, /e corps 
des ouvriers confacrés au culte de Bacchus. Vide Lexicon Po- 
lybianum, voce Τεχνίτης : δὲ Wetfleling. ad Diodor. IV. s. 


NicoMAcHi comici EÉclogam Excerptis fuis. inferuit: 


GRorius , pag. 883 fq. cuius Latinam verfionem Graecis 

verfibus fubieci, nonnifi uno aut altero verbo ( verf. 6, 

& 10.) mutato. In diftinguendis colloquentium partibus, 

in hac aliisque fimilibus Eclogis paulo commodius factu- 

rum me fuifle intelligo, f1 cogui partes in Graecis verfi- 

bus ubique notá M. in Latinis vero notà C, diftinxiffem, 
Verf. ς - 7. — B. Mà Af, ἐγὼ μὲν οὐκ 


3; » € , ^ / , 
ὥμην. À. Ἴσως, ὅσον μωγείρου διαφέρει . 


μάγειρος. οὐκ οἶσθ᾽; — | 
Re&ius in his diftin&a erat oratio in ed. Ven. δὲ Baf. 


quam in ed. Cafaub. Re&eque in Dalecampii verfione dis-. 


tributae fignataeque partes colloquentium. Quo refpexit 
CASAUBONUS, cum in Animadveríl. fcriberet; »In ANz- 
» COMACHI verfibus , melius quaedam diftincta funt in La- 
»tino textu, quam in Graeco: quem inde licet corrigas.« 
— Ad verbum ὥμην (quod cum editis tenet codex ms. 
uterque) e fuperiori oratione intelligendum δεῖν ἐξετά- 
ζειν τοῦτο ἢ πυνθάνεσθαι : quod commode DALECAMPIUS 
his verbis expreffit, i2 faciundum non putavi. Quod quum 


non placeret GROTIO , orationem perfonae P. ille termi-: 


navit in ἐγὼ μὲν οὔκ. ac deinde coqui verba (vs. 6.) fic 
fcripfit : | νος 

Ἢ μὴν ἴσως ὅσον δια φέρει διακόνου 

μάγειρος οὐκ οἶσθ᾽ ; — 
In eiusdem (ἐχεὶ verfus fine effugerat & Cafauboni & Gro- 
tii obfervationem , turbatum metrum. Sane vocalis « in 
διάκονος & διακονεῖν conftanter longa, (de quo conf. no- 
tata ad IV. t70. £. & vide mox dein vs. 10.) non ferebat 
in fine fenarii ifta verba διαφέρει διακόνου, quae quidem 
in editionibus omnibus ibi leguntur. At non διακόνου, fed 
μαγείρου habet ibi mstus codex uterque: perquam 
commode ad fententiam , quantum a coquo coquus diflet: 
id eft, quam fit coquus alius alto do&lior folertiorque.. Quam 


fententiam minus percipiens iunior aliquis librarius, five - 


ipfe Editor Venetus, ex veríu 10. vocem διωκύνου huc 
invexit. μωγείρου quidem hic etiam alios duos codices 


pon INLIB.VIL CAP.XXXVIL τι 


Parifienfes tenere, ex Villebrunii adnotatione intellexi. 
Sed, quum ne id ipfum quidem, 

— ἴσως ὅσον διαφέρει μαγείρου, | 
ferret metri ratio , transponendae duae voces in bunc 
modum faerunt: (idt 

— ἴσως ὅσον μαγείρου διαφέρει, 

a Qui fequuntur. verfus 8 -- 10. in editis fic fcribebantur : 
Τὸ γὰρ παραλαβόντ᾽ ὄψον ἠγορασμένον 
πότερον ἀποδοῦναι σκευάσαντα μαυσικῶς 
διακόνου ᾽στὶ τοῦ τυχόντος Ἡρώκλεις. 

Quos latine fic: reddidit DAtECAMPIUS: Α. Emptum & 
acceptum | obfonium ' reddere antea concinne praeparatum. mis 
niflri cuiusvis eft. B. Papae, Hercules. Quam verfionem 
fpectans CASAUBONUS, ait: » Melus legit Dalecampius 
»TpóTépov, quam, ut eft editum, πότερον. « — Et iftud 
πρότερον ita fidenter recepit GROTIUS, ut vulgatae 
fcripturae ne mentionem quidem facere in Notis (ut aliás 
confueverat ) dignaretur. Et nos fummorum virorum aus 
&oritatem fecuti fumus: vereor ne temere. ὅς, praecipi 
tanter; quandoquidem meliora ( ni fallor) indicabant ve- 
teres membranae. Nam Epitoma quidem parum iuvabat : 
in qua poft illa verba, -vs. 7.  Eizowa δέ γ᾽ ἣν λέγῃς. 
omiffis multis, fic pergit Abbreviator : “Ἔπειτα aix eas 
ὃ μώγειρος εἰδένωι τὸ ἠγορασμένον «Lay φκενάζειν μουσι- 
κῶς, ληρεῖ ὅτι πρὸ τῆς μαγειρικῆς τέχνης πρότερον μαθεῖν 
δεῖ ἑτέρας Té ves , ἀστρολογικὴν., ἰωτρικὴν, &c, E. quibus 
illud quidem colligas, Epitomatorem. τὰ poetae verba, 
Tb γὰρ παραλαβόντ᾽ ὄψον Gc. ut a Coquo pronunciata ace 
cepiffe. At alió ducunt nos veftigia fcripturae , quam (ad 
verf. 10.) ex ms. 4. in hunc modum enotatam reperio , 
διακόνουσ τούτου τυχόντος. Qua in fcriptura minime ob- 
Ícure contineri haec verba videntur , διακόνου 'c7 
oU ToU τυχόντος, id eft, διακόνου ἐστὶν οὐ τοῦ τυχόντος. 
Quae fi, fervatà (vs. 9.) librorum ícripturà πότερον, 
interrogative accipias, totamque iftam ῥῆσιν eidem homini 
tribuas, qui operam coqui locaverat, iftaque modo dixe- 
rat, Εἴσομωι δέ γ᾽, ἢν λέγῃς : exiftit ( puto) percommoda 
fententia haec: 44r fciam, fi tu dixeris, Nam, acceptum pi- 
ftem emtum reddere. (cite paratum , nonne: hoe e(l famuli cuius- 
libet? lud unum, pro ifta fententia, paulo infolentius 
poterit videri , quod particula οὐ proxime ante τοῦ τυχόν- 
Tos , nion ante διαχόγου pofita fit. Quare de conftituenda 
. 4Anünady, Vol. IF. L 


160 ΑΝΙΜΑΌΥ. ΙΝ ATHENAEUM. ρ. 291- 


huius loci: fcriptura integrum penes eruditum lectorem 
iudicium efto ! | dM 
Etiam fequentes verfus 12 — 16. non carent difficultate : 
in quibus nihil quidem ab edita fcriptura diffentiunt mem- 
branae. [bi igitur ftatim, quum haud perfpicuum effet , 
unde penderet genitivus. ὧν, (verf. 13.) fufpicatus eram 
pro πάνυ (in fine vs. 12.) fortaffe legendum ἄν εὖ, ut 
ἄνευ ὧν effet , absque quibus fcientiis. Tum vero rurfus τα ó- 
7 «1$ (verf. 14.) non videbatur ad illas ἐνδόξους τέχνας, 
quas modo dixerat, referri poffe; fed ad τὴν μαγειρικὴν 
τέχνην referendum. videbatur pronomen : quare placebat 
GnRorit emendatio, 7 4 07 ». Quam in fententiam prae-. 
dictos verfus eriam DALECAMPIUS acceperat, fic reddens : 
coc uMrtes multas proferam celebres admodum , | 
quas reife fi quis. edifcere negligat , non licet 
^ hanc adire conféflim. — 
Id ipfum vero, quod nos Graece ἄνευ ὧν dicendum fui(- 
fe fufpicabamur, Gnorius ita eflici poffe. exiftimaverat, 
fi, tenendo ( verf. 12. ) ἐνδόξους πάνυ, deinde pro ὧν τὸν, 
μαθεῖν βουλόμενον ; fic fcriberetur , ut edidit ipfe, τ 
ὧν μὴ μαθεῖν βουλόμενον ὀρθῶς, οὐκ ἔνι 
ες πσαύτῃ προσελθεῖν εὐθύς. .— v riit-fioq- κῆρ ἢ 
Ubi non video, cur non eádem operá ὧν in δὲς mutarit , 
τς ὃς μὴ μαθεῖν βουλόμενον. 
Caeterum etiam in his, quae deinde fequuntur, multis 
adhuc difficulratibus premitur hic locus. Nam, ut illam ex: 
turidas fententiam , quam Gnorivs in verfione, Graecis 
a nobis fubieCta , expreffit : ( cui confentit DALECAMPIUS, 
fic pergens : rui 2 
Zintea namque: convenit 
Pitluram ' attingere. Hanc fcilicet ante culinariam 
oportet didiciffe., artesque multas alias.) . 
alia adhuc mutanda fuerint; velut illud verf. 15. 
ζωγραφίας ἥφϑαι. T e v à καὶ μωγειρικῆς Gc. 
Ubi quod Gnorirus pofuit, 
τ ζωγραφίας ἤφθαί τι. καὶ μαγειρι - 
d quidem non magis , quam vulgatum , conveniebat me- 
tro, Sed oportebat ,- 
e] φωγραφίας ἥφθαί τι. καὶ μαγειρ. 
aut aliquid fimile, Nec vero diffimulandum efl, violen- 
tum efle, ταυτὰ in τὶ mutare. Porro mirum videri. de- 
bet , quod, poftquam dixiffet , ἔμ v poc e (fcil. τῆς μκὰ- 


d 


p» 29T, IN LIB. V II. CAP. XXXVII 163 


a yeipixic) der Coyp. ἥφθαι, tum rurfus veluti de novo 
incipiat dicere, xai μαγειρικῆς 7 pómepov μαθεῖν 
. dei. Quibus ex pofterioribus verbis perquam fit proba« 
bile, illud fuperius ἔμσροσθε pertinere ad a/as quasdam 
artes , quas cum culinaria ità conferat coquus , ut dicat , quem« 
admodum funt aliae quaedam nobiles artes , ad quas non cone 
üinuo acctdere liceat, niff prius alias attigeris 5. eamdem effe. 
rationem. culinariae. Sic ταὐτὰ fuo loco ftabit, valebitque 
κατὰ TaUTR, eodem modo , fimiliter. Sic etiam vox πάνυ 
verf. 12. ftare poterit; itemque pluralis ταύταις verf. 14. 
arum commodus tamen manebit ille genitivus ὧν, a vere 
bo μαθεῖν pendens; pro quo £s utique malim ; nifi eo- 
dem modo ὧν μαθεῖν dici potuit, quo paulo poft ὧν ei« 
δέναι ait. Denique inirio verfus 15. mendam adhuc prodit 
labans metrum, In eamdem fere, quam dixi, fententiam: 
locum hunc accepit Gallicus interpres, fuo fermone fic 
reddens: Je pourrois vous citer ici. plufieurs. arts trés-honora- 
bles qu'il n'efl pas poffible d'apprendre. direBement , fi l'on veut: 
les bien favoir : mais il faut , par exemple, apprendre d'abord 
la peinture... C'eft ainft qu'avant d'apprendre la. cuifine , il faut 
préalablement. avoir. étudié d'autres arts. Caeterum fimillimam 
huic ia&tantiam coqui vide lib. IX. pag. 378. 
b — Ver(um 17. cum fic vulgo editus legeretur, 
ὧν eid éveu σοι κρεῖττον ἦν quot πρὶν λαβεῖν: 
» plane fe eum non intelligere« ingenue profeffus eft CA- 
SAUBONUS. Dalecampius latine fic reddiderat : Me prius- 
quam accerferes , notum hoc effe tibi fatius fuit. GROTIUS, fic 
vertens, intererat mea haec fcire te- priusquam me conduceres τ 
multaque in Graecis mutans, illud ipfum verbum tenuit , 
in quo menda latébat. Nempe nón compertum ille habue- 
rat, λαλεῖν (Ícribi in vetuftis membranis: ac poterat 
cum infigni fpecie. veri verbum λαβεῖν ( quod editiones 
omnes hic agnofcebant ) notione conducendi accipi , quem- 
admodum alibi fubinde comparandi emendique notione ufur« 
patur. Nos, adoptatà membranarum (cripturà , nihil prae- 
terea mutandum duximus, nifi ante μοὶ πρὶν λαλεῖν levi- 
rer diftinguendam orationem. Sententia eft: Quae fcire 
tbi fatus erat, priusquam | me adloquereris, id eft, mecum 
ageres de opera mea tibi locanda. Iníolens quidem dictio, 
ὧν εἰδέναι. pro & εἰδέναι: fed poterat hominem qui do- 
&us videri volebat , confulto ita loquentem inducere poé- 
ta, imperità imitatione Homericae dictionis τόξων εὖ si» 
|] L 2 


164 ANIMADV. IN ATHENAEUM.  p29t | 


dés, δὲ fimilium, Porro, ficut h.l. λαβεῖν pro λαλεῖν te- b 
mere editum erat, fic pag. 292. b. λαβὼν pro λαλῶν po- 
fuerant. » 

Verf. 19. » Quid appellet τῶν ἐχθύων τὰς τέχνως, pa- 
»rum affequor. Nam interpretatio, quae in promtu eft, 
»fententiam frigidiusculam videtur continere.« CAsAu- 
BONUS. — Parandiarterm interpretatus erat Dalecamp. Gno- 
TIUS , τἀσθενηῃ corrigens, adnotavit: » Legebatur καὶ τὰς 
»7éxvas, nullo fenfu. « — Αε τέχνας fortaffe dixerit 
morem pifcium, certo anni tempore latibulis fe condendi , 
& id genus alia. 

Verf. 25. Cum Τοὐπτανεῖον ( ut pag. 290. d.) editum ef- 
fet, monuit CASAUBONUS : Scribe: 

»Τοὐπτάνιον ἡμεῖς σφαῖραν εἶναι τιθέμεθα. 

»Non hoc autem dicit coquus, e culinae totius ambitu 
»locum deligi , ubi omnia artis totius officia exerceantur: 
Ȓed hoc potius, culinam fic dividi a coquis folitam, ut 
» fingulis artis fuae partibus proprium locum affignent. — 
In τοὐπτανεῖον confentiebat ms. Ep. Ad veram fcripturam 

ropius accedit ms. 44.- τοὐπτάνειον antepenacute fcribens. 
Pro σφαῖραν quum operarum lapfu in ed. Baf. σφαῖρον fuif- 
fet expreffum, error ille per omnes tres editiones, quae 
Caíauboni nomen praeferunt, continuatus eft. 

Vef. 29. Οὗτος, πέπεισμαι. Sic re&e veteres libric - 
ambo: id eft, Zeus :u, credo. Sic Ariftoph. Plut. 439. 
i100. & faepius alibi. Quod quum parum intelligerent 
recentiores, in Οὕτως mutarunt. — /bid. μὴ λαλῆς dedit 
ms. Ep. Pro quo perperam μὴ λαλεῖς ms..4. lnde deni- 
que μὴ λάλει edd. 

Verf. 56. » Scribe ἐμοὶ. non ἐμόν. Eft autem obfícu- d 
»rior fententia, propter aliquot verborum traie&tionem 
» audaciorem. Tirones ordinent fic: Ἤδη τὸ ποῦ ἕκαστα 
» Ττεθήσεταί μοι μετὰ νοῦ, καὶ τὸ συμμέτρως, μεταφορά, 
»έστι παρὸ τακτικῆς τέχνης. Praeterea ubi quaeque mihi fint 
» collocanda ex arte & convenienter , id translatum e(l de difcipli- 
»» πα taífica. Vide quam alienam fententiam poetae aflin- 
»xerint qui funt aliter interpretati. « [ Dalecampium di- 
cit: cuius nihil adtinet verfionem huc transfcribere. 7 » Ta- 
» (lica ars docet imperatores , quomodo inftrui acies de- 
» beat. Ex ea [ fe] didiciffe ait coquus re&am 6 artificiofam 
»paropfidum ac lancium fuper menfa collocationem: in. quo 
»pofitam efle artis fuae perfeCtionem, disputat alius co- 


p.291, IN LIB, VII, CAP. XXXVII. 165 


d » quus libro nono. [ pag. 378. e. f. | Ideo Archeftratum 
» vocat auctor hoc libro , τὸν τῶν δείπνων λοχαγύν. Epito- 
» mator diftinguit poft συμμέτρως ἐμόν : & cum fuperioribus 
»illa conne&tit. Quare ex eiusleétione hoc dicet coquus: 
»quod fciat in conditura ciborum uti iudicio & fervare modum, 
» id ex medicinae notitia fe habere. «& CASAUBONUS. — Nem- 
pe poft ifta verba καὶ τὸ συμμέτρως ἐμόν. fic pergit. Epi- 
tomator : "Emeire, δεικνύει 0 μάγειρος ὅτι καὶ τακτικῆς ἐστι 
τὸ εἰδέναι ἕκαστα ποῦ τεθήσεται.. Pro. ἐμὸν' adoptavit 
GRoriUs ἐμοὶ, quod a Cafaub. propofitum eft. Mihi 
videbatur , teneri poffe librorum fcripturam, intellizendo 
τὺ ἐμὸν μετὰ νοῦ xal συμμέτρως πάντα ποιεῖν. Quod verf. 
37. περὶ Taxr. Ícribitur in ms. 4. id ex verf. 30. repe- 
titum: re&e vero v «pa corre&um videtur ab Editori- 
bus. ταχτικᾶς, pro τακτικῆς , error operarum erat, ex 
editione Ven. in alias omnes propagatus. 

Verfus 38 Θ᾽ 39. nullà in fine prioris verfus interpofità 
diftinctionis notà, fic erant editi: 

ἀριϑμῶ τῷ πλῆθος εἰδέναι μα γειρικῆς 

οἰ οὐθεὶς ἕτερός σοι πρὸς ἐμὲ καὶ γρωφήσεται. 
Ibi CASAUBONUS : »Αριθμῷ τὸ πλῆθος εἰδέναι μαγειρικῆξς 
» Coquinae artis ef! , numero cognofcere multitudinem. Docet , 
»quomodo arithmeticae cognitio neceffaria fit coquo. Io- 
»catur deinde qui coquum conduxerat, & ait, Οὐδεὶς 
»Érepos πρὸς ἐμὲ καὶ γραφήσεται. Lego , πρὸς ἐμέ γ᾽ &y- 
"»» γραφήσεται : Nemo alius , praeter me, huic albo infcribe- 
»tur. Dixit coquus, fibi neceffariam effe arithmeticae co- 
»gnitionem , ut convivarum numerum inire poffit. Nunc 
»ille ait, nihil ei iam numerorum fcientià fore opus: 
»quia uni folique fibi parari velit a coquo coenam. « — 
Equidem in conflituendo priori verfu adfen(us (um GRo- 
TIO , 'ApiÉ n 71x05 pro μαγεῖρι κῆς Ífcribenti. Idem 
vocabulum ἀριθμητικῆς manifefte defideratur etiam in Epi- 
tomatoris ícriptura; qui poft verba paulo ante adlata, 
fic pergit: τὸ ἀριθμεῖν τὸ πλῆθος, ἣν καὶ αὐτὴν δεῖ σροει- 
δέναι τὸν μάγειρον. In iftis autem verbis finem ille fecit 
huius eclogae. — Verfz 39. GnoTIUS, τά δὲ γραφήσεται 
corrigens , longiffime a Cafauboni interpretatione receffit. 
Equidem neutri do&tiffimorum virorum plane adfentiri 
potui: fed coquo haec tribuens cum Grotio, tenendam 
vulgatam fcripturam, aut cum Cafaubono γ᾽ ἐγγραφή-- 
σετῶ! legendum putavi. Sententia , ad "MÀ haec mi- 

3 


166 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 291. 


hi ineffe vifa erat: Nemo tibi alius contra me fefe vel in- d 
fcripferit ; id eft, profuüeri audebit fe iflas artes me melus — — 
callerc. P 
Verf. 40. Cum absque distin&ione, £r μέρει κᾷμοῦ λέγ, 
Ícriberetur, haec adnotavit CAsAUBONUS: »Diflingue, 
» Μικρὰ διάκουσον ἐν μέρει κἀμοῦ, Aye. 
» Nunc tu viciffm pauca ex me audi. Haec dominus. Ῥοβγε- 
» mum verbum eft coci. Ἔν μέρει dicunt Graeci, δὲ ἐν τῷ 
» μέρει. Res nota: fed hoc eo dico, ut maculam abster- 
»geam, quae Aeliani codices dehonefiat. Variae Hifto- 
»riae lib. IX. cap. 1. de Hieronis erga fratres amore lo- 
»quens: Ταῖς ἀδελφοῖς συνεβίωσε, τρισὶν οὖσι, erávu σφό- 
» dpa, ἀγαπήσας αὐτοὺς, καὶ ὑπ᾽ αὐτῶν φιληθείς. ἐν τῷ [hÉ- — — 
e pei τούτῳ φασὶ καὶ Σιμωνίδῳῃ συνεβίωσε καὶ * Πίνδαρος. — 
»Lege, καὶ ὑπ᾽ αὐτῶν φιληθεὶς ἐν τῷ μέρει. Τούτῳ φασὶ 
9) χαὶ Σιμωνίδης συνεβίωσε καὶ Πίνδαρος. « — 


AD CAP. XXXVIIL 


'O δὲ mapx τῷ νεωτέρῳ Φιλήμονι μάγειρος, Quamvis di- 

ferte τὸν νεώτερον Φιλήμονω nominet Athenaeus, tamen 
eclogam iftam GROTIUS pag. 977. in fuperioris Philemo- — 
nis fragmentis retulit, pag. 777. lnde etiam Clericus pag. 
364. Fuit autem PEILEMON iunior, tefte Suida , fuperio- 
ris Philemonis comici filius, comicus & ipfe: cuius ver- 
fus etiam nonnullos citavit Stobaeus, Serm. c. de Medicis 
& Medicina, Quod autem non adponitur hic ab auctore 
noftro index fabulae , e qua petiti funt verfus, quos citat; 
id plane contra ipfius morem fa&um; nifi ftatuamus, 
paulo fuperius declaratum effe titulum, qui hic defidera- 
tur. Átque id ita efle, facile fibi perfuadebit quisquis cum 
hocloco ea, quae fupra pag. 288. leguntur, , quaeque ibi 
a nobis adnotata funt, contulerit. Corrupte in noftro 
ms, Ep. Ícribitur , Περὶ δὲ τῶν νρωτέρων Φιλήμων did acka- 
λικός τις μαγ. pro Παρὰ δὲ τῷ νεωτέρῳ Φιλήμονι. E 

Verf. 1. » Claudicat pede uno verfus primus e Paze- 
» MONIS ecloga: U 

»'EígaÜ οὕτως ἔχειν. τὸ "Up μόνον. | 
» Scribe, Ἐάσαθ᾽ οὕτως τοῦ τ᾽ ἔχειν. « CASAUBONUS. — 
Ἐάσαθ᾽ οὕτως οὖ v ἔχειν placuit GROTIO. Nos BENTLEIUM 
fecuti fumus, fic corrigentem, (in Emend. in Menandr. 
ὃς Philem. pag. 131.) Ἐάφαθ᾽ οὕτως, ὡς ἔχ ει. Nempe 


Ῥ. 29... — IN LIB. VII. CAP; XXXIX. 167 


» poftquam olim a fyllaba praecedente abforpta éffet vocu- 
€ » L 2; , , ^ 

e la os, verbum ἔχ ei in ἔχειν eft mutatum. — erf. 2. ἀπτοῖ» 
σι pro vulgato ὀπτοῖς correxit GROTIUS. | 


AD CAP. XXXIX. 


f. In Dripzuir: ecloga ex fabula Pidfore: » Primi verfus 
» (inquit CASAUBONUS) . corruptiffimi funt : ideo praeter- 
»miffi a Breviatore. lta libri omnes : 

» OU μὴ παραλάβω cou θάμ οὐ δράκων ἐγὼ, 

») ἐπ᾽ ἔργον οὐ μὴ διωτελῆς τὴν ἡμέραν... 

» τρεπεζοποιῶν ἐν ἄγαθοϊς πολλοῖς χύδην. 
» Dalecampius quam le&ionem fibi fabricaverit, non di. 
»vino. Nos ita concinnamus: 

» 0) μὴ παρωλάβω τούψον,, οὐδ᾽ ἥκω γ᾽ ἐγὼ 

»éT' ἔργον 9. οὗ μὴ διατελῶ τὴν ἡμέραν Cc. 
» Quando coquos. conducebant, hoc primum fiebat, ut 
» omnia iis traderent opfonia. Hoc feníu λαβεῖν & zapa- 
ἡ» λαβεῖν toties iam pofita in fuperioribus; neque aliret 
» hic accipiendum. . Nam (quod ex praecedentibus Athe- 
»naei verbis conftat) negat cocus fe opfonium ullum 
»tangere velle, aut ad opus accedere, ut iis operam na- 
» vet, qui non totum diem fint ipfum occupaturi, & qui- 
»dem in lauti(fimis lautitiis. Commune hoc omnibus me- 
»lioribus, ut ad levia, & quae facile aut brevi perfician- 
»tur, aegre trahi fe finant. « — Sic ille: cuius rationem 
fecutus eft GROTIUS , in Excerpt. pag. 789. DALECAM- 
PIUS latine in hunc modum reddiderat: 

Mea non equidem tibi. fumam , nifi prius videro 

quo in opere mihi ftt impendendus dies 

men(is bonis omnibus affluenter inftruttis. 
Mea autem, quae (verf. 1.) dixit, in orà interpretatus 
erat, vafa mea 6 inflrumenta coquinaria,. Haud abfurde (a- 
ne, ac fatis ingeniofe omnia. Ubi pro pa xev, d'pa- 
x 6v legebat, videns, aor. 2. verbi Zégxo : tum Üu pro 
44 , id e(t, τὰ ἐμὰ acceperat: denique gov in σοι mu- 
tandum ceníuerat. Equidem, in J'eaxóv ad(entiens huic 
interpreti, teneri pofle θαμ᾽ per literam 0 ha&enus pu- 
tavi, fi θ ὦ μ᾽ fcriberetur, quod ex τὰ ἥμω contractum 
effet, idemque ac τὰ ἡμέτερα vel τὰ ἐμὰ valeret. In quo 
praeeuntem habui do&tiffimum DuTHzIL, a quo in Notis 
msstis propofitam illam fcripturam vidi, và Gallicà 

4 


168 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 292. 


verfione huiusmodi, ze regardant point mon intérér: quam δ 
fententiam etiam in Latina verfione expreff; Quae 
praecedunt verba, & quae proxime fequuntur, ea idem 
Vir do&us in hunc modum accepit : Non Je ne m'engage 
point avec vous à aucun ouvrage : commodiífimá utique fen- 
tentià, fed quam e Graecis verbis, nifi nonnihil muta- 
veris, aegre elicias.  Placuerit fortaffe alicui, Οὐ μὴ μ e- 
Ἰαλαμβάνω Cot - - τοῦ ἐργου: aut reperiet aliud 
quid probabilius & expeditius, fi quis id egerit. Ego, 
nullam literam mutando, fatis fortaffe fore conie&Ctave- 
ram, fi, pro &7' ἔργον, unà voce £7 ερ γον fcribere- 
mus. τυ ἃ autem vocabulum , τὸ ἔπσεργον, quod nusquam 
quidem aliás (quod fciam ) reperitur, eàdem fere notio- 
ne accipi pofle ftatueram , quà vocabulum ἐπεργία apud 
H. Srephanum in Indice Thefauri exponitur, operatio pe- 
nes aliquem , five, fociatus cum aliquo labor, aut operis fo- 
ctas. Nempe, quod ex verfu fecundo intelligitur , ( ubi 
recte διατελεῖς dedere noflrae membranae) colloqui- 
tur hic coquus cum τραπεζοποιῷ, id eft, menfarum [lru- 
Hore ; (de quo genere minifferii didum eft lib. IV. pag. 
170. e. f.) qui, cum operam fuàm Iocaffet meretricibus 
ilis, de quibus vf. 38 fqq. dicit, nunc agebat cum co- 
quo, perfuafurus ei , ut opus fecum partiri, & ipfe quo- 
que eisdem puellis fuam operam in cibis parandis vellet 
commodare. 

Verf. yo. Cum fic olim ederetur, ναύκληρος ἀποθύει τις ἃ 
εὐθὺς &v. adnotavit CASAUBONUS : » δὲ quis nauclerus fa- 
» cra facit ex voto , culus efl reus falutem natus ex. naufragio. ᾿ 
»]ta interpretor ἀποθύειν hoc loco. Sed inveni , poftquam | 
» haec fcripfi, aliam le&onem in Epitoma, quae ad hanc 
» fententiam praeit nobis. Habet enim εὐχὴν, pro εὐθύς: 
»vere omnino. Nauficrares , Naucleris, de mullis loquens, 
»[apud Athen. VIL 525. £.] 

»Aíc καὶ δεὰν τιμῶσι φωσφόρον Κόρην 

» δείπνων ὅταν πέμπωσι δῶρα ναυτίλοι. 
» Euphron libro nono iftorum : [ nempe Athenaei libro- 
» rum: pag. 379.f. ] | 

» Πέμπτην ἔθυον ἡμέραν oi Τήνιοι ᾿ 

» πολιοὶ “γέροντες, πλοῦν πολὺν πεπλευχότες. «t 
— At veram illam fcripturam εὐχ ἣν non modo ms. Ep. fed 
& membr..4. nobis dedere. 

Ferf. 11. Toy ἱστὸν, ἢ rud & Aie συνγτρίξας veos. 


I 


p.292. IN LIB. VIL CAP.XXXIX. χό9 


à Multiplici errore σαδάλιόν τι fcriptum erat in editionibus 
omnibus. πηδάλιόν τι habet codex ms. uterque; recte 
quidem fcripta voce ab initio: fed nec terminationem 
ey , nec adie&tam voculam τί, quae & alioquin haud fa- 
tis commoda erat, metriratio ferebat, Itaque cum GRo- 
TIO, & cum TouPio, ( Emend. in Suid. P. III. p. $16.) 
ad & ^ia COrrexi. 

Verf. τὰ. ἢ φορτί᾽ éEéppus ὑπέραντλος γενόμενος. 
Sic editiones omnes & Grotius. Plene vero fcriptum ex- 
hibent verbum, éEéjpilev, codices noftri ambo: quod 
nunc quidem nullo pa&o ferebat verfus, nifi pro γενό- 
μενος ícripferis γεγώς. ΤΟΥΡΙΟ vero l. c. ita fcribi iftum 
verfum placuit : 

ἢ φορτία γ᾽ ἐκρίψας ὑπέραντλος γενόμενος. 

b. Verf. τς - 17. 

ὁμοῦ δὲ ταῖς σπονδαῖσι διαλογίζεται, 

τοῖς συμπλέουσιν ὑπόσον ἐπιβάλλει μέρος 

τιθείς. τά θ᾽ αὑτοῦ σπλάγχν᾽ ἕκαστος ἐσθίει... 
CASAUBONUS, poftquam ia fua editione pof? μέρος ( vs. 
16.) interpunxiffet orationem, iunxiffetque ifta verba, 
(verf... 17.) 

τιθεὶς τά θ᾽ avrov σπλάγχ,ν᾽ ἕκαστος ἐσθίει: 
ad eumdem verfum haec adnotavit : » Nimis cernunt 
»acutum , qui hic proverbium aliquod deprehendunt. « 
[Scilicet DArECAMPIUS, verfum fic vertens, 

lilic appofita quisque vifcera fua. comeft : 
in ora notaverat, proverbii fpeciem hoc habere. ] » Con- 
» tra affirmamus nos, fimplicem & ἀσχημάτιστον effe ora- 
»tionem,. Verte: Θ᾽ quisque fua vifcera (non corporis fui; 
»apage: fed victimae quam adolevit) /ibi apponens , ea 
»comedit. σπλώγχνα accipe ut in illo Homeri, 

») ἔνθ᾽ οἱ σπλάγχν᾽ ἐπάσαντο, δεοῖσι δὲ μηρία καῖον. 
» Vide ad librum lll. « — De σπλάγχνοις, vifceribus , 
nota fane res. Vide lll. 123. a. & ibi not. Quod vero 
vir do&us verbum τιθεὶς ( haud fere fecus atque Dale- 
campius) apponens fibi interpretatus eft: id vereor ne 
non ferat Graeci fermonis ufus, qui pro ifta notione ver- 
bum medium παρατιθέμενος defiderabat, ut VII. 276. c. 
& alibi. Quare GROTIUM probavi, qui fublato puncto 
poít μέρος. (quod & veteres editiones ignorabant ) ver- 
bum τιθεὶς ad fuperiora retulit. Nempe utrumque ver- 
bum, διαλογίζεσθαι δὲ τιθέναι, ad computandi rationem 


170 "ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 292, 


pertinet; ita quidem , ut διαλογίζεσθαι generatim fignifi- b 
Cet rationes inire ,. computum facere; τιθέναι vero figillatim , 
in rationes referre, fcribere, calculum ponere. Cont. Reiskii 
Indic. Demofth. pag. 739. n. 9. Totum verfum 17. praes 
termifit Breviator. ^ Perf. 16. commode fcribetur ézifia- 
As, quod ConAYUS maluerat: fed & vulgatum nullo 
incommodo teneri poffe nobis vifum erat. 

Verf. το. εὐπορηκώς. » Calamo fcripti multi , εὐπορικὼς : 
» ceu effet ab εὐπορίζω: quo parum aut nunquam utun- 
»tur Graeci.« CASAUBONUS. — εὐπορικὼς habet nofter 
ms. Ep. Sed in εὐπορηκὼς cum editis confentit ms..A4. re- 
&e. Valet autem εὐπορεῖν non modo, divitem effe , abunde 
habere ; fed & divitias comparare , ditefcere: quae notio huius 
eft loci. i 

Verf. 20. εἰς δέκ᾽ ἐπὶ τῇ μνῷ γεγονέναι! καὶ δώδεκα. τ 
»Pono hypoftigmen in fine huius verfus : & feparo haec 
»a fequentibus. Naucleri unus hic quaeftus eft, quando 
» merces, quas advexit, fic vendidit , ut iz ffngulas minas 
» lucri faceret drachmas decem. aut duodecim.« CASAUBONUS. 
— Ubi de numis agitur, notum eft frequentiffime Grae- 
cos nomen δραχμὴ fubintelle&tum omittere. Nec vero fa- 
tis hic erat id de quo Cafaub. monuit, ut interpungere- 
tur oratio poft δώδεκα : illud etiam moneri debebat, tol- 
lendum effe pun&um quod in fine verf. praec. poft σερι- 
χαρὴς in ed, Caf. δὲ Daf. perperam pofitum eft, Cohaerent 
etiam enim ifta , περιχαρὴς γεγογέναι (fcil. αὐτῷ ) εἰς 
δέκα, δίς. laetus quod ipft rediilfent , vel, quod lucratus e[fet 
ad decem &c. 

Verf. 21. Aa Kk Oy τὰ vaUAm , καὶ δάγει᾽ ἐρυγγάνων. »δώ- 
νεὼ ἐρυγγάνειν. foenera eru&íare: pofitum pro Zacfare fe 
»de magno lucro: vel, quaerere ubi pecuniam foenori collo- | 
» ces. CASAUB. — Prior interpretatio potior videtur. Eo- | 
dem vero modo dixit poéta, λαλῶν τὰ ναῦλα, id eft, | 
praedicans , narrans quae[lum € naulis fatum. Qua ratione, | 
loqui aurum & argentum , Petronius ufurpavit; ὅς Horatius, 
omnia magna loquens. "emere iftud λαλῶν, quod dedit co- 
dex nofter uterque, in λαβὼν mutarunt recentiores ; 
quod etiam Grotius tenuit, meliora non habens. Pariter 
haud multo ante (pag. 291. b.) λαλεῖν temere in. λαβεῖν 
mutatum vidimus. : 

Verf. 22. ἀφροδίσι᾽ ὑπὸ κόλλοψι μαστροποῖς ποιῶν. Quum | 
κάλλοιψι, pro κόλλοψι.,, omnes editiones obfedifíet, no- | 


Ρ. 292  INLIB. VII, CAP. XXXIX, 5 17: 


b tavit errorem CASAUBONUS : »Quis formam (inquit) in 
» lenonibus commendavit? aut quis dictionem x&AAo alibi 
'»legit ? Illa vero etiam hinc extrudenda , ut verae lectio- 
»ni κόλλοψι locus fiat. Sic re&e in Excerptis. τὰ voca- 
» bant exoletos: quafi duros, ut a Latinis poétis appellan- 
tur. Lenones vocat DIPHILUS κόλλοπας, vel propter 
» vultus truculentiam, vel ob morum perverfitatem: vo- 
»luit enim ea appellatione fignificare, id genus homines 
'»non alienae tantum, fed & fuae pudicitiae effe prodi- 
» gos. « — χόλλοψι reCe ms.74. & Ep. Hefychius : τοὺς 
σκληροὺς καὶ παρηβηκότας παῖδας, κόλλοπας φασίν. In 
voce μαστροποῖς fcripturam per o breve tenent libri om- 
nes, cum hic, tum infra lib. XIII. pag. 587. f. 

Verf. 23. ὑπὸ τοῦτον ὑπέμευ ξ᾽ εὐθὺς ἐκβεβηκότα. Ver- 
tit DALECAMPIUS : navi egre[fum confeflim. oculis afpicio ni- 
&itantibus, Huc fpeGat quod ait CAsAvBONUS: » Docti 
»ícribunt, πρὸς τοῦτον ὑπένυξα : fed non eft ὑπονύττειν, 
»quod illi putant, oculis niíando fignum alicui dare. νύτα 
»Té ,pungere, ὑπονύττειν,, clam pungere. Nifi alia profe- 
»ratur ex libris le&io, vertam, /eniter hominem mungo. 
» Adulationis genus hoc eft: cui fimilia in Theophraftea 
»eius vitii deícriptione, floccos veftimentorum eximere, 
» & e barba paleas detrahere , ac fimilia. « — At nusquam 
declaravit Dalecampius, fe vzévvz« legendum cenfere. 
ὑπέμυσα, fiquid video, (a praefente ὑπομύω ) in men- 
te ille habuerat: quod haud ita abfurdum. Lubens vero 
equidem vulgatum teneam , ( quod & mstus codex agno- 
fct uterque) fi modo commodus extundi fenfus poffit. 
Sed quodfi cum Cafaub. activáà notione accipias verbum, 
non video quo pa&o illud cum praepof. ὑπὸ conftrui po- 
tuerit. Taceo mirum blandiendi genus a docto viro ex- 
cogitatum : nifi quis forte huc trahere voluerit id quod 
eft apud Platonem de Repub. lib. 1. pag. 48. ed. Matíey , 
quod tamen diverfam habet rationem : nam de nutrice 
dicitur, σὲ κορυζῶντω περιορᾷ, καὶ οὐκ ἀπομύττει δεόμε- 
γον, Si effet, αὐτὸν ὑπέμυξωα absque praepofitione, in- 
telligi poffit, Auzc tacite emungo , vel emungere. [ludeo. GRO- 
TIUS, neutraliter five reciproce accipiens verbum, ( quo 
pacto ἀπομύττω, pro ἀπομύττω τὴν piya dici potuerit ) 
vertit, propter emungor: haud fatis video quo fenfu, nifi 
hoc voluit, pone eum vel prope eum emungo nares, quo is 
me animadvertat, meque adípiciat ; aut quo me compa- 


172 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 2092. 


rem ut bello modo eum adloqui poffim. Equidem fufpi- b 


catus fum, ὑπὸ τοῦτον ὑ π ép 1E fortaffe fcriptum opor- 
tuifle, hoc fenfu, hunc ego callide adgredior , huius fermoni 
latenter me. immifceo , δ᾽ in eius. benevolentiam me ἱπβπμο, Sci- 
licet ficut aliás verba συμμιγνύναι. προσμιγνύναι. éeripa- 
γνύναι vel ἐπιμίγνυσθαι ( de quibus confuli poteft Lexi- 
con noftrum Polybianum ) fignificant convenire aliquem col- 
loquendi cauffa: fic ὑπομιγνύναι is dici potuerit, qui 
latenter , callide ac fubdole id facit. Tum, quamvis ifta quae 
dixi verba cum dativo cafu foleant conftrui, potuerit hoc 
cum praepofitione ὑπὸ iungi, quo fignificetur. fubmiffa 
adulandi ratio , qua veluti pedibus alterius fe fubicit adula- 
tor: quae loquendi forma fimilis fere fuerit illi, 9704 pa- 
μεῖν τινα, (idem valenti ac ὑποδραμεῖν ὑπό τινα) quam 


de Aumil adulatore, im alterius benevolentiam fefe infinuare. 


fiudente , fupra ufurpatam vidimus, V. 212. 8. “ 
Verf. 24 [q. ἐμνήσθην Διὸς Σωτῆρος. » Formula gratulan- 


» di ei, qui ex periculo evafifTet.« CasAUB. — bid. éu- c 


πέπηγα τῷ διακονεῖν. Dalecampius : Miniflerio gnaviter. in- 
haereo , ac totus incumbo, Similiter Grotius : Meque ipfum 
totus ad miniflerium apparo. Putabam ego, ad ἐμπέπηγω 
fupplendum effe cafum perfonae 2772 , ut hoc dicat co- 
quus : adhaeft homini miniflrando : id eft, ita cepi hominem 
ut is ftatim meam locaret operam, utque conftanter ei 
miniftrarem , quamdiu hic morabatur, vel, quoties con- 
vivio exciperet fodales. 
| Ferf. 28 - 30. 

᾿Απὸ συμβολῶν συνῴγοντω. νὴ Δί᾽, ἕτερά ποὺ 

ἐνέβαλεν εἰς τὸν κέραμον &y i εὑρημένα, 

τὰ κράσπεδ᾽ ἀποθλίβοντα, Gc. 
» Hic liceat nobis illud ufurpare: Ef? quodam prodire tenus, 
» fi non datur ultra. Nam mentem quidem huius loci, in- 
» terpretibus cud" ὄναρ vifam, facile nobis aperire: verba 
»in integrum reftituere, hoc vero non poífumus. Prior 
» fententia definit in praecedentis verfus fine. Quare po- 
»nenda στιγμὴ τελεία poft verbum πορεύομαι. Nunc ait: 
» 4t fi qui adolefcentes , cupientes ex fymbolis unà efft , coéant, 
»c pecuniá, ναὶ anulo, vel alià qua re loco pignoris 
»ir vas aliquod conie(lá , eant. deinde per forum δ᾽ clament ; 
» Quis efl qui tenuem coenam parare velit? ego iflos clamare 
» fino, neque is operam meam loco. συνώγοντα, exponendum 
»ita ut docet ipíe au&or diferte libro VIII. in extremo, 


p 292, INLIB. VII. CAP. XXXIX. 173 


c » Repetendum autem ex fuperioribus μειράκια. Sequente 
» verfu ἀνευρημένα habent libri: neque hoc reCtum eft, 
»neque id quod editum eft.« CASAUBONUS, —— Prorfus 
utique extra oleas hic vagatus erat Dalecampius; cuius 
interpretationem nil adtinet huc transícribere, De verbo 
συνώγειν docet Athenaeus, VIIL 365. c. "EAeyoy δὲ σὺν ἀ- 
y €1v, τὸ μετ᾽ ἀλλήλων πίνειν" καὶ συναγώγιον. To συμ- 
“σύσιον. Quemadmodum vero συμπόσιον non folum com- 
potatio eft ftri&de fic di&a, fed & convivium, epulae ; fic 
συνάγειν ( fcil. δεῖσνον., vel συμπόσιον ) non folum compo- 
tare dicitur , fed & convivium agere , epulum in(lituere, Vide 
Not. ad IV, 142. c. lam quinam fint libri , in quibus ( verf. 
29.) ἀνευρημένα. reperiri ait Cafaubonus , incompertum mi- 
hi: fufpicorque, conie&uram doi alicuius viri pro li- 
brorum le&ione ab illo fuiffe acceptam. [n Epitoma non 
exílat ifte verfus: totam enim eclogam in verbo σ7ο- 
ρεύομαι terminavit Breviator, nil aliud porro adiiciens , 
nifi haec verba, xal ἄλλα τοιαῦτα. ln editionibus vero 
omnibus fic fcribitur , ἐν εὐρημένα : neque aliter ( quod 
Íciam) in ms. 4. Mendofe haud dubie: ubi in promtu 
fuerat ἐνευρημένωα una voce corrigere, fi quid promove- 
retur ifta emendatione; quae vel hoc nomine non fa- 
ciebat fatis, quoniam ad participium iftud defiderabatur 
articulus, aut aliquid aliud quod eius locum teneret. Qua- 
re GROTIUM probavi, ita fcribentem , &vi' (pro ἔνια ) 
εὑρημένα, quam fcripturam ipfe in Notis fic interpre- 
tatus eft: »/aciunt in urceum. quaevis obvia pro fortibus: 
»quia annuli defunt.« Nempe anaulos dicit eos, de qui. 
bus copiofe commentantem Cafaubonum ad III. 117. c. 
vidimus. ἔνια valet aliquid, quidquid fit; ut cum faepe 
aliás, tum apud Polyb. X. 27. 8. quod etiam ipfa origo 
vocis declarat : idem eft enim ἔνια ac ἔστιν 4. lam quod 
ait, τὰ κράσπεδ᾽ ἀποθλίβοντα., fimbrias (vel, limbos) ex- 
torquntes vel excutientes :. intelligo , quaerentes an infit 
aliquid nummorum, aut aliud quid , quod deponere pof- 
fint. Longe vero diverfam in parrem pofteriora ifta ver- 
ba accipienda fufpicatus erat ConA vus nofter; cuius ad 
hunc locum eft Nota manufcripta huiusmodi : » Rete vi- 
» dit Ca(aubonus, repetendam effe ἀπὸ κοινοῦ vocem μει- 
» p&xit.. Secundum verfum cepit de pecunia vel annulo, 
»loco pignoris in vas conie&o. ἐνευρημένα vel ἀνευρημένα 
»reftituere fe non poffe faffus eft, Silet eximius. Criticus 


174 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. a9z 


»de tertio verfu, τὰ χρώσπεδ᾽ ἀποθλίβοντα : qui tamen c. 
»intelligi non poteft, ni(i illud ἐνευρημένα prius emende- 
»tur. Forte ícripferat DzPHIZUs: 
» ἐνέβαλεν εἰς τὸν κέραμον ἐνουρημένα 
» Τὰ κράσπεδ᾽ ἀποθλίβοντα. --- 
» Adole(centuli, qui immi&os (ἢ. e. urina pollutos ) limbos 
» ve(lium. exprimunt : qui nempe- adeo iuvenes funt, ut ne 
»mingere quidem poflint quin veítes fpurcent, nedum 
»ex fymbolis coire & epulari. locofe dictum , quemad- 
»modum apud Gallos, un petit morveux. Similis iocus , 
»licet paulo diverío fen(u, apud Arif&ophanem, Ran. 
3) 89 “ο5. ᾿ 
-- -- "υ»μειρακυλλιαν 
» ὥπαξ προσουρήσαντα τῇ τραγῳδία. | 
» Porro emendationem ἐνουρημένα firmare aliquatenus vi- 
»dentur, quae mox fequuntur : 
— ἀμίδα μοι 
» ἔνεγκε πρῶτον, φησίν. « — 
Qua de interpretatione, ingeniofa utique & do&a, inte 
grum fit penes eruditum le&torem iudicium. Mihi quidem, 
& illa verba ἀμίδιω μοὶ ἔνεγκε perinde ab edultioribus iu- 
venibus pronunciari potuiffe vifa erant; &, quod conti. 
nuo fequitur de intentatis coquo verberibus , ( v$. 32. coll. 
vs. 56 (q.) id adolefcentes arguere mihi vifum erat zz πὶ- 
mis parvulos. | Vor d 
Verf. 31. ὑψάριον dvyopettoy : triviale, vulgare , vile. obfo- 
nium. Verf. 32. σληγὰς γάρ ἐστι προλαμβάνειν: 
Sic editiones omnes. At cur ante accipere ὃ . Sententia 
utique defiderabat σροσλώμβώνειν, insuper accipe- 
re; nempe, praeterquam quod multum licet laborans, ni- 
hil tamen aut parum quaeftus facias. Et id ipfum offe- 
rebanrt membranae : at non admittebat metrum. Quare 
“προσλαβεῖν ique corrigendum videtur. —— Verf. 45. 
Pro νύχθ᾽ ὅλην, plene νύκτα ὅλην fctiptum in membr. 
Verf. 44. τὸ μισθώριον γὰρ ἐὰν ἀπαιτῆς. Ex coniectu- 
ra ἐὰν fcripti, pro ἂν, quod erat in edd. ubi nihil va- 
rietatis adnotatum ex ms. “4. Certe iftud defiderabat me- 
tri ratio. Nifi tamen produci fyllaba ἃν ob caefuram. po- 
tuit: quemadmodum ultima in ἐὼν. IV. 160. f. & VII. 
28s. c. quibus quidem locis infertà γ᾽ particulà fulciri 
labans metrum facile potuit. Conf. notata ad VII. 289. a. 
- Ferf. 36. οἰμώξει μακρώ. Cum ois oEsis der edi- d 


p2924 INLIB, ΝΠ: CAP. XXXIX, 175 


d tum, adnotavit CAsAuBONUS : » Melius omnino antiqui 
»libri , οἰμώξει.  Flebit multum primus cocorum ; nempe qui 
» pecuniam a me flagitabit,« — Et ego οἰμώξει ex noftris 
membr. recipiendum putavi. Αἴ non pro rerziz períona , 
fed pro fecunda futuri, medii , attice formata , accep. Nam 
ab οἰμώζω, eft futurum οἰμώξομαι: fic apud Ariftoph. 
Nub. 217. & alibi. Pervulgata autem eft Atticis termina- 
tio εἰ pro ».. Sic àvei , pro ὠνῇ , VI. 225. a. ἡγεῖ, pro ἡγῇ. 
V. 217. b. VII. 299. : oix cer paulo poft, in Archedici 
ecloga, & plurima alia. eru feg. autem πρῶτος μ ὦ *y e1- 
ge malebam, quam ja Ὑ eípov:'fed & hoc ferri poteft, 
praefertim fi fic accipias, quafi dixiffet , σὺ ὁ πρῶτος μα- 
y elpov , tu qui coquorum princeps tibi videris, Cont. p. 303. ἃ. 

Verf. 39 (2. — πολυτελῶς ᾿Αδώνιω 
ἄγουσ᾽ ἑταίρα μεθ᾽ ἑτέρων πορνῶν χύδην. 

Cum μεθ᾽ ἑταίρων πορνῶν effet editum , monuit CASAUBO- 
NUS : » Scribendum μεθ᾽ ἑτερῶν πορνῶν. « — ἑτέρων, puto, 
voluerat: id quod recte dedere noftrae membranae. Pro 
"Ad oria , in eisdem membr. perperam "Ad'wyy fcribitur. 
Jw Ferf. 41. » Ultimus verfus eft: EX "MS CAR 

» Xavrby ἀποτάξεις τόν TE κύλπον ἀποτρέχων. 
» Aquam ex filice facilius exprefferim ,. quam ex hac le- 
»&ione ullum fenfum. Lego ἀποσάξεις. Verfaberis , 
»ait, in tanta rerum copia , ut liceat tibi fuffarcinato & prae- 
» da onuflo. domum tuam excurrere , atque ibi furta deponere. 
» Quam fuerint olim cocorum condu&titiorum tagaces ma- 
»nus, ex Aulularia & Graecorum comicorum. fexcentis 
»locis compertum eft eruditis. χύδην. in fuperiore ver- 
» fu, non eft fparfim ; fed δαψιλὼς, copiofe, adeo ut omnia 
»circumfluant. Diphilus modo: τραπεζοποιῶν ἐν ἀγαθοῖς 
» πολλοῖς χύδην. lam ἀποσώττειν eft exonerare , five onus 
»excutere, Figura eft ἕν διὰ δυοῖν: exonerabis. σαυτὸν τόν τε 
»»κόλπον.. te 6^ finum , pro , μπεπι tuum.« CASAUBONUS. — 
Iftam emendationem & in Graecis verfibus adoptavit GRO- 
TIUS ; δὲ in Latina verfione, quam & nos Graecis fubieci- 
mus , expreffit. CoRAYy vero, infoleatiorem ( puto) ufum 
iftum verbi ἀποσώττειν cogitans , adnotabat: »Forf. ἀπο- 
»» τινάξας. « caeterum eamdem fententiam , ut videtur, 

» fecutus, quae eft a Cafaubono expofita. Equidem, licet 
nec praeftare fanitatem vulgatae fcripturae audeam , nec 
quam in partem ea accipienda fit fatis fciam ; tamen, cum 
nec fatis placeret ifta doCtiffimorum virorum interpreta- 


176 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p.295. 


tio, nec certius quid fuppeteret, nihil in contextu aufus d 


. fum mutare. lllud quidem paene certum mihi vifum erat, 
verbum ἀποτρέχειν non debere de domum -reditione coqui 
ex aedibus meretricum accipi ; fed fignificari eo verbo flu- 
dium eius hominis qui cum coquo colloquitur, illumque 
urget, ut properet 6 ocyus fecum abeat operam fuam puel- 
lis commodaturus: quam in fententiam Dalecampius ver- 
tit, e) procurre. Quo pofito, malebam ἐπισάξεις, aut aliud 
quoddam verbum, in hunc fenfum: :u, fi ocyus mecum 
abieris ,' & te & finum tuum probe flipabis explebisque ; id eft, 
& tu ipfe gulam tuam lautis dapibus, quae non deerunt, 
& finum tuum larga mercede multisque bonis rebus, 
quas domum reportes, replere poteris. Vulgatum ao« 
τάξεις fic reddidit Dalecamp. ubi te ipfum. atque finum. com- 

ofueris. At, finum componere , Graece non eít ἀποτάττειν. 
bof quidem fortaffe ἀποτάττειν ἑαυτὸν (ícil. εἰς ἔργον) 
intelligi, fefe comparare ad opus, tradere fe operi : fed hoc 
nunc nihil ad id quod quaerimus. Parum promoviffe vi- 
debitur VILLEBRUNIUS,, locum hunc fic vertens : Remplis 
bien le devant de ta tunique, €^ tu iras te décharger à la háte. 


AD CAP. XL. 


Kal παρ᾽ ᾽᾿Ἀρχεδίκῳ δὲ &c. »In ARcHEDICI pericopa, 
»nón planiffima funt omnia: quod fatetur Breviator, 
»qui paucula tantum verba inde excerpfit. « CASAUBO- 
NUS. — Quum gratum nos fac&uros eruditis Le&toribus 
intellexerimus, fi fubinde, quo pa&o locus aliquis Athe- 
naei tractatus fit ἃ Breviatore, apertius docuerimus; age 
& nunc verba eius adponamus. Sic igitur. ille, truncato 
quidem etiam (in noftro quidem ms. Ep.) nomine poé- 
tae: Παρὰ δὲ Ἐκϑδϑίκῳ σοφιστὴς μαγειρίσκος ἐπὶ πολλοῖς 
ἄλλοις αὐχεῖ [ καὶ hic a librario puto omiffum ] ὅτι δεή-- 
σας, καὶ φλόγα ῥαδίως ποιεῖ. φησὶ γάρ' Πρῶτον ὠμῶν 
κειμένων τῶν ἰχθύων σπάρεισιν οἱ δαιτυμόνες. δίδου κατὰ 

eipós ; τὰς λοπάδας ἐπιθεὶς ἐπὶ τὸ 7Up, τοὺς ἄνθρακας 
ἔῤῥαν᾽ ἐλαίῳ καὶ ποιῶ φλόγα. Περὶ τούτῳ [five τούτου ] 
κεῖται καὶ τὸ, ἐλαδίου κοτύλη." 

Verf. 1. Bene fcribitur in editis, Πρῶτον μὲν 6c. ubi 
μὲν deeft non modo msto Ep. fed & ms. 4. — Verf. 3. Fa- 
cile intelligitur, priora verba effe vel domini vel ftructo- 
ris ad menfam miniftrantis, quae verba coquus hic repe. 


o 


p. 292. IN LIB. VII CAP. XL. 177 


e tit, narrans quid geflum fit: pofteriora vero, coqui re- 
fpondentis. Poffunt vero etiam duo priores veríus ita 
accipi, ut narret ipfe coquus, quid alter dixerit. Sic Vir.- 
LEBRUNE, haud incommode : A. Quoi? /es poiffons ( me 
dit-il) ze font pas encore cuits, € voilà les convives qui 
arrivent, Donnez l'eau. pour laver les mains. B. Vous ne {ἐπ 
rez pas forti d'ici que le poiffon fera prét. — Verf. 7. τὸν &v- 
δρα - - μου. Sic Gallice quidem dicimus: cela a fait plai- 
fir à mon homme; aut, ut hic VILLEBRUNE, 4 0n 
bourgeois, At, an Graece eo fenfu genitivus μου ad ἄνδρα 
iungi poffit, dubito. Neque magis vi» ἄνδρα μου pro τὸν 
δεσπότην μου. dominum meum , Graece dici puto. Satis 
vero erat τὸν ὄνδρα: pro jov autem fufpicor jo: olim 
fcriptum fuiffe, dativum ilum pronominis perfonalis , qui , 
cum pleonaftice pofitus effe videri poffit, tamen nec vi 
nec gratia caret. — Eodem verf. verbum εὐφραίνω fic pofi- 
tum, ut in ipfo huius libri initio, pag. 275. a. ubi vide 
notata. 

Verf. 8. ἑφθὸν τὸν ἰχθὺν à od íd oj. 1.. Perquam op- 
portune hoc dedere membranae 4. Sententiam prorfus 
turbabat id quod editum erat, ἀποδιδόντ᾽, Primam verbi 
perfonam hic defiderari, perfpe&e viderat DuTHEIL, pro 
ἀποδιδόντ᾽ fcribendum proponens ἀπεδίδουν τ᾽, 

f  Ferf. το. Vocem ἀνὴρ, quae in membranas ex inter- 
pretamento irrepferat, recte eiecerunt editores. 

Verf. 12. Cum fic vulgo fcriberetur, 

σέσωκέ μου τρίκλινοι πεντήκοντ᾽ Ἰσως, 

re&e monuit idem, quem modo laudavi, do&Giffimus Du- 
THEIL, in prima perfona ponendum fuiffe verbum. Mihi 
infuper genitivus μου vel ἐμοὺ neceffario cum dativo cafu 
vifus erat permutandus. δὶς, σέσω κ᾽ ἐμοὶ ícribendo, 
exiflebat illa fententia, quam in Nota mssta his verbis 
ab eodem Viro commodiffime expreffam reperi: » C'eff 
»ainfi qu'en dépenfant une cotyle de mauvaife huile , je me fuis 
» fauvé peut«étre cinquante repas. (fous entendu, que ma pa- 
»re[fe auroit pu me faire perdre: ce qui fe rapporte au dé- 
»but du discours. ) « : 

Φιλοστέφωνος δ᾽ &c. » Videtur autor, cum ait, di2o- 
»στέφανος δ᾽ ἐν Δηλίῳ καὶ ὀνόματα ἐνδόξων μαγείρων £y 
» τοῖσδε καταλέγει,, catalogum nobilium coquorum polliceri : 
»in fubiectis tamen PzrzosTrEPHANI verficulis duo fo- 
»lum nominantur, Daedalus & Thymbron. Unde non in- 

Animadv, Vol, IV. 


178 ANIMADV. IN ATHENAEUM, ρ. 293. 


»iurià fufpicio do&is eft oborta, plures eius comici ver- 
»íus fuiffe defcriptos.« [ Adnotaverat fcilicet Dalecam- 


pius, videri hic deeffe quaedam.] » Quod non putamus - 


»nos. Nam in Excerptis ita fcriptum ex hoc loco: Ὅτι 
» Θύμβρων ἔνδοξος μάγειρος "rapi Φιλοστεφάνῳ. Hiftoriam 
» autem famoforum cocorum habes libro nono & decimo 
»quarto.« CASAUBONUS. — Non Θύμβρων, fed Gíg- 
βρων fcribirur in noftro cod. Ep. quemadmodum etiam 


in PHILOSTEPHANI verfu fecundo Θίμβρωνα fcribitur ina 


edd. & in membr. 4. Eiusdem nominis clarus olim fuit 
Lacedaemonius , cuius Suidas meminit ex Harpocr. aliique 
fcriptores, Valefio ad Harpocr. laudati, ^ Verf. 1. Arti- 
culus τῇ ante τέχνῃ defideratur in ed. Caf. 2. & 3. ope- 
rarum culpà. erf. 3. τὸν καλούμενον Πέρας. Qui ad- 
pellatur Terminus, five Fafligium , nempe fuae artis. Sic 
de adolefcentulo pulchritudine excellente loquens poéta 
apud Noftrum Ll. 15. b. πέρας ἐστὶ κάλλους dixit. Apud 


Hegefippum, gloriantem aliquem coquum vidimus, repe- 


rie fe τὸ πέρας τῆς μαγειρικῆς pag. 290. b. 
» Poflremus verfuum PHILOSTEPHANI vulnus accepit: 
» Δοὺς μισθὸν ὃν ἤτησας ἥκω * δεῦρ᾽ ἀγαγόν σε. 

»Scribo: Δοὺς μισθὸν ὃν μ᾽ ὕτησας ὧδε σ᾽ ἤγαγον. « CA- 
SAUBONUS. — Membranae, in praecedentibus verbis nil 
mutantes, in fine habent ἄγων σε. Inde ἄγων recipien- 
dum, ce vero (ut ex interpretatione adhaerens ) reíecan- 
dum putavi; in reliquis nil mutans , nifi quod 6v μ᾽ ἤτη- 
σας cum Cafaubono fcripferim. δοὺς μισθὸν, dans merce- 
dim, id eft, daturus , pollicens , pacifcens tibi mercedem , quan- 
tam poftulafli. ἥκω δεῦρο, veni huc. ἄγων, (ς1}. σὲ, te du- 
urus domum meam. j 


AD CAP. XLI. 


In SorAnrs verf. x. Καρίδας recte edd. accentu circum- 
flexo. Καρίδας mssti, per fe non male: fed hoc loco 
penultimam longam defiderabat metrum. Vide de illa vo- 
ce lib. III. pag. 105 fq. 

Verf. 3 fq. — — τὴν δὲ λοιπὴν γρυμέαν 

& o, ποιήσας τρίμμα συκαμίνιν ον. 
» Obfcura dictio eft γρυμέα. Viri docti, qui didicerant ex 
» Polluce , γρυμαίαν idem fignificare ac πήραν, peram: 
» vertere hic, advetfos in péra reliquos pifces. [Sic Dale- 


p. 201. IN LIB, VII. CAP. XLI. 179 


b »camp.] Verius eft, ea voce defignari res viles ac pretii 
»minimi ; ut fi laüne dicas quisquilias. Hefychius, Gloffo- 
»graphorum longe princeps, id nos docet: qui poflquam 
» nomen γρυμαία ( five γρυμέω: nam utroque modo fcri- 
» bitur ) interpretatus eft his verbis, ita fcribendis, ἐσθὴς, 
»» σκευοθήκη, ἀγγεῖον ἐν ᾧ n γρύτη. addit : ἤδη δὲ καὶ τὰ 
»λεπτὰ σκευάρια, ὃ καὶ γρύτην καλοῦμεν : ugnificans ita 
» appellari quae lurisconfuiti & Seneca vocant in fupel- 
» lectile , frivola. Apud Themiftium Suaviloquum γρυμαία 
»inter inutilia arma ponitur. καταλιπεῖν μὲν τὰ λαισήϊα, 
»Xa) τὰς ἰκτιδέας (ita legendum ) καὶ τὴν γρυμαίαν" λα- 
»βεῖν δὲ ἀσπίδα ἀληθινήν. Generaliter omnia minuta & par- 
» vi momenti ita dixerunt. Ergo τὴν λοιπὴν γρυμέαν coquus 
» hic appellat reliquos pifciculos minutos Θ᾽ non magnae rei ; 
»aut gale: pifcis extremas partes, quae, demto medio cor- 
» pore, fuo quodam & peculiari condimento parabantur 
»intritis moris & aliis nonnullis, ex quibus conficiebatur 
» quem vocabant ὀξυλίπαρον “χυμόν. [ infra, vs. 19.) Vocem 
»» γρυμαία etiam Epicharmus ita ufurpavit , ut docebimus 
» cap. XIX. lib. [ nempe libri huius. Vide Cafaub. ad VII. 
» 318. e. | At octavo, in Eubuli verfu, ἐσθίειν φλυαρίας 
»eodem fenfu. Pofterior haec interpretatio, poétae men- 
»ti convenientior eft, ac verior. Timocles, in Anulo , 
»[ VII. 295. b. ] γαλεοὺς καὶ βωτίδας, ὅσα τε τῶν γενῶν 
»év ὀξυλιπάρῳ τρίμμωτι σκευάζεται. — Vide etiam capite 
»íequenti.« ( nempe ad pag. 294. c. ] CAsAUBONUS. —- 
De vocabulo γρυμαία vel γρυμέω confule Hefychii Inter- 
pretes, & quos illi laudarunt. Quum in fine verf. 4. σ v- 
κάμινον Ícriberetur, & fententia carebant verba, & 
manifefte claudicabat verfus. Nihil tamen mutant, quod 
Íciam, membranae.4. In Epi. vero omiffus totus ver- 
fus cum pofteriore hemiftichio tertii. Haud dubie autem 
verum erat id, quod obiter adnotaverat CASAUBONUS, 
ubi verfum iftum in Animadverff. repetens, fic Ícripfit : 
»ἕψω ποιήσας τρίμμα συκάμινον : vel potius evxauí- 
»yiyoy.« 

Verf. 7. Cum fic vulgo legeretur confentientibus libris, 
χλόην. κύμινον, ἅλας, ὕδωρ, CA «τον: 
re&e monuit CASAUBONUS : »Scribe , metri cauffa, ἐλ &- 
»d'i0y.« — χλόη (quafi viriditatem dicas, aut viridia) va- 
riae funt Zerbulae , condiendis cibis adhiberi folitae. Conf, 
11.68. a, & VIL. 309. f. Verf. 9. —! dv ἄλμης Óx, 
2 


180 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 295. 


Haud fatis liquet, quid fit, quod, cum aliàás in praeteri- 
.to tempore loquatur homo, (nempe, non modo in aor. 
1. aCt. qui indefinite accipi poterat, verum etiam in aor. 1. 
paffivo, qui femper in notione praeteriti temporis ufurpa- 
tur; ut ὥφθη., vs. 15.) nunc etiam fururo ἔσται utatur. 
Ad verfum decimum , qui, ab Epitomatore omiffas, fic 

vulgo fcriptus legebatur confentientibus vetuftis mem- 
branis , 

ἀποδοὺς ὃς ἔστιν ἀποβέλισον ὑπτανω: 
nihil prorfus a Cafaubono monitum mireris. Eft tamen 
perobícurus certe, & haud dubie corruptus. Sane , ut fo- 
nant ifta verba, non continetur eis fententia a DALECAM- 
PIO fic expreffa: | 

Sepofitis ac traditis , ut par efl , in veru quae affari debent. 
Pro qua fententia Graecus verfus tali quodam modo fo- 
nare debebat, quemadmodum a PunsANo ( conftanter il- 
lud inflitutum fecuto, ut latina Dalecampii Graece red- 
deret, eàque ratione emendare corrupta Athenaei loca 
conaretur) concinnatus eft : 

ὡς εἰκὸς, ἀποδοὺς ἀποβελίζειν ὕπτανα. 
Longe vero in diverfam partem poétae verba H. 51Ὲ- 
PHANUS acceperat. » Ὄστανος (ait, in Thef. Graec. Ling. 
» T. IL. pag. 1378. a.) pro ὑπταλέος dici videtur in loco 
»quodam Sotadis , ἀποβέλισον ὄπτανα : ut fenfus fit, Ve- 
» rubus exime tofla , feu e verubus detrahe affata. « Qui quum 
ifta fcriberet, ad confecutionem connexionemque oratio- 
nis in iftis poétae verbis animum non adverterat: alio- 
quin id quidem facile intelledurus erat, imperativo mo- 
do hic non efie locum. VILLEBRUNIUS , verfum iftum 
Gallico fermone fic exprefht : zaais je ne le fervirai qu'apres 
tous les rótis qui font en. broche. ld eft: fed illum (labracem) 
non adponam nift poft a[Jas omnes carnes quae in verubus funt. 
In quo fatetur, praeeuntem fe habuiffe ADAMUM, Grae- 
ca fic corrigentem: 

ἀποδοὺς ὅσ᾽ ἐστὶν ἐπ᾽ ὑβέλοισιν ὄπτανά. 
Qui qvo. p2&o iftam fuam emendationem interpretatus 
fit quum non habeam compertum; omitto quaerere , re- 
&e-ne mentem illius ceperit Villebrunius, aut infit - ne 
omnino Graecis verbis ita conítitutis ea fententia, quae 
ab hoc interprete expreffa eft: illud obfervari velim, 
duos vulgatae fcripturae errores, qui ne Dalecampium 
quidem latuiffe videntur, re&te notatos ab Adamo fuif- 


b 


p.295. — IN LIB. VII. CAP. XLI. 181 


b fe: unum (cuius fimillimum iam fubinde alibi obferva- 
vimus) in verbis ὅς ἔστιν ; quae haud dubie fic fcribi 
debuerant, ὅ σ᾽ ἐστὶν. ut ὅσω ad ὄπτανω referretur: al- 
terum in voce ἀποβέλιεσον, quam corruptam effe cum 
forma verbi imperativa arguebat, cui hic non erat locus, 
tum & ipfum metrum clamabat. At iftud ἀποβέλισον non 
in ἐπ᾽ ὀβέλοισι cum. Adamo, fed in 47 ὀβελέσκου (fi- 
ve ἀπ’ ὑβελίσκων malueris) fuiffe mutandum, cum per 
fe magis erat probabile, tum ex glofía Hefychiana intelli- 
gebatur, quae eft huiusmodi, "Am ὀβελίσκου ἴχθῦς" οὗ 
ἀναπεπαρμένοι. Nempe quemadmodum τὰ ἀπὸ τηγάνου 
dicuntur, quae ἐπ fartagine frixa funt, VL. 228. e. VHI. 
41.5.6. & alibi: fic τὰ ἀπ᾽ ὀβελίσκου vrTaya, , funt carnes 
in verubus affatae: contra, quae non in veru ad ignis 
flammam , fed prunis impofita torrentur, τὰ ἐξ ἀνθράκων 
vel ἀπ᾽ ἀνθράκων dicuntur. vide paulo ante, verf. 1. ὅζ 
conf. III. 110. a. b. & VIII. 555. e. Et ha&enus quidem 
dubitatione carere videtur noftra emendatio. Sed de ver- 
bo ἀποδοὺς quid facerem, aut quomodo interpretarer , 
incertus haeferam ; nec dum fatis fcio, ad fuperioremne 
verfum debuerit referri , an interpofità poft χλόμ maiore 
distin&ione (ficut in edd. & membr. factum) recte a nobis 
verfus hic ad fequentem orationem fuerit relatus. Si cum 
fuperioribus cohaeret ifte verfus, talem aliquam defide- 
rabam fententiam : Jabrax ille in muria elixus ita. eximie pa- 
ratus reperiebatur , ut omnia in veru. affata longe post se Υ ἐσ 
linqueret. Sin cum fequentibus: ( quae probabilior r?- 
bis vifa erat ratio , quia opponi videbantur τὰ ἀτγ΄ ὀβε- 
λίσκου ὄπτανα. δὶ τὰ ἀπ᾽ ἀνθράκων, verf. 12. vé &7 ^os 
ὠπτημένα,, VS. 16.) id dicere voluiffe poétar- fufpicatus 
fum, quod in latina verfione pofui. Sed, rco neutra ifta- 
rum rationum, vel quo pacto teneri poflit vulgata fcri- 
ptura ἀποδοὺς perfpicere potui, veí, quid potiffimum 
eius loco fubftituendum effet, reperire. Nam ἀποθεὶς qui- 
dem , quod in mentem venerat, valde dubito an omitteas , 
miffum faciens, aut aliquid tale, fignificare poflit, quae 
Graece proprie ἐῶν vel ἀφιεὶς fonabant. Quod fi tenen- 
dum ἀποδοὺς, quod confuliffimum fuerit, intelligen- 
dum hoc verbum fuerit ficut in Archedici verf. 8. p. 292. 
e. & fententia fere ea erit, quam Villebrunius exprefhit;, 
ut non ad praecedentia referendus fuerit hic veríus, ve- 
rum ad fequentia, hoc fenfu: Po[lquam ^ n in. mene 

3 


182 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.293. 


fam tradidero ( vel , poftquam paravero) omnia in veru. affan- 
4a , adfunt. pulcri, quos emi , mulli turdique: hos. carbonibus 
inicio &c. Conf. pag. 291. a. 

Ferf. 32. Re&e ταύτας pofuerunt editores, pro 7a»- 
τὰς quoderat in msstis. — Ferfíus 14. deeft Epitomae cum 
quinque fequentibus. Ibi quum vulgo fic eflet fcriptum: 

Ταύταισι προσέλαβον σηπίας καὶ τευθίδας : 
monuit HERMANNUS, DE Metris pag. 161. » ícribere po- 
»tuifle poétam τὰ 07«1s*.« Ego vero, quin ita fcripfe- 
rt, non dubitandum putavi. Quod fi quem dele&tat pro- 
celeusmaticus pes, pro iambo, in fecunda fenarii fede, 
nil impedio quin Ταύταισι reponat. De verbo vpocé- 
λάβον adnotavit CASAUBONUS : » προσέβωλον malim; etfi 
» ferri προσέλαβον poteft , ut in tricefimo παρέλαβον. « — 
Equidem, quid in vulgato defiderari poflit, prorfus non vi- 
deo. ἤζε τς. τευθὶς ὠνθυλευμένη commemorata eft lib. 
l. pag. 4.a. ubi vide Animadv. T. L pag. 49 fq. 

Verf. τό. Mamfeftum erat , pro στέρυγ᾽ fcribendum fuiffe 
στερύγι᾽, nempe πτερύγια ὠπτημένα. conf. p. 324. C. 

Verf. 17. Ad ifta τριμμάτιον - - ἄνθινον : & vs. 21. ἐν 
&AA3 εὐανθεστέρᾳ : confer notata ad p. 288. d. vs. 6. 

Verf. 18. 'E-,n T à δὲ μετὰ ταῦτ᾽ ἐστίν τινα. 
ἙφΜφητὸν temere fcripferat librarius, terminationem proxi- 
me praecedentis vocabuli παντοδαπὸν fecutus. Pluralem 
hic fuiffe a. poéta pofitum, cum finis verfus, tum pro- 
nomen τούτοις verf. feq. declarat. ua, intellige ἐχθύ- 
tia, Poterat alioqui etiam ἐψητοὶ dicere, ut pag. 200. f. 
In 2ne veríus, pro μετὰ ταῦτ᾽ ἐστὶν quod erat editum , 
in menbr, 4, fic Ícribitur, μετὰ ταῦτ᾽ ἀστινα: in quo, fi 

imul qu4 metrum defideret cogitaveris, latere intelliges 
( puto) id quod dedimus , μετὰ ταῦτ᾽ ἐστίν τινά. 

Vef. 22. i3 ἅττα, quod erat editum, (quod Z 
Tiv valet) 4&7 «recepi ex ms. Ep. quod valet τινά. 

Ferf. Lo uf Cum fic :ulgo legeretur, 

€/40^UV ἀλεύρῳ Τοισΐχῳ τινί: 
adnotavit CASAUBONUS :' » Una dicione imminutus eft 
» verfus, Scribe, ἐμ. ἀλ. ταῦτα τοιούτῳ τινί: vel πάντα. 
— Mihi vox τρόπῳ defiderari videbatur, ut ex verf. 
fq. intelligeretur οἵῳ τὼς xepid«s. ln Epit. fcribitur, ἐμό- 
Avv ἀλεύρῳ, πέμπω τε Óc. Omiffis verbis τοιούτῳ TI, 
absque quibus fententiae conflabat ratio. — Verf. 25. .x a- 
ρίσι penacute fcribebatur in edd, & msstis, quemadmo- 


c 


d 


p. 292: IN LIB. VII. CAP. XLII. 183 


d dum καρίδας verf. 1. Sed ficut ibi καρῖδας, fic hic xz- 
ρῖσι defiderabat metrum, penultimá longà. ^ Eodem verf. 
ubi τὴν αὐτὴν ὁδὸν fcribitur, vox αὐτὴν temere omiífa 
erat in ed. Caf. 2. operarum errore; isque error in ed. 
Caf. 4. propagatus. 
^ Ferf. 26. huiay τε χήραν. AAmiam viduam , i. e. » folam , 
» inconditam : « ut in ora adnotavit DALECAMP. — Perf. 27. 
Spíoic: ταύτην cei Av σ᾽. Prorfus mendofum erat ἅλας vel 
&Aug', quod ex ms..4. enotatum. εἵλησ᾽ ex Epit. adíci- 
tum ab editoribus; ubi tamen re&ius (in noftro quidem 
ms. Epit.) eiAnc'. At id non ferebat metrum, ob fylla- 
bam longam, ubi brevem defiderabat fenarü modulus. 
Quare ejAvc' corrigendum putavi: quo in verbo (ni 
me ratio fallit) corripi vocalis v potuit. — bid. διείς. A 
verbo δίημιε: de quo conf. Animadv. ad IV. 170. c. T. II. 
pag. 607. — Verf. 28. Pro περιπάσας, perperam περὶ 7á&- 
cas fcriptum erat in ed. Baf. & Caf. Poterat σεριπάσας 
ὄρι γώ v o fcribi, quod maluerat CoRAv , quemadmodum 
infra ( hac pag. lit. f.) ?(Aen περίπαστον. Sed & teneri vul- 
gatum poterat, σπεριπάσας (nempe «072) ὀρίγανον: 
quamquam in hac conftruGtione ἐπιπώσως malles, quam 
“εριτάσας. 

e Ferf. 32 f4. Intricatior eft verborum ftru&ura in iflis, 

τεμὼν δὲ λεπτὴν τῆς χλύης. καὶ πλείονω, 

κἂν ἢ δικότυλος λήκυθος, καταστρέφω. 
Omifit haec Epitomator: nihil vero mutat ms. 4. Ubi nifi 
quid a libraris peccatum, conftructio in hunc modum 
fuerit concipienda : τῆς χλοῆς, τεμὼν αὐτὴν λεπτὴν. κα- 
ταστρέφω (five, quod eodem redit, τεμὼν δὲ χλόην λε- 
πτὴν, καταστρέφω αὐτῆς, ἷ. 6. κατ᾽ αὐτῆς) καὶ πλείο- 
yc, (nempe πλεῖον μέρος ἐλαίου : intelligendum autem 
oleum oftendit vocabulum λήκυθος. quod fequitur) χᾷν à 
λήκυθος δικότυλος. Sed egregie fallor, aut πλείονας 
fcriptum oportuit, intelligendo πλείονας κυάθους ἐπιχύω, 
complures cyathos olei endo : atque etlamft duas cotylas 
(id eft, duodecim cyathos) capiat ampulla , inverto eam. 


AD CAP. XLTI 


σερὶ δὲ τοῦ *y 6*y y pou λεκτέον. Cafaubonus unde il- 
lam fcripturam arripuerit, temere huc invectam , Ἴδιον 
δέ γύγγρον πέρι λεκτέον, hariolari non potui; cuam nec 

M 4 


184 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 294. 


in vetuftis libris ullum illius veftigium reperiatur, & ipfe 
in Animadverff. ficco pede locum hunctransierit. Veteres 
quidem noflrae membr. 4. cum ed. Ven. δὲ Bat. in id, quod 
dedimus, confentiuut: Epitomator vero, omiffis priori- 
bus verbis , caput iftud ab his ftatim inchoavit: Ὅτι "Ag- 
χεστρ. ἐν τῇ Γαστρονομ. Redit autem AuCor nofter ad ar- 
gumentum interruptum inde a capite XXX. ubi de Coz- 
gro pifce disputare coeperat. 

In AncHEsSTRATI verf. 1. Ícripturam iftam, φίλος f 
ἐς Σικυῶνι, tenent cum editis ambo noflri mssti. Et po- 
teft φίλος intelligi ac fi dixiffet, σὺ ὃ φίλος. id eft, φίλε: 
quemadmodum alibi φίλε Mócys dicit, v. c. ΠῚ. 111. f. 
VII. 278. b. Sed paene perfua(um habeo, φίλῃ ἐν Σι- 

νῶν! fcripfiffe poetam. Talia quidem epitheta folet ille 
fubinde urbium, nominibus adiicere; velut Βυζαντίου ἐξ 
épeTeivoU , pag. 278. c. alibi κλεινὸν Βυζάντιον dicit , κλει- 
vas ᾿Αθήνας, & fimilia, Et ad Sicyonem quidem quod fpe- 
€at , iftud me adverterat, quod ille apud iuniorem Phile- 
monem coquus, ubi de eodem congro pifce loquitur , pag. 
289. a. optimum adferri, ait, ἐκ τῆς Σικῶνος τῆς φίλης.. 

Mox, quod .reheffrratum Nofter feftive adpellat Πε- 
purywrhv, conf. pag. 278. d. In proximo eiusdem poétae a 
verfu , re&e ὥστε τοσοῦτον dedere codices noflri am- 
bo, non τοσούτου, ut perperam legebatur in edd. 

᾿Ἄλεξις, ἐν Ἐστὰ ἐπὶ Θήβαις. Sic fabulae illius titu- ἑ 
lus fcribitur in membr. «4. prorfus ut Aeíchyleae tragoe- | 
diae index; non ἐπὶ Off zs, ut adhuc edebatur. Conf. | 
p3g. 295. e. | | 

In AncmHzDrct verf. 2. labans metrum infertà δ ἃ par- b 
ticulà fulciendum putavi. ῤϊἸά. τεμάχια re&e dedere 
mssti. Verf. 4. δραχμῆς τρωχήλους. » Cervices congrorum 
»intelligit, vel aliorum pifcium, aut conchyliorum , de 
» quibus libro tertio. « CASAUBONUS. — Immo nihil ad 
pifces pertinent illae cervices, fed tantummodo ad certa 
quaedam conchvliorum genera. Vide Animadv. ad III. 
$8. f, — Pergit CAsAUBONUS: »Sequitur iocus in voce 
Tp&y^^os, nonnihil obfcurus: | 

» — ᾿Αλλὰ νὴ τὸν Ἥλιον 
» κὄ μοὶ τρώχηλον ἕτερον εἴποῦε [immo, εἴ ποθεν ] 
K λαβεῖν i 
»iüv. καὶ πρίασθαι δυνατὸν. ὃν ἔχω τοῦτον ἂν 
» πρὶν εἰσενεγκεῖν ταῦτα δεύρ᾽ ἀπηγ Apa. 


P. 294. IN LIB. VII. CAP. XLII. 185 


b » Malim, καὶ πρίασθαι δυνατὸν ὃν ἔχω τοῦτον ἦν. Si pof- 
pfi, inquit, fieri, ut aliud collum aliunde miht pararem , δ᾽ 
» iflud meum emtorem reperiret , priusquam iflos quos emi τρα- 
»'yüNous intro ferrem , unam de me literam longam facerem. 
» Bus erat videlicet vitam ponere, modo τραχήλους 
» quos emerat poffet edere , aut luculentioribus mutare, 
»(non enim fatis hic aperit animi fvi mentem ) & poft- 
»ea vitam recipere. « — At, quid iítud, quaefo, eft? 
Si aliud collum aliunde parare mihi poffe , & iflud meum em- 
torem reperiret? Aut ubinam gentium umquam ver- 
bum πρίασθαι, emtorem reperire, fignificavit? Plane vero 
& perípicue id ipfum dicere coquus videtur, quod in fub. 
ie&a Graecis verfione Latina expreffimus. Id unum paulo 
infolentius di&tum videri poterat , quod, cum aliàs vel nu- 
dum verbum ἀπάγξασθαι, vel ἀπάγξασθαι ἑωυτὸν, fefe 
fuspendere , dicatur, nunc ad id verbum referatur accu(a- 
tivus τὸν τράχηλον. Át, quum ὠπάγχειν proprie fuffoca- 
re , flrangulare, figaificet: cur id turbare nos debeat, aut 
alienum nobis videri, fi quis τὸν τράχηλον ἀπάγξασθαι, 
id eft, co//um ftbi flrangulare , dixerit, pro, fuspendio vitam 
finire? Deinde vero a reliqua etiam huius loci fententia 
prorfus aberraffe mihi vir doGiffimus videtur. Nempe, 
fi quid video, coquum illum, quem poéta ifta loquen- 
tem inducit, hoc angit, quod, quum tam multos cibos 
tam caro pretio emiflet, veretur, ne, ubi (quemadmo- 
dum ille apud. Alexidem lib. III. pag. 117 fq.) rationes 
inierit cum juvenibus, qui eius operam ad parandam 
coenam locaverant, non fint ei fidem habituri ifti. nepo- 
tes, tam caro emtos fuiffe cibos, nolintque de expenía 
pecunia ei fatisfacere, nedum operae mercedem numera- 

c re. Itaque iftud , Κατέδοντ᾽ ἐκεῖνοι, ( verf. 11.) aut ita in- 
telligendum, Zevorant ifi , nempe, Aos caros exquifitosque 
cibos , ( ex verf. 10.) & me perdent , rationem fcilicet nullam 
habentes mearum expenfarum meorumque laborum : (coll. 
y5. 8.) aut, ficut in verfione fupplevi, devorant me illi. Tum, 
quod ait τοῦτο πρὸς ἐμαυτὸν λέγω : (eodem vs. t1.) id op- 
ponitur ei quod verfu feg. fubiicitur , de vino , quod, dum 
intrat, videt;/los humum exfpuentes profundentesque & tam- 
quam vile fpernentes, quamvis & ipfum (non minus 
quam cibi) carum effet ac pretiofum. Sed hoc quidem iam 
non ram prope fefe adtingere dicit; quia nempe alius ho- 
mo, non idem ipfe coquus, vinum illis fuppeditandum 


186 ^ ANIMADV.IN ATHENAEUM. ρ. 294. 


fufceperat : attamen fubiicit , Οἵ por, Heu mihi! quia vel c 
. ex hoc etiam intelligit , quid fibi exfpe&tandum fit a tam 
perditis petulantibusque hominibus. 

Eclogam iftam in verfu feptimo terminavit Epitoma- 
tor. Pro δὲ διηκόνηκεν, (verf. 8.) uno verbo δεδιηκόνη-- 
κεν Ícriptum oportuiffe monuerat V ALCKENAR. in Diatr. 
Euripid. pag. 278. Confer Hefychium, ea voce. — Pro 
ἀπωλλύμην (verf. 10.) ἀπολλύμην Ícribebatur in ed. Baf. 
errore operarum propagato in ed. Caf. In διασπυτιοῦ- 
civ ultimam fyllabam elidendam monuit metri ratio. 
Haud dubie vero ad fequentia referendum erat id ver- 
bum ; quod Caíaubonus, a fequentibus feparans, in hunc 
fenfum cum Dalecampio accepiffe videtur, //lj me con- | 
temnunt. Eft autem διωπυτιοῦσι, a themate διωπυτίζω, | 
ex/puendo diffundo ; paffim. exfpuo. Compofitum ignorant 
Lexica: fimplex verbum πυτίζω, idem valens ac 7790, ) 
adnotavit Etymologus, pag. 797 fq. ltem Suidas: Πυ- | 
τίζω' ac T4Íce : ubi πτύω pro πταίω oportuiffe , recte H. | 
Stephanus in Indice Thef. monuit. | 


ἈΦ CAP. XLTIK 


TAAEOI'. Sic, in plurali numero, nomen iftud fcribit | 

codex ms. uterque. Adnotavit hoc loco CASAUBONUS: : 
»LIaAs6s. Gloffarium vetus, Γαλεὸς ἰχθὺς, catella, Non 
» probo refícribi maflela: nam etiam in altero Gloffario ita 
»Ícriptum. Ut a γαλῆ fuum yaaebs fecére Graeci: fic La- 
»tini a catus, catella. In eodem libro, fqualus eft ῥίνη. « 
— Nos in latina verfione Graecum nomen Gakus cum 
Gesnero (de Aquatil pag. 614.) tenuimus. Sauali no- 
men, quod recentiores fere adoptarunt , ex mendofa apud 
Plinium fcriptura ortum. 

βελτίονας εἶναι. Poteft e fequentibus huc trahi verbum 
φησί: fed & faepe in huiusmodi citationibus prorfus omitti 
iftud verbum obfervavimus. 

De proximis 4nzsTOTzLIs verbis, quae in libris ho- d 
die exítantibus non reperiuntur , conf. Salmafii Exercit. 

Plin. pag. $32. & Camus in Not. ad Ariftot. Hift. Animal. 
p2g.219. Ex ifüs verbis poftremum , ῥίνην. & oGo fe- 
quentia , ex occafione repetiti vocabuli &Aevrexízy , omií- 
fa erant in ed. Ven, & Baf. tacite deinde a Ca(aubono ad- 
reda ex msstis, quibus & nofiri codices adíentiuntur: 


΄ 


Ρ. 294. IN LID. VII. CAP. XLIII. 187 


d eademque verba etiam Natalis Comes in latina verfione 
expreflerat. Ibi cum in DonzoNis verbis, τὴν ἀλωπεκίαν 
in ed. Caf. expreffum effet, monuit ipfe in Animadverff. 
» Scribe 7» , non τὴν 4Ae.« Nempe fic mssti; & eàdem 
ratione mox ( lit.e.) ὃ ἀλωπεκίας habent libri omnes. Er- 
rorem tamen iftum τὴν ἄλωπ. (quemadmodum paene om- 
nes alios, de quibus corrigendis monuerat (δία. in Anim- 
adveríl.) religiofe in contextu tenuerunt ii qui editiones 
Caf. 2. & 3. curarunt. - 

ὃ d" ᾿Δριστοτέλης, ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων, xal 
κεντρίνην, qual, τινὰ γαλεὸν εἶναι, καὶ νωτιδ'ανόν. 
» Et(i non nefciebamus, quae recitantur hic ex Ariftotele, 
» neque in libris pe Partibus ( qui non plures funt quatuor ) 
»extare hodie, neque in Hiftoriis ; reftituimus tamen et- 
»iam hic omnium veterum exemplarium fcripturam , & 
»fecimus, ᾿Αριστοτέλης ἐν πέμπτῳ ζώων μορίων : qua de 
»re capite nono [ Animadverfionum ad hunc librum ] di- 
»ximus. Νωτιδανὲς vocabulum eàdem formà factum eft, 
»qua ἡπεδανὸς, emeuxed'ayos , Üpuxed'uvoe , & alia: in qui- 
»bus omnibus τὸ Javos , formationi tantum ferviens , ni- 
»hil fignificat.« CaAsAUBONUS. -—- Nempe pro eo, quod 
hoc loco in ed. Ven. & Baf. nude legebatur, ἐν πέμπτῳ 
ζώων, mssti libri Italici e quibus excerptas lectiones Ca- 
faubonus habuit , ἐν πέμπτῳ ζώων μορίων dabant: eam- 
demque fícripturam non. modo vetufiffimus nofler cod. 
A. verum etiam cod. Epir. agnofcit. Quo titulo quum (ut 
fupra demonflratum eft, ad pag. 286. c.) eumdem librum 
citare Athenaeus confueverit , qui eft quintus illorum qui in 
codicibus hodie exftantibus Περὶ Ζώων Ἱστορίως infcribun. 
tur: illud nunc fingulare eft, quod ifta verba, quae hic 
citantur, in eo quem modo diximus libro hodie non re- 
periuntur. Quare, aut inrercidiffe illa, flatuendum eft, 
aut, praeter coníuetas turbas aliquid infuper in hac ipía 
citatione apud Athenaeum turbatum fuiffe, Quod x εν- 
Tpivnv nominatum aliquod galeorum genus ait : idem no- 
men legitur. apud Oppian. 'Anievz. I. 578. Sed κεντρίτην 
vocant Aeliani codices, pe Nat. Anim. I. 55. quod perin- 
de effe videtur. Suípicari autem licet, eumdem & xav» 
θίαν & κεντρίνην vel κεντρίτην ditum fuiffe. — Mox dein, 
mendofe τὴν xevrpíym fcribitur in ed. Caf. 2. δὲ 3. quem- 
admodum etiam Rondeletius fcripferat, hunc locum ci- 
tans: pro quo rectius fuo in codice τὸν ícribi adnota- 


188 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 295. 


vit Gesner. pag. 609 extr. Et τὸν quidem cum msstis ag.- 
nofcunt etiam veteres editiones. 

᾿ εἰσδέχεται τὰ “γενηθέντα εἰς τὸ στύμα.. καὶ πάλιν ἀφίη. e 
σι. Vide Ariftot. Hift. Anim. VI. το. fub fin. & contule 
Bochartum in Hieroz. 1. 5, 35. praefertim vero BEck- 
MANN ad Antigoni Caryftt. Hiftoriar. Mirabil. cap. 25. 


pag. 45 fq. 
AD' CAP. ΧΈ ΡΥ, 


Ξαρδαναπάλῳ. ΞΣαρδαναπάλλῳ ms... — lbid. vow αὐτὸν 
εἶναι ἡγεῖται TQ παρὸ Ῥωμαίοις μετὰ αὐλῶν καὶ στεφάνων 
εἰς τὰ δεῖπνα περιφερομένῳ, ἐστεφανωμένων καὶ τῶν φερόντων 
αὐτὸν. καλούμενόν τε ἀκκιπήσιον. » Quod fequi- 
»tur de acipenfere, notum ex Macrobio omnibus. Etiam 
» in Arbitri Satyrico cibi menfis inferuntur ftrepente fym- 
» phonia. « CasAuBONUS. — Vide Macrobii Saturn. III. 
16. Alia veterum loca in Latinis etiam Lexicis ad voc. 
-"Acipenfer indicata reperiet qui defiderat. De toto autem 
hoc Athenaei loco confulendus SAL MAsIUS , Exercit. Plin. 
pag. 940 fq. Quod καλούμενον δὲ ante nos edebantur : f 
minime quidem incommoda erat d'à particula, fed τς da- 
bat uterque codex mstus. Haud íatis vero placet accuía- 
εἰν καλούμενον : licet enim proxime praecedat accufati- 
vus αὐτὸν, tamen participium illud ad fuperius zrepiqepo- 
μένῳ re&ius referebatur. Quare (deleto pronomine αὖ- 
τὸν, quod facile fubintelligi poterat ) malebam, καλουμέ- 
yo τὲ ἀκκιπησίῳ: five, fervato αὐτὸν, dein καλούμενον 
ἀκκιπήσιον absque particula coniunctiva, ἀκκιπήσιον vero 
geminatáà literà x tenent libri omnes, licet latine fim- 
plici litera c re&tius fcribatur. De terminatione nominis, 
7210s , adnotavit SALMasIUuSs l. c. refpondere illam latinae 
terminationi ἐπ, qua in eodem nomine ufus eft Martia- 
lis, XIII. 9r. 

ἐν τῷ περὶ τῆς ᾿Απικίου τρυφῆς. Conf. Animadv. ad I. 
7.3. bid. τὸν ἔλλοπα. Scripturam iftam per gemina- 
tam literam ἃ tenet h. 1. ms. Ep. cum edd. Vide not. ad 
pag. 282. c. & d. Animadv. T. IV. p. 87 & 89. 

ARCHESTRATI verfus , qui hic adponuntur, haud mul- a 
to ante iam prolatos vidimus , p. 296. a. 

Kal γὰρ τὸν Θησέα, φησὶ, γεγονότα καλὺν Gc. Sunt b 
utique haec ΖΥΝΟΕΙ Samü verba. At non verbo φησὶ 


p.295. IN LIB. VII, CAP. XLIV, 189 


b Athenaeus (ut mihi quidem videtur) de Lynceo utitur, 
ficuti paulo ante, ut dicat: 4i: enim Lynceus, Thefeum 
quoque δίς. Sed Lynceus ait: A4 unt enim, T^cfeum quo- 
que &c. Nam vetus illa fuerat & incerta fama de Thefíeo, 
ad quam provocat Lynceus. Quem ad locum eft CAsAv- 
BONI animadverfio haec: »Ait Deipnofophifta Lyncei 
»Samii verbis: Καὶ γὰρ τὸν Θησέα γεγονότα καλὺν ὑπο- 
»λαμβάνω τοῦ Τληπολέμου τὸν ἰχθὺν τοῦτον αὐτῷ παρα-- 
»σχόντος πωρεσχηκέναι. — Auctoritate Thefe , viri magni, 
» probare inítituit Lynceus, re&tum Archeflrati confilium 
»eíle, qui amico fuadet, ut galeum Rhodium iniqua vi 
»rapiat, fi alia ratione parare eum fibi non poteft. Id 
» confilii placere fibi indicavit iam Lynceus, cum dice- 
»ret, δικαίως παρακελεύεται. Nunc ait, etiam TZefeum 
» feciffe idem , cum Tlepolemo pifcem eripuit , quem precióbus ab 
»€0 extorquere non poterat. kiftoria, quam refpicit Lyn- 
»ceus, neque Plutarcho in vita Theíei, neque veterum 
»cuiquam eorum qui ad nos pervenerunt, narrata eft, 
» quod equidem meminerim. Quare certi aliquid de huius 
»loci emendatione velle pronuntiare, hominis fit qui non 
» meminerit fe hominem. ᾿Αμουσία τὸ πλέον μέρος ἐν βρο- 
» Τοῖσι», alebat olim fapiens: quod cum aliás verum ex- 
» perimur, tum vel maxime, quoties veterum fcriptorum 
» monumenta ferio tractamus. Utrumque vulnus obliga- 
»veris, fi fcribas, ὃς τοῦ Τληπολέμου τὸν ἰχθὺν τοῦτον 
»αὐτῷ οὐ παρασχόντος, παρασχεῖν (vel πάρα χ o- 
»peiv) ἠνάγκαωσε. Ideft: Nam & Thefeum , inquit Lyn- 
»ceus, puto fuiffe virum probum , qui Tlepolemum , cum dare 
»/ibi hunc pifcem recufaret, vi compulit ut faceret. Sunt qui 
» putent, innui his verbis, T/efeum emi[fe galeum a Tlepo- 
» lemo pudicitiae fuae iatura, Non male eo traxeris fupe- 
»riora illa Lyncei, τῇ ἀδικίᾳ κτήσασθαι τὴν ἐπιθυμίαν ; 
»nam & flagitium ἀδικίω eft, ut virtus omnis iuflitia. 
»lta legendum fuerit, ἑκυτὸν παρεσχηκέναι. « — 1n 
eam fententiam , quam priorem expofíuit Caíaubonus, 
locum hunc Dalecampius etiam interpretatus erat: nec 
aliud quid tentavit Meurfius, in Thefeo cap. 10. pag. 35. 
ubi eumdem locum tetigit, In eàdem fere interpretatione 
VILLEBRUNIUS adquievit: fed, ne quid a Cafaubono ad- 
optaffe videretur, primum, non οὐ παρασχόντος, fed 
p.h παρασχόντος fe legere ait: deinde, pro παρεσχηἠκένωε 
corrigit (fi hoc corrigere eft) σαρεκμυκένγωι, quod ipfum 


1:0 . ANIMADV.IN ATHENAEUM. ρ. 295: 


quidem verbum infolità quàdam modeftiá'ita profert, qua- 
fi in Athenaei exemplis five editis five fcriptis non aliter 
legeretur. En hominis verba : » Texte, parekmykenai , [fic] 
»emunxiffé, forme particuliere aux Attiques , qui négli- 
» gent fouvent les augmens. Ariítophane en préfente de 
» fréquens exemples. « — At σώρεσχ "κέναι tenent cum ms. 
.4. ali mssti editionesque omnes: in Epit. vero defunt 
ifta Lyncei omnia, Nec vero folicitari omnino id ver- 
bum debuerat ; nec ad παρασχόντος negativa particula de- 
fiderabatur. Haud dubie enim vera eft ea interpretatio , 
cuius poft iftam meminit Ca(íaubonus: cuius inrerpreta- 
tionis quis fuerit auctor, quem in animo ille habuerat, 
mihi non eft compertum : fed peropportune a CoORAYO 
noftro ad hunc locum haec adnotata reperi: » Non opus 
» eft emendatione Cafauboniana, οὐ παρασχόντος. Ver- 
» bum hoc, de Z/epolemo dictum , fignificat fimpliciter da- 
»re, pifcem ícilicet. παρεσχηκέναι vero , de TAefeo di- 
»Gum , eft verbum ufurpatum in re venerea de amafia 
» vel amafio, qui amantibus gratificantur , ynonymum τοῦ 
» χωρίζεσθαι, quod pariter fignificat fui copiam facere. Ari- 
» ftophanes Lyfiftr. 226 fq. 
» Ἐὰν dé μ᾽ ἄκουσαν βιάζηται βίᾳ, 
»κακῶς παρέξω, κοὐχὶ προσκινήσομαι. 

» Caeterum, formofos adolefcentulos pifcibus donatos ali- 
» quando fuiffe Athenis, docuit nos fupra Anaxandrides 
»apud Noftrum pag. 227. c. d. « — Eamdem in partem 
accipienda ifta Lyncei verba iudicafie doCtiffimum Dv- 
THEIL, ex Notulis eius msstis cognovi. Et pro eà fenten- 
tià poterat quidem (quod Caíaubonus voluerat) adiici 
pronomen ἑαυτόν : quemadmodum apud Lucianum Dial. 
Mar. XIIL e(t παρεῖχεν ἑαυτήν : fed & nudum per fe ver- 
bum, ut apud Comicum , fic & hic poni potuit, intelle- 
&o (quemadmodum in multis aliis verbis a&ivae formae, 
reciproca notione pofitis) nomine τὸ σῶμα aut prono- 
mine reciproco. 

Τιμοκλῆς δ᾽ éy Aa x TUA í o. Habent utique ἐν AuxTb- 
Ao edd. id eft, in Dipito, ut reddidit Dalecampius : nec aliud 
ex Membranis enotatum video. Rurfusque eodem modo 
fcribitur lib. IX. pag. 385. a. ubi idem recitatur teftimo- 
nium. At neutiquam probabile eft, talem fuifle dramaris 
alicuius titulum. Quare ficut Menandri fabula, cui haud 
dubie Δακτύλιος, (id eft, ;4nnulus) titulus fuerat, in eis- 


b 


M —— A. —— - — --- NE EE e re Ea RD mm να — —  — iR 


p. 295. IN LIB. VII. CAP. XLV. I9I 


b dem noftris Membranis, indeque in aliis omnibus libris 
hodie exflantibus, perperam ἐν Δακτύλῳ citata eft, lib. 
VI. pag. 247. f. fic; & 1n hoc Timoclis dramate eumdem 
commiffum efle errorem iudicavi , eodem modo corrigen- 
dum. In quo praeeuntem CASAUBONUM habui, qui in 
Animadv. ad p. 293. b. verf. 5 (q. idem Timoclis teftimo- 
nium, quod hic adponitur, his verbis citavit: »7740- 
» CLES in Znnulo , γὙ ἀλεοὺς καὶ 6c. « Eumdem fecutus eft 
VILLEBRUNE : »Zzmocles dans fa piéce intitulée l'Anneau.« 
— Video quidem, in Fabricii Bibl. Gr. T. 1. p. 795. ( et- 
iamque in Harlefii nova editione, T. II. p. 503.) ubi Ti- 
moclis fabula δάκτυλος commemoratur , pro iíto titulo, 
praeter Athenaei auctoritatem, etiam Suidae invocari te- 
ftimonium : fed nullum huius fabulae veftigium apud eum- 
dem Suidam reperire mihi contigit. 

TI1M0czis verba hoc quidem loco tamquam nullo me- 
tro adítri&a edebantur; íed pag. 385. a. in duos hos ver- 
ficulos erant distributa : 

Γαλεδὺς καὶ βατίδας ὅσα τε τῶν γενῶν 

ἐν ὑξυλιπάρῳ τρίμματι σκευάζεται. 
Quibus quum quisnam ineffet rhythmus non intelligerem ; 
iftis quidem verbis, 

τῶν γεὶ νῶν ἐν 1 ὑξυ] λιπάρῳ l τρίμμα!] τι σκευ] ἀζεῖ ται: 
perfpicue intellexiffe mihi vifus (um trochaicum contineri 
tetrametrum catalecticum. Cui modulo nonnimis quidem 
apta videntur quinque praecedentia verba : fed in his mu- 
tatum fortaffe aut omiffum eft aliquid, quo factum ut non 
tam commodus rhythmus infit. Pro eo quod hic ὀξυλί- 
παρὸν τρίμμα dicitur, alius poéta ὀξυλίπαρον χυμίον di- 
xerat, pag. 293. c. Eodemque pertinere videntur, τρίμ- 
p συκαμίνινον, & ἅλμη λιπαρὰ, quae ibidem paulo an- 
te commemorantur. 


AD CAP. X L'V. 


In ΝΌΜΕΝΙΙ priore verfu, cum Ξυκῆν corrupte edere- 
tur, nihil melius mssü libri dabant , neque ad hunc lo- 
cum quidquam adnotavit Cafaubonus, licet pro ifto vo- 
cabulo in latina verfione Zyccam a DALECAMFIO pofitum 
videret. Re&iflime vero id pofuerat hic interpres : qui ἢ 
tam fuiflet graece doctus, quam fuit & diligens, & (a- 


192 ANIMADV. IN ATHENAEUM; — p.295. 


£ax δὲ ingeniofus, infinitis partibus melius de Athenaeo b 
meriturus erat. Sane ficui non erat hic locus: recte vero 
infra, pag. 528. a. ubi idem Numenii verfus citatur, "Y x- 
x1y habent ambo mssti cum editis. Poterat autem & 
vxnv fimplici litera x fcribi, ut pag. 284. c. (ubi vide 
notata) itemque pag. 300. f. & pag. 327. b. Et fic fortaffe 
etiam hic olim fcriptum erat, eoque facilius in συκῆν cor- 
rumpi potuit: fed quoniam altero quem dixi loco, ubi 
idem repetitur verfus, geminatam literam libri omnes 
agnofícunt , eamdem hic ícripturam tenendam putavi. 
Cont. p. 304. 6. Epitomator hic, omiífo ifto verfu , non- 
nifi haec verba pofuit: Νουμήνιος" Γλαῦχον περόωγτα κα- 
τὰ μνία σιγαλόεντα. 

Τὴν δὲ τοὺ γλαύκου κεφαλὴν ἐπαινῶν ó " Apy έστρ. » Glau. c 
»cCi pifcis maxime expeti caput, probat Deipnofophitta 
»aliquot veterum Comicorum teftimonio. Id ipfum con- 
» firmat παροιμιῶδες illud apud Antiphanem, [ apud Athen. 
» VIII 540. c.] 

» HTóv τ᾽ ἀποσταίην ἂν ὧν προειλόμην, 

» ἢ Καλλιμέδων γλαύκον πρόοιτ᾽ ἂν κρώνιον. 
» Difficilius coepta. deferam , quam Callimedon glauci caput. « 
CASAUBONUS. | 

In Z4ncnuzsrRATI verfu 1. mutilato verbo legebatur 
᾿Αλλὰ μὲν ὀψώ. in ed. Ven. ὅς Baf. ubi ó-,óve: corri- 
gendum recte coniecerat GEsNERUs , de Aquatil. p. 532 
extr. Veram fcripturam recepit Cafaub. confentientibus 
msstis. Verfu. 2. Quum corrupte ubique ederetur e e vois 
γὰρ ἁλίσκεται ἐν τεναγισταῖς, verba ifta omifit 
Breviator: nec multum promovere videtur ms. 4. in quo 
ἐκ τενωγιστῆς fcribitur ; quod ipfum tamen quid va- 
leat, aut quid fub hoc lateat, amplius quaerendum. Nos 
interim CASAUBONO obfecuti fumus, monent: » Lege 
»éy τενώγεσσι. Et σεμνὸς praeftat quam σεμινοῖς ες 
— lítud ἐν τενάγεσσι iam Dalecampius exprefferat: ἐπ 
Imofa maris eluvie. σεμνοῖς ícripferat librarius, imprudens 
ad Μεγάροις referens adie&tivum : quare nec diftinctionem 
inter duas iflas voces pofuit, quae etiam in ed. Ven. de- 
eft. At γὰρ particula, quae proxime fequitur , neceffario 
defiderabat vocabulum quod ad fequentiia referri poffet. 

ec vero σεμγὼ dici aut intelligi poffunt τὼ τενώγῃ : 
ied plaucus eswvbs , eft venerabilis , praeclarus ; nempe ma- 
gnus & exquifitae bonitatis. Conf. p. 303. a. 


p.295. IN LIB. VII CAP. XL V. 195 


C ᾿Δντιφάνης δ᾽ ἐν Προβωτεῖ. Cum ἐν προβάτει ederetur , 
quod in Probari latine reddiderat interpres , monuit CA« 
SAUBONUS: » Scribendum ἐν Προβατεῖ: in. Paflore ovium. 
»pofeTsUs idem ac “ποιμήν. « 

Primus ANTIPHANIS verfus quum in ed, Ven. & Baf, 
fic effet fcriptus : 

Βοιωτία μὲν ἔγχελυς, μῦς Voy TEX 0l, t 
tacite Cafaubonus in fua editione Ποντικοὶ in ITo y 7 1 κὺ 
mutavit. Sed reliqua nomina, quae (fequuntur, omnia in 
plurali numero pofita, in primo etiam verfu pluralia no« 
mina defiderabant : & non modo fcripturam I1ov 71x ot 
firmant mssti, verum etiam ἐγ χέλειες in plurali nu» 
mero ponunt; ex quo fimul intelligebatur , pro Boso ί ας 
quod tenent quidem iidem .mssti, Βοιωτέα ε fcriptum 
oportuiffe, Vocabulum μῦς non modo fingularis eít nu- 
meri ; fed & pluralis, ex ves contra&tum. | In verf. 2. fer- 
ri non poterat id quod cum editis veteres etiam membra» 
nae habent , Sov vo: Meyapixot. Sic enim in tota hac ec« 
loga , quae pro teftimonio de g/auco piíce adfertur , nulla 
omnino glauci fieret mentio ; cuius cum nomen neceffario 
requireretur, cumque: Megaricum glaucum paulo ante ab 
Archeftrato laudatum viderimus, nibil magis probabile vi- 
deri debuit, quam, γλαῦκοι Μεγαρικοὶ hic fcriptum 
oportuiffe. Idque ipfum in ms. £p. alteri vocabulo a prima 
manu fuperfcriprum. Forraffe ante hunc verfum alius olim 
fuerat interiectus a voce ϑύννοι inciniens, ab illoque verfu 
in hunc aberravit feftinans librarii calamus. Mus ἢ, 1. forta(- 
fe non musculi fuerint, fed caprifci pi(ces.. cf. VIII. 355. e. 

d Eiusdem A4xwriPHawrs ecloga ex fabula P/Ailotide repe- 
titur infra, XIV. 662. b. fed paulo mendofius ibi, quam 
hic, vulgo fcripta. Poteft tota illa ecloga pro unius eius- 
demque hominis oratione haberi ; quemadmodum accepe- 
rant interpretes. At nobis vifae erant alternae effe collo- 
quentium vicés; in eum fere modum, quo ufi fumus 9 
distinguendae. Confer extremum verfum , pag. 662. c. 

Verf. 2. Cum abeffet hoc loco verbum 9 ἡ μὴ. poterat 
quidem ad infinitivum ἕψειν intelligi verbum finitum » pi) 
vel δεῖ, ut períaepe aliás. Sed lababat. verfus ; qui per- 
commode fultus eft verbo φημὶ, quod pag. 662. diferte 
adie&um legebatur, φἰῤίά. Ferri poteít particula. ye, 
quam h. l. cum editis agaofcit ( »i fallor) ms. 4, ut penul- 
timus pes fit anapaeftus : fed commodius fortaíle abiicie- 

"Animadv, Vol, IV. N 


191 ANIMADV.IN ATHENAEUM. ρ. 295. 


tur illa; & abeít pag. 662. & hoc loco ignorat eam d 


ms. Ep. 

» Tertio verfu fcribunt omnes veteres , atque etiam Epi« 
»toma, Pd? 
o» — Ty γὙ ἀλεὸν ἐνυποτριμματί- 

»» ζεσθαι. τὸ δ᾽ ἐγχέλιον Gc. 

»ut vox unica fit ἐγυποτριμιματίζεσθωι., metri folum cauf- 
»íà dialyfim paffa. Ga/eum pifcem, aut illius partes ex- 
» tremas, intrito quarumdam herbarum folitas: condiri diceba- 
» mus capite fuperiore. [ad pag. 295. b. ] Scribebamus ex 
»coniectura ἐν ὑποτρίμματε ζέσαι. In his libris & ζέειν 
»& ἀποζέειν non folum pro fervere. & coquere, íed etiam 
»pro facére coquere. « CASAUBONUS. — — In editionibus 
omnibus , hoc loco, tertius verfus fic terminabatur, 
— ἐν ἀποτρίμμωτι. 
Tum quarti initium tale faciebant , * Ζέσθαι., τὸ δ᾽ 6x. 
Quam vero fcripturam hic ex conie&tura commendavit 
Cafaubonus , eamdem deinde lib. XIV. ipfe in contextum 
recepit. Sicut'autem ἢ. l. ἐνυσοτριμματίζεσθαι habent no- 
diri etiam duo codices mssti-cum iis quorum lectionibus 
Cafaubonus ufus eít: fic fere ruzfus p. 662. a. (ubi qui- 
dem deeit illa ecloga in Epit.) ἐν ὑποτριμματίζεσθαι Ícri- 
bitur in membranis Z. Adí(enfus vero fum Cafaubono ; 
Íeparari debuiffe voces, & 42éc«1 fcriptum oportuiffe : 
idque hoc loco, ficut ille altero fecerat, in contextum 
recepi. Cuius quidem ufus verbi iflius, aClivà notione , 
non aliud exemplum nunc in. promtu habeo, nifi illud , 
ἀποζέσας σίλουρον, IV. 132. d. & huic fimile, I. 7. e. Pro &y- 
χέλιον, quod ἢ, 1. habebant edd. & mssti, aut pro éyx é- 
Avo», quod erat pag. 662. neceffario ἐγ x £^ &1ov penul- 
timà longà fuit fcribendum, ficut communi librorum con- 
fenfu fcribitur-III. 104. f£. Eumdem errorem correximus 
VII. 286. b. Pariterque Ill. 96. b. ἐγχελείου legendum vi- 
detur. Similiter eriam apud Pollucem VI. 58. ubi ἐγχέλυα 
vulgo editur, ἐγχέλεια neceflario defiderabat metrum, 
Conf, Ariftophanis Acharn. vs. 1045. Alia diminutiva for- 
ma vocabuli ἔγχελυς, eft &y A02 iov , paulo poft, lit. f. 
Jbid. Pro: ἅλες, quod hic agnofcunt libri omnes, As 
amalles cum CoRAYvO ex pag. 662. Id vero fi placet, 
oportebat etiam. verf. feg. χλόην, pro χλόη, quod quidem 
«ὃς hic & illic agnofcunt libri. In abrupta oratione , nul- 
lo incommodo teneri: poffe videtur librorum fcriptura. 


p. 207. IN LIB. VIL CAP. XLVTI. 195 


d — Sepimum veríum percommode in hunc modum irter- 
pretatus eft do&tifümus ConAY : ».4defl- ne hoedi caro? 
»pariter affa eflo» Caro. altera , (i. 6. agnina ; nam oppo- 
»nuntur vulgo τὰ épíoe;m τοῖς ἀρνείοις.) contra : id eft, 
»eélixa eflo.« 

Verf. 8. Mirum videti poffit, farciendum dici lienem : & 
σεσάχθω ad νῆστιν fortafle relatum malles. At quamvis 
noftro palato /iez nec far&us nec nudus admodum fapiat, 
aliter de hoc viícere iudicarunt veteres ; apud quosetiam 
torreri & nefcio quo exquifito condimento parari folitum re- 
perias , III. 49. f. Ut hic, fic eiiam lIL. 96. c. coniun&im 
nominantur σπλὴν & νῆστις. Quae extremo verfu. defunt, 
ea expleta habes p. 262. 


AD CAP. XLVI 


e ἴη Evznvri ecloga, nec metrum, nec fenfum expedis 
re admodum potui. De(íperans omifit Breviator: nil mu- 
tatit membranae «4. Metro fortaffe con(ulueris , fi ita fcrie 
píeris : 

Τήν τ᾽ εὐπρόδωπον λοπάδα γλαύκου τοῦδε, τοῦ 
SaAuTTÍoU, φέρουσάν εὐγενέστερον &c. 
Verf. 4. μίαν fi οἰ ViLLEBRUNIO in ἀμίαν mutatum 
velimus, non adinodum video quid lucremur. Si teneas, 
referendum fuerit ad λοπάδα, indicabitque, i» μπὰς ea- 
demque lance glaucum cum lupo fuiffe menfae illatum, Sed 
nihil equidem definio. 

In ANAXANDRIDIS verf. 2 γλαύκου πρόσωπον eft glau« 
εἰ caput, Sic ἑφθὰ πρόσωπα ἰχθύων dixerat idem poéta, 
V].227.c. lbid | Quod ait τοῦ τ᾿ ἀκύμονος δέμας 
SUwyov, h. e. corpus thynni flu&ibus non agitati s id ορρο- 
nitur ei quod κυματόπληξ Archeflratus dixit pag. 200, e. 
& πολυκύμωντος five Theophraftus five quis alius au&or 
apud Noftrum p. 301. f. ex ConAYvi emendatione ; cuius 
vide ad illum locum adnotationem;  Piíces autem f/uci- 
bus pulfíati, duriores funt & minus pingues, ut docet Ar- 
cheftratus l. c; Et figillatim de :4yzzo notandum hoc lo- 
co id, quod ex Plinio Gesnerus adfert pag. 972. lin. 28. 
ubi, Thynni , inquit, magna ex parte fuavtffni [unt cum la- 
tent, Quae verba apud Plinium quidem reperire mihi non 
contigit: fed fententiam du&am video ex Ariftotelis Hift. 
Anim. lib. VIII. cap. 15. 

N 2 


196 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 295. 


"Apis , ἐν Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις. Sicut in titulo fabulae 
 Alexidis, pag. 294. a. fic & hoc loco ἐπὶ Θήβα « edeba- 
tur : fed Θήβαις rurfus re&e dedere membr. 4. Ibi cum 
ait 4MPHIS, ῥαχιστὰ κρανίων μέρη, proprie quidem fa- 
“χιστὸς idem valet ac κατὰ ῥώχιν ἀνωτμηθεὶς, id e(t, per 
fpinam wel fecundum fpinam dorfi diffectus , ut ait Xenocra- 
tes de Alim. ex Aquatil. fe&t. 57. quem ad locum vide 
Corayi Animadv. pag. 179. Sed & generatim concifus , fi. 
&us ; ut monuit H. Steph. Thef. T. I. p. 523. & {Π|, 670, 
Confer Hefych. in "Pay íQor. 

᾿Αντιφάνης d" ἐν Κύκλωπι. Sic ms. Ep. quo in codice 
hic, contra morem Breviatoris, index eriam fabulae ád- 
ie&us. Pro δὲ particulà, eft ce in ms. .4. quae ἢ. l. mi- 
nus placuit. Coniun&tio prorfus omiffa in edd. Monuit 
CASAUBONUS : » ANTIPHANIS Cyclopem laudat & Iulius 
» Pollux libro feptimo & nono.« 

Verf. 1. Ἔστω d" ἡμῖν κεστρεὺς ὑμήττιος. 

Sine ulla fufpicionis fignificatione vulgatam iftam fcriptu- 
ram tenuit MEURsIUS, in Reliquis Atticis, cap. X. 47. 
ubi maiusculà literà κεστρεὺς Ὕμήττιος fcripfit; vertitque, 
mugil Hyrmettius. At ab Hymetto, Atticae monte, novi- 
mus quidem celebrari mel Hymettium , μέλι Ὕμήττιον, item- 
que ferpyllum ex Hymetto, apud Theophraftum & apud 
Athen. XV. 681. e. Sed mugilem pifcem ab Hymetto no- 
minatum vix credas. Eamdem vero fcripturam etiam me- 
trum, ni fallor , reprobat : nam manifefte anapaeflico 
rhythmo decurrit ifta ecloga; quae quidem vulgo, nullà 
metri ratione habitá, veluti profa oratio adpofita erat. 
Fortaffe κεστρεὺς νῆστις Ícripferat poéta : de quo vide 
pag. 307. d. e. f. . Confentiunt tamen in ὑμήττιος cum edi- 
tis mssti noftri ambo. — Eodem verfu, pro ὑμῖν, eft ὑμῖν 
in ms. Ep. Pro vépxn, quod verf. 2. re&e dederunt edi- 
tiones veteres cum msstis , temere 7éoxc legebatur in 
ed. Caf. 

Verf. 7. »Pro ψήττας κίσχος, quod interpretari 
»non eft, fcribunt do&ti ψῆττα, xí Ay. Nec video 
»quicquam melius.« CASAUBONUS, — Merulam interpre- 
tatus erat Dalecamp. Id vero Graece χύσσυφος : quod ad 
metrum non erat aptum. In Epitoma defunt duo ifta ver- 
ba, cum duobus praecedentibus, 


ty 


p.296,  1N LIB. VII. CAP. XLVIL 197 
AD CAP. XL VIL 


a Ναυσικρώτης Ναυκλήροις. » NAUSICRATIS veríus inte- 
»gri non funt: fententiam certe non continent integram. 
» More fuo Athenaeus, de g/auco pifce agens, occafione 
»nominis, de G4auco marino Deo quaedam affert. « CA- 
SAUBONUS. ——- De G/auco piícatore, poft deguftatam 
immortalitatis herbam vel in pifcem verfo , vel in Deum 
marinum , confer Ovid. Metam. XIII. 936 fqq. Nonnum 
Dionyf. xxxv. pag. 869. Tzetzen ad Lycophr. vs. 754. 
quos fimul cum Athenaeo laudavit Olearius ad Philoftr. 
lcon. p. 833. Adde Paufan. IX. 22. 

ln NavsicRATISs teftimonio , pro uno verfu primo , ad- 
pofita vulgo erant ifta verba, 

Δύο μὲν φησὶν ἁπαλοὶ καὶ καλοὶ TOU γαυτίλοισι πολ" 

AGIS. 

Quae verba in duo verfus diftribuimus, inferta initio fe- 
cundi τε particulà, quà fulciretur metrum. Quinam fint 
vero duo illi teneri δ᾽ pulcri , quos a Glauco Deo marino miffos 
dicere videtur, haud fatis adparet. Glaucos fortaffe pifces 
dixit. Pro φησὶν, quod erat editum, φασὶν dedir co- 

. dex mstus uterque. Quod verf. 2. ait σελαγίοις ἐν ἀγκά- 
Acus , fimiliter locutus eft Euripides, Helen. 1071. & 1456. 
& Ariftoph. Ran. 704. 

Θεόλυτος μὲν ὃ Μεθυμναῖος, ἐν τοῖς Βακχικοῖς ἔπεσιν, 
v Alibi citatur ZAeoclytus, poéta antiquiffimus; quem ab 
»ifto alium effe non zutumo. Itaque mallem hic quoque 
»Θεόκλυτος fcribi, ut libro Xl. [ p. 470. b. ] ubi lau- 
»datur & Theocles, poéta vetuftifümus, qui /rhyphall- 
» cos fecerat. Ea funt iudicio meo quae vocantur hic 
"»» Βωακχικὰ ἔπη. Ex quo illud fequitur , TAeoclem ὃς Theo- 
»clytum eiusdem poétae leviter immutata nomina effe.« 
CASAUBONUS. — Nomini Θεόκλυτος favere quidem 
videtur Graeci fermonis analogia: fed ficuti h. 1. fcriptu- 
ram Θεόλυτος tenet uterque nofter codex mstus, fic 
& libro XL. pag. 470. b. ubi in editis Θεόκλυτος legitur , 
(qui locus deett quidem in Epit. ) vetuítae noftrae mem- 
branae prorfus ut hic Θεόλυτος habent., eamdemque fcri- 
pturam in codicibus Florentinis repererat Natalis Comes. 
Laudaturque idem T/eolytus a Scholiafte Apollonii Rho- 
dii ad lib. [. vs.623. Quare lubricum admodum funda- 
mentum eft, quo nifus Cafaubonus poétam hunc eum- 


N 5 


x98 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 296. 


dem ftatuerat cum T/eocle illo , qui Ithyphallicorum au- 
€&or nominatur eodem libro XI. pag. 497. c. Quo accedit 
quod Tazrorrrus patrià Metrhymnaeus fuerit, tefte Athe- 
naeo noftro; Theocles autem Naxius vel Eretrienfis per- 
hibeatur, ut Voffius docet lnftitut. Poétic. lib. III. c. 9. 
fe&. 3. qui quidem quo au&ore id dixerit nondum mihi 
contigit reperire: nusquam enim alibi TAeoclis mentio- 
nem ullam reperi. 

ἐν Ala, τῇ νήσῳ. In Dia infula ; id eft, Naxi. Nam Diam 
olim nomen ei in(ulae fuiffe conta. Quod apud Tzgzo- b 
ZYTUM (verf. 1.) Glaucus ait, ᾿Ανθηδὼν νύ τις ἐστὶν Gc. 
adnotavit CASAUBONUS : » Glaucum hunc “ἀπιλεάοπίμπε 
» fuifle , etiam Strabo memoriae prodidit. « — Confer Pau- 
fan. l.c. — Ibid. πλενροῖο dedit uterque codex mstus: 
à qua ícriprura temere discefferant editores. 

Προμαθίδες d" ὃ '"HpaxA. ἐν Ἡμιώμβοις. »n De PnoMA- 
»THIDAE Himiambis quaerebamus libro primo capite 
» Xvir. [ad L το. c. 1 Huius non femel vetus Apollonii 
»interpres meminit: etfi aliquando Προμαχ δας in eius li- 
»bris invenies fcriptum. « CAsAUBONUS. — Vide Schol, 
ad Apoll. 1. 1126. & Il. 817. δὲ 93r. 

Moacéus δὲ ἐν τρίτῳ τῶν Εὐρωπιακῶν. Eodem titulo ci- 
tatur hoc MN ASEAE opus apud Noftrum, IV. 158. ἃ. Sed 
ἐν τρίτῳ EUpo rns habes, Xll. $30.c. «Mox dein , 'AAxvó- 
v4s repofui ex msstis, cum temere 'AAxvóvas effer editum. 

ἀρπάσαντω de Σύμην τὴν Ἰηλύμου καὶ Δωτίδος Suya- C 
πέρα. Ad editam olim ícriptruram monuit Ολδαυβονῦϑ: 
»Non poteft mendà carere vox "IxAmnpos.. Hellenismi 
» ratio vocem illam non admittit. Epitome & Euftathius, 
»recitantes hanc hiftoriam, ( nempe ex ipfa Epitoma Eu- 
»fílathius, ] omittunt ifta verba. interpretes "la λέμου. 
»Ego Ἰαλύσον; nifus Hermolai Byzantii auctoritate, 
» qui [ia Epitoma Stephani Byz. ] Symen infulam , de qua 
» Athenaeus loquitur, ita nominatam fcribit a Syme, [4- | 
» lyfi filia , quae eft haec ipfa. « — Non Ἴκλημος, (ut eft 
in ed. Baf. & Caf.) fed "Loos habet ed. Ven. Sed Ἶη- 
λυμος ett in membranis, nefcio quo accentu : & abeft 
fortaffe prorfus (ut haud raro in eodem codice) accen- 
tus. Ego terminationem vocabuli mutans, praecedentent 
confonam non aufus fum immutare. Nec tamen fere du- 
bito, Ἰηλύσον aut 1n2vcov ícriptum oportüiffe: quod 
eft idem oppidi nomen, Vide Wafle ad Thucyd. V1I. 44. 


p.296. IN LIB. VII. CAP, XLVII. 199 


Ποσειδῶνος αὐτὸν υἱὸν εἶναι καὶ Ν ὦ ἵ δος. Poftrrenum 
nomen antepenacute fcriptum edidi, ut eft in membr. 4. 
Naíos fcribitur in ed. Ven. Baf. & Caf. 1. N «3d os in ms. 
Epit. & in ed. Caf. 2. & 3. Ante iftud nomen perperam 
deeft xal particula in ed. Caf. 3. Locum hunc citans ve- 
ro MEunsiUs , in Thefeo, c. 14. p. 49. verbum φησὶν ad- 
iicit: quod tamen faepe in huiusmodi citationibus confulto 
omififle videtur au&or, ellipfi praefertim familiari Gram- 
maticis fcriptoribus. | 

d τοῖς ϑόλουσι μαντεύεσθαι. Hoc, quod dedit nofter 
codex Epitomae, haud dubie praeferendum putavi ei 
quod ex vetuflis membr. editum erat, τοῖς σεοῖς, Paufa- 
nias IX. 22 extr. δΔαίμονω ἐν ϑδωλώσσῃ γενέσθαι, xal ἀν- 
θρώποις τὰ ἐσόμενω ἐς τόδε προλέγειν. 1. 6. Deum fatfum. 
marinum , & hominibus etiamnunc praedicere futura. 

Πόσσις δ᾽ 6 Μάγνῃς. » Nihil magis obnoxium errori 
»quam propria nomina; velut iflud, Πόσσις. Nam me- 
»lius libro. XII. Πόσις. Pofis, ὑποκοριστικὸν nomen eft, 
» pro Pofidonius : ut ZAmphis , pro Amphiaraus.: JpAis , pro. 

.» Iphigenia. « CAsAUBONUS. — Poteít, ut do&ia ,. fic ve- 
ra effe magni Animadveríoris obfervatio , decurtatum ef- 
fe nomen de quo agitur ex longiore Pofidonius : fimilem 
quidem rationem multa alia Graecorum nomina períona- 
rum propria habent; quorum nonnulla commemoravit 
Etymologus in voc. "Auqis, pag. 93. Quá analogiá, ori- 
ginem fi fpe&es , utique Πόσις fcribi debuerat. Sed ufus 
Graecorum aliter fortaffe decreverat: certe in fcripturam 
per geminatam fibilantem non modo hic uterque nofter 
codex ms, confentit ;; fed rur(us Πόσσις in ms. 4. fcribi- 
tur , XII. 533. d. ubi deeft in ms. Ep. teftimonium huius 
Íícriptoris. Ac fortaffe eà ipfa formà distinguebatur pro- 
prium nomen ab appellativo. 

ὅτε Ἰάσων μετὰ τῶν Τυῤῥηνῶν Spy ero. » Quod. mira- 
» bilis illa. navis Argonautarum etiam in £irufcum mare 
» e Ponto devenerit , non folus Pofis credidit. Lege Apol- 
»lonii. Argonauticorum librum 1V. ( vs. $59 fqq. ] Sed 
» Glaucum in Zrgonautarum albo neque Orpheus recen- 
»fuit, neque Apollonius, neque Valerius Flaccus. « Ca- 
SAUBONUS, — Pro ϑεωρήθηγαι, eft δεαθήναι in ms, Ep. 


N 4 


200 . ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 296. 
AD CAP. XLVIIL 


Ubi adponere adgreditur Au&or nofter A4zExa4NDnr 4e- e 
toli verba, poterat vel ós vel ὅτι fcribere; utramque 
ut iungeret particulam nil erat opus. Et lubens equidem 
cum Epitomatore abeffe patiar priorem: fed poterat et- 
jam utraque fimul teneri, ut habent edd. cum ms. 4. 
In verf. s. VALCKENARIO obtemperavi , ad Theocr. pag. 
2135. pro vulgato τι ν᾽ corrigenti yv, quod valet αὐτούς, 

δνηφς φησὶ, τῆς Σκύλλου TOU Σκιωναίου. Vide Wef- 
feling. & Valckenaer ad Herodot. VIII. 8, & lacobs ad 
Anthol. Vol. II. Part. 1. pag. 265 fq. Scripferat BRUN- 
CKIUS nofter in Notis ad Apollonidae Epigr. xvi. quod 
eft in Anale&d. T. IIl. pag. 136. »Sciam aliquando , quid 
»in Athenaei fcriptis libris fit: ubi forte reperietur Κυ ά- 
»yns φησὶ τῆς ZXUAAÍÉoU.« — At nihil aliud, nifi quod 
editi libri habent, in codice Parif. B. deinde reperit idem 
vir doCtiffimus: & eamdem fícripturam, Ὕδνης & Ξχύλε 
Aov tenent etiam multo meliores libri noftri 4. & Ep. 

lbid. ἰδίως δὲ καὶ περὶ τῆς βοτάνης λέγει Gc. » Herba £ 

3» 114... cuius efu dicitur Glaucus mortalitatem muta[fe immortali- 
» tate , hic non nominatur: fedum autem fuifle five ἀείζωον, 
» veteres prodiderunt; ut legimus libro ultimo, [ XV. 
»679. a. ] & apud l(aacium Tzetzem. « CASAUB. 

Νίκανδρος δ᾽, ἐν τρίτῳ Εὐρωπίας, Νηρέως ἐρώμενον 
τὸν Γλαῦκον ἱστορεῖ γενέσθαι. Pro Νιρέως, quod habent 
editiones omnes, recte Νηρέως dedit uterque codex mstus. 
Praecedentia verba quum eodem modo, quo nos edidi- 
mus, fcripta in ed. Ven. fuiffenr, editor Bafileenfis ante 
Ἑὐρωπίας aflerifcum vel crucis figuram pofuit ; quafi ibi vel 
defideraretur aliquid, vel alio modo corruptum effet. Il- 
lius editionis exemplo utens DALECAMPIUS, fuppleturus 
id quod deeffe videbatur , locum fic latine convertit : Ni- 
cander , tertio. Colophoniorum , αὖ Europia Nereide Glaucum 
amatum fuiffe , prodidit. Cuius interpretis veftigia in Grae- 
co contextu fuae editionis fecutus CASAUBONUS, fic edi- 
dit ἐν τρίτῳ. . . . Εὐρωπίας, relicto fpatio; quafi haud 
dubie aliquid intercidiffet. At in 4nimadverff. deinde haec 
monuit: »Conatum do&Gorum virorum in emendandis 
»iftis verbis non refpondiffe voluntati, arguunt. Excer- | 
» pta : in quibus obfervatur hinc ,; G/aucum fuiffe amatum ] 
"ᾷ Νέεογ non ab Europa Nereide, ut illi corrigunt. | 


ccm : caccia 


p.297» IN LIB. VII. CAP. XLVIIT., 201 


»Quare verius eft quod de voce Εὐρωπίας femper exi. 
»füimavimus, latere fub illa zulum unius librorum Nican- 
» dri. Poífis legere, ἐν τρίτῳ Εὐρωπίὼ κῶν Νηρέως ép. 
» Sic ftatim J4etolica eius poétae laudantur : alibi Oeraica, 
» Colophoniaca , ἃς Boeotica, Quia tamen Europiaca Nr- 
»CANDRI nusquam nominantur, & turpe eít fine lege 
»loqui, íctibo, ἐν τρίτῳ Ἑτεροιουμένων. Cum enim de 
» Glauci mutatione fit fermo, optime argumento conve- 
»nit libri index, pe iis qui Mutati funt. Poéma erat fimi- 
»le Ovidianae metamorphofi. Eius iterum meminit Athe- 
» naeus hoclibro; [ pag. 305. d.] δὲ multos verfus inde 
»íumtos legere eft apud Antonium Liberalem & alios. « 
— At ifta quam audax , quaefo, quamque violenta mu- 
tatio! Nempe fummo viro ifta fcribenti non obverfabatur 
locus Stephani Byz. in "Ados, ubi citatur idem Νίκανδρος 
“πέμπτῳ τῆς Εὐρωπείας : de quo monuit Vossius, lib. IV. 
Ὡς Hiftoric. Graec. pag. 474. Praeftare autem videtur 
fcriptura Εὐρωπίας, quae eft apud Athenaeum, ifti 
Εὐρωπείας. Valet enim τῆς Εὐρωπίας idem ac τῆς Εὐρώπης : 
& eít iftud Europae nomen poetis familiare, ut ex So- 
phocle & Euripide adnotavit idem ipfe Stephanus, in Ev- 
pos. Quare nil opus effeiudicavi, ut cum RuTGERSIO 
Var. Le&. 11. 18. τῆς Εὐρωπείας apud Noftrum corrige- 
remus. Breviator fuo more titulum libri omifit. 
Verbum Snpa ca: recte ex msstis reftirutum in ed. 
Caf., nifi quod perperam acuto accentu ibi notetur, σηράσαι. 
Monftrofe vero ϑαραλάσαι fcriptum in ed, Ven. δὲ Baf. 
Ibid. ὃν λειποθυμοῦντω ὑπὸ τῆς διώξεως ἀπαγαγεῖν 
Ó σὺ κρήνῃ TIVI, καὶ τῇ παρακεηκένῃ πόφ ἤδη ἀποψυχ ὁ μ ἐς 
γον ἀπομάσσειν. DALECAMPIUS: ac eum, quod acrius feclan- 
do in(ütiffet, defétum animo & captum prope fontem quendam t u- 
lisse, aciam refrigeratumexanimatumque abstersisse 
herbá viciná. Ad quae CASAUBONOUS nil aliud monuit , nifi: 
»Scrbe ὑπαγαγεῖν, non azuy.« — Quam fcriptu- 
ram ficut non fpreturus eram fi dedifent libri, fic invitis 
libris inferendam non extimavi. Videtur autem Cafau- 
bonus cum Dalec. verbum illud a&ivá notione accepif- 
fe; quod equidem neutraliter five reciproce accipiendum 
iudicavi, abüffe, fe recepiffe : parique ratione ἀπομάσσειν , 
quod fequitur, pro ἀπομάσσεσθαι vel ἀπομάσσειν ἕαυ-- 
τὸν accepi. Eadem Athenaei five Nicandri verba citans 
PiERSON ad Moerin pag. 170. pro $75 κρήνῃ 71/1, legeh- 


202 ANIMADV. IN ATHENAEUM, ρ. 297 | 


dum ἐστὶ cenfuerat. Quae emendatio non magis necef- a 
faria , quam ifta Cafauboni , mihi vifa erat. Sed pro v7 o- 
ψυχόμενον, quod confentiente quidem utroque cod. 
msto hic legebatur, omnino Zo. v 4. eodem PiERsoNO | 
praeeunte corrigendum putavi. ὑποψύχεσθαι. modice 6 
fuaviter refrigerari fignificat: & fatis. aptum huic loco id | 
verbum videri poflet, fi effet in futuro pofitum, nec ad- 
jeCdam haberet voculam ἤδη. Perípe&e Dalecampius ad | 
verbum refrigeratum ( quod de rigore artuum pofl mortem in- 
tellexiffe videtur) adiecit exasimatumque: nempe tale ali- 
quod verbum defiderabat orationis connexio: at id non 
ὑποφύχεσθαι erat , fed ἀπαψύχεσθαι vel ἀποψύχ em. Nec 
vero diffitendum, non tam paffivo vel medio , quam a&ivo 
verbo aod oy ew , animam efflare, extremum fpiritum. redde- 
re, uti folere Graecos fcriptores; de quo & diferte Eu- 
flathius monuit ad Iliad. 4. pag. 1348, $1. Quo δὲ per- 
tinent exempla ab H. Stephano collecta, Thef. Gr. Ling, 
T. 1V. pag. 742. & a Wetítenio ad Evang. Lucae c. 21, 
26. Attámen in eadem fignificatione verbo etiam pa/fivo 
velzedio ufus eft Epictetus; cuius verba ( ab eodem Wet- 
flenio etiam citata) haec funt, Differtationum libro IV. 
cap. 1. feCt. 147. Κάν τινὰ ὑμῶν id'n μόναν συνεστραμμένῳ 
βλέμμωτι. ἀποφψυ χόμενοι.. Id eft: Qui (Caefar) f 
modo quemplam veflríüm tetrico vultu. adfpexerit, exanimati eflis. 
Paulo poft, τὴν δύναμιν re&e. dedere mssti. 

Ἡδύλος δ᾽ ὃ Σάμιος, Ad editam olim fcripturam, 
Ἡδύλογος., monuit CAsAUBONUS : » Hedylogus Samius. val 
»Athenienfrs , femper alibi in his libris, & apud au&ores 
»alios, Hzpyzvs nominatur: neque dubium, etiam hic 
»ícribi debere 'Hdv^es, ut in Epitoma. « — . Et nofler- 
ms. Ep. & ms. A4. in veram confentiunt fcripturam. 

'Hd'vas δὲ 6c. De ΠΈΡΥΙΑ poitria egit Olearius in Dif. b 
fert. de Poétriis Graec. fect. 56. in Wolfii Poétriis Graec. 
pag. τότ. ubi tamen nihil fere aliud profertur nifi quae 
.hic auctor nofter habet. In illius vef. 1. 

ἢ κόγχου δώρημα φέροντ᾽ 'EpuÜ pas ἀπὸ πέτρης, 
cum utroque codice noftro. msto editiones etiam Ven. & 
Baf. 'Epu8paíns tenebant. Igitur DALECAMPIUS, cum 
interpretatus effet concham ex. Erythraeis fcopulis , adnotae 
vit in ora: » Concham Veneream , fupra Amathitin ; quae 
»aftertur e mari rubro. Propertius: Venit 6e rubro. concha 
» Erycina falo.« — Sed quum Ἐρυθραίης non ferret me» 


p. 297. IN LIB. VII. CAP. XLIX, 203 


b trum , tacite Ca(aubonus ἐρυθρᾶ ς edidit; quafi adpella- 
tivum id effet nomen, a rubra petra. Mihi tamen videba- 
tur, proprium utique nomen aliquod hic pofuiffe poé- 
triam; quare unciali literà primà fcripfi. Utrum vero de 
Erythracomari, an de alio nefcio quo loco e pluribus, 
quibus ᾿Ερυθρὰ vel ᾿Ερυθρωὶ nomen fuerit, cogitaverit illa , 
definire equidem non aufim. Sed quoniam & in adpellativo 
nomine ἐρυθρὸς & in propriis inde denominatis pu. fylla. 
bam longam facere folent Graeci poetae, quae in ifto ver- 
fu brevis effe debet; videndum puto , ne fortaffe non 'Egz- 
θρᾶς, fed Ἐρύθη ς fcribi hoc loco debuerit; quod ( quem- 
admodum Stephanus Byz. in 'Epóéeie docet) idem valeret 
ac Ἐρυθείας ; ut intelligeretur illa poétarum fabulis cele- 
brata infula Erythea vel Erythia, in. Atlantico mari olim 
prope Hiípaniae oram fita, quae maris fluctibus deinde 
haufta eft. In illius quidem infulae nomine fyllabam pv 
brevem ufurpant poétae; veluti Dionyfius Periegeta , 
verf. $58. É 

ἤτοι μὲν ναίουσι βουτρόφον ἀμφ᾽ ᾿Ἐρύθειαν. 

In ΗΈΡΥΣΕ5 verf. 3. τῇ νύμφη dvo v eio T o. ἀθύρματα. 
Vulgatum δύσπισπος tenent membr. A4. In ms. Ep. 
iftud ipfum unum vocabulum omiffum. Commode vero 
adnotavit CASAUBONUS : » Lego δυσπίστῳ.. inexorabiliz | 
» aut δύσπιστον, cuius oratio parum efficax fuerit ad perfua- 
»dendum; quarto cafu, ut ἔχοντα [ φέροντα ícribere vo- 
»luerat ] in primo verfu. « — Et δυσπίστῳ adoptavit 
Oleariusl;/c. Ego vero δυσπείστῳ probavi, ab HeRIN- 
GA commendatum , Obferv. cap. 31. p. 287. ubi monuit, 
δύσπιστον eum fignificare cui difficulter haberi. fides poffit ; 
δύσπειστον vero , qui difficulter fibi aliquid perfuaderi patitur. 
Nimis longe citra necefitatem, a fcripturae vefligis re- 
ceffit do&tiffimus IAcoBs, δύστηνος corrigens, in Anim- 

c adverf. ad Anthol. Vol. I. Part. II. pag. 284. Ad verf. 5. 
idem lACOBS monuit: » κείνην accipe de litore ubi Sirenes 
»habitant: nifi forte legendum eft, ἀκτὴν γὰρ Σικελὴν 
» τ ρεγήχ €T0. « 


AD CAP. XLIX. 


TNAGET'x. Id eft, FurLo. » Huius pifcis & Hefy- 

» chius meminit : [Γναφεύς" εἶδος ἰχθύος. ] alius veterum, 

»Opinor, nemo.« CAsAUBONUS, — Qui ψύλων piícis 
i 


$04 ΑἈΝΙΜΑΌΝ. IN ATHENAEUM. P. 297. 


vulgo apud Ariftotelem nominatur, eum fullonem inter- c 


pretatus erat Gaza ; fed hariolando magis , quam certam 
rationem fecutus. —4bid. Vocabulum criaey cirgumflexo 
accentu fcriptum dedere noftri codices. 


AD CAP. 1. . 


Toy ϑαλώσσίων &yy éxeay μνημονεύει Ἐπίχαρμος ἐν Mob 
σαιϊς. »nguila, marinus pifcis non eft, fed fluviorum 
»aut lacuum; unde faepe in mare deícendit, ait Philo- 
Ȓophus libro fexto Hiftoriarum , cap. xir. [ cap. xtv. 
»extr.] Hae funt quas marinas vocabat EPICHARMUS: 
»quem poétam , pifcem hunc appellaffe πατάνεψιν, obfer- 
»vat lulius Pollux; [ VI. 9o. ] nimirum quod in patella 
»coqueretur, quae ποτάνῃ Siculis. ἐς CASAUBONUS. 


διαποροῦντο Tb ToU γένους παράδοξον. » Nonne me- d 


»lius 7éAovs? in fenfu τῆς τελετῆς. Scholiaftes in So- 
»phocl. Oed. Col. 1050. [al. 1105. ] τέλη, τὰς τελετὰς 
»exponit.« CoRAY. — At ibi τέλη vel τελεταὶ, my[leria 
intelliguntur, vel initiationes. Hoc loco intelligendum vi- 
detur τὸ γένος τῆς Sucías vel τοῦ ἱερείου. genus facrificii , 
five vitimae. — Mox, οὐ χρὴ δὲ δαυμάζειν: & deinde, 
τὸν πρῶτον ἁλόντω, recte dedere mssti. 


AD CAP. LI 


Ἡρόσυθος γοῦν ἐν Ὥροις Κολοφωνίων. HrzROPYTHUS 
quidem in Annalibus Colophoniorum. Vide adlV. 175. e. 
Scriptorem illum, quem in opere De Hiftoricis Graecis 
filentio praeteriit Voffius, ab Zerophyto Samio, qui apud 
Plutarchum nominatur , (in Cimone p. 484. a. ) non di- 
veríum ftatuit SCHNEIDER, in Animadv. ad Nicandri Ale- 
xipharmaca pag. 82. ubi etiam docuit vir doGiffimus , 
coloniae conditorem qui Λάκιος apud Noftrum nomina- 
tur, eumdem effe qui, Ρώχιος apud Paufaniam aliosque. 


IIpoBéy os γὰρ αὐτῷ τοῦ Λακίου λαβεῖν ToU χωρίου ἔ 


ἢ ἄλφιτα ἢ ἄλητα ἢ ταρίχους. Cum προσθέντος vulgo 
legeretur, & ἢ Z2174, monuit CASAUBONUS: » Prima & 
» ultima vox fur: depravatae. Scribe προθέντος, & ἄλα- 
»74, Vel ἄλευρα. « — Et προθέντος quidem recte dedit 
ms. 4. (in Epitoma deeft totum Heropythi teftimonium: ) 
ifta autem verba à ἄλφιτα ἢ &A17« non aliter in membr. 


4' ash € 


| 
| 
Ϊ 
| 
| 
| 


Ὁ. 298. IN LIB. VII, CAD. LI. 205 


f atque in edd. leguntur. Perípe&e vero ConAv: » Lego 
»ZAnTc, inquit: quod idem eft atque ἀλευρα, id eft, 
» farina ex tritico ; quum ἄλφιτα fint farina ex hordeo. Conf. 
$ Foefii Oecon. Hippocr. in ἼΛλητον. « — Quem eo lu- 
bentior fecutus fum, quo facilior proniorque fuerat ex 
ἄλητα in ἄλυτα transitus. Sufpicor tamen , antiquum hoc 
loco tenuiffe noftrum librarium, ut duas diverfas le&io- 
nes, quarum unam in contextu fui exemplaris, alteram 
in ora aut inter lineas adnotatam reperiffet, temere in 
fuo contextu coniunxerit. Z7 « videtur una vera le. 
Gio olim fuiffe: ea in &^/7« erat corrupta: deinde non- 
nemo ἄλφιτα adnotavit. Inde ἄλφιτα ἢ ἄλιτα homo no- 
fter iunxit. Toupius, Emend. in Suid. Part. III. p. $57. 
locum hunc Athenaei citans, nonnifi ἢ ἄλφιτα pofuit ; 
ἢ dire, omifit. Ibidem idem vir do&us ἀν τὶ τοῦ χω- 
ρίου legendum cenfuit: haud fatis video qua neceffitate , 
aut omnino quà cauffá; cum nihil vulgatius fit ellipfa 
illius praepofitionis in eiusmodi di&ione. 

εἵλετοῦ KvA & pas. Cum apud Suidam, in Φάσηλις; 
ubi proverbium Φασηλιτῶὼν Sua, exponitur , vulgo fic le- 
gatur, Φασηλίτας γὰρ τάριχος τῷ Ka apo ϑύειν φησὶ 
Καλλίμαχος: monuit Τουριῦβ. ex Athenaeo corrigen- 
dum Κυλάβῤρᾳ. ReCte: nec de terminatione dubitationem 
cuiquam movere debet, quod hoc loco Κυλαβρος fcribi- 
tur in vetuftis noftris membranis: nam eaedem & paulo 
ante in tertio cafu fcripturam Κυλάβρῳ tenent; & deinde 
rurfus τοῦ Κυλάβρω & τῷ Κυλάβρᾳ , confentiente in duo- 
bus pofterioribus locis etiam ms. Ep. Ex eiusdem viri he- 
roisque nomine apud Mich. Apoftolium (Proverbior. Cen- 
tur. XX. num. 14.) κόλαβρον, id eft porcellum , fecerunt. 

Λάκιον τὸν "Apryeioy τῶν σὺν όψῳ àdixojévov , oy τινες 
μὲν Λίνδιον εἶναι λέγουσιν, ἀδελφὺν δὲ ᾿Αντιφήμου τοῦ 

ἃ Γέλαν οἰκίσαντος. εἰς τὴν Φασηλίδα ὑπὸ Μόψου μετ᾽ ἀν- 
δρῶν πεμφθέντα δίς. De Lacio eiusque patria confule 
quem paulo ante laudavi SCHNEIDERUM ad Nicandr. pag. 
$2 (íq. Ubi quod ait vir do&tus »in verbis fupra fcriptis, 
»uz5 Μόψου πεμφθέντα, videri vitium ineffe, quoniam 
» praecefferit τῶν σὺν Μύψῳ ἀφικομένων : « ifta quidem non 
pugnare inter fe mihi vifa erant. De univería re viden- 
dus Scaliger ad Eufeb. pag. 8o. & quos ille laudavit au- 
&ores. De Antiphemo , Lacii fratre, conf. Stephanum Byz. 
in Γέλα. Ad orationem quod fpectat auctoris noftri, vi- 


206 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. »98. 


deri poterat defiderari verbum finitum; quod in tota pe. 
riodo nusquam reperitur: fed illud non tam librariorum 
.«ulpà intercidife putem, quam ab ipfo Athenaeo omif- 
fum; quum (quod faepe aliás in defcribendis veterum 
auctorum verbis ab eo fa&tum obfervavimus) verba Phi- 
loftephani a fuperioribus abrupta, ad quae refereban- 
tur, defcriberet. At Epitomator , aptae-orationis conne- 
xioni magis intentus , percommodam contexuit periodum 
huiusmodi : Φησὶ γοῦν Φιλοστέφονος, Λάκιον Toy " Apryeloy , 
6c. - - - ἀγοράσαι τὴν γῆν οὗ n Φάσηλις vur ec Ti. 


AD CAP. LII. 


᾿Αριστοτέλης δὲ, χαίρειν, qual , τὰς ἐγχέλεις Gc. Ple- 
raque eorum quae hic referuntur , usque ad ifta verba, 
,Qocí Te Tb ἐπὶ πολὺ ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη : leguntur in Hiftor. Ani- 
mal, VIII.2. exceptisiftis , ᾽Οχεύοντωι δὲ συμπλεκόμεναι - - 
ζωογονεῖται: quae nec usquam in Ariftotelis fcriptis ho- 
die reperiuntur, & plane repugnant eis, quae alibi plu- 
ribus locis, mira utique, de anguillarum generatione prae- 
cepit Philofophus: íed continent aliorum qe coitu anguil- 
larum fententiam, quam eamdem ab Oppiano expofitam 
legas, Halieut,. 1. $25 fqq. lam quod fcripfi, λεπτὰ “γὰρ 
ἔχουσαι τὰ βράγχια, αὐτίκα 6c. δὲ demde νυκτὺς μὲν 
γέμονται., in his codicum noftrorum fecutus fum aucto- 
ritatem. In proximis verbis, ἡμέρας δὲ &c. temere omií- 
fa eft δὲ particula in ed. Caf. 2. & 3. Paullo fuperius, 
reCte editum videtur γλοιῶδες in. ed. Baf. & Caf, γλινῶ- 
δὲς habet ms. 4. & fic quoque ms. Ep. in contextu , fed 
yy^oiod es inter lineas. γροιῶδες ed. Ven. Conf. p. 399. c. 

Ἐν ἄλλοις δὲ πάλιν "ApigroréAns ἱστορεῖ, γίνεσθαι αὖ- 
πὰς - - - ἐν τῷ βορβόρῳ καὶ τῇ ἰλύϊ σήψεως y ιν op έν ἡ e. 
καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν καλουμένων τῆς γῆς ὀντέρων λέγε- 
ται. » Multa hoc loco, ut ἔφερα alibi , ex membranis ad- 
» iecimus. Sunt autem omnia, quae de anguillarum ortu 
»hic ex AnrisTOTELE referuntur, fumta de libro Hiíto- 
»riarum fexto, cap. XvI. Sed minus rece expreífa eft 
»Athenaeo mens philofophi: qui nunquam dixit, gene- 
» rari anguillas ut generantur quae vocant terrae intefli- 
»na; fed ex illis ipsis. Verba eius funt: Αἱ éyyéaves 
)) γίνονται ἐκ TOV καλουμένων γῆς ἐντέρων" ἃ αὐτόματῳ 
» συνίστωτωαι ἐν τῷ πηλῷ. καὶ ἐν τῇ "yh τῇ ἐνίκμῳ, καὶ lid M 


b 


c 


p. 298. IN LIB. VII. CAP. LII. 207 


€ »εἰσὶν ὠμμέναι αἱ μὲν ἐκδύνουσαι ἐκ τούτων' αἱ δ᾽ ἐν δια- 
.» Χγιζομένοις καὶ διαιρουμένοις γίνονται φανεραί. Id eft: Na- 

» cuntur anguillae ἐκ  lumbricis qui. terrae. inteflina. dicuntur, 
» Ii fponte fua generantur in luto δ᾽ madente folo. lamque vifae 
» funt anguillae , aliae e lumbricis exeuntes 5. aliae üs fciffis ac 
»divifis (unt fatlae confpicuae. Conftat ex his, quo iure, 
» quàve iniurià fit pofitum hic τὸ καθά περ ab Athenaeo, 
» Át, quod in praecedentibus cenfuerunt doGiffimi viri , 
»[ Gesnerus, de Aquatil. pag. 44. ] pro ei ees γενομέ- 
ἡ νης, legendum effe πέψεως, fal(i funt iudicii: eo dece- 
» pti, quod ifi prioribus editionibus perturbata & murila- 
»ta verba philofophi recitarentur. Athenaeus ifta illius re- 
»ípicit, [ Hift. Anim. VI. 16. ] xal ἐν τῇ ϑαλάττῃ δὲ 
»xa) ἐν τοῖς ποταμοῖς γίνονται τὼ τοιαῦτα, ὅτων ἢ μά- 
»λιστα σῆψις. Caeterum quomodo in generatione anguil- 
»larum & aliorum quae non fiunt e feminibus, & πέψις 
»neceffaria fit,. & enis quoque reperiatur, declarat au- 
»reus locus divini philofophi, in libris ne Prima Philo- 
»íophia; quem non poffum quin aícribam. Τῶν αὐτόμάω 
»» τὼς γινομένων. ait, γίγνεται οὐδὲν σηπόμενον, ἀλλὰ σπε- 
Ὑ πτόμενον. m δὲ σῆψις, καὶ τὸ σηπτὸν, περίττωμα τοῦ 
v πεφθέντος ἐστί. οὐδὲν γὰρ ἐκ παντὸς γίνεται. καθάπερ 
γ» οὐδ᾽ ἐν τοῖς ὑπὺ τέχνης δημιουργουμένοις" οὐδὲν γὰρ ἂν 
τ ἔδει ποιεῖν. νῦν δὲ τὸ μὲν ἣ τέχνη Τῶν ἀχρήστων ἀφαι- 
»pei, τὸ δ᾽ ἡ φύσις. « CASAUBONUS. —  laed. Ven. & 
Baf. poft verba ifta fuperiora, ἐν τῇ ἰλύϊ ἀκινητίζουσι., 
flatim fic pergebatur, σήψεως Ὑ evop.év ne , omiffis me- 
diis omnibus; quae e msstis adiecit Cafaubonus , quibus 
& noftri codices adfentiuntur, nifi quod γινομένης 

| (non γενομένης) habet uterque. De adiiciendis eisdem 
verbis monuerat etiam ex codice ( Epitomae) Corfelia- 
no Andreas Schottus , Obfervat. Humanar. lib. I. cap. 6. 
De mira Philofophi fententia fuper gezeratione anguilla- 
Tum confer quae disputavit CAMUs , in Notis ad Ariftot. 
Hift. Animal, fub yoce nguille. 

d Διὸ καὶ Ὅμηρον - - - Tád* εἰπεῖν" Τείροντ᾽ ἐγχέλυές 
τε &c, Perperám Ὅμηρος fcribitur in utroque noftrüm co- 
dicum , licet in iisdem & infinitivus εἰπεῖν fequatur, & ac- 
cufativus χω ρίζοντα. Poétae verba leguntur lliad. 9". 555. 
Ad ifta Athenaei haec notavit CASAUBONUS: . » Sic lo- 
»quitur (au&or) quafi ex Ariftotele haec quoque de- 
Ȓcriberet non minus quam praecedentia, Hodie in illius 


508 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 298. 


»libris haec non legas. Sed extabant adhuc feculo Athe- d 
» naei fcripta alia Ariítotelis eodem argumento ; unde po- 
wtuit ea effe mutuatus. « 


AD CAP. LIIL 


"Emixoüpttoe δέ τις εἰκαδιστής. Hinc nomen proprium, 
Eicadifles , exfculpferunt in Indice au&orum ab Athenaeo 
citatorum ; cum εἰκαδισταὶ dici fint promiícue Epicurei , 
qui viccfímum cuiusque menfis diem feftum agerent, δὲ con- 

. vivio eum diem celebrarent in Epicuri honorem ; ut mo- 

nuit CAsAUBONUS ad V. 1$86.a. δὲ ad VII. 287.f. Vide 
Diog. Laért. X. 18. & ibi MENAGIUM. Ab ifto igitur Epi- 
cureo, anguilla, inter cibos adpofita, adpellatur ἡ τῶν δεί- 
σνων Ἑλένη: puto, utpote pukcerrimum ferculum , quod ad- 
poni coenantibus poflet. Tam pulcra enim res videbatur 
veteribus Graecis an2guilla meníae illata, ut non modo 
“παρθένον & κόρην δὲ νύμφην, verum, δὲ Seày fubinde no- 
minarent. Vide pag. 30ο. b. c. Iam quod fignificavi defi- 
derare me ante verba τῶν δείπνων Ἑλένη articulum ἢ : nunc 
demum video non neglectum eum efle ab Epitomae au- 
Gore, qui fic habet, εἶπεν, πάρεστιν n τῶν δείπνων 'EAé- 
γη. Pariter Euftathius, ad lliad. φ΄. pag. 1329. 31. Idem 
Euftathius ibidem (moneamus obiter) pro verbis τὴς τῶν 
συνδειπνούντων ἡμῖν, quae Breviator tenuit, τῶν 71s ῥητό- 
go» fcripfit. 

In verbis iftis, τὸ πλευρὸν ἀγαγὼν εἰς ἄκανθαν, vix 
dubitandum eft ineffe errorem: fed, utrum ἀπάγων. an 
ἀνάγων aut ἀνωγωγὼν, oportuerit, five quid aliud, non 
definiam. ——- Zomericus verfus, qui dein citatur, eft ex e 
Iliad. v'. 371. P 

In AncHzsTRATI verfu 2. 

Ῥηγίου ἀντίπερων πορθμοῦ ληφθεῖσα ϑαλάσσης., 
naturalis verborum ordo in hunc modum, πὶ fallor, con- 
cipiendus : ληφθεῖσα (ἐν τῷ μέρει ToU ) πορθμοῦ ϑαλάσσηφς, 
(9 ἐστιν) ἀντίπεραν Ῥηγίου : id eft, capta in ea parte. freti 
maris (Siculi) quae efl contra Rhegium: id uno verbo dici 
poterat, prope Me[fanam. lbidem locorum laudabantur et- 
iam muraenae, quae funt e genere haud multum ab an- 
guillis diverfo. cf. 1. 4. c. ibique not, & VII. 5313.a. Pro .— 
ἀντίπερας, quod erat editum, ἀντίπεραν fcripfi | 
cum ms, Ep. Nam quod de voce ἀντιπέρας penacute Ícri- | 


p. 299. IN LIB. VIL .CAP. LIII, 209 


benda, ἀντίπεραν vero antepenacute, ex codicum mssto- 
rum ufu obfervatum paífim ad Polybium olim adnotavi, 
(vide Lexic Polyb.) id analogià Grammaticà, de qua 
monuere veteres doctores , firmatur. Diferte quidem Sui- 
dàs monuit , ᾿Αντιπέρας penacute (fcribi: efle enim vocem 
compofitam ex praepofitione , & genitivo cafu nominis pri- 
mae declinationis ; quare ultimam effe longam debere. Illud 
aurem nomen effe ἡ πέρα, quod κατὰ γλῶσσαν idem fi- 
gnificet ac ἣ y», Euftathius adnotavit ad Iliad. β΄. p. 23 t, 
46 (ᾳ. ubi fimul monuit, vocem πέραν proprie effe ac- 
cufativum cafum eiusdem nominis. i 

f Verf. 3. Quum corrupte in edd. legeretur Μέσσην ἐθνηα 
7T0y , monuit CASAUBONUS: »Tertius verfus nullo nego- 
»tio emendari poterat: πάντων Meeccfüvis SynToy. 
» Per apoftrophen alloquitur Me[fanios Mamertinos, eos- 
»que ait πάντων ἄλλων βροτῶν σπλφονξχτεῖν, id eft, felici- 
»tate fuperare caeteros omnes mortales, ob copiam fretenfium 
» anguillarum , quae omnium optimae. Meffanam, id Si- 
»cilia, Rhegium e regione fpe&tare, ne tirones quidem 
»funt monendi.« — Veram Íícripturam Μεσσήνιε ϑνητῶν 
perípicue: dedere veteres membr. Α΄. In ms. £p. deeft itte 
verfus cum fequente. 

Verf. 7. ἴῃ ὅμως confentiunt mssti cum editis. Id fi 
probum, haud fere aliter intelligi debebit ac fi effet ὅλως: 
nempe, fuamen undecumque habeas anguilllam, femper inter 
omnes alios cibos regnabit. 

a  Poflremus verfus fic vulgo fcriptus legebatur : 

ἔγχελυς, n φύσει ἐστὶν ἀπύρηνος μόνος ἰχθύς. 
Quo in loco mirum utique videri debuit, quid effet, quod 
ἀπύρηνος anguilla diceretur apud poétam. DALECAM- 
PIUS, in verfione latina graecum nomen tenens , & maiuse 
culà literà fic fcribens, Apyrenos , adnotavit in ora: » .4- 
» pyrenos fru&us proprie dicitur, cui nullus efl nucleus, Apy- 
»renon anguillam μεταφορικῶς  Archeftratus vocat, omni 
»ex parte teneram, ac fuccofi fru&us inftar, dum man- 
» ditur, in ore liquefcentem. « — Ante hunc in eamdem 
fere fententiam vocabulum illud accipiendum cenfuerat 
GESNERUS , de Aquatil. pag. 46 med. »Vide, inquit, an 
»per ἔγχιελυν à-rüpmyoy proprium anguillae genus, forte 
»lampredam intelligat, quae ὅς delicatiffima eft, & tota 
γγἀπύρηνος, puto; 1d eft, fine omni offum fpinarumque duri- 
»1i; anguillaa non item, « — Disputaverat nonnihil fu- 

Znimady, Vol. IF. 


210 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 299. 


per hoc loco CasAUvBONUS in Animadv. ad II. «7. c. ubi a 
vide. Rurfus eumdem locum tetigit haud multo ante, in 
Animadv. ad VII. 284. e. Denique hoc ipf» loco: »Vi- 
»deamus, inquit, quod de zatura anguillerum ícribit J4n- 
P» CHESTRATUS: Ἔγχελυς, W φύσει ἐστὶν ἀπύρηνος μόνος 
»» ἰχθύς. Euftathius, prolato ifto verfu, notat: [ad Iliad. 
»Q.p. 1329, 33. ] Ἔνθα ὅρα ὅτι συρήῆνα ἐκεῖνος ἔφη ἀστείως 
»»τὴν ὀστώδη ἰχθυηρὰν ἄκανθαν. Obfervd, inquit, poétam 
»appellaffe eleganter πυρῆνα (Ἰ. e. nucleum) osseam pi- 
»fcium fpinam. Recte Euftathius; neque eft aliter in- 
» terpretari eam vocem. Atqui falfum hoc , anguillam ef- 
Ȓe penitus exoflem ; nifi de aliqua peculiari eius fpecie 
» hodie incognita loquebatur poeta. Habere enim /pinam 
» hunc quoque pifcem, & αὐτοψία arguit, & teflimonia | 
Ȓcriptorum ; ut paulo ante Athenaeus, de Epicureo ica- 


» difta , ἐγχέλυος παρατεθείσης. ἐπιβαλὼν ἐψίλωσε τὸ πλεὺυ- 

pir, ἀγαγὼν εἰς ἄκανθαν. Sed, ut hoc Archeflrato con- 
»cedatur: falfum eft rurfus, folem anguillam ex omni pi- 

» fcium natura carere fpina : nam & antacaeus eft ἀνάκανθος, | 
»& hufo Danubii, qui eft alius ab antacaeo Pontico. Ve- | 
»rum de huíone Germanico facilis refpoafio : eumenim . 

» Archeftratus notum non habebat. Antacaeum non fuif- | 
»fe illi incognitum , dicebamus capite feptimo, [ad pag. 
» 284.e.] neque mutamus fententiam : fed levis erat illa | 
» notitia, & , ut videtur, nominis potius, quam rei, vel | 
»naturae antacaeorum.« — Ad quam disputationem plu- 

ra refponderi poffunt, quae non funt huius loci. lllud 
unum velim obfervari: fi ἀπύρηνον anguillam. dixiffet Ar- | 
cheflratus ea notione, quam volunt ifti doGtiffimi viri, | 
quafi àváxavÜey , quae fpina dorfí careret; non fine animad- | 
verfione transmiffurum hoc ipfum fuiffe Athenaeum, quod | 
non modo nemo alius au&or dixifler, e magno numero : 
ecrum quos de anguiliis loquentes citat, fed quod etiam 

cum obviae omnium obfervarioni, tum planiffimis ipfius 
Athenaei. verbis, qui paulo ante fpinam anguillae diferte 
rominaverat, manifefte fuiflet contrarium. Neque nos in | 
hac re magnopere commovere EUSTATHII auctoritas de- | 
bet: cui doctiffimo Homeri interpreti ficut magnae gra- | 
tes habendae funt, ubi veterum Grammaticorum de ufu ac : 
vi rariorum vocabulorum dictionumve fententias adfert , | 
fic, ubi ipfe fuo nomine aliquid interpretatur , non plus tri- | 
buendum eft, quam alii cuivis interpreti, quem non ul- | 


p. 299. IN LIB. 11. CAP. LIV. Art 


1 tra fequi convenit quam res & ratio fuadet, Quare hoc 
loco equidem non dubitandum duxi, quia doctiffimi Co- 
RAYI veriffimam amplecterer emendationem , in Notis ad 
Hippocratis libellum de Aére, Aqua & Locis, pag. 242. 
propofitam, ἀ πἥρινος μόνος ἰχθύς: anguilla, folus pi» 
fcis qui partibus. cáreat genitalibus * quod mire convenit 
cum illa Ariftotelis de generatione anguillarum fen» 
tentia, quae paulo ante expofita eft. Habes apud Sui- 
dam : [Inply , ( genit. rnpivos) τὸ αἰδοῖον. Primus cafus IIge 
pis formatur apud He(ychium ; ubi ([Impíe* dcn, xfAm, 
αἰδοῖον, Et, eífe nomen duplicis in recto cafu termina- 
tionis, fed cuius reliqui cafus eodem modo fle&tantur , di- 
ferte adnotavit Etymologus pag. 671. Ilsply, inquit, δὲὲ- 
κατάληκτόν ἐστι" σημαίνει δὲ τὸν ὄρχιν. ἀπὸ Τοῦ σπείρω, 
σπειρὶν καὶ σπηρίν' παρὰ τὸ σπείρειν δι᾿ αὐτοῦ τέκνα. SiC 
& in Cyrilli Lexico msto, citato ab Hefychii editore : 
Πηρῖνες" oi py eis. Denique fimilia apud alios habes Gram- 
maticos. Confer , quem idem Coray laudavit, Foefium 
in Oecon. Hippocr. voc. [Ijgtvz. Quam vero pronus fue- 
rit librariis ex ἀπήρινος n ἀπύρηνος transitus, nil oou5 
eft ut moneamus lectorem. In eamdem, quam cum Co- 
tayo diximus, fententiam acciplendum effe illum Arche- 
flrati ver&culum, iam VILLEBRUNIUS , ac fortaffe ante 
hunc is, e cuius fchedis ille profecerat, ADAMUS, ne- 
fcio qua divinatione, intellexerant. Et in verbis quidem 
nil mutandum Villebrunius cenfuit; fed ipfum vocabu- 
lum ἀπύρηνος, quod habent hodie codices Athenaei, ffe- 
rilis e interpretatur , provocans ad Theophraft. de Caut- 
fis Plantar. lib. Il. cap. 23. cuius e verbis manifeftum fie- 
ti contendit, vocem ἀπύρηνος idem atque ὥφορος ( 1d eft 
flerilis) fignificare. At ibi pro corrupto τὴν ἀπειρηνίαν , 
tempe γῆν, legendum efle τὴν ἀσπειρηκίων, id eft, terrara 
viribus exhauflam a qua nihil amplius fperari po[fit, perfpe- 
&e docuit idem fagaciffimus CoRAY, in iisdem, quas 
modo laudavi, in Hippoctatem Notis, 


AD CAP. LI V. 


Ὁμήρου δὲ εἰπόντος &c.  Refpicit poétae verfum fupra 
citatum , pag. 298. d. ex Iliad. 9. 3:3. Ad id quod hoc 
capite agitur, haec eft Animadverfio CASAUBONI : » Cum 
γέγχιελις dicatur & £y y eAvs rede, v» tamen pro» 

2 


212 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 299. 


» mifcua fuit Atticis harum vocum ufurpatio, ut hoc lo- a 
» co obfervatur. Enarrator autem Ariftophanis [ad Acharn. 

» »889.] hanclitem ita dirimit, ut dicat, per iota fcribere 
» Doeotos , per v Athenienfes, Melius nofter, & accu- 
»ratius. « 

ARISTOPHANIS Verfus ex charn. citatus, eft num. 
889. in ed. Br. ubi τὴν ἀρίστην ἔγχελυν habent codices 
Ariftophanei , non χρατίστην, quod apud Noftrum tenent 
cum editis mssti, & ex Epitoma Euftathius ad lliad. 9. 
pag. 1529, 18. 

καὶ ἐν Anjvíaas, » ARISTOPHANIS Lemniae faepius citan- b 

» tur Polluci libro VII. Harpocrationi in ἀρκτεῦσαι, & aliis. 
» Eodem titulo plures Tragici fabulas ediderunt , ut ante 
»diximus.« CAsAvB, — Equidem nec ubi de Tragicorum 
fabulis ifto titulo editis ante hunc locum dixerit vir do&us, 
nunc recordor; nec ullius Tragici Lemzias usquam me- 
moratas reperio. Comicorum, Menandri δὲ Nicocharis , 
Lemnias novimus a Noftro laudatas illius, VI. 230. d. & 
258. c. d. huius, VIL. 328. e. & X. 426. £. Quae ex 4ri- 
flophanis Lemnüs hic proferuntur verba, eadem auctiora 
recurrunt pag. 302. d. 

CRATINI verficulus ex P/utis repetitur pag. 303. d. ubi 
initio adiicitur vocula καὶ, quae hic deeft, fed ad fenatii 
modulum defiderabatur. 

ui ex ZAnisTOPHANIS Equitibus citatur verfus, eft 
num. 864. in ed. Br. ubi pro ὥσπερ, quod hic tenent 
mssti noflri cum editis, rectius 6 ep legitur , quemad- 
modum apud eumdem Noftrum paulo poft, lit. c. Apud 
Etymologum vero p. 312 fub fin. ubi idem citatur ver- 
fus, ὅπερ quidem edidit Sylburgius; fed, in veteribus 
exemplaribus ὥσσερ fcriptum fuifie , (quemadmodum hic 
apud Athenaeum ) teftificatur idem in Notis. Quem dein- 
de citat Nofter ex eiusdem Comici δευτέραις Neqéaaus , 
Τὰς εἰκοῦς &c. is legitur in Nu£ibus hodie exftantibus, vs. 
$59. Quare ex hoc Athenaei loco, & ex VIIL 345. f. | 
coll. cum Nub. vs. 985. collegit BRuNCK1US nofter, (in | 
Fragm. Ariftophan. pag. 256.) quae hodie fuperfunt 24ri- 
flophanis Nubes , effe eas δευτέρως Νεφέλας : id eft, alteram 
& emendatam eiusdem fabulae editionem , anno fequenti 


poít editas primum Nubes, denuo fícenae commifíam. 
gta eumdem Brunck in Notis ad Nubes, pag. 64 íq.) 
ui tamen rationi videri poterat obítare id quod legitur 


Ρ. 299.  INLIB, VII. CAP. LIV, 213 


b apud Athen. IV. 171. c. ubi vide Notata. Qua occafione 
dixerit fortaffe aliquis, potuiffe eadem verba cum in prio- 
re, tum in pofteriore eiusdem fabulae editione legi. At, 
ficubi diferte citatur verfus aliquis ex priori, aut ex pofle» 
riori editione, intelligi par eft, eumdem verfum in altera 
editione non eodem modo fcriptum fuiffe. 

ἐν Σφηξί. Vide AnrsroPH. Fefp. $10. ed, Br. (olim 
$08.) ubi quidem in Ariftophaneis libris non 65 χ έλε- 
σιν legitur, quemadmodum hic apud Noftrum habent 
mssti cum editis, fed ἐγχέλυσιν: minus reCe , ut 
videtur. 2 

Στράττιφ δ᾽ ἐν Ποτωμίοις ὅφη. ReGe ἔφη dedit 
ms,..4. Nec aliud in fuo exemplari hic legerat Breviator ; 
qui, omiffo (ut folet) dramatis titulo, fic habet: καὶ 
XTp&TTiS* ἐγχέλεων ἀνεψιός, Sed in Ποταμοῖς con- 
fentiunt cum editis membranae: quam ad fcripturam cum 
accederet in editis verbum ἔφυ pro ἔφυ", locum hunc ita 
interpretatus erat Dalecampius : »Strattis : 

» Natus efl in. fluviis ἔγχέλρων confobrinus. « 

Neque in hunc locum quidquam animadverfum a Cafaue 
bono reperitur: & fabulae titulus, e qua Athenaeus ver- 
ba quaedam hic citavit, nec in Indice Auctorum ab Athe- 
naeo laudatorum, nec apud Cafaubonum in Fabularum 
Strattidis recenfu, quem dedit in Animadv. ad Athen. lib, 
VII. pag. 327. e. nec apud Fabricium in Bibl. Graeca T.I, 
p.790 íq. ( ubi de SrRATTIDIS fabulis agitur ) occurrit. 
Sed ifli recenfui adiüciendam efle fabulam , cui Ποταμοὶὲ 
titulus, primus monuit lungérmann ad Polluc. EX. 78. De- 
nique, non Ποταμοὶ fuiffe illius fabulae indicem , fed Π ο- 
τάμιοι, ab Zitticae demo petitum , cui id nomen erat , ex- 
tra dubitationem pofuiffe videtur HEMsTERHUSIUS , in No. 
tis ad Ariftoph. Plut. p. 470 fq. cuius quidem diligentiam 
effugerat hic Athenaei locus, qui etiam notandus eft ad 
Harlefianam editionem Bibliothecae Graecae Fabricir, T. 
ll. pag. 498. 

c— SIMONIDIS Verba, ὥσπερ ἔγχελυς κατὰ γλοιοῦ, it 

, Proverbiis Erasmianis ralata funt ab Hadr. IuNIO p. $77. 
adiectà interpretatione , Z4nguilla in flrigmento : quod in /u- 
bricae fidei hominem dictum ille iudicavit , contulitque cum 
ifto Ariftophanis verbo, λεῖος ὥσπερ ἔγχελυς, id eft, in- 
flar anguillae lubricus. DALECAMPIUS , cum κατὰ praepo- 
fitionem. non ufurpari folere ea notione meminiffet , μα s« 


o 5 


? 


d Ra rn 


214 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 299; 


τὰ γλοιοῦ (fi re&e percepi viri mentem) maluit; adno-c  . 
tavitque ; » Iunius 7 λοιὸν interpretatur olei faecem uvidam : j 
.v»e€go vero, Jflrigmentitium mucum ac lentum , cuius fupra 
» mentio faCta eft. « VILLEBRUNE in eamdem fere cum 
Iunio fententiam , nihil de fcriptura dubitans, interpreta- 
tus eft: C'eft comme une anguille frottée de fine huile. Ex in 
fubie&à notà : » I/ efl encore plus difficile de la tenir.« Ego 
praepofitionem χωτὰ ea notione accipiens, quam habet 
paene conflanter ubi cum genitivo cafu conftruitur, ver- 
bum conquerens ex coniectura fupplevi; cogitans, fimile 
quidpiam dicere voluiffe Simonidem ei quod eft apud Iu« j| 
venalem: Quis ferat Gracchos de fcditione querentes ?.—— | 

Qui continuo fequuntur iambi , Ἐρωδιὸς γὰρ &c. quum 
non alius nominetur auGor , eiusdem videntur effe $7:40- 
NIDIS. In verbis nil mutat, quod fciam , ms. 4. In Epit. 
vero defunt ifti verficuli. Quorum in priore fortaffe non 
Meuewd'gíny, fed Μαιώνδριον fcriptum. oportuerat. Solent 
certe eiusmodi adiectiva fub terminatione mafculináà etiam 
in foeminjno genere ufurpari: ὃς ἐγχέλεις Μαιάνδρειοι 
laudantur apud Clement. Alexand. lib, II, Paedag. p. 164. 
edit, Potteri, 

᾿Αριστοτέλης δ᾽ dy τοῖς περὶ Ζώων. Sic cum edidiffet CA- 

$AUBONUS praeeuntibus fuperioribus editoribus, monuit 
idem in Addendis ad Animadveríf. » Teftificor autem fi- 
»dei mei cauffa, ifto loco fcribere Furaldinum codicem , ἐν 
» Toig περὶ Ζώων Mopícv: ficut alibi tot numero locis, 
»de quibus ante diximus faepius,« -— Videtur eamdem 
fcripturam Villebrunius in recenrioribus codicibus Parifi- 
nis reperiffe: certe fic fcribit in Gallica «verfione: ».4ri 
3) flote, dans fon traité des Parties des Animaux. « Sed vocem 
ἹΜορίων cum editisignorant membr. “4, In Epit. quidem hoc 
loco nude fic ícribitur; ᾿Αριστοτέλης διὰ Tov. Éyy eic 
εἴρηκε, At in Philofophi libris hodie exftantibus conftan- 
ter, quod quidem fciam, ἔγχελυς per v fcribitur. Cae- 
terum de AnzsroTELIs Libris ab Athenaeo maxime cita- 
ti folitis vide Animadv. ad VII. 282. c. & 286. c. 

In AnisroPHaNris ecloga ex Equit. vs. 864 fqq. re&e 
nunc Ὅπερ ( non, ut paulo ante, ὥσπερ) fcribunt libri | 
omnes. Quod deinait Au&or nofter, ὅθεν (nempe ὅτι d 
ἣ ἔγχελυς ἐκ τῆς ἰλύος λαμβάνεται ) καὶ τοὔνομα εἰς ug 
ἐπερωτώθη ᾿ inde corrigendum id quod perperam vulgo 


fcribitur apud. Etymologum pag. 312 fub fin, "Eyxevs , 


p. 299. IN LIB. VIL CAP. LV.- 21$ 


παρὰ τὸ ἔχεσθαι ἐν τῇ ὕλῃ, 0 ἐστι ζωγρεῖσθαι. Oporte- 
bat ἐν τῇ ἰλύϊ: de quo δὲ Sylburgius in. Notis monuit; 
Caeterum pro ὅθεν, quod habet ms. Ep. cum editis, eít 
ἔνθεν in ms, 4.5 quod teneri poterat, ac fortaffe etiam 
teneri debebat; certe, ficut ἔνθα non modo ἰδὲ fignificat, 
fed & ubi, relativa notione; fic & ἔνθεν non modo znde,; 
fed & uade. | | 


AD CAP. L V. 


[| 

e πολὺ τῶν SeQV γάρ ἔστι τιμιωτέρα. » Lepidiffimi funt 
» verfus ΑΝΤΙΡΗΑΝΙ5,, quibus traducuntur Z4egyptii, quod 
»anguillam pro D«o colerent. Sed, in. quo praecipue fita 
»elegantia, parum vulgo attendunt : nam , cum ait , πολὺ 
» TOy S6éQy γάρ ἐστι τηκιωτέρω, ludit in ancipiti vocis 
» τιμιωτέρα. quae & carior & honoratior poteft fignificare. « 
CASAUBONUS. — Nos Graecis verfibus Latinam GROTIE 
verfionem fubiecimus, ex eiusdem :Excerptis pag. 614. 
Po[lremus verfus , in ed. Caf. 2. & 4. operarum errore in 
hunc modum foedatus. legebatur , | ἋΣ 
οὕτως ἐσθ᾽ ἅγιον τελὼς τὸ ϑηρίον. ᾽ ] 
Quem fic corrigebat KoPPiERs, in Obfetvatis Philolog. 
P38- 43- ion : ke | 51 ' 
οὕτως c'ylóP γε παντελὼς Τὸ Supiov, à; 
Videtur vir doctus non modo integrare mutilatam . vocem 
voluiffe, verum eriam dactylur: pedem tollere, qui in vul- 
gata fcriptura fecundam fenarii fedem occupat. Sed iam tot. 
exempla iamborum vidimus, ex variis poétis €itatorum , 
in quibus fecundus aut quartus pes dactylus erat , ut ni- 
mis fevere praecipere videantur hi, qui nihil tale feren- 
dum contendunt. ob 535-4 
f n ANAXANDRIDAE verf. $. pro iy2, nyei dedere 
membr. 4. qua de formá Atticá iam faepe diximus, (ae- 
pius a Brunckio etiam in Atticis poétis e msstis reftitutá, 
Verf. 6. pro παραπολὺ, perperam repito) habet ins. Ep. 
vulgatiffimà permutatione. — Ferf. 7. Ve4« plene fcu 
ptum tenui, ut erat in edd. δὲ msstis. Commodius aliis 
videbitur. V οι -elifà ultimáà vocali, Sic Gnorrvs in Ex- 

cerpt. pag. 643. cuius rurfus verffone latiná ufi fumus. 
ἃ, Ferf. αι. ἀπηργμένους, Feítive dictum; proprie delibatos;, 
ut reddidit DAEECAMPIUS, qui in ora baec adnotavit: 
» Mutilati, vel recutiti & apellae , vel caftra. Herodoto 11» 


O 4 


$16 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 300. 


» bro II. Aegyptii facerdotes femper radunt caput , quoda 
» genus eft τῆς ἀπαρχῆς. Apud Homerum : ἀπαρχόμενος 
»xeQaAng τρίχες ἐν συρὶ βάλλεν. ldem fcriptor eodem 
»loco tradit, Aegyptios virilia circumcidere, ut mundio- 
»res fint. « —— » Videtur circumcifionem refpicere, quam 
» Aegyptiorum nonnullis ufitatam plurimi fcriptores prodi- 4 
»derunt.« GROTIUS. | 
Verfus 12. in editis fic conceptus legebatur: 3 
σὺ μὲν τὸν αἴλουρον κακὸν ἔχοντ᾽ ἣν idus. 
Quem non mutatum tenuit Grotius; nam , quod ἂν ἴδῃς, 
pro i» ἴδῃς, fcribitur in eius Excerptis; id operarum er. : 
rYori potius, quam editoris confilio tribuendum. At vix, 
& ne vix quidem, in Attico praefertim poérà, ferenda di- 
€io erat xa x? v ἔχοντ᾽ : quae dormitanti exciderar libra. 
rio, cum χα κῶς ἔχοντ᾽ poftularet Graecorum ufus. Ita- 
que PiERSON ad Moerin pag. 37. memor fimul αἰέλουρον 
potius quam αἴλουρον dicere folitos Atticos, fic corrigene 
dum verfum cenfuit : | 
σὺ μὲν αἰέλουρον ἢν κακῶς ἔχοντ᾽ ἴδῃς. 
In quo praeeuntem habuerat DawrsruM in Mifc. Crit. 
pag. 261. (pag. 259. fecundae edit. ) nifi quod ille αἰόλου- 
ρὸν maluerat : quod quidem eo minus erat neceffe, quo- 
niam diferte Etymologus docet, (pag. 31. lin. 43.) per ; 
ἀντίθεσιν, nempe vocali o in 6 mutata , αἰέλουρον dici , 7re- 
pà Tb αἰόλον καὶ (lege xaTa) τὴν οὐράν. Et illud ipfum 
e iéxovpov perfpicue hic (quemadmodum & paulo poft, | 
ἀἰελούρου ) dedere noftrae membr. .4. in quibus totus νος | 
fus fic fcribitur :- | | 
by αἰέλουρον κεικὸν ἔχοντ᾽ ἐὰν due. — 
Eodem modo fcribitur in Epitoma, mifi quod ea hic αἷ- 
Aevpoy , G& deinde in Timoclis eclogà αἰλούρου habet; 
quam fcripturam inde acceperunt editores, Uterque au- 
tem codex mstus in eo verfu, de quo nunc agimus, duo 
riora verba σὺ μὲν ignorant: quae ex primi editoris 
ingenio adiecta funt. lllis igitur abie&is , fic refingendum 
verfum putavimus : 
Thy αἰέλουρον ἐὰν κακῶς ἔχοντ᾽ idus. 
Nec video, cur articulo ad αἰέλουρον non effe locum con- 
tenderint do&i, quos modo nominavi, Britanni. Pari fa- 
ne ratione verf. s. etiam τὴν &yyx env, adiecto articulo, 
dixerat, Κα. 13. Pro κλαίεις, perperam. κλαίης legeba- 
tut in ed. Baf. & Caf. | 


p. 300. IN LIB. VII. CAP. LV. 417 


ἃ  TrMocLIS verficuli ex “εργρειὶὶς fic fcripti digeflique in 

editis legebantur : 

Πῶς ἂν μὸν οὖν σώσειεν ἴβυ ς ἢ κύων. 

Ὅπου γὰρ εἰς δ δοὺς τοὺς ὁμολογουμένους 

SeoUs ἀσεβουντες οὐ διδόασιν εὐθέως ^ 

δίκην, τίν᾽ αἰλούρον βωμὸς ἐπιτρίψειεν ἀν. 
Quos ita emendari iuffit CAsAUBONUS in Animadv. 

»Ilos ἂν μὲν οὖν σώσειεν ἰβυς καὶ κύων; 

»Ὅσου γὰρ εἰς τοὺ ς ὁμολογουμένους ϑεοὺς 

γἀσεβοῦντες οὐ διδόασιν εὐθέως δίκην, 

»τίν᾽ αἰλούροιο βωμὸὺς ἐπιτρίψειεν ἄν; 
»Si quis metri cauffa [fic pergit idem putet, in fecun- 
»da vocis αἴλουρος, diphthongi loco, alteram tanrum vo- 
»calem a poéta ufuürpatam, non repugnabo. Multa in 
» hoc genere fibi licere volunt poétae contra communem 
» loquendi ufum: ut, cum £ac dicitur. Archeftrato, qui 
» vulgo aliis ἔλλοψ, [τὰ fortaffe Timocles αἴλυρον vel ai- 
» Aopoy appe* ivit, metro ferviens, quem vulgus aiAcvpoy. « 
— Cafaubonum in caeteris fequens GROTIUS, Excerptor. 
p. 689. iftud merito improbavit, quod (verf. 4.) de fe- 
cunda fyllaba vocabuli αἴλουρος corripienda monuerat 
do&us Animadverfor: fed nimis longe a veteri fcriptura 
recedens, eumdem verfum fic concinnavit: : 

πῶς βωμὸς αἰλούρου τιν᾽ ἐπιτρέψειεν ἄν ; 
Ubi quod ἐπιτρέψειεν fcripfit, quamquam eamdem 
fcripturam in eiusdem Notis ad ἢ. ]. repetitam video, im- 
prudenti fummo viro id excidiffe arbitror: nec enim fi- 
gnificat verbum ἐπιτρέπειν, evertere, quod in verfione 
ille non male pofuit; & percommode hic locum habe- 
bat verbum ἐπιτρίβειν, quod perdere valet. Sic quidem, 
ne longius abeam , apud Suidam habes : "Ezizpi-] ai^ ἀπο- 
λέσαι, Paulo aliter eosdem veríus digerendos cenfuit DA- 
VISIUS ad illa Ciceronis verba, Quaeft. Tuíc. V. 27. 
quae huc adprime faciunt, ubi ait: J4egyptiorum morem 
quis ignorat ? quorum imbutae mentes pravitatis erroribus quamvis 
carnificinam. prius fubierint , quam ibim aut afpidem aut felem aut 
canem aut crocodilum violent. Nos verf. 1. iB 1$ correximus, 
praeeunte utroque cod. msto, ^ Eodem verfu commode 
quidem cum DawtsiO & PiERSONO, Πῶς zv τιν᾽ οὖν, 
legas, pro μὲν οὖν; fed potuerat apud poetam prono- 
men perfonale e fuperioribus verbis, quae ab Athenaeo 

b praetermiífa funt; intelligi. In verf. 2. tenuimus Cafau- 


2:18 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 300, 


boni emendationem. | Quarto verfu , id ipfum quod erat a b 
Dawrsio δὲ ΡΙΕΚΒΟΝΟ ex conie&ura propofitum , τίν᾽ 
 &ieAoUpoU βωμὺς ὥς. dedere veteres noftrae membranae. 


AD CAP. LVEL. 


Ὅτε d" ἤσθιον τὰς ἐγχέλεις Gc. » Anguillas veteres. εἴα 
» tabant betae foliis involutas , uv obfervat deipnofophifta. 
» Hoc dicebant Athenis ἐγχέλεις ἐντευτλανοῦν. Ariftopha- 
»nes, Acharnenfibus: [ vs. 893 (q. ] 

» — μηδὲ γὰρ Savow ποτε 
» CoU “χωρὶς εἴην ἐντετευτλανωμένης. « CASAUBONUS, 

Verba ex Evavzii Echo adlata, Dorico idiomate con- 
cepta funt: fic νύμφω., pro νύμφη : δὲ καλυπτὰ.. pro xe» 
λυπτή. Pro ἀπειρόγαμος, eft ἀπειρόγαμε in ms. Ep. per- 
peram: nam νύμφα, quam dicit poeta, ipfa anguilla in« 
telligitur. — Primus verfus hexameter eft. Quae fequuntur 
autem verba, cuiusnam fint metri, haud fatis « !paret. Ifta, 
ὦ μέγα μοι Gc, quibus echo refpondet, deíunt in ms. Ep. 
Temere μεγώ μοι & μεγχά σοι in omnibus editionibus 
(fc) exprefía funt, accentu fuper γα, fyllaba pofita: 
nec aliud quid e ms..4. adnotatum. Haud dubie vero 
μέγα μοι & μέγ à σοι oportebat. ᾿ 

In eiusdem Evzvzr,ex lone, verf. 1. ferri non pote. c 
rat Καὶ particula, initio verfus ante μετὰ ταῦτα vulgo 
pofita. In. Epitome tria verba defunt, Καὶ μετὰ ταῦτα. 
Ex membr..4. vero nihil video enotatum. — Si tenenda 
eít particula, ad fuperiora verba erat referenda, hoc 
modo, Kal ἐν Ἴωνι καί: quod valeret, J4tque etiam in 
Jone. . At fic non loquuntur Graeci, nec usquam fic Athe- 
naeus. Pro iftà (ententià , oportebat. Καὶ ἐν Ἴωνι dé. Quid- 
quid fit, initio verfus tollendam re&e monuit ConAY ; 
quemadmodum idem veríus absque ifta particula repeti- 
tur pag. 502. d. In fine vero eiusdem verfus, pro ἐπί cs 
76i, corrigendum ἐπεισέπλει iam olim monuerat Guil, 
CANTERUS , Novar. Le&ion. IV. ς. & HERINGA Obferv, 
cap. 5 1t. fuffragante Valckenario ad Eurip. Phoen. p. 66. Et 
hoc quidem loco vulgatum tenent libri mssti: fed p. 302. 
veram ícripturam ézeicéz ^ei uterque codex exhibet. 

Καὶ ἐν Μηδείῳ. — Παρθένου Βοιωτίας δε. » Lego non 
» dubitanter : 

n Τεύτλ᾽ ἀμπεχομένης σαρβένου Βοιωτίας 


p. 300. IN LIB. VII. CAP. LVI. 419 


c »Κωπαΐδος, ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι δεάν. 

» Librarios poenituit operae, δὲ priorem verfum duabus 
» vocibus mutilarunt, quia praecedebat fimilis alius. At- 
»qui ea cauffa fuit, cur iun&tim hos duos locos auctor ef- 
»ferret ; quia erant fimilimi. Ut vulgo fcribitur, neícias 
» quo pertineat iftud teftimonium. Saepe diximus , nus- 
»quam non ifto modo peccatum effe: nec moveor quod 
»idem vitium in membranis & Excerpris. « CASAUBONUS. 

Ὅτι δὲ xal «αἱ Στρυμόνιαι ἐγχέλεις δι. Strymonias an- 

illas am ab Archeftrato laudatas vidimus pag. 299. f. 
n ANTIPHANIS ccloga ex Thamyra, quod Srrymon flu- 
vius dicitur σοὺ ἐπώνυμος, qui tib: (nempe T/raciae ) no- 
men dedit; id eo pertinet, quod Sirymonia antiquitus no« 
minata fuerat Thracia, aut pars Thraciae. Vide Stepha- 
num Byzant. in Z7puuov. 

d Καὶ περὶ τὸν Εὐλέα δὲ ποταμὸν ὥς. Haec & quae fe- 
quuntur usque ad finem huius capitis, praetermiffa funt 
in Epitoma, In fluvii nomine , quod hic commemoratur , 
pluribus fortaffe modis corrupto, illa certiffima mihi vi- 
fa erat corruptela a librariorum levitate profecta, quod 
parum íibi noto nomini proprio, ex vicini foni nomine 
adpellativo εὐκλεὴς, literam x temere inferuiffent. Inde 
membranarum fcriptura EU κλέα : quam porro in Ev- 
X^e€& mutarunt editores, qui & mox deinde, in Antima- 
chi verfu, Εὐκλείω mwyàs pofuere. At, quod ibi ha- 
bent eaedem noflrae membranae , Εὐλεία ς πηγὰς, in- 
de baud improbabili conie&ura colligi videtur, agi hic 
de Ez/zeo, Mediae Perfiaeque fluvio, minime quidem 
ignobili apud Geographos Hiftoricosque, quem Εὐλαῖον 
illi vocant. Videndum igitur, ne περὶ τὸν Ev A «10v hic 
Ícriptum oportuerit, & deinde Εὐλαίας: fed, a reli- 
quis quidem abstinens mutationibus, illud unum fidenter 
tentandum exiftimavi, ut priori loco ex fcriptura EvxAéa 
literam x abiicerem. | 

In fequenti oratione re&e membranae noftrae: Anz. à 
Ex. dedere, absque δὲ particula; quae temere inferta 
ΘΙ a primo editore aut a iuniore librario , qui non anim- 
advertiffet , proxime praecedentia verba in parenthefi e- 
fe pofita, 


220 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 500. 
AT CAP LWVYTE 


"EXAo0«. Προείρυται μέν Tic, περὶ αὐτοῦ. » Refpicit dis- 

» putationem de facro pifce. « CASAUB. — "EAAo hic ge- 
minatà literà A fcribitur, licet mox deinde ἔλοπα prima 
brevi ufurpet Archeítratus. Vide notata ad p. 282. c. 

ty d" ἔλοπ᾽ ἐσθὲε μάλιστα Ἑυρωκούσαις Cc. » Ab Ang- e 
»CHESTRATI iudicio diffentir Varro in libris pe Re Ru- 
»ftica; ubi ellopem ad Rhodum omnibus anteponit, Sen- .— | 
»tentia autem fuit Archeflrati, omnes ellopes in Syracufano 1 
»marinafci: inde vagari per alia maria ; fed , quo longius abe | 
»eant , eo fieri gracilores, magisque indurari, 6 nativi faporis 
» gratiam amittere. Hic eft fenfus illorum verfuum: 

» — οὗτος γὰρ αὖ ἐστιν ἐκεῖθεν 

» τὴν ἀρχὴν γεγονὼς. κἂν ἢ περὶ νήσους * ἑ 


3 
' 


»» ἢ περὶ τὴν ἄλλην ποὺ ἁλῶ γῆν, ἢ περὶ Κρήτην 

» λεπτὺς καὶ στερεὺς, καὶ κυματόπληξ ἀφικνεῖται. 
» In quacunque tandem ora capiatur ellops; ait poéta: fcite 
» natum e[fe in eo mari quod Syracufas alluit. V erfum y qui | 
»imperfectus eft, exple ac fcribe: κἂν vh Δία i περὶ vie | 
»90oU$.« CASAUBONUS. — Zertius verfus in. Epit. fcribi- | 
tur ficut in editis: nifi quod poft νήσους abeít lacunae | 
aut corruptelae fignum, ab editoribus adie&tum. Ex ms. A4. 
citatur γεγονὼς 0 mn κἂν ἢ “ερὶ vnz. Unde intellexi, 05» | 
particulam olim hic locum obtinuiffe: quam eodem loco | 
in junioribus etiam codicibus Parifinis Villebrunius re- 2 
perit. Quare fuo loco inferendam cenfui; quamvis fatis "| 
adpareret, non fufficere eam ad explendam verfus men- 
füuram, nifi forte vov aut aliquid tale accefferit. Vi- 
dendum vero , ne quid aliud etam fub illa vocula lateat. 
ἔνθεν coniectavit VILLEBRUNE. De formula γὴ Δία. 
quam fupplendam Cafaubonus cenfuerat, profeffus eft 
Adr. HERINGA , Obferv, c. 21. lubentius fe eam in Co- 
mici verfum, quam in iftum Archeftrati, recepturum : 
propofuit autem , fed timidiuscule, talem emendationem: 

τὴν ἀρχὴν γεγονώς. κἂν ἀλλαχοῦ i) περὶ γήσους 

ἢ περὶ Ἰταλίην πον ἅλω *yuv. 
In-primo verfu, perperam Τὸν } ἔλλο π᾿ geminata A lite- 
ra fcribitur in ed. Caf. ^. & 3. pro Τὸν d'éaom' quod 
& metrum poftulabat, & recte dederant fuperiores edi- 
tiones , confentientibus msstis; in quibus quidem (msstis) 
Τὸν δ᾽ ἔλοπώ absque elifione fcribitur. — Quarto verfu , ubi 


pP. 100. IN LIB. VII. GAP. LVIII, 22t 


e4Ao fcripfit Heringa, ( quemadmodum pag. 278. d. ubi 
vide notata ) ἁλῶ ultimà fyllabà circumflexà dabant edd. 
cum msstis, quos ita fecutus fum ut 7ora fubfcriberem , 
cum fit coniun&tivus modus. Sic in fecunda períona ἁλῷς 
apud Ariftoph. in Plut. vf. 481. edidere Hemfterhufius & 
Brunck. Quod fi quis hoc loco (quemadmodum alibi a 
nonnullis fa&tum memini) inconftantiae me accufaverit , 
quod nunc ἁλῷ fcripferim , cum fuperiori loco ἅλῳ edi- 
derim, quamvis utrobique par ratio efle videatur: non 
abnuam equidem culpam, fi haec culpa eft, in fcriptura 
per fe fatis indifferente, ubi quid ipfe auctor fcripferit 
nulla certa ratione definire queas, librorum fequi incon- 
ftantiam. Atqui utraque fcriptura perinde re&a mihi vifa 
erat, hác unà differentià, quod ἁλῷ fit praefentis tem- 

᾿ς poris, ὅλῳ aorifti : utroque vero tempore perinde uti poé- 
tae licuerat. Cui rationi fi quis opponat , at perquam pro- 
babile debere videri, utroque loco unà eádemque verbi 
formà ufum effe eumdem poétam Archeftratum ; huic ul- 
tro ego adfentiar , & , fimul atque mihi certá ratione fue- 
rit demonftratum utrà ille formà ufus fit, eamdem ego 
unice probabo. ^ Po[lremo verfu , vocem στερεὸς recte due 
rus interpretatus eft Dalecamp. Vide fupra ad p. 284. e. 


AD CAP. LVIII. 


Ἐρύθρινος. nSemper Euftathius "Epuüiyós: & ita He- 
» fychius in ea voce. « CASAUBONUS. — Ἐρυθίνους fupra 
fcriptum vidimus, VI. 271. a. Ἐρύθρινος. & (in obliquo 
cafu ) égutpivor , hoc loco habent edd. confentiente ( ni fal. 
lor) ms. .4. fed ἐρυθρῖνος & ἐρυθρῖνον ms. Ep. δὲ fic libri 
omnes infra, pag. 327. b. Denique apud Oppianum Ha- 
lieut. I. 97. ἐρυθῖνος fcriptum habes: apud Arrftotelem ἐρυ- 
θρινός, Quarum fcripturarum nulla damnanda: in eo qui- 
dem omnes conveniunt, quod penultimam íyllabam lon- 
gam faciant. | 
f Κυρηναῖοι δὲ Ux nv Ty ἐρύθρινον καλοῦσι. In mendofam 
fcripturam Kup. δ ἐ. δύ κην confentit codex nofter uter- 
que cum editis, Ubi monuit CAsAUBONUS: » Certiffimum 
» eft ex libri huius fine, fcribi debere δὲ ὕ xx»v. Paulo 
»tamen aliter Hefychius : "Yxos, ἐρυθρίνος, In. Excerptis 
» [nempe in codice Hoefcheliano Epitomac] depravatitlime 
») δίκην, « — Vide p. 327. b. & confer notata ad p. 284. c. 


222 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 5ot 
AD CAP.' LLTX. 


Ἐγκχρασίχολοι!. »Apuarum genus: ὅς, ut placet 
» do&tis, anchoize Infubrium ac Maffilienfium. Capur his 
»ingratum ὅς fübamarum; ideoque praecidi folitum. Ex 
3,60 nomen, ὅτι ἐν τῇ κεφαλὴ ἔχουσι Τὴν χολήν : inquit 
» Etymologus. Lege Aelianum [ De Nat. Amm. ] lib. VIII, 
»cap. 18. « CAsAUBONUS, — Confer fupra pag. 285. a. 

Ibid. ᾿Αριστοτέλης - - ἐν τῷ περὶ Ζωϊκῶν. » Videtur effe 
»is commentarius, quem alibi vocat Zeixóy, « CASAU- 
BONUS. — Vide Notata ad pag. 281. f. 


AD CAP. LX. 


"EL it 66, Ἐ πὶ τῶν λεπτῶν ἰχθυδίων. Cum ἐσ Τὶ τῶν A£- ἃ 


“τὼν ἰχθυδίων confentientibus (quod fciam) membranis 44. 
eflet editum , monuit CASAUBONUS : » Excerpta , 'Evr] τῶν 
»AeTTOV ἰχθυδίων : diverfo fenfu. Noftra enim ledio ἡ e- 
»p[etorum facit peculiare quoddam genus: altera, nomen 
» ^oc ufurpari de minutis pifciculis nullo discrimine : atque hoc 
» verius. «— Ἐσὶ τῶν λεπτῶν ἰχθύων fcribitur in noftro 
ms. Ep. ubi ézi haud dubie veram & unice probam iu- 
dicavi fcripturam. Eamdem Athenaei Epitomam ob ocu- 
los habuerat Euftathius, quum ad Iliad. λ΄, pag. 814, 9. 
fcriberer: &[wroe, ἔδεσμά τι λεπτῶν ἰχθύων. Paulo di- 
verfa nominis forma eft apud Hefychium, definitio ea- 
dem: Ἕφψητεῖς, τὰ μικρὰ ἰχθύδια. Et in eamdem fentert- 
tiam hic Ἐπὶ ícripfiffe Athenaeum, non Ἐστὶ, dubitare 
nos non finunt ea quae proxime ante ex Dorione adla- 
ta funt , quibuscum confentiunt quae “πος ipfo capite ad- 
feruntur. De /epfetis iam fere initio huius operis di&um. 
Vide ad 1. 4. b. Animadv. T. I. pag. so fq. 

᾿Αριστοφάνης ἐν ᾿Ανωγύρῳ. Nemo quidem defiderabat 
ἐν praepofitionem, in ed. Caf. omiffam. Sed quandoqui- 
dem eam dabant membr. A4. cum ed. Ven. & Baf. reftitui 
a nobis debuit auGori. 

De AncHIPPO, vetere Comico, eiusque fabula Pifci- 
bus, nonnihil dictum fupra, ad V. 227. a. In eius ver- 
bis, hic citatis, 

καὶ τὴν μὲν ἀφύην κατωπέπωκεν ξἑψητὸς ἐντυχών : 
non modo quodnam infit metrum parum liquet, fed ne 
fententia quidem conftare verbis videtur. Nam quum apua 


Tcp cm τσ 


p. 101. IN LIB. VIL CAP. LX. 225 


ι ipfa ad Aepfetorum genus pertineat; five, re&tius ut dicam, 
uum ἀφύη & ἑψητὸς vel ero) divería fint nomina idem 
ere fignificantia; (ut ex his quae de apua Nofter dixit, 
collatis cum his quae de Zepfetis , fatis adparet: quod etiam 

erípicue Hefychius declaravit, cum & vocem ᾿Αφύ» ὅς 
ἙἘΜφητεῖς perinde τὰ μικρὰ ἰχθύδια interpretatus eft: ) qua- 
lis, quaefo ifla fententia eft? quam ad verbum e Graeco fic 
exprefüit Dalecampius : A4pAyae occurrit Epfetus , illamque 
deglutiit. Quem quidem fideliter fecutus eft Villebrune: 
L'hepfite rencontrant l'aphye, l'a avalée. Equidem non du- 
bito, ἑψητὺν fcriphfle ὅς poétam & Athenaeum , eà 
fententià quam in verfione latina expreffi. Pari modo duo 
nomina ἀφύην ἑψητὸν ( ive Bapfpad'agony &Jwror) iuncta 
habes paulo poft, in Nicoftrati teftimonio. | 

EvPoLrpIS verba cum fic vulgo fcripta effent : Ὦ 
“χάριτες, αἷσι μέλλουσιν ἑψητοί: perípe&e monuit CAsAU-. 
BONUS: »Sententia claudicat. Sed lego: αἷς μέλουσιν 
πε ἐψητοί. O gratiae, quibus curae funt hepfeti! hoc e&, o 
» hepfíetos gratiffimos! Sic apud Pindarum, Εὐθυμίᾳ μέ- 
»Aoy εἴην: pro, unam fim εὔθυμος | Vide libro quinto, 
»cap. quinto. « [ad V. 191.f.] — Re&e vero μέλου- 
σιν dedere ambo noflri codices mssti. lidem firmant 
fcripturam αἷσι, quam tenent editiones omnes. Confer 
Berglerum ad Alciphr. pag. 181 fq. Caeterum Eupolidis 
alia quaedam verba huc fpectantia citavit Photius in Lex. 
msto , tefte Küttero ad Hefychium , voce &ln7eis. Photii 
verba haec funt: 'E«pwrel , πληθυντικῶς, τὼ ἰχθύδια, ὡς 
ἀφύαι καὶ μεμβράδες. Εὔπολις Aizív* 

Καὶ τῆς λοπάδος ἔνεισι δ᾽ &wroi τινες. 

Εὔβουλος. ἐν Προσου σίᾳ ἢ Κύκνῳ. »Mendam video : 
»emendationem non video, nifi eft ἐν Προυσίᾳ. ἢ Κυκν. 
»quod leviter tamen placet. « CAsAUBONUS. — Graecum 
nomen Προσουσία in lat. verf. tenuit Dalecamp. ld fi pro- 
bum eft, fignificabit puto Adventum. In Ev gu: veríu po- 
fleriore, cum mendofe in edd. poft ἡμέρας legeretur vox 
Ἤδη ita fcripta, quafi e fequenti verfu fupereffet; recte 
monuit idem CasAUBONUS : » Ultima vox feparari non 
» debuit ; fed debuit emendari. Nam ícribendum, 

» διὰ δωδεκάτης ἑψόμενον ἡμέρας ἔδη. 
» Et ita mssti. Verte: contentus fi vel hepfetum. unum coquj 
» videat betis involutum , pofl xii dierum abstinentiam. V o- 
»culam διὰ accipe ut expofuimus in fimili loco libro II 


224 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 401, 


»cap. Xv. « — Nempe ad Teleclidis verba, quae legun- a 
tur lib. IL. pag. $6. d. monuerat vir do&us, διὰ χρόνου 
valere tandem, pofl longum tempus. Qi huc fpe&Gar ufus 
praepofitionis διὰ, is fatis hodie vel tironibus notus: de 
quo praecepit Vigerus pe Idiotifm, cap. 1x. fe&t, 5. reg. 
1. Cuius ufus immemor Dalecampius, in verfione po- 
fuerat, Epféto elixo iam antea diebus duodecim. Quem er- 
rantem fequi, quam a Cafaubuno meliora difcere maluit 
VILLEBRUNIUS; nam ecce! & hic nobis adponit » un Ae- 
»pféte, qui cuit déja depuis douze Jours. « 

Sequebantur in editis verba fic. fcripta : "AxeEre ἐν "Avre- 
λαυχωμένῳ., καὶ γὰρ ὁψητῶν τινὲς παρῆσαν ἡμῖν dide. 
λέοι πως. Τὰ γὰρ καλὰ πάντα Δαιδάλου καλοῦσιν ἔργας 
καὶ πάλιν, τῶν οὖν κορακίνων 6&c, Ibi CASAUBONUS : » Ha- 
»beo incertum , inquit, fint-ne haec verba, τὰ γὰρ x«- 
» λὰ πάντα Δαιδάλου καλοῦσιν ἔργώ , Athenaei, an Alexi- 
»dis. Tum ita fuerint verfus concipiendi : 

» —— xal γὰρ ἑψητῶν τινες 

» παρῆσαν ἡμῖν δαιδάλεοί πως. τὰ καλὰ γὰρ 

»&TayTG, Δαιδάλου καλοῦσιν ἔργα νῦν. « 
-- Opera quaelibet artificiofe fa&a, δαιδαλέω vel δαι- 
δάλεια dici folita effe, adeo notum omnibus etiam pueris 
paulo cultioribus eft, ut non videri debeat Athenaeus 
(qui nonnifi reconditiora fere feCtabatur) iftud docere 
voluiffe fuos le&ores: fed comicum poétam facile credas 
inducere potuiffe aliquam dramatis fui perfonam , a qua 
non alienum fuiffet iftud ipfum monere: & ipfe ora- 
tionis habitus haud obícure fignificare videtur, effe illa 
poétae verba; quae etiam, absque alia ulla mutatione, 
praeterquam ἅπαντα pro πάντω pofito, & εἰ ἃ poftre- 
mà verbi καλοῦσιν fyllabà, praecedentibus po&tae verbis 
perapte iungebantur. Primo verfu, pro &|uzov , quod erat 
editum , ἐψητοὶ dedere mssti, multo commodius. 

Verfu 2. ícripturam 2:14 2Aa1oí πως, ifto prorfus 
modo e msto 4. enotatam adoptavi : probe quidem gnarus 
minus legitimam effe hanc vocabuli formam , pro qua ( quo- 
niam ufitatiorem δαιδαλέοι vel δαιδάλεοι nunc non ad- 
mittebat metrum) δαι δά λειοί πὼς oportebat, quam 
formam Hefychius εχ Ariftophane adnotavit. Potuit ve- 
ro etiam poé&:a deliberato, ridiculi cauffa, rudem aliquam 
de vulgo períonam minus legitime loquentem inducere. 

"pia Toys , Δράμασιν ἢ Ν᾿ ιό βῳ. Ad editam olim fcri- b 


p. 101, IN LIB. VII, CAP. LX. 22$ 


b pturam , Apzsaciy ἢ N r6 4, haec habes adnotata. » Non 
»iniurià fufpicetur aliquis fcribendum, 'Ap. ἐν δράματε 
»Niófi». Sic enim loquuntur aucores faepe. Nihil tamen 
»hic mutandum; fed illud potius etiam & etiam obfer- 
» vandum : olim fabulas quasdam riflophaneas , aut quae 
» Ari(tophani tribuebantur a multis, praeter proprium fi- 
»bi titulum, communi nomine Δράματα fuiffea criticis 
»inícripras. Ex iftis eft Niobe; quam non hoc folum ti- 
»tulo veteres laudant, fed, ut hic, Δρώματα n Νιόβη. 
» Praeter Athenaeum fcribit Pollux lib. X. cap. 48. [ fe&. 
»18s.] Οὗ μέντοι τὰς πλίνθους ἔσλαττον, σλινθεῖον καλεῖ 
»éy Δράμασιν ἢ Νιόβη ᾽Δριδτοφάνης. Et cap. 26. [fe&. 119.] 
» Σαφέστερον d" ἐν τοῖς ᾿Αριστοφάνους Δράμασιν ἢ Νιόβῃ" 
» ἀλλ᾽ ὥσπερ λύχνος, ὁμοιότατα κάθευδε ἐπὶ τοῦ λυχνι- 
»» δίου. Sic libro X. cap. 38. [ fe&. 166.] καὶ ἔστι τοὔνομα 
» év τοῖς ᾿Αριστοφάνους Δράμασιν Ἡνιόχῳ. Nam fcribendum 
»hic quoque Δράμωσιν ἢ Niofn.. Heniochum enim (quo ti- 
»tulo fabulam docuit Menander) nemo veterum attri- 
» buit Ariftophani. Dramatum fuit etiam alia item comoe- 
»dia Ariftophanis, Centaurus aut Centauri. Pollux lib. V IT, 
» cap. 5. [ e&. 24.] τῶν δὲ περὶ ἀρτοπωλίων ἀθρόα, ἐστὶν ἐν 
»» ᾿Αριστοφάνους Δράμασιν ἢ Κενταύροις. ldem libro IX, 

erg 36. ] ᾿Αριστοφάνης μὲν οὖν ἐν Δράμασιν ἢ ἐν ( ma- 

»lim abeffe ἐν) Κενταύρω ἔφη. ἐν κωμητίσι καπήλοις ἐπί- 

»χάρτον, Iterum [|10. IX. fe&. $5. ] ᾿Αριστοφάνης ἐν Ap&- 

μασιν ἢ Κενταύρῳ. λίθος δεκατάλαντος, Libro X. cap. 

»22. [fe&. 70. } ᾿Αριστοφάνης γοῦν ἐν Δράμασιν ἢ Κεν- 

»ταύρῳ, ἐκκρουσαμένους (forte ἐκκρουσώμενος ) τοὺς σύν- 

» δακες εἴρηκε. Cap. 42. [feCt. 171. οἱ ἀναβαθμοὶ τῆς 

» κλίμακος. κλιμωτήρες" ( vel κλιμακτῆρες) ὡς ᾿Δριστοφά- 

»vu$ Δράμασιν ἢ Κενταύρῳ. Et cap. 48. [ X. 185. ] ᾽Δρι- 

»»στοφάνους ἐν Κενταύρῳ ἢ Δράμασιν εἰπόντος, '"AAX εἰς 

» κάδϑδον [ κάδον τινὰ λαβὼν οὔρει. Quemadmodum au- 

»tem aliás binomines fabulas altero folum nomine fcri- 

» ptores interdum nominant, fic etiam iftas. Nam Athe- 

»naeus libro XIV. [ pag. 629. c.] Ariftophanem laudat 

»éy Κενταύρῳ : Mlam ipfam dubio procul comoediam in- 

»tellipens, de qua diximus. Sed hoc m/nus eft mirum: 

»illud miror , citari nonnunquam eum poétam ἐν Apzua- 

»civ fine ulla adiectione; ut haerere neceffe fit le&orem, 

» quia plures fabulae eo nomine poffint. intelligi. Sic ta- 

»men Athenaeus lib, XI. [ pag. 496. a. ] ᾿Αριστοφάγης ἐν 
Animady, Vol. IV. P 


“26 ANIMADV. IN ATiIIENAEUM. ρ. 5ot. 


» Δράμασι λέγων, πάντες δ᾽ ἔνδον πεταχνεῦται. [ reCtius b 


»πεταχνευταί. ms, ἔρ. Et libre XV. fub finem: 'Agizzo- 
»qams ἐν τῷ ἐπιγροιφομένῳ δράματι. Δρώματα. Sic enim 
»eum locum emendamus.« — [ At ibi quidem (nempe 
XV. 702. c. ) aliud dant veteres membranae, nempe Σώ- 
vruTpos ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι axo: ut docui in 
Praefatione, primo Athenaei volumini praemiffa. Sed 
praeter loca fupra adlata, alibi etiam ab Athenaeo citata 
"riflophanis δράματα. olim videbimus, fi Deo placuerit ut 
ad finem perducamus hunc laborem : fcilicet in fupplemen- 
to, ad lib. XV. pag. 699. f. referendo, quod ex vetuftis 
noftris membranis (laceris quidem in eadem regione & 
evanidis ) fumus edituri; ubi eadem Comici verba citan- 
tur, quae a Polluce lib. X. fect. 119. citata Caufaubonus 
fupra adpofuit.] — »Hefychius : Βύρσαν., τὴν πόλιν 'A0u- 
» γῶν ᾿Αριστοφάνης ἐν Δράμασι παίζων ἔφη. ubi perperam 
» hodie editur ἐν ᾿Αράμασι. « [ Correxit vero noviffimus 
Editor.] Haec CAsAUuBONUS. ldemque continuo ita pergit : 

» Porro , quid cauffae fuerit, cur hae comoediae gens- 
»ralem Δραμάτων appellationem fibi vindicarint, divinare 
»difücie eít. Sufpicor tamen, non a poéta effe illas ita 
»nominatas, fed a Criticis qui Ariftophanis fabulas re- 
»cenfuerant, & didafcalias illarum confcripferant. Olim 
»inter Ariftophaneas quatuor fabulae fuerunt, JNViobe, 
» Centaurus , Infulae, Poécfis, de quarum au&ore Criticis 
»non conftabat. Ex iftis videtur unum corpus eífe con- 
» fectum, eique inditum nomen Ap&pa 7a. Acquoniam 
»vere Ariftophaneis folitae adiungi atque una compingi 
» etiam iftae; obtinuit ut fic landarentur , quemadmodum 
»ante docuimus. Haec noflra conie&tura eft: qui proba- 
»bilius aliquid excogitaverit, eum vatem perhibebimus 
»optimum. Invenies non diffimili titulo laudari ab anti- 
»quis unam ex 7υπὶς Tragici fabulis: Μέγα δράμω eius 
» nominatur, & quidem fine alia defignatione. Pollux li- 
»bro X. cap. 45. [ fe&. 177. ] καὶ vapünxo, δ᾽ ἂν εἴποις, 
» Ἴωνος ἐν τῷ μεγάλῳ δράματι εἰπόντος ψαφαρὸν vipÜnxa. 
» Hefychius , ᾿Ονοταζομένη., “πορθουμένη. Ἴων μεγάλῳ δρά- 
. 35) 4i. & Sic ille. — Confer ΒΒύυνοκαι Fragmenta Ari- 
ftophanis,, p. 210 fq. & p. 243 fqq. Conie&turam Cafauboni 
fuam faciens VILLEBRUNE, verba de quibus agitur , Gal- 
lice fic reddidit: Z4riflophane écrit dans la Niobe recueillie 
parmi les drames, Mihi non liquet: fed illud miratus eram 


p 301. IN LIB. VII. CAP. LX, 527 


b quid effet quod ioculator Ariftophanes flebilem Δίζονεπ, 
perfonam a comicis facetiis prorfus abhorrentem , in (ce- 
nam produxiílet. Etc diligentius infpiciens libros reperi, 
nusquam in vetuflis codicibus Niobe legi titulum eius fa- 
bulae, de qua quderebamius; fed cum in noftris membra- 
nis A. hoc loco, tum apud Pollucem ubique , Δράμασιν ἢ 
Νιόβῳ fcribi: quam adeo fcripturam refütueré au&ori 
debui. Caétérum , quo fpe&arit illud nomen, quod ri- 
diculi cauffa ab ipfius Niobes nomine fortaffe in queru- 
lum aliquem hominem transdu&um eft, latus fuerit con- 
ie&andi hariolandique campus. | 

In verbis ex ifta fabula prolatis, Οὐδὲν, μὰ Δι᾽, ἐρῶ 
Aemádos ἐψητῶν: dubius haefetam , & adhuc dubito, fit- 
ne ép» cum Dalecámpió dicam iüterpretandum , adeoque 
vel fuübintelligenda ep! praepofitio, vel in fine adiicieri- 
da, ἑψητῶν πέρι: dn ép» amo dixerit poéra, quemadmo- 
dum faepe aliàs idem Comicus, fitqué adeo per familiarem 
Graecis ellipfin comparativus μάλλον fupplendus. 

Μένανδρος, Περινθίᾳ, » Meminit huius in Andriae prolo» 
»go Terentius: item Pollux initio X. & non femel Har- 
» poctatiori. « CASAUBONUS. 

In NrcosTRAT: teftimonio (quod cum proximo Pofi- 
dippi omifit Epitomator) pro βεμβῥά δ᾽ ἀφύην. quod 
erat editum, & 24 Bpá& d" ἀφύην dedit zs. 4. cuius auctoris 
tatem cur non fequerer nullam fatis validam cauffam vi« 
di. Multás in ifto nomine varietates fupra (p. 287. b. c. ) 
obfervavimus , quibus & haec accedere poterat. Vidimüs 
etiam ibidem edulium quoddái, unto nomine e duobus 
iuncto, βεμβραφύην ναὶ μεμβραφύην nominatum. 

Ποσείδιππος , ᾿Αποκλειομένῃ. » Pollux lib. X. cap. Χχιν. 
»Tb ῥῆμα τὸ τηγανίζεσθαι ἔστιν ἐν ᾿Αποκλειομένῃ Ιποσε:-- 
» δίσπου.  ὈΑδΑυΒ. — Fabulae tituluni argumentumi- 
que rion táti cum Hemfterhufio ad Pollüc. l. c. X. 99. 
ad virginere inclufam , quam ad mulierem a marito aedibus ex- 
clufam referendum videri, monuit lAconBs ad Stratonis 
Epigr. 55. Animadv. ad Anthol. Vol. II. Part. IIl. p. 83. 

ς ὑποπαύηται (pro ἀποχαύηται) τῆς πληρώσεως de- 
dit ms, 4. Sic & Epitoma. At nofter quidem ms. £p. ita 


habet, ὕσοσ .... τίς πληρώσεως, Cum lacunà poft 
V7 O7. 


Po 


228 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 3or. 
AD CAP. τ, 


"HmaTos, ἢ Ae ías. »Prius nomen aut figurae aut c 


»coloris fimllitudinem indicat: pofterius quam vim ha- 
» beat, cogitandum amplius: etiam de iftis, quae in Hefy- 
»chii Gloffis leguntur, Aéfie, τὰ λεπίδως ἔχοντα τὰ 
» ῥύγχη. καὶ ἰχθὺς λιμναῖοι. Puto fcribendum Λεβίαι : & 
» Ταρίχ"., non τὰ ῥύγχη. « CASAUBONUS. —  Hepatus pi- 
fcis, hepar vocatur Plinio XXXII. cap. xi. fe&t. $3. ubi 
conf. Harduin. not. so. De eodem vide Athen. III. 168, 
a. De /ebia conf. III. 118. b. & ibi notata. 

καρδίαν τρίγωνον. λευκήν. » Paene affentior eruditiffimo 
»RONDELETIO , qui graves rationes affert, [ apud Ges- 
»nerum de Aquatilib. pag. 412.] cur legendum cenfeat 
» xapdíay τρίγωνον, ἧπαρ Aeuxóy. Non poffum tamen 
»illius coniecturam librorum au&oritate confirmare. Mem- 
» branae omnes ftant ab edita le&ione , quam etiam fir- 
»1mat aliquo modo fimilis locus eiusdem Ariftotelis, ετῇ 
»de alio pifce, καρδίαν ἔχων λευκὴν xal σλωτεῖαν. , infra 
» de Citharo. In Excerptis hoc tantum , ἔχων xapd'íav Asu- 
» χήν. « CASAUBONUS. — Nofter quidem codex Epir. pla- 
ne ut editi & ms. 4. καρδίαν τρίγωνον, λευκήν. JARISTO- 
TELIS verbain reliquis Philofophi fcriptis non reperiuntur. 

» ÁRCHESTRATI verfum, 

» Καὶ λεβίαν λαβεῖν ὅσ y € ov ἥπατον ἐν περικλύστῳ 
»lege cum GESNERO, 
» Καὶ λεβίαν λαβὲ, τόν φασιν ἥπατον 6c, 

»nifi malis, xal λεβίαν γε λαβεῖν, τὸν χ᾽ ἥπατον. c 
CASAUBONUS. —  Pofteriorem probavi rationem , nifi 
quod 4 à quam γε malui. Monftro(a fcriptura, quam cum 
editis tenent veteres membranae , inde orta videtur, quod 
primum ὃς καὶ ἥπατος vel ὃς χ᾽ ἥπατος fcribere coepiffet 
librarius. In cod. Parif. B. ὡς καὶ τὸν ἥπωτον fcribi adnoe 
tavit Villebr. 


AD CAP. LXIL 


'HAAKATH*"NEZ. »Nullum dubium eft, elacatenarm 
» pifcem ex eo nomen inveniffe , quod ἠλακάτην, id efl, 
» muliebrem colum fwmnilitudine aliqua referat: quam etiam 
»ob cauffam & iA«x&7n δὲ ἄτρωκτος ad alia nonnulla 


p3or [Ν118. VII. CAP. LXII. 229 


ἢ » transferuntur. « CASAUBONUS. —- Zelacatenes apud Pli- 
nium, XXXII. 11, $5. ubi vide Harduin. nor. 51. 
Μϑνησίμαχος, Ἱπποτρόφῳ. Deiftà MNEsiMAcHr fabu- 
là conf. quae notavit Cafaub. ad VII. 282. d. ( fupra, p. 
90. harum Animadv.) In verbis ex ea hic adlatis, ad 
complendum verfum anapaefticum trimetrum , adiicienda 
initio erat vox μεμβράώς. Eumdem verfum cum plurimis 
praecedentibus fequentibusque repetiit Nofter lib. IX. p. 
405. €. ubi quidem ἠλακατῖνος vulgo, pro ἠλωκατηνεξ 
fcribitur: perperam, ut equidem arbitror. Proxime poft 
hoc vocabulum fubiiciuntur ibidem ifta, κυνὸς οὐραῖον : 
quae hic in proximo MENANDRI teftimonio, cum iftis, 
κωβιὸς, ἠλακατῆνες., coniuncta leguntur, Unde (quoniam 
novae Comoediae poéta Menander fuit, Mnefimachus ve- 
ro, ut docet Nofter IX. 387. a. mediae Comoediae) intel- 
ligitur , fua illa Menandrum ex Mnefimacho expreffiffe. 
Ad ifta contextus noftri verba, Μένανδρος Κόλωσις 
haec notavit CASAUBONUS : » Nihil haec vox ( Κόλωσι} 
»fignificat. Dalecampius, Κολωνγοῖς, Malim Κόλα ξε: 
»certum enim, editos a MENANDRO Κόλακας. « — » Me- 
»nander in Clivis« in verfione pofuerat DALECAMPIUS: 
idemque in Authorum Indice, in fzbularum Menandri 
recenfu: »» Κόλωνες, Clivi. « Neque vero Kóaeves Graecis 
clivi dicuntur: nec, qui vel C/ivi vel Colones hic intelligi 
debeant , aut cui alii fcriptori Κόλωνες Menandri nominati 
fint, magis nobis, quam Caufaubono, compertum eft. 
At ne Κόλακες quidem huius poétae (plurali numero) 
ulli veteri fcriptori, quod fciam, commemorati funt: 
Κόλαξ eiusdem fabula, cum apud Stobaeum, tum plus 
femel apud Noftrum nominatur; & verba hic ab Athe- 
naeo citata percommode locum habere potuerant in fa- 
bula , cuius princeps perfona «dfentator , idemque parafrtus 
(conf. Athen. VI. 2356. e. ) fuiflet. Quare CLERICUM qui- 
dem non reprehendo, quod fragmentum iftud in numero 
Reliquiarum ex Menandri Κόλω κι retulerit: fed nos in 
Athenaei editione , memores multos reperiri apud vete- 
res fcriptores, & praefertim apud ipfum auctorem no- 
ftrum, titulos fabularum &za£ λεγομένους , veterem (cri- 
pturam Kóaeci:, quae fortaffe vel ipfa vera fuerit, vel 
aliter atque do&is viris placuit corrigenda, tenere in con- 
textu debuimus, fatis habentes conie&uram infra adno- 
taffe, 
| P4 


130 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. sor. 


Mira utique videri debent, quae ex MxAsrA Partrenfi d 
mox adferuatur verba. Geographica ille au&or plura fcri- 
pfit, diverís fub rntulis cum a Noftro tum ab aliis com- 
memorata: quibus fcriptis multa ex fabulofa antiquitate 
immixta fuiffe, intelligitur ex fragmentis paffim citatis, 
Conf. Voffium pe Hiftoric. Graec. pag. 134 (q. Sed, 
quaenam vis infit allegoricae genealogiae, quae ex eodem 
fÍcriptore hic adfertur, parum liquet. Pro γαλήνη ( quum 
duo proxime fequentia nomina pifcium fint) y«An, id 
eft , mu/lela pifcis , legendum haud improbabiliter cenífuerat 
ADAMUS, referente fuffraganteque Villebrunio. 


AD CAP. L XIIL 


Θύννος. » Pura puta vox eft Hebraea , rhannin. Illis qui- e 
» dem cetus omnis: at Graecis & Latinis certum genus ce- 
»torum, Non enim orcynos folum , (de quo genere thyn- 
» norum Archeftratus, [ paulo inferius ] ὃν καλέουσιν ὅρ- 
» XUvoy , ἄλλοι d" αὖ κῆτος : ) fed in totum omnes £hynnos 
» quidam e veteribus inter cere retulerunt, ob vaftarh cor- 
» poris molem, ait Aelianus ne Animalib. lib. XIII. cap, 
»16. Ut definant nugari qui Graecam originem nomini 
» huic affingunt : in queis eft etiam Athenaeus, « CAsAU- 
BONUS. — At vereor equidem ne magis etiam fufpecta 
videri debeat illa ex Hebraeorum fermone derivatio vo. 
cabuli ϑύννος, quam ifta quam a Graeco verbo 32e, τὺ 
óp4&o , commendat Nofter pag. 302, b. 

Τοῦτόν φησιν ᾿Αριστοτέλης εἰσπλεῖν εἰς τὸν Πόντον Óc. 
Vetere ulcere laboraverat olim hic locus. Nam in ed. Ven. 
fic legebatur: Τοῦτον φησὶν ᾿Αριστοτέλῃς ἐκπλεῖν εἰς τὸν 
eróvzoy ἔχόμενον τῆς γῆς ἐν τῷ δεξιῷ ὀφθαλμῷ βλέπειν, τῷ 
γὰρ εὐωνύμῳ ἀμβλυωπεῖν. Eodemque modo fcribitur cum 
in ms. A, tum in ms. Ep. nifi quod in Ep. eft ἐν τῷ τε 
δεξιῷ ὀφθαλμῷ, Qualem nos cum Cafaub. edidimus hunc 
locum, ita corre&us & fuppletus eft a Bafileenfi editore 
ex ipfo Ariftotele , Hiftor. Anim. VIII, 13. ubi fic: Eis- 
φγλέαυσι δὲ oi ϑύννφι (ícil. εἰς τὺν Πόντον) ἐπὶ δεξιὰ, 
ἐχόμενοι τῆς “γῆξ' ἐχπλέουσι δ᾽ ἐπ᾽ ἀριστερά, τοῦτο δὲ φα- 
σίν τινες ποιεῖν, ὅτι τῷ δεξιῷ ὀξύτερον ὁρῶσιν φύσει, τῷ ἀ᾽ 
ἀριστερῷ οὐκ ὀξὺ βλέπουσι, 

Quae fubiiciuntur de oestro thynni , non eodem loco 


apud Ariftotelem leguntur, íed Hift. Animal, V. 31. & 


Ὁ. 101. IN LIB. VII. CAP. LXTIT, 251 


e VIII. 19. unde ea res paulo enucleatius ab auctore no- 
firo refertur mox deinde, pag. 302. b. c. Et ibi quidem 
Ícribitur , animalculum iftud adhaerere thynno 7 «pz 74 
“πτερύγια, & περὶ apud Arift. V. 31. Commode vero hoc 
loco ὑ πὸ, τὰ πτερύγια ait auCtor: nempe fub pinna quae 
ad branchiarum efl fciffuram , quemadmodum ex αὐτο σ. 
docuit RoNDprLETUs, apud Gesnerum pe Aquatil. pag. 
97. ubi afilum latine animalculum illud nominat. Cum quo 
confenrit, quod paulo poft etiam. apud eumdem Noftrum 
fcribitur, habere thynnos. oeffrum ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, in ca- 
pite ; five ad caput , capiti adhaerentem, Confer Plinii verba, 
paullo poft citanda. Recte vero hic fcribitur τὸν ey. 
οἴστρον , moxque rurfus διὰ τὸν oie pov , & pag. feq. τὸν 
καλ. οἷστρον : pro quo perperam apud Ariítot. VIII. 19. 
τὺ καάλουμ. οἶστρον editur ; apud quem eumdem , cum ali- 
bi, tum V. 31. ὁ οἶστρος masculino genere ufurpatur..- 

Quae fequuntur, Χαίρει δὲ ἀλέᾳ Cc. rurfus habes in. 
Hid. Animal, VIII. 19.“ ubi pro illis, epus τὴν ἄμμον 
πρόσεισι, eft πρὸς τὸν ἄμμον Τὴν πρὸς τῇ γῇ προσχωροῦσι. 
Ubi deinde ait Nofter, Μίσγεται δὲ μετὰ τὴν φω- 
λείαν, ὡς φησι Θεόφραστος: ibi quum in ed. Ven. & Baf. 
corrupte σμίγεται legeretur, GESNERUS pag. 969. πίων 
γίνεται corrgendum conie&averat ex Ariítotele, apud 
quem Hift. An. VIIL. 15. haec leguntur: Φωλοῦσι δὲ καὶ 
oi δύννοι τοῦ χειμῶνος ἐν τοῖς βάθεσι. καὶ γίνονται 
πιότατοι μετὼ τὴν φωλείαν. Et paullo poft, apud eum- 
dem Ariftot. ibidem fequuntur eadem verba, χαὶ ὅταν 
μὲν Sy μικρὰ τὰ κνήματα Gc. quae continuo apud Athe- 
naeum fubiciuntur. Sed pro mendo(o σμίγεται apud Athe- 
naeum recte μίσγεται dedere mssti, quod Ca(aub. in con- 

textu pofuit: quo verbo ufum effe TAeophraflum nihil im- 
pedit quo minus credamus. Neque repugnat Ariftoteles, 
qui eodem loco, quem proxime citavi, eamdem rem 
mutatis verbis tradit: xara δὲ τὴν ἐαρινὴν ὡραν κινοῦνται 
καὶ προέρχονται πρὸς πὴν γὴν ὀχ ευόμεναι xa τίκτουσαι. 
Nam πρικαδίαι lae, de quibus ifta dicit Philofophus , five 
“πριμάδες, ut legitur in. Ariftotelis cod. msto Mediceo, 
non aliae funt nifi z^ynzae foemellae five thynnides ; ut di- 
fcimus ex eodem noítro Athenaeo, pag. 328. e. f. ubi 
vide notanda. 

Ifta, quae fequuntur, φωλεύει δὲ ὃ ϑύννος, καί τοῖ 
σολυαίμωτος ὦν: quonam ex auctore duxerit Athe- 


P4 


432 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. sor. 


naeus, haud liquet. πολυκύματος legebatur in ed. f 
. Ven. & Baf. quod DALECAMPIUS interpretatus erat , quam- 
yis in alto mari degat ; adieclà in ora notà: »Seníus efl: 
» quamvis in alto degere, non prope litus foleat, nec in- 
»ter fcopulos & faxa, tamen latitare & abdi, nec certo 
»eum tempore in alto reperiri.« — GESNERUS vero, p. 
969. fibi placere fatetur πολυαίμωτος,, quod interpres Na- 
talis Comes in Graecis libris repertum , latine fic expre(- 
fiflet, quamvis multo fanguine abundet, Atque id ipfum »ro- 
λυαίματος, quod & nofter codex mstus uterque agnofcit, 
in contextu pofuit CASAUBONUS, monuitque in Ánim- 
verfl. » Haec eft omnium veterum γραφή: non σπολυχύ- 
»4470$.« — Rur(íus vero hoc ipfum, paululum quidem 
mutatáà formà, placuit doGiffimo CoRAYo, cuius eft ad 
illa auctoris verba, καίτοι πολυαίματος, Adnotatio 
ma huiusmodi: » Dalechampius legit y oAuxÜ(u amos. 
» Sed magis analogicum οἱ πολυκύμαντος (i. e. πολ- 
»Aoi$ χύμασι σπληττόμενος) quod eft fynonymum τοῦ 
ἡ κυμωτοπλὴξ (fupra pag. 500. e. ) vel veaZy:ios, oppo- 
»niturque τῷ προσγείῳ. ( pag. 315. a.) Senfus eft: TÀyn- 
»nus nidulatur, íeu foetus fuos nido committit , ( quod fieri 
»non poteft, nifi πρὸς Τῇ γῇ. in propinquo terrae ; ) etiam- 
» erro fit, i. e. huc illuc a flucibus percuffus, altum mare 
» habitare foleat. Apud Hippocratem , lib. Il. pe Diaeta , T. 
» l. p. 221. pifces πλανήται καὶ κυματοπλῆγες, errones & 
» fluctibus pulfati, opponuntur τοῖς πετραίοις,, faxatilibus s 
» qualis eft maxima pars eorum qui prope littus degunt. 
»Praecedentia verba, Μίσγεται δὲ μετὰ ev. φωλείαν, 
»ita funt declaranda: Coit autem pofl nidum , i. e. poflquam 
» foetus fuos educavit ; ut liquido conftat ex fequentibus, 
» καὶ ἕως μὲν ἂν ἔχῃ μικρὰ τὰ κυήματα Gc. « 

In AncHESTRATI verf. 1. reCe ὄψει edd, cum ms, Ep. 
qua de forma Attica iam faepius diximus. ὄψῃ ms. 4. 

Verf. 2. σπουδὴ μέγαν, vertunt perquam magnum: 
& , hoc dicere voluiffe poétam, cum ex his quae conti- 
nuo fequuntur , intelligi viderur, tum ex eis quae de or- 
cyno alii tradunt. auctores; veluti Soítratus apud Noftrum, 
pag. 305. b. & Aelianus ne Nat. Anim. I. 40. qui κητώ- 
δὴ ix 0)» vocat. conf. Oppian. Hal. I. 281 fq. & ΠῚ, 556. 
Attamen vocem σπουδὴ ea notione ufurpatam nusquam 
alibi memini me reperire. Sane non modo apud Home- 
rum, cuius dictionem lubens aliás imitatur Archeftratus, 


Ρ. 10... IN LIB. VII. CAP. LXITI. 235 


f verum etiam apud alios au&ores, notione fere plane op- 
ota, vix , aegre, frequentari folet, Suidas : Σπουδῇ, παρ᾽ 
Ὁμήρῳ ἀντὶ ToU μόλις, καὶ ὁμοίως ἡμῖν. 
Verf. 3. Ὅρκων. Minime improbo 9pxvvov quod 
- habent editi, aut px vvov, quod eft in ms. Ep. qua de 
fcripturae varierate vide deinde ad pag. 305. b. notanda. 
Sed hic quidem tenendam iudicavi veterum membranar. 
«4. Ícripturam Gpxw , a re&o cafu ὅρκυς ; a quo eodem 
formatum pluralem $opxvres five ὄρκυνες ab. Anaxandride 
ufurpatum vidimus lib. IV. pag. 131. vs. 60. Eamdem- 
que nominis formam apud Ariftotelem etiam deprehendi- 
mus, Hift. Anim. V. 1o extr. nifi quod ibi ὀρκύνες vul- 
go fcribitur, non modo /eni fpiritu initio vocis, quemad- 
modum apud Athenaeum in Anaxandridae ecloga; (quod 
perinde effe videtur :) fed & «curo accentu in penultima fyl- 
laba; in quo errafíe librarium aut editorem puto, cum 
aut ὀρκῦνες aut (quod re&ius videtur) ὄρκυνες ícriptum 
oportuiffet, Nam v vocalis in eo vocabulo ( quacumque 
fub formá illud occurrat) conftanter longa ufurpatur. 
Verf. 4. ἃ πρέπει ταχέως, καὶ μητέρι Tis, » Pri- 
» dem corruptus locus : nam auctor Epitomae haec prae- 
»termifit. Forte , xai μὴ περιμίμνειν: vel fí Dis ρα» 
»randa fit coena , emendus orcynus; 6 quidem cito ac fine 
» cunctatione , quanti quanti fuerit indicatus. « CASAUBONUS. 
— Cuius emendationem non improbans 44driaz. HERIN- 
GA, (Obferv. cap. 21. pag. 181.) fuam tamen etiam 
propoífuit coniecturam huiusmodi , ἃ πρέπει Tax éos , καὶ àv 
ἡ ἐρίτιμος, id eft, quamvis valde fuerit carus. Similiter 
certe idem Archeftratus pag. 30$. e. ait, κἄν ἰσόχρυσος 
ἔῃ, Callidius rem adgreffurus Sam. PETITUS, Mifcell. VI. 
s. non felicior hic fuit (me iudice) in coniectando , quam 
plerisque aliis in locis. Sic igitur ille legi voluerat: . 
— ἅπερ εἶτα Χῖος καὶ μήτ᾽ ἐρίτιμος. 
Quae verba ita interpretabatur: 444 infulam Chium gran- 
des quoque thynni capiuntur , fed qui laudabiles aeque non funt. 
VILLEBRUNIUS fidenter , ut folet, legendum pronunciat, 
πάσης περὶ τιμῆς, h&c fententià, 2 quelque prix que 
ce foit. Cui fi concedas, quod facie equidem largiar , 
percommodam effe fententiam , ( in quam fere omnes 
confentiunt qui hunc locum tractarunt ) quae fortaffe et- 
iam enuncian Graecis iftis verbis potuifet; haud imme- 
rito tamen mireris, quo pacto, qui καὶ μητέρι in πώ- 


234 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 5302. 


σης cep) mutatum velit, idem contendere audeat, mul- 
to prefüus fe vefligiis fcripturae infiftere, quam Cafau- 
bonum, cum pro μητέρι 7140s modefte ait, μὴ σεριμίμνειν 
fortaffe (fcriptum oportuiffe. Leviffima mutatione commo- 
diffimam efficit fententiam ingeniofa emendatio a Co- 
RAYO noftro propofita: » Credo equidem, ait Vir do- 
» &us, Arche(tratum fcripfifle, xa μὴ περὶ τηλῆς : quod 
»elliptice di&um exiftimo, fubintelle&o verbo ἀκριβολο- 
» γεῖσθαι. [ μικρολογεῖσθαι, φιλονεικεῖν, μώχεσθαι,, διο- 
"» τρίβειν, vel alio fimilis poreftatis. Nec durior videbitur 
»ellipfis, fi ponas poétam allufiffe ad pervulgatum illud 
»adagium, περὶ ὄνου σκιᾶς: quafi voluiffet innuere, iz 
» emendo tam egregio obíonio non properare , fed de pretio 
» contendendo tempus terere, idem effe ac fi de afini umbra 
» contendere velles.« — Quae fi cui minus probatur ellipfis, 
js videat, an, quemadmodum verba ἐπιτιμᾷν δὲ ἀνατιμᾷν 
interdum fignificant pretium rei venalis augere ,. intendere , 
(Gallice, faire renchérir) Vl. 228. b. & 274. d. itemque 
éxTiu dv. ὃς ἐπιτιμᾷν, nimis caro. aeflimare , carius indicare , 
(Gallice, furfaire la marchandife :) fic fortaffe verbo e- 
p'Tipdy nonnumquam hac notione ufi fint Graeci, de pre« 
zo contendere. ( marchander.) Cuius ufus fi quod certum 
exftaret exemplum, poffit ifto fenfu μὴ περιτιμῆς,, ionicà 
formá , pro σεριτιμᾷς, dixiffe videri poéta. DarrzcAM- 
PIUS quidem vulgatam fcripturam tenens, καὶ μητέρι τι- 
μῆς, fic interpretatus erat, ut μητέρι ad praecedens 3eoie 
referret, Dis atque Cereri, honoris gratia. : 
Verf. $. Ἔστι δὲ γενναῖος Βυζαντίῳ. »Malim Βυζάν- a 
»710£:« alit CASAUBONUS. Cuius emendationis rationem, 
aut neceffitatem certe, nullam equidem video. Perípe&e 
vero idem CASAUBONUS, ad verf. 6. cum in edd. corru- 
pre & nullo prorfus fenfu legeretur χέφαλοι δέ τ᾽ ἀμεί- 
yous , monuit : » Omitto aliorum fententias; quarum nul- 
»lam poffum probare, Lego fic: 
» — Κεφαλοιδὴς ἀμείνους 
» πολλῷ τῶνδε τρέφε: SÓvvous καὶ Τυνδαρὶς ἀκτῆ. 

»In eadem ora, ubi Tyadaris , etiam Cephaloedis fuit, ut 
»nominatur id oppidum Plinio ac Ptolemaeo : nam Stra- 
»bo vocat Cephaloedium.« — Vide (ne longius abeam ) 
Cellarii Geogr. Antiq. pag. 998. Corrupta verba cum tri- 
bus fequentibus verfibus praetermifit Epitomae auctor. 
Verae autem fcripturae vefügia paulo clariora, quam edi- 


p.350»  INLIB. VII. CAP. LXIII. 215 


a ti libri, fervavit mstus A. ubi κεφώλοιδ᾽ εἰς pro Κεφαλοιδίς. 
Verf. 8 fq. "Av δέ ποτ᾽ ᾿Ιταλίας ἱερᾶς Ἱππώνιον ἔλθῃς, 
ἑρπετὸν εἰς ὕδατος στεφάνους. 
» Cuius primum in mentem Dalecampio venit aeftuanti 
»hoc loco , id fecutus videtur, cum verteret, Zur aqua- 
»rum Mctauri fluvii oflia, Duo nobis propofita in fimilium 
»locorum emendatione femper efle debent: fententiae 
» veritas, & antiquae le&ionis veftigia. Aberrare ab alte- 
»ro iftorum nefas, fi conieQuris , f1 φιλοπονίᾳ verum li- 
»cet tangere: ab altero non eft fas temere. Videmur utcume 
»que in corruptiffimi huius loci reftitutione. praefliriffe. 
» Legimus enim, 
» Βρεττιέων ὑδατοστεφέων. 
» Hipponium , de quo loquitur Archeflratus , Βρεττίων, id 
»eít, Brutiorum oppidum fuit, ut fcribit Stephanus , ad 
» mare fitum. Lycophron Caffandra: 
»— Ἔνθα Λαμπέτης 
»Ἵππωνίον πρηῶνος εἰς Τηθὺν κέρας 
γ»σκληρὸν véveuxe. 
»ldeo Archeftratus Hipponiatas Brutios appellat ὑδατο- 
»67:0t$: etf proprie nonnifi infulis ea vox convenit. « 
CASAUBONUS. — Emendationem do&itfimi Auimadver- 
foris adoptavit Villebrune. Mihi vero nihil quidem me- 
lius occurrebat: nec tamen ita lucida certaque vifa erat 
conie&ura, ut in contextum recipere auderem, Membra- 
nae 4. nihil praefidii offerunt. Breviator autem iftorum 
verfuum argumentum in haec verba contraxit : Φησὶ δὲ 
καὶ ὅτι ἐν ᾿Ιταλίᾳ πολὺ πάντων εἰσὶν ἄριστοι, ἔχουσί τς 
τέρμα, νίκης. Unde verf. 10. pro eo quod editum ett, ἔχου- 
σι δὲ, videtur ἔχουσί τε corrigendum, Caererum viden- 
dum, an verbis iftis, ἑρπετὸν εἰς ὕδατος στεφάνους, ἢ 
στέφανον cOrrigamus , per meronymiam aliquam poétae 
concedendam, fententia ineffe poflit huiusmodi, ἐπ aqua- 
rum coronam (quae Hipponium cingit) pifcibus fcatentem. 
b — Perf. 12. βρυχίου διὰ πόντου, Bene Dalecampius, per 
horrifoni maris undas. Non modo fubmer(us, aut fubmerfo- 
rius fignificat vox fpi tos , ut vulgo Lexica tradunt ; fed 
& rugiens , mugiens , fremebundus; a nomine βρυχ à & βρύ-- 
χήμω, rugitus , fremüus. Sic haud dubie accepit. Apollonii 
Interpres Graecus, Argon. I. 1310. ubi per βρυχώδης ex- 
pofuit. Ibidem re&e latinus interpres, fremebundo e mari. 
Vif. 33. 6 € 1' αὐτοὺς ἡμεῖς ϑηρεύομεν ὄντας ἀώρουςς 


256 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 302. 


Verfum iftum omifit Epitomator. ὍὋ τ᾿ αὐτοὺς legebatur b 
in ed. Ven. & Baf. quod probum videri poterat, fi ad- 
"mitteret metrum. ltaque geminatà 7 literá 97 τ᾽ αὐτοὺς 
fcripfit GESNER pag. 975. Sed ὦ στ᾿ αὐτοὺς tacite cor- 
rexit & in fua editione pofuit Cafaubonus : percommode 
id quidem, & firmantibus quodammodo emendationem 
vetuftis nofiris membranis. Nam ex his quidem ó e eno- 
tatum video: at quoniam iora in hoc codice numquam 
fubícriptum, fed ad latus pofitum eft; probabile utique 
videtur , órre ibi ex ὥστε efle ortum , confufis permuta- 
tisque (ut faepe aliàs) literis 1 & C, id eft c. 


AD CAT LXTY. 


ὮὨνομάσθη δὲ δύννος ἀπὸ ToU Soew &c. Nempe ex 30o 
fit ftatim ϑύνω, quod, ficuti 37e, idem atque ὅὁρμάω fi- 
gnificat: inde dein Sírvos: ut obfervavit Erymologus, 
pag. 459. Eamdem nominis originem ex Noítro repetens 
Euftathius ad lliad. ξ΄, p. 989, 43. fimul adnotavit, aeo- 
lico more duplicari v literam. Aliam derivationem placuií- 
íe Cafaubono, fupra vidimus ad fuperioris capitis initium. 

oig Tpoy ἐπὶ τῆς κεφαλῆς 6c. Vide quae paulo ante no- 
tavimus ad pag. 301. e. In AJnrsrorEris verbis, quae 
hic adferuntur, plura quaedam omifífa erant in ed. Ven. 
quae deinde ab editore Bafileenfi ex editis Ariftotelis ope- 
ribus ( nempe ex Hift. Anim. VIIL. 19.) fuppleta funt, δὲ 
eodem modo in ed. Cafaub. repetita. Sed eisdem fere ver- 
bis in noftri Athenaei codicibus expreffum legitur id quod 
in ed. Ven. defiderabatur : hoc discrimine, quod οἱονεὶ 
σκωλήκιον habeant noflri codices, pro οἷον σκωλ. quod  , 
ex Ariftot. editum erat; & zv καλούμενον οἶστρον, non 
Tb χαλουμ. οἷστρον, quod in. Ariftoteleis libris male pofi- 
tum, ex noftris corrigendum. |n ed. Ven. hoc loco fic 
legitur : Οἱ δὲ ϑύννοι xal οἱ ξιφίαι οἰστρῶσι περὶ κυνὸς éi- 
TOW), ἔχουσι γὰρ ἀμφότεροι ὅμοιον μὲν σκορπίῳ μέγεθος 
δὲ ἡλίκον δραχμῆς. &c. ubi quod plura omiffa fint , eius 
omiffionis haec ratio & origo eft, quod in vetuftis mem- 
branis 4. unde alios codices derivatos novimus, verba 
ila ὅμοιον μὲν σκορπίῳ per librarii errorem bis pofita funt, 
primum poft ἔχουσι γὰρ ἀμφύτεροι, tum rurfus paulo in- 
ferius iufto loco : iftam fcripturam cum ob oculos habe- 
ret iunior aliquis librarius, a fuperiore loco ad inferio- 


p3on ΙΝῚ180 VII. CAP. LXIV. 237 


rem aberrans, quae interieCta erant temere praetermifit, 

c Quod pro ἀράχνης, in ed. Ven. Jpay pus. fcribi dixi, id 
vetus in Athenaei libris erratum eft, utrique etiam codi- 
ci noftro msto 4. & Ep. commune. Sed, quam vocem 
ex Ariftoteleis libris hic pofuit Bafileenfis editor , ἀράχνης, 
eamdem apud Ariftotelem iam olim Plinius legerat, qui 
Graeci philofophi totum locum , de quo quaerimus, La- 
tine ad verbum fic expreffit: J4nimal eff parvum, fcorpio- 
nis effigie , aranei magnitudine : hoc. fe δ᾽ thynno δ᾽ ei qui gla- 
dius vocatur - - fub pinna affgit aculeo , tantoque infeflat 
dolore, ut in naves faepenumero exiliant. Plin. Hift. Nat. IX. 
15, 21. Ubi dein apud Noftrum fcribitur καὶ τοῖς πλοίοις 
σολλάκις ἐμπίπτουσι. ibi nihil magnopere defideres : haud 
incommode tamen καὶ τοῖς πλοίοις γοῦν habet Epitoma; 
apud Ariftot. vero eft, διὺ καὶ τοῖς vA. Tum pro ἐμ" 
qz Toug! , eft ἐκπίπτουσι in ms. Ep. 

καὶ Θεοδωρίδας δὲ φησί. » Hic eft THzoDponiDAs Sy- 
»racufanus, poéta dithyrambicus , cuius Centauros laudat 
» nofter libro XV extr. [ pag. 699. f. ] De hoc etiam lo«- 
»quitur Pollux libro X. cap. $0. [ fect. 187. fed male ibi 
»editur Θεοδωρίτας. Lege igitur, Θεοδωρίδας [fic hodie 
»ibi ex meliori cod. ms. editur ] Ἥφαιστον ἔφη φυσσητῆρσι 
") μολγίνοις χρῆσθαι. id eft, TAeodoridas dixit Vulcanum pro 
»follibus uti corii bibuli utribus. « CASAUBONUS. — . Varii 
generis carmina íÍcripferat ille poéta: cuius Carmen in 
-Ámorem citatur apud Noftrum, XI. 475. f£. Alibi, ( VI. 
229. b.) non declarato carminis titulo, citatur verfus he- 
xameter, quem pofuerat idem £y ziv ποιῃμωτίῳ. Qui hoc 
loco adponitur verfus, 

Θύννοι τε δὴ οἰστρήσοντι Τα δείρων δρόμον: 
fenarius eft iambicus: ubi οἰστρήσοντι dorico idiomate di- 
Gum, pro οἰστρήσουσι. 

Πολύβιος δ᾽ à Μεγαλοπολίτης ὥς. Pofuimus Megalopo- 
litani Hiftorici fragmentum hoc, ab Athenaeo fervatum, 
in Reliquiis ex libro XXXIV Hiftroriaum Porzyi1 , cap. 8. 
Eamdem rem ex Athenaei Epitoma retulit Euftathius ad 
lliad. ξ΄. pag. 989 fub finem. Conferendus vero Strabo, 
lib. IIT. pag. 145 extr. ad quem etiam hic provocavit CA- 
SAUBONUS, dicens: » Eadem δὲ Strabo libro tertio, ex 
»eodem fonte.« — Adde quae ad Strabonem idem Caíau- 
bonus adnotavit. Quod fcribitur hoc loco, βάλανοί εἰσε 
κατὰ βάθος ἐν τῇ αὐτόθι βαλώττῃ πεφυτευμένοι! , nOD tam 


2}8 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 304. 


in- profundo maris intelligendum erat cum Dalecampio καὶ 
quam, in» depreffis locis ad mare, iuxta mare. Sic lib. 
1V. pag. 184. a. ἐκ τῆς ἐν τῇ ϑαλάσσῃ φυομένης δάφνης, 
ex lauro quae ad marc gignitur, 


AD CAT.ETYY. 


EunvL: verfus auQiores iam prolati funt pag. 40. c. 
& , quod ibi monuimus , pro ἐπὶ σὲ πλεῖ, fcriptum opor- 
tmuifle ἐπ εἰσέπλει, id ipfum ἢ, l. uterque nofter co- 
dex mstus re&te dedit. Quae deinde ex ARISTOPHANIS 
Lemniis adferuntur vetba, eorum partem iam pag. 299. b. 
adpofiram vidimus, | 

Στράττις, ᾿Ατωλάντῃ. Sic'ed. Ven. & Baf. cum ms. 4. 
nec defiderabatur coniun&tiva particula, quam fua au&o- 
ritate Cafaubonus adiecit , ZrpzT71s d"'ATaA. edens. Pa- 
τὶ modo paulo ante, ᾿Δριστοφάνης Anuvíaie ; & mox de- 
inde, Ἔριφος Μελιβοίᾳ. Alia ratio eft, ubi eiusdem $7A4T- 
T1DISruríus aliud teftimonium citatur ex Macedonibus : nam 
ibi re&e ἐν δὲ Μακεδόσιν fcribitur. Iam in ifto ex Zralanta 


teftimonio, cum ὡκροκώλιον δραχμῆς vio v vulgo legere- e 


tur, monuit CASAUBONUS: » Dalec. o fili. Immo vero 
»legendum ὕειον aut Vio. Pedes porcinos intelligit, aut 
»fimile quid. Vocem ἀκροκώλιον expofuimus libro tertio, 
»cap. 15.« — Vide not. ad II. 63. e. Vulgatum ἢ. l. te- 
net ms. 4. [n Epir. autem omiffum i(tud. teftimonium. 
Pro υἱὸν veto ut ὕειον Ícriberemus & fententia & metrum 
monebat. Fragmentum ex eiusdem STrnATTIDI1S Macedó- 
nibus, ὑπογώστριω δ᾽ ἡδέω δύγγων, videtur metri effe ana- 
paeftici. 

In EnrPHi ex Meliboea verf. 1. é6üm Ταῦ τα γὰρ él 
“τένητες legeretur , nihil mutavit ms.74. Epitoma atitem, 
omiffis tribus prioribus vocibus, fic habet, Πένητες οὐκ 
ἔχοντες. Ubi CASAUBONO obtemperavi monenti : »Scri- 
»be, TaUU oi πένητες.« — Praeftabat. fortaffe , quod 
fub contextu pofuimus, Τά δὲ γὰρ πένητες, Verf. 5. 
Pro οὐδὲ y 6*y y po v, quod erat editum, re&e οὐδὲ γ 6 γ- 

pov dedit codex ms. uterque. — Verf. 4. οὐδὲ μακρὰν 
ὑπερορῶν 3so)s erat in ed. Ven. & Baf. Et fic ms. A. 
Dein quum μα x p € « edidiffet CASAUBONUS, monuit idem 
in Animadveríf. » μὶ ὦ καὶ ἀρ ἃ ς etle fcribendum.« Recte : 
& fic plane fcribitur in. Epit. quod conie&urà etiam prae- 


p. 305. IN LIB. VII. CAP. LXV, 239 


ceperat DarrcAMPiUS, ze Dcos quidem beatos , vertens, 
Eosdem veríus ex Athenaei Epitoma recte expreílos de- 
dit Euftath. ad Od. μ΄, pag. 486, 37 íq. 

Θεόπομπος ἐν Καλλαίσχρῳ. » Meminit Pollux libro TX. 
» [ fe&. ς9. Sed locus ibi depravatus , ita reflituatur : Τὰ 
»dt cTaTüpos ἄξιω, σταωτηρίδιω φαίης ἂν, ὡς Θεύπομπος 
ἡἐν Καλλαίσχρῳ, Οὐ φησὶν εἶναι τῶν ἑταιρῶν τὰς μέσας 
»στατηριδίας. Notabis typum nominum in /J;os , pro 
» ic1os : qua de re plura alibi notamus. « CASAUBONUS. 

f ἐπὶ ἰχθύων μὲν ὑπογάστριον λέγουσι, σπαγίως δὲ 
ἐπὶ χοίρων, καὶ τῶν ἄλλων ζώων. Particulam μὲν, quae 
deerat vulgo, adieci praeeunte ms. Ep. Quod vero ait 
auctor, abdomen porci aut aliorum quadrupedum animan- 
tium. non folere graece ὑπογάστριον dici: nempe in his 
κοιλίαν dicere amant, ut III. 94. c. d. aut z7pi«íay. — Sic 
ἡτριαία δέλφακος, III. 96. c. ubi vide notata, Sed & ϑύγε 
yov Wrpiaízs dictas reperimus , I. 4. c. 

Ex AwTiIPHANIS ecloga, quae fequitur, nonnifi pau- 
ca verba fic excerpfit Epitomator : Καὶ ᾿Αντιφάνης" ὠψώ- 
γήηκε μεγαλείως ταῖς κάκιστ᾽ ἀπολουμένωις ὕπογάστρι᾽ éAe 
Sov. Sicut a nobis editi funt poetae verficuli, fic ante nos 
editi legebantur: nifi quod ἀ πολέσαι ex ms. A4. re- 
cepi, a Cafaub. quoque commendatum, , pro ἀπολέσει : 
y tvvixos autem ex Cafaub. emendatione, quam flagi- 
tabat metrum. Ad verf. 3. adnotavit CASAUBONUS: »Su- 
»ípeCa vox ἐλθών. « Tum (cribi iuffit : » ἀπολέσαι, per- 
»dat: omnino non ἀπολέσει. Eft imprecantis oratio, « 
Verba verfus 4. in. Animadv. fic citavit idem CAsAUBO- 
NUS, quafi yyervixos legeretur : (quae fcriptura nonnifi de- 
inde in ed. Caf, 2. & 3. recepta eft, cum antea γενικῶς 
fuiffet editum: ) tum ait: » Malim γεννικήν. πλευρὰ *yev- 
» yix , latus vaegrande : fuis, puta , aut alius victimae. Sic 
»'ysvvixby κρέας apud Ariftophanem.« —— Vide Comici 
Equit. 457. At fufpicari licet, longe aliud iflis verbis di- 
cere ludentem poétam voluiffe atque id de quo cogita- 
verat doctiffimus Animadverfor. Vide ne ὑπογάστριον id 
nunc dixerit Antiphanes, quod infra abdomen ett, 

a ἊἌΛλεξις δὲ - —- τὴν κεφαλὴν ToU δύννου ἐπαινῶν. Ver. 
bum ἐπαινεῖν non ita hic accipiendum, ut fi quid 72m» 
quam praecipuum prae caeteris laudamus : fed quemadmo- 
dum latine nonnumquam /audare dicimus, pro comermo- 
rares figillatim , nominatim commemorare, Certe in A4zzxr- 


240 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 565 


prs verbis, quae hic adferuntur, caput thynni , ut cibum a 
mediocriter bonum, figillatim quidem commemoratum video, 
neutiquam vero prae caeteris laudatum. — Quos φρυκτοὺς 
dicit verf. 4. de his confer VI. 227. c. δὲ Animadv. T. III. 
pag.315. Κεμ 4. quum mifere claudicet metrum, 
Οὗτος πρότερον κεφαλὴν εἰ λάβοι SUVvoU : 
monuit CASAUBONUS: » Metro confulamus, fi fententiae 
» minus licet: 
» OUrec δὲ κεφαλὴν πρότερον ei SUvyov λάβοι. 
» Et, fequente verfu, ἐνόμιζεν cum Epitoma; non éyó- 
3) (κιζον. « — In quarto verfu nl mutant mssti , nifi quod 
perperam λάβη habet ms. Ep. Nimis vero a librorum fcri- 
ptura recedit fenarius a Cafaubono concinnatus, quam ut 
in contextum recipere auderem. ἐνόμιζέν verf. $. nón 
modo Epit. fed δὲ membr. 4. dederunt : cui fcripturae con- 
fentaneum erat, ut quartus & quintus verfus diverfae 
períonae , atque tres priores, tribuendi effent : quo fa&o, 
fententia fatis commoda conflare verbis videtur. ἐγ y é- 
Asei« nunc recte fcriptum in editionibus omnibus, licet 
ἔγχέλιω rurfus habeant libri mssti: de quo. vocabulo iam 
faepius diximus, 
᾿Αριστοφῶν ἐν Πειρίθῳ.  vIn AJnrzsTOPHONTIS verfibus 
»ex Pirithoo iocus e(t lepidus in voce xaeid'es : quae & b 
» fruflum aliquod thunni fignificat , & , quod omnes fciunt, 
»claves, Porro Graecis veteribus duo clavium genera erant 
»in ufu; communium , & Laconicarum; quae etiam xaAue ' 
»'r74i dicebantur , ut fcribunt Poetae Interpretes ad illa 
»verba, [ lliad. ξ΄, 167.  συκινὰς δὲ δύρας σταθμοῖσιν 
") ἐπῆρσε  κληΐδε κρυπτῇ. ] Multa nos alibi [ ad Aeneam 
»Tacticum ] de Clavibus veterum, ad lucem auctorum 
»antiquorum. Oppofitum xaAvz7ov , five occulri , eft τὸ 
»rTi, quod cerni potefl : nam ὀπτὸν utrumque fignificat, 
»& affatum , δὲ vifibile, Vide libro fequente, capite quar- 
»to. [ VIII. 338. b. c. Ex his intelliguntur lepidiffimi 
» yerficuli.  ARISTOPHONTIS: : 
» A. Kal μὴν διέφθαρταί γε 7oU-lov παντελῶς. 
» Kaeid'es μὲν ὀπταὶ δύο παρεσκευασμένα. 
»B. Ais τὰς ϑύρας κλείουσι ; A. Θύννου μὲν οὖν. 
» B. Σεμνὸν τὸ βρῶμα. Α. Καὶ τρίτη Λωκωνική. 
» Falfus eft Dalecampius, qui penultimam vocem emen- 
» dabat , fcribebatque τρίγλη Λακωνική. Nam, ut diximus, 
v clavis Laconica , alio nomine xaavz7q appellata, oppo- 


Ῥ. 39. — IN LIB, VIL. CAP. LXVI. 241 


b » nitur. ταῖς δυσὶν t T«is. « CASAUBONUS. — Parum ad 
id quod agitur intereft, fed ramen norandum, non tam 
καλυπτὰς, (τ ait Cafaubonus) quam κρυπτὰς dici foli- 
tas claves Laconicas, Vide Suidam in Azxaevixal κλεῖδεξ, 
&, quem is cirat, Ariftophanem in Thesmophor. vs. 421 
fqq. Adde Salmaf. Exercit. Plin. p. 651 fq. Küftero etiam 
laudatum. De xaeidíors , id eft, iugulis thynnorum vel or- 
cynorum , feparatim faliri folitis, conf. p. 315. ἃ, & VII 
357.a. Graecum nomen tenens Plinius, clidium vocat , 
lib. IX. cap. 15. (ec. 18. : 


AD CAP. LXV I. 


τῷ Ylocéd avi φησι ϑύννον δύεσθαι. — Neptuno. facrificarl 
thynnum. Vide fupra pag. 297. e. & conf. Aelian. Nat, 
Anim. XV, 6. 

Ἡρακλέων δ᾽ ὁ ᾿Εφέσιος τὺν px uv óy φησι λέγειν τοὺς 
᾿Αττικούς. » Vir doctus (corrigit, τὸν δύννον ὄρκυ- 
»y6v φησι λέγειν: neque video quae fit fententia editae 
»le&ionis; licet non aliter in msstis. « CAsAUBONUS. — 
ϑρκυνον, afpiratà primà vocali, fcribirur & hic & pau- 
lo poft in ed, Ven. & Ba(. cum ms. 4. ὄρκυνον edidit 
Caíaub. cum ms. Ep. Confer fupra ad pag. 301. f. Infra, 
pag. 515. c. in ὄρκυνον confentire videntur omnes. Gpxvvoe 
editur apud Hefych. in voce : fed alibi apud eumdem le- 
ni fpiritu; vide eum in O2vyoy , & in Κασσύας. Orcynus 
absque afpiratione conftantrer vocatur apud Plinium: ὅς 
fic ὄρκυνος apud Aelianum ὃς Oppianum editur. Caere- 
rum rcheflratum fupra audivimus dicentem , Sóvvcy , oy 
καλέουσι ὅρκυν vel opxuvov. Moxque rurfus ex Soffrato ad. 
fert Nofter, Sóvvov τὸν ἔτι μιείζονω,, ὄρλυνον καλεῖσθαι. Sed 
vice vería apud Hefychium in Θύννον fcribitur : Θύννον, τὸν 
ὄρχινον ( reCtius ὄρχυνον ) λέγουσι" τὴν δὲ πηλαμύδα, Suvyís 
δα: quafi ὄρκυνος & πηλαμὺς notiora & magis ufu trita 
. fuerint vocabula, de quibus monuiffent Grammatici, pro 
eo qui aliis ὄρκυνος erat, alios ϑύννον dixiffe; & pro σης 
λαμὺς. alios dixiffe ϑυννίς. Et fic quidem, quod ad hoc 
proximum fpe&at, mox Athenaeus etiam ait, SosTARA4- 
TUM tradidifle, τὴν πηλαμύδα δυννίδα καλεῖσθαι. lbi, 
pro σηλώμίδα: quod editum erat; rurfus σὴ λα μα ύὑς 
δα re&e fcriptum in ms. Ep. nec dubito quin pariter in 
ms..4. quemadmodum conítanter aliás, De qua fcriptus 

Animady, Vol, IF, 


241 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 395. 


ra diferte eriam -Hefychius monuit: Πηλαμὺς, διὰ τοῦ 
v, ἰχθὺς ἐν Πόντῳ. 

AESCHYLI teftimonium prius (utpote defperatum, c 
puto) praetermifit Epitomae auctor. Quale editum in- 
veni, tale equidem repeti: nifi quod comma, quod in 
ed. Baf. δὲ Caf. poft λέγω pofitum erat, poft μυδροὺς 
transtuli. Nam κἀπιχαλκεύειν λέγω re&e ab edi- 
toribus pofitum putavi, pro κἀπιχαλκεύει λέγων, quod 
eft in membranis. Poftrema etiam vox, pro ἂν Aude , 
quod habent membranae, reCte haud dubie Zyevdogs 
edita erat; fed ea quidem pofteriori verfui ita adieCta, 
quafi pars effet eiusdem verfus. lfta igitur verba in hunc 
modum interpretatus erat Dalecampius : Malleos. furere 
kunc, ac cudere iubeo ignitas aeris ma[fJas; qui , velut thyn- 
nus, olm absque fuspirüs, tacitus fuperbiebat, Ad verba ,. 

velut thynnus , adnotavit idem DALECAMP: » Videtur hoc 

 »tamquam proverbio dici in faftuofos δὲ arrogantes, qua- 
»fieo fi ingenio thynnus.« — Ca(aubonus, five his 
contentus, five meliora dare defperans, absque animad- 
verfione transmifit hunc locum. Corel, de Pav w, in No- 
tis ad Aefchyli Fragmenta , pag. 1108. » Aut poft Surroe 
»es (inquit) aliquid deeft, & fcribendum: 

γμύδρους, ὃς ἀστενακτὶ SÜVVOS ὡς . « e 

» ἄναυδος ηὔχετο: | 
»aut traiectis modo voculis legendum, 

»AUdpous , ὃς ἀστενακτὶ SUpyos ηὔχετο 

γ ἄναυδος ὥς. « — Ww 
TouPivs, in Epiftola Critica, pag. 112. fic fcribendum 
& numeris fuis reftituendum locum ceníuit: 

» — — ᾿Αστενωκτὶ SUVyes ὃς ἡμύχετο 

» ἄναυδος, — — — 
» Lacerabatur , idque (ine gemitu , velut thynnus. As mute as a 
» fish. Notandum autem (inquit) illud ἡμύχετο : quod an- 
»tiquum & neutiquam obvium eft. Agnofcit peroppor- 
»tune Hefychius: ᾿Αμύχεσθαι" τὸ ξέειν τὰς σάρκας τοῖς 
") ὄνυξιν. (ἰ — Sic ille. Ubi minime quidem per fe displi- 
cet verbum ἡμύχετο: ac poterat, qui nullo emiffo gemitu 
lacerari fe patitur, is percommode cum orcyno vel thynno 
pifce conferri, qui (ut Aelianus tradit, Nat. Anim. I. 40.) 
fi hamo captus fit, dicitur ultro lacerare os fuum, & vul- 
nus magis magisque dilatare, donec exípuere hamum 
queat. Sed velim docuiffet nos vir χριτικώτατος , quo me- 


p 22»Ο IN LIB. VII. CAP. LXVI. 245 


;tro decurrat verfus ille, — — 
μύδρους, ὃς ἀστενακτὶ ϑύννος ὃς ἡμύχ ero. 
Nam, cum fenarius effe iambicus debeat, feptem habet 
pedes. Quae quidem difficultas ita levari fortaffe poffit, 
ut dicamus, vocabulum μύδρους, quod apud ipfum poé» 
tam e fuperioribus verbis fubintelligebatur , fententiae 
cauffa adiectum effe a Grammatico, fed ita ut extra ver- 
fum pofitum debeat intelligi. Deinde vero videndum , an 
ps9 fyllaba in ἡμύχετο potuerit produci. 
Pergit auctor: Καὶ &AA« ov id eft, Et alibi ait idem 
Adefchylus : | 
Οὗτος καὶ ὄμμα *rapsaaby Süvyou δίκην. 
Ibi Caíaubonus fua au&oritate fic ediderat : καὶ ἀλλωϑ 
χοῦ οὕτως, καὶ ὄμμα πὠρωβαλὼν 6c. ubi verfus in hunc 
modum erat concipiendus : 
— χαὶ ὄμμα παραβαλὼν δύννου δίκην: 
At nulla cauffa fuerat, cur a membranarum fcriptura οὗ 
τὸς, quam eamdem & ed. Ven. δὲ Baf. tenebant, disce- 
deretur. Turbàáverát puto Cafaubonum , quod in ed. Βαίῳ 
prave diftin&a erant verba in hunc modum : xai 4AAz- 
χοῦ ovTos , καὶ ὄμμα 6c. fortaffe etiam quod vocem οὗτος 
non adpofuiffet Epitomator. Sed, hunc quidem multa alia 
fuo arbitratu omififfe, fatis novimus. Verbi cauffa, hoc 
ipfo loco , omiflo prorfus fuperiori Aefchyli teftimonio, 
fubito fic incipit : Ὄμμα παραβαλὼν ϑύννου δίκην φησὶν 
Αἰσχύλος ὡς τοῦ, ϑύννου ὥς. Recte vero & opportune vo« 
cabulum ὄμμα tenuit idem Breviator , pro quo perperam 
ὄνομα, fcribitur in ms. 24, Quibus ia verbis non erat cur 
haereret Corz, PAvw , loco modo citato , quaereretqu& 
an fortaffe & x τὸν ὄμμα “παραβαλὼν ícriptum oportuee 
rit. Immo qui Zzevo oculo ( quod de thynnis pethibebatur, 
coll. p. 301. e.) minus acute videt , is dextrum. potius in eam 
partem , qua cernere aliquid cupit, derorquebir, Confer 
Euftath. ad lliad. Z'. pag. 889 fub fin. 
Mévav4pos, 'Anusuci 
. Kal ϑάλασσα βορβορώδης ἣ τρέφει δύννγον μέγαν. 
Ifta omnia non modo Epitomae au&ór omit, fed δὲ 
Natalis Comes in Latina verfione plenieris operis. Au- 
dacius vero hic, quam pro more, egit CASAUBONUS : 
nam quum poé&taé nomen & in editionibus fuperioribus 
& im msstis (1n vetuflis certe membr. A4. ) defideraretur, 
a DALECAMPIO autem in verfione ex coniectura fupple- 
2 


244 .— ANIMADV. IN ATHENAEUM. . 593. 


tum effet: » Menander in Pifcatoribus :« τρίς in Grae- c 
co contextu nomen Μένανδρος tam fidenter po(uit , 
quafi omnibus in libris fuiffet repertum , neque opus eí- 
fet ut de hoc loco quidquam, in Animadverfionibus fal- 
tem , moneretur. In ed. Ven. & Baf. aflerifco notatus erat 
locus: in ms..4. vero absque lacunae indicio deeft no- 
men; ut fuspicari liceat plura etiam quaedam verba for- 
tafle hic intercidiffe. Iam quod ad poétae nomen adtinet, 
quum neminem alium Comicum, qui 'Aniézs docuerit , 
praeter Mezandrum norimus; perquam probabilis utique 
erat coniectura, MEN ANDRI nomen hic fuppleri debere ; 
fed coniectura tamen. Αἀ verba poétae quod adtinet , 
cum vulgo fic fcriberetur, 

καὶ δάλασσα καὶ βορβορώδης Gc. 
imperite ifta ad metrum fic concinnanda iudicaverat CrE- 
RICUS, in Menandri Fragm. pag. 12. 

— Θάλασσα 

καὶ BopBopód'ns ἣ τρέφει ϑύννον μέγαν. 
Quem merito reprehendens ΒΕΝΤΓΕΙ, in Emend. p. 7 fq. 
monuit, fervatà priori καὶ particulà, fed abie&tà alterà , 
quae nec ad fententiam nec ad metrum apta fit, rotun- 
diffmum prodire trochaicum , 

καὶ Sá^acgu βορβορώδης, ἣ τρέφει ϑύννον μέγαν. 

Quod fequitur, Καὶ παρὰ Σώφρονι ó ϑυνγοθήρας ἐστὶ, id 

refertur ad unum e SoPuHRoNris Mimis , in quo non mo- 
do mentio fiebat τοῦ SuvvoDWpa,, venatoris thynnorum; fed 
cui mimo illud ipfum etiam nomen pro titulo infcriptum 
erat: cuius mimi & Nofter meminit, pag. 306. d. & alii ] 
au&tores, veluti Aelian. Nat. Anim. XV. 6. δὲ Etymolo- 1 
gus pag. 572, 42. lam quae continuo apud Noftrum fe- 
quuntur , OUs ἔνιοι SUyyous. καλοῦσιν, ᾿Αθηναῖοι δὲ Suyvídas « 
ea nimis utique abrupte pofita videntur. Mailes faltem 
Οὖς δ᾽ ἔνιοι, & deinde, τούτους (vel ταῦτας) ᾿Αθηναῖοι 
δυννίδας. Sufpicari vero etiam licebat , intercidiffe alicuius 
Grammatici aliusve auctoris nomen, cuius illa verba fui(- 
fent. Sic, verbi gratia, apud Etymologum adnotatur : 
Θυννίδες, οἱ νῦν ϑύννοι. ltem : Sorvos, ὅπερ ἐν τῇ κοινῇ 
συνηθείᾳ καλεῖται ϑύννα. — Sed alió hic nos ducit Epito- 
mae au&or, nifi ipfe nimis properanter. hunc locum ex- 
cerpfit. Is quidem poft fuperiora verba, ὡς ᾿Αριστοτέλης 
εἴρηκεν, fic pergit: Φησὶ Σώφρων" oUs ἔνιοι σύννους καλοῦ- 
gi , ᾿Αθηναῖοι δὲ Survídas, Ἐχ quo, quoniam titulum li- 


I 
p.50» IN LIB. VII. CAP. LXVII. 245 


brorum confulto omittere idem confuevit, naícitur fu- 
fpicio, fic eum in fuo exemplari legiffe, Καὶ παρὰ Σώ- 
qpovi ἐν Θυννοθήρᾳ ἐστίν: id eft, Et apud Sophronem in 
Thynnothera leguntur ifla , OUg ἔνιοι Gc. 


AD CAP. LXVIL 


d Quae de tbynnide ex MnisrOoTELE Athenaeus priori 
loco adfert verba, ea leguntur in Hift, Anim. V.9. hoc 
discrimine, quod ibi pro ἀθέρα. quod habent Athenaei 
libri, ἀφωρόα fcribitur: quod vocabulum Editor Bafi- 
leenfis ex Ariftotelis libris editis in Athenaei exemplum 
transferre non dubitavit; Cafaubonus vero iftud, quod 
Athenaei libri omnes exhibebant, poftliminio reftituit. 
Quo fpe&at eiusdem CasAUBONI animadverfio haec: 
» 7Q ἔχειν ὑπὸ τῇ γαστρὶ πτερύγιον ὃ κειλείσθωι & épa. 
» Scimus & nos, apud Ariftotelem Hiftoriarum libro fe- 
»cundo [libro quinto fcribere voluerat] capite nono legi 
»&Qapée , non autem ἀθέρω : confirmante etiam Hefychio, 
»cuius' verba: ᾿Αφαρεὺς, ToU ϑήλεος ϑύννου τὸ ὑπὸ τῇ γα- 
»στρὶ πτερύγιον. Nihilo minus tamen ftabilitam confenfu 
»omnium exemplarium lectionem repudiare non potui- 
»mus; cum accederet praefertim Breviatoris auctoritas , 
» qui diferte fcribit ἀθέρα. Non igitur ícripfifie aliter Athe- 
»naeum, fed in Ariftotele aliter legiffe exiftimamus. Sa- 
»ne vox ἀθὴρ non inepte pinnulam , de qua loquitur phi- 
» lofophus, fignificaverit: quo facilius verae lectionis fub- 
»diditia haec locum invafit & occupavit.« — Apud Ari- 
ftotelem 1. c. non urgeam quod diverfam paulo (ícriptu- 
ram, ἀφορέα,, habet vetufüffimus codex Ariítotelis Vene- 
tus, (hodie Parifienfis) tefte CaMus in Norzices des Ma- 
nufcrits de la Biblioth. Nationale , 'T. V. pag. 457. cui le- 
€&ioni vicinam ἀφορέον in B. Rhenani codice adnotatam 
Schneiderus repererat. Antiquam utique in Philofophi li- 
bris fcripturam fuiffe ἀφαρέω, Hefychii teflimonium ía- 
tis evincit. lllud intelligi velim, potuiffe fortaffe eam pin- 
nam, de qua agitur, perinde & ἀφαρόα & ἀθέρα 
nominari: & potuifle Ariftotelem pro vocabulo 4qapéz, 
quod nunc praedicto loco legitur , in alia fcriptorum fuo- 
rum parte alterum vocabulum ἀθέρα ponere. lam fi, 
quae continuo fequuntur Athenaei verba cum hisce con» 
feras, probabile fit, haec fuperiora non ex libro quinto 


Q 5 


246 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 305. 


Hiftoriarum , fed ex alio quodam Philofophi fcripto pro- d 
lata effe. Nam quum continuo fic pergat au&or , Ἐν δὲ 
σῷ Περὶ Ζῴων Mopíov, fatis indicat, fuperiora verba 
ex alio Atriflotelis libro ducta efle. Atqui, quem librum hoc 
tirulo, περὶ Ζώων Μορίων, defgnare folet, is ipfe 
eft Liber quintus Hi[loriamum Animalium , in cuius libri ca- 
pite undecimo leguntur ipía illa verba, quae deinde ad- 
ponuntur. Et legebatur hic quidem in ed. Ven. δὲ Bat. 
nude Ἐν δὲ τῷ Περὶ Ζώων: quo titulo rurfus aliud in- 
figniri folere opus vidimus in Animadv. ad p. 281.f. Sed 
Mopícv recte adiectum in ed. Cafaub. »5cripfimus ( in- 
»quit CASAUBONUS ) auctoribus libris omnibus, ἐν δὲ τῷ 
» Περὶ Zoov Mopíev, cum Epitoma: licet non neícire- 
»mus, locum indicari qui extat Hiftoriarum lib. V. cap. 
»XL.« — Sic quidem hic & nofter ms. Ep. haber, & vetus 
ms. 4. ubi illud tamen fingulare, quod cum aliàs ἐν πέμ- 
φ Τῷ περὶ Ζώων Mopíov, vel brevius quodammodo, ἐν 
φέμπτῳ Ζώων Μορίων, citari apud. Noftrum ille liber 
foleat, ( de quo cum faepe aliás, tum ad VII. 286. c. di- 
ximus) nunc numerale nomen πέμπτῳ defideretur. Sed 

otuit brevis nota e. qua in veteribus libris nomen illud 
indicabatur , facile intercidere. Paulo poft ( pag. 304. c.) | 
alio errore ἐν δευτέρῳ Ζώων Mopíov, pro ἐν πέμπτῳ, | 
in eisdem vetuftis libris fcriptum videbimus. In verbis Phi- 
lofophi ex illo loco bic citatis, reftiruimus ex ed. Ven. 
confentientibus msstis verbum γίνεσθαι, quod praeter ne- 
ceffitatem. in γίγνεται ex. Ariftotele mutaverat Editor Ba- 
fileenfis. : 

Κρατῖνος δ᾽ ἐν Πλούτοις φησίν 

Ἐγὼ γάρ εἶμι Svvvis ἢ μελαίνας ἣ Gc. 

Quum veluti foluta oratio vulgo fcripta effent ifta verba, 
monuit CASAUBONUS in Animadv.: »In CRATINI ver- 
»bis duo infunt integri fenarii iambici. « —  — Pofleriorem 
verfum iam fupra ( pag. 299. b.) citatum vidimus. — Priori 
verfu , quid fit μελαίνας, ion liquet. Maeza legebat Da- 
lecampius; μελάγουρος Villebr. cum Adamo. Equidem μ é- 
Aavópvus malebam, Vocatur auiem μέλανδρυς maxima 
quaedam fpecies thynnorum , ut docet Pamphilus apud No- 
flrum , ΠῚ, 121. b. | | 

"ἰΑριστοτόλης δ᾽ ἐν τῷ Vlepl Ἰχθύων, ὀνγγελαῖον καὶ éxTo- 
σπιφστικὺν Gc. » Etfi hber ille, ne Pifcibus, ad nos non 
» pervenit, agaofcet tamen philofophi verbum, qui fue- 


Ρ. 39. IN LIB. VII. CAP. LXVIL 247 


»rit in illius fcriptis paullo verfatior. Nam initio Hifto- 
»riarum inter caeteras animalium differentias haec poni- 
»tür: καὶ τὰ μὲν ἐπιδημητικὰ, καὶ TOV ἀγελαίων, καὶ 
» Τῶν μοναδικῶν" τὰ δὲ ἐκτοπιστικώ.α CASAUBONUS, — 
Vide Hift. Anim. lib. I. cap. 1. 

e ᾿Αρχέστρατος δ᾽ ὃ κίμβιξ. Ad editam olim fcripturam 
κίμκμιξ, adnotavit CASAUBONUS : »Pro χέμβιξ. Literae 
»6 & paflim permutantur. Notum quis dicatur κίμβιξ 
»apud Ariftrotelem in Ethicis, qui vitium hoc inter fpe- 
» cies ἀνελευθεριότητος ftatuit. Aliter paulo hic ufurpatur 
» de Zrcheflrato, qui in rebus nihili tantum fludii pofuit. Gram 
»matici explicant puvepbs καὶ μικρολόγος. In Epit. fcri- 
»ptum ὁ κύμβιος, Nec multo aliter Hefychius : Κύμβινον, 
»ait, ἐπὶ μικχρολόγου ἔταττον. « CASAUBONUS. — Noftri 
codices, tam verus Venetus, quam ms, Ep. perfpicue 
uterque x (4 1£ dedere: quod vocabulum figillatim uti. 
que de fordide evaro ufurpatur. Suidas: KíufuE, ὃ λίαν 
Μικρολόγος περὶ τὰ χρήμωτα. Cont. Hefych. ad Odyff. ῥ᾽, 
pag. 642, τό & 20. & (quem laudat doctus Hefychii Edi- 
tor ad vocem Κιμβίω) Hemfterhuf. ad Ariftoph. Plut. p. 
191 fqq. Eít quidem interpretatio quaedam magis gene- 
ralis in Photii Lexico msto, ab eodem Hefychii Editore 
ibidem prolata: Κίμβικως, καὶ Kixxafous , τοὺς αἰσχρούς. 
Sed videndum, ne decurtata fit poftrema vox ex aic co- 
κερδεῖς : quae duo vocabula iunxit Cbamaeleon apud No- 
ftrum, lib. XIV. pag. 656. d. de Simonide loquens, Ὄντως 
δὲ ἦν ὡς ἀληθῶς κίμβιξ ὃ Σιμωνίδης καὶ αἰσχροκερδής. Sed 
de Archeftrato ufurpatum idem vocabulum, recte de di- 
verfo genere μικρολογίος, id eft, minutae diligentiae inter- 
pretatus eft Cafaubonus. Perperam loco nominis 'Apyé- 
στρατος h. |. ᾿Αρχέλαος fcribitur in noftro ms. £p. 

In JARCHESTRATI verf. 1. adparet, SUvvay eamdem 
dici quae aliàs ϑυννίς, Sic rurfus paulo poft utitur Anti- 
phanes in Ecloga ex Curide verf. 4. ( pag. 304. a.) & Hip- 
ponax, pag. 504. b. Cum quibus conferendum quod ex 
Etymologico M. p. 4$9. fupra retulimus: ὄνομα - - ϑύν- 
yos* ὅπερ ἐν τῇ κοινῇ συνηθείᾳ, καλεῖτωι ϑύννα. | Quod ait 
οὐραῖον, eft cauda , vel, ut commode DALECAMPIUS in- 
terpretatus eft, pulpamentum caudae proximum. Wide pag. 
277.b. & 294.c. Graecum nomen Plinius tenuit lib. 
XXXIL fedt. $4 extr. uraea cybia nominans. Conf. Anim- 
adv. adl, 4. 0. T.I. pag. s τ. Verf. 2. i$ μυπρόπολις Bum 
4 


248 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 303. 


ζάντιον ἐστίν. Cont. ΠΠ. 116. b. Verf. 4. Pro μόνον, con- e 
tra quam fert metrum , μοῦνον fcribitur in utroque cod. 
mto, | 

In conftituendo μχίο & feptimo verfu. quam rationem 
potiffimum fequerer, vix mecum decernere potui. Ii ver- 
fus in hunc modum editi leguntur: 

Κἀν ξηρὰν ἐθέλῃς (perperam ἐθέλεις ed. Ven. δὲ Baf.) 

ἔσθειν, γεννωΐα πέλονται, 

ἀθωνάτοισι δεοῖσι φνὴν καὶ eidos ὅμοιαι. 

Ad quae verba, haec adnotaverat doctiffimus GESNERUS, 
de Aquatil. pag. 974. »Κἂν ξηρὰν,, fcil. τὴν ϑυννίδα ξηρὰν 
» xal ἄνευ ἅλμης. Tum γενναῖα, δὲ ὅμοια, fcil. τὰ 
»T7£4cxn». Denique (verf. 8.) ἀπόλωλεν ἐκείνη : nempe ii 
»» ϑυννὶς, ἢ ἥ quíi.« — Deinde vero monuit CAsAUBO- 
NUS: »Scribendum γενναῖαι πέλονται, ut dicebamus 
»in le&ionibus Theocriteis. Ita legit Euftathius quoque. « 
— Nec vero folus Euftathius ita legit, in Comment. ad 
Odyft. μ΄. pag. 486, 39. ubi verba ifta fic citat: ϑυννίδϑω 
κἂν ξηρὰν ἐθέλῃς ἐσθίειν, γενναῖαι πέλονται, 
ἀθανάτοισι δεοῖσι φυὴν καὶ εἶδος ὃμοΐῖα : verum (quod 
non inobíervatum praeterire Cafaubonus debebat ) eodem 
protfus modo ícribitur in Epitoma; nifi quod ibi voca- 

ulum Suviídos initio abeft, quippe ex fuperioribus ver- 
fibus fubintelletum. At eodem modo fcribitur etiam in 
vetuflis membr. 4. Ubi illud quidem flatim faris adpare- 
bat, pro ἐσθίειν recte ab Editoribus 2e 661v efle pofi- 
tum. Tum vero neminem magnopere turbare debebat , 
quod, licet ξηρὰν in fing. fit pofitum, tamen γενναῖαι & 
δικοίαι in plurali numero ponantur ; qualia multa fibi fuo 
quodam iure fumunt poéiae: fed iftud tamen parum con- 
gruum videri debebat, quod mox rurfus fequatur fingu- 
laris numerus ἐκείνῃ : nifi forte cum Gesnero ἐκείνη à φυὴ 
intelligi potuerit. At hoc potiffimum incommodi habebat — . 
ifta librorum fcriptura, (de quo etiam Gesnerus l. c. mo- 
nuerat , ) quod in verfu hexametro , 

Κἂν ξηρὼν ἐθέλῃς ἔσθειν, γενναῖαι πέλονται, 
penultimam vocem γενναίως neutiquam admittere videba- 
tur metri ratio, ob ultimam fyllabam «1 fequente conío- 
πὰ productam, Atque hoc eft (fi re&e accepi) de quo 
Caíaubonus ait fe monuiffe in Le&tionibus Theocriteis. 
Nempe nusquam quidem ( quod obfervaverim ) in Thee- 
criteis Lectionibus figiliaum huius verfus Archeftratei men- 


p 50». INLIB, VII, CAP. LXVII., 249 


e tionem fecit: verumtamen capite XviII illius libelli ex 
profeffo id egerat vir doctiffimus, ut oftenderet, apud 
poétas Graecos diphthongos «16 οἱ in fine vocum , nan modo 
ubi proxima vox a vocali incipit, verum etiam fequente 
confona , nonnumquam corripi. In quo quum fuffragati fint 
Cataubono alii do&tiffimi viri, ex profeffo iftam fenten- 
tiam impugnavit Zentleius in Animadv. ad Callimachi Hy- 
mnum in lovem p. 4 fq. ubi excuflis expenfisque omni- 
bus atque fingulis poétarum locis, ad quos vel Cafaubo- 
nus vel Salmafius provocaverant, oítendere conatus eft, 
in plerisque ex ilis locis manifefte mendofam efle lectio- 
nem, ex corruptis codicibus ductam , in reliquis autem Εἴς 
lam atque etiam fuípectam effe fcripturam. Qua in con- 
troverfia non praeiumens ego arbitri agere perfonam, 
codicum msstorum ícripturam, a Cafaubono commenda- 
tam, ea lege hic exhibui, ut eius veritatem non prae- 
ftarem. Caeterum parum abeft, quin GrsNER1 in hoc lo- 
co confílituendo rationem praeferam: quam & eamdem 
Villebrunius fecutus eft, nifi quod ille praeter neceffita- 
tem xày ξηρὰν in καὶ ξηρ᾽ ἂν mutatum voluit. Idem Vil- 
lebrunius teftatur, íe fcripturam γενναῖα in msstis Pari- 
fienfibus reperife; an in eisdem $o4er» etiam vel ὁμοῖω 
fcriptum fit, non declaravit: caeterum facile equidem 
credo, veterem fcripturam a iuniore aliquo librario iíta 
ratione effe refictam. j 

f .uriPHANIS ecloga ex Paederafla , quum veluti folu- 
ta oratio fcripta vulgo effet, adnotaverat CASAUBONUS: 
»De Antiphanis verbis e Paedera[le iambicos fenarios nul- 
»lo negotio confeceris. « — — Multo vero rectius Kor- 
PIERS monuit, in Obferv. Philolog. pag. s1 fq. » Verba 
»fincere fcripta, fed fic disponenda , ut duos efíliciant le- 
» gitimos /rochaicos tetramentos catalecticos, « — Eorum 
verfuum utrumque nos pro more in duo hemifüichia di- 
vifimus. Vocabulum ϑυννάδος,, tamquam a re&o cafu à 
Suyvàs formatum, tenet ms. “4, cum editis: in.ms. £pir. 
vero, in contextu quidem ϑυννίδος fcribitur, fed ὦ fuper- 
fcriptum indicat alteram fcripturam Survad'os. 

Quae fequitur eiusdem. J4N TIPH ANIS ex Curide ecloga, 
haud illepida ea efle videtur, ἢ modo de vera le&ione 
certius conftaret. Adponamus eam ítatim qualis vulgo 
edita legebatur : Ὁ ' 

—. Ὁ μὲν ἀγρῷ τρεφύμενος 


250 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 304. 


Θαλάττιον μὲν οὗτος οὐδὲν ἐσθίει. 

Sic duo priores verfus editi leguntur in ed. Ven. & Baf. 
Pro quibus in ed. Caf. tamquam unus primus verfus po- 
nuntur haec verba : 

'O μὲν ἀγρῷ τρεφόμενος δαλάττιον οὗτος οὐδὲν ἐσθίει. 
Tum omnes editiones fic pergunt : : 

Πρὶν τῶν παρὰ γῆν γϑγγρόν τιν᾽ ἣ νάρκην. τίνω . 

Ἢ ϑύννης τὼ πρὸς τῇ ποίᾳ τὰ κάτωθεν λέγω, 

Τούτους φάγοις av. τοὺς γὰρ ἄλλους νενόμικα 

᾿Ανδρωποφάγους ἰχθῦς. τὸ δ᾽ ivo. ἐσθίεις 

Τουτὶ κακὺν cora, * σλοῖω Κωπαΐδας λέγεις, 

᾿Αγρίως yt. “παρὰ λίμνην γὰρ γεωργῶν τυγχάνω; 

Τὰ δ᾽ ἐγχέλια γράφομαι λειποταξίου. 

KouidW γὰρ οὐκ ἦν οὐδαμοῦ. 

Quem ad locum CasAvBONUs in Animadv. nihil nec de 
librorum fcriptura nec de verborum fententia adnotans, 
nude haec monuit: »Scribe & diftingue fic : 

»— Ὁ μὲν ἀγρῷ τρεφόμενος 

» Ὅ«[ον σωλάττιον οὗτος οὐδὲν ἐσθίει, 

» Πλὴν τῶν παρὰ γῆν. “ὙἼΎγρον τιν᾽ ἢ γάρκην τιν᾽, i 

» Θύννης τὰ πρὸς τὴ ποίᾳ. τὰ κάτωθεν λέγω. 

» Τούτους φάγοις ἄν; τοὺς γὰρ ἄλλους νενόμικω 

» ᾿Ανθρωποφάγους ἰχβῦε. τάδε δὲ μῶν ἐσθίεις ; 

» Τουτὶ κακύνωτα; ποῖα; Κωπαΐδας λέγεις. « —— 
DaArrcAMPIUS, quum Athenaei verba huic. eclogae fub- 
leCta , Τούτων τῶν ἰαμβείων &c. fic effet interpretatus , qua- 
fi monuiffet Athenaeus , e diverfis fabulis citari iflos verfus ; 
tres diverfas eclogas effe ftatuit, inter fe non connexas ; 
quarum prima terminaretur in verbis ἀνθρωποφάγους iy - 
0vs; altera in iflis, γεωργῶν τυγχάνω. VILLEBRUNIUS, 
re&e cum Caíaubono unam cohaerentem eclogam fla- 
tuens, nihil in verbis, qualia edita erant, mutare fe air, 
nifi quod pro ὦτα (verf. 7.) ὦ τὰν legat, & ποῖα pro 
σλοῖα. Quo faCto omnia perípicua effe ait; induci autem 
tres inter fefe colloquentes perfonas. Verfio eius haec eft: 
» À. Cet homme nourri ala campagne , prefere à tout aliment 
» tiré de la mer , un. congre pris fur la cóte , ou une torpille, 
»ou un morceau de thynnée, coupé vers la . . . B. Lequel ὃ 
» Á. Je veux dire vers la. queue. B. Voilà donc les. poiffons 
»dont tu manges? C. Oui: car je tiens les autres. poifJons 
»pour anthropophages. A. Mais, mon Wmi, pourquoi donc 
»manges-tu de ce méchant? . . . . C. De Quoi veux-tu par- 


YA 


—-— 7 


Ρ. 304. AINLIB. VIL CAP. LXVII. 251 


a » ler ? des anguilles de Copais ? Eh! tu ne fais gueres ce que 
» tu veux dire! car je laboure ici. prés de ce lac; ᾧ je vais 
» les dénoncer comme ayant déferté 5. car Je n'en vois abfolu- 
» ment plus dans aucun endroit. « Nos , quo pacto & fcriben- 
dos ὃς inrerpretandos illos verfus fufpicaremur , partim. 
in ipfo contextu, fed maxime in fubiettis brevibus Notis 
δὲ in lana verfione declaravimus. Noa multum eft, nee 
tamen nihil, quod nos iuvere msst hbri. — Secundus ver- 
fus cum in ed, Ven, & Baf. fic legeretur, 

ϑαλάττιον μὲν οὗτος οὐδὲν ἐσθίει, 

bene quidem tam quoad metrum , quam quoad fententiam , 
habebat: attamen incommode repetita videri debebat 
μὲν particala, quae iam verf. τ. pofita erar, Eam autem 
particulam , ficut verf. 2. omiáit Cafaubonus, fic δὲ igno- 
rant ibidem noftri codices mssti. Quare ibi vocabulum 
ὄψον cum Cafaub. fupplendum cenfuimus. — Perf. 5. Men. 
dofum σρὶν tenet ms..4. fed recte σπλὴν dedit ms. Epír. 
Reliqua contraxit Epitomator , apud quem tora ecloga fic 
fcribitur: 'O μὲν ἀγρῷ τρεφόμενος ϑαλάττιον οὗτος οὐδὲν 
ἐσθίει, πλὴν τῶν παρὰ. γῆν, γύγγρον τιν᾽ ἢ νάρκην τιν᾽ ἢ 
ϑύννης τὰ κάτωθεν. Εἶτα ἐπάγει" (nempe ὃ ᾿Αντιφάνης 1) 
Τούτους φάγοις ἄν. τοὺς γὰρ ἄλλους γενόμικα ἀνθρωποφά- 
γους ἰχθύς. οἷς ἐπιφέρει" Τὰ ἐγχέλια γράφομαι λείποτα- 
ξίου" κομιδῇ γὰρ οὐκ nv οὐδαμοῦ. Ex ms. 4. nulla ab ed. 
Cafaub. diffentio enotata e(t, nifi pro τῇ ( verf. 4. ) 
τῆς ποιαὶ tum, pro τὸ δ᾽ tre. ἐσθίεις. (verf. p 


(7b δ᾽ ἵνα 
δ᾽ ἐσθίης : fub quo (ut in fcholio fub contextu dixi) la- 
tere viderur τὸ δεῖνα δ᾽ ἐσθίεις. — Verf. 7. In men- 
dofo πλοῖα nil mutant membranae; fed pro xax» ὦτα, 
habent una voce κακόνωτα, (fic) absque lacunae vel 
mendae nota. 

b Τούτων τῶν ἰαμβείων ἔνιά ἔστιν εὑρεῖν καὶ ἐν ᾿Ακεστρίῳᾳ 
καὶ ἐν ᾿Αγροίκῳ ἢ Βουταλίωνι. »ceflria, & Ru[licus five 
»Butalion, duo funt eiusdem poérae ( 4NTIPHANIS) 
» dramata , in quorum utroque nonnullos fuperiorum iam- 
»bicorum fuo iure Àntiphanes ufurpaverat. Hoc voluit 
» Athenaeus , non quod fingunt interpretes. « CAsAUBO- 
NUS. — Nempe Dalecampius cum ad particulam καὶ, 
quae poft εὑρεῖν ponitur, non attenderet, ( quà fignifica- 
tur, nonnullos ex iftis verfibus non modo in Curide An- 
tiphanis legi, verum eriam in aliis eiusdem poetae fabulis re- 
poéi) €x una fuperiore ecloga (ut paulo ante dixi) ires 


252 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 304. 


diverfas fecerat. Pergit CASAUB. » ᾿Ακέσασθαι eft, Laceras b 


» ve(les farcire : inde ἀκέστρια. "pae Antiphanis mentio 
»etiam eft lib. IX. & lib. XIII. Pollux lib. IV, cap. xix. 
»'AxeeTpías inícribit. Alterius fabulae multa in his libris 
»mentio. Nominat Poliux libro Vl.« 

In HiPPowAcrIS verf. 3. quis fit Lampfacenus eunuchus , 
quem dicit poéta , non liquet mihi. In verbo κατέφαγε, 
quod vef. 4. fequitur, eclogae finem fecit Breviator. 
Ad mendofum σκληρὸν quod eodem verfu habent editi 
libri, nihil ex ms. AJ. adnotatum. Satis tamen adparet , 
κλῆρον fcriptum oportuiffe: quod perípecte DALECAM- 
PIUS viderat , Zaereditatem latine reddens. In fcriptura 7 é- 
Tpu$ T ὀρείας (verf. 5.) haud dubie mendum ineft : 
cui fi quis commodiorem indicaverit medicinam, quam 
quae a nobis propofita eft, gratias ei habebimus. Quod 
verf. 6. ait poéta , κρίθινον xóx;ux« comedere illum hominem : 
de vocabulo χόλλεξ vide Animadv. ad III. 112. f. & huc 
quidem fpe&are potiffimum videtur, quod ex pluribus au- 
&oribus Foefius it Oeconom. Hippocr. pag. 347. adno- 
tavit, minutum quoddam panis genus ito nomine adpellari 
folitum. 


AD CAR LXWEDE 


"Ireroupot/ ᾿Δριστοτέλης ἐν πέμπτῳ Lov Μορίων. 
Quum in en. fic fcriptum effet, "Ape. ἐν δεὺυτέ- 
po Zoov, absque Mopiev; pro eo editor Bafileenfis ἐν 
πέμπτῳ Lov pofuit: quam fcripturam tenens CAsAv- 
BONUS, adnotavit in Animadv.: »In exaratis manu li- 
» quido fcriptum offendimus ἐν δευτέρῳ ζώων μορίων: 
v obítinato librorum omnium & Epitomae confenfu. Lo- 
» cus e(t Hiftoriarum libro V. cap. 10. Hippurum alii vi- 
»dentur appellafíe évoupov: nam ita Hefychius. De ra- 
»tione huius appellationis erudite Gesnerus. Sed non 
Ȓpondebo tbi, veris notis deprehenfum effe dum no- 
» ftris hominibus veterum Aippurum. « —- Et nofter co- 
dex mstus uterque ἐν d'eóü v spe Ζώων Mopícv praefert : 
unde haud cunctanter vocem Μορίων adieci, temere ab 
editoribus hic, ut frequenter aliàás, omiffam; etiam vo- 
cem δευτέρῳ auCtori reflituturus, fi eam ab Athenaei 
manu effe, non ex veteris alicuius librarii errore inve- 
&am , iudicaffem. Nam quintum librum Hifleriarum Animae 


| 


€ 


NEN 


δ. 304 IN LIB, VII. CAP. LXVIII 253 


lium , e quo du&a verba funt quae hic citantur, conítan- 
ter & perfrequenter quidem ab Athenaeo quintu m librum 
de Partibus Animalium nominari vidimus; (in Animadv. 
ad pag. 281.f. & ad pag. 286. c.) quare non aliter ab eo- 
dem, nifi ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων, hic quoque fcri- 
prum fuiffe credibile eft; quam fcripturam re(tituendam 
effe auctori CAsAUBONUS quoque in Addendis ad fua- 
rum Animadverfionum pag. 330. l. 47. cenfuit. Quam 
facile in ponenda nota numerali, quae unicàá literà olim 
conftabat, errare potuerit librarius, nil opus eft ut mo- 
neamus lectorem, Paulo ante (ad pag. 303. d.) prorfus 
etiam intercidiffe notàm numeralem in eiusdem libri ci- 
tatione obfervavimus. Ubicumque alterum opus, hodie 
deperditum , περὶ Ζώων ἢ περὶ Ἰχθύων citat Nofter, ibi 
quidem numquam numerum libri notatum vidimus. In no- 
mine pifcis, quem ἵἕσσουρον vocant, nulla nec in Athe- 
paei libris, nec in Ariftotelicis, quod fciam , varietas eft, 
Quare videndum, ne aut alius pifcis fit, qui "Ezovpos 
apud Hefychium vocatur, aut nomen ex vitiofo aliquo 
codice ductum, qualia multa in Hefychii Gloffis reperiun- 
tur. Pro τῆς uv paívns, quod in Ariftotelis verbis apud 
Noftrum editum erat, τῆς ej upaívns dedere ambo no- 
firi mssti: quod perinde quidem eft; fed poíterior vo- 
cis forma magis frequentata fuifle Atticis, eàdemque ufus 
effe Ariftoteles videtur; apud quem quum eodem cap. X. 
libri V. Hiftoriar. faepius nominetur muraena , primo quis 
dem loco 5 μύραινα editum eft, deinde vero iterum ite- 
rumque i, σμύραινα. —— Haec fcripferam, quum eo 
loco ubi de muraena ex profeffo agit Athenaeus nofter, 
p. 312. c. animadverterem citari de muraena verba quae- 
dam Ariftotelis quae eodem capite x. libri V. Hiftoriar. 
leguntur, ibique apud Athenaeum, prorfus quemadmo- 
dum hic , in msstis libris & in ed. Ven. librum fic citari, 
ἐν δευτέρῳ Ζώων Mopíov. Ex quo haud fane impro- 
babiliter aliquis colligat, non tam Jibrari alicuius errori, 
quam ipfius ;4rhenaet inconftantiae ac. nefcio cui confufio- 
ni ortum debere illam fcripturam, adeoque reftitui a 
nobis debuiffe; qui librariorum quidem errores corrigere, 
quoad poffumus, & au&ori fuum reftituere, non, fi quid 
ab ipfo au&ore erratum turbatumve fuerit, id ut emen- 
demus arrogare nobis debemus. Quale quid vel hic, vel 
fubinde etiam alibi, in longo diílicilique opere audacius for- 


254 — ANIMADV. IN ATHENAEUM, — p. 304. 


ταῖς commiffum fi quis mihi vitio dederit; non ego me c 
fummorum virorum auctoritate defendam , fed (quod iam — — 
aliàs profeffus (um) ne culpam quidem fum negaturus, 
nifi, quotiescumque contra librorum au&oritatem aliquid 
in contextu pofuero, ipfe continuo de illata contextui — 
mutatione monuero Le&orem , librorumque fcripturam — | 
funu! cum emendatione, quae mihi neceffaria fuerit vi- — | 
fa, (ub confpe&um eius pofuero. 

κορύφαινων καλεῖσθαι. » Ob pinnam ere&Gam criftae mo- 
»do, quae incipiens a capite continenter ad caudam us- ὁ 
» que porrigitur. « DALECAMPIUS ex RoNDELETO apud 
Gesn. pag. 423. do y | | 

EPICHARMI verba ex Hebes Nuptüs , perfe&tum verfum 
efficiunt ex eo trochaicorum genere, quod prae caeteris 
Epicharmus frequentavit. Primum hemiftichium termina- 
tur in "rov, priori parte vocis ἵπσουροι. Maior pars —— | 
eiusdem verfus infra repetitur, pag. 319. d. Ibi κ ὦ ξ ὑ- | 
p"yX^t editur, quemadmodum hic quoque dedere am- — 
bo codices msti, pro κοξύρυγχοι quod hic in editis 
erat. Subtilius vero fi agere velimus, vocalibus αἱ & ο in 
e contractis, rectius iota fubfcriberetur , xd P Upuy y on. | 

συνεχὲς φισὶν αὐτὸν ἐξάλλεσθαι. διὸ καὶ ἀρνευτὴν üvo- d. — 
μάζφεσθβα τ. »Falfum eft quod ex hoc loco perfuaferunt | 
»fibi eruditiffimi homines, [ Dalecampius, ] Aippurum pi- 
»ícem alio nomine ἀρνευτὴν vulgo olim effe appellatum. | 
»Impof/uit eorum diligentiae u:enda loci huius: nam pro 
»óvo[4a 6600 ai, fcribendum ὀνομάζει αὐτόν. Bre- 
» viator, καλεῖ αὐτόν. Verum eft, hippurum dici Nume- 
»nio ἀρνρυτήν: at illud falfum, dicere poétam fic eum 
» vulgo nominari. « CASAUBONUS. — Commode ms. Ep. 
διὸ ἀρνευτὴν αὐτὸν καλεῖ: fed ipfa Numenü verba omit- 
tuntur in Epit. — Mox, λέγει δὲ οὕπω ς Ícripfi cum 
membr..4. ubi oU το edebatur. 

ARCHESTRATI verfum pofteriorem , 

ἄλλως τ᾽ εὔοψον σφόδρω “χωρίον ἐστὶ Κάρυστος : 

prorfus in. contrariam fententiam verterat Dalecampius : 
cum boni alioqui obfonii. Caryflia regio ferax non fit. Re&ius 
CASAUSONUS in Ánimadv. ».E: aliás piscofus admodum 
»locus ef Caryftus.« ( Malim tamen, praeflantibus pifcibus 
abundans.'] Pergit CASAUBONUS: »Parcant nobis doti viri 
»manes: fed profecto & legere ut illi placitum , & inter- 
»pretari ut ab eo factum, φωτὺς οὐ σοφοῦ ἀδὲ βουλὰ, 


mL 


EU Rn 


P. 394. IN LIPE. VII. CAP. LXIX, 155 


»quod dixit olim fapiens. Vide caput fecundum. [ VII, 
»276, e. & ibi Animadv. ] Sic Strabo libro IV. ὀστράκια 
» δ᾽ ἔχει πάμπολλα, καὶ ἀλλως εὐοψεῖ: abundat offres , & 
γ᾽ in univerfum | pifcibus. « —- | Caryfiios thynnos laudaverat 
idem Archeftratus, pag. 302. a. 

Ἐσαίνετος δ᾽ ἐν 'O-LapruTixoie &c, Inficetum utique vi- 
deri debet, quod, cum paulo ante dixiffet , A«píov 2", 
ὄν τῷ περὶ Ἰχθύων., κορύφαιναν καλεῖσθαί φησι τὸν ἵππου- 
ρὸν, iam, quafi nunc primum huius nominis mentionem 
faciens, fubiicit: Ἐπαίνετος δὲ - - κορύφαιναν αὐτόν Qm 
σιν ὀνομάζεσθαι. Multo commodius Breviator (fuperiori 
loco ftatim duorum au&orum nomina iunxit, Δωρίων καὶ 
Ἐπαίνετος δὲ κορύφαιναν τὺν ἵππουρον καλεῖσθαι φησί. Qua- 
re, nifi fortaffe aliam quamdam nominis formam adno- 
tavit Epaenetus , quae a librariis temere in κορύφαιναν mus 
tata fir, non. dubito hic Athenaeum fic fcripfifle, Καὶ 
Ἐπαίνετος δὲ, id eft, dtque etiam , vel, Sed & Epaenetus ; 
nempe non modo Dorion , de quo fupra di&um. 


AD CAP. LXIX. 


Ἵσπος. Rara huius pifcis mentio. Oppianus Halieut. 
I. 97. memorat eius in litoralibus, & arena vefcentibus, 
Apud Hefychium babes Ἵππον. - - τὸν μέγαν ϑδαλάσσιον 
ἰχθύν. Et apud eumdem , Ἱππίδιον, ἰχθὺς ποιός. 

Quae ex EP1cuanmo adferuntur hic verba, fic vulgo 
olim fcripta, 

— — Ο-- Κοράχινον δὲ κορακοειδ eis. 

“πίονες, ἱππίδια λεῖα ψύχει, ἁπαλοκουρίδες : 
eorunf priora videntur utique debere eadem fere effe, 
quibus conflabat pofterius hemiftichium illius verfus , qui 
ex Hebes Nuptiis Epicharmi citatur. pag. 282.a. quem ibi 
eodem modo editum velim, quo ex eadem fabula repe- 
titur infra, pag. 308. e. 

[ Hs] μύες, ἀλφησταί τε, κορακίνοί 76 Xoptosid éss. 
Nec obftat quod eadem p. 308. alius verfus atque is, qui 
hic fequitur, ifti fubiicitur: nam poteft hic, qui hoc lo- 
co legitur, ex fabula Mz/is ductus efle, quae erat ia- 
σκευὴ (id eft, inftaurata & emendata editio) JNupiiarum 
Hebes, ut docet Athenaeus, III. 110. b. Itaque, nil mi- 
rum, fi δὲ verfuum ordo paffüm mutatus eít, aut alii 


256 ANIMADV, IN ATHENAEUM. p. 304. 


fubinde eie&i, alii inferti funt, & verba etiam fubinde e 
nonnihil mutata. Quare etiam accufativum quidem Ko« 
Péxivov, cui nullus hic locus effe potuit, in nominati- 
vum κοράκινοι mutare non dubitavi ; itemque poftremi 
vocabul: terminationem eis, quam nec metrum, nec ufus 
Epicharmi ferebat, haud cunctanter in ées mutayi: fed nec 
δ᾽ ἐ particulam (quae refpondere praecedentibus verbis, 
ab Athenaeo hic non adpofitis, potuerat) in 7 € mutare 
aufus fum, nec vocabulum xopaxoeid'éss in. κοριοειδέες mue 
tandum cenfui. Nam ficut in altera ex illis fabulis κοριοει- 
δεῖς adpellavit poéta coracinos, a pupillae colore; fic 
in altera eosdem xoga xoci eis adpellare a corvorum 
colore potuit. Ac nefcio an eodem pertineat, quod ipfum 
vocabulum xep&xivoy vel xop&xtvor alio accentu ἢ, ]. nota- 
tum fit atque conftanter aliás cum apud noftrum, tum 
apud alios au&ores, Nam quum alibi κορακῖνος, cum ac- 
centu in penuliima fcribatur, (vide VIL. 308. d. e. f. δὲ 
309. a, & 287. b, δὲ Ill. 121.) nunc quidem προπαροξυτό- 
yos ícriptum id nomen eft in editis, nec diveríam fcriptus 
ram ex membr. 4. (nam in Epit. prorfus deeít Epichar- 
mi teftimonium) enotatam video. Quae varietas potuit 
quidem cafu ac temere accidere : fed potuit etiam non fi- 
ne ratione obtinere. Nam , quod vulgo κορακῖνος fcribitur, 
id eo pertinet, quod derivare confueverint id nomen zb 
ToU τὰς κόρας κινεῖν : ( ut docuit Nofter VIL. 287. b. rurfus- 
que monet p. 309.a.) vocabula autem ex nomine & ver. 
bo compofita, fi a&tiva notione accipitur verbum, accen- 
tum habent in penultima; quae ubi longa eft, cum ulti- 
ma fit brevis, circumfle&titur. Sed ex reliqua analogia 
Grammatica, de qua in Animadv. ad pag. 287. b. dictum 
eft, pro ifla nominis derivatione debuerat potius xopoxi- 
γος dici, quam κορακῖνος. Habet autem e contrario nomer 
xopaxivos eam prorfus fpeciem, ut ab ὃ κόραξ, ToU κόρω- 
xo , derivatum videri poffit: quae derivatio etiam rei ipfi 
eft confentanea, quum a nigro colore, qualis corvi , (qui 
color indidem latine etiam coracinus dictus eft) perapte 
nomen invenire potuerit; quod & haud obícure Oppia- 
nus fpectavit, Halieut. J. 133. cum ait, 
— καὶ κοροικῖνον, ἐπώνυμον αἴθοπι "y porn. 

Át nomen ἃ κόραξ derivatum , analogiam fi obfervatam 
velimus, xopá& xivos antepenacute fcribi proprie debuit , 
quamvis*penultima fyllaba longa efie poffit. [ftam autem 


p 364. [Ν LIB. VII CAP. LXIX. $57 


| derivationem hic in animo habuiffe poctám , ex adiecto 
κοραχοειδέες intelligitur. 

Altero EPIcCHARMI verfu, quin in amzíZiz , quod eft 
in membranis, latuerit vocabulum izí4:2, quod habent 
editi, nullum effe dubium poteft: fed prima litera ^ quo 

ertineat, haud liquet. Sufpicari in promtu erat, eífe ex 
ers A ortam: & fpecies quaedam huic coniecturae in- 
de accedebat, quod fuperiori veríu δὲ, pro eo quod 
alibi e fcribitur in huiusmodi Epicharmi verfibus, lege- 
batur. Sed hoc quidem loco particulae δὲ non erat locus ; 
nifi pro πίονες, quod praecedit, πίον α ftatuas fcri- 
ptum oportuiffe; quod ipfum tamen non admittebat me- 
tri ratio, nifi novum infuper remedium, quo fulciretut 
verfus, adhiberes; verbi cauffa!, πίονα δ᾽ nv (five, 
Dorico Epicharmi ftylo πίον α δ᾽ ἡ ς,) ἱππίδια. Nunc, 
fi teneas editam fcripturam, πίονες, ἱπσπίδιω., ultima fyl- 
laba vocis πίονες produ&a ftatui debebit pofitione, quae 
ex coníona figma & afpiratione, a qua incipit vox fe- 
quens, efficiatur. lam verba illa, ἱππίδιω λεῖα, ex vul- 
gatà fcripturà, DALECAMFPIUS Vertit, equulei laeves; ade 
1e&a adnotatione: » Absque fpinis & (quamis. « In quo 
praeeuntem habuerat GESNERUM, de Aquatil. pag. 564 
med. Tum vero ifta, ψύχει, ἁπωλοκουρίξες, idem inter- 
pres latine fic reddidit , Pafferes delicatae virgines: in po 
ftremi vocabuli interpretatione haud dubie egregie fal. 
fus; nam χουρίδας apud Epicharmum & Sophroneni Doe 
rico idiomate dici /2uz/las , quae conimuni Graecorum 
linguà καρίδες. ipfe Athenaeus nofter diferte docuit I1L, 
τοῦ. d. e. Quare &ma^oxovpides funt molles vel tenerae 
fquillae : in quo illud. utique recte viderat vir do&us, in 
σαλακουρίδες, quod vitiofe in ed. Ven. & Baf. fcriptum, 
temere primam vocalem 4 efle omiffam. Quod vero pro 
ψύχει, quod eft in libris, pafferes in verfione pofuit, 
adeoque 4 n 7721: legendum cenfuit : in eo idem fuo iu- 
re conie&andi haud abfurda fane ratione ufus eft. Quem 
fecutus Villebrunius, ait [5 «i in Graecis libris fcribi; 
quod. tamen nec in editis fic exaratum, nec ex ms. 4. 
enotatum video. Mihi vero recordanti easdem (μίας à 
Sophrone l. c. λειοτριχιώσως adpellari , haud improbabile 
vifum erat , fimili quadam ratione ( quamquam paulo lon- 
gius a librorum fcriptura hoc recedat) Epicharmum A 1o- 
7pixías vel λειοτριχιίδως dixifle; fufpicatusque 

Animadv, Vol. IV. R 


258 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 304. 


eram , tali quodam modo totum illum verfum olim fuiffee | 
conftitutum : 

πίονες, ἱππίδιω. λειοτριχίαι δπαλοκουρίδες, 
Sin veftigiis fcripturae librorum ( λεῖω & ψύχ ει) pref- 
fius infiftendum iudicaverit eruditus le&or, lubens ego ei 
adfentiar, videndumque dicam, ne QU xai pro ψύχει, 
fcriptum oportuerit. Sic quidem etiam III. ro7. c. iun- 
&a videmus xapid'w, (/quilam) δὲ φύκην pifcem, qui a 
phycide ( faepius apud Noftrum  commemoratà) nonnifi 
fexu differt. Conf. Ariftot. Hift. Anim. VI. 15. Iftam ra- 
tionem fi fequamur, fuerit verfus ille fic conftituendus : 

eríoves , ἱππίδια λεῖα, φῦ καὶ, GraNokoUpid es. 
Aut hoc modo: 

eríose, d" ἧς ἱπσίδιω Acla, φῦκαι, ὡπαλοκουρίδες, 

Ad ΝΌΜΕΝΙΙ verfum primum , quum fic legeretur, 

Ἢ σκάρον ἢ κῶθον τροφίην ἢ ἀναιδέα λείην, | 
haec commentatus eft CASAUBONUS: » Aliquanto poft, 
»ubi iterum hic verfus, fcriptum, ἢ ἀναιδές δοίην. « 
[lmmo vero, non ἢ, fed καὶ ἀναιδέα δοίην ibi fcribi- 
tur; nempe pag. 309. c. ubi δείην habent veteres membr. 
»Sive λείην probes, five δοίην. obícurum eft, de quo 
» pifcium genere fentiat Numenius. Dalecamp. &vaióéz 
» vertit cinacdum , & voces τροφίην ac λείην fedes fuas cogit 
»mutare.« [Immo ἀνωιδέω λείην, laevem cinaedum , ine 
terpretatus eít ille, ] » Gesnero [ pag. 345. ] δοίης nomen 
» pifcis eft: quod probare nequeo. Non probo item así : 
» nifi eft poétae licentia, λείην appellantis quem, caeteri 
» λειόβωτον. Locus videtur corruptus, hocaut fimili mo- 
»do reftituendus , ἢ ἀναιδέα γ᾽ ὕκκην. Idem Numenius, 
»[pag. 327. ἃ. ἢ σκάρον, ἢ ὕκκας &ysxmdus. Vel, ἢ 
» ἀδώνιδα λεῖον. Exocoeti five adonidis genus effe , cui con- 
» veniat optime epitheton λεῖος, Íciunt naturae periti. « 
Sic ille. — VILLEBRUNIUS, ἀναιδείην cum Dalecampio 
cinaedum vertens, alpheflenque intelligens, qui ifto nomi- 
rneapud Plinium XXXII. 11, 55. adpellatur , ex pag. 309. 
c. δοιὴν aut δοῖὸν h.l. legendum cenfuit, & de eo acci- 
piendum, quod Zisi femper piíces illius generis capi per- 
hibentur, ut adnotavit Athenaeus VII. 581.f. Quae vi- 
deri poffent fatis δὲ ingeniofe & do&te cogitata combina- 
faque; fi modo veftigium usquam reperiretur ullum vo- 
cabuli ἀναιδὴς pro pifcis nomine ufurpati, At multo qui- 
dem probabilius , quin & certum videbitur recte rem re- 


p 3,0...  INLID. VII. CAP. LXIX. 259 


» putantibus, veram eífe fcripturam καὶ àávziféz , quae 
exftat pag. 309. c. non ἢ ἀναιδέα ; & efle ἀναιδέα adie- 
&ivum nomen, fimul cum τροφίην ad fubftantivum «a 
(ov referendum ; denique vocem λείην, pro qua magis 
corrupte pag. 309. non quidem δοίην, fed δείην ( A lite- 
rà cum A permutatà ) fcribitur , ex perpetuo veteris no« 
firi librarii more nihil aliud nifi λίην (ionico idiomate pro 
λίαν pofitum ) valere. De vocab. ἀναιδέα GESNERUS pag. 
345. med. poftquam pro δοίην, quod apud Noftrum pag. 
309. editum erat, λείην hoc loco fcribi monuerat : » Quae- 
»rendum, ait, an per ayaid'éz , id eft, impudentem , poe- 
»ta intellexerit camem. Sunt autem canes e muftelorum 
» genere ; & mufteli quidam λεῖοι, id eft, /zeves. « —3À 
Ego vero adiedive accipiens id vocabulum, íi quidem 
de pifce quodam ageretur ex eo genere, de quo Oppia- 
nus Halieut. I. 170. ait: 

— χαλεπὸν γένος, οἱ "rep) πάντων 

“ωρσελέοι νεπόδων, καί τ᾽ ἀνδράσιν ἀντιφέρονται, ὥ ἐς 
nativo fuo fignificatu impudentem interpretaturus eram: 
fed epitheton iftud quum hac notione in go/ium piícem, 
(is enim eft quem κώθον Numenius dicit ,, ut docet Au&or 
nofter pag. 309. c.) non videatur cadere, ea ratione ac« 
cipiendum putavi, qua ἀναιδέα lapidem, ἀναιδέα tumul- 
tum Homerus dixit, quem ingentem , immane quantum , ine 
tellexiffet. Vide Iliad. δ΄. $21. εἰ. $93. ν΄. 139. Odyff. λ΄ 
$97. & conf. HEvNi1 Obferv. ad lliad. d". 521. 

Ad verf. 2. cum fic legeretur in editis, 

χαύνους τιττάνας ἐγχέλιάς τε καὶ ἐννυχίην erírUvov t 
adnotavit CAsAUBONUS: » Hypermeter eft hic verfus: 
» quare hoc faltem melius in ga lectione, quae habe- 
»tur fub finem libri, [ pag. 327-"f. ] 

» χαύνους τε, πελίωας τε, καὶ ἐννυχ iiv σίτυνον. « 

[ At ibi quidem χἄννους τε Ícriprum editumque, δὲ σίτις 
γον. » Viri do€ emendatunt varie. Noftra coniectura 
» erat : 

» χαύνους τε, λεβίας τε, καὶ ἐννυχίην ἐρίτιμον. 
»Sed omnino certi nihil. Vocem ἐννυχίην non ad colo- 
»rem retulerim; id enim duriusculum: fed ad pifcatio- 
»nem no&urnam.« — Ante Ca(íaubonum, DALECAM- 
PIUS, fuum fecutus ingenium fuasque coniecturas, latine 
verfum iftum fic reddiderat, channasve, aut colias, aüt 
fufcum Coracinum, Ante quem GESNERUS , De Aquatil, p. 

R 2 


260 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.304 ^ 


736. ea ratione, quam nos fecuti fumus, reftituendum e 
verfum cenfuerat : 
ὑχάννους τ᾽, ἐγχέλιάς Te, καὶ ἐννυχίην πίτυνον : vel po- 
tius πιτύϊνον. Modefteque profeffus eft vir do&iffimus, 
feita interim emendare, donec integrior ab alio redda- 
tur verfus. Ac nobis quidem nihil vel certius, vel aliás 
melius , adferre licuit. Χάννους, non xaóvevs , dabant ἢ, 
]. membr. 44. ficut pag. 327. f. Nec opus eft, ut cum Vil- 
lebrunio x aóvas aut χάννας (in foem. gen.) corrigamus : 
nam idem piícis , qui παρὰ τὸ “χαίνειν , id eft, ab hiando, 
nomen invenit, unde & latine Aiatulz vocatur, ( Gallis 
quidem ferran) Graece perinde & à χάννη & ὃ vos 
dicitur, Confer Gesnerum pag. 220. & , quem is laudat, 
Euftathium ad Odyff. ο΄. pag. 570.1. 21. Apud Oppianum 
quidem χαῦνος vulgo editur. Apud Xenocratem vero, pe 
Alim. ex Aquatilib. cap. 7. ( p. 50. edit. Neap. ) variant co- 
dices, alii x &yvor, alii “χάνναι praeferentes. Importuna 
VOX τιτᾶνας ex nefcio qua feripturae varietate , quove 
Ícholio marginali aut interlineari, perperam accepto, irre- 
ferat. Sufpicatus aliquando eram , animo veteris alicuius 
ibrarii obverfatas efle camas illas, (x sas vel y &uas ) 
quas ob immanem magnitudinem σπελωρίδας adpellatas 
fuifle exiftimaverant nonnulli, quafi πελώρας vel πελω-: 
ρίους : (cf. Noftrum, IIL 92. £.) inde eum adícripfiffe 
7i14yas, quafi aliquos gigantes, & πελωρίας : unde vox 
πιτᾶνεις h.l. temere in contextum recepta fuiffet , altero 
loco autem vocabulum πελωρίας in σπελίας corruptum 
extrufiffet vocem ἐγχέλιας. quae hic quidem opportune 
confervata eft. Sed haec quidem (pulcre intelligo) ha- 
riolatio mera : illud certum videtur; recte a nobis eiectam 
vocem 7174y4« , undecufnque huc temere δὲ imperite olim 
intrufam. Ad duo poflrema verba quod fpe&tat eiusdem 
verfus: fi vírwoy effet fubftantivum nomen, debebat 
adiectivum , quod ad iftud referretur, ἐννύχ rov formari, 
Nunc, quoniam πίτυνον vel σπιτύϊνον omnino fpeciem ha- 
bet adiectivi, videndum ne ἐννυχίην ( Ion..pro ἐννυχίαν, 
a reCo cafu o évvvxías) fit fubitantivum pifcis nomen, 
five ipfum probum, quamvis caeteroquin haudquaquam 
vulgo cognitum, five ex nefcio quo alio corruptum. 
Tertius NUMENII verfus repetitur paulo inferius , pag. 
306. c. Μύας mufculos interpretatus eft Dalecampius. Re- 
&lius erat mures pifces, Hi funt illi, de quibus Oppianus 


P. 104. IN LIB. VII. CAP. LXX. 261 


eloco paulo ante citato dixit , χαλεπὸν γένος 6c. Conf. 
Gesn. pag. $89. ὃς quae infra notamus ad p. 108. e. In 
fine verfus non , ut erat editum , xopüd'nAiv , fed κορύδυλιν, 
cum hic, tum pag. 506. c. dedere veteres membranae ; a 
qua fcriptura nefcio cur discefferint recentiores. 
Ννημονεύει αὐτοῦ καὶ ᾿Αντίμωχιος ὃ Κολοφώνιος ép 
τὴ Θηβαΐδι. Particulam καὶ commode dedere membr. 74. 
Qui vero hic citatur poéta, non 'Ay 7 (ax os , fed 'Av 1- 
Q àyns nominatur cum in editis, tum in utroque codice 
msto: quam fcripturam absque animadverfione praeter- 
mifit Cafaubonus. Perfpe&e autem BrNwrLEIUS in Epift, 
ad Millium pag. 9. » Pro commentitio ifto Z4zriphane , in- 
» quit , reponendus eft 'Av τίμα χος. notiffimus auctor 
» Thebaidos & Lydes, uti memorat ipfe Athenaeus alibi, 
»[ XI. 468.2. 475. d. 482. f.) Etymologicon, Hefychius, 
»Suidas, Quintilianus, aliique bene multi.« — Confer 
Küfterum ad Suid. in voc. 'Avríuay, os Κολοφ. De corri- 
genda menda monuerat etiam IoNsius, lib. I. pe Script. 
Hift. Philof. cap. 6. fet. s. 


ΠΑΡ 


£ In ΝΌΜΕΝΙΙ verf. 1. de Iulide pifce, commode GrsNE» 
RUS monuit, pag. 466. referendum "videri illud prono- 
men Κεῖνο ad pharmacum aliquod, in praecedentibus ver- 
bis a poéta deícriptum , guo arceantur iulides. Nam piícicu- 
lus ille, minutus alioquin, magnà frequentià perfequ 
urinatores & natatores folet, & acerbo morfu, quem ve- 
nenatum nonnulli perhibent, adíligere. Conf. Oppian. 
Hal. ll. 454 fqq. & Aelian. pe Nat. Anim. IL. 44.  Zbi- 
dem, pro σχέπτοιο τό κεν, quod habent edd. cum 
membr. 4. eft σκέπτοιτό xev in ms, Ep. nec ad fententiam 
commode, nec ad metrum. 

Ad verf. 2. notavit CASAUBONUS :. »Scribe καὶ io 6- 
"λον σκολόπενδραν: non ἰοβόρον σκολόπεν- 
γγδρον. « Et fcripturam quidem σκολόπενδρον ( quoniam 
conftanter σκολύπεν δρῶν Graeci auctores, ficut Latini fco- 
lopendram, dicunt, tam. de terreftri, quam de aquatili in- 
ers fufpe&tam etiam habuerat H, SrEPHANUS in Thef. 

T. Hl. pag. 876. At idem tamen. vir diligentiffimus eam- 
dem nominis formam pariter apud Galenum reperiri ad- 
motavit, lib, XI, Simplic. in cap. de — ubi legi- 


561 ANIMADV, IN ATHENAEUM. p. 304. 


tur σχολοπένδρῳ τὴ δωλαττίᾳ. Quo magis dubitavi, edi- 
tam hoc loco fcripturam , quae firmari videtur veterum 
membranarum auctoritate, mutare , licet σχολύπενδραν 
haud dubie in cod. £p. fcriptum viderem. lam ἰο βόλον, 
quod in eodem codice inier lineas notatum, fpeciem uti- 
que habet infignem: at non minus commode ἰοβόρον, quafi 
yenenworum ., veneno nutritum animans , pro venenato , dicere 
poéta potuit. llludque vocabulum, quod cum editis uni- 
ce h. 1. agnofcunt membranae Α΄. atque etiam ipfe codex 
Epit. in. contextu habet, non modo in Hefychii gloffis 
confignatum eft, verum etiam apud Oppianum legitur in 
ilo veríu ab H. Steph. in Thef. T. 1. pag. 1677. ex Cy- 
neget. lll. 223. citato, oU γόνον ἰοβόρον “σαναμειλίκτοιο 
δρακωίνης, Caeterum non fum neícius, frequenter etiam 
a librariis literas A & p temere inter fe permutatas repe- 
riri. Sed ecce rurfus eamdem fícripturam in fimillimo vo- 
cabulo: nam illud i662 0:5 ἐχίεσσι, quod apud Noftrum 
paulo inferius (pag. 312. d.) ex Nicandri Theriacis vs. 
$26. citatum in edit. Baf. & Caf. legitur, non eft ex 
veteribus Athenaei libris defumtum , fed ex vulgatis Ni- 
candri editionibus temere illatum : uterque nofter codex 
Athenaei mstus cum ed. Ven. οὐλοβόροις habet, quod nos 
dubitare non debuimus quin ibi reftitueremus ; quamquam 
non neíciremus, de probitate illius fcripturae dubitatio- 
nem aliquam obortam efle Euftathio, qui eamdem in fuo 
codice Epitomae Athenaei repererat. Vide eius Comment. 
in Iliad. σ΄. pag. 1073. 1. 20 fq. & Stephani Thef. T. lI. 
pag. 1279. a. [4 

"o0 A ous d" αὐτὸς ὀνομάζει T, ἔντερα, τῆς γῆς, διὰ τού- 
χων" Καὶ δὲ σύ γε μνύσαιο Gc. » Euftathius, [ ad 184, υ', 
»pag.!214. 1. τς íqq.] Ὅτι πρὸς ὁμοιότητα μεταφορικὴν 
2) καὶ γῆς ἔντερα λέγεται, ὃ παρὰ τῷ ᾿Αθηνωίῳ κείμενος 
» Δωρίων δηλοῖ, λέγων" ἴουλοι κέκληνται μέλανες γαιηφώ- 
5) γοῖ ἔντερω γαίης. Καὶ ὅρα τὸ ἴου λοι. δοκεῖ γὰρ ὃ Δω- 
»píov ἔντερει γῆς εἰπεῖν ἐνταῦθα οὐ πάντω τὰ ὑπὸὺ γῆν 
3) σχωλήκιω" μόνους δὲ τοὺς ποδωτοὺς ἰούλους, Re&e obfer- 
»vat Euftathius, non omnes lumbricos ( Graeci ἔντερώ 
3) γῆς vocant) dici ἰούλους : fed eos tantum qui numero 
» pedum funt infignes. Nam Athenaei verba lectorem fal- 
vlere poterant, cum ait, ἰούλους ὀνομάζει τὰ ἔντερω τῆς 
3) γῆς. Át veri ἴουλοι funt ποδωτοὶ,, atque ut fic dicam 
2) χολύποδες. Dion Chryíoftomus, Oratione de Servis: 


f 


poop — IN LIB. VIL CAP. LXX. 263 


f noi ἴουλοι μυρίους σόδας ἔχοντες βραδύτατοί εἰσι τῶν ἕρ- 
γ» πετῶν. Hoc igitur re&te kuftathius : fallitur tamen , cum 
» Dorioni tribuit quae funt Numenii, Nam Dorionis , prae- 
pter fupra fcripta verba, nihil extat neque de iuis , ne- 
» que de iu/idibus. «« CASAUBONUS. — In Epitoma Athe- 
naei, qua ufus erat Euftathius, rede distincta funt. iíta 
Dorionis & Numenii teftimonia, quemadmodum in ope- 
re pleniore. ]n errorem fortaffe induxerat doctum Prae- 
fulem , quod in Epit. haud fecus ac in exemplis operis 
plenioris hodie exftartibus , Ἰούλους δ᾽ αὖ τὺς ὀνομάζει le- 
gitur pro eo quod ab Athenaeo fic fcriptum fuiffe fufpi- 
catus fum , Ἰούλους δ᾽ ὃ aU 75 s, id eft, Julos ide m (neme 
pe Numenius ). inte(lina. terrae nominat. Euftarthius autem 
pronomen αὐτὸς, id eft, i//e, ad Dorionem referens, non 
animadverterat ,, Dorionem non carmine , quemadmodum. 
Numenius, de his rebus fcripfiffe. Quod autem :u/orum - 
nunc menüonem Athenaeus facit, qui tamen nihil cunt 
piícibus commune habent ; id feciffe intelligendus eft par- 
tim quidem ob nominis fimilitudinem: partim vero 60 ete 
jam poterat hoc. pertinere, quod fupra (pag. 294. d.) 
ab Eratofthene ἰούλους diCtos vidimus, ubi ἰουλίδες pi- 
Íces intelligendi erant. Ac fortafle eam ipfam obíervatio- 
nem (nempe: ἰουλίδιας pifces. αὖ Eratoflhene ἰούλους dictos 
effc). hoc loco interferuerat Athenaeus, verba autem eo 
Ípectantia interciderunt veteris librarii errore. De ius 
autem conferendi auctores, quos laudavit CAMUS in No- 
tis ad. Ariftotelis Hift. Animal. pag. 457. 

a In fequentium ΝΌΜΕΝΙΙ verfuum fecundo , pro “γεώλοφας 
quod agnoícit codex 44. cum editis, γεωλόφους habet ms. 
Ep..per fe quidem percommode. Nam ficut à λόφος eft 
collis , tumulus ; fic ὃ γεώλοφος, tumulus terreus , quemadmo- 
dum graecum nomen Polybio frequentatum paffim la- 
tine reddidit Livius. . Idem nomen graecum, oi γεώλοφοι, 
ex Philonis libro de Mundo citavir H. Steph. in Thef. I. 
804. b. Polybii loca nonnulla a nobis indicata funt in Le- 
xico Polybiano, in quo quidem illud corrigendum video, 
quod γεωλόφος penacute fcripfi, cum: antepenacute γεώ- 

| Aegos Ícriptum oportuiffet. At metro id vocabulum hic 
non conveniebat : quare teneri debuit vulgata fcriptura 
γεώλοφα. Eft enim etiam adiectivum nomen.-ó & & γεώ» 
λοφος: cuius neutrum plurale, τὰ γεώλοφω , percommoe 
de ex analogia fimilium nominum (verbi cauffa, τὰ &Acx 

R 


4 


ere - 


264 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p^? 305; 


δὴ, τὰ ὑλώδη, τὰ σετρώδη) fubftantive ufurpari potuit, : 


fubintelle&o nomine χωρία, quod alibi diferte etiam ad- 


Jicitur. Vide eumdem Stephani Thefaurum, 1.803. f. lam 


vero verf. 1. vulgata fcriptura Zxpes quo pacto locum 
tueri potuerit, non video. Nam , quo minus pro genitivó 
cafu nominis $ ὥκρω (promontorium ) acciperes, vetabat 
alterum nomen mox fequens in genitivo pofitum, αἰγιος 
Acc. Quare haud dubie ὦ x pa corrigendum iudicavi, quod 
ad γεώλοφα referretur. | qu 
Verf. 4. ἠὲ καὶ ἕρπηλας δολιχήποδας, »In Epitoma 
»épmWas: aeque obfícure. Sed mox item in alio eiusdem 


»poétae verfu [ pag. 3506. c.  ἕρσυλλαν fcriptum. «: CA- 


SAUBONUS. — Scriptum utique &pruAAay. malles loco mo- 
do a Caíaub. citato: at ibi ἕρπιλλαν pet iota Ícriptum 
habet cod. 4. cum editis: in Epitoma autem: defideran- 
tur ibi Numenii verfus. Eodemque modo híc. pariter ἕ p- 
πύλλαως reponere viros doctos nefcio quos, & ferpu- 
las marinas interpretari, adnotavit H. SrEPHANvus, Thef. 
T. III. pag. 876 extr. ὃς fq. Eam interpretationem equidem 
in latina verfione pofui, non quod pro certa probarem : 
fed quod ea ratione, quum nihil fatis certi haberem , no- 


3nen Graecum quodammodo fervaretur. Ad ipfum autem 


Graecum vocabulum quod adtinet, fcripturae ἕρπηνας , 
q , m p 
quam habet Epitoma , nulla utique ratio habenda videtur: 
fed & corruptum effe ἕρσ ἡ λα ς. quod habet ms. 4. cum 
p P , 


editis, primum accentus docet, nam ἑρπήλ ὦ ς faltem 


oportebat; deinde diverfa ifta fcriptura, quae p. 306. c. 
habetur, £pgz:2 «vy in accuf. fing. fi modo ihi de eo- 
dem agitur animalculo, de quo hoc loco. Et quidem al- 
tero certe loco ἐρπυλλον Íícribi debuiffe, admodum eft 
probabile; cum quo convenir, quod diminutiva illius no. 
minis forma, ἑρπυλλὶς, ab Hefychio adnotata, exponitur 
per τέττιξ, 1. €. locufla vel cicada: & quemadmodum eiy- 
ἅλιον ἕρπιλλαν, vel potius ἕρσυλλαν, dixit Numenius ; 
fic τέττιξ ἐνάλιος memoratur apud. Aelian. de Nar. Anim. 
AIIL 26. ubi intelligunt viri docti fguillulae genus quod- 
dam, quod hodienum a popularibus etiam noftris mare 
adcolentibus fimili nomine fauterelle vulgo folet adpellari. 
Conf. Schneideri Adnot. ad Aeliani l, c. Eádemque notio- 
ne hoc pariter loco ἕρπυλλαν legendum DALECAMPIUS 
ceníuerat, fic in verfione ponens: Sunt & cicadae με» 
dibus longae; adiecta ad oram Nota: ᾿Ερπύλλιδαᾳ Hely - 


Ρ. 3905; — IN LIB. VII. CAP. LXXI 265 


a » chius exponit τέττιγα. cicadam marinam , Rondeletii μάν- 
»T7, cui optime convenit epitheton δολιχήπους. « —— 
Cui tamen rationi hoc quidem loco haud obícure repu- 
gnare videtur id quod mox adiicit poéta, . cum e rerra effo- 
diendum hoc animalculum monet. Quare prudenter Gres- 
NERUS, de Aquat. p. 69s. ubi de his ipfis Numenii ver- 
fibus agebat, nihil de fcriptura nominis definiens, fatis 
habuit fic praecipere : » Ἑρπήλη igitur, vel Ἕρσυλλα, li- 
»toralis quidam & foffilis vermis fuerit, multis longisque 
» pedibus repens, inefcandis pifcibus idoneus.« — Pro 
δολιχήποδας malebam δολιχόποδας : fed editam fcriptu- 
ram tenent ambo codices noftri mssti. 

Verf. $. ἐπ᾿ ἄκρη κύματος ἀ γ ἢ. Cum temere χύματος 
ἀγνη vel ὄγγνῃη legeretur in editis, recte monuit CasAu- 
BONUS : » Lege ay. Littus vocant poétae aiv , ubi flu- 
» &us illifi ἄγνυνται, id eft, franguntur : unde δὲ ἀκταὶ, 
» & ῥηγμίνες ; & Sives. Vetus poéta apud Grammaticos: 
»» πολιῇ δ᾽ ἐπὶ κύματος ἀγῃῇ τόγγε "ródas.« —— Vetus 
poéta, quem dixir vir doctus, Apollonius Rhodius eft , 
in cuius Argonauticis lib. 1, vs. $$4 fq. leguntur ifta ver- 
ba, quae tacito auCoris nomine adpofuerat Etymolo- 
gus, ubi de verbo τέγγω agebatur. Confer Valckenar. 
ad Ammon. pag. 204. Caeterum ey» legendum perípecte 
iam viderat GrsNERUS, loco paulo ante citato. lpfam 
autem hanc veriffimam ftripturam uterque nofter cod. 
mstus agnofcit, i 


AD GAP.'"E*XNXKk 


b Τὰ yàp eis Az λήγοντα 6c, Eamdem obfervationem 
repetit Auctor pag. 3524. ubi de vocabulo τρίγλη. Quod 
vero hoc loco, ubi de κίχλῃ agitur, mox poft vocem 
τρώγλη. fic pergit, ὁμοίως οὖν xal τρίγλη: ὃς conti- 
nuo ex ΟΚΑΤΊΝΟ teftimonium adfertur pariter ad τρίγλην 
ÍpeGans, non ad xíy wv: id ab errore vix immune eft. 
Equidem haud fere dubito, tali quodam modo ibi fcri- 
püífe Athenaeum : ὁμοίως οὖν καὶ τρίγλη καὶ κίχλη. 
Κρατῖνος" | s 

Κίχλην δ᾽ ei μὲν ἐδεδήκοι, ἡ τένβου τινὸς ἀνδρός; 
Quemadmodum dein , μαλωκόσαρκοι. ait DIOCLES , κόσ- 
συφοι, κίχλαι 6c. fic eosdem piíces ὡπωλοσάρκους dixit 
Xenocrates, de Alim. ex Aquat, cap. 1. Quem &2gitezi- 


266 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 905. 


κὸν dicit idem Diockes, is eft qui aliàs ἀλφηστής. Vide p. : 
281 extr. E 

Nu MENII verfus prior, cum prima voce alterius , re» c 
petitur pag. 315. b. ubi Γλαύκους ἢ ὀρφῶν ἔναλον *yé- 
yos. Hoc loco ópgo editum erat, quod ex ὀρφῶν decurta- 
tum videri poterat: fed recte 6p à dedit ms. Ep. quo 
accentu fignari genitivus Atticus in eiusmodi nominibus 
folet. Et ic quidem apte inter fe conveniunt γλαύκου & 
ὀρφώ. Quod dein κίχλας & λιει δέ α s vulgo fcribitur ; 
in id cum editis confentit uterque codex mstus. Ad ver- 
bum Dalecampius sari fimiles reddidit: & , a colore fic 
cognominatum turdum , tamquam purpureum , adnotaverat 
Gesner. pag. 1020. quos fecutus Villebrunius vertit, qui 
ont la couleur de la mer. Quae mihi parum probabilis δὲ 
interpretatio & le&io viía erat; ut fufpicarer, & 212 1 
νέα ς fcriphífle & poéram & Athenaeum, id eft, quae im 
mari circumaguntur , in. mari verfíanturg quo epitheto. zurdus 
piícis ab ave turdo distingueretur. Videri tamen poteft 
vulgata fcriptura ex eo defendenda, quod xí» nv οἰνώδεος 
(loco paulo poft adlato) dixit Pancrates, quo cum epi- 
theto Homericum eivozz πόντον contulit Gesnerus 1]. c. 

EPICHARMI verfus fupra iam adpofitus fuit, p. 297. b. 
Βαμβραδόνες hoc loco recte, ut altero, dedere ambo mssti. 
In reliquo verfu confentiunt ἢ. 1. mssti cum editis: ne- 
que nos quidquam mutavimus, Nec tamen fatis commode 
fluere videtur trochaicus verfus, 

Βαμβραδόνες τε, κίχλαι τε, καὶ Autyol, δρώκοντές τ᾽ | 
AUD [. À 
cui plane non conftat metrum, nifi priori fyllabà vocis 
κίχλωι Correptá: quod facile quidem , ob debilem pofi- . 
tionem, fieri poteít, fed habet hoc incommodum , ut 
trochaicus sies o a duobus dac&tylis incipiat. Et da&tylum 
quidem in prima trochaici fede non refpui ab Epicharmo; 
iam faepius obfervavimus ; in fecunda vero regione fuo 
etiam iure locum tueri poteft: fed duo deinceps da&tyli ve- 
reor ne nimis ingratum efficiant fonum. Quare fic cone 
cipiendus verfus videtur: 
Βαμβραδόνες, κίχλαι τε, καὶ Ad | yol, δράκογτές 7 
ἄλκιμοι. 

In AnrsTorzzrs teftimonio deerant in ed. Ven. & Baf.. 
quinque verba , ὥσπερ κύόσσυφ. τὰ δὲ ποικιλοστ. quae ex 
msstis adiecit Cafaubonus : & habent eadem noftri codices. 


Ρ. 305. IN LIB. VIL. CAP. LX XL 267 


PANCRATES quo fenfu turdum pi(cem v inosum dicat, 
Οἷς ἤδη κίχλην οἰνώδεω &c. haud fatis adparet. Aliàs 
quidem οἰνώδης non fere nifi ad faporem vinofum refertur: 
nunc confentaneum erat ut de colore acciperetur : inde 
GESNERUS (ut paulo ante commemoravi) cum eo con- 
tulit quod pater poétarum οἴνοπα πόντον dicere confue- 
vit: DALECAMPIUS vero rubentem intellexit, de undecimo 
turdi genere a Rondeleto defcripto ( apud Gesn. p. 1019. ) 
accipiens. Quod idem poéta ait, τὴν xí Aw a pifcatoribus 

ἃ σαυρὸν (id eft, Jacertum?) nominari; id erat nomen aliás 
alii pifci proprium, de quo infra, pag. 322. — Eodem ver- 
f« vulgo nulla interie&a distin&ione iunguntur in editis 
verba xal αἰολίην ὀρφίσκον. At ὀρφίσκον, quod eft diminu- 
tivum τοῦ ὀρφὸς vel ὀρφὼς, nobis vifum erat non ad xíy An 
piícem aut ad eius fynonymiam pertinere, fed a fuperio- 
ribus verbis interpofità distinctione feparandum, Sic Grs- 
NERUS acceperat, pag. 1021. Sic item Epitomator; qui 
ipfum Pancratis teftimonium in iftis verbis terminavit, 
σαυρὸν κικλήσκουσι., καὶ αἰολίην. Et αἰολίας quidem, id 
eft, variegatus, aptum nomen ( vel cognomen magis, ut 
monuit Gesnerus) turdi pifcis erat, quem & Ariftoteles 
“ποικιλύστικτον efle ait, & περκάδω cognominavit Erato- 
fthenes apud Noftrum pag. 284. d. ubi vide Animadv. Sic 
ergo per fe ftabunt ifta verba , ὀρφίσκον σιότωτον κεφω- 
Ai , orphijcum , pinguif[imum in capite. Et orphi quidem ca- 
put laudatur apud Noftrum lib. VIII. pag. 555.d. τὰ δὲ 
πρὸς τὴ κεφαλὴ αὐτοῦ γλισχρὰ, εὔπεπτα. Moc loco 
quum mendofe in ed. Ven. & Baf. ὀρφισκοπιώτωτον lege- 
retur, fuo ingenio indulgens Dalecampius vertit & aeoliam 
orphis capite fimilem ; quafi effet ὀρφοῖς διλοιότωτον. Caeterum 
ὀρφὼν & αἰολίαν coniunctim pariter nominatum vidimus lib. 
l. pag. $5. c. quis vero ibi dicatur aieaías, incertum; nam 
plurium pifcium commune id nomen cognomenve fuit. 
Conf. Noftrum, pag. 308. e. | 

Νίκανδρος δ᾽ ἐν τετάρτῳ Ἑτεροιουμένων. Sic haud 
cun&anter corrigendum fuit id quod mendofe in edd. & 
membr. fcribebatur, Ἑταιροιουμένων. De ifto N1Cc4NDRI 
fcripto adnotavit nonnihil Cafaubonus ad pag. 296. f, Re- 
&e fcriptum erat nomen Ill. ὃ2.8. — 


dli. adii e 


a68 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 3os. 
AD CAP. LXX 


᾿Αριστοτέλης, - - - καὶ τὰ μὲν λεθοκέφαλι» ord 
χρέμυς. n Excerpta, λεφοκέφαλι, os xp. Prorfus men- 
»dofe. Ariftoteles Hiftoriar. lib. VIII. cap. 19. Μάλιστα 
»» δὲ πονοῦσιν ἐν τῷ χειμῶνι οἱ ἔχοντες λίθον ἐν TW κεφαλῇ, 
» οἷον χρωμίς. Cremys & chromis idem.« CASAUBONUS. — 
De veritate fcripturae λιθοκόφωλω.. quam cum editis agno- 
ícunt veteres membranae 4. facile concedo do&tiffimo vi- 
Yo. Sed fit-ne cremys , qui hic nominatur , idem atque c/ro- : 
mis, dubitari nonnihil poterat ; cum plures alioqui memo- 
rentur pifces, qui Japidem in capite haberent, Et, dubita. 
re fe, ingenue profe(ífus erat RoNDELETUS, apud Gesne- 
rum pag. 225. nec definire quidquam aufus eft Gesnerus 
ipfe. Teítimonium Ariítotelis, quod hic adpofuit Athe- 
naeus, ex opere deperdito ductum eft. Pro χρωμὶς, quod 
loco a Cafaubono citato legitur, alibi apud Ariftorelem 
xpouis fcribitur: qui videtur utique idem effe pifcis cuius 
nomen penacute χρύμις effertur apud Noftrum p. 328. a. 
ubi ex profeffo de eo agitur , nec tamen alterum nomen 
κρέμυς adnotatur.. Pariter apud. Hefychium fcribitur: Χρό- 
MAS , εἶδος ἰχθύος, Apud eumdem Hefychium habemus 
nomen , ad id quod hic legitur propius accedens, Χρεμὺς, 
quod nefcio quo iure 6 ὀνίσκος ἰχθὺς exponitur. Quidquid 
fit, quum nomen xpéj«vs nec in Ariftotelis fcriptis ex- 
flantibus usquam , nec apud alium quemquam auctorem, 
occurrat, facile interim fufpiceris, χιρέμυς aut χρέ- | 
1$ aur etiam y ρέμη ς Ícriptum hoc loco oportuifle , 
& cum Cafaubono eumdem pifcem intelligendum, de quo 
locutus eft Philofophus Hiftoriar. VIIE 19. Quae fufpicio 
eo etiam firmari aliquantum videtur, quod apud eumdem 
Ariftotelem pro χρωμὶς aut χρομὶς, in vetufto optimo- 
que codice Mediceo confltanter χρέμις fcribitur , tefte dili- 
gentifhümo CaAMwvs, in Var. Lect. ad Ariftot. Hiftor. Anim. 
pag. 68o. Denique qui χρέμητες apud Oppianum Falieut. 
I. 112. commemorantur , haud immerito a viris doctis pro 
isdem habiti funt, qui χιρομίες vel χρέμιες apud Ariftote- 
lem nominantur. | 

Quod AncuzsTRATUS verf. 1 (7. 2t, Αὐτὰρ ἔς "Apy- e 


— βρακίαν ἐλθὼν &c. pros pifces Ambraciotas idem po&ta alio 


etiam loco laudaverat, qui legitur apud Noftrum Ill. 
92.d. — Quod verf. 4. dicit, τὸ “γάρ ἐστιν γέκτοειρος ἄνθος , 


Ρ. 30. — IN LIB. VII. CAP. LXXII. 269 


e eo id pertinet quod ab Aud&ore noftro lib. IT. pag. 39.a. 
monitum eft, τὸ νέκταρ apud recentiores poétas, non tam 
potum, ut apud Homerum, quam cium fingi Deorum. 
τὸ ἄνθος autem dici quidquid in quaque re optimum , prae« 
flantiffimum , delicatiffimum efl, fatis notum. 

Verf. $. Τούτου δ᾽ οὐ ϑέμις ἐστὶ &c. ReGe fic edidit 
CASAUEONUS, tacite corrigens mendofam fuperiorum edi- 
tionum fcripturam, quae fic habebat, Τούτου δ' ἡ ϑέμις 
ἐστὶ, prorfus contra manifeftam poétae mentem. Verum 
viderat & exprefferat iam DALECAMPIUS , Nec cuivis mor- 
talium fas. Nec tamen mendo carebant codices manu ex- 
arati: nam in ms. “4. eft: Τούτου δὲ Sépus : in ms. Ep. ve- 
ro, haud ita male quidem ad fententiam, fed reclamante 
metro, nec fatis apte ad Graeci fermonis ufum, fcribi- 
tur, Τοῦτ᾽ οὐδὲ Sépus &c. 

f Perf. 6 faq. 

Οὐδ᾽ ἐσιδεῖν ὅσσοισιν, ὅσοι μὴ πλεκτὸν ὕφασμα 

σχοίνου ἐλειοτρόφου κοῖλον χείρεσσιν ἔχοντες) 

εἰώθασι δονεῖν ψήφους αἴθωνι λογισμῷ. 

Αρθρων μηλείων ἐπὶ γῆν δωρήματα βάλλειν. 
» Negat poéta, aprum pifcem, ob fummam praeflantiam ipfius 
» δ᾽ pretium par , ab alüs po[[e emi, quam ab eo genere ho- 
'»minum quos luculentis verfibus defcribit. Quinam igitur 
nili homines funt? Dalecampius pifcatores putavit intelligi : 
» nos affirmamus, trapezitam & mulitnumum menfarium. Ni- 
»mis abfurdum eft, aut dicere aut exiftimare, optimos 
»& pretii maximi pifces non ab aliis quam a pifcatoribus 
»efitari,. Quis nefcit, genus id hominum non fibi, fed 
» beatioribus, maria fcrutari? Sed virum do&um decepe- 
»runt illa verba, πλεκτὸν ὕφασμα G'yolyoU ἐλειοτρόφου 5 
»quibus za[fam putavit defcribi: cum poéta vas intelli» 
»gat e iunco aut fparto texi folitum ad maiores pecuniae fum- 
»mas capiendas. Latini, fifcos vocant κυρίως, Afconius: 
» Sportae , fportulae , fportellae , nummüm funt receptacula : & 
»facci , facculi, faccelli , & crumenae & vellereae & fcorteae, 
»ó manticae, 6& marfupia. Ita fisci, fifcinae, fifcellae , 

»fpartea funt utenflia ad maioris summae pecus 
»nias capiendas. ln veteribus Gloffis fifcus vertitur 
» κύρτος ἁλιευτικός : quia & naffa, δὲ fifcus, in quo pecu- 
»nia continebatur, viminea opera erant. In ifto verfu, 
» σχοίνου ἐλειοτρόφου &c. κοῖλον fcribendum , non xoí- 
»Aov, lungendum enim cum ὕφασμα : fiíci capacitatem: 


 »Elegantiffimum eft, δονεῖν ψήφους, agitare calculos fic ut 


470 ANIMADV. IN ATHENAEUM, . γος. 


»hoc verbo defignat. Ait, Εἰώθασι δονεῖν «ψήφους αἴθωνι f 
ἡ λογισμῷ, id eft , qui folent tractare calculos ardente animo. 


»tinniant: hoc nos dicimus idiotifmo noftro, faire fonner. 
» Par elegantia in illis, «idey λογισμὸς. ad declarandum 
» vehemens. (ludium 6 ardens argentarii, rationes putantis , 
»aut pecuniam folicite fpectantis metu fraudis: unde eft 
» ortum proverbium, ficut alibi dicebamus , ἐξετάζειν àp- 
» γυραμοιβικῶς. In πε huius verfus , ponenda τελείω στι-- 
»» γμή. [Nudo commate olim distinguebatur oratio. ] Nam, 
»quae fequuntur, 

» Aplpey μηλείων ἐπὶ γῆν δωρήματα βάλλων, 
»non pendent ex fuperioribus, fed ex fe funt apta. Ait 
»poéta, eam e[fe pifcis huius praeflantiam , ut, quando eius 
» copia efl , carnes ovinas, agninas , 6^ vervecinas ( quamquam 
» harum rarior ufus) afpernari oporteat. Lego autem f 4 A- 
»As1y, pro βάλλε, proiices aut δεῖ βάλλειν. oportet hu- 
» mum decere, Non aliter legit Breviator : cuius fides lo- 
» cis plurimis plurimum nos adiuvit. ἄρθρα μήλεια quaefo 
» quid funt aliud quam artus pecudum ? « | Nempe mire extra 
oleas hic vagata erat Dalecampii interpretatio. ] » Ait autem 
γ»»δωρήματα ἄρθρων μηλείων. ut hoc fignificet, vel dono 
ndatas carnes cedere debere apro pifci, ümpensá maximá 
»comparato.« CASAUBONUS. — Nos βάλλειν fide noftri | 
Codicis Ep. recepinius: etiamque κτλ o» recipiendum pu- | 
tavimus, licet in κοίλου pertinaciter uterque codex confen- 
tiat. Videtur utique a proxime praecedentibus genitivis 
ey oíyou δὲ ἐλειοτρύφου deceptus librarius is, de cuius ex- 
emplo & nofter codex AJ. δὲ codex ille, quo ufus Brevia- 
tor eft, derivati funt , hoc nomen parirer in genitivo ca- 
fu pofuiffe, pro accufativo, cui unice hic locus fuerat. 


AD CAP. LXXIII. 


᾿Αριστοτέλης ἐν τῷ Περὶ Ζώων ἢ Περὶ Ἰχθύων. » Ante, 
»in fermone de bocibus, [ pag. 286. e. ἔ.  ᾿Δριστοτέλης 
»éy Τῷ ἐπιγραφομένῳ Ζωϊκῷ ἢ Περὶ Ἰχθύων, Mihi hic titu- 
»lus videtur mirus.« CASAUBONUS, — Vide Animadv. 
ad pag. 281. f. 

Φερεκράτης, Δουλοδιδασκάλῳ" Κίθαρος γεγενῆσθαι κ᾽ ὁγο-- ἃ 
ράζειν κίθαρος Gv. ὥς. » PHERECRATIS prima verba im- 
» perfe&am fententiam habent, & funt fortaffe corrupta.« 


ὁ. 2.06. IN LIB. VIL CAP. LXXIIL —— 47: 


ἃ CASAUBONUS. — Immo , quo paco non corrupta videri 
cuiquam poffint, difficile dictu fuerit. Sed, quo pa&o re- 
fingendi fint, id vero ftatuere fuerit etiam difficilius, DA«- 
LECAMPIUS totum teftimonium latine fic reddidit : 

» À. Suavis pifcis efl Citharus : hunc eme. 

» B. Jd per Apollinem valde me conturbat , quod aiunt , 

» Efl & in citharo mali quidpiam , o boni viri, 

Quafi primus ver(us Graece fic fonuiffet, 

A. "Arabs γεγένηται xílapos* τοῦτον ἀγόραζε: 
quemadmodum Dalecampii Latina fuo more ad verbum 
Graece convertit PuRsANUS. Quae Graeca quamvis a li- 
brorum fcriptura longe discedunt, tamen & probabilem 
fententiam continent, & ad metrum haud omnino funt 
abfurda. "Villebrunius AnAMUM fecutus .eft; qui nullo 
metri refpe&tu habito legerat, Κιθώρους γ᾽ ὠνεῖσθαι x^ ἀγο- 
βάζειν" κίθαρος Grics, ld eft, Citharos emere mercarique! ci- 
zharus venalis! Videndum tamen ne in voce óy poft xíóa- 
pes , coniun&a cum fequenti vocula ὡς revera latuerit vo- 
cabulum ὥνιος, Demtáà quidem illà ὡς particulà initio fe- 
cundi verfus, ὅς adíumtà verf. 3. ex ms. 4. fcripturà ὦ 
ἡγαθὴ. prodierint faltem duo verfus fatis probabiles : 

B. ᾿Αγαθός γ᾽ ὃ xilapos. καὶ πρὸς ᾿Απόλλωνος “τάγυ 

ἐκεῖνο δρώττει μ᾽, ὅτι λέγουσιν. ὦ ᾽γαθή. 
Quorum in priore tamen pro καὶ πρὺς 'AvroA^, malles 
ἀλλὰ πρὸς Av. aut aliquid tale, fi pateretur metri ra- 
tio. Atticum verbum ρώττει, prO ταρώττει. κινεῖ, &vo- 
χλεῖ, adnotarunt Hefychius , Timaeus , aliique Gramma- 
tici; Vide Ruhnken. ad Timaei Lexic. Platon. pag. 93 fq. 
Pofltremo verfu, pro Ἔνεστιν ἐν Κιθάρῳ Gc. fic malles, 

Ἔνεστι κἀν κιθάρῳ τι καλόν. — 
quemadmodum GrsNrnvs propofuit, pe Aquatil. p. 228; 
ubi fimul adnotavit, » videri proverbialiter dici, 7z citharo 
» etiam aliquid mali ineffe ; | ic fane fcribere ille voluerat, 
pro quo in exemplo, quo utor, a/iquid boni expreflum eft] 
»ad fignif&icandum , nihil tam profperum, tam lautum aut. 
»laetum efle, cui non aliqua moleftia comes fit. « —— 
Quod fi quidem verbum Spá77ew non modo turbare ^fi- 
gnificaret, fed generatim movere, etiam meliorem in partem 5 
tum vero nullo incommodo tener) x41 ἐκεῖνο ὥράττεε 
poffet, πᾶς fententià : atque etiam eo moveor , ut bonum 
pifcem e[fe intelligam. citharum , quod in proverbio dicunt , Et- 
dam in citharo mali quidpiam inel ;: id enim non ita dicere: 


272 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 508. 


tur, nifi alioquin optimus praeftantiffimusque compertus a 


effet. Sed dubito, an ferat ufus loquendi, ut ifto modo 
verbum illud accipiatur. Caeterum importunam particus 
lam os, initio fecundi verfus, tenuit etiam Epitomator , 
omiffis licet fuperioribus verbis. Is igitur totum locum 
fic exhibet: depexp&Tns* Ὥς ἀγαθόν γε ὃ xílapos. καὶ πρὸς 
᾿Απόλλωνος πάνυ ἐκεῖνο “ρώττει μ᾽ ὅτι λέγουσιν, ἔνεστιν 
ἐν κιθάρῳ τὶ κακόν. 
Ἐσίχαρμος, Ἥβας γάμῳ" 
He δ᾽ ὑαινίδες τε βούγλωσσοί τε καὶ κίθαρος évnez 
In ed. Cafaub. legitur Ἐσιχ. ἐν Ἥβας γάμῳ : non male; 
Sed nil opus erat adie&tà ἐν praepofitione, quam hic igno- 
rant veteres membranae cum ed. Ven. δὲ Baf. Partem 
eius verfus, qui h.l. integer adponitur, iam fupra cita» 
tam vidimus, pag. 288. b. Rurfus pars paulo maior cita- 
tur pag. 330. a. & integer iterum adponitur pag. 326. e. 
toc loco in Epitoma nonnifi haec verba exhibentur : 
"Emi apuos* ὑαινίδες βούγλωσσοί τε καὶ κίθαρις. 1n edd. & 
ms. 4. fic fcribitur : 
Ἢ δ᾽ ὑαινίδες βούγλωσσοί τε καὶ κίθαρος ἐνῆς, 

ubi, primum, forma ionica ἐνῆς in fine verfus ( quae ea- 
dem fervara eft pag. 288. b. & pag. 326. e. ) monftrabat , 
pro mendofo ἢ initio verfus ἧς fcriptum oportuiffe, de 
quo monuit ΚΟῈΝ ad Gregor. de Dial. pag. 119. (Com- 
munem quidem formam 5» tenebant libri, pag. 326. e. ) 
Tum vero poft ὑαινίδες intercidiffe hoc loco particulam 


7$, declaabat metri ratio: repraefentabant autem eam . 


particulam ambo. noftri mssti pag. 326. e. cum & ibi de- 
effet editis; denique eamdemque partic. exhibebant & edi- 
ti & mssti pag. 330. a. Quà fuo loco infertà, perfeGiffi- 
mus exiftebat trochaicus Epicharmeus, | 
ἧς δ᾽ Ul αἰνί] δὲς v6 βούγλωσ M σοί τε | καὶ xi- 1 
θαρος ἐν ] iis. 

Neque opus eft, ut cum eodem, quem modo laudavi, 
KozrNio in fine fcribamus xal xílapós γ᾽ évis. Nempe an- 
1epenultimus pes eft trochaeus , penultimus vero pro tro- 
«haeo tribraachys: de quo monuit Toup , ad Theocr. 
pag. 396. 

“Ὅτι δὲ διὰ τὸ ὄνομα Gc. Tetigerat eam rem Nofter fu- 
pra, pag. 287. a. 

Καλλίας δὲ, ἢ Διοκλῆς. Κύκλωι" Kílapos o77e 6c. De 
corrigenda fuperiorum editionum fcriptura perfpe&te mo- 


p.306.  INLIB, VII. CAP. LXXIII. 275 


1 nuerat CASAUBONUS : » Quod fequitur, ( inquit) Καλλίας 
»dà ἢ Διοκλῆς καὶ κύκλωψ à κίθαρος ὀπτὺς., manifefto cor- 
»ruptum eft: quod & Dalecampius vidit, qui , ut affecto 
»loco medicinam faceret , pro χύκλωψ emendabat £o. 
» Virum optimum fua μαντικὴ hic defecit: non enim ita 
»curari debuit iftud vulnus, fed hoc modo : Καλλίας f 
» Διοκλῆς ἐν Κύκλωψι,, xilapos omós. Libro XII. ( p. 524. 
»f.] τοὺς δὲ σύμπαντας Ἴωνας ἐπισκώπτων Καλλίας i Διο- 
»xAne ἐν Κύκλωψι φησί. Alibi quoque dramatis huius me- 
»minit, ac fere Cal/Iiae tribuit , omiffis illis, ἢ Διοχλῆς εἰ — 
Sic pag. 285. e. & pag. 286. a. b. ubi idem, quod hic , te- 
ftimonium citatur. Alibi vero rurfus ambo nominantur 
auctores, Καλλίας ἢ Διοκλῆς , ut IV. 140. e. & XV. 667. d. 
Neque hoc loco multum a vero abeft nofter codex 4. qui 
ignorat καὶ particulam temere poft Διοκλῆς latam, illud- 
que unum ex itaciími contagio peccavit , quod κύκλωψ ἢ 
pro κύκλωψιε. habet. 
. Trochaicum verfum ex ifto dramate citatum , quem & 
hic & pag. 286.a. b. omifit Epitomator , exhibui hoc loco 
talem , qualem dabant membranae cum editis. Cum vero 
pag.286. b. pro ϑύννου τὺ κεφ. iidem libri Sóvrov τε xe9. 
habeant , commodiffimum foret, fi utraque vox fimul ad- 
effet, quarum neutrà facile carere poterat oratio : nam & 
coniunctio τε defideratur , & pronomen τοδὲ articulum τὺ 
ante fe requirebat. Ac videtur utramque iun&tam perapte 
ferre metrum : nam in illo pofteriore hemiftychio , 
-yoU τε Tb κεφάλαιον τοδί. 

nihil impedit, quo minus primus pes fit dactylus, alter 
vero anapaeftus. | 

ARCHESTRATI teftimonium in msstis continuo tenore 
b fic fcribitur, Κίθαρον δὲ κελεύω. ἐὰν μὲν λευκὸς cn, Gc. 

Itaque fecundum verfum CASAUBONUS in hunc modum eden- 
dum curaverat: . 
20. 5 o. ἐὰν μὲν λευκὸς ἔῃ Gc. 

tum in Animadv. ait: » Archeflrati verfus, qui mutilus 
» editus, expleri facile poteft fic: εὐθὺ ς ἐὰν μὲν λευκὸς ξη,(ς 
— |flam vocem nos ita adie&tam dedimus, ut fimul mo- 
neretur le&or, non e libris, fed e mera coniectura du- 
&am effe. 

Verf. $. »Scripfimus νεοθῆγι μαχαίρᾳ. ubi [ in ed. 
» Ven. & Baf.] erat perperam vestiyei. νεοθὴξ, ut παρώ- 
»TAWE , βουπλήξ. « CASAUBONUS, —- In ms. 4. γεοθηγεῖ 

Animady. Vol, IV. 


274 ANIMADV. IN ATHENAEUM.  . p. 506. 


fcribirur : in ms. Ep, vero, pro more librarii, decurtata b 


eft vox in fine, fed ita ut νεοθήγε voluiffe videatur, quem- 
admodum re&e Caíaubonus edidit. Sic dorico idiomate 
veola^yt σιδήρῳ Sappho dixit, in Anthol. T. I. p. s. num. 
4. ed. Brunck. ad quem locum vide varietatem ícripturae 
a diligentifümo lAcomss adnotatam in Animadv. Vol, I 
Part. 1. pag. 185. 


AD CAP. LXXI V. 


KópdvA^os. De miro hoc animali, hodie incognito, 
quod videtur effe de genere /acertorum , vide quae ex di- 
verfis auctoribus breviter adnotavit CAMus in Notis ad 
Ariftot. Hiftor. Anim. pag. 251. Cum eo non confunden- 
da i xopdUAu vel σκορδύλη, de qua dictum ad Athen. III. 
pag. 120. f. Nam quod apud Ariftot. Hift. Anim, I. t. xop- 
δύλη vulgo edebatur nomen eius animantis de quo hic agi- 
tur, pro eo recte idem Camus ex msstis χορδύλος recepit , 
de quo iam Sylburgius monuerat. Sic & apud eumdem 
Ariftot. VIII. 2. κορδύλος penacute editur, qui locus prae 
caeteris confulendus: fed xópdvaos antepenacute ibid. lib. 
l. cap. s. eodemque accentu notatur id vocabulum apud 
Athenaeum in ed. Ven. Baf. & Caf. r. & in utroque no- 
íiro codice msto. In ed. Caf. 2. & 3. accentus in voce 
literis uncialibus expreffa non eft notatus. Confer Gesne- 
rum De Aquatil. pag. 501. 


καὶ τελευτῷν ὑπὸ τοῦ ἡλίου αὐανθέντα. Cum perperam c 


ἀναθέντα legeretur in editis, monuit CASAUBONUS in Α- 
nimadv. v5cribe αὐαγθέντα. « Hoc ipfum vero recte 
dedit codex nofter uterque. Eft autem teftimonium iftud 
Ariftotelis ductum ex opere hodie non exftante. 

NuMENI1I verfus omifit Breviator, ifta verba adpofuif- 
fe fatis habens : Νουμήνιος δὲ κούρυλον αὐτὸν καλεῖ. μέμνη- 
ται δὲ καὶ κορδυλίδος. 

Verf. τ. Quod ait, Τοῖσί κεν ἄρμενα πάντα, ficut nos, 
fic ad verbum fere reddiderat Dalecamp : His aptata funt 
omnia. Quod quo pertineat, haud faris liquet: accipien- 
dum equidem fufpicatus fum quafi dixiffet poéta, ZZis omni- 
bus arma funt corpori apta: puto, de animalibus agi, quae 
totum corpus veluti thorace feu lorica tectum habent. 
His fi quis pro efca ad capiendos pifces ( conf. p. 305.2.) 
uti voluerit , detrahenda funt arma , quod graece fonat πάρος 


pP. 306. IN LIB. VII. CAP. LXXIV, 275 


c πλίσασθαι, Quod μῦρα in fine verfus vulgo legitur, 
myrum interpretatus erat DALEC. quem fecutus eft VILLE- 
BRUNIUS, fubie&tà adnotatione : » Ze myre efl le male de 
»la myrene, « — Atis Graece ὃ μύρος dicitur, non τὸ μῦ- 
pov : ( vide pag. 312. f.) nec alioqui huc fpectare videtur. 
Quare videndum ne commodius nos hariolati fimus, « n« 
p & fcriptum oportuiffe, id eft, femora. 

» In altero Numenii verfuum , 

» Κούρυλον ἢ σειρῆνα , ἢ εἰναλίην ἕρπυλλὰν : 

»quia πειρὴν nomen pifcis non eft, affentior eruditis quis 
» bus placet, ἢ σφύρωιναν : nihil. enim video probabilius. « 
CASAUBONUS. — Nempe fic Dalecamp. interpretatus erat, 
Sphyraenam , corylon , vel marinam cicadam. Cui ha&enus 
adíentitus eft VILLEBRUNE , ut ftatueret, eàdem fenten- 
tià, abie&à c literà initio vocis, συρῆνα vel πύραινα Grae» 
ce dici potuiffe. Nobis probabilior ratio GESNERI vifa eft ; 
qui πειρῆνα, hic ἃ poeta inter eícas pi(ciurm ( ut videtur ) 
nominatum, fufpicatus erat » non pifcem, fed infeCtum ali- 
»quod aut zoophytum aquaticum « effe intelligendum. (be 
Aquatilib. pag. 736 med. ) Sed quod idem vir doctus, vo- 
cabulum πηρὶν cogitans, ( de quo a nobis fupra pag. 211. 
harum Animadv. dictum eft) coniici poffe iudicavit » pi- 
»réna Numenii pudendum marinum masculum aut aliquam 
»eius fpeciem fignificare« id quidem paulo audacius ex- 
cogitatum videbatur. In latina certe verfione tutiffimum 
judicavi, graecum tenere vocabulum. [n fize verfus, non 
ἕρπυλλαν in libris fcribi, ut videtur fignificare Cafau. 
bonus, fed in ἕρπιλλαν confentire membranas cum editis, 
iam fupra monui ad pag. 305. a. ubi vide notata ad hunc 
locum fpectantia. 

Μέμνηται δὲ καὶ κορδυλίδος, Quoniam in eo ver- 
fu, qui continuo dein adponitur, xopó4 nA:» vulgo le- 
gebatur, eà cauffà in fuperioribus verbis , Μεμν. δὲ καὶ 
κορυϑδϑήλιδος legendum cenfuerat GESNERUS, pag. 303 
fub fin. Pariter in verfione lat. pofuerat Dalecamp. Cory. 
delidis idem fic meminit. Quo fpectat CASAUBONI animad- 
verfio, cum ait: »lis non aflentior qui in i(tis, μέμνηται 
» δὲ xopd'uAíd' oe, emendant κορυδηλίδος. Nam etfiita Nume- 
» nius in fuo verfu: non ideo tamen in Athenaei verbis ita 
Ȓcribendum. Nam hic quidem vulgo recepta appellatione 
» utitur: ille poéticà , ut legi metricae confuleret. Scribe- 
» bam in Numenii verfu, ἢ γλωύκην ibd a Sed placet 

2 


276 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 306. 


» xop)d iis , eàdem formatione fa&tum nomen ac qó£mus.« c 
— At κορύδυλιν, non κορύδηλιν, in NuMENII verfu 
perfpicue fcribitur in ms. 4. cum hoc loco, tum p. 304. e. 
ubi eumdem verfum iam prolatum vidimus. Hoc loco ve- 
ro in ed. Ven. magis etiam corrupte quam in ed, Baf. & 
Caf. κορύδηλον legitur. Caeterum corydylis illa , vel cordy- 
lis potius, cuius in ifto verfu meminit poeta, non intel- 
ligendum amphibium illud, de quo fub nomine ὃ xópdv- 
λος vel κορδύλος modo dictum eft : fed confentaneum eft, 
κορύδυλιν quam dixit Numenius, & κορδυλίδω quam dicit 
Athenaeus; efle diminutivum nomen ab ἣ xopd vA, quae 
σκορδύλη vel σκοροδύλη apud Ariftot. vocatur Hift. Anim. 
VI. 17. cordula apud Plin. IX. 15 , 18. eftque iuvenis thyn- 
nus: de quo diximus ad Athen. III. 120. f. ubi id ipfum 
nomen κορδύλη apud Noftrum occurrebat, 


AD CAP. LXX V. 


K&p opor. Probatior utique erat fcriptura x & μὶ μ «« 
por, quam in EPICHARMI verfu eodem , qui hic citatur, 
pag. 296. f. exhibebant libri; cum qua in « litera etiam 
confentit id quod fuis verbis Athenaeus dicebat p. 285. a. b. 
ἐν μεμβράσι καὶ καμάροις. Nam quod eodem nomine Ro- 
manos uti adnotavit Nofler; notum eft, cammarum vel 
gammarum latine dici, non cammorum : nec ab aliis Graecis 
Ícriptoribus frequentátum illud nomen reperitur , nifi ab 
Epicharmo & Sophrone, Siculis poétis, a quibus & alia 
Latina adoptata novimus. Confer Animadverfion. in Athen. 
T. II. pag. 278 med. Sed quod in aliis verbis e Latino fer- 
mone adoptatis a Graecis hominibus frequenter factum vi- 
demus, ut ea ad Graecorum verborum fimilitudinem quo- 
dammodo infle&erent: idem in hoc vocabulo facere poé- 
tae illi, quos dixi, potuerunt, ut, cum χάμμορον aliás 
Graecum effet nomen , longe quidem diveríae fignifica- 
tionis, (nam idem fere quod &xóriroy fonat; de quo vide 
quae ad Plin. XXVII. 5, 5. collegit Harduinus) ad illius 
fimilitudinem etiam hoc cancri vel fquillae genus xéjzo- 
pov dicerent, pro χκάμμαρον : quemadmodum, vice vería, 
Romanus fcriptor Plinius 1. c. venenatam eam quam mo- 
do memoravi plantam, non cammoron, ut Graeci , fed cam- 
maron nominavit ; ubi , fcripturam iftam cammaroz non ef- 
íe ex librariorum lapíu, oftendit id quod adicit au&or, 


p.306. IN LIB. VII, CAP, LXXVI, 277 


c radicem plantae cammaro fimilem effe marino, Sed id qua- 
lecumque fit: pro eo quod hic editum erat, Κάμμαροι, 
cum in titulo capitis Κάμμοροι habent veteres membr, 
A. tum rurfus in Epicharmi verfu: pariterque titulus ca- 
pitis, cum in contextu , tum in ora, Κάμρμοροι fcribitur in 
ms. Ep. eodemque modo Euftathium in fuo codice Epito- 
mae reperiffe, difcimus ex eius Comment. in Od. α΄. p. 17. 
lin. 37. Quare eamdem fcripturam nos vel tenere vel re- 
ftituere au&ori debuimus. Caeterum, poétae teftimonio 
ipfo omiffo, totum locum fic contraxit Breviator: K ἁ μ- 
μοροι: καρίδων “γένος ὑπὸ Ῥωμαίων οὕτω καλούμενον. xei- 
ται δὲ ap Ἐπιχάρμῳ καὶ Σώφρονι ἣ λέξις. Priora verfi- 
culi Epicharmei verba rectius, quam hoc loco, "Ez; δὲ 
ποττούτοισι Ícripta fupra vidimus , pag. 286. f. & fic 
etiam hoc loco fcribi iuffit CAsaUBONUS in Animadverf. 


AD CAP LXXVL 


4 In Numer vertu, 
Ἄλλοτε καρχαρίην. 6T & δὲ ῥόθιον ψαμαβίδα : 

pro "AAA" ὅτε, quod h. 1. fcribebatur, Ἄλλοτε recepi ex 
pag. 327. a. ubi quidem perperam fcribitur ὥλλοτι in pir, 
in qua verfus ille ἢ. l. defideratur. Sed in eodem ms. Epir. 
rede ibi dein ó72 fcriprum, pro 97e, quod δὲ ibi & hic 
habent edd. confentiente ( quod fciam) codice 4. Porro 
perperam pag, 327. eft δ᾽ ὄρθιον in ed. Ven. & utroque 
msto : pro quo recte hic δὲ £60:ov, ubi brevis fyllaba 
4* producitur, ob p literam, a qua incipit vox fequens ,. 
vim duplicis confonae habentem. Vide BRuNCK ad Ari- 
ftoph. Plut. vs. s1. 

SoPHRONIS teftimonium, prorfüs praetermiffum a Bre- 
viatore, quum fic editum vulgo legeretur : Ξώφρων, Svy- 
νοθηραῖα δὲ “γαστὴρ ὑμέων καρχ ρίας ὃ κάτινος δῆσθε. ad 
hunc locum ita commentatus et CASsAUBONUS : » Nihil 
» corruptius toto opere quam Doricorum poérarum Epi- 
»charmi & Sophronis reliquiae; velut illud Sophronis , 
» SyvvoQipzTa, δὲ γαστὴρ ὑμέων, καρχαρίας ὃ κάτινος δῆσθε. 
» Ubi priora verba non αἴδοαιοῦ : non enim iuvat multum. 
» quod: paullo ante ( pag. 305. c. ] dixit au&or , vocem Svv- 
»volüpes extare in. Sophrone , hunc fortaffe illius. locum re- 
»fípiciens, aut alium infra [ pag. 309. c. ] ubi eadem vox. 
» Pofteriora fic funt fcribenda ,, kapy apías ὕκκα τῆνος dui 


j 


478 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . 306. 


» 00e : quando ille carcharias comedebat.« — Sic ille: at iftud d 


quidem monftrum, quod prioribus in verbis fraudi fuerat 
do&tiffimo viro, felicifflime BENTLEIUS procuravit , in Epift. 
ad Millium p. 89. ubi fic legendum docuit, Ξώφρων Gv»- 
νοθήρᾳ' Ἃ δὲ yao?) p &c. Quam ad operam huic lo- 
co, in quo haeferat Cafaubonus, praeftandam , ne opus 
quidem tam praecipuo vare, qualis in hoc genere Bent- 
leius, fuerat: nihil enim mutandum, nonnifi re&te distin- 
guenda fcripturae elementa erant. Nam quum in vetuftis 
codicibus ( quemadmodum in noftris membr. 74.) ad latus 
fcriberetur iota, non fubfcriberetur ; in fcripturà illà ΘΥΝ- 
NOGHPAIAAETAZTHP id iptum plane continebatur , quod 
hic legendum docuit perfpicaciffimus Britannus. Sed quod 
idem eodem loco, quo iílud docuit, fequentia verba, 
ὃ κάτινος dice , fic absque ulla vel emendatione vel illu- 
flratione' adiecit, id vero miratus eram: quafi aut. fana 
pores & perípicua iudicaffet, aut vero Cafauboni pro- 

aflet emendationem : nifi forte de illis emendandis defpera- 
verat. Qualia quidem vulgo leguntur illa verba, teneri 
fane non poffunt. Pro ὃ x&7ios , ex ms..A4. enotatum vi- 
deo 6 κάττινος : quod parum prodeft. Quod vero ὅχκῳ 
τῆνος legi voluerat Cafaubonus: primum, non opus 
erat üxxe, geminatá literà x fcribi , fatis erat fimplici, ὅκα : 
tum vero, quod gravius eft, τῆνος iftud , id eft i//e, quo 
referatur , non video; praefertim cum καρχ ρίας in ac- 
cufat. plur. videatur vir do&tus accepiffe; quo fa&o pro- 
nomen i//e ad ventrem foret referendum, adeoque τῆν opor- 
tuerat , non τῆνος : taceo, quod de pulpamento quidem ἐπ 
venis carchariae comedere homo pofht, fed carcharias pifces 
(in plurali numero) comedere aliquis vix fine ab(urditate 
dici poffe videatur, Quare, neutiquam quidem certus de 
fententia, preffius infiftendum veteri fcripturae, tenen- 
dumque 8 κω 71v? siudicavi, De 42206 Cafaubono ad- 
fenfus fum, videri ex διη σθε corruptum ; quod ( quem- 
admodum perinde & ἔσθω ὃς ἐσθίω Graece dicitur ) idem 
atque διήσθιε valeret. Sed ne huius quidem emendationis 
veritatem praeftare aufim. In loco difficili iuvabit aliorum 
interprerum adnotare fententias, fi quid forfan melioris 
frugis in harum aliqua reperire poffe fperaverit ftudiofus 
Lector. Iam GESNERUS quidem locum, ut prorfus corru- 
ptum, penitus defperaverat. ( De Aquatil. pag. 157.) Da- 
LECAMPIUS, nusquam animum defpondens, fic reddidit 


p.306. IN LIB. VIL CAP. LXXVIL 4279 


d hunc locum : » Sophron: Venatur alvus thynnos veftra , car- 
»charia cane vobis opus efl.« VILLEBRUNIUS, cui & ipfi 
aes triplex circa pe&us: »Sophron ecrit: Forre ventre ne 
»demandoit que du thon , tandis que ctlui-ci s'occupoit à man- 
»ger du requin. « Et hic quidem nihil adnotationis adiecit: 
ille ad verba, carcharia cane vobis opus efl, adnotavit : 
»Qui voracem ingluviem veftram fatiet.« — Quod fi in 
tam minuto abruptoque fragmento emendationem aliquam 
tentare liceret, xapxapíou fufpicarer pro xapy «plas fcri- 
ptum oportuiffe. 

Νίκανδρος ὃ Κολοφώνιος,  Defiderabam coniunctionem , 
Νίκανδρος δ᾽ ὃ Κολοφ. Nihil vero ex ms. 4. adnotatum. In 
Epit, autem ne locus quidem erat coniun&tivae particu- 
lae, quoniam de carchzria nihil aliud adpofuit Breviator, 
nifi ipfum hoc ΔΊΘΑΝΡΑΙ teftimonium. Quod ait, car- 
chariam étiam Aejsíay & σκύλλαν ditum fuiffe; lamiae no- 
mine ufum effe Ariftotelem fupra vidimus pag. 286. c. ubi 
conf. Animadv. T. IV. pag. 121. De fcylla , Nicandri ob- 
fervatum ex Athenaei Epitoma repetiit Euftathius, ad Od. 
μ΄. pag. 477 fub finem: quod quidem nomen, canem pro- 
prie fignificans, partim eo pertinet, quod & aliàs vulgo 
canis carcharias pifcis ille adpellatur; partim eo videtur 
ÍpeCtare, quod fit idem pifcis ;monf/rum non minus pericu- 
lofum harrendumque , quam famofa illa Sicula Scylla. 


AD CAR LXXVIL 


Κεστρεύς. 'Ixézcios φησί' Toy δὲ χαλουμένων λευχίσκων 

δ πλέονά ἐστιν εἴδη. Cc. » Facit leucifcos commune genus 
»mugilum. Ali aliter digerunt. In fimili loco libri quinti, 
»[immo, Lbri e&avi, pag. 356. b. ] glaucifci nominantur 
».qui hic leucifci.. Nam ait: TAavxígxkot , xépaAor , κεστρεῖς, 
»j4UEIVoOL, χελῶνες, Ὁὑμοιοί εἰσι κατὰ τὴν σπροσφορών. Sed 
» vera le&io cum hic, tum ibi, eft λευχίσκος : quod ex 
»Euftathio citante ὅς explicante hunc locum intelligitur. 
» [ad lliad. γ΄, pag. 927. 39. ) Xpiiais , inquit ille, μυξί- 
νου καὶ ἐν τῷ, Δευκίσκων πλείονα εἴδη" κέφαλοι, κεστρεῖς, 
») (λύξινοι, [μυξῖνοι fcribitur, in editione quidem Bafil. ] 
» χελλῶνες , οἱ καὶ βώκχοι, εἰκὸς δὲ, τοὺς μυξίνους,, εἴπερ 
» λέγονται γενικῶς AEUXÍGXO! , ὡς οἵω λευκοὶ, παρὰ τὴν "y λώ- 
» γύεσσαν γίνεσθαι μύξων. 9 κεῖται παρὰ τῷ ᾿Οππιανῷ. « 
CASAUBONUS, —— Hoc quidem loco bn M cum edi- 

4 


280 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 306. ! 
ϊ 

tis tenet codex mstus uterque: fed & in γλαυκίσκοι 0.6 
VIIL pag. 356. b. cum editis confentit ms. /4. ubi totus 
locus praetermiffus in. Epitoma. Caeterum cum pifce cui 
xez Tpeus nomen , cave confundas τὴν xéepav, quae eft ea- 
dem cum σφυραίνῃ. de qua pag. 323. a. b. 

ἄλλοι dé χελλῶνε ς. Ad editam olim fcripturam 5 e-— — 
Aorves,haec monuit CAsAUBONUS: »In vocabulo χ ε- ^ 
» Aóv mira librorum inconftantia. Nam fi analogià quadam — | 
» dictus hic pifcis ἀπὸ τοῦ χείλους, vera utique appella- | 
»tio eft w» eíxov, quafi /z2beonem dicas: tamen & χες 
» AOV , & X eAAOy , & χαλλὼν fcriptum invenias. Ariftoteli 
»cheon & cephalus duo funt eiusdem pifcis nomina. « — 
Nempe Hift. Animal. VIII. cap. 2. fect. s. fic fcribit Ari- 
ftoteles : Ἔστι δὲ ὁ μὲν κέφαλος, ὃν καλοῦσί τινες χειλῶ- 
γώ. πρόσγειος" ὃ δὲ περαίας, οὔ. &c. de quo loco mox: 
illud interim notemus , pro χειλῶνο in msstis Med. & Ve- 
neto-Parif. itemque in vetuftioribus nonnullis editionibus 
“ελῶνα legi, de quo monuit CAMUs in Var. Lect. ad iftum 
locum, δὲ in JVorices des Mss. de la Biblioth. Nation. T. V. 
pag. 461. Sed apud eumdem Philofophum lib. V. eiusdem 
operis cap. XI. τῶν κεστρέων diverfae fpecies conflituuntur 
hae, οἱ χέλωνες, ὃ capyos , καὶ ὃ μύξων καλούμενος, 
(qui apud Noftrum 6 μυξῖνος) καὶ ὃ κέφαλος : ubi men- 
dofum χάλλωνες in *éAeves mutavit Camus, praeeunte 
codice Mediceo. Apud Athenaeum vero , cum hoc loco, 
tum deinde, pro eis quae edita erant, x eA oves & » e- 
Aov, conftanter χελλώνες & y eA AX ov dedere ambo 
nofiri codices mssti, Sed loco huic parallelo , VIll. 356. 
b. kox oves & ὃ κόλων habent editiones veteres cum 
ms..4. ubi κολῶνες quidem in χελῶνες mutavit Cafaubo- 
nus, fed κόλων tenuit. Defiderari eo loco verba ifta in 
Epitoma, paulo ante iam monui. Porro pro μύξινοι, 
quod hic bis habent editi, μὺυξ voi praeferunt ambo co- 
dices mssti: fed pag. 356. b. ad μύξινοι, quod rurfus ibi —— 
editum , nulla discrepantia ex ms. 4. adnotata. Hoc vero 
loco etiam Euftathium in fuo cod. Ep. & μυξῖνοι & χελ- 
Aoves reperiffe , fupra vidimus. Porro fcriptura χελλὼν la- 
tere etiam videtur in vitiofa apud Hefychium gloffa: 
Χελμών" ἰχθὺς ποιός. Caeterum μυξῖνος habet etiam. co- 
dex nofler Epir. paulo inferius, pag. 315. ubi μάξεινον 
tenet ms. Α΄. cum edd. 

καταδεέστεροι δὲ πάντων ob χελλῶγες, οἱ λεγόμενοι 


p.506. IN LIB. VII. CAP. ΧΧΥΊῚΙ, “8: 


εβάκχοι. εὔχυλοι δ᾽ εἰσὶ σφόδρα, καὶ οὐ πολύτροφοι, 
καὶ εὐέκκριτοι. » Caute accipienda verba, εὔχυλοι δ᾽ εἰσὶ 
»σφόδρωα 6c. quae, fi fpectetur orationis feries, ad cAe- 
»lones pertineant. lta fieret ridicula featentia: ut , qui ex 
» omnibus leucifcis peffmi funt, tot elogiis ornentur. Hanc 
γ) ἀτοπίαν viri doCti alius aliter fustulerunt. Sed placet ni- 
»mis DALECAM?PII fententia, qui de uziverfo genere leu- 
»cifcorum haec accepit. « CASAUBONUS, — | GESNERUS 

ag. $63. poft εὔχυλοι δ᾽ εἰσὶ σφόδρα intercidiffe voca- 
mU οἱ κέφαλοι fufpicatus erat, RONDELETUS vero, 
interpofito poft οἱ χ ελλῶνες pun&to, fic dein legendum 
cenfuerat: οἱ δὲ λεγόμενοι βάκχοι εὔχυλοί εἰσι σφόδρα. 
Eosdem varios bonitatis gradus 1n cognatis iftis pifcium 
generibus notavit Diphilus Medicus apud Noftrum, V1II. 
356. b. nifi quod, quos Hicefius χελλῶνας, eosdem ille 
xoAQyas five κόλωνας adpeillat. Tum vero inter Hicefium 
δὲ Diphilum hoc etiam differt , quod βάκχον pifcem Di- 
philus non, ut Hicefius, in mugilum genere cenfet, fed 
eum feorfim commemorat, eodem quidem fere loco, fed 
paulo ante, ubi ait: βάκχος, εὔχυλος, πολύχυλος, εὔ- 
Tpoos. Ex quo colligas, de £accAo pifce non fatis con- 
füitiffe inter veteres, aut pluribus pifcium generibus com- 
mune id nomen fuiffe. Quo pertinet etiam id, quod ex 
Dorionis libro ne Pifcibus adfert Nofter , Ill. 118. c. cAe[- 
larem pifcem , ex myllorum genere, non mugilum, Pac- 
chum a nonnullis vocari. Confer infra pag. 515. f. & ibi 
notata. 

Quod ait nofter de DonRIONE, τῶν κεστρέων τὸν μὲν 
δαλάττιον ἐκτίθεται, τὸν δὲ ποτάμιον οὐ δοκιμάζει, id fic 
accipiendum videtur: Dorion, in fuo de Pifcibus libro, de 
marino mugile egit, praecepit, expofuit; fluviatilem 
vero praetermifit: five quod nullum effe, five quod non di- 
verfum a marino exiftimaf(let, 

f τὸν δὲ κατὰ τῆς κεφαλῆς ToU κεστρέως ἔχῖνον, σφόνδυ- 
Aoy ὀνομάζει : Echinum , quem dicit in capite mugilis repe- 
riri , pro Zapillo echinatá fpecie, id eft, afpero, accipiendum 
monuit RoNDELET apud Gesn. pag. 551. 

διαφέρειν - - κεφώλου Re Qu ATVoV, Oy καὶ βλεφψίων 
χαλεῖσθαι. Apud Hefychium eft κεφαλῆνος, ἰχθὺς σοιός. 
Nomen βλεψίας fíufpe&um habuerat RoNDprrET apud 
Gesn. pag. $52 med. & βλέννον aut aliquid tale maluerat. 

᾿Αριστοτέλης δὲ ἐν πέμπτῳ Μορίων. nQuae citan- 


»tur ex Ariítotele ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων, extant Hi- f 
»ítoriar. libro V. cap. X1.« CAsAUBONUSs. — In edit. 
Ven. legebatur àv πέμπτῳ περὶ Ζώων Μορίων. Id fuo 
more editor Bafileenfs mutavit in ἐν πέμπτῳ περὶ ζώων 
"Ieropías. Tum rurí(us Cafaubonus edidit, ἐν πέμπτῳ 
“περὶ Ζώων Νίορίων, quo titulo plerumque citari ab. Athe- 
naeo quintum Kifloriarum librum iam íaepius obfervavi- 
mus: fed nonnumquam etiam brevius citatur ev πέμπτῳ 
Mopíev, quemadmodum h.l. dedi uterque nofter cod. 
mstus. [ἢ iftis philofophi verbis, μύξος vocatur idem pi- 
fcis, qui apud Athenaeum μυξῖνος. De fcripturà χελλῶ- 
yes, quam coníftanter fervant codices noítri, paulo fu- 
perius dictum. 

κύουσι δὲ Tpl&XoyTA, ἡμέρως. Tenui hanc fcripturam, 
ab editore Baf. ex Ariftotelicis codicibus Athenaeo refti- 
tutam: nam, genitivum 3 μερῶν ab illius manu effe pro- 
fe&um, aegre perfuadere mihi potui. 

Ἐν δὲ ἄλλοις φησὶν ὃ 'ApigTor. Philofophi nomen ἢ, La 
omifit Breviator: articulum ὁ adie&tum dedit ms. 4. Qui 
vero hic citatur locus, duc&us eft ex Hiftor. Anim. lib. 
VIIL c. 2. fe&. 5. mutatis quidem paululum verbis ; quam 
licentiam & aliás fubinde fibi fumere non dubitavit no- 
fter Deipnofophifta. Et ftatim quidem, corrupta effe ( fi- 
ve librariorum errore, five ipfius Athenaei culpà) priora 
Philofophi verba , queftus et RoNprzrET, apud Gesner, 
pag. ςς 1. quandoquidem quod apud Athenaeum fcribitur, 
Ὃ κεστρεὺς, καρχαρόδους ὧν, οὐκ ἀλληλοφαγεῖ, non mo» 
do verba καρχαρύόδους àv apud Ariftotelem non legantur, 
verum etiam αὐτο ίω doceat, mugilibus non modo ferra- 
105, ed ne ullos quidem effe dentes. At de dentibus non 
effe rem ita confectam, nullos effe mugilibus, ut Ron- 
deleto vifum erat, plurium adcuratorum auctorum tefti- 
monio oftendit CAMvus in Notis ad Ariftot. p. $27.  Athe- 
naeus autem, cui non de re ipfa nunc agebatur, fed de 
eo quod Ariftoteles fenfiflet, dicere pro fe potuerit, in 
TOV καρχειροδόντων numero utique τοὺς κεστρέως a Philo- 
fopho cenferi, ut qui diferte Hiftoriar. Il. 15 fub fin. fic 
Ícripfiffet : καρχαρόδοντες δὲ πάντες οἱ ἰχθύες, πλὴν τοῦ 
σκάρου. 

Quod dein apud Noftrum fcribitur, ὁ δὲ χελλὼν, ὃ 
δὲ pepatos: de priore vocabulo fupra di&tum, ubi hunc 
etiam Ariftotelis locum tetigimus ; de pofleriori vero haec 


282 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 397. 


p 30. IN LIB. VII. CAP. LX XVIT. 283 


a adnotavit CAsAUBONUS: »Qui dicitur in noftris exem- 
» plaribus femper qe pa 1o $, in Ariftotelicis eft z epzín s. 
» ἴῃ vetere Huraldino φαραῖος conftanter. « — Quaenam 
genuina fuerit Philofophi in ifto vocabulo fcriptura, cer- 
tà ratione vix confici hodie potuerit. Longiífime autem a 
vero discedere videtur fcriptara qepeios , in quam quidem 
confentiunt codices noftri cum editis. q«paios unde arri- 
puerit codicis Huraldini fcriba neício. Sed ne apud Ari- 
ftotelem quidem confentiunt libri : nam pro περαίας quod 
vulgo legitur, duo vetuftiífimi codices mssti, Mediceus 
& Veneto-Parifinus , v «pé «s habent, ut docuit CAMUS, 
in Var. Led. ad lib. Vlll. pag. 462. & in Notices des Mss. 
T. V. pag. 461. Denique apud Plutarchum, in libello de 
Solertia Anim. pag. 965. e. ed. Francof. legitur, Κεστρέως 
δὲ γένος oUs ra pd í as κιλοῦσιν, ἀπὺ τῆς μύξης τρέφον- 
ται τῆς ἑαυτῶν: ubi IIAPAIAX ex ΠΑΡΑΙΑΣ ortum videri 
debet; fed ibidem codex mstus Petavianus ( cuius le&io- 
nes in fine voluminis citantur ) . περδίκας habet, quod 
rurfus ex περαίας corruptum videtur. An certius aliquid 
de illius pifcis nomine e melioribus Plutarchi codicibus 
eruerit doctiffimus W YTTENBACHIUS , incompertum mi- 
hi, aegre ad hunc diem defideraritfima nova Plutarchi edi- 
tione carenti. Περαίαν apud Arift. intelligere folent zranslito- 
ralem , id eft, longius a litore viventem. Sed de nomine ut- 
cumque ftatuas , ex adiuncto quod coatinuo adiicitur, muco 
hunc vivere qui ex ipfo exit, eumdem intelligendum cum 
myxino, probabiliter utique CAMus collegit, in Noris ad 
Ari(tot. pag. 619. Graeca verba, τῇ ἀφ᾽ αὑτοῦ γενομένῃ 
(£5, prorfus ut edidimus , fic dedit uterque nofter co- 
dex mstus. Apud Ariflorelem eft, βόσκεται τὴν ἀφ᾽ αὖ- 
χοῦ μύξαν. 

Λέγεται δὲ καὶ ὅτι τὸν γόνον τῶν κεστρέων οὐδὲν TOP 
ϑηρίων κατεσθίει. v Oppianus, poéta eximius, de mugili- 
»bus: [Haleur. IL. 651.] 

» ToUyexa, καί τιν᾽ ἔχουσι μετ᾽ ἰχϑύσι τίμιον αἰδώ' 

noU γάρ τις κείνων vezpoy τόκον, οἷα περ ἄλλων, 

γ σινεται. ' 
»At mugiles adultos vorat lupus, ut paullo poft ex Ari- 
»ftotele fcribitur: item glaucus, ut canit Oppianus in 
»tertio. Athenaeus ad mugiles transtulit quod de cepZalis 
»dixerat Philofophus: cuius verba neque ambigua funt 
»neque obícura, Hiftoriarum libro o&avo , capite fecun- 


284 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . 397. 


» do. « CASAUBONUS. — Pariter ad κεστρέω, id eft, ad 
totum mugilum genus, eam rem retulit Oppianus. 
|. Εὐθύδημος δὲ ὃ ᾿Αθηναῖος : intellige φησί : quod verbum 
paffim eodem modo íupplendum vidimus. . Mox, ubi 
fcribitur, Ein κεστρέων εἶναι aquvéa καὶ d'axzuséa , quum b 
continuo fequatur , καὶ xeg&Aous μὲν λέγεσθαι, Gc. & dein 
σφηνέως δὲ Gc. manifeftum videtur , intercidiffe poft εἶναι 
vocabulum xége^ov, Ícriprumque oportuiffe, Eid'y xe- 
στρέων εἶναι κέφωλον, καὶ σφηνέα, καὶ dax. 
σφηνέας δὲ, ὅτι Aaryapol καὶ τετρώγωνοι. Cum men- 
dofíe hic σφῆνως legeretur in editionibus omnibus, eqmu- - 
γέας legendum videri monuit H. SrEPHANUS, in Thef. 
T. HI. pag. 1179. & correxit mendam CAsAUBONUS in 
Animadv. adnotavitque : » Hanc le&ionem (eqnvéas) libri 
»confirmant omnes, & hoc amplius Gloffae veterum ma- 
» gifirorum. Xonevbs, inquit Hefychius, ἰχϑὺς ποιὸς Sa- 
»λάττιος, Non defuerunt qui fcriberent σφηχέως :« [hi 
qui fint, non potui reperire: ] »ut a σφὴξ denominati 
»Íínt hi pifces, non a eqív. Et profe&o vel ita fcriben- 
»dum: vel idem fignificatur vocibus σφηνεὺς ac σφηκώ- 
» δῆς, Nam, ut λαγαροὶ dicuntur hic pifces equvées , fic 
» verfum quem vulgo Grammatici Azyep5y nominant , et- 
»iam σφηκώδη nuncupant iidem : τὸν σφιγγόμενον, ut 
»(cribit Euftathius, [ad Od. x'. p. 581 , 32. |] ἀπὸ δακτύ- 
»AoU εἰς τροχαϊσμὸν, ἀπ᾽ ἐναντίας TQ “προκοιλίῳ : quie 
» {μὐ γϊξίμς & quafi σοαξίμς in. angu[lius fpatium. legitimo. Sic 
»homines σφηκώδεις & λαγάώρους, qui concinna Θ᾽ expe- 
»dita figura funt corporis ; non obefi, neque ventriones. 
» Comici Interpres: [ad Plut. 501.] Τοὺς λαγαροὺς τοῖς 
»σώμασιν ἀνθρώπους, καὶ μὴ πρακοιλίους, σφηκώδεις ἐκά- 
»γλοῦν, Opponuntur προκοίλιος & λαγαωρὸς , ut obefus & gra» 
»cils Neque eo minus verum, quod dicebamus libro. 
» tertio, [ad 111. 7g. b. Animadv. T. IL. pag. 38 fq. ] λω- 
» γαρὸν δὲ εὐρυκοίλιον de eodem dici: diverfo nempe re- 
»ípe&u. An & mugiles fphenei λωγαροὶ hic fimili de cauf- 
» fa dicantur, αὐτοψία fola planum fecerit. « — lllud mi- 
rum aliquatenus videri poffit, quo pacto iidem & λαγαροὶ 
& τετράγωνοι dicantur : nempe intelligi debebunt efle qua- 
drati in tenue exeuntes ; quo pacto a figura equvosid'ei , id 
eft, cundformi , haud incommode σφηνεῖς adpellati fue- 
rint: quemadmodum apud Lucian. in Epiftolis Saturn. 
cap. 24. σφηνοπώγωνες., cuncobarbi , adpellantur , quibus 


p.507. IN LIB. VII. CAP. LXXVIII. 285 


barba eft ex lato in anguftum acutumque definens. Con- 
fer GESNERUM de Aquatil. p. $62. Ab eadem figura huius 
pi(cis du&us , puto, mos eft ille puniendorum moecho- 
rum, dequo luvenalis, Sat. X. 316. 

— Necat hic ferro, fecat ille cruentis 

verberibus : quosdam moechos δ᾽ mugilis intrat. 
Ubi vetus Scholiaftes : Mugilis, pifcis grandis capitis, po- 
flremis. exilis : qui in podicem. moechorum imritti folebat. Cae- 
terum in fcripturam σφηνέω δὲ σφηνέας reCle confentiunt 
noflri codices mssti : & ex hoc loco habet Eufiathius 
quod ait ad lliad. τ΄. pag. 1242, 46. Εἰδὴ δὲ κεστρέων, 
οἵ καὶ πλῶτες καλοῦνται, σφηνεὺς , καὶ δακτυλεὺς, καὶ 
γήστις. : 

Ad editam olim fcripturam, τὰ δὲ τῶν διδακτυλέων ; 
(vel διδωκτυλαίων, ut erat in ed. Ven. δὲ Baf. & in 
ms. 4, ) monuit CASAUBONUS: »Lege cum Epit. τὰ δὲ 
»7Q0y δωακτυλέων. non διδακτυλέων: nam ita modo 
» praeceífit. « — — Et δακτυλέων habet etiam nofler codex 
Epit. At fic quidem nondum adparet, illud τὰ δὲ quo 
referatur: in. quo etiam GESNERUM ( pag. $62.) video 
haefiffe , qui Τοὺς δὲ δακτυλόας, διὰ τὸ πλάτος ἔχειν, le- 
gendum fufpicatus erat. Ferri potuerat Τὸ δὲ τῶν δακτυ- 
λέων (fcil. εἶδος) τὸ πλάτος ἔχει Gc. 

οἱ περὶ "Αβδηρα ἁλισκόμενοι, ὡς xal ᾿Ἀρχέστρειτος εἴρηκε. 
ARCHESTRATI teftimonium de Abderitis mugilibus non ex- 
ftat, quod fciam: fed Dorionis in eam rem habemus, Ilf. 
118.c. Mox quidem ( lit. d. ) -deginenfes mugiles laudat Ar- 
cheftratus. | 5 


ARD CAPRLYXXYTUL 


In EPrcHAnRMI: veríu trochaico, 

Αἰολίαι, πλῶτές τε κυνόγλωσσοί τ᾽" ἐνῆν dé σκιωθίδες: 
particulam 7e, quae poft σλῶτες perperam hic deerat, ad- 
leci ex aliis Noftri locis, ubi idem verfus citatur , ut p. 288. 
b. ( ubi cont. notata) tum 508. e. & 322. f. Agnofcitque 
eamdem particulam hoc etiam loco codex Ep. in quo qui- 
dem nonnifi priora verfus verba haec adponuntur, Αἰο-- 
AÍai , πλῶτές τε. In iftis, quae fequuntur, ἐνῆν δὲ σκιώ- 
θίδες, confentit ms. 4. cum editis: ubi confentaneum eft 
quidem, Doricà verbi formà ἐν ῆς ufum effe Epichar- 
mum , ut pag. 306. e. & alibi: fed ferendum putavi vul. 
gatum éyyy, quod in ifto verfu conítanter tenent libri 


286 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 407. 


omnes, & tenuiffe videtur Athenaeus ipfe. De voce exia- c 
. θίδες ad pag. 322. f. erit dicendi locus. Vocabulum ao- 
τες non confundendum cum eo quod eft αἱ πλωταὶ apud 
Polluc. VI. 63. quod de muraenis intelligitur in. fumma 
aqua fluitantibus five natantibus; quae flutae Romanis di- 
cebantur: fic ἡ σλωτὴ μύραινα apud Noftrum pag. 113. a. 
& αἱ πλωταὶ ἐγχέλεις, 1. 4. c. ubi vide notata. Eodem- 
que nomine generatim de omni piícium d paffim uti- 
tur Oppianus; quemadmodum & olim Titanomachiae au- 
€tor dixit, πλωτοὶ χρυσώπιδες ἰχθύες, natantes, fluitantes 
pifces , apud Noftrum, VII. p. 277.d. At nomine πλῶτες, 
quamquam ab eadem cum iíto origine derivato , infigniun: 
tur ἰχθύες τινὲς, ut adnotavit Hefychius, id eft, cer- 
tum quoddam pifcium genus ; nempe οἱ κεστρεῖς, apud Sicu- 
: los, ut ex ΡΟΙΕΜΟΝΕ δὲ EPIcHARMO docet Notter. Eius- 
dem nominis fingularem 6 Aes, ex Herodiano Grame 
matico adnotavit Euftathius ad Od. α΄. p. 67 , 41. qui pa- 
riter εἶδος ἰχθύος, (genus quoddam pifcium) interpretatus 
eft, fed genitivum cafum σπλωὸς formavit, ut δικὼς δικωὺς, | 
Τρὼς Tpoós. At infertà 7 literà, σλῶτες., conftanter fcri- 
bitur apud. Athenaeum , ut apud Hefychium; & fic. et- 
iam ipfe Euftathius ex Athenaeo citavit, ad lliad. 7'. p. 
1242, 47. 

᾿Δριστοτέλης δὲ ἐν τῷ περὶ Zoov 'Hüoy καὶ Βίων. Hoc ti- | 
tulo citare confueviffe Athenaeum Nonum Librum Hiflo- 
riae Animalis fupra monitum eft, ad VII. 282.c. Et le- 
guntur capite fecundo illius libri ea ipfa verba, quae a 
Nottro hic adferuntur. 

lbid. ἀπεσθίεται δὲ ὃ piv κεστρεὺς ὑπὸ λάβρακος 
€c. Apud Ariftotelem Camus ex ms. Med. κατεσδθίεται 
edidit , id eft, voratur , devoratur ; quemadmodum & apud 
Athenaeum verbum ἀπεσθίεται vulgo interpretantur, quod 
tamen aliud fonat , nempe adroduntur, vel potius abrodun- 
tur; ut docet ipfe Athenaeus, XIV. 649. c. nempe cauda 
eis abroditur , morfu aufertur & devoratur. ldque ipfum Grae- 
cum verbum apud Ariftot. habent alii mssti & editiones 
omnes. Caeterum quod de ceflfreo five mugile ex Philofo- 
pho hic adnotavit Deipnofophifta, vivere eum etiam quam- 
vis caudá mor[u ablatá, idem in aliis etiam pifcibus obfer- 
vare licet. Mihi quidem his ipfis diebus oblatus eft cypri- 
nus pifcis, quem carpam vulgo vocamus; cui cauda cum 
parte fpinae ( morfu ἐμοὶ pifcis , puto) iam olim ablata 


p.307. IN LIB.VIL CAP. LXXVIIL 487. 


c erat, ita pulcre cicatricato vulnere, ut nullam umquam 
caudam habuifle pi(cem dixiffes; qui tamen non modo vi- 
vus, fed & optime valens vegetusque erat. 

'H δὲ λεγομένη παροιμία, Κεστρεὺς νηστεύει, 
ἐπὶ τῶν δικαιοπραγούντων ἀκούεται. AdieCta utique malles 
verba quaedam , quae apud Suidam (in Κεστρᾶν τεμάχη} 
& apud Zenob. Proverb. Cent. IV. num. $2. adiecta le- 
guntur, & apud Noftrum fortaffe veteris alicuius librarii 
errore interciderunt; nempe, ἥττον δὲ φερομένων διὰ τοῦ- 
qo, καὶ μηδὲν πλέον ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης ἀποφερομένων. 
Id eft: Proverbium , Cestreus ieiunat, dicitur de iis qui 
iuflitiam quidem colunt, fed deteriore ob id ipfum funt condi- 
tione , nec ullam inde utilitatem capiunt. Adiicit Suidas: ἐπεὶ 
καὶ ὃ ἰχθὺς καθαρὸς ἐστί: quoniam δ᾽ pifcis ifle purus efl; 
nempe, a devorandis aliis pi(cibus abstinet. Graecum pro- 
verbium , haud incommode cum latino , Probitas laudatur. 
€ alget , contulit Vülebrune. 

᾿Αγαξίλας ἐν Movozpózro , Má& tva ὥς. » Sequuntur 
» verfus ANAXILAE , quibus traducitur voracitas Matronis 
»fophiflae. Male enim τὸν Mé&7 ev«editur« [at 7*y ar- 
ticulum ignorant libri omnes, fcripti ediique | »pro Mé- 
»7pova. Et Anaxilae etiam verficuli ita legendi: 

» ToU κεστρέως κατεδήδοχεν τὸ κρανίον 

» ἀναρπάσας άτρων. ἔγὼ δ᾽ ἀπόλλυμαι. 
» Plura de hoc Matroze & ifto Anaxilae loco infra, libro. 
» octavo.« CASAUBONUS. — Vide lib. VIII. pag. 542. d. 
e. ubi ter legitur eiusdem hominis nomen , & ibi quidem 
conftanter Má&rpov Ícribitur in ms. Ep. fed non nifi femel 
Magov in ms. 4. bis vero Mezov , absque p , quemadmo- 
dum hic habet codex uterque cum editis. Quare hoc lo- 
co, quamvis fit probabilis Ca(auboni emendatio, tamen 
tenendam putavi librorum fcripturam. J4NAxILAE verfi- 
culi hoc loco veluti profa oratio fcripti erant in editis, 
& κατεδύδοκε Ícriptum absque y ἐφελκυστικῷ : quod ad- 
liciendum monuit metri ratio. 

| Διοκλῆς, Θαλάττῃ" Ἄλλεται &c. » Male accipiunt ifta, 
»qui fcribunt : Διοκλῆς, ϑαλάττῃ ἅλλεται δ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς 
»»κεστρεύς. Melius nos, Διοκλῆς Θωλάττῃ" ἅλλεται ὅζςο, 
»Nam Θώλωττα,, titulus unius comoediarum Drzoczis, 
»poétae antiquiffimi. Suidas de illo: δράματα αὐτοῦ, Θά- 
»λώττω 52 Μέλιτται, "Ὄνειροι, δίς. « CASAUBONUS, — 
Re&e distin&a verba erant in edd, ut ϑαλάττῃ ad Διο- 


LJ 


288 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 307. 


κλῆς referretur: fed male acceperat Darrc. latine fic red- d 
dens: »Diocles: In mari faltat ceflreus &c. « Re&e vero 
NarAuIS Comes in fua verfione pofuerat, Diocles in Mari. 
Ad metri rationem, poétae verba in hunc modum erant 
digerenda : 
— Ἄλλεται δ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς 

κεστρεύς. — 
Priora funt e fine fenarii du&a: a voce κεστρεὺς incipie- 
bat veríus fequens. 


AD CAP. LXXIX. 


In ZJncuzePr teftimonio in ed. Caf, fic distin&a erant 
verba: γήστεις, κεστρέας, χεφάλους : & in Dalecampii 
verfione: Ceflfreos , Neflias , 6 Cephalos. Quo fa&o, mi- 
nime valebat id teftimonium ad oftendendum, τὸν νῆστιν 
efle κεστρέων fpeciem. Nos, ut erat in ed. Ven. & Bafil. 
iunximus Νήστεις κεστρέας, nullo interpofito commate. 
Breviator, omiffis Archippi verbis, fic habet: Ὅτι δὲ 
εἶδος κεστρέων οἱ νήστεις, δῆλον. 'ANTIOGA'NHZ* xe- 
στρεῖς ἔχων ἄλλους στρατιώτεις τυγχάνεις νῆστις, ubi qui- 
dem perperam fcriptam poftremam vocem adparet. Re&e 
vero τυγχάνεις νήστεις ms. 4. cum edd. nempe κεστρεῖς | 
γήστεις. Quae fequuntur Zmeéipfiae & Euphronis & Phile- ὦ 
zonis teftimonia, ea rurfus praetermifit Epitomator. | 

Εὔφρων, Aic pd. Edebatur: Εὔφρων, αἰσχραμίδας δὲ e 
χεστρεὺς 6c. Opportune vero CASAUBONUS in Animadv. 

» Debemus Suidae , ait, illud etiam, quod errorem, qui 
»in iflis latet, deprehendimus. Nam fcribendum, Εὔφρων 
»Αἰσχρῷ" Midas δὲ κεστρεύς ἐστι δίς. EUPHRONEM co- 
» micum .Aefchram fabulam edidiffe probat Suidas [ in Εὔ- 
»gpor] ex ifto Athenaei loco. « 

. In ῬΗΙΣΕΜΟΝΙ5 teftimonio recle κεστρέ᾽ ὑπτὸν editur. 
Perperam xeezpéova ὑπτὸν ms. 4. 

In AnrsroPHaANis teftimonio nil mutavit BRUNCK , 
in Comici Fragm. pag. 230. num. 6. Nec tamen fere du- 
bito, quin vie 71€sícriptum oportuerit pro v nz 7íd'es 
quod habent editi confentiente ( quod fciam ) msto A4. aut 
pro νήστιδες, quod eft in ms. Ep. Ifta quidem geni- 
tivi forma in hoc nomine nusqua:n. alibi occurrit. In eius- 
dem eclogae fine, pro γιγνώσκεται, quod erat edi- 
tum , percommode γιγνώσκετε nobis dedit codex 


4 


p 3950. ÁNLIB.VII. CAP. LXXX,- 2$9 


mstus uterque. Perperam vero ὡς μὲν γάρ ἐστε legeba- 
tur in ed. Ven. ὃς Baf. pro γάρ εἰσι, quod tacite cor» 
rexit Cafaub. adfentientibus msstis. 

Í | ANAXANDRIDES , cum ait, xeapivóe ἐστι vic Tic , fa- 
tis perfpicue vocabulum xsc7pivos pro eodem, quod aliás 
κεστρεὺς eft, pofuit: quod diferte etiam Euftathius ( ver- 
ba ifta citans ad Odyfl. /'. pag. 374, 44.) adnotavit, ὅτε 
xecTpivos ὃ κεστρεὺς ἐῤῥέθη. Addubitans tamen Suidas ait; 
Κεστρῖνος" εἶδος ἰχθύος. σκεπτέον δὲ, εἰ διαφέρει κεστρέωφς 
id eft: Fidendum an differat κεστρῖνος ab eo qui κεστρεὺς 
vocatur. Ἂς paulo quidem diveríà notione Erymologici 
Magni au&or pag. $06. 1, 45. xes'Tpívovs , pulpamenta ce- 
flreorum interpretatus e(t, τὰ τομίω καὶ τεμώχη τῶν iy - 
θύων; nempe τῶν κεστρέων, ut equidem accipiendum ar- 
bitror. Caeterum eclogam 4nmaxandridae e fabula Ulyffe 
multo auctiorem, e qua ducta ifta verba funt, fupra ad- 
pofitam a Deipnefophitta vidimus, VI. 242. e.f. 

In EUBurt verf. 2. fpeciem habet nonnullam nominati- 
vus νῆστις, quem in contextu habet nofter codex Epir. 
hoc fenfu , ieiunus terens vitam miferi mugilis. Sed percom- 
mode νῆστιν refertur ad βίον, terit vitam. ieiunam , fameli- 
cam. Ex habet νῆστιν nou. modo ms, 4. cum edd. fed ἃς 
eadem ícriptura inter lineas adnotata in ms. £p. Non pla- 
cuit vero (eodem verf4) πονηροῦ κεστρέως, id e(t, pravi 
mugilis ; quod ubique quidem editum, & in ms. £r. fic 
etiam fcriptum video, neque aliud ex ms. 4. adnotatum, 
Non pravus mugil, fed innocens potius, at fimul mifer, ex 
vulgi opinione habebatur; ut fupra vidimus occafione 
proverbii, κεκτρεὺς νηστεύει : 1n cuius proverbii inter- 
pretatione etiam diferte monuerunt Zenobius & Suidas, 
ταλαιπωροῦντα efle hunc pifcem, id eft miferam vitam age- 
re. Quare GESNERUM probavi, monentem (p. $62 init.) 
πονήρου fcribendum efTe παροξυτόνως, id eft, ἀθλίου, 
ταλαιπώρου, miferi, aerummoft. Sic ruríus in Platonis eclo- 
ga, pag. 308. b. 


AD CAP. LXX X. 


Κυνιχῶν τις, ἑσπέριος ελθὼν, ἔφη. DALECAMPIUS: 4c- 
cedens Hesperius unus e Cynicis inquit. Adie&ta tamen ad 
oram nota: »Alii: vefperi δ' ferius accedens; vefpertinus, « 
Sic nempe NATALIS COMES: Cynicus quidam qui vespere 

Animadv. Vol. IF. T 


290 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 508. 


tinus acce[ferat. Quae haud dubie mens fuerat Athenaei, ἔ 


Nempe homo ifte, hoc ipfo quod ve/pere demum venerat, 
neque adeo interfuera: guflationi, quam fatis largam iam 
ceperant caeteri convivae, tanto magis premebatur fa- 
me. Quo aptius etiam fubiiciuntur illa DipAili verba , Ov- 
τοι δεδειπνήκασιν &c.. Cafaubonus fine animadverfione 
locum iftum praetermifit, at Graecum tamen verbum 
ἑσπέριος non maiuscula litera initiali ( quod in propriis 
nominibus facere confueverat) in fua editione efferendum 
curaverat. Sic δὲ in ed. Caf. 2. quemadmodum in fupe- 
rioribus editionibus ἑσπέριος fcribitur: fed in ed. Caf. 4. 
unciali litera 'Ecvrépios. Inde igiiur nomen proprium cum 
Dalecampio fecerunt Ionfius & Fabricius, & in Cynico- 


rum philofophorum albo Zefperium pofuerunt. Sed de hoc. 


iam fatis diximus in Animadv. T. I. pag. 15. 
μὴ καὶ ἡμεῖς Νηστείαν ἄγομεν, Θεσμοφορίων τὴν μέσην, 


ὅτι δίκην κεστρέων νηστεύομεν ; Quum minus commode 


verba ifta interpretatus effet Dalecampius, monuit CAsAu- 
BONUS : » Verte , “π᾿ δ᾽ nos Nefleam , medium. Thesmopho- 
»riorum diem , celebramus , qui inflar mugilum fic ietunemus ἢ 
»Thesmophoria multi Graeciae populi agitabant, di- 
» verfo dierum numero: nam alibi fuit illud feftum dierum 
» novem, alibi trium , alibi quatuor , ut fcimus ex Hefy- 
» chio , in Τρίτη Θεσμοφορίων. Athenis , ut videtur, tres dies 
»durabant Thesmophoria; non certe quatuor: nam e 
»quatuor diebus nullum proprie appellaveris medium , ut 
»facit Athenaeus hoc loco, & Ariftophanes quoque in 
» Thesmophoriazufis. Eum diem praecipuá caftimonià co- 
»lebant, & omnis cibi abftinentià, & Nnezeíay nomina- 
» bant. Ariftophanes, [ Avib. 1519. ὥσπερ ἐν Θεσμοφο- 
. νρίοις νηστεύομεν ἄνευ SunA^Qy. « —— Θεσμοφορίων recte ícri- 
ptum in ms. £p. Ex Ariftophanis Thesmoph. 86. ubi me- 
dia Thesmophoriorum dies eadem tertza dicitur , recte (ut 
videtur) collegit Küferus in Notis ad Comici locum , quiz- 
que dies Athenis durafle fefti illius celebritatem. 


DiPHILI verfus poflerior, κεστρεὺς ἂν εἴην Cc. cum a 


parte prioris, iam fupra citatus legebatur, IV. 156. b. 

Ὑπολαβὼν δὲ Μυρτίλος" Καὶ στῆτ᾽ &c. » Sequitur vao- 
» λαβὼν δὲ Μυρτίλος, καὶ στῆτ᾽ ἐφεξῆς κατὰ τὸν [ perpe- 
»ram κατὰ τὴν ed. Caf. 2. 3.1 Θεοπόμπου Ἡδυχ άρην , xe- 
» στρέων νήστις χορός. Melius alii libri ὦ στῆτ᾽ ἐφ. Inte- 
» ger veríus οἱ ZHZOPOMPI, 


ἡ 


Ρ. 2.93, | IN LIB, VIL. CAP. LXX X. 291 


?Q στῆτ᾽ ἐφεξῆς κεστρέων weis χορός. 

» Dalecampius fcribit jd'vy epis , & iungit cum χορός : mu- 
» taturus eiii: fi veniffet illl in mentem, editum 
»a Theopompo drama infcriptum 'HZ'vy £prs, cuius et- 
»iam libro XV. [ pag. 690. ἃ. fa&ta mentio, & in Laér- 
»tii Platone, [ ll. 26.] atque alibi, ut olim in. Notis 
» Laértianis obíervabamus. « CASAUBONUS. — Quinam 
fint libri, in quibus Ὦ pro Καὶ fcriptum, nefcio: neque 
eos fi fcirem , admodum in hoc probaturus eram. Καὶ 
cum edd. re&e tenet ms. «4. In Epir. autem deeít totus 
locus, Θεόπομπος Ἡδυχάρει laudatur porro apud Harpo- 
crat. in Καταχύσματα,, δὲ ab Ariftophanis Interprete ad 
Plut. 768. Quibus in locis quum conftanter in dativo 
cafu occurrat nomen 'Hdvy per, haud adparet, fuerit-ne 
nominativus 'Hd'óx «pie, an Ἡδυχάρης, nifi hic in accu- 
fativo Ἡδυχάρην legeretur. Sed videndum, ne per ita- 
ciímum ita ícripferit librarius, cum Ἡδύχαριν debuiffet,. 
a re&o cafu Ἣ δύχαρις ; quae forma nominis placuit Fa- 
bricio in Bibl. Graec. T. I. pag. 792. Iam quod ait poéta, 
λαχάνοισιν, ὥσπερ χῆνες, ἐξενισμένοι: | 
id fetive Deipnofophiíta ad Cynicos transfert, quorum 
plerique ea aetate Pythagorico more vivere & ex illius 
philofophi inftituto maxime nonnifi oleribus fe vefci fi- 
mulabant. Quod autem Ulpianum idem Deipnofophifta 
condifcipulum adpellat Cynicorum : id , ni. fallor, eo fpectat, 
quod Sroicorum difciplinae addictus Ulpianus erat, quibu 

pleraque cum Cynicis communia erant, | 
καὶ ἀνελκυσθεὶς δὲ &c. » Obfervemus genus loquendi 
»plane poéticum. Maugil, ait, animaté efcá non vefcitur : 
» καὶ ἀνελκυσθεὶς δὲ οὐ δελεώζετωι οὔτε σαρχὶ, οὔτε ἄλλῳ 
Til ἐμψύχῳ : extracfus non. inefcatur neque carne neque ul- 
»la rc animata. ἀνελκυσθεὶς οὐ δελεάζεται dixit, pro, οὐκ 
»γάνελκύεται δελεασθείς: non capitur allectus. ἀνελκύεσθαι 
» pifcis dicitur, quando e rari captus extrahitur & furfum 
»attollitur. Infra hoc libro [ p. 317. d. ] ἀπονητὶ ἀνέλκει 
» ὕσους ἐθέλει πολύπους. « CASAUBONUS. — Grandioribus 
utique verbis loquentem Ulpianum fuum inducit Athe- 
naeus. Apud ipfum quidem Arittotelem, quem ifta tra- 
dere ait, ( eodem loco, quo leguntur ea quae continuo 
deinde adferuntur, Hift. Anim. VIII. 2.) de abftinentia 
mugilis a carnis efu his verbis traditur: o δὲ κέφαλος xal 
$ κεστρεὺς ὅλως μόνοι οὐ σαρκοφαγοῦσι. σημεῖον δά" οὔτε 

2 


292 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 09. 


“γὰρ ἐν τὴ κοιλίᾳ ποτ᾽ ἔχοντες εἰλημμένοι εἰσὶ τοιοῦτον oU- 

3}. ΄ ] ^ , ^ ᾽ 
div, οὔτε δελέατι χρῶνται ζώων σαρξὶ πρὸς αὐτοὺς, ἀλ- 
λὰ μάζῃ. 


Quae fequuntur verba, φάσκων ὅτι καὶ μὴ νῆστις àv b 


φαῦλος ἐστίν : non unam habent difficultatem ; nam & de 
fcriptura priorum verborum, & de notione vocabuli φαῦω 
Aes in divería abierunt do&iffimi viri. De quo diffidio 
confulendus GrsNERUs pag. $61. & CaMvs in Notis ad 
Ariftot. p. $27 íq. Nempe apud Ariftotelem , lib. VIII. 
cap. 2. confentientibus fcriptis libris fic legitur : καὶ ὅτων 
(9 κεστρεὺς, nam de eo agitur) ἢ μὴ νῆστις, φαῦλος, 
4Tev δὲ φοβηθῇ, κρύπτει τὴν κεφαλὴν, ὡς ὅλον τὰ cju 
κρύπτων. Et vocabulum φαῦλοι quidem apud Ariftotelem 
nonnulli interpretantur viles , nempe viles in cibo. Sic Ges- 
nerus 1. c. quemadmodum etiam interpretum differtiffi- 
mus CAMvS accepiffe videtur , cum philofophi verba Gal- 
lice fic reddidit: Quand il z'efl pas à jeun, il. ne vaut rien, 
Et apud Athenaeum perfpicue fic reddidit DALECAMPIUS : 
nifi ieiunus. ft , vilem in cibo effe. Neque aliter accepiffe Ca- 
faubonum faris liquet ex eis, quae ab illo ad proxima 
Platonis Comici verba adnotata funt. Denique in eamdem 
fententiam Villebrunius: Je müge efl mauvais , lorsqu'il eft 
p4s à Jeun, Ac non fum quidem nefcius, extremo capite 
eiusdem o&tavi libri Hiftoriarum faepius occurrere idem 


vocab. φαῦλος. ubi perfpicue de eo accipiendum videa- 


tur quod ve iz cibo aut parum fuave ad no(lrum palatum 
ἢ, Atin longiore capite e quo ducta funt verba, de qui- 
us nunc quaerimus, non modo nusquam ullum vefti- 
gium adparet unde intelligatur, de bonitate aut vilitate c i- 
bi in eis pifcibus, de quibus agitür, cogitaffe Philofo- 
phum: fed & hoc potiffimum loco, fi confideres conti- 
nuo fequentia verba: ὅταν δὲ φοβηθὴ., κρύπτει τὴν Ἀεφῶ- 
λήν : cum caeteroquin omnia apte fint inter fe connexa 
quae fcripfit Ariftoteles, vide quam mire, immo vero 
quam abfurde ifta continenter fic dita fint: Ceflreus ,. nift 
ieiunus fit, vilis cibus eft: quando autem abscondit caput, 
δίς, Tam male cohaerentia fcripfiffe Ariftotelem, . aegre 
roihi perfuadetur. At nimirum φαῦλος non in eam, quam 
ftatuunt ifli, fententiam ἢ. 1. erat accipiendum : immo, 
ne altero quidem loco, quem modo commemoravi , ( Hift, 
Anim. VIIL cap.extr.) proprie ac praecipue de bonitate 
Vel vilitate in cibo agi, fed de ipforum pifcium aut aliorum 


p.508. IN LIBE. VII. CAP. LXXX, 295 


b animantium ona valetudine aut infirmitate , ex ipfo. capitis 
illius initio fatis perfpicue intelligitur. Pari igitur ratione 
re&iffime (fi quid video ) T4teodorus GAZA illud φαῦλος ia 
60 loco, de quo quaerimus, interpretatus erat, wer; 
haeret. Poterat & debilis, infirmus , ignavus , reddere. Sic 
in Euripidis Androm. 379. φαῦλός eiu, κ᾿ οὐ σοφός : com- 
mode vertunt, ignavus fum , non fapiens. Sic apud Thu- 
cyd. φαῦλος paffim ἀσθενὴς valet ; itemque ἀγενὴς & &vav- 
dpos, ut docuit H. Steph. Thef. T. IV. pag. 49. d. Rur- 
fusque apud Euripidem Medea ait, Μηδείς με φαύλην 
κἀσθενῆ γομιζέτω. Eademque notione , inertiae , imbecillt- 
tatis, ignayiae , tarditatis, vocabulum illud praefertim Po- 
lybius frequentavit, de quo vide Lexicon noftrum Po- 
lybianum. Erfic quidem apte ifta cohaerent: Ceffreus , fa- 
ve mugil, ( qui aliàs τάχιστος, velociffimus & agillimus eft 
pifcium, ut ait idem Philofophus, Hift. Animal, IX. 37.) 
mfi ieiunus fit, iners & debilis & ignavus efl : ( quoniam fci- 
licet pajlo valde extenditur venter , ut proxime ante dixerat : ) 
ubi vero. timet , caput occultat, quaft totum occultaret. corpus, 
Quo loco obiter moneamus , pro eo quod apud Athe- 
naeum editum erat, ὡς τὸ πᾶν σῶμα κρύπτων, levi- 
ter mutatà verborum ferie codices noftros dediífle, ὡς 
τὸ πᾶν κρύπτων σῶμ &. lam vero quod ad priora fpe- 
&at verba, notabile videri poterat, particulam negativam 
μὴ deeffe & in principe editione Aldina Ariftotelis, & 
apud Athenaeum non modo in editione Aldina &. Bafi- 
leenfi, fed δὲ in utroque noftro codice msto, ertiamque 
(tefte Villebrunio) in aliis msstis Parifienfibus. Sed, 
quam facile ante νῆστις intercidere μὴ potuerit, in ocu- 
los occurrit. Simul vero intelligitur, quo illa particula 
"Athenaeo adíeratur , non cum do&tiffimo CaAmMus ( in No- 
tis ad Ariílot. pag. $28.) invocari pofle optimae edinio- 
inis Cafaubonianae , in qua expreífa legatur μὴ particula , 
au&Goritatem : nam nullius codicis Athenaei auctoritate 
nifus CASAUBONUS, pro eo quod in Athenaei codicibus 
legebatur, $74 χ αὶ νῆστις ὧν. fuo arbitratu, ex Ariíto- 
telis editionibus Aldinà pofterioribus, 971 μαὶ ἡ νῆστις ὧν in 
fua Athenaei edirione ponendum curaverat; de ea muta- 
tione aut de fcripturà codicum Athenaei ne admonere qui- 
dem Le&orem in Animadverfionibus dignatus. In quo 
ficut obítüinatum de ea mutatione filentium fummi viri 
neutiquam poffum probare, fic iplum factum non pre- 


504 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 308. 


bare non potui : nam δὲ apud Athenaeum perinde ac apüd b 
Ariftotelem connexio & confecutio disputationis illam 
negativam particulam flagitabat, & apud Ariítotelem 
eamdem particulam cum vereres interpretes, tum manu- 
Ícripti codices, quotquot ad hunc diem collati funt, agno- 
Ícunt. Apud Athenaeum vero equidem non tam καὶ par- 
ticulam cum μ ὃ permutandam , quam, illà fervatà , adii- 
ciendum μὴ putavi. Obfervaverit diligens Athenaei le- 
€tor, frequenter καὶ particulam in. huiusmodi orarione 
adhibere illum. confueviffe. 

Ad proxime fequens Pz4ToN:is Comici teftimonium fic 
commentatus eft CAsAUB. »In Plarozis verfu, de mugilibus , 
ο» ἰχθὺς ἀσίτους xal τοὺς πονηροὺς myé μοι: 

» fcribendum eft, ut fit & oratio Graeca, & fententia ve- 
» ra, [ mireris, non adiecifle, & verfus legitimus. ] 

» ἰχθῦς ἀσίτους x' οὐ πονηροὺς ἣγέ μοι. 
$ AAttulit. mugiles impaflos δ' non malos, Probant, fic effe 
Ȓcribendum , praecedearia non longe Ariftotelis verba, 
“» κεστρεὺς μὴ νῆστις v φαῦλός ἐστιν. —  Ca(auboni ra- 
tionem fecutus eft Villebrune. DALECAMPIUS, vulgatum 
καὶ τοὺς “πονηροὺς vel καὶ “πονηροὺς tenens, in pofteriori 
verfu μοὶ in σοὶ mutandum ceufuerat, totam eclogam 
latine fic reddens : 

» À. Exeunti mihi occurrit. pifcator afferens ceflreos. 

»B. leiunos ille pifces & malos advexit tibi. « 
Mihi nec ifta novatio neceffaria vifa erat, nec Cafauboni | 
probari ratio potuit. Quemadmodum pag. praec. f. πονήρου | 
xecTpéos pro πονηροῦ íÍcriptum oportuifie vidimus, fic & | 
hic πονήρους, id et, mifcros, cum GESNERO p. $62. 
ΡΟ πονηροὺς legendum non dubitavi. Atque ita ne- 
gativà particulà a Cafaubono commendatá non erat opus: 
altera folum e duabus voculis, καὶ aut τοὺς, quo verfui 
confuleretur , delenda fuit. Ex his autem non τοὺς, fed 
x«i ex imperito fcholio irrepfiffe mihi vifa erat, inferta 
ab eo qui vim illorum verborum, 

ἰχθὺς &círous τοὺς “πονήρους wye μοί, 
parum percepiffet. Iam ipfum quidem πονήρους fic penacute 
expreffum legitur etiam in ed. Caf. x. fed cafu id factum 
effe, non editoris confilio, ex ipfius Cafauboni anim- 
adverfone adparet. ^ Vocabulum ἐχθῦς vero commo- 
dius fortaffe ad praecedens κεστρέας referetur, pofl ix- 
θυς repofito commate, quod poft κεστρέως cum Cafaubo- 


p.308. IN LIB. VII. CAP. LXXX. 29y 


b no pofuimus. In vett. quidem editt. & in libris msstis nec 
ante nec poft illud verbum adeft distinctionis fignum, 
Σὺ δέ μοι εἰπὲ, ὦ Θετταλὸν πάλαισμω Μυρτίλε. Dale- 
campius : Tu vero id mihi dicito, o Theffale lu&lator : adie- 
€tà ad vocem TAe[fJale notà: » flute, callide, Sic apud 
» Eraímum Adag. Θεσσαλὸν σόφισμα. (ς — Simili ratione 
Θετταλὸν πάλαισμα adpellatur. Myrilus, quà Θετταλὺς 
σοφιστὴς dictus idem apud Noftrum lib. 1. pag. 11. b. ubi 
vide notata, Denotat autem πάλαισμω non nude /u&a- 
tionem , fed eam aflutam , fubdolam. Hefychius : Πάλαισμι κα" 
κακοτεχνία. Suidas: Πωλαίσμασιν" ἀντὶ ToU, στρατηγήμασ!. 
διότι οἱ ἰχθύες &c.. Commodius videri debebat διὰ 
τί, quod erat editum; fed ferri etiam eàdem fententià 
potuit, reflituique adeo a nobis au&ori debuit διότι, 
quod dabat codex mstus uterque. CaSAUBONI eft ad hunc 
locum animadverfio haec: » Myrtilo proponitur haec 
»quaeftio , dux τί οἱ ἰχθύες ὑπὸ τῶν ποιητῶν ἔλλοπες 
»» καλοῦνται; Poética vox eft, ut hinc patet, ἔλλοι , pro 
»pifíce. Graeci poétae ufi faepe dictionibus non univer- 
Ȓae Graeciae notis: fed alicui populo peculiaribus. Sic 
» Sophocles. μύνδους pifces appellavit, quia Afiatici Grae- 
"Οἱ μύνδους, quafi μὴ οὐδῶντοις , mutos, appellabant. « ( vi- 
de Etymol. M. voce Μύνδος. 7 »Similiter Cretenfes dixe- 
»re mutos, ἕλλοχας; Ceü ἐλλιπεῖς τὴν o7, voce ca[[os. 
[Etymolog. M. in Ἕλλο. p.331. ] »Inde igitur poétae 
» mutuati, éAAovas pifces in genere appellarunt. At vul- 
»go Graecis, & fapientibus etiam , ἔλλολξ. proprium pi- 
»ícis genus eft, ut in anrhia di&um fupra. « [ vide p. 282. 
d. & pag. 300. e. & utrobique notata, Ὁ.» De origine vo- 
»cis£AAe| multa antiqui Grammatici, quae otium ipfo- 
»rum maius quam acumen indicant. Neque irem placet 
» quod δὲ Plutarchus ( ΞΣυμποσιακῶν lib. VIII. Probl. 8.1 
»& Athenaeus produnt, ab ἔλλεσθαι derivari. Nam 
Ἢ cum in derivationibus di&tionum propria fignificatio fpe- 
» Cari fere foleat; nego ἴλλεσθαι effe εἴργεσθα, proprie, 
»ut Athenaeus fcribit. βούλονται γὰρ, inquit, κωτὰ τὴν 
» ἀναλογίαν Ἰλλοπαί τινες εἶναι. « [ Nempe perperam 
ἐλλοπαί τινες erat editum: re&te vero ἔλλοσές τινὲς 
dedit uterque codex mstus.] » Ubi notabunt quAóxaAet 
velegantiam. Atticam in verbo. βούλονται. Latine hoc imi- 
»tari non licet : perinde enim eft, ac fi diceret fimpliciter , 
MÉAAOTSS κατὰ τὸν ἀγαλογίαν ἰλλοταί τινες. εἰσί. Sic Pla- 


- T 4 


296 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 308. 


»to & alii loqui amant, ut pridem obfervatum eruditis br 
»viris; at interpreres hoc non ceperunt. « — Ἔλλοπας 
ἰχθῦς, id eft, mutos pifces cum alii poétae dixerunt, tum 
Hefiodus in Scut. vs. 212. Vide Hefychii Interpretes vo- 
τε Ἕλλοπες, Indeque etiam. verbum ἐλλοπιεύειν, pifcari , 
formavit Theocritus, ld. I. 42. Ex eodem vero vocabu- 
Jo decurtata videtur di&tio ἐλλοὶ i &us , qua & Sophocles 
uíus eff, & ante eum Cyclicus poéta, ut docuit Nofler, 
p2g. 277. €. d. Certe ficut ἔλλοπες exponitur ὀξφωνοι, fic 
& ἐλλὺὸν Hefychius, inter alia, ἄφωνον interpretatur; & 
Scholiafies Barocc. apud Sophoclem, ΑἹ. 1314. ἑλλοῖς 
fx 0c: , panter ἀφώνοις interpretatus eft. Nifi forte ἔλ- 
Ao] ab ἐλλὺς fuerit derivandum ; quod tamen nemini 
Grammaticorum di&um video. Caeterum quae derivatio 
vocabuli ἔλλοσες minime placuerat Cafaubono, eamdem 
unice probavit Euftathius, ad Od. u'. pag. 486, 8. διὸ 
xal £X Ao ἐῤῥέθη ὁ ἰχθὺς. διὰ τὸ ἴλλεσθωι ἐν 
ἐστὶν ἐκβάλλεσθαι, ἐκκλείεσθωαι. στερεῖσθαι) óc. Sed cum 
Etymologo, cuius interpreratio paullo ante adlata eft, 
facit Hefychius : Ἔλλοσες᾽ ἐλλείποντες τῆς ὀπὺς, τουτέστι, 
ἄφθογγοι, ἄφωνοι. Quod de vi ὅς ufu verbi βούλομαι bre- 
viter adnotavit Cafaubonus ; deeo verbo continuo dein- 
de nonnihil monebimus. | 
Καὶ γὰρ τοῦτ᾽ ἀγνοεῖς, ἔλλοψ, σὴς cw. Poterat intelligi c 

idem AMvyrülus haec dicere, qui proxime praecedentia, 

Sed quae fequuntur verba, quibus longe divería effe ad- 

firmatur vocabuli £e origo ab ea, quam tradiderat 

Myrtilus, ifta (inquam) verba iam non videntur poffe 

eiusdem efle Myrtili. Quare, quo apta fuis partibus ef- 

fet disputatio , fupplenda ἢ. 1. ea verba fufpicatus eram, 

quae in fcholio fub contextu adpofui; quibus fignifica- 

retur, U/pianum haec Myrtilo repofüiffe. Sia Ulpiani par- 

tes dicendi ab iftis verbis incipere volueris , ᾿Εγὼ δὲ 6, 

non magnopere repugno. [τὰ fcriptum oportuerit, Ἐγὼ 
dé, ἔφη ὃ Οὐλπιωνὺς, κατὰ Tbv Cc. aut, Kot $ 
Οὐλσπιωνός Ἐγὼ δὲ &c. Sic locum hunc accepiffe Ca- 
faubonum, e proxime fequente Animadverfione eius in. 
telligitur. Sed rc&iffime fortaíle fecerimus, fi ftatuerimus, 
nihil hic deeffe, totamque orationem eiusdem effe Myrtili : 
qui, poftquam iftam protulit vocabuli ἔλλοσες derivatio- 
nem, a multis vulgo receptam , aliam deinde proponit, 
quam fibi magis probari fignificat. Ac, pro hác, quam 


— 


p.309. IN LIB. VIL CAP. LXXX. 497 


c dico , fententià, mallet quidem fortaffe aliquis in fuperio- 
ribus verbis ita legi , βούλονται γὰρ xa T&, τὴν ἀνειλογίαν V Ne 
λοπάς τινας εἴν αι: volunt enim, (nempe volunt vul- 

o nonnulli) £A^em«s dicfos effe quafi (A^omas. At ufum ver- 

1 βούλομαι fi diligentius expendamus, eamdem fere vim 
reperiemus Graecis verbis, qualia ex librorum praeícripto 
edidimus, ineffe. Nam fic loquuntur Graeci, τοῦτο βού- 
Aera εἶναι τοιοῦτο, foc intelligitur effe tale, vel, volunt hoc 
effe tale. Quam locutionem exemplis nonnullis illuftravit 
Hemftterhuf. ad Luciani Prometh. c. 2. δὲ ante eum Lui- 
fianus , Parergor. lib. III. c. 4. in Gruteri Theft. Crit. T. 
III. pag. 482. Aliaque commoda exempla nonnulla , prae- 
eunte Budaeo, collegerat H. Stephanus, Thef. T. I. pag. 
765 extr. Simili quadam ratione apud Lucian. in Hermoti- 
mo, c. ts. fcribitur: Οὐ συνίημι d τι σοι τοῦτο βούλεται 3 
non percipio quid hoc tibi velit , id eft, quid tu velis his wer- 
Pis, quo pacto tu hoc intelligas. Ac poffis hoc loco, in quo 
verfamur, ad verbum βούλονται (ubintelligere pronomen 
perfonale τισὶν, fed mullo etiam incommodo omitti. illud 
poterat. Denique poteft etiam particula ἥτοι, a qua inci- 
pit illa phrafis, per //ve exponi: ut hoc dicat Myrtilus, 
Dicuntur pifces ἔλλοπες, sive eo quod fint muti: tum ves 
ro, loco alterius particulae i, quae ifti refpondere debe- 
bat, ait deinde, ἐγὼ δὲ, id eft, ego vero illam rationem 
non probo , ftd contra exiflimo &c. | 

Sed iam verba ipfa quae proxime fequuntur, videa- 
mus; in quibus interpretandis ( quod etiam monuit Ca» 
faubonus) longiffime a veritatis vicinia Dalecampius ab- 
erraverat. Ἐγὼ δὲ, κατὰ Ty σοφὸν Ἐπίχαρμον, μηδὲν 
ἀποκριναμένου τοῦ κυνός" 

Τὰ πρὸ τοῦ δύ᾽ ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ἐγὼν ἀποχρέω. 

» Propofitae quaeftioni ab Ulpiano refpondit quidem Myr^ 
»tilus aliquid, fed Cynicus nihil. Hos igitur fuo more 
»vexans Ulpianus: Ego, ait, quando Cynicus hic tacet , ut 
» dixit fapientiffimus Epicharmus , ad ea quae folii ante duo 
» homines dicere , unus fuficiam. Epicharmi verba proverbii 
»locum obtinent; cui erit tum locus , quando unus ali- 
» quis duorum partes fustinet: ut cum idem fibi refpon* 
»det qui interrogaverat. Ita hic accipitur: ita prorfus & 
»libro VIII ( p.362. 6.7 ubi cum Myrtilus Ulpiano quae- 
» fionem propofuiflet, neque ille refponderet : Ἐπεὶ δὲ 
σιγᾷς, inquit Myrtilus, ἐγὼ ἐρῶ, xaT& γὰρ τὸν Zvpw- 


895 ΑἈΝΙΜΑ͂ΟΥ. ΙΝ ATHENAEUM.  p.s4o& | 


$ κούσιον ποιητὴν, τὰ πρὸ τοῦ δύο ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ἐγὼν κα 
» ἀποχ ρέω. Caeterum verbum ἄποχρέω, nifi illud Dorum 
» dialecto afcribamus, contra Hellenifmum videtur ufur- 

΄ς »patum pro /ufficio. In fcriptis libris quos vidimus, fcri- 
» pturae compendio eodem ufi librarii, cum hic tum libro 
» Octavo, divinandum nobis reliquerunt , ἀπόχρεως ne, 
»an ἀποχρέων fcriptum voluerint. Effet autem &767 peor, 
» ut ἀξιόχρεως. « CASAUBONUS. — ἀπόχρεω antepenacu- 
te editum erat in ed. Ven. Baf. & Caf. 1. a qua fcriptu- 
ra nullus quidem (nec hic , nec pag. 362.) diflenfus e ms. 
«Α. enotatus eít: fed ἃ ποχρέω perípicue in ms. Ep. 
ícriptum , quemadmodum hoc loco in ed. Caf. 2. & 5. 
Sicut autem ἀπόχρη , fatis eft , fufficit, fignificat : fic per- 
commode roy p&o ( ionice, ac fortaffe etiam dorice, ἀπο. 
Xpéo) [ufficio fignificaverit. Erant autem utroque loco 
poétae verba ita in editis libris continuo tenore cum ree 
liquis fcripta, quafi non adpareret quonam metro fuerint 
adftri&a: fed, effe perfectum verfum trochaicum, per» 
ípecte monuit MuRrrvus, Var. Lect. lib. XIX. c. 3. Prae- 
terea cum apud Noflrum VIIL. 562. pro eis ἐγὼν perpe- 
ram εἰσαγὼν eflet editum; inde GROTIUS in Excerpt. p. 
490. talem veríum conílituit : 

Τὰ πρὸ τοὺ δύ᾽ ἄνδρες éAeryov, εἰς ἀγῶν᾽ ἀπόχρεω. 
Quem latine fic vertit : 

"nte hunc ditía quae duobus , ad certamen funt. (atis. 
Sed, quod iam monuerat idem Munzrvs 1. c. εἷς ἐγὼν 
corrigendum , id non modo h. l. libri omnes dabant, fed 
δὲ altero loco recte Cafaubonus ex msstis reftituit, Pro 
δύ᾽ ἄνδρες, perperam h.l. in ed. Ven. & Baf. eft J^ ἄνδρες: 
quod correxit Caíaub. praeeuntibus. item msstis. | Caete- 
rum non tam eo refpectu adferri cum hic , tum altero lo- 
co, iftud Epicharmi verbum videtur, quafi idem vir hacte- 
nus duorum vice fungatur , ut fibi ipfe ad propofitam quaeftio- 
nem refpondeat : quam , quod uzus dicat contra duorum con- 
fentientem fententiam , aut quod unus exponere δ᾽ docere fe pof- 
fe profiteatur id quod duo alii fe ignorare profefft effent. Sic. . 
quidem hoc loco, fi Ulpiano verba ifta cum Cafaubono 
tribuas , non tam dixerit ille, refponfurum fe ipfum fibi, ad» 
eoque fimul δὲ interrogantis & refpondentis vice fun&u- 
rum; quam hoc dixerit, fe unum contre duos verba fa&turum, 
nempe contra Myrtilum , & contra Cynicum , qui tacen- 
do figaificaflet fe Myrtilo ad(entri. Sin Myrtili effe haec 


$.309. IN LIB. VIL CAP. LXXX. — 596 


c verba ftatuas , rurfus ille dixerit, fe unum contra duos cauf- 
fam a&urum , contra Ulpianum eique tacendo adfentientem 
Cynicum, qui ambo primum ignoraffent quid ad quae- 
ftionem propofitam effet refpondendum, deinde vero fe 
adfentiri fignificaffent priori'interpretation a Myrtilo pro- 
latae; quam fibi ipfi non probari nunc idem Myrtilus 
profitetur. ! 

καὶ φημί: ἔλλοπες, διὰ τὺ εἶναι λεπιδωτοί. In ed. 
Ven. & Baf. fine ulla lacunae nota fic fcribitur : καὶ φημὶ 
ἄλοσπες διὰ Tb εἶναι λεπιδωτοί. Eodem modo in ms. “4. 
In ms. Ep. vero, καὶ qual, λέοπες, διὰ τὺ εἶναι Gc. 
In editione Cafauboni vero in hunc modum : καὶ φημὴ T 
ὄλοπες διὰ τὸ εἶναι λεπιδωτοί. Ubi φημὴ quidem pro qn- 
(αὶ nonnifi operarum errori deberi intelligo , qui correctus 
in ed. 2. & 3. Tum vero eft ad illa verba animadverfio 
CasavusoNI haec : » ReGe laceri codicis nota eft appofi- 
»ta: defunt enim quaedam. Sed non eft difücilis divina- 
»tio,ita fcripfifle Athenaeum : καὶ φημὶ ὅτι λέγονται 
»έλλοπες διὰ τὸ εἶναι λεπιδωτοί. io, inquit, pifces 
» dici ἔλλοπας. quia funt fquamofi. λεπὶς ὃς λοπὶς fquama 
»dicitur.. Inde pars veterum derivavit nomen £aaoe.L , ut 
»refert vetus Theocriti interpres, [ ad ldyll. I 42.] δὲ 
» Etymologus, in voce Μώλωψ : ubi fcribe, οὐκ ἀπὸ τοῦ 
»»ύπα οὐκ ἔχειν: non, ut editum eft, mo ἔχειν. Refellit 
»placitam vulgo notationem nominis huius a vocis defectu, 
» Nemo autem dixit unquam, dictos pifces ἔλλοπας ex eo 
»quod vocem haberent, fed contra ex eo quod non ha- 
» berent, « — Nullum in veteribus libris lacunae fignum 
effe, diximus. Nec, ubi inferenda verba καὶ λέγονται Ca- 
faubonus cenfuit, deerat ibi quidquam. Subintelligenda 
ifta verba erant, non adiicienda: fic enim abrupte loquun- 
tur haud raro Grammatici. Re&e autem pro mendofo ἄλος 
σες aut λέοπες, ἔλλοπες corrigendum monuit vir doctus, 
Sed ipía ifta nova vocabuli derivatio atque etiam inter- 
pretatio, quae fuperiori opponitur, nimis brevibus verbis 
expedita hic effe videri poteft. Itaque poft ἔλλοπες fufpi- 
cari licet intercidiffe fortaffe verba ὡς ἐν λετίσιν ὄντες, 
aut aliud nefcio quid , quod ifti varietati fcripturae, quae 
in vetuftis libris hic obtinet, originem dederit: fed nihil 
utique temere novandum. Paulo quidem uberius Theo- 
criti vetus interpres l, c. Ἕλλοπες γὰρ oi ἰχθύες, παρὰ τὸ 
ἐν λεπίσιν εἶναι » ἡ παρὰ τὸ Aezid ew τῶν ἰχθύων. Obícu- 


300 ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. p.508. 


rius vero Etymologus in voce Μώλωφ : cuius in verbis 
gravius ulcus latere videtur. 

διὰ τί οἱ Πυθαγορικοὶ τῶν μὲν ἄλλων ἐμψύχων μετρίως 
ἁστονται 6c. » Quaeftio de Pythagoricorum abjlinentuz ab efu 
» pifcium tra&atur a Plutarcho, Sympof. libro octavo, pro- 

» blemate oCtavo: ubi prope eadem verba invenies , fi con- 
» ferendi laborem non detre&taveris. « CASAUBONUS. 

Ἐσεὶ οὖν καὶ ὑμεῖς, ὦ Μολοττ. Vox ὑμεῖς perperam d. 
omiffa in ed. Ven. & Βαί, ᾿Επεὶ οὖν ὑμεῖς (absque καὶ) 
habet ed. Cat. Recte utramque vocem fimut agnofcit co- 
dex mstus uterque. — Mox, particulam (àv poft ἡμεῖς, 
quam omifit Cafaubonus cum Epitoma, adiectam dedit 
ms. 4. cum ed. Ven. δὲ Baf. Quod deinde fcribitur ὦ λ- 
λους ixÜvoxoyüccusy , id cum editis agnofcit ms. 4, Et 
poterat quidem commodius videri adverbium ἄλλος, 
quod habet Epitoma : fed potuit etiam confulto adieCli- — . 
vum ἄλλους ponere auctor, quafi dixiffet ἄλλους ἰχθὺς 
κατοιλέξομεν. Caeterum amat nofter Deipnofophifta verba — 
ad iftam formam ífeftivo quodam modo compofita: fic 
συκολογεῖν, κυνολογεῖν, οἰνολογεῖν. Vide Animadv. ad I. 

21. 8. & Supplem. Notar. ad lib. II. 40. f. T. I. Animadv. 
pa2- 504* ; j 


AD CAP. LXXXI 


Kegaxiyos. » Niger color pifci huic nomen peperit. Op- 
» pianus: Xxopexivey ἐπώνυμον αἴθοπι χροίῃ. [ con&. notata 
»ad pag.304.c.] Atque hoc Graecum nomen eft pifcis 
»qui aliter vocabulo Pontico appellatur /aperda. Apud 
» Hefychium in Σαπέρδης fcribe, ἄλλοι ὑπὸ Ποντικῶν τὸν 
» κορωκῖνον ἰχθὺν : non καρκῖνον. Propriam accolarum Pon- 
»1ii dictionem vult effe τὴν (ἀρετάς. Perfins: [ V. 134.] 
»/aperdas advehe Ponto. Eadem verba (imiliter corrupta in 
» Etymologico. Sed coracinum a faperda facit diverfum A- 
»thenaeus, fcribens mox, [ lit. f. | σλατίστωκος καλεῖται 
»0 caTépdus , xad ep ὃ κοράκινος, Libro tertio [ p. 118. 
»c.] ex Dorione platflacus diverfi pifcis a coracino aut 
»íaperda nomen eret. Hefychius refert inter obícoenas 
» voces: deinde addit, etiam pifcem quendam fic nominari.« 
CASAUBONUS. — Aliam derivationem vocabuli xopaxiyos 
tradit Auctor nofler, pag. 300. a. - 

Oi μὲν ϑαλάττιοι. Marinos coracinos distinguit a fluvias 
tilibus, de quibus pag. 309. a. & III, 121. b. e 


p 508. IN LIB. VII, CAP. LXXXL jot 


d εὐχυλίᾳ γε μέσοι. γε (non ve, quod exípe&affet for- 

taffe aliquis) tenent mssti cum editis. 

᾿Αριστοτέλης δ᾽ ἐν πέμπτῳ Ζώων Mopíov. Pro ifta 
msstorum & editionis Venetae fcriptura quum rurfus (ut 
alibi) editor Bafileenfis ἐν πέμπτῳ Ζώων Ἱστορίας pofuif- 
fet, tenuit hoc quidem in fua editione CASAUBONUS, fed 
in Animadv. monuit: » Teftificor adhuc , ubi editum eft 
»etiam in nupera editione [fic fuam ipfius adpellat Ca- 
vfaub. ] 'Apigr. ἐν πέμπτῳ Ζώων Ἱστορίας, conftare fibi 
»antiqua exemplaria, & fcribere ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων. 
» Locus eft capite X. libri quinti Hiítoriarum.« — Vide 
ad II. 63. b. & ad VII. 286. c. Animadv. T. IV. p. 117 fqq. 

Quod edidimus, οὐχ ἥκιστα δὲ κορακίνῳ, id fic ex ed. 
Baf. & Cat. tenuimus, Deefl quidem in ed. Ven. δὲ in utro- 
qué noftro codice msto regativa particula ovy : fed re&e ab 
editore Bafil, ex Ariftotele adiecta illa nobis hoc loco vi- 
fa erat. 

e In ΝΌΜΕΝΙΙ verfu, verbum ἕλκοιτο ita ufürpatum ut 

ἀνέλκειν fupra , lit. a. & pag. 317. d. 

Mi σοτε οὖν καὶ οἱ παρ᾿ Ἐπιχάρμῳ Gc. n igitur (ait ) 
δ᾽ qui apzd Epicharmum in Mufis nominantur aeoliae, co- 
racini funt ? Deinde fubicit: “4: ἐπ Hebes Nuptüs aeolias 
etiam ut diverfas a coracinis commemorat. Fuiffe Mufas EPr- 
CH ARMI , διεσκευὴν ilius fabulae quae ZIebes Nuptiae in- 
fcripta erat, docuerat Nofter III. 110. b. Itaque multa in. 
rer fe communia habere debuerunt iftae fabulae, fed in 
pluribus etiam inter fe differre. At, fi verum eft, quod 
in Animadv. ad pag. 304. e. probabile nobis vifum erat, 
etiam in Mufis nominatim coracinos commemoraverat poé- 
ta ; fed non eo verfu qui proxime praecedebat iftum, qui 
ex Mufis hic citatur, in quo «ἰολίαι nominantur. Duorum 
verfuum ex Hebes Nuptüs citatorum prior ille, 

[ He ] μύες, ἀλφησταί τε, κορωκῖνοί τε κοριοειδέες, 
jam fupra ab au&ore noftro citatus eft, pag. 282. 4, ubi 
quidem cum in Graecis verbis, tum in latina interpreta- 
tione nonnihil fecus, atque fa&tum velim, a me pofitum 
video. Primum enim, cum ibi omiffà vulgo τε voculà 
claudicaret verfus, atque etiam ad ipfam fententiam defi- 
deraretur coniun&liva particula, καὶ xcpaxiyot fcribendum 
fufpicatus eram; attamen eamdem voculam x«l, utpote 
ex conie&urà adie&tam uncis inclufi. Sed, quum & hic , 
δὲ pág. 304. 6. (ubi pars eiusdem verfus occurrebat, Τα 


101 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 508. 


poft xepaxivor habeant libri omnes; ibi quoque, abie&à καὶ e 


particulà, xopaxivoí τε ícriptum velim. Tum vero ini- 
tio verfus, quum ibi fic vulgo fcriptum effet, Moves, 
ἄλφησταί τε δος. videns a duabus brevibus fy!labis initium 
fieri trochaici verfus non poffe ; recordatusque, non mo- 
do μύες penultima £revi, fed & ves penultima produ- 
&a faepe fcriptum apud varios au&tores reperiri ; in ifto 
quoque Epicharmi veríu Moss penulümà circumflexà 
fcribendum cenfueram. Sed exinde obfervavi, conítanter 
correptà uri poétas penultimà in illo vocabulo. Sic qui- 
dem Oppianus, ubi de mitulo vel mufculo conchylio agitur, 
Halieut. I. 516. 

Κήρυκές τε, μύες τε, — 
Sic ruríus idem, de mure pifce , I. 175. 

κωβιοί. ἐν δὲ μυῶν χαλεπὸν γένος, o περὶ πάντῶϑ 

σαρσωλέοι νεπόδων καί τ᾽ ἀνδράσιν ἀντιφέρονται. 
Sic Numenius, de eodem mure pifce , apud Noftrum VII. 
394. ξι , -^ €! *1 , , 

ἢ μύας, ἢ ἵππους ἠδ γλαύκην κορύδυλιν. 
Habes etiam in Epicharmi verfu apud Noftrum III. 85. e. 
ubi de mitulis agitur, vocem penacute fcriptam , 

μύας, ἀναρίτας τε, κάρυκάς TE, καὶ σκιφύδρια : 
ubi quidem quantitatem fyllabae uv ex metro haud ita 
tuto cognoícas: nam quum iam faepius obfíervarimus , 
in imparibus trochaici verfus fedibus dactylum pedem non 
refpui ab Epicharmo ; poffit fyllaba longa effe, fi primum 
pedem daclylum ftatueris ; fed brevis fuerit, fi tribrachyn. 
Sed & ibi quidem (quemadmodum pag. 282. a. ) fcriptura 
librorum penacuta pariter, ut apud alios poétas , penulti- 
mam brevem indicabat. Itaque in eo de quo quaerimus 
verfu tenenda fcriptura μαι ύ ες erat; fimul vero intelligi 
debebat, deeffe primam verfus fyllabam. Ea fyllaba, 
quum nihil ad rem pertineret, de qua quaerebat Athenaeus, 
poterat ab ipfo omitti ; fed fufpicari nobis licuit , fuifle 
eam fyllabam verbum ἦν vel 5s, a qua incipiunt plures 
Epicharmi verfus ex eadem fabula duci. lraque, quo- 
niam apud Athenaeum non modo, quid ipfe fcripferit , 
quaerere iuvat, fed δὲ quid probabile fit fcriptum fuiffe 
ab iis auctoribus, quorum teftimonium ille invocat; ini- 
tio verfus Epicharmei vocem iftam ἦν vel ss adiiciendam 
putavi , adiecique hoc loco ; fed eam, ut par erat , uncis 
inclufam , quippe nonnifi ex coniectura adiectam. Iam eo- 


p.399. IN LIB. VIL CAP. LXXXL 302 


e dem quidem hoc loco non μύες, fed contra&ià formá 
μῦς vulgo ícribebatur. (fic certe in editis; nec diverfa 
"fcriptura ex ms. 4. adnotata: in ms. Ep. vero defunt prio- 
ra huius verfus verba.) Sed ab ifta voce non magis quam 
a μύος incipere ille ver(us apud poétam potuerat: prae- 
pofito autem verbo ἦν vel 5s, proditurus erat pes ípon- 
deus, initio trochaici verfus non ferendus; dactylum ve- 
YO, ἧς μύες. in ea regione ferebat Epicharmi ufus. Fuit 
autem vocabulum μύες non mufculi interpretandum , ut 
pag. 282. a. fecimus Dalecampio praeeunte; fed mures; 
nempe rures pifces, de quibus Numenius dixit pag. 504. e. 
& Oppianus loco paulo ante citato ; de quibus etiam ne- 
Ício quam re&e Cafaubonus accepit Alexidis verba apud 
Noftrum , IlI. 117. f. Sed de eodem pifce nonnihil prae- 
terea in fine huius libri ad pag. 310. a. monenda erunt: 
hoc loco illud adhuc notamus , apud Plinium quidem libr, 
IX extr. & XI. fett. 63. musculum marinum latine no- 
minari pifcem, qui Ariftoteli «us ; fed quoniam duos di- 
verfiffimi generis pifces confudit Romanus fcriptor, ifto 
nomine abftinendum putavi. 1n fine eiusdem verfus, de 
quo iam pridem quaerimus , pro xopoeid'ées , quod h, 
l. veteres libri reclamante metro dabant, κοριοειδέες 
ex probatiore fcriptura , quam optimus codex 4. p. 282. a. 
dederat, reftitui : nàm quod κηριοειδέες hic babent ed. Daf. 
& Caf. id ex vitiofía fcriptura, quam ibi editio Ven. has 
bebat, temere huc traductum. Pro eadem quidem voce 
alibi «opa xosid'ées dixiffe eumdem Epicharmum vidi- 
mus pag. 304.e. Pofteriorem poétae huius verfum, aio- 
λίαι, πλῶτές τε Ó'c. cui hic deeít pars poftrema, inte- 
grum adpofitum vidimus pag. 307. c. deficiente tamen ibi 
vulgo ve particula poft A27e«, quae hic utrobique ( tam 
ubi ex Muf, quam ubi ex Ze^es Nuptiis citantur ifta 
verba) adiecia eft. Denique idem veríus iterum integer 
repetitur pag. 522. f. : 

Εὐθύδημος -- - τὸν κορακῖνόν φησιν ὑπὸ πολλὼν σαπέρδηνγ 
“προσαγορεύεσθαι. ld ipfum iam fupra ex Dorione adnota- 
verat Deipnofophifta, III. 118. b. Confer quae ad ipfum 
huius capitis initium notavit Cafaubonus. 

C Φιλότιμος ἐν TO 'O-[aprurixo. Quemadmodum hic, 
fic & alibi conftanter, Φυ λότιμο ς fcribi nomen huius 
auGoris in veteribus libris, monuimus ad III. 81. a. Hic 
quidem Φιλότηκος habet ed. Ven. ut pofteriores editiones; 


/$(4 . ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.399. 


in Epit. vero defideratur hoc loco PAilotimi mentio: fed £ 
alibi etiam editio Ven. & codex Ep. in fcripturam Φυλό- 
7i«oe con(enrdunt. Quoare teneri ea utique aut reftitui a 
nobis debuerat, nifi analogiae prorfus videretur contraria. 
ὅτι δὲ καὶ er AaTÍG TU Kos καλεῖται 0 σαπέρδης. Ke- 
&e πλατίστακος edidit Cafaubonus, ut fcribitur in Epir. & 
apud Hefychium hac voce. Poterat quidem fortaffe & 
πλατιστακὺς àcute fcribi, ut ΠῚ. 118. c. Sic vero 
etiam ( acute , πλατιστακὺς ) fcribere debuerat, ut videtur, 
calligraphus codicis 4. qui vitiofe quidem πλατιστατικὸς 
pofuit ; quod inde tenuere ed. Ven. δὲ Baf. Qui pifcis p. 
X18. c. πλατιστακὺς vocatur , eum diverfi generis a co- 
racino efle, dicebat Cafaubonus in Adnor. ad huiuscapi- : 
tis initium : attamea fi locum iftum diligentius infpexe- 
ris, contulerisque cum p. 121.c. & cum hoc loco; pro- 
babile videbitur, fi minus eiusdem , certe vicini generis 
effe. Confer Gesner. pag. 618. ubi de myllo piíce. Caete- 
rum a /atitudine σλωτίστακον ditum fuiffe coracinum pro« 
babile fit : & eft certe ex latorum pifcium familia. 
᾿Αριστοφάνης δ᾽ ἐν Τελμισσεῦσι. » ARISTOPHANIS Tel- 
»me[ferfes laudantur Polluci libro X. cap. x x. & cap. XX1it, 
» & Harpoctationi in izóz. € CASAUBONUS, 
PurnrcnRATIS verba ex Obliviofo , 

Τοῖς σοῖσι συγὼν κορακινιδίοις καὶ μαινιδίοις : ἃ 
funt pars verfus anapaeftici tetrametri , cui defunt duo 
pofteriores pedes. Similem verfum Anaxandridae integrum 
vidimus III. 105. f. 

Kal συμπαίζει καριδαρίοις μετὰ erepdaxiov xal SpaTe 

Tid Íoy : 

qui ipfe verfus hoc libro pag. 529. e. ita repetitur, ut xo« 
paxividíons pro. zapid'upíois fcribatur. 

Οἱ δὲ Νειλῶται xopaxivot, De Niloticis coracinis fupra di- 
xerat Deipnofophifta , III. 118. b. c. 

᾿Ωνομάσθησαν δὲ διὰ τὺ διηνεκῶς τὰς κέρας κινεῖν. Conf. 
fupra p. 287. b. ibique notata : item, quae notavimus ad p. 
304. €. 

καλοῦσι δ᾽ αὐτοὺς οἱ ᾿Αλεξανδρεῖς πλάτακας, ἀ πὺ τοῦ 
“σεριέχοντος. » Novo genere dicendi ufus eft Naucrati- 
» ta philologus, cum fubiicit, καλοῦσι δ᾽ αὐτοὺς - - ἀπὸ τοῦ 
» περιέχοντος. Quid adpellént Graeci fcriptores τὸν σεριέ- 
»yorra. [vel τὸ περιέχον : conf. Lexic. Polyb.] vulgus et- 
viam novit : aérem nempe , res omnes ambientem ἃς capiens 


p.309.  INLIB. VIL CAP. LXXXL 5o; 


a »tem. Hic ipfam corporis figuram ita nominat : nam fen- 
»íus eft, σλάτακα pifcem bunc nominari, quoniam la- 
»ium fpatium occupet in circumfufo aére; quod confequens 
»eft ra latae atque amplae. Seneca, in quinto Naturalium, 
») Τὸν περιέχοντα, vertit, hoc quo cireumdati fumus fpatium. ἐς 
CASAUBONUS. — [π᾿ eamdem fere fententiam vocabulum 
iftud interpretatus erat Dalecampius , οὐ rotundam 6 latam 
figuram qua ambiuntur: quem fecutus e(t Villebrune, fic 
reddens, vá le contour de leur forme. Quod quidem fi di- 
cere voluiffet Athenaeus, novo utique & infolito more 
di&urus erat. Nec vero minus nove di&urus erat ; fi ἀπὸ 
ToU περιέχοντος pro eo dixiflet, quod aliás Graeci κατ΄ 
ἐξοχὴν dicunt, id eft, per excellentiam ; quod GEsNERUS 
ftatuerat pag. 296. Mihi ifta verba ἀπὸ τοῦ περιέχοντος 
plane id fignificare vifa funt, quod in latina verfione po- 
fui, nomine a toto genere petito: nempe Alexandrini 
nomen πλώταξ, quod generale eft, δὲ de roto genere latorum 
pifcium intelligendum videri poterat, /fgillatim | coracino tri- 
buebant ; tamquam huic proprium. Sic τὸ σεριέχον apud 
Ariftotelem, Metaphyf. V. 26. idem valet ac τὸ καθόλου 
& ὅλον Tb γένος : quia ícilicet (ut Porphyrius ait, {σ΄ 
C. 2.) τὸ γένος δοκεῖ περιέχειν πᾶν τὺ ὑφ᾽ αὑτῷ. Paritet 
apud eumdem Ariítotelem , Rhetor. lll. 5. ubi ait, ed emen- 
datam locutionem pertinere τὸ τοῖς ἰδίοις ὀνόμασι λέγειν, καὶ 
μὴ τοῖς περιέχουσι, minus recte (fi quid video) & pror- 
fus contra termonis ufum , interpretes τοῖς περιέχουσι in- 
telligunt eircumlocutionibus , circumcriptionibus : cum ὀνόμα- 
τὰ περιέχοντα dixerit Philofophus nomina generalia, 
generalem quamdam rei notionem exprimentia; quibus 
opponit τὰ iie , propria nomina , id e(t, magis definita at- 
que determinata , quibus ex ufu fermonis ea res de qua 
agitur ab omnibus aliis distingui folet. Sic & faepe alibi 
apud Philofophum ( veluti Topicor. V. 1.) distinguun- 
tur & opponuntur inter fe τὸ γένος & τὸ ἴδιον. Itaque 
eo loco, quem e Rhet. III. s. citavimus, mox deinde ait, 
vitiofo illo dicendi genere confulto uti folere vates; quo- 
niam non tam facile erroris convinci fe poffe intelligunt, 
fi διὰ γενῶν λέγουσι, id eft, f£ verbis utuntur generalioribus. 
Eodemque modo apud noftrum Deipnofophiftam, ἀπὸ τοῦ 
“περιέχοντος intelligi poterit ἀπὸ τοῦ περιέχοντος ὀνόματος, 
ἃ nomine generali. Denique eumdem ufum illius vocabuli 
haud obícure Hefychius declaravit , ubi Περιεκτικὸν inter- 

"Animadv. Vol. IV. | 


306 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 309. 


pretatur τὸ περιέχον. ἤτοι γενικόν : Gt Περιεκτικώτερον, ἃ 

ενικώτερον. Et Lexicon mstum a Bielio in Notis ad He- 
Loch citatum : Περιεκτικόν' γενικὸν) τὸ καθόλου, πάν- 
qu περιλαμβάνον,, ἢ περιέχον. 


AD CAP. LX Κι ἘΠῚ) 


Kumpivos. Cyprinus , notum nomen pifcis eius, quem 
carpionem vel carpam hodie vulgo vocamus. Qui fcriptu- 
ram Κυπριώνὺὸς primus huc invexit librarius, is Do- 
Coris ecclefiaftici nomen, quod ipfi familiarius erat , cum 
pifcis nomine confuderat. Mendo(íum illud Kvzprayoe & 
deinde κυπριαγνὸν quum tenuiffet CASAUBONUS, monuit 
dein in Animadverfionibus : »Scripta ledio, Κύπρινος 
»aut Kuvpives: ut apud omnes auctores alios,« —— 
Nempe perinde & κυπρῖνος & κύσρινος ( penultimà tamen 
femper productà) fcribitur apud alios: apud Noftrum ve- 
ro hic Kvgzpivos δὲ dein xvmpivov dedit ms. Epit. 

Τῶν σαρκοφώγων καὶ οὗτος, ὡς ᾿Αριστοτέλης ἱστορεῖ. καὶ b 
συναγελαστικῶν. τὴν δὲ γλῶτταν οὐχ ὑπὺ τῷ στόμα- 
τι. ἀλλ᾽ ὑπὺ Tb στόμω κέκτηται. »Plane γριφῶδες 
» videtur, quod de cyprini lingua fcribitur hic, τὴν δὲ γλῶτο 
»TaV οὐχ ὑπὸ TQ στόματι, ἀλλ᾽ Verb qb στόμα κέκτηται. β 
»Si de fententia ex Ariftotele non conftaret, nemo iffa  . 
»quid fibi velint facile divinaret. Antiquiffimae membra- 
» nae nihil variant. In Epitoma fic, οὐχ, ὑπὺ στόματος, 

» ἀλλ᾽ ὑπὸ τὸ στόμα κεκτ. quae non displicet lectio. Eft 
»autem, Jinguam ὑπὸ στύματος κεκτῆσθαι, quod clarius 
» poterat dici, habere linguam in ore folutam : λελυμένην ἐν- 
» τὸς στύμωτος, Sed Athenaeus στόμα improprie appellat 
» fuperiorem oris partem , palatum, cui lingua fubiacet. Sic, 
» ὑπὸ τὸ c Tous, linguam κεκτῆσθαι, pro δεδεμένην ὑπὸ τὸ 
»»στόμε, linguam habere ad palatum affixam. Utrumque par- 
»ticipium eft apud Ariftotelem; qui inter alias linguae 
»differentias hanc quoque ponit libro 1. Hiftoriar. [cap. 
»XI fub fin.] & libro etiam IV. [ cap. 8.] pifcibus qui- 
» busdam [immo vero, non quibusdam , fed omnibus ] tri- 
» buit linguam ὀστώδη καὶ οὐκ ἀπολελυμένην. «« [ Similiter 
lib. IT. cap. 10. Ὅλως μὲν γὰρ οἱ ἰχθύες ἀκανθώδη καὶ οὐκ 
ἀπολελυμένην ἔχουσι τὴν γλῶτταν. » Athenaeus hoc di- 
» Xit, habere linguam ὑπὸ στόμα, obfcure nimis: qui tamen 
» videtur philofophi verbis ita locutus, ex aliis libris quam 


p 300. IN LIB. VII. CAP. LXXXII 307 


b »quos habemus hodie , ex quibus multa nofter multis lo- 
»cis. Libro autem quarto Hiftoriarum [cap. 8. ] de cypri- 
»ni lingsa haec habentur, ἀλλ᾽ ἐνίοις τῶν ἰχθύων ὃ ovpu- 
»vós ἔστι σαρκώδης" οἷον τῶν ποταμίων τοῖς κυπρίνοις. « CA- 
SAUBONUS. 

Nusquam , quod fciam, in fcriptis Ariftotelis hodie ex- 
flantibus, cyprinus vel in carnivoris pifcibus, vel in grega- 
libus numeratur. Sed videtur hoc in alio opere, pe Piici- 
bus, legiffe Athenaeus; δὲ utrumque verum eft, & grega- 
lim vivere cyprinum , & carne vefci. Nam, carnivorum efle , 
immerito negavit RoNDELET apud Gesner. pag. 310 extr. 
nonnifi herbis, muco & luto vefci contendens. Noftrates 
quidem piícarii carpas in pifcariis frequenter pifciculorum 
quodam genere, quod ingenti copia apud nos capitur 9 
nutrire faginareque confueverunt: quo pabulo utens hic 
pifcis ad eximiam molem excrefcit. Ex eodem deperdito 
libro du&um eít id quod de /izgua cyprini fubiicit au&or: 
quod quidem quo pacto vel ipfe Philofophus , vel nofter 
Philologus Deipnofophifta dixerit, haud fane facilem ha- 
bet explicationem. Qualia nunc quidem leguntur verba, 
vix ullam interpretationem admittere videntur. Quod ia 
codice Hoe(cheliano Epitomae Cafaubonus, pro ὑπὸ τῷ 
στύμωτι, reperifle fe v7» στύματος tefti&icatur ; id nec 
quid nos iuvet video, & in vulgatam fcripturam ὑπὸ τῷ 
στύμωτε cum editis & ms. 4. fine ulla vanetate confentit 
práeftantifimus alioqui nofter codex Epi, lítud quidem, 
ἀλλ᾽ ὑπὸ τὸ c TÓj««, , haud dubie id fignificare videtur quod 
in verfione pofui, fid pof! os, vel pone os ; id eft, in ima 
& poflrema oris parte , aut ea parte ubi definit os. Quod ipfum 
in Hift. Anim, IL. ro. ita tradidit Philofophus, ut, poft- 
quam dixiffet, ὅλως ci ἰχθύες ἀκανθώδη xal οὐκ ἀπολελυ- 
μένην ἔχουσι τὴν γλῶτταν) fubiceret, ἔνιοι δὲ πάμπαν 
λεῖον καὶ ἀδιάρθρωτον Thy τύπον, μὴ ἐγκλίνοντι σφόδρα τὸ 
χεῖλος. Quae verba vere ( ut mihi videtur) & luculenter 
Theod. Gaza fic latine convertit: Cum enim pifces omnino 
fpineam nec abfolutam continent linguam , tum vel maxime non- 
nulli adeo laevem indifcretumque eum ipfum linguae tributum 
locum fortiuntur , ut nisi admodum labrum diduxeris, 
ne ve[ligium quidem linguae infpicere queas. 1n Graeco pro 
ἐγκλίνοντι videtur ἀνακλίνοντι legendum : in fimillimo au- 
tem loco De Part. Anim. II. 17. ícribitur, ὥστε ἐὰν μή τις 
Tb στόμα ἐπικλίνῃ, μὴ φαίνεσθαι ἀφεστηκὺς τοῦτο Tb μορίον. 


3.8 — ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 309. 


Et, talem effe in cyprizno pifce interiorem oris formam, b 


talemque linguae offeae fitum , ut in imis faucibus aegre 
dignoícenda haereat, propria quemque obfervatio docere 
poteft. Quod fi igitur in illam fententiam accipiamus ver- 
ba ἀλλ᾽ ὑπὺ τὸ στόμα. exfpecCtafles initio aliquid in hanc 
fententiam , zoz in anteriore oris parte , vel faltem , eon in 
ipfo ore; quod Graece fimpliciter fic poterat efferri, οὐ x 
ἐν τῷ στόματι. Sed fi quaerimus , unde tandem iftud ov» 
i7» τῷ στόματι arripuerint librarii ; debuerant illi fortaí- 
fe fic fcribere, οὐχ ὑπὸ τὸν οὐρανὸν (velosx ὑπὸ τῷ 
οὐρανῷ) ἐν τῷ στόματι: (id eft, non fub palato in ore, 
adeoque non in anteriore oris parte:) & per errorem omif- 
{4 fuerit vox οὐρανὸν cum vocula praecedente fequente- 


que. Sic quidem pe Part. Anim. lib. 11. initio capitis 17. 


ait : Ὑπὸ δὲ τὸν οὐρανὸν ἐν TQ στόματι ἣ γλῶττω τοῖς ζώοις 
ἐστί" τοῖς μὲν πεζοῖς σχεδὸν ὁμοίως πᾶσι. τοῖς δ᾽ ἀλλοιξ 
ἀνομοίως. Nifi fortaffe ( quae fimpliciffima medendi ratio 
videri poffit) dicendum , ὑ σὺ, ut períaepe aliàs, ex ev) 
corruptum effe, fcriptumque oportuifle àz1 τῷ στόμω- 
71, Quod idem ac ἐν τῷ στόματι valeret ; cuius tamen 
ufus praepofitionis ἐπὶ cum dativo, pro ér, vereor ne 
rariora reperiantur certa commodaqve exempla. | Pro iíta 
fententia commode di&um foret, ἐπὶ τοῦ στόματος. 
Conf. Lexicon Polyb. p. 239. num. 2. 

Mireris vero quid fit quod do&iffimus GESNERUS, ( p. 
312.) poftquam monuit »inepte di&um & depravatum ap- 
»parere, quod vulgo hic legitur, Τὴν δὲ γλῶτταν ovy, 
» ὑπὸ TQ GTÓJAUTI , ἀλλ᾽ ὑπὺ τὺ στόμα κέκτηται « haec fub- 
iecerit: »Legi poterat, Τὴν δὲ γλῶτταν οὐ κώτω ἐν τῷ 
»»στύματι, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τὸ στύμα κέκτηται. Hoc eft, Lin- 
»guam non in inferiore parte oris, fed fuperiore habet. « — 
Nempe in animo habuerat vir do&us illa Ariftotelis verba, 
ex Hift. Anim, IV. 8. 'AaA' ἐνίοις τῶν ἰχθύων ὃ οὐρανός ἔστι 
σαρκώδης, οἷον τῶν ποταμίων ἐν (delenda otiofa particula 
ἐν) τοῖς xverpirote* ὥστε τοῖς [4 Y) σκοπουμένοις ἀκριβῶς, d'o- 
κεῖν ταύτην εἶναι γλῶττων, ld eft, Gaza interprete: Pa- 
latum nonnullis. pifcibus carnofum pro lingua efl , velut inter 
fitviatiles cyprino ; ita ut , nisi diligenter infpexeris , lingua 
id e[fe videatur. lita igirur Philofophi verba GEsNERUS ex 
ingeniofa quadam coniectura , ( quae ei, ut ex praece- 
denribus ipfius verbis intelligiur, ipfà etiam naturae ob- 
fervatione confirmari videbatur) ita acceperat , quafi a5s- 


p.309. [ἹΝ1]Β, VII. CAP. LXX XII. 309 


b que negatione τοῖς σκοπουμένοις ἀχριβῶς ile fcripfiffet. Quam 
in fententiam nuper etiam eadem Ariítotelis verba, prae- 
euntibus nonnullis vetuftis graecis codicibus & vetuftiffi- 
mo interprete latino, adcuratifimus CaMus edidit, $c7e 
τοῖς μὲν σκοπουμένοις ἀκριβῶς, Quae fi vera fcriptura 
eft, non tam ita interpretanda erat, ut vir doctus gallice 
reddidit : néanmoins, en faifant attention , on voit que cette 
partie efl. véritablement. leur langue : quam cum Gesnero in 
hanc fententiam accipienda : ita ut , f£. fubtilius rem aeflima- 
veris, (id eft, fi linguam non tam ex figura & conforma- 
tione, aut ex loco ubi pofita eít, aeftimaveris , quam ex 
hoc quod fit ea pars, qua faporum fenfu adficitur animal ,) 
haec ( nempe, haec carnofa fubftantia quam in palato iu 
fuperiore oris parte habet cyprinus) vere Imgza illius pi- 
fcis effe videatur. Quae quidem fententia quamquam nec 
per fe abfurda fit, nec a reliqua disputatione ab Ariftotele 
ibi inflituta prorfus abhorrens debeat videri ; tamen, fi ad 
totam connexionem coníecutionemque orationis curatius 
adverteris animum, vix fieri poterit quin fufpe&am ha- 
beas iftam fcripturam τοῖς μὲν exer. & veriffimam po- 
tius vulgatam τοῖς (4 à exor. iudices. Quo accedit, quod 
eadem vulgaris fcriptura eisdem verbis in alia parte ope- 
rum Philofophi repetatur, ubi de tentanda emendatione 
μὲν pro μὴ ne cogitari quidem ullo pa&o poffe videtur. 
Scilicet locoiam cit. pe Partib. Animal. IL. 17. poft alia 4e /iz- 
guá pifcium disputata, rurfus haec ipfa verba leguntur: 
Τὸν δ᾽ cupavoy σαρκώδη πολλοὶ καὶ τῶν ἰχθύων ἔχουσι, καὶ 
τῶν ποταμίων ἔνιοι σφόδρα σαρκώδη καὶ μαλακὸν, οἷον οἱ 
καλούζενοι κυπρῖνοι" ὥστε δοκεῖν τοῖς μιὴ σκοποῦσιν ἀκρι- 
βῶς, γλῶτταν ἔχειν Ta TW. οἱ δ᾽ ἰχθύες διὰ τὴν εἰρημέ- 
γὴν αἰτίαν ἔχουσι μὲν, οὐ σαφῆ δ᾽ ἔχουσι τὴν διάρθρωσιν 
τῆς γλώττης. Quibus inter fe collatis fatis adparere vide- 
tur, dixiffe Ariftorelem : cum cyprinus pifcis ex eorum ftt 
numero , qui brevem offeam linguam in poftrema adeo oris parte 
imis paene faucibus affixam habent , ut , πιῇ vi diducas labia 
(quin & incifrone fa&à ampliorem ri&tum efficias) zie con- 
fpici quidem lingua poffit ; inde fatíum , ut vulgo homines , qui 
non fatis curate id quod res e(l obfervaffent , falfo putent , fub- 
flantiam illam carnofam mollemque , quam in. fuperiore oris parte 
in palato habet. cyprinus , effe ipfam linguam huius pifcis , nec 
eum aliam linguam habere. Eamdemque fententiam eumdem 
Philofophum in illo opere, quo Athenaeus ufus erat , aliis 

| Y 5 


quibusdam verbis tradidiffe probabile eft : quae verba cum b 
ab Athenaeo hic prolata eífent, a librariis corrupta funt, 
& vel ita corrigi debebunt ut fupra dixi, vel in hunc mo- 
dum, (plane contrarium ei qui Gesnero placuerat) οὐκ 
ἐπάνω ἐν τῷ στόματι, id eft, non in fuperiore oris par- 
te , fed in inferiore & ea quidem pofleriore parte: quibus nmi- 
rum in verbis, fal(ae vulgi opinioni id, quod vere res 
habet , oppofuerit Philofophus. 

Δωρίων d' αὐτὸν ἐν τοῖς λιμν. Sic codex mstus uter- 
que; multo commodius quam quod vulgo editum erat , 
δ᾽ αὐτοὺς in plurali numero. 


AD CAP. LXXXIIL 


Κωβιοί, GoBir ; nempe marizi potifhmum: (Gallice Goz- 
jeons de mer, aut Boulerots : ) nam de fiuviatilibus nonnifi 
uno verbo memoratur extremo capite. Quod ὀλιγότροφοι 
in verfione omifit Dalecampius, cafu factum videtur, non 
confulto ; Graeci quidem libri agnofcunt omnes: & vi- 
detur ὀλιγοτρόφους dixifle Hicefius, praefertim quod parvi 
effent piíciculi; ( conf. Rondelet. apud Gesn. p. 395 fub 
fin. & fq.) contra, flavefcentes τροφιμωτέρους dicit, ob ma- 
gnitudinem. Nempe » flavefcentes, maximi funt ; minimi al» 
» bi; medii nigri:« ut ex Rondeleto monuit Dalecampius. 

τροφιμώτεροι d 8 εἰσὶ edidi fide codicis Epit. quod ma-c.— 
gis placuit quam τροφιμώτεροί τες quod habent edd. ne- 

Ício an praeeunte ms. 4. 

Νουμήνιος δ᾽, ἐν ᾿Αλιευτικῷ, xoous αὐτοὺς καλεῖ. n Ob- 
»fervar Deipnofophifta, κῶθον ilum pifcem effe appellatum 
»a NUMENIO. Quo pertinet gloffa Hefychiana, Kov, 
» κώβιος, | immo, κωβιός, ] Forte Κῶθος, « CasAUBONUS. 
— ite&e vero Suidas, licet vage nimis: Κῶθος, εἶδος i» vos. 
Inde formatum diminutivum κωθώριον vidimus apud No- 
ftrum , HL 105. f. fi modo verum eft quod ibi coniecta- 
bamus. ΝΌΜΕΝΙΙ verfum ἢ. 1. praetermifit Epitomator. 
Pro δοίην vel δείην quod extremo veríu hic legebatur, 
propius vero λείην fcriptum vidimus pag. 304. e. idque ex 
Aínv corruptum éffe monuimus. 

Kal Σώφρων ἐν TQ ᾿Αγροιώτῃ »κωθωλυνοπλύ- 
ταις φησί, CASAUBONUS, cum fic edidilfet, Καὶ Ξώφρων 
ἐν τῷ ᾿Αγροιωτικῷ κωθολυνοπλύται φησὶ, monuit dein in 
Animadv,: v Primum , titulus minus placet : ἃς videtur 


$10 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 309. 
| 


p.30. INLIB. VIL CAP. LXXXIIL γι 


€ »fyllaba xo ex principio fequentis di&tionis huius fini te- 
» mere adhaefifle , cum effet prius fcriptum ἐν τῷ ᾿Αγροιώ- 
»72. Deinde nomen χκωθολυνοπλύται (quod attendenti me- 
» diocriter conflabit fatis) corruptum eft, pro xotoz aoa 
»aut κωθωνοπλύται. Nam ferendi non funt qui emendant - 
» ϑυνγοπλύται. | Sic nempe Dalecamp. ] Neceffum enim eft, 
»ut in hac dictione infit nomen χώθος : non enim alia fi- 
»ne affertur, nifi ut probetur, gobios nominari etiam x&v» 
»Sovs. Fieri autem poteft ut ex pluribus quam duabus di- 
»Cionibus hoc nomen SoPuHnoN compofuerit, comicà 
»ufus licentià. Non inepte igitur fcripferis κωθοτιλοπλύ- 
» 7c1, qui cothos defquamant & lavant. Sic iunxit. Ariftopha- 
»nesduoilla verba eo verfu, τὸν σαπέρδην ἀποτίλωι *y pir 
» καὶ καταπλύναι : vel κωθολινοπλύται, qui cothos ita lavant 
» 6 aquá macerant. , ut linum linoplytae , quorum Hefychius 
»meminit, « — Sic ille. Qui, primum, quod de Sophro- 
niani Mimi titulo ᾿Αγροιωτικῷ in 'Aypoió7s mutando mo- 
nuit, facilius etiam perfuafurus id fuerat leCori, fi fimul 
&ocuiflet, ( quod res eft) in fuperioribus editionibus & in 
Codicibus msstis (non quidem in Epitoma , quae ifta ver- 
ba non habet) fyllabam κω nonnifi feme! legi, nempe per- 
peram quidem priori vocabulo adhaerentem , non vero 
repetitam initio vocis fequentis. Quà fyllabà (ut confen- 
taneum erat ) ad pofteriorem vocem retractà, remanebat 
prior vox ἐν τῷ ᾿Α χροιώτι, ex ᾿Αγροιώπτῃ haud dubie 
corrupta. Ex Dorico quidem idiomate, quo ufus Sophron 
erat, ἐν τῷ 'ÀA γροιώτᾳ erat dicendum: fed licuit Athe- 
naeo , titulum Mimi vulgari vocis formà ἐν τῷ ᾿Αγροιώτῃ 
efferre. Fuerit-ne autem idem ille mimus, quem pleniore 
titulo : ᾿Ω᾽ λιεὺς τὸν ἀγροιώταν, infcriptum vidimus IIL 86. 
a. & VH. 288. a. an fuerit ab ifto diverfus, & nude 5 'A- 
γροιώτας infcriptus, non licet nobis definire. Porro, quod 
idem Cafaub. in voce κωθολυνοσλ, fecundam fyllabam per 
o breve &o fcripfit , id fuo arbitrio temere fecit : nam in ed. 
Ven. & Baf. & in vetuftis membranis per ὦ longum 6e 
fcribitur illa (yllaba; cum quo confentit, quod non mo- 
do mox deinde vox Κωθωνέων pariter per ὦ longum fcri- 
bitur, fed quod diferte etiam adnotavit au&or nofter, Si- 
cula lingua (qua nimirum ufus eft SoPzRoN) gobium pi- 
Ícem κώθων ὦ di&um effe, non κῶθον. Quod ad reliquas 
emendationes adtinet a doCtiffimo viro propofitas, neutram 
mihi admodum probabilem vifam effe profiteor. Me ipfum 
V4 


412 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 309: 


quidem haud feliciorem fuiffe vatem iudicabunt fortaffe c 
alii: fed tentandum tamen putavi id quod in fcholio fub 
contextu adnotavi, χώθωνες ϑολοπλύται, id eft, 
golii in coeno. ( vel, in turbido) lavantes. Sunt enim alii qui- 
dem íaxatiles gobii, alii vero in coeno verfari gaudentes. 

καὶ τὸν ToU Suvvoliüpa δὲ viov ἴσως ἀπὸ τούτου Κωθωνίων 
“προσηγόρευσε. » Quod Athenaeus putat, nomen Κωθωνίας, 
» probri loco a Sophrone obiectum adolefcenti cuidam, a 
»cotho pifce du&um effe; merito id ab ipfo non affirma- 
»tur. bif! enim illius fententiam utcunque reddit gd 
» bilem, quod tAynnotherae & pifcatoris filius is adolefcens 
»erat; probabilius tamen eft, a cotAone poculo petulan- 
»tem & laícivum iuvenem effe appellatum κωθωνίαν. He- 
»íychius: Kowv: ἄτακτος, μέθυσος. « CASAUBONUS. —— 
At nullum equidem apud Athenaeum indicium video, quo 
colligas , aut petulantem ὃς lafcivum fuiffe adolefcentem; 
de quo agitur, aut probri loco impofitum ei illud no- 
men fuiffe. i 

Τρυγόνες τ᾽ ὑπισθόκεντροι. Paflinacae pof[lice-aculeatae, Pa- d 
ftinaca pifcis, quem Graeci τρυγόνα, id eft turturem , vo- 
cant, ralae fimillimus, fed /ongo aculeo ferrato in cauda 
eminente ( radium Plinius vocat, IX. 48,72.) horridus. 

καὶ χάλαδροι xefiií, Cum καὶ « & 4eavó poi xo- 
βιοί eflet editum , adnotavit CASAUBONUS : » EPICHARMI 
»verba etiam hic, ut nusquam non, vetuftas accepit | 
» male. Quid fibi vult τὸ χ &aavd goi? Grabbatum ea vox 
»fignificat, ut placet veteribus ; quod nihil ad hunc lo- 
»cum. Epitome, χαλάδριοι. An verum eft. χαράδριοι, 
» pro »apadpator? ut goblonem faxatilem po&ta intelligat : 
»nam & gobiones quidam inter piíces veTpaíous , teíte 
» Oppiano , Halieut. libro primo. Quid fi hoc melius? καὶ 
» μάλ᾽ ἁδροὶ κωβιοί, « — χαλωροὶ legerat GESNERUS , pag. 
398. 1. 49. nullà tamen adie&ià interpretatione. & A «- 
4 poi dedit ms..4. quod idem fere valere ac χαλαροὶ ha- 
riolatus fum. Variis autem modis intelligi τὸ χαλαρὸν fo- 
let: in his ita, ut, quod flexibile aut molle fit, 1d χαλαρὸν 
dicatur; quae notio fatis apte convenire huic loco vi- 
debatur. 

ANTIPHANIS quatuor priores verfus Excerptis fuis in- 
feruit Grotius, pag. 629. — In fine verf. 3. ἀπονέμω ma- 
ljueram: fed participium ἀπονέμκων tenent mssti cum edd. 

Eodem verfu , τὰ ψαιστ᾽ absque accentu fcribebatur in 


p.309. IN LIB. VIL CAP. LXXXIIL 412 


d editis : fed plene, ut fere folet, τὰ ψαιστὰ,, habet ms. 4, 
In ms. v vero fic fcriptum , τὰ ψαῖστ᾽, quemadmodum 
typis deícribendum curavimus. i 

Verf.2. τοῖς δεοῖς re&e cum editis tenet ms. Ep. τοῖς 

Seoizi refragante. metro habet ms. 4. 

Verf. $. Verbum προσβαλεῖν Dalecampius, neício quid 

fpe&tans , infpicere interpretatus erat: extremo vero verfu , 

᾿Οτρυνικοὺς idem alienigenas reddiderat. Eo refertur CA- 

SAUBONI ad hunc locum Animadverfio ifta: » Lepidif- 

»fimos ANTIPH NIS ver(us non valuerunt affequi inter- 

»pretes. Sic ille: 

» Ἡμῖν δὲ τοῖς 3ywro!e ἐπριάμην κωβιούς. 
»'Os προσβαλεῖν δ᾽ ἐκέλευσα Thy Tol py oy 
» Τὸν iy Üvozró»nv , προστίθημι, qual, σοι 
» Tv δῆμον αὐτῶν" εἰσὶ γὰρ Φαληρικοί. 
»» Ἄλλοι δ᾽ ἐπώλουν ὡς ἔοικ᾽ Οτρυνικούς. 

» Placet dolis fcribi hic ὡς ἔοικὲν ὀθνίους vel ὀθνείους. Ne- 

» gamus nos , quicquam effe mutandum. Negamus etiam , 

»T75 προσβαλεῖν (in quo verbo fita omnis venuftas) id 

» effe quod ipfi putarunt. Senfus eft: Cum in emendis ρος 

» büs iuberem pifcarium , velut au&arii loco & ἐπιδόσεως, ali- 

» quid adicere, ut fieri amat in foro ; refpondit fceleftus pi- 

»fcarius: Ego vero προστίθημι σοι oy δῆμον αὐτῶν : id eft, 

» au&larii loco adiicio tibi gobionum quos emifli patriam: funt 

»enim Phalerici; quo. nomine carius indicari debuerunt. 

»)» δήμιον accipe, ut in hiftoria Attica paffim: nam unus 

»70v δήμων agri Attici Phalerun. fuit, qui & PAalereus 

»dicebatur. Alius etiam pagus Atticae erat Orryna , five 

» Otryneus: fed obfcurus, & prae illo altero ignobilis. In- 

»ter caetera quae Phalereum nobilitabant, praeter por- 

»tum & alia multa, fuere etiam gobiones Phalerici, qui 

»tantum caeteris praeftare credebantur , quantum Orryzi- 

» ci gobiones ab aliis vincebantur. Ideo fubücir, "Ἄλλοι δ᾽ 

»επώλουν ὡς ἔοικ᾽ OrpuvixoUs,  Putares, inquit qui piíces 

»emerat, folum hunc effe toto pifcario foro qui Phalericos go- 

»biones venderet , alios omnes vendere Otrynicos. Hanc effe 

» veram lectionem , & poétae mentem, affirmamus. Orry- 

»nes δῆμος fic fuit obícurus, ut ex antiquis omnibus 

Ȓcriptoribus pauciffimos liceat nominare qui eius me- 

»minerint. Ego unicum memoria teneo Demofthenem : 

»multa autem Paeanienfis orator de Orryna in oratione 

»contra Leocharem. « — Quod verf. 6. editum erat con- 


314 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 509. 


fentientibus membranis, φημ ί σοι, id teneri utique non e 
poterat. Haud incommode Cafaubonus nei correxit, 
σοι ad προστίθημι referens. Sed. perapte etiam ms. Ep. de- 

dit φησί μοι, fubintelle&o pronomine co: ad. verbum 
“τρροστίθημι referendo: quam fcripturam recipiendam pu» 
tavi. Porro ut PAalerici gobiones hic laudantur, fic & 
apuam Phalericam iam plus femel laudatam apud Noftrum 
vidimus; velut pag. 285. f. & 293. 6. Erat autem apua 
etiam quaedam xo(i7is , ut docuit Nofter pag. 285. b. ad- 
eoque a gobis denominata. Denique ᾿Οτρυνικοὺς recte 
emendavit ediditque Caíaubonus, confenrentibus vetu- 
flis membr..4. In ms. Ep. quidem deeft poftremus verfus: 
in ed. Ven. & Baf. vero vitiofe τρυνίσκους legebatur. Eum- 
dem poftremum verfum paullo aliter, quam Cafaubonus, 
PALMrRIUS interpretatus eft, nempe in hanc fententiam: 
Quafi vero ali Otrynicos ( qui nulh funt) venderent! Sed 
confule ipfum , fi tanti videtur, in Exercitat. in AuGores 
Graec. pag. $07 fq. 

Μένανδρος. Ἐφεσίοις. Sic hoc loco: fed ἐν Ἐφ ε- 

σίῳ fcribitur IX. 385. f. ubi eadem ΜΈΝΑΝΡΕΚΙ verba 
recitantur, exceptis epzíos & σφόδρα. Etiam apud Har- 
pocrat. (in Κύκλος) 'Egecío legitur: item apud Suidam 
in Ἔνδυο : nec aliter apud Zenob. in Proverb. Cent. VI. 
9. Quare & hic eodem modo fcriptum oportuiffe vide- 
tur: quamquam plurimis dramatibus titulus impofitus eft 
a choro hominum , qui a civitate nominantur in plural; nu« 
mero. Crrnici imperitiam, capite truncantis priorem ver- 
fum in Fragm. Menandri pag. 72. merito notavir BENT- 
LEI in Emend. pag. 29. 


AD CAP. LXXXI V. 


EP1CH AR MEI ecloga fic fcripta erat in editis: 'Emío ap» 
μος, κἀ γλαοὶ κόκκυγες οὺς παρασχιζομένους πάντες, ὀπτὸν: 
τες δὲ χ᾽ ndüvavres αὐτοὺς χναύομες. ( vitiofe etiam x ado- 
pes in ed. Ven. δὲ Baf. ) Ibi notavit CASAUBONUS : » Scri- 
» pta le&io, παρσχίζομεν. Scribo, οὖς παρσχιίζομες πάν- 
» τας, ὑπτώντες [ quidni ὀπτᾶντες fervemus?. dorice pro 
»γὀπτῶντες. δὲ χ᾽ ἡδύναιντες αὐτοὺς χναύομες. Culinae 
» verbum vapacyicew , per medium fecare aut. βπάεγε. Do- 
»rion ftatim , δεῖν αὐτοὺς ὑπτᾷν παρασχίσαντας κατὰ pie 
»Xxw. Alexis, [ pag. 322. ἃ, περικόψας ἀκάνθως τὰς κύ- 


p.510. IN LIB. VII. CAP. LXXX V. 415 


»XAQ , παράσχισον χρηστῶς. (ἰ — — Non παρσχίζομεν, fed 
ipfum doricum «pex ἰζομες dedit uterque nofter co- 
dex mstus. Tum & doricam formam ἃ δύναντες, pro 
vulgato ἡδύναντες, dedit ms. 4. — Verfus funt trochaici , 
quorum priori defunt ab initio duo pedes. 

f n DonmioNis verbis recte παρασχίσαντας pofuere 
editores; ubi perperam in utroque msto dorica forma 
σαρσχίσαντας exhibetur, e fuperiori Epicharmi ecloga 
temere huc transducla. 

NuMENIL verba defunt in Epir.. In fine verf. 2. eav- 
ρόν acute fcripfi praeeunte ms. 4. cum σαῦρον eflet edi- 
tum. Tenueramus quidem σαῦροί τε in Epicharmi verbis 
p. 295. b. ubi nihil ex msstis adnotatum erat: fed & ibi 
σαυροί τε fcriptum oportuerat. Sic quidem re&e cav- 
p?» omnes, pag. 305. d. & confítanter σαυρὸς & σαυρὸν 
mstus codex uterque pag. 322. c. d. e. quod & ibi ali- 
quoties tenuere editi. — Perp/erides pifciculi, qui hic nomi- 
nantur , aliunde , nifi iftis ex Numenii verbis, non cogniti, 


AD CAP. LXXX V. 


a Κύων καρχαρία ς. Quum interiedo pun&o fepara- 
ta effent in editis duo ifta vocabula, delendum punctum mo- 
nuit GESNERUS a8: 176. quia vulgo iungi ifta nomina 
κύων καρχαρίας folent. Ac fane in ms. Epit. nec in con- 
textu, nec in ora, ubi titulus repetitur, interpofitum pun- 
Qum video. 

Ἀρχέστρατος, ὃ τῶν ὀψοφάγων 'Haícdos ἢ Θέογνις : nem- 
pe qui eàdem gravitate gulae. praecepta tradidit, qua 
praecepta morum aut agriculturae Zlefrodus vel Theognis. 
His verbis nifus Gesnerus, verfus iftos, qui lib. IIl. p. 
116. a. b. fal(o Hefiodo tribuuntur , Z4rcheftrati effe exifti- 
maverat. : 

Τῆμος δ᾽ ἠέλιος &c, »nIn THEOCGNIDIS verfibus fcribe 
»ex ipfius libris, μος δ᾽ ἠέλιος. ὃς Δείπνου δὴ ^ vy cei- 
μεν ὅπου τινὰ Suus ἀνώγοι. « CASAUBONUS. — Com- 
modius utique in Gnomicorum editionibus vulgo Ἦμος 
legitur: fed potuit fortaffe etiam, quemadmodum aliis 
nonnullis abfolutis vocibus pro relativis interdum utuntur 
Iones, fic δὲ τῆμος pro js poni. Tenet iftam quidem 
vocis formam hoc loco cum editis vetus mstus.4. In Ep. 
yero defunt Theognidis verfus. 


410 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 310. 


Tertius verfus apud Athenaeum fic erat editus: a 
δείπνου δὴ Afi γοι μένος Gv τινὰ Supe ἀνώγοι. 

Quae fcriptura illud boni habebat, quod pro eo quod 
apud Theognidem minus commode vulgatum erat ὅπου 
τινὰ δυμὸς ἀνώγοι, dabat ὅσον: quod haud obícure in 
ifta fcriptura latebat ,'indeque receptum eft a BRuNCK1O 
in Gnomicis pag. 40. vs. 977. Multo vero etiam commo- 
dius , & ad Graeci fermonis ufum aptius ὅσου eft, quod 
in codicis Α΄. fcriptura continebatur, in quo Af o1 μέ- 
νος oU τινα, Verbum autem λήγοι μεν», quod haud fe- 
re minus perfpicue Athenaei libri dabant, quam vulgatae 
Theognidis editiones, quànam notione, quàáve fententià 
hic locum tueri fuum poffit, non minus mihi, quam 
BRUNCK1O, exputare licuit: cuius vide Notam ad l. c. in 
edit. Gnomic. pag. 300. Sed ita violentum eft remedium , 
quod adhibuit idem Vir perfpicacifimus, vy ne eíp e 
pro λήγοιμεν ponens, ut quodlibet aliud prius tentan- 
dum videatur, quam iftud temere adoptaveris.- 

Verf. 6. lonicam formam ῥαδινῃς ex Athenaei libris b 
merito recepit Brunck in Gnomicis, pro pad'uvais, quod 
ibi vulgo legebatur. 

Οὐδὲ τὸ παιδεραστεῖν ἀναναίνεται ὃ σοφὺς οὗτος. v Excer- 
»ptorum auctor, homo Chriftianus absque dubio, ut 
» turpi verbo abstineret , Attico genere loquendi ufus eft 
» elegantiffimo , neque noto in vulgus. Sic ille: Ὅτι περὶ 
»7u4idus ἄγριος ἦν ὃ Θέογνις. Atticiita ufurparunt dictio- 
»nem ἄγριος, Ariftophanis Scholia: [ad Nub. 348.] 

2) ἀγρίους καὶ καλαποδιώκτας ἐκάλουν TOUS τὰς ἀπηγορευ- 
» μένας πράξεις ποιοῦντας. « CASAUBONUS. --- Quoniam 
in hoc fumus , videamus quo pa&o reliqua huius loci ex- 
pediverit idem haud fane indoctus Athenaei Breviator. 
Jgitur fic ille: "Ori περὶ παϊδώς ἄγριος ἣν ὃ Θέογνις" ὃς 
xal τοιοῦτον αἱρεϊται σοφίας ἔπαθλον, εἴ γε μέλλῃ τις αὖ- 
τῷ περὶ σοφίας δηριάασθαι: [ δηριάσωσθαι fortafTe debue- 
rat librarius: ] ἵνα γνοίη φησὶ ὅσσον ὄνων κρέσσονες ἡμίονοι. 

Εἴ τ᾽ εἴη c','Ax&d up.e, ἐφίμερον ὕμνον ἀείδειν. Cum 
corrupte prorfus vulgo (confentientibus etiam membr. 
A.) legeretur, Ei? εἴησα καλὴν μὲν ἐφίμερον &c. idque ne 
CASAUBONUS quidem in fua editione mutaffet , monuit 
dein idem in Animadv. » Ferendae interpretibus « [ potue- 
rat adiicere »& editoribus« | »non erant fordes quae 
»inquinant hunc verfum, Facilis fuit ex ipfo fonte emen- 


p 310. IN LIB. VII. CAP. LXXXV. 117 


b »datio , ΕἾ θ᾽ εἴη σ᾽ ᾿Ακάδημιε 6c, « — Equidem εἴη σ᾽ ᾽Ακά- 
δημε corrigere non dubitavi: fed E? τ᾿ mutare non fum 
aufus: quia poterat perinde ex Ei γ᾽ pro Ej γε, f£ modo , 
corruptum videri; aut fortafle etiam ipfum εἴ τ᾽ tueri 
fuum locum , ut Εἰ pro Eie , utinam , acciperetur , parti- 
cula τε autem vim fuam copulativam retineret. Caeterum 
commodius utique E? θ᾽ fcribi apud "Theognidem ( vers. 
971. ed. Brunck ) p intelligo. Tertio abhinc verfu, 
pro δηρησάντοιν vel δηρισάντοιν, quae erant in Theogni- 
dis libris, re&e BRuNCKIUS ex hoc Athenaei loco δη- 
pióogi recepit. 

d | Ín ARCHESTRATI verf. 7. pro κοίλοις) quod habe- 
bant editi ad πληρώμασι relatum , κοίλης (nempe λο- 
zád'or) dedit codex uterque mstus. — O&avo verfui dee(- 
fe pedem ut fit integer, monuit CASAUBONUS, inferi- 
que αὐτοῖς poft πηγὴν iuffit. πηγὴν re&e cum editis ha. 
bet ms. Ep. Perperam σληγὴν ms..4. 

Verfus 13. cum quatuor fequentibus ac nonnullis etiam 
aliis, fupra iam citatus erat, IV. 163. d. Eo le&orem hic 

e remifit CASAUBONUS , cum ait: » De verfu X1v. diximus 

» aliquid libro quarto. « — Vide ibi quae ab illo notata 

funt, Animadverfion. noftrar. T. IL. pag. $66 fq. ubi nunc 

vidgo five noftro five typographi errore commiffum ef- 
fe, ut in fine Animadverfionis , quae in haec verba termi- 
natur » ebria veratro. « nomen CASAUBONI non fit adietum. 

Coníule etiam quae ab aliis doctis viris obfervara δὲ in 

medium propofita ibidem adnotavimus. Breviator, hoc 

loco χούφαν καὶ λεμβώδη fcribens, de /evitate illorum na- 
vigiorum , qui Jembi vocantur, cogitaffe videtur. 

Verf. Xs. εἰσίν τ᾿ ἀπόπληκτοι. Vide notata ad IV. 1635. 
Animadv. T. IL pag. 568. ^ Verf. 17. Pro βροτέων, 
quod hic habebant mssti cum editis, ionicam formam 
βροτέην ex eodem fuperiori loco reftituendam auctori 
iudicavi. 

Τούτου ToU ἰχθύος μέρος ἐστὶ καὶ ὃ ὑπὸ Ῥωμαίων καλούς 
μενὸς δυρσίων, ἥδιστος Qv καὶ τρυφερώτατος. » Quem- 
»admodum accidiffe videmus in Latinis fcriptoribus, ut 
» fi quid Graeci fuis libris inferuiffent , id mire deformaret 
Ȓcribarum imperitia: fic in hoc aliisque auctoribus Grae- 
»cis nihil aeque corruptelae obnoxium, ac voces Lati- 
» nae , fi quae forte fuerint interieCtae : cuius rei exempla 
»infignia habentur libro XIV. δὲ alüs etiam locis. Eius 


418 ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. p. 310, 


»modi etiam eft quod fequitur: nam in omnibus anti- € 
»quis codicibus ícribitur conftanter, τούτου τοῦ ἐχθύος 
»Mépo$ - - - δυρσίων. Vel exercitatiffimos in latino- 
»rum librorum lectione haerere neceffe eft in voce :Aur- 
» fio. Leguntur quidem in Plinii hiftoria rurffones: fed qui 
» pertinere ad hunc locum nullo modo queant ; libro 1X. 
» cap. 9. Fortaffe verum eft quod vifum eruditiffimo Dz- 
» lecampio , fcribendum effe ὃ vero Ῥωμαίων καλούμενος 5 v- 
»picvós.« CASAUBONUS. —- Nempe fic in. verfione 
pofuerat DALECAMPIUS: Zluius pifcis pars ef! quam T hu- 
rianum obfonium Romani vocant, lautiftmum €& fuavif- 
fimum : adiecto in ora fcholio : » Plin. cap. ult. lib. XXXII. 
»Thurianum tomum , five Xiphiam. Vide potihac.« — 
Τὸ ὄψον τὸ Θουριανὸν καλούμενον commemoravit Nofter , 
lib. VI. p. 274. d. ubi vide notata. Quum vero apud Pli- 
nium IX. 9, 11. tfo, five (ut alii libri habent, tefte 
Salmafio in Exercit. Plin. pag. 941.) zAurfío, quod ipfum 
Graecum ϑυρσίων eft, commemoretur piícis ceracei gene- 
ris, qui partim cum Delphino, partim cum canicula ( i. 
e. carcharia) confertur; de zominis fcriptura apud No- 
ftrum (apud quem in ϑυρσίων con(entit codex nofter uter- 
ue cum editis) non viderur effe idonea dubitandi cauf- 
a: de re ipfa amplor disceptandi materia fuerit, - 
doquidem , quod Athenaeus fru[lum eíle perhibet » n 
chariae, eodem nomine Plinius integrum pifcem, diver- 
fum a carcharia, intelligit, eumdem ( ut putant ) qui p/o- 
caena. Ariftoteli , Gallis vulgo marfouin vocatur : quam di- 
rimere litem noftrum non eft. Vide quae in Notis ad Ari- 
ftotelem, voce Phocene disputavit CAMus, & quos ille 
Jaudavit au&ores. lllud notemus, potuiffe Plinium (ut fae- 
pe aliás ) falli; potuiffe vero etiam Athenaeum , Graecum 
hominem, hic, ubi de Romanorum ufu agitur, divería 
confundere. Denique videndum, an fortaffe apud No- 
ftrum pro ἰχθύος μέρος. ἰχθύος εἶ δος fcribere debuerint 
librarii; aut ipfe-ne Athenaeus, quod μέρος dixit, εἶδος 
(id eft, fpeciem) intellexerit. Quo pofito, ne fic quidem 
Graeco ícriprori cum Romano iam convenerit; fed ta- 
men haud ita longe , uti nunc, fuerint illi inter fe diffi- 
dentes. VILLEBRUNIUS,, poftquam in Gallica verfione huius 
loci fic pofuit: ».Les Romains appellent thurianos cer- 
» taine partie de ce poiffon: « adnotavit in ima pagina »in 
» ora codicis Manufcr. Parifini, quem literà «4. ipfe infi- 


Ρ, 31. INLIB. VIL CAP. LXXXVL — 319 


e »gnire confuevit, fic fcribi, ϑυρσίων ἢ Sov ρίων. « — 
Quod ne quem turbet , meminerimus codicem illum (eum- 
dem quem nos zs. Parif. B. infignire folemus) fcriptum 
effe ab ermolao Barbaro, eodem qui etiam alibi apud 
Plinium (ut ad Athen. VI. 274. d. monuimus) fua aucto- 
ritate integram vocem TAurianum contra librorum omnium 
fidem contextui inferuit. 


AD CAP. LXXXVILI 


Aáfpaxes. Lupo s interpretatur Plinius. Οὗτοι, os 'Apiz7: 
ἱστορεῖ, μονήρεις εἰσι. Contra , o 9 μονήρεις fcripfiffe Arhe- 
naeum contendit VILLEBRUNE ; monens ( praeeunte GEs- 
NERO , pag. 510 extr.) in eorum numero piícem hunc re- 
tuliffe Ariftorelem , Hift. Anim. V. 9. quorum ingens co- 
pia fimul uno retis tra&u capi foléat. Quod pergit No- 
fler ex ARISTOTELE tradere, γλῶσσαν δ᾽ ἔχουσιν ὀστώ-- 
δὴ xal προσπεφυκυΐῖαν: haud nimis apte haec veluti huic 
piíci prae caeteris , aut certe prae pluribus aliis generibus, 
propria commemorat Deipnofophiíta: quae piícibus om- 
nino omnibus communia effe docuerat Philofophus; ut 
fupra vidimus, ubi de cyprinorum lingua disputavimus. 

Ἐν dé πέμπτῳ Zóoy Μορίων. Rurfus fuo more Ζώων 
Ἱστορίας ediderat Bafileenfis editor: (ed veterem fcripturam 
ἢ. l. reftituit CASAUBONUS ; monuitque in Animadv. » Ex- 
»tare eum locum , Hiftoriarum libro V. cap. 10. « 

Qui verfus, ut J4RIsTOPHANIZS citatur, 

a Λάβραξ ὃ πάντων ἰχθύων σοφώτατος : 
is non exftat , quod fciam, in aliqua fabularum quae inte- 
grae hodie fuperfunt ; eumdem tamen in Brunckii Fragmentis 
ex Comico fruftra quaefivi. Coníentiunt autem in poé- 
tae nomine ambo noflri mssti cum editis. Caeterum ad 
idem argumentum haec adnotavit CASAUBONUS: »ZLu- 
» pum ingeniofum e[fe in quaerenda falute, & , ut dicit Athe- 
»naeus, ἐπινοητικὸν εἶναι ToU διασώζειν ἑαυτὺν, praeter 
» Oppianum libro III. ( vs. 121 fqq. δὲ alios qui anima- 
»lium naturas deícripferunt, probat etiam Caffiodorus 
»lib. XI. Pifceus lupus , ait, arenis femollibus , ut plumbati 
» lini infidias evadat , immergit : cuius ut fupradi&a retia eius 
»iergum diraferint, alacer in. undas exilit , & witati periculi 
»gaudia liberatus agnofcit. .ArcAEv s quoque, inquit au- 
» Cor, μετέωρόν φησιν αὐτὸν γήχεσθωι : id eft, extantem [μα 


420 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 31r. 


»pra fummas aquas ; vel fufpenfum & erettum animo, infi- 
»dias undique caventem , fugitivo regi & facerdoti Dia- 
»nae Aricinae fimilem. « | 

Λάμβανε δ᾽ ἐκ Ταίσωνος ὥς. » ARCHESTRATEAE eclo- 
» gae initium eft hoc: 

» λάμβανε d" ἐκ Ταίσωνος, ὅταν Μίλητον ἵκηαι, 

v» κεστρέα. τὸν κέφαλον, καὶ τὸν δεόπαιδια λάβρακα. 
» Explicat hos verfus paullo poft Athenaeus. [ lit. d.e. 
»Scribit etiam vetus Ariftophanis interpres: [ad Equit. 
» 360. ] Ἐν Μιλήτῳ τῆς ᾿Ασίας, μέγιστοι οἱ λάβρωκες διὰ 
»TW ἐπεισρέουσαν λίμνην εἰς τὴν ϑάλασσαν. “χαίροντες γὰρ 
»»οἱ ἰχθύες τῷ γλυκεῖ ὕδατι. εἰς τὴν λίμνην ἔκ τῆς Sa- 
»λάσσης ἀνωτρέχουσι, καὶ οὕτω πληθύνουσι παρὸ τοῖς Νι- 
» λησίοις. « CASAUBONUS. 

In eiusdem ARcHESTARATI verf. 4. particulam 7e, quae 
perperam deerat editis, opportune dedere ambo noftri 
mssti. Verf. 4. Bonn τ᾽ ἐνὶ λίμνῃ. Bolbe, palus Mygdo- 
niae in Macedonia. Vide Thucyd. I. 58. & ibi Dukerum; 
qui pro adferenda oxytona vocis fcriptura ad hunc etiam 
locum potuerat provocare. 

Verf. 9. b 

ὀὑπτήσαςμωαλακοὺς "y pWO T € προσένεγκε δι᾽ due. 
Poft ὀπτήσας commate distinxi orationem. Ibi cum nul- 
lum vulgo effet distin&ionis fignum, monuit perfpicacif- 
fimus Conav, in Notis msstis: » Forte legendum , ὀπτή- 
»σαςμωαλακῶς ὡς χ p. Μαλακῶς ὀπτᾷν eftidem quod 
» μαλακῷ πυρὶ ὑπτᾷν, locutio Hippocrati familiaris: ( vi- 
» de Foés Oeconom. in Μαλθακὸν σῦρ:) quam Galli ex- 
»primunt per 4 petit feu. [ conf. Athen. II, $4. c. & Il. 101. 
» C.] Pro illo ὡς χρὴ, quod repono, habes in loco fimili, 
»os δεῖ. pag. 322. C.« — Sed χρηστῶς fimili quadam ra- 
tione , cum alibi paffim, ni fallor, pofitum occurrit , tum 
pag. 322. d. & VIII. 558. e. 1 

Verf. το. Mà δὲ προσέλθῃ σοι πρὸς ToU Lov τοῦτο ποιοῦντι. 

» Lego , Μηδὲ προσέλθῃ σοί ποτέ. « CORAY , ibid. — Per- 
incommode fane iíto loco pofita σρὸς praepofitio videri 
debet, quam tamen cum editis uterque nofter codex mstus 
agnofcit : ubi quidem nullo pacto ferri poteft, ni(i ποιοῦν- 
71 ab(olute pofitum accipias, fubintelle&to pronomine αὖ- 
7^ , dum illud paras: aut nifi πονοῦντι, pro ποιοῦντι, legas; 
dum in eo occupatus es. | 
Verf. 14. lntegritatem fanitatemque illius. verfus, : 


opoytr ΓΝ 118. ΝΤΠῚ CAP.LXXXVIL — gat 


ς ὄξει Té. ῥαίνοντες ὑγρῷ καὶ σιλφίου dAjn 
minime equidem praeftiterim. Prorfus autem nihil variant 
libri. i 

Verf. τς fa. 
τῶν δὲ πετραίων ἰχϑυδίων τῶν τρισκωταράτων, 
σάντων εἰσὶν pia TOL ἐπισταμένως διαθεῖναι, 

. 1n hanc fcripturam cum editis confentit ms. 4. ni(i quod 
vulgo poft τρισκωταρώτων nulla interponatur distin&tio; 
quam ibi nos pofuimus , quo πάντων ad ἄριστοι referre 
tur, non ad ἰχθυδίων. Sed five teneas ibi distinctionem , 
five tollas ; haud facile dixeris, quaenam fit naturalis 
verborum iftorum ftru&ura, & unde praefertim pendeant 
illi genitivi τῶν zrérpaíev ἰχθυδίων, nift fortaffe ex fequen- 
te dein verfu huc quodammodo trahi fubintelligique poffit 
“τολλὰς ἰδέας. Satis commodum foret ἐπ στήμονες, 
quod ms. Ep. habet , ut genitivi ifti ab ipfo hoc nomine ézi- 
στήμονες penderent , & ad verbum δεκθεῖναι intelligeretue 
accu(ativus aUTes. Sed fic rurfus difficultatem movebat voi 
pig Tor : nifi ἐπιστήμονες poffit veluti quoddam fubftanti- 
vum nomen accipi, cui tamquam adiectivum iungatur 
ἄριστοι, ut ἄριστοι ἐπιστήμονες valeat id quod gallice di- 
ceremus /es meilleurs connoiffeurs. Sed poterunt etiam ge- 
nitivi, τῶν δὲ πετραίων &c, intelligi per ellipin praepofi« 
tionis 7repl aut ἕνεκα pofiti, hoc fenfu , Quod ad illos pifci- 
culos adtintt : qua ratione percomtmode locum fuum tuebi- 
tur fcriptura éziéTauévos. | 


,ὔ 


Po[lremum  ver(uim , ὀψαρίων τεύχ εἰν γλίσχρων due ues 
τολήρων, latine fic reddidit Dalecamp. ( ulras fpecies ) ad- 
ornare parvulorum ob[oniorum fcitamentorumque nugatoriorim, 
Villebrune: pour préparer proprement nombre de petits plats , 
6 toutes ces friandes bagatelles páteufes, 1n. ms. Ep. eft ndwz- 


μάτων λήρων duabus vocibus; nec fententià commodà , 
& reclamante metro, 


AD CAP. LXXXVIL 


Καὶ ᾿Αριστοφάνης d" ἐν Ἱππεῦσι. Καὶ "Api. ἐν "Ia. 
ins..4. cum edd. Καὶ ᾿Αριστ. δ᾽ Ἱππεῦσι ms. Epir. Vide 
Comici Equit. 360. & ibi Interpretes. — Mox, poft vray 
omnino λέγῃ fuit corrigendum, ubi λέγει erat editum 


praeeunte ms. 4. quo in codice nimis frequenter s; & ἡ 
nimady, Vol, IV. 


€* 


"* 
c 


312 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 3rr. 


inter fe permutantur. Paulo pofl, ἐν δὲ Νημνίαιτς re-d 


&e edd. Perperam Λήμναις ἢ. ]. ms. 4. Idem codex dein 


mon minus vitiofe xpeveicy, pro xpavíov. à 


xal Εὔβουλος d" ἐν Ta 20m ie. » Nutricum EURBULI va- 
»riis locis meminit Deipnofophifta.« CAsAUB. — Τιτθαῖς 
circumflexà ultimà dedit ms, 74. Vide ad 111. 106. a. Anim- 
adv. T. II. pag..226. Erant autem Evsvzz verba, veluti 
folutà oratione, corrupte fic fcripta vulgo: μὴ σολυτε- 
AGs, ἀλλὰ καθαρίως, ὅτι { ἐνανπηοσίας ἕνεκα σηπίδια 
3i πευθίδια πλεκτάνιω τὰ μικρὰ πολύποδος νῆστιν τινὰ μή- 
πρὰν χωυριάσνον λάβρακος κρανίον εὐμέγεθες. Ad quem 
locum hae funt animadverfiones CASAUBONI1 : »Libro 
»Ííecundo [1], 65.d. ] ex alio poéta fimilis huic locus 
»ctaiur: “τυ τ " Y- 
» Τί οὖν. &ryop&Qo 5 φράζε γάρ. μὴ πολυτελῶς. . 

5») ἀλλὰ καθαρίως, —- vA. 

» At libro o&avo [ pag. 559. b. ] fimillima his ex Philip- 
»po comico recitantur: unde emendari debent reliqua 
» huius teftimonii, quae depravatiffima fic fcribuntur hoc 
»loco, 67i] évavmvocías [immo ἐνανηοσίως habent edi- 
»tiones omnes 1 ἕγεκα σηπιδ. &c.. Viri doGti conati funt 
»medicinam facere vulneri huic conieGuris fuis: fruftra; 
»nam e libro oCavo fcribendum fine controverfia, 9, 
»ji ἂν ὁσίως ἕνεκ᾽ ἀρκεῖ. Sic enim illo jn loco aue 
»Gor: Ἥδιστος δέ ἐστι καὶ ὃ “τωρὰ τῷ αὐτῷ ποιητὴ (Φι- 
» Mero) ἐν τοῖς ᾿Οβελιαφόροις νεανίσκος, κατωσμικχρύνων 
»ϑπαντα TU περὶ τὴν ὀψωνίαν, καὶ λέγων ὧδε" AAM 
»»ἀγόρασον εὐτελῶς" V, TI οὖν γὰρ ἱκανόν ἐστι. φράζε δή 
» ποτε. ΜᾺ πολντέλῶς.» -«ἀλλὼ κοιθαρίως 0, τι ἂν ὁσίας ἕγε- 
»xa ἀρκεῖ" τευθίδια,, σηπίδιωα. Hactenus eadem verba in 
» utroque poéta : caetera funt divería, Uter prior fcripfe- 
»rit, Eubulus, an Philippus, mitto quaerere : alterum 
» certe ab altero verfus aliquot effe mutuatum claret. Sed 
»illud puto verius, quod libro fequente dicturi fumus cap. 
» Xv. [ ad VIIL. 359. b. ] 'Ocías ἕνεκα... proeo quod La- 
» tinis, dicis cauffa, translatitium eft. In ampliffimi Mef- 
»/ati codice ita eft, ὅ τι ἐωανηοσίας ἕνεκα. Diftingue 
» male-iunCtas literas, 0 72 ἐὰν ἢ ὁσίως ἕνεκα : quod idem 
» eft cum emendatione noftra. « ( 1fta, de cod. Meffae in 
» Addendis adieCta funt. ] » y, ept& vov , quod ícriptum 
» eft in teftimonio Eubub, nihil fignificat: fed fcribendum, 


na 6pim, πυὸν, aut πυάγιον. Hefychius: Yluzvioy*. τὸ 


p. 53115, IN LIB. VII. CAP. LXXX VII, 411 


d » διὰ τοῦ γάλκκτος ῥόφημα" οἱ δὲ πανσπερμίων édupévuy 
» &y γλυκεῖς « E" 

Sic ille: qui de conítituendoó quidem metro hic non 
cogitaverat, Alioquin monuiífet, primo verfu non x z- 
Ózpíos fcriptum oportuiffe, quod hic quidem (quod 
Íciam ) ms..4. cum editis habet: fed καθαρείως, dé 
quo dixi ad 1I. ὅς. d. quodque ipfum lib. VIII. p. 459. 4: 
rurfus habet codex Epir. qui hic quidem totum Eubuli 
tefimonium neglexit: tum vero etiàm intelle&turus fuif- 
fet, primum verfum non in 9 τί ἂν terminari poffe, fed 
vel ὅττι ἂν oportuifle , quemadmodum ipfe pag. 359. edi- 
dit; vel potius ὃ 7; ἂν $, quod & in mendofa editorum 
librorum fcriptura haud obícure latebat, & magis etiam 
aperte in fcriptura codicis Meffaei ( cum qua coníentit πος 
fler ms. .4. ) continebatur. Sic ergo prodibat primus verfus : 

Μὴ πολυτελῶς, ἀλλὰ καθαρείως, 0 τι ἂν WV. | 

In verf. 2. nil opus effe iudicavi, ut ex p. 359. verbum 
ἀρκεῖ huc transduceretur. Poterat alter po&tarum illud 
verbum adiicere, alter praetermittere, íalvà utrobiqu& 
fententià , falvoque metro, de quo ad alterum locum di- 
&urus fum. Nam hic quidem antepenultima fyllàba dimiz 
nutivorum σηπίδιω, δὲ τευθίδια recte producitur, quem- 
admodum 11, 65. d. & 11. 324. b. Conf. Brunckii Fragm; 
Ariftoph. pag. 241. num. 4. . 999 05s j 

In tertio verfu: ^. € PX (DIL. ΠΟΙ͂, O31. 161 

πλεκτάνιω «τὰ μικρὰ “τολύχοδος, Vie Tir τινὰ 00 077 
metro utcumque .conftat ratio. 584. tres. deinceps pedes 
trifyllabi parum fuavem efficiunt rhythmum 4^ multo com- 
modiorem futurum, fi (ustuleris τὸ articulum ; qui & alio- 
quin. alieno loco hic ftare videtut. Quod verocait yeeíy 
τινα Graecum nomen z7e(lin islatina verfiotte teüiái / cum 
incertus effem ,:' pifcem- ne' magilom dixerit. -poltaQ; quem 
νῆστιν Atticis nominari folitum: fupra: docui NoAérz: ad 
inteflinum iud ieiunurm ,àn cibum adhibeci folitum ;; de quo 
dictum eft ad;llI. 166. c»: Animadv. T. IE pag. ug. «75:5 

Quarto verfu φρο .mendofo y e p 1 &r vov (quod: fic 
quidem eriam im ms. 4,:fed ibi/nullo accentu notatum ) 
haud dubie Ca(aubont emendatio 3/291 45 vr Uy fuit ad- 
optanda, Eodem modo iunguntur y ipióv: & πυὸς {111 104; 
f. ad quem locum: vide notata, "Animadv. T.I: 9e 220; 
( ubi: quod ignorare me profetfus fun ,..Villebrunius: un- 
de hauferit, quod χόριον y. ubi de νὰ.» 2 e AN 

2 


324 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 3211 


do. placentae quoddam genus fignificet , fed & inteflinum d 


varüs rebus far&um ; animadverti interim, a FoEsio in Oe- 
«onom, Hippr. pag, 604 fub fin. nonniliil, quod eo trahi 
poffit, adnotatum: »Xópie (inquit) etiam inreflina. dici 
» videntur. Chorias latine dixit Plautus in Curculione, 
» pro intefünis aut interaneis: Radices cordis pereunt, cho- 
»riac omnes dolent, «) Pari modo iungi debuiffe videntur 
eadem duo vocabula in illo Anaxandridae anapaeftico di« 
metro , IV. 151. d. vs. 45. , 
μέλιτος, Τύρου, “χορίων, πυρῶν. 

ubi ( quod me, cum illum tra&arem locum, praeterierat ) 
pro πυρῶν haud dubie aut συῶν aut vov fcripferat 
ΜΕΝ : procuci enim folitam penultimam vocis συὸς, (quod 
ὶ 


ic quidem ex verfu non adparebat, ) manifeftum erat in. 


altero loco, Ill. 104. f. de quo ibi in Animadv. monui. 
Earum nomina pariter iunCta habes, 1X. 372. c. 
De AnucuriPPr ecloga copiofius, quam neceffe erat, 
a nobis disputatum eft ad Vl. 227. a. ubi eadem a Dei- 
pnofophifta adponebatur. Et ibi quidem in contextu rer. 
tium verfum perperam a me digeftum effe intelligo; δὲ, 
quae de metro eiusdem verfus in Animadv. dixi, eorum 
nonnulla indidà velim, quippe eo 'me ibi deceptum intel- 
ligens, quod in λάβρακας penultimam, quam conftanter 
producunt Graeci, pro jrevi habuerim. Percommode igitur 
ibi vulgo, non ut bic, καὶ τοὺ ς λάβρακως ἐντερεύων, 
fed καὶ λώβρωκας ἐν τέρων, fcribitur, omiffo ad λώβρω- 
κας articulo quemadmodum δὲ ad γαλεοὺς nullus adie« 
Qus articulus, Unde talis prodibat verfus, 
eyaeoUs τε πωλεῖ καὶ λάβρακας ἐντέρων. 
percomimode fane fluens ad metri rationem. Cuius verfus 


quum effet obícurior fententia, confulto eam hoc loco; 


negle&to quidem metro , iftis verbis declarare voluiffe vi- 
detur. Deipnofophifta , καὶ τοὺς λάβρακας ἐντερεύων: 
ubi ἐντερεύων. ,, ut a vitis doctis obfervatum, ἐξεντερεύων 
valet, 14.641, exezterans ; quod quo pacto intelligendum fit 
exenteratos labraces vendi folitos ab. improbo illo pifcario, 
fuperiori loco declaravimus. Supereft ut videamus, an 
omnino, aut quo pacto, eadem. fententia in ifta fcriptu- 
ra, quam 4 poétae manu profe&am probabile eft, καὶ 
hA[peWus ἐντέρων, cenferi poffit ineffe. At id quidem 
qui poffit nori video fervatà fuperioris verfus fcripturàá 9 
qualem. hic cum editis codex 4. dabat, | 


p 31:. INLIB.VIL CAP. LXXXVIL — 925 


e κάπηλος Ἕρμαῖος, ὃς βίᾳ δέρων pivas. 
Neque quidquam nos iuvat levis varietas fcripturae , quae 
pag. 227. obtinet, ubi “Ἕρμαιός ἐστιν βίᾳ dabat idem 
cod. 4. cum edd. Jilud unum ibi paulo commodius , quod 
Ἕρμαιο ς cum accentu in antepenultima fcribitur; quam 
fcripturam hic quoque codex Zpir. dedit, Taceo quod hic 
ruríus, ficut ibi, non píves , fed gives penultimà circum- 
flexà fcribitur in. cod. .4. quafi effet accufativus pluralis 
vocabuli glv, nares : quod prorfus ab hoc loco alienum. 
Sed lucis fcintillam hic nobis offerre videtur codicis Ep. 
Íícriptura g ἐν ov: quae fortaffe vero propior fuerit , quam 
olim nobis vifum erat; ita quidem, ut, fi folum accen- 
tu mutato g1ivoU legamus, ipfum verum forfitan exhibe- 
re cenfenda fit. Sic iam non ῥίνως pifces (id eft, fquati- 
nas) nominaverit poéta, fed folos aeos pifces & λώ- 
Bpaxes : ftru&vura autem naturalis verborum in hunc mo- 
dum fuerit concipienda , ὃς πωλεῖ γαλεούς τε καὶ λάβρα- 
X«$ , βίᾳ δέρων γαλεοὺς δι νοῦ, καὶ λάβρακας ἐντέρων. 
Et fententia quidem (nifi quod f/guatinarum abfit mentio ) 
eadem manebit , quae loco fuperiorea nobis declarata eft : 
qui galeosque labracesque vendit , vi nudans iflos pelle , hos in- 
teflinis, Sic verbum δέρων, quod proprie quidem & figil- 
latim excoriare, pelle nudare fignificat , hic notione magis 
generali zudand; fuerit accipiendum, quo fimul & ad de- 
tratlionem pellis , & ad exemtionem inte(linorum poffit referri. 
Et a generaliori quadam ;dandi notione in illo verbo 
non admodum abhorruifle fermonis Graeci ufum, fidem 
fortalfe fecerit id quod in compofito verbo ἀναδέρω re- 
perimus; quod quidem plane in eamdem fententiam He- 
fychius interpretatur : ᾿Ανα δέρειν" γυμνοῦν. Quam inter- 
pretationem ft quis cum Küftero (in Notfsad Hefych. ) 
non nift in obícoenam partem accipiendam fiatuerit, op- 
ponere huic poterimus & Ariftophanis & Luciani aucto- 
ritatem, Certe apud Lucian. in Pfeudologifta, cap. 2c. 
ἀνε δέρειν manifeíte fignificat mudare, aperire, revelare; 
nempe turpia fa&a, quae alter teca & occulta manere 
maluiffet : fimiliterque apud Aritophanem idem verbum 
üyad'épsiy partim per προφέρειν , partim. per &vaxa AUT TEIV , 
( nudare & expromere mentem , aperte loqui ,) a gloffatoribus 
expofitum effe docuit BRUNCK ad Comici Ran. 1106. 
Una quidem vel fic fupereft difficultas: quod, ob fylia« 
bam gr in. gus ( pellis) productam, non poteft illud vo- 
X 3 


416. ANIMADV.IN ATHENAEUM. ρ. 312. 


cabulum terminare iambicum fenarium. At eàdem diffi 
cultate vocabulum gíves premitur , quod & ipfum penul- 
imam longam haber. Cui incommodo medebimur, fi 
transpofitis verbis legamus, 

(c e ὃς βία ῥινου δέρων. 


AD CAP. LXXXV III. 


hàTcs. »λάτος, Opinor, verae Graeciae fuit incogni- 
ptus: & id nomen, nifi fallor, vel Italicum vel Aegy- 
» ptiacum, « CASAUB, 

ARCHESTRATI verf. 1. ἐν ᾿Ιταλίῃ πολυδόνδρῳ, in Italia 
arboribus abundante, Subinde illud epitheton ltaliae tribu- 
tum obfervare licet. Euam Hiftoriarum fcriptor Appia- 
nus eU£v^ov [ialiam dixit, de Bello Annibal. cap. 58. 

τὸ μέγεθος εὑρίσηονται καὶ ὑπὲρ διακοσίας Mapas ἔχ ον- 
Τες. n Malim ἕλκοντες. Plato in Mino, T. VI. p. 129 
»íq.ed. Bip. πότερον τὰ πλείονω ἕλκοντα βαρύτερα νομίζε- 
3). Τα .(« CORAY, in. Notis msstis. — Aptius utique huic 
loco verbum, éAxew :. de quo conf. Lexic. Polyb. pag. 
203. n. 4. ἃ ἄγειν. quod habes VHI. 551. b. 

τῷ κατὰ τὸν Ἴστρον γινομένῳ "yAridi, TA&vis , Plinio 
filurus: de quo praeter Gesnerum, i1 voc. G/anis , viden- 
dus Salmafius, Exercit. Plin. pag. 739 fq. 

φέρει δὲ xa) τοὺς Ma t6 7 e$ καλουμένους. Α fingulari à 
Μαιώτης : cuius pifcis etiam meminit Stephanus Byz. in 
Μαιῶται. — lbid. εἰσὶ δὲ πολλοὶ περὶ Tov Πόντον. φέροντες 
“Τὴν ὀνομεισίαν ἀπὸ τῆς λίμνης τῆς MeueTidos. » Verte ifta: 
» Mult funt maeotae in Ponto ; fic ditt a palude Macotide. 
»Nam ineptum eft dicere, multa Ponticorum pifcium ge- 
»nera a Maeótide palude inveniffe nomen: unus enim 
» maeota fuit.« CASAUBONUS. — Nempe minus commode 
verterat Dalecamp. 7n Ponto quidem multis pifcibus a Maeo- 
zide palude nomen efl tributum. Percommode vero Epitoma- 
tor: oi (fcil. μαιῶτα!.) πολλοὶ περὶ τὸν Πόντον εἰσί. 

Νειλαῖοι δέ εἰσιν ἰχθύες. Poflcffivi nominis forma 
Νειλῷοι, quam habet hoc loco codex Epitomae, neício 
an fequiori aevo propria fuerit. Hol(tenius quidem ad 
Steph. Byz. pag. 221. ex Tzetzae Chiliadibus eam citat, 
quafi vix alibi occurrentem. Quod adiicit au&tor, εἴ ye 
T1 μνημονεύειν δύναμαι, vronveru τὴν ἀποδημίαν &y cy , mal. 
les fortafle ἄγων pro ἔχων, fed δὲ iftud ferendum, Caete- 


e 


r 


£2 


Ρ. 312. IN LIB. VII. CAP. LXX XIX. 427 


arum, ad rem quod fpe&at; quod àit, am a multis ind 
annis domo fe abe[Je , id notandum in perpaucis momentis 
quae de vita Athenaei ad notitiam noftram pervenerunt. 
Nam ex illis verbis intelhgitur , non modo in patria urbe 
Naucrati , fed ne Alexandriae quidem vitam degiffe, verum 
extra Aegyptum. Quanam autem in urbe fedem fortunarum 
maxime fixam habuerit, Romae- ne , an Athenis, an alia in 
urbe , id vero incertum : fed, Romae vixiffe , probabile e(t. 
νάρχη μὲν ἡ ἡδίστη 6c. Articulum, vocabulo ἡδίστη 
opportune praepofitum , dedit codex mstus uterque. Ad- 
notavit ἢ, 1. CASAUBONUS : » Conferenda cum fequente 
» laterculo Niliacorum pifcium verba Geographi libro ulti- 
» mo: [ Strab. lib. XVII. pag. 823.  Ἰχθύες ἐν τῷ Νείλῳ. 
» πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι, χαρακτῆρα ἴδιον ἔχοντες καὶ émi- 
» y piov" γνωριμώτατοι δὲ d τε ὀξύρυγχος, καὶ ὃ λεπιδῶς 
»»τὺς, καὶ λάτης, (fortaffe λώτος) καὶ ἀλάβης, (notter 
» ἀλλάβης) καὶ κορακῖνος, καὶ χοῖρος, καὶ φωγρώριος, ὃν καὶ 
» φάγρον καλοῦσιν" ἔτι σίλουρος, κιθωρὺς, ϑρίσσω., κεστρεύς" 
γ»ὀστροκίων δίλυχνος, (malin δὲ λύχνος) φύσα, fous, 
Ὑνκοχ λίαι μεγάλοι, φωνὴν ὀλολυγοῦσιν ὁμοίαν φθεγ γόψκενοί. 
» Athenaeus quosdam nominat indictos Straboni; in his 
»/inum: non enim debet accipi ἐπιθετικῶς nomen σιμός : 
» ac rectius fcribunt alii σίμος. — Nempe, accentu dis- 
tungui nomen pifcis ab adieffivo , monuit Euftathius, ad Iliad. 
μ΄. pag. 867, 38 (q. ubi, eípos μὲν, inquit, ὃ ἰχθύς ai- 
po $ δὲ, τὸ ἐπίθετον. Eamdem distin&tionem ftatuiffe Cy- 
rillum adnotavit H. Stephanus, Thef. T. Iii. pag. 784. h. 
At acutam fcripturam , eis , tenencapud Athenaeum am- 
bo noftri codices mssti cum editis; pariterque σηκοί T€ 
editur apud Oppianum, Halieut. I. 17o. in. Rittershufii 
quidem editione, quae nunc una nobis ad manus eft. 


AD'"CAP. L'XXXIX. ; 


b  henfaror. Οὗτος καλεῖται καὶ βίνη. » Nom iniurià ifta 
»negotium faciunt : nam certum eit, ῥίνην five fquatiriam 
» neque effe Jiobatum ,, neque eam appeilationem admitte- 
»re. Ia libris tamen chirographis nulla omnino varietas. « 
CasAUBONUS. — Λριόβωτος latine ad verbum Raia laevis 
redditur; de qua vide Rondelet, apud Gesner. pag. 790 
fq. & Camus, in Notis ad Ariftot. Hift. Anim. pag. 717. 
fub voce Auic-/iffe. Profis verbis, Οὗτος καλεῖται καὶ 

X 4 


338 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 312. 


ῥίνη, id eft, Hic vocatur etiam rhine , feu fquatina , haec la- 
tna pofuerat Dalecampius: Squatinam etiam Baton, id 
4} Raiam , vocant: adiectà in. orà Notà: »Corruptus hic 
»effe locus videtur. « — "Píy» quidem, ( latine fquarina ) 
diverfus utique pifcis eft; quem feorfim infra commemo- 
rat Noíler, pag. 319. d. e. Memoratur tamen etiam ali- 
quis ῥινάβατος dictus pifcis, quem ex raiae cum [quatina 
coitu natum exiftimarunt veteres: de quo vide Rondelet 
& Gesnerum, pag. 903 fq. & Camus pag. 478 íq. 

Πλάτων, optic 7ais. » Libro decimo [pag. 422. f. ] 
»infcribitur haec comoedia Xogiz7is, ut apud Harpocratio- 
» nem: ᾿Αχόληξις, εἰς TOV τριάκοντα συγγραφέων. ὃν Πλά- 
»'Tev χωμῳδεῖ ἐν Σοφιστῇ. At Pollux libro VII, c. xxum. 
»& libro X. cap. Xr. item Scholiaíftes Ariftophanis ad 
» Vefpas, Xequicràs, ut hic: quo etiam modo Platonem 
»philofophum dialogorum fuorum unum infcripfiffe no- 
ptum eft. « CASAUBONUS. TR 

In PrzATON1S veríu, cum κα αὶ λειύβατος effet editum, 
monuit CASAUB. in ZInimadverftonibus : » Melius x&v λειό- 
pÉaTos.« — Nempe fic veteres libri; fic certe nofter ms..4. 
In Ep. quidem haec defunt. 


AD.CAP. XC. 


MUputvet, Θεόφραστος ἐν τῷ πέμπτῳ περὶ τῶν Gy 
TQ Enpo διαιτωμένων. Sic, ἐν τῷ πέμπτῳ, dedit ms, 
44. Eamdem in. fententiam ἐν πέμπξῳ absque articulo edi- 
tum erat; ubi monuit CASAUBONUS : » Ex Diogene Laer- 
»tio [ V. 43. fcribendum, ἐν 79 Περὶ τῶν. Nam eo au- 
» Gore fuit liber fingularis , quem eo argumento Theophra- 
»ítus ediderat: aut pro α΄. alia numeri nota apud illum 
» reftituenda, Extat hodieque inter Theophrafti opera li- 
». bellus, Περὶ Ἰχθύων infcriptus; quem illum ipfum effe, 
»a3ut eius ὠποσπασμώτιον. nemo dubitabit qui legerit, 
»Sed titulus male vulgo concipitur & imperfecte: qua 
» de re dicemus aliquando, fi longioris vitae ufura nobis 
»conceditur, cum eum auctorem edemus a nobis recen- 
» fitum. Caeterum in hac fententia nihil Theophrafto pra- 
»prium: nam multo ante eadem ícripferat eius Praece- 
»ptor non uno loco, ut libro IV, pe Partibus, cap. 13. 
»Sane ex his verbis Theophrafti, διὰ τὸ μικρὰ ἔχειν τὼ 
"βραγχίων καὶ ὀλίγον δέχεσθαι τὸ ὑγρὸν, veram & pri- 


b 


p. 312» IN LIB. VII. CAP. XC. 429 


»mam cauffam capere non eít, cur anguillae & muraenae 
»extra aquam diutius poffint vivere, Melius Ariftoteles; οὐ 
»'y&àp πολλῆς δέονται καταψύξεως. Nam quia internum ca- 
»lorem habent hi pifces imbecillum , propterea refrigera- 
»tione multa opus non habenr, quae in pifcibus eft inftar 
»re(pirationis : ὥσπερ γὰρ πρὺς ἐκπνοὴν ἡ τῶν βραγχίων 
» φύσις, inquit Philofophus. Atque haec eft cauíía, cur 
» branchias paucas, parvas, & minus firmas eis natura 
»dederit: quae neque fruftra quicquam facit, neque fu- 
»perfluum.« δὶς ille, — Nos haec talia iis viris disceptan- 
da iudicandaque relinquimus, qui ex inftituto fcrutandae 
rerum naturae operam navant. De vocab. (py y í4 no- 
tavimus nonnihil ad pag. 277. e. 

C ᾿Δριστοτέλης δὲ, ἐν πέμστῳ Ζώων Mopíoy. » Pro ἐν 
»πέμπτῳ ζώων μορίων. invenimus in optimis quibusdam 
»libris, ἐν δευτέρῳ ζώων μορ, Refpicit Hifloriarum {1 
»brum quintum , Cap. X. « CASAUBONUS. —- Diceres , in 
aliis quibusdam libris, aut in uno quodam certe, eam fcri- 
pturam reperiffe Caíaubonum , quae ab eo edita eft, ἐν 
πέμπτῳ Ζώων Mopíov. At ea tamen, verum fi quaeris, 
nullo in vetere libro hodie reperitur. Uterque quidem no- 
fler codex mstus cum ed. Ven. perfpicue fic habet, ἐν δ ev- 
πέρῳ Ζώων Μορίων: pro quo editor Bafileenfis ( cuius 
exemplum Dalecampius in verfione fecutus eft) ἐν 7 έμ- 
7 70 ζώων edidit, omiffa voce Mepíov. Quoniam vero, 
quae hic adferuntur , leguntur in eodem Philofophi libro, 
( Hiftor. V. 10.) quem conftanter aliàs Quin;um De Parti- 
bus Animalium widigetare folet Nofter , tenendum putavi id 
quod a Cafaubono editum inveni. Conf, Notata ad p. 304. c. 

Ἐπσίχωρμος - - χωρὶς ToU d μυραίνας αὐτὰς καλεῖ, Di- 
ceres, monuiffe Deipnofophiftam paulo ante σμύραιναν 
praepofità c liter fcripfifle Ariftotelem : & fic quidem 
plerisque in locis editum in Philofophi fcriptis , fubinde 
vero etiam nude uópaire : quod quidem perinde erat , nift 
quod amarint fere Atrici literam e praeponere ifti voca- 
bulo, ficut aliis multis ab μα incipientibus, 

Οὔτε γόγγρων τις ere χήων 6c. »Peccarunt folennia 
»librarii imperiti in EPICHARMI chria , Οὔτε γόγγρων τέ 
»παχέων, οὔτε μύρωινω νάπης. Scribo, οὔτε μκυραινᾶν Tt 
»7à. Nihil quidquam congrorum illorum pinguium , neque et- 
»iam muraenarum : ícilicet, reliquum. factum efl , aut nefcio 
»quid aliud. « CAsAUBONUS, — Maiorem verfus partem 


419 ANHIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 313. 


multo felicius curavit ΚΟῈΝ, ad Gregor. Corinth. de Dia- 
le&. pag. 119. in hunc modum: 

Οὔτε γύγγρων τι "ra^ nov, οὔτε μυραινᾶν ἀπῆς. —— 
Denique cum etiam fic ad iuffam menfuram nonnihil de- 
fideraretur, τος pro τὶ ponendum monuit TouP, ad 
Theocrit. pag. 396. Quorum virorum monitis obfecutus 
fum. De vocula z: tamen videndum puto, ne, ubi em- 
phaticá quadam ratione (uti hoc loco) pofita eft, & φωϊά- 
quam figimficat, producere ancipitem vocalem potuerit , 
ficut iota paragogicum in οὑτοσὶ, Ted] δὲ fimilibus, Co- 
dex .4. ab edita fcriptura nil recedit : Epitomator vero, 
fuo more, breviter : Ἐπίχαρμος δὲ καὶ Zoqpor χωρὶς τοῦ 
σ μυραίνας ταύτας καλεῖ. ! 

Πλάτων δὲ ἢ Κάνθαρος ἐν τῇ Euuperyía. » Similis, cum 
»in his libris ( II. 68. b. VIT. 5314. a. ] tum apud Harpo«s 
» crationem , dubitatio. ᾿Ορνιθευτὴς,, alt , δ΄ ὀρνιθοθήρας. Acf- 
» vapy os κατὰ Προξένου, καὶ Πλώτων ἢ Κάνθαρος “Ξυμμά- 
»»χίᾳ. « CASAUBONUS. 

τῷ ὀνίσκῳ τῷ καλουμένῳ γαλλαρίᾳ. Sic codex ms. uter- 
que cum editis. Confer pag. 315. f. ( 

᾿Ανδρέως δὲ, ἐν τῷ περὶ Δακέτων, Perperam περὶ Aexe- 
τῶν ed. Caf. Re&e vero Δακέτων penacute ed. Ven. & Baf. 
cum msstis. Conf. pag. 314. b. Ad AwDpnzaz verba, quae 
deinde citantur, adnotavit nonnihil SarMastus, ad Ter- 
tullian. ne Pallio, pag. 444. & 447. nec tamen ad levan- 
dam difficultatem multum contulit , qua premitur hic lo- 
cus. Quod nos edidimus, εἶναι δ᾽ αὐτὸς lr Tov περιφε- 
ρεῖς καὶ ποικίλας, id eodem prorfus modo dedit nofter 
ms. Epit, In ms. «4. vero eft, εἶναι δ᾽ αὐτὰς WT Tov καὶ 
"repicepeie ποιχίλας : quod quo pacto ferri poffet, non vi- 
di. Rurfus aliter habebant editiones omnes : εἶναι δ᾽ αὖ- 
τὰς ἥττον ας καὶ περί φερθῖς ποικίλας : ubi, ut taceam, 
invitis vetuftis libris invectam effe fcripturam ἥττονως pro 
ἥττον, ne id quidem quod fequitur , καὶ περιφερεῖς ποικί- 
λας, ifti fcripturae conveniebat ; nam aut περιφερείᾳ 
ποικίλας oportebat, id eft, i» circuitu variegatas , aut χαὶ 
“περιφερεῖς καὶ ποικίλας, aut nude περιφερεῖς καὶ σποικί- 
λας, mutatà folummodo fede voculae καὶ, aut denique 
fublatà prorfus copulà, ἥττονας, περιφερεῖς. ποικίλας. Eo 
modo, quem poftremum commemoravi , GESNERUS- pag. 
$76 med. locum hunc acceperat, tacens quidem Graeca 
verba, fed latine fic reddens : » Zndreas in libro. de his quo- 


c 


d 


p. 312. IN LIB. VII. CAP. ΧΟ, 411 


d » rum Venenatus eft Morfus, ait, Muraenas quae ex mare vi- 

»pera genitae funt , morfu interficere : ipfas vero effe minores , 

| wrotundas , varías.« Pariter Dalecamp: eff:que minores ipfas, 

|». gotundas , maculofas. Similiter Natalis Comes , nii quod e- 

ριφερεῖς imperite interpretatus eft quafi effet ἐμφερεῖς : at- 
que has minores e[fc , fimiles , & variatas. 

Νίκανδρος δὲ, ἐν Onptu x. Sic h.l. ms. 4. cum edd, 
Eamdem fícripturam debuiffe videtur fcriba cod. Epir. fed 
ibi poftrema vocalis vocabuli, pro more illius calligraphi, 
non expreífa eft. Caeterum nonnifi duos poftremos ver- 
fus adpofuit Epitomator, fic fcribens: Καὶ Νίκανδρος δ᾽ ἐν 
Θηριακῷ ( five Θηριακοῖς ) τοιοῦτόν τι περὶ αὐτῶν φησι, xal 
ἀμφιβάλλων τὴν μετὰ τῶν ἔχεων μίξιν αὐτῶν" εἰ ἔτυμον 
Τοῦτο, λέγων, κείνην σὺν οὐλοβόροις ἔχίεσσι ϑόρνυσθαι, προ- 
λιποῦσαν ὡλὸς νόμον. Exfítant autem verfus hic citati, in 
NicANDRI Theriacis , num. 823 fqq. De corrigendis vul- 
gatae apud Athenaeum fcripturae mendis fic monuit CA- 
SAUBONUS: »In primo verfu N1CANDRI , fcribe [ ut editur 
» apud poé&tam ] é v εὶ μογεροὺς ἁλιῆας, non ἐπί. Et in fe- 
»cundo, ἐμ βρύ £e σα melius editiones eius poétae quam 
»ἐκβρύξασα. In tertio, ἐχετλίου ἐξαναδῦσα, pro- 
»rumpens e receptaculo pifcium in navi. At Dalecampius , 
»»ἐχελλίου vel &vaaícv , vel nefcio quid aliud: vertit enim, 
»quae e vipera prognata efl. Audiamus veterem Nicandri in- 
»terpretem : "Ey érAioy , τόπος ToU πλοίου, ὅπου τοὺς ἰχθὺς 
» τιθέασι καὶ GUAAMÉyouci.« — | Eodem verf. 34. φυζηθέντας 
ὃς ἐχετλίου ( pro φυσηθ. & ἐχέταιον, quae ex msstis tenue- 
rat editio Ven.) iam ante Cafaubonum ex Nicandri edita 
fcriptura correxerat editor Bafileenfis. Sed teneri fortaffe 
debuerat accufativus ἐχέτλιον, qui in corrupto ἐχέ- 
τατον perfpicue continetur ; verbum quidem ἀναδύναι cum 
quarto cafu conftrui poterat. 

Verf. 4. €i ἔτυμον, Sic , nullà poft ei interpofità coniuns - 
&iva particula, habet ed, Ven. cum msstis. εἰ d" ἔτυμον e 
vulgata apud Nicandr. lectione recepit ed. Baf. indeque te- 
nuit Caf. Commodius vero apud Nicandrum in codice ms. 
Mediceo fcribitur εἴ γ᾽ ἔτυμον. Ibid. σὺν oU A o ópoic 
ἐχίεσσι. Sic ed. Ven. cum utroque noftro codice msto: 
quod mutare nefas duxi. Vide Not, ad p. 304. f. 

e ᾿Ανδρέως δὲ - - ψεῦδός φησιν εἶναι τὸ μύρωιναν ἔχ εἰ 
μίγνυσθαι. ἔχει, pro ἔχ 17, quod erat editum, dedit 
mstus uterque, -— » 4NDREAM , Ὡς Falío - creditis, in eam- 


$52 ANIMADV. IN ATHENAEUM. Dn. 3120 


» dem rem laudat vetus Nicandri interpres: φησὶ δὲ o 'Ay- 8 
»dpénse , ψουδὲς εἶναι" καὶ μήτε τὴν μύρωιναν προϊέναι. μύ- 
» Té τὸν ἔχιν “αρέναλον διατρίβειν. Alis verbis haec Athe- 
»naeus: οὐδὲ γὰρ ἐπὶ τενώγους ἔχεις νέμεσθαι, φιληδοῦν- 
τας λιμώδεσιν ἐρημίαις. INon enim in coenofís locis de- 
» gere viperas ; quae loca fola ament ubi nihil eorum inveniatur 
»quibus.fames fedatur. lia interpretor A ἐμ ὦ δεῖς ἐρημίας, 
»quando in omnibus omnino libris fcriptura ifta fervatur. 
» Et iuvat quod fcribit Plinius, [ VII. 39, 59. ] viperas vez 
»annua fame durare. Ariftoteles [Hift. Anim. VIIL 15.] 
»ícribit, folas viperas latitare fub faxis , cum alü ferpentes ir 
vterram fe condant : οἱ μὲν ἄλλοι ὄφεις ἐν τῇ γῇ φωλεύου-- 
»civ di δὲ ἔχιδναι ὑπὸ τὰς πέτρας, Pugnant cum hac 
» fententia Plinii verba: [ibid. ] Serpentium vipera fola terrá 
» dicitur condi : caeterae arborum aut [axorum cavis. Superiori 
» Ándreae ἀποφάνσει opponit Athenaeus SosTRATI au- 
»coritatem ; quem ait συγκατωτίθεσθαι τὴ μίξει, id eft, 
» fentire cum vulgo, muraenas coitu ferpentum impleri : quod & 
»alii multi M ien Archelaus, [apud Nicandri Scholia- 
» (ten ] Aelianus , [ Nat. Anim. I. 5o.] Oppianus, [ Halieut. 
»l. $54. ] Bafilius , & ex eo Ambrofius , item alii.« CAsAv- 
BONUS. Conf. Harduin. ad Plin. 1X. 25, 39. — Quod fi 
carmine fcripfiflet 4xpRz4s Medicus, haud aegre voca- 
bulum λει μώδεσιν tuliff?em, quo uti poéta potuiffet , 
cum arida , fleriliaque deferta dicere voluiffet. Nunc vix du- 
bito, quin ἀμ o 2€ec1v fcripferit auctor, arezosa dee 
ferta dicens ; quemadmodum corrigendum monuit Tou», 
in Curis Noviff, in Suidam p. m. 215. qui ait, iam a ScA- 
LIGERO (neício ubi; forían in Notis ad Ariftor. Hiftor. 
Anim.) id fuiffe adnotatum. Quum tamen utcumque fer- 
ri poffe videretur vulgatum , in quod confentit uterque 
noítrer codex mstus, loco movere non fum aufus. Dale- 
campius ὑλώδεσι corrigebat , zemorofís vertens. Cafaubo- 
num fecutus eft Villebrune: des eux déferts οἱ elle fupe 5. 
porte méme longtems la faim. 


AD CAP, X CIL 


Ὁ δὲ μύρος, ὡς φησιν "ApiaTorénne. ἐν πέμπτῳ Ζώων Mo- 
piov. Nude ἐν πέμπτῳ Ζώων ed. Ven. & Βαί, fed mstorum 
codicum le&ionem reftituit CASAUBONUS, monens infu- 
per in Animadv, » AnzsTOTELES, Hiftoriarum libro quinz 


p.51 IN LIB. VII. CAP. XCI. 31} 


»to cap. τὸ. ubi fcribitur: 'H γὰρ σμύραινα διαφύρως « 
vocem διοφύρως omifit in fua editione Camus, utpote 
in nullo msto cod. reperiundam ] » ποικίλον xa ἄσθενέ-- 
»cTepoy , ὥς, & Ὃ δὲ σμύρος ὃμ ὀχρου ς δι ἰσχυρός. Pli- 
»nius vertit, [ IX. 23, 27. ] myrks unicolor 6 robuflus : 
» non, ut noftri omnes codices, ὃ δὲ μύρος λειόχρως. Mu- 
»raenae marem Graeci vocant & μύραϊνον δὲ μύρον five 
»cppov. Praeterea habent exemplaria philofophi , καὶ τὸ 
5 χρῶμα ὕμοιον ἔχει τῇ "rír vi, melius & verius quam no- 
» ftra , ὅμοιον ἔχ εἰ TU Ὑ y t — διαφέρει τῆς σμυραίνηφς 
.(pro eo, quodsapud Noftrum edebatur μυραίνης) dedit 
fms... λειόχρως habet uterque codex, ut edidit Ca- 
faubonus, cum λεύχρως effet in ed. Ven. & Baf. Scri- 
pturam manifefte vitiofam, ὅλον τώ τε. pro ὀδόντας TE, 
quam cüm ed. Ven. & Baf. tenet quidem uterque etiam 
mstus, merito ex Ariftotelicis libris correxit Cafaubonus; 
quibus ha&enus Plinius adíentitur l. c. quod fcribit, den. 
fesQue extra os hábet : nempe , ( quemadmodum Harduinus 
ddnotavit) non intus tantum , ut muraena, Tam τῷ ποῖ 
xíAp , multo fané commodius opponitur in libris Arifto» 
telicis vocabulum $o45ypovs, quam λειόχρῶς in noftris: 
de quo vocabulo haud abfurde quidem monuit VirLLEBRU- 
NE, non tam ad colorem referri , quam ad cutem , fignifi- 
careque adeo /aevi cute, quod ipfum de muraena Plinius 
praedicat, lib. IX. cap. 12. fe&. 14. Sed quid inde efficitur 
aliud , nifi quod fatendum fit, tanto incommodiorem effe 
illam oppofitionem e codicum noftrorum fcriptura? De 
altera autem varietate fcripturae , utra fit a Philofophi 
manu, πίτυϊ, àn fu'y"*yi, addubitari etiamnum poffe 
videtur. Caeterum, myrum a muraena non fexu , fed genere 
(five, rectius ut dicam, fpecie) differre, confentiunt ho- 
die, quod fciam, naturae periti. Eftque pifcis, de quo 
hic agitur , Muraena myrus Lynnaeo, ut ad Aelian. Nat. 
Anit. XIV. τς. adnotavit Schneider. 

“εἶναι δὲ αὐτῶν γένη δύο" εἰσὶ γὰρ οἱ μὲν μέλανες, oi d" 
ὑποπυῤῥίζοντες. » Haec differentia, nefcio, fexus an fpe- 
»ciei fit; « SCHNEIDER ad Aelian. l. c. — Levi mendà, 
ὑποπυρίζοντες. edebatur: veram,fcripturam ὑποσυῤῥίζον-- 
τὲς (de qua iam monuerat ConAY ad Xenocr. p. 152.) 
dedit uterque cod. ms, Sic & fcripfit doCtiffimus Aeliani 
editor, quem modo laudavi. ' | 

᾿Αρχιόστρατος δὲ, ὃ Ἡδονγικὸς φιλόσοφος. De elogioifto 


9: ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p.315. 


quo haud illepide hic 4ncEgzsTRATUM profequitur Dei- 
pnofophifta , Hedonicum 1. e. Voluptarium philofophum no- 
minans, di&uri fumus nonnihil ad lib. XIII. pag. $89. a. 
De πλωτῇ uupaive , quam muraenam flutam Romani νὸς 
cabant, vide notata ad I. 4. b. 


AD CAP. X CIL 


Ταύτας δέ φησιν. Sic ms. A. cum editis. Eamdem con- 
Aunéctivam particulam. agnofcit ms. Epit. ubi fic: Εὐχυλώ- 


σεραι δ᾽ αὗται, φησὶν Ἱκέσιος. Inde εὐχυλωτέρας per - 
ὦ longum edebatur , ut (criptum in. Epit. Nos praetulimus: 


εὐχυλοτέρω!, quod hic, ut alibi, dabat ms. 4. re&te, 
per o breve , ob praecedentem fyllabam xv produ&am. .. 
. σμαρίδας. ὧν μνημονεύειν καὶ Ἐπίχιαωρμον. ὃς, 
Ex membr. A4. hoc reftituimus ; quo indicatur , ab ipfo 
Speufippo citatum effe EPz cuna teftimonium, Tacet hic 
Epit.in quà omiffa haec omnia de Epicharmo. Ῥοδίας 
verba cum fic effent edita, ox x, eph βῶκας πολλοὺς καὶ 
€ a pí d e s, monuit CASAUBONUS : »Scribe 9 x χ᾽ ópy.« 
Cui quin obfequerer , cum nihil ex membranis adnotatum 
reperirem, non dubitavi. Sicut ópss pro ópggs dixit. Theo- 
critus V. 73. fic op) pro ópg Epicharmus. Dalecampius , 
Annon vides , interpretatus erat; quod Graece fonabat , 
Οὐχ, δρῇς. Porro vero pro ee gíd es fcripfi e αρί δα ς, 
praeeunte ms. 4. Quemadmodum μύραινα dixit, Syracu- 
fanus poéta pro cj«vgeive : fic credi poteít fide vetufti 
codicis, dixiffe eumdem μαρίδως pro euapíd'as : nec , quo- 
niam Athenienfis Speufippus ait, τῶν σ sa píd ev memi- 
aiffe Epicharmum , 1nde efficitur , Atticà vocabuli formá 
ufum effe poétam Siculum. Vidimus quidem bis apud N. 

ftrum in eiusdem. Epicharmi verfu, ex Hebes Nuptiis, 
σμαρίδαως piíces fimul cum £ocZus ,, quemadmodum 
hic, commemoratos, pag. 286. f. & pag. 306. c. ubi nullus 
ex ms. 4. diffenfus ab editis notatus erar :. fed. potuit, ibi 
ex praecedente voce βῶκες litera e. fequenti etiam nomini 
adhaerere. Video quoque a GESNERO. de Aquat. pag. $23. 
adnotatum » Srmarides vocari edam marides, Athenaeo ; « at 
mihi quidem nullus locus, ubi in, editis Athenaei exemplis 
fcriptura ifta reperiatur, nunc maxime occurrit. Caeterum 
ficut $PzUSIPPUS, fuiles effe maenidibus fmarides , dixit : fg 
eosdem pifces iunxit Ariftoteles Hift. Anim. VIII, 5o. Conf. 


d 


oc 


Ῥ. 31. IN LIB. VIL CAP. ΧΟΙΠ. 335 


b Gesnerum l. c. Hefychius vero etiam, a nonnullis pro eis- 
dem habitos, tradit: Σμαρίδες" ἰχθύδια μικρὰ ἀρισται οὗ 
δὲ, τὰς μαινίδας. De utroque pifciculorum genere con- 
fuli poffunt quae e variis virorum do&orum fcriptis pru- 
denti (ut folet ) dele&u adnotavit Camus, ad Ariftot. p. 
775. & p. 494 (4. s. 

EP AENETI verba, cum fic effent edita: σμαρίδα s, 
ἣν ἔνιοι καλέουσιν κυνὺς £UV & : primum, c μ ὡρί-- 
Jd«&in fingulari, ut confentaneum erat, (de quo etiam 
monuit ConAY , in Notis msstis) re&e dedit codex nofler 
uterque; tum iidem codices καλοῦσι dedere, non Io- 
nicum καλέουσι. (conf. quae infra notamus, ad pag. 
428. [.) Ad verba κυνὺς εὐνὰ, DALECAMPIUS , cum 
in verfione pofuiffet Canis cubile , haec adnotavit: » Κυνὸς 
γγεύνὰ , vel εὐνήν, Maffarius , [ fcilicet in Plinii lib. IX. cap. 
»26. conf. Gesn. pag. 309. ] Cynoffema. Legendum puto 
» κυνὸς ὀσμήν: quia poft coitum is pifcis ferinum quippiam 
»oleat , inftar.canis marini; quemadmodum & maena mas, 
»ob id dictus τράγος , [ conf. Gesn. p. $20 fub fin. ] id eft 
»hircus, cui matura fimillimus. « — Ad eadem verba mo- 
nuit CASAUBONUS: » Scribe κυνὸς εὖν 4 v. Doctorum ho- 
»minum coniecturas refpuunt antiquae manus exempla- 
»ria. Sed de verbis Epaeneti deliberemus adhuc: nam et- 
»iam ad finem libri [ pag. 328. f. ] κυγὸς edv pertinaci- 
»ter.« — Rurfus ad eadem, CoRAY in Joris msstis : » For- 

.»te fcripfit Epaenetus κυνὺς ovp&, (five potius οὐρὰν 
»in accufativo ) ex aliqua pifcis fimilitudine cum cauda ca- 
»nis, quam fe animadvertiffe vulgus credebat.« — Ego 
in re adeo incerta tenui fcripturam e) va , quam & editam 
inveni, & a qua nullus hoc loco diffen(us e vetere ms. A4. 
enotatus eft,licet pag. 328. £. £v» «: (fic, absque accen- 
tu) ex eodem adnotatum videam. Lubens recepiffem ev- 
yà&y,Íi id codex faltem Epitomae dediffet: fed cum. in 
illo libro (in quo eadem verba , ubi p. 528. f. recurrunt, 
omiffa funt) diverfo accentu evvev hoc loco fcribatur, 
veritus fum ne aliud , quidquid demum illud effet , bic la- 
teret: itaque fatis habui, fcripturae varietatem fub con- 
textu adnotare. E. s 
— "Avrigàrns δ᾽ ἐν ᾿Αγροίκῳ ἢ Βουταλίωνι. Quum vitriofe 
ἐν ᾿Αγροίῳ ἢ Βουτ. in ed. Caf. legeretur , monuit CAsAv- 
BONUS in Animadv. » Scribendum ἐν 'Aypeíxo ἢ Βουταλίω- 
»y9, vel ἐν ᾿Αγροίκων BovzaAioyi : ut dicemus libro VIIL, 

d 


336. ANIMADV. IN ATHENAEUM. ν. 4313: 


»cap. XIV. « — At 'Aygeío nonnifi ex operarum errore b 
profectum erat : re&e ὁν 'Aypofxo editt. vett. cum ms. A4, 
Quod vero adiicitur ἢ ἐν Βουταλίωνι, eodem duplici titu- 
lo citatur eiusdem "JNTIPHANIS fabula, pag. 304. b. Sed 
hoc loco dubitationem utique movere poterat id quod lib. 
VIIT. pag. 558. d. e. f. legimus , quem ad locum le&orem 
remittit Cafaubonus. Ib: enim, poftquam monuit Athe- 
naeus, Βουτάαλίωνα effe titulum retractatae & inftauratae 
fabulae, quae prius ᾿Αγροῖκος fuerat in(cripta , docet dein- 
de, in Zutalione quidem 'EAévns βρώματω pifciculos il- 
los adpellaffe poetam ; in ᾿Αγροίκῳ vero, 'Ex& της βρώω 
ματα. Quare videri poteft h. 1. imprudenti excidiffe Athe- 
naeo, ut iflius discrepantiae immemor fic fcripferit, uti 
nunc legitur. Potuerit vero etiam fortaffe hactenus defen- 
di eadem fcriptura, quod in Butalione 'EA évue βρώμωτα 
ironice dixerit poéta, vere autem fenferit 'Ex ὦ τ s βρώμω- 
74, quemadmodum in ᾿Αγροίκῳ dixerat. 

Nec vero difficultate carent ipfi verfus 4NTIPHANIS, 
hic citati: qui, non distin&tis perfonarum partibus , ( quod 
nusquam in fuperioribus editionibus factum ) fic editi le- 
gebantur : j 

Τοὺς γὰρ μεγάλους τούτους ἅπαντας νενόμικα 

᾿Ανθρωποφάγους ἰχθῦς, τί quis. ὦ φίλτατε 

᾿Ανθρωποφάγους; Gs οὖν ἄνθρωπος φάγοι- 

Δηλονότι ταῦτα ἐστὶν Ἑκάτης βρώματα, 

"A φησὶν οὗτος μαινίδιεις καὶ τριγλίδας. 
Quos verfus latine fic reddidit DALECAMPIUS : 

A. Hos fane magnos pifces omnes exi[limavi 

ἀνθρωποφάγους. B. Quidnam logueris , o amiciffme? — 

ἀνθρωποφάγους" quid ita? an quia homines illos comedunt? 

Ea quidem certe funt. Hecates cibaria 

quae ifle narrat , maenides & triglides. 
Ad vocab. ἀνθρωποφάγους adnotavit idem interpres : »'Ar- 
»SpoTót4*os, cum accentu in penultima , Aominum vora- 
» tor : ἀγθρωπέφαγος,, cum accentu in antepenultima , qilerz 
» homo vorat. Quidam. ἀνθρωποφάγους,, magnos & pretio- 
Ȓos pifces vocant, propter impenfam qua lurconum & 
»prodigorum opes abíumunt. Gesn. « — [ Nempe Gesre- 
rum dicit, de Aquat. pag. 522. ] Ad verba Ἑκάτης βρώ- 
ματα adnotaverat idem DALECAMPIUS: »Viliffimos nam- 
»que, minimos, & contemptiffimos pifces haber in deli- 
»cis Hecate. Eraím, adag. Jdecates coena. « — — Quae ob 


p 314. IN LIE. VII. CAP. XCII. 337 


b oculos habuerat CAsAUBONUS, cum ifta ad hunc locum 
animadverteret : »In A4NTIPHANIS ecloga, magni piíces 
»appellantur ἀνθρωποφάγοι, voraces hominum : διὰ τὸ πο- 
» λυδάπαινον τῶν ἐξωνουμένων αὐτούς : propter ingentes fumtus 
» qui faciendi funt , fi quis emere eos velit. Ita interpretatur Eu- 
» flathius; re&e: neque habet hic locum aliorum acumen, 
» qui de accentu vocis huius nefcio quid argutantur. Me- 
»lius de nobis effent meriti, fi in penultimo Antiphanis 
» verfu, 

» δηλονότι Ταῦτα ἐστὶν Ἑκάτης βρώματα, 

» verae le&ionis nos admonuiflent , ἐστὶν Ἑλένης βρώματα: 
»id quod clarum eft ex libro fequente. Non negaverim, 
» Antiphanem fecifíe mentionem & Ἑκάτης βρωμάτων : id 
»enim Athenaeus eo libro docet; verum ex alia eius fa- 
»bula, non Zutalione : aut , ut dicam verius, non ex ea- 
»dem edirione eius comoediae, fed priore & minus adcu- 
»rata. Male etiam illa capiunt, πῶς ovv ἄνθρωπος φάγοι; 
»quae pronuntiantur ab eo cui dictum fuerat , magzos pi- 
»/ces anthropophagos e[[c. Si edunt homines , ait ille , quomodo 
»eduntur ab hominibus ? & quifit , ut eorum efum non abo- 
» minentur homines? At libro VIIL fic : σῶς ἂν ἰχθὺς ἀνε 
y» ρώπους φάγοι 5 « 

Sic ille: ad quae non poffum quin reponam nonnulla. 
Primum, quod ad iftam Euftathii interpretationem τῶν &v- 
Spoe7roqá"yov ἰχθύων fpeCtat, ad quam Gesnerus etiam l. c. 
provocaverat : Euftathii locum , quem in animo habue- 
rant viri do&i , mihi quidem ftudiofe quaerenti non occur- 
rebat; fed, fi vel fic, quod fentio, dicere licet, aliena 
ab hoc Antiphanis loco viderut effe illa interpretatio. Lo- 
quitur ruflicus homo, bonus ille quidem , fed minime cal- 
lidus. Is, pro fua fimplicitate , in illa opinione verfabatur, 
quam rideri ab Archeftrato haud multo ante vidimus, p. 
410. €. nefas effe hominem ve[ci eo pifce, qui humana carne , 
ff. quam nancifcatur, vefci confueverit. Eamdem fententiam eis- 
dem verbis profitentem alium rufticum hominem induxit 
idem Antiphanes in Curide, ut fupra vidimus, p. 304. a. 
ubi remittere le&orem ad hunc locum debueram. Porro, 
quod Dalecampius monuit de divería vocabuli ἀνθρωποφα- 
γος pro diverfo accentu fignificatione, id nec obícurum 
eft, nec alioquin improbandum ; fed fuerit-ne huius loci, 
merito dubitari poterat. Nos pro eà , quam diximus, fen- 
tentià distinguendas colloquentium partes putavimus. 

ZAnimady, Vol. IF. X 


358 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 313. 


Tertio verfu , quum in fcriptis editisque nude legeretur 
“τῶς οὖν ἄνθρωπος φάγοι, particulam ἂν inferui, quam & 
claudicans metrum, & Graeci fermonis ufus defiderabat, 
temere praetermiffam a librariis ante vocem ab eádem fyl- 
labà incipientem. 

Quarto verfu, ταῦτα δ᾽ ἐστὶν , interieCtà coniun&lione , c 
quam pag. 358.f. editi etiam libri agnofcebant, hoc loco 

ariter dedit mstus nofter uterque. Cui confequens vide- 
E effe, ut poft Anacvózi interpungeretur oratio. At- 
que id ipfum etiam ita fa&um video in noftro ms; Epir. 
11 quo & ante & poft illam vocem maior interponitur 
distinctio. Ipfam illam vocem (quae & in duas, δῆλον 
671, Commode dispertiri poterat ) intellexi ad rufticum pro- 
nuntiatam fuiffe; fequentia autem verba ad auditores, fi- 
ve ad caeteras perfonas quae fimul in fcena aderant. Quod 
ait Ἑκάτης βρώματα, mireris, quid fit quod litem huic 
Ícripturae fecerit Cafaubonus ; cum in eam non modo con- 
fentiant libri, fed & diferte paulo ante praedixerit Athe- 
naeus, in verfibus Antiphanis, quos adpofiturus effet, 
Ἑκάτης βρώματα vocari τὰς μαινίδας. Ert, effe hanc 
dictionem in eum fenfum accipiendam, quo EnAsMvus in 
Adagio a Dalecampio citato interpretatus eft, nempe de 
coena triviali , parca , frugali , vili, partim ex ipfa fermonis 
connexione intelligi videtur, partim. ex eo quod diferte 
Athenaeus nofter monuit , διὰ τὴν βραχύτατα, ob parvi- 
tatem iorum pifciculorum, ita dixife poetam. Legimus 
p. 325. b. c. τὴν τρίγλην καὶ μαινίδα Hecatae immolari Ío- 
litas effe: quo aptior erat iocus qui illa dictione contine- 
tur. Breviator , quum absque praeambulo eo , quod prae- 
mifit Athenaeus, ftatim verba Antiphanis adpofuiffet, nunc, 
ubi in contextu illa verba ícripta funt , ταῦτα δ᾽ ἐστὶν 
Ἑκώτης βρώματα , fupra haec inter lineas illa adpofuit mi- 
nutiffimis literis exarata, διὼ τὴν βραχύτητα. De quo eà 
cauffà monui, quoniam in primi & fecundi libri Epitoma, 
ubi integrum non exftat opus, fubinde nonnulla fimiliter 
inter lineas adnotata in eodem noftro ms. Ep. obfervavi- 
mus: quorum quaenam fit ratio, ex collatione cum his 
aliisque talibus," ubi fupereft plenius opus , coniecturam 
facere licet. 9 yes 

Quinto verfu , commodius quidem videri debebat, μα t- 
yídes xal τριγλίδες quod pag. 559. f. habet ms. £p. 
fed & ferendi accufativi, μαιγίδας καὶ τριγλίδας , quos 


Ρ. 2... IN LIB. VIL CAP. XCIIT. 319 


t hic uterque. codex mstus cum editis, rurfusque pag. 4:8. 
codex A4. agnofcit; qui accufativi ex fermonis graeci ufu 
praecedenti accufativo & refpondent, & a verbo φησὶν 
quadam ratione pendent. | 

Cum, £r fóxxas, absque pronormine relativo effet 
editum, nihil quidem e ms, 4. adnotatum: fed tam per- 
fpicue, quam rece, ὃ τ΄ ἔνιοι dedit ms. Ep. — Mox , Πο- 
AÍoy os re&e codex ms. uterqué, quemadmodum lib. IT, 
pag. 6o. b. habebant edd. cum msstis. In illius poétae prie 
fno verfu, pro μηδεεὶς, quod erar in editis, fic explicie 
te μηδὲ εἷς dedere mssti. 

De re, quae hic agitur, fic commentatus eft CAsAU- 
BONUS: » Leucomaenidas idem effe ac boacas , aut cer- 
»te pro eodem pice accipi , fcribit Athenaeus: tiec tamen 
» ullo teftimonio probat, Nam Polyochi [ reGius Pozro- 
»cHI|qui affertur folus locus , contrarium potius doceat. 
» Sic enim poéta: 

» Ὅπως ce "rela μηδὲ εἷς πρὸς TOV SeQv 

» τοὺς Dóuxas ἄν ποτ᾽ ἔλθ Aeuxomcavíd ug 

» καλεῖν" 
»Id eft: Oro te per Deos , ne fi ille forte ad te veniat , fi- 
»nas tibi perfuaderi ut. bocas appelles leucomaenidas. Videntur 
»alicui dici ifta, cui pro Pocibus, pifcibus fatis magnis , 
» minuti pifciculi Jeucomaenides exhibebantur. De hoc igi- 
»tur amplius cogitent qui habent ἀπὸ τῆς αὐτοψίας cer- 
»tiorem harum rerum notitiam. Multa enim in lioc ge- 
»nere incerta, & ex conie&cturà tantum nota , non folum 
» nobis οἵ οὐκ ἴσμεν δαλάσσιω ἔργα, fed eriam antiquis δὲ 
» peritiffimis viris. « PH 


Xue deTII 


d In EricHAnRMI teftimonio, verba ifta, 
σαργίνοι μελάνουροί τες 
vifa mihi erant pofterius efficere verfus Epicharmei hemi- 
füchium, Occurrit idem teftimonium , fequente verfu au- 
&um, pag. 321. ubi σαργίνοι penultimà circumflexà (cribi- 
tur; quod per fe quidem rectius videbatur, fed quo pacto 
conveniret metro, non vidi. 

Ὅμοιον δ᾽ εἶναι τῷ μελανούρῳ φησὶ Ξπεύσιππος -- - τὸν 
καλούμενον ψύρον'" ὃν Νουμήνιος καλεῖ «φόρον. De vulgatà 
olim ícripturà haec monuit CASAUBONUS T Poftquam de 

2 


340 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 313. 


»melanuro pifce recitata funt aliquot veterum te(timonia , 
» fequuntur ifta: MEAANAEPINOX. ὅμοιον εἶναι τῷ [46A tvo9« 
»po φησί. Σπεύσιππος δ᾽ ἐν d'evrépo 'Ouolov τὸν χωλούμε- 
»yoy ψύγρον ὃν Νουμήνιος καλεῖ Μόρον οὕτως, 
» Ἢ φόρον ἢ σάλπως ἢ αἰγιαλήω δράκοντα. 

» Tria hic habes nomina, quae alibi temere non invenias. 
»Nam quis pifcem melanderinum aut pfygrum wel pforum 
»nominat ex omnibus fcriptoribus? Hic quoque incerta 
»omnia. Rondeletius pro ψυγρὸν fcribebat ψογερὸν, & ψό- 
ον pro «όρον, Atque hanc viri doCti coniecturam pro 
»vera & certa probavit Dalecampius. Mihi dubium nul- 
» lum eft, transituros in alia omnia quicunque ufum maio- 
»rem in literis Graecis habuerint. Nam pifcem ullum Grae- 
»cis effe dictum ψογερὸν aut «όθον, quafi fquallidum aut 
»fordidum , ut illi interpretantur, fine idoneo fideiuffore 
» credere debemus nemini. Epitoma Hoefcheliana , quam to- 
» ties laudamus, fententiam longe aliam fuggerit nobis : in 
»qua, voce μελανδέρινος fublatà, reliqua fic concipiun- 
» tut : Ὅμοιον δὲ μελανούρῳ Σπεύσιππός φησι τὸν καλούμε- 
»yoy ψύρον, ὃν Νουμήνιος καλεῖ «opor. Etiam in antiquif- 
»fimis. membranis pro ψύγρον exaratum ψύρον. lta vides 
» optimi codicis auctoritate comprobari , quidquid ex con- 
»ie&ura mera fuper hoc loco fcripfit olim Conradus Gxs- 
» NERUS, Tigurinorum decus immortale. In vulgata fcri- 
»ptura vitium codicum profitentur ifta , Ὅμοιον εἶναι τῷ 
»» μελαιφψούρῳ φησί. Dalecampius φασὶ legit , ut mendae fu- 
»Íípicionem amoveret: fed ulcus fodere aliquando fatius 
» quam diffimulare.« — V ulgata fcriptura ex vetuftis membr, 
A. propagata erat: in quibus importunum illud vocabu- 
lum μελανδέρινος eodem loco infertum eft ; nempe, five ex 
gioffemate, five e nefcio qua varietate le&ionis , quae in 
antiquiore codice adnotata fuerat, imperite intra ipfum 
contextum receptum; quo in genere iam & alibi paffim 
peccatum in eodem codice obfervavimus. Vide notata ad 
VI. 226. e. & mox deinde ad lit. f, huiusipfius pag. For- 
taífe ad vocabulum μελανόγραμμοι olim aliquis adnotave- 
rat Vocem μελανοδέρινοι. quae graeco- barbaro fermone 
potuerit fignificare qui nigra cute funt. Nemo certe hic de 
melandryis cogitare debet , de quibus vide III. 121. b. & ibi 
notata. GESNERI prudentiffimam fuper hoc loco disputa- 
tionem , merito a Cafíaubono laudatam, habes pe Aquatil, 
p. 475 extr. & feq. Optimus nofter codex Epitomae eadem 


Ρ. 31. — IN LIB. VII, CAP. XCIV. 341 


prorfus verba hic habet, quae ex Hoefcheliano laudavit 
Caíaubonus. Ad: mendofam fcripturam MX, vy pov, quae 
erat in editis, nihil quidem ex ms. 4. adnotatum eft: fed, 
cum alii codices , tefte Cafaubono itemque Villebrunio, in 
fcripturam «ψύρον cum ms. Ep. confentiant, fuípicor etiam 
in ms. 4. fic fcriptum, praeteriiffe autem illam ab ediris 
diffenfionem aciem noftri fpeculatoris , caeteroquin. qui- 
dem diligentiffimi. 


AD CAP. X CI V. 


e Ἐσίχαρμος » - μύρμας αὐτοὺς ὀνομάζει. »Μυρμίας-ς 
» fcribunt antiqui ; & ita mox in verfuSiculi poétae. « Ca4- 
SAUBONUS, — Quinam fint antiqui , qui μυρμίας hic de- 
derint, praeter ms. Ep. nullum equidem novi. Ex ms. 4. 
quidem nulla diffenfio ab edita fcriptura enotata eft: eam- 
demque fcripturam (de qua continuo deinde dicemus) in 
ipfa etiam Epicharmi Ecloga pag. 321. ἃ. cum eodem msto 
"4, fervarunt editi libri. | 

EPICHAKM ecloga corrupte fcripta (ut fere Epicharmi 
omnia) legebatur in editis, χελιδόνες τε μυρμίαι vict 

ε κοιλίαν μέζονες ἐντί. Ád quae verba monuit Ca- 
SAUBONUS : » Epicharmi Mta verba funt; non, ut aliud 
» agens fcripfit interpres,. Numenii, Male etiam concepit 
»ille hoc teftimonium: quod cum facile emendari poffet 
»ex ipfo auctore, ingenio hic quam diligentià & fide uti 

τ » praeoptarunt infeliciter. Scribe igitur: χελιδόνες τὲ μύρ- 
μαι ( vel uupuíns) τοί τε κολιεῶν μέζονες évrí. late- 
»gram fententiam habes infra in Zxóufpos.« — lam τοί 
7e, pro v oí 7e, recte hic dabat uterque codex mstus, 
quemadmodum libri omnes ( edd. & mssti) exhibebant p. 
321. a. ubi eadem ecloga au&ior adponitur. Mendofum 
vero κοιλίαν tenent quidem ἢ, ]. cum editis ambo codices 
mssti; atque etiam pag. 321. a. i1. eodem errore ver(aruc 
ms. 4. & ed. Ven. & Bat. ubi κολεῶν recte edidit Cafaub. 
quod dedit ibi ms. Ep. non quidem in Epicharmi ecloga , 
(quam ignorat. eo loco Epitoma ) fed in praecedentibus 
Hicefii verbis , ubi κοιλιῶν ms. 4. & ed. Ven. & Baf. Eft 
autem ὁ xoAías , nomen piícis paffim Noftro commemo- 
ratum. Vide not. ad pag. 286. f. & CAMus ad Ariftot. p. 
237 Íq. Iam vero, praeter i(tas emendationes, in reliquis 
eclogae Epicharmeae verbis nonnulla. hoc loco mutanda 


Υ 4 


342 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.314. 


fuerunt, partim metro flagitante , partim fententià ; partim e 
etiam praeeuntibus libris. Nam, quod ad metrum fpe&at, 
ita conftituendum fuifle verfum , ut in vocem μέζονες de- 
fineret , atque adeo verbum ἐντὶ initio ver(us fequentis 
poneretur, perípicue ex pag. 321. a. liquebat, ubi pofte- 
rior verfus integer adponitur, | 
ἐντὶ, καὶ σχόμβρων, ἀτὰρ τῶν δυννίδων "ye oves, 
Sic termino conftituto verfus prioris, adparebat primum, 
yectle pag. 321. voci χελιδόνες praepofitam. effe voculam 
x«i, quae ob confufionem vocalis « cum diphthongo «i 
facile ante χε excidere hic potuerat: a voce χελιδόνες 
autem, ob fyllabam a; longam, non potuit initium fieri- 
verfus trochaici. Deinde, quod kvppíus h.l. in poétae 
werfu feribebatur, id cum ex praecedentibus Athenaei ver- 
bis, tum ex eadem pag. 321. corrigendum fuit, & μ ὕ ρ- 
p. & 1 au&ori reflituendum. Denique vero ferenda non erat 
particula ve eo loco, ubi vulgo ponebatur , χελιδόνες τὲ 
μύρμωι ? contra quam ibi non modo metrum reclamabat , 
fed δὲ ipfa fententia, [ttam enim fi teneres fcripturam, fo- 
Yet μύρμωι epitheton vocabuli χελιδόνος : cum diferte do- 
cuerit Athenaeus, μόρμυρον pifcem (qui multum differt a 
“χελιδόνι pifce) ab Epicharmo. μύρμαν fuiffe nominatum. 
Agitur copulà 7e, ut confentaneum erat , poft μύρμαι re- 
jeQà ) exiftebat EPrcmamwr verfus prior talis, qualem 
edidimus : ! ! 
Καὶ χελιδόνες, μύρμαι τε, τοί τὲ XoXidy μέζονεφ, 

Ubi de ΔΥΝΟΕΙ Samit Téy v» ᾿᾽Οψωνητικῇ loquitur, quam f 
infcripfsffé dedicaffegue illum ait τινὶ τῶν ἑταίρων duc óvut 
3d eft, cuidam fuorum faniliarium qui in emendo difficilis erat: 
cum vulgo confent'entibus membranis .4, ( nam in ms. £p. 
defunt ipfa illa νεῦρα, ἣν προσεφώνησε &c. ) fic legeretur , 
viVi τῶν ἑταίρων Δύσωνι ἢ Luvevi, adnotavit CASAU- 
BONUS: »Scribendum, Λυγκεὺς - - τινὶ τῶν ἑταίρων d'vg- 
»ov» Ζήνωγι. [arte opfonandi, quam nuncupavit ami- 
3540 cuidam fuo aegre & paree op[onanti , Zenoni, Expofuimus 
»libro fuperiore , capite tertio. « ταὶ Nude «rpós τινα d'ug- 
ὦνην fcribebatur lib. VI. pag. 228, c. ad quem locum vide 
notata. Hoc loco quum cw) - - δυσώνῃ (cribi debuiffet, 
poftquam in huius locum vetus mendum δύσωνι irrepfiffet, 
illud vocabulum efle nomen proprium ratus aliquis, quod 
ipfum corruptum effet, (ufpicatus erat Ζήνωνι fcriptum 
oportuifle , eamque coniecturam five in ora libri five in- 


Ῥ. 314. IN LIB. VII. CAP. XCIV. 3453 


 fterlineas his verbis adnotavit, ἢ Zóveow1: quae verba 
deinde ab alio fimul cum corrupto δύσωνι in contextum 
imperite recepta funt. Confer quae paulo ante de temere 
intrufo vocabulo μελανδέρινος notavimus: adde an; Kur 
GERsH Var. Lect. HL. το. 

Mox & illud vetus erat vitium, quod non modo edi- 
tos, fed & utrumque noftrum codicem ms. invaferat , τὸ 
κακῶς λέγειν παρεστηκότας τοὺς ἰχθύας, &ra- 
όμενον ᾿Αρχέστρατον. Ubi ro pea T nxó « corrigendum 
perfpecte monuit CORAY , in Notis msstis : adflantem, nem- 
pe, emtorem, Per veteris alicuius librarii incogitantiam ad 
pifces relatum erat illud participium. Potuerat quidem et- 
lam παρεστηκότας (in plur.) de emtoribus intelligi, nifi con- 
tinuo fequeretur ἐπαγόμενον in fingulari. Ad verbum pau- 
lo ante pofitum, ἀτενίζοντεις, adnotavit idem vir doctus 7 
» Malim ἀτενεῖς vras, pi[catores inflexibiles ac pervicaces. 
3) ἀτενῇ δὲ ἀτεράμονω iunxit Ariftophanes, Vefp. 730. « — 
Percommode íane : fed videtur ipfum illàd &7evíQerzas ni- 
lil aliud fonare quam ἀτενεῖς óvzas. ; 

Quum ante τῶν ἄλλων. deeffet ἢ coniun&io, de ea ad- 
iicienda uno verbo monuit CAsAUBONUS in Animadv. 

. Debuerat fimul docere, in Epitoma re&e fuo loco illam 
voculam legi: quae in noftro quidem ms. Ep. non defi- 
deratur; | 

In 4ncuzsTRATI veríu , ficut in editis legebatur Μ ὁ p- 
(v ^os nomen piícis, fic & apud Oppianum vulgo editur 
monuitque GESNERUS pag. $48. » Mópisvpos in carmine apud 
» Graecos non reperiri; quod literae rhó duplicis afperita- 
»tem forte vitarint poétae,« — At nofter codex mstus: 
uterque perípicue hic Μόρμυρος exhibebat. 

a Tamquam unum continuum verfum verba ifta edide- 
rat CASAUBONUS : ! 

Τὴν ἀμίαν ὠνοῦ φϑινοπώρου, vov δ᾽ £a p ἔστιν. 
Deinde vero idem monuit in Animadv. »Ab Archeftrati 
» verbis feparanda funt diligenter ifta, νῦν δ᾽ ἔαρ ἔστιν : 
»item ifla, νῦν δ᾽ ἔστι Sépos. Non enim funt poétae , fed 
»illius. qui verfum eius protert contra pifcarium. « — De- 
buerat fimul profiteri doCtus Animadver(or, fe metri gra- 
tia , quod in iftis verbis quaefiffet , feriem verborum con- 
tra librorum ἃς fuperiorum editionum praefcriptum mu- 
taffe. Nam mssti & ed. Ven. & Baf. non ἔαρ ἔστιν dabant, 
fed ἔστιν án p. 
Y 4 


2M 
444 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p.314. 


"AMD ὍΑῬ' ΧῸΛΔΕ 


De Piarowis aut CANTHARI fabulà, Symmachiá , di- a 
Qum nonnibil ad pag. 512. c. In verfu. ex illa citato, ve- 
tus error erat , Νάρκη γὰρ ἔφη βρώμωα : aque , omiflis 
duabus vocibus, nude Népx» βρῶμα ὥς. fcripit Epitoma- 
tor. ἑφθὴ ícriptum oportuiffe, perfpe&te monuit BENT- 
LEI in Emend. ad Menandr. pag. 69. . Sic quidem & paulo 
poft (lit. d.) in Archeftrati verfu habes, καὶ νάρκην ἐφθὴν Gc, 

Πλώτων ( philofophus) ἐν Μένωνι φησί" τῇ ϑαλαττίᾳ V&p- 
3». » Adde, ut perficiatur fenrentia ; ὁμοιότατος εἶναι d'o- 
» xeis. « CASAURONUS. — Platonis verba leguntur p. 348. 
T.IV.ed. Bip. Quae fupplenda monuit Cafaubonus, com- 
mode utique facturus fuerat Athenaeus fi ea adieciflet : 
fed pafhim etiam alibi abrupta talia ab eo adponi obferva- | 
vimus, — HowEn:r verba, quae mox adferuntur, ductab | 
funt ex Iliad. 6'. 328. | | 

Mévavd pos d$, ἐν aveo. Nullus e ms..A. diffenfus no- 
tatus: in Epit. autem non magis nunc, quam plerumque 
aliás, adpofitus fabulae index. Vide lV. 171. a. δὲ ibi no- 
tata, Caeterum quod Clericus in Menandri Reliquiis ex 
ila fabula (pag. 188.) retulit vocabulum φανάριον, quafi 
iftud e Menandro citatum fuiffet ab Euftathio ad Odyff. 
»'. pag. 247, 41. ( pag. 1571. edit. Rom.) erravit vir do- 
&us: nec enim voce φανάριον, fed q&viov ufum effe 
Menandrum ait ibi Euftathius, Verba MENANDAI cum fic 
effent edita, ὑπελήλυθε δέ μου vàpxo, τις Gc. digerenda ea 
in hunc modum (rectius quam a Clerico factum erat ) mo- 
nuit BENTLEI,in Emend. p. 69. " 

— — Ὑσελήλυθε δέ μεν νάρκω τις 

ὅλον Tb δέρμα. — 
quo fimul adpareret , vocalem «a corripi, Àmbo vero no- 
ftri mssti non modo 7s pro δὲ dedere, ( quod ex Epit. 
eram repetit Euftath. ad lliad. 7'. pag. 1236, $0.) fed & 
ὑπελήλυθεν cum v ἐφελκυστικῷ. Quam ícripturam te- 
nendo, verba illa ὑπελήλυθέν τε μου ( vel ὑπελήλυθέν τ᾽ 
ἐμοῦ) pofterius hemiftichium explere debuerunt . prioris 
fenarii. | 

Quod adücit Deipnofophifla , μηδενὸς τῶν παλαιῶν ov- 
qt κεχρημένον, id eft, quá formá nemo veterum ufus efl 5 con- 
fulto (puto) veteres dixit ; nam. paulo quidem inferius (lit. 
d.) eamdem vocis formam. ( τὴν γάρκαν, in accuf. cafu ) 


p. 314. IN LIB. VII. CAP. XCV. 34$ 


b ex Diphilo Laodicenfi adfert, qui poft Nicandrum vixit. 
Vidimus quidem fupra in Ariftophanis etiam ver(íu ( pag. 
295. f.) vapxe vulgo olim editum : fed ibidem νάρκη de- 
dit uterque nofter codex mstus. 

ἀχυλοτέραν,, per o breve, reCte dedit mstus uter- 
que, ut plerumque alibi. ἀχυλωτέραν edd. — Mox , quod 
ait ἔχειν τε x ovd pod ése τι διακεχυμένον, εὐστόμαχον πάνυ: 
quid χονδρῶδες in cibo dixerint veteres medici, ex Ges- 
neri potiffimum interpretatione fupra expofuimus ad VII. 
282.d. ( Animadv. T. IV. pag. 88.) Sed, quum eodem 

uem modo citavi loco ( pag. 282. d.) qui cibus eran 

ἧς dicitur, idem fimul eUx vaos , οὐκ εὐστόμωχος δὲ, per- 
hibeatur; rurfusque pag. 320. d. alius quidam cibus, ob id 
ipfum quod χονδρώδης fit, fimul πολύχυλος δὲ πολύτροφος 
efle perhibeatur ; haud immerito mirerur aliquis, quo pa- 
&o ab eodem medico Zicefo, qui fuperiora ifta ícripfe- 
rat, nunc :orpedo pifcis idem & χονδρώδης. δὲ ἄτροφος G 
&xv^es efle tradatur. Cui refponderi debebit, non perhi- 
beri hoc loco, torum pifcem hunc effe “χονδρώδη. fed habe- 
re χονδρωδές τι, adeoque ex parte χονδρώδη efle, ex 
parte minus. Cum quo confer quae de eodem piíce ex Dr- 
PHILO SipAnio medico adferuntur lib. VIII. p. 356. d. Quod 
vero addit hic Hicefius , J'izxey vuévov , id quo fenfu. dica- 
tur, fateor mihi haud fatis liquere. De Aomine ufurpatum 
illud verbum, Zaetum, hilarem denotare fcio: venerat in 
mentem , de re ufurpatum denotare fortaffe id quod gra- 
tum vel fuave eflet; fed nusquam ullum veftigium talis 
ufus in eo verbo, quod fciam, reperitur. Dalecampius, 
laxum & molle interpretatus eft; quo iure, nefcio: illud 
p videtur, prorfus repugnare hoc τῷ *ové pod s. 

quidem diffufum reddidi ,» nempe per. corpus : poterat for- 
taífle aliquanto etiam commodius /parfum reddi; fcilicet, 
per nonnullas corporis partes. 

Pro IIep) τῶν Δακέτων, rurfus perperam Aaxezov ex- 
preffum in ed, Caf. ficut pag. 312. d. Rurfus vero ἢ. l. 
reéte pofitum accentum habebant fuperiores editiones cum 

c msstis. Quod mox dein fequebatur mendum, omnibus 
editis commune , τριόδων, pro vpiod'óvrov, de eo corri- 
gendo monuit CasAvB. in Ànimadv. Debuerat fimul mo- 
nere, veram ícripturam tenere mstos libros: certe nofter 
codex uterque τριοδόντων agnofcit. 

d Δίφιλος δ᾽ ὁ Λαο, ἐν τῷ περὶ τῶν “Νικωνδ', Gnpraxoy, 


346 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 514. 


» Fortaffe ἐν τοῖς, non ἐν τῷ. Nam Dzpurizi Commenta- d 
»rios in Nicandrum plures in bros fuiffe tributos, teftis 
. wScholiaftes Theocriti ad decimum  Idyllium. « [ vs. 1.] 
CasaAUBONUS. ἴη DrzPHrLr verbis , πᾶν τὸ ζῶον quo) 
τὴν v2pxar, articulum τὴν quem defiderabat Graeci fer- 
monis ufus, temere omiffum in editis, recte dedit msstus 
codex uterque, Qa 
"Aastus, - - ἐν δὲ Anparrpío* Ἔσειτω νώρχην ὥς. Tres 
verfus, qui ex AzrxrDrs Demetrio hic δἀξθγαπειι, iidem 
ut pars longioris eclogae ex eiusdem poétae Crareua. 
ftu. Pharmacopola du&ae adlati funt lib. IlL. pag. 107. c. 
Quod fi cui mirum videbitur, ab eodem poéta in duabus 
diverfs fabulis (quarum altera utique non videtur fuiffe 
inftaurata & repetita alterius editio ) eosdem verfus fuif- 
fe pofitos: is meminerit, diferte etiam ab auctore no- 
flro pag. 304. b. adnotatum , eodem modo ufum effe An- 
tiphanem. In fecundo iftorum. verfuum rurfus, ut fupe- e 
riore loco, ὅτι δ ἡ dedit ms. 4. cum editis: quam fcri- 
pturam qua ratione ferendam cenfuerim,, in Animadv. ad 
illum locum explicavi: pro qua fi quis Epitomae fcriptu- 
ram ὅτι δ᾽ εἴ praeferendam iudicaverit, (quod iam ibi 
rofeffus fum ) lubens patiar. Terzo verfu, μὴ ὃ εὲν erat 
.]. editum , & fic etiam in cod. Ep. fcriptum: praetuli au» 
tem divifam Ícripturam μη δὲ £v , quam alibi plerumque 
pro μηδεὲν exhibet uterque mstus liber... Eodem verf. τ ev- 
τους, (nempe δακτύλους) habent hoc loco libri omnes, 
commodius quam τούτων , quod erat pag. 107. 


AD CAP. XCVI. ! | 


Quae de XieH1A pifce ex J4nrsTOTELE adferuntur , ex 
eo opere ducta funt , quod ad nos non pervenit. In A4n- 
CHESTRATI verf. 3. pro ἄκραις, quod habent mssti, re« f 
Cte ἄκρωισι pofuerunt editores , quod defiderabat verfus. 

Τίς οὕτως τακτικὸς ἀκριβὴς. ἢ τίς οὕτως κριτὴς V Low, 
ὡς ὃ ἐκ Τέλας, μᾶλλον δὲ Κατα γόλαως οὗτος ποιητής ; 
Dalecampius τακτικὸν monitorem interpretatus erat: in fe- 
quentibus verbis vero magis etiam ab auctoris mente aber- 
raverat. Inde monuit CAsAUBONUS : » Haec fic erant ver- 
» tenda , non ut infulíe nimis factum. Quis poffit e[fe adeo pe- 
» ritus inflruendi convivii, aut tam. bonus obfoniorum.: iudex , 
» ut poeta fic , ortus. Gelá , vel potius dignus “γέλωτος, ἰά οἵ, 


9.314. (INLIB. VIL CAP. XCVI. . 347 


f nirrifu? Τακτικὸς proprie eft , qui difciplinam inflruendi aciem 
πε: fed etiam ad convivia transfertur. « — [ Similiter 
eumdem Zrche[iratum , τὸν τῶν δείπνων Ao a*y5v p. 301. C. 
adpellaverat Deipnofophifla , id eft, coezarum centurionem, 
five ordinum ad coenam pertinentium du&torem,. Eodemque fpe- 
€are videtur ludicra di&io fige οπαράταξις., p. 298. d. ] 
»'O ἐκ Γέλας, eft Archeflfratus, Gelous, tefte Athenaeo li- 
» bro primo. [ pag. 4. d. ] In antiquis plerisque, [immo 
»in omnibus] pro xa Tay éAacs Tos Ícriptum xa «s 
») γέλα ς, δὲ fic editum olim; novà & infolente forma- 
»tione, fi ita fcripfit. « — Scripturam καταγέλαστος non- 
nifi fua de coniectura fuoque arbitratu ia contextu fuae 
editionis pofuerat CASAUBONUS. Superiori vero Animad- 
verfioni deinde haec adiici iuflit in. Z4ddendis; ἥ Neque 
» aliter vetus Huraldinus [.codex ] habet. Ac videtur au- 
» &or non aliter fcripfiffe. Imitatur per iocum & ludum 
» veteres poétas, qui truncata a fine verba foliti ufurpa- 
» re , ut dicebamus libri oCtavi capite nono. [ ad VIII. 349. 
» e.] Nifi placeat fic legi xe7«yéaas pro καταγέλαστος, 
»ut ἀδώμως pro ἀδάμαστος, ἀκάμας pro ἀκάματος, eu- 
»Toképus vel avzóxpas pro αὐτόκχρωτος : etiam μέκας legi-. 
» mus, pro μικρολύγος, « — — Praeterierat virum ftupen- 
dae alioquin & doctrinae & memoriae, cum ifta commen- 
taretur, lufus Ariftophanis, quem unice in animo ha- 
buerat eo loco, in quo verfamur, Athenaeus.  Perop- 
portune vero hic adnotavit doctiffious ConAv, haud 
dubie veram effe fcripturam Kz7«y aas , adlufifleque Dei- 
pnofophiftam ad illum feftiviffimi Comici iocum, Acharn. 
v5. 606. 

Τοὺς δ᾽ ἐν Καμαρίνῃ,, xav Τέλᾳ, xav Καταγέλᾳ. 

Ubi. ficut ludicre fi&tum urbis nomen Κατάώγελα eft, fi- 
millimo lufu Athenaeus ait, zffum rifu omnium excipiendum 
poétam. Archeflratum ἐκ Κατωγέλας potius quam ἐκ Τέλεις, 
genus fuum ducere. vidert. ἢ 

Pro τοὺς χυλοὺς, quod erat editum, τοὺς χυμοὺς 
dedit codex ms. uterque: quod nil opus fuerat mutare : 
perinde.enim & χυμὺς δὲ χυλὺς cum fuccum , tum fapo- 
rem fignificant. vide IX. 372. d. coll. cum VII. 278. €. 280. 
b. & XII. 546. e. 


948 ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. ρ. 315. 
AD CAP. XCVIL 


"Oppos. Καλεῖται d à &c.. Forfan Καλεῖται μὲν. Defunt a 
ifla Epitomae, Καλεῖται - - Πάμφιλος. — | 
᾿Αριστοτέλης δὲ ἐν πέμπτῳ Ζώων Mopíov. CASAUBO 
NUS, poftquam cum ed. Ven. & Baf. omi(iffet vocem Mo- 
ρίων, adnotavit : » Hiftoriarum libro V. cap. X. At mem- 
» branae conftant fibi, & fcribunt hic quoque Ζώων Mo- 
» ρίων , ut tot lam locis ante. «. 
ἴδιον δ᾽ ἐν αὐτῷ ἐστι Tb τοὺς SopixoUs Φεο. ReCe τὺ 
τοὺς ed. Ven. & Baf. cum mssris. Perperam τῷ τοὺς ed. 
Caf. | Mox, ad ifta verba, καὶ τὸ δύνασθαι πολὺν "y pó- 
yoy ζἣν μετὰ τὴν ἀνατομὴν, adnotavit CASAUBONUS : » Er- 
»iam po[fiquam diffettus eft , diu po[fe vivere. Simplicem fen- | 
»tentiam feceris geminam, fi fcribas, καὶ μετὰ τὴν ἀνα- | 
» τομήν : ut duo auctor dicat, orphum diu vivere ,' & , vi- 
» vere etiam. diffettum. Oppianus : ( Halieut. I. 142. ] 
» — "O«Lipópov γένος ὀρφῶν, | 
»oi πάντων περὶ ἄλλων κατὰ χβόνω δηθύνουσι 
» (eol, καὶ τιμηθέντες ἔτι ζώουσι σιδήρῳ. « | 
Coniun&ivam particulam ignorant libri omnes: contra | 
quorum fidem minime obtrudi illa debet ei au&ori, qui 
continuo deinde ait, non ultra biennium vivere hunc pifcem ; 
tantum abeft, ut /ongaevum ftatuat. Orphi tenacem vitam 
poftquam in frufta diffe&us eft, notavit etiam Aelianus 
de Nat. Anim. II. 18. 
τῶν γὰρ εὐαγροῖς. »In alrro verfaum NuMENII b 
»non intelligo iftud acroftichon , τῶν γὰρ ἐπ᾽ ἄκρης. 
» Fortaffean,, δεικνὺς ἀπ᾽ ἄκρης : videlicet ϑαλάμης : oflen- 
» tans ab extremo cubili. « CASAUBONUS. — A fummo cu- 
bi fublatum abduxeris , interpretatus erat Dalecampius : 
quam ad fententiam PURSANUS , in Graecis τῆς γε ἀπ᾿ 
cxpns legendum ftatuit. VILLEBRUNIUS poftrema ifta poé- 
tae verba fic reddidit: Ἐπ effet, fur la cime des ces... fub- 
iectà hac adnotatione: »Ze fens eft fuspendu: fuivons les 
»textes fans les changer. « ——- Mihi nihil horum placuit; 
nec fufpicatus fum modo , fed prorfus mihi perfuafi, τῶν 
γὰρ εὐωγροῖ ς fcripfiffe poéram, id eft, Aorum enim ( ἢ 
iflà efcà ufus fueris) felicem capturam feceris. Nifi. metrum 
obftitiffer, di&urus erat τῶν γὰρ àv suc ypots: fed & 
absque magno incommodo omitti ἂν particula poterat, 
Verbum εὐαγρεῖν eadem notione pofitum vidimus p. 297. 


posi. — IN LIB. VII. CAP. XCVITI, 349 


b e. Similiter vero atque hoc loco corruptam vulgo fcri- 
turam ἐπ᾽ &ypostymv , pro. εὐωγροσύνην. five ( ut alii vo- 
nt) pro εὐαγρεσίαν, notavimus pag. 294. a. 

Γλαύκους ἢ ὑρφῶν ἔναλον γένος. Sic ms. Ep. cum edd, 
ὀρφὼν, quod eít in ms. A4. poffit effe accufativus fingu- 
laris. Paulo aliter conceptum hunc verfum, & alterum 
nonnihil auctiorem, fupra vidimus pag. 305. c. 

Δωρίων δὲ τὸν νέον φησὶν à pqp à y &c. » DonioNir placet, 
»tenerum orphum ὑρφακίνην dici: quae vox non fit ab ógo»s, 
» fed ab opoaE , orphus grandiusculus ; ut apud Dioscoridem 
»»νεόσσαξ νεϊνύσσαξ, & πλούταξ, μώμαξ, alia. « CAsAU- 
BONUS. — Hefychius : Ὀρφαχίένης, ἰχθὺς ποιός. Confer 
Euftath. ad Od. μ΄. pag. 486 med. 

"Apycizr Tos δ᾽ ἐν Ἰχρύσιν' ' 

Ἱερεὺς γὰρ ἢλθ᾽ αὐτοῖσιν ὀρφὼς τοῦ SeoV. 

» ARCHIPPI verfum ita lego: ! 

»'lephs γὰρ n8 αὐτοῖσιν opos τοῦ QeoU : 
» non ἱερεύς. Refero enim ad ἰχθυομαντείαν. id eft, divi» 
» nationem quae fiebat ex pifcibus, orpzo maxime, de qua 
» Aelianus, & nos alibi prolixe ἢ vita prolixior. « CA- 
SAUBONUS. — Vide Aelian. Nat. Anim. XII. 1. & Eu- 
ftath. loco modo cit. At cum e pifcibus quaedam quafi 
auguria caperentur , quidni poétae licuerit ipfum pifcem, 
e quo captabatur augurium , vatem quemdam &  augurerm 
atque adeo facerdotem adpellare ? In Epir. quidem deett ifte 
verfus cum reliquis huius capitis: codex 74. vero editam 
tenet fcripturam. In fine vero idem codex non τοῦ 3200, 
fed τοῦ ϑεῶν habet, ut debuiffe videatur zov (pro 7 - 
yos) Sev, alicuius Deorum. 

CRATINI verba , τέμαχος ὀρφὼ χλιαρὸν. ficut recte in 
ed. Baf. δὲ Caf. fcripta leguntur, fic exhibet ms. Ep. Per- 
peram ὀρφὼν ed. Ven. ὑρφὼς ms. .Α. 

c  Prarowis verficulos ex. Cleophonte tractavit D'Ang- 
NAULD, Animadv. Critic. c. 27. fententiam latine fic red- 
dens: Teenim , o anicula , putridam praebuit .comedendam or- 
phis, cartilagineis & phagris. Alterum verfum, 

ὀρφοῖσι, σελωχίοις τε καὶ φωγροῖς βορὰν : 
adpofuit Euflathius ad Od. μ΄. pae. 486, 25. quo often- 
deret, non modo 6 ὀρφὼς dixifle Atticos, fed & ὃ ὀρφὺς, 
a quo cafu recto formatus obliquus ὀρφοῖσι. Ετ repererat 
quidem illum verfum Euftathius apud alium Grammati- 
cum; nam in Athenaei Epitoma, quo ille ufus eft, (in 


856 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — f.tg 


noftro certe codice, qui nihilo profeGQo deterior eft eo c 
quem habuerat Euftathius ) poft ifta quae ex Dorione 
. fupra prolata funt, defunt reliqua omnia ad orphum pi- 
fcem fpectantia. Infra, pag. 527. citatur fimillimus verfus 
Ameipíiae, a quo hunc Plato comicus mutuatus videtur. 
Priori verfu, quum συγχωτῴκισε vulgo ícriberetur, y 
ἐφελκυστικὸν metri caufla fuit adiiciendum., | 
In AnisroPHaNis veríu e Fefpis (qui eft num. 493. 
ed. Br.) ópqós fcribitur accufativus pluralis in Athenaei 
editionibus, nec aliud enotatum e ms, 4. In Comici ve- 
ro editionibus ópq os circumflexo accentu fcribi folet: . 
& ibi fcholion eft veteris interpretis huiusmodi: ἐν τοῖς 
σλείστοις 0poQs* ἐν τισὶ δὲ ὀρφούς. Μή vore δὲ xa) 
τὺ ἑνικὸν ToU ἰχθύος οὕτως ἔλεγον, ὀρφὼς, ὡς λαγὼς, καὶ 
πταώς, Quod ἐν τσὶ ile dixit, CAS&UBONUS accepit 
quafi ἐν τοῖς πωλαιοτάτοις dixiffet. » In Ariftophanis (1n- 
quit) » verfu, ἢν μὲν ὠνῆτωί τις pios , vetuftiffimi codices 
»habebant ópq ous, ut teflatur vetus interpres Comici. 
» Etiam Athenaeus ita. videtur fcripfiffe: qui hoc teftimo- 
»nium fubiiciat verfui Platonis, ubi eft ὀρφοῖσι,, eàdem 
» formatione. J4:tici, inquit, efferunt hoc nomen cum gravé 
»in fine | immo, cum acuto ; ὀξυτόνως : nam βαρυτόνως, fo- 
» tet ὄρφος ; ] ὀρφώς. Etymologus vero circumflecti ab At- 
»ticis & ὀρφῶς & A«yos.« — A fingulari ὁ ὀρφὼς ac- 
cufativus pluralis regulariter τοὺς ópo ὼς formari debue- 
rat: adeoque vera videri poterat fcriptura, quam hic edi- 
tiones Athenaei omnes exhibebant. At, quoniam conti- 
nuo fubiicit Athenaeus, Tür μέντοι ἑνικὴν εὐθεῖαν ὀξυτό- 
yes προφέρονται ᾿Αττικοί: id eft, Verumtamen nominativum 
fingularem cum acuto in ultimá efferunt «ἀπο: perfpicue in- 
telligi videtur, eumdem auctorem noftrum. in proxime 
praecedenti verfu alio accentu fcriptum vocabulum reperif- 
ie adpofuifleque. Quare, 6po 9s ab eo fcriptum hoc lo- 
co fuiffe, ut vulgo apud Ariftophanem ícribitur , perquam 
eft probabile. Quid enim lucraremur, fi cum Cafaubono 
ftatueremus, óp ovs h.l. fcriptum reliquiffe Athenaeum, 
prorfus non video: ni( fiatuas, non acute ὀρφοὺς, fed 
penacute ὄρφους fuiffe veterem (cripturam a Comici fcho- 
liaíte laudatam, & ab Athenaeo bic pofitam ; quod foret 
a fingulari ὃ óppos , quae (ut Herodianus Grammaticus tra- 
didit, tete Etymologo p. 635 1. 56 fq.) fuit communis for- 
ma eiusdem vocabuli. At Ariftophanem probabile eft At- 


Ρ.31:. — OIN LIB. VIL CAP. XCVIIL — 5: 


cticà vocabuli formà ufum effe, non communi. legitur, 
quod dein de Aricorum ufu adicit nofter Deipnofophifta , 

.id non de omnibus Atticis, fed de nonnullis intelligendum : 
nam alii quidem in fing. ὁ ὀρφὰὼσ, alii vero ὃ ὀρφῶς di- 
Xere: cum quo convenit , quod 'Az 71xc1 absque arti- 
culo dixit Athenaeus, non οἱ ᾿Αττικοί. Sed & ὃ ὀρφὺς di- 
xere Attici, ut iam paulo ante obfervavimus: fic quidem 
conítanter apud Ariftotelem editur. Diphilus vero Siph- 
nius apud Noftrum , VIII. 557. d. ὀρφὺς ἢ ὀρφὼς ait, utram- 
que iungens nominis formam. | 


AD'GQAP,.XCVIAL 


"OPKYNOZ. "Opxuvos h.l. cum afpero fpiritu fcribe» 
batur in ed. Ven. Baf. & Caf. 1. (In ed. Caf. 2. & 5. ad 
vocem uncialibus literis fcriptam nec fpiritus nec accen- 
tus adiecti,) Mox autem ὀρκύνου ς cum leni fpiritu ha- 
bent editiones omnes. Ex ms..A4. nil adnotatum. Codex 
Ep. vero conftanter ὄρκυνος & ὀρκύγους : fic & idem lib. 
VIII. pag. 557. a. ubi rurfus ὅρκυνος vulgo editur. Confer 
ad VII. 305. b. Animadv. pag. 241. ubi non modo de fcri 
ptura differuimus, fed & orcynum vidimus dici folitum 
maiorem pifcem de thynnorum genere. 

d. τὰ κλειδία καθ᾽ αὑτὰ ταριχεύεται. De κλειδίοις thyn« 
norum conf. Vll. 203. ἃ. & b. & ibi Animadv. p. 241. " 
καὶ οἱ λεγόμενοι 6x ad pU ai ἐξ αὐτῶν Taply εύοντα!. 
» Salfamentorum , quae fiebant ex orcyzo , varia ob(ervan- 
»tur nomina; & in his erant zelandrya. Graeci μέλαν 
» δρυὸς appellant zntimam quercus partem, & , ut quidam in- 
.» terpretantur , ipfam medullam. [ Vide Euftath. ad Od. £'. 
» pag. $28 init.] Inde τόμοι μελανδρύειε,, qui ex. interiore 
» pulpa orcyni confiebant. oi ^e*y. ait, μελαρδρύωαι ἐξ αὐτῶν 
» ταριχεύονται. Plinius: Melandrya vocantur , caefts querais 
» affulis fanillima. Nonintelligunt banc vocem qui apud To- 
»bum dictionem Hebraicam ;mphle vertunt melandrya: 
»non minus abfurde.quam fi fuccidiam appelles vivenzem 
» porcum, « CASAUBONUS. — Confer quae notavimus ad 
111. 121. b. Animadv. T. II. pag. 349. Scriptura μέλαν. 
d'gíe: ex fuperiore Cafauboni Animadverfione recepta 
eft in ed. Caf. 2. & 5. Prior ícriptura, &ex«vd píat, 
cum in codicibus nonnullis Xenocratis, de quibus ad IH. 
121. b. diximus, videri poterat praefidium invenire , tum 


352 ANIMADV. IN ATHENAEUM, — p. 315 


aliquatenus in noftrorum codicum ícriptura. Sed vera 
haud dubie eft fcriptura, quam tenuimus. Codicum no- 
ftrorum error, in quibus μελανυδρίαι, inde ortus , quod, 
» cum μελανδρίαι perperag in vetuftiore codice fuiffet (cri- 
ptum, vocalis v; quam pro : ponendam dein adnotave- 
rat aliquis, alieno loco inferta eft. 

In fine capitis, re&ius videtur τά τε κλειδία, absque vo- € 
cabulo μέρη, quod parum commode iníertum habent 
editi; quibus tamen (quod fciam) adíentitur ms. 4. In- 
terim fufpectam vocem uncis includi placuit. . 


AD CAP. XCIX. 


στόμα ἄνεῤῥωγὸς, quod «πο vel afello pifci tribuitur, 
os refciffum interpretatus eft GESNER. pag. 92. 1.62. Huic 
apertum 0$ hiat ,.vertit Dalecamp. & fic idem Gesnerus p. 
ὃς. ].ς. Ibid. καὶ οὐ συνωγελαστικός, Abeft καὶ ms. Ep. 
Servatà eà particulà, malles χαὶ ἔστιν οὐ συναγελαστ, 
καὶ μόνος οὗτος ἰχθύων τὴν καρδίαν ἐν τῇ κοιλίᾳ ἔχει. 
» Apuleius in Apologia: Quod Αγ βοιείες f£. feiffet, num- 
» quam profetto οπι ει: qui afelli pifcis folius omnium in. me« 
» dia alvo corculum fitum pro maximo memoravit. « CASAU- 
BONUS, — Ariftotelis liber non exftat. Gemina Athenaeo, 
ex ipfo fortaffe, habet Aelianus ne Nat. Anim. VÍ. 30. 
Habet vero etiam Clemens Alexandr. Paedag. lib. Il. cap. 
1. pag. 176. ed. Potteri; ubi confuluiffe iuvabit quae ab 
Editore adnotata funt. — Quod deinde adicitur, φωλεύει 
δὲ μόνος 6c. id ipfum idem Philofophus Hift. Anim. VILI. 
15. non foli ὄνῳ. fed δὲ aliis nonnullis tribuit pifcibus. 
Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας γάμῳ" ᾿ f 
. Μεγαλοχάσμονάς τε Avus , κἠκτραπελογάστορας 
| ὄνους. 
Cum imperite in duas voces μεγάλοχὰς μονὰς divifum 
eflet in editis primum vocabulum, monuit CASAUBONUS 
in Animadv. »Edi iufferam EPICHARMI verba hoc mo- 
» do: μεγαλογάστοράς τε χάννας, ἐκτραπελογαστ. & — 
Quae verba eodem modo in ed. Caf. 2. & 3. cum in Anim- 
adverff. repetuntur, tum ad oram contextus adnotata le- 
guntur, Át, non id voluiff? do&tum Animadverforem, fed 
ῥμεγειλοχ ἀσμονώς τε Ícripfiffe aut certe fcribere voluiffe, 
cum aliás perquam erat probabile, tum vero manifeítum 
fiebat ex his quae continuo ipfe adiecit , fic pergens: » Al- 


A 


Ῥ. 315. IN LIB. VII. CAP. XCIX. 353 


f »ludit ad originem vocis » &ryzi , quae eft a χαίνω. Vi- 
» de infra. « ( nempe pag. 327. f. ubi idem verfus repetitur.] 
»Sequentem vocem ex vefligiis antiquae fcripturae ita 
»(nempe ἐκτραπελογάστορας) concinnavimus. Plerique 
»codices fcribunt σκήστρωα πελογάστορωας. Clemens Alex- 


» andrinus , Paedagogi libro fecundo , [ cap. 1} τὸν ὄνον 
» ἐἀμτραπελίγαστρν αἰ βπίχαρμο καλεῖ ὃ Κωμικός, Malim 
» ἐκτραπελογάστορα ΝῈ — Prius vocabulum, ficut p. 27. f. 


fic & hic Μεγαλοχάσμονας fcriptum oportuiffe monuerat 
VALCKENAER in Diatrib. Euripid. pag. 278. Et fic fcri- 
ptum in utroque noftro codice: quafi dicas magnos ofci- 
tatores vel hiátores. Alterum vocabulum , ad fummam rei 
quod adtinet , perfpe&e a Cafaubono reftitutum eft, éxrpa- 
πελογάστορας, id eft, mon[lrofo venire: eft enim ἐκτρώπε- 
λος ( ut poft H. Stephanum Potterus ad Clem. Alex. 1l. c. 
monuit) mon[trofus , a communi naturae ratione recedens. Sed 
cum ratio grammatica, tum conftans Epicharmi in ifta 
fabula ufus defidezabat , ut alterius pifcis nomen cum priori 
per copulativam particulam coniungeretur. Et latebat haud. 
obfcure particula illa in corrupta codicis A4. fcriptura σκῆν 
"TTpX πελυγάστορας: pro qua, propius etiam vero, xime 
τραπελογάστορας Ícribitur pag. 527.f. Nempe pro καὶ 
ἐχτράπελογ. more Dorico Epicharmus x5 x7 a«sAo*y. 
fcripferat. : 

Ὄνος, ὃν καλέουσί τινες γά δον. Nusquam aliàs , quod 
fciam , nomen γάδος memoratum reperitur, nifi apud He- 
fychium; apud quem fub illa gloffa quid lateat, Toe 
γάλοι : videndum. In Cyrilli Lexico msto, ut adnotavit 
do&us Editor, fcribitur, T&or* γάλα. | Si effet γαλᾷ, 
conferri id poffet cum Γαλέω, quod apud Suidam eft no- 
men piíCis: id etim contractum foret γαλᾶ. Poffis etiam 
fu(picari , effe γαλοι ex γαλία decurtatum corruptumque: 
habes autem apud eumdem Hefychium aliam gloífam 
huiusmodi, Ta2ízit, οἱ ὀνίσκοϊ, 

TaAxepídas , ὃν καλέουσί τινες ὀνίσκον τε καὶ uA ξεινον. 
» Quem noftri codices μάξεινον indigetant , mss. μύξινον, 
» Myxinos inter mugiles agnofcunt Ariftoteles , Oppianus, 
»ali. Piíces μαζίνας Theophraftus memorat libro de quo 
» diximus initio capitis. ( ad pag. 312. b. ] Vide libri fe- 
» quentis caput fecundum. « [ad VIII. 332. b. ] Casav- 
BONUS. — »Quem hic γωλλερίδου nomine indicat, idem 


pag. 118. c. ελλάρης appellatur. Eadem nominum con- 
«ἀπιπιαάν. Vol, IF. : ( 


, 


3544 . ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 315. 


»fufio apud Hefychium: apud quem invenies Γαλαρίας" 8 
nix Us , ὃ ὀνίσκος : item, Γαλίαι" οἱ ὀνίσκοι: nec non χε- 
»λεώρ' ἰχύυς ποιός. Μάξεινος, (qui pag. 332. b. μαξεινὺς 
 »cum accentu in ultima fcribitur ,) five μύξινος, five μώ- 
» Civis , apud Hefychium Λαζίνῃς appellatur , exponiturque 
» per x «padpías , (fortaffe χαλαωρίας vel γαλαρίας) xa- 
» λαρίας ἰχθύς. « CORAY , in. Notis msstis. — Scripturam 
μάξειναν cum editis tenet ms. 4. & all'omnes (ut videtur ) 
codices operis plenioris. μυξῖνον (non μύξινον, ut Cafau- 
bonus memorat) nonnifi Epitoma habet , nomen temere 
huc invectum , & ab hoc loco alienum ; de quo in ce- 
[ses vel mugilibus pag. 506. e. dictum eft: ubi quidem il- 
lud fortaffe turbare nonnihil aliquem poffit, quod mugi- 
lum genus aliquod βάκχος vocatur, quod nomen paulo 
oft etiam huic generi pifcium, de quo nunc agimus, tri- 
eds Sed videtur illud nomen non uni generi proprium 
fuiffe. In y 4 AA epíd' as hic confentiunt ambo mssti no- 
ftri cum editis. In eisdem tamen libris ex eodem Doazo- 
NE, € quo haec citantur, communi confenfu pag. 312. d. 
i(ta verba proferebantur, τῷ ὀνίσκῳ τῷ καλουμένῳ γαλλώ- 
ρίᾳ : quà formà nomen iftud mox & .rchefiratus uiurpat , 
nifi quod x initio vocis pro Ὑ ponat. Quare videndum, 
ne γαλλαρίας hic pro γαλλερίδας fcriptum oportue- 
rit; aut certe ya AAepías, quemadmodum fere paullo 
poft in Eurhydemi teftimonio habet ms. Ep. Nec vero di(- 
fimulandum , libro III. pag. 118. c. ex eodem rurfus Zo- 
rione haec verba citari, τὸν « eA A&pny - - καλεῖσθαι καὶ 
βάκχον, καὶ óvíaxoy , καὶ y SA A epinv,utibihaber ms. 4. 
vel χελλαρέαν, ut ms. Ep. Confer Adnotationem con- 
tinuo fequentem. 
Οἱ μὲν βώκχον, φησὶ, καλοῦσιν" οἱ δὲ, yeA a piuv 
| ei δὲ, ὀνίσκον. 1n γελωρίην cum editis hic confentit ms. 4, 
γάλλερίην ms. Ep. in quo tamen eodem loco, ubi nunc funt 
literae ὠλλε, era(um eft nefcio quid quod primum ibi fue- 
rat fcriptum. Caeterum de huius nominis varietate modo 
copiofe di&um eft. De nomine βώκχιος etiam paulo an- 
te monuimus , mugilum fpeciei cuidam tributum quoque 
legi pag. 506. e. Adiiciamus hic quae apud Plinium legun- 
tur , ΙΧ, 16, 28. Afellorum duo genera: callarniae ,| minores : 
€ bacchi , qui non nifi in alto capiuntur, ideo praelati priori- 
bus. Rurfus idem Plinius, XXXIL. 11,53. Callarias , afcl- 


lorum generis , ni miner e[fet. 


Ν M 


p. 516. IN LIB. VIL CAP. XCTX. 355 


» De afillo AncHESTRATI verfus peffime accepti funt: 
» Toy d" ὄνον 'Avünd' y , τὸν καλλαρίαν καλέουσιν, 
»»ἐκτρέφει εὐμεγέβη, σομφὴν δὲ τρέφει τινὰ σάρκα 
» καλῶς οὐχ ἡδεῖαν ἐμοί με T ἀλλὰ 
ν» διαίνουσαν' χαίρει γὰρ 6 μὲν τούτοις, ὃ δ᾽ ἐκείνοις, 
» Primo verfu. καλλαρίαν vocat qui paulo ante di&us eft 
2) γελλαρίης. Sic in multis x & Ὑ confundi videas, etiam 
»in Glofis veterum, Hefychii praefertim. « CAsAvBO- 
NUS, — Scriptura καλλαρίαν convenit cum ea, quam Pli- 
nio ufurpatam modo vidimus: fed quem Archeftratus 
grandem vult, eumdem Romanus fcriptor minorem facit. 
Per x literam pariter id nomen apud Hefychium in Azeí- 
νης fcribi, paulo ante adnotatum. Syncope ufus Oppia- 
nus, κλαρέαι dixit ,. Halieut. I. τὸς. Priorem Archeftrati 
veríum praetermifit Epitomator. Corruptum ἀνοήδων., 
quod ex ms. 4. in ed. Ven. δὲ Daf. propagarum erat, cor- 
rexit Ca(aubonus: & in verfione iam ante eum correxe- 
rat Dalecampius, monitus a Gui, CANTERO , Novar: 
Le&. lib. IV. cap. 5. 
»In fecundo verfu , τρέφειν σάρκας eleganter pofitum pro 
»» ἔχ εἰν. Ita folent postae; praefertim Sophocles. In Anti- 
»gone, [ vs. 897. ed. Br.  κώρτ᾽ ἐν ἐλπίσιν τρέφω, id eft, 
» fpem magnam habeo. Vetus interpres: Euezíqopos Σοφοκλῆς 
»éis Tb τρέφω ἀντὶ ToU ἔχω. Non falfum hoc: qucd fs 
»quentia exempla evincunr. In Aiace Lorario : [vs.505.] 
γγ οἵαις λωτρείας ἀνθ᾽ ὕσου ζήλου τρέφει. Plautus dixit, fervis 
o tutem. colere, In e2dem: (| vs. 644.] àv (ταν) οὔπω τις 
» ἔθρεψεν αἰών. Scholia : ἔθρεψεν, ey cv. Ibidem: (vs. 1124.] 
»i γλῶσσά σου τὸν Sup)v ὡς μέγαν τρέφει. Oedipo Ty- 
»ranno: [ vs. 356. τἀληθὲς γὰρ ἰσχύον τρέφω. Scriptum 
»in Suidae collectaneis, hterà T. Τάλεσιν, ἀναλώμωασιγ" 
» ἀληθὲς γὰρ ἰσχύον τρέφω" ἀντὶ τοῦ £v v. . Mera hic por- 
»tenta: duae notulae in unam confufae ; & Τάλεσιν in- 
» doctus fcriba commentus eft pro τέλεσιν. Quare in fuum 
»locum reiiciantur ea verba: deinde fcribe Τάἀληθὲς ex 
»hoc loco Sophoclis. In Trachiniis : ( vs. 116 fq.] οὕτω 
»» δὲ τὸν Κοιδιογενῇ Τρέφει : nempe τὰ κύματα. Schol. τρέ- 
γφει, ἀντὶ τοῦ ἔχει: flu&us malorum habent. Herculem. Sic 
» Euripides in. Hippolyto: [ vs. 367. ] ὦ πόνοι τρέφοντες 
»» βροτούς. Praecedit in eodem choro apud Sophoclem , 
»[ Trachin. 108.] εὔμναστον ἀνδρὸς δεῖμα φέρουσων doy. 
» Vetus lectio fuit τρέφουσαν, vera fine dubio: quae ha- 
Ζ 2 


556 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 516. 


»ber metum memorem. (d eft, affiduum)) de itinere viri. Paul- a 


»lo ante dixerat Deianira, [ vs. 28. ἀεί τιν᾽ ἐκ φόβου φό- 


 $ Bor τρέφω. Sic fere fub finem, [ verf. 817.] ὄγκον μη- 


γ) Τρῷον τρέφειν, habere animum elatum ob matrem. 1n Philo- 
» teta , τρέφειν νόσον, habere morbum. ln Coloneo Oedipo: 
»0 Ti καὶ πόλις τέτροφεν &qtAov: quicquid habet odio civi- 
»/as. Iterum : ὥστ᾽ ἐμοῦ τρέφειν βίᾳ, uteos retineat me invi- 
»:0. Nec multo aliter in Trachiniis: παίδων δὲ τοὺς μὲν 
»»ξυλλαβοῦσ᾽ αὐτὴ τρέφει. Poteram alia adiicere fimilia his, 
»tum Sophoclis, tum aliorum poétarum: fed praeftat ab 


νος diverticulo redeamus in viam. « CASAUBONUS. —- 


Et nos iuvat ad auctorem redire noftrum. Et, quod do- 
Cus Animadverfor tacuit, dicamus nos: in JMRCHZESTRA- 
TI fecundo verfu. vocabulum σομφὴν., cum corrupte ὅς 
imperite in ed. Ven. & Βαί, ἀμφὴν legeretur , ab ipfo effe 
auctori reftitutum, non quidem ex mera coniectura, fed 
praeeuntibus fcriptis libris. Nam membrana quidem 4. 
vocibus alieno loco divifis εὐμεγέθης ὀμφὴν habet , unde 
δὲ εὐμεγέθης veteribus editionibus adhaeferat: fed ipfum 
vocabulum re&e ícriptum Epitoma confervavit: 'Apyé- 


στρατος δέ φησιν, ὅτι ὃ Ovos c op, φὴν τρέφει σάρκα. 


» Tertius ARCHESTRATI verfus corruptiflimus eft etiam 
»in membranis omnibus: fed nuilum eft dubium quin 
»emendemus vere, 

ον ἄλλοις ovy, ἡδεῖαν. ἐμοὶ δὲ μάλισθ᾽ &v- 

» δάγουσαν. χαίρει γὰρ ὃ μὲν τούτοις, 0 δ᾽ ἐκείνοις, 
» Carnem habet , Ànquit, σομφήν Tio , raram , & fungofam 
» quodammodo , aliis quidem parum gratam , mihi vero maxime 
» placentem. Vocem. ἀνδάνουσαν distraxit poéta, ut paffim 
»in his libris: vel fcribe, ἐμοὶ δὲ μάλιστα “Αδουσαν. ve- 
» teri verbo. « CASAUBONUS. — Quo loco fane diva Cri- 
tica minime favit fummo viro. Nam & integro pede mu- 
tilum effe priorem veríum adparet, & fententiam idem 
continet menti auctoris (fi quid video) prorfus contra- 
riam. Multo certe verifimilius eft, hoc dixiffe catillonem 
Archeftratum: cibum iflum, quamquam fint alii qui laudent , 
ipfi tamen non magnopere placere ; quam id quod eum di. 
centem Cafaubonus fecit. Cum fententiae, tum verfui 
perípe&e confuluit do&Giffimus ConRAY in Notis msstis, 
ubi ait: » Forte legendum: 

»— σομφὴν dé τρέφει τινὰ σάρχας : 
"κἄλλως οὐχ ἡδεῖαν ἔμοι y 34 λλοις δὲ μάλισθ᾽ ἃ ν- 


, 


—ÓÀ -αι΄ι΄΄- - Ὁ. m oS mE E 


p. 516. .IN LIB, VII, CAP. C 417 


ἃ υδάνουσ ιν. ( — ᾿ 

Nec tamen fatis placet divulfum illud & per duos verfus 
tributum verbum ἀνδάνγουσαν : probabiliorque mihi vifa 
erat ratio, quam in eamdem cum Corayo fententiam A4driz- 
nus HERINGA inierat , Obíervation. cap. 21. p. 182. fic le- 
gendum cenífens: . 5 

κἄλλως οὐχ, ἡδεῖαν ἔμοί γ᾽, ἄλλοι δὲ μάλιστα 

e&ivouctay. -- (five, ἐμοί γ᾽, ἄλλοι δέ τε πολλοὶ) 
Quorum perfpicaciffimorum virorum veftigiis infiftens , 
eam rentare medicinam conatus fum, e qua fimul intelli- 
geretur, qui factum fit ut decurtatus vulgo in libris le- 
gatur ille verfus; nempe quia concurriflent in eodem ver- 
fu duae fimillimae voces, ἃ λλὰ & ἄλλοι, quarum al- 
tera per fcribarum negligentiam fede fua fuerit expulía. 


AD CAP. C. 


ΠΟΛΎΠΟΥΣ, ( πολύποδος.) Οὕτως φασὶν ci 'Arruwf. 
ὡς καὶ “Ὅμηρος ὥς. In poétae veríu, qui eft ex OdyfL, ε΄. 
num. 432. fcribitur πουλύποδος per diphthongum in. 
prima fyllaba: ut videri poffit, fimiliter primam huius 
capitis vocem non Πολύπους Ícriptam reliquifle Athenaeum, 
fed IlovAímovs; cum praefertim pari modo in pleris- 
que poétarum Atticorum teftimoniis, quae continuo fub- 
liciuntur , partim metrum manifefte diphthongum in pri- 
ma fyllaba defideret, partim etiam ipfae veteres membra- 
nae per diphthongum fcriptam vocem exhibeant. Sed, ve- 
rum íi quaeris, toto hoc capite nullam rationem prioris. 
ífyllabae habet Deipnofophiíta: de zerminatione vocabuli 
unice agit. Quod etiam clarius ex ipfo huius disputatio- 
nis exordio, quale e codice Epit. edidimus, patet. Nam 
pro eo, quod in edd. & in ms. A4. nude Πολύπους prae- 
ponebatur titulus huius capitis, in ms. Ep. perípicue fic. 
fcribitur, πολύπους, πολύποϑος, Οὕτως qaziv» &c. 
De prima vocis fyllaba multo inferius demum, p. 518. f. 
uno verbo monet, Dores fyllabam eam per e longum efferre , 
“τώλυπον dicentes. De Atticorum ufu , poétrarum praefer- 
tim , ubi longam fyllabam flagitabat metrum, pro 7 ολύ- 
σους lonico more πουλύπου ς ufurpantium , nusquan 
ex profeffo, &, fi fides libris noftris, ne obiter quidem, 
monuit: fed tantam exemplorum copiam adpofuit, e qua. 
adparerer, nihil fuiffe illo ufu. vulgatius, quem eumdem 


Z3 


358 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 316. 


jam faepius in huius operis curfu. obfervavimus. Videl. a 


5. d. & Animadv. T. I. p. 67. tum lib. 11. pag. 64.a. 11}. 

104. €, δὲ Animadv, T. Il. p. 220. IV. 169. d. & Animadv. 
T. lI. p. $98 fq. Adde quae BauNCXKi1US notavit ad Fragm. 
Arift. p. 234. & quae a nobis mox deinde dicentur. 

ἀνὸ; λόγον" παρὰ To ποὺ ς γὰρ" γέγονεν. ποὺς, (non ποῦς} 
cum hic, tum paulo poft dedit ms. uterque : & fic acute fcri- 
bendam illam vocem diferte monuit Etymologus, p. 686. 
Ait autem auclor, regulariter & iuxta analogiam, quem. 
admodum a ποὺς eft genitivus modos, fic & a πολύπους. 
formari genitivum πολύποδες, Adfert tamen paulo poft (lit. 
b.) etiam ex. Ariftophane exemplum genitivi in ev, non 
in cd'es, definentis. Potuerat commodiore quodam ordine 
digerere exempla quae adfert: fed in hoc genere non fo- 
let Deipnofophifta nofter nimis effe religiofus. 

"Accufativus cafus , ad eamdem analogiam , πολύποδοι 
vel πουλύποδα debuerat formari, qua formà etiam ufos 
effe nonnullos ait deinde, lit. c. Nunc vero ait, contra il- 
lam analogiam πολύπουν vel πουλύπουν formari hunc cafum 
ab Atticis : Τὰν δὲ αἰτιατικὴν πολύπουν φασὶν (nempe, 
οἱ ᾿Αττικοί"}) ὡς ᾿Αλκίνουν &c. Ygnorat uterque nofter codex 
mstus καὶ particulam , quam inter ὡς δὲ ᾿Αλκίνουν ( haud: 
incommode quidem) interiedam habent editi libri. 


Αἰσχύλος εἴρηκεν recepi ex ms. Ép. cum nulla effet cauf- b 


fa, cur hic poneretur accufativus cum infinitivo , quos hic 
habent edd. ac nefcio an etiam ms. 4.  4Escurz: verba, 
quae videri poterant huc fpectare, adlata funt a Noftro 
lib. ἢ]. pag. 37. f. Sed ibi τρίπους λέβης in re&o cafu no- 
minatur , non ia obliquo quem lic dicit Deipnofophifta, 
Tb dé πώλυσπον λέγειν, Δἰωλικόν" ᾿Αττικοὶ δὲ πολύ“ 
vr ovy λέγουσιν. “εοίϊοισι er λυ mov cum o in prima fyl- 
labarecte dedit codex ms. uterque. Nempe & in termina- 
tione & in primae fyllabae vocali àb Atticorum ratione 
discedunt Aeoles: non πολύπουν aut σουλύπσουν dicentes in 
accufativo cafu, fed πώλυπον, a reCto σαι ὁ πώλυπος : 
quod illi, ut multa alia, cum Doribus commune habent, 
de quibus idem ipfum docet Auctor nofter p. 518. £. Sic- 
& ex Lexico Rhetorico retulit Euflathius ad Od. εἰς p. 232, 
YI. Δωριεῖς καὶ Αἰολεῖς ercucy : ubi quod eisdem Zones 
etiam accenfentur, cum ícribitur vulgo, Ἴωνες δὲ καὶ Ao» 
ριεῖς &c. id vero (cuiuscumque tandem culpà fic fcriprum 
fit) minus ex vero effe recte GESNERUS iudicavit p. 747. 


p. 516. IN LIBE. VII. CAP. C. 559 


b fub fin. Quod vero ait Nofter , ᾿Αττικοὶ γὰρ πολύπουν 
λέγουσιν : utique πουλύπουν malles, quia tantum non 
omnia, quae adfert exempla, iftam in prima fyllaba vo- 
calem habent, Sed primum, quod initio dixi, non tarn 
primae fyllabae, quam terminationis potiffimum rationem hic 
habet au&dor: deinde, quod ad ipfam primam fyllabam 
fpe&at , fatis conftat, perinde primam fyllabam ^ro & «rov 
in ifto nomine formi Atticos, (apud Ariftotelem qui- 
dem, ut hunc unum nominem, conítanter vo brevi vo- 
cali editur prima fyllaba:) & lonicà quidem diphthongo 
non fere nifi poétas ufos effe, ubi produ&am fyllabam 
defideraret metrum. Legitur apud Euftathium, loco modo 
Citato : τὸν δὲ πολύποδα. παύλυσον μὲν ᾽Ἀττικοί φασιν. 
ὡς ἐν Ῥητωρικῷ εὕρηται λεξικῷ, καὶ πολύπουν. Ubi 
mendofe fcriptum priori loco πούλυ πον puto, cum 
eroUAU'TGUY Oportuerit. 

᾿Αριστοφάνης A aid λῳ" 

[4«]] ταῦτ᾽ ἔχοντω, πουλύσπουν, καὶ σἡπίας. 
Poterat καὶ particulam, omittere Athenaeus: & fic vide- 
bantur ifta verba pars effe verfus trochaici tetrametri. Sed 
praepofità illà voculà, quam pag. $23. c. adie&tam dant 
libri, fiebat perfectus iambicus fenarius. Cirasur quidem 
ibi verfus ifte ex A«vaic1v: fed ob nominum fimili- 
tudinem perquam fit probabfle , alterutro loco erratum ef- 
fe in fabulae indice. Ex eodem altero loco (praeeunte 
BnusckIO in Fragm. Arift. pag. 234. ἔχοντα liic re» 
cepi, pro éxóvr& quod habent edd. coníentiente (quod 
fciam ) ms. .4. (In ms. Ep. defunt duo priora Aritopha- 
nis teftimonia.) Quum utroque loco 7 o Ao ovs in plu- 
rali legeretur, fatis effe videri poterat, fi productà pri 
mà (yllabà πουλύπου.ς corrigeretur. Sed adfenfus funt. 
BnusNcKIO, iudicanti hoc certe loco zov χ ὕσπου ν infine 
gulari fcripfife Athenaeum : non quod iftam terminatio 
nem accutativi pluralis ( quae cum alibi, tum apud Aris 
ftot. Hift. Ánim. IV. 8. reperitur ) per fe damnem : ne«. 
que eà unice ratione confifus fum, quod, quoniam pro» 
xime de accufativo. fing; praecepiffet auctor ,, confentaneum. 
fuerit ut teftimonium ftatim adiiceret eiusmodi, in quo. 
ille nominis cafus occurreret. Sed , quum toto hoc capite 
id manifefte agat auctor, ur oftendat, Atticos non ὃ àó- 
λυπος aut τὸν πόλυπον eà formà dixiffe, in qua nullutrE 
fere vefügium originis a vocabulo ποὺς du&ae fuperfit s. 


Z4 


460 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 316. 


minime credibile eft, primum omnium teftimoniorum ad- b 
pofuifle eum huiusmodi, e quo id ipfum ,' quod voluif- 
fet, minime confici poffet: nam accufativus pluralis zo- 
λύπους perinde ab ὃ πόλυπος atque ab ὃ πολύπους formari 
potuerat , eamque fpeciem praebet, ut a priori magis, 
quam ab altera nominaivi formà fit declinatus. 

Alterum JARISTOPHANIS teftimonium, 

τὸν πουλύπουν μι ἔθηκε: —— 

ita fcripfit BRUNCKiUS, ut duo priora verba effent ex« 
trema fenarii, & a duobus potlerioribus initium fieret fe- 
narii fequentis. At, cur a verbis τὸν vrovAv7evy non in» 
cipi fenarius potuerit, non vidi equidem. | | 

Tertium eiusdem ΑἸ ΚΙΦΤΟΡΗΑΝΙ5 teftimonium, | 

Πληγαὶ λόγονται πουλύπου πιλουμένου : 

eiusmodi eft, ut valere contra id quod paulo ante diximus , 
videri poffit. Nam in illà genitivi formà πολύπου, ut ha» 
bent libri, vel σουλύπου, quod defiderabat veríus, fane | 
discernere non poflis, fit- ne ab à πόλυπος, an ab ὃ πο- | 
λύπους ( vel σουλύπους) formatus: quin potius eam fpe- 
ciem praebet, ut ab ὁ πόλυπος vel πούλιπος declinatus 
videatur. At, poftquam duo alia exempla adpofuit au- 
&or , quibus ufus terminationis πολύπους fatis declaraba- 
tur, nihi] magnopere prohibebat, quo minus iflis tertium 
verficulum eiusdem Comici fubiiceret, in quo idem vo- 
cabulum ita occurrit, ut divería ratione formatum videri 
poffet. Caeterum, ne hanc ipfam quidem genitivi for- 
mam πολύπου, ut Attici fcriptores eà utuntur, a nomis 
nativo πόλυπος, fed (perinde atque alteram σολύπο- | 
Jos) ab à πολύπους ductam effe docent nos veteres | 
Grammatici, Sic quidem & ab 6 Οἰδίπους formari geni- | 
tivum Οἰδίπου, δὲ ab ὁ τρίπους genitivum τοῦ τρέπου,, mo- | 
nuit Etymologus pag. 20. l. 18. & hanc ipfam quidem for- 
mam Z4ítticam effe ait ille, Eft autem illius formationis haec 
ratio, quod ( quemadmodum ex eodem Etymologo pag. 
696. in voc. Ποὺς intelligitur) compofita. Οἰδίπους, τρί- 
στους & fimilia, veluti contra&a confiderari. poffunt ex 
Οἰδίποος, τπρίποος, Et eft illorum genitivorum eadem ra- 
tio atque accufativorum πολύπουν, 'Aaxízovv, Οἰδίπουν, 
“ρίπουν, quos modo commemoravit ipfe Athenaeus. 

Ad eumdem Comici verfum haec notavit CAsAUBO- 
NUS: »Πληγαὶ λέγονται πολύπου σπιλουμένου. Metrum 
» poftulat σουλύπου,, ut in proverbio ad quod alluditur in 


p.316. — IN LIB. VII. CAP. C. 461 


 b»iíto verfu. Athenaeus tamen non fic fcripfit, verum ita, 
»TOU TOAU'TOU πιλουμένου: Ut apparebit atrendenti, « 
— Ubi, cur τοῦ πολύπουν fcripfiffe Athenaeum iudicare- 
mus , cum πολύπου absque articulo dent ambo noftri mssti 
cum editis, non video. Si metri rationem ille habere vo- 
luit, σουλύπου fcripferit , idque in πολύπου mutatum 
fuerit a librariis: fin metrum infuper habuit , non eft cur 
articulum τοῦ ab eo adiectum ftatuamus. Caeterum, pro 
mendofo II»yal, quod cum ed. Ven. Baf. δὲ Caf. τ. habet 
codex mstus uterque, recte I1A 99/41 in Animadv. fcripfit 
Cafaubonus , quod inde in ed. Caf. 2. & 3. receptum. Sic 
corrigendum iam monuerat GESNERUS , p. 751. δὲ P/Iagae in 
verfione pofuit Dalecampius, remittens lectorem ad ea 
quae ab ERAsMO in Adag. Zis feptem plagis polypus contu- 
fus ( p.m. 75.) disputata funt : quod eft proverbium illud, 
ad quod alludi in Comici verbis dixit Cafaubonus. Graece 
ilud fic fonat, Ais ἑπτὰ πληγαῖς πολύπους (rectius ob 
verfum , πουλύπους) πιλούμενος : u(urpaturque, ut docet. 
Zenodotus Cent. Ill. 24. ἐπὶ τῶν κολάσεως ἀξίων" παρόσον 
0 πολύπους SupeuÜsis, τύπτεται πολλάκις, πρὺς τὸ πίων 
γίνεσθαι. Quibus gemina habet Suidas , in Als &x&. Cuius 
in proverbii interpretatione cum haud facile intelligatur , 
quo pacto pinguis reddatur polypus pulfando, vocabu- 
lum πίων Erafmus znitior interpretatus eft ; ad fententiam 
commodius , quam ad Graeci fermonis ufum. 
In Azcazr ver(u , cum fic effet editus , 
ἠλίθιον εἶναι, γοῦν T€ "ToAD Tod 0$ ἔχειν: 
rurfus metri ratio neceflario πουλύποδος, primà fyl- 
labà produc&tà, defiderabat: atque id ipfum nunc perfpi- 
cue codex nofter mstus uterque dedit. Gnorius , iftum 
verfum Excerptis fuis (p. 439.) inferens, νοῦν δὲ πουλύ- 
σποδὸς Ícripfit ; diferte in Adnotationibus monens, male 
apud Athenaeum γοῦν 7 6 fcribi, Quare ita interpretatus e(t : 
Stultum effe , fed fic mens ut adfit polypi. 
Nempe id fpectaverat vir praeftantiffimus , quod de verfu- 
tia polypi & vulgo perhibetur, & poétarum item dictis 
uorum nonnulla etiam deinde adferuntur) celebratum 
eft. At, quod aflu facere polypum alii dicunt, ut atramen- 
rum emittat, id nonnifi metu coa&um facere ait Ariítoteles, 
caeterum /lo/idum admodum efie animal dicens, ut qui ul- 
tro ad manum captantis accedat: quod ipfum etiam Athe. 
naeus pag. 317. b. commemorat. Conf, Plin. LX. 29. 46. Ii- 


362 ΑΝΙΜΑΒΥ. ΙΝ ATHENAEUM. ρ. γη16. 


lam igitur ftoliditatem refpicere Alcaeus potuit. Αἀἰεαεὶ, b 


"Ameipfiae , Platonis, & Eupolidis teftimonia praetermifit Epi- 
tomator. | Mus 

AMEIPSI AE verfum, paulo longius a librorum fcriptu- 
ra recedens BRuNcKiUs ( in Fragm. Ariftoph. pag. 234.) 
concinniorem reddidit, ad hunc modulum: 

Πολλῶν μὲν, ὡς ἔοικε, δεῖ μοι πουλύπων. 
Nos, verborum ordinem tenentes , fatis habuimus μοι pare 
ticulam, uncis quidem inclufam , adiicere. Caeterum hic 
rurfus pro zoAvzoey , quod vulgatum erat , σουλύπων fuit 
ponendum. 

Πλάτων, IL 1d io». Parum congruus titulus fabulae fo- 
ret Παῖς, qui vulgo hic perhibebatur, cum fcriberetur Πλά- 
Toy Παιδί : ubiincertum erat, Puer-ne , an. Fzlius, an Ser* 
vulus , indicaretur. Neque Comicorum ullus fabulam ifto 
titulo edidiffe traditur. I12414 íoy vero, id eft, Puerulum .. 
Parvulutm , docuere multi. Docuit Mezazder , tefte Athe- 
naeo III. 94. b. aliisque au&oribus, quos ibi in. Animadv. 
nominavimus. Docuit Pofidippus , tefte eodem noftro Dei- 
pnofophifia, IlL 94. c. Denique Platonis fabulam fuiffe 
YIlai:díov, diferte Suidas tradit, in Πλάτων 'Aüny. Kop. 
Quo minus dubitandum, hoc loco apud Noftrum, cum 
poft Παιδὶ continuo fequatur vox ab ὦ vocali incipiens , 
errandi cauffam eam fuifle librario, ut poftremam in voce 
Πα δίῳ vocalem omittere. Hunc locum in animo ha- 
buerat CASAUBONUS, cum in Ánimadv. ad Ill. 94. b. fcri- 
beret : » Platonis drama IIzis alibi laudatur Athenaeo : ubi 
»fícriberem ἐν I1214 (o, pro ἐν IIaid f... Comici Scholia- 
Ȓtes Ilaid'&ptoy appellat in iis, quae fcripfit ad Ranas & 
»Pacem.« — Nempe, pro Παιδίῳ., quod perinde erat , 
Πλάτων ἐν Παιδαρίῳ fcribitur in Schol. ad Ran. 510. & ad 
Pac.733. & 948. In ipfo Prarowis verfu, 


ὥσσερ τοὺς πολύποδας, πρώτιστα σέ: ς 


quum prorfus luxatum fit metrum , haud dignofcas, utrum 
στουλύποδας, an πολύποδες Ícriplerit poéra : fed non dubi- 
to, fecutum illum efle ahorum ufum, & totum veríum 
tali quodam modo fuiffe conceptum : 
ἀλλ᾽ ( vel xal) ὡσπερεὶ τοὺς πουλύποδας, πρώτιστα σέ. 
ut quartus pes, pro iambo, fuerit anapaeftus. Ad fenten- 
tiam fubintelligendum fufpicor, Contundam vos , ficut po- 
lypos; 6 primum omnium te. 
ALCAEI , quod denuo fubiicitur, breve teftimonium , 


p. 316. IN LIB. VII. CAP. CI. 463 


c fieri poteft , ut tale adpofuerit Athenaeus, quale dant vul- 
O edd. cum msstis: "Ede δ᾽ ἐμαυτὸν ὡς πολύπους, 
(Nam haec verba etiam in Epit. leguntur , fuperiori Al- 
caei teftimonio flatim fubiedta, in hunc modum , Καὶ πά-- 
My* "Edo δ᾽ ἐμαυτὸν ὥς. Sed haud dubie πουλύπους fcripfe- 
rat poéta, quemadmodum fupra σουλύποδος, Quo pofi- 
to, perípicuum efle exiftimavi, fenarium demto primo pe- 

de confeciffe illa verba: 

— ἔφω d" ἐμαυτὸν, ὥσπερ πουλύπους. 

Rem, five fabulam, ad quam adludit po&ta , narrat No- 

| fter paulo inferius, lit. f. 

Οἱ δὲ era A Dor 0À & προφέρονται. πτουλύπσοδα,, cum diph- 
thongo in prima, nunc dedit ms..4. Sed, quod iam fae- 
pius dixi, de zerminatione potifümum hic agitur : & refpi- 
cit hoc, quod nunc dicit auctor, ad id quód fupra dixe- 
rat, accufativum ab JAtüicis στολύπουν (five vrouAv Tow ) for- 
mari. Utraque forma, πολύπουν & πολύποδα, certe in 
plurali, πολύπους δὲ πολύποδες, apud Ariftotelem reperitur. 

In Ev pPozrnis teftimonio, nunc tandem & editi & ms. 
44. in formam σουλύπους confentiebant. / Verfuüm iftum 
GnortUs in Excerpt. pag. 498. iatine fic reddidir: Populi 
gerens rem , polypi mores habet, Mireris vero hoc loco, de 
alia eiusdem. vocabuli forma, quae itidem in ufu erat, - 
“τώλυψ.. prorfus h.l. taccre Deipnofophiftam. Qccurrit ea: 
cum alibi, tum ὙΠ, 356. e. | 


AD CAP. CI 


In Droczrs teftimonio, fcripturam σουλύποδες de- 
dit ms. 4. Caryíto oriundus fuit ille Medicus : fcripfit au- 
tem ( nonnulla certe) lonicà diale&o. De eo confule Fa- 
bricium, Bibl. Graec. T. XII. pag. $83 fqq. — ires ad vene- 
rem. flimulantes , quas polypo tribuebant veteres, uno vere 
bo tetigerat Xenarchus Comicus agud Noftrum , II. 64. a. 
Plura babes in(ra, lib. ViIL p. 356. e. f. 

Qvae ἐς Polypo ex ARISTOTELE adferuntur , magnam 

artem leguntur in Hiftor. Anim. 1V. 1. tum de Part. Anim. 
ἶν. 9. & aliis eorumdem operum locis: fed & ex deper- 
dito opere περὶ Ζωϊκῶν ἢ Ἰχθύων nonnulla excerpfit Athe- 
naeus, Qiuod ait, ὧν τοὺς μὲν ἔγνω δύο καὶ κώτω ἐλαχ ί-- 
στους, ad ea verba haec adaoravit CASAURONUS : »Scri- 


364 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 376. 


»bo: καὶ δύο κάτω: vel καὶ ἴσους κάτω ἐλαχ. Illud malo, 
3) & cauffam habeo.« — At fuperfedere ea quidem corre&io. 
. ne poffumus: nam fatis intelligebatur, illa verba xal κάτω 
ira intelligenda effe, quafi exferte καὶ τοὺς δύο κάτω dixifTer. 
Polyporum κοτυληδόνως quae dicuntur graece, latine acetabula, d 
reddidi cum Dalec. praeeunte Plinio, l. IX. c. 29 fq. fe&. 46 
δὲ 48. Vernaeulo fermone commode /ucoirs interpretantur 
viri docti, i. e. fugendi inflrumenta. — Ibid. τοὺς δ᾽ ἐφθ. ἐπάνω. 
Τῶν δύο ποδῶν. Intellige ἐπάνω vOv δύο ἄνω ἄντων ποδῶν. 
Ἔχ et δὲ καὶ τὸν λεγόμεμον δόλον οὐ μέλανω, ἀλλ᾽ ὑπέρυθρον: 
ἐν τῷ λεγομένῳ μήκωνι. Ifta de colore τοῦ ϑόλου in polys- 
po, non leguntur in fcriptis Philofophi hodie exftantbus. 
Imprudenti , puto , excidit do&tiffimo CaMus in Notis ad 
Ariftot. pag. 686. ut, locum hunc Athenaei citans, vzepé- 
ρυθρον fcriberet, & valde rubrum intelligeret. Libri quidem. 
omnes , cum fcripti, tum editi, ὑπέρυθρον tenent; 1d eft, 
fübrufum , rubefcentem. | Míkav , five papaver, in purpuris. 
aliisque id genus conchyliis quaenam pars dicatur , paucis 
expofuimus ad lib. Il. pag. 87. f. Hunc locum fpectans 
GESNERUS, pag. 742 fub tinem , ait: » Máxov, id eft pa- 
»paver, excrementum fignificat, vel potius tugicam f. ve- 
» ficam qua id continetur, in polypo, fepia, & teftatis : 
»nam excrementum ipfum ϑύλος (id eft, arramentum ) di- 
»citur.« — Quae fequuntur verba, 6 δὲ μήκωμ &c. ea- 
dem fere ex Aeliano retulit Scholiaftes Ariftoph. ad Av. 
vs. 160. ubi: Μήκων, inquit, ἔστι καὶ μέρος τι τῶν ἐκτο- 
σθίων τοῦ πολύποδος, τοῦ ἰχθύος, ὃ κεῖται ἐπάνω τῆς κοι- 
Alas, οἱονεὶ κύδτις, ἐν ἑαυτῇ, ἔχουσα τὸν SOAOV* ὡς φησιν 
Αἰλιανὸς ἐν τοῖς περὶ ζώων. Ea verba hodie in Aeliani li- 
bris δὲ Natura Animalium non exftant : rem ipfam vide- 
tur ille compilator ex Athenaeo noftro decerp(ffe. Inter- 
pretis Ariftophanei verba fua fecit Suidas, fub voce Máxev. 
σπλάγχνον δὲ οὐκ ἔχ ει ἀναλαγοῦν. ἔχει, non yen, 
dedit mstus uterque. Rem, quae hic traditur, parum re- 
&e acceperat Aelianus , De Nat. Anim. XL. 57. ícribens, 
polypum , aliaque molluíca , quae dicuntur, ficut fangui- 
ne, fi€ vifceribus prorfus carere, Ad quae commode Grs- 
NERUS , De Aquat. pag. 742. ex hoc loco monuit: »Ari- 
Ȓtoteles, citante Athenaeo, non fimpliciter vifcera , fed 
» quae fanguineorum vi(ceribus refpondeant , polypo negat.« 
Τροφῇ δὲ χρῆται ἔστιν ὅτε καὶ τοῖς τῶν κογχ υλίων σαρ- 
κιδίοις ὥς, Non, interdum , (ἔστιν ὅτε) fed utplurimum (μιών 


p. 316. IN LIB. VII, CAP. CII. 365 


λιστα )illo cibo uti polypum, ait Philofophus Hift. Anim. 
VIII. 2. 

Ὀχεύει δὲ συμπλεκόμενος &c.. Vide Hift; Anim. lib. V. 
cap. 6. & confer Noflrum p. 317. d.e. 

Τίκτει δὲ διὰ ToU λεγομένου φυσητῆρος. »Ariftoteles 
» [ Hift. Anim. V. 6 extr. ] de fepiis & loliginibus, a qui- 
» bus parum differunt polypi : ᾿Εκτίκτει δὲ κατὼ τὸν φυ- 
» σητήρα καλούμενον" καθ᾽ Gy ἔνιοι καὶ ὑχεύεσθαί φασιν αὐὖ- 
»»τώς,. In polypodibus vocat αὐλόν : | pe Generat. Anim. 
»l. 14. δὲ Hift. Anim. IV. 1.] δὲ Plinius [ IX. 29, 46. ] f£- 
» (lulam. Oppianus , de ovis quae parit polypus: στεγνοῖο 
» [immo στεινοῖο, Halieut. I. $50.] μόγις διανίσσεται αὐλοῦ.«ς 

καὶ τίκτει ὠὰ βοτρυδόν. » Ariftoteles ea de re: [ Hiftor. 


» V.12.] Τίκτει δὲ τὸ ὠὸν καθώπερ βοστρύχιον, ὅμοιον τῷ᾿ 


» Τῆς λεύκης καρπῷ. Iterum idem: [ib. V. 18.] Καὶ ἀποτί- 
»XTi μὲν ὃ πολύπους ἢ εἰς τὰς ϑαλάμας,, ἢ εἰς κεράμιον, 
ni τι ἄλλο κοῖλον, ὕμοιον βοστρυχίοις οἰνάνθης καὶ λεύκης 
» καρπῷ. Anigitur βοστρυχηδὸν Athenaeus fcripferat? Sed 
» βοτρυδὸν exprefhit Plinius: ( IX. $1, 74. ] Pariunt vere ova 
»tortili vibrata pampino. Oppianus: [Hal.T. 548 fqq.] - 

» — Ov γὰρ τῇσιν ἀποκριδὸν, οἷα καὶ ἄλλοις, 

γγώδ διαθρώσκουσιν" ἀρηρότα δ᾽ ἀλλήλοισι 

»» βοτρυδὺν, στεινοῖο μόγις διανίσσεται αὐλοῦ. « CA- 
.SSAUBONUS. — Parum differre videntur ifta, καθώπερ fo- 
στρύχιον, quod de polypis ufurpat Ariftoteles loco citato , 
δὲ oiov βότρυς, quod mox ibidem de fepiarum ovis dicit. 
Confer Harduin. ad Plin. l. c. 


AD CAP. CIL 


ὅτι αὑτὸν κατεσθίει. Inde illud velut in proverbio di&um; 
Πολύποδος δίκην αὐτὸς ἑαυτὸν καταφαγών : quod & He- 
fychius & Suidas adnotavit. — Mox , fcripturam κώμῳ δὲο- 
reis conftans fibi dedit ms. .A. 

Ad PuEnrcnRATIS eclogam haec adnotavit CAsAvUBO- 
NUS : » Ἐν ϑρύσκουσι καὶ βρακάνοις καὶ στροιβήλοις ζῆν. Ve- 
»tus menda obfidet prima verba. Affentior autem do&o- 
»rum virorum emendationi, ἀνθρίσκοισι καὶ βρ. vel ἀνθρι- 
»cxíuc:: nam Hefychius ait, 'Avüpígxioy , λάχανον ἔχον 
» ἄνθος, Sequentem di&ionem fuiffe a nonnullis tolicitatam 
»demiror: nam olea fiüveftria fic vocabant. Hefychius, 
»» Βράκαγα , τὰ ἄγριον Au eye « — ᾿Εγθρύσκουσε erat in ed, 


366 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. γι, 


Ven. Inde divifis vocibus Ἐν ϑρύσκουσι ed. Bat. & Caf. e 
Deeft tota ecloga ms. Ep. Sed ms. 4. év0pó m x cic 1 de- 
dit, quod probum erat ; modo y literam in (ine adiiceres, 
metri caufía. Ipfum vocabulum habes apud Hefychium : 
Ἔνθρυσκον, Aa avov , καρίῷ ὅμοιον &c.. ubi cur de verita- 
te fcripturae dubitarent viri do&ti nulla cauffa erat: quae 
fi qua fuiffet , ipfe hic Athenaei locus dubitationem omnem 
eximere debet. Sunt autem verficuli anapaeftici, ut prae- 
clare GRoz1Us vidit, qui tamen duos priores (ut de mu- 
ratione taceam verbis illata ) paulo aliter digefíit aique a 
nobis fa&um. Sic enimille, Excerptor. p. s11. 

᾿Ανθρίσκοισιν καὶ βρωκάγοις 
| καὶ στροβίλοις ζῆν" ὕποταν δ' ἤδη Gc. 
. At non placet, penultimam in βρακάνοις produci , quàm bre- 
uem. ufurpari confentaneum erat: nec fecundus verficulus 
ante στραβίλοις, quae eft veterum membranarum fcriptu- 
ra, patitur καὶ particulam, Nempe turbaverat fummum vi«- 
rum mendofa Ícriptura στροβύλοις,, quae veteres editiones 
Ven, δὲ Baf. occupaverat ; quam in e 7 go íx ore mutan- 
dam cum Scaligero Grotius cenfuit ; ante quos iam Dale- 
campius in verfione flrobiis pofuerat , adie&tà ad oram hac 
ποτὰ : » Strobilus Hefychio, cardui fpecies : mihi vero po- 
»tius, cardui caput.« Poft hos Cafaubonus στρα βή λοις 
edens, docere debuerat le&ores id quod res eft, fed quod 
tacuit do&us editor animadverforque, effe hanc fcriptu- 
ram e msstis libris duCctam, Firmat quidem eamdem codex 
ms. 4. e quo nullum diffenfum ab editione Ca(auboni ad- | 
notatum video, itemque duo etiam reliqui Parifienfes co- | 
dices, quod ex Villebrunii cum Cafaubono confenfu col- 
ligo. E(t autem στρώβηλος, concha de genere buccinorum ; 
de qua vide lib. IH. pag. ὃς. c. & pag. 86. c. d. lam vero 
contra fecundum verficulum fic conftitutum , 

στραβήλοις Qn — — 
dubitationem moveri poffe video, quod Prevem primam fyl- 
labam habeat vox στραβήλοις. Sic quidem manifefte So. 
phocles u(urpavit, in verfu illo, | 

δλιᾶς στροιβήλου τῆσδε &c. | 
citato a Noftro, 1II. 86, d. Nec pro producenda eadem fyl- 
laba ad corruptum Epicharmi verfum provocare licet , qui 
1I. 85. c. adpofitus eft... Quare vel ftatuendum erit, po- 
tuiffe ancipitem. vocalem 1a illo vocabulo perinde & pro- 
«uci & corripi; aut do&torum virorum emendatio , c7 p o- 


pP 316 iN LIB. VII. CAP. CII. 367 


Bíxore, pofllimiio revocanda. Quae pofterior fi necef- 
faria iudicata fuerit ratio, non tamen equidem primum ver- 
fum in βράκανα finiam , fed βρωκάνοισιεν fcribendum 
cenfeam. βράκανα,, in Scholiis ad Luciani Lexiphanem c. 
2. exponuntur, ἄγρια λάχανα καὶ δύσπλυτα. στρύβιλοι 
vero, fi ea vox reftituenda Noflro cenfeatur, potuerint 
pariter atque στράβηλοι, conchae vel cocleae quaedam in- 
telligi. Suidas: Στρόβιλοι" οἱ xt) Alei , καὶ οἱ δαλάσσιοι κή- 
ρυκες. ' 

Verf. 3. ὥσπερ τοὺς Tov AUT od &.€ γύκτωρ. Pro ὦ σ- 
7 6p&1, quod erat editum, ὡσπερὶ fcribitur in ms. AJ. Equi- 
dem , cum GnorIO , metri cauífà ὥσπερ corrigendum pu- 
tavi; ὃς πουλύποδας, ut folent Attici po&tae,, pro vulga- 
to πολύποδας. Etiamque in conttituendo quarto verfu eius- 
dem Gnori fecutus fum iudicium. Sane, ita poétam fcri- 
püiffe, 

αὐτῶν δακτύλους περιτρώγειν: ΟΝ 

perquam eft probabile : quamvis non eam inficias , Athe- 
naeum negle&o metro fic, ut ex msstis edidit Ca(aubo- 
nus, περιτρώγειν αὑτῶν ( vel αὐτῶν) τοὺς δακτύλους, fcri- 
bere potuiffe. In ed. Ven. & Baf. prorfus mendofe ἐν τῶν 
τοὺς δώκτ. legebatur. Poétae verficulos latine fic reddidit 
GROTIUS : 

sDuris cinaris , olerisque feri 

vivere fucco ; cumque efuries 

faevior urget, polyporum inflar 

digitos fibi rodere noctu. 

In DiPaizr trochaicorum priore, pro edito. olim ΙΠολύ- 
"rovs, rete Πουλύπους dedere ambo codices mssti. Ia 
pofleriore , φίλπταπε dedit ms, 44, Integrum fortafie olim 
 hemifüichium fuerit , 

ἔστιν ἡμῖν, φίλτατε. (vel, φιλτάτη.) 
Sed, quos pro trochaicis dedi ver(iculis, videndum ne fint 
puri puti Zambici , ita digerendi fcribendique, ut VILLEBRU- 
.NIUS five fuo Marte docuit , five ab ADnAMO ipfe edo&tus. 
Scilicet : 

— Πουλύπους, 

ἔχων ἁπάσας ὑλομελεῖς τὰς πλεκτάγας, 
| οὐ περιβεβρωχὼς αὐτὸν, ἐστὶ, φίλτατε. 
Nullà alià mutatione, nifi ut pro ézv*v, αὗτὸν fcri 
batur , aut αὐτὸν, quod pro eo ufurpare amant Attici. 

Τοῦτο δ᾽ ἔφτι ψεῦδος, ὑπὺ γὰρ τῶν γόγγρων 6c. » Phi- 


368 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 317». 


vlofophi haec fententia eft; quam non omnes naturae in- f 
» terpretes amplectuntur. Hiftoriar. lib. VIII. cap. 2.« Ca- 
SAUBONUS. — Confer Plin. IX. 29, 46. aliosque, quos ci- 
tat Camus, ad Ariftor. pag. 683. δὲ Beckmann, ad Anti» 
gonum Caryft. pag. 44. 

φεύγων διὼ Tbv φόβον μεταβάλλει τὰς χρόας, » Ait, di, 
» φόβον, metu , ex fententia Theophrafti ; cui placet, poly- 
» pum colorem mutare φόβῳ καὶ φυλακῆς χάριν. [ vide pag. 
»feq.f.] Eft tamen certum, etiam extra fnetum mutari 
»ab eo colorem ; ut cum piícibus infidiatur , quibus vefci 
»folet. Ariftoteles hanc vel praecipuam mutationis cauf- 
» fam facit: [ Hift. Anim. IX. 37. ] Kai δηρεύει τοὺς ἰχθῦς, 
» 7b χρῶμα μεταβάλλων, καὶ ποιῶν ὅμοιον οἷς ἂν πλησιά- 
» σὴ Ἀίθοις, τὺ δ᾽ αὐτὸ τοῦτο ποιεῖ καὶ φοβηθείς. Aelianus 
» Variorum libro primo. [cap. 1. Plinius: (1. c. 7 co/o- 
»rem mutat ad fiiliudinem loci, δ᾽ maxime in metu, Plutar- 
» chus de caufla & modo huius mutationis disputat in li- 
»bello Αἰτίαι φυσικαί : [ T. 1l. Opp. pag. 916. ed. Francof] — 
»longe abiens a fententia Ariftotelis, ac Theophrafli quo- 
»que inlibro pe iis Animalibus quae Colorem mutant. « 
CasAUBONUS. — Theophrafti libellum, quem dicit vir 
do&us, nominatim citat Deipnofophifta, pag. 317 £. ubi 
vide. 

TurocNiDIS diftichon legitur vs. 215 fq. ἀπ edk BRUN- a 
CKII, ubi ex vulgata apud Athenaeum fcripturà, τῇ προ σ- 
oj 1A dc» adoptavit doCtiffimus Editor: qui tamen verbi 
modus particulam ἂν ante fe requirebat, quae nusquam - 
comparet. In fuperioribus Theognidis editionibus 7 poc o- 
μιλήσει legebatur, itemque apud Plutarch. l. c. eamdeimn-. Ὁ 
que fcripturam apud Noftrum dedit ms. Ep. quam reci- 
piendam putavi. Video quidem apud eumdem Plutarchum, 
idem diftichon citantem, De Amicit. Multitud; pag. 96. f. 
& de Solertia Animal, pag. 978.e. τῇ esp ὁμιλήσῃ edi, vet- 
bo fimplici quidem, fed eo (ut vulgo apud Noftrum) in 
fubiunctivo pofito. Caeterum confule quae & de hoc di- 
fticho δὲ de proxime fequentibus verfibus erudite disputa- 
vit NiCLAS, ad Antig. Caryft. cap. 29. 

In pofleriori duorum verfuum , quos a Clezrcho (incer- 
tum quonam ex poeta ) citatos ait Nofter , cum fic edidif- 
diffet CASAUBONUS, 

τοῖσιν ἐφωαρμόζων, ὧν ἂν καὶ δῆμον ἵκμαι : 
monuit dein idem in Animadverfionibus : » Melior Eufta- 


c 


p. 217. IN LIB. VIL CAP. CIII. 369 


b »thii ledio, & Epitomae, éq appó6Qov.« — Nempe fic 
re&te & nofter ms. Ep. ὅς ex Epitoma Euftathius, ad Od. 
εἰ. pag. 232. ubi plurima ad polypum fpettantia ex Athe- 
naeo adpofuit, lam fcriptutam ex Euftathio iam com- 
mendaverat diligentiffimus perfpicaciffimusque Gesnerus p. 
745. Caeterum in pofteriori hemiftichio eiusdem verfus, 
quum ἂν particulam libri veteres ignorent, ex fcriptura 
€od. Ep. (quam ὃς Euftathius tenet ) collata cum fcriptura 
codicis 4. omnino probabile fit, fic fcripfiffe poétam , ὧν 
κεν κατὰ δῆμον 14221: nempe κατὰ & ἵκησι, pro καθί- 
xui. Particulae x«i quidem non erat hiclocus: xe vero, 
pro à», re&e pofitum. Effe autem verfus iftos ( cuiuscun- 

ue fint) ex Pindaro expreffos , monuit ScuiNEIDERUS ad 

ragm. Pind. pag. 16. Conf. NiCLAsl. c. Quod Charcho 
auctori verfus iftos, contra quam Athenaeus docet, tribuit 
Euftathius; id ex Epitoma ROMS , in qua nude fic: Καὶ 
Κλέαρχος" Πουλύσοδος (κοι 


AD CAP. CIIL 


Ὁ δὲ σολύσους ἐστὶ συνγτηκτικός, » Et fententia & dictio 
» Ariftotelis.. συντηχτιχὸς hic, qui habet patibilem qualitatem 
»ToU συντήκεσθαι. Proprie συντηκτικὺς, qui liquefacit , non 
»qui liquefit. Sic in Medicorum libris, febris συντηχτικὴ, 
» quae carnem confum:t. Sed fimilium ufurpationum exem- 
» pla alibi attulimus. Hanc autem polyporum δύντηξιν Pli- 
» nius [ IX. 30, 48. appellat &ziem. Omnis enim τηκεδὼν 
» Latinis eft rabes ; non folum φθίσις & μαρωσμός. Aritto- 
»teles ita defcribit: ( IX. 47. To σλεῖστον “γένος Τῶν ^ro- 
» λυχόδων οὐ διετίζει. καὶ γὰρ φύσει συντηκτικόν ἐστι. ση- 
» μεῖον d" ἐστί' πιλούμενος γὰρ ἀφίησιν ἀεί τι, καὶ τέλος 
» ἀφανίζεται. — Plerique. polypi integrum biennium non durant. 
» Naturá enim fuá in liquorem folubilis eft. Cuius rei eft fignum : 
»quod pre[fus , aliquid femper ex fe emittit: tandemque fic perit 
niotus.« CASAUBONUS. | 

Ἑωράθησαν δέ ποτε xal ἐπὶ τὸ ξηρὸν ἐξιύντες &c.. Verba 
ifta repetens CasAUBONUS in Animadverfionibus , Ἔφω- 
ράθησαν fcripfit; confulto - ne, nefcio, an imprudens. 
Aptum quidem illud verbum erat huic loco, fed non ne- 
ceffarium : & in vulgato 'Eepa0neav hic nil variant libri, 
qui paulo inferius iidem omnes in ἐφωράϑησων confentiunt. 
Monuit autem ad hunc locum do&us Animadverfor haec : 

“ἀπιπιαάν, Vol, IV. Aa 


379 ΑΝΙΜΑΌΥ. IN ATHENAEUM, ρ. 317- 


» Et hoc ex Ariftotele, Hiftoriar. lib. 1X. cap. 17. Sed al- 
» ludit fortaffe ad hiftoriam aliquam ei fimilem , quae re- 
»fertur Plinio, lib. 1X. cap. 5o. δὲ illi quam Aelianus com-  . 
» memorat [ pe Nat. Anim. ] lib. XIII. cap. 6. « | 

χαίρουσι δὲ τῶν φυτῶν καὶ ταῖς ἐλαίαις. v» Aelianus li- c 
»bro primo, cap. 38.« CasAUB. — Immo Aelian. Nat. 
Anim. I. 57. AddeIX. 45. 

Cum editum effet, ἐών τὰς κλάδον - - καθίει, monuit 
CASAUBONUS : »Scribe xaieín , vel xa£is.« — Percom- 
mode veto xa 63 dedit uterque nofter codex mstus, Mox d 
deinde, pro πολύποδες, quod in edd, δὲ in ms. £p. 
legebatur, πουλύποδες dedit vetus ms, 4. quod non 
negligendum putavi. 


AD CAP. CI V. 


Λέγεται δὲ, αὐτῶν τὸν ἄῤῥηνα ἕλκειν αἰδοιῶδές i 
ἐν μιᾷ τῶν πλεκτανῶν. » Non aufus eft vocare genita- 
» le , fed genitali ftmile. Neque Philofophus fimpliciter vo- 
»cat αἰδοῖον, fed ita nomineri ait a nautis. [ Vide Hift. 
»Anim. V. 6. δὲ 12. In omnibus libris ἕλκειν, noa 
» ἔχ, £1v,fummo confenfu. Plinius hanc πλεκτάνην,, ha- 
» bentem duas κοτυληδόνας, videtur appellare caudam bi- 
» fulcam € acutam , libro IX. cap. 29.« CASAUBONUS. — 
Vide apud Plinium quae Harduinus adnotavit: nempe ex- 
preffit ifta latina Plinius ex ipfius Ariftotelis verbis quae 
leguntur in Hift. Anim. lib. IV. cap. 1. fect. 2. Apud No- 
ftrum, in ἕλκειν cum ed. Ven. & eis msstis, quorum le- 
&iones Cafaubonus habuit, confentiunt noftri duo codi- 
ces: quod quoniam ferri potuit, revocandum reflituen- 
dumque Athenaeo putavi ; quamvis multo commodius fit 
ἔχειν, quod ex Arift. V. 6. receperat editor Bafileenfis , 
tenueratque Cafaubonus. Potuit fuo in Ariftotelis exem- 
plo ἕλκειν reperiffe Athenaeus; potuit etiam fuo arbitra- 
tu ( ut paffim multa alia nonnihil mutavit) ἕλκειν pro £y εἰν, 
fcribere. Nam ad librariorum quidem errorem non vide- 
rur illa fcriptura referenda: quamvis enim faepe alibi ab 
illo hominum genere verbum ἕλκειν in ἔχειν temere mu- 
tatum reperias, vix tamen vice verfa ἕλκειν pro ἔχειν a 
librariis invectum repereris. Quod autem iam faepius in 
bis Animadverfionibus monui, apud Athenaeum non hoc 
folum, nec potiffimum, fpectari debere , quid ipfe fcri- 


Ρ- 8:7. [ἹΝ1ῚΒ. VII. CAP, CIV, 371 


d pferit ; fed iftud potius, quod fcriptum fuiffe probabile fit 
ab εἰς quos ile citat autoribus : id, primum quidem, ἐς Poé- 
tarum maxime teftimoniis intelligi volo ; ac de eorum prae- 
fertim quorum fcripta integra ad nos non pervenerunt, 
Nam ubi (ubinde fuo arbitratu iile nonnihil in verbis ve- 
teris poérae mutavit, noluerat profecto perfuadere le&to- 
zi, eisdem prorfus verbis ufum poétam efle. Contra, ubi 
veterum auctorum fcripta, € quibus teftimonia ádducit 
Deipnofophifla, integra ac fatis emendata (eis quidem in 
locis, ad quae ille provocat ) fuper(uut: ibi, 11 quid ia 
verbis mutavit nofter Compilator , tanto magis ex ufu fue- 
rit Ícripturam illius adcurate tenere, & , quam fibi licen- 
tiam in citandis veterum auctorum teftimoniis ille fumíe- 
rit, diligenter adnotare; quo ex collatis inter fe huiusmo- 
di locis probabile iudicium ferri de alis locis pofüt, ubi 
ex deperditis veterum auctorum fcriptis teftimonia citaa- 
tur. Accedit hoc loco, quod verba ea, de quibus agitur, 
non ex quinto Hiftoriarum libro, fed ex opere deperdito 

in quo fortaffe eisdem ipí:s ufus erat Ariftoteles) trans 
fcripfiffe videatur. Deipnofophifta: nam quae dehinc fe- 
quuntur , illa demum ex eo /ijro , quem quintum Hiftoriarum 
hodie numeramus, citar ab illo videmus. Porro, τῶν σλς- 
xT&yov penacure vulgo hic fcribebatur, quemadmodum in 
vetuftioribus Ariftotelis editionibus: recte vero τῶν «rae- 
χτανῶν dedit ms. Ep. — hs 
[Ay pt εἰς μέσην τὴν πλεκτάνην ἄπων "rpocerequxós. Sic 
apud Athenaeum libri omnes, fere ut vulgo apud Ariftot. 
V.6. ni(i quod ibi paulo amplius, προσπεφυκὺς &av εἰς 
τὸν μυκτῆρα τῆς 3u^cías : fed longe melius, partim ex 
probatioribus codicibus, partim ex feliciffima coniectura 
eumdem locum curavit doctifhimus CAMUS, qui omnino 
hic confulendus. | | 
Ἐν δὲ πέμπτῳ Μορίων, Sic libri omnes, excepta ed. Baf. 
in qua fuo arbitratu editor ἐν δὲ πέμυπτῳ Ζώων pofuit. Ad- 
notavit CASAUBONUS : » Hiftoriarum libro quinto , c. 12. 
»Sed more fuo Athenaeus multa in unum congerit ex di- - 
» verfis philofophi locis.« — Nempe alia, quae fequuntur, 
ex capite XVIII. eiusdem quinti libri decerpta funt. In ver- 

e bis hic citatis, καὶ τῷ τὸ καάλουμ. Uh τῶν &A. «id. ἔχ ety, 
renendum exiftimavi articulum τῷ ab editoribus adiectum, 
qui ob fequens verbum ἔχειν neceífarius videbatur. Ab- 
eft quidem ille articulus in vulgatis Ariftotelis libris; íed 

Aaa 


472 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 317. 


& repetitum: deinde verbum ἔχειν iidem libri ignorant. e 


διὸ xal χείριστοί εἰσι κατὼ Tov “χρόνον τοῦτον, "y cípig TOM, 
- 'deterrimi reddidi, cum. Gaza (apud Arift. Hift, Anim. V. 
..12.} & Dalecampio. Paulo re&ius fortaffe fuerit , peffime 
fe habent ,| maxime debiles & infirmi funt. Conf. quae de 
vocab. φαῦλος monuimus ad pag. 308. b. Commode apud 
Ariftotelem CAMUs vertit, 7/ maigrit alors. Cauffam au- 
tem àdiicit Philofophus , οὐ γὰρ νόμονται : nam cibum non 
capiunt. 

Mox , quod ὃ μὲν πουλύπους fcribitur in ms. 4. id 
fatis habui in fcholio fub contextu adnotare: quia con- 
ftanter aliàs in verbis ex Ariftotele citatis fcripturam πος 
Avrovs tenent libri noftri, quemadmodum & libri Arifto- 
telici. At videndum tamen, ne altera ifta forma etiam in 
Ariftotelicis libris olim obtinuerit, ac nonnifi a fequiori- 
bus librariis cum hac, quae nunc vulgo obtinet , fuerit 
permutata. Apud Athenaeum quidem mox rurfus à δὲ σῆς 
Avus πουλύπου ς habet idem πης. 4. — Paulo pofl! , To10U- 
7^ dedere ambo mssti. 

μεθ᾽ ἡμέρας πεντήκοντω ἐκ τῶν ὠῶν πολυπόδια ἐξέρ- 
rei, Nimius omnino videtur numerus quinquaginta die- 
rum; fufpicorque, πεντεκαίδεκα, id eft, quindecim 
fcriptum oportuiffe, quemadmodum de fepia ex eodem 
 Ariftotele (lib. V. cap. 12.) refertur infra pag. 323. f. At 
de polypo habent tamen πεντήκοντει Ariftotelici etiam libri, 
Hiftor. V. 18. absque fcripturae varietate. 

ὃ δὲ Saves πολύπους ὥς. Haec, usque σλεκτάνην émé- 
«yov , defunt ms. Ep. In πι5,.4. πουλύσου ξ bic rurfus 
Ícribi , non πολύπους, paulo ante monui. In eodem ms. A4. 
(quemadmodum & in ed. Ven.) defunt quinque voces ad 
fententiam neceffariae , τοῖς ὠοὶς ὁτὲ δ᾽ ἐπὶ, quas ex Ariftor, 
V. 18. fupplevit editor Bafileenfis. 

Θεόφραστος δὲ, ἐν τῷ Περὶ τῶν Μεταβαλλόντων τὰς Χρόας, 
qi» πολύποδα, φησὶ, τοῖς πετρώδεσι μάλιστω μόνοις 
συνεξομοιοῦσϑαι. τοῦτο ποιοῦντα φόβῳ. Cum τοῦτο 
ποιοῦνται effeceditum, (a quaícriptura nullus e ms, 44. 
-diffenfus adnotatus eft) pun&o ante ifta verba pofiro dis- 
tinguebatur oratio , quo diffimularetur aliquatenus menda. 
Haud dubie autem verum erat 7 o:oUy7«, quod dedit 
ms. ἔρ. ad πέλυπον relatum. μάλιστα μόνοις, confen- 
tiente utroque noftro msto tenuerant editiones veteres ; 
ícd in his quidem ante μάλιστα aflerifcus erat pofitus, qua- 


"tM 


p 317. .IN LIB. VIT. CAP. CIV. 375 


f fi ibi aut deeffet aliquid aut mendofa effer fcriptura. Da- 
lecampius ea verba ita convertit: Polypum iis locis fieri. fi- 
milem quibus fe admoverit ; monens in ota » Ex litera Theo- | 
» phrafti a fe corre&um effe locum. « — Poft hunc CA-. 
SAUBONUS, fuà de conieCturà μάλιστα τόποις edens, 
haec adnotavit : » Pro τόποις, fcriptum in editionibus prio- 
»ribus μόνοις : & ia quoque in vetuftiffimis codicibus.. 
»Sed ad fulciendam fententiam reftituimus vocem τύποις, 
»quae & apud Theophraftum. Dalecampius , qui vocem 
"» πετρώδεσι fustulit , haud dubie gravem admifit errorem. 
».Verius eft enim , deeffe aliquid, quam fupereffe. Quare 
»etiam in quibtisdam libris lacunae nota eft appofita. Ne 
»longum faciam, legendum cenfeo, τοῖς πετρώδεσι μέ-- 
» Aig 7a, ἢ μόνοις τόποις συνεξομ. veriffimà fententià. Poly- 
» pi enim, ut quibusdam vifum eft, non faxo/ís tantum lo- 
» cis affimilantur, quod vulgata leGio ait ; fed & aliis cum 
»locis tum rebus: idque THzoPHRAsTUM 60 in libro, 
»quem Athenaeus laudat, fícripfiffe , fcimus ex iis quae 
» hodie fuperíunt. Nam in his Excerptis [in Theophr. Ope- 
»ribus, pag. 470. ed. Heinfii] (criptum fic eft: "Oz; τὰς 
y» *epóns μεταβωλλόμενοι καὶ ἐξομοιούμενοι φυτοῖς καὶ τόποις 
» καὶ λίθοις οἷς ἂν πλησιάσωσι, πολύπους ἐστὶ καὶ χαμαϊι- 
"λέων καὶ τώρωνδος, Quia tamen faxis potius, quam ulli 
»rei alii, fimiles fieri polypos curiofi harum rerum obfer. 
» varunt, ideo ait Theophraftus , colorem eum mutare ad ft" 
» militudinem [axorum potiffimum , aut etiam folorum. Hanc ef- 
Ȓe Athenaei mentem probant fcripta exemplaria, in qui- 
»bus omnibus τὸ μόνοις )nvenias, Accedit eo, quod 
» plerique au&ores polypum fimilem fieri fcribunt , non cui- 
» visrei, fed πέτρ ει: ς. Plutarchus: [ Quaeft. Nar. T. 1I. 
» Opp. pag. 916. b. ] Μεταβάλλει οὕτως, ὥστε τὴν χροιὰν 
»ais ἂν πλησιάζῃ πέτραις δμοιοῦν. Oppianus: [ Halieut, 
91]. 223 fq.) ; 
^0» — οἱ πέτρῃσιν διμοίξοι ἰγδάλλοντω!» 

τήν κε ποτιπτύξωσιν. | 
» Aelianus : ( Var. Hift. 1. 1. 1 Πολύποδες ὑπὸ ταῖς πέτραις 
» κάθηνται, καὶ ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἐκείγων μεταμορφοῦσε "y pole 
» Et ante hos omnes dixerat Piilofophus: [ Hift. Anim, 
» IX. 37. ] polypum fimilem fe reddere οἷς ἂν πλησιάζῃ λίθοις, 
» Et Theognis , [ loco fupra citato: ] 

» —— ὃς, “ποτὶ πέτρη 
9739 προσομιλήσῃ 9 Τοῖος ἰδεῖν ἐφάψῃ. « 
Aas5 


374 . ANIMADV.IN ATHENAEUM. p: 317. 


Sic ille. — Quibus ex omnibus, verum fi quaeris, eifici- f 
tur, nihil mutatu opus fuiffe. Nec enim voce τόποις opus 
erat; nam τὰ πετρώδη nil aliud funt nifi οἱ πετρώδεις τόποι : 

& vocabulum μόνοις confulto adpofuiffe Theophraftus vi« 
detur, quo aliam effe polypi ratiohem fignificaret , atque | 
chamaeleontis, qui & plantis & aliis rebusin proximo po- | 
fitis affimilare poffe colorem fuum vulgo putatur. Nec 
obftant verba, quae ex Photii excerptis e Theophrafti li- 
bello citavit. Cafaubonus: quibus de Excerptis confuli 
poteft Fabricii Bibl. Graec. T. lI. pag. 239. num. xn. Cae- 
terum apud Athenaeum h. l. τόποις pro. μόνοις fcribendum 
iam ante Cafaubonum H. SrEPHANUS cenfuérat , in Notis 
ad praedium Theophrafti Fragmentum; item Gesnerus 
ne Aquatil. pag. 745. ! 
᾿ οὐ δέχεσθαι τοὺς πολύποδας τὴν δάλατταν. Mire Da- 
lecampius vertit: Jdem, libro pe is quae in Sicco verfantur, 
fcriptum reliquit, € mari Polypos egredi. Inde CASAUBONUS ? 
» Parum fe verfatum (inquit) in philofophia Ariftotelis δὲ 
» Theophrafti prodit interpres , qui ifta accepit tam abfur- 
»de. Athenaeus enim & '"l'heophraftus hoc voluerunt : po- 
» Ivpos refpirationis gratia , five ad temperandum calorem in- 
» ternum omnibus viventibus ἔμφυτον, aquam maris non ade 
»mitewe. Hoc diferte negat "Theophraftus eo libro quem 
»leudat auctor: qui liber etíi non exftat hodie. integer , 
»fupereft tamen integra adhuc illius fententia haec. « [ In 
Fragm. libelli pe Pifcibus, in Theophrafti Opp. pag. 468. 
ed. Heinfii.] » Eam paullo pluribus lubet deícribere ; eft 
» enim. locus eximius. 'Exejyo , ait, J&vjsad TOV , εἴ τι δύνως- 
»724i Τοῖς αὐτοῖς μορίοις ὡς ὑργανικοῖς ὁτὲ μὲν ἐπισπᾶσθαι 
» 7i ἀέρα, καὶ ἕλκειν, ὁτὲ δὲ To ὑγρὸν δέχεσθαι. τάχα d 
»»Τούτου μϑλλον, οἱ ὁτὲ μὲν ὃ ἀὴρ σύμμετρος πρὸς τὴν va T&e 
» ψυξιν (ἢ dà δήποτε ἐστὶν ἐκ τῆς ἀνωπνοῆφ γενόμενον) ὁτὲ 
»»δὲ τὸ ὑγρόν. οὐ γὰρ ἅμα γε ἄμφω, τὸ δὲ τῶν πολυπόδων 
ἧττον ϑαυμαστόν' οὐ γὰρ δέχονται τὴν δάλωττοαν, Hoc 
»eft; Jud mirum , an pofftt ullum animal partibus lisdem in- 
» farumentalibus modo aérem trahere, modo aquai recipere, Ma- 
»gis tamen fortaffe mirabile, fi modo quidem aér fit aptus. & 
» congruens ad refriperationem , ( aut quicquid efl id quod refpi- 
»7atio confert) modo vero aqua : ambo namque fimul admitti ne- 
»queunt. Dc polypis minus mirum : quia. illi; maris aquam non 
»redpiunt. Sunt & alii multi loci in fcriptis duorum illo- 
»rum philofophorum , ubi δέχοσθαι To ὑγρὸν, & ξέχεξθαι 


V 


p»9 — INLIB. VII. CAP. CV, 375 


d» ϑάλατταν,, Ka accipiuntur. Unum tantum afferam , 
»ex libello Ariftotelis pe Refpiratione ; ex quo, ut ex aliis 
»(excentis, conítare fludiofis philofophiae poterit, non 
»ovurn ovo effe fimilius, quam duorum horum, magiftri 
»inquam, & diícipuli, fcripta. Ait igitur Ariftoreles : Καὶ 
v»7Oy ἐν τῷ ὑγρῷ δὲ ζώντων, ὕσω ἄναιμω πλείω “χρόνον Qn 
»év τῷ ἀέρι τῶν ἐναίμων καὶ δεχομένων τὴν ϑάλατταν, 
woioy τῶν ἰχθύων. διὰ γὰρ Tb ὀλίγον ἔχειν τὺ Wepyzby , ὃ 
» ἀὴρ ἱκανός ἐστι πολὺν “χρόνον. καταψύχειν" οἷον τοῖς ΤῈ 
»μαωλωκοστράκοις καὶ τοῖς πολύποασιν.«« --- Recipere quidem 
eiiam polypos interdum aquam , legas apud Ariftotelem, Hi- 
ftor. IV. r. fe&. 2. at non fponte eam haurit, fed accipit 
intrantem fimul cum. cibo deglutito ; eamque protinus re- 
Ípuit per eumdem canalem, per quem etiam atramentum 
fuum emittit. | 

Ἐν δὲ τῷ. Vleph τῶν κατὰ Tomove Διωφορῶν ὥς. » Id ipfum 
»legitur hodie in Excerptis ex Theophrafti libro, cuius 
» modo facta mentio. « CasAUBONUS. — Vide Opp. Theo- 
phrafti, pae. 468 fub fin. In Ponto Euxino nulla omnino 

eriri animalia ex mollufcorum genere, fcripfit Arifto- 
teles Hiftor. VIII. 28. 


AD-CAPE CV 


In Nautili deícriptione, re&e ἐμφερὴς δὲ xarà τὰ $ 
πλεκτάνας dedere ambo codd. mssti. 
ἀνα δύνει δὲ ἐκ τοῦ βυϑου ἐφ᾽ &xvrby ἔχων τὸ ὄστρα-: 
xov. Quod pro ἀναδύνει, in Epit. ὦ ν ὦ φέρε « fcribitur, 
id fpeciem habet; & maiorem haberet, fi eflet 2 »« φέ- 
ρεται ἴῃ paffivo, Similiter quidem Ariftoteles , de eodem 
lepidiffimo animalculo loquens, Hift. IX. 47 fub &in. ait, 
τὴν ἀναφορὰν πομισάμενος κάτωθεν ἐκ τοῦ βυθοῦ : & conti- 
ἃ nuo deinde, ἀναφέρεται δὲ ὥς. Ad ea quae fequuntur, ad. 
notavit CASAUBONUS: »éq' ἑαυτὸν ἔχων τὸ ὄστρακον: id 
»eít, pronus, vel teflam fiam habens pronam. Oppianus; 
n[ Halieut. I. 341. ] | 
» — ἀνὰ d? ἔρχεται ἄκρον ἐς ὕδωρ. 

»»πρηνὴσ, ὄφρα κε μή μιν ἐνιπλήσειε δάλασσα.. 
»Plinius tamen, ( IX. 20., 47. ] Supinus, ait , in fumma ae» 
» quorum pervenit. Qua ratione fatis belle accipi poffit, nons 
n video: neque capio doctiffimorum fuper ea re fenten- 

-mtiam.« — Mihi vero iftà Ca(auboni My v i ulis pro» 
à 4 


376 ΑΝΙΜΑΌΥ. ΙΝ ATHENAEUM. p.513. — 


nus, vel, teflam fuam habens pronam , quaàmquam per fe non a 
abfurdà, prope obfcurari magis, quam declarari id, quod 
vult auctor, videbatur. Super fe, ait Athenaeus, id eft, — | 
in dorfo , de quo modo dixerat, teflam fuam ferens : igitur 
ita, ut, quum naviculae fpeciem referat illa teíta, carina 
naviculae (uperne fpe&et. Quod ipfum Ariftoteles l. c. his 
verbis expreflerat , κατεστραμμένῳ τῷ ὀστράκῳ, (inverfa 
tefla) ἵνα pov γε ἀνέλθῃ. καὶ κενῷ γναυτίληται. Quod Pli- 
nius fcripfit, fupinum nautilum im fumma aequora perve- 
nire , haud fatis adcurate id pronuntiatum eft. Statuiffe 
enim ille videtur, eum effe naturalem maxime animalculi 
ilius habitum, ut tefta inferne fit, animalculum fuperne : 
quod contra eft; (emper enim ia cochlearum omnium na- 
turali fitu atque habitu orificium teftae infra eft, ut ani- 
malculum teftam fuam veluti in tergo portet: quod & fua 
quens obfervatio docere poteft, & in ipfa hac quae- 

ione de velificatione Nautili ( qui 4Jrgonauta 24rgo Line 
naeo vocatur) opportune adnotavit BECKMANN ad Anti» 
gonum Caryft. cap. $6. ubi etiam illud fimul monuit, mo. 
dum feíe mergendi & emergendi, quem in Nautilo veteres 
tantopere mirati funt, non ei effe proprium, fed commu- 
nem cochleis, fi non omnibus, at pluribus faltem, etfi | 
paucae natare foleant. Caeteris veteribus fcriptoribus, nau- — 
tili velifcationem celebrantibus , accenfendus Aelianus , 
ne Nat, An. IX. 34. — Quod, paulo poft, λεπτῶν ὑμένα ΄. 
legitur in ed. Caf. 2. & 3. id operarum incuriá fa&tum: re», 
&e λεγτὸν fuperiores editiones. 

δείσας συστέλλει τοὺς πόδας. » Quid huc facit δή 
»cos? Dalecampius eam dictionem re&e omifit: re&ius 
»feciffet fi mutaffet in. δείσας, metuens: quod. nos facile 
» vidimus, vel ab Ariftotele moniti, qui ait, ἂν δὲ φοβη- 
3). θῃ. Plinius vertit, & /f quid pavoris. interveniat. Oppia» 
» nus: ἀλλ᾽ ὅτε ταρβήσῃ cy cd tcv κακόν. Membranae τὰ" 
» men δήσας: at Hoefcheliana Excerpta, δείσας. « Ca- 
SAUBONUS, — Sic & nofter ms, Ep. δείσας : quod nos in 
vitiofae (cripturae locum, quam intactam in contextu relie 
querat Cafaubonus , fubftituimus. 

σληρώσας αὑτὸν τῆς ϑαλάσσης. Sicmssti cumed, Ven. 
Ac potuit fuo iudicio ita fcribere Athenaeus: quamquam 
id minus commodum erat, quam πληρώσας τὸ óc Tpa- 
xov ,quodex Ariftot. ad(civit editor Baf. tenuitque Cafaub, 

Πολύσους , φησὶ, τὴς, ὃ μὲν T pe LÍ pos ὃ δὲ, γαντίλος. b 


p 58. . IN LIB. VII. CAP. CVE. $77 


b Scripturam mprlLí poc, quam cum ed. Ven. & Baf. uter» 
que nofter codex mstus agnofcit, ex hoc Athenaei loco, 
citra dubitationis fignificationem, in Thefaurum fuum re- 
tulit H. SrEPHANUS, T. 1Π1|. pag. 1527. f. vertitque qui 
attritu colorem inducit feu affriu. Nempe ad coloris mus 
tationem. polypi referri id vocabulum fatis adparebat: alio- 
quin confentaneum erat, ut τρψίχρως dici intelligeretur, 
qui cutem fricat. At vera haud dubie erat emendatio , quam 
in animo habuerat DALECAMPIUS, cum graeca Athenaei 
latine fic redderet: 4rifloteles polypum dividit in. Nautilum 
ὦ Trepsichrota: adieCtà notà: » Colore. mutabilem. « 
Quem fecutus Cafaubonus , ipfum graecum 7pe-Líy. pot 
tacite in contextum recepit: quod tenere non dubirevia 
Valet enim ὁ 7pe«[/ pos, uno vocabulo, id ipfum quod 
duobus, ὃ τὸ χρῶμα μεταβάλλων, expreffit Ariftoteles 
Hift. Anim. IX. 37. & μεταλλακτὴρ “ροὰς lon tragicus, 
apud Nofítrum hac. pag. lit. e. Caeterum aliud egiíTe vie 
detur do&iffimus CAMUS, cum τὸν τρεψίχρωτα hoc loco 
tamquam alteram nautili fpeciem proponi ait, in Notis ad 
Ariftot. pag. $42. Mihi quidem plane videbatur, Arifto- 
telem eo loco, quem ob oculos habuerat Athenaeus; 
hoc ftatuifle, aautilum efle fpeciem polypi : 1. e. animalcue 
lum, quod lepidam iftam naviculam habitat, fua natura 
& conformatione effe eiusdem generis cum polypo il- 
lo, qui vulgo hoc nomine adpellatur, & cui caetero- 
quin hoc proprium eft, ut colorem mutet. Nomine igi. 
tur polypi pro generali fumto, duas polyp: fpecies fta» 
tuit; alteram , polypi colorem mutantis; alteram , nautili, 


AD CAP, CVL 


Εἰς τὸν νιυτίλον τοῦτον φέρεταί τι Καλλιμάχου τοῦ Κυ- 
ρυναίον ἐπίγραμμα. Pro Ἐπὶ, quod erat editum, Eie 
dedit codex mstus uterque, Verbum φέρετωι, circumfertur 
interpretatus eft Dalecamp. non male. Sed φέρεσθαι εἰς τὴς 
vel ἐπὶ 71, etiam tendere aliquo, fpetlare aliquid, denotat. 
CaLiLIMACHI Mtud Epigramma, ex hoc Athenaei loco; 
cum in Anthologiae Planudeae Adpendicem relatum eft 
ab H. Stephano , pag. $14. tum inter Callimachi Epigram- 
mata a poétae illius editoribus; ubi multorum do&crum 
hominum ingenia exercuit, quorum obfervationes colle» 


, &as habes in Erneftina Callimachi editione, pag. 278 fqq. 


$378 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. 518. 


Oto priores. verfus emendationibus quibusdam & adno- b 
tationibus illuftravit etiam LENNEP, ad Coluthum pag. 20 
fqq. Integrum pertractavit lACOBS, in Animadv. ad An- 
thol. Vol. I. Part. II. pag. 282 fq. quum a BRuscx1IO 
in Analedtis T. I. pag. 469. inter Callimachi Epigramma- 
ta, num. 51. eflet repetitum. Ante horum plerosque ad 
idem illuftrandum Epigramma nonnihil iam contulerat GEs- 
NERUS, de Aquatil. p. 624. 

Verf. Y. Κύγχιος ἐγὼ. Zequptri , "raAmiTSpos. » Mosolim 
» fuit, ut virgines, cum exceffiflent puellares annos , iam- 
»que effent nubiles, oble&amenta pueritiae fuae Veneri 
» confecrarent.  Perfius : [ Sat. 1}. vs. 7o.] 

» Nempe hoc, quod Veneri donatae a virgine puppas. 
»Inter puellarum ludicra & puppae erant & conchae Ve- 
»nereae, & ocellata , [. vide Cafaub. ad Sueton. Aug. 
» 83. ] five καλολάϊγγες., & id genus alia; ut concha nau- 
»tli, quae fpecie pulcherrima eft, acatii modo carinata, 
» & candore ac levitate mirabili. Huiusmodi concham ha- 
»buit Selena, Clniae filia, Smyrnae quidem za? , fed in 
» Aegyptum poftea, ur videtur, translata ; ubi & habitavit, 
»& fortaffe nupfit. Nam occafione fere nuptiarum talia 
» donaria a virginibus Veneri fuspendebantur, ut ex Var« 
»rone docet Cornutus in Perfium, Selena igitur cariffi- 
» mam fibi concham Veneri Zephyritidi, fub cuius nemine 
» colebatur 447finoé, [ foror eademque uxor Ptolemaei Phil- 
»adelphi] dicat coníecratque: futuram deinceps cepí- 
»cxemTOV παΐγνιον "Apcivóns. Similis argumenti in Grae- 
»corum Epigrammatum κύκλῳ extat epigramma Leonidae, 
» [ Anale&or. Brunckii T. I. p. 228, num. 53. ] quo ado- 
»lefcens Philocles , nucibus relictis , uti ille ait, κουροσύ- 
»vis παίγνι᾽ ἀνεκρέμασεν. & Mercurio confecravit. Eft 
»ibidem & aliud, [Anale&. T. 1l. pag. 239. num. 8.] quo 
»tefla carabi , pifcatoris nomine, Priapo dicatur. Auctor 
» epigrammatis Q. Maelius. Primum illus ver(um ita ícri- 
»be: 'Axzaíns νησῖδος àxi£AvToisa Πρίηπε χοιράσι, Ap- 
» pellat χοιράδας ἁλιξάντους, fcopulos ad quos fluctus ma- 
»ris iugiter alliduntur. ξαίνειν, poétis interdum, pulfare5 
»tundere: ita Suidas quoque. At vulgo ἀλεξάντοισι, peí- 
»fime.« CASAUBONUS. — παλαίτερος ad σηλεναίης re- 
tulerat GESNERUS, /uná antiquior vertens: parum quidem 
commoda fententià,. ut taceam nimis ab priori vocabulo 
remotum. efíe pofterius , quod. magis probabiliter alii pro 


p. 318. IN LIB. VII. CAP. CVI. 179 


b proprio nomine virginis acceperunt. BENTLEII emendatio- 

nem, ταλαίτερον, probavit LENNEP, adoptavitque 
Βκύνοκ. Nautili tenuiffimam teftam fpectans lACons , tam 
docte, quam acute vae 7épvs legendum propofuit , ad 
Hefychianam glofíam provocans: Téjv: ἀσθενὲς, λεπτόν. 
Sed ferendum tenendumque 7 «A «ízspos videtur, ad- 
iedtivum pro adverbio; ut χθιφὸς pro χθὲς, ἑσπέριος pro 
ἐν τῇ ἑσπέρᾳ. τριτώϊος pro τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, & fexcenta id 
genus alia. Caeterum ad Epigramma hoc utique fpectare 
videtur, quod adnotavit Stephanus Byzant. in Ζεφύριον. 
cum ait: ἔστι καὶ ἄκρω τῆς Αἰγύπτου, ἀφ᾽ ἧς We Αφροδί- 
ΤῊ xal 'Apaivón Ζεφυρίτις, ὡς Καλλίμαχος. Confer proxi- 
mum Pofidippi epigramma. ; : 

Verf. 2. Σελεναίης ἄνθεμα. » Eensvaín poética eft para- 
»goge, pro Ξελήνη: ut Nicaea, pro Nice: Phocaea , pro 
» Phoca. « CASAUB. — Similiter ᾿Αθηναΐη, pro ᾿Αθήνη ; & 
mox in eisdem his verfibus »ya^maín pro γαλήνη : alia- 
que multa alibi. Conf. Rittershuf. ad Oppian. Halieut. 
]. 480. τ 

Ferf. ς fq. ei δὲ Ταληναίη λιπαρὴ δ εὺ ς, οὐ λος ἐρέσσων 

ποσσὶν. OG T. ἔργῳ τοὔνομα συμφέρεται. 
» Cum. dictio οὐλος varia fignificet, quomodo capiemus 
»hoc loco? Poteft enim pro $2os , totus. Nautilus enim, 
»cum flat ventus , parte cirrorum vela fibi pandit, parte 
»alia remigat: quando eft malacia, omnibus fuis brachüs 
» aequora fulcat. Poteft etiam exponi crifpus, id eft, cri- 
» ípantibus pedum cirris: [ fic Gesnerus, loc. cit.) quod 
»tamen minus probo. At non displiceat fcribia ὑτὸὺ ς, ut 
»inillo Mufaei, αὐτὸς ἐὼν ἐρέτης, αὐτόστολος. αὐτόματος 
νηῦς. « CASAUBONUS. —  Át, cur librorum damnare- 
mus Ícripturàm , quae commodam admittebar interpretatio- 
nem, ac praefertim, cur exquifitius vocabulum οὗλος cum 
vulgatifima vocula αὐτὸς permutaremus , nulla fatis ido- 
nea caufla fuiffe videtur. n magis miratus fum BnuN- 
CKIUM, iftud quod timidiuscule a Cafaubono propofi- 
tum erat, fidenter recipientem. Sane, fi ex librariorum er- 
rore ortum vocabulum evaes ftatuatur, magis recondi- 
tum aliquod quaerendum erat, e quo fuerit hoc detortum. 
Nec vero magis illam probare potui novationem , a LEN- 
NEPIO invectam, pariterque a BRUNCKIO noftro adopta- 
tam, δέον pro 3ebs fcribentibus; nempe δέον ionice, 
pro ἔθεον», currébam ; quod ad fequentia fic retulerunt , 


480 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 3:8. 


δέον αὐτὸὺς ἐρέσσων, ipfe cucurri remigans, Nam primum b. 
quidem , nullum hic defiderabatur verbum finitum primae 
perfonae ; quod impediebat magis, quam promovebat, 
commodiffimum alioquin orationis curfum: participiuay 
enim ἐρέσσων, perinde ac illud τείνας fuperiore verfu , ad 
verbum ἐπέπλεον aptiflime refertur. ᾿Επέπσλεον πελάγεασ- 
σιν, ait nautilus, id eft, Navigavi per maria ; εἰ μὲν ἀήται 9 
( nempe eiev,) f£ venti. flareni 5; τείνας λαῖφος, pandens ve- 
lum ; εἰ δὲ γαληναίη. fen. effet tranquillum. aequor, épéeaoy 
“τοσσὶν, remigans pedibus. ln fimilem quidem cum Lenne: 
pio cogitationem Dalecampius etiam inciderat, fic vere 
tens, celer ego totus remigabam ; quafi Séov pro ϑεὸν lee 
giffet. Neque vero ullà medicinà indigebat vulgata fcriptus 
ra: nec enim video quid obftet, quo minus credamus , 
τὴν γαλήνην, id eft, Serenitatem coelt & Tranquillitatem mas 
ris ,-velut allegoricam aliquam perfonam, & quamdam 
quafi Dez , induci a poéta potuiffe: cui rationi etiam per- 
apte convenire videtur illa paulo infolentior , nec tamen 
inufitata poétis, vocabuli forma *yaAmaín, pro γαλήνη. 
Simili quadam ratione allegoricam perfonam γωλήνην fe- 
cit Mnafeas Patrenfis, apud Noftrum p. 301.d. Nomen 
quidem 3e»s perinde in foeminino genere atque in mascue 
lino ufurpari, non eft quod moneamus. 
Sextus verfus, cum mendofe fic effet editus , 

7070], ἵν᾽ ὥσπερ καὶ τοὔνομα συμφέρεται: ς 
ad fententiam quidem quod adrinet, non magnam habere 
videbatur difficultatem, fed ob inconcinnitatem orationis 
exercuit do&torum hominum ingenia. » Vox lys , inquit 
» CASAUBONUS, prorfus tollenda: & legendum, τοῖς 
»» ποσὶν. ὥσπερ καὶ &c. νεῖ ποσσὶν éois, id eft, idíois, 
v meis. « — ποσσὶν &v , (pro ἀνὰ ποσὶν) ςοηϊξέζαν!ε LEN- 
NEP. ποσσὶν ἀεὶ ex patris emendatione ANNA FABRI 
commendaverat, ita ut deinde xà delendum cenferet. σοσ- 
σὶν ἀεὶ os καὶ recepit BRuNCK.  Certiorem luculentio- . 
remque rationem nobis optimus noíter vetus Codex ob- 
tulit : in quo quidem etiam importuna illa vocula ἵν᾽ com- 
paret; (quae five ex fcholio interlineari, ad vocem ὥστε 
olim adícripto , imperite invecta eft ; fivee poftremis lite- 
ris vocis ποσσὶν temere reperita:) fed deinde, pro ὥστε 
x«i, peropportune ὦ σ τ᾽ ἔργῳ Ícriptum eft. Unde exi- 
flebat verfus huiusmodi , 

ποσσὶν, ὥστ᾽ ἔρ γῳ τοὔνομιοι συμφέρεται: 


9.318. — IN LIB, VII. CAP. CVI. 381 


τ commodiffimà hàc fententià, ut cum ipfa re confentiret. no- 
men : nempe zautili nomen, (id eft, nautae, quifive ve- 
lificio navigat, five remigio) non nomen polypi , ut Da- 
Jecampius acceperat. In ifto autem verfu potterior fylla- 
ba vocis ποσσὶν produ&a fuerit, cum ob caefuram, tum 
Ob fpiritum afperum in proxima voce, qui cum praece- 
dente confona pofitionem (quae vocatur in profodia ) fa- 
tis fortem efficit. 

Verf. 7. ἔς τ' ἔπεσον παρὰ Sivas Ἰουλίδας Vertit DA- 
LECAMPIUS: 1ulidis tandem in. littus incidi: cum hac ad- 
notatione: »Iuliopolis, Aegypti civitas, ab Alexandria 
» diftans paffuum duobus millibus. « — Inde CasAvso- 
NUS: »Scribo cum viris doClis 'IovAíd'os, non "ove 
»AíJ«s. Nam, quod iidem accipiunt de Iuliopoli Aegy- 
»pti, conftat mihi falli eos egregie. Locus Plinii, libro 
» VI. cap. 21. qui eft unicus ubi Iuliopolidis fiat mentio, 
»incertae fidei eft: nam vetufliores & meliores codices 
»aliter exhibent. Quod fi aliqua in iis oris fuit Iuliopo- 
»lis, non dubium eít a Iulio Caefare aut aliquo alio gen- 
»tis luliae id nomen ortum: quare nihil hoc adsCallima- . 
»chi itum verfum. Accipiamus igitur de Zulide , antiqua 
» urbe infulae Ceo , patria Simonidis,: Ariftonis Cei, ὅς 

- i» Erafiftrati medici. « — Iftam emendationem, 'icv A (2 ov, 
plerisque do&is viris probatam , & cum in Callimachi edi- 
tionibus, tum a Brunckio in Anthologia adoptatam vi- 
deo. Nec ego fane improbaverim: fed cogitans , adieiZive 
fortaffe τὰς Sivas "lov Aíd «s dixifle poetam, pro τὰς 
Sivas τῆς Ἰουλίδος, ferendam hactenus tenendamque vul- 

atam fcripturam , eàdem fententià acceptam , iudicavi., 

Minus placuit LENNEPHI inventum, de iuldibus piíciculis 
cogitantis, quorum morfibus periiffet nautilus : quod fpe- 
&ans , fic ille corrigendum ceníuerat ,. 

ἔς τ᾽ ἔπεσον παρὼ Siv. ἐς ἰουλίδας. — 
Maiorem fpeciem habet quod IACOBs adnotavit , fcriben« 
dum videri, à 

ἐκ T' ἔπεσον παρὰ Sivas Ἰουλίδος, — | 
Eic&us fum ad ad lulidis litus. At equidem adverbio ἔς τῷ 
( pro ἕως, τέλος) aegre caream; fimplex vero verbum éze- 
σὸν notione compofiti ἐξέπεσον lubens accipiam. 

Ad fequentia verba, quae fic vulgo fcribebantur : 

— ὕφρα γένωμαι 
σοὶ τὸ περίσκεπτον παΐγνιον ᾽Δρσιεγόηφι 


985 ANIMADV. IN ATHENAEUM. κμ. γιϑ. 


haec e(t CasavBoNtr animadverfio : » Scribe cum inter- € 
» pretibus, 'Apgivón , vocandi cafu, non ᾿Αρσινόης. 77 6- 
»nus Zephyritis , Arfinoé , Chloris, Hippia , funt συνώνυμα. « 
Nempe fic, o 44r/inoé, reddiderat Dalecamp. Et probatur hoc 
plerisque ; eodemque modo citantur poétae verbaab Ety- 
mologo, pag. 664. Περίσκεπτον, ὃ τις ἂν κατανοῶν SaU- 
μάφσειεν" olby , ὄφρα γένωμαί σοι περίσκεπτον παίγνιον 
"Apc ivón. Genitivum ᾽Δρσινόης defendere conata erat AN- 
NA FABRI: cuius rationes tum erant vim habirurae, fi 
initio verfus effet σὺν aut «ov, non σοί. Mihi media quae- 
dam via placuit. In terminationibus ας & ns poftremam 
literam s frequenter per librariorum errorem ex ioza olim 
ad latus pofito ( quod idem ac iota fubferiptum valebat) or- 
tam obíervavimus. Percommode autem hic locum habere 
dativus'Apgiyón videtur , ad pronomen σοι relatus. Apud 
Etymologum vero facile negligi potuerat iota fubícriben- 
dum. De variis Arfinoés cognominibus confuli poteft Tur- 
nebus , Adverf. lib. I. c. 7. De illo, Hippia, cuius men- 
tionem Cafaubonus fecit, infra dicendi locus erit ad lib. 
XI. pag.*497. d. 

Ad quintum diflichon , quum fic vulgo in Athenaei libris 
fcriptum legeretur, ! 

Mndé μοι ἐν δαλώμῳῃσιν ἔθ᾽ ὡς πάρος (εἰμὶ γὰρ ἔΐπνους) 
τίκτει τ᾽ ωἰνοτέρης ὠεὸν ᾿Δλκυόνης : 
haec adnotavit CAsAUBONUS : »Scribo, Μηδέ μοι δῖς, 
»)» τΤίκτοιτ᾽ αἰνότεραι Cosa, ᾿Δλκυένες. 

» Non hoc iam peto a Venere, ait nautilus, quod vivus pes 
» ter eram folitus , ut vos infelices JAlcedines mihi nidificetis , & 
» in mari pariatis : id eft, ur tranquillum mare miht praeftet Ve- 
»nus: fed, ut Selenae faveat , & factum velit. δαλάμας Ari- 
» ftoteles ὃς Oppianus vocant pifcium in aquis cubilia: Cal- 
»limachus, nidos alcyonum , de quorum artificio mirabili 
»multa Ariftoteles in nono Hiftoriarum, cap. r4. & ex 
»eo Plinius, Aelianus, alii, « Quibus ifta fubiicir doctus 
Animadverfor: »Nihil iam eft in hoc Epigrammate, quod 
» vel mediocriter erudito homini faciat negotium. Aucto- 
»ristamen Epitomae Athenaei, viri fine controverfia erd- 
2) ditiffimi, extat ingenua confeffio, ita corruptos ipfius 
» temporibus fuiffe hos verficulos, ut in illis non multum 
» intelligeret. Ait enim : Εἰς τὸν ναυτίλον τοῦτον φέρεταί τι 
» ἐπίγραμμα Καλλιμάχου τοῦ Κυρηναίου" ὃ ἐπεὶ ἔσφαλται, 
» οὐ μετέγρωψα, « — Eamdem confeffionem exhibet. no- 


p. 3:18. IN LIP. VII. CAP. CVIL 483 


c fter ms, Ep... Sed ne Pofidippi quidem, quod continuo fe- 
quitur, epigramma in fuis T darhds confignavit Epito- 
mae- auCtor. In ipfis fuprafcriptis verfibus probavi cum 
Brunckio adoptavique BENrLEM emendationem, quae & 
ad fententiam commodiffima videbatur, & ad verborum 
mutationem fimpliciffima. In fine tamen verfus, ubi ἀ λ- 
xvóyos illi corrigendum cenfuerunt, ferendam infolen- 
tiorem vocabuli formam «A xvóyns putavi. Docta ma- 
gis, quam neceffaria mihi viía erat IACoBsiI emendatio, 

οερῆς pro vorépns Ícribentis. Tempus quo alcyon ova fua 
in litore & in fcopulis litori vicinis, in ipfoque paene cu- 
bili nautili, deponit, laetum inprimis olim nautilo fue- 
rat: quia ferenum coelum tranquillumque mare, quo is 
gaudebat , per illud maxime tempus erat, 

d  PosrprPPi Epigramma , ex Athenaeo , habes in Anale- 
Gis Brunckiüi T. ll. pag. 251. tum in illud Iacossu Anim- 
adverfiones, T. 1I. P. I. pag. 158. 

Verf. 1. Quod ait καὶ ἐν zr ova o καὶ ἐπὶ χθονὶ, fi 
vera eít fcriptura ποταμῷ, moris fortaffe apud Aegy- 
ptios fuit, ut quod alias terr & mari, ( Germanice, zz 
Waffer und zu Land) dicere confuevimus, id illi ita enune 
ciarent, in f lumine δ᾽ in terra, — Verf. 3. Pro Zegupnidee 
ἀκτῆς, Ζεφυρίτιδος ἄκρης maluerat V ALCKENAER ad Cal- 
limachi Fragm. pag. 165. ex Steph. Byz. in Ζεφύριον. Nec 
tamen idcirco temere mutandum vulgatum. 

Verf. 6. τὸ πλατὺ λισσομένοις ἐκλιπανεῖ πέλοιγος. 

» Ἐκλιπαίνειν eft impinguare , vel pingui madefacere. KaTa 
»»χρηστιχῶς hic, turbatum mare fedare. Videri poteft longe 
» translata fignificatio: fed non ita eft. Nam mare commo- 
» tum , fi afpergatur oleo , quiefcit , ut docemur ab Ariftotele 
» & Plutarcho. Eo refpexit Pofidippus. « CAsAvun. 


AD CAP. CVII  - 


e Ἐλεδώνῃ & mox ἐλε δών uv fcriptum incod. Ep. cum 
leni Ípiritu, ut apud Hefych. & Suid. & Etymol. Exms. 
A. nil adnotatum : fed nec lib. VI. pag. 271. a. ubi éae- 
δώνας editum erat, aliud ex ms. 4. notatum eft, Apud 
Ariftot. Hift, An. IV. 1. in edit. Wechel. /ezi fpiritu no. 
tatur id vocab. fed af/pero in ed. Duval & Camus. In o- 
λυποδίνη cum ed. Ven. confentit codex mstus uter- 
que. Tum, βολβοτίνη agnofcit ms. Ep. cum edd. Sed 


394 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 318 


vide Hefych. in 'Ocuórai, ( pro quo 'Oeuóaa: oportebat) e 
& ibi Interpp. & confer Foefii Oecon. Hippocr. voce 
Βολβίτια,, & mox Epicharmi verfum ex Hebes Nuptiis. In 
Ariftotelicis codicibus Hift. An. 1V. 1. βολίταινα, vocatur 
ea polypi fpecies, ubi βολβίταινα fortaffe fcriptum opor- 
tuit, Οὐ ὄσμαυλος hic vocatur , idem (ut videtur ) ὀσμύ- 
As paulo poft, & ὀσμύλιον pag. 329.2. —— 
EPicHAnMt verfus prior, qui fic edebatur, 

Πώλυσποί TE, σηπίαι TE, καὶ ποταιν a τευϑίδες, 
repetitur infra pag. 325. £. ubi Πώλυπές τε fcribitur: ne 
jd quidem male, cum potuerit effe a fingulari ὃ πσώλυψ, 
quem liabemus VIII. 456. e. Vocem πσοταιναὶ, quae utro- 
bique edita erat, hic venerandae , reddidit Dalecampius, 
quafi effet σότνιαι 5 ibi vero volucres , re&e: hoc enim 
haud dubie voluit Epicharmus , qui utrobique eo αναὶ 
Ícripfit, ( dorice pro σοτηναὶ) quam fcripturam utrobi- 
que opportune nobis confervavit Epitomator. Aliter CA- 
SAUEONUS fenfit; cuius vide Animadv. ad pag. 323. f. ad 
quam ipfe h. l. remifit le&orem. 

q^ iil; verficulum , ut defperatum , omifit Epitoma- 
tor. In ms. A. non fecus, ac in editis, fcribitur, 

χαλυσώδεις βολβίτις. γραίαι τ᾽ ἐριθακώδεες. 

Praefigebarur autem in editis a/ferifcus , aut eruciculae figus 
ra,in mendae vel lacunae figaum. Dalecampius reddide- 
rat, Et quae mare olet. bolbitis , ac erithaci colore Graeae. Fe- 
licior in prima veríus parte CASAUBONUS : »Pro χαλὺυσο 
») ὦδεις βολβίτις (ait) fcribo, χ᾽’ ἃ δυσ ὦ δης βολβίω 
»7:.« Nempe agitur haud dubie de ea polypi fpecie, 
quam βολβοτίγην vel βολβιτίνην paulo ante dictam vidimus, 
quae a τῷ βολβίτῳ, id eft, bubulo flercore, cuius odorem 
habet , denominata eft: quam eamdem δὲ. ὄζολιν ( nempe ,. 
pariter ab odore) a nonnullis dici Ariftoteles ait, IV. r. 
Eadem $Q«ia di&a, 4 gravi capitis odore, ut ait Plinius, 
IX. 30, 48. Ubi vide Harduin. δὲ quem is citat Polluc. II. 
76. Ac potuit quidem idem animalculum ab Epicharmo, 
diverfà nominis terminatione, βολβίτις vocari: fed, 
quoniam metro Epicharmeo ( de quo plane fecurus Cafau- 
bonus fuerat ) minime convenit haec nominis forma, non 
dubitandum exiftimavi, quin βολβιτέν n fcripferit poé- 
ta; five pluralem malueris, (qui tamen neutiquam necef- 
farius videtur) χ᾽ ai δυσώδεις βολβιτῖγαι. Maiorem difRi- 
cultatem habet pofferius. hemiflichium eiusdem ver(us; de 


p.319. IN LIB, VII. CAP. ΟΥΤΙ. 385 


e quo fic CASAUBONUS: »Pro ypaías τ᾽ ἐριθακώδεες, quid 
» aliud legi queat, non video, nifi γρυμαίαι τ᾽ ἐριβακώδεες ; 
»id eft, & viles ciborum paratus ex inte[linis pifcium quorundam. 
» γρυμαία quid dicatur , capite undecimo [ad pag. 295. b.] 
»iam expofuimus. Vilitas cibi ea voce indicatur: mate- 
»ria, verbo épiüuxód'ees, AuCtore enim Hefychio , épid ny 
» appellabant, τὸ ἐγκοίλιον τῶν ἰχθύων τῶν μαλακῶν. « — 
Nobis γρυμαίαι iftae , a viro doCto propofitae, cum alio» 
qui parum probabiles videbantur , tum quod metro ea vox 
non conveniebat. Piícis cuiusdam , aut certe aquatilis ali. 
cuius animalis nomen requirebam. At graeas five graas 
inter piíces nominatas nusquam alibi, praeterquam hoc 
Epicharmi verfu , reperiffe fe profitetur do&tiffimus Grs- 
NERUS, p. 407. qui quidquid de aquatilium animantium 
&pud vereres quosque fcriptores commemoratur , exqui- 
fitiflima cura perfcrutatus expifcatusque erat. Quare vi- 
dendum putavi, ne yégpai fortafle fcripferit poéta, 
eosdem neício quos pifces dicens, qui gerres , five gerrae, 
& gerriculae apud Plinium. vocantur, XXXIL. 11, $5. de 
quibus vide ibi Harduin. ὃς Gesnerum de Aquatil. p. 579. 

ui coniecturae favere aliquatenus videbatur acutus accen- 
tus, quo notatum in Athenaei libris eft vocabulum de 
quo quaerimus ; cum, fi ypear vera eratícriptura, circum 
ficti penultima debuiffet , ut effet γραῖαι, non ypaíar. 
Caeterum, jn re tam incerta, tanto etiam minus urgere 
iftam conieCturamà audeam , quod veftigium aliquod fcri- 
pturae paier fupere(fe videatur in He(ychiana quadam 
gloffa, quae vulgo quidem fic fcribitur: Koprd'ez pes, 
ζῶον δαλάσσιον : ubi , pro τράες, *ypxes fcriptum oportuif- 
fe, (idem valens ac γρᾶαι) probabiliter conie&arunt viri 
do&i. ἐριθακώδεες quo fenfu dixerit poéra , definire mini- 
me aufim. Dalecampius, erithaci colore vertens , notam ad- 
iecit: » Vel, avis rubeculae, vel cerinthi five glutinis, 
»quo favos apes obturant, ne fpiritus interveniat. « Ha- 
riolando equidem g/utinofas interpretatus (um. Eritha- 
€en vocant, ait Varro, pe Re Ruft. lll. 16. qua favos ex- 
tremos (apes) inter fe conglutinant. VILLEBRUNII com- 
menta fi quis requirit, ipfum adeat. 

f- 1n AncuzsTRATI verf. 1. Doricam fcripturam Π ώλ v» 

τ τ δι ex proxima Epicharmi ecloga temere repetierant li- 
brarii: cui non dubitavi, Atticam lonicamque formam 
Πούλυσοι fübftituere. In verf. 2. ferendum nullo ma- 

"Animadv. Vol. IV. 


396 ANIMADV, IN ATHENAEUM. ρ. 518. 


do vifum erat, quod fic vulgo fcribebatur, 

καὶ Κέρκυρα τρέφειπολλοὺςμεγάλους TE Tb πλῆϑος, 
Inverti haud dubie debuit verborum ordo, ficuti fecimus, 
μεγάλους πολλούς τε Tb πλῆθος. Breviator, duas po- 
fleriores voces omittens, fatis habuerat πολλοὺς μεγώ- 
λους τε Íctibere. | 

Quod dein ait Deipnofophifta , Δωριεῖς δ᾽ αὐτὸν ( perpe- 
ram αὐτῶν ed. Caí^) διὰ τοῦ & καλοῦσι re AU T oV v: utique 
er oAv'roymalles, nam fic ufurpabant Dores. Si ab Athe- 
naei manu e(t fcriptura vulgata; nunc primam fyllabam 
unice fpectans, rerminátionis nullam habuit rationem. At 
mox tamen in Simonidis verbis re&e σώλυπον habent libri 
omnes. In ms. £p. hic folum fcribitur διὰ τοῦ αὶ καλοῦσι, 
omiffo nomine πωλύσουν. 


'"Arrixoi δὲ πολύπουν. Sic editt. vett. cum msstis: 


in quo fi quid mutatum velles, που λύπουν erat fcri- 
bendum, non σωλύπουν. ut habet editio Cafaub. Sed & 
στόλύπουν teneri potuit. Malebam tamen, ᾿Αττικοὶ δὲ πο- 
λύπουν καὶ πουλύπουν. Vide fupra notata, ad p. 316. a. & b. 

Mira funt, & obfcura, magnamque partem corru- 
pta, quae in fine huius disputationis de Pelypis adiiciun- 
tur. Ea in editis fic fcripta legebantur: Ἔστε δὲ τῶν 
σελαχωδῶν" τὰ χονδρώδη δ᾽ οὕτω λέγεται: πολύποδες, 
“γαλεοίη τε καὶ κύνες, μαλάκια δὲ καλεῖται τὰ τευβθώ-- 
δὴ. σελάχια δὲ τὼ τῶν ἐρίων φύλλα. Quae verba Da- 
LECAMPIUS, nodum gladio diffecans, latine fic reddidit: 
- dd cartilagineorum , quae Graeci. σελώχια vocant , claffem 
pertinent. (quali & canes: ad mollium genus, polypi , & 
Joligines. Quae funt quidem veriffima, fed a Graecorum 
verborum tenore fenfuque magnam partem aliena. CA- 
SAUBONUS fatis habuit , ad extrema verba adnotaffe haec- 
ce: »Pro τὰ τευθώ 3 n, fcripta ledio τὰ τεὺυθι δ' 62 v. 
» [In fequentibus, σελώχιω δὲ τὰ τῶν ἐρίων pU A Ac: Epi- 
»tome, φῦλα: recte. Caetera non minus depravata. Vi. 
»detur facere τὰ σελάχια, quafi genus τῶν χονδρωδῶν 
» καὶ τῶν μαλακίων. Si wa. eft; fcribendum, σελάχιω. δὲ 
»7à ἑκατέρων QUAm.« — Et τευθιδώδη,, & φῦλω, 
reCte uterque nofter codex mstus dedit. In τῶν ἐρίων nil 
mutat ms. 4. Sed in cod. Ep. τῶν ἐρίων absque fpiritu ac- 
centuque fcribitur , fuperne adpofitis duobus puné&lis: qui- 
;bus nofter librarius, atque ipfe etiam ( ut videtur) au&or 
Epitomae, de menda monere folet, qua laboret ícriptu- 


μι 319. IN LIB. VIL CAP. CVIIT. 382 


f ra, cui illa nota adpofita eft. Mihi non magis, quam do- 
&o Epitomae auctori, liquet, quid fub illa voce aut vo 
οἷο fragmento lateat, Tota ifta adpendicula videtur ex ves 
tere aliquo Grammatico ducta, qui discriminis rationem ; 
quod inter τὰ σελώχια vel σελαχώδη & τὰ μαλάκια flae 
tuerat Ariftoteles, ( de quo discrimine inftar omnium cone 
fuluiffe iuvabit quae disputavit CAMus in Notis ad Aris 
ftot. de Nat. Animal. Artic. Selagzes , & Artic. Mollusques ) 
parum perceptam habuerar. Is igitur ( ut poftrema nunc 
verba omittam) cum apud neício quem poéram polypum 
fimul cum galeo cane (quem de felachiorum feu carttlapineo2 
rum familia effe conftat) nominatum reperiffet , polypurz 
quoque ad eamdem familiam referri exittimaverat. Nam 


ila quidem verba, 

πὐυλύποδεξ, γαλεοί τε κύνες! YR 
quae fic plane, ut a nobis edita funt, in membr. A. fcri- 
buntur, eam prorfus fpeciem habent , ut non dubitandum 
videatur, effe ex epico aliquo poémate decerpta. Codex 
Epir. quidem cum editis fcripturam πολύποδες tenet , fed 
in γαλεοί τε κύνες cum ms. «4. confentit. | 


AD CAP. CVIIL 


a JTiwocrrs, de Paguro pifce, teftimonium, in hunc mo- 
dum, veluti folura oratione confcriptum, legebatur in 
editis : Εἶθ᾽ ἁλιεὺς ὧν dxoos, σοφίαν ἐν παγούροις μὲν δεοῖς 
ἐχθροῖσι καὶ ἰχθυδίοις εὕρηκα παντοδαπὰς τέχνας. γέρον» 
τὰ βούγλωττον τὺ μὴ ταχέως πάνυ συναρπάσομαι 
καλόν γ᾽ ἂν εἴη, Ibi CASAUBONUS : » Veteris poétae tefli- 
»monium corruptum eft, inquit, & dispunttum prave. 
» Sententia exigit γραφὴν huiusmodi: Ei)' ἁλιεὺς àv ὥκρος 
» σοφίαν, ἐν παγούροις μὲν σεοῖς ἐχθροῖσι καὶ ἰχθυδίοις 
» εὕρηκα παντοδαπὰς τέχνας. γέροντα βούγλωττον τὺ μὴ 
ταχέως πάνυ συδϑαρπάσαι με καλόν γ᾽ ἂν εἴη. Lo- 
» quitur pifcator , indignabundus quod vetulum bugloffum 
»'aegre caperet. Ego, inquit , pifcator cum fim , meam artera 
»perfétle callens, ad capturam pagurorum Düs inviforum ὦ 
» pifciculorum artes fexcentas invent : aque. veterem. kunc bu- 
» gloffum fi non cito admodum cepero, pulchrum fane fuerit, 
» [ndignantis verba effe, conftare poterat vel ex fola vo- 
» ce εἶτα, elegantiffime initio fententiae pofita, ut paffim 
» apud Atticos, & alios quoque "— non raro, Scri- 

ba 


488 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 319. 


»píimus cuvapmáca: e, ex corrupta leCione συγορπά- a 


»2o421: conie&turà nimis certà. lllud καλόν γ᾽ ἂν εἴη, va- 
plet, mira δ᾽ indigna res fit. Pari venuftate Francoceltae 
» diceremus, ji/ feroit beau voir. « — j 

. Mihi, de verfuum ratione cogitanti, percommode , ut 
a nobis fa&um, in fenarios distribui pofle poétae verba 
.vifa erant: in quibus, metri cauffa, nihil fuit mutandum, 
nifi eiicienda (verf. 2.) vocula ἐν ante παγούροις ἢ quae 
alioqui perincommode ibi pofita erat, & temere (quod 
iam faepius aliás obfervavimus) irrepferat per occafio- 
nem literae y , in quam definit vox praecedens. Non ἐπ 
paguris., ἐν τοῖς παγούροις, fed paguris, (in dativo cafu) 
id eft, adverfus paguros, (id Graece fonat σαγούροις in 
dativo cafu, idem valente ac ἐπὶ τοῖς παγούροις ) varias 
artes invenerat pifcator.. Quod ad emendationem fpe&tat a 
Cafaubono propofitam : fi verf. 4. teneamus fcripturams, 
τὸ ph, utique deinde ftare non poteft συναρπτάσομοι, fed 
in συναρπώσωι με fuerit mutandum, quod metro etiam 
&eque bene convenit. Át multo commodius fluere oratio 
mihi videbatur , fi, tenentes cuvapmácouai , in praecedente 
verfu dà, pro 7? fcriberemus. Poftremus verfus integer 
fuerit, fi Tovro; δὴ, aut eiusmodi aliquid fuppleveris. Ni. 
hil fubfidii in hac ecloga nobis mssti libri offerebant. Co- 
dex Epit, nonnifi ifta verba habet: Τιμοκλῆς" ἐν πα γούροις 
Seots ἐχθροῖσι &c. usque τέχνας. Codex “4. nil ab editis 
discedit, nifi quod initio, pro Ei0' ἁλιεὺς, habet Ἰ τ᾽ 
ἁλιεὺς : quod poffit videri pro "Ire pofitum, Zre! Unde, 
 elifà vocali Ἴθ᾽ oportebat: quae fcriptura hoc commodi 
habuerit, ut iam non futurus fit pes dacbylus in quarta 
fenarii fede. Sed, ut dicam quod fentio: perfuafum ha- 
beo, εἶτα ἁλιεὺς dare debuiffe noftrum librarium , & , pro 
mendofa ipfius fcriptura, a recentiore quodam do&to li- 
brario, aut certe ab editoribus Athenaei, re&e Ei 
ἁλιεὺς effe pofitum : malimque equidem in illa iambici fe- 
narii fede pedem da&ylum pati , quam iftam mihi particu- 
lam eripi, cuius vim perfpecte Ca(aubonus interpretatus 
€ft, Caeterum fi cui perfuafum eft, poétam, cuius hi 
funt verfus, neceffario eis legibus fuiffe adftridtum , quas 
fÍcripferunt nimis feveri artis magiftri; quid impedit quo 
minus credamus, initium eclogae, cum paulo aliter fuif- 
fet a poéta conflitutum , ab Athenaeo nonnihil mutatum 
ےle aut contra&um ? 


P. 110. IN LIB. VII. CAP. CIX, 480 
AD CAP. Crx. 


a Πηλεμύς. Nofcio quid fit quod conftanter per ? fcri- 
batur ifta vox in editis, ut alibi, fic & hic, Πηλαμίς, 

᾿ & mox πηλαμίδος : quam tamen aeque conftanter ( ut iarh 
faepius obíervavimus) & re&e quidem, per v efferunt 
noflri codices mssti, Vide cum de re, tum de fcripturà 
nominis, Animadverfiones noftras Tom. Il. pag. 414. ad 
lib. HI. 116.e. δὲ T. IV. pag. 241. ad lib. VII. 3503. b. 
quà de fcriptura diferte etiam veteres Grammatici mo- 
nuerunt: & originem nominis, quae eamdem fcripturam 
requirebat , adnotavit etiam Etymologus, pag. 669. παρὰ, 
τὸ ἐν τῷ πηλῷ μύειν. Scripturam per 1 Editores Athenaei 
ex Ariítotele fortafle adíciverunt; apud quem plerumque, 
nec tamen conftanter, fic fcribi folet: at ibi quoque me- 
liores libri frequenter alteram fcripturam per v tenent. Vi- 
de in editione Hift. Anim. quam dochiffimo CAMvus de- 
bemus, Varietatem fcripturae ad pag. 8. lin. 26. & Syr- 
BURGII Notam ad pag. 180. lin. 5. fuae editionis. 

Φρύνιχος ἐν Μούσαις. » Huius fabulae meminit etiam 
» Pollux libro VII. cap. 350. item libro X. cap. 23. « CASAUB. 
᾿Αριστοτέλης dà ἔν πέμπτῳ Ζώων Μορίων. Sic mstus 

cod. uterque. Sed nude ἐν πέμπτῳ Ζώων ed. Ven. & Baf. 
Contra, ἐν πέμπτῳ Mopíey edidit CASAUBONUS, adnota- 
vitque in Animadv. »Laudatur ᾿Αριστοτέλης ἐν πέμπτῳ 
») μορίων ; hoc eft, ut faepe iam diximus, libro quinto 
» Hiftoriarum, capite decimo. « | 

b In SoPHoczis, ex Pafloribus, verf. τ. pro E10 n σαρ- 
οἰκος, quod erat editum, percommode Ἔν θ᾽ dedit ms. Ep. 
id eft, Ἔνθα. hic, vel ibi. — ln verf.2. poft Ἑλλησσοντὶς 
distin&ionem pofui cum BnuNcxki10o , (Fragm. Sophocl. 
pag. 26.) ubi nulla erat: te/to autem verfu delevi comma 
poít Βοσπορίτῃη, quod ibi ab editore Baf. temere pofi- 
tum tenuerant Cafaub. & Brunck. Adpatet, iam ante Ari- 
ftotelem obfervatum fuiffe ab accolis maris & pifcatori- 
bus id, quod in Hift. Anim. VIII. 13. philofophus fcri- 
pfit, verno tempore pelamydes in Pontum Euxinum intrare , ili- 
que ae(latem exigere. Ad verbum Sap derat ( verf. 3.) com- 
mode adnotavit BRUNCKE , referri eo poffe Heíychii g!ot- 
fam; Θαμείζεται, δμιλεῖς ; | 


ΒΡ, 


399 ΑΝΙΜΑΡΥ. IN ATHENAEUM. p. 319. 
ΑὮ QA PE ΟΧ, 


EprcH AnMI Trochaicus, Kou apíd ae τε ὥς. ex He- b 
δες Nuptiis du&us 6, Conf. pag. 323. c. In Mufis eum- 
dem nonnihil mutavit pocta, Χαλκίδῳς 7e Ícribens pro 
Κομαριδας T6, ut difcimus ex pag. 523. a. Sunt autem χο-- 
p.opid'es , minuti xó4apoi , five potius (in foem. gen.) mi- 
nutae κομάραι, id eft, fquillae. Quo fpe&at Hefychiana 
gloffa, Κομμάραι ἢ Κομάραι, καρίδες : quae vocis forma 
ibi quidem Macedonibus propria fuiffe perhibetur ; fed, fi 
vera huius loci fcriptura, etiam Doribus & Siculis in ufu 
fuit: qui quidem aliàs κάμαροι aut. κάμμαροι ufurparunt, 
ut Sophron apud Noftrum, III. τοῦ. ἃ. δὲ ipfe Epichar- ' 
mus, VII. 28s, b. & 286. f. aut x&pquopor , ut VII. 306. c. 
nifi fortaffe ex vetere errore ibi orta eft fcriptura χάμ"- 
ἔμοροι, Cuin. κόμμαροι fcriptum oportuiffet. 

In ΝΌΜΕΝΙ: teftimonio , ubi ait o£ δὲ στροφά δα ς 
erapà, πέτρην φυκίδας, DALECAMPIUS ea verba fic reddi- 
dit, alis ad Strophadum [axa phycidas: ddnotavitque:; 
»Srrophades, infulae duae ante Pylum, vicinae Sphaécte- 
»rae. Strabo, « — Inde CAsAUBONUS : »Scribo (inquit) 
»g7podq&S «a παρὰ πέτρην : aut, fi mavis, στροφάδαως 
»»ταρὰ πέτρας. Sed eam vocem accipe, non cum in- 
v terpretibus, de infulis Strophadibus : verum pro ἁλιστρε- 
» Φεῖς, δὲ rotundas , quae undique mari cinguntur. « —  Equi- 
dem, nihil mutans, στροφάδας ad quxid'as relatum, cum 
do&iffimo DuTHrIL in Notis msstis, percommode intel- 
ligi poffe putavi verfantes , fefe circumagentes: fed , pro er ἀπ 
p, utique περὶ πέτρην legendum videtur, circa petram, 
"Secundus Numenii verfus, cum tertii initio, iam fupra c 
adpofitus erat pag. 282. a. Repetiturque idem cum fequen- 
te inregro, pag. 320. 6. PAycides pilciculos, in numero 
faxatilium ( τῶν πετραίων) relatos a Diocle fupra vidimus 
pag. 505. b. fimul cum alpAefla δὲ perca. j 

$uxís. Occafione teftimoniorum Numenii & Speufip- 
pi, modo adpofitorum, in quibus phycidum fit mentio, 
brevem de his pifciculis disputationem fubne&tit Deipno- 
fophifta. Quae disputatio cum ab his verbis incipiat, Καὶ 
παύτης 6c. merito CASAUDONUS titulum ΦΎ KI'Z, ad 
quem manifefle refertur pronomen ταύτης, adiecit. Quod 
autem fiatim ait, meminiffe huius ÉPICHARMUM in. Hebes 
Nuptiis , fufpicio orta erat CASAUBONO, intercidiffe par- 


p 3.19.  INLIB. VII. CAP. CX, 39! 


c tem teftimonii proxime ante ex Epicharmo adpofiti. » Vi- 
 »detur ( inquit) Epicharmi teftimonium voce una immi- 
»nutum: nam fubobícure hoc innuit Athenaeus. « —— 
ReGe vero ait »fübobfcure.« Nam , quod dicit Deipno- 
fophifta , ὧν τὰ μαρτύρια πρόκειται, id de. Numenii qui- 
dem δὲ Speufippi teftimoniis in aprico eft; ad Epicharmi ve- 
ro teftimonium non neceffe videtur ut perinde referamus. 
Ala verba. In iis fragmentis certe huius po&tae , quae ho- 
die apud Athenaeum fuperfunt , nusquam ( quod fciam). 
phycidum fit mentio: nifi vera comperiatur coniectura 
noftra, quam ad pag. 504. e. propofuimus,. ubi mendo- 
fum vocabulum ψύχει ex φύκωι (quae funt eaedem ac 
Quxídes) corruptum videri diximus. Et ifta quidem ver- 
ba ibi ex Mufis Epicharmi du&ia ftatuimus: fed proba- 
bile eft, fimilia etiam in ZZeles Nuptiis pofita fuiffe. 
"ApigToTéAns - - &XayÜo eq φήσιν εἶναι καὶ ποικιλόχροω, 
φυχίδα. » Forte ποικιλόχρουν. Sed δὲ vulgata ferri poteft, 
»aílumtà ϑύραθεν voce (oz. Non folum autem ποιχιλόχρους 
* » eft phycis, fed & τρεψίχρως , ut docet philofophus, Hi- 
» ftoriar. libro o&tavo. [cap. 30.  ᾿Ακανθοστεφῆ autem. 
» vocat phycidem , reípiciens ad pinnam quae per dorfum huius. 
» pifcis.continua porrigitur. Quod proprium non eft phycidi , 
»íed in multis reperitur. « CASAUBONUS. — Μεταβάλ- 
λει καὶ ij quxis τὴν χρόαν" τὸν μὲν γὰρ ἄλλον χρόνον λευκή 
ἐστί" τοῦ δ᾽ ἔαρος, ποικίλη. Ariftot. ]. c. 
στῶν δὲ γρωμμοποικίλων, πλαγίαις τε ταῖς ῥάβδοις 
πεχρημένων, πέρκη. »Dodi corrigunt. κεχρωσμένων : 
» fcripti tuentur κεχρημένων : nec video cur mutemus. χρῶ- 
» &U«i, in multis loquendi generibus , quod veteres Latini 
» fungi: vulgo, habere. Ariftoteles in Phyfiognomicis : ὅσρϑ 
» τῶν μεγάλων ξηραῖς σαρξὶ κεχρημένοι εἰσὶ καὶ χρώμασι. « 
- CaAsAU8RONUS. — Mutatum verbum voluerat RoNDpz- 
LET, apud Gesner. pag. 696. Vulgatam fcripturam merito. 
defendit GEsNERUS ipfe, pag. 698. Sed mira vox, ypau- 
μοποικίλων, quae vereor ut Graecae fit. farmarionis. In- 
eti pg ποικιλογράμιων oportebat: ficut pag. 
27. f. 
: Καὶ παροιμίᾳ δὲ ἐστίν" Ἕπεται πέρκη μελανούρῳ. 
» Plane alieno loco pofita funt ifta. verba, Suus illis lo« 
»cus erat ante vocem eT KI'Z. Allufit ad proverbium. 
»hoc Numenius verfu qui ante recitatus eft , 
» σχορπίον, ἢ πέρκωισι καθηγητὴν μελάνουρον. « / CA« 


4 


1202 ΑἈΝΙΜΑΡΥ. IN ATHENAEUM. p. 319. 


SAUBONUS. —- Numenii verfus, quem dicit vir doCtus, c 
paulo ante recitatus eft, ubi tamen nonnifi primum illius 
verbum erat adpofitum. Integrum verfum , qui fpe&at 
utique àd proverbium de quo hic igitur, infra demum 
( pag. 320. e.) recitavit Deipnofophifta. Quae vero de 
Phycide hoc loco tradebantur, nonnifi per occafionem 
( praeter feriem literarum , quam aliás hoc in libro fecu- 
tus eft Athenaeus) inferta erant: quare redit nunc ad 
percam piícem, de quo dicere coeperat. ldem prover- 
bium, quod bic commemoratur , infra (lib. X. p. 450. c.) 
Antiphanis comici verbis in hunc modum conceptum re- 
petitur: βουλομένη (fic enim. vetus codex, non fovaoué- 
Yo) d" ἕπεται πέρκη μελανούρῳ. De improborum foctetate 
intelligendum conieCtaverat ERASMUS, in Adag. p. 645. 
Simili ratione interpretatus eft GEswERUS , De Aquatil. p. 
$42. monens primum, pifcem utrumque faxatilem effe, 
ut in eisdem locis eos reperiri fit verifimile ; tum, utrique 
a nigro colore inditum effe nomen, nigrum autem infaufti 
vel improbi fignum fere haberi: unde colligit, fignificari * 
poffe improborum hominum familiaritatem, vel vitium 
aliquod quod alterum  naturà fuübfequatur , quemadmo- 
dum v. c. ebrietatem fequitur libido vel contumelia. 


Nope UB vene 


'ASI'AES. » Quae appellantur ῥαφίδες, nomen a fpe- 
»cie corporis invenerunt. Eft enim genus pifcis praelongi 
»& utrimque in acumen definentis. Ariftoteles in libris Hi- 
»ftoriarum non ῥαφίδα, fed alia voce eiusdem notionis , 
3»PeAóvu» appellat. Plinius, & acum , δὲ belonen. Dicebatut 
»& ἀβλεννὴς, fi modo ita re&e fcriptum libro VIII. [ p. 
»35$5.£] Cum ait, ἐν πέμπτῳ Ζώων Mopíoy , refpicit ( ut d 
» videtur) verba Philofophi Hiftoriar. lib. V. cap. XI.« λα. 
SAUBONUS. — Nude ἐν πέμπτῳ Ζώων legebatur in ed. Ven. 
& Baf. Sed Ζώων Mopíoy , ut edidit Cafaub. fic habeat 
mssti. 

Quod deinde ad alterum opus, Περὶ Ζωξκῶν ἢ Ἰχθύων, 
provocat Deipnofophifta, ipfa verba, quae fpe&tavit, fu- 
pra adpofuerat, p. 305. d. ubi Περὶ Ζώων perhibetur eius- 
dem operis titulus. Quae porro ex SPrUs1PPo citat au- 
&or nofter, funt ex fecunda libro Similium : ipfa verba ha- 
bet pag. 323. a. b. | 2 


p. 319. IN LIE. VII. CAP. CXII, 191 


AD CAP. CXII. 


TINH. »'Pív», Plinio tefte [ XXXII. to, $4. collatis 
»alis eiusdem locis] /quatus vel fquatina Latinis nuncu- 
»patur. Sed aliud quoque illius nomen invenio, affinis ta- 
» men fignificationi$. Gloffae prifcae : (εἰς, ῥίνα, ἰχθύων 
»» εἶδος. Proprie celtis eft celum , γλύφιον. Vetus interpres 
» facrorum Librorum, Iobi cap. XIX. Quis mihi det , ut exa- 
» rentur in libro flylo ferreo, ὦ plumbi lamina , vel. celte fcul- 
» pantur in fllice ? In recentibus libris etiam Antwerpienfi- 
» bus, editum certe: quin etiam doCtiffimi & praeftantiffi- 
»mi viri ita fcribi iubent: quos certum e(t falli; nam ali: 
»ter verfionis auctor fcripferat. Vide librum Hieronymi 
»ad Pammachium adver(us Errores lohannis Hierofoly- 
» mitani.« CASAUBONUS. 

e κλεινὴ Μίλητος. Ad vulgatam olim fcripturam nota- 
vit CASAUBONUS : »Quare vocatur AJRCHESTRATO Mi- 
»ltus nova? Nam ait, Καὶ σελώχη μέντοι καινὴ Mí- 
»AnTog Θὲ. Sed error e(t in ea fcriprura. Veteres quidam, 
» Καὶ νὴ Mi^. pro καί γ᾽ ἡ Mi^. vel κλεινή. « —  Mendofum 
καινὴ tenet nofler mstus uterque. Sed non dubitavi x A e i- 
vi corrigere; de quo etiam VALCKENARIUS monuerat, 
ad Phoen. pag. 584 fq. Cum aliis id genus bonorificis epi- 
thetis infignire urbium nomina folet ille poéta , tum hoc 
ipfo quod ei reftituimus. Sic Καλυδῶνι κλεινῇ, p. 311. a. 

'»De rertio verfu ARCHESTRATI cogitandum amplius. « 
CASAUBONUS. — Nempe quaerendum ( puto) exiftimaviz 
vir do&tus, quodnam fit genus crocodili , quem a[fum deliciis 
εἴ filiis Ionum poéta ait. Quae quaeftio an dilucidata fue» 
rt interim ἃ Naturae peritis , & ad liquidum hodie perdue 
&a, nec fatis fcio, nec nunc anquirere vacat. VILLEBRUe 
NIUS graecum vocabulum gallice un Jezard de haies reddi- 
dit, ( quafi Zacertum fepium diceres) nuilà adie&tà adnota- 
tione. Video paffim apud veteres fcriptores mentionem fa- 
Gam crocodili terreflris , qui videtur. effe maius aliquod Ja» 
certorum genus : fed in Afiae minoris ora reperiri, & in 
cibum ab hominibus verti, nusquam memoratur. Video 
vero etiam , in alia parte orae Afiae minoris, haud pro- 
cul Chalcedone urbe, fontem aliquem five lacum memora- 
ri , ( apud Strabonem, lib. Xll. pag. 563. b. & apud Steph. 
Byz. in Ζάρητα ) qui parvos alat crocodilos, Horum fimiles 
fortafle olim , Archeílrati aetate Gaefonis palus, prope 


494 ANIMADV.IN ATHENAEUM, ρ, 10. 


Miletum aluerat; quorum genus deinde extin&um eft : e 
quemadmodum in Argentorati noftrae vicinia ad Ellam ' 
fluvium , ante hoc fesquifeculum adhuc, caítores habiraí- 
e novimus, quorum iam pridem nullum veftigium fupereft, 


AD CAP. CXIIL 


ZKATOSZ. In ms. Ep. iunguntur duo tituli, Ex&pos : 
ET&pos. Αἱ diverfus a priori eft alter, de quo deinde 
feparatim agit Deipnofophifta. Nec vero coníudit eosdem 
Epitomaror. Nam continuo, pro Τοῦτον "Apig. quod eft 
in opere plemore, Τὸν σκάρον ᾽Άριστ. Ícripfit: deinde ve- 
ro, ubi in opere pleniore fic habetur : πάρος, Τοῦτον 
Ἱκέσιος &c. ibi Epitome, Τὰν δὲ σπάρον "Inécios. | 

»TeUzov 'ApigroTéAue φησὶν καρχαρόδοντα cirar, Ex 
»libris Ariftotelis, ὅς reipía, dudum emendavit RoNDpE- 
»LETIUS, φησὶν οὐ καρχερόδοντα εἶναι. Hiftoriarum libro 
» II. cap. 13. Καρχαιρόδοντες πάντες οἱ ἰχθύες, ἔξω τοῦ. σκό- 
»gov. Librorum chirographorum quantum eft, nihil aliud 
»hic, nifi veteris mendae teftimonium nobis exhibent, « 
CasAUEsONUs. — De ícàro Ariftoteles lib. 1I. pe Partib, 
Anim. cap. 14. id ipfum repetit, quod in Hift. Anim. fcri- 
píerat. Quare re&te DALECAMPIUS in verfione negatio- 
nem expreflt: effe dentibus minime ferratis. Cont. Bochar- 
tum , Hierozoic. Part. I. lib. 1. cap. 6. Nomen inveniffe 
diy Gc X& pov παρὰ τὸ GXcípesy , notatur infra, p. 324. d. 

Kal μονήρη, καὶ σαρκοφάγον. Etiam ad μονήρη adiicien 
da erat negativa particula; certe fi DELLONIUM audias , 
Ícribentem »fícaros zurmatim fe conferre ad pabulum :« 
apud Gesner. pag. 833. De σαρκοφαγίᾳ dubitationem mo- 
vit RoNDELET apud eumdem Gesner. pag. 830. ex ipfo 
rurfus Ariftotele, qui diferte Hiftor. VllI. 2. fcribit, σκώ- 
pos δὲ καὶ μελάνουρος φυχίοις τρέφονται. De quo continuo 
deinde ipíe etiam Deipnofophifta monet. Et diferte etiam 
Plinius, IX. 17,29. Scarus , inquit , dicitur herbis vefci , non 
aliis pifcibus. Quare conücias, φὺυκοφά γον ícriptum 
oportuiffe: quod vocab. ex eodem Ariftotele fupra rela- 
tum eft, pag. 505.f. ubi de citharo agebatur; & paulo 
poft, de fcorpio, pag. 320. f. 

καὶ γλῶτταν οὐ λέων σπροσπεφυλυῖαν, »In iisdem (li- 
»bris omnibus chirographis) quod fequitur de linguá fcari, 
» ita fcriptum , καὶ γλῶτταν οὐ λείαν, 7rpozequxviay, Me- 


Ῥ. 319.  (INLIB. VII. CAP. CXIIL 391 


e»lius nos hodie οὐ λίαν προσπεφυκυῖαν, Nam peculiare 
»aliquid in lingua fcari voluit obfervare philofophus 
»his verbis: at illud omnibus fere pifcibus commune , 
»non laevem , fed ftabram linguam habere, 6&  adhaeren- 
»1em , atque, ut verba illius ufurpem , σκληρὰν xal &xave 
» Jodi, καὶ προσπεφυκυῖαν οὕτως, ὥστε μὴ δοκεῖν ἔχ εἰν. 
» [ Hift. Anim. 1I. 15. & alibi faepius. ] Linguam autem pi- 
Ȓcis huius diverfam ab aliorum pifcium linguis effe non 
»mirum, fi vere fcribit idem philofophus, folos ex ome 
»nibus pifcibus fcarum & fluvialem porcum φθέγγεσθαι : 
» qua de re libro o&avo, capite primo.« [ ad VIII. 351. e.] 
CASAUBONUS, — Retle vero ov xíav προσπεφυκυΐαν in ed. 
Ven. δὲ Baf. legebatur, ni(i quod in ed. Ven. poft λίαν te- 
mere distin&tio erat interpofita. Etiam ms. 44. veram tenet 
fÍcripturam : folus codex £p. λείαν habet, fimillimo οὐ γος 
re quo pag. 304. λείην pro λίην vulgo fcriptum vidimus. 
Verbum προσσεφ. autem recte fcriptum in libris omnibus, 
{  xapdíay τρίγωνον, rapi Aeuxov, τρίλοβον. nSctri- 
» be cum doctifimo' RONDELETIO, ὕπαρ λευκὺν, τρίς 
γγλοβον. [n Epitoma hoc faltem re&e, quod τρίλοβον fcri- 
»bit, non (τρίβολον ) ut editum eft: caetera nihilo melius.a 
CAsAUBONUS. — Recte τρίλοβον nofter etiam cod. Epir. 
Eamdem mendam lib. IX. pag. 392. c. iam olim Canterus 
correxerat. De altera emendatione, a doGis viris propo- 
fita, dubitare eo magis licebit, quod τρίλοβον haud dubie 
ad καρδίαν referri videtur. Quare, fi omnino tap λευ- 
xiy corrigendum flatuas, fuerit hoc poft vocem τρίλοβον 
reponendum. Sed, quoniam utique non ferendum παρώ- 
Aeuxcy , fatis videtur fi περίλευκον corrigamus: quod 
vocabulum, in re quidem divería, occurrit apud Noftrum, 
V. 196. b. & apud Ariftot. Hift. Anim. IV. 1. | 
μόνος δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἰχθύων μηρυκάζει. — Unum e pi- 
feibus fcarum. ruminare , poft Ariftotelem Hift. Anim. IL. 17. 
VIII. 21. repetierunt vulgo alii omnes auctores, Plin. IX, 
17, 29. Oppian. Halieut. I. 135 fqq. Aelian. Nat. Anim. 
II. $4. De re confer BECKMANNUM, ad Antigonum Ca- 
ryft. cap. 79. ὃς BocnRanri Hierozoicon ab eodem lau- 
datum. | 
τῶν οὐδὲ τὸ σκ O p ϑεμιτὸν ἐκβαλεῖν δ εοἴ ς. nNon cone 
»temnenda Excerptorum leCtio 5 εοὴ pro Seoie, Nam ita 
»etiam Euftathius. [ ad Od. μ΄. pag. 486. ] Seo), exclama- 
»tionis vox : ut, Do&is, lupiter! 6 laboriofts,. At Seois fi- 


$96 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.326. - 


» mile eft illi Archeftrati [immo , Hermippi: apud No-- 
» ftrum , 1. 29. d. ] de optimo vino, τῷ ἐνουροῦσι καὶ ϑεοὶ 
»»αὐτοί : quod libro primo expofuimus. ldeo autem ΕΡ1- 
3 CHARMUS fcarorum (lercoris meminit, quia pifcis huius fo- 
» lum iateflina comedebant gulae proceres. Martialis : [ ΧΗΣ, 
» 84.] RENAL 
» Hic fcarus , atquoreis qui venit obefus αὖ undis , 

» vifceribus bonus efl, caetera vile fapit.« CASAUB. 
Vocabulum δ᾽ x à p circumflexo accentu fcriptum (non exàp, 
ut in edd. ) dedit mstus uterque, rurfusque ms. 24. p. feq. €. 
ubi idem Epicharmi teftimonium , multo auctius ab initio, 
repetitur. Et ibi perinde atque hic 3eo7s, non eol, ha- 
bet ms. 4. quod equidem cum 3eo) permutatum nolim. 

Séneuxos δ᾽ ὁ Ταρσεὺς 6c. »Falfum eft quod refertur ex a 
» SzLEU co Tarfenfe , μόνον τῶν ly βύων τὸν σεώρον καθεύδειν : 
» folum ex omnibus pifcibus fcarum dormire. Quid igitur ὃ 
» Pifcium univerfum genus fomni expers ? Atqui vere pro- 
» nunciat Philofophus, [ Hift. Anim. IV. io.] cadere fom- 
»num in omne animantium genus : folis fortaffe teftaceis 
» exceptis ; de quibus fcribit, nondum experientia efle com- 
» pertum , dormiant, an non. Pore(t fieri, ut contrarium 
»fenferit Seleucus hic: 7r0AA& γὰρ πολλοῖς φαίνεται, inquit 
» philofophus; quorum ratio irulla haberi debet. Sed ve- 
»reor ne viro do&o fa&a fit iniuria, fublatà negatione, 
» & in contrarium ver(à ipfius fententià. Lego, μόνον τῶν 
»ἰχθύων ci» σκάρον οὐ χαθεύδειν. Firmant clare fubiecta 
» verba. ὅθεν οὐδὲ νύκτωρ ποτὲ ἁλῶναι : ideo nunquam notiu 
»capitur. Non fomni hic eft effectus, fed affiduae vigilan- 
»tiae. Ab eadem mente etiam quod fequitur: τοῦτο δὲ 
»icos διὰ φόβον αὐτῷ συμβαίνει. Fortaffe, dt, a metu hoc 
»illi ufu venit. Cedo, utrum probabilius , metum ingentem 
» conciliare fomnum , an infomniam? Rei veritas apud Op- 
» planum , poéram ὅς philofophum de meliore nota: [ Ha- 
» lieut. 1I. 661 fqq. ] 

» MoUyov. d" oU ποτέ φασιν ἀνὰ κνέφας ἀσπαλιῆες 
»»εἰς ἄγραν πεσέειν ἁπαλὸν σκώρον' ἀλλώ που ὕπνον 
» ἐννύχ tov κοιλοῖσιν ὑπαὶ κευθμῶσιν ἰαύειν. 
» Sic eft profecto: quia negabant pifcatores capi poffe no- 
ὅν &u fcarum , induxere quidam in animum credere de illo 
»quod hic Seleucus narrat , nunquam fcarum dormire. « CA- 
SAUBONUS. —  Jegantem particulam , cum editis , ignorat 
uterque nofter codex mstus : de qua quidem adiicienda re- 


p.30, — "INLIB. VIL CAP. ΟΠ. 397 


a &e omnino monuifle doctus Animadverfor mihi vifus erat. 
Quod vero illam obfervationem .4egio debuiffe Cafaubonum 
ait Villebrunius : oculatus teftis ego rurfus, ut iam faepius 
aliás, confirmare debeo , nullum huius emendationis ve- 
ftigium in J4egianis Noris , quibus ufus Cafaubonus erat , 
comparere. hrs 

In AncuzsTRATI verf. 1. Καὶ σκάρον ἐξ Ἐφ. Quum 
abeffet in msstis (in ambobus quidem noftris ) xai particu- 
la, defiderabatur utique prima hexametri fyllaba. Eam 
igitur ex altera, quae mox fequitur , eiusdem poetae eclo- 
ga fuppleviffe videntur editores. Potuerat vero perinde & 
Tv σκάρον fcribere Archeftratus. 

Verf. 2 (4. ἐνὶ ψαφαρῇ Gc. n Praeceptum iftud AJ4ncz- 
»STRATI, | | 
»—— χειμῶνι d τρίγλων 

»£c0! ἐνὶ ψαφαρῇ ληφθεῖσαν Teryioé 
» Μιλήτου κώμῃ : -- ᾿ 
» verte: Mullum ede in arenofo Mileti vico , Tichiunte , ca« 
» ptum. Tery ιόεσσα κώμη, periphrafis eft TicAiuntis , ut ap- 
» pellatur alis, ὅς Athertaeo ipfi libro VIII. ['pag. 351. a. ] 
»'Thucydides tamen Tichuffam. [lib. VIII. cap. 26. ] Au- 
» €&or fe ipfe explicat, de mullis loquens infra, [ p. 325. d. ] 
p'ApyéeTpuros ἐπαινέσας τὰς κατὰ Τειχιοῦντα τῆς Μιλη: 
» σίας τρίγλας. Neque putemus, Tichiuntem ex eo nomen 
 vinveniffe, quod moenibus pulcris eilet cinca; fed quod 
» bene munita. Non igitur a Leopardo folum diffentiunt , 
»qui aliter vertunt, fed a veritate procul abeunt.« Ca- 
SAUBONUS. — Nempe verterat Dalec. in vico Miti pul- 
chris muris cinae : laudaverat tamen idem, in orà, Pau. 
LrOPARDUM, qui in Emendat. lib. X. cap. 4. re&e hunc 
locum erat interpreratus. Quod ληφθεῖσα ν fcribitur in 
editis, ad τρίγλαν relatum, id ipfa orationis feries & uni- 
verfa flru&tura defiderafle videtur; & convenit quod le- 
gitur p. 525. d. Sane, quo pa&to defendi poffit A» 9 6 y- 
τας quod habet tamen uterque codex mstus, equidem non 
video. | 

Verf. 3. Καρῶν πέλας ἀγκυλοκώλων. Quamvis Ae poy 
legeretur in editis libris, perfpecte tamen DALECAMPIUS, 
prope Caras, vertit. Inde CaAsAUBONUS: »Rete (in- 
»quit) Dalec. Καρῶν πέλας ἀγκυλοκώλων. Sic voluimus 
»editum ex membranis & Epitoma. « —  Abfurdam fcri- 
pturam A«poy nihilominus religiofe in contextu tenuerunt 


eh 


398 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p 320. 


qui editionem Cafaub. 2. ὃς 3. curarunt, Καρῶν in ora ad- a 
notaíle fatis habentes. Nos auctori fuum reftituimus, utro- - 
que etiam noftro codice fic volente. Quod vero &yxvao- 
κώλους Caras adpellat poéta , id quo fundamefto niíus 
membris validos interpretatus fit Dalecampius , non me 
to: quam tamen interpretationem non improbaffe Caíau- 
bonus videtur. Placuit vero doCtiffmus DuTHEIL, mo- 
nens, in deteriorem magis, quam in honorificam quam» 
dam partem accipiendum videri illud epitheton. Sane qui- 
dem, vel ipfum illud vulgatiffimum proverbium , i2 Care 
faciendum periculum, fatis declarat , non nimis honorifice de 
Caribus vel fentire vel loqui folitos caeteros Graecos. 
Quare, id quod verbum de verbo fonat, curvipedes inter- 
pretatus fum. f deg | | 
In alterius Eclogae verf. 1. Quod confentiente ms. 4. 
editum erat K 2 py, ἢ δόν ες h.e. Carthagine , id δὲ Interpre- 
ti & do&to Commentatori fatis placuiffe videtur. Mihi non 
item; qui vel absque ullo librorum fubfidio, non dubita- 
turus eram, Χαλκηδόνι, id eft, Chalcedone , vel potius 
KoA5,nd 6v: (quod idem fonabat) fcripfiffe poétam. De 
fcriptura Καλχηδὼν, frequenter in vetuftis libris aliisque 
monumentis occurrente, & multo quidem frequentius 
quam altera, Χαλχηδὼν, quae in illius locum a iunioribus 
librariis aut ab editoribus plerumque fubftituta eít; item- 
que de graviore errore minimeque illo infrequente, cum 
editorum, tum librariorum, Καλχηδὼν in Καρχηδὼν mu- 
tantium , adeoque pro Chalcedone Carthaginem nobis obtrus 
dentium ; confuli poffunt quae partim a nobis ipfis olim 
ad Polyb. IV. 39, s. partim a do&is Viris, quos ibi lau- 
davimus, adnotata funt ; quibus addi plures alii poterunt, 
quos nominavit, eodem nomine ipfe laudandus , N1CLAS 
ad Ariftot. de Mirab. Aufcult. pag. 120. edit. Beckm. & ad 
Antigon. Caryft. p. 207. ed. Beckm. denique cum his con- 
tulifle iuvabit quae docuit ECKHEL , in Do&r. Numor. Vet. 
T. IL. pag. 411. Illam igitur, quam in contextu pofui, fcri- 
pruram, Ka 1d óvi, hocloco in vetuftiffimis olim co- 
dicibus obtinuiffe, ex ipía ea corruptela Καρχηδόνι, 
quae codicem «4. invafit, certa ratione colligi poffe iudi- 
cavi: nam fi Χαλκηδόνι in. vetuftiffimis libris fuiffet re- 
pertum , nimis notum id nomen Graecis librariis erat, quam 
ut in alterum facile ab illis hominibus fuiffet deinde cor- 
ruptum. Epitomae auctor, ut erat haud dubie & doctus 


p.330. — IN LIB. VII. CAP. CXI V. 399 


ἃ homo, & ab ingenio minime deflitutus, ex orationis con- 
nexione hoc loco intellexerat, non de Carthagine hic co- 
itari debere, fed de Cha/cedone urbe ad Bofpori introitum 
ta, in parte Byzantio oppofita: itaque Χαλκηδόνι, 
de fua emendatione, in cortextu pofuit; at eam tamen 
fcripturam, quam in exemplari fuo reperiffet, fimul ad- 


OXx* px 
notaturus, in hunc modum fcripfit, Χαλκηδόνι. — Alibi 
apud eumdem noftrum Deipnofophiftam, vetus fcriptura 
Καλχηδὼν in utroque noftro codice in Χαλκηδὼν mutata 
eft, five ab Athenaeo ipfo, five a librariis, lib. VI. pag. 
252.d. in verbis ex Polybio citatis. Nam cum apud Po- 
lybium in vetuftiffimis quibusque & probatiffimis codici- 
bus conftanter Καλχηδὼν & Ka nd'ovios fcribatur , apud 
Noftrum ibi in verbis ex Polybio prolatis in alteram fcri- 
pruram Χαλκχηδόνιος confentiunt libri. Confer. Adnot. ad 
Polybium noftrae editionis, lib. VIII. cap. 24. fe&. 5. 

b Verf. 3. Pro κυκλίας, quod habet mstus nofter uterque, 
reCe xvxaíz pofuere editores, in tertio cafu ad ἀσπίδε 
relato. Terminationes ὡς & »: vel « temere inter fe per- 
mutatas iam faepius obfervavimus. ^ erf. 4. pro λαβὼν 
νῦν, quod cum ed. Ven. δὲ Baf. tenebant mssti, certà de 
coniecturà λαβών γεν edidit Cafaubonus, nihil quidem de 
librorum fcripturá monens. Verf. s. Pro ge τε, eft 
ἐν τυρῷ τε in ms. Ep, non male: & fuerat eà fortaffe poé- 
tae fcriptura. ^ Poflremo verfu, foeda menda συγὴν per 
omnes: editiones propagata erat ; ubi en» praeeuntibus 
msstis libris fcribi debuiffe monuit CASAUB. in Animadv. 
Ac veram fcripturam dabant etiam noftri codices. 

C — Níxavdpos δ᾽ 6 Θυατειρηνὸς ὥς. Cum perperam Oerzrei- 
pnvos effet editum , monuit CAsAUB. in Animadverfioni- 
bus : » Melius GvaTeipivbs , etfi aliter faepe mssti. « —- 
Veram ícripturam uterque nofter codex. nobis praeivit, 

lbid. τὸν μὲν ὀγίαν. » 'Ovíav genus quoddam fcarorum fuiffe, 
» teflis etiam Hefychius. « CAsAUB. | 


|» AD CAP. CXI V, 


ϑύχυλότερον reCte ed. Ven. & Baf. cum msstis. εὐχυλώ- 
τερον ed. Caf. à 

EricHARMI ecloga ex Hebes Nuptiis fic fcripta erat in 

editis; αὐτὸς ὃ ποτιδαγαίων γαυλοῖς ἐν Φοινικικοῖς si xo) 


405 .ANIMADY. IN ATHENAEUM. p. 920, 


κάλλιστος | dJwra, τήγμνος ὡγεμκὼν σπάρους καὶ cX&pouc , C 


τῶν οὐδὲ τὸ σκὼρ ϑεμιτὸν ἐκβαλεῖν Seois. Ad quae haud 
mirum eft adnotaffe CASAUBONUM : » Corruptiffima funt 
» Epicharmi verba : quae vix aliquis emendaverit fine li- 
» brorum praefidio. Pro ἀγεμὼν fcribendum ex aliis locis 
» ἀλιεύομεν. « — Ubi quae alia loca dixit vir do&us, nul- 
la funt alia nifi pag. praec. f. ubi poftrema eiusdem eclo- 
gae verba adpofita vidimus, ὃς in his ἁλιεύσμεν pro eo 
quod hic vulgo legitur ἃγ εμὼν : fuper cuius vocabuli ini- 
tio in ms. Z4. fuperícripta litera s indicabat ἡγεμὼν, quod 
non magis, quam iftud , huius loci erat. Pro exóp, in 
eisdem poftremis verbis rurfus σκῶρ circumflexo accentu 
fcribitur in ms, Jl. quemadmodum fuperiori loco dabat co- 
dex uterque. Hoc loco in Epir. deeft tota ecloga. Priori- 
bus verbis, quae defperaverat Ca(aubonus , medicinam 
adferre conatus eft Sam. PET1TUS , Mifcellan. lib. VI. cap. 
7. quo in viro fi tam fuba&tum fuiffet animi iudicium , 
tantaque Graeci fermonis peritia, quanta luxuries ingenii 
& ad audendum temeritas, pretium operae in emendandis 
dificilioribus poétarum locis fortaffe fa&urus ille erat ; 
nunc, quo in genere éxfultare maxime conífueverat , in 
eodem plerumque irriti ceciderunt do&tifimo viro cona- 
tus. Cuius omiffis fuper hac Epicharmea ecloga commen. 
iis, videsonigee: quid ad procuranda corruptorum li- 
brorum monfi 

VALCKENARII ingenium. Is igitur (in Notis ad Eurip. 
Phoen. pag. 65.) duos priores poétae verfus in hunc mo- 
dum confiituendos cenfuerat : L 

Αὐτὸς ὃν Ποτειδὰν ἂγε, γαῦλος ἧς Φοινίκικος" 
ἥκε κάλλιστον τάγηνον, τηγανίζεμεν σπάρους. 


Qui verfus quam molliter fluant, quamque do&e Pofü- ἢ 


donem , quem paene exturbaverat librariorum imperitia , 
nobis reftituant , non eft quod moneam. Attamen necdum 
univería fententia fatis commoda, & in verbis paulo lon- 
gius , quam neceffe effet, receffiffe Vir praeftantiffimus vi- 
deri poterat : & verbum ἁλιεύομεν, quod fuperiore pa- 
gina fervarunt nobis libri, aliud quid 1n proxime praece- 
dentibus verbis defiderare videbatur. Do^ffimis Vlcke- 
narii conieCturis adiutus KoreN ( ad Gregor. de Diale&t. p. 
93.) priora verba in hunc modum reflituere tentavit : 

Αὐτὸς ὁ Ποτιδὰν ἄγων γαυλοῖσιν ἐν Φοιγικικοῖς 

ἧκε κάλλιστον τὠγηγον, — E 


a feliciori fucceffu. contulerit politifimum 


p. 520. IN LIB. ΤΙ. CAP, CXI V. ἀοι 


€ In quo placuit flatim illa leniffima medicina, ex ITOTIAA- 
NAION unius literae leviuscula mutatione IIOTIAANAT ON 
efficiens: quod ipfum participium &yov ad fequegs ver- 
bum ἧκε perapte referebatur. Perinde autem Ποτίδὰν & 
Ποτῆϊδὰν dixiffe Dores pro Ποσειδὼν, ipfe Valckenarius 
l.c. docuerat, Sed eamdem Koenii a Valckenario in con- 
flituendis illis verbis disceffionem ipfa etiam profodia, fi 
quid video, defiderabat: nam cum in voce Ποτειδὰν vel 
Ilozid'ày longa fit ultima fyllaba, erat in tertia fede ver- 
fus trochaici pes fpondeus , in illa regione non ferendus. 
At in Koenii verfu, primus pes'trochaeus eít, alter tri- 
brachys, tertius rurfus trochaeus : nullus non legitimus. 
Iam δὲ 114 mutatio leviffima, & paene quavis pagina re- 
currens , γαυλοῖσιν metri cauffa, pro yavA ors, Qua- 
re totum illum verfum, in quo nihil ab editorum fordibus 
disceflit codex nofter mstus , talem adoptare non dubitavi, 
qualis eft a Koenio conftitutus. Nonnifi accentum in vo- 
cab. γαύλοισι mutavi. Nec enim γαυλὺς, fed γαῦλος, 
dicitur illud PAoenicii navigii genus: fic apud Ariftoph. 
fcribitur, in Av. $98. & 602. ubi vide Schol. fic item 
apud Suidam & Hefych. ubi con(ule quae adaotarunt In- 
terpretes, Et fuípicor in vetere noftro codice msto, nul- 
lo prorfus acceatu notatam eífe illam vocem, qui mos eft 
ilius hbrani in locis admodum corruptis. 

Secundus verfus maiorem habet difficultatem. Sed in illis 
tenebris lucem nobis accendere vifum erat verbum &arevo- 
μὲν; quod, fuperiori loco communi codicum confenfu 
oblatum , cur hic afpernaremur nuilam cauffam vidi , cum 
nec per fe incommodi quidquam haberet, & corrigendis 
fuperiorum verborum erroribus commodiorem quamdam 
certioremque rationem offerre videretur. Nam quid far- 
tagini (τῷ τὠγήνῳ ) rei effet cum Neptuno ; aut cur Deus ma- 
rium cum naviculis Phoeniciis advenerit , quo. adferret f'arta- 
ginem, (τὸ T&ynyov) id quidem difficile didu fuerit. Ad 
pifcandum opus erat retibus na[fisque, ταῖς σωγήνωις : δῖ, quo 
captura ex voto fuccederer, commodum erat , fi a5 ipfo 
ANeptuno retia effent curata adlataque. Itaque fub illis duabus 
vocibus, quas haefitans librarius, & ipfe quid vellet aut 
deberet nefciens, in membranas coniecit, unum $ocabu- 
lum σ ὦ Ὑ ἥν ὦ ς latere fufpicatus fum, ad quod reterre- 
tur adiectivum καλλέστας : inqua una poftrema voce 
nonnihil nos adiuvit codex nofter, qui pro κάλλιστος, 

Animady, Vol, IF. € c 


402 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 320. 


quod erat editum , καλλίστους habet; quod fortaffe 
perinde etiam χωλλίστας legi poterat, ob figurae ὦ 
cum oy, fimilitudinem, quam in noftri calligraphi fcriptu- 
ta fer& ubique obtinere iam faepius obfervavimus. Ad 
hanc pifcationem fortaffe referendum , quod in comme- 
morandis diverforum pifcium generibus faepius verbo ἐνῆν 
vel ἐνῆς ufum poétam videmus, id eft, inerant , nempe iz 
na[ks : nam fi de epulis ageretur, & de pifcibus menfae il- 
latis, παρὴν vel zragns erat dicturus , non ἐνῆν. 

Ad ΝΎΜΕΝΙΙ verba, cum fic effent edita, 

Ἢ σπάρον ἢ vápxas ἀγεληΐδας: ὰ 
haec adnotavit CASAUBONUS : » Non erat difficile veram 
»ícriprturam reflituere ex libri fine, ἢ σπάρον ἢ ὕκκας 
»γάγελ. Sed fparum aut hyccas ex iis effe qui gregem faciunt 
» non eft exittimandum. Quaré ἀγεληϊδας., vocem poéti- 
»cam, cave putes pofitam pro Zyeaaías , [ gregales inter- 
» pretatus erat Dalec. ] fed pro ἀγελείας, praedatrices. Nam 
» & Anis po&tis idem ac Asía, praeda. « — Locus inferior, 
ad quem provocavit vir doctus, eft pag. 327. b. ubi ta- 
men )x«s, non Uxxas, habent fcripti libri: & eodem 
modo hic ἢ vx«s habet codex mstus uterque, ut nefciam 
unde νάρκας arripuerint editores. Sed perperam hoc loco 
poft ὕκας voculam ἢ repetiir ms. 44. ἢ vxas ἢ ἀγεληΐδας : 
eamdemque voculam etiam ms. £p. ibidem agnofcit , in ea 
ipía finem faciens verborum Numenii, omiffa voce ἀγε- 
ληϊδας. Altero loco (pag. 327.) neuter codex importu- 
nam habet particulam. Vocabulum ὠγεληΐδας re&e a Ca- 
faub. expofitum effe arbitror: fed videtur antepenacute 
&'yeAfiid es fcribi debuiffe, a fing. ὁ ἀγελήϊς, τοῦ &ys- 
Aiidos. ld enim, ni fallor, defiderabat analogia, quae in 
compofitis nominibus , quod ad accentum, obtinet. Quo 
accedit , quod , fi acute ἀγεληὶς, ἀγεληΐδος, fcribas, fpe- 
ciem habeat nominis foeminini; cui hic non eft locus , 
quia ὕκαι funt generis mafculini, ὁ Vue , ToU Uxov. Nul. 
lus tamen diflenfus fcripturae ex ms. 74. adnotatus eft: & 
in ms. Ep. penacute ἀγεληΐϊδος Ícriptum video p. 327. b. 
quemadmodum in editis. 


AD CAP. CX V. 


Zxopmíos. Facile intelligit le&or , de fcorpio ( qui di- 


p 320 IN LLP. VII. CAP. CXV, 403 


d citur) pifce hic agi, non de befliola illa, quae venenato 
fuo moríu infamis eft. 

Διοκλῆς - - mpg Πλείσταρχιον, Sic reCle ἢ, l. edi- 
tum eít, confentiente ms. 4. ng Epit. deeft titulus libri. ) 
Perperam πρὸς Κλείτωρχον infra, pag. 324. f. 

ξηροτέρηυς εἶναι τὰς σάρκας. σκορπίους, κόκκυγας 6c, 

. Miror filentio praetermiffum a Cafaubono id quod con- 
Íentientibus quidem msstis editum erat, ξηροτέρας: 
quod manifefte librariorum, incogitantiae debetur, ad τὰς 
σάρκας referentium adie&livum nomen, quod ad pifces fpe- 
Gabat, quorum nomina continuo adponuntur , in accufa- 
tivo cafu pofita; cum, fi vera effet fcriptura £rperépas , 
oportuiffet dein ícribi σκορπίοις, xóxxvEi, δὲ fic porro, in 
dandi cafu. Pro ξηῤοτέρους Τὰς cépkas uno vocabulo dice- 
re potuerat ξηροσαρκοτέρους, quemadmodum mox ξηροσάρς 
κους ait: cuius oppofitum μαλακόσαρκος (id e(t, mollioris 
carnis) oftendit, τὸ ξηρὸν non modo de /iccitate, fed &c 
de duritie efle intelligendum; quod quidem per fe fere pa- 
tebat. 

οἱ γὰρ πετραῖοι μαλακοδαρκότεροι εἰσίν. Ad edi- 
tam ante nos fcripturam μελανοσαρκότεροι adnotavit CA» 
SAUBONUS : » Demiror qui fugerit nos aut operas noftras 
»hic locus. Nam fení(u communi careat neceffe eft , qui 
» vel folum dubitat fcribendum effe μαλακοσαρκότεροι : ne- 
» que alter omnia manu exarata exemplaria.« — Sic qui- 
dem & ms. 4. ὃς Epit. Et id ip(um etiam perfpe&e DALE- 
CAMPIUS in verfione expreílerat, mollior faxatilibus caros. 
& in ora : » T'enera , friabilis. « Idem vocabulum eamdem- 
que fententiam iam ex eodem auctore Droczz fupra pro- 
latam vidimus pag. 309. c. Confer lib. VIII. p. 357. f. 

e χονδρώδεις γάρ εἰσι. σαρκώδεις conieCtaverat RONDE- 
LET, apud Gesn. pag. 847 med. quia non eft carzilagineus 
pifcis, fcorpius. At vulgattim merito defendit GesNERus 
pag. 850. exponens callof , firmá folidáque carne: nos, gru- 
mofá. De illo vocabulo iam faepius diximus. Vide ad pag. 
282. d. Animadverfionum hoc Vol. [V. p. 88 fq. 

᾿Αριστοτέλης ἐν πέμπτῳ Ζώων Mopiov. Sic mstus uterque 
& h.l]. & mox iterum.  Utrobique nude ἐν πέμπτῳ Ζώων 
ed. Ven. & Baf. δὲ ἐν πέμπτῳ Mopíov ed. Caf, Quae fpe- 
&antur hoc loco ZAazsTorzzis verba, leguntur ea Hiftor. 
Anim. lib. V. cap. 9. 

NUMENII teftimonium ex parte iam βιὰ vidimus 

e 


4 


404 ANIMADV, IN ATHENAEUM. p. 520. 


pag. 282. a. & pag. 319. b. c. quem ad pofteriorem locum 
vide notata. d: 
Ἐν δὲ πέμπτῳ Ζώων Μορίων ὃ ᾿Δριστοτέλης cxoperíous καὶ 


σκορπίδας ἐν διαφόροις τόποις ὀνομάζει. Sic eft: modo me- ᾿ 


minerimus , ifto titulo ab Athenaeo eum dici librum , qui 
in Ariítotelicis codicibus hodie quintus Hifloriarum nume- 
ratur. Scorpium igitur nominat Philofophus capite nono 
illius libri 5 fcorpidem autem capite decimo. Quod dein ad- 
dit Deipnofophifta, ἄδηλον δὲ ei τοὺς αὐτοὺς λέγει , incer- 
tum c[Je an eosdem dixerit: id ipfum quoque verum, haud 
fatis adparere, eosdem - ne an diveríos pifces fcorpium & 
fcorpidem ftatuerit Ariftoteles. Scorpidem , foeminam dici 
fcorpit ftatuit ARTEDI in Synonym. Pifícium, ut adnotavit 
CAMS ad Ariftot. pag. 752. Dubitationem tamen adferre 
poterat, quod eo ipfo loco, ubi τὸν exoperíoy nominat Ari- 
floteles, de foemina agatur: ait enim, δ δὲ σκορπίος τίκτει 
δίς, Unde fufpicari licebat, quas paulo poft σκορπίδας di- 
xit, effe diverfum genus. Eítque notabile, pro σκορπίδες 
ibi vetufliffimos codices σκομβρίδες praeferre ; de quo mo- 
nuit CAMUs in Var. Lect. ad pag. 254. ]. 27. fuae editionis, 
Sed quidquid fit, quod de fcorpio & fcorpide ftatuerit Ari- 
ftoteles; ipfe quidem Deipnofophifta ftatuit, diverfos effe 
pifces fcorpaenam & fcorpium. Satis quidem id de- 
clarare videtur proximis verbis, cum ait, ὅτι καὶ σκόρπαι- 
Va καὶ σκορπίους πολλώκις ἡμεῖς ἐφώγομεν, Gc. Quae ver- 
ba cum minus aperte cum proxime praecedentibus cohae- 
reant, adnotavit CASAUBONUS : » Melius fcribas Ὅτι δὲ 
» x«l σκύρπαιναν &c.« — At, fic verbis iftis ad fequentia 
relatis, perincommoda exfiftit fententia; quafi hoc dixi- 
fet Athenaeus : JVemo efl qui ignoret, faepius nos & fcorpae- 
nam 6 fcorpium comediffe. filud percommode dicere potuit, 
neminem (nempe eoram qui fcorpaenam & fcorpium 'no- 
runt guftaruntque^ ignorare , diverfum e[fe-& faporem 6 co- 
lorem utriusque pifcis. Sed , dicere : Nemo ignorat , nos faepe 
de utroque pifce comediffe : id vero perabfurdum videri de- 
ber. lgitur ad fuperiora verba haud dubie referuntur haec 
de quibus quaerimus ; & fubintellig: debet ,.(igrificare vo- 
luifle Athenaeum , fe i/los pifces non pro eisdem habere : cuius 
fententiae rationem adfert , quod ipfe de utroque faepe come- 
diffet , obfervaffetque ( quod quemque proprius fenfus. docere po- 
tef! ) diverfum effe utriusque faporem coloremque. . | 
᾿Αρχέστρωτος ἐν τοῖς Χρυσοῖς ἔπεσι. n Alludit ad Pytha- 


p.525 — IN LIB. VII. CAP, CXVI. 404 


» gorae χρυσὰ ἔπη, five Carmen aureum, « CASAUB. — Ad 
ipfos AncuzsTRATI verus, cum fic vulgo fcripti effent, 
a Ἐν δὲ Θάσῳ Tw σκορπίον àvoU, ἂν n μὴ μείων 

σύγωνος, μεγάλου δ᾽ ἀπὸ "y εῖρως ἴαλλε. 
nil aliud adnotavit idem CASAUB. nifi » Praeftat fcribi, 
»ày » μὴ μείων ToU πύγονος.«« — Et recte quidem in zu- 
eyovos penultimam per o breve extulit vir do&us : fed συ- 
“γόνος penacute fcriptum oportuit; (ut dedit ms, Ep. ) a 
re&o cafu ὃ zvyév, quae menfura eft a cubito usque ad dt- 
gitos flexos, fextà fere parte minor quam σήχυς. Lubens 
vero etiam initio alterius verfus articulum τοῦ eram ac- 
cepturus, quem fatis fcio in huiusmodi di&tionibus haud 
infrequenter ad menfurae nomen adiicere Graecos; fi mo- 
do fic integer prodiiffet verfus, qui, cum recte quidem 
terminaretur in verba χεῖρας iaAAe , in ipfo initio tamen 
iufto. brevior erat. Quare GESNERUM probavi, alterum 
veríum fic conftituere fuadentem , ( p. 849 med.) 

Ov(five M2) μείζω muy óvos, μεγάλου δ᾽ ἀπὺ &c. 
Sic & verfus prodibat integer, & ea enunciabatur fententia, 
quam haud dubie voluerat Archeftratus: quam fententiam 
cum miaus percepiffent librarii, pro zo maiorem , non mi- 
norem pofuerunt. Quod etiam H. STEPHANUS viderat , 
Archeftrati verba in hunc modum citans , Thef. T. Ili. 
pag. 286. d. e. | 

—— τὸν σκορπίαν QvoU , ἂν ἢ | 

μὴ μείζων πυγόνος" μεγάλου δ᾽ ἀπὸ χεῖρας ἴαλλε. 
Re&e μὴ μείζων, fi modo verba ἂν $ ftare in fine fupe-- 
rioris verfus poflent. Sed iftam adpendiculam pror(us de- 
lendam cenfui. Pro μὴ μείζω olim aliquis, partim corri- 
gendi cauffà quod vitiofum putaífet , partim interpretandi 
cauffà, ἂν $ μὴ μείω ad(cripferat: quod fcholion temere 
deinde in contextum receptum eft. Sed iam in vetufliore 
codice hoc admiffum ; nam in vulgatam fcripturam con- 
fentiunt ambo noftri codices. In Epir. praeterea etiam , 
pro ovo), perperam ὠνοῦσιν fcriptum. 


AD CAP. CXVIS 


De ScoMzsRo (quem maquerav vocamus Gallofranci ) 
tetimonium ARISTOPHANIS ex Gerytade nusquam adpo- 
fitum reperitur. i 

Quod ait Hrczsrzvs, τοὺς σκόμβρους Lov ii μὲν S» 

ς 3 


496 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p.32: | 


yai 6c. ibi, quoniam comparatio inflituitur inter /combrum 
& coliam , fuperlativus intelligendus notione comparativi , 
ἐλαχίστους pro ἐλάττονας. ln quo quidem diffentire vi- 
detur Plinius XXXH. 11, 53. ut adnotavit CAMUS ad Ari- 
ftot. p. 258. — Quod dein vulgo fic pergitur, 7po p íp ovs 
δὲ τῶν κολιῶν καὶ εὐχυλωτέρους, (rectius εὐχυλοτέρους,) 
οὐ μὴν εὐεκκριτωτέρους : ibi adnotavit CASAUBONUS : » Le- 
»gebam 7poqQij o ?épous. Sed aliter concinnat Epir. 
»7poqíp.ous δὲ καὶ εὐχύλους, oU μὴν sUeXkprTOTÉpoUS τῶν 
» Χολιῶν, « — Nempe iam corruptum locum invenerat Epi- 
tomae auctor, eaque cauffà nonnihil immutavit: & recte 
quidem κολιῶν fcripfit, quod & edidit Cafaub. pro κοιλιῶν, 
quod erat in ed. Ven. δὲ Baf. atque etiam in ms. 4, Cae- 
terum probavi do&iffimi Conavi emendationem , poft 
χολιῶν vOCem μᾶλλον inferendam ftatuentis. 

EPICHARMI teftimonium fic vulgo in ed. Cafaub. fcri- 
prum erat: xal χελιδόνες τὸ μύρμαι, τοί τς κολιᾶν μείζο- 
yes ἐντὶ καὶ σκόμβρων, ἀτὰρ τἂν ϑυννίϑων γε μήονες. Foede 
depravatum in ed. Ven. & Baf. ubi κοελίαν pro κχολιδν & in 
fine. ταυθυννίλων μήονες : & fic fere etiam in ms. 4. Totum — 
deeft Epit. Silentio autem praeieritum li. 1, a CASAUBONO.— 
in Animadv. cum maior pars iam adpofita efler p. 213. e. 
ubi vide quae cum ab illo, tum a nobis adnotata funt. 
Tota ecloga iam ante Cafaubonum rede conflituta erat a 
praeftantiffimo viro GESNERO pag. 843. 


AD CAP, CX VTL 


NUuMENII priora verba iam fupra adpofita erant, pag. b 
05. c. ubi pariter atque hic κίχλας &Ad:e1déas vulgo 
dabit: quod ibi mari fimiles , hic caeruleos turdos reddidit 
Dalec. Nos vero nondum poenitet coniecturae ibi iam 
propofitae, &A1d 1véas, pro quo idem Numenius στρο- 
φάδας erepi πέτρην dixit p. 319. b. 

Vcrf. 2. Pro ἐπικόλσωντω. quod ex ms. «4. enotatum , 
fortafle ἐπικέλσαντω ibi (criptum : perfimiles quidem in 
illo codice faepe funt formae vocalium e & e. Emergentem 
vertit DALECAMPIUS, adieCtà ποιὰ : » &éziTÉAAoVTa , € lito- 
»ralbus faxis prodeuntem.« — At agitur de pifce, qui ul- 
tro citroque fe jiactando perrumpere rete conatur: nul- 
laque cauffa eft, cur mutatum verbum velimus. Ufurpa- 
tur enim aliàs quidem plerumque verbum ἐπέχέλλειν, de 


Lut d ER «ἀν. τ" 


p. 321. IN LIB. VII. CAP. ΟΧΥ ΤΠ. 407 


b navi quae ad littus adpellitur: fed & generatim κέλλω idem 
atque τρέχω ὅς ὁρμάω fignificat, ut docuit Etymologus 
ag. $65, 48. & alibi. Iraque ἐσικέλλω, incurro, irruo. 
lam — » Sargum appellat λινοπληγέστατον ἰχθῦν, quia om- 
»nium maxime cum retibus certat, eaque vehementi iactatio- 
»ne, vel attritu, ut Plinius fcribit, frangat. Hoc fignificat 
» λιγοπλὴξ proprie: nam pue mein Grammatici inrer- 
» precantur φρενοπλὴξ, translatiffn e(t a notione prima ; quia 
» capti pifcis iactatio intra retia fimilis furori Infanientium.« 
CAsAUBONUS. — Vide Hefychium in Λιγοπλήγος, & quos 
ibi laudavit do&tus Editor , praefertim vero HEMsTERHU- 
siUM ad Thomam Mag. pag. 24. Vocabulum λένον, a quo 
λινοπλὴξ dicitur pifcis, rectius a GESNERO p. 828. aliisque 
viris do&tis, de reri accipi iudicavi, quam de linea pifcato- 
ria; de qua Plinius acceperat, lib. IX. cap. $9. fe&. 85. ubi 
ait: Inter fargos , ipfe qui tenetur , ad. fcopulos lineam terit. 
᾿Αρ;στοτέλης ἐν πέμπτῳ Μορί ὦ ν. Sic mstus codex utet- 
que. Pro quo quum in ed. Ven. ἐν πέμπτῳ περὶ Ζώων Mo- 
ρων pofitum eflet, in ed. Baf. vero ἐν πέμπτῳ περὶ ζώων 
"IzTopías , repetitum hoc quidem eft in ed. Caf. fed monuit 
CASAUBONUS in Animadv. » Eft quidem verum, recitata 
»hic verba extare in quinto Hiftoriarum, cap. 1x. Sed 
»omnes ad unum chirographi libri confentiunt in erro- 
»re de quo diximus toties. Quare Athenaei errorem fe- 
» cuti fcribamus etiam hic περὶ Ζώων Mopíov.e — Αἴ no- 
ftri codices ambo, ut dixi, aude ἐν ép 79 Μορίων hic. 
exhibent, ut paffim alibi. 
» EPICH ARMI prius teftimonium in poftrema voce cor- 
»ruptum eft: 
nei δὲ λῇς σαργοί τε χοωλκίδες τε καὶ τοιπούντιοι, 
» Dodi corrigunt , χαλκίδϑε τε πόντια τ. δὶς Dalec. & 
» marinae chalcides,.| Nos fic potius, χαλκίδες Te καὶ τοὶ 
»πούλυποι « CASAUBONUS, — Si polypos nominaffet 
Syracufius poeta , fuo idiomate (i. e. Dorico ) πώλυποι di- 
&urus erat, non σούλυποι, In ms. Ep. omifiae funt duae 
vel tres poítremae voces: in ms. 4. vero καὶ τοὶ πόν- 
7101 Ícriptum : quod tenere nos debuimus, relatum ( pu- 
to) ad aliquod pifcium genus qui fequente verfu a poéta 
nominati erant, quem verfum Deipnofophifta non recitavit. 
C. »In altero teftimonio eiusdem poétae, editionis nupe- 
» rae [nempe Cafaubonianae primae] διορθωτὴς,, qui operas 
» fuas prelis locaverat , ex imperitia φίλταται fcripfit , pro 


C 4 


408 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 35: 


»φίντατει! : llaudabili & magno facinore. Quod eo dico, c 
» ne quis putet, talium eapad'oplogeov, fiquae inter le- 
» gendum erudito le&ori deprehendantur, a nobis ratio- 
» nem efle poícendam. lta igitur cum libris omnibus & 
» Euftathio fcribe: 'Hs δὲ σαργῖνοι μελάνουροί TS , καὶ φίν- 
»TATUA ταινγίαι,, λεπταὶ μὲν ἀδεῖαι dé. Doricum eft oí»- 
» TUTO$ , prO φίλτωτος. & Cepionicee jn — Re&e utique 
cenfuerat vir doctus, fuo"diomate φίντωτοωι fcriptum re- 
liquiffe Epicharmum: fed quod ait, libros omnes iftam 
fcripturam hoc loco praeferre, falfus eff vir optimus. 
Certe quidem & ed. Ven. &, Baf. & ms..4. & Ep. com- 
muni confenfu & fcripturam Ἣν δὲ, & φίλταται, hic te- 
nent. Quod fi ubique Doricam verborum formam re- 
füituere Epicharmo aliisque Doricà linguà fcribentibus 
poétis Cafaubonus voluMfet , infinitis locis multa fue- 
rant mutanda, quae intacta ille reliquit. lam  ubicum- 
que in Dorici poétae teflimonio integros caeteroquin 
veríus ad metri normam exactos nobis confervarunt libri, 
aut ubi ratione fatis certa reftituere illos valeas, ibi com- 
mode etiam fa&um fuerit, fi dorici fimul idiotifmi (fic- 
ubi negle&us fuerit) habeas rationem. Sed quum metri 
leges in. Epicharmeis verfibus prorfus infuper haberet Ca- 
faubonus , nil neceffe erat ut uno alterove loco 'Dorifmum 
ref.itueret. Nos quidem hoc loco, quum probabilis quidem, 
nec iamen prorfus certa occurreret ratio, qua ad metrum 
"apte reftituerentur poétae verba, nihil in contextu muta- 
vimus, nifi quod ad φίλταται articulum ταὶ adiecimus , 
quem uterque mstus codex & hoc loco dedit, & rurfus 
infra, pag. 325. f. Priora eiusdem eclogae verba, quum 
fupra ( pag. 313. d.) occurrerent , ibi verba capyívor με-- 
λάνουροί τῷ pro potteriori hemiftichio habueram trochaici: 
tetrametri, quales funt omnes Epicharmei ex ifla fabula 
du&i: quod re&te utique ita. frarui potuerat, fi modo re- 
&e ibi capry νοι penacute ( quafi penultimà brevi) fcri- 
ptum eft. Sed probabilior videtur fcriptura ea py ivoi, 
in quam hoc loco confentiunt libri, penultimá longá : quae 
fcriptura aliam poftulat verfus conftitutionem. Quo ac- 
cedit, quod pag. 325. f. eadem rurfus ecloga occurrit in 
fine auctior: quibus ex tribus locis inter fe collatis colli- 
gere fas eft, duos integros verfus ita fuiffe a poéta con- 
ceptos, quemadmodum in fcholio fub contextu indicavi: 
Hs δὲ σαργίνοί τε μελάγου- 


p. 351. IN LIB. VII, CAP, CXVIII. 409. 


C poí τε, καὶ ταὶ φίνταται 

ταινία! λεπταὶ μὲν, ἁδεῖ- 

αι δὲ, κὠλίγου συρός. . 

Quibus in ver(bus nihil contra librorum fcripturam po- 
fuimus , nifi Doricum Ἦς pro Ἢν, & τε poft σαργῖνοι ad- 
je&um, ubi vulgo defideratur. Pro ἁδεῖάι vero etiam, 
convenientius Dorifmo 4d: fcripferis, ut mox lit. d. 
Apud Euftathium, cuius ad auctoritatem provocavit Ca- 
faubonus, nihil quod ad hanc eclogam fpe&at reperitur, 
nifi fola duo verba φίντωται ταινίαι, quae ille citat in 
Comment. ad Od. x". pag. 796, 3. defüumta ex Athenaei 
pag. 325. f. ubi Epitoma (qua ille ufus eft) iftam fcri- 
pturam tenet cum editis & msto 4, 

Δωρίων - - σαργίνους διὰ τοῦτ᾽ αὐτοὺς καλῶν. διὰ τοῦτ᾽, 
ob hoc: puta, quod zenues & exigui funt ; quare etiam Epi» 
charmus σαργίνους dixerat, diminutivó nomine. 

In ARCH ESTRATI verf. 2. ree ἀποβάλλῃ dedit mstus 
uterque. Verf. 5. xar &vracTov vulgo antepenacute crie 
bitur, quemadmodum & apud Ariftophanem edi folet. 
Re&ius autem videtur quod habet ms. Ep. κωταπαστὸν,, 
acute fcriptum ; quia non tam ex παστὸς & κατὰ com- 
pofitum nomen eít, quam ab ipfo verbo x«ze4eco re» 
&à formatum. 

Verf. 4. δριμεῖ δεδαϊγμένον ὁξει, acri madefatium aceto 
interpretatus eft Dalec. quod Graece δεδευμένον fonabat. 
Nec vero folicitandum putem vulgatum, licet haud om- 
nino expeditam habeat explicationem. Adlufiffe videtur 
poéta ad Homericum δεδαῖγ μένος ὀξεῖ χαλκῷ, Iiad. 7'. 
211. & 2835. ubi διοαικεκομμένος interpretantur, ( vide He- 
fychii Interpp. ad voc. Δεδεγμόνος : & Schol. Homer. ad 
liad. 7. 203.) id eft,;*coactfus, confe&us. Hic maceratum 
commodifíime reddi poffe putavi. 

᾿ς Fef.6.*v»v στερεὸν manifefte nunc eumdem dicit, quem 
paulo ante σκληρὸν, durum ; cul mox opponitur μαλακὸς, 
mollis. Conf. pag. 300. 6. & not. ad pag. 284. e. 

Verf. 7. Ubi ait, 

τὸν δ᾽ ἀγαθὸν μαλακόν τε φύσει, καὶ πίονα σάρκα: 
adnotavit CASsAUBONUS: » Reftituendam cenfeo vocem 
»compofitam, fed distra&am pridem cuim fententiae la- 
»be, σπιονόσαρκον. Ahoquin hiulca & fuspenfa oratio re- 
»linquitur.« — At quidni intelligere poffimus μαλακὸν xa) 
gíova κατὰ σάρκα, qui e(t carne molli 6 pingui ? Equidem, 


ὁ ANIMADV.IN ATHENAEUM. ρ. 43:1: 


quaenam inde labes vel fententiae acceffura effet , vel ora- d 
tioni, non video. Similiter £nporépous τὰς σάρκας, pag. 
520. d. | | | 


AD CAP. CXV IIL 


"Aóvec. » Non agnofco pifces euones in iflis EPTCHARMI , 
»EUoves , φάγροι τε ὥς. Et profecto nulli unquam ea ap- 
» pellatione fuerunt Graecis noti. Sed nomen hoc varie 
»depravatum eft in hoc opere: nam fub libri finem [ pag. 
» 327. ς. λόνες fcriptum pro εὔονες : immo vero pro ἀό- 
»v$«, quod eft indubitate verum nomen horum pifcium , 
» auCtoribus quibusdam msstis, & Hefychio: 'Aóv, ἰχθὺς 
»» ποιός, « CASAUBONUS. :— ᾿Αῶν fcribitur quidem vulgo 
apud Hefychium: fed rectius fuerit 'Aóy, ut fiat geniti- 
vus ἀόγος penultimà brevi, quam talem hic & metrum re- 
quirit & praeiverünt libri. In ms. Ep. quidem hoc loco 
ipfum primum vocabulum deeft, altero vero loco tota 
ecloga. Codex 4. pag. 327. mendofum λόγες tenet, fed 
hic £oves habet, nefcio quo accentu ; immo nullo accen- 
tu, ut videtur. Mox deinde, cum nonnifi λάβρακές τέ 
aríoves legeretur in editis, λώβρακές τε καὶ τε πίονες dabat 
ms. 4. rectius vero καὶ ταὶ πίονες ms, Ep. quibus adie- 
€lis voculis perapte nunc & veríui ὅς fententiae conful» 
tum eft. ! 

Pofleriore verfu, ubi fcribitur B f £2 vy pat, adnotavit CA- 
SAUBONUS : »Scribendum ex libris Euftathii , βδελυχναὶ 
» vel βδελυχμαί. « — Immo vero, fi quid mutandum , βδε- 
λυραὶ malles cum GESNERO , p. 815. Sed ferendum vulga- 
tum videtur, quod cum editis tenet & ms. AJ. & optimus 
nofter codex Epitomae. Potuit Euftathius , ad Iliad. σ΄. p. 
1221. licet huac locum ob oculos haberet , tamen fuo ar- 
bitratu βδελυχνὸν pro βδολυχρὸν fcribere: poteft etiam 
illa fcriptura editoribus operis Euftathii, aut fcribis, ori- 
ginem debere. Sin vel maxime ftatuas, ipfum in fuo codice 
Epitomae iftam reperiffe fcripturam ; non maior eft codicis 
eius, quo Euftathius ufus erat, auctoritas, quam huius, 
cuius ufuram nobis bona Athenaei fortuna conceíhit: ὃς 
confenfus noftri codicis Epitomae cum altero vetufto co- 
dice, qui integtum opus continet, fatis evincit, in illo 
Athenaei codice, quo ufus ipfe auctor Epitomae erat, 
eamdem ícripturam obtinuiffe, quam hodie praedicu illi 
duo codices praeferunt. 


€ 


f 


, 


p.535, IN LIB. VII. CAP. CXVIII. 41: 


᾿Δριστοτόλης δ᾽ ἐν πέμπτῳ Ζώων Νίορίων. Mireris incon- 
ftantiam Editorum. Nunc ἐν πέμπτῳ Ζώων habent ed. Ven. 
& Baf. ubi Zóev Μορίων habet ms. 4. quod & ex aliis co- 
dicibus nunc edidit CAsAUBONUS, monens in Animadv. 
» Philofophi locus extat Hiftoriarum libro V. cap. 9.« In 
ms. Ep. hic rurfus, ut paulo ante , nude ἐν €. Μορίων. Scri- 
pruram χολοχύντῃ tenent apud Athenaeum libri omnes: 
apud Ariftotelem (Hiftor. Vill. 2.) χολοκύνθῃ. Ícribitur , 
quod perinde eft. — 

&s τε βόας &c. » ReGe viri doCli in ΡΑΝΟΚΑΤΙ5 veríu, 

»a4s Te βόως πορκῆες ὡλίζωνοι καλεοῦσιν, 
» damnarunt vocem ἁλίζωνοι. Nam Zalizont populi nihil 
»ad hunc locum: at ἁλίζωοι pifcatores dicuntur , i2 mar: 
»degentes , vel e mari viventes, id eft, pifcatione marina, 
» Theocritus : 

» AÍ τις ἀνὴρ αἰτεῖται ἐπα γροσύνην τε καὶ ἄλβον 

» ἐξ ἁλὺς ᾧ ζώει. 

» Re&e etiam in fequente verficulo , 

»oUvexa, yag Tépi φῦκος ἀεὶ ἀλέγουσιν ódoUsm, 
»emendarunt &Aéovg:: licet utrique emendationi re- 
» fragetur fcripta le&io , quae non utique femper aflenfum 
»meretür.« CASAUBONUS. — Scripturam &AiQevor cum 


edd. agno(cit ms. .4. Ex Iliade notum illud nomen doGliori 


alicui veteri librario fuerat, perperam huc translatum. 
Perfpe&e vero DALECAMPIUS vidit, 4A 4001 fcriptum 
oportuiffe, quod i» mari vitam agentes interpretatus ett: 
re&ius Cafaubonus, e mari viventes. Et ipfum ἁλίζωοι ha- 
bet ms. Ep. in contextu; ex Breviatoris quidem emenda- 
tione, ut videtur: nam, quod inter lineas adnotatum eft 
ἁλίζωνοι, id (quemadmodum alibi paffim mihi videor ob- 
fervavifle) indicare videtur, eam fcripturam in veteri ex-' 
emplari fuiffa ab ipfo repertam ; quam adeo, licet men- 
dofam iudicaverit, tamen adnotandam duxiffer. Theocriti 
verba, ad quae provocavit Cafaubonus , emendatiora ha- 
bes apud Noftrum, pag. 384. a. ubi vide notata. Ipfum 
vero iftum Pancratis verfum refpexifle Hefychius videtur, 
cum fcriberet : zia ἰχθὺς ποιὸς, ὃν xal βοὺν καλοῦσι. 
Pofleriore verfu , & Né ou σιν pro ἀλέγουσιν fe malle pro- 
feffus erat GESNERUS, pag. 914. idque recte in verfione 
expreffit Dalec. deabus molunt. Certam emendationem , 
quamvis invito utroque noftro msto, adoptare non du- 
bitayimus. 


412 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 322. 


Βότρυν γενέσθαι εὑρετὴν τῶν παρωπλησίων Ilatyvíov τοῖς à — 


“προσαγορευομένοις Σώλπης. τῆς προσαγορευομένης ms, Ep. 
quod, in Hoefcheliano etiam codice repertum, merito 
' damnavit CASAUBONUS : » ReCum eft, inquit, quod edi- 
»tum vulgo, τοῖς προσαγορενομένοις Σάλπης. Paegnia Sal- 
»pae [ τὰ Σάλπης vafyvie ] appellabantur , quorum auctor 
» Mnafeas Salpa , de quo lib. I. diximus, cap. Xvir.« — 
At in illo Animadverfionum Cafauboni capite nihil de 
Mnafta veperitur: fed lib. 1. cap. 1v. de ifto homine non- 
nihil disputaverat doctus Animadverfor ; nempe ad lib. I. 
pag. 4. b. Vide noftrarum Animadverf. T. l. p. $5. 8ο- 
TRYIS eiusdem, quem hic, nominat au&or, mentionem 
fecit Timaeus apud Polybium, lib. XII. cap. 11. noftrae 
editionis, in numero eum ponens τῶν ἀγαισχυντογρώφων. 
"Apy reos δὲ ἐν "y 09 iv. Sic ms. A. fria poftrema 
verba defunt ed. Ven. & Baf. Fabulae titulum ex msstis 
tacite adiecit Cafaub. fed δὲ particulam omifit, J4RncmniP- 
PI verba, nullà prorfus metri habità ratione, fic fcripta 
erant in editis; ἢ κῆρυξ μὲν ἢ βύωξ, σάλπης d" ἐσάλπιγξ᾽ 
ἑπτὰ ὀβολοὺς μισθὸν φέρων. Ubi, quamvis difficile aliàs 
plerumque fit metri rationem in fragmentis ex illa Archip- 
pi fabula citatis perfpicere , fatis perfpicue tamen iftis ver- 
bis σάλπης - - φέρων 1ambicus fenarius contineri videbae- 
tur, modo ultimam vocalem vocis ἑπτὰ elideres : ' 
σάλπης δ᾽ ἐσάλσιγξ᾽ ἕπτ᾽ ὀβολοὺς μισθὸν φέρων, 
Sententia haud obfcura, praefertim fi meminerimus, in il- 
la fabula lufiffe poétam in ambiguitate nominum , quae 
hominibus quibusdam communia cum piícibus aut erant 
aut ab illo ficta funt. conf. pag. 529. c. & ibinotata. In 
prioribus verbis , voculam ij ante βύαξ (quam unde arripue- 
"rit Cafaubonus nefcio) ignorant editiones Ven. & Baf. 
itemque ms. Ep. puto & ms. 4. ltaque pro κῆρυξ μὲν d 
βόαξ, GrzsNzRus pag. 814. κῆρυξ μὲν ἦν βύαξ legebat. 
Quem fecutus DALECAMPIUS , in verfione pofuit, Prae- 
co Boax fuit: adie&ià notà: »Per iocum pifcis nomen ef- 
»fert tamquam viri, ἀπὸ τῆς βοῆς. « Quod per fe fpecio- 
fum erat: eft enim revera βύαξ, ocn pifcis , qui bre- 
vius βὼξ vocatur; de quo di&um fupra, pag. 286 extr. 
δι íeq. Sed metro non erat commoda ifta Gesneri ícri- 
ptura: & quod fequebatuz, eris δ᾽ ἐσάλπιγξ᾽. id hic 
aliud quiddam requirere videbatur ; nempe tale quid , qua- 
le dedere noftri codices, Et planius quidem erat id quod 


: 
' 
1 
} 


p. 


p. 322. IN LIB. VII. CAP. CXIX. 411 


a ms. Ep. offerebat, Κῆρυξ γεὲν ἐβόασε : magis reconditum , 
fed hoc ipfo probabilius, Κήρυξ μὲν ἐβόαξ vel ἐβόα E", 
quod dedit ms..4. Quae verba ex medio quidem verfu 
decerpta funt; fed tamen fententiam aliquam continent, 
quae refpondet ei quae fequenti verfu continetur. Kfguxa, 
notum eít , & praeconem dici , δὲ conchylii quoddam genus: 
fortaffe etiam nomen hominis proprium efle finxerat poé- 
ta. ἐβόαξε idem valet ac ἐβύησε, infolentiore quidem for- 
mà, fed cuius tamen vefligia a veteribus Grammaticis 
notata reperias, five a themate fo2to derivare volueris, 
quod adnotavit Etymologus, pag. 325 , 36. & pag. 441, 
10. five a βοάσκω, quod habes apud eumdem pag. 624", 
37. fivea βοάσσω, unde videtur effe βωσσοῦσι ( fort. βώσ- 
σουσι. contr. ex βοάσσουσι ) apud Hefychium , qui inter- 
pretatur βωμβοῦσιν, ἠχοῦσι. Denique etiam ex ipfo no- 
mine fóz£ potuit poéta ioci cauffa verbum βοώξω formare; 
— Doctiffimus IAcoBs in Norulis msstis fic corrigebat, 
βόωαξ κῆρυξ μὲν ἦν : quod ad metrum quidem commodum , 
fed nimis recedere videtur a librorum fcriptura. 

ὃ καλούμενος στρωμαωτεύς, Verbum καλούμενος come 
muni confenfu dedit codex nofter uterque: a qua fcriptu- 
ra nefcio quo cafu deíciverunt editores, 7 pog «'yopevó- 
($vos ponentes. De vocabulo στρωμοωτεὺς confer Ca- 
fauboni Animadverfionem ad lib. L. pag. 4. b. paulo ante 
a nobis laudatam. | 


WD CAP. CXIX 


b ZXvuvróJovwcTee καὶ Euve*ypís. Sic cod. uterque cum 
edd. Sunt autem qui diverfa nomina flatuunt eiusdem piícis: 
fed diferte diftinguit Epicharmus proximo teftimonio, & 
Hicefius, pag. 327. d. Vide CaAMus ad Ariftot. p. 789. 
& quos ille citavit au&ores. Confer autem cum hoc loco 
quae leguntur infra, eadem hac pag. 322. f. & p. 325. a. 

In EPrcHARMI verfu: μαζούς τε. MaQos, pifcis neício 
cuius nomen , quod nusquam alibi occurrit, memoratur 
apud Hefychium in Μαζιναί. Confer Caíaub. ad VIII. 532. 
b. μέζους legendum fufpicatus erat GESNERUS pag. 956. 
dorice pro μείζους. 

Καὶ Νουμήνιος δ᾽ ἐν 'Αλιευτικῷ. Sic re&e ms. Ep. (ne- 
fcio an & ms. 4.) .4tque etiam , vel, Sed & Numenius : 
nempe pariter ille atque Epicharmus per vocalem v fcribens 


414 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p 328, 


zomen, de quo agitur. De tribus NU MENIZI verfibus non- Ὁ 
nifi pauca verba, Λευκὴν συνόδοντω βόηκέις τε, adpofuit 
Breviator. — In verf. 1. pro τριγκούς τε, quod in ed. 
Baf. & Caf. legitur, manifefto errore τριηκούς τε habet 
ed. Ven. fed perfpicue τρι κκούς τε fcribitur hocloco in 
ms. “4. quod nos repraefentare debuimus, licet pag. 286. f. 
idem codex in eodem Numenii verfu 7pi*yy κούς τε de- 
derit: nam utra fcriptura vera aut vero propior fit, no- 
bis quidem (quemadmodum in Animadv. ad fuperiorem lo- 
cum profeffi fumus) nonliquer. In verf. 2. pro 9 ὦ γεῖν, 
rectius utique videtur A« & àv, quod in eodem verfu ha- 
bent veteres libri fub finem huius eiusdem paginae. 

Tertius verfus , ἠὲ μέγαν &c. iam fupra adlatus erat, p. 
304. d. ubi vide notata. | 

In AncHEsTRAT: verf. 1. fuo atbitratu Cafaubonus, c 
Αὐτὰρ τὸν σινόδοντα edidit; nullà mutationis a fe ad-- 
latae mentione faQdà in Animadverfionibus, Tenendum * 
autem nobis vifum eft, quod veteres libri dabant, Αὐτὰρ 
civod'oyrTa: ubi, quum σινόδοντω pet o breve necef- 
fario fcribendum iudicaffet doctus Editor, metro coní(u- 
lere voluit inferto 7?» articulo, quem cum fuperioribus 
editionibus ignorant mssti. Et σινύδοντα quidem per o bre- 
ve habet hoc loco, ficut aliàs, codex nofter Epir. Sed nil 
impedire videtur, quo minus perinde per e longum fcri- 
bi idem nomen poffit, quemadmodum etiam spud Ariftot. 
in plerisque editionibus fubinde fcriptum reperitur, veluti 
Hiftor. Anim. VIII. 13. Nam, quemadmodum σινόδους (ut - 
adnotavit Hefychius) dictus eft παρὰ τὸ σίνεσθαι τοῖς ód'oU- 
ci, quod laedat. dentibus : fic ab alià. verbi formá, σινόω, 
laedo, legitime σινώδους vel σινώδων formatum fuerit, 
Eodem verfu, pro ὃν ζητ $1, quod erat editum, re&e ὃν 
ζήτει dedit ms. Ep. — Verf. 2. Pro ἐκ πορθμοῖο λαβεῖν, 
quod miüime quidem per fe male editum erat, reftituere 
debuimus codicis noftri utriusque fcripturam , ἐκ 7 ορθ- 
μοὺ δὲ Lap. — Tertio verfu, cum o pé Qo v legeretur in 
edd. & ms. 4. (in Epit. deeft ille verfus ) obfecutus fum 
CASAUBONO , monenti: »Scribe φράζω, non φράζων. « 
— Et fic fane oportuit, fi fententia illo verfu claudeba- 
tur. Sed pulcre intelligo, potuiffe in continuo Archeftrati 
carmine etiam participium φράζων locum hic obtinere , 
quod fcilicet relatum fuiffet ad verbum quod fequebatur 
proximo verfu, quem non adpofuiflet Athenaeus. 


p. 322. IN LIB. VII, CAP. CXX. 415 


ς ᾿Αντιφάνης δὲ ἐν ᾿Αρχιστράτῃ, Sic ms. “4. cum ed, 
Ven. Potuerat quidem probabilius videri 'A py, εστράτῃ, 

. quod ex ed. Baf. tenuit Ca(aub. Sed, in re haud (atis cer- 
ta, repraefentare nos debuimus veterum librorum fcriptu- 
ram. ln ANTIPHANIS verfu , ipfa metri ratio haud dubie 
oftendebat , é y x, έλειον Ícriptum oportuiffe, non &y- 
'χέλιον aut ἐγχέλνον : in quo vocabulo fere conftanter er- 
rarunt librarii. 


AD CAP. CX X. 
* 


Zavpis, Lacertus, Σαῦρος hic penult. circumfl. fcri- 
ptum erat in edd. δὲ mox rurfus, σαῦρον : fed accentum in 
ultima conftanter ponit codex mstus uterque. Quem νος 
ro potiffimum pifcem aut quod genus pifcium ifto nomi-- 
ne indigitarint graeci, incertum. Vide CAMus ad Ariftot. 
pag. 458. Pancrates apud Noítrum pag. 305. c. d. ait, 
turdum picem {τὴν xix ^u) a pifcatoribus la certum (cav 
pi) adpellari. 

, o ἐν Ae9xn.. Citatur 4zzxiDrs fabula, fimili quo-. 
dammodo titulo, Aevxad'ía, III. 94. £. & XI. 498. e. Apud 
Pollucem etiam , X. 144. laudatur Αλεξις ἐν Aeux&di. Quae 
fint-ne eiusdem fabulae nomina, varie alterata, an di 
verfarum fabularum indices, non aufim definire. De ver- 

d bo mapacy ice ( verf. 4.) ditum eft ad pag. 309. f. Mi- 
rum videri poffit quod ait. verf. 5. τῷ σιλφίῳ μάστιξονς 
cum lafere pul(a. Videndumque an fatis fit quod. adnotavit 
DALECAMPIUS : » Μάστιξον, μεταφορικῶς, afpergito. Sic 
»antea idem poéta dixit, συκνῷ σιλφίῳ πατάξαι. « — 
Vide IV. 170. c. | 

EPHi1PPI catalogus pilcium, Θύννου τεμάχη &c. ita fcri- 
ptus edebatur, quafi folutà oratione effet comprehenfus: 
nos totum per dimetros anapaeíticos , quibus manifefte 
continebatur, distribuimus. Quinque prima nomina ea- 
dem , eodemque ordine, ex Mnefimachi Hippotropho ci- 
tantur infra, [X. 403. b. Quae proxime dein hic vulgo 
legebantur, κεφαλῆς, mépxns: his haud dubie error 
fuberat. Κεφαλὴ non eft Graécum pifcis nomen: tum per- 
ca non eft (quod fciam) ex eorum numero pifcium , e 
quibus τεμάχη dicuntur confici; quod non nifi ad maio- 
ris molis pifces pernnet. Quare morem gerendum CaAsau- 
BONO iudicavi, monenti ; » Scribe, κέφωλος; v épxm: 


416 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 522. 


» non κεφαλῆς, πέρκης. « — In ms. Ep. de(unt tria nomi- 
na,yoyyp. κεφ. & vrepx. ! 

Sequebantur deinde in edd. nomina ifta, σαυρὺς, φυκία, e 
qUxls, βρίγκος &c. Ubi CASAUBONUS monuit: » Non 
» Quae: ied φυκία fcribe.« — Et hoc ipfum quidem 
φυκία plane exhibet uterque nofter codex mstus. At φυ- 
κίον vel φυκία, ut pifcis alicuius nomen, apud nullum ex 
omnibus au&oribus, qui pifcium mentionem fecerunt, 
occurrit. Et, quod apud Suidam legitur , $vxíz, ϑαλάσε 
cic ζῶα. vix dubitari debet quin 3aA&c612 βρύα opor- 
tuerit, ut apud Hefychium legitur. Quod fi quis tameh 
vulgatam apud Suidam ícripturam ex Etymologi auc&to- 
ritate firmari contendat ,.apud quem (pag. 8or extr.) utra. 
que interpretatio iuncta legitur: Φυκία, σαλάσσιω ζῶα - « 
λέγεται δὲ καὶ τὰ βρύα φυκία : relinquitur ut intelliga- 
mus, φυκία, fi fit piíícum nomen, effe pluralem a fing. τὸ 
€vxíor, quod nil aliud fuerit nifi diminutiva forma nomi- 
nis masculini ὃ QUxus , aut foeminini ἢ qvxis, quod eft ufi- 
tatius masculino. Atqui nullum in univerfo hoc catalogo 
nomen piícis in plurali numero pofitum videmus; ipfum 
dutem nomen φυκὴς proxime fequitur : unde colligi fas 
eft, nomen 9 vxía , cum in vetere aliquo codice ex ne- 
fcio qua fcripturae varietate fuiffet adnotatum , temere in 
contextum illatum effe. Quo accedit, quod contta idem 
nomen ipía etiam metri ratio reclamet, illudque perpe- 
ram huc effe illatum evincat. Quare , quin eiicerem , non 
dubitavi. De vocab. βρίγκος conf. notata ad p. 286. f. 

Vf. 4. Pro &óx0os, quod erat in editis & msstis , 
»melius t A Ao$ fcribiin Gloffis Hefychii « monuit CA- 
SAUBONUS. Nempe fic Hefychius: Eidos ἰχθύος, μύλλος. 
De quo vide Dorionem apud Noftrum, 1]. 118. c. Μύλος 
quidem apud Oppian. Halieut. I. 130. metri cauffa nomi- 
natur. Rurfus vero μύλλος apud Noftrum , p. 529. d. & 
IX. 403. b. c. Conf. Aelian. Nat. Anim. XIV. 25. ibique 
Schneid. Nec vero confundendus my/lus cum Romanorum 
mullo , φαὶ Graecorum τρίγλη eft, Gallorum furmuler. Eft 
enim ;/iy//us maior pifcis, e Ponto fale conditus advehi fo- 
litus. Pro λεβιὰς, quod erat in ed. Cafaub. λεβίας opor- 
tuiffe monuit idem CAsAUB. in Animadv. Et fic rece fcri, 
bitur ined. Ven. & msstis. Conf. IV. 132.d. — Verf. 5. Pro 
SeírTo, , in fimillimo pifcium catalogo ϑρᾶτταν nominavit 


Mnefimachus apud Noftrum pag. 329. d, & IX. 405. c, fed 


pn IN LIB. VII, CAP, CXXI 417 


€ bene hic habet Spírre , quae perinde & Spízza dicitur , 
quam ali4fam vel slofam noftram effe cenfent. Vide pag. 
328. d. & ibi notata. j 
- In verf. 7. vacillat metrum: cui, cum πολυτόδιον ede- 
retur, nonnihil (uccurrerunt noflri codices, 7 ova ver ó- 
διον fcribentes: fed non dubito, πούλυποδ ριον 
Ícripfiffe poétam. : 

- Μνησίκαχος δ᾽ ἐν Ἱπποτρόφῳ. De ifta MNEstiMACHI fa- 
bula monuit nonnihil Ca(aubonusad pag. 282. d. Animadv, 
T. 1V. pag. 9o. Longum ex ea locum adpo(uit Nofter lib. 
IX. pag. 402 feq. quo loco continentur eadem etiam ver- 
ba, quae hic adlata funt. Ex illo loco correxi hic τῶν 
καρχαρι ὧν, pro καρχάρων, quod erat editum: eft au- 
rem id vocabulum hoc loco incommode prorfus ex con- 
nexione cum verbis ibi praecedentibus abruptum. Ibidem 
φυκὶς re&e ícriptum e(t; βρίγχος vero, fortaffe minus 
recte. Ibidem poft κόκκυξ fequitur τρυγών, quod vocabu- 
lum hic ,-licet complendo tertio verfui inferviturum , omif- 
fum eft, In ms. Ep. tota deeít hoc loco Mne(imachi ecloga; 
- EKEIIINO'X. » Ξκεπενὺς, qui memoratur ex. Dorio- 
»Ahe, alibi, quod fciam, non legitur : nifi eft is de quo 
» Oppianus primo Halieuticorum, [ vs. 166. ] 

^» ZaUpoi τε, σκέπανοί τε, καὶ ὅσσ᾽ ἐνιτέτρογε σπηλοῖς. cc 
CASAUBONUS, -- [Ipfum nomen firmat Hefychius, pa- 
rum alioquin iuvans, cum fcribit: Exeeivós* ἰχθὺς ποιός. 
Caeterum vide Gesnerum pag. τόρ. in Zrragenus. " 


EUN p apo Cosyeqoea 


f »In verbis EPrcganM: de Sciaena, five umbra, 
»Íícribo cum Epitoma, ἐνῆν δὲσ xia 1víJ'ee, nonexia- 
. 0d es. In tertio Galeni περὶ Τροφῶν, ex Philotimo, (εἰ 
»nides femper nominantur: & difertim Galenus, exivíd«? 
» ἢ σκίαιναι" δισσῶς γὰρ ὀνομάζονται : fortaffe σκιαινίδες, « 
CasAUBONUS. — De ifto Epicharmi verficulo iam fae- 
pius dictum eft; & de pofteriori quidem figillatim- hemi- 
füchio, ad pag. 488. b. & ad p. 307. c. Scripturam exia- 
θίδες ubique tenent libri; nec Epitomae au&or in contex-- 
tu mutare conatus e&t, fed σκιαινίδες hoc loco inter li- 
neas adfcripfit, fuà (ut videtur) de conie&turá: cum aliás 
viciflim , ubi fuam aliquam conie&uram in contextu po- 
fuit, librorum fcripturam inrer lineas adnotare confueve- 
Animadv, Vol, IV. ] Dd 


418 ANIMADV. IN ATHENAEUM, — p. 53:3. 


rit. Nihil autem vetat, quo minus credamus, qui vulgo f. | 
σκίαιναι dicebantur piíces, eosdem ab Epicharmo exiafí-. — 
das effe nominatos: & hoc quidem vocabulum metro 
conveniebat ; iftud, quod Cafaubonus maluerat, minime. 
Iam ex ea quidem fcriptura, quam hic editio Caíaub. prae- 
ferebat, ἐνῆν δὲ xal σκιαθίδες, haud adparebat metri — — 
ratio. Nempe fuo arbitratu ita edidit vir do&tiffimus ex. — 
eo quod pag. 288. b. vulgo dederant libri: fed ex colla- 
tione variorum locorum, ubi idem verfus repetitur, & — 
ex ipfa Epicharmeorum verfuum ratione , oftendimus ibi , 
temere infertam effe, abiiciendamque, x«i particulam. 
Nec eam hoc ipfo loco agno(ícunt fcripti libri: nam in. 
ms. Ep. nude fic fcribitur , eioAíat πλῶτές τε κυνόγλωσσοι". 
σκιαιθίδες εἰ in ms..4, vero poft κυνόγλωσσοί τε proríus 
monftrofe fic pergitur ἐνηλιάδες σκιαθίδες: quod & tenue- 
re editiones Ven. & Baf. Caeterum apud Galenum non 
opus erat ut folicitaretur fcriptura exivíd'es ; quae bene ha-. 
bet: unde etiam diminutivum σκινιδάριον, apud Noftrum 
11. 106. f. ubi vide notata. | 

NuMENII verfus duo priores, cum haud multo ante 
(hac ipfa p. lit. b.) iam fuerint adpofiti , defunt hoc loco in. 
Epit. ln verf. 1. re&te & confentiente ms. 44. xe δηρήσαιο: 
edidir Caf. ubi mendofe καθηρήσαιο legebatur in ed, Ven. 
& Baf. Deinde vero λωβεῖν (ua de coniect. idem Ca- 
SAUB. pofuit; intelligens λαβεῖν λελιημένος ἰχθὺν, capere. 
picem fi. cupis , ut erat in verfione Dalecampii: pro quo: 
paulo fuperius φώγεῖν vulgo legebatur. Atnon erat fpernen- 
dum, quin potius ex ipfa poétae fcriptura videtur fuiffe 
id, quod hic cum editione Ven. δὲ Baf. habet ms. 4. A«- 
Bà v, ut conftru&io orationis talis fit intelligenda , λαβὼν ᾿ 
ταῦτα, δηρήσαιο αὐτοῖς iy Üuy , λελιημένος; nempe λελιημέ- 
yos δηρήσασθαι. —— Verf. 3. Pro ὅτε δ᾽ ἀγρύμενον, quod per- , 
peram erat. editum, recte ó72 d" ἀ γρόμενον dedit ms, 
Ep. fed idem dein male exiaJpz , pro σκιαδῆα. 

Συωγρίδες. Τούτων μνημονεύει Ἐπίχαρμος ἐν "Hae 
Tápo , καὶ ἐν Τῷ καὶ Θαλάσσᾳ. Ta fcripfi, Doricà for- 
mà , ficut alibi citatur ifta fabula; non T 5», ut vulgo hic 
legebatur. Si communi formá uti voluiffet Athenaeus, et- 
jam Θαλάσσῃ vel Θαλώττῃ Ícripturus erat, non Θαλάσο 
€c& , quod habent edd. cum ms. 4. Breviator , omiffis ( ut 
folet) fabularum titulis, nil nifi haec verba habet: Σὺ ὦ» 
γρί δες. Τούτων μνημονεύει Ἐπίχαρμος. . lam Zuay pís 


p 5»  INLIB. VII. CAP. CXXIT, 419 


: δες (in quam fcripturam confehtiunt libri ) videri pote 
rant iidem dici pifces, qui haud multo anre (hac pag. lit, 
b.) συνα γρίδες didi, quorum etiam meminit in tefti- 
monio ibi adlato Epicharmus. Quod fi ita eft , noa debue- 
rat hic rurfus feparatim. mentio eorumdem iniici. Itaque 
diftinguendos iudicavit GESNERUS pag. 332. fufpicans eva 
ypíd« ab Epicharmo di&um effe pifcem, qui aliás aper, 
Graecis κάπρος δὲ καπρίσκος nominari confueffet. De quo 
difficile nobis eft pronunciare: viciffim euim eo ipfo, quod 
verba Epicharmi hic nulla adponuntur, probabile fieri 
videtur, refpici ad verba iam ante adpofita, in quibus 
piícis huius mentionem feciflet poéta, - 


AD CAP. CXXII. 


a  SeUpatat, Ταύτας φηδὶν Ἱκέσιος Τροφιμωτέρας vai τῶν 
γόγγρων, ἀπειθεῖς δὲ τὴν γεῦσιν καὶ ἀστόμουξ, 
» Melius ἀπειθεῖς δὲ m pe τὴν γεῦσιν : ut libro IIl. [.p. 
» 87. c. ] ex eodem Zicefío, Τῶν μυῶν ὄνιοε κακόχυλοί Τὰ 
» καὶ πρὸς τὴν γεῦσιν &7eibéis. Neque afferitiri debemus iis 
»qui emendant ἀηδεῖς, (Sic Rondelet apud Gesü. p. 885.] 
» Obíervat Suidas, locum habere hanc vocem non folum 
»in perfonis , fed aliis quoque rebus. Profert exemplum ex 
» Àeliano: Οἱ γὰρ Ῥωμαῖοι ἔνθα ἂν τοῖς &xÜpoit ἐνέτυχον, 
»»ἐνταῦθα δήπου καὶ ἠγωνίζοντο, εἴτε εἶεν ἀπειθεῖς ok 
ἡ τύποι, καί τραχεῖς, εἴτε εὐφνεῖς δέξασθαι ὁπλίτας καὶ 
» εὐήλατοι Loci ἀπειθεῖς, incommodi ad pugnam. Alius au- 
» &or : [ apud eumdem Suidam, in voc. ᾿ΑΤιθής : & videtur 
ipfe orationis color eumdem Aelianum prodere auctorem :] 
»᾽᾿Αλαλχομεναὶ πόλις ἐστί: καὶ ἀκούω αὐτὴν μήτ᾽ ἐφ᾽ ὑψη- 
»»λοῦ κεῖσθαι καὶ ἀπειθοῦς λόφον, μήτε Téfy Ov περίβολον 
» ἔχ εἰν. Collem ἀπειθῆ vocat, quem ditticile afcendas : ut 
» Hicefius pifcem ἀπειθῆ, quem non lubens comedas. Sic fere 
» &ílavos ἐν γελοίῳ, libto oCtavo, de eo qui non fit na- 
»tus dicta dicere, Sed, /phyraenas plus congris alere, fal- 
Ȓum eft, ut ex disputationibus do&tiffim:| RONDELETII 
»[loc.cit.] conftat liquido. Quem autem fálfi huius infi- 
»mulabimus? Hicefium - nre, an Athenaeum , an libra- 
»rios? [n hos culpam coniiciebat GESNERUS , [ pag. $79. 
» ubi de muraena agitur ,] σμύραιναι fcribendum affirmans, 
»non σφύραινοι, cum ifto loco, tum in alio fimili fe- 
»quentis libri. [ VIIL 3555.d.] Sed de D ibi viderimus. 

^ | 


» Hic autem Athenaei potius vel Hicefii fides fufpe&ta mi- a 
» hi , quam librariorum. Stant ab edira le&ione omnes co- 
.»dices, δὲ, quae plurimi facio non iniurià, Auguftana | 
» Excerpta. Praeterea, quae ftatim fubiiciuntur, nifi de | 
» [phyraena capiantur, ecquem hic locum habebunt? Ad- | 
» de quod de mzuraena fuo loco in elemento M tra&tatum | 
» eft: σμύραιναν autem & μύραιναν tanquam diverfos pifceis 
9» παρὰ ἕν γράμμα feparatim explicare, cuius fuerit ftu- 
bporis? Non ergo librarii culpa hic ulla: fed vel Athe- 
»naeus minus fideliter alienam fententiam recitavit, fi, | 
» quod de muraena dixerat Hicefius, aut depravatum fecu- | 
»tus codicem, aut aliud agens, /PAyraenae tribuit: vel | 
» Hicefius ipfe contra aliorum fententiam fic fenfit perpe- 
»ram;.quod in eo argumento nemo mirabitur qui fue- 
»rit in Medicorum ícriptis paulo verfatior. Extant qui- 
» dem etiam in fuperioribus [ pag. 312. c. ] ex eodem Hi- 
» cefio. verba haec: τροφίμους τὰς μυραίνας εἶναί φησιν à 
»'Ixézios οὐχ ἧττον τῶν ἐγχελέων, ἀλλὰ καὶ τῶν γόγε 
2) Ὕρων, Sed ex iftis non recte colligas quod voluit eruditif- 
» fimus GESNERUS , dixiffe Hicefium , muraenas plus alimenti 
» quam congros praeflare. « CASAUBONUS. — In fcripturam 
σφύραιψαι etiam noftri codices confentiunt. Porro ἀπει-- 
θεῖς τὴν γεῦσιν, fubintelle&a praepofitione κατὰ, percom- 
mode dici potuiffe videtur. Dein teneri poterat, quod 
confentiente Epit. ediderat Cafaub. εὔχυλοι δὲ μέσως: fed 
quod vetus codex 44. ev x vía dabat, id verum videri 
debuit; oftendebatque, μέδους, non μέσωξ fcriptum 
oportuiffe. diis on 

EpsicHAmRMI verfus fimillimus ei, qui hic adponitur, 
citatus eft pag. 519. b. nifi quod ibi Κομαρίδας τε fcri- 
bitur, pro eo quod hic eft χαλκίδας 7e: nempe hic cita- 
tur verfus ex Murs, ubi nonnihil mutatum dedit poéta; 
ibi citatus erat ex Zfebes Nuptiis, e quibus pofterius he- 
miftichium ( quod idem erat in utràque fabulá) rurfus ad- 
ponit Athenaeus in fine huius capitis de fphyraena, ea- 
dem hac pag. 325. c. In eàdem fabulà, Hebes Nuptiis , τὰς 
x aAxid'as alioia verfu commemoraverat poéta, quem ver- 
fum adpofuit au&ctor nofter pag. 526.e. & pag. 328.c. 
—. SoPHRONIS verba, Κέστραι βότιν χάπτουσαι, iam fu- 
pra ( pag. 286.d.) adpofita vidimus. Ad SPzvsiPr: ver- 
ba, quae mox adponuntur , refpexerat Deipnofophifta fu- 
pr3, pag. 319. d. Pro ἐκτίθεται, quod habet ms. 4, cum b 


E 
4:0 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.353 
| 


p 31. INLIB. VII. CAP. CXXIII. 421 


b editis, σαρωτίϑεται (cripfit Breviaror, fuo arbitratu, five 
quod in exemplari fuallioc verbum reperiffet. Verbo ἐκτός 
θεσθαι fimiliter alibi utitur Athenaeus, veluti p. 506. e. 

οἱ Λττικοὶ - - - τὴν σφύραιναν καλοῦσι κέστραν. lam 
fubinde monuimus, non confundendám τὴν κέστραν, 
quem ab acuminatà figurà /udem Romani vocabant , cum 
eo qui κεστρεὺς Graecis, Romanis mugi/audit. In STRAT- 
TIDIS verbis, quae fequuntur, tenui (cripturam quam 
praeivere editi & mssti, ὦ "7 71x01: quod valet o 'Az- 
τικοὶ, in vocativo cafu. .Sed magis placet ὕμμες 'O' ττικοὶ, 
id eft, ὑμεῖς οἱ ᾿Αττικοὶ, in nominativo. Conf. KorN ad 
Gregor. de Diale&. pag. 87. 

In NrcoPHoNTIS iedacuo , Xés7pui 7 € Commode de- 
dit ms. 4, unde intelligitur, fuiffe ifta verba initio fena- 
ri pofita. —Nicophontis & nomen & teftimonium filentio 
praeteriit Breviator: fedin poétae nomine cum editis con- 
fentit vetuftus codex 4. Quod eo monui, quoniam ab 
alis Grammaticis ( ut docuit RunNKENivUs ad Timaei Le- 
xic. Platon. pag. 2382.) fabula Pandora non Nicophonii au» 
Gori tribuitur, fed Ciefiphonti. 

De repetito ex EPrcHAanMri Hebes Nuptiis hemiftichio" 
fimillimo ei, quod initio huius capitis ex eiusdem poétae 
Mufis adpofitum eft, paulo ante diximus. Hocloco, pro 
“πέρκοις., perperam πέρδικας habet ms. .4. 


AD CAP. CX XIII 


€ Ἀριστοφάνης Aavaiciw. Vide pag. 316. b. ubi fortaffe 
Aayaigiy, ut hoc loco, pro Aio ícriptum oportuerat. 
Danaides quidem rurfus citantuf pag. 324. b. ubi item de 
pifcibus agitur. 
“παιδία. nSolet dipnofophiftra praeceptiunculas Gram- 
» maticorum non afpernari. Cuiusmodi eft in ΣΉ ΠΙᾺ, 
» quod fcribit de eius vocis accentu: Ως αἰτίας i παρα- 
»λήγουσω ὀξύνετωι, - - ὁμοίως καὶ ταῦτα, παιδία, 
» ταινία, αἰκία. Sed primum exemplum delendum eft: 
»nam Graeca vox non eft σαιδία : meritoque etiam prae- 
»termifit Eclogarius: aut fcribe ἀπαιδία. « CASAUBO- 
NUS: cui fuffragatus eft DonvirrE ad Chariton. p. 405. 
— Epitomae auctor nonnifi haec habet: Σηπία. Ἡ πσαρα- 
λήγουσα, παροξύνεται. ὡς Teva , οἰκία. Et fufpe&um uti- 
que effe potuit vocabulum παιδία , genua brevi pen- 
| 3 


4": . ANIMADV. IN ATHENAEUM, . 353: 


acute fcriptum: cum fere ubique vulgo & conftanter, fie 
fit penacuta vox, per diphthongum fcripta reperiatur, 
᾿ “παιδεία ; contra, fi nudam vocalem ;ota in penultima ha- 
beat, acute efferri foleat σαιδιά. Video quidem in Grae- 
cis Lexicis, quae omnium in manibus verfantur, adnota- 
tum vocabulum »1 παιδία, ( fic penacute fcriptum ) puc- 
» ritia, puerilis aetas. « Sed vereor ne fit illa notatio unice 
ex H. SrEPHAN: Thefauro du&a, in quo tamen ( T. HI. 
ag. 14. e.) non fine dubitationis fignificatione vocabu- 
Eis iftud adponitur: » Παιδίωα, ας, n. Pueritia , puerilis 
»aetas. De hac tamen voce dubitat BuDAEUS , quippe 
»qui ita fcribit: Ylaidía , pro aetate puerili , Plato pofuif- 
»íe videtur in IX. de Legibus.« De quo iam fubtilius 
quaerere non vacat. Sed illud notatum velim : legi qui- 
dem vulgo ad illa Ariftophanis verba in Plut. 1057. 7 «1- 
 Suày Tiva; vetus fcholion huiusmodi: Οὕτως ᾿Αττικοὴ 
βρωχυκωταλήκτως καὶ ὀξυτόνως ἐπὶ τοῦ πανγνίου: idem 
que (cholion a Suida in fuum Lexicon adoptatum , eodem 
modo fcriptum exhiberi in editione quidem Küfteriana: 
Παιδιά. οὕτως οἱ ᾿Αττικοὶ fpa. καὶ ὀξυτόνως &c. monuiffe 
. vero HEMSTERHUSIUM , in Suidae codice msto fic fcribi : 
YI 212 fa* (hoc ipfo accentu) οὕτως ᾿Αττικοὶ βρωχ υκατῶς- 
λήκτως καὶ παροξυτόνως ὥς. » Quae (ut idem monuit 
vir praeftantiffimus) » bene congruunt cum Etymol. pag. 
»657. V. το. Τὸ γὰρ σημαῖνον τὸ παίγνιον διὼ τοῦ & γρώ- 
5) Φέτα " καὶ παρ᾽ ἥμιν μὲν ὀξύνεται, οἷον παιδιά" “ταρὰ δὲ 
»7ois ᾿Αθηναίοις βαρύνεται, οἷον πᾳ δία. Nec dubito fe- 
»re (fic pergit Hemfterhuf.) quin ea ratio fit magis pro- 
»banda.« — Quod fi fuccurriflet viro. doGiffimo loci 
huius memoria, in quo apud Athenaeum verfamur , haud 
dubie illo ufurus erat ad confirmandum fuum iudicium. 
Nec vero filentio praeterire debeo, in omnibus Suidae 
editionibus, quae Küfterianam praeceffere , eo loco quem 
modo citavimus , Παιδιά quidem acute fcriptum exhiberi, 
deinde vero pariter atque ex msto codice adnotavit Hem- 
flerhufius, non ὀξυτόνως fcribi, fed παροξυτόνως. Sic 
quidem princeps editio Mediolanenfis, fic Frobeniana, 
quae ex Aldina expreffa eft, fic denique Aemilii Porti edi- 
tio: quarum trium editionum exempla nobis haec fcribenti« 
bus cum zaxime- ad manus funt: ut non fit dubitandum, 
in omnibus Suidae msstis codicibus pariter mepezvTóvoc , 
non ὀξυτόγως fcribi; quam quidem librorum omnium fcri- 


Ρ.352. ΙΝ LIB. VIL. CAP. ΟΧΧΙ 433 


pturam ne in Notis quidem fuis commemorare dignatus 
ett Küfterus: qui fi codices msstos diligentius infpexiffet , 
fortaffe in omnibus etiam eamdem penacutam fcripturam 
Ἢ «α,δία.. quam in Lugdunenfi codice Hemfterhufius vi- 
dit, erat reperturus ; quae nonnifi ab Editoribus mutata. 
' videtur. 
viv σηπίαν δὲ ᾿Αριστοτέλης φησὶ &c. Leguntur ifta Hi- 
d ftoriar. lib. IV. cap. τ. per totum caput fparfa. 114. ὄν. 
δὲ τῇ μύτι δι. Sic antepenacute fcripfi illam vocem cum 
ms. Ep. ut conftanter apud Ariftotelem. Perperam μυτίδε 
edd. nefcio an confentiente ms. 4. Commodius vero vi- 
detur, quod eft apud Noftrum, àv δὲ τῇ μύτιδι, quam 
quod apud Ariftor. vulgo editur, ἐπὶ ταύτῃ. De mytide- 
quam vocat Philofophus, confule quae do&te adnotavit 
CAMUS ad Ariftot. p. $12 fq. ubi de Mollufcis generatim. 
Pro fynonymis ponit τὴν xaAovupéyiny μύτιν ἢ μήκωνα. Hift. 
Anim. IV. 2. De polypo loquens, μήκωνα dixerat apud 
Noftrum pag.316.d. — Mox, ἔστι δ᾽ n κοιλία dedit codex. 
ms. uterque cum ed. Ven. in qua quidem δὲ i, non elifa 
-vocali. Deinde, parum commodum erat, Τρέφονται δ ἡ 
“μικραὶ σηπίαι, quod habebant edd. Ubi nihil quidem no- 
tatum ex ms..4. fed re&e à ὦ i ms. Ep. unde à" αἱ edi- 
. dimus. — Zbid. ταύταις δηρεύουσαι reCte ed. Ven. Baf. 
'& Caf. 1. cum msstis. Temere ταύτας ed. Caf. 2. & 5. 

Διωκομένη τε ὃ σηπία Gc. Ariftot. Hift, Anim. IV. τ. & 
IX. 57. cf. Aelian, I. 54. Verbum χρύβεται, quod eft in 
ms..4. videtur ex fequiorum ^an ari rt temere in- 

e vexifle librarius. κρύπτεται habet Epit. cum e Ibid. Aé- 

«ται δὲ ὡς καὶ SnpeuÜcíans τῆς ϑηλείας &c. Vide Ariftot. 
Hit. Anim. IX. x. 

Ἐν δὲ πέμπτῳ Ζώων Mopiov. Cum Μορίων deeffet editis, 
adnotavit CASAUBONUS : » Scribendum ἃς hic, ut fem- 
» per alibi, ἐν πέμπτῳ ζώων μορίων. Refpicit caput fextum. 
» libri V. Hifloriarum. « " | ; 

νέουσιν ἅμῳ κωὶ σὐύμπεπλεγ μένα ετὰ στόματα, 
Tenenda iudicavi verba νέουσιν & συμπεπλεγμένωι, quae 
funt ab editore Bafileenfi ex Ariítotele reftituta: fimul ve. 
ro tenendam putavi καὶ particulam , quamr cum ἅμα iun- 
gere amat Athenaeus. Nec tamen diffimulandum, vete- 
rem librorum noftrorum fcripturam, fi per fe fpe&tes, 
nec cum Ariftotelicis libris conferas, ferendam quodam- 
modo videri potuiffe, Attamen vaíovgiy non ferendum vi- 


Dda4 


424 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P6325. — 


fum erat Euftathio , qui (ad Iliad. v. p. 926. 1. 36.) prae- 
dita verba ex Athenaei Epitoma citans, νέουσιν fcripfit , 
non γαίουσιν, quod cum ms. 4, tenet nofter codex Epi- 
tomae : nifi forte νέουσιν apud Euftathium emendationi de- 
betur Editoris. Caeterum de hoc loco confulendus Grs- 
NERUS, pag. 495 fq. Paullo pofl, tria verba εἰς τὸν μυ- 
κτῆρα ( quae eadem apud Ariftot. V. 6. leguntur )oppor- 
tune dedere ambo noftri codices. ' 

καὶ [οὐ] κύουσι πᾶσαν ὥραν.  Megativam | particulam , £ 
quam cum editis agnofcit quidem codex nofter uterque, 
uncis inclufi, ut merito fufpe&tam ; quae fi ab Athenaei 
manu eft, non a librariis temere invecta , erraverit ipfe : 
nam verum videtur quod in Ariftotelicis codicibus Hift, 
Anim. V. 12. de fepia legitur, τίκτει δὲ πᾶσαν ὥραν. Sic 
eiiam Dalec. in verfione, omni tempore gravidae. | 

ὅταν δὲ τέκωσι τὰ ὠὰ, ὁ ἄῤῥην παρακολουθῶν x e, T v, p U- 
σᾷ καὶ στιφῷρᾷ- »Saepe monuimus, Athenaeum fen- 
» tentiam magis quam verba auctorum fpe&are. Itaque etfi 
» apud Ariftotelem , unde eft hic locus, fcriptum hodie 
» legimus , καὶ y frere: & T19p&, Cap. 12. lib. V. Hifto- 
»riarum, fortaffe tamen verbo στιφρᾷν ufus erat nofter 
»convivator duorum loco: quod cur ab ilio fieri non 
» potuerit, cauffam non video. lia legunt fcripti omnes. 
» Caeterum huius loci fententiam, a doCiffimis viris recte 
» expofitam , ex eorum fcriptis petant ftudiofi: nam actum 
»agere noftri moris non eft. « CASAUBONUS. — Poít xa- 
ταφυσᾷ apud Ariftot. vulgo adiiciebatur τὸν SóAov vel τὸν 
SoAby, pro quo unà literà muratà τὸν δορὸν oportuiffe - 
perípecte GEsNERUS. monuit pag. 857 fq. δὲ fic apud Ari- 
flotelem edidit CAMus , praeeunte optimo codice Mediceo: 
eadem veró verba apud Noftrum utique adiecta malles. 
Verumtamen ea ipfa Plinius quoque praetermifit , lib. 1X. 
cap. $1. fe&t. 74. ubi graeca Philofophi verba latine fic red- 
didit: Ova eius - - - masculus profequitur afflatu. Ad pro- 
xima maxime verba, καὶ a 719p, pertinet tam fagax 
quam erudita obfervatio, a praeftantiffimo CoRAvYOo no- 
biscum communicata. » Ariftoteles , inquit, (ex quo haec 
»habet Nofter) ita de fepia loquitur, Hiftor. Anim. lib. 
» V. cap. 12. Ὅταν δὲ ἐπιτέκῃ và ὠὰ, ὃ ἄῤῥην erapetxoAoU- 
»ÜQy xaTuGUGG. τὸν Soph , καὶ γίνεται φτιφρά. Cor- 
» rupta haec in Ariftotelis libris , corruptiora in Athenaeo, 
»ex (010 Plinio redintegrari poffunt ac refarciri.: Ille ni 


Ρ. 322. IN LIP. VIT. CAP. CXXIV. 415 


f» mirum lib. IX. [loco modo citato, proxime poft ver- 
»ba paulo ante adpofita 1 ultiga Ariftotelis verba fic in- 
εκ Ἀᾳ SM αἰϊᾶς flerilefcunt ; indicio. manifefto eum le- 
ngiíle ἢ γίνεται στιφρὰ vel στέριφ 4: quomodo legen- 

»dum exiítimo in praenotatis Ariftotelis. & Athenaei lo- 

»cis, addendo infuper Athenaeo e textu Ariílotelis ver» 

» ba τὸν 3op»y , quae librariorum omifit incuria. Hanc fuiffe 

» genuinam lectionem teftatur alius Ariftotelis locus paral- 

»lelus, Hiftor. lib. Vl. c. 135. [al. 14.] ubi, quod bic de 

»fíepia dixit, in omnibus omnino pifcibus obtunere obfer- 

»vans ait: ὅσων δ᾽ ἂν Φῶν ὃ δορὸς μὴ Síyn - - - ἀχρεῖον 

» Τὸ ὠὸν τοῦτο καὶ ἄγονον ἐστί. Placuit hic Philofopho ayo- 

» vor appellare quod illic στεφρὸν vel στέριφον dixit. Hefy- 

»chius exponit Στερίφοις per ἀνισχύροις. ἀγόνοις,, στεί- 

»pon, «.— Similiter Suidas: Xrepíqu στεῖρα, μὴ τοκοῦ- 

σα. Στέριφος" στεῖρος. καὶ ἄγονος. | J 
Xd) μεέλάντερος τὸ γῶτον. Sic recte edd. cum ms..A4. ut 

eft apud Arifílot. V. 12. Perperam καὶ μαλακώτερος Τὰ 

γώτον ms. Ep. | 


AD CAP. CXXIYV. 


EPrcuanMi verfus, 

Πώλυπές τε σηπίαι τε καὶ ποτῶν e τευθίδες, 
iam fupra adpofitus erat, pag. 5 18. e. nifi quod ibi Πώ- 
Avo: ufitatiore formáà fcriptum, pro eo quod hoc loco 
legitur, Πώλυ πε ς: quod folicitare non fum aufus, quum 
poffit effe a fing. ὃ πώλνψῳ, qui occurrit apud Noftrum ,. 
VIII. 556. e. ubi vide not. Tuetur certe editam fcriptu- 
ram hoc loco ms, 4. In Epir. vero deeft hic illud ipfum 
vocabulum. Sub finem verfus, fcripturam σοτα ναὶ, 
ut fupra, tenens CASAUBONUS, haec adnotavit : » Qui 
» paullo ante iubebat nos fcribere πότνια! idem vir do&us, 
»[ Dalecampius, ] quafi fententiae poeniteret , corrigit hic 
»ποτῶν αἰ. | nempe, volucresque loligines 1n verfione fcri- 
» bens. ] olucres loligines efTe ὃς ἠεροφοίτους, ut vocat Op- 
» pianus , [ Halieut. lI. 166. conf. I. 428 fqq:] vel ex εἴν 
» mologia eius vocis conftat : nam au&tore Varrone /oligo 
»di&a, quod fubvolet, quafi vo/igo. Quare etiam auctor 
» Epitomae σοταναὶ femper (cribit in hoc Epicharmeo ver- 
Ȓu. Nobis membranarum Athenaei & editorum librorum 
» γραφὴ non videtur temere mutanda. erzaiyos Epichar- 


426 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.324. 


» mo idem ac ποταίνιος, recens , vel fimilis. Pofterioris in- 


» terpretationis auctor mihi Hefycliims, qui non folum véoy | 


» xal πρόσφωτον interpretatur , verum etiam σύνεγγυς. Dgi- 
»tur vorawa) τευθίδες, vicinae loligines , five fimiles , fepiie 
» nempe ante nominatis. Confirmat hanc interpretationem 
»quod fubiücitur in continenti, facere hunc Epicharmi vere 
» fum confirmandae fententiae Speufrpp? , qui fcripfit, fpiam & 
» loliginem e[fe fimiles. E contrario, fi eui placet Epitomae 
» lectio ποταναὶ, interpretari oportebit πρὸς Σπεύσνυππον., 
»contra Speufippum. « — Pro ποταιναὶ, quod erat editum, 
“ποτ᾽ αἰναὶ manifefto errore hic habet ms. 4. vro v4 ve- 
Yo (dorice, pro στηναὶ, πετειναὶ, volucres) hoc loco , ut 
fupra, dedit ms. Ep. quod unice verum effe mihi perfuafi, 
Nam ποταιγὺς quidem univerfae Graeciae ignorum voca- 
bulum eft: quare, quo vulgatam fcripturam. defenderet 
Caíaubonus, ad vicini foni vocem voraívios ( de qua vi- 
ἐς Hetychii Interpp. & Koenium ad Gregor. de Dial. pag. 
262.) confugiendum erat, quae ipfa tamen nonnifi per 
vim & formae δὲ interpretationi illatam adcommodari huic 
loco poteft. πρὸς Σπεύσιππον poteft perinde & contra 
Spoifirpum fignificare , δὲ Speufmpi cauffa , quod ad Speufip- 
pum [fpetiat. Quid fit autem quod hic potiffimum dicere 
voluerit Athenaeus, fateor me haud fatis perípicere ; cum 
praefertim in ipfis $PEvszPPrI verbis turbatum nonnihil fit 


in msstis libris. In cod. A. fic fcribitur , Got. εἶναι σηπίαν a 


τευθίδια : ubi videntur tria nomina debuiffe adponi, vo λύ- 
m ouv, σηπίαν, τευθίδα : quorum primum temere omiffum 
a librariis. Quod fi ita feripferat Speufippus, hoc ipfum 
notandum efle dixerit Athenaeus, quod, ficut tria ifta ut 
fimilia propofuit Speufippus, fic & eadem tria Epichar- 
mus uno eodemque veríu coniunxerit. In ms. £p. eft ci- 
γαι ὅμοιον σηπίαν τευθίδι: nam ita legenda videtur 
poftrema vox , in qua calligraphus fuo more, literà 2 fu- 
perne adícriptà, ultimam vocalem non expreffit. Quae fi 
vera ftatuatur fcriptura, (quod mihi quidem parum fit 
probabile) fuerit neutrum ὅμοιον pro foeminino ὁμοίαν ac» 
Cipiendum : tumque iftud , πρὸς Σπεύσιππον, intelligen- 
dum fuerit contra Speufippum : nempe quod pugnare cum 
Epicharmo Speufippus videri poffit, qui fépiam fimilem lo- 
ligint dixerit , cum loliginem Epicharmus a fepia plurimum 
differre declaraverit hoc ipfo , quod illam volucrem dixerit. 
At (ut modo fignificavi) frigidior haec mihi videtur fen- 


p.324. IN LIB. VII. CAP. CXXIV, 427 


a tentia; cum praefertim paulo poft ( pag. 326. b.) ipfe Au- 
&or nofter ex Ariftotele doceat, re verà plurima effe lo- 
ligini cum fepià communia. 

ηγὐὑπόσφαγμα δ᾽ εἶναι κρέασιν ὀπτοῖς ἐκ τοῦ αἵματος, 
»τεοταραγμένοις μέλιτι, τυρῷ, ἁλὶ, κυμίνῳ, σιλφίῳ, t 
»ἐξ ἐφθοῖς. Lege τεταραγμένου, videlicet τοῦ αἵματος, 
»cum Euftathio [ ad Iliad. «΄. pag. 1393. 1. 42. ] vel τετω- 
γ»ραγμένον, ut in Excerptis [ Hoefchelianis , ] nempe vó- 
»σφαγμα. Male capiunt En45szsTRATI mentem , qui [ ut 
» Dalecamp. ] fieri aiunt Pypofphagma EX carnibus a[fis aut 
»elixis. Non hoc edita le&io f; vibes Verte itaque: Pa- 
»ratur hypofphagma carnibus alis ex fanguine confufo cum 
» melle, cafeo , fale , cumino , lafere: paratur & elixis carnibus. 
υ»ταράττεσθαι, culinae vocabulum eft, trzare, id eft, τῇ 
» Τορύνῃ five trud κινεῖν. non in ola, verum in patina. 
» Hypo[phagma enim condimenti genus eft, atque, ut ait 
» Euftathius , (immo ipfe Erafiftratus  ὑσότρημμό, τ’. Po- 
»ílrema verba ira corrigimus , εἶναι δὲ καὶ ἑφβοῖς : iam 
» expofuimus. « CAsAUBONUS. — Nofter codex Zpir. re- 
Ge τεταρωγμένου habet , ut Euftathius. Tria poftrema ver- 
ba, σιλφίῳ, & ἐξ ἑφθοῖς,, omifit Epitomator. Codex 4, 
nil mutat. j " P 

In Gzavcr verbis: αἷμα ἑφθὸν καὶ σίλφιον. » Excerpta 

-»xa) σίλφινον.« CASAUB. —- Nofter ms. Ep. recte, καὶ 
σίλφιον. — Ibid. καὶ ἕψημα. Vide Hefych. & ibi Interpp. 
Plinius lib. XIV. c. 9. fe&. 11. Siraeum, quod alü he- 
psemay, noftri fapam appellant, - - muflo usque ad ter- 
tiam partem menfurae decotío. — lbid. xa φύλλα τετμημένα, 
» Eu(tathius τετριμμένα. Excerpta ut eft editum. « CAsAUB. 
— Etiam nofter ms. Ep. vulgatum tenet; re&te : concidun- 
tur folia, non teruntur. 

b In AncuzsTRATI verfu, temere Ξηπίαι δ᾽ 'Ag4, fcribi- 
tur in ed. Baf. & Caf. infertà coniunQione, quam igno- 
rant mssti cum ed. Ven. : 

AnisTOPH ANIS verfus ex Thesmopkoriazufís , 

"Ix80s ἐώνηταί τις ἢ σηπίδιον, | 
fimul cum pluribus qui eum excipiebant, iam fupra cita- 
tus eft, lib. III. pag. 104. e. Ibi "x 60s ultima acuta editum 
erat, hic ἰχθῦς. Neutro loco diffenfus ex noftro ms. 4. 
notatus eft: in ms. Ep. vero utrobique totum deeft Comi- 
ci teftimonium. BRuNCKiIUS (in Fragm. Ariftoph. p. 248.) 
Ἰχθὺς acute fcribens, reprehenfüs nuper eo nomine eft a 


4:8 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.524. 


PonsoNo, Viro do&iffimo, (in Addendis ad Notas in Eu. b 


rpidis Hecub. ed. 2. p. 83.) quod vocabulum hoc in fin- 
gulari numero accepiffet. Nempe unice veram in illo Co- 
mici verfu fcripturam Ἰχθυὺς cenfet doCtus Britannus, no- 
menque in accufativo plurali accipiendum. At equidem , 
cur neceffario quartum cafum pluralis numeri hic requiri 
dicamus, nullam cauffam video. Poterat fane verbum ἐώ-- 
ynrat activa notione fumi ; fed & perinde pa/five accipi po- 
teft: & ifto quidem loco ipfa confecutio orationis verbum 
pa[fivum. & nomen in zominativo pofitum defiderare vide- 
tur , ut fenfus fit, qui in verfione a nobis expreffus eft, 
Emtus cft pifcis aliquis ? Quo fenfu (quemadmodum in A- 
nimadv. ad 11]. 104. e. dixi) perinde eft , utrum i007, 
an ἰχθῦς fcribatur , quoniam utroque modo fcriptum 
hoc nomen in nominativo fing. frequenter reperitur, ul- 
timà fyllabà femper produc, five acute (cribas , five cum 
circumflexo accentu, 

In ΤΗΕΟΡΟΜΡΙ ecloga, fcripturam 7m41 λαβοῦσα come 
mode obtulit ms. Ep. πουλυπόδιον vero codex uterque, 
De priori emendatione. monuerat etiam CASAUBONUS : 
»Scribe cum Epitomatore , 7»rd) λαβοῦσω. At interpretis 
» emendatio eft abíurda: « 

-ALEXIDIS eclogam , praetermiffis primoribus verbis, 


ab iftis incepit Breviator, Τῶν δὲ τὰς πλεκτάνας &c. Pri- c 


mo verfu, quod editum erat, Σηπίαι πόσου; id ex re- 
centioris librarii aut ex primi Editoris emendatione eft ; 
haud (ane ineptà illà quidem , fi praefertim etiam verfu 2. 
τρεῖς pro τρίς pofuiffent; quod a Cafaubono demum in 
Graeco contextu fatum, fed iam a Dalecampio in ver- 
fione expreffum , quae fic habebat: A. Sepiae quanti? B. 
Uná drachmá tres. Sic prima verba domini erant: quod 


quidem & ipfum ferri poterat, quamquam ex eo quod- 


ait Athenaeus, περώγει μάγειρον τάδε λέγοντα, unius 
coqui verba hic exfpectaffes. Sed in veterum membrana- 
rum fcriptura aliud latere mihi vifum erat. Terminationes 
ei & asc, item ας & ove , in hoc codice ita fimiles pingi 
jam faepius obfervavimus, ut leviffimam ac paene nullam 
mutationem verbis attuliffe videri debeamus, fi pro Ση- 
"rÍ4i τόσους. quod ex eo codice enotatum eft, Ξηπίας 76- 
σὰς legerimus. 

Verba, quae fequuntur, Τῶν δὲ τὰς μὲν πλεκτάνας &c. 
ruríus domino tribuerat Dalecampius, Ubi re&e CAsAu- 


΄ 


P. 324. IN LIE. VII. CAP. CXXV. 419 


€ BONUS : » Loquitur coquus, non coqui herus: quod tamen 
»fine cauffa interpres fibi perfuafit, & ideo totum locum 
» male cepit, male interpolavit, « — Pergit CASAUBONUS: 
»In ifto verfu, ! 

— » T5 δὲ ἄλλο σῶμα κατατεμὼν πολλοὺς κύβους, 

»notemus elegantiam non vulgarem, cum omittitur prae^ 
» pofitio εἰς poft verbum τέμνειν, aut aliud cognatae fi- 
»gnificationis, Ariftophanes Equit. [ 768. ] διωπρησθείην 
» [ διωαπρισθείην  διατμηθείην τε λέπαδνα : id eft, diffecer in 
»lora iugalia. "Theocritus, ( III. 21.7] τὸν στέφανον τῖλαί 
με καταυτίκα λεπτὰ ποιήσεις : id eft, εἰς λεπτά. — Po[lre- 
»mum verficulum fcribe ex mehoribus libris, i 
|. véqi τὸ τάγηνον σίζον ἐπεισιὼν φέρω. 
* Aliter neque ftat verfus, neque fententia. αὶ — Nempe 
fic ms. Epit. Sed praeterea ἐπὶ τοῦ ταν ἥνου malebam: 
nifi ἐπὶ τὸ τάγηνον pro ἐπὶ τοῦ ΤαΎ ἥνου accipi poflit. Pro 
σίζων, quod perperam olim editum erat, recte σίζον cum 
Epit. dedit etiam ms. 4. D 


AD CAR, CXX V. 


TPITAH. [Tpiyon ,] κίχλη, Poft titulum TPI'TAH, repe- 
ti haud dubie eadem vox debuit, quae cum κίχλη cons 
ferretur, Qua repetitione fuperfedere Breviator potuit , 
cum, omiflà voce κίχλη, fic fcriberet : TDITAH διὰ τοῦ y. 
τὰ γὰρ εἰς χα 6c. Eumdem canonem Grammaticum iam 
fupra, pag. 505. a. b. ubi de χίχλῃ agebatur , adpofuerat: 
& ex Athenaeo Euflathius ad Od. χ΄. pag. 795 fub finem. 
Commodius vero h.l. fcriptum fuiffe, Τρίγλη, ὦ ς κίχ ^u. 

d ᾿Δριστοτέλης - - - ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων. Sic libri 
noftri. Ad editam olim fcripturam ἐν πέμπτῳ Ζώων, ad- 
notavit CASAUBONUS : » Scribe, ἐν πέμπτῳ μορίων, ex 
?libris omnibus. Locus eft Hiftoriarum Libro V. cap. 9. « 

Μήποτε οὐν ἐντεῦθέν ἐστι καὶ To τῆς ὀνομασίας ; » Quod ait, 

. p videri mullum τρίγλην dictum Graecis quia ter in anno foe- 
»tum edat: de eo etymo fic Artemidorus libroll. cap. 14. 
»ex Ariftotele, & Ariftophane Grammatico, qui in Philo- 
» fophi libros eius argumenti commentarios ediderat. Τρίς 
n*yAu γυναιξὶν &Téxvors ἐστὶν ἐνγαθή. Τρεῖς γὰρ κύει. (mas 
1) lim τρὶς. ut in Athenaeo. ) ὅθεν αὐτῇ καὶ τοὔνομα εἰκότως 
» φασὶ κεῖσθαι καὶ ᾿Αριστοτέλης ἐν Τοῖς περὶ Ζώων, καὶ 'Apt- 
» στοφάγης ἐν Τοῖς εἰς ᾿ἈΑριστοτέλην ὑπομνήμκωσιι. CASAUS 


410 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 524» 


BONUS. — Athenaei locum, ia quo verfamur, refpiciens d 
Euftathius, ad Od. 4'. pag. 795, 50. τρίγλην didam effe — — 
ait quafi τρίγνην : ex τρίγνῃ autem , mutatà ur in aliis mule 
tis literáà y in A, fa&um τρίγλη. ! | 

τεκμαίρεσθαι - — ἐκ ToU γόνου T ple φαινομένου περί τινα 
τόπους. Haud fcio quid fit, quod totum hunc locum ex 
Athenaeo citans GESNERUS , pag. $66. verba fupra fcriptà — — 
ita adpofuerit, quafi in editis Athenaei librisdeeffet vox — — 
7 pi*, quam e fuo codice & ex Ariftot. V. 9. fupplendam 
monet. Agnofcunt quidem fuo loco vocem iftam δὲ Venota 
editio & Bafileenfis, praeter quas nulla alia vulgata erat 
cum ifta fcriberet Gesnerus. vw 

ὡς ἀμίαι, ὅτι οὐ κατὰ μίαν φέρονται, Tenui hoc, come 
mode fic editum. Nec enim hariolari potui, quid melius 
lateat fub fcriptura codicis 4. quae (omiffà voculà ὡς) 
fic habet) ἁμίαιος ἐστιν οὐ κατὰ μίαν φέρονται. Percom- 
mode vero, fed fuo (ut videtur ) arbitratu, Epitomae au- 
Gor: ὡς ἀμίαι διὰ τὸ μὴ κατὰ μίαν φέρεσθαι. Eamdem 
etymologiam iam fupra tetigerat Nofter pag. 278. a. ubi 
vide notata. | | noA mx eg 

σχάρος δὲ ἀπὺ τοῦ axalpetys, καὶ xe pic. Cum καὶ σ᾽ xa- 
gis eflet editum, haec adnotavit CASsAUBONUS : » Etfi to- 
» tidem literis haec etiam apud Euflathium (cribuntur, quia 
»tamen fcaridis pifcis veterum ( opinor) nemo meminit, 
»ícriberem lubens xal xa«pis, οἷον σκωρίς. ln Ety- 
» mologico , ubi multa faepe ex Athenaeo defcripta ob-- 
»íervavimus , legas, Kapis, παρὰ τὸ σκαίρω, σκαρὶς καὶ 
2) καρίς. Alioquin vulgatam le&tionem interpretabimur de 
» lumbricis , quos vocant σκαρίδας, « — . Lubens equidem 
emendationem eram amplexurus a Cafaubono propofitam : 
fed codex nofter uterque nude καὶ xa pis dabat, Forían - 
per fe intelligi voluerat Athenaeus , a«ple quafi σκαρὶς die 
Ci: nam & pro verbo σκαίρω, καίρω fubinde dicebatur , 
ut ex Etymol. pag. $08. l. 9. & pag. 716, 7. intelligitur. 
Euftathii locus, quem refpexit Cafaubonus, legitur in Com- 
ment. ad Od. μ΄. pag. 486 , 16. his verbis : δοκεῖ δὲ ὁ eipit- 
μένος σκάρος, ὡς ἣ axapls , ἐκ ToU σκαίρειν γίνεσθαι. Cons 
fer Animadv. ad lib. IIl. pag. 106. b. : 

ἀφύαι δ᾽, ὡς ἂν ἀφυεῖς οὖσαι. τουτέστιν δυσφυεῖς. Quo 
pa&o derivationem iftam intellexerint veteres Grammati- 
ci, declarat Etymologus pag. 179. Εἴρηται, inquit , παρὰ 
σὺ μὴ εἰς μέγεθος φύεσθαι. φύῳ, qui, καὶ ἀφύη. ἢ ἣ μὴ 


P» 324. IN LIB. VII. CAP. CXXV. 451. 


"rfQUXVI , TOV « κακὺν σημαίνοντος, Similiter Euftathius ad 
Iliad. π΄. pag. 1078, 47. ἀφυὲς, ἤγουν paxpoqués. ᾧ λόγῳ 

καὶ ἡ ἀφύη παρῆκται, V σμικροπρεπεστάτη ἐν ἰχθύσι. 
ϑύω, ϑύννος, ὃ ὁρμητικός. »» Excidit aliquid. Forte ὦ ς 
nix τοῦ δύω, ϑύννος, ὃ (forf. ὅτι) ὁρμητικός. « CORAY. — ^ 
Eamdem vocabuli originem iam fupra expofuerat Auctor 
nofler, pag. 302. b. ᾿Ωνομάσθη δὲ ὃ ϑύννος ἀπὸ ToU ϑύειν 
€&c, quem locum vide, & quae ibi notavimus, Hoc loco 
fortaffe fcripferat, Παρὰ τὸ δύω, δύννος. De oeflro thynni 
vide ibid, & pag. 301. e. ibique norata. — J/iZ. διὰ τὸ 
κατὰ τὴν τοῦ χυνὺς ἐπιτολήν. In editis vulgo fic legebatur, 
ὃ ὁρμητικὺς κατὰ τὴν ToU κυνὺς ἐπιτολὴν διὰ Tb ὑπὸ τοῦ 
6c, Perincommode omnino; ut non dubitem, recte a no- 
bis verba διὰ τὸ proxime poft ὁρμητικὸς effe repofita. 
Eadem transpofitio verborum fubindicabatur quodammo- 
do per codicis Epit. fcripturam , quamquam illam per fe 
magis etiam vitiofam quam erat vulgata, Sic enim illez 
ὁ üpunTixóg διὰ τὴν τοῦ κυνὸς ἐπιτολὴν διὰ τὺ ὑπὺ τοῦ ἡ 
6c. In π|5..4. fi τεέϊα capio quae ex eo enotata funt, re- 
Ce fcribitur κατὰ τὴν τοῦ κυνὸς é7iT. Íed verba διὰ τὸ 
ἃ prorfus omiffa funt. Iam , quae fequuntur, ὑπὸ τοῦ ἐπὶ 
τῆς κεφαλῆς οἴστρου ἐξελαύνεσθαι. eodem prorfus modo in 
ms. Ep. leguntur, e quo illa expreffimus. ( conf. p. 302. b.) 
ὑπὸ τοῦ τῆς κεφαλῆς oic. ἐξελ. absque ἐστὶ. dabant editi. In 
ms. “4, proríus mendofe , (nifi quid turbatum in le&ioni- 

bus inde excerptis) ἐπὶ τοῦ ὑπὸ ToU τῆς κεφαλῆς &c. 
Ἔστι δὲ καρχαρύδους, συνα γελωστικὴ, παντόστι- 
κτος..» Utrovis modo legas , συναγελαστικὺς aut συναγε-ς 
»AacTixàn , femper de mullo haec erunt intelligenda: quem 
» inter gregales refert Ariftoteles nono Hiftoriar. [c. 2.1 At, 
» dentes ferratos habere mullum, neque Ariftoteles fcripfit , & 
» falfum effe arguit evroLía : {τ modo is eft veterum mul- 
»ius, quem linguam & dentes habere negant R ondeletius 
» [apud Gesnerum p. $66.] δὲ Belonius, [ibid. p. ς64.] viri 
» de hac parte philofophiae quam optime meriti.« CasAu- 
BONUS. — συναγελειστικὸς. e codice Hoeícheliano ( pu» 
to ) adoptavit Cafaub. Sic certe & nofter cod. Epir. Re- 
&ius vero συναγελαστικὴ, ad τρίγλη relatum , habent ed. 
Ven. & Baf. cum ms. 4. Ad dentes quod fpe&at , iam aliás 
monuimus, diferte tradere Philofophum , Hift. Anim. II. 

13. καρχαρόδοντας efle pifces omnes , uno fcaro excepto. 
ἐν τὴ ὑστέρα. Suo iudicio fic edidit Cafaubonus; re- 


4j? . ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. ρ. 3534, 


; &e quidem, ut puto: fed adnotare tamen debuerat. vir e 
doctus, ev τῇ ὑστεραίᾳ communi confenfu exhibere 
editiones Ven. & Baf. & msstos codices cum alios, tum 
Epit. Putaffes, im ano dixiffe au&orem : fed nusquam eo 
fenfu τὴν ὑστεραίαν dictam reperio. Cafaubono praeiverat 
Dalecampius, i2 utero vertens: praeiverat vero etiam Eu- 
fiathius , ad Od. pag. 795, $1. ubi Athenaei locum hunc 
refpiciens ait , γίνεται γὰρ αὐτῇ σκωλήκιώ τινε κατὰ τὴν 
ὑστέραν Gc. — Ἐν τῇ γαστρὶ dixerat Ariftoteles , Hift. 
Anim. VI. 17. ubi generatum ai σολλοῖς δὲ TOV ἰχβύων vré- 
pas ἐστὶ τοῦ τίκτειν, ὅταν ἐγγένηται σκωλήκια ἐν τῇ γαστρί, 
In EPrcH ARM: verfu, duas priores voces h. 1. omifit 
Epitomator. - Pro "Aye, quod erat editum, rurfus ^A y & 
Ícriprum oportuit, ut pag. 288. a. Pro δὲ, quod ibi lege- 
batur, commode hic δὴ dabant edd. δὲ ms. A4. IDE. 
Σώφρων à" - - ὀνομάζει. Sic re&e ὅς percommode 
mstüs codex uterque; non ἐπονομάζει. ut erat editum, 
" SopHnoNirs verba huc fpe&antia non adpofuit Breviator. 
Codex A. nil mutat , nifi id quod fub contextu indicavi , 
τριγόλᾳ τὸν εὐδ', pro τριγόλαν τὸν ed. quod habent edd. 
| »&y δὲ τῷ ἐπιγραφομένῳ Παιδὶ κάσποι' φυξὶς φησὶ vpí- 
5n γλας μὲν πίονας. τριγόλωαν δ᾽ ὀπισθίαν. Corruptiffimuslo- 
» cus: ἃ libris (ubfidium nullum. Lego ex ingenio: ἐν δὲ τῷ 
» ἐπιγραφομένῳ Παϊδικά" παιδικὰ ποιφύξεις φησί. ld eftz 
» Sophron in Mimo infcripto Deliciae , vel Amaftus : :Amafium 
» terrebis , ait. Sequentia deinde verba perfectam fententiam 
»nón continent. Fortafle tamen ita fcripferat Sophron: 
» Παιδικὰ “οιφύξεις τριγόλῳ τ᾽ ἐμπρόσθίᾳ,, τριγόκᾳ, τ᾽ ὁπι» 
» σθίᾳ. Latet fub his verbis aliqua obfcoenitas ; ut in illo 
» apud Plutarch. in Sympofiacis , ὅθεν ᾿Αρκεσίλαιος οὐδὲν ἔφη 
»»διαφέρειν, τοῖς ὄπισθεν εἶναι κίναιδον ἢ τοῖς ἔμπροσθεν: 
» & eo quod de Agathocle Siculo ia&tatum eft olim, [ a 
» Timaeo apud Polyb. XII. τς. πάντων τῶν βουλομένων 
»'Tois ὄπισθεν καὶ τοῖς ἔμπροσθεν “γενόμενος, Recte autem 
»emendari a nobis τστωιδικὰ ποιφύξεις ex vefligiis 
» corruptae leCtionis, en teftem locupletem. Scholiattes: Ni- 
» candri , explicans verba poétae in Theriacis, "Axprza σοι» 
»qUccoyros , cribit: τὸ δὲ ποιφύσσειν, πολλαχῶς λέγεε 
2) ται" καὶ ποτὰ μὲν ἐπὶ τοῦ ἐκφοβεῖν, ὧς ΞΣώφρων ἐν Νίμοιξ" 
» παιδικὰ ποιφύξεις. ποτὲ δὲ, ἐπὶ τοῦ “πνεῖν' ὡς Εὐφορίων, 
"»ζεφύρου μέγα ποιφύξαντος. « CASAUBONUS. — Huc fpe- 
&at etiam Hefychiana Gloffa : Ποιφύξεις" ἐκφοβήσεις. Apud 


1 


etm 


- 


Ὁ» 32}. INLIB. VII. CAP. CXXVIT, 413 


f Nicandri Schoeliaften nomen παιδικὰ non effe accufativum 
a verbo “σποιφύξοις pendentem, fed ipfum titulum Mimi , 
contendit VILLEBRUNIUS ; fatis id quidem imperite, fi quid 
video. Caeterum de ipfis verbis Mimographi non magis 
conftat, quam de fententia. Quod hoc loco editores ρος 
fuerunt, ac fortaffe ante hos etiam iuniores librarii, Tpí- 
γλας μὲν πίονας, τριγόλαν δ᾽ ὀπισθίαν, id illiex Tryphonis 
verbis, quae paulo poft adferuntur, huc transtulerunt z 
in vetufto quidem noftro codice, omnium iuniorum pa- 
rente , fic hic fcriptum quemadmodum edidimus ; nifi quod 
aflerifcum nos adpofuimus notandae mendae cauffa. For- 
taffe aliquis ingeniofior, collatis Tryphonis verbis cum 
veteris Ícripturae veítigüs , divinaverit fub iftis monftris 
quid lateat. 

Quod idem SoPHRON ait , τρίγλαν γενεᾶτιν, doricum 
eft pro γενειῆτιν., id eft, barbatam. Conf. pag. 325. e. Si- 
militer yyever iv. τρίγλην dixerat Eratofthenes apud No» 
ftrum pag. 284. d. ! 

Διοκλῆς δ᾽ ἐν τοῖς πρὸς DIA ela Te px ov. Vulgatam olim 
Ícripturam pe Κλείταρχον inta&am reliquerat Cafaub. 
cum Dalec. Atqui certum eft, πρὸς Πλείσταρχον fcriptum 
oportuiffe , quemadmodum recte libri omnes dabant pag. 
320. d. qui locus cum hoc conferendus. Porro coníulen- 
dus Fabricius in Bibl. Graec. T. XII. p. 584. & T. XIII. 
pag.374. Mox, ubi Τύφων erat editum, monuit CAsAVe 
BONUS : » Scripti. notae melioris; Τρύφων, « — Ft ἧς qui- 
dem nofter codex mstus uterque , re&te. Satis notus eft , 
frequenterque Noftro laudatus, Alexandrinus ille Gram- 
maticus. In Tryphonis verbis , aur (re&ius ut dicam ) in 

a Sophronis verbis a 'Tryphone citatis, τρίγλας μέν γε de- 
dere ambo noftri mssti; item 7piryóA 2, pro τριγόλαν, 
quod erat editum : deinde vero ὀπισθίαν quidem ἢ, l. cum 
editis tenet ms. 44. fed ὑπίσϑιω habet ms. £pir. 


V AUD? €/À Pi^6 X XV 


Πλάτων δ᾽ ἐν Φάωνι φησίν" τρίγλη δ᾽ οὐκ ἐθέλει &c. » De- 
»eft ecloga PzATONrSs : nam , qui verfus hexametros fub 
» iectos i//ius efle putant , falluntur; (unt enim Jrcheflrati , 
»ut fcimus ex libro primo.« CasAUBONUS. — Quum 
aliud animo agens five ipfe doctus Aniinadverfor, five 
typotheta »ecloga Sapphus« pro »ecloga Platoni « poe 

"Inimady, Vol, IV. Ee 


434 ANIMADV. IN ATHENAEUM. μ. 325. 


fuiffet, error ille fideliter in ed. Cafaub. 2. & 5. repetitus a 
eft. At, verum fi quaeris, deproperata tota illa animad. 
verfio eft. Nec enim frcheffrat; funt illi verfus, fed Pzrr- 
. LOXENI Leucadü ex carmine, quod Coena erat infcriptum : 
nec idcirco deeffe putanda eft P/atonis comici ecloga ; nam 
a PLaroNE in fabula PAaoze repetiti recitatique funt ii- 
dem Philoxeni verfus cum pluribus aliis; ut difcimus ex 
Noftro lib. I. p. s. b. c. d. Omifit ifta hoc loco Breviator. 

» piod írns γὰρ καὶ τρίγληνος. Scribe piod izis.« [ Sic 
mssti noftri: conf. mox lit. d. ] » Voce τρίγληνος alluditur 
» »ad nomen τρίγλη. Nam ideo Zfecatae facer mullus , id eft, 
»TpíyAn, quia ipfa τρίγληνος : in qua voce exponenda fru- 
»ílra funt interpretes. Proprie vpíyamvos dicitur qui tres 
»oculos habet , qualis ille τριόφθαλμος ἡγεμὼν, cuius men- 
»tio in antiquo oraculo apud Paufaniam. safe: funt ocu- 
»li: [ vel, pupillae: 1 fed, cum Τρίγληνος Hecate dicitur , 
"» γὙλήνη eft facies, a parte eius praecipua. Τρίγληνος igi- 
» tur, Dea triformis ; vulgo Graecis τριπρόσωπος δὲ τρίμιορ- 
»Q9os.« CASAUBONUS. — Vide mox , paulo inferius. $i 
vero & Virgilius: "s 

Tergeminamque Hecaten , tria. virginis ora Dianae : 

Aeneid. IV. 511. Confer Phurnutum , ne Nat. Deor. pag. 
231íq. ed. Galei. Alio quidem (επί ἕρματα τρίγληνα dixit 
Homerus lliad. 2.183. & Od. σ΄. 297. — lbid. ταῖς Tpi«- 
x&ci δὲ αὐτῇ τὰ δεῖπνω φέρουσι. Confer pag. 313. & ibi 
notata, - 

οἰκείοῦσιν ᾿Απσόλλωνε μὲν κίθαρον. Vide fupra p. 306. a. 

Διονύσῳ δὲ κιττόν. Pro xvTToy , quod erat editum, Da- b 
lecampius Zaccko exocoetum in verfione pofuerat. Inde 
CASAUBONUS : »longe petitum eft quod fubflituit Dalec. 
»éLoxorroy , pro κυττόν. Unde autem didicit, exocoetum 
» Arcadum, five adonidem , dicatum fuiffe Baccho? Ut 
»maxime ita effet, nihil tàmen id nomen ad inftitutum 
»fíermonem; ubi agitur de animalibus , quat occaftone no- 
» minis alicui Deám facra habita, Non minus aliena conie- 
» &ura eorum, qui fcribunt τὸ σχκύμνιον. [ Sic Maffarius, 
»citante Dalec. ] Noli ambigere fcripfifle Athenaeum, 
» Διονύσῳ δὲ κιττάν. « [ Forfan κίτταν fcribere voluerat, 
ut in ora pofitum in ed. Caf. 2. & 3. ] » Cittam aut ciffam 
v pifcem noviffe veteres, Hefychianae gloffae arguunt. 
»Kícca , inquit ; ἰχθὺς ποιός, Citta ergo Baccho dicata , ob 
» communem appellationem cum Aedere , quae Graecis xi7- 


Ῥ»τός. Veteres Grammatici: [Ευβαιῃ, ad Iliad. 2'. pag. 
» 6s. l. 41. ] ἀνάκειται Διονύσῳ κισσύς' κισσητὺς γὰρ ὃ οἶνος, 
nov δοτὴρ ὃ Διόνυσος. Baccho facra habetur hedera, five 
» κισσός : quia vinum , cuius ipfe hrgior, eft κισσητὺν, 
»avideque expetitur. Quin & certa & vera fit noftra de 

 » hoc loco fententia, vix puto futurum qui dubitet. Vul- 
» gi tamen fcripturam non folum ia antiquis Athenaei co- 
» dicibus invenias, & in Epitoma, verum etiam apud Eu- 
v ftathium.: neque ego pugnabo ; fi mihi concedatur, Athe- 
»naeo χεττὸν dici pifcem illum, quem ex Hefychio ap- 
»pellavimus cittam.« — Sic ille: quem putares initio di- 
xiffe , χυττὸν, ut in impreffis omnibus vulgatum, fic legi in 
fcriptis codicibus & in Epit. & apud Euflathium. At hi 
quidem omnes uno confenfu κι τ 7$» praeferunt: quod 
adeo mutare non fum aufus, quia (ut ipfe Cafaubonus 
profeflus e) fieri potuit , ut piícis idem, qui xízza voca- 
tur apud Hefychium, x17 τὺ ς etiam. di&us fuerit. Cae- 
terum potuerat Cafaubonus, fi ei memoria fuccurriffet, 
fuam emendationem teftimonio Harpocrationis firmare, 
apud quem in Κιττοφύρος vulgo fcribitur, τὰς λεγομένας 
χίσσας ἱερὸς εἶναι ἔλεγον τοῦ Διονύσον xal ταῖν Suiv, Ad 
quem locum confer quae disputavit Mauffacus in Differt, 
Crit. p. 377 fq. Sed ibi quidem quin xíeras, non κίσσας, 
fcriptum oportuerit non videtur dubitandum. Vide eiusdem 
Mauffaci Notas ad Harpocr. pag. 216. Küíterum ad Suid. 
4n Κιστοφύρος, & Taylor ad. Demofth. pro Corona, in 
Reisk. Apparat. Crit. T. I. pag. 308 fq. Quod fi xz 7v 
hic legi placeat; nil magnopere urget , ut de pifce accipia- 
mus , de go apud omnes veteres ( uno Hefychio exce- 
pto ) alüfflimum (ilentium; potueritque perinde de ἀνε no- 
tà omnibus intelligi, quemadmodum mox fimilia exempla 
avium Diis confecratarum adfert au&or nofter. At xir Tor 
cum noftris libris legens Euftathius, nec de ave, nec de 
pifce, fed d& Aedera acceperat. " 

καὶ ᾿Αφροδίτῃ Qa X a píd'a, ὡς "ApicT. ἐν 'Opy. In iftam 
fcripturam confentiunt quidem libri: re&ius vero per ἡ 
in fecunda fyllaba fcribitur id nomen apud Ariftophanem, 
Avib. 566. Re&eque Euflathius,, (ad lliad. εἰ. p. 65.1. 28.) 
locum hunc Athenaei re(piciens , ἡ φαληρὶς fcripfit. Nam 
.quod apud eumdem Comicum 1n Acharn. vs. 875. legitur 
᾿φαλαρίδας, id Boeoticum eft & Doricum. PON 

καὶ τὴν vürT&) δὲ καλουμένην Hegud τινὲς οἰκοιοῦ« 

e ἃ 


416 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 5:5. 


σι. »DiCta enim νῆττο a verbo v2 , nato, Neptunus au- b 


»tem eft aqua, in qua fola poteft natari. Haec nominis 
» convementia. Dalecampius emendat ψῆτταν, pro νῆτταν, 
» Refpondeat, fi poteft, Euftathio, qui libris omnibus con- 
» fpirantibus iq unum, falfi a&ionem adverfus ipfum me- 
» ditatur. Nonnullae avium , inquit Euftathius, [ibid. lin. 
»2a3íqq.] Dis fuerunt confecratae , διὰ τὴν στρὸς ἐκείνους 
γ»συγγένειαν, ἢ κατὰ τὸν τῆς κλήσεως τύπον, ἢ κατὰ ἐνερ- 
»*ysías ταυτότητα. οἷον n νῆσσω τῷ Ποσειδῶνι" ὑγρὰ μὲν 
» γὰρ οὐσία ὁ ἸΠοσειδῶν' νῆσσα dé; παρὼ τὺ VÀ, νήσω,, τὸ 
» χολυμβῶ, ἠτυμολόγηται. ἐξ οὐ καὶ τὸ νήχω, καὶ ἡ, vage; 
» καὶ ὃ Νηρεύς. « CASAUBONUS. | 


“ροσφιλέστατον δ᾽ εἶναι καὶ τοῦτον 6c. Commodior uti: 


D. videri poterat Epitomae fcriptura, quae δὲ coniun» 
€&tionem ignorar. At vifa tamen illa erat mihi ab auCtoris 
efle manu, referenda ad particulam καὶ quae eft initio 
periodi, ut perinde fit ac fi dixiffet καὶ τὸν ϑδαλάττιον 
δὲ γόνον προσφιλέστατον £ivat , Ícilicet λέγουσι τινές. No- 
tum eft, καὶ fequente δὲ vim habere fimilem ac latinorum 
atque etiam , porro vero , item. V ocabuli ἀφύη alia etymolo- 
gia paulo ante tradita eft, pag. 324. d. Sed conf. p. 284. f. 
& ibi notata, item pag. 285. b. | 


καὶ τρίγλην καὶ μαινίδα,, ὅτι καὶ ϑαλάττιος ἡ “Ἑκάτη. C 


» Non haec eft proxima cauffa cur τρίγλη aut μαινὶς He- 
» catae offerantur: fed de mullo quidem ea , quam ante ex- 
» pofuimus ; de rmaeride autem ratio eft, quia credebant 
y μανίαν & furorem ab eo hominibus immitti. Euftathius: 
» [ ubi fupra, lin. 47. ] ϑύεται μαινὶς 72. Ἑκάτῃ" ταντὸὺν δ᾽ 
»»εἰπεῖν τὴ σελήνη" διὰ τὸ δοκεῖν ἔστιν οἷς μανιῶν αἰτία 
γγεῖναι. « CASAUBONUS. — Caeterum, Efleufinios my[las 
mullos venerari folitos , fcribit etiam Plutarch. de Solert. 
- Anim. pag. 983 extr. & Aelian. Nat. Anim, IX. sr. 
τρίγλην παραφέρεσθαι ἐν τοῖς ᾿Αρτεμισίοις, Dalec. mul- 
lum offerri vertit, quod Graece προσφέρεσθαι fonabat. Sed 
΄σαραφέρεσθαι tenent libri omnes ὅς Euftathius ad lliad. v'. 
pag. 1269, 27. Significat autem id verbum vel adponere 
menfae , inferre in menfam , ut Ill. 94. c. 95. c. vel ferre ἐπ 
pompa , ut Ill. 111. b. quo fenfu h. l. accipiendum putavi, 
cum agatur de honore habito huic pifci. conf. Plutarch. 
& Aelian. locis cit. Si quis tamen alterum fignificatuim ma- 
gis convenire huic loco ftatuerit, facile patiar. Mox , διό- 
wp ὦ ς ἐπ᾽ ὠφελείᾳ reCte dedere codices mssti, 41,14: T e- 


Ρ. 32. IN LIB. VII. CAP. CX XV II. 437 


- yeüTiv. Vide pag. 324.f. — lbid. αἱ τὺ γένειον ἔχουσαι 
ἡδίονές εἰσι μᾶλλον τῶν ἄλλων. Eà ratione mullorum iubas 
laudavit luvenal. Sat. VI. 4o. 

d ἀνάθημα T» Ἑκάτῃ TpryAnvOiyg. » Quae Tpryauye 
nÜíyn hic dicitur Hecate, in libris Euftathii eft Τριγλαθή- 
»ym.« CASAUB. — Sic quidem editur apud Euftath. ad 
lliad. v. pag. 1269, 30. Sed Τριγλανθίνῃ apud Athenaeum 
(e quo fuaibi haufit Euftathius) tuentur cum editis am- 
bo noftri codices mssti. Mrunsius Actticar. Lect, lib. IV, 
Cap. 30. cum Euftathii tum Athenaei verba ita citavit, 
quafi utrobique TpryAa0ívo fcriberetur. Albertus vero ad 
Hefychianam illam gloffam , TgíyAe, τόπος τις: citans 
Athenaei ifta verba, Tpryaavriva fcripfit, cafu-ne, ne- 
fcio, an confulto. - 

In Cz anrcLipizs verfíiculo poftremo, cum τρίγλας xn- 
λευμένη le&eretur in editione Cafauboni , τρίγλας κηδομένη 
legendum cenfuerat Kü(terus in Notulis msstis: fed rpí- 

A«is re&e dedere ed, Ven. δὲ Βαί, cum ms. 4. & Ep. & 
*uftath. l.c. Ad χκηλευμένη adiecit Euftathius, τουτέστι 
ϑελγομένη, χαίρουσα. X Percommoda vero foret Dorica 
terminatio κηλευμένω., quam praefert ms. Ep. fed eádem 
ratione etiam κάτα Ícriprum. oportuerat verfic. 1. 


AD CAP. CXXVIL 


Ἐὰν δ᾽ éy er o vr v ity ἢ. Sic fcribi iuffit Cafaub. in Arrim- 
adv. Id ipfum vero dedit nofter codex uterque. 
e ARCHESTRATI non nifi duo verfus, fed quorum alter 
hypermeter, legebantur in editis, fic concepti: — 
Κἀν Θάσῳ ὀψώνει τρίγλην κοὺ χείρονα λήψῃ 
ταύτης εἰν Ἔρυθραϊς ἀγαθὴ ϑυρεύεται αἰγιοωλῖτις, 
In ed. Baf. & Caf. infuper poft λήψῃ alienifhimo loco in- 
terpun&a erat oratio. Deinde vero haec adnotavit CaA- . 
SAUBONUS: »Quae fequuntur ex JARCHESTRATO , me- 
»lius capias, fi integer locus apponatur ; quod ex aliis 
» Athenaei locis & membranis faciemus: 
» Καὶ σκάρον ἐξ ᾿Εφέσου ζήτει. χειμῶνι δὲ TpFyAay 
»éz0/ ἐνὶ ψαφαρῇ ληφθεῖσαν Τειχιοέσσ᾽ηκ 
» Μιλήτου κώμῃ, Καρῶν πέλας ἀγκυλοκώλων. 
»Kzv Θάσῳ ὀφψώνει, τρίγλην" X οὐ χείρονα λήψῃ 
ταύτης ......0..0..00.. κεδνὴ δὲ καὶ αὕτη 
» εἰν ᾿Ερυθραῖς ἀγαθὴ δηρεύεται αἰγιωλῖτις,. 


Ες4 


418 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 325: 


» Senfus eft: Epheft fcarum capi optimum : mullum Tichiunte , 
» qui fuit vicus Milefii agri : fed & in. Thafo infula mullos effe 
»; bonos , 6 Tichiuntiis. nihilo deteriores. Videtur poftea alium 
»quoque Jocum nominaíle, ubi pifces eius generis haud - 
» poenitendi invenirentur. Poftremo ait, eriam Erythris bo- 
»nam capi αἰγιαλῖτιν τρίγλην : fpecies ea eft mulli , pluri- 
»mum litora frequentantis. Veríum penultimum ex msstis 
» adiecimus. In eo autem fpatio, quod vacuum reliquimus, 
nícriptum eft in membranis, ἐν δὲ τῷ *ysípy: quae non 
» potuimus emendare. « — Tres priores verfus fupra re- 
citaverat Deipnofophifta, pag. 320. a. Quos dein hic ci- 
tavit, ii in Epitoma fic fere leguntur, ut editi erant ; hoc 
discrimine , ut poft λήψῃ ταύτης, non εἰν Ἐρυθραῖς, fed 
ἐν δ᾽ ᾿Ερυθραῖς Ícribatur. Itf ms. 4. vero poft λήψῃ ταύ- 
τῆς fequuntur fere eadem verba , quae ex Italicis codici- 
bus adnotata Cafaubonus repererat, paulo tamen emen- 
datiora , quam ab illo relata tunt , nempe : ἐν δὲ τῷ y eípo 
xed vi) dà καὶ αὐτή. ἐν δ᾽ Ἔρυθρ. Eamdemque fcripruram 
etiam ipfius Cafauboni manu ad oram libri impreffi, qui 
ipfius olim fuerat, ex Aegianis LeCtionibus adaotatam vi- 
deo. Atqui ifta omnia proba & perfpicua erant, nifi quod 
in ipfa vocula 7 9$ nomen loci latebat: quod nullum aliud 
effe" poffe mihi perfuafi, ni T£». Haud obfcurum oppi- 
dum Τίος vel Tiov , Bithyniae five Ponti, ad. mare fitum, 
Milefiorum colonia: cuius rurfus mentionem facit Dei- 
pnofophifta lib. VIII. pag. 531. c. | 
Kparivos d" ἐν Τροφωνίῳ. » Pollux lib. VIL [fe&. το. 
» ἀργυροκοπιστῆρως δὲ λόγων ἐν Τροφωνίῳ παίζει Κρωτῖνος. 
» Meminit & libro X. [fe&t. 115.] Eodem titulo fabulas 
» docuerunt Alexis & Cephifodorus. « CASAUBONUS. —- 
Verba CnATIN1 in hunc modum edita erant: οὐδ᾽ Αἰξω- 
γίδα ἐρυθρόχρων ἐσθίειν, εἴ zi τρίγλεν οὐδὲ τρυγόνος οὐ t 
δεινούφην μελανούρου. Nonnihil peius etiam, 'EZevída pro 
Ai£. habet ms. 4. cum ed. Ven. & Baf. tum pvyívos qui- 
dem recte Ms. fed 7piyóvos ed. Ven. Baf. & Caf. 1. Cae- 
terum nibil fubfidii offerunt membr. 4. in quibus etiam 
uno tenore absque accentu fcripta ifta οὐδεινουφην. Cor- 
ruptam eclogam prorfüs praetermifit Breviator. CAsAu- 
BONUS haec adnotavit: » Oud" Ai£. éputp. ἐσθίειν civi Tpi- 
»yan. Dele εἴτι: aut muta in ἐθέλει, vel εἴωθε : nam de- 
»fíideratur verbum aliquod. MulZi JAexonici absque dubio 
»ab Acxona Atrhenienfium pago di&ii non ab Aexonia 


[0] 


P$ INLIB.VIL CAP.CXXVIL 429 


e »Magnefiae urbe. Parum enim probabile eft, e Magnefia 
»aut lonica aut Macedonica mullos fuiffe Athenas im- 
»portatos. Deinde in Ethnicis Stephani legimus, Ai£ovis 
» formari ab Αἰξωνὴ, quod eft nomen δήμου Atticae, ut 
»diximus. Pro οὐδὲ τρυγόνος. oU T δεινούφην μελανούρου, 
»Íícribo: οὐδὸ τρυγόνος, οὐδὲ δεινοῦ φυὴν μελανούρου : ne- 
»que pa(linacam , neque folertis ingenii. melanurum. Cur ita 
» vocet, ex Oppiano EIL 445 fqq. & Aeliano ( I. 41.] 
»clarum.« — Priora poétae verba fic fcripfit MEuRsius, 
in Reliquis Atticis, cap. 1. pag. 7. 

Οὐδ᾽ Αἰξωνίφ᾽ ἐρυθρόχρων ἐσθίειν ἔτ ε 

τρίγλων. — 
fübiedtà^ verfione: 

ANec amplius Aéexonenfem rubricolorem. edere 

mullum. 
In quo illad probavi, quod mendofum εἴτε in ἔτι mu- 
taverit: caeterum , quo metro decurrentem illum priorem 
verfum intellexerit vir doCtiffimus, exputare non potui. 
Mihi, ut multi alii verfus. in eiusdem Cratini fabulis, fic & 
hi duo Aexametrz effe vii erant ; qui, verbo ἐσθίειν unà 
literulà extrufà in ὅσθειν mutato, ὅς adoptatà priori 
veríu Meurfii emendatione, pofteriore vero. Cafauboni 
fponte prodibant, legitimoque modulo decurrebant : 

Οὐδ᾽ Ai£avíd" ἐρυθρόχρων ἔσθειν ἔτι τρίγλην, 

οὐδὲ τρυγόνος, oU. δεινοῦ φυὴν μελανούρου. 
Quod fi in pofteriore verfu ultima fyllaba vocis οὐ δὲ 
ob debilem pofitionem non (atis commode produci poffe 
iudicaverint artis metricae periti , οὐ d" ἔτι τρυγόνος fuerit 
fcribenduia. Mullum ἐρυθρόχρων ( i. €. ἐρυθρόχρωτα ) dicit, 
quem. continuo deinde alius poéta ξανθρόχρωτω., alius 
(IV. 155.b.) iocofe μιλτοπάρηον. Quod. melanurum δεινὸν 
φυὴν dicit, 1d Cafaubonus de ingenio accepit, nempe de 
 aftutia, qua piícis ille artes piícatorum eludere perhibetur. 
Mihi de corporis magnitudine habituque vifum erat accipien- 
dum: quo pertinet Hefychiana gloffa, Φυή: φῦσις σώ- 
ματος, "ἡλικία, ἡ ταῦ σώματος ὑπόατασις. Sic apud Op- 
pian. Hal. I. 147. ubi ait μεγώλοι τε φυὴν, unus e grae- 
cis interpretibus φυὴν interpretatur ἡλικίαν, alius κατὰ τὴν 
ἔκτασιν τοῦ σώμδτος. Pariter apud. Homerüm Iliad. o. 
I 14. de habitu. corporis accipiunt interpretum doétiffimi : fic 
& apud Theocr. XXII. 160. Iam novi equidem , apud.om- 
nes iftos aliosque poetas vulgo corripi primam VOCls Qui 

.& 4 


446 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 524. 


fyllabam :. qua fi aliter non uti licuit Graecis, aum efte 
de noflro hexametro. Sed quum verbum qó» primam 
producat, videndum ne nomen proxime inde derivatum 
€odem modo efferri potuerit. 

Ναύσικρώτης δ᾽ ὃ κωμῳδιοποιός. Sic cod. ms. uterque. In 
JVAUSICRATIS verf. 2. cum e fuperioribus editionibus fic 
fcriptum reliquiffet CAsAUB. κλύδων ἐξωνικὸς, monuit dein: 
» Scribendum Αἰξωνεκός, Scimus tamen etiam in antiquiffi- 
»inis codicibus fcribi hoc nomen per «1 δὲ per e promi- 
» ícue: cui fimilia in Gloffis Hefychii & aliorum multa. « 
— ln vetere cod..A. in quo perpetuo mifcentur vogales, 
conftanter per ε fcriptum hoc nomea, ἐξωνίδα,, é£evixae , 
& ἐξωνικός : & fic rurfus pag. 330. b. ubi iidem repetun- 
tur verfus. In ms. Ep. re&e Αἰξωνικὰς δὲ Δἰξωνικός. 

Verf. 3. πασῶν ἀρίστας ἐν τόποις πωιδεύεται. Non 
» cft negligendum, quod in Excerpris legimus, ἐν τόπου ς. 
»Nam vulgata lectio mihi non placet. . Legam potius ἐν 
»7pomois πωιδι Fluclus , inquit, 4exoaicus cafligat. fubinde 
» (id fignificat παιδεύειν) mullos , & eos docet fapere. Dictum 
»» ἀλληγορικῶς δὲ venufte. « CASAUBONUS. — Pofterior 
ratio vereor ne non tam venufla, quam frigida, debeat 
videri. σωϊδεύειν idem fere hic valet ac τρέφειν, alere , nu- 
irre, educare. ἐν τόποις Cum editis tuetur ms. 4. & hoc 
loco & pag. 330. Ac defendi id fortaffe ha&enus poterat, 
ut intelhgeretur ἐν τοῖς τόποις, id eít, ἐν τόποις ἐκείνοις. 
Quid noítri codicis Epir. fcriba dare vel voluerit vel de- 
buerit, non dicam: nam, utrum in. eius fcripturà vocula 
ὄν feparatim accipienda fit, an ut iun&a cum fequente 
voce , nulla ratione discernas; terminationem autem quae 
fequi debet literas 7e fuo more prorfus omifit calligra- 
phus, literam z fatis habens fuperae adfcripfifle. Lubens 
| vero adoptavi ἐντόπους, id e(t, indigenas, quod in co- 
.dice Hoefchelianao fe reperifie teftatus eft Cafaub. quod 

ipfum TouPrus etiam unice verum iudicaverat, in Emend. 
in Suidam , Part. 1lI. pag. 492. Rarius quidem occurrens 
vocabulum; fed Polluci adnotatum, 1lI. $1. & 1X. 7. 


ADTAPT.CEXTYWMILLL 


In Erremanut ecloga, Καὶ v αὶ φίντωται perfpicue de- f 
dit ms. £p. τε pro ταὶ habet ms. .4, &d'é«, pro vulga- 


p. 326. IN LIB. VII. CAP. CXXVIIL — 441 


to ὦ δεῖαι. δὲ merrum defiderabat & Dori(mus. Caete- 
rum vide pag. 521. c. 

Μίθαικος reCe, ut alibi, dedit codex ms. uterque. 
Jbid. ln ἐκκοιλίξας nil mutant libri. éxxotiA (a£ us 
fcribendum videri monuit KorN ad Gregor. de DialeG. 
Ρ 151. Nempe ἃ κοιλία. κοιλιάσδω,, κοιλιάξω : utab ἐλευ- 

ερία͵., ἐλευθεριάσδω, unde ἐλευθεριάξαντες apud Diog. 
Laért. I. 115. D 
a » Ὅταν δ᾽ Εὔπολις ἐν Προσπαιτείοις Aéys. In com- 
» mentariis Comici ad Vefpas [ vs. 57. ] laudatur Εὔπολις 
» ἐν Προσπαιτίνοις : ad Nebulas , [vs. $41.] ἐν τοῖς Ilpozzra- 
»Ta4AÍ us: ad Aves, [vs. 840.] ἐν Προσπαλτίοις : atque 
» haec fola fcriptura placet. Neque aliter fcriptum [ hic 
»apud Athenaeum] in Meflaei viri ampliffimi libro anti- 
»quo. Nam ei fabulae nomen impofitum ab uno e popu- 
»lis Atticis, ut Acharnenfibus Ariftophanis, & aliis plu- 
» ribus fabulis. Prospalta is δῆμος dicebatur : unde Προσπάλ- 
»710. Quare ita refcribe fuperiores locos, & ubicunque 
» laudatam hanc fabulam reperies. Nam fere corrupte fem- 
» per hoc nomen fcribitur. Exempli gratia, Priícianus li- 
»bro XVIIL. /mpetro illam rem dicimus , ficut & Attici. Eu- 
» polis Vlgog T&TToI$, πάντω γὰρ τυχὼν αἰτῇ. Lego indubi- 
»tantet, Προσπαλτίοις. EUPOLIDIS autem verba, quae 
»profert Athenaeus, funt haec: Μήτηρ τις αὐτῷ Θρᾶττα 
» ταινιόπχωλισ. Addit interpretamentum , τὴν ἐπὶ τῶν ὑφασο 
» μάτων λέγε! καὶ τῶν ζωνῶν, αἷς αἱ γυναῖκες περιδόονται. 
» Iftae ταινίαι funt fafciae, quarum multiplex ufus olim in 
»cultu praefertim muliebri. Erant etiam aliae pe&orales 9 
» aliae tibiales, aliae pedules , aliae aliarum partium. Has 
» conficiebant Athenis pauperes mulieres, utplurimum pere- 
»grinae,, qualis ifta quam Eupolis Zireffam vocat: qualis 
»item illa Euxii mater , quam ut conditionis fervilis fui(- 
Ȓe probaret Eubulides, qui filium eius numero civium 
'»exemtum cupiebat, aiebat /ediffe in foro wendentem fa- 
»fcias. Lege Demotthenem in ἐφέσει contra Eubulidem. 
'»|n ea oratione [ T. II. pag. 1309. edit. Reisk. ] vox 
»TatitrGNS ita exponitur, ut hic ab Athenaeo. « CA- 
 SAUBONUS, — Εὔπολις ἐν Προσπαλτείοις habet ms. 
44. quod vel ipfum verum, vel vero proximum. Apud 
Stephanum quidem Byzant. patronymicum a nomine Πρόσο 
σαλταὰ ductum, Προσπάλτιος editur, At quid hoc erat, 
quod vulgo, coníentientibus quidem msstis, hic legeba- 


44^ ANIMADV, IN ATHENAEUM. p.326 


tur, τὴν ἐπὶ τῶν UeacpaTor? Nempe fafcüs praepo- a 
sitam id fonabat: quafi dereginae alicuius miniftra age- 
retür, quae fupelle&tili veftiariae regiae effet praepofita. 
Satis quidem adparere. videtur, aheniffimo loco pofitum 
ilum τὴν articulum: quo abieCco percommode. procedit 
oratio. Agebatur de;rzuwío pifce. Inde ταινιόπωλις ett mulier 
quae vendit Tewías. Monet autem Deipnofophifta, Ev Ρο- 
LIDEM , cum matrem nefcio cuius ait ταινίας vendidi[Te , nou. 
locutum effe ἐπὶ τῶν ταινιῶν ἔχθύων. (ῥά ἐπὶ τῶν ὑφασμά- 
τῶν καὶ ζωνῶν : non de taenüs pifcibus , fed dé taeniüs quae 
funt fafciae & zonae mulierum, Supererat , ut intelligeremus 
mendofam τὴν voculam ortam effe ex verbo sv, quod 
demtum erat extremo Eupolidis verfui, ad quem complens 
dum illud ipfum defiderabatur. : 


D 


AD CAP. CXXIX. 


Τράώχουροι. Τούτων os ξηροτήρων μέμνηται Διοκλῆς. Vere 
ba Dziocrrs habes pag. 320. d. 

» Corruptiffimus eft NvMzNzr verfus lic: 

»'Axovías κιγκάλους τε καὶ ἀλλοπίην τράχουρον. 
» Nihil fuccurrit probabilius, quam quod GEsNERO vide- 
» batur, | 
» Αἰολίας κίχλας TE, καὶ ἔλλοπας. TI. Tp oDpoUs.. 

» Àut vera, aut certe fimillima veri haec coniectura : fic« 
» ut etiam quod fequitur acute & docte vidit GEsNERUS 
»idem, vir immortali laude digniffimus. Nam, quod ge- 
»nus pifcis fit TaevA wo ía s, neque Athenaeus explicat, 
» neque Ariftoteles, aut Aelianus, aut Oppianus, vel om- 
»nino quisquam veterum qui adhuc fuperfunt. Sed nec 
» eorum qui fuerunt, opinor, quisquam :aulopiae memi- 
»füerat: non Epicharmus, non Numenius, non Dorion. 
» Non enim arbitremur, Athenaeum in illorum libris vex- 
» fatifimum, eorum teftimonia in hoc piíce praetermiffu- 
»rum fuiffe, contra quam in caeteris feciffet omnibus. 
.» Enimvero nimis iam certum eft, AR CHESTRATUM in 
»prolatis ab Athenaeo verfibus non de taulopia fibi uni 
» noto piíce locutum efTe ; verum de eo qui Ariftoteli aliis- 
»que αὐλωπίας & αὔλωπος dicitur. En quid fit, & 
» quantum, incidere in libros parum emendate ícriptos: 
»a quo fonte multos veterum eruditorum manafle erro- 
» res , docemus multis exemplis alibi. Inter illa eft hoc qua- 


p.326. IN LIB. VII. CAP. CXXIX. 443 


a »que: nam /aulopiam pifcem primus in mundo finxit Athe- 


-— 


»naeus; cum in ARCHESTAATI verfu véapou μεγάλου T a, U- 
»Ao'míc culpà librarii fcriptum inveniflet , pro γεωροῦ j«s» 
» γώλου T! a 0^ o a, Veteres parum distincte fcripfiffe , 
» omnino parum diligenter, nemo poteft ignorare qui 
»Ciceronis, Strabonis, Galeni, & Hieronymi querelas 
»de eo genere hominum recordabitur. In 4ncHzsTARATI 
» verf. 2. ícribe x pavby ὅτων ᾧ. non κρανίον. « CASAUB. 

In NuMENII: verfu nihil auxilii praeftant libri: nil mutat 
ms..4. in Epit, vero totus deeft verfus. Pro vulgato 'A x o- 
vías κιγκάλους 7c, emendationem Cafaubono proba- 
tam, Αἰολίας κίχλας τε, caute timideque propofue- 
rat GESNERUS De Aquatil. pag. 61. Rurfus vero IDEM p. 
629; fcribit: » 4conias pifces Numenius apud Athenaeum 
»nominat: qui an Plinii zovaculae fint , confiderandum. 
»àxóym quidem Graecis cotem fignificat , ad quam novacu- 
» lae exacui folent. « — — Novaculá pifce quae ta&fa funt, ait 
Plinius, XXXII. 2, $. ferrum olent. At talis pifcis mentio 
apud nullum alium e veteribus occurrit. Quod fi voca- 
bulum ἀκονία latine reddere voluerat Plinius, coriculam , 
non novaculam dicere debuerat. Supereft ut fateamur , mi- 
nime liquere quem pifcem Numenius Zxovíav dixerit: nec 
tamen id fatis cauffae effe videtur, cur vitiatum effe no- 
men pronunciemus. Tum vero in voce x iy κάλου ς men- 
dam quidem accufat metrum: fed longius abire videntur 
qui in κίχλας mutatum volunt. Non dubitavi equidem 
κίγκλους corrigere, quod & metro fatisfaciebar , nec 
alioqui fpecie carebat. Eft quidem aviculae nomen κίγκλος, 
e motacillarum genere: (cuius etiam mentio fit apud No- 
ftrum III. 131. £. Conf. Aelian. Nat. Anim. XII. 9. & ibi 
Schneid.) nec in pifcium recenfu alibi, quod fciam , oc- 
currit ; fed ficut permulta alia. nomina pifcibus cum avibus 
communia fuiffe novimus , quid impedit quo minus hoc 
quoque nomen pifci cuidam a nonnullis tributum fuile 
credamus ? Pro κέγκλος autem, etiam xíyxaAos dicebatur, 
ut ex Suida ( voce Κίγκαλος, coll. cum Kíyxaos ) difcimus ; 
quo magis in proclivi fuerat Graecis librariis, ad metri 
rationem non adtendentibus, ut xryx&2ovs hoc loco pro 
κίγκλους Ícriberent, Denique in 4AaAoínv, quod vul- 
gatum erat , vix dubitari poreft quin latuerit a vA o íny: 
quae etiam prior fuerat GESNERI cogitatio, qui locum hunc 
citans , pag. 61. l, 1. fic fcripfit : » καὶ ἀλλοπίην (forte αὖ- 


444 ANIMADV, IN ATHENAEUM. p. 326. 


»Aozíty , ut ὦ fit ver(um in o per fyftolen) zp&y opor. « a 
— Sane vix ulla alia reperiri ratio poteft , cur au/opiac pi- 
ícis mentionem ex A4ncHESTRATO hic fübiecerit Deipno- 
fophifta, nifi quod eiusdem pifcis nomen in adlato Nume- 
nii verfu pofitum occurrebat. lllud magis dubites, utrum 
duorum nominum, αὐλοπίην, an 7p oupoy , pro fubftan- 
tivo, utrum pro adiectivo acceperit Numenius. Athenaeus 
quidem , nomen Τρωχούρους hic in recenfu pifcium adpo- 
nens, quorum nomen a T litera incipit , haud dubie pro 
fubftantivo nomine hoc accepit; quemadmodum & Dio- 
cles , a quo primum teftimonium petiit. Deipnofophifta , 
reípiciens ad illa Dioclis verba, quae pag. 320. d. prolata 
funt. Ariftoteli quidem ignotum nomen : fed & Xenocra- 
tes, De Alim. ex Aquat. cap. 7. & Oppianus, Hal. I. 99. & 
Aelian. Nat. An. Xlll. 27. τράχ ουρον pifcem commemo- 
rant, qui τοῦ σαυροὺ (id eft , lacerti) fpecies effe putatur: 
& diferte etiam Xenocrates ait, « nonnullis cavpbv vocari, 
Caeterum fuà naturáà adieCtivum nomen effe adparet, a/pe- 
rá caudá inftru&um denotans. Ac poffit perinde & vocabu- 
lum αὐλοπίας five αὐλωπίας pro adieCtivo haberi , idem 
valente ac «ὐλωπὸς apud. Oppian. Hal. I. 256. quo defi- 
gnetur is cui fint exflantes ac veluti tubulis incluft oculi: de 
cuius nominis ratione do&te disputavit SCHNEIDERUS in 
Hiftoria Piícium pag. 83 fq. quem librum, diu a me defi- 
deratum , quantum gaudeo his diebus tandem ad me efle 
perlatum , tantum doleo non prius mihi ad manus fuiffe 
quam paene ad finem perdu&tà hac noftrà de Pifcibus — | 
Athenaeo commemoratis lucubratione. Sed & ὃ αὐλωπίας, | 
fubflantive , pro ἀνθϑίᾳ pifce, ufurpatur Arifloreli, Hift, — 
Anim. VI. 17. quem in quatuor anthiarum fpeciebus quar- 
to loco pofuit Oppianus I. 256. αὐλωπὸν vocans, metri 
cauífa, ut videtur : eumdem vero rurfus αὐλωπίαν Aelia- | 
nus nominat, XIII. :7. De eodemque loquitur A4nczz- 
| 
| 


sTRATUS in fubie&o teftimonio : in cuius verf. 1. tenent b 
quidem fcripturam ταυλωπία.. quafi una vox effet, ambo 
noftri codices mssti cum editis: fed vix credibile eft, non 
vidiffe Athenaeum , ( quem fatis quidem do&um fuiffe 
Grammaticum nemo negabit ) primam huius vocis literam 
effe τε coniunctionem, quae ad vocab. μεγάλου defidera- 
batur. Quare fere non dubito, abfurdum illum titulum 
Ταυλωπία «(quem quidem & ipfum libri omnes hodie 
agnoícunt) fequioris alicuius librarii imperitae temeritati 


b deberi ; effe autem hoc loco Archeftrati illud teftimonium 
a Deipnofophifla adpofitum occafione nominis a/Aoíny , 
(idem valente ac αὐλωπίαν ) quo in proximo teftimonio 
Numenius ufus erat. Sed de hoc ftatuat quisque, uti vi- 
fum fuerit. In ARcHESTRATI verbis , pro τ᾽ αὐλωπία. 
(verf. 1.) utique τ᾽ «A e íov malim cum GESNERO pag. 
60 extr. Ac fortaffe fic fcriptum erat in antiquo exemplari, 
ia quo vocalem « & diphthongum ov fimillimis formis pi- 
Gas fuiffe iam faepius monuimus. ^ Ferfu 2. Cafaubono 
obíecutus fum, monenti pro κρανίον ὅταν, quod ver- 
fus non ferebat, xpav*v ὅταν fcribendum. Fateor ta- 
men, nullum aliud certum exemplum, quo xpayty pro 
χρανίον fcriptum fit , reperire me potuiffe. x pzyos ὅταν, 
vel κρανίον ἂν corrigendum cenfuerat GESNER pag. 61. & . 
xpavíoy ἂν propofuit etiam IACOBS in JVoris msstis; quod 
lubens accepiflem , nifi ὅτ ὦν re&ius hic ftare, quam ἂν, 
perfuafum mihi fuiflet. — Ibid. Scripturam &Lid'« revoca- 
vi ex ed. Ven. Eodem fÍpiritu, fed acuto accentu , fcribi. 
tur in utroque codice msto. 


AD CAP. CXX X. 


De Loligine quae habet Ariftoteles in libris hodie exe 
ftantibus, colle&a dedit CAMUS , pag. 174 fq. Quae prie 
ma pofuit Athenaeus , ex libro deperdito funt: eorum ta- 
men nonnulla fparfim in libris, qui ad nos pervenerunt , 
leguntur. | 

C ἔχει δὲ xal δολὸν ἐν τῇ μύτι 8 1. Reftitui hanc fcripturam 
ex pag. 323. d. ubi vide not. . Sic etiam formatus tertius 
cafus nominis μύτις reperitur apud AriftoteJem ; verbi gra- 
tia, Hift. Anim. IV. 2. non p77:, nec μύτει. 

[TEY'e0z.] Ὁ δὲ Τεῦθος μόνῳ τούτῳ διαφέρει, τῷ 
μεγέθει. TITULUM uncis inclufi : quia non videtur ab Athe- 
naeo effe; certe contextui interferi non debuit.  Videri 
quidem poterat Ariftoteles ( ut CAMus adnotavit) τὸν τεῦ- 
Soy & τὴν τευθίδα non fexu modo, fed etiam fpecie dis- 
tinxiffe: nec fatis tamen perípicue id ille declaravit. Athe- 
naeus quidem nonnifi fere magnitudine distin&um facit, 
'& paulo poft ad τὴν τευθίδα redit, de qua dicere inftitue- 
tat. Commodius initio capitis duplex titulus, Τευθὶς, & Τεῦ- 
3os fuiffet praefixus. In ms. Ep. fcribitur μόρῳ dia. τῷ 
μεγέθει, commode : fed nec iftud incommodum erat , quod 


446 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 3:6, 


ms. A4. cum ed, Ven. & Baf. dabat, μόνῳ τούτῳ διώφι | 
quod non videtur neceffe fuiffe ut mutaretur a. Cafau- 
bono, qui pro τούτῳ tacite T α 0 τὴ ς fubftituit, prono- 
men facile fubintelligendum, & frequenter in huiusmo- 
di oratione omitti folitum. . De pleonaftico vero eiusdem 
pronominis ufu, qui in illà di&tione, μόνῳ τούτῳ. δια φέ- 
per» τῷ μεγέθει, non fine gratia obtinet, vide Lexicon 
noftrum Polybian. pag. 417. Caeterum , pro eo quod hic 
legitur , γίνεται δὲ τριῶν σπιθαμῶν, habes πέντε πήχεων 
in Hift. Anim. IV. ». ) 

»'E£y δὲ σέκπτῳ ζώων. Membranae antiquum obtinent, 
»áy πέμπτῳ μορίων. Locus exftat in quinto Hiftoriarum 
» Cap. 18. « CASAUB. — Sic nunc ( omiíffà voce Zóoy, ut 
fubinde aliàs) habet codex nofter uterque, ἐν δὲ πέμπτῳ 
Mopíov. Epitomator , in aliorum omnium auctorum cita- 
tionibus titulos librorum fere numquam adponens, in unius 
Ariítotelis teftimonis titulum libri, e quo quodque fumes 
tum eft, numquam neglexit adponere. 

᾿Αρχέστρατος - - - περιελθὼν καὶ τεριπλεύσα ς, 
Sic commode ms. Ep. Sed περιελθὼν πλεύσας absque 
coniun&tione ms. 4. quod fortaffe & ipfum probum te- 
nendumque erat, zavigando obierat: fed id corruperunt edi- 
tores, περιελθὼν καὶ πλεύσας ponentes. 
' »Videamus quam recte interpretes accipiant νεγβομίος 
» ARCHESTRATI de Teuthidibus : 
| » Τευθίδας ἐν Δίῳ τῷ Πιερικῷ παρὰ y uua 

» Βαφύρα, καὶ ἐν ᾿Αμβρωκίᾳ παμπληθέας ὄψει. | 

» Dium olim plurium oppidorum fuit nomeg. Ideo poéta. 
» distinctione cavit ne falleremur, cum addit τῷ Πιερικῷ, 
» Pieriam Macedoniae regionem ex .Geographorum fcriptis 
»norunt omnes. lgitur de Dio Macedonica fentit. Arches 
»ítratus: quod etiam confirmant fequentia , παρὰ χεῦμω 
»Baoópa , ad fluenta Baphyrae. ls fluvius Dium Macedo- 
» niae praeterlabitur. Et Di huius & Baphyrae meminit Pau» 
»fanias in Boeoticis. [ IX. 30. pag. 769. | Ex his vides quo 
»iudicio viri eruditi. [ Dalecampium dicit] χεῦμα inter- 
»pretati fint euripum , ut in fequente verfu pro Βαφύρῳ 
»íuam nobis obtruderent emendationem x«l Πύῤῥᾳ. « CA- 
SAUBONUS. — Suo arbitratu tacite Τ εὖ θέ δα s δὲ in con- 
textu fuae editionis pofuit Cafaubonus, & in Animadv. 
repetiit ; qua novatione nil erat opus: modo poft Βαφύρα, 
ubi nulla vulgo distinctio ponebatur, interpungenda fuit 


-R.326. IN LIB. VIL. CAP. CXXX. 447 


d oratio. Τευϑίδες in re&o cafu libri omnes agnofcunt, re. 
&e: hoc fen(u, Joligines (nempe eximiae ; quod vel per fe 
intelligi poterat, vel e verbis in Archeftrati carmine pro- 
xime praecedentibus intelligebatur ) reperiuntur ad Dium op- 
pidum. Βαφύρω eft fecundus cafus a redo ὁ Βαφύρας. Per- 
peram Βαφύραι (id eft, Βαφύρᾳ in tertio cafu) fcriptum 
in ms. 4. | 
. » Ferfus primus ex ERETRICO Zlexidis , 

- » Τευβίδες, πίνναι. Baie , δῆμος, ἀφύαι, 
» mendam continet in voce δῆμος. Non displicet Dalecam- 
» pii coniectura δῆμος &quov: [ ephyarum natio , fcripferat 
»1le:] etí aliter poétam fctripfifle arbitror. Pifcis enim 
»nomen hic videtur fuiffe, vel offre. Forte, βατὶς, χῇῆ- 
»»μαι, ἀφύαι: aut κορδύλος. « CASAUBONUS. — At ne pia- 
zás quidem agnofcunt veteres libri: vocabulum í»vas 
primus ipfe Cafaubonus tacite in Graecum contextum in- 
vexit, poftquam a GESNERO pag. 885. ex conie&ura pro- 
pofitum, & a Dalecampio in latina verfione receptum 
fuiffet. Duo priores verfus defunt in Epir. fed e vo: 
habet vetus nofter codex 4. cum ed. Ven. & Baf. Valet 
autem 5 ezivs , Hefychio tefte, idem ac ὁ σσῖνος : quo no- 
mine fi neceffario pifcis aliquis effet intelligendus, pofíe- 
mus ad eumdem Hefychium provocare, apud quem duae 

- aliae gloffae : Σσίγγος" ἰχθύς : ὃς Ἐπίγγον" σπίνον : colla- 
tae cum ifta, Xzive* ὃ σπῖνος : probabile facturae erant 9 
vocem σπῖνα etiam de pi/ciculo poffe accipi. Sed quum plu- 
ra promifcue cibaria , quae praefto ipfi erant, commemo- 
ret garrulus coquus, & in his etiam non modo δῆμον, fed 
δὲ κρεάδια, & ἐντερίδεα ; non video equidem quid impe- 
diat, quo minus σπίνας, quas dicit, fringillas aviculas 
intelligamus, pro δῆμος 4 ἡ  ? s legamus , & de adi- 
pe accipiamus. Deeíle autem fenario primam fyllabam 
adparet. | | | Aa Wi s | 

e - Ires poftremi verfus imperite distributi erant in edd. δὲ 
talem in modum concepti legebantur: 

Τὰ στερύγι᾽ αὐτῶν συντεμὼν a Tee τίον μικρὸν στάρι" 
μίξας περιπάσας Ee 

Ἡδϑύσμασι λεπτοῖς χ λωροῖς ὠνθύλευσα. 
Ad quae nil aliud , nifi haec, adnotavit CAsAUBONUS : 
» Scribit Epitome, στεατίου μικρὸν παρωμίξας, περιπά- 
»cas ἡδύσματα, λεπτοῖς χλωροῖς ὠγθύλευσα. « — Et 
στεατίου quidem recte habet uterque nofter codex mstus, 


448 —— ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 53:6. 


Sed ἡ Jócp e c1 uterque perfpicue tuetur nullà interpo- e. 


διὰ poft hanc vocem distinctione: & id ipfum quidem 
non minus recte; nam iuncta intelligi debent verba ἡ δύσο 
μασι λεπτοῖς χ λωροῖς, Sunt autem ἡ δύσμωτα λεπτὰ χλω- 
gà , condimenta tenuia viridia , i, e. condimenta ex herbis minu- 
tim concifis.. Herbarum catalogum, quibus pro ἡδύσμασιν 
uti confueverant olim coqui, habes lib. IV. pag. 170. a. b. 
lam, ad metri rationem quod fpe&at, fatis adparebat , 
terminari tertium verfum in voce zTeeTíou , quartum in vo- 
ce ἡδύσμασι. Quare, quo ratio conftaret quinto verfui y 
λεπτοῖσι pro AezTois fuit fcribendum. De verbo 
ὀνθυλεύω dictum eft ad I. 4. b. T.I. Animadv. pag. 49 fq. 
Typothetae errore ἀνθύλευσα pofitum eft in ed. Caf. 2. is- 
que error imperite repetitus in ed. Caf. 5. : 

Καὶ πέμμα δὲ Gc. »Non video cauffam, imo nulla 
» cauffa eft, cur proxima verba pro adulterinis do&i ha- 
» benda cenfuerint: Καὶ πέμμα dé τι τευθίδα ὀνομάζειν 
» Ἰατροκλέω ἐν ᾿Αρτοποιϊκῷ ( vel, ut in antiquis, 'Aprorrorit- 
»7ix9) φησὶ Πάμφιλος. Pamphilus auctor efl, (in Gloffis 
» nempe) Jatroclem in. libro De Confetlione Panis , genus quod- 
» dam libi appella(fe τευθίδα. Confirmat Hefychius : Tevbíe* 
5) πέμμα πλακουντῶδες. « CASAUBONUS. — At non adul- 
trina ifta verba cenfuerat Dalecampius ; fed cafu & im- 
prudens praetermiferat in latina verfione. Suo arbitratu 
(ut equidem exiftimo) Epitomator ᾿Αρτοποιητικῷ fcripfit ᾿ 
editam fcripturam 'Aprozoiixo tuetur ms. 4. eamque pro« 
bam effe oftendunt ea quae ad Polyb. T. 22. 7. olim ad« 
notavimus, [dem Z4TRoczrs liber alibi apud Noftrum fic 
citatur, ἐν τῷ Περὶ Πλακούντων, lib. XIV. p. 646. a. & 647. b. 


A'D^CAP. C XX XL 
"YES. »De A yaenidibus & fuibus fimul tra&at au« 


» Gor. Itaque ei parti duplex praefigi lemma debuit : "Ya: - 


»víides ἢ Y es. Sint-ne iidem pifces , an diverfi, parum 
»liquet vel Athenaeo: qui etiam dubitat, an appuie ópu- 
» κτὴ Zrcheflrati , δὲ "Vajsalis Numenit , diverforum pifcium 
»nomina fint, an eiusdem. « CASAUBONUS. 

De EricuanMr ver(u, 'Hs δ᾽ δαινίδες ὥς. vide notata 
ad pag. 306.2. Particulam 7e poft ὑαινίδες ἢ, 1. dedit uter- 
que codex ms. In a/tero eiusdem poétae verfu, Xa^xid'es 
τς h.l. correxit editor Bafil. ex pag. $28. c. ubi quidem 


».327. IN LIB. VII. CAP. ΟΧΧΧΙΙ, 449 


paulo etiam commodius ad metrum Χαλκίδες δ᾽, ὕες τε da- 
bant edd. cum msto. 4. (nam in Epit. ibi deeft verfus: ) 
quod & h. l. recepi. | 

f Καὶ Διονύσιος δ᾽ ἐν 'O-. Particulam δὲ, quae deerat edi- 
tis, commode dedit ms. “4, 

Ad AncuzrsTRATI verba, verf. 2. ψαμμῖτιν ὀρυκτὴν, 
collata cum his ANumenii, quae in fine capitis fequuntur , 
ῥόθιον ψαμαθῖδα., haec adnotavit CASAUBONUS: »Inve- 
» nio in Gloffis Hefychii, nomen effe cuiusdam pifcis 4ou«- 
»κοδύτης : quod verbum affine eft tam Numenii p/ammae 
» thidi, quam Archeflrati ψαμμίτιδε ὀρυκτῇ. Sed pfammo- 
» dyten, ait Hefychius, etiam callionymum vocari: quare. 
» alius videtur effe. « — ψαμμῖτιν ópu x 7 hv, arenae fuffo- 
forem interpretatus fum cum Dalecampio, cui GESNERUS 
praeiverat pag. 756. Nec tamen me fugit, pro illa notio- 
ne aliam Graeci vocabuli formam requiri , ícilicet ὀρυχτῆ- 
p4 , five, quoniam verfui hoc non conveniebat, videndum 
ne fortaffe à pv x τῆν, aut foemininà formá àv x 7 tv Ícri- 
p poéta, inufitato quien aliás vocabulo, fed ad ana- 
ogiam aliorum legitime Tormato. Nam ψαμμῖτιν ópu- 
κτὴν, ὦ quid video, nil aliud fignificare poteft ; nifi in 
arena defossam: quà notione haud fatis fcio an ferri et» 
iam poffit vulgata fcriptura, quam uterque codex mstus tue- 
tur. Alii funt pifces ὀρυκτοὶ, de quibus lib. VIII. p. 33 1. c. d. 

In quarto ARCHESTRATI verfu , rete μοῦνον correxit 
Cafaubonus, flagitante metro. In fine verfus, κείνων pro 
κιγῶν habet ms. 4. (uo more vocales mifcens. 

a — Verf. 6. ἐμβάώπτενε κ᾽ érevyov. Sic commode ed. Caf. Et 
debuiffe hoc videtur ms. 44. in quo ἐμβάώστεν καὶ ἐπ. mu- 
tilato verbo: inde ἐμβάπτευε καὶ ἐπείγου ed. Ven. δι Baf. 
ἔμβαπτε καὶ ἐπείγου ms. Ep. reclamante metro. 

Verf. 8. τὴν λοφιὰν d" ómrày αὐτῆς. In pifce τὴν λοφιὰν 
pinnam dorfalem di&tam vidimus pag. 294. d. Hoc loco cer- 
yix intelligenda, aut totum tergus. 

ἐπὰν λέγῃ recte dedere ambo mssti. ἐσὰν λέγεις ed. 
Ven. duplici vitio. NvMEN21 verfus iam fupra adlatus 
erat, pag. 306. ubi vide notata. Ibi recte δὲ ῥόθιον habe- 
bant libri omnes: inde hic mendam correxit editor Bafil, 


ἈΚ. CX'XXLLI 


"Y x1. Sic conflanter fimplici « literá fcribi iftud no- 
Animadv. Vol. IF. Ff 


450 ANIMADV.IN ATHENAEUM, p 327. 


men in nofttis codicibus, monui ad pag. 284. b. ubi idem 
teflimonium C4zzrMACHI iam adpofitum erat, quod h.1 
repetitur. Videad eum locum notata. Eamdem ícripturam 
initio huius capitis tenentes editiones Ven. δὲ Ba(. mox de- ; 
inde geminatam confonam invexere. 

Ex ΝΥΜΕΝΙΣΙ teftimonio priora verba iam citata funt b 
pag. 320. d. ubi vide not. In huius verfu 2. ἀλώμενον 
recepi ex ms. Ep. quod fonat ad faxa vegantem. Satis com- 
modum ad fententiam erat σέτρῃ ἀλοώμενον , quod habet 
ms. 4. id eft, ad faxa pulfatum , ab ἀλοάω : qua fere ra- 
tione κυματοπλήγες pifces dicuntur, flu&ibus pulfati : at 
metro iftud non erat aptum. Eàdem notione neício an ad 
metrum adcommodare verbum voluerint editores, cum 
transpofitis vocalibus ἀλωόμενον ediderunt. 44d faxa captum 
vertit Dalec. quod nec per fe placet, & Graece ἁλώμε- 
voy fonabat. 

In hiftoriola ex TzM Azo relata fuper appellatione oppidi 
Siculi Hyccari , perperam πολυχνίου & πολύχνιον fcribitur 
in ed. Caf. errore ex ed. Baf. propagato. Kee σολιχν. 
ed. Ven. cum msstis. Oppidi nOmen, ficut in hoc Timaei 
teftimonio, fic & alibi, promifcue modo in plurali nu- 
mero τὰ "Yxxepa , modo in fing. τὸ "Yxxapoy effertur. In 
cuius nominis fcriptura quidem geminam literam xx tenent 
noftri codices; attamen pifcis nomen , ut dixi, conftanter 
per fimplicem confonam efferunt. 

καὶ τούτους ἐγ κύου s. » Scribo ἰχθὺς εὑρεῖν τοὺς καλου- 
") μένους ὕκκα ς, καὶ τούτους ἐγ γείους. Pifces invenifJe 
» quos vocant Hyccas, δ' eos quidem in terra. Ita au&tor Ex- 
» cerptorum, non ἐγκύους. Quomodo enim praegnantes hyc- 
»cat? « CASAUBONUS. — lmmo vero non auctor Excer- 
ptorum ἐγγείους fcripferat ; quamquam in Hoefcheliano: 
codice ita fcriptum fuiffe ultro credimus adfirmanti Cafau- 
bono. Nofter quidem probatiffimus codex Epitomae, non 
modo ὕκας tenet, fed & ipfum ἐγ xóovs, quod cum edi- 
tis tuetur vetus codex 4. Quidnam vero incommodi in 
hac fabula habere vifa fit doctiffimo viro praegnantium pi- 
fcium mentio, non exputo equidem. 

Ζηνόδοτος δέ φησι, Κυρηναίους τὸν ὕκην καλεῖν épulpiyay, 
Id eft; Zenodotus ait , eum qui vulgo ὕκης dicitur , a Cyrenaeis 
vocari épuÜpivor, Rectius utique videtur, quod ex Clitarcho 
Grammatico adlatum eft pag. 300. f. Κυρηναῖοι δὲ ὕκην τὸν 
ἐρύθρινον (five ἐρυθρῖγον, quod perinde eft) καλοῦσι. Id eft: 


p352^» (IN LIB. VII. CAP. CXXXIII. 451 


Cyrenaei eum qui erythrinus vulgo dicitur hycam vocant. Qua- 
re obfequi hen: debueram doctiffimo ConAYO, monen- 
ti in JVoris msstis ad hunc locum : » Transpone articulum, 
»legendo Κυρηναίους ὕκην καλεῖν Tbv &pulpivov. «« —— Nec 
dubitaturus eram, quin voculam illam transponerem , fi 
hoc loco ad eiusdem Grammatici teftimonium , atque fu. 
pra, provocaffet nofter Deipnofophifta. - 

ς Uxnv ἀκούει τὴν iov AÍd'a. Sic reCte ed. Ven. & Βαί, 
ἰούλιδα ed. Ca(. De iukide pifce fupra di&tum, p. 304. f. 

| διὸ καὶ Φιλήταν φάναι. φᾶναι ms. 4. & Ep. eodemque 
modo plerumque fcribunt id verbum. De ΡΗΊΣΕΤΑ in 
Indice Au&orum disputabitur : in cuius teftimonio hic ad- 
lato, Οὐδ᾽ xn ἰχθὺς ἔσχατος ἐξέφυγε, id fingulare eft , 
quod nomen piícis non, ut aliàás, ὁ ὕκης, fed ὕκη for- 
metur, tamquam foeminini generis: quod metri cauffa 
fa&um videri poterat; nam priora quidem verba omnino 
fpeciem fenarii iambici habent, licet in pofteriori hemi- 
flichio metro non conítet ratio, forte quod verbum ἐξέ- 


evye in locum alterius, quo ufus erat poéta, fubítitu- 
tum eft, ' 


BELCAR CXXXI 


$àypos. » Φάγρους auCtor Gloffarii latine indigetat 
» dentatos. Ovidius & Plinius, pagros aut phagros.« CASAUS. 
lbid. Ἐπεύσιππας ὥς. Eadem SPErvsiPPi verba proia- 
ta funt fupra, pag. 300. e. ubi pro ἐρυθρῖνον, quod habent 
h. l. mssti cum editis, ἐρύθρινον ícribitur ; quod quidem 
perinde eft. 

᾿Αριστοτέλης δὲ, σαρκοφάγον. φησὶν, αὐτὸν εἶναι, καὶ 
μονήρη. Sic codex ms. uterque. Murara verborum ferie , 
εἶναι φησὶν αὐτὸν edd. Du&um eft autem teftimonium ex 
deperditó Ariftotelis libro. 

In EPrcHARM: teftimonio (quod omifit ἢ. 1. Epit. ) 
cum Aóves praeferrent edd. & ms. 4. monuit CAsAUBO- 
NUS: »Scribe ἀόνες, ficut diximus cap. XX.« —— Nempe 
ad pag. 321. d. ubi vide notata. 

d  .AMEIPSIAE verba ex Conno , fic erant edita, . 
'Opqois, σελαχίοις τε καὶ φάγροις ἔσῃ βορά. 

Ubi, quoniam fecunda fyllaba vocis σελαχίοις brevis eft, 
» adparebat Ὀρφοῖσι initio verfus fcriptum oportuiffe, ut 
eí[et fecundus pes tribrachys ; quemadmodum communi 

| 2 


452 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 327. 


librorum confenfu fcribitur pag. 51$. c. ubi idem fere ver- d 
fus citabatur, non quidem ut Ameipfíae , fed ut Platonis Co- 
mici. In fine verfus, fi verbum £c» dedifTent fcripti libri, 
terminari in eo verfu potuerat fenarius , ut βορὰ effet pri- 
ma vox verfus fequentis. Sed collato eodem , quem modo 
dixi, Platonis verfu , probabile fiebat id quod obfervavit 
D'AnNAULD , Animadv. Crit. c. 27. p. 171. » verbum ἔσῃ 
» vel a gloffatore effe, vel ab Athenaeo ad fenfum fupplen- 
»dum adiectum.« Nobis vero eo etiam magis fufpe&tum 
effe illud verbum ἔσῃ debuit, quod fcriba veteris codicis 
44. e quo du&li funt receniores codices omnes, ( nam in 
Epit. deeft hoc:loco id teftimonium) non ἔσῃ fcriptum in 
fuo exemplari repererat, fed nefcio quid aliud ; quod ipfe 
quid effet fe nefcire oftendit, monftrofum verbum acifo- 
pe hic ponens. De Zmeipfiae fabula Κόννῳ nonnihil dictum 
ad V.218. c. Titulum ἐν Κόννῳ, in. Barba interpretatus eft 
Dalec. a quo plurimum diffentiens HEMSTERHUSIUS ad 
Polluc. X. 171. infcriprionem iftam ad abfurdum quemdam 
lyriftam retulit, ex Paroemiographorum commentariis no- 
tum, cui-Cozno nomen fuerat. - 

ἀκαρνᾶνες. » Nominantur pifces ἀκαρνᾶνες ex Hircrsro: 
»quorum & libro octavo [ pag. 356. b. | mentio fit. For- 
»taíffe idem cum eo qui fupra [pag. 286. b. ] dicebatur 
»dX apyos , aliis ἀχάρνω. Gloflographo ἀκάρναξ, eft λά- 
»fpaE, lupus.« CASAUB. — Vide Gesnerum, pe Aquatil. 
pag.:i 14. & Camus ad Ariftor. pag. 59 fq. Quod vero 
de acarname eiusque fimilibus hic ex Zrczsro fcribitur, 
κατὰ, λύγον δὲ καὶ δυσέκκριτοι : id eft , eademque ratione ( vel, 
é pro ratione) excretu difficiles : eius contrarium docere vi- 
detur apud eumdem noftrum Deipnofophiftam Diphilus 
medicus, lib. VIII. pag. 356. c. τρόφιμον quidem τὸν ἀκαρ- 
vàva, effe dicens, fimul vero εὐέκκριτον. 

ARCHESTRATI ecloga in ed. Ven. & Baf. terminabatur e 
in verbis μόνον ὠνοῦ. Reliquam partem fecund: verfus , cum 
verfu tertio , Cafaubonus in fua editione ex msstis , quorum 
le&tiones excerptas habuerat, tacite adiecit, in hunc modum: 

—— καὶ μετ᾽ ἐκείνης 
οὐραῖον" τὰ δὲ λοιπὰ δόμον μηδ᾽ ἂν ἐσενέγ κυ φ: 
Habent autem eadem verba & noftri codices ambo : nifi 
quod uterque omiffà à» particulà, μηδ᾽ εἰσεν ἐγ "Ὁ 
praeferat; quod in μηδ᾽ εἴσω ἐν έγ xs mutandum mihi 
vifum erat. In οὐρωῖον uterque codex confentit cum ed. 


Ῥ. 3:7. INLIB. VII, CAP. CXXXIII. 453 


-€ Cafaub. fed videtur omnino τ᾿ ed pa iov praepofito arti- 
««ulo fcriptum oportuiffe. 

« Στράττις ἐν Λημνομέδᾳ. Vide quae mox adnotabi- 
mus ad Cafauboni recenfum fabularum Strattidis ,' voce: Λιμνο 
μέδα. In verbis ex ea fabula hic adlatis, pro ἐγ κύ ψ « e, 
quod cum edit. Ven. δὲ Baf. habet ms. 4. ( nam in ms. £p. 
deeft hoc teflimonium ) tenui é y x & «| ἃ s , quod tacite in 
illius locum fubftituit Ca(aub. Caeterum quo metro ver- 
ba iíta fuerint a poéta adítrita , haud fatis adparet. 

Alteram SrnATTIDISeclogam, ex PAiloctetc du&am , ita 
ut a nobis fa&um, ad anapaeíticos dimetros redigendam 
fuiffe , re&e monuerat D'ARNAvULD , Animadv. Critic. cap. 

27. pag. 152. Teretes Copaidas , anguillas dicere poétam vix 
eft quod moneamus. Earum frequens. am Noftrum men- 
tio: vide praefertim P* 297. C. d. 

i| γὰρ ἀκόνη κατὰ Κρῆτας Qévypos. ^ n-Cotem di&am effe 
» Cretenfibus φάγρον,, non. mirum : exédit enim & atterit 
» ferrum , licet "e «og φάγρος autem ἃ φάγω. « 


we, 


ΤῊΝ hoeloco . 
Caput XXHI. Animadverfi fonum . CASA UBONI 
emos e dio. VI... 
- omis^» ^ fic infcriptum: 
»Recenfentur iicenrusE: Comici fabulae , e loct alljucri in 
» earum mentione corrupti emendantur. « 

- »De pagris agens Deipnofophifta, gemitium e $rRAT- 
TIDE teftimonium: profert : alterum e Limnomeda ; alte- 
rum e P/ilotleta. Ob(ervaviius inter legendum veteres, 
faepe fa&um ut in nomine huius poétae, vel fabularum 
ab eo editarum, librarii aliud fcriberent quam quod re- 
&um & verum erat. Ut igitur male conciliati homines ftu- 
diofis ne imponant , de $TnATTIDE 6 illius Dramatis quae 
nobis funt comperta, paucis hoc loco exponemus. « 

» Scribit Suidas, S/rartim (five Stratim: nam utrumque 
invenio) Athenienfem Tragicum fuiffe, qui plures fabu- 
Jas docuerit, quarum titulos commemorat : poftea addit, 
ὥς φησιν ᾿Αθήνωιος ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Δειπνοσοφιστῶν : 
quafi omnium poétae iftius fabularum indices haufiffet ex 
unico Athenaei libro fecundo. Quod non ita eft : nam ex 
univerío. Deipnofophiftarum opere is catalogus eft colle- 
&us. lllud gravius, quod Siatdem Suidas facit Tragi 


'f5 


454 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.327. 


eum ; qui fuit. Comoediarüm poéta , non Tragoediarum. e 
Harpocration : Λαγίσκως τῆς ἑταίρως μνημονεύει καὶ Στράτ- 
τίς ὃ κωμικός. Plutarchus in lfocrate: ὅθεν εἰς τοὺς αὐλοὺς 
κεκωμῴδηται ὑπὸ Ἀριστοφάνους καὶ Στράττιδος. Neque 
probo quod placuit viro exactiffimae diligentiae & iudicii 
non vulgaris ZLiio Gyraldo, duos extitifle cognomines po&- 
tas, alterum Comicum, alterum; Tragicum. Nam, ut ve- 
rum id effet, nihilo tamen excufatior abierit Suidas: cum 
ex iis quae dicemus liquido confliturum fit, comoedias fuif- 
fe quas ille habuit pro zragoediis. Fuit alius Comicus, cui 
nomen Siratoni : quem cum Stratide non uno loco fcriba» — | 
rum imperitia confudit. De hoc Suidas: Στράτων, xepi- — — 
xbs τῆς μέσης κωμῳδίας" τῶν δραμώτων αὐτοῦ ἦν Φοῖνιξ. | 
Omnino pauca feripfiffe Srrazo hic. videtur : neque apud 
veteres eius nomen temere invenias, nifi cum órratidis 
locum occupavit. Inter novae ἷ immo, mediae ] comoediae 
QGomicos hunc ponit Suidas: at Stratis in albo poétarum 
veteris comoediae recenfetur ab antiquis criticis , quorum 
extant in Ariftophanem lucubrationes. Ibi etiam legimus, 
dramata Stratidis fuiffe fedecim. Nos quoque totidem inve- 
nimus. Sunt autem haec.« du ud 

»'Ayaboí* n, 'Apyvptovu ἀφανιεσμός, Huius fa- 
bulae Suidas meminit. Fuere qui Perecrati afcriberent , 
auctore Athenaeo, lib. X.« — [At in decimo Athenaei li- 
bro nihil tale reperitur. Citatur. Φερεχρώτης ἢ Ἐτράττις ἐν 
"Ay alot , VI. 249. c. & XV. 685. b. Sed ᾿Αργυρίου ἀφα- 
νισμὸς nusquam , quod fciam , apud Noftrum vel Stratti- 
di vel Pherecrati tribuitur. Φιλιππίδης, ἐν "Apyuplou ἀφα- 
νισμῷ laudatur lib. VI. pag. 230.a.] iv 

»'AvÓpocropéco ns. Athenaeus. libro III. extremo : 
σεμιδάλεως μέμνηται Στρώττις ἐν ᾿Ανθρωπορέστῃη. Suidas 
nominat, In hac fabula Comicus Euripideam Oreftem ri- 
ferat. Apparet ex illius verfibus quos proferunt Comici 
interpretes ad ifta e Ranis : 

Ἔξεστι d" ὥσπερ Ἡγέλοχος ἡμῖν λέγειν" 
ἐκ κυμώτων γὰρ αὖθις αὖ γαλήν᾽ ὁρῶ. | 

Non nominant illi quidem harc fabulam: fed, inde effe 
quos afferunt verfus , teftis Scholiaftes Euripidis .ad Ore- 
ftem, ubi leges eadem : atque ibi non ᾿Ανθρωπορέστης Ícri- 
bitur hoc nomen, fed 'AvÓpozropaíc ns. Videtur poé- 
ta fi&o nomine allufifle ad xvvopuiz Tas , de quibus Philo- 
fophus in Hiftor. Animal. [ V. 31. ] Similis compofitio πος 


, p^ INLIB.VILCAP.CXXXIIL 455 


'* minis, Δουλορέστης : quo titulo fabulas ediderunt Latini 
poétae, Ennius, Pacuvius, Naevius.« — [ Confer quae 
notavimus ad Athen. III. 127. c. ] 

»'ATaAX&yT». Athenaeus lib. VII. E pag. 502. d. ] & . 
lib. IX. ( pag. 399. c. ] item Suidas. Sed alibi apud hunc 
᾿Αταλάνται fabula infcribitur, ut in voce Διφροφόρον. 
Hefychius in. Διονυσοκουροπυρώνην. Toy γὰρ Διόνυσον xoU-. 
ρέα ὄντα κωμῳϑδεῖ. κουρεὺς δὲ ἦν epos πάππου, ὡς δηλοῖ 

ὁ τὰς ᾿Αταλάντας συνθείς. Comici interpres ad Aves : [ vs. 

1194. Νίνημονεύει αὐτοῦ ὡς μέγω ῥύγχος ἔχοντος ὁ τὰς 

᾿Αταλάντας ποιήσας. At Comici vetus interpres non nu- 

merum, fed genus mutat, fcribens ad Ranas: [ vs. 146.] 

Τινές φασι τῷ σκὼρ πρῶτον κεχρῆσθαι Στράτιν ἐν ᾿Αταλάν- 

τῳ δράματι. ψεῦδος δέ: πολλῷ γὰρ ὕστερον τῶν βατράχων 

0 Ἀτώλαντος Στράτιδος ἐδιδάχθη. « τὴ 
»Ζώπυρος περικαιόμενος. Hefychius laudat hanc 

fabulam, explicans Graecorum proverbium , Οὐ μάλα xix» 

xàs , illi Plautino par & geminum , ciccum non interduim. a 
»'IQiyépe v, Huius, quod fciam, folum fupereft no- 

men apud folum Suidam: qui cum videatur non aliunde 

quam ex unius Athenaei libris titulos quos commemorat 

Íumfiffe, admonet nos quanto uberior rerum copia in li- 

bris integris Athenaei fuerit, quam nunc fit in mutilatis 

δὲ impertectis.« — [ Quam multa veterum teftimonia pror- 
fus filentio praeterierit Epitomae auctor, ex his quae de 
illius more paffim adnotavimus , fatis conftat. Praeterea, 
cum ab eodem tituli fabularum numquam fint adpofiti , ter 
in Epitoma librorum, quae de pleniore opere periere, ci- 

tatur nonnihil ex SrRATTIDE, l.30. f. l. 52. b. & II. 68 

extr, ὃς fq. quorum locorum ille quidem, quem medium 

pofui, ad Lemnomedam fabulam pertinet, ut infra docebi- 
mus; primus autem & tertius locus qua ex fabula dui 
fint, ignoramus. Saepius vero etiam in fecundo libro invo» 

catum ab Athenaeo fuiffe Srrattidis teftimonium, ex his :n- 

e par eft, quae e Suida fupra a Cafaubono adpofita 
unt. 

» c ὠνεβρνν γοῦν Athenaeus memorat lib. XIV. [ pag. 

656. b. item V1I. 304. b. ] & ex Athenaeo Suidas. « 

»Kincías. Athenaeus lib. XII. ( pag. 551. d. item IX, 

496. a. de quo loco mox in Μακεδόνος. ] "Hy d" ὄντως [ ait, 

ΧΙ 551.] μακρότατος καὶ λεπτύτατος 0 Κινησίως., εἰς y 

χκαὴ ὅλον διρῶμιοι "y ἔγροφε Στράτις. [. immo xa ibi fcri» 

4 


456 ᾿ΑΝΙΜΑΌΝ, ΙΝ ATHENAEUM. p.37. 


ptum. ] De hoc Cinefía δὲ fabula Stratidis plura Harpocra- € 
tion. Meminit & Scholia(tes Ariftoph. ad Plutum, item 
Pollux lib. X. cap. 52. & lib. IV. c. 23. ubi minus rete ἐν 
τῷ Κυνησίῳ. Peffime vero , qui apud Athenaeum emendant 
£y Κυνηγεσίῳ,, δὲ vertunt in. Venatione, Vide in Μακεδόνες. 
Aritiophanis vetus interpres ad Aves: Μέμνηται αὐτοῦ 
(Laspodiae) Φιλύλλιος (ita fcribendum ) ἐν ταῖς Πλυντη- 
pics, ( melius Πλυντρίαις) ὡς φιλοδίκου. ἔχει δὲ [forf. εἶχε 
δὲ ] καὶ περὶ τὰς κνήμας τινὰς αἰτίας, (velainías ) os φησι 
Στρώτων ἐν Κινυσίᾳ. Legendum Ξτράττις. « | 
»Λιμνομέδα. Athenaeus hoc loco. Suidas tamen 
Λιμνομέδων ; quafi princeps lacus. Apud alios per »in pri- 
mà, Anguvop.éd a: ut apud Harpocrationem in 'Azaas, 
In undecimo Athenaei [ XL 473.] etiam vetuftiffimi co- 
dies, Στράτων ὃ κωμικὺς ἐν Ληπτομέδαω. « — [Ατ hoc 
loco, in quo verí(amur, VII. 527. e. non Λιμν. fed A ἡ- 
p vop.éd'a in vetufto nofiro codice fcriptum. Tum ve- 
ro Xl. 473. c. in ed. Ven. & Baf. quidem vitiofe Au o- 
μέδα Ícribitur; in eodem vero noftro cod..4. recte A η- 
μνομέδᾳ: & Ibidem mendofum nomen Στράτων tenet 
quidem codex ; fed Ξτράττις fcriptum oportuifle non modo 
ex collato hoc loco, in quo verfamur, cum ifto inrelligi- 
tur, verum etiam ex Epitoma libri I. p. 32. b. ubi verba 
ifla ab Epitomatore confervata, x«l Ἑρμῆς δ΄ εἶδος πόσεως 
“παρὰ Στρώττιδι, manifefle ad illos verfus fpe&ant, qui 
lib. XI. pag. 473. c. adponuntur: quo pofleriori loco idem 
Epitomator verfus quidem adpofuit, fed.non modo fa- 
bulae titulum fuo more, verum etiam poétae nomen (puto, 
quod corruptum intellexiffet) praetermifit. Pro. Λιμνομές 
d'ov , quod apud Suidam vu!gatur, Λυμνομέδων legi apud 
Eudociam , adnotavit diligenriffimus Zarles ad Fabric. ] - 
»Maxeó6óves. Athenaeus libro feptimo, duobus lo- 
cis, [ Equidem non nifi unum locum ex hoc libro reperio, 
pag. 302. d.e.] & ex Athenaeo Suidas. Iterum Harpo- 
cration, in Tozetae : & Etymologus, in eadem voce. At 
in nono Athenaei [ IX. 596. a. ] fcriptum eft, ὁ Στράττις 
εἶπεν ἐν Μακεδόσιν 11 Κινησίᾳ : quod fi mendum non conti- 
net, de diverfis titulis duarum comoediarum accipi debet, non 
de una binomine, Sed fortaffe locus; eft corruptus: nam li- 
bro XIII. [' pag. $89.a. ] ita legitur, Ξτράττις ἐν Maxe- 
δόσιν ἢ Παυσανίῳ, Κορινθίαν αὐτὴν φησί. Cinefías , Macedo- 
πες, & Paufanias , trium diverfarum comoediarum nomina 


p.327 IN LIB. VIT. CAP. CXXXIII. 4$7 


e funt, au&tore Suida atque ipfo Athenaeo. « — Tap XIII. 


x 


480. ἃ. de longe alio argumento agitur atque [X. 596. a, 
Quare non ex altero loco alterius fcriptura folicitanda fue- 
rit, fed intelligi par eft, ipfas fabulas non-ob oculos ha- 
buiffe, verum in commentariolis fuis verfus habuifTe ex 
illis excerptos , incertumque ipfum Deipnofophi(tam fuiffe , 


| €x utra duarum fabularum, quas utroque loco nomina- 


vit, du&ti effent verfus quos adpofuit. ] 
»Μήδεια. Athenaeus lib. ΧΙ, [ pag. 467. e. ] & XV. 
[ pag. 690. e. ubi quidem. mendofe vulgo, ἐν Mód'a.] Me- 
minere Grammatici in explicatione proverbii, Μυσῶν 
λείαν. Nemo autem exiftimet, quia Medeam fcripfere plu- 
res Tragici, & quia tragoediae conveniunt quae de illa 
narrantur, alienum penitus a comoedia id argumentum 
effe, ac propterea fabulam hanc Strartidis non comoediam , 
fed tragoediam fuiffe. Sane videtur Suidas non alia ratione 
du&us, ut SrnATTIDEM Íaceret de Comico Tragicum , 
am confideratione huius in fpeciem tragici lemmatis , & 
ΣΤῊΝ aliorum: fed nihili hoc argumentum eít, arque 
omnino fallax ; cum certum fit, plurimos antiquorum Co- 
micorum tragicis argumentis comicos foccos adaptaf- 
fe. Quid τραγικώτερον Orefle? Hoc tamen titulo fabulam 
docuerat Alexis comicus, non minus quam Euripides tra- 
gicus. Cyclopem fcripfit Epicharmus. Athamantem Sopho- 
cles, tragoediarum poeta; fed ὅς Amphis, comoediarum, 
Septem ἐπὶ Θήβας. Aefchyleam legimus etiam hodie: Am- 
phidis. Sepremthebanam. laudant veteres. | Perfías Aeíchylus 
docuit : Perfas item Pherecrates. Nioben , Sophocles δὲ Ari- 
flophanes: Lemnias incertum eft plures Tragici docuerint 
ἀπ Comici. Medeam quoque Tragici diverfi, & Comici 
pariter diverfi ;'in his Strattis & Eubulus. Poflem, fi .ope- 
rae effet, alia hoc genus innumera exempla in medium 
afferre. « ον : 5 Nune Ἢ 
»Παυσανίαφι Athenaeus lib. XIV. [ pag. 654. £] 
& inde Suidas; Vide etiam in Μακεδόνες. «x55 5 τ "εἶ 
-»Mupqrd'óy ev. Pollux lib. IX. [fe&. 78.] ὅθεν καὶ ἐν 
Tois ZapáTTidos Μυρμιδόσιν εἴρηται. «1 ἀρὴν 
»» Πίτυσος. Ariftophanis interpres; Vefparum commen- 
tario , poftquam recitaffet quosdam verfus e Troilo 51 κατα 
TIDIS, (τοῖς ἀλλὰ καὶ ἐν Πιτύσῳ. - - - Forte ἐν Πι- 
τύλῳ. Saltem Graeca vox ea fuerit. Nauticae turbae 
ἀταξίαν videtur exagitafle: vel fuit fimilis argumenti Mo- 


v 
48 — - ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 327: 


aotropo Anaxilae; nam πίτυλον interpretantur veteres et- e 
lat φαντασιοκόπον. « 

[Inferenda hic fabula Ποτ & 101, cuius meminit No- 
fter, VII. 299. b. ad quem locum vide notata. ] 

»Tpoixos. Athenaeus lib. 111. [ pag. 76. e.] Suidas, 
& Comici interpres ad Vefpas. « | 

»Φιλοκτήπτης. Athenaeus hoc loco, & Suidas. « 

»eoívicc at. Athenaeus lib. IV. ( pag. 160. b.  κα- 
τὰ τὴν Ξτράττιδος ToU κωμῳδοποιοῦ  κωμῳδιοποιοῦ ] Ἰοκά.- 
στὴν, ἥτις ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις φησὶ, Gc. 
Etiam in hac fabula Euripidem ridendum propinaverat. 
Ariftoteles, pe Senfu & Senfili : ᾿Αληθὲς “γὰρ ὅπερ Εὐριπί- 
δὴν εἶπε ὁκώπτων Στρώτις, Ὅταν φωκῆν eure μὴ ᾽πιχ εἴν 
μύρον. Iterum meminit Athenaeus libro X]V. [ p. ότι! 7 
& poft illum Suidas. Pollux lib. IX. ὅθεν καὶ Στράττις ἐν 
Φοινίσσαις, Εἶθ᾽ ἥλιος &c. Meminit δὲ libro X. cap. 47. & 
. Erotianus explicans dictionem λεβηρὶς apud Hippocratem. 
Nec praeteriür Suidas, qui auctor eft, Srratonem Comi 
cum, de quo ante diximus, fcripfiffe fabulam, cui e 
nomen Φοῖνιξ. Eius facit mentionem Athenaeus libro VILI. 
[ pag. 382. b. ] fed Φοινεκίδην nominans. « — | [ Hanc nul- 
jam effe aliam nifi Szrazridis Φοινίσσας, ftatuerunt do&if- 
fimi viri. 7 ! 

»Φορτικός. Invenio in Gloffis Hefychii citatum 

Sirattidern ἐν Φορτικῷ δρωματίῳ. Locus eft in Κολεκάνοι. « 

»Xpóci 70s. Athenaeus lib. IV. [ pag. 169. a. b. ] 
nec non Suidas. Iulius Pollux lib. X. cap. 135. [ fe&. ςς. 7 
ὃ Ure Στράτις | X7pWTTis]| ἐν Χρυσίππῳ λέγει, Πρύσω- 

e (c.&« ez 
j^ »Ψυχασταί, Athenaeus libro tertio, [p..124. c.d.] 
nono, | pag. 573. £. ] & undecimo : [ pág. 502.e. | quo ex 
loco de ratione nominis licet facere coniecturam. Ibi nam- 
que agitur de vocabulo ψυχτήρ ; quod eft affine verbo. 
Lux &Qeiv , frigus captare, unde vx aea. Meminere Sui- 
das, & Pollux lib. X. cap. 24. Capisie autem 28. fcribit 
idem , ZzpíT7is ἐν "Vv ac Tuis , προειπὼν pimide , ἐπή- 
yyarys σκιάδιον : quae. etiam verba titulum nobis aperiunt. « 
— gini denique etiam Στρώττις ἐν Ῥυχασταὶς apud 
Noftrum lib. Xll. p. 551. c. fed temere omiffa funt iíta 
verba in imprefüs libris, e vetuflis noftris membranis 
fupplenda. | : 


p.338. ἵΝ Ε18, ὙΠ, CAP.CXXXIV. 499 
AD CAP. CXXXI V. | 


f ᾿Χάνναι. »In libris antiquis conftantiffimà inconftantiá , 
» modo x vai, modo χαῦναι. « CASAUBONUS. — At nil 
hic variant editi: atque etiam conftanter recte χάνναι dant 
noftri mssti. De C^anza piíce, praeter alios, confulendus 
ScnuNrIDERUS in Hiftoria Pi(cium pag, 80 (q. 

EpricHARMI ver(um iam citatum vidimus pag. 315. f. 
ubi videnda quae cum ab aliis tum a nobis adnotata funt, 
κηπταπελαγ. h. l. habet ms. 74. pro. κήχτραπελ. In Epit, 
deeít hoc teitimonium. 

Νουμήγιος 6c. » De. ΝΌΜΕΝΙΙ ver(u ante diximus. « 
CasausB. — Vide fupra, ad VII. 304.e. Animadv. pag. 
259 fq. Quod hic vulgo legebatur 7e σελίας τε manifefte 
ex τ᾽ ἐγχέλιάς τε detortum erat, quod fuperiore loco re- 
&e dabant libri. Quod ibidem diximus, pro σέτυνον le- 
gendum videri! z 7 0ivov , id intellexeram nigrum:  & 
conferri id poterat cum eo quod eft apud Arittotelem , 
Hift. Anim. V. το. de fmyro pifce , τὸ χρῶμα ὕμοιον £y ea 
7)» πίτυϊ : pro quo quidem 77 /vyja legi vidimus apud 
Noftrum pag. 312. £.-. ! 
- ᾿Αριστοτέλης δ᾽ ἐν τῷ περὶ Zoix y. Sic ms. Α΄. cum ed, 
Ven, δὲ Baf. Caeterum, perinde utroque titulo , σερὶ Zoi- 
κῶν, & περὶ Ζώων. citari deperditum illud Ariftotelis opus, 
monuimus ad Vll. 281. f. ες 

: "'AD.CAP. CXX X V. 

a Χρόμις. De hoc pifce & diverfis eius nominibus, fo- 
no tamen admodum fimilibus, diximus fupra, pag. 268. 
Animadv. ad VII. 305. d. Videntur omnino ad eumdem 
pifcem pertinere nomina y pus , χρέμυς .,κρέμυς &c. Con- 
fer CAMUS ag Ariftor. pag. 228. & ScnriNEIDERI Hiftor. 
Pifc. pag. E s ! Ai is 

μνημονεύει ᾿Επίχαρμος 6c. » EPIcHARMI locum emen- 
»davimus in capite fexto. « CasAuB. — Nempe ad VII. 
282.b. ubi vide Animadv. T.IV. p.83. — χρόμιάς τε. 
habet ἢ. 1. ms..4. cum editis: & deinde x«z& τὸν 'Avay.. 
ex communis Hellenifmi ἕο πιὰ, pro καττὸν 'Av. quod fu- 
periore loco re&e ex Dorifmo legebatur. Utrobique eclo« 


gam iftam praetermifit Breviator. 
In ΝΌΜΕΝΙΙ verfu nunc v.x&xnv geminà literá x cum 


466 ANIMADV. IN ATHENAEUM; p.328. 


editis tenent mssti, contra quam pag.'327. a. & b. Sed id. a 
«quidem perinde eft, fi modo memineris vocalem v etiam 
ante fimplicem x produci in hoc vocabulo. Re&tius vero 
fortafle δὲ hic fimplex adhibita fuiffet confona: quae fcri- 
ptura latebat in mendofo συκῆν, quod erat in libris pag. 
295. b. ubi eumdem Numenii verfum iam adpofitum vidimus. 
In ARcHESTRATI verf. 2. oratio fic distin&ta erat in edi- 
tis & msstis, ἂν Sépoe , ἢ καὶ ἐν 'Apf)p. Paulo etiam ma- 
gis vitiofe in ms. Epir. fcribitur in hunc modum, ἔστι δὲ 
eríoy y epos. 3» καὶ ἐν 'Au(p. PerfpeCte vero CASAUBO- 
NUS monuit: »Distingue verba frchefirati, & Ícribe: 
» Τὸν χρόμιν ἐν Πέλλῃ λήψῃ μέγαν (ἔστι δὲ πίων 
»ày δέρος à) καὶ ἐν ᾿ΑἈμβρωκίᾳ.« — Ὁ 


AD CAP. ΟΧΧΧΥΙ. 


^ Χρύσοφρυς. In ΑἸΚΟΗΤΡΡΙ fenario, Ἱερὸς ᾿Αφροδίτης sep. 
σοφρυς Kvünpía s, tenuimus fcripturam ἱερὸς, quam ex 
ms, Ep. tacite receperat Cafaubonus, & ante hunc iam 
in verfione expreflerat Dalecamp. J/ezeri facer, Sed eum- 
dem Dalecampium, cum deinde pofuiffet , Cyrherias Chry- 
fophrys, reprehendit idem CASAUBONUS: »Siue cauffa 
» docti corrigunt Κυθηρίας : ὃς Feneris cognomen omnibus 
x»notifimum mutant in pifcis appellationem ineptam ὃς 
» parum analogam. « — Non improbandum per fe erat 
Κυθερείας, quod in contextu habet ms. Ep. & principis poé- 
tarum au&oritate poterat fe'tueri , ex' Odyfíl. θ΄, 298. & σ', | 
192. fed metro nunc non erat aptum: & vulgatum firmat 


ms. 4. Caeterum facrum piféem di&um a Callimacho chry- 
fophryn fupra vidimus; pag. 284. c... 
(0 χρύσειον ἐν ὄφρυσιν ἱερὸν ἰχθύν z 
fed , cui Deorum Divarumve facer effet, non declarave- 
rat Cyrenaeus poéta. * ! 
Τίκτουσι δὲ, ὡς φησιν ᾿Δριστοτέλης — — οὗ ἂν ποταμοὶ b 
ῥέωσιν. Gc. Vide Hiftor. Anim. V. 10 extr. Quod vero da- 
Giffimus ScHNEIDER Hiftor. Pi(c. pag. 100. ait » Athe- 
» naeum lib. VII. pag. 328. ex Ariftotele tradere, cAryfo- 
»phryn hieme 6 bis parere, contra quam ipfe Ariftoteles 
» Hift. Anim. VI. 17. fcripfiffet: « nefcio quid mifcuit Vir 
alioquin exa&iffimae diligentiae, Nihil certe equidem tale 
apud Athenaeum reperio. 


" EvPoriDISteflimonium ex JAfntatoribus omifit Epi- 


pP 3533. IN LIB. VII. CAP. ΟΧΧΧΥΊΙ. 461 


b tomator: nec id inconfulto, ut videtur: corruptum enim 
eíle intellexerat. Nulla metri habità ratione vulgo adpofi- 
ta leguntur verba, fic fcripta in. editis: δραχμῶν ἑκατὸν 
ἰχθὺς ἐωνημένος, μόνον ὑκτὼ λάβρακας, χρύσοφρυς 

ὦδιεκω. Quae verba fi in legitimos fenarios reductos 
velis, debebit utique ὀκτὼ in fine prioris, μόνον vero 
initio pofterioris reponi: nifi in verbo ἐωνημένος brevem 
vocalem e cum fequenti e in unam fyllabam coire poffe 
flatueris, Tum in pofleriore verfu , quod eft in ms. A4. δ é- 
δὼ κα, id paulo aptius videri poterat effe ad metrum ; fed 
fenfus (qui tamen, quidquid ftatuas, perinde atque ver- 
fus, imperfe&dus manebit) defiderare utique δ' ὦ δὲκ ὦ 
videtur, quod habent edd. At χρύσοφρυ ς antepenacute 
fcriptum, quod erat in editis, ( nefcio an & in ms. 4.) 
ferri non poterat; fed χρυσόφρυ ς penacute fcriptum 
oportuit, cum fit accufativus pluralis, ultimam per crafin 
productam habens. 

c In AncuzsTRATI verf. 2. ὃν κεῖνοι καλέουσιν ἰωνίσκον. 
» Chryfophryn Ephefi appellatum iosifcum, clare teftatur 
» Archeftratus. Sed poéta, ut metro confuleret, diminue» 
» tiva forma ufus eft; cum vulgo fevos ille pifcis dicereturg 
»auGore Hefychio. In Excerptis oievícxoy , non re&e. « 
CASAUBONUS, — Recte ἰωνίσκον fcriptum in noftro cod. 
Epit. ficut in edd. & in ms, 4. 


AD CAP. CXXXVIL 


De Chalcidibus teftimonium EPrczgAAM: haud multo 
ante, pag. 326. e. iam prolatum vidimus. Eorumdem pi- 
fÍcium alio. verfu mentionem fecit idem poéta in. Mafzs; 
pag. 323. a. 

d  NUuMENII verficulus 2. cum fic effet editus confentiente 
ms, 4. 

αὕτως ἂν πείραιο καὶ ὀλίγην μιαινίδα. 

monuit CASAUBONUS : »Scribendum αὕτως ἀμπείραις καὶ 
»6óA. μαιν. Chalcidem ,| inquit poéta, tam facile transfixerig 
» atque maeridem parvam. Ex ipfo libri titulo divinare licet ; 
»locutum Numenium de variis piícandi generibus. Cum 
» igitur alii pifces aliter capiantur, negat fufcina poffe capi 
» parvos pifcieulos , ut funt maenis & chalcis. Sic apud Stra-. 
» bonem lib. IV. κεστρεῖς 7piód'ovzi περιπείρειν. « —  De- 
bebat fimul monere vir doctus, fuam illam emendatio- 


“6: ANIMADV. IN;ATHENAEUM. κρ. 358. 


nem ex Epit. effe du&am: fic quidem plane nofter cod. 
Epit. αὕτως ἀμπείροως. Nec vero displicet interpretatio : 
quamquam fuerint qui vocem αὕτως per frufrra exponi 
debuifle ceníeanr, quemadmodum paffim. monent Gram- 
matici. Sed rationem hexametri non expedio: nec enim 
in fine folum mancus eft verfus, fed & in medio etiam- 
num minime perfanatus, Nam fi ratio conftare metro de- 
bet, producenda fuerit penultima vocis ὀλίγην : quod ve- 
tat, quantum fcio, conftans Graecorum ufus. 

Διαφέρει δὲ τῆς χαλκίδος ὃ χαλκεύς, De χαλκεῖ, feu 
fabro piíce , cuius etiam. Ariftoteles meminit, Hift. An. 
IV. 9. confule SCHNEIDERUM ad Aelian. Nat. An. X, 11; 
& in Hiftoria Pifc. pag. 117. — ! 


O picco Ov δὲ Gc. »Τριχίδας & δρίσσας diverfi generis 


n» pifces quidam faciunt, quidam eosdem. Ariftophanes au- 
» Gor eft, trichidas (1 maiore copia edantur, tuffim ciere; 
»in Concionantib. [ vs. $5 fq. ] 
» — ὃ γὰρ ἀνὴρ τὴν νύχθ᾽ ὅλην 
γέβηττε, τριχίδων ἑσπέρας ἐμπεοπλησμένος: 

» Enarrator: τριχίδων. λέγει vov τῶν καλουμένων ϑρισσῶν. 
» αὗται ἐσθιόμεναι βῆχα ἀνεγείρουσι. At au&tor idem , σοπις 
» mentario in Acharnenfes, [ ς ςο. ἐδ eodem folum du- 
» bitat, nec quidquam ftatuit. « [ Tpry (fec, inquit, εἶδος 
ἰχθύων, καὶ ἴσως oUs ἡμεῖς καλοῦμεν ϑρίσσας,, ἐπεὶ SpiEiv 
ὅμοια ὀστᾷ. ] » Ariftoteles, Athenaeus, Euftathius diver- 
»Ííos pifces pronuntiant. Uterque pifcis a tenuitate ariíta- 
»rum nomen invenit. « CASAUBONUS. — Confer Schnei- 
deri Hiftor. Pifc. pag. 14. 

᾿Δριστοτέλης - - Μόνιμα' δρίσσα Gc. Θρίσσαν vulgo in- 
telligunt alaufam pifcem , quem Gallice a/ofe , Germanice 
May - Fifch vocamus; quem novimus effe, fi quis alius, 
maxime peregrinatorem. Quare fi, ut tradit Athenaeus, 
Ariftoteles Spízzav in numero τῶν μογίμων, id eft, flabi- 
lium, locum parum mutantium , pofuit; confequens eft, ut 
fateamur, aut erraffe Philofophum, aut Spízea» non effe 
noftram alaufam. Pro ὡρίσσα perinde δὲ SpírzTa dici po- 
tuit. cf. pag. 322. e. Ἂς 

Τριχίδων δὲ Εὔπολις, | Sic tacite in fua editione cor- 
rexit Cafaub. Habet vero id ipfum Τριχ ίδων nofter ms. 
Ep. Re&e: nam licet idem pifciculus & pry 1e & τριχίως 
a nonnullis fuerit nominatus, ut mox ipfe auctor no- 
fler docet; tamenin Eupolidis teftimonio prx ídas legi- 


p. 328. IN LIB. VII. CAP, ΟΧΧΧΥΊΙ. 465 


etur, non τριχίας, quod ibi ne metrum quidem ferebat 


ob ultimam productam. In Zv»ozrDis verf. 3. cum poft 
δ᾽ ἦν non distingueretur oratio in editis libris, Dalecam- 
pius illum verfum fic reddiderat : cum femiobolo veniret caro 
Sami. Commode vero monuit CAsAUBONUS: » Omnes 
»codices distinguunt poft i», pofità ὑποστιγμῇ. Quare 
»ita poffumus interpretari: femelin vita ante bellum contra 
» Samios pifces emit, 6 quidem trichidas, non magni pretii. 
» At quamdiu res Samiorum fleterunt , qui rebellione fuà ut 
» effet Athenis annona aré&tior fecerunt, ifle folitus in. ob- 
» fonium carnes emere femiobolo. Samiorum ἀπόστασιν ab 
»imperio Athenienfium narrant Thucydides & alii hifto- 
prici.« — Τὰ ἐν Σάμῳ mihl videbatur idem fonare ac τὰ 
Σαμικὰ, id eft, bellum Samicum ; quemadmodum τὰ ἐν 
Τροίᾳ vel τὰ Τρωϊκὰ, bellum Troianum ; τὰ Μηδικὰ, bellum 
Medicum ;. τὰ Milüpid'usix& , bellum. Mühridaticum , δὲ fi- 
milia. Porro & ἅπαξ. & ἡμιωβολίου, ad utrumque mem- 
brum orationis referenda videntur, ut hoc dicat posta, 
hominem; illum femel in vita trichidas pro obfonio ἐπι, in 
easque impendiffe femiobolum ; itemque femel in vita carnem , 
femioboli pretio. Pxo ἡμιωβολίον, quod dedit Cafau- 
bonus, eft ἡμιοβολίου in ed. Ven. & Bat. fed ἡμεω β ε- 
Aiov in utroque cod. msto; quemadmodum apud: Ari. 
ftot. Rhet. I. 14. | 
ARISTOPHANIS verfus ex Equitib. eft num. 662. ed, Br. 
Δωρίων - - « τὴν τριχίδω τριχιίων ὀνομάζει. Moeris 
in Di&ionibus Atticis pag. 366. Τριχίδες, ait, ᾿Αττικῶς" 
TpicÍoa , ἑλληνικῶς. lbi vide quae notavit PIERSON. Ari- 
ftotelem quidem utráque ufum effe formà, mox docet 
ipfe Au&tor nofter. | 
Νικοχάρης Δημνίαις. » Lemnias NicocH ARIS δὲ Nofter 
» laudat alibi, [ X. 426. £.] ὃς Pollux lib. X. cap. 24. (fec. 
» 107.) Minus recte apud Etymologum in Ke'ov , Νικόχα- 
»pi$ Δημνία. « CASAUBONUS. — Conf. Hemfterhu(. ad 
Comici Plut. pag. 57. & Por(íon ad Eurip. Med. vs. 6. 
lam fic vulgo in editis continuabatur oratio: Nrxex&- 
gne Λημνίαις, τριχιάδας δὲ καὶ τὰς πρημάδας τὰς Suvví- 
δας ἔλεγον. n Quae verba (inquit CASAUBONUS) ἢ re- 
» &e capiunt qui hinc colligunt, & υννίδας & τριχιώδας 
» appellatas fuiffe πρημάδας., ponenda eft τελεία στιγμὴ 
» poft vocem Λημνίαις : & vacuum fpatium relinquendum, 
» ut deeffe appareat Nicocharis locum integrum. Sed nos; 


46.  ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 4:8. 


pthunnidas vocatas fuiffe trichiadas , non affentimur doQif- e 


Ȓimis viris. Quare totum locum ita concipiendum cen- 
»Ííemus: Nixoy &pne Δημνίαις" τριχιάδας δὲ καὶ πρυμάδας, 
πρυμάϑας δὲ τὰς δυννίδας ἔλεγον. Nicocharem lau- 
»dat auctor προηγουμένως, quia τριχιάδας nominaverat, 
»quibus de fermo erat inftitutus: fed cum feciffet Nico- 
» chares πρημάδων fimul mentionem , inde occafione fum- 
»tà eam vocem exponit hic Athenaeus. Quare ita legen- 
»dum ut ícripfimus, repetità dictione πρημάδας, quae 
»incuriá librariorum femel tantum pofita eft. Favet huic 


» emendationi au&r Excerptorum, qui ex hoc loco re- - 


» tulit in σημειώσεις fuas , Ὅτι πρημάδας τὰς Suvvídae ἔλε- 
» γον. Quod fi aliorum vera eflet fententia, fcribendum ei 
»fuerat, “Ὅτι zpryi&d as καὶ πρημάδας τὰς Survíduse ἔλε- 
» γον. Sunt qui richiadas aliud interpretentur quam rri- 
»chidas : quod ex Athenaei verbis non poteft colligi : &, 
» promifcue ufurpari eas formationes, ex aliis multis no- 
» minibus conflat. Aliter tamen nonnullis vifum ; ut He- 
»racleoni, qui τριχιάδας putavit effe membradas: nam 
»quod in Hefychio fcribitur, Tpry θάδες, mendofum pu- 
»to, ac lego, Τριχιάδες, αἱ χαωλκίδες. Ἡρακλέων δὲ, 
»» μεμβράδες. Vocem πρημάδες alii fcripferunt cum lite- 
»ra una amplius, v pnpvad' es: nequealiter Vindelicia- 
»na Excerpta. Hefychius: Πρημάδες καὶ Πρῆμνωι, εἶδος 
» δυννώδους ἰχθύος. « — Veriffime divinaverat vir do&us. 
Interciderat utique vox σρημάδας vel πρημνάδας: fed & 
aliae nonnullae voces eàdem incurià omiffae erant, quas 
opportune nobis confervavit optimus cod. Z4. in quo fic 
fcriptum: Νικοχἄρης Anuvíeis" T pix id as δὲ καὶ τὰς 


“ρημάδας τὰς Suidas ἐπτδεῖσπνον (reQtus, émí-- 


δὲειπνον)ὴ ἡ κούσας ὑπερπληθεῖς. πρημνάδας δὲ 
τὰς Suvvíd «s ἔλεγον. Quibus e verbis priora haud du- 
bie Nicocharis funt; citata fortafíe ab ipfo Dorione , in 
libro de Pifcibus, ubiille de 7prxía pi(ce.agebar. Sed five 
Dorion ea verba citaverat, five ipfe per fe Athenaeus, 
manifefte citata videntur tamquam teftimonium pro ufu 
nominis ὃ 7pry/as loco alterius ἡ pryís. Unde probabile 
fiebat, non Tpryiédas, fed Τριχίας fcripfiffe ὅς poéram 
ipfum, & Athenaeum cum illius verba adponeret. Cui 
accedit , quod paulo poft ait auctor, Ὁμοίως δὲ καὶ 'ApizT. 
ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων" ἐν δὲ τῷ ἐπιγρ. Ζωϊκῷ, τριχίδα. 
Quorum verborum non alia poteft effe fententia, nifi 


V 


9.558. IN LIB, VIL CAP. CXXXVIIL {ὅς 


e liaec: rifloteles , quem pifcem in' libro: ( hodie dcperdito 


pe Animantibus Tpry δα nominavit , eumdem in libro De Par- 
tibus [ in eo quem quintum Hifloriae Anim. hodie numera- 
mus] eodem :nodo nominat, ut paulo ante ditum ; nempe 
eodem modo quo Nicochares δὲ Dorion. Atqui apud 
Ariftot. in Hiít. Anim, cum alibi legitur nomen ὃ prx fas, 
(in plur. oí 4pryía1) tum libro V. cap. 9. Confequens 
eft, in Nicocharis verbis Tpry (as fcriptum oportuiffe, non 
τριχιάδας. Inde, nullà alia fa&ta mutatione, prodibant 
duo verfus fere integri: 
Τριχίας δὲ καὶ τὰς σ ρὴ μά δ ae τὰς ϑυννίδας 
ἐπίδεισνον ἥἡκούδας ὑπερπληθεῖς. — 
In his ἐπίδειπνον antepenacute fcribendum exiflimavi , 
ut apud Noftrum lib. XIV extr. Nam quod ibi ait auGor, 
fecundas men(as αὖ Atticis ἐπιδόρπισμα vocari , αὐ aliis vero 
plerisque Graecis ἐπίδειπνον : non id ita accipiendum , quafi 
Atticis non licuerit altero hoc nomine perinde uti. No- 
tandum porro nomen adieClivum ὑπερπληθὴς, quodin Le- 
Xicis non video adnotatum : eft autem lesitime formatum 
ut eamus, περιπληθὴς, πολυπληθὴς,, & id genus alia. 
Ad vocem πρημάδας nullus ex ms. 4. diffenfus adnotatus 
eft. Quare, licet ex eo quod mox perfpicue fcribitur, zpn»- 
μνάδας δὲ τὰς Suwídas ἔλεγον, colligi videatur, debuif- 
fe etiam in poétae verbis zprjvád'as infertà v literà fcri- 
bi, tamen mutare iftud non fum aufus , quia rpn«&d ee 
absque v non modo Hefychius habet , fed ad eamdem fcri» 
pturam proxime etiam accedir ea quae eft apud Ariítote- 
em Hift. Anim. VIIL τς. ubi vulgo quidem ai πριμαδίαι 
editur, fed vetuftus codex Med. apud Camus αἱ πσριμάδες 
exhibet. Quod fi vero in "Nicocharis verbis πρυμάδας 
absque v fcripfit Athenaeus, commode fa&urus erat, fi 
f deinde fic perrexiffet: σρημάδας δὲ, ἢ ( vel καὶ ) σρημνά- 
δας. τὰς Suv. £A. Scriptutam m pnmv& d'a s tuetur codex 
Epit. qui, omiffo quidem Nicocharis teftimonio, fic ha- 
bet: Ὅτι σρημνάδιας τὰς δυννίδας ἔλεγον : & deinde rur- 
fus in Platonis teftimonio perfpicue μετὰ σρημνάδων fcrie 
bit. Acceditque quod apud Oppianum Hal. 1. 185. pto 
“ρηνάδες aut πρινάδες, quodibi vulgatum eft, σρημνάδες 
habet vetus codex Var. tefte Gesnero p. 757 med. Conf, 
Schneideri Hiftor. Pifc. pag. 64. Caeterum de tAynnide vi- 
de pag. 305. b. c. d. De ufu vero nominum 7pryis & rpi- 
Xxías apud Ariftotelem confulendus CAMvuSs in Notis ad 
Animadv, Vol, IV. Gg 


“(ὁ —— ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 3:8. 


Hift. Anim. cum eoque conferendus ScuNziDrRn in Hiftor. f 
Piíc. pag. 14. - : 

Quae fequuntur Pz4T0Nrs comici verba, pertinent ea 
ad teflificandum ufum nominis πρήμνάδες: quare, quo- 
niam deinde ad ufum nominum τριχίας & Tpryle redit au- 
Gor, ifta parenthefeos fignis circumdedi perfpicuitatis cauffa. 
Ea , veluti pedeftri fermone concepta, fic vulgo edita le- 
gebantur: ᾿Αλιευόμενος ποτ᾽ αὐτὸν εἶδον 'Avd ph χ- 
μη μετὰ πρημάδων. (fic ed. Caf, fed πρημνάδων | 
ed. Ven. & Βαί. cum ms. Ep. nefcio an & cum ms. 4.) — 
χάπειτ᾽ ἀφῆκεν ὅτι ἦν βύαξ. Ad quae CASAUBONUS : » Lau- 
»do (inquit) quod in Excerptis offendi, οὐτὸν eid ev à v- 
»d pa 01. Quantum divinare poffum , loquitur de prae- 
»cone aut alio qui Mercurium impenfius colebat. Hunc 
» autem pifcantem aliquando vidiffe & captum intra retia 
» Aie boacem, piícem Mercurio facrum ; ( ut di- 
»€tum eít paullo ante) quem ftatim fuperftitiofus ille di- 
» miferit. ἀνδροχ θὴς, magnus, & qmi hominis iuflum fit onus. a 
— Vulgatum εἶδον & yd p& un tenet cod. 4. fed εἶδεν ἀν- 
dea 0n cum .Hoefchelianis Excerptis habet etiam nofter 
codex Epit. Pro δλιεύμενος. quod eft in utroque msto, 
ἁλιευμένος habent ed. Ven. δὲ Βαί, Recte vero ἃ à :1evé- 
μενος ed. Caf. Sic évaevouéw (id eft, Pifcatrix) infcribitur 
fabula Antiphanis , VIII. 3538. e. Re&e item Πλώτων mssti 
noftri curh ed. Caf. pro quo corrupte Πλείτων ed. Ven. & 
Baf. In verf. 2. ut & 9 € fcriberetur pro ἃ quxey, fla- 
gitabat metrum. Caeterum fententia eclogae haud fatis mi- 
hi etiamnum ad liquidum perducia. 

Sequentia verba in. hunc modum edita legebantur: 
Ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Αριστοτέλης ἐν πέμπτῳ ζώων μορίων. ἐν δὲ 
τῷ ἐπιγραφομένῳ ζωϊκῷ πριχίδα τὸν λεγόμενον, Urt 
ἥδεται ὀρχ ἥσει καὶ Qdn &c. Ubi CAsAUBONUS: »De rri- 
» chide (ait ) narratur ex. Ariftotele, ὅτι ἥδεται ὀρχήσει καὶ 
» 937: quod Euftathius confirmat , addens, folitos fuae 
» aetatis pifcatores modulatis faltationibus (χρότους ipfe 
» vocat) hunc pifcem capere. « — Pari modo hiftoriolam 
illam , veluti Ariftotelis verbis, ex Athenaeo citavit Schnei- 
derus ad Aelian. Nat. An. Vl. 52. ubi eadem res de ϑρίσ- 
σαῖς perhibetur , quemadmodum & apud Porphyr. re Ab- 
ftin. lib. III. cap. 22. Unde colligebat Vir do&iffimus, 
(quod & Suidas in Τριχ δες tradidit) easdem efle pi i- 
δας atque ϑρίσσοις» nempe Zlofam quam vulgo dicimus , 


p.528. IN LIBE. VII. CAP, CXXXVII. 462 


f Clupeam alofam Linn. Quod utcumque fit ; illud mireris, 
non obfervaffe viros do&iflimos in vulgata apud Athe- 
naeum fcriptura cum reliquam inconfequentiam orationis, 
tum eam, quod ad τριχίδα nomen foeminini generis, ad- 
licitur τὸν λεγόμενον in genere masculino. Haud dubie ve- 
rum erat id, quod praeeunte cod. “4. edidimus, ut inter- 
pofito pun&to poft 7p; (dà, ( quo indicabatur , praeceden- 
tia verba ita accipienda efle, ut paulo ante expofuimus) 
fic pergeret oratio: Τῶν δὲ λεγομένων ἐστὶν, ὅτε 
ἥδεται &c. In quo nihil a codicis praefcripto receffimus , 
nifi quod pro manifefte corrupto ἐσ ότι ἥδεται, fic (cri- 
pfinus ἐστὶν, ὅτι ἥδεται &c. Neque aliter in fuo exem- 
plari legerat Epitomae auctor, unde ille hanc σημείωσιν 
(id-eft, hanc obfervationem ) excerpfit: “Ὅτι λέγεται, 
τὴν τριχίδα ἥδεσθαι Gc. Ex Epitoma, ut folet, fua haufit 
Euftathius ad Iliad. χ΄. pag. 1380. 1. 24. apud quem quum 
proxime ante legatur, n d" ωὐτὴ (nempe prx is) xal zpt- 
χιία ἐλέγετο, erravit vel ipfe Euftathius vel librarius; 

€um καὶ T pix ías fcriptum oportuiffet, 

Tov δ᾽ ἐριτίκων μεμν. Δωρ. λέγων κατὰ τὺ αὐτὺ ποιεῖν 
ταῖς χαλκίσιν. Paria adferuntur ex Diphilo Siphuio, VILL, 
$55.f. Κατὰ Tb αὐτὸ ποιεῖν, non, eosdem e[fe , ut interpre- 
tatus eft DALEC. fed , idem efficere, nempe in cibo, easdem 
vires vel facultates (ut aiunt Medici) Aabere. — lbid. ἡδ εἰς 
δὲ εἶναι τὰ ς ἐν ὑποτρίμκιλατι. » Scribe, nd'eis δὲ εἶναι καὶ 
») ἐν ὑποτρίμματι, € CASAUB. — Cuius novationis nec ne- 
ceffitatem , nec utilitatem perípicere mihi licuit. vmórprs- 
p.«& , proprie intritum , tum & embamma, forbitio , vel intin- 
&us , condimenti cauffà folidiori cibo circumfufus, 

EPAENETI verba cum fic effent edita: Γώλὴν epvpvíd a, ἣν 
ἔγιοι καλοῦσιν κυνὺς εὐνὰ Gc. monuit CASAUBONUS : » Cor- 
» rige, γαλῆν, σμαρίδα, ἣν ἔνιοι καλοῦσι κυνὸς εὐνών. Quam- 
»» quam vide cap. ΧΥ ΤΙ. « “- Nempe caput Xvrir. Anim» 
adverfionum, quod refertur ad pag. 315. b. ubi vide. Ex 
ms..4. pro εὐνὰ ἢ, l. enotatum εὐναι, quod quid fit non 
magis liquet quam id quod editum eít. Epitoma h.l. non 
nifi haec verba habet: χαλκίδες τὰς καλοῦσι καὶ σαρδί- 
νους" ἐριτίμους. ldem Epaeneti teftimonium , quod hic ex 
libro epi Ἰχθύων citatur, fuperioriloco ex eiusdem 'O-[ap- 
τυτικῷ adduxerat deipnofophifta: unde colligitur, librum 
pe Pifcibus fuifle partem maioris illius operis, quod ne 
parandis Obfoniis fcriptum erat, faepius Noftro laudatum. 


Gga 


48 ΑΝΙΜΑΡΥ. IN ATHENAEUM. κμ. 359. 


Eiusdem operis pars videtur fuiffe liber Περὶ Ay &vov , De 
Olcribus: quem commemorari a Nicandri vetere Interprete 
adnotavit Fabricius, Bibl. Graec. T. XIII. p. 149. Ex ufu 
pronominis τὰς , quo utitur hic pro ὃς, & ex forma ver- 
bi καλέουσι, quae legebatur pag. 3153. b. probabile fiebat, 
lonico idiomate fcripfiffe hunc auctorem: fed cum ibi, 
tum hic, καλοῦσι dant mssti libri, non καλέουσι; & ἣν, 
non 7i», utrobique habent libri omnes : & in aliis locis, 
ubi eiusdem auctoris teftimonium invocatur, e quibus unus 
eft paulo longior, XV. 662. d. e. nullum lonismi apparet 
vefligium. » Ex teftimonio hic citato conflare videri, ait 
» SCHNEIDERUS in Hiftor. Piíc. pag. 235. metrice fcriptum 
» fuiffe Epaeneti librum.« | Nec tamen id utique fatis ad- 
paret: &, quae ex eodem libro p. 662. adferuntur, nihil 
profe&o poétici coloris habent. Poetam Samium fuifle hunc 
Epaenetum Ícribitur in Dalecampii Indice Authorum ab 
Athenaeo laudatorum : fed imprudenti id exciderat docto 
viro, & ad Nicaenetum pertinebat. Caeterum nonnifi ex 
Pamphili & Artemidori Ariftophanei Gloffis notum fuiffe 
Athenaeo Epaeneti opus illud videtur. conf. IX. 387. e. & 
XV. 662.d. 

᾿Αριστοτέλης δ᾽ ἐν πέμπτῳ Ζώων Ἱστορία e, nScribea- 
» dum ἐν πέμπτῳ Μιορίων : fide membranarum. « CASAUR. 
— Immo vero hic unus, atque unicus, quod meminerim , 
locus eft, nbi vetuftae noftrae membr. 4. iftam ipfam 
libri infcriptionem , ἐν πέμπτῳ Ζώων Ἱστορία ς plane 
tenent tuenturque. Doleo vero , hoc maxime loco non fi- 
mul invocari pofle teftimonium Epitomae; cuius au&or 
nunc hoc ipfum omne , quod de riflotele hic commemo- 
ratut , filentio praeteriit. Illud tamen rurfus eodem hoclo- 
co mirum maxime accidit, quod, cum dicat auctor nofter , 
"Api T. δ᾽ ἐν πέμπτῳ Lóoy Ἱστορίας σαρδίνους αὐτὰς 
(nempe τὰς χαλκίδας: five αὐτοὺς, fcilicet τοὺς ἐριτί- 
μους) καλεῖ : nusquam in illo libro reperiatur mentio facta 
fardinorum. De quo δὲ CAsAUBONUS monuit : » Quod ta- 
»men meminerim , (inquit) Philofophus neque in illo li- 
» bro, neque in ullo alio [ hodie fuperftite 1 fardini fecit 
» mentionem. « — Unde colligas fortaffe, ifto titulo alium 
(neício quem) librum hcedie deperditum defignafle Athe- 
naeum. Nifi forte erraverit ipfe nofter Deipnofophifta, aut 
mendofà codicis fui fcripturà fuerit deceptus, ut σαργῖ- 
γον. qui (ut viris doctis videtur) Hiftor, Anim, V. αἱ, 


p. 329. IN LIB. VII. CAP. CXXXVIII. 469 


a commemoratus ab Ariítotele fuerat, (vide Gesner. pag. 
$27. δὲ Camus in Var. Le&. ad Aciftot. Hift. Anim. V. 11.) 
pro σαρδίνῳ acciperet. 

Καλλίμαχος δ᾽ ἐν ᾿Εθνικαῖς ᾿Ονομασίαις, &c. Vide CAaz- 
L1MACHI Fragm. Xxx vii. Tom. I. edit. Erneft. pag. 428. 
Τρία. x & p , àlepívn. Sic ms. uterque cum editis , itemque 
ex Epitoma Euftathius ad Od. ψ'. p. 799. l. 1. Sed quo- 
niam apud Hefychium legitur, 'Ix7 & pa* ἐθνικῶς, ἰχθύς : 
facile credas , in noftris Athenaei codicibus extremam vo- 
calem 4, ob fimilem initio fequentis vocis, intercidifTe. 
Quod mox ait: Ὄζαινα,, ὀσμύλιον : conf. pag. 318. e. δι ad . 
eum locum notata in Animadv. pag. 584. 

In N1cANDRI verf. x. ree ἀγέλῃσι γνεηγενέεσσιν dede- 
re mssti ambo. — Verf. 2. Per (e minime improbandum 
erat ópq s, quod habebant editi: fed nil neceffe fuerat 
a veteris exemplaris fcripturà recedere. Quare ex ms. 4. 
revocavi üpo ós. In Epir. quidem deeft pofterior verfus. 

b in AnmisroPHaNrs tetrametro anapaefítico , zale vulgo 
χκακόδαιμαν fcribi, at BRUNCK in Fragm. Ariftoph. 

(p.259. 4. ὦ κα xod aigov corrigens. Quod ut ego non 
improbo, quoniam faepe vocativum nominativo fimilem 
faciunt Attici, fic ne in vulgata quidem fcriptura, quam 
tenet uterque codex mstus, defiderari quidquam putavi ; 
Pis e ad producendam poftremam fylldbam, in con- 
onam definentem, fufficere videbatur afper fpiritus ini- 
tio vocis fequentis, | . 

» Quod ait, τοὺς γὰρ εἰς τὸ ἀπανθρωχίζειν ἐπιτηδείους 
"»» ἰχθὺς εἰς ἅλμην ἀπέβαπτον, de ea re lege quae fcribit 
» eruditiffimus interpres Ariftophanis ad hos verfus Achar- 
»nenfibus, [ num. 670 íq.] - 

» ἥνέκ᾽ ἐπανθρικίδες ὦσι παρακείμεναι, 

»oi δὲ Θασίων ἀνακυκλῶσι λιπεράμπυκα. « CASAUB. 
— Confer Suidam in Θασίαν. Quem ver(um mox e Co- 
mici Pefpis citat , is num. 1122. ( vs. 1127. ed. Brunck ) 
paulo aliter conceptus hodie legitur. De cuius verfus ve- 
ra fcriptura confulendus LENNEP ad. Coluth. p. 18. Confer 
quae notavimus ad lll. 110. a. b. 


AD CAP, CXXXVIIL 


Θρᾷτται. Titulus, quem initio huius disputationis nul- 
lum habent editi, nec Epitoma, adpofitus eft hoc loco in 


685 


476 ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. p. 3:9. 


ms. 4. & quidem cum iota ad « in priori fyllaba adícripto : 
quare & nos iota hic adfcripfimus , & deinde in eodem no- 
mine fubfcripfimus , cum absque iota fcriptum effet in edd. 
δὲ in ms. Ey. 

Ἐπεὶ d" ἐνταῦθω &c. » Quaeftio traCtatur ab Athenaeo 
»haec: Quinam pifces illi. funt. qui in. Archippi dramate Pi- 
» fces infcripto , nominantur thrattae? Varie agitatam hanc 
»quaeftionem fuiffe ab antiquis criticis & philologis; ex 
» iis quae Athenaeus narrat , (atis liquet : maxime cur fcri- 
» bit , Jiórum integrum a fe editum hoc argumento. Hic vero 
$eius commentarii folum τὰ καιριώτατα recitantur; In 
»quo fermone ait, κατὰ τὰς συγγραφὰς γὰρ τῶν ἰχθύων 
» καὶ τῶν ᾿Αθηναίων : hoc eft, in ea fabulae parte , qua conti- 
» nentur foedera inter pifces & Adihenienfes : vel, mter pifces: & 
» Aomines: nam pro ᾿Αθηναίων fuadent ἐο δὶ. ἀνθρώπων fe- 
» quentia ifta, ἀποδοῦναι τοῖς ἀνθρώποις συντίθενται, nifi 
»ibi legendum τοῖς ᾿Αθηναίοις, Vocem autem συγγραφὰς 


b 


»ita accipiendam effe ut expofuimus , manifefto arguit pro-: 


» ximum συντίθενται. De eo foedere recitantur verba 4a- 
» CHIPPI: ᾿Ἀποδοῦναι δ᾽ ὅσω ἔχομεν ἀλλήλων. ἡμᾶς μὲν 
»T7àsc δρώττας καὶ ἀθερίνην τὴν αὐλητρίδα, καὶ σηπίαν τὴν 
»SÜpzovu, xal τοὺς τριγλίας, καὶ Εὐκλείδην. τὸν ἄρξαντα. 
» καὶ ᾿Αγαι γυρουντόθεν τοὺς xopauxiQvase , καὶ κωβίου τοῦ Za 
» λαμινίον τόζεν. Comici poetae figmentum ex tam paucis 
» verbis fuperftitibus augurari velle, nimia fuerit temeri- 
»tas. Apparet attendenti, ludere poétam in appellationi- 
» bus quarundam Athenis notarum perfonarum, quae com- 
» munia cum pifcibus nonnullis nomina habebant. £ex znis 
» foederis proponitur haec: ur redderent pifcibus homines quic- 
» quid ab iis accepiffent: & fimiliter pifces hominibus. Deinde 
» quaedam nominantur, quae reftitutur) erant pifces mor- 
3) talibus. ράττωι iu his primo loco recenfentur. Pifces ni- 
» mirum eo nomine quosdam Archippus noverat: fed vi- 
» les & parum in vulgus notos. Hincillae antiquiffimorum 
» Criticorum variae de loco Archippi fententiae : aliis corruptos eius 
» codices afüirmantibus , aliis aliud pronuntiantibus. Mirum 
» eft fuiffe qui aliud hic legi vellent. quam Spz77«s. Thrat- 
» tis autem pifcibus commune nomen inter homines habe- 
» bant mulieres Threffae , vel oriundae e Thracia ; quales mul- 
» tas femper fuifle Athenis fcimus ex veterum fcriptis. ᾿Δθ6- 
9) ρίνη, notum eft pifcis nomen : fed fuit Athenis , cum do- 
»ceretur ea fabula, J4iAerina quaedam tibicen. . Sepia item 


Cc 


Ej 


p.529. IN LIB. VIL. CAP, CXXXVIIL — 47i 


€ »aliqua tum vixit, cuius parri nomen fuit TAyrfo. Erant 
»& Trigliae quidam, ἀπὸ τῆς τρίγλης ita dicti. In Eucli- 
»de haeremus : nam praetorem quidem Euclidem fatis no- 
»tum habemus, ut libro primo dicebamus, capite fecun- 
»do: [ad 1. 3. a. conf. XlII. $77. b.] fedinter pi(cium no- 
»mina nullum novimus huic adfine; niá fortaffe allufum 
» eft ad illas quas vocabant κλεῖδας inter falfamenta. [ VII. 
» 503.a.] Frigidiusculum hoc, fateor , & longius arceffi- 
»tum: fed meminerimus , hunc effe 4ncH1PPUM, quem 
» veteres Critici pronunciant omnium Comicorum qog- 
» τικώτατον,, & cuius facetias faepe inficetas fuiffe teftan- 
»tur Ariftophanes & eius antiqui interpretes. Corazones , 
» fratres videntur fuiffe aut fodales ex. Jnagyrunte pago, 
» quibus nomen a pifcatione aut venditione κορωκένων. Lo- 
»go enim cum Excerptis, xal τοὺς ᾿Αγνωγυρουντόθεν K os 
ρακεῶνως ἔς & nofter cod. Epir.] non xopaxiov- 
»Twus. Κωβίου τόκον, [ reCtius, Κωβιοῦ τόκον. ms.Ep.] 
»interpretor filium cuiusdam vel piícarii vel falfamenta- 
»rii, qui vulgo dicebatur Gobio, [ cf. VIII. 329.a. δὲ f. 
»1V. r34.d. VI. 2452. 4. & filii eius, Gobionis filii, aut 
» fortaffe Κωβίωνος , ufitatà in nonnullis patronymicá for- 
»mà. Βάτραχος, ὃς ranam fignificat, & nomen eft ali- 
»cuius, qui cum odio multorum Athenis tum paredri vi- 
-»ces fungebatur; vel eo minus vulgo gratus, quod non 
» Athenis natus erat, fed in Hiftiaea five Oreo. Euboeae: 
»ideo ait poéta , τὸν ἐξ 'Opeou. « CASAUB. —  ARCHIPPI 
verba, fi minus per legitimos verfus, ( quod praeftare no- 
bis non licuit) at per certa quaedam commata distribui- 
mus. Ad iuftam quidem metri menfuram reftituendam plura: 
paffim. vel mutanda vel fupplenda forent. In vuigata fcri- 
ptura , ᾽Α θην «έων, ante Archippi verba, δὲ deinde in zzo- 
δοῦναι τοῖς ἀνθρώποις, nil mutant mssti: & neutra leGio. 
folicitaada videtur, In ipfis poétae verbis (verf. 4.) videtuc 
dràsTpi'y ^Íd'asauz às τρίγλας legendum. Cf. VIII. 
418. f. & ibi not. | 
ΝΜνησίκωχος ἐν "Frerorpóoo. δε. Longiorem ex eadem 
fabulà eclogam adpofuit Nofter, IX. 402 extr. δὲ fq. cuius 
pars funt duo. anapaeftici dimetri hic citati, qui ibi leguntun 
P. 405. b. c. Alius vero poéta,  Ephippus , qui nonnullos ex 
MNESIMACHI verfibus, fuosfecit, pro eo quod 35 Z7- 
τα eft apud Mnefimachum , 3pív & pofuit, pag. 322. e. 
Aepoüeog - - ἐν τῷ ὀγδόῳ πρὺς τοῖς ἑκατὸν τῆς Δέξεως 


σε 4 


473 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 3:9. 


συναγωγῆς. Idem opus eiusdem Grammatici hoc titulo ci- d 
tatur in Schol. Villoifoni ad Iliad. y. 252. Δωρόθεος ἐν 7pia- 
xog TQ πρώτῳ τῆς ᾿Αττικῆς λέξεως, Quod dein legitur apud 
Noftrum ϑέτταν γρώφει : dubitari poteft quid fit quod 
Dorotheus ícripferit, ac fortaffe in repraefentanda illius 
fcripturà denuo hic errarunt noftri lhibrari : illud daübitari : 
non poteft, cum mox vulgo ( confentiente utroque noftro 
codice cum editis) ícriberetur, οὐδ᾽ ézTiv τὸ τῆς δ ρά το | 
τῆς ὄνομα παρ᾿ οὐδενὶ τῶν "ArzixGv, perperam ibi pofi- | 
tam vocem ρώττης fuiffe; quandoquidem continuo de. | 
inde, eam vocem δὲ apud Anaxandridem & apud Antipha- | 
nem reperiri, dicat ipíe audor nofter, qui modo eamdem | 
ex Mnefimacho adtulerat,. Quod fi recte paulo ante legi- | 
tur , ϑέττων fcripfiffe Dorotheum , nunc hic τὸ «ne 3év 71e 
neceffario fcriptum oportebat: fin ibi pro ϑέτταν aliud. 
quid debuere nofiri librarii, eadem vox, quam ibi ponere 
debuerant, hic quoque repeti debuit. Vocabulo 3pgrra4 
autem Ephippum quoque uíum effe paulo ante monui- 
mus. Adnotavitque etiam Stephanus Byz. in Opzxn: Τὸ éüyi- 
xw - . Θρᾷττει, ÀTIIXOS καὶ ἡ ἀπὸ Θρῴκης δούλῃ, καὶ 
φίδος ἰχθύος, καὶ ὀρνέου. Denique apud Ariftotelem etiam, 
pe Generat. Animal. V. 6. pifces commemorantur αἱ κώς 
λούμενωαι ϑρώτται : Ut ibi quidem vulgo ícriprum nomen. 

In AÁNAXANDRIDAE verf. τ. cum Καὶ συμ πλησι ἄ- e 
$ei1y in ed. Caf. legeretur, monuit dein idem CasAvso- 
Nus in Animadv. »Scribe καὶ συμπαίζειν: fic enim 
»alibiin his libris, melius quam ut hic συμπλησιάζειν. « 
— Diceres, iftud συμπσλησιάζειν e fuperioribus editionibus 
in Ca(aubonianam fuifle propagatum: at fuo iudicio id po- 
fuerat vir doctus, pro συμπλιά ξεῖν. quod erat & in 
ed. Ven. & Baf. & in ipfo ms. 4. qua fub fcriptura haud 
obfcure latebat συμπαίζειν, quod dedere libri omnes, 
III. p. τος. f. In Epit. h.l. defunt ipfa duo priora eclogae 
verba. Pro χορεικινιδίοις vero, quod hic. agnoícunt ambo 
codd. mssti cum editis, fuperiori loco xapid'upíois dabat 
ms..4. cum edd. (In Epir. autem deeft ibi tota ecloga. ) 
Conf. p. 3509. a. Pariter in Spzrzid íov ἢ. 1. confentiunt li- 
bri omnes, pro quo ϑριττιδίων p. 105. f. vulgo legebatur. 

In AvTiPHANIS verf. τ. ex Tyrrhenico, cum fic fcri- 
ptum effet in. ed. Baf. & Caf. Δήμου 2" ἁλιεύς ἐστιν, 
adnotavit CASAUBONUS: » Quis ille δήμου ἁλιεὺς, populi 
»pifcator ?^ Ego vero fufpicor, iftud δήμου aliter exponen- 


p 1220. IN LIB. VII. CAP, ΟΧΧΧΙΧ, 473 


e»dum effe: fic nempe, ut cum ait Diogenes, Socratem 
» fuiffe τῶν δήμων ᾿Αλωπεκήθεν, Xenophontem τῶν δήμων Ar» 
» chienfem. Quare fcribo Δήμου Δεκελειεύς ἐστιν: efl e pago 
» Decelia. «— Haec fcripferat vir doctus in Animadverfio- 
nibus: deinde vero, poftquam interim codicis msti ufuram 
nactus effer, in /J4ddendis ad "Animadv. fic ifta corrigi iuf- 
fit: » Quare fcribo e libro praeftantiffimo Meffaei, Δής- 
»μου δ᾽ ᾿Αλαιεύς ἐστιν: efl e pago qui dicitur Halae, Duo 
» fuerunt in Attica δῆμοι nominati Zalae; fed cognomi- 
»nibus distin&i & tribubus: Halae Araphenides, tribus 
»erant Aegeidis; Halae Aexonides, tribus Cecropiae, 
» Utriusque gentile nomen erat 'Aaeieys , ut legitur hic in 
»ilo msto, vel ᾿Αλαεὺς absque iota, ut diferte docemur 
»a Stephano. « — Quod fi Venetam editionem adhibuif- 
fet Cafaubonus, reperturus ibi fuerat fcripturam ᾿Αλαμεὺς, 
quae a vera nonnifi fpiritu differebat. In ms. £p. plurima 
pars huius eclogae deeft. In ms. 4. vero ὠλαιεὺς fcribitur ; 
quo fpiritu nefcio. Apud Suidam quidem ( fortaffe ex hoc 
ipfo Athenaei loco) adnotatur : ᾿Αλαμεὺς, ὄνομα δήμου : 
ubi cum leni fpiritu, & deinde pariter cum «1 diphthon- 
go fcriptum id nomen. ! 


AD CAP. CX XXIX. 


Ψῆτται, Ταύτας Διοκλῆς ἐν τοῖς ξηροτέροις καταριθμεῖα 

ται. Verba 10.115 fupra adlata funt, pag. 520. d. 
f£ Σπεύσιππος δ᾽ ἐν δευτ. Op. Coniun&ionem, quae de- 

erat editis, commode dedit uterque liber mstus. | Mox , 
cum ederetur, παραπλησίαν quoi εἶναι ψῆἔῆτταν,, βού- 
γλωσδον, ταινίαν : monuit CASAUBONUS: » Melius fcrie 
»bas Tapa T Acid. « — ReCe: & fic uterque cod. 
mS. Caeterum fupra, p. 288. b. non nifi nomine diverfos pi- 
íces flatuerat ψήττας δὲ βουγλώσσους : quod quo pacto 
accipiendum, ibi expofuimus. 

᾿Δριστοτέλης δ᾽ ἐν πέμπτῳ Ζώων Μορίων γράφει" Ὁμοίως 
δὲ καὶ τῶν ἔχϑυ δίων οἱ πλεῖστοι ὥς. Sic nunc rurfus am- 
bo mssti cum ed, Ven. ἐν πέμπτῳ Ζώων Mopíoy. Sic & CA- 
SAUBONUS (cum in contextu vocem Ζώων omififfet) in 
Animadverfionibus fcripfit: » Locum Philofophi , qui di- 
»citur effe ἐν πέμπτω ζώων μορίων, lege quinto Hiftoriar, 
»cap. nono. Ibi re&ius fcriptum τῶν ix θύων. quam 
» ἰχθυδίων ut hic. Nam tAunnus certe & mugil pifciculis an« 
» numerari non debent. « 


474 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 5330: 


οἱ πλεῖστοι ἁπαξ τίκτουσιν, οἷον οἱ χυτοὶ &c. » De chytis £ 
»pifcibus Aritotehs verba funt: [loc. cit.] Καλοῦνται δὲ 
ον» χυτοὶ οἱ τῷ δικτύῳ περιεχόμενοι, ϑύννος, πηλαμὺς,, κε- 
» στρεὺς, χαλκίδες, κοχλίαι, [ reCtius κολίαι edit. Camus. 
»ex ms. Med.] xpopis, φῆτται, καὶ τὰ τοιαῦτα. Non 
» multum differunt apud Philofophum »vroi, puádes, δὲ 
» ἀγελαῖοι. In fuperioribus verbis Ariftotelis , quidam no- 
» men χαλκίδες cenfuerunt inducendum ; quos refellit A- . 
» thenaeus hoc loco : etfi miramur nos quoque fummi viri 
»inconftantiam, qui in fexto Hiftoriarum [ cap. 14. | ícri- 
» bat , χαλκὶς δὲ τίκτει τρίς : quod exipío refert & Plinius. 
» Adeo nemo homo eft, cui non aliquando fomnus ob- 
»repat.« CASAUBONUS. —- Hic de marina chalcide lo- 
qui Ariftotelem, altero vero loco de fluviatili vel palu- 
ftri, ftatuit HAnDuiN. ad Plin. IX. $1, 74. quo ipfum 
fecum conciliet Philofophum. Pifces*vrous dicere confue- 
vit, qui χύδην i.e. fufim 6& copiofe capiuntur. cf. Gesner ἡ 
pag. 218. Probum verbum περιεχ όμενοι : quod folicitarunt 
viri docti apud Ariftotelem, fed tuentur apud Athenaeum 
mssti cum editis. uA «s rurfus, ut plerumque aliás, 
fcribebatur in editis per iota in poftrema fyllaba: neque 
diffenfio hic diferte ex ms. 4. adnotata: in ms. Ep. vero 
prorfus non expreffa eft ultima fyllaba. At quoniam con- 
ftanter aliàs , & re&e quidem , per vs in fine efferunt hoc 
vocabulum ambo mssti , eamdem hic fcripturam reflituen- 
dam au&ori putavi. Vide, praeter alia loca, lII. 116. e. 
& 118.a. & VIL. 303. b. ibique not. Adde Var. Le&t. 
apud Camus ad Arift. Hift. Anim. pag. 252. lin. 23. ubi 
docet, in optimo cod. Med. apud Ariftot. conftanter ση- 
λαμὺς per ufcribi. Pro καὶ τοιαῦτα, quod apud Noftrum-edi- a 
tum erat , reCte xai 7 à τοιαῦτα dedere ambo codices mssti. 

Ἐν δὲ τῷ περὶ Ζωϊκῶν" Ξελώχη, φησί" βοῦς, τρυγὼν, - 
--βούγλωττα, Νῆἥττω, μὺυς. Νοη unam difficultatem 
habet hic locus. Primum, pro βούγλωττω fortaffe βούγλωτ- 
Tos Ícriptum oportuerat : nam ὃς 4 βούγλωττος δὲ τὸ βού- 
γλωττον vocatur ille pifcis : ( vide Animadv. ad p. 288. a.) 
ifta autem forma , à βούγλωττω nusquam alibi occurrit. 
Nifi forte βούγλωττω in neutro plurali accipiendum: cum 
quo tamen minus convenit quod reliqua omnia pifcium 
nomina in fingulari numero hic pofita funt. Deinde ἐδπ- 
gulaca five folea , δὲ pa[fir pifcis, perperam utique in car- 
tilagincorun numero (τῶν σελαχῶν ) referuntur, Denique 


p.350. 1Ν 118. VIL. CAP. CXXXIX:— κ47ς 


a de vocab. μῦς dubitarunt do&iffimi viri. Sane, cum por- 
cum in verfione pofuiffet DALECAMPIUS, notaffetque vel 
erthragorifcum. vel.caprifcum intelligi; adfentiens huic Co- 
RAY ad Xenocrat. pag. 142. adnotavit: » σὺ ς legendum 
» cum interprete , pro μῦς : & fic rurfus, VIII. 355. ἢ « 
ubi fcilicet idem & χκωπρίσκος & pos ex vulgata fcriptura 
vocatur, qui putatur idem effe piícis, quem χοῖρον Stra- 
bo nominavit, lib. XV. pag. 825. b. c. & 824. b. Nec ta- 
men opus fuiffe folicitare confentientem librorum fcriptu- 
ram evincit haud infrequens cum apud Noftrum, tum apud 
alios auctores eiusdem piícis, cui ὃ μῦς (μῦς Sa^&TTI0s ) 
nomen erat, commemoratio: de quo vide Animadv. ad 
VII. 308. e. Conf. SCuNEIDERUM ad Aelian. Nat. Anim, 
IX. 41. qui tamen idem vir do&tiffimus (in Hiftor. Pi(cium, 
pag. 323.) aud adparere , ait, quis apud "Athenaeum h.l. mus 
pifcis. intelligatur , qui cum buglotta & pfetta ( errore librarii , 
ut videtur) ad cartilagincos pifces refertur. .. At quidni intelli- 
geretur ille ὁ us τὸ κῆτος, (id eft, mus balaena)) quem 
ipfe rurfus idem Vir doctus certiffimà coniecturà, msstis 
libris firmatà, Ariftoteli ( Hift. Anim. Il. 12.) reftituit in 
eadem Hiftoria Pifcium , pag. 158. Confer CAMus, in No- 
tices des Manufcrits 'T. V. pag. 460. δὲ in Notes fur l Hift. 
des Anim. d'Ariflote , Art. Myflicetus. ài 

cAapkey δὲ - - - Kay apoy , ὃν καλοῦσι καὶ xóptr. » Hefy-. 
»chius: ἔσχαρος, ἰχθύς, Libro III. [ pag. 86.c. ] in Ar- 
»chippi verfu ἐσχάραι recenfentur inter conchylia. An 
»autem fint idem efcharus & efchara , non facile di&u eft. 
» Alterius appellationis x5pis , alibi fieri mentionem non me. 
»mini. Eruditiffimus GrsNrRvus [pag. 369. horfum tra- 
»hebat verba Hefychiü, Κωριδεστράες. ζῶον δαλώσσιον 1 
»emendabatque, Képis , £z apos ; probabili nimis coniectu- 
»rà, nifi literarum feries repugaaret. « CASAUBONUS. — 
Vide notata ad Ill. 86. c. Ad Hefychianam gloffam Κω- 
ριδεστράες longe diverfa emendatio adhibita ab aliis doctis 
viris eft, de qua dixi ad pag. 319. e. 

Βουγλώσσους δ᾽ ὀνομάζει καὶ Ἐπίχαρμος, Gc. n Non vi- 
») deo quid hic faciant illa verba, cum totidem verbis ea- 
» dem íuo loco fint fcripta. « CaAsAvuB. — Immo, non uno 
loco, fed iam faepius citata. Vide p. 288. a. 306. a. 326. 
e. Repetuntur, puto, hic eo confilio, quo moneret Dei- 
pnofophifta, Epicharmum , cum ψήτταν nusquam nomi- 
nayerit; βούγλωττον pro ψήττᾳ dixiffe,. 


476 ΑἈΝΙΜΑΌΥ. ΙΝ ATHENAEUM. ρ. 340. 


[n 4RCHESTRATI vtrf. 2. quid fit quod βούγλωσσα ha- b 
beat ms. 4. nefcio. Mendo(um effe , cum per fe adpare- 
bat, tum ex pag. 288. b. Recte etiam ἢ. l. βούγλωσσον 
tenet ms. Ep. cum edd. Caeterum , cum mancus fit ver- 
fus, monuit CASAUBONUS : » Archeftrati verfum fcribe, 
» utante, [ nempe pag. 288. b. ] 

» βούγλωσσον. ταύτην δ ήρα περὶ XaAXidu, xed yim. 
* Chalcis non eft Euboea, [ quod ad oram notaverat Da- 
»lec.] uttemere fcribunt: fed urbs Euboeae ad Euripum 
»fita.« — Quo minus in conflituendo verfu obtempe- 
rarem Cafaubono, prohibuit me, quod, quoniam fupra 
integer verfus erat adpofitus, hic fatis habere potuerat 
Athenaeus, partem eius repetere. Praeterea de ícripturá 
integri verfus ne faris quidem conftat; cum fuperiori loco 
x τὰ Χαλκ. Ícripfiffe videatur Athenaeus, pro eo quod hic 
eft epi Χαλκ. Porro ( de quo ibi in Animadv. pag. 140, 
monere oblitus eram) pro 35p«, quod habent ibi editi, 
multo commodius 3épeos nobis dedit ms. 4, In ms. Ep. 
vero plane deeft ibi maior pars illius verfus. — 

Ῥωμαῖοι δὲ καλοῦσι τὴν ψῆττων ῥόάμβον, καὶ ἔστι τὺ. 
ὄνομα “Ἑλληνικόν, Ναυσικράτης, - - - - 

*— Τρίγλων λέγεις. γαλακτοχρῶτω Σικελὺς 
ὃν πήγνυσ᾽ ὄχλος ῥόμβος, 

9) NAvsIcRATIS verficuli iam ante eodem hoc libro [ pag. 
» 325. e. f. ] de(ícripti habentur: hic autem ea folum fine 
» recitantur , ut probetur, ψήττων pifcem. etiam pop. Boy fuif" 
» ὁ vocatum Graecis , non Romanis tantum. Hoc igitur ex 
»poftremis huius ῥήσεως verbis neceffario nobis elicien- 
» dum e(t. Quare, nifi paratum habemus credere Athe- 
» naeum nugatorem hic ΘΟ δ infigniter, corruptiffima ver- 
» ba hoc fimilive modo emendabimus: | 

» — *yaAuWwTOy pT, Σικελὺς ὃν 

» ὄχλος ὀνομώζει ῥόμβον. ἢ ψῆττον λέγεις: 
» Ex hac le&ione difcimus, quam «pyra» interior ( ut ita 
» dicam ) Graecia appellabat , Siculos ( quorum idioma fuit 
»ab antiquo depravatum , vel Plauto tefte) vocaíle ῥόμ- 
» βον. A Siculis Komani & hoc & alia multa vocabula acce- 
» perunt. « CASAUBONUS. — Αε non dixerat Athenaeus, 
ψητταν pifcem Graecis etiam gópsfov fuiffe vocatum: hoc unum 
dixerat, /atinum vocabulum r ho mbum fua origine Graecum 
e[Je ; quod fane veriffimum eft. Et potuerat Deipnofophi- 
fla ufum illius vocabuli apud Graecos ex Theocrito , Idyll, 


p.53» [Ν 118. VIL CAP. CXXXIX. 477 


b II. 50. ac pluribus fortaffe ex aliis veterum poetarum lo- 
cis probare; fed, ut amat ille Comicorum praefertim te- 
flimoniis uti, fic nunc ei placuit ad eumdem JVaufrcraterz 
provocare , cuius verficulos nonnullos fuperius iam adpo- 
fuerat. lllud dubitari disceptarique ab interpretibus potue« 
rat, quaenam effet nativa illius Graeci vocabuli fignifica- 
tio, & quanam potiffimum notione in Nauficratis loco ad- 
pofito accipiendum illud effet. Ex veterum Grammatico- 
rum obfervationibus fatis tuto colligi videtur, ῥόμβον (item- 
que ῥύμβον) Graecos dixifle partim rotam, cylindrum , aut 
inflrumentum quodvis quod in gyrum agitur, partim gyrazio- 
nem vel rotationem ipfam. ( Vide Schol. Theocr. l. c. Schol. 
Apollon. Rhod. ad IV. 144. Suidam & Hefychium, in vo- 
ce ; ibique Interpp. Timaei Lexic. Platon. in Ῥυμβεῖν, ibi- 
que Ruhnken. denique Valckenaer Diatrib. Euripid. p. 59.) 
Supereft ut quaeramus, qua notione apud Comicum no- 
ftrum accipi illud vocabulum debeat. Comico ioco imitari 
poétam in levi argumento Tragicorum gravitatem fatis ad- 
paret. Mullum piícem , quem ξανθοχρῶτα,, id eft , fulvo vel 
luteo colore initio dixerat, nunc vocat yaeaaxToypora, la. 
&feo colore: ubi facile patet non id de a//o la&is colore ac- 
cipiendum , fed de flavo ac fere aureo colore quem habeat /ac 
pingue per eam praefertim anni tempeftatem , qua pinguit- 
fima funt pafcua. Id ipfum vero poéta proximis verbis 
planius indicáre voluiffe videtur, ita legendis: ὃ ( fcil. γά- 
λα: nempe, Tragicorum more, refert pronomen reijati- 
vum ad fubftantivum γάλα, quod in adiectivo γάλακτος» 
“ρῶτα ineffe intelligitur ) ὄχλος Σικελὺς πήγνυσι ῥόμβῷ : 
id eft, quod lac vulgus Siculum fpiffat (in butyrum cogit) ro- 
tando; five piflillo quod in gyrum agitur ; five ( ut paftores in 
Vogefo noftro) in vafe quod rotae formam habet & in gyrum. 
agitur. Quae interpretatio fi cui non facit fatis, ei vereor 
nihilo magis probatum iri VILLEBRUNII inventum, qui 
duos pofteriores verfusin hanc fententiam interpretatus eft: 

B. Mullum dicis ? A. Immo vero latteo-colore pifcem dico, 

quem Siculum vulgus furcá capit ; nempe foleam. 
Caeterum de vi & ufu vocabuli rhombus , cum apud Grae- 
cos, tum apud Latinos , confuluiffe praefertim iuvabit Mar- 
tini Lexicon Philologicum , fub hac ipfa voce. 


478 ANIMADV. IN LIB. ὙΠ. CAP. CXL. p.355. 
KED'CXP'"C6xü 


|. παραθήσομέν cor, pro eo quod erat editum zapa- c 
θήσομαί cor, commode dedit ms. 4. 

EvsuL: verba, cum veluti pedeftri fermone concepta 
vulgo adpofita eflent, per dimetros anapaefticos ( quem- 
admodum nos edidimus ) diftribuenda efle , adnotavit Kü- 
STERUS ad oram exempli editionis Cafaubonianae, quo 
ipfe olim ufus erat. Pro Πρὺς τούτοις. (verf. 1.) metri 
cauffa Πρὺς τούτουσιν fcribendum idem KüsrERUS mo- 
nuerat. Eodem verfu , manifeftum fphalma παρέσταισι ex 
ed. Baf. in tres Cafaubonianas propagatum erat. Eclogam 
Breviator terminavit in verbis γηστίς τ᾽ épípov. Ad men- 
dofum £A A « s ve (poflremo verfu) nil adnotatum ex ms..A. 
& AAds Te correxit KüSTERUS. ἄλλω τε legendum con- | 
lectaverat STOEBERUS , olim nofter, ad Thomam Mag. | 
pag. 36. | i | 

Pro ἐμφορηθεὶς δ᾽ δ, commodius ἐμφορηθ, ovv dedit ms. 

44. Coniunctionem omifit Epitomator. 


479 


ANIMADVERSIONES 
IN ATHENAEUM. 


IN LIBRUM OCTAVUM. 


P D E distributione univerfi Operis Deipnofophiftarum in 
339 XXX. Libros: cuius distributionis initio librorum nonnul- 
3]lorum in vetuíto noftro cod..4. fit mentio, diximus in 
Praefat. p. xv fqq. De huius Ziéri Argumento haec nota- 
vit CASAUBONUS : » Expofita funt libro fuperiore plera- 
»que genera pifcium , quorum praefertim veteres Comici 
»& poétae alii feciffent mentionem. OdZvo ifto referuntur 
» varii fermones a D'eipnofophifüis habiti fuper Pifcibus, aut 
»occafiome pifcium. « 


AUD CG A POE 


Τὴν κατὰ τὴν AvciT. Sic ms. Α΄. »Initio libri dilauda- 
etur convivator Larenfius: qui nullis parcens fumtibus , eamm 
» dicitur Romae fuis convivis felicitatem δ᾽ mirabilem omnium 
»rerum copiam praefüt[fe, quam in Lufttania praedicaverat 
» Polybius. Multa de fertilitate eius regionis, & aliarum 
» aliquot Hifpaniae partium, varii fcriptores iam olim me- 
»moriae prodiderunt: fed nemo aut uberius aut maiore 
»fide, quam ille nobilis Hiftoriarum conditor Megalopo- 
»litanus: quod ex Strabone, Diodoro Siculo, Plinio ὅς 
» Athenaeo hodie cognoícimus. « CASAUBONUS. — Quae 
hoc capite ex Pozv 211 Hifloriis exhibet Athenaeus, ea in 
noftra Polybii editione retulimus in Reliquiis libri XXXIV. 
cap. 8. 

ἣν νῦν Ῥωμαῖοι Σπανίαων ὀνομάζουσι. » lc avía quae 
»dicitur in vulgatis libris, Zz«víc eft in antiquis mem- 


480 —— ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 3.1. 


»branis Athenaei; ficut apud Paulum Apoftolum in ea 
» ad Romanos, & apud alios quoque. « CAsAUBONUS. — 
Sic, Zm 4 vía v, non Ἱσπανίαν dedit uterque nofter co» 
dex mstus: quod cur non revocarem nulla cauffa fuit, 
. Vide Interpretes Stephani Byz. ad voc. Ἱσπανίαι: & Wet. 
ften. ad Rom. XV. 24. fed praefertim Bochartum , in Cha- 
naan , lib. I. cap. 55.  Intelligi autem par eft, Athenaei 
haec verba effe, non Polybii. 


Re&Ge καὶ οἱ ἄνθρωποι dedere mssti, cum aritéulo: dea 


quo adiiciendo monuerat R ziskKrus in Notis ad Polybium. 

τὸ δὲ παλάττιον ὄψον - - - μεγάλην ἔχει διαφορὰν zoe 
qb “γινόμενον ἐν τῇ καθ᾽ ἣμδς δϑαλάττῃ. Conf. HERMANNI 
Adnot. «4 noftrum Polyb. T. VIII. pag. 117 fq. 

ὃ μὲν TOV κριθῶν σίκλος (μέδιμνος) ἐστὶ δραχμῆς. 
» Non eft vox Graeca σίκλος, fed Graecis barbara. Poly- 
»bius, qui in rebus Zfpanorum explicandis eà utitur, do» 
»cet nos in communi ufu eam fuiffe apud illos. Ait enim : 
»Kai ὁ τῶν κριθῶν σίκλος, {( μέδιμνός ἐστι ) δραχμῆς. Si» 
» clum interpretatur medimnum , five modium , ut puto, .«4:- 
» ticum, lta videntur Carthaginienfes eam dictionem ufur- 
»paíle: unde Hifpani multa fumferunt & locorum & alia- 
»rum rerum vocabula. Hebraeis, a quibus caeteri omnes 
» acceperunt, fcZakal (five , mollius pronunciando , (ἀκα) 
» eft menfuram pondere examinare ; & (ἐκεῖ, pondus. Ab ea- 
»dem origine, σίγλος in Perfide genus nummi eft appella- 
»tum, tefte Xenophonte. « CAsAUBONUS. —— Bene haec 
habent; at fortaffe Polybius valorem τοῦ σίκλου pluribus 
quibusdam verbis expofuerat; Athenaeus autem , ni(i quid 
hbrariorum culpáintercidit , nonnifi unum vocabulum μές 
divos explicandi cauffa, in parenthefi pofitum, adiecit. 
lam verbum ἐσ 71 quidem hoc loco ad reliquam fenren- 
tiam , fi quid video, prorfus erat neceffarium ; fignificans, 
valet , con[lat , venale e(l , venditur , intelle&o vocabulo oos. 
Sic apud Lucian. in Vitarum Auione, cap. 26. Πόσου 
δ᾽ ἔστιν; Εἴκοσι μνῶν. — Mox, τριώβολον & τετρώβολον 
recte fcriptum in Π|58..4, & Ep. itemque in ed. Ven. nifi 
quod in hac, τετράβολον , operarum errore. 

vs δὲ πίων ἑκατὸν μνᾶς ἄγων. Vulgatum oe δείπνων 
Dalecampius intellexerat de fue coenis iam apta. Perfpe&e 
vero CASAUBONUS : » Neerrent , (inquit) hic tirones, do- 
» Gorum virorum interpretatione decepti: negamus Grae- 
» cum loquendi genus efle vs d'eízyoy. Scribendum ett, $e 


P. 1}1. IN LIB. VIII. CAP. I. 481 


b » δὲ πίων : quamvis reclamantibus antiquis exemplaribus & 
» Excerptis. « — Certiffimam adoptavi emendationem , quà 
δὲ nofiri indigebanr mssti. 

» Verte ifla, Τὰ δὲ τῶν ἀγρίων ζώων κρέω σχεδὸν οὐδὲ 
καταξιοῦται τιμῆς, ἀλλ᾽ ἐν ἐπιδόσει καὶ χάριτι τὴν 
") ἀλλα γὴν “ποιοῦνται τούτων : Ferina pretio fere nullo habetur : 
» fed vel auctarü loco eam tradunt, vel gratis largiuntur. ἀλλα- 
p γὴν ποιεῖσθαι dicuntur & qui emtiones & venditiones contra- 
» unt, ut fit in foro & macello; bic vero etiam , qui do- 
»nant aliquid. In univerfum omnis contra&us eft ἀλλαγὴ, 
»ex antiqua permutandi confuetudine. « CASAUBONUS. — 
Bene haberet καταξιοῦται, fi dediflent veteres libri. Sed 
mendofíe quidem καταξιοῦτο fcriptum in ed. Ven. & Baf. 
κατηξιοῦτο vero in utroque cod. msto. 

» Corrupta funt grati convivae de fplendido conviva- 
»tore verba: ἐμπίπλησι παντοίων ἀνγαθῶν ὁσημέραι, τοῦ 
υ»δεὺς χαὶ μὲ γαωλόφρονος φιλοτιμούμενος οὐδὲν Q Ep 0» 
»»κένοις οἴκοθεν, ἢ λογάρια. Manuales Athenaei codices 
»nihil nos adiuvant: at iuvant Excerpta, ex quorum fi- 
» de fcribendum , ἐμπίπλησι παντοίων ἀγαθῶν ὁσημέραι με- 
τὰ τοῦ ἡδέος καὶ μεγολοφρόνως φιλοτιμούμενος ΄ 
»οὐδὲν φερομένου ς οἴκοθεν ἢ λογάρια. ld eft, non fo- 
» lum fuavem nobis fe praebens, fed etiam. magnifice liberalem 
»ac munificum , quotidie omne genus bonis nos replet , qui do- 
»mo nihil afferimus nifi differtatiunculas. Appellat λογάρια. 
»recitatiunculas ex vetere lectione, quas libro primo [ p. 4. b.] 
» vocabat τὰ ἀπὸ τῶν στρωμωτοδέσμων γράμμωτω : ὃς l- 
»bro VII. [ pag. 277. ἢ. τὰς ἐκ τῶν βιβλίων συμβολάς, 
» Λογάρια hic oratiunculas interpretari nolim. In Gloffis 
» legitur : Aoyy&d'ioy , ratiuncula : malim. λογάριον aut λογί- 
»dioy; nam λογὰς eít aliud. « CASAUBONUS. — Perperam 
utique ὁσημέραι τοῦ ἡδέος erat in ed. Ven. δὲ Baf. absque 
praepofitione ; tum ὁσημέραι τοῦ δέος in ed. Caf. 1. & 2. 
(rurfus vero τοῦ ἡδέος in ed. Caf. 3.) Recte vero μετὰ 
τοῦ ἡ δέος in ms. “4. & Ep. Dein μεγαλοφρόνως ba- 
bet etiam uterque cod. ms. Denique φερομένοις quidem 
cum editis tenet ms, 4, fed φερομένου ς tuetur ms. Er, 
Ad φερομένους intelligendum effe pronomen perfonale ἡμᾶς, 
facile per fe patet: poteft autem hic accuíativus ( quem- 
admodum accepiffe videtur Cafaub.) a verbo ἐμπσίπλησε 
pendere ; fed videtur proxime δὰ verbum φιλοτιμούμενος 
referendus, ut ftructura orationis in hunc modum con- 

Animadv. Vol. IF. Hh 


ἢ 


492 ANIMADV. IN ATHENAEUM. κι 35r. 


cipiatur , φιλοτιμούμενος ἡμᾶς μετὰ τοῦ ἡδέος καὶ μεγαλο- 
φρύνως, id eft, non modo ἡδέως, fed & ἱεγαλοφρόνως, non 
modo iucunde, verum etiam magnifice nos accipiens, Sic ver. 
bum φιλοτιμεῖσθαι δὲ eàdem fere notione ufurpatum fue- 
rit, & eádem ratione conflructum , atque φιλοφρονεῖσθαι 
aut δωρεῖσθαι: cuius quidem ufus non aliud mihi exem- 
plum innotuit praeter illud quod ex Theophyla&o a Bu- 
daeo in Commentar. Ling. Gr. pag. 853. citatum H. Ste- 
δ in Thef. repetiit, δυστυχεστάώτῳ φιλοτιμούμενος 


, 


opp Toy Πρίαμον. 


AD CAP..IIL 


᾿λλλὰ μὴν, ἄνδρες ἰχθύες, κατὰ τὸν Ἄρχισσον. Sic rur- € 


fus ἄνδρες ἰχθύες ait p. 314. ridiculà adpellatione ex 548- 
CHIPPI fabula Pifcibus defumtà, de qua paulo ante ( VII. 
329. Ὁ.) didum. Alibi, ubi Cynici compellantur , ἄνδρες 
κύνες dicere amat Deipnofophi&a. Nunc hos qui nil nifi 
pifces loquebantur cogitabantque, quafi ipfi in pifces mu- 
tati fuiflent, viros pifces adpellat. 

σπαρελίπετε - - - τούς τε ÜpUXTOUS ἰχθύος καλουμένους. 
Cum olim, omiffis parenthefeos fignis, fic ícriberetur, 
“ταρελίπετε. Δεῖ γὰρ 6c. monuit CASAUBONUS : »Scribe 
».παρελίπετέ T1: aliquid efl a vobis praetermiffum.« — At 
quisquis ad totius orationis greffum adtenderit animum, 
nobiscum ( puto) intelliget , inferto pronomine τὶ mini- 
me opus effe, fed ita, uti adhibitis parenthefeos fignis in- 
dicavimus , continuari orationem , ut cohaereant ifta ver- 
ba παρελίπετε τούς τε ὀρυκτοὺς iy D. καλουμ. De quo etiam 
eruditiffinus ConAv monuit in Joris m«stis , adiectà totius 
loci verfione latinà huiusmodi : » 4t eum, o Viri pifces, 
» ut efl apud Archtippum , practermififls (aequum efl enim , ut 
»nos quoque lis quae ditía funt de pMcibus pauca addamus ) pi- 
» fcesque foffiles &c. « —  lMlud quaeri poterit, quo fpectet 
7€ particula, cum in fequenti oratione nihil reperiri vi- 
deatur , quod ifti coniun&ivae voculae refpondeat. Nem- 
pe id haud dubie, licet ratione minus apertà , in illis ver- 
bis continetur, Ὁ d" αὐτὸς οὗτος φιλύσοφος καὶ “περὶ τῶν 
σηγνυμένων διὰ χειμῶνος τῷ κρυστάλλῳ ἱστόρησεν: quae 
ad illa fuperiora verba τούς τε ópuxToUs ἰχθύας eàdem 
prorfus ratione referuntur, ac fi dixiflet, xai τοὺ ς ση- 
γνυμένους διὰ χεῖμ. τῷ Xpua T. περὶ ὧν ὃ αὐτὸς οὐτος φι- 


p. 351. IN LIB. VIII. CAP. 11. 483 


€ Λόσοφος ἱστόρησεν. At CASAUBONUS fibi perfuaferat, recte 
cohaerere ifta verba, προσοψωνήσωι τοὺς ópuxToUs i0. quae 
vulgo nullà ροί᾽ προσοψωνῆσαι interpofitá distinctione iuncta 
erant. » Narrantur [inquit ] aliquot pifcium miracula. Ac 
» primum de pifcibus terrenis agit. Δεῖ γὰρ, inquit , καὶ ἡμᾶς 
» προσοψωνῆσωι τοὺς ὀρυκτοὺς ἰχθύας. « [ Parnculam e con- 
fulto nunc omififfe vir do&us videtur. ] » Interpretes 942: : 
»libri, ut eft editum, De pifcibus foffilibus Ariítoteles in 
»libello pe Miraculis auditis, & Strabo libro IV. [ p. 2 
»ac XII. [p. $64 fq.] Aetatis quoque noftrae viri docti a 
» Albim in Germania atque alios fluvios piíces effodi ob- 
»íervarunt , ac monumentis fuis prodiderunt. « — De P:- 
fcibus foffilibus íeu fubtertaneis (quos terrenos Plinius voca» 
vit lib. IX. cap. 57. fect. 73.) plurima cum veterum ícri- 
ptorum tum recentiorum teftimonia collegerunt viri doctif 
fimi, Ioh. BECKMANN, it Notis ad Ariftot. libellum pe Mi- 
rabilibus Aufcult. cap. 74 fq. & Jo4. HERMANN , in Notis 
ad Polybii Hiftoriar. lib. XXXIV. cap. 10, 4. Tomo VIII. 
Part. 1. noftrae edit. pag. 118. Sicut hic dicit Democritus 
conviva, δεῖ yàp xal ἡμὲς μικρὰ προσοψωνῆσαι., fic deine 
de rurfus p. 346. c. τοσαῦτα ὑμῖν προσοψωνήσας παρῆλθον. 
oi ἐν Ἡρακλείῳ γίγνονται, καὶ περὶ Τίον τοῦ Πόντου, - — 
ἱστοροῦντος περὶ οὖτῶν Θεοφράστον, Cum περὶ αὐτοῦ eflet 
editum, adnotavit ad hunc locum CASAUBONUS : »Ait, 
» narrante id Theophraflo: íed malo περὶ αὐτῶν, commemo- 
»rante eos Theophr. ἴῃ fragmento libelli Theophrafiei, de 
»Piícibus infcripto , Tíos non nominatur, íed fimpliciter 
» regiones Ponticae. Plinius ex eodem, pro 720, Crómnam ha- 
» bet. Fuit is pagus T?o vicinus, Ex his, δὲ aliis item duo« 
»bus, Amaftris urbs in Ponto nobilis fuit compofita. « — 
περὶ αὐτῶν perfpicue dedit vetus nofter cod. Α΄. De To, 
Cromna & Amaftri quae adnotavit Cafaubonus , ea legune 
tur apud Strab. lib. XIf. p. 544. ubi Τήϊον vulgo pro Tíoy 
editur. Quae Plinius l. c. de foffilibus pifcibus haber, eo- 
rum au&orem Z/eophraflum diferte ipfe laudavit, lam in 
Theophrafti Fragmento de Piícibus, quod hodie fupereft , 
( pag. 469. ed. Heinf. ) potuit, ficut Cromnae mentio , quod 
oppidum nominavit Plinius, fic & 77, cuius nomen apud 
Athenaeum fervatum, five librariorum incuria 1n:ercide- 
re, five per Excerptoris ftudium brevitatis omitti. At Tii 
tamen, cuius nomen apud Noftrum haud multo etiam an- 
te, (lib. VIL. pag. 325. e.) cum MR eflet per li- 
2 


434 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 351. 


brariorum imperitiam, reftitutum a nobis auGori eft, in 
eodem Theophrafti loco, de quo quaerimus, fupere(fe 
. etiamnum veftigium haud obícurum videtur. Nam, cum 
ibi hodie fic legatur: Oi δ᾽ ὀρυκτοὶ τῶν ἰχθύων ( εἰσὶ γὰρ 
ἐνιχοῦ καὶ τοιοῦτοι, καθάπερ v ὦ v περὶ Ἡράκλειαν xal ἄλ- 
Aoli τῶν ἐν τῷ Πόντῳ ) γίνονται μὲν καὶ παρὸ τοὺς ποταμοὺς 
éc. velim fcire quid fit illud, καθάπερ τῶν περὶ Ἡρά- 
x^eiay , aut illegenitivus τῶν quo fpe&tet? Quin perquam 
probabile videri debet, fic fcriptum olim fuiffe, καθάπερ 
“περὶ Tíoy, περὶ Ἡρώκλ. (ac fortaffe hic infertum erat , 
erp) Κρώμναν) καὶ ἄλλοθι Gc. 

περὶ τῶν πηγγυμένων διὰ χειμῶνος τῷ κρυστάλλῷ. 
Re&ius hoc, διὰ χειμῶνος, quod dedit ms. Ep. id eft, per 
hyemem , quam διὰ χειμῶνα, quod hic legebatur, ío- 
nabatque propter hiemem. 

» Ait, ὀρύττεσθαι γὰρ κατὰ βάθος πλέον ἐς τοὺς τό- 
γ,γπους, Lege κατὰ βάθους πλέονος τοὺς Tov. Plinius 
»[loco fupra cit. ] idem tradit: [π PapAagonia effodi pifces 
» gratifmos cibis terrenos , altis fcrobibus in his locts ubi nul- 
» lae reflagnant aquae. Miraturque & ipfe [ Theophraftus , ] gi- 
» gni fne coitu. Videamus quid fibi illa velint, οὔτε ὃ e p- 
»Qn Gy ναμάτων. Nam quorfum aquae Herculaneae ad pifcium 
» generationem ? Sed neque Plinius harum meminit, Theo- 
» phrafti hunc locum interprerans ; neque illarum ulla in 
» Theophrafti codicibus mentio : ubi fcribitur, τὸν δὲ τό- 
» 7oy οὔτ᾽ ἐπίκλυσιν ποταμοῦ λαμβάνειν, οὔθ᾽ Ud wros σύστα- 
») σὶν. Sine dubio fcripferat hic Athenaeus , ὀρύττεσθαι γὰρ 
»κατὰ βώθους πλέονος τύπους « [quin teneri poterar, 
τοὺς τόπους : loca ifla, loca {{ πὴ regionis.  »»οὔτε ποτο- 
»» μῶν ἐπιχύσεις ἔχοντας, οὔθ᾽ ἑτέρων ναμάτων. Eam- 
» dem fententiam magnus praeceptor [ Ariftot. pe Mirab. 
» Aufcult. cap. 75. ] iam ante aliis verbis ita expreffera: : 
» οὔθ᾽ ὑδώτων φανερῶν πλησίον ὄντων, οὔτε σποταμὼν ἐπιῤ- 
» ῥεόντων. Inveni in optimis Excerptis fic : οὔτε ποτ. ἔπιχ.- 
»éw. οὔτε ϑερμῶν ναμώτων τὸ καινότωτον. Sed poflrema 
» verba neque Theophrafti funt, neque Athenaei: quam- 
»quam illa habet etiam Euflathius [ ad Odyff. μ΄. p. 486, 
»13. ] quem faepius lapfum hoc duce oftendimus. « Ca- 
SAUBONUS. — Ubi κατὰ βάθος πλέον ἐς τοὺς τόπους 
habebant editi , ibi eodem errore tenerur nofter ms. 44. 
Epitomae au&or vero, abieCtis verbis quae corrupta effe 
intellexerat, nude κωτὰ τόπους fcripfit. Nobis ita proba- 


d 


p.331». IN LIB. VIII. CAP, 111, 495 


d bilis vifa eft Cafauboni emendatio, ut in contextum re- 
cipere non dubitaremus. Etiam ὁ ὕθ᾽ ἑτέρων, pro men- 
ἀοίο οὔτε δ € pp. ὦν, adoptavimus; quamquam fieri poteft, 
ut Segcóy illud ex φώνερῶν corruptum fit, quod legi- 
tur apud Ariltotelem. Sane & alibi fubinde literae Θ & Φ 
per librariorum errorem permutatae inter fe reperiuntur. 

)uae ex Hoefchelianis Excerptis retulit. Cafaubonus , ea- 
em in noftro ms. Epit. leguntur: nec vero erravit ibi 
Epitomae au&or , nec in errorem induxit Euftathium : fed 
pro inftituto fuo, quae pluribus verbis dixerat Athenaeus, 
in pauciora contraxit, verba nonnihil etiam. mutans, fer- 
vatà fententid. Nempe initio huius periodi, quae fere 
cum. Theophrafto in hunc modum fcripferat Athenaeus , 
ldiay δὲ παρὰ τούτους συμβαίνει, τὺ περὶ τοὺς &c. ea ille. 
fic contraxit ; Εὑρίσκονται δὲ καὶ ἐν Παφλ. ὀρυκτοὶ ἰχθῦς 
ζῶνσες, κατὰ τύπους. - - - γωμάτων, τὴ καινότατον : in» 
terpofità poft νωμάτων distinctione, ut verbis τὸ xara 
70V novitatem rel , id eft mirabilitatem indicaret, quam Theo- 
phraítus iftis verbis initio pofitis Ἴδιον δὲ 6c. indicave- 
tat. In pleniore, opere ad infinitivum ὀρύττεσθαι γὰρ in- 
telligendum verbum qaeiv, quod exferte adie&um legitur 

apud Theophraftum. 


ALADZGCAD LEE 


.. Muezéae δὲ ὃ Tlazpsus &c. » Sequituriam aliud miraculum, 
»de Pifcibus vocalibus, Ait: Μνασέας à Πατρεὺς, ἐν τῷ Πε- 
γ»ρίπλῳ s] τοὺς ἐν τῷ Κλείτορι φησὶν ἰχθὺς φθέγγεσθαι. Ia 
».eodem Zfrcadiae tra&u tres vicini fluvii funt, Ladon , Cli- 
nitor, & Aroanius. In quo ex iftis tribus amnibus pifces vo- 
»cales fuerint, magna inter veteres diffenfio. Mx AszAs 
»4lt, in Clrore: PHILOSTEPHANUS mox, in roarnio : 
» CLEARCHUS paulo poft, [ pag. 312. f.] in Ladone. Eufta- 
»thius, [ ad Od. μ', pag. 496, 24.] ut Mnafeam & Clear- 
» chum conciliaret , fcribit , τοὺς ἐν, τῷ Kasízopt ποταμῷ 
n'Apxadías περὶ τὸν Λλάδωνα ἰχθύας. Melius paulo poft 
» Áthenaeus: σερὶ Κλείτορα τῆς ᾿Αρκαδίας, ἐν τῷ Λάδωνε 
» καλουμένῳ ποταμῷ, ideft, in Ladone fluvio JÁrcadiae , cir- 
» ca urbem Cluorem. Errat au&or Epitomae , fi modo ille 
»ita fcripfit, ut nofter liber habet, ἐν τῷ Κλείτορι ποτω- 
»|4Q '"Apkadias , ἐν. τῷ Λάδωνι ποταμῷ. « CASAUBONUS. 
-- Eodém modo fcribitur in noíiro is Ep. fed videtur 
3 


486 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 33r. 


librarii is error effe, nom Breviatoris. Hic enim, ut erat d 


non modo brevitatis ftudiofus, fed ὅς do&tus homo mini-- 
meque abfurdus, fic nonnumquam paulo commodiore or- 
dine, quam quo ipfe Athenaeus ufus erat , res digeffit. 
Haque, quae Athenaeus ex Clearcho pag. 332. f. adpofuit, 
quibus multo commodior hic locus erat, ea ibi omifit Bre- 
viator, & huc transtulit , ubi tali quodam modo fcripfiffe 
videtur : Ὅτι Μνασέας o Flovrpsus φησὶ τοὺς ἐν τῷ Κλείτορι 
“τοταμῷ, ὃ δὲ Κλέαρχος περὶ Κλείτορα τῆς ᾿Αρκαδίας ἐν τῷ 
Λάδωνι ποταμῷ, ἔχθυς φθέγγεσθαι: librarius vero ἃ ver- 
bis ἐν τῷ Κλείτοριε ad ifta περὶ Καείτορα aberrans, par- 
tim mutilavit iftam fcripruram, partim turbavit. " 

καί TOM μόνους εἰρηκότος "AptgToTéAoUs φθέγγεσθαι, 
σκάρον καὶ τὸν ποτάμιον" “χοῖρον. Recte μόνους edd. cum 
ms. Ep. Perperam μόνου ms. “4. Porro, cum χώσρον in ed, 
Caf. legeretur, monuit idem CASAURB. in Znimadverftonibus: 
» Editum voluimus exepov , non κώσρον, Edebatur ante 
» σκάφρον. Euftathius ad 'Odvec. p'. diferte fcribit σκάρον : 
»[p. 486, ὃ. Xiysatv γὰρ ὃ ἰχθὺς, δίχω γε τοῦ ex&pov.] 
»quam le&ionem confirmat , quod de lingua fcari ex eo- 
» dem Ariftotele fuperiore libro narrabatur. Vide cap, XX. « 
[nempe caput xx. Animadverf:onum: Cafauboni , quod 
fpectat ad VII. 5319. e. ] » Ex quo autem philofophi opere 
» haec defcribat auctor, nefcio: in quarto certe Hiftoria- 
»rum, capite nono, ubi hoc argumentum accurate tra- 
» Carur , longe docemur aliter.« CasAvuBoNUS. — Re&e 
σκάρον tuetur uterque nofter codex mstus. Confentit 
Oppianus, Hal. 1. 134. τὸν σχάρον, dicens, ὃς δὴ μοῦνος ἐν 
ἐχθύσι πᾶσιν ἀναύδοις φθέγγεται. Defumfit autem. iftà 
Athenaeus ex deperdito Ariftotelis opere. Nusquam enim 
in libris fuperftitibus vocalem effe exapov tradit Philofo- 
phus: neque huc fpectar (quod huc retulit Ca(zubonus) 
Óid quod de Jua (cari ex Ariftotele tradidit Athenaeus 
lib. VII. p. 319. e. Nec enim linguae maxime metu eflici- 
tur ille (onus, qui non tam vox eft proprie di&a, quam 
ftrepitus, quem eflicit aqua cum impetu ex oré propul- 
fa; ut ait Philoponus in Commentar. in lib. I. Anftotelis 
de Anima, apud Suidam, voce Πνυεύμων : quod ipfum et- 
jam Oppianus fignificat, cum ait φθέγγετωι ἰκμαλέην λώ- 
λαγήν. Neque alia ratio iliius foni eft, quem efficit fZuvia- 
ülis Me porcus ( ποτάμιος χοῖρος) ex eodem Ariftotele hic 
commemoratus ; qui non effe alius utique videtur atque 


p. 331. IN LIB, VIII. CAP. IIT ' 457 


ille κάπρος ὃ ἐν τῷ "Ay e^o, quem nominat Philofophus 
Hiftor. Anim, IV. 9. de quo Plinius lib. XI. c. 51. feCt. 112. 
ex eodem Ariftot, ait: is qui caper vocatur. [ nifi aper fcri- 
pne) in Acheloo amne , grunnitum habet, Et ex Apione, idem 

linus, XXXII. 2,9. 44pion maximum pifcium e[fe tradit 
porcum, quem Lacedaemonii orthragorifcum vocant : grunnire 
eum cum capiatur. Confer Gesnerum de Aquat. pag. 755. 
δὲ 855. 

Φιλοστέφανος - - ἐν τῷ Περὶ τῶν παραδόξων ἸΠοταμῶν. Ne- 
fcio quo fundamento Vossius , lib. 1. pe Hiftoricis Graec. 
cap. 15. hunclocum ita citarit, quafi fcriptum fit, ἐν τῷ γ΄. 
περὶ τῶν &c. id eft, ut ipfe interpretatur, in ter?io De 
Fluminibus admirabilibus. Sane nec in editione ulla Athe- 
naei numeralis nota comparet, nec e msto libro enotatum 
tale quid usquam reperio. 

e lbid. ἐν 'Apoavío. »In verbis PHILOSTEPHANI, pro 
»éy 'Aópyo τῷ ποταμῷ, Ícribendum eft ἐν ᾿Αροανίῳ τῷ 
» ποτ. quod & Dalecampio veniffe in mentem video. Pzr- 
»LOSTEPHANI & MNAsEAE (ententias non difficile com- 
»pofueris. C/itor enim ὃς .4roanius fluvii, e diverfis locis 
»orti, in unum poftea conveniunt, illo in hunc influen- 
»te. ltaque ex duobus fit unus binominis, Paufanias au- 
» &or: Fabi: cap.21.] qui iftos pifces nominat poe- 
»cillas, ὅς addit, fe captos quidem poecilias vidiffe , at fonum 
» illorum non. audi[fe ; cum tamen capiendi experimenti cauffa ad 
» amnem hunc acce[fffet , atque in ripa ad ve[peram usque e[fct 
»praeflolatus , quod eo maxime tempore: dicerentur audiri, Pli- 
»nium, qui vocz/em facit exocoetum , Clitoris fluvii pifcem , 
» [ lib. IX. cap. το. fe&t. 34. | non dubito poeciias cum exo- 
» coeto confusis. ut dicemus fequente capite.« CAsAU- 
BONUS. — Vide ad pag. 532.c. Vulgatum ἐν τῷ 'Aópy o 
renet uterque nofter codex mstus: quam fcripturam men- 
dofam cum Cafaubono iudicavi, fide librorum Pau(aniae, 
locupletis & oculati teftis, qui 'Apge&vsov drcadiae ftu» 
vium plus femel nominavit. .4erus oppidum erat Thes- 
protiae. T 

᾿Νυμφόδωρος d" ὃ Συρακόσιος, Sic ms. A. Gentile no- 

men deeft Epit. — Mox , τιθασοὺ ς fimplici c fcriptum 

habet codex ms. uterque; penacute vero τιϑάσους ms. 4, 

De argumento haec adnotavit CASAUBONUS : » Tertii mi- 

»raculi loco funt pifces manfueti, quorum. nonnulla pro-. 

»feruntur exempla, Poffunt iis addi quae " aliis manítue- 
Hha 


488 ANIMADV. IN ATHENAEUM, ρ. 332. 


» fa&tis pifcibus fcribit Lucianus in libello pe Syria Dea, 
» [cap. 45. 1 quorum & Plinius meminit. [ XXXII. 2, 8.] 
» Varro Rei Rufticae libro HI. [ cap. 17. £i loculatas ha- 
» bent pifcinas , ubi dispares disclufos habent pifces, quos proin- 
»de ut facri fint, ac fantliores quam ilh in Lydia , quos facri- 
» ficanti tibi, Varro, ad tibicinem Graecum gregatim veniffc di- 
» cebas ad extremum litus atque aram, quod €os capere auderet 
»nemo, Cc. Poffent etiam veteribus exemplis recentia ad- 
»di non minus mirabilia. « 

ἐν τῷ ᾿Ελώρῳ ποταμῷ λάβρωκας εἶναι. Horum & Plinius 
meminit, IX. 2, 7. & alii quos ibi laudavit Harduinus. 

τά τε ἀπὸ τῶν ἱερείων σπλάγχνα. Dalecampius : & a fa- 
cerdotibus vittimarum exta. Quo fpectans CASAUBONUS : 
»Reca (inquit) fcriptura eít ἱερείων : neque audiendi qui 
»faciunt iepéoy. « — — Ibid. εἰπεῖν οὖν αὐτοῖς τοὺς τῶν Δη- 
λίων μάντεις &c.. n Portento lli, quo maris imperium. Athe- 
» nienfibus promi[Jum , fimile illud. quod bello Siculo Áugu- 
Ȓtum erexit in fpem potiundi maris, ut narrant hiftorici 
» & Plinius lib. IX. cap. XVI.« CASAUBONUS. — Vide 
Sueton. Aug. c. 96. | 


À IN0C.A Pa I Wu 


»lterum de rerrenis pifcibus , ex Porzvsio. Narrat, aa 
» Pyrenaeis ad Narbonem fluvium planiiiem quandam porrigi , 
»perque eam. φέρεσθαι ποτειμοὺς Ἰλέβερνιν καὶ Ῥόσκυνον : in 
» huius tractus campis pa[frm effodi pifces. De hoc plura olim 
»ad quartum librum Strabonis, qui magnus auctor rem 
»eandem ex eodem Polybio ibi commemorat. [ pag. 182. 
»ed. Cafaub.] Itaque fcribe hic ex illo loco ποταμοὺς "LA v- 
»βιῤῥιν καὶ Ῥουσκίνων α,« CASAUBONUS. — Vide 
Polybium noftrum, in Reliq. libri XX XIV. cap. 10. & ibi 
Notata. Ἰλλέβεριν h. l dedit ms. A4. quod fatis probum 
erat: in Ῥόσκυνον nil mutat ; & tenendum hoc putavi. 
Utriusque fluminis nomen praetermifit Breviator: fed ini- 
tio, ubi eft ἕως τοῦ Νάρβωνος., fic Mle fcripfit, ἐν τῷ »a- 
πὰ Νάρβον. ποταμὸν Κελτικῷ πεδίῳ. De re ipfa confu- 
le do&os viros fupra laudatos , BECkMANNuM & Hrn- 
MANNUM locis citatis, itemque SCcBNEIDERUM in Hiftor. 
Pifc. pag. 327. 

διάμμον τῆς γῆς οὔσης ἐπὶ δύο καὶ τρεῖς πήχεις. In- 
vitis libris omnibus, neceílario ἐπὶ pro Uv fuit ícri- 


p. 332. IN LIB, VIII. CAP. IV. 489 


bendum, 4D duorum vel trium cubitorum altitudinem. Quod mi- 
ror non animadverfum doctiffimo CASAUBONO ; qui mox 
ad fequentia verba , cum fic edita legerentur , ὑποῤῥεῖν τὸ 
πλαζόμενον ὑπὺ τῶν ποταμῶν ὕδωρ, re&te monuit : » Scri- 
»be ἀπὺ τῶν ποτ. Non vm, fed ἀπὸ, & fenfus poftulat 
»& H.llenismus. Nam aqua illa, quae per obícuros ter- 
»rae meatus penetrat, dicitur σλάζεσθαι ἀπὸ τῶν ποτω- 
") μῶν. id e(t, fluviis reli&is errare. ἴῃ Excerptis non male; 
»» πλαζόμενον τὸ ποτάμιον ὕδωρ. [Sic & nofter ms. Ep. ] 
» At interpres [ Dalecampius, quam admovent aquam fluvii ,] 
» 7b πελαζόμενον ὑπὸ τῶν ποτ. Íane quam abfurde,« — 
Recte vero πσλαάζομ. à τῶν ποτ. dedit nofter ms. 4. 

b. Ἐν Ἰνδοῖς δὲ &c. »Inter miraculofos pifces referuntur non 
»iniurià /ndici ili , quos , autor eft THEOPHRASTUS , ra- 
»narum inftar in ficcum falire folitos.. "Ev Ἰνδοῖς δὲ, inquit, 
» φησὶ Θεόφραστος, τοὺς ἰχθὺς ἐκ TOV ποταμῶν ἐξιόντοις 
» καὶ πηδῶντας πάλιν ἐς τὺ ὕδωρ ἀπιέναι. ὅτ funt Athe- 
»naei verba, credas omnibus pifcibus omnium Indiae flu- 
»viorum hanc eífe naturam communem. Theophraftus 
»ait, effe quosdam in India pifciculos hoc ingenio. Aftrin- 
»gamus igitur laxam nimis orationem , & fcribamus 7 - 
»vàs ἰχθῦς, Plinius vertit: [IX. 19,35. ] Quin & in In- 
»diae fluminibus certum genus pifcium exit in terram , ac 
» deinde refilit. « CASAUBONUS. —— τοὺς ἰχθὺς tenent 
mssti cum editis : & potuit fic fcribere Athenaeus, quam- 
quam re&ius τινὰς dicturus fuiffet. Ac ne apud Theo- 
phraftum quidem τινὰς legitur, pag. 467. ed. Heinf. fed τὰ 
δὲ ἐν Ἰνδοῖς ἰχθύδια : quod quidem haud dubie nonnifi de 
certo. quodam genere intelligendum cum Plinio. 

δικοίους ὄντας τὴν ἰδέαν τοῖς μα ξεινοὶῖς καλουμένοις 
ἰχθύσιν. »lfti de faliorum profapia pifces /zuiles dicuntur 
»eíle τοῖς μαξεινοῖς. In Theophrafti codicibus. hodie, τοῖς 
»» μαζίνωις καλουμένοις : & quaerunt doli, quinam fint itti 
»mazinae, quorum alius nemo fecerit mentionem. Libro 
» tamen Vll. [ pag. 322. b. ] in Epicharmi verfu nominan- 
»tur μαζοὶ pifces ; fed μαξεινοὶ diferte. libro eodem [ pag. 
» 315.f. ] ex Dorione De Pifcibus, ὃν καλέουσί τινες bvi- 
»cXxoy τε καὶ μαξεινόν. Et fortaffe vera ubique fcriptura 
» a ἢ aut μάξεινος : vel certe μυξινὸς [| aut μυξίνος ] 
»ex Ariftotele & membranis, ut dicebamus libro fuperio- 
»re, cap. XVIIL [ Animadv. ad pag. 315. 1.3 « CAsavu- 
BONUS, — Apud Theophraftum hodie (in editione qui» 


490 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 372. 


dem Heinfiana , Lugd. Batav. 1615, pag; 467 extr.) legitur. 
τοῖς μυξίνοις καλουμένοις, nOn μωζίναις. Caeterum confer 
. quae ad citata loca notavimus. 


*FD-OAM y. 


περὶ τοῦ ἐξωκοίτου. » Exilientium nobiliffimus pifcis eft c 
» exocoetus , qui & adonis. Plinius hunc facit Arcadiae pro- | 
»prium , libro 1X. cap. το. [ fec. 34. ] Fluvialis igitur: | 
» Arcadia enim in Peloponnefi meditullio fita, nulla ex | 
»parte mare contingit, & , ut cum Plinio dicam, undi- | 
»que a mari eft temota. Quin manifefto fluvialem effe | 
» exocoetum indicat, fcribens : Miratur Ὁ Jrcadia fuum exo- 
» coetum , appellatum ab eo quod in ficcum fomni cau[fa exeat. | 
» Circa Clttorim. vocalis hic traditur , & fine branchius :. idem | 
» aliquibus adonis diétus. Graeci fcriptores confentiunt ma- | 
»rinum effe hunc pifcem. CzEARcH:1 clariffima hic verba, | 
: ee nihil poteft opponi. Similiter Oppianus: [ Hal | 
. 158. 

de; ἡρμὲ δ᾽ ἐξώκοιτον ἐφήμισαν, οὕνεκω κοίτως 

»» ἐκτὸς &Abe τίθεται. — | 

» Fallitur igitur Plinius in hac hiftoria; & duo genera pi- | 
Ȓcium, poeciliarum | vide fupra pag. 531. e. & ibi not. 1 & 
»exocoetorum , unius loco accepit, non fimplici errore. « 
CasavBoONUS. — Conf. Schneiderum ad Aeliani pe Nat. 
Anim. lib. IX. cap. 16. & in Hiftor. Piíc. p. 23. Caeterum 
ἀξωκοίτου meminit etiam Theophraftus pag. 467. fub ipfum 
initium libelli pe Pitcibus. 

τὸ δὲ σύνολον ὁμοιότατός ἐστι τῷ καλουμένῳ τράγῳ d 
ἐχθυδίω. » Maenam marem dici 7p&yov quo tempore dat 
» operam foboli , auCtor eft Ariftoteles libro ΝῊ]. Hifto- 
»riar. [ cap. 20. ] An eundem pifcem Czz4ncuvs Solenfis 
»intellexerit, quaeri poteft. Placet enim doctis viris, τρά- 
»'yoy hic efle gobionem nigrum , non Ariftotelicum tragum. 
»[ Rondelet apud Gesn. pag. 395. Sed cum ἰχθύδιον hir- 
» cum iftum Clearchus appellet, maenam potius quam go- 
wbionem, nifi fallor, defignat: eft enim maena revera pi- 
Ȓciculus gobione minor. Accedit quod ClearchusJArifto- 
» telis fuit difcipulus inter primos & γνησιώτατος : a quo 
»didicerat & res & proprias rerum appellationes.« CA- 
SAUBONUS. — Cf. Schneiderum ad Aelian.l.c. 1614, j7e- 
λαβὸν αὐτὸν τὸ κῦμα. Sic recte ms. uterque, 


P. 312. IN LIB. VIII. CAP. VI. 491 


e φυλάττεται TOV ὀρνίθων τοὺς "Th peud'uie TÀ € καλουμέ- 
yovs. » ves quae placido mari circa littora pafcuntur. Qui- 
» dam pareudia[las legunt.« DALECAMPIUS, — » Probo fcri- 
»bi τοὺς πωαρευδιωσπτὰς porius quam vrepeudiz72s. 
»Nam παρευδιάζειν dicitur, non πωρευδίζειν. | Eleganter 
»autem παρευδιάζειν ilae aves dicuntur, quae alcyonia 
» ftudiofe captant, ut per litora vagantes aliae piíciculis , 
» álga aliae fe fatient , aut fimilibus quisquiliis, quae inter 
» maris eiectamenta habentur. « CASAUBONUS. — Vulga- 
tum teaet codex ms. uterque. lidem dein x »pó Xos pena- 
cüte fcriptum dedere; non κήρυλος, ut erat editum. Tun 
pro vulgato éAoptos , ἑλώριος adoptavi ex ms. Ep. quam 
ícripturam merito (ut videtur) praetulezat GESNERUS, be 
Avib. pag. 546. avém aquarum amantem ratus παρὰ 72 
ἕχη (a paludibus) nomen inveniffe. Mox, ἀποκυβιστήσῃ , 
re&te ed. Caf. cum Ep. Perperam ἀποκυβήση ms. A. δὲ ἀπο- 
κυμβήσῃ ed. Ven, & Baf. 


AD CAP. VL 


- οὗ epórepov ἐμνήσθην, Sic re&e ms./4. In Epir. ifta 
non leguntur. De re vide pag. 351. e. 

ει. "Emeí τινες Pc. » Confideremus verba Czra4ncaur de pi- 
»fcibus vocalibus: ἐπεί vives τῶν ἰχθύων οὐκ ἔχοντες βρό γε 
γχιον φθέγγονται". τοιοῦτοι d". εἰσὶν οὗ περὶ Κλείτορα τῆς 
» Apkadías ἐν τῷ Λάδωνι καλουμένῳ ποταμῷ" qUé-yyovrat 
,» γὰρ, καὶ πολὺν ἦχον ἀποτελοῦσιν. Atiftotelis fententia 
» eft: quaecunque animalia vocem edunt , aut φθόγγον, ea qu« 
ὌΨΕΙ τῶν δίλλων μορίων οὐδενὶ πλὴν τῷ φάρυγγι: "voce 
wedere. non. alia: corporis parte" quam. gutture. ( Vide Hiftor. 
» Animal. IV;/o,  Guttur: autem pifcibus nullum eft, qui 
»ineque pulmonem habent, neque refpirant: quare & vo- 
sce carent iidem, neque aut φωνεῖν aut φθέγγεσθαι pot- 
»funt. Ex his intelligimus, cur dicat hic Clearchus οὐκ 
néyovres βρόγχον. Appellat βρόγχον, quem philofophus 
φάρυγγα & χάρυγγα : etfi aliud proprie φάρυγξ, aliud 
» βρόγχος. Tacite igitur Clearchus praeceptoris fui placi- 
»tum convellit, qui διαῤῥήδην negaverat, animalia guttu- 
»re carentia poffe edere aut vocem aut fonum. Sed ex 
»Phnii verbis de exocoeto, quae paulo ante recitavimus, 
» fufpicio eft fcripfiffe Clearchum , οὐκ ἔχοντες Ép&*y x te. 
» Non habere Pronchum five guttur, omnium prope piícium 


492 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 332. 


» commune πάθος eft: at branchüs carere, & tamen fonum f£. 


» edere , plane rarum. & miraculofum. Nam quod aliis ani- 
.»mantibus in edenda voce. eft guttur, id pifcibus funt 
» branchiae in formando eo ftridore quem vocat philofo- 
»phus τρισμόν. Clearchum tamen puto fal(um animi : & 
» pifces iftos vocales non penitus carere branchiis exifti- 
» mo, fed ἔχειν μὲν, ἔχειν δὲ ἀμυδρῶς, ut de talibus lo- 
»qui folet philofophus. Habent, inquam, vel minus per- 
Ȓpicuas & quafi imperfectas branchias , vel aliquid intus 
» ἀκανθῶδες, cuius attritu fit ille qui dicitur. f/ridor, quem 
»nominat Clearchus ἦχον. « CASAUBONUS. — Immo, 
tantum abeft ut βρώγχ, e. fcripfifle Clearchum exiftimare 
debeamus , ut haud dubie errafle ceafendus fit Plinius, IX. 
19, 34. cum βρόγχον. quem dixit Clearchus , pro Pranchiüs 
accepi. Nec hoc dixit Clearchus ,- pifces illos , quos vo» 
cales perhibent, hoc differre ab aliis pifcibus quod βρόγ- 
x^v non habent: fed haec (puto) plane fententia verbis 
Clearchi fubie&a eft: pifces illos , licet non magis , quam alii 
pifces , βρόγχιοον (id eft, guttur) habeant , tamen fonum edere. 
Ín quo nil opus eft ut pugnare difcipulum cum praece- 
ptore ftatuamus :-nec enim φωνὴν ( vocem ) edere illos ;pi- 
íces ait Clearchus, fed φθέγγεσθαι; Gt ay ov. ἀσοτελεῖνι: 
quae verba non alio fenfu accepiffe Clearchus. videtur , 


atque Ariftoteles fuum ψοφεῖν & «ψόφον ποιεῖν : nam & ly-- 


ram, cum fonum edit , & crepantem ianuam; φθέγγεσθαν 
graece dici réperiase 050 τοῦ δὰ Qva sé at 

Νικόλαος δ᾽ à Δαμωσκηνὸς Gc; » Quod fubicitur miras 
»culum ex ANzcoz40 DAMASCENO , Mluflrari debet ex fi 
» milium cafuum hiftoriis quae apud Strabonem libro. pri- 
»mo.i« CASAUBONUS. —. Quod in ea.hiftoria (criptum 
edidimus πικρόν τε καὶ y Xuv xbv Udop ,cidicum editio- 
nibus Ven. & Baf. unice agnofcit ms. «4. aliique duo Pa- 
fifienfes codices , Villebrunio tefte:- nec. aliud in .contex- 
tu habet ms. Ep. Id autem tacite. mutavit án fud. editione 
Cafaubonus , cum in Epitoma ( ut videtur ) Hoefcheliana, 
Ícripturam γλυκὺ reperiffet , quae in noftro ms. Ep. ge- 
miná literá v fuper. vocabulo γλαυκὸν inter lineas pofità 
indicabatur. Fuerat illa , puto , Breviatoris conie&tura ; 
cui cur tantum tribuerit Cafaubonus, ut veluti nulli.dubi- 
tationi obnoxiam adoptarit, minime equidem video. Sa- 
ne ex/his, quae continuo adiiciuntur , fatis adparet aquam 
dicere Nicolaum marinae fimillimam : quare ficut γλαυχὴν 


P. 333’ IN LIB. VIII CAP. VII. 495 


δάλασσαν δὲ γλαυκὺν πόντον poétae dicunt, fic percom- 
mode aqua marina πικρόν τὲ καὶ γλαυκὺν ὕδωρ nominata 
fuerit. | Mox, verba τῶν τε ἄλλων, quae perperam dee. 
rant editis, opportune dedere ambo noftri mssti, 

a ^ UVcavra τὸν Seby ἰχθύσι. » De pifcium & ranarum pluviá 
» quaerendum alibi accuratius. « CasAUBONUS. — Quam 
calamitatem ex innumerabili ranarum copia circa Panno- 
niam & Dardaniam accidiffe ait FIgR Acz1DES LEMBUS, eam 
Autariatas maxime Illyricum populum adflixiffe referunt 
alii au&ores. Vide Appiani Hiftor. Illyric. cap. 4. T. I. p. 
$35. noftrae edit. & quos ad eum locum laudavimus fcri- 
ptores. In his quae fequuntur, pro 'Epezcíoy quod erat 
in ed. Ven. δὲ Baf. aut 'Epezzióv, quod peius etiam in ed. 
Caf. (cribebatur, re&e 'Epec íev-dedit ms. 4. Tum Χ ε ῤ- 
Bovvíc v, pro Χεῤῥονήσῳ, dedit ms. Ep. | Dein , ἐπὶ τρεῖς 
ἡμέρας re&e codex mstus uterque. — Porro, Φύλαρχος 
-cum editis re&e tenet ms. Z4. In fcripturà vocis ἰχθύσι ἴη- 
conftantes funt libri, mox ἰχθύσι, mox ἰχθῦσι fcribentes : 
neutrum quidem male: ac potuere alii auctores, e quibus 
fua defcripfit Athenaeus, hac uti fcriptura, alii illà. 7225 
nique , 6 & € vy xe&e ms. Ep. ὕσεν edd. nefcio an & ms. A4. 

b Sub finem capitis, τοὺς πόδας ἐπὶ τὴν γῆν Seivar uter- 
que rurfus codex ms. dedit. 


AD CAP. VIL 


Οἵδα δὲ καὶ Ποσειδώνιον &c.. »In. ea hiftoria, quae re- 

c » fertur ex Pos1DoNio, Ícribe ὡς ὃ Σαρπηδὼν λειφθ εὶς, 
»vi&fus: non ληφθείς, Sarpedonem & Strabo nominat, 
»paucis hanc hiftoriam ex eodem Pofidonio defcribens : 
»[lib. XVI. pag. 758. ] fed, cuius aufpiciis bellum gere- 
»ret Sarpedon, non dicit Geographus. Ex hiftoria illorum 
»temporum facile cognitu eft, ducem egiffe hunc copia- 
»rum Demetrii regis, Seleuci fil. qui in expeditione con- 
»tra Parthos perit, Errant qui Demetrium hunc putant ef. 
»fe Demetrium Poliorcetem , cuius vitam fcripfit Plutar^ 
»chus; errant, inquam, totà vià. Male eriam accipiunt 
» verba Strabonis qui ex iis eliciunt, Ptolemaeo Sarpedo- 
» nem militaffe. οἱ Πτολεμαεῖς, inquit Strabo loquens de 
» Ptolemaide Syriae, μάχην συνῆψαν πρὸς Σαρπηδόνα τὸν 
"στρατηγόν. Boni viri transformarunt Πτολεμαεῖς. qui 
» funt Prolemaidis oppidi cives, in Ptolemaei regis duces. 


494 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 37; 


» Multa iam incredibilis cuiusdam incogitantiae argumen- € 
»ta habuimus: μετὰ καὶ τόδε Toig: γενέσθω. Victus igitur 

. »eo proelio Sarpedon , pro Demetrio pugnans, a Prole- 
»maénfibus , qui tum ftabant ἃ Tryphonis partibus. De his 
»accipienda funt haec, Οἱ δὲ τοῦ Τρύφωνος ὥδευον κατὰ 
nTb πληφίαλον νικήσαντες T? μά χη. Reftitue fcripturam 
» veterem , & Athenaei ipfius, νικήσαντες τὴν μιά χην. | 
» Euftathius : [ ad Od. ε΄. pag. 27, 11.] Ὁ δὲ ἀγχίδλος ] 
» τόπος καὶ ἀμφίξλος δασύνουσι Tb μέσον c κωτὼ τοὺς πα- 
»λαιούς: οὕτω δὲ καὶ ὃ “λησίδλος, οὗ χρῆσις κατὰ τὸν | 
n'AÓnyaioy “ἀρὰ Vlozeid'ovío , ἐν τῷ, ὍὭδευον &c. Cum au- 
»tem repentina inundatio Ptolemaénfes obruiffet, & mor- | 
»tuos in littore deftituiffet , Sarpedonis milites reverfi , 

» τοῖς τῶν πολεμίων σώμασιν ἐφήσθησαν., hoflium flrage vifa | 
»latati funt. Dalecampius emendat ἐφείσθησαν aut ἐφεί- | 
»gayro , & vertit pepercerunt : nihil pote inconfultius; nifi | 
»hoc fortaffe, quod mox pro ἔθυσαν Ποσειδῶνι Tpozraío | 
»reperti funt qui corrigerent fcilicet, x«i ἔστησαν Πο- | 
» σειδῶνι τρόπαιον. Pofidonius hoc voluit : 442 Prolemaidis 
» portas fuiffe fatta facra Neptuno , Tropato cognomine, qua- 
3) {1 dicas Zoffüium averfori ; vel Statori, etíi aliud proprie 
» vox fonat. Ac videtur ad memoriam eius cafus fanum 
»ibi a Sarpedoue ftatutum Neptuno, eo cognomine poft- 
» hac colendo. « CAsAUBONUS. — Mendofum ληφθεὶς te- 
net ms. “4. In Epitoma vero praetermiffa eft illa pars nar- 
rationis. Fidenter vero a nobis recipi λειφθεὶς debuit : quo 
de verbo confuli poteft Lexicon Polybian. pag. 366. Ia 
στλησίαλον,, afper fpiritus , quem Euftathius dixit, non ad- 
pictus eft in noftro ms. Ep. In ms. 4. vero prorfus men- 
dofe σλυσίαλον fcribitur. νικήσαντες vero τὴν μάχην 
reCte dedit codex uterque. Deinde, perperam ἐφείσθησαν d 
habet ms..4. in miícendis vocalibus antiquum obtinens : 
re&e vero ἐφήσθησαν ms. Ep. cum edd. quam fcripturam 
iam olim contra imperitos correctores defendir MunETUS, 
Variar. Le&. xx. 3. Mox idem ms. Ep. ἰχθύων δ' ἐ ἀφθ, 
dedit, commodius quam 7e, cum praefertim τοῖς (£y 
praecefferit. 


AD CAP. V. III. 


τοὺς ἐν Λυκίᾳ ἰχθνομάντεις ἄνδρας ὥς. » Affentior do- 
»G&is qui fequentem hiftoriam fane mirabilem , zepi ἔχθυο- 


P3354 — IN LIB. VIII. CAD. VIIT, 49$ 


d »μαντείας τῆς ἐν Λυκίᾳ, de divinatione illa accipiunt, quam 
» Myrenfis lacus pifces in Lycia foliti edere, Aeliano te- 
»fte lib. XII. [ cap. 1.] De Animal. quamquam eius nar- 
» ratio , fi cum Polycharmea hac conferatur, non parum di. 
» verfa invenietur. Verum is eft mos auctorum, ut res 
»easdem non eodem modo narrent.« CASAUBONUS. —— 
Confer eumdem Aelian. VIIL 5. & Plin. XXXIL 2, 8. & 
ibi Harduin. 

Ὅταν γὰρ διέλθωσι πρὸς τὴν ϑάλασσαν. Nil mutat 
115. «4. 1n ms. Ep. autem defunt ifta verba, totá narra- 
tione in ar&tum contra&tà. CASAUBONUS vero: » Melius, 
» inquit, ὅταν γὰρ dà 5 ἔλϑω σι. Nulla hicloci defignatio: 
Ȓed hoc ideo, quia ante nominatim indicatus locus fue- 
»rat a Polycharmo ; quod non erat Athenaeo praeter- 
»mittendum, « 

οὗ Tb ἄλσος cum editione Ven. tenet ms. 4. nec cur 
id mutaretur cauffa ulla fuerat. φῤίά, ἐν ᾧ ἐστιν ἡ δίνα, 
ἐπὶ τῆς ἀμάβθου.  » Appellat J'ívav, vorticem , quam Aelia- 
»nus πηγὴν. fontem; Artemidorus [ mox apud Noftrum, 
» lit. f] div&qovra τόπον. Fons fuit altus ὃς vorticofus. ἐς 
CASAUBONUS. , 

€ Cum ederetur ὀβελίσκους δύο ξυλίνους ἔχοντας v $xe- 
Tépo σάρκας &c. nihil aliud adnotavit CASAUR. nifi: » Scri« 
»be ἐφ᾽ ἑκατέρῳ. « — Et ἐ φ᾽ &xa7. reCke dedere ambo no- 
ftri mssti. Sed miratus fum, nec exputare potui quid iftud 
eflet, ὀβελίσκους ἔχοντας ἐφ᾽ ἑκατέρῳ : nifi fortaffe verua 
dixit Jicornua , quorum veruum utrumque in utroque cornu Aa- 
buerit dena. frufla carnis infixa ; fic intelligendum foret ἐφ᾽ 
ἑκατέρῳ μέρει vel κέρατι. In Epitoma , ut dixi, in artum 
ifla contra&a funt : ex his tamen, quae fervavit Brevia- 
tor, fatis intelligitur, in fuo etiam exemplari legiffe illum 
ὀβελίσκους ἔχοντας ἐφ᾽ ἑκατέρῳ. llle enim cum hoc lo- 
co omififfet ifta verba, mox dcinde fic fcripfit, ὀβελίσκων 
δύο ξυλίνων εἰς τὴν δίνην ἐμβαλλομένων, ἔχόντων ἐφ᾽ $xa- 
Tép» σάρκας ὑπτὰς ἀριθμῷ δέκα. Neminem vero turbet 
quod in ed, Caf. 2. & 4. in proxime praecedentibus verbis 
omiffum fit verbum ἔχοντες, quod temere prorfus in il- 
lis editionibus accidit: recte enim fuperiores omnes editio- 
nes cum ms, “4. tenent σαραγίνονται ἔχ oy T €$, QUO par- 
ticipio non poteft ibi carere oratio. 

ὃ δὲ μαντευόμενος ἐμβάλλει τοὺς ὀβελίσκους εἰς τὴν δίναν 
δ, n Inepta res, πιῆ commode accipiatur : qui σοπ[μίμμιπ 


“26 ΑΝΊΜΑΌΥ. IN ATHENAEUM, ρ. 333. 


» venit pifces , inquit , verua aquae inücit. Cedo cur verua 
» potius, quam ἐκ γαίας verubus carnes? Aut quomodo ve- 
»rubus carnes eximere pifces poterant? Quare arbitra- 
v bar , per ὀβελίσκους intelligi frufla carnium quae fuerant in 
» obelifcis affatae, Sed obftant noftrae fententiae 4nTzMr- 
» DORI mox verba de re eàdem , οἱ ϑυσιάζοντες ἐμβάλλου- 
»ciy ἀπαρχὰς τῶν ϑυσιαζομένων ἐπὶ ξυλίνων ὑβελίσκων. 
, » Aelianus [ XII. 1. ] multo clarius: καὶ ὃ τοῦδε ToU Seo 
»iepeUs κρέα μόσχειω διωσπείρει τῶν τῷ Je T£ÜUMÉVOY., 
» Plane dicit idem, fed aliter. « CAsAUBONUS. — Fortaffe 
verubus illis in mare proie&is adliciebantur ftatim pifces 


minores: qui quum carnes verubus infixas non poffent 


devorare, confentaneum erat ut paulatim maiores etiam 
maioresque adlicerentur. 

ὥστ᾽ ἐκπλήττεσϑαι τὸ δρωτὸν TOU πράγματος. » Brevias 
»tor, ὥστ᾽ ἐκπλήττεσδαι Ty ὅρωσιν. Et profe&o infolens 
»genus loquendi eft, τὸ ὁρατὸν ToU πράγματος, pro τὸ 
») δρώμενον πρᾶγμα. CASAUBONUS. — » Nonne melius , 
»» Τοὺς δρῶντας qo (velézi τῷ ) πράγματι. Infra p. 342. f. 
» δρῶντες ἐπέθνησκον ἐπὶ τῷ πράγματι. Sed malim credere, 
»PorycHARMUM hic paullo licentius ufurpare vocabulum 
» ópe,Toy , in fenfu poético vocabuli fynoaymi ϑνητόν : ut τὸ 
» δρατὸν τοῦ πρώγματος idem valeat ac τὸ παρόδοξον τοῦ 
» τρώγματος. « CORAY, in Notis msstis, — Recte ὥστ᾽ ἐκ- 
σλήττεσδϑαι ed. Caf, cum mss. ὥστε ern. ed. Ven. & Baf. 

ὅταν δὲ ἀπαγγείλῃ τὰ εἴδη τῶν iy SUV ὃ προφήτης, οὔ- 
τως τὸν “χρησμὸν λαμβάνει παρὰ τοῦ iepéos ὃ μαντευόμενος. 
Vox ἰχϑύων temere omiffa eft in ed, Caf. 2. typothetae er- 
rore. Verba praefcripta fic convertit DALEC. Pifcium au- 
tem fpecies vati cum renuntiarit qui oraculum petit , refponfum 
tum dari a. facerdote de lis quae rogaverat. Ad quae nihil ad- 
notavit Cafíaub. At 6 σροφήτης, non τῷ προφήτῃ habet ms. 
A. cum edd. Epitomator quidem, hic etiam nimis brevis, 
nullam τοῦ προφήτου facit mentionem , quem au&or huius 
narrationis veluti medium & internuncium facit inter facer- 
dotem & eum qui oraculum confulit. à ἱερεὺς in intimo τοῦ 
&Agovs receffu fedet: ὃ προφήτης unà cum τῷ μαντευομέ- 
vo ad gurgitem,accedit , quae ibi gerantur ob(ervans; 
tum idem προφήτης folus, ut videtur, ad τὸν ἱερέα fe con- 
fert, cui quid geftum fit renunciat , & refponfum ab eo 
petit ; quod refponfum deinde ipfe nomine facerdotis ἅς 
ipfius Dei ( Apollini facrum fanum Aelianus ait) renunciat 


e 


p. 354. IN LIB. VIII. CAP. VIIL 497 


τῷ μαντευομένῳ. Sic προφήτης hic fuerit idem qui & ὑπο-- 
qns alis dicebatur. Sic ὑποφῆται, μάντεις, προφῆται, 
fynonyma funt Hefychio δὲ Suidae: & perapte liuc fa- 
ciunt quae in brevibus Scholiis ad Iliad. σ΄. 255. leguntur: 
Ὑποφῆται,, ἱερεῖς, χρησμῳδοὶ, δεολόγοι, προφῆται. -ὑποφή- 
τὰς γὰρ λέγουσι τοὺς περὶ τὰ χρηστήρια ὀσχολουμένους, 
καὶ τὰς μαντείας τὰς γενομένας ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐκφέροντεις. 
f φαίνονται δὲ ippol, γλαῦκοι, ἐνίοτε δὲ φάλαινωι ἢ 
πρίστεις. De orphis ad huius oraculi famam refpexiffe 
viderur Archippus comicus in verfu illo, qui fupra lib. 
VII. pag. 315. b. eft adpofitus; ad quem vide notata , ubi 
ad hunc Athenaei locum remittere le&ores debueramus. 
y^a&vxol acute ἢ, 1, fcribebatur in editis, contra con- 
ftantem Graecorum ufum. Vide VII. 295. ubi de glauco 
piíce ex profeffo agit Nofter. In ms. £p. deeft ἢ. 1], id ipfum 
vocabulum : ex ms. “4. vero nil enotatum ; nec tamen id- 
circo dubitare debui, quin yy «v κοι córrigerem. Quod 
φάλαιναι (balaenae) in. mari mediterraneo comparere per- 
hibentur, id rarum utique efle, in Afiae praefertim oris, 
nec tamen incredibile, fi balaena phyfeter intelligatur, do- 
cuit SCHNEIDER in Hift. Pifc. p. 156. De prisre pi(ce poft 
ea quae Gesnerus de Aquat. δὲ Camus in Notis ad Ariftot. 
collegerunt , confulendus idem Schneiderus ibid. p. 129 fq. 
qui tamen cuncti viri doCtiffimi incertos nos, quemnam 
pifcem eo nomine intellexerint veteres, dimittuat. Et cum 
promiícue epísss, “ρίστις & πρῆστις ícriptum nomen re- 
périatur, de ipfo nomine etiamnum dubitare licet. Scri- 
pturam per : in prima fyllaba cum editis hoc loco tenet ms. 
44. qui tamen codex cum eisdem editis, VII. 286. b. in 
σρήστιες confentiebat. Superiori loco omiffum iilud vocab. 
erat in Epitoma , quae hic fcripturam per ἢ tenet , muta- 
tà quidem vocis terminatione; nam fic habet, 'Izopei ITo- 
λύχαρμος — - - τὸν ἱερέα τοῖς μαντευομένοις χρησμοὺς δὲ- 
δόναι. ὑρφῶν φαινομένων ἢ φαλαινῶν ἢ πρηστίδων: quae 
verba, eodem modo fcripta, repetiit Euftathius in Iliad. 
μ΄. pàg. 486, 23. Ad (upra fcripta verba adnotavit CA- 
SAUBONUS : »S Simplicius multo Aelianus, ὀρφοὶ δὲ oi ἰχ- 
»9Ues ἀθρόοι προσνέουσι. « Ni 
a ὀνομάζεται δὲ ὃ λιμὴν καὶ ὃ τύπος οὗτος, Δῖνος, Nulli 
alii au&ori vox ifta, ut proprium nomen portus & loci 
alicuius, memoratur. Mupéey τῶν ἐν Λυκίᾳ κόλπος ἐστὶ, ait 
Aelianus XII. 1. 
Animadv. Vol. IF, li 


498 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.534 


MD-CATOMTVX 

|. ὡς Δαρείῳ Σκύθαι &c. Vide Herodot. IV. 131 fq. ubi. 
ait, miffa Dario a Scythis efe ὀρνίθω τὸ καὶ μῦν καὶ βάτρω- 
χον, καὶ ὀϊστοὺς πέντε. 

, ἀλλ᾽ ὅγε Πάτροκλος - — πεμφθέντων τῶν προειρημένων 
σύκων καὶ ἰχθύων. »]πῆρης eft ἀνανταπόδοτον, Nam ifta 
» verba, ἀλλ᾽ ὅγε Πάτροκλος. nullam habent conítru&io- 
»nis convenientiam neque cum praecedentibus, neque cum 
Ȓequentibus: fed ita accipi debent, quafi auctor dice- 
pret, Verum ut ad Patroclum redeam & mi[fum ab. lo mu- 
»nus. Ámat has βραχ υλογίας καὶ ἀναντωποδότους λόγους 
»unus omnium maxime Aelianus.« CASAUBONUS, — At 
non ifta per fe verba, ἀλλ᾽ ὅγε Πάσροκλος. non habent 
quo referantur; perfacile enim verbum ἔσεμψε e fupe- 
rioribus poterat fubintelligi : fed illa ipfa fimul cum his, 
πεμφθέντων - - - ἰχθύων, ita fuspenfam & abruptam ef- 
ficiunt orationem, ut aegre mihi períuadeam, ifto modo 
vel Phylarchum fcriptum reliquifle vel Athenaeum. Si 
faltem effet διὰ πεμφθέντων &c. intelligi poffet verbum 
| ἡνίττετο:: fed vel fic, absque διὰ praepofitione , fubintel- 
ligi fortaffe hoc verbum potuerit. 

δ᾽ Ἀντίγονος γελάσας - -- ἔφη, γινώσκειν τί βούλεται τὰ b 
ξένιω. » Ait PuvzancHUs, Antigonum regem mi(fum ad | fe 
» munus a Patroclo , quod conflabat ex magnis pifcibus & fi- 
» cis recentibus , fic effe interpretatum , à δαλοττοκροτεῖν Φη- 
»civ ἡμᾶς Πάτροκλος. ἢ τῶν σύκων τρώγειν. ld eft: “42 
» Patroclus , vel. imperium maris obtinere nos debere , vel ficus 
»edere, Videtur Patroclus de Ptolemaeo, cui militabat , 
» prodendo cogitaffe, & tacite cum eius hofte confpiraf- 
»Íe: quem quidem tamquam aenigmate monet, ut rei 
» nauticae curam capeffat, ac claífem inftruat ; aut fciat 
» paratam fibi ignominiam quae victos fequitur. Ficus ede- 
5) 76, πεἰροιμια κῶς de iis dici folitum , qui mollius & delica- 
»tius viverent. Vide quae fcribit Ariftophanis enarrator ad 
»illa e Vefpis, σὺ δὲ νῦν σῦκα μ᾽ aiTeis.« CASAUBONUS. 
— Nempe fic Schol. ad Vefp. 301. Ξῦκω μ᾽ αἰτεῖς" ἤγουν, 
ἡρυφῷν βούλει. ὅτι τρυφήν φασι, τὸ éeSíem ἰσχάδας, Ver- 
ba ifta, ἢ τῶν σύκων τρώγειν, haud abfurde ΝΠ ΕΒκυ- 
NIUS, ADAMUM puto fecutis, in hanc fententiam inter- 
jpretatus eft, aut ad privatam redire vitam y ficosque comedere, 


8. 


P 332» .. YN LIB. VIII. CAP. X. 499 
4 AD CAP. X. | 


κοινῶς πάντες οἱ ἰχθύες καμαάσῆνες ὑπὸ ᾿Εμπεδοκλέξους 
ἐλέχθησαν. » Non folus EwPEDoczrs ea voce ufus, fed 
»alii quoque poétae Graeci antiquarii. & κακόζηλο;. Aa- 
» tipater : [ in Anthol. T. Il. ed. Brunck. p. 120. n. 45.] 
» Φεύγεθ᾽ ὅσοι λύκκας, ἢ λοφνίδας, ἢ καμασῆνας , 
»&dere, ποιητῶν φῦλον ἀκανθολόγων..« (Ολβαῦ- 
BONUS. — Kagacives Ícribitur vulgo apud Hefych. ubi 
vide interpretes. Alium vero Empedoclis ver(um, quo illo 
verbo ufus eílet poéta, citavit Plutarchus, Sympofiac. 
Y. 10 extr. | 
ὅτι ὃ τὰ Κύπρια ποιήσας ὄπη, εἴτε Κύσριός τίς ἐστι, ἢὰ 
Σ τάσιν ος, ἣ ὃς τις δή ποτε χαίρει ὀνομαζόμενος. » Operis 
» huius antiquiffimi , & in multos libros tribud ( undeci- 
» mus eorum ultimo libro laudatur ) au&or iam olim in- 
» certus, /Jomerum quidam putarunt , alii Cypriun , nefcio 
»quem, alii $taffnum , nonnulli Zegefíam. , Libro XV. [ p- 
» 682.d.] leguntur haec: 'Avüov στεφανωματεκῶν μέμνη- 
» ται 0 τὰ Κύπρια ἔπη πεποιηκὼς Ἡγησίας ἢ Στάφινος, Δη- 
»μοδάμως γὰρ ὃ ᾿Αλεκωρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος, ἐν τῷ Περὶ “Δ λέ- 
γκαρναῦσου, Κύπρια ᾿Αλικαρνασσέως δ᾽ αὐτὼ εἶναί Quat 
» ποιήματα. Locus vitii fuopte indicio imanifeítus : fenfus 
»enim ex iftis elici poteft nullus. Videtur fcribendum , 
» Δημοδάμας δ᾽ ὃ "Anikapy, ἢ Mi ἐν, τῷ. Περὶ 'λλεκαρνασα 
σου, Κυπρία, τοῦ μὴ Κυπρίου γενομένου. ᾿Αλεκώρε 
»γασσέως δὲ, αὐτὰ εἶναί φησι ποιήμωτα. Cyprius & Cyprias 
»idem: ut Hegefías , & .Hegefrus. δὶς Hegefius in. Éxcerptis 
» Photii msstis, qui, Athenaeo Zegefras. Qui Homerum 
»faciebant auctorem τῶν Κυπρίων ἐπῶν, addebant, pium 
» parentem pro dote filiae po&ma illud Srafino Cyprio ge- 
» nero fuo dediffe, & de ipfius patria appellaffe Κύπρια 
» ἔπη. Refellit horum fententiam Photius in Eclogis fuis. 
» Ratio Photii eft, quia, fi ab infula Cypro effet illis no- 
»men inditum, non Kigiz , cum accentu in antepenulti- 
»ma, fed Κυπριακὰ fuerant in(cribenda. . Hanc fententiam 
»elicio ex iftis Photii verbis, μηδὲ γὰρ. Κύπριωα προπαρο- 


ἢ ξυτύνως ἐπιγράφεσδαι τὰ "roue Ta : ld eft, neque-enim 


n Κύπρια cum accentu in antepenultma infcripta fuiffent ea poé- 
»mata. ἐπιγρώφεσσαι interpretor , émiypgzqee3et ἀν. Nifi 


» voluit hoc Photius: non Kozpia , fed. Κυπρίω ἔπη, id eft, 
' » Cypriae verfus , pro Cyprü , ut ante diximus , veram efle 


Iia 


τῦο ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. $54 


»tituli huius fcripturam. « CASAUBONUS. — Cum his, 
quae hic disputavit do&tus Animadverfor, conferenda quae 
ad Pollucem adnotavit HEMSTERHUSIUS , p. 1255. Photii 
es citata funt verba, leguntur in Excerptis ex Procli 

hreftomathia , cod. CCXXx1X. pag. 521. ed. Hoeích. De 
tota vero quaeftione confulendus Fabricius, Bibl. Graec. 
T. I. pag. 282. & eiusdem operis inftaurator Harlefius T. 
I. pag. 383. novaeedit. X74c:»os antepenacute hic ha- 
bent edd. nec aliud ex ms..A4. adnotatum. Zv«givos ve- 
ro ícribitur pag. 682. ut apud Photium l. c. 

χὴν Νέμεσιν ποιεῖ διωκομένην ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ εἰς ἰχθὺν € 
μεταμορφουϊένην. »ῬοΙ haec verba adiicit διέϊογ Epito- 
» mae, Διοσκούρους καὶ Ἑλένην ἔτεκε. De Nemeft , Helenae 
» matre , habes apud Lycophronis interpretes. « CASAUBO- 
NUS. — Adiect verba ifta auctor Epitomae e proximis 
verfibus decerpta; quos verfus ipfos fimul cum tota Athe- 
naei disputatione, quae fequente capite undecimo conti- 
netur, prorfus omifit idem Breviator. Nam poft ipfa illa 
verba continuo fic pergit: φησί ποὺ Φερεκράτης δὲ reli- 
qua , quae ex pag. 335. a. excerpta funt, Lycophronis In- 
terpretem vide ad Caffandr. vs. 88. & confer Apollodori 
Biblioth. III. 10, 7. δὲ Paufaniam I. 53. p. 82. 

Τοῖς δὲ μετὰ τριτάτην Ἑλένην τέκε Gc. Verfus iftos 
erudite tractavit interpretatusque eft 44dr. IUNIUs, Anim- 
adverf. lib. I. cap. 15. in Gruteri Thef. Crit. T. IV. pag. 
417 (44. τέκε hic, de mare ; mox dein, de'foemina. 

Verf. 5 (4. Cum fic vulgo legeretur: d 

— ἐτείρετο γὰρ φρένας αἰδοῖ, 

καὶ Νεμέσει κατὰ τήνδε καὶ ἀτρύγετον μέλαν ὕδωρ: 

monuit CASAUBONUS : » Scribe: 
|^» - ἐτείρετο γὰρ φρένας αἰδοῖ, 

»Καὶ Νέμεσις κατὰ γῆν τε καὶ ἀτρυγ. Gc. 
nita malo, quam ut diu placitum , 

» — ἐτείρετο γὰρ Qpéras αἰδοῖ, 

»χαὶ νεμέσει" καὶ τόν δε κατ᾽ ἀτρυγ. &c. 
»id eft: cruciabat illi animum pudor Θ᾽ vinditlae metus, Itaque 
» Iovem fugiens in mare irruit. γέμεσις non male accipi po- 
»teft de metu ab indignatione Iunonis, cuius pellex effe 
»ifta verebatur.« — Mendofum Νεμέσει tenet ms. “7. qui 
pro τήνδε paulo magis etiam mendofe σηνδὲ habet. Sed 
Νέμεσις & γῆν τε ante Cafaubonum iam correxerat 
"Adr. IuNiUS : veriffime utrumque: nifi pro xai Νέμεσις, 


P. 314. IN LIB. VIII CAP. ΧΙ $01 


d cum minus grata videatur nominis repetitio, xa) n μὲν 
malueris ; quod equidem praeferam. 

Verf. 9. ἰχθύϊ eid op évnv. Poterat accufativus sido- 
μένην videri pendere a verbo ἐδίωκε : ut verbum ἐξορόθυ- 
γεν, ficut ἐδίωκε, ad [oven referretur. Sed quum deinde 
verbum *ívezo haud dubie rurfus ad σὺν Νέμεσιν perti- 
neat, verum utique videtur id quod .4dr. Juzio placuit , 
ἔχθύϊ eid op év n, in nominativo cafu. Quam fi fequaris 
cripturam , fuerint verba Ζεὺς “δ᾽ ἐδίωκε fimul cum illis, 
λαβεῖν δ᾽ ἐλιλαίετο ϑυμῷ , in parentheft intelligenda ; aut 
prorfus abiicienda parentheíeos figna, & eadem illa verba 
Ζεὺς - - ϑυμῷ fortiori utrimque distin&ione intercipienda, 

Verf. 10 fj. Cum ἂν ᾿Ωκεανὸν & ἀλλ᾽ OT ἂν Wreipoy 
fcriptum effet in editis; re&e monuit CASAUBONUS, ἀν᾽ 
Ὠκεανὸν & ἄλλοτ᾽ ἀ ν᾽ ἤπειρον fcribendum ; quemadmo: 
dum etiam Iunius correxerat. -— ". 

Verf. 12. Haud cun&anter adoptaturus eram feripturam, 
quam veteres libri indicare videntur ,, 
Supí' ὅσ᾽ ἤπειρος αἰνὰ Tpéper, ὄφρα φύγοι νιν : 
nifi ultima fyllaba brevis in ἥπειρος verfui vifa fuiffet mi- 
nus opportuna. Sed vel fic fortaffe, quin adoptarem , non. 
 debueram dubitare; quia eadem fyllaba, ut in caefura 
veríus pofita, produci potuerit. 


Δ σὰν κα ον 


e Οἶδα δὲ καὶ τὰ σερὶ τὴν ἀ πόπυριν καλουμένην. » Ut 
» ἐψητοὺς Graeci dixerunt piíciculos quosdam a genere 
» co&urae : Xem alios φρυχτοὺς, alios ἀπανϑρωκίδας : fic & 
» ἀποπυρίδας appellarunt minutos pifces. füper pruna torreri 
» folitos. Neque multum differunt ἀποπυρίδες & ἀπάνθρα- 
»xídss: nam ἄνθρακες & σπυριὰ ferme idem. — Sic accipit 
» paullo poft Athenaeus, [ pag. 344.c. ] cum ait, fuper tu- 
» mulo tibicinis Charmt, qui vivus plurimum: pifces amaverat , 
» alium tibicinem ἐνευχίσωι ἀποπυρίδας. Libro fuperiore im 
» Epicharmi verfu [VIL. 277 f.] legas ἀποσυρίζειν ἀφύας. Hic 
» Vero ἀπόπυρις, aut ἀποσυρὶς, vox eft Apolloniatarum pro- 
» pria. Sic enim illi appellabant illam pifciculorum ingentem 
» copiam, qui [latis temporibus. in Olynthiaco flumine reperie- 
»bantur.a CASAUBONUS. ! 

“περὶ τὴν Βόλβην λίμνην. περὶ τὴν κόμ βην λίμνην ha- 
bent h. 1, ed. Ven. & Βαί, fcd Βολύκην ed. Caf. πες aliud 


lis 


yo — ANIMADV.IN ATHENAEUM. p 334. 


ex ms..£, adnotatum. Mox deinde vero εἰς τὴν Boa v xiv e 


λίμνην habent editiones omnes, BoA £i» vero ms. 4. Mo- 
. muit autem ad hunc locum CASAUBONUS : » Scriptura ve- 
»tus quorundam librorum, BóAQ av. Eft autem Bolle /a- 
»cus in Macedonia, ex Thucydide , Stephano aliisque no- 
»tus. Sed an is fit de quo tentit Athenaeus, hoc vero 
» quaerendum. « — At nullam effe dubitandi cauffam, quin 
de Bolle, Macedoniae lacu, intelligamus , docuit PALME- 
RIUS, Exercit. in Aut. Graec. pag. $08. Mox , quum nu- 
de ᾿Απολλωνίαν τὴν XaAxid. legeretur, monuit CASAUB, 
»Legendum Περὶ 'AvoAAevíay.« — Nec video equidem, 
quo pacto orationi absque illa praepofitione, aut eius fi- 
mili Kara, ratio conftet. Pergit CAsAuB. » Multae olim 
» erant Zpolloniae, quae cognóminibus distinguuntur: CAa2- 
» cidica Mta fuit in Macedonia. « eth 

᾿Ολύνθου ToU Ἡρακλέους καὶ Βόλβης υἱοῦ. Olynihi, Herc 
lis filii , meminit etiam Stephanus Byzant. in Ὄλυνθος. Pro 
Βολύης. & mox pro Βολύη. quae hic erant edita, recte 
BóABre & Βόλβη dedit ms. AZ. 

καὶ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον, Cum deeffet editis χαὶ par- 
ticula , adnotavit CASAUBONUS: »Scribo καὶ χατὰ τὸν 
»xeiphy τοῦτον: Vel κατὰ γὰρ καιρὸν τοῦτον. Multa hoc 
»loco ex antiquis membranis adiecimus in nuperà editio- 
» ne, ante inedita. Verte autem: 24rque eo tempore infini- 
» tam pifcium multitudinem e lacu in. Olynshiacum fluvium con- 
» f[cendere. Is parvus efl, ut vix talum tegat. Nihilo tamen mi- 
»nus tanta pifcium copia venit, ut ex iis omnes. qui circumia- 
»cent popu!i falfamerta in ufus fuos abunde parent.« — Nem- 
pe, cum poft verba ifta, ἀπέραντον πληθος ἔχθύων, mox 
duabus lineis interiectis recurrant verba eraudes ἰχθύων, 
ex fuperiori loco in inferiorem aberraverat iunior libra- 
rius aut faltem typotheta officinae Aldinae ; quo factum 
eft ut deeflent in ed. Ven. & Baf. verba interiecta. De 
quibus adiiciendis, ex ltalicis codicibus edoctus, monue- 
Yat etiam MunrETus, Variar. Lect. lib. XIX. cap. 1. ( in 
Gruteri Thef. Crit. T. IL p. 1224.) qui quidem verbaifta xa- 
τὰ τὸν καιρὸν Τοῦτον etiamnum, quemadmodum in ed. Ven. 
δι Baf. fa&tum erat, omiffáà coniunctivà particulà cum fu- 
perioribus πέμπει n Βόλβη τὴν ᾿Απόπυριν ᾿Ολύνθῳ coniun- 
xerat. Sed καὶ κατὰ τὸν xaip. peropportune dedit nofter ms. 
A. in quo δὲ reliqua, olim omiffa , recte fuo loco leguntur, 


y. 3357 IN LIB. VIII CAP. XIX, $03 


AD CAP. XIL 


ἄνδρες ἰχθύες. Vide ad pag. 331. c. 

a τοσαῦτα εἰπόντες ἃ οὐδὲ Ιχθύας 6 Μεγαρικὸς φιλόσοφῃς. 
»Scribe τοσαῦτα εἰπόντες ὅσα οὐδ᾽ Ἰχθ. δὲ Μεγαρικὺν 
»cave [cum Dalecampio J interpreteris Megarenftm. ld enim 
» [ Meyyzpix?s] fectae nomen eft. Laértius in hiftoria Phi- 
» lofophorum Megaricorum : [11]. 112.] Tov δὲ ἀπὸ Ev- 
» κλείδου ἐστὶ καὶ Ἰχθύας Μετάλλου, ἀνὴρ γενναῖος, πρὸς 
» ὃν καὶ Διογένης ὃ Κυνικὸς διάλογον πεποίηται. « CASAUBO- 
NUS, — Nempe gentile Megarenfis , Graece Μεγαρεὺς (ο- 
nat. In vulgata fcript. ὦ οὐδὲ, nil mutat ms. 4. In. Epi 
haec talia defunt. | 

Δι’ ὑμᾷς δὲ καὶ τῷ παιδὶ παρακελεύσομιαιν 6c. » Signifi- 
»cat, fe, dum fermones audit de pifcibus longos & pro- 
»lixos, in eius obfonii veniffe faftidium, & effe faCtum 
»»ἄπιχθυν. dV ὑμᾶς, propter vos, aut per vos: non, [ut 
»-Dalec. ] veffnz omnium gratia. « CASAUBONUS. — Poterat 
iftud δι᾿ ὑμᾶς eo etiam fpectare, quod pifces menfae illa- 
tr tantam Deipnofophiftis garrulitatis materiam praebuif- 
fent, ut interim. comedere non licuerit Cynulco. 

 Pofterius hemiftichium verficuli PuznzcRATIS in hane 
fententiam accepit Dalecampius, Numquam pifcem , etiamft 
petam , mihi adpone, Quae fi placuerit interpretatio, Grae- 
ca verba fic distingues , fd", ἂν αἰτῶ, παραϑῆς μοι. Nul- 
là interfertáà distin&ione adpofita ifta verba funt in edd, 
δὲ msstis. ὶ 

ὅτων δύωσι τῇ BpiQoi* αὕτη δέ ἐστιν ἣ ἐν ὕπνῳ μάντις. 
» Ideo haec Dea aliis dicta Brizomantis, Hefychius : BpiQó- 
» «ais Y ἐγυπνιόμαντις : neque cenfeo corruptum. Βρίζειν, 
» quod interpretatur Athenaeus καθεύδειν. proprie effe 
» volunt meridiari, & a cibo dormire : quafi βορίζειν, hoc eft, 
» ἀπὺ τῆς βορᾶς ἵζειν.. Homero fidem εἰ, vueraQem , cef- 
» fatorem agere inflar dormitantium :: ut ἢ lliad. 4". 225.) 

»» ἔνθ᾽ οὐκ ἂν βρίζοντω ἴδοις ᾿Δγαμέμνονα δῖον. — 
» ubi tamen legunt alii, ἔνθ᾽ οὐ καρ βρίζοντα ἴδοις. lta He- 
» fychius, pro καταβρίζειν. « CAsAUBONUS. — Conf. Span- 

b hem. ad Callim. Hy mn. in Del. vs. 5316. — Quem mox citat 

Nofter Poetae verfum, is du&us ex Odyff. i'. 151. aut μ΄. 7. 
Ad verba, quae mox adiciuntur, πλὴν ἰχθύων. adnota- 
vit DALECAMPIUS : »Plutarchus in Sympof. Quaeft. VII. 
»8, nullum Düs pifcem immolari (cribit. ; 
l 4. 


$04 ANIMADV. IN ATHENAEUM. Ῥ. 3342. 
AD'CAP.^XTEhE 


Χρύσιππον - - τὸν τῆς Ξτοᾶς ἡ γεμόμει. » “4Ὁ co fülciri 
3) Stoicorum porticum ícribit Cicero, Acad. IV.[ 24. ]« Da- 
LECAMP. 

AESCHRIONIS Epigramma in PAilaenidem , claudis qui c 
dicuntur lambis comprehenfum 2. habes in Anthologia, T. 
I. Analector. Brunckii pag. 189. ad quod vide quae notavit 
TAcons, in Animadv. T. I. P. t. p. 385 fq. 

Verf. 4. χλεύην τε ποιεῦ καὶ γέλωτα καὶ λά σα ϑ ἢν. 
» Vox eít lonica λάσϑη, irifio & contumelia. lungi amat 
»cum γέλως. Herodotus Eratoae, [ Vl. 67. πέμψες τὸν 
» δεράποντω ἐπὶ γέλωτι καὶ AG, ἡρώτοαι τὸν Δημάρωτον 
» ὁκοῖον τι εἰν τὸ ὥρχειν μετὰ τὺ βασιλεύειν. Vetus fcriptor 
»apud Suidam: Οἱ δὲ Μεσσήνιοι σὺν λάσϑῃ καὶ γέλωτι, 
»» ὥσπερ ἄθυρμα τῶν Σπαρτιατῶν, τὰ πρῶτα τοῦ Διὸς ἀνα- 
»)δήματω διέσπειραν. « CASAUBONUS. — An etiam A &a 0- 
μὴν. quod nofter ms..4. habet, dixerint veteres, ne- - 
Ício: apud neminem quidem Grammaticorum adnotatam 
illam formam reperi. λώσϑνην fcribitur in ed. Ven. & Baf. 
fed in ora ed. Baf. adnotatum , λάσϑην ex Hefychio cor- 
rigendum ; idque recepit Cafaub. 

Verf. $. Οὐ γὰρ μὰ Tv Ζεῦν. »Rara vox, & quam 
»temere non legas alibi. Refpiciebat hunc locum Eufta- 
»thius commentario in Ulyxeam : [ ad Od. . p. 14 extr, 
o» & feq. ] Ὅτι τοῦ Ζεὺς [Ζεὺς ἐστὶ καὶ αἰτιατικὴ παρὰ 
" Πολυκράτε, τῷ δοφιστὴ ψονοσυλλάβως, τὸν Ζεῦν., περι- 
») σπωμένη.« CASAUBONUS. — Eadem Euflathii verba ci- 
tans lAcOBs l.c. fubiücit: » Qui locus eft memorabilis 
» propter au&oritatem Polycratis. « — Quafi ad efchrio- 
nis au&oritatem accedat Polycratis auctoritas, ufum ac- 
cufativiillius τὸν Zevur confirmans. Nempe compertum ha- 
bere Vir doGiffimus nog potuerat, quod Le&ores fuos 
docere Cafaubonus potuerat debueratque , Polycratis no- 
men falfo ibi pro J4efchrionis nomine pofuiffe Euflathium , 
deceptum ab au&tore Epitomae , a quo (ut iam faepius 
monui ) omnia accepit ille, quae ex Athenaeo refert. Bre- 
viator igitur nofter, univeríam de PAZaenide disputatio- 
nem Athenaei, & totum Aefchrionis Epigramma filentio 
praeteriens, hoc unum ex toto ifto loco enotavit : Xu- 
μείωσαι. ὅτι εὕρηται αἰτιατικὴ τὸν Z6 Uy , ἀπὸ εὐθείας τῆς 
Ζεὺς, παρὰ Πολυκράτει τῷ σοφιστῇ. Ubi diligenti alioqui, 


P. 315. IN LIB. VIII. CAP. XIIT. $05 


nec inerudito homini accidit id , quod & aliás fubinde, prae- 
fertim ubi nimis leviter aliquem Athenaei locum perftrin- 
git, accidiffe ei obfervavimus; ut, rebus magis aut dictio- 
nibus, quam nominibus Au&orum intentus, unius aucto- 
ris nomen pro alterius nomine poneret, Ad eumdem hunc 
locum haec adnotavit doctiffimus ConAY: »Laudat τὸ 
»Zsuy Euflathius, ut rarioris formae vocabulum, quod. 
» tamen librariorum incuriae forfan debetur : nam auctor 
»aeque bene dixiffet, Οὐ γὰρ, μὰ τὸν Ζῆν᾽, αὖ μὰ &c. 
— Et fic fane, μὰ τὸν Zm', in Anthologia ante Brun- 
ckium legebatur: nec aliter in. Anthologiae cod. Vat. nifi 
qu. ibi Ζῆν absque apoftropho fcriptum. Quidquid fit, 

uftathii teftimonio nil aliud efficitur, nifi id quod ex 
noftro etiam codice Epitomae intelligi par eft; nempe, au- 
Corem Epitomae in fuo exemplari operis plenioris Athe- 
naei hoc loco eamdem fcripturam μὰ τὸν Zevv reperiffe, 
T» exhibet vetus codex 4. cum editis: quae fcriptura 
it- ne a poétae manu profecta, an a veteris alicuius li- 
brarii incuriá, dubitare quidem etiamnum licebit; fed no- 
bis idcirco , Athenaei opus ad veterum codicum fidem re- 
cognofcentibus , abicere eam , & cum altera permutare 
non licuit. 

d ᾿Αλλ οὖν ys ὃ ϑαυμασιώτατας. Inficeta utique ifta fcri- 
ptura eft: ad quam tamen nihil ex Msto adnotatum vi- 
deo, Omnino aut 'AAA' οὖν 8 γέ, aut nude ᾿Αλλ ὃ ya 

fcriptum reliquiffe Athenaeum exiftimo. Sed commode in- 

feritur οὖν, quae particula refertur ad id quod initio huius 
capitis dicere inftituerat. 
δυνάμεις Bpe T 1X às καὶ συνουσιαστικάς. »Lego épas 

»TiX&$. Δυνάμεις ἐρωτικαὶ funt, quae & φίλτρα pecus 

»liari vocabulo vocantur , medicamenta quae ad amorem il- 

»ciunt. δυνάμεις συνουσιαστικαὶ, quae coeundt facultatem ir. 

» effoetis hominibus accendunt. lnfra, lib. IX. pag. 571. b. de 

»paftinaca : διεργετικὸς πρὸς ἀφροδίσια" διὸ καὶ ὑπ᾽ 

» ἐνίων φίλτρον καλεῖται. « CORAY , in Notis msstis. — Duas 

VOC6S, καὶ συνουσιαστικαὶ, Olim in ed. Ven. & Ba(. omif- 

fas, ex msstis auctori tacite reftituit Cafaubonus; & ad- 

iciendas notaverat quoque MunrETUs, Variar. Lect. IX. 

3. Vocab. συνουσιαστικὸς diverfo fenfu ufurpatum Ari- 

ftophani vidimus fupra, IV. 179. b. Quae vero hic evvov- 

σιαστικαὶ dicuntur δυνάμεις , eaedem ὀχευτικαὶ δὲ στυτι- 

x«i dictae lib. 1, p. 18. d. e, Porro eximiam utique fpeciem - 


406 ^ .ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p.35$ 


habet ἐρωτικὰς, quod pro βρωτικὰς propofuit eruditif- 
fimus ConAY : mireris tamen, vulgare & obvium fatis vo- 
cabulum, quale ἐρωτικὰς, in rarius βρωτικὰς a librariis 
mutatum , contra illorum hominum morem. Ac poterunt 
δυνάμεις Dpvcixal Weligi varia condimentorum ge- 
nera excitandi adpetitus vim: habentia. 


"AD CAP. XIV. 


Ξαρδανωπάκλου. Licet fupra alicubi editam fcri- 
pturam per fimplicem Δ literam in ifto nomine tenuerim , 
tamen iftam per A4 ex vetere cod. 4. dehinc adoptare pla- 
cuit, cum eamdem fcripturam & alibi apud Noftrum & 
apud alios auctores in vetuftiffimis probatifhimisque codi- 
cibus fere conftanter obtinere obfervaverim. — Vide Var. 
Le&. ὃς Adnot. Weffelingii ad Herodot. Hl. 150. 'Ava- 
κυνδαρα ξ. per vocalem v non modo hoc loco tuentur 
ambo mssti cum ed. Ven. fed eamdem fcripturam lib. XV. 
pag. 529 fq. editiones omnes cum msstis tenuere. - 

ὃν ἀδιανοητότερον εἶναι xe. vd, τὴν προσηγορίων τοῦ πατρὸς 


f 


"Δριστοτέλης ἔφη. » Quem obfcuriorem fieri cum de nomine pa- ' 


» tris appellatur, fcribit IArifloteles. | &diavówros , qui. difficile 
» dignofcitur. Patrum nomina adiiciebant Graeci ad facilio- 
»rem notitiam , atque ut facilius animo conciperetur is 
»quem defignarent: quod vere dicebat Ariftoteles non 
» habere locum, quando aliquis ad Sardanapalt nomen pa- 
»tris ipfius appellationem adiiciat. Sed erat & alia cauffa, 
»cur de patris nomine aliquem vocarent Graeci: nam in 
» eo fuit aliquod honoris fpecimen. Aelianus, Ποικίλης li- 
»bro Vl. cap. 2. ψιλαῖς ταῖς χερσὶ πρὸς καθωπλισμένους 
» ἀγωνιζόμενος, εὐκλεῶς τὸν βίον ἐτελεύτω. σπἀτρόθεν οὖν τὸν 
» γεανίαν προσεῖπον, κυδαίνων αὐτὸν “ομηρικῶς, Ατ Sarda- 
»napalo etiam aliud fuit nomen, paucis hodie notum, Κο- 
» vog ke*yXüXopos. « CASAUBONUS. — Eodem libro iftud fcri- 
píüffe 4nrsTroTELES videtur, quo id quod de epitaphio 
Sardanapalli eumdem philofophum dixiffe Cicero tradit , 
Tufculz Quaeft. V. 45. Quid aliud in bovis , non in ris fe- 
pulcro infcriberes? Quonam autem in libro ifta de Sarda- 
napallo fcripferit Ariftoteles , non magis Tullius, quam 
Athenaeus declaravit. | 

MP ua epp " ; N ; ; « 

ἐφ᾽ οὗ τοῦ τάφου ἐπιγεγράφθαι φησὶ Χρύσιππος τάδε" Eu 
εἰδὼς δος nInfcriptio baec literis Affyriacis, quemadmo- 


— 


p.336 — IN LIB. VIII CAP. XIV. 507 


»dum & Strabo (cribit, [lib. XIV. p. 672.] fuerat con- 
»cepta. Graeci eam variis modis exprefferunt, profa alius, 
»alius verfu; item alius totam, alius ex parte: prout nem- 


. »pe argumento fuo quisque convenire iudicabat. Sic li- 
. » bro ΧΙ], [ pag. $29 {4.7 ut probaret Athenaeus , non pe- 


»nitus otiofum vixiffe Sardanapalum , profert ex illa in- 
»Íícriptione verba, quibus dicebatur Tarfum 6& .dnchialam 
» die una condidiffe. (Ἢ RvstPPUs vero, unde ifta nunc de- 


. m fcribuntur , de Juxu illius tantum agebat. Quare fallitur 


» Dalecampius , qui ex Strabone & libro XII. ut air, huc 
»fine ratione infercit quae funt prorfus aliena huic loco: 
» ut taceam de libris antiquis, per quos illi non licet effe 
»liberali.« CasAuBONUS. — Quod iam hic fubiicitur 
Graecum Epigramma , id fub CHoEnrLI nomine ( de quo 
conf. Athen. XII. 529. f. & Strab. XIV. 672. b.) in Ana- 
le&is Poétar. Graec. edidit Brunck, T. T. p. 185. do&tisque 
Animadverfioaibus illuftravit Iacoss Tom. I. P. 1. pag. 
375 íqq. ad quas remittimus ftudiofos. De eodem Epigram- 
mate ἃς de reliqüis Iafcriptionibus, quae libro XII. refe- 
runtur, confuluiffs etiam iuvabit BRissoNIUM de Regno 
Per(ar. lib. I. (εξ. 253. PoTTERUM , ad Clementis Alex. 
Stromart. lib. Il. pag. 491. BovnirR in Differtation fur Sar» 
danapale, in verfione Gallica Tufculanar. Ciceronis, T. 
Ill. p. 375 (qq. FounMoNT, in ifl. de l' Acad. des Infcript. 
T. VII. p2g. 225 fqq. & FRERET , in Mem. de l' Acad. des 
Infcr. T. V. ian. 

Verf. τ. τὸν δυμὺν Zeze. Perperam Dalecamp. animofus 
& iracundus ne eflo. — » υμὸν ἀέξειν poética phrafis eft, 
» pro genio indulgere , & animo fuo morem gerere. Non aliter 
» debuit accipi in epuaphio Sardanapali. Familare poétis 
»verbum αὔξειν. ut libro quarto dicebamus. [ Vide ad 
»[V. 158. b. ] Paullo aliter in epigrammate Bacchidae , 
» [ hac pag. lit. d.] πάντα τῷ «vy z δόμεν : fententià eà- 
»dem. At diverío fenfu, συμφράδιμονα ϑυμὺν ἀέξειν,, alius 
» poéta, ut libro fuperiore dicebamus capite feptimo.« [ad 
VII. 283. £.] CAsAUBONUS. 3; ww 

Verf. 2. Savóvri σοι οὔ τις ὄνησις. Sic ms. 4. cum edd. 
Quod in ms. Ep. legitur ϑανόντι τοῦς, idem apud Strabo- 
nem vulgatur lib. XIV. p. 672. b. 

Verf. $. n Scripfimus cum antiquis, τὰ δὲ πολλὰ xul 
»»ύλβια πάντα λέλυνται. — Ali libi, λέλεισται: quod 
» videtur ab iis profectum , qui putabant fuifle dicendum 


$099. ANIMADV.IN ATHENAEUM; κμ. 34. 


» λέλυται ; cum. tamen probiffimum fit λέλυνται, ut apud 
»Poétam καὶ σπάρτα λέλυνται : corrupta funt, perierunt. 
» Tamen in parodia Chryfippi , [apud Noftr. pag. 337. a.] 
»eft λέλεισται. « CASAUBONUS, — λέλειπται Ícribi- 


tur apud Strabonem , Clementem Alexandr. & alios: apud - 


Athenaeum vero uterque codex nofter & editiones omnes. 
inaAéAuvTa: confentiunt. Latinam verfionem verfus quar- 
ti & quinti ex Ciceronis Tu(c. V. 55. noftram fecimus. De 
eisdem verfibus confer quae ibi DAvisius adnotavit. 


Καὶ ἐπὶ TOV Φαιάκων δὲ δι. Vide Odyff. δ΄. 248 fq. & b» 


confer Noftrum , lib. I. p. 16. d. : 

In anonymi poétae verf. 2. τοὐφήμερον ζῆν ἡδέως. 
»Sctibe τούφ᾽ ἡμέραν. « CASAUBONUS. — Cuius emenda- 
tionem , ut lubens accepturus eram, fi veteres libri addi- 
cerent; fic per fe minime neceffariam, nec invitis libris 
inferendam iudicavi. ἐφήμερον Graecis dicitur quod in ho- 
diernum diem valet , quod unum diem durat. Verbum autem 
€nv ita accipiendum videtur, quafi bis pofitum effet : pri- 
mum, pro fubftantivo τὸ ζῶν, id eft, à βίος, τὸ vivere , 
ipfa vita; deinde pro infinitivo verbi, pendente a prae- 
cedentibus verbis βούλομαι παραινέσω ut fententia fit, 
velim te hortari, ut vitam hanc diurnam , (quae an in cra- 
fünum fit duratura nefcis) /aetus vivas. Poterit vero etiam, 
in eamdem fententiam , τὸ ἐφήμερον pro τὸν ἐφήμερον χρό- 
γον ditum intelligi: Aodiermum diem , praefens tempus. 


Poflremum ver[um , μικροῦ δὲ βιότου ζῶντ᾽ ἐπαύρεσθαι c 


* psv , quum obfcurius reddidiffer Dalecampius , Fitae &re- 
vitate vivos oportet frui; monuit CASAURONUS : v» Verte, 
»Vitá, quae fit tam brevis , dum vivimus , frui oportet. « 
AMPHIDIS verf. 3 fq. μάταιός ἔστιν &p*y t, ἐμοὶ καὶ 
τοῖς σοφοῖς κριταῖς ἀπασιν. Commodiffimum videri pote- 
rat, quod erat editum , μάταιός ἐστιν. Os γ᾽ ἐμοὶ Gc. 
quemadmodum apud Aelianum, Var. Hift, II. 41 extr. ὥς 
yy ἐμοὶ κριτῇ : fupple δοκεῖν. Sed aliud haud obfcure indi- 
cabat vetus nofter cod. 4. in quo fic fcriptum , μάταιός 
ἐστιν ἔργ᾽ (vel ἔργῳ ) ἐμοὶ καὶ τοῖς Gc. ( In lectionibus 
codicis Aegiani, in ora exempli ed. Baf. quod olim Ca- 
fauboni fuerat, notatam video fcripturam , épya μοι: quae 
haud dubie ex ἔργῳ μοι corrupta.) Particula autem ὡς 
nullo incommodo abeffe poterat , quemadmodum perinde 
ὧς ἐμοὶ δοκεῖν & ὡς ἐμοὶ δοκεῖν dici folet. lbid. n ἐκ 
»δεῶν δυστυχὴς , dicitur homo Diis exofus , & divinitus in» 


».ὄ 336. — IN LIB. VIII. CAP. XIV. $09 


€»fiix, ὥπερ συμβέβηκε συμφορὰ ϑεήλατος.«- CASAUBO- 
NUS, — Simili ratione vocabulum ϑεοβλαβὴς ufurpatur. 
Καὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένη δὲ TuvetxkoxpaTía (ὃ Au» 
qus) τὰ ὅμοια λέγει. Fabula Τυναικοκρατίω, id eft, Mulie- 
rum-imperium , Alexidi tribuitur, llI. 125. b. & apud Pol- 
luc. IX. 44. Sed Tvvaixopavía perhibetur 4xPzzDzs fabu- 
la, IX. 586.f£. & XIV. 64". ἃ. itemque apud Hefychium 
in Εὐκολεῖν ὌΝΟΝ fcripto pro Εὐκυβεῖν ) ex Emend. 
Toupii, in Emend. in Suid. P. II. pag. 267. Ex quo pro- 
babile videri poterat, cum nusquam alibi Γυναιχοκρωτία 
AMPHIDI tribuatur , hoc loco pariter Γυναικομανίᾳ,, ficut 
locis modo citatis, fcriptum oportuiffe : nec tamen ita cer- 
ta res, quin credere etiam liceat, fide veteris noftri codi- 
cis 4, cum editis confentientis, edidiffe quoque Amphi- 
dem fabulam eodem titulo cum Alexidis Γυνωκοκρατίῳ, 
Quod fi vocabulum Γυγαικομανίω cum Dalecampio inter- 
rerari liceret. Mulierum furorem , vel Muliebrem furorem , fu- 
picari poffemus eamdem Amphidis fabulam perinde δέ 
Συναικοχρατίωαν δὲ Tuveixopaviay infcriptam fuiffe , aut utro- 
que faltem titulo nonnumquam fuiffe laudatam. Sed, ve- 
rum fi quaeris , yuveuxop avia, longe aliud fonat, nempe iz- 
fanum quemdam mulierum amorem ; ( conf. ipfum Athenaeum 
noftrum , XI. 464. d.) ac vereor ut ea notione, quae Da- 
lecampio placuerat, accipi illud vocabulum poffit. Noa 
debeo autem filentio praeterire, verba ex fabula l'uyaixo- 
πρατίᾳ hic ab Athenaeo citata AM/exidi , non z4mplidi, tri- 
bui a MunzrO, Variar. Le&. XIX. c. 3. in Gruteri Thef. 
T. II. pag. 1224. Unde quoniam msstis codicibus Italicis 
ufus erat Muretus, fufpicari aliquis poffit, in antiquis 
msstis libris J4/exidis nomen hic reperiri. Quod quidem 
contra eft: nam hoc ipfo loco, ubi fabula Γυναικοκρατίος 
nominatur , nullum au&oris nomen adie&um eft, fed per- 
Ípicue traditur, eiusdem auctoris effe hanc fabulam , qui 
fupra nominatus erat, ubi libri omnes in illam ícriptu- 
ram confentiunt , καὶ Ἄμφις δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἰαλέμῳ: 
neque alioqui usquam Ἰώλεμος fabula “Αἰοκίάϊ, fed conftan- 
ter 4mphidi tribuitur. Quare fupereft, ut ftatuamus , im. 
prudenti Mureto aut typothetae excidiffe eo loco, quem 
dixi, 44/exidis nomen , cum z4mphidem nominare debuiffet, 
. 4MPHIDIs verba , quae ex iftà fabulà hic citantur , 
vulgo ut pedeftri fermone concepta, in hunc modum in 
edd. legebantur; Iliye xe) παῖζε, 2vwTos ὃ (Mos, ὀλίγος ὃ 


«τὸ ἈΝΊΜΑΌνΝ. iN ATHENAEUM. p 3536 


ὑπὲρ "γῆς χρόνος, δάνατος δ᾽ ἀθάνατός ἐστιν, c TuE ἄν τιςς 
ἀποθάνη. Ubi tamen iftud, δ᾽ ἀθάνωτος ex tacita editoris 
Bafileenfis emendatione eft: nam in ed. Ven. & in utro- 
que noftro codice msto fic legitur : ϑάνατος δ᾽ ὃ δόνατος 
ἐστίν. Porro iftud, ὁ ὑπὲρ γῆς tacite correxit Cafaubo- 
nus, cum ὁ 075» γῆς legeretur in ed, Ven. & Baf, Nihil 
vero nec ab editore Baf. nec a Cafaub. ad hunc locum 
adnotatum. Sed in eum modum, quo a nobis factum, le- 
genda distinguendaque effe illa verba , ut fint duo verfus 
trochaici tetrametri catale&ici , perfpe&te docuit idem , 
quem modo laudavi, MuntrUus loco citato. Ubi quidem 
nonnulla ex ingenii coniedurà corre&a funt ; nempe quod 
abie&a eft καὶ particula, quae inter ive & παῖζε fane 
languide interpofita erat ; tum quod pro ϑάνατος δ᾽ ὃ Sá- 
yaTos ἐστὶν, quod nec fenfum commodum habebat , nec 
metro conveniebat, ὁ ϑάνατος δ᾽ ἀθάνατός ἐστιν pofitum 
eft, apte ad metrum, & acute expreffà fententià , mors im- 
mortalis , aeterna. efl , nullus ab ea reditus datur. In alis vero 
conie&urae fuccurrebat librorum praefidium , qui δυσὶ 
pro ὁ ὑπὲρ vel ὃ ὑπὸ dabant, & ἂν &va£ τις, pro ἅπαξ 
ἄν τις. Pro ἂν ἅπαξ, ἢν ἅπαξ cum Munzro fcripfi : 
potuerat vero etiam Z» teneri : qua in particulà , ubi pro 
ἐὰν ponitur, productam vocalem ancipitem iam faepius 
obfervavimus ; quod eo facilius hic fieri potuerat , ubi 
afper fpiritus initio vocis fequentis moratur pronunciatio- 
nem. Tota autem ifta concinnatio horum verficulorum 
haud paulo commodior videri debet, quam quae GRorIO 
placuit: qui, quo in fenarios cogeret poetae verba, 
mifere ea discerpere coactus fuit, in hunc n:odum fcri- 
bens; (in Excerptis ex Tragoed. & Comoed. Graec. p. 
519.) | 

. live 

καὶ παῖζε" Sywros ὁ βίος" ὀλίγος δὐπὶ γῆς 
᾿ χρόνος" δάνωτος δ᾽ ἀθάνατός ἐστιν ἂν ἁπαξ 
.71$ ἀποθάνῃ. 


Quae latine idem GRorivs fic expreflit : 


Lude ac bibe: 
. mortalis vita : exigua in terris aevitas : 
mors immortalis autem , poflquam evenerit 
femel morini. 
De. verbo Πίνε coa&us erat vir egregius monere in Notis 
ob verfum cum acuto accentu Ícribendum effe, contra ufum 


p 3.3.  1N LIB. VIII. CAP. X V. "m 


Graecorum, qui primam fyllabam in hoc verbo conflan- 
ter producunt. 

d Πιὲν, φαγὲν ὥς. »nPrior BAccnipAr verfuum male 
» vulgo fcribitur, Iliey, φάγεν. Reftitue Doricam fcriptu- 
»ram , Πιὲν, φαγὲν , pro πιεῖν & φαγεῖν. « CASAUBONUS, 
— [lev , φάγεν fcribitur àn ms. 4, fed rete mier , quy, 
ms. Ep. T 

AD CAP. X V. 

φησὶν Σωτίων δ᾽ ᾽᾿λλεξανδρεὺς ὥς. Sic reCte ms. 4. ne- 
fciens illam ὡς particulam , quam ἢ. ], intruferant editores; 
Mox vero, poíl ἐγὼ γὰρ οὐκ ἀπήντησα, quum fequatur 
aliud verbum οὐ “περιέτυχον in eamdem fententiam , defi- 
deres utique coniunctionem quae ifta verba copulet : qua« 
re aut ἀλλὰ πλείονα aut πλείονα d'à legendum videtur. 

πλείονα [δὲ] τῆς μέσης καλουμένης κωμῳδίας ἀναγνοὺς 
δροώμωτα τῶν ὀκτακοσίων, καὶ τούτων ἐκλογὰς “Γοιησάμενος 
» Magnae diligentiae exemplum. Ait, /eiffe & excerpfi[fe 
ne plures oclingentas fabulas mediae Comoediae. Non exifti- 
» mandum eft, negligentius verfatum fuiffe in aliis fabu- 
»lis, quà novae, qua antiquae comoediae. Adde his Tra- 
»gicorum dramata: item alios omnis generis poétas , & 
»ilorum interpretes veteres criticos. Taceo Hiftoricos & 
»Philofophos: quorum omnia fcripta legiffe , vel fola , 
»improbus fit labos. Athenaeus vero cum ex horum li- 
» bris, tum ex aliis omnibus fibi le&is, excerpta confe- 
»cerat viatica, ut faepe di&um nobis. Caeterum in nu- 
» mero hic pofito haeremus: quia legere meminimus, Me- 
» diae Comoediae fabulas fuiffe folum Dcxcv11. Au&or προς 
» λεγομένων in Ariftophanem : [in Küfteri edit. Ariftoph. 
»p. XII. col. 2. Τῆς μὲν οὖν μέσης κωμῳδίας εἰσὶ ποιηταὶ 
nvQ. καὶ τούτων δράματα y iQ. « CASAUBONUS. | 

e. οὔτε γὰρ Καλλίμαχος. Nempe ἐν τῷ Πίνακι καὶ &ya- 
γραφῇ τῶν κατὼ χρόνους καὶ ἀπ᾽ ἀρχὰς γενομένων Aida 
σκαλιῶν. Vide CALLIMACHI Fragmenta pag. 470. ed. Ern. 
Confer Cafauboni Animadv. ad Vl. 253. e. T. IlI. Animadv. 
noftrar. p. 371 fq. ése νὰν 
᾿ς ἀλλ᾽ οὐδὲ οἱ τὰς ἐν Περγάμῳ ᾿Αναγρωαφὰς ποιησάμενοι. 
» Concife di&ium Τὰς ἐν Περγώμῳ ἄναγρ. pro τὰς ἀναγρα- 
»φὰς τῶν ἐκ τῆς βιβλιοθήκης τῆς ἐν Περγάμῳ. Eos enim 
» intelligit , qui πάϊςες collegerant & conícripferant Libro- 


$12 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 336. 


» rum qui erant Pergami in bibliotheca regum Attalicorum.« e 
CASAUBONUS. «- Conf, Fr. Aug. Worrrit Proleg. in Ho- 
mer. pag. 276. ! 

ὃ δὲ Σωτίων φησὶν. ἐν τῷ δράματι ὥς. Nempe ἐν τῷ 
δράματι ᾿Αλέξεως, de quo dicere inftituerat. Poft longio- 
rem parenthefin redit ad inftitutum fermonem: ἃς quo 
conne&eret abruptum orationis filum , repetit eamdem 
coniunctivam particulam δὲ, quam initio pofuerat, ubi 
dixit , "AasEis δ᾽ ἐν᾿Ασωτοδιδ', φησὶν Σωτίων. De quo ufu 
particulae δὲ confuli poteft Lexicon noftrum Polybianum 
pag. 125. 

ALEXIDIS Afotodid. verf. Y. Tí ταῦτα ληρεῖς Θ᾿. » Ne- 
»bulonis illius mens, qui in Z4/exidis Jfotodidafcalo pro« 
»nunciabat ifta, | 
|». Τί ταῦτω ληρεῖς φΦληναφῶν ἄνω κάτω 

» Λύκειον. ᾿Ακαδεμίαν, ᾿Ὧιδεῖον, σύλας, 

» λήρους σοφιστῶν; : | à 
fuit haec: Sapientiam δ' fapientium fcholas omnes prae luxt 
» 6 voluptaria vita, meras nugas effe. Itaque non poffumus 
» πύλεις [cum Dalec.] interpretari de Thermopylis & Am- 
»phi&ctyonum confeffu: quid enim illis cum fapientiae ftu- 
ndis? Si vera ea fcriptura, referam ad mendicabula phi- 
»lofophorum & aretalogos, qui paffim per urbium por- 
»tas, per plateas , per angiportus, & publica omnia loca 
» oberrantes, de virtute multa declamitabant. Viderint tae 
»men eruditi, num fit potius legendum, — | 

» Λύκιον, '"Axad nay , "Qideioy , Ποικίλην. 
» Mssti , quod nunc primum obfíervo, praeferunt φδείου 
» πύλας. « CASAUBONUS., — Sic fane & noftri mssti , quod 
merito adoptavit Grotius, in Excerpt. pag. $60. 

Verf. 4. » Πίνωμεν, ἐκπίνωμεν . . . . . . σικῶν, Male 
naffe&us verfus in omnibus libris. In quibusdam ἐμπίνω- 
μεν. & inextremo συκῶν. Nihil excogito: nifi cui non 
» displiceat, ἐκ κυλίκων συχνῶν. « CASAUBONUS. — Tum 
IDEM , in Z4ddendis : » Sed veram huius verficuli le&ionem 
» imputat nobis codex Huraldinus : ille quidem corruptus; 
»verum ita, ut ad veram ícripturam nos quafi ducat ma- 
»nu. lta ille: Πίνωμεν, ἐκπινωμένῳ σικῶν, Luce clarius, 
» fcribendum effe , AG 

» Πίνωμεν,, ἐκπίνωμϑν., ὦ Xixoy , Zínoy. 
» Proprium viri nomen fuit apud Graecos, Sicon , ut ob- 
» fervabamus libro IX, cap. vi. [ad pag. 3579. b. ] Servile, 


p. 556. IN LIB, VIIL CAP. X V. $15 


» opinor, nomen id erat, ut pleraque Graecorum duüim 
» fyllabarum , aut unius. « — Aliud GRorto placuit , nem- 
Πίνωμιεν, ὀκπίνωμεν, n día T oue σίτοις χαίρωμεν : epue 
lis optimis gaudentes, Merito vero emendationem Cafaubo- 
ni, ὦ Zíxov , Ξίκων, adoptavit Tou», ad Theocr. p. 337. 
Nos praeterea ex msstorum praéícripto ἐμ σίνω μεν, pro 
ἐκπίνωμεν,, fcripfimus. Haud dubie enim indicabatur illa 
fcriptura in cod. «4. in quo eft évmivossve σικῶν : ὃς plane 
perípicue in cod. £p. fcribitur, σέωμεν., ἐμπίωμεν, χαί- 
ρωμέν, ἕως &c. Verbum ἐμ πιεῖν, potare, gnaviter bibere , 
cum alibi paffim occurrit, tum apud Noftrum in Arche- 
ftrati verfibus , III. 101. c. | 
f Verf. 6. »Τύρβαζε μανὴν, γαστρὸς οὐδὲν ἥδιον. Aio fcri- 
»bendum, velinvitis libris, Τύρβαζε Μάνη. O Manes! dede 
»te voluptati: ventre nihil fuavius. Manes, fervile nomen; - 
put fciunt omnes. Quod autem fervos alloquatur ifte, te- 
» ftantur verba fuperiora, οἰκέτην πεποιῆσθαι προτρεπόμε- 
» voy τοὺς ὁμοδούλους. At, τυρβάζειν 1d. effe quod expreffi- 
» mus, non quod interpretes, ex Suida poteft probati, qui 
» Τύρβην interpretatur ἀπόλαυσιν, vitam voluptuariorum & 
»eorum quos vocar Philofophus ἀπολαυστικούς, Inde igi- 
»tur τυρβώζειν, vivere eam vitam. « CASAUBONUS. — In- 
terpretatus erat Dalecampius , ANu//is eum ( animum ) rur- 
bis vexemus. Mendofum μανὴν cum editis tenet ms. 4. Duo 
priora huius verficuli verba praetermifit Epitomator. Má- 
y» legéndum videri & pro fervi nomine accipiendum , i2m 
ante Cafaubonum monuerat MunETUS, Variar. Lect. XIX. 
3. Pro τύρβαζε autem idem oópfaQe legebat; nifi hoc ty- 
pothetae fphalma eft in Gruteri Thef. Crit. T; II. pag. 1225. 
Τύρβαζε tenens TouP, Emend. in Suid. P. III. p. 504. per- 
peram acceptum id verbum, ait, a Cafaubono effe, ipfe 
fic interpretans: Cura, Manes , μὲ {πε omnia ad coenam pa- 
rata. GROTIUS, vage nimis, ivamus, Mane! Equidem 
Cafaubonum fecutus fum : qui quod ad Suidae interpreta- 
tionem vocabuli τύρβη provocavit, video quidem longe 
aliter iudicaffe H. SrEPHANUM, in Indice Thef. pag. 1350. 
ubi » fieri non poffe, ait, quin fufpe&a fit ea expofitio. « 
At eodem modo habes apud Etymologum, p. 772. Top£n* 
ἀπόλαυσις, ἢ ϑύρυβος, ἢ τάραξις. Quod fi discedere a Ca. 
faubono libuiffet, interpretaturus eram, Zumultuare , Ma- 
nes! & de tumultuofa quadam & ex/ultante laetitia accepif- 
fem. Probarem Tour interpretationem ,. fi τυρβάζου le- 
Animady, Vol, IF, K k 


$14 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 337. 


geretur in verbo medio, ficut in Evang. S. Lucze, cap. X. 


vs. 41. & apud Ariftoph. Pace, vs. 1007. fed eam le&ionem 
re(puebat metrum. | ' | 

Verf. 8. "pera δὲ πρεσβ. Sic commodius edd, cum ms. 
Ep. quam ἀρεταί τες quod eft in ms, 44. | 

Verf. 9. κόμποι κενοὶ ψοφοῦσιν ἀντ᾽ ὀνειράτων. "Tam 
fpeciofa utique, quam erudita eft VALCKENARII emenda- 
tio, in Notis ad Eurip. Phoen. p. 144íq. ἀντ᾽ óver& ov, 
id eft, inanis flrepitus, fed nihil quod iuvet. Enimvero, 
quum in fcripturam, quae & defendi poterat, & a multis 
doCis viris defenfa eft, (quos laudat ibidem idem Val- 
cken.) confentiant cum editis ambo libri nissti, mutare 
eam non debuimus. 


Verf. το. ψύξει σ᾽ ὃ δαίμων. ψύξει σε δαίμων edd. & ms. 


Ep. neque aliud ex ms. .4. enotatum. Facile tamen credi- 
di , fcriptum effe σ᾽ ὁ δαίμων in eodem cod. 4, eamque fcri- 
pturam effugiffe fortafle aciem noftri exploratoris: certe 
multo commodior vifa nobis eft haec fcriptura, quam in 
aliis codicibus Italicis ( quos e noftro ms. «4. propagatos eí- 
fe conftat ) repererat MURETUS, notans eodem loco, quem 
paulo ante citavimus: » Ubi vulgo eft, ψύξει σὲ δαίμων, 
» melius videtur quod in veteribus legitur ψύξει σ᾽ ὁ δαί- 
»uov.« | Pro ψύξει, perperam in ed. Baf. ψήξει fcribitur. 
Verf. 12. Περικλέης, Κόδρος, Κίμων. Kó'posredd. nec 
aliter (quod fciam ) ms. 4. Sed quum & praecedens no- 


men δὲ fequens in fing. numero eílent pofita, nulla cauffa 


erat cur hoc in plurali poneretur. Quare Κόδρος adoptavi 
ex ms. Ep. quod etiam ex conieCturà praetulerat ediderat- 
que GROTIUS. . 


Αἰ Ὁ CAPPCYYE. 


T^ 


In CunvsrPPr parodiá epitaphii Sardanapalli , verf. τ. σὺν ἃ 


ϑυμὸν ἀεξε, ἄεξαι eft in ms. Ep. eodemque modo in eodem 
cod. fcriptum p. 536. a. in Sardanapalli epitaphio. Similiter, 
ut ibi ϑώνοντί 701 fcribitur in eodem ms. Ep. fic hic φα- 
γόντι τοι. Verf. 3. ἔγὼ κα x6$ εἰμι. »In vetere libro 
»eft κενός. Ego autem legendum puto x 6 vis. « MURE- 
TUslc. — At κακός εἰμι tenet uterque nofter. codex 
mstus: neque id mutandum vifum eft. 

In TrwoNis verficulo, metri ratio σρώτιστο, poftulave- 


0.335.  INLIB. Vlil. CAP. XVII, t$ 


rat , quod tenet ms. 4. cum edd. Alioqui commodius uti- 
que fuerat πρώτιστον, aut πρωτίστῃ. 


AUD"CAE,UXUSVTTE 


b περὶ τῆς χελώνης τά δε Ἦ χρὴ χελώνης ἢ φαγεῖν 
&c. Quatuor verba, quae deerant editis, dedit ms. 74. To- 
tum locum de refludine praetermifit Breviator. 

ἄλλοι δ᾽ οὕτως λέγουσιν" Ἢ δεῖ χελώνης κρέα ὥς. Hoc 
modo enunciatum proverbium legitur apud Paroemiogra. 
phos, & apud Suidam; ad quem vide quae adnotavit Kü- 
fterus. CASAUBONI ad hunc locum eft Animadverfio haec : 
» Explicatur hoc proverbium a Zenobio, [ Cent. IV. 19. ] 
» & eius auctor Terpfion dicitur etiam illi. Apponam eius 
» verba, & fimul emendabo. Ἢ δεῖ χελώνης κρέα φαγεῖν. 
»i μὴ φαγεῖν, Τῆς χελώνης ὀλίγα κρέα βρωθένφα στρόφους 
γ) ποιεῖ" πολλὰ δὲ καθαίρει. ὅθεν ἡ παροικία. ἕτεροι δὲ, ἐπὶ 
» τῶν ἀρχομένων δρμᾷὰν ἐπί TI, στραγγευομένων δέ. φασὶ 
γ») δὲ αὐτὴν Τερψίωνος εἶναι. Te[ludints carnes , f£ intra modum 
» edantur, generant tormina : ft malore copiá, purgant. Unde na- 
»tum proverbium: 'T'eftudinis carnes aut comedere oportet , 
»aut non comedere. .4/i putant dici de lis, qui magno im- 
»petu rem aliquam inchoarunt , fed poflea languidos fefe praes 
» bent. Autor dicirur εἴ: Terpfio. In Zenobi libris peffime 
»ícriptum , στρατευομένων δέ: atqueidem error etiam apud 
» Suidam. Fecimus στρογ γενομένων : quae emendatio fide- 
»iufforem , credo, non deíiderat. « — [n ed. 2. & 3. ex 
íchedis CAsAUBONI haec adiecta : » Utitur eleganter hoc 
»proverbio AGuarius, initio libri IV. Ἢ μὲν παροιμία qute 
» Gy, dit, χελώνης κρέω ἢ φαγεῖν. ἢ μὴ φαγεῖν. ἐγὼ δὲ, 
»» μικρόν τι τὴν παροιμίαν παρῳδήσας, φαίην ἄν" ταῖς "rot- 
» κίλαις καὶ πολυειδέςι τῶν ὑποθέσεων ἢ μὴ ἐγχειρεῖν προσ- 
»)ῆκον, ἢ τοὺς ἐγχειροῦντας ἀνάγκη καὶ συμπληροῦν. [n 
» editione Graecolatina Proverbiorum Zenobii & aliorum, 
» quam infeliciter fuperior locus fit expreffus, intelligent 
»qui noftra cum illa verfione contendent, « — Simile pro- 
verbium eft Brirannorum :. Drink deep , or tafle nor. Hae- 
feram vero paulisper in metro fenarii Graeci, 

- ἢ δεῖ χελώνης χρέα φαγεῖν. ἢ μὴ φαγεῖν : 

- ubi correpta videri poterat ultima vocis xpéz; quae tamen,. 

- ut per crafin ex xpéaa contracta, produci debet ; ficut VII. 
277.f. Cui incommodo. minime — ratio, qua 

2 


$16 ANIMADV. IN ATHENAEUM, P. 337. 


apud Diogenianum ( Centur. V. 1.) effertur idem prover- b 
bium; ubi κρέας, pro κρέα, fcribitur. Nempe, non tam 
fuerit a vocalis in xpéz corripienda, quam duae fyllabae 
xps & «a pronunciando in unam contrahendae, 


AD CAP. XVIIL 


ὁ ὑψολόγος Δωρίων &c. » Libro fuperiore faepiffime ufus 
» eft au&tor. teftimoniis DonzoNrs, in explicanda Pifcium 
»hiftoria. Is au&tor obícurus fuit, & paucis cognitus : 
»ideo miratur Democritus , inter ὀψολόγους & eos qui de 
» Pifcibus (cripferunt eum cenferi; qui in eruditorum vul-.- 
»gus non aliter innotuerit quam ceu κρουματοποιὸς,, id 
» eft , magifler fyrphoniae , aut nefcio quorum mufícorum in- 
»firumentorum pulfator. Πόθεν δ᾽ ὑμῖν, ὦ σοφώτατοι, in- 
» quit, ἐσῆλθε καὶ ὃ ὀψολόγος Δωρίων, ὡς καὶ συγγραφεύς 
» Tis γενόμενος, ὃν γὼ κχρουματοποιὸν οἶδα ὀνομαζόμενον 
» καὶ φίλιχθυν, συγγραφέω δὲ οὔ 5. Clariffima verba obfcu- 
»rant interpretes, dum ὀψολόγος aliter vertunt quam opor- 
» tebat ; [ obfonierum fcriptoren vertit Dalec.] fed δὲ cor- 
»rumpunt iidem, cum temere emendant cum hic, tum 
»alis etiam in locis, χρωματοποιὸν, prO κρουματοποιόν. 
» Meminerant videlicet, inter modulationum genera, quae 
»a Muficis explicantur, chromata nominari : ceu vero non 
»& κρούματα fint muficorum; de quibus tam multa Pla. 
»to, Ariftoteles, Plutarchus. Illud potius meminiflent, in 
» Plutarchi commentario pe Mufica xpovsá zov. ποιητὴν di- 
» οἷ, quem una dictione χρουματοποιὸν vocat auctor. Mi- 
» nus autem mirandum eft, de hoc Dorione quaedam Athe- 
»naeo fuiffe comperta, quae vulgo doctis effent incogni- 
»ta: nam ἃς Arhenaeus Aegyptius fuit, δὲ Dorion quo- 
»que, aut in Aegypto certe vixit: quod docent nos Ma- 
» cHONrIS de Dorione verba, Ὁ χρουμωτοποιὸς Δωρίων ποτ᾽ 
»eis Μύλων᾽ ἐλθών. Nam Mylon Aegyptiaci oppidi nomen, 
»tefte Hermolao Byzantio. « CAsAUBONUS,. — Confulto 
δὲ facete voce ambigua ὁ ολόγος nfus eft au&or, quae & 
eum fignificare poteft qui de obfonüs (ac figillatim, de pi- 
fcibus) differit aut. fcribit , & eum qui obfonia. legir , id eft, 
fe&latur.. Igitur hog dicentem (uum Democritum facit Athe- 
naeus: ὀψολόγον quidem fuiffe Dorionem novimus; at , non 
qui de obfoniis fcripferit , fed qui obfonia ftatus fit, fuerit^ 
que (apertius ut dicam) φίλιχθυς & ὑψοφάγος, conf, in- 


Ρ. 322. IN Ὶ}1ΪΡ̓Β. VIIL CAD. XVIII. $17 


b fra; lit. £. & pag. 358. b. Iam quod hunc Dorionem tibici- 
- nem pifciumque lurconem , eumdem facere videtur Deipno- 
fophifta cum audore libri pe Pifcibus , id fic accepiffe video 
doétiffimum ScHNEIDERUM , in Hiftoria Pi(cium pag. 256. 
quaíi ferio ac diferte eumdem hominem ftatuerit Athenaeus : 
quod equidem aliter interpretaturus eram. Nempe φιλο- 
λογώτατος nofter Au&tor, quaecumque de Pifcibus & de 
pifcium lurconibus in commentariolos fuos retulerat, pro- 
fufa manu expromturus, & nova femper cum anre diclis 
quacumque ratione connectere ftudens, nil aliud hic for- 
taffe, nifi hoc, fignificare voluit: haud fatis alioquin in 
vuleus notum effe Dorionem eum qui de Pifcibus fcripfit ; 
multo magis notum Muficum Dorionem , eumdemque pifcium 
heluonem , cuius nonnulla etiam facete dicla a pluribus αὐ δῖος 
ribus minime ignobilibus fcripto confignata legerentur. 
Nec vero inde tuto colligitur , ftatuiffe Athenaeum , eum- 
dem effe hunc cum illo Dorione, qui & de Pifcibus , & de 
"Agricultura (tette eodem nofiro Athenaeo, III. 78. a.) 
fcripfit: qui quidem ( omnia fi inter fe conferas , quae ex 
eo Athenaeus pafüm citavit) non fere nifi grammaticá 
quadam ὃς philologicà ratione argumenta iíta tra&taffe vi- 
detur; ut conie&are liceat, fuiffe fortaffe eumdem A o- 
píove τὸν κριτικὸν, ideft, Grammaticum & Philologum , 
quem Hadriani Imperatoris aetate Sardibus vixiffe, ibique 
Dionyfium Milefium fophiftam hofpitio excepifle Philo- 
ftratus teftis eft, in Vita Dionyfii Milefii, p. $25. Quod 
fi ita eft, baud mirum magnopere debebit videri, a ne- 
mine alio veterum Scriptorum, praeter Athenaeum, com- 
memorata fcripta huius DonzoNrs reperiri. Multo vero 
 vetuftiorem fuiffe mufrcum Dorionem eumdemque & facetum 
hominem & pifcium heluonem , ex teftimoniis hic ab Athe- 
naeo prolatis, Machonis comici, tum praefertim Lyncei Sa- 
mii, qui fuit Theophrafti difcipulus, &. Mncefimachi , me- 
diae comoediae poétae, abunde conftat. Caeterum de di- 
verfis Dorionibus confuli poffant quae disputavit BURETTE , 
in Notis ad Plutarchi libellum ne Mufica, in Memoires de 
I' Acad. des Infcript. T. XIIL p. 295 fq. Quod vero eà σαι. 
fà notiorem Athenaeo Aegyptio, quam aliis, Dorionem 
fuiffe Cafaubonus ftatuit, quoniam & Dorion, tefte Ma- 
chone, Aegyptum adierit; id & per fe quam fit infirmum, 
& quam nullius momenti ad id quod quaerebamus, non. 
eft quod. moneam. 

Kk 4 


418 ἜΑΝΊΜΑΡΝ. IN ATHENAEUM. ρ. 537. 


In Macnzuowis verf. 1. re&te εἰς Mo Aoy' edidit Cafaub. c. 
εἰς Μύλων ed. Ven. & Baf. cum ms. Ep. εἰς MvAGva, ms. A. 
Νύλων, πόλις Αἰγύπτου: Stephanus Byz. ex Hecataeo. 

-. Verf. 5. Cum vulgatam ícripturam, ἰδών τ᾽ ἐπιϑθύον- 
7«u, non ferret metri ratio, adnotavit CASAUBONUS: 
» Malim ita fcribi, ἰδών τ᾽ ἔπειτα δύοντα. — Quod 
quoniam & ipfum , ob primam fyllabam in ϑύοντα lon- 
gam, metro adverfabatur, commodus hactenus FioninL- 
LO, Animadv. pag. 107. ἰδών τ᾽ ἐκεῖ SvovT« nuper 
correxit. At, fi indigebat hic locus emendatione, haud 
dubie commodiífimam iam olim SCALIGER occupaverat , 
aGnoriO adoptatam δὲ in lucem productam, ἰδών 7e 
e ἡ δύοντα, nullà fere literà mutatà. Sed, ut prorfus ni- 
hil mutandum cenferem , perfuafit 'mihi mentio hic fa&a 
ToU νεωκόρου. Erat enim vecxópos, non facerdos , fed aedituus 
& (fuperioribus praefertim illis temporibus) veluti quidam 
famulus templi ; cuius non tam erat facra facere , quam templum 
fcopis verrere , ( unde etiam nominis origo) ab immunditiis- 
que quibusvis purgare, & omnino curam templi habere. 
Quare proeo quod GRortrUs, cuius reliquam verfionem 
latinam adpofuimus, hunc verfum fic erat interpretatus, 

Ubi cum videret facra facientem. popam : 

verbum ἐπιθύειν eo fenfu accipiendum nobis vifum eft, 
quo idem fonat ac àz' εὐθείας ógj«gv , ut exponitur in bre- 
vibus (choliis ad Iliad. σ΄. 175. & in Apollonii Lexico Ho- 
merico , aut ὁρμᾶσθαι. ut eft apud Hefychium: a qua no- . 
tione derivatus etiam ille ufus verbi eft, ubi pro cupere 
ponitur, ut apud Apollon. Rhod. I. 1258. Il. 1158. Ill. 
354. Atqui iftà notione conftanter in hoc verbo ( quem- 
admodum & in cognatis ἐπιθύνω, apud Oppian. pe Venat. 
I. 385. & ἐπιθυνέσκω,, apud Apollon. Ill. 1524.) fyllaba 
στ’ producitur. ( conf. CLARx ad Odyff. z'. 297.) Unde 
δὲ verfui, qualis vulgo fcriptus legitur , exaCtifme con- 
flat ratio; nec minus commoda (ut nobis quidem vide- 
batur ) crodibat fententia: u/i ad fe adcurrentem vidit aedi- 
tuum , fcilicet cogniturum quisnam homo peregrinus effet, 
qui in templo confediffet. ἣν» 

Vof 8. »Facit pes mentionem fani cuiusdam Ζηνο- 
»'7rogsidovos, id eft, lovineptuni. Nam interdum veteres 
»duo numina in uno figno coluerunt: unde illa nomina apud 
. » M. Tullium, (ad Attic. Lib. I. Ep. 1. & 10.] Aermathena, 
 »Hermeraclag & hic Zenopofidon. « CASAUBONUS. 


p.337» — IN LIB. VIII. CAP. XVIII. $19 


ἃ —Fefus το. quum ubique fic fcriptus legeretur, 

|. δύναιτο καταγώγιον ἐξευρεῖν τις, οὗ : 

miratus fum , non modo emendationis nihil tentatum , fed 
ne adnotatum quidem quidquam a viris do&tis reperiri. At- 
qui, quo pado illi verfui ineffer fenarii menfura, expu- 
tare equidem non potui. Ineffet , fi κατα γώγειον fcri- 
beretur ; fed iftam vocabuli formam, nec in libris noftris, 
nec alibi usquam reperire mihi licuit. Quare aliud ful- 
«rum adhibere tentavi., infertà καὶ particulá : quam tamen 
non absque. dubitationis fignificatione aufus fum adponere. 
Poterat eriam emendatio tentari in hunc modum : 

δύναιτό τις καταγώγιον ἐξευρεῖν T 1, 00. 

Verf. 11. σὺν δύο disiunctis vocibus fcribebatur in ed. 
Ven. συνδύο unà vóce penacuta in ed. Baf. ὃς Caf. δὲ in 
ms. Ep, ReGtius σύνδυο antepenacute fcriptum dedit ms. A4: 

Λυγκεὺς d" ὃ Σάμιος. De hoc confer initium libri quar- 
ti. Poft verba vero , ἐν τοῖς ᾿Αποφθέγμωσι. neceffario de- 
fiderari ifta , γράφει οὕτως, aut certe verbum φησὶ, aut 
aliud quidpiam in eamdem fententiam, mihi videbatur, .- 

e δεῖ μέν Toi γε ἐσθίειν αὐτὰ Cc. »Egregium eft Dorio- 
»nis apophthegma, quod hic commemoratur : 'Eza:00y- 
»To$ ἄλλου τὰ TOV δύνγνων ὑπογάστριε" καὶ μάλα ἔφη" δεῖ 
» μέντοι! γε οὖν ἐσθίειν αὐτὰ ὥσπερ ἐγὼ ἐσθίω. εἰπόντος δὲ, 
»πῶς; ὃ δὲ, σῶς, ἡδέως, ἔφη. Omnia quibus vefcimur , at- 
» ας adeo quaecunque in longa vita mortalibus eveniunt, 
».vel per fe δὲ naturà {πὰ nobis grata funt, vel poffunt fie-. 
»ri. Nam qui fapienter vitam inftituunt, fi non poffuat quod 
» volunt , id volunt quod poffunt. Dorionis haec mens fuit, 
»cum diceret, probari fibi thunnorum.- abdomina , & bonum 
»cibum videri: non quod talis effet naturà fuà , fed quia 
»ipfe talem efficiebat , aequitatem. animi. pro condimento adhi- 
n bens , 6» moderationem , per quam vel: mali faporis cibi pa- 
»lato comedentis fapiant.. Hoc voluit Dorion: neque ob- 
»ílat quod Archeftratus δὲ poétae alii ,, quorum in his 
» libris verba recitantur, laudare hypogaftria thuanorum 
.» videntur. Nam fi deterioribus comparentur, laudem me- 
»reantur non iniurià: fi cum aliis non contendantur, & illa 
» & omnia (al(amentorum genera beatorum menfis parum 
» digna. Ideo dicebat Galenus in tertio pe Facult. Aliment. 
wpilfces τοὺς τεμανχιζομένους xal ταρι χευομένους ἐδωδὴν ei- 
Ἄναι ἀνθρώπων τῶν ἐπιτυχόντων. ει CASAUBONUS. — Mili 
nude hoc dicere vifus erat Dorion, p in proverbio 

| & 


4 


$20 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 357- 


ufurpare confuevimus, De guflibus non e[fe disputandum. « 


Sibi quidem mire ilum cibum. placere ; cum fint fortaffe alii, qui- 
bus minus fapiat. Αἀ verba quod adtinet, nude μέν τοι 
ys habet uterque codex mstus, ignorans οὖν voculam, inu» 
tiliter adie&am ab editoribus. Sub iftis,ó δὲ » Πῶς ; nd éoe:« 
vereor ne ex parte aliud quid lateat. Certe repetitam il 
lam particulam πῶς (u(pettam habere licebit; quam pere 
commode omi(üit Epitomator. | 

» Aiebar idem Dorion, τοὺς καράβους τρία ἔχειν, duas 
» τριβὴν. καὶ εὐωχίαν, καὶ ϑεωρίαν. Locu[las marinas tria ha» 
» bere , ( id eft, ad haec tria efle commodas) οὐϊο(λειίοπεπι,, 
» efcam , 6 contemplationem. Non intellexerunt hunc locum 


»qui verterunt διατριβὴν, exercitationem.  lucundas occu-- 


» pationes ad tempus fallendum ὃς otium oble&andum , 
» διατριβὰς vocant Graeci. Locuftae vero marinae ea come 
» pages ac fabrica e(t, ut paegnii & ludicri cuiusdam loco 
»haberi queat. Seepízy appellat, opificii divini in natura 
» huius aquatilis fedulam. confiderationem. « (CAsAUBO- 
NUS. — διατριβὴν, exercitationem interpretatus erat Dale- 
campius: nos, gratam exercitationem , eàdem fere notione 
quam 11.animo habuerat Cafaubonus. 4mufemcnt. Gallice 
dicimus. . 

s Ἐν Κύπρῳ δὲ παρὼ Νικοκρόοντι devrvov, &c. » Quando 
»vixerit Dorion, non eit difficile cogfitu ex iftis verbis, 
» Coenans in Cypro apud Nicocrcontem , laudavit poculum quod- 
» dam : tum INicocreon , Quod volueris cumque , inquit , idem ar- 
» tifex fimile alterum tibi conficiet. ΑΕ Dorion: Tibi quidem , 
» ait : mihi vero da tu nunc iflud. Nicocreon hic, Cypri ty- 
»rannus, vixit I(ocrati aequalis. Melius autem, & uberio- 
»re fententia, mss. ὃ ἂν fo^», quam interpretes ἐὰν βού - 
»A». Quafi dicat Nicocreon : Ex omnibus generibus poculo- 
prum;, quae vides in. cylicio appofita , elige quod maxime pro- 
» baveris , & fimile illi alterum confiet tibi. De more appo- 
»nendi cylicium, libri undecimi initio. « CASAUBONUS. — 
Lubens equidem ὅταν accepiffem , fi dediffent libri: fed 8 
ἂν tenent etiam noftri mssti cum editis, JVicocreozitis nomen 
cum recte ftatim tenuiffet ms. Ep. in illis verbis παρὰ Ni- 
κοχρέοντί, mox deinde idem fic habet, καὶ ὃ Νικοχρὴς ἔφη. 
Fortaíffe Νικοχλῆς fcripferat auctor Epitomae, quod non 
contemnendum fuerat: nam idem rex utroque utebatur 
nomine. Vide Wefleling. ad Diod. Sic. XX. 21. & No- 
flrum pag. 352. d; y 


" 


P. 338. IN LIB. VIII. CAP. XIX. κεῖ 


e ᾿Ανδρὶ μὲν αὐλητῆρι ὥς. » Non carent difficultate verfi- 
» culi lepidiffimi , quibus negatur mens ineffe tibicinibus, Sunt 
»auütem hi: 

»'Avdp) μὲν αὐλητῆρι 320) γόον οὐκ ἐγέφυσαν. 

»» ἀλλ᾽ ἅμα τῷ QUO GV “χ᾽ ᾧ νόος ἐκπέταται. 

» Pofteriore illorum verfuum dicuntur tibicines , dum tibias 
» inflant , mentem amittere. Si amittunt; ergo habent. Qua- 
»re falfum illud in priore, Seo) νόον οὐκ ἐνέφυσαν. Aut 
»igitur commoda interpretatione molliendum quod dictum 
» videtur effe duriuscule; & accipiendum quafi diceret : 
»datam quidem & tibicinibus mentem α Düs , fed non firmam , 
9) πές perpetuam ; verum quae tunc illis adimatur , cum tibias in- 
» flant. Aut legendum , 

»'Avdgl μὲν αὐλητῆρι Seol νόον εἰσενέφυσαν. 
»Stant ab hac emendatione, non codices quidem ; in queis 
» vulgata le&io habetur: fed particulae μὲν & ἀλλὰ, fi 
» volumus earum vim re&à ratione expendere.« CASAU- 
BONUS. — Utique in eam fententiam, quam prae alterà 
probavit vir do&tus , enunciatum illud proverbium fuifle vi- 
detur. Paulo preffius vero veftigiis infiftemus veteris fcri- 
pturae, fi οὖν ἐνέφυσων. pro oU x ἐνέφυσων legerimus. μὲν 
fequente οὖν idem fere valet ac μὲν nude pofitum: com- 
mode vero hic adie&ta fuerit particula οὖν. ut vim addat 
praecedenti μὲν. quae paulo longius femora eft a verbo 
ἐνέφυσαν ,"cum quo erat iungenda. In pofteriori verfu Io- 

fnicam formam qve?» , qua & Attici potuerunt uti, utere 
que nofter dedit liber mstus. 


AD CAP. XIX. 


a Ἰχθύων ce, φησὶν, ἐκέλευον ὀνόματα λέγειν, οὐ ϑεῶν: 
» lufferat Dorion puerum opfonatorem piíces emere: cum 
»ille non feciffet, herus flagris eum caecidit , atque inter 
» vapulandum iuffit optimorum pifcium nomina recitare, 
» Morem gerit mifellus, & orphum, glaucifcum , congrum 
» & fimiles his alios nominat. Tum Dorion, £go te, in- 
» quit, pifcium nomina iuf; dicere , non Deorum. Cur pifces 
nillos appellat Deos? An haec acciderunt cum adhuc in 
» Aegypto effet Dorion? Ibi enim plerosque pifces pro 
»numinibus fuiffe cultos, teftantur veteres comici , ut li- 
» bro feptimo legere eft. Verius cenfeo, Dorionem, cum 
» effet infigniter pi(cium amans , (unde illi PAUichrkys co- 


gan ANIMADV. IN ATHENAEUM. p 53&. 


»enomen) & de eo genere hominum quibus venter Deusa 
»eft, ut D. Paulus ait, pifcium illos qui palato fuo ma- 
» xime faperent, appellaffe Deos.  Notamus tale quid δὲ 
»libro XIV. cap. Xit.« CasAUBONUS. — Confer eumdem 
ad XIV.642. b. Equidem ultro fateor , haud fatis me per- 
cipere quidnam magnopere acuminis in ifto Dorionis di- 
&o infir. Atia 

καταγελῶν ToU ἐν τῷ Τιμοθέου: N o U T EA (» χειμῶνος, 
»Lego Ναυπλέῳ. Non enim Nautilum, fed INauplium 
» fecerat poéta Timotheus. Suidas nominat Πέρσος ἢ Ναύ- 
»cAwv. De Nauplio quod facit huc, leges in Apollodori 
» Bibliotheca lib. ll. « CasA9gBoNus. — Duo fuerunt 715 
MOTHEI poétae; alter comicus, Athenienfis, cuius fabu 
lam Κυνάριον laudavit auctor nofter , VI. 122. d. alter ly- 
ricus & dithyrambicus , idem inventis muficis clarus , Mi 
iefius, de quo hic agitur; cuius etiam verficulos nonnul- 
los recitavit Nofter, HI. 122. d. Eiusdem carmen, Νιόβη 
infcriptum, paulo poft commemoratur VIII. 341. d. & 
^Od'iv Σεμέλης, pag. 3$2.a. De utroque Suidas videndus: 
de hoc Milefío confer Cafaubonum paulo inferius ad Athen; 
ΜΠ. 352.2. & Voffum, ne Poet. Graec. T. Ill. Opp. p. 
212. & Poéticar. Inftit. lib. Hl. c. 13. fe&. 4. & cap. τό. 
εξ, 3. & 9. tum quae ad Suidam Küfterus adnotavit. Ti- 
tulum poematis, de quo hic agitur, mssti noftri ambo 
«oníentientes cum editis Ἐν τῷ Tizoléou. Nx v τῆλ o tuen- 
4ur. Quae fcriptura eo ípeciofior poterat videri , quod ,. 
cum ταὐυτίλος hominem navicularium. five nautam. fignificet , 
probabile admodum fit, in carmine fic infcripto locum 
fuiffe deícriptiopi tempe(flatis quam in. mari paffus fit nau- 
ta, Quod KüsTERO etiam adeo probabile vifum erat, ut 
pro Ναύσλιον apud Suidam (in Τιμόθεος ex hoc Athenaei 
loco. Ναυτίλον corrigendum cenferet. Sed qui, quae de 
ANauplio , Palamedis patre , calamitati Graecorum tempe- 
ftate adflidiorum infultante , apud Strabonem, VIII, 368. d. 
διε. praefertim apud Hyginum Fab. cxvi. leguntur, memi- 
nerit, (nam quae Apollodorus Biblioth. lib. M. cap. x. ha- 
bet, ea nec huc magnopere faciunt, & nimis brevia & 
obícura funt; ) quique- cogitaverit, quanto facilius a fcri- 
piura Ναυσλίῳ in iftam per fe fpeciofam & magis obviam 
Ναυτίλῳ aberrare fcriba aliquis potuerit, quam vice ver- 
fa: is facile fibi perfuaferit, cum Cafaubono & Ν οἵπο 
Athenaei libros ex Suida corrigendos, δὲ NavzAío hoc 


ἵ 


Ρ. 118. . IN LIE. VIII. CAD. XX. $25 


loco pro Ναυτίλῳ legendum. Sed quod Suidae codices 
.Adem carmen Πέρσας ἢ Ναύπλιον infcriptum faciunt , in eo 
quidem :bi erratum effe arbitror ; quoniam, quid Per/zs 
cum Aauplio adeo commune fuerit, ut idem carmen per- 
inde ab utrisque nomen titulumque inveniret, vix ac ne 
vix quidem cogitari poteft. Quare apud Suidam aut ἢ par- 
ticula delenda fuerit, aut ftatuendum inter- ἢ & Ναύπλιον 
aliud aliquod nomen interciditle. 
ἐν κακκάβᾳ ζεούσᾳ. Nil mutant libri; nifi quod ζέουσα 
antepenacute fcribitur in ms. Ep. vitio manifeíto. Cur au- 
tem Doricá formá pronunciafle ifta verba ftatuatur Dorion, 
cum ἐν xaxx&fn ζεούσῃ diCtum oporteret, haud adparet. 
b n MwzstMACHI verf. 1. pro Οὐ καλὰ, quod erat edi- 
tum, perípicue Οὐκ ἀλλὰ dedit ms. 4. Veluti metro mi- 
nime δαί γιέϊα vulgo adponebantur poétae verba; quae 
fi, ut mihi videbatur , fenariis fuerunt comprehenfa , ne- 
ceffario prior verfus fic. fcribendus erat : | 
Οὐκ ἀλλὰ καὶ τῆς νυκτὺς ἔνδον A ωρίων. 
In pofleriore veríu, analogiae, quam in componendis no- 
minibus fervant Graeci, adveríabatur forma vocis Aoza- 
'διφυσήτης : ad quam nihil quidem varietatis e ms. 4. ad- 
notatum; fed recte λοπσα δοφυσητὴ ς dedit ms. Epir. 
unde repetit Eu(ítath. ad Iliad. σ΄, 120$ , 26. Totum qui- 
«dem locum nonnifi uno fereillo verbo perftrinxit Brevia- 
tor: Τοῦτον, inquit, (nempe τὸν Δωρίωνω ) ὃ κωμῳδιοποιὰὲς 
ινησήκαχος, ὡς πάνυ ὑψοφάγον, λοπαδοφυσητὴν ἐκάλεσεν. 
-Alia in eamdem fententiam ex eodem vocabulo aezas 
compofita nomina habes apud Noftrum , Ill. 115. £. & 
IV. 162. a. 1n fuperioribus verbis, ubi legitur φανερὸν ἐξ 
y λέγει Μνησίμωχὸς , malueram. φανερὸν. x ἐξ ὧν. 


ΠΑ Ὁ Ἃ P, XX, 


Οἶδα δὲ καὶ ἃ ὃ Ἑρμιογεὺς Λάσος ὥς. »Laft Hermionen- 
»fs, νϑιυ ει ΠἸπηϊ: fapientis, & , ut quidam arbitrati funt , 
»unius e feptém , iocus, dicentis, τὸν ὠμὸν iy 6vv ὀπτὸν 
»$iva:, fpecie analogiae ludit nos. Nam ut dicimus von- 
τὸν, ὃ ἐστινοήσαι, ὃς ἀκουστὸν, ὃ ἐστι ἀκοῦσαι: fic pror- 
»íus, ὅ στιν ὄπτειν, τοῦτο ἐστιν ὑπτόν. . Athenaeus dum 

Cv»fcribit, καὶ ὅ ἐστιν ἰδεῖν, τοῦτό ἐστιν ὀπτὸν, manifeftif- 
»(íimam analogiam fecit obícuriffhimam , corruptà argu- 
»mentatione quae duckur a coniugatis, Sed vitavit ob- 


$24 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 359. 


»íoletum verbum ὄστειν, pro ἰδεῖν, videre, Exftat in ve- c 
» tere fenatusconfulto Lacedaemoniorum de Timotheo , 
» quod recitamus capite undecimo huius. [ ad p. 352. a. ] 
» Nifi malumus, ex gloffemate τὸ ἐδεῖν in contextum ir- 
»rep(íle. Verum eft autem, ab ove: fieri ὀπτὸς, vifi- 
» bilis: uade εὔοπτος, frequens verbum etiam optimis fcri- 
»ptoribus. At ὑπσὸς, affus , [ proprie ὀστητὺς.,} contra- 
» Cum eft ex ὥστηται. « CASAUBONUS. — Paucos fore 
lectores arbitror, quibus folicitanda videatur vulgata fcri- 
ptura ἰδεῖν, quam libri omnes agnof(cunt. 

ἰχθὺν παρά τινων ἁλιέων ὑφείλετο. Epitomator nu- 
de, ἰχθὺν ὑφείλετο: fed idem deinde, δρκέζοντος δὲ c ov 
ἁλεέως, Atqui, cum ὁρκίζοντος in fingulari teneat etian . 
ms. 4. cum editis , mendoíum effe adparet quod ante fcri- 
bitur παρώ wav ἁλιέων , oportuiffeque ibi aut παρά 7- 
yos ὡλιέως aut παρώ τινος TOV &Xtéby: quorum 
alterutrum fi ibi reponatur , non opus utique fuerit ut 
deinde verba τοῦ ἁλιέως adiiciantur. |. Mox , διὼ τὸ λαβεῖν 
μὲν αὐτὸν tenui cum edd. quibuscum facit ms. Ep. Spe. 
cie quidem non càárebat λαβεῖν μὲν e jT» s, quod eft in 
ms, 4, quoniam fimiliter paulo ante dicebatur μήτ᾽ αὐτὸς 
ἔχειν. Sed diverfa ratio eft: ibi iurabat Lafus, μήτ᾽ αὐὖ- 
Tis ἔχειν τὸν ἔχιθυν Gc. in cuiusmodi locutione tenent Grae- 
ci nominativum cum infinitivo : fed hic loquitur fcriptor, 
explicans ita iurare ille citra mendacium potuerit. 

» Addit Deipnofophifta: Τοιαῦτα δὲ καὶ ᾿Επίχαρμος παΐ- d 
γη»ζει, ὥσπερ ἐν λόγῳ καὶ λόγον eivai. Haec funt cot- 
»rupta fine dubio: etfi conatus eft eruditifimus Dale- 
»campius fenfum commoduin reperire aliquem. Ego me- 
»mini reperire laudatam Epicharmi fabulam , cuius titu- 
» lus (criberetur Λόγος ἢ Λογίναι : quod etfi non fatis af- 
»íequor, δὲ fufpectum etiam habeo, tamen certus fum 
» eius comoediae indicem hoc loco reftituendum efle. Piu- 
»ra diximus de illius Epicharmeae fabulae titulo, lib. III. 
»cap. ΧΧΧΤΊΠ, [ad III. 106. e. 1 Caeterum de eo dramate 
» & caeteris eius poétae dicendum nobis alibi accuratius.« - 
CASAUBONUS. — Vulgatam hoc loco fcripturam fic inter- 
pretatus erat Dalecampius: Nom abfimiliter Epicharmus ita 
ludit , ut in eadem voce diver(us agnofcatur fenfus. Caeterum 
vide notata ad III. 106. e. Mireris vero, hoc loco etiam 
auCtorem Epitomae, qui nonnifi rariffime titulos adponit 
fabularum, iftum quidem ad verbum, ut eít in editis & 


, 


Ρ. 3,., — IN LIB. VIII CAP. XXI. $25 


din ms. A4. adpofuiffe, Τοιαῦτα δὲ καὶ Ἐπίχαρμος παίζει 
ὡς &y λόγῳ xal λόγον εἶναι : quafi haec verba non magis 
ille, quam dein Dalecampius, pro fabulae titulo accepiffer, 
In. EP1cH 4RMI verf. 3. cum in pofleriori hemiftichio 
nude legeretur, ἀλλ᾽ épev6v τοι λέγω, claudicabat me- 
trum : cui non commodius fuccurri poffe putavi, quam 
infertà Ὑ δ᾽ particulà, Sic non folum legitima verfui men- 
fura accedebat, fed lufus verborum emergebat paulo fe- 
flivior: γ᾽ ἔρανον : γέρανον : ἔραγόν γε. 


AD CAP. XXI. 


ArEXIDIS verfum 2. fic interpretatus erat Dalecams 
pius: im mari nobiles comeffe pifces nemini licebat. Quo fpe- 
&at animadverfio CASAUBONI : » Λωμσρὸν ἄνεμον Graeci 
» appellant vehementem & σφόδρα πνέοντα. Synefius : ἔσει- 
» Tc καὶ νότος συνεπιλαμβάνει λαμπρὸς, ὑφ᾽ cU ταχὺ τὴν 
» γὴν ἀπεκρύπτομεν. lta accipi debuit ea vox in his “41Ὲ- 
»XIDIS: 

» Πρότερον μὲν, εἰ πνεύσεις βοῤῥᾶς ἣ γότος 

»»ἐν τῇ δαλάττῃ λαμπρὸς, ἰχθὺς οὐκ ἐνῆν 

»»οὐδενὶ φαγεῖν. 
» Nam qui aliter distinguunt, in errore verfantur. Caete- 
»rum .exidis Demetrium , unde erant fuperiores verfus, 
» Turpilius verterat; barbare, ut ait Plautus. Nam inde 
»citat Nonius : /4ntea fi flabat aquilo aut aufler , inopia erat 
» pifcati : quae eft verborum Alexidis interpretatio paene 
» ad verbum, imo ad literam.« — Vocab. λαμπρὸς apud 
Polybium paffim non modo de vento veAemente, fed & de 
pugna, item de animo vel ingenio acri δ᾽ vehemente u(ur- 
patum reperitur. Vide Lexic. Polyb. pag. 363 fq. Etiam 
apud Appianum, De Bello Annib. cap. 33. λαμπρὸν ἄνεμον 
olim legebatur, ubi tamen vetuftiores codices λάβρον de- 
dere. Turpilii verba ex Nonio cum iflis Alexidis iam con- 
tulerat Petrus ViCTORIUS, Variar. Le&. Vil. τό. 

Verf. 4. Νυνὶ d£, pro vulgato Nvv δὲ, defiderabat me- 
trum. 7avuv (uadebar IACOBS, in Noris msstis. Sed iftud 
videtur familiari fermoni Atticorum convenientius. 

e Perf. 8. ἐν τοῖς λαχάνοις τὸ λοιπὸν ἡμῖν i μάχη. Haud 
fane incommode ifta fic olim reddiderat ViCronRius 1. c. 
"Quare reflat μὲ concertemus inter nos de oleribus. Sed , ἐν τοῖς 
λαχάνοις ex Atticorum ufu proprie fignificare, ἐπ foro oA- 


$25 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.539. 


torio , iam fupra monuimus ad. VI. 228. b. ubi EXT 
apud Diphilum comicum. conqueritur. aliquis: 

Zum as (ive συνῆκας) i ἡμῶν εἰς τὰ Ay ae, τὴν πόλιν" 

περὶ τῶν φελίνων μωχόμεθ᾽, ὥσπερ ᾿Ισϑμίοις. 
Confer Ριξεβδονυμ ad Moerin pag. 551. b. & Tov», in 
Curis Noviff. pag. 246. 

᾿Αντιφάνης δ᾽ ἐν ᾿Αλιευομένῃ, Gc. »ΑΝΤΙΡΗΑΝΙ5 'Ἀλιευο- 
» μένην memorat Pollux libro nono. In ea fabula induceba- 
»tur quidam pifces emens a pifcatore, vel a pifcario,. 
» Àc primum (ἐρίας dari fibi poftulat, ut more emturien- 
» tium dispiciat quam bonae fint. Poétae verba videamus; 
»quae quidem ita fcribuntur : 
- »Tns σηπιά δος πρῶτον Ἡράκλεις ἄναξ, : 

» ἅπαντα: τεθολώκασιν. οὐ βαλεῖς πάλιν 

» εἰς TV “άλώσσων; 9 καὶ πλυνεῖς, μὴ φῶσί 7€ 

» δωριὰς QAM οὐ δὲ σηπίας εἰληφέναι. 
» Primus verfus fic emendandus B 

Τὰς σηπίας δὺς πρῶτον. Ἥρακ, ἄναξ. 
»Similiter verfu fexto ἀπόδος. Videntur fuiffe vivae fz- 
»piae, de quibus hic poéta: quas cum prehendit emtor, 
» illae atramento fuo & illum δὲ fe inquinant ; quod poéta 
» dixit, ἅπαντα τεθολώκασι. Ideo petit emtor a venditore, 
»ut ipfas i in mare proüciat abluendas : ne , inquit, cepiffe di- 
» caris , non fepias , fed δωρίὰς. Sed haec vox cotcupta al- 
vterius locum occupat: nam interpretum fomnia vigilan- 
»tibus non poflunt placere. Sententia hanc aut fimilem 
»huic fcripturam flagitat, 4 

» σχὼρ μιαρὸν. οὐχὶ, σηπίας, εἰληφέναι: 
» vel, ὠποπωτὸν, οὐχὶ σηπίας. « CASAUBONUS. — Mirum 
in modum Dalecampius δωριὰς pro δῶρα acceperat, & 
munera interpretatus erat. De tota Ecloga Breviator nihil 
nifi haec verba ex vs. 10 fq. adpofuit : “Φησὶν ᾿Αντιφάνης 
“ερί τινος Καλλισθένους. ὀψοφαγοῦντος" ὅτι κατεσθίει γε 
ὀπὶ pug τρίγλη τὴν οὐσίαν.  Corruptum primum «verfum 
re&e haud dubie curavit Cafaubonus; poftquam partem 
errorum iam in ipfo contextu fuae editionis correxiffet. 
Nam Τῆς σωπιώδος legebatur in ed. Ven. ὃς Baf. non Τῆς 
eu7:44os , quod eft in ed. Caf. & in ms. 4. At in confti- 
tuendo ftatim argumento mirum quantum a veritate ab- 
erraverat vir doGiímus. Nusquam profecto in torá fatis 
longà eclogá comparet emtoris alicuius veftigium : fed 
perfona , quae loquens inducitur , eft ἡ 'Anievojséyn , id eft, 


Ρ'3,ϑβ,9) | IN LIB. VIII. CAP. XXI. $57 


€ Pifcatrix , (conf. pag. 328. f.) quae fabulae nomen dedit. 
.Períona, quacum illa colloquitur, eft δΔωριὰς, (vers. 4. ) 
quod efle ancillae nomen , ex Terentii Eunucho fatis no- 
tum, monuit Toup, in Curis Noviff. in Suid. p. m. 285. 
Nempe idem, puto, nomen ac vulgatiffimum Δῶρις. lam 
fervato , ut par erat, illo nomine Δωριὰς , corrupta efle 
roxima verba ἀλλ᾽ οὐδὲ, cum fententia clamabat, tum 
ipfum metrum : fed mendam ultro etiam & palam profi- 
tebatur fcriptura veteris noftri codicis, ἀλλ᾽ ive. Cui pro- 
curando monftro adhibui remedium eiusdem Tovprt eru- 
dità (agacitate repertum , qui l. c. £6 aov s σηπίας legen- 
dum propofuit, conferri iubens lib. VI. pag. 225. e. ubi 
Íumiliter ἕωλοι dicuntur, pifces Aefferni ,' mon recentes , qui 
lam incipiunt in putredinem abire. Quod mire convenire vi- 
detur menti poétae: qui in tota hac ecloga , verum fi 
quaeris , nil aliud agit nift ut ( quemadmodum fere ab Ar- 
chippo fa&um vidimus, VII. 329. c.) fub pifcium nomini- 
bus homines nonnullos fuae aetatis, cum viros, tum mu- 
lierculas, luxurià lafciviáque infignes, comico fale per- 
firingat ridendosque auditoribus propiner. δὶς igitur hic 
flatim initio , cum ftpias dicit , metetriculam aliquam figni- 
ficat, cui Ξηπίω nomen vel cognomen erat ; quam eame 

dem Archippus etiam 1l. c. notaverat. " 

f. Ferf. 5 - 7. n Sequentia ita concipi debent: 

eo» Toy κάραβον δὲ τόνδε πρὸς τὰς μαινίδας 

» ἀπόδος" παχύς γε νὴ Δί᾽, ὦ Ζεῦ! τίς ποτε 
»γῷ καλλιμέδων σὲ κατέδει ἄρτι τῶν φίλων. 

» Scripfimus minusculà literá initiante nomen καλληκέδωγ, 
»Nam ea vox hoc loco /ocuflam fignificat , eftque plane 
»idem ac κάραβος. Callimedon orator fuit Athenis, ut το. 
»ties didum, cui cognomen Καράβῳ. Comicus alterum 
»nomen alterius loco ufurpavit μεταληπτικῶς. In quo 
» venuftatém effe non translatitiam fatebuntur, qui erunt 
»harum rerum idonei iudices. Multa Poétae interpretes 
» de hoc genere μεταλήψεως, & Strabo etiam aliquid. Ali- 
»ter longe hic doti: fed non debuerant; « CAsAUBONUS. 
— Proríus utique ab au&oris mente aberraverat Dale- 
campius , vertens, ex amicis quispiam nuper Callimedon te de- 
voravit. Ineft fane hic in ufu illius nominis feftiva metale- 
pfis: nec dubitavi tamen equidem maiusculà literà Kaaa;- 
μέθων Íícribere ;; quia haud obfcure luxuriam- huius ho- 
minis, quae ei iftud nomen pepererat, notare voluerac. 


$28 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 559. 


poéta. Cont. IL τοο. c. d. & 104. d. & mox pag. feq. lit. f 
e. f. Ad verbum ἀ σό δος (verf. 6.) adnotavit eruditifli- 
mus ConaY , in Joris msstis : »'Evríd os fcribe , hoc fen- | 
vfu, maenidibus locuflam au&arii loco adiice, lta fupra, p. —— | 

» 331. b. ἐν ἐχιδόσει καὶ χάριτι τὴν ἀλλαγὴν “ποιοῦνται. « | 
— Ubi tamen illud me incertum reddiderat, quod /ocuftz 
ifta ut magnitudine pinguedineque praeflans & maximi ae[li- | 
zuanda laudatur; ut non videatur hoc dicere velle piíca- 
wix, au&ari loco maenidibus adiüciendam eam «[fe, fed ad 
maenides feponendam , five cum maenidibus reponendam ; nempe 
quo fimul cum illis, quae per fe vilioris erant pretii | 
(conf. VIL 313.2. - c.) venderetur. Interiorem vero eo- | 
rumdem verborum fententiam fi fpe&es, fignificare vide- | 
tur poéta, cum vili aliquo fcorto, cui Maenis nomen , 
confuetudinem habere Callimedontem. — Verf. 7. x « τ e- 
δ εἴ τ᾿ fuit fcribendum, quod κατεδεῖται valet, id eft, 
comedet : de quo etiam IACOns , vir doctus, monuit in /Vo- 
tulis msstis. ldem verbum κωτεδεῖται pag. 339. e. re&e ex- 
preffum in ed. Caf. ubi pariter mendofe κατέδεται habent 
edd. Ven. δὲ Baf. cum ms. A. ficut hic κατέδετ᾽, 

Verf. xo (4. Pulcher Calliflhenes , cuius luxuriam notat 
poéta, haud dubie diverfus eft ab Ariftotelis diícipulo & 
Alexandri comite: fortaffe mutato paululum nomine Cal- 
lam illum dicere voluit , de quo agitur apud Noftrum lib. 
XII. pag. $37. b. c. & VIII. pag. 342. b. De hoc homi- 
ne igitur, quisquis fuerit , cum ait poéta , 

κατεσθίει “γοῦν ἐπὶ μιᾷ τὴν οὐσίαν : 
quo in latina verfione fentire le&or poffet quid vellet 
poéta, tenendum fuperiori verfu erat graecum nomen rri. 
£las. Nam quod uzius ( triglae) cauffa rem fuam dilapidare 
Callithenem ait, meretriculam fignificat, cui Trigla vel 
Triglis nomen erat: quam eamdem Archippus pariter lo- 
co fupra citato notaverat. 

Verf. 12 (14. Kal τὸν Σινώπης γόγγρον ἤδη πὰ χυτέρας 

ἔχοντ᾽ ἀκάνθας,, τουτονί τις λήψεται 
σρῶτος προσελθών. 
»Scribendum : (ait CASAUBONUS:) : ᾿ 
» Καὶ τὸν Σινώπης γύγγρον, ἤδη τρα χυτέρας 
»»έχοντ᾽ ἀκάνθας. 
» Petulantià comicà Call;ffhenem perflringit , ut verulae Sino- 
» pes amatorem : quam ne in extremo quidem fenio artem 
m defüffe, Anaxilae verfus docent libro XIIL. [ p. $59. b. ] 


p.39. . IN LIB. VIIL CAP. XXI. $19 


, ?* er L ^ 
f » Oi Σινώπη δ᾽ αὖ συνόντες οὐχ, ὕδρᾳ σύνεισι νυν; 


a 


» γραῦς μὲν γὰρ αὕτη. [ ignorant γὰρ libri: recte.] 
»In effoeta anu γόγγρον appellat eam partem , quam alii 
» poétae κῆσον, λειμκῶνω , χοῖρον. «« — Qua in interpreta 
tione emendationeque, fi quid video, mirea vero aber- 
ravit doctus Animadverfor. Primum quidem, nihil haec 
ad Calliflhenem pertinent. De una verula Sinope nunc agi- 
tur: de qua, praeter locum a Caíaubono citatum, com 
ferendus Nofter lib. XIII. p. $86.a. & Harpocration in Zivó- 
zw. Cum illis autem verbis, quae ex ZntipAhanis verf. 12 6 
13 adpofuit Cafaubonus, neceffario iungenda erant proxi- 
me fequentia, quae mendofe quidem vulgo fic fcribebanturz 

— τοῦτον εἴ τις λήψεται 

πρῶτος προσελθών. —— : 
Et in editione Ven. quidem, nulla interpofita distin&tio- 
ne fcribebatur, quemadmodum etiam in cod. 44. fcriptum 
puto, 

ἔχοντ᾽ ἀκάνθας τοῦτον εἴ τις λήψεται, | 
pofita poft λήμψεται minore distinctione. In ed. Baf. ὅς 
Caf. vero, interpofito pof! ἀκάνθας puntfo, fequentia νοῦς 
ba a fuperioribus temere diremta. ÀÁt nobis cum per ipíam 
verborum confecutionem complexionemque, tum per ve- 
teris noftri librarii morem, vocales ἐἰ & : perpetuo per- 
mutare foliti, perfuafum eft, deleto pofl λήψεται commate , 
τουτονὶ τὶς (five τουτονί τις malueris) λήψεται (cris 
ptum oportuiffe; eaque verba ita cum fuperioribus iune 
genda effe, ut τουτονὶ ad τὸν γόγγρον referatur. Quam ve- 
ro fit ab hoc loco aliena interpretatio vocabuli γόγ pos, 
quae placuerat Cafaubono, mitto dicere. Dignior illa fue- 
rat interpretis Gallici , feftivi hominis, ingenio: cui ta» 
men , praeter Ca(aubonum , etiam Dalecampium video 
praeiviffe ; qui cum Sizopes congrum in latina verfione po- 
fuiffet , notaverat in orà, pudendum fortaffe innui. Nempe 
non intellexerant illi, quod nobis quidem perfpicuum vi- 
fum erat, naturalem verborum ftruc&turam in hunc mo- 
dum effe concipiendam : Καὶ τὸν γόγγρον, τὸν ἀκάνθας ἤδη 
παχυτέρως ἔχοντα Σινώπης, τοῦτον λήψεταί τις (i. q. τᾶς 
TIS ) πρῶτος προσελθών. Cum vetere congro vetulam δίπορὲπ 
confert poéta. Laudatur quidem aliàs conger piícis , ut 
cibus admodum delicatus: (vide VII. 293 extr. & feq.) 
fed nimis vetus nullo in pretio habitus fuiffe videtur, 

Verf. 14 (24. — Μισγόλως γὰρ οὐ πάνυ 
Animadv. Vol. IF. L1 


b^ 


$30 ANIMADV. IN ATHENAEUM. Ὁ. 339. 


τούτων édeeTüs, ἀλλὰ κίθαωρος οὑτοσί" 

ὃν ἂν id'n , τὰς χεῖρες οὐκ ἀφέξεται. Gc. 
» Corrige verfum 15. & fcribe: 

» — ἀλλὰ κίθωρον οὑτοσὶ 

» ὃν ἂν idw, τὰς χεῖρας οὐκ ἀφέξεται. 
» Smigolas hic, inquit, quemcunque citharum viderit , in eum ma- 
»nus inüciet.« CASAUBONUS. — At nec praefens aderat il- 
le homo, nec nominatus ante erat: quare οὑτοσὶ non ad 
illum referri poteft, fed neceffario ad pifcem referendum, 
tenendumque κίθαρος οὑτοσί : quod abrupte dictum, pro 
ἀλλὰ κίθαρος οὑτοσὶ ἔδεσμά ἐστι αὐτοῦ, quemadmodum verf. 
το. dixerat. Pro Σμιγόλας, quod & hic δὲ deinde con- 
ftanter tenent editi, (uno loco excepto, ubi verum fer- 
vavit ed. Ven.) conftranter Mie y 6A « s ícribitur in ms. .4. 
atque etiam in mS. Zr. quoties aliquid ad hunc hominem 
fpectans adpofuit Breviator. Recte id vero: & fic con- 
ftanter apud Ae(íchinem adv. Timarch. p. 66 fq. ed. Reisk. 
Qua de fcriptura paulo inferius etiam monuit Cafaubonus. 
Pro ὃν ἂν td» (verf. 16.) utique ὃν ἢν id» malueram , 
quemadmodum Ponsowvs fcripfit in Notis ad Eurip. Med. 
vS. 754. At quoniam tamen iam faepius *£y particulam, 
ubi pro ἐὰν ponitur, atque etiam in ipfa particula ἐὰν ul- 
timam fyllabam, produ&am obfervavimus , ( vide VII. 
289. 8. & 292. c. & utrobique notata) ferendam librorum 
Ícripturam putavi. Ad eadem verba ibidem notavit IDEM 
dotíus Britannus » pro ὃν non deterius fore οὗ ad fenfum, 
» fed deterius ad numeros. « Nempe, fi οὗ legeretur , pen- 
deret ille genitivus a verbo ἀφέξεται. & ad verbum ἴδῃ 
fubintelligi deberet accufativus αὐτόν : nunc, cum ὃν ἴδῃ 
legitur, ad verbum ἀφέξεται fubintelligitur genitivus αὐτοῦ, 

Verf. 19 fqq. ᾿Ανδρῶν τ᾽ ἄριστον &'c.. » Verfus xiX. cor- 

» ruptiffimus eft, 

»'Avdporépig Toy κωβιὸν πτηδῶντ᾽ ἔτι. 
» Vel caecus, prope dixerim, videat fcribendum , 

, ν᾽ Ανδρῶν δ᾽ ἄριστον Κωβιὸν aug. 

» quanquam in codd. optimis invenimus ἀν δροτάριχον; quod 
» minus placet. Ludit poéta , & gobionem pifcem non fuo 
» nomine appellat, fed cuiusdam Golionis viri Athenienfis, 
» de quo habes non multo poft.« [ hac pag. lit. e. conf. IV. 
154. d. δὲ VL. 242. d. & VII. 329. c. ] » Hunc aliquando 
» Pythionice amatorem habuit ; ideo addit ifte: Gobionem 


» hunc 


a 


P. 339. IN LIB. VIII. CAP. XXI. $31 


Δ » πρὺς Πυθιονίκην τὴν καλὴν πέμψαι με δεῖ, 
»Sed meretrix non diu Gobionem amavit: quin mox infue 
» per habuit, & ad divitis cuiusdam /a/famentarii filios ani- 
»mum convertit, Declarant ifta manifeftiffime, fi modo 
»(ícribantur re&e; hoc nempe modo: 
es» — ἀλλ᾽ ὅμως oU γεύσεται. 
»» ἐπὶ τὸ τάριχός ἐστιν ὡρμηχνῖα "ydp. « 
[ Nec vero aliter ed. Ven. cum ms. 4. At in ed. Baf. & 
Caf. 1. poft τάριχός ἐστιν temere interpun&a erat oratio. ] 
» Quamvis (ait) gobius , quem ad Pythionicen mittit, eft pin- 
»guis ac fucculentus , (errant qui illa mutant , &'poe γάρ 
ȎcTi:) ila tamen, fcio , ipfum habebir defpicatui* nam ad 
» falfamentum fuum iam animum & amorem transtulit, Athe- 
»naeus ipfe explicat flatim.« CasAUBONUS. — Quinam 
fint codices, in quibus ἀνδροτάριχ ον inveniri dixit Cafau- 
bonus, mihi non liquet: ac vereor, ne coniecturam, in 
ofa alicuius libri adnotatam , pro veteris codicis fcriptu- 
ra acceperit vir doctus. Cerre nec in editione ulla, nec in 
cod. 4. nec in lectionibus Aegianis, fcriptura ilia reperi 
tur : neque e duobus aliis Parifienfibus msstis tale quid 
enotatum a Villebrunio video; qui vulgatam ícripruram 
in verfione expreffit , cet honnéte homme de Gobios , nulla 
adie&a adnotatione. Eamdem tamen fcripturam , ἀνδροτάς 
prxov, unice probavit PALMERIUS, in Exercitat. in Aut, 
Graec. pag. $08 fq. quamquam nec per fe admodum pro- 
babilem , & metro minime convenientem. Pro ᾿Ανδρωτάς 
ρίστον , quod velut una vox editum erat , " Avd'pe7' ἄριστον 
duabus vocibus in cod. 4. fcribitur, in quo haud obfcure 
"Avd'goy τ᾽ ἄριστον latebat, Chaerephili falfamentarü | filios 
ama[[Je Pythionicen , paulo poft docet ipíe Athenaeus, lit. d. 
Verf. 53 fq. »Poftremo ait poéta: 
b »'AqUas δὲ λεπτὰς τάσδε καὶ τὴν τρυγόνοι 
» χωρὶς Θεανοῖ εἰ εὑρέθη x ἀντιῤῥόπους. 
» Legendum , εἰ εὑρέθη γ᾽ avril {6 : ff invenietur paflinaca 
» aequi ponderis. locus videtur efle in parvam T^eanüs fla- 
»turam.« CASAUBONUS. -— Pro eo quod poftremo verfu 
editum erat, χρὶς Geaver εἰ εὑρέθη κ᾽ ἀντιῤῥύπους, ex ane 
tiquo cod. 4. fcriptura enotata huiusmodi, X epis Sev ot 
d" εὑρέθη κ᾽ αντιῤῥόπους : in qua , curatius íi fpeCtes, id 
ipfum ineft quod ex perfpicaciffimà conie&turá hic τορος 
nendum propofuerat doéctiffimus lACOx6$ , in Noris msstis ; 
»)» χωρὶς Θεανοῖ δευρ᾽ ἔθυκ’ ἀντιῤῥόπους. : 
2 


$32 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 539. 


»Tenues has apuas & paflinacam fiparatim huc pofui, quas b 


» Theano accipiat , pifces pondere ipfi aequales. « — (Caeterum 
vocabulum ἀντιῤῥόπους fortaffe non tam ad flaturam , cer- 
te non ad folam flaturam δ᾽ pondus, fed & ad aliud genus 
fimilitudinis poterit referri : & re&tius fortaffe fecerimus, 
fi magis generatim pifces illi convenientes , refpondentes , con- 
gruentes , fimiles , interpretemur.. ^4puae & minuti funt ἃς 
viles pi(ciculi: paflinaca, raiae caeteroquin fimilis, differt 
ab ea aculeo venenato fuper caudam eminente. Quare viden- 
dum, ne hoc fignificaverit po&ta, efle TAeano δὲ vile fcortum 
(aut etiam minutae flaturae) (imul vero peflem eorum qui cum. 
illa confuetudinem habent. Sed & meretrices quasdam ,. 
"Ápuas cognominatas , commemorat Nofter, X1II. $86. b. 


AD CAP. XXIL 


ILnlavóTarra, ἐπὶ τούτοις δ Ἀντιφάνης καὶ τὸν ΜΝ τσ y óA ay 
κεκωμῴδηκεν. Cum rurfus Σμιγόλαν effet editum, monuit 
h. 1. CASAUBONUS : »Paene praerermiferam , Syigolam , 
» de quo hic auctor, ὅς Antiphanes etiam in praecedenti- 
»tibus verfibus, corrupto nomine fic nuncupari. Nam 
» verum eft Μισγόλας , ut femper in Aefchinis libris. He- 
»Ííychius: MieyóAas , 3épufos : fed hic proprium eft viri 
» nomen, aut , ut in Excerptis, Σμισγόλως. quod Ἄττι- 
» κώτερον eft. Simili errore σμίγεσθωι alio loco offendimus, 
»pro μίσγεσθαι aut σμίσγεσθαι. « — Σμικρὸς quidem At- 
tici dicebant pro puxpos , & fimiliter alia multa: nec ta- 
men σμίσγεσθαι usquam , quod fciam , pro μίσγεσθαι di- 
&um reperitur. Et Μισγόλας certe , non Σμισγόλας, ha- 
bet nofter cod. Ep. cum ms. 4d. & cum 4zscuirs libris, 
quemadmodum paulo ante profeffi fumus. In fuperioribus 
verbis fi teneamus vulgatam ícripturam ἐ πὶ τούτοις, fen- 
tentia erit , harum rerum cau[/4. Quoniam vero nonnifi uaa 
res eft, cuius cauffà Misgolam traduxerat Antiphanes; re- 
ferenda fimul funt haec verba ad ea, quae deinde fubücit 
Athenaeus de PyrtAionica , (lit. d. cap. 23. ) tum de Calii- 
medonte , cap. 24. ut hoc dicat: Meriro vero harum rerum 
cau[Já Antiphanes & Misgolam traduxit , δ᾽ Pythionicam, & 
Callimedontem, Quo etiam fpectare videtur x«i particula, 
cum ait καὶ Toy Μισγόλαν κεκωμῴδηκεν. 


In ArscuiNis verbis , xibapod'ovs ἢ κιθαριστὰς tuetur c 


ms, 4. cum edd. quemadmodum apud ipfum etiam Ae- 


| 


—— nS mu € ——  — MM MN uen ναι να uM rr. ni il ec 


pP. 359. IN LIB. VIII CAP. XXII. $33 


€ fchinem legitur, pag. 66. ed. Reisk. ( pag. 6. ed. Tayl.) 
Neque id ego (ollicitandum putem: licet paulo ante fuo 
nomine Athenaeus x αὶ κιθαριστὰς dixerit. — Mox deinde, 
pro γνωρίσητε, temere δὲ invitis vetuflis libris, γνωρίση- 
ται Ícribitur in ed. Baf. & Caf, 
Καὶ Τιμοκλῆς δ᾽ ἐν Eamqoi φησίν" 

Ὁ Μισγόλας οὐ προσιέναι σοι φαίνεται, 

ἀνθοῦσι τοῖς νέοισιν ἠρεθισμένος. 
»Si poftrema vox nihil aliud fignificat, quam quod in- 
»terpretes exprimunt, qui vertere iratus , [fic quidem 
» Natalis Comes ] neícias quo hic locus pertineat. Enim- 
» vero fi antecedentia legimus non fomnolente, facile in- 
»telligemus probatum itle auctorem, Misgolam tibicinibus 
» & inflrumentis muficis fuiffe deditifmum. N ocem ergo mnpe- 
» ϑισμένος interpretemur opus eft, non flümulatus ; [ fic 
» Dalecamp. ] fed καταυλούμενος καὶ ψαλλόμενος ἢ κιθαρι- 
» ζόμενος, cantu. obleclatus aut tibiarum flatu. Nam δὲ ἐρέθειν 
»ojày pro canere obfervavimus dixiffe Theocritum in Pi- 
»ícatoribus: [ Id. ΧΧΙ. 21.] 

» — ἐκ βλεφάρων δὲ j 

»UTVoy ἀπωσάμενοι σφετέραες φρεσὶν ἤρεθον ὠδάν. 
»Ft ἐῤβθίζειν pro /ufurro oblefare , apud Anacreontem : 
[ XXII 5. ] | 

» παρὰ δ᾽ αὐτῷ ἐρεθίζει 
»“Τηγὴ ῥέουσα πειθοῦς. 

»xldem poéta, ut refert Athenaeus , [ XIII. 6oo. d.'] Mufi- 
» cam dixit effe [immo, ipfum Anacreontem adpellat Critias] 

» συμποσίων ἐρέθισμα.. "γυναικῶν ἡπερόπευμωα : 
»id eít, conviviorum obletlamentum , mulierum. deceptionem., 
» Proprie ita vocatur aemulatio plurium muficorum , δὲ ex ea 
»manans voluptas. Chorus apud Comicum in Nebulis [ vs. 
» 312. ] laudans J4thenas, ait, vere ibi effe εὐκελάδων χορῶν 
» ἐρεθίσματα. Scholiaftes explicat, ὡμίλλας, ἢ ὄργανα μοὺυν- 
»σικά.« Haec CASAUBONUS. — Quae quidem, quamvis 
erudite disputata , parum tamen valent ad firmandam eam 
huius loci interpretationem , quae docto Animadverfori 
placuit. ἀνθοῦσι τοῖς γέοισιν ἠρεθισ μένας (fi quid video) ni- 
hil aliud hic fignificare poteft nifi id quod in verfione po- 
fuimus , florentium iuvenum amore flagrans. Licet verbum ἐρε- 
δ ίζειν a nomine ἔρις, contentio , rixa, deriva:um videri pot- 
fit; tamen non figillatim 44 iram concitare fignificat , fed 
ineft ei generalis commovendi , excitandi , concitandi , irritan 


Ll135 


$34 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 539: 


di notio: quae & in ipfis illis poerarum teftimoniis locum 
habet, quae a Caíaubono adlata funt. Generalem iftum 
verbi fignificatum haud dubie fpe&tavit Grammaticus ille, 
e quo in Epitoma Athenaei noftri lib. I. pag. 21. a. verba 
haec citantur ; "ErevrTov γὰρ τὸ opy εἶσθα!. ἐπὶ τοῦ kivei- 
σθαι καὶ ἐρεθίζεσθα:. ltaque, ficut ad iram, fic ἃς 
ad quemvis alium animi vel corporis motum , ad defiderium , 
ad voluptatem, ad amorem , ac cibi adpetitum, ( ut ll. 120. f£.) 
ad /ibidinem (ut hoc loco ) referri poteft. Ad verbum z y» 
σουσι adnotavit CoRAv: »Lego ᾧδουσι, canentibus, 
»Sermo enim eft de iuvenibus citharoedis Smigolam comi- 
»tantibus , ut patet cum ex praecedentibus, tum etiam ex 
»eis quae mox fequuntur, οὐ γὰρ κιθαρῳδός εἰμ᾽ ἐγώ. « 
— Nec tamen equidem , ut cum bonà doCtiffimi viri ami- 
ciffimique venià dicam quod fentio, foliücitandam vulga- 
tam ícripturam arbitror, quae & utriusque noftri codicis 
auctoritate firmatur, & per fe commodi(lima videtur: zoz 
fag: , fed florentium puerorum amore Misgolas ardet. 

ΠῚ νέοι ἀνθοῦντ ες, funt κιθαρωδοὶ καὶ κιθαρισταὶ ὡραῖοι, 
quos paulo ante dixic Athenaeus. 

Αλεξις δὲ, ἐν 'A y ovid 1, Sic (non 'Ayari) habet ἢ. I. 
ms, 4. quemadmodum XV. 678.e. In priore AZ EXWDIS ver- 
fu fuum morem fecutus vetus nofter calligraphus vocales δἰ 
& 1 permutavit: reCte vero μὴ ᾿᾽πίσειέ μοι ms. Ep. cum 
edd. Ex Euripidis Oreft. 255. ( 249. ed. Porf.) verfum il- 
lum mutuatum effe Alexidem , iam pridem a doctis vigis 
obfervatum eft. 


AD CAP. XXIII. 


Τμυθιονίκην dé φησι φιληδεῖν ταρίχῳ. Vide modo recita- 
tam Zntiphanis Eclogam vs. 22. 

ὡς Τιμοκλῆς ἐν Ixepíois φησίν. » Pythionicen ama[- 
» fe Chacrephili falfamentarii filios , probatur duplici teftimo- 
»nio NicocLis comici, ex caris, Obfcurus hic poéta: 
» drama iftud illud obícuriffimum : menda codicis, opinor, 
» non ob(ícura. Suidas , qui diligentiffime comicos veteres 
»ex Athenaeo commemoravit & plerasque eorum fabu- 
»las, 'Axepíoy non meminit, ac ne poetae quidem huius 
»nomen pofuit. Athenaeus quoque neque poétam hunc, 
» neque fabulam hanc laudat alibi. Quid multa ? Scriben- 
»dum cenfeo, ὡς Τιμοκλῆς ἐν Ἰκωρίοις φησί, Tr- 


ς 


ἀ 


p 53.  INLIB. VIII. CAP. XXIII $55 


d»MOCLES, ex hoc feriptore & Suida, notiffimus, Icarios 
»aurem illius & Nofter citat aliquanto poít, [ pag. 342. ἃ, 
»rurfusque IX. 407. f. ] & Suidas agnofcit inter eius fa- 
»bulas.« CASAUBONUS. —- Totum locum praetermifit 
Epitomator : vulgatum autem Νικοκλῆς áv ᾿Ακαρίοις tenes 
ms. 4. Nec vero idcirco , quin adoptarem docti viri emen- 
dationem , dubitare debui. De poétae nomine, ad eas ra. 
tiones quae funt a Cafaubono prolatae, accedit, quod id 
ipfum in Chaerephili filios dicterium, quod in fubiecto te- 
ftimonio occurrit, cum δύο σκόμβροι. nominantur , diferte 
Timocli tribuitur apud Noftrum, LII. 120. a. 

In priori T1 M0CZIS te[limonio ita luxatum ubique metrum, 
ut eius reftituendi nulla certa ratio adpareret. Ἄνυτος ὃ 
eas 6c. »Ánytus, cuius mentionem facit Nicocles, is 
» videtur effe quem accufatio Socratis omnibus notum fe- 
» cit.« [ At parum congruere tempora videntur ; praefer- 
tim fi Anyti illius exfilium fatumque poft Socratis mor- 
tem cogites. ] » usc , ait , a Pythionica folitum invitari , 
ὁπόταν Χαιρεφίλου τοὺς δύο σκόμβρους ξενίσῃ μεγάλου ς 
᾽) ἡδομένη. Non fine cauffa malit aliquis μκεγώλως, Sed fta. 
»re poteft quod editur: perpetuum flolidorum convitium , 
»ut vocentur zagni. Tales erant ifti Pythionicae amato- 
» tes ; ftolidi, inquam, infipidi, infulf: unde etiam Scom- 
»brorum nomen invenerunt; quod virus falfamentorum re- 
»dolerent ,. falis. muriaticis fimiles, de quibus Plautus , 
» Poenulo: [1]. 2, 52 fqq. ) 

» Soror cogita , amabo , item, nos perhiberi 

» quafi falfa murtatica effe autumantur 5. 

» fine omni lepore, & fine fuavitate : 

»aife multa aqua δ᾽ diu macerantur ,, 

» olent, falfa funt , tangere ut non. velis. Item nos fumus 

»eiusmodi. Mulieres. funt infulfae 

» admodum. atque invenu[lae fine munditia & fumtu. 
»Ex hoc elegantifimo loco intelligimus , cur. σχόμβρους 
»poéta hic atque alii vulgo appellarint Pythionicae ama- 
»tores: perinde enim ef ac fi eos vocarent ταρίχ ovs vel 
»&Aum, quemadmodum. alibi loquitur Athenaeus , & nos 
»íuo loco expo(uimus.« [Refpicit ad ea, quae ad III, 
119. c. adnotaverat.] » Atque adeo hic ipfe poéta in ver- 
» fibus qui fequuntur , [ i» altero TrMoczzs teflimonio ] eos- 
»dem illos fratres. vocat zapíy ovs xal ταῦτα ἀνάλτους καὶ 
n Ao TUpgU yx ous, fal[amenta, δ' quidem ἀμί. ac. deformia. 

4 


536 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 329. 


»ob naf latitudinem. τὴν ἄλμην appellat ἀγρίαν Axionicus d 
»infra hoc libro : [pag. 342. b.] quia muria tetrum virus 
 vwfolet exhalare; unde etiam dicitur libro tertio TÀI 0$ 
» βρωμώδης. In fexto [ Vl. 242. d.] etiam Cerybion [ Cy- 
»rebion] quidam Zxéufipes nominatur ifto verfu Alexidis, 

»'Ecerra  Kópudos ,| Κωβίων. Κηρυβίων [ Κυρηβίων ] ὃ 

σκόμβρος. 

» Sed Chaerephili iftius filiis maxime hoc cognomen adhaefit, 
» Alexis, in Epidauro: 

» Τοὺς Xaip:quihov δ᾽ υἱεῖς ᾿Αθηναίους ὅτε 

»»εἰσήγαγεν τάριχος" οὺς καὶ Τιμοκλῆς 

»idóy ἐπὶ τῶν ἵππών, δύω σκόμβρους, ἔφη, 

»év τοῖς σωτύροις εἶναι. «ἰ --- CASAUBONUS. Vide III. 
120. ἃ. & ibi notata. Quo loco rectius fortaífe facturus 
eram, fi, quae verba vulgo tamquam continuati Alexidis 
verfus fcribebantur , eodem modo fcripta exhibuiffem : 
quemadmodum hic etiam a Cafaubono factum, Poterat 
enim J4[exis eam ipfam Tzmociis fabulam, de qua hic agi- 
tur , refípicere; cuius fabulae titulus integer fuit "Ixapror 
Σάτυροι, id eft, Icarü, fabula Satyrica; ut docet Nofter , 
IX. 407. f. 

In priori ecloga , pro ὡς φάσιν, quod commode editum, 
perperam ὥς φησιν habet ms. 4. (In Ep. defunt ifta. ) 
lbid. Vulgatam fcripturam (ey &^ovs mira ratione de- 
fendit Cafaub. Sententiam re&te vidit PAL MER1IUS, Exer- 
cit. pag. 509. fed de emendanda fcriptura nil monuit. Nem- 
pe haud dubie μεγάλοις fuit corrigendum; ut a nobis 
faQum, pofito commate poft ξενίσῃ. 

In poflerioris eclogae ΤΙ MocLIS verfu 2. reCte κατεδεῖται 
edidit Cafaub. Perperam x«7éd'erai ms. 4. & ed. Ven. & 
Baf. Confer not. ad pag. 238. f. 

lbid. verf. 4. Cum ca pyyaviías vulgo legeretur , ad- e 
notavit CASAUBONUS : »Scribit Dalec. c 2p ívovs. Ni- 
»hi melius poffum excogitare. Quamquam & c«p»i- 
νοῦς inter fpecies mugilum invenies.« — Atqui hoc 
ipfum cepyívovs (farginos) pofuerat Dalec. & in ora mo- 
nuerat: » Mugilum genus.« — Earatione, ταρίχους, quod 
fequitur, foret adiectivum nomen, ad σαργίνους relatum; 
quemadmodum & Dalec. acceperat, farginos falitos vertens. 
At tale adie&tivum non agnofícit Graecorum fermo : opor- 
tebat 7apry fipous , T&Tepiy εὐυμένους aut ταριχευτούς, Neme 
pe T«píy ovs eft genit. fing. nominis fubftantivi, τὺ 74pi- 


p.340. IN LIB. VIII. CAP. XXIV. $37 


e χος. Quare levi mutatione σα ργ ἅ νὰ ς fuit corrigendum, 
Conf. Ill. 119. b. ibique not. & praefertim IX. 407.e. ubi 
idem nomen ab eodem poéta in eodem argumento pofi- 
tum habes. σαργάναι ταρίχ,ους funt fportae falfamentis onu» 
flae. Eamdem in fententiam , locum iftum fic conttituen- 
dum lAcoss cenfuerat in IVozis msstis : 

»»ὕμως δὲ δοῦναί coi κέλευ᾽ ἐν cu pryavois 

»a)Tiy ταρίχους.« 
Nempe fpe&abat potiffimum vir do&us vulgatam (criptu- 
ram quae lib. III. 119. b. habetur. ἢ 

Verf. 6. » Sequuntur ifta: — εὐπόρως γὰρ τυγχάνει 

»éyouca , καὶ σύνεστιν ἅπερ T δ᾽ εἰς δυσίν : 
» Unde fecit Dalec. σύνεστι ταρίχοις δυσίν. « [ Nempe (ic 
ile: quoniam ei confuetudo efl cum duobus falfamentariis. ] 
» Quae vera le&io eft :« [ atqui f/a/famentarius , graece «- 
ριχοπώλης fonat, non τάριχος. 1 »aut ifta certe, quam 
»comminifcebamur, καὶ σύνεστιν ἀπ᾽ Wous εἰς δύσιν : ab 
»aurora ad folis occafum. durae cum quibusdam falfamentis. « 
CASAUBONUS. — Quanto fimplicius certiusque erat , cum 
lof. SCAL1GERO δὲ PALMERIO caépd' «is δυσὶν corri- 
gere: quam emendationem merito »unice veram « [A- 
COBS etiam iudicavit. Adnotavit PALMERIUS, Exercit. p. 
$09 fq. » Per faperdas intelligit viros nullius pretii & putidos. 
»Nam Arche(tratus apud noftrum Athen. lib. II. faperdas 
$ait effe φαῦλον ἔδεσμω xal &xidvóy.« —— Vide locum 
ipfum, III. 117. a. Verae fcripturae veftigium paulo cla- 
rius fervavit ms. 4. ubi fic σύνεστις ἀπερδεις. Αἀ po[flre- 
mum verfum nonnihil a CASAUB. adnotatum paulo ante ad- 
pofuimus. 


AD CAP. X XI V. 


a Pro eo quod vulgo legebatur , "Aaszie δ᾽ ἐν Kpa ría, 
monuit CASAUBONUS : »Scribi malim ἐν Κρατεύᾳ : cauí- 
» fam fupra expofuimus. « —- Cui obfequendum putavi. 
Vide Animadv. ad Ill. 95. a. 

&s οὐδ᾽ ὃ Μελάμπους &c. Sic commode ms. uterque, cum 
articulo , qui aberat editis. Temere Melanthum nominave- 
rat Dalec. in verfione lat. Quod mirans CAsAUBONUS: 
» Nefcio unde fit, inquir, quod legitur in latino contex- 
»tu Melanthus. Taceo Graecorum de hoc teftimonia. Ad. 
»eatur ad Servium , fuper illo; ( Virgil. Eclog. VI. 48. ] 


t tag 


| $38 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 340. 


»» Proetides implerunt. falfts mugitibus campum.« — Vide Apol- 
lod. Biblioth. Il. 2, 2. | 


εἰς τοῦψον - - καταιγίζοντα. » Notum eft, folitos Athe- 


 »nienfes varia fora, aut fori partes, de nominibus rerum 


ν 


»quae ibi venales proftarent, nominare, Sic paffim acci- 
»pi debent apud ícriptores Atticos eie ταὔλωιον. εἰς τὰς 


b 


3) χύτρας, εἰς τὰ σκόροδα. & , quod ufitatifimum , εἰς τοὺς. 


» ἰχθύας, hoc eft, forum pifcarium : quod δὲ ἐχθυόπωλις & 
» δψόπωλις ἀγορὰ, aut fimpliciter ὄψον, Nam omnino in- 
»terpretari debes ὄψον forum pifcarium in iftis Mzzxt1DIs: 

»»᾽ Δγορανομήσεις ἂν Seol ϑδέλωσι σύ" | 

»iva, Καλλιμέδοντ᾽ εἰς ToU-jov, εἰ φιλεῖς ἐμὲ, 

»παύσῃς καταιγίζοντω δι᾽ ὅλης ἡμέρας. 
» Breviter poéta Callimedontems , magnum: gluttonem piíces 
» vorare,, procellae comparat, quae iz forum pifcarium in- 
» cumbens omnia everrat cum pulvisculo ,, nedum annonam 
»excandefaciat. lta accipiendum eft verbum καταιγίζειν. 
» Atque, ut καταιγίζειν εἰς τοῦψον Alexis hic dixit, pro 
» forum pifcarium procellae inflar turbare : fic in Demetrio , 
» κατα! γίζειν εἰς τὴν ἀγορὰν, poeta idem, cuius vezba cum 
»fuperioribus conferenda. « — Vide pag. 558. e. & ibi no- 
tata ad vs. 8. 

Poflrerno ALEXIDIS verfu ex Phaedone vel Phaedria , cum 
μάχιμος γὰρ ἀνὴρ legeretur invito metro, perfípedte IA- 
€OBS in Norulis msstis monuit, »'vy p effe corrigendum: 
quod non verfui modo fatisfacit, fed & fermonis ufui , 
qui articulum ad 1d nomen adiiciendum defiderabat. 

De eiusdem AzzxiDzs fabula, Ἡ εἰς τὸ φρέαρ, di- 
&um eft nonnihil ad III. 109. b. In verf. 2. ex eiusdem 
Mandragorizomena , pro ἑτέρους. quod recte editum , fuo 
more miícens vocales ms. 44. ἑταίρους habet. De anguilla , 
Callimedonti defideratiffimo cibo , conf. VIII. 564. e. 

᾿Αγτιφάγης d" ἐν Γοργύθῳ. RerxESIUS, Variar. Lec. 
Ill. 35. pag. 582. ἐν Γεργ εθίῳ legendum fufpicans, no- 
men habuiffe fabulam conieQabat a Gergithio illo, Alex- 
andri M. adíentatore, cuius mentionem Athenaeus nofter 
fupra fecit, Vl. 255. c. d. Denique, effe fortaffe eamdem 
fabulam, fufpicabatur, quam Alexandro recitaffe Antipha- 
nem ait Nofter , initio libri decimi tertii. De g/auci capite, 
maximi aeftimato, vide VIT. pag. 295. Quod ait πρόοιτ᾽ 
ày, pro eo in ed. Caf. 3. πρίοιτ᾽ ἂν Ícribitur per operarum 
errorem, qui tamen neminem facile turbaverit. 


c 


p.340 X IN LIB. VIII CAP. XXIV. $39 


In Ev uz: verf. 1. quum fic vulgo legeretur, 

Ἕτωροι δὲ ϑεοῖσι συμπεπλεγμένοι, 
monuit CASAUBONUS: »Scribe Ἕτεροι δὲ τοῖς δϑεοῖσε: 
» vel "Ezepoi δ᾽ ἑταίροισι. « --- Quorum cum poflerius me- 
tro adverfaretur, prius adoptavi: fic tamen , ut , ex coz- 
ieclurá adiectum efle articulum , fimul fignificarem. Codex 
A. ruríus fuo more Ἕταιροι pro ἕτεροι habet. Videtur au- 
tem tora illa ecloga, parodia quaedam efle verfuum quo- 
rumdam Euripideorum: ludere vero videtur poéra in am- 
biguo verbi συμπλόκεσθαι fignificatu, — Verf. 2 fg. Voca- 
bulum μόνος in ms. 4. bis ponitur , hoc modo, ὃς μόνος 
βροτῶν μόνος δύναται Gc. ut propemodum fufpicari ali- 
quis poffit, primum verfum teneri debuiffe, qualis vulgo 
legebatur , fed vog μετὰ eidem. verfu fuiffe adiribuer- 
dam, hoc modo, π΄ 

Ἕτεροι δὲ δεοῖσι συμπεπλεγμένοι, μετὼ 

καράβου σύνεισιν. ὃς μόνος βροτῶν, μόνος, 

δύναται καταπιεῖν &c. : 
Sed non convenit ea ratio, ob primam fyllabam vocis 
καρώβου conflanter productam. In Epir. ecloga ifta ab his 
verbis incipitur, ὃς μόνος βροτῶν δύναται ὥς. & nonnifi fe- 
mel ponitur vox μόνος, ficut in edd. 

Verf. 4. quum ἄθρους 7e uy áT «4$ darent editi, mo- 
nuit idem CASAUBONUs: »Scribe eua íras cum MSS. 
»per :, non per s.« — Et τεμωχήτας quidem tenet ms. 
A. fed τεμαχίτας ms. Ep. recte. Scholiaítes Ariftoph. ad 
Eq. 283. Τεμαχίτας iy Bus , τοὺς μεγάλους καὶ κατακοπτος- 
ένους. Ad poflrema verba, ὥστ᾽ áveivat μηδὲ ἕν, adnota- 
vit CoRAY: » Nonne melius ὥστε ἐκεῖνοι. fic ut nil in pae 
» tinis reflet? « — Libri noftri nil mutant, nifi quod, pro 
μηδὲ £y , una voce μηδεὲν habet ms. Ep. 

THEOPH1LI eclogam, ex fabula Medico, cum metri ra- 
tionem expedire non valerem , neglectis numeris adpofui ; 
quod & fuperiores fecerant editores, Eamdem prorfus 
praetermifit Breviator. Vocabulum πατρὸς. quod erat in 
editis, merito. fufpe&tum habuerat CASAUBONUS : »75, 
"πατρὸς. inquit, alterius vocis, ut videtur, locum oc- 
»cupat.« — Veriffimam fcripturam effe 7 p» «, quam ms. 


4. offerebat, ipía verborum fententia & orationis conne- - 


xio mihi perfuafit. Sed quod eft in eodem ms. 4. αὐτὸν 

τῶν Veavíacxov,non probavi; tenendamque duxi edi- 
E PEUT * ,ὕ 2 ΄ 

tam fcripturam , αὐτὸν 76v νεανίσκον. Pro ἐγ χ, ἐ- 


$40 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 340. 


Avov, quod fuo arbitratu (ut aliás) invexere primi edi- d 
tores, éyy x, éA rov fuo more habet ms. .4, quod in é y- 
X é^cioy, ut iam faepius alibi, fuit mutandum, — Po[f 
“Ταρατέθηκε nulla erat distincio in editis; nec vero magis 
poft πατρὶ in editt. vett. distinguitur oratio , ubi comma in- 
terpofuit Cafaubonus. At perfpicuum mihi videbatur, poft 
er aparébuxe interpungendam eiTe orationem , iungendaque ifta 
verba, Τῷ σαωτρὶ τευθὶς v». lam ad metrum quod fpe&at, 
trochaicos eífe verfus tetrametros catale&ticos , fatis adpa- 
rebat: qui etiam maiori ex parte, inde a pofteriori hemi- 
flichio fecundi tetrametri, iuftam habent menfuram : 
σαροτέθηκε. Τῷ aT) i 
χευβὴς ἣν χρυστή. » Πατρίδα 
»πῶς ἔχεις πρὺς κώραβον; 
» Ψυχρός ἐστιν, ἄπαγε, « φησί" 
γ»»ῥητύρων οὐ γεύομαι. « 
Sed duobus praecedentibus hemiftichiis non conflat ratio. 
Uno verbo monuit IAcosns, in Notulis msstis : » Theophili 
» locus conftat trochaicis. αὐτὸν delendum. « — Nempein 
edità fcripturà , za7p»«, nihil defideraffe videtur vir do&tif- 
fimus. Et fic quidem recte, quod ad numeros, procede- 
bat primus verficulus, qui eft pofterius tetrametri hemi- 
füchium , 
Παῖς δὲ φιλοτίμως πατρός, 
At, quaenam tunc verbis fententia effet fubie&a , minus 
perfpicere equidem potui. Deinde ne fequens quidem ver- 
ficulus ( nempe, prius hemiftichium fecundi tetrametri ) 
legitimam menfuram erat habiturus, 
τὸν νεωνίσκον ἔγχ,έλειον : 
ob vocalem « in νεανίσκον conftanter longam : quae fi mo- 
do corripi poffet, non me moraturus erat dactylus, pri- 
mam íedem pro trochaeo occupaturus. Caeterum quod 
ad totius eclogae fententiam pertinet, nonnihil etiam tur- 
batum effe vel intercidiffe videtur, Nam , quoniam ex pa- 
tre quaerit filius, quid de carao fentiat ; mireris , in fuperio- 
ribus nonnifi angui/lam 6 loliginem adpofitas commemorari. 
In PziizzMouis teftimomo, pro 'Apyipios , quod erat e 
editum, 'A y v8 ptos fcriptum oportuiffe, (& fic mox de- 
inde ᾿Αγύῤῥιον) monuerat BENTLEI, in Emend. in Menandr. 
pag. 115. Conf. BRuNCK , ad Ariftoph. Concionat. 102. 
Et veritati quidem proxime 'A y pios fcribitur in noftris 


^, 


P540.  INLIB. VIII. CAP. XXV. 441 


codd. 4. & Ep, Sed plane ᾽ΔΑ γύῤῥιος apud Euflath. ad 
lliad. 4^. pag. 1390. l. 16 fq. ubi Philemonis verba ex ipfo 
hoc Athenaei loco citantur. 


AD CAP. X X V. 


» Enumerantur quidam ὀψοφάγοι, id eft, pifcivori. Quo 
»in catalogo primus recenfetur ;4ntagoras. ᾿Αντοαιγόρας , 
f »inquit, οὐκ εἴα τὸν παῖδα ἀλεῖψαι τὸν ly Uv , ἀλλὰ AoU- 
»c«i. Dalecampius verba 2ei-[a1 δὲ λοῦσαι transtulit al- 
»terum in alterius locum.« [ Pifcem , ait ie, noz eluere , 
fed olivo inungere puerum fivit. | » Non video quid ea ratio- 
»ne vigoris afferatur languenti fententiae. Quid fi ita in- 
»terpretemur? Antagoram puero fuo fol'tum praecipere, 
» ut pifces , quos fibi pararet, non oleo inungeret, ut fie- 
»ri amat, fed oleo lavaret. λούειν maius eft aliquid, & 
»fíumtus certe maioris, quam ἀλείφειν. An eo modo gra- 
»tia aliqua pifci concilietur, viderint μαγείρων παῖδες, Si 
»ita eft, (cribendum, οὐκ εἴα τὸν παῖδα ἐλαίῳ ἀλεῖψαι τὸν 
nix Üuy , ἀλλὰ λοῦσαι. « Sic CASAUBONUS. — Cuius inter- 
pretationem emendationemque adoptavit Gallicus interpres. 
Mihi longe expeditius fimpliciusque videbatur , ad verba 
ἀλλὰ λοῦσαι fubintelligi μι óyov: quae vox fatis frequen- 
ter omitti a Graecis folet, mente fupplenda. Nempe tanti 
momenti negotium , quale erat pifcem inuzgere δ' ad menfam 
parare, famulo non committebat ille lurco, fed ipfe rem 
peragebat : quod ex proxime fequente narratione fatis in- 
teligitur. Nec tamen filentio praeterire debeo , ipfa illa 
verba ἀλλὰ λοῦσαι, emendationi deberi recentioris ali- 
cuius fcribae aut primi editoris : nam in cod. 4. quidem 
mendofe ἀἄλλουσαι fcribitur , in Epir. vero deeft ifle locus. 
Ἐν δὲ στρατοπέδῳ ὥς. » Quae (ubdita eft de eodem “4π- 
»tagora & Antigono rege hiftoria, extat in Apophthegmatis 
»& in Sympofiacis Plutarchi. « CasauBONUS. — Vide 
Plutarch. T. II. Opp. ed. Francof. pag. 182. f. & 668. c. 
In ea narratione, ὦ ᾿Ανταγ όρα edidimus ex ms. 4. & Ep. 
adiectà ὦ particulà, quae deerat fuperioribus editt. Mox dein 
fi placet edita olim fcriptura , xaxeiyoy οὐ φαύλως εἰπεῖν, 
fubintellieendum fuerit verbum φασὶν, aut λύγος ἐστί. 
Ipfum vocabulum λό γ o s ( fubintelle&o verbo ἐστὶ) adie« 
&um nobis dedit ms. Ep. Deinde τίς ἐν τῷ στρ. γόγ γρους 
4 e, dedit codex ms, uterque ; rectius, & ufui Graee 


$41. . ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 34r. 


ci fermonis convenientius , quam £ Tr quod editum 
erat. ἀ 
Ἔγω γ᾽ οὖν, εἶπε Gc. »Refertur eiusdem Antagorae a 
»di&um, quo negabat fe vel matris fidei commiffurum 
»iusculum ubi gallina coxiflet, ἐγὼ οὖν, εἶπε, τῇ μητρὶ 
ὀρνίθιον ζωμὸν πιστεύσω, ld eft, Egone ut matri. meae 
» pallinaceum iusculum credam ? Interpretes ὀρνίθιον putarünt 
» effe idem ac στηνὸν. & volucre iusculum nobis exhibent, 
» Ὁ rem ridiculam & nimis facetam ! « CASAUBONUS. — 
At mendofa erat ipía illa edita fcriptura ὁ ρνίθι ον. Re&e 
vero ὀρνέθειον dedit uterque codex mstus. Pro Ἐγὼ οὖν 
vero , Ἔγω γ᾽ οὖν recepi ex ms. Ep. 
Καὶ "Avdpoxüd ns d" ὃ Κυζικηνὸς Gc. »Secundus inter pi» 

» fcivoros vefertur J4ndrocydes pitfor: qui prae amore pi- 
»ícium eximie ac γραφικώτατα pinxiffe dicitur τοὺς περὶ 
»» τὴν Ξκύλλαν ἰχθυς. Tabulam hic fummo artificio elabo- 
»ravit, cuius argumentum fumferat ex his Poétae verfi- 
»bus de Scyllà : [ Odyifl. μ΄. 95 fqq.] 

» AvToU δ᾽ ἰχθυάα σκοπελὸν περιμαιμώωσα 

»)δελφῖνάς τε κύνας τε, καὶ εἴ ποτε μεῖζον ἕλησι 

γγκῆτος, & μυρία βόσκει ἀγάστονος ἀμφιτρίτη. 
» Exprefferat igitur in ea tabula Androcydes Scyllam pi- 
» fcantem, & variorum pifcium effigiem , colorem , & iibi, 
» quae: quidem penicillo pote eft indicare. Acícribit etiam 
» Plutarchus, quod pifcibus mirifice oble&aretur , eo fa- 
» Cum effe ut ἐμπαθέστωατα καὶ ζωτικώτωτα pifcationem 
» hanc repraefentaret. Sed male accepit Androcydes poé- 
»tae verba: nam etfi ufus eft verbo ἐχθυᾷν, quod pro- 
» prie fignificat pifces capere: tamen apud Homerum Scyl- 
»la non pifces captat, fed folum delphinos, canes marie 
»nos , δὲ cetos alios, qui appellatione ἐχθύων non conti- 
»nentur. Haec quorundam ex antiquis criticis fententia 
» eft. « CASAUBONUS. — Videfis Plutarch. Sympofiac. 1V. 
2. & Euftath. ad Od. μ΄. p. 479. l. 17 íq. 


AD CAP XXWE 


In MaczowNis verf. 3. quum πολύποδα effet edi- b 
tum , claudicabat metrum: cui fublevando GRorius in 
Excerpt. pag. 851. πουλύσποδ᾽ a fcripit: recie; & fic 
habet uterque nofter codex. Recle vero rurfus verf. extr. 
fcripturam πολύσοδος, fimplici vocali, tenent libri omnes, 


Ῥ. 341. IN LIB. VIII CAP, XXVI. $43 


b quam ibi defiderabat metrum. Utráque vocabuli formá 
promiícue ufos effe Atticos poéeras, maxime tamen prio- 
ri, iam íaepius obfervavimus. GROTII Jatinam verfionem 
Graecis verfibus fubiecimus. 

Rurfus claudicabat verfus 7. qualis vulgo fcribebatur : 

καχὼς σφόδρ᾽ ἔχειν" eir. ἰατροῦ τινος: 
De quo etiam CASAUBONUSs monens : » Stabit , ( inquit ) 
»fi Ícribas plene σφόδρα & εἶτα. « -— Et fic quidem plene 
σφόδρα fcriptum habent ambo noftri codices, δὲ εἶτα quo- 
que ms. Ep. At multum abeffe , quin ea ratione períana- 
ri potuerit verfus, perípecte GRorIUs viderat, fic cor- 
rigens : À ; t 

κακῶς ἔχειν σφόδρ᾽, εἶτα δ᾽ ἰατροῦ τινος : 
transpofitis duabus vocibus, & iníertà neceffario loco δὲ 
particulà. Cuius rationem fecuti fumus , ab HERMANNO 
etiam adoptatam , De Metris pag. 165. 

Verf. 8. Pro edito ὡς, idem GnoriUS ex conieCtura 
ὃς fcripfit : id vero ipfum uterque nofter codex mstus 
exhibet. ^ ef. 9. verba αὐτὸν φερόμενον fuerunt trans- 
ponenda; quod rurfus praeeunte Gnor1o fecimus, fuf- 
fragante pariter HERMANNO, ibid. p. 166. 

C — Verf. 13. δεδιοίκηται πάλαι. δεδιῴκηται cor- 
rigit KüsTERUS ad Hefych. voce Διοίκησις, interpretatur 
que, iam pridem omnia abfumta funt. Quam ut non impro- 
bo interpretationem : fic haud fatis fcio an opus fit, ut 
ab ufitatiore verbi notione discedamus , omnia adminiftra- 
ta, curata funt. Ad formam verbi quod fpe&tat : habent 
quidem praeterita perfecta compofitorum , loco fimplicis 
augmenti inter praepofitionem & verbum pofiti, inter- 
dum duplex augmentum , alterum intra , alterum extra , ut ait 
Euftathius ad lliad. 4/'. pag. 1449, 22. veluti ἐκ δεδιῃτημέ- 
»? apud Athen. XIIL 556. c. & hoc ipfum δεδιῴκημαι, 
cuius exemplum (tefte Koppiers in Obferv. Philolog. p. 9.) 
ex Anriphanis Agyrta citavit Lexicographus San-Germa- 
nenfis. Nec fane rarus admodum idem ufus eft in aliis 
compofitis verbis. Sed poflunt eadem verba, ut ibidem 
monuit Euftathius, etiam ex/rinfecus folum augeri, negle- 
&o interno augmento. Quod quidem praeceptum a Gram- 
maticae Graecae do&toribus nonnifi ad ea compofita ver- 
ba folet reftringi, quorum fimplicia vel plane non funt 
in ufu, vel raro admodum occurrunt : íed, in verbo διοι- 
κέω id ipfum etiam obtinere, diferte idem Euftathius mo- 


544 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. μ1. 


nuit ; ubi quidem non eft diffimulandum , nonnifi unum hoc c 
exemplum, quod prae manibus habemus, ab illo adferri : 
unde pro ftabiliendà loci noftri fcripturà nihil aliud effici- 
tur, nifi ut intelligamus, illum in (uo codice Epitomae 
Athenaei δεδιοίκηται fcriptum reperiffe , perinde atque no- 
fter codex Epit. & vetus codex plenioris operis eamdem 
fcripturam tuentur. Caéterum quum tam docto Gramma- 
tico , quam fuit Euftathius , non fufpeéta fuerit illa quam- 
vis rarior verbi forma , ne nobis quidem admodum folli- 
citanda vifa eft. 
Verf. 16 fq. Vulgatam fcripturam fi teneas , 

oUs ἀνατίθημι ταῖς ἐμαυτοῦ συντρύφοις 

Μούσαις. ᾿Αφροδίτην καὶ Διόνυσον ἐπιτρόπους : 
fententia erit, quam Dalecampius his verbis expreffit 

Hos Mufis coalumnis meis dedico : 

curatores illorum effe volo Bacchum atque Venerem. 
In quo nihi! fuerit incommodi, nifi quod ad nomen ézi- 
τρόπους fubintelligendum fit verbum τιθεὶς, vel ποιῶν. 

Verf. 19 fq. » Timothei Charon ὃ ἐκ Νιόβης non eft illud 

»quod dodi volunt. πολλοῦ γε καὶ δεῖ. Sed eft allufio ad 
»fabulam Timothei, Niobe infícriptam, ubi erat Charon in- 
»ter alias tragoediae perfonas. Poéta hic parum habitus 
»ingeniofus, & multum ψυχρός. Ideo certatim illum ur- 
»bani fcurrae irriferunt. Eiusmodi eft Dorionis crumato- 
» pcei illud non multo ante. [ pag. 338. a.  Δωρίων, ait , 
»καταγελῶν ToU ἐν TO Τιμοθέου NavTiA^ χειμῶνος, ép 
γ»γσκεν, ἐν κακκάβῳᾳ ζεούσᾳ, μείζονα. ἑωρακέναι χειμῶνα. "Ta- 
»le eft etiam quod capite ΧΙ. [ ad pag. 552.3. ] fumus di- 
» uri. Sed MacHoNEM audiamus , qui morientem Philo- 
» xenum ita facit alloqui medicum a quo interpellatus fuerat : 

»'O Τιμοθέου Χάρων σχολάζειν μ᾽ οὐκ éG, 

»6UXx τῆς Νιύβης" χωρεῖν δὲ πορθμὸν ἀναβοξ,, 

» χαλεῖ δὲ μοῖρα νύχιος, ἣς κλύειν χρεών. — ^ 28 
» Timothei , inquit, Charon , ex Niobe, otium mihi non con- 
» cedit : fed abire fuam cymbam inclamat. πορθμὸν nominat Ti- 
» motheus quam alii πορθμίδα. Sed vereor ut hoc perfua- 
» deri cuiquam poffit graece docto. lraque fcribendum , 
γγχωρεῖν δὲ πορθμ (d ἀναβοᾷ. « CASAUBONUS. — Timothei 
ac Niobes Charon ,in verfione pofuerat DALECAMPIUS, & 
in ora miro quodam modo interpretatus erat: cuius ratio . 
non magis morari nos debet, quam W ESTONI commen- 
tum, qui οὐ τῆς Νιόβης legendum cenfuit, (in Hermefia- 


1 


p. 341- IN LIB. VIII. CAP. XXVI. $45 


nacle pag. 26. ) intelligens Timothei Charontem , non Niobae. 
Cum σχολάζειν μ᾽ οὐκ ἐφ editum effet; utriusque noftri 
codicis auctoritate delevi pronomen perfonale, quod ex in- 
terpretamento irrepferat, & languidum magis quam ne- 
ceffarium hoc loco effe videbatur. In ms. A4. quidem men- 
dofe fcribitur δχολάζει οὐκ ἐᾷ : in ms. Ep. vero plane re. 
&e , σχολάζειν οὐκ ἐδ. Vocabulum πορθμὸν folicitari nolim, 
“πορθμὸς δὲ fretum figaiicat , & quemvis £raie&tum.. Verbum 
χωρεῖν, aut accedere fignificare poteít ; unde χωρεῖν τὸν 
zropluiv, per ellipfin. praepofitionis ἐπὶ vel πρὸς, minime 
abhorrentem a Tragici ftilo, (nam ipfius Timothei verbis 
ifta loqui fingitur Philoxenus ) fignificabit, ad fretum vel 
ad traiectum y accedendum : aut etiam eundi , abeundi , profi- 
cifcendi notione accipi poterit; ut, quemadmodum χωρεῖν 
ódv idem valet ac διὰ ὁδοῦ, hac velWllá viá proficifci , fic 
χωρεῖν τὸν "ropüjv valeat χωρεῖν διὰ πορθμοῦ, abeundum 
e[fe per fretum ; vel, proficifcendum effe traie&tum ; id eft , tra- 
uciendum fretum. 

d γε 25. Quum fic vulgo confentientibus libris fcribe- 
retur, pe 5 

εὔξατο τριῶν ἔχειν τὸν λώρυγγα πήχεων, 

monuit CASAUBONUS : »Tolle voculam τὸν, quae me- 
»trum corrumpit. « Cuius rationem GROTIUS fecutus eft, 
in Excerpt. pàg. 853. At quum non de vano, fed ex fer- 
monis ufu praepofitus hoc loco nomini articulus nobis vi- 
deretur; alia ratione fuccurrendum verfui cenfuimus, fci- 
licet A& pv ye, penultimà brevi, pro λάρυγγα , fcriben- 
do; quemadmodum alibi φάρυγω pro φάρυγγα icribendum 
obfervavimus. Vide ad Il. 64. f. & ad VI. 268. c. Ac di- 
ferte fane docet Etymologus, pag. 788. ficut φάρυγξ, φά- 
.guyos, fic & λάρυγξ. λάώρυγος, Atticorum more declina- 
ri. Neque nos turbare, puto, debuit pes da&tylus, eà ra- 
tione quartam in fenario iambico fedem occupaturus. De 
re, quae hic agitur , confer lib. LI. pag. 6. b. & ibi not. 

e Καὶ Διογένης δὲ Gc. »Elegantiffime dictum eft Arhe- 
»naeo, Διογένης ὃ Κύων ὠμὸν πολύποδα καταφαγὼν, ἐπι» 
»Seuévus αὐτῷ τῆς γαστρὸς, ἀπέθανε, Vult dicere quod 
» Sotades, cuius extat de obitu Diogenis Cynici ver(us, 
[apud Stobaeum , Serm. xcvt. p. $26. al. p. 528. ] 

» Πολύποδα, φαγὼν ὃ Διογένης ὠμὸν τέθνηκεν : | 
»& Diogenes Laertius in eàdem hiftorià, [ Vl. 76.] Dio- 
» genem Cynicum χολερικῶς ληφθήνωι : ὃς Cenformus quo- 

Animadv. Vol. IF. M m . 


$46 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 542. 


»que, iz choleram , inquit, folutus efl. Quod quid fit, fe-e 


» mel experti fcimus, ante annos aliquot beneficio fupre- 
» mi Numinis praefentiffimo vitae periculo perfun&ti. Vim 
»eius morbi appofitifimo verbo auctor expreffit, ἐσιθε- 
» μένης τῆς γαστρός. Eft vero ἐπιτίθεσθαι, inflare & perfe- 
» qui aliquem atque urgere: in idiotismo noftro dicimus, don- 
»nra cha[fe. ἐπιτίθεσθαι ἡ γαστὴρ dicitur, fluxa alvus 
» quae quiefcere non finit. Do&orum emendationes huius lo- 
»ci cur fimplici huic interpretationi anteponamus, cauf- 
» ae non eít.« CAsAUBONUS. — ἐποιδουμένης, id eft, in- 
tumefcente alvo , legendum conie&averat GESNERUS, De 
Aquatil. p.746. Vulgatam vero fcripturam tuetur uter- 
que nofter codex mstus. Caeterum de Diogenis morbo 
obituque confule quae ad Laért. 1. c. adnotavit Menagius, 

SoParnmi de Philoxeno verficulos, quibus haud fatis 
adparet quaenam: fententia infir, praetermifit Breviator, 
Videtur hoc dicere poeta :. Ne J4ernae quidem ignem exhor- 
refcere illum lurconem , dummodo , priusquam ab eo confumatur, 
licuerit ei gulae fatisfacere fuae. 


AD CAP. XXVIL 


In Tzwoczris verf. 3. pro eo quod edebatur Msz pes f 


κλῆς, legendum Mo«rpoxAns monuerat VALESIUS ad 
Harpocr. pag. 129. & RUHNKENIUS , in Hiftor. crit. Ora- 
torum Graecor. p. 157. (in Reiskii Oratorib. Graec. Vol, 
VII.) Iftam vero ipfam ícripturam nobis exhibuit nofter 
cod. 4, & prope a vero abeft ms. Ep. in quo Mupoxans. 
Quod verf. ς. Ei T' εἴληφε habent ambo noftri mssti, re- 
Ge editores omiferunt importunam verfui particulam, quae 
e gloffa irrepferat. 


Verf. 8 fa. »Mlud Timoclis elegantiffimum eft, nec re&e a 


» interpretibus acceptum , de Z/yperide celeberrimi nominis 
»oratore Athenienfium : 

» Τοὺς ἰχθυοπώλας οὗτος ἡμῶν σλουτιεῖ. 

»»ὀψοφάώγος γάρ. ὥστε τοὺς λάρους εἶναι Σύρους, 
» Zi yperides , ait, pifcarios noflros ditabit : tantus enim pifcium 
» vorator efl , ut illus cau[[a pifcium praedatrices aves , ut funt 
»larus, gavia, mergus, & aliae, fiant Syrae : hoc eft, pi- 
» fcibus ab(linere cogantur vacuefattis maribus : adeo profun- 
» da eft Hyperidis τοῦ ὀψοφάγου gula. Larum avem efie, 
»quae capturà pifcium vivat, quis poteft ignorare, qui 


p. 343. IN LIB. VIII. CAP. XXVII. $47 
a » Homeri faltem illa legerit? [Odyff. εἰ. 51 (qq. ] 


» Σεύατ᾽ ἔπειτ᾽ ἐπὶ κύμα, λάρῳ ὄρνιθι ἐοικὼς, 

»0$ τε κατὰ δεινοὺς κόλπους ἁλὸς ἀτρυγέτοιο 

»»ἱχθὺς ἀγρώσσων πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ. 
» Re&e igitur exponi hic locus poteft ut eum fumus in- 
»terpretati. Si cui tamen fidem veri excedere fententia 
» haec videatur; (quale enim eft, οὐ unius helluonis ven- 
» trem maria. effe exhaufla pifcibus ? ) poffumus A&govs inter- 
» pretari de lurconibus aliis Hyperidi fimilibus: quos om- 
»nes ait poéta fa&tos Syros. Abstinuiffe Syros piícium 
» efu, fi non didicerunt interpretes , qui Hyperidem falfo 
» produnt nobis Syrum , ex Diodoro, Strabone, Hygino, 
» & Arati graecis latinisque Interpretibus ; faltem ex Athe- 
» naeo difcerent, cuius funt verba hoc ipfo in libro non 
» longe hinc, [ pag. 346. c. Οὐλπιανὸς διὰ τὰ Σύρων σά- 
» τρια καὶ ἡμᾶς τῶν ἰχθύων ἀπεστέρησε. « CASAUBONUS, — 
Plurimum fane a vero aberraverat DALECAMPIUS , cum 
poftrema poétae verba fic redderet , ut lari funt omnes Sy- 
rj adie&à ποτὰ: » Hyperidem Syrum natione fuiffe , non 
» Zthenienftm , comicus innuit. « — Nec tamen a doCliffimo 
Cafaubono fatis commode expreffa mens poetae. Quanto 
commodius GROTIUS reddidit ! Jarz ut. Syri fint , f£ ad eum 
compares. ( Excerpt. pag. 688.) Quem 44 locum pertinet 
eiusdem adnotatio haec : » $yr; quidam pifcibus abstinebant, 
»ltaque, ut oftendat quantus fit piícium helluo Hyperides, 
» ait , Jaros , qui pifcibus vefcuntur, prae i/lo Syros 'effe. « — 
IDEM , quum verfum iftum fic fcriprum edidiffer, 

ὀφοφάγος, ὥστε τοὺς λάρους εἶναι Σύρους : 
de fcripturà adnotavit: 5» Male inter voces ὀψοφάγος & 
γγῶστε intercedebat γάρ. « — Et agnoícit quidem illam par- 
ticulam cum editis codex 4. (in Epir. deeft poftremus ver- 
fus : ) fed temere fuifle illatam, metri ratio clamabat. Su- 
periori verfu , perperam πλουτεῖ habet ms. 44. ubi recte 
σλουτιεῖ ms. Ep. cum edd. 

Quae fequuntur, in hunc modum edita legebantur : 

Καὶ ἐν Ἰκαρίοις δὲ ὃ αὐτὸς ποιητής φησιν" 

Τόν τ᾿ ἰχθυόῤῥον ποταμὺν Ὑπερείδην répa- 

δον, σηπίαις φωναῖσιν ἔμφρονος λόγου, 

κύμποις παφλάζων ἥ πίοις (fic) πυκνώμασε 

προσπανδύσας ἔχει ἢ 

μισδωτὺς ἄρδει πεδία τοῦ δεδωκότος. 
Quae fic interpretatus eít DALECAMPIUS : 

Mm 2 


$49 ANIMADV. IN ATHENAEUM, P. 342. 


Affluentem pifcibus amnem Hyperiden traiice : 

fepüs dictionibus orationis prudentis & callidae , 

venufláque & blandá verborum aefluans congerie, 

cum inundat, agrum rigare poteft 

eius qui muneribus donavit. 
Idemque interpres ad vocem fepis , vs. 2. adnotavit: » Ob- 
» fcuris : tanquam fepiarum atramento infufcatis.« Et ad verbum 
aefluans: VS. 3. »Παφλάζων : elatis verbis tumidus ac infolen- 
»tibus: allegorià fumptáà ab au&i fluminis inundatione, « 
— Ad quae CasAUBONUS nihil aliud, nifi haec: » Prae- 
» feremus [ Proferemus, puto, voluerat] quae ex ifto loco 
Ȓcripta offendimus in Excerptis: nam aliud nihil poffu- 
» mus.amplius. Καὶ ἀλλαχοῦ, Τόν τε ἰχθυόῤῥουν ποτωμὸν 
» Ὑπερείδην περάσας, ὃς μισσωτὸς ἄρδει τὰ πεδία τοῦ d'e- 
»»δωκότος. Caetera, quae in noftris libris habentur, & il- 
»le vir pro conclamatis habuit, & nos emendare quiti 
»non fumus.« — Priorem eclogae partem fic contftituen- 
dam ceníuit lacoBs, in Noris msstis : 

» Téy τ᾽ iy Üvóppoy ποταμὸν Ὑπερείδην πέρα», 

»0s nícis φωναῖσιν ἔμφρονος λόγου 

γκόμποις τε φλάζων. —- 
his adie&is Adnotationibüs : » zépa, transi. φλάζων, pro 
»7aqAcQey. Conf. Galen. ad Hippocr. Crif. 6. & Foef. 
» Oecon. Hipp. v. Φλάζουσιν. Eft in his verfibus parodia 
» loci Aefchylei, ubi Prometheus Io iter inftituendum enar- 
v rat. C£. Prometh. vs. 723 (44. « — Cuius ex docti Viri mo- 
nito, primum πέρω ( vs. 1.) adoptavimus , quod verfus 
defiderabat, & ad fententiam idem valet ac 7 épacov, 
quod cum editis habet uterque nofter codex mstus: nam 
in noftro ms. Ep. perinde atque in ms. 4. perfpicue πέρω- 
σον legitur , non vepzeas , ut in Hoefícheliano Cafaubonus 
repererat. In iy Qvógpovv vero cum Hoefích. confentit 
& nofler cod. Ep. & cod. 4. quae haud dubie vera fcri- 
ptura erat. Item verf. 2. ὃς ἡ πίαις fidenter recipiendum 
putavi: cum praefertim & vocem ὃς nofler ms. Ep. ficut 
Hoefchelianus daret, & in σηπίαις φωνωῖσιν nihil aliud , 
nifi ἠπίωις φωναῖσιν latere poffe videretur. — Perf. 3. vero 
eudgAaQer in τε φλάζων mutare dubitavi; quoniam, cum 
de fequentium le&ione non conflaret, incertum erat an 


a 


LJ 


neceffe effet, ut mutaretur verbum πσαφλάζων. Ad pro- τ 


ximum verbum, quod nío:s afpero fpiritu notatum 
fcribitur in editis libris, nihil ex ms. 4. adnotatum eft: nec 


p. 342. IN LIB. VIII. CAP, XXVII. $49 


à vero aliud quid, nifi ἠἡσίοις, valere illud poterat. Sed eoipío 


fufpe&tum nobis hoc vocabulum effe debet , quoniam mo- 


. do praeceffit nriais φωναῖσιν. Itaque hic quidem vox ἡπίοις 


ex fcholio nata , & alterius cuiusdam, forfan μωλθακχοῖς,, aut: 
fimilis cuiuspiam locum invafiffe videtur ; nifi fortafTe fu- 
Ípicari liceat, ifta ipfa verba ἠπίαις φωναῖσι verfu fuperio- 
re temere inferta effe ex interpretamento horum verborum 
ἠπίοις πυκνώμασι; nam πσυκνώματα videri poffunt effe φω- 
yal faepius repetitae : (ed reCtius tamen fortaffe aflutias , a[lue 
tos fermones , intellexeris ; & adie&ivum ἥ πίοι ς., videnz 
dum, ne ex ἡμέροις fortaíle detortum fit. Tam iftud 
“ροσπανδύσας (verf. 4.) fatis adparebat valere πρὸς va» δύ- 
σας, ad omnia defcendens , omnia in fe recipiens ; fcilicet, dum- 
modo fatis mercedis ei offeras. Sed , quo pertineat deinde 
verbum £^ εἰν, & quid fit quod ibi vel ab Athenaeo omif- 
fum fit, vel per librariorum interciderit culpam , id vero 
ne conie&turà quidem hariolarr equidem aufus eram. Fi- 
dentior FioRILLO , in Obfervationibus Criticis in Athe- 
naeum nuperrime editis, pag. $ fq. poftquam & vuigaram 
huius eclogae ícripturam , & quae ad hunc locum Cafau- 
bonus adnotaverat , adpofuit , in hunc modum pergit : »Le- 
» vi opera fic reficias : | 

» Τόν τ᾽ ἰχθυόῤῥουν ποταμὸν Ὕ περείδην eo epis, 

»»ὃς, σηπίαις φωνοιῖσιν ἔμφρονος, λόγου 

»κόμποις παφλάζων, σηπίοις πυκνώμωσε 

»Tp$ . 2 MU » πᾶν δύσως ἔχει. 

» (κισθωτὸς ἄρδει πεδίω τοῦ δεδωκότος. « 
Tum: » Ferfus quartus , inquit, forte fic explendus: 

»rphs πᾶν pU6l, pon τε πᾶν δύσας ἔχ ει. « 
Ubi, alia ut taceam, valde equidem dolui, non aperuiffe 
nobis virum doCtifimum, quaszam σ nr íe ς φωνὰς, & 
σήπια quaenam. σπυκνώματα, intelligere debeamus: nec 
enim períuadere nobis, puto, voluerit, ut in Dalecampii 
interpretatione adquiefícamus. Gallicus interpres, verf. 2. 
σὺν ἡπίαις φωναῖσιν legens, totam eclogam in hunc mo- 
dum interpretatus eft: Tche de gagner Hyperide , ( ce fleuve 
qui roule de nombreux poi[Jons ) en εἶν prenant d'un ton mielleux, 
mals avec réflexion. C'efl un homme dont la bouche fait entendre 
de grands mots enta[[és comme un flot qui bouillonne fur l'autre, 
mais il efl féduifanz. | Les conditions qu'il a eu foin de faire 
d'avance , lui ont procuré une récompenfe : au[E , devenu mercé- 
naire d' Harpalus , e[t-il forcé d'en arrofér le jardin. 

ui 


5o ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 342 


Φιλέταιρος - - τὸν "Yerepeid'ny πρὺς TO ὀψοφαγεῖν καὶ 
κυβεύειν αὐτὸν φησί. Videri poterat abundare pronomen 
εἰὐτὸν,, abüciendumque effe ; nifi fupra τὸν Ὑπερείδην & x o- 
στῶν aut aliquid tale fcripfiffe ftatueres auctorem. 

Ax1ioNIci eclogam ex PAileuripide » verfibus conftare 
» anapaefticis, íed paílim depravatss« monuit IACOBS, in 
Notis msstis, Quos veríus quum expedire equidem non va- 
lerem , totam eclogam, ficut a fuperioribus editoribus fa- 
Gum erat, continuato tenore veluti pedeflri fermone de- 
fcriptam exhibui : quumque in ipfis verbis plurima mihi 
obfcura eflent, nihil mutare fum aufus, nifi perpauca, ubi 
veteres libri praeibant. Totius eclogae nonnifi poftrema 
verba adpofuit Epitomator: nomen vero poétae recte'AE;6- 
yixos fcripfit cum editis; pro quo mendofe 'A£ióverxos ms. 4. 

"Aaxoy δὲ ἴχθυν μέγεθει πίσυνόν aia. — vium pifcem 
» magnitudine fua fretum ; id eft, permagnum δὲ validum. Di- 
»é&io poética & lonica, «íswes. At interpres j'me 
» x vdioy. « CASAUBONUS. — icubitalem reddiderat Dalec. 

Porro cum in ed. Caf. fic legeretur, ἥκει xo Í£ « $ Τλαυ- 
xós Tis ἐν πόντῳ "y & Aebc, adnotavit CASAUBONUS : 
» Probabiliter Dalec. ἐκ πόντου yaA^sóy. lllud κομί- 
»£a«, Doricum, ut multa apud Theocritum. « — At quid 
Axionico cum Theocrito? Et quid omnino hicloci ett Do- 
ricae verbi formae? Quin immo (quod magis etiam mire- 
ris) κομίξας illud, quod hic defendit Cafaubonus, nonnifi 
per operarum fphalma temere in editionem ipfius irrepfe- 
rat: reCte κομίσας legebatur in ed. Ven. & Baf. quemad- 
modum in Msto noftro. γώ λεοὺ ς vero dedit idem nofter 
codex ; fed in iflis ἐν πόντῳ nil mutat, | 

Quod ait λέχνων ἀνδρῶν ἀγάπημιει, adludit ad illud Cra- 
tetis, ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἀγώπημα, in Anthol. T. I. ed. Br. p. 
186. rv. quem ad locum lAcoBs in Animadv. hunc no- 
ftrum laudare non neglexit. Conf, Tou», in Cur. Noviff, 
pag. 267. —— Mox: »Pro φέρω, ait IACOBS, in JVoris msstis, 
» φέρων legerim, quod ad ἥκει referendum. « — — Dein, 
quum in ed. Ven. & Baf. nullà interpofità distinctione le- 
geretur , φέρω κατ᾽ ὥμων τινὰ τῷδ᾽ ἐνέπω ὥς, poft τινὰ 
comma interíeruit in fuà editione CASAUBONUS ; tum ve- 
ro in Animadv. ait: » Fortafíe xe7' ὥμων vty.« At pro- 
nomine y;y nil erat opus: pro τινὰ vero, τίν ὦ interroga- 
tive fcriptum oportebat, ad fequens σχευασίαν referen- 
dum; quod iam Dalec. re&te viderat. 


b 


p3  INLIB.VIIL CAP. XXVIE. —— sgg 


ἢ τῆς ἀγρίας ἅλμης λιάσμασι σῶμα λιπάνας. » Lego 
»λιπώσμασιν. Quid enim eft λιάσμασι ὃ Nam quae 
» de illà (cripturà docti viri (cripferunt, non probo. 4A- 
γ»μὴν ἀγρίαν expofuimus fuperiore capite. « [ ad pag. 339. 
d. e. ] CasaunONvus. — Qui quod a doclis viris fcriptum 
fibi non probari ait, refpexit ad id quod fuper hoc loco 
H. SrEPHANUS disputaverat in Thef. Graec. Ling. T. IV. 
P. 532. €. ubi ait: » ero ὧμ χλίασμω reperitur. Axio- 
»nicus apud Athen. lib. VIII. -.- - ἅλμης λίασμα vocat 
»δλμην λιαρὰν, muriam tepidam , eu. &q«uy. ϑέρμην,, ut 1015 
»dem appellat. « 

Haud dubie corrupta funt ifta, £e α τὶς ὡς 6c. Nec 


'enim hic locus erat Dorico ἔφα, pro ἔφη. Ibi IAcoss : 


€ 


»Legerim, ait, παραδώσω, φώτις ὡς - - - Μύόσχων ὃ 
» φίλαυλος Cc. ut Mofchon eum comedere dicitur, « —. Ubi 
quidem quod Μόσχων Ícripfit, invito. excidiffe viro do&o 
videtur : nam MofcAionis parafiti, qui haud dubie idem. 
cum hoc Φιλαύλῳ fuit, faepius in his libris fit mentio: ut. 
Vl.242.c. 246.b. IX. 382. d. Mox , ἰῃ “Καλαίδη nil mu- 
tant libri, Exfpe&affes o Καλλίω : fed fortaffe confulto none 
nihil detortum in. fine nomen eft; nifi pro illo O9 KAAAI- 
AH fic plane fcriptum oportuit 'O KAXAT'A, Ἦ σὺ μὲν &c.. 

Sub finem eclogae, ubi. mendofe: κἀμφὶ ταρίχης ἀγάώλλῃ 
in editislegebatur, monuerat CASAUBONUS: » d ribeodaum 
» ἀμφὶ ταρίχη. γ᾽ ἀγάλλυ.« — Αὐ κἀμφὶ πάριεχ' ἀγάλκ-: 
^» dedit codex nofter mstus uterque. Pro χάμφὶ quidem 
eft x«l ἀμφὶ exferte fcriptum in ms. Ep. fed in 7&gi, 
ut dixi , confentiunt ambo ; quod eft pro 74pry«, rario- 
re formà a fingulari τὸ 7&pryov, pro quo aliás vel τὸ τά- 
pryxos vel ὁ τάριχος longe eft ufitatius. Habemus igitur hic 
exemplum, quo firmatur ícripiura.ifta apud Suidam , T ἄς. 
ρίχι ὦ, ὄψα σολυτελῆ : quae alioqui fufpecta efle poterat. 
Conf. H. Stephani Thef. T. ΗΠ. p. 1249. e. £. 

τὰ δὲ ταρίχη μή. ποτε καὶ ὡς αἰσχροποιοῦντος, DALES- 
CAMPIUS: falfa. vero pulpamente , forfttan quod faceret {π|-- 
Ρία. Tum 1DEM in orá: »Irrumaret aut fellaret.. Quidam 
nlegunt , aig pov. κέρδος ποιοῦντος : quod turpe lucrum fetta- 
»retur. Hoc magis probo. « — Nempe. hoc pofterius ma- 
gis conveniens videri poterat cum eo quod initio dixerat: 
Athenaeus, καὶ κυβεύειν αὐτόν. Sed in αἰσχροποιοῦντος con- 
fentiunt libri, pro quo ea fignificatione, quam Dalec. di- 
xit, aliás ww vn dicebant Graeci: pa autem hic 

m A4 


“12.  . ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 342. 


latiori quodam fignificatu accipi id verbum. Caeterum vo- c 
cabula τάριχος, δλμη., & his fimilia, in convicii loco de 
hominibus fceleflis aut'lafcivis dici folita iam plus (emel ob- 


 fervatum eft. Vide ad lll. 119. c. Animadv. T. II. p. 334- 


& paulo ante ad VIII. 4.20. 4. e. Sic Θασίῳ Zaun, de ho- 
mine nequam , IV. 164. e. Sic σκόμβροι.,, de laícivis , III. 
120. e. 

ἑωθινὸν τὸν Ὑπερείδην "roti Sei vOv τοὺς περιπάτους ἐν 
qois Ἰχθύσιν. Dalecampius ποιεῖσσσι τοὺς περιπώτους ob- 
ambulare xeddidit, tacite fuffragante Cafaubono , certe ni- 
hil contra monente. Mihi vero acutius quidpiam in iftis 
verbis ineffe videbatur: fcilicet ut περίπατος ea notione 
dictum fit, qua idem valet ac διατριβὴ vel σχολὴ, fchola, 
disputatio de Philofophia aut de quavis arte; de qua no- 
tione dixi ad III. 103. d. quemadmodum etiam P/atonis fcho- 
la, ὃ Πλάτωνος περίπατος vocarur paulo inferius , VIII. 
554. b. lllud haud fatis definire aufim , τοὺς περιπάτους 
“ποιεῖσθαι! nunc utrum de eo dicatur, qui ipfe fcholam ha- 
bet. explicatque, ande eo qui fcholas praeceptoris frequentat. 
Nam & hac poftériori notione accipi illa di&tio pofle vi- 
detur: quam fere in fententiam εἰσαγωγὰς πράττειν dixit 
Epi&cetus, Differt. I. 29, 23. 11. 16, 34. Nec mira admo- 
dum nobis quidem, Gallico idiomate utentibus, videri ifta 
locutio debet, qui in eadem re non modo verbo eodem , 
fed δὲ fimillimo nomine fubflantivo utimur, faire un cours , 
€. gt. faire un cours de Phyfique, de Belles- Lettres , &c. 


Je DeoCu Ro XXV 


- Τίμαιος δ᾽ ὁ Tavpop. » Maledicentiffimo hominum 77maeo 
» Tauromenitae , qui fcriptum reliquit, 4riffotelem gulae fuif- 
» fe deditum δὲ ὀψοφόνγον, quantum tribuendum fit, ad Dio- 
»genem Laértium pridem docuimus. Sapientes non dubi- 
» tabunt, fcio, falfiffima efíe omnia quaecunque de divi- 
»no viro Epitimaeus ifte muginatus eft. « CASAUBONUS, 
—- Conf, Polyb. lib. ΧΙ], cap. 8 fq. & praefertim cap. 9, 3. 

Μάτρων δ᾽ ὃ σοφιστής. De inconftantia librorum in effe- 
rendo nomine iftius fophiftae diximus ad VII. 307. c. Hoc 
quidem ipfo loco, in Mz7pov coníentit codex ms. uterque 
cum editis: mox vero deinde bis Μάτων habet ms. “4. 
quemadmodum Μώτωνᾳ pag. 507. dederat uterque ms. cum 
edd. Paulo poít vero (pag. 343. a.) ide ms. 4. ruríus 


p.342. IN LIB. VIII. CAP. XXVIII. $13 


μακρῷ habet, quod ex Μάκρων corruptum videri debet. 
In proximo Antiphanis teftimonio ícripturam Μάτρων te- 
net ms. Ep. Anaxilae vero teftimonium omifit Breviator , 
& ex altero Antiphanis , quod deinde fequitur , nonnifi 
pauca verba excerpfi. 
d - ᾿Αντιφάνης ἐν Κιθαρῳ δῷ. Eamdem A4wTiPHANIS fabulam 
laudavit Etymologus, pag. 683.1. 26. Eidem poétae apud 
: Noflrum ( XV. 681. c.) tribuitur Κιθαριστὴς fabula: quae 
fit-ne eadem, an diverfa, non definiam, Facile eamdem 
credas: fed, ut pro diver(à habeamus, fuadere videtur id, 
quod fabulae hic citatae initium confulto adponat auctor 
nofter ; quafi eo indicio hanc fabulam ab alià, fimillimo ti- 
tulo edità , distinguere voluiffet, Erant quidem vulgo fic 
adpofita poétae verba, 
Ov ψεῦδος οὐδέν φησιν ὀφθωλμὺν ὥρνττέ τις 
ὥσπερ ἰχθύος Μώτρων προσελθών : 
quafi ab iftis verbis illa ratione cohaerentibus continuatis- 
que initium cepiffet fabula. At fatis adparet, verba illa 
priori lineà comprehenía verfum legitimum non efficere , 
neque omnino cum quatuor primoribus verbis cohaerere 
fequentia. Quare, quoniam dixerat auctor nofter, οὗ ( nem- 
pe Κιθωρῳδοὺῦ 'Avripáyovs ) n ἀρχὴ. id eft, cuius ( fabulae 
Antiphanis ) Aoc eft initium ; intelligi par erat, quatuor illis 
primoribus verbis, 
. Οὐ ψεῦδος οὐδέν φησιν, — 
indicari ipfum dramatis initium; fequentibus autem verbis, 
᾿Οφθαλμὸν ὥρυττέ τις (immo, ὥρυττών τις) ὥσπερ ἰχθύος 
MaTpov προσελθών : 
contineri teftimonium , quod ex eádem fabulà hic citare 
Athenaeus voluit. Caeterum, quid fit quod dicat poéta, 
oculos pifcibus eripere folitum Matronem , Archeftratus aliquis 
nobis explicaverit ; utrum, qui pifcium capita adamavit, 
oculum & circa eum pinguedinem pro delicatiffima parte 
babuerit ; an oculos primum evulfos abiecerit, quo com- 
modius lubentiusque caetera deinde voraret? cf. p. 345. c. 
ANAXILAE verficulos fupra ( ΝΠ]. 307. c. ) iam adpofue- 
erat auctor nofter. Mox dein recte ep) τα τὰ dedit ms. 
A. Sed in vulgato à 7 &pec 7i nil mutat idem vetus li- 
ber: quod equidem ex conie&turà in ὅπερ ἐστὶ mutare 
non dubitavi. Aliter CASAUBONO vifum erat ; cuius ad hunc 
locum haec eft Animadverfio: ν» ὃ σάρεστι τῆς "Apy er Tpá- 
τον Arxvelas ἐμφανίσαι ὑμῖν. Lege ἐκ τῆς "Apy. id eft: 


$34 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p.542: 


» quod licet vobis palam facere ex. Archeflrati cupediis. Sic vo- € 
»cat Archeftrati Gaftrologiam. In eo libro docuerat poé- 
»ta inter alia etiam hoc, quae pars in quoque pifce opti- 
 »me faperet. Qua de re extant libro fuperiore in glauco 

» loci aliquot veterum poétarum. Videtur Athenaeus, cum 
»haec ícriberet , Archeítrati librum non habuiffe ad ma- 

» num, fed excerpta folum (ua: in quibus cum nihil re- | 
» periret de capite mugilis, ad ipfos Archeftrati libros nos | 
»reicit.« — Noftra emendandi ratio, ut expeditior, fic | 
& certior, puto, debebit videri. Caeterum quod au&oris. | 
verba fic citavit Cafaub. quafi ὑμῖν fcriptum effet , id qui- | 
dem temere fa&dum. In ἡμῖν confentiuntlibri; neque ule — — 


lam cauffam video, cur alterum malimus. 


AD CAP. XXIX 


In Aw TIPHANIS, ex Diitibus, verf. 1. Pro. EU8uvos, 
quod habent libri, EU 8v os fcripfit GROTIUS in Excerpt. 
pag. 621. & Euthymus ibid. in verfione latina. Quod prae- 
ter rationem fa&um notavit KopPrrns in Obferv. Philol, 
pag. $4. quum praefertim etiam ab alio poéta apud No- 
ftrum, IX. 579. e. laudetur Ex/hynus , ut in arte coquina- 
ria peritus. 

Verfus 2. vulgo fic editus legebatur: 

σανδάλιον καὶ 29po'yíd e, xal μεμυρισμένος, 

Nec aliud e Msto enotatum. Recte vero GROTIUS e 9 p«- 
. 14 ὦ accentu circumflexo fcripfit; fed σανδάλιον tenuit : 
quod quo paco convenire verfui cenfuerit, non video. 
Neceffario quidem δ «v4 ὦ ^ 1« in plurali cum KOPPIERS 
pag. 55. legendum putavi: quod & per fe commodius 
erat, & ad metri legem unice aptum , quae vetat fpon- 
deum poni in fecunda fenarii fede, 

Verfu 3. quum ἐλογίζετο τῶν 7pa'yps. legeretur, fulturà 
indigebat labans metrum. Quare cum Gnorio voculam 
7 iinferui. ἐλογίζετό τοι maluerat KOPPIERS ; minus com- 
modum effe ratus 71, ob fequens cid" ὅ τι. Mihi nihil minus 
incommodi illud pronomen, quam τοὶ particula habere vi- 
debatur , cui nulla vis hoc loco ineffe poterat. 


Quintum verfum talem exhibuimus, qualem editum repe- f - 
reramus: 


ἄνδρες παλαιοὶ ὀψοφάγοι, τοῖοί τινές. 
Eft autem ifta fcriptura, ut ex vetere noftro codice intel- 


p 34.  INLIB. VIII, CAP. XXIX. 55 


fleximus, e recentioris alicuius doCti viri conie&urá pro- 
cufa. Nam in membr. fic fcriptum : 
ἄνδρες er & Nai ὑψοφάγοι τοιοῦτοί TIVEF. 
Unde fortaffe re&ius fic refingeretur verfus: 
avdpes e & «1 ὀφψοφάγοι τὲ καὶ Toloí τινες, 
Certe in eam ipfam fententiam , quam recte Grotius ex- 
preffit , ' 
tanti inde ab antiquo helluones pifcium : 
multo commodius videri debet ἄνδρες πάλαι ὀψοφάγοι, 
quam z «4A &101, qui funt homines antiqui , prifc , veteres ; 
porro poft ὀψοφώγοι peropportunus particulae coniuncti- 
vae locus efle videtur. Verba ἄνδρες παλαιοὶ Dalecam- 
pius, viri iam fenes , interpretatus erat; nec ad ufum fer- 
monis Graeci recte, nec commode ad fententiam. 
Verf. 9. Claudicaf & hic verfus, qualis vulgo legitur: 
κύκλους δὲ συναγείροντες ἔλεγον τάδε. 
Cui fuccurrebat GRorius, fic fcribens: 
κύκλους δὲ συνα γείραντες εἶ τ᾽ ἔλεγον τάδε. 
Probabili utique ratione; fed haud ita certàá, ut absque 
dubitationis fignificatione in contextum adóptare eam au- 
derem. | 
Verf. το. Quum prorfus mendofe ὡς οὐ συντόν ἐστιν in 
ed. Caf. 3. expreffum effet, ὡς οὐ φορητόν ἐστιν ex conie&t. 
corrigebat IACOBS in Noris msstis, At ὡς oU βιωτὸν ἔστιν 
communi confenfu habent fuperiores editiones cum ve- 
tere codice msto. 
Verf. 11 fgg. τῆς μὲν σαλώττης ἀντιποιεῖσϑαί τινας 
ὑμῶν, ἀναλίσκειν τε πολλὰ χρήματα. Cc, 
» Id eft : Jadignum facinus effe , quosdam e vobis , o Athenien- 
Ȓes, imperium maris huic civitati vindicare , atque in eam rem 
ον) multos furmtus publice fieri : €& tamen nihil propterea pifcium 
»in urbem importari, Fruftra igitur praefectos no(lros in. infulis 
» habemus. Interpr. ἡμῶν. pro ὑμῶν. Res eodem redit. De 
» Athenienfibus autem poéta loquitur: quos fcimus 3a- 
» λαττοχρατήσαι δὲ maris imperium tenuiffe annos LXX V. 
» femper autem conatos id fibi aflerere & vindicare. Inter 
»Caetera commoda , quae ἡ ϑαλαττοκρατία afferebat , fuit 
a »hoc, τὸ ὕψον εἰσπλεῖν, ut hic dicitur ab Antiphane: hoc 
» eft, quod ex fubiedlis infulis pifces :4thenas tmportabantur. 
»lta debent illae voces exponi. eigzsiv dicuntur non fo- 
»lum zaves, cum portum ingrediuntur ; fed & merces, quum ali- 
»quem in locum zavibus importantur. Sed deeft verfai [ 13 | 


36 — ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 343. 


» pes unus: 

»» ὄψου δὲ μηδὲν εἰσπλεῖν μηδὲ γρῦ. 
. » Scribo, ὄψου δὲ μηδὲν ἐν δ᾽ εἰσπλ. αι CASAUBONUS. 
— Vocem ἔν θω δ᾽ a Cafaub. propofitam adoptavit Gno- 
TIUS. Paulo aliter conftituendum verfum cenfuit lACons, 
in Vos msstis; nempe, 

υὔφψου δὲ μηδὲ ἐν ἐτ᾽ εἰσπλεῖν, μηδὲ γρῦ. « 
Idem Vir do&tus verfu praeced. pro. ἀναλίσκειν, corrigebat 
xe T&yaAicxeiy , haud fatis video quà cauffà adductus: nam 
& fententia eadem ; & verfus, ut vulgo legitur, probus 
δὲ integer. Secunda quidem fyllaba verbi ἀναλίσκω. con- 
flanter, quod fciam , producitur. 

Verf. 14 fqq. Τί οὖν ὄφελος τῶν γησιαρχῶν ἐστι. d εἴ 
νύμῳ κατακλεῖσαι τοῦτο, παραπομπὴν ποιεῖν 
τῶν ἰχθύων. 

» Νησιάρχους Ántiphanes vocat ipfularum praefectos , Athenis 
» eo mitti folitos. Át viri docti emendant vpiipapy ov. Hoc 
»Ícilicet emendare eft! Sequentia verte: Oportet lege cavere , 
» ut teneantur qui praeerunt cumque infulis , tutam pifcium umpor- 
» tationem praeflare. vrapaerojrà ett proprie deduttio vel hono- 
» ris vel praefidii cauffa. Hac notione accipi poteft ifto loco ,- 
vut ad nefiarchas referatur: fed aliquando παρωπομπὴ eft 
»idem ac κομιδὴ, invetlio alicüius rei; quo etiam modo ac- 
»cipi hic poteft, fi ad ipfos infulanos referimus. νόμῳ xa- 
»»τακλείειν eleganüflime dictum, pro /Jege comprehendere & 
»fancire.« CASAUBONUS. — Ex ifta animadverfione vox 
τριηραρχ ov in ed. Caf. 2. & 3. temere ad oram Graeci con- 
textus adpofita eft, praefixà notà yp. quafi iftam emen- 
dationem probaffet Cafaubonus: qui e contrario, quum 
Dalecampius in verfione triremium praefectos nominaflet , 
iftam novationem quam maxime improbavit. Quod vero 
ait do&us Animadverfor, γησιώάρχους vocare Anti- 
phanem &c. non tam νησιάρχους dicere debebat, quam v s- 
Ci&p' «s: nam genitivus pluralis vngispy ov, quem ha- 
bent libri ultimà circumflexà , a fingulari ὁ νησιάρχης de- 
rivatur, quod quidem idem valet ac ὅ γησίαρχος. Sed hoc 
leviusculum. In fine verf. 14. re&e δ᾽ εἴ pofuerunt edito- 
res: mendofe ἐστὶν d' fcribitur in cod. 4. De fignificatu 
vocabuli παραπομπὴ priorem Cafauboni interpretationem 
merito probavit Conav nofter, in Joris msstis , ubi ait : 
» Παραπομπὴν ποιεῖν τῶν ἰχθύων, eft navibus pifcatoriis na- 
» yes bellicas adiungere , quae illas tuto in portum deducant : id 


a 


p.54 IN LIB. VIII, CAP, XXIX, $57 


 a»quod Galli convoyer vel efcorter dicunt. « — Eádem no- 
tione παραπομπὴν τοῦ σίτου dixit Demofthenes ; de qua 
di&ione confuli poteft Reiskii Index Graecitat. Demofth. 
Inde παραπομπὸὺς ναῦς apud Polyb. I. $2, 5. eft navis prae- 
fidiaria , quae comitatur tueturque onerariam. 

Verf. 16, Pro Νῦν δὲ, quod erat, Nuvi δὲ fcribendum 
putavi, quo compleretur verfus. Nuv γὰρ fuaferat IA- 
COBs. Transpofitis verbis, Μάτρων δὲ vvv fcripferat GRoO- 
TIUS. — Verf. 18. Pro vulgato πώντας, ἅπαντας 
Ícribendum iam olim MuRETUS monuerat, Var. Lect. XIX, 
3. in Grut. Thef. Crit. T. II. pag. 1225. 

Verf. 20 fq. γάμοι δ᾽ ἐκεῖνοι καὶ πότοι veayixol 

ἥσαν. 

GROTIUS, γάμοι δὲ κεν εοὶ corrigens , iis verbis inter- 
pretatus eft hunc locum, quae cum reliqua eiusdem viri 
verfione Graeco contextui fubiecimus. Sed lonico κενεοὶ 
apud Atticum comicum non effe locum monens ΚΟΡΡΙΕΒΒ5 
in Obferv. Philol. pag. $4. γάμοι δ᾽ ἐκείνοι ς legendum 
cenfuit : Z/is, nempe Matroni & Diogitoni. Equidem in 
conrextu nihil mutare aufus fum, nifi quod πότοι cum 
Grotio, pro mendofo oo! ícripferim. Iftud γώμοι δ᾽ éxei- 
νοι - - ἧσαν. tenendum putavi in eam fententiam, quam 
MURETUS l. c. interpretatus eft: Nuptialia convivia & ado- 
lefcentium compotationes defrerunt celebrari, ex quo illi divites 
omnia ad fe trahere coeperunt, » Ettque illud ἧσαν (ait Mv- 
» RETUS ) fimile illi Catulliano : feZ haec prius fuere: & illi 
»Plautino, Fuit Phroneftum : & Mh Virgiliano, Fuit IHlium.« 
— In Athenaei exemplo olim Brunckiano adícriptam hoc 
loco in ora hanc notam repereram : » Palckenaer Epift, 
» Theocr. p. XL. « Qui libellus Valckenarii quum mibi non 
praeíto fit, iam non modo quid in eo huc fpectans repe- 
riatur expromere non habeo, fed ne fatis quidem certus 
fum, ad poftrema-ne ifta Antiphanis verba, an ad Comicé 
nomen, cuius fabula Mufae continuo deinde ab Athenaeo 
citatur , fpe&tet VALCKENARII obfervatio, quam indicare 
Brunckius voluerat. 

b Εὔφρων δὲ, ἐν Μούσαις. Quum Ε ὐ φάνη ς vulgo le- 
geretur , adnotavit CASAUBONUS : » Tam incognitus mihi 
»hic Euphanes , quam ille ApAazes , | VII. 281. d. ] de quo 
»libro fuperiore, capite fexto. « — Er , corruptum videri 
Comici nomen, merito monuit REiNESIUS , Var. Lect. {Π. 
2. pag. 335. Equidem, cum ZupAanes comicus antiquitati 


558 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p.344. 


univerfae fit incognitus, non dubitandum duxi quin Ev- b 


PHRONIS nomen in eius locum fubftituerem, Suidae au- 
Coritatem fecutus: qui fub EupAronis nomine, ficut alias 
fabulas, quae huic poétae ab Athenaeo tribuuntur, recen- 
fuit; fic & Mufas eidem adícribit, diferte adiiciens, ὧς 
᾿Αθήναιος ᾿γράφει ἐν τοῖς Δειπνοσοφισταωῖς, Pariter apud Eu- 
dociam pag. 168. inter Euphronis fabulas Mufae referun- 


tur: fed, Eudociam quidem nonnifi ex ipfius Suidae au&o- 


ritate pendere, fatis notum. 

Verf. 1. Pro mendofo νεῶν, id eft navium , re&te iam 
Dalecampius νέων interpretatus erat, im magna iuvenum 
turba, — Verf. 4. n&x κοινοῦ φυγ εἴν. Ridicula ledio. φα- 
»» γεῖν fcribendum : & ita edi volueramus.« (Sic veto re&e 
nofter ms. 4. quod etiam ex coniect. exprefferat Dalec. 
cibum capere. In Epit. autem omiffa tota ecloga. ] » Parafi- 
»ti hominis haec defcriptio eft. Itaque fubiicit poéta [verf. 
» 6.] convenienter his : wt 

»'7roU Kópudos ἢ Φυρόμαχος, ἢ κοίλου βία. 
» Parafiti fuerunt Corydus & PAyromachus , de quibus libro 
»fíexto. [ pag. 240 extr. ὃς feqq. & de Phyromacho cf. X. 
» 414. d. e. ] Neque aflentiendum interpretibus, qui iftos 
» putant notari ut μολγοὺς, & fures pecuniae publicae. 
»Sed huius verfus poftrema funt corrupta. Forte, ἢ xoi- 
»voU βία : Phyromachus populi violentia ; id eft , qui iura po- 
» puli cum violentià tutari folet. Ex iis quae de Phyro- 
» macho narrantur libro fexto, apparet fuifle hominem im- 
» petuofum & violentum. [ Àt parum eft quod ibi de ifto 
» homine legitur, p. 245. e.] Habuiffe autem & populum 
» Athenienfíem fuos parafitos, fads alibi demonftratum eft.« 
CASAUBONUS. — Tum IpEM , in Zddendis : v1n Huraldi- 
» no codice, fuperdu&ta virgula voci κοίλου proprium id vi- 
»ri nomen effe defigaat. Erit igitur Homerica phrafis, imo 
» periphrafis , 1 Κοίλου βία, pro Coelus: ut βίη Ἡρακλέους, 
» & fumilia.« — ἢ Κηρυβίων vel Kupafíoy ex lib. VI. p. 242. 
d. legendum fufpicatus erat RziNEsIUS , Var. Le&. Ill. 2. 
pag. 336. — ἢ Διοκλοῦς Día, aut ἢ Κλιοῦ βία coniectaverat 
lAcoss in Animadv. ad Anthol. Vol. II. Part. 1. p. 151. — 
Litem praecidit noftra membr. .4. in qua ἢ NíÍA aov βία: 
unde illud certe conftat, de eodem homine hic agi, cuius 
.nomen Νεῖλος vel NeiAAos fcriptum legebatur libro 
VI. p. 240. f. ubi videtur more fuo NeiaAos per diphthon- 
gum fcripfiffe librarius pro eo quod hic rectius fortaffe po- 


b fuit, Νίλλος, De PAyromacho adnotavit CoRAY: » Φυρό-- 
» 42 o$ , ut hic, fic fcribitur etiam lib. VI. p. 24$. Nobi- 
»lis hic parafitus. Sed forfan idem qui apud Ariftopha- 
» nem Concion. 22. vocatur Zqupópuay os. « 

Ita (cripíeram , preloque iam commiferam , cum per li- 
teras ab eruditiffimo iuvene Zoiffonadio Parifiis acceptas 
edoctus fum, VALOKENARIH Animadverfionem, de qua 
fupra dixi, in Epiflola ad Roeverum confignatam , ( quae 
praepofita eft novae editioni Virgilii cum Graecis aucto- 
ribus collati a Fulv. Urfino, Leovard. 1747.) partim ad 
nomen Comici pertinere, quod perperam Εὐφάνης vulgo le- 
gitur, pro quo ᾿Απολλοφάνης legendum cen(uerat Valcke- 
narius, partim ad parafíéti nomen, quod penultimo verfu 

roximae eclogae occurrit , ubi pro κοίλον βία (coll. 

I. 240. f.) Κόρμου βία idem vir doCtiffimus corrigebat. 
At de poftremo nomine, ut dixi, rem confecit vetus no- 
fler codex: fabulae vero Mufae , quae diferte Euphroni a. 
Suida tribuitur ad Athenaei teftimonium provocante, nus- 
quam .4pollophani adícripta reperitur. 


AD CAP. X X X. 


€ Μελάνθιος - « ἔγραψε δὲ καὶ Ἐλεγεῖαι Particulam καὶ 
dedit ms. «4. 

Ibid. κωμῳδοῦσι δ᾽ αὐτὸν ἐπὶ ὀψοφαγίᾳ Λεύκων ἐν p &« 
Τερσιν. » LEUCONIS comoediam Suidas commemorat , 
» cuius fuit titulus Φράτορες, Sed fcribendum in Suida Φρά- 
»Tepes : nam in illius commentariis legimus alibi: I1éais. 
»oUTos ποτύήριά TiVe, τοῖς ᾿Αθηναίοις &rspds δῶρα. Δεύκων 
» Φράτερσιν" ᾿ 

»᾽Ατὰρ ὃ Μεγακλέους ὑστάτου Παάπιδος 

» Ὑσέρβολος τἀκπώμετα κατεδήδοκε. 
» Φρώτηρ antiquioribus Graecis idem ac pofterioribus φρά-: 
» Top. « CASAUBONUS. — Apud Suidam fruftra ifta quae- 
ras, Hefychium vide in Πραάπις. Ex antiqua formá Φρά.- 
71p fupereft latinorum frater. De Leucone comico confe- 
rendus Toup, Emend. in Suid. Part. 11. p. 552... 

᾿Αριστοφάνης ἐν Eiptya. Vide vs. 804 fq. & 1009 fqq. 

Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ. Dalec. PAerecrates in Iuvencula, — 
» Verte, Pherecrates in. Petala, Pollux lib. VII. cap. xxx. 
nm δὲ πίθων ὃ σπιθών" Φερεκράτους sizüóvros ἐν Πετάλῃ" 
» κἀκ πιθῶνος ἤρυσεν ἄκρατον : G lib. X. cap. XX. ex eàdem 


s6o ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.543. 


»fabulà profert hunc. verfum , Κύλικα τοίνυν μέλανος &r- ς 
» ϑοσικίου ἤντλουν d'i& "χώνης, Prifcianus lib. XVIIL. PAere- 
 wcrates ἐν Πετάλοις, ὡς τοι κακὸν ὄζει. Lego, ἐν Πετάλῃ. 
» Vide Harpocrationem , in Κωρωνίταις, Meminit etiam He- 
»fychius in Mez&aaeiov, « CASAUBONUS. 

ἐν δὲ τοῖς ᾿Ιχθύσιν "Apy vzzros ὅς. Vide VIL 529. c. d. & 
ibi not. 

ὅστις καὶ ὑπὸ Πλάτωνός ποτε ὑνειδιζόμενος Gc. Si ve- 
ra eft ifta fcriptura, defideratur deinde verbum ad nomi- 
nativum ὅστις relatum; cuius defe&us miram efficit fer- 
monis ἀνακολουθίαν, quae nulla foret , ἢ ὃ καὶ ὑπὸ Πλατ. 
legeretur. Sed, ab eius generis inconfequentiis non abhor- 
rere Athenaei ftilum , iam faepius obíervavimus. Nempe 
verbum , quod ad ὅστις referri debet, eft illud ἔφησεν, 
ubi ait, δυοῖν ὀβολοῖν ἔφησεν ἐωνήσσαι : ifta autem , *ypá- 
φει δὲ οὕτως ὃ Δελφὸς δίς, usque ἠγόρασε, accipienda fue- 
rint veluti ia parenthefi pofita. Conf. pag. 365. d. Quem 
Δελφὸὺν ( Delphum vel Delphenfem ) dicit, meminerit le&or, 
ipfum effe Hegefandrum. 

Quod deinde ait, Φοινικίδην τιν ὦ : incommode pofi- d 
tum pronomen indefinitum debet videri; quoniam paulo an- 
te eiusdem P/Aoenicidis iam bis mentio facta eft, p. 342. f. 
& 345. b. JANTIPHANIS verfum primum fic, quemadmo- 
dum edidimus, corrigendum recte monuerat KoPPiERs, 
Obferv. Philol. pag. 31 fq. Interciderat vocula i$ v ex oc- 
cafione nominis Μενέλαος ab eisdem literis incipientis: ad 
illam μὲν particulam refertur deia δὲ tertio ver(u. Mevé- 
λαος recte dedit ms. Ep. non Μενέλαως. 


AD CAP. XXXI. 


Δημοσϑένης δὲ ῥήτωρ Φιλοκράτην &c, Vide Demofth. Orat. e 
“τερὶ Παραπρεσβείας.. p. 412. ed. Reisk. — ) 

Διοκλῆς δὲ ὁ ὀψοφάγος. Nude δὲ («[og. editum erat: ar- 
ticulum adie&um dedere ambo noftri codices mssti. —— 
» Diocles , ( fcribit ad h.]l. CASAUBONUS ) qui inter pifcium 
»avidos nepotes nominatur, medicus ille eft, opinor, ex 
»cuius fcriptis praeclara multa in hoc opere defcripta. 
» Conie&turam facio ex ipía quaeftione , quae illi propo- 
» fita fuiffe dicitur, Πύτερος χρηστότερος ἰχθὺς. γόγγρος, ἢ 
»λάβραξ ; id eft, Uter pifcis eft melior , δ᾽ ad valetudinem 
» conducibiltor ? « 


Ρ. 32. ([Ν LIB. VIII. CAP. XXXI. τόι 


Λεοντεὺς ὃ "Apyeios , τρωγῳδὺς ᾿Αθηνίωνος μὲν μαθητής. 
Neício an tragoedus aliquis celebris fuerit /41/ezio ; an il- 
lius. AtAenionis difcipulum Leonteum dicat, qui, poftquam 
Melfenae in Peloponnefo & Lariffae in Theffalia adolefcen- 
tulos literas docuerat , ( Athen. lib. V. pag. 21x fq.) ad ex- 
tremum Athenis tyranmdem occupavit. | Quod ait, οἰκέ- 
τῆς γενόμενος "lof , malles fortaffe οἰκεῖος, Sed poteít oi- 
κέτης etiam contubernalem fignificare, & familiarem. Suidas: 
Οἰκέται.. oU μόνον οἱ δεράποντες, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ Xa TO, 
τὴν οἰκίαν, Quibus gemina habent Hefychius & Pollux 
ΠῚ, 82. | 
f- Μή γε Λεοντῆος ὥς. n Sequitur Epigramma regis IUBAE in 
» Leontenm hiflrionem tragicum , ὅτε κακῶς τὴν Ὑψισύλην vare- 
* xplvevro , id eft, cum male Hypfipylen faltafet. Haec eft 
» Hypfpyla Lemni regina , quae ob pietatem in patrem 
» lhoantem, celeberrimum nomen in fabulari hiftoria na- 
»&la eft. Porro, pridem fa&tum effe cum depravatum eft 
»regium hoc epigramma, Hoefcheliana excerpta arguunt, 
[ Hoc dicit: praetermiffum effe illud epigramma ab Epi- 
tomae auctore: qui fuit fere mos Breviatoris, ubi nimis 
corruptus ei locus vifus effet.]| » Quare digniffimi venia 
»funt interpretes, qui in his tenebris caecutierunt, & ab 
» auctoris mente ὡς ἑκαστάτω aberrarunt.. Non omnibus 
»licet Corinthum adire. Ipfi an feliciores fuerimus, do- 
» orum iudicium efto. Hoc quidem affirmare non dubi- 
»taverim , Jubae mentem f) non pervifam,, certe vifam εἰς 
Ȓe nobis: licet emendationes. nofiras. pro. veris & cer- 
»1tis vencitare nolimus. Verum ad rem. Facit 1 8.4. Leoz- 
»teum loqui pofl infeliciter aam | Hypfipylam.. Petit autem 
»a fpéclatoribus , qui teftes fuerant. illius infcitiae, ὃς vi- 
»derant δυσημεροῦντα, ne fe propter unam. Hypfipylen | fal- 
»tctam infeliciter, tam artis fuae rudem femper fuiffe putent, 
» Fuit namque tempus , ait Leonteus, cum ego inter hiftriones , 
»qui funt Διονύσου τεχνῖται, exccllerem , € Baccho gratus 
»eflem: qui profedo de cuiusquam voce & artificio toto 
»lüftrionico 2on iudicat Midae auribus , hoc eft, inepte δ᾽ im- 
» perite. At po[lquam gulae. coepi me. dedere , cibi , quibus me 
»ingurgitare fum folitus, varie parati δ᾽ multiplices , vocem 
»mihi ademerunt, quam ante optimam habui, δὺς fantem in- 
»ducit rex Iuba hifirionem fuum , & de fua ingluvie ac 
» voracitate fatentem. Qui ad verba Athenaei & fcopum 
»illus in defcribendo hoc Epigrammate -attenderit , .non 

Animadv, Vol, IV. Nn 


" 


y62 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 543. 


»negabit mihi, aut hoc omnino aut aliud quid parum f 
»diflimile Iubam voluiffe. Sed rationem intetpretationis 
» noftrae reddamus, Ac primum ipfum Epigramma propo- 
»namus, ut eft a nobis concinnatum: 
»Miü us Λεοντῆος τραγικοῦ τὸν ἀρείφατον ἦχον 
» λεύσσων ὙΜισπύλης, ἐς κακὸν ἦθος opu. 
5 P. 9 0*5 4 , 2; 
» Hr μὲν γώρ oT ἐγὼ Báxy o φίλος" οὔτε τινὺς δὴ 
᾽» γήρυν χρυσοβόροις οὔασιν ἠἡἠγάσωατο. 
Νῦν δέ με χυτρόποδες κέραμοι. καὶ τήγανα ξηρὰ 
»»Χχήρωσαν φωγῆς, γαστρὶ χαριζύμενον, 
»In primo difticho λεύσσων emendavimus ex libris, pro 
»»χεύσων quod inepte editum. Eft autem fenfus pro fenfu 
» pofitus," λεύσων enim eft fpelans , videns : atqui fonus 
» non ufurpatur oculis, verum auribus. τὸν ἄρείφατον ἦχον 
» fecimus ex illis, χεγαρήφοωγον ἦχος, quod nihil fignificat. 
»lllud interpretamur vocem malam, corruptam , δ᾽ interfe- 
»&am: ut apud Plautum , interfetla haec res ef! ; apud Ari- 
» ftophanem , τὸ τρύβλιον τέθνηκέ μοι, pro. κέκλασται, fra- 
» Gum efl, perüt ; & in codice Theodofiano , interfectum ne- 
»gotium , & multa his fimilia: vel, vocem afperam , & 
» bello convenientiorem quam theatro ; nam ita etiam vox &peí- 
»qaTos poteft capi. ἦθος Ὑψισύλης. eft vox qua ufus hiflrio 
»cum ageret Hypfipylam. Sed fuit cum distinguerem poft 
νυ λεύσσων, & nomen Hypfipylae ad fequentia referrem , 
» hoc fenfu: Si male egit hiftrio Hypfipylam , noli propterea 
» de nobili heroina rale fentire , & ob inepti. aforis peccata il- 
»lam putare ineptam aut. flultam. —. Quarto verfu Wwy&saTo 
» legimus, confentientibus membranis, pro ἥγήσατο, quod 
» verfus non capit. χρυσοβόροις etiam pro “ρυσοβόλοιξ 
»emendamus. Jurivoras, Midae aures eleganter , fi quid iue 
» dico, appellavit, & poétice ; quae propter auri famem illi 
Ȓunt datae. Nota Midae fabula. Imperitum autem mufi- 
»carum rerum iudicem Midae aures habere, hoc eft afini- 
»nas, venuftifhmum di&um eft. Perfius de Nerone , qui 
» nec meliores verfus fecit , nec fapientius de aliorum car- 
» minibus iudicavit, quam vixit: Zuriculas afíni Mida rex 
» habet. — | Quinto verfu , per χυτρόποδας κεράμους & ollas 
» ficliles , intelligit Iuba cibos elixos: per τήγανα ξηρὰ, pi- 
» [τες ταγηνιστοὺς, id eft, fricos in fartagine. In. fexto , ys 
v ecay Ícribimus autoribus libris, non χώρησαν, « CaA- 
SAUBONUS. n 
Primo difliche , cum per fe non fatis placuit Cafauboni 


p.345. — IN LIB, VIIL CAP, XXXI. $65 


fratio, vulgatum κεραρηφάγον ἦχος in rby ἀρεί- 
QaT6oy ἦχον mutantis, tum quod longius, quam ne- 
cefle effet, a librorum fcripturà recederet. Suá fe fimpli« 
Citate commendabat VitLLEBRUNII emendatio , (five ipfius 
fit, (ive ab ADAMO accepta) κιναρηφάγου legentis; 
id eft, cinararum voratoris , mangeur d'artichauts: de quibus 
Columella , de Re Rutt. lib. X. 235 fq. 
Hifpida ponatur cihara , quae dulcis Iaccho 
potanti veniat , nec Phoebo grata €anentt. . 
" Mendam vox ἦχος profitebatur: nam , fi vocis fonum dices 
re voluerat luba, ἦχον utique oportebat. Sed quoniam 
verfu'feq. ?7op percommode de fono vocis intelligitur , 
hic potius, quam ibi, 4680s corrigendum putavi, univere 
Jam perfonam , ingenium. & mores , omininoque virtutes buius 
tragoedi intelligens , quas nimirum ipfe non folo vocis fo- 
no cenferi voluerit. Literarum 0 & * temeré permutata- 
rum exempla cum aliàs paffim proftant, tum apud No- 
ftrum, XIV. 622. c. ubi perperam χεῖρας pro ϑύρας, & 
XV. 675.f. ubi τὴν &yÜnv , pro τὴν ἀρχήν. AsugcGcwy 
(verf. 2.) etiam nofter cod. 4. habet, fiveA εὖ s wy: quo- 
rum illud praefens tempus eft, hoc futurum. Quod lle uno 
fenfu loco alterius nominato Cafaubonus monuit, eius los 
quendi generis exempla nonnulla fupra in Animadv. ad 
IV. 134. a. prolata funt. Sed hic quidem, fpe&ans vel fpe: 
&aturus accipiendum videtur pro cognmiturus , intellecturus , 
ludicaturus. lam in ipfo Epigrammatis initio, illud Μή μὲ; 
juod. habet Ms. cum editis, quo pa&o ferri potuerit, haud 
atis vidi. Commodum foret Μή μοι, fi metrum ferret. 
Sed accufativus 4e nihil, quo referatur , habet! quare 
Mf Se cum eodem, quem modo laudavi ; Gallico inter- 
prete fcribendum putavi. Secundo verfu , quod iam paula 
ante dixi, nil opus effe iudicavi vocem ἦτορ folicitare, quae 
percommode ibi pofira videtur. Eft euim ii7op proprie pe- 
&us , refpirandi tn[lrumentum , ab &c, fpiro : quod ubi aee 
grum eft & male habet , párum commode canet tragoedus. 
—— Perf: 5. Operarum etrore "H μεν expreffum erat in ed; 
Baf. Id τη Ἣν μὲν fua auGoritate tàcite mutavit Cafau- 
bonus. At Ἤμην habet ed. Ven. cum Msto :' quod aucto. 
ri reftituimus. In eiusdem verfus fine; οὐδέ τινων “δ ὃ ex 
eodem cod. msto reflitui: quamquam lubens 'tenuiffem δὴ, 
fi vetus liber dediffet. γε 4. χρυσόβόκοις feren- 
&um putavi, paffiva notione'acceptum : yn Quae πρής 
n 2 


$64 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 344. 


nifi auro percellantur moveanturque ; five auribus quae ob auri 
amorem ita adfetlae fint ut. Midae aures , id eft, auribus afini- 
nis. Nec tamen fperno Cafauboni χρυσοβόροις : magis qui- 
dem hoc placet quam χρυσοφόροις, quod nuper FioniL- 
LO propofuit in Obferv. in Athen. p. τοι. Eodem verf. pro 
mendofo ἡγήσατο rece codex nofter myásezo tuetur, 
quod iam a Cafaubono receptum erat. 

Verf. 5. Pro τήγανω ξηρὰ. quod invito metro erat edi- 
tum , percommode ξηρὰ τάγηνα dedit codex Mstus: qui 
δὲ ver[u,. 6. re&e χήρωσαν exhibuit, de quo etiam. Cafau- 
bonus monuit. 1n fine, pro mendofo χαριζόμενοι», 
invitis etiam libris x «p16 6t. evor fuit ícribendum, 


E" 


AD .C A P. XXII 


. Sequitur de quodam pifcium lurcone hiftoriola huius- 
modi : Φόρουσκον δὲ, φησὶν Ἡγήσανδρος, τὸν ἰχθυσοφώγον, 
οὐ δυνηθέντα, ὅσον ἤθελεν ἀφελεῖν τοῦ ἰχθύος, ἀλλ᾽ ἀκολου- 
ϑήσαντος αὐτῷ πλείονος, εἰπεῖν" | | 
τς πὰ δ᾽ ἀντιτείνοντ᾽ αὐτόπρεμν᾽ ἀπόλλυται" 

' xal ὅλον τὸν ἰχθὺν ἀναλῶσαι. Quae ita convertit Dalec. 
Phorufcum gulofum narrat Hege[ander , cum non potuiffet, quan- 
tum. volebat , pifcis auferre, magná tamen parte manum eius fe- 
ceutá ,dixife: ..—. | v 
Quae reftflunt , pereunt fürpitus. Ὁ | 
ac mox pifcem totum ab(umfi[Jce. — Ad quae CASAUBONUS: 
» Οὐ δυνηθέντα ὅσον ἤθελεν ἀφελεῖν τοῦ ἰχθύος : id eft, Cum 
» non .potui[Jet.. de pifce id (0 lum carpere quod volebat. Non 
»enim totum piícem initio voluit carpere, fed partem tan- 
»tum: verum, cum piícem frangere non pollet , a quo 
» fortaffe aberat longius, totum ad fe traxit οὐ 7poiyou- 
») μένως,, fed ex occafione. Deeft (λόνον in hac fententia , 
» ut faepe apud ícriptores. At interpretes aliter, fed per- 
» peram. Venuftiffime autem ufurpatur δὲ in diverfum fen- 
»íum torquetur hic verfus, Τὰ δ᾽ ἀγτιτείγοντ᾽ αὐτόπρεμν' 
»&ToAN TO, , Sophoclis eft, ex Antigona. [v5.714.] « — 
Nec vero diffimulari poteft , difficultate non carere utrius» 
que interpretis rationem :, videndumque ne ἀλλὰ x oA ove 
Sévros (non ἀλλ᾽ ἀκολουθήσαντος ) αὐτῷ “λείονος Ícri- 
ferit au&or, id. eft, quum maior pars (illius frufti quod 
ille fibi fumere voluerat) ei detruncata ,. abrupta efft. Non 
(femel faótum: obfervavimus , ut verbum librariis minus 


b 


Fa ? 


^ 


p.344  INLIB. VHL CAP. XXXIL 56; 


ἃ familiare κωλούω corrumperetur ab illo hominum genere, 


& cum alio verbo ( praefertim quidem cum κωλύω) per« 
mutaretur. Vide quae ad Polyb. V. 42,6. notavimus. 
Βίων δὲ, προαρπάσαντός τινος τὰ ἐπάνω ToU ἰχθύος Gc; 
Rectius , ut videtur, ad Bionem Boryfthenitam, Academi- 
cum , (de quo vide Laérr. IV. 46 fqq.) refertur hoc loco 
ifta hiftoriola, quam ad Zenonem Stoicum fupra , lib. V. p, 
186. d. quem ad locum vide notata , Animadv. T. III. p. 
iríq. Permutationi nominum occafionem fortafle dedit 
id, quod de Zenone Stoico paulo poft, pag. 345. c. d. nar- 
ratur. Ad verba, στρέψας καὶ αὐτὸς καὶ δα ψιλῶς φα- 
7 &v, haec adnotavit CASAUBONUS : » Nae fcriptura vetus 
» haud paullo melior: στρέψας καὶ αὐτὸς καὶ Jia, 1A Ó- 
»σαφς, φαγὼν ἐπεῖπεν. Hoc vult enim: pifcem , cuius pars 
» fuperior erat nudata, inverfum e[Je a Bione 5 qui flatim id quo- 
»que latus carne nudaverit, & comedere incipiens , tragi- 
»cum verfum: ufurpaverit , νὼ δὲ τἀπὶ δάτερ᾽ ἐξειργάζετα.(ς 
— Commode facturus fuerat doctus Animadverfor, fi nos 
docuiffet, quonam in libro veterem illam , quam dicit, fcri- 
pruram reperiffet. Nam noftri quidem mssti ambo cum edi- 
tis in δα ψιλῶς φαγὼν confentiunt: in qua fcriptura, 
per fe fpe&tata , nihil defideres. Sed videtur olim doctus 
aliquis le&or Athenaei, collato cum hoc loco altero illo, 
V. 186. d. ( ubi legitur, στρέψας καὶ αὐτὺς τὸν ἰχθὺν ἀπέ- 


.&vpey ) de fuà conie&turà hic ad oram libri fui, pro d'e-Li-- 


λῶς, adnotaffe διωψιλώσας, quod illi verbo ἀπέσυρεν re» 
fponderet : quam coniecturam Cafaubonus, quod fubinde 
in aliis eidem accidiffe obíervavimus, pro veteris libri fcri- 
pturá habuerit. At nec valde opus erat, ut narratio hic a 
Deipnofophiflà repetita ill fuperiori ad verbum refpon- 
deret: & parum commode duo participia διαψιλώσας qa- 
“γὼν iuncta fuerint absque coniun&tivà particulà. Verficu- 
lum iftum, Ἰνὼ δὲ τἀπὶ &c. ad Sophoclis fabulam , cui Ino 
titulus, retulit BRUNCK, in Sophoclis Fragm. p. 16. 
ἐπειδὴ ποιῶν αὐτῇ τὸ περίδειπνον πάλιν GL ok yer. 
Cum ὀψοφάγοι in ed. Cafaub. effer expreffum , monuit 
idem CAsAUBONUS in. Animadverfionibus: » Melius 2.Lo- 
»qayor vel eov φάγοι.« — Mire vero! Primum enim , 
modo optativo vel potentiali minime hic locus erat: fed 
indicativus neceffario defiderabatur. Sed, quod magis etiam 
mireris, ipfum illud ὀὑψοφάγοι ex ipfius Cafauboni inge- 
nio erat profe&um : nam in ed. Baf. quillem mendofe ὧν 6- 


Νη 4 


$66 —— ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 344: 


φάγοι (fic) legebatur, fed ὠψοφάγει plane dabat ed. Ven. b 
cum msstis, quod unice verum erat. 

.. Παῦσαι, qual, κλαίων, o vróvnpe. Non probro in- 
«eflere hominem, fed ridere ludereque voluerat Theocri- 
tus: quare non tam ὦ σπονηρὲ dixerit, ut temere in ed. 
Caf. fcribitur, id eft, o improbe! quam ᾧ πόνηρε, ut 
habent ed. Ven. & Baf. cum msstis; hoc eft, o mifer! o in- 
felix! Re&e etiam σοι ἡ σεις communi confenfu habent 
lidem libri; quod temere in ποιήσῃς a Ca(aubono muta- 
tum eft, quod ipfum ne ferendum quidem erat nifi àv par- 
ticulà adiectà quam ignorant libri. 

De Technone tibicine natratiunculam praetermifit Brevia- c 
tor. In ea miratus fum pravam lectionem αὐλητὰς per 
omnes editiones propagatam. Rete quidem αὐλητὴς 
dedit ms. .4. Ad verba, ἀπσοπυρίδας ἐπὶ τοῦ μνήμωτος ἐνή- 
yitev αὐτῷ, adnotavit. CAsAUBONUS : » Quod in (acrifi- 
»ciis Deorum 3jer , in mortuorum parentationibus dicitur 
» éra*yíQety , adolere & facrificare. Quid fit ἀπαπυρὶς, expo- 
» fuimus capite tertio. « — Vide ad p. 334. e. 

Σπερμολόγους, ἔφη, πεφρυγμένους, Adparet, in voca- 
buli ambiguitate lufifle 2dlexidem. σπερμολόγος & aviculae 
nomen eft, & hominem fignificat garrulum nugatoremque. 


AD. CAP. XXXIIEL 


Cum fic vulgo ederetur, Νύθισπον δὲ Tbv τρωγῳδιο- 
eroiby , ὃν Ἕρμισπος ἐν ταῖς Mofpous φυσίν : manifeftum erat, 
aut copia aut defectu laborare orationem. Aut delendum 
omnino fuit pronomen relativum , aut ftatuendum ex alio 
quodam vocabulo ( v. gr. ὀψοφάγον ) decurtatum, Et lu- 
bens credam equidem, intercidifle" nonnihil in hac regio- 
ne. Nihil vero discrepantiae ex ms..4. adnotatum: Epito- 
ma autem breviter fic habet , Ἕρμιππος δὲ φησὶ περὶ No- 
δίσσου" εἰ δ᾽ ἦν &c. De ΗΈΚΜΙΡΡΙ fabula, Parcae inícri- 
pta , haec adnotavit CAsAUBONUS : » Μοίρας fabulam Her- 
» mippi, unde probatur Nothippi à|ogaía , laudat Pollux 
»libro feptimo : [fe&. 200. ] Τὰς δὲ βελοπώλιδας εἴρηκεν 
» Ἕρμιππος ἐν Μοίραις. Scribi malim βελονοπώλιδας. Mul- 
»ta enim inducunt me, ut fenfiffe putem Hermippum de 
» mulieribus quae acus ad opera Minervae aut ad ornan- 
» dum ( Graec βελόνας κομμωτρίας nominant) potius quam 
» de íclorum venditricibus, nefcio quibus. luvant alii ex 


d 


$344 IN LIB. VIIL CAP. XXXHI. $67 


»eadem fabula loci itt eodem fcriptore , ut lib. X. cap. 3r. 
» [ fe&t. 136. ] ἐν Ἑρμίππου Μοίραις, ῥάμμ᾽ ἐπέκλωσως : G 
» ftatim, xe βελονίδες, ὡς Ἕρμιππος ἐν Μοίραις. Qui au- 
»tem ex ea comoedia hic de(cripti funt ab auctore ver- 
» fus, anapaeftici funt, ita dieerendi: 2 
» Εἰ d" ἣν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων T ὧν Voy τοιόνδε μά- 
χεσδαι, 
»χαὶ βατὴς αὐτῶν WyeiT ὀπτὴ μεγάλη, καὶ πλϑυρὸν 
υεῖον" 
» τοὺς μὲν ἄρ᾽ ἄλλους οἰκουρεῖν ἔχ pmv, πέμπειν δὲ 
Νόθισσον. 
» ἑκόντα" εἷς γὰρ μόνος Qy κατεβρόχ ϑισεν ἂν τὴν 
» Πελοπόννησον Ὡπαάσαν. κι — 
Sunt utique verfus HzRMrPPI anapaeftici tetrametri cata» 
le&ici , quorum duos priores recte conftituit do&tus Anim- 
edverfor; minus felix in fequentibus, quos duos cem di- 
midio fecit, cum nonnifi duo effent. erf. 1. in 7 9» 
νὺν nil mutant libri Et inteliigo. quidem, defendi utcum- 
que poffe iftam fcripturam. Sed multo cemmodius ac pae- 
ne neceffarium mihi vifum erat, leviffimà mutatione 7 9 
yvy Ícribi; hac conftru&tione verborum, Ei δὲ τὸ γένος 
(nempe τοῦτο τὺ “γένος. de quo ante dixerat poéta) τῶν 
ἀνθρώπων τοιόνδὲ nv μάχεσδπαι TO νῦν γένει. Iri animo- ha- 
buiffe videtur poéta Homericum illud, ex Iliad. α΄. 271 íq. 
| — Κείνοισι δ᾽ ἂν οὔτις 
TOV, οὗ νῦν βροταί εἰσιν $i Üóviot , μωχόοιτο. 
Verfu 4. re&e οἰκουρεῖν X pt v legebatur cumin msstis , tum 
in ed. Ven. Baf. δὲ Caf. 1. quod perperam in ἔχρην mutavit 
Cafaub. in Animadv. unde ea ícriptura temere in editiones 
Caf. 2. & 3. recepta: de quo nuper monuit PORSONUS , 
in Praefat. ad Euripideae Hecubae editionem fuperiori an- 
no repetitam, Ex quo adparebat , vocabulum ἑκόντα ei- 
dem tertio verfui fuiffe adtribuendum. Sed quum. ipía illa 
vox éx &y 7 4 (quam omifit quidem Breviator , tenet au- 
tem cum editis codex 4. ) languidum omnino & frigidum 
funderet fenfum, commodifflimam eiusdem PonsON: emen- 
dationem ἕν᾽ ὄν ze adoptavi. lam quartus verfus , inde 
a verbis εἷς γὰρ usque ad finem eclogae fponte decurre- 
bat. Nos, quoniam longiores erant pro chartae noftrae 
Ípatio verfus, illorum quemque pro more noftro in duo 
hemiftichia partiendum curavimus. 
κωμῳδ εἴταν ὑπὸ. Πλάτωνος ἐν Σύρφωκι. » Syrphacem. PLA 
n 4 


$68 ΑΝΙΜΑΌΨ. IN ATHENAEUM, p. 444. 


» TONIS comici laudat Harpocration in Κατάστασις. Bi- 
»nominis ea fabula fuiffe videtur , Σύρφαξ,, δὲ Μωμοθήρας. 
» Helychius: Ilaoivdopía , τὸ σκύτος, Πλάτων Σύρφεικι καὶ 
» Μίωμοθήρῳ,, πωλινδορίαν πωίσεις αὐτοῦ κωταθήσω. Sed for- 
»taífle diverfíae fuerunt fabulae, quia dicit καὶ, non ἤ. « 
CASAUBONUS. — At, nullum umquam fuiffe fabulae ti- 
tulum Μωρμκοθήρες,, longeque aliter legenda Hefychii verba 
effe, nuper docuit idem, quem modo laudavi , do&us Bri- 
tannus, l. c. pag. 57. partim ícripruráà codicis msti Veneti 
adiutus, partim erudità fagacitate fretus. 

in Prarowirs verf. 1. "Avaryupaatos , eft ex Inagyrunte , 
Attico δήμῳ five vico: quem ad mare fitum fuiffe, vel ex 
hoc ipfo poétae loco intelligi par eft. — Verfus 2. fic cor- 
ruptus legebatur in editis : 

Ταῦθ᾽ ὡς φίλος Μυνίσκος ἔσοιθ᾽ 6 Χαλκιδεύς. 


(o 


Totum locum praetermifit Breviator. Parum autem nos: 


adiuvit ms. .4, in quo fic: 
δ᾽ οὔθ᾽ os φίλος Μύννικος ἔσοθ᾽ ὁ Χαλκιδεύς. 

Quibus e tenebris fi quis melius aliquid certiusque excu- 
derit, quam nobis occurrebat, gratias ei habebimus. Equi- 
dem pifcem dici intellexeram tantae molis, ut ne heluo qui- 
dem Mvynifcus totum devorare poffit. Dalecampius interpre- 
tatus erat : quo vefcatur amicus meus Chalcidenfis Mynifcus : 
in eamdemque fententiam Gallicus interpres. Quod fi nil 
aliud Plato voluit, non video qui dicere Athenaeus po- 
tuerit, verbis iftis comice a poéta tradu&tum ilum hominem 
fuiffe ur pifcium heluonem. 

Λύσιππος, B&xy eis. Vide notata ad III. 124. d. Kpga- 
vios δ᾽ ἐν Δραπέτισιν. Sic ms. A. ἢ. 1. quemadmo- 
dum & editi confentiente msto habent lib. XI. p. $01. d. 
Vide Hefychii Interpp. ad voc. ᾿Αγερσικυβήλις, &  HAn- 
LES ad Fabricii Bibl. Graec. T. 11. pag. 451. 

» Λάμπωνα τὸν οὐ βρωτῶν ψῆφος δύναται φλεγυραδεί- 
»'ryov φίλων ἀπείργειν. Nemo hic de mendá monendus, 
» quae foricinae naturae eft. Ego lubens monear ab ali- 
» quo diligentiore quam ipfe fim , quo loco legantur alibi 
»in his libris ifta verba: legi enim ício, & probe memi. 
» ni, aut fallor egregie. Inde tollendae iftae maculae. Quan- 
»tum meminiffe: poffum , ita fere fcriptum alio loco: τὸν 
»eU βροτῶν ψόγος δύναται ἀσυμιβόλου δείπνου φίλων ἀπείρ- 
».γειν, Poflea fcribo : νῦν δ᾽ οὐ δ᾽ ἄν τις ἐρυγγάνει" βρύ- 
» Xét γὰρ day τὸ "Tupüy* τρίγλῃ δὲ κἂν μάχοιτο. ε CA- 


Ρ. 344. IN LIB. Ψ1Π. CAP. XXXIIL τόρ 


eSAUBONUS. — De Lampone vate confuli poteft Suidas in 
Λάμπων. CRATINI verbis, parum utrique (ut videtur ) 
emendatis, haud fatis certe perfípicuis, nihil vel remedii 
vel lucis adfert vetus codex 4. cum editis omnibus con« 
fentiens. Neque Epitoma quidquam hic promovet: in qua, 
omiílis prioribus, nonnifi haec adponuntur verba: Kpz- 
Tivos δὲ περὶ Λάμπονος (fic cod. nofter, non Λάμπωνος) 
ToU μάντεως φησί" νῦν δ᾽ avis ἐρυγγάνει" βρύκει γὰρ ἅπαν 
qb παρόν" τρίγλῃ δὲ κἂν μάχοιτο. Quod , alibi in his li- 
bris paulo emendatius fcriptum idem Cratini teftimonium 
occurrere , haud fatis certà memorià ait Cafaubonus, ve- 
reor ne prorfus animo falfus fi* vir do&tiffimus : nihil qui- 
dem tale nec nos alibi apud Nof(trum legere. meminimus , 
aut le&tum adnotavimus , nec ab alio viro, qui hunc lo- 
cum tra&arit, adnotatum vidimus. Quod ad verba adti- 
net, qualia hodie leguntur: quod &pez vr ψῆφος legi- 
tur in ed. Caf, id temere prorfus commiffum ; nam β po- 
τῶν ψῆφος te&te dabant fuperiores editiones: pro ἀπειρ- 
γεῖν vero , quod ubique editum erat , ἀπείργειν haud du- 
bie fcriptum oportebat. Ad metrum quod fpeGat: pote- 
rant verba ifta, 
|. σὸν oU βροτῶν ψῆφος δύνωτωι φλεγυρὰ δείπνου, 
iambicum fenarium conficere ex eo genere qui fcazontes 
vel claudi vocantur. Tum φίλων ἀπείργειν potuerit effe ini- 
tium fenarii. Ita vero, νῦν δ᾽ αὖτις ἐρυγγάνει. verfum non 
poterant claudere ; nifi δέ τις pro δ᾽ αὖτις legeres. Nec illa, 

βρύκει “γὰρ ἅπαν vb σπταρόν' τρίγλῃ δὲ κἂν μάχοιτο, 

fenarium Bcc, nifi poeta ille fibi licitum putave- 
rit , poftremam fyllabam vocis μάχοιτο ab hoc verfu fe- 
parare & ad fequentem referre. "Tra&avit hunc locum 
Sam. PETITUS , Miícellan. VI. 9. ubi φυγάδω pro φλεγυρὰ 
legit, vertitque : ciborum calcu/o & impenfis non potefl. exul 
arceri a compotando cum amicis : wid eft, (inquit) adeo de- 
»ditus eft gulae, ut nullis parcat fumtibus, nullis a com- 
» potando absterreatur impenfis.« Deinde νῦν δ᾽ ἂν τις 
legit, & » Venufte (inquit) τὶς de Lzmpone dicitur , quod 
»Íolenne Graecis eit cum aliquem perítringunt.« Nov δ᾽ 
aU716 (1. 4. αὖθις} tenuit Dalecamp. Rurfum ille nunc ru- 
&sr: nempe »nimia fatietate.«. N9y δ᾽ cud" ἄν τις, a Cafau- 
bono propofitum , adoptavit Gallicus interpres: Per/onae 
n'efl dans le cas de róter: nempe, ut fubiicit in notà » pour 
vayoir trop mangé.« -- ln priore teftimonii parte, verba . 


.570 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 344. 


φλεγυρὰ ψῆφος Toupius, Cur. Noviff. in Suidam p. 302. 
interpretatus eft flagrans rumor: Angl. the common talk of 
the town. » Hinc. (inquit) Horat. I. Serm. 1v. 125. Flagrare 
»rumore malo: quod ex Graeco fonte petitum. Hefychius : 
γ»Φλεγυρά" ὑβριατικὴ, λαμπρά. « — Vocab. ψῆφος autem 
apud Suidam per διαλαλιὰ exponitur: qua occafione ifla 
adnotavit Toupius. Extrema verba, zpiyas δὲ κἂν μά- ἔ 
χοιτο, fic reddidit DALECAMP. cum mullo etiamnum pugnas 
διε; adie&là notà: » Quamvis cibo distentus , mullum ta. 
»men , fi adferatur , is invadet, « | 


AD CAP. XXXI V. 


Φαίδων δὲ Qüxer αἰνεῖ xal * . »Lacerum effe Hz- 
» DYLI teftimonium de PAaedone « monuerat CASAUB. quod 
fatis quidem per fe adparebat. At non lacerum modo eft, 
fed & ipía, quae íuperfunt verba, corrupta. Nam, ut 
poftremis illis, 

χορδὰς à ψάλτης. ἐστὶ γὰρ ὀψοφάγος : 

legitimus pentameter continetur: fic praecedere debebat 
( quemadmodum fit fere in Epigrammatibus , atque etiam 
in aliis Hedyli Epigrammatibus, quae fuper(unt , factum 
videmus) verfus hexameter. Atqui, quae pro illo verfu 
exhibentur in libris verba, ea nec initium, nec finem he- 
xametri poflunt efficere. lam φύ κε ἐ᾿ quid fit neício, nec 
magis huc facit qx», quod habet ms. Ep. nifi forte φύ x 7 
uterque codex debuerat, id eft φύκια ; quam vocem VII. 
322. 6, vulgo in libris noftris legi vidimus, quamquam ὅς 
ipfam ibi fufpe&am, & a nobis non fine ratione ( ut pu- 
tamus) fublatam. Potuerit vero utcumque φύ κρω idem 
hic valere ac qvxídia vel φύκιδες: quorum pifciculorum 
frequens apud Noftrum fit mentio ; 11]. 107. c. ΓΝ. 151. e. 
VII. 222. a. &c. — Pofleriore verfu , in ambiguitate voca- 
buli χορδαὶ ludere videtur poéta, quod & chordas in[lru- 
menti mufici , id eft, fides fignificat ; &. chordas five la&fes 
agninas aut hoedinas , id eft, inteflina. quaedam in cibum pa«- 
γαία ; de quo fignificatu vide Animadv. T.I. pag. 48. δὲ 
loca ibi citata. Conf. Cafaub. ad IX. 580. b. 

Eiusdem ΠΈΡΥΣΙ in Agidem Epigramma Anale&tis fuis 
inferuit BRuNCK T. 11. pag. $26 fq. & Animadverfionibus 
illuftravit lACoBs Vol. 1. Part. n. p. 328 (ᾳ. Verf. τ. Εφθὸς 
ὃ χάλλιχθυς, Confer Noftrum , VII. 282. a. c. d. & 328. a. 


Li 


Ρ. 344. IN LIB. VIJI. CAP. XXXI V. 471 


a Verf. 3. Pro ἀπόκλειεν, quod perperam editum erat , ἀπό- 
xA&i6 ex msstis corrigendum monuit Cafaub. Et fic recte 
haber nofter codex uterque. — Quarti verfus defe&um re- 
&e BnRuNcxk1Us interpofitis ftellulis indicavit. Eodem , pu- 
to, refpexerat CASAUBONUS, cum »lacerum quoque de 
» Agide epigramma effe « fcriberet. — Pf. 6. Recte, me- 
tri cauffà, χρυσορόης fimplici literà p fcribitur in edd. & 
in cod. 44. 

Eiusdem poétae in C/io mulierem epigramma , habes 
apud eumdem BRUNCKIUM ibid. pag. 527; & lAcossit 
Animadverfiones, Vol. 1. Part. II. pag. 329 fqq. qui de ar- 
gumento veriffime praecepiffe mihi vifus eft. » In coena , 
»inquit, inter viros collocatam mihi fingebam  voracem 
»ilam mulierem, cuius fames & ὀψοφαγία convivas in 
»ítuporem rapit, Verba, ἢν δὲ δελήσῃς ἔσθε μόνη, fic ac- 
»ceperim : S; libet , tu fola hos congros comedito , nihil nobis 
nrelinquens. Convivantur autem de /ymbolis ; quod cum 
v fiebat, coenaturi-ewnpseioy ponere folebant. « — Caeterum 
ab hac pifcivorà C/eio non differre videtur illa Kaero , quae 
ab alio poéta apud Noftrum lib. X. pag. 440. d. ut 7oav- 
7611; notatur, Quo vero de emendationibus iudicare pof- 
fit leor, quibus hoc carmen emacularunt viri docti , aut 
emaculare tentarunt; commodum fuerit ut illud tale ad- 

onamus, quale vulgo & editum legebatur, & in msstis 
ibris exhibetur. Igitur in ed. Caf. fic conceptum erat : 
ὈΜοφαγεῖ Κλειὼ καταμυομένην δὲ σελήσῃ 
σ᾽ ἔσϑεμον ἢ δραχμῆς ἐστιν ὃ γόγγρος ἅπας. 
Θεσμὸν ὃν ( vel ὃν ) ἢ ζώνην ἣ ἐνώτιον, i) τι τοιοῦτον 
σύσσημον, τὸ δ᾽ δρᾷν μόνον οὐ λέγομεν. 
Ἡμετέρη σὺ Μέδουσω" λιθαύμεθ᾽ ἅπαντα πάλαι που, 
οὐ Γοργοῦς, γόγγρου δ᾽ οἱ μέλεοι λοπάδι. 
Neque ab iflà fcripturà quidquam discedunt vel fuperiores 
editiones , vel codices mssti , (e quibus tamen codex Epir. 
nonnifi pofteriorem epigrammatis partem inde a verbis τὸ 
δ᾽ ὁρᾷν exhibet ) nifi in his paucis: fcil. quod vs. 3. ia ms. 
44. deeft ἢ poft ζώνην : tum quod vs. ς. λιθούμεθα “τώντες 
habet ms. Ep. denique quod vs. 6, γόγγροι Ícribitur in ed. 
Ven, δὲ Baf. δὲ in ms. A. pro quo recte γόγγρου habet Ep. 
quemadmodum edidit Cafaubonus. Eít autem CAsAUBO- 
Ni ad hunc locum Animadverfio haec: » Depravariffimum 
»eft etiam epigramma de C/ioze pifcivora muliere: quod 
»nos cum pedibus manibusque emaculare contenderemus, 


$72. ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 347. 


»adhuc fruftra fuimus. A libris antiquis leve aut nullum 
»auxilium : ab Epitome nihil ; cuius au&or primos verfus 
»tres δὲ quarti partem, quia nihil in iis intelligebat, fuas — 
»res habere iuffit.. In tertio tamen placet δεσμὸν ὃν, potius b 
» quam σεσμόν. Po(lremum diflichum terme caret mendis. Scri- 
» be in priore veríu , λιθούμεθω os τὰ πάλαι ποῦ : δι in- 
»tegrum diftichum praeftabo fartum tectum. Aiunt gulo- 
Ȓae CliZs convivae , fibi illam e[fe inflar Medufae : adeo enim 
» flupere fe ad. fpc&aculum voracitatis eius , congrum in patina 
» comedentis , ut iis affimilentur quos olim vifa Gorgo in faxa — 
»mutabazt. Familiare elt poétis, ut magnum ftuporem ita 
» exprimant : fic initio libri fexti [ pag. 224. c. d. ] ait hel- 
»luo quidam, fe confpectu pifcariorum, caró pifces in fo- 
»ro indicantium, lapideum ftatim fieri , ut qui olim Gor- 
»gones vidiffent. Ita verte: Tz noflra es Medufa: in faxa 
»:utamur o miferi , ut olim factum aunt : non quidem Gorgás 
» capite , fed congri patiná. De hoc congro dixit verfu fe- 
» cundo. « — Nos partim BRuNCK!I emendationes adopta- 
vimus, quas ille ab HERALDO ad Arnob. pag. 19. mutua- 
tus erat, partim TouPn, qui idem Epigramma a fe emen- 
datum dedit in Curis Novilf. p. 255. t 
Verf. 1. quidem ferendum vulgatum putavi, Ὁ ᾧ οφ a- 
ysi Κλειώ: minime licet improbans Brunckianum 'O- 
φψοφάγε, KAeiot, aut Toupianum 'O«ogareis Kaeío. 
Verf. 4. Tenuit Brunckius cum Heraldo vulgatam fcri- 
pruram, τὸ δ᾽ ópdy. μὴ μόνον οὐ λέγομεν: quod fic in- 
terpretatus HERALDUS erat: Videre te autem , τὸ δρᾷν, ne 
pronunciare quidem audemus. Nobis hic unice Toupianum 
μένομεν placuit, id eft, fustinemus: nec vero displicet 
pro μὴ μόνον ( eodem verf.) v «1 μὰ τὸν. quod tam per- 
apte, quam erudite lACoss propofuit; quo vitetur mo- 
notonia , quae exiflit ex eàdem fere voce tribus deinceps 
verfibus repetita. ^ Perf. s. ex λιθούμεθ᾽ ἅπαντα, pro quo 
λιθούμεθα πάντες ms. Ep. habet, λιθούμεθα σἄν τα feci- 
mus, πάντα pro πάντως accipientes. Id quidem, ut fcri- 
pturae librorum proximum , fic & aliás commodius, & 
minus languidum videbatur , quam Cafaubonianum ὡς τὰ 
“πάλαι που. —— Verf. 6. haud dubie verum erat γόγγρου , 
quod a Cafaub. pridem editum. Sed in voce λοτάδι 
dubius haeferam : quam nulli ex do&tis viris, qui hoc epi- - 
gramma tra&ctarunt , fufpicionem aliquam moviffe miratus 
íum. Sane ad genitivum Γοργοῦς referendus eft dativus ali- 


p.34» IN LIB. VIII. CAP. XXX V. $73 


) quis a verbo λιθούμφθου pendens, qui nullus alius efe po- 
teft nifi idem ipfe qui cum γόγγρου iungitur. lam vero, 
quid fit hoc , οὐ λιθούμεθα T op y ous Ao &d'i, in lapides 
mutamur non quidem a Gorgás patina , id nullo pacto equi- 
dem exputare poffum. Quin ne id quidem fatis placet , 
λιθούμεθα γόγγρου Ao a0 1, in lapides mutamur a congri 
patiná, Defiderabam vocabulum, quod eZ/pectum , intui- 
tum fignificarer. Et multum quidem abett , ut id ipfum , 
quod ἢ. l. fcripfiffet poéta, acu me terigifIe perfuatum ha- 
beam, cum in vocem Ao*y 24': inciderem: fed certius 
quuin nihil fuppeteret, hanc interim fcripturam in animo 
habui, cum in verfione noftrà ponerem , zon Gorgonis a d- 
fpectu , fed congri. Habes apud Suidam, Λογά δες" ὀφθωλ- 
Eo: & apud Hefychium : λογάδας, τὰς ὄψεις : quas in- 
terpretationes, pulcre quidem intelligo, huc non fpectare 
proprie ;.fed videndum, ne per translationem quamdam 
non modo oculum , fed &  ad(pe&lum figaificare s λογὰς po 
tuerit. Pro δ᾽ ei μέλεοι ( eodem verf. ) ml opus eft ut cum 
BERNARDO ad Thomam Mag. pag. $84. δειμαλέοι corri- 
gamus: immo deefle non poteft adveríativa particula, ut 
perípecte IAcoBs monuit. T 


"unn shi bh dba «iibi dU Po D X XC ROME 


Ui In 43RDD. ΠΝ 21 mu» YN 
Accufativum E/qpayopz cum editis & msto 44. tenendo, 
*neceflario dein à y» «9 ν ἢ σα τ fcriptum oportebat. Recte 
quidem Breviator, omiffo auCtoris Zdri/lodemi nomine , Εὐ- 
φράψωρ —.- ἀνεφώνησεν Ícripfit.. licite t1 
c .Kír»'o y. dedit uterque cod. ms. cum ed. Ven. & Baf. 
pro quo. temere. Κνίδων ed. Caf. 1. & 2. Vera fcriptura 
reftituta eft in ed..Caf. 3. Particulam. 4'& commode adie- 
am deditms.44.. 5 ὅπ ΟῚ Boq τοι ἐπ 
οιὐλαύκου παρατεθέντος, ἄλλου δ᾽ οὐδεγὸς,, ὃ μὲν ov ὀφθαλ- 
μὸν κατελάβετο. » In oculum. glauci manum initcit , ut caput 
» videlicet illi auferret , ac (δὲ fumeret.: nam glauci optima 
» pars cenfebatur caput.« CASAUBONUS; — Caput utique 
glauci laudatum Archeftrato vidimus, VII. 295.c. itemque 
Anaxandridae, ibid. e. Sed in ipfo capite videntur partes cir- 
ca. oculos, prae caeteris, in deliciis fuifle habitae. Sic. qui 
dem, Euftathius acceperat; qui, bunc ipfum fortaffe lo- 
cum refpiciens ,.in Commear. ia liiad. μ΄. pag. 850, 41 fq. 
ait; Ἔστι δὲ ἰχξὺς “καλούμενος γλαῦκος, QUTTGp SXXpITOS ἢ 


774 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 54$ 


κεφαλὴ, καὶ μάλεστω οἱ ὀφθαλμοί, Quo etiam fpe&at for- 


taffe quod de Matrone Antiphanes dixit fupra , p. 342. d. 
οὐκ ἔχων ὅπως αὐτὴν μόνος κατα φάγ n. Nihil per fe 
incommodi habebát καταφάγοι, quod erat editum: 
fed nil opus fuerat, ut defereretur veterum librorum fcri- 
ptura, quam dabat nofter quidem codex uterque. 
Ζήνων δ᾽ ὃ Κιτιεὺς 6c. Eamdem rem narrat Diogenes 


Laért. Vll. το. bid. οἷος ἦν κατεσϑίειν. Perperam Dale- d 


camp. quantus erat , Zeno mandebat, Rectius CASAUBONUS 
in Animadverfionibus : » Similis erat comedenti, Frequens 
» apud Graecos dicendi genus.« — Gallice commodiffime 
diceres, faifant mine de vouloir le manger. — Ibid. |n eàádem 
narratione, verba ifta xa0' ἡμέραν, itemque illa, τὴν ἐμὴν. 
ex Laértio adiicienda putavimus: in quo nobis praeiverat 
Dalecamp. : ' 

τέσσαρεις μνᾶς ἐφ᾽ ἡμέρᾳ λαμβάνοντα. μνὸς (non μνᾶς} 
fcribitur in ms. 4, cum h. 1. tum alibi , ubi adnotare fu- 
perfedi. ἐφ᾽ ἡμέραν fortaffe exfpeCtaffes, in diem, in fingu- 
los dies. Sed ἐφ᾽ ἡμέρᾳ, quod nec ipfum fine exemplo, 
tenent libri: ἴῃ ms. Ep. tamen perambigue expreffa ter- 
minatio , quin ne expreffa quidem. 


ἐν τῷ περὶ Θιν ὦ v. Sic ms. 4. (nam deeft in Ep. titu- e. — 


luslibri) cum.editis. Et fatis quidem convenire ifte titu- 
lus videtur cum re , qua de hic agitur: quare MENAGIUS 
ad Laert. I. 9. ex Athenaeo corrigendum Suidam cenfuit , 
apud quem in voc. Neoz7»e citatur idem Clearchus ἐν τῷδ 
περὶ Oi v ov; ubi caute KüsrERUS nihil definire aufus y 
utramque fortaffe veram efle fcriptüram ait, & de diver- 
fis agi fcriptis. At fidenter, ut folet; TouPrus in Emend. 
in Suid. P. II. pag. 273. utrobique σερὶ Ὦ ὦ ν΄ (de Ovis) le4 
gendum pronunciavit, Mox , Ψαμμίτιχον, geminà litera 
^ & vocali iota poft u^ fcriptum, dedit codex Ep. ^ — 
τοὺς περὶ Μόσυνον τῆς Θρῴκης (ous , οἵ ἰχθὺς ἐσϑίουσις 
» Boves qui pifcibus vefcerentur commemorant praeter Athe- 
»naeum alii quoque : ut Strabo libro XV. [ pag. 720. d.] 
»iemque Aeiiants lib. XV. cap. 25. De proprietate Ani- 
» malium. Similia etiam, quae de Cypriis bobus fabulan- 
» tur ichthyophagis δὲ fcatophagis.« CAsAUBONUS. — De 
Cypriis bobus dictum lib. III. pag. 9$. ΕΞ Mofyltum , Thra- 
ciae five montem five oppidum , five (quod probabilius vi- 
detur ) fluvium , nusquam alibi memorattim reperio. Mo- 
fynaecos novimus, vel Moj[ynoecos ;, Ponti populum ; qui 


Ρ. 345: INLIBBSVIIL CAP. XXXVL — gy 


& Mo[[yni δὲ Mofyni fubinde nominati reperiuntur, quo- 
rum ὅς oppidum Mofyra memoratur. In Z/racia ignotum 
nomen. Cojfnites Thraciae fluvius memoratur apud Aelian. 
l.c. e quo bibentes equi valde efferari perhibentur. At 
apud Noftrum , nomen Μόσυνον cum editis tenet uterque 
codex mstus. 


AD CAP. XXXVI. 


f. »ἘΕἴρηται δὲ καὶ ὃ ὀφοφώγος, ὡς ἕτεροι, καὶ τὺ ὁ.“ 
» φαγεῖν. Mirum loquendi genus. Quare etiam docti mu- 
»tarunt, legeruntque καὶ ἑτέροις : vel, xal map ἑτέροις, 
» Nos putabamus, Athenaeum voluiffe dicere ,' ὀψοφάγος 
nita dici ut alia fimilia vocabula ; puta , μονοφά γος, κρεωφά- 
»*yof , τυροφάγος, ἐχθυοφάγος. & fimilia his; Non displi- 
»cet tamen altera fententia.« CASAUBONUS. — Nempe 
»apud alios reperitur etiam vox ὀψοφάγος & ὀψοφαγεῖν, ἃ 
in verfione pofuerat DALECAMP». —  Perfpectiffime vero 
monuit CoRAYy : »Scribe, ὦ éraipoi. Infra pag. 346.b. 
γ) πρὸς τούτοις τοῖς ὀψφοφάγοις, ἄνδρες ἑταῖροι, οἶδα &c. Et 
» pag. 6098. a. καὶ ὑμῖν δὲ, ὦ ἑταῖροι. λέγω.« — Similiter 
vero , cum alibi fubinde, partim initio, partim in fine fin- 
gulorum librorum, tum in fine huius octavi libri, Timo: 
cratem etiam fuum ita compellat au&or , ἑταῖρε Τιμόκρατέε. 

᾿Δριστοφάνης ἐν Νεφέλαις δευτέραις" Οὐδ᾽ ὀψοφαγεῖν &c. 
» Verfus Ariflophaneus in eius libris [ Nub. 985. ed. Br. ] ita 
5 Ícribitur : | 

»γ»οὐδ᾽ ὑψοφοιγεῖν, οὐδὲ κυχλίζειν, οὐδ᾽ ἔχειν [ immo 

ε : ἔσχειν τὼ "τόδ᾽ ἐναλλάξ. 
» Át χιχλάζειν, quod in noftris eft, Graecis noa in ufu: 
»& ita hunc verfum Plutarchus quoque citat in libro, 
»Ei διδακτὸν n "Aperi. « CASAUBONUS, — Vide Plutarch. 
Opp. T. 1I. pag. 439. d. Veram autem fctipturam xix Aia 
ζειν eriam apud Noftrum dedit nobis optimus cod. 4. In 
Epit. δὲ ifte verfus ὃς plura alia ἢ. 1. praetermiffa, Negé- 
λας δευτέρας infcriptam fuiffe illam Comici fabulam, quae 
fub titulo Νεφέλαι hodie fupereft , cum alii adnotarunt 
tum BRUNCK in Ariftophanis Fragmentis pag. 246. 

' Continuo dein, quum effet editüm, Κηφισόδωρος υ ἱ οὗ 
δ᾽ ὀψοφάγος &c, rette CASAUBONUS monuit: »Scriben- 
» dum , Κηφισόδωρος Ὕ í* οὐ δ᾽ ὀψοφάγος, οὐδ᾽ ἀδολέσχης. 
»$uem comic) huius Athenaeus libro {Π1, ['p: 119. d. ὃς 


? 


$76 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 546. 


» Suidas nominant.« — Quod ipfum iam viderat DALECAM- 
PIUS, in verfione ponens, Cephifodorus in Sue, Perípicue 
autem idem ipfum in vulgata librorum fcriptura inerat, 
modo voces recte distribueres. In noftro autem ms. A. 
poft ifta υἱοῦ d" ὀψοφάγος, repetuntur haec οὐδ᾽ ὀψοφά γος, 
ἃς tum demum οὐδ᾽ adv». E: 
In MacHoNizs verf. 2. ΤΠροσπεπονθέναι τι δεῖ. » Coquus a 
» loquitur, & fc gulae deditum praedicat : idque affirmat artis 
» totius fundamentum effe. Cautfa eius rei continetur verbo 
» προσπεπονθένωι : quod, ab interpretibus non intelle&tum , 
» fecit ut integram fententiam infigniter depravarent. At 
»poéta hoc voluit : Debere coguum , qui non efl cibos corrus 
»pturus , fed in arte fua praeftiturus., προσπεπονθέναι 71 , 
»id eft, rangt aliquo affz&lu erga cibos ; ut de eorum bona 
»conditura non ex alieno pronuntiet palato , fed ex fuo 
»ipfius, & affe&u proprio. Tum addit hic magifter, ( verf. 
» 4. ] eum qui re je f(uduerit ,, nunquam. malum coquum fore : 
»atque, ita affectum effe, vocat Aabere, καθαρὰ τὰ αἰσθη- 
»» τήρια. [ verf. ς. lam intelligimus quid fit. προσπεπονθέ- 
»yei. Sic accipitur nomen περιπαθὴς, libro I. [ pag. 6. e.] 
» ubi dicitur Philoxenus σεριπαθὴς ὧν τοῖς ὄψοις, id eft, 
» pifcium avidus-vorator ; qui. libro ifto [ hoc oCtavo 7 pau- 
»lo ante inter ichthyophagos eft commemoratus: & for- 
»taffe melius ei loco προσπαθὴς quam περιπαθὴς conve- 
»nDiai. Nam. fermonis graeci cailentes concedent mihi, 
»aliud effe προσπεπονθέναι τινὶ, aliud. περιπαθεῖν τινί : il- 
»le affe&us eft avidiffune fruentis aut frii cupientis.; hic-cum 
» quadam iunclus eft miferatione, « CASAUBONUS. — Dicitur 
utique περιπαθὴς interdum | qui cafum alienum. miferatur , 
fed & qui fuum cafum dolet ,, & omnino. qui. magno dolore 
adficitur; ut haud femel apud Polybium. .At nihil impe- 
dit, quo minus qui quolibet vehementi, adfcétu, commotus fuee 
rit, is περιπαθὴς dicatur. Sic quidem , ut hoc utar, oi πες 
ρμιπαβθέστεροι καὶ σωματικώτεροι (referente H. Srephano, in 
Thef. T. HL pag. 75. b. ) dicuntur qui vekementoribus adfee 
ibus obnoxii, & corpori prae caeteris dedüi funt. Quare nullo 
incommodo idem vocabulum etiam. de.eo dici potuerit 
qui vceAementiori, quadam. cupiditate. δ᾽ aviditate ducitur , .ut 
apud Noftrum ], c. I6. e. ubi folicitatam equidem nolim 
hbrorum fcripturam., Sed non minus commode hoc loco 
pofitum verbum προσπεπονθέγαι : quod paulo exquifitius 
eft, & (ut doctum adfe&tat fermonem ifte coquus) e me- 


p.346. IN LIB. VIII. CAP. XXXVI. $77 


a dio philofophorum ufu depromtum videtur. Significat au» 


tem non tam fubiram vehementemque animi commotio- 
nem , quam conlantem aliquam (^h rue » fiudium & amo- 
rem alicuius rei animo infixum. Neminem frequentius ver- 
bo ifto προσπάσχειν & cognato προσπαθεῖν ufum effe re- 


perias, quam Epictetum in Differtationibus, cuius bene 


multa teftimonia huc facientia in Indice Graecitatis Epi- 
&eteae a nobis colle&a funt: cum quibus conferre iuva- 
bit quae adnotavit H. Stephanus ad Sexti Emp. Hypotyp. 
I. 230. pag. 215. ed. Fabr. ubi nec illud Ciceronis neglexit 
ex lib. 11. ad Attic. Epift. το. Nimium τῷ καλῷ προσπέπονς 
34. lam vero h. l. apud Noftrum non fatis adparet, quod- 
nam fit nomen ad verbum προσπεπονθέναι referendum. 
Poffis intelligere, τῇ 7éy v1 , amore quodam artis teneri debet : 
poffis τοῖς ὄψοις, dele&tari ob/onüs ipfe debet : poflis τοῖς 
παρατεθεῖσι,, deleclari ipfe debet cibis ita adponendis ut non 
corrupti fint, Sed quodcunque ex his elegeris, eadem in 
univerfum fententia manebit. — Deinde verf. 4. ambiguum 
videri poteft, pronomen αὐτοῦ quonam fpeCtet. Illud qui- 
dem fatis perípicuum, perperam in ed. Caf. inter 7egpor- 
τικὼς δὲ αὐτοῦ interpungi orationem ; qui error ex ed. Baf. 
transdu&tus. Cafaubonus, in fuperiore animadverfione , 
viderur illud αὐτοῦ in neutro genere accepiffe, verba ifta, 
πεφροντικὼς αὐτοῦ,, fic interpretatus, qui rei isti fludue- 
rit. Haud paulg re&ius lAcoBs in Notis msstis: v eregpgoy- 
n TikOs αὑτοῦ γὰρ οὐκ ἔσται κακός. Nam qui in coena coe 
»quenda fui ipsius rationem habebit , is malus non erit co- 
»quus.« — At eàdem fententià 2 0 700 teaeri poffe exi- 
flimavi, pro ἑαυτοῦ Attico modo di&um , ut frequenter 
obfervavimus. : 

Quintus verfus , ἔπειτ᾽ ἐπὰν à καθαρὰ ὥς. contra metri 
leges peccabit, nifi in ἐπὰν ultimam fyllabam produ&tam 
flatuas. Vide not. ad p. 339. a. — Verf. 6. pto καί γε οὐ, 
καὶ γεύου corrigendum fuiffe, communi confenfu Viri 
docti ConAY & lAcozs in Noris msstis monuerunt : quo- 
rum pofterior eriam verf. 7. cum fulturà indigeret metrum, 
de inferenda vocula ἔτ᾽ non minus opportune monuit. 
O&clavus cum fic effet editus, 

πάλιν τε γεύου, συμμετρίαν coe ἃρμύσῃ: 
adnotavit CORAY : » Malim πάλιν ἀπογεύουκ — Quod 
haud dubie praeftabat. Sed aliud dedit optimus codex 


mstus: nempe id ipfum , quod edendum curavimus, In 
Animady. Vol, IF. O o 


$79 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p. 346. 


nono verfu nil mutat Ms. Emendationem, quam in fcholio 
fubiecimus, propofuit IAcoss in Noris msstis. IDEM vir 
do&us pro δοκεῖ, vs. 10. quod ferri non poterat, 4 o- 
κ ἢ corrigebat. Et hoc ipfum debuerat codex nofter A. in 
quo eft Zox»& , vocali iota, quae ad s adícribi debebat , 
perperam in € mutatà. 
Verf. 31. v Poftremo verfu iocatur cocus , cum, defcri- b 
» pto coenae totius apparatu, tandem adicit, 
» eigarys διὰ πασὼν Νικολαῖδας Muxovías. 
» locus eft in διὰ πασῶν : quod genus loquendi eft Mufi- 
»corum, fed longe aliter hic accipitur. Senfus enim eft, 
» tot numero introducendas effe meretrices prae[tantiffrma forma , 
» quot funt convivae. εἰσάγειν in ea re fignatum verbum , 
»ut apud Latinos introducere : unde apud Ciceronem & Se- 
»necam, 2ntroducfiones matronarum , 6 exoletorum. | .Nicolai- 
»das vocat mulieres, ( fi tamen publicae libidinis victimae, 
» (unt mulieres) quae νικῶσι Λαΐδα. Laidem forma fuperant & 
»lafcivia, Ideo vocat Muxovías , faciens allufionem ad pro- 
» verbium quo notati Myconii, foliti ad convivia veniré 
»invocati, Fuiffe eundem morem & iis quae corpore me- 
» rebant, teftis Plautinus parafitus : 
luventus nomen indidit fcorto mthi , 
eo quia invocatus foleo e[fe in convivio. 
» Caeterum claudentem veríum redde aprízoóa, ac fcribe 
»Muxovías peroparvum. Scio fcribi non femel Muxo- 
»vY10s per ὦ libro primo, itemque apud Suidam, & in li- 
»bello Graecorum proverbiorum : ubi etiam Móxev ifta 
» infula nominatur : fed apud Geographos femper Máxovos, 
»Sic etiam in exemplaribus Clementis Alexand. atque alio- 
»rum.« CASAUBONUS. — »Malim legere diftinCcte Νίκων, 
» Λαϊδας, Nicon eft nomen proprium eius, quem alloqui- 
»tur coquus. « CoRAYy. — Mihi haudquaquam liquere 
profiteor: nam nec verba, nec fenfum, nec metri ratio- 
nem expedio. Μυκόνιος dedit ms. 4. unde Muxovías edidi , 
ut voluit Cafaubonus: fed quid inde promoveatur non 
video. De Myconiis vide Suidam in Μυκώνιος γείτων, & 
Erafmum in Myconius vicinus : item Noftrum, lib. I. p. 7 
extr. & feq. Vocem NixeAaidas ea ratione notioneque 
compofitam effe, quae eidem Cafaubono placuit, etiam 
atque etiam dubito, Nec vero Nicon, ut viri nomen, ali- 
'bi apud comicos veteres, quod íciam , reperitur. Nota 
INico Samia , méretrix: cuius videndum ne hic lateat no- 


p. 546. IN LIB. VIII. CAP. XXXVII. $79 


b men. Eius meminit Nofter, V. 220. f. & XIII. 582. e. 583. 
€. & ς87. ἃ. 
»oida δὲ καὶ τὴν ἐν Πισάτιδε γραφὴν ἀνακειμένην ἐν 
» TO τῆς ᾿Αλφειώσας ᾿Αρτέμιδος ἱερῷ. Habeo etiam cognitam 
n illam pi&uram , quae in regione Pifatide dedicata eft in Dia- 
» nae Alphiufae templo. Legebatur τὴν ἐπὶ EaT181, mendo- 
víe. Ex re ipfa & antiquis exemplaribus locum emenda- 
» vimus. Interpretes unde fuam lectionem exf(culpterint , 
»demiror. Erat autem in Pifatide ad Alphei oftium lucus 
» & templum Dianae, quam alii E/aphiaeam, alii Alphiaeaim 
» vel ZAiphiufam nuncupabant. Docet clare Paufanias in 
» Eliacis: ( Vl. 22. pag. $11. ] innuit breviter Strabo libro 
» VIII. [ pag. 345. c. ] Magni huius fcriptoris verba reci- 
»tare iuvat. Πρὺς δὲ τῇ ἐκβολῇ, Alphei nempe , τὸ τῆς 'AA- 
» φιονείας ᾿Αρτέμιδος ἢ ᾿Αλφειούσης ἄλσος ἐστὶ, ( λέγεται 
»'yàp ἀμφοτέρως") ἀπέχον τῆς ᾽ολυμπίας εἰς ὑγδοήκοντω 
»»σταδίους, Haec fcriptura eft omnium exemplarium : fed, 
»cum Alphioniae Dianae veterum nemo faciat mentionem, 
»& conílet ex Paufania ;4/phiaeam Dianam ab aliis £/a- 
»phiaeam fuiffe didam ; non eít dubitandum fcripíffe et- 
»lam Strabonem τὺ τῆς ᾿Ελαφιαίας ᾿Αρτέμιδος ἢ ᾽᾿Αλφ. Or- 
» tum id cognomen , ut placet Paufaniae, a cervorum vene- 
 »ratione: ut maluerunt alii, a muliere quadam, cui no- 
» men Elaphio. Alterum ab Alpheo cognomen varie effer- 
»tur ab au&oribus; aut (cribitur certe varie: apud Srra- 
»bonem, 'Aagsíovca ; apud Athenaeum, 'Aageroca ; in 
» Pindari fcholiis Pythionic. Od. IL. ᾿Αλφειῶα ; Pau(aniae 
» eft ᾿Αλφείωια. « CASAUBONUS. — [ἢ ms. 4. ἐν τῇ Πει- 
σάτιδι fcribitur, pro ἐν τῇ Πισάτιδι: unde articulum no- 
mini adieci. Mire Dalecampius ad /cAt&ydem pofuerat. In 
fcriptura ᾿Αλφειώσας, quae eft Dorica vocis forma, nil 
mnutat verus codex. 
c Κλεάνθους δ᾽ ἐστὶ τοῦ Κορινθίου. Eumdem artificem in ea 
re Strabo nominat : a quo diverfus videtur vetuftior Clean 
thes , itidem Corinthius , cuius. Plinius meminit, XXXV. 


35 
AJdDAPMXXEXEXVII 


: 
»Kal τοσαῦτα μὲν - - καὶ αὐτὸς ὑμῖν προσοφψωνήσως, 
2 ) x * ( » 
| »ouX ὀψοφαγήσων παρῆλθον. διὰ τὸν πάντα ἄριστον Οὐλ- 
s es e E L ΄ 
| v»7iapy,0$ - —- éT6p ἐξ Ἐρετρείας παρεισφέρων, Et- 
NE Oo2 


ς80 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 346. 


»fi haec fcriptura eft omnium exemplarium, depravatif- c. 
» fima tamen eft, Prima quidem verba planiora longe fue- 
» rint, fi ita potius concipiantur : Τοσαῦτα καὶ αὐτὸς ὑμῖν 
» τροσωψώνησα. οὐκ ὀψοφαγήσων “γὰρ ἧλθον διὰ τὸν πάντα 
»»ἄριστον Οὐλπιαγόν. Confterenda haec funt cum primis 
» Democriti [ qui haec ipfa loquitur ] verbis. Dixit enim 
» initio , [ pag. 531. c.] velle fe προσοψωνῆσαι τοὺς ὀρυκτοὺς 
»» ἰχθύας. Ut ἑστιᾷν λόγοις dicimus, fic Democritus à o- 
»veiy ufurpat pro fermones habere de pifcibus. Latine hic lo- 
»cus fatis commode verti non poteft, ob paronomafiam 
»in vocibus προσοψωνεῖν δὲ ὀψοφαγεῖν. Sed fen(us eft: 
» Haec funt quae de pifcibus habemus [ immo , habuimus ] ad- 
ȟcienda ante ditlis : nam , uti video , pifces efurus huc non 
» veni, propter Ulpianum. Sequentia verba declarant , qua 
»de cauffa & quomodo Ulpianus impedierit cum hunc, 
»tum alios convivas , ne pifcibus vefcerentur. Cauffa fuit, 
»quia homo Syrus ex moribus gentis fuae, alios quoque voluit 
» ab efu pifcium avertere», Modum impediendi declacaat ifta, 
» ἕτερ᾽ ἐξ ᾿Ερετρείας παρεισφέρων : alia ex Eretria clam infé- 
»rcs. Mirum, non expofuiile au&orem, quaenam iftae 
» fuerint Eretriacae cupediae, quae avidos pifcium fecerint 
2) ἃ praefente & oculis illorum obiectà copià pifcium abs- 
»tinere. Ne multis le&orem morer: aio haec eífe cor- 
»ruptifima. Legebatur [in ed. Baf.] £e0 ἐξ 'Eperpsías. 
»[In ed. Ven. ἔτ᾽ ἐξ "Eperg. ] Auctoribus chirographis 
»fecimus ἕτερα. [ Nempe fic ed. Caf. cum Msto etiam 
» noftro, ἕτερ᾽ ἐξ Ἐρετρείας. ] Id quidem reGe: fed non- 
» dum veram fcripruram tenemus , quae eft haec fine con- 
»troverfia: ἕτερω ἐξ ἑτέρων ἀεὶ παρεισφέρων : alia 
» femper ex aliis inferens ; hoc eft, alias femper quaeftiones 
»poft alias ne&ens & proponens; atque ita fermonibus 
»Ooccupatos nos habens, ut appofitis pifcibus veícendi 
»non fuerit facultas. Quam bene Citucito [ nempe UI- 
» piano, τῷ Κειτουκείτῳ : vide L 1. e. ] ifta conveniant ἢ 
» pluribus dicendum putem , ineptus fim.« Sic CAsAUBO- 
NUS: cuius felicifpam emendationem quin adoptarem 
non dubitavi. At in priore parte periodi nil mutandum , 
ceníui. 

Γάτις ἣ τῶν Σύρων βασίλισσα Θ᾿. » Explicat Deipnofo- 
» phifta, unde fit hoc receptum in Syrorum mores, ut 
» pifcium efum abominentur. Gatíim quamdam fuiffe regi- 
» nam Syriae , quae hoc prima in(ütuerit & edito caverit. Nam, 


p.346. IN LIB. VIII. CAP, XXXVIIL $81 


»quae vulgo dicebatur Afrergatis , ex fententià Antipatri 
»Stoici Gatim effe nominandam : quoniam vero edictum 
»à Gatide fuiffet aliquando promulgatum , Ne quis ἄτε 
d »T&7id'oc (id eft, praeter Gatidem ) pifces vellet effe ; ὑπ᾽ 
» ἀγνοίας τοὺς πολλοὺς αὐτὴν μὲν ᾿Ατεργάτιν ὀγομάζειν, 
nix joy δὲ ἀπέχεσθαι : vulgus veritatis ignarum , ipfam qui- 
»dem JAtergatim nominare, a pifcibus vero abstinere. Haec 
» Athenaeus ex Zntipatro Stoico: cuius fe&tae homines nus- 
»quam ineptiores , quam in fcrutandis antiquorum voca- 
» bulorum cauffis. Tam enim verum etymum iftud eft, 
»quam vera illorum fententia, qui Zierofolyma di&a fic 
» efle tradiderünt, ἀπὸ τοῦ τὰ ἱερὰ συλᾷν. lncredibilis fa- 
»ne Graecorum hominum in hoc genere ftupor, incredi- 
» bilis confidentia, Certum eft, nomen 4egatis, vel ut 
» alii fcribunt 44rargatis, corruptum effe ex “για. Nam 
»-Átargatis eadem quae Derceto , Strabone tefte lib. XVI. 
»[exir.] Derceto autem ὃς Aftarte, eiusdem Deae nomi- 
»na funt. J:Aaram prius vocatam fcribit Geographus: fed 
» fortaffe ibi legendum 'Acépe , non ᾿Αθάρα. Syrorum pu- 
.»ra puta vox eft astara^ , ᾿Ασθάρω: quamquam in facris 
»literis femper fcriptum aflaràth , numero multitudinis ; 
»quem & Lxx. interdum fervarunt , ut Iudicum cap. 2. 
»ἐλάτρευσαν τῇ Βάαλ καὶ ταῖς ᾿Ασθάρταις.«« Haec ruríus 
CASAUBONUS : quibus nil neceffe eft ut plura adiiciamus. 
γόμιμον ἔτι διαμένειν. Sic tacite correxit Ca(aub. in 
fua editione. Perperam νόμιμόν ἐστι διαμένειν ed. Ven. 
& Baf. cum ms. 4. Commode vero Epir. νόμιμόν ἐστιν, 
ἐπὰν &c. omiffo verbo διαμένειν. 


AD CAP. XXXVIIL 


f ἰχθὺν, τὸν eap ᾿Ἐφίππῳ 6c. » EPHIPPI ῥῆσιν de pifci- 
»bus portentofae cuiusdam magnitudinis, miífos facio : 
Ȓunt enim difficillimi ad emendandum, ut omnia iocula- 
»ria, & quae nihil nifi mera figmenta , omni veritate caí- 
»ía, conünent. « CASAUBONUS. — Sunt fane in his non- 
nulla, quae difficultate non carent: nec vero in univer- 
fum tam funt corrupta, quam bene multa alia quae apud 
Nofítrum leguntur. Erant autem verfus in editis partim 
prorfus non distincti, partim male distributi : quos effe ana- 
paefticos (five monometros illos, five dimetros acatale- 
&os) fatis adparebat , monueratque etiam KüsTERUS , in 


O o 5 


Notis mssiis. Nobis placuit per dimetros potius, quam per 
monomerros distribuere. Et verf. 2. quidem, ἕλω σ᾽, non 
ὅλωσιν, fuiffe fcribendum, ipfa metri ratio oftendebat. 
Verf. «. Quo referatur τούτους, haud fatis adparet. τόπους 
quidem , quod cum ADAMO hic ponendum VILLEBRU- 
NIUS cenfuit, nec metro convenit, nec fenfum efficit com- 
modum. Equidem τούτους ἰχθὺς intelligebam : centum tales 


pifces (fi adeffant) capere ilía patina poterat. — Verf. 6. De- a 


fideratur verbum finitum, a quo pendeant accufativi cum 
infinitivis, qui fequuntur. Pro eivai eft eure) in ed. Caf. 
1. & 2. non coníulto, aut ex lectionis diverfitate, fed er- 
rore operarum , qui neminem turbare debet. — Zbid. & vs, 
(4. In vulgato ταύτῃ ἐς Ἰνδοὺς, haud dubie zar» 
(&ve ταύτης) E 1v d ovx latebat. Nempe Sindi populus ad 
Maeoridem paludem. Tenuit tàmen nomen Ἰνδοὺς etiam 
Epitomae auctor, qui quidem in breviffima verba totam 
eclogam contraxit. — Perf. 7. Mvyd'ovi& Tos fortafle 
defiderares : fed Μυγ δονιώτοις dixit ludens poéta, quia 
penulumam longam poícebar verfus. Caeterum neutra 
itarum formarum vulgo ufitata , ubi de Mygzoniis agitur. 
Ferf.8. Κραναοὺς quos dicat, non liquet. — Verf. 16. ἄμ- 
βωσιν re&e ms. 4. cum edd. Perperam ἄμμωσιν ms. Ep. 
Kodem vs. vox ἄνω temeré omiffa in edd. Caf. 2. & 4. 
Verfui 18. mendam ineffe, violatum metrum oftendit. Quid 
fit vero quod ibi dicere voluerit poéta, haud fatis per- 
ceptum mihi. ^ Verf. 20. Quis fit Macedo princeps , quem 
hic dicit Ephippus, quaerant do&tiores, fi tanti vifum fue- 
rit. Sed video, ipfum etiam Athenaeum paulo poft pro- 
fiteri, fib: non liquere, — Verf. uit. Quum haud dubie cor- 
ruptum effet IIPOXKAYZH;X, pofui id e quo iftud ortum 
duxifle adparebat, μὴ IIPOZKATXH,Z, quod perapte re- 
fpondet ei quod praeceffit , efévvv. 

Quae mox iubiiciuntur, ToizuU' ὑθλῶν &c.'ad eumdem, 
puto , referuntur principem Macedonem , paulo ante nomi. 
natum : qui, cum id agere debuiílet, ut Gallos exflingueret, 
eorumque incurfiones reprimeret , neglecto belli adperatu 
compotationibus indulgebat, & in iuvenum fodalium coe- 
tu nugas agebat ridebatque Gallos , eoque infolentiores eos 
reddebat, contra quos fatius fuerat ferio ad bellum fe com- 
parare. Ad ifta verba, οὐ γινώσκων ψήφων ἀριθμοὺς, ad- 
notavit CASsAUBONUS : » Laudo fententiam Dalecampii , 
pqui Q3» οὐ γινώσκοντῳ ψήφους interpretatur aZeno fumtu 


pP 547^ EIN LIB. VIII. CAP. XXXIX. $83 


€ » vivere , & impenfarum rationem calculis non putare. Aut igi- 
»tur fic accipe; aut interpretare de Aomime imperitiffuno. 
» Graeci enim de alienis ab omni cultu dicere foliti, ἀριθ- 
»»μεῖν οὐκ ἐπίστωτω:. « — Praeftat haud dubie pofterior 
interpretatio. Priorem tamen adoptaverat GROTIUS , cuius 
verfionem ex Excerpt. pag. 676. fubieci Graecis noftris : 
qui , cum rationum fummam ignorans interpretaretur, in No- 
tis porro, quo planius fuam fententiam explicaret, adie- 
Cit » iz fymbola. « 
εἴ τι σοι ψελλὺν 6c. vw In Axrscurzr verfu e Prometheo 
» vinclo , (num. 822.] Τῶν δ᾽ εἴ τι τοι ψελλὺὸν καὶ δυσεύρετον, 
»translatione venuftà ψελλὸν pro obfcuro ponitur; quia 
» parum intelliguntur qui balbutie laborant. « CAsAvBO- 
NUS. — Ex ifta animadverfione depromtum eft, quod tam- 
quam divería fcriptura a Cafaubono. commendata adno- 
tatur ii orà ed. Caf. 2. & 3. Tov δ᾽ εἴ τι τοι ψελλ. At. 
in e£ τι c o; nil mutant libri. Quod vs. 2. ait σαφῶς &x- 
μάνθανε. id in hunc fenfum accipit Deipnofophiíta, peni- 
sus cognofce 6 nobis expone. Nam , quod dein fubiicitur , 
σχολὴ δὲ σλείων, ἢ 3SéAo, πάρεστί μοι: apud .efchylum: 
quidem de oro ad dicendum agitur, Deipnofophifta vero. 
otium ad audiendum intelligit 5 quo. otio nimis etiam abun- 
dare fe ait, quoniam ícilicet per moras, quas nectere non 
definit Ulpianus, comedere non licet. 


AD CAP XXXIX 


d καὶ εἴ τι τούτων ἀτυχέστερόν ἐστιν ἰχθύδιον : Φ ff qui 
eft pifciculus miftrior (vilior , contemtior) his. Sic reddi debuit 
apud Epi&et. Differt. I. 3, 8. ἤ τι ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ 
χαπεινότερον, five quod aliud (animal) vilrus & abietfius. 

In primo verfu EU BU , ex Lxione, rete yevvixais 
dedit ms. 4. cum ed. Ven. & Baf. — Verf. 2. ἀμύλων παωρόν-- 
των. Hefychius , ᾿Αμύλους" πλακοῦντας. Fuifle autem ἀμύ- 
λους, exquifiti faporis placentas , intelligitur etiam. ex 1V. 
134. €. ; 

ó λεβητοχάρων Οὐλπμινὺς, κατὰ τὸν ἐμὸν MeyyaAoe 

“πολίτην Κερκιδαν. » Quid apud vetuftum poétam Czncr- 

»DAM fignificaret vocabulum λεβητοχ ρων, quo nomine 

»hic a Cynulco afficitur Ulpianus, non facile divinatu 

» eft: neque fatis fcio an fatis re&e ita noftri codices. In 

» Epitoma quidem haec invenimus : Hn gs χιάρης φησὶν 

0:4 


$84 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 347. 


»6 παρὰ ᾿Αθηναίῳ τούτῳ Οὐλσπιανός, Sed au&or fortafle d 


Ȓcripferat Ae mox &pus, qui lebetibus gaudet. lronia 
.»eft Cynulci, ventrem & gulam obicientis homini, qui 
»toties in hisce libris di&us eft cibi non multi, quique fer- 
» mones epuletur pro eíca.« CASAUBONUS..— Ad for- 
mam quod fpe&at nominis , λεβητοχάρις habet nofter ms, 
Ep. quod ex Aefn 7ox &pus proxime corruptum. Sed 
editam fcripturam λεβητοχ &pov tuetur ms. 44. quam fcri- 
pruram Athenaeo vindicarunt BERGLERUS ad Alciphr. lib, 
IL epift. «4. δὲ IAcoss in Animadv. ad Epigr. Gr. Vol. I. 
P. 1x. p. 559. De Cercida Megalcpolitano, poétà, vide Meur- 
fium ad Hellad. pag. 66. Quem quoniam ἐμὸν ( id eft , ci- 
vem mcum) adpellat Cynulcus, intelligitur Megalopolita- 
num ab Athenaeo fingi Cynulcum. Quid fit vero quod 
hve Cercidas olim. id quem, five Cynulcus nunc UI- 
pianum. λεβητοχροντο, adpeilaverit, haud fane adparet. 
Ut. λεβητοχ á pos, interprete Cafaubono , fic & aefimroy 2- 
gov , iaterprete H. SrEPHANO in ludice Thef. fignificat /e- 
' bete vel lebetibus gaudentem. Similiter quidem Alciphron l. c. 
quem Πατελλοχ &poy ra, nominavit , intellexiffe videtur pa» 
tells gaudentemn ; & menfá gaudcntem, quem vocavit Tpevre- 
ζοχάροντα,, 1I. 46. ut x pov in ifta compofitione idem va- 
leat ac χαίρων, qua & ipíà proprià vocis formà in alio- 
rum nominum compofitione. idem. veterum imitator Epi- 
ftolographus perinde ufus eft; velut in nomine Στεμφυ- 
λοχαίρων, eàdem Epift. 46. lib. 11]. item in Οἰνοχ αίρων, II. 
72. At in Alcaei quidem Meffenii Epigrammate , ( T. I. ed. 
Brunck. pag. 490. num. 15.) ubi Philippus rex oiyox ρων 
vocatur, in ipfa vocis ambiguitate ludit poéta, hoc di- 
cens, fi quid video: non modo civox aípov eft Philippus , fed 
vere etiam οἰνοχ apey , qui per vinum ( venenatum) in orcum 
mütit homines. Sed Ulpianum quo pacto λεβητοχ apovra, no- 
minatum a Cynulco ftatuerit Athenaeus non video, nifi 
plane temere effutientem hoc nomen fingere Cynicum il- 


lum voluerit. Pro a» 4peidov, eft rapíd ov in ms..4.e 


& in ed. Ven. & Baf. ne id quidem male. Deeft autem id 
verbum Epitomae, cum nonnullis alis. 

Mox, τῶν τραγαωνῶν τι tenet (quod fciam) ms. 4. 
cum edd. Eft autem fequioris Graecitatis vocabulum, apud 
nullum veterem fcriptorem , nec apud Hefychium aut Sui- 
dam occurrens, & ab H. Stephano in Thef. prorfus fi- 
lentio praeteritum. Semel apud Etymologum obiter cita- 


P. 348. IN LIB. VIII. CAP. XL. $85 


e tur, pag. 751. l. r5. nullà adie&tà interpretatione; fed eà 
notione, (quatenus ex derivatione colligere licet) quae 
huic loco minime conveniat: dicit enim, es παρὰ τὺ ἔτρα- 
yov Tpa^yavós, Atqui fi τραγανὸς ductum eft a verbo ἔτρω- 
γον, id eft, comedi ; idem valebit ac τρώξιμος, id eft, edu- 
lis; quod ab hoc loco alienum. Sed in Gloffis Graecis & 
Graeco- latinis habes quod huc perapte faciat, Τραγανὺν, 
callofum , cartilagineum. Paulo vero uberiora dedit Du CAN- 
GE , in Appendice Gloflarii p. 389. ubi primum adfert ver- 
ba Scholiaftae msti ( ut ait) Oppiani in lib. I. Halieut. At 
Scholion illi fimillimum iam olim editum erat a Conr. Rit- 
tershufio, in calce editionis Oppiani, pag. 57. his verbis: 
τὰ ἀναίμωτα καὶ τρω γανὰ TOV ἰχθύων καὶ ἀνόστεα, ce- 
λάχειω λέγεται. Tum vero ex anonymo διιέζογα msto de 
Diaeta haec verba citat: τὰ payevà μυρία τῶν ζώων, ὡς 
τὰ ὠτία καὶ τὰ μοτίᾳ. (ubi τὰ μοτία intellige nares, vel 
nafum.) Nec vero fpernenda, notanda certe ícriptura Epi- 
tomae, τῶν τραγανωδῶν τι. .Mox dein, pro mendofo z«- 
paTibévrov, ree mapa TsÜévroy dedit ms. 4. 

Quod Aefchylum dicere folitum ait, τὰς & 0 T oU τράγῳ» 
δίας δε. non damno αὑτοῦ, quod eft in ms. A4, fed te- 
nendum iudicavi αὐτοῦ, quod eádem notione dedit ms. Ep. 
cum edd.  Jbid. φιλόσοφος δὲ iv &c. Cicero Tufc. 11. 9. 
(al. 10. ) Feniat Mefchylus , non poéta folum ,* fed etiam Py- 
thagoreuse 


AD CAP. XL. 


f ἅπερ εἶπε Στρωτόγικος ὃ κιθαριστὴς εἰς ΠΠρόπιν &c. »Se- 
»quuntur iam aliquammuita. Stratonici citharoedi dila urba- 
»24: quae unius occafione , in quo pifcium extat nomen , 
»relata omnia funt ifto loco. lllud ; quod caeteris aditum 
»patefecit, & loco principe memoratur , huiusmodi eft, 
» Propis quidam fuit Rhodius citharifla , πιοίε corporis maior , 
»quam artis fuae peritior.. De hoc interrogatus Stratonicus 

a»quid fibi videretur, reípondit: οὐδεὶς, κακὸς, μέγας, 
»ixy00s. Lepos omnis in eo, quod proverbium vetus μέ- 
»*yas οὐδεὶς κακὸς (vel σαπρὸς) ἰχθὺς, in diverfiffimum 
»fenfum detorfit, distincte vocem unamquamque pronuns 
»tians: cum verus fenfus adagionis omnes illas uno fpirie 
»tu fine distinctione ulla pottulet efferri. Nulla hic eft 
»diíücultas ; nifi quod male concipiuntur vulgo iíta ab 


΄ 


586 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 348. 


» interpretibus, hoc modo: διελόντος τὴν παροιμίαν, μέ- 


»'yus , οὐδεὶς, campos , ἰχθύς,  Dalecampium prava haec 
 »interpun&tio impulit, ut παροιμίαν hic verteret fententio- 
vlam. Sed distin&iones omnes tollendae, & vertendum : 
» divifis vocibus proverbü huius, Magnus nullus ( eft) malus 
» pi/cis.« CASAUBONUS. — ἐπερωτώντων αὐ 7 Uy (p. 347. f.) 
recte legitur in ed. Ven. Baf. & Caf. 3. ficut in ms. 4. Per- 
peram vero αὐτῶν in ed. Caf. 1. & 2. Hiftrionis nomen ut 
Zip xav vulgo ederent, fadum videtur per recentio- 
ris nefcio cuius do&i librarii induftriam , qui veterem le- 
Gionem ex Suida aut Harpocratione correxiffet. Nec ta- 
men ille totam mutavit, fed in medio tantum ; termina- 
tionem con(ervavit. Nam apud Suid. & Harpocr. Zísvaos 
fcribitur nomen : vetus vero Athenaei cod. 4. Z iki ó- 
παν dedit, quemadmodum in veteribus editionibus De- 
mofthenis in Orat. pro Corona; ubi partim Σιμμύκᾳ,, par- 
tim Zi4oxxe, legitur: quae quidem fcriptura apud Demofth. 
a recentioribus editoribus ex codicum nonnullorum au&o- 
ritate, cum Suida & Harpocr. confentientium , in ZisóAz 
eft mutata; at nos apud Athenaeum non dubitare debui- 
mus, quin veteris noftri codicis, e quo reliqui omnes de- 
rivati funt, fcripturam reftitueremus. Caeterum vide Mauf- 
facum δὰ Harpocr. pag. 316 (q. ὃς TAvrLoR ad Demofth. 
in Reiskii Appar. Crit. Vol. I. p. 310. Nomen iftud omifit 
Athenaei Breviator, pofleriorem narrationem in haec ver- 
ba contrahens: Ἔστι δὲ καὶ παροιμία λέγουσα, μέγας οὐ- 
deis σωπρὺς ἰχθύς" ἣν διεῖλε Στρωτόνικος, 

᾿Δριστοτέλης ἐν τῇ Ναξ. Non dubito fcripfiffe Noftrum, 
δ᾽ ἐν τῇ Ναξ. adiectà particulá coniun&tivà. 

ὅτε - - δυσωνοῖντό τι τῶν πωλουμένων. » Δυσωνεῖσϑαι τὸ 
» πωλούμενον de emptore dicunt Graeci, qui difficilem fe prae- 
» bet in emendo , δὲ iuftum aequumque rei emendae pretium 
» venditori denegat. Qui funt eo ingenio, δυσῶναι nomi- 
» nabantur , ut libro tertio [ ;/mmo, fexto 1 diximus & fe- 
» ptimo.« CASAUBONUS. — Vide ad VI. 228. c. & ad VII. 
313.f. Mox,cum τοσοῦτον ἀναδόσδαι mendofe edi- 
tum eflet , adnotavit idem CASAUBONUS : »Scribe, ὅτε 
» μᾶλλον ἂν προείλοντο Τελεστα γύρῳ δοῦναι, ἢ τοσοῦτον ἀνα- 
»dócSai: non τοσούτον. «« —  Adparet peccaffe typothe- 
tam, bis eamdem vocem τοσοῦτον ponentem. Tamen eo- 
dem prorfus modo repetita haec Animadverfio eft in ed. 
Caf, 2. & 3. Quare & ii qui iftas editiones curarunt, cum 


p. 348. IN LIB. VIII. CAP. XLI 587 


non animadvertiffent erratum , aut quo pa&o corrigendum 
eflet parum vidiffent, emendationem quam Cafaubonus in 
animo habuerat non adüotarunt ad oram Graeci contex- 
tus, quod aliás facere confueverant. Erat autem fatis ma- 
nifeflum , τοσούτου pro τοσοῦτον ícribendum cenfuif- 
fe doctum Animadverforem. Atque id ipfum τοσούτου re- 
Ge exhibet nofter ms. .4. Minus recte τοσούτων ms. Ep. 
»TogoUToU & rod óc3a1íane legendum« monuit Co- 
RAY, in ANotis msstis. Et commodius utique videri ἀπο- 
dóéc3ai debebat, proprium in vendendo verbum: nec ta- 
men mutare aufus fum vulgatum, quod uterque nofter 
codex mstus tuetur. 


AD CAT 'XETL 


d Verbum εἰπεῖν, ut merito fufpe&um hoc loco, uncis 
intercipere vifum eft. Fortaffe ingerendi illius occafionem 
inde ceperat aliquis librarius, quod continuo deinde pro 
ἔτι καὶ αὐτὸς perperam olim 67: καὶ αὐτὸς eflet fcri- 
ptum: quod ipfum hodieque vetus codex 4. habet, pro 
quo re&e ἔτι καὶ αὐτὸς pofuerunt editores. Nempe Cy- 
nulcus, quoniam ali omnes multa disputarunt, ipfe quo- 
que poftquam loqui coeperat, nonnulla etiam amplius de eo- 
dem Stratonico , cuius in mentionem inciderat , fe narraturum ait. 
Aliud quid h.l. turbatum in ms. £p. Sic enim ibi fcribi- 
tur : Ἱστορεῖ ᾿Αριστοτέλης, ὅτι εὔστοχος ἦν ἐν ταῖς ἀποκχρί- 
σεσιν ὃ Στρατόνικος, Ατ iíta verba, ἱστορεῖ ᾿Δριστοτέλης ad 
fuperiorem narrationem 4e Naxiis erant referenda. 

Eis Μύλασσα. Sic ms.4. cum edd. εἰς Μύλασσαν ms. Ep. 
minus recte : nam in neutro piurali efferri folet nómen 
huius oppidi. Caeterum perinde & duplici litera cc , & 
fimplici fcriptum reperitur. — /bid. ᾿Ακούετε ναοί, » Vete- 
» res cum facra facerent, praecones adhibere (olii, qui ut 
»facerent audientiam , ὅς adítantium coronam monerent 
»favere linguis, clamabant, ᾿Ακούετε λαοί: vel, ut dice- 
»bant Attici, λεώ: δι, εὐφημεῖτε πᾶς λαός : five λεώς. 
» Ad hanc formulam refpiciebat 4riflenicus , cum Mylaffa 
» Cariae oppidum ingre[Jus , templa muita videns, cives autem 
»raros$ , clamavit , ᾿Ακούετε V40l.« CASAUBONUS. —- Lo- 
«um hunc iam illuftraverat MunETUS, Var. Lect. XIX. 3. 
in Gruteri Thef. Crit. T. II. p; 1225. 

Μάχων δὲ αὐτοῦ ἀναγράφει τάδε ἀπομνημονεύματα. 


$88 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 348. 


Macao (ait Deipnofophifta ) Auius (Stratonici) memora- 
bilia dicla ( vel, facete dica) recenfet haecce. Recentuit au- 
tem ifta, puto, ἐν ais ἐπιγραφομέναις Xpsíaus , e quibus 
plura etiam de Hetaeris Athenienfibus protulit Nofter, lib. 
XIIL. pag. 577 & feqq. Non fuere autem Xpeia: illae fabu- 
la vel drama Machonis, ut poft Dalecampium Fabricius 
ftatuit, Bibl. Gr. T. I. pag. 767. fed fingulare carmen lam- 
bicum, in quo varia variorum Apophthegmata vel ᾿Απομνη- 
μονεύματα collegit poeta, Conf. X. 579. d. Quod argu- 
mentum ὅς ipía infc"iptione carminis indicabatur ; nam 
Χρεῖαι idem funt ac ᾿Απομνημονεύματα, vel ἀποφθέγματα. 
Cf. H, Stephani Thef. T. IV. p. 611. & Aldobrand. ad Laért. 
II. 84. Erant autem omnia ifta, quae hic adferuntur, ita 
in ed. Ven. & Baf. adpofita, veluti nullis metri legibus 


adftri&a effent: quae recte per fenarios iambicos distribuit 
Cafaub. 


In MaczoNis vs. 1. ἀπεδήμησεν eis Πέλλαν. » Legam e 


» ἐπεδήμεσεν : ut paulo ante, eie Μύλασσα ἐπιδημήσας. At 
» VS.29. reCte, eis "᾿Αβδηρω ἀποδημήσας ἐπὶ τὸν ἀγῶνα : 
»non ἐπιδημήσας. « CASAUB. — At eodem modo ἀπσε- 
δύήμησεν εἰς Πέλλαν dicere potuit: quam fcripturam tuetur 
uterque cod. ms. — Ferfus 2. fic editus legebatur: 
ὃς παρὰ πλειόνων ἔμπροσδϑεν TOUT ἀκηκοώς. 

Ibi monuit CASAUBONUS : »Scribe ἔμ προσῖ ες. metri 
» caufía. « — Et fic quidem recte fcriptum in ms. 4. Sed 
praeterea etiam πλφιόνων in πλεόνων primà brevi fuit 
mutandum. — Perf. 5. παρὰ τὸ σὺρ utique non conve- 
nit metro. ltaque c «p«i fcribi πὶ CasausB. Ar,in 
iambis locum effe illi vocis formae , valde dubito. Ipía 
illa tria verba omifit Breviator. — Verf, 6. Satis commo- 
de habere mihi vifum erat verbum ἡσκηκότας, ἐσχηκότας 
malebat CoRAYv, vir doctus, in Noris msstis. 

Verfus nonus & feq. turbato metro fic fcripti erant: Τῆς 
κοιλίας τὸν σπλῆνα &x ove, d'a e Glove, καθήμενος Φ ἡ- 
c iv, ἐνθάδ᾽ οὗτος φαίνεται &c.. Ibi CASAUBONUS : » No- 
»num ὅς fequentem ita reflitue : 

» Τῆς xoiMas τὸν σπλῆν᾽ ἔχοντας διπλασίως 

» Καθήμενός, φησ᾽, ἐνθάδ᾽ οὗτος φαίνεται 

»7à ἱμάτια Gc. 
» Alludit ad fervos balnearios, qui in apodyterio veftes 
»íervabant. Καθήμενος cave iungas cum φησί: debet enim 
»cum οὗτος conneCti, Sed quaero qui potuerit Stratonie 


p. 348. IN LIB. VIII. CAP. XLI. $89 


f»cus lienis hunc tantum tumorem in homine veftibus in- 
» duto, aut etiam nudo, afpe&u folo deprehendere ? Ni- 
»mis iftud quidem, fi quid iudico, nugatorium eft, « — 
Eisdem verbis repetita ifta Animadverfio eft in ed. Caf. 2. 
& 3. & emendatio ad oram etiam Graeci contextus adpo- 
fita. At quod ait ἔχοντας, haud dubie typothetae errore 
corruptum erat : nam nec fen(ui congruit, nec verfui: fed 
verum fuerat £x ovra. In ms. Ep. perfpicuitatis cauffa et- 
iam pronomen τινὰ adie&tum, fic: ἰδὼν δὲ, ἡνίκα ἐξήει, 
τινὰ τῆς κοιλίας &c.. Deinde pro διπλασίονα, quod habent 
uidem ambo mssti cum editis , malui 2; Δ ά σι ον, quam 
ΤΩΝ , fcribere ; quamquam ne hoc quidem fper- 
nam. Denique fe. verf. aegre caream Ὑ ἃ p cgpiun&ione, 
quam exhibet ms. 44. Percommode autem abeffe vox ἐνθά- 
Je pofht. 
Verf. 32. wevüéas , ut pofita eft distin&io in editis , iun» 
.»gendum cum λαμβάνων ; fed malim ita, 
» τηρεῖν ἅμα καὶ τοὺς σπλῆνας. εὐθέως, iy 
»» μηδ᾽ ἡτισοῦν τοῖς ἔνδον ἢ στενοχωρία. 

» Eleganter initio fententiae poni folet τὸ αὐτίκα pro nem- 
» pe , [ in ed. Caf. 2. & 3. uncis inclufa hic leguntur haec : 
»pro ἐπ primis, primo, five exempli gratia.] vel puta , aut 
» fortaffe. Macho eodem modo hic ufurpat τὸ εὐθέως : cuius 
» ufurpationis non recordor aliud exemplum.« CAsAUuBO- 
NUS, — Mihi rede cum fuperioribus iun&a vox εὐθέως 
vifa erat: eodemque modo & in ms. 44. & in edd. distin- 

guitur oratio. In Epir. deeft εὐθέως. 
Verf. 17 fq. »Ψαλλόμενος ὃ Στρατόνικος, οὐκ ἔχων d" ὅτῳ 
nda λέξ nU ἑτέρῳ, συγκατέθλα τὺ ποτήριον. 
» Scribe διωλέξεθ᾽ ἑτέρῳ. Sic metro Excerpta confulunt. « 
CasAUB. — Nempe pro $79 διαλέξηθ᾽ ἑτέρῳ, quod habet 
ms..4. cum editis, fcribitur ὅτῳ διαλέξεται in £pir, 
in qua caeteroquin plura hic omiffa. Indicativum modum 
autem hic non metrum folum, íed & fermonis ufus re- 
quirebat. Pergit CASAUBONUS : » ψαλλόμενος vertit Da- 
»lecamp. aufcultans canentem. Cum au&toris mente pugnat 
» e diametro haec interpretatio. Nam canebat quidem píal- 
»tes; ὃς Stratonicus ἐψάλλετο : fed ipfe tamen non aue 
» fcultabat , verum occafionem potius quaerebat animum ab 
»eius cantu avocandi. ltaque cum , omnibus flentibus , 
»& ad cantorem diligenter attendentibus, haberet nemi. 
»nem quicum colloqueretur, appofitum fibi poculum fre- 


$9» . ANIMADV.IN ATHENAEUM. p.549 


»git; quafi eo pacto habiturus qui fecum fermones fere- 
»ret, & colloquii vices exciperet. Omnino autem peri- 
»phrafi utendum, ut latine exprimamus participia ψαλ- 
» λόμενος, κιθβαριζόμενος, αὐλούμενος., & id genus alia. At« 
»que hic iudicium opus eft interpretum, ut pro loco ver- 
»tant commode: alibi igitur aliter : hic vero fic, cum o5- 
» tunderetur elus cantu. Stratonicus. « —— Conf. Suidam in 
Ψαλλόμενος, & , qui eum laudavit & bene multa veterum 
loca huc facientia collegit, Pau/. LEOPARDUM , Emendat. 
lib. X. cap. 4. in Gruteri Thef. Crit. T. HII. p. 192. 
Verf. 20. τῷ θ᾽ ἡλίῳ τὴν κύλικα δείξας, συντόμως 
“πιὼν ἐκάθευδε. 

» Citharoedus imitatur tragicos poétas: apud quos qui fom- 
»nia videre, fi neminem habent cui fuas calamitates nar- 
»rent, Soli illas recitant: quia, ut vere ait fanGiffimus 
» Nazianzenus, 

» φώρμακον ἄλγεός ἐστι καὶ ἠέρι μῦθον ἐνισπεῖν. 
» Sic Stratonicus, qui neminem habebat cui praebiberet , 
» Soli calycem ojlentavit , propinanti fimilis Nam verbo 
»» δείξας exprimitur mos & geftus praebibentium, & quod 
» Homerus dicere folet δειδίσκεσδαι. Interpres emendavit 
») Τὰς χύλικας : abfurdiffime: verum hoc ideo, quia fu- 
»periore verfu vocem κυάθους non intellexit. Eft vero 
» xja0ot , trulla qua vinum de cratera hauriebant : fed accipi- 
»tur pro Zauflu uno. Stratonicus igitur multis trullae hau- 
»ftibus calycem illum magnum implevit, atque eo pleno 
»fe proluit.« CASAUBONUSs. — Jbid. ταῦ τ᾽ ὀπιτρέψας 
7" τύχῃ. Percommode TACOBs, in JVotis msstis: n AM 
γγἐέπιτρέψας τῇ τύχῃ. Ex formulà, cuius exempla con- 
»geffhit Mitfcherlich ad Horat. I. Od. 1x. 9. Permite divis 
» cetera. ἐς 

Verf. 24. ἔξοινος ὁ Στρατόνικος ἐγένετ᾽ εὐθέως. 

» Muta distin&tionem & hic & in fequentibus, ac fcribe: 

»é£Fotos ὃ Στρατόνικος é*yéveT'. εὐθέως 

» προσπυνθανομένων διότι πολὺ πίνων ἀεὶ 

γγοῖνον, ἐμεθύσθη" συντόμως ἀπεκρίνατο. 
» Comeffatores qui poft coenam advenerant, & mefcie- 
sbant, magnum vini calycem illum, de quo modo eft 
»dictum, extra ordinem a Stratonico effe epotum, miran- 
»tur quod homo largiter bibere vinum fuetus, tam facile 
» inebriatus fuiffet. Haec omnia corrupére interpretes ; nec 
» minus refponfum Stratonici, quod eft huiusmodi : 


- A 
λ 


Ρ. 549. IN LIB. VIII. CAP. XLI. $91 


a »'O γὰρ ἐπίβουλος καὶ ἐναγὴς ψάλτης, ἔφη, 
» ὡς βοῦν ἐπὶ φάτνῃ δειπνίσας ἀπέκτονεν. 
»» Interpretes τὸ δειπνίσας verterunt ad coenam invitatum. 
» Non intellexerunt Stratonici acumen. Verte, coenatum , 
»five pof! coenam. Vult dicere, iam faturum & vini cibi- 
»que plenum. Alluditur ad caedem Agamemnonis ὃς poé- 
»tae verba, Immo vero Stratonicus verba [ipfa] Home- 
nri in hac refponfione ufurpaverat : quae, ut potuit, fuis 
Ȓenariss adaptavit Machon. Verfus Homeri, quem pro- 
» nunciavit Stratonicus, eft hic: [ex Odyff. 4". 555. & λ΄. 
»410.] Ἐμὲ. dixit, pfaltes ifle κατέπεφνε 
» δειπνίσσας, ὡς τις τε κατέκτανε βοὺν ἐπὶ φάτνῃ. « 
CASAUBONUS. — Mihi fatis commode (verf. 24.) εὐθέως ad 
fuperiora vulgo relatum videbatur. Nempe nondum ita 
prorfus vino captus erat Stratonicus, cum intrarent co- 
meffatores , quin cum his adhuc compotaret: fed vix cum 
his denuo potare coeperat, quum continuo prorfus vino ca- 
ptus efl. Languide pofitum. videtur illud adverbium, fi ad 
fequentia trahas. — Perf. 25. Non placuit vulgatum ὅτι, 
pro quo vel δι « τί fcriptum oportebat, quod habet Epi- 
toma, vel, quoniam id non ferebat verfus, nudum τέ, 
eádem notione. Scripturam πολὺ vero, in quà non vi- 
deo qui adquie(cere Cafaubonus potuerit, nec ver(us fe- 
rebat, nec grammatica ratio. Neceffario, fi quid video, 
πολὺν defiderabatur , ad οἶνον relatum. Breviator, διατέ 
“πολλὰ πιὼν ἐμεθύσθη ; minus commode. Dein iungunt om- 
nes συντύμως ἀπεκρίνατο: excepto Breviatore, qui nude 
ἔφη pofuit. Mihi, ficut paulo ante εὐθέως, fic & hic cv- 
πόμως multo commodius ad fuperiora referri videbatur : 
cur tam cito ebrius faclus fit ? Iftae voces, ἐπίβουλος καὶ éya- 
yis , (verf. 27.) quae duriores videri poterant, non ut ab 
irato pronunciatae intelligi debebunt, fed ut a ridente io- 
canteque. — Pf. 28. tenendum putavi ἐπὶ φάτνῃ, quod 
ex Homero adíciverunt fuperiores editores: notanda ta- 
men ifta fcriptura v 7? φάτνῃ, quam communi confenfu 
praeferunt noftri mssti. 
b - erf. 32 fq. — χκηρύττοντά τε 
ἕκαστον αὐτῶν, UTE ϑέλοι, γουμηνίοειν, 

» Haec fuit olim anni confufio & perturbatio, in iis prae- 

»fertim civitatibus ubi minus literae florebant. Similis fe- 

»re ἀταξία in annum Romanum inve&a per pontifi- 

»ces ante [ulium Caefarem , ut auctor eft. Suetonius. 


595 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.349. 


» Male haec aliter a nonnullis accipiuntur. « CASAUBONUS. 


Verf. 40. Toig ὅλοις μὲν ἔῤῥωμαις ξένε. »lLego , τοῖς € 


κώλοις. κῶλα funt brachia δ᾽ pedes.« CASAUB. — At 
parum neceffe videtur, vulgatum folicitare, quod & per- 
apte convenit, δὲ utriusque codicis au&toritate firmatur. 
qois ὅλοις valet univerfe , omni ex parte , omnino , prorfus. Vi- 
de Lexic. Polyb. pag. 405. col. b. | 

Verf. 41. καὶ τῶν κολώκων πολὺ μᾶλλον ἐπὶ δεῖπνον τρέχω. 
» Alluditur ad cognomen ioculare parafitorum, δὲ 1d ge- 
»nus gulae mancipiorum. τρεχέδεισνοι enim vulgo ifti 
» nominabantur.« CasAus. — Vide Noftrum I. 4. a. & ibi 
not. X Verf. 43. μή ποτ᾽ ἐπιβὰς κήρυκι ὥς. »In praece- 
»dentibus verfibus κήρυξ erat praeco: hic eft murex. In 
v Gloffis re&e : Murices , κήρυκες, πορφύρια. Inde latinis in 
»re militari murices di&ti , qui Graecis τρίβολοι vel σανίδες 
» χεντρωταί : nec video cur iftos rumices appellent eruditi, 
» Sed haec ad Polybium, ut fperamus, brevi.« CAsAvu- 
BONUS. — lítum in vocabuli ambiguitate lufum ex Athe- 
naeo citavit interpretatusque eít Euftathius ad Iliad. 4j. p. 
1446, 50 (44. 

Verf. 45 f4- — »εὐφημεῖν με χρὴ. 

»σπείσαντες UE Oeo 3a, φησὶ, τοῖς δεοῖς, 
»Lego & distinguo: Εὐφημεῖν γε χρή. Σπείσαντες εὐ ἔ ὁ- 
υ»μεσδα φησὶ τοῖς Seois. Acutiflime di&um: fed cuius 
»vim non capiunt omnes. Ritibus facrorum receptum 
»olim , ut, cum facra facerent , abstinerent ab omnibus ma. 
»lis verbis. Propterea, qui aderant, monebantur praeco- 
»nis voce, εὐφημεῖν, id eft, favere linguis, €& verbis par- 
»cere male nominatis, Id vero maxime defiderabatur cum 
»Diis vota facerent. Hinc iocus hic Stratonici. Nam cum 
»inciperer tibias inflare tibicen indoctus & malus; homo 
» facetus, fignificans malum huius (onum non minus quam 
»mala verba a facris fummoveri debere , Quazdo, inquit, 
»» εὐφημία, ad preces nece[[Jaria , peratis facris (hoc valet σπεί- 
»eavres) Düs vota nuncupabimus ; hoc eft, poftquam tibi- 
»cen ifte inflare tibias defierit: definebat autem libatione 
» & reliquis facrorum ritibus peractis, « CASAUBONUS. — 
Totam iftam χρείαν praetermifit Breviator. Vulgatum vero 
εὐφ. με χρὴ tenet ms, 44. Pro εὐξώμεσδ ὦ autem idem 
codex εὐξώμεθα habet, fervans fubiun&tivum modum , fed 
in terminatione peccans contra metri leges. 
Verf. 48. δεινῶς ἀπῴδων Gc. » Qui vocem [ valde] abfo- 


p.349. — IN LIB. VILI. CAP. XLI. $93 


»nam habebat , & cithara utebatur non bene. οὐ y pias λύ- 
» pa. , Graecum dicendi genus, pro, nefcire lyra uti.« CA- 


d SAUB. —  Ferf. $0. ὄνος λύρας. Vulgo intelligitur ἀκούων, 


ut docet Diogenian. Cent. VIL. 55. & Suidas. Conf. Era(m. 
in "finus ad lyram. At nunc ἅστεται aut aliquid tale fue- 
rit inrelligendum. 

Verf. $1, Στρατόνικος ὃ 310. ὡς Βηρισάδην ἔπλευσεν εἰς 
τὸν Πόντον. nPutabam eíle Paryfíadem , quem inter Ponti 
»reges olim ad Strabonem commemoravimus. Sed Berifa- 
»des ifte Thraciae rex fuit: de quo multa Graecus orator 
»in ea contra Ariítocratem , & Dinarchus in ea contra 
» Demofthenem.« CAsAUBONUS. — Vide Reiskii Indicem 
. Hiftor. in Demofthenem, voc. Berifades, — Verf. $$. Ὡς δ᾽ 
εἰὐτὺὸν - - οὐ προσίετο. Corrupte prorfus προσίτος fcri- 
ptum in ed, Ven. δὲ Baf. Sed “προσίετο (quod habet ed. Caf.) 
tenet ms. 4. Idque ipfum in animo habuerat D:lec. cum 
in verfione poneret, regi nec id probanti , nec permuttentt. 
Similiter CASAUBONUS : » Ὡς d" αὐτὸν - - οὐ προσίετο: 
» cum Stratonicum fibi valedicere cupientem non admitteret , at- 
» que hoc medo illum apud fe diutius detineret. Vel, αὐτὸν οὐ 
»» προσίετο, prO τοὺς εὐτοῦ λόγους περὶ ἀπελεύσεως οὐ 
» προσίετο : cum Stratonici fermonem de reditu ipfius refpueret.« 
-— Videndum vero, ne προίετο fcriptum oportuerit , 
hoc fenfu, cum dimittere eum gravaretur rex. Ya ms. £p. tota 
haec χρεία deeft. — Verf. $6. Vulgatum φησὶ haud dubie 
in φασὶ fuit mutandum: de quo miror non monuiffe 
Cafaubonum. Recte quidem Dalecampius , refpondiffe. f'e- 
runt. — Ferf. $7. nEU γὰρ διανοῇ αὐτοῦ καταμένειν. 
»Forte, Εὐ γ᾽ ὅτι διαν. Verfus eft nonnihil obícurus : 
» neque faris capio acumea huius refponfionis. Intelligen- 
»dum autem eft, his dictis abiiffle Stratonicum , infuper 
» habità regis voluntate. « CAsAUBONUS. — » H yàp - - 
» καταμένειν; cum interrogatione ἃς ἐκπλήξει quadam: 
» Num tu híc (in Ponto) manere flatuiffi? Regem Ponti in- 
»terrogat, quafi effet non Rex, fed advena, ut Strratoni- 
» cus, Ponti vifendi cauffa ; quo innuere voluit ingratam 
» Ponti habitationem; ut patet ex pag. 351. C. ἐκ τοῦ Πόν- 
» του, ὥσπερ ἐκ τοῦ ὀλέθρου.« CORAY ,in Notis msstis, Com- 
modifüma fane veriffimaque interpretatio: fed in eamdem 
plane fententiam non dubitandum duxi quia Zi γὰρ corri- 
geremus , quod per errorem librarii, literarum c & e fi- 
militudine decepti, in Εὖ γὰρ effet mutatum. Sic pro 

"nimady. Vol. IV. Pp 


$94 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 549. 


Σύρε, ΝΠ]. 290.b. fimiliimo errore εὕρε vulgo fcriptum 


vidimus : parique errorein ipío libri Noni initio, pro yep» - 


ci, eft χαίρει in eodem noftro cod. 4. Attica verbi for- 
ma διανοεῖ, quam exhibet hic ms..4. haud fpernenda 
fortaffe fuerat. Sed quum nihil frequentius fit in illo co- 
dice quam vocalium εἰ & ἡ permutatio, tenendum puta- 
vi διανοῇ, quod editoribus omnibus placui(Te videram. 


Verf. 62. τί ἔσθ᾽ ὃ βούλει; Sic reGe ms. 4. Perpe- e 


ram βούλῃ edd. — Perf. 63. Διηπόρηξει, φησίν. »llla nempe 
»anus hoc dixit, non Stratonicus. Quare cauffae non erat 
» cur inter refponía Stratonici hoc referretur , quod dictum 
» eft nonStratonici, fed de Stratonico. Verum extat fimile 
»huic, vel ipfiffimum hoc potius, di&um Stratonici de 
»Satyro fophifta, non multo poft Athenaeo relatum in- 
»ter alia huius ἀστεΐσματα. « CASAUBONUS. — Vide p. 
350. f. Deinde cum in ed. Ven. δὲ Ba(. itemque in ms. 4. 
& Ep. (ic legeretur , €i μήτηρ σὲ δέκω μῆνας , recte Ca- 


faubonus fedes verborum σὲ & δέκα permutavit, ut me- 


tri ratio defiderabat. | 

Ferf. 66 (ᾳᾳ. Ἢ NixoBéov os εἰσιοῦσω Βιοθέα, “γυνὴ 
&'c. » Aflenuor doctis, qui cenfent, ΟΝ] οοεγέοπίειι hunc ef- 
Ȓe, Cypri tyrannum, de quo dicebamus capite quarto. 
» [ ad pag. 337. 6.7 Regis huius five tyranni nomen fcri- 
»ptores varie efferunt. JVicocreontem pars maxima nomi- 
» nat: Nicociem paulo poft [ pag. 352. d. ] Phanias, δὲ Dio- 
» dorus Siculus: Macho hic , Nicotheontem. Non enim vide- 
»tur temere contra antiquifimarum membranarum con- 
» fenfum emendandus hic locus. Ne Eclogae quidem Hoe- 
» Íchelianae conftant fibi: nam in Machonis verfu ANico- 
»creontem hunc nominant, paullo poft vero Aicoclem in 
»teftimonio Phaniae Peripatetici. « CASAUBONUS. — N i- 
κοκρέοντος h.l. corrigendum cenfuerat Paul. LEOPAR- 
DUS, Emend. lib.l. cap. 10. ubi hunc locum ex profeffo 
tractavit, (in Gruteri Thef. Crit. T. lI. p. $ fqq.) Quae 
emendatio eo maiorem etiam fpeciem habet , quod (quam- 
quam vulgatum tuetur vetus codex .4.) ipfum Nixoxpéov- 
τος exhibet Epitoma; in quà quidem χρεία ifta non eo- 
dem loco legitur, quo in opere pleniore, fed paulo infe- 


rius poft illam hiftoriolam de trabe delapfa , p. 350. d, Cae-. 


terum confer W ESSELINGIUM ad Diodor. Sic. X X. 21. Per- 
git CASAUBONUS : » De huius uxore fcribit Machon: 
»— εἰσιοῦσα, B1o0í« 


P. 349. IN LIB. Vlil. CAP. XLI. 595 


» γυνὴ μετὰ παιδίσκης ἄβρας εἰς TW T ποταμὺϑ 

» ἄπεψόφησε. 
»Manifeíta hic fcripturae depravatio. Eruditiffimus, & 
»(quae non multorum laus eft) iudicii in literis re&i , 
» Paulus Leopardus (l.c. ] emendabat εἰς ἀπόπατον: 
» cui tamen affentiri nequeo. Puto enim veram le&ionem 
»effe εἰς πότον. Nam fi quis obiiciat ex Cornelio Ne- 
» pote, foeminas in convivia more Graecorum non effe 
»adhibitas; in promtu fuat Graecorum fcriptorum tefti- 
» monia , quae contrarium faepiífime factum arguant. Ta- 
» ceo iniuriam fieri uxori tyranni, fi aequo iure cum cae- 
» teris Graeciae mulierculis cenfeatur. Ancilla £ £54 eft, 
» quae honoris cauffa nobilem mulierem comitatur. 7". 68. 

— νκᾷτα TOV Σικνωνίων 

γἀμνυγδλὴν ἐπιβᾶσα συνέτριβεν τύχῃ. 
» Acute Leopardus, τὴν ἀ γκύλην ἐπιβᾶσα: ut de cal- 
» ceorum amento intelligatur. Dextre hoc & de induftria fa- 
»CGum a Biothea , ut tegeret τὴν ἀποψόφησιν, de qua di- 
» Cum eft: voluit enim videri non ventris crepitum eum 
» effe, verum lacerati calcei ftridorem. Ingeniofa mulier ; 
»ingeniofus etiam Leopardus , qui hoc illius fubtile com- 
»mentum divinavit, & hunc locum ita con(tituit. At in 
» Hoefcheliana Epitoma [ quemadmodum & in noftro ms. 
» Ep.] haec hiftoria non hic, fed aliquanto poft, fic nar- 
»ratur: Βιοθέα n Νικοκρέοντος γυνὴ ἀπεψφόφησέ πος 
»Te. χᾷτα Σικυωνίαν ἀμυγδαλῆν ἐπιβαλοῦσα ( at no- 
»fíter ms. Ep. in ἐπιβᾶσα confentit cum edd, & ms. 4.1 
»cvérpi|s. Ideft, Biotkea Nicocreontis uxor crepitum ali- 
» quando emifit : deinde Sicyoniam amygdalam deiecit , & pede 
» contrivit. Sane & nuces ὅς amygdalae cum franguntur 
» crepant: neque eft a verifimihi alienum, quod haec fcri- 
» ptura continet. Zmygdalae Sicyoniae hic nominantur, for- 
»taffe quod molliori effent cortice quam caeterae: non 
»enim quaevis amygdala pedis preffurá eit fragilis. Perf. 70. 

» Στρατόνικος εἰπεν" Ovx, ὅμοιος ὃ ψύφος 

ὐπὸ γύκτα. 

. 4 . . . * f 
» Infelicem Stratonicum , qui ut forex indicio (uo perit. 
»Nam verbis hisce voluit dare fignificationem intelle&ti 
» Biotheae doli; quam impotentis mulieris offen(am mor- 

 »te expiavit. Sed quid fignificant illa verba, jo» νύκτα ? 
» Nam equident illa explicare non poffum, Suípicabar (cri. 
»bendum vm? pira, hoc fenfu: uterque fonus non fimilis 


ὶ Pp 


$96 — ANIMADV.IN ATHENAEUM. p. 349. 


» ad nares accidit ; five, poflerior fonus non ita ferit. nares. ut 
»prior, neque idem oler. At Excerpta vulgatam le&ionem 
.»tuentur : quae hoc dictum Stratonici referunt fic: οὐχ, 
» ὅμοιος ὃ ψόφος ὃ vero νύκτα. « CASAUBONUS. 


Pro εἰσιοῦσα Βιοβέα, (verf. 66.) quod defendit Leo- e 


ardus, WEssELINGIUS ex Diodoro l. c. corrigendum apud 
oftrum eic tovc ᾽᾿Αξιοθέα cenfuit. — Verf. 67. Tenui 
fÍcripturam ἄ £ pcs leni fpiritu, ut erat in ed. Baf. & Caf, 
1. nec aliud quid ex ms. 4. adnotatum. (In Epit. autem 
deeft illa vox.) 26p«s ex Cafauboni Animadv. receptum 
in ed, Caf. 2. 3. quam fcripturam Suidae libri tuentur ; al- 
teram vero Hefychius , quae tamen an re&a fit dubitant 
Interpretes. Caíauboni emendationem, v ó7ov, pro men- 
ἀοίο ποταμὸν, extra dubitationem pofita mihi viía erat, 
adeoque fidenter adoptanda. Pro τύχῃ ( verf. 69.) eft τύ- 
x."s in ms. «4, vocali iota (quae ad ἡ adfcribi debuit ) per- 
peram in « mutatàá. Vulgatum νύκτα ( verf. 71.) haud du« 
bie ex μυκτῆρα corruptum pronunciavit WESTON , in 
Hermefan. pag. 29 fq. in eamdem fententiam , quae Cafau- 
bono placuerat : quoniam vero metro non conveniebat 
ὑπὸ μυκτῆρα. τῆς φωνῆς δὲ ταύτης οὕνεκα : 
fic legendum cenfuit, 
ὑπὸ τὸν μυκτῆρα. τῆς δὲ φωνῆς eUVERG. 
Vulgatum ὑσὸ νύκτα ita defendit tenuitque Gallicus inter- 
pres, ut, interpofito poft ψόφος pun&o , iftud ὑπὸ γύκτα 
ad fequentia traheret , quafi hoc dixiffet Machon: fed eo 
ipfo die infolentiae & intemperantis linguae poenas dedit Stra- 
tonicus , nam fub noctem in mare proicclus eft. Monuit ve- 
ro idem, intelligi ex fequentibus, (nempe ex p. 552. d. ) 
evafiffe eum tunc tamen praefentiffimum mortis periculum. 
Verf. 26. nó $ adve αὐτὸν οὐκ T ἰθαλλούσκιθα. 
» Et hic verfus portentofe corruptus eft: & caeteri, qui 
» praecedunt in hac narratiunculà, neque fcripti neque 
» distincti funt re&e.« [In ed. Ven. & Baf. fuperiores ver- 
fus fcripti erant velut oratio metro foluta; in ed. Caf. ve- 
ro peffime distributi verfus. Tum poft φίλοις ( verf. 74.) 
non distinguebatur oratio. Denique verf. 75. erat παρὼν 
τύχην in ed. Ven. & Baf. In ed. Caf. vero κατὰ «vy us. ] 
» Totum locum ita concipiet qui nos audiet : 
»»᾽ Ἐπιδεικνυμένον ποθ᾽ ὡς ἔοικεν ἐν ᾿Εφέσῳ 
»ἀφυοῦς κιθαρῳδοῦ τὸν μαθυτὴν τοῖς φίλοις. Ὁ 
» παρὼν κατὰ τύχην ὃ Στρωτόνικος ToUT ἔφη" 


"t 


— ON €—— — — AL 


p.349. — IN LIB. VIII. CAP. XLI. $97 


f »'Oc αὐτὸς αὑτὸν οὐ x10, ἄλλους κιβθᾷ. 
»Id eft: Cum Ephefi ineptus citharoedus difcipulum quendam fuum 
» amicis oflentaret , Stratonicus cafu interveniens dixit: Qui non 
» potefl fe ipfum facere citharoedum , alios facit. Caetera pla- 
» na, neque de le&ione poteft dubitari: pro «pov malit ali- 
»quis παριών. At poftremi verfus vulgata fcriptura nulli 
» Africae portento de monfítruofitate concefferit.. Quam 
» multa de hoc loco ab eruditiffimis viris fcripta fint , fru- 
» ftra doctos moneam. Omnia tamen, iudicio noftro , funt 
»eiusmodi, ut merito conatum laudes omnium, emenda- 
»tionem nullius. Quaerebant nempe longius , quod ha- 
»bebant prae manibus. Nam in vulgatà lectione vera la- 
»tet, ne literà quidem unà additá; fed unicà folum de- 
» perditá, quae geminari debuit. Etenim in ἄλλους deeft 
»7» o: quia dictio praecedens definebat in ὦ. Leve au- 
» tem eft, quod pro ὃς perperam fcriptum ὡς, Magnum 
Ȓane, tot doctiffimos viros non vidiffe manifeftiffimam 
»antithefin inter αὐτὺς αὑτὸν, ὃς ἄλλους: quae vel mini- 
» mum artendentium oculis cerni poterat. Sed eorum acue 
» men retudit vox x 102: quam nos putamus lafcivià in- 
» genii vel a Stratonico vel a Machone fi&am iocofe, aut 
»ab antiquiore alio poéta, pro cirhara oblecfare, Primum, 
»hoc loci fententia flagitat manifeftiffime: deinde certum 
»eít, in hac volubili linguà nihil non fibi licere poétas 
» praefertim comicos voluiffe. Quamquam & alii poétae, 
»non diffimili licentià, δῶ pro δῶμα, 9A pro ἧλος, πηδὰ 
» pro πηδάλιον , βρὶ pro βριαρὸς, ῥὰ pro pedtos , 742 pro 
»» παῦσαι, λοφᾶν Ariftophanes pro λοφοπωλεῖν in Pace, & 
»fimilia his multa, formarünt: de quibus poétarum in- 
»terpretes, ὅς Cappadox Geograplius libro oCtavo. « Ca- 
SAUBONUS. — Strabonem dicit; quem vide lib. VII. pag. 
364. Adde Schol. ad Ariftoph. Pac. 1210. Multa de hoc 
verfu disputavit DALECAMPIUS, Graeca fic corrigenda 
cenfens: » Οὐ τοῦτον ( fcil. τὸν μαθητὴν ) οὗτος, ἀλλ’ αὑτόν" 
» (fcil. ἐπιδ'οίκνυτα;.}) ἴθ᾽ ἄλλοσε Σκύθε. ld eft: Non iflum 
»(fuum ΠΑ hic (oftentat) fed fe ipfum. Abi alio 
» Scytha ! « — Cuius veftigiis infiftens VILLEBRUNIUS , nec 
tamen laudans magiftrum , acu rem fe tetigifle fibi perfua- 
ferat , ita legendo: 
ὃς αὐτὺς αὐτὸν, οὐκὶ d" ἄλλους ὃ Ξκύβα : 

fubintelligendoque ἐπιδεικνύει. Quae fic fuo idiomate red- 
didit: ("efl lui que ce Scythe veut raontrer , non les autres. Ego 


Pp; 


«98 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.356. 


vero non iuraturus quidem in verba magiftri, tantisper 
adoptandam rationem a Cafaubono propofitam iudicavi , 
donec melius aliquid certiusve ab alio proferatur. Vulga- 
tum tamen a ὑτὸὺν (idem valens ac ἑαυτὸν ) nil neceffe 
putavi in αὑτὸν mutare. Quod ὃς pro ὡς legi ille iuf- 
fit, neício utrum ex conie&urá propofuerit , an e msstis 
libris notatum repererit : illud fcio, in vetere noflro cod. 
«4. fic fcriptum , ὃς, non ó«: eamdemque fcripturam in 
aliis etiam codd. Parif. reperifle fe teftatur Villebrunius. 
Haud dubie vero adludebat iftud Stratonici dictum ad ali- 
quod ufu vulgatum proverbium, quod fimili quodam mo- 
do fonabat, íed ab illo ad id quod nunc agebatur detor- 
tum eft. Notum eft proverbium , a Plutarcho commemo- 
ratum in Apophthegm. Laconicis , T. 1l. Opp. ed. Francf. 
pag. 233.d. ab eisdem verbis incipiens, Ὃς αὐτὸς αὑτὸν", 
vel αὐτὸν, fed longe aliter deinde cadens, 

Ὃς αὐτὸς αὐτὸν οὐχ͵ ἔχει, Ξώμον ϑέλει. 
Fuerat, puto, in eam fententiam , quam his verbis latinis 
Ennius ( apud Ciceronem de Divinat. I. 58.) expreffit, 

Qui fibi femitam non fapiunt , alteri mon(lrant viam : 
verfus quidam Graecus ; ad cuius fimilitudinem fuum illud 
dictum facetus nofter citharoedus effinxerit. Caeterum , 
Cur σαριὼν, quam πὰρὼν, malimus, nullam caufíam vi- 
deo. Rede παρὼν κατὰ τύχην habet ms. 4. & poft φίλαις 
incidit orationem. In Epir. deeft ifla narratiuncula. 


AD CAP. XLII. 


τίνες εἰσὶν οἱ μοχθηρότατοι ; » Moy npo» Graeci dicunt a 


» & qui aerumnofam vitam degit, & qui improbis moribus eff. 
» Non iniurià dubitari poteft, utro modo id verbi acce- 
» perit is qui Stratonico hanc quaeftionem propofuit , Tí- 
»vee εἰσὶν οἱ μοχθηρότωτοι τῶν ἐν Παμφυλίᾳ; Et olim 
» & nunc Cilicum atque Pamphyliorum miíera & dura vi- 
»ta, inter faxa & cautes degentium. Sed & latrociniis 
»fraudibusque infames iidem. Scire hoc licet ex vetere 
»hiftoria, Graecorum proverbiis , & eorum fermonibus 
»qui per illorum fines iter aliquando fecerunt. Fere enim 
»ingenia hominum de coelo fuo & folo mores trahunt , 
» &, ut Graecis eleganter dicitur, οἱ τρόποι συνεξομοιοῦν-- 
ται τοῖς τύποις, Haec pofterior interpretatio potior vi- 
»deatur: quam firmat nonnihil alterum eiusdem dictum 


p 5195. IN LIB. VHIL CAP. XLIL $99 


a »de eodem populo, quod paulo poft commemoratur : [ p. 
»351 extr. & feq. ] etfr ad priorem interpretationem non 
»nimis reluctantem illum quoque locum traxeris. Strato- 
»nici refponfum ita habet: daoenaírus μὲν ἔφησε μοχθη- 
ppor&Tous eivai, Eid rae δὲ τῶν ἐν. TW οἰκουμένῃ. Quod 
»alis locis fexcentis aecidiffe faepe diximus, idem huic 
»quoque cenfemus eveniffe: ut geminandae aliquot vo- 
» ces negligentià exícribentium fint praetermiffae. Nam & 
» dixit Stratonicus, & fcripfit Athenaeus, Τῶν ἐν Πα μ- 
»qQuaxíe μὲν Φασηλίτως ἔφησε μοχθηροτάτους" Σιδύήτας 
» δὲ τῶν ἐν τῇ, οἰκουμένῃ. Interrogatus fuerat de Pamp^yliis 
»refpondet de Phafelitis , qui non in Pamphylia erant, fed 
»in Lycia; vel quia finitimorum populorum fines parum 
» discreti ; vel iocofe nomen Παμφυλίαφ in alium fenfum 
» accipiens pro univerfitate mortalium , hoc eft, ἀντὶ zr&»- 
» Twy φύλων. αι CASAUBONUS. —— Phafclitas ali: quidem 
Lyciae adícribunr, (ed alii item PampAylae; ut Stepha- 
nus Byzantinus. Quod de repetendis verbis Τῶν ἐν Παμ- 
eu^ía monuit Cafaubonus , fpeciem utique habet , ac for- 
tafe verum eft: nec tamen ita certum, ut in contextum 
a nobis adoptari debuerit. Multae apud veteres commé- 
morantur quaeftiones tam vage propofitae, quam ifta, 
fiquis quaerat, Quinam fint hominum miferrimi , aut im- 
probifümi ? Quod fi cogites, quaeftionem i(tam Strato- 
nico, in Pamphylia fortaffe veríanti, propofitam effe 
ab homine Sideta, praefente alio Phafelita: potuit Stra- 
tonicus fimul abfurditatem quaefticnis eiusmodi arguere, 
fimul mordaci dicto. ( quod tamen ,. ut alia eiusdem gene- 
ris, ridendo pronunciatum intelligi debet) iss oftendere, 
quid de ipfis & eorum fimilibus fentiret. 

Similiter civitate E/eus videtur fuiffe is, cui interro- 
ganti, utrum Boeoti magis barbari effent, an. Theffali? ille 
refpondit, Ele. Fuiffe autem Eleos vitae rufticae aman- 
tiffimos, ita ut reperirentur fatis opulenti cives , qui totà 
vità numquam urbem adiiffent , memorat Polybius IV.75. 

b. KATA ΤΩ͂Ν ΚΑΚΩ͂Σ KIOAP. » Tropaeorum ia- 
»Ícriptiones apud Graecos fere fine verbo. concipieban- 
»tur: [ut] KATA AAKEAAIMONTFUON. Talis illa no- 
»bilis fcorti: ΚΑΤΑ ΤΗ͂Σ ΤΩ͂Ν 'EAAENON 'AKPA- 
»ZlAZ. Talis etiam ifta hoc loco, ΚΑΤΑ ΤΩΝ KA. 
»KO z KIOAPIZO'NTON. Latini pro xezz dicunt coz 
»ira, ut Suetonius; vel adyerfus , ut in jS iafcriptio- 

P4 


6oo ANIMADV. IN ATHENAEUM. fp. 556. 


»ne pantomimi , CORONATUS ADVERSUS HISTRIONES ET. » 
» OMNES SCENICOS ARTIFICES. « CASAUBONUS, — Con- a 
fer pag. 351. f. | : 
᾿ς Κορίνθιοι δὲ δυμολικούς. Cum ϑυννεκοὺς corrupte in ed. c ! 
Ven. & Baf. legeretur, TÁyznicos reddidit DALECAMP. d 
fed in orà notaverat : » Thymelicos Coelius, ex Euftathio.. b 
» Vide Leopardum cap. 23. 10. « — Inde CAsAUBONUS: | 


» Θυμελικοὺς ἀγῶνας qui in. ϑυννικοὺς verterant, ridiculi. 
»íunt, ne aliud dicam gravius. Sed indignor, doctos vi». 
»roserrare cum illis maluiffe, quam libros meliores δὲ 
» Eufiathium, de quo erat ipfis compettum, fequi. « —. 
Veram ícripturam. nobis & ms. 4. & ms. Ep. dedere: | 
eamdemque ex, Epitoma repraefentatam ab Euftathio ad. 
lliad. £..pag. 230. l. ς. commendaverat Cozrivs Rno- 
DIGINUS, Antiquar.. Lect. V1iI. 8. & Paul. LEOPARDUS, 
Emendar. lib. X. cap. 23. denique de eàdem e melioribus 
codd. msstis operis plenioris reftituendà monuerat Mu- | 
RETUS , Var. LeCtion. X! X. 5. Vellem nos docuiflent viri: 
doctiffimi, quinam potiffimum intelligantur zAymelici d*yà- 
ves, Mufíca certamina intellexit Gallicus interpres , fic reds: 
dens: /laiffez aux Corinthiens à donner des. concerts : mec. ita: 
male fortafle, Videndum tamen, ne non ad folam mufi- 
Cam, verum ad omnem hiftrionicam artem pertineat id. 
vocabulum ; fed ita ut per contémtum aliquem opponan- 
tur ϑυμελικοὶ ἀγῶνες & σκηνικοὶ, inteliganturque Suue- 
λικοὶ qui fint paulo rudiores & licentiores; quos Gallice | 
diceremus des farces. Suidas quidem generatim : Θυμελικοίς 
οἱ ἐν ὑποκρίσει τὴν τέχνην ἐπιδεικνύμενοι. Erpnglpens ve- 
rO, pag. 452. Θυμέλη - «€ τράπεζα ἦν, ἐφ᾽ ὃς ἕστωτες ἐν 
Τοῖς ἀγροῖς ἦϑον, μύπου τάξιν λαβούσης τραγῳδίας. He- 
gemonem , veteris comoediae poctam, (quem perfonas vi- 
les potiffimum egiffe expreíiifleque Ariftoteles in. Poét. ait 
Cap. 2.) parodüs certaffe in. agonibus thymelicis, commemo- 
rat Athenaeus nofter, lib. XV. pag. 699. ἃ. Plutarchus ve- 
ro Judos ilos. magnos , quos rudibus. adbuc Romanae rei- 
ublicae temporibus , Fabius Dictator Iovi fovit, (tefle 
pae , XXIL. 9.) ϑέας poveixàs καὶ ϑυμελικὰς vocat, in 
vita Fabii, T. I. Opp. p. 176. c. 
μαστιγούσθωσαν Λακεδαιμόνιοι. » De verberibus pue- 
»rorum Lacedaemoniorum ad aram Orthiae Dianae , & 
» in illis perferendis admirabili conftantià , vid. Plutarchum 
»in Laconicis Inftitutis. « DALECAMPIUS, — Vide Notata 


p 3.0. IN LIB. VIIL CAP. XLIII. 601 


ad Epi&teri Differt. I. 2, 2. fed praefertim Meurfii Graec; 
Feriat. fub voce Διαμαστίγωσις : quo praeeunte , in Sim- 
plicii Comment, in Epicteti Enchirid. pag. 147. nofirae 
edit. pro τὸν διὰ μαστιγώσεως &yova, ícribe una voce 
τὸν διαμαστιγώσεως ἀγῶνα. Mox, apud Noflrum, σορὶ 
τοῦ ᾿᾽Αστ. ἀγ. recte dedit ms. .4. 
d- Τῷ δ᾽ ἕτερον μὲν 6c. Ex lliad. 7'. 250. 

δοκοὶ εἰσίν. » Cum aliquando trabis. ruina homo fceleratus 
» effet oppre[fus , dixit Stratonicus : Ἄνδρες, d'axo , εἰσὶ Scoí* 
»ei δὲ μὴ εἰσὶ, δοκῷ εἰσί. « [ At δοκῶ εἰσι fcribitur in editt. 
omnibus: nec aliud quid enotatum ex ms. 4. ] » Varie 
» haec interpretantur: nos ita probamus, O viri! funt Dii , 
»doxo , puto equidem : fed (í non funt Dii , funt d'oxQ , per 
» hanc trabem : id ett, quamvis Dii non effent, poterat huius 
» improbi mors perfuadere hominibus Deos effe. , Poenae 
»improborum vel perditis & defperatae audaciae homi- 
»nibus confeffionem hanc exprimere folent, Deos effe: 
» eorumdem felicitas vulgo. multos dubitare fecir an Dii 
» eflent. Notiffimi funt verfus : | 

» Marimoreo  Licinus tumulo tegitur: Cato parvo : 

-ὦ » Pompeius nullo : creditis effe Deos. ὃ « CASAUBONUS. 
Mihi, ut dicam quod fentio, contortior ifta interpretatio: 
vifa: erat. DALECAMPIUS fic ícripferat : ff nulli funt, tamen 
δοκῶ (trabes) funt. Planiffimo ( puto) lufu in paronoma- 
fià verbi: at non δοκῶ (unt trabes, fed d'oxoí: nifi in duali 
numero δοχὼ dixiffe Stratonicum ftatuamus, quod for- 
taffe duae trabes deinceps prolapfae hominem penitus op- 
preffiffent At nil opus eft ut eo confugiamus: potuerunt 
librarii, parum intelligentes id di&um, alius in dex ab- 
errare , alius in δοκῷ ,. quod in nofiro ms, £p. eft. Mihi fic 
plane perfuafi , do καὶ fcriptum oportuiffe: // DZ non. funt, 
quorum poenas timeat improbus 5 at trabes: funt , quas timeat, 


AD CAR XLIIL. 


᾿Αναγράφει δὲ καὶ τάδε ὥς. Haud fatis perfpicuum eft , 
quis fit auctor, quem dicir Athenaeus etiam haec, quae 
dehinc fubiiciuntur, Stratonici memorabilia. di&a fcripto 
confignafíe. Proximus au&or, quem nominaverat, Ca4- 
PITO erat, in Commentariis ad PAilopappum ; ut videri pof- 
fint haec ad eumdem referenda. Aliter quidem. KüsTERUS 
iudicaverat , omnia inde a pag. 349. f. usque ad p. 552. 


ὅο: ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. ρ. 399. 


c. ex CzrEAncHO dua effe exiftimans; ut ex notà intel- 
lexi , quam fuà manu ille ad oram Athenaei olim fui ad- 
Ícripferat. 
. πὼν δὲ υἱῶν ὃ μὲν διδάξει. Poffit διδάσκειν intelligi fa- e 
bulas docere, quod de Poétis comicis & tragicis dicitur : 
poffit etiam intelligi modos muficos docere. Videtur Strato- 
nicus priori notione accepifle: nam cum refpondet, z^ea- 
tro etlam. domeflico ei opus εἰ, dixit puto Se&pov pro Sez- 
τῶν. fpe&atoribus: nempe ita mifer poeta ille evadet, ut 
nemo nifi tui domeflici fabulas illius fpe&atum venturi 
fint. Pro nudo προσδεῖ γε, ms. Ep. habet προσδεῖ γέ eo. 
Ad hunc locum, CASAUBONI eft Animadverfio haec : » ile 
» qui apud Stratonicum gloriabatur, ὅτι πάντα ὑπάρχει 
» αὐτῷ οἰκεία, hoc voluit: Omnia quae ad vitam recte, 
» commode & iocunde degendam expeti folent, fibi effe 
» abunde domi. Vitae commoda praeftare poterant quae- 
»ítus quos redimendis operibus faciebat: honeflatem ὃς 
»iocunditatem filii fpondebant, quorum alter fuit ludima- 
» gifter, tibicen alter. « 

διατί τὴν Ἑλλάδα cc. CASAUBONO obfecutus fum, 
monenti : »Scribe, Ἐρομένου δέ τινος, διὰ τί τὴν Ἑλλά- 
»da πᾶσαν περινοστεῖ. ἀλλ᾽ οὐκ ἐν μιᾷ πόλει περιμένει. ὦ 
Quae continuo fubiecit idem vir doctus, non perinde om- 
nia mihi perfuafit. » Clariffima ifta quidem, ( inquit; ) at 
»non adeo quae refpondet Stratonicus. Παρὰ τῶν Μουσὼν 
»£Qu εἰληφέναι! τέλος τοὺς Ἕλληνας ἅπαντοις , παρ᾽ ὧν 
» πράττεσθαι μισθὸν ἀμουσίας. Magna lux tenebricofo lo- 
» co accefferit ἢ fcribas, εἰληφέναι εἰς τέλος. hoc eft: Di- 
»xit Stratonicus , a Mufis feaccepiffe ad [ quidni ? in ] vecti- 
»gal omnes Graecos , a quibus mercedem. exigat ipforum im- 
» peritiae. Salfum & venuftum dictum. | Refpicit Stratoni- 
» cus ad magnorum principum antiquam confuetudinem , 
» qui fatrapis & dynafttis fuis, aliisque quibus cupiebant , 
»certas vel provincias vel urbes aífignabant, unde ve- 
Ȏtigalia in ufus fuos exigerent. Sic legimus , antiquae re- 
»ginae cuidam Aegyptum datam fuifle εἰς κόσμιον a mari- 
»to: Themiftocli Lampíacum εἰς οἶνον, Magnefiam εἰς 
»áproy , Myuntem εἰς ὄψον. Percotam ὃς Palaefcepfin eis 
»GTpopuyhy καὶ ἱματισμόν. Similia narrantur de Pytharcho , 
»de Alcibiade, de aliis. Eo refpiciens homo εὐφυὴς, Mu- 
Ȓas quidem monarchae alicui affimilat, cui omnes mor- 
»tales non ut fubditi, verum ut ἄμουσοι δὲ indecii, tri- 


p. 351. IN LIB. VIII. CAP. XLIII, 605 


»butum teneantur pendere. Ex omnibus porro provinciis 
» unam fibi conceffam , Graecorum nempe , a quibus id tri- 
» butum exigat: quod vocat ipfe μισθὸν ἀμουσίας, De vo- 
»cula eie, quam defiderari diximus, plura fequente capi- 
»te,« — Ar paulo poft (ad pag. 351. e.) iple profitetur 
vir do&liffimus , adie&tà voculà eis nil magnopere opus ef- 
fe. Confer notata ad VIL. 286.e. Pro v ap' ὧν "par. 
quod habet ms. Ep. cum editis, perperam eft περὶ ov in 
ms. 4. 

f αὐλεῖν οὐχ, 'Apuovíay , ἀλλὰ τὸν Κάδιμον, » Harmonia, 
» Martis & Veneris filia , Cadmi uxor: item, concentus mu- 
» ficus, Hinc iocus. Cadmi vita fuit calamitofiffima : qui 
» male & miferabiliter canit, is Cadmum canit. « DALECAMP., 

οὐκ ἔχεις. ἀλλ᾽ ἔχῃ. Sic recte ms. Ep. cum edd. Perpe- 
ram ἀλλ᾽ ἔχει ms. 4. Adludit autem hoc verbum ad iftud 
Ariftippi, XII. $44. d. ἔχω, καὶ οὐκ ἔχομαι. — Sequen- 
tis dicti, ὃν οὐδεμία πόλις ἐνεΎ κεῖν οἵα τε rc. fimillimum 
fupra commemoratum vidimus a Machone , p. 149. 6. 

ἐν τοῖς Ἰλιείοις. v Iliea appellati funt Judi quos Ilienfes age- 
» bant. ἸΙλίεια., ab. Ilio; ut Ludi Romani a Roma. Fefti cele- 
» britas ex eo apparet , quod etiam ex remoriffimis locis fce- 
» nici artifices eo properarent. Falluntur qui mutant hanc 
»ícripturam : Πυνθανόμενος δ᾽ ἐν ᾿Ιλίῳ ἐπιδημεῖν αὐτὸν ἐν 
n τοῖς Ἰλιείοις, ᾽Δεὶ, ἔφησεν. Ἰλίῳ κακά. Id eft: Cum audif- 
» fet Satyrum llium veniffe cum celebrarentur Iliea , Semper, in- 
» quit , Ilio mala. « CASAUBONUS, — Ut in proverbio di- 
€um refert Euftathius ad lliad. δ΄, pag. 318. 1. ᾿Αεὶ Ἰλίῳ 
κακῷ. lilud ἐν Ἰλιείοις parum intelligens Polccamins ἢ in. 
terpreratus erat, Semper & lhenfibus t» Ilio mala. 

a Μιννακοῦ δὲ αὐτῷ περὶ μουσικῆς. διαμφισβητοῦντος. 
» Scribendum Muy ὦ κου. Sic enim Pollux hunc futorem no- 

* »minat, ὃς Hefychius; in cuius codices mendi fufpicio , hic 
» quidem, vix cadit.« CasAvBONUS. — Vide Hefychium 
in Μυνακωθείς : & Pollucem VII, $9. & qui hos cum Athe- 
naeo lam olim contulerat Paul. LEOPARDUM , Emendat. 
X. 2. in Gruteri Thef. Crit. T. IlI. pag. 191. Caeterum, 
vulgatum Misvaxoy apud Noftrum tenet vetus ms. 4. In 
Epit. vero deeft haec χρεία. 

In proxima χρείᾳ, recte ἀπαυθημερίζειν edidit Cafaub. 
ut eft in msstis. Perperam ἀπανθημερίζειν ed. Ven. δὲ Baf. 
συνηχθέσθη ὡς πράττοντι κακῶς, Sic percommode 
editiones omnes; neício ex cuius emendatione. Plane con. 


604 ANIMADV. IN ATHENAEUM. κρ. 351. 


trarium eft συνήσθη, quod habet ms. 4. nempe gratulatus 
e : quod cum eodem modo in contextu habeat ms, Ep. 
ibidem fuperne eàdem manu negativa particula οὐ inter 
lineas adícripta eft. 

Ἐν Τειχιοῦντι τῆς Μιλήτον. Monuit Paul. LEOPARDUS, 
Emend. X. 4. τῆς Μιλήτου hic idem valere ἃς τῆς Μιλησίας. 
Caeterum conf. notata ad pag. 320. a. & 325. d. 


, A *, ^ ^ οἵ 
εἰ σεαυτὸν ἀντὶ ᾿Λμφίανος Ζῆθον καλεῖς. » Amphion mufi- b 


» ces glorià fuit clarifümus: Zerhus vero , eius frater, bel. 
»licofus quidem , fed muficae penitus rudis. Vide Pau(an. 
»hb. IX.« DarrcAMP. — De diverfo fratrum ingenio 
confer Eubuli verfus apud Noftrum, IH. 47. b. c. Apollo- 
dori Biblioth. IIL «, s. pag. τος. ed. Heyn. & Valckenae- 
rii Diatrib. Euripid. p. 74 íqq. In fuperioribus verbis ὅς ye 
Τὸ ἀμουσότατον, pOft γε repetitur verbum ἔφη in ms..4, 
quod non male haberet , fi poft ἀμουσότατον effet pofitum. 

Eis Maxed'ovíay ! » Quod alii dicunt. εἰς μακαρίαν, exi- 
»tium imprecantes. Notatur & obiter Macedonum bar- 
» baries. « DALECAMP. — Conf, Eraími Adag. p. 374 fq. 


AD CAP. XLI V. 


Ἔν Αἴνῳ - - τοὺς μὲν ὀχτὼ μῆνες εἶναι ψύγχος, τοὺς δὲ C 
D - 


τέτταρως χειμῶνοι. Sedes inter fe muta[fe verba "luy os &- 
χειμῶνα, probabiliter fane fufpicatus eft Con Av , in No- 
tis ad.Hippocratis libellum de Locis, Aére & Aqua, p. 
292 Íq. : 
» Τοὺς Ποντικοὺς ἐκ TOU πολλοῦ ἥκειν Πόντου, ὥσπερ ἐκ TOU 
»» ὀλέθρου. Sufpecta vox πολλοῦ : neque mentem fatis video. 
» Ponti regionem, opinor, vituperat.« CASAUBONUS. — 
Ponti regionem minime placuiffe Stratonico, haud multo 
ante vidimus. Mihi vero hoc loco vox πολλοῦ vel maxi- 
me neceffaria ad id, quod voluerat homo facetus, vide- 
batur. Verba autem ifla, ὥσπερ ἐκ τοῦ ὀλέθρου, ab ipfo 
Stratonici di&to feparanda putavi , ut quae eflent au&oris , 
qui iftud dictum retulit, & illius fenfum iftis verbis vo- 
luit interpretar. Nempe hominem Ponticum videns Stra- 
tonicus, pro eo quod nude aliquis dixiffet, Aic omo e 
Ponto venit , dicere folebat, e mulro ponto venit; Ícilicet e 
multo ponto dicens, tamquam e multa miferia, e miferrima 
6 exitlali regione. Simillima ratione Hebraeus vates multas 
4Qua$ pro multis periculis atque miferiis & gravi exitio dixit, 


p.351... IN LIB. VIII CAP. XLIV. 6os 


c Píalm. CxLuür. 7. Ἐξελοῦ με καὶ ῥύσωί με ἐξ ὑδάτων πολ- 
λῶν. Píalm. LX vii. 4. Ἤλθον εἰς τὰ βάθη τῆς ϑαλάσσες, 
καὶ καταιγὶς κατεπόντισέ με. Et fimilia faepius alibi. Πὰ 
autem notione vocabulum πόντος, quod profundum mare 
proprie fonat, commodiffime pofitum videtur. 

Τοὺς δὲ Ῥοδίους ἐκάλει λευκοὺς Κυρηναίους. nSimilibus 
» moribus fuifle Rhodios & Cyrenenfes fignificat. Simil- 

»lime hodie homines fceleftos funt qui vocent Mauros αἰ- 

» bos. ui autem Cyrenenfium fuerint mores, verbo in- 
» dicat , cum addit καὶ μνηστήρων πόλιν. Erant enim Cyre. 
»nenfes fplendidi, magnifici & ἀβροδίαιτοι : & , ut mox 
»dicitur, [pag.íq. b. ] σπαταλῶνες καὶ Sepuozórei. De 
» Ariftippo & Anniceride caeterorum nofce ingenia. Et funt 
»ad manum teftimonia poetarum aliorumque fcriptorum, 

.» Scribe vero καὶ τὴν Ῥόδον, μνηστήῤων πόλιν.« CASsAU- 
BONUS. --- At nil opus effe videtur itto adfumento, quod 
uterque nofter codex ignorat. Satis commode dictum, Τοὺς 
Ῥοδίους ἐκάλει - - μνηστήρων πόλιν: quamquam non mi- 
nus commode pag. 552. b. ifta verba καὶ αὐτὴν τὴν Ῥόδον 
adiecta funt. | 

καὶ τὴν d" Ἡράκλειαν, ἀνδροκόρινθον. » Scribe καὶ τὴν 'Hpá- 
» XAetay ἀνδροχόρινθον. Ob(curum eft, ecquam e multis Ze. 
» racleis hic intelligat: etiam illud, quare vocet ἀν δροκόριν- 
»6ov. An hoc fignificat, tantam effe Heracleae impudicorum 
$ virorum multitudinem , quanta erat Corinthi foeminarum  Ve- 
» neris facris operatarum? « CASAUBONUS. — Haud dubie 
obícoenius illud flagitium notare Stratonicus voluerat : 
quod δὲ ex alio eiusdem de eadem Zraclea dicto, conti- 
nuo deinde commemorato, intelligebatur. In nomine ἀνα 
δροκόρινθος vero fimul alus lufus ineft: nempe paronoma. 
fia vocis ᾿Αχροκόρινθος, quod erat nomen arcis Corinthi, 
Quid fit vero, quod in fcriptura huiusloci mutatum Ca- 
faubonus voluerit, aut cur deleri iufferit δὰ particulam an. 
te Ἡράκλειαν. haud apparet: certe nulla cauffa erar. Iam 
faepe vulgatiffimam illam obfervavimus dictionem, καὶ 
fequente δὲ, optimis quibusque fcriptoribus familiarem : & 
vero , id eft, verum etiam ; atque etiam, porro etiam , ffmiliter. 

καὶ τὸ Βυζάντιον, μασχάλην τῆς Ἑλλάδος, » Etiftud di» 
» verfe acceperunt docti. In homine μασχάλῃ eft αἰᾳ five 
»alarum cav:tas, Inde translatum id nomen ad multa. 8y- 
»iantium Stratonicus vocat μασχάλην, hoc fignificans: f£ 
nquis eam urbem occupaverit , fimilem reliquam Graeciam fore 


ὅοὍ6 ΑΝΙΜΑΏΡΜ. IN ATHENAEUM, — p. 5351. 


» homini, quem aliquis ala prehenfum teneat. Sive loci natu- 
»ram confideres, five hiftorias confulas, neque Stratoni- 
»co viri prudentis, neque mihi fidelis interpretis laudem 
»invidebis. Si cui tamen hoc minus arridet, afferemus 
»aliam interpretationem , opinor, haud malam. Poteft 
»enim Stratonicus ea appellatione aut urbi immunditias , 
»aut civibus fordidum vitium obieciffe, Nam cavitati ala- 
»rum proprius eft foetor, qui dicitur τρώγος τ unde illos 
» τραγομασχἄλους nominabant, quibus gravis hirfutis cu- 
»bat hircus in alis. « CASAUBONUS, —-Nihil equidem de- 
finire au&m. Minime quidem omnium placet ERAsMt in- 
terpretatio, (in Adagio, Mafchalam tollere,) eo adlufiffe 
Stratonicum coniectantis, quod Byzantii ftrenue potaretur. 

τοὺς δὲ Aeuxad'Íous , ἑξώλους Κοβινθίους. » Hoc eft, frigi- 
»dos 6& vanos Corinthiorum imitatores. Leucas colonia Co- 
»rinthiorum fuit, ut fcribit Strabo. [ & Thucydides, I. 
»50.] Reftabant igitur in eorum moribus veftigia quae- 
» dam prioris patriae; fed parum exprefía, & obfoleta: 
» ficut nec prid;anae reliquiae fapiunt idem ac receus cocti 
.» Cibi; quicquid argutetur deparcus & triftis Tiberius. [ vi- 
» de Sueton. in Tiber. c. 34. Vocem ἕωλος non uno lo- 
» co expofuimus : neque nunc repetendum. « CaAsAURO- 
NUS. —  Futiles ac νάπος Corinthios interpretatus erat Da- 
lecamp. Commodiffime equidem rancidos Corinthios reddi 
poffe exiftimavi. Notum eit, ἕωλον & pridianum dici ci- 
bum , & quidquid eft fitu δ᾽ vetuflate rancidum & corruptum. 

τοὺς δὲ ᾿Αμβρωκιώτας, μεμβρακιώτας. » Haud fcio an 
» ita fcripferit: tamen ita diferte antiquae fidei exemplaria. 
» Allufit fortaffe ad zmemérades , pifciculum vilem. « [ Quid- 
ni ?] »Si ita eft, cur non dixit potius μεμβραδιώτας ἐ « [ Pus 
to, quia nil opus fuerat. ] » Aut allufit ad nomen μειρώ- 
»xioT158«, Utrumque dicunt Graeci, & μειρακιοῦσθαι & 
ν᾽) κειρακιεύεσθαι. « CASAUBONUS. [ At μειρακιώτης grae- 
cum non eft. ] | 

ἐρομόψου τινὸς, τί περισκοπεῖ; Sic recte mstus cod. 
uterque. Interrogante quodam , quid circumfpiceret. 

Ἰδὼν d" ἐν τῷ κύφωνι ( perperam κύφονι ed. Caf. 2. & 3.) 
δεδεμένους δύω" Ὥς μικροπολιτικὺν, ἔφη, τὸ μὴ δύνασθωι 
συμπληρῶσαι. » Alludit ad Megalopoliz , oppidum non igno- 
» bile; fimulque oftendit, oportuiffe fontes illos p/edti ca- 
»pite, non folà igaominià. « DALECAMP. —  » Quia va- 
»ris modis folet accipi verbum σληρῶσαι, ideo haere- 


P3551. — IN LIB. VIII. CAP. XLIV. 607 


d » mus ad quam potiffimum notionem Stratonicus refpexe- 
»rit. Proponemus diverías interpretationes , ut acutus le- 
» Gor eligat quod ample&atur. πληροῦν interdum eft , quod 
»inftitueris confummare. Potes igitur vertere: Cum in ligneis 
» compedibus duos publice vintlos vidiffet ;. Quam hoc efl , in- 
» quit, civitatis invalidae argumentum , rem non poffe perficere. 
» Non habendos in vinculis, fed fupremo ftatim fupplicio 
»afliciendos fuiffe noxios , fi recta haec interpretatio eft, 
ȟgnificat Stratonicus. Facit aliquid ftabiliendae huic fen- 
v»tentiae, quod non fimpliciter ait vinos , fed ἐν τῷ "κύ- 
» Qeyi. Sic enim videtur innuere, capital ab iftis fuifle ad. 
»miffum, ideoque habitos in cypAone: quem fuifle fcri- 
» bunt veteres, ξύλον à κατέτεμνον [ forí. κατέτεινον. vi- 
» de Hefych. & eius interpretes. ] τοὺς 3aváTo xaTaxexpi- 
» μένους. ΠΠληροῦν etiam dicitur navis magifter , qui avem 
»ffruit remigibus: πληρώματα enim. Graecis funt remiges 
»ipfi. Fortatfe eo allufum eft a Stratonico : nam in mul- 
»tis civitatibus capitis damnati aut bello capti remis ad- 
»dicebantur. Aliter accipitur idem verbum , quando dici- 
» mus πληροῦν ἔρανον, pro ἀποδιδόναι. vel etiam εἰσφέ- 
»pciv: unde apud Demofthenem non, femel πληρωτὴς épá- 
»yov. Philoftratus libro fexto de Vita Apollonii: Οἱ δὲ 
» y, pna To) Ἕλληνες, ἢν μὴ ὀβολὸς ὀβολὸν τέκῃ , xal τὰ yia 
» αὐτοῖς ἐπιτιμήσωσι καπηλεύοντες ἢ καθειργνύντες, οὐ φα- 
»61 QV ἀλλ᾽ ὁ μὲν ϑυγατέρω σκηπτόμενος ἐν ὥρᾳ γώμων, 
»6 δὲ υἱὸν ἤδη τελοῦντα ἐς ἄνδρας, ὃ δ᾽ ἐράνον πλήρωσιν 
»&c. Inter varias cauffas, quae praetexi ab hominibus 
»avaris folent, cur foenus & fraudes exerceant, ponit & 
» ἐράνου “πλήρωσιν , id eft, collationem eorum quae vel pu- 
»blice pendi folent a civibus, vel quae privatim amicis 
»pauperibus & afflictis praeftabantur nomine erani: ut 
» multis dudum expofitum nobis ad Theophrafti libellum 
»aureolum Characteres. Hic igitur συμπληροῦν hoc loco 
» interpretari licet, col/ata pecunia dependere quod alius de- 
» eat: concife di&tum, pro συμπληρῶσαι τὸν ἔρανον αὖ- 
»7ois. lta vertimus : Quam angu[li animi cives furit , qui non 
»po[funt flipe colle&a pro his folvere. Homines avari, illi- 
» berales, ac deparci, & funt & dicuntur Graecis μικρός 
nuo, μικρολύγοι, atque etiam μικροπρεπεῖς, ut alibi 
»probavimus: quo allufum a Stratonico, vocem quxpo- 
)) πολιτικὸν in. hac re ufurpante, Erani ad diffolvendum aes 
» alienum collati exemplum habes extremo libro XIII. Ma- 


608 ANIMADV. IN ATHENAEUM.  p.s;jt —— 


»la nomina, aut qui iudicatum non folviílent, habereér d — | 
» xiqori , id eft, Jigneis compedibus , antiqui fuit moris, He- ' 
»fychius ; Ἐγκαλοδσκελεῖς οἱ μὴ ἀποδιδόντες τὰ χρέα, ἐγ- 
τ κάλοις (five, ἐν κάλοις ) ἐδεσμεύοντο τοὺς πόδας, « CA- — Ὁ 
$AUBONUS. : 

ἔλιδοι τὶς, ἣν ἕκαστος εἰδείη τέχνην. »ἘΠῚ parodia de-.— 
»cantati illius adagii: ( apud Ariftoph. Veíp. 1451.) | 

» ἕρδοι τις ἣν ἕκαστος ἂν εἰδείη τέχνην : | 
» quod ira interpretatus eft Cicero, Tufcul. I. 18. Quam | 
e quisque norit artem , In. hac fe exerceat, Sed in illa nullum 
» vel faltem perexiguum erit acumen, fi putes Stratoni- 
»cum τὸ ἕρδοι in àdo commutaffe. Equidem credo, ita 
» olim fuifle (criptum apud Athenaeum: 
»Ἄρδοι Tic, ἣν ἕκαστος εἰδείη τέχ vuv. | 

» Quam quisque norit artem , kanc irrigare velit, lta entm ma- 
»ligne alludit ad οἰϊοτὶς feu horti cuflodis profeflionem , 
»quam olim exercuerat ineptus ille muficus. Accedit eo, 
» quod & fonus ἄρδοι., quam ἄδοι, propius accedit ad τὸ 
» ταρῳδούμενον. « CORAY , in Notis msstis. Ingeniofe fane. 
At nobis editoribus ferenda fuit & in contextu tenenda 
vulgata fcriptura ; quam tuentur omnes veteres libri, Cae- 
terum de ifto adazio con(uli infuper poffunt quos lauda- 
vit lacozas in Animadv. in Anthol. Vol. II. Part. I. p. 406. | 

Ἐθέλειν, ἔφη, γνῶναι κατὰ τίνα τόπον ἐστὶ τῆς πό- € 
λέως. » Dixit , fe posse cognofcere in qua parte fit. urbis. 
» ἐθέλειν eleganter & ἀττικώτατα pro δύνασθαι. Sic in idio- 
»tismo noítro, volo Aoc facere, pro fpondeo me hoc po[fe 
» facere. Tamen Excerptor. nofter, ἔχ εἰν ἔφη γνῶναι. « | 
CASAUBONUS. — Similiter & in noftro ms. £p. eft ἔφη | 
ἔχειν γνῶναι. Nempe iam faepius obfervavimus , dictio- | 
nibus Athenaei fubinde alias fubítituiffe Epitomae au&o- 
rem , quae fcilicet clariores planioresque ipfi viíae effent. 
De ufu illo verbi ἐθέλειν pro δύνασθαι videnda Scholia ad 
lliad. 9. 566. Pindar. Nem. Od. Xl. vs. 41. Xenoph. Oe- 
con. pag. $16. ( p. m. 655.) quae loca collegit d'Arnauld , 
Animadv. Critic. p. 168 fq. ad Herodot. VII. 49. Mox, | 
εἶθ᾽ ὡς per apoftrophum fcriptum habet codex nofter uter- | 
que ; non εἶτα ὡς, ut erat editum. 

»Τὺν δὲΤηλεφάνηῃ ἐπεὶ àvaquady ἤρχετο, πάραχας —— 
»τακείμενος ἔφη, ὡς οἱ ἐρυγγάνοντες. Vindelicianus Bre- 
» Viator: παρωακατεικείμενος, yo ἐφ.) ὡς οἱ ἐρυγγάνοντες. «t 
CASAUBONUS. —  Adnotaverat ad hunc locunr DALE- 


/ 


p.55. AN LIB. VITI. CAP. XLI V. 609 


€ CAMPIUS : » Telephanem inflare tibiam aufpicatum , ut can- 


»tionis fuae modos ac fonum bene adaptaret, id inepte 
» facientem reprehendit & veluti ructare dicit. Vide Leo- 
»pardum c.21.9. « —  Tra&averat nempe hunc locum 
Paul. LEOPARDUS , Emendat. lib. IX. c. 21. & lib. XII. c. 
9. ubi de Telephane tibicine cum alia nonnulla ex veterum 
monumentis protulit, tum in eumdem Epigramma , quod 
in Anthologiae lib. 111. legitur, & in Anale&is Brunckii 
T. 11. p. 358. ad quod vide quae notavit Iacobs in Anim- 
adv. Vol. II. Part. IlI. pag. 46. Sed vulgatam apud Athe- 
naeum h.l. fcripturam latine fic reddens Leopardus, 5rra- 
tonicus proximus accumbens Telephani tibiam inflare incipientt , 
non explicavit; quo pacto in iftam fententiam Graece 
τὸν Τηλεφάνη in accüfativo ca(u fcribi potuerit ; de quo mi- 
ror ne a Cafaubono quidem quidquam effe adnotatum. Mi- 
hi. quidem , nifi in fequentibus aliquid turbatum ftatuas , 
neceffario dativus cafus defiderari videbatur. Quare, cum 
fic fcriptum fit in. noftro ms. Ep. Tn χλεφάνει δὲ ἐπεὶ 
ἀναφυσᾷν ἤρχετο, pro vulgato Τὸν δὲ Τηλεφ. quod da- 
bat ms. «4. cum editis, Τῷ δὲ Τηλεφάνει pofui. Quod 
Τελεφάνη in ed. Caf. 1. fcribitur, proprius error illius edi- 
tionis eft, reliquae omnes Τηλεφάνη praeferebant. Iam 


- vocem ἄνω, quam ante verbum ἔφη in. Epitome Hoe- 


fcheliana Cafaubonus repererat, nobis pariter non folum 
nofter ms. Ep. fed & vetus cod. 4. obtulit: quam ne 
forte ad praecedens verbum «pexaraxeiuevos referendam 
m interpofito commate ab illo verbo feparat ms. Ep. 

idetur autém ex muficorum ufu hic pofita ifta vocula. 
Quod fequitur, ὡς οἱ ἐρυγγάνοντες , 1d haud dubie e poé- 
ta nefcio quo du&um eft : quamnam vero in partem po- 
tifimum fit accipiendum, haud faris liquet: fuípicor au- 
tem , non ad hominem ructantem pertinere, quo pacto ab 
interpretibus acceptum video; fed ad fontem. Nam & 
fontes ( ci xpouyol) ἐρεύγεσθαι ( five, quod idem ett , ἐρυγ- 
*yy&veiw) dicuntur; velut apud Pindarum, Pyth. 1. 40. ἐρεύ- 
γονται πηγαί: ubi Graecus interpres verbum ἐρεύγονται 
per à»4qveovrat exponit, eodem verbo utens quod de 
inflanda tibia hoc loco pofitum eft. Fortaffe apud poétam 
verba ifta, quae mutuatus eft Stratonicus, fic fcripta erant, 
ὃς οὗ (pro οὕτως οὗτοι ) ἐρυγΎ ἄνοντες Gc. 

Τοῦ δὲ βαλανέως ἐν Καρδίᾳ ῥύμμια γῆν μοχθηρὰν καὶ ὕδωρ 
ἀλμυρὸν παρέχοντος. ν» Saponis loco, aut κονίας βαλαάγευ- 

nimady, Vol. IF, Q q 


610 ANIMADV.IN ATHENAEUM. p 3;* 


»' 7TiX$,1d eft, cretae oalnearis , malam terram  balneator 
» exhibuerat. ῥύμμα,, pro eis ῥύμμα. | Sed praepofitio in- 
» terdum omitti folet : δὲ ita poffit defendi forta(fe vulega- 
» ta leCtio eo loco, ( pag. 350. e. ] παρὰ τῶν Μουσῶν ἔφη 
» εἰληφέναι τέλος τοὺς Ἕλληνας ἅπαντας: ubifcribebamus 
ntis τέλος, íane melius. « CASAUBONUS. | | 


DIR ELT 


KU rq λα ἀ ἴοι τῳ 


“Ἢ i 


iD 4A 


ἀνέθηκεν - « Τρόπταιον. Confer fupra, pag. 350. b. 
ἤρετο τὸ μέλος.  nScribe, σαντος δέ τινος, ἤρετο τίνος 
» τὸ μέλος ; « CASAUB. — Commode utique adiectum ἔο- 
ret illud pronomen: nec tamen in contextum. recipere au- 
fus fum, refragante utroque noftro msto. |. J/id. ὅτι Kape 
κίνου. » Carcinus, quem Stratonicus ridet,.is eft qui ab 
» Ariftophane tam acerbe traducitur.. Apparet autem ex 
»hoc loco, non folum tragoediarum poetam fuiffe, ve- 
»rum etlam carminum lyricorui. « CASAUBONUS. — 
Perperam vero Kapxoveu Ícriptum in. ed.. Caf. mendà ex 
ed. Baf. propagatà. bo tá E 
Ἐν Φασηλίδι 6c. Phafelitarum amicum non fuiffe. Stra» 
tonicum, iam fupra vidimus, pag. 350.a. — Deinde, poft a 
“τόλις adiectum verbum ἐστὶν dedit ms. 4. 
Ἐσπακούσοες δὲ τῆς Ὥδινος ToU Τιμοθέου. » Timotheus, po&- 
»ta tragicus, dithyrambicus, atque etiam lyricus, quein 
»dicebamus capite quinto, [ ad pag. 538. a. ] ut frigidum 
» & nimis faepe ineptum, facetorum rifum fustulifle , in- 
» ter alia multa carmen fecerat , cuius fuit, & argumentum 
» ἃς titulus, Ξεμέλης ὠδίν. Sed in hoc poémate Mufae illi 
» favoris fui auram nihilo magis afpirarunt, quam in cae- 
»teris: imo, ut exitus probavit, multo etiam minus in 
»ifto quam in aliis. De hoc carmine ( quod. vidit primus 
» omnium Pazlus Leopardus ) accipienda. quae fcribit Aihe- 
» naeus, Ἐπακούσας δὲ δε. Fecerat nempe. Semelen in 
» Bacchi partu deformiter & indecore eiulantem , nullà ha- 
» bità ratione maieflatis eius Dei; quem par erat minore 
»matris cruciatu, & aliis legibus, veniffe in hanc lucem, 
» quam e vili popello aliquem homunculum. lure igitur 
»ineptus poéta ineptiarum Stratonico poenas dedit. At 
» Spartani non vizio tantum hoc illi verterunt, fed ut cri- 
»men vindicarunt. Nam in fenatusconfulto Lacedaemoniorum , 


p.352 — IN LIB, VIII. CAP. XLV. ότι 


a»quo urbe pellitur Timotheus , duo folum illi obiiciuntur: 
»quod verterem muficam corrupiffet novis inventis, & 
» quod indecoris figmentis fuis de Semelae partu iuven- 
»tutis animos corrumperet. Ipfum confultum, quia infi- 
»gne eft, ait Boérius, [ libro ne Mufica vetere Dorica. 
» conf. Paul. Leopardum , Emendat. lib. VIII. cap. 15 ὅς 
»14.] Spartiatarum linguà , « literam in p vertentium , ne- 
»que usquam fatis emendate fcribitur, appofui, | 
» ἘΠΕῚ AE TIMOOGEOP  O MIAHXIOP EAOQN AMETE- 
»DPAN IIOAIN TAN ΠΑΛΑΙᾺΝ MOAIIAN ATIMAZAE, ΚΑΙ 
» TAN ΔΙΑ TAN ἙΠΤᾺ XOPAAN KIOAPIEIN ΑΠΟΣΤΡΕΦΟ- 
» MENOP , IHOAYO9ONIAN EIZATON ATMAINETA^I TAP 
»AKOAP TON NEON AIA TAP iIOAYTXOPAIAP* ΚΑΙ ΓᾺΡ 
»KAINOTATA TO .MEAEOP ANEFKE IIOIKIAAN ANTI 
» ATHIAOAP, KAI TETATMENAP AMOIENNTTAI TAN MO4A- 
»lIAN ἘΠῚ XPOMATOP, ZYNIETAMENOP TAN TQ ME- 
» AEOP. AIAETAZIN ANTI TAP. ENAPMONIQ. IIOION ANTI- 
»ZTPO$ON AMOIBAN. IIAPAKAAAOEIZ AE ΚΑΙ EN TON 
»ALTONA ΤᾺΣ EAEYZINIAP AAMATPO? AFIPELTEA AIE- 
»ZKEAAZATO TAN TO MYOQ AIAAXAN, TAN ΓᾺΡ ZEME- 
»AAP OAINA ΟΥ̓Κ EN AIKA TOP. NEOP EAIAAZXKE, |. AE- 
»AO0XOAI ΠΕΡῚ TOYTON TOP BAXIAEAP.KAI.TOP ΕΦΟ- 
»POP MEMW'FAZOAI TIMOOGEON* EHANAKTAZGAI AE KAK 
ΤᾺΝ ENAEKA  XOPAAN EKTAMONTAP TAP. ÍIEPITTAP 
» YIIOAEIIIOMENAN TAN ETITA* OfTIOP EKAZTOP TO TAP 
»lIIOAIOP BAPOZ OFIITON TETAPBHTAI ETTAN XIIAPTAN 
»EIHSEPEN ΤΙ TON. MH KAAQN EOON, MH ΠΟΤΕ TA- 
»PATTHTAI KAEOP AFONON. iib, 2s 
» In ea decreti huius parte qua condemnatur Timotheus, 
»pro μέμψασθαι fufpicabar ícribendum. πέμψασθαι, ut 
» effet fimplex pro compofito ἀπόπέμψωσθει, amandare, 
» urbe pellere : alioquin ex hoc Senatusconfulto colligi non 
» poteft, Lacedaemonios Timotheum exegiffe de Laconi- 
»ca, quod Boétius fcribit. Sed idem Boétius, fummam 
»proponens huius fcripti, utitur verbo fuccenfuifl : quae 
»cauífa eft cur mutare aufi non fimus. M. Tullius. fe- 
»cundo De Legibus: [1]. 15.] //la fevera. Lacedatmon πος 
»vos iuf5t, quod plures quam feptem haberet , in Timothei fidi- 
»bus incidi. Expreffit ilia verba, ἐν τῶν ἕνδεκα χορδὰν 
»εκτωμόντειρ τὰρπεριττὰρ, ὑπολεισομέναν τὰν ἑπτά. Me- 
»minit Plutarchus in Laconicis inftitutis. [ T. I1. Opp. p. 
» 258. ] Non defuerunt qui auctores effent, Timotheum 


Q q 2 


612 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 352. 


»cum invidiam novitatis a fe depuliffet , produ&a in me- a 
» dium vetufta effigie Apollinis, in ipfa urbe Lacedaemo- 
 »niorum inventa, lyram tenentis quae novem nervos ha- 
» beret , fuiffe abfolutum. Narrat ex AÁrtemone Athenaeus 
»libro XIV. [ pag. 636. 6.7 ubi non obfcure alluditur ad 
» verba huius Senatusconfulti , cum ait de Timotheo; εὖ- 
» ϑυνόμενον ὡς παραφθείροι τὴν ἀρχαίαν μουσικὴν, καὶ μέλ- 
» λογτός τινος ἐχτέμνειν αὐτοῦ τὰς περιττὰς τῶν χορδῶν. | 
» Quod aurem vetus non folum Spartiatarum, ut Boétius | 
Ȓcribit, fed omnium Dorum atque Aeolum lingua plu- | 
»rimum uteretur τῷ ptam in mediis quam in extremis 
» dictionibus, praeter antiquos grammaticos teftis Strabo | 
» lib. X. [ pag. 448. ] ubi de Eretria Euboeae fcribit au&or | 
» eruditiffimus : Ἐποίκους δ᾽ ἔσχον ἀπ᾽ Ἤλιδος" ἀφ᾽ οὗ καὶ 
»TQ γράμματι TQ p πολλῷ χρησάμενοι οὐκ ἐπὶ τέλει μό- | 
»yoy τῶν pud TOV , ἀλλὰ καὶ ἐν μέσῳ κεκωμῴδηνται. Pla- 
vto in Cratylo: [ T. III. ed. Bipont. pag. 334. ] Οἶσθα | 
»oUy ὅτι ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἡμεῖς μὲν φαμὲν σκληρότης, "Epepieis | 
» δὲ σκληροτήρ. Extant adhuc in antiquorum Gloffogra- | 
» phorum libris nonnulla vocabula veteris illius Spartia- | 
»tarum linguae, qua ícriptum vides antiquiffimum hoc | 
» & pulcherrimum vetuftatis monimentum. Clareliquet  . 
»ex illis, caninam literam plurimum adamatam & fre-  - 
| 
| 


»quentatam fuiffe a pri(cis Spartanis. Nam, exempli cau(- 

»ía, ἀβὴρ, vetere eius populi diale&o erat ce//a penaria. 

» ἄβωρ. clamor: ἀγλευκὲρ, tibia. ἀδελιφὴρ, ἀδελφὺς, fra- 

» ter. ἈΑἰγλαὴρ, -Aefculapius. eibop, magnum. &xaAaxavaip , 

»avicula achantis di&a aliis Graecis, vel σοικιλίς. &xxbp, 

»aliis ἀσκύς : Latini utrem. ἀκχαλίβαρ,, grabatus. ἀμπιστά- | 
»T7üp, pro ἐπιστάτης, praefetíus, & ἐξεταστής. ἀμσι- | 
» τίαρ Hefychio exponitur zapaTaTTouÉyM , quae flat in acie. : 
» Sic idem ὄναρ explicat ἥκουσα, quae venit. &vínp , herbae | 
»nomen. ἀνσατὴρ, inguen , bubo. ἀπαβοῖδορ,, concinne. ἄπο | 
» ip, carceres fladii: alis ὕσπληξ. &yvp, unde acus Lati- , 
»norum, vulgo ἄχυρον. Sic Képxvp Alcmani Spartano 
» poétae , pro Kepxupzios. βέλλιρ, galea. βίωρ pro ἴσως. fore 
»ta[fc. Bou&ryop , dux armenti, velis qui poftea di&us Spar- | 
»tae παιϊδονόμος: ὃ τῆς ἀγέλης ἄρχων σαῖς, Hefychius. 
» βρεντώγιορ, imago. Tévrep, locus τῶν ἐντέρων. τὸ Ὑ eft 
»hic, digamma Aeolicum: inde Latinum venter. Toyop , | 
» pro γωνία, angulus, Δαδώχωρ aut d'aid'éy ep, candela- | 
» brum. d'evéuop, terra πετρώδης. d'evrepiyap, lora: vulgo | 


pP. 352. IN LIB. VIII. CAP. XLV. 615 


ἃ »δευτορίας οἶνος. διασάτηρ, ludere. d'izqorybuop , dies phi- 
» ditiorum. δίκαρ, iudices. &A(4up, vulgo ἔλυμος, panicum , 
» vel aliud σπέρμα σιτῶδες milii fimile , ut quidam fcri- 
» bunt. ἐνδεκα δίκορ, vaículi genus. évryó&p dicebant pro 
» ἐν TQ χορῶ, ἐξαιρέταρ , inflrumentum ad hauriendum. ζουϊώ- 
» vep , βύες ἐργάται : ita fcribendum in Hefychio; quo au- 
»cGtore idem fignificabat & ζυγόνερ. id'ap, cibus: poétae 
» dicunt εἶδαρ: quod vocabulum , & fimilia huic, ut ἄλ- 
»Xap, εἴλαρ, & caetera, Laconica funt. Ἴκμαρ, humor , 
» voTís, ἰωπάτερ, clavi ve[limentorum. Καλαμίνδαρ, πλάτω- 
» vos, οἱ Δωριεῖς : fic corrigendus codex Hefychii. xa^- 
»λίαρ, fimia. κίττεορ, pro xizTos, hedera. xópup, ἃ κορυφὴ . 
»fummitas alicuius rei. xpovíd'&p , longaevus : alii Graeci , 
» χρόνιος, aut πολυχρόνιος. κραύγαρ, qui valet viribus ; Ho- 
» mero βοὴν ἀγαθός. Similiter λιγάναρ., cicada ; poétis ἀχ é- 
» τῆς τέττιξ. μωχώταρ, adverfarius ; pro μαχητής. μιργά- 
» Bop, τὸ λυκόφως., crepufculum , cum lux & tenebrae mi- 
Ȓcentur: eft enim dictum quafi pueyaos: inter duas vo- 
»cales inferitur &, ut in multis Latinis di&ionibus τὸ v , 
»ex diale&o Aeolica: ὠὸν ovum; αἰὼν, aevum; σκαωϊὸς , 
» fcaevus. μοῦρκορ, prO μυχός. μούῦρταρ, pileus. μύμαρ δὲ 
»|4Gap, pro μῶμος, proprie macula ; eft enim Hebraeo- 
»rum mm, fed a corpore ad animum transtulerunt. vé- 
»XUp, prO νέκυς. νῆσορ. pro γεοττὸς, pullus avis. víxop , 
» pernities. παλαίωρς flultus , pro παλαιός : reliqui Graeci 
» ἀρχαῖον vOCant.  7éAavop, nummi genus. πάσορ, pro 
»» πάθος : male in editionibus Hefych. σάσον. σπέληρ, vi- 
»de Hefych. At πέλληρ. exponitur vorax. σίσορ pro ví» 
»6os, dolium. σλωτήῆορ, expanía manu ferire, σπλατὺρ, 
»fervus ; pto πελάτης. σπλεφίλερ, fefamum fri&tum. eróap , 
»pater aut avus. rop, prO ποὺς. «rump, plenum. ῥιπὶρ, 
»pro gemis, flbellum.. σαλαβὰρ, coquus.  Gupip, palmae 
»1ermes: alis Graecis eft σπάδιξ. cip, pro Seós. vide 
»amplius capite ultime. [ad pag. 5635. £.] exéaeqep, ia- 
»étus tefferarum nomen. σόορ vel eópop, pro τυρὺς , caftus.. 
»σπαδαχὴρ, discerpit. σύλλιρς faccus , pro SUAaos. — TÉop, 
»pro cov, [ vel e»e, 7:56, tuus.  ψεάδερ, olivae nucleus. 
» ψιλάκερ. coryphaeum agere. « CASAUBONUS. 

Iftis idem CAsAUBONUS, in zddendis Editioni primae 
Animadverfionum in fine fubieGis, haec adiecit: » Poft- 
»quam haec a nobis fcripta effent, & iam chalcographi 
»typis dudum expreffa, perlata ad nos eft Maniliani Attro- 


Qq3 


614 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 452. 


» nomici nova editio, a praeftantriffimo viro lofepho Sca- a 
» ligero, eius auctore, muneri miffa. Quod opus aureum 
» dum avide ftatim percurreremus, reperimus do&iffimum 
»acutiffimumque virum hoc ipfum Lacedaemoniorum fi- 
» ve φήφισμω five προβούλευμα, cuius emendationem era- 
» mus hic aegreffi, correctum a fe publicaffe atque illu- 
»ftraffe. Gavifi fumus, nec mediocriter, eodem tempo- 
»re ipfum quidem Lugduni Batavorum, nos vero Lug- 
» dum Segufianorum , idem ὁδοῦ “τάρεργον occafione diver- 
»fa aggreflos, idem propemodum fenfiffe, idem fcripfif- 
» fe. Sed nos. videlicet πεζοὶ “σταρὸ Λύδιον ἅρμα δέομεν τὸν 
» ἐκείνου δρόμον. « — ldem decretum , cum le&tionis varie- 
tate & latina verhone dederat LeoPARDUs Emend. VIII. 
14. De eodem haec adnotavit ViLLEBRUNE: Quzant a. Ti- 
nothée de Miles on produit un décret de. Lacédémone contre lui , 
ci il efl accufé d'avoir ajouté plufieurs cordes à la lyre; mais 
ce décret paroit fuppofé , car Nicomachus affure dans fon Harmo- 
nie, que Timothée n'ajouta que la onziéme. Quae quidem ra- 
tio quam parum roboris babeat ad infirmandam τὴν yvn- 
σιύσητε praedicti decreti, facile intelligi arbitror. 

Πολυΐδου. Poterat caíus rectus Πολύϊδος ftatui, quod b 
eft Homericum nomen: poterat etiam ΓΙολυΐδας,, ut fecit 
Dalecamp. cum Erafmo & Leopardo. — lbid. Oa v &- 
Qe» , ἔφη, εἰ ἀγνοεῖς. Tenet δὲ δαυμάζειν δὲ ἀγνοεῖς ms. 
«4. (quod fciam) cum editis: in Epit. autem deeft ifta 
«ρεία. Parum utique commoda loquendi ratio: nec vero 
defunt alibi fimilis ἀνωκολουθίας exempla. Sic igitur αὐτὸς 
- - σοιεῖ, quod fequitur, ad PAZotam refertur ; quod ad 
ipfum Polyidam vel Polyidum referri poterat , fi ἀννοεῖ le- 
gererur, Quaenam vero fententia fubieGa fit ἨΪΓΠ dido 
Stratonici, ὅτι αὐτὸς μὲν φηφίσμωτω ποιεῖ, Τημκόθεος δὲ 
γψύμους, quodve infit acumen , fateor haud fatis me per- 
fpicere: illud quidem perfpicuum , ludi in ambiguitate vo- 
cabuli γόμοι, — Scripfiffe autem Timotheum Νέμους μουσικοὺς. 
JNomos muf[icos novemdecim , carmine heroico comprehenfos , 
Suidas docet, in Τιμόθεος Θερσάνδρου. Laudare- ne vero, 
an ridere Timotheum iflis verbis voluerit Stratonicus, de- 
cernere non aufim: fed fufpicor rideri a faceto homine 
utrumque, cum Philotam , tum Timotheum , & cum his | 
ipfum Polyidam vel Polyidum , cui ille iftud dicit. Silen- ; 
tio locum hunc praeteriit Cafaubonus. LEOPARDUS , nul- 
là adie&tà explicatione , latine fic reddiderat : «Miror , f; igno- 


p.352 IN LIB. VIIT. CAP. XLV. 615 


b ras , illum decreta tantum condere ,' Timotheum vero. etiam leges 
vel modos cantionis. D'ALECAMPIUS haec adnotavit, haud 
multum promoventia: »Nómor, canendi leges cum certo in- 
» tenfae remi[[aequé vocis flexu; praeterea ,— fapientiffimorum 
» hominum decreta & fancüiones. Ψηφίσμωτα,, plebiscita, le- 
*» gibus faepe derogantia. Nomos pfephismate longe prae- 
»ítantior. Hinc iocus. « — ERAsMuvS hanc inefle fenten- 
tiam ftatuerat, periculofum effe, leges vincere. VILLEBRU- 
NIUS, Stratonicum, ait, Philotae artem muficam com- 
parare decretis civitatum ex tempore factis & parum fta- 
bilibus; Timothei vero numeros legibus conftantibus & 
immutabilibus. 

VAM ἐς κόρακας, Obvia adlufio ad. vulgatiffimam im- 
precandi formulam , Βώλλ᾽ ἐς xópaxas. Pro Apeior, eft 
"Apioy in ms, p. 

vaxod é luv γεγενημένον : qui fuerat. coriarius, ἥ váxn, δὲ 
Tb véxos , vellus, pellis cum fuo villo. Vocabulum quidem 
γικοδέψης in vulgatis lexicis confignatum non reperitur : 
fed eiusdem & formae & notionis, βυρσοδέψης, exo Tod é- 
dus. Caeterum, quae hic parum commode fic leguntur, 
ἐπεὶ ἐλοιδορεῖτό τε αὐτῷ, Κακόδαιμον γαικόδαιμον ἔφη, ea 
paulo aliter reddidit Epitomator , totam χρείαν in hunc 
modum concinnans: Πρὸς νακοδέψην “λοιδορούμενον αὐτῷ, 
ἐπεὶ ἐκεῖνος κακόδαιμ. ον ἔφη, οὗτος νωκόδαιμοῦ 
ἔφη. Quare haud immerito fufpiceris , in pleniore opere tali 
quodam modo fcriptum olim £uiffe: ἐπεὶ ἐλοιδορεῖτό τὶ 
αὐτῷ, κακύόδιεωιμον φήσας, να κόδαιμον ἔφη. 

Quae fequuntur de Srratonici dico in Rhodios paulo an- 
ie iam adlato , ( pag. 551. c. ) ea hic praetermifit- Brevia- 
tor: codex A. vero nihil in ediia fcriptura mutat , quae 
tamen vix fatis emendata videri poteft. De qua fc Ca- 
SAUBONUS: » Verba Athenaei funt , quibus explicat nobis 
» cur Stratonicus A/iodios appellarit Cyrenenfés albos , [&] 
» Rhodiorum urbem , μνηστήρων πόλιν: » pota Tt μὲν, inquit, 

€» εἰς ἀσωτίαν Bidkovr ide à ἐκείνων ἡγούμενος αὐτούς" ὁμοιόο 
»τήτι δὲ εἰς καταφέρειαν ἥδονης τὴν πόλιν μνηστήρων cix 
»€ov. Etfi non obícurum eft quid fentiat Stratonicus , of- 
» fendit me tamen oratio haec. Omnem difücultatem fus- 
» tuleris , fi hanc Ícripturam admiferis : χρώματι μόνον, 
» εἰς ἀσωτίαν δὲ οὐδὲν διαλλάττειν ἐκείνων ἡγούμενος 
» αὐτούς" ὁμοιότητι εἰς καταφέρειαν ἡδονῆς τὴν πόλιν μνη" 
» στήρων εἰκάζων βίῳ.  -ο Sane medicinà, quapiam , quae- 


: Qqa 


616 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.352. 


cumque illa fuerit, in eamdem fere fententiam fuccur- c 
rendum laboranti orationi videtur. | 


AD: A:P; | AX VSE 


Ἔφορος ἐν δευτέρῳ περὶ Εὑρημώτων. Vide notata ad lib, 
IV. pag. 182. c. Animadv. T.lL. pag. 666 [4ᾳ. lbid. a. 
vías. Sic ms. 4. In ms. Ep. deeft hoc loco nomen: fed 
& hunc codicem periaepe aliás in eamdem nominis for- 
mam confentientem vidimus. Sic Il. 61. £. 1. 64. d. &c. 
lbid. μαθητὰς τῶν &pp. ovi κῶν ἔλαβε. Quod editum erat d 
ἁρμονιῶν, id'doci alicuius viri ingenio ortum debuit; 
nam in vetere cod. 44. ἀρμενικῶν mendo(e fcribitur: fed 
id haud dubie in 4ppovix v fuit mutandum, a recto 
cafu τὰ &puovixà , ars harmonica , ut τὰ φυσικὰ. τὰ διω- 
AexTIX&, , & alia fimilia. In. ms. £p. defunt illa verba. 

καὶ διώγραμμα συνεστήσατο. »Solent mufici & har- 
»monici difcipulis fuis proponere quas rasulaturas vulgus 
» nuncupat. Eae funt defcriptiones phthongorum , ex qui- 
» bus compofita fuerit alicuius cantici harmonia, Res pul- 
»cherrima & ingeniofifima: nam ea eft quafi fcriptura 
» tonorum Θ᾽ foni. Huius praeclari inventi au&lorem facit. Eve- 
»fius Phanias [ ve , Phaenias | nobilis Peripateticus Srra- 
»tonicum citharoedum δὲ τῆς κιθαριστικῆς διδάσκαλον: il» 
»lum cuius tot recitantur apophthegmata a Strabone, 
» Plutarcho , Athenaeo , & aliis antiquis. Appellat Phanias 
» διάγραμμα. defcriptionom qualem dicebamus: & διώ- 
»γραμμα συστήσασθαι eft, phthongorum fy[lemata , ut mu- 
»fici appellant , iz tabula deferibere ac fpecfanda oculis ex- 
» hibere. Non. clam me eft, viros do&os aliter hanc. vo- 
»cem effe interpretatos : fed falluntur profe&o eruditi ho- 
» mines. Omnium vero longiífime a vicinia veritatis aber- 
»ravit Leopardus, qui διάγραμμα συστήσασθαι vertit mer- 
» cedem. inflituere: quod equidem non femel miratus fum: 
» erat enim Leopardus in Graecis fcriptoribus apprime ver- 
Ȓatus. Atqui certum eft quod diximus: neque foli geo- 
» metrae aut aftrologi διαγρώμμωτα habent , verum etiam 
» mufici; a quibus manavit proverbium de eo qui dicit 
»idem faepius, &, ut poéta ait, eàdem oberrat chord , 
»àq ἑγὸς διωγράμματος ἀεὶ To αὐτὸ ὑποκρέκει. Plutarchus 
»in libro ne Discrimine Adulatoris & Amici: [ Tom. II. 
»Opp. pag. 5$5.] Ὅθεν ὥσπερ δρμονικὺς ὃ φίλος Τῇ πρὸς τὸ 


^ 


p.352. IN LIB. VIII. CAD. XLVII. 617 


d » xaAhy καὶ συμφέρον μεταβολῇ, τὰ μὲν ἐνδιδοὺς, τὰ δ᾽ 
γ»ἐπιτείνων, πολλάκις μὲν ἡδὺς, ἀεὶ δὲ ὠφέλιμός ἐστιν. ὃ 
»»δὲ κόλαξ ἀφ᾽ ἑνὸς διαγράμματος ἀεὶ τὸ ἡδὺ καὶ Tb πρὸς 
»» χάριν εἰωβὼς ὑποκρέκειν, οὔτε ἔργον εἰδὲν ἀντιτεῖνον, οὔ- 
»T£ ῥήμω λυποῦν, ἀλλὰ μόνῳ παρέπεται τῷ βουλαμένῳ, 
γ»συνάδων ἀεὶ καὶ συμφθεγγόμενος. Quod additur ex eo- 
»dem PHANIA, Stratonicum , quia petulantius iocatus e[fet 
»in filios Nicoclis Cyprii regis , hauflu veneni fuiffe ex[lin- 
»éum: in nomine regis, cauflà mortis, & genere illius 
»diffentit Macho, cuius verfus ante recitati funt. « CA- 
SAUBONUS. — Vide pag. 349. f. ibique notata. Tum ve- 
ro videndum, ne pro Νικοκλέους ἢ. l. fortaffe Νικοκρέους 
fcriptum oportuerir. Vulgatum quidem tenet ms. A4. & 
parum abit ms. Ep. in quo NixoxAéos: fed in eodem ms, 
Ep. pro Νικοκρέων pag. 337. f. Nixoxpis fcriptum vidimus, 


AD CAP. XLVII. 


καὶ ei τῶν λόγων αὐτοῦ πρεσβεύεις. Satis notus ufus 
verbi πρεσβεύω notione colendi , curandi , magni faciendi ; 
Platoni quidem maxime familiaris , ut Pollux adnotavit , 11. 
12. fed & multis aliis, quorum nonnullos ,nominavit For- 
fter , in Indice ad Platonis Dialog. Conf. quae a nobis no- 
tata funt ad Epi&eu Differt. IV. 8, 10. Sed conftanter , 
quod íciam , cum accufativo cafu, non cum genitivo con- 
flruitur id verbum: quare τοὺς λόγου s fcriptum opor- 
tuiffe videtur. ϑαυμάζειν quidem τινὸς ( cum genitivo non 
modo rei , fed & períonae) dicimus , non folum cum vir- 
tutem alicuius admiramur , verum etiam cum miramur homi- 
nis vaaitatem , arrogantiam , aut [lultitiam : qua ratione pau- 
lo ante dixit Nofter Τοῦ δ᾽ ᾿Αριστοτέλους τεθαύμακα τῆς ἀκρι- 
βείας : quod per ironiam δὲ rifum diétum adparet : conf. 
1Π. 101. £. VI. 251. b. 

e πότε μαβὼν, ἢ παρὰ τίνος ὥς. » Quaerenti Athenaeo, 
»unde 6a quo didicerit Arifloteles pifcium mores ; quid agant ? 
»quormodo cubent ? quam teneant vivendi rationem ? refponderi 
» poteft pro philofopho : diligenter ipfum pifcatores con- 
Ȓuluiffe, qui cum in aquis vivant affidue, non adeo mi- 
»rum longo ufu maris talia fuiffe ab iis obfervata. Mul- 
»ta etiam de pifcibus, qui in vivariis fervantur, potuiffe 
» facile cogno(ci , quis dubitat ? « CAsavBoNus. — Unde 
δ᾽ a quo , Ícribit vir doCtus, quafi 760ev, non σότε le- 


618 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 552 


gilet. Tenent tamen c ó«e (id eft, quando ifla didice- e 
rit) ambo noftri mssti cum editis: ac poterit ifta quaeftio 
.refpe&um habere ad id quod deinde de vita Arittotelis 
commemoratur , pag. 554. b. quam fuiffe talem narrabant 
nonnulli, ut intelligi non poffet , quando, quove tempore füp- 
petierit illi otium ad eas res addiícendas, quorum adcura- 
tilfimam fubtilifiamque notitiam ille profeffus e(t. σῶς 
διωιτῶνται de omni vitae ratione intellexerat Cafaubonus : 
equidem cum Dalecampio de vifu accipiendum putavi 
Caeterum five fuis verbis quaeftiones iftas movit Athe- 
naeus , quae longo tractu dehinc profunduntur, five ( quod 
mihi verifimilius videtur) ex minuti cuiusdam philofophi 
vel nafuti nefcio cuius hominis fcripto depromfit ; vel me 
non monente adparer, haud paucas ex iíiis quaeftionibus 
pueriles effe, alias calumniofas, plerasque ignorantiam ma- 
gis eius qui ifta quaerebat arguentes, quam ( quod volue- 
rat auctor) Stagiritae philofophi vanitatem aut arrogan- 
tiam. Fuit cum fufpicarer omnia ifta ex EPrcvnz Epiflo- 
la, quam deinde pag. 354. b. commemorat Nofter , ducta 
efle: ac video in eádem fententià effe BECKMANNUM in 
Notis ad Antigoni Caryftii Hittoriar. Mirab. c. 80. p. 129. 
ubi »ridere apud Athenaeum, ait, Epicurum aliquot ob- 
» fervationes Ariftotelis, tamquam nimis curiofas aut pae 
»rum verifimiles.« 

ὡς εἰναι, κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν, δούματα μωροῖς, Quis 
fit ille comicus poéra, e quo ductum iftud verbum, ἢ cui 
innotuit, velim is nos doceat. ^ hid. γίγνεται ἣ ἔχιδνα. 
Sic ms. 4. cum articulo, quem ignorant editi. 

ὅτι μέγιστόν ἐστιν ἣ φάττα. δεύτερον δὲ ἣ oly&e , ἐλάχι- É 
στον δὲ ἡ τρυγών. » Ἑαοὶς Philofophus non uno loco τῶν 
»» περιστεροειδὼν plura genera; φάτταν, οἰνάδα., τρυγόνα. 
» Poteft videri οἰνὰς fa&tum nomen ex depravatione He- 
» braicae appellationis 7ὸπ vel jonah. Graecos tamen a no- 
» mine οἶνος iftud derivaffe , quia viderentur hae colum- 
» bae colorem illum referre quem οἰνγωπὸν vocant, con- 
» ftanter fcribunt veteres Grammatici, Quare non debuere 
» interpretes neglecto exemplarium omnium confeníu, fcri- 
»bentium & hic & apud Ariftotelem civzs , Rondeletii | 
»íufpicione merà freti, emendare iyàe, quam vocem fci- 

| 


» mus omni vetuflati fuiffe incognitam.« CAsAUB. — Nem- — - 
pe inada reddiderat DALECAM?P. adie&tà ποτὰ: » Quafi fi- 
»brofum, Monspeffulani, apud quos frequens eft, vocant 


p.554 IN LIB. VIII, CAP. XLVIII. 619 


£»un tarragon. Male Gaza vinaginem reddidit , quafi legerit 
»oljia$.« — Mire vero, cum in οἰνὰς confentiant libri om- 
nes. Vide Arift. Hift, Anim. V. 135. & alibi. Conf. Gesne- 
rum De Á vibus , pag. 306 fq. δὲ Camus ia Notis ad Ariftot. 
p. 642. Adde Noftrum infra , IX. 395 extr. 

βιῶναι rece dedit ms, Ep. Ad βιῶσαι, quod habent 
editi, nil adnotatum ex ms.J. Paulo ante, πέντε καὶ 
TplákkoyTa (fic exprelle) (criptum in ms. 4. & Ep. pro 
qUO Tpld&XoyTa, “πέντε editum erat. 

οἷ κόνιδες, Sic reCte editt. vert. cum msstis. Temere αἵ 
κονίδες ed. Caf. De re vide Arift, Hift. Anim. V. 51. — Mox, 
βομβυλιὺς acute fcripfi cum ms. 4. ut apud Hefych. 
Sic etiam debuit puto ms, Ep. in quo tamen (terminatio- 
ne fuperne adícriptà) haud fatis adparet , utrum βομβυλιὸς 
an βομβυλίος voluerit librarius. βομβύλιος edd. ficut 
vulgo apud Ariftot. Hift. An. V. 19. quem locum hic re- 
Ípexit auctor nofter: cum quo loco, cum quod ad ver- 
ba , tum quod ad rem fpe&tat , conferendus Plinius ΧΙ. 22, 
26. eiusque /^— wn. ; & , qui non minus luculenter 
quam breviter id, de quo hic agitur, expofuit, CAMus 
in Notis ad Ariftot. p. 132 fq. & in Var. Le&. apud Ari- 
flot. p.695. διά. vexód'u A ^os geminara lit. A. dedit 
codex nofter uterque , quemadmodum plerique vett. codd. 
mssti apuggh rior Quae fcriptura etiam latet in Νεκυδᾷ- 
Aaos , quod apud Hefych. habent editiones vett. — 722. τι- 

avàs δὲ καὶ ἑπτὰ dedit ms..4. τινὲς δὲ ms. Ep. | . Mox, S ἡ- 
λέει re&e codex uterque, a fing. τὸ ϑήλυ. 

Ἐν δὲ σῷ Περὶ MaxpofiówTós φησιν, ὅτι ὡπταί τις μυῖα 
ἔτη ἕξ ) ἑπτὰ ζήσεισσα. »ln eo commentariolo Ariftotelis, 
»qui exftat hodie eo titulo, ifta non reperias; fed in eo 
» De Refpiratione invenias haec verba: Τῶν μελιττῶν ἔνιοι 
»ζῶσι καὶ ἑπτὰ ἔτη, xa) τἄλλα δὲ ὕσα βομβεῖ, oiov cdi 
» X66, καὶ μηλολόνβαι!, καὶ τέττιγες. «€ CASAUBONUS, — 
In noftro cod. Ep. omifía eft vox via, fpatio nonnullo 
vacuo relicto, 


BP CU XLÉLWELE 


Ποῦ δὲ εἶδεν ἐκ κέρατος ἐλάφου κισσὸν ἀναφῦντα; »Re- 
»picit hiftoriam quae exftat lib. IX. [ Hitt. Anim. ] cap. 5. 
» Neque ego dubium ullum facio, quod ibi fcribitur verum 
» effe : captum aliquando fuiffe cervum habentem in cornibus ia- 


6:9 ' —ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 3:3. 


»natam hederam. Sed Athenaeus cum in excerptis fuis haec a 
» legeret, videtur exiftimaffe, philofophi mentem effe, oc- 
.»cuita quadam naturae proprietate ex cuiuscunque cervi 
»cornu hederam pofle nafci: de quo ille ne per fomnium 
»quidem cogitavit unquam. « CASAUBONUS. — Conf. 
Thcophr. de Cauffis Planr. 1I. 23. Plin. VIII. 32, $0. Ari- 
fiot. Mirab. Aufcult. cap. 5. & ibi Beckm. 

Γλαῦκες δὲ, φησὶ, καὶ κόρακες Gc. »Philofophi ver- 
» ba cum iftis componenda, lib. IX. cap. 54. Γλαῦκες. καὶ 
DVUXTIKÓpeX8ES$, καὶ τὰ λοιπὰ ὅσα τῆς ἡμέρας ἀδυνα- 
»» τεῖ βλέπειν, τῆς νυκτὸς μὲν ϑηρεύοντα τὴν τροφὴν αὐτοῖς 
» πορίζεται. οὐ κατὰ πᾶσαν δὲ τὴν νύκτω τοῦτο πο;εῖ, ἀλλ᾽ 
» ἄχ ρις ἑσπέρου καὶ περὶ ὄρθρον. Coraces Athenaeus fimpli- 
»ci nomine vocat fine exemplo , quos Ariftoteles νυκτι- 
» κόροικως, genere, figurà & naturà diveríos a corvis. Sed 
» fortaffe fcripíerat nofter integrum nomen, ut eft apud 
» philofophum. Tamen aliter omnes veteres membranae 
» δὲ Breviator. Caeterum in fuperioribus verbis Ariftote- 
»lis fcribitur perperam & contra eius mentem ἄχρις ἑσπέ- 
»pov, usque ad ve(peram. Scribendum eft jJ" ἀλλὰ τὴν &pyé- 
» σπέρογ, καὶ περὶ ὄρθρον : id eft, fub crepusculum & fub dilu- 
»culum. Vocem ἀρχ éserepcy , inventam [ apud Athenaeum] 
»in omnibus antiquis codicibus, non poffumus damnare : 
»alioqui verius ceníeam τὴν ἀκρέσπερον. Sic vocant Hip- 
»pocrates & Nicander primam vefperam , quando iam eft 
» dies creperus. Galenus explicat, τὴν ἄκραν ἑσπέραν, τοῦτ᾽ 
»»έστι πρώτην καὶ ἀρχομένην. « CASAUBONUS. — Vide Foe- 
fii Oeconom. Hippocr. voce ᾿Ακρέσσπερον. In τὴν ἀρχέσπε- b 
po vero confentiunt etiam noílri codices ambo cum ed. 
Ven. & Daf, Corrupte τὸν ἀρχέσπορον ed. Caf. 1. 2. τὸν 
ἀρχέσπερον ed, Caf. 4. 

y, «p o 7 ok. Caefii.- Adoptaviiftam fcripturam ex cod. 4. 
quamquam non improbo alteram , y, ὠροποὶ, quae & 
apud Ariftotelem vulgata e(t, Hift. Anim. I. 10. unde haec 
ducta funt. Mox , παντοῖος ὃ ὀφθαλμὺς Ícripfi cum ms. Ep. 
adiecto articulo , qui deeft editis & ms. 4. 

καὶ τοὺς μὲν éy T0 € , ὀξυωπεστάτους εἶναι. Vocem ἐν- C 
σὸς, temere omiffam in editis, re&e dederunt mssti 4, & 
Ep. ln Ep.etiam adiicitur ἐντὸς óvras: minus id quidem 
commode; nam, fi adie&o opus effet participio , ἔχοντας 
oportebat, Porro perperam ὀξιωπεστ. Ícribitur in ed, Baf. 
& ὑξιοπεστ. in ed. Caf. 1. & 2. 


wn 


p 3. IN LIB. VIII. CAP. XLVIIL — 621 


c Paulo poft, fic legebarur in editis: εἶναι δέ τινας καὶ 
σκαρδαμυκτικούς. καὶ τοὺς μὲν ἀναιδεῖς εἴναι, 
ἀβεβαίους δ᾽ εἶναι τοὺς ἀτενεῖς" τοὺς δὲ μέσους, βελτίστων 
ἠθῶν. In vetere cod. 4. adiectis fex verbis quae deerant, 
& alis parum mutatis, fic fcribitur, quemadmodum edidi- 
mus: εἶναι δέ Tivas καὶ σκερδαμυκτικοὺς, τοὺς δ᾽ à Te- 
γεῖς, τοὺς δὲ μέσους ἀναιδεῖς δ᾽ eivas τοὺς 
cxapdapuxTixoUs , ἀβεβαίους δ᾽ εἶναι τοὺς ἀτενεῖς, 
&c. Eadem fcriptura ex codice Aegiano in orá libri, qui 
Caí(auboni olim fuerat, adnotata. In ms. Ep. omiffo introi- 
tu, polt ἐπιεικεῖς ftatim fic pergitur: x«l τοὺς μὲν σκαρ- 
δαμυκτικοὺς, ἀναιδεῖς εἶναι" ἀβεβαίους δὲ τοὺς ἀτενεῖς" 
τοὺς δὲ μέσους βελτίστων ἠθῶν. Quae le&iones omnes in 
eo conveniunt, ut perhibeatur Ariftoteles ftatuiffe , oculos 
ni&itantes indicium effe impudentiae , fixes vero rigidosque 
oculos fignum e[fe inconflantiae, Quod quidem vix quisquam 
fibi perfuaferit in mentem veniffe Philofopho. Breviora 
quidem & nonnihil ambigua videri poflunt ipfius Arifto- 
telis hac de re verba. Καὶ ἢ σκαρδαμυκτικοὶ, ait, ( Hift. 
Anim. I. 10.) ἢ ἀτενεῖς, ἢ μέσοι. βελτίστου δὲ ἤθους οἱ μέσοι" 
ἐκείνων δ᾽ ὁ μὲν ayeid ne , ὃ δὲ ἀβέβαιος. At nemo dubitabit, 
τὸν ἀναιδὴ ex Philofophi mente effe τὸν ἀτενῇ : vi» ἀβέ- 
βαιον vero, Tbv σκαρδωμυκτικόν. Quare, nifi ifta ab Athe- 
naeo aut ab eo auctore, e quo is hanc adverfus Arittote- 
lem disputationem depromfit, vel imperite accepta, vel 
confulto in abfurdam partem detorta fufpicemur ; fuper- 
eft ut ftatuamus, per veteris alicuius librarii errorem per- 
mutatas inter fe fuiffe fedes vocabulorum ἀναιδεῖς & ἀβε- 
βαίους. | 

τὴν καρδίαν ἔχειν ἐν τοῖς ἀριστ. μέρ. Sic reCte ms. 
uterque. Vide Hift. Anim. II. 17. Paulo poff , quum nu- 
de τετηρῆσθαί φησι effet editum, τετηρήσθαι δ é quei fcri- 
pfi; praeeunte ms. Ep. De re vide Hift. Anim. II. 5. 

d ἔνιοι δὲ, φησὶν, ἐπὶ μὲν τῷ ἥπατι οὐκ ἔχουσι χολὴν ὥς, 
» Afferuntur exempla hàec eorum animalium , quae fel ha- 
» bent. inteflinis coniuntlum vel. etiam cohaerens , ὡς ἔλλοψ καὶ 
» συν γρὶς, καὶ σμύραινα. καὶ ξιφίας, καὶ χελιδών. Omifit 
» primum & poftremum verbum , quae in Ariftorelis ca- 
»talogo, βάτραχος & στρουθός. Talia mulra obfervabit , 
»qui verba auctoris noftri cum autographo, unde funt 
» defcripta, non negligenter contulerit. « CASAUBONUS. 
— Vide Hift, An. IL. 15 fub fin. ubi habes etiam id quod 


622 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 353. 


de amia pifce continuo fubiicitur ; quod ipfum etiam fupra 
commemoratum apud Noftrum, VII. 277. e. ad quem lo- 
cum vide notata in Animadv. p. 55 íq. 


AD CAP. XLIX. 


καί τινας τῶν lloc παρακωτακλινομένους ὀχεύειν. Re- 
fpicit puto ad id quod Hift. Anim. V. ς. de ceraceis ait 
Philofophus , ubi tamen non ifto verbo πωρακατακχλίνεσθαι 
utitur: fed, πάντα τὰ κητώδη,, inquit, παροπίπτοντα 
ὄχευει παρὰ 70 δήλει 7b ἄῤῥεν. Eodemque verbo ruríus 
utitur, De Generat. ]1I. s. 

"ETi ὃ λέων, φησὶ, στερέμνιω ἔχει τὼ ὀστῷ, καὶ - - - 
"Up ἐκλάμπει. Re&e ἐκλάμπει dedit ms. Ep. quod con- 
gruit praecedenti ἔχει. Ad. editum ἐκλάμπειν tamen nihil 
varietatis ex ms. 4. enotatum. Bene illud haberet, fi prae- 
ceffiffet ὥστε, ut apud Ariftot. Hift. Anim, III. 7. Eam- 
dem rem ex Ariftotele repetiere Plinius, IX. 38, 86. Ae- 
lian. Nat. Anim, IV. 54. & Antigonus Cary. Hiftoriar. 
Mirab. cap. 8o. ubi videnda quae disputavit BECKMAN- 
NUS, & , quem is laudat, BRoussowtr in Zi[l. de l'A4cad. 
des Sciences , annee 1787. p. 155. 

Τῶν δὲ Q6 wmv τὰ μὲν εἶναι χερσαῖα. τὰ δὲ £rvdou , τὰ 
δὲ συριγενή. » Conftant fibi antiqua omnia exemplaria in 
»aflerenda falía fcriptura in iftis ex Ariftotele petitis ver- 
»bis, Τῶν δ᾽ ἰχθύων τὰ μὲν εἶναι χερσαῖα δε. Terreftres 
» quidem pifces interpretari licet foffjles , quos Ariftoteles 
» & Theophraftus opuxzovs , Plinius femper terrenos appel- 
»lat. Sed quinam funt pifces vuprysveis , in igne geniti? 
» Omnino fcribendum eft cum eruditis viris, Tov δὲ (oov: 
»ut non pifcium , fed omnium in univerfum animalium haec 
» distributio efle intelligatur. Philofophorum placitum eft, 
»omnia elementa, fui generis animantia producere, alere, 
»& fovere. Arifto:eles, in III. pe Generatione Anima- 
»lium , [cap. ΧΙ. ] terrae tribuit plantas: (nam & hae fuat 
»τῶν ζώων :) aquae τὰ éyvópeo , quae improprie uno pi- 
»ícium nomine complectimur: aéri τὰ πεζά: qua appel- 
»latione comprehenduntur omnia quaecunque fuper ter- 
»ram moventur, De ;gne, ait ibi philofophus, effe quae- 
» rendum alio loco. Eft ignis duplex: elementaris, & hic 
»nofler. Utrumque habere fua animantia, plácet philo- 
»fophis. De igae noftro probatur Hiftoriarum libro quin- 


p35 IN LIB. VIII CAP. XLIX. 625 


eto: [cap. 19.] ubi philofophus naturam enarrat quorun- 
»dam animalculorum quae in nive & in igne generantur 
»in Cypri infulae fornacibus aerariis: eadem quoque Stra- 
» bo commemorat libro XI. [ pag. ς 28, c. ] Diogenes Laér- 
»tius libro nono: [fe&. 79. ] Tov ζώων τὰ μὲν χωρὶς μί- 
»feos γίνεται, ὡς τὰ σπυρίβιαι, καὶ ὁ ᾿Αράβιος φοινιξ, καὶ 
»γεύλαί. Cicero, ne Nat. Deor. lib. 1l. [ cap: 15.] Cur igi- 
»tur aliorum animantium- ortus in terra fit , aliorum in aqua , 
»in-aére aliorum 5 abfurdum effe. Arifloteli videtur , in ea parte 
»quae fit ad gignendum aptiffima , animal gigm nullum. putare, 
»Et libro 1. [cap. 37. ] dixerat idem :. Zefliarum terrenae 
»fünt aliae , partim aquatiles , aliae quaft. ancipites. in utraque 
» fede.viventes : funt quaedam etiam quae igne nafci putentur , 
» appareantque in ardentibus fornacibus faepe volitantes. In no- 
»no autem Hiftoriarum [ cap. 1.7} ait Ariftoteles, auctores 
»quosdam effe , cA/orionem avem ἐν, πυρκαϊας γίνεσθαι, na« 
»/ci ex incendio: quod ille tamen fabulam meram center. 
» Quin pronunciat idem in univerfum de hoc noftro igne, 
»nullum omnino generari ab eo animal: p, ait, οὐδὲν 
»» γεννᾷ ζῶον, οὐδὲ φαίνεται συνιστάμενον πυρουμέγοις οὔτ᾽ 
γγέν ὑγροῖς οὔτ᾽ ἐν ξηροῖς οὐδέν. Accu(ant magni viri incon 
Ȓtantiae Ariftotelem ;; qui in Hiftoriis nafcentia in igne 
»animalia narrans, in fecundo De Generatione ( inde funt 
» [ ex cap. 5. ] quae modo deícripfimus) neget fieri id pof: 
»íe: ipfi potius accufandi, qui non intelligunt, aliud eí- 
»Ííe, πῦρ γεννᾷν , aliud γεννᾶσθαι ἐν πυρί. Neque unquam 
» dixit philofophus., ignem generare cos vermes qui in fornaci- 
»bus Cypri reperiuntur : fed, generari eos in igne. « [ Re&ius 
di&urus fuerat Philofophus, generari prope aut etiam pro- 
xime ignem , conf. BECKMANN ad Antigon. Caryft. c. 9o. 
pag. 139. ] » Praeterea, etiamfi ob certam: cauffam ἃς pro- 
»priam quandam naturam fuam ignis: illarum fornacum 
»animalia producerét ac generaret ; non fequeretur ta- 
»men, igni per*fe & omni convenire, ut vim habeat τοῦ 
»*svvàv (904: quod in fecundo. ne Generatione philofo- 
»phus negabat. Quare falluntur qui ipfum fibi contraria 
»dicere & fentire fcribunt. : At Seneca Ariftoteli plane con- 
» tradicit :' enis , ait ille, quinto Naturalium Quaettionum, 
» [. cap. 6. ] qui omnia confumit , quaedam etiam creat : &, quod 
» videri non potefl fimile veri , fed tamen verum efl, animalia 
»igne generantur. De igne elementari accipio Philofophi 
» verba in libro. De Spiratione:. { Περὶ 'Ava7vots , De Re- 


6:4 ANIMADV.IN ATHENAEUM. ρ. 313. 


» fpiratione, cap. 6. edit. Wechel. cap. ιβ΄, vel cap. 13. ed. e 

» Du Val, T. Il. Opp. pag. 727. ] T& μὲν τῶν ζώων ἐκ γῆς | 
»»πλείονος συνέστηκε, TG δ᾽ ἐξ ὕδατος, τὰ δ᾽ ἐξ ἀέρος, Tit — — 
᾿5) δ᾽ ἐκ συρός. ἕκαστα δ᾽ ἐν τοῖς οἰκείοις τόποις ἔχει τὴν τά- 

»£iv αὑτῶν. Quae ait ex igne ζῶα nafci, daemones funt, 

» quibus eas fedes veteres philofophi affigpabant. Porphy- 

» rius lib. ll. pe Abstinent. ab Efu Animatorum: Οὐ xa- 

» xoc δέ τινες κἀκ τῶν τόπων πεπείρανται πολλὰ δεικνύα 

»ydi μᾶλλον ἡμῶν ἐμφρονέστερα., ὧν εἴληχεν. ὡς γὰρ τὰ 
»κατὰ τὸν αἰθέρα οἰκοῦντω ἐστὶ λογικὰ, οὕτω φασὶ τὰ μετ᾽ 

ν ἐκεῖνον εὐθέως τὸ πλησιάζον οἰκοῦντα, ὅποῖω τὰ ἐν ἀέρι" 
»»εἶτα τὰ ἔνυδρα διαφέρειν. εἶθ᾽ οὕτως τὰ ἐπίγεια, ὧν τὴν 

» ὑποστάθμην οἰκοῦμεν. Philo tamen Iudaeus daemonas in 

» aére collocat, in libro pe Gigantibus: ovs ἄλλοι φιλόσο- 

»Qoi δαίμονας, ἀγγέλους Μωσῆς εἴωθεν ὀνομάζειν. ψυχαὶ 

» δ᾽ εἰσὶ κατὰ τὸν ἀέρα πετόμεναι. καὶ μυδεὶς ὑπολάβῃ μῦ- 
γον eivai τὸ εἰρημένον. ἀνάγκη γὰρ ὅλον δι᾽ ὅλων τὸν κόσ- 
γμον ἐψυχώῶσθαι, τῶν πρώτων καὶ στοιχειωδῶν μερῶν ἐκά- 
»OToU τὰ οἰκεῖα καὶ πρόσφορα ζῶα περιέχοντος" γῆς μὲν 

» TÀ χερσαῖα, ϑαλάττης δὲ καὶ ποταμῶν τὼ Évud pa, , ru 

npis δὲ τὰ πυρίγονα. λέγος δὲ ἔχει, ταῦτα κατὰ Νακεδο- 
»»νίαν μάλιστα γίνεσθαι. οὐρανοῦ δὲ τοὺς ἀστέρας. ἔστιν 

)) οὖν ἀναγκαῖον, Καὶ τὺν ἀέρα. ζώων πεπληρῶσθαι. Defcripfi 

» pluribus hunc τοῦ ἰουδαΐζοντος Platonis locum, quia. vie 

Ȓus mihi infignis; vel propter illa animalia ignea, quae . 
»naíci ait folere in Macedonia. Quod (cribit, mundum in 

» omnibus fuis partibus animas habere , confentit phiiofo- 
» phus , qui in tertio pe Generatione Animalium ícriptum 
» reliquit , τρόπον τινὰ πάντα ψυχῆς εἶναι πλήρη. « CASAU- 
BONUS. — Fidenter fane pro mendofo Τῶν δ᾽ ἐχθύων, 
quod hic legebatur , Τῶν δὲ ζώων corrigere debuimus, 
Conftans omnium antiquorum exemplarium in vitiofam | 
Ícripturam confenfus, quem dixit Ca(aubonus, ex uno 
noftro cod. 44. derivatus eft: nam in ms: Ep. deeft totus 
hic locus. Nifi vero res ipía loqueretur , error librarii per 
incogitantiam ἰχθύων pro ζώων Ícribentis manifeftus futu- 
rus erat ex his quae continuo deinde in eodem noftro cod. 
A. in aliisque omnibus & in ed. Ven. δὲ Βαί, fübiiciuntur, 
εἶναι δέ τινα καὶ ἐφήμερα καλούμενα : quae verba mani- 
fefte ad vocabulum ζῶα referuntur, quod praecedere de- 
bebat. Ibi fuo ex ingenio Cafaubonus vocabulum hoc in- 
ferens, εἶναι δέ τιγα ζῶα edidit. Cum eo loco, quem 


Ρ..37.4. IN LIB. VIII. CAP. L. 623 


in fuperiore animadverfione ex Ariftotelis libello Περὶ 'Aya- 
"Vos €itavit, conferenda fuerint quae commemorat Plu- 
tarch. de Plac. Philof. V. 20. Ἔστι πραγματεία ᾿Δριστοτέ- 
λους, ἐν ἣ τέσσαρα γένη ζώων φησὶ, χερσαῖα, éyud pa , "rie 
νὰ, οὐράνια" καὶ γὰρ τὰ ἄστρα ζῶα εἶναι. 

f Πάντα τε τὰ (Ow, δύο ἡγεμόνας ἔχειν πόδας, - - διὸ 
καὶ πάντα τὰ κινούμενα τέτταρσι σημείοις κινεῖται ὥς. Vie 
de Hift. Anim. I. s. & CAMus in Notis, p. 157 Íq. 

a πρὸὺς ἅπερ αἱ χεῖρες ὄργανα d éd oy rui. Recte Jédoy- 
ται in praet. ed. Ven. cum ms. A. & Ep. quod temere in 
δίδονται mutatum in ed. Baf, ὃς Caf. De re vide Ariftot, 
De Part. Anim. IV. 10. Mox deinde , τὰ μὲν ἔχ εἰ ἄρθρα 
commode dedit ms. Ep. & transpofitis verbis τὰ μὲν ὦ ρ- 


Spa ἔχει ms..4. Denique σπλεύμονες dedit codex 
uterque. "k 

καὶ ὅσω δὲ μὴ φωλεύει,, οὐκ ἀεὶ φαίνεται. LLtque etiam 
quae non latitant, non femper adparent, Re&ius utique dicturus 
fuerat, τούτων ἔνια οὐκ ἀεὶ φαίνεται. Sic DALECAM- 
PIUS in verfione: quaedam fe non abfcondere, ὧδ᾽ tamen non 
videri: adiectà Notà: » Quod in alias regiones proculque 
»díltas avolent & transeant. « — Sed videndus Philofo- 
phus ipfe, Hift. Anim. lib. VIII. cap. 15 fq. ubi enuclea- 
tius de his differitur. | 


AD CAP. L. 


b [Πολλὰ δ᾽ ἔχων 6c. » Cum ifta mox legas, “περὶ ὧν ἐλής- 
»pncey ὃ φαρμακοπώλης : Ícias veriffime dictum, Aomine 
vinperito nihil quicquam iniuflius. At Mud , "Ezíxovpor τὸν 
» φιλαληθέστατον,, re&e: modo accipias di&tum εἰρωνεκῶς. 
» Alibi fatis ifta fceleratorum hominum commenta confu- . 
»tavimus. « CASAUBONUS, — Vide Timaeum apud Polyb. 
XII. 9, 4. & Diogenem Laért. X. 8. ibique Cafaub. & Me- 
nag. Adde Eufebii Praepar. Evang. XV. 2. 

ἀναπεπταμένου ToU Πλάτωνος περιπάτου.  Mpertá Plato 
feholá. De ifto u(u vocabuli περίπατος iam & alibi di- 
ximus, & haud multo ante, ad p. 342. c. 

κατὰ μικρὸν εἰς τὴν δεωρουμένην ἐξῆλθεν. » AuGtor Epi- 
»tomae, cum haec, ut videtur, non intelligeret magis 
» quam nos, ita fententiam concepit: καὶ xar μικρὸν éyé- 
» v£70 [ γέγονεν eft in noftro ms. Ερ. οἷός ἐστι, Nobistam 
»beatis efle non licet: qui auctori huic non fententias 

"Animady, Vol, IV. Rr 
ἃ 


626 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 554. 


» tantum fuas, verum & verba etiam fua reftituere labo- 
»ramus. Videamus igitur , an aliquis fit conie&uris locus. 
 » Fortaffe enim fcripfit Athenaeus, aur Epicurus potius, 
»» εἰς τὴν οἰκουμένην ἐξῆλθε : prodüt e tenebris prioris vitae in 
» hanc celebritatem nominis , quam per orbem totum obtinet. Epi- 
»curum neque optime, neque elegantiffime locutum efle, 
»norunt eruditi, vel ex Cleomede Mathematico. Poffu- 
»mus etiam fcribere, eis τὴν ϑεωρίαν ToU ὄντος. Simile 
»mox de Protagora, ἀφ᾽ ὧν ἐπὶ vb σοφιστεύειν ὁρμῆσαι. « 
CASAUBONUS. — At quidni contemplativam philofophiam , τὴν 
δεωρουμένην dixerit Epicurus? Sane, ficut σϑεωρητικὴ , fic 
δι ϑεωρουμένι; nominari potuerit : nam σεωρεῖσθαι in medio 
genere (licet in Lexicis non adnotatum ) a&tivà notione 
dici potuiffe docet librorum Polybianorum lectio. Vide 
Adnotat. noftras ad Polyb. I. 57, 1. III. 51, x. VII. 4, 8. 
Si quid hoc loco mutandum , μετὰ μικρὸν malim, i. e. 
post breve tempus , quam κατὰ μικρόν, Si fequeretur 
verbum προῆλθεν, progreffus εἰ, commode adiectum fo- 
ret κατὰ μικρὸν, paullatim ; quod cum ἐξῆλθεν minus corre 
gruere videtur. | . 
Πρωταγόροιν φησὶ τὸν σοφιστὴν ἐκ Φορμοφόρου καὶ 
ξυλοφόρου πρῶτον γενέσθαι γὙρωφέω Δημοκρίτου. nNon pri- 
»mus Dalecampius falfus iudicii eft in voce φορμοφόρος ; 
»quam in φορτοφύόρος voluit mutari. Repugnant libri, non 
» Athenaei folum, fed & Diogenis Laértii , in Protagora, 
»[IX. $3.] & in Epicuro: [ X. 8. ] repugnat auctoritas 
»certa Gloflographorum Graecorum , quibus nihil poteft 
»opponi. Sed non omnes vident, unde appellentur baiuli 
» φορμοφόροι. Sic autem dicuntur a pulvillis quos fuper ca- 
» pite aut humeris fubfternunt oneribus. φορμὸς inter alia 
»& [lraguli genus fignificat, ut alibi probamus : quia fub- 
» fternuntur hi pulvilli , propterea φορμοὶ graece dicti. Laér- 
»tius τύλην, quafi dicas culcitam , appellat in Protagora ; 
» [ l. c. ] quem facit eius inventorem. A formà alii vocant 
ἡγσπεῖραν, ut Apollodorus pe Diis libro II. quia rotundi 
»íunt: imo vero σσεῖροι proprie dicitur pannus in fpiram 
»tortus, quo hodieque ancillae noftrae loco pulvilli utun- 
»tur. Similiter Latini, a fimilitudine ceftuum & formá ro- 
» tundà , teJlicillum & arculum vocarunt. « CASAUBONUS. — 
De σπείρᾳ (ut ab hoc ordiar) in Fragmentis ex Apollo- 
dori pe Diis libro fecundo, pag. 1044. ed. Heynii , nihil 
video adnotatum ; nec ab alio au&ore iftum Apollodori 


ie 


p. 354" ΠΝ LIB. VIII. CAP, L, 627 


librum in teftimonium pro illo vocabulo vocatum repe- 
rio: fed legitur illud ea notione, quam dixit Cafaubo- 
nus, pofitum apud Apollodorum in Biblioth. lib. II. cap. 
$5. fe&. 11. pag. 140. ed. Heynii; ad quem locum Hey- 
nius quidem in Notis (Ρ. 428. ) nihil fere nifi ipfam iftam 
Ca(auboni Animadverfionem adtulit. De vi vocabuli φορ- 
ps diffentit a do&to Animadverfore Toupius, in Emend. 
in Suid. ( ad voc. φορμηδόν.) pag. $49 (qq. non pulvilum 
fignificare eam vocem docens, fed quidquid ex tegete fit ; 
δὲ nunc pro core, nunc pro funiculo ufurpari ; denique 
( per metonymiam quamdam ) fzfciculum colligatum. Quo 
inprimis facit illud apud Laért. IV. 2. πρῶτος εὗρεν ᾧ τὰ 
φορμίω τῶν φρυγάνων εὔογκα “ποιοῦσι. í 
d Poft ἐσὶ τὸ ἤδη yag TpiQee Sai , defiderabantur in ed. Ven. 
& Baf. quinque verba, Εἰπόντος - - - παρασκευάζεσσαι, 
quae ex msstis Italicis recte adiecta funt in ed. Caf. coníen- 
tiente noftro cod. 4. 
'Eyó , φησὶν. κἂν μὴ παραθῶσι &c.. DALECAMPII verfio 
fic habebat: . 

&Ego, nifi apponant calida omnia cibaria, 

ea non comedo. à; | 

Quod bonum ejl , ubique bonum effe Plato ait , Gc. 

Et ad ifta verba, ea non comedo , adiecta haec nota: » Quae- 
»dam hic deeffe videntur: & quae [deinde] legimus , 
» aliunde fortaffis abrupta, non citato fcriptoris nomine.« 
— Inde Cas&UBONUS : » Ubi legimus, τάγαθὸν Πλάτωνο 
"πανταχοῦ : ante haec verba deeífe aliquid, Dalecampio 
» facile affentior , & id notà aliquà indicari in hac editione 
» volebam. Tres fenarios, qui fequuntur , ita lego: 

» — Τἀγαθὸν τὸ κατὰ Πλάτωνα πανταχοῦ 

»ὕπου παρῇ. φὴς ἀγαθὸν εἶναι, μανθώνεις" 

» To δ᾽ ἡδὺ πάντως, ἡδὺ πάντως κἀνθάδε. ( 
Quibus ambagibus nil opus effe mihi vifum erat. Efuüriens 
Cynulcus, ad illa alterius convivae verba, οὐδεὶς γὰρ ἂν 
φάγοι ψυχρῶν, nemo frigidos cibos facile comeflurus efl , re- 
Ípondet, ᾿Εγὼ, fcil. φάγοιμ᾽ ἂν, Ego vero comedam , ἐὰν ( vel 
potius x4») μὴ παραθωσι ϑεέρμά : etiamfi non admodum ca- 
lidos adpofuerint. Et haec dicentem Cynulcum facit Atlia- 
naeus AÁLEXIDIS comici verbis; quibuscum fatis apte, fi 
qus video, cohaeret illud Platónicum praeceptum, prae- 
enti argumento feflive ab eodem comico poéta adcom- 
modatum. Atqui in vulgatà olim "— Γἀ γαθὸν Πλά- 

ra 


68 ΑΝΙΜΑΌΥ. IN ATHENAEUM. p.354. 


τωνὰ πανταχοῦ φὴς ἀγαθὸν εἶναι, perfpicue inerat id, quod d 


edidimus : 
— Τἀγαθὸν Πλάτων 

ἁπανταχοῦ φησ᾽ ἀγαθὸν εἶναι. — 
In quo nobis GnRorivus praeiverat, in Excerpt. pag. $81. 
lam vero verbis iftis, τἀγαθὸν Πλάτων, praepofita illa , 
κἂν μὴ παραθῶσι Sepua , iuftum abíolvebant fenarium. 
Tertium quidem fenarium , absque optimi noftri codicis ΧΑ. 
ope (nam in £pit. haec defunt) certa adeo ratione fanare 
non potuiffemus : quem pede claudum fic exhibebant edi- 
ti libri: 

τὸ δ᾽ ἡδὺ πάντως ἡδὺ κἀνθάδε. 
Eum haud fatis commode Gnorius fic refinxerat : 

τὸ δ᾽ ἡδὺ πάντως ἐστὶν ἡδὺ κἀνθάδε. 
Felicior lACOBS proxime ad verum acceffit, fic legi iubens 
in JNotis nsstis : a. 

τὸ δ᾽ ἡδὺ πάντως ἡδὺ, τὺ d e κῳνθάδε. 
Nobis vero κα κεῖ κἀνθάδε praedictae membranae dedere, 

Οὐκ &'« «pía Tos. Sua autoritate tacite hoc muta- 
verat Cafaubonus, Οὐκ à «pírvces edens: minime id 
quidem male; nam ἀϊχ ἀρίστως proprie ingrate fonare vide- 
tur; &y«pires autem znvenufle. Sed , ut redderem au&ori 
iftud, quod cum ed. Ven. ὅς Baf. codex nofter 4. dabat, 
monuit fimillimus locus, lib. X. pag. 440. e. ubi eamdem 
Ícripruram οὐκ ἀχαρίστως eàdem notione libri omnes te- 
nent. Conf. notata ad VII. 288. a. Animadv. Vol. IV. p. 
119. In Epitoma quidem defunt iftae duae voces. — Mox , 
poft καὶ Σφαῖρον non dubito verbum o2c1 intercidiffe ; 
ni plura etiam verba quaedam interierunt , & in his no- 
men au&oris e quo du&la haec narrátio. Eamdem hifto- 
riam narrans Laértius , VII. 177. mala granata cerea, pro 
gallinis, memorat. 

Ubi deinde fcribitur, τὸ δ᾽ εὔλογον 4 A A e € ἀποβαίνειν, 
adiectum malebam adverbium πολλάκις: Quod probabi- 
le videtur , (inquit ) id faepe (vel , interdum ) aliter evenit 
quam putaras. Mendofe ἄλλος ms. Ep. Sed videndum, ne 
ἄλλοσε debuerit, id eft, alió cadit, in aliam partem vertit. 


AD CAP. LI. 


ἐπισχεῖν ἐκέλευσεν. Sic ms, 4, πρη ἐκέλευεν. | Mox, 


p. 355* IN LIB. VIII. CAP. LI. 629 


αὖ A&qvos recte editt, vett. penacute , ut alibi conftan- 
ter. Temere ὁ A«qv»« ἢ. l. ed. Caf. 
τὸ ἐκ Μαμμακύθου ἢ Αὐρῶν Μεταγένους ἰαμβεῖον. DALE- 
ΟΑΜΡΙῦ5. in verfione: prolatis ex Mammacytho “4τίβαρογαε, 
five Auris Metagenis his iambicis. Et in Nota: » Emendatus 
»locus ex hb. ΧΕ ΙΪ, « — Tum CasaAuBONUs: »Ex libro 
» Xlll. [pag. 571. b. ] emendat interpres, τὸ ἐκ Μαμμοκύ- 
»3ov 'Apig T&'y pov, 5» Ap. Paene illi eram affenfus , 
»cum vulfit aurem Suidas, qui auctor eft, METAGENEM 
»quoque Mammacythum fabulam edidiffe. Quare emenda- 
»tione Dalecampii opus non habemus. Imo vero falli in- 
»terpretes putamus nos in illius loci interpretatione, un- 
»de hunc emendare conatus eft vir doctus. Qua de re 
»ad illum locum dicimus. Sed ubi eft ille, quem Athe- 
» naeus ait, verfus iambicus ? Sequentia enim verba in iam- 
» bicorum legem nunquam coegeris. Libro autem XIII. 
» poft fimilem auctorum iftorum laudationem , fubiiciun- 
»tur verfus hexametri : neque obícurum eft, eius generis 
᾽ν effe quae fequuntur ; nam vocula 45, ni fallor, excidit, 
» cum fícripfiflet auctor: | 
» — ὥσπερ ἐπειδὰν 
» δειπνῶμέν που. δὴ τότε πλεῖστα λωλοῦμεν &TAWTES. 
» Quid igitur ἰωμβεῖον hic Athenaeus appellet, amplius 
» quaeramus. [n Excerptis hoc loco offendimus , vetus hoc 
» proverbium efte, In convivio plurimum omnes loquimur. Marn- 
» macythus nomen eft hominis ftultitiae notae: ideo poé- 
»tae comici, ftultitiam quorundam pro fabulae argumento 
» fumentes , Mammacythus illis nomen indiderunt. De Ari- 
Ȓtagora teftatur Athenaeus, fi tamen ille locus fic acci- 
»pideber: de Platone Hefychius, cuius verba funt: Mz- 
»» κώκυθος" μωρός, ἔστι δὲ καὶ δρᾶμα πεποιημένον Πλάτω- 
» vi. Scholiaftes Ariftophanis , ad ifta e Ranis, [ vs. 99ο.} 
»» κεχηνότες μαμμάκουθοι,, ita fcribit: 'Apíazapy os μέν φη- 
»σιν ὠνοματοπεποιῆσδαι. πῶς οὖν, Δημήτριός φησιν, εἰ μὴ. 
»γσύνηθες αὐτοῖς τὸ ὄνομα; ὅπου καὶ δρᾶμα ἅλον οὕτως ἐπι- 
"»» γέγρωπται., Μαμμάκουθοι" ὅ τινες Πλάτωνος λέγουσι. De 
» Metagene iam diximus.« — Sic ille, At, quae verba 
hexametrorum numero legeque adítri&a effe cenfuit vir do- 
&us, ea nullam fi literam vel mutes vel moveas, efficiunt 
unum verfum anapaeflicum tetrametrum catale&icum ; quem 
in fua duo hemiftichia distributum repraefentavimus. Eius- 
dem generis funt, qui ex eàdem fabulà a Noftro adferun- 


Rrs 


ὅ2. ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 4355. 


tur libro IX. pag. 385. c. Vocabulum ἰαμβεῖον generali a 
quadam notione nonnumquam dictum videtur de νεγβομίο 
cuiuscunque menfurae , quo fententiola quaedam. aut proverbium 
continetur: quoniam fcilicet gnomae & proverbia iambicis 
plerumque verfibus concludi folebant. Sic hoc loco: ubi 
verfus citatur anapaefticus, qui in proverbium fere abie- 
rat, Quod in Hoefcheliano codice Epitomae fe reperiffe 
ait Cafaubonus, id in nofiro etiam codice legitur his ver- 
bis : Παροιμίω ἀρχαία: To, ἐπειδὰν δειπγωῶμέν που, τότῷ 
σλεῖστα λαάλουμὲν ἀἄπανπες. ͵ 

Φιλοτίμου λέγω, ἐν τοῖς Περὶ Τροφῆς, Alibi Φυλοτ. 
per v fcribi in msstis noflris nomen huius auctoris , mo- 
nuimus ad III. 81.2. Hoc quidem loco ad editam fcriptu- 
ram $/^e7. nihil ex ms. 4. adnotatum : in Epit. vero omif- 
fa omnium trium auctorum nomina, Mox, quod ait xal 
Μινησιθέον τοῦ ᾿Αθηναίου : intellige, in libro Περὶ ᾿Ἐδεστῶν, 
quem nominat infra , pag. 357. a. . 

Περὶ τῶν Προσφερομένων τοῖς νοσοῦσι xa) τοῖς ὑγιαίνουσι. 
»Tà προσφερόμενα, ex ufu Graece loquentium , funt οὐδὲ 
» quibus vefcimur ; Hippocrati προσώρματοι, ut dictum alibi. 
»» προσφορὰ, efus. σπροσφέρεσσδαι., edere. Quare interpres 
» | Dalecamp.] non recte, De Ais quae offeruntur : faltem 
» adderet, in cibum ; quamquam id quoque non probo. « 
CASAUBONUS. — At non modo ciborum , fed & potionum 
quaelibet genera fub nomine τῶν προσφερομένων continen- 
tur. Vide 1. 34. b. 11. 45. f. III. 79. f. &c. 

Verba, Καὶ τῶν πετραίων ὃ φυκὴν — - - ὀλίγῳ διαλο b 
λάττει, defunt Epit. Quare huius loci fcriptura ex unius 
codicis 4, au&oritate pendet: e quo quidem nihil discre- 
pantiae ab ea, quae edita eft, adnotatum video. Sed quum 
nomen ὃ quxi» nusquam alibi reperiatur, pro quo ὃ φύ- 
χης dixit Ariftoreles, unde etiam accufativum φύκην habes 
apud Athen. 1Π1. 107. c. videndum ne hoc loco à φύκης 
fcriptum oportuerit. τῆς quxídes quidem frequens apud 

' Nofirum mentio, Porro pofiquam modo dixerat , oi μὲν 
σπετρᾳῖαί εἰσιν εὔφθαρτοι, perincommode mox dein fubiici- 
tur, τῶν πετραίων ὃ Quk - - - εὔφθαρτα ἐστίν : fed 
εὐφθαρτάτωτῳ oportebat, quemadmodum & ἁπαλώς- 
ToTc, dixit. 

ὃ δὲ χυλὺς αὐτῆς rey 9v 61 καὶ euiryei. Merito GEs- C 
NERUS, De Aquat. pag. 191. monuerat , invicem adver- 
fari videri ifla duo, παχώνει δὲ σμήχ ei, incra[jat δ' abster- 


p. 357. IN LIB. VIII CAP. LI. 631 


git. Quare Dalec. loco τοῦ παχύνειν ex coniect, alvum pel- 
lere in verfione pofuit ; quod PURSANUS Graece κοιλίαν τα- 

ὕνει vertit, alios vero 7paUver malle ait. παρωπλύνει Gal- 
ἔξω interpres probavit , contulitque cum illo σαρνγραίνει 
τὴν κοιλίαν. quod legitur p. 556. f. 

d τὰ δὲ πρὺς τῇ x£QaÀ» αὐτοῦ ὥς. Turbatus utique locus 
diflicilisque ; de quo vide RONDELETUM , apud Gesner. p. 
639. Ex Rondeleti cenfurà emendatum , ut ait, hunc lo- 
cum latine fic reddidit DALECAMPIUS : Partes capiti vicinas 
effe glutinofas , ideoque ventriculo graviores aegrius coqui , car- 
ποίας autem facilius , caudamque teneriorem e[fe, pifcem totum pi» 
multam generare, magnoque labore percoqui. Apud Noftruim, V IT. 
305. d. ὀρφίσκον, πιότατον κεφαλῇ, dixit Panerates poéta. 

Ai δὲ σφύραιναι τῶν γόγγρων εἰσὶ τροφιμώτερα!. »Su- 
» periore libro ex Hicefio idem [ eamdem rem ] auctor ad- 
»notavit in elemento X. Falli doctos qui cenfuerunt cor- 
»ruptum eum effe locum fatis ibi probavimus. Quare ἢ 
»ex eodem Hicefio fumit quae nunc fcribit hic, non du- 
» bito recte legi σφύραιναι : nam, fphyraenam magis quam 
»congros alere, fententia Hicefii fuit,  vera'an falía. Sed 

. »quia paullo ante Medicos nominans, unde haec fine 
» dubio funt defcripta, Hicefium praetermifit; ferri poteft 
»emendatio quam in codice Palatinae bibliothecae iave- 
»nimus , ubi τῷ q. in hac voce erat fuperfcriptum τὸ μ. ut 
» fieret σμύραιναι, quoddo&Giffimo Rondeletio videbatur. « 
CASAUBONUS. — Vide eiusdem Animadverfionem ad VII, 
323. a. Noftri mssti, ut loco citato, fic & hoc loco cum 
editis σφύραιναι tenent absque ulla varietate. 

ἡ δὲλιμνία ἔγχελυς. Atuvaie habet ed. Caf. 5. 
Nempe λιμναίω voluerat qui eam editionem curavit: & 
fic quidem conftanter auctores omnes ufurpant , ληχμαίος, 
λιμναία : atque etiam ex eodem DzPzuzro, e quo haec 
ducta funt, mox lit. f. λιμναῖος adfertur. Sed nil vetat 
quin credamus , eumdem auctorem perinde etiam iftà vo- 
cabuli formà potuiffe uti, λίμνεος,, λιμνία : quae quidem 
nihil habet quod reliquae analogiae grammaticae repugnet; 
Tenet quidem ἢ. l. λιμνία uterque nofter codex ms. cum 

. fuperioribus omnibus editionibus. Quod deinde 2 c 7 ou c 
τέρα editur , id ipfum tuetur ms. 4. Sed in εὐστομωτέ- 
p& cum ms, Ep. confentit codex Parifinus Hermolai, te- 
fte Villebrunio, qui tamen fatetur , etiam in eodem codice 
primum ἀστομ, Ícriptum fuiffe, — 

Rr2a4 


v 


632 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 355. 
AD CAP. LII. 


? [Y 5 » & A , : 
οὐρητικὸς, οὐκ ἄπεπτος" τωὠγηνιστὺὸς δὲ, δύσπεπτος, Àn- c 


te οὐκ ἀπεπτος fignum crucis t adpofitum in ed. Baf. & 
Caf. Quo fpettat animadverfio CASAUBONI ifta: »Pro 
»..... οὐκ ὥπεπτος, ταγην. lego cum interprete ex do- 
»&Giflimi RoNpELETH emendatione, ἃ μὲν ouv éq bs 
»ϑύπεπτος. leftor tamen, non aliter msstos habere. « — 
Et noftri mssti, absque ulla lacunae fignificatione, vulga- 
tam Ícripturam tenent; in qua nihil magnopere defideran- 
dum videtur. | 

Τρίγλη εὐστόμωχος. Nil. mutant libri: fed potuit facile 
e fuperioribus vox εὐστόμωχος per librarii incogitantiam 
repeti. Mullum in praecipuis deliciis olim habitum novi- 
mus; quare fufpicatus eram, εὔστομος fortafle hic fcri- 
pfiffe auctorem; quod ipfum etiam Gallico interpreti pla- 
cuifie video. παραστύφουσα cum editis tenet ms. Ep. Et 
qui h.l. παρειστρύφουσα habet ms. 4. idem pag. feq. c. in 
“«τὠροιστύφων cum aliis confentit. 

κοινῶς δὲ πᾶσα. αἵμμάτος ἀκκριτική. » Quod tollit vo- 
»cem αἵματος Dalecampius, & negationem addit, non 
» video qua ratione fultus ita cenfuerit. Repugnant om- 
»nes libri: & confirmat vulgatam quod paulo poít [ pag. 
» 356. d, e. | de (epia dicitur fimiliter, eam efle χινητικὴν 
» τῆς di αἱμοῤῥοίδων ἐκκρίσεως. « CASAUBONUS. — Nem- 
pe quum fic ftatim in verfione pofuiflec Dalecampius, 
( pag. 265.edit. Lugd. 15835.) in univerjum autem , quovis 
modo paratus fanguinem elicit: deinde in Emendationibus, ex- 
tremo operi fubieclis, ait: »lege: in univerfum autem, 
» nuila vacuationes ciet; « quae verba in contextum Ver- 
fionis repofita funt , quae in ed. Cafaub. Graeco contextui 
adiecta eft. At, quum vox zu/la nil habeat quo referatur , 
videtur illa imprudenti typothetae excidife, cum ullus 
Ícribere Dalecampius voluiffet. 

χάρειϊξ. Meminit Aelian. Nat. An. XII. 25. & Oppian. 
Halieut. I. 175. 

Καπρίσκος καλεῖται μὲν καὶ μῦ «. Dalec. Caprifcus voca- 
catur & f'u s: cui fuffragatur CoRAY, ad Xenocr. p. 142. 
cvs legendum contendens. Dalecampio praeiverat Her- 
molaus; contra quem vulgatam ícripruram ( utriusque 
noftri codicis auctoritate firmatam) defendit RONDELET 
apud Gesn. pag. 191. Vide quae notavimus ad Vll. 308. 


p.356. [Ν118Β. VIII. CAP. LII. 633 


f e. Animadv. pag. 3035. & ad VIL. 410. ἃ. Animadv. pag. 
475. Mox ,ubi ait, δέρμα δὲ ἔχει εὔστομον : vide Grs- 
NERUM pag. 181. 

ῥαφὶς i βελόνη, καλεῖταί γε καὶ à B X evvfis. v Epit. ἀβλο- 
»vís. RowDELETI etymon [ apud Gesn. pag. 9. quod ,{- 
»ne muco fit ] poftulat duo vv, a βλέννω. Si legeretur ἀβλε- 
» s, fere eadem ratio effet huius appellationis, quae 
»apuarum : nam ἀφύαι dictae quafi ἀφυεῖς. Idem fignifi- 
»cat ἀβλεμὴς,, infirmus , ἀσθενῆσ. « CASAUBONUS, —— 
ἀβλεννὴς tenet ms. 4, In ms. Ep. fic: '"Pagis n xal βελόνη 
καὶ ἀβλενὴς, δύασπεπτος. Unde intelligi fas eft , quod iam 
fu(picatus eram , in opere pleniore fic olim fcriptum fuif- 
fe: Ῥαφὶς,, ! βελόνη καλεῖται τε (vel, quod malles, 5 
βελόνητ8 καλεῖται!) καὶ ἀβλεννής,., — Ibid. Uy pose, ε ὐ- 
κοίλιος. ln vypbs (i. e. humidus) confentit codex uter- 
que ms. cum editis, Haud immerito vero de eà fcripturà 
dubitaverat GESNERUS p. 9. l. 48. » cum minime humidam 
»eífe (inquit) acum pifcem experientià conftet, fed /;c- 
»cam.« Acíane multo rectius ἀχυρώδη ὃς ἄχυλον ( ace- 
rofum δ᾽ exfuccum ) piícem illum dicit Hicefius apud No- 
firum, Vll. 338.c. Porro, cum εὔχου λο ς deinde legere- 
tur in editis, ἄχυλος potius fcriptum oportuiffe fufpica- 
tus erat idem GESNERUS p. 11. At hic quidem fcripti libri 
fustulerunt difficultatem: nam vitiofe fane, leviori tamen 
maculà, εὔκοιλος fcribitur in 44. plane vero & recte ev- 
κοίλιος 1n ms. Ep. à 

épéT 1140s. Omiffa haec vox in ms. Ep. Ex ΧΑ. vero 
nil varietatis adnotatum, Nullum vero eft dubium , de eis- 
dem hic agi pifciculis , quos épiz/povs fupra nominatos vi- 
dimus, VII. 528. f. & 329.a. Quare ὃς hic re&ius épí- 
7 1440s legeris cum Dalec. & Gesnero p. 365. Mox, re- 
&e xal λιμνεΐος absque articulo. fcribitur in ms. 74. & Ep. 

ἃ καλεῖται καὶ ὀξύρυγχος dedere iidem mssti cum ed. 
Ven. ubi καὶ particula temere omiffa in ed. Ba(. & Caf. 
De coracino Nili cf. 111, 121. b. & ibi not. De fzipa, conf. 
VIII. 321. d. e. | Mox vero, ubi legitur κρείσσων δὲ ἐν 
"Ast. rectius fortafle fuerit 5, ἐν 'AAsZ. In his quae fequun- 
tur, ὑγρόν τὶ γὰρ καὶ λευκὸν, videnduman fatis fana 
fint duo pofteriora verba. Tuentur vero ea cum editis 
libris ambo nofiri mssti: nec certi quid habeo, quod eis 
fubftituam : fed tamen fufpicor , ac fere non dubito , καὶ 
γλυκὺ fcripfiffe au&torem. 


644 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 556. 


ὃ γρύλλος. Sic re&e ed. Ven. ὅς Baf. cum msstis. a 
"Conf. VW. 228. c. οὐρανοσκόπος δὲ. καὶ ὃ ἄγνος xa- 
λούμενος, ἢ καὶ καλλιώνυμος. Dalec. Uranofcopus , quem & 
agnon &  callyonymum appellant. At pro πὰς fententià , in 
Graeco fcriptum oportebat ó καὶ ἄγνος xaX. Etfic -« 
RoNpzLETUS (apud Gesn. pag. 155.) & ConaYv ad Xe- 
nocr. pag. 142. legendum cenfuerunt; ut fint. uranofcapus 
& agnus & callionymus tria unius eiusdemque pifcis no- 
mina, Quod fi verum, coniinuo deinde βι ὦ ρ εἴς in plur. 
ftare non potuerit, fed in βαρὺς fuerit mutandum. Con- 
fer GESNERUM pag. 136. SCHNEIDERUM, in Excurfu lI. 
ad Aelian. pe Nat. Anim. pag. $73. δὲ CaMvs in Notis 
ad Ariftlot. pag. 155. Totam iftam ῥῆσιν omifit Epitoma- 
tor. Át editam ícripturam tuetur vetus codex .4. 

Vocabulum B ὦ £ accentu circumflexo notavi, praeeunte b 
utroque noftro codice: nec vero damno f£ o£, quod ἢ, 
l. erat editum, ficut VII. 286. £. Sed nunc demum anim- 
adverto, ibi pariter βώξ circumflexo accentu in cod. Ep. 
fcribi, 714. Ad editam ante nos fcripturam, eva ó- 
doTos, ὑγρὸν ἀνιεὶς, nihil ex ms..4. adnotatum. Placuit 
vero Ícriptura codicis Ep. eu av&d'orov vypo ἀνιεὶς , 
quam recipere non dubitavi. Et εὐανά δοτος iam ex cone 
ie&ura corrigendum monuerat BRODAEUS , Mifícellan. lib. 
V. c. 15. in Gruteri Thef. Crit. T. II. pag. 539. 

βάκχος, εὔχυλος, πολύχυλος, sÜTpoQos. τράγος oUM 
εὔχυλος. Quinque pofteriora verba, cum deeffent ed. Ven. 
δὶ Baf. ex msstis adiecit Cafaub. & adiicienda monuerat 
Munzrvs lib. XIX. Variar. Le&. cap. 3. (in Grur. Thef. 
Crit. II. 1225. ) Agnofcitque eadem nofter ms. 74. fed in 
Ep. defunt de baccho δὲ de trago pifce omnia. De 5accho 
confer lib. VII. pag. 506. e. ibique not. 

ψηῆττα, βούγλωῳωσσοι. Sic codex ms. uterque, non 
βούγλωσσος. 

Γλαυκέσκοι, κέφαλοι, κεστρεῖς, μύξινοι, κολῶ- 
γες. Ad primam vocem monuit CASAUBONUS : » Lego 
» cum Rondeletio λευκίσκοι, Adi ad fuperiorem librum, qua 
» parte de mugilibus agitur. « — De toto hoc loco conf. 
VII. 406. e. & Animadv. noftras pag. 279 fq. In Ep. de- 
funtifta δὲ fequentia usque τελευταῖος ὃ χόλων. Γλαυκίσκοι 
cum editis h. l. tenet ms. 4, Tenet etiam idem codex 
(quod fciam) hoc loco vocabula μύξινοι δὲ μύξινος ante- 
penacute fcripta: denique x o4 9v ες habet idem cum ed. 


p.356 INLIB. VIII CAP. LIII. 63; 


Ven. & Daf. ( nifi forte x61 wves:) quod in ελῶνες mu- 
tavit Ca(íaubonus, qui tamen in fine orationis ὃ χόλων 
tenuit. Ego in re incerta nihil mutandum putavi: nec 
vero oblivifcendum, haec hoc loco e DipAilo petita effe, 
ifta vero ( libro VII.) ex Hicefío ; quos au&ores, nil ne- 
cefle eft ut ftatuamus, in omnibus quae fcripferunt con- 
fentire inter fe debuiffe. 


AD CAP. LIII 


ὁ καλούμενος Zxapyay. De hoc conf. VII. 327. d. ibique 
Cnotata. 4bid. Ἢ δὲ ἀφύη - - κωβῖτις. καὶ ὃ ἐψυτὺς δὲ &c. 
Vide VII. 286. f. & 287. a. & de ἀερίιο infuper, VII. 
301.a. 1 ὶᾷ, ὃ δὲ γαλεὸς κρείσσων. Sic ms. A. κρείτ- 
Τῶν mS. Ep. κρέσσων edd. — lbid. δυσκοιλιώτερος. Vitiofe 
δυσκοιλώτερος ed. Caf. τ. & 2. d 
d Ἡ δὲ ῥίνη, καὶ αὐτὴ τῶν σελαχίων οὖσα. Sic reCte ms, 
A. & ipfa , i. e. pariter , itidem. Saepe in iftà formulà pec- 
carunt librarii, faepius etiam editores. Duas iítas voces 
omifit Breviator. 
e De logine nil aliud habebant editi adhuc libri, nifi 
*haec: Τευθὶς δὲ εὐπεπτοτέρα ἐστὶ, καὶ οὐκ εὔστομος. De- 
cem verba, quae defiderabantur , adiecimus ex cod. 4. Et 
priora fex, καὶ τρόφιμος, καὶ μᾶλλον i μικρὰ , dedit etiam 
ms. Ep. in quo reliqua dein de loligine omiffa. 
Ὁ dé m o A v4. » Mirari licet, cur vocem hanc alius dia- 
» Jecti fine. cauffa ufurpaverit. Ita autem & mssti habent, 
» & Euftathius legiíIe videtur. Extat fane & apud Pollucem, 
» fed alio fenfu , libro quarto, capite quo medicinae voca- 
» bula explicat: [ fe&t. 204.) o^v4,, ait, σὰρξ ῥινὶ ἐπι- 
» φυομένη. « CASAUBONUS. — Eamdem vocabuli formam 
uterque codex nofter agnoícit: quam efle Doricam & 
Aeolicam Euflathius adnotavit , ad Od. εἰ. pag. 232. l. 11. 
Et fic fane Epicharmus πσώλυπες dixit, apud Noftrum, 
VII. 523. f. Scribitur autem in noftro cod. Ep. non πώ- 
Av, penacute, ut in edd. & apud Euftath. & Pollucem; 
fed v à Av, circumflexà penultimáà : quod analogiae con- 
fentaneum eft, quoniam ultima non nifi pofitione longa. 
De.polypi δυνάμει epos τὰ ἀφροδίσια. -ALEX1DIS ver- 
ficuli nonnulli iam fupra adlati funt, lib. II. p. 65. e. f. 
cum his conferendi, qui ἃ. 1. adponuntur. Editam olim 
Ícripturam , Ἐρῶν τί δ᾽ ἐκτήσω ; fic interpretatus erat Dalec. 


656 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 556. 


Cum ames, quid tibi cibi. comparafti ? Quod quam fit frigi- 
dum adparet. Quae nominat hic poéta, κήρυκας, κτένας, 
βολβοὺς, funt ea φάρμακα ἐρῶντι χρήσιμα. ut dixerat idem 
loco fuperiore. gitur hic quoque ἐρῶντι erat fcriben- 
dum, non ἐρὼν τί; ut cohaererent ifta, "Epóvzi τί μᾶλ-- 
λον συμφέρει; ““πιαπεὶ quid magis conducit? "Tum pro δ᾽ 
ἐκτήσω, quod habebant editi, δὲ κτησων (fic fcri- 
ptum) adfertur ex ms. 4. e quo colligitur, K rfe v effe 
nomen eius ad quem ifla verba diriguntur. Nota fimilis 
originis nomina, Κτησίοας & Κτησιφῶν: nec inaudita for- 
ma nominis, fmnillima illi Δώσων, quod cognomen fuit 
unius ex Antigonis, In Epir. haec defunt. — Perf. 3. Edi- f 
tam ícripturam σολύπουν non ferebat metri ratio: 
quare πουλύπουν correxi, quae eft forma Atticis poe- 
tis maxime ufitata. Tum pro ἰχθύας θ᾽, (aut ἰχθύας τε, 
quod eft in ms. 4. ) i θὺς θ᾽ fuit fcribendum. Occupaverat 
autem iflas emendationes Toupius, ad Longin. p. 230. 
qui tamen in primo verfu vulgatum Ἐρῶν τί d" ἐκτήσω, 
tenuit. , 

σηλωαμὺς & πηλαμύδι, ut alibi, fic & hic dedere 
mssti. Pro οὐρητικὴ δὲ, eft οὐρητική c € in ms. Ep. Quod 
dein edidimus , τὠριχευθεῖσα δὲ καλλυβίῳ ὁμοίως, id fic 
fcriptum dedit codex 4. Duo autem poftrema verba de- 
funt Epitomae ; de quo & monuit CASAUBONUS , ad edi- 
tam fcripturam καλλιβίῳ haec notans: » Epit. fimpliciter, 
υ»ταριχευθείῖσα δέ. Rondeletio vifum, κυ βίῳ ὁμοίως, 
» [ apud Gesner. pag. 959. med. ] Non femel in hoc ope- 
»re legas, pelamydem ἀναλογεῖν τῷ κυβίῳ: quibus verbis — 
» feparantur pelamys & cybium , licet fcribat Plinius, cybium 
» effe pelamydem. [ vide ΠῚ. x16. e. & ibi not. III. 118. a. 
»b. & 120. f. ] Sed accipi varie di&ionem cybion , mo- 
»do pro fui generis pifce, modo pro parte pifcis fale in- 
»durati, obfervatum eruditis. Interpretis quidem conie- 
» Curam, reícribentis, ταριχευθείσης δὲ κύβιον εὐκοίλιον 
» καὶ λεπτυντικὺὸν. ut longiuscule ab edita lectione rece- 
» dentem non probo. — Nempe fic converterat Dalecam- 
pius: Eius tamen fale conditae cybium per alvum facile labi- 
tur, attenuandique vim habet. Con AY ad Xenocr. pe Alim. 
ex Aquatil. p. 176. conferens hunc locum cum IX. 399. 
b. ya^ Aix v βίῳ fortaffe legendum coniectavit. Deni- 
que adnotavit Villebrunius, in codice Parifino, Hermo- 
lai manu fcripto, fuper voce xa»ufío inter lineas ícri- 


, , 


ρ. 32. — IN LIB. VIII. CAP. LIIIL 637 


ptum κυβίῳ legi:fed, ab eàdem-ne manu fit ifta fcriptu- 
ra, nos non docuit. 

ἀναλογῶν μέντοι ὃ χελιδονίας τῇ σπτηλαμύδι, σκληρό- 
τερύς ἐστιν, » Non probo, quod Rondeletii fecutus iudi- 
»cium Dalecampius ifta omnia. cenfuit inducenda. Nam 
» qui exiftimant Graecis nullum cAelidoniam pifcem fuiffe 
»cognitum , falluntur; cum etiam Hefychius mentionem 
»eius fecerit. Ergo non temere antiqua exemplaria fper- 
»namus: quae etiam cum editis mox confentiunt omnia 
»in iftis, ἡ δὲ χελιδὼν à τῷ πολύπῳ ἐοικυῖοι, ἔχει Tb ἡ 
»» ἀφ᾽ αὑτῆς ὑγρὸν, εὔχροιοιν “τοιοῦν, καὶ κινοῦν αἷμα: nOD, 
»ut quibusdam placuit, i τῷ πομπίλῳ ἐοικυῖα : neque ut 
»alii, n ἐλεδόνη n τῷ πολ. ἔοικ. neque etiam ut nobis ali- 
»quando venerat in mentem, καὶ καινὸν αἷμα. « CA- 
SAUB. — Videfis Rondeletum ( apud Gesn. p. 959.) hunc 
locum traCtantem , multasque turbas cientem. zov Ai, 
non πολύπῳ, dedere ambo noftri codices mssti. 

a Ad editam fcriptruram d pxvvos nil ex ms. A. notatum: 
fed ὄρκυνος perfpicue dedit ms. Ep. Conf. not. ad VII. 
315. C. 303. b. & 301. f. Paulo inferius vero, ubi rur- 
fus ὁρκύνου habent editi libri, ibi ex ms. 44. oxxivov (füc 
mendofe fcriptum) adfertur. Quod fequitur βορβορώδης, 
limofum , lutofum , coenofum fonat: pro quo virofus pofuit 
Dalec. quafi βρομώδης legeretur. 

οἱ δὲ koc Tal λεγόμενοι,  Tepry evüévres εἰσὶ μέσοι, 
» Cosras alibi negant legi doGi, quam in iftis Πείρπο- 
» fophiftae verbis. Nos videmur etiam alibi hunc tenebrio- 
»nem deprehendiffe latitantem. Scribitur enim in do&if. 
»fimi Hefychii gloffis: Koezías" κοιλίας, κόμορος. Quae 
»fic interpretamur : nomine xóoTas five κοστίας pifcem fi- 
»gnificari coliae fimilem ; aut , ex fententia aliorum , gamma- 
»race generis effe. Lego κολίοις ἢ κάμμαρος : quamquam. 
»invenias & κόμαρος five κύμμαρος pro eodem.« Sic CA- 
SAUBONUS. Cuius quam fit lubrica haec ratio adparet. 
Magis ad rem facit id quod ad Xenocratis libellum pe 
Alim. ex Aquat. fe&. 55. ((e&. 36. ed. Neap.) notavit 
FRANTZIUS , ubi μελανδρίαι in. contextu apud. Xenocra- 
tem exhibent libri, ibi in margine codicis Parifienfis κὶ 95 
σταὶ efle fcriptum. Sed, quod idem vir doctus adiecit, 
ita melandryam ab lcefio & Diphilo vocari ; non Iceftum in 
teftimonium citare debebat , ed unum DriPuirzum,e quo 
iflà citantur; in quibus fcripturam κοστωὶ cum editis te- 


638 ἈΝΙΜΑΏΝ. ΙΝ ATHENAEUM. p. 3:7. 


net ms. «3. 1n ms. £p. defunt poftrema Diphili verba, in. a 
de ab his ipfis, ci h κοσταὶ 6c. 

. ξανθίας δ᾽ ἐπὶ ποσὸν Gc. » Xanthiam , de quo fequi- 
» tur, ξανθίας δ᾽ ἐπὶ ποσὸν βρομώδης ἐστὶν, aut βρωμώδης, 
»» ne nos quidem usquam alibi invenimus. Doctis place- 
» bat ξιφίας. Sed conftant fibi omnia exemplaria & Epi- 
»toma. Scio xandarum nominari antiquis inter Atlantici 
» maris cetos, facie bovis: fed de eo non fentit dipno- 
»rhetor. « CASAUBONUS. — ξανθίας tenet nofter ms; 
' A4. Quod vero Cafaubonus ait , eamdem fcriptüram etiam 
in Epitoma reperiri: id quidem miror etiam atque etiam. 
In noftro certe codice Epitomae, quem M praeftare 
Hoefcheliano codici plurimis documentis intelleximus , ex« 
trema illa Diphili verba, inde ab iftis oí δὲ κοσταὶ, ut 
paulo ante dixi, non leguntur. £  φία s corrigendum iu- 
dicaverat RONDELETUS, non fine infigni fpecie veri : cau- 
tior tamen GESNERUS ( pag. 1048.) rem in in medio re- 
linquendam cenfuit. Poft ἁπαλώτερος repetitum erat in 
edd. verbum ἐστὶ, quod nos ibi delevimus au&oritate no- 
ftri Msti. βρομώδης recte edd. cum Msto, non βρωμώδης. 


iac pD^oQA Ῥ £T V, 


ὑφ᾽ ὧν μὲν καλεῖσθαι τμητὸν, ὑπ᾽ ἄλλων δὲ πελάγιον, 
Sufpicatus eram τεμωχίτην oportuiffe , pro σελάγιον: fed 
non liquet. Vulgatum quidem tenet codex ms. uterque. 

T» δὲ τῶν Ae 1d oT Qv γένος, οἵον ϑύννων, σκόμβρων, 
Survíd'wr , γόγγρων. Locum hunc citans GESNERUS pag. 
292. fub med. his verbis: Pifcees fquamis contctti δὲς,  ad- 
licit: » Addenda eft negatio, nam thunni, ícombri &c, 
»/quamis carent, « — lam thunnis quidem fauamas effe , 
fed eas minutiffimas , ex WiLLUGBY adnotavit CAMUS ad 
Ariflot. pag. 8oo. Sed congri certe fquamas non habent. 
Atque etiam de fcombris rurfus idem GESNERUS, p. 841. 
fub finem : » Athenaeus (inquit) thynnos, fcombros &c. 
»[quamatos effe dicit, negatione a librariis omiffa: ca- 
»rent enim fquamis. « (Quam ad fententiam ftatuendum 
foret, τῶν ἀλεπιδώτων fcriptum oportuiffe. At vulgatum 
tenens SCHNEIDERUS , in Hiftoria Pi(cium , pag. $7. & p. 
204. peculiarem pifcium claffem λεπιδωτοὺς a Mnefitheo 
nominari ait; quid fit vero, cur ea claífis ita nominata 
fuerit, non declaravit Var doGtiffimus, 


p 357. IN LIB. VIIL CAP, LIV. 639 


συμβαίνει τούτοις καὶ ἀγελαίοις εἶναι. Diceres, adii- 
ciendum faltem fuiffe, καὶ μονήρεσι; aut aliquid tale: ita 
quidem ut x«l -- καὶ - - fignificaret, parum - - partim , 
aut, vel - - vel, ut faepe aliás. In Epir. defunt ipfa illa 
verba, quae nos conturbant, καὶ τῶν τοιούτων — - ἀγε- 
λαίοις εἶναι : & dein ibidem fic pergitur, τὰ μὲν μή Te 
καθ᾿ ἑαυτὰ &c. omiffà οὖν particulà. 

C ὅσα τραχεῖαν ἔχει τὴν ἐπίφυσιν TOU δέρματος. » Ἐπί- 
» Quei τὸν δέρματος eleganter nominat auctor corium quod 
»caeteris omnibus fupercrefcit.. Sed non negligendum quod 
» invenimus in Excerptis, τὴν ἐπίχυσιν τοῦ δέρματος. 
» Graeci ἐπίχυσιν appellant τὴν xovíagiv, parietis dealbatio- 
»nem: hic fimpliciter, pro fuperficie. « CASAUBONUS. — 
Etiam nofter cod. Ep. émí vem habet; quam tamen fcri- 
pturam minime equidem probaverim. ἐπίφυσιν intelligo 
afpera illa tubercula, quibus obfita cutis eft. 

d ὁ δὲ τῶν ἀφροδισιασμῶν καιρὸς πνευματώδους προσδεῖται 
διαθέσεως. » Depromta eft haec obfervatio e veterum Me- 
» dicorum fcholà. Au&or libri Il. Epidemiorum, (Se&. 
» lII. T. I. pag. 804.) qui fub Hippocratis nomine fertur , 
»ait: Ἔστιν οἷσιν, ὅταν ἀφροδισιάζωσι, φυσᾶται ἣ γα- 
»στὴρ, ὡς Δαμνωγόρῳᾳ" οἷσι δ᾽ ἐν τούτῳ ψόφος, ὡς "Apxe- 
»»σιλάῳ. Ἐτ inferius ( pag. 805.) de hoc ipfo Arcefilao : 
»» Ἐν ταῖσι δὲ προσύδοισιν ἔστιν οἱ ἀποφοφέουσιν, οἷον "Ap- 
» χεσίλαος. Verofimillimum eft, hos ventris crepitus, & 
» ftatua omnino flatuofum in congreffu venereo, ab irri- 
»tatione nervorum excitari: cuius rei argumentum eft, 
»quod & fternutatio interdum corripit eos qui luctae ve- 
»nereae operam dant. (conf. Journ. de Med. Chir. Pharm. 
» &c. par Vandermonde, T. 1X. pag. 304.) Ideo coitum 
» parvam epilepfíam vocarunt antiqui Medici, morbum fci- 
»licet cum vehementi nervorum concuffu & flatibus con- 
» iunctum; quod vel ipfa epilepticorum os obfidens fpu- 
»ma manifefto indicat. « CoRAY, in oris msstis. 

ταύτας οὖν ἣ ἕψησις ἐκκαλεῖται. &c. Sic recte noftri 
mssti. 

e κατὰ λόγον οὕτως ἔχ ei γίγνεσθαι αὐτά. Sic mstus uter- 
que cum edd, nifi quod γίνεσθαι pro γίγνεσθαι fit in ms. 
Ep. Quae mihi mira & infolens verborum conftru&io vi- 
fa erat. Satis quidem nota locutio, τοῦτο λόγον ἔχει oU- 
To γίνεσθαι : confentaneum efl hoc ita fieri. Tum & locutio- 
nes huiusmodi nihil fingulare erant habiturae : τοῦτο x«- 


640 ANIMADV, IN ATHENAEUM. p. 557. 


τὰ λόγον οὕτως ἔχει. dut τοῦτο κατὰ λόγον οὕτως γίνεται. 
Sed κατὰ λόγον έχει γίγνεσθαι quid fit, fateor mihi non 
liquere. Quare δε: legens pro £x, ei, naturalem verbo- 
rum ftru&turam talem cogitaveram: ταῦτω δεῖ γίγνεσθαι 
κατὰ λόγον οὕτως. δὲ fubintelle&à μᾶλλον particulà , xa- 
τὰ λόγον μᾶλλον οὕτως. Hoc μᾶλλον οὕτως autem , ut ex 
proxime praecedentibus intelligitur, idem valet ac μᾶλ- 
λον σκληρά. Fere in eamdem nobiscum fententiam Dale- 
campius vertit: durefcere magis , efl rationi. confentaneum : 
quod quidem Graece proprie fic (onabat , λόγον ἔχει (non, 
κατὰ λόγον ἔχει ) μᾶλλον οὕτως γίγνεσθαι. 


AD CAP EY. 


ererTouéroy , & deinde πέττεται, ut alibi, fic & hic, 
dedere ambo noftri mssti. 


τοῖς τε σώμασιν ἣμ ὧν Enpáy T € δίδωσι τροφὴν, εὔογκω f 


d" ἐστὶ καὶ τρόφιμα. Sic editt. omnes : nec aliud quidquam 
e msto AJ. enotatum. Manifeftum eft vero , aut corruptam 
effe aut defe&£am orationem ; cui tamen quo pa&o effet 
fuccurrendum, fÍatis certa aut expedita ratio nobis non 
occurrebat. In Epit. quidem, ut breviora, fic plana om- 
nia: τὰ δὲ πετραῖα, -- - καὶ τὰ ὕμοια ξηρὰν δίδωσι Tpo- 
qv &c. Adfequentia verba , haec adnotavit CAsAUBO- 
NUS: »Cur dicantur τὼ πετραΐα effe εὔογ κα, iam expos 
» fuimus libro III. cap. v. « — Vide notata ad III! 79. b. 

τὰ δὲ πετραῖα καὶ τῇ ἡδονῇ ἁπλῶς σκευασθέντα. 
) Ἡδονὴν veteres vocabant acetum ; neque aliter interpre- 
»tamur ifta verba, τῇ 1nd. «7A. σκευάσθ. de quibus lib. II. 
»cap. XXVI. « CASAUBONUS, — cetum ab. Atticis dos 
vel ἦδος dici folitum effe, cum ipfe au&or nofter docuit, 


lib. II. pag. 67. c. tum aliunde fatis conftat. Vellem aeque 


conflarer, etiam vocabulum ndo»? eàdem notione fuiffe 
a nonnullis ufurpatum: fic percommoda foret interpreta- 
tio huius loci, quam in Animadv. ad 11. 67. c. propo- 
fuerat Cafaubonus , pifces faxatiles optimos e[fe , fimpliciter 
cum aceto paratos. Sed quod ex Hefychio firmare fuam 
interpretationem 116 voluerat; re&e quidem doctus Glof- 
fographi Editor monuit, id non dixifle Hefychium quod 
eum dicentem Cafaubonus fecit. Velim vero docuiffet nos 
idem vir do&Giffimus, quanam igitur potiffimum notione 
hoc loco vocem ἡδονὴν accipere debeamus: quod mihi 


WM 


p. 358. IN LIB. VIil CAP. LVI. 641 


minime liquere profiteor. Vulgatam quidem fcripturam 
tuentur ambo noftri codices mssti. Videndum vero, ne 
fortaffe verbum aliquod interciderit tale, quale διαφέρει, 
aut in eamdem fententiam aliud. Sic ἡδονὴν de {μανίαις 
& gratia cibi acciperem, (ut apud Xenoph. Cyrop. VIII. 
2,4.) & verba ifta, τὰ δὲ πετραῖα καὶ τῇ ἡδονῇ δια- 
φέρει ἁπλῶς σκενασθέντα,, in hunc modum interpretarer : 
Saxatiles vero pifces etiam eo fuaviores funt tn cibo, 
quo fimpliciori ratione parati. Eadem notione vocab. ἡδονὴ 
paulo poft apud eumdem au&orem, e quo haec defumta, 
Occurrit (pag. 358. b.) ἄριστα καὶ πρὸς ἡδονὴν, xal πρὸς 
εὐπεψίαν. Qui locus omnino cum hoc conferendus. 

ἃ ἀπόλαυσιν ἔχει πλείω. Quam vim hoc loco habeat vo- 
cab. ἀπόλαυσις. expofitum eft ad III. 87. e. Animadv. T. 
II. pag. 91 fq. Corrupte ἀπόλλυσιν fcribitur in ms. A4. 
manifeftà & obvià erroris origine. Defunt ifta verba cum 
alis in ms. Ep. — Mox, in his quae fequuntur, τῆς μὲν 
κοιλίας &c. coniunCtivam defiderabam particulam ; male- 
bamque καὶ τῆς μὲν &c. 


AD CAP. LVI. 
l 


Ad verba ἔτι δὲ πελάγη μεγάλα, nude monuit Ca- 
SAUBONUS : »Scribe, ἔτι δὲ τενάγη: non autem πᾶς 
» λάγῃ. « — At plurimum ifta differunt. πελάγη funt ma- 
ria profunda ; τενάγη. loca parum profunda in mari , & vado- 
fa. πελάγη vero cum editis tenent ambo mssti: quod 
plane abiicere non fum aufus, quamvis probabils admo- 

b dum videatur Cafauboni emendatio. — Mox , ad xvuzTo- 
zAmyeis recte. monuit IDEM : »Scribe κυματοπλῆς- 
»yt£$. Sic in Excerptis: ( etam Noftris: ] non κυμάτο- 
» πληγεῖς. κυματοπλὴξ,, Ut οἰγοπλὴξ, παραπλὴξ,, & apud 
» Archeflrratum νεοθὴξ μάχ ape, « — Dein , πρὸς d ὲ τού- 
τοῖς. & καὶ πόλεις, dedere ambo mssti: tidemque pau- 
lo poft tria verba , καὶ πρὸς εὐπεψίαν. agnofcunt , in Ca- 
faubonianis tribus editionibus temere omiffa. Quae om- 
nia etiam CASAUBONUS in Animadv. ex fuo codice Epir. 
commendavit. 

c Ruríus, oi μετεκβαίνοντες petcommode uterque 
codex dedit. In ed. Ven. vitiofe μετεβαίνοντες legebatur, 
inde μεταβαιν. ed. Ba(, & Ca(. Porro, εἴς τε ποταμοὺς 

nimady. Vol, IV. Ss 


64: ANIMADV. IN ATHENAEUM. κμ. 3:8. 


ex ms. .4. recepi; cum nude εἰς πόταμοὺς legeretur in 
edd. & ms. Ep. " 

oí T€ "TU poUv Tes. »Non affequor. mentem auGoris , 
»cum de fiuvialibus pifcibus fcribit , τῶν ποταμίων βέλτι-- 
»στοί εἰσιν oi ἐν τοῖς ὀξυτάτοις TOV ποταμῶν ὄντες, οἵ TE 
»πυροῦντες. Fallor , aut ícribendum, οἵ τε ἐπὶ ῥοῦν 
»ióv7 ες. Sed ποη fallor profecto, neque aliter legendum. 
»pous in flumine eft, quà maxime vergit aquarum impe- 
»tus. Ea pars rapidiffima: ibi igitur optimi pifces; quem- 
» admodum docere auctor hic voluit, & toties apud Ga- 
»lenum aliosque Medicos legere licet. Poteramus pyrua- 
»tas pifces interpretari empyros, de quibus ultimo capite 
» [ ad ipfum huius libri exitum ] dicturi fumus: fed id non 
» probatur nobis.« CASAUBONUS. — Mili ifta interpre- 
tatio non tam certa, quam do&o Animadverfori, vifa 
erat: cum praefertim, contra fluvii curfum , graece non 
ἐπὶ ῥοῦν, fed πρὺ ς τὸν ῥοῦν, ni fallor, dicendum fuif- 
fet. GESNERUS, De Aquatil. pag. 789. & pag. 1008. trut- 
tas intelligens, (qui & fariozes latine vocantur) a maculis 
rubicundis & veluti igneis συροῦντας vel συρόεντως dictos 
hos pifces , quafi ;gneos , exiftimaverat ; in quos caetero- 
quin mire convenit id, quod adiicit auctor, zom nifi in 
rapidifrmis δ᾽ gelidiffimis fluviis eos reperiri. Quae fi placeat 
interpretatio, non idcirco opus fuerit, ut fcriptura οἵ 
7s in ὡς οἱ mutetur. 


AD CAP. LVIL 


» Verfus ANTIPHANIS ita nobis exhibent edita exerni- 

» platia fimul & manu exarata: 

»'Eyó περὶ τὴν ὀψωνίων μὲν οὐ πάνυ τι 

»»ἐσπούδακ᾽, οὐδ᾽ αὖ συνέτεμιοον λίαν πώνυ, 

» os dy τις ἄλλως ἐξενεχβθεῖσιν, 

»ὕπου τοῦ διωλάβοι κραιπάλην EAMWIXOS. 
» Quod ex praecedentibus Athenaei verbis liquet, & pa- 
»rafitus ille qui apud poétam ifta loquebatur, & Cynul- 
» cus qui nunc iítos verfus ufurpat, « [ at Daphnus eft me- 
dicus, quem ifta loquentem Athenaeus facit: conf. pag. 
355. a. ] »nihil fignificare aliud volebant, nifi cupediarum 
»ó deliciarum gulae ft e[fe rudes. Haec in fumma horum 
»verficulorum mens. Planiffima funt prima verba: Zgo 
» in arte obfonandi non multum operae pofui. ln magnatum 


c 


d 


p 3,58. IN LIB. VIII. CAP. LVII. 643 


d »familis erant qui dicebantur o^fonatores five ἀγορασταί. 


» Horum fuit propria τέχνη ὀψωνητικὴ quae dicebatur li- 
»bro feptimo. Paraüti, ut dicebamus ad Theophraftum, 
»[ad cap. 3. περὶ Κολακείας pag. 124. ] ubi deerant ob- 
Ȓonatores, eas partes fubire foliti. Ex quo intelligimus, 
» cur neget hic parafitus, fe eius artis effe callentem. Cae- 
»tera depravata iuxta funt & obícura. Experiamur an 
» hic quoque fit aliquis noftris conié&turis locus. Fortafíle 
»enim non. longe abieris a vera le&ione fi fcribas : 

»'Eyó περὶ τὴν ὀψωνίαν μὲν οὐ πάνυ 

»ἐσπούδακ᾽. οὐδ᾽ αὐ σννετά μοι May “τάγυ 

»os ἄν τις ἄλλων ἐξενεχθέντων πότου 

γαὐτὺς διωαλάβοι κραιπάλην Ἑλληνικῶς. 
» Ego rationes obfonandi non teneo: neque mihi nota funt illa 
» per quae aliquis poffit , fublatis de triclinio caeteris , tpfe cra- 
»pulam impedire: quod plerique Graecorum faciunt. Poéticum 
»eít οὐ συνετά μοι, pro ov συνίεμαι. Conviviorum Grae- 
»canicorum τὸ κεφάλαιον fuit in potatione pofitum. Ideo 
» plurima illa expetebantur quae impediendae ebrietati va- 
»lere credebantur. Ideo etiam folita parari illa amethy- 
»íta & μέθης φάρμακα, de quibus lib. I. cap. ult. Porro 
»temulenti proprium eft, ἐκφέρεσθαι πότου, five ut ícri- 
» bit Tullius, de conviviis auferri. διαλαμβάνειν eft intercipere 
» medium, & impedire malum iam inchoatum. Aliud ex- 
» cogitare fanando huic loco nihil potui. « CASAUBONUS. 
— In Epit. deeft illud 4xTrPHANrs teftimonium. Codex 
A. in vulgata fcriptura nil mutat. KOPPIERS, in Obíer- 
vatis Philol. pag. $2. fic correxit: 
-  »'Ey περὶ τὴν ὀψωνίαν μὲν oU πάνυ 

»ἐσπούδακ᾽, οὐδ᾽ αὐ συνετός εἰμι λίαν πάνυ, 

» πῶς ἄν τις, ἄλλοις ἐξενεχθεῖσιν πότου, 

»αὐτὺς διαβάλοι κραιπάλην Ἑλληνικῶς, « 
Quae fere in eamdem cum (αίαιροηο fententiam fic in- 
terpretatus eft: Ego quidem in obfonandi ratione non multum 
elaboravi; neque etiam bene intelligo , .qua ratione, reliquis ὁ 
triclinio lam elatis , crapulam Graeco. quis more po[ft discu- 
tere, Adnotavitque idem vir doctus, iam ABRESCHIUM in 
Dilucid. Thucyd. pag. 368. caetera quidem a Caíaubono 
mutata defendentem, re&tiffime δι α β & Aoi pro διαλάβοι 
Íícripfiffe. Quam emendationem & ego probans, miratus 
fum illud verbum per discutere exponi, quae notio ei qui 
convenire poífüt non vidi, Equidem ἐξ iis proficiens , 

5.2 


64 ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 4:8. 


quae a do&Gis, quos dixi, viris ad emendandum hoc frag- 
mentum collata funt, tali fere modo concipiendum illud 
iudicavi, quemadmodum partim in fcholiis contextui fub- 
iectis, partim in verfione latina indicavi. Quum tamen 
meraefíint hae coniecturae, nec ulla fatis certa ratio, ni- 
hil in contextu mutare aufus fum quamvis manifefte cor- 
rupto. 

τῶν ᾿Αγροίκων ἑνὺς διασκευή. » Moris fuit & comicis & 
»tragicis poétis idem argumentum in plures fabulas divi. 
»dere, quas uno communi nomine infcribebant. Sic lau- 
»datur Sophoclis Ὀρεστεία vel Ὀρεστιάς; item ἥ περὶ 
"9 Ὀδυσσέα πραγματεία. Similiter Antiphanes Comicus 
» plures fabulas affines argumento docuerat , titulo 'Ay/poí- 
»xv0y. Sed praeter hunc communem titulum, proprium 
» comoediae fingulae habebant. Sic accipimus verba Athe- 
»naei, cum ait: ᾿Αλλὰ μὴν οὐδὲ οὕτως εἰμὶ φίλιχθυς, ὡς 
»6 παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ ἐν Βουταλίωνι" ὕπερ δρᾶμα TOV 
»'Aypoíxoy ἐστὶν eroe διασκευή. [ἃ eft: Neque porro ita fum 
» pifcium avidus , uti ille apud eundem Antiphanem in. Buta- 
» lone: quae fabula editio altera efl & emendatio untus e Ru- 
» flicis. De voce διασκευὴ fatis disputatum libro III. cap. 
» XXVI. [ad III 110. b. ] Unde licet intelligi, quantum a 
» vera fententia abfint qui [ut Dalecampius] apparatum con- 
» vivii ea dictione putant fignificari. Quemadmodum autem 
»in philofophia idem faepe eft & generis univerfi & fpe- 
»ciei unius é pluribus nomen; fic horum 'Aypeíxoy uni 
»peculiare nomen fuit 'Aypeixos: nam fubiicitur mox, 
»éy δὲ τῷ ᾿Αγροίκῳ. Haec ita interpretamur, quia vul- 
» gatam le&ionem noftrorum librorum , in omnibus ma- 
»nufcriptis inventam, folicitare religio nobis eft. Alio- 
» qui poteramus ex libro feptimo fuípicari, non hic τῶν 
»'Aypoíxov $v* « legi debere, fed τῶν ᾿Αγροίκων ἐστὶ δια- 
»cxeví. Nam id drama, cuius pofterior cura fuit Bura- 
» iion , illud fuit ipfum quod ᾿Αγροῖκος dicebatur vel 'Aypoi- 
» κοι. « CASAUBONUS. — Vide ad VII. 513. b. De titulo 
Butalion monuimus ad 11. 65. £. Animadv. T. I. pag. 429. 
fuiffe illud proprium nomen hominis ob ftultitiam a co- 
micis tradu&i. 


ANTIPHANIS verf. X feqq. Καὶ μὴν ἑστιάσω Gc, »Prin- e 


» cipium Antiphaneae eclogae multis modis corruptum eft. 
» Lege, & corrige: 
»— Καὶ μὴν ἑστιάσω γε τήμερον 


p.358. ΙΝ LIB. VIIL CAP. LVII. 645 


e ὑμᾶς ἐγώ" σὺ δ᾽ ἀγοράσεις ἡμῖν λαβὼν 

» τόδ᾽ ἀργύριον" ἄλλως γὰρ οὐκ ἐπίσταικι 

γ» χρηστῶς ἀγοράζειν" φράζε δὴ φιλουμένῳ 

»ódo τίνι χαίρεις. 
» Sequentes vélos habes & libro feptimo. « Sic CAsAu- 
BONUS. — |n cuius ratione quum nec metrum confta- 
ret primo ver(ui , nec períonarum partes effent distinCiae; 
doc&tiffimus IAcoBs in JVotis msstis eam emendandi ratio- 
nem, quam contextui fubiecimus, propofuit, adiecto ad 
poftrema verba a fe propofita brevi hoc fcholio : » ἅλες 
»adverbialiter pofitum , ut apud Homerum paffim. ( £z- 
» clam; ) modo fat pecuniae accipiam. ( Sine pecunia enim πὲς 
» hil boni emere po[fJum.) « — — Veriffima haud dubie fen- 
tentia, quae & fatis perfpicue in vulgata fcriptura con- 
tinebatur. Caeterum licet duos priores verfus, quales 
vulgo leguntur, minime effe ad metrum exa&os adpareat, 
interim tamen, donec certior aliqua & veftigiis veteris 
Ícripturae preflius inhaerens emendandi ratio fuiffet pro- 
lata , nihil in contextu mutandum putavi, in quo ab edita 
fcriptura nil discedit vetus nofter codex -4. In ms. Ep. 
vero tota deeft Antiphanis ecloga. —In verf. 2. mendam 
vel defe&um indicaverant fuperiores editores crucis figu- 
rà t inter voces λαβὼν & πιστὲ interpofità. 

Verf. 4. φράζε δὴ φιλούμενον. » Forte φράζε δὴ, φίλ᾽, 

» ei μὲν οὖν. « IACOBS, in JNors msstis. — Equidem etiam 
hic vulgatam fícripturam , quamvis manifefte vitioíam ,, 
in contextu relinquere, quam emendationem parum cer- 
tam auctori obtrudere, confultius duxi. Neque hic nos 
iuvere veteres membranae: nec rurfus verf. 8. ubi ver- 

"bum fingularis numeri, ἤρεσεν, utcumque quidem ad 
ἰχθυοπώλην poterit referri ; fed haud. dubie praeftabat plu- 
ralis ἤρεσαν, ad pifciculos referendus. 

f De werf. 11 & feqq. vide notata ad VII. 515. b. c. ubi 
iidem verfus iam adpofii. — Fer/us 12 & 13. in ed. Ven. 
& Daf. omiífis fex vocibus mutilati ὃς in unum contra&i 
erant, adie&tà etiam parte verfus fequentis. Nam pott illa 
verba τούτους παντας vevoUixe , haec veluti unum pro» 
xime fequentem verfum efhcientia adpofita erant : 

ἀνθρωποφάγους πῶς ἀνθρωποφάώγοι δῆλον ὅτι- 
Cafaubonus, partim e fuperiori loco, partim ex Italicis 
msstis fupplens omiffa verba, ( quae eadem & nofter co- 
dex .4. agaoícit ) funul tacite de fuo ingenio pofteriorem 


$s5 


646 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p.558. 


partem verfus 13. in longe diverfum fenfum mutavit, in f 
hunc modum edens: 

ἀνθρωποφώγους; πῶς ἰχθῦς ἀνθρώπους φάγοι; 
Atqui fuperiori loco ( VII. 315. b.) cum editi tum uter- 
que codex nofter mstus fic dabant: 

— -- σῶς οὖν AV Üpe os φάγοι; 

Hoc loco vero in ed. Ven. δὲ Baf. erat quidem πῶς ἃ γε 
Spoemoqá&*yor, in ms..4. vero πῶς ὡς ἀγθρωποφά- 
y o1: fed ex collatione cum fuperiori loco intelligi par 
erat , ícripruram ἀνθρωποφάγοι ex a. v Oper os φάγοι εἰ» 
fe decurtatam. Pro πῶς ov», quod erat fuperior loco, 
haud incommode hic πῶς es pofitum ; id eft , quí fieri pof- 
fit ut , vel quí conveniat ut. Sed hic , ut illic, fulciendi ver- 
fus cauffa ante ἄνθρωπος inferi particula ἂν a nobis debuit: 
quae quam facile potuerit excidere, in aprico eft. 

Verf. 14. “Ἑλένης βρώμωτα. Helenae cibos dixit, puto , po&- 
ta pro fuavibus δ᾽ delicatis ; quemadmodum ὅς ERASMUS in- 
terpretatus eft, Adag. pag. 444. ubi de proverbio Διὸς ἐγ- 
xéQuAos agit. At id quidem hic ironice dictum intelligi 
debebit; utiam fupra ( Animadv. p. 536.) obfervavimus. 

Poftremus verfus ( num. 15.) in editionibus omnibus non 
nifi tribus his verbis conftabat, 

μαινίδες καὶ τριγλίδες. — 
Sed optimus nofter ms. A4. eadem prorfus ratione conce- 
ptum verfum dedit, qua fuperiori loco legebatur , 

ὦ φησιν οὗτος, μαινίδας καὶ τριγλίδας. 
Ubi fi quis fortaffe μωινίδες & τριγλίδες in re&o cafu de- 
fideraverit; is meminerit hunc effe ufum Graeci fermonis 
in huiusmodi orationis connexione: nam intelligi debet 
μωινίδως καὶ τριγλίδας qaas vel λέγων. . 

Ἐν δὲ τῷ ᾿Αγροίκῳ »'Ἑκάτης βρώμωατως ἔφη. Ex iftis 
verbis, ἐν δὲ τῷ ᾿Αγροίκῳ,, colligebat ( ut paulo ante vidimus) 
Ca(aubonus , uni ex duabus Antiphanis fabulis, quibus ti- 
tulus fuerat ᾿Αγροῖκος cum aliquo additamento quo illae 
inter fe distinguerentur , peculiarem etiam hunc titulum 
fuiffe, ut veluti κωτ᾽ ἐξοχὴν ὃ ᾿Αγροῖκος nominaretur. At 
id quidem ex hoc loco non neceflario colligitur. Nam ἐν 
δὲ τῷ ᾿Αγροίκῳ poterit hic perapte intelligi , ἐπὶ i//o ex duo- 
bus ᾿Αγροίκοις,, cuius διασκευὴ erat Butalion, Sed alià diífi- 
cultate videri poterat laborare vel hic locus, vel fuperior 
ille pag. 313. b. c. nempe quod, cum ibi dictum fit , iz 
*Arypoli vel. Butalione 'Ex& 0$ βρώμωτα ditlos fuiffe iflos 


ρ..3.38ἃἅϑι ΟΝ LIB. VIIT, CAP. LVII., 647 


f pifciculos , hic contra dicat, aliter di&os fuiffe in ᾿Αγροίκῳ, 
aliter in Zuralione. In quo videri poterat fecum ipfe pu- 
gnare Athenaeus: at, verum fi quaeris , conftantem fibi 
reperies : priori loco, ubi ἐν ᾿Δγροίκῳ ἣ Βουταλίωνι dieit , 
intelligit iteratam fabulae editionem, cui uterque erat ti- 
tulus : hoc loco ait, ἐπ priori editione 'EAévns βρώματα 
dixiffe poetam , in pofleriori 'Ex & τὴς βρώματα. 

Ἔφισπος - - - ἐν Φιλύρᾳ. Cum Φίλιππος h.l. 
editum effet, haec adnotavit CASAUBONUS : » E numero 
» Graecorum Comicorum PuzziPPus & EPutPPvus fue- 
»runt mediae comoediae poétae duo. Recitantur autem 
»ifto loco verfus quidam fub PzzzrPPI nomine, qui non 
»longe poft [ pag. 559. d. ] Ep/uippi effe dicuntur. Ac cum 
»illi verfus promantur ex PAilyra ὃς Obeliaphoris , fub qui- 
» bus titulis alibi horum librorum EPzzPPvA invenire e(t 
»laudatum: non fine caufla cenfeas fcribendum hic , éx- 
»» φαυλίζων δὲ καὶ Ἔφιππος TOUS μικροὺς TOV χθύων ἐν 
»» Φιλύρᾳ φησί. Sin hic retinemus Φίλισσος,, mox etiam 
» Ícribendum ita fuerit; non"Equm70s. Res fane difficilis 
»ad aíüirmandum: cum libro feptimo [pag. 311.d. ] ex 
»Eubuli Nutricibus iisdem verbis quaedam proferantur , 
»atque hic ex Obeliaphoris Philippi. Au&or eft Suidas, 
»in Athenaei Deipnofophiftis laudatum inveniri PAilippum 
».comicum im Codoniaflis. Hoc falíum eft hodie : nam Cydo- 
» nem quidem ÉPHiPrPr Atrnenaeus nominat libro feptimo, 
»[ pag. 322. d. ] & XIV. [ pag. 642. e. δὲ 646. f. ] Codonia- 
» 45 vero PHiLIPPI , quod fciam, nusquam. Coniicimus 
»fortaffe non vane, Suidam legiífe hic Φίλυσσος, noa 
» ἔφιππος : ac quoniam Coroniflarum fit hoc loco mentia, 
» [ pag. 360. a. b. ] fcripfiffe per incogirantiam , PAiippum 
» in Coroniflis five Coronia[Zis laudatum fuiffe ab. Athenaei 
»deipnofophiftis. Si igitur ita videatur, fcribamus in Sui- 
wda: deos, κωμικός, τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι; Kopo- 
»»νισταί" (vel Κωρωνιασταί") ὡς ᾿Αθήναιος ἐν Δειπνοσοφισταῖς, 
» Porro non hic folum Eubuli & Ephippi nomina invicem 
» confufa animadvertimus, Vide libro TX. capite fecundo. « 
— Sic ille: ubi ( ut ab eo incipiam, quod poftremo loco 
do&us Animadveríor pofuit) nulla cauffa erat, cur con- 
fufionis nominum Eubuli & Ephippi hic fieres mentio : 
quae nomina quidem ab Epitomae auctore temere permu- 
tata vidimus, H. 65. b. (ubi vide notata, & conf. IX. 370. 
d.) fed quod paulo poft ( VIII. 559. wr duo verfus ex 


$4 


648 ANIMADV. IN ATHENAEUM. — p. 559. 


Ephippi Obeliaphoris citantur, qui iidem & in Eubuli Nutri- f 


cibus legebantur, ut ex VII. 511. d. difcimus ; id quidem 
diverfam habet rationem , & ad morem pertinet, de quo 
iam íaepius diximus, multis Comicis poétis folennem, 
fuperiorum quorumdam poétarum verfus fubinde fuos fa- 
cientibus. Hoc vero loco, licet in ícripturam $íAivz 0$ 
vetus nofter codex cum editis confentiat, tamen Ἔφι πο 
zr os Ícriprum oportuiffe fidem faciunt multa. Primum, 
quod δὲ PhAilyra fabula , & ᾿᾽Οβελια φόροι, quae continuo 
deinde eidem autori tribuitur, conftanter aliás & commu- 
ni librorum confenfu ΕΡΗΙΡΡΟ, non P/ilippo au&ori tri- 
buuntur: vide de PAilyra, VII. 286.e. & XIII. $71. b. de 
Obeliaphoris vero, XI. 482. d. Deinde quoniam hoc loco 
fic plane in. Epitoma fcribitur: Ἔφισππος δὲ ὃ ποιητὴς 
ἐκφαυλίζων &c. Denique quoniam paulo poft ( p. 5 $9. d.) 
ubi de eodem rurfus au&ore agitur , ipfe etiam codex “4, 
nomen Ἔφισσος tenet. Quod vero ad dubitationem adti- 
net, quam in hac quaeftione Suidas movere poterat : vi- 
detur ille codice ufus efle, in quo , ficut in noftro , Φίλισ- 
στος pro "Equos perperam fcriptum erat; tum vero fi- 
Gitii dramatis Κωδωνιαστοωὶ, quod apud illum commemo- 
ratur, 64 ipfa videtur ratio δὲ origo efle quam Cafaubonus 
explicavit. Caeterum apud Eudociam , ( p. 427.) quae fua 
ex Suida haufit, non Κωδωνιασταὶ, fed Koviae Ta) legitur. 

In EruzpPr verf. 1. Πα vría fimplici litera v in medio 
Ícribitur, in edd. & ms. 4. ficut apud Euftath. in Iliad. ς΄. 
pag.428 extr. & feq. Conf. Ariftoph. Vefp. 297. δὲ Pac. 
128. Épitomator , omifíà illà voce, de tota ecloga nonnifi 
haec verba adpofuit: φράζε iy Bus φρονοῦντας, μή μοι βρέφη. 


Verf. 4. »nHuiusfive Philippi, five ut puto verius EpAip- a 


»pi, male fcribitur hic verfus: 

»Oux oicÜ ὃ T: τἀργύριόν ἐστ᾽ εἰς ἄρ γυρον. 
» Neque certo ício qui illum conftituam. Scribebamus 
»tamen, 

»OUx oic 3 e δ᾽ ὅτι τἀργύριόν ἐσ τ᾽ &v&pryupov. 
» locus comicus haud illepidus ; ut fi dicas, opes noftrae funt 
»inopes.« Sic CASAUBONUS. — Cuius emendationem ado- 
ptans GnorrUs in Excerpt. pag. 825. totam Eclogam latine 
fic reddidit: 

— n»À. Vin, pater , in forum 
» excur/ttans mihi emere? B. Quid tandem , puer? 
» A. Pifces aetatis iulae , non infantulos. 


Ρ. 349. IN LIB. VIIL CAP. 101Π|. 649 


a n B. Jdeone ignoras noflras e[fe inopes opes? « 
Nihil praefidii nobis offerebant veteres membranae , in quis 
bus ὅτι 7» ἀργύριον & dein ἐσθ᾽ εἰσάργυρον. Probavimus 
autem /driaaài HERINGAE emendationem , ut & alioqui 
commodiflimam, & fere nihil a vefligiis veteris fcriprurae 
recedentem. Is igitur , Obfervation. cap. 31. pag. 276. fic 
legendum cenfuerat : 
» Οὐκ οἶσθ᾽ ὁτιὴ τἀργύριον ἐστ᾽ ἰσώργυρον. 

Hac adie&tà interpretatione : » Nefcis pecuntam argento con- 
»tra caram e[[e. ἰσάργυρα enim dicuntur pretiofa , argentum 
» pretio aequantia, Ct. XV. 689. b. « — Eamdemque emen- 
dationem etiam doctiffimo Conavo, nihil de Heringa co- 
gitanti, proprium ingenium obtulerat, qui eam in JVoris 
msstis proponens, fimiliter monuit : » Comice dictum z2g- 
»» γύριον ig &p'yUpoy, pro ἰσάξιον ἀργύρῳ, id eft, tam ra- 
»rum eft argentum ftenatum | five, moneta , τἀργύριον, quam 
» ipfum argentum , ὃ ἄργυρος. « 


ΣΘΑΙ LYIULL 


Priores ex Obeliaphoris verfus fic editi legebantur : 

᾿Αλλ᾽ ἀγόρασον εὐτελῶς. ἅπαντα γὰρ 

ἱκανόν ἐστι φράζε δήποτε. 

μὴ πολυτελῶς, ἀλλὰ καθαρίως ὅττι ἂν Gc. 
Quos ita digeri iuffit CAsauBONUS in Animadv. 

— n»'AAA ἀγόρασον εὐτελῶς" 

»acayTa, γὰρ ἱκανώ γ᾽ ἐστί, φράζε δὴ ποτε. 

» (41) πολυτελῶς" ἀλλὰ καθαρείως ὅττι ἄν. « 
nullà adie&à adnotatione , nifi: » Vide libro fuperiore , 
»cap. Xvii.« — Nempe conferri iubet notata ad VII. 
311. e. ubi eadem verba, quae tertio veríu leguntur, ex 
Eubuli Nutricibus citantur. Verba σαντα γὰρ recte uti- 
que a Cafíaubono ad fecundum verfum relata funt. Sed cur 
ἱκανόν ἐστι (quod cum editis tenet ms. 4.) cum eodem 
viro docto in ἱκανά γ᾽ ἐστὶν mutaremus , aut in ἱκανάζει 
cum GnorIO, (in Excerpt. pag. 823.) nullam fatis ido- 
neam cauffam vidi. Caeterum φράζε δὴ ποτε reCe in om- 
nibus editionibus legebatur : & φράζε, ut paulo ante vidimus, 
agnofcit etiam Epit. fed vitiofe φράζεο δέ ποτε ícribitur 
in cod. d. — Verf. 3. xa0upeíos, quod commendavit 
Cafaubonus, recte dedit Epitoma : in qua ab his ipfis ver- 
bis incipitur haec ecloga, μὴ πολυτελῶς. ἀλλὰ καθαρείως, 


650 ANIMADV. IN ATHENAEUM. P. 359. 


Sed dein ibidem ftatim fic pergitur , τευθίδια, σηπίδια &c. 
omiífis mediis verbis, quae in ed. Ven. & Baf. fic ícripta 
erant 0 71 ἂν, ὁσίας ἕνεκ᾽ : in ed. Caf. vero ὅττι ἂν ὁσίας 
$vex' : in ms. ,4. vero 9 τι ἀνοησίας ἕνεκα. fub quo mon- 
ftro (coll. VIL. 31:. d.) haud dubie latebat 8 τι y ? &c. 
quemadmodum edidimus. 

Verf. $. κἂν κἀραβός τις € λαβεῖν. » Scribi malim, b 
»xày κἀραβόν τιν᾽ ἦ Aa G.« CASAUB. Commodum fane hoc 
foret : fed coníultius nobis vifum erat, cum GROTIO te- 
nere vulgatum, quod uterque codex ms. tuetur. Infiniti- 
vus activae formae, notione paffiva accipiendus; ut cum 
dicimus xaA*s ἰδεῖν & id genus alia. Simillima ratione & 
Gallice dicimus, s'"Z en efl un à trouver ; & Germanice , wenn 
einer qu. finden ifl... Ver(us 6. omiffus in Epit. In eo verfu 
reftituimus fcripturam codicis Α΄. ἡδὺ ἐπὶ τὴν 7p. ubi ἡδύ 
y! ἐπὶ 7. Tp. legebatur in editis, particulà γ᾽ praeter ne- 
ceffitatem infertà. 

Verfus 7. ic (criptus erat in editis : 

Θήβη μὲν ἐνίοτ᾽ ἔρχετωι, ἐκ τούτου λάβε 

nullà poft λάβε Áánterpofità. ἀϊδεϊπέξοπθ ; ut cohaererent 
ifta, λώβε ἀλεκτρυόνεον 6c. Ibi monuit CAsAUBONUS : » Cor- 
»ruptus etiam hic verfus, & fcribendum vel Θ 48 us μὲν 
7) ἐνίοτ᾽ ἔρχ eT , ἐκ τούτου Au Dé: ut fit proprium viri no- 
»men Z7/ebas: vel Θήβη, & ἐκ ταύτυς. ( — Cuius ratio- 
nem priori loco propofitam GRorrUs adoptavit. At longe 
felicior hic quidem vates PALMERIUS fuit, fic legendum: 
cenfens : ( Animadv. in Aud. Graec. pag. $10.) ἔγχελίδιω 
Θήβηθεν ἐνίοτ᾽ ἔρχεται. ἐκ τούτων λάβε. id eft: 4π- 

illae aliquando. Thebis huc afferuntur , (nempe e Copaide la- 
cu ) de his obfona. Quae haud dubie δὲ commodiffima & 
certiffima emendatio erat. Ac mendofum quidem Θήβη μὲν 
tenet ms. “4. fed ícripturam ἐκ τούτων non modo idem 
codex dedit, verum etiam Epitema tenuit; in qua quidem, 
omiffis praecedentibus verbis, ipfa illa ἐκ τούτων perin- 
commode cum fequentibus iunguntur. Nam poft ifta κἂν 
κώραβός τις ἢ λαβεῖν, εἷς ἀρκέσει : fic pergitur in Epit. ἐκ τού- 
τῶν λάβε ἀλεκτρυόνιον, φάττιον, περδίκιον, καὶ ἑξῆς oU- 
τως. E quo illud faltem intelligitur, eamdem fcripturam 
ἐκ τούτων. quam nofter codex 4. tener, ab Epitomatore 
etiam in eo codice plenioris operis, quo ille ufus erat, 
fuiffe repertam. Caeterum poterat ἃ ἃ Bé acute fcribi , ut 
fecit Cafaub. in Animadv. íed potuit etiam penacuta fcri- 


: 


P. 359. IN LIB. VIII. CAP. LI X. 651 


b ptura λάβε teneri, quam cum editis tuentur mssti. Ad- 
notare folent Grammatici, Attico fermone λαβὲ acute di- 
€i: at nil opus eít, ut rufticum, qui hic loquens induci- 
tur , abfolutiffimo fermone Attico ufum effe ftatuamus. 

Verf. 9. Pro vulgato ἐάν τις, quod repugnabat metro, 
recte ἂν δέ τις GROTIUS correxit, quem fequi non du- 
bitavi. — Perf. 10. pro mendofo λέγε, δέ γε fcribendum 
monuit CasAuB. dem, hos veríus a fe correctos repe. 
tens in Animadverfionibus, verf. 11. poft πάντως inter- 
punxit, ut ea vox ad fuperiora referretur; quae vox re- 
&ius, ut mihi videbatur, ad fequentia relata eft a Gno-. 
TIO. — Perf. 12. Quum corruptiffime in edd. & in msto 
ἀλλ᾽ εὐθὺς ἔνη γυνή. legeretur, CASAUBONUS in Animadv. 
ἔφησεν à γυνὴ correxit. Multo vero commodius fimpli- 
ciusque GROTIUS, ἔθυσεν ἣ γυνή: quod adoptavi. 

c In Ecloga ex MwNzszMACHI Δυσκόλῳ verf. 3. nullà in- 
terpofità distin&tione in edd. legebatur , σεαυτοῦ πῶς ἔτι 
μετρ. & rurfus verf. 4. πῶς σύντεμνε &c. Tum vero Ca- 
SAUB. in Animadv. monuit, fic distinguenda effe verba : 

γ) μέτριοι δὲ τῷ Seíp σεαυτοῦ. πῶς ἔτι 

»μετριώτερ᾽ ὦ δαιμόνιε; πῶς; σύντεμνε καί. « 
Cuius rationem nos non modo fecuti fumus ; fed & cum 
DALECAMPIO & GROTIO partes distinximus períonarum. 
Eiusdemque Grotii latinos verfus fubiecimus , ex Excerpt. 
pag. 660. In ms. Epit. omiffis quidem in medio verbis non- 
nullis , reliqua oratio recte fic distin&a e(t: μέτριω dé. πῶς 
μέτρια S πῶς; σύντεμνε καὶ ἐξαπώτα με Gc. 

d Fe. 6. Pro ἰχθύδιον, DAwzsiUs Mifcell. Crit. p. 14. 
ἰχβθυϊδι’ corrigendum cenfuit, praeter neceffitatem. Vide 
not. ad IV. 132. e. Dein adnotavit CASAUBONUS: » Adie- 
»cimus verba ifta e msstis, ὄψον d" ἂν λέγῃς ἕτερον, κά-- 
»Ae ὀψάριον. Si de alio opfonio loquaris , voca id mihi opfo- 
»niolum.« Nempe temere omiífa erant illa verba in ed. 
Ven. & Baf. quae uterque nofter codex ms. recte tenet. 


AD.CAP, LIX. 


Ἐπεὶ δὲ κατὰ 3ehy ἐν τοῖς προκειμένοις, QIAT. - — — 7rai- 
δὲς, εἴπατέ μοι, τίνι ἐννοίᾳ, ὁ Ἔφιππος ἐν τοῖς προειρημέ-- 
Vois ἔφη τὸ μοσχίον ὥς. » Deeft aliquid ut plena fit fen- 
»tentia. Fortalle ἐνετύχομεν τοῖς προκειμένοις : id eft, 


» Quandoquidem Deo ita volente incidimus in recitatos modo ver- 


65: ΑΝΊΜΑΡΥ͂. IN ATHENAEUM. P. 359. 


» fus. « CASAUBONUS. — Equidem id quod initio oratio- 
nis deeffe videri poterat, poftremis verbis ita contineri exi- 
ftimavi, ut ex illis facile intelligi & mente fuppleri poffet. 
Nempe plena & explicita oratio talis erat futura: "Eze δὲ 
κατὰ by ἐν τοῖς προχειμένοις 0 Ἔφιππος ἔφη, τὸ μόσχιον 
ὥς. εἴπατέ μοι, τίνι ἐννοίᾳ ταῦτο ἔφη. De poétae nomine 
fupra dictum ad pag. 358. f. | 

ἀγειρόντων τῇ xopovs.  Quuae κορώνη hic dicitur , Coroni- 
dem. illam intellexerat Dalecampius, ex qua Aefculapium 
genuifle fertur Apollo: de qua Paufanias, Apollodorus , 
Ovidius, alii. Sed CAsAUBONUM audiamus. » Fuit olim 
»(inquit) veteribus in ufu mendicandi quidam honeftus 
»imodus: cum non fibi quidem mendicabant , fed alii fe 
»Íílipem ccgere dicerent. Erant igitur qui Matri Deüm, 
»five Pefünuntiae Deae, ftipem cogentes fingula oppida 
»luftrarent: alii aliud quid praetexebant. In his fuerunt 
» coroniflae & chelidoniflae , de quibüs deinceps tractant do- 
»Gi convivae. OiZ« δὲ, ait auctor, Φοίνικα τὸν Κολοφώ- 
νιον ἰαμβοποιὸν μνημονεύοντα τινῶν ἀνδρῶν, ὡς ἀγειρόνο 
»Toy τῇ χορώνῳῃ, Quia fine cauffà maiuscula litera adhibi- 
»ta fuit initio vocis Κορώνη, putaverunt interpretes pro- 
» prium id foeminae effe nomen: tum illi nefcio quas nu- 
»gas ex Paufania de Coronide hoc loco effutiverunt. At 
»enim κορώνη hic aliud nihil nifi corzix. Quare Euftathius, 
» hunc locum defcribens, [ad Odyff. q'. pag. 767. 1l. 27.] 
»ut ne locus dubitationi relinqueretur ullus, addidit τῷ 
» ζῴῳ. Cornicem videlicet circumferebant agyrtae illi, do- 
» Cam (ur videtur ) conari noftra verba. Huic fe ftipem 
»cogere dicebant, non fibi. Quod autem in verfibus 
» Phoenicis dicitur cornix fi//a Apollinis , alufio eft ad fa- 
» bulam. Sripem petere , Graeci dicunt ἀγείρειν : & ἀγ ερμμὸν , 
»id mendicationis honeftae genus. « 

καὶ λέγοντω ταῦτω. Percommodum erat καὶ A&yóv- 
Τῶν, quod cum editis dabat ms. Ep. Sed , veterem ve- 
ramque ícripturam fuiffe A éy or «, accufativum fingu- 
larem ad τὸν &ofyixo, referendum, intelligebatur ex eo quod 
deinde pag. 360. a. fubiungitur, Kal ἐπὶ τέλει δὲ τοῦ ἰάμ.- 
βου φησίν" ᾿Αλλ᾽ ὦ ᾽γαθοὶ &c. quum, fi hoc loco λεγόν- 
σῶν Ícripfiffet auctor, ibi φασὶν in plurali numero fuiffet 
dicturus. fife ti 

» Primo verfu , petunt coroniftae dari fibi χ εἴρω κριθῶν yid 
welt, plenam volam hordei , vel, manipulum hordei: non enim 


e 


p. 359» IN LIB. VIII. CAP, LIX. 655 


e » inepta eft Dalecampii fic vertentis fententia. — J/rero. ver- 


» fu , poícunt A és, os στυρῶν, id eft, Dalecampio interprete, 
»ad cubile (lratum e tritico. Nimium vero delicati ifti trugi- 
» perdae , f1 nonnifi fuper frumenti palea cubare fe poftu- 
»lant. Ne quid diffimulem , aliud poétam fcripfiffe ceníeo, 
»aclego, ἢ λάχος πυρῶν, id eft, portionem aliquam fru- 
»menti, Noli dubitare hanc effe veram fcripturam : πυροὺς 
» enim interpretari paleam frumenti abíurdum nimis fuerit. 
» AuGtor Epitomae, ut interpretandi labore fefe liberaret, 
»fimpliciter fcripfit ἢ συρούς.« CASAUBONUS. — In fine 
verf. 1. mendofe xpileov fcribitur in ms. 4. fed non male 
κριθέων in ms. Ep. quae ionica fuerit forma, ha&enus 
ferenda, ut, quod ad metrum fpe&at, duae fyllabae θεὲ ὅς 
oy in unam coalefcant. Caererum univerfe quod ad me- 
trum horum iamborum pertinet, plurimam eorum par- 
tem ícazontas effe adparet. — Pc. 2. Pro λέχος, quod in 
ed. Caf. legitur , erat λέσχος in ed. Baf. unde ab Henr. 
Steph. in 1ndicem Thef. recepta vox , quae tamen nonnifi 
operarum errori originem debet. In ed. Ven. & in recen- 
tioribus msstis λέχος ícribitur, ficut in ed. Caf. Pro quo 
quod Cafaubonus propofuit λάχος, parum id commodum 
videtur , quod fortem fignificat , vel portionem quae forte ob- 
tigit. Sed ferendum illud foret , nifi melius certiusque Pol- 
lux dediffet; de quo iam H. SrEPHANvs (in Indice Thef, 
p. 1360. e.) monuerat, citari apud Pollucem lib. X. (fe&. 
$7.) ex Hipponacte λέχος πυροῦ: quafi diceres vasculum 
vel fcutellam tritici , pro minutá menfurá tritici. Et perfpecte- 
dein ad Pollucem IUNGERMANNUS monuit, Aéxos σπυ- 
ρῶν apud Athenaeum ἢ. l. corrigendum videri. Atqui id 
ipfum Aéxos nobis exhibuit vetus nofter cod. 44. 

Verf. 3. ἢ ἄρτον, ἢ ijs 100r. »nEtiam vocem iisaitoy , 
»quam non intelligebat, omifit Breviator. Scimus nos ex 
» Hefychio , ἤμαιθον five ἤμαθον nummi parvae ae[limationis 
»nomen apud quosdam Graecorum fuiffe: dimidio oboli 
»quidam aeftimabant ; alii duo2us obolis. De hoc coroni- 
»ítae fentnunt: nam, quare emendemus ἢ ἱμάτιον, cauffa 
» non eit. « CASAUBONUS. — Parum utique feliciter zuni- 
cam in verfione pofuerat Dalecamp. A Cafíaubono vero 
diffentiens RUBNKENIUS, ad Timaei Lexic. Plat. p. 277. 
i γεψαιστὺν corrigendum ceníuerat. Quod mihi qui- 
dem (pace dixerim Manium fummi viri, religiofe mihi 
(emper colendarum) fecus vifum erat. Neque enim magis, 


654 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p.359. 


quam Cafaubonus, cauffam ullam potui perfpicere, cure 
a vulgata fcriptura, quae vetufli nottri codicis auctoritate 
firmatur, recederemus : cum praefertim in Hefychii Glof- 
fario ipfa feries literarum (quandoquidem proxime prae- 
ceffit glofía, Hua:, κάθημαι) oftendere videatur, non 
Ἤμαθος apud Gloffographum , fed "Hija 100s, quemad- 
modum in Athenaei libris, fcriptum oportuiffe, Rarum 
utique vocabulum, eaque cauffa ab auctore Epitomae prae- 
termiffum , ut ipfi prorfus incognitum: fed tamen con- 
fenfu doctifimi Gloflographi cum vetufto Athenaei codi- 
ce firmatum , & eum habens fignificatum , qui minime alie- 
nus ab hoc loco videri debeat, Vocabulum «αιστὸν vero 
non incognitum erat Epitomatori, quippe & alibi paffim 
occurrens, & apud Noftrum lib. IV. pag. 140. d. & 142.a. 
ubi non neglectum ab Epitomatore. Denique, ut minus 
neceffaria , fic fimul nimis violenta nobis vifa illa Viri 
praeftantiífimi emendatio eft, quam ut abie&Qà vulgatà fcri- 
prurà in contextum recipi ab editore debuerit. 

Verf. 4. In ed. Ven. & Baf. confentiente utroque no- 
ftro msto fic legebatur, 

δότ᾽ à ᾽γαθοὶ TOV ἕκαστός τις ἐν χερσίν. 
Pro quo in hunc modum edidit Cafaubonus, 

δότ᾽ ὦ ᾽γαθοὶ τὶ τῶν ἕκαστος τίς ἐν χερσίν: 
qui ἕκαστός τις (fic fcriptum) puto voluerat. Equidem, 
tenens 7; a doCto editore ubi verfus defiderabat infertum, 
τις delevi, quod refpuebat verfus, nec defiderabat fen- 
tentia. 

Verf. $. καὶ ἅλα λήψεται χόνδρον, » Metri lex coégit 
»poétam ἅλα χόνδρον dicere, pro abs χόνδρον., granum 
»falis. Aut dixit ὥλω χόνδρον pro x ey píruv : ut ναύτης 
ν» δρόμος, pro γωυτικός : γυνὴ μαζὸς, pro γυνωίκριος, ὃὅζ 
»fimilia, de quibus ad Theocritum: Dalecampius [ 6 αἰΐ- 
»cam 6& falem vertens] fpretà lege ver(us, ἅλα καὶ χόν- 
» d'poy legit, pari iudicio ac verfu proximo κηρίον, favum , 
»mutavit in κηρὸν, ceram.« — Neício equidem quo fun- 
damento nitatur quod in Hederici Lexico manuali nota- 
tum video, χονδρὺς, à, ὃν, grumofus. Quae ἢ vere Grae- 
ca vox effet, poflet aliquis fufpicari χ ov p*v hoc loco 
ultimà acutà ícriptum oportuiffe , quod idem ac χονδρώ- 
δὴ valeret. Sed, ut concedam effe tale Graecum vocabu- 
lum, (quod mihi quidem minime liquet) tamen ne fic 
quidem placeret ille (αἱ grumofus. Sed , quae prior fuit in- 


P. 359. IN LIB, VIII. CAP. LIX. 665 


terpretatio a Cafaub. propofita, ἅλω χόνδρον per adpofi- 
tionem dictum metri neceffitate puto , pro ἁλὸς χόνδρον : 
date falem, grumum faltem. 


f  Ferf. 8. Sopny ἄγκλινε. Monftrofe Sópnvav κλεινὲ ed. Ven. 


δὲ Baf. Quo fa&um ut id quid effet ne(ciens Dalecam- 
pius, fic interpretaretur iftum verfum, Divitis Thorenes fi- 
lia haec audivit. Percommode dein Ca(aubonus δύρων ἄγ- 
κλινε edidit: nec vero; unde illam depromferit emendatio- 
nem, aperuit le&ori. Atqui id fere ipfum Epitoma de- 
dit, in qua fic fcriptum, ἐμ noftro quidem ms, Ep.) σύ- 
py» ἄγκλινε : quae fcriptura haud obfcure latebat etiam 
fub eo quod eft in ms. 44. ϑύρηναν xaeivé. Quibus e libris 
nos lonicam formam 3 ύρ ἡ ν reftituimus: nam & reliquus 
fermo lonicus eft, veluti iftud vs. 4. τῶν ἕκαστος ἔχει, 
pro eo quod ὧν ἕκαστος Attico fermone atque etiam com- 
muni dicendum erat. Eít vero ad hunc verfum Casav- 
BONI animadverfio huiusmodi : » Etiam ifta peffime acci- 
» piunt interpretes, 
»' Q mui, SÜpay GryXAIé* πλοῦτος ἤκόυσε: 

» O puer, portam aperi, Plutus audivit noftram petitionem. 
»Priore parte buius verfus petunt coroniftae, qui ceu 
» mendici ad beatorum fores fuam cantilenam decanra- 
» bant , ut fibi ianua aperiatur. &vaxAívety , aperire eft. Ho- 
» merus, [ Od. χ΄. 156.] ϑαλάμοιο πύλην - - ἀγκλίνας, 
» Fingunt deinde coroniítae , vota fua iam e[Je exaudita , ac 
» bene fibi ominantur. Ecce, inquiunt , iam admiferunt noftras 
» preces qui nos po[Junt ditare. Πλοῦτος, ipfi.divites funt. Non 
»poteft negari, haec effe elegantiffima. Ita folent qui ali- 
»quid vehementer aut cupiunt aut metuunt fieri, factum 
» putare. Ab eadem mente funt ifta in. Apollinis hymno 
»apud Callimachum: [ vs. 3 íq.] 

» Kal δή που SüpeTpa καλῷ ποδὶ Φοῖβος ἀράσσει" 

» οὐχ, δρώᾳς; ἐπένευσεν ὃ Δάλιος ἁϑύ τι φοῖνιξ. 
» δὲ in Palladis Lavacris : [ vs. 14.] 

» Συρίγγων ἀϊω φθόγγον ὑπαξονίων. 
»ltem ifta Catulli , in Epithalamio Aurunculeiae : 

' » Firgo ade. Viden' ut faces 

v fplendidas quatiunt comas ? « —- jus M | 
Memini equidem me legere in Novellis Lirerariis Ienen- 
fibus anni 1800. num, 34. conie&uram dodi viri nefcio 
cuius , pro Πλοῦτος ἤκου σε, corrigendum cenfentis ITAoU« 
vos ἥκει δή, Quam emendationem fi quis umquam ad-- 


656 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 36ο. 


miferit editor , ab eo vereor ne haud poftremà carminis fui 
gratià fraudatum fe effe merito conqueri poffit nofter poéta. 
- Ferf. 9. καὶ τῇ κορώνῃ παρθένος φέρει σῦ κα. 

Contra conftantem Graecorum ufum σύ κα penacute , ad- 
eoque penultima brevi, fcribebatur in editionibus omni- 
bus, nec aliud e msto .4. adnotatum ; in ms. Ep. vero 
eodem modo fcriptum video, nifi quod transpofitis vers 
bis ibi σύ κα φέρει legitur. Equidem σῦκα penultimà cir- 
cumflexà corrigere non dubitavi; cum praefertim nihil im- 
pediat quo minus choliambicus verfus in trochaeum exire 
poffit , ob ultimam fyllabam indifferentem , ut aiunt Gram- 
matici. Quod ni ita effet, malueram transpofitis verbis 
fic refícriptum verfum, 

καὶ T) κορώνῃ σύκω παρθένος φέρει. 

Verf. το. Cum γένοιτο μετάπεμπτος ἣ κόρη le- 
gererur in editionibus omnibus, monuit CASAUBONUS: 
»Scribe ex libris melioribus quos Schottus confuluit, 

» 3eol , γένοιτο πάντ᾽ ἄμεμπτος ἥ κούρη. « 
Sic vero corrigendum monuerat etam MURETUS, Variat. 
leGion. XIX. 3. Et πάντ᾽ ἄμεμπτος quidem perfpicue 
Íícriptum in noflro ms. Ep. Nec aliud debuerat ms. 4. in 
quo vitiofe πάντω μεμπτὸς. Scripturam κόρη tenuit Bre- 
viator : nec discedit, quod fciam, ms. 4. Sed reftituenda 
utique au&ori ionica vocabuli forma fuit, quam verf. 12 
& 15. tenebant libri omnes. 

Ad verf. 134. cum Sae acute fcriptum effet in editis , 
monult CASAUBONUS: » Scribe, 

» καὶ μητρὶ κούρην εἰς τὰ "yoUV ἃ κατθείῃ 

»SaAos. — Non δαλός, Homerica dictio ϑάλος, pro 
» liberis & fobole; ut, [ Odyff. d£. 157.] 

» λευσσύντων τοιόνδε 3&Aos χορὺν eigory veugay. « 
Inde in ora ed. Caf. 2. & 3. non modo σάλος pro 3246, 
fed & γουνὰ pro γοῦνα corrigendum adnotatur : at intel- 
ligi par erat, iftud γουνὰ ( pro γοῦνα) vel imprudenti ex- 
cidiffe Ca(aubono , vel nonnifi ex operarum errore muta- 
tum fuiffe accentum. 

Verf. 16. Pro eo quod editum erat, Μούσαισι 7 pe ὃ ὕ- 
pas &dov, omnino aut p? Spes Ícriptum oportue- 
rat, aut πρὸς S Opa 1s. Atqui pofterius hoc perfpicue de- 
dit cod. 4. In ms. £p. defunt poftremi tres verfus. ἄδειν 
ταῖς Mobeeis , canere Mufis ; locutio familiaris poétis. vide 
Theocr. I. 144 fq. 


a 


- 


p. 560. IN LIB. VIII. CAP. LTX. 657 


Verfus 17. quum in. haec verbá exiret, σλείονα τῶν, 
Ὑ $. adnotavit CASAUBONUS : » Deeft a fine aliquid. Me- 
» lius τῶν πρόσθεν. aut quid fimile, « — At peropportu- 
ne nobis zaeíova τῶν γ᾽ ἐῶ dedit idem optimus cod. 4. 
Καὶ ἐπὶ τέλει δὲ τοῦ ἰάμβου. ExfpeCtaveram τοῦ ἰαμ- 
βείου. Sed nil mutat ms..4. In Epitoma vero defunt haec 
verba cum verfibus proxime fequentibus, 
Verf. 18 fqq. » Mwx?s, coroniftis eft Jocus in quo opes 6& 
» cimelia fervantur , τὸ δησαυροφυλακεῖον. Sic enim aiunt, 
᾿Αλλ᾽, ὦ ᾽γαθοὶ ἐπορέξαθ᾽ ὧν μυχὺς σλουτεῖ, 
» 4t, o boni , porrigite aliquid eorum quibus apothecae veftrae 
»abundant, Homerus («vx v δόμου eam partem appellat, 
» non fimpliciter μυχὸν, ut in hoc coronismate. Sic v- 
»» χοὺς πόλεως, prO aerario urbis & publicis opibus, dixit 
» Xenophanes, cuius extat libro X. [ pag. 414. c. ] hic 
» verfus : 
noU γὰρ πιαίνει ταῦτα μυχοὺς πόλεως. 
» Sed fallimur profe&o: nam poéta eam vocem non prae- 
»termiferat, verum initio fequentis verfus collocaverat ; 
»unde quia abeft hodie, relictus eft ver(íus imperfectus. 
»lta ergo fcribere debes: 
»'ÀAA' ὦ ᾽γαθοὶ ἐπορέξαθ᾽ ὧν μυχὺς πλουτεῖ 
»» δόμου. Abs ὥναξ καί συ πολλώ μοι νύμφη 
»dós μοι κορώνῃ. 
» Legebatur Νόμος κορώνῃ: quod cum interpretationem 
»nullam admittat, fecimus δός μοι κορώνη, Sequentia fu- 
»ípicione mendae non carent. « CASAUBONUS. — Mani- 
εἴθ mendofa utique erant (ut ab hoc incipiam) quae 
ifto verfu fequebantur; fed non minus praefens certum- 
que remedium adeíle nobis videbatur. Nam cum in ed, 
Ven. fic legeretur, i 
Νόμος κορώνη 'χεῖρω d^ οὖν ἐπαιτούση: 
in promptu erat ita corrigere, ut a nobis fa&tum, 
Νόμος, κορώνῃ χεῖρα Sigel ἐπαιτούσῃ: Ι 
Ρεγίριουὰ πᾶς fententià : Mos & ius & fas efl, cornici ma- 
num praebere (id eft, aliquam flipem dare) roganti. Turba- 
verat , puto, Cafazubonum ρμπέΐωπι poft κορώνη importune 
interpofitum in ed. Baf. quod imprudens ipfe in (ua editio- 
ne confervavit. Adparet, terminationem «i verbi δοῦναι 
confufam fuiffe cum vocali e, a qua incipit vox fequens. 
Verf. 138. vocab. μυχὸς, etiamfi abeffet vox. δόμου, de 
penu accipi potuiffe videtur : quamquam & Aeíchylus non 
Animady, Vol. IF. Tt 


Mult. d e Σ΄ ὦ uu Nm 


658 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 360. 


absque tali quodam additamento dixit, Choeph. 798 fq. a 

οἵ T école δωμώτων ππλουταγαθῆ μυχὸν νομίζετε. 
Sed, utcumque de hoc ftatuas, quum iufto brevior effet 
verfus το. fic vulgo editus, 

δὺς ὥναξ καὶ σὺ πολλά μοι νύμφῃ: 
non gravatus fum initio vocem δ όμ οὐ ἃ Cafaub. propo- 
fitam adiicere, fic tamen ut circumdatis uncis indicarem 
haud fats certo nobis de illa conftare. Viderint interim 
doctiores, ne quid aliud lateatin illa codicis /4. fcriptura, 
δὺς, ὥνωξ, δὺ ς xal σὺ Gc. Fortaffe fic fonabat ille verfus: 

dés uoi, δὸς ὥναξ, καὶ σὺ, πολλά μοι, νύμ QU. 
Su(ípe&um autem videri poterat & minime conveniens cum 
verecundià eius , qui vel grano falis contentum fe fore modo 
dixerat, quod nunc dicat, δός orm oA X à: Da mihi mul- 
ta! Quare, ut erudita, fic fpeciofa emendatio ab ILGE- 
ΝΙΟ in Opufc. Philolog. propofita, πότνα, quod idem 
valet ac σότνιω, σεβαστὴ, ἔντιμος. At non ita conftantes 
fibi in rogando mendici, modo fubmiffi folent effe, modo 
rurfus paulo infolentiores. Quocirca ferendam vulgatam 
fcripturam putavi. 

καὶ τὰ ἀδόμενα δὲ ὑπ᾽ αὐτῶν κορωνίσματα καλεῖται. b | 
Rede ἀδόμενα habet codex ms. uterque cum editis : ( fic 
& Euftath. ad Od. φ΄. pag. 767. 1. 27.) nec video, qui 
probari do&is nonnullis viris potuerit διδόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν 
(nempe ὑπὸ τῶν τῇ χορώνῃ &yeipóvrov) quod vulgo legi- 
tur apud Hefych. in Κορωνισταί. Si διδόμενα velles, opor- 
teret faltem αὐτοῖς, non ὑπ᾽ αὐτῶν. Coniundtiva particu- | 
la poft ἀδόμενα prorfus abeffe poterat, quemadmodum 
in ms. Ep. Et τε quidem, nifi quid aliud intercidit, ferri 
nullo modo potuit. Quoniam tamen re cum editis ms. 4. 
agnofcit, ex δὲ temere ortum effe e fufpicatus fum. καὶ 
- - δὲ, atque etiam , fimiliterque. 
“Αγνοκλῆς ὃ Ῥόδιος. Au&oris huius, quisquis ille fuerit, 

nusquam alibi veftigium ullum mihi deprehendere conti- 
git. Praetuli fcripturam per afperum fpiritum , quam praei- 
verant ed. Ven. δὲ Baf. Caeterum non debeo diffimulare , 
quum 'AyvoxaAins leni fpiritu in ed. Caf. 1. fcribatur, 
nihil discrepantiae ab illa fcriptura adnotatum effe ex co- 
dice ms. 4, qui codex cum exemplo illius editionis collatus 
eft. Ignotum nomen filentio praetermifit Epitomator. In 
"ware 2. & 3. ad maiusculas literas fpiritus nulli adie- 
&i funt. 


p.360. IN LIB. VIII, CAP. LX. 659 
AD CAP. LX, 


b. Καὶ χελιδονίζειν &c. » δὶ πρβάννε χορ εσ coroniftae cor» 
»nici, fic Airundini (id eft, χελιδόνι)  Chelidoniflae fliper 
» cogebant, Sed non ubique Graeciae ea confuetudo obti- 
» nuit : verum apud Rhodios , ut videtur, aut folos aut cum 
» paucis. Diferte enim fcribitur , x ελιδονίζειν δὲ καλεῖται 
» παρὰ Ῥοδίοις ἃ γὙειρμό s τις ἄλλος, Faceto errore apud 
» Euftathium [ ad Od. φ'. pag. 767. l. 21. 7 fcripferunt li- 
»brarii «p Ῥωμαίοις. « CASAUBONUS. — Recte vero 
7agà Ῥοδίοις habet ms. Ep. cum ms. 4. & edd. Nec ve- 
rO ἀγειρμὺς habent mssti & Euftathius, quemadmodum 
hic edebatur, fed € y ερμ 6s. Pariterque paulo poft ( lit. 
d.) τὸν δὲ & yep» » fcribitur in ms. 44, quod ibi & edi- 
tio Ven. tenuit, ubi rur(us ἀγειρμὸν habet 'ed. Baf. & Caf. 

ς "HAE, ἦλθε χελιδὼν &c. Verficulos iftos , qui veluti pro- 
fa oratio fcripti legebantur, fic fere defcripfimus ut praei- 
vit HERMANNUS, De Metris pag. 557. Paulo aliter dis- 
tribuerat Mrunsius in Graecia Feriata, VI. 278. artic. 
Χελιδόνια. Emendationes, nefcio quas, ab IrLcENiIO (in 
libello paulo ante laudato) propofitas, parum neceffa- 
rias iudicavit Hermannus loco. modo citato. 

Παλάθαν od T pox uxA €is6c. n In chelidonismate, quod 
» ex Theognide affertur, obfcura funt iíta, παλάθαν ov 
» προχυκλεῖς ἐκ πίονος οἴκου, οἴνου τε δέπαστρον. Legendum 
»προκυκλεὶν νεὶ προκύκλει. Eft autem προκυκλεῖν, in medium 
» proferre; fic etiam ἐκκυκλεῖν folet accipi. Translatio ducta 
» eft a theatrorum pegmatis , in quibus veríatione machinae 
»res oculis fpe&atorum vel admovebantur vel amoveban- 
»tur. Clemens Alex. in Protreptico : καὶ αὐτούς γε τοὺς 
» χαλουμένους ὑμῶν ϑεοὺς, ὧν αἱ τελεταὶ μυστικαὶ, οἷον 
» éc σκηνῆς ToU βίου, τοῖς τῆς ἀληθείας ἐκκυκλήσω θεαταῖς, 
»[conf. Potterum ad Clement. pag. 11. not. 6.] Rurfus 
» ibidem ; γυμνῇ τῇ κεφωλῇ ἐκκυκλεῖ TQ δεάτρῳ TOUS δεούς, 
» Epiphanius, in Ancyroto, Chriftianae pietatis ἀοέξοτγος 
» vOCadt τοὺς τῆς ἀληθείας ἐκκυκλητώς : quamquam editio- 
»nes vulgatae fcribunt ἐγκυκλητὰς, ut in utroque loco 
» Clementis .éyxuxAéeiv, pro ἐκκυκλέῖν. Eadem vox apud 
»fíuaviffimum [?] fcriptorem Aelianum: fed olim; nam 
» hodie gloffema locum occupat genuinae vocis: [loixí- 
» Aus lib. Il. cap. X1. Docet ibi Socrates, non effe caufae 
»cur tenuis conditionis homo principibus viris invideat, 

t 2 


660 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 360. | 


» fi attendamus quales exitus faciant apud tragicos Atrei, c 
» Thyeftae, Agamemnones & Aegifthi. Οὗτοι μὲν γὰρ, 
» inquit, ἀποσφαττόμενοι, καὶ ἐκτραγῳδούμενοι, καὶ πο- 
γνηρὰ δεῖπνα δειπνοῦντες, καὶ ἐσθίοντες ἑκάστοτε ἐκκο- 
» λύστονται. Lege ἐκκυκλοῦνται. « [ Atiftà quidem emenda: 
tione prorfus nil effe opus confentiunt docti Editores huius 
fcriptoris. ] » Sunt multain eo fcriptore ab imperitis libra- ; 
»riis mutata & depravata: faepe quidem admodum ridi- 
» cule. Velut quod fequitur, Οὐδεὶς δὲ οὕτως &yévero τολ- 
» μηρὸς, οὐδὲ ἀναίσχυντος τρωγῳδίως ποιητὴς, ὥστε eio 
»'yarysiv εἰς δρᾶμα ἀποσφαττόμενον “χοῖρον. Quid audio? 
»regibus & principibus viris ex adverfo ponuntur porci ? ὶ 
» Pofthac igitur corrigamus cenfeo vetus dictum, aut rex 
»aut fatuus: & dicamus, aut rex aut porcus. Sed miffo io- 
»co corruptum affirmamus effe hunc locum ab iis qui an- 
» tiqui libri compendium non affequebantur. Scribendum, 
» ὥστε εἰσαγαγεῖν eis δρᾶμα ἀποσφαττύμενον “χειρώνακτει. 
» Regibus opponit τοὺς x eipóvaxras, cos qui manuum opes 
»rá & labore vittum quaeritant. Saepe inculcant nobis Sene- 
»ca & fapientes alii, non fieri tragoediam nifi de rege 
»aut magnate : de paupere quidem nunquam. Hoc ipfum 
»& Socrates voluit. Poteramus aliter emendare corru- 
»ptam le&ionem in eamdem fententiam: fed nemo qui 
»manufcriptorum exemplarium ufum aliquem habuerit , 
» dübitabit de fuperiore emendatione, Verum haec obiter. « 
CASAUBONUS. — Etiam de pofteriori emendatione a Ca- 
faubono diffentiunt viri doctiffimi. Sed haec quidem ni- 
hil ad id de quo hic agitur. Redeamus nos ad noftros 
χ exidevídovraé: quorum in cantilenà cur προκυκλεῖς (quod 
cum editis re&e tenet uterque nofter mstus liber) in zrpo- ἢ 
κυκλεῖν aut in προκύκλει, mutatum cum docto Animadvere 
fore vellemus , nullam prorfus cauffam exputare potui. 

"A χελιδὼν 6c, νυ Scripfimus ex Epitoma, Euftathio δὲ 
» msstis, ὦ χελιδὼν καὶ λεκιθίταν οὐκ ἀπωθεῖται: Chelidon 
» ne lecithitam quidem placentam refpuit. χεκιθίτης “τλακοῦφ', 
»ab ovorum vitellis immixtis di&us: de hoc fuo loco. « 
CasavBONUS. — De λεκιθίτῳ vide III. 111..b. ibique 
not. & III. 114. b. Mendofe in ed. Ven. fcribebatur καὶ 
λέκιθι τὰν, & in ed. Baf. καὶ λέκιθε" τἂν. Veram fcriptu- 
ram tenet mstus cod. uterque. Quod autem ait Cafau- | 
faubonus, fe ἃ χελιδὼν 6c. edidiffe, ille articulus & in 
nulla trium editionum, quae Cafauboni nomen praefe- 


cota 


e eret lg ————8À ΟΝ - 


p. 106ο. IN LIB. VIII. CAP. LX. 661 


c runt, nec in contextu comparet , nec in margine quidem, 
Nos adiecimus, planiffime praeeunte Epitoma & Eufta- 
thio, nec obfcure admodum fignificante codice 44, in quo 
mendofe quidem πυρῶνα χελιδὼν fcribitur. 

Mutato carminis modulo , fequuntur mox iambici ver- 
fus trimetri acatalecti, id eft, omnibus numeris abíoluti, 
Quibus praemittitur hic, 

Πότερ᾽ ἀπίωμες 5 ἢ λαβώμεβα ; 
qui (nifi vel Athenaei ου]ρᾶ. vel librariorum, aut pri- 
mus pes intercidit, aut poftremus ) brachycatale&us eft 
five Alcmanius; quo quafi via fternatur ad reliquos. 

» Venufta & Attica ellipfis eft in proximo verfu, 

» Εἰ μέν τι δώσεις" ei δὲ μὴ οὐκ ξάσομεν. 

» Nam poft illa, εἰ μέν τι δώσεις. ff quid dederis , fupplen- 
»dum, ut fit plena fententia , /aeti & gratias agentes abibi- 

'"»mus. Ὡς πὰ figurà fatis di&um. lib. V. cap. 2. [ vide ad 
» V. 187. c. Animadv. Τὶ ΠΠ. pag. 45 fq. ] Simillime Ho- 
» merus in cantico aerufcantium in Samo infula: « [ apud 
Suid. in Ὅμηρος, T. lI. pag. 689. ed. Küft. & in Ho- 
meri Vita, quae Herodoto tribuitur, p. 759. ed. Weí- 
feling. ] 

»Ei μέν τι δώσεις" ei δὲ μὴ οὐχ, ἑστήξομεν.. 

»0v γὰρ συνοικήσοντες ἐνθά δ᾽ ἤλθομεν. « CASAUBONUS. 
Quod ἐάσομεν erat editum, id praeter rationem in ἄσο- 
μεν, canemus, mutandum cenfuit BARNES ad Homeri Epi- 
.grammata , pag. 97. Νοσ ἐώσομε ς fcripfimus, Doricam ἡ 
reftituentes verbi terminationem : nam & reliquus can- 
tilenae fermo Doricus eft; & verf. praec. & feq. ferva- 
tus erat Dorifmus in ἀπίωμες., & in φέρωμες. Rurfus qui- 

d dem, paulo poft, οἔσομεν legebatur in edd. ( nefcio an 
& in ms. 4. ) ubi fimiliter οἴσομ es fcripfimus. In Ep. 
fervatà tribus prioribus locis formà communi , dein oí σ᾽ c- 
pni dn fing. fcribitur; ne id quidem male. 

Tertius a fine verfus cum fic fcriberetur in editis, 

"Ay δὴ φέρης τι μέγα. δή τι καὶ φέροις : 
in ms. Ep. poft "Av δὴ φέρῃς τι (five, ut ibi minus re&e 
fcribitur , "Av δὴ φέροις T1) interpofito commate perípicue in- 
dicatur fententia haec: Si quid nobis impertis ,' haud exi- 
guum illd fi. Qxae petulantia importunitasque men- 
dicantium ignofci potuerat puerili huic aetati, Similis 
quaedam fuit infolentia fenum illorum coroniftarum , de 
qua capite fuperiori ad Coronismatis ac tertium a fi- 

2 


663 ANIMADV. ΙΝ ATHENAEUM. p. 9461. 


ne diximus. Sed manifefte brevior iufto erat ifte ver(us: d 
cui.vitio mederi tentavimus , infertà poft μέγα particulà 
ys. BaRNzsiUs tali modo fulciendum verfum cenfuerat: 
"Av δὴ φέρῃς τι. μέγα τί o1 δὴ καὶ φέροις. 

Sin eam probaveris emendationem , quam in fcholio fub 
contextu propofuimus , iflud μεγὰ δή τι καὶ φέροις intellie 
ges, Φ nos tibi magnam habebimus gratiam , €& Deus tibi be- 
neficium in nos collatum infigni marcede. rependu. 


AD CAP. LXI. 


€ € 


Ἐργείας οὖν ὁ Ῥόδιος, Re&tius fortaffe 'Ep »y fs ms. Ep. e 
Ἑρξίως ἐν Κολοφωνιωώκοῖς citatur lib. XIIL pag. $61. £, quem. 
ab Ergia hoc non diverfum effe fufpicari licet cum Vos- 
810 De Hiftoricis Graec. lib. 11]. pag. 365. Mox περὶ 
σῆς aazpídos dedere mssti. 

κατοικησάντων τὴν νῆσον Φοινίκων. Vide Bochartum de 
Coloniis Phoenic, lib. I. c. 7. 

Oi περὶ Φάλανθον ἐν τῇ Ἰαλυσῷ πόλιν ἔχοντες Gc. nla- 
»lyfus in Rhodo infula urbs eft; in urbe autem urbs ha- 
»beri non poteft. Sed medentur doli , apos τῇ Ἰαλύσῳ : 
» [ nempe, prope Jalyfum; Dalec. rece: nifi fervare ma- 
»lis antiquam le&ionem, δὲ interpretari, iz ea parte in- 
» fulae ubi nanc efl lalyfus. Pro τὴν ᾿Αχαΐαν καλουμένην, 
» Excerpta 'Ay arida. ἴῃ Stephani ne Urbibus fcriprum 
» eft , multos fuiffe olim locos, qui'Ay arie: appellarentur, 
» Eorum unus ifle eft. « CASAUB. — Ἰωλυσῷ cum accentu 
in ultima habent libri omnes; non Ἰαλύσῳ, ut temere fícri- 
prum in Cafauboni Animadv. Potuit autem Ἰαλυσὸς olim 
& regionis & urbis nomen effe. Poflumus vero etiam cum 
Cafíaub. intelligere eo Joco uli dein. alyfus fuit: nec opus 
videtur, ut ex Diodoro Sic. V. $7. ἐν Ἰαλυσίᾳ corriga- 
mus, quod voluit PALMERIUS, Exercit. in Auct, Graec. 
p. 510. Pro'Axaíav vero, quod erat editum , divifa diph- 
thongo ᾿Αχαῖαν edendum curavimus. —.Mox , participium 
era^iopxoUy: adiedum dedit ms. Ep. λελεγμένον 
vero ms. “4, Quatuor verba ἔν χρησμῷ TI λελεγμ. omi. 
fit Breviator, nullo fane incommodo, Paulo inferius, a 
ἐπὶ τὺν κρατῆρα recte dedere ambo mssti. 

ἐάσειν ἐξάγεσθαι ὃ τι κατὰ γαστρὸς αἰροντῶι. » Hanc b 
» conditionem foederi adfcribi fiverat Iphiclus, exiftimans 
9 hoc velle Phalanthum , ut fibi & fuis liceret edere, prius- 


p. 361. IN LIB. VIII. CAP. LXII. 663 


» quam exirent , quantum vellent, & , fi poffent , quicquid 
» alimentorum erat reliquum abfumere. « CASAUBONUS. 
— ὅτι κατὰ γαστρὸς αἴρονται tenet ms. Ep. cum edd. 

C μόνοι ἤδεσαν ὃ Φάκος, AdieCtum articulum dedit ms. 4. 
Filiae nomen, Aepxía fcribitur in utroque noftrorum 
codicum, ut in ed. Caf. 1. & 2. Mox, καὶ αὐτὴ δὲ 
fcripfi cum Ep. Editam tamen fcripturam χαὶ α u7 » δὲ, 
tenet ( quod iain ) ms. 4. 


AD CAP. LXIL 


Κρεώφυλος d" ἐν τοῖς Ἐφεσίων " Opos5$. Creophylus in Ephe- 
fiorun Annalibus, Vide quae monuimus ad IV. 175. 
e. Animadv. T, II. pag. 645 fqq. Eiusdem Creophy/: 'Hpa- 
xAei& citatur a Paufania, IV. 2. pag. 282. id e(t, Hera- 
cleae vel Heracleenftum Annales. 

d ταλαιπωρηθέντες. Vera haec au&toris videtur effe fcri- 
ptura, quam vetus codex 4. cum edd. in contextu habet, 
Epitoma vero intra lineas: pro qua fuo arbitratu Bre- 
viator περιπλαγηθέντες in contextu pofuit. Mox, &^ pn- 
σεν pro edito olim ἔχρηζεν, dedere ambo mssti. Ζ2ε 
ad editam fcripturam 4 v 7 rv & nihil quidem discrepantiae 
ex ms. 4. adnotatum : fed unice probandum vifum eft » 
ἂν. quod dedit ms. Ep. Quod fequitur 29 ny tona 5, 
ex eodem ms, Ep. adoptavi, quamquam minime fpernam 
ὑφηγησ. 

ὅπου νῦν ἣ κρήνη ἐστὶν "Yeréneios καλουμένη. » De fonte 
» Hypelaeo lege Strabonem libro XIV. « CasAUBONUS. 
Mox, ubi ἃ qÓnvas ὑπ᾽ αὐτοῦ λόχμην edidimus , ἀφθήνωε 
legebatur: monuerat autem idem Caíaub. ὥφθηναι efle 
corrigendum; & veram ícripturam dedit nobis uterque 
cod. ms. : ; 

€ καὶ διαβάντες οἱ Ἐφέσιοι ἐκ τῆς νήσου, ὄτεω κα' αὐ- 
τὴν οἰκήσαντες, τῷ εἰκοστῷ δευτέρῳ κτίζουσι; Tpn- 
χ εἴαν. Cum fic fcriptum effet in ed. Caf. £ze2 7 . . . . 
οἰκήσαντες : nude monuit CAsAUB. in Animadv. »Scribe, 
»ér&é& xc οἰκήσαντες. « — Epitoma horum nihil habet, 
fed totam iftam narrationem finitin his verbis, καὶ πίπ- 
τει ἀκοντισθεὶς. κἀνταῦθα, n πόλις κτίζεται. In ms. “4. quem- 
admodum & in ed. Ven. & Baf. absque lacuna fcribitur 
ἔτεώ, τ᾽ οἰκήσαντες. Numerum , cuius nota in his excide- 
fat vel turbata latebat, indicabat id dat DP adiici- 

t 4 


—— 


664 ANIMADV. IN ATHENAEUM, . p. 361. 


tur de anao vicefimo fecundo. Mihi praeterea in litera τ᾿ e 
veftigium pronominis αὐτὴν latere videbatur. Similiter 
SALMASIUS Exercit. Plin. pag. $96. legebat, ἔτῃ κα ταύ-- 
τὴν οἰκήσαντες. Pro verbis vero τῷ δεύτερον εἴκοσι, quae 
ab imperito librario in cod. “4. loco notae numeralis po- 
fita funt, recte editor Venetus, five quis ante eum recen- 
tioris codicis fcriba, τῷ εἰκοστῷ δευτέρῳ pofuit. Quod 
ait au&or , κτίζουσι Τρηχεῖαν καὶ τὰ ἐπὶ Κόρησσον fi- 
ve Κόρισσον: docet Strabo, lib. XIV. pag. 634. a. Tga- 
χεῖα (five Τρηχ ein) δ᾽ ἐκαλεῖτο ἡ ὑπὲρ τὸν Κορισσὸν παρ-- 
ὥριος. Sic ibi acute fcribitur, Κορισσόν : pro quo Κόρισ- 
eov antepenacute edebatur apud Noftrum , Κόρη σσον 
vero dedit ms. 4. De cuius nominis origine ὅς fcripturà 
conferendus Stephanus Byz. in Κορισσὸς,, δὲ quae ad eum 
a Berkelio & Holftenio notata funt. Mox, lonicam for- 
mam ἀγορῇ pro ἀγορᾷ dedit ms. “Α΄. 


AD ^CAP. TXITILL 


Τοιούτων οὖν ἔτι. Percommode οὖ v particulam, quae 
deerat editis , dedit nobis ms. 4, Transitiones huiusmodi 
ab uno argumento ad aliud refecare confuevit Epitoma- 
tor. Mox, pro eo quod legitur IIgpfaiz , adnotavit PAL- 
MERIUS, Exercit. pag. $10. perperam apud Euftathium 
ad Od. 4". [pag. 275. 1. 29. ] Παράλιῳ fcribi. Nempe in 
fuo cod. Epit. fic fcriptum repererat Euftathius, quemad- 
modum etiam in noftro codice legitur. ) 

μουσικωτώτου βασιλέως 'Adpiavov. » Imperatorem .Adria- 
»num appellat aur μουσικώτατον. Interpretes, humanif- 
»fimum ; melius dixiffent , Zirerarum. amantiffimum , vel do- 
» &iffimum. Utrumque fignificat Graeca vox: utrumque 
» Adriano fcimus convenire. « CAsAUE. — Conf. ll. 49. b. 
& IL 115. b. A£fpiav?s afpero fpiritu fcribitur in edd. 
nec aliter (quod fciam) in ms..4. In ms, Ep. leni fpiritu 
effertur 'AJp. De cognomine πάντ᾽ ἀρίστου. id eft, Opti- 
mi, quod primo. Adriano adiecit fenatus populusque Ro- 
manus, vide Plinii Panegyr. cap. 88. Exferte r&v ἀρί- 
eov fcribitur in cod, “4. fed πάν τ᾿ ἀρ. elifáà vocali, ms. 
Ep. cum edd. 

τὴν ἡμέρων κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἐπίσημον ἄγουσι πάντες oi τὴν 
Ῥώμην κατοικοῦντες. Sic codex mstus uterque , adiicienres 
τὴν articulum, (quem ignorabant editi,) & ignorantes vo- 


μ᾿ 


p.362. IN LIB. VIII. CAP. LXIII. 66; 


cem $opT hv, temere ab editoribus adiectam. Sane τὴν 
ἡμέραν ἄγειν ἐπίσημον idem prorfus fignificare videtur, 
quod illi adie&o vocabulo ἑορτὴν fignificatum voluerunt: 
diem aliquem celebrare ut infignem. && iluflrem , id eft, diem 
fefliim agere. 

a Homericum ver(íum Eíaezív' δίς. ( ex Odyff. α΄, 226.) 
praetermifit Epitomator: in cuius verfus fine quod τάδε 
y ἔτ᾽ ἐστί fcribitur in cod. “4. id ( quemadmodum in mul- 
tis aliis pravis lectionibus eiusdem codicis fa&tum obfer- 
vavimus ) ex duabus fcripturis conflatum eft; alterà, τώ- 
δὲ γ᾽ ἐστί: alterà, τάδ᾽ ἐ τ᾽ ἐστί : quarum pofteriorem fo- 
lam paulo poft (lit. d.) habet idem codex. 

ἐκτῆς Συβούρας. » Ulpianus Cynulcum vituperans, quod 
» voce βαλλισμὺς effer ufus, σὺ δὲ ἡμῖν, ait, ἐκ γῆς Ξυ- 
» βούρας ὄνομα πριάμενος &c. Interpretes qui vertunt e zer- 
»ra fubulca , quam fcripturam aut coniecturam fint fecu- 
»ti nefcio. Nam fi volumus id Graece dicere quod itti in 
» animo habuerunt, ἐκ τῆς ὑηνίας erit dicendum. vnvíz eft 
» urbs porcorum vel hara , atque ea diCtione etiam τὴν ἀμώ- 
»»θίαν (ut docemur a veteribus) fignificarunt. Hic vero 
»legendum eft ἐκ 75 « Ξ ουβούρα s, quemadmodum apud 
» Euftathium invenimus nos. Et ita etiam emendat ia 
» ἀνεκδότοις elegantiffimi vir ingenii & eruditifimus Mu- 
»retus. Subura vicus Romanus, infamià folà nobilis ex 
» Horatio, Martiale, aliis. Ait igitur Ulpianus, id ver- 
»bum canibus Suburanis potius convenire quam viro 
»erudito. « CASAUBONUS. — Ad eumdem locum mo- 
nuerat MunETUS, Variar, Le&. XIX. 3. » Legendum ἐκ 
»τῆς Συβούρας-. Cuiusmodi autem mulieres in Subura 
» olim habitaverint, & quae illic cum vitae, tum fermonis 
» elegantia fuerit, nemini ignotum eft,.« ——  Cerriffima 
utraque emendatio. Et mendo(um quidem γῆς pro τῆς te- 
net ms. 4. fed pro eo quod ed. Ven. & Baf. habuerat σις 
Bo)pas, re&te idem codex Συβούρας agnofcit, quod eft 
ipfum latinum nomen graecis literis expreffum, recteque 
a Cafaub. in contextu pofitum : pro quo nil opus eft ut 
Σουβούρας malimus, quam fcripturam ubinam locorum 
apud Euftathium repererit Cafzubonus, nefcio ; qui in com- 
mentario quidem in lliad. 7'. pag. 1065. l. 17 fq. ubi de 
verbo βαλλίζειν agitur, nihil de Subura habet. Neque ex 
Athenaei Epitoma nomen illud adferre Euftathius potuit : 
nam de toto hoc loco nil aliud nifi haec excerpfit Brevia- 


666 ΑΝΙΜΑΡΥ͂. IN ATHENAEUM. p. 362. 


τοῦ : Ὅτι τὺ βαλλίζειν, ἥτοι κωμάζειν ἢ “χορεύειν ἤ TI τοιοῦ- ἃ 
TOV, καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ παρωγόμενον ὃ βαλλισμὸς, παρὰ 
“πολλοῖς τῶν ἀρχαίων εὕρηται. Ἐπίχαρμός τε γὰρ, φησὶ, 
( nempe ὁ ᾿Αθήναιος ) καὶ Ξώφρων καὶ Ἄλεξις μέμνηνται τῆς 
λέξεως. Οἶδα δὲ, φησὶ, καὶ ἀλλαχόθι τοὔνομα, καὶ ἀνα- 
σεμπασάμενος ἐξοίσω. ᾿Ἀπώλεσαξ, φησὶ, τὸν οἶνον ἐπιχέας 
ὕδωρ. Σαντὸν ἐπιφαίνεις κενότερον λεβηρίδος, Τὰ πρὸ τοῦ 
δύ ἄνδρες ἔλεγον εἷς ἐγὼν ἀποχρέω. Gc. Caeterum graeci 
verbi βαλλίζειν adhuc dum in ltalico &allare, & in Gal- 
lorum vocabulo za δαὶ fupereffe, haud incommode ob- 
fervarunt viri doGi. Verba ifta, oi κατὰ τὴν πόλιν eray- 
τες. quae poft κωμάζουσιν temere repetuntur in editis, 
ignorat ibi vetus codex mstus. 

» Verfus fequens , ᾿Απώλεσας τὸν οἶνον, ἐπιχέας ὕϑωρ: 
» Zrifii poetae eft, pronunciatus a Polyphemo in fabula 
» Cyclope. « CasAUBONUS. — Vide Suidam, in ᾿Απώλε- 
σας. Eft autem poétae nomen non friflius , fed “για: 
cuius etiam alius verfus citatur apud Noftrum, 1. 6o. b. 
Conf, Gataker Opp. T. I. pag. 452. & Toup. Epift. Crit. 
pag. 5o fq. Falfus erat Grotius, quum ad Philoxeni Cy- 
clopem verfum iftum retulit, ia Excerpt. pag. 866. 

Ubi edebatur, ἀποδείξω σοι τὸ ὄνομα ᾧ φίλε, ἐπεὶ 
τιμᾷς: monuit CASAUBONUS: vScribe, τὸ ὄνομα ᾧ 
» ἐπιτιμᾷς, vel ἐπεὶ ἐπιτιμᾷς. « — Longe vero ργοθαδὶ- 
lius, ὦ φιλεπιτιμητὰ, Corrigebat Defíd. HERALDUS; 
cuius emendationem extra controverfiam pofitam effe ex 
ipfo Athen. IX. p. 585. a. iudicavit HEMSTERHUSIUS , not. 
29. ad Hefychii Epift. ad Eulogium Gloffario praemiffam. 
Et legitur fane apud Noftrum 1. e. id ipfum cognomen ei- 
dem Ulpiano tributum, ὃ φιλεπιτικητὴς Οὐλπιωνός. Αἴ 
quisquis ea cogitaverit, quae cum de frequente confufio- 
ne literarum e & c (id eít, «) in fine praefertim vocum, 
tum de perpetuo more veteris noftri librarii vocales εἰ 
& 1 inter fe permutandi iam frequenter admodum obferva- 
vimus, is haud aegre, puto, fibi perfuadebir , in fcriptu- 
ra noftri codicis «4. ἐπεὶ τιμαῖς ( nam conftanter in eo co- 
dice «αἰ fcribi pro « iam faepe monuimus) vocabulum 
ἐπιτιμαῖε latere; quo ipfo vocabulo aliás quoque de- 
feCtatum effe Athenaeum noftrum novimus ex lib. VI. 
pag. 272. b. conf. Diodor. Sic. V. 1. 

σαυτὸν d" ἀποφαίνεις xk evóTe pov λεβηρίδος, Scripturam 
&srórépor dedit ms, Ep. rete. Nama communi regulà , quae 


p. 362. IN LIB. VIII. CAP. LXIIT. 667 


bin comparativis & fuperlativis e longum defiderat prae- 
cedente fyllabà brevi, excipiuntur nomina e7ev»s & xe- 
yós. Re&e vero, & conlentiente utroque msto, λεβηρίδος 
edidit Cafaub. Perperam λεβαρίδος ed. Ven. δὲ λεβερίδος 
ed. Ba(. Dicitur autem λεβηρὶς proprie 75 γήρως ὃ ἀποδύς- 
Tai ὃ ὄφις, id eft, pellis quem ferpens exuit , exuviae ferpen- 
tis. Quare percommode homo vanus & inanis dicetur xe- 
γότερος λεβηρίδος : quod proverbium mireris non adnota- 
tum a veteribus Paroemiographis. Alia habes ὦ 
dam proverbia haud ita commoda: γγυμνότερος, “πΤωχό- 
Tépos, τυφλότερος λεβηρίδος. 
λόβητες χάλκεοι ὥς. » Locus EP1cHAnM1 e Thearis fi- 
»ve Theors (nam utroque modo ícribitur) [ fcilicet, 
»prior vocis forma , Dorica; pofterior, communis] ubi 
»meminit βαλλίισμοῦ. fic fcribitur in editis fcriptisque li- 
» bris: λέβητες χάλκεσι χρατήρες. ὃ d'e λοιτοὶ T γάμαν voro 
»déAos καὶ λωτὲ βαλλίζοντες ὅσον χρῆμα εἴη. Sunt iíta 
» corruptiffima. Poffumus probabiliter recoquere, & fa- 
»cere ut fit aliqua fententia: λέβητες χάλκεοι, κρατῆ- 
γγρές τε. οἱδὲ λοιποὶ γὰ μὰν ὑπὺ δεταῖς καὶ λωτῷ 
» βαλλίζοντες ὅσον χρῆμω ἡ s. Lebetes aenei , crateraeque: caee 
»feri autem praelucentibus facibus Φ praecinente tibia faltan- 
γ)» 159 quam erant res mira? Sententia non eft plena: pen- 
»det enim ex fuperioribus. Protulimus avtem hanc ex 
» conie&ura le&ionem, non quod afüirmemus ita fcripfiffe 
» Epicharmum : fed ut oftendamus, propius ad veram le- 
» Cionem accedi poffe quam fa&um effet ab interpreti- 
» bus; quorum abfurdas fententias nemo fanus admiferit. ἐς 
CASAUBONUS. — Locum hunc tractans Sam. PETITUS, 
Mi(cell. VI. 9. fic legebat: λέβητες χάλκεοι, xpaTUpéc τε. 
ὧδε λωτοί γα μὰν ὑπόδηλοι, καὶ λωτῷ βαλλίζοντες" ὅσον 
χρῆμα ἧς. Refpici putabat Petitus donarium illud Ornea- 
tarum, quod Paufanias lib. X. pag. 841. defcripfit. » Re- 
» cenfet (inquit) Epicharmus várias donárii partes , /ebe- 
ntes, crateras , atque, illic inter caetera. expreffas fuiffe in 
»aere tibias ὦ ad illorum modos faltantes homines , dicit, His 
»autem verbis, ὅσον χρῆμα re, artificdum commendat. 
» Res , inquit ,.mira erat ; ita bene expreffae repraefentaban- 
»tur in illo aere tibiae & ad illorum modos faltantes ho- 
» inines. « — Perípe&e nos monuit do&Giiffimus GROTE- 
FEND in, Notis msstis , (idem ille, cuius nomen mifere trun- 
catum legi in Animadverf, noítrarum T. III. p. 617 extr. 


668 ANIMADV. IN ATRENONUN p. 562. 


etiam atque etiam doleo) cum aliis nonnullis verbis , quae b 
lib. IX. pag. 408. d. adferuntur, coniuncta effe haec quae 
hic leguntur, duos fenarics iambicos cum dimidio efli- 
cientia, quos ille fic (cribendos cenfuit : 
— --α λέβητες χάλκεοι, 
κρατῆρες, ὑδελοί. τοῖς ἔγαμαν ὑπ᾽ ὑδελοῖς 
κοιλῷ τε βαλλίζοντες, ὅσσον χρῆμ᾽ εἴη. 

Quibus idem Vir do&us breves has notulas fubiecit : » 64e 
» Acl, pro ὀβελοί. ἔγωμαν. pro ἔγημαν. κοιλῷ ÍC. τοῦ ναοῦ. « 
— Weilem paulo planius expofuiffet fententiam, quam 
iflis potiffimum verbis τοῖς ὄγαμαν ὑπ᾽ ὀδελοῖς fübie&tam 
cenfuiffet : nam quid effet hoc, nupferunt fub verubus , fa- 
teor me adfequi non potuiffe. Eamdem prorfus emenda- 
tionem publice nuper proponens FtORILLO, nifi quod pro 
ὀδελοὶ & τοῖς ( medio verfu 2.) ὀδελοί 0 , οἷς pofuit, fi- 
mul aperuit quo pacto ipfe ( nefcio an confentiente Gro- 
tefendio ) iftud ὑπ᾽ ὀδελοῖς (in fine eiusdem verf.) accipe- 
ret: nempe de columnis templi, fub cuius camara , ( κοίλῳ, 
five κοιλῷ, ut fcribit ipfe ) falta[fent. Vide Obferv. Critic. 
in Athenaeum, Goerting. 1803. pag. 12 (q. lam ὑδελοὺς 
quidem Dorum & Aeolum & Boeotorum diale&o dictos 
fuifle quos alii Graeci vulgo ὀβελοὺς dicebant, fatis con- 
ftat , nempe verua aut verucula : de quo monuerunt Grego- 
rius De Dialed.. pag. 109. Scholiaftes Ariftoph. ad Acharn. 
vs. 796. & , quem Fiorillo l. c. laudavit, Nicandri vetus 
interpres ad 'Theriac. 93. Qua notione haud dubie fub 
initium huius verfus inter reliqua donaria etiam ὀδελοὶ, id 
eft, ὀβελοὶ, verua vel verucula nominantur: quae funt non 
modo menfae & culinae inftrumenta, fed & in facrificio- 
rum caerimoniis ufurpata. At, idem vocabulum etiam de 
columnis ufurpari , quibus aedificium fustineatur, quis unquam 
vellegit vel fando audivit? aut quo pa&o ifte vocabuli 
ufus ex gloffà e Photii Lexico msto prolatá, "Ofeaos , 
ὑβελίσκος : adítrui poffit? quae gloffa nil aliud docet, nifi 
perinde & ὀβελὺὸς & frequenter etiam diminutivà formá 
ὀβελίσκος dici: quod ipfum etiam Hefychius & Suidas ad- 
notarunt. Sane, fi in fine eiusdem verfus idem vocabu- 
lum repetiiffet poeta & ὑπ᾽ ὀδελοῖς fcripfiffet, nil aliud fi- 
gnificare haec fcriptura poffet, nifi, fub verubus , aut cum 
verubus , five , verua manu tenentes. Mihi vero fpecie non 
carere vifa erat Caíauboni emendatio, vv? δεταὶς, 
praelucentibus facibus: nif: quod metri cauffa ὑ «1 devais 


p.562. IN LIB. VIII. CAP. LXIV. 669 


fcriptum oportuiffet, quoniam ex eiusdem interpretis ra- 
tione γώμαν non in éyy «ev deberet mutari, fed divi- 
fis vocibus y £ μὰν fcribi; quod & alioqui verifimilli- 
mum erat. Tum vero etiam verfu fequenti, pro καὶ A««- 
τῷ, quod eidem Cafaubono placuit, metri ratio poftula- 
tura erat , ut Ae TQ T€ corrigeretur. De voce λωτὺς, 
tibiam fignificante, vide Noftrum IV. 175. c. & 182. b. 
& utrobique notata. am fi verf. 3. in vetere cod. 4. 
(quemadmodum nos quidem accepimus ) £4 A A 1Q6v 7 ec- 
σι in dativo caíu fcribitur, haud inepte inter fe conve- 
nient ifta verba , τοῖς γὰ μὰν ὑπαὶ δεταῖς λωτῷ τε βαλλι- 
ζόντεσσι : fed metri cauflà βαλιζόντεσσι fimplici li- 
tera A fcribi debuiffe videtur. Verum, ut iam profeffus 
fum, in his omnibus nihil fatis certiliquidive cernere mi- 
hi datum eft. 

c καὶ Σώφρων δ᾽ ἐν T» ἐπιγρεοιφομένῃ Νυμφοπόνῳ φησίν" 
6c. » Νυμφοπόνος eft ancilla ornatrix vel alia mulier cui cura 
»ornandae fponíae. Pollux lib. X. [fe&. 107.] Ἐν Νυμφο- 
") πόνῳ XoQpovos εἴρηται πατάνη αὐτοποίητος. Non folum 
» autem eo loco, quem Athenaeus affert , βαλλισμοῦ me- 
» minit Sophron : fed & aliis. Demetrius Phalereus, vel 
»quicunque eft auctor libelli pe Interpretatione , lo- 
»quens de venuftate quae orationi conciliatur ex fimilium 
» comparatione: [fe&. 147.] Ξώφρων,, ait, xal αὐτὸς ἐπὶ 
» ToU ὁμοίου εἴδους Quoi Θᾶσαι, ὅσω φύλλα καὶ κάρφεω 
»τοὶ παῖδες τοὺς ἄνδρως βαλλίζοντι. οἷόν περ φασὶ φίλω 
» Τοὺς Τρῶες τὸν Αἴαντα τῷ πάλῳ. « CASAUBONUS. ---- 
De iftis Sophronis verbis a Demetrio citatis, vide quae 
poft Suidam ὃς Poríonum Fiorillo notavit l. c. pag. 13. 
In his, quae a Deipnofophifta adferuntur , pro editá (cri- 
pturà poe? €, percommode pony e dedit ms. 4. a 
verbo ^poz^yo. 

d καὶ ἀναπεμπασάμενος ἐξοίσω. v» In Excerptis, ἀναπεμ- 
b»7acuévor: cui fimilia alibi notavimus. CASAUBONUS. — 
In noftro ms. £pir. haud fecus atque in ms. 44. & in edd. 
reCte ἀναπεμπαδάμενος Ícribitur. Vide ad VI. 263. b. Anim- 
adv. T. III. pag. 555. 


ib^cAT.. LEry 


In fine verfus Homerici fecundi revocandam putavi vete- 
tis nofiri codicis fcripturam, cuius clara veftigia etiam fu- 


670 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 562. 


periori loco ( lit. a. huius pag. ) fupereffe vidimus : pro qua d 
Ícriptura editores eam pofuerant, quae apud Homerum 
vulgo exhibetur. In Epit. utroque loco omiflfi funt illi 
verfus. 
κατὰ τὸν EUupoxóctoy ποιητήν. Sic commode hoc lo- 
CO, ut plerumque aliàs, ms. 44. non Συρακούσιον. Poétam 
autem illum, Epicharmum effe declaraverat ipfe nofter A- 
thenaeus lib. VII. pag. 508. c. ubi eumdem adpofuit ver- 
fum : quare ἢ. 1. CasAUBONUS adnotavit : » Epicharmea, 
»quae fequuntut , τὰ πρὸ τοῦ d 0o ἄνδρες ἔλεγον, εἷς ἐγὼν 
» ἀπόχρεῳ , expofuimus libro VII. cap. 16.« — Pro δύο 
ἄνδρες, quod exferte fcriptum hic edebatur , recte 4 i ἄν- 
δρες exhibet codex mstus uterque: & pro ἀπόχρεω, quod 
erat editum , aut pro ἀπόχρεῳ, quod fcribitur in Cafau- 
boni Animadverfionibus, recte ἀ 7 o* péo penacute fcri- 
ptum in ms. Ep. Conf. notata ad locum modo citatum. 
ἔρανοι δέ εἰσιν αἱ a τῶν ὅπ. Tenui veterem iftam e 
Ícripturam δέ εἰσιν ( pro δ᾽ εἰσὶν) quam non modo editi, 
fed & ambo mssti fic exfertam dabant. Eft autem ad hunc 
locum CasAuBONI Animadverfio haec: » Quod genus 
» convivii erazus fuerit, his verbis declaratur : "Epavoí ei- 
»civ αἱ ἀπὸ τῶν συμβαλλομένων € io Ὑ ὦ Ὑ αἵ. Putabam 
Ὡσυνα γ ὡγ αὶ fcribendum effe: ab ea videlicet verbi 
»συνώγω figaificatione, qua fumitur pro und effe & epulari , 
» vel auctore Athenaeo, extremo hoc libro. [ p. 365. c. ] 
» Et ita συνάγειν ἀπὸ συμβολῶν libro fuperiore exponeba- 
» mus. [ VII. 292. c. ] συνωγώγιμω δεῖπνω leges aliquanto 
» poft. [ VIII. 365. Ὁ. Sed aliter omnes mssti & Eufta- 
» thius; qui defcriptis verbis hisce ( ad Od. λ΄, p. 459. l. 40.] 
nobfíervat: Ὅρα καὶ 75, αἱ ἀπὸ τῶν συμβαλλομένων eiaa- 
» γωγαὶ, ὕπερ ἐστὶ περίφρασις ToU, αἱ συμβολαὶ, αἱ συμ- 
3) πσοσιωακαὶ δηλαδή. Ex hac interpretatione nihil aut pa- 
»rum erit discriminis inter eranum & convivium e fym- 
»bolis. Eranum vero dictum ícribit ἀπὸ τοῦ συνερᾷν 
» καὶ συμφέρειν ἕκαστον : ab eo quod mutuo ament , & confe- 
»rant finguli. Ita exponimus τὺ cvvepay : cuius loco eft 
»apud Euftathium συνερᾶσθαι. Sed v» cvvepov poffumus 
»aliter interpretari; ita ut pofterior vox fit prioris inter- 
» pretatio. Nam, ut ἐξερᾷν, frequens apud oratores ver- 
»bum, fignificat eücere: fic cvvepgay poteft verti conücere , 
»conferre. Verum hoc fortaffe fubrilius.« — Videtur uti- 
que Euftathius συνεράσθωι in fuo cod. Epit. hic legifIe: at 


ks s 


rn ree τ. 


p.362. IN LIB. VIII. CAP. LXIV. 67v 


e nofter codex cum ms. JJ. & edd. in συνερᾷν confentit. 
Quod verbum quanam potiffimum notione hic fit accipien- 
dum dubitari poteft. Pofteriori Cafauboni interpretationi 
favere ipfe Athenaeus videtur, cum coniunxit ἀπὸ τοῦ cvye- 
ρᾷν καὶ συμφέρειν : tamquam verbo συμφέρειν interpreta- 
turus alterum συνερᾷν. In eamdemque interpretationem Eu- 
ftathius ( quamquam συνεράσθαι legens) inclinavit, Αἷξ 
enim : Ὅρα δὲ τὸ συνερᾶσθαι, καινὸν ὄν. καὶ ἴσως ἀπ᾽ ade 
τοῦ γίνεται κατ᾽ ἔννοιαν ἐναντίων τὺ ἐξερᾷν, οὗ πλείων χρῆ- 
σις. Sed Etymologici auctor, pag. 569. vocabulum £pavoe 
fimiliter ἀπὸ τοῦ συνερᾷν καὶ συνεισφέρειν dictum ftatuens , 
duobus his verbis medium inferit καὶ ἐπιθυμεῖν, fubiun- 

itque, ἀπὸ τοῦ ἐρῶ, ἐπιθυμῶ, ὃ μέλλων, ἐράσω" ἐξ αὐτοῦ 
ὄρανος. Vocab. εἰσ «y e*y αὶ tenent etiam noftri mssti , 
nifi quod mendofe ἰσαγωγ αἱ fcribitur in ms. Ep. Id Eu- 
flathius accepit quafi eflet evreizqopaí: qua voce & He- 
fychius & Etymologus & ex parte etiam Suidas utuntur 
in vocabuli £gavos vel ἔρανον interpretatione. Nam revera 
£payos primum fignificat co//ationem , five collatam fymbo- 
lam: & deinde demum, per metonymiam , convivium ex 
fymbolis celebratum. Sed, quod probe intellexerat Eufta- 
thius, mira quaedam ταυτολογία fuerit , collatio ex collatis: 
nam fi εἰσαγωγὴ idem valet ac συνεισφορὰ,, idem etiam fue- 
rit ac συμβολή: adeoque dicere, αἱ ἐκ τῶν συμβαλλομένων 
συνεισφοραὶ idem foret ac fi diceres, αἱ ἐκ τῶν συμβαλ- 
λομένων συμβολαί : quod non video quo pa&o fine abfur- 
ditate dici poffit. Quare non videtur dubitandum quin 
€ Uva *y "y αἱ fcripferit Athenaeus , eà notione quam Ca- 
faubonus declaravit. De verbo συνάγειν, in eamdem fen- 
tentiam ufurpato, diximus in Animadv, ad IV. 142. c. ubi 
ad VIII. 565. c. provocare debueramus, qui locus nos tunc, 
cum ifta (criberemus, praeterierat. 

καὶ oi συνιόντες.  Articulum, in editis ( nefcio an & in 
ms. 4. ) omiffum , recte adie&um dedit nobis ms. Ep. 

» Vocis ϑίασος veriloquium ita explicatur: Τοὺς μὲν οὖν 
»Siácous ἀπὸ To) S&oU προσηγόρευον. καὶ γὰρ αὐτοὺς 
»»τοὺς ϑεοὺς οἱ Λάκωνες σιούς φασι. Οὐοτγίμηι pertineat 
»illud γὰρ, nemo intelligat; nifi pof? verbum προσηγόρευον 
» aut addas aut ἔξωθεν fuppleas, οἷον σιάσους. Nam 
» mens ea eft: διάσους quafí σιάσους effe ditíos: quia , in- 
»quit, Deos vocant Lacones σιούς, deo fcribunt antiqui, 
» [ Euftathius ad Od. λ΄, pag. 459.1. 54.] eíaeos , καὶ τρο- 


6724. ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 163. 


» τῇ SÍacos. καθὰ καὶ ὃ βρυχησμὸὺς, os μυκησμὸς, καὶ τροπὴ 
» ὑμοίᾳ, βρυχηθμός. Quod autem σιὸς dicerent Spartani pro 
»S3ebs , multi veterum teftantur. Inde etiam σεῖος apud eos- 
» dem pro δεῖος, divinus. Plato in Menone : [ T. II. p. 99.'ed. 
» H. Steph.] καὶ oí Λάκωνες, ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν 
» ἄνδρα. Ξεῖος ἀνὴρ, φασὶν, οὗτος. Minus recte edunt vulgo 
» apud Platonem 3ejos. Praeter Grammaticorum teítimonia 
» fcribit philofophus in Nicomacheis lib. VII. [ c. 1.] οἱ A&- 


» XGyes , ὅταν ἀγασθῶσι σφόδρα του, Zeios ἀνὴρ. φασίν. At 


» vetuflior Spartanorum lingua dicebat σιὸρ & σεῖορ, He- 
»íychius: Zióp' Ses, Λάκωνες. « CASAUBONUS. — Voca- 
buli ϑίωασος longe alias etymologias tradidere alii Gramma- 
tici. Vide Etymol. M. hac voce. Plura qui defiderat , ad- 
eat auctores ab Hefychii Editore ad idem vocab. laudatos, 

EURIPIDIS verfus proxime ante adlatus , quo δίασος de 
choro bacchico dicitur, e fabula Bacchis eft, num. 979. Si- 
militer in eiusdem fabulae vers. $6. dicebat idem poéta, 
δίασος ἐμὸς, “γυναῖκες , δος. quibus e verbis corrupta vi- 
deri illa deberent , quae apud Etymol. pag. 455 extr. ei- 
dem Euripidi tribuuntur , δίωσμος ἐσμὸς γυναικῶν : nifi 
cum his ex parte faltem conveniret id quod apud Hefychium 
in Θίασος legitur , ϑίασον nonnumquam quoque dici τὸ 
σλῆθος Βακχικὸν, ἢ ἐσμὸν γυναικῶν, Sed vel fic videndum, 
ne illa apud Etymologum verba ex eodem , quem dixi, 
Euripidis verfu detorta fint. 

τὰς δὲ τοιαύτας εὐωχίας Αἰσχύλος καὶ Εὐριπίδης εἰλω- 
“πίνας, ἀπὸ τοῦ λελωπώχθαι. » Et hic aliquid ἔξωθεν fup- 
» plendum reliquit. Nam εἰλαπίνη non fit a λελωπάχθαι : 
.» effert enim λελωπίνη : fed ab Attica formatione eius vo- 
»cis. Nam, ut dicunt Attici εἴληφα pro AéAnqa , εἴλεγμαι 
» pro λέλεγμαι. εἵμαρμμαι pro μέμαρμαι : c. εἰλαπάχβαε, 
» ζΓο λελωπάχθωι. Inde eft εἰλωπίνη , ut quidem explica- 
»tur etymon iftud hoc loco: nam poetae interpretes lon- 
»ge aliter.« CASAUBONUS. — Vide Euftath. ad Od. «'. 
pag. 50. ]. 12 fqq. 

λάπτειν dé, τὸ τὴν τροφὴν ἐκπέττειν. Sic percom- 
mode codex mstus uterque. » Λάστειν [ut hic ait au&tor 
» nofter ] eft, cibum facile concoquere : at libro Xl. [ pag. 
»4985. a.] explicatur ἀθρόως πιεῖν, ingurgitare fe poculis. 
»Utrumque verum eft; fed ex coníequenti utrumque: 
»nam proprie A&zze fida vox eít exprimendo fono 
» quem tuburcinatores edendo edunt. « CASAUBONUS, — 


prope 


pne c ——€— rü E 


936» — IN LIB. VIII. CAP. LXIV. 673 


ἃ Vide Euftath. l. c. & ad lliad. α΄. p. 49. 1. 22. & ad Iliad. 

σ΄. p. 1066. l. 19 fqq. | NN totg 

λαγ ἀρὸν γίγνεσϑαι. ὅθεν ἀπὸ μὲν τοῦ λαγαροῦ ἡ λαγὼν, 
ὥσπερ καὶ λάγανον. » Vocem λαγαρὸς expofuimus libro 
»Ill. (ad pag. 79.b.] δὲ VII. [ad pag. 307. b. | Inde eft 
» Aayóv , inquit Nofter. Locus infra coflas ita dicitur ; quafa 
»laxus 6 vacuus , quia caret coítis: quam ob cauffam xe- 
»yeày quoque Homero dicitur, & Ae&ga. Ab eadem ori« 
» gine ὅς λάγανον, placentae aut libi genus quoddam ; a fi- 
»gurae proprietate, quod cava fingerentur lagana.« CA« 
SAUBONUS. 

ἀπὸ dé ToU λαπάττειν, λαπάρα. Conífentit cum edis 
tis ms. 4. [n ms. Ep. hic quidem A&zrew, ut ante, fcri- 
bitur: fed mox idem cum ms. 4. & edd. iíta agnoícit , 
λαφύττειν δέ ἐστι τὸ δωψιλῶς λαπάττειν καὶ éxuevouy. Eu- 
ftathius autem , ubi hunc locum ob oculos habuit , ( ad Od. 
α΄. p. 50. l. 132 fqq.) verbum λωπάττειν prorfus ignorat. 

Homericus verfus , Odyfl. γ΄. 259. fic recte editur apud 
poéram : 'AAA' ἄρω τόν *y € κύνες τε &c. Ut hic editus eft, 
bene habet ad fententiam , male ad metrum. In cod. 4. 
fortaffe fic fcribi debuerat, 'AAA' épa τὸν δε κύνες τε. 
In Zpir. omiffus totus verfus. 

Τὰς d" εὐωχίας ἐκάλουν οὐκ ἀπὺ τῆς Ux ie ὥς, »Εύωχ Íay 
»negat auctor dici ἀπὸ τῆς ὀχῆς : quae tamen fententia 
» eft multorum ex antiquis Grammaticis; qui óxàv , alis 
» mentum , Argivis propriam dictionem fuiffe volunt. Ipfe 
» vult dici ἀπὸ τοῦ εὖ ἔχειν. Sic , pro convivari & epulari 
»lautius, dicebant εὖ δικτίϑεσθαι ἕαυτόν. « CASAUBONUS, 
— Conf. Eüftath. ad lliad. β΄. pag. 212. 1. 57. Ετγ πιο]. p. 
401. med, & Xenoph. Memorab. Socr. III. 14, 7. Quo re. 
ferantur verba κατὼ ταῦτα, Cum ait ἀλλ᾽ ἀπὸ τοῦ κατὰ 
ταῦτα εὖ ἔχειν. haud fatis adparet; & ipfa illa duo verba 
omifit Euftathius l. c. quae tamen nofter codex Ep. cum 
ms. 4. & editis agnofcit. Ex veterealiquo Grammatico haec 
de(umta funt, apud quem ex praecedentibus ( puto) in- 
telligebatur, ad cibum potumeue referri illa verba. Perpe- 
ram dein εἰς & δὴ συνιέντες ícribitur in ms, Ep. Recte ve- 
ro συνιόντες Euftath. cum edd. δὲ ms. 4. Paulo poft, re- 
Ge in, if, acutà voce dedit ms. Er. | 

c »Verum eft quod ftatim obfervatur, ὅτε τὸν αὐτὸν ἵλεων 
ἡ καὶ ἱλαρὸν ἔλεγον. Proprie ἵλεως is dicitur, qui Ro- 
» manis propitius : qua notione ufurpatur in Superüm fup. 

Animadv. Vol, IF. Vv 


ὅζ, ANIMADV. IN ATHENAEUM. ρ. 363. 


» pliciis. Sed interdum idem eft atque Ailaris. Plutarchus, 
»in Aemilio Paulo: Τότε δὲ πρὸς τοὺς μαχομένους ἐπι- 
» δεικνύμενος ἵλεων καὶ φαιδρὸν $uvróv. Et faepius idem ali- 
» bi. Plato autem, libro feptimo pe Legibus, ἵλεων oppo- 
» nit τῷ δυσκόλῳ, quem ille ait efle ϑρηνώδη ; e contrario 
»eum qui dicatur ἵλεως, & voluptatibus frui decenter, ὃς 


» labores, fi opus fit, non refugere. Atque hanc διάθεσιν. 


» voce ἵλεως fignificatam , Diis (ait Plato ) tribuunt omnes 
» homines κατώ τινα μαντείας φήμην. Aelianus lib. XIV, 
» cap. 6. Πάνν σφόδρα ἐῤῥωμένως ἐώκει λέγειν ᾿Αρίστιππος, 
»»,ταρεγγυῶν, μήτε τοῖς παρελθοῦσιν ἐπικάμνειν, μήτε τῶν 
» ἐπιόντων προκάμνειν. εὐθυμίας γὰρ δεῖγμα 7 τοιοῦτο, καὶ 
»)» ἵλεω διανοίας ἀπόδειξις. « CASAUBONUS. — Pari ratione 
Socrates , poculum veneno mixtum manu capiens, ἵλεως 
dicitur fuiffe , οὐδὲν τρέσας, apud Platon. in Phaed. c. 66. 
Conf. Potterum ad Clemeut. T. I. p. 361. 

Ἔφισσος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἐμπολύ. » Eme 
»pola EPHiPPI unde habuerit nomen , dicebamus ad Sue- 
»tonium. « IDEM. — Qua potiffimum parte fui in Sueto- 
nium commentarii mentionem fecerit Cafaubonus huius fa- 
y ar non habeo in promptu indicare. ᾿Ἐμπολὴ G nego- 

tationem fignificat & lucrum ex negotiatione captum. De quo 
vocab. coníuli poffunt auctores ab Hefychii interpretibus 
laudati. Capruram interpretatus eft GROTIUS in Excerpt. p. 
674. cuius latinam verfionem Graecis poetae verfibus fub- 
iecimus. lidem Graeci verfus repetuntur apud Noftrum, 
fed corruptiores, libro XIII. $71. e. £. ubi perperam ad 
Eufchemum au&orem (inauditum aliás nomen ) referuntur. 

Verf. 3 fq. ἐφίλησεν. οὐχὶ συμπιέσασα To στύμω, 
ὥσπερ πολέμιος. 

ὥσπερ πολέμιον fcribitur pag. 571. e. Neutrum com- 
mode: veriffimeque fufpicatus mihi vifus eft IACOBS , 
Animadv. V ol. II. Part. 111. pag. 73. aliud quid fub ifto vo- 
cabulo latere, Et conie&are licuerit, ὥσσερ πελειὰς 
fcripfiffe poétam , cafta columbarum ofcula libidinofioribus 
pa[]Jerum opponentem. AN ὸ 

Verf. 5. io €. In ὁμοίως finem huius eclogae fecit Epi- 
tomator. In ms..A. ἥ ee ícribitur: ex quo ee (i. e. can- 
tat) fecere Editores. Sed pag. 571. ἧς ἐπαρεμυθήσατο fcri- 
bitur in edd. & in Msto : qua fcripturà planiffime contine- 
batur id quod ibi CaAsavuBONUS a TURNEBO propofitum 
probavit «ee, id eft, deletfar, obleciat: quod & hic repo- 


€ 


p. 364. IN LIB. VIII. CAP. LXV. - 675 


c nere non dubitavi. Conf. not. ad IV. 155. c. Verf. 6. ed» 
Séus τ᾽ ἀφεῖλε. Sic fcribi iuffit CASAUB. ad p. $71. Abe- 
rat coniunctiva particula cum hic, tum illic: fed ibi re- 
G&e eam adiectam dedit ms. 4. Ex quo fimul adparebat ,' 
vocem εὐθέως non , ut vulgo factum , ad praecedentia tra- 
hi —— , fed ad fequentia. κἀφεῖλε corrigi iuflerat lA- 
COBS l. c. 


AD CAP. L X V. 


e  ZHomerica quae citantur teftimonia , leguntur , primum 
Od. γ΄. 435 fq. alterum Od. «α΄. 22 & 25. tertium lliad. αἰ, 
424. Mox, vulgatam fcripturam , κἄν ἄνθρωπος δέ mov, 
cum ms. 4. agnoícit ms. Ep. 

f In EPrcnanut verfu, prout vulgo ubique fcribebatur, 

᾿Αλλὰ σιγὴν ἀγαθὺν dx xe erapéovrt κάῤῥονες: 
quum metro non conflaret ratio , GROTIUS Excerpt. pag. 
$41. fic correxit: | 
᾿Αλλὰ σιγὴν ἀγαθὸν dx ke καὶ παρέοντι n&ppoves, 
Nec ita male fortaffe. Quia tamen funt graves auctores , 
ui in impari fede verfus trochaici ferendum pedem da- 
ἀνθ negent, praetuli TouPir emendationem, in Αρ- 
pend. ad Notas in Theocr. pag. 19. propofitam. Nempe 
idem valent oz Tox& δὲ 0xxa , facileque permutari ifta po- 
tuerunt a librariis. Poterat autem σιγὴν fcribi, cum 10ta 
fubícripto, ut fecit Grotius: fed re&ius ab aliis omittitur 
iota, quemadmodum hic cum in editis, tum in msstis ; 
quoniam doricà infinitivi formà ante contra&tionem non 
tam cry&ew erat, quam σιγάεν. Apud Corinthum. de 
Dial. p. 104 fq. utramque fcripturam habes. Conf. Brunck 
ad Comici Acharn. 778. Ex eodem Epicharmi verfu Mait- 
tairius de Dial. pag. 156. c. ὠγαθὺὸν citavit, ut exemplum 
vocalis ὦ ex Dorica diale&o in ὦ mutatae: at ifta fcriptu- 
ra nonnifi per operarum errorem in editionem Caf. 2. ir- 
repferat, ex eaque in ed. Caf. 3. propagata eft. 
Proxima Zomerica verba habes Od. γ΄. 471. & 395 (4. 
fimillima vero etiam alibi, velut Od. σ΄. 426 (q. Apud 

Noftrum ἢ, l. ἔσπεισαν ἔπιόν δ᾽ edebatur: fed particulam 

|. T ad ἔσπεισαν adie&tam dedit ms. 4. In ms. Ep. permuta- 

tis verborum fedibus fcribitur, ézióv τ᾿ éetreicay 3. 


Vva 


6γό ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 564. 


ἈΠΟ ΑΙ ᾿ 


,καλαβρίζουσι τοὺς οἰκέτας. »Non memini legere a 
»alibi, ac ne extare quidem usquam cenfeo, verbum x«- 
»Aaupicemr , nifi in fequentibus iftis, καταρῶνται μὲν τοῖς 
» τέκνοις, λοιδοροῦνται δὲ ταῖς γυναιξὶ, καλαμυρίζουσι τοὺς 1 
»oixéTa$ , ἀπειλοῦσι τοῖς πολλοῖς,  Confert reverentiam 
» quam facris faciendis adhibebant veteres, cum irreveren- 
»tia tunc hominum. Nihil autem religiofius cavendum 
» monebant facrorum antiftites, quam ne verbis male omi- 
»natis inter facrificandum uterentur. Qua de ré conve- 
»nientiffimum huic loco Platonis teftimonium profereba- 
» mus ad Theophraíti caput Περὶ Δυσχερείως : ubi hunc 
»ritum pluribus expofuimus. In Excerptis & multis msstis 
»offendimus πλήττουσι τοὺς οἰκέτας. Sed vulgatam 
»'*ypaq»? a quo principio dicemus ortam? Noli dubitare 
»ícripfiffe Athenaeum , κλαυβμυρίζουσι τοὺς οἰκέτας, Ver- 
»bum κλαυβμυρίζειν utroque modo accipiunt Graeci: ὅς 
» pro eiulare aut flere, & pro in fletum aliquem adducere. « 
CASAUBONUS. — » An κονδυλίζουσι ?« quaerit CoRAY in 
Notis msstis, »Infra certe (inquit) p. 420. e. locus occurrit 
»huic fimillimus, ubi inter alia: βοῶσι. κεκράγασι, ^ac 
»»φημοῦσι τὸν οἰνοχόον, τὸν διάκονον, τὸν μάγειρον. κλαίουσε 
»» δὲ οἱ παῖδες τυπτόμενοι κονδύλοις ἄλλος ἄλλοθεν « — Quae 
peropportune quidem ab eruditifhmo Viro adlata & cum 
hoc loco collata funt: fed, quod ad fcripturam adtinet huius 
loci, certiffima nobis vifa erat TouPII ratio, xeA«f pí- 
ζου σι corrigentis , in Curis noviff. in Suidam p. 233. Vi- 
de Suidam in KoaafigigSeín , ibique Küfterum : Hefychium 
eiusque Interpp. in voce Καλαβρισϑείησαν ὃς κωλαβρισδπείη- 
σαν: δὲ Bielium in Thef. Philolog. voce Κολαβρίζω. Vul- 
gata lectio e noftro cod. 4. derivata erat, in quo quidem 
ilud infuper peccatum , quod duabus distinctis vocibus 
καλὰ μυρίζουσι Ícribitur. Caeterum qui veteris formae re- 
cordatus fuerit, qua in msstis medii aevi pingebatur lite» 
ra f, is facile intelliget, fcripturam iftam ex duabus fcri- 
pturis imperite in unam confufis natam effe; quarum qui- 
dem utraque etiam per fe vitioía erat, altera β cum p per- 
mutans, altera cum v. Pro rariore verbo καωλαβρίζουσι. 
Epitomator notum omnibus πλήττουσι pofuit. Quod ve- 
ro idem verbum πλήττουσι. praeter Epitomam , etiam in 
multis Msstis offendiffe fe Cafaubonus ait , id eamdem ra- 


* 


p.364 IN LIB, VIII. CAP. LXVI. 677 


« tionem habet quam iam faepius declaravimus : fcilicet, il- 
lam fcripturam inter varias le&iones e msstis Italicis ex- 
cerptas adnotatam repererat Ca(íaubonus ; nec vero nove- 
rat , non e codice plenioris operis fuiffe hanc enotatam , 
fed ex fola Epitoma. 

Qui fequitur, ZZowznr verfus , eft ex Iliad. β΄, num. 
381. Tres fequentes, ex Chirone incerti poétae ductos, 
Excerptis fuis inferuit GROTIUS pag. $13. πᾶς adie&à in- 
terpretatione Latiná: 

Ad molles epulas notum ft forte vocaris , 
ne veniente dole , qui pravis mentibus eft mos : 
fed gaude prius ipfe , fimul fac gaudeat ille. 

b Perf. 2. perperam. 4x0 ὁρῶν ícribitur in ed. Caf. 2. & 3. 
pro ἄχθου ὁρῶν, quod re&e habet ed. Caf. τ, Mendofe 
ἄχθον ed. Ven. & Baf. Verfus iftos, ὅς quidquid praeter- 
ea hoc cap. 66 & feq. continetur , praetermifit Breviator, 

ὥπερ πάντα ἐκ TOV εἰς Ἡσίοδον ἀναφερομένων μεγάλων 
"Hoíoy καὶ [μεγάλων ] Ἔργων παρῴδηται. ἅπερ πάντας 
habet ed. Ven. & ms. 4. quod in ἅπερ τάντω ς muta- 
tum in ed. Baf. Pro quo ἅπερ πάντα tacite pofuit Ca- 
faub. quem fecutus fum. De Zzsronr Eois vide Paufaniam 
IX. 31. pag. 771 extr. Guil. Canterum, Novar. Le&.1V. 5. 
Ca(aubonurm ad Strabon. I. pag. 42. & Meurfium in Atti- 
cis Le&ion. lib. lI. c. »o. Quod dein καὶ μεν &A vy "Ege 
ων vulgo fcribitur, re&e utique a RUBNKENIO monitum 
videtur, ( Epift. Crir. I. pag. 115.) expungendam effe vo- 
cem μεγάλων, ut temere e fuperioribus repetitam. Equi- 
dem, prorfus abiicere non aufus, uncis eam inclufi. Si- 
mul vero THEOGNIDEM nominare hic debuerat Athenaeus 
e quo pars iftorum verfuum expreffa. ! 
c^ Ferf. 4. γνούς σ ὦ ς. Sic fcribendum monuit Con AY ; non 
γνοὺς πῶς, ut erat editum. — Ibid. Verbum ὑποδεῖται 
Dalecampius reformidat interpretatus eft: quem miror eo 
nomine non reprehenfum a Caíaubono. D»lecampium fe- 
cutus Villebrunius, fic vertit: ami invié s'en appergoit , ὅν 
n'ofe toucher de rien. mmo vero , ut perfípectiffime monuit 
in Notis msstis CORAYUS : »Senfus eft: invitatus ad coenam 
»cum cafu aliquo animadvertat fe convivatori minime gratuiti 
»effé , se calceat, fcilicet abeund: gratia. « 
Poft ifta, fic legebatur in Cafauboni editione: 
κἀτά τις εἶπε 
Τῶν ξυμπινγόντων, ἤδη σὺ τί οὔχ͵ d^ i 
Vv3 


67:8 ΑΝΙΜΑΌΥ. ΙΝ ATHENAEUM. p.364. 


Οὐ UGaA GEN y. o ὁ 6 τὸ DORT in | 

Αὐτόν ; 6 δ᾽ ἄχθεται αὐθὸς (αὐτὸς ed. Caf. 4.) 5 ϑύων 6c. 
Ad quae CasauBONUS haec adnotavit: »In illis hexa- 
» metris qui afferuntur ex ZzsioDr Eos , defectus nota 
» etiam in antiquis appofita eft fexto verlui. Fruftra,* ut 
» videtur : nam integraveris unum verfum in duos perpe- 
$ram divifum, fi ita. fcripferis, 

» Ovx, ὑπολύσεις αὐτὸν; à d" ἄχϑεται αὐτὸς 0 δύων 

»TO κατακωλύοντιί. € -- : 
At in fuperioribus editionibus defe&a quidem & mendo- 
fa erat fcriptura; fed nulla aderat defé&íus ποία, cum fic 
ibi legeretur : | 

| — X&T& τις εἶπε 

τῶν ξυμπινόντων" ἤδη σὺ τί οὐχ ὑπολύσει, 

αὐτὸν ὃ δ᾽ ἄχθεται αὐτὸς ὃ δύων 

τῷ κατακωλύοντι ÓPC, 
Ubi pro οὐχ, ὑπολύσει legendum effe οὐχ ὑποσπίνεις; 
& dein initio fequentis verfus ponenda verba οὐχ, ὑ σ ο- 
λύσεις cavTóv; ante Cafaubonum ex Italicis msstis iam 
docuerat MunETUS Variar. Lect. lib. XIX. cap. 3. Eam- 
dem fcripturam aliis codicibus praeiverat nofter vetuftif- 
fimus ms. A4. in quo tamen non σώυτόν; fed ὑπολύσεις 
αὐτόν, quod quidem perinde eft: αὐτὸν pro σὲ αὐτὸν vel 
σαυτόν. Pro ὑπολύσει iam Dalecampius ὑπολύσεις legen- 
. dum viderat: fed id verbum fic interpretatus erat, Aune 
lam cur a metu non liberas ? quam interpretationem ruríus 
filentio praetermifit Cafaubonus. At perípecte idem Mu- 
RETUS monuit, longe a fententia aberraffe. interpretem : 
quandoquidem ὑπολύειν ἑωυτὸν, excalctare fe dicant Grae- 
€i, Qua notione perapte hic verbum hoc fuperiori ὑσο- 
δεῖται opponitur. Quam in eamdem fententiam, de Mu- - 
reto nil cogitans, pro fua & do&rina & fagacitate etiam 
ConRAY in Noris msstis verbum illud interpretatus eft, 
commodiore etiam verborum distin&dione utens, interro- 
gandi figno poft ἤδη σύ; interpofito, » 4t e convivis ali- 
» quis [ fic pergit ille poft verba paulo ante adpofita ] ipfum 
»impediens a;: lam tu (abire paras?) Quin bibms? quin 
» discalceas te? Quod aegre fert iterum [| nempe αὖθις, pro 
»aUTbs, percommode corrigit idem vir do&us] convi- 
» vator, 6& impedienti. (uccenfet. « — 

» Adiicit au&or horum verfuum, 
» — καὶ εὐθὺς ἐλεξ᾽ ἐλεγεῖα; 


ρ..364. — IN LIB. VIIL CAP. LXVI. 679 


c » Mud'éya. μήτ᾽ ἀέκοντα μένειν κατέρυκε παρ᾽ ἡμῖν. 
| » μήθ᾽ εὕδοντ᾽ ἐπέγειρε, Σιμωνίδη. οὐ γὰρ ἐπ᾽ οἴνοις 
» τοιαυτὶ λέγομεν δειπγίζοντες φίλον ἄνδρα. 
» Defcribit poéta mores fordidi & μικρολόγου : qui, fi cafu 
»aliquo amicos ad coenam vocaverit, tamen neque ipfe 
. Μ605 ad bibendum invitabit , neque feret fi e convivis ali- 
»quis id fecerit: hoc dixit poéta praecedentibus verbis. 
» Nunc addit, loco illius amicae invitationis , quae in come 
» potationibus locum habere folet , durum iftum hominem 
» vetus di&tum ufurpare, quo admonemur ne abiturien- 
» tem hofpitem retineamus; neve ad bibendum ftimulemus 
»eum qui biberit quod fit fatis. Ita accipimus ifta, μήθ᾽ 
» εὕδοντ᾽ ἐπέγειρε. Atque haec praecepta, quae fuis con- 
» vivis foliti cantare praeparci convivatores, vocat é^e- 
»» γεῖα : quia antiquiffimus poéta Tuzocers elegiaco car- 
»mine & ifta & alia his fimilia eft complexus. Integer 
» poétae paraenetici locus ita habet: [ vers. 459 fqq. ed. 
» Brunckii: ] 
» Mndéva, pd" ἀέκοντα μένειν κατέρυκε erup. niv, 
γ)ληδὲ δύραζε κέλεν᾽ οὐκ ἐθέλοντ᾽ ἰέναι. 
» μηδ᾽ εὕδοντ᾽ ἐπέγειρε, Σιμωνίδη., ὃν τινα ἡμῶν 
» Sopity θέντ᾽ οἴνῳ μαλθωκὺς ὕπνος ἕλοι. 
» Poftrema verba [illa , οὐ “γὼρ ἐπ᾽ οἴνοις &c.] cum inter- 
» rogatione legi debent.. Mozne verum eft , inquit , folere nos 
»inter pocula hasc dicere , cum. amicos invitavimus ὃ Quafi 
»dicat: Hi funt fermones, quibus hodie utuntur avari 
» homines , fi quando convivia agitent. ἐπ᾽ οἴνοις : ut apud 
» Ariftophanem, δὲ alios faepe, ἐν οἴνῳ. Latini etiam, in vino; 
» Quod additur, Ἔτι δὲ καὶ ταῦτα προστίθεμεν, conne 
» debet cum praecedentibus in hanc fententiam : Nos hodie 
»6 illa facimus ac dicimus , quae ifle poéta in fuis hominibus 
» reprehendebat : δ᾽ infuper alia addimus parilis incivilitatis & 
» finilium fordium. Sübiecti verfus Hefiodi funt.« CAsav- 
BONUS, — Vide Hzs10D1 Ἔργω vers.667 (q. edit. Brunck. 
d ubi in fecundo verfu non σπτλείστη τα, ut hic apud Athe- 
naeum, fed σλείστη d' legitur. Videntur autem hi ver- 
fus cum fuperioribus Hefiodi & Theognidis in eodem car- - 
mine , cuius titulus Χείρων erat, fuiffe citati ; quod ὅς ipfe 
Athenaeus paulo ante dixerat , partim. ex Hefrodi Ἔργοις fua 
transtuliffe illum. poetam, 


VvA4 


686 ANIMADV. IN ATHENAEUM, p.364. 
AD CAP. LXVII 


Εἶτ᾽ ex, ἅπαντα 6c. »De vilitate rerum quae Diis vel- 
» uti dicis caufla offerebantur, alio loco diximus. MENAN- 
» DRI uper hoc praeclaram ῥῆσιν defcribit hoc loco Athe- 
»naeus. Primus verfus ita habet: 
» Fir! ox, & er e v T & “πρώττομεν καὶ ϑύομεν. 
» Nos haec non intelligimus, Scribimus , 
»EiT οὐκ ἀτοπώταταωα πράττομεν καὶ SUOUEV5 
» Quis neget , ait , aliena ταϊοπί effe quae in facrificiis vulgo 
»facimus? qui quidem in illa omnia quae Düs offerimus vix 
» drachmarum decem, fumtum. faciamus , cum interea coenarum 
» no[lrarum apparatus , dum tibicinas δ᾽ faltatrices conducimus, 
» unguentum emimus , id genus alia , 
s ARpOU τάλαντον γίνεται τὺ κωτὼ λόγον :. 
» prope talenti fummam conficiunt lae expenfae. τὸ κατὼ M- 
»:*yoy (fic emm fcribendum) appellat omnia aera in unam 
»jummam colletía, « CASAUBONUS. — "Tota MENA4NDRI 
ecloga deeft Epitomae. | Sex priores verfus iam libro IV. 
pag. 146. d. e. cum noanullà tamen leGionis varietate ci- 
tatos ab auctore noflro vidimus. lbi verf. 1. Εἶτ᾽ οὐχ, 
ὅμοια fcribebatur: hic Eiz' ovy, ἅπαντα, quod for- 
tafe verum, ita ur fuübintelligi debeat ὁμοίως aut Qoia , 
quod ibi ex (cholio in contextum transiffe videtur. Pro 
ἀγαπητῶν, quod b.l vef. 3. in ms. A4. legitur, rede 
ex pag. 146. &'y aru oy editum: id eft, contentos effe de- 
bere. Deos exiflirmamus , fi in. oviculam decem drachmas im- 
endimus; ἔνα. ut breviter BENTLEIUS (in Emend. in 
Bisnap, p. 49.) interpretatur, ἀγαπητὸν δέκα dp y pov, 
vix decem drachmarum ; drachmarum , ut multum, decem. 
Verf. 4 fq.. Accufativi αὐλητρίδας, καὶ μύρον &c. pen- 
dent, ni fallor, a verbo e wm fupplendo ἄγωμεν, 
δὲ partim etiam ἀγοράζομεν. lnitio verf. s. tenui id quod 
h. 1. conféntiente msto “4. editum inveni, Mev4'2ioy, 
Θάσιον: bene licet gnarus, id incommodi habere hanc 
fcripturam, ut pedém dactylum invehat in fecundam fe- 
narii iambici fedem. Quum pro voce M ev d'a ἴον p. 146. 
7«574$ vulgo legatur, nunc primum video PAvuwIUM 
"( qui fub PeiLARGYRII nomine olim latere voluerat) in 
Emend. in Menandr. pag. 47. fic corrigendum hunc ver- 
fum cenfuiffe, τούτοις, τὺ Θάσιον ὅς. pronomine τούς 
τοῖς ad convivas Φ parafitos velato , qui τοῖς 3eois verf. 2, 


d 


TRAN 


p.364. IN LIB. VIII. CAP. LXVIIL 681 


nominatis opponantur. Quae fatis fpeciofe excogitata ra- 
tio foret, nifi articulo 7» rurfus idem ipfum obftaret , de 
quo ad p. 146. monuimus , ubi eumdem articulum a Ca- 
faubono & Grotio ad nomen O4zioy adiectum vidimus. 

e Verf. 6. Perperam τε xarà λόγον h.l. legebatur in edd. 
& ms..4. pro τὸ x. ^. quod recte dabant pag. 146. libri 
omnes. τὸ κατὰ λόγον ἐστὶ ταλάντου ; umpenfa , fi fummar 
omnium rerum fubducas , efl talenti. μακροῦ, parum abel , pro- 
pemodum. ταλώντου autem, non τάλαντον, perípicue 
ἢ, 1. dedit ms. 4. Quod vero in Animadv. ad:1V. 146. e. 
dixi, eamdem ícripturam ibi in eodem codice exhiberi, id 
imprudenti mihi exciderat : nihil enim discrepantiae ab edi« 
ta olim fcriptura ibi ex cod. .4. in Excerptis meis adnota- 
tum video: at ibidem ταλάντου ( compendiofe quidem 
fcriptum, fed haud obfcurà ratione ) dabat ms. £p. 

Ve:;fus feptimus cum feq. fic concepti erant in editis : 

Δραχμὼν μὲν ἀγαθῶν ἄξιον λαβεῖν δέκα, 

ἡ μας. ἐὰν καλλιερηθὴ τοῖς Sols. 
Ibi CASAUBONUS: » Scribe, inquit: 

» Δρωχμῶν μὲν & γωθὺν ἄξιον λαβεῖν δέκα 

(0 ὑμᾶς, ἐάν γε καλλιερηθῇ τοῖς δεοῖς. 

» Par eft , ut qui Deür cultui decem drachmas impendatis, paris 
» aeflimationis bonum aliquod ab τὶς recipiatis, ft quando litare 
» contingat vobis. Omnino ἀγαθὸν legendum, non ἀγαθῶν : 
»& ὑμᾶς, non ids. Deus enim erat, qui ifta lequeba- 
»tur, ut dicitur verfu undecimo, Sequenti verfu fcribo : 

» Τούτων δὲ δ εἴ πρὺς ταῦτ᾽ ἀνελεῖν τὴν ζημίαν. 
»Sed non videtur fatis perfeGa fententia. « — Equidem 
Verf. 7. &'y «0» v adoptavi cum GROTIO, cuius vide Ex- 
cerpt. p. 73 5. BENTLEIUS vero fic fcribendum hunc veríum 
contendebat : | 

Δρωχμῶν μὲν, ᾿Αγάθων, ἄξιον λαβεῖν δέκα. 
Verf. $. ἡμᾶς cum ecdem Grotio & Bentleio tenen- 
dum putavi: tum vero ibidem pro ἐάν γε. quod fulcien- 
do verfui a Cafaub. propofitum eft, percommode ἐὰν καὶ 
dedit nobis ms. 4. quod ipfum Bentleius ex coniectura po- 
fuerat. Nonus verfus , cum fic conceptus effet in editis ὃς 
in codice msto: | 

ToUToy δὲ πρὸς τειῦτ᾽ ἀνελεῖν τὴν ζημίαν: 
nullà mihi, quod ad fenfum, emendatione opus habere 
vifus erat, quae infelicior etiam GRor10, quam Cafau- 

-bono, cecidit ; nam ille fic fcribens : 


682 ANIMADV. IN ATHENAEUM, P. 4164. 


τούτων δ᾽ εἰ πρὸς ταῦτ᾽ ἀγελεῖν δεῖ τὴν ζημίαν, e 
cum in fecunda tum in quarta fede fenarii fpondeum po- 
fuit, quem numquam profe&o ibi Menander admiferit. Le- 
viorem medicinam BENTLEIUS adhibuit: 

( πούτων δὲ πρὸς ταῦτ᾽ ἐπανελεῖν τὴν ζημίαν. 
Mihi in verbo ἀνελεῖν nil mutandum vifum erat: qua- 
re καὶ particulam commodo loco inferere tentavi. lam 
vero, quod ad /eztentiam (pe&tat , a doCtiffimorum virorum 
interpretatione longe mihi discedendum putavi: in quo 
fatis- ne re&e fécerim, eruditi iudicent. Dalecampii omit- 
to verfionem, Cafaubonum paulo ante audivimus. GRO- 
TIUS, cuius verfionem in aliis verfibus adoptavi, fextum 
cum tribus fequentibus in hunc modum interpretatus eft: 

Quare nos aequum efl, facra ff cedant bene , | 

4 Dis accipere drachmas quod. valeat decem : 

cum quo fi fumtus reliquos comparaveris , 

facra duplum nobis prae bono dabunt mali. 

BENTLEIUS fic convertit ; ! 

Drachmarum vero, o Agatho , decem pretium 

nos fürre , etiam cum opima facra Düs facimus ! 

Harum autem rerum praeterea damnum in. nos. fuscipere! 

Nonne hoc patto rei divinae damnum duplicatur ? 

Nos, quam fententiam & verbis ineffe & cum praeceden- 
ti fequentique oratione unice convenire putavimus, eam, 
utcumque potuimus, latinis fenariis, qui Grotianis prae- 
cedentibus fequentibusque medii interferi poffent, expref- 
fimus. líta verba, verf. 7. λαβεῖν ἄξιον δέκα. δραχμῶν, 
non intelleximus, accipere id quod decem drachmas valeat ; 
fed , fumere (five emere , coll. HL. 118.2. & IV.170. a. ibi- 
que not.) ad facra facienda vitlimam (eu ovem ( ἱερεῖον vel 
“προβάτιον ) quae decem. drachmis conftet. 'Tum καλλιέρεῖν non 
modo fignificare putavi felicibus aufpiciis facrificare , perlitae 
re; fed & rite (& prout ius & fas eft) facra peragere, xa- 
λῶς τὰ ἱερὰ ποιεῖν, ut ait Hefychius: atque eà fententià 
accipiendum id verbum verfu 8. vifum nobis erat. 

In verss. 11. & 12. quales editi legebantur confentiente 
msto, poftquam parum feliciter a Grotio effent curati , 
perfpecte BENTLEÍ monuit, nihil fuiffe mutandum, nifi 
quod vocula τὴν, quae in fronte vs. 12. pofita erat, ad 
calcem verfus 11. fuerit reiicienda. Ad fententiam , recte 
eontra Cafaubonum GRoriUs monuit: » Noli credere, 


p.364. IN LIB. VIII. CAP. LXVIII, 683 


€ » Deum hic introduci loquentem. Nam ὧν ye Seve, eft, ff 
»JDeus fim.« 
Undecimum tertium , fic olim editum, 
ei μὴ xa 0 y 1QÉ τις ἅμω καὶ «τὴν ἔγχελυν, 
nimis patienter tulerant Ca(íaub. & Grotius. Quem in 
hunc modum refinxit BENTLEI : 
εἰ μὴ καϑήγιζόν τις ἅμω τὴν ἔγχελυν. 
Malueram equidem, fervatà καὶ particulà, nude ἔγχελυν 
fcribi deleto articulo, qui minus commode hic adie&tus 
videtur. Sed eodem prorfus modo, quo cum Bentleio a 
nobis editus eft, fcriptum verfum nobis dedit nofter co- 
dex Α. 
Verf. 14. εἷς τῶν συγγενῶν in εἷς τῶν γηγενῶν 
mutans Οπκοτιῦϑδ, latine fic reddidit : 
ut terrigenüm unus Callimedon mortem oppetat. 
Et in nota ait: »Senfus eft: fi Deus fim, velim anguiilam 
»mihi facrificari , ut hoc videns Callimedon moriatur , 
»tamquam unus gigantum , id eft inimicus Deis. Erat is 
» Callimedon magnus helluo.« — Erat fane infignis lurco 
Callimedon ,. & delicatorum praefertim. pifcium & in his 
anguillarum avidifhimus. Cont. VIIL 340. c. Ille igitur, ad 
coenam cognati facrificantis vocatus , taedio: δ᾽ invidiá rum- 
pi debebat , fi. anguillam , oculis & animo iam a fe devo- 
ratam, non inferri menfíae , fed integram Deo offerri cre- 
marique vidiffet: quod quidem cum gigantum fato nihil 
commune habet. Quare minime folicitari debuiffe vulga- 
tam Yap συγγενῶν , recifime. a Bentleio moni- 
tum eft. [iy | 


ADGCAP-LXYP 


Εν Ἐσιδόσιμα δεῖπνα, de quibus poftea tra&atur, con- 
» fiebant ex ea pecunia quam conferebant fodaleis ultra id 
»quod tenebantur ex pa&o vel ex infelici iacu aleae. 
» Notum quid fit ἐπιδιδόναι & ἐπίδοσις. « CASAUBONUS. 
"Adictlitias coenas paulo poft interpretatur idem vir doctus. 
. 4LEX1DIS verficulos, una cum plerisque qui fequun- 
tur, praetermifit Epitomator. 1n his nihil mutat ms. 4. 
nifi quod verf. 4. mendofe κομιοῦντες κεῖθεν habet; pro 
quo κομιοῦτι κεῖθεν legitur in ed. Ven. & Baf. nihilo me- 
lius: recte vero, ut videtur, κομιεοῦὺν τ᾽ ἐκεῖθεν (ua 
in editione tacite correxit Cafaubonus, — Quaenam vero 


684 ANIMADV, IN ATHENAEUM. p. 565. 


fententia toti eclogae infit, fateor me minime perfpicere, 
nifi & pro «o: corrigatur μ 6, ad xopuiovy 7a referendum ; 
& verf. 2. pro ὁ δεσπότης legatur n δέσποτις, quae fit 
eadem quam deinde αἰσθητικὴν γραῦν nominat alter. Lo- 
cum hunc fpe&tavit H. STEPHANUS, cum in Thef. Graec. 
Ling. T. 1. pag. 231. fcriberet : » Αἰσθητικὴ γραῦς videtur 
» appellari apud Athenaeum non fimpliciter quae εἰ} facul- 
» tate fentiendi praedita, fed quae vi 6" acrimonia pollet in 
» fentiendo. « — Haud incommode Dalec. providam vertit , 
quafi προωισθητικήν. 

» De his adie&fitüs coenis recitantur verficuli quatuor a 
»CROEYLI, veteris Comici: in quibus interpretandis fin- 
»gularis vel negligentia vel infelicitas [Dalecampii] viri 
» docti. Primum igitur ita eos fcribe: 

n Λάχης, ἐγὼ δὲ πρός σε. erpónye. eroi; 

»» ὅπου μ᾽ ἐρωτᾷς; ὡς Φιλουμένην. παρ᾽ ἢ 

»τἀπιδόσιμ᾽ ἡμῖν ἐστιν. ἡ γ᾽ ἐχθὲς σιεῖν 

» κυάθους £x eg Tov ἐβιάσω σὺ δώδεκα. 
» Mens quidem ex fuperioribus pendens , fubobícura: cae» 
»terum verba hoc fonant. A. Laches, ego vero ad te ve- 
»nio: praecede..B. Quo? A. Quo merogas ? ad Philumenam : 
»( vel, amicam :) apud quam coena adietfitia nobis eft confli- 
» tuta: cui heri praebibere unumquemque cyathos duodecim coé- 
»gjli tu. « CASAUBONUS. —  Praeterquam quod parum 
commode distin&a vulgo oratio fuit, verba ipfa re&e 
ícripta erant ; nifi quod poftremo verfu perperam éxa- 
τὸν pro ἕκαστον legebatur. In verfu penultimo, tenen- 
dum iudicavi id quod editi cum codice msto dabant , $* 
ἐχθὲς. quod nilopus erat ut in » γ᾽ ἐχθὲς mutaretur. 
Immo , Graece fic dici , πίνειν τινὶ, práebibere alicui , et- 
jam atque etiam dubito : προπίνειν τινὶ dici, fatis fcio. Sed 
σίνειν κύαθον 1v o ς dixere Graeci, bibere cyathum ali- 
cui dicatum , bibere cyathum in alicuius honorem. Vide VI. 
254. ἃ. & 255. a. 

τὰ VUV καλούμενα ἀπὸ σπυρίδος δεῖπνα. n To ἀπὸ rue 
» píd'os δεῖπνον. coena eft quam aliquis in. fportula fert a fe 
» ad amicum, ut coemet quidem cum ipfo, fed fuomet cibo, 
» Huius quoque generis convivia agitaffe veteres Grae- 
»Cos, probat doce eruditiffimus Athenaeus teftimonio 
» PHERECRATIS : 

» Συσκευασώμενος δεῖπνον ἐν v à σπυρίδι | 
» ἐβάδιζεν ὡς πρὸς ᾿Ωφέλην. 


P9365. IN LIB. VIII. CAP. LXV III. 68s 


a » Multa poétae interpretes de hoc Graecorum more , ad illa 
»» Ὄδυσσ. θ΄. [ vs. 69.] ap! δὲ τίθει κάνεον καλήν τε Tp&- 
» πεζαν. « [ Euftathium dicit: at perparum eft quod ad eum 
locum ille adnotavit, pag. 294. l. 10 fq. idque nonnifi ex 
Athenaei Epitoma ductum. ] » Cave cum huiusmodi coenis 
» Graccanicis e f[portulá confundas Romanas /portulas , qua- 
»rum mentio in hiftoriis Imperatorum & apud Martialem. 
» [ Epigr. 7. lib. III. δὲ VIII. $0. ] Nam etfi rerum Roma- 
» narum fcriptores Graeci ifta quoque nominant ἀπὸ σπυρίς 
»dos δεῖπνα: res tamen plane alia eft, & diverfa. Hefy- 
» chius doCte & breviter : ἀπὺ σπυρίδος δειπνεῖν ἢ δειπνίζειν, 
» 7b ἀντὶ δείπνου ἀργύριον καὶ μέρη ἐν σπυρίδι λαβεῖν ἢ δοῦ- 
»vai, Haec interpretatio Romanae conífuetudini potius, 
»quam Graeco mori, convenit, Sed de Romanis ípor- 
»tulis plura, cum Deo, alibi. Superius PHznzcRATIS 
» teftimonium ex ea fabula fumtum dicebatur, cui titulus 
"»» Ἐπιλήσμων ἢ Θάλασσα. Non femel miratus fum diverfa 
»adeo fabulae eiusdem nomina. Libro VII. [ pag. 308. f. 
»itemque III. 11r. b. ] laudatur hic comicus ἐν Ἐπιλήσο 
»&oy. In Graecis vero commentariis Vefparum Arifto- 
» phanis, ἐν ᾿Ἐπιλήσμοσι duobus locis [ad vs. 542. δὲ 1029.] 
»ícribi fcimus. « CASAUBONUS. — Videtur doGiffimus 
Animadverfor cum Dalecampio ἐν Θαλάσσῃ intellexiffe ἐπ 
Mari. At Thala[Ja et. Ícorti nomen, five hetaerae, ut 
noftris diebus elegantiores homines dicere amant , profef- 
fionis turpitudini honeftatem nominis praetexentes. conf. 
XIIL 565. — Verf. 1. Monftrofe prorfus £vr e: σπυρί- 
διον legebatur; quod tacite Cafaubonus ex conie&urà in 
ἐν τῇ c T upíd mutavit. Atid non ferebat metri ratio, 
ob primam in σπυρίδι brevem. ἕν τὸ σπυρίδιον fcri- 
bitur in ms.4. quod fortaffe ex ἐς τὸ σσυρ. corruptum, 
fed δὲ ipfum ferri poteft. — Verf. 2. πρὸς ᾿Ωφέλην. Conf. 
VI. 245. d. & ibi not. 

b »Ait, Σύνδειπνον εἴρηκεν ἐπὶ συμποσίου Λυσίας ἐν τῷ 
»κατὰ Μικίνου ῳν o. Siciliffat haec oratio, non atticif- 
»íat. Lego, ἐν τῷ κατὰ Μικίνου A ὁ Ὑ 9, aut xarà Mixí- 
»yoy Φόνου λόγῳ. lta foliti orationum tituli concipi : 
»ut apud Demofthenem , κατὰ Ὀνήτορος ἐξούλης λόγος : ὃς 
»κατὼ Στεφάνου ψευδομαρτυριῶν λόγος. « CASAUBONUS. 
— Utique φόνου fcriptum oportuit , & fic habet ms. A4. 
fed nil opus erat adieo vocabulo λόγῳ , quod re&e igno- 
rat idem optimus codex, Vide MEunsi Led. Attic. lib. 


686 —— ANIMADV. IN ATHENAEUM. . 56;. 


III. c. 21. & Taylori Fragmenta Lyfiae , num. 92. p. 24 b à | 
íq. ed. Reisk, Adde quae ex Photii Lexico msto adpo- h 
nuntur ibid. pag. 37. 3 


In verfu ex AnzsTOPHANIS Gerytade, pro vulgato ἐν 
Tois$ συνδείπνοις, ἐν τοῖ σι tacite correxi BRUNCK in 
Comici Fragm. pag. 230. quem mihi fequendum putavi, 


Sed BRUNCKIUM, toties mihi laudatum, totiesque dein- ᾿. 

céps laudandum , BRUNCKIUM , olim ac modo etiam ad. Ἷ 
huc noftrum, nunc maxime nominare qui poffim, quin, 
Fui[fein his terris, fa4ffz nobiscum , fuisse eheu! BRuw- 
CKIUM , imo de pe&óreingemifcam! —- Pofthac nonnifi 
Muf(arum in monumentis a fe conditis, & in memorià ho- 
minum, Mufis amicorum , vivet perennabitque praeftantif- 
fimi Viri ingenium : mortales exuvias hoc ipfo quo haec 
Ícribimus die alma tellus recepit. 


τὸ Σοφοκλέους δρᾶμα. De SoPuHoczrs fabula Ξυν δείπνῳ 
vide I. 17. d. ibique notata, & Animadv. Vol. IV. p. 51. 

καὶ συνωγώγιμον συμπόσιον ἐπικληροῦσιν. nScri-c 
2 bo ἐπιχλήρουσιν, Sequitur [paulo poft] ex Mzwax- 
» DRO, ἐπλήρωσέν τε τὸ συναγώγιον. Quibus. verbis de- 
»ícribi quod vocabant τὸ ἀπὸ συμβολὼν δεῖπνον , neque 
»ait Athenaeus, neque negat. Et fane patet latius τὸ 
» συνάγειν aut πληροῦν τὸ συνωγώγιον,, quam ἀπὸ συμβολῶν 
» δειπνεῖν vel ἀπὸ συμβολῶν συνάγειν, quod libro íepti- 
»mo [ad p. 292. c.] exponebamus. CASAUBONUS. 

MENANDRI fabula, cuius titulus hic Πεμ πραμένη 
perhibetur, alibi Ἐμ v 14 πραμένη in(cripta proditur : 
fic apud Noftrum , XIII. $59. e. δὲ ter apud Stobaeum, 
cuius loca Clericus collegit in Menandri Fragm. p. 60 fq. 

Τίνες d" ai συμβολαί. Sic ms. .4. ignorans verbum εἰ- d 
€iv, quod adiectum in edd. — Mox, pro αὐτὸς Αλεξις, 
malles fortaffe ὃ αὐτὸς "AA. id eft, idem J4lexis quem paulo 
ante nominavi: aut certe αὐτὸς 0" AneEis , ipfe Alexis. Sed 
iam faepius alibi ita nude αὐτὸς absque articulo ufurpa- 
tum Noftro vidimus. 

Ἥξω φέρουσα 6c. » Ut doceret nos quid Graeci συμ- 
»fo»^as appellarent, locum ;4rExrDis recitat; ex quo 
» intelligimus , Chalcidenfibus diclas fuiffe eujBonàs , taenias , 
» corollas , unguenta , alaque parvo parabilia, quae invitati 
» ad regem. convivii. convivae deferebant, Videtur qui ifta lo- 
» quebatur, hoc cauffatus feu vere feu falío , ut pro veris 


Ρ. 3,6. INLIB. VIII. CAP. LXIX. 687 


d »fymbolis, quae maioris fumtus erant, minus penderet. 
s. Athenis & in reliqua, ut exiftimo, Graecia con- 
» viviorum e fymbolis contraria fuit ratio confuetudini 
»Chalcidenfium : nam corollas & unguenta dare munus 
»erat convivatoris, five iliius in cuius aedibus coena- 
» batur: caetera afferebantur a fingulis convivantium in 
»commune,. Scholiaftres Ariftophanis: Οἱ καλοῦντες ἐπὶ 
e d'eizyov , στεφάνους καὶ μύρα καὶ τραγήματα καὶ ἄλλα 
ἡ τινὰ τοιαῦτα παροτίθεσαν. οἱ δὲ καλούμενοι ἔφερον eL 
ματα, καὶ κίστην (ia fcribendum: haec eft cifta &.[o- 
» Φόρος five δειπνοφόρος vulgo e re nuncupari folita) καὶ 
» χοᾶ. CASAVBONUS, 

» Sequitur: ᾿Αργεῖοι δὲ, ὡς ἔν τοῖς Ὑπομνήμασί φησιν 
ν) Ἡγήσανδρος, γράφει δ᾽ οὕτως. Manca oratio eft. Scri- 
» bendum, ᾿Αργεῖοι d" ὡς ἐν τοῖς Ὑπομνήμασί φησιν Ἡγή- 
»σανδρος, y ov ἐκάλουν. γράφει δ᾽ οὕτως. « CASAU- 
BONUS. — lurares utique intercidiffe per librariorum cul- 
pam verba nonnulla: fed fimillimáà vel brevitate oratio- 
nis vel ἀνακολουθίᾳ, & alibi paffim ufum effe ipfum Athe- 
naeum obfervavimus, & baud ita multo ante, eodem 
hoc libro pag. 345. c. Paulo levius vifum iri incommo- 
dum putavi, fi parenthefeos fignis verba γράφει d" οὕτως 
fuiffent circumdata. 


(ADS C. AP, LXAOIX 


e Οὐκ ἀνάρμοστον δὲ καὶ τούτου τοῦ συγγράμματος TÉAaS 
εἰληφότος, ἑταῖρε Τιμόκρωτες, αὐτοῦ καταπαῦσαι τὸν λό- 
γον , μὴ καὶ ἡμᾶς τις οἰηθῃ - - ἰχθὺς ποτε γεγονέναι. -5ὶ 
haec ita fcripfit Athenaeus, uti hodie leguntur, & mie 
nus commode fcripfiffe, & frigidiusculo ioco conclufiffe 
hunc librum mihi vifus erat. Nam, ut ab hoc incipiam, 
finem fe, ait, huic disputationi híc impofiturum , ne quis exi- 
flimet , pif cem ipfum olim fuisse. Ubi, licet iam ali- 
quamdiu pifcium non fecerit mentionem, meminiffe ta- 
men debemus, per duos fere continuos libros de Pifci- 
bus fuiffe disputatum : nunc igitur hoc dicit, fi llam dis- 
putationem longius etiam extrahat, vereri fe, ne eá cau[[J tam 
late perfequi hanc disputationem videatur , quoniam ipfe olim, 
quemadmodum Empedocles, pifcis fuiffet. Scilicet quum in 
animo habuiffet facetus nofter polyhiftor, librum hunc 
& totam adeo de Pi(cibus disputationem duobus illis Em- 


| 
| 
| 


Uwe. 


688 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 3565. 


pedoclis verficulis claudere , quorum pofterior in ipfam vo. e 
cem ix θὺ ς definit; ifta ratione viam fibi parare voluit, 
qua commode opportuneque prolati ifti verfus videren- 
tur. Quod vero initio huius Epilogi fcribit, Οὐκ ἀνάρ- 
μοστον δὲ καὶ τούτου TOU συγγράμματος τέλος εἰληφότος: 
commodius alibi, veluti in fine libri fexti, 'Ezei δὲ εἰς 
ἱκανὸν μῆ κοὶ σπροὔβη: aut in fine libri quarti, Ἐπὶ τούς 
τοις τέλος ἐχέτω καὶ ὅδε ἡ βίβλος. ἱκανὸν εἰλὴ φυῖα μι ἢ- 
xos. Tum vero quod ait, αὐτοῦ καταπαῦσαι Ti λό- 
γον, exfpectafles καταπαύσωμεν, ut in fexti libri exitu. 
Si vera fcriptura καταπαῦσαι, intelligendum fuerit χρὴ, 
ἁρμόζει, aut aliquod fimile verbum: nifi malimus, cum 
DALECAMPIO , conftructionem orationis ita concipere, 
ut ἀγάρμοστον non ad τέλος referatur, íed ad καταπαῦ- 
σαι, hoc modo: Οὐκ ἀνάρμοστον. ícil. ein, ( τούτου ToU 
συγγράμματος τέλος εἰληφότος) αὐτοῦ καταπαῦσαι τὸν 
λόγον : id eft, ut vertit hic interpres: Quoniam vero ad 
finem perduttus efl hic liber, noflram híc orationem definere 
haud intempeflivum eft. Quam fi rationem conftru&ionis 
revera in animo habuerat auctor, haud abfíurde conie- 
Caverit Gallicus Interpres, perperam permutatas inter fe 
fedes effe vocabulorum σύγγραμμα & λόγον. legendum- 
que potius, τούτου ToU λόγου τέλος εἰληφότος, & dein- 
de αὐτοῦ καταπαῦσαι Tb G Ü "y "y po [4 |. & , ut haec prodeat 
fententia :- Cum igitur disputatio haec (de Pifcibus) 
ad finem perducta fit , non incongruum fuerit híc quoque librum 
fire. 
»In ExPrEDocrtis verfibus, quibus fe quondam pifcem 

» fuiffe profitetur , 

»" Ἤδη γάρ ποτ᾽ ἐγὼ γενόμην κούρη τε κόρος T6, 

» ϑάμνος τ᾽ οἰωνός τε, καὶ ἐξ ἁλὺς ἔμ πνοος ἰχβϑύς. 
» fecuti fumus veteres codices. Ante fcriptum erat ἐμ 7 v- 
»pos: apud alios ἔλλοβος. Quorum hoc nullo modo con- 
» venit : illud non iniuria tueamur fortafle etiam adverfus 
»librorum auGoritatem. Nam apud Laértium in Empedo- 
»cle ita legitur; & empyri pifcis etiam beatus pater δὲ fa- 
»cundiffimus fcriptor Gregorius Nazianzenus mentionem 
» facit iftis verfibus : 

»» Ἰχθὺς δ᾽ ἔμπυρός ἐστι, καὶ ov πυρὶ δάμνατ᾽ ἀπίστῳ 

"γγέμιπυρος" αἰθόμενος δὲ μέτης διαλάμπεται ἅλμης. « 
CASAUBONUS, — His in ed. Caf. 2. & 3. haec adie&ta funt 


p.365. [Ν LIB.VIIL CAP.LXIX. 689 


. eeiusdem CASAUBONI: »Sed multa fecula funt , ex quo 
ον» diverfe legi coepit fuperior EwPzDocrrs locus : fcriben- 
tibus aliis, καὶ ἐξ ἁλὺς ἔμπυρος ἰχθύς : aliis ἔ μ- 

»σνοος: alis εἰν ἁλὶ νήχυτος ἰχθ, Inveni & ἄ μ φ ο- 
»pos ἰχθ. fed ut exiftimo mendofe, pro ἔμπυρος, Sic au- 
»tem fcriptum offendimus in manu exaratis Olympiodori 
v» commentariis in Phaedonem.« — Quosnam vereres codi- - 
ces fecutus vir doGiffimus ἐ μα voos edidiffet, operae pre- 
tium fuerat indicare: eft autem ex folà Epitomá ducta il- 
la fcriptura, ac fortaffe unius Breviatoris ingenio debetur. 
ἔμπυρος Ícribiur apud Diogenem Laert. IX. 77. & ia 
Anthologia Planudea lib. I. cap. 86. pag. 117. ed. H. Steph. 
ag. 162. ed. Brod. Cui fcripturae an patrocinentur verfus 
illi Gregorii Nazianz. (ex Carm. III. vs. 581 fq. T. II. Opp. 
edit. Colon. p. 66.) a Cafaubono prolati, haud fatis qui- 
dem liquet : fed eidem ícripturae infignem veri fpeciem 
Petr. PETITUS in Mifcellaneis Obferv. & MzNAGtvus ad 
Laért. l. c. conciliarunt ex ipfius Empedoclis de natura pi- 
fcium fententia, ab Ariftotele relatà in libello pe Refpirat. 
cap. 14. pag. 727. ed. Duval : ubi Empedoclem ait flatuiffe , 
τὰ δερμότατω (five ϑερμότητα ) καὶ πὺρ ἔχοντα μάλιστω 
πλεῖστον τῶν ζώων , ἔνυδρα εἶναι: id eft , animalia οαἰϊαϊ[- 
ma , δ᾽ copiofr/imum prae caeteris ignem in fe habentia , aqua- 
tilia effe. Quare quum eamdem fcripturam ἔμπυρος apud 
Athenaeum quoque veteres editiones Ven. & DBaf. prae- 
ferant, non dubitaturus eram quin eam reponerem, nifi 
alud ex vetuftiffimo noftro cod. “44. enotatum vidiffem , 
nempe ἐξ 4^»s £p. opos: quod fignificare poteft, qui 
e mari adfertur , vel qui e mari venit. Quod fi pro ἐξ ἁλὸς, 
eílet εἰν & A1, ut apud Clementem Alexandrinum , intel- 
ligi poffet εἰν ἁλὶ ἔμπορος. qui in. mari graditur , (1d ef , ἐπ 
mari vivit ;) quemadmodum verbum ἐμπορεύεσσαι accipi- 
tur IIl. οἵ. c. Neque vero eam iníicias , poffe eamdem fcri- 
pturam ἔμπορος, quam nofter codex praefert, ex ἔμπυρος 
corruptam efle, five temere atque cafu, five confilio ho- 
minis, qui cur ἔμπυρον pifcem dixiffet Empedocles , parum 
perfpe&tum habuiffet. Scripturam vmyvros ubi aut apud 
quemnam repererit Cafaubonus , nefcio. ἔλλοβος, quod 
ab eodem ut diverfa nonnullorum fcriptura commemora- 
tur , video in ora etiam libri, qui olim Cafauboni fuerat, 
eodem modo adnotatum : eft autem id vocabulum ex ἔλ- 
λοσος corruptum , quod Clemens Alexandrinus habet , 
4nimady, Vol, IF. Xx 


 Stromat. lib. VI. apud quem pofleror v verfus s 
. Potteri) fic fcribitur :. ^ 9t 
δάμνος τ᾽, οἰωνός τε, καὶ εἰν Mon ee 
Ubi vox ἔλλοπος eàdem notione accipienda videri 
ἐλλὺς Gt ἔλλοψ : de quibus vide Noftrum VII. . 27} 
Animadv. Vol. ΠΥ. pag. 20 fq. & pag. 308 fq. ἄμ φ 
. quod alibi fe reperiffe teftatur Cafaubonus , potu 
€x ἔμπυρος corruptum : fed poteft etiam. valere àyá 
pifcis e mari emergens. Le&ionem ab iftis omnibus ah 2a 
ex Cyrillo contra Iulianum protulit Mond ad Licrium; 
φαίδιμος ἰχθύς. 


e : a 
xen nm i» 
Ξὸ ] X" ῊΕΣ 
eo die 
Lind Ó ῳ 
uu 5 ὦ 
"τὶ E BE 
ea eO »— Un NA 9 KG 
ὡς m Ὁ "π ῳ ΞΕ 
ἜΞ 4« m Lo 49. 
e a ΒΕ m EA | 
"ET γοσ ναὸ "[6 09A] - 
"J3esügusroxqog Áq *pe fuoquese) jO UOISJ9A 
UI4€9] Q31& ÍAX TJqrT umzeqsrudosoudreq 3998Y 
SjI439J0neN Snesueua4Yy ΤῸΠ 


2}. 1.4 ὅς