Skip to main content

Full text of "De Michaele et Andronico Palaeologis libri tredecim"

See other formats 


Coogle 


This is ἃ digital copy of ἃ book that was preserved [ὉΓ generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part οἵ ἃ project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book 15 one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether ἃ book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past. representing ἃ wealth Οἵ history, culture and knowledge that's often difficult τὸ discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file -a reminder of this book's long journey from the 
publisher to ἃ library and finally to you. 


Usage guidelines 
Goosgle is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, 50 in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, includine placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


Maube nonommercidl use of thie files We designed Google Book Search for use by individual 
personal. non commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


Ὁ KRefrain from qutomuted querying Do not send automated queries οἵ any sort to Google's system: ΠῚ you are conducting research on machine 
translation. optical character recognition or other areas where access (0 ἃ large amount Οἵ text 15 helpful. please contact us. We encourage the 
use Οἵ public domain materials ſor these pumposes and may be able to help. 


Ἢ Maintain attribhution The Google watermark“ you see on each file is essential for inſorming people about this project and helping them find 
additional materials throueh Google Book Search. Please do not remove it. 


4* Keep it legal Vhatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe ἃ book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether ἃ book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that ἃ book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






Ahout Goosgle Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books vhile helping authors and publishers reach new audiences. Vou can search through the [ὉΠ] text of this book on the web 
at 1 














έ /060 





— — — — — — — — — —— — — — 


IAVILOR ΝΕ ΤΕ ΊΟΝ. 


BRQUE.AIIHEM 


TO TIIE UNIVERSITY 


BV 


ROBERT FINCH, ΜΑΣ 


Ω; BRRIIIOI 6.115} 


— — — — —— — — 
', 


— — — — — -.Σα -.-.- 





π, 


GCORFPVS 
ΒΟΚΙΡΤΟΒΕῸΝ HISTORIAME 
BVELANTINAE. 


EDITIO EMENDATIOR ΕἼ COPIOSIOR, 


CONBSILIO 


B. G. NIFBUVBRBRII C. F. 
LXRBSTITVTA- 
AVUCTORITAIVTE 
ACADEMIAE LITTERARUM REFGIAF 
BORUSSICAE 


CONTINVUATA 


GEORGIVS PACBEVMEFRES. 
VOLUMEN PRIVS. 


BONNAE 
11PENSBSIS ED. VEBERI ’ 
MDCCCXXXV. 


GEORGII PACHVMERIS 


DE MICHAELE ET ANDRONICO 
PALAEOLOGIS 


LIBRI TREDECIM. 


— — — ——— 


AREGCOGIOVIT 


IMMANUEIL. BFEKKERIUS. 


VOLUVMEN PRIVS. 


BONNAIE 
IIPENSISED. WEBEBERI 
MDCCCXXXV. 








Ἂ νο,»,΄ 





φ 


P. POSſsSINI DEDICATIO. 


SANCTAE MEMORIAE 


VRBAMIVIII. 
ΒΌΜΜΙ PONTIFICIS 


GEORGIVS PACHVMERES 


ΕΙῦ5 BENEFICIO REDIVIVUVS 
IMMORTALES GRATIAS. 


Synagogae veteris pontiſicihus sacrae literae memorant sin- 
gulari privilegio iihutum, ut morte sua panderent reditum 
exeaũhbus. plus posse novae legis et Chrisũ ecclesiae ponuſi- 
ces ſeliciter experior hodie ἃ Te, cuius graua dudum mortui 
iampridem εἰ ipse mortuus lucem aspicio. propagasso 100 
puiaram vitam brevem in posthumae immortalitatis perenni- 
tatem, scribenda dum viverem historia mei temporis, οἱ actis 
non indĩgnis cognitu principatuum duorum, quibus et nos ali- 
qnod nomenque decusque gesseramus, ex oculata, nouta du- 
plei volumine vulgandis: sed quam sint incertae spes εἰ pro- 
videntiae humanae sero deprehendi, post cineres demum sen- 
uens ἰδία duo ἃ me longis elucuhrata vigiliis, at parum fau- 
aſs auspiciis opera pro aree Minervae quam eis desponde- 
ram, nihil nisi carcerem Latonae reperisse, δὶ tenebrosis 
constricia vinculis ſamam secum meam oblivionis quodam tu- 
mulo conditam premerent. nempe illa Othomanica tempestas, 
quae deleto imperio Orieniali, subiugata Constanũünopoli, opes 
Hueralae Graeciae funesto naufragio submersit, ineae quoquo 
lũstoriae exempla barbaricis ſluclubus ahsorpsit pleraque, tahulis 
duntaxat truncis, οἱ reliquiis exilihus in quaedam velut littora 
ἃς portus hibliothecarum eiectis. harum in Augustana conge- 
cum cumuluin vidit oliim Wolſius, sed velut ille evangelicus 
Leu ἐπ occursu Hiericunüini viatoris latronum iniuria sauci, 
com esset secus locum εἰ videret, pertransiit: quid enim aliud 


VI Ῥ φ Ῥ ΟΥΘΒΙΝῚ DEDICATIO. 


fuit, omisso edendi vertendique ofſſicio, lemmatum ἃς utulo- 
rum exseriptione facili defungi? aliquanto plus sacerdos fe- 
cit, eruditissimus Petavius, qui qua via voeterum monumento- 
rum scrutandorum descendehbat, forte nactus narrationum mea- 
rum fragmenta nonnulla, qualia invenerat edidit Parisiensibus 
typis. verum et ipse praeterivit, merito detrectans interpre- 
tandi operam, in tam corrupto, quale nactus erat, exemplari 
utique perdendam. equidem (ſatendum onim est) peiori longe 
oco eram quam vulperatus ab Hiericuntinum iter obsidentihus 
aicariis viator, illo siquidem uteumque confossus spirabat ad- 
δας tamen, ego animam exhalaveram sensu plane cassus ac 
spiritu, non minus quam illo memoratus ἐπ libris Regum, 
quem qui humaturi exierant, instantium latrunculorum metu 
festinantes in sepulcrum Eliscei coniecerunt, casu ipsi fortu- 
nato: etenim contactu ossium prophetae revixit mortuus. par 
mihi felicitas ex Τὸ contigizt. os tuum et caro tua, Eminen- 
tissimus Fnanciscus Cardinalis Bannxninous, me conclamatum 
depositum exanimem colligens tollens amplectens, tandem ut 
viverem eſffecit, tuis scilicet obsecutus votis et mandatis: Τὰ 
enim exemplum mei operis integrum accersitum 6 quodam 
angulo Graeciae illius ſidei vivens commiseras, hortans in- 
atansque πὶ edendum aliquando curaret. in hoc 1116 nulli ope- 
rae contentioni sumptui pepercit. misit egit movit multa longo 
temporo, quoad longanimitate atque eſſicaci persoverantia ob- 
ataculis perrupiis optatd compos, mihĩ derelicto atque abiecto 
verus beneſicus Samaritanus sospitator extitit. ille humo me 
rublatum ac pulvere, ἰδὶϊ ἃ quo sum latinitate donatus inter- 
pretũ velut stabulario oommendatum, denariis multo ultra quam 
duobus descripntonis οἱ excuslonis ab amanuensibus ac chalco- 
graphis neeessaria mihi vulgando opera redempta, tum caete- 
ris omnibus in lueem emergendi subsidiis non munifice solum 
δεα magnifice etiam instructum, in hunc literariae celebritatis 
meridiem protulit, ubi mea historia, tanquam illa Memnonis 
statua, insueti sibhi solis percussa nunc primum radiis, erum- 
pat in voces Immortale Tuum ἂς Tuorum, ϑαποτιβδιμε Pox- 
ΤΙΡΈΧ, in ine ac rem Uterariam meritum arhe late toto prae- 
dicaturas. 





PETRUVOS POSSINUS 
LECGCGTORi. 





()ιοὰ nune primum 6 Graeciae naufragũus emergit Georgius 
PAchymeres, historicus non minus alioqui luce dignus Latina 
quam multũi eĩus aequales ac posteri iam pridem typis εἰ 1116- 
ris evolgatiâ nostratibus, non sola inſelicitas sed culpa eius 
quaedam fecit. retrusus εἴ antiquarius scriptor, quem loqui 
cum vulgo quidquam piget, praeterea perplexus et hiantis sen- 
tenlae compositor, tot tenebris suas vigilias obvolvit, ut eru- 
ditissimornm, quibus innotuit, interpretum ἃ sui editione ten- 
tanda curas conatusque deterruerit; idem passus quod sepias 
aunt atque torpedines, qui pisces quod rarius mensarum ho- 
nore dĩgnentur, caligini quam offundunt, torpori quein aſſſiant, 
imputent, illa oculos, hoc manus et brachia piscantium ἃ nisu 
eos ὁ nativo gurgite tollendi soliti repellere. 


11, Erat tamen haud dubium opęerae pretium in eius publi- 
calione historiae, quao res magnas ac memorahiles per annos 
fere octoginta saeculi obscuri ac testium inopis gestas, 81 minus 
semper diserta, saltem prudenti diligenti morata οἱ plerumque 
fideli narratione prosequatur; quae postemae quasi scenae 
Orientalis imperũ δὰ domo Palaeologa ita principia exhibet, 
αἰ ἴῃ iis causas tragicase catastrophes, qua Turcis εἰ Muham- 
medi Constantuni regia succubuit, advertere prudens lector 
manifestas queat; quae plurima docet nusquam alibi notata; 
quae ἃ Niceta et Acropolita δὰ Cantacuzenum, hiatum quen- 
dam explens publicae memoriae, viam quasi regiam insternit 
albis velut quadrigis historicas veritatis, qua nostra usque δά 
tempora nuspiam haerente aut abrupta triumphi pompa inve- 
hatut; quae denique negotum omnis aevi maximum et cele- 


viit P. POSSINI 


berrimum, conciliationis ecclesiarum Graecae cum Latina, sic 
ἃ primis originibus evolvit, sic ἃ deliberationum arcanis ve- 
risque rationibus, per anfractus inde fucosarum artium hinc 
ſidei sincerae, δὲ suos exitus perducit, ut asserere non du- 
bitem id argumentum ingens ἃ nullo plus Graeco scriptore lu- 
cis accipere. 


ΠῚ. Non me fugit intercedi adversus haec speciosa οἱ 
plausibili exceptione posse ἃ merito querentibus Pachymeria- 
nam δῆς historiam non raro Graecorum schismati favere, 
Latinorum res οἱ iura deterere narrando, auctoris pronum in 
partem sequiorem, multis modis studium osſtendere. non nego, 
non excuso; οἱ ita factum, εἰ large in hoc peccatum ἃ nostro 
conſiteor. tamen contendo utilem publico οἱ ipsi quinetiam in 
his laesae veritati atque orthodoxae ſidei optabilem talis libri 
evulgationem esse. peque ad hoc evincendum utar praeiudi- 
ciis ecclesiae, historias Eusehbii Caesariensis, Ariani ἃ multis 
habiti; Socratis οἱ Sorꝛomeni, palam Novatianorum; Nicephori 
Callis e faece licet interdum haurientis haeresum, οἱ alias 
suspectorum pariter scriptorum, legi sinentis et probantis. aio, 
vel si omnes quos nominavi exterminarentur; peculiari no- 
mine interesss Apostolicae sedis et Romanae communionis 
univerſsae, subiici oculis δὲ teri manibus cunctorum μος Pa- 
chymeris opus, quoniam in eo sanitas doctrinae de processiono 
Spiritus Sancu ex patre ſilioque, de primatu Papae οἱ iure 
provoeationis ad Romanam sedem ex quocumque patriarchatu; 
sincera caritas et vera sanctimonia Gregorii ΧΟ aliorumque 
Homanorum per ea tempora pontiſicum; Ioannis Vecci Con- 
stantinopolitani patriarchae, partes Latinorum studiosissime 
amplexi, constantissime tuiti, eruditio maxima, liberrimum 
idemque perspicacissimum ingenium, veracitas intrepida, vita 
inculpata, mores sanctiâ, divinis etiam illustralionibus probati, 
palam maguiſiceque praedicantur, idque ab oculato teste, εἴ 
quod caput est, domo adversantium producto, ipsoque haud 
dissimulanter adversarũs studente, ut quod dicit nobis ſavens, 
expressum evidentia veritatis, quod contrarium immiscet, edu- 
cationis vilio inolitum, suhornalum adulatione, ambitiosis spe- 
hus, obnoxis ἃ Υἱ tyrannica timorĩbus contra oſſicii conseien- 
tiam extortum, merito debeat intelligi. ausim dicere: δὲ to- 


PRAEFATIO. ΙΣ 


ius orihodoxus esset Pachymeres, minus iuvaret. sunt ve- 
neno carentes et prorsus innoxũ serpentes: sed ii hheriacam 
non facinnt. viperis opus est exitialĩ succo turgidis, lethaũ 
dento inſestſis, unde salutate alexipharmacum possit existere. 
aileo malis interdum . etiam οἱ pestibus sua inest utilitas! ha- 
bes cur non tolerahilis solum, sed etiam expetibilis schisma- 
ὑεῖ scriptoris editio sit. caeterum etsi non magis periculum 
6856 video ne Catholicus ὁ Pachymeris leclone schisma discat, 
quam πὸ Christianus, deorum falsorum pastim oceurrento ἐπ 
ἄδειο Veterum Graecis Latinicque vulgo triüs mentions, in 
iddolatiam pertrahatur, dedi tamen diligentem oporam ἐπ 
Notis δὰ singula loca maculosa, ne calumniao ac mendacia 
impune auctori, fraudi lectori forent. 


IV. Quod superest, ediuonis huius conei⸗ causas fa- 
caltates totamque rationem ediscerenti operam mibi ne, quaeso, 
gravere, lecior, brerem commodare. sanctae memoriao 
ΒΒΑΝΌΘ ponuüfex eius nominis Octavus duo historica Pa- 
chrmes opera, totidem distnctis tranamarinae ac perantiquas 
manns exarata voluminibus, in suo thesauro librario servahat. 
integra εἰ haund paulo saniora quam quae Augustanus Wolſio 
visus codex habuit. prior tomus in LIbros trihutus sex Mi- 
cheẽlis Palaeologi res gestas ante imperium et in imperio enar- 
rat, alter libris septem magnam partem actorum longi princi- 
patus Andronici Senioris exhibet. utrumque illum ἃ 86 por- 
lectum commentarium, pro ea qua valebat Graecao linguas 
peritia doctsimus ἴδ pontifex, dignum qui Latine legeretur 
iudücabat; idque ut procuraret familiariscimo οἱ ſidiscimo sibĩ 
capiũ, Eminentisimo Cardinali FRANCISCO BARBERMNO 
Fratris Filio, saepe impenseque commendavit. quam δ hoc 
[16 per hos annos viginti, οἱ quod excurrit, diligenuam adhi- 
buerit, inſinitum sit minuto persequi. satis fuerit dixisso nihil 
in hoc genere quod uteumque tentari poscet, δ eo unquam 
wpiamve praetermissum. obtulit, invitavit, rogavit, promi- 
Εἰ, voce coram, scriptis literis, por amicos conventis viris 
docũs: niĩbil deniquo non egit, quo Pachymeri Launi alicunde 
inlepretis auppeteret copia, missis etiam procul extra Italiam 
ipeis codĩcihus archetypis, quati αἰ suam per se ipei causam 
agerent οἱ miserationem praesentes ac supplices moverent; 


x P. POSſSSM 


quos tal occasione multüs annis ἐπὶ viri ἀοιδοὶ πιὶ facuiſe serl- 
niis multi seciunt. successus fuit, qualem comitiorum de regno 
arhorum sacer apologus memorat, πὶ nimirum vite, olva, 
ſicu, cunctis pro se quaque plantis felcibus recusantihus, δᾶ 
rhamnum res devolveretur. licet eram mihi conscius suppel- 
lectilis curtae, miporis facultatis, temporis diversissimis oceu- 
pationibus addietisimi, tamen cognitis desideris viri summũ 
ὅθ me optime meriti, verecundiae meao vim facientihus οἱ 
mperiorum oceupantibhus partes, audere supra vires non du- 
bitavi, eiusque onus negoti anbire, in quo sustinendo defan- 
gendoque vice otũ ingenüque omnis studinm mihi 6886 debe- 
ret atquo obsequium. 

V. Sic ad eum laborem aggrediens, in recensendo ver- 
tendoque fundum habui Barberinum codicem, eum de quo 
multa dixi, omnium, opinor, qui extant uspiam integerrimum 
et optimum , in charta transmarina, vetustatis auctori Pachy- 
meri aequalis, manus non speciosistimae quidem aut lectu fa- 
cillimae, caeterum eruditae et exactne. duos consulei alios in 
dubiis, Vaticanum et Allatianum. priori ἃ bibliotheca Ῥοπὶξ- 
Rcia, abi asservatur, nomen feci. fuit is quondam V. C. 
Moysũ Lollini episcopi Bellunencis, qui eum moriens eum 
ahis mss, quae multa collegerat, Vatitanae bibliothecao le- 
gavit. hune ut inde domum auferrem, ibique δᾶ cont- 
muum οἱ liheriorem usum multüs mensibus tenerem S-. Ὁ. N. 
ALEXANDRI VI praestans benignitas concesit. tertium hu- 
manissime suppeditavit 6 privato peculio librario Illustrissimus 
Leo Allatins praefectus bibliothecae Vaticanae. praefert is an- 
tlquitatem quadringentorum facile annorum chartae οἱ seriptu- 
186 specie δὸ πίνο;, sed εδὲ ὠκέφαλος καὶ ἀτελῆς, decem 
circiter capibus primis mutilus, ſinem item lacunis interpel- 
latum et iniurũs saevi δὸ tempestatum corruptum habens. 
Vaticanus longe recentoris est manus. in Barberino codice 
pertusis casu quoedam folũs duohus, in capitibus ὅ οἱ 6' Ἰὲδτὶ I 
Hatus totidem fuere, quos explere non potui ex Allatiano, qui 
primis, ut dixi, capitibus decem caret, πος ἐσ Vaticano, qui 
non tam apographum hĩstoriae Pachymeris quam compendium 
est, diversis pleraque verbis exprimens, non paucis praeter- 
miseis. recurri ergo δ exemplar asſgerratum in bibliotheca 


PRAEFATIO. 


regis Christianiccimi Parisiensi, unde med rogatu R. P. Phi- 
ſppus Labbe, quod opus erat ambahus lacunis eoaequandis, 
diligenter exscrpsit δὲ misit. 


VI. Iterpretationis non anxie addictae, sed οἱ ἴῃ para- 
phrasim aliquando redundantis haec peculiaris excusatio est in 
hoc omnium, qui Graece historias ediderunt, obscurissimo 
βερίοσα, lectorum alii Graece sciunt, alii (quae maior turha 
651) non item. neutrorum accommodatam rationibus putabam 
versionem scrupulose sedulam, balhutientem οἱ illautam, quae 
ieima squallidis, intricata perplexäis, ambigua confusioribus 
mutaret. nam Graece quidem docti, si queis cupido insit in- 
dolem noscendi Pachymerianae dictionis, longe id assequen- 
tor facilius Graeco ipso contextu protinus visendo, quam male 
terso intuendo velut quodam speculo interpretamenti sesqui- 
barbari, latinitatem invitissimam per omnia graecismi vestgia 
lutulento tramĩte raptantis. caeterorum qui una freti Latinae 
lingaae peritia hĩstoriam hanc in manus sument, maniſesſstum 
est non id votum aut destinatum esse, noctuum οἱ labyriniho- 
rum ambagiosĩ scripũü experimentum praesens capero, potius 
quam absconditae defossaeque illic ſidei gestarum vere rerum 
Hſquido lucidoque testimonio doceri. studui ergo, quo his ob- 
secundarem, indagatum magno plerumque lahore meo huius 
scriptoris sensum quam clarissime proponere, adeoque, ubĩ res 
posceret, distincta ὁ confusis, ex horridis nitida, Rlana ὁ pra- 
᾿ Υ, aperta ex aenĩgmaticis reddere. 

ἯΙ. EFrunt tamen (scio) quibus nec factum nec facti 
deſensio probabitur. hi vero vel ostracismo mo, l'icet, ex- 
lerminent, modo testae causam adseribant: proscriptum ἐθ 
volumus, quod tenebricosissimum scriptorem primo aspe- 
αἷμ intelligibilem ſeceris. sed 21 Venusinus auguretur, 
e ἀΐγειδο responsans 

eoluentur risu tabulae, ἔμ missus aubibis. 
enimrero si mentem secripti non assequitur, si aſfingit aliena, 
δὶ non repraesentat quidquid subest, iure vapulet interpres: 
donec quidem latentia producit, involuta exerit, obruta eruit, 
dum nucleum, succum intimum, meram medullam sententiae 
abtsae fracto extractam cortici, velut cibi cocti οἱ condit 
peratum legenti ſerculum apponit, sinant isti morosi serviri 


J 


ΧΕ P. ῬΟΘΒΙΝΙ ΡΕΛΕΕΑΤΙΟ. 


815 commodis, οἱ vereantur id damnare unde, nisi dissimu- 
lant, 60 quoque ipsos iuvari sentiunt. nec 60 tamen haec trahb 
velim quasi nuspiam offendisse me arroganter atsseverem, aut 
ubi meruerim, culpari abnuam. unum deprecor, ne iudicium 
praecipitetur, neve δὰ primam naevi speciem veru 8. nigrum 
heta plagosus censor expediat. cognoscere prius ne gravetur 
in Glossario οἱ Notis, quae me ad εἷς interpretandum causae 
impulerint. vel absolvet, vel ignoscet, vel mitius forte casti- 
gabit perspecto quid in re sit. typographi menda ne impu- 
tentur mihi cur postulem, quod ipsa ultro aequitas largitur? 
ὯΘ multa graviaque intervenirent, cura est non mediocri cer- 
tatum: ne ulla vel levia irroperent vitare ultra humanam fa- 
cultatem fuit. index praecipuorum appensus ad calcem Ob- 
servationum est, cuius admonitu manu adiuvet qui adverterit, 
et benefacti locum occupet. chronologicas controversias (nam 
erant et hic nodi eius generis digni vindice) ἴῃ librum pro- 
prium seposuimus, cui ἐπίμετρον superiectum est Specimen 
æaapientiae Indorum veterum *). liber tertio succedentium 
invicem translationum gradu ex Indico Persico Arabico Grae- 
cus factus, et velut tunc notissimus Constantinopoli, ab im- 
peratore ihi apud hunc nostrum concionante Iſudatus, quae- 
rendi sui necessitatem imposuit haud aliter intellecturis locum 
in quo memoratur. inventus in locuplete talum penn, museo 
Hlustrissimi Allatii, eius henigna gratia visus ἃ me Latineque 
redditus, eiusdem iudicio et hortatu editus hic integer est, 
non invenusta, ni fallor, peregrinitate placiturus. vale. 


*) Eum libellum (Hitopadesa barbare vocatur) πὸ tum folsse in- 
cognitum οἱ. deinde plurimas in lingnas conversom vulgo legi octendunt 
Careius (Hitopadera or sulutary instruction ἐπ the original ϑαπεοτίξ, 
printed αὐ Serampore p. IV οἱ X) οἱ Iucobus Grimmius (Reinkart Fucha 
Ρ. CCLXXIII δᾳᾳ.). nihil ĩgitur causas erat cur dlatius adhaereret LUbro 
cum saua mole grari tum ἃ FPonnino benignius quam oportebat ornato.- 

I. B. 


ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΤΟΥ͂ ΠΑ͂ΧΥΜΕΡΗ 


MIXAEIA IAAAIOAOIOF. 


Georgius Puckymeres 1. 1 


ΓΕΏΡΓΙΟΥ ΤΟΥ͂ ΠΑΧΥΜΕΡΗ 
ΜΙΧΑΗΑ TAAAIOAOIOX. 


ἐἄεοιλαια ΤῊΣ ΠΡΩΤῊΣ ΒΙΒΛΟΥ͂. 1. προοίμιον τοῦ ξυγγρα- 
φίως, καὶ περὶ τῆς ἀληθείας τῶν λεγομένων. 8. διὰ τί τὰ τῶν πρότερον 

ἐλευσάντων ἐνθάδε οὐ μνημονεύεται. 3. ὅπως οἱ παλαιοὶ κατωγχύ- 
φουν ετὡς ἄχρας. 4. ὅπως τῶν ἐν ταῖς ἄκραις ἐπεμελοῦντο ἀνδρῶν καὶ 
πραγμάτων. ὅδ. ὅπως ἁλούσης πάλαι τῆς πόλεως παρ᾽ Ἰταλῶν ἐξησϑέ- 
φησε τὰ κατὰ τὴν ἀνατολήν. καὶ περὶ τοῦ Χαδηνοῦ. 6. ὅπως οἱ Πέρ- 
δαι κατέσχον τὰ Ῥωμαΐδος ὕρης 7. ὕπως ἐπὶ βασιλέως τοῦ ᾿Ιωὰν- 
νον ἐκὶ τῇ εἰς βασιλεῖς πίστει ὁ Παλαιολόγος Μιχαὴλ κατησφαλίξετο. 
8. ὅπως ὁ δεύτερος Δάσκαρις πολλοὺς τῶν — ἀξιώμασιν ὑπερορῶν ἑτέ- 
φοῦς ἀντικαϑίστησι. 9. ὅπως ὁ Κότυς τὸν Παλαιολόγον παρασκευάζει 
αὐτομολῆσαι πρὸς Πέρσας. 10. ὅπως ὁ Παλαιολύγος ἐπανελϑὲν καὶ 
δεχθϑεὶς στέλλεται στρατηγὸς ἐν τοῖρ κατὰ τὴν δύσιν. 11. ὅπως ἀπο- 
στέλλεται Χαδηνὸς ἀγαγεῖν αὐτὸν σιδηρόδεεον. 19. ὅπως νοσῶν ὁ βα- 


GEORGIIPACHVMVERIS 
MICBEAEL PALAEOLOGUS 


SIVE 


BEBISTORIA RERUM A MICBHAEFLEF PALAEFOLOGO 
ANTE ἹΜΡΕΒΙΌΜ ET ΙΝ IMPERIO GERSTARUM 


INTERPRETE PETRO POSSIO 5. 1. 


( ριτα LIBRRI PRIMI. 1. Ῥυοοεπιΐιιπι. de αἀποίογα huius Ἀἑδίοτίαε, 
εἰ qua ſade is εοτίρεετὶῖ!. 2. σὰν οπιΐδϑα priorum principum acta. ὃ. ut 
arces α veteribus munitae fuerint. A. ut curuverint praesidiurios arcium 
εἰ res iĩprorum. δ. τι recepto olim ἐς Italis urbe, debilitutae res Orien- 
teles fueriat; εἰ de Chadeno. 6. ut Perrae oecuparint Ποπιαπὲ limitis 
noates. 7. ut imperante Iounne ichaelis Polueologi ſides ergu ἵπιρε- 
ratores βεπεαία fuerit. 8. ut iunior Luscuris plures 6 magietratibus con- 
temptia amoverit, aliis cuffectis. 9. ut Cotys Ῥαϊαεοίορο persuuserit 7α- 
eam αὐ Perros. 10. ut reversus σὲ bene exceptus Paluecologus miteus 
fſuerit ἀπ in Occidentém. 11. mittitur Choadenus dueturus Palueologum 
eatenis vinctum. 12. ut imperator aegrotans omnes veneſtriorum uc prue- 


4 SUMMARIA. 


σιλεὺς πάντας ἐπὶ μαγείαις ὑπώπτευε. καὶ τὸ κατὰ τὴν Μάρϑαν. 
138. ϑάνατος τοῦ βασιλέως Θεοδώρου, καὶ εὸὼ ἕἔτε ζῶντος αὐτοῦ κα- 
τορϑώματα. 14. ὅπως ἐπαιδεύετο ὁ Πάσκαρις παρὰ τοῦ πατρὸς Ἰωάν- 
ψοῦ εἰς βασιλείαν ἀναγόμενος. 15. ὅπως ὁ πρωτοβεστιάριος ουξάα- 
λων τοῦ μειρακίσκου βασιλέως Ἰωάννου ἐπετρόπευεν. 16. δημηγορία 
τοῦ πρωτοβεστιαρίου Μουξάλωνος. 117. ἀπολογία πρὸς τὴν δημηγο- 
οίαν τοῦ Παλαιολόγου. 18. ἐπίϑεσις τοῦ στρατοῦ κατὰ τῶν ουξαλω- 
ψων. 19, ὅπως παρὰ τοῦ στρατοῦ ἐτολμήϑη ὁ φόνος τοὶς Μουζαάλωσιν. 
40. ὅπως τῶν μεγιστάνων διὰ ταῦτα τινες ὑπεχώρουν, οἱ δὲ διεφυλάτ- 
τυνῖο. 21. ὅπως ἐφιλονείκουν οἱ ἄρχαντες περὶ τὴν τοῦ βασιλέως Ἀη- 
δομονίαν. 99. ὕπωρ προετιμήϑη εἰς τοῦτο τῶν ἄλλων ὁ Παλαιολόγος. 
48. ὅπως Παλαιολόγος ἐτιμήθη εἰς μέγαν δοῦκα. 94. ὁπωξ νοσήσας ο 
βασιλεὺς ᾿Ιωἄννης πολλὰ τοῖς πένησιν ἐχορήγησεν. 95, ὕπκωϊ ἐπιπολαίως 
ὁ μέγας δοὺξ τῶν βασιλιχῶν χρημάτων ἁπτόμενος πεῤιεποίει ἑαυτῷ τὴν 
εὔνοιαν. 96. ὅπως ἐλθόντος τοῦ πατριάρχου πολλὴν ὁ μέγας δοὺξ 
ἐπεδείξατο τὴν ὑπόπτωσιν. 97. ὕπως κατεδημαγώγουν τοὺς πλείστους 
οἱ περὶ τοῦ μεγάλου δουκὸς λέγοντες, καὶ δεσπύτης γόγονε. 148, ὅχως 

πατριάρχης συνήνει τοῖς ὑπὲρ τοῦ Παλαιολόγου λέγουσι. 39. πῶς 
ὑποποιούμενορ ὁ ]]αλαμολόγορ τοὺς πολλοὺς ἀπήἥτει “δι᾿ αὐτῶν καὶ 
τὸ μέγιστον. 80, ὅπως ὁ ἐν τῇ δύσει δεσπότης Μιχαὴλ κατεπήρθη 
τῶν πραγμάτων. 8,1. ὅπως τῆς ἀχαΐας ὁ Πρίγκιψ 'Ῥωμαέοις ἑάλω. 
89. ὅπως ὁ Μιχαὴλ δεσπότης νικᾷ Ῥωμαίους καὶ αἱρεῖ Καίσαρα. 


ΚΕΦΑΊ414 ΤῊΣ ΦΕΥΤΈΡΑΣ. 1. ὅπως ἁ πατριάρχης ᾿Δοσένιος 
ἐν φροντίσιν ἦν περὶ τῆς ἀρχῆς. 9. ὅπως ἀνίεσαν τὸν Παλαιολόγον 
ἀρὼν αἷς ὑπέκειτος 8. ὕπως ὥμννυον καὶ ἐπ᾽ ἀμφοτέροις δουλείας δρ- 
κὸν Ῥωμαῖοι, καὶ ἐν ποίοις διορισμοῖς. 4. ὅπας. ὄμνυεν ὃ Παλαιολό- 
γος ἐπὶ τῷ παιδὶ καὶ οἱ μεγιστᾶνες. 5. ὅπως ὁ Παλαιολόγος καταστὰς 
εἰς τὴν βασιλείαν ἐφιλοτιμεῖτο τὰ μέγιστα. 6, ὅπως τὼς ἄκρας ὠχύρου 


aligiurum suspectos kabuerit; εἰ de Martha. 18. πιοτε Theodori Augu- 
ati, εἰ ipsius dum viveret res proeqlare gestae. 14. οἱ Lageauris α putre 
Ioonne ad imperium eruditus fuerit. 15. μὲ protovestiarius Murcbon 
pueri principis Iounnis tutelam ſusceperit. 16. concio protovestiarii Mu- 
valonis. 17. responsio Pulueologi ad concionéêém protovettiarũii. 18. 2edi- 
tio exercitus in Mugↄzalones. 19. ut Muzalones αὖ cæercitu interſecti εἰπὲ. 
20. εὖ quidum mugnatum propter haec recererint, alüii aliter εἰδὲ cave- 
rint. 21. contentio inter principes de tutela principis pueri. 32 γαιξ prae- 
lotus eueteris Palaeologus fuerit, demunduta εἰ tutelu imperatoris. 848. εἶ 
Palueologus πιαῤηὶ ducis honore auctus ſuerit. 44. ut aegrotans ἱπιρεγα- 
ἴογ Iouunes multa puuperibus erogaverit. 25. πὲ meguus dus levi deli- 
batione regiae pecuniue hominum sibi benevolentiam eonciliaverit. 26. εἰ 
ucnientem ad se putriarcham dux magnus δυπιπια dlemiſtione exceperit. 
27. ut magnus dur ingenti amicorum ambitu despota renunciutus fuerit. 
88. ut putriarchu faventium Palueologo studia comprobarit. 39. τὲ de- 
linitis Palcaeologus plerisque principum ſSummum honorem eblanditus δὲ. 
80. ut ἐπ Ocecidente despota Michoel elatus in ἐρεπι maiorem nova mo- 
litus εἰ. 81. ut Achaice princeps captus ἃ Romanis sit. 82. ut Mickauel 
ἀδεροῖα FHomanos vicerit οἱ Cuesarem ceperit. 


CAPITA SECUNDI. 1. ut Arsenius patriarcha ἐπ colicitudino fue- 
rit οὗ τοὶ imperii. 2. ut Paoldeologum antiastites aolverint iuramentis et 
diris quibus tenebatur. 8. ut Mdelitotis iuramentum utrique principi de 
nopo prauestiterint; εἰ quibus de ποῦο αὐάϊίϊα cautionibus. 4. ut Ραίαθο- 
logus εἰ proceres imperatori puero iureiurendo caverint. 5. μὲ Ῥαΐαοο- 
logus ebectus ἐπ imperium regia liberalilate eunctos demeruerit. 6. ut 


SUMMARIA. 5 


τοὶ κὐὔπῶ στεφϑεὶς ὃ ΠΠαλαιολόγοΒ. 7. ὅπως παρελογίσατο τὰς συνθή 
τας τῆς στεφηφορίας ὁ Παλαιολόγος. 8. ὅπως ἐστέφθη ὁ Ἰαλαιολά. 
γος ταὶ τὸ παιδίον παρεωράϑη. 9. ὕὅπωρ στεφθϑεὶς ὁ Μιχαὴλ ὑπο- 
ταιῖῖτο τοὺς πολλοὺς καὶ λόγοις καὶ πράξεσιν. 10. ὅπως ὑποστραφεὶς 
ες Νύμφαιον μετὰ τοῦ παιδὸς πρέσβεις ἐδέχετο πανταχόϑεν. 11. ὅπως 
ὁ τοῦ βασιλέως αὐτάδελφος ᾿Ιωάννης τὰ ἀξιώματα ἐλάμβανε. 19. ὅπως 
Μιχαὴλ ὁ δεσκότης στενοχωρηϑεὶς πέμπει τὴν σύζυγον καὶ τὸν υἱὸν 
παρὰ τὸν βασιλέα 18. ὅπως τοὺς μεγιστᾶνας ἀξιώμασιν ἐτίμα ὃ κρα- 
τῶν. 14. ὕπως διὰ σπουδῆς εἶχεν ὁ βασιλεὺς τὸ τὴν πόλιν ἑλεῖν, καὶ 
πος Σηϊυβρίαν εἶλεν. 15. ὅπως ὦ πατριάρχης ᾿ἡρσένιος τοῦ πατριαρ- 
Ζείον ὑπεξίσταται. 16. ὅπως ὁ τῆς Ἐφέσον Νικηφόρος πατριάρχης 
απεκατέσθϑη. 17. ὅπως ὁ Σάρδεων καὶ ὁ Θεσσαλονίκης ἐπὶ τούτοις οὐ 
δυνιφώνουν τοῖς ἄλλοις. 18. ὅπως ὁ Σάρδεων κατὰ τὴν Σηλυβρίαν 
βοναχὸς ἀπεχείρατο. 19, ὕπως πολλοὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν δι᾽ ὀλίγου 
ϑνήσκονσιν. 20. περὶ τῆς κατὰ τοῦ Γαλατᾶ φρονρίον τοῦ βασιλέως 
προσβολῆς. 51. περὶ τοῦ νεκροῦ τοῦ βασιλέως Βασιλείου Βουλγαροκτό- 
φον. 5429. ὕπωρ ὁ πατριαρχευων Νικηφόρος σὺν ἅμα βασιλεῖ καταλαμ- 
βάνει τὸ Νύμφαιον. 388. ὅπως ὁ βασιλεὺς τὸν νέον ᾿Ιοάννην ἀπε- 
σχενάσατο. 44. τὰ κατὰ τὸν χαλυφᾶν καὶ τοὺς Πέρσας, ὅπως Τοχά- 
φοις ὑπετάγησαν. 35. ὅπως εἶχον οἱ πρὶν ,βασιλεῖς περὶ Τοχάρους 
ἀτονομένους. 56. περὶ τῶν κατὰ δύσιν᾽ καὶ ὅπως Καῖσαρ προσέβαλεν 
ἐχ παρόδου τῇ πόλει. 97. ὅπως ἑάλω ἡ πόλις τοῖς Ῥωμαίοις. 98. περὶ 
τοῦ Πρωτασηκρῆτις Σενναχηρείβ, τί ἔπραξε διὰ τὴν τῆς πόλεως ἅλωσιν. 
29, ὅπως ἤχουσται τῷ βασιλεὶ ἡ τῆς πόλεως ἅλωσις. 80. “ημηγορία 
βασιλέως ἐπὶ τῇ ἁλώσει τῆς πόλεως. 81. ὅπως ὁ βασιλεὺς εἴσησιν εἰς 
τὴν πολιν μετὰ τῶν περὶ αὐτὸν ἀρχόντων. 5839. ὕπως προσυνέγκατο 
βασιλεὺς ταῖς τῶν Δατίνων φυλαῖς εἰσελθών, 33. ὅπως ἐτάχϑησαν τὰ 
κατὰ τὴν πόλιν παρὰ βασιλέως. 84. ὁποῖαι ἦσαν αἱ περὶ τοῦ πατριάρ- 
2ου ᾿Δρσενίου τῶν ἀρχιέρεων βουλαί. 85. ὅπως ὁ βασιλεὺς ἐκ ποδὼν 


arces munierit nondum coronatus Paolaeologus. 7. μὲ paucta conventa in 
coronatione tranegreſstus sit Polaeologus. 8. ut Polqeologus coronatus, 
puer vero despectus ſuerit. 9. μὲ coronatus Michuel multitudinem deli- 
aierit serdis εἰ fucti. 10. ut Palaeologus reversus cum puero Num - 
pheenm undecumque legotos exceporit. 11. ut imperator froter Iounnes 
αὐ diguitat es εἰξ promotus. 19. ut Alichuel ἀσοροῖα in arcto potitus con- 
ixgem εἰ fſilium αὐ imperatorem miserit. 18. ut proceres dignitutibus 
inperator honoraverit. 14. πὲ imperator atudium adhibuerit ad recupe- 
randam urbem; et μὲ Selebriom οερετίξ. 15. μὲ μαϊτίαγτονλα Arsenius 
petrierchatu cesserit. 16. ut Epheri episcopus Nicephorus patriarchu sit 
ſactus. 17. ut Sardensie εἰ Thesſclonicentis episcopi non consenseriut ἐπ 
mbrogationem patriarchae. 18. ut Sardentis apud Selebriuam in monu- 
εἶναι sit detonsus. 19, ut muſti ecolesiaſticorum brevi temnore sint mor- 
ἐνὶ. 50. de oppugnaetione arcis Θαϊαῖπα per imperutorem. 21. de εα- 
davere imperatoris Bosilii Bulguroctoni. 22. ut potriarchu Nicephorus 
δἰδεμὶ cum imperatore venerit Nymphaeum. 48. ut imperutor puerum 
loemem ἐταιοίογαυετίί. 24. de Chalypho et Pertis, ut Tocharis εἰπὲ 
δυδίεειί. 95. πὶ κε hobuerint priores imperatores audita fama Tocharo- 
ταδὶ. 16. de rebus Occiduis; οἱ ut Caesar obiter urbem tentaverit. 
297. αἰ υτῦς σαρία εἷξ α KRomanis. 28. de primo α secretis Sennaucherib, 
quid ie egerit audito urbis οαρίαο nuncio. 99. ut audita δὲ αὖ impera- 
tore arbis expugnatio. 80. concio imperutoris cuper crpugnatione urbis. 
21. υἱ imperetor comitontibus principibus ingretnus in urbem sit. 89. οἱ 
gererit imperator cum divertis Latinorum post ingressum ἐπὶ urbem. 
833. πὸ τοῦ υγὸΐν ordinatoe εἰπὲ αὖ imperatore. 84. deſiberutio untiotitum 
de ραϊτίατονα Arvenio. 85. ut imperator puerum lounnem amoverit; εἰ 


΄ 





6 SUMMARIA. 


τὸν νέον ᾿Ιωάννην ἑποίφι. καὶ ὅλως κατοικίξζοντο ταλοί. 86. τὸ κατὰ 
τοὺς εἰς τὸν πάπαν καὶ τοὺς ᾿Ιεαλοὺς πρέσβεις τοῦ βασιλέωρ. 


ΤῊΣ ΤΡΙΤῊΣ. 1. ὅπως ἐσκῴαει ὁ βασιλεὺς τὰ κατὰ τὸν πα- 
τριάρχην ᾿Δρσένιον. 9. ὅπως μετακληϑεὶς ὁ πατριάρχης εἷς τὴν πολιν 
εἰσάγεται, καὶ στέφει αὖϑις τὸν βασιλέα. 8. ὅπως ὁ βασιλεὺς διεπρε- 
σβεύετο πρὸς Τοχάρους κήδη ποιῶν, καὶ πρὸς Αἰθίοπας. 4. περὶ κα- 
μηλοπαρδάλεως, ὁποῖόν ἐστι. 5. ὅπως αὐξηϑέντες “ἰϑίοπες τὰ κατὰ 
Συρίαν διεπράξαντο. καὶ τὰ κατὰ τὸν Νόγαν. 6. ὅπως οἱ τρεῖς βα- 
πιλίδες ἀνδράσιν ἡρμόσθησαν καὶ ὁποίοις. 7. τὰ κατὰ τὴν δέσποιναν 
"Μλαμάναν "Ἄνναν. S. τὰ κατὰ τὸν ἀδελφὸν “Αννῆς τῆς δεσποίνης ἴα- 
φρὲ καὶ τὸν Κάρουλον. 9. ὅπως σανίσιν ἀνυψοῦντο τὰ πρὸς τῇ θα- 
λάσσῃ τείχη, καὶ διὰ τί. καὶ περὶ ἑτοιμασίας τοῦ βασιλέωφ. 10. ὅπως 
τὸν Ἰωάννην ὁ βασιλεὺς ἐκποδὼν ποιῶν ἐξετύφλουι͵ 11. τὰ περὶ τοῦ 
'Ολοβώλον Μανουήλ, καὶ τῆς τῶν λοιπῶν ὑποβλέψεως διὰ τὸν Ιωάν- 
ψην. 19. τὰ κατὰ τοὺς Ζυγηνούς, ὅπως ἀπεστάτησαν βασιλέως διὰ τὸν 
Ἰωάννην. 18. ἀπολογία τῶν Ζυγηνῶν πρὸς ἀλλήλους ὑπὲρ τοῦ ὃν ὡς 
᾿Ιωάννην ὑπεδέξαντο. 14. ὅπως διετέθη ὁ πατριάρχης μαϑὼν τὰ συμ- 
βάντα, καὶ ὅπως τὸν βασιλέα ἀφώρισεν. 15. ὅπως διὰ τῶν τριήρεων 
ἠνδραγάϑουν ὁ τοῦ στόλου τῆς Ῥωμαΐδος λαύς. 16. ὅπως οἱ ἀδελφοὶ 
τοῦ βασιλέως τὰς τῶν δυτικῶν ἐνεχειρίσθησαν διοικήσεις. 17. τὰ κατὰ 
τὸν παρακοιμώμενος ακρηνὸν ᾿Ιωάννην. 18. πρεσβεῖαι πρὸς πάπαν, 
καὶ ὅπως ὁ βασιλεὺς τὰ περὶ τὸν Αΐμον διατοϑείχκει, αὐτὸς ἐπιτάττων 
τοῖς στρατηγοῖς τῶν δυνάμεων οἶκοι καθήμενος. 19. ὅπως ὑπερχόμε- 
ψος ὁ βασιλεὺς τὸν πατριάρχην τὴν τοῦ ἀφορισμοῦ λύσιν ἐξήτει. 
90. ὅπως συνῆλθον ἐν ταυτῷ κατὰ συνϑεσίας οἱ δέσποται ᾿Ιηάννης τὸ 
καὶ Μιχαὴλ ὁ τῆς δύσεως. 21. ὅπως ὁ δεσπότης ᾿Ιφάννης ἀπαλλαγεὶς 
τῶν δυτικῶν τοῖς κατ᾽ ἀνατολὴν ἐχθροῖς προσβάλλει. καὶ μερικὸς ἔπαι- 
νος τούτους 9592. ὅπως ἐνόσει ἀπολλύμενα τὰ κατὰ ω᾽ρυανδήνους, τὰ 


ut Itolis domicilium attributum fuerit. 86. de legatis ad popom εἰ Ita- 
los αὖ imperautore mistis. 


TERTII. 1. quid consilii ceperit imperator οἶγοα patriarcham Ar- 
senium. Φ. εἰ repocutus potriarecha invectus ἐπὶ urbem eit, οἱ illis rurcus 
coronuverit imperutorem. 8. ut imperator legationem miterit ad Toecka- 
ros aſſinitatem cum iis eontrahens, εἰ αὐ Aetkiopas. 4. de οαπιείορατ-- 
dali, quale animal οἷἐ. δ. ut aucti viribus Aetkiopes ἐπ ϑυτία rem gee 
aerint, et de Noga. 6. ut tres τερίπαο traditae viris, εἰ. quibus fuerint. 
7. de domina Annu Alamunna. 8. de 7ταῖγα dominae Annae Munfredo, 
εἰ de Carolo. 9. εἰ τπιοεπία urbis, μα mare epectunt, δυρρεεῖιι tabula- 
rum aueta εἰπὲ, et quam οὗ causam. tum de caetero imperutoris αρρα- 
ratu. 10. μὲ amotum αὖ imperii consortio Ioonnem imperutor excaecu- 
verit. 11. de Holobolo Manuele, οἱ de tuspicionibus odiisque ἐπ reliquos 
lounnis cuusa. 19. de Zygenis sive montanie; ut ἐπ imperatorem rebel- 
larint Iounnis causqa. 18. allegata montanorum inter ϑεεα pro eo quem 
μὲ loonnem accentum upud ε6 habebant. 14. ut affectus fuerit patriaroku 
audito excaecutione Iounnis; et ut imperatorem excommunicaverit. 15. μὲ 
navales Homonorum eopiue triremibus bene rem geraerint. 16. ut frotri- 
bus imperuturis Occiduae provinciae commistue fuerint. 17, de Iouune 
Macreno Augusti cubiculi praefecto. 18. legationes ad pupam; δὲ υὲ 
imperutor rem αὐ Ilaemum absens εἰ domi reſident bene gesserit. 19. ut 
petriurchu οοπυοπίο εἰ suppliciter rogato imperator excommunioationis 
aubsolutionem petierit. 20. ut de pace conveneriat inter e ambo derpotae 
louunes εἰ Μιοὶιαεὶ ἐπ Occidente dominans. 2l. ut deepota lounnes per- 
functus expeditione ἐπ Occiduos, cum hostibus ἐπ Oriente εἰς congretſtus; 
et laudum eius dittiactior praedicutio. 49. μὲ penimo in εἰαίμ fuerint 





SUMMARIA. 7' 


Βουπκεϊλώριά τὸ καὶ ἡ Παφλαγονία. 48. τὰ περὶ τοῦ φανέντορ κομή- 
τον ἐξ βορρᾶ ἐπὶ μησὶ τοῖς θέφουρ, καὶ τῆς ἐπὶ δύσιν ἐκστρατείας τὰς 

5. καὶ πεφὶ τοῦ πατριίρχου ᾿Δρσενίουικ 84. τὰ περὶ τοῦ Βέκ- 
τὸν καὶ Ἐιφιλίνον τῶν τῆς ἐκκλησίας ἀρχόντων. 45. τὰ περὶ τοῦ 
Συνλεὰν ᾿Δξατίνον, καὶ τὰ περὶ τῶν Τοχάρων. 86. ὅπως ὑπεδέξατο ὃ 
πετριάρχης ἐλθόντα τὸν βασιλέα, καὶ μεθ᾽ ὅσου ἐλέγχου καὶ ζήλον. 
7. κῆϑος ἐπί τε τῇ θυγατρὶ τῆς Εὐλογίας ἄννῃ καὶ Νικηφόρῳ ϑεσπό 
νἱἣ τοῦ δεσκότου Μιζαήλ. 98. περὶ τοῦ φημισθέντος ψεύδους δι 
Τοχάρων ἐπιδρομὴν κατὰ Νίκαιαν. 


ΤῊΣ ΤΕΤΆΡΤΗΣ. 1. δημηγορία βασιλέως πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς 
Ξιρὶ τῶν κατ᾽ αὐτόν. 2. ὕπως τὸν τοῦ Τ αλησίου Ἰωσὴφ πρὸς τὸν πα- 
τριάργην ἀπέστελλεν ὁ κρατῶν, ζητῶν λύσιν τοῦ ἀφορισμοῦ. 3. ὅπωρ 
λίβελλος κατηγοφίας κατὰ τοῦ παεριώρχου ἐδόϑη τῷ βασιλεῖ. 4. ὅπωρ 
καὶ ὅπου ἐξητοῦντο τὰ κατὰ τὸν πατριάρχην ᾿ἡρσένιον. δ. ὅπως ὁ πα- 
εράφχης πρὸς βασιλέα ἀφίκοιτο καὶ ὅπως παρὰ μικρὸν παραλογισϑείη. 
6, ὁπως συναχϑέντων τῶν ἀρχιερέων τὸ τέλειον μήνυμα καὶ ἐπὶ τούτῳ 
ἡ ἀπόφασερ γέγονεν. 7. ὕὅπωρ ἀπελϑόντερ τρεῖς ἀρχιερεῖρ ἐξ ἀποστολῆς 
τῶν ἄλλων τῷ πατριάρχῃ τὰ τὴρ καϑαιρέσιουις παρεδήλωσαν. 8. ὅπως 
πέκφας ὁ βασιλεὺς ἐξαγεε τοῦ πατριαρχείου τὸν πατριάρχηφ, καὶ τὸ 
τότε συμβάντα. 9. ὅπωρ οἱ τῆς ἀνατολῆς πατριάρχαι, ὁ τῆς ᾿4λεξαν- 
δρείας καὶ ᾿δντιοχείαθ, περὶ τὴν καϑαίρεσιν τοῦ πατριάρχου διετέθησαν, 
10. ὅκως ἤϑελεν ὁ πατριάρχης ἐπὶ τῆς τιμῆς ὧν αἀνακαλεῖσϑαι ὡς ἀρ- 
χρέα τὸν Σάρδεων. 11. δημηγαρία τοῦ βασιλέωρ περὶ τῶν σχιζομέ- 
φων. 19. ὅπως ψηφίζεται ὁ τῆς δριανοῦ Γερμανὸς εἷς τὸ πατριαρ- 
χεῖον,) καὶ ὁποῖος οὗτορ. 18. ὅπως ἀνάγεται Γερμανὸς εἰς πατριαρ- 
χεῖον, καὶ τί διαπράττεται. 14. ὅπως τὺν ᾿Ολόβωλον μεταγαγὼν ὁ 
πατριαρχεύων εἰς τὴν τοῦ ϑεοῦ ἐκκλησίαν ὀφφικίῳφ ῥήτορος ἐτίμα καὶ 


Ῥίαπε perditae Maryondenorum Bucellariuque εἰ Ῥορλιαροπία. 98. de 
εὐθεῖα ἐξ ρμαγίο Boreuli ἀρραγοπῖδ πιοπείδωθ ἀεείδυΐδ, deque eæpeditione 
imperatoris ἐπ Ocoidentem; deniquo de “γϑονίο ραϊνίανοδα. 84. de Vecco 
εἰ Χρρκέδπιο primarias praefecturas in οοοϊδεία gerentibus. 45. de Sul- 
tene Mzatino εἰ de Tocharis. Φ6. ut exceperit potriarcha redeuntem im- 
peretorem, quam acri reprekentione ac selo. 97. aſſtnitas ἱπίεν impera- 
torenm εἰ despotum Mickhuelem contracta, Annc Eulogiue βίδα ororis Au- 
ἔυπὶ, Nicephoro ἀειροίαο Michaelis ſilio in uxerem date. 28. de vul- 
geto Νίεαεαε folto auncio inradontium eem urbem Τοοβατονιδι. 


QUARTI. 1. oratio imperutoris ad episcopos de rebus tuis. Φ. υἱ 
ꝓrepesitum Galesii Iorephum ad pautriarcham allegaverit imperutor, pe- 
tens αδοοξαίίοπεπι αὖ εἐχοοπεπιιπίεαϊίοπα. 8. ut libellus accusutionis οοπίτα 
petriarcham datus εἰξ ἱπιρεταίοτί. 4. quomodo εἰ υδὲ σιαεείίμπι de pu- 
triarcho Arsvenio ait. 5. ut patriarcha αὐ imperatorem actetterit; εἰ οἱ 
perum abfuerit quin deciperctur. 6. ut congregotis patribus ultima οἱ- 
tetio εἰ pot eam damaatio contigerit. 7. ut τυΐεεὶ α εὐποῦο αὐ patrior- 
εδαπι ἄπο ἀριοορὶ διατὶ εἰ damnationem εἰρη βοαταπί. 8. ut mitten⸗ 
ἐπιρεταῖον erit patriarchali domo patriarchum; εἰ quue ἴυπο conti- 
gZerint. 9. «ἱ Orientales patriarohus Alexondrinus et ſutiochenus οἶτοα 
peœricrekae depotitionem affecti fuerint. 310. ut Artenius ἐπ patriurchae 
dignitate αὐὐως constitutus reſtituere in integrum voluerit episcopum 
Scrdenem. 11. orutio ἱπιρεταίοτίε de achismaté αὐηϊοῖν. 12. ut auffra- 
giis clectus ait ἐπ Rutriarchum Adrionopoleos episcopus CGermonus; εἰ 
φιοῖε δὶς fuerit. 18. αὐ evectus Germanus ἐπ potriorehalem sedem fue- 
ΤΗΣ εἰ Ῥυίπια eius αοἴἷα. 14. αἱ Holobolum ρμαϊνίατολα Germanus truns- 
latum ia ἀεὶ οοεἰεείασι οὔοίο rhetoris honoreverit et πιαρίοίτωσι coneti- 





ϑ SUMMARIA. 


διδάσκαλον καϑίσεα. 15. ὅπως ἐγκληθένεος τινὲς τῶν τὸὺῦ παλακίου 
καϑοσιώσεως, καὶ τὸν πατριάρχην εἰσῆγον ᾿Δοσέφνεονν. 16. ὅπωρ ὁ συγ- 
γραφεὺρ σὺν ἅμ᾽ ἀρχιερεῦσιν εἰς ἐκεῖνον πέμπεται, καὶ περὶ ὧν αὐτοῖρ 
συνέβη 17. ὕκως ὁ — ὀβουλεύετο τὰ περὶ τῆς ἑαυτοῦ λύσεως, 
καὶ πρὸς τίνορ. 18. ὅπως ὁ Ἰωσὴφ τῷ Γερμανῷ συνεβούλευεν ἀποϑέ- 
σϑαι τὴν πατριαρχίαν, 19. περὶ 'γακίνϑον, ὅσειρ καὶ ὅϑεν, καὶ τῶν 
περὶ αὐτόν. 20. ὅπως καὶ διὰ τοῦ Σάρδεων Χαλαξὰ ἐπιχειρεῖ ὁ βασι- 
λεὺς τῷ πατριαρχοῦνει Γερμανῷ. 91. ὅπως ἐξῆλθε τοῦ πακριαρχείον 
ὁ Γερμανός. 29. περὶ τοῦ ᾿ἡδριανρυκόλεως Βασιλείον εἴτ᾽ οὖν Βαρ- 
λαάμ. 598. ὅπως εἰς πατριάρχην ψηφίξεται παρὰ τῶν ἀρχιερέων Ἰω- 
σήφ. 584. ὅπως παραδοχιμηϑέντος τοῦ Ἡρακλείας Πιναχὰ, ὡς ὄντορ 
τῆς χειροτονίας τοῦ Γερμανοῦ, ὁ Μιτυλήνης Γρηγόριος χειροτονεῖ τὸν 
Ἰωσήφ. 45. ὅπως ἐλύϑη τοῦ ἀφορισμοῦ ὃ βασιλεὺς παρὰ τοῦ ἸΙοσήφ. 
96. περὶ τοῦ κήδους τοῦ τε Ταρχανειώτου ᾿Ανδρονίχου καὶ υἱοῦ τῆς τοῦ 
βασιλέως ἀδελφῆς άρθας, καὶ τῆς θυγατρὸς τοῦ δυτικοῦ ᾿Ιωοάννον. 
47. ὅπως καὶ ὁπόσαις δυνάμεσι σερατηγοῦντος τοῦ δεσπότου, καὶ ἐπὶ 
τοῖς δυτιχοῖς συχνάχις ἐπεχωριάξδοντος,. τὰ ἀνατολικὰ ἀπωΐζοντο. 
88. περὶ τοῦ κατ΄ ἐκκλησίαν σχίσματος, καὶ περὶ τῶν Παντεκυπτηνῶν 
μοναχῶν. 59. ὅπως ἀποστέλλεται εἰς Παιονίαν μετὰ τοῦ μεγάλου δου- 
κὸς τοῦ Μάσκαρι ὁ προπατριαρχεύσας Γερμανός, κἀκεῖθεν ἤγαγε νύμ- 
φὴν τῷ τοῦ βασιλέως υἱῷ, καὶ προσεστέφϑησαν. 80. τοῦ μεγάλον 
κονοσταύλου τοῦ Ταρχανειώτου πρὸς τὸν πενθερὸν αὐτοῦ Ἰωάννην αὖ- 
τομόλησις. 831. ἐχστρατεία τοῦ δεσπότου ᾿Ιωάννουν συνάμα γιλίασε 
σειρατοῦ πρὸς τὸν Ἰωάννην, καὶ τὸ τῆς ἀνδραγαθείας τοῦ Ἰωάννου. 
89. ὅπως κατὰ θάλασσαν ὁ πρωτοσεράτωρ Φιλανθρωπηνὸρ νικᾷ τοὺς 
Ἱεαλοὺς κατὰ κράτος, συνεργοῦντος ἔξωθεν καὶ τοῦ δεσπότου ᾿Ιωάννου. 


ΤῊΣ ΠΕΜΠΤῊΣ. 1. ὅκως μεταξὺ λύπης καὶ ἡδονῆς ἐγένετο ὁ 
κρατῶν διὰ τὰ συμβάντα ἐν τῇ δύσει. 3. ὕπως σχιζομένων τῶν 


duerit. 15. ut accututi palatinorum quidam ἰαεεας maiestatis patriur- 
cham ſrtenium ἐμ eandem aecum criminationem involuerint. 16, μὲ qu- 
οἷον Ruius Αἰείοτίαο una cum episcopis αὐ Arsenium mirus ait; εἰ quid 
iis qontigerit. 17. ut modos quaeeierit imperutor δας αὐεοϊμιίοηέε impe- 
traudae, οἱ α quo. 18. εὐ Ioepkhus Germano suauserit abdicationem 
natriarohatus. 19. de Hyocintho, quis οὐ unde etet; αο de ἐρεὶ αὐδαε- 
rentibus. 20. μὲ por Sardenem Chalasam iterum imperator Germonum 
Ῥαϊτιατοΐαια tontaoerit. 81. ut Germanus putriarchutu οεεβετίξ. 22. de 
episcopo Adrianopoleos Rasilio sive Burlaum. 23. ut uffragiis episco- 
porum in patriarcham electus fuerit Iorephut. 94. ut porthabito Herau- 
cleota Ῥίπαολα, quod is ordinutus fuisset α Germono, Mitylenentis Ore- 
Qorius Iosephum ordinuverit. 25. ut s2olutus anuthemate imperoutor fuerit 
α Iotepho. 26. de nuptiali foedere inter Tarchaniotam Andronicum ſt- 
lium Marthac sororis imperqtoris, εἰ ſiliam Iounnis in Occidente domi- 
nantis. 27. μὲ Romunis maximis copiis, duce despoto Ioonne, erebro ἐπ 
Occiduos tractus aversis, Orientales perierint. 98. de eccleside ackismate 
et Puntepoptenis monackie. 29. ut mittus ἐπ Punnoniam cum magno 
duèes Latcari exputriarchu Germanus inde onsam imperqctoris filio duxe- 
rit; utque novi sponti coronati sunt. 80. magni οοποείαιιϊξ Τατοϊαπίοξας 
oud Ioonnem ipsius socerum transffugium. 8:1. expeditio Ioonnis despotue 
cum multorum milium exercitu adversus Iounnem ducem; et de huius 
fucinore iusigni. 82. ut mori protortrator Philuntkropenus Italos vicerit, 
αὐἀϊκυαπίς ἃ terra despota Iounne. 


QUINTI. I. μὲ medius inter moerorem εἰ gaudium imperutor ſue- 
rit οὐ δα quae ἐπ Ottidente eveneruat. 2. υἱ achiemate per Oricutem 





SUMMARIA. 9 


κατ᾽ ἀνατολὴν ὁ πατριάρχης διὰ ταῦτα τοῖο ἐκεῖ ἐπιδημεῖ, 8, ὅπως 
τῷ Βουλγάρων βασιλεὶ Κωνσταντίνῳ ἡ τῆς Εὐλογίας θυγάτηρ εἰς γάμον 
ἐμδόϑη. 4. τὼ περὶ τοῦ Νογᾷ καὶ Τοχάρων, ὅπως εἶχον τὸ πρίν. 
τεὶ περὶ τοῦ πρῶτον βασιλέως καὶ νομοθέτου αὐτῶν. δ. τὸὼ περὶ τοῦ 
Ἀπνιζῆ. καὶ ὕπως δέδωχε βασιλεῖ τὴν εσέμβρειαν. 6. περὶ τοῦ πρὸς 
τοὺς Σέρβους κήδους τοῦ βασιλέως, καὶ διὰ ταῦτα τῆς τοῦ πατριάργου 
ἐπιδημίας ἐκεῖσε. 7T. τὰ περὶ τὸ Ζυρράχιον, καὶ τοῦ σεισμοῦ τοῦ ἐκεῖ 
ἐνσκήψαντος. 8. τὰ κατὰ τὸν ῥῆγα Κάρουλον, καὶ ὅπως στόλον ἐξηρ- 
τύετο. 9. ὕπως πρέσβεις ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν ῥῆγα Φραγγίας ἀπέστελ- 
δεν. 10. ὅπως ἀκουομένου τοῦ στύλου τὰ κατὰ πόλιν ὁ βασιλεὺς παρε- 
ἀεεύαξζετο. 11. ὕπως σταϑέντος πάπα τοῦ Γρηγορίον, ὃ βασιλεὺς προβ 
τὴν μετ᾽ ἐκείνου εἰρήνην ὠκονομεῖτος 148. ὅπως ὁ βασιλεὺς τοὺρ τῆς 
ἐκκλησίας κατηνάγκαζξε διὰ τὴν εἰρήνην. 13. ὅπως ὁ Χουμνὸς Ἰωάν- 
φης κατηγόρει τοῦ γαρτοφύλακος Βέκκου., 14. τὼ περὶ τοῦ τόμου ὃν 
ἐπέστειλε πρὸς τὴν ἐχκλησίαν ὁ βασιλεύς. 15. ὅπως ὁ Βέκκος εἰς φυ- 
λαχὴν εἰργμένος, ὅμως βιαζόμενος κατετίϑετος 16. ὅπως ὃ πα- 
τριάργης γνωματεύων ἐγγράφως ὥὦμνυε μὴ καταδέχεσθαι τὴν εἰρήνην. 
11. περὶ τῶν ἀποκρισιαρίων τοῦ βασιλέως, καὶ τῆς τοῦ πατριάρχου 
ἀποχωρήσεως. 18. περὶ τῆς τοῦ βασιλέως πρὸς τοὺς κληρικοὺς ἀνάγκηρ. 
19. ὅκως εἰς δύσνοιαν διαβαλλόμενοι οἱ κληρικοὶ ἠνοχλοῦντο. 90. τὸ 
πιτὰ τὸν ῥήτορα τῆς ἐκκλησίας διήγημα. καὶ τοῦ συγγράφεως σχετλία- 
σις. 31. ὅπως οἱ πρέσβεις τοῦ βασιλέως κατὰ θάλασσαν ἐκινδυνευσαν. 
92. ὅπως ὁ πάπας ἐμνημονεύετο, ἀργήσαντος τοῦ πατριάρχου. 323. περὶ 
τοῦ σχίσματος χαϑόλον τῆς ἐκκλησίας. 94. περὶ τῆς ἐκλογῆς τοῦ γχαρ- 
τοφυαχος Βέκκου εἰς τὸ πατριαρχεῖον. 35. ὅπως μὴ φέρων ὁ βασι- 
λεῦς τὴν παρὰ τοῦ πατριάρχου ἐνόχλησιν τὴν τρίτην ἔταττεν. 96. ὅπως 
καὶ αὖϑις πρὸς τὸν πάπαν πρέσβεις ἐστέλλοντο. 97. ὕπως ᾿Ικάριος προσ- 
ζωρήσαρ τῷ βασιλεῖ καθίσταται ἐπὶ τοῦ στόλου͵σπ 48. ἔτι τὰ κατὰ τὸν 


invaleseente, eo 46 putriarcho contulerit pacis concilianduo grotia. 8. αἱ 
regi Balgororum Constantino ſilia Fulogiae Maria in uxorem data sit. 
4. de Noga εἰ Tockauris, originibusque gentis, deque primo eorum rege 
as legumloatore. 5. de Μυίτε, εἰ εἰ ἐδ imperatori Merembream dederit. 
6. de ſoedere imperatoris cum Serbis, deque profectione patriurchue in 
Serbiam es de cuusa. 7. de Dyrrhuckio, et de terrae motu quo est illu 
εὐδίας eversa. 8. de rege Curoto, ut ie clasrem armuverit. 9. ut le- 
getos imperutor αὐ regem Fronciae miterit. 10. ut αὐ famum venturue 
iaſectae claossis ἐπ ἀγὸς imperator praeparaverit quae πεοοϑεατία putaban- 
ἣν εἰ tuendue. 11. ut constituto papo Gregorio imperutur cum eo tra- 
εἰατὶ pacem proeuraverit. 12. ut imperutor ecelesiusticos urserit αὐ pa- 
ἐπ. 13. ψὲ JIounnes Chumnus aecuseuerit chartophylacem Veccum. 
14, de æcripto quod misit σα eceleriam imperator. 15. ut leccus caur- 
eere detentus, εἰ ἰδὲ nihilominus solicitatus, attractus ἐπὶ partes fuerit. 
16. ut patriorcha δες γμαίαπι scripto edito δεπίοπίία iuroverit 86 ἐπ pu- 
ea πον οὐπενδηνμηι. 17. de legatis imperatoris et teessu putriarchae. 
18. xt imperaſor quum potuit vehementissime clericos urrerit. 19. ut εα- 
iam posti clerici quasi parum fideles imperatori essent, vexati eo 
wenine ſuerint. 20. πστταῖϊο supplici atrocis irrogati rhetori, εἰ de eo 
dœuentatio istoriei. 21. ut leguti imperotoris ἐπ mari perictitati fuerint. 
22 αἱ Ῥαραο εοπιπιειποταίίο faëta in sacro ſit, exauctoruto putriurckau. 
43. de κενίοπιαϊο uirersam ecclesiam turbante. 94. de electione churto- 
Pʒlæcis Vecci ἐπ putriarchalem dignitutem. 25. ut non ferens impera- 
tor πιοίοείδαπι, quam οἱ nimis crebrue putriarchae pro egentibus aippii- 
uenes facescebont, tertiam ἱρεὶ ferium αὐ admissionem ustignaverit. 
26. οἱ iierum αὐ pupum ἱεβαἰὲ εἰπὲ missi. 27. μὲ Icurius ad imperato- 
τεῦ trantfugiens οἰαϑεὶ praepositus fuerit. 28. τανε de. exputriurcha 


10 SUMMARIA. 


«εατριαρχεύσαντα Ἰωσὴφ καὶ τὸν Βέκκον. 59. ἔτι τὰ κατὰ τὸν παεριάρ- 
—* ᾿Ιωσήφ. 80. ὅπως τοὺς κατὰ τὴν πόλιν Γεννουΐταρ ἐταπείνου ὁ 
ασιλεύρ. 


ΤῊΣ ἘΚΤΗΣ. 1. ὕπκως καὶ ἐκ ποίων τῶν αἰκιῶν τὰ κατὰ τὸν 
Aluov καὶ αὖϑις παρεκινοῦνεο. 8. ὅπως ἡ Μαρία κατεσοφίσατο τὸν 
Σφεντίσθλαβον. 8. τὼ κατὰ τὸν ΛΜαχανὰν ἀρχῆθεν" καὶ ὅπως τὸν 
Ιωνστανεῖνον πεφόνευκεν. 4. ὅπως ὁ βασιλεὺς τῇ ϑυγατοὶ Εἰρήνῃ 
τὸν ᾿Ισὰν εἷς γάμον ἥρμοσεν. 5. ὅπως ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τούτῳ πέμψας 
ἐξήτει βουλὴν καὶ παρὰ τοῦ πατριάρχον. 6. ὅπως καὶ τὸν Μηιχαὴλ ἐκ 
δύσεως ἐπελθόντα γαμβρὸν ἐποιήσατο. 7. τὰ κατὼ τὴν Ἰαρίαν, καὶ 
ὅπως τῷ “Μαχανᾷ συνῴκησε. 8. ὅπως δαρία μὲν παρεδόϑη βασιλεῖ, 
᾿Ασὰν δὲ Τερνοβιώταις παροδέχϑη. 9. ὕπωρ ᾿ἡσὰν ἐκ Τερνόβου ἀπε- 
χώρησεν. 10. ὅπως κατηγορίαι κατεσκευάσθησαν κατὰ τοῦ πατριάρχου 
Βέχχκου. 11. ὅπως βασιλικὴ νϑαρὰ προβαίνει ἐπὶ τοῖς σταυροπηγίοιρ. 
14. τὰ συμβάντα τῷ πατριάρχῃ διὰ τὴν τῶν Χολύβων ἀποστολήν. 
18. ὅπως παρῃτήσατο τὸν θρόνον ὁ πατριορχεύων Ιωαννης. 14. τὰ 
κατὰ τοὺς πρέσβεις τοῦ πάπα καὶ τὸν πατριάργην Ἰωάννην. 15. πλη- 
φοφορία βασιλέως πρὸς τοὺς τῆς ἐκκλησίαρ διὼ τὰς παραλόγους ἀπαιτη- 
σειῷ τῶν πρέσβεων. 16. ὅκως ἀπεστάλησαν οἱ πρέσβεις ἰδεῖν τοὺς 
ἀποχλείστους ἐν φυλακῇ. 17. ὅπως ἀνήχϑη ὁ ᾿Ιωοάννης ἐς τὸ πατριαρ- 
χεῖον τὸ δεύτερον. 18. τὼ κατὰ τὸν Ἰγνάτιον καὶ Μελέτιον ὕὅπος εἷς 
τὸν πάπαν ἀπεστάλησαν. 19. πάλιν τὰ κατὰ τὸν ΜΠαχανᾶν, καὶ ὅπως 
«αρὰ τοῦ Νογὰ πεφόνευται. 90. ὅπως ἐκστρατεύει ὁ βασιλεὺς ᾿νδρό- 
ψικος εἰς ἀνατολήν. 51. ὅπωρ αὐ Τράλλεις ἀνακεισθεῖσαι ὑπὸ τῶν 
Περσῶν ἑάλωσαν. 99. ὅπως ὁ Πορφυρογέννητος Κωνσταντῖνος εἰς τὰ 
κατὰ δύσιν ἀποστέλλεται. 93. ὅπως ὁ Βέκκος γράφων δι᾽ ἣν αἰτίαν 
καὶ περὶ τῶν δογμάτων ἐχίνει. 24. ὅπως εἰς τὸ ὅρος τοῦ ἁγίου “ὄξεν- 


ἸΙοοερῆο οἱ de Vecco. 959. adkue de Iotepho quondam μαϊτίατοδα. 30. εἰ 
Genuentium in propria iprorum urbe degentium fattum depresterit im- 
perautor. 


SFRATI. 1. αἱ οἱ quibus de causis ad montem Haemum turbari ρας 
coeperit. 2. ut δίατία Sprentistklabum deceperit. 8. initia Lackenae, et 
ut is Constantinum interfecerit. 4. ut imperator ſtliae Irene “εαπεῖκ 
coniugem dederit. δ. εἰ imperator de aſſtinitate οορίξαία contilium α 
Ῥαίνίατοδα per missos quaeſierit. 6. εὖ Michuelem etiom ἐς Occidente 
αὐ εὸ profectum imperator generum fecerit. 7. de Ματία, πὲ Lackance 
nupserit. ὃ. ut Ματία quidem tradita imperatori, Ason autem intro 
Ternobum admissus ſuerit. 9. ut Atun Ternobo recererit. 10. ut accu- 
zationes αὐοτπαίας εἰπὲ contra potriarchum Veccum. 11. αἱ perlatu pro- 
mulgatoque fuerit ἱπιρεταίοτία novella de stauropegiis sive locis δαοτὶδ 
proprie patriarchue tubiectis. 19. quid contigerit potriarchue ex mitsio- 
πὸ Colyborum. 13. ut patriarche Iounnes tarono renxntiaverit. 14, de 
legotis papae εἰ ρμαϊτίαγολα Iounne. 15. orautio για ἐπιρεταίον ecerto per- 
auuso ecclesiasticis δα ἐπ propoſsito conttantia, praemunivit eos π6 tur- 
barentur αὐ inconvenientes petitiones legatorum. 16. μὲ deducti εἰπὲ le- 
guti αὐ custodios publicas, visuri eos qui illie clausi tenebautur. 17. xt 
Iounnes in patriarchales aedes inductus denuo it. 18. de Ignatio εἰ 
Meletio, μὲ ii αἀὐ papam misti fuerint. 19. rureus de Lackane, εἰ ut 
ἐδ. α Noge interfectus ſuerit. MW. eſspeditio ἐπιροταίοτίε Andronici ἐπι 
Orientem. 81. ut Tralles rettauratae α Pertis cuptae sint. 22. ut Por- 
phyrogenitus Conttantinus ἐπ tractus Occiduos mitsus ait. 43. μὲ l'eccus 
soribere αρβτοδδυδ, εα οὐτοαβδίοηα de dogmate controversiam moverit. 
24. ut ad montem rancti Auxentii iverit patriarcka; et de actis impe- 





GEORGMI PACHVM. DEMICBRAELE PALAEOL. 1.1. 11 


τίον ἀπῆλθεν ὁ πατριάρχηρ. καὶ περὶ τῶν τοῦ βασιλέωρ ἔκοῖ. 45. περὶ 
τοῦ Χαλοειδᾶ καὶ περὶ τοῦ Ιωάψννου τοῦ Δούκα. 96. τὰ κατὼ τὸν λο- 
γϑίτην τοῦ γενικοῦ διονξζάλωνα. 537. ὅπως ἐκ δύσεως ὑπέσερεφεν ὃ 
Πωφνυρογέννητος, καὶ τὰ κατὰ τὸν Χοτανίτζην. 938. ϑάνατος τῆς δε- 
αοίνης ἄννης καὶ τὰ τότε συμβάντα. 49. ἐκστρατεία Μιχαὴλ βασι- 
ἰίως πρὸς Σάγγαριν, καὶ τὰ γεγόνοτα ἐκεῖ. 380. τὰ κατὰ τοὺρ πρὸρ 
τὸν πάπαν Ἀαρτῖνον ἀποκρισιαρίουρ. 81. περὶ τῶν διαθηκῶν τοῦ πω- 
τριάργου Ιωσήῳ. 33. ὅπως συνέβη τὰ κατὰ Βελλάγραδα. 83. ϑρίαμ- 
βος τῶν ἑαλωκότων κατὰ τὰ Βελλάγραδα. 84. τὰ κατὰ τὸν ἄρχον- 
τα ιῶν Δάξων ᾿Ιωάννην, καὶ ὅπως αὐτὸν ὁ κρατῶν ἐπεγαάμβρευσεν. 
35, ὅπως ὁ βασιλεὺς μετεκαλέσατο Τοχάρους κατὰ τοῦ σεβαστροχράτο- 
ρος Ἰαάννονυν. 36. ὅπως κινδυνεύων κατὰ θάλασσαν ὁ βασιλεὺς ὅστε- 
ρον ἐξιλϑὼν ἐτελεύτησεν. . 


retoris illic. Φ5. de Caloido et de Iounne Duca. Φ6. de logotheto ge- 
βετοὶ Muxalone. 27. ut ex Occidente redierit Porpryrogenitus; et ἐδ 
Cotanitaa. 98. mors dominue Anncde; et quue tune contigerunt. 29. eæ- 
pedilio Michaelis imperatoris verrus Sangarim, εἴ ibi gesta, 80. de Apo- 
critiarũs ad popum Mortinum mistit. 81. de testamento patriarchae Io- 
æphi. 839, ut τοῦ αὐ Βεϊϊαρταάα gesto contigerit. 33. triumphus οαρίο- 
τεῦ αὐ Bellagrada. 84. de Lozorum principe ἴοαππε, πὲ eum ἐπιρε- 
ταῖον εἱδὶ ρεπεανι fecerit. 85. ut ἱπιρεγαῖοτ Tockuros αἀὐσοοτεὶυενὶξ οοπέγα 
loomem δεδαςσίοεταίοτεια. 36. ut in mari periclitotus imperutor, deinde 
peeiquan eſascendit, εἰϊ mortuuso. 


A. 


Γ εώργιος Κωνσταντινουπολίτης μὲν τὸ ἀνέκαϑεν, ἦν Νικαίᾳ δὲ Ῥ 4 
καὶ γεννηϑ εὶς καὶ τραφείς, ἐν Κωνσταντίνου δὲ καταστὰς αὖϑις 

ὅτε ϑεοῦ νεύματι ὑπὸ Ῥωμαίων ἐγένετο, ἔτη γεγονὼς εἴκοσιν 
ἑνὸς δέοντος, τηνικάδε χαὶ χλήρῳ σωϑεὶς ϑείῳ καὶ ἀξιώμασιν 
ὁ ἰχχλησιαστικοῖς διαπρέψας χαὶ ἕως καὶ ἐς πρωτεχδίχου φϑάσας 
τιμήν, ἔτε δὲ καὶ ἐν ἀναχτόρων εἰς δικαιοφύλαχα τιμηϑείς, τάδε Β 
ξυνέρραψεν, οὐ λόγους λαβὼν ἄνωθεν ἀμαρτύρους, οὐδ᾽ ἀκοῇ 
πιστεύων μόνον, ὥσπερ πολλάκις συμβαίνει τῷ βουλομένῳ γρά- 


J. 


(χουν είο. Constantĩnopolĩtanus genere, ortus εἰ endotritus Nicaeae, 

tnopolim rursus tranalatus, quando ea, sic deo annuente, sub 
Reaqnoram dowinium rediit, annos tunc natus vndeviginti, clero ad- 
acräptus ac primis ecclesiae dignitatibus ornatus, adeo υἱ usque δὰ pro- 
tecici honorem eveheretur, in palatinis quoque officiis dĩcaeophylacis 
megietratu honoratus, haec literis tradidit, non rumores longe petitos 
nulleque tentimonio probatos excipiens, neque s0lum famae uideno, uti 


1:2. G6GREORGV ΡΑΟΕΥΜΕΒΙΒ 


ῴειν, ἤν τις λέγοι ἑωρακὼς ἢ καὶ ἀκούσας αὐτός, πιστοὺς 
δ᾽ ἀξιοίη τοὺς λόγους, εἶ μόνον λέγοι, λογίζεσθαι, ἀλλ᾽ αὐτόπτης 
τὰ πλεῖστα οὕτως ξυμβὰν γεγονώς, ἢ καὶ μαϑὼν ἀκριβῶς παρ᾽ ὧν 
τὸ πρῶτον ὡράϑη πραχϑέντα, πλὴν δ᾽ οὐκ ἀμάρτυρα ἀλλὰ 
Ο καὶ πολλοῖς ἄλλοις συνηγορούμενα, ὡς ἂν μὴ ὃ ξύμπας χρόνος 5 
φύσιν ἔχων τὰ πολλὰ κρύπτειν συχναῖς κυκλικαῖς περιόδοις καὶ 
τάδ᾽ ἀφανίσῃ κατὰ μικρὸν ἐξίτηλα τῇ παραδρομῇ γιγνόμενα διὰ 
τὸ φανέντα χρύπτεσϑαι πάντα ἀνάγκην εἶναι, ὥς πού τις τῶν 
σοφῶν ἔφη καὶ ἀληθῶς ἐγνωμάτευσεν. οὗ μὴν ὥστε. καὶ τὸ ἀλη- 
ϑὲς περὶ ἐλάττονος τοῦ ψεύδους ποιήσασϑαε περὶ τοιούτων λέ- 10 
γοντα" ἱστορίας γάρ, ὡς ἂν τις εἴποι, ψυχὴ ἥ ἀλήϑεια, καὶ 
τὸ τῆς ἀληϑείας χρῆμα ἐπάναγκες ἱερόν, ὃ δὲ πρὸ ταύτης τὸ 
D ψεῦδος ἄγων ἄντιχρυς ἱερόσυλοςς ἄλλως τε καὶ ἡμῖν ἥκιστα 
᾿πρόϑεσις τοῖς πραχϑεῖσι μέγεθος ἐντιϑέναι, ὡσανείπερ κινουμέ- 
γοις ἐκ μίσους ἢ μὴν εὐνοίας, ὡς ἂν πλέον ἢ εἰκὸς ἢ τὸ κακῶς 15 
ξυμβὰν διασυρείη ἢ τὸ εὖ ξυμπεσὸν ὑμνηϑείη, τοῦ λόγου τὰς 
ἀχοὰς γοητεύοντος. ἐπειδὴ γὰρ τὰ ὁπουδήπου πραχϑέντα ἔστι 
μὲν καὶ διεξιέναι, οἷς δὴ καὶ λέγειν βουλομένοις ἐστίν, ἔστι δὲ 
καὶ ἐᾶν ἄρρητα, μὴ ἀνάγκης ὑπούσης, νικᾷ κατ᾽ ἐμὴν γνώμην 
E τὸ σιωπᾶν ἢ τὸ λέγειν ἄλλως ἢ ὡς ἐπράχϑησαν, καὶ κρεῖττον 90 
δήπου τοῖς ἀκούουσι τὸ μὴ μανϑάνειν ὅλως ἢ τὸ μανθάνειν ἄλλως 
ἢ ὡς ἡ ὄντως ἱστορία βούλεται, ὡς ἐκεῖϑεν μὲν τῆς ἁπλῆς εἶσα-- 


anepe scribenti uauvenit, dum nimis facile creditur omni qui dicat ao 
audisse aut vidisse, verum qui per πιὸ ipse pleraque viderim δὶς conti- 
gisse ut refero, νοὶ δὶ abaliis acceperim, diligenter excusserim ἃ quibus 
primum ea sint visa dum fierent, ac nec sic unius testimonio credide- 
rim, δεὰ muoltorum affirmationi concordi. scripsi autem, πὸ tempus 
auapte natura involvens ac tegens multa, crebrisque suis circuitionibus 
obruens, haec quoque deleat fugientia ipso decursu. necerse quippe est, 
quae aliquando visa sunt, contegi tandem, ut doctus quidam asseruit 
80 vere pronuntiavit. sed neque par est de his rebus dicentem men- 
dacio minoris facere veritatem. historiae namque, uti quis dixerit, ani- 
ma veritas; εἰ veritas ipsa revera res sacra est. ἴδ igitur qui pluris fa- 
cit mendacium, aperte sacrilegus εδί. at neque propositum nohis est ge- 
8.15. aliorum pondus addere, quasi vel odio νοὶ —— moveremur, 
αἴ οὐ quod male accidit, plus aequo laceretur, οἱ quod belle cecidit, 
impennius celebretur; historia legentibus ĩimponente. quandoquidem enim 
— ubĩvis terrarum gesta sunt, licet quidem narrare argumenta 

icendi quaerentibus, licot et omittere indicta, nulla necessitate scri- 
bere cogente, aatius profecto sit, ut ego quidem arbitror, milentio prae- 
terire quam δεοὺβ ἃ. gesta sunt tradere. praestat enim legentibus nihil 
eorum scire quam contra ac vere acta sunt doceri. illine enim iuscien- 
tia quaedam, et aimplex illa quidem, ianascitur, nullam inurens turpitu- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. I. 13 


γουμένης ἐκείνης ἀγνοίας, ἐξ ἧς οὐ μῶμος προσερίβεται, ἐντεῦ- 
ϑιν δὲ τῆς διπλῆς, ὡς τὸ μὴ εἰδέναὶ συμβαίνειν τὸν εἰδέναι οἷά-- 
μον, οὗ δὴ καὶ χεῖρον οὐδέν.. οὐ μὴν ἀλλ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸς ἐγκε-' 
χείρηχα ἂν τῇ γραφῇ, ἤν μοι μὴ ἐπήει ἐλπίζειν προϊόκτος τοῦ 
ὀχρόνου τὰ χείρω καὶ ἔτι ξυμβὰίΐνεν, ἐκ τῶν παρόντων καὶ τὰ Ρ 5 
ἐσαῦϑις στοχαζομένῳ, ἢ μᾶλλον ἐκ τῶν συμβάντων λογιζομένῳ 
τὰ υυμβησόμενα, πολλῷ γὰρ δήπου εἷς ἀκοὴν ὠτίου ϑαυμασιώ-- 
τερον ἐκ τοιαύτης, ἧς δὴ καὶ γεγεύμεϑα, ἡσυχίας καὶ καταστά- 
σεως εἰς τάδε ξυμφορᾶς τὼ πράγματα προελϑεῖν, ἢ τοιαΐτα φα-- 
Ἰὐγῶτα καὶ οὕτως τῆς προτέρας εὐθαλείας δεινοῦ χειμώνος ἐπει- 
σφοήσαντος καταρρεύσαντα εἷς τὸ ἀχμάζον κατανανϑῆναι, ὥστε 
μὴ ὑπώραν εὐθαλεῖν, ἀλλ᾽ οὐδὲ. ζωτικῆς τὸ πνεῦμα παράπαν 
μετέχειν κινήσεως. : 
2. Τὸ γοῦν ἀνατρέχειν ἐπὶ τοὺς πρότερον ἢ χκαϑ᾽ ἡμᾶς Β 
15 ἄρξαντας, κἀντεῦϑεν ἄρχεσϑαι τὰ ἐκείνων ἐπιόντας, ὅπως ἀσφα- ᾿΄. 
λῶς χαὶ μεϑ᾽ ὅτι πλείστης τῆς εὐβουλίας, ἧς οὐδὲν ἄμεινον, 
διῴχουν τὰ πράγματα, τὴν ἀρχὴν ἐντεῦϑεν κατοχυροῦντες, καὶ 
ταῦτα περιγραφείαης εἷς μικρὸν ταύτης αὐτοῖς ἐπὶ τρισὶ. καὶ μό- 
γαις ἐπιπολαζούσαις ἀρχῆϑεν ταῖς πόλεσι, Νικαίᾳ Πρῤούσῃ τὶ 
Ὅ καὶ τρίτῃ (Φιλαδελφείᾳ, τῆς πατρίδος ἐκπεσοῦσιν ἐξ ὧν αἰτιῶν 
ἰδμεν μαϑόντες, οὔ μοι δοκεῖ, κἂν λέγειν ϑέλωβιεν, ἀνυστὰ τῷ 
τε πολλὰ καὶ μεγάλα ξυμβῆναι μεταξὺ κρατούντων ἐκείνων καὶ 


dinen: δίης duplex oboritur ignoratio, homine δβεῖγο δ6 putante quod 
omnine nescit; quo aane nihil peius. verumenimvero nee ipse scribendi 
proviaciam aggrederer, nisi futura ex praeteritis aestimans magnopere 
tineresa diſfſiciſiora asperioraque imminere in poſsterum. multo enim vide- 
licet anditu mirabilius est ox tanta, quam degustavimus, tranquillitate in 
ἰδῆς ultimam calamitatem decidisse res nostras, quam haee nunc ita 
comporita quae cernimus, procella quadam nova ingruente, ex hac pro- 
speritate deturbari in perturbationem adeo miſseram, υἱ ex apecie ae flore 
oani prioris felĩeitatis tempeſstas atrox ingruens vix tantum satis agris- 
que modo virentibus reliqui faciat, quento esset opus, non dicam per- 
dueeadis δ. maturitatem froetibus, sed vel δὰ vitum intus vegetablem, 
cam δρ6 proditurorum iterum quandoque germinum, aegre no mirere 


ῶ. 


Φ. Οδείεευπι non facile opinor fuerit, vel δἱ πιαχΐπιθ coperemus, 
tecurrere δὲ priora tempora, οἱ ab eorum qui ante noſtram aetatem re- 
δὺς praefuerunt principatibus actüsque repetendis huius quam modo me- 
tamur iniuuam hiatoriae ducere, exponendo ut secure consultiſcimaque, 
qua mihll praestantäüus, prudentia rempublicam gubernaverint, ἤαὶ m 
ἐλ πιαχῖρρα cura monientes, utcunque angustis illud ippum circumolusum 
finibee triun ridelicet dumtaxat reliquarum tam ipsis tivltatum, ΜΠ]: 
æααα Prusae ἐΐ tertiae Philadelphiae, in quas exolusi pottia, 15 quas 
didician cabais, confugere Ibique 86 continere coseti fuerant. megna 
Ὅδ6 ae acriptione πες brevi digna imperantibus Ulis évenerunt: verum, 


4 GEORGI ΡΑΓΗΥΜΕᾺΒΙΘ 


πολλῆς εἰπεῖν μάλιστα δεόμενα ἀσχολίας, καὶ τῷ μηδ᾽ ἡμᾶς ἐς 
τἀχριβὲς εἰδέναι τί καὶ ἐφ᾽ οἵαις ταῖς αἰτίαις ξυνέπεσεν ἕκαστα, 

Ὁ ἄλλως τε ὅτι καὶ ἄλλοις εἰπεῖν ἐπῆλϑε περὶ ἐκείνων, οὗ πεπλα- 
νημένους, οἶμαι, καὶ ὥστε μὲν σφᾶς ἑαυτοῖς ἀσφαλῶς πιστεύειν 
ἐπεξιόντας καϑ᾽ ἕκαστον, ἀλλ᾽ ἀχριβῶς καὶ ὡς εἰδότας ἐξ ὧν 5 
ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἦσαν καὶ περιῆσαν ἔτι εἰς τέλος πραχϑέντων 
καὶ τὸ τοῦ χρόνου μηχάνημα ἄπρακτον ἦν, ἅμα πραττομένων 
καὶ ἅμα γραφῇ δεδομένων, ἀντιμαχομένου καὶ ἀντισκοποῦντος 
οἷον τοῦ ἙἭ,μοῦ τῇ ““ητοῖ, ἢ καὶ μᾶλλον τὴν ἐχείνης πρόοδον 

E ἀναχκόπτοντος. ταῦτ᾽ ἄρα καὶ τὰ κατ᾽ ἐκεῖνο συμβάντα τοῦ 10 
χρόνου ἐατέον ἥμῖν ὡς οὐκ ἀνυστὰ καὶ ἄλλως τοῦ προκειμένου ᾿ 
σχοποῦ ἐξαγώνια. ἕν δὲ καὶ. μόνον τέως λεκτέον ἐστί, καὶ ἴσως 
οὐ περιττόν, ὅτι καὶ μόνον ἐχεῖνό τινες αἰτιῶγται καὶ τῆς τότε 
τῶν πραγμάτων ἀσφαλείας καὶ καταστάσεως καὶ τῆς νῦν ἀνα-- 

Ῥ 6 τροπῆς καὶ συγχύσεως, πλὴν οὐ χατὰ ταὐτὸν οὕτως ἔχον, ἀλλὰ 15 
παρὸν μὲν καὶ ὡς ἐχρῆν τελούμενον ἀσφαλείας, ἀπὸν δὲ καὶ ὡς 
οὐχ ἐχρῆν παρορώμενον τῆς παρούσης συγχύσεως. 

Β ἃ. Ἐκεῖνοι τοίνυν δυοῖν μέσον ἐγθροῖν ἐναπειλημμένοι, 
ἐξ ἕω μὲν Περσῶν ἐκ δύσεως δ᾽ Ἰταλῶν οὐ μόνον τὸ πρὸς τῇ ϑα-- 
λάσσῃ ἀλλὰ καὶ τὸ ἀνώτατον κατασχόντων, καὶ εἷς στενὸν κο-- 90 


4. μὲν] μηδὲ 3 


ut dizi, nobis perdifficilia narratu, tum quia rerum illius temporis Ββαπά- 
quaquam exacta certaque δὰ ποῦ est memoria perlata, consiliorum ptae- 
aertùm ac cauaarum, εχ quibus quidque tunc gestorum contigit auscipi; 
tum quod istud argumentum pracoccupatum ab aliis iom est, non mala, 
ut equidem arbitror, fide in eo veraatis, aed ex praesentaâ ποίει even- 
tus in ipeorum oculis tum viventium patratos fideli prosecutis historia, 
quae res, prout gerebantur, ex νἱδὺ et experientia atatim in littoras 
mitteret, βκἷο machinationes eludens temporis, conantis emper obuubrore 
veritatem, εἰ suorum flexibus ἰαρδύσαι involutam, quasi πο extet, ob- 
ruere, commisis invicem videlicot ac iacula contra infesta minantibus, 
ut Graeci aiunt, Mercurio εἰ Latona, δὺς illo potius huius artes ac vim 
γδονοείοηϊθ, ac quaai machinam rumpente. quare acta eius temporis 
indicta intentataque nobis relinquantar, utique δὰ rem quam agimus 
non pertĩnentia. unum ex illa tantum praeterita memoria resumendum 
his nobis non inutiliter, πὶ fallor, eat, propterea quod illud tole est, 
ουἱ δοὶἱ quidam adscribendam putant εὐ aecuritatem tranquillitatenque 
quas tune fuit rerum, οἱ pervorsionem ac confuſsionem quao προ cer- 
nitor, una causa contrarios effectus non eodem atatu ac modo produ- 
oente, δοὰ tranquillitatem quidem qperante quond praesto fuit οἱ prae- 
8088 adhibita est, poctquam vero (ηυοὰ minime oportuit) neglecta eadem 
omiaaque est, portarbationem inducente qua nune laboratur. 
8. Ilũ ergo duplici utrinque obsessi genero hoetium, Persis quidem 
ab Orieute, ab Occasu Italis, non oram modo maritimam δοὰ δὲ δυρο- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1. 15 


μιδ ἀμφοτέρωθεν καταστάντες ὥς μηδ᾽ ἐλευθέρως ἀναπνεῖν 
ἐῶϑαι:, τῇ μὲν ᾿ἰταλικὸν ἔχοντες συμμαχικὸν ἔπῇεσαν Πέρσαις, 
τὶ δὲ Σχυϑιχὸν προσλαβόμενοι ἄρτι τότε φανέν τε καὶ προσλη- 
φϑὼ ἀνώϑουν τοὺς Ἰταλούς. σκοπὸς δ᾽ ἦν ἐκείνοις ἀσφαλέαι 
Ἅ4τὸ μέσον κατοχυροῦν. καὶ τὸ μὲν πρὸς θάλασσαν οὐκ εἶχον C 
ὀχυρώματε ἄλλῳ ἢ ϑαλάσσῃ κατασφαλίζεσϑαι" οὐδὲ γὰρ ἦν, 
ϑαλασσοκρατούντων τῶν Ἰταλῶν καὶ προσκατεχόντων τὰ πρόσω, 
ἀσφαλῶς τὸ λοιπὸν διάξειν" τὸ δὲ πρὸς ἕω ὀχυροῦν εἶχον ἐρυ-- 
μνοῖς τε χιιὶὶ δυσβάτοις ὀρέων, εἰ προλάβοιεν. καὶ διὰ ταῦτα 
10 ἐπὲὶ οὐκ εἶχον ἅμα πρὸς ἑκάτερα μάχεσθαι, καὶ ὅτι τὰ μὲν πρὸς 
ἕω ὄρη μέχρε πολλοῦ ἀνέχοντα καὶ τὸ ἀσφαλὲς κατεγγυῶντα ἱῬω- Ὁ 
μαίοις, ΠΠερσαῖς δὲ ὡς εἰπεῖν ἀμελούμενα, προσδοκίαν παρεῖχεν 
αὐτοῖς κατασχεῖν χἀντεῦϑεν ἀσφάλειαν καταχτήσασϑαι, τῷ δὲ 
τῆς ϑαλάττης μέρει οὐχ οἷοί τ᾽ ἦσαν χρήσασϑαει ὀχυρώματι πρό-- 
15 τερον ἢ τοὺς Ἰταλοὺς ἐχβαλεῖν, διὰ τοῦτο πλέον μὲν ἐσπένδοντο 
Πέρσαις χαὶ ἀναχωχὴν ἐδίδουν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸς ἐκείνους, 
ἐτήσιον τέλος τάξαντες, ὃ δὴ καὶ ἐδίδουν οὐχὶ μικρόν, τοῖς δ᾽ 
᾿Ἰπαλοῖς ὅλαις ἐπεῖχον ὁρμαῖς. συχνοῖς δὲ πόνοις καὶ ἀκαταγωνί- R 
στοις πολέμοις ἐνιδροῦντες ἐχείνους μὲν ἐξῶσαν, καὶ ναυσὶν οἷς-- 
40 κείαις παραπλέειν παρεσχηκότες τὴν ϑάλασσαν ἱκανὴν τοῖς ἐκοῖσε 


19. νοεῖ ἀμελούμενα omisi ἦν. 


riora —— — et valde ἴω angustum undeconque contrusi, vix ut 
Mere resp ainerentur, aliquando quidem υεὶ —— ΤΠιαΐϊε Ῥει- 


886 ἸΒευσεδΌδης, aliquando Seythicis adiuti armis, quas non ita pridem 
in his paruübus οἱ societate nobis iungi coeperes, reopellebant 
hoc δυίαδῃ in ietis difficultatihbus potissimum apectabant, ut quod 
Nae atque inde medium inter ipaos οἱ hostes ipsorum erat, munitis οἱ 
pꝓraeaidio inseanis arcibus firmaretur. ac maritimis quidem locis 

nen alud δόϊϊοετο munimentum potuerunt quam ipeum mare: non enimn 
Hſẽeebat, dominantibus mari Italis οἱ partem continentis praesidio tenenti- 
bes, ita lum munire limitem, ut nikil inde timeretur. confinium Orien- 
talem alia natura erat. praetentis enim ab ea parte altis οἱ praeruptis 
ποαξῖθηδ, magna apes eorat intercludendi hostibus trangitus, δἰ iuga οἱ 
anguſtae ἔδαοοῦ aubiacentium vallium praeoccuparentur. quare cum Ρ6- 
τεῦ βοὴ eesent binis ὁ diverse parte pustinendis hostibus, ut aaltem in- 
teria pax ἃ Persis easet, arcibus eos inde praeaidiiaquo obiectis zsum- 
Kovere decroverunt. 60 nimis diſſicilo id ſuit, quod et longus ibi tra- 
εἶδε erat asperorum montium, οἱ custodia vallium, per quas artus erat 
tranitas, ferme ab Orientalibus alio intentis neglügehatur. dilato ergo 
φυρεϊδο niendi oppida maritima ἐπ id tempus quo Italos continent. 
ectas longe δυρηουΐίοδεπέ, in quo ἰυμ6. potiscimun laborabatur, quie- 
ἴδ intares redamerunt ἃ Ῥογεὶβ ꝓaetione tributi annui, quod ipais ποῦ 
modieam pendebant; δίοηθα toto in Italos impetu ruerunt, crebrieque 
laborib δὲ bellis difficillimis incudantes eos tandem expulsos proprüs 





16 ον ᾿ΠΕΟΒΟΙΙ FPACHVMERIS 


τῶν Ῥωμαίων οἰκοῦσιν ἐδίδουν ἀσφάλειαν, εἶτα νῶτα στρέψαν- 
τες ἑκόντων ἀκόντων Πιρσῶν τοῖς ὄρεσιν ἐπεβάλαντο, συχνοῖς 
δὲ τοῖς. πανταχόϑεν ἐποίχοις καὶ ἰσχυροῖς κατασφαλισάμενοι 
ἐρυμνὰ τείχη καὶ οἷον δυσεπιχειρήτους ϑριγμοὸς τῇ Ῥωμαΐδι 
Ρ 7 ταῦτα κατέστησαν. (4) οὐ μὴν δὲ καὶ ἀτημελήτους τοὺς πρὸς δ 
τοῖς ὕρεσιν οἰχοῦντας εἴων, ὡς ἑτοίμους μεταναστάντας, εἴ που 
ἀμηγέπη ὡς ἐναντίοι προσβάλοιεν, μηδὲν ἔχοντας τὸ πεῖϑον μέ- 
ψειν καὶ παρὰ δύναμιν, εἴ ποι πάθείχοι, πρὸς ἐχεῖνα ἀνδρίέζε-- 
σθαι" ἀλλ᾽ ἀτελείαις μὲν τοὺς πάντας, προνοέαις δ᾽ ἐκ τούτων 
τοὺς ἐπιδοξοτέρους, καὶ οἷς τολμοῖεν τὸ φρόνημα, γράμμασιν 10 
B ἐσωροῦντο βασιλικοῖς, καὶ δὴ τοῦ χρόνου προϊόντος ηὔξανον 
ταῖς περιουσίαις, καὶ πλοῦτος ἐπέρρεε σφίσε συχνός. παρ᾽ ὅσον 
δ᾽ ἐκείνοις ἐνευϑηνεῖσθαι ξυνέβαινε τοῖς κατὰ τὸν βίον, παρὰ 
τοσοῦτον καὶ πρὸς τοὺς ἐναντίους ἐθάρρουν, καὶ πολλοῖς τοῖς 
ἐκεῖθεν ἐτρύφων, νυκχτολοχοῦντες καὶ ὁσημέραε τὴν τῶν ἔναν-- 16 
τίων περικόπτοντες χαὶ τὰ πολλὰ ληϊζόμενοι. ἐξ ὧν συνέβαινεν 
Ο αὐτοῖς μὲν ὁμόσε τοῖς ἀντιπάλοις χωροῦσι πρυβεβλῆσϑαι τῶν ἐν-- 
δοτέρων, τοὺς δ' ἐξαρτωμένους τὰς ἐλπίδας ἐκείνων ἐπὶ τῆς οἷ- 
κείας διατρίβειν ἀνέδην καὶ ταῖς οἰκείαις προσανέχειν φροντίσιν, 
τοὺς μέντοι ἐπὶ τῶν ἀρχῶν τῆς στρατηγίας ὄντας, τῶν ὄπισϑεν 90 


7. 01 οἱ 10. τολμῴη 19, φοονείζειν Ῥ (ἰ. o. od. Ῥοε- 
ainiana). 


navibes trans mare deportarunt, megna κἷο atabilita tranquillitate Ro- 
manis illie degentibus. inde ἃ Persis, vellent nollent, deſfcientes, mu- 
nieudorum moatium cura resumpta, multâs οἵ robustis undique convoca- 
tis advenis aedes in iis stabiles ascignarunt, iisedemque custodiendas co- 
missrunt munitisimas, quas extruxerant opere δο ἀἰδοίιπο. ac fore inex- 

ugnabiles arces. quo modo Romanorum res optimo sans loco posuerunt. 
— caeterum ἰδίοα δία obiectos hoſtibos δὲ δὲ praesens, δὶ Perase in- 
gruerent, defeotionis οἱ transfogii periculam expositos, utpote nihil ho- 
bentes quod in fide ao atatione constantiam suaderet, haudquaquem im- 
poratores necessaria in tali periculo deſtitusrunt providentia, δοὰ tales 
efſocorunt ut ipeis expediret, δὲ omnino vellent, etiam aupra vires Peor- 
ais obsistere. id eonsequebantur plena immunitate tributorum δὸ vecti- 
galiun limitem hunc incolentibus indalgendu, annuis quoque ex ἤδοο 
pensiouibeos illustriores iporum honorando. unde procedente teupore 
auota isti plarimum σα familiari moegnas plerique opes congesserunt. 
porro 400 meliori δὸ conmodiori loeo res ——e iprorum ac, fortu- 
aase erant, 60 fortius alacriuaque in hoates irruebant, illecti δὰ δος ipoum 
equantandum audaciusque tentandum gustu praedae non aemel nocturnis 
inridiis abactae, δεοδαΐδηβο inde incuraionibus hotem vexantes, eiueque 
δἷο infringentes impetam, vaetantes quin etiam αύτοι 6 terras ἰδίεαυθ 
populautes, manusqus obvias caedentes, δὸ ipua interioras Peraidis lutro- 
ciniis οἱ orcarcionibus inſesta aolĩcitaque entes, οὐὐδοιβαθ6 opera Ro- 


DE ΜΙΓΗΛΕΙΓῈ ῬΑΙΑΒΟΙΟΟΟ.Ὶ. 1. 4117. 


ἀσφαλῶς ὡς οἷόν τε ἔχοντας, τὴν μάχην ἑτέρωσε τρέπειν καὶ μὴ 
οἶσαν τάϊς ἐπιϑέσεσιν ἐρεϑίζεεν, καὶ φϑάνειν καχῶς διατιϑέντας 


ἑτέρους πρότερον ἢ ἀναμένειν πάσχειν ἑτέρωϑεν τὰ δεινά, τὸ δὲ Ὁ 


μπαν ἦν κατορϑούμενον τῶν ἀδρῶν καλῶς ἐχουσῶν καὶ μηδ᾽ 
“ἂν εἴ τι καὶ γένοιτο τῶν ἐκεῖ καϑυπειξδόντων ἀνδρῶν, εἴ τι καὶ 
ἀντιτείνειν τολμῷεν οἱ ἀντικείμενοι, καὶ ταῦτα καὶ τῆς ἀρχῆς ἐγ- 
γύϑεν οὔσης, ἀνϑεξούσης ἑτοίμου πρὸς ἅπαν τὸ ἀντιστησόμενον. 
καὶ τὰ μὲν πρότερα τοιαῦτα καὶ οὕτως ἔχοντα, οὗ μόνον αἷς ἐρ- 


ρέϑη ἀτελείαις τε καὶ προνοίαις ἀλλά γε καὶ καϑημεὲριναῖς φιλο-- Ἡ 


10 τησίαις βασιλιχαῖς τῶν τὰς ἄκρας οἰχούντων βρενθυομένων, καὶ 
οὐδὲν ὅτι μὴ πλούτου σημεῖον ἐχόντων, χἀντεῦϑεν καὶ ἀρραϑυ- 
μότερον μὲν φυλασσόντων, θαρραλεώτερον δ᾽ εἰσβαλλόντων καὶ 
ἀντισχόνεων τοῖς, εἴ πῇ ἰσχύσειαν, κχακοποιοῦσε τὰ ἡμέτερα. 
(5) ἐξ ὅτου δ᾽ ἦ Κωνσταντίνου πόλις Ρωμαίοις ἑάλω καὶ ἦν με- 

᾿ταγαστρέφειν ἀνάγκη τῇ πατρίδι τὰ τέκνα, καὶ πρότερον τῶν 
ἄλλων οἷς ἦν τὸ κρατεῖν, ξυνέβαινε μὲν ἔνϑεν ἐξασϑενεῖν ἔχεί- 
γνοὺς τῇ διαστάσει τῶν βασιλέων, ἔδει δ᾽ ἐκείνοις πάντως προ- 
roluc, καὶ μᾶλλον ἐφ᾽ ᾧ καϑ'᾽ ἑαυτοὺς οὐδὲν ἧττον ϑαρροῖεν, 


nanis lacta domi εἴ opulenta οὐδ praebentes, βϑοῦγο deinceps 80 aine 
hostis υὴο πιεῖα familßeria corantibus. indidem ducibus quoqquue Roma- 
nas milĩuae, quippe quos iam nihil retro vereri δὰ reſpioere cogeret, 
Securitas εἰ facultas aderat vim alio vertendi, uitroque, cum operae pre- 
ὕπι erat, lacessendi hostes alios, praevertendique bella imminentia, con- 
εὐϊνηθε sospectarum gentium mature praeoceupandi, saluberrimo auxilil 
teoere, ποῦ expectante maelorum exortum, οἵ praecavere damna poblica 
aatus habernte quam υἱεῖδοϊ αὐ] seeve greaſstantia depellore. hi ἔγυοίυϑ 
erant iaesaarum valldĩs ᾿δεϊυδπιοι  ϊ praesidiis arcium. quae ne unquam 
desererentur retrocedentibus praesidiurlis οὐ vim maiorem urgentium eos 
laterdam saerius Persarum, vatis providebatur collocatis opportune non 
proeul δ illo Hmite Romanis castris, unde auxiliorum quantum esset 
opas, in tempore eubmitti laborantibus poſsset. hic statos tom illic re- 
felt, ioperatoribus, απἰ ea tempestate reipublicas praeerant, uti- 
[μεΐνααυ ἰσέδαι limitaneorum miſitum olacritatem in hostes foventibus non 
wmede ἰπποπ ἐδιϊδυ9 et pensienſbus quas ἀϊχὶ praeſstandis, sed οἱ quoti- 
beis extra ordinem lergitionibus operam insigniorem οἱ clariora quae 
ſerrentur arees obtlnentium facinora regie remunerando. unde passim 
praesidiariorum torum tamtum animi creverant, ut minima pars ipsis 
oſſieli videreter taeri σουυδηδδαο οὔσεβ, quod ladibunde ac nulſo negotio 
praestabant, niei anda ciesimo longisſimeque incorsarent hostiles terras, 
*227— Feraarum, δἱ procederent δὰ perfectum, rebus noſtris per- 


P 8 


os, in exorau protinus ipso primaque molitione disiicerent. 


(5) εχ quo δυίει; recopta Gonetantinopoſis ἃ Homanis est, οἵ redoucere 

Je ἤΠο6 in patriai oportuit, principes maxime, contigit praesidia 

δείσασα Ῥαωνίοονυυ deobilitari ob ioperatorum in urbem reversorum di- 

ctantien; εχ qua fiehrt υἱ peneiones δὰ dlem prius reoddi β80}}86 δοηυδ- 
Georgiue Packymerer L. 2 





18 GEORGII PACHXMERIS 


εἰ μηδ᾽ ἄλλοθεν, ἀλλ᾽ οὖν νεῦρα πολέμου τὸν σφῶν πλοῦτον 

Β ἔχουσιν. ἀλλὰ χρόνῳ ὕστερον τῆς βασιλείας μεταπεσούσης Χα- 
δηνός τις, ᾧ δὴ καὶ τὸ τῆς ἐπαρχίας ἀξίωμα ἐσαῦϑις ἐπέϑηκεν ὃ 
κρατῶν, τὰ πολλὰ παρ᾽ ἐκείνῳ δυνάμενος ἐξ αἰτιῶν ὅσον οὐχέτε 
ῥηϑησομένων (ἐκεῖϑεν γὰρ καὶ ὃ παρὼν λόγος εἷς κατάστασιν τὴν ὅ 
πρέπουσαν ἀναχϑήσεται), ἐκεῖνος τοίνυν συμφέρον δοκεῖν ἐϑέλων 
συμβουλεύειν τῷ βασιλεῖ (Παλαιολόγος δ᾽ οὗτος ἦν Mixuijx) 
βουλὴν εἰσάγει τήνδε καὶ λίαν ἐπισφαλῆ, ὡς τὸ πρᾶγμα ἔδειξεν 

ο ὕστερον. καὶ δεχϑεὶς ὡς δῆϑεν συμφερόντως λέγων, πέμπεταε 
χαταπρᾶξαι ἃ φϑάσας βεβούλευται. καὶ δὴ ἐπιστὰς ταχέως τοῖς 10 
τόποις (οὐ γὰρ ἦν πρὸς τὰ ἐπεσταλμένα βραδύνειν ὅλως αὐτὸν κα- 
ταρξάμενον), ἄνδρας βαϑυπλούτους εὑρὼν καὶ κτήμασι καὶ 
ϑρέμμασι βρίϑοντας, στρατεύει τούτους ἐκ τῶν σφετέρων ἐκεί- 
νων καὶ οἷς ὃ ἑχάστου βίος συνεκεχρότητο, καὶ εἰς τεσσαράχοντα 
γομίσματα τῷ ἑνὶ συμποσώσας, καὶ τούτων τὸ πλεῖστον ἐκ τῶν 15 

D αὐτοῦ, τὸ λοιπὸν τοῦ τεϑέντος τέλους, οὐκ ὀλίγον ὄν, τῷ βα- 
σιλικῷ ταμιείῳ εἰσκομίζεσθαι ἔταξεν. ὃ καὶ πραχϑέν, πρώτως 
παϑόντων τῶν ἀνδρῶν ἃ οὐκ ἤλπισαν πώποτε, ἐπέκλασέ τε τὴν 
προϑυμίαν βουλομένοις, καὶ καϑυφείχεσαν τῆς δυνάμεως. 

Ε (6) ἐντεῦϑεν καὶ τοῖς τῶν Περσῶν μαχίμοις καὶ οἷς ἐν μαχαέρᾳ φ0 
τὸ ζῆν, τῶν ἄλλων ὑποκλιϑέντων τοῖς Τοχάροις ἄρτι κατασχοῦσε 
τὴν τῆς Περσίδος ἀρχήν, συμφέρον ἐδόκει ἀφηνιάζουσι καταφεύ-- 


uam es βὲ6 βοϊνογοπίυσ, qua tunc opus vel maximo fuerat ad excitan- 

os militares animos, ut vellent atque auderent quantum ia locis, εἴ 
temporibus pubſioae nedessitates poſscebant. tamen aliquatenus huic in- 
commodo medebatur, quod illis abundabant opes propriae, quae belliĩ 
nervos subministrarent, donec posteriori tempore, ἴῃ deteriorem atatum 
imperio prolapsao, Chadenus quidam, cui οἱ praefecturae dignitatem de- 
inde imperator contulit, moultum in aula po lens ex causis paulo post. 
memorandis (ab huius enim mentions nostra in suum finem historia pro- 
oedet) consilium suggessit imperatori (fuit is Michaẽl Palaeologus) νδ] 46 
perniciosum eventu deprehensum, cum ipro υἱὖϊο putaret; eoqus probato, 
ærecutor ipae miasus εδὲ qui δυδβεσαῖ. quare ἴδ celeriter in illau Orien- 
talis limitis profectus arces, cum degentes in 116 reperisset praedivites 
homines latafundĩs agrorum, gregumque atque armentorum proventibus 
opulentos, militari cenau habito nitaque pecunias cuiusque aumma, sti- 
pendium εἶπα δ nummorum quadraginta conetituit, quo reliquum erat., 
pretii non parvi, εχ annuis —* tractuum vectigalibus, fiaco deinceps 
pᷣraecepit rddi. hine evenit primum ut praesidiarii, quae minime 11 - 
inuerant passi, frangerentur animo et antiquam alacritatem bellandi per- 
derent, moxque, ut fit, minutis copiis molto infirmiores redderentur. 
(6) ꝓosthaec viris fortibus inter Peraas, quibus omuis vivendi apes δέ 
conditio in armis erat, eaeteris inclinatis δὰ Tocharos, qui nuper impe- 
rium Peraarum occuparant, rebellantibus, visum opportunum est refogero 


DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAXEOLOGO L. I. 19 


γεν πρὸς τὰ τῶν ὁρῶν ὀχυρώτερα καὶ τὰ πλησίον κατατρέχοντας 
γόμω λῃστῶν ἀποζῆν. ὃ καὶ γεγονὸς συνέστησαν κατ᾽ αὐτοὺς Ῥ 9 
πἰᾶστοι, καὶ συχνάκις ἰσχυροὶ ἐπετίϑεντο ἀσϑενέσε γενομένοις 
τοῖς ἡμετέροις, καὶ περιόντες κατ᾽ ὀλίγον ἀδυνατούντων ὑπείκειν 
Slaciovv. καὶ τάχα ἂν ἐσχωροῦντες ὁσημέραι τοῖς ἐναντίοις τῶν 
ϑρηχῶν παρεχώρησαν, εἶ μή γε ταχϑείσαις ῥόγαις (τὰ γὰρ σφέ- 
τερα οὐκ εἶχον κατέχειν) μόγις ὑπεῖχον προσοικοῦντες ἀντέχειν. 
χαὶ ἀντεῖχον τέως, τὰ πλεῖστα μὲν καὶ ἐξ ἑαυτῶν, ἦν δ᾽ οὗ καὶ 
πολλῶν ἐπεισφρούντων τῶν ἐναντίων δῆλα τιϑέντες τῷ ἡμετέρῳ Β 
Ἰ0στρατεύματε καὶ ἄπραχτον πολλάχις τὴν ἐκείνων ἐπισύστασιν κα-- 
ϑιστῶντες. καὶ ταῦτ᾽ ἦσαν ἕως ἐδίδοντο ῥόγαι καιροῖς ὡρισμέ- 
γοις κατὰ τὸ σύνηϑες. πλὴν φυλάσσεσθαε μόνον ἦν τὸ κακὸν 
ἐπιόν, χαὶ μὴ προσχωρεῖν σφᾶς ἔτι μηδὲ περιγίγνεσθαι, μηδ᾽ 
αὐτοὺς ζητεῖν καχοῦν τὴν ἐκείνων καταστρέψαντας, ἀλλ᾽ ἕαυ- 
Ἰϑὁτοὺς συντηρεῖν ἐπὶ τῆς οἰχείας μέγοντας, ὡς μαχουμένων μὲν 
ὅτε ἐχεῖνοε ἐπὶ μέσου τῆς ἡμετέρας τὸν πόλεμον ἐξενέγκαιεν, μὴ 
μαχουμένων δὲ εἰ μὴ ἐκεῖνοι ϑέλοιεν πολεμεῖν. ἐπεὶ δὲ καὶ περὶ Ὁ 
ταύτας οἵ ἄρχοντες ἐγλισχρεύοντο, καὶ μόλις καὶ ὑπερήμερον 
χαὶ παρὰ τὸ ἀρχαῖον μεῖον ἦν τὸ διδόμενον, ἐφ᾽ ᾧπερ καὶ οἱ 
φυχατὰ καιροὺς τῶν στρατευμάτων ἡγεμόνες μερίτας ἐκ κλεμμάτων 
ἑαυτοὺς εἰσῆγον, ἀπώλετο μὲν ἡ πληϑὺς ἐχείνων, τῶν μὲν ἔρ-- 


47. δὲ deerat. 


δὰ danatra castellaque montium, οἱ inde vicina incursando rapto ac 
praedĩs victom quaerere. id consilium quo executioni mandarent, con- 
veneruat plurimi, validaque identidem confiata manun infirmiores iam no- 
atres aunt adortà, et paulatim circumveniendo tenues opibus οἱ prioris 
perte δοιὰ modita potentiae destitutos facile coegerunt aibi cedere. et 
arees quidem i quo minus quotidianis valentiorum insultĩbus fractũ 
desererent hostibasquo dederent, sola prohibuit atipendiorum ab impera- 
tere δοαϊδο, eatenus a8tis certa fido facta. cum enim propria iam non 
laberent quae defenderent, 6010 illo reote numerati atipendũ vineulo ut- 
ennque ἴῃ officio continebantar, eatenus tantum ut contra oppugnantes ἃ 
vicao Perras propuguacula castellaque tuerentur; ae δὶ quando maiori 
ea vi Persas coſuntes adorirentur, necessaria 6 noſstrorum caatris auxi- 
ὰ evocarent, quibus aaopo ἴῃ tempore adiuti conatus hostium reddide- 
rent irritos. res eo loco fuerunt, quamdiu proceaserunt ex imperatoris 
fieco statĩs pensiĩonibas repraesentata σἰϊρομϊβ de more. toto enim illo 
ἐν ἐμός non quidem ut quondam longe aubmovebant Peraas 
«αι ipeis reponebant, excurrentes in terras eorum οὐ Ullorum agros 

ἰοδαδη6 ψαδίδηίεσ: tamen, ut dixi, loca obtinebant ipais credita, ca- 
ærieqae ὃς vallo clauri fortiter obstabant oppognantibus, cesaantibus, et 
Βεροϊπαι non facensentibus de caetero non moleati. at poſtquam parcius 
deinde δὲ malignius coeperunt atipendia persolvi, οἱ noque δὰ diem ne- 


20 GEORGI FACEVMEXANIS 


γο» μαχαΐρας γεγονότων, τῶν δὲ καὶ πφοσχωρησάνεων τοῖς ἐναν- 
τώοεις, ἄλλων δὲ καὶ ἀλλαχοῦ που, ἐπεὶ ρὺὸχ ἦν ἐνεῖαε προσμέ- 

Ὁ rovos φευκτὰ τὰ δειγά, μετοικησάντων καὶ ὡς εἶχον διαγαγόν- 
τῶν τὸν βίον, κατὰ πολλὴκ δὲ τοῦ κωλύαονκος ἐρημέαν κατέσχον 
αἱ ἐναντίοι τὰ ὀχυρώματα, ἐξ ὧν καὶ χατατρέχειν αἷοί τ᾿ ἧααν ὅ 
ὁσάκις ἦν αὐτοῖς βουλομένοις, ταὶ κανῶς ποιεῖν οὐχ ὅπως τοὺς 
προσχώρους (τοῦτο γὰρ εἶχον αὐτόϑεν) ἀλλὰ καὶ ὧν ἐς μακρὰν 
ἀπεῖχαν. τοῖς δὲ τῶν Ῥωμαίων στρατεύμασιν ἀσχολίαν παρεῖ- 

xov αὐ τὴ» τυχαῦσαν, πρὸς ἐκείνους ἐφ᾽ ᾧπερ ἐπισχεῖν ἐς ἐδὶ 

Ε ἀέπουσε, καὶ τῶν ἄλλων ἀφεμέφοις οὐκ ὀλέγης χρῃζόνεαιν ἐπικου- 10 
ρίας, καὶ μᾶλλον τῶν πρὸς δέσιν, ἃ δὴ καὶ κεεωϑέντων κῶν 
ἀνατολικῶν ἐκεῖσε τάδεων πρὸ τέλους ἢ ταῦτῳ γενέσϑωμ μὴ ὅτε 
γε τὰ ἑῷα πρασεζημέουν, ἀλλὰ καὶ κατ᾿ αὐτὰ ἀπόρως εἶχον τῶν 
δυτικῶκ ποτὲ μὲι ἐφ᾽ ἡμᾶς ποτὲ δ᾽ ἐπ᾿ ἐκείνους τρεπομέκων, 
ναὶ τῇ τῇσ γνώμης ἀστασίᾳ τριβὴν ἐμπωούντων τοῖς ἀμφακτέροις, 1ή 
ὡς παρόντων μὲν τῶκ στρατευμάτων χωρὶς ὑποκλέκειν ἀκάγκης, 
ἀνακωχῆς δὲ γενομένης ἐπὶ σμικρὸν πρὸς ϑάτερα αὖϑις ῥᾳδίως 

, τρφέπισϑαι, εἰ μόκοαν ἴοιεν μεϑ᾽ ὅπλων ἐπ᾿ αὐτούς. οὕτω δ᾽ 
Ρ΄10 ἐχόντων τῶν τῆς ἀνατολῆς καὶ αὕτω τῶν δυσχερῶν. ἐπιόκεων, ἐς 
ὃ τύχης ὕστερον τὸ κεῖϑι πράγματα προύβησαν ἐσαῦϑις ἐραῦμεν, 90 
προσϑέχτες καὶ τὰς αἰτίας" τέως ἃ᾽ οὖ» ἐπαναλαβόντερ τὰν λό-- 
γον, τὴν ἀρχήν, ἐξ οὗπερ καὶ οὐ χεῖρον ἄρχεσϑαι, μεταστή-- 
σομεν. 
6. ὅπεφ Β. 


quo pari διὸ prius συθθα βοςσηΐδο ευϊϊδεϊθδυς πυινειεῦδοίαν, quin πέδαι 
milasi 60 certis tervallis ὀθεθα οπνοεοίϊϊυσπι praedae ex hocte partae di- 
virores 66 conctitueruat, parte vldelicet πιδίουϊ οἱδὲ ipeis excopta, Ro- 
manorum Mem HEmitem tuentiam multitudo verie dilapen οοονπορίδαθα 
«εἰ, plerisquo oaesis, nuoltis qua vi qua coaeta deditieno hoſcti συδίϑοεῖε.. 
ὲο demem arces in Peraarum venerant μοϊεσίδίοδι ; ex qeibus ουυρεῦ- 
tes agerent ὁ Romanum IHmitem quoties ἢδοτοι, Ro ue 
aerciibus moi τα negotlum praeberent, aln, praesertim in 
dduis partiben, πεκηϊυαυνίΒ vegentis δὲ opeo νοὶ πιδχίαιο indigentia, υὦ 
ων 22* mlttoro φοδείὶθ. quao οταί πυδοεα et reipabticae ἀδ- 
mnosa dactatio οορίδυυσι nottrarun, veae ἃ Percis, cum οοϑ παἰποο ne- 
mero cltea mogunm perienldun inetantes ernorent, δὰ Romanes 86 oun- 
vertentium, rureas εατ redire Hdem fortlores formdolocloresquo ϑυπύξε.- 
rentur; δὺ respectantlun totaque vi otcerrentom, ἰδέα quadam ἱπεοξεΐ- 
tedins οσποὶ οι δὸ decoltoria violacitudinse bellandi magnem δυεανὶπε 
intigento σασοσοσιῖθοθ δὸ ἐσδοψα  ἰθαδὶ pabliene. Hhoo atatu Oriantalium 
rerum, οἱ ἰδ hune πισοᾶδακ δερνυσοθίθυο δὐνοιεὶδ, quo tandemn res βοδίνδϑ 
fortuaa ἀοίταρεενέ, Φοίπσερο narreabitur σκροοὶοὶθ ογοπίενπα ὑδθοῖκ. δὰδο-- 
4εο hino δαιρρίυ, ἐκοιὰϊο auanleabinur 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. 1. 21 


7. Ἤδη μὲν αὐτοκρατοῦντος μετὰ πατέρα τοῦ οααο 
Θιοἐώρου, ὁ ἐπὶ ϑυγατρὶ αὐτωνεψίου ἐκείνου γαμβρὺς ὃ Πα- 
λευλόγος ἩΠιχαὴλ τῷ τοῦ μεγάλου κονοσταύλου διαπρέπων ἀξιώ- 
ματι (τὸ δ᾽ ἀξίωμα προνόμιον εἶχεν ἐκ παλαιοῦ εἷς χεῖρας ὄγειν 

ὁτὸν ἔχοντα τοῦτο ἅπαν τὸ ἐξ Ἰταλῶν στρατιωτικὸν καὶ ὑπήκοον) 
ὕποπτος μὲν εἰς βασιλείαν ἀεί ποτ᾽ ἦν καὶ δῆλος, ἐξ ὧν ὑποκα- 
ϑημένων εἶχε, νεωτερίσων εἰ καιροῦ λάβηται, τὼ πιστὰ δὲ δοὺς 
τῷ τοῦ χρατοῦντος πατρὶ ἀσφαλέσιν ϑρχοις, καὶ δὴ καὶ ἀρχιερα- 
τικαῖς ἐμπεδωϑεὶς ἀφοριζούσαις τῶν πιστῶν ἐκεῖνον ἀραῖς, εἴ 
10 ποῦ χαὶ ἀποστατεῖν προαιροῖτο καὶ δυσνοεῖν ὅλως τοῖς βασιλεύου-« 
σιν. καὶ ταῦτ᾽ ἐπράττετο ὅτε πὴν εῶν δυσιχῶν ἐμπεπιστευμένος 
παρὰ τοῦ βασιλέως ἀρχὴν αἰτίαν ἔσχε τοῦ συνθήκας ποιεῖν δι᾽ 
ἀπορρήτων πρὸς τὸν δεσπότην τῶν δυσικῶν Πιχαὴλ τὸν “ἤγγε- 
λον, ἐφ᾽ ᾧ κατεγγυῆσαι τὸν δεσπότην ἐκείνῳ τὴν ἰδίαν παῖδα 


4 


ἰδ πρὸς γάμον, αὐτὸν δὲ παραδοῦναι τὴν τοῦ βασιλέως χώραν, καὶ 
ὑπ᾽ ἐκείνῳ γενόμενον συμπράττειν ὡς εἰκὸς τὴν ἀρχὴν τῷ δεσπότῃ 
λαὶ πενϑερῷ. προσαγγελϑεὶς δ᾽ ἐπὶ. τούτῳ πρὸς θυσιλέα πρὸς 
οἰκέτην, ᾧ δὴ καὶ τὰ τῆς βουλῆς, ὡς ἐκεῖνος κατηγορῶν ἔλεγε, 
προσαγετέϑετο, ἀνήρκαστό τὰ τὴν ταχίστην παραλυϑεὶς τῆς 
φ ἀρχῆς, καὶ τῇ φυλακῇ σιδηρόδετος ἐρριπτεῖτο, μὴ δήλου δὲ γε: 


6, ἦν] ὧν Ρ. 17. καρ' οἰωέετυν ἢ 


1. Imperante iam Theodoro Lascari post patrem, qui filiam nepo- 
tũs εἷπΈεΕ ex fratre matrĩmonio aibi ĩiunxerat, Michael Palacologus, magni 
cn⸗x- diguitate donspliouus, εὖ iſtles magistratas veteri itre ac pri- 

Itolieas omaes copias in poteſtate habens, δόδιραὺ obnoxios δ0- 

j εὐεοοιαι! regni, vota sius generis mento clam intima subsi- 
dentia fraetra ipao οοἰαδίο, οὐδ ultro indicus orumperent, manifestum 
argementum praebuisse visus est ambitionis iahiantis novitetibus, οἰ δά 
aliquid κοὐενόσαι proruptaras, al 20 ulla reĩ οὔ 9ρ6 aliqua tentandae 
eppertena oocaslo praeberet. fidem illo tamen parentâ imperstoris fir- 
ππειο ἰατεϊυγαηὰο adetrinxerat; et 86 ultro vbliciens pontiñßealium 
mathematoa diris 4881) maxime horrendis, δὶ unquam aut ἀοδοοα aut 
οααίΐνο diesidere δ᾽ imperateribus in δηϊαα ἱμάποσγον, persuasiase vi- 
debatur a2e eoustantem in officio futurams eum Occidentis procuratione 
δὲ οὖ — eredita, imtarom σοουϊο pactionum cum Oecidentis 
despota Mehaſle Angelo imimulatus est. nimirum inter eos convenlese 
ſerebatur, υἱ ἀεορσία ſilam ἀεερσπάογοῖ Palceologo, illo Υἱοϊβοῖπι, pro 
ea 2 pollerot apud imperatori aubiectas gettes ἐδ apud exercitom au- 
ν ambitu εἰ suffragations aua viam δὰ ᾿μροτῖ δεν soeero muniret. 

μας ἂρ τὸ δραά iperatorem per famiherem delatus (quem totſes consi- 
πὶ, πὶ ἴφσε δοσιδαράο αἰεδαί, participem fecerut) actuinm oomprehensus 
εἰ τοὐδείαε in ordinem εαἰευΐδησπο contrictos caroeri traditor. δὰ 408πι- 
ψεδαι οἡφ aatis ονἱεαεὶ eatante tanti ctſminis Ἰϑάϊοῖο, πεοεϊίο ἀυδιίατο- 


Β 


Ό 


D 


22 GEORGII ΡΑΟΒΥΜΕΒΙ͂Δ ᾽ 


νέσϑαι δυναμένου τοῦ κατηγορήματος, ἄδηλον ὃν εἴτ᾽ ἀληϑεύοι 
ὃ προσαγγέλλων, ὡς ἐκεῖνος ἰσχυρίζετο, εἴτε συκοφαντοίη, ὡς 
ὃ Παλαιολόγος ἀντεπιφέρων ἕτοιμος ἦν ὑπὲρ ἀληϑείας μογομα- 

E χεῖν κατά τι κρατῆσαν ἐπὶ τοῖς ἀδήλοις τῶν προσαγγελμεῶν ἀρ-- 
χαῖον ἔϑος τοῖς βασιλεῦσιν, ὅμως τὴν ὑποψίαν οὐκ εἶχε διολε-- 5 
σϑαίνειν καὶ τὸ τῆς ἀπιστίας ἔγκλημα εἰς τέλος διαδιδράσκειν, 
ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ἱκανὸν χρόνον τῇ φυλακῇ κατείχετο δέσμιος, καὶ ἥ 
ὑποψία προσῆν. ὧς δ᾽ οὐκ ἦν ὑπὲρ ἐκείγου ἄλλον τολμᾶν καὶ 

P 11 πρεσβεύειν τῷ βασιλεῖ, ὃ τηνικάδε πατριαρχεύων ϊανουὴλ ἐπὶ 
μησὶ πλείστοις συνδιάγων κατὰ “«υδίαν τῷ βασιλεῖ, ἐπεὶ πρὸς 10 
ἔξοδον ἦν καὶ δῆλος ἣν ὃ κρατῶν πρὸς χάριν τελεῖν τε τῷ ἱερεῖ 
προϑυμούμενος, αὐτίκ᾽ ἐκεῖνος ἀφεὶς τἄλλα τὴν ὑπὲρ τοῦ σιδη- 
ροδέτου πρεσβείαν εἰσῆγε, καὶ ὡς συκοφαντούμενον ἱχέτευε κα-- 
τοικτείρειν. ““εἶ δ᾽ οὖν ἀλλὰ μὴ παρὰ σοὶ καϑαρῶς ἔφη “τῆς 
ὑποψίας ἀφεῖται, ὦ βασιλεῦ, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος τὸ πιστὸν δώσει πρὸς 15 

Β τοὐπιόν, τὰς τῆς ἐκκλησίας ἐφ᾽ ἑαυτὸν ἐπιτιμήσεις χαταδεξάμε-- 
νος, αἷς καὶ μάλα κατεμπεδούμενος καὶ αὐτὸ δὴ τὸ ἀκατέργα-- 
στον τοῦ νοὸς περὶ ἀποστασίας ἐνθύμιον οὐ προσήσετωαι, ἀλλά 
γε Χριστιανὸς ὧν τὴν τοῦ ϑεοῦ δίχην φυλάξεται, καὶ ἀδόλως 
ἐμμενεῖ τοῖς ὅρκοις εἷς τὴν πρὸς σὲ πίστιν καὶ τὸ γένος τὸ σόν. 90 
οὕτως εἰπόντα δυσωπεῖ τὴν δέησιν ὃ χρατῶν, καὶ ἐπινεύει πρὸς 
τὴν τοῦ καταχρίτου συμπάϑειαν, εὐμενῆ συνόλως ἐκείνῳ τὴν 

Ο ἰδίαν γενέσϑαι ψυχὴν κατεγγυησάμενος, εἰ κἀκεῖνος τὰ τῆς εἰσ-- 


tur verane delator ferret, ut ipse οοπίομάορδξ, δὴ calumniaretur, υἱὲ 
contra pertendebat Palaeologus, paratum 80 exhibens δὰ suam innocen- 
tiam singularis certaminis experimento comprobandam, quae dubiarum 
accusationum purgandarum ratio antiquo imperatorum comprobata usu 
valuit, tamen ποὺ δὶς amoliri zuspicionem aut plene diluere cogitatae 
defectionis crimen valens longo temporo vinctus detinebatur. cumque diu 
nullus escet qui pro tam suspecto reo imperatorem alloqui auderet, exti- 
εἶς tandem tunc patriarchatus honore praefulgens Manuẽl, qui cum iam 
plures menses in Lydia una cum imperatore fuisaset atque in procinctu 
esset δὰ reditum, appareretque imperatorem ita in eum affectum ut non 
gravato concederet, mi quid gratias loco poeceret, omnibus als omĩssĩs 
preces obtulit pro Palaeologo, οἱ ut eius tanquam calumniam pasai mi- 
aereretur oravit. “quodasi, ο imperator,,“ aiebat, suspicionem de illo 
non plene deponis, at illo quidem in poſtterum qualicumque ac quanto- 
cumque voles fideĩ pignore (ἰδΐ carebit, δοαιθ censuris ecclesiae aubii- 
ciet, quarum incurrendarum metu νοὶ ippam defectionis umbram aversa- 
turus omnino ait. homo enim Christianus iudicium utique dei pertimescet, 
. εἰ eius comminatione sancitis firme atabit promissis; nec obligatam 18}} 
ceremonia tibi ac tuo geueri fidem unquam in animum inducet fallere.“ 
haec loquentem illum imperator reveriſtus damnati carcere liberationem 


DE ΜΙΟΒΑΕΒΙῈ PALAEOLOGO L. 1. 23 


auru πρὸς αὐτὸν εὐνοίας, ὡς ὃ ἱερεὺς ὑπέσχετο, πιστὰ κατα- 
στήσειε. καὶ δὴ περί που τὴν ᾿ἀχυράους ὃ ἱερεὺς γεγονώς, συν- 
ἄμε καὶ πλείστοις ἀρχιερεῦσι, στέλλει πρὸς τὸν χρατοῦντα, 
οἴτως ἐκείνου πρὸς τὸν ἀρχιϑύτην συνταξαμένου καὶ οὕτω τά- 
ὅξαντος, τινὰ τῶν αὐτοῦ οἰκείων καὶ ἱερωσύνῃ κοσμούμενον, ὃν 
ὃ χρατῶν δεξάμενος ἀνίησει μὲν παραυτίκα τὸν κατεχόμενον τῶν 
δισμῶν, ἀπολύει δ᾽ ἀσμένως πρὸς τὸν ἱεράρχην, ὁπαδοὺς αὐτῷ 
συνεξαγαγών. ἅμα γοῦν ἐπέστη καὶ ἅμα παρὰ τῆς συνόδου τὰ 
ἀχότα ἐνωτισάμενος τὴν ἐκείνων ἐπιτίμησιν εἰς ἀσφαλῆ τῶν πρὸς 


10 βασιλέα ἰδίων ὄρχων βεβαίωσιν δέχεται. καὶ πρὸς τὸν κρατοῦντα 


αὖϑις ἐπανιὼν πολλῆς τῆς παρ᾽ ἐκείνου εὐμενείας ἐτύγχανεν. 

οὕτω τοιγαροῦν ἔχων καὶ οὕτω σπεύδων ἑαυτὸν φυλάττειν πάσης 

χαχυποψίας ἀνώτερον, καὶ μᾶλλον ὅτι καὶ ἀξιώματος ἐπέβη με- 

γίστου, πολλῷ πλέον πρὸς τὸν μετ᾽ αὑτὸν τὸ χράτος ἔχοντα ἁλῶ- 
1ὅ6γαι τῆς ὑποψίας διεφυλάττετο. 

8. “4λλ᾽ ἐπειδὴ ϑερμὸς ἦν ἐκεῖνος πρὸς πάντα, ἔτι δὲ καὶ 
τὴν τοῦ καταφρονῆσαι δόξαν (ἡ γὰρ νόσος ἐπεισπεσοῦσα καὶ μᾶλ-- 
λον τρύχουσα ἔπειϑε δεινὰ ὑπιδέσϑαι), παραλύει μὲν τοῦ ἀξιώ- 
ματος εἷς πρωτοβεστιαρίου τεταγμένον τιμὴν τὸν Ῥαοὺλ “4“λέξιον, 

Ὁ ἀγτεισάγει δ᾽ εἷς ταύτην τὸν ἐξ “Ατραμυτίον Γεώργιον τὸν Mov- 


δηδυέ, pollcens insnper animo 86 in illum plane benerolo futurum, δὶ i⸗ 
pro ae, υἱἱ poatriarcha apondebat, suum erga principem atudium 

enque praestaret. hine cum δρυὰ Achyraum patriarcha cum pluribus 
δἰ] praesulibus 8}1}6 adesset, mittit δὰ imperatorem, prout ipse disce- 
denũ praescrĩpserat, e familiaribus unum δασεγάοίἷο praeditum, quo im- 
excepto auditoque solvit continuo Palacologum vinculis εἰ δὰ 

ἴρδυδ patriarcham perlibenter mittit, cum comitibus pariter liberatis. eo 
σα pervenisset, postquam audivit graves in s5ynodo οἵ accommodatas 
causae ac tempori admonitiones et comminetiones patrum, obnoxie pro- 
fescus οἶδ! recusare δ canonicas animadversionis ac poenarum, δὶ dein- 
cepe peecaret, novuin fidelitatĩs inviolatae ĩꝛuramentum proprie sibi di- 
εἰδῖδ ab ἴδ formula concepit. sicque δὰ principem reversus magna est 
εἶδε benevolentia οἱ aignificauone gratiae dignatus. hoc illoe guarum atatu 
rere inxigilobat εἷδὶ acriter, undique circumspiciens ἃς ſolicitisaime ob- 
ervane, quo 20 omni superiorem prava suspicione servaret. in eaquos 
(ὅτε enctodiaque perseverabat εὖ intentius, quo se in maximae apice 
i magis exporſitum invidiae imperantiumque offensioni cernebat, 
proæerertũm iunioris ĩpaorum εἴ successoris in principatu derignati 3 ἃ cuius 
praeæerũm suspicaci animo aibi et tĩmebat et quantum poterat cavebat. 
8. At quoniam hic ingenio ardenti cum prâeceps in alia cuncta fe- 
rebater, ἰσαὶ facillimus erat δὰ opinandum 6686 contemniĩ (morbus enim 
que tenebatur et multum urgebatûr, opportunum enm paratumque tali- 
bes eredendis rebosque quas audiret aut cerneret in partem sequiorem 
intecpretandis faciebat) Raulem Alexium protovestiarũ dignitate ornatum 
privit pogetrata, οἱ eius in locum promovet Georgium Muszalonem Atra- 


D 


P 12 


24 GEORGII PACAXIMERIS 


ζάλωνα, συνοικίσας αὐτῷ καὶ τὴν ἐχ Καντακουζηνῶν Θεοδώραν, 
τοῦ Παλαιολόγου οὖσαν ἀδελφιδῆν, τὸν δὲ μετ᾽ ἐχεῖνον Ανδρό-- 
vixov“ μέγαν δομέστικον, Κλοϊστῶ τὴν τοῦ “Ῥαοὺλ ϑυγατέρα οὗ 
συναρμύσας, τὸν δὲ τρίτον τῶν ἀδελφῶν προβάλλετω πρωϑιερα-- 

Β χάριν, ἄνδρας οὐκ εὐγενείας μὲν μετέχοντας τὸ παράπαν, εἰς 5 
παιδοποΐλους δὲ αὐθεντοπουλενομένῳ τεταγμένους αὐτῷ, δύο 
μέντοι γε τῶν μεγιστάνων τῶν ὀμμάτων στερεῖ, ὧν ὃ μὲν εἷς 
υἱὸς ἦν τοῦ Σειρατηγοπούλου ᾿Αλεξίου, ὃ Κωνσταντῖνος, ὃς 
ἠξιοῦτο καὶ κήδους (τὴν γὰρ ἀδελφιδῆν τοῦ βασιλέως Ἰωάννου 
ἐκείνου διδόντος εἶχε) περιφανοῦς χαὶ μάλα λαμπροῦ, ἅτερος ὃ 10 
Φιλῆς ἦν Θεόδωρος. καὶ πόλλ᾽ ἄττα ἐκαινοτόμει, τὴν ὀφρὺν 
τῶν πρὸς αἵματος καϑαιρῶν, καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἐντεῦϑεν ἑαυτῷ, 

Ο ὡς ᾧετο, προμηϑούμενος" οὐ γὰρ ἀναπνεῖν εἴα ἐκεῖνον ἡ νόσος, 
γύχτωρ καὶ μεθ᾽ ἡμέραν τὰ μὴ καλὰ φανταζόμενον. 

9. Τότε δὴ καὶ τοῦ Παλαιολόγου εἷς κεφαλὴν τεταγμένου 15 

D ἸΙΠεσοθυνίας καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων ἐχείνου προστάξαντος, καὶ 
τὰ πολλὰ χατ᾽ Ἰταλῶν πράττοντος, προσῆν τις τοῦ παλαείου, 
Κότυς ἐπώνυμον τῷ ἀνδρί, καὶ εἰς τὰ μάλιστά οἱ τῶν φίλων ὦν. 
καὶ δῆλος ἦν περὶ τούτῳ ἀγωνιῶν ἐξ ὧν πρὸς αὐτὸν διεξήει, καὶ 
“εἶ μὴ φυγαδείᾳ χρήσαιο᾽ ἔλεγεν, ““ἡμερῶν ὀλίγων εἰς μέγα 80 
συμφορᾶς τὰ κατὰ σὲ προβήσεται. ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐμοὶ τοὐντεῦϑεν 


17. προσήει ἢ an παρην 


wyttinum, cui οἱ Theodoram 6 Cantacuxenorem gente. Palaeologi neptom 
ΟΧ sorore, dedit coniugem. huius quoque fratrem minorem Audronioum 
magnum domesticum creat, collocaia ipei in matrimonio Cloista Raulia 
filia. tertium denique horum fratrem prothieracarium δῖνφ δυιρονααι acci- 
pitrariae venationis εἰ regii aucupu praeſectum nominat, homines patri- 
ciae nobilitats prorsus expertes, aibi vero puerili familiaritate notos δα 
commendatos, quod ipsi ab infantia inter honorarios ephebos apparuis- 
aent. duos quin etiam ox optimatihus oculis privavit; quorum alter fi- 
lius fuit Alexii Strategopuli, viri perillustris ac in primis aplendidi, Con- 
atantinus nomine, dignatus ab ipao affinitate regia, aiquidem neptem im- 
peratoris Ioanuis illo tradente uxorem habuit. alter Theodorus Philes 
erat. hæaese ille et alia multa nova exempla edebat in dies, intentus de- 
primendo aupercilio principum regii aanguinis, inde aecuritatem aibi pru- 
denti, ut quidem arbitrabatur, conailio parans. non enim respirare illum 
ainebat morbus diu noctuque prava imaginantem. 

9. Tum enimrero Ῥαϊδοοίορο Meſothynias praefecto, praepositoque 
ipeis optimatibus insso imperatoris ἃς strenue contra Italos rem geronti, 
adfuit e palatio quidam cognomento Cotys, æax intimis eius, vultu αυὶ 
aignificarei oum ποῦ parum angi 18 quae dicturus veniebat; quibus ex- 
poaitis ae πἰεὶ te ἔυξα proripis“ adiunxit, “paucis diebus in wagnam 
calamitatem res tuae prolabentur. δοὰ noque mihi tuta hie deincepsa 


DE ΜΙΟΒΑΕΙ͂Ὲ PALAEOLOGO 1. 1. 283 


ἐχίνδυνον μένειν, ἀλλ᾽ αὐτομολητέον πρὸς Πέρσας καὶ ἀμφοτέ- 
(“ς, εἴ σοι μέλει τῶν ὀφθαλμῶν.) ταῦτα λέγει, καὶ πείϑεε πλη- 
μφορῶν φίλος ὧν τὸν ἀεὶ περὶ ἑαυτῷ δεδιότα διὰ τὴν ὑποτρέ- E 
μῦσαν τῆς ἀρχῷς ὑποψίαν. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τὸν ϑεῖον τούτου εἰς 
ὁμέγαν χαρτουλάριον τεταγμένον, Παλαιολόγον Πιχαὴλ, καὶ αὐτὸν 
ἐχούονετα, ἀχένδυνον εἴα ἡ ὑποψία, ἀλλὰ περὶ τῆς ἀρχῆς ἐρω- 
τηϑῶτα ἁπλοϊκῶς φάναι λέγετὰι ὡς εἰ χεχρεώστηταί τῳ πρὸς 
ϑιοῦ τὸ ἄρξαι, ἀνωπαίτιος ὃ χαλούμενος οὗ δὴ χάριν καὶ νεμει P. 18 
σηθεὶς οἷον παρὰ τοῦ κρατοῦντος, εἰ τοιοῦτος ὧν τοιούτοις με- 
10 τιωρίζεε τὸν νοῦν, τῇ φυλακῇ δίδοται δέσμιος. τότε τοίνυν μα-- 
ϑὼν καὶ ὡς εἰκὺς δείσας, εἰ μένων μὲν χινδυνεύοι, δεινὸν ἡγεῖτο 
καὶ λίαν ἐλεεινόν, τὸ δ᾽ αὐτομολεῖν αὖϑις πρὸς ἀλλοτρίους σω- 
τήριον μὲν ἀλλ᾽ ἐπίμωμον ἔκρινε. τέως δὲ δνοῖν νομιζομένοιν 
χαχοῖν, τοῦ φόβου προστεϑέντος, αἱρεῖται τοὔλαττον, καὶ δὴ Β 
16 x πολλῶν, ὡς εἶχε, προμηϑευσάμενος τὸ ἀφώρατον, παραλα- 
βὼν καί τενας τῶν οἰκείων καὶ τὸν ποταμὸν περαιωϑ εὶς Σάγγα- 
φιν, τὴν εὐθὺ Περσίδος ἀνὰ κράτος ἴεται καὶ τῷ σουλτὰν προσ- 


΄«ἷ 


χωρεῖ. ὃ δ᾽ ἀομένοις δέχεται τοῦτον καὶ τιμᾷ τοῖς προσήκουσι- 
τέως δέ γε κἀν τῇ ἀλλοδαπῇ σημαίαις βασιλικαῖς παραταξάμενος 
Ὁ σὺν ἐκεέγοες κατὰ τῶν ἐχϑρῶν τοῦ σουλτὰν ἀριστεύεει, τὸν βα- 
σιλέα, εἴ που ἀκούσοι, ἐντεῦϑεν ἐχμειλισσόμενος. εἶτα μετα. Ο 
μεληϑείς, οἷον καὶ παλινδρομεῖν προαιρούμενος, τῷ τηνικάδε 


nera est, verun transfugiendum δὰ Persas pariter utrique nostrum, δὲ 
oæculorus cura tibi est.“ haec ille; quae faoile pereuasit amicus auico, 
εἰδὴ z2emper timentà propter clam graſsantem de 66 auspitionem afſectatò 
inperii. 8.81 πὲ —— quidem αἷυδ in magnum chartularium cotpta- 
ἴθι, αὖ οἱ ipas Michacl Palseologus vbcabatur, aine poriculo esso pa- 
tiebetur aↄuspicio. ουπι enim is interrogatus de imperid candide respon- 
diee ἀϊεετείος, σἱ cui divinitus deberetur, illum impune capessere qui 
voeatetar, 60 dicto relato ἰηνίδβα οχοσυδηῦθ imperatori, rem indignam 
nee ſerendam arbitrato talem virum in eiuamodl eogitationes mentem at- 
(οἴδατε, cuſtodiae vinctus traditor. quibum ille auditis, aibique non im- 
merito motuens, hins quidem grave οἱ perquam miserandum putabat εὐπὶ 
tanto periculo remanere, inde vero ad extornos tranafugere s0lutare qui- 
den, ad probroen iudiesbat. quare com utrumque malum videreiur, 
ugente δὰ eligendam alterum perienlo praesenti, quod ninus 6 duobus 
εοἱ νἱεῦδι optavit. ἰίδηυο multa adhibita δά latendum attentions ae dili- 
tentia, adacitiqque quibusdam 6 familiaribus, iranemiso flumins Sengari 
cta ἕἰα Pernidem mognis contendit itineribas, Sultanemque convenit, qui 
inen cun gaudio εἰ quibus por erat honoribus eacipit. hoe interim 
δροιϊο apod οχίοεοο aub regiis vexillis eoum hoectibas BSultanis congreases 
ἐπ se gerit, imperatoren inde, οἱ forto audlret, sibi eoncvilian- 

den υπἰ καϊίοαι ὀαἰϊηϊ ὐόσαι ἐραζαδδ, indo palam poenitene tranctugi, ὃς 


26 σΕΟΒΟΙ ΡΑΟΗΥΜΕῈΙΘ 


Ἰκονίου προσέρχεται, καὶ οἷ μεσίτῃ χρᾶται πρὸς βασιλέα, εἴ πως 
τὰ πιστὰ γράμμασι δόντος ἐκείνου, ἦ μὴν τὴν ὀργὴν καϑαρῶς 
ἀνασχεῖν, αὐτῷ καὶ πάλιν ἐπανελϑεῖν γένοιτο. τοῦ δὲ ἱεράρχου 
γράμμασι σχεδιάσαντος τὴν πρεσβείαν ὃ κρατῶν κατένευσε τὴν 
Ὁ συμπάϑειαν, καὶ βασιλικαῖς συλλαβαῖς ἐπ᾿ ἀσφαλείᾳ τοῦ μή τι 5 
παϑεῖν ἀνήκεστον ἐξ ὀργῆς ἐπάνεισιν. ὃ δὲ καὶ δέχεται τοῦτον 
πρόφρων ταπεινωϑέντα, καὶ ἀγκαλίζεται προσιόντα, καὶ ὃμο-- 
λογοῦντα ὡς ἑαυτῷ σύνοιδε πταίσας ἀσύγγνωστα συμπαϑεῖ, καὶ 
ἐπὶ τῆς προτέρας ἔχων τιμῆς. (10) ἐπεὶ δὲ τῆς κατὰ δύσιν 
Ε Ἐπιδάμνου κατειλημμένης πρὸς τῶν ἡμετέρων ἠγγέλλετο τὸ συμ-- 10 
βάν, καὶ τοῖς ἐκεῖσε ἔδει μὲν ἀρχιερέως ἔδει δ᾽ ἡγεμόνος καὶ 
στρατιωτίδος τάξεως, ἀρχιερέως ἐπικηρυχϑέντος τοῦ Χαλκούτζη, 
ὃς καὶ τὴν τοῦ μεγάλου σκευοφύλακος ἐπὶ τῆς μεγάλης ἐκκλησίας 
εἶχε τιμήν, τούτῳ συνεχπέμπει κἀκεῖνον ἡγεμονεύσοντα τῶν ἐκεῖ, 
προστάξας συμπράττειν τὸ δόξαν καὶ ἄλλοις μὲν ἀρχηγοῖς τοῖς 15 
ἐκεῖ, μάλιστα δέ γε τῷ ἱερεῖ. ὡς Θεσσαλίας διὰ ταχέων ἐπέ- 
βησαν καὶ ἤδη πρὸς τὸ περαιοῦσϑαι τὸν ποταμὸν Βαρδάριον 
Ρ 14 ἦσαν, περαιοῦται μὲν ὃ ἡγεμὼν σὺν ταῖς τάξεσι πρότερον, 
εὑρίσκει δὲ τὰ τῇδε συγκεχυμένα καὶ πρὸς ἀπιστίαν κλέ- 
ναντα, ὃ τε καὶ ὃ τοῦ δεσπότου Πιχαὴλ ἐκ νοϑείας σκότιος παῖς 90 
ἹΜΠανουὴλ τυχὼν ἐχεῖσε σὺν ἱκανῷ στρατεύματι, καὶ συμπλακεὶς 
τῷ πολέμῳ, τὰ πρῶτα μὲν ὁμόσε χωρήσας τῷ ἡγεμόνε τῷ κοντῷ 


9. δὲ] καὶ Ρ. 16. οἷς] ὡς γοῦν 


recurrere δὰ 5006 certos, οἱ qui tune Iconienei δοοϊεδἶδο praeerat οοπεῖ- 
Εἶσαι communicat, illoque deprecatore utitur apud imperatorem, δἱ forte 
impetrare posset regias literas, quibus aibi fides certa fieret irao impo- 
ratoris plane βοὐδίδο, δίοηυο tutus ipsĩ et aæecurus contingeret redĩtus. 
δὲ praesule negotium urgento miesis zine mora literis ἰωρεζγδίου annvit 
veniamque concestit, chirographo cavens homini, nihil aſnperum ab γα 
aut gravo passurum. reversum benigne excipit, demittentem 66 οἱ acce- 
dentem amplectitur, εἰ fatenti nullam δα mereri veniam parcit, eumque 
Βεϊμίϊμαο restituit dignitatã. (10) quoniam vero de Epidamno in Occi- 

ænte capta zermones οἱ Lterae nostrorum perferebantur, ibique deside- 
rabatur εἴ praesul et dux et militaris acies, renuntiato praeaule Chal- 
ουΐξα., qui magnae Constantinopolitanae ecclesiae praeerat ϑδογαγίο, cum 
hoc misgus une Palaeologus est, ut ducis ibi munere fungeretur, cuiĩ 
mandatum nominatim αἱ in decernendis rebus cum caeterorum qui isthie 
easent ducum, tum in primis praesulis conailio uteretur. ποὺ itinere 
oeleriter transgressi Theaaliam, οὐ iam Bardarium flumen transmissuri 
esent, ἰγαϊϊοϊς primum dux cum copiis, υἱὲ omnis perturbata οἱ δὰ de- 
foctionem inelluantia reperit, quando εἰ Michaslis despotae nothus εἰ ob- 
acuras ſilius Manusl οὐαὶ haud sane contemnendo exereitu forte eo ve- 
aiene, conserto praelio, primum quidem aggressus ducon lancen pro- 








ΠΕ ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAMEOLOGO L. 1. 27 


συνωθεῖ καὶ ῥιπτεῖ, ἔπειτα δὲ συστάντος καὶ ἐπικαϑεσθϑέντος τῷ 
ἵσπῳ παρ᾽ ἐχείνου καιρίαν βάλλεται μὴ λαβὼν ἴσην. (11) ἀλλὰ Β 
τεῦ Δυρραχίου πρὸς Θεσσαλονίκην ὑποστραφέντος διὰ τὴν σύγ- 
χῦσιν, κἀχείνου ὡς εἰκὸς διαπονουμένου ἐφ᾽ ᾧ συσταλείη τὸ ἀν-- 
ὁϑισιάμενον, φήμη προτρέχει τὸν τῶν βασιλικῶν ἵππων κόμητα 
Χαδηνὸν ὅσον οὐκ ἤδη καταλαμβάνειν Θεσσαλονίκην ἀγγέλλουσα, 
οὐχ ἄλλου χάριν ἢ τὸν Παλαιολόγον καϑέξοντα ὡς βασιλέα δέ- 
σμιον ἐνεγκεῖν. καὶ ὃς (ἔφϑασε γὰρ διατρίβων ἐν Θεσσαλονίκῃ Ο 
τῷ τηνιχάδε) ἀκούσας τὸ φημιζύμενον δεινὰ ἐποίεε, καὶ στρέφων 
1οἦν ἐπὶ λογισμῶν τί ποτε ἄρα τῷ βασιλεῖ δόξαν ὡς ἑαυτὸν οὐχ 
ὡς ἔπεμψεν ἐπανάγει, ἀλλὰ τιμῇ προπέμψας ἐπανελϑεῖν ἀναγκά- 
ξεν ϑέλεε μεκ᾽ ἀτιμίας, καὶ ὃν συμπαϑείας ἠξίου διὰ γραμμάτων 
χαὶ οὕτω καρτερῶς ἀμνημονεῖν ἐῴκει τῶν πεπραγμένων ὡς καὶ 
ἡγιμονίας ἀξιοῦν μεγίστης, τοῦτον, τὰς συνθήκας ἀναλαμβά- 
ἰδνων, ὡς ἐφ᾽ ὁμολογουμέναις καϑοσιώσεσι καταχρένει. ὅμως οὐχ Ὁ 
ἔχων ὅποι τῶν λογισμῶν καὶ τῶν ὁδῶν τράποιτο, ἐπὶ ϑεὸν κατα- 
φεύγειν ἔγνω. κοινοῦταέ τε 'τῷ “υρραχίου τὰ κατὰ γνώμην, 
καί οἱ τῆς πρὸς τὸ ϑεῖον ἱκετείας συνάρασϑαι δέεται. εὐθὺς τοί- 
γυν (ἐδόκει γὰρ αὐτόϑεν καὶ τὸ πρᾶγμα ϑεοφιλὲς) ἐπὶ τῆς τοῦ 
90 “χατονίου μονῆς ὑμνολογεῖταε παράκλησις νυκτὸς ἀφ᾽ ἑσπέρας, B 
τῆς ἐπιγενησομένης ἡμέρας ἐν νῷ ϑέντος τοῦ ἀρχιερέως τὴν ἱερὰν 


2. βαλὼν ὃ ὅπ λαβόντος 


pelt εἰ proĩicit, deinde cum 18 assurrexisset et equo insedisset, volnus 
ab eo letale accepit, nec par reposuit. (11) verum Dyrrhachii praesulo 
Theæalonicam οὐ eas turbas reverso, eodemque, prout res poscebat, 
aatagente ut mitterentur qui tumultuantibus obsisterent, rumor praecurrit 
iaperatoriâ oquitatus comitem Chadenum quamprimum perventurum Thes- 
aaſonicam, non aliam ob causam αὐδῶ) ut Palaeologum comprehensaom 
vinetumque δὲ imperatorem ducèrei. at ille (versabatur enim et ipse 
tane Thessalonicac) audito quod ferebatur, sane quam aegre ferebat, 
aeccunque ĩpss δηΐο multa versabat, disquirens 4086 cause tam inopi- 
natã conailĩi fuisset imperatori, ut tam diverso modo de 86 βίδίυογεΐ, οἷ 
quem tam Honorifice modo miserat, statim tam ignominiose revoceret, 
caique regiis literis venia paulo ante securitateque atabilita cum plena 
οὐϊινίοπο veterum delictorum gratiae non vulgaris locum apud 66 tribue- 
rat, dignatus ipaum honore maximo, eum nunc pactis conventis momento 
resciccis, velut eriminis dotestabilis compertum, repente damnaret. cae- 
terua cum quid consilũ caperet quove 86 verteret non haberet, δὰ divi- 
nam petendam opem sibi confugiendum 6556 duxit; communicataque cum 
Dyrrhachienzi cura, eum ut aibi adease divina pro 86 ope imploranda 
ne gravetur rogat. quo facilo annuente (res enim per 86 pia deoque 
grata videbatur peti) in Acatonii monasterio ἃ vespera nocturnas decan- 
tatae aant preces: poetera quippe die 32crum facere praesul decreverat. 





48 GEORGMI PACHXMERIS 


τελέσαε μυσταγωγίαν. ὡς γοῦν ἐπέφωσινεν ἡ ἡμέρα καὶ τὰς vo- 
μιζομένας ὥρας διελϑεῖν ἔμελλεν ὃ ἀρχιερεὺς ἐφ᾽ ᾧ λειτουργή-- 
σειε, σιγὴν μὲν ἐπισκήπτει τοῖς ἔξωϑεν, αὐτὸς δὲ κατὰ μόναφ 
ὡμίλει ϑεῷ, καὶ τὰς συνήϑεις καὶ προτελεστικὰς εὐχὼς μεθ᾽ ὅτε 
πλείστης ἀπεδίδου τῆς ἡσνχίας,. τότε δὴ τότε λέγεται ἀκοῦσαι 5 
φωνῆς τῆς αὐτῆς ἐκεῖνον ἐχ τρίτου, οὐχ ἅμα ἀλλ᾽ ἐν τῷ μεταξὺ 
Ῥ 16 καιροῦ διαλείποντος, καὶ ἣ φωνὴ λέξεως οὐ συνήϑους, οὔτο 
μὴν οὐχ ὅπως Ἑλληνική, ἀλλ᾽ οὐδέ τινι ἑξέρᾳ γλώσσῃ προσήκειν 
δοκοῦσα' ΜΑ͂ΡΠΟΥ γὰρ ἐλέγετο, καὶ πλέον οὐκ ἦν. ἐφ᾽ ᾧ δὴ 
ϑαυμάσαντα τὸν ἀρχιερέα ἐθὺς προσελϑεῖν τῷ Θεσσαλονίκης 10 
(ὃ “ισύπατος ἦν ἸΠανονὴλ) καὶ ἀκαγγεῖλαι ὅπως τε σταϑείη εἰς 
τὴν μετ᾽ ψαλμῳδίας ἐντυχίαν ϑεοῦ, καὶ ὅπως ἀπρούπεως ἀφί- 
κοιτὸ ἥ φωνή, λογιζομένῳ περὶ ὧν λογίζεσθαι ἔφη. καὶ ἐφ᾽ 
Β ἱκανὸν τὴν λέξιν σκεψάμενον, τὸ συμβὰν ἐπὶ τὸ πάλαι ΒΕΚΑΗ͂Σ 
λαβεῖν ἐπὶ λογισμῶν, καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς λέξεως ἀναπτύξαντα 15 
ἀριδήλως φάναι τὴν βασιλείαν Ῥωμαίων τῷ Παλαιολόγῳ μνη- 
στεύεσϑαι" ἩΠιχαὴλ γὰρ Ἄναξ Ῥωμαέων Παλαιολόγος Ὀξέως 
“Ὑμνηϑήσεται, ὡς ἔλεγε, τὴν λέξιν δηλοῦν. εἰσὶ δ᾽ αἵτινες λέ- 
γουσι μήτε τὸν Ζυρραχίου τοιαῦτα ἀκοῦσαι μήτε τὸν Θεσσαλονί- 
κῆς τοιαῦτα φοιβάσασϑαι, ἀλλὰ σοφὸν ἐκεῖνον ὄντα, καὶ περὶ 90 
C τοιαύτας βίβλους αἱ δὴ καὶ βασιλείας ἐς τοὐπιὸν διατυποῦσιν 
ἑπτοημένον, φιλοπονώτερον ἐρευνῶντα περὶ τοιούτων ἐγνωκέναι. 


4. δει] οἷον P. 19. τὸν] τοῦ Ρ. 


οἱ igitur illocescento die atatas as δοϊοιβῃο' horas percurrere, divinam 
facturus τοῖν, coepit, ilentium indĩcit populo, aoluaque 20oum ipse deum 
intentissime alloquens, quae ante aacrificium rite fundi conaueverunt pre- 
ees somma tranquillitate recitabat. tum eninmvero vocem ἱπουῤίεδα tortio 
ondem intermisso tempors dicitur. eroat autem voxn insueta plaue, nul- 
Hus affinis notae linguas, nedun Graecase. ΜΑΒΡῸΥ nimirum pronuntieri 
audiebat, οἱ nihil aluud. quod praesul admiratus, εἰδιΐπα Thenalonicen- 
aem convenit (is erat Dieypatus Manusl), eique nuntiat agenti δἰ δὲ ena 
deo per aacram paalmodiam, εἰ ea ente veraantâ quae 60 cogitasae re- 
ſerebat, missam οἱ clareo prolatam quam retuliuus vocem. ἘΔ οὔἱα ille 
ἀΐα attentequs consideranet, aliquid in es aimile z2u⸗2pieatas οδὲ ao ἀο- 
prehensum fuiaset alias ἴω vocabulo divinitus pariter edito π5αοιλο: υπὰϑ 
aingulas eĩus ignoti nominis excutâens literas, planissino asceruit Roma- 
norum imperium Palaeologo pronitti. has enisn hises literis decigneri 
voees: Michaẽl Augustus Romanorum Palaeologus Ooyus Vocabitur. δα 
ftamen qui dicant haee nequo ἃ Dyrrhachiensi audita neque ἃ T 

nicenai ſuisse dieta, æed huno ingonio atque δεία rem totam ϑοπῃβιοπίι. 
orat nimirum Theesalonicensis miro deditus lectioni δὸ meditationi libro- 
rum qui artem profitentur divinandi faturas quorumdam erectiones δὰ 
imperia, totoque in ἰσίο qualĩcunque artâficio prasodorandi ουδαίωεα ρὶυ- 


DE MICBAELE ῬΑΓΑΒΟΙΟΘΟ L. 1. 29 


καὶ δὴ γνωρίσαι ϑέλοντα ταῦτα ᾧ γε καὶ ἣ τῆς βασιλείας κατηγ- 
πᾶτο περιωπῇ, καὶ ἀναφέρειν οἷον ἐκεῖνον τῆς λύπης, ἐπεὶ καὶ 
πρὶ αὐτῇ τῇ ζωῇ ἐδεδοίκει, τὸ μὲν ἐκ βίβλων εἰδέναι λέγειν μὴ 
ἔχειν ἐκείνῳ πιστείων (οὐδὲ γὰρ ἀραρότως εἶχε ταῖς βίβλοις ἐπ᾿ 
ἀδήλοις ταῖς ἀποβάσεσι), τὸ δ᾽ ἐκ ϑεοῦ φανερῶς ἀκοῦσαι, μὴ 
παὶ πολλάκις τὰν λόγον πιστεύειν διαπεσεῖν δεδοικέναι, καὶ διὰ 
ταῦτα τῷ “Ζυρφραχέου περὶ τῶν τοιούτων κοινολογῃσώμενον αὐτῷ 
μὲν ὑποϑέσϑαε λέγειν τῆς φωνῆς ἀκοῦσοι, ἐκεῖνον δ᾽ ἀναπεύσ- Ὁ 
ὅν προσποιεῖσϑαι πρὸς ὅπερ καὶ βούλοιτο τὴν παρ᾽ αὐτοῦ συν» 
10τεϑεῖσαν λέξιν. ἃ δὴ τῷ" Παλαιολόγῳ πιστεύοντες καὶ ἀμφότεροι 
ἐκεῖνον μὲν ἐπ᾽ ἀγαθαῖς ἐλπίσιν εἶχον μετεωρίζειν, ἑαυτοῖς δέ, 
εἰ μὴ οὕτως ἀποβαίη, παραίτησιν ὑπελείποντο ὡς ἁμαρτοῦσι τῆς 
ἐξηγήσεως, ἄλλο τι τῆς φωνῆς τάχα δηλούσης ἢ ὡς ἐκείνοις ἐξή- 


γητο. πλὴν ἀλλ᾽ ἐν τοσούτῳ φϑάνει χαὶ ὁ τῶν βασιλικῶν ἵπ.. Ε 

ἰδπὼν χόμης ἃ δηλωθεὶς Χαδηνός, καὶ ἐπιβαίνει ἀπτέρῳ τάχει 
Θισακαλονέκης, καὶ αὐτίκα τὸ πιστὸν τῆς φήμης ἔδειξε πράξας, 
τὸν Πυλαιολόγον ἐν ἀσφαλεῖ κατασχών. σιδήροις μέντοι οὐκ 
ἔγνω δεσμεύειν κὼ πόδε, ὡς δή οἱ καὶ προστεταγμένον ἦν, οὐκ 
οὐδ᾽ εἴ τε τὸ τοῦ ἀνδρὸς αἰδούμενος εὐγενὲς εὖτε τι καὶ φιλίας 

ϑοπρὸς ἐκεῖνον" τὸ γὰρ ὑπονοεῖν τι περὶ ἐκοίνθωυ τῶν ἀγαϑῶν τὰ 
τῆς ὀργῆς οὐκ ἐδίδουν. τέως δ᾽ ἀφοσιωσάμενος ἐκείνῳ τὰ τῆς 


ἴαπαι exereitatus. ergo cum res istius generis coriosiscime investigans 
nesclo quid de imperaturo Palaeologo somperisse sibi οδϑεὶ visas, aiunt 
ἴσα αὐ notitis ορροτίυπο uti voluisss δὰ exhilarandum Paleologum 
συνίει tanto tuas oppreſssun animi moerore, ut ἀθ vita οἷνα metuere- 
tar. non aperasao autem δὸ ἱρεὶ persuasarum quod volebat, δὲ ex libris 
id τὸ δβοιυβίοσο ret, queniam οὗ multas praedietiones tales sventu 
fratentas haud erat γοίδιπανο huio eum tranquille ac secure acquietu- 
ren. propterea finxiseo manifesſte οἱδὲ aaditam τοΐλξδαε a deo vocem; eui 
“ἶξιο raro οἱ miro ἔδοὶ 89 erediturum Palaeologam putabat. inde 
re eam —** praeaule oommunieata, ἢ} penitus suasiese ot 5 ve- 
cen ἰδουάΐσθο ἀϊοατοῖ: se prout liberet eamdem ἃ 86 confictam explſücare 
δαοϊοείατοιΒ. quibus Paelaeologo veluti δά aurem ab υἱκίδηυθ creditis, 
in παρηδαὶ spoem hominem erexerunt, sibique, δὶ eventus δὰ extremem 
ſaleret, excuaationem probabilem reliquerunt, quasi quos tonieetura in- 
ia errorem, non aatis feliciter interpretatos vocem aliud re vera 
iadieantem, pront eoventa monatrarent, quam quod ἱροῖ auspicati tum fuis- 
vent. lateresa dum haeo geruntur, inperatorii equitatus dictus iam eo- 
nes δυρεενοιῖ Ghadenus, Thessalonicamque ingreditor perceleriter, ata- 

quod οοιδιπδὶ fama atqueo omnium sermonibus volgatum fuerot, 
τὸ detenen εοκάγπιανίθ. nam Ῥαϊδοοίοζαπι secura custodia ἐδθυΐξ, 
pee ἰδδε οὐδὲ ferrea eatringere compede, quamvis id haberot in 
—XRXX quod ille vtram tantas nobiitatis verecundia an oamicitiae 
φερνε ποι υσύα ἰοοεεῖξ,, hand afftumaverim. vereor enim ut eatiĩs veri- 


80 ΘΕΟΒΟΙ PAMVYMERIS 


P I6 τιμῆς ὡς οἷόν τε ἀσφαλῶς, μὴ καὶ ἐπὶ πολλῶν ἐντὸς ἀτιμῷτο 
τῆς πόλεως τοῖς σιδήροις πεδούμενος, νυχτὸς ἔξεισιν. ἐπεὶ δ᾽ 
ἱκανῶς τῆς πόλεως ἀπηλλαττέτην, ὁ μὲν γνωρίζε τὰ δρισϑέντα, 
καὶ ὡς αὐτὸς ἐν προνοίᾳ τινὶ τῆς ἐκείνου χάριν τιμῆς καταπεφρο-- 
νήκει τῶν δρισϑέντων, οὐκ ἐς πλέον' δὲ τὰ τῆς τόλμης (οὐ γὰρ 5 
ἀσφαλῶς ἀμφοτέροις) προβαίνειν ἐβούλετο" ὃ δ᾽ αὖϑις καὶ χάριν 
ὑπὲρ τούτου πολλὴν ἐοικὼς εἰδότι, ἕτοιμον παρεῖχεν ἑαυτὸν 
ἐκείνῳ τοῦ τὸ προσταττόμενον ἐχτελεῖν. καὶ δὴ σιδήροις περιβα-- 
λών, ὥστ᾽ ἐκεῖνον καὶ ἐπὶ ϑάτερα τῶν πλευρῶν τῷ ἵππῳ ἐπικα-- . 

Β ϑέζεσθαι, οὕτω σὺν ἐκείνῳ τὴν ὁδὸν ἤνυον καὶ ἀμφότεροι. συν- 10 
ἔβαινε δὲ καί τις τότε τὴν ὁδὸν ἀνυόντων, ὡς λέγεται, ἀγαϑὺς 
ὄρνις καὶ οἷον προφοίβασμα τοῖς μικρὸν γενησομένοις ὕστερον. 
τὸ δ᾽ ἦν, διήρχοντο μέν, ὡς εἰκός, ὃ μὲν πρὸς τὸ μέλλον ἄἀ-- 
λύων, ὃ δ᾽ ἀναφέρων ὡς εἶχε τῆς λύπης ἐκεῖνον καὶ μεταβάλλειν 
πειρώμενος πρὸς τὸ εὐθυμότερον" ἐπεὶ δέ ποτε τῆς πολλῆς ἀνα- 15 
πνεύσας ἐχεῖνος λύπης προσέταττε ψάλλειν καὶ ὃ παρασταίη κατὰ 

Ο νοῦν ἐκείνῳ καλλιφωνεῖν (ἦν γάρ, ὡς ἔοικεν, εἴδησιν καὶ ὃ φέ- 
ρων ἔχων πρὸς ταῦτα), ὡς ἄν, φησίν, ἐντεῦϑεν καὶ μικρὸν 
ἀνεϑείημεν, τηνικάδ᾽ ἐπήεε ἐκείνῳ παραυτίκα ἐμμελῶς ψάλλειν 
“γῦν προφητικὴ πρόρρησις πληρωθῆναι ἐπείγεται," οὐχ ἀνειμέ- 90 


εἰαἴϊ εν δυεκρίοατνὶ liceat miniſtrum iras tam atrocis tam humanos δοῆδυδ 
atque affectus, dum δβονυαι imperium exequitur, animo versare potuisse. 
tamen ille qualicumque ex causa sic eios dignitatis rationem habuit, non 
permittendo talem virum intra cĩvitatem in oculis civium ferreis vinctum 
com ꝑedibus ignominiose traduci, πὶ aimul zatis provideret ne qua posset 
elabi. quare illum magno δυοτῦαι ambiens comitatu nocte educit; ac ubĩ 
ἴδ ambo aliquantum extra urbem processissent, mandata, quas accepe- 
rit quaequo honoris eius gratia omiserit, indicat, aimul admonens non 
audere 80 amplius indulgere δύο in eum affectui: id enim utrique peri- 
culosum fore. δὰ quae ille iis verbis respondit quae multum se ipai eo 
nomine debere signiſcarent, gratiasque agens plurimas, paratumqus so 
continuo exhibuit δὰ subeundam omnem acerbitatem imperatorii mandati. 
quare mox volens ferreas induit compedes, inseditque equo pendentibus 
in latus alterum ambobus cruribus ferro devinctis. in hune modum com 
coepto uterque itinere pergerent, aliud quoque ipais euntibus, υἱ ſertour, 
oblatum est augurium prosperum οἱ velut omen eorum quas paulo poſt 
erant eventura. tale auiem id fuit. ibat Palaeologus praesentis, ut par 
erat, mali sensum frontis moestitia praeferens, consolari eum, prout 
poterat, οἱ avocare ἃ tristitia dolentem animum δὰ quamdam hilaritatem 
conante Chadeno. cuius offſiciosis eius generis hortatibus quasi υἱ ce- 
dere 86 Palaeologus monstraret, composito vultu δὰ quamdam speciem 
reapirantis ab aegritudino animi, “quin tu“ ihquit —8 bolle illun 


DE ΜΙΟΒΑΕΙΕῈ PALAEOLOGO L. 1. 31 


γως ἄλλως καὶ ἀναβεβλημένως, ἀλλ᾽ ἐνθουσιαστικῶς οἷον μάλα 
ὑκερφωνοῦντε καὶ ὑπὲρ δύναμιν. ἐφ᾽ ᾧ δὴ καὶ τὸν δεσμώτην 
τε μεταβαλεῖν πρὸς τὸ εὐθυμότερον καὶ ἡσθῆναι δόξαι, ὡς 
μὲν ἦν δοχεῖν καὶ τῷ φαινομένῳ, τῇ μελῳδίᾳ, τῇ δ᾽ ἀληϑείᾳ 
ὁχαὶ ὡς οὐκ ἦν τὸν μελῳδοῦντα ὑπονοεῖν, τῷ ἐπὶ τοῖς παροῦσι D 
ῥόξαντί οἱ χρηστῷ ὄρνιϑι. ἀλλ᾽ οὕτω μὲν ἐφ᾽ ἡμέραις τὴν ὁδὸν 
ἐξανυσάντων καὶ ὡς βασιλέα φϑασάντων, ἐμφανίζεται μὲν ὅσον 
τάχος ὃ πεμφϑεὶς τῷ κρατοῦντι καὶ ἀπαγγέλλει τὴν ἄφιξιν, τὸν 
δὲ μηδὲ τὸ παράπαν εἰσαχϑέντα ἡ εἱρχτὴ ὡς κατάχριτον δέχεται. 
(οἦν δ᾽ ἄλλως ὑπονοούμενον τοῦ ἐνευκαιρήσαντος τοῦ κρατοῦντος 
ξιτάσει τἀχείνου δοϑήσεσϑαι μείζονε ἢ κατὰ τὸν τότε καιρόν. 
ἀλλὰ χρόνος ἐτρίβετο μεταξὺ νοσοῦντος τοῦ αὐτοχράτορος, κἀ- R 
χεῖρον εἶχε δεσμώτην ἡ φυλαχή, πλὴν οὐχ ὡς ἐφ᾽ ὁμολογουμέ- 
γαις χαϑοσιώσεσιν. οὐ γὰρ ἦν ἔγκλημα τὸ παράπαν, εἰ μή γε 
ἰὁτὴν ὑποψίαν καὶ τὸ πολλοὺς ἐν ἀπορρήτοις ἐχφέρειν, πρὸς οὕς 
ἦν πιστεύειν ὑποφωνοῦντας τὸ μόρσιμον, ἔγκλημα ϑείη τις τῷ 
κατεχομέγῳ. ἐδόκει δὲ τέως καὶ ἢ πρόφασις ἔγκλημα" ἡ δ᾽ 
ἦν --- ἀλλ᾽ ἀνακτέον τὸν λόγον, ἵν᾿ εὐμαϑέστερον τῶν προχειμέ- Ῥ 11 
γῶν ἔχοιμεν, 


10. τοῦ oxponcerim. 


pellere εἱοῦδπε) "δῦγοδ et mentem mihi demulces modulando aliquo 
coiaconque argumenti cantĩco, quod tibi cumque primum in buccam ve- 
nerit Ἐἢ tonc 1116 quamdam subito cantilenam éxoraus est, cuius hoc erat 
Το παι * nunc prophetica praedictio impleri festinat.“ exorsus est autem 
non 28Π6 remisse ac leniter, sed impetu paene fanatico vocem ultra 
nem modum ac prope supra vires attollens, contentions summa; undeo 
οὐπύ εἷς recreari vinctum atque hilarescere, non tantum (quod a0lum vi- 
dem capiebat) auavi vocis sono, sed ſuie recordatione per id car- 
nen ingesta vaticinii aibi regnum olim polliciti, culus fidem hoc caau 
inopinati cantus velut novo quodam divinae significationis auspicio con- 
firmari tacite sibi blandiens gratulabatur. interim diebus aliquot con- 

itinere, imperatorem primo statim accessu adit comes, nuntiatque 
adrentum —8 i; quem admissione minime dignatum carcer excipit 
ati ἴδια damnatum, quamquam ipse, ot dĩximus, arcana ex divinis oſten- 
tis δόυοῖα de s0 prosperiôra mente versabat. dilata οδέ autem eius cau- 
26 2ccurata cognitio in tempus quo imperatori per valetudinem liceret 
εἰ τεῖ attendere. diuturns haec fuit mora, pertinacius durante principis 
Βοῖῦο, οἱ vincto tamdiu in custodis perſstante, non illo quidem veluti 
ænvieto criminis maioris: 5018 enim fere sospicionibus laborabat antiquis 
iie aed de novo erentilatis afflatu maligno delatorum, subinde clam in- 
arantiom imperit praesagitiones de Palaeologo iactatas. ea erat vera 
detealonis eina οδιδα, cui obtendebatur crimen affectati regni. verum 
altm repetenda narratio est, ut propoſita res δὰ captum lectoris ac- 
comxmodatuus tractetur. 


82 ΘΕΟΆΘΗ ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΘ 


Β 12. Νόσος ἤν ἐνσχήψασα τῷ κρατοῦντι, καὶ ἢ νόσος 
δεινή" ἐπείληπτο γὰρ καταπίπτων συχνάκις. τὸ δ' ἦν, ὡς ἔοι- 
κεν, ἔχ ζέσεως φυσικῆς ἐγκαρδίουικι! ὅϑεν, οἶμαι, καὶ τὸ εὖ-- 
φυὲς ἐκείνῳ καὶ ὑπὲρ τὸ προσῆκον ἦν, οὐ στέγοντος τοῦ μορίου 
τὸ πάϑος κἀντεῦϑεν ἐκτρεπομένου τοῦ εἰχότος, ὡς μηδὲ χρησί- 5 
μους πολλάκις ἀναπέμπειν τῷ ἐγχεφάλῳ τὰς ἀναπνεύσεις, ὅϑεν 
καὶ τὸ λογίξεσϑαι. ἐν τούτῳ γὰρ καὶ φιλοσόφων ἔριν περὶ τοῦ 

Ο φρονεῖν συμβιβάξειν τις ἔχοι" πηγὴ γὰρ λογισμῶν ἢ καρδέα, 
πλὴν ἀναγομένων πρὸς τὸν ἐγχέφαλον, ὡς ἐκεῖνος συμμετρίας ἢ 
μὴν ἀσυμμετρίας ἔχοι, οὕτως εἰδοποιεῖσϑαι συμβαίνει τὸ ἀναγό-- 10 
μενον. τότε τοίνυν ἐπιπιπτούσης συχνάχις τῆς νόσου, οὐκ οὐδ᾽ 
ὁπόϑεν, μήνιμα εἶναι τὸ πάϑος ὃ πάσχων ἐκ μαγγανείας δαιμό- 
ψιον ὑπελάμβανε. καὶ οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἔξω, οἷς ἦν τὰ τοιαῦτα 
πιστεύειν, τὸ ἔγχλημα προσέτριβον τοῖς Ἰ]ουζάλωσι, παρὰ λό- 

D γον, καὶ ὡς οὐκ ἂν προσεδόχησαν, τῶν ἀδιωμάτων τυχοῦσι" τῷ 15 
μέντοι γε πάσχοντι πᾶς ὕποπτος ἦν, εἰ μόνον τις ἐπὶ μαγγανείαις 
κατηγοροέη. ὅϑεν καὶ πλεῖστοι καὶ τῶν τυχόντωγ συνελαμβά- 
vovro, εἴ πού τις γρύξειεν ἐγκαλῶν. καὶ ὃ μὲν διώκων μαγγα- 
ψείας ἄλλον ὑπὲρ ἑαυτοῦ πολλάκις ἢ τοῦ πλησίον προύβαλλε τοὔῦγ- 
κλημα, ὡς δίκας ληψόμενος ἀποδείξας" ἀναγόμενον δὲ πρὸς 90 


δ. εἰκότως Ῥ. 


13. Invaserat imperatorem norbus, οὐ is quidem gravis, epilepeia, 
ua sobinde apprehensus concidebat. origo εἷυδ verisimiliter imputabatur 
naturali effervescentiae cordis; quam et causam ei fuisae reor ruboris 
in vultu flegrantis ), haud sese videlicet capiente ardore principis illius 
membri, quin foras usque in os οἱ genas erumpente —8 aestus indi- 
οἷο 86 proderet. sed οἱ fuligines εχ ieto incendio gursum ἴῃ cerehrum 
perlatae rationis usum perturbabant. quod quemadmodum ſiat, quantum- 
vis philosophi rixentur inter aeae, certum tamen experientiae suffragio 
eſst fontem recti ĩudicii cor 6489, et prout exhalantur ex eo accommadatã 
δὰ sanum temperamentum eapitis aut οἱ ad versarii vapores, ita delirare 
hominem aut sapere. tunc igitur istiuimodi caliginum incommodo in ce- 
rebrum appulau subinde perculsus aeger laborare se Υἱ βδδενδ mali dae- 
monis magoroum artibus immissa indicabat. ac volgus quidem δὰ talia 
eredulum crimen eius maleſicii Impingebat Muzalonibus, quasi qui ποῦ con- 
tentũ dignitatibus concessis δὰ maiores, quibus inhiabant, viam sibi eo sce- 
lere aternerent. aegro aatem δυδρεοίυ quivis erat, quem quomodocunque 
inaimulari praestigiarum audiret. quare atatim δὰ primos aæusurros ναὶ 
temere deferentium obvii pascim quiquo conprehendebantur. quo anim- 
adverso qui aliquem oderant, cottam eam inibaunt rationem eius male 
multandi, ut iam delatio magiae indicium easet irae iniuatae poenas per 


Ἢ οἵ. Poaain. Glonaar. alter. v. Εὐφυνής. 








ΠΕ ΜΙΟΉΛΕΙΕ PALXOLOGO 1,1. 33 


βασιλέα τὸ ἔγχλημα ἐκ τοῦ παραυτίκα (οὗ γὰρ ἣν σιωπᾶν ἀκού- Ε 
σαντα), ὃ δὲ οὐχ ὑπὲρ ἄλλον του ἀλλ᾽ αὐτὸς ἑαυτοῦ συνόλως 
ἀγωνιῶν προσέταττεν ἐξετάζεσθαι. παράστασις δὲ τοῦ μὴ ψή- 
φοις ἁπάσαις τὸν χρινόμενον αἵἱρεῖσϑαε οὐ μαρτύρων παραγωγαί, 
49 προτεινόμενοε ὕρκοι, οὐ βίων τῶν πρὸ τοῦ ἐξετάσεις, οὐχ 
ἄλλ᾽ ἄττα οἷς τὸ ψεῦδος ἐλέγχεται" ἀλλ᾽ ἕν καὶ μόνον ἦν τὸ 
σῶζον τοὺς ἡλωχότας, εἰ μύδρον ἐκ πυρὸς ἤδη ζέοντα, ὃ δὴ Ῥ 18 
χαὶ ἅγιον ἐπεφήμιζον, τολμώσῃ χειρὶ κύψαντες ἀναλάβοιεν καὶ 
τρὶς βηματίσειαν ἔχαγτες, πρότερον τριαὶν ἡμέραις τοῦ ταῦτα 
10γίισϑαε νηστείᾳ καδϑηγνισμένοε καὶ προσευχῇ, ἐπισεσημασμένοι 
καὶ τὴν χεῖρα κεκρυφάλῳ καὶ βούλλῃ, ὡς μήτις ἐπιχειροίη ἀλεί- 
φων τισὶν ἐφ᾽ ᾧ μὴ ψαῦσαι μηδὲ καῦσαι τὸ πῦρ. καὶ εἶδεν ὁ 
γράφων, ἡβῶν τῷ τότε, ὑποστάντας τινὰς τοιαῦτα, πλὴν ἀλω- 
βήτως ἀπαλλώξαντας, τὸ ϑαυμάσιον. τότε τοίνυν ὥριστο μὲν Β 
15καὶ ἄλλοις παρὰ τοῦ κρατοῦντος λαμβάνειν εἰς γάμον εὖ τοῦ γέ- 
νους ἐχούσας, κἂν ἐκεῖνοι πολλάχις ἐκ σπερμάτων ἦσαν οὐκ εὖ- 
γενῶν" πλὴν τὸ εὐγενὲς ἐκείνοις πρὸς τοῦ κρατοῦντος ἔρρεπε, 
καὶ ὡς σφᾶς ἔδει σεμνύνεσθαι ἀξιώμασιν, ἐν εὐεργεσίας μέρει 
χαὶ ἀμφοτέροις τὸ κῆδος ὃ κρατῶν ἐτίϑει, ὥστ᾽ ἐκείνους μὲν ταῖς 
φυματρώναις, ὡς ὃ “Ρωμαῖος εἴποι, ὡς εἰκὸς μεγαλύνεσϑαι, ἐκχεί- 
γας δ᾽ αὖϑις συμμετέχειν τῶν ἀξιωμάτων τοῖς ἀγομένοις. προσ- 
τάττει τοίνυν σὺν τοῖς ἄλλοις καί τινι τῶν εἷς παιδοπούλους Ὁ 
ταχϑέντων ἐκείνῳ τοῦ πατρὸς ζῶντος, Βαλανειδιώτῃ τοὐπίκλην, 
τὴν τῆς αὐταδέλφης τοῦ Παλαιολόγου Μαρίας, εἴτε καὶ ΜΙάρ-- 


φαἰαπιαΐααι de inimĩco repetentis. perlata antem δὰ imperatorem aceuta- 
tone (non erat enim liberum οἱ diasimulare quod eius generis auditum 
foerat) statim is turbatus, et aestusns tamquam non in alium quam in 
aese qui deferebatur noxias artes intendisset, disquiri de re ubebot. 
elabendĩ autem 6 indicio atque innocentiae probandae una erat ratio, non 
in ealculis indĩcum aut laudibus teatium δὺς iureiurando dato aut νἱδὸ " 
prius incolpate actao auffragio κἰία, βοὰ in innoxia portractatione ferrĩ 
«πάει, quod szanctum vocabant. huius porgationis hie ritus erat. 
qui ἐο ad illam offerret, triduo prius ieiunio οἱ oratione se parabat, 
cætodĩtus interim et manu velo involuta, cui sigillum esset regium im- 
prexam, Π26 quis eam unctüonibus adversus ignis sensum roborantãĩbus 
πσηϊγεῖ. tum productus ἴα medium audacter arripiebat ignitum globum 
noda mann, οἱ eom per tria conclavis apatia ꝓortabat. ridit αὶ haec 
æribit in δείδίοιω ἴδηι tum puberem adultus quosdam isti examini δι Ὁ-- 
ἱεςίοα ciura αἰΐδαιὶ defunctos ποχαπὶ candentis metalli tactu, mirantibus 
qui aderant, Vigesos integroqus recedere. dum autem per id tempus 
Rooa ΤῸ δβοϊεζοΐ ᾿ωρογδίοσ viris heud nobilübos praemũũ loco vol gratiae 
ποδὶ Βορίκαχιαι virginum coniugis decerners, ioter 8118 eius generis ex- 
empla caidam adolescentũ ὁ regiis ophebis, Balanidiotao gerine. Theo- 


Georgius Pachymeres I. 


83. ὃ6οωὀ δθΕΟΒΟΠ ῬΑΘΒΥΜΈΒΙ5 


ϑας, κόρην Θεοδώραν, ἣν τῷ Ταρχανειώτῃ μεγάλῳ δομεστίκῳ 
ἐκείνη γεγέννηκεν, εἷς γάμον νόμιμον ἀγαγέσϑαι. καὶ ἦν ὃ λόγος 
τοῦ βασιλέως αὐτοῖς βεβαία τις κατεγγύησις, κἀντεῦϑεν, ἐπεὶ 
καὶ πρὸς τὸν γάμον τὰ μέρη ἦσαν συγκάταινα, ὡς γαμβρὸς ἀνέ- 

Ὁ δην τὴν τῆς κόρης οἰκίαν εἰσήρχετο. ἀλλὰ παρερρύη χρόνος ὅ 
ὀλίγος ὃ τὴν μνηστείαν ἐκείνην ἐπιμετρῶν, καὶ οὐχ οἶδ᾽ ὅ τι πα- 
ϑὼν ὃ χρατῶν, πλὴν ἀλλ᾽ ἡ ἐξουσία κρεῖσσον δικαίου, τῷ τοῦ 
Καβαλλαρίου υἱῷ Βασιλείῳ εὐγενεῖ τε ὄντι ἐξεδίδου εὖ γένους 
ἔχουσαν τὴν ῥηϑεῖσαν. ὃ δ᾽ ἐν εὐεργεσίας μέρει δέχεται ἀσμέ- 
νως τὸ δωρηϑὲν καὶ κατεπείγεε τοὺς γάμους. ταῖς μέντοι γε γυ-- 10 
γαιξὶ πρὸς τὸ πρῶτον ῥεπούσαις συνάλλαγμα, προκατειλημμέναες 
ἄτιμον ἐχούσαις τὸ μεταβαίνειν, ἀπόστοργος ὃ νυμφίος ἦν. 

Ε τέως δὲ (ὁ γὰρ κρατῶν προσέταττεν) ἑχουσῶν ἀκουσῶν ἐκείνων 
τὰ νομιζόμενα ἐτελεῖτο καὶ περιφανῶς οἱ ὑμέναιοι ἤγοντο. ἀλλ᾽ 
ὃ γυμφίος ἐφ᾽ ἡμέραις οὐκ ἐπλήρου τῇ κόρῃ τὰ τῶν ἀνδρῶν. 15 
καὶ πυνϑαϑομένου τοῦ βασιλέως ὅπως τοῦτο γένοιτο, ὃ δὲ πρῶ-- 
τον μὲν ὑπεσκίέαζε τὸν ἀπόλογον ὡς μὴ ϑέλων ἀνακαλύπτειν δῆ-- 
ϑὲν, εἶϑ᾽ ὡς καὶ δραστικώτερον᾽ ἀνεχρένετο, μαγγανείαν τὸ ἐμ-- 
ποδὼν ἔλεγε. καὶ εὐθὺς ὑποψία περὶ ἑαυτῷ τοῦ κρατοῦντος καὶ 


P 19 ϑυμὸς πολλὰ δεινός, καὶ οὐδὲν ὑφεῖναι δοκῶν εἰ μὴ ὑμολογοῖτο 90 


ἡ μαγγανείας. εὐθὺς οὖν σάκκος ἀχυρμιᾶς, καὶ γυμνὴ συνάμα 
γαλαῖς ἦ εὐγενὴς γραῦς ἐντὸς συναπείληπτο, ὧν λύγοις ἔξωϑεν 


doram Marthae filiam azororis Palaeologi, 6 magno ἀοπιοδίϊοο Tarchaniota 
genitam, desponderi iussit. celebrata consenau partium mandato princi- 
pis rite sponsalia sunt, et aliquanto inde spatio is iuvenis aponsi ſiducia 
aedes puellae frequentaverat, cum ecce nescio qua repentina mutatione 
imperator, iure ac pactis absoluta potestate suqque deque habere iussis, 
inopinatissime imperat Tarchaniotas magni domestici ſiliam viro nobilũ 
Bosilio Οδ διδεῖ filio nubere. in moegnae loco gratiae id Basilius ha- 
buit, εἰ pro se rem urgebat. feminis, matri filigeque, caritate sꝑonei 
— iligatis, οὐ indecorum arbitrantibus resilire ἃ conventis ac fidem 
allere, negotium omnino non placebat; quare apud illas gratia carebat 
introsus procus. tamen incumbente iteratis iuasis in idem principe, vo- 
lentĩbus nolentĩibus matre filiaque nuptiae palam ac splendide celebratae 
δυπί. at multis inde diebus nuptialis coniuguom congressus haudquaquam 
aequebatur. cuius τοὶ ſorte cognitae percontatus ex Basilio causem im- 
perator, αὖ eo primem elodebatur ambiguis responsis: tandem instana 
aæfficacius audivit nodum Veneris magieo maleficlo novis sponsis iniectum. 
hac mentione praestitiarum in familiares suspiciones revolntus princeps, 
et δα quoque iprum infernis artibus appetitum antumans ab eodem indi- 
cati fascini auctore, vehementer excanduit, extrema experiri quaeque 
certus δὰ artiſeem veneficii noscendum. saccus expeditur illico sframen- 
titis, εἰ ἴα eum anus misera nobiliscima matrona nuda coniicitur cum 
felͤbus, qui videlicet acubus Iisis per textum tegetâs compuncti un- 





DE ICBRAELE PALAEOLOGO L. I. 35 


μυωπιζομέγων ταῖς τῶν ὀνύχων ἀχμαῖς ἐπερονᾶτο ἣ πάσχουσι, 
ἐφ᾽ ᾧ ἀναγκαζομένην καὶ ἄκουσαν ἐξειπεῖν τὸ ἀπόρρητον. ἀλλ᾽ 
οὐχ ἦν πλέον παρ᾽ ἐχείνης ἀκούειν ἢ τὸ μὴ συνειδέναι τι τοιοῦτον 
ἑαυτῇ πραξάσῃ, καὶ ὡς οὐκ οἶδ᾽ εἰ ὃ νυμφίος μεμίσηται τῇ παιδὶ 
ὁἄλλῳ τῳ πρότερον χατηγγυημένῃ. ὃ μέντοι γε βασιλεὺς εἴτε 
πρὸς τὴν ὑποψίαν καὶ ἔτε ἀμετάϑετον ἔχων ὡς ἐκείνην μαγγα- 
γείαις εἰθισμένην εἰχὸς καὶ κατ᾽ αὐτοῦ τολμῆσαι τοιούτοις χρή- 
σασϑαι, συνυποπτευομέγου καὶ τἀδελφοῦ ὑπ᾿ αὐτῇ τραφέντος 
καὶ στεργομένου, εἴτε μὴν καὶ εἷς ἔννοιαν ἐλϑὼν μή πως τῶν 
Ἰϑπραχϑέντων ὡς εἰκὸς ἀκουσϑέντων ὃ Παλαιολόγος ὑβριοπαϑήσας 
ὡς ἀδελφὸς πρὸς νεωτερισμὸν ἀποκλίνειεν, οὕτως ἔχων πέμψας 
καὶ τῆς ἡγεμονίας ἐκεῖνον παραλύσας ἀνάγει δέσμιον, τῷ μὲν δο- 
χεῖν περὶ τοῦ τῆς μαγγανείας ἐγκλήματος ἀπολογησόμενον, τῇ 
δ᾽ ἀληϑείᾳ πρόσχημα ἦν τὸ πραχϑὲν δειλίας, τοῦ μή τι νεωτε-- 
1δρίσαι ἀχούσαντα. τὸ δ᾽ ἦν δῆλον ἐκ τοῦ μὴ ὕπως μετ᾽ ὀλίγον 
τῆς εἰρχτῆς ἐχεῖνον ἐσαῦϑις ἀναχαλεῖσθαι καὶ συμπαϑεῖν, ἀλλὰ 
καὶ περὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς αὐτοῦ πράγμασι δεδοικότα διὰ τὴν νόσον 
ἐνώδοχον ἀξιοῦν εἶναι τῷ γένει, καὶ ἀπομνημονεύειν τὴν χάριν 
αὐτῷ ἐν τούτοις, ὅτι παϑεῖν καχῶς ἄξιον ὄντα διὰ τὰ φϑάσαντα 
90 οὐδὲν ἐχεῖνον ἐκ συμπαϑείας ἀνήκεστον ἔδρασε. 
13, Τοῦ δ᾽ αὐτοῦ χρόνου πρὸς τὸ φϑινοπωρινὸν ἀποκλίνον- 
τος ἐπὶ τέτρασι παισὶ μεταλλάττει τὸ βιοῦν ὁ χρατῶν, τρισὶ μὲν 
ϑηλυτέραις, ἑνὶ δ᾽ ἐνναέτει ἄρρενε παππωνυμοῦντι τῷ Ἰωάννῃ. 


tulbes vetolam ἀΐδοεγροσεηί, ea immani quaestione sperabatur elicienda 
ulieri vera confessio. nihil tamen aliud expressum ηἶδὶ se haud con- 
acan talis δοείεκί : caeterum virginem δρομδὶ prioris neceasitudine de- 
vinctam ἃ 2ecundo abhorrere. δος audiens non ultra saevire imperator 
volait, εἰδὶ metuens ab exercitata, ut zuspicabatur, diris ĩncantationibus 
88α, ne vim maleficam in ĩpsum verteret, δὶ ampluus irritaretur; seu ve- 
ritas πὸ Palacologus tam atrocem sororis iniuriam defectione ulciscere- 
tar. atque δος quidem ut praeverteret, misso, ut diximus, Chadeno 
χοἀδοίηαι in ordinem Palaeclogum οἱ vinctum δὰ 8686 curavit adduci, 
apecĩs quidem αἱ veneficii causam diceret, τὸ vera, quod iudĩcavi, ne 
ἦς andũta contumelia germanae δὰ rebellandum induceretur. id enim pa- 
tait εχ eo quod imperator eum paulo post eductum carcere non aolum 
vesia donavit εἰ in integrum restiſtnit, aed et auis rebus ob morbum εχ 
quo periclũtabatur, metuens, proprios οἱ liberos commendavit, gratam ἴα 
δυπὶ 5ΏΔΩ) memorans ea indulgentüa testatam, qua ipsum οὗ vetera uti- 
que crimina poena dĩgnum, benigno affectu miserans, nulli atroci et im- 
τοοῦλο δ} auppl'ücio subiocisset. . 

13, Εοάδαι porro anno ἴῃ automnum vergente moritur imperator, 
pupillos relnquens quatuor Ibheros, tres feminas et novennem unum ma- 
Γεθ ἃγο εοξοομιίπειι! Ioannem. nam filiae priores collocatae dudum 


σ 


᾿ 


36 GEORGI PACIXMERIS 


αἱ γὰρ πρῶται τῶν ϑυγατέρων, ἧ μὲν τῷ Βουλγαρίας ἄρχοντι 
Κωνσταντίνῳ τῷ Τείχῳ, ἡ δὲ τῷ τοῦ δυσιχοῦ δεσπότου ΠΠιχαὴλ 
παιδὶ Νικηφόρῳ, πρὸς γάμον ἔφϑασαν ἐκδοϑῆναι. ᾧ δὴ καὶ 
Ε προεσήμηνέ τι σημεῖον" ἥλιος γὰρ ἐκλελοίπεε ἐφ᾽ ὥραν τρίτην 
τῆς ἕκτης ἡμέρας, καὶ βαϑὺ σκότος τὸ πᾶν κατειλήφει, ὥστε 5 
καὶ ἄστρα φανῆναι κατ᾿ οὐρανοῦ. καὶ δὴ ἁρπάζεται καὶ πρὸ 
ὥρας ἀνὴρ βασιλικῶς μὲν καὶ γεννηϑεὶς καὶ τραφείς, βασιλικῶς 
δ᾽ ἀναχϑεὶς καὶ παιδευϑείς, κἂν εἰ τῷ πατρὶ οὐ προσεῴώκει τὸ 
βαϑύ τε καὶ συνετὸν πρὸς ὃ τι λέξοι καὶ πράξοι καὶ τὸ τῆς γνώ-- 
unc στερρόν τε καὶ ἀμετάϑετον, ἀλλ᾽ οὖν ἐκ πάππου μὲν ἔχων 10 
Ρ 90 τὸ ἐς πάντ᾽ ὀξὺ καὶ μεγαλόφρον καὶ ἀρεῖκόν, ἐκ δὲ μητρὸς τὸ 
φιλοδωρότατον, ὡς ὅλαις χερσὶ τοῖς ὑπηκόοις τὰ χρήματα ἐξαν-- 
τλεῖν καὶ ἐξανελοῦντα οὐχ ὅπως ἀνιᾶσϑαι ἀλλὰ καὶ χαίρειν, φι-- 
λολογώτατος δ᾽ ἐς τὼ μάλιστα ὦν, καὶ πᾶσι μὲν λογικοῖς εὐερ-- 
γετικῶς προσφερόμενος, οὐχ ἧττον δὲ καὶ αὐτὸς λογικῇ παιδεέρι 15 
“προσεσχηκώς, οὐ μᾶλλον ἐκ μαϑήσεως ἢ φύσεως τὴν περὶ τὸ 
γράφειν δύναμιν ἔχων, ὡς καὶ πολλὰ ἐπιρρύδην ἐκτιϑέναι, εἶ 
μόνον ὁρμήσειεν" ἔδει γάρ, καὶ σιωπῶ τὰ πλεῖστα, ἥ περιφα-- 
Β νὴς ἁγίου ἐφειστήκει μνήμη, οὐδὲν προσϑέντα, ἡ ὅπως μακρὸν 
τῶν πραγμάτων ἀνεθέντα, ἑνὸς τῶν τοῦ κλήρου σχολαιότερον 90 
τὸ προκαταρκεικὸν τοῦ ὄρϑρου μονολογοῦντος ἑξάψαλμον κανόνα 


8. ὃ δὴ] ὁ δὲ P. 


ſuerant in matrimonium, una quidem Constantino Techo Bolgarorum 
princip, altera vero Nicephoro Michaclis despotae Occidentis filio- 
nec plane improvisus accidit hie casus, quippe praenuntiatus coelestũ 
portento. etenim aol defecerat δὰ horam tertiam sextae diei, εἰ densae 
ἰεπεῦγαο cuncta comprehenderant, adeo ut apparerent stellae per coe- 
lum. ita praeripitur acerba morte vir regie natos et notritus, regie 
quoque educatus οἴ edoctus, patri non ille quidem εἰμι}. ἴω profunda 
consummataque prudentia dictorum pariter εἰ actorum, neque in immu- 
tabili constantia δεπιοὶ recte decretorum, caeterum ex avo habens cele- 
rem δὰ omnia, excelsum ac magnum belloque acrem animum, ex matre 
γεγο beneficentissimam naturam, quae ambabos manibos dona in βυδάξ- 
tos eſfunderet, nullo moeroro largissime, immo effandere gauderet. sto- 
diosissimos in primis literarum, οἱ literatos amplecti beneficlus solitus, 
meditationi quin etiam optimarum artium intentus, et non magis institu- 
tione quam indole magnam eleganter scribendi facoltatem assecutus, ut 
multa diserto componéret quoties tanti duceret in id incumbere. cuius 
rei, documentum (multa aimilia reticens) vnicum proferam. ubi sole- 
mnius sancti cuiuspiam festum illuxerat, non alia δά ἰδία praeparatione 
quam avocatione mentis ἃ negotiis, uno modo clericorum sedatins di- 
stinctiusque pronuntiante senarſum paalmorum qui praemitti conaveverunt 
matutĩno cantui, elogium beati, quod vocant canonem, ex tempore pan- 


ὈΕῈ NICHAELE PALAEOLOGO L. 1. 37 


πλαχῆναε τῷ μνημονευομέψῳ ἐς ὅτι μάλιστα ἄριστον, ὥστε καὶ 
παμαληϑὲς ἐχινδύνευεν εδεργετεῖσϑαι μὴ ὅτι τοὺς ψάλλοντας, ᾿ 
ἐϊὰ καὶ αὐτοὺς τῶν ὕμνων ἀχροωμέγους, κἄν τῶν προχοιτούνγ.- 
των ἦν τις κἂν τῶν ὁπλοφύρων καὶ σωματοφφλακούντων τῷ βα- 
φσιλεῖ, χἂν ἄλλως ὑπηρετοίῃ τοῖς βασιλείοις, κἂν ἄλλως ἄλλοϑεν 
ἐπελϑών. πᾶσι γὰρ ἐξ ἴσον τὸ βασιλικὸν ἀνεξαντλήτως ἔχευεν 
ἕλιος, στρατιώταις δὲ μᾶλλον καὶ οἷς ὃ λόγος τὸ σπούδασμα ἦν. 
οὐ γὰρ ἦν ἡμέρα, οὐ νύξ, οὐ καιρὸς δυσϑυμίας, οὐχ ὧρα χα- 
ρᾶς, οὐχ ἀνατέλλων ἥλιος, οὐ δυύμενος, ὅτε τις εὐεργεσίας 
1οδίγα τὸν ἄνακτα, ἢ εὖ ἐκεῖνος πάσχων ἢ ἄλλων τὼ ἴσα πασχόν-- 
των, ὁρᾶν ἢ καὶ ἀχούειν εἶχε. τοιοῦτος δὲ ὧν βαρὺς ἔδοξε τοῖς 
ἐν τέλει, ὅτε οὐ κατ᾽ εὐγένειαν καὶ χῆδος βασιλικὸν ἀλλὰ ἀριστέν.- 
δην τοὺς ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἐκλεγόμενος τοῖς προσήκουσιν ἐσέ- Ὁ 
μνυνεν ἀξιώμασιν. οἷς δὲ συνέβαινε προσγενέσιν εἶναι καὶ οἷ 


ἰόπρὸς αἵματος, ἀρκεῖν ἔκρινε τὸ τοιοῦτον καὶ ἱκανὸν εἷς λόγον σε- 
μνώματος. τὸ δὲ ἦν, εἰ ὀχοποίη τις, ἀρετὴν ὀφέλλοντος ἄρ- 
Χοντὸς χαὶ παρακαλοῦντος πρὸς εὐδοκίμησιν τὸ ὑπήκοον. οὐ 
γὰρ βλαχείας χάριν ἀλλ᾽ ἀριστείας καὶ τοῦ καλῶς ἄγεσϑαί τε 


πρὸς ἐχείνου καὶ ἄγειν ἄλλους τὰς βασιλικὰς φιλοτησίας ἔκρινεν 


19. ἄλλως P. ὶ 


ξεϊαῖ,, εἰ cuius memorin celebrabatur laudes quam scitissimo contexens 
ornatiaimo praeconio; quod ἴδω liberali largitions cumulabat, αὐ apar- 
tere pasim in quosvis ac paene proiicere dona videretur. adeo non 
peallentes, non dantes operam canentibus, indonatos rolinquebat. seu 
quis in excubitorum ordine, δεῖ in zatellitum οἵ corporis costodum mu- 
nere, 86 alio quopiam aulico miniaterio imperatori appareret, aive οἴδασι 
δσμὰο aliquis eo forto veniens tune occurreret, in omnes ex aequo re- 
εἶδαι beneficientam extendebat, milites praesertim εἰ literarum atudiosos. 
non οἷ nox, non dies, non tempus moestum, non hora laetior, ποῦ 
oriens σοὶ. non occidens ĩpaum vacontem Δ benofaciendo reperiret. vi- 
deres audiresque cirea eum szenper aut qui munus acciperent, aut qui 
accepto recederent, qui non frustra peterent, qui nacti quod voluerant 
cratias agerent. atque hic tamen talis cum estet imperator, gravis erat 
primoribus procerum, idcirco quod in demandandis praefecturis non pa- 
ticũ generis aut necensitudinis οὐ principali domo rationem haberet; 

quemque viritim ex propria praestantia verisque dotibus aestĩmans, 
admovebat reĩ gerendae δὰ quam aptus erat, 86 meritis dignitatibus or- 
nabat. cognatis vero ἃς consanguineis suis censebat aufficere debere 
ictam natalium honorem, εἰ suam aortem ac claritudinem prosapiae 
abuade megnase dignitatis loco ducere. id autem οἱ iudicium εἰ ſactum 
eret, εἰ quis recte contideraret, principis virtutem promoventus, εἰ pro- 
vocatis 20bditos ad atodium omnis verae laudis. non enim auctoramenta 
inertias, βεὰ vel stadia vel praemia horoicae virtatis illustres esse ma- 
tieitates; quos ἰΐδ εἰ 1. demum debere committâ decernebet qui οἱ se 





38 GEORGI PACIXMERIS 


διανέμεσθαι. καὶ τὸ φοβερὸν προσῆν, ὡς ἑτοίμως καὶ τὸν ἄλ- 

Ἑ λὼς ἢ ὡς ἔδει ποιοῦντα κολάζεσθαι καὶ τὸν κατορϑοῦντα εὐεργε-- 
τεῖσϑαι. οὗ γὰρ μικρὸν τὸ τοῦ μεγιστᾶνος σφάλμα ἢ μὴν ἔμπα-- 
λιν τὸ κατόρϑωμα, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο μὲν ἐχτομίου πάϑει προσέοικεν 
ὡς τῇ τοῦ μορίου ἀφαιρέσει μέγαν ἔχοντος λόγον τῇ φύσει πάντα 5 
συμπαρασπᾶσϑαι καὶ παρατρέπεσϑαι, τὸ δὲ κατόρϑωμα τῷ τοῦ 
κύχλου κέντρῳ, παμπόλλην ἀσφάλειαν τῇ περιφερείᾳ προσνέ- 
μοντι, εἶ κατὰ χώραν ἐχεῖνο μένει. καὶ πῶς γὰρ οὐκ ἔμελλεν τὴν 

Ρ 91 ἀρχὴν διοικεῖν κατὰ τὸ προσῆκον, ὅστις ὑπὸ τοιῷδε πατρί, 
μηδ᾽ ὄνομα βασιλείας ἔχων, ὧν ἐξ ἐκείνου καὶ μόνος, ὅμως ἀγε-- 10 

Β λατεῖν ἀσφαλῶς προυδιδάσκετο; (14), ὃς ἐπεί ποτε καὶ χρυ-- 
σοφορῶν ἐξήει εἰς κυνήγιον, ὑπέστρεφε μὲν ἐχεῖνος ἐκεῖϑεν, συν.-- 
ἦντα δὲ κατὰ τὸ προστυχὸν τῷ πατρί. καὶ δὴ προσκυνήσαντί οὗ 
μι βλέπειν ἐκεῖνος μηδὲ προσέχειν προσεποιεῖτο, καὶ προσιόντος 
ἡμέλει. ὃ δὴ καὶ συμβαῖνον ὀργῆς πρὸς αὐτὸν πατρόϑεν ση-- 15 

Ο μεῖον, ὅπερ καὶ ἀληϑὲς ἦν, ἔδοξεν. ὅϑεν ἀλύων καὶ ὅτι ἁμάρ-- 
τοὶ διανοούμενος καὶ ζητῶν πρόσεισιν οὐ μάλα ϑαρρούίντως τῷ 
πατρὶ κατ᾽ ἰδίαν. ὃ δ᾽ ἰδὼν εὐθέως καὶ ἀλαστήσας πρὸς ἐκεῖ-- 
vov οἷον τὴν τῆς ἀμπεχόνης ἀκαιρίαν ὠνείδιζε, καὶ “τί καλὸν 


raeclare ipaos ἴω ĩs gerere et alios commode salubriterque posse gu- 
ernare iudicentur. inerat eius moribus εἰ terrificum quid, vultu ser- 
moneque declarantibus haud impone latoros qui aliter ac oporteret age- 
rent, uti οἱ e contrario, qui prout par erat οἴδεϊο fungerentur, nequa- 
quam mercede carituros. ingentis enim utramvis ἴῃ partem omnino mo- 
mentĩ est hominis ἴῃ civitate primari recte aut secus factum, prarva ai- 
quidem vita εἴ mala facinorsa nobilium par vitium reipublicae important 
8δὸ virilium exectio humano corpori, quod inde universum debilitatur 
enerveque δὲ ac flaccidum. contra virtos εἰ actio laudabilis principum 
virorum aimilis est centro circuſi, quo recte constante ac situm immobĩ- 
Ilter obtinente proprium status orbis ae circumferentise totius fixus δας 
firmus permanet. enimvero quidni sperari debuit tanta consiliorum 88 -- 
pientia usorum moderateque ac utiliter praefatorum rebus illum princi- 
pem, qui rudimentum imperandi δυὺ tali tantoque iusti regiminis magi- 
atro, patre optimo, posſsuerit, ἃ quo umniceus licet οἱ adultus filius in ρμτῖ- 
vatae aortis humilitate relictus, exclususque consortio ac nomine imperii, 
accurate otioseque praeexercitatus est in omnibus meditamentis artis 
apissee ac multiplicis homines regendi. (14) δυΐο aliquando venatum 
egresso tum veste auro texta, indeque domum redeunti, occurrit forte 
pater, οἱ eum δε demississime venerantem nec aspectu dignatus velot in- 
observatum praeterĩũt, moxqus ab adeunte dontemptim 86 avertit. ra- 
puit id frigos, nec male ratiocinatus, prudens filius in argumentum haud 
dubium paternas in se iras. unde poſtquam aestuasset aliquandiu οἴ 
aevere secum inquirens causam offentionis frustra in sus conscientia 
quaeriisset, privatim patrem convenit zane solicitus πες metu vacuos. 
quem ille atatim ĩis ĩntuens ocul's qui quamdam ĩndĩgnetionem prae 86 fer- 
rent, exprobravit 11} cultus iatius ac vestĩutus insolentiam tali occasione 


ΒΕ ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1. 39 


συνειδὼς ἑαυτῷ δράσας Ῥωμαίους" ἔφη ““τὰ ἐχείγων ἐκχέεις ἐν 
διατριβαῖς μηδὲν τὸ ἀναγκαῖον ἐχούσαις; ἢ γὰρ οὐχ οἶδας᾽" φη- 
σὶν “αἵματα εἶναι Ῥωμαίων τὰ χρυσόσημα ταῦτα καὶ Σηρικά, Ὁ 
εἷς ὑπὲρ ἐχεέίνων ἔδει χρῆσϑαι ἐχείνων γε οὖσι; ζητεῖς δὲ μαϑ εῖν 
φχαὶ ὑπὲρ ἐχείνων πότε; ὅτε δηλαδὴ ἐπιστᾶσι πρέσβεσιν ἐξ ἀλλο-- 
ϑαπῆς τὸν ἐκείνων πλοῖτον λαμπρειμονοῖντες δηλοῦν ἔχοιμεν. ὃ 
γὰρ βασιλέων πλοῦτος πλοῦτος τῶν ὑπηκόων λογίζεται, παρ᾽ ἣν R 
αἰτίαν χαὶ τὸ εἷς δουλείαν καϑυπείκειν ἑτέροις σφίσιν οὕτως 
ἔχρυσε καὶ λίαν ἀπώμοτον. οἷς σὺ διακενῆς χρώμενος οὗ λογίζῃ 
1Ἰ0τὸ πλημμελὲς ὁπόσον.᾽) οὕτω καὶ ἐπὶ τοιούτοις ὁ εἰς βασιλείαν 
ἀγαχϑησόμενος ἐπαιδεύετο. . 

156. Τύτε δὲ ϑανόντος ἐκείνου, ἐπεὶ καὶ ὃ πρωτοβεστιά- Ῥ 49 
ριος Ἀ]ουζάλων τὴν ἐπιτροπὴν τοῦ ἀφήλιχος βασιλέως ἔχειν ἦγ- 
γέλλετο παρὰ τοῦ πατρὸς καὶ βασιλέως τὸν μοναχὸν ὑπελϑόντος,. 

16 τῷ μὲν μειρακίσχῳ ἐκείνῳ ἄνακτε Ἰωάννῃ οὐχ οἵῳ τ᾽ ὄντι διὰ τὴν 
ἡλικίαν τὸ ἀσφαλὲς περιποιεῖν ἑαυτῷ προνοίας ἔδεε πάντως τοῦ 
μῆτι παϑεῖν ἀπροόπτως, πολλῶν ὄντων τῶν ἐπιβουλευόντων, 
κἄν τὶ μιχρὸν κικηϑείη, εὐθὺς δρασειόγτων τὰ μέγιστα, διὸ καὶ Β 


λαϊεροαίδνί, nam quid“ ait “(δὶ conscius es perſecisse te in Roma- 
norum οϑαυδούυπι, οὐ inde (ἰδὲ Ücentiam partam putes aboutendi opibus 
illorum ĩn tuas remissiones δὰ privatum dumtaxat tui animi fructum, non 
vero δὰ ullam pertinentes utilitatem publicam ἢ δὴ neacis istas auro in- 
aignes εἰ aericas vestes δοησυΐποιο ease Romanorum; quibus idcireo ἴῃ 
eoram ἰδηΐθαι commoda utendum eet, cum res ipsorum sint. quaeres 
ſorte qoando οἱ quomodo illas in ipaorum bonum usurpentur. tunc vi- 
ἀεϊοεῖ quan: o admiasa exterarum gentium legatione Romani popoli opes 
ostestarĩ in culta et ornatu principis publici honoris interest, divitiae 
aiquiden regum divitiao aubditorum reputantur. extra quam eausam 
Ῥυδίδοδ inzignia maĩestatis δὰ privätas etiam relaxationes adhibere, id 
vers ait dominum 46 monstrare, non principem, et quasi servitutem in- 
dicere civibus, qui cum liberos 86 putent εἰ haberi velint, ἰδία vestinm 
auperbia δε66 velut in mancĩipiorum ordinen redigi detestantes in- 

ue conquerentur. num iam igitur intelligis, ista levitate tra- 

ὀυει δὰ venatorium usum regũ ornatus quantum flagitii eonsci veris?“ 
igtinamodi monitis, δας inatitutione tam δονεγα heres imperii 8 patre 
optino δὲ moderatam εἰ popularem principatus administrationem infor- 


15. Hoc porro nune mortuo, palam vulgatum est protovestiarium 
tateren puerĩ prineĩpis ἃ ρδίγο imperatoro declaratum eo tempore quo 
mortâ proximus monachi habituln induit. δδπ auceedenti in imperium 
heic paerulo Ioanni ea aetate, cui nec δὰ providendum saibi ratio neque 
πὸ κα tuendum vires suppetergat, opus omnino erat idoneo praesidio. ne 
v ἱωρτονίδιιπ; potereiur. —* quippe ipsi clam inzidiantium in- 
fesu ea inminebant in occasionem ei nocendi; quos sane, δὲ quis mo- 
tos ταϑαὶ ναὶ leviesimas existeret quo aliqua modo quidpiam novandi 
oppertanitas daretur, avide illam captaturos οἱ vel extrema quaeque 


40 . GEORGV ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ ᾿ 


τῷ κατὰ τὸν Ἕρμον τῆς Ἰ]αγνησίας φρουρίῳ ἐκεῖνον φέροντες 
ἐγκατέστησαν, συχνοὺς τοὺς ὀπτῆρας ἐπὶ βασιλικαῖς ὑπηρεσίαις 
τάξαντες, οἷ δὲ μεγιστᾶνες, οἱ μὲν ἐν ταῖς τιμαῖς ἔτι μένοντες, 
οὗ δὲ καὶ τῶν ὅπῃ ποτὲ γῆς ἀκηδϑέες ἔμενον ἐξ ὀργῆς γωνιῶν ἐξάλ.-- 
μένοι, τῶν μὲν πραγμάτων ἐλευϑέρως εἶχον, τῆς δὲ γλώσσης 5 
οὕπω ϑαρροῦντες (οἱ γὰρ ἸΜουζάλωνες ἐφειστήχεισαν) ἔβυσ-- 

Ο σοδόμευον τὰς ὀργάς, καὶ πάντες προσεποιοῦντο πρὸς ἐκείνους 
τὸ εὐπειϑὲς ὡς ὑπὸ βασιλεῖ δῆϑεν τελοῦντες τῷ μειρακίσχῳ, εἰ 
καὶ ὀδὰξ οἱ παϑόντες παρὰ τοῦ πατρός, φαγόντος τοὺς τῆς ὃρ- 
γῆς ὄμφαχας καὶ κόνδυ πικρίας ἐχείνους ποτίσαντος, αἱμωδιᾶν 10 
ὠρέγοντο τὸν υἱόν. πλὴν καὶ οὕτως ἔχοντες δυσμενείας οἱ μὲν 
τῷ ἐπιτροπευομένῳ καὶ νέῳ οἱ δὲ τοῖς ἐφεστηκόσι, παϑόντες μέν 
τε καὶ ἐξ ἐκείνων τὸ πρίν, οὐ μὴν δ᾽ ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἢ νέμεσις ἢρε-- 

Ὁ μεῖν εἴα οὕτω παρὰ τὸ εἰχὸς τιμηϑέντων μὴ δυσμεναίγοντας κα-- 
κουργεῖν, τῷ πρὸς ἐχείνους τέως φόβῳ συγκατεκλίνοντο. τότε 15 
δ᾽ ὁ πρῶτος τῶν ἸΠουζαλώνων, ὃς καὶ τῷ τοῦ πρωτοβεστιαρίου 
τετίμητο ἀξιώματι, ὁρῶν τὸν φϑόνον πολὺν καὶ δεινὸν ὑφέρπον-- 
τα, καὶ ὡς βασιλειῶν παρὰ πολλῶν ὑποπτεύοιτο, κἀντεῦϑεν τὸν 


δίγοπυθ ausuros apparebat. quare illam in munitissimam arcem δὰ Her- 
mum Magnesiae submovendum censuerunt, addito idoneo comitatu οἵ so- 
lita regiae familiae δὸ palatini miniaterii frequentia, atudiose delecta ex 
fidis viris εὖ δὰ invigilandum aaluti pupilli principis gnavis εἰ acribus. 
caeterum optimates, sive qui in υδ honorum εἰ functions magistratuum 
perstabant, sive qui varie dispersi indeque malo animati erga exilii au- 
ctores hac converrione rerum prosilierant ex angulis, libero iam agere 
illi quidem audebant, continebaut tamen linguas, εἰ metu invigilantium 
acriĩter οἱ quasi e specula zusurros omnes aure anxia captantium Μυξα-. 
lonum taciti ringebantur, ira odioque penitus conditis οἱ aimulatione ob- 
sequii velatis. prao se ferebant enim parere se ipsis velle ut vicem ge- 
rentibus imperatoris parvoli, cui etiam per ministros εἰ vicarios impe- 
ranti libenter obtemperarent. haec in speciem oſstentabantor, interim 
dum ii praesertim qui nupero principatu passi adversa fuerant, mordi- 
οὐδ in proposito contrario haerebant, ulciscendi videlicet in Δ} caput 
acceptas ἃ patre iniurias, ac vehementer optabant eſficere ut Ioenni filio 
dentes obsſtupescerent, εχ eo quod Theodorus pater eius uvam acerbam 
irae immitis οἱ ippe mandisset et expressum ex δᾶ suoci amari poculum 
ipsis propinasset. huius generis infestis aensibus atque affectibus arcauo 
passim gliscentibus partim in adolescentulum principem paterna laboran- 
tem invidia, partim in potentes rerum, ut quisque ab ſis alias se aliud 
quam quod optasset passum meminerat, pronum iudicatu est haudqua- 

uam temperatoram ἃ conatu laedendi nocendique capitibus exosis mul- 
titudinem iratam, nisi metus potentias armatae conscium sibi exiguarum 
virium furorem privatum coerceret. neque hic tam suspectus αἱ minax 
tumor rerum quorsum tandem erumperet non verebatur Muz-zalonum natu 
maximus, protovestiarii eminena dignitate. ergo ἴδ homo nec hebes noc 
incautus, perapecta non dubiis aignis invidia contra 86 ingentâ, cognito- 


DE ΜΙΟΒΔΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1, 41 


μέγαν κίνδυνον ὅφορώμενος, ἔγνω συνετὸς ὧν πείρᾳ τὸ στράτευ- 

μα δοχιμάσαε, ἅμα δὲ καὶ τοὺς μεγιστᾶνας γνωρίσαι ὅπως ἔχοιεν 
ἐκίνῳ διαϑέσεως, πολλὰ πρότερον ὑποταγῆς καὶ δουλείας σύμ- Εὶ 
βιλα πρὸς τὸν ἀφήλικα δεσπότην σπουδάζων οἷς λέγοι καὶ πράτ- 
“τοι ἐνδείχνυσϑαι. τότε τοίνυν συγκαλεσάμενος ὅσον ἦν τὸ τῆς 
γιρουσίας καὶ ὅσον τοῦ βασιλείου γένους ὅσον τε τῶν ἀρχόντων 

καὶ ὅσον τῆς στρατιωτικῆς τάξεως, παρόντων ἐκεῖσε καὶ τῶν τοῦ 
προπάππου τοῦ βασιλέως «Ἰάσκαρι αὐταδέλφων, ὃς δὴ καὶ οὗτος Ρ 93 
τὸ πάλαε βασιλείας διέπρεπεν διαδήματι καὶ τὰ τῆς Ῥωμαΐδος 

Ἰοπράγματα συγχνυϑέντα ὡς εἶχεν ἀνεκαλεῖτο, οὐδὲ τυφλῶν ἐχεῖϑεν 
ἀπόντων (ὃ Στρατηγόπουλος δ᾽ οὗτοι ἦσαν καὶ ὃ Φιλῆς), καὶ 
παντὸς ἄλλου μεγιστᾶνος συμπληροῦντος τὸν σύλλογον, ἐφ᾽ ὕψη- 
λοῦ στάς, ὡς ἂν ἅμα οἵ τε πρῶτοι ἀχούοιεν καὶ οἱ ὕστατοι, 
ἔλεγε τάδε. 

16 106. “Τὸ μὲν τὰ ἡμέτερα ἀρχῆϑεν πρὸς ὑμᾶς ἀρτίως B 
συντάττειν, εὐγενεῖς ἄνδρες καὶ σύντροφοι, περιττόν, οἶμαι, ὁ, 
δοκεῖ χαὶ τοῦ παρόντος ἔξω καιροῦ" ἀνάγκη γὰρ ἐπείγει ταῦτα 
παρέντας τοῦ κατὰ πόδας διεξιέναι. τέως δ᾽ οὖν μόνον οὗ γεν- 
γηϑώτες ἐν τοῖς βασιλείοις ὑπὸ πατρὶ ὑπηρετοῦντι κἀχείγῳ τοῖς 


18. τοῦ} τὰ 


que ἰλεϊιἷς suspicionibus multorum derignari 86 ac reum δρὶ affectati per 
icela imperii, indeque quantam auo capiti poriculum impenderet, pru- 
denter actꝛmans, aapienti coneilio decre vit experimentum capere volun- 
tatis atadiique milutom erga δ6., oxplorarequo quemadmodom in · ae afſecti 
optinates essent. igitur multis prius documnentus palam exquisitâ affoctus 
ſdei δὲ veneratonis erga impuberem Augustum editis dieto factoque, ex 
quibas omnes inteolligerent 20 ab omni cogitatione insidiandi capiti aut 
naieſtatà eĩus 6686 quam alienissimum, convocavit quotquot aderant so- 
natores princñpesque universos regii sanguinis, quantumque magistratuum, 
quantum εχ militari ordine cogi ex propinquo potuit. convenerunt 480- 
que in eum coetum fratres proavi imperatoris, Lascaris, qui εἴ ipae 
dim magnam εἰδὶ laudem peperit imperii praeclare administrati, rem 
ex afflũcta οἱ retro lapsa in multo meliorem revocans statum. 
ae caeci quidem abfneore Strategopulus οἱ Philes, concurrentibus pro 86 
quoque — aimiliter caetoris. quibus cunctis conseasu epecioso 
ἃς venerabili corventum ornantibus apparuit stans in loco auperiori pro- 
tovectãariua, unde conspici pariter ab omnibus et ἃ primis non minus 
qeam ab ultimis audiri posret, statimque in hune modum loqui coepit. 
16. “Res nostras ἃ prinqipio apud vos hodierna oratione repetere, 
viri nebiles acquales et sodalexmei, διρογβυσπι opinor viderotur οἱ alie- 
nen ab hos temporo, quo aliud nohis oblicitur hnecessarium dicendi ar- 
δυπεαῖυαι, isti utique praevertendum. obiter solum innuam nos tantum- 
ΒΟΩ in palatäs genites 6 potre, minlstro οἱ ipeo imperatorum, in aula 


42 GEORGII ΡΑΟΘΥΜΕΒΙΘ 


Ο βασιλεῦσιν ἐτράφημεν, καὶ προσληφϑέντες ἀνήχϑημεν παιδευό- 

μενος ὑπὸ τοῦ μακαρίτον βασιλέως ἡμῶν ὑφηγεμονεύοντος τῷ 
πατρί, καὶ ὡς πιστῶς ὑπηρετοῖμεν προσχείμενοι, ἐφ᾽ οἷς ἂν 

καὶ προστάσσοι, ἀγάπην φόβῳ μιγνύντες, πάντες ἂν μαρτυρή- 
σοιτε. οὗ γὰρ ἦν ἡμᾶς ἄλλο τι τρέπεσϑαι ἢ καϑυπουργεῖν ἀδό-- 5 
λως τῷ κυριεύοντι, κἂν ἴσως τὸ εὐδοκιμεῖν οὐκ ἦν ἐφ᾽ οἷς πρου- 

Ὁ ϑυμούμεϑα᾽ πίστιν δὲ μετὰ προϑυμίας, κἂν μὴ ἀνύῃ τις, καὶ 
δύσνουν νικᾶν εὐδοκίμησιν οἴδαμεν. τὸ δὲ καὶ τιμὰς λαβεῖν ἡμᾶς 
καὶ τῶν ἀξιωμάτων παρ᾽ ὃ προσεδοκῶμεν τὰ μέγιστα βασιλεύ-- 
σαντος τοῦ δεσπότον, ἐκείνου ϑέλοντος ἦν. τί γὰρ ἡμῖν καὶ 10 
ἦν εἷς τὸ ϑαυμαστόν, ὥστε καὶ τιμηϑῆναι τοσαῦτα; ὅμως ἐδό- 
κει τῷ βασιλεύοντι, καὶ ἡμεῖς ἐπὶ τῶν ἀξιωμάτων ἦμεν, οὐ μὴν 
δὲ ὥστε καὶ κακεντρεχῶς ὑπέρχεσϑαι τὸν καιρὸν καὶ τὰ ἐς βλά-- 

Ρ 94 βὴν τισὶ πραγματεύεσθαι. οἶδεν εἷς τοῦτο τὸ ἡμέτερον συνειδός. 
οὔτε γὰρ τὸ τοιοῦτον ἦρξεν ἡμῖν τῆς τιμῆς, καὶ τὸ μετὰ ταῦτα 15 
κρατύνειν οὕτως αὐτὴν λίαν ἡγούμεϑα τῶν αἰσχίστων". ἀνδρὶ γὰρ 
δυναμένῳ μέγα παρ᾽ ἄρχοντι, εἰ τοὺς ἄλλους πτερνίζοι ὑποβάλ-- 
λων τὰ μὴ καθήκοντα, οὐκ ἔστιν ὅστις οὐ δικαίως ἂν νεμεσή-- 
σειεν. ἀλλὰ καὶ τὸ μὴ ϑωπείαις ἀγεννέσι καὶ ἀνελευϑέροις ὕπο- 
ποιήσεσιν ὑποτρέχειν τὸν ἄρχοντα, καὶ πρὸς ἑαυτοὺς ἐφέλκεσθαι 90 


educatos esse, et in palatinum paedagogium adscitos δα imperatore, 
quem modo mortuum lugemus, rudimenta puerilis institutionis prima po- 
auisss. in eius obsequio δὺῦ patreo dominantis adolevimus; et qua εἰ 
fide servierimus incumbentes impetu affectuque toto in ea quase iubebat, 
amorem cum metu miscentes, testari potestis universi vos. numquam 
enim vel tantillum defleximus ἃ recta fidelis obsequii via, πες aliud atu- 
duimus quam aine fraude ac ſuco sincere obedire domino, etiam in his 
ubi forto, quod atudio gaummo conabamor, δὰ finem illi placendi non 
pertiogeret. sic enim atatunebamus, fidem cum officiosa voluntate, licet 
auecessu destitutam, praeferri debero obsequio quod non atudiose nec 
benevolo sauscipitur affectu, licet prospere ac cum agentis laude perpe- 
iretur. quod autem honores admisimus et dignitates expectatione noſtra 
maĩores, atquo adeo maximas, imperante domino nostro, voluntati eius 
imputandum est. quid enim nos éegimus tam egregium ut tantum hono- 
rari mereremurꝰ tamen ita imperanti visum. et nos in dignitatibus au- 
mus, non tamen ut astuta maligoitate immineamus occasionibus nocendi, 
et in cuiuqquam damnum potestate abutamur. testem in id damus con- 
acientiam noſtram. neque enim aut eiusmodi damnatas artes viam nobis 
δὰ crescendum munierunt; aut conducere putamus ad firmandam nobis 
posseaſsionem honorum turpissimum istud genus aatutia. hominĩ quippe 
apud principem potenti, οἱ conetur aupplantare alios, auggerens quod 
irritaro δάνοσδυδ innoxios regnantem poscit, nemo est qui non inſte δο- 
cenaeat εἰ dira ĩmprecetur. δοὰ neque nos adulationibus vilibus οἱ libero 
iadignis asentatiunculis ceircumvenisae ſacilitatem priacipis, et ita in eius 
irrepelate gratiam ut fores eius benevolentias δυργα nos attraheremus 


DE MICHAELE ῬΑΠΛΈΟΙΟΟΟ L. 1. 43 


τὸς ϑύρας τῆς ἐκείνου εὐμενείας τοῖς ἑτέροις ἐπιζυγοῦντας, ἔδει- Β 
ξα» αἱ πολλαὶ τῶν ἐχεένου πληγῶν ἐπιφοραί, ὥστε πολλάχις 
ἡμᾶς ἐγγίζειν τῷ ϑανάτῳ μαστιγουμένους. ὅπως δὲ καὶ πρὸς 
ὑμῶν ἵχαστον ἀγάπης εἴχομεν, καὶ ὡς τὴν ὑμετέραν παρ᾽ ἐκείνῳ 
“ἐποδυχὴν τοῦ παντὸς ἐτιμώμεϑα, πολλοὺς οἶμαι γινώσχοντεις 
ξεπεῖν. εἰ δέ ποι καὶ μὴ ἀνύοιμεν ἱκετεύοντες, οὐ πρὸς ἡμᾶς 
οἶδα τοῦτο. πλὴν τὸ δύσκολον τοῦ καιροῦ περιβάλλειν μεγίσταις 
ὑποψίαις χαὶ τοὺς μηδὲν δικαίως ἂν ἐγκληθησομένους, εἰ ὀρϑῶς 
τις χρίνοι, οὐδὲν ἀπειχὸς ἴσως. ἢ γὰρ τοῦ καιροῦ δυσκολία ἅψα-- 
Ἰυμένη καὶ τῶν μεγίστων, καὶ οἷς οὐκ ἦν παϑεῖν ἐκ δικαίου, ἐκεί-- Ο 
γοις μὲν συμφορὰν ἡμῖν δὲ ὑποψίαν (οὐ γὰρ κακίαν εἴποιμενὶ 
ἐκ τοῦ εἰκότος προσῆψε. πλὴν ἑκάστου κριτὴς τὸ ϑεῖον ὄμμα, 
ὃς οἶδε καχίαν κολάζειν μηδὲν ἐχόντων παραλογίζεσϑαι. οὕτως 
ἡμεῖς λεύϑεροε τῶν τοιούτων, ἄν τισι συνέβη καὶ τὰ ἀνήκεστα. 
ιὁτὸ γὰρ ἰχείνου ϑέλημα περιῆν παντὸς ἐμποδὼν ἱσταμένου, ᾧ δὴ 
προσίστασϑαι μὴ καὶ κίνδυνος ἦν ἐξ ἀνάγκης, καὶ. ἥ ἀκαιρία 
προσῆν χρείσσων γὰρ βασιλεύς, ὅτ᾽ ὀργίζοιτο χείρονι. καὶ Ὁ 
ταῦτα μὲν ὥστε δεῖξαι μήτε τὰ ἀξιώματα σπουδάσαντας σχεῖν, 


. 


exeladendis als, satis indicant inflictas nobis ab ipao liberis dictis οἵ- 
fenso noltae nec leves plagas, ita αἴ δὰ mortis saepe viciniam flagella 
nes εἶδα admoverint. caros autem nobis vos omnes 6886, εἰ ut vestram 
cuinaque introductionem ἴῃ eius gratiam commodorom etiam nostrorum 
ἃς fortunae damno procuraverimus, multos puto dicturos, qui praeclare 
norint. quodsi quid εχ cuiuspiam voto impetrare supplicando nequivi- 
ἘΠΕ, non id ĩmputandum nobis, utique conaciis sinceriasimi in eiusmodi 
eſſicũs εἰπαϊ!, δεὰ tribuendum difficultatibus temporun, suggerentibus 
ΕΠ] priocipis acres suspiciones ἴῃ quosdam omnino inculpatos δἱ recte 
inuicaretur. quiĩs enim moris humanâ aciens non ita evenire solere no- 
ὙΠ tenporui, inquam, certis momentis confusa quaedam maligne per- 
plexitas iommis etiam viris suspiciones iniquissimas aspergit, importat- 
{πὸ calamitates 6 qui multarl εχ merito non potuerant; nobis autem 
ibdes principis συδρίοἷοπδπι verisimilem non veri tamen criminis 
imponit, quasi causis εἰ auctoribos malorum quae praevertere nequivi- 
. caeterum huiusmodi omnium iudex οἷς divinus oculus, qui acit ma- 

a ponire; nec εἰ fraos cuiusquam valet obrepere. ᾿ἰίδαυο δὶ quae 
contigerunt talia, nobis invitis εἰ plane innoxiis contigerunt. εἰ quae 
Ῥοεῆδε ĩnnocentibus deinde irreparabiles sic infſictas sunt, aine consensu, 

calpa aunt nostra inlictas, sola οἱ nobis ineluctabili regnontis vo- 
hatate. dicet aliquis, potuit talibus praesens obſicere 86 medium δὲ in- 
iarias obetare. potuit, δοὰ patientibus inutiliter, sibi noxio: snam enim 
ac fortensam perderet, alienas non prodeaset. vis contra πιδῖου οἱ invi- 
veceacitas ruebat, obstantla quaeqoe perruptora · praevealet enim 
ἵει, ἐν inbecillo irascitur. haec dicta aint, ut demonstretur neque 
φορὰ Sęnitates, non studio quaesitas, acceperimus, neque si quae ira- 
tos pnigeepe δδ6υθ in quosdam optimatum infesteque deereverit, ecrimini 
nebis ἰαξίο ἃ quoquam verti posse. δοὰ νοὶ his causam praebuerit quis 


44 ΘΕΟΒΟΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


μήτε τῆς ἐπί τινας τῶν μεγιστάνων τοῦ βασιλέως ὀργῆς δικαίως 
ἔχειν ἡμᾶς αἰτιᾶσϑαέ τινας. ἀλλ᾽ ἦν μὲν ἴσως καὶ πταῖσμά τινι, 
ἦν δ᾽ ἄλλοις καὶ οὐκ ἐν ἀγαϑοῖς ὑποψία, ἦν δὲ καὶ βασιλέως ἐπί 
τισι ϑέλημα ϑυμῷ συγχροτούμενον, καὶ ἄλλος ἀγαϑὸς ὧν ἀδό-- 

, κίμος ἔδοξε καὶ παρώραται, ἥκιστ᾽ ἄξιος ὦν. ἦν οὖν ἐκείνων 5 

E καιρός, οὕτω δόξαν τῷ κρείττονι. ἀλλὰ νῦν, οἶμαι, ἔστι καὶ 
τῆς ἀνέσεως. ἰδοὺ γὰρ ὃ κρατῶν ἐκποδών, καὶ ὃ ἐξ ἐκείνου 
ἄξιος ἄρχειν μεῖράξ ἐστιν, ὡς ὑρᾶτε, καὶ διὰ τοῦτο πολλῆς μὲν 
πιστοῖς οὖσι τῆς ἐπ᾿ αὐτῷ δεῖ φροντίδος, συχνῆς δὲ τῆς ἐπιμε- 
λείας, ὡς ἂν χαὶ πρὸς τοὺς ἐντὸς καὶ πρὸς τοὺς ἐκτὸς ἀγρυπνεῖν 10 
ὀφείλουσι, μή πως λαϑόν τι τῶν ἀνηχέστων γένηται. ὅπως δὲ 
καὶ καλῶς ἔχει καὶ δίκαιον πιστοτέραν τὴν ὑπηρεσίαν νῦν ἢ τὸ 
πρότερον συντηρεῖν τῷ δεσπόζοντι, οὐδὲν ὑποστειλάμενος λέξω. 

Ῥ Φ5 πρῶτον μὲν τὸ νέαις τῆς ἡλικίας φροντίσιν ἀττάλλειν καὶ μηδὲν 
ὑπορύττειν τὸν βασιλεύοντα πρὸς τὰ παρὰ τῶν ἀρχομένων πρατ-- 15 
τόμενα ἐφέλκοντός ἐστιν ἐφ᾽ ἑαυτὸν εὔνοιαν, μηδὲν ὑπονοούντων 
πείσεσϑαι, καὶ τοῦ φόβου ἀπόντος μὴ δειλιῶντε καὶ περὶ ἑαυτῷ 
ἕτοιμος ἐσεῖται κὰ τῆς ἀγάπης ἐνδείκνυσϑαι. τὸ γὼρ σπουδαῖον, 
ἐφ᾽ ᾧ τις ὑπηρετοίη, ἢ φόβου ἢ μὴν ἀγάπης συνιστώντων, καὶ 
ἡμῖν ἀνάγκης πάντως οὔσης ὑπηρετεῖν, ἀπόντος τοῦ φόβου τῇ 90 


8. «ολλοῖς P. 


lapsu quodam δὺο ; alios tamquam non bonos falea suspicio traduxerit; 
excesserit denique in aliquos ira conaultriceo non fideli uaa voluntas prin- 
cipis. perque aimiles his causas evenerit ut qui bonus erat pro auspe- 
οἷο reiioeretur, praeteriretur non minus dignus assumpto. δἷο tum erant 
tempora. δἷο tunc visum cummam habenti potestatem. at pꝓraeterito illi 
inm tempori aliud auccessit plane diversum, tempus remisionis οἱ secu- 
ritatia. ecoe qui tunce regnabat sublatus 6 medio est; οἱ suocestit ox illo 
genitus dignus imperio. puer eſt, ut videtis. propter hoc fidorum plu- 
rium eget cura, frequenti etiam οἱ aolicita diligentia. cuatodibus tam 
cari capitis intendenda vigilia est, ἰδῶ in eos qui intus quam in eos quĩ 
foris sunt, ne quod οἱ alicundo malum immedicabilo clam obrepat. cau- 
886 porro, cur fas οἱ aequum iuri οἱ officio consentanenm ait fidelius 
miniſterium obsequiumque constantius pariter οἵ alacrius nunc quam an- 
tea umquam exhibere nos ac navare ceommuni domino, nihil diasimulans 
dicam. primum illa aimplicitas domini, puerili ainceritato, ſzine arte ἃς 
fuco quidvis agentis, nihil occultando, nihil clanenlum aut arcane ma- 
chinando, nihil cuspicioss cogitando de üis quae δυράϊιὶ faciont, quàd 
aliud quam trahit et ineluctabili quadam pellacia rapit δὰ βεξϑ οιβῃιλα 

evoſentiam, studia, tenerrimos affectus, utique erga οπιπὶ iam εχ 
parte amabilem priacipen, ἃ quo nemo quidquam quod ποδὶ passurum 
aese vel cogitando possit fingers. excluso autem metu οὔ restat pura 
caritas οἱ libera, cuius βου generoso δὸ landabilũ impulsu pronum est 


DE MICHAELE ῬΑΓΑΕΟΙΟΟΟ L. 1. 45 


ἀγάκῃ τὸ πᾶν περιστήσεται" παρούσης δὲ καϑαρᾶς τῆς ἀγάπης B 
καὶ ἀϑολώτου οὐχ ἔστιν ὅστις καϑυφήσει τοῦ πρὸς τὴν ὑπηρεσίαν 
ἐκιβάλλοντος ὥστε καὶ ἀμελεῖν. καὶ πρῶτον μὲν τοῦτο, δεύτε- 
ρον δὲ καὶ ὅτε ὑπὸ νέῳ καϑισταμένῳ δεσπότῃ βασιλευόμενοι, ὅτε 
51:ὶ μὴ ἀναγχαίαν οὖσαν τὴν εὐεργεσίαν τὴν ἀπ᾿ ἐκείνου πρὸς τὸ 
ὑπήχοον ὁ καιρὸς ἀναγκαίαν ποιεῖ, οὐχ ὅπως ἐκφύγοιμεν κακῶς 
παϑεῖν μέλλοντες ζητήσαιμεν, ἀλλ᾽ ὅπως εὖ παϑεῖν ἡμῖν γένοιτο 
ἐλπίζοιμεν προσδοκῶντες. ἑτοίμως δὲ καὶ ὧνπερ ἕκαστος ϑέλει, 

εἰ μόνον ἄξιος κρίνοιτο, τυχεῖν ἔστε, καὶ τὸ δαψιλὲς τῆς εὐεργε- Ο 
0 σίας προσέσται. νέος γὰρ ὧν ὃ χρατῶν καὶ ὑπὸ κηδεμόσι τελῶν 
τῇ μὲν σφετέρᾳ βουλήσει, ὅϑεν πολλάκις καὶ τὸ σφάλλεσθαι πρὸς 
τὸ πρέπον ἐστίν, ἀρχοντιχοῦ τύφου τοὺς λογισμοὺς ὑπερβαίνον- 
τος, οὐχ ἕξει χώραν διδόναι. τοῖς δὲ κηδεμόσιν ἔστι καὶ προσ- 
ελϑεῖν ἐκ τοῦ παραχρῆμα, καὶ νύξαι λέγοντα συνεχέστερον. τῶν 
16 γῦν ἐλπίζειν ἐντεῦϑεν ῥαδίως τυχεῖν ὧν ἔραταί τις, πῶς οὐ μετὰ 

ῥαστώνης ἁπάσης δουλευτέον τῷ βασιλεῖ; χωρὶς δὲ τούτων, καὶ Ὁ 
σιωπῶ τὰ πλεῖστα, τότε μὲν γὰρ καὶ δέος ἦν μὴ κατορϑώσας 
παραχρουσϑῆ τις, ἄλλων τὴν βασιλικὴν ὑποποιουμέγων ὁρμὴν 


18. δὲ deerat. 14, τῶν νῦν] τῷ γοῦν 


ut atadium quisque ostendat in principem, unde quod sibi metuat plane 
nihil est. sans obsequia civium in reges harum fere altera causarum 
πονεῖ, timor aut caritas. quare cum nunc constiterit timori nullum 10- 
cum eae, gequitur id totum imputandum caritati. ubi autem adest vera 
εἰ aincera caritas, fieri non potest ut quidqquam quisquam recuset, quid- 
queam aegſigat eorum αὐδο δὰ illius quem vere diligit obrequium perti- 
πεδί. altera quae quod proposui suadet ratio, haec οί. recens ineti- 
tato priacipi beneficentia in subditos alio tempore libera, tali rerum ar- 
Ὅσεϊο neceaaaria fit. non modo igitar metau vacamus, sed in spes opti- 
ἴδδ6 vocamur; Π60 tota ποδίτα in ſecuritate ἃ malo felicitas σἰία εσί, qui- 
bes praeterea ostentetur expectanda copia bhonorum. in promptu est 
quod quivis optat. velĩ modo, accedata accipiet, οἱ dignus indicetur; 
votis quam vis avidis oocurret largitas minime avari, quippe iuvenis, prin- 
cipis, eiedemque non proprio arbitrio res dispensantis. quod οἷ esset, 
nagis posset π illi sua per 856 tractanti obreperet consnetus re- 
ἔπι ἰλεῖθα ad apernendos πυρά ϊϊοα minusque curandas necessitates eo- 
ταδὶ, netueretur etiam ne non adiri posset, πὸ non illi vacaret atten- 
ere. nunc nihil oberit. habetäs expositos δὰ vestros vaus curatores 
eine; e.ſmvenire licet quando et quoties libebit, instare quinetiam, ite- 
rars peütĩones, quam crebro εὖ quam assidus opus ſuerit urgere. δ 
80) tur ἰαδίδ causa eſt facile ac prompta voluntate obsequendi prin- 
cipi, mpes certa εἰ fundata ĩmpetrandi οἴ consequendi ab eo quae quis- 
ἀσππθο ἐφηουρίον ἢ haec non essent, ai res non gubernarentur per 
δος οἱ δόδεδεα facili cunctis eoxpositos ininistros. nam cogitate nupers, 
et οὔτε praesentibus. plurimas reticebo differentias, has tantum 
indican. tune metus erat πὸ qui etiam rectisime egisset, ofſenderet 
ξιδδους exciderot, alus in eum principis iram convitantibus, 118 modis 


46 . GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


τρόποις οἷς ἐκείνη πέφυκε κλέπτεσθαι, καὶ διὰ τοῦτό οὔτ᾽ ἦν 
σπουδάζειν ἐπὶ τὸ μεῖζον ἢ κατὰ τοὺς ἄλλους πράττειν πειρᾶ-- 
σθαι, τοῦ δυναμένου λέγειν πρὸς βασιλέα καὶ μαρτυρεῖν καϑα- 
ρῶς οὐκ ὄντος, καὶ μάταιος ἦν ἢ σπουδὴ τῷ σπουδάζοντι παρα-- 

Ε λογιζομένῳ πολλάκις καὶ ζημιουμένῳ τὴν ἐφ᾽ οἷς ἔπραξεν εὐδοκί-- 5 
εἰῆσιν. νῦν δ᾽ ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν κηδεμόνων τῶν πραγμάτων τελου-- 
μένων καλῶς ἂν ἔχοι τὴν ἑἐχάσταυ σπουδὴν φανερὰν εἶναι καὶ τοῖς 
ἀμείγοσιν ἀνταμείβεσϑαι. διὸ καὶ σπουδαστέον ἡμῖν, ἐπεὶ οὐκ 
ἔστι τὸ τὸν βασιλέα δεδιέναι, τὸ ὑπὲρ τοῦ βασιλέως φοβεῖσϑαε, 
ὥς ἐντεῦϑεν ἢ εὖ, εἰ σώζοιτ᾽ ἐκεῖνος, ἢ κακῶς, εἰ μὴ σώζοιτο, 10 
ἡμῖν ἐλπίζειν συμβαίνειν. καὶ ταῦτα μὲν πρὸς τοὺς ἐμοὺς συ-- 
στρατιώτας ὑμᾶς καὶ συντρόφους" πρὸς δὲ τοὺς οἷς ὑπερέχει τὸ 

Ρ 26 γένος καὶ διαπρέπει τὰ ἀξιώματα, ὑπέρχεταί μοι μετὰ παρρησίας 
καὶ τῆς προσηχούσης ἐλευϑερίας εἰπεῖν ὡς ἀληϑῆ λέξοντι. ἐγὼ β 
οὔτ᾽ ἰδίαις καὶ αὐτοβούλοις προαιρέσεσιν οὔτε μὴν σκοπῷ τινὶ 15 
καὶ μελέτῃ ταῖς τοῦν βασιλέως προσανέχειν ἐπιτροπαῖς ἧἥρημαε, 
ἀλλὰ πρῶτον μὲν ἐπιστολὰς πληρῶν βασιλέως, ἔπειτα δέ. ἀλλ᾽ οὐ 
βούλομαι λέγειν. πλὴν καὶ ὑμῶν ϑελόντων, οὕτω καὶ μόνον 
προσανέχειν καὶ ἔτε ταῖς ἐπιτροπαῖς βούλομαι. εἰ δ᾽ οὖν, 
ἀλλ᾽ ὑμεῖς μὲν τὸν ἐπιτροπεύσοντα ἐφιστᾶτε, ἐμοὶ δ᾽ ἀρκέσει τὸ 90 


20. ἐπιτροπεύσαντα Ῥ. 


eaque arte quam ex obserrata natura eius atque indole fore intelũge- 
bant δὰ acopum intentum efficacem. hince erat inutile contendere δῖι- 
dium εἰ οὐβατὶ plura quam alios, cum nemo esset qui posset hoc ipsum 
imperatori aigniſicare ac debitum virtuti testimonium reddere. vanus, 
inquam, erat labor ĩmpendere 20 publĩco et magna in rem principis mo- 
ri, οὔπι aaepe contiſggeret ἀοϊαδυπι εἰ circum ventum, qui aic egerat, 
pro laude ac gratia damna et contumeliam reſerro. nuuc rebus mini- 
atrorum fidelium curas commiasis, nullum recte factum latebit, cuiusque 
virtaus agnoscetur, atudium palam erit, labor compensabitur condignis 
praemiũs. quaro augendum studium est, contendenda industria in obse- 
quium principis, εἰ ἃ quo nihil timemus, οἷ concta timeamus. felices 
erimus δὶ salvos αἷἱξ : δὶ quid illi acciderit, perierimus nos quoque. bona 
, Θὲ mala nostra ex fortuna εἰ prosperitato Mlius pendent. haec hactenus 
δὰ commilitones οἱ sodales meos duxi: deinceps δὰ eos quorum eminet ge- 
nus, quorum dignitates in repubũca praefolgent, haec dicenda iudicavi, 
οἴ ena H„uAlhertate δὸ fiducia quam inapirat Ioquentũâ conscientĩüa veritatis. 
ego ποῦ propria iuclinationo priĩvatiqque consilũs δὰ tutelam princĩpis 
accessi, nec arte aut ambitou incubui πὸ αὖ eius patre tam arduo nego- 
to praefſicorer, δοὰ primum eo prosilui zupremis mandatiâs imperatoris 
obsſequens, deindo —. aed revoco me, neque ἱδίο genere drationis υἱΐ 
volo. id aolum apud vos profiteor, ita me vello perseverare in hoo mu- 
nore, δὲ vos iubeatâs. decernite igitur quod placet. praeſicite istã curae, 
δἰ videtur, alium: cedam LUhenter, redigique πιὸ patſar in ordĩinem, loco 


DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. I. 47 


ἐπ᾿ ἐσχώτοις τάττεσϑαι. κἂν τις τὴν βασιλικὴν σωτηρίαν πρε- 
κόντως πολυωροίη, καὶ ἰδιωτεύσας ἀγαπήσω, καὶ προσλιπαρήσω 
μὴ ὀργίζξεσϑαι τὸν δεσπότην, εἰ λυπεῖν τινὰς ὑμῶν δοχοίη τὸ 
ἐμὴν ἀξίωμα" χρεῖσσον γὰρ ὡς ἕνα τῶν στρατιωτῶν ἐξυπηρε- 
ὁτοῦγτα ἀσφαλῶς διάγειν ἢ φόβῳ καὶ ὑπονοίαις μετ᾽ ἀξιώματος 
ἤν. ἰδοὺ τοίνυν κατ᾿ ἀγαϑὴν πάντως πρόνοιαν τοῦ ϑεοῦ καὶ 
τὸ ὑπήχοον εὐπειϑεῖ καὶ τὸ στρατιωτικὸν εὐταχτεῖ καὶ τὰ τῶν 
ἰχϑρῶν ἠρεμεῖ. καὶ πολλοί τινες ὑμεῖς καὶ μεγάλοι, οἱ μὲν πρὸς Ο 
αἵματος τῷ χρατοῦντι, οἱ δὲ καὶ τοῖς ἀξιώμασι διαπρέποντες καὶ 
ἰ0χαϑ᾽ ὅ τι ἄν τις εἴποι καλὸν καὶ γενναῖον ὑπερτεροῦντες. καὶ 
ἀνάγχης οὔσης νεοχομεῖσϑαι τὸν βασιλέα, ἐκλεγέσϑω μὲν ὃ μὴ 
ἀκάδων, ἕψομαι δὲ κἀγὼ καὶ τῷ κοινῷ ψηφίσματι ϑήσομαι. οὗ 
γὰρ ἰδίας συστάσεις ἀλλὰ τὴν τοῦ βασιλέως προύργου παντὸς 
ποιύμεϑα. κἂν οὐ ϑέλοι τις ἄλλων ψηφιζομένων, οὐδὲν ἀνύ.- 

B ouey ἦν μὴ ϑέλων ἐκεῖνος" ἡ γὰρ ὑμετέρα ὑπερτερήσει βούλησις. Ὁ 
οὕτως ἰγὼ δημοτικῶς ἔχω ὥστε καὶ μηδὲν ἐπὶ μηδενὶ ἀξιούμενος 
μείζονι ἀγαπᾶν, καὶ ϑελόντων μὲν προφρόνων ὑμῶν ἐπὶ τῶν πρα- 
γμάτων μένειν αἱρεῖσϑαι, μὴ ϑελόντων δὲ πάντ᾽ ἐᾶν καὶ μηδὲν 
πολυπραγμονεῖν ἐθέλειν, κἂν ζημιοῦμαι τὰ ἔσχατα. παραχαλῶ 


1. τὸ deerat ante σερ. 


γεὶ imo contentus; vidensque a vobis delectum alium idonenm qui pu- 
pilß priacipis aalutâ, vt par est, invigilet, aequiscimo animo privatas 
δοίο; amplectar. agam quin etiam infimis precibus cum prin- 

ἄγε, Βα molecto ferat recedere me ab eius cura, quod 68 tanta tamques 
praefectura ornatum 6686 me quibasdam γορίγαπι non probe- 

tar. pracsiabilĩus enim longe εδὶ in militis vel Ixe conditone δε 
reipublĩcae servire, quam metu εἰ suspicionibus anxiom in digni- 

tate γίγεῖθ δὴ igitur ρος beneſtcam providentiam numinis et aubditi 
doriles δὲ parendum δυπί, εἰ disciplinum milites servant, et quiescunt 
qriescrrequo nos sinunt hoſtes, οἱ iate veſster ordo ampliesimorum prin- 
ΟΡ abundat numero, quorum quidam imperatoris consanguinei, quidam 
ΜΊΒΙ aunt diügnitatibus illuetres, dotibusquo omnis generis praeclaris, 
ὧδ quenque commendare τοὶ maximeo poasint, samme conapicui. ex his 
ter qol, res poscit εἰ necesse est, tutelam pueri principis ex- 
eœeat. acenſiar, accedam, et communibus calculis πιο adiungamn: 
ꝝe einin privatas rationes εἰδίῃς fortanaeque nostrae, sed principis uti- 
ἃς δαϊυίδαι anto οὐπία quaerimus αἱ cunctis praeferimus. qui 
οἰκίας ἃ vobis fuerit, εἰ doprecebitur Ββοογοῖι, ἐγυβίγα εχ: vneet 
n eoneneus vester eĩus ποὐοδίΐαπι, ποὸ aua eum verecundia iudiciis 
es γοδίγασι δὰ eatremum obnitl patietur. me quod — ĩta 
δυδι., αἱ nece, δὶ vos ineseritis per in δύ} munore 

ἀεαεκέραι, αἰξαπι πα]. δἀάϊίο Βοδογο γυεὶ —— maiori; οἱ δὲ alio 
xXECPO propenderiat, tatim δαὶ aoquieturus εἴ tranquillo aecuro- 
155 rodeasurus domum, nihil iuquirens de causis 4086 vos δὰ rie 
50 cataendom ipuleriot, etiamei ———— — οἱ atatus in me 


48 G6GEoORGI ΡΑΟΒΎΜΕΒΙΚ9 


τοίνυν μηδὲν ὑποκρυπτομένους καὶ ὑμᾶς τἀληϑὲς ἐρεῖν. τἰς γὰρ 
qᷣ τῆς δειλίας ἀνάγκη τοῦ μὴ παριστάμενον λέγειν; ὅ γὰρ ἀντι- 
Ε λέξων οὐκ ἔστι, καὶ φόβος οὐδείς, ἦν τις τὸ δοκοῦν λέγειν αἱρεῖ- 
ται. αὐτόϑεν τοιγαροῦν καὶ βουλενέτω τις καὶ πραττέτω σὺν 
ἄλλοις τὸ χρήσιμον, καὶ τὸ τινὶ παραστὰν εἷς γνώμην εἰπεῖν 5 
ἀσφαλές, ὡς εὐμενῶς ἀκουσομένων κἂν ὃ τι λέξειε. δεσπότῃ 
γὰρ προσκρούειν ἴσως οὐκ ἀσφαλές, ἐξ ἴσου δὲ προσφερομένῳ 
τῷ λέγοντι τὰ τῆς παρρησίας ἔχοι καιρόν, “ὡς μείζονος ὃν ἢ 
κατ᾽ ἐκείνους τὸ κρίγειν. ἀλλὰ καὶ τούτου νῦν οὐχ ὑπόντος, ὃ 


λέξων ὃ τε καὶ βούλεται ἑκατέρωθεν ἔχει τὸ εἷς αὐτὸν ἀκίνδυ- 10 


ψον. 


ῬΡ Φ Ταῦτ᾽ εἰπόντος τοῦ πρωτοβεστιαρίου ἄϑρουν μὲν τὸ πλῆ- 
ϑος ξυμμιγῆ τὴν φωνὴν ἀφῆκαν, καὶ ὑπεραποδεχομένοις ἑῴκε-- 
σαν τῷ ὑπ᾽ ἐκείνῳ μετὰ τὸν βασιλέα τεεάχϑαι, ἐμφανεῖς τε ἦσαν 
ἐνασμενίζοντες μὲν τῷ κρατοῦντι, πὰρενείροντες δὲ κἀχείνῳ πλεί-- 15. 
στους καὶ παρὼ τὸ εἰκὸς ἐπαίνους ὡς ἀξίῳ μετ᾽ ἐκεῖνον σφῶν ἄρ-- 
χειν ἐϑεράπευον τὸν χαιρὸν οὐχ ἧττον, τὴν παρακινδύνευσιν δε- 
διότες, ἢ τὰ κατὰ νοῦν ἔλεγον. τῶν δέ γε μεγιστάνων ἄλλος 


ῷ. τοῦ] τὸ 


inde ρτανϊ δεῖ redundarent. oro igltur obsecroque vos at et ipei ains 
ullo fauco quod vere sentitis efferaus. quas enim est timendi cauaa ἢ 
aut quae obtendi posset excusatio idonea ignavae diacimulationis ab eo 
qui aententiam de Irue rogetur in δος amplissimo οἱ graviſscimo 
concilio ὃ promatur libere quidquid in animo est. excipietur aequis au- 
ribus, ποὸ erit qui mera contradicendi libidins oppugnet. nullus deni- 
que metus impendet, quo revocari aut retardarſ quivis possit δ eo 
qualicumque proferendo, quod aut mentiüs iudicio szenaerit aut voluntatâs 
urbitrio elegerit. agedum, atatim οχ nunc οδίαν ἴω sententias, consulat 
quisque io mediom, agatque quod valt, qnod putat utile. δεουγυ δὲ 
tutum est promere quidquid demum in mentem venerit. attentos, faci- 
les, δὰ quidris audiendum poratos δῷ nos omnes. ubi princeps in δ6- 
natou οδέ, causa 6486 potest circumepicieondĩ quid quis dicat: prona enim 
eſst dicenti δρυὰ dominum offensio, nec 68 δὶ quae contigerit vaoans pe- 
riculo. quali non eet expositus qui loquitur δὰ aibi pares. nullus δὶς 
principali eminens fastigio adstat ———e— arbiter: aimilis conditio 
est omninm, et conmunse iudiciam. quare hic liberao orationĩ δὲ nihil 
metu reticenti, qeamcuaquo in partem incubuerit zententia, hic proſe- 
οο, δὶ usquam, locus est.“ 

Haec protovestaario locuto conferta quidem multitudo nescio quid 
mixtum coufuris acelamavit vocibus, quao declarare viderentur libenter 
56 illi post imperatorem aubiici, apparebot 68 dici studio atsentandĩ 
priacàpi. congerebant et in protoveatiariam liberaliter laudes, etiam in- 
vidiosas, digann videlicet eom qui ĩpeis imperaret praedicantes · quae 
πιρρίε ποχυϊεπίίαα tempori at Lberae orationis pericula caventinm voces 
erant, quam 780 veros animorum βουδὺδ οσρκιπιεχοιί, optimatum vero 


ΠΕ ΜΙΟΒΑΕΙΕ ΡΑΠΑΕΟΙΠΟΘΟ 1, 1. 49 


ἄλλο τι πρὸς τὸ πμρὸν ὑποφωνοῦετες δῆλοι ἦσαν τῷ καιρῷ χαρι- Β 
μενοι, σεμγολογοῦντες οἷον χαὶ ἑαυτῶν ἐκεῖνον ὑπερτιϑέμενοι. 
τῶν δὲ συμβάντων τοσοῦτον ἀπεῖχον ἐκεῖνον δοκεῖν αἰτιᾶσϑαι, 
ὅστε καὶ τῷ βασιλεῖ μόνῳ τὰς αἰτίας προσῆπτον, χαὶ ὡμολόγουν 
4 ἔξω τοῦ δικαίρυ παϑεῖν, εἰ μὴ δι᾽ ἕν ἄλλο ἢ τὸ ὑπὸ δεσπό- 
τὴν τελοῦντας τὴν σφῷν εἰς χεῖρας ζωὴν ἔχοντα, ἐκείνῳ καὶ μό- 
τὴν δοχοῦν ὑπευϑύνους εἶναι καὶ τιμωρεῖσϑαι. (117) ὃ δέγεῦ 
Πιλαιολόγος ΠΠιχαὴλ καὶ μέγας κογοσταῦλος τὸ τηνικαῦτα, ἢ 
καὶ ταῖς ἀληϑείμις ὧν ϑεῖος ἐκ γεναικὸς ἐκείνου καὶ συμμετέχειν 
io ὥσπερ τοῦ γένους ἐχείνῳ οὕτῳ καὶ τῆς δόξης οἰόμενος, ἢ μὴν 
καὶ ϑωπευτικῶς πρὸς τὸν καιρὺν ὑπερχόμενος, μετὰ τὴν τῶν 
ἄλλων ἀπολογέαν καὶ τὴν ἐμφαινομέγην ὑπόπτωσιν παρρησιαστι- 
χώτερον πρὸς τοὺς λόγους ἀπελογεῖτο “καὶ τί ποτε ἄρα τοιαῦτα Ῥ 98 
λίγιν παρέστη σοι πρὸς ἡμᾶς ἀρτίως, ὃ ταῖς ἀξίαις ὑπερέχων 
15 χαὶ τῶν ἄλλων κρίσει βασιλείῳ ὑπαρφερόμενος ; τί δέ σοι καὶ περὶ 
ἡμῶν ἤχουσταε ὡς ἐγχοτεῖν δῇϑεν δοκούντων διοικοῦντι τὰ βασι- 
λέως; τίς δέ σε καὶ αἰτιάσαιτο δικαίως ὧν ὀργισϑέντος τρῦ βασι- 
λέως ξυνέβη οἱ παϑεῖν; οὐδεὶς εἷς τόσον προεληλύϑεε ἀγνοίας 
ὥστε χαὶ βασιλέως ὀργὴν ἀγνοεῖν καὶ τὴν τοῦ καιροῦ μὴ εἰδέναι 
Ὀπιχρίαν, ὁπόση ἦν καὶ ὅπως ἐφῆπται πᾶσι, καὶ μᾶλλον τοῖς Β 


εἶνε εὔβὰ pro τὸ praesenti κυδμΐηδο δὸ perſnuctorie dixerunt, ita υἱ 
auſcari 605 ientibus ἰυδοὸ rerum palam εδϑοῖ, laudabant protove- 
erian, εἰ δὶ ipeis pracferebant: sorum vero 4089 gravia quibusdam 
εἰ peblice in visa οοριίβεγδης, tantam aberant ab éo criminando, ut cau- 
at cunium in imperatorem diserte conferrent, addentes quo quasi eum 
eacataient, talia aeso non plaene iniuria paſssos, δὶ non Οὗ aliud, certo 
4518 Ἰαροδίίαιαι cervicibus tulorant dominum vitae ipsorum arbitrium ha- 
beatan, cui quod tantum ita videretur, reos se fulsas ac ἰυδίο ponitoa. 
(17) εὐ Michacl Palaeologus mognus tune conoataulus, vel vero ſavenas 
cuins uxoris avunculum 66 meminerat, οἱ communione generis in par- 
Mipetianem quoque ipeius glorias δὲ venturum putans, vel, quod οἱ 
ipee adalationis hand expera captandam duceret occasionem insinuandĩ 
Μὲ Ἰ8Ὲ gratiam πὸ praepollentium, post oas quas indicavimus reſsponaio- 
Βει et aæigniſicatam aubmiasionem, δί(0 8 οἱ quasi liberius vocem 
lllera εἷς ad concionem respondit, “qui tibi tanden“ inquiens “ in 
neaten venit hanc quam modo explicuisti δὰ nos orationem habere ὃ 
ΤΌΔΕ] aen meritãs οἱ M praeemineas iudicio imperatoris proepositus 
cancua. quas porro nos δρυὰ te falas infamarit delatio, ἰδιβᾳυδαι qui 
fdæcun ei 6886 ἰαίοπαὶ qui vices imperatoris gereret quis autem ubi 
ἈΜΩ καΐραρι ἱπιραίοξ δογυ 4886 ab ira forte mortui principis ipsi ρει 
ουπμ ες ἢ nο ἱρῷ ἐρβοδευς rernn οδί, cui nota non εἷξ natura eivæ 
48] μῆορ i vit lracondior. quis etiam ignoret quanta fuerât acer- 
bitas ἐμμιροεῖφ 1110, quas ἐπ omnes grasaata οδέ, οἱ magie in propin- 

Georgius Pachymeres- IL. 4 


50 ΘΕΟΒΟΙΙ PACHNMERIS 


πλησιάζουσι. καὶ τίς γάρ, εἶ μὴ πόρρω. τῶν ἡμετέρων ἔτυχεν 
ὧν κἀκ γένους ἀλλοδαπός. πλὴν ἐπεὶ ξυμβαίνει δουλοῦσϑαι ὃρ-- 
κοις καὶ συνθήκαις ἐπὶ πίστει συνισχημένους, οὐδὲν ἀπεικὸς καὶ 
πάσχειν ἀνήκεστα δοχοῦν ἐκείνῳ, κἂν μηδεὶς ἐποτρύνῃ ἐπηρεά-- 
ζων τῷ πεισομένῳ. ὅπου τοίνυν τῆς αἰτίας καὶ ὃ δράσας ἀφεῖ- 5 
ται τοῖς τὰ τῆς μοναρχίας ἐπισταμένοις ἴδια, σχολῇ γ᾽ ἂν ἁλῶεν 
ἄλλοι συκοφαντεῖν ὑπονοούμενοε καὶ ἐξάπτειν τὰ τῆς ὀργῆς. γέ- 

C γονε ταῦτα καὶ παρῆλϑε, καὶ τὸ περὶ τοιούτων ἀρτίως διεξιέναε 
ὅμοιον ὥσπερ ἂν εἰ περὶ νεχρῶν ὅπως ἐντεῦϑεν ἀπῆλϑον ἐπολυ-- 
πραγμονοῦμεν" ὡς γὰρ ἐκεῖ τὸ χρεὼν ἀναγκαῖον κἂν νόσος ἐνσχή-- 10 
ψῃ κἂν μή, οὕτως ἐνταῦϑα τὸ παϑεῖν ἐγγὺς τοῦ χρεών, κἂν 
εἶεν οὗ λόγους ὑποβαλλόμενοι κἂν μὴ εἶεν. καὶ τὸ τεταγμένον 
ὑπ᾽ ἄλλῳ καὶ δοῦλον ὄντα ὅσον εἷς λύπην παϑεῖν δικαίως, το-- 
σοῦτον εἷς παραμυϑίαν τὸ ἀδίκως κἂν τὰ μέγιστα πάσχσι παϑεῖν. 

Ὁ ποῦ τοίνυν καιρὸς τῶν τοιούτων ἡμῖν οὕτως ἔχουσι τῶν πραγμά-- 15 
τῶν μεμνῆσϑαι, καὶ μηδὲν προσῆκον ὑμῖν ἔγκλημα περιάπτειν ; 
τὸ δ᾽ ὑμᾶς παρὰ τοῦ βασιλέως τιμᾶσϑαι τοῖς μεΐζοσιν ἀξιώμα-- 
σιν οὗ ϑέλημα μόνον ἦν βασιλέως καὶ σχέσις περὶ ὑμᾶς ἄκρος 
καὶ δρμή τις ἄλογός τε καὶ περιττὴ (μαίνοιτο ἄν τις εἰ οὕτως 


1. εἰ Ῥ. 8. τοιοῦτον P. 19, τὸν Ῥ. 


quiores. plane huius expers fait fere nemo, nisi forte remotissimus ἃ 
nobis et ortu exterus. verum δῦ eo cui ſidem sacramento οἱ pactis con- 
ventis obligatam οὐ principi habemus, etiam intolerabilia ferenda sunt, 
οἷ οἱ libuerit, uteumque nemo eum impellat aut malignis delationibus ir- 
ritet in miserum, cui est infensus. ubi ergo ipse quĩ nocuit iniurise ab- 
aolvitur, iure proprio regni cunctis noto, otiosum sane fuerit incessere 
alios suspicionibus calumniosarum suggestionum, quibous iram videlicet 
quasi non per 86 satis ardentem accenderint. fuerunt haec, οἷ transie- 
runt; εὐ in his modo sermone retractandis immorari simile fuerit ac si 
de mortuis cur decesserint anxia instituatur inquisitio. ut enim ibl fata- 
116 neoessitas, aivo morbus ingruerit sonticus aive non, causam absolvit, 
ita et haec nos patà fatum fuit, aive afforent sive deforent maligni sug- 
32 caeterum homini sub aliena potestate constâtuto et suae con- 

itione fortunae mancipato servituti supremi domini, quantum dolorem 
auget inflicti mal culpae conscientia, qua 56 id iuste promeritum agno- 
acit, tantum δὰ consolationem valet etiam pessime multatis innocentis, 
cuius ἱρεῖ testes aibi sunt, εἴ certa inde nata persuasio sese iniuste pati 
4086 perferunt. quid ergo utique nobis vacat hoc reipublicae statu eius- 
modi tranaactarum iam rerum εὐ obliterandurum meminiass, crimenque 
vobis affingere 8 quo eatâs alieniscimi? nam quod ab imperatore digni- 
tatibus estis amplissimis ornati, non id imputandum solum gratiae et be- 
nevolo in vos atudio faventis Auguſsti, quasi ἰδ intempertivo in vos in- 
dulgens affectui οἱ impetum ratione carentem, ac nimium sequens id ſe- 


DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. 1. “51 


ὑπονοοῖτο)" ἀλλὰ τὰ ὑμῖν προσόντα πλεονεχτήματα, καὶ τὸ 
ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς εἰδέναι καὶ λέγειν καὶ πράττειν, καὶ ἡ πρὸς 
ἰχεῖνον ἄδολος πίστις καὶ καϑαρά, καὶ τὸ τῶν βασιλείων πρα- 
γμάτων ὑπερπονεῖν , καὶ τἄλλα οἷς ἂν ὃ ἀληθὴς ἀνὴρ σεμνύνοιτο 
"τοιαύτην ἔχων κατάστασιν, ταῦτα τὴν βασιλέως ἔπειϑε γνώμην 
χαλῶς ἔχειν ὑμῖν καὶ τιμᾶν τοῖς προσήχουσι. τί δὲ παρὰ τοῦτο 
καί τις ἠδίκηται; ὥσπερ ἂν οὐκ ἄλλως ἦν τοὺς ἄλλους τιμιᾶσϑαι, 
εἰ μὴ ἐν ἐσχάτῃ τάξει ὑμεῖς τάττοισϑε. εἶ μὲν γὰρ οὕτως ἦν τὸ 
τοὺς ἄλλους τιμᾶσϑαι ἐκ τοῦ ὑμᾶς παρορᾶσϑαι, καλῶς ἂν εἶχεν 
τοἱμᾶς ἐν αἰτέαις εἶγαι" ἐπεὶ δὲ ἦν ἅμα καὶ ὑμᾶς τιμᾶσϑαι καὶ τοῖς 
ἄλλοις οὐδὲν ἧττον τὰ τῶν ἀξιωμάτων ὥς εἰκὸς προσνέμεσϑαι, 
χαὶ τοὺς μὲν τὰ οἰχεῖα ἔχειν, τοὺς δὲ καὶ λαμβάνειν παρὰ βασι- 
λέως τὰ σφίσι προσήκοντα, ποῦ δίκαιον, εἶ μὴ ἦν ἄμφω καὶ 
ἐνεχώρει, οὕτω δοκοῦν βασιλεῖ, ὅμως ὑμᾶς, δεξιᾶς πειρωμέ- 
ἰδνοὺς τῆς τύχης, αἰτίους τῆς ἐκείνων δυσπραγίας κρίνεσϑαι; 
παῦσαι τοίνυν τοιούτους λογισμοὺς στρέφων ἐν τῇ ψυχῇ, ἐξ ὧν 
συμβαίνει οὐκ ὀλίγα λυπεῖσϑαι καὶ τοὺς ἀκούοντας, ὡς ἔγωγε 
πολλὰ ἂν εἰπεῖν ἔχων περὶ τοιούτων ἕν καὶ μόνον ἐρῶ, ὡς εἴπερ 
ἐπ᾿ ἀλλοδαπῆς ἦτε τοιοῦτοι ὄντες, πολλὰ ἂν εὐξαίμην ἂν ἂν 
ϑ0ἀχαρεῖ, εἴπερ οἷόν τε, τοῖς ἡμετέροις, οὕτω καὶ μᾶλλον ἔχουσιν, 


14, πειρωμένηρ Ῥ. 


cerit. insaniat profecto qui sic sentiat. sed αὔδα insunt vobis eximiae, 
quibes z3upra caeteros exceollitis, dotes, facultas intelligendi loquendi οἱ 
δξεδὰϊ melius quam plerique, sincera in illum ao fuci expers fides, la- 
es ian aduinistratione reipublicas assidui οἰ magni, caeteraque, quas 
δδυα eius ordinis virum vel πιδχίπιθ commendent, imperatorem in 
ietam vos promovendi et ut par erat honorandi zententiam traxerunt. 
quid autem hoc, quaeso, cuiquam nocuit ἢ quasi vero non aliter potue- 
riat alii honorari, nial vos in aortem ultimam detruderemini. nam aane, 
δὶ ina res haberet ut aliis speratus optatusve honor ex vestri despectu 
εἰ depressions penderet, posnent cum aliqua specie imputare vobis ne- 
proprium qui 66 praeteritos queruntur. cum vero nihil prohi- 
beerit quo minus εἰ vos ornaremini οἱ aliis contingerent meritae aut 
οὐποδρίίδ6 diguitates, cum aimul fieri potuerit ut οἱ ii qui iam erant ἴω 
henoribus poſsesaa conservarent, οἱ qui digni erant nihilominus apta 
iptis ab imperatoré aceciperent, quomodo iuatum ait contraria οἱ so invi- 
cen excludentia fingere quae zimul esse potuerunt ὃ οἵ quo iurse aliqui 


Ρ 49 


Β 


repulaas οἱ quas δυμί passi, οἱ δὶ quae ipsia dolent exclusſones ob hono- 


ribas, favori imperatoris propenso in vos οἱ vestrae propriae fortunae 
aæigaandas ut verae causae arbitrantur ὃ desine igitur tales auspiciones 
dino versare, quibus, com eas verbis exprimis, auditores non modico 
eætrictas. atque ego cum de his habeam multa quae poësem dicere, 
u modo addam: δὶ vos, cum tales aitis, peregre in aliqua extera re- 

votis optarem ardentibus tranaferri hue vos divinitos 


52 GEORGII PACHVMERIS 


ἐπιστῆναι, ἢ ἀλλ᾽ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ χρήμασι καὶ τρόποις ἑτέροις 
ζητεῖν τὴν ὑμετέραν πρὸς ἡμᾶς ἄφιξιν, καὶ ἀξιοῦν ἐπιστάντας 
τῶν ἡμετέρων ἀντιλαμβάνεσϑαι. σὺ δέ, ὥσπερ ἂν ἀξιώτερας 
ἄλλος ἦν εἰς κηδεμονίαν βασιλικήν, τὴν ἡμετέραν βούλησιν ἀνω- 
μένεις. τίς τοίνυν ἱκανὸς ἀναλύειν ψῆφον βασίλειον; τίς δὲ 5 

Ο παρὰ σὲ τὸ ἐχέγγυον ἔχων φανεῖσϑαι ἐπὶ μεγίστῃ τοιαύτῃ προσε-- 
δρείᾳ καὶ βασιλικοῖς πράγμασι; σὺ γὰρ καὶ ταῖς ἀξίαις προέχεις 
καὶ συνέσεε ὡς οὐδὲν ἐλλείπων ὑπερτερεῖς. ἄρχε τοίνυν, καὶ 
προνόει μὲν βασιλέως, προνόει δὲ καὶ τῆς τῶν Ρωμαίων ἥγεμο-- 
νίας πραγμάτων. καὶ ἡμεῖς εὐπειϑοῦντες ἐψόμεϑα" οὐ γὰρ πάν-- 10 
τες ἄρξομεν, οὐδὲ πάντες ἐπιτάττειν ἔχομεν" ἄναρχον γὰρ τὸ 
πολύαρχον. ἐπεὶ δ᾽ ἕνα προέχειν μετὰ βασιλέα τῶν ἀναγκαίων 
ἐστί, τίς ἄλλος καὶ προάρχειν ἄξιος εἰ μὴ ὃ ταῖς ἀξίαες ἔπερφε-- 

Ὁ οόμενος; τὸ γοῦν ἐμὸν ὅσον ἦν «εἰπεῖν, εἴρηται ὅτῳ δ᾽ ἑτέρως 
δοκεῖ, καλὸν ἐξειπεῖν τέως" οὐ γὰρ δέος κωλύσει, καὶ ἀχουσό- 15 
μεϑα, ἂν ἄλλως τέως ἔχῃ τις λέγειν, ἀλλὰ μηδέ τις τῶν πάν-- 
των, ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων ἔστε μανθάνειν, μᾶλλον δὲ καὶ ἐξ 
ὧν ἀκούω λεγόντων, ἀμφιγνωμονήσοι πρὸς τὰ λεγόμενα. 

Ταῦτα τοῦ μεγάλου κονοσταύλου διεξελϑόντος, οἱ ἐν τέλει 
πάντες ὡς ἀπὸ μιᾶς ὥσπερ ὁρμῆς καὶ προϑέσεως, ὡς δῆϑεν μὴ 90 


momento temporis εἰ gobernationi rerum nostrarum, quo statu βυπέ ho- 
die, praeponi, nedum ut woleste ferrem vos ipsos impensis modisque 
alijs vestrum huc adventum procurare οἱ digneri curam diſfficilom rei- 
publicas μος tempore noſtrae suscipere. tu vero iam acilicet, αυδεὶ di- 
gnior te alius sit cui rerum adminietratio tradatur, nutum, ut ais, δὰ 
id nostrum, εἰ voluntatis signiſicationoem opperiris. quis autem nostrum 
aibi tantum arroget ut iudicium ὧδ te imperatoris irritum fatiat ὃ quem 
autem praeter te inveniemus δὰ recte sustinendam istius aupremi loci 
dignitatem resque imperii, ut dignum eet, gerendas idoneis, οἱ quibus 
confidi non temere possit, inſstructum opibus et dotibus; qui οἱ meritis 
ae dignitate, idemque nihilo minus prudentis et sapientia praeoellis - 
perge igitur οἱ gubernars imperium, οἱ consulereo atque invigilare prin- 
οἷρὶ Romanaeque rei δὸ negotüs publicis. nos obedientor obsequemur. 
non enim imperare onnes posaumus. non omnes, inquam, regere ao 
praecipere convenit aut fas et: ubi enim omnes praesunt, nullue prae- 
est. quoniam ergo sub principe unum imperare neoearium est, qui 
alus isto loco dignior quam qui Reritis οἱ digaitate praeeminet. aparuĩ 
aensum menm, οἱ effudi quantum in animo habebam. dioat, ai cui aliud 
videtur. nollus obetat metus, secure licot. omnes libenter audiemus, 
quiaquis erit, cui quod pracferendunm putet in πιουέοαι veniat. verum 
nullus est omnium, pront res ipess monstrant οἱ quas audio muoltorumn 
vooes, qui ποῦ eadem nobiaoum iudicet et plane δεδϑοη(ἑδίων his αυδο 
iam ἐϊκία aunt.“ 

oc οὐπὶ magnus conoſtaulus peroraaset, qui aderant in eoncilio 
viri primearii, πῶο velut onnes satudio ae propoſito prae 20 tulerunt, 





DE ΜΙΟΗΑΕΙΕῈ PALAEOLOGO L. 1. 53 


πλέον ἔχοντες λέγειν, ἐμφανεῖς ἦσαν συντιϑέμενοι τοῖς ῥηϑεῖσι, B 
μᾶλλον μὲν οὖν ὥχϑησάν τε καὶ βαρυνομένοις ἐῴκεσαν παραχρῆ- 
μα, εἰ ἄλλο τε παρὰ τὰ λεχϑέντα λέγειν ὑπονουῖτό τις ἐκεῖσε 
παρών. ὅϑεν καὶ προυλάμβανεν ἄλλος ἄλλου λέξων τὰ πρὸς χά- 
ὅρν, xat δείξων ὡς τὸ ὑπ᾽ ἐκείνῳ τάττεσθαι τοῖ ἄρχειν αὐτὸν 
ἐκεῖνον περὶ πλείονος ἄγοι. τὰ δ᾽ ἦσαν σκῆψις καὶ κόμπος ἄλ- 
λως, ὡς ἔδειξε. 
Τότε γοῦν τοῦ συλλόγου διαλυϑέντος, τὰ πιστὰ λαβὼν 
ἐπεῖϑεν ὃ πρωτοβεστιάριος τοῦ καὶ ἑκόντων δῆϑεν τῶν μεγιστά.' 
ἰῦνων βασιλέως καὶ τῶν πραγμάτων αὐτὸν καὶ μόνον ἐκεῖνον εἶναε Ῥ 30 
διαφερόντως τὸν φροντιστήν, ἀναλαβὼν τὴν πᾶσαν δύναμιν ἐπὶ 
Μαγνησίας ἐχώρει. καὶ δὴ τὰς φυλακὰς τὴν μὲν βασιλέως ἀν- 
ὁράσι πιστοῖς ἐγχειρίσας, τὴν δὲ τοῦ βασιλιχοῦ ταμιείου ἑτέροις 
ὁμοίως πιστοῖς καὶ ἀξίοις, ἀπὸ πολλῶν τὸ ἐχέγγυον ἔχουσιν, ὧν 
ἰϑδὴ ὁ λογοϑέτης τότε τῶν ἀγελῶν ὃ “4γιοϑεοδωρίτης ἐξηγεῖτο, 
αὐτὸς ἐπὶ ταῖς τῶν κοινῶν διοικήσεσε μετὰ τῶν λοιπῶν ἐσπου-- 
δαιοτρίβει. συνετάττοντο τοίνυν προστάγματα πανταχοῦ πόλεων Β 
τῆς Ῥωμαίων γῆς ἀποσταλησόμενα, καὶ κατ᾽ ἄλλας μὲν χρείας 
ἑτέρας, τὸ δὲ πλεῖστον καὶ μέγιστον κατά τε δήλωσιν τοῦ ϑανά- 
ὥτου τοῦ βασιλέως, ἅμα δὲ καὶ τῆς τοῦ νέου βασιλέως ἀναρρή- 
σεως, χαὶ τοῦ εἰς ἐκεῖνον προστίϑεσϑαι χάριν συνϑήκαις ὕρχων 


φιλεῖ ccilicet nihil haberent quod auditis adderent, sese dictis assentiri. 
quin potius 2ĩgnificarunt grave sibi ac molestum fore, δὶ quis illic prae- 
aeauua auspicaretur diversum ipaos quidqquam ἃ modo propositis sentireo 
δαί detaros fore. unde δὲ praeoccupabant 86 invicom affectatis δὰ gra- 
tian æermonibus passim assentabundi, ac pro 86 quisque certatim oſsten- 
untes longe pluris zibi esse ac multo malle protovestiario subiici quam 
ipee imperars. haec autem nihil aliud quam ſucus οὐ mendax oſten- 
tatio erant, ut eventus demonstravit. 

Tane igitur δοϊαίο conventu plane persuasum protovestiario quod 
voledat eat, vello nimirum εἰ gratum habere optimates οἱ res im- 
pemũ οἱ tutelam principis δυδα unius curae arbitrioque permitti. 
quare zecarus iam εἰ certa confirmatus fiducia universis 2ecum copüs 
aaeptis Magneriam proficiscitur ʒ ibiqus δὰ custodiam Imperatoris 
certa fidiaimorum δἰ δὲ militum cohorte praeposita, aimiliter aerarium 
regom aer vandom aliis coneredidit aeque probatis δὸ multis variisque 
expetimentis eompertisaimaeo δ δὶ fidei viris, quorum dux erat agelarom 
"πῖνε gregum tune logotheta Hagiotheodorites; quiĩbus ita provicis, ipso 
can reliquis caeteras gubernationi reipublicae attente ac atudiose vaca- 
bet. æeribebantar ergo dieta in omnes Romanae ditionis urbes mittenda, 
τῶι δὰ alia quae praesens poscebat uaus, tum in primis, quod universe 
omes σροείδης τοσχὶσιὶ momentâ erat, ut aignificarotur mors imperatoris 
εἴ γυρεῖ ΔῊΪ cius in locum eius διοοεδαῖο; mandaretur ut omnes βίπάο- 
Γαδ a noro princĩpe gratiam inire, obliganda οἱ fide consueto tali occæa- 
ΒΟ βδοαδιοπίο. in οδδὲ rententiam conſciebantur maguo simul labore 


ἔ 





“ 


94 GEORGI PACEIVMERIS 


κατὰ τὸ σύνηϑες. καὶ ἐξετίϑεντο μὲν τὰ προσταττόμενα παμ-- 

Ο πληϑεί, τὰς δὲ δι᾽ ἐρυϑρῶν βασιλικὰς ὑποσημάνσεις, ἐπεὶ αὐκ 
ἦν τὸν νέον βασιλέα χεῖρα κινεῖν καὶ ὑποσημαίνεσϑαι, τῷ δηλω- 
ϑέντι λογοϑέτῃ τῶν ἀγελῶν ποιεῖν ἐνεδίδοσαν. 

Ὁ μὲν οὖν πρωτοβεστιάριος πρὸς ταῖς περὶ τῶν ἄλλων 5 
φροντίσιν ἦν, καὶ ἀσχόλως εἶχεν, ἐλευϑέρῳ χρώμενος ὡς μηδὲν 

Ὁ ὑπειδόμενος τῷ φρονήματι ἐφ᾽ οἷς ἔπραττεν’ (18) ἦν δὲ ἄρα 
ὃ πρὸς ἐκεῖνον φϑόνος οἰδαίνων βαρύς, καὶ δεινὸς ὑφεῖρπεν ἐκεί-- 
νῳ μὴ τὸ σύνολον ἐπαΐοντι. καὶ ἥ σκῆψις τῶν ἀπορρήτων 
κατ᾽ ἐχείνου τοῖς ὀργιζομένοις ὡς πιϑανή" ἐδόχουν γὰρ καὶ ὑπὲρ 10 
βασιλέων ζηλοῦν, τοῦ μὲν ὅτι μαγγανείαις ταῖς παρ᾽ ἐκείνων συ-- 

Ε σκευασϑείσαις νοσοίη καὶ ὡς κακῶς ἀπαλλάξειε πρόωρος, τοῦ 
δὲ ὅτι βασιλειᾷ καὶ ὑφαρπάζειν τὴν ἀρχὴν μελετᾷ καὶ μεῖζον ἢ 
καϑ' αὑτὸν φρονεῖ, περιφρονῶν τοῦ βασιλέως καὶ τὴν βασιλείαν 
εὐπροσώπως ὑποποιούμενος. τοῖς δὲ τῶν ξενικῶν Ἰταλοῖς, οὖς 15 
δὴ καὶ ὑπὸ χεῖρα εἶχεν ὃ μέγας κονοσταῦλος, καὶ ἄλλα ἴδι᾽ ἅττα 
ἦσαν τῆς κατ᾽ ἐκείνων ὁρμῆς αἰτιάματα, ὡς παρὰ ΠΠουζαλώνων, 

Ρ 81 καὶ μᾶλλον ἑνὸς τοῦ πρώτου, στεροῖντο ζῶντος βασιλέως τῶν εἷς 
ὁόγας αὐτοῖς ἀποτεταγμένων, ὡς καταφρονοῖντο ἐφ᾽ οἷς ἐδι-- 
καίουν ἑαυτοὺς τετιμῆσϑαι, ὡς τῆς πρὸς βασιλέα ἀπυχλείοιντο 90 
παρρησίας εἰσηγήσεσι ταῖς ἐκείνου, ὡς ἀτιμοῖντο τοῦ πρωτοβε-- 


1. προταττόμενα Ρ. 


plurium acribarum diplomata numero quam maximo, quorum rubras cub- 
acriptiones, 4086 manu imperatoris fieri doebebant, quoniam manum adbuc 
per aetatem puer imperator movere δὰ id nequibat, modo πιοδιογαίο lo- 
gothetae agelarum faciendae tradebantur. 

Interim protovestiarius curandis aliis quae usus poscebat prae- 
aens securo ac libero vacabat, nullas suspicatus insidias in 86 com- 
parari negotiis publicis intentum. (18) tumescebat autem gravis 
atque atrox in eum invidia, clamque serpens eadem periculose glĩ- 
sacebat, ipso nihil plane sentientoe. οἱ erat arcanae in ipsum iree 
causa ἱπίοπεϊβ illi probabilis. videbatur enim ipsis, 86 zelo fidelũ 
δεὶ erga imperatores patrem ac filiuam, quorum illum quidem putabant 
procurato huius magicis maleficiis morbo consumptum εἰ dira immature 
morte saublatum, hunc voro miserabantur mox privandum imperio iniusta 
istĩus vi efſsrentis 866 improbe aupra privatum modum, οὐ haud dubie 
regno inhiantis, contemptaque Augusti pueri aetato imperium sibi hone- 
atis praetoxtibus parantia. auxiliaribus porro Italis peculiari magni co- 
nostauli aubiectis praefecturas, praeter alias quasdam, hae vehementĩo- 
res proprio erant odii in εὐ οἱ meditati impetus causas, quod δ6 ἃ 
Muzalonibus, οἱ praesertim ab hoc inter eos natu maximo, privatos me- 
minerant donatüvis et atipendüs ipeis ab adhuc viveute imperatore de- 
cretis, quod contemnerentur in ἐδ quibus iuste 56 honorari debero con- 
tendebant, quod aditu εἰ gratia imperatoris suggestionibus huius exclu- 


DE ΜΙΟΛΔΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. I. 55 


στιαρίου προστάσσοντος. τούτοις καὶ τοῖς τοιούτοις τὸ ξανϑόν 
τε καὶ ἀρειμάνεον γένος ἐρεϑιζόμενοι ἕτοιμοε ἦσαν κατασφάττειν 
ἐχείνους, εἰ μόνον τις παρορμῴη. αἰτίαν δὲ ἔσχεν εἰς τοῦτο, Β 
ὡς ὃ τῶν πολλῶν λόγος ἔχει, ὃ τούτων τῆς φάλαγγος ἐξηγούμε-: 
ὅνος, ὃς καὶ πάλαε μὲν ὡρμημένους αὐτούς, τότε δ᾽ ἐξαφϑέντας 
πλέον ἀνεϑέντας τοῦ φόβου καὶ δρασείοντας τὰ ἀνήκεστα ἐξ ἑτοί- 
μου ἠρέϑισε τὸν φόνον ἐπιτολμῆσαι καιρὸν ἔχοντας. καὶ ὃ λόγος 
ἐκ τῶν ὕστερον φέρει τὸ πιϑανόν' οὐδὲ γὰρ ἄν ἐτόλμων, εἰ μή 
τας προβιβάσεις εἶχον, ἀλλοεϑνεῖς ὄντες καὶ τὸ πλέον ἐπήλυδες. Ὁ 
Ἰθχαὶ εἰ οὕτως εἶχον καὶ μόνως ϑαρρεῖν, ἀνάγκη παντὸς μᾶλλον 
τὸν ἄγοντα ὑποπτεύεσϑαι. (19) τέως δ᾽ οὖν ἡ ἐπὶ τῷ ἀποι- D 
χομένῳ ἐννάτη χειμένῳ παρῆν, καὶ ἔδει τὴν μνήμην ἄγειν ἐκείνῳ 
χατὰ τὸ σύνηϑες. ἀνέρχονται τοίνυν εἷς τὴν τῶν Σωσάνδρων μο- 
γήν, ὅπον καὶ ὃ νεκρὸς τοῦ βασιλέως ἐχόμενα τοῦ πατρὸς τέϑα- 
Ἰόπιο, τῶν ἱερωμένων ὅσοι παρῆσαν ἐκεῖσε. ἀνέρχονται δὲ καὶ οἱ 
ἰν τῦει πάντες, χωρὶς δ᾽ ἐκείνων καὶ τῶν γυναικῶν αἱ προύχου-- 
σαι ματρῶναι, καὶ πᾶν ὅσον ἦν ὑπηρετικὸν τοῖς χρατοῦσι. τὸ 
μότοι γε στρατιωτικὸν ἐκ προνοίας καὶ μᾶλλον χάτω περὶ τὸν Καὶ 
βασιλέα ἐγκαταλέλειπτο. ὡς γοῦν πανοικὶ καὶ οἱ ἸΠουζάλωνες 
Ὅἤεσαν, ἰδίαν παρὰ τοὺς ἄλλους στοργὴν πρὸς τὸν ϑανόντα ἐπι- 
δεχνύμενοι, τότε τὸ στρατιωτικόν, διαφερόντως δὲ τὸ Ἰταλιχόν 


dereatar, quod protovestiarii iussu ignoninia εἰ contomeliis afficerentur. 
his εἰ rimilibus rufum εἰ bellicosum genus irritati, paratà erant δὰ eos 
trucidaados, δἱ quis τοὶ paulalum impelleret. iactatum etiam est ser- 
none moltorum ducem istius Italicae phalangis partem iſtius culpae con- 
aciriise non parvam, quippe qui auos olim in δῆς caedem pronos, tune 
autem occasione accensos nova, metu solutos οἱ gestientes dirum facinus 
patrare, τὸ parata incitaverĩit ut erumpere quo deſtinaverant auderent. 
4] quidem rumor ex iis quae consecuta sunt verisimilis ſit: nequo enim 
δυδὶ tantum essent, nisi freti auctoribus εἰ instincti persuasionibus ido- 
acis, aenigenae et plerique ad venae; quo statu homines δὶ vel cogitent 
vin inferre, prorsos necesse sit suspicari agi utiquo δὰ id ipsos impul- 
nore quopiam. (19) tunc commodum nonus illuxerat ἃ morte imperato- 
ris dies, quo eius memoria consuetis honorari ritibus debebat. conve- 
niont igitur ἴω Sosandrorum monasterium, ubi corpus imperatoris iuxta 
patrem repultum fuerat, quantum erat ibi sacrorum hominum; conve- 
niunt et magistratus omnes, mulieres quoque primae dignitatis ac ma- 
tronae, tom quidqnid in obsequio principom erat. at miltares copias 
de industria infra, quasi δὰ custodiam circa principem, aunt relictae. 
at attem ἱρεῖὶ quoque Muzalones cum universis ipsorum familiis eodem 
neeoderant ostentandae stodio quasi praecipuae cuiuadam iĩprorum in de- 
ἰπράδω caritatis, tunc exercitus, praesertim vero Italſicae οἵ auxiliares 
etære οορίδα, captata occarione, parũm ultĩonis ab lis τὶ laeaeront 
eapetendae desiderio instinctas, partim conniventes audentibus quadan 





88 GEORGI PACAVMERIS 


τε καὶ ξενιχόν, ἁρπάσαντες τὸν καϊρόν, οὗ μὲν ἀμύνεσθαι τοὺς 
λυπήσαντας ὀρεγόμενοι, οἱ δ᾽ ἐφηδόμενοι τοῖς, εἰ δυνηϑ εῖεν 
ἐκεῖνοε, τολμηϑησομένοις (ταῖς γὰρ καινοτομέαις ἀεί ποτε χαί- 
ρουσιν ἄνϑρωποι, καὶ ῥᾷόν τις ἰδὼν καινὸν κακὸν τελεσϑὲν ἐφη- 
σϑείη τοῖς παϑοῦσιν ἢ ἀγαθὸν συνησϑείη τοῖς ἀπολαύσασι), ὅ 
Ρ 89 συμμιγεῖς τῷ πλήϑει γενόμενοι φωνὰς ἠφίουν δεινὰς κάτωϑεν 
ἄνω καὶ μὴ φαινομένῳ τῷ βασιλεῖ, καὶ ἐπενεκάλουν κατὰ τῶν 
δῆϑεν ἀπίστων, τοὺς ἸΠουζάλωνας αἱνιττόμενϑι, ζῆλον ὑπὲρ 
αὐτοῦ καὶ τοῦ γένους ἐνδεικνυμέγοις ἐοικότες ϑερμόν. καὶ ἵνα 
μὴ φϑάσειαν ἐκεῖνοι πρὸ τοῦ παϑεῖν δράσαντες, δεδιότες δῆϑεν 10 
ἐπέσπευδον τὴν ἐπ᾽ ἐκείνους τοῦ βασιλέως ἐγχώρησιν, καὶ 
ἅμ᾽ ἐδήλουν ὡς εἴπερ ὅ βασιλεύων ἐφήσει" εἰ δ᾽ οὗν, ἀλλ᾽ ἐκεῖ- 
vot καὶ οὕτως ἐπιδραμοῦνται καὶ καταπράξονται. ταῦτα λεγόν-- 

Β των ἅμα καὶ ϑορυβούντων, οἱ τὴν βασιλικὴν φυλακὴν ἐπιτε- 
τραμμένοι, δηλωθὲν κἀκείνοις τὸ τόλμημα, ἢ καὶ παρὰ τοῦτο 15 
πρότερον, ἢ μὴν ἅμα τῷ ϑορυβεῖν ἐκείνους δείσαντες δῆϑεν, 
ἐξάγουσιν εὐθὺς τὸ παιδίον, κατὰ δυσωπίαν ἐλπιζομένην ὡς ἐκεί. 
γοὺς ἐμφαίνειν ποιοῦντας ἐμφανῇ τὸν κρατοῦντα. ὡς δὲ φανέν- 


5. τοῖς anto παϑ', deerat. 9. ἐνδ. καὶ ἑοικότερ P. 17. τὸ] καὶ Ῥ. 


dulcedine novitatis οὐ curiositate δροὶ mista mox videndi quis responde- 
ret sauccessus ancipitibus aliorum coeptis, et an non forte aliquid ipsis 
utilo privatim ὁ διαί perturbandarum confusione rerum oriretur (ino- 
pinatis enim motationibus fere semper delectantur homines; et facilius 
quis videns norum quodpiam ἴῃ aliquos malum ingruere malignum de 
aliena calamitate sentiat gaudium quam bono fruentibus collaetetur) 
tune, inquam, militares utriusque generis copiae, partim furentes partim 
faventes furentibus, plebi nihilo mitius animatae passim mĩxtae, insanos 
attollebant clamores ex imo οἱ atriis palatii aursum εἰ fenestras versus, 
ubi imperatorem, qui non apparebat, esse putabant, depoſcentes δὰ 
poenam porfidos, quo nomine Muz-alones innuebant, zelum in Augustum 
οἱ genus eius ostentantes et egregie aimulantes ardentem, ac significan- 
tes metu 86 malorum Augusto imminentium impelli, nihilque studere aliud 
nisi praeoccupare destinata iam ab istis dira in principem facinora, da- 
reque operam ut nefarii latrones prius iuste patiantur ea quibus digni 
aunt, quam immaniter exequantur αὐδ ἴῃ principis οἵ reipublicas per- 
niciem cogitant. hac benevola de salute imperatoris solicitudine mon- 
atranda id agebant, ut assensum eius in vim quam parabant elicerent, 
quasi cupientes cum bona eius venia quod decreverant perficere, simul 
aubindicantes, δἱ princeps remissior in indulgentia perſstaret, 86 tamen 
procursuros quo intenderent, οἱ destinata perpetraturos. talia illis voci- 
forantibus, aimul οἱ tumultuantibus, iĩ quibus commissa principis ουδῖο- 
diso fuerat, αἶγα ἃ quopiam de re quae agebatur prius edocti, sive sibi 
ipsis in tanto tumulita metuentes, educunt puerum Augustum, prae se 
ferentes id se agere δρ6 piacandae seditionis aspectu οἱ reverentia prin- 
cipis, componendique nutu elus in modestiam inquietos furores plebis 





DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. 1. 57 


τος τοῦ νέου καὶ μείζων ἤρετο ἥ φωνὴ καὶ ἀτακτότερον ϑορύ- 
βουν, χειρὶ κατανεύειν οἱ ἀμφ᾽ ἐκεῖνον διδάσκουσι. τὸ δ᾽ ἦν 
ἅμα χροῦον καὶ πρὸς ἀμφότερα, ὅτι τε ἀναστέλλοι τὸν ϑόρυβον Ὁ 
χαὶ ὅτι ἐκχωροίη διδούς. καὶ τοῖς μὲν περὶ τὸν νέον ἄρχοντα 
ἐἰχανὸν εἷς ἀπολογίαν ἐς ὕστερον πρὸς τοὺς ἄρχοντας ἡ τῆς χειρὸς 
χατάνευσις ὑπολέλειπτο, ὡς δῆϑεν ἐπισχεῖν οἰκονομοῦσι τὸν ϑό- 
ρῦβον, τοῖς δὲ καὶ λίαν ἀρκοῦν ἐνομίζετο πρὸς ἐκχώρησιν. εὖ-- 
ϑὺς οὖν βοὴ ἤρϑη ὡς ἐκχωροῦντος τοῦ βασιλέως, καὶ ἅμα ἐχέον.- 
τὸ πεμπληϑεί, καὶ ὡς τιμωρὸς τῆς βασιλικῆς σωτηρίας συνέϑεεν 
Ἰοΐχαστος, ὡς καὶ προσχινδυνεύσοι εἶ δέοι. καὶ ἀλλήλους τῷ 90. Ὁ 
ρἰβῳ παραχρατοῦντες ἐπὶ τῆς μονῆς ἠπείγοντο τῶν Σωσάνδρων, 
τὰ ἔσχατα κακὰ τούς, ὡς αὐτοὶ ἔλεγον, δύσνους τῷ βασιλείῳ 
χράτει πραξείοντες. εἰσὶ δ᾽ οὗ χαὶ ἔμενον μὴ συναπιόντες, προ- 
μηϑίστερον ποιοῦντες ἢ τολμηρότερον, καὶ ἅμα εἶ ἐκποδὼν γε- 
Ἰδνομέους τοὺς καϑ᾽ ὧν συνέϑεον μάϑοιεν, αὐθϑαδέστερον δρα-- 
σείογτες ἐπὶ ταῖς σκηναῖς πρὸς τὸ ἐχφορεῖν τὰ κειμήλια" μὴ γὰρ 
εἶναι τὸν χωλύσοντα οὕτω τῶν κεκτημένων ἀπολωλότων. ὡς E 
γοῦν οἱ μὲν συνάμα χαί τισι τῶν ἐν τέλει τῆς ὑμνῳδίας τελουμέ- 


eſiraeniz. οὐ autem obiecto publieis conspectibus adolescemolo malor 
rablains est clamor et impotentius bacchabantur, suggerunt εἰ qui circa 
ipſum erant ut manu innueret. erat autem id signum anceps et in con- 
traria pariter ambiguum, cum εἴ videri posset comprimere tumultum eo 
geus veluisse, εἰ interpretatione non inverisimili trahi posset idem in 
iadiciam ξφοποθϑθδ ἃ principe in parum ipsi fidos δδευϊεπὰϊ facultatis. 
neque id ignorasse videhantur qui principi aderant: sed sibi, εἱ ἰοὺ pe- 
riculo inno xio defungerentar qui rebus praeerant, receptum in excusa- 
[006 parabant tamquam ab ipeis oo tantum animo suasa illa protentione 
nenes, οἱ aeditio per eam comprimeretur. at tumultuantes satis clare 
aidi encesscam 60 gesta quod vellent agendi licentiam crediderunt. ata- 
ὮΝ igitar vublata vox eet assentiri Augustum οἱ auctorem fieri. tum 
vero pro 56 quisque procurrere, aingulis viritio zese ultores iniuriarum 
οἱ vindices aalutis principis opinantibus, et velut in atudio τοὶ praecla- 
[86 praevertera invicem festinations inira dertantibus, δὸ periculum prae- 
occepere quasi heroici facinoris perturbatissimo discursu οἵ mutus ex- 
one rnentium impetn maximo versus monsſterium Soſsandrorum, fe- 
τοόδης exIremorum malorum minis δ inferendorum, quos invidiosis vo- 
Abie iafidorum Augustae potestati principique hostium designabant. 
des ἔδεε deſuere qui subsisterent, continentes sese in illo effuso alio- 
τ carss, νοὶ quod oautâus quam audacius agere consultum ducerent, 
vel φαοὰ εἰανυ! etiam zperarent, post negotium δ currentibus oonfectum 
* potentes rerum, quaestuosiorem sibi relinquendum operam 
1 in δούεθ ἰρεσγυδι et pretiosisima inde quaequs exportandi; 

4886 1ὴ ορίπιαα praedas utilius eſpromerent totam vim audacisaimee ra- 
Ρ nemino ἔπαι prohibitaro, quippe iam mortuis possessoribus 
oper eorum — in id praecurrere sinsbant. cum ergo, dum hymnodia 
AMauoæalones cum primoribus optimatum intra templum ata- 











58 GEORGI PACHAVMERIS 


νης ἐντὸς εἱστήκεισαν τοῦ ναοῦ, οἱ δὲ συνέϑεον πανδημεὶ ϑορυ--: 
βοῦντες παρὰ τὸ σύνηϑες καὶ ἤδη τοῖς ἐντὸς ἐμφανεῖς ἦσαν εὐθὺ 
τῆς μονῆς ἰόντες, τινὲς τῶν ἐχτὸς ὄντων ὑπηρετῶν τὸν ἐκείνων 
ὑποτοπάσαντες ϑόρυβον, μή τί που καὶ τῶν ἀπειρημένων δρά-- 
σαιεν σχεδὸν αὐτόνομοι ὄντες, ἅμα δὲ καὶ τὸν νεωτερισμὸν ὕπο- 6 
πτεύοντες, δηλοῦσι σὺν ὠχρῷ τῷ προσώπῳ τοῖς ἔνδον. οἱ δὲ 
Ρ 88 σπουδῇ τοῖς κυρίοις τὸ δηλωϑὲν ἀπαγγέλλουσι, καὶ ὡς ἐπιζυγῶ-- 
σαι τὰς τῆς μονῆς πύλας τοῖς ἐρχομένοις συμφέρει, μάλα ϑερ--: 
μῶς εἰσηγοῦνται. οἵ δ᾽ ἠμέλουν ἀκούοντες (μηδὲ γὰρ ἔχειν συμ- 
βαλεῖν ὅὁπόϑεν ἐπὶ σφετέρῳ κακῷ ἴοιεν οἵ συνϑέοντες), ἔρχεσϑαε 10 
δὲ κἀκείνους εἰς τὰς κοινὰς ἐχείνας τελετὰς ὑπελάμβανον. ὡς δὲ 
καὶ αὖϑις ἐξελθόντες ἐκεῖνοι πλησιασάντων καὶ μᾶλλον τὸ ϑορυ-- 
βῶδες καὶ ἄτακτον ὑπενόουν, ἔτι μᾶλλον κατωρρώδουν καὶ μετὰ 
Β σπουδῆς εἰσήγγελον τὰ γιγνόμενα, καὶ ἐπ᾽ ἐκείνοις ἄλλοι ταχυ- 
δρομοῦντες, καὶ αὖϑις ἄλλοι" οὐδὲ γὰρ ἦν ὅστις τότε βλέπων 15 
μὴ ἐπὶ καχῷ μεγίστῳ τὴν ἐκείνων ἄφιξιν ὑπενόει. ὅϑεν καὶ πολ-- 
λοὶ μὲν περὶ ἑαυτοῖς δεδιότες ἐκ τῶν οὐ καλῶν ἐκείνων ὑποψιῶν 
ἄλλος ἀλλαχοῦ κατεδύοντο" οἷς δ᾽ ἔμελε τῶν ἸΜουζαλώνων 
πλέον τῶν ἄλλων, προσιόντες καὶ αὖϑις ἀτάχτῳ ἤϑει καὶ προσώ- 
πῳ τὴν εἰσβολὴν τῶν ἀνδρῶν ὑπεμίμνησκον, καὶ ἐφεκτέον τὸ 90 
C τάχος ἔλεγον προκαταλαβοῦσι τὴν ἐχείνων ὁρμὴν διὰ τῆς τῶν πυ- 


rent, ruens, ut dictum est, tumultu insolito multitudo adventabat. et 
iam qui intus erant intelligere coeperant eam turbam recta in monaste- 
rium ferri, οὐαὶ quidam 6 ministris Muzalonum foris opperientibus, ve- 
riti quo tempestas suspectae novitatis incomberet, et non sine causa 
metuentes ne armata εἴ legum secura seditio in foeodum aliquod desine- 
τοὶ facinus, pallido voltu periculum nuntiarunt iis qui ex interiori comi- 
tatu Muzalonum intra templum versabantur. hi rem statim δὰ dominos 
detuleruynt, et studiose auggesserunt 6 re videri templi valvas occludi 
venientibus; idque ardore maximo urgebant ut statim curaretur. δὲ illi 
audientes negligebant, nulla idones coniectura fieri verisimilo causati δὰ 
ullum ipsorum periculum istum cursum pertinero: nimirum opinabantur 
agi religione aut studio cohonestandi principis turbam illam, οἵ nihil 
aliud quam apectare aut frequentiorem reddere funebrem Augusti mortui 
panegyrim cupere. ut autem qui haec nuntiaverant rurzom egressi 
propius iam appulaae multitudinis furentis fremitum e vicino terribilio- 
rem hausere sentibus, 60 plus cohorrescentes iterarunt indicium crescon- 
tis mali, nuntiantes, ut prius, quae recentius cognorant. quod mox 
conſirmarunt cursu anhelo festinantes alii zoper alios. neque enim ἰδ 
ulli, qui uteretur modo sensibos, dobium eret quin in tragicum exitum 
phanaticus ἰδία accursus erumperet. quare multi δ᾽ privatim metuentes 
admonitu indiciorum ingruentis mali alius alibi abscondebant 6666. qui- 
bos autem maior quam caeteris Musalonnm cura erat, denuo trepido 
curau vultuque turbato ipsos adibant, impetum armatorum irruentium in- 
dicantes, εἴ magnopere zuadebant, iuberent opponi furentibus portarum 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1. 59 


λῶν ἐπιϑέσεως, μή πως καὶ φϑάσωσιν εἰσελϑόντες" μηδὲ γὰρ 
ἐπὶ χαλῷ τινὶ τὸν τοσοῦτον ϑύρυβον εἶναι, ἀλλ᾽ εἴς τι λήξειν 
χαχόν, οἱ δὲ τῶν φόβους λεγόντων οὐκ ἦσαν ὅλως ἦγε γάρ, 
εἶμαι, τούτους τὸ μόρσιμον, καὶ τὸ λεγόμενον ἀληϑές, ὡς ἀφαι- 
φρεῖται τὰς φρένας ὧν ἀπολέσαι μέλλει τὸ ϑεῖον. οὐ μὴν δὲ 
ἀλ᾽ οὐδὲ τοῖς παροῦσι τῶν μεγιστάνων ἔμελε τὸ δρώμενον ἀκού-- 
ουσιν, εἴτε κατά τινὰ πρόγνωσιν τῶν μελλόντων, εἴτε μὴν καὶ 
αὐτοῖς οὐ μέλον χἂν ὅ τι καὶ δράσειαν συναχϑέντες. ἄλλ᾽ ἐν Ὁ 
τοσούτῳ τὰς εἰσόδους προκαταλαμβάνουσι καὶ κρατοῦσιν οἵ 
0 ἐπιόντες, καὶ ἅμ᾽ εἰσχεομένων ἐντὸς κακοὶ ϑόρυβοι ἦσαν, καὶ 
οἷς ἔδρων τε καὶ ἠπείλουν πρότερον ἢ τὸν ναὸν εἰσελϑεῖν δῆλοι 
ἦσαν φονῶντες. ἦν οὖν τῷ πρωτοβεστιαρίῳ γραμματικὸς οἵ-- 
χεος, Θεοφύλακτος τοὔνομα καὶ ἐμὸς συγγενής, προσόμοιος τῷ 
χιρίῳ τὰ πάντα. ἐξελθόντος γοῦν ἐπὶ τῷ μαϑεῖν ἐκείνου σφάλ-- 
5λει τοὺς ἐπιόντας ἡ ὁμοιότης, συναιρομένης καὶ τῆς ἀμπεχόνης R 
ποϑίμου οὔσης ἐπ᾽ ἴσης καὶ μιχροῖς καὶ μεγάλοις διὰ τὸν βασι- 
λέως ϑάνατον, κἀκεῖνον ὑποτοπάσαντες τὸν ζητούμενον εἶναι εὐὖ-. 
ϑὲς ἀναιροῦσε κοπίσε μυρίαις " οὐ γὰρ ἦν ὅστις καὶ τεϑνηχότι τὸ 
ἔγχος οὐχ ἔβατιτεν ἐπ᾿ ἐχείψῳ. ὡς δὲ ἐγώ τινος ἤκουσα, ἀπερ- 
Φρύφουν ἐκ τῆς δεινῆς μανίας τοῦ αἵματος, πλὴν ἀλλ᾽ εὐθὺς οὐχ 
ἰγνόουν σφαλέντες" τὸ γὰρ πέδιλον ὑποφανὲν τοῦ ποδὸς μέλαν 


obices εἰ templum atatim claudĩ iam iam intro irrupturis, ai pateret: nam 
ἰδηΐδα tomultum nihil boni portendere. narrabantur ea surdis. ρεγδίδ- 
bant in δα periculo temere securi. agebat quippe illos fatalis puto 
cæecitas in decretum ipeis infortunium. verum scilicet est quod dici δο- 
let, ques perdere volt deus, iis ante omnis mentem eripere. sed nee 
qui aderant proceres, multum curare videbantur quorsum apect arent quae 
audiebant fieri, ναὶ quadam praenotione gerendorum, νοὶ δὰ ĩpsos haud 
rati pertiners quod acturi erant qui condurrebant. interim aditus prae- 
ocupant εἰ praesidio moniunt qui iam pervenoront aeditiosi; quorum 
inſandente 56 δδενα undique τὶ tota pascim aede sacers tumultus ingens 
fuit. ex his quae εἰ fecerant οἱ minati erant priusquam templum ingre- 
dereatur, palam erat caedem ipsos spirare. erat protovestiario gramma- 
lcu ſamiliaris Theophylactus nomins, meus conssnguineus, domino per 
eænia similis. hunc prodeuntem, ut videret quid rei gereretur, conspi- 
ὦ editiosi protovestiarium esse ipsum credidere, follente ipsos oris et 
tatarae zimilitudine, εἰ errorem confirmanto pari tum genere vectitus; 
quod αἱ in luctu εἰ ἀχοηαϊδα principis, atrati omnes parvi aeque ac magni, 
pella zimilis δἀτπιοόυπι ἴογπιδο veste utebantor. ergo hunc ipeum rati 
{θεν quaerebant, conficiunt innumerabilibus plagis: nemo enim erat qui 
8 δ) mortoi corpore ferrum non tĩingeret. atque ut ego ex quodam ibi 
praetentium andicâ, etiam z220guinem occisi vesana rabie suxerunt. cae- 
terun itatim ϑριονεγιηὶ κα deceptos: nam cum pedis calceum in mortuo 
ΒΕταδι οὐδεινδδδεηῖΐῖ, per errorem 86 in illo aaevisse intellexerunt. ac 


60 GEORGI PACAVYMERIS 


P 84 ὃν τῶν δεδρακότων φανερὰν ἄγνοιαν κατηγόρει. καὶ παραυτίκα 
μεϑ᾽ ὅτι πλείστης μανίας καὶ ταραχῆς ξιφήρεις ἐμπίπτουσι τῷ 
ναῷ, καὶ παραχρῆμα φανέντων τῶν φονώντων ἐκείνων ὃ μὲν ἷε-- 
οὺς ὕμνος κατασιγάζεταε, ἄλλων ἀλλαχοῦ τῶν ψαλλόντων σχε-- 
δαννυμένων καὶ παραδυομένων γωνίαις καὶ τόποις οἷς ἤλπεζον 5 
σώζεσθαι, οἱ δὲ ἸΠουζάλωνες, ὃ μὲν τοῖς ἀδύτοις προστρέχει 
καὶ ὑπὸ τὴν μυστικὴν τράπεζαν ὑπελϑὼν ἐκεῖθεν ὕετο σώζεσθαι, 

ὃ δ᾽ ὄπισϑε τῆς τοῦ ναοῦ πύλης ἑαυτὸν συνωθϑήσας ἐφ᾽ αὑτῷ 

Β ἐφεῖλκε στερρῶς καὶ ὡς εἶχεν ὡς συνιζάνειν ἐν ἐπιπέδῳ οἱ τὴν ϑύ-- 
ραν, ὡς καὶ προσκολλᾶσθαι δοκεῖν ἠνεῳγμένην τῷ ἀντιϑύρῳ 10 
μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος. ὃ δ᾽ ἐκείνων γαμβρὸς (καὶ οὗτος γὰρ 
ὥσπερ τῆς εὐπραγίας τοῖς συγγενέσι μετεῖχεν, οὕτω καὶ χοινωνὸς 
ἔμελλε γενέσϑαι τῆς δυσπραγίας) ἀλλαχοῦ περί που τὸ τῶν βασι-- 
λέων ἡρῷον ὡς εἶχε παραδυόμενος λαϑεῖν ἔσπευδεν. ᾿ὃ μέντοι γε 

Ο πρωτοβεστιάριος ἐν τοῖς ἀδύτοις καὶ αὐτὸς εἰσελϑὼν τοῦ ναοῦ, 15 
καὶ πρὸς τῇ κόγχῃ γενόμενος τῆς προϑέσεως, ἐπί τι κιονῶδες 
ἱστάμενον ὑπανέρχεται, καὶ τῷ ἐκεῖσε σκοτώδει σὺν τοῖς ἀδύτοις 
ϑαρρεῖ. ἀλλ᾽ οὐχ ἦν οἷστισινοῦν ἐκείνων διαδρᾶσαι τὸν κίνδυ-- 
vov. πλεῖστοι γὰρ ὄντες οἵ ἐφορμῶντες τοὺς μὲν ἄλλους ἐποίουν 
φεύγειν, περὶ τῇ σφετέρᾳ ζωῇ ϑέοντος ἑκάστου, ἀπενεοῦσϑαι δὲ 50 
καὶ τοὺς ἐν τέλει συνέβαινε μηδὲν ἔχοντας πράττειν. ἐκεῖνοι δὲ 

Ὁ ἐκ πολλοῦ τοῦ πρὸς τὸ ϑαρρεῖν περιόντος παράβακχόν τι καὶ μα- 


4, δὲ decerat. 7. ὑφεῖλκε P. 


oonfestim rabis ac atrepitu quam maximis, armata atrictis gladiis menu, 
in templum irrumpunt, ubi homicidis apparentibus atatim aacer cantus 
conticuit, cantoribus aliis alio dispersis οἵ varie in angulos, aut ubicum- 
que posse lateroe speraverant, 86 abdentibus. δὲ Muzalonum hio quidem 
in adyta oonfugit, εἰ sub mysticam 86 condens mensam ibi putabat 66 
aalvom foro: alter insinuans 86 retro portam templi, eam auper 86 πιδχὶ-- 
mo attraxit nisu et 8 potuit valide adduxit, applicuitque muro ad- 
verso tam arcte ut plane cohaerentibus aine obioe lateri valvis auspicio 
excluderetur latebrao illie humani eorporis capacis. illorum vero gener 
(εἰ hic enim, ut prosperitatis affinibus porticeps fuerat, ita εἴ consors 
calamitatis futurus erat) irrepens qua potuit in tenebrosas angustias 
οἶγοᾶ monumentum Augustorum laters studuit. caeterum protovestiarius 
in adyta ingresaus templi, cum observasset propoe mensam altari collate- 
ralem vicinum conchae intercolumnium olacurum, in id δ abstrusit, ex- 
perturus δὴ ibi posset νοὶ loci religiono vel tenebrarum beneſicio δογνδτὶ. 
sed nihil horum ipais δὰ vitandum periculum profuit. irrumpentibus enim 
in δϑοδῃ aedem affluxu continuo plurimis, εἰ inde late vuolgato terrore 
passim aliis atudio vitae taendae fogam captantibus, abire 8 templo ma- 
gistratus quoque ipaos contigit, nihil ese quod ἰδὲ agerent ratos. porro 
aeditiosi, creacento uau εἰ δυοοοδδι aceleris audacia, furiosum plane in 





DE MCHAELE PALAEOLOGO 1, 1. 61 


nxoy ἐφαλλόμενοι ἀκριβῶς ἠρεύνων, μηδὲν τῶν τοῦ ναοῦ κατα-- 
lminec ἀνεξερεύνητον. ὅϑεν καὶ ἄλλος ἄλλον εὑρών τε καὶ κα-- 
τασχὼν ἀπηνῶς καὶ ὡς αὐτῷ δοκοῦν διεχρᾶτο. οὐ μὴν δὲ οἱ 
ἄλλοι χατερραϑύμουν, ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ἑνὶ πολλοέ τινες περιστάντες 
ὀἴϑαλλον ἔπληττον ἠκίζοντο καὶ νεχρὸν τὸν ἄϑλιον, ὡς καὶ εἰς 
ὐλὰ τὸν ἕνα καταχεχόφϑαε᾽ οὕτως ὥπλιζεν αὐτοὺς ἡ κακία, 
κἱ ὁ ϑυμὸς μεμηνόεας ϑῆρας ἐδείκνυ. τὸν μέντοι γε πρωτοβε- ΚΕ 
στιώριον Κάρουλός τις τῶν ἀδύτων κατατολμήσας καὶ τὰ πολλὰ 
ὀμρεινησώμενος ἐπεὶ οὐχ εἴρισκεν, ἀπειπὼν ἔμελλεν ὑποστρέφειν. 
ϑάλὶ᾽ ἡ μοῖρα οὐδ᾽ ἐκεῖνον εἴα τοῦ πάϑους ἐκτός" τὴν γὰρ πρό- 
diom εἰσελϑὼν καὶ τῇδε κἀκεῖαε περιβλεψάμενος ἐπὶ γόνααι συνι- 
᾿ ζάνοντα κάτωθεν εἶδε τὸν οἴκτιστον, καὶ ἰδὼν ὁρμᾷ καϑαιρεῖν 
ἀχηνῶς, χαὶ ὃς δυσωπεῖ τὸ οἰκεῖον αἷμα πολλοῦ τινὸς ἐξωνού- 
μένος, ὁ δὲ οὔτε πρὸς τὸ σχῆμα τῆς ἱκετείας ἀπεῖδεν αὔτε μὴν 
δυπεχλάσϑῃ τοῖς ἐπηγγελμένοις, ἀλλ᾽ εὐθὺς κατασχὼν ἀναιρεῖ 
ξιφιδίῳ, χαὶ δῆλον γεγονὸς τὸ πραχϑέν, οὐκ ἦν ὅστις ἀπῆν P 35 
ἐκεῖϑεν, ἀλλ᾽ ἕκαστος ἐπιστὰς ὡς εἶχεν οὐτάζων καὶ μεϑ᾽ ὕβρεων 
ἤκιζε, καὶ ἐς τοσοῦτον μελεϊστὶ κατεδάσαντο ὧστε καὶ τοὺς ἐν-- 
ταφιαστὰς ὕστερον σάχχῳ τὰ μέλη καταϑέντας οὕτως ἐχφορῆσαι 
δ ταὶ τύφῳ δοῦναι. ἐπεὶ δ᾽ εἰς τέλος τοῖς ἀνημέροις ἐκείνοις 
ἰπρήχϑη τὸ τόλμημα, συὸς τρόπον ϑήξαντες τοὺς ὀδόντας ὡς 


βοέυτι bacchabundiĩ cursabant scrutantes attentissime cuncta, nullamqus 
ΒΡ] partem non inspectam et exploratam curiosissime linquentes. unde 
ſacinn πὶ 8}; alium ertum οἱ correptum orndeliter quo vellent modo 
interücerent, ἰδὲς interim haud eestantübus: nam vnuquemque compre- 
beatorua multâ ciroumstantes pulsabant, caedebant, excarnificahant, 
etian in ἴρσατι saevire pergentes cadaver exanims, ita ut unum in multa 
ἀἀμεραίπαι fragwenta late βραβεγοίῃσ οοῦρυβ. tania istos vaesanis urge- 
bet, ee provectos amentis iras, ut δΌΡΥΘ humanum modum ferine pror- 
ΜῈ rabis raerent. quaerens denique protoveſstiarium Carolus quidam pe- 
etrare auns in adyta, εἰ ἴδ᾽ muita hequidquam scrutatus, deaperata in- 
eatiooe raoedere parabat. z0d fatum non sivit illum evadore immunem 
ἐλμαὶ; ὑμῳ repente Carolus serutandi ουγα δδογϑαιὶ πιϑηδδπι 
abien, οἱ μος ποθ veraans oculos, depressum aubtus in genus mi- 
æriaen deprehendĩũt, nec distulit in eum teucidaturus irruere, fruatra 
ile deprecanie, οἱ quantum vellet aui sanguinis offerente pretium, δἰυΐν 
ἐξα litto πὸς habito aupplicis flexus nec rigore animi magnitudine pro- 
Δ Γεπ, γοὶ tantillum infracto, tatam apprehensum pugione confecit. 
ΒΒ mox εὐδοί publieatum, nullus fuit qui 60 non accurreret ac 
ΡΤ εἴδησ ἐδοεγοί cumque contumelis conscinâeret mortuum. adeoque 
ἴδε πρριότοῦαι οὐποίἀοταπε, πὲ ηαἱ ἀοίηὰο δορεϊϊκα νοϊιθγιμῖ, noceces 
δαδπείαί ἰδοοοδ εἰ αὖ invicom discissos artus in δϑοσιιαι colligere, quo δὰ 
eferro t. poetquam voro immanes sanguinarũi voti 50 

Appotes perpetrato διὐδοεδίηο scelere viderunt, tum vero atridere den- 
ὕδας ἰωρες aprorum frendentaum, ut nemo etiam optimatum aut magi- 





62 GEORGII ΡΑΟΗΥΜΈΕΒΙΘ 


μηδὲ καὶ τοὺς ἐν τέλει κατωπαδὶς ἐκείνων ἔχειν ἴστασϑαι καὶ 
Β ἐλέγχειν ἢ μὴν ἐρωτᾶν τί παϑόντες καὶ τίνος ὁρμήσαντος τοιαῦτα 
πράττοιεν, ἐπὶ τὰς σκηνὰς εὐθὺς ὥρμων τῶν φονευθέντων, καὶ 
ᾧ προστετύχει ἕκαστος μεϑ᾽ ὅτι γενναίου τοῦ παραστήματος, 
ὡς οὐδενὸς καινοῦ γεγονότος, ἐξεφόρουν ἐπεγγελῶντες, καὶ τὸ 5 
ἐπὶ γλώσσης ἔγκλημα συχνάκις λεγόμενον ἦν, ““οὗἱ ἐχϑροὶ καὶ 
δύσνοι τοῖς βασιλεῦσιν, οἱ βασιλειῶντες, οἱ παντὶ τρόπῳ εἰ μὴ 
κεχώλυντο οἷοίτ᾽ ἄρξαι, οἵ τοῦ στρατιωτικοῦ ἀλιτήριοι, οἱ μαγ- 
Ο γανείαις μὲν τὸν πατέρα μεϑ᾽ ὑπουλότητος ὑπελϑόντες, φυλα- 
κῆς δὲ δόξῃ καὶ ἀσφαλείας τῷ υἱῷ ἐφεδρεύοντες, ὡς δεδώκασιν 1( 
ἀξίας καὶ ὡς ἔδει τὰς δίκας, ὡς εἰκότως διαδεπράχαται, καὶ ὡς 
εὐνοϊκῶς τοῦ λοιποῦ δουλεύσομεν τῷ δεσπότῃ τῶν ἐκεῖϑεν ἀπαλ- 
λαγέντες καχῶν.᾽" ταῦτ᾽ ἔλεγον, καὶ λείαν υσῶν τἀχείνων 
ἐποίουν, ἀμφοτέραις ἐξαντλοῦντες τὸν πλοῦτον ἐκ τῶν σχηνῶν. 
τούτων οὖν οὕτω τελεσϑέντων, μηδενὸς οἵου. τε δοκοῦντος μαρ- - 
Ὁ γῶντι πλήϑει καὶ ἀναρχίᾳ ἐμποδὼν ἴστασϑαι, τῶν μὲν ταῖς ἀλη- 
ϑείαις δεδιότων τῶν δὲ καὶ κατὰ προσποίησιν (σημεῖον δὲ" καὶ 
γὰρ τῆς τοῦ πρωτοβεστιαρίου συζύγου ἐκεῖ παρούσης καὶ δεινὰ 
ποιούσης καὶ λεγούσης ἐπὶ τοῖς τολμηϑεῖσειν, ἐμβριϑέστερον ὃ 
μέγας κονοαξαῦλος καὶ ϑεῖος αὐτόϑεν ἐπεῖχεν, ἐπιτάττων σιγᾶν 3 
φοβουμένῃ μὴ καὶ αὐτὴ πάϑοι, εἰ μὴ σιγῴη, τὰ ὅμοια), — ὡς 
Ἑ γοῦν συνεχέϑησαν ἅπαντες, καὶ κύριοι καὶ ὑπηρέται ἐπ᾽ ἴσης 


atratuum prope ἱρβὶβ adatare sustineret, multo minus reprehendere, aut 
quid passi quove inatigante talia facerent rogare. subito deinde in aedes 
irruperunt interfectorum, ibique quidqquid cuiquo quod placeret, occurre- 
rat, tam secura ludibundi ac ridentes efſerebant δυάδοϊα ac δὶ nihil novi 
contigiasset, ἴῃ ore habentes ac crebro iterantes mortuorum crimen hĩs 
expressum verbis: hostes εἴ proditores imperatorum, principatum afſe- 
ctantes, οἵ quovis modo, nisi aic prohiberentur, ad tyrannidem perven- 
turi, miſitaris ordinis oppressores detestabiles, magicarum arüum clan- 
destino maleficio ἐπ patrem Augustum graasati, filio pupillo apecis custo- 
diae et praestandae securitatis insidiantes, ut poenas —8 prout opor- 
tuit dignasl ut iure ac merito quod decuit factum εδὲ! τί fideli ἃς de- 
voto alacres animo, dira scelestorum H-iberati tyranuide, domino deinceps 
aerviemus!““ haec aimul loquebantur, aimul impuns velut e Mysis prae- 
dam congerebant, agentes ferentesque res opimas 6 plena Muzalonum 
domo. haee in hunc modum sunt acta, nemine aibi tantum auctorita tãs 
aut virium inesss putante, quanto esset opus δὰ reprimendum furorem 
effraenatae multitudinis, obstandique contumaciae legum οἱ imperũ victrũcĩ 
aliis revora timentibus, aliis aimulantibus timorem argemento δὲ quod 
protovestiarĩi uxorem illic praeſentem, οἱ quae par erat videntom ἐδ ἴθ, 
deplorantem ae loquentem, magnus conostaulus eius patraus graviter ĩn- 
crepitam corripuit οἱ ailere iunasit, metu πὸ pateretur viro aimilia, αἱ ver- 
bis irritare farentes pergeret. ergo cohibitis in dĩrepta domo pari timore 





DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. I. 63 


εἶχον τῶν φοβερῶν, ἑκάστου ζητοῦντος τὸ σώζεσϑαι, ἀπαίρου-- 
σιν ἐχεῖϑεν εὐθύς, ἐφ᾽ ὅ τι καὶ παραγένοιντο μὴ φροντίσαντες, 
καὶ σὺν οὐδενὶ κόσμῳ φεύγοντες. τῷ μὲν βασιλεῖ ἀσφαλῆ πλέον 
ἢ πρότερον τὰ τῆς φυλακῆς ἐφιστῶσε, μή τε καὶ νεωτερισϑῇ 
Salior. 
Οὕτω συγχυϑέντων ἁπάντων, ἕχαστος τὰ καϑ᾽ ἑαυτόν, 
ὡς εἶχε, κατησφαλίζετο. (20) καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Καρυανί- Ῥ 86 
τὴν πρωτοβεστιαρίτην τότε τυγχάνοντα, ἄνδρα γεραρὸν καὶ πολ-- 
λοῦ τὸς ἄξιον, φυγῇ ἐχρῶντο πρὸς Πέρσας αὐτομολοῦντες, 
Ἰ0οὐ βασιλεῖ ἐγχοτοῦντες, ἀλλὰ περὶ ἑαυτοῖς δεδοικότες διὰ τὴν 
τῶν πραγμάτων σύγχυσιν. εἴτε γὰρ αὐτοβούλως ὥρμων οἱ ἐπι-- 
ϑέμενοι μή τέγος παρορμῶντος, ἔχειν καὶ πάλιν οὕτως δρμᾶν Β 
μηδ᾽ ὁτιοῦν χολασϑέντας " εἴτε καὶ ἄλλοι σφᾶς ὁρμῶντας παρώ- 
τρυγαν, ἐχείγους καὶ χατ᾽ αὐτῶν παροτρύνειν ἔχειν, κἀντεῦϑεν 
ἰδχινδυγεύειν μὴ προσδοκῶντας πολλούς, καὶ μᾶλλον τοὺς ἐπ᾽ 
ἐξουσίας ὄντας, οἷς ὃ φϑόνος ὑφεῖοπε πολὺς καὶ δεινός. οἱ μὲν 
β οὖν διὰ ταῦτα αὐτονυχεὶ εὐθὺ Περσίδος ἀνὰ κράτος ἤλαυνον, 
᾿ ἄλλοι δ᾽ ἀλλαχοῦ ἀνεχώρουν, κινδύνους ὑφορώμενοι τοὺς μεγί- Ὁ 
᾿ στοῦς, ἄλλοι δὲ χαὶ ὡς οἷοίτ᾽ ἦσαν διεφυλάττοντο. ὃ μέντοι 
8) γε μέγας χονοσταῦλος τοὺς ἀδελφοὺς ἐπιστήσας, γέους ὄντας καὶ 
συνετούς, ὧν ἅτερος μὲν Ἰωάννης ὃ δὲ δεύτερος μετ᾽ ἐκεῖνον 
Κωνσταντῖνος ἐλέγοντο, ὀφφικίοις οὔπω σεμνυνομένους, τὰς 


3. μὴ»] μέστοι ἢ 49, ὁ Κωνσεαντῖνορ P. 


αροΐσ aeque dominis οἵ ſamulis, unoquoquso in Iucro ponente δὲ aalvus 
erderet, δδεοοθπηξ inde tandem, nihil pensi habentes quo ferrentur, ac 
φυδε ſagientes nullo ordĩne. principi quidem validiorem quam prius cou- 
ttocam appouunt, ne quid ex 60 novae rei poaset exurgere. 
δς confusis cunctis, vnusquisque aecuritati ac saluti propriae quam 
peterit diñgentisime cavebat. (20) at Caryanites quidem tune protove- 
atites, vir aetate iam matura venerabilis meritique maximi, cum ne- 
cœariis οἱ familiarĩibus ipsa nocte recessit transſugiens δὰ Persas, non 
ed iuperatori auccenserét, βεὰ quod aibi metueret ob perturbationem 
ΤΕ, εἶν enim id per 86 nemine instigante aeditiosi ausi erant, iure 
ἰδεῖ paria rursus eosdem attentaturos impune, summo discrimine ge- 
etin magistratua, in quos gravis incumbebat invidia: aivo ipsos alũ 
, etiam iterum concitandam vim militarem ab iisdem in minime 
vantes multos iure formidarĩi. alii similiter alio 86 receperunt, maxi- 
qeaeque rati domi manentibus impendere pericula. porro alii in at- 
δὰ ipporum costodia perstabant. δἰ mognus conostanlus fratribus 
(qoorin πδία πιδῖοσ Ιοδῆποα, minor Constantinus voca batur) δὰ commu- 
ἮΝ tutelam adhibitĩs idoneam cuique aubiecit praesidiariorum manum. 


θά σΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


Ὦ πρεπούσας ἑαυτῷ φυλακὰς χαϑίστη, ἐντεῦϑεν μὲν καὶ συνεχέ- 
στερον ἐφαίτων πρὸς βασιλέα, καὶ διημέρευον σὺν ἐκείνῳ, οἱ 
πλείους δὲ καὶ διενυκτέρευον, τὰ δὲ τῆς πρὸς ἐκεῖνον εὐνοίας 
καὶ πίστεως καὶ μᾶλλον φιλοτιμούμενοι πρὸς ἀλλήλους ἐνεδει-- 

Ρ 87 χνύοντο ἐμφανῆ καὶ ὡς οὐκ ἄλλως γε μείζονα. (21) ὅμως καὶ 5 
πρὸς ἀλλήλους ἐφιλονείκουν καὶ ἐρίζειν ἀπήρχοντο. ἡ δὲ φιλο- 
γνεικία ἐκ φιλοτιμίας σφίσιν ἐτύγχανεν " ἠμφισβήτουν γὰρ ἀλλή-- 
λοις τῆς περὶ τὸν βασιλέα φροντίδος, ἑκάστου τῶν ἐν ἀξιώματι 
ὄντων μὴ φέροντος τοῖς ὁμοίοις ὑποτετάχϑαι. ἦσαν γὰρ ἔνϑεν 
μὲν οἱ ἐκ “ασχαρίων Ἰζαμάντουροι, γήρᾳ τε καὶ συνέσει χε-- 10 
κοσμημένοι, οὗ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τὸ πρὸς τὸν νέον βασιλέα συγ-- 

Β γενῶς ἔχειν καὶ παππικῶς πολλὴν ἐνεποίει τὴν τοῦ ταῦτα ζητεῖν 
παρρησίαν" ἔνϑεν δὲ οἱ ἐκ Τορνικίων τὸ γένος ἕλκοντες, ὧν ὃ 
πρῶτος καὶ μέγας πριμικήριος ἦν. εἶχον γοῦν καὶ οὗτοι τὸ πρὸς 
τὸ ἀμφιβαλλόμενον ἰσχυρὸν τὸ ἀπὸ πᾳτρὸὺς οἰκεῖον καὶ ἀδελφικὸν 15 
ἐν γράμματι πρὸς τὸν τοῦ νέον πάππον καὶ βασιλέα Ἰωάννην τὸν 
Δούκαν. ἐχεῖϑεν οἱ Στρατηγόπουλοει, ὧν τοῦ γένους ἐπίδοξος 

Ο ὃ ᾿Αλέξιος, πολλὴν φέρων τὴν αἰδῶ ὡς εὔγερως ἀπὸ πάντων καὶ 
πλεῖστα προσέτε χατωρϑωχώς" οὗ καὶ ὃ παῖς Κωνσταντῖνος 
γαμβρὺς ἐπ᾿ ἀδελφιδῇ τοῦ βασιλέως Ἰωάννου ἐξ ἀριστείας φανεὶς 9, 


14. πριμμικήριος Ῥ. 


adolescentes hĩ prudentes erant, nondum δὰ oſficiorum promotâ honorem, 
eoque, utpote alia vacui cura, apud imperatorem magis astidui, ac cuan 
eo solitĩ non dies aolum totos exigere δοὺ etiam non raro pernoctare, de 
fide in illum ac caritate certantes inter 66. nullamque occasionem prae- 
termittentes declarandi quam maximse poterant aui erga principem stuclũ 
praestantis. (21) verum omnes qui remanæerant principes acris habebat 
aemulatio a0olicitos invicemque commissos, unoquoque ribi ainbiento πες 
ulli ali cedere parato curam poculiarem ac tatelam imperatoris adhuc 
pueri. orat ea aingulorum nobilitas ας dĩgnitas, οἱ ex harum concientãa 
aui opinio, ut aubüci cuiquam eorum quibus se pares existimahant nemo 
unus aequo animo passurus videretur. hinc ae oſferebant Lascaridum 
geute Tzamanturi, qui gravi senectutoe venerabiles οἱ fama prudentãae 
conspicui, efficaciter aibi auffragari confidebant δὰ impetrandam procu- 
rationem pupilli principis et communionem cum eo intimam καπφυϊοία ει 
auctoritatem quasi paternam 8 natura ipais datam in natu minorem δειλὰ e 
ſamiliae alumnum. 6 diverao δὲ ostentabant orti ὁ Torniciarum genere, 
quorum primus magnus erat primicerius. his fiduciam auferendi proae 
omnibus ambiti caeteris honoris dabat patris ipaorum δρυὰ avum impe ra — 
toris Ionnem Ducam Augustum summa gratia ſamiliaritateo intima οὐ εἰ-- 
inncta. occurrebant aliundo Strategopu, in quibus genere δΠυῖσὶς 
Alexius, cuius omues in canitie decora magnis rebus gestis virtutem δὶς: 
famam reverebantur. huius filins Constantinus Gregorius, affinis imper ἃ .-- 
toris Ioannis ducta eius nepte ac claris factis ——* poatea ρεινβιξιλε 


DE ΜΙΟΒΑΕΙ͂Ὲ PALAEOLOGO L. 1. 65 


ὕστερον στερεῖται τῶν ὀφθαλμῶν, ἄρτι Θεοδώρου τοῦ «“Ἰάσκαρι 
μοναρχήσαντος,. αἰτίαν δ᾽ ἔσχεν ὡς καϑυπερηφανεύοιτο τοῦ 
χρατοῦντος, ὑπεροπτιχῶς πρὸς ἐκεῖνον ἔχων νεωστὶ μετὰ τὸν 
πατέρα τῶν σκήπτρων ἐπειλημμένον. καὶ οἱ ἐκ ταῦ Ῥαοὺλ εὐ-- Ὁ 
ὁγενεῖς ἄλλοε, μετὰ πατέρα τὸν τοῦ ἀξιώματος ἐκπεσόντα, ὡς 
φθάσαντες εἴπομεν, ἔτι νεάζοντες, καὶ Παλαιολόγοι. σὸν οἷς 
καὶ Βατάτζαε καὶ οἱ τοῦ Φιλῇῆ, ὧν ὃ πατὴρ Θεόδωρος τετύφλωτο 
καὶ αὐτὸς σὺν τῷ Στρατηγοπούλῳ τῆς αὐτῆς ἐκείνῳ χάριν αἰτίας, 
σὶν Καβαλλαρίοις τε οἱ Νιοστόγγοι καὶ οἱ Καμύτζαι, σύν τε καὶ 
10 4πρηνοῖς καὶ ᾿γγέλοις οἱ “«Ζιβαδάριοι Ταρχανειῶται Φιλανϑρω- Ε 
πηνοὶ καὶ οἵ εὐγενεῖς Καντακουζηνοί, καὶ ὅσοι ἄλλοι οἷς ἣ μεγα- 
λογενὴς σεερὰ καὶ χρυσῆ συγχεχρότητο. ὃ μέντοι γε ΝΝοστόγγος 
Γιώργιος καὶ προσεφιλοτιμεῖτο" ἐκυδροῦτο γὰρ τῶν ἄλλων εἰς 
κῆδος βασιλικὸν προτιμώμενος. καὶ γὰρ ἔτι ζῶν ὃ κρατῶν ἄρ- 
1ὁμόζειν εἰς γάμον αὐτῷ τὴν παῖδα διὰ βουλῆς ἔχων πολλοῖς καὶ 
ἄλλοις. ἐπέστευε τὴν βουλήν, κἂν ἐπλήρου καὶ τὸ συνάλλαγμα, 
εἰ μή γε θάνατος τῷ βασιλεῖ ἐπελϑὼν ἐμποδὼν ἔστη τῇ πράξει. Ῥ 88 
τότε δ᾽ αὖϑις ἐπιϑαρροῦντα τοῖς ἐγνωσμένοις ὡς καὶ πάλεν τυ- 
χεῖν ἔσταε οἱ τοῦ κήδους μέγα φρονεῖν ἡ ἐλπὶς ἐποίει, καὶ κατη- 
φρλαζονεύετο πρὸς τοὺς ἄλλους, καὶ μᾶλλον τὸν αὐτανέψιον, ὃς 
ἦν ὃ μέγας κονοσταῦλος, διαφιλοτιμούμενος. ὅϑεν κἀν τοῖς βα-- 
σιλιχοῖς προαυλίοις ἀνέδην ἐσκήνει, καὶ καϑ᾽ ἡδονὴν διατριβῆς 


oeulis fuernt Theodoro Lascari regnante, gravi arrogantias poena qua 
despeoxisse imperatorem visus erat, cum is post patris mor- 
ten γε habenas in manus sumere coepiacet. accodebant εἰ filii Raũlis, 
a patriciã, qui post obitum Ioannis Augustã dĩgnitatibus exciderant; alteri 
—5*52 —WB8 „et cum his Batatæae οἱ Philis filii, quorum parenæs 
cum Strategopulo eamdem ob causam excaecatus eat, et cum 
Caballarũs Nostongi ac Camytzae, et cum Aprenis atque Angelis Liba- 
darũ, Tarchaniotas, Philaninropeniĩ et nobiles Cantacũzeni; tum δἱ qui 
ali, quibus illa ifica aeries et quaſni aurea nobiliacimorum procerum 
coreaa οσηδίανεί. Nostongus inter eos Georgius aemulationis communis 
nedum peculiari ambitionis arrogantia δυρεγαθαὶ ν 80 maximo in auper- 
biam elatas quod imperator adhuc vivens Ὠϊΐδαι 1}}} collocare in matrimo- 
πἷο deereverat, σέ multos istius aui conailii participes ſecorat, et omnino 
nandaterus executioni rem eam fuerat, nisi morte fuisaet praeoccupatus. 
poœro tunc adue Georgins in ea perstans fiducia perficiendae huius afſi- 
nitatis iam ante destunatae, ista ipaa δρο in tumorem non modicum infla- 
cum alios auperbe despiciens, tum ipaum maximo nepotem ex 30- 
τοῖο «οποσίδηϊυαι impotentius aemuſans. quaro in δέεὶϊδ impera- 
δ μοΐοιτἱ vone ac impudenter aess iactabat, adeo τὸ non dubitaret 
Angusti ladis E0 immiscere, colluaorem 46 principi obtrudens, 
οἱ eo aimol equitans in arundine, pariterque, υἱὐ olitum illis, pile 
Georgiu Packymeres L. δ 


66 GEORGI FACBEXMERIS 


Β ἑππαζομένοις τοῖς ἄρχουσιν ἐπὶ κοντῶν συντριβῇ ἢ καὶ κατὰ 
παίγνιον σύνηϑες σφίσι τῆς σφαίρας ἐκ μεγάλου τοῦ θάρρους 
συνιππάζετο καὶ συνέπαιζεν, ἐγγὺς ἱσταμέναις καὶ δρώσαις ταῖς 
θασιλίσιν ἐπιδεικνύμενος. : 

ο 22. Τέως γε μήν, ἐπεὶ οὐκ ἦν ἀνεπιτρόπευτον μένειν τὸν 5 
βασιλέα, ἐν ἀφήλιξι γνωριζόμενον καὶ ἅπαλὸν ἦτορ φέροντα, 
συνελϑόντες ἅμια οἱ ἐν τέλει καὶ βουλευσάμενοι ὡς οὐκ ἀσφαλὲς 
δίχα τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ ταύτης προεστῶτος (Aootrioc δ᾽ οὗ- 
τος ἦνλ καϑιστᾶν τὰ τοιαῦτα, πρὸς μὲν τὸν ἐξ͵ ὐτωρειανῶν 
πατριάρχην πέμπουσι τὴν ταχίστην μετακαλούμενοε Νικαίηϑεν 10 
τοῦτον, αὐτῶν δὲ καϑ'᾽ ἑαυτοὺς ἐφ᾽ ἡμέραις διασκεπτομένων, 

Ὁ ἄλλον ἄλλου εἷς κηδεμονίαν τοῦ βασιλέως προκρίνοντος, τέλος 
ἐπὶ τῷ μεγάλῳ κονοσταύλῳ τῷ ῥηθέντι Παλαιολόγῳ ἡ κοινὴ βου- 
λὴ καταντᾷ ὡς αὐτοῦ γε καὶ μόνου παρὰ τοὺς ἄλλους ἱκανοῦ 
πρὸς τοῦτο φανέντος“ εἴπερ γὰρ ἄλλον, στρατηγικώτατον εἶναε 15 
τὸν ἄνδρα, καί οἱ ἐκ παλαιοῦ αὔταρκες εἴνωε τὸ εὐγενές, καὶ 
τρίτον τὸ πρὸς τὸν κρατοῦντα συγγενὲς ἅμα μὲν αὐτόϑεν ἅμα δὲ 
καὶ ἐκ τῆς συζύγου (τῆς μὲν γὰρ δεύτερος αὐτανέψιος ἦν, τοῦ 

Ἑ δὲ δευτέρου αὐτανεψίου υἱὸς) πολλὴν ἐμποιεῖν αὐτῷ τὴν εἰς τὸ 
κηδεμονικὸν τοῦ βασιλέως παρὰ τοὺς ἄλλους ἐχχώρησιν. ἀλλὰ 90 
τὰ μὲν ἐκείνου πρὸς τὸ προτιμᾶσϑαι τῶν ἄλλων δίκαια ταῦτ᾽ 


ludens, et in similes eius aetatis remisniones 8686 ingerens familiaritate 
nimis andaci, -cque ñese reginis 20roribus imperatoris coram 6 propinquo 
apectantibus venditans vano gloriolae pruritu. 

22. Verum enimvero com diutius non posset parvulus imperator in 
tam imbecilla ac tenera aetate certãâ tutoris providentia destitutus relin- 
qui, δὰ electionem apti δὰ id munus coeuntes magno numero praecĩpui 
quique magistratus atque δυΐδο proceres ante omnia decreverunt haud- 
quaquam tutum videri tanta de re statuere zine cleri et ecclesiaæ con- 
aensu eiusque conailio ac nutu qui rebus ecclesiasticia tunce praeerat (ἷ8 
srat Arsenins). itaque per exautorianorum patriarcham illum ex urbe 
Nicaes curriculo accersunt. ἱραὶ vero interim serio in delĩberationen in- 
Eressi poat multam εἴ attentam disquisitionem diĩsceptationesque varinas, 
alio ahum praeferentoe, tandem in eam sententiam maiori ex parte con- 
veniunt quas curam imperatoris ac tutelam δορὶ δ memorato magno coö- 
nostaulo Ῥαϊδοοίορο committendam cengebat: ** enim illum unum prae 
cunctãs reliquis δὰ eam rem idoneum maxime utpote virum fortem δὲ τοὶ 
militarâs experientiaimum, cuique affatim suppeteret antiquae nobiltatũa. 
accedebat tertio loco domestica δοηρυϊηΐδ neceacitudo cum imperatoribus 
avo οἱ patre principis regnantis, ex utraque δίϊγρο paterna maternaque. 
nam Angustas quidem pronepos, ex imperatoris vero pronepotæs natus 
orat. his vere —— nitebatur — spes, 33 allega bat 
— qui eius electionem auadebat orator. verisimilo tamen eat 

ud plane his argumentis confiaum eum, praeter ea quae palam δροΐγδιε-. 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΓΑΕΟΙΟΟΟ 1, 1. 67 


ἦσαν, χαὶ ὃ ὑπὲρ ἐχείνου λέγων ταῦτα προυβάλλετο" παρέχει δὲ 
καὶ τὸ εἰχὸς ἐννοεῖν ὡς κἀχεῖνος τὸ πρᾶγμα ποικίλως μετεχειρί- 
ζετο, οὐχ ὀλίγους κλέπτων ταῖς ἀγαϑαῖς ὑποσχέσεσι, καὶ μᾶλλον 
οἷς ἐκπεσεῖν τῶν ἀξιωμάτων συνέβη ἐκ τῆς τοῦ καιροῦ δυσκολίας 
ὁτὸ πρότερον. ὃ δὲ ὑπελϑεῖν μὲν τὴν φροντίδα μηδὲν μελλήσας Ρ 89 
κατέγευε, πένης ὧν καὶ μηδὲν ἔχων κατὰ τὸ μέτρον τοῦ ἀξιώμα- 
τος φιλοτιμότερον διαζῆν" ὡς ἂν δὲ μὴ δοκοίη τῷ ἐξ ἑτοίμου 
λαμβάνειν χάριν τοῖς παρέχουσιν ἔχειν, μηδ᾽ ὡς φορτίον ἔπωμι- 
ὥμενος παραιτεῖσϑαι, ἐζήτει μὲν καὶ τὴν τοῦ πατριάρχου ὅσον 
Ἰθοῦπω ἐπιστησομέγου συναίνεσιν, οὗ κατὰ χρείαν μᾶλλον, ἀλλ᾽ 
ἵν᾽ ἀσφαλέστερον τὸ γινόμενον καϑιστῷτο. πλὴν ἀλλ᾽ ἀντιδο- 
ϑῆναί οἱ καὶ τῆς ἐπὶ τῷ βασιλεῖ κηδεμονίας τὰ ὑψηλότερα τῶν Β 
ἀξιωμάτων προσαπαιτεῖ, (23) οἱ δὲ τῶν μὲν ἐκείνων βουλευ- Ο 
μάτων τὸ κῦρος οὐχ ἧττον καὶ ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἤϑελον εἶναι, 
15οὐ μὴν δὲ ὥστε καὶ σφᾶς ἀναγκάζεσϑαι ἐφ᾽ οἷς ἐδέδοκτο σφίσι 
μεταβουλεύεσθϑαι" τὸ δὲ προβιβασϑῆναι τὸν τοῦ βασιλέως ἐπί- 
τρόπον εἷς βαϑμὸν τοῦ ἀξιώματος μείζονα εἰκός γε εἶναι διωμο- 
λόγουν, καί πως καὶ ἀμηγέπη διὰ ταῦτα κἀπὶ τούτῳ συνεφώνουν D 
οἱ πλεῖστοι. καὶ εἰς μέγαν δοῦκαν ὃ τῶν βασιλικῶν πραγμάτων 


{ 
tur dcebanturquo, δάπιονῖεδο clancolum arcanas arte⸗ corrogandis varia 
indutris ‘——regüs satudüisque velificari eius ambitioni valentium, qualium 
miltes putatur awplis δἰδὶ promissionibus adiunxiase, praesertim εχ 116 
qui uperis aulas tempestatĩbus iacturam dignitatum fecerant. οἱ auberat 
canta cur occasionem non negligeret, sed curam intendoret omni cuncta- 
tione omisaa in rem eibi unice necessariam in statu praesentis fortunas, 
ehaetae atque inopis, egestate aiquidem pecuniae summa laborebat, ποῦ 
em-nino unde digntatem tueretur, iulto autem minus unde, gnod 
naturaũter amabat, munifice ac a2plendĩde viveret. porro ne hine quidem 
νἷεθε accipere nimis cupide oblaium honorem, obnoxium 86 ac qratias 
debitorem deferentihus conatitueret, inde voro formidare onus iImpositi οἵ- 
ſicũ quasi conæcientia infirmitatâs videretur, mediam inter illa extrema 
viem ienens, primum ῥεῖ patriarcham auctorem fieri docretas aibi di- 
taitatis ideoque conciusionein deliberationis ultimai in eius proximum, 
at patabatur, adventum differri, non quod huins assensum omnino ne- 
cernarium, δεὰ quod eo accedente aecnriĩus transigendam firmiuaquo con- 
atituendam rem pputaret. deinde rogarit υἱ δἰ δῖ boni publũci atudio diffi- 
ciſs εἰ graris procurationis aubeunti pondus, in pretium operae δὸ aolici- 
tadinis τερειάα iperatoris pueritia exantlandas, aunuere vellent exce 
nores aulae dignitates. (93) quibus anditis congregati proceres morem illi 
in utroque quaesito cenauerunt: nam οἵ δὰ auctoritatem immu- 
i Ὧ6 ΓΟΙΌΙΩ 8ἃ 86 decretarum conducere putabant ratas eas ab 
eeleria aberi, abeque eo tamen ut iterum in dubium ac deliberationem 
varentar; et aequum plerisque consentanvumqus visum eat tutorem gu- 
teneras principis aetati praepoſitum in aublimiorem, quam in 
606 hactenus ctotiaaet, —z8s gradum attolli. quare id pluribus æuſ- 








68 GEORGV PACEXMERIS 


ἐπίτροπος μετατίϑεται, βασιλέως δῆϑεν διδόντος, καὶ τὸ λοι- 
πὸν ὃ Παλαιολόγος μέγας δοὺξ καὶ τοῦ βασιλέως ἐπίτροπος φη- 
μιζόμενος πρὸς ταῖς φροντίσι τῶν κοινῶν ἦν, καὶ ἐξ ἐπιτάγματος 
ἀπαραιτήτου συμπραττόντων καὶ τῶν ἐν τέλει διῴκει ταῦτα. καί 

Ἑ πως ἀμηγέπη διὰ ταῦτα κατ᾽ ἀναγκαίας χρείας τῶν βασιλικῶν ὅ 
ταμιείων προσήπτετος ἦν γὰρ χρημάτων πλῆϑος ἐναποτεϑη- 
σαυρισμένον ἦν Μαγνησίᾳ, οὐ ῥᾳδίως ἀριϑμητόν, συλλεγὲν καὶ 
ἀποτεϑὲν παρ᾽ Ἰωάννου τοῦ Δούκα καὶ βασιλέως. τὸ γὰρ παρὰ 
τοῦ παιδὸς ἐκείνου Θεοδώρου τοῦ “Ἰάσκαρι συναγόμενον ἰδίως 

Ῥ 40 ἄλλο τε χρῆμα, εἷς βασιλείας αὕταρκες ὄγκον, ἐν τῷ κατὰ ἄνω 10 
Σκαμάνδρου φρουρίῳ τῷ οὕτω πως ᾿Αστυτζίῳ ὑποχοριζομένῳ 
ἀσφαλῶς ἐναπέχειτος πλὴν οὐκ ἐκλογαὶ ταῦτα ἢ εἴσπραξις ἄδι- 
κος, οὐδ᾽ ἀνθρώπων βίος καὶ πενήτων οὐχ ἧττον ἢ χρυσὸς αἵ- 
ματα, ἀλλὰ πλοῦτος ἔχ τε τῆς περὶ τὰ ἴδια προμηϑείας καὶ ἐκ 
τῆς τῶν ἀλλοτρίων κατὰ προσέγεξιν εἰσφορᾶς συλλεγείς τε καὶ 15 
αὐξηϑείς" τὸν μὲν γὰρ ἐκ γεωπονίας συνῆγον, τὸν δ᾽ ἐξ ἀλλο- 

B δαπῆς συνέλεγον. πλὴν οὐχ ὥστε καὶ ἀποτεϑησαυρίσϑαε τὸν 
πάντα μηϑενὸς μετέχοντος, ἀλλ᾽ ἐξαιρουμένων τῶν ἀναγκαίων 
εἷς δόσεις καὶ ῥόγας καὶ δαπανήματα, καὶ μᾶλλον εἰς ἐπιφανῶν 
μὲν ἀνδρῶν φιλοτιμίας πενήτων δὲ χορηγίαθ, ὡς ἐκχεῖσϑαι κατ᾿ 90 


19, ἣ deerat. 


fragũs ἰαδεοταπέ. magno igitur procerum consenan curator electus rei- 
gdic per teneram regnantis aetatem, concedente imperatore, magni 
ucis appellatione insignitur. itaquo mox Palaeologus simul dux magnus, 
aĩmul tutor γεϊποῖρίο acclamatos, de ρυδ οἱ coneilii aontentia rem δάαι- 
niatraro publĩcam coepit, eaque occasione regium attigit aerarium. erat 
autem vis pecuniae condita in urbe Magnesia non facilo numerabilis, col- 
lecta εὐ ibi deposita ἃ Ioanne Duca imperatore: nam quae alis proprie 
a Theodoro Lauacari eius filio congregata pecunia ſuerat tanto numero, πὶ 
δὰ quasvis imperii expensas poset δυίβοεγα, secure custodiebatur in aroe 
δὰ mandrum aita, quae αἰπιϊπαίο vocabulo Astytaium, hoc est urbe- 
cula, vocatar. caeterum non ex corrasionibus εἰ extorrionibus iniquis 
886 βυζιπιθθ confiatae fuerant, neque eius generis orant hi thesauri quos 
raptim congeſtas in unum hominum vitas et pauperum zanguinem non im- 
merito quis dixerit, z2od ex temperantâ paraimonia natae copias, fructus 
oeconomicae prudentiae perceptus ex proventibus agrorum aut iusta com- 
mutatione commercii ὁ terrĩs exteris, innoxio redituum genere, nibil ad- 
mixtum habens odiosae corrogationis ex alieno densu. nec porro ibi de- 
tinebatur avara custodĩa necessarios invidente usus egentibus, δε non 
pearco profundebatur, cum erat opus, in donativa, atipendia, aimilesquo 
aumptus, maxime in munificas largitiones, quibus νοὶ insignibus viris 
moagnorum laborum egregiorumque facinorum merces numerabatur, vel 
inopi turbae anppeditabatur unds · vireret, αὐ εχ his quesi fontibus regiao 
misericordiae in felicitatem publicam perennia flumina redundarent. quod 


—8 





DE MICHAELE ῬΑΓΑΈΟΙΟΟΟ L. 1. 69 


ἀενγάων ποταμῶν πλημμύρας τὸ βασιλικὸν ἔλεος, τὸ λοιπὸν τῶν 
χρημάτων τοῖς ταμιείοις ἐντεϑησαύριστος. τὸ γὰρ ἐπὶ Κύρου 
καὶ Δαρείου τὸ πάλαι λεγόμενον ἐπ᾿ ἐκείνοις ἄντικρυς ἦν, καὶ ὃ Ὁ 
μὲν Ἰωάννης πατὴρ Ῥωμαίων, ὃ δ᾽ αὖ Θεόδωρος δεσπότης ἐπω- 
ὁγομάζοντο. εἷς τόσον καὶ γὰρ ὃ μὲν Ἰωάννης προμηϑευτικῶς 
τοῖς ἅπασιν εἶχεν, ὥστε καὶ ἰδίαν πρόνοιαν τῆς βασιλικῆς ἐξου- 
σίας τὰ λεγόμενα ζευγηλατεῖα ἡγούμενος παρ᾽ ἕκαστον κάστρον 
καὶ φρούριον κώμας ἐπὶ τούτοις καϑίστη, ἐφ᾽ ᾧπερ ἐκ τῆς ἐκεέ- 
γων ἐπικαρπίας καὶ εἰσφορᾶς σιταρκοῖτο μὲν καὶ τὸ παραχείμε- 
ἴονιν φρούριον, ἔχοι δέ γε καὶ ὃ κρατῶν ἐντεῦϑεν πολλοῖς ἢ καὶ.Ὁ 
πᾶσιν ἐξαντλεῖν τὰς τῆς εὐεργεσίας ἀμάρας. ὃ δέ γε Θεόδωρος 
εἰ καὶ δραστικώτερον ἐχρυσολόγει ἐκ κοινῶν συνδόσεων, ἀλλ᾽ εἷς 
τὸ πολλαπλάσιον ἐξεκένου γνώμης ἁπλότητι, ἐξ ὧν ἀμπώτιδές 
τινῖς χαὶ χαρύβδεις ὡς ἐχεῖ τῆς ϑαλάσσης ἐνταῦϑα τῶν χρημά- 
(ὅτων ἐδείχνυντο" τὸ γὰρ ἀφαιρούμενον ἐπληροῦτο πάλιν ἐκ τοῦ 
ῥαδίως, καὶ ἦν ἥ τοῦ ὄντος ἀφαίρεσις τοῦ προσγινομένου τοῖς R 
ἀφωρεϑεῖσε πρόσϑεσις πλείων, ἑκάστου μεῖον μὲν συνδιδόντος 
διὰ τὴν χοενὴν εἴσπραξιν, πλέον δ᾽ ἔχοντος οὗπερ ἀφήρηται ἐκ 
"τοῦ πάντας ἔχ βασιλέως ἔχειν, κἀντεῦϑεν καὶ ἐπιχορηγεῖν ὅτου 
δ δίοπό τις ἐκ τοῦ προχείρου, κἀν τῷ διδόναι μᾶλλον χαίρειν ἢ 
τῷ λαμβάνειν. καὶ τί γὰρ ὃ τοῦ Χριστοῦ νόμος ἄλλο βούλεται 


vero ἱεξα συροζεγαὲ coptibas, sedolo conservabatur. quod enim de 
Oyro Darioque dioebatar, hisce quoque omnino conveniebat principibus. 
ἃς Ieannes quidem Romanorum pater, Theodorus vero dominus vocaba- 
tar. tam provida namque cura Ioannes quidem cuncta gubernabat, ut 
nec indignum regio faſugio duceret δὰ procurationem humilem descendereo 
intrementâã etiam rustici ac iumentorum δὰ agriculturae ministeria, vel 
aratra vel 3arraca trahentium; cuius generis provisores ae praefectos per 
eactra aingula conatituerat, attribatis cuique διοὶ eiuque praesidio cortis 
pats, unde sufficientis annonae copia ποῦ solum militibus zuppeteret, aed 
εἰ abundanti etiam inde princeps haberet qnod larga in multos beneſi- 
centia profunderet. Theodorus porro etai εἰδοδοῖοῦ in auro ex communi 
eollations congregando, tamen idem erat prae simplücitato mentis haud 
aatis εϑυΐδο in eodem prodige diapergendo profusior, ut quod in moriti- 
Βα aestibus Ruriporum δὸ Charybdum, hic quoque quadam alterna reci- 
procatione eſfluentis refluentisqus pecuniae corneretur, exhausti per lar- 
titiones acrarii damnis facilĩ mox corrogatione repositis, immo quod expen- 
δυδὶ erat abundantius redeunte per modicas licet aingulis, ca 
propter maltãatudinem conferentum in summe—s vel maximas eucedentes 
contribatienes qubditorum; πος ἱπὰθ exhausta privata quorumcumque fa- 
“παῖε, utique quam late δὰ omnes promanantes et varie in domom ao 
quamqus i quodam cursu profluentes principalis beneſũ- 
centiae alerent —e————— —2*8 praesto aderat omnium nececita- 
tibes larga benignitas principis Hbentuns tribuentis quam acciperet: quid 


70 GEORGI PACAVYMERIS 


ὃ διδόναι πᾶσιν ἐπιτάττων αἰτοῦσιν ἢ ὥστε πάντας ἔχειν καὶ ἔξα-- 
πορεῖσϑαι μηδένα, κοινοῦ προχειμένου τοῦ νόμου, ὡς ἄλλου 
παρέξοντος ἑτοίμου, εἶγε ἄλλος ἀπορήσει διδούς. τοῖς δέ γε 
μικροψύχοις καὶ τὸ κατ᾽ ἐγγύην χρέος εἰς πολλαπλάσιον πρόσεστι, 
καὶ ἐγγυητὴς ϑεός, τὸ ϑαυμάσιον. 5 
Ρ 4 24. Βούλομαι τοίνυν καὶ ἄλλο τι διηγήσασϑαι περὶ τού- 
των, παραιτοῦμαι δέ, ὅτε καὶ ὃ λόγος διὰ τὸ χρήσιμον παρα-- 
βέβασται. νόσος ἐνέσκηψε τῷ βασιλεῖ ἸΙωάννῃ ποτὲ ἀφαιρεϑέντι 
τὴν ἐπ᾿ ἀγαϑοῖς βοηϑὸν σύζυγον, τὴν οὐκ οἷδ᾽ ὃ τι καὶ φῶ 
τῶν ϑαυμασίων ὀνομάτων Εἰρήνην, καὶ ἣ νόσος ὡς χαλεπή" 10 
ἐπείληπτο γὰρ διὰ τὸ γῆρας, οἷἶλαι. τῶν γοῦν ἰατρῶν ἀπορούν-- 
τῶν ἐφ᾽ ὅ τι καὶ τράποιντο, αὐτὸς ἐπὶ ϑεὸν καταφεύγει, καὶ τὸ 
Β ἐχείνου πρὸς πάντας ἔλεος κατὰ τὸ δυνατὸν ἐχμιμεῖται. ὥριστο 


τοίνυν, καὶ σάκκοις ὃ χρυσὸς ἐξαντλεῖται, καὶ ἀνὰ ἕξ καὶ τριά- 
κοντὰ τῶν ἀκιβδήλων νομισμάτων ἑκάστῳ τῶν ὁπουδήποτε ἀπό- 15 
ρων δίδοται, χωρὶς τῶν εἷς ϑείους ναοὺς καὶ μονὰς καὶ ϑεοφι- 
λεῖς ἄνδρας ἐξαντληθέντων, ἐπιμετρουμένου τοῦ ἐλέους πλεί-- 
στοις ἡμιόνων σάγμασιν. ἀλλ᾽ ἐπιμετρεῖται. τῷ ἐλέεε τὸ τοῦ 
Ο ϑεοῦ ἔλεος, καὶ ῥαΐζεε τῆς νόσου ὃ ἀσϑενῶν, καὶ ἐπιγάννυται, 
ὡς εἶκός, τῷ ἐλέει. καὶ Ῥωμαίοις ἀπολογεῖσϑαι ϑέλων ὡς 90 
ἀμείωτα τὰ κοινὰ τοῦ τοσούτου προβάντος ἐλέου, αὐτὸν ἐκεῖνον 


enim aliud Christi lex praescribit, dare cuivis ρεΐεπεϊ praeciplens cuius 
beatus ſructus est abundare universos, egere neminem, compensante vi- 
cissitudine communiter utili mutuos defectus, dum praesto est αὶ reſun- 
dat ex publico quantum ex privato quilibet contulit. ἃ quo δα abhor- 
reant commercio animi pusilli, fideiuaaorem, quod miĩrum est, se deus 
offert, pollicens se repenaurum multiplcato foenore quod datum fuerit. 
24. Volo οἱ aliud huius generis narrare; petoque veniam, δὶ argu- 
menti utilitato tractus digressionibus indulgeo. morbo correptus aliquando 
est imperator Ioannes recens viduatus praeclara in rebus bonis adiutrico 
coninge, illa, inquam, admirabili Irene, cui pro merito laudandae verba 
desunt. erat autem morbus zane sonticus ot gravis, quĩppe caaus indu- 
oebat epilepticis accessionibus aimiles, οἰδὶ forto hĩ debilitati aetatis iam 
provectae ĩustius imputari potuissent. incertis medicis quo δὲ verterent, 
aeger δὰ deum conſugit, οἱ eius largam in omnes misericordiam prout 
poterat imitatur. ergo οἷπα mandato hauritur 6 thesauris aurum plenis 
aaccis, εἰ δὰ a40x εἰ triginta probae monetas Ὠὐυπηπὶ egenorum οἱ 
ubicumque degentium divisi διιπὶ, praeter ea quae in aacre dei templa, 
in monasteris οἱ viros deo derotos aunt expensa, liberalitate ea per 
multos onustos mulos quo oportuit missa. haec Augusti misericordis di- 
vinam in eum attraxit. ergo ἴδ aegritudine primum facta leviori, deinde 
plane convaluit, gaudio elus οἱ fructo animi, quantum fas eorat ex tam 
æↄvidenti experimento divinae misericordiae capere. tum purgare 866 apud 
Romanos volens, ai forto quererentur eſfuaa in pauperes —* publi- 


DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. I. 71 


τὸν ἐλεήσαντα τῶν λεγομένων ἔφερε μάρτυρα πρὸς τὸν πατριάρ--: 
χῆν Ἰανουὴλ λέγων ὡς οὐδὲν ἐξήντληταε τῶν κοινῶν, ἀλλ᾽ ἐχ 
προμηϑείας χτήσαετο ταῦτα καὶ μελέτης ἰδίας, ἐξ ὧν γεωπονῶν 
οὔχ ἀνίει δε᾿ εἰδημόνων ἀνδρῶν, ἔτι δὲ καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς δὴ 
ὁτοῖς χτήμασε ϑρεμμάτων διαφόρων ἐπιμελόμενος. οὕτως ἦν αὖ- 
τοῖς τὸ ϑεοφιλές, καὶ οὕτω τὸ φιλορρώμαιον ἔγνωστο. 

25. Τότε δὲ πολλοῦ τινὸς ἐν Π]αγνησίᾳ τεϑησαυρισμέ- D 
τοῦ χρήματος, οὐχ ἐξὸν ἦν τῷ μεγάλῳ δουχί τε καὶ ἐπιτρόπῳ 
ῥᾷστα λαμβάνειν καὶ χορηγεῖν ὅπου ἦν βουλομένῳ οἱ" ἐφειστή- 

ioru γὰρ τὸ Κελτικὸν καὶ πελεχυφόρον, ἐφέξον Ἦν τις ἐπιχειροίη, ἡ 
χαὶ φυλακὴ ἦν τοῖς ταμιείοις, ὡς γνωστῶς δίδοσθαι ὅπου τὸ Ῥ 43 
ἀναγκαῖον τῆς χρείρς ἀπήτει. ἐδίδοντο δὲ πολλάκις καί τισιν 
ἐπιτάττοντος προφάσει χρείας οὐκ οὔσης. κἀντεῦϑεν ἀρχὰς 
ἑαυτῷ εὐμενείας προυκαταβάλλετο, οἷς οὐκ ἦν τῆς εὐεργεσίας 

is ἐπιλελῆσϑαι. καὶ δικαίως ἂν ἀπολογησόμενος, εἰ μή τινι παρεῖ- 
χὲν αὐτὸς διὰ τὴν ἐνοῦσαν πενίαν, ὅμως ἀφορμὰς ἐδίδου λαμ- 
βάνειν τινάς, οὗ μᾶλλον κατὰ φιλοτιμίαν ἢ κατὰ πρόνοιαν τῶν 
μελλόντων, ὡς ἔδειξε. τὴν δ᾽ ἐκείνου πενίαν εἰπόντος ἐκείνου Β 
ποτὲ παρὼν καὶ ἀκούσας ὃ γράφων εἰ μαρτυροίη, ψεύδους ἁλῶ- 

)γαι οὐ δέδοικεν, ἐπεὶ χἀκείνῳ εἷς καύχημα δόξης ἣν ἢ πενία τότε 


ean aerarium ἀχμαυείαπι. illum ipaum culus gratâe aanatus fuerat deum 
tectem allegavit, priarchae Manusli zancte affirmans nihil proraus ex 
ñe quae data fuerant, e theaauris reipublicas depromptum, aed ex pri- 
vata pens εἴ ex partis ἂς collectis propria induſtria ac providentia, exer- 
eenus acilicet per gnavos οἱ experientes colonos agrorum ecnltura, gregi- 
bueque atque armentis ρος idoneos homines curandis. δἷο illi dei amon- 
tes, εἰς pariter σοὶ Romanae atudiosos 86 monatrabant. 
. 35. Ηος porro de quo scribimus tempore cum magnus apud Magne- 
aam pobſicas pecuniae numerus eatet deporitus, ποι erat facilo magno 
ὁ εἰ tutori principis inde aliquid φμμογο erogandum ἴῃ quos vellet: 
enim Celtarum securigerorum inexorabilis οἱ thesauro impoeita 
cartodia, hand alnens inde aliter quam cunctis praesentibus εἴ coram in- 
tuenubus dispensari quidquam. inbebat tamen non raro quibusdam inde 
denri haud necestariis do causis; quae benignitas illi quasi fundamentum 
fait popularis ἴα eum benevolentias. caeterum δὶ quis eo nomine de ipao 
qeereretur quasi non setis severo publcae pecunias custode, οἱ 86 pur- 
* negans in proprios δὲ usus quidquam inde aumere; in colus ταὶ 
em mam domertleam ostendebat pauperiatem. tamen quaeeitis occatio- 
εἶδον ĩdentidem procurabat οὐ quidam inde acciperent, non magis id 
agens ambitsonis inetinctu quam rapienti provisiono futurorum, prout rei  “- 
exitas noustravit. de illius porro modo memorata paupertate, δὶ 4080 
aivit εχ ipeo quondam praesens huius historiao aerîptor, δὶς pro testi- 
xio xerit, non δδηθ veretur 26 coerguatar mendax, neve hoc illiĩ ce- 
dat Ὦ dedocos quod Palaeologus gloriao sibi foro autumans de δὸ iacta- 
bet, oetentans pᷣaupertatem 5ύδαι 2Δπ0 tantam ut affirmaret etiam iam 


3 








12 GEORGI PACEXMERIS 


λέγοντι. τρισὶ γὰρ μόνοις νομίαμασιν κατὰ τὰς κατ᾽ οἶκον 
χρείας τὸ ποσὸν αὐτῷ, ὅτε βασιλεύοε, ὡς ἔλεγε, περιίστατο. 
καὶ τὸν ζγγελον ἀδελφὸν ὄντα τῆς αὐτοῦ πενϑερᾶς, ὃν μέγαν 
πριμικήριον αὐτὸς βασιλεύσας ἀπέδειξεν, ἐκάλει παρόντα, ὅπως 

Ο αὐτὸς λαγχάνοι παρ᾽ αὐτοῦ δίκας ὑπὲρ τῆς τῆς ἀδελφιδῆς προι- 5 
κὸς μαρτυρήσοντα, κἀκεῖνος ἐγγὺς παραστὰς ἐμαρτύρει, καὶ 
ἡμεῖς ἠκούομεν λέγοντος καὶ ὅρκον προστιϑέντος τοῖς λεγομένοις. 
τότε τοιγαροῦν τοὺς πολλούς, καὶ μᾶλλον οἷς εὐγενὲς τὸ γένος, 
ὑποποιούμενος παρεῖχεν ἐξ εὐλόγου δῆϑεν προφάσεως τῶν βασι- 
λικῶν χρημάτων ἀπόνασϑαι, αὐτὸς τέως ὡς εἶχε συντηρῶν ἑαυ-- 10 

D τὸν τῶν λημμάτων ἀνώτερον. 

26. Ἐν τοσούτῳ δὲ καὶ ὃ πατριάρχῳς σύν τε τοῖς ἐκκρέ- 
τοις τοῦ κλήρου καὶ τοῖς ἀρχιερεῦσι παρεῖναι ἠκούετο" καὶ ὃς αὖ-- 

Ε τίχα μαϑὼν πρὸ τῶν ἄλλων αὐτὸς ὑπαντᾷ μαχρόϑεν, τιμὴν τὴν 
μεγίστην ἀφοσιούμενος τῷ πατριάρχῃ καὶ παντὶ τῷ ἱερῷ πληρώ-- 15 
ματι, πεζῇ τε βαδίζων καὶ τὰς τῆς ἡμιόνου τοῦ ἱερέως χαλινοὺς 
κατέχων, ἕως καὶ αὐτῶν ἐντὸς τῶν ἀνακτόρων προηγούμενος 
καϑιστῷ,. καὶ δὴ σκηνὴν μὲν βασιλικὴν ἐκείνου χάριν ὑποστῆναε 
κελεύει, ἅμα μὲν καὶ κατὰ τὴν εἰς ἐκεῖνον τιμήν, ὑποτρέχων ἐν 
πᾶσι καὶ ϑεραπεύων, ἅμα δὲ καὶ ἐς πρόφασιν ἀναγκαίαν τοῦ 30 
ἔχειν ἐκ τοῦ ῥάστου πλησιάζειν τῷ βασιλεῖ τοῦ καιροῦ διδόντος 

Ρ 48 αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν πατριάρχην μηδεμιῶς ὥραφ τοῦ χρατοῦντος 


8. οἷς] οἷς τὸ Ῥ. 


imperans ἀοπιοδίϊοϊ σἷδὲ quot diebus usus omnes expenaas tribus 5016 num- 
mis constare. οἵ hoc iureiurando oonfirmavit, cum in quadam lite fratris 
ΒΌΔΟ socrus Angeli, quem ipse imporans magnum primicerium erearit, de 
doto sauae neptis indicio certantis, rogatus in testimonium adesse grava- 
tus non fuiatet, οἱ ea quas diximus proferre deo in testtem vocato. tune 
igitur multos, praeertim genere nobiles, variis δὰ id quaesitis praetexti- 
bus, et plausibiles in speciem praetendens cuusas donativis, e publico 
curavit honorari, ipso interim in egeſstate familiari permanens, δυροχίοε 
eupidĩtato purasque omni avaro contactu manus servans. 

26. Interim patriarcha cum electis ex clero et archiepiscopis adven- 
tare audiebatur; quod aimul Palaeologus cognovit, ante omnes ipse lon- 
giasime processit obviam, nihil δὰ nam tum erga patriarcham tum 
erga aacrum collegium venerationem sibi reliqui faciens, quippe qui pe- 
dibus incedena, correptss mann πιο] quo patriarcha vehebatur habenis, 
οὔδι usque intro palatium regium praeiens duxerit, tum ibi Augustalis 

igum in eins gratiam demitti inaserit, αἰαὶ discarso per 8046 ἐπ 
omnem partem solſicito atagens in omnibus quaso δὰ honorem faciebant 
antistĩtis praesentis, aimul etiam necesario fungens obsequio turbae aub- 
movendae, πὸ quid obetaret ——— facilo δὰ Auguſtum accederet pa- 

in ipeo momento admisaionis, δὸ nullo deindo temporo ab οὐ 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1. 73 


ἀπολιμπάνεσϑαι. συγκεχωρῆκει δέ οἵ ἀσμένως πάντα ὡς οὖχ 
ἄλλως ἐπιτροπεύσων, εἰ μὴ αὐτός γε κελεύοι καὶ ἐπινεύοι ἢ σύν-- 
οδος. ὅϑεν καὶ φέρων μὲν τὸν νέον εἷς χεῖρας τῷ πατριάρχῃ 
ποιεῖται οὕτω καὶ τοῖς ἄλλοις μέσον, τῆς βουλῆς δ᾽ ἐκείνου ἐξαρ- 
τᾷ τὰ παρόντα, καὶ πολλάκις ἄγει καὶ δείκνυσε τὰ κειμήλια, 
σιωπηλῶς τὴν ἐξουσίαν ἐμφαίνων ἐξημμένην ἐχείνου καὶ μόνου, 
κἂν αὐτὸς χελεύοι, ἐχεῖϑεν τοὺς ἄλλους ἕξοντας. ἦν δὲ ἄρα οἱ Β 
τὸ σοφὸν ἐκείνῳ μὲν ἐνδιδόναι τῶν ὅλων ἄρχειν, αὐτὸν δ᾽ ὕπο- 
ποιούμενον τὸν ἐξάρχοντα λαμβάνειν οἷόν τ᾿ εἶναι ὡς ἐπ᾿ ἀναγ- 

Ἰθχαίοις παρέξοντα " καὶ ἐπεὶ ἀνάγκη ἦν ἐκ τῶν κοινῶν τοῖς περὲ 
τὸν πατριάρχην οἰχονομεῖσϑαι, καὶ μᾶλλον τοῖς ἀρχιερεῦσι, τὰ 
ἐππήδεια, αὐτὸς λαμβάνων ἐδίδου, καὶ προσεπεφιλοτιμεῖτο τὰ 
πλείονα, τὸ μὲν πρόδηλον ἐπ᾿ ἀναγκαίαις ταῖς προφάσεσι, τὸ Ο 
δέγε σκουδαζόμενον παρ᾽ ἐκείνου σοφῶν ὀφθαλμοὺς ἐκτυφλώτ- 

is tiw ϑώροες καὶ τὴν ἐχείνων ὑποποιεῖσϑαι εὔνοιαν. ὃ χαὶ γινό- 
μένον καϑ᾽ ἐχάστην ῥοπὴν εὐμενείας ἐνεποίει μεγίστην παρ᾽ ἐκεί- 
γῶν ἑαυτῷ διδόντι, καὶ τὰ τῆς πρὸς ἕκαστον ἐχείνων τιμῆς τε 
καὶ ὑποπτώσεως ἦσαν ὡς ὀλίγον τὸ μεταξὺ διελϑεῖν καὶ πάντας 
ἔχειν ἐκείνους ἐκ τῶν ῥινῶν καὶ ἄγειν δύνασθαι ὅπῃ βούλοιτο. 

φοοὐδὲ γὰρ ἦν, οὐχ ἦν ἐχείγων ὅστις οὐ δι᾽ εὐφήμου μνήμης ἐκεῖ- Ὁ 


tor. iĩam prase 66 ferebat permittere se prorsus arbitrio patriar- 

εὗδε electionem snam, neque aliier quam ipao iubente οἵ anauente 
ynodo tatoris oſſicium subiturum. quod αἱ aignificaret, productum pue- 
ram priacipem tradit in manus patriarchae, medium inter ecclesiaaticos 
proceres circumdantes undique, quasi ex eius εἰ aacri collegi aententia 
εἰ aute pendere unice negotium promotionis auas volens. quam eamdem 
ἴδ ꝓpeciem saepe producebat ostentabatque insignia delatae sibi potesta- 
tis, εἷς tacite indicans agnoscere se provectionem sui in eam dignitatem 
ex potriarchae πυία iudicioque 200pensam, ita ut, i iuberet, alui 
eam haberent. id vero ille 20pienter omnino δὶς agebat, totum rei ar- 
bitrium patriarchae deſerens, πος aibi alias quam obtemperandi partes 
relnqoens, δὶ o re publica censeret praeficere δ6 tutelae principis, et in 
δὰπὶ ἰοταπι conscendere insais auis cogeret. οἵ quoniam δυρρεαϊίατγὶ vietos 
e poblico debebat patriarchae ac familiaribus eius, praesertim archiepi- 
copis, id manu ipse aua faciebat largo ἂς plane muniſice, in apeciem qui- 
e rem ex more debitam reddens, arcanoa vero destinatione animi occa- 
ionem eam captans excaecandi sapientum oculos ingestis donis οἱ eorum 
aidi φόβο ἰδ ὰὶ amoris. iteratum enim quotidié id oſficium suggerendae 
anaonae δἰηρι δα erogationibus momentuin addebat novum benerolentiae 
—— erga tam LIberalem praebitorem. itaque tantum profecit illa di- 
entia honoris εἰ demissa profeasione reverentiae erga aacras illas per- 
5086, ;ξζ paucis diebus poſtquam ita cum illis agere coeperat, omnes 
δου εδὲ οὐποχίοϑ haberet, ροβδοίᾳπι quai naso tractos quocumque vel- 
let ἀξοσπιάσςετε, nec sane iom erat illorum quisquam qui non per 8066, 
δυΐδαι δὐπιοηπίία,, ipsum absentem in patrum conaeasu loquens laudibus in 





74 ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


γὸν μὴ παρόντα ἐπὶ τοῦ κοινοῦ συνεδρίου ἐποίεε, καὶ ὃς οὖκ 
ἠξίου ὑπὲρ τοὺς ἄλλους τὸν Παλαιολόγον ἐπὶ τῶν κοινῶν εἶγαε 
κατασταϑέντα, πλὴν καὶ ἐπὶ μεγίσταις ἀξίαις καὶ βασιλεωπά-- 
τορα φημιζόμενον. ταῦτα δ᾽ ἦσαν αἷ νυχτεριναὶ πρὸς ἐκείνους 
πέμψεις καὶ σκέψεις καὶ πρὸς τὸ μέλλον ὑποσχέσεις μεγίσταις 5 
συγκροτήσεσι. (27) τῷ γὰρ ὑπούλῳ τῆς γνώμης καὶ τῷ τῶν 
τρύπων ϑωπευτικῷ οὕτως ἑάλωσαν πάντες, ὡς ἐκκλησίας γενο-- 
μένης ἐφ᾽ ᾧ τοὺς ἱεράρχας συνάμα τοῖς ἐν τέλει περὶ τῆς ἀρχῆς 
ΟΡ 44 σκέπτεσθαι, καὶ ὃ καιρὸς ἐζήτει τὸν τῶν πραγμάτων ἀφηγησό- 
μενον, τοὺς τοῦ ἱεροῦ καταλόγου πάντας ὑπὲρ ἐκείνου λέγειν καὶ 10 
μὴ λαλοῦντος, ὡς οὐ χρὴ τὸν τῆς βασιλείας ἐπίτροπον, καὶ 
ταῦτα τοιοῦτον ὄντα, κατὰ τοὺς ἄλλους εἶναι, ἀλλ᾽ ἐξῃρημένον 
τῶν πολλῶν μεγίστῳ σεμνύνεσϑαι καὶ βασιλικῷ ἀξιώματι. ἐπὶ 
τί γὰρ καὶ φροντίζων ὁσημέραι πονοίη καὶ φόβον ἐν ἑαυτῷ τὸν 
μέγιστον ἕλχοι, εἶ μή τι καὶ κερδαένειν ἔχοι ὁ τόσον ὄχλον ἀνα-- 15 
δεξάμενος ; καὶ ἄλλως οὕτως αὐτῷ καὶ τὸ τῆς ἐπιταγῆς ἀνυστόν, 
Β εἴπερ ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ὧν ἐπιτάττει. καλὸν σεμνύνεσθαι δεσπο-- 
τείᾳ τὸν τοῦ βασιλέως ἐπέτροπον" οὕτω καὶ γὰρ αὐτὸς τηρήσει 
τὰ τῆς εὐνοίας ἀϑόλωτα, πρὸς τὸν ἐκ γένους βασιλεύοντα ἀξίαν 


9. καὶ] ἐπεὶ 2 


ooelum ferret, et unum omnium dignissimum praedicaret Palaeologum 
qui praecesset rebus potestate quam amplisima, cuique praeter exquisi- 
fũscimos quosque caeteros honores etiam appellatâo patris principis me- 
rĩto trihueretur. δὶς εἱ constabat fructus nocturnarum δὰ ipsos missita- 
tionum et artificiosarum zignificationum obsequii, adiunctis amplisaimis in 
posterum promissis. (57) nam ἰδίδ callida utilium δὰ occultos ambitionis 
fines blanditiarum arte εἰ pellaciasima commoditate morum ita omnes 
capti annt, πὶ cum conventus haberetur quo aacrorum praesides una cum 
reipublicas proceribus de imperio deliberarent, universi aacri praesules 
veſut εχ comporito eum de ae silentem certatim extollerent stndiosiasimis 
orationibus huius fermo sententias, haud decere imperii tutorem, prae- 
aertim ĩis moribus ĩis dotibus praeditum, eadem teneri conditione qua 
vulgus hominum, πεὰ eximium et eminentem aupra plerosque maxima et 
regia venerationi publicae commendari dignitate. cur enim tot 646 quotä- 
die curis attereret, tantum angorem ex metu assiduo periculorum impen- 
dentium aubiret, δὶ nullum ἱρδὶ lucrum rediret ex tam tumoltuosa procu- 
ratione in poablĩcum zuscepta commodum Ἦ praesertim cum iſta quam οἱ 
optamus upra caeteros excellentia efficacitatem reipublicae utilem ad- 
iunctura sit mandatis imperiique salubribus, absque maiori quam quae 
nunc est iubentis auctoritate facilo impunequo neglgendis. dignum pror- 
δὺ6 aequamque est ornari domini appellatione tutorem imperatoris: δὶς 
enim ipse aincerum affectum paternas caritatis erga eum, cui sors na- 
acendi ius imperii contulit, tuebitur, eam vicem offici mutaam debere ae 
aentiens οἱ cuius οδυδὰ οἱ aasenau ἱδίο 66 viderit honore auctum. quid 





DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1, 75 


νομίζων ἀμοιβὴν τὸ ἀξίωμα. τὶ δὲ καὶ Ἑένον κεκλῆσϑαι δεσπό- 
τῇ, ᾧ δὴ καὶ ὃ πρὸς μητρὸς πάππος δεσπότης ὧν κατ᾽ Ἰταλῶν 
χοϊώρϑου τὰ μέγιστα; ἢ γὰρ οὐκ οἴϑαμεν τοῦτον ὡς ϑεοφιλῆ, 
ὡς ζῆλον ἔχοντα τοῦ καλοῦ, ὡς φιλομόναχον καὶ τὰ τῆς ἐχκλη- Ὁ 
ὁσίας ἐχτύόπως σέβοντα; μαρτυρεῖ τὸ προσὸν αὐτῷ ταπεινὸν καὶ 
ἡμοτιχὸν καὶ ἱλαρὸν πρὸς ἅπαντας, τὸ δέ γε φιλόδωρόν τε καὶ 
μιταδοτιχὸν τὸ τῆς περιουσίας πενέστατον παραστήσει, ὥστε κα-- 
Ἰῶς ἂν ἔχοι καὶ συμφερόντως τοῖς πράγμασιν, εἶ πρὸς τῇ βασι-- 
λεωπατορίᾳ καὶ ἀξίως τιμῷτο ὃ ἐπιτροπεύων τοῦ βασιλεύοντος. 


ταῦτα τινῶν προτεινόντων, πολλοὶ μὲν τῶν ἀρχιερέων ὡς δικαέμς 


ῥοχοῦσι τοῖς λόγοις συνήνουν, καὶ τῶν ἐν τέλει τισὶ συνεδέδοκτο " 
οἱ ἄλλοι δὲ διεφιλονείχουν καὶ τὰς γνώμας ἀλλήλοις οὐμενοῦν οὐ Ὁ 
συνέβαινον, οὗ μὲν γάρ, καὶ μᾶλλον οἱ ἐκ τῶν “Ἰασκαρίων 
Τζαμάγτουροι, σὺν οἷς καὶ ὃ Νοστόγγος Γεώργιος, τὸ μὲν βα- 


ϑφιλεοπάτορα καὶ εἶναι καὶ ὀνομάζεσθαι μόλις μὲν ἀλλ᾽ ὅμως καὶ 


μὴ ϑϑοντες ἐνεδίδουν » ἱκανὸν δ᾽ εἶναι τῷ ἐπιτρόπῳ τὸ τῆς δου- 
χικῆς μγαλεῖον ἀξίας διισχυρίζοντο. ὀφφικίῳ δὲ βασιλείας φέ- 
borti ὄγομα σεμνύνεσθαι τοῦτον καὶ τοιαύταις ἀξίαις τιμᾶσϑαι 
χρείττοσιν ἢ κατ᾿ αὐτόν, μὴ καὶ ἐπὶ τοῖς μεγίστοις τε καὶ τιμίοις B 


Ὁ χοράβασις εἴη. εἶναι γὰρ βασιλίδας ὡραίας γάμων, ἃς ἀνάγκη 


perro eatraordinarĩum et novum est οὔπι dici despotam, cuins maternus 
avus eadem ista despotae insignis potestate praeclaris se facinoribus per- 
ꝝoltis θεῖο eontra Italos inclytum ſecerit δὴ nescimus quanta insit οἷ 
ΓΔ ia deum, queam ardens studium rerum honestarum, quantus amor 
in mnatieam ordinem, res denique omnes et personas ecclesiastĩcas 
quan impense veneretur ἢ testis quae inest ipsi modestissima demistio, εἴ 
popolatitas hilaris δὰ omnes. benignitatis porro eius εἰ profusionis in 

o indicium idem effectosque eſst, summa paupertas rerum supra 
πω —— , quam sciens volensque in 86 ambit ac procurat l- 
beralicima largitione bonorum talium. quocires εἰ iustum εἰ reipublcae 
nile faerit, εἱ Ῥγδείος appellationem patris principis alĩis insuper con- 
ὅτις ἰΔἢ dignitaũ tĩtus honoretur tutor imperatoris. haec proferentibus 
vibaedan moltã e patribos ecclesiaſtici consessus praesidibus sacrorum 
applandedant, πὲ lustis οἱ rationi consentaneis prout ipsis videbatur: 
ΠΌΣΟΙ quin etĩam senatores et εχ gerentibus primos megistratus con- 
με εδαπὶ, contra tendebant, sententiüis tamen inter βε86 discordi- 
bes. man hi quidem, maxime Lascaridae Tz2amanturi, cum quibus et 
Vetoogas Georgius, vocari et 6586 Palaeologum patrem principis aegre 
lſeet ab φυδίπνϊεὶ concedebant, tamen iliud tenebant mordicus praefracte- 
qe conteadebant zufficere debere tutori imperatoris praestantissimam 
ἀἰξάνει σαι ducis magni: οἶδοῖο vero regni εἰ δυρτεπιὶ dominii nomen ha- 

ignire ipgom εἰ istiusmodi honorĩbus privatum modum excedenti- 
δὰ εἴατο, quid winus viebant, quom in maximis δὲ summi momenti 

praeraricari fuerit esse enim regias virgines, aorores imperatoris, 
ætate iam nubili, quas honeste δς οοῃδεπίδηϑο natalibus earum collocari 


70 GEORGI ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΘ 


γαμεῖσθαι τοῖς προέχειν δοχοῦσιν" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ αὐταῖς ἐξ 
αὐτῶν μέγα τὸ δίχαιον ἔχειν τοιούτοις μετὰ τῶν συζύγων σεμνύ- 
νεσϑαι ἀξιώμασιν, αὐταδέλφαις βασιλέως οὔσαις καὶ βασιλίσιν 
ἐχ τριγονίας ἢ καὶ τετραγονίας μᾶλλον βασιλικῆς. οἱ ἀμφὲ τὸν 
Σ:τρατηγόπουλον δὲ "Αλέξιον καὶ οἱ τοῦ Φιλῇῆ, καὶ σὺν αὐτοῖς οἷ ὁ 
Τορνίκιοι καὶ οἱ τυφλοὶ μᾶλλον, οἵ δὴ καὶ παϑόντες ἀμύνειν 
Ρ 45 ἤϑελον, σὺν δ᾽ αὐτοῖς καὶ ὅσοι κατὰ συγγένειαν ἢ οὖσαν ἢ ἔλπι- 
ζομένην τοῖς Παλαιολόγοις προσέχειντο, ἰσχυρῶς ἀντέσπων, δί- 
καιον εἶναι λέγοντες καὶ ἄλλως συμφέρον τὸν ἐγγὺς βασιλέως ὄντα 
καὶ πατρὸς ὄνομα φέροντα τιμᾶσθαι καὶ δεσποτείᾳ. οὕτω γὰρ 
εἶναε τὸ συγκεχωρηκὸς αὐτῷ παρὰ πάντων, καὶ οὕτω τὰ πράγμα- 
τα διιϑύνεσϑαι. παιδὶ γὰρ μὴ οἵῳ τε φρονεῖν τίς ἂν καὶ προσέ- 
ξει; εἰ δὲ καὶ ὃ ἀντ᾽ ἐχείνου προστάσσων ἰδιώτης εἴη, οὐδὲν τὰ 
πρὸς ἀγνάγχην πεῖϑον ἐσεῖται. μιμητέον τοίγυν τοὺς ἐπὶ τῶν 
Β νεῶν. ἐκεῖνοι γὰρ καϑ᾽ αὐτοὺς τὸ ἐλεύϑερον ἔχοντες καὶ αὐτό- 1 
γνωμον, κατὰ πλοῦν ἀναγκαῖον ἐμβάντες ἐπίτροπον ἐκλεξάμενοι 
ἐφιστᾶσι τοῖς σφῶν πράγμασιν, ᾧ δὴ καὶ πείϑονται δουλωϑ ἐν- 
τες ἑχόντες, εἴ τι λέγοε" ὃ δέ γ᾽ ἀπειϑῶν δίδωσι τὰς δίκας ἀξίας 
ὡς εἰς δεσπότην τὰ μέγιστα ἁμαρτών. πλὴν οὐ καϑ᾽ αὑτοὺς 


non possent nisi viris excellenti dignitato conspicuis, quam dignitatem 
vel εχ 26 iam habeant vel in talis matrimonĩ ſavorem accipiant. quare 
hisce zervandos titulos istos, quos quidam cumulandos in unum iam 
abunde ornatum contenderent, 56 occupatis cunctis gradibus sublimioris 
honoris regiae virgines, non ex patre δβοίαπι sed avo etiam proavo οἱ ab- 
avo regnantibus genitae, deprimi nuptiis nimis imparibus et misere in or- 
dinem εχ augusto fastigio redigi necesss habeant. e contrario Stratego- 
pulus Alexius et Philae filii, cumqueo his Tornicii, et maxime qui excae- 
catĩ fuerant, utpote iniuriam passi, vindictae cupidi, pariterque cum 
iſtis quicumque cognatuone atque affinitate praeaenti aut δρογαῖδ δὰ Pa- 
laeologos propendebant, magno nisu aliorsum γοαὶ trahebant, aequum 6266 
aientes εἰ alioqui utilo, virum proxime admotum imperatori, εἴ patris 
erga eum εἴ necessitudinem gerentem οἵ nomen, honorari titulo despotae. 
cedi enim huic ab oninibus convenire, quae omnium praeter principem 
umi subiectio isto despotae aignatur vocabulo. δὶς cursum publicae reãâ 
prosperum fore. puero enim ratione adhuc per aetatem υἱἱ non valenti 
quis obaudiendum putetꝰ δὶ vero qui eius vice imperat privatus ait, ne- 
mo erit qui non putet plane arbitrarium parere, nulla vi maioris aucto- 
ritatis obsequendi necessitatem imponente. imitandos igitur easss vectores 
in navi. illi enim utcumque aingillatim liberi οἱ aui quique iuris, quod 
omnibus expedire communiter sentiant δὰ finem cunctis aequeo proposi tum 
fortunandi curaus in cuius aleam 20 dederunt, gubernatorem eligunt ai bã- 
que praeficiunt, cuius εἰ iussis εἰ nutibus obtemperant aervituto volunta- 
ria; qui vero contra eĩus praescripta fecerit, dignas dat poenas, ut quã 
maxime in dominum poccaverit. catterum non eum aic instituunt, ut. eo 
provectos asimilis nihilominus deinceps cum caeteris sortĩis ait, δοὰ δὰ ve- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1, 77 


ταὶ ὡς ἔγα πάγεων αὐτὸν καϑιστᾶσιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ σεμνότερον 
μετασχηματίζουσι, καὶ τῷ τῆς καταστάσεως μεγαλειοτέρῳ τὸ 
πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπ᾿ αὐτοῦ φοβερὸν σχεδιάζουσιν. οὕτω καὶ Ὁ 
πῦλις χαὶ ἀρχὴ συσταϑήσεται πᾶσα τοῦ ἐφεστῶτος ὑπὲρ τοὺς 
ſacloöc ὄντος. οἱ δέ γε τυφλοὶ καὶ ἠλευϑεροστόμουν καὶ παρ- 
ριαστικώτερον. ““μὴ διὰ βρέφος ἕν᾽" ἔλεγον ““ἀρχὴ τοσαύτη 
ταὶ τόσα πράγματα χινδυνεύσειαν, ἀλλὰ καταστατέον εἷς ἀρχὴν 
τὸ παρόντα, εἶ μέλλοιμεν σώζεσϑαι. ἢ οὐκ οἴδαμεν ἐς ὁπόσον 
ὀυστυχίας ἣ τῶν Ρωμαίων προῆλϑεν ἀρχή, ὥστε καὶ ἀπελαϑῆ-- 
ἴῦναι τῆς πατρίδος καὶ τὸ πᾶν ἀπολέσαι μικροῖς περιγραφομένην D 
ὑρίνις, βασιλέων ὄντων καὶ ταῦτα; ἀλλ᾽ ὅμως τῷ μὴ κατὰ τρό- 
πον ἄρχεσϑαι ἐξ εὐπλοίας ὅτε ϑαυμαστῆς ἐναυάγησαν. εἶ γοῦν 
τῷ μὴ καλῶς ἐς τὸ ἀκριβὲς ἄρχεσϑαι τόσα συνέβη τὰ δυσχερῆ, 
τὸ μὴ ὅλως ἄρχεσθαι πόσον εἰς κίνδυνον; ἡμῖν μὲν οὖν καλὸν 
μὲν καὶ τὸ πρὸς τὴν βασιλείαν πιστὸν ἥγηται, καλὸν δὲ καὶ τὸ 
τοῖς ὕρχοις ἐμμένοντας σώζεσθαι" κἂν ἀπῇ τὸ σώζεσθαι, μά-- 
ταιον τὸ πιστόν. κατὰ τί δὲ καὶ λυμανεῖται τῇ βασιλείᾳ, εἰ 
προσέσται τῷ φροντιστῇ τὸ ἀξίωμα; μᾶλλον μὲν οὖν καὶ συνοί- R 
σε τὸ πλεῖστα, ὄγομα γὰρ τίμιον περιϑέμενος ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν 
πραγμάτων χρατυνεῖ μᾶλλον τὴν ἀρχὴν τῷ κρατοῦντι" ἐκ γὰρ 
πολλοῦ τοῦ περιόντος πρέσβεσι μὲν χρηματίσοι, λαοῖς δ᾽ ὁμιλή- 
σοι, ἐπιτάξοι δὲ στρατιώταις καὶ ἄρχουσι, καὶ οὐδὲν ὅ τι μὴ ὡς 
ἐχὸς χαταστήσοε, δυσωπουμένων τὸ ἀξίωμα πάντων. εἰ δέ τις 


veratiosem quodam illum habitu induunt ἱπεϊρηίονία auctoritatis; et ut eum 
arerni rereantur, quodam ipasl velut impresso minaci charactere maie- 
ctatis aequuntur. ric εὐ urba, εἰ imperium totum recte ordinabitur, δἱ 
P œt vere supra multitadinem emineat. fortior liberiorque erat 
ocerum oratio, “Ὧ6 propter puerulum“ aientinm “tantum imperium tot- 
pe res perjiclitentur. 4— constituendus in verĩ formam imperii praesens 
erun ἰδία, ai calvi ease volumus. δὴ ignoramus in quantam infelicita- 
ten Ronanun imperium prolapsum ſsit, δύθο ut patria ipsa exterminare- 
τ εἴ rerum δαπεπιδπὶ perderet angustis finibus circumscriptum ἢ οἱ haec 
ἀοσύαγαπέ inperatoribus ibi dominantibus. sed quod ἰδ réete non guber- 
, ΟΣ Jma felicitate navigationis in miſerum naufragium decidi- 
δὲι. κὶ φγρο tanta ἴῃ nos calamitas incubuit ex eo quod non bene re- 
δύσει, quid non timendum nobis malorum fuerit, δὶ omnino non regi- 
δ δἷπο dubio εἰ laudanda res habetur fides in principatum: 
"ες ten demum honeſta cum aalus in iurata fide perstantinm inde conse- 
Piter. δὲ εἰ fraetus fideĩ salus abfuerit, stulta fides est. quid autem 
Βορεδῆς ρεϊπείραξαϊ, εἰ eins curatori accesserit dignitas quin potius ĩnde 

phrimum. nomine quippe venerabili δεδυρίο cius administra- 
tor πιορὶς (γηχοδὶς imperium principi. aic enĩm incomparabiliter conve- 
δικαία εἰ efſicacius legatos audiet, tractabit com populis, militibus ac 


18 GEORGI PACEXMERIS 


τοῖς ἐξ ἴσου χἂν ἄρχοι προσφέροιτο, οὗ πείσει ῥᾳδίως ὃ τι προσ- 
τάσσοι, μηδὲν ἐξ ὑπερτέρας χειρὸς ἐπιτιμῶν τοῖς ἀνϑισταμέ- 
Ῥ 46 νοις. “Ῥωμαίων δὲ πολιτείαν εἰ ἄλλως ἢ κατὰ μοναρχίαν διοικεῖν 
ἐϑέλοι τις, ϑαυμάζοιμεν ἄν. ἀμέλειτοε καὶ προηγείσϑω μέν," 
κἂν ἀτελὴς ὃ χρατῶν εἴη, τὸ μοναρχεῖν" μενεῖ γὰρ καὶ οὕτω,5 
κἂν δοχοίη, τὸ σύνηϑες. ἀρισταρχήσεται δὲ κατ᾽ ἀνάγκην ι 
καϑ᾽ ἡμᾶς μαϑὸν μοναρχεῖσϑαι, ἄρξει δ᾽ εἷς τῶν λοιπῶν δυνά- 
μει προύχων καὶ ἀξιώματι, ὡς ἂν τῷ μὲν εἷς εἶναι τὸ μόναρχον 
εἰχονίζοιτο, τῷ δὲ σὺν πολλοῖς πράττειν ἀδυνατεῖν κινδυνεύων 
τοῦ μονήρους χάριν νικῴη τῷ ἀξιώμπει. οὕτως ἐστὶν ἐπάναγκες 1 
Β τὸν ἐχλελεγμένον εἰς ἐπιτροπείαν τῷ βασιλεῖ μέγα φέρειν καὶ τὸ 
ἀξίωμα. κὼν ὃ ταχϑεὶς ἐξ ἡμῶν εἴη, αὐτῷ προσέσται καὶ τοῦ- 
το. εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἄλλος ζητείσϑω, ὅτι μηδ᾽ αὐτὸς ἀχλεῶς 
τὰς ἐπὶ τούτῳ φροντίδας εὐμαρῶς ὑπέρχεται. κἂν ἐκεῖνος καὶ 
δίχα σεμνώματος καταδέχοιτο τὴν ἐπὶ τοῖς πράγριασι προσεδρείαν,! 
ἀλλ᾽ οὖν ὃ τῆς ἀνάγκης λόγος οὕτως ἀπαιτεῖ, καϑὼς καὶ λέ 
Ο λεκξαι, τὴν ἐπιτροπείαν γίγνεσϑαι. ἢ 


2. ἐπιτιμᾷν Ῥ. 8. εἰ] ἢ P. 


magistratibus praeserĩibet quod 6 re fuerit, nihil non denique recte con- 
atituet, verentübus dĩguitatem cunctis. δἱ vero quis aimul imperet, einul 
in pari cum aubditis consistat gradu, nae is haud assequetaur facile αἱ 
mandetur executioni quod iuaserit; quippe cuius manus principali aucto- 
ritate nuda εἴ quodammodo inermis vindicare contumaciam mandata δρεί- 
nentium nequeat. miremur autem δὶ quis aperaverit Romanam rempubli- 
cam δἰΐο quam monarchico gubernationis genere regi posse. igitur apte 
omnia δὺδ Summa conser vetur auctoritas monarchiae, etai qui eam interin 
administrat homo privatus ait: illo enim dum principali fungitur munere, 
convenienter ornato, mauebit regno conaueta zua apecies. populus auten 
obedienter parebit, uni obsequi solitus, ὑπὸ praeſecto cacteris, qui 6 
mul poteſtaie praevaleat, aimul praecellat dignitate. qui quidem εο quod 
unus δὶς monarchias imaginem praefert: quod autem ex privatae condi- 
tñone δογίϊ δ illĩ deest auctoritatis et efficacitatis δὰ flectendos ἴω sui ob- 
aequium plurimos, auppleatur accumulanda οἱ dignitate, cuius vi cuncta 
vincat obatantia. quae cum ita sint, prorsus neceste ἐδὲ electom in tu- 
telam principis eminere zubnixum excelientis titulo dignitatis; atque δύες 
otiamai qui δὰ id munus adhibitus fuerit ex noſtro aĩt ordine, debel 
omnino sic ornari ut fiat idoneus oſficio recte gerendo. dicet aliqui⸗ 
ergo alius quaeratur, δὶ reperiri forte postit, qui ουεῖδ οἱ laboribus tute 
lac principis 86 parem existimet etiam aine istius adiunctione digoitaus 
δὰ id respondemus nos in hoc non peraonas consulere, aed praeſfecturas 

armareo inatrumento navandae operas necessario. quare 08 20) 
δεὰ χε Ipe οἵ natura negotii exigit quod diximos, nempo υἱ συ tutel 
principis δυιισιδ dignitas iungaturꝰ, 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAFOLOGO L. 1. 79 


28. Τούτων ῥηϑέντων τῶν λόγων, ἐπεὶ καὶ ὃ πρωτοϑύ- Ὁ 
τῆς τὴν πλείστην ῥοπὴν ἐδίδου τοῖς ὑπὲρ τοῦ Παλαιολόγου λέ- 
γοῦσι, ---- προχατείληπτο γὰρ καὶ αὐτὸς ἐπὶ τούτῳ ὡς καλῶς ἂρ- 
ξογτι, προσπαϑῶν ἐκ πολλοῦ, ἔτι δὲ καὶ τὸ μεῖζόν τε πρᾶξαι ἐκ 

πολλῶν συνηρπάζετο. καὶ δῆλον ἐξ ὧν ἀγγελϑὲν αὐτῷ ἐν Νι- 
χαίᾳ ὡς τεϑνήχει ὃ βασιλεύς, οὕπω μαϑόντων τῶν ἄλλων, ἐπί- 
στευε μὲν τὸν λόγον τινὶ τῶν αὐτοῦ καὶ οἰκείων (ὃ Γεμιστὸς 
δ᾽ οὗτος ἦν, ὃς καὶ μέχρι τοῦ μεγαλοικοχομάτου κατηντήκει 
κατὰ τὴν πόλεν ἐς ὕστερον), ἐπεὶ δὲ καὶ περὶ τῆς τῶν πραγμάτων Ρ 47 

Ἰοδιοαήσεως ὃ λόγος ἐκείνοις ἦν, τὸν Παλαιολόγον ἐκεῖνος πρου-- 
τίϑει πάντων. ἐπὶ τούτοις οὖν ô πατριάρχης προκατειλημμένος 
ὧν εὐϑὺς συγκάταινος ἦν τοῖς ὑπὲρ τοῦ Παλαιολόγου λεγομένοις, 
καὶ τὴν δεσποτεέαν αὐτῷ ἐψηφίζετο. καὶ δὴ ὃ μὲν Παλαιολόγος 
τὸν μέγαν δοῦχαν εἰς τὸν δεσπότην μετεσκευάζετο, ὃ δὲ βασιλεὺς 

ὁ παρεῖχε συναιρομένου καὶ τοῦ πατριάρχου τὰ τῆς δεσποτείας καὶ 
σύμβολα. ἀμέλει ὡς δεσπότης ἐπεβάλλετο μὲν ἀνέδην τοῖς πᾶ- Β 
σιν, ὑπεποιεῖτο δὲ τοὺς ἐν τέλει φιλοτιμίαις ἁπάσαις καὶ τοῖς ἐκ 
τῶν χοινῶν χαρέσμασι. βεβαίας δὲ καὶ τὰς πρὸς ἐχείνους ὕπο-- 
σχέσεις παρεῖχεν δοχεῖν ἐς ὕστερον ἐξ ὧν ἐποίει τῷ τότε, καὶ φι- 

Ὁλοτιμότερον προσεφέρετο. τοῖς δέ γε τοῦ ἱεροῦ καταλόγου καὶ 
k φιλοτιμοτέρας χειρὸς ἐχορήγει, καὶ κρύφα καὶ φανερῶς, τὸ 


38. Com haec utrimque dicta esent, 6 quae allegata pro Palaeo- 
loęo foerant magnum δὺ auctoritate patiriarchae momentum accessit. 
tus δ duduom fuerat affectu in ipsum, nato εχ opinione qua 

ἐπα ĩs dotibus εἰ artihus ducebat praeditum quae δὰ bene imperandum 
διπξ pecsariae. quin et δὰ maius aliquid pro eo tentandum multâs cau- 
5 incitabatur. apparuit id ex sermone quodam eius arcano, qui nobis 
mnetuit. perlato δὰ eum Nicaeae degentem nuntio de morte imperatoris, 
—*5 res in popnlum vulgaretur, communicavit eam cuidam 6 fa- 
* δυὶδ Gemisto, qui postea usque ad magnum oeconomatum in 
πε pervenit. cum ergo inter eos illa occasione de administrations rei- 
0.6 sermo esset exortus, patriarcha non dubitavit Palaeologum 
anm ad eam rem aptissimum dicere. ἰδίο igitur antiquo in Palaeolo- 
ἔπ farore ꝓpraeoccupatus patriarcha suffragio atatĩim suo comprobavit 
in tins gratiam dicta fuerant, et despotae dignitatem ipsi tribuen- 

As cenuit. quaro palaeologus ex magno duce factus est despota. et 
perator adiuvante patriareha οἱ dĩgnitatis eiũs insignia contulit. despo- 
ende cum palam ipse 86 ſerebat, tum vuigo universi agnosce- 

ban demerebatur aſtem optimates omni genere indulgentiae ac largi- 
Ὠιοιόσας e poblico, simol praesentia beneficia promiscis in posterum am- 
cumulans; εἰοαιο arte ambitionis magna atudia eorum δὶ οἱ para- 

t. ἀαπνόεῖι quoque Vberalitatis praelargas inachinam δὰ ecclesiasticos 
kroceres ἐν adi os adhibebat, prodiga in oos manu profunden⸗ 


᾿Ὶ 


80 GEORGI PACAVMERIS 


Ο μὲν ὡς ἀνάγκης οὔσης ἐφ᾽ ᾧ διαζῆν ἐκείνους, τὸ δὲ κρύβδην 
γυχτὸς πεμπομένων, καὶ τὸ μεῖζον ὑπορύττοντος καὶ ζητοῦντος, 
ὥς οὕπω αὔταρκες ὃν ἐχείνῳ, εἰ συμβασιλεύει τῷ βασιλεῖ. πρου-- 
βάλλετο γὰρ κινδύνους καὶ φόβους ἐπηρτημένους αὐτῷ, καὶ τὰ 
τῶν ἸΠουζαλώνων εἰσῆγεν ὡς κἀκείνων οὕτως ἀπολωλότων ἐκ 5 
φϑόνου, καὶ τὸ τῆς ὑποψίας δεινὸν ὑπεδείκνυ ὡς αὐτίκα κινδυ- 
γεύσων εἰ μὴ προσέχοι. ὃ δὲ φυλάττειν ἄλλον ἐπιτραπείς, αὖ-- 

D τὸς πολλοὺς φυλαττόμενος, οὐκ ἔμμογον ἕξει τῷ φυλαττομένῳ 

᾿ς τὴν ἀσχολίαν, περὶ ἑαυτῷ δεδοικὼς τὰ πλεῖστα. παντὶ δ᾽ ἐγ- 

Ἑ χωρεῖν μᾶλλον ἣ φύλακι δεῖσθαι φύλαχοςς. (20) ταῦτα καὶ τὰ 10 
τοιαῦτα προτείνων πολὺς ἦν καὶ τὸ μεῖζον προσαπαιτῶν. ἀμέ- 
λεε τοι καὶ ὅσοις ὑπόπτως εἶχε καὶ πρὸς τὸ παρὸν δυσχεραίνοντας 
καὶ πρὸς τὸ μέλλον προστησομένους, ἰσχὺν ἐντεῦϑεν λαβὼν καὶ 
κράτος ἔχων τὸ μέγιστον ἐκποδὼν ἐποίει, τοὺς μὲν ἑκουσίους 

Ρ 48 ὑποχωροῦντας καὶ καϑ᾽ ἑαυτοὺς διάγοντας, τοὺς δὲ καὶ αὐτὸς 15 
καϑειργνύς, καὶ ἄλλους μὲν ἀλλαχοῦ, τὸν δὲ Τζαμάντουρον εἷς 
Προῦσαν ἐξαποστείλας καί οἱ φυλακὴν ὡς κατακρίτῳ ἐγκαταστή-- 
σας. οἱ δέ γε προσκείμενοι τούτῳ καὶ λίαν ἐν ἐλπίσιν ἦσαν χρη- 


8, οὕπω] οὕτως ΡΌ 10. ἢ φυλακῇ Ρ. 19. ὅσους ὑπόπτους 
17. ἐξαποστείλαι Ῥ, οἵ πιοχ ἐγκαταστῆσαι. 


multa, tum palam tam occulte. nam praeterquam quae dari eis 6 publico 
aolebant publice ac large conferebat; etiam noctu δὰ eosdem dona miĩssi- 
tabat, insusurrans interim ac blande insinuans nondum satis cautum se- 
curitati anas, neque prius in tuto δὲ futuruin quam imperii particeps εἰ 
Augusti collega declaratuas esset. hoc ut persuaderet, allegabat metum 
periculorum impendentium, οἱ catum Muzalonum memorabat. ae porro 
aiebat non minori quam cui illi auccubuissent invidiae obiectum, ideoque 
anxium in acri solicitudine vivere, perniciem in momenta singula, δὶ vel 
minimum de summa custodia remiserit, timentem. neque porro tot dis- 
tentum auspicionibus satis posss commisse sibi cura custodiendĩ principis 
defungi, utique cum magnam attentionis ac vigiliae partem in sui ne- 
cessariam cautionem derivare necesss habeat. miserum nimis 6686 86- 
atuare aſscidue inter diversas oſffici publici οἱ privatorum discriminum cu- 
ras; unde illum qui electus δὰ hoc δὶξ υἱ salutem tueſtur principis, 
omnium undique telis εὐ innumerabilibas insidiis expositum vel maxime 
ipaum praesidio εὖ exenbiis egere. quare praestabilius videri locum οὐ- 
dere cuilibet volenti quam in eo angore ac tormento vivere. (29) haec 
οἱ eius generis multa proferens vehementer incumbebat in petitionem au- 
premi honoris. porro interim quos auspeetos habebat, quibusque intelli- 

bat displicere praesentia, cordi esse nova, in spes futurorum inquietas 
imminentibas, eos 58Π6 Summa quam obtinebat potestate atrenee utens 
amovit ὁ medio, partim iniecto terroro efficiens ut δρομίο ad δα so re- 
ciperent et domi ae tenerent, partim vi publica coercens. quo in geners 
cum alios alio amandavit, tum Tæamanturum relegatam Prusam ibi cu- 
atodia teneri velut reum iuait. interim alacres in pebus optimis ſloren- 


DE ΜΙΟΦΗΑΕΙ͂Ε ῬΑΚΑΕΟΙΟΘΟ L. 1. 81 


σταῖς χαὶ ἀνέδην συνήργουν ἐς ὅτε μάλιστα. ϑάτερον δὲ τῶν 
ἀδελφῶν Ἰωάννην τῷ τοῦ μεγάλου δρμεσείκου ἀξιώματι, τοῦ 
βασιλέως διδόντος δῆϑεν, περιφανῆ καϑιστᾷ καὶ ἐπὶ τῶν πρα- 
γμάτων μέγα δυνάμενον. τότε τοίχυν καὶ μείζοσι ϑερμανϑέντες Β 
δἐλπίσι, παρὰ τὸν πατριάρχην γεκόμενοι καὶ τὴν σύνοδον οὐκ 
ἀνήσειν ἔφασκον, εἰ μή γ᾽ ὃ δεσπότης καὶ τοῦ μείζανος ἐπιλή- 
ψαιο. αὐτὸν γὰρ εἶναι καὶ μόνον τὸν μετὰ τὸν ἐκ γένους βασι- 
λέα ἄξιον ἄρχειν καὶ σὺν ἐκείνῳ, καὶ δεῖν οὕτως ἔχουσι βασιλέως 
ἐντελοῦς ἐς ὃ τι καὶ πράξρι. τὸ μὲν οὖν ἀναμένειν τὴν ταῦ ἀφή- 
ἴθλαος ἡλικίαν, μὴ καὶ φϑάσει τις κηδεμονίας δεόμενος ἐμποδὼν Ὁ 
γηονὼς πρὶν ἢ ὃ εὖ πράξων ἐκεῖνον τελείαν λάβῃ τὴν ἡλικίαν" 
τὸ δ᾽ ἐπὶ τῶν πραγμάτων ὄντα τὰν χηδεμόνα μὴ ὡς βασιλέᾳ 
πράττειν, ῥιὴ καὶ ἀβέβαιος ἣ χάρις καὶ ἄστατος ἧ.Ό ταῦτ᾽ ἔλε- 
γὸν οἵ ἐν τέλει, καὶ τὸν πατριάρχην μαλακιζόμεγον ἔπειϑογ᾽ 
15 οὐδὲ γὰρ οὐ δ᾽ ἐκεῖνος ἤἡμέλεε τῶν καϑηκόντων χαὶ οἷς ὃ ἱερὸς μα- 
λάσσοιτο σύλλογος. ὥριρτο μὲν οὖν ἦ ἡμέρα τῆς ἀναρρήσεως, 
ἢ δὲ ἦν ἡ τοῦ Ἑκατομβαιῶνος νουμηνία, τῆς τότε τρεχούσης Ὁ 
διυτένρας ἐπινεμήσεως. 
30. Ἔν τοσούτῳ δὲ καὶ ὃ ἐν τῇ δύσει δεσπότης Π]ιχαήλ, Ε 


tecque volitabant qui fortuuam az2equehantur Palaeologi, ellentes, amici ac 
quocanque nomine necessarii, parati semper δὰ nutum, impigrequo cu- 
rantes quidquid δὰ comnunes rationes expedire videretur. in his alterum 
ftattem Ioannem magni domestici amplissima dignitate ornari per impera- 
teren despota curarit, aic eum et illustri honore εἴ maxima garenda rum 
retam potestate ĩnatruena. quo ἴδοίο iam maioribus incensi apebhna Pa- 
laeolog fautores patriarcham et δδογϑ) ἀγθούμω ambire, ac vicore nul- 
ἰδπὶ quietem rebus fore aut securitatem àmperio, quoad despota in unum 
ahac ἐγιάσπι provehatur altius. ipsum δβοίαηι esss amnium qui, post 
principem —— nascendi regnandi ius adeptum, ἀραὶ δου im- 
perĩo cit; ĩideoque collegam οἱ adiungendum. egere profecto rempublicam 
nmaturo iam priucipeo οἱ οὐ per se agendum quod ait opus apto, pec ex- 
pæctari poass dum puerulus in virum adoleverit, ne Romana res praesenti 
rigentis imperatoris ope indĩgens νοὶ maxime, tot cincta periculis, per 
buntam moram prius pereat corruatque funditus, quam qui eam viudicatu- 
ΣῊ ab intoritu ait, in floreatem adoleverit aetatem. impositum autem 
caratarem negotiis non ut principem agere, aed precaria quadam εἰ an- 
ctoritatꝛs princĩpalis egena functione, οἱ infirmum εἰ inatabile reipuhlicae 
æolatiua ease. talia cum optimates dioerent, perauaserunt patriarchae 
ae, ut dixicnus, emollito ĩn Palacologum. ed nec ipee cuia res δῷθ- 
ξοδερθαὶ Palacologus: quin z24tagebat in cunctis ad apei effectum 
. in primis δὰ οἰ δὶ deliniendos cleri ac sacrorum antistitum ani- 
nes. denique his artibus impetratumn ut dies diceretur proclamando in 
llegam imperatoris Palacologo. ea ſuit neomenia Hecatombaeonis, aen 
Κριεβὸφς ᾿ῳταοτίδο, indicüone tonc currente aecunda. 
80. Dom haec goeruotur, derpota Occidentas Mchaſsl, Theodori, 
Georgius Pachymeres L. 6 


82 GEORGII ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


ὃ τοῦ προβεβασιλευκότος Θεοδώρου ἀνεψιός, ἀκούσας τὰ κατ᾽ 
ἀνατολὴν ὡς εἶχον, καὶ ὅτι ἐκποδὼν γεγονότος τοῦ ““άσκαρι ἐν 
μειρακυλλίοις μὲν ὃ ἐξ ἐκείνου Ἰωάννης τελεῖ, εἰς προνομὴν δὲ 
ἡ τῶν Ῥωμαίων βασιλεία κεῖται τῷ βουλομένῳ, ἀνάγει τὸν νοῦν 
πρὸς τὸν ϑεῖον Θεόδωρον, ὅπως κἀκεῖνος εὐγενὴς ὧν καὶ τὰ 5 
Ρ 49 πρῶτα τῶν εὐγενῶν τῆς πρώτης ἐχείνης συγχίσεως συμπεσούσης 
“Ῥωμαίοις ἑαυτὸν ἀναλαμβάνει, καὶ πλείστοις ὅσοις τοῖς κατ᾽ 
Ἰταλῶν πολέμοις ἐνανδραγαϑήσας τῆς βασιλείας ἐπείληπτο, 
στιφϑεὶς παρὰ τοῦ ᾿Αχριδῶν Ἰακώβου, καὶ τὰ κατὰ δύσιν τοὺς 

᾿ Ἀϊαλοὺς ἀφελόμενος προσεκτήσατο, μέγας ἐπὶ τῶν πραγμάτων 10 
ἀναφανείς, μέχρι καὶ μοίρᾳ λαιᾷ προσχρούσας καὶ κατασχεϑεὶς 
τῷ ᾿Ασᾶν ἀφῃρέϑη τῶν ὀφθαλμῶν. ταῦτα τοίνυν ὃ Μιχαὴλ 

Β ἐν νῷ ϑέμενος, καὶ καταλαζονευϑεὶς τῶν πραγμάτων ἀρρώστως 
ἐχόντων, ἐπεὶ καὶ τὸ κατὰ πόλιν Ἰταλικὸν ἠσϑένει τοῖς καϑ᾽ αὑτὸ 
πράγμασι, βουλὴν βουλεύεται ὡς λίαν νεανικὴν καὶ τῆς αὐτοῦ 15 
εὐγενείας ἀξίαν. ἣ δὲ βουλή, πλείστας ὅσας συναϑροίσας δυ- 

. φάμεις καὶ τῇ πόλει προσχὼν περικαϑίσαιε καὶ πειραϑῆναι κα-. 
τασχεῖν, καὶ οὕτω βασιλεὺς ἀναγορευϑῆναι “Ῥωμαίων μὴ γὰρ 
εἶναι πρὸς αὐτὸν μηδὲν μήτε “άσκαριν μήτ᾽ ἄλλον ὁντιναοῦν 

Ο αὐτάρκη πρὸς βασιλείαν, εὐγενῆ τε ὄντα καὶ τῶν ᾿4γγέλων" καὶ 30 
δὴ ἐπεὶ γαμβροὺς ἐπὶ ϑυγατράσιν εἶχε τόν τε ῥῆγα Πουλίας 
Ὡ]αφρέ, τὸν καὶ τῆς δεσποίνης τῶν Ρωμαίων "άννης αὐτάδελφον, 


qui τοὶ ἱπιροεταψογοξ, ἐγαίτβ fißlus, audito rerum Orientalium atatu, δ0Ὁ- 
Ito videlicet e medio Lascari Ioannem eius ſilium esss adiuc infantuloum, 
Romanum vero imperium cuivis rapere volenti in praedam expositum ia- 
cere, mentem in spes amplas extulit proposito δἱυΐ exemplo Theodori 
poatrui. ἴδ nobilis atque adeo ex prima nobilitate, e priore illa Romana- 
rum perturbatione rerum aumptĩs opportune animia, multis praeclaris edi- 
εἶδ facinoribus in plurimis contra Italos beltis, imperium arripuit, coro- 
natus ab Achridensi ἰδοοῦο, εἰ Occiduss provincias Italis ablatas imperio 
restãũtuut, mognam 118 rebus gestis famam adeptus, quoad adversa pro- 
lepsus forte οἵ comprehensus ab Asane privatus est oculis. talia Mi- 
chaẽl mente agitans, οἱ in mogna suarum virium fiducia contemnens in- 
firmitatem quae tunc 6586 videbatur Romanaruin rerum, cum iĩpsos [ἐ8-- 
los, qui urbem regiam tenebant, idoneis destütutos copĩis animadverteret, 
rem aggredĩtur valde arduem εἰ ipaius nobilitate dignam. conttituit vide- 
lᷣcet contractas quam posset plurimas copias ipsi protinus admovere Con- 
atantinopoli, eamque obsidere et occupare conari, tum δὶ negotium suc- 
cederet, efficore ut ibi Romanorum imperator ipse proclamaretur. nemi- 
nem enim esse poutabat qui plus δὰ id haberet vel meriti vel verisimilis 
spei, non Laſscarĩn, non alium quenlibet, utique quorum nulli vires εὺ- 
atinendo imperio idoneas adensent. quippe se εἰ nobilem εἰ ex Angelo- 
rum gente, affinitatibus quinestiam potentisimis zubnixum. generos enimn 
habebat ex Helena quidem filia Maufredum Apolino regem, ſratrem An- 


⸗ 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. I. 83 


ἧ πρὸς τῷ γήρᾳ ὃ βασιλεὺς Ἰωάννης ἡρμόσατο. εἶχε μὲν οὖν 
ἐχεῖνον ἐπὶ τῇ ϑυγατρὶ Ελένῃ γαμβρὸν ὃ δεσπότης, εἶχε δὲ καὶ 
ἄλλον ἐπὶ τῇ Avvn τὸν Πρίγκιπα τῆς ᾿Αχαΐας Γουλίελμον. πέμ- 
ψας παρὰ μὲν τοῦ ἸΠΠαφρὲ τρισχιλίους οὖς αὐτοὶ λέγουσι καβαλ- 
ὁλαρίους λαμβάνει, ἀνδρείους ἐκ Γερμανῶν, τὸν δέ γε Πρίγκιπα 
ὅλον εἶχε σὺν τοῖς στρατεύμασιν. εἶχε δὲ καὶ τὸν ἐκ νοϑείας 
υἱὸν Ἰωάννην μετὼ τοῦ οἰκείου λαοῦ, τὰ μέγιστα συναιρόμενον. 
ἐχεῖνος καὶ γὰρ ἤδη καϑ᾽ αὑτὸν τῇ τοῦ Ταρωνᾶ ϑυγατρὶ συνών, 
λαὸν ἐξαίρετον ἔχων, δυνατὸς ἦν καὶ μόνος στρατηγεῖν καὶ 
Ἰθαρυσχτάσϑαε" τοὺς γὰρ τὸ παλαιὸν Ἕλληνας, οὖς ᾿Αχιλλεὺς ἦγε, 
᾿Ἠιεαλοβλαχίτας χαλῶν ἐπεφέρετο, ὥστε μηδ᾽ ἔξω προβαίνειν 
εἶα Βερροίας τὸν Παλαιολόγον μέγαν δομέστικον Ἰωάννην, τὸν 
Σιρατηγόπουλον ᾿“λέξιον καὶ τρέτον τὸν Ῥαοὺλ Ἰωάννην, συ- 
χνὰς δυνάμεις περὶ αὐτοὺς ἔχοντας, τότε τοίνυν συναγαγὼν ὃ 
ἰδ δισπότης τοὺς εἰρημένους, ἔχων καὶ τοὺς ἑαυτοῦ ἐς ὅτι πλεί- 
στοὺς, προσχροῦσαι μὲν τὰ πρῶτα τοῖς στρατηγοῖς καὶ συρρή- 
ξας, ὡς ᾧετο, προσβαλεῖν Θεσσαλονίχῃ καὶ τὰ κατὰ δύσιν κα- 
ταδραμεῖν καὶ αὐτῆς δὴ πειραϑῆναε Κωνσταντινουπόλεως ἐπὶ 
γοῦν ἔστρεφεν " εὔχαιρον γὰρ καὶ τοῦτό οἱ ξυνέπιπτεν ἐξ αἰτίας 
τῆς ὅτε καὶ ὃ Ἰαφρὲ παρὰ πατρὸς Φερδερίχου ὡς κλῆρόν τινα 
εἶχε τὸ τῆς ἐκκλησίας ἀποστατεῖν, ὥστε μὴ ξένον εἶναι τὸ Γερ- 


nae Λυρυείδο, quam Ioannes imperator iam senior uxorem duxerat, ex 
Anma vero altera filia principem Achaiae Gulielmum. οὐ ἃ Manfredo 
quidem per missos δὲ eum certos homines impetraverat tria millia lecto- 
Τα εχ Germanis militum. virorum fortium, quos ipsi caballarios vocant; 
Principem vero cum univerſsis eius copüs socium expeditionis δὰ s0 
traierat habebat οἵ nothum filium Ioonnem com auxilis non contemnen- 
dis populi σαὶ praeerat. hic dueta Taronae filia dynasta gentis populo- 
880, egregias sub signis habens copias et militaris artis eximie peritus, 
vel ae z2olum idoneas erat cuivis rei mognae bello tentandae adiun- 
enique dĩtioni suas terris ab alio possessis. ex δῷ quippe gente sibi 
aobiecta conſatum exercitum ductabat,; quae Graeci olim generis εἴ no- 
æiais Achillo imperatore militavit: nunc Megaloblachitae vocabantur. εἴ 
eius generis copiis suecinctus tantum poterat, ut unus sufficeret coẽërcen- 
ὥς πὸ ultra Beroeam progrederentur, tribus adversariorum ducibus, 
leæcui Palaeologo magno domestĩco, Strategopulo Alexio et Ioanni Raũli, 
qoram quemque numerosae stipabant copiae. his igitur tunc congre- 
δ in ὑππαι omniĩbus despota, εἰ eodem adiectis quot εχ auis ipse ter- 
Ὡς petuerat cogere, cogitabat primum quidem acie decernere cum ad ver- 
rũs dacibas, tum ĩis, ut a2perabat, viciis aggredi Thessalonicam οἱ Oc- 
regiones incursionibus vastare, ipaamque adeo tentare Conatanti- 
cuius rei mniorem habebat εχ eo facultatem, quod cum Man- 

ſreda velut haereditariam ἃ Friderico patre accepiaset vontumeciam οἵ 
ὦ in ecclesiam, Germani, quos despotae auxiliarios miserat 


v 


D 


Ρ 560 


« 


δά. GEORGII PACHVMERIS 


μανοὺς τοῖς ἐν τῇ πόλει Ἰταλοῖς μάχεσϑαι. καί γε ὃ Πρίγκιψ 
καϑ' ἑαυτὸν ἦν τὰ περί τε τὴν Axatuv πᾶσαν καὶ τὸν ορέαν 
προσκεκληρωμένος. ἐπεὶ οὖν ἐς ταὐτὸν αἱ δυνάμεις συνῆσαν 
καὶ ἤδη πρὸς πόλεμον ἡτοιμάζοντο (οὐδὲ γὰρ οὐδ᾽ οἱ στρατηγοὶ 
ἠρεμεῖν εἶχον, τόσον συνηϑροῖσϑαι τὸ Ἰταλικὸν πυνϑανόμενοι, 5 
ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἑτέρωϑεν εὐτρεπίζοντο), ὡς γοῦν ὅσον οὕπω 
δμαιχμήσαντες οἱ τοῦ δεσπότου ἔμελλον προσβαλεῖν, ἡ μυϑευο- 

Β μένη Ἔρις ἐκείνη ἡ μεταξὺ τῶν τριῶν ϑεαινῶν τὸ μῆλον ῥίψασα 
πρὸς φιλονεικίαν τὴν περὶ κάλλους, ἐκείνη καὶ τούτοις ἐμπίπτει. 

Ο καὶ ἡ αἰτία παρὰ μικρὸν ἐμφερὴς. (81) λέγεται γὰρ τοὺς περὲ 10 
τὸν Πρίγκικα μεγιστᾶνας, οὖς ἐκεῖνοι καβαλλαρίους λέγουσι, 
τούτων τινὰς ἐποφϑαλμίζειν κατ᾽ ἔρωτας τῇ τοῦ δούκα Ἰωάννου 
συζύγῳ, ἣν καὶ τοῦ Ταρωνᾶ ϑυγατέρα ὃ λόγος ἐδείκνυ, τοῦτο 
δ᾽ ἣν ἄρα τῷ ἐκείνης ἀνδρὶ εἷς προφανῆ τινὰ ὕβριν καὶ καταφρό-- 
ψήσιν, καὶ δὴ ὑβριοκαϑῶν ἐχεῖνος ἐν τούτοις δεινὰ ἐποίει καὶ 15 
τοῖς ὑβρίσασιν ἀνταμύνεσθϑαι κατηπείλει. καὶ ἔρις ἦν ἀμφοτέρω-- 

Ὁ ϑὲν ἰσχυρὰ καὶ εἷς πόλεμον. ἐχορύσσετο, καὶ οἱ εἰς ὁμαιχμέαν 
κληϑέντες κατ᾿ ἀλλήλων συνίσταντο. τότε λέγεται καὶ αὐτὸν 
τὸν Πρίγκιπα δρῶντα τὴν μάχην ἀγανακτεῖν, καὶ τοῖς μὲν σφε- 


11. ἐκηρύσσετο P. 


bellis prius Italĩcis exercitatos, nihil zane turbabantur δὰ propositionem 
oppugnatĩonis urbis, quippe ab Italis defensas, cui dudum generi bo- 
aiium assuevissent. nec invitus eodem concurrebat Princeps, cuius di- 
tioni subiectas regiones, Achaĩia nimirum universa οἱ Moren, viciniam 
Italorum in urbe dominantium formidabant. ubi ergo unum in looum tot 
aimul copiae convenerunt, iamque sese δὰ praelium parabant (nam οἵ 
ipei pro 86 duces adversi, audito Italicarum ἰοΐ copiarum conventu haud 
cessandum rati, δὲ pugnam ipasi quoque procincti ὁ regione atabant) 
toli, inquam, articulo rerum ας temporis, cum tantum non aeie instruoti 
despotae το 65 signum conflictus expectarent, medium intervenit vimile 
quiddam illi notae ex fabulis diſscordiae. quae inter dess tres moalum prue- 
atantis formae praemium iaciens tragica ess aemolatione commisit. ais 
enim οἱ nunc ſoederati principes rixa, hic quoque non diesimili ex eausa 
nata, distracti ab invicem zuot discidio funesto. (31) aiunt enim quos- 
dam comitatu Prĩncipis proceres, quos eaballarios illi vocant, cupidita- 
tĩs adiecisso oculos in ducis Ioonnis coniugem, quam Taeronae ἤσϊαδο ſi- 
Ham diximus, in manifestam viri eius contumeliam εἰ praesentis con- 
temptum; cuius illo haud dissimulans dolorem gravissime questus est, 
minatus etiam gravem ultionem auctoribus iniurias, quibus δὰ ea σιρεθθ 
responantibus certamen acoensum eſst utrinque vehemens, iraeque igne- 
acentes in bellum internecinum inflammabantur, mira brevis commutationo 
momentiâ, ut qui paulo ante δοοῖϊ communem aciem contra hostes ex ad- 
verso inatructos conſiabant, 80 inviceem infesti peterent. tune Principem 
δδθο oernentem ferunt indignatam graviter βοὸς quidem obiurgaro non σΌ-- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. 1. 85 


τέροις μὴ ἔχειν ἐπιπλήττειν, τῷ δέ γε δούκᾳ καὶ λίαν ἐπιμωκη-- 


σάμενον χλευάσαι, καὶ τὰ εἷς γένος, ὡς νόϑος, λίαν λαμπρῶς 
ὀνειδίσαι. καὶ ὡς οὗτος εἴη φάναι, τὸν Νικηφόρον δείξας, ὃ 
ἐμὸς ἀδελφός, σὺ δὲ σχότιος, μὴ οὐχ ὅπως ἐλεύϑερος ἀλλὰ καὶ καὶ 
ὁδοῖλος αὐτοῦ. ταῦτα μετ᾽ ἐμβριϑείας εἰπόντος τοῦ Πρίγκιπος 
χιλλεὺς ἦν ἄλλος ὃ Ἰωάννης μηνίσας. τότε ϑέλων δεῖξαι αὐ- 
τὸς ὧν τὸ πᾶν τοῦ στρατοῦ, καὶ οἷς ἂν προσχέοιτο, ἐκείνους 
γιχῶντας, πέμψας δι᾽ ἀπορρήτων νυχτὸς τοῖς στρατηγοῖς διαμη- 
γύεται ὡς αὐτὸς μετ᾽ αὐτῶν ἔσται καὶ ὡς ἐπιϑήσουτο τοῖς μετ᾽ 
ἰϑαὐτοῦ Ἰταλοῖς, βλαξὶ καὶ τρυφεροῖς οὖσιν, εἰ μόνον ἐκεῖνοι ὅρ- Ρὶ 51 
μῷεν, πλὴν χαϑιστῶν πρὸς ἐκείνους τοὺς ὕρχους, τὰ πιστὰ 
ἐτήρεε τοῖς περὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν Νικηφόρον, 
ὦδτε ἀλωβήτους αὐτοὺς διατηρήσαντας τοῖς λοιποῖς Ἰταλοῖς οὖσι, 
χαὶ διαφερόντως τοῖς τοῦ Πρίγκιπος, ὁμόσε χωρεῖν. ταῦτα συν-- 
ἰὁϑιμένων ἐκείνων, καὶ ἀνταλλαξάντων εἰς τοὺς ὅρκους τὰ ἱερὰ 
πιριάμματα, συρρήγνυται μάχη μεγίστη ἔνϑεν μὲν Ῥωμαίοις σὺν 
Πίρσαις καὶ Σκυϑικῷ πλείστῳ, ἐκεῖθεν δὲ τοῖς τοῦ Πρίγκιπος 
Ἰπαλοῖς" τὸν γὰρ πατέρα καὶ ἀδελφὸν σὺν τοῖς περὶ ἐκείνους B 
σφίσι, τὰ δεινὰ ἐπισείσας ἀποναρκᾶν πρὸς τὴν μάχην ἐποίει, καὶ 
οὐχ ὕπως τὸν πόλεμον ἀναβάλλεσθαι ἀλλὰ καὶ ὑπὸ πόδα ἀναχω- 
ρεῖν, αὐτὸς δὲ κατὰ νώτου τοῖς Ἰταλοῖς προσεπιτιϑέμενος δεινὰ 
ἐποίι, καὶ τότε ἔγνωσαν Ἰταλοὶ παραδεδομένοι, καὶ ἀπεδί- 


δἰποῖεεε, ducà antem ut tumultus auetori δαοοοηδεηΐοθηι, oum contumelioso 
appellasse, exprobrando etiam luculenter ac palam dedecore nataliun. 
(ὯΔ ἐπα 6 Nicephorum ostendens “ frater mens“' dixiatsot, “ apage“ ait 
rinceps voce sublata, oculo eum contenptore figens: “tu enim ⸗purius 
nec ἔδει tenebrio, vix eo iure apires ut servos eius ais.“ his rerbia 
ἱμοὰ mitins αὔδα illo vetus Agamemnouis coovicũs novus Achilles Ioan- 
aes concitatus in iram Ποῦ minus memorem et exitu noxiam excanduit. 
mvxque ut demonetraret praccipuam 20 partem harum copiarum 6486. ac 
quocunque ĩnclinaſsset aecum victoriam tracturum, miscis arcanis noctu 
lRHteris δὰ duces hostium aignaifcat a0 cum ipeis fore, εἰ impetum enm 
δεῖς factarun in Italorum multitudinem mollium imbelliumque, δἱ eos illi 
adorirentur. cavit tamen, exacto ἴω id ab eis iureiurando, patri δυο 
despotas ἃς fratri Nicephoro, ut salvi uterque innoxũque dimiiterentur. 
ia reliques Italos, maximeque in miĩlites Principis, οὐαὶ vi belli vaeviro- 
tor. Ne inter eos conventis, οἵ firmata utrimque iureiurando fide per 
mStauonem zacrorum amuletorun, atrox pugna committitur, hine qui- 
dem Rounanis cum Perais εἰ Seytharam manu inagua irruentübua, tanta- 
bes cœutra Itals, qui δον Principe merebant. nam patri οἱ fratri ἴοδω- 
æ Ῥοιφαδϑοζδί, grave ni facerent periculum intentans, vt non tantum 
ĩ pugna, aed pedem etiam roferrent atquo in tutum ae recipo- 
reat. ἧρφο porro 8 tergo Italos adortus πιδβθδ ϑουδι atragem dedit. 
ten demun δορα Itali proditos aenaerunt; aparnique in fugam patcim vec 


* 





86 GEORGII ΡΑΟΗΥΜΒΙΘ 


δρασκον. οὐ μὴν δὲ καὶ τὸν κίνδυνον ὑπεξέφυγον, ἀλλὰ πολλοὶ 
Ο τῷ Σκυϑικῷ στρατεύματι συγκαταλαμβανόμενοι, συχνοῖς τοῖς 
ὀϊστοῖς τιτρωσκόμενοι ἔπιπτον, ἄλλοι δὲ τοῖς Πέρσαις ἡλίσκοντο. 
καὶ τέλος αὐτὸς ὁ Πρίγχιψ ϑάμνῳ τινὶ παρεισδὺς ἐκεῖθεν ἐϑάρρεε 
λαϑεῖν, ἀλλ᾽ οὐκ ἤνυε τὸ παράπαν" ἐπιστάντες γὰρ καὶ αὐτὸν 5 
ἀχλεῶς ἥρουν. καὶ μέγα τι ἀκονιτὶ ἐν στενῷ κατόρϑωμα τότ᾽ 
ἐπράττετο, ἐν ὀλίγῳ πόνῳ χέρδος νεανικόν. τότε τοίγυν τὰ ϑαυ-- 
μαστὰ καὶ μεγάλα οἱ στρατηγοὶ ἀπενεγκάμενοι λάφυρα, ἐφ᾽ οἷς 
Ὁ καὶ αὐτὸν δὴ τὸν τῆς Axatoc Πρίγκιπα, ἐπ᾿ ἀνατολὴν συνάμα 
καὶ τῷ περὶ αὐτοὺς στρατεύματι ἤλαυνον, κατοχυρώσαντες ὡς 10 
οἷόν τε πρότερον καὶ τοὺς κατὰ δύσιν τόπους, ὡς ἐπὶ πλεῖστον 
φυλάττοιντος ὡς γοῦν ἐπανῆκον μετὰ λαμπρῶν τῶν τροπαίων, 
κατειλήφει μὲν καὶ ἔτι ὃ Στρατηγόπουλος ἐν ἀκαταστασίᾳ τὰ 
πράγματα, οὐκ ὀλίγα δὲ καὶ αὐτὸς τῷ Παλαιολόγῳ συναίρεται 
τῆς ὀρέξεως. τὸν μέντοιγε Πρίγκιπα κατὰ τὸ παρεστὸς μὲν τότε 15 
Ε τῇ φυλαχῇ ἐδίδοσαν" μετέπειτα δὲ ἁλούσης τῆς πόλεως (ὡς ἂν 
. καϑ'' εἱρμὸν καὶ ταῦτα ῥηϑείη καὶ μὴ τὸ τῆς διηγήσεως συνεχὲς 
διακόπτοιτο, εἰ καὶ ξυνέπεσεν ὕστερον) τῆς γοῦν πόλεως ἁλού-- 
σῆς, ἐτοῖν παραδραμόντοιν δυοῖν, ὃ μὲν Προίγκιψ τὸν σοβαρὸν 
αὐχένα κλίνας τῷ βασιλεῖ καὶ ἄρτι πρῶτον βλέπειν ἐκεῖνον ἄνακτα 90 
ε ξ 2 αν “. ’ 
Ῥωμανίας ἔλεγεν ἐπειλημμένον ὡς ἐχρῆν τοῦ ϑρόνου, καί γε 
ἑαυτὸν πείϑειν καϑυποχλίνεσϑοι καὶ εἰς πόδας πίπτειν βασιλεῖ γε 
εἷς periculum fogerunt, circumventi ἃ Sceythicis maxime copiis, quarum 
creberrimis confixi iaculis cadebant. ali ἃ Persis capiebantur. ipao ad 
extremum Princeps saltum ingressus arbustis densum ibi tutas δ inven- 
turum latebras aperabat, fruſstra: nam detectus inglorie captus εἰ ipse 
est. magna taunc res brevi momento ac facile peracta, exiguique laboris 
ingens nec prudentibus eperabile pretium constitit. sub haec Romani 
duces incredibilĩ apoſiorum vi ditati, captivum Achaiae priutipem ducen- 
tes cum exercitu in Orientem reverterunt, munitis prius quantum fas ſuit 
οἱ necesse viaum est, ut quam diutiasime secure tenerentur, Occidui hi- 
την locis. redux autem post illa splendida tropaea Strategopnlus eum 
800 116 res haudquaquam adhuc in aula quietas reperit, ac perstudiose 
Palaeologo favens multum δὰ eius votorum effectum contulit. αἱ Princi- 
pem custodiae tum quidem tradiderunt. poſtea vero capta civitate thie 
enim iuvat res principis Achaise una simul saerie dicere, ne δὶ auis quid- 
que posterius gestum temporibus servetur, incommode abrupta hiet nar- 
ratio) quando, inquam, urbs ἃ Romanis recepta est, annis ροδὶ haec 
duobus, flexit tandem superbam cervioem ea zuorum Latinorum clade 
fractus animus Principis, εἰ tune primum agnoscere δὶ visus in Michaõle 
veram speciem ao maiestatem imperatoris, eum Romaniae principem dixit, 
eumdem proſestus est rite ac legitime thronum occupasse. denique afſir- 


marvit δὲ iam minime dubitaturum procidere δά pedes eius, oiquo 56 aub- 
iioere Ὡς iusto imperatori, in quo Augueti fastigil totum instar easet. 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. 1. 87 


ὄντι τελείῳ. εἶ δὲ βούλοιτο, καὶ λύτρα διδόναι ὕπὲρ αὐτοῦ ὧν 
ἔχει τὰ κάλλιστα, ἃ εἰ μή γε ἀνὰ χεῖρας ἡ πόλις ἔκειτο, οὐκ ἂν 
ἠξίωντο τοῖς Ῥωμαίοις τοῦ μηδενός" νῦν δὲ καὶ λαβεῖν ἀσμένως Ῥ 58 
πιστεύειν καὶ ἔχοντας ἱχανῶς μεγαλύνεσϑαι. ὃ μὲν Πρίγκιψ 
διαῦτα, ἀξιῶν καὶ δοῦλος ἐς ἀεὶ κεκλῆσϑαι καί τι σημεῖον ἔχειν 
ἐχ βασιλείας τῆς δουλείας σύμβολον" ὃ δέ γε βασιλεὺς ἀκούσας 
μὲν καὶ τὰ λύτρα καὶ διαγνοὺς ἱκανὰ (πόλεις γὰρ ἐδίδου καὶ χώ- 
ρας ἀπόμοιραν ἑαυτοῦ ἐν Πελοποννήσῳ ἱκανὰς εἰς δεσποτείας 
σέμνωμα μέγα), ἀποβλέψας δὲ καὶ πρὸς τὴν εἰσέπειτα τοῦ “1- 
Ἰθτίνου δουλείαν, ὡς ἐντεῦϑεν καὶ μεγαλύνεσϑαι τοὺς Ρωμαίους B 
χαί γε κερδαίνειν, ἔγνω. σπείσασϑαι τὰ πρὸς τοῦτον. ἐπὶ ῥητοῖς 
γοῦν ἐχβάλλει τοῦτόν τε τῆς φυλακῆς καὶ τῶν ἀμφ᾽ αὐτὸν ὅσοι 
περιῆσαν ἐν φυλακαῖς προσταλαιπωρούμενοι, τιμᾷ δὲ καὶ δεξιοῦ- 
ται τοῖς πρέπουσι, καὶ οὕτως ἑαντῷ οἰχειοῦται ὥστε καὶ ἀνάδο- 
6 χον αὐτὸν χαταστῆσαι παιδὸς ἰδίου ἐκ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος 
χατά τιγα πληροφορίαν μεχίστην. συνέϑεντό τε μετὰ ταῦτα τοὺς 
ὕρχους φριχεοίς, ὡς λέγουσί τινες, ὥστε καὶ φρύκτωρα ἀνά- Ὁ 
ψαντας ἅμα τοῖς λεχϑεῖσιν εἰς ὅρκους καὶ ἀρὰς τὰς παλαμναιο-- 
τάτας σβῆναι ποιῆσαι, ὃ δὴ καὶ εἰς ἀσφαλὲς τοῖς Ἰταλοῖς τῶν 


12 αὐτὸν) αὐτοῦ P. 


praeterea δἱ tractari de βυ liberatione vellet, pretia libertatis εἴ βοϊαξε- 
ron quae haberet optima. haec atcumque Romani, antequam urbem in 
nauibus haberent contemnere forte potuiasent, nunc tamen confidere 86 
εἰ illas ea libenter accepturos, εἴ cum habuerint, non parum inde cre- 
viae δίδηι magnitudinem zensuros. addebat non recusare 86, quin etiam 
altro ceupers, subiici imperatori, et clientelae nexu perpetuas se snum- 
que principatum εἶ obligaro; velleque huius aubiectionis aignum ac sym- 
bolunm zumere titulum officii αὖ δὸ impositi. his imperator auditis, οἱ 
probato pretio rerum in redemptionem libertatis oblatarum ἃ Prineipe 
ſerant hae urbes et regiones, pars non modica principatus eius in Pelo- 
ponneso, quantam qui possideret merito ferre titulum ac austinere digni- 
tatem despotae posset), aimul etiam considerato quam amplum 11} estet 
tantum inter Laſtinos dynastam clentem in poſterum ac subditum habere, 
unde εἰ decus Romanae rei εἴ lucrum accresceret, optimum factu iudica- 
vit accipers quae offerebantur, εἰ foedus ostenais conditionibus ĩcers. 
pactis igitur aecundum dicta initis, educit Principem 6 carcere, εἴ quot- 
quot ex eius familiaribus snperstites sunt reperti: nam aliquos dĩiuturnae 
cuttodias miseriae absumpserant. honoravitque illum οἵ aplendide tracta- 
vit, οἱ decebat; tantumque aibi admovit, ut δυδοὶρὶ ab 6ὸ εχ aacro ba- 
—** proprium filium vellet in aignum οἱ pignus certiasimum reconci- 
iatae ſide optima gratiae. celebrata deinde conventio est muotuo iureiu- 
rando, horrificis etàam, οὐ aiunt, utrinque sancito ritibus: nam funale 
aceenrum praeferentes, obi suum quisque caput, δὶ ἃ pacto resiſiret, di- 
ὧδ quam maxime formidolosis devovit, illud extinxorunt; cuiusmodi cae- 
tenonia putant Itali execrationibus seu excommunicatĩonibus πιοτὸ ipso- 








88 GEORGI PACBAVMERIV 


παρ᾽ ἐκείνοις ἀφορισμῶν τελεῖται. ἦσαν δέ σφισιν αἱ συνϑεσίαι, 
ἤ μὴν τὸν μὲν Πρίγκιπα “Ῥωμαίοις δοῦναι καὶ βασιλεῖ ἐξ αὐτῆς 
κατασχεῖν εἷς δεσποτείαν ἀναφαέρετον τὰ κατὰ Πελσπόννησον 
ταῦτα, Ἰονεμβασέαν Ἰαΐνην Ἱεράκιον ἸΠυζηϑρᾶν (Ἀνάπλιον δὲ 
Ὁ καὶ Ἄργος ἐν ἀμφιβόλοις ἐτίϑει) καὶ ἅμα πᾶν τὸ περὶ τὴν Κιν- 5 
στέρναν ϑέμα πολύ γε ἣν τὸ μῆκος καὶ πολλοῖς βρίον τοῖς ἀγα- 
ϑοῖς, καί γε αὐτὸν ἐς ἀεὶ δοῦλον κεκλῆσϑαι Ῥωμαίων καὶ βασι- 
λέως, καὶ ὀφφίκιον ἐντεῦϑεν εἰς δουλείας σημεῖον ἀποφερόμενον, 
τὸν δέ γε βασιλέα σεμνόναντα τοῦτον τῷ τοῦ μεγάλου ἀξιώματι 
δομεστίχου μετὰ τιμῆς ἀποστεῖλαι συνάμα τοῖς ἀμφ᾽ αὐτόν, 10 
ὅσοι καὶ περιόντες ἦσαν. καὶ δὴ ἐπὶ τούτοις γεγονότων τῶν σπον- 
Ε δῶν αὐτὸν μὲν ἀπέστελλε σὺν τιριαῖς πρεκούσαις, τοὺς δέ γε λη- 
ψομένους τὰ λύτρα προσεπέπόμφει. καί γε ὃ Πρίγκιῳ τὰ ἔδια 
κατελάμβανε, Πρίγκιψ “Ἀχαΐας καὶ μέγας δομέστικος Ρωμανίας 
ἐπιφημιζόμενος, καὶ ἅμα τῷ ἐπιστῆναι μιηδὲν μελλήσας ἀπεδέ- 15 
δου τὰ λύτρα ὡς προῦπέσχετο. κἂν ἐνέμεινε καὶ ἐς τέλος ἐνσπόν.-- 
δὼς ἔχων πρὸς “Ῥωμαίους τῷ τῆς Ῥωμαΐδος κλεϊζόμενος ὀφφικίῳ, 
εἰ μή γε ὃ πάπας ἀκούσας, παροξυνϑεὶς καὶ ταῦτα πρὸς τοῦ 
ς 9 “- ς 3 4 
ὑηγός, καὶ αὐτοῦ γε προσδραμόντος καὶ ἱχετεύσαντος ( οὗ γὰρ 
εἷς συνοῖσον ἐδόκεε οἱ τὸ διὰ τέλους σπένδεσϑαι πρὸς Ρωμαίους, 40 
P 58 τὰς συνϑήχας ἐχείνας διέλυε καὶ τοὺς ὅρκους παρ᾽ οὐδὲν ἐτίϑ ει 
ὡς ἐν φυλαχῇ καὶ ἀφύχτοις δεσμοῖς, καὶ μὴ ἑχουσίως, ὥς ἐχρῆν, 
rum in quospiam intortis efficacitatem οἱ firmitatem adiungi maximam. 
porro conventionum inter eos istarum capita heec erant, Principem ce- 
dero Romanis οἱ imperatorl, iure quam optimo possidenda εἰ in per- 
etuom eius dominium ex nunc transitura, haec in Peloponneso nitæ, 
onembasiam, Manam, Hieracium, Myzethram. Anapum vero εἰ 
Argos πὶ controversa οἱ iuris dubii rehſcta in medio sunt, υὴ et tra- 
ctus universus circa ClInsternam valde in longum patens δὲ muoltis sentenn 
bonis Principem autem ipsum perpetuum fore Romanorum εἰ imperato- 
ris clientem, et in subiectionis δίσηυπι officium inde sumpturum. νἱοῖα- 
δἰ ab imperatore Principem ornatum dignitate magni domestici honorifics 
dimittendum liberum, cum ñs zuorum qui tunc soperstites reperirentor. 
in haec ſoedere facto dimisit Principem imperator eo quo par erat hone 
re, missiĩs simul cum illo qui pretis libertats, de quibus convenerat, re- 
ciperent. redũt igitur domum Princeps, Achaiae principis et mogri do- 
meatici Rommĩae titulos referens; nec quidquam cunctatus posſt redĩtemn 
cuncta quae promiserat redemptionis pretsa exolvit. mansissetque perpe- 
tuo in fide pactorum, quĩppe αυσίοταΐυδ Romanis memorato πιαρηΐ dome- 
atici officio, nisi papa re διάϊΐιδ, cum per se indignatus, tum in id ὕρσααι 
impulsus precibus regis Apuliae, quorum neutrins Γαι σπου δοοοπιπιοδα- 
tum videbatur tantum suarum hactenus partium Principem atipendinrium 
Romanis permanere, pactom UIllud düsolviaset; inramentaque irrita decta- 


rastcet quasi extorta ἱμο πο Δ Π vi necessitatis ab homine dĩris vincene 
constricto, 8. per ΒΟΟ non σαὶ iuria, neo eius Ubertatis ae propru αεϑὶ- 


DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. 1. 89 


πράττοντος. ὅϑεν καὶ εἷς τὸ μετέπειτα συνεχεῖς χαὶ μεγάλοι 
σφίσι καὶ ἀμφοτέροις ἀνερρώγασι πόλεμοι. καὶ ταῦτα μὲν 
ἐπράττετο τῇδε. 

32, Ὁ μέντοι δεσπότης ἸΠιχαὴλ νῦν μὲν καὶ ἀπὸ τούτων 
ἐχυλουϑεὶς τῆς δυνάμεως (πλείστῃ γὰρ ἐχρᾶτο καὶ παρὰ τοῦ τῆς 
ἡχεΐας πρίγκιπος τῇ συμμαχίᾳ, ἔτι δὲ καὶ παρὰ τῶν ἀμφὶ τὸν 
τότε σεβαστοχράτορα Ἰωάννην τὸν Παλαιολόγον μεϑ᾽ ὕστερον 
τὸ πολλὰ χαχωϑείς, ὡς καὶ ἐν στενῷ καταστῆναι πάμπαν τῶν τὸ 
χωρῶν καὶ ταύτης τῆς στρατιωτιχῆς δυνάμεως, πέμψας πρὸς 

ι0 δεφρὲ τὸν τῆς Πουλίας ῥῆγα καί γ᾽ ἐπὶ ϑυγατρὶ γαμβρὸν ἕαυ- Β 
τοῦ, καὶ πλείστην συμμαχίαν λαβών, παραδίδωσι τὰς δυνάμεις 
τῷ υἱῷ αὐτοῦ Νικηφόρῳ συμπράττοντι κἀκείνῳ, ὃς καὶ συμβα- 
λὼν περὶ τὴν Τρικόρυφον τοῖς ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, καὶ μάχην 
συρράξας δεινήν, πλείστους τε πεσεῖν τῶν Νικαέων παρεσχεύασε, 

ἰδπλείστους τε καὶ ἄλλους οὖς μὲν φονεύσας οὗς δὲ περισχὼν καὶ 
αὐτὸν αἱρεῖ Καίσαρα. ὡς δ᾽ αὖϑις σπονδῶν γενομένων ἐλύετο, Ο 
τότε μὲν τὰ κατὰ τὴν πόλιν συμπράττει, περὶ ὧν αὐτίχα ῥηϑή- 
σεται, ὕστερον δ᾽ αὖϑις τοῖς δυτικοῖς καὶ προσβάλλων αἱρεῖται 
πάλιν χαὶ τότε παρὰ τοῦ δισπότου ϊχαήλ, καὶ ἀποστέλλεται 

θηρὸς τὸν ῥῆγα Πυυλίας τὸν ἸΠαφρέ, καί γε τῇ παρ᾽ ἐκείνῳ δί- 
ὅοται φυλακῇ, χρόνῳ δ᾽ ὕστερον τῆς δεσποίνης "ἄννης ἀδελφῆς 
οὗσης Παφρὲ ἀνταμείβεται. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐσαῦϑις ἐροῦμεν. 


6. τὸν doerat. 


trũ conpote quae requirebantur δὰ hoc αὐ conventio rata validaque easet; 
uode cnsecuiis inde temporibus continua et magno inter utrosque arse- 
πρὶ bella. εἰ ea quidem sic 46 habuerunt. 

22 Αἱ despota Michsẽl in praeaens quidem ob eventa narrata mi- 
uutos copiis, quae illi pleraeque accesserant zocietate principis Achaise, 
ptaeterea ἃ βευδβίοογδίοσε lornne Palaeologo plurimis postea damnis affe- 
cus, adeo ut multum in arto ipsi res essent cui provinciarum tum exer- 
citus, missis ea de re legatis δὰ regem Apuliae , auum gene- 
ſum, et magnas nb 00 auxiliares copias adeptus, eas tradidit δυο filio 
Neephoro, uas strenus in idem propositum et opes εἰ operam eonfe- 
τε, μὲς cum Caesare circa Tricoryphum acri praelio congresſsus ma xi- 
nem δίγδρει Nicaeencium dedit, οἶτον plurĩmos partim oceidit partim 
pit, ipcom denique captivum abduxit Caezarem; qui pace deinde facta 
δες dimiasus ea quae mox referemns δὰ urbem geasit, et rursum cum 

ibos pugna inita captus iterum est ἃ Michaẽle despota, εἰ δὰ 

regem Apuliae Manfreoum missus ab eo custodiae traditus est, insecuto 

ἱ6 ζειωρογο cum domina Anna sorore Manfredi permutatus. δοὰ haec 
æ lecis deinde referemus. 





—2 





90 GEORGI PACHXMERIS 


B. 


Ρ 51 4 θσενίῳ δὲ τῷ πατριάρχῃ νέων ἦρξε φροντίδων ἡ τῆς ἐπὶ τῇ 
βασιλείᾳ καταστάσεως τοῦ Παλαιολόγου ἀνάγκη, μεγάλη τις 
οὖσα καὶ ἀπαραίτητος. πλὴν γὰρ ὀλίγων, καὶ τούτων καιρὸν 
οὐκ ἐχόντων διὰ τὴν τῶν ἄλλων πολλῶν καὶ μεγάλων ὄντων βού- 
λησιν ἐφ᾽ ᾧ ἐπίσχοιεν, φανερῶς οἵ ἄλλοι πάντες μιᾶς βουλῆς 5 
ἦσαν καὶ γνώμης, ἀγαπητῶς ἔχοντες εἰ βασιλεύοιντο ὑπ᾽ ἐκείνῳ. 

Β ἀρίστην γὰρ βασιλείαν εἶναι οὐ τὴν χληρωτήν, ἣν ὀλίσϑῳ τύχης 
τινὶ ἔστι λαγχώνειν καὶ τὸν ἀνάξιον, οὐδέ γε τὴν ἀπὸ γένους, εἰς 
ἣν παρεισφϑαρέντες πολλάκις λανϑάνουσι καὶ οἱ κάχιστοι, οὗς 
δὴ καὶ ἀποδοκιμάσειεν ἂν ὃ ἀγαϑὸς ἄρχων καὶ ἐν ὑπηκόων ἐξε- 10 
τάζισϑαι μοίρᾳ, ἀλλὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς καὶ δοκιμασίας ἀρίστης 
ὧν ἄρχειν μέλλει. αὕτη γὰρ καὶ λυσιτελὴς τοῖς πλήϑεσιν, εἰ-- 
δότων τῶν εἷς ἀρχὴν καταστάντων ἐπὶ τίνε καὶ προσεκλήϑησαν. 

Ο ἰατρὸν γὰρ οὔτε τὸν ἐκ τύχης οὔτε τὸν ἐχ γένους εἰς τὸ ποιεῖν 
ὑγείαν τοῖς νυσοῦσιν ἀξιόχρεων εἴποιμεν" καὶ εἰ ἐκ γένους τὸν κυ- 15 
βερνήσοντα ἐγκρινοῦμεν, καταποντιστὴν μᾶλλον ἢ κυβερνήτην 
ἐπιστήσομεν τῇ νηΐ, κινδυνεύειν δ᾽ οὕτω καὶ τὸν μᾶλλον χαϑάρ- 
σεως εἴτ᾽ οὖν παιδεύσεως εἰς τὸ καλῶς βασιλεύειν δεόμενον ἀκά- 


II. 


Αι Arsenio patriarchae novarum solicitudinum initium attulit magna εἰ 
ineluctabilis necessitas imminens evehendi Palacologum δὰ imperium nam 
praeter paucos momentum non habentes, quod eornm auffragia multitu- 
dine contrariorum obruerentur, concordi omnes studio in unam senten- 
tiam desiderinmqee conspirs bant Palaeologo ut imperatori serviendi. vul- 
8 ut optimam laudabant eam demum principatas formam, quae principis 

lectum non praerogativae generis addiceret, ac βἷς permitteret arbĩtrio 
sortis, cuius temerario iudicio velut caeco aleae casu non a2olum ĩndignus 
interdum praeficeretur, δε in s3ummum saepe locum irreperent pessimĩ 
homines, et omnino tales quos si satis exploraret gravis et accurata cen- 
sura, vix in infimum subditorum gradum admitteret. tutissimum esse il- 
ἴσπι igitur eligenodi modum, quo vita eius εἴ mores qui promovendus est, 
ipsorum quibus est praefuturus subũüciuntur examini: istam enim rationem 
εἰ popolis aeque utilem οἱ ipsis principibdus, utique per eam intelligentĩ- 
bus cur οἱ δὰ quid officii vocentur. sane numquam dĩxerimus apüssimum 
fore illum aegro curando medicum, quem genus aut fortuna eommenda- 
riut; οἱ αἱ εχ genere gubernatorem navigantes adsciverimus, demeraorem 
potius quam utĩlem rectorem imponemus navi. periculum porro esss 6 
4υἱ aunt in regno nati omnium aint ineptäsimi δὰ percipiendam institu- 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. I. 91 


ϑαρτον εἶναι μάλιστα, ἅμα γεννηϑέντα καὶ ἅμα τρυφαῖς καὶ 
σπατάλαις παραληφϑέντα βασιλικαῖς, ὑφεδρευούσης μὲν κολα-- 
χείας, ἐχποδὼν δ᾽ οὔσης ἀληϑείας, καὶ τῶν καχίστων ὡς καλ- D 
λίστων ὑποκοριζομένων, ὡς ὃ παλαιὸς λόγος ἔχει, ὅτε καὶ τὸ ἐμ--: 
ἐμελὶς βήττειν ἀκούειν ἦν ἐκ κολάχων τῷ ἅμα μὲν ἄρχοντι ἅμα δὲ 
πάσχοντι, κἄν τις νουϑετῶν ὑπογρύξῃ, ὡς δύσνους καὶ κάκι-- 
στος διεθάλλετο, ὡς τὴν παραίνεσιν πρόσταξιν ἐχόντων. οἱ δὲ 
ταὶ τὰ γινόμενα δυσχεραίνοντες οὐδὲν ἧττον κολακεύουσιν, ἀπο-- 
σιμγύνοντες πλέον τοῦ μετρίου τὸν ἄρχοντα, καὶ τὸν τῦφον συν-- 
Ἰδαύξουσιν. ἐκεῖνοι δὲ ὥσπερ ἐπὶ σκηνῆς διάφορα προσωπεῖα πε- E 
ρπϑέμενοε, πρὸς τὸ ἀρίστως βασιλεύειν τὸ γένος ἐχέγγυον οἷον-- 
ται, ὥσπερ ἐν ταῖς πρώταις τῶν σπερμάτων καταβολαῖς βασιλι- 
χῶν τινῶν δυνάμεων εἰς ἀρίστην ἡγεμονίαν ἐνουσῶν. ταῦτα λέ- 
γοντες ἐπέκειντο πλέον ἰδεῖν τὸν δεσπότην καὶ στεφηφόρον, καὶ 
όῆνυτον προσαναγκάζοντες συνεχῶς. ἦν γὰρ καὶ ὃ Παλαιολόγος Ῥ 58 
ἐντεῦϑεν συγκροτηϑεὶς τὰ αὐτὰ λέγων, καὶ ὡς εἰ μὴ ἄξιος τῆς 
ἡγεμονίας χριϑείη καὶ ὃ ἐξ αὐτοῦ, αὐτὸς ἐντεῦϑεν ἐχεῖνον ἀπο- 
ψηφίζεται. πλὴν καὶ πολλά τινα κατορϑοῦν ὑπισχνεῖτο, τὴν 


Gone disciplinam atque artem recte adminisſtrandae reipublĩcae, quippo 
4πο8 εἰ delicias, in qnarum sinu nutrinntur, οἵ assiduae imperantium 
pestes, adulatorum greges, ita depravant ut nec sensum habere veritatis 
aasSentationibus exclusae, nec iudicium recti εἴ aequi, δας formom capere 
woderati regiminis valeant, utique cum qui eorum εἰ latera obsident et 
auribus insidiantur individui comites, δὰ gratiam loqui omnia parati, pes- 
sima quaeque, ut vetus verbum habet, pulcherrimarum rerum appella- 
tüone cohonestent, usn subactis principum animis δὰ ἰδία et toleranda εἰ 
credenda, adeo ut etiam libenter audiant viles istius faecis hominum vo- 
ces. quibus modulatam etiam sibi videri aegrotantis principis tussim pu- 
udissme garriunt. quibus si audeat intervenire quispiam sopiens, δὲ quae 
vera εἰ iusta sunt hiscere, continoo ut defectionem meditans et homo 
nequissimus traducitur, iĩs siquidem qui aic imperant omnis admonitionis 
loeo abeoluta εἰ liherrima quidvis ĩmperandi licentia esſt, cum interim ipsi 
quoque qui ea moleste ferunt, accinere assentantibus cogentur, οἱ ultra 
onnem modum qualicumque principi encomia vel maxima dicere, quibus 
accilicet magis magisqus tumidus eius animus inſſatur. atque hoc genus 
ptincipes, diversas sibi larvas velut in scena imponentes, δὰ optime im- 
perandam abunde putant ruſficere generis regii claritatem, quasi nascen- 
tiem in porpura primigenia ipsa semina vim quandam arcanam secum ſer- 
reat, dotiam ad ργδϑοίδγο imperandum necesseriarum praebitricem. haec 
diceates exardescebant in impatientem instantism videndi proepositum re- 
bes verum dominuin et corona dignum, seque compotes votorum, ut poto 
aubiectes principi eius formae quam descripgerant. is quoque ipas quem 
istas vocibes designahant, Palaeologus eadem illa loquebatur, · addens 
ætiam δε, εἶ (οτίο ioperaret et δῆσμι haberet non praeditum dotibus ar- 
tibaqu ad bdene regendum aptis, ultro abdicatarum redacturumqus ἐπ 
ordinen. his inaerebat promiasiones magnificas perſiciendarum, ai decla- 


92 ΟΘΕΟΒΟΙ͂Ι PACMXMERIS 


μὲν ἐκκλησίαν ἀνυψοῦν ὅσον, τοὺς δ᾽ ἱερωμένους καὶ πλέον τοῦ 
μετρίου τιμῶν, ἀξίαις τε μεγίσταις καὶ τοὺς ἀξίους τῶν ἐν τἔλει 
Β προβιβάζειν, καὶ κρίσεις ὑπεραποδέχεσϑαι δικαίας, καὶ τοὺς ἀρ- 
ρεπῶς κρινοῦντας ἐγκαϑιστᾶν, ὧν καὶ μάλα καὶ πρώτιστον τὸν 
Κακὸν Μιχαὴλ καὶ Σεναχηρεὶμ ἐπεκεχλημένον, εὖ τῶν λόγων καὶ" 
τῶν νόμων ἔχοντα, ἐν τῷ δοῦναί οἱ καὶ πρωτοασηκρῆτις πάλαι 
σβεσϑὲν ἀξίωμα, καί οἱ ϑέλειν ἀσηχρῆτις ὑποτάξαι, ἐφ᾽ ᾧ ἀδε- 
κάστως καὶ ἀνεριϑεύτως χρίνοιεν. ἔτι τε λόγον τιμῆσαι καὶ τοὺς 
ἐν λόγῳ περὶ πλείστου τῶν ἄλλων ποιεῖν. τὸ δέ γε στρατιωτι- 
Ο χὸν ὑπεραγαπᾶν, καὶ τὰς ἐκείνων προνοίας, κἂν ἐν πολέμῳ πί-1 
πτοιὲεν κἂν ἀποϑνήσκοιεν, γονικὰς ἐγκαϑηστᾶν τοῖς παισί, κἂν 
τισιν αἷ γυναῖκες κατὰ γαστρὸς ἔχοιεν τὸ κυοφορούμενον. εἰσ- 
πράξεων δ᾽ ἀδίκων μηδ᾽ ὄνομα εἶναι, μηδὲ χώραν διδόναι δια- 
βολαῖς, ἀργοῦντος μὲν τοῦ ἐπὶ ταύταις μονομαχίου, ἀργοῦντος 
δὲ καὶ τοῦ σιδήρου, ὡς ἐπηρτημένου καὶ κινδύνου μεγίστου, εἴ! 
τις τολμῴη τῶν δυναμένων καὶ ἐν ἀρχαῖς ὑπέχειν τὸν μύδρον κα- 
Ὁ ταναγκάζειν, τὰ δὲ τῆς πολιτείας οὕτως ἀφόβως ἐν εἰρήνῃ δια- 
τηρεῖσϑαι, ὥστε καὶ τοὺς ἀποροῦντας καὶ ἱκανῶς τῆς περιουσίας 


6. καὶ] τὸ 


raretur imperator, laudatarum εἰ cunctis expetitarum rerum. ecclesiam 
quidem sese in altissimum fastigium evecturum, aacros γεγο ministros ho- 
noraturum exquisitiscime. praeterea magistratus εἰ praefecturas non nisi 
dignis εχ primo ordine tributurum. iudiciorum curam suscepturum, ut 
iuate ac siue calumnia fierent, aequique tenaces εἰ inflexibiles δὰ gratiam 
εἰ rei viros praefecturum. cuius τοὶ iam nunc apecimen εἰ quasi pignus 
dedit in quodam notissimo tune εἰ omnium primo iudice, perdocto illo 
quidem αἱ consultissimo iuris, δεὰ iniustitia infami, unde illum malum 
Michaclem εἰ Senacheribum vulgo vocitahant. quem specie honoris in 
posſterum coërcuit: extinctam enim prius dignitatem primi ἃ secretis re- 
auscitans οἱ tradidit, saubüciens sic illi aasessores multos probos viros a 
aecretis, hoc est arcanis suffrogiis iudicaturos, et aic citra perronarum 
acoeptionem zine ullius respectu ac verecundia, quod iustum easet decre- 
turos. pollicebatur etiam sese literatos eximis culturum praelaturumque 
cunctis. δὰ haec eximiam erga militarem ordinem caritatem promittebat, 
atipendiis δὰ diem numerandis, donativis repraesentandis, xorum vero 
qui in bello cecidiasent οἱ in obsequio reipublicae vitam profudiasent li- 
beris, δὶ quos reliquissent, debita patri praemia reddendo; in eoque tam 
diligentem fore, υἱ ai cuius occisi militis qxor praeguaus zuperesset, foe- 
tus in ea concepti providentiam gereret, eique servari mortui parentis 
honoraria curaret. iniustarum porro exaetionum ne nomen quidem audiri 
paasurum. nec locum daturum calumniis; unde iam nemo ad earum de- 

ulionem S5ingulari certamine decortaret, nemo contactu ferri candeutũs 
innocentiam probaret, aatis gnaro unoquoque magistratuum magnum mali 

aviaaimi aibi periculum impendere, δὶ τοὶ tantum conniveret, ut quĩvis 

ἰδέας ad experimentum maasae candentis adigeretur. apondebat αυϊῃ- 
otiam gummam aecuritatem pacis publicas, per quam etium tenues οἱ p̃riua 


DE ΜΙΟΒΑΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. 1]. 93 


—AECCRVXVEE 
aey μὴ δεδιέναι. ἐπὶ πᾶσιν ὑπακούειν τῆς ἐχκλησίας, καὶ μη- 
τέρα ταύτην ὡς εἰκὸς ἡγεῖσϑαι, καὶ πᾶν τὸ εἷς κατάστασιν αὐτῆς 
πραγματεΐεσϑαι. ταῦτα δὲ προσετίϑει, ὅτι καὶ ἐν ὑπονοίαις ὃ 
ἐπροβασιλεύων ἦν τοῦ καταφρονεῖν τῶν ἐκείνης προνομίων καὶ 
βασιλικῶς χατεπαίρεσϑαε, ὥστε καὶ ἐπὶ πολλοῖς τὸν πατριάρχην 
ἱυπεσϑαι χκὶ τὴν τοῦ λαοῦ προστασίαν ἀποπροσποιεῖσϑαι, μη- R 
ἐὲν χὰν δικαίως ὑπέρ τινων λέγοι εἰσαπουόμενον. ἦν οὖν τότε 
τῷ πατριάρχῃ, καὶ οἷς τῶν ἀρχιερέων τὸ εἷς τὸ μέλλον προμηϑὲς 
ἦν, θιττοί τινες λογισμοὶ πρὸς ἀμφότερα κρούοντες καὶ ἑκατέρω-- 
ϑιν ἰσχυροί, ὅτε γὰρ πρὸς τὴν τῆς βασιλείας ἐντέλειαν ἀποβλέ- 
veur, καὶ τὸ παρ᾽ ἀμφοῖν βασιλέοιν, τοῦ μὲν νεοχομουμένου 
τοῦ δ᾽ ἐνεργοῦντος, ἄρχεσθαι ὡς καλὸν ὁμοῦ καὶ τῷ ὑπηκόῳ 
σωτῆριον χατενόουν. πρὸς δὲ καὶ τὰ μέλλοντα προσγενήσεσϑαι, 
οὗμα μὲν Ix ὧν τὴν ἱκανὴν πληροφορίαν ἐπὶ τἀνδρὶ εἶχον ἐκ πλεί- Ῥ 59 
στοῦ, ἅμα δὲ καὶ ἐξ ὧν τότε ὑπισχνουμένου κατήχουον, ὕπερ- 
αποδιχομένοις ἐῴκεσαν τὰ κατὰ βουλὴν πραχϑησόμενα. ὅτε δ᾽ αὖ 
, πάλιν πρός τε τὸ τοῦ ἑνὸς ἀφιλονείκητόν τε καὶ ἀνερίϑευτον καὶ 


tam 
vi din περυϊοὐδηὶϊ δασιαὶ quam tranquilla, concors, 8 disidiüis εἰ fa- 
tcibes δυσιγα δοϊαποίδημο t vingalaritas imperantis, 6 oontrario quam 








94 GEORGII PACMAVMERIS 


τὸ ἐπὶ δυσὶ στασιαστιχὸν τε καὶ μάχιμον ἐννοήσαιεν, τάς O ἔχα- 
τέρωϑεν ἐπιβουλὰς καὶ τὰς ὑποψίας ἑνὸς ἐπὶ ϑάτερον, καὶ τἔλος. 
τὸν ἐφ᾽ ἑνὶ χίνδυνον παρὰ τοῦ κρατήσαντος, διεφώνουν καὶ ἀπη-᾿ 
Β γόρευον. εἶναι γὰρ τὴν βασιλείαν καὶ ἄλλως χρῆμα μὲν ὀρεκτὸν 
καὶ τοῦ παντὸς ἄξιον, ὑποπτιχὸν δ᾽ ἄλλως, ὥστε καὶ μὴ οὖσαν 
κακίαν εἰδωλοποιῆσαι διὰ τὴν ὑποψίαν καὶ οὖσαν μετιέναι παρα-᾿ 
σκευάζειν τὸν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς, ὡς οὕτω μόνως ἀσφαλῶς βασιλεί-" 
σοντα, ἂν καὶ τὰ μὴ ὄντα μετέῃ. ᾧ δέ τις πρὸς ταῦτα καὶ ὑπο- 
στέλλοιτ᾽ ἄν, τῷ μή τισιν ἄδικος δόξαι τῇ μοναρχίᾳ ἐπιϑέμε- 
Ο νος, σοφόν τινα λόγον καὶ παλαιὸν ἐκ τραγῳδίας εἶναι τὸν ἐξαι- 
ροῦντα τὸν ἐπὶ τῇ δόξῃ τῆς ἀδικίας μῶμον, λέγοντα, εἴπερ ἀδι-, 
κεῖν δέοε, ὑπὲρ τυραννίδος κάλλιστον ἀδικεῖν. ταῦτ᾽ ἐκείνοις, 
λογιζομένοις δέος ἐπήει" καὶ παρὰ ταῦτα μὲν πλησίον ἦσαν τοῦ 
πράττειν, τούτων δὲ προσχρυυόντων τοὺς λογισμοὺς ἀργοὶ πρὸς 
τὸ δρᾶν ἦσαν, κἂν ὅσοι καὶ ὥρμων λέγειν. νικᾷ δ᾽ ὅμως τὸ 
D μόρσιμον. καὶ τοῦ μὲν τὴν ἀρχὴν ἐγχειρίζειν ἐκείνῳ οἱ πλεῖστοι 








13. ἐποίει P. 


infida, instabiſis, δὰ riĩxarum seditionum οἱ civilium tumultuum praesen 
perieculum exposita ait duorum in uno ĩmperio societas. quae utrinque in- 
aidias, quas auspiciones, quase machinationes uniuscuiusque ἐπ aemulum, 
δὰ extremum quae clades quamque tragicus exitus maneat imbecilliores, 
poatquam potentiori aut feliciori succubuerit, haec, inquam, cogitantes 
revocabant damnabantque vota illa sua εὖ conailia priora, toti videlicet 
defixi in imagine miseriarum imperũ discordis. existimari quippe τυΐξο 
imperium rem in primis expetibilem et quantovis bene pretio parandam, 
praesaertim iis qui eius gustum experiendo perceperint. idem — esse 
auspiciosissimum negutium; nec quiescere umquam animos col ἸΏ 
sauprema potestate, quin se inquietissime torqueant curis anxũsa in δα iu- 
vicem intentis, imaginante unoquoque de alio infestiscima quaeque, εἰ 
aequs ambobus tam saepe sine causa quam aemper sine venia sese iavi- 
cem inaidiarum capitalium suspectos, immo reos et convictos habentibus, 
atque adeo in ista inquietissima vigilia auspicionum anxiarum οἱ iniquis- 
aicmarum spem ac rationem secure regnandi sitam esse ducentãbus. quodsi 
cuius forte ἃ Υἱ scelerata perfidiqque fraudibus in collegam abhorreat 
animus, εἰ famam crudelitatis iniustas vereatur, occurret atatim in sub- 
aidium ambitionis contra humanitatem vetus e tragoedia oraculum, quo 
edicitur, δἷ ius violadum umquam rit, minime vituperabilem et maxime 
tempestꝛram eĩus violandi causam esse plenam in solidum acquisitionen 
aupremae anctoritatis. talia reputantes, εἴ quas ex iatis pronum erat δ 
qui metuentes, ecclesiastici proceres impelli 86 aentiebant ad favendun 
ambitioni Palaeologi: rursus vero incurrentibus ex adverso mineratĩon 
pupilli principis ac fide in domum Augustam, aegnes δὰ agendum, mut 
etiam δὰ loquendum quae opus erant reddebantur. vicit tamen diviu 
praedestinatio quae imperium Michasli desponderat: nam δὰ huic impe 
rium decernendum plerorumque ac ferme omnium sententĩae conspirarunt 
apporitam id tamen in mutuam cautelam communũĩ consenen temperames 


DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1]. 95 


"ἶνονται, καὶ σχεδὸν πάντες" ὅμως δ᾽ ἐμπεδοῦν τοῖς φρικώδεσιν 
δρχοις, ἀραῖον ἔχειν ὑπὲρ ϑατέρον ϑάτερον τοῦ μή τι δεινὸν 
βυυλεύσασϑαι κατ᾽ ἀλλήλων τοὺς βασιλέας, τῶν εἰκότων ἐνόμι- 
σαν, (2) ἑτοίμως ὁ᾽ ἀφήρουν χαὶ τὸ δοχοῦν τοῖς πραττομέ- Ῥ 60 
ὁγρὶς προσίστασϑαε ἐφέσει τοῦ ταῦτα γενέσϑαι. ὡς γὰρ αἱ γε- 
γυντῖαι συνϑεσίαι τοῦ Παλαιολόγου πρὸς τὸν πάππον τοῦ βασι-- 
λέως χαὶ αἷ δι᾽ ἀφοριαμῶν ἐμιπεδώσεις, ἦ μὴν μή τι κατὰ τοῦ 
ἴδους τοῦ βασιλείου βουλεύσασϑαι, παρά των προυτείγοντο, 
ὡς ἱστὸν ἀράχνης ὃ τῶν ἀρχιερέων σύλλογος τὰς συνϑήχας ἐκεί- 

νας διλυον. μὴ γὰρ εἶναι τὸ τοιοῦτον κατὰ τοῦ βασιλεύοντος Β 
χύχιστον βούλευμα, ἀλλὰ μᾶλλον συνεργίαν τῆς βασιλείας καὶ 
συγιήρησιν ἀδιάδοχον, κατὰ καιρὸν συναιρομένου τῆς ἀρχῆς τῷ 
νέῳ τῆς βοηϑείας χρήζοντι. τὰς τοὐντεῦϑεν δὲ τῶν ὅρχων συμ-- 
βάσεις ἐπὶ τοσοῦτον τὸ ἰσχυρὸν ἔχειν καὶ ἀδιάλυτον ὥστε καὶ τὰς 

(ὁ προτέρας συνεῖναι ταύταις, ὡς καὶ ἀμφοτέραις τὸν Παλαιολόγον 
ἐνίχεσϑαι, εἴ ποι τῷ νέῳ ἐπιβουλείοι. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ ἀν-- 
τιστρύφως ἐζήτει τὴν ἀρὰν τίϑεσϑαι καὶ τοὺς ὅρκους γίνεσϑαι, c 


δι εἰ, πὸ ambo principes iuramentis quam maxime horrendis, diris 
etiom exeerabilibus additis, obligarentur δὰ fidem invicem carit atemque 
ptaestandam abstinendumque ἃ vi omni ac fraude, quae ἴῃ alterutrius 
pemiciem tenderet. (2) ista porro vel occasione vel praetextu nororum 
igramentorum facile aacri autistites relaxarunt, quod δὰ rem quae age- 
batt quamque multum optabant putabatur necessarium, siquidein ne no- 
τοῦ iarnmentum rite ἃ Palaeologo conciperetur, videbatur obatare adhuc 
vigens rehgio veteris iurisiurandi, quo ille avo pueri principis dudum aa- 
cramento fidem addĩxerat, non in ipsius tantummodo personam, sed ἴῃ 
stirpem eiundem ac posteros, addĩtis etiam anathematum, δὶ falleret, in- 
orrendorum devotionibus ac diris. qnae nune omnia coetus praesulum 
αἱ telas aranearum disropit ac ſecit irrita, magno consensu declarans, 
quod ſieri Palaeologum contigerat participem imperii, nequaquam esse ne- 
ἴθ; εἰ fidei ĩiuratas contrarium facinus, sed utilem reipublicae collatio- 
nen operae in honom imperii, εἰ conservationem principatus οἱ δὰ quem 
de inre ipectabat, sine ulla ape potestatis istius precarise ἴῃ prolem ſuc- 
ceaione iransmĩttendae; quae salutaris tum rei Romanae cooperatio per- 
oyportana εἰ necessaria iudicubatur imbecillae ac tali auxilio egenti pu- 
i principis pueritiae. itaque nihil obſtante prioris sacramenti religione, 
ΒΟΤΌΙ iuramentum ratom fore inviolabilemque firmitatem habiturum, 
quppe οὔ neutra conventio quidquam alteri contrarium habeat, quomi- 
δὴ δηιῦδο valere simul possint; unde fore ut duobus deinceps totidem 
1 tacramento sancitorum vinculis constrictus Palaeologus tenere- 

tur, εἰ ullas umquaem collegae puero insidias atrueret, duplicis periu- 
Τῇ τεῦϑ foret. quae Palaeologus admittens vicissim petiit devinciri mutuo 
queque ἴασαπιοηὶο δὰ securitaiem suam adolescentulum imperatorem, im- 
precando δὲ ἴρευπι aibi diras εἰ anathema statim inevitabiliter incurren- 
dem, εἱ quidquam umquam adversos Palaeologum machinaretur aut age- 
utâ convenerat processerunt, conceptis utrinque iuramentis εἰ 


96 GEORGII PACARVMERIS 


εἰ ποικαὶ ὃ νέος κατ᾽ αὐτοῦ μελετήσας διαπράξοιτο, ὡς ἐξ ἀγώγ- 
κῆς τοῖς αὐτοῖς ἐνέχεσϑαι. προβαίνεε ταῦτα, καὶ γραφαῖς οἱ 
ὅρκοι κατασφαλίζονται. καὶ ὃ γράφων ὃ εἷς πρωτασηκρῆτας τε- 

Ρ 6 ταγμένος Κακὸς ἦν. (3) τάττεται δὲ καὶ τοὺς ὁπουδήποτε τῆς 
“Ῥωμαΐδος ὀμνύειν ἐπ᾽ ἀμφοτέροις ὅρκον δουλείας κατὰ τὸ σύνη- 5 
ϑες πλὴν προσέκειντο τοῖς συντεϑειμένοις ἐπ᾿ ἀσφαλείᾳ καὶ ἀμ- 
φοτέρων μείζονι, ἦ μὴν ἕτοιμον εἶναι τὸ ὑπήκοον ἐπ᾽ ἐκεῖνον δρ- 
μἰῶν φονώσῃ χειρί, ὃς ἂν ἐπιβουλεύσοι ϑατέρῳν ὡρκωμύτουν 
γὰρ μετὰ τῶν ἄλλων καὶ τοῦτο, κατὰ φόβον, οἶμαι, ἢ χρείαν 

Β ἀληϑινήν. εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἂν καταγνοίη τις μεῖζον τῶν Ὁ 
ταῦτα πραττόντων ἢ τὸ ἐμφυλίους πολέμους τῷ κοινῷ προξενεῖν, 
εἴ ποτε τοῦτο συμβαίη. ὅμως ἐδόκει ταῦτα, καὶ εἷς ἔργον τὸ 
βουλευόμενα προύβαινον. χεῖρα τοιγαροῦν ἐτίϑουν, καὶ ἐπὶ 
τῶν ἁγίων εὐαγγελίων ὥμνυον ἦ μὴν καὶ ἀμφοτέροις δουλεύειν 

Ο καὶ ταῦτ᾽ ἐχτελεῖν. (4) τέως δ᾽ ἥ κυρία παρῆν, ἥτις ἦν, ὡς 1 
ἐρρήϑη, Ἑχατομβαιῶνος νουμηνία. καὶ πρῶτος αὐτὸς ὃ εἰς βα- 
σιλείαν προβιβαζόμενος ὥμνυεν ὑπὲρ τοῦ παιδὸς τὰ εἰκότα καὶ 
βασιλέως, πλὴν οὐχ ὡς δουλεύσων ἀλλ᾽ ὡς συμβουλεύσων ἐκχεί- 
γῳ καὶ μηδὲν ἀνήκεστον μελετήσων κατ᾽ ἐπιβουλήν. ὥμνυον δὲ 
καὶ οἱ μεγιστᾶνες, καὶ ὡς δουλεύσοντες ἀμφοτέροις, καὶ ὡς 


reo tota in publicas rito tabulas relata ad memoriam firmitatemquse irrero- 
cabilem, scribente ἰδία et authenticis commentariis mandante Malo illo, 
quem diximus, antiquato prius εἰ eius causa reposito primi ἃ aecreuüs 
oſſicio donatum. 8 odictum quoque eſt οἱ omnes Romano imperio 
aubiectas regiones omnes utrique pariter principi βδοζϑδιβεωΐο fidem obse- 
quiumque zuum de more obligarent. βεὰ δὰ maiorem utrĩuaque aecurita- 
ἴδ: consuetae talium formulae adiungere πως visum, deo rimiliter teste 
firmatam, profescionem αἱ promissionem universi populi, bello εἰ iner- 
piabili odio persequendĩ eum 6 duobus, cuius esaent in collegae vitam 
vel nefaria vis vel insidiae deprehensae. talĩ extraordinario additamento 
populare iuramentum cumulatum metu magis, ut opinor, nimio proclivi⸗ 
In regnĩ a0ocietate diasensionis, quam alla aatis magua utilitate remodũ δὰ 
tantum mali praevertendum ancipitis. nam δἱ recte quis aeatãmet, istad 
proſitentes belli ἴδῃ tum civilis οἱ internecini aignum tollebant, οχ proaa 
οἱ vix eritabili quspicione facile δὸ cito exarsuri. caeterum qualicumqoe 
conailio, ἰδία δὶς tune decreta ex executioni mandata sunt, Romanis ubi- 
ue viritim universis, imposita aſcrĩs evangeliiæ manu, iurantibus δὲ εἰ 
dem utrique principi condordĩter imperanti subiectionemque pro eatüturos. 
δὲ δἰ quis ipaorum in alterum ineurgeret, auctorem iniuriae publueo ultu- 
ros. (4) iamque aderat inaugurationi designati Anguatã dicta dies, quae 
fuit, πὲ dictum est, Calendae Ianueariae, quando is qui ad imperium eve- 
hebatur iuramenta, de quibus convenerat, primus conceptĩo vorbis pro- 
tuſit, idem per ea obligane puero principi, non ut οἱ subditus ſuturos, 
aed ut consulturus ἃς suggesturus opportuna, nihilque ĩn ἕρδοκι in⸗idioe 
molitarus. iutarunt post ipaum optimates ae utrique 2ubdĩtos futaros, οἱ 


DE MICHAELE PALAEEOLOGO 1, 1]. 97 


ἀμυνοῦντες αὐτίχα, ἣν ποῦ τις ἐπιβουλεύόι, τῷ ἐπιβουλευϑέντι. Ὁ 
χαὶ οὕτω τελεσϑέντων τῶν ὕρχων, ἀσπίδι βασιλικῇ ἐνιζάνει ὃ εἰς 
τὴν βασιλείαν ἑτοιμαζόμενος, πρῶτον τὼ πόδε τοῖς βασιλιχοῖς 
συμβόλοις ἐναρμοσθϑείς, χαὶ χερσὶν ἔνϑεν μὲν ἀρχιερέων ἔνϑεν 
ὁδὲ μεγιστάνων ἀρϑεὶς ἀνακτορικοῖς παιάνοις καὶ κρότοις παρὰ 
πάγτων ἐμεγαλύνετό τε καὶ ἐφημίζετο, 
ὅ. Τὺ δ᾽ ἐντεῦϑεν οἱ μὲν τῆς γερουσίας προσήκουσιν ὃφ- Ῥ 69 
φιχίρις ἐνεσεμγύνοντο. καὶ ἄλλοις μὲν ἄλλα τὰ μὲν ἐδίδοντο τὰ 
δ᾽ ἐν ὑποσχέσεσιν ἦσαν, τὸν δ᾽ αὐτάδελφον Ἰωάννην, μέγαν 
ἸΟ δομέστικον ὄντα, τῇ τοῦ Τορνικίου Κωνσταντίνου ϑυγατέρε πρὸς 
γάμου χοινωνέαν συνήρμοσε, χἂν ἐν ἀναβολαῖς ἦν τὸ ἀξίωμα. 
ϑάτερον δὲ τῶν ἀδελφῶν Κωνστανεῖνον, ἔτι ἔχοντα ἐν ἰδεώταις, 
κατὰ χαερὸν τιμᾶν αὐτὸς Καίσαρα προθυμούμενος, συνήρμοττε Β 
ὑὲ χαὶ αὐτῷ πρὸς γάμον τὴν τοῦ Βρανᾶ παῖδα εὐγενῆ οὖσαν, σο- 
Ι5φύν τι ποιῶν καὶ τοὺς ἐν τέλει τοῖς κήδεσι προσποιούμενος, καὶ 
τοὺς μὲν τῆς γερουσίας οὕτω μεγαλοπρεπῶς ἐϑεράπευε, προνοίας 
τούτοις ἐπαύξων καὶ προστιϑείς, καὶ χαίρειν ἀφεεὶς τοῖς πᾶσι, 
τῶν ἀγαϑῶν τὰ μὲν λαμβάνουσι τὰ δ᾽ ἐλπέζρυσι" τὸ δὲ στρατιω-- 
τιχόν τὲ χαὶ τὴν πληϑύν, τοὺς μὲν καϑημεριναῖς φιλοτιμίαις Ο 
φώφελλε, καὶ χρυσοβούλλοις τὰ ὑπεσχημένα τούτοις ἐπλήρου, καὶ 
πρὸς τὸ μέλλον εὐθυμοτέρους καϑίστα ὡς ἀϑανάτους τὰς τῆς 
ζωῆς προνοίας καὶ τὰ διδόμενα σιτηρέσια τοῖς παισὶν ἕξοντας, 


δὶ qeis iporum ἱπεὶ ἀἰδιοίην alteri, είαϊάπι ultionem de insidiatore sumptu- 
ros. sie consummata iuramentorum oeremonia, designatus princeps sento 
regio incodit, utroque prius pede imperatoriis insignibus ornato; et ma- 
nibes δίας quidem antiatitum inde optimatum aublatus, acclamationibus 
εἰ plausu, quibus excipi novi imperatores solent, ab universis aalutatus 
εἰ Angattos declaratus est. 

5. Inde venatores quidem officũs pro cuiusque meritis honorahantur, 
αἱ alñ̃s δα partim donabantur partim promittebantur. fratrem voro Ioun- 
nen [πὶ magnum domestieum aebastocratoris ornare dignitate ne- 
quum censuit, εἰ eĩ Constantini Tornicii iliam matrimonio coniunxit, de- 
ainatam dignitatem in tempus aliud differens. alterum vero fratrum Con- 
taotiaum in prĩvata tupe quidem δέδιυο reliquit sorte, suo tempore oreare 

Caecarem habens in animo. dedit autem οἱ huis uxorem Branae 

iam aans praenobilem, aspienti cousilio affinitatibus patricios nibi de- 
vinciena. et seuatores quidem in hunc wodum magnifios demeruit, pen- 
tiones ἴα adaugens, εἰ donis superadditis cumulans, cunctisque gaudendi 
iem ofſſerens bonorum vel collatornm praeagenti fruetu vel serta pro- 
πϑοοίπαι erpectetions. iom exercitum δὸ plebem varie delinivit: nam 
εἰ γδεέσθηνο quotidianis donativis invit, et quibus per diplomata bullis 
aurtis πυνδί(α promissom aliquid fuerat, cum fide repraesentavit, δὶο illos 
15 fatarun aecuros εἰ bene animatos eſficiens, utpote iam certos proces- 
ΒΈΌΓΑ ĩpeĩis οἱ liberis eorum in omus tempus δὰ victum decreta anbaidie οἱ 

7 


Geor gius Pachymeres 1. 


98 GEORGI PACHVMERIS 


τοὺς δ᾽ ἐθεράπευεν, ἀνοιγνὺς φυλακὰς καὶ χρεῶν δημοσίων ἀπο- 
λύων τοὺς ὠφληχότας, ἀπορουμένοις τε τὰ πρὸς ζωὴν διδοὺς 
ἀφϑονώτερα, καί γε τοῖς ἠδικημένοις ἀμύνων καὶ φιλοτιμότε- 

Ὁ ροῦν προχέων τὸ δαψιλές, ὥστ᾽ εἶναι ἅμα μὲν ἀνενεγκεῖν περί 
τού τινα καὶ ἅμα προβαίνειν γράμμα βασιλικὸν προστάσσον ἐκεί- ὁ 
γῳ τὸ κατὰ βούλησιν, εἰ καὶ δυσὶ χρόνοις ὕστερον ἀνελάμβανε 
τὰ προστεταγμένα. κἄν πού τις ἐφ᾽ οἷς εἶχεν ὀχλούμενος τὸ 
γράμμα τῆς χάριτος προύτεινεν, εὐθὺς φανὲν δευτέρας ἱνδιχτιῶ- 
γος ὃν τὴν δόσιν ἀπεψηφίζετο, ὡς ἐν καιρῷ μηδὲν ἀκριβείας καὶ 

Ἑ προσοχῆς ἔχον τὸ γεγονός. τότε δὲ καὶ πόλλ᾽ ἄττα τοῦ κοινοῦ 
ταμιείου ἐξεφόρει, καὶ δημηγορῶν τοῖς συνειλεγμένοις πρὸς χάριν 
ἅπασαν, εἶτ᾽ ἀμφοτέραις ἐκείνοις ἐξήντλεε τὰ χρήματα, χύδην 
ἐχρέπτων κυνηδὸν συλλέγουσιν. 

Ρ 68 Ἦν ταῦτα, (6) κἀκεῖνος μὲν κατοχυροῦν τὰς ἄχρας 
προύργου ποιούμενος, ἅμα δὲ καὶ δηλοποιούμενος αὐτῷ προσώ- 15 
πῳ τὴν τῆς βασιλείας ἀνάρρησιν, ἐπὶ Φιλαδελφείας ἔγνω χω- 
ρεῖν, λιπὼν τὸν νέον ἐν Ἰαγνησίᾳ, βασιλικῶς, ὡς ἔδει, 9ὲ- 
ραπευόμενον. συνείπετο δέ οἱ καὶ ἅπαν τὸ στρατιωτικὸν προα- 
σπίζον τοῦ βασιλέως μεϑ᾽ ὅτι πλείστης εὐνοίας καὶ πρὸς τὸ πο- 


12. ἀμφοτέροιρ P. 


fromentã demenaa oons⸗tituta. ξένοι vero praeeipuse demulait aperiendis 
custodiis, οἱ ĩs qui fisco quid deberent nec solvendo essent, Uſberis di- 
mittendis, praeteres largiendo liberaliter alimenta, εἰ passos iniuriam 
conaulando, vexotoribus eorem condigno supplicio multatñs. οἱ inerat 
multa popolaritas in modo haec agendi, facilitate οὐ amabilisnima beni- 
gnitate largientis dona per 420 grata mulito reddente gratiora. quĩppe non 
raro statĩm ac quis de sua quapiam necessitate retulerat δὰ principen, 
is aine mora diploma regium ipei quod postulabat asserens in manum de- 
bat, unde is laetus abibat, etai nonnunquam non nisi post bienniom pen- 
aio numoranda —— 8 quodai quem, ubi scriptum legerat, tae 
deret morae referretque diploma οἵ gratiam repraesentarĩi posceret, pla- 
cidus ille ac renidens recognoscebat acriptum, et ubi revera dilatom in 
aecundam indictionem donum videbat, uliro damnabat scripturam quasi ἃ 

rum attento minimeque assecuto mentem suam librario ſormatam, iu- 
ebatque corrigi. his εἴ similibus de causis profundebat largiter aerario 
prius regio condĩtas opes. οἱ δὰ concionem passim loquens omnis δὰ 
ppopolarem gratiam composita, utraque mox manu hauriebat e publico 
ihesauro vim pecunias ingentem, effuriasime proüciens quae aridiæxsine 
colligebantur. 

Haec quidem sie δ habebant. (6) caeterum illo operas pretuum 56 
facturui ratus, εἰ arces muniret, aimul εἰ praesentâ conapeetu exhĩbitu- 
rus populis, qui eius acelamatioai non interfuerant, specimen ibi credi- 
tas ,. potestatis, Philadelphiam decrovit proficisci, relĩcto puero 
eollega Magnesiase cum regio, uti par erat, aatellitio. aæecutus enu est 
universus exercitus, circumdans principen cum omnibus et veris indicũs 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. Π. 99 


νεῖν ὁρμῆς ἑτοῖμον, ὅπου γε καὶ χαϑ᾽ ὧν ἴοι, προϑύμως πολε- 
μησείοντες. τὸν μέντοι γε πατριάρχην εἰς Νίκαιαν ἀποπέμπει, Β 
με ὀλίγον καταλαβεῖν καὶ αὐτὸς ὑπισχνούμενος συνάμα τῷ νέῳ, 
ταιιωϑησόμενοε καὶ ἀμφότεροι. ὃ μὲν οὖν πατριάρχης συνάμα 
ὁτῷ χλήρῳ καὶ τοῖς ἀρχιερεῦσι, συνταξάμενοι τὰ εἰκότα τοῖς βα- 
εἰλεῦσι, τῆς ἐπὶ Νίκαιαν ἥπτοντο" ὃ δέγε βασιλεὺς τὰς δυνά- 
μες ἀγαλαβὼν καὶ συντάξας συνάμα καὶ τοῖς ἐν τέλει ἐπὶ Φιλα-- 
ῥᾷφειαν ἤλαυνε, χαὶ δὴ ἐπιστὰς τῇ πόλει ἐκεῖϑεν τὰς ἄχρας 
ὠχίρου, τοὺς μὲν πέμπων, ἄλλους δ᾽ ἐκεῖϑεν δεχόμενος κατιόν- Ο 
ἴθτας χαὶ δώροις ὥς οἷόν τε φιλοτιμούμενος, προϑύμους εἷς φυλα- 
τὴν ποιῶν καὶ ϑαρραλεωτέρους ἐλπίσι χρησταῖς καϑιστάς. προ- 
βὶς δ᾽ ἐκεῖϑεν. μικρὸν καὶ τὰ κύχλῳ περιελϑών, καὶ τοὺς μὲν 
προσλαλιαῖς ἀγαθαῖς τοὺς δὲ φιλοτιμίαις τοὺς δὲ καὶ ὑποσχέσεσιν, 
ἴστι δ᾽ οὗ καὶ φόβον κιρνὰς ἡμερότητι, τὰ παρεμπίπτοντα βα-- 
ϑοιλιχῶς μετερχόμενος, ὡς οἷόν τε τἀκεῖ καϑίστα καὶ ἀσφαλέστε- Ὁ 
ρὴν φρουροῖς χατωχύρου. εἶχε γὰρ τὴν ἐπὶ δύσιν μέριμναν, ὡς 
ἑτοίμων πρὸς τὸ ἀφηνιᾶν ὄντων, εἰ εὐκαιρίας τινὸς ἐπιδράττοιν- 
το, ὅϑεν χαὶ πρέσβεις εἰς Πέρσας ἐξαποστείλας, τοῦτο μὲν δη- 
λώσοντας εἷς τὴν ἀρχὴν καταστάντα ὃν καὶ ἀκριβῶς ἰδόντες ἤδε-- 
ἄσαν, τοῦτο δὲ καὶ τῷ σουλτὰν περὶ τῶν ἐχεῖ πραγμάτων κοινο- 


17. ἑτοίμως Ῥ. 


beneroleatiae συπρῦδα, alacritatem quoque maximam praeferens ad quos- 
ΥΙρ aabeandos labores pugnandumque ubicumque οὐ adversus quoseumque 
ceret. patriarcham interim Nicaenm praemittit, brevi eodem secutu- 
ἴδ “6 poleitus eum puero Augusto, regii diadematis una cum illo rite 
ꝓcnendi gratis. quare Arsenius com clero εἰ praesulibus vale dieto 
Aogostis Mcoaenm verzus iĩter tenuit. imperator vero sumptis secum co- 
ΡΣ, calotatis in digressu optimatibus, Philadelphiam profectus inde mu- 
neadis arcibus curam impendit, mĩttens δὰ eas praesidiarios, accersitos- 
480 qui illie fuerant benigne accipiens, οἵ donativis pro copia praesenti 
nigniñicis ſiberalisalmisque promissis bene snimatos δα persérerandum ἴῃ 
de cutodias creditae speque plenos optima remittens unde venerant. 
panlum progresaus caneta per cireuitum lustravit, εἰ hos quidem 
alloeutienidus benigais, alios largitionibus, quosdam promiscis demeruit. 
fait πὶ εἰ terrorem clementias καδδοοτεῖ. denique 101 omnin auctori- 
tate ὃς apientĩa maiestatem imperii dedente constituit, οἴ δὰ securitatem 
porterum praesidũus idoneis firmavit. imminebat enim in rerum Occi- 
deruon caram, com non ignoraret inhiare rebos noris qui plurimum illie 
ῥοίεταπέ, t δὰ detrectandum obſequium iogumque palam excutiendum 
nit υἱεὶ ουμεπιοάδαι οεοδαΐοπεπι exectare. indidem etiam legeatos δὰ 
Ῥέας miit. partim ὧὲ illi⸗ εἰσαίβοαγεῖ “δυαπι evetionem in imperiom, 
δδε gta ipeis foit ob priorem εἶυ9 nutitiam οἱ amicitiam veterem, par- 
V εἰ Sultani quaedam interius οὐπιπιθεῤοδνεη de modo οὐ οδυεὶο muta- 








100 GEORGI PACEVMIRIS 


λογησομένους, οὐδὲ τούτῳ ἀγνοοῦντι τὸν βασιλεύσαντα ἀλλ᾽ ἰς 
E τὰ μάλιστα φίλῳ ὄντε, αὐτὸς τὴν ταχίατην ὑποστρέψας καὶ τὸν 
παῖδα παραλαβὼν ὑπὸ πολλῇ τρυφῇ τε καὶ δορυφοπίῳ μεγίστῃ 
τῆς ἐπὶ τῆς Νικαίας ἥπτετο. ὡς δ᾽ ἐπέστησαν μὴ μελλήσανεες 
(οὐδὲ γὰρ ἦν ἀμελεῖν περὶ τῶν δυσικῶν σχοπουμέναις ), εὐϑὺς" 
εὐτρεπίζοντο τὰ τῆς ταινιώσεως, ἐλπιζόντων πάντων, ὃ δὴ καὶ 
P δὲ συγκείμενον ἦν, ταινιωϑῆναι μὲν τὸν νέον βασιλικῶς καὶ πρώτως 
εὐφημηϑῆναε στεφανωθέντα καὶ προκατώγειν τὸν ϑρφίαμβον, 
ἐκεῖνον δὲ καὶ τὴν ἐκείνου σύζυγον ἐν ὑστέρῳ στεφανωθϑέντας τῷ 
πρώτῳ μεϑέψεσϑαι κατὰ τὴν βααιλιχὴν καὶ συνήϑη προΐλευσιν. 10 
Β (7) τὸ δ᾽ ἦν ἐκ πρώτης ἀφετηρίας δόλος καὶ παρασπόνδησις, . 
εἷς οἷον ἧξον τέλος, οὐδὲν τὸ παρόπαν ἀγνοηϑὲν τοῖς πολλοῖς. οἱ 
μὲν οὖν ἐν τέλεε προχατελήφϑησαν εὖ παϑόντες καὶ εὖ ἔτι τυχεῖν 
ἐλπίζοντες" ἐπέδηασε γὰρ αὐτῶν τὰς γλώσσας, πλὴν ὀλίγων τινῶν, 
τὰ φιλοετιμήματα, καὶ εἶχον ἡούχως καϑ'᾽ ὅ τι πραχϑείη. τινὲς ἡ 
Ο δὲ τῶν κακῶς παϑόντων εἰς ἄμυναν λογιζόμενοι τὴν τοῦ παιδὸς 
καταφρόνησιν καὶ προσέχαιρον. ὃ μέντοι γε πατριάρχης ἔτι καὶ 
αὐτὸς ἐν ἐλπέσικ ἦν ταῦ μηδέν τε παραβαϑῆναι τῶν συγκειμένων, 
καὶ οὐδέν τι προσεξηρεύνα, ἐκεῖνος δέ τισι τῶν ἀρχιερέων τὸ 
σκέμμα κοινωσάμενος, καὶ ὡς οὐχ ἄξιον εἴῃ παιδὲ ὄντε καὶ τὴν Ὁ 


3. εἰς οἷς Ῥ. 


tüonis nuper factae, quae illum averterent ἃ metuendo inde quidquam εἰς 
nistrum heredi εἰ prioris imperatoris sibi olim non ignot, quin- 
etiam amicisimi. his poractis celerrimo reversua, δόδυρδρῖο δοοῦα ἴοδδ- 
ne puero, oum aplendido apparatu pompeque πιαροῖθοι πηπιογοαϊ δαϊαι 
(οἰ Nicacam iter intendit. quo ut pervenernnt, nihid eunctotà ( ae 
enim tempus terere sinebat z2olicitado rerum Occiduarum) atatim 86 ac- 
eingere coeperunt δὰ solemnem coronationem. in qua euentos octendit 
fraetra aperatum ab universis, ut, quemadmodum ἐοανοωσγαξς, prior im- 
peratorio diademate ineigniretur οἱ Augustus acclamaretur adoleaceutulus, 

raeiretque cunotis in pompa triumphali, quae tali decanione coronationis 
imperatorum aolet inetitui, Palaedlogus vero οἱ hnias coninx δοοαμὸο ροϑΐ 
illum ordine procederet. (7) δος vero fuit impingere in limen οἱ ἃ pri- 
nis aberrare carceribus per dolum εἴ foederis infractionem; ex quo foedo 
principio in quem finem proclĩvis esset prolapaio, nemo fero prudeutiun 
non aentiebat. verum praeoccupati beneßciis οἱ penei δροῦυα υἱοτὶ 
potentiorum tacnerunt: linguas enim omninm, perpancis ὀχφεορίδα, am 
uosas lartitiones devinxerant, ut quidvis taciti ferrent. quidam otiam 8 
patre pueri 4π86 non voluerant ραδδὶ, duleedinem vindictaæ πρλθινάδυι de 
guatabant in deopressions ἈΠΕ eius ἃ quo 50 affectos iniuria putabent. 
qquuare hoc ĩpais incundum accideabat. patriarcha totus Inaoumben δὲ σρο- 
randum quod optabat, χωῖδ videlicet pacta conventa in βιισωδοὰ rei ſore, 
nihil in his magnopere scrutari volnit; unde nee niei aero quid pararetur 
aenmit. Palacologus autem ἰοίριά iam ante machinam οαπ φυϊνειράδιν a- 





DE ΜΙΟΉΔΕΓΕ ῬΑΙΔΕΟΙΟΘΟ. UI. [101 


ἡλικίαν ἀτελεῖ τὴν τῆς βασιλείας ταινίωσιν προδιδέχϑαι καἰ οἱ 
πρυβεβηκότος ἤδη καὶ τὸν βίον κατατεεριφότος ἐν πράγμασι 
προηγεῖσϑαιε ἐν ϑριάμβοις καὶ εὐφημίαις, ἐθάρρει λαβὼν ὗπο. D 
σχίσες, ὡς καὶ αὐτοὺς ἀξιοῦντας ταῦτα καὶ ὡς δικαίοις προσ- 
ὁχεμένους τοῖς λεγομένοις ἔχειν καὶ τὸν πατριάρχην συμπείϑειν 
τὰς ἐπὶ τῷ παιδὶ ἀναρρήσεις πρὸς τὸ παρὸν ἀναβάλλεσθαι ὡς 
ἠγκαίρως ταὐριωθησομένῳ: ἑἵπετο δὲ πάντως ἐντεῦϑεν, εἰ μὴ 
βεσιμκῶς σνέφοιτο, κἂν ταῖς εὐὔφημέαις καὶ πᾶσιν ἑτέροις τοῦ 
ἤδη ταινιωϑέντος καϑυστερεῖν. πλὴν σοφιστέον ἔλεγον τὴν ἐγ-- Ε 
Ὀχήρησιν, καὶ ἅμα τελουμένων κινητέον τὰ περὶ τούτου, ὅπως 
μὴ καὶ προαισϑόμενας τὸ στέφος δώσων τὰς τωινιώσεις ὑπέρ- 
ϑοιτο. 
8. Ἦν ταῦτα, καὶ ἡ κυρία τῶν ἡμερῶν παρῆν, καὶ Ῥ 65 
πάντ᾽ εὐτρεκῆ ἦσαν, καὶ ἀρχιερεῖς τὰς στολὰς ἐνδύντες τὰς ἷε- 
Ιὁρὰς πρὸς τὸ τὰ τῆς τελετῆς ἐνεργεῖν ἑτοίμως εἶχον, καὶ τοὺς βα- 
σιλεύοντας περιέμενον. ἀλλ᾽ εὐθέως κινεῖεαε τὸ σκέμμα, καὶ 
ταραχὴ ἦν, τῶν μὲν ταῦτα τῶν δ᾽ ἐχεῖνα λεγόντων. τῶν δέ γε 
τῆς γερουσίας τινὲς καὶ προσηπείλουν κακὼς δρᾶν τὸ παιδίον καὶ 
διεχρᾶσϑαι, εἰ ἄλλως πράττειν ἡ ἐκκλησία βούλοιτο. λόγοι 


1, προσδεδέχϑαι P. 11. εὖ] ὁ τὸ 


ὕεται εἷδὶ magis obnoxũs composuerat, clam 'ρθοδ conveniens, et factu 
indignum absurdumque affirmans puerulum rationis haud eompotem Angu- 
ato ἀϊοῤειΠαία, ceremonia religioaiasima, oelebritate ampliscicaa decorarâ, 
paxuuque εἰ acclamationum primas ferre, 20 vero aatatis porfectae vi- 
rn, tota vita gerendis negotis maximis tritum, ϑαδαοίδαι larvati ornae- 
παῖ inceagrus infantalĩ traduci regia pompa et plane triumphari. qui- 
de δὶ 20 porsuasos ἔδεε, apoponderunt daturos operam πὶ patriarchs 
corotione pueri in praesens aupersederet, apecie ilũuns in tempus magie 
eppertunam differendae. porro consequens hince futurum ut, δὶ puer ea 
qâe βοὴ ornaretur imperatoria corona, in honore acclamationis οἱ cunctis 
id ξεῦπε auspiciorum δὸ iurium praerogativis omnino οἱ aubiuageretor οὐ 
ΗΝ es oclebritate diadema imporii auguetis ritibus eccot impositum cae- 
στο δόδεναηπέ utendum arte δὸ gubernundum arcano vonsilio negotium, 
δες prins ὧδ tal re hiscendum quam iam incheata eommuauis inauguratio- 
δ (εεαδεθηΐα., πὸ praemature quid atrueretur ſentiens is qui diadema 
erat inpeciturus, totam aolemnitatem et ex aeqquo coronationem utriuaque 
uſerendam ἐδ tempus aliud decernoret. 
Hi in hune modum consatitutis, adfuit dieta coronationi dies, 
cocta erant δὰ ceremoniam parata, aecris induti vestibus proesuloes in 
γούδεδε τεϊδρίοσδο functionis atabant οἱ Augustos expectabant, cum 6000 
Ἰδορίποισοδνο Ῥτοροηίίος quid Ραϊδοοίορῃ δοηαυπι οὐποοδαί. turbatur 
Aatian, ct varie murmur gliscit, hase quorundam δογυδι alia loquentium. 
δούδεο ἰδέος haee minae ronnuilorum 6 δαπδία. vim puero infarendam δὲ 
ΤΆΣΙΝ » δὲ obfirmarent animem praeæules in coneilio οἷμδ δὶς 


102 GEORGV PACIXMERIS 


Β γοῦν ἐγένοντο, χαὶ διεφιλονείχουν. ὃ δὲ πατριάρχης ἐν ἀμηχα-- 
γέᾳ ἦν, καὶ οὐκ εἶχεν οἷς προστεϑείη. παρήρχετο ἡ ἡμέρα, καὶ 
συμφωνεῖν οὐκ εἶχον. μάλις οὖν χκὶ μεεὰ τὴν πολλὴν διαφιλο- 
νεικίαν οἱ ἀρχιερεῖς πάντες πλὴν τινῶν ὑποκλένουσιν. ἦσαν δ᾽ οὗ- 
τοι Ἀνδρόνικος ὃ τῶν Σάρδεων καὶ ἸΠανουὴλ ὃ Θεσσαλονίχης ὃ 5 
τοὐπίκχλην Ψαρᾶς καὶ Δισύπατοςς ἀλλ᾽ ὁ τῶν Σάρδεων ἅμα τῷ 

Ο τὸν πατριάρχην πειαϑῆναι καὶ αὐτὸς αυνεπεέϑετο, τὰ πολλὰ συμ-᾿ 
βαλομένου τῇ καταϑέσει ἑοῦ τῆς κατὰ τὴν ᾿Ορεστιάδα “Ἱνδριάνου 
πόλεως Γερμανοῦ, ἔτι δὲ Γρηγορίου τοῦ Ἀγκύρας καὶ τοῦ Me- 
λαγγέων Κωνσταντίνοόυι ὁ δέγ᾽ Ἐφέσου Νικηφόρος εὐλαβὴς ὦν 10 
ἀνὴρ καὶ τίμιος οὐχ ὑπενόει τὸ ὑπορνττόμενον ὡς ἐν ἁπλότητι 
ζῶν, καὶ εὐθὺς συνυπήγετο. τοῦτ᾽ ἔπασχον καὶ ἄλλοι πολλοί. 
ὃ δὲ πατριάρχης ἔγνω μὲν ἀπατηϑείς, οὐκ εἶχε δὲ ὃ τι πράττοι 

Ὁ πολλῆς τῆς ἀνάγκης περιστάσης. καὶ δὴ καϑυπέγραφον μὲν οὗ- 
τοι τὰ ἐγνωσμένα, τῷ δέ γε Θεοσαλονίχης οὐδ᾽ ἀκουστὰ ταῦτ᾽ ἧ- ι5 
σαν, μηδ᾽ ἄκροις ὠσὶ δέξασθαι καταδεχομένῳ" τὸν γὰρ τῆς 
βασιλείας κληρονόμον πρῶτον ἠξίου ἐν πᾶσι γίγνεσϑαι. ὡς δὲ 
τὸ Ἰάρπου ὑπεμιμνήσκετο, καὶ πέμπων ὃ βασιλεύων κατωνεί- 
διζεν ὡς αὐτὸς εἴη ὃ προαγγέλλων τὴν βασιλείαν ἐν ἰδιώταις ἔτι 
τελοῦντι ζῶντος τοῦ βασιλέως, ἐχεῖνος καὶ προσωμολόγει, καὶ 90 

Ε ἕτοιμον ἑαυτὸν παρεῖχε δέχεσθαί τε καὶ στέργειν, εἴπερ ἐν ὅπασι 


9. τοῦ ante Ayx. deerat. 


immature coronandi. miscentur sermones, ardeacit contentio, aestuat pa- 
triarcha incertus animi quam in partem 86 adiungat. praeteribet dies, 
nec finis dissenszionum erat. aegre tandem ροδὲ multam contentionem 
antistitas δὰ Palaeologi desiderium inclinantur omnes, paucis exceptis. 
erant hi Andronicus Sardensis, Manuẽl Theſssalonicensis cognomento Pas- 
ras, οἱ Disypatus. verum Sardensis, aimul ac patriarchao sententis plu- 
rium persuass est, et ĩpse accessit, multum δὰ huius assensum eliciendum 
conferente Germano Adrinnopolis δὰ Orestiadem episcopo, zimul etiam 
Gregorio Ancyras et Conatantino Melangiorum. δἱ Nicephorus Ephesi- 
nus, vir pius δὲ honoratus, prae innata aimplicitatoe non pervidit quid 
clam molirentur qui haec movebant, ideoque facile tractus ἴω partes est, 
quod alũs item multis uasuvenit. patriarcham porro fraudem fieri non la- 
tuit: δοὰ facere aliud nequivit, urgente undique insuperabili necessitate. 
tamen δὶ omnes subacripperunt decreto communi, a20lo Thesatalonicensi ne 
mentionem quidem rei, quam iniquisaimam putabat, νοὶ primis admittente 
auribus. nam imperii heredi praerogativam principatus servandam ἴῃ 
omnibus contendebat. ac cum esset εἰ revocatum in mentem vocabulum 
Marpov, quod ipae coelo missum audierat, εἰ per misaos Palaeologus 
exprobraſset haud consequenter ipsum oagere, qui cui aliss privato, r 
Enante adhuc huius pueri patre, imperinm praedixisset, nunc tam perti- 
naciter obsisteret necessariam tuendae dignitati rem petenti, recordari 86 
ille ac probaro, dixit, δοὰ εἷος demum Palacologi honori anentiri, κὶ pri- 


DE MICEAELE PALAEOLOGO L. 1]. 103 


προηγοῖτο ὃ κατὰ χληρονομίαν βασιλεύς. ὡς δ᾽ ἐκείνῳ παρίστων 
καὶ τὸ παιδίον διερμηνεύοντες κατανεύειν τὸ ταινιωϑῆναι μόνον 
ἐχεῖνον, χαὶ αὐτὸν ἀγαπᾶν, καὶ δὴ ταῦτα πρὸς τὸν ἀρχιερέα ψελ-- 
᾿ς Ἅϊζον ἔλεγεν ὡς καταδέχοιτο, εἶ μόνον αὐτὸ ζῴη μηδὲν παϑὺν ἔκ 
ὅτωὸς (πολλοὶ γὰρ καὶ ἠπείλουν προεξανίστασϑαι εἰ ἀντέχοιτο, Ῥ 66 
καὶ τὸ Κελτιχὴν πελεχυφόρον περιεστὸς ἕτοιμον ἦν καὶ κατὰ φυ- 
λαχὴν χαὶ κατ᾽ ἐπίϑεσιν πράττειν, εἴγ᾽ δρισϑείη παρὰ τῶν δυ- 
γαμένων μάλιστα), ὃ ἀρχιερεὺς ὀλίγα τῶν παρὰ τοῦ παιδὸς λε- 
γυμένων φροντίζων ἑνὸς ἦν τοῦ ὑπὲρ ἐχείνου ἀντέχεσϑαι. ἀλλ᾽ ἀν- 
ιοτίσχειν εἷς τέλος οὐκ εἶχε" πολλοὶ γὰρ καὶ προσωνείδιζον καὶ 
προυτρέποντο νεμεσῶντες, εἰ μόνος αὐτὸς ὁμόσε τοσούτοις χω- Β 
doln. τότε τοιγαροῦν ὑπογράφει κἀκεῖνος πεισϑείς. πλὴν εἰς 
πιϑαγὴν δοχοῦσαν παραίτησιν τὸ ὁμοιοτρόπως προσέϑετο" τοῦ 
ὁμοίου γὰρ ἐπὶ χειρίστοις λαμβανομένου παρὰ τῷ ποιητῇ, ἐξέ- 
(ὀφηνὲν ἐχεῖγος ἔχ τούτου τὸ ἀναγχαστιχὸν καὶ κακότροπον τῆς 
ὑπογραφῆς, ὡς οὐκ ἐν χαλῇ πάντως πίστει καὶ χάριτι τὴν πρᾶ- 
ξιν προσέμενος, ἀλλ᾽ ἐξ ἀνάγκης καὶ βίᾳ τοῦ συνειδότος. ὃ “δὴ 
τὸ ὁμοῖον ὑπέφηνεν " ὁμοῖος γὰρ πόλεμος καὶ ὁμοῖον γῆρας τῷ Ο 
ποιητῇ λελέχαται. 
ὉὋ Ἐπεὶ γοῦν τὰ τῆς βασιλείου τελετῆς ἤνυσται καὶ ἔδει χωρεῖν 
τοὺς στεφϑέντας πρὸς τὰ ἀνάχτορα, προηγοῦντο μὲν οἱ τὸ στέ- 


πλ8 ονπῖαπι ferret qui hereditario ἱπιρογαγεῖ iure. tune qui agentem hae 
contantia Thessalonicenaem circumstabant, admonuerunt πὲ mentem ad- 
verteret ad innuentem ἱρδὶ pro quo tam pugnaciter certabat puerum, οἱ 
ξερὰ indĩcantem aequi bonique δε consulere ut δου Palaeologus coro- 
neretar; quo nibil ille motus audivit etiam mox voce balbotiente aibi di- 
centem Ioannem, sufficere aibi tuno quidem ai tutus viveret οἵ securus ἃ 
vi. molti enim minabantur se ἱροῦ de medio sublaturos, δὶ resisteret; 
aderatque ΟΕ] ἀγα δεεῦγοδ gestantium circumstans cohors, ancipiti obse- 
{πο δὰ nutum potentiorum parata, vel tueri puerum vel tollere, ac fa- 
cere onnino quidquid iuberetur. aed contemnebat iſtaa quoque ut pueri 
expreiaas metu voces perstans intrepidus in coepta intercescione Thea- 
lonicensis, in uno z2emper ἤχῃϑ eo quod dixerat. verum persistere δὰ ex- 
trenum non valuit: coortus enim est clamor in eum plurimorum certatim 
qua monentäum qua increpantium, ecquid puderet unum tot οἵ talibus vi- 
ris coram in 05 obsiſstere adveraumque niti? victus igitur denique πυῦ- 
æripeit, aæed iis verbis quae recte intelligentibus extortam manui subseri- 
ptonem, πο animo sententiam indicarent: adscripsit enim aimiliter 56 
atentiri, memor apud ροξίδπι aimile δὰ μοβαϊπιὶ δἰ κε βοδδοπειι trahi. 
quare εἷς innvebat 20 coactum extrema necessitate, contra mentem, οἱ 
benem approbasse vienm, quod malum iudicabat, reclamente persuasione 
βοξαιὶ ac vin ineluctabilem excuosante conscientia; ideoquso id δία. 580 
facere cũxiase, hoe est pessime, 400 δεηδὰ aimile bellum et ſimileo senium 
NHeneros dixerit. 

. Ut ergo coronatonis ceremonia peracta est, εἰ procedere ἰδ pole- 
tiam Αὐριεῖος oportuit, praeiverunt qui coronati fuerant Palacologus cum 





4104 OEORGII ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


φος δεξώμενοι, μεϑείπετο δὲ τὸ παιδίον οὐκ ἐν στέφει βασιλικῷ 
ἀλλ᾽ ἐν μόνῳ κεκρυφάλῳ ἡμιτυμβίῳ, λίϑοις καὶ μαργάροις κε- 
κοσμημένῳ. ἦν δ᾽ ἐκείνῳ μέλον οὐδὲν μὴ νοοῦντι, ἕκαστος δὲ 
Ὁ τὸ καϑ᾽ ἑαυτὸν σκοπῶν οὐ προσεῖχεν. ἔμελλε δ᾽ αὐτοὺς πάντως. 
Ε ἦ δίκη εἷς τὸ μετέπειτα μετελθεῖν, ὡς ἐγνώκαμεν. (9) τότε 
δὲ ἀτημελήτως τὸ παιδίον διάγον πρὸς παιγνίοις ἦν παιδικοῖς, 
καὶ ὃ βασιλεύων ἐν δημηγορίαις τῆς ἡμέρας συχνάκις. εἶϑ'᾽ ὕστε- 
ρον καὶ προσφιλοτιμούμενος τοὺς πολλούς, κατὰ μέσον σφῶν 
ἐρρίπτει καὶ ἀμφοτέραις ἀργύρια. οἱ δὲ προσυλλέγοντες ἀνύ- 
μνουν δῆϑεν τὸν εὐεργέτην, παιδίον καὶ τὰ κατ᾽ ἐκεῖνο χαίρειν 10 
ἐῶντες, μηδ᾽ οἵ κακοῦ εἰδότες γεγόνασιν. ἡ γὰρ κατὰ ϑατέρου 
Ρ 61 ἐπιβουλὴ τοῦ ἑτέρου ἐντεῦϑεν ἤρχετο. τί γοῦν λοιπόν ; ὑγρῶν 
ὄντων ἔτι τῶν γεγραμμένων αὐτοὶ κατημέλουν μὴ ξίφος κατὰ τὰ 
ὀμωμοσμένα κινεῖν. εἰ δὲ τῆς ἐκκλησίας χἂν ὃ κλῆρος ἠμέλει, 
ἀλλ᾽ οἵγε τὸ ἀρχιερατικὸν ἀξίωμα φέροντες, τί μὴ ἔχοντες ἀμρεύ-- 15 
γειν, τὸν λαὸν οὕτω κατενεπέδουν φρικώδεσιν ὅρχοις ὥστ᾽ ἐξ 
ἀνάγχης ἕν τῶν δύο τούτοις ἐπισυμβαίνειν, ἢ ἐμφυλίοις ἐνδιδό- 
ναι πολέμοις καὶ σφάττεσϑαι, ἢ μὴν τὰ μέγιστα εἷς ϑεὸν ἁμαρ- 
Β τάνειν ἐπιορχοῦντας. ἀλλ᾽ ὡς ἔοικε, τὸ παρὰ πολλοῖς ὑμνού- 
μένον ἀληϑές, ὡς τὸ μέλλον γενέσϑαι ἀντιπράττει καὶ τῷ φρο- 390 


eoniuge, post ipsos puer aine regia oorona, sed aimplücitor redĩmitas vitta 
fimbriata gemmis οἵ margaritis ornata. nec illo id acilicet curabat, per 
aetatem nondum aentiens. εἰ ne ad ἰδίῃ magnopere praesentes adverte- 
rent, ea cause erat, quod veriti passim quorsum haec vergerent, verte- 
bant pro ae quisque curas in sese, ac τοὶ ἴῃ metu vel in spe rerum pro- 
priatrum habitabant. omnes porro machinationis huius insidiosae partici- 
pes dĩvina deindo, ut cognovimus, suo tempore ultio excepit. (9) tunc 
vero aæecuram vitam puer degens totus ἴω ſudicris εἰ illins aetatis remiæ-- 
aionibus erat. imperator z20pius in die δὰ concionem dicebat, subiude- 
que, ut peroraverat, deliniendae causa multitudinis, argenteos utraque 
manu in medium conferti populi iactabat. illi certatim colligentes laudi- 
bos videlicet tollebant beneficum largitorem, puerum οἱ res eius volere 
iubebant, ignari quideom quo malorum devenissent. nam iĩnitia haec eront 
insidiarum alterius Augnatorum ἰδ alterum. popolus autem oblitus tam 
οἷέο iuratae in primum insidiarum machinatorem ultionis, adhuc udis εχ 
recenti saeriptura tabulis foederis inter Augustos sacramento firmatã, ἔδιω 
longe aberat ἃ atringendo gladio in auetorem iniurias, ut ipai efſusiasime 
applauderet. in ordine ϑοοἰεδίδδιϊσο clerus quidenm in pari cum populo 
diesimulationo ac rerum quae attentabantur negligentia versabatur: epi- 
δοορὶ autem non habentes aliud quo puerum deſenderent aut æius violati 
A. ulciscerentur, insistebant adigendo populo in nova οἱ diris impre— 
cationibus tremenda inramenta praestandi quod promisorat. ex quo alte- 
rum duorum necessario secuturum erat, uempe ut aut cirili bello temere 
auacepto sese trucidandos armatis obüicerent, aut inexpiabili δ flagitio 
periurũ apud dena oblĩgarent. δοὰ verum οδί vulgare ἀϊοίυω, quod 





DE ΜΙΟΗΔΕΙῈ, PALAEOLOGO L. 1]. 105 


γεῖν, ἐκεῖνος τοίνυν μεϑὸ καὶ δημηγορήσειε, κοντοῖς καὶ σφαί» 
ραις τοῖς ἄρχουσι συνιππάζετό τὸ καὶ συνέπαιζε, καὶ τρυφὴ ἦν 
τοῖς βλέπουσι τὰ πραττόμενα. εἰς τόσον δὲ τὸ πλῆϑος δημηγο» 
ρῶν εἰς ἄνεσιν ἔερεπε καί σφιν χρηστὰς τὰς ἐλπέδας ὑπέτεινεν ὡς 
δκαλῶς εἷς τοὐπιὸν βεώσουσιν, ὥστε καὶ χαρίτων ἀρχαίων πολιτο» " 
κῶν ὑπεμέμνησκχεν ἐλευϑερίας φερουσῶν σύμβαλον. ἦσαν δ᾽ ἐκεῖ. G 
ναι προσκλώϑειν τὰς γενειάδας πέχοντας καὶ χαίρειν ἀνέδην καί 
τινῦς προσέκχλωθον δίχα, καὶ σφᾶς ἑώρων ἐγὼ γαννομένους δεὶ 
τοῦτο κελεύεε βασιλεύς, τὴν ἐπὶ τῶν πραγμάτων εὐμάρειαν 
ἰθὑπισχνούμενος. ἦσαν δέ τινὲς οὐκ ΟἾδ᾽ ὁπόϑεν τῶν μελλόντων 
προφοιβασταί, καὶ κλώϑειν προσέταττον χαίρουσι τοῖς ἐλπιζομέν 
γοις, ὡς συροῦσι λυπουμένοις τοῖς πραττομένοις, οἷ πεινῷεν Ὁ 
ἐσύστερον. οἱ δ᾽ ὡς εἰχαιέως λεγομένοις οὐ προσεῖχον, ἀλλὰ τῶν 
ἀγαϑῶν ἦσαν ἐλπίδων, κἂν φόβους τις λέγοι. εἰ γοῦν ἀληϑῆ 
(5τὰ φοιδβάσματα, ἔδειξεν ὃ καιρός, καὶ ἡμεῖς κατὰ τόπον ἐροῦ- 
μεν, μηδὲν προσϑέντες εἰς τὴν τῆς ἀληϑείας σύστασιν. 
Τότε τοίνυν ἐφ᾽ ἡμέραις τισὶ διατρίψας κατὰ τὴν Νέχριαν, 
ἐπὴ παλινοστεῖν ἔδει πρὸς Νύμφαιον, τῷ πατριάρχη συνταξά- 
μένος, καὶ τὸ παιδίον παραλαβὼν ὃ κηδεύειν ὑποσχὼν ἑαυτόν, 


ϑέξεισιν ἅμα τοῖς ἐν τέλει καὶ τῷ σερατῷς. (10) καὶ ὃ μὲν κα- Ρ 68 


οοἶηο futurum est nulla posse prudentia praeverti. caeterum Ῥαίδεοϊο- 
gus post illas conciones contis εἰ pila colludens cum principibus, ludicra 
equestria magna apectantium voluptate decurrebat. porro ietis concioni- 
bus tantum bonaespei laetitiacquo popularibus animis iniecerat, πὶ quari 
derti daraturas felicitatis vitam δἷδὲ omni prosperitato cumulatam in po- 
aterum augurarentur, et passim familiari gratulatione quaedam εχ antiqua 
memoria facetae urbanitatia, libertatis omen habentia, dieta retractarent 
frequentarentque sermonibus. erant auten ea, licere nunce pilos barbas 
mulcere pectere digitisque torquendo crispare fas ostiumqne 6886, utique 
Ργοίδεθ gaudentibus. nec zecus vulgo factitabant gestiente quadam ala- 
critate, innatos genis pilos nonnulli biſariam discriminantes. οἱ memini 
ne ridere οἷς agentes exultatione ingenti, εἰ addentes δἷς iubere impera- 
torem, dum tam beata rebus otia tum praestaret tum in posterum μοὶ δ» 
eeretar, frustra obstrepente iusanis gandiis morosa tristitia vatum omino- 
ποθι, nescio unde hausta divinandi fiducia mala denuntiantium, quorum 
μας inter mauspicatĩsaimas voces * vibrato licot pilos malarum prae geu- 
dio aperatae durationis huius prosperi rerum atatus, postea illos vuleuri 
pe impatientĩa saeviasimae, quae vobis fauces opprimets, famis“ illi lu- 
dibundi nec attendere dignati tanquam anilia garrientes aspernabantur. 
δ tamen δὴ ex vaeno iactarentur, eventus declaravit; et nos in looo 
nihil adiungentes veritati. 

Tunc igitur Polaeologus aliquot diebus hune modum Nieaeas 
tranaetis, πϑοὶ opportunum visu eat redire —*—— aalutato pa- 
triarcha εἴ αοοιπηρίο puero, ao renoratis promissis eius pater i, 
proſeetus δέ prina nobilĩtate εἰ exercitu comitantibus. (10) / aimul vero 


106 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


ταλαβὼν τὸ Νύμφαιον Περσῶν μὲν ἐδέχετο πρέσβεις καὶ δῶρα, 
καὶ τῷ σουλτὰν καταιγιζομένῳ ἐκ παλιρροίας πραγμάτων ὕπε- 
σχνεῖτο προσχωρήσαντά οἱ ὑπτίαις. δέχεσϑαε ταῖς χερσὶ καὶ εἰς 
καιρὸν πέμπειν αὖϑις μετ᾽ ἀσφαλείας τῶν πραγμάτων ἡσυχα- 
σϑέντων. ὃ γὰρ Ἰελὴκ προσκεχωρήκει, καὶ δέος ἦν τῷ σουλ- 5 
Β τὰν μήπως ἐκεῖνος ἐπανήξῃ μεϑ᾽ ἱκανῆς, καὶ ὅσην οὐκ ἦν ὕπο- 
στῆναι, δυνάμεως. ἐγγύας δ᾽ ἐδίδου τοῦ μὴ φοβεῖσϑαι τὴν πά- 
λαε συνήϑειαν.- ἐπρεσβεύοντο δὲ πρὸς ἐχεῖνον καὶ οἱ κατὰ τὴν 
μεγαλόπολιν Ἰταλοί, καὶ ἀνακωχὴν ἐδίδουν τῇ πρὸς ἐκείνους μά- 
χῇ» ὡς καὶ μετ᾽ ὀλίγον κραταιότερον σπεισόμενος σφίσιν, εἰ προ-- 10 
τενοῦντός τινα ἐχπληροῖεν. πλὴν καὶ τοὺς πρέσβεις Ῥωμαίους 
᾿ καὶ ἐκ Ῥωμαίων ὄντας ὡς εἶχε μετεχειρίζετο, καὶ μηδὲν ἔχων ἐν 
Ο τῇ πόλει ζητούντων ἐδίδουν εἰ ἕξει, καὶ χρυσοβουλλείοις λόγοις 
κατησφαλίζετο τὰ διδόμενα. κἀντεῦϑεν προσεφέρετο ὡς ἰδίοις, 
καὶ πεῖραν διδοὺς καὶ λαμβάνων ἀνήρτα τὰ τῶν σπονδῶν, προσ- 15 
δοχῶν τι μεῖζον ἐξ ὧν ἐμάνϑανε τοῖς πρέσβεσιν ὁμιλῶν. τοῖς δὲ 
δυτικοῖς προσετετήκει. ὅϑεν καὶ τὸν οἰκεῖον ἀδελφὸν Ἰωάννην, 
Ὁ μέγαν ἔτε δομέστικον ὄντα, συνάμα πλείσταις δυνάμεσι πέμπει, 
Ἑ (11) ὃς τοῖς δυτικοῖς ἐπιστὰς φοβερὸν ἔδοξε πνέειν ἐκείνοις, 
ἅμα μὲν τῷ ϑερμῷ τῆς νεότητος ἅμα δὲ καὶ τῷ περὶ ἐκεῖνον 90 
στρατεύματι κουφιζόμενος, καὶ ἀπτέρῳ τάχει αἱρεῖ μὲν τὸ περὶ 
91, εὐπτέρῳ P. 


Nymphaeum pervenit, Peraarum legatos δυάϊνι!ἐ οἱ accepit dona. Sulta- 
noque rebus retro lapsis periclitanti promisit δα illum, δὶ δά sese veni- 
κοῦ, obviis ulnis excepturum, εἰ ubi detonuisset eius domestica tempestas, 
aecurum δὰ sua remissarum. causa timendi Sultano fuerat quod audie- 
bat Melecum adventare, verebaturque πὸ tantas aecum 80 tales copias 
duceret, quibus ipae sustinendis haud par esset. pignus porro fiduciae 
53 Palaeologum Sultano erat amicitia inter eos mutuis officiis contracta 

taque, quo tempore in Perside simul ſuerant. venit eodem δὰ eundemn 
legatio magna in urbe degentium Italorum, quibus inducias concessit bellũ 
quod in eos gerebatur, pollicens firmius δα mox εἰ plenius cum ipais foe- 
dus initurum, ai quaedam in antecessum, quao propositurum 866 aĩebat, 
oxequerentur. caeterum ipsos legatos, utpoto Romanos εἰ εχ Romonis 
ortos, quam potuit liberalissime tractavit. et cum adhuc in urbe nibil 
haberet, tamen quae in ea sibi δ ipso petüerunt iam tum concessit, tra- 
diturum se pronttens, δὶ unquam urbem recuperaret; idque diplomatãbus 
aurea bolla munitis aanxit. deincepsque δὶς cum 16 velut cum δυΐδ egit, 
οἱ experimenta mutuae fiduciae dans vicissim οἱ accipiens suspendit con- 
clusionem foederis, expectans aliquid maius ex his quas legatorum ser- 
mone didicerat. Occiduarum porro rerum aolicitudo illum penitus urebat3 
quare illae proprium fratrem Ioannem, magnum tum adhuc domestãcum 
cum pleriaque copiarum deſtiaat. (11) is δὰ Occiduum delatus limitem 
magnis ibi apiritibus rem gerens terrorem sui per illos late populos ἴπ- 
gentem sparait. fiduciam audendi inveni dabat εἰ fervor aotatio, οἱ, co- 


DE MICBIAELE BALAEOLOGO L. Π, 107 


τὰ Κάνιγα φρούριον, αἷφεῖ δὲ καὶ τὸ περὶ τὰ Βελλάγραδα καὶ 
Πόλογον καὶ ἸΚολώνειαν, χειροῦται δὲ καὶ Καστορίαν καὶ Πε- 
λαγονίαν καὶ Δούρας Τζίρνικόν τε καὶ 4ιάβολιν καὶ τὴν Πρῖλα- . 
aoy Βοδεεινά τε καὶ Βόστρον, ἔλλιμνον νῆσον, Πέτραν Πρέ- Ρ 69 
ὅσπαν τε καὶ Στερίδολα καὶ χχρίδαν καὶ τὰ Ἰλλυριῶν ὀχυρώματα, 
χαὶ ἕως Δυρραχίου φϑάνει τὸ δόρυ χινῶν. προσβάλλει δὲ καὶ 
Πάτρᾳ καὶ Τρίκχῃ, καὶ τὰ κύχλῳ καξὰ συνθήκας κρατήσας, καὶ 
ἀμαχεὶ τὰ πλεῖστα, εἰς φόβον μέγαν καϑίστησι τὸν δεσπότην 
χαὶ ἐν στενῷ κομιδῇ. τάτε καὶ ἐγγίονος ἀξιῶν τύχης αὐτὸν 
100 χρατῶν, πέμψας τὰ σύμβολα, σεβαστοκράτορα καθίστα. 
(12) ὁ δέγε Ἰιχαήλ, μεϑὰ συγχρησαμένου ταῖς ὑπὸ τοῦ γαμ- Β 
βροῦ Μαφρὲ συμμαχίαις τὰ κατὰ τὸν Καίααρα συνέβη περὶ ὧν 
μοὲ προαγνετύχϑη, νοῦν λαβὼν ἁλούσης τῆς πόλεως πέριπεει πρὸς 
βασιλέα τήν τε σύζυγον Θεοδώραν καὶ Ἰωάννην τὸν παῖδα, ἐκείν 
Ἰόγην μὲν τὰς εἰρηνικὰς πρεσβεύσουσαν, τὸν δ᾽ υἱὸν ἐσόμενον ὅμη- 
ρῦν, πλὴν ἐς διηνεχές, ἐφ᾽ ὅσον ζῴη, ἀξόμεκον καὶ τὴν συνοι- Ο 
χίσουσαν προσηκόντως, ἣν δὴ καὶ ὁώσει ὁ βασιλείς. 
Τότε γοῦν ἐκεῖνος διὰ τάχους καταστρεψάμενος τἀκεῖ ἀρεῖ- 
κῶς ἠγωνισμένος, μᾶλλον δὲ καὶ καταστήσας, φρουροὺς ἐμβα- 
λῶν χαὶ φυλακὰς ἐπιστήσας ἐπανέζευξε μεεὰ λαμπρῶν καὶ περε- 


piarum quibus erat succinctus optimarnm robur et numerus. cepit ergo 
nira celeritate arcem δὰ Canina, aroem aliom δὰ Beliegrada aitas, prae- 
terea Pologum εἰ Colonesm; aæubegit Castoriam, Pelogoniam, Duras, 
Trernicom quoque εἰ Diabolin et Prilapum, Bodeêna item εἰ Boſtrum 
iaham in ſacu, Petram, Preepam, Steridola, Achridam εἰ Illyrioruoa 
voitiones, Dyrrhachium usque armata progreasus manu. δαβθίεδδυδ etiam 
Putim et Triccen, οἱ cunctis per ciccuitum deditions potitus, plerisquo 
aine admota τὶ δοίο terrore debellatis, maximum incussit metum domi- 
naati ile despotae, ot in artas illam angustias controusit. quibus Palaoo- 
609 cognitis, tam atrenuum fratrem dignum ratus qui δῦο ipeius priu- 
cipali ſastãgào propius admovreretur, illum sebastocratorem missis eius 
praecelane dignitatis insignibus creavit. (12) caeterum Miobaõol post ea 
quae ipei πδὸ auxiliaribus copiis à Monfredo eius genero submiscis ad- 
versas Caesarem aucceeserant, de quibus antes diximus, δὰ saaniors tan- 
dem connilia inclinans animum, πρὶ deinde ↄudi vit vrbem imperotoris po- 
teaatã redditam, misit δὰ ipcgum coniugem Theodoram εἰ filium Iosnnem, 
iibm αὐ de pacs viri cum imperatore conveniret, hunc obeidis looo man- 
roram in omne deinceps tempus ἐπ Augusti comitatu, et uxorem ibi du- 
cterum, ipei dare imperetor diguaretur. δεὰ haec poſtea. 

Taac porro lIoannes Augusti frater domita brevissimo tempore tota 
νὰ regions, bello magno fortisainie feliciacimeque ac βἰιβυὶ velociscimo 
coafecto, qua victoria rempublioam illis partibus labantem egregie reeti- 
tuit, praecidia ubi opus erat oollocans, idoneos virtute ac δυπιογο quae- 
utis conervandis custodes apponens. post quae tropaeis ereotis iiluetri- 


⸗ 


108 BGEORGV PACEVMIIS .!' 


φανῶν τῶν τροπαίων, καὶ λείαν οὐκ ὀλίγην περιβαλόμενος. ὑ 
Ὁ μιὲν οὖν βασιλεὺς ἐχεῖνον, σὺν ἀκείνῳ δὲ καὶ πολλυὺς ἄλλους με- 
Ε γίσταις δωρούμενος ταῖς ἀξίαις, (13) τὸν μὲν οὖν Ἰωάννην 

δεσκύτην ἐγκαϑιστᾷ, " αἱ" δέ. γε πράξεις ἐκείνου καὶ μέγαν ἐφήμε- 

ζον, ϑάτερον δὲ τῶν ἀδελφῶν Κωνστανεῖνον σεβαστουράτορα δ 

P 70 μετὰ Καίσαρα" ἅμα γὰρ τὸν Ἰωάνγην σέβαστοχράτορα καὶ καί- 
σαρα ἀπεδείχνυ, τὸν δέ γε σιενϑερὸν τοῦ δεσπότου τὸν Τουρνί» 
πίον Κωνσταντῖνον ἐχ μεγάλου. πριμικηρίου σεβαστοκράτορα καὶ 
οὐτὸν καϑίστησε, πλὴν οὐ κατὰ τὸν πρῶτον χοὶ ἀδελῳφύν" ἐκεῖ» 

ον 480 καὶ βασιλικοῖς ἀοτοῖς κατὰ τὸ σύνηθες ἐμεγάλυνε, τοῦ- 10 

“τὸν δὲ δίχα τῶν συμβόλων ἐκείνων ἐν μόνοις τοῖς κυανοὶς σιβα- 
στοχράτορα ἔγραφεν. ἐξεδίδου δὲ καὶ τὴν αὐτοῦ ϑυογατέρα τὴν 
Β μετὰ τὴν προτέψαν, ἣν ὁ δισπότης εἶχε, τῷ τοῦ δεσπότου υἱῷ 
ἐκ δύσεως Ἰωάννῃ, ὃν καὶ ὡς ὅμηρον πεμφϑῆναι τῷ βασιλεῖ 
παρὰ τοῦ πατρὸς ὁ λόγος πρϑέγραφεν. ᾿“λέξιον δὲ τὸν Σερα- 1 
τηγόπουλον γέροντα προυβάλετο Καίσαρα, τὸν δὲ γέροντα «4ὦ- 
σκαριν τὸν τοῦ Ἰζαμαντούρον ἀδελφὸν ( αὐτὸς γὰρ ὑπέδυ τὸν 
μοναχὸν ) μέγαν δοῦκα ἐφήμιζεν. ᾿Σωάννην τε τὸν Ῥαοὺλ υἱὸν 
τοῦ πρωτοβεστιαρίου Ῥαούλ, καὶ τὸν τοῦ πησωϑέντος (Φιλῆ 
Ο υἱὸν ᾿Ἱλέξιον, τὸν μὲν τῇ τοῦ πρωτοβεστιαρίου Ῥήουζάλωνος, Ὁ 
πρὸ μικροῦ χηρωϑείσῃ τρόπον ὃς εἴρηται, Θεοδώρᾳ, ἀδελφιδῇ 
αὐτοῦ γε οὔσῃ, Ἐὐλογίας ἐκ Καντακουζηνοῦ ϑυγατρὶ τῆς αὐτοῦ 
αὐταδέλφης, εἰς γάμον συναρμόσας πρωτοβεστιάριον ἀποκαϑί- 


bes, 5ρο}}}9 εἰ praeda dives opima demum reverasos est. ample illom, ut 
erat meritus, honeravit imperator, et muitos alios qui cum eo fuerant, 
mauximis ipsos dignitatibus remunerans. (18) ipaum quippe Ionnnem con- 
atituit despotam, cui titolo res eius gestas magni cognomen adiunxerent. 
alterum verd fratrum Constantinum sebaſtoeratorem poet Caeseorem cres- 
vit: simul enim Ioonnem sebastocratorem εὐ Caeserem declara verat. 80- 
cerum autem despotas, Tornicium Conatantinum, ex magno primioerio 
aebastocratorem fecit, δεὰ cum alqqua ἃ Caesaro differenatia: nam fra- 
trem isto afficions honore imperatoriis quoque de more aquilis ingignive- 
rat, huac vero srine illis z2ymnbolis in solis caeruleis δβοϑαδίοογαίογοι eri- 
peit. collocavit δυίεαι Tornicii filiam z2ecundogenitam, s0ororem uxoris 
despotae aui fratris, Ἰοδηωὶ filio despotas Oocidentis, quem obaidem im- 
peratori ἃ patre missum paulo ante diximus. senem porro Alexium Stra- 
togopalum creatit Caesarem; οἱ genem Laſcarim Traamanturi fratrem 
(hic enim monachi vestem indaerat) magnum ducem appeliavit. Toannem 
voero Raſblem, protovestiarĩi Raũlis filium, protovestiarium creavit, cou- 
ioneta οἱ matrimonio vidua protovestiarũ Musalonis nuper occisi 480 modo 
narra viaus. haet autem vidusa, nomins Theodora, nheptis erat impera- 
teris Polaeologi, εἶπα aororis Eulogias ex Cantacureno filia. cuies Ko- 
logiae filiam alteram, germanam Meodorae, Mariam, nuptüis copolarit 


Φ 


DE ΜΙΟΒΑΒΙΚ PALIPOLOGO L. I. 109 


στησι, τὸν δὲ εἰς ἐν. λέχος τῇ αὐταδέλφῃ ταύτης ῆαρίᾳ συναγα- 
γὧν μέγαν δομέστικον ἀποδείκνυσι. τὴν δὲ ἐκ ϑατέρας τῶν αὖ- 
ταδφων αὐτοῦ ᾿άρφϑας γεννηϑεῖσαν Θιοδώῤωαν, ἣν καὶ ὃ Κα- 
βαλλάριος Βασίλειος εἶχε, διαζεύξας ἐκεῖνον αὐτῆς τῆς αὐταδέλ--. Ὁ 
ὅφης δεηϑείσης διὰ τὰ συμβάντα οἱ παρὼ τὴν ἑαυταῦ αἰτίαν, τῷ 
Βαλανειδεώτῃ ἐκδέδωσιν, ὃν καὶ μέγαν στρατοπεδάρχην τιμᾷ. 
τοὺς δὲ ταύκης αὐταδέλῴφους, Πϊώρϑας τῆς αὐταδέλφης υἱούς, 
γέους ὄντας ὑπερηγάπα καὶ ἐντὸς τῶν βασιλείων εἶχεν ἐκερεφο- 
μένους ( ἈΠ χαὴλ δ᾽ ἦσαν καὶ χἀνδρόνικος καί γε Ἰωάννης αὐτοῖς 
lorà ὀνόματα), ὡς καὶ πολλῷ ὕστερον καὶ τὸν ἐκ δύσεως Παλωιο- 
1όγον “ἀνδρόνιχον, ὃν καὶ ἐξάδελφον ἔγραφε, συναναβάντα τῷ Ἐ 
ῥισπύότῃ συνάμα καὶ ἄλλοις πολλοῖς δυτικοῖς ἄρχουσι συνοικίαας 
τῇ τοῦ Ῥαοὺλ, ϑυγατρί, κεχηρωμένῃ οὔσῃ καὶ ταύτῃ τοῦ “νδρο- 
γίχου ἸΠουζάλωνος, ὃν καὶ μέγαν δομέστικον ἀνεγράφομεν, πρ9- 
ι"τστράτορα ἀποδείκνυσι. τότε δ᾽ ἐπὶ τῷ ἀξιώματι τούτῳ τὸν 
Φιλανϑρωπηνὸν ᾿Αλέξιον ἐγχαϑίστα. τὸν δὲ τῆς πένϑερᾶς αὖ- 
τοῦ αὐτάδελφον "ἄγγελον μέγαν ποιεῖ πριμικήριον, πρωτοσεβα- 
στὸν δὲ τὸν ἸΝαστόγγον ἹΠ]ιχαὴλ καὶ μυστικὸν τὸν Παλαιολόγον 
Μιχαήλ, οὗς καὶ αὐτανεψίους ἐλέγομεν εἶναι κατὰ γένος τῷ βὰ- 
ϑυσιλεῖ, ἄλλους τε πολλοὺς τῶν ἀρχόντων τοῖς ὀφφικίοις προσανε- Ῥ ΤΊ 
βίβαζεν, ὡς καὶ τὸν λογοϑέτην τῶν ἀγελῶν “ἀγιοθεοδωρέξην λο- 
γοϑέτην τῶν οἰκειακῶν ἐπακαβιβάζων ἐκάλει, καὶ Πιχαὴλ τὸν 
Καχὸν πρωτασηχκρῆτις ἀναδείξας εὐγενεῖ συνήρμοττε κύρῃ ἐκ τοῦ 


18, συνοικήσας P. 


Alerio, Philae qui excaecatus fuerat filio, quem δέ magnom domesticum 
dedaravit. aliam praeterea Theodoram εχ δἰΐεγα aorore διὰ Martha ge- 
nitam, quam Basilius Caballarins duxerat, ab eo abiunctam rogatu ger- 
namse propter ea quae ἱροὶ Marthae eius causs contigerant, uxorem de- 
auidiotae, quem magni atratopedarchae honore decoravit. huius 
Theedorae fratres quoquo, Marthas aororis 320ae filios, δόδυς adolescen- 
tuloe, catos in primis habuit εἰ apud 56 rogie coravit educari. nomina 
herum erant Michasl Andronicus et Ioannes. aimiliter (quamquam hoe 
—2*2 Andronicum alium Palaeologum ex Ocecidente, quem eat 
pe acrãpait, qui cum despota εἰ aliis moltis tractus Occiduĩ princi- 
pibes δὰ δὸ 224 
niganm domesticum fuisse iam scripeimus, protostratorem crea vit, eodem 
tenpere collegam αἱ aimili dignitatis appellatione tribuens Alexium Phi- 
ἰλαϊδιοροπθπι, aocrus autem ipsiuns fraifem Angelum magnum faeit pri- 
δ ἮΝ —— vero Nostongum Michnẽlem, οἱ myaticum Pa- 
ἰδρώεσημῃ δδιοδοδίει), quos ΟΧ. genere consobrinos imperatori fuisse dixi- 
ῬΑ. rari mode moltos alios ex princĩpibus ad officia promovit, uti lo- 
touain Ha ᷣotheodoriten, quem logothetam domestĩeorum con- 
nteitʒ οἱ dlem φοφμοιμεπίο Melum, primum. ἃ δεοπεῖδα antea crea- 


rat, collocata οἱ vidua Andronici Muzalonis, quem 


* 


110 GEORGMV PACEXMERIS-· 


τῶν Φιλανϑρωπηνῶν γέγους, καὶ ἁκλῶς πολὺς ἦν τοὺς ἄρχον- 
τας δεξιούμενος. ΝΕ ον ' ! 

14. Ἦν ὁδν αὐτῷ διὰ σπουδῆς μεγίστης καὶ τὴν πόλιν 
ἑλεῖν, καὶ προσηνάγκαζε τρόπους ἐφευρίσκων μάχης πρὸς ἴτα- 
λούς, καὶ τὰ κύκλῳ ταύτης προκαταλαβεῖν ἠπείγετο. ἐπεὶ δὲ 
καὶ ἔτι παρ᾽ Ἰταλῶν ἡ Σηλυβρία κατείχετο, πέμψας αἷρεῖ κατὰ 
κράτος καὶ τῶν Ῥωμαίων ποιεῖται τὴν πόλιν ἀκονιτέ, ἔτι τε 
προσεχώρουν ἐγγύτερον οὗ ἡμέτεροι, καὶ τὰ ἔξω τῆς πόλεως ἐν 

Β χερσὶν εἶχον πλὴν χ“φαμείας. ἰσχυροῦ φρουρίου κατεχομένου τοῖς 
Ἰταλοῖς. ἦσαν δέ τινες κατοικοῦντες ἀπὸ Χρυσείας τε καὶ ἐπέ- Ὁ 
κεινα,, ἀνέτους τὰς γνώμας ἔχοντες εἴτε πρὸς Ῥωμαίους εἴτε πρὸς 
Ἰταλοὺς ἐϑέλοιεν ἀποκλίνειν, τῶν μὲν “Ῥωμαίων προσκειμένων 
αὐτοῖς οὖσι Ῥωμαίοις, τῶν δ᾽ Ἰταλῶν φυλακὴν ἐχ τούτων πι- 
στευόντων ἔχειν. διὰ τὸ πρὸς αὐτοὺς σύνηϑες" οὐ γὰρ ἦν ἑτέροις 

Ο πιστεύειν. τὸ δὲ καὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐχδιῶξαι, μὴ καὶ κίν- 15 
δυνος ἐκ τῆς ἐρημίας προσέσται. ἦσαν γοῦν μεταξὺ Ῥωμαίων 
καὶ Ἰταλῶν, καὶ διὰ τοῦτο ἐκέκληντο καὶ ϑεληματάριοι, τὴν ἔξω 
τῆς πόλεως γῆν καρπιζόμενοι, διαζῶντες ἐκεῖϑεν καὶ παρ᾽ ἀμφο- 
τέρων εἰς ἄνεσιν μένοντες, χρῃζόντων ἑκατέρων τῆς ἐχείνων ἀγά- 
πης, ὡς ἄν γε μὴ βλάπτοιντο. δῆλοι γὰρ ἦσαν διὰ μέσους τοὺς 90 
οὐκ οἰκείους ἕξοντες" ἦν γὰρ καὶ τοὺς Ἰταλοὺς ἐκ τοῦ ἀναχωρεῖν 

Ὁ ἐκεῖϑεν ἐκείνους βλάπτεσθαι ἐρημωϑθϑέντος τοῦ τόπου, καὶ τοὺς 
tum, ΠΟ virgini coniunxit e Philanthropenorum stirpe. denique multos 
orat in demerendis ἃς δἰ δὶ conciliandis primariis viris familiisque. 

14. Idem porro incumbebat omni studio in cutum recuperandae ur- 
bis. itaque invento praetextu belli contra Italos, loca Constantinopoli 
undecumque per circuitum vicina praeoccopare contendebat. εἴ quonian 
Selybria tunc adhuc erat in potestate Italorum, missis copiis primo eam 
incursu cepit εἰ facile adiecit ditioni Romanorum. propins etiam δύδιο- 
ventes sese urbi nostri suburbana occoparunt, excepta Aphamea, mun- 
tione valido Italorum praesidio defensa. erant antem terrae illius inqui- 
lini quidam ἃ Chrysea et locis ulterioribus profecti liberi homines αἱ 55] 
iuris, ancipitique in Romanos atque Italos favore, et δὰ alterutros prout 
libuerat inclinare soliti, Romanis ἴῃ ipsos utpote Romanos naturali cari- 
tate propendentibus, Italis gentis sibi δα tutelam finium perotilis deme- 
reri studia conantibus consuetudine commercii utrinque quaestuosi com- 
modique: non enim allios habebant quibus fiderent; εἰ εἰ hos expellereat 
unicos auburbani territorii colonos, desertae ipeis incultaeque regiones vi- 
ctum negarent. cum ergo inter Romanos οἱ Italos neutrarum essent par- 
tâum, Thelematarii (quai diceres voluntarii) vocabantur, quod, αἱ ἀϊχὶ, 
δὰ quos volebant impune propenderent, campos urbi vicinos colentes in- 
deque viventes, nece Latinis ipaos nee Romanis infestantibus, quod eorum 
opera εἰ benevolentia pariter utrique indigerent. nam utrosvis ob acce- 


* iniurias odiasent, afficere damno poterant, Italos quidem recedendo 
οὐδ, οἱ desolatis inouitiaque relinquendis, unde victus pattem inaximam 


DE MICEBRAELE ῬΡΑΓΑΕΒΟΙΟΟΟ L. 1], 111 


Ῥωμαίους, εἰ ἐγχειροῖεν ἐπέ τε, μὴ ὅπως γε συνεργεῖσϑαι, ἀλλὰ 
καὶ χατὰ χράτος εἴργεσθαι παρ᾽ αὐτῶν διὰ τὸ πρὸς ἐκείνους μῖ- 
σος χαϑαρῶς προσκειμέγων τοῖς Ἰταλοῖς. μετὰ γοῦν τὴν τῆς 
Σηλυβρίας ἅλωσιν οὐδὲν ἦν μέσον αὐτῶν τε καὶ τῶν ἡμετέρων, 
ἀλλ᾽ εἴ που συντύχοιεν ἀλλήλοις, φιλικῶς εἶχον αὐτοί τε πρὸς Ε 
ἐκείνους κἀκεῖνοι πρὸς τούτους, καὶ τρόπον μάχης οὐδέτεροι ϑα- 
τέρους ἐσχύλευον. ἐδόχει γοῦν τῷ βασιλεῖ δι᾿ “Ελλησπόντου πε-. 
ρωωϑέντα τὴν Σηλυβρίαν ἄρτι ἁλοῦσαν καταλαβεῖν, καὶ τὰ 
πιρὶ τοῦ πῶς ἂν ἡ πόλις Ρωμαίοις ἁλῴη ἐχεῖ χκαϑήμενον πραγμα- Ῥ 13 
Ἰϑτεύεσϑαι. ἀλλὰ τὸ περὶ τὴν ἐκκλησίαν συμβὰν οὐκ εἴα τοῦτον 
ὀιαπερᾶν. 

15. Ὁ γὰρ πατριάρχης ““ρσένιος εἴτ᾽ ἐπιλογισάμενος τὸ Β 
ἐπὶ τῷ βασιλεῖ πραχϑέν, ὡς ἐξηπάτηται μὲν αὐτός, ὁ δὲ τῆς 
βασιλείας ὄρπηξ ἀγέραστος μένει περιφρονούμενος, τῶν πραγμά- 

ὅτων ὅλων ὑπὸ τῷ Παλαιολόγῳ διοικουμένων, εἴτε καὶ ἄλλου νύ- 
ξαντος ὡς ἐπενυστάξειε μέγιστα πράξας καὶ ἄληστα, εἴτε τι καὶ 
ἄλλο τι τὸ λυποῦν ἦν (οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος δῆλον ἦν ποιῶν ἐφ᾽ ᾧ 
ἐξιχώρει, αἰτίας δ᾽ ἐπλάττετο ὡς καταφρονοῖτο καὶ ὡς οὐδὲν Ο 
παρὰ βασιλεῖ ἀνύοε λέγων ὑπὲρ τῶν τῇ ἐκκλησίᾳ καϑηκόντων), 

du' εἰπὼν πρὸς τὸν κλῆρον καὶ ἅμ᾽ ὁρμήσας τὴν πύλην τῆς πό- 
λίως Νικαίας καταλαμβάνει πεζῇ, καὶ ὡς εἶχε τὸν περὶ αὐτὸν 
ὄχλον ἀποτιναξάμενος ἀμεταστρεπτὶ ἵεται, ὀλίγους ἔχων τοὺς 


habebant, terris, Romanos vero ulciscendo, ai iĩrritarentur, et manu ar- 
nata pernequendo; in quam partem erant per 8686 proniores, usu οἱ in- 
atitato vitas palam incumbentes in favorem Italorum οἵ ἃ Romanis abbor- 
rentes. δὶ, postquam capta est Selybria, nihil iam habebant inter ipsos 
εἴ nottros medium. tamen neceasarüs in illa vicinia occursibus amico pa- 
catequs defungebantur, nec Romanis ipsos nec ipais Romanos inciviſter 
tractantidus aut vim ullam iniuriamve offerentibus. tunc visum opportu- 
aem imperatorĩ est transmisso Helleaponto ἴῃ nuper captam Selybriam 86 
cœnſerro, ibique ex propinquo conailis capere rationesque inire urbis po- 
tüundas. σεὰ revocatus ab ea cogitatione tranamissioneque est eo quod 
praeter opiionem in ecclesia tunc contiꝑit. 

16. Patriarcha aiquidem Arsenius, aive reputans sibi illusum inter- 
veria coronatione pueri Augusti, indigneque ſerens herede imperii con- 
tenpto paeneque in ordinem redacto δὰ nutum unius Palaeologi cuncta gu- 
bernari σῖγα indormiriase δἷδὶ conscius in maximis οἱ publicae notiuae 

inaculptis agerae inde poenitentiae morsu inquietabatur, aeu 
quis ahas urobat occultus dolor (nam oapparebat eum non fateri quid es- 
δεῖ ὅπὸ vero moveretur, εἰ fingere 4088 allegabat causas, quod nimirum 
δυπρργογίεγοι 2660 cntemni ab imperatore, εἴ cum οἱ de rebus ecele- 
μαι loqueretar, εἰμὶ proſficere), —8 clero cum dixisset, — im- 
capto βὰ portam urbis Nicaeae progresſsus est, ibique perse- 
enten * tarbam ἃ 86 repellens ——— — ae in — 





12 GEORGI ΡΔΛΟΗΥΜΕΒΙΘ 


δυνεπομένους. καί τινι πρὸς τῷ τείχεε τῇ τοῦ ἀγάλματος προσ- 
καϑίσας μονῇ, νυκτὶ τὴν πορείαν πιστεύεε, καὶ φέρων ἑαντὸν τῇ 

Ὁ τοῦ Πιασχασίου μονῇ δίδωσι, μονῇ πρὸς ἡσυχέαν εὐθέτῳ, ἔνϑεν 
μὲν ἐχούσῃ τὴν ϑάλασσαν, ἔνϑεν δ᾽ ὑπεράνω κειμένῃ τοῦ ποτα- 
μοῦ ΖΙράκοντος, καὶ ἐφ᾽ ἡσυχίας ἐκεῖσε καϑῆστο. καὶ ὁ μὲν ὁ 
οὕτω τῷ τόπῳ ἐνησυχάζων οὐδενὸς τῶν καϑηκόντων τῇ πατριαρ- 
χίαᾳ ἥπτετο, πάντ᾽ ἐάσας, ἑαυτῷ δὲ μόνῳ προσλαλῶν καὶ ϑεῷ. 

odâ δὲ τοῦ χλήρον, καὶ ὅσοι τῶν ἀρχιερέων τῇ Νικαίᾳ ἐπεδήμουν, 

Ἑ δεινὸν τὸ συμβὰν ἡγοῦντο καὶ προσεπέστελλον ἱκετεύοντες, μή 
που καὶ βασιλεὺς ἀχούσας ἐν δεινῷ τὸ πραχϑὲν ποιήσοι. καὶ 10 
ἄλλως δίκαιον εἶναι, εἴ τίς που χαὶ λυποίη, αὐτοῦ που τοῦ πα- 
τριαρχείου καϑῆσϑαι καέγε ἐλέγχειν τὸν κατ᾽ ἐπήρειαν ἐνοχλοῦν-- 
τα, προσαναφέροντα καὶ τῷ βασιλεῖ, εἰ δ᾽ αὐτὸς καὶ μόνος εἴη 
ἐνοχλῶν, αὐτὸν νουϑετεῖν ἐλέγχειν παρακαλεῖν, συλλαμβανόν-- 
τῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων καϑόσον ἰσχύοιεν. τὸ δ᾽ ἀναχωρεῖν μὴ 16 
προφανῶς τὰς αἰτίας λέγοντι, μὴ μάταιον νομιμισϑῇ τὸ ἐγχεί- 
ρθημα. ἦν δὲ ἄρα καὶ ἀμφοτέροις ἀνήνυτα τὰ πραττόμενα, τοῖς 

Ρ 13 τ᾽ ἐπιστέλλουσι καὶ τῷ ἡσυχάζοντε, δοκήσει τῶν μὲν τοῦ μὴ ἔχειν 
ἀποσπᾶν ἐκεῖϑεν ἐχεῖνον κἂν ὅτε λέγοιεν, τοῦ δὲ τοῦ μὴ ἐπὶ ῥη- 
τοῖς ἱστῶν τὰ τῆς ἀναχωρήσεως αἴτια, ἐφ᾽ ᾧ πολλάχις καὶ ϑε- 90 


16. deerat μὴ. 


paucis comitantibus; οἱ cun in quodam vicino moenibos monasterio Agal- 
matis vocoto paulum consediaset, nooturno itinere se contulit δὰ mone- 
aterium Paschasii δὰ tranquillam quietem opportune aitum, hinc quidem 
mari praetentum, illias Dracone flumine, δὰ cuius rĩipam coastructum 
erat; ibiquo ἴῃ altum 26 otium condidit, nullam deinceps usurpans εχ 
propriis patriarchas functionibus, δοὰ cunctis omissis, abi uni deoque 
eolloquens. at clerus Nicaeengis, εἰ quotquot episcopi in δὰ urbe tum 
regia tiorum causa diversabantur, moti ut par erat ἴδηι insueto fa- 
oto, seripaerunt δὰ illum δαυρρίϊοοα literas, orantes ut rediret, οἱ augge- 
rentes fore ut imperator τὸ tali audita offenderetur: quodai quid ipai ὁο- 
rum quae fiebant displiceret, aequum fuiase illum insidentem throno δυο, 
pꝓetriarchali auctoritato perperam actum reprehendereo, οἱ δὶ cui per se 
inederi non potset, δὰ imperatorem reoſerre: quin ipao in imperatore δὲ 
escet quod εδυοσοοπδογοῖ, moneret ipsum, obiurgaret etiam pro poteſstate 
divinitus δοσερία, hortandoque ac rogando revocaret, cooperaturis in 
δὰ ipeum pro virili caeteris episcopis. aecedere vero non allegatis ido- 
neis tantas novitatis οδυδὶβ, videret etiam atque etiam ne porum sanun 
videri contilium poeset. haec et eius sententiae alia missa perlataquo 
aunt, labore· iuxta acribentibus εἰ οἱ cui concultum ibant prorous ἐμ. 
nam ποῦ. illum abstraxerunt ἃ cuis latebris, nec szaltom apem ipais relin- 
quehat proſciendi quidquam in potterum teaciturnitas patriarchas, obſir- 
nmate peratentis in non prodendo quas οὗ οδυδδδ δοοοδείδϑεί ; 4086 δὲ οὐ- 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. 1]. 113 


ραπεία γένοιτο. τριβομένου δὲ τοῦ καιροῦ φϑάνει καὶ ἐς βασι- 
λία τὸ δρᾶμα, καὶ βαρὺ αὐτίκα δοχεῖ ἀχουσϑέν, καὶ ὃς τοῖς 
ἀμφ᾽ αὐτὸν ἀρχιερεῦσι τὸ πραχϑὲν τῷ πατριάρχῃ κοινοῦται καὶ 
τὸ ποιητέον ζητεῖ. τοῖς μὲν οὖν προτροπὴ ἦν ἐπὶ τὸ διὰ πλείστου 
4τιϑέναι τὴν ἀναχώρησιν τό τε τοῦ πράγματος ἄηϑες καὶ ἢ τῆς 
εἰρήνης συνήϑεια καὶ τὸ μὴ ἐξ ἑτοίμου δόξαι ἀποπροσποιεῖσϑαι 
τὸν πρῶτον καὶ ζητεῖν ἕτερον, πρὸ δὲ τούτων ἁπάντων ἦ τοῦ βα- 
σιλέως παράχλησις Ἰδιχαήλ, λιπαρῶς δεδιότος μὴ ἐφ᾽ αὑτῷ τὰ 
τῆς ἀναχωρήσεως γένοιτο αἴτια" τὸ γὰρ συνειδὸς ἀρρεπὲς χριτή- 
ἴῦριον ἦν καὶ τὸ λυποῦν οὐκ ἠγνόει, κἂν ἐχεῖνος οὖκ ἔλεγε φανερῶς, 
λύπην μόνην κωφὴν καὶ καταφρόνησιν προβαλλόμενος. ἐκεῖσε' 
γοῦν τῶν ὁπουδήποτε συναχϑέντων ἱεραρχῶν ζήτησις ἦν περὶ 
τούτων καὶ σχέψις. καὶ τέλος πέμπουσι τοὺς περὶ τὸν Ἡρακλείας C 
Νιήταν (ἔτυχε γὰρ τότε καὶ πατριάρχης τῇ μονῇ τοῦ ἁγίου 
ὁ Διομήδους προσμένων) ἀγγελοῦντας μὲν πρὸς αὐτὸν καὶ τὰ ἀπὸ 
τῆς συνόδου μετακαλουμένης αὐτὸν καὶ βαρεῖαν δοχούσης ἡγεῖ- 
σϑαι τὴν ἀναχώρησιν, ἑτοίμου τ᾽ οὔσης πρὸς τὸ μαϑεῖν εἰπόντος 
τὸ αἴτια, πλὴν δὲ καὶ ὀνειδιοῦντας ὡς οὐ δεόντως διαπράξοετο, 


5, εἰθεσϑαιῦ 


ſpeecereatur, ut plerumque oontũngit ourari aegritudines quarum οτὶ 

ΒΟ latet, ἰαἰεῖ —** fortastee potuisset utilis ratio remediĩ. nuno 83 
caeca iIgnoratione arcanorum senis δεπευῦπι, quamlibet multa dicerent, 
verba in irrĩitum ĩactarent, uti qui iaculantur δοορο non viso. consumpto 
ἴῃ μὰ (περίτα dierum aliquot apatĩo deaperatoque regresso, perfertur δὰ 
imperatorem reâ ἔδυ, quae gravis οἱ permolestaque saus accidĩt. itaque 
it οανῳαηίςδίο quod audierat eopiscopis qui forto adfuerunt, quaerebat 
εὖ ipeis quid faciændum tali ocoarione censerent. perplexa eoorum oratio 
ſuit prinam exo ggerantiom momentum inusitatiecimi facti, aecessiase de 
nedio repento principem σβογογο nulla nota causa, in plensa cum δοοὶο- 
Δὲ tam reipuhlĩcas paee, tum addentĩium haud in promptu 6666 rationem 
δαί ἰσοῦ movendi primum antistitem, aut alium quaerendi qui εἰ suſſice- 
retar. ↄæed prae [816 ommbus augebat aestum eorum οἱ consulobantur de 
τε tali, οἷασ qui consulebat eminene ἐσ vulto et frusira diaimulata per- 
tbetio. 7 quippe Michael dum rogabat quid opus facto, malo metue- 
δεῖ πο andlret quod aun (cuius εδὲ indexibile in gratiam indicinm) inte⸗ 
jpei œprebrabatt vonscientia, catsam nimirum dediaseo ipeum i 
petriarchae, quantumvis ille id fateri recussret, δεὰ mutum dolorem ob- 
ἰδία nescio εὐἰσ6, de quo solo querebatur, ani contemptus occultaret. 
ορίποο ergo opiscoporam undecunque uisitio ſit. evrocatis delibera- 
ὧν iadleitur ἀδ γὸ praesenti. convenitur in id tandem ut Nicetas epi- 
βορε Heraclene mitteretur δὰ patriarehiam (nam is tune di versari dico- 
baier ia mona⸗-terio 9. Diomedis⸗ perlaturus δὰ ἴρδυαι ĩuasa δγοοὰϊΐ γονο- 
cantis ἴ'ῳδεαὶ, οἵ puoblico noxiam intempestiramqus iudicaro δὸ ipsius se 
ceienem declarantis, 2eque paratam — δὰ audiendas ex ipao 

Georgiue Packymeres J. 8 


114 GEORGI PACHAVMERIS 


Ὁ ἀλλὰ συναρπασϑεὶς ἴσως ἔξ ὀδύνης τὸ μὴ κατὰ τὸ εἰχὸς ποιή- 
σειεν, ἣν ἔδει συναχϑεῖσι δηλοῦν καὶ διορθοῦν ἀξιοῦν πατριάρ- 
χὴν ὄντα καὶ τοὺς τῶν πατέρων κανόνας διὰ πλείστου τιϑέμενον, 
ποῦ γὰρ τὸ ἐλέγχειν, ποῦ τὸ παρακαλεῖν, ποῦ τὸ ἐπιτιμᾶν, εἰ 
καὶ τούτου δεήσειε; τέως δὲ καὶ ὡς ϑέλοιεν πάλιν μαϑεῖν τὰς αἷ- ὁ 
τίας ὡς καὶ ϑεραπεύειν, εἰ δύναιτο, ἕτοιμοι. καὶ ταῦτα μὲν 
ἧσαν πρὸς ἐκεῖνον, προστέτακτο δὲ τοῖς ἀπαγγελοῦσιν ὡς εἰ μὲν 
πραὔνοιτο καὶ ἐπανήξειν ὑπόσχοιτο, εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ αὐτοὺς 
E ἀναγκάζειν δυοῖν ϑάτερον ἐκτελεῖν, ἢ ἐπανελϑεῖν πάλιν καὶ τὰ 
τῆς ἐκκλησίας ἀναλαβεῖν, ἢ μὴν εἰ μὴ βούλοιτο, διδόναι λίβελ- 1 
λον παραιτήσεως" μηδὲ γὰρ καλὸν εἶναι τὴν ἐχκλησίαν ἀποίμαν- 
rov. ταύτας οἱ ἀμφὶ Νικήταν δεξάμενοι τὰς ἐπιστολὰς ἐπὶ Νι- 
καίας ἐχώρουν, σπουδῇ τὰ προστεταγμένα ἐπετελέσοντες. ὡς 
δ᾽ ἐξελθόντες ἐπέστησαν τῇ ἐν ἦ κατῴχει μονῇ, προσελϑόντις 
τῷ πατριάρχῃ καϑὼς εἶχον τῆς ἀπὸ τῆς συνόδου κελεύσεως ἔλε- 15 
γον. ὃ δὲ τὸν μὲν τῆς αἰτίας καιρὸν αὐτοῖς παρῳχηκέναι φήσας, 
Ρ 14 πρέπειν δὲ σιγῇ τῶν πραγμάτων ἐξίστασϑαι ( μηδὲ γὰρ εἶναι ϑε- 
ραπεύειν τὰ ἀνιάτρευτα) ὅλος ἦν πρὸς τὸ παραιτεῖσθαι. οἱ 
δ᾽ ὡς πολλάχις προβαλόντες, ἐφ᾽ ᾧ τῆς ἐκείνου γνώμης κρατή- 


19. προσβαλόντες ἢ 


causas eius inopinatisimi πεὸ probabilis facti; interim autem reprehense- 
rus quod perperam egisset ille quidem forte in transversum actus aegri- 
tudine quadain animi: caeterum illam, qualiscumqueo demum eeset, prius 
oportuisas aigniſficari convocatis δὰ id ipsum patribus, οἱ perquirendas 
ipeorum de remedio sententias, ac ex eorum coneiliis emendanda quae 8 
recto dedinarent, auctoritate quao in ipao resideret utpote patriarcha, 
qnem deceret plurimi facere ac religioiscimo observare canones patrumn, 
εἰ iuxta acita eorum modo arguere, modo obſsecrare, modo increpare, δὶ 
οἱ hoc opus esset; denique iterato denuntiaturus ipsi vello omnino com- 
.gregatos patres exponi aibi causas quao illum δὰ a2ecedendum impulerint, 
paratos δά adhibendum quam efficacieimum poſsaent remedĩum cognitis 
malis. ea mandata saynodi δὰ patriarcham fuerunt. impera um δυΐε 
miaso est ut nisi obsequentem 86 praeberet ac reditum polliceretur, οδιοῖ- 
no ediceret decernere 2ynodum εἰ citra omnem tergiveraatäonem ab eo 
exigere ut alterum horum faciat quod malit, aut redeat οἱ ruraus eccle- 
aias curam aumat, δαὶ ai id recuset, det libellum cesaionis throno: ποῦ 
enim bonum esse relinqui ecclesiam εἶπα pastore. his Niĩcetas mandatis 
οἱ epistolis acceptis, atrenus deſuncturus οοσιπἶδδο negotào Nicaeam ad- 
volai, οἱ indo quam celerrime δὰ monaſterium in quo tune erat patriar- 
cha porveniens exponit οἱ quae aynodus mandaret. δά ea ille reapondit, 
quod causam aecesnionis δ086 quaererent, nihil iam attinere declarari 
ſoam, quippe cuins emendandae tempus praeterilaset; πϑὸ aibĩ reliquum 
aliud eass quam ut tacitus ἃ negotiâs abſscedat: non enim incourabuibus 
adhiberi remedium pose. et apparebat δα inflexibiliter perstiturum ias 
tacendo cauam: adeo praefracto illam enuntiare recuaavit, οὲ αχρίδοδεὶ 


DE ΜΙΟΒΑΕΙΕῈ PALAEOLOGO L. 1]. 115 


ouay, ἐν ἀμηχανίᾳ τοῦ πράττειν τι καὶ ἀνύειν ἐγένοντο, ὅπερ 
εἶχον δι᾿ ἀπορρήτων πράττειν, ἐπὶ τούτοις ἐξέφαινον. καὶ ἔξαι- 
τούγτων ἐκείνων παραίτησιν εὐθὺς παρῃτεῖτους ὡς δ᾽ ἔδει συν- 
τάττεσϑαι ταύτην καὶ συνετάττετο τοῦ Ἡρακλείας ὑπαγορεύον-- 
4τος, τὸ ἀγάξιον προστεϑὲν τῆς ἱερωσύνης εἰς τὸ τῆς παραιτήσεως 
εὔλογον ἐγρίαινέ τε τὸν ἄνδρα, καὶ ταραχὴ ἦν. καὶ “τί δ᾽ οὐκ 
ἀρχούμενοι᾽ ἔλεγε “τῇ ἐκ λόγων ἢ μὴν καὶ πράξεως παραιτή- 
σει, καὶ αἰτίαις οὐκ ἀγαϑαῖς συμπλέχειν ἡμᾶς βούλεσθε; ἑχόν- 
τες ἐξιστάμεϑα τῶν πραγμάτων, οὐδὲν ἡμῖν μέλον κἂν ὃ τι γέ- 
τόγηται.ἢ οὕτω τοίνυν ἀποκρουσϑέντες ἐμβριϑῶς ἀποπεμπομέ- 
τον, διὰ ταχέων τὸ μεταξὺ διανύσαντες πρὸς τὸν κρατοῦντα καὶ 
τὴν σύνοδον ἀπαντῶσι, καὶ ἀπαγγέλλουσι μὲν τὰ τῷ πατριάρχῃ 
λεχϑέντα, τέλος δὲ καὶ τὰ τῆς παραιτήσεως παρενείροντες ἀμε- 
τάϑετον τὴν ἐχείγου γνώμην διεβεβαίουν" ἀπολήψεσθαι δὲ καὶ 
“τὴν πεῖραν ἀσφαλεστέραν, εἴ τινων σταλέντων τὴν βακτηρίαν 
καὶ τὸ λαμπαδοῦχον ἀναλαβεῖν αὐτὸς εὐθέως παράσχοι. ὃ δὴ 
καὶ γέγονε, καὶ παρεχώρει λαμβάνειν, εἰ βούλοιντο. ὁ βασιλεὺς 
δ᾽ ἐπὶ τούτοις οὐχέτε ἀνεκτὸν ἡγούμενος ἀναμένειν, εἰς ἱκανὴν 
ἀπολογίαν τῷ πατριάρχῃ τῶν ἐπιγενησομένων καὶ τὴν παρ᾽ ἔἕαυ-- 
φτοῦ λιπαρὰν νομίσας ἀξίωσιν, ἄλλως τε δὲ καὶ τοῦ ᾿Εφέσου Νι- 


ἐσ eo aliquid zaeplus conatum zemper Nicetam constantiasimo repulit. 
ἴμος is hab ito consilio cum auis, poſstquam frustra ae contendero nec 
apem relinquã ullam melioris successus, δὶ pergerent ἱπαῖαγθ, satis con- 
autit, δὰ ea quas in arcanis mandata posſtremo acceperant circa opuonem 
ofſerendam de venerunt. 68 re audita patriarcha atatim 46 loco ceaurum 
Sixit. ὃς quia libellum cessionis indicem conseribere oportebat, opera 
in id continuo collata est. δεὰ cum δυβρογεγεῖ Heracleencis addore pa- 
triarcham debere, ut videretur idonea cessionis causa, indignum δὲ talũ 
aacetdotio fuiass, exasperatus ea mentione Arsenius turbavit cuncta, coe- 
ptunque abhrumpens „nempoꝰ inquit “ vobis non aufficit οἵ verbo et fa- 
cto renuntiare mo dignitati, sed causis praeterea probrosis implicare meo 
aaeritis? volentes cedlumus adminiatratione rerum, nec curamus quidquid 
de secuturum ait.“ saic tractatione indignanter abrupta dimissus inci- 
viiter Nicetas, βυπιηβαιε celeritate remensus viam, δὰ Auguſstum et ay- 
nodum rediit, retulitque primum quid dixiscet patriarcha: deinde cescio- 
nia aegotum quo in nodo stetisset, εἰ quam fruetra aperaretur flecti eum 
quiuquam δοιὰ 4:86 recusasset posse docuit. adiunxit resſtars viam 
ὡς ἰδῆ explorandae ipeius circa cessionem sententiae, δὶ miscis δὰ 
ean certis qui poutificium lituum εἴ candelabhrum ab eo reciperent, utrum- 
que praeberet. auccessu consilium non caruit: petentibus enim illa re- 
aponoũt patriarcha, δυπιογεπί, δὶ vellent: δ quidem haud prohibere. qui- 
ὑπὸ imperator cognitis nihil δὰ δυΐ excuſationem apud omnes εἰ apud 
ipem ραϊείαγοδιδπι, ai quid εἰ minus gratum accideret, ampl'us expectan- 
aua rutus, cum praesertim Nicephorus Ephesi epiacopus aſfirmaret mini- 


. 





116 GEORGII PACHVMERIS 


κηφύρου μὴ κατὰ κανόνας προβῆναι τὴν χειροτονίαν ἐκείνου δια- 
βεβαιοῦντος (σπουδὴ γὰρ ἦν τοῦ τότε κρατοῦντος Θεοδώρου 
ἐφ᾽ ᾧ ταινιώσεσϑαι καὶ τεταραγμένοις τοῖς κατὰ δύσιν ἐπεισπε- 
σεῖν πράγμασι" παρ᾽ ἣν αἰτίαν παρ᾽ οὐδεμίαν μεταξὺ σχεδὸν 
ἡμέραν ἀλλὰ συνεχῶς ἁπάσαις τοὺς τῆς ἱερωσύνης βαϑμοὺς ἔτε- " 
λεῖτο πάντας, καὶ οὕτω πρὸς τὴν πρώτην τῆς ἱεραρχίας τάξιν 
Ε ἀνεβιβάζετο), διὰ ταῦτα ὃ βασιλεὺς τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἐφῆκε 
πράττειν ὅ τι καὶ βούλοιντο. καὶ δὴ σχεπτομένων ἐχείνων ἐπὶ 
πολλαῖς ταῖς ἡμέραις οὐδὲν πλέον ὑπῆρξε τῷ πατριάρχῃ παϑεῖν 
ἀνυπομονησίας καὶ καταγνώσεως, ὡς ἐξὸν λέγειν καὶ ζητεῖν διόρ- 10 
ϑωσιν μιχροψυχοῦντι καὶ τοῦ ϑρόνου ἑτέροις παραχωροῦντι. κἀ- 
κεῖνοι μὲν οὕτως" ἦν δὲ ἄρα, ὡς ἔδειξεν ὕστερον, τὸ ζητούμε- 
γον μὴ ὅτι γε δυσχερῇ ϑεραπείαν προσίέμενον, ἀλλὰ καὶ ὅλως 
ἀνίατον, διὸ καὶ δίκην τῆς ἀγνοίας ἄντικρυς ἑκουσίαν εἷς ἀπο- 
λογίαν τὴν πρὸς ϑεὸν ἐπιτιϑέναι ἐβούλετο ἑαυτῷ, μὴ κατ᾽ “ἐλπί- 16 
Ρ 16 δας προχωρησάντων αὐτῷ τῶν πραγμάτων. ἐκεῖνοι δὲ τότε περὶ 
τοῦ τίς ἂν τὴν ἐχκλησίαν κατὰ τὸ ἐχέγγυον παραλήψαιτο τὰ 


17. ὑφῆκϑδ P. 


me canonicam patriarchae Arsenii ordinationem faise (festinante quippe 
δὰ auae coronationis ceremoniam Theodoro tune imperatore, οἵ iptom 
perurgentĩibus Occidui limitis rehns illo tempore turbatis, quo ad apem 
magni successus, δὶ strenue occurreret, vocabatur, praecipitatam eius 
iusau adeo ſuisse inangurationem patriarchae, ut legitimĩs interstitiis or- 
dinum non servatis gradus omnes aacerdotii quasi uno saaltu vix ἱπίεγρος 
οἷϊο dieculae unius medio apatio pervolaverit, et βἷὶς δὰ throni patriateha- 
l- fastigium transcenderit contra manifesſtas regularum ecclesiae veterum 
aanctiones), his, inquam, simul cunctis Palacologus motus edâüxit praeſmu- 
libus congregatis se nihil obstare qnominus quod ipsis optimum videretor 
in τὸ praesenti decérnerent agerentque. tune patres aliquot dĩebos in im 
quirendo ac delIberando consumptis, nibil aliud quod vitio verterent pa- 
triarchae repererunt nisi quamdum impatientism et praematuram despera- 
tionem emendationis rerum quas improbaret; quarum in correctäâonem prius 
debuisset incumbere, tum per 86 agendo, tum exquirendo ab allus οἱ in 
commune consulendo, non autem, ut fecit pusillanimitate victus, abiicere 
clavum ρου οἰ δῆς ecclesiae εἰ eius gubernationem aliis edere. ita illis 
videbatur. caeterum posterius apparuit insedisss animo patriarchas altios 
vunlnus, δὲ non rolum diſfficile curatu sed plaus insanabilo, poenitentiam 
videlicet 2eram toleratae infractionis ſoederis praetermittenda coronatione 
heredis imperii, cuius culpao tam aceorbus illum urebat Sensas, nonc 108- 
xime videntem quam contra ꝓpem prius conceptam negotĩa πυσοοράοτγεηξ, 
τς quo istius admiasae licet per ignorantiam conni ventine crimen βραὰ 
deum expiaret, voluntarium hoc exauctorationis propriaeæ supplueium 5ἷυὶ 
ultro consciscendum putaverit. tune porro patres synodi, νεῖ potius emi- 
nentes inter ĩipaos, ex quorum auctoritate δ nuto caeteri pendebont, 











DE MICHBHAELE PALAEOLOGO L. 1]. 117 


πολλὰ ζητήσαντες, καὶ μᾶλλον’ οἱ δοχοῦντες, ὧν καὶ τὸ λοιπὸν 
τῶν ἀρχιερέων πλῆϑος ἐξήρτηντο, τέλος μιᾶς ἐπὶ τῷ ᾿Εφέσου 
γνώμης γίγνονται, (46) ἀνδρὸς εὐλαβοῦς καὶ κατ᾽ ἀρετὴν ἐπι- Β 
δύξου καὶ λόγῳ μετρίως κοσμουμένου, γηρῶντος ἤδη, ᾧ δὴ καὶ 
ὅζῆλος ἦν ἱκανὸς ὡς ὑπὲρ τῆς ἐχχλησίας καὶ τῶν αὐτῆς νόμων κα- 
ταφρονουμένων ἐχκαίεσϑαι. συμβὰν δὲ καί τι, ὃ δὴ καὶ τὸν 
ὅλον τῆς ἱεραρχίας χρόνον ἐκεῖνον ἐπέκνιζεν (ἐψήφιστο γὰρ εἰς 
πατριαρχεῖον παρὰ τῆς συνόδου ἐπὶ Ἰωάννου τοῦ “Ιούκα πρὸ τοῦ 
πατριάρχου Ἰανουήλ, χαὶ ὁ βασιλεύων τὰς ψήφους συνέχει, 

ἰὐτὸν ζῆλον δεδιττόμενος τοῦ ἀνδρός, φήσας ““ὃν οὐ δύναταί τις Ο 
ὑποστῆναι ἀρχιδιάκονον ὄντα, πῶς ἂν πατριαρχοῦντα ὑπομεί- 
γειε; διὸ δὴ καὶ τῆς ᾿Εφέσου προχειρισϑεὶς ὅμως ἀδικεῖσθαι 
παρὰ βασιλέως εἰς τὴν ἰδίαν τιμὴν διετείνετο) τοῦτο δὴ μεσολα- 
βῆσαν ἐποίεε τότε τὸν ἄνδρα πειϑήνιον προσκαλούμεονον, καὶ τὴν 

6 κλογὴν ἀσμένως ἐδέχετο" εἶναι γὰρ ἔκτοτε τεταγμένον εἷς τοῦτο 
παρὰ τῆς χάριτος, εἰ καὶ κωλυϑέντος παρὰ τὴν ῥηϑεῖσαν αἰτίαν, 

ο΄ ἱκανήν γε οὖσαν καὶ ταύτην μᾶλλον εἷς σύστασιν ἑαυτοῦ, τὸν Ῥ 16 


β αὐτοῦ τόπον ἐξ ἀνάγχης ἀναπληρώσαντες εἰσήχϑησαν ἕτεροι. 
οἴτως ἐκεῖνος τὴν ἐκλογὴν ϑεόϑεν κατὰ τὴν δικαίαν ἐχείγου κρί- 


Ὅσιν ὑπολογισάμενος, οὐδὲν ἀναβαλλόμενος, ἀναγορείεται πα- 


18. ἀναπληρώσοντες 7 


can attente circeumepexiesent diuque ηαδοιίδεεης quis ipeorum videretar 
idonens δὰ reg men ecclesiae capeasendum, deniqus uno consenzu ἰδ 
Ephesium convenerunt. (16) erat is religione ac virtute omni conapi- 
caus, tatis doctus, iam aenior, cui zelus inerat non mediocris, adeo ut 
ubi ecclesiada aut leges eius despici videret, totus exardeeceret. conti- 
ἔπει dudum quiddam, unde ie toto episcopatus aui tempore doloris οἰ 
erelarum canaam habere iustam aibi videretur. vacans olim patriarcha- 
I Sedes destinata prius ipci quam, qui Mnox in eam succesait, Manueli 
ſoerat, haud duhiĩo ſavore ἐγησα τ“ ἐδὰ qui tunc imperabat Ioannes Ducas 
ὐπρεδδαΐ patrum obetitit, 2elum viri praeſervidum metuens. cuius enim, 
niebat, æpiritus adbue archidiaconi ferrs vix porsumus; ei quis auprema 
armato auctoritate resisteret ὃ διὸ illo in tanto inferiorem 
Epheinae διπιοίπβ secclesias thronum nec patienter unquam noc tacite 
iaterversi aibi aupremi honoris iniuriam, ut ipse pasaim quiritans vocabat, 
εἰ ecatamelam tulit. ea illum animi praeparatio facilem tum reddidit δὰ 
διδυεδίσ deriderũs δυποὰϊ frequentis, et electioni libentar assentien- 
ὅσα ase, constare siquidem ἱρεὶ videbatur iam pridem 6 δὰ patriarcha- 
lam düviai gratis apiriius elecium, etei hactenus exclusum posseasione de- 
δ] henoris inauperabili obstacuio humanae potentias. ergo ille nibil 
etatus, Immo pᷣraedicans apparere manifestum dei numen in aui reſtitu- 
tieae, δου ποῦ delatum ause primum auffragüs eligentium, sed iueto 
daden ἐπὰϊεὶο proridentiae ibi decretamn, nata divinitus occatione quae 


118 ᾿ GXORGII PACHVMEFRIS 


τριάρχης. ὃν δὴ καὶ ἐν τιμῇ μεγίστῃ ὃ βασιλεὺς πρὸς Νίκαιαν 
ἀποστείλας, αὐτὸς ἠπείγετο πρὸς τὴν “ἀμψακον περωμωϑησύ- 
μένος πρὸς τὴν ἀντιπέραν Καλλιούπολιν᾽ συνεχρότει γὰρ καὶ 
δυνάμεις οὐκ ὀλίγας κατ᾽ Ἰταλῶν ἐφ᾽ ᾧ προσκαϑίσας πειρῷτυ 


κρατήσειν τὸ καταντικρὺ τῆς Βυζαντίδος φρούριον, τὸ οὕτω πως ὁ 
λεγόμενον Γαλατᾶν. 


Β 17. Τότε τοίνυν ὃ Σάρδεων "Ἀνδρόνικος καὶ ὃ Θεσσα- 
λονίκης ἸΠανουὴλ (ὃ γὰρ Καλοφόρος Σμύρνης εἰ καὶ παρῃτεῖτο, 
ἀλλ᾽ οὖν αἰτίας ἑτέρας προυβάλλετο δοξάσας ἱκανὰς εἰς παραί- 
τησιν) οἱ δὲ φανερῶς ἀντέτεινον, καὶ τῷ δοκεῖν μὲν ὑπὲρ τοῦ Ὁ 
πατριάρχου κακῶς παροφϑέντος ἐζήλουν, τῷ δὲ κρυπτομένῳ καὶ 
ὑπὲρ ὧν ὃ πατριάρχης ζηλῶν ὡς τέως οὐκ ἀνυστῶν ὑπεχώρει. 

Ο ὃ μέντοι γε τότε πατριαρχεύων Νικηφόρος ὁ ἀπ᾽ ᾿Εφέσου, συγ- 
κροτούμενος μὲν τῇ συνόδῳ, πολλῷ δὲ πλέον καὶ τῇ τοῦ βασι- 
λέως ϑελήσει, ἔχων καὶ πολὺν συναχϑέντα ἐκ τῆς ᾿Εφέσου χρυ- 16 
σὸν ἐφίσταται τῇ Νικαίᾳ. καὶ πρῶτον μὲν ἐπειρᾶτο ποικίλως 
τῶν σχιζομένων ἀρχιερέων ἐφ᾽ ᾧ συνέλϑοιέν τέ οἱ καὶ εἰρηνεύοιεν, 
καὶ πολὺς ἦν αὐτοὺς μετερχόμενος ἀπειλαῖς" ἀλλ᾽ οὐκ ἔπειϑε, 
πλέον δὲ παρέϑηγε τὸν ζῆλον ἐκείνοις, καὶ κατεγέλων τῶν μηνι- 

Ὁ μάτων. ὡς δ᾽ οὐκ ἔπειϑε πάντα πράξας, ἀντεισάγειν ἄλλους 90 
ταῖς ἐκκλησίαις ἐσκέπτετο, ὃ δὴ καὶ γέγονεν ὕστερον. αὐτὺς δὲ 


δὰ id cogeret, locum accipere, patriarcha renuntiatus est; quem cum 
aummo honore imperator Nicaeam dimittens, ipao Lampsacum contendit, 
traiecturus inde in adverram Calliopolim. coſiectis enim copiis in Italos 
non paucis eo condixerat, animo tentandae occupationis arcis εχ adrerso 
Byæzantii aitae, cui Galata nomen. 

17. Tunc igitur Sardensis Andronicus εὖ Manuẽl Thesealonicensis 
episcopi palam declararunt 66 non probare 4086 facta fuerant, praetexen- 
tes 2elum, ac prae 86 ferentes miserations 86 moveri exauctorati non 
ξυδίο patriarcha. Calophoro quoque Suuyrnensi displicebat factum: cae- 
terum ille alias, υἱ ἱροὶ videbatur, idoneas istius δαὶ iudicii cauaas ob- 
tendens, auas aibi a2eparatim res agebat. alii duo concordes ἴω iis quao 
retuli publico allegandis, aliud quiddam clam coquebant: nam ea ipea 
quorum desperatione corrigendorum Arrenius rececaerat, Mpatienter ſerrè 
putabantur. at novus ex Epheci ορίδοορο patriarcha Nicephorus, iĩudicio 
aynodi quae ippum elegerat, οἱ multo magis imperatoris voluntate fretus, 
auro etiam abundans cuius vim magnam Epheso extulerat, Nicaeam per- 
venit; ibiquo multa varie conatus δὲ revocandos in concordiam disaiden- 
tes episcopos, δὰ extremum incubuit in minas, detorreri ϑοα poase de- 
nuntiations malorum magnopere aperans. δοὰ frustra in hoc quidem ſuit: 
quĩppe ira illorum aic magis irritata, obſirmati acrius in proporito, etiam 
adveraos quas ἰδία intentabat poenas 66 risu contemptuques ecuros fere- 
bent. itaque cum alia non procederent, de tranferendis oorum ecclesũs 
in alios cogitare coepit, quod οἱ poetea coutigit. interim alüos aibi adiue- 


ΠΕ MICBAELE PALAEOLOGO L. 1].ὕ 119 


τῶν ἄλλων ἐπεπειρᾶτο, χαὶ ἢ ταραχὴ πολλὴ ἦν, καὶ τὸ κατ᾿ 
ἐχιέγου σχάνδαλον ἤρετο" πλὴν γὰρ τῶν εἰς ἄρχοντας τεταγμένων 
τῆς ἐχχλησίας οἱ λοιποὶ τὴν ἐκείνου κοινωνίαν ἀπέστεργον. ὅμως 
οἱ μὲν ἐχκόγτως οἱ δὲ καὶ ἀκόντως πλὴν ὀλίγων καϑυπεκλίνοντο, 
5διασεσεισμένοι δ᾽ ὄντες τὰς γνώμας πράξει τοὺς μὴ πειϑομένους R 
ὠχύρουν. τὸ δὲ λαϊκὸν πλῆϑος τὸν νέον ποιμέγα καὶ λίαν ἀπο-- 
προσποιούμενοι ἐζήτουν τὸν γνήσιον. οὕτω γοῦν τεταραγμένων Ρ 71 
τῶν πραγμάτων, ἐπεὶ καὶ τὸν κρατοῦντα ἐμάνϑανε μάχην μᾶλ.- 
λεν συγχροτεῖν μεγίστην κατὰ φρουρίου τοῦ Γαλατᾶ ὥσϑ᾽ αἱρή- 
lioour κἂν εἴ τι καὶ πάϑοι (ἐκεῖϑεν γὰρ καὶ τὴν τῆς μεγαλοπόλεως 
ἤλπιζεν ἅλωσιν), ὀλίγον κατὰ Νίκαιαν διαμείνας, ὁρμήσας αὐὖ- 
τίχα καὶ κατὰ τὴν πύλην γεγονὼς τὸν κονιορτὸν τῶν βλαυτῶν 
ἀποτιναξάμενος ὡς εἷς μαρτύριον δῆϑεν ἐξήει, καὶ διὰ τοῦ κατὰ 
τὴν λενόπολιν τῆς ϑαλάσσης πορϑμοῦ πρὸς ἐκεῖνον ἠπείγετο, B 
Ιδὅμα μὲν ἐνασμενέζων ἐχεῖϑεν τῇ ἐκ βασιλέως παραμνϑίᾳ, ἅμα 
δὲ χαὶ μεγάλα ἤλπιζε, συγχροτουμένην μάχην βλέπων κατὰ τῆς 
πόλεως, ὡς ἁλούσης αὐτίχα τῆς ἐχχλησίας ἐπιβησόμενος, ἀπαλ-- 
λαγεὶς Νικαέας καὶ τῶν ἐκεῖ, ἐν ὅσῳ δὲ τὴν μεταξὺ πορείαν διή-- 
γυν, ἐν τῇ Σηλυβρίᾳ καὶ ἔτι ἦν ô χρατῶν, ὅτε συνέβη καὶ .“4»- αὶ 
φὐρόνικον τὸν Σάρδεων ἐκεῖσε παρεῖναι. δυοῖν γὰρ σχιζομένοιν, 
αὐτοῦ τε καὶ τοῦ Θεσσαλονίχης Μανουήλ, ἐκεῖνος μὲν ἑαυτὸν 


gere tentabat, multaque erat perturbatio, ae magnum de ipso publico 
acandalum ortum est. verom alũ fere praesules occlesiarum eins commu- 
nenem ampteetebantur, δοὰ partim volentes partim inriti, paucis ex 
avimi zententàa in eius partes inclinantibus. cunque ieti arcano diasen- 
ὕκαϊες occulta aua δἰπάΐα non plane dissimularent, palam diasidentes eos 
quoc dĩxi observata ista fantorum Nicephori titubatio in coeptae disciæ 
διοαὶς pertinacia ſrmabat. δὲ laicum vulgus vehementer abhorrebat ἃ 
noro pastore, veteremque ut legitimum requirebat. aic turbatis rebus, 
Nicephorus audiens imperatorem magno belli apparata imminere Galatae, 
certam quovis periculo eius praesiduüi potiri, aperareque 20 non solum 
εἴης votĩ compotem futurum, sed ipsam quoque magnam urbem praeterea 
capturum, parum Nicaeae moratus discesit indo, οἱ δὰ portam ciritatis 
acao solearum pulvere, ἴῃ testimonium acilicet, exivit. moxque per 
fretam Helenopoleos δὰ ipsaum ferebatur, aimul recreandum 80 ἰδὲ aporans 
praesenti consolatione imperatoris ĩpai propitii, aimul amplum aibi οἱ δὰ 
ratones caeteras opportunum ratus adesse illic 86 praesentem, eum civi- 
(δ regia, quod brevi faturum augurabatur, oppognanti nuno eam impe- 
rateri rodderetur: δἷο enim fore ut ipse statim in illam ingressus veram 
patriarchalus δυΐ throni primus ponſescionem iniret, Nicaes οἱ infenea illie 
sidi plebe valero deinceps iussa. dum autem ille in eo itinere est, Sely- 
driae adhuc Auguſtus morabastor, quando et Sardensem ibidem adesae 
nam duorum achiematis auctorum Andronici Sardensis οἱ Thes- 
aaloncenais Manuẽlis, hic quidem ultro exilium aibi eonsciscens extra 


120 σΕΟΒΟΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙῚΘ 
Ὁ εἰς ἐξορίαν ἐδίδου καὶ ἐξωρίζετο, (18) ὃ δὲ Σάρδεων σοφόν τι 


οἰόμενος πράττειν, εἶ μὴ τῷ βασιλεῖ διαμάχοιτο τοῦ πατριαρ- 
χεύοντος ἀφιστάμενος, ἔγνω δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ ὑπελϑεῖν τὸν χρα- 
τοῦντα. καὶ δή, ἐπεὶ ὃ μὲν Φιλαδελφείας ἸΙωαννίκιος κατὰ τὴν 
μονὴν τοῦ σωτῆρος ἱερούργει τοῦ βασιλέως προτρεψαμένου, ὃ δὲ5 
βασιλεὺς παρῆν καὶ ὃ Σάρδεων συμπαρῆν, προσελϑὼν αὐτὸς 
τῷ βασιλεῖ περὶ ἑαυτοῦ ὑπεμίμνησκεν ὡς τὰ τῶν μοναχῶν ἀναλη- 

E ψόμενος ταῖς τοῦ Φιλαδελφείας χερσί. καὶ ὃς (οὐδὲ γὰρ ἠγνόει 
τὸ τῆς γνώμης τοῦ λέγοντος ὕπουλον, ὧς ἕξοντός ποτε, εἰ αἷ- 
ροἴτο, πρόφασιν τὴν τοῦ ἄνακτος παρουσίαν, ὡς βίᾳ τῇ ἐκεῖϑεν 10 
λαβόντος τὸ σχῆμα" μηδὲ γὰρ ϑέλειν ἐκ προαιρέσεως) ἐκεῖνος μὲν 

"καὶ τέ παϑὼν διηρώτα μετασχηματίζεσθαι βούλοιτο, καὶ εἰς τί 
βλέπων τὸν ἡσύχιον καὶ ἀπράγμονα βίον αἱροῖτο" πλὴν οὐδείς, 
ἔλεγεν, ὃ κωλύσων, εἰ οὕτω βούλεται. ἐκχείνου δὲ τὰς αἰτίας 

P 78 συνείροντος καὶ τὴν τοῦ ὑπονοουμένου σκανδάλου δόξαν διὰ πολ- 15 

λῶν ἀναιροῦντος, ὃ βασιλεὺς διακόψας, ἐπεὶ καὶ τὰ τῆς λει- 
τουργίας ἤνυστο, προσέρχεται μὲν τῷ λειτουργήσαντι καὶ σφρα- 
γίζεται, λαβὼν εἷς ἁγιασμὸν καὶ τὸ ἱερὸν κλάσμα, ἐκείνους δ᾽ 
ἀφεὶς παραυτίκα ἐξέρχεται τοῦ νεώ, ὡς ὅ τι ϑέλοιεν ἀπόντος 
ἐχείνου πράξοντας. ὃ δὲ καὶ οὕτω προσέρχεται καὶ τὸ σχῆμα 30 
δέχεται, ᾿41ϑανάσιος ἀντ᾽ “Ἀνδρονίκου ὀνομασϑ εἰς. 


fines recesserat. (18) Sardensis vero sapienter 20 ſacturum ratus, δὶ non 
palam repugnaret imperatori, patriarcham quem ille probaret reiciens, 
aliam ineundam δἷδὶ rationem duxit insinuandũ sese οἵ callida ipsum si- 
moulatione fallendi. itaque cum Ioannicius episcopus Philadelphiae rogatu 
imperatoris et ipso praesente apud monasterium Salvatoris βδογῦπι ſace- 
ret,; Sardensis, qui οἵ ipee aderat, accedens ad imperatorsm indicavit 
ipei esse sibi in atimo βδβοσζιια monachi habitum ibi 230mere manibus Phi- 
ladelphiencis. δὰ quae imperator non ignarus astuta id dici et δρὶ ra- 
tions, οἱ deindo, cum 856 ipei daret opportunitas deponendae larvae, 
causari Sardensis poſsset vi adactum sese ininime volentem ab imperatore 
praerente ad vestem monasticam induendam, quaernivit ex δὸ quid passus 
quidve sequens mutatum iret cum habitu vitae formam ex actuossa in 
tranquillam otioamque 66 transferens. caeterum, addidit, nemo probi- 
δεῖ quin facias utique quod velis. hic Sardensais δὰ hoc se moveri dixit 
causa tollendi z2candali aatĩsfaciendique offencioniĩ multorum falso de se 
persuaaorom, tanquam penes ipsum turbarum quae tunc erant culpa resi- 
deret; tum alias praeterea nectebat cauaas. eam verbose contextam ora- 
tionem abrumpens imperator, ubi misaa peracta esſt, accessit δὰ cele- 
brantem, et sess cruoe signans aacram particulam rite sumpsit, moxque 
templo excedens ipsos reliquit ſacturos, δ absente, quidquid vellent. 
processit nihilominus Satdenis δὰ destinatum, οἱ monachi habitum suin- 
peit, ex Andronico Athanaius vocatus. 


v 


DE MICBAILE PALAEOLOGO L. 1]. 121 


19. Θανυμάσειε δ᾽ ἄν τις καὶ τὴν δίχην τότε" οὐδὲ γὰρ B 
ἰξ αὐτομάτου γενέσϑαι τὸν τόσων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων ὕπο-- 
τοπάσειε ϑάνατον᾽" ϑνήσκουσι γὰρ ἐγγὺς τῶν δέκα ἐννέα μηνῶν 
ἀγᾷρες πολὺ τὸ σεμνὸν χαὶ ἀξιοπρεπὲς ἔχοντες. ἐφ᾽ οἷς ἔλεγεν 

5 τοῦναρ ἰδὼν πρότερον ἢ ϑανεῖν ἐκείνους ---- ὃ Βέχκος δ᾽ ἣν 
εὗτος Ἰωάννης, ὃς ἐσύστερον καὶ μετὰ τὸν χαρτοφύλακα πα- 
τριαρχεύσας πολλὰ πέπονϑε τὰ δεινά, ὡς ὃ λόγος κατὼ τὸν και- Ο 
ρὸν ἐμεῖ, τὸ γοῦν ὄναρ ἐχεῖνος ἰδὼν ἐξήγγελλεν οὕτως. ἔδοξε 
γὰρ ἐπ᾿ ἀγχωμάλου πεδίου διερχομένους ἐφίππους τοὺς ἄρχον-- 
(τας, πολλὴν ἐξηνυκότας δδόν, κατὰ χεῖλος στῆναι μεγίστου 
καὶ φοβεροῦ ποταμοῦ παραρρέοντος, ἄρξασϑαι δ᾽ ἐκείνους κατὰ 
τὴν τάξιν τοῦ σφίσιν ἀποβησομένου ϑανάτου περᾶν πρῶτον τόνδε 
χαὶ δεύτερον τόνδε καὶ ἐφεξῆς τοὺς λοιπούς" οὐδὲ γὰρ σύνδυο 
καὶ σύγτρεις ἐπεραιοῦντο, ἀλλ᾽ εἷς ἕκαστος καϑ'᾽ αὑτόν. ὡς ἢ 

ιδγοῦν ὃ βλέπων ἱστάμενος καὶ ϑεωρῶν ἐξεπλήττετο, ἔμφροντις 
ὧν χἀχεῖνος ὅπως περαιωϑήσεται, ἀκούεε φωνῆς ἔκποϑεν διι- 
χγουμένης ““τί φροντίζεις; οὐ σὺ νῦν διαβήσῃ τὸν ποταμόν. ἔνε 
γὰρ καιρὸς κοιϑ᾽ ὃν καὶ αὐτὸς ἐξ ἀνάγκης περαιωϑήσῃ. νῦν δ᾽ 
ἀπιλϑὼν σώζου ἐν πραγμάτων ἡμέρᾳ διατηρούμενος." οὕτως 

ϑξλεγεν ὃ τοὔναρ ἰδὼν μετὰ χρόνους, καὶ ἡμεῖς ἀκούοντες ἐϑαυ- 
μάζομεν, ἐκεῖνος δὲ χαὶ ἄλλως φιλαληϑὴς ὧν εἷς πίστιν τῶν 
λγομένων προσετίϑει καὶ ὅρκον, ϑαυμάζων ἅμα καὶ τὸ τῆς προ- 
γοίας δραστικόν τε καὶ ἄφυκτον. 


19. Miretur autem quispiam ἴσο ostensum dei iodicium. non enim 
ὦσι coſtĩgisse tot simul ecclesiaſticorum principum obitus suspicari veri- 
uciſũter οεῖ. mortui quippe aunt δραῖϊο fero noremdecim mensium viri 
avctoritate dignitateque Summa conspicui, quorum obitus praedixerat qui 
de ᾿ς praemonitus per s5omnum fuerat. ôrat is Ioannes Veccus, qui 
poctea, postquam chartophylax fuerat, patriarcha factus multa in ea 
diguitate gravia passus εοἴ, ut haec nostra historia δυο loco reddot. 
somnium porro istud δαῦπι ille narrabat ἴῃ hunc modum, aĩens visum sibi 
ridere principes ecclesiastici ordinis in equis incedentes per aequam pla- 
aitem lati campi, longo spatio confecto perveuisse tandem δὰ ripam 
marimi οἱ aspectu terribilis amnis praeterfiuentis, quem statim traiicere 
cœeperint eodem ordine quo sunt postea mortui, primum illum, hunc 86- 
candem, εἰ εἷς reliquos: non enim duo aut tres simul, δεὰ ainguli aeor- 
δῖα traciebant. οἱ autem ipse qui videbat adatabat stupens, szolicitus 
qæuomodo εἰ ĩpse traĩiceret, audisas vocem alicunde missam “αὐυϊὰ aolici- 
tes es? non (ἢ modo traiicies hunc fluvium: erit tempus quo te quoque 
dpeum tranefretare oportebit. nunc Βαϊ abi in diem negotiorum reser- 
Ταῖς," xAic referebat longe poſtea ipse qui somnium viderat, audientibus 
εἴ mirantibus nobis. ille δαΐθι vir alioqui veritatis amans, δὰ fidem ad- 
nogebat iuramentum, admirans providentiae inevitabilem efficaciam. 








122 GEORGI PACHXMERIS 


pP 79 20. Ὡς γοῦν ὁ χρατῶν τὰς δυνάμεις συναγαγὼν πολλὰς 
οὔσας καὶ διαφόρους τῷ Γαλατᾷ προσέβαλεν, αὐτὸς μὲν ἐφ᾽ ἷχα- 
γὸν μαχρόϑεν σχηνοποιησάμενος ἐφ᾽ ὑψηλοῦ καϑῆστο προσορῶν 
τὰ δρώμενα, ἅμα δὲ καὶ πειρώμενος εὐσύνοπτος εἶναι τοῖς ἔναν-- 
τίοις πρὸς ἔχπληξιν, συνέρρεον δὲ πανταχόϑεν δίκην ῥυάχων οἱ 5 
πολεμεῖν μέλλοντες, καὶ δὴ ὅσον ἐξωτέρω βέλους εἶναι, καὶ 
Β αὐτοὶ σκηνοποιησάμενοι ἕτοιμοι προσβαλεῖν ἦσαν... εὐθέως δὲ 
προσβολὰς ἐποιοῦντο μερισϑέντες, ἔστι δ᾽ οὗ καὶ τειχομαχικὰ 
στήσαντες ἐπειρῶντο τοῦ τείχους. πλῆϑος δ᾽ ἦν μεῖζον ἢ κατὰ 
πόλεμον τοιούτου φρουρίου" πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις πολλοῖς γεῖο 
οὖσι καὶ ἰσχυροῖς μάχεσϑαι, καὶ ἄνδρες τοξόται ἐκ τῶν κατὰ 
Νίκαιαν μερῶν ἐκεῖσε προστάττοντος τοῦ βασιλέως συνήχϑησαν, 
Ο καὶ εὔσκοπα βάλλοντες οὐδὲ παρακύπτειν τοὺς ἐντὸς εἴων, ἀλλ᾽ 
ἀπήντων συχνῶς τοξαζόμενοι κατὰ στόμα, εἴ που φανεῖεν. Ἰτα- 
λοὶ δὲ ἐκ διαδοχῆς καϑ᾽ ἡμέραν νέοι ταῖς ἁλιάσι διαπεραιούμενοι, 15 
διὰ τῆς πρὸς ϑαλάσσῃ πύλης διεκπαιόμενοι, ἑαυτοὺς εἰσώϑουν, 
καὶ ξύλοις μεγάλοις τὸ ἐντὸς εἷς περίπατον κρατυνάμενοι καρτερῶς 
ἀπημύνοντο τοῦ τείχους, ἐξ ὧν συνέβαινε συχνοὺς καταπίπτειν 
τῶν ἔξω ἐξ ἀφανοῦς βαλλομένους" ποσὶ γὰρ ἀσφαλέσιν ἑστῶτες 
Ὁ ἀχμῆτες ἄνδρες ἐκ διαδοχῆς ἄρτι φανέντες ἐνέτεινόν τε ῥαδίως 90 
τὼ σφίσι συνήϑη γε ἰοβόλα σκείη, καὶ σκεπόμενοι ταῖς ἐπάλξεσε 


90. Sed υἱ δὰ imperatorem redeamos, cum ille copiis multis vn- 
riique colloctis in unum Galatam aggreasus est, ipse quidem idoneo ἃ 
muris arcis intervallo ἦχο Augustali aedebat in loco excelao conspicuus, 
intuens quae gerebanturtâ οἰπιαΐ etiam ostendens sese hostibus, εἰ exper- 
turus ecquid eos sua δροοΐεδ εἴ praesentia terreret. confdluebant undi- 
que concitatorum ritu torrentium oppugnaturi arcem milites ducesque; et 
ſixis extra teli iactum tabernaculis procincti δὰ irruptionem gighum ex- 
pectabant. mox ἴῃ manus divisi multifariam oppugnationem inchoant. 
fuit ubi erectis machinis quaterent murum perrumpereque conarentur. 
multitudo erat maior quam pro unius oppugnatione arcis. nam praeter 
alios 24n0 multos ac valentes, augittarii partibus circa Nicaeam evo- 
cati δὺ imperatore aderant, qui aſsueti collimare δά scopum neminem ex 
arce caput ὁ muro impune sinebant osſtentare, ubicunque quivis appa- 
ruiaset, statim eum in faciem misso iaculo petentes. at Itali novis εχ 
urbe quotàdie per piscatorias naviculas iuvenibus, qui per vices alũ alũis 
auccederent οἱ conferti porta maritima irrumperent, aubmissis pomoerium 
intos vallo ὁ lignis alte per gyrum erecto irmaverant, indeque validis- 
aimo propugnabant murum. unde contingebat multos exterius oppugnan- 
tium cadero telis ox occulto iactis. nam pedibus in tuto poſitis viri ro- 
busti fessis recentes assidus suffecti vivido 2emper, qualis οδί inchoan- 
tium, nisu intendeobant quas longo usu tractare didicerant catapultas, et 
noxia pondera varũ generis magna hostium pernicie iaculabantur ἱραὶ toti 
lorica murorum, per quorum fenestellis hiantiam inobservatas rimas 


DE ΜΙΟΒΑΒΕῈ PALAEOLOGO L. 1]. 123 


δι᾿ ὑπῶν κατηχόντιζον. οἱ ἔξω δὲ ταῖς τειχομαχίαις περιῆσαν 
πετροβόλοις βάλλοντες μηχανήμασι, πρὸς ἃ κληματίδας ξυμφο-- 
ρἥσαντες ἐξ ἀμπέλων καὶ τὰ πονοῦντα τῶν μερῶν πυκάσαντες 
ταῖς βολαῖς ἀντεῖχον. αὐτοὶ δὲ προσκαταβαίνοντες ταῖς στοαῖς 
ὁτὸ ἀσφαλὲς μὲν κατὰ κεφαλῆς ἐκ τῶν χληματίδων εἶχον, ἐχεῖϑεν Εὶ 
ῥὲ χατὰ διοπτίαν ταῖς ὁπαῖς χρώμενοι ὡς εἶχον ἠμύνοντο. καὶ 
τοὺς μὲν πλῆϑος καὶ ἰσχὺς μετ᾽ ἐμπειρίας παρεκρότει, ἅμα δὲ 
καὶ τὸ ἐφορῶντος τοῦ βασιλέως μάχεσϑαι, ᾿ἸΙταλοὺς δὲ τὸ σπου-- 
δαῖον χαὶ εὐσύνετον, ἔτι δὲ καὶ τὸ ἐκ διαδοχῆς εἰς ἡμέραν προ-- 
θχινδυνεύειν, οἴχοϑεν ὡρμημένους. ἐκδρομαὶ μὲν οὖν οὐκ ἀσφα-- 
λες σφίσιν ἦσαν (τῷ γὰρ πλήϑει καὶ λίαν ἡττῶντο τῶν ἔξω), Ῥ 80 
τόλμῃ δὲ τρεφομένῃ δέεε συγκροτούμενοι ὁσημέραι διεκαρτέρουν. 
ἐγὼν δ᾽ ἦν ἀμφοτέροις, τοῖς μὲν τοῦ κρατοῦντος ἑλεῖν ὡς ἅμα 
τῷ φρουρίῳ τὴν πόλιν ἕξουσι, τοῖς δ᾽ ἀντέχειν ὡς συναπολλυμέ- 
ὅνῆης ἐξ ἀνάγκης τῷ φρουρίῳ τῆς πόλεως. κατήντα δ᾽ ἡ μάχη 
σφίσι διαχρονίζουσι μαχομένοις τοῖς μὲν περὶ τὸν βασιλέα εἷς 
αἰδῶ προφανῆ τοῦ μὴ περιγενέσϑαι φρουρίου ἐπὶ τοσοῦτον μα-- 
χομένους τόσον πλῆϑος οὐδὲν σεμνὸν ἔχοντος καί τισιν ὀλίγοις Β 
ῥιαφυλαττομένου, τοῖς δ᾽ Ἰταλοῖς εἰς φιλοτιμίαν τοῦ τόσους μὴ 
ϑπεριγενέσϑαι παρασκευάσαι αὐτοὺς ὀλίγους ὄντας ὡς μηδὲ τολ-- 


exitialia ĩnctabant. oppugnantibos extra suecedebat negotium quatiendo- 
ΓΙ nmoenium, quas δαχὶϑ ingentibus balista intortis haud innoxie pulsa- 
bant; atque δά horum labem scalas adomovebant materiae viteao, proten- 
Us icutis partes ĩctibus obnoxias tegentes. qui cum δἷς δὰ Summas moe- 
rium porueus eniterentur, copita quidem ascendentium in tuto erant, 
protecia, ut dixi, clypeis aursum obversis: tamen qui intus erant per 
ſenestellas, quibus crebhris hiabat murus, collineantes tela varie nocebant, 
defenaabantque arcem pro virili. nostros δι multitudo, tum virtus con- 
acia peritiaque belli animabat, sed ante omnia imperatoris praesentis 
apecius quid quisque praeclari faceret coram oculo aignantis. Italos 
auns ardor utique pro aris ſocisque pugnantium, praesntiaque aolertis 
animi, praesertim vero receptus fessorum facilis, atataeque quietis vices 
moccessione quotĩdĩana recentium, tum certamen quoddam laudis, veren- 
δα 2emper qni subibant ne impares decedentibus auccenturiati videren- 
ter, firmoabant accendebantque in acrem pertinaciam resiſtendi. εἰ 
eruptiones quidem ipsis haud erant δεοῦγδο, muttitudine siquidem obsi- 
ἐεοιίααι obruebantor. audacia tamen vigebant quotidianis alta auccestibus 
oppugnationis bactenus zine noxa toleratae obnixa utrimque atudia vin- 
cendi, ape metuque inflammata contrarĩs, a2perantibus videlicet nostris, 
δι areem expugnarent, urbem statim dedendam, Latinis, quod hoc ipaum 
merent, * conato certantibus, ne urba in arce caperetur. longis- 
SE Vero peraeverantiam neutra ἐχ parte remisci praelii in imperatore 
widem obetinabat pudor non captae tanto tempore a tam muitis toto 
iapeta oppugnatas haud famoriscimas eiusdemque ἃ paucis defenase πιῦ- 
nitienis, Ἰ6 Italis vero ambitio gloriaeque ardor, ingena aĩbi decus ſore 





124. ΘΕΟΠΟῚΙ PACRVMERIS 


μᾶν ἐξιέναι, ἅμα δὲ καὶ τοῦ αὐτὸν βασιλέα δόξαι νικᾶν καὶ πᾶ- 
σαν τὴν αὐτοῦ δύγαμιν ἐπὶ ταὐτὸ συνελϑοῦσαν ἅμα. τότε γοῦν 
πολλῶν καϑ᾽ ἡμέραν ἐκ τοῦ τείχους βαλλομένων τε καὶ πιπτόν- 

Ο των ἰοβόλοις μεγίστοις μαγγάνοις, ὥστε καὶ οἰκτίζοντο κατειρω- 
γευόμενοι, μὴ ϑέλοντες βάλλειν ἀλλ᾽ ἀποπέμπειν τὸν ἐντὸς τοῦ ὁ 
βέλους ἰόντα διὰ τὴν ἐγγύτητα, ὡς τῇ γυναικί, ὡς ἔλεγον, δια- 
σώζοιτο, καὶ ἅμα φήμης διαχεϑείσης ὡς ἐξ ἀποστολῆς ἐπέστη- 
σαν ἄλλοι πλεῖστοι καὶ ἰσχυροί, ὑπερπαϑήσας οἷον διά τε τὸ 
τοῦ κόπου χενόν, καὶ μετὰ τὴν τῶν πεσόντων ἀποβολὴν εἰ καὶ 
γέλωτα ὥφλει μὴ καταπράξας, ἔγνω καταλύειν τὸν πόλεμον, 10 

Ὦ πλὴν οὐ κατὰ συνϑήκας, ἵν᾽ ἑαυτῷ ἀπολογίαν εὐπρεπῆ καταλεί- 
ψοι ὡς καὶ πάλιν κατ᾽ ἀγαϑὰς ἐλπίδας ἐπιϑησόμενος. 

Ε 21. Τότε δέ τινες τῶν οἰκείων τῷ βασιλεῖ κατ᾽ ἄνεσιν 
διατριβῆς ἐξελθόντες ἐπέστησαν τῇ κατὰ τὸν Ἕβδομον τοῦ ϑιο- 
λόγου μονῇ, ὄνομα μόνον, οὐ σχῆμα σωζούσῃ μονῆς, καὶ τὸν 1ὅ 
ἐκεῖσε ναὸν εἰσελϑόντες, ἠρειμμένον καὶ τοῦτον καὶ εἰς ϑρεμμά- 

P 81 των ἔπαυλιν ὄντα, καὶ τῇδε κἀκεῖσε περιβλεπόμενοι καὶ τό ποτε 
τοῦ ναοῦ κάλλος ἐκ τῶν λειψάνων ϑαυμάζοντες (ἦσαν δ᾽ οὗτοι 


2. τότε] τό γε Ῥ. 10. ὄφλοι 


cernentibus, 20 ἴδηι paucos ut prodire ποῦ auderent, εὖ ingruento unde- 
cumque innumerabili multitudine auperari nequiviase, blandiente praeteres, 
εἰ ad extremum invicti durarent, δρὸ non vane gloriandi praesentem 
ipaum Angusſtum cum coactis in unum universis imperii viribus Latânorum 

arva manu debellatos. caeterum oppugnantium quotidie plurimis, teli⸗ 
ingentibus catapultarum ex crebris muri fiassuris assidne iaculantium, ca- 
dentibus, addebatur ludibrium damno, etiam illudentibus ex tuto librato- 
ribus, οἵ quem intra iactum per ſenestellas cernebant, εχ propinquo com- 
pellatum ironica misericordia timere vetantibus: haud enim sese ipsum 
utcunque contiguum telo petituros, ne tam bellus vir uxorculae auas ΡΣ 
riret. δΌρεγ haec aparsa ſama est mox affore ἃ δοὺδ missas apostolica 
lectas validacque copias in auxilium obsessis. tune demum imperator 
quasi fractus animo, quod praeter irritum laborem εἰ tot atrenuorum mi- 
Iitum iacturam etiam metueret ne magno suo probro per vim indoe ro in- 
fecta pelleretur, sponto obsidionem δοΐνεσο οἱ oppugnatione absistere con- 
atituit, δεὰ citra conventionem cum obsessis ullam id δὰ qualemcumque 
valiturum excusationem autumans, quasi non tam omitteret inceptum quam 
in tempus opportunius differret, cum rei prosperius tentandae a60 oſſerret 
occasrio. 

41. Tempore itins obsidũ quidam ex ſamilua imperatoris circum- 
quaque, ut fit, evagantes animi gratia devenerunt in theologi monaste- 
rium, in soburbio cui nomen Hebdomum aitum. aupererat nomen solum 
monasterii, ſorma eĩus omni ruinis deleta. illi templum quod ibi fuerat 
ingresei, destructum εἰ ipsum εἰ in atabulum armentorum mutatum, huc 
illucque circumferebant oeulos, o miserabili apecie reliquiarum, quanta 
ſfuiaset illius cum adhuc staret δοὰδδ aacrao puichritudo, non aine βάπιϊ" 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. I. 125 


ol περὶ τὸν Ἰατρόπουλον Ζημήτριον καὶ λογοϑέτην τότε τῶν οἱἷ- 
χειαχῶν) δρῶσιν αἴφνης κατὰ γωνίαν ἱστάμενον ἀνδρὸς πάλαι τε- 
ϑγιῶτος λείψανον ὁλόκληρον καὶ τὸ πᾶν ὁλομελές, γυμνὸν ἐς 
πόδας ἐχ κεφαλῆς. εἶχε δὲ καὶ ἐπὶ στόματος καλάμην ποιμενι- 
ὁχῇῆς σύριγγος, εἷς χλεύην τινῶν οὕτω ποιησάντων οἷς ἔμελε ϑρεμ- 
μάτων. ὡς δ᾽ ἰδόντες ἐϑαύμαζον μὲν τὴν τοῦ λειψάνου ὅὁλομέ- Β 
αν, διηπόρουν δὲ οὗ τινὸς ἂν καὶ εἴη ὃ πεπηγὼς ἐχεῖνος καὶ 
ἔτι εἰς σῶμα συνιστάμενος χοῦς, δρῶσιν ἐκ δεξιῶν τὸ κενήριον 
χαὶ ἐπ᾿ αὐτῷ γεγραμμένους στίχους δηλοῦντας τὸν χείμενον. ἦν 
ϑοῖτος, ὡς ἐδήλου τὰ γράμματα, ὃ Βουλγαροκτόνος Βασίλειος. 
ὡς δ᾽ ὑποστρέψαντες σφίσι τὸ ϑεαϑὲν τῷ βασιλεῖ προσανέφερον, 
υἰχτίᾳται αὐτίκα ὃ βασιλεύς, καὶ πέμψας Σηρικὰ χρυσόσημα Ο 
πίπλα, ἔτι δὲ ἐξαποστείλας τοὺς ὑμνοπόλους σὺν οὐκ ὀλίγοις ἄρ- 
χουσιν, ὑπὸ πολλῇ τιμῇ καὶ δορυφορίᾳ, ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις, 
δ ἀγαᾳχομίζεται ἐν ϑήχῃ τιμίᾳ πρὸς τὸν Γαλατᾶν τὸ λεέψανον, κἀ- 
χεῖ προστάττεε τῷ ἀδελφῷ σεβαστοκράτορι ἐνθεῖναι τῇ σφετέρᾳ 
σχηνῇ τὴν ϑήκην, πέπλοις τε χρυσοῖς ὕπ᾽ ἀκοιμήτῳ φωτὶ ἐχό-- 
μένα τῆς ἐχείνου στρωμνῆς ϑέντα τιμᾶν τοῖς προσήκουσιν, ἕως 
ἰκῆϑεν ἀναχωρούντων αὐτῶν εἷς Σηλυβρίαν ἐντίμως καὶ λαμπρῶς Ὁ 
ϑμιτακομίσαγτες ἐν τῇ τοῦ σωτῆρος καταϑεῖναι μονῇ. ἐχεῖϑεν 
τοῦυν ἐπαγαχάμπτουσι πρὸς τὸ Νύμφαιον καϑιστῶντο τὰ κατὰ 


ralene quadam aestĩmantes. erat ἴπ his Iatropolus Demetrius logotheta 
tuoc domestĩicorum. ita circumspectantibus apparet improviso in quodam 
ἀδξυΐο εἰδη υἱεῖ olm mortui cadaver, integrum plane ac membris seis 
ΘΠ. apte cohaerentibus constans, nudum ἃ capite δὰ pedes. habebat 
autem 9 δῇ χα πὶ cannam pastoritâae fistulae, ludibrio quorundam greges 
itic abulare βο ἐσθ curantium. mirabantur qui haec videbant integri- 
taten corporis ex longo, ut apparebat, exanimi. ambigebant autem co- 
ἸῺ eicet ilnd εἷς 50.146 compactum et humanam adhuce formam retinens 
cadaver. cernunt ἃ dextris sepulerum οἱ inscriptas ĩpsi literas indicantes 
* [δ] icuisset. erat autem hic, prout Hterae agnificabant, Basilius 
ulgaroctonns. ut vero reversi, quid vidissent, imperatori retulerunt, 
nieratione intĩma tactus ille, continno miasis Sericis auro intextis velis, 
Atoribus quoque 86 principum non paucis eodem 86 conferre iustis, cum 
Βαϊ honore ἃς sateſlitio, psalmis δὲ hymnis personantibns, in theca 
ptetiota deferri curavit id corpus in castra δὰ Galatam; et ibi fratri sno 
battoeratori maſdavit οἱ thecam qua οὐδὲ conditum in tabernaculo δὰῸ 
ntet velis aureis opertam, οἱ facibos circum noctu diuque lucentibus, 
Ῥῖυρε mum Ipeius ctratum, eo quo par εσί honore, haberet. sicque llio 
[αἴ quend motis inde caetris recedentes illi Selybriam honofatis ac 
plevſiie exequũis portaront. αδί depoſitum est in Salvatoris monseterio. 

Μὴς flexerunt vVerru⸗ Nymphaeum iter, utili consilio pacandis tractus Oc- 

8* Σ nam progressa usque Orestiadem οἵ ultra propinqui οἵ 





126 GEORGI PACMAVMERIS 


δύσιν, ἄχρι καὶ Ὀρεστιάδος καὶ τὸ ἐπέκεινα προφϑασάσης τῆς 
βασιλέως φήμης καὶ καταστελλούσης τὸ ἀνορμοῦν. 

Ε 22. Καταλαβόντων δὲ σὺν πολλῷ τάχει τὸ Νύμφαιον, 
ὃ πατριαρχεύων συνὼν τῷ κρατοῦντι, ἐπεὶ ὃ Θεσσαλονίχης καὶ 
ὃ τῶν Σάρδεων τοῖς δοξάζουσι σφίσιν ἀμεταϑέτως ἐμμένοντες 5 
ἐκποδὼν ἦσαν ἐξωρισμένοι, ἀντικαϑιστᾷ τούτων ἑτέρους ταῖς 
ἐκκλησίαις, καὶ τὸν μὲν Κυδώνην Ἰωαννίκιον τῆς τῶν Σωσά»- 

Ῥ 89 δρων μονῆς ἐξάρχοντα Θεσσαλονίχης, τὸν δέ γε Χαλαζᾶν Ἰάχω- 
βον ἐκ δύσεως προσχωρήσαντα τῷ κρατοῦντι Σάρδεων ἀποδείκνυ- 
σιν. εἶχε δὲ καὶ εἰς ψῆφον Σμύρνης τὸν Ἰσαάκ, ἄνδρα καὶ αὐ-ἴ 
τὸν γεραρόν, ἐκ τῆς κατὰ τὴν δύσιν τοῦ Ξηροποτάμου μονῆς 
δρμώμενον. ἀλλ᾽ ἐν τοσούτῳ τῆς ἐκείνου χειροτονέας φϑάνει 
πεσὼν εἰς νόσον ὃ πατριάρχης, καὶ προτροπαῖς ἰδίαις ἢ μὴν καὶ 
τοῦ ἐξυπηρετοῦντος αὐτῷ (καὶ τοῦτο γὰρ λέγεται" ἐχεῖνος γὰρ 

Β ἠναισϑήτει τὰ λοίσϑια πνέων) ὃ ἐκ Θεσσαλονίκης Νικήτας 4;υρ-1! 
ραχίου χειροτονεῖται. ἀλλ᾽ ἡ κυρία τότε τοῦ ϑανάτου ἐφίσταται 
τῷ πατριαρχεύοντι, καὶ ὃ ἐκ τῆς τοῦ Πέλοπος ἐκ Πριγκίπων 
μοναχὸς Θεοδόσιος;, ἀνὴρ εὐλαβὴς καὶ ἐπὶ πλείστοις χρίνοις 
ἀσκήσας, ἔτι δὲ καὶ τὴν συνουσίαν ἡδὺς καὶ χαρίεις καὶ ποιχί- 

Ο λος τὴν ὁμιλίαν, ὡς μόνον ἐκεῖνον ἰδόντα τινά, κἂν τὰ μέγιστα ϑι 
λυποῖτο, χαρᾶς ἔμπλεων ἀπαλλάττειν, καὶ ὡς εὖ ἔχων τοῦ γέ- 
ψους ϑεῖος τοῦ χρατοῦντος ὀνομαζόμενος, τὴν olxovoulur τοῦ 
ὅσον οὕπω τεϑνηξομένου παρὰ τοῦ ἄνακτος ἐπιτρέπεται, ἐπεέτοι γε 


quasi ad ventantis imperatoris fama multum valuit δὰ comprimendos ἴο- 
quuietos motus illarum gentium. 

22. Cum autem magnua celeritate Nymphaeum pervenissent, patriarcha, 
qui cum imperatore simul erat, videns Thesralonicenaem οἱ Sardensem in 
auis privatis obſtinatos aæententĩſis amotos e medio exulare, aubatituit ἱρεὶς 
alios in illarum curam ecclesiarum, et Cydonem quidem Ioannitiuui, mo- 
nasterio Sosandrorum antea praepoſitum, Thesaalonicensi, Iacobum vero 
Chalazom, qui ex Occidente accesserat imperatorem, Sardenai praeficit 
ecclesiae. elegerat etiam in Bmyrnensem episcopum Isaacum, virum εἰ 
ipsum honoratum, αὐὐ 6 monasterio Xeropotami, aito in partĩbus Occi 
duis, prodierat. sed cum esset in procinctu δὰ hunc ordinandum, inci- 
dĩt in morbum patriarcha, cuius consilio ac voluntate, vel potĩâus minieiri 
eius (nam et hoc dicitur) cum iam ipse destitutus oſficio Sensuum ageret 
animam, Thessalonicensis Nicetas in Dyrrhachiensem promotus est ibro- 
num. caeterum patriarchas constituta morti dies illuxerat, οἱ Ῥείοροη- 
necius monachus εχ Principum ibi dominantium stirpo Theodozios, vit 
pius, quique ex longo iam tempore vitam religiosam exercuerat, conaue- 
todine vero ἴδηι comi ac faceta varietateque iucundĩ sermonis grata, ut 
qui vis quantumvis moestus 60 viao exhilaratũs εἰ gaudens abiret, praetere 
nobiliaaimo genere, ita ut patruus imperatoris nominaretur, δαιηϊιλείγαα- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1]. 127 


καὶ χρήμασιν ἐπλούτει ἐκ τῆς Ἐφέσου πολλοῖς. τότε γοῦν 
τύξαι τὸν κείμενον λέγεται τὸν ἐπίτροπον, εἴ πως αἷἱροῖτο ἐπεν.-- 
ῥυϑῆναι τὰ μοναχῶν" ὃ δὲ οὐχ ὅπως ἐπείσϑη, ἀλλὰ καὶ βαρέως 
τὴν ὑπόμνησιν ἤνεγκεν ὡς τεϑνηξείων ἀρχιερεύς. καὶ δὴ ἐξ ἂν- 
ὁϑρώπων γεγονότος ὡς τάχος, ὃ νεχρὸς ἐκείνου διακομίζεται πρὸς 
τὴν Ἔφεσον, κἀν τῇ μητροπόλει τῷ τάφῳ δίδοται, ἀνὴρ τὸν 
βίον μὲν φοβερός, ἀκατάπληκτος δὲ τοῖς ἄρχουσι, τῶν δέ γε 
φοβερῶν ὑπερόπτης, κατὰ ἀρετὴν παιδιόϑεν συνήϑης, δόξας 
δὲ τότε τοῖς πολλοῖς ἐπαχϑής, οὐ διὰ τὴν μετάϑεσιν τόσον ὅσον 
τὸ ζῶντος πατριάρχου γνησίου αὐτὸν μετατίϑεσϑαι. 

28. Ὃ μέντοι γε βασιλεὺς ὅσον εἶχε διὰ γνώμης κατωρ- 
ϑωχώς, μηδενὸς ἀντιπράττοντος (τὸ γὰρ παιδίον κατ᾽ ὀλίγον 
παρέρριπτο χαὶ ἠσϑέγει πρὸς τὴν ἀρχήν, ὡς καὶ αὐτὰ δὴ τὰ τῆς 
βασιλείας σύμβολα ἄχϑος φέρειν κενόν" ὥριστο γὰρ καὶ ταῦτα 

Ι ἀποβαλεῖν) διὰ τοῦτο ἐν ἀνακωχαῖς ἦν καὶ ἐτρύφα, τῇ τῶν γυ- 
γαιχῶν αὐταδέλφων ϑεραπείᾳ ϑρυπτόμενος, αἷς καὶ εἰς πώντ᾽ 
ἐχρῆτο, τῇ μὲν Πάρϑᾳ ὡς αὐτῷ φανείσῃ κατὰ μητέρα καὶ 
κατ᾽ οἶκον ἀναγούσῃ, τῷ μεγάλῳ δομεστίχῳ εἰς ὁμόζυγον οὔσῃ, 
πολλοῦ τινὸς τιμωμένῳ τῷ βασιλεῖ (ὃ περίπυστος δ᾽ ἦν ἐκεῖνος 

ὩΤαρχανειώτης), τῇ δ᾽ Εὐλογίᾳ ὡς καὶ αὐτῇ καλῶς ἐχούσῃ τοῦ 


ἂρ bonis moribundĩ patriarchae praedũvitis, ut dictum est, pecunia Epheso 
pertata, proeporitus ab Augusto eſst. hic languentem suae curas com- 
nittom tentavit, ecquid vellet monachi vestem induere. δὲ ille adeo non 
eat asensus, ut etiam istam mentionem moleste tulerit, oatendens 866 
omrino vello patriarcheam mori. porro huius, poſtquam migravit εχ hu- 
manis, corpus celeriter deportatum Ephesum illic apud metropolitanum 
tenplam sepulturae traditur. vir fſuit vita severus, intrepidus in ob- 
atando prĩncipibus, periculorum minarumque contemptor, virtuti ἃ puero 
aemetes, visus autem tum multis intrusus in patriarchalem thronum, non 
tan quod translatus εχ Ephesina δοὰθ, quam quod legitimo adhuc vi- 
veate patriarcha tranalatus fuisset. 
3. Buccedebat porro imperatori negotium trahendi δὰ se in solidum 
inperũ, resque nemins iam quidquam contra moliente procedebat. puer 
eain paulatm removebatur ἃ principatu, nec iam nisi tenuem οἱ evani- 
ἀκα cius 2pecãjem habebat, inaignia regni gestans ille quidem adhuc, sed 
tanquam inane pondus; quae οἱ iĩpea εἰ auferenda iam decretum erat. 
Michaẽl δοοῦγο iam liberoque animo se in quietem deliciaqque re- 
abat, prolixo ἴῃ his indulgentiqus admittendo minsterio sororum cer- 
πα Auguetom fratrem obsequlis ſovere mollibus muliebri gedulitate zat- 
agentiam. porro ille germanarum opera non in cura solum corporis, sed 
als βοῇ cunctis utebatur, plurimum utrique illarum in omni genere 
fidens (εἰδαεπδηθο, Martham quidem studio fiduciaque filiali 20ltus am- 
pleci, ΟΣ quo οὖ ea υὐ mairo educatus amantissimo fuerat, habente 
peem æetum in viri 811 domo magni domestäci, ab imperatore tum re- 
tate malto in pretĩo habitĩ. ſuerat is ἱποϊγίυδ 1116 Tarchaniota. altera 


D 


P 88 





128 σΕΟΒΟΙ PACAVMERIS 


ἤϑους καὶ πλέον ἢ ἐκείνη τυρβαζομένῃ πρὸς βασιλέα, οὖκ οἶδα 
δὲ εἰ καὶ τὸ ὑποτείνειν ἐλπίδας χρηστὰς ἐπὶ τῇ μεγαλοπόλει τῷ 
βασιλεῖ ὡς ταύτην αἱρήσοντι ἐκ μορσίμου. τὸ δὲ μόρσιμον, 
μεϑὺὸ μὲν ἡ πόλις ἑάλω, ἐκείνη τρανῷ διηγεῖτο στόματι καὶ ἀπε- 
Β ϑαύμαζε λέγουσα, ἔδει δὲ καὶ τὴν πρὸ τοῦ λέγουσαν ϑέλγειν. τὸ ϑ 
δὲ ἦν, ὡς κατακοιμίζοιτο μὲν ὃ βασιλεὺς ὑπὸ τίτϑης βρέφος ἐν 
λίχνῳ ποτέ, πολλάκις δ᾽ ἠγρίαινέ τε καὶ ἐλαυϑμύριζε φὸν ὕπνον 
ἀποδιοπομπούμενον, ἐπεὶ δ᾽ ἐκείνην ἔδει τινὶ μέλει διὰ τὸ ἀγριαῖ- 
γον κατασιγᾶν, πολλὰ μὲν ἐκ μελέτης συνεῖρε καὶ ἐμελῴδει, οὐ- 
δενὶ δ᾽ ἔϑελγε τὸ παράπαν. ἀλλ᾽ ὅταν μεμυχόσι χείλεσιν ὕπο- 10 
Ο κοριζομένη τὸ περὶ τὴν πόλιν διεξήεε (ἦν δὲ τὸ λεγόμενον ὡς εὖγε 
τῷ βασιλεῖ τῆς πόλεως, καὶ ὡς κατὰ χρυσέαν πύλην εἰσελϑεῖν 
μέλλοι, καὶ ὡς τὸ καὶ τὸ ἐκεῖσε μεγαλυνόμενος ἐχτελέσειεν), αὖ- 
τίχα τούτοις ὥσπερ Σειρῆσι τὸ παιδίον ϑελγόμενον κατεσίγα, καί 
πως μαλακῶς καὶ ἡδέως κατεκοιμίζετος οὕτως ἦσαν αἱ αὐτά- 15 
δελφαι τῷ βασιλεῖ καὶ πάλαι μὲν εἷς προμήϑειαν τὴν προσήχου- 
σαν, καὶ τότε δὲ πολυωροῦσαί τε καὶ κηδεύουσαι, ὑφ᾽ αἷς λε΄ 
Ὁ παρούσαις μὲν πολλά τισιν εἷς εὐεργεσίας ἔπραττε, συμβου- 
λευούσαις δὲ προσεῖχε καὶ συγκατήνυε, λέγεται δὲ καὶ ὡς βουλῇ 


2. τὸ] τῷ δὰ διὼ τὸ 


erat germana imperatoris Ευϊορία, auaviesimis οἱ ipaa moribre, ἔπεσυε- 
tiuque aolita ĩtare δὰ principem fratrem seseque immiscere negotũũs, hand 
acio an non οἱ peculiariter incunda, quod augurio ipri prospero γεοῦρο- 
rationem magnae urbis fratri ominaretur ut fato debitam. unde autem 
in eam apem esset ingressa, δἷο illa, poſtquam est deinde capta civitas, 
narrare consneverat, 2dmirans divinam in eo providentiam. oportebat 
autem eos qui δος audire ex ipsa vellent, deliniro ĩpsam prius οἱ rogare. 
referebat porro in Βυπο modum, cum imperator adhue infans aub δεῖ 
incoret ἴῃ cunis, fuisse illum eaepe rabiotiuscule querulum δὲ δοιιοὶ diſſi- 
cilis, 60 vero sororia caritate soporando frateroulo dantem operam mul- 
tas εἰ varias solitam δὰ eum demuloendum cantillare naenias, nulla ea- 
rum pacante inquietudinem puerulĩà, donec aemispertis labris data opers 
balbutiens modulari coepisset cantilenam de urbe huius fere formae “οὐδε 
imperator urbis, in eam aures inveheris porta, reeque has οἱ has ietbic 
magnificas plane perficies.“ δὰ ea quippe ⸗tatim verba ρσαογαίακι 
velut Sirenum quodam cantu delinitam οἰ αἰ δ, mollique ἃς συανὶ quieviese 
aomno. tales αἱ δἷς in ipaum affectae imperetoris sorores erant; quae et 
ipsum olim, coom eius vel aotas vel fortuna ĩpearum auxilio oguit, andio 
80 caritate providentieima fovitaent οἵ nune einsdem imperantis δοσθή- 
ἐδιὶ ac conervationi pervigili cura prospicerent; χθδγαπι οὐδιπιοει δου 
as precibus multa in quoadam beneficis contulit, vonsilia vero eorum εἰ 
libenter andivit οἱ plerumque δοουίυδ eat. dicitur etiam harun δαρβξθ. 


DE ICBAELE PALAEOLOGO L. II. 129 


σφῶν, καὶ μᾶλλον τῆς Εὐλογέας (ϑατέρα γὰρ περὶ τὰ πλεῖστα 
μαλαχώτερον εἶχεν), ἰδιωτεύειν τὸν Ἰωάννην αἱροῖτο. 
24. Τηνικαῦτα καὶ τῶν Τοχάρων, οὖς ἡ κοινὴ ᾿Ἀταρίους Ε 
λύει συνήϑεια, δίκην συρρευσάντων χειμάρρου κατὰ Περσίδος 
δὺ μὲν Χαλυφᾶς χρυσοῖς παρ᾽ ἐκείνων ψωμιζόμενος ἐτελεύτα, οὐ 
μᾶλλον κατὰ χρείαν σφαγῆς ἢ κατὰ χλεύην, ὡς ἐξὸν τὸν χρυσὸν 
ἐκχέειν καὶ νικᾶν τὸν ἐχϑρόν, ὁ δ᾽ ἠγάπα πλέον ἐκεῖνο ἢ ἑαυτόν, 
ὡς xal χρυσοτραγήσων ἄντικρυς. καὶ ὃ μὲν οὕτω κατ᾽ οἰκείαν Ῥ 8ά 
τρίσιν δῆϑεν ἐπνίγετο, τὰ δὲ τῆς Περσίδος ἤδη ἐνόσει καὶ κα- 
ἰϑχῶς εἶχεν, ὡς μηδὲ δίχα φόβου καὶ αὐτὸν τὸν σουλτὰν ᾿“ζατίην 
ἄσϑαι. κατωρρώδουν γὰρ τὸ ἔϑνος οἱ Πέρσαι καὶ κατημέλουν, 
ἱητοῦντες καϑ᾽ αὑτὸν ὡς εἶχεν ἕκαστος τοῦ σώζεσθαι. καὶ κατὰ 
τὴν ἀρχὴν δὲ τὰ τῆς Περσίδος ἐκλυδωνίζετο τῶν σατραπῶν ἐπανι- 
σιαμένων, ὥστε καὶ δύο τῶν μεγιστάνων ἐκεῖϑεν προσχωρῆσαι 
τῷ βασιλεῖ, τοῦ σουλεάν, ὡς βλακικῶς διῆγε καὶ κατ᾽ ἰδιώτην 
ἀχόλαστον, ἐκ τοῦ προχείρου ὑπεριδόντας. οἱ Βασιλικοὶ δ᾽ Β 
οὗτοι ἦσαν, ἄνδρες ἐκ Ρόδου μὲν ἀνέκαϑεν ὄντες, ἐκ ϑυμελικῆς 
δ᾽ ἐπιτηδεύσεως τῷ σουλτὰν προσῳχειωμένοι, οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ 
κοὶ ὡς εὖ ἔχοντες τοῦ φρονεῖν τὰ πρῶτα φέροντες ἐν ἐκείνῳ, 
Ὁ βρύοντες δὲ καὶ χρυσῷ πολλῷ, ὅσος ἦν ἐν ἐκπώμασι καὶ ὅσος κα- 
τειργασμένος εἷς Χαλυφικὸν νόμισμα. τὸ δὲ τῶν βήλων, ἔτι δὲ 


κίοος inductas, meuime autem Kologiae (in hano enim teneriori fere vi- 
debatar propendere afſfeoctu), redigere in ordinem οἱ iosignibus imperii 
eatere Ionnnem atatuiase. 

944. Tune Tocharis, quos Atarios volgus aolet rocare, in Persidem 
torrentis εἰ conſuentibus Chalyphas auro liquefaoto in os infuso inter- 
—73 ab illñ est, non ἴδηι quod non alium expoditiorem haberent eius 

ἐοῦ πιούσπι., quam in eæxprobrationem caecae ipeius avaritias, qui 
cam ſacilo potuisaet aurum efſundendo hoſtes vinooro, maluerat auro 
parcere quam vitae ao saluti propriao prospicere, inre ab illo quod adeo 
dite deamaverat metallo —*88* exitum nactus. οὐ hice quidem ἐδ 
nmodum atatata ipei proprie ἃ divino iudicio a suſſocatus οεῖ, 
res τοῖο Permaidĩs graviter laborabant malis οἱ periculis magnis urgentâbue, 
quae πες ipeum Sultanem Aratinem metu vacquum æinebaut. horrebant 
eim Peraas vehementer gentem illam, οἱ quasi ἀοσραογαίο resistendi auc- 
aa netligentes in commune consulere privatam aibi, prout quiaque 
pterat, nundinari zalntem antia habebant, etiam aliunde imperio Peræsi- 
uis autante, inaurgentibus pascim et res aliis alio trahentâbus satrapis, 
Mæo οἱ ex optimoatibas ἀπο illiao ad imperatorem accederent, δργείο 
Seltane πὲ homine inerti deridias dedito et οπιίαδὲρ principatus curis, tam- 
— privatus quispiam nepos εὐθεῖ, laxurioso 80 mo vivente. hi 
δια, vocabentur, oriandi ex Rhodo, hrices obm δὸ ſidium δε εὶο 
ἰδ Seltanis gratäam ineinuati, deindo quod courilio prudentlaquo exeelleo- 
reat, ab eo in primis ſamiliarium σα] ὦ, όσα praedirites auro molto vel 
Georgiue Pachymeres I. 9 


1320 ᾿ ΘΕΟΒΟΗ ΡΑΓΗΥΜΒΕΙΘ 


λίϑων καὶ μαργάρων αὕταρκες ἦν τοὺς εἰδότας ϑαυμάσαι. πα- 
Ὁ λαιᾶς γοῦν φιλίας τῆς πρὸς τὸν βασιλέα ὑπομνησϑέντες, ἱκανοῦ 
δοκοῦντος σφίσι καὶ τοῦ κρατοῦντος εὖ παρ᾽ ἐκείνων παϑόντος 
πάλαι κατὰ τοὐπιὸν ἀπομνημονεύειν τὴν χάριν, βασιλέως κατα- 
στάντος καὶ δυναμένου, τὰ πιστὰ λαβόντες διὰ γραμμάτων ἐν6 
ἀπορρήτοις βασιλικῶν, καὶ τὰ κατ᾽ αὐτοὺς εὖ διαϑέμενοι, ὅλῳ 
ὁντῆρε πρὸς τὸν βασιλέα χωροῦσιν ἐν αὐτομόλων σχήματι. ὁ δὲ 
δέχεταί τε ἀσμένως καὶ τιμᾷ τοῖς προσήκουσι, τὸν μὲν παραχοι- 
μώμενον τοῦ κοιτῶνος καταστησάμενος τὸν Βασίλειον, θάτερον ΄ 
Ὁ δὲ τὸν Βασιλικὸν μέγαν ἑταιρειάρχην ἀποδείξας. καὶ ἐχρᾶτοιο 
τούτοις δεξιοῖς ἐς ὅτι μάλιστα εἷς τὰ πράγματα φαινομένοις, καὶ 
qᷓ πρὸς αὐτοὺς φιλία τοῦ βασιλέως προσῆν. οἱ δὲ πολλὰ μὲν 
οἴκοϑεν ἔχοντες, οὐκ ὀλίγα δὲ καὶ παρὰ τοῦ βασιλέως εἰς οἶκο-- 
ψομίαν λαβόντες, πιστῶς μάλα καὶ εὐνοϊκῶς κατὰ Ῥωμαίους 
μετασχηματισϑέντες ὑπηρετοῦντο τῷ βασιλεῖ" οὐδὲν γὰρ οὕτω 15 
συνίστησι τὰς εἷς τὴν βασιλείαν εὐνοίας ὡς ἡ κατ᾽ ἀξίαν χάρις 
Ἑ τοῖς ἀξίως οἱσομένοις ἐξ ἑτοίμου προτεινομένη. τότε καὶ ὁ σουλ- 
τὰν ἔτι μᾶλλον τῶν ἀμφ᾽ αὐτὸν κραδαινομένων ἅμα μὲν διὰ τὸ 
φανὲν τῶν Τοχάρων ἔϑνος ἅμα δὲ καὶ ἰδίων πραγμάτων ἕνεκα, 


ia æcyphos vasaque ainũlia formato, ναὶ cuno in monetam typo Chelyphas 
aignatam. velorum vero gemmarni δὲ margaritarum tantum in recondito 
habebant, quantum δἷ cui ostenderent iuro miraretur. hi ergo antiquae 
recordatã amicitiae quam cum imperatore, quando is adhouce privatas δὰ 
Persas ſugit, dontrarxerant,; memores otiam se in 60 igna οὐϑοῦν 488 
mutuae in ipsos benevolentiaa, non dubitarunt ease illum hominem vie 
moribus quem non frustra confiderent acceptam in privata fortuns gra- 
εἴδει iĩn imperio etiam, poctquam ad illud αδοεβάϊοδαί, ogniturum, et quo 
plus iam posset, eo LUberslius repensurum. quaro «κἀπὶ ab illo arcanis 
prius convento nuntiis *3 οἷδπι perlatas literas, quibus ipris pleus ca- 
veobatur, acocepiscent, δυΐδ illie otiore convasatis et tuto aſportatis rebus, 
aumma celeritato 60 δὰ imperotorem voonferunt δρουὶο tranaſagarum. eos 
ille cum libeater ao perbenevolo excepit, tum ut digni erant honoravit, 
alterum quidem eorum Basilium nominoò excubitorem cubiculi faciens, alte 
rom voro basilicum magnum εἰ hetaeriarcham creans. expertaque moö 
eos δὰ omnis δὰ quae adhibebantur-dextros atque induſtrios, eorum 
opera frequenter utebatur, pronamqus in Ipros δῦδπι gratiam haud du- 
biis declarabat indiciis. porro illi multa ex δὸ habentes, ποῦ pauca ĩpais 
ab imperatorse adminiſtranda οοπιροῖδοα δυθὴα fide benevolentiaque tracte- 
ront, gratiatime semper etiliacime aervientes. plane trancformatã ἴῃ 
mores habitamque Romanorum δὰ om obeequium imperatori praesta- 
terunt: nihil enim ĩta zubditis in prineipem verum amorem sincoramqus 
fidem inepirat ut gratia meritis prompte reddita εἰ beneſicium dignio ac 
referro acientibus ultro repraesentatem. tone οἱ Sultan, magia δος 
magiaquo vacillantibas qui circa ipum erant, aimul οὐ aese octentantem 
terribilĩ apecio Tocharorum gentem, εἰσιαὶ οὐ pecaliarem rerum δαδευσ 


DE MICHAELE PAILAEOLOGO L. II. 131 


καὶ μηδὲν ἔχων ὃ τι καὶ δράσειε τῶν ἁπάντων διεγηγερμένων, ἔγνω 
ἅμα γυναιξὶ καὶ τέκνοις, πρὸς δὲ καὶ γηραιᾷ μητρί, Χριστιανῇ 
εἰς τὰ μάλιστα οὔσῃ, καὶ ἀδελφῇ, καταφεύγειν εἷς βασιλέα, ὡς 
ἰκεῖϑεν καὶ μόνως ἕξων βοήϑειαν καὶ κατὰ καιρὸν ἐπανήξων αὖ- 
όϑις ἐξ ὑπερτέρας χειρὸς καὶ ἰσχύος. μηδὲ γὰρ πιστεύειν ἔχειν Ῥ 85 
πέρῳ τὴν σωτηρίαν, ἐπεὶ καὶ ὃ προρρηϑεὶς Πελὴκ πρὸ χρόνων 
αὐτομολήσας παρὰ βασιλέως κατείχετο, ὃν δὴ καὶ αὐτὸν ὑπώ- 
ἀτευεν ὁσημέραι μὴ λυϑεὶς ἐπιστῇ μετὰ πλήϑους καὶ οὐ καλῶς 
ἔχεν τὸ εἷς ἀρχῆς χράτος ἐντεῦϑεν γένοιτό οἱ. ἐπίστευε δὲ καὶ 
ϑταῖς εἰς βασιλέα παλαιαῖς ἐχείναις φιλοφρονήσεσι, καὶ ἐθάρρει 
φαγεὶς ἀνύσαι τὰ πρὸς ϑυμοῦ. συμφορήσας τοιγαροῦν πλῆϑος 
χρυσίων οὐ ῥᾳδίως ἀριϑμητόν, καὶ τὸν Περσῶν πλοῦτον περιβα- B 
ἱόμενος, ἅμα γυναιξὶ καὶ τέκνοις, τοῦ Πισσιδίας προαγωγοῦν- 
τος ὡς βασιλέα χωρεῖ. ὃ δέ, ὡς εἰκός, ἀσμένως δεξάμενος οὐκ 
εἶχεν ö τι χρήσαιτο τούτῳ, πλὴν μάλα φιλοφρονησάμενος πρὸς 
ἐκεῖνον, καὶ ϑαρρεῖν διδοὺς ὡς κατὰ καιρὸν ἐπανήξοι καὶ τὴν 
ἀρχὴν ἀναλάβοι αὐτοῦ συνεργοῦντος, ἐφῆκε διάγειν ὥς οἱ σύνη- 
ϑις ἦν αὐτῷ οἴκοι τῆς Περσίδος ἄρχοντι. ὅϑεν καὶ σέλμασι βα-- 
σιλιχοῖς τῷ βασιλεῖ παρεδρέαζε, καὶ φοβεροὺς περὶ αὐτὸν εἶχε 


9, εἰς] ἐξ 2 11. ϑυμούς Ῥ. 


δία nesciens 400 66 verteret cuivo confideret, cunctis arrectis in δροδ 
netaas rerum imminentinm neo aatis uspiam consistentibus, decrevit cum 
moribas et filũs cumque matre vetula optima Christiana, praeterea com 
actore δὰ imperatorem confugere, a quo solo tali articulo rerum auarum 
iaari poterat et in poſternin auxilium peraro, quo, ai unquam resedis- 
æt illa tempestas, tentaret reditum in principatũm validis Romanae po- 
tentae κυδαίχυρ copiis. cuncta enim circumepiciens, nemiuem tunc re- 
periebat cui recte committere salutem διδαὶ οἱ Fidere zatis poaset, quan- 
quidem εἰ prius memoratus Melech, cum aliquanto antes ipse quoque 
ab ĩmperatore detinebatur; ἃ quo scilicet quotädie metuebat 

80 qua nactus exitum 6 custodia numerosum in 866 duceret exercitum, et 
δος in irritum reciderent δροδ conatueque, quos intendebat in atatuendo 
δὺὶ firmandoque principatu. magnopere autem nitebatur vetere imperato- 
ris amicitàa, magnis aibi ofliciis cum esset olim in Peraide, testata; 
ὐβέεθαϊαπα, aimul eius coram affandi contigieaet copia, 60 quod cu- 
æet ab eo ĩmpetraturum. congesta igitur in capeas quas aecum extulit 
aureoram multâtudine non facile numerabili, οἱ ditiscimis ἰαχα Percico vo- 
as iadutus, cum coniugibus εἰ liberis, Piscidias praeaido duce itineris, 
δὲ iaperatorea 80 conſert, qui eum humanisime excepit. et quamquam 
n babuit tuno in quo εἶθ opers uteretur, omni tamen aignificatione 
bæeæroleatias conaolataus et; δρϑαθο ipel fecit euxiliorum ἃ 20 zubmini- 
Aaadorum in tempors, quorum oppe tũto rediret in Peraidem, οἱ prin- 
Mita recuperato Horentem ibi αἱ prius οἱ tranquillam domi auaeo vitam 
coauets dignitats dogeret. itaque in δυρβοδίέρυν regiis imperatori 





182 ΟΘΕΟΒΟΙ ΡΑΟΒΥΜΈΒΙΒ 


Ο σωματοφύλακας, καὶ τοῖς τῆς ἀρχῆς συμβύλοις ἐχρῆτο ἐρυϑρο- 
βαφὲς πέδιλον ὑποδούμενος. τὰ πιστὰ δὲ καὶ πρὸς τὸ εὖ πρά- 
ἕξειν εἶχε διὰ τὴν ἐξ ὑπογυίου χάριν, ἣν κατὰ καιρὸν διδοὺς ἤλπιζε 
παρὰ τοῦ λαβόντος τὰ κρείττω. τὸ δὲ ἦν ἄρα οὐ σταϑερά τις 
ἐλπὶς τοῖς νοοῦσι βαϑύπερον. ἀλλὰ τότε τὸν καιρὸν ϑεραπεύωνὁ 
ὃ βασιλεὺς τοὺς μὲν περὶ αὐτόν, καὶ μᾶλλον γυναῖκας καὶ τέκνα, 
κατὰ συντήρησιν πρὸς Νίκαιαν πέμπει, τῷ μὲν δοχεῖν τὸ ἀσφα- 

Ὁ λὲς ἐκείνοις παρέχων ἐφ᾽ ᾧ μὴ βλαβεῖεν ἀφύλακτοι ὄντες" οὐδὲ 
γὰρ καλὸν ἐδόκει συνεχστρατεύειν τῷ βασιλεῖ ἀήϑεις ὄντας χαὶ 
τῆς γυναικωνίτιδος" τὸ δὲ πάλιν σφᾶς διατρίβειν ἐπ᾿ ἀνατολῆς 10 
ἀναχωροῦντος τοῦ βασιλέως, μὴ καὶ εἰς κίνδυνον γένοιτο. τὸν 
δέ γε σουλτὰν συμπεριάγων αὐτῷ σὺν προσηκούσῃ τιμῇ τὴν ἐπὶ ᾿ 
τοῖς ἐχείνου συνεσκέαζε πρᾶξιν, ἣν τῷ μὲν δοκεῖν, ὡς εἴρηται, 
ὑπὲρ ἀσφαλείας ἐκείνων προσέταττε, τῇ ἃ᾽ ἀληϑείᾳ δε᾽ ἐκείνων 
τὸ ἀσφαλὲς ἐχόντων τὸ ἐν ἀσφαλεῖ τὸν σουλτὰν εἶναι καὶ μὴ 16 

Ε συνισχημένον πραγματευόμενος. -“προχατελάμβανε γὰρ τὴν πρὸς 
τὸν τῶν Τοχάγων ἄρχοντα “ΧΧαλαοῦ εἰρήνην, ὡς ἐνευκαιρήσοντος 


aasedit, εἰ minaces ἧρϑθ quoque cirea 860 corporis οπδίοὐεα habuit, εἰ 
inaignibus imperiĩ utebatur, rubros induens calceos. haec autem honoris 
amorisque aigua non vane ostentari, δεοὰ εχ vere propeunso in ipeum ac 
aincore favento, quaeque pollicoretur ——— imperatoris animo pro- 
ficisci, persuasit ἱρεὶ conscia memoria suorum in illum meritorum, 400 
tempore δυρρίΐοεπι eum benerolo exceperat hospitio, cuius gratâae vicen 
motuam ἃ non immemore, et ab eo cui plus contalerat, id modicun 
quo ὕπο egeret accepturum planeo couſßdebat. erat autem δα δρεῖδ non 
usaquequaque certa fundataque, iudicio eoorum qui non haerentes in συροῖ- 
ficiaris specio res penitus ipsas introspieerent δα profundiore prudentia 
examinarent. caeterum tune quidem imperator in occarionem imminens 
familiam Sultanis, praesertim uxores ac liberos, Nlieaeam minit, prae- 
texto plauribili necessarias securitatis, αὐ in tuto ibi servarentar πένθ 
cuiusquam iniuriae paterent in loco minus munito depositĩ, aut mllitantem 
imperatorem cum Sultane δοδεοϊδβίε itinerum incueto labore parvuli no- 
Hereaque vexarentur, rursos ne δὶ relinquerentar in urbo Orientali megis 
admota limiti, cum δὺ ea contingeret imporatorem expeditionum οοίδ- 
aione distaro, non satis remoti essent δὺ omni diecrimine quod inde iure 
timoretur. porro Saltanem ĩprum ciroumdueens δαῖτ αποουιηθο iret, 
ac exquieitis αϑίψαο aemper afficiens honoribus, iata ἴδιο ἱδεϊεμεῖς δὸ τὸ- 
verentiae apecie id οοποεηποῦδδίυν imperator, ut ille nihil οἰαἰδέεὶ latere 
auspicaretur in illa fiſñorum εἴ uxorum elus Nioaeensi cuſtodia 3 quaai ἴδ 
aolum iĩpaius oommodam et securitatem εἶπ familiae ὀδογείαβ. revers ta- 
men aliud apectabat astutus princeps, cui erat propositam cuatodiendie 
certo aibi οἱ tuto loco tam caris Sultant eopitibus Sultanem ἱ tot 
pigaorum caritats quazi constrictum apud as retinero, ne quo aubito ſorte 
capto ἔπρδο consilſio recederet. quo ille faciendo demerebatur Tocharo- 
rum principem Chalaum, quicum cortâs lam conditlionibus de paee transe- 
torat: hie enim Sultano procol alibi detento, οἱ eius οὗ αὐδοιξίαο diu- 


DE MICHAELE ῬΑΙΑΈΟΙΟΟΟ 1, 1]. 133 


ἐντιῦϑεν ἐχείνγου τοῖς τῆς Περσίδος, μηδ᾽ ὀνομαζομένου τοῦ 
σουλτὰν ἐν ταύτῃ. καὶ διὰ τοῦτο ἡμερῶν ἐφ᾽ ἡμέραις τριβομέ- 
γῶν τὰ τῶν Πιρσῶν ὑπεκλίνοντο τοῖς Τοχάροις, ὡς καί τινας 
οὖς ἂν εἴποι τις σκηνίτας καὶ τῇ πολιτείᾳ ἀπηχϑημένους, μὴ 
ἐϑέλογτας ὑποτάττεσϑαι, καϑ᾽ αὑτοὺς εἶναι, ἐπειλημμένους τῶν 
ἡμετέρων ὀχυρωμάτων, πλὴν καὶ τὸν ἐντεῦϑεν ὑποτοπάζοντας 
κίνδυνον, εἶ φανερῶς ἐπιτιϑοῖντο, κατὰ μὲν τὸ κοινὸν καὶ κα- 
ϑύλου ἐνσπόνδους εἶναι τῷ βασιλεῖ, καϑ᾽ ἕνα δὲ νυχτὸς λοχῶν- 
τας τοῖς ἐκ τῶν ἡμετέρων κλέμμασε χρῆσϑαι. ἃ δὴ καὶ τῶν 
ἰϑἡμετέρων ἐξ ἴσου πρὸς ἐκείνους ποιούντων οὐ πόνος ἦν. ἐχ παν- 
τὸς δὲ τρόπου τὸ ἔϑνος τῶν Τοχάρων δι᾽ ἐννοίας ἔχων ὃ βασιλεὺς 
ὃς ἀγυπόστατον τὴν δρμὴν κατὰ τὸ εἰκὸς δοκοῦν ἔχειν, ἄρτι κι- 
τῆσαν, τοὺς μὲν κατὰ τὰ ὀχυρώματα Πέρσας καὶ λίαν ὑπεποιεῖ- 
το, ὡς ϑριγγοῖς ἐλπίζων χρᾶσϑαι εἰ ἐπιβρίσειαν ἐχεῖνοι, ἐκεί- 
ἴότοις δ᾽ εἶχε διὰ μελέτης καὶ ἄλλως σπένδεσθαι διὰ κήδους. ἐπὶ 
τοσοῦτον γὰρ φοβερὸν ἐδόχει καὶ μόνον πρὸς ἐκείνους πόλεμον 


{υπήξαίδι memoria sentim exolescente apud Persas, tanto ſacilius {εἰξ- 
cuque univerase potiri Persidis poterat, prout re ipas fecit. impera- 
tore quippo Sultanem cuspensum apebus inanibus tenente, aicque diem ex 
die ducendo moras assidus nectento πα rediret unde venerat, res Peran- 
ταῖσι omni alio destitutae praesidio tandem δὰ Tocharos inclinarunt, tam 
ueiveraal conaenau, πὲ quidam ἰδὲ iam antes segreges, quos iure quis 
aenitas dixerĩit, cemper aoliti a communibus abhorrere consiliis οἱ res aibi 
ΒΔ habere privatim, cum aliis omnibus aponte subeuntibus imperium 
Tocharorum Nĩ uni subiicere se ipai recusarent, οοδοῖ fuerint in arces, 
de quibus diximas, nostri lmitis recedere. ubi δαὶ intelligentes δα Βαυὰ 
uine cuo periculo talà tempore palam inde incursaturos Romanas terras 
callido consilio universim quidem ac communiter foederatos 86 imperatori 
protebantur, aiugillatim vero grassationibus nocturnis res noſtrorum de- 
praedabantur. in quo damnum noſtrum haud magnum eérat: nam {ΠῚ li- 
nmitanei δίσοπιθ par pari reforentes clandestinis εἴ ipsi rapinis infidos 
dspites vlciscebantur et facile amisea reponebant. omni autem ratione 
tibi eonciaandam statnerat imperator gentem Tocharorum tunc novo im- 
peta et potentia ineluctabili motam, ut cui hostilitor irrumpenti nikil 
peexet οὐσιίδίογο, eam beneficũs praeoccupatam ab infestis consilũs aver- 
teret. putavit etiam prudentser utendum illo, quem memoravi, adventu 
πξτερῦθι Ferrarum in arces Romani limitis. et hos enim blandistime de- 
Miit oſhciis promisisque, æcilicet ꝓperans istis 20, quati aepe obiocta, 
nedqũs acurum ad arcendam Tocharorum vim, δὶ quando, quod 6 gento 


Ρ 86 


Β 


belſcom et barbara timeri prudentia inbebat, bellum cum Romanis quam 


peem mallent. todebat autem imperator vehementer quam artisima 
neceitadioe foederis Tocharos εἰδὶ devinciroe, quoniam armis com 68 
βιεῖς decernere rem adeo terribilem putabat, ut ne cogitatione quidem 
prina tenes bolli cum 116 zuscipiendi mentionem adittendam duceret. 
criaoque adeo id horribilo putabat, ut ναὶ z20lo prolato istorum nomine 


134 ΟΘΕΟΒΟΙΙ PACAXMERIS 


Ο ἐννοεῖν, ὥστε καὶ ἕως ἐχείνου καὶ τοὔνομα μόνον εἷς φόβον ἡγεῖ- 
P 87 σϑαι καὶ δεδιέναι. (25) πρώην μὲν γὰρ ὃ Δούκας Ἰωάννης 
κλέος μόνον ἐκείνων ἤχουε, καὶ κατωχύρου τὰ φρούρια σίτῳ καὶ 
ἅρμασιν, ὧν τὸν μὲν καὶ εἰς χρόνους προσέταττεν ἀποτίϑεσϑαι, 
βούλλαις μολυβδίναις τὸν ἐνόντα τοῖς ἐποίχοις σφραγίζων, φέ- 5 
υοντας δ᾽ ἔξωϑεν ἐπιτάττων σιτίζεσϑαι, τὰ δὲ καὶ ἀναγκαῖα 
ἐτίϑει τοῖς κτησομέγνοις, ὡς. ἐκείνων πᾶν τὸ εἷς περιουσίαν ὃν 
Β ὑστερεῖν. προικοδοτοῦντας γὰρ μετὰ τὴν σεβασμέαν εἰκόνα τὰ 
ὅπλα προσέταττε καταγράφεσθϑαι" μηδὲ γὰρ ἔχειν εἰδέναι τί τὸ 
ἐξορμῆσαν τῶν σφῶν φωλεῶν ἔϑνος, καὶ ὁποίοις τοῖς ἤϑεσι χρᾶ- τὸ 
ται, κἂν εἰρηνεύειν ϑέλοι κἂν μάχεσϑαι. τόσον ἦν ἄδηλον ἕως 
τότε τὸ ἔϑνος. παρὰ πολλοῖς δ᾽ ἐλέγοντο κυνοκέφαλοι, καί γε 
διαίταις ἀπειρημέναις ἠκούοντο χρώμενοι, ὥστε καὶ ἀνϑρωπο- 
φαγεῖν ἐπιστεύοντους Θεοδώρου δὲ τὴν ἀρχὴν βασιλεύσαντος, 
Ὁ ἐπεὶ ἐλέγοντο διὰ Περσίδος πρὸς ἐκεῖνον πρεσβεύεσϑαι, καὶ ὁ λό- 18 
γος ἀληϑινός, φόβος δὲ καὶ τάραχος ἦν. ἔγνω δ᾽ ὅμως ὃ βα- 
σιλεὺς τὸ φοβερὸν πλασάμενος ἐκείνους κατασοφίσασϑαι. χαὶ 
πρῶτον μὲν προαπέστελλεν ὡς δῆϑεν ἀγγελοῦντας ἐπὶ Περσίδος 


canam 86 habere idoneam duceret metus ποῦ ignavi οἱ οοηδίογπαίίοηίε 
non reprehenæaibilis experiundae fatendaeque. (95) et antehac quidem 
Ioannes Ducas, audita solum illorum fama, munivit arces frumento οἱ ar- 
mis. ac frumentum quidem ea copia quae sufficeret in usum quam lon- 
issimi temporis congeri iussit, obsignarique aingula horrea bullis plum- 
eis indicantibus quantum in quoque conditum servaretur. atque ut cer- 
tãus is numerus constaret, praeceperat eos qui id frumentam comporta- 
bant non inde δὰ proprium victum sumere, sed ipsis abunde aubministrari, 
quo interim, dum οἱ convectioni navabant operam, vescerentur. armo- 
rum vero redundantem etiam numerum necessarium putabat, tale id 6286 
enus rorum atatuens, cuins numquam affatim utentibus sit, quippe quo- 
rum etiam dum innumerabilis videbatur afſiuere copia, saepe ἴῃ occasio- 
ne penuris sentiatur. quare illos quibus incumbebat εχ officio grati: 
quaedam suppeditare militihus iussit adaerĩbere catalogis suggerendarum 
ὁ fisco rerum, post sacram iconem, arma cuiusque generis οἱ usuce- 
istius tam accuratae provisionis prudenti huic principi causam praebuit 
rumor procul auditus parantis erumpere gentis barbarse numerosae vehe- 
mentis, etiam cum nondum intelligeretur quid esset, quantum 7— caur 
auis latibulis exiret, quibus uteretur moribus, pacemque an bellum prae- 
optatura videretur. tam vulgo enim increbnerat cum horrore terroreque 
Tocharorum mentionem quai panico istius eiusadem caeca quaedam 
ignoratio populi, ut 606 plerique caninis deformes capitibus dioerent, 
pasimque audiretur de immani eorum genere victus, ac crederentar hu- 
manis carnibus ingluviem explere. com vero δά Theodorum in imperi⸗ 
redentem dicerentur ii ex Perside legatos mittere (nec fama mentiebatur), 
maghum illi δὰ res metum et perturbationem admovit. decrevit tamen 
imperator disaimulata formidine ipsos fallere. ac primum misit certos 
homines qui nuntiarent ἐπ Perrideom Romanorum imperatorem compatraere 





DE ΜΙΟΒΑΕΙΕῈ ῬΑΓΑΒΟΙΌΘΟ L. 1. 135 


ὡς ἐπ᾿ αὐτοὺς εὐτρεπίζοιτυ, καὶ οἱ ταχυδρομοῦντες ἐπέμποντο. 
μισϑὸς δ᾽ ἦν τοῖς ἀγγελοῦσι ταῦτα, εἰ κινδυνεύοιεν ἐνιστάμενοι 
καὶ τὴν τῶν Ῥωμαίων ἀρχὴν ἀνυπόστατον πᾶσιν ὁμολογοῦντες Ὁ 
ἔϑγεσε, δαψιλῆ τέχνοις σφετέροις καὶ γυνωιξὶ σιτηρέσια. εἶτα 
9θὲ τοῖς πρέσβεσι προσελαύνουσι πέμψας τοὺς ὑπαντήσοντας ὡς 
ἐῆϑεν καὶ σφίσι τὰς ὁδοὺς ὁδηγῆσαι, δι᾽ ὅτι δυσχώρων ἐξεπίτη- 
δὲς τόπων ἐχείνους διαβιβάζειν προσέταττε, κἄν τις ἀποχναίων 
ἐρωτῴη τὴν δυσχωρίαν, οὕτω πᾶσαν ἔχειν τὴν τῆς Ῥωμαΐδος 
γῆν ἀποκρίνεσθαι, ὡς ἑτοίμως ἐχόντων τῷ μὴ εἰδέναι πιστεύειν. 
Ι0ἐπεὶ δὲ καὶ πρὸς βασιλέα πολλὰ πονέσαντες παραγένοιντο, τηνίκα R 
καὶ ἄλλ᾽ ἄττα φοβερὰ ὑπενόει ὡς αὐτίκα καὶ ἐκ τῆς ϑέας φοβή- 
σων. ἐπέταττε γὰρ τὰς δυνάμεις ἐν ταὐτῷ συνελϑεῖν, καὶ 
ὑπιισϑέντας κατὰ φρήτρας καὶ φῦλα καὶ τάξεις, ἐν ποσοῖς τισὶ 
τῶν ὁδῶν διαστήμασιν ἱσταμένους καταφράκτους σιδήρῳ, φύβον 
Ἰδχατὰ παιδιὰς ἐμποιεῖν. τὸ δέ γε τῆς γερουσίας καὶ ὅσον ἦν τῶν 


8 δὰ movendum in 608 infestis aignis. hi 411} zuper alos varie mitte- 
bentur 4081 velocissime, cum mandatis magnopere extollendi Romani 
inperii potentiam, οἵ cui reaisters nulla quamvis fera δὲ numerosa gem 
poacit, in eaque affirmatione quam efficaciasime inculcanda ineiatendi, 
quoad βάσπι facerent. cuius reĩ periculo πὸ deterrerentur, provisum erat 
meagnuitudine promiſsaae mercedis. constituebantar quippe his qui istam 
operam reĩpublicae navabant ampla demensa 6 publiĩeo οἵ atatae perpetuo- 
quo duratarae in alimenta penaiones, quibus, δὶ quid humanitus, ut in 
pericoloxo minisſterio, pati contingeret eos qui meruerant, uxores ipso- 
rum Hberique fruerentur. alios etiam destinavit in occursum legatorum 
qui monatrarent iter: δοὰ his praecepit ut eos de induatria per loca 
naxime aspera inviaque ducerent, excusantes aolĩ naturam οἱ difficulta- 
tem aitua, indeque captata occasione commendantes ἰδία ipaum ipsis ex- 
lbitum officium, tamquam videlicet imperator andito illorum adventu, αἱ 
conœius aſperitatûs itinerum, multa benignitate obvios deductores viaequs 
indces miserit. δβιωομυεγδίαπθ ut δἰ quis forte legatorum inter aegre 
æperanda praecipitia rupium οἵ saltaum perplexa oſſensnus percontaretur, 
eequid vel longo circuitu quaeri posaet alibi commodior transitus, con- 
ctantes ooncordesque asseverarent βυϑαῦδη quidquam tolerabilius δρογδη- 
ὅπῃ: ubique enim aimiliter praeruptam impeditamque terram Romanam 
este, Βος -iquidem facilo credituros audacter indigenis affirmantibus pere- 
ἔτε appulaon barbaros οὗ necessariam ignorationem tam longinquae re- 
Gonis. quandocumque autem post multum denique laborom δὰ imperato- 
χε enirent, excogitaverat modum obiectandi οἱδ illic 2cenam plane 
ἷ quaeque ipsos quamlibet feros primo aspectu percelleret. 
praeceperat enim exercitum convenire universum, omnesque milites arma- 
tes per nanipolos cohortes logiones, atructis οἱ digestis ordinlbus, δὰ 
certa viarum intervalla atationibus deseriptis, apparere cataphractos et 
τοίοα rigentes ferro, incuper monitos ut artom adderent negotio, efferan- 
δία opera contumacia quadam oris ae superciliorum minis quaai 

per Idum formidinem augerent. æeuatores quoque cunctos ac quotquot 


186 GEORGI PACAVMERIS 


Ρ 88 ἐν τέλει καὶ τῷ βασιλεῖ πρὸς αἵματος, πάντας πρὸς τὸ μεγαλειό- 
τερον ἐσκευασμώους καὶ στολαῖς καὶ γενναίῳ τῆς ψυχῆς παρα- 

, στήματι, ὡς αὐτίκα τὸν κατὰ πόδας λαπάξοντας, πολλάκις 
δειόντας ἐξ ἀφανῶν ἐς ταὐτὸ ξυμπίπτειν, ὡς τοὺς αὐτοὺς μὲν 
εἶκαι ταῖς ἀληϑείαις, δοκεῖν δ᾽ ἄλλους καὶ ἄλλους καὶ μηδέποτε ὁ 
τοὺς αὐτούς, τρόπον δακτυλιδίου σφενδόνην μὴ ἔχοντος, ἤν τις 
βούλοιτο ἐπ᾿ ἐκείκου τὸ πρότερονικαὶ τὸ ὕστερον ϑεωρεῖν, ὡς τὸ 

Β αὐτὸ μὲν πολλάχις λαμβανόμενον εἶναι, δοκεῖν δ᾽ ἕτερον τῇ 
μεταλλαγῇ. αὐτὸν δὲ βασιλικῶς ἐσταλμένον, μηδὲν τῶν φοβε- 
ρῶν ἐλλείποντα, ἄνω που καϑῆσϑαι σπάϑην φέροντα ταῖς χερσί, 10 
βήλοις τε πολυτελέσι περικεκλεισμένον, ἄλλων καὶ αὐτῶν φοβε- 
οὧν περιισταμένων, ἱχανῶν ὄντων καὶ τούτων καταπλῆξαι τὸν 
ὁρῶντα καϑ᾽ ἑαυτούς, οὕτω ποιεῖν χρηματίζειν τοῖς πρέσβεσι, 
μακχρὰν. μὲν ἱσταμένοις, ὅσον. εἰκάζειν τὸν βασιλέα καὶ δρᾶν τὰ 

Ο δρώμενα, ἐξαίφνης δ᾽ ἐξ ἀδήλον τῶν παραπετασμάτων διανοι- 15 
χϑέντων οὕτως ἐγγενέσϑαι σφίσι βλέπειν τὸν βασιλέα ἐπὶ τοῦ 
ϑροόνου μάλα σοβαρευόμενον, ὀλίγα τε εἰπεῖν καὶ ἀκοῦσαι μετα- 
ξυλογούντων τινῶν, φοβερὰ δὲ καὶ ταῦτα δοκοῦντα, ὡς μόνον 
λεγόμενα καταπλῆξαι. καὶ οὕτως ἐπ᾽ ὀλίγον ἀφοσιωσάμενον 


τὸν χρηματισμόν, ἀποπέμπει διὰ τῶν αὐτῶν καὶ πάλιν δυσχω- ὃ 
Ὁ ριῶν τοῖς ὅδηγοῖς ἐπαναγομένους. τὰ γοῦν πρότερα ταῦτ᾽ ἦσαν, 


in praecipua dignitate erant, praesertim imperatorii zangninis principes, 
iusaerat quam magnifice Δὸ apeciosissime vestitos peculiari cura maiesta- 
ἴδηι ac fastum affectare, immo trucibus oculis vultaque irato ἔθεος spiritus 
prase 86 ferre velut mox obtrituros quemcomque occurrentem, sioqus ire 
redireque aaepius, ostentare se rursusque occultare, atatimque denuo in- 
trare, ut alii aliique viderentur δὲ numerus in speciem cresceret. icut 
enim annulum pala carentem qui secondo videt facile alterum credit, 
quippe non habentem απὸ dĩscernatur δὺς unde iudicet spectator eundem 
unum secundo tertiore sumi, quare illi facile persuadetur multos 6888 
[ίαπο sgimiles aibi succedentes, ita pronum erat exteros intrantem in au- 
am offerentemque 86 subinde zenatorem aut principem eundem pro di- 
versis sumere. porro ipae ĩmperatoriis vestibus maxime auguetâs splendi- 
diasimo ornatus praecelso residens solio, minaciter supinus, vulta ἃς 
fronte terrorem apirantibus, ensem districtum manu vibrans latebat intra 
aeptum velis undique pretiosissimis oppansis clausum, non tatim vonsp 
cuus admittendis in aulam, quae I varie cincta terriculis haud dubis 
formidine perfusura erat quantumlibet conatantem andacemque apectato- 
rem. traductos per istam terrorum pompam in ipso οοπδρεοῖα ταὶ thro- 
πῦπὶ regium tegentis mora longiuscula detinnit: tum suspensos expecta- 
tione aolicita repente aulacis undique reductis δυρυδία illa εἰ verende, 
de qua dixi, maiestate perculit; ſussos dehinc dicere quae vellent cor 
temptim aliud agens andivit, cuidam identidem aliquid in nurem insu- 
nsurrantãâ partem attentionis commodans. ubi perorarunt, perpauca eesque 
minacia respondit. ita dimiscos imperat extra limitem per easden οὐϑῆ΄ 








DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΓΑΒΟΙΘΟ L. 1. 137 


καὶ οὕτω δεδιότας ξυνέβαινεν ἀντιφοβεῖν ἐκ συνέσεως" τότε δ᾽ 
ὁμαλῶς καὶ ἠπίως πάνυ ἐπεχείρουν πρεσβεύεσϑαι μὲν ἐπ᾽ ἐχείγους, 
ἐκεῖϑεν δὲ πρέσβεις δέχεσϑαι, ὡς αὐτίκα καὶ κατὰ κήδη σπέν-- Ἐ 
ἐέσϑαι μελετᾶν. 
6. οὕτω δὲ τῶν τῆς ἀνατολῆς μερῶν κρατυνομένων καὶ κατ᾽ 
Ἀπίδας ἀγαϑὰς ὄντων, τὰ κατὰ δύσιν καὶ αὖϑις ἐκύμαινον. 
(26) ὁ γὰρ δεσπότης ἸΠιχαὴλ μὴ εὐχερῶς φέρων στερούμενος Ῥ 89 
τῶν φρουρίων καὶ τῆς χώρας ἀπεληλαμένος, ἣν ὃ ϑεῖος αὐτοῦ 
ταὶ πατὴρ ὃ Θεόδωρος, ὃς καὶ βασιλικῆς ἀναρρήσεως κατὰ δύ- 
ἴθσιν ἠξιώϑη τοῦ ᾿Αχριδῶν ταινιώσαντος Ἰακώβου, ἱδρῶσι πλεί- 
στοις καὶ σπάϑῃ ἐκσπάσας τῶν Ἰταλῶν τοῖς ἰδίοις προσεποιή- 
σατο, τούτων μὴ φέρων ὃ ἸΠιχαὴλ στερούμενος ἀνελάμβανέ τε 
τὸς πρὸς τὸν βασιλέα συνθήκας, καὶ τὰ κατὰ δύσιν ὑποποιού- Β 
μίνος εὐχερῶς πρὸς ἑαυτὸν διὰ τὸ καὶ ἄλλως τῶν δυσιχῶν εὐρί- 
ἰδπιστον ἔπειϑεν ἀποκλίνειν αὖϑις. διὰ ταῦτα τὸν μὲν δεσπότην 
ἡ βασιλεὺς Ἰωάννην, σπουδῇ τὰ φωσσάτα λαβόντα, προσέταττε 
τὸν πόλεμον πρὸς ἐκεῖνον ἐκφέρειν " ἐπεὶ δὲ καὶ οἱ ἀπὸ τῆς Σικε- 
λαῆς ῥηγικῆς ἐξουσίας πολλὰ τῶν Ἰλλυριῶν καὶ τῆς νέας Ἠπεί- 
(οὐ προσεσφετερίσαντο, πέμπει κἀχεῖσε τοὺς ἀντιταξομένους. 
Ὡκαὶ δὴ τῷ Καίσαρι ᾿4λεξίῳ τὸ Σκχυϑικὸν παραδοὺς σὺν οὐ πολ- Ο 
λοῖς ἄλλοις πρῶτον πρὸς Θράκην ἐξώρμα, τὰ κατὰ τὴν Ὀρε- 
στιάδα χαλῶς ὡς εἶχε διαϑησόμενον, ἐν δευτέρῳ κἀκεῖνα τιϑέ- 


fragoaas et γτγδοσυρίδε vias duci. in hunce modum tonc illeo δυσρεσέδπι 
arrogontiam gentis barbarae aimulata prudenter superbia retundore δαῖο- 
δὶ, α1}}} tum consilio. aed aliud δβεουΐδ post tempora popoſscerunt. quare 
von mims sapienter qui postes imperarunt, Tocharos οἱ exceperunt ve- 
nientes humanivs εἰ νἱοϊδοὶπι honorificis legationibus convenerunt, οπιπῖ 
eos ratione sibi conciluarâ z20tagentes οἱ foeders quam artisniimo con- 
ungere. 

Bie Orientalium provinciarum atatu qua pace in praesens qua ape 
bona in posterum firmato, res Occiduorum tractuum fluciuare denuo coe- 
—* (26) nam Michaẽl despota iniquo animo ferens privotum 86 arci- 

8 οἱ expolsaom regions, quam patruus eius et pater Theodorus (qui 
etiam aeclamatus in Occidenie imperator ſuerat, coronante ipaum Iacobo 
epicopo Achrĩdensi) multo zudore armata manu extortam Italis δῦδο di- 
ὅσα! adiererat, his, ĩnquam, δὲ apoliatum Michaeẽl non ſerens rerocavit 
quae paulo ante imperatori promiserat, εἰ Occiduas gentes rursus δα 56 
trihers aggreasus facile δὰ defectionem impulit leves ac ſaciles populos. 
οὐ εἃ imperator despotam Ioannem inseum statim exercitum educere δὰ 
Mchesles bello urgendum misit. praeterea quoniam miseae copiae 8 
ἵεξε Siciſae multa Illyrici et novas Rpiri loca δἷ δὶ cbiecerant, destina- 
τῇ εἴδη illue qui ipsis obsiaterent. Alexium insuper Caesarem, Scythis 
εἰ amaribus cum ahis non multis copiüs traditis, primum in Thraciam 
immisit, cam mandatüs ut invigilaret Oreatiadi einaquo aocuritatĩ quam 





138 GEORGI PACEAVMERIS 


μενος. τὸ γὰρ Ἐουλγαρικὸν οὐκ ἤϑελεν ἠρεμεῖν, καὶ μᾶλλον 
κατ᾽ ἔχϑραν καὶ μῖσος τὸ πρὸς βασιλέα, τῆς πρώτης τῶν ϑυ- 
γατέρων τοῦ “ἄσκαρι Θεοδώρου καὶ βασιλέως Εἰρήνης τὸν σύ- 
D ζυγον Κωνσταντῖνον, ὃν καὶ βασιλέα Βουλγάρων ὃ λόγος ἐδείκνυ, 
μάλα ϑερμῶς ἐξοτρυνούσης κακοῦν τὴν χώραν, ἀντίποινα δῆϑεν ὁ 
ὧν ὃ ἀδελφὸς Ἰωάννης ἔπασχε. τῷ γοῦν Καίσαρι προστεταγμέ- 
γον ἦν πρὸς βασιλέως ἐπιστάντι τοῖς τῆς Θράκης μέρεσι καὶ τῇ 
πόλει προσσχεῖν ἐκ παρόδου, καὶ ἐπισεῖσαε μὲν ἀπειλοῦντα τὸ 
ξίφος τοῖς Ἰταλοῖς, μὴ μὴν δὲ καὶ ὁτιοῦν πράττειν" οὐ γὰρ ἷχα- 
γῶς εἶχε τῶν στρατευμάτων. ὡς γοῦν τὴν Καλλίου ὁ Καῖσαρ 
περαιωθεὶς κατέλαβεν, ἔγνω πρότερον ἢ τοῖς κατωτέρω προσ- 
σχεῖν, κατὰ Σηλυβρίαν γενέσϑαι, καὶ τῇ πόλει ἐκ τῶν δυτιχῶν 
Ῥ 90 μερῶν προσεγγίσας (μηδὲ γὰρ εἶναι κωλύμην ἁπάντων τῶν ἐκεῖ 
τῷ βασιλεῖ ὑποτεταγμένων) κατοπτεῦσαι μὲν καὶ ταύτην ὡς εἶχε 
τότε καὶ μαϑεῖν τὰ τῶν ἐντὸς πῶς ἔχοιεν, ἰδεῖν δὲ καὶ τοὺς ϑε- 1 
ληματαρίους, οὖς καὶ ὅ λόγος προέγραφε, καὶ ὃμιλῆσαε τά οἱ 
δοκοῦντα περὶ τῆς πόλεως. ἐλθὼν οὖν καὶ σκηνήσας ἐν τοῖς 
περιπολέοις προσεκαλεῖτο κρυφηδὸν τοὺς δοκοῦντας ἐκείνων 5 καί 
Β γε κατεπίστευε σφίσι τὰ κατὰ νοῦν, ὑποτείνων κἀκείνοις ἐλπίδας, 
εἰ συνεργοῖεν, τὰς μείζους. τῶν δὲ καιρὸν ἔχειν εἰπόντων ὡς 


18. παραπολίοις P. 


posset optime prospiceret. in 400 tamen alind praecipue spectabat. v- 
debat 4. —8 in — 6886 —*8* —* Irene videlicet 
Theodori Laacaris, qui nuper imperaverat, filia Constantino, quem re- 
gem Bulgarorum factum superios diximus, nupta, virum inaetigante 10 
Palaeologum πιπὸ imperantem, et ardenter urgente δὰ irrampendum io 
terras ditionis eius, sicque repetendam ultionem iniuriao quam ab ipso 
patiebatur Ioannes frater eiusdem Irenes contra (85 et pacta redactos in 
ordinem. mandaverat porro imperator Caesari αἱ, cum attigisset partes 
Thraciae, urbi ex propinquo minaretur, obiter id quidem οἱ tentandi po- 
tius terrendique Italos gratia quam expugnandi spe: non enim habebat 
idoneum tantae rei apparatum aut exercitum. ut igitur traiecto Caesat 
freto Calliopom tenuit, decrevit, priusquam inferius descenderet, acce- 
dere Selybriam et inde ἃ partâbus —88 propo δ6 admovere Conatau- 
tinopoli (nihil enim erat quod id vetaret, conctis ab illa parto imperaetori 
subiectis), εἰ sic ὁ vicino contemplari quo tunc illie atatu res essent, 
explorareque Latinos urbem tenentes, quid animi οἱ virium haberent, 
voluntarios quoque, de quibus diximus, videre, agereque cum illis quae 
opportuna videbantur δὰ apem urbis alquando recuperandas. cum igitur 
accesrisset οἱ in ipsis suburbiis tabernacula fixisset, clam vocavit praeci- 
puos eorum, οἵ ipsis confidenter quid in animo haberet aperuit, octen- 

tans eis Βρεβ maximi — ipsis commodi, ai conferre operam v 
lent. quibus admonentibos nunquam opportuniorem quam nuncè eeset οἱ" 
ferri posss occaaionem capiendae urbis, quoniam quantum in δὰ priu⸗ 


DE MICHAELEF PALAEOLOGO L. I. 139 


ἐγκαίρως ἐπιϑησομένων (τὸ γὰρ τῶν Ἰταλῶν πλώϊμον ὅσον ἦν ἐν 
τῇ πόλει ἐπὶ Δαφνουσίας ὡς ἁλῶσον τὴν νῆσον χωρεῖν, καί γ᾽ 
ἐπὶ πλείσταις ἡμέραις προσταλαιπωρεῖσϑαι καϑήμενον, ὄχλον δ᾽ 
ἄλλως εἶναι τὸ χατὰ πόλιν καὶ πολέμων ἀπείρατον), ταῦτ᾽ εἶπόν.- 
ὅτων καὶ τὰ πιστὰ διδόντων ὡς συνεργήσουσιν (ὁμονοήσειν γὰρ 
σφίσι καὶ τοὺς λοιποὺς ἐπὶ τοῦτο) ὃ Καῖσαρ αὐτίκα, ὅτε μὲν Ὁ 
πρὸς τοὺς ἀπ᾽ ἐχείνων λόγους ἀπεῖδε καὶ τὴν προϑυμίαν ἑώρα 
ὡς ἑτοίμως ἐχόντων προσβοηϑεῖν, ἐθάρρει τὴν προσβολήν, ὅτε 
ῥὲ πρὸς τὸ τῆς ἐγχειρήσεως δυσχερὲς αὖϑις ἀπέβλεπε καὶ τὸ κιν- 
Ἰδονῶδες τοῦ πράγμωτος, εἰ οὕτω μετ᾽ ὀλίγων καὶ ἐκ παρέργου 
πόλιν τοιαύτην, ἣν καὶ πολλαὶ δυνάμεις οὐχ ἑλεῖν ἠδυνήϑησαν, 
αὐτὸς ἐν ἀκαρεῖ παραστήσεται, κατώχνει καὶ ἀνεβάλλετο. ὅμως ἢ 
χαὶ τοὺς λόγους λαμβάνων ἐν κοινῷ τὸ πρακτέον ἐτίϑει. κἀπειδὴ 
ὃ ἀνεψιὸς ἐκεένου ᾿“λέξιος ἐπέχειτο προσβιάζων, καί τις τῶν ϑὲ- ὁ 
(5 ληματαρίων Ἰουτριτζάχης τοὐπίχλην μετὰ ϑάρρους ὅπως πρα- 
χϑείη λέγων τὸ ἔργον ὑφίστατο (τὸ γὰρ εἱμαρμένον ἄφυκτον 
ὥσπερ ἐμψύχοις οὕτω καὶ πόλεσιν), ἀναϑαρρεῖ τε κἀκεῖνος, καὶ 
πρὸς τὸ κρατῆσαι μετέωρος ἦν. ὅϑεν καὶ τῶν ἄλλων μαϑόντων 
τε καὶ συμφωνησάντων ἑτοίμως συγκαταπρᾶξαί οἱ τὸν λόχον, R 
ϑ αὐτὸς μὲν ἄλλοτε μὲν περιἥεε καὶ τὸν τόπον ὡς εἰκὸς κατεσκέπτε- 


mralum copiarum Itali habuerant totum aberat, procul inde occupatum 
ἴῃ oppignanda insula Daphnusia, quam multis iam diebus multa sua ae- 
ταῦθα obsiderent (2uperesse tantummodo in urbe volgus imbelle), hiĩs ille 
anditis, εἰ accepta fido cooperaturos pro virili δὰ expugnationem volun- 
tarios (consentientes enim aibi caeteros habebant qui loquebantur), non 
nmediocriter animatus δὰ audendum est: faciebat quippe iatorum οἵ aigni- 
δολία verbĩs εἰ declarata vultu aignisque caeteris alacritas, procinctorum- 
que δὲ atrenue iuvandum ardor eminens, ut non usquequaque temera- 
rium id coeptum videretur. mox tamen cum δὰ difficultatem ποροῦϊὶ 
mentem adverteret, cumque reputaret secum quanti periculi aleam iace- 
ret, cum tam prucis, obiter εἰ consilio citra praeviam deliberationem 
δ arena capto, urmbem tantam aggrederetur, quam paulo ante universas 
vires imperũ frustra oppugnassent, cunctabatur, εἰ quaerendum amplius 
putabat quid tali occasions eset agendum. cum autem vocatis super ea 
τε in concilium ducibus Alexius eius patruẽlis δὰ persuadendam oppugna- 
tâoenem vehementer incumberet, εἰ quidam ex voluntariis cognomento 
Catritaaces fortiscime in eam zententiam loquens operis etiam successum 
in 20 reciperet, (ineritabilis efficaciae videlicet sunt decreta providen- 
ὅδε, nou solum in interitu ant alio casu aingulorum viventium, δεὰ etiam 
in mutationibus fortunique civitatum) tandem οἱ ipso adductus δὰ au- 
dendum est, et nihil iain aliud nisi victoriam cogitans totus in negotium 
incabuit. itaque caeteris aimiliter per exercitum cunctis consilium, aimul 
cognoverunt, impense probantibus, expedientibusque pro 20 quoque im- 
petam δὰ omnem δἷνο iuaidiandi κἶνο irruendi necessariam operam, ipae 


140 GEORGI PACHVMERIS 


το, τότε δὲ τὴν ὑποψίαν διαφυλαττόμενος ἐκποδὼν ὦν, τοῖς 
ὑποβαλλομένοις προσέχων, εὖ εἰδὼς τῶν τόπων συνίη, καὶ 
προσεσχέπτετο ὕπως ἄριστα γένοιτο καὶ μετὰ σπουδῆς τὸ μελε- 
τώμενον σφίσι, μή πως καὶ ἀντιλλαξάνεων τινῶν τὸ ἐν κρυπτῷ 
φωραϑ εη. 5 
Ῥ 91 27. Ὡς γοῦν ἔστη τὸ πᾶν τῆς βουλῆς, καὶ 60 καιρὸς 
ἐσάττετο" νυκτὸς γὰρ τὴν ἐπιβουλὴν συνοίσειν καὶ ἐκ τοῦ αἴφνι- 
δίου μὴ προσδοκώντων ἔγνωσαν. κἀχείνοις μὲν μέλον ἦν ἐπα- 
ναβεβηκότας τὸ τεῖχος διὰ κλιμάχων ἀψοφητὶ τοὺς φυλάττειν τε 
τεταγμένους καταρριπτεῖν ἄνωϑεν καὶ τὴν τῆς πηγῆς πύλην ἀνοί- 10 
γεῖν σφῆνας ἐμβαλόντας, τὸν ἐκ λίϑων μόνων προσαρμόζοντα 
Β ταύτῃ τοῖχον χατερηριφότας πρότερον, τῷ δὲ Καίσαρι τοὺς 
στρατιώτας διὰ νυχτὸς ἐφελκόμενον ἑτοίμως εἰσβάλλειν καὶ κατὰ 
τὴν ἀνοιχϑεῖσαν πύλην εἰσέρχεσϑαι. εὐθὺς τῆς ὡρισμένης νυ- 
κεὸς ἐπιστάσης οἱ μὲν ἦσαν πρὸς τοὔργῳ, καὶ τόπον εὔϑετον 16 
στοχασάμενοι ἐκεῖσε προσῆγον τὴν κλίμακα, εὐφυλάκτως τὸ σύμ- 
παν ἔχοντες, μή πως τοῖς φύλαξι φωραϑεῖεν καὶ τὴν ϑήραν ἀνα- 
Ο σοβήσωσι, μᾶλλον μὲν οὖν καὶ μέγιστος αὐτοῖς κίνδυνος ἐπιστῇ, 
εἰ ἁλῷεν ἐπιβουλεύοντες, Καῖσαρ δὲ τῆς νυκτὸς ἐκείνης τὸ Σχυ- 


2. συνήει7 


—5 interdum cĩreuibat lustrans exploransque, ut  ω erat, cuncta, 
dentidem autem, πα suspicionem Latinis urbem tenentibus moveret, re- 
cedens removensque 86 8 conspectu, semper 116 quae soggerebantur δί- 
tendens: ibat enim una cum ipso idem ille Cotritzaces peritissimus loco- 
rum, pariter cuncta circumspiciens. providebant autem ambo simul οἱ 
quam optime quamque celerrime quod meditabantur fieret: pericolum 
enim erat in mora, ne aliquid alicunde sentientes custodes mocnium vo- 
ciĩferarentar εἰ quod clam parabatur palam proderent. 

97. Ut igitor de omnibus convenit quae conducibilia δὰ successum 
negotii sunt visa, οἱ constitutum tempus est (noctu enim εἴ ex impro- 
viso superyenire minime opinantibus decreverant), δυΐβ quique partibus 
atrenue defungendis intenti expectabant signom. aliis enim cura demen- 
data est consacendendi sine strepitu 8.816 admotis muro, eoque superato 
quos ibi custodes reperirent superne extra deüciendi, ac portam οὐδ 
fonte nomen est patefaciendĩ, cuneis impactis, ubi obductam ostia mace- 
riam prius dirvissent. Caesari vero reservatum excitatos per noctem εἰ 
pransos paratos z2ecum trahere milites, quos opportune immitteret οἵ per 
apertum ostium cum ipais irrumperet. atatim ergo υἱ condicta nox ad- 
fuit, illi quidem in opere praescripto versabantur, clam 808}}8 erecũua 
idoneo ac aolerter delecto loco, cautionem adhibentes ummam, ne custo- 
dibus indicium δου darent, οἱ quam venatum ibont praedam atrepitu in- 
tempesti vo terrerent praemature moverentque. δὰ quam sedulitatem ca- 
vendi excitabantur magnitndine proprũ periculi, utique quibus certa per- 
nicies impendebat, ai interciperentur in ipsa molitione insidiosi anaultus. 
Caesar porro per eam nocten συρίλε secum Beythis οἱ cuncts alũs οὐ- 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. II. 141 


ϑιχὸν χαὶ ὅσον ἦν ἄλλο λαβὼν ἠπείγετο πρὸς τὴν πόλιν, καὶ ἐπεὶ 
πρότερον ἢ τοῦ πράττειν ἐχείνους ἔφϑασαν καὶ ἡ νὺξ ἀργοῦσι 
παρῴχετο, περιδεῶς εἶχε πρὸς τὴν ἀργίαν καὶ ἀντεπιβουλὴν ὑπώ-. 
πτίυέν, ἀλλ᾽ ὃ Κουτριτζάκης ἀνελάμβανέ τε τῆς δειλίας ἐκεῖνον 
ὁχαὶ ἐλπίζειν εὐθαρσῶς παρεῖχεν ὡς ἐκείνων τι πραττόντων ἐντός, 
οὐ μὴν δὲ καὶ ὑποψίας ὃ Καῖσαρ ἱφίετο" ποῦ γὰρ καὶ ὑπενόησεν Ὁ 
ἐργεῖν ἐχείνους ἐφ᾽ ᾧ κατερείπειν τὸν ἐπὶ τῇ πύλῃ τῆς πηγῆς ἐκ 
λίϑων ξηρῶν ἐπιτειχισμόν; ὅϑεν χαὶ ἐμφανεῖς προεξεδέχετο τοὺς 
τδύνους, καὶ δῆλος ἦν χλευασϑεὶς ἀλύων. ὁ γὰρ ϑεραπεύειν 
θηλπισμένος ἐπίβουλος ὑπωπτεύετο, καὶ συνδέειν ἐδοκίμαζε τὸν 
ἀναλαμβάνοντα ὡς συνειδότα τοῖς ἐντὸς τὴν ἐπιβουλήν. ὅϑεν 
καὶ συνέδει διδόντος ἐκείνου καὶ ἕτοιμον ἑαυτὸν παρεχομένου πα- R 
ϑεῖν ὃ τι βούλοιτο, εἶ ἐκεῖνοε ἐπιβουλεύοιεν. συγκατήνεε δὲ τοῖς 
λεγομένοις καὶ ὃ ᾿Αλέξιος ἐπιϑαρρύνων τὸν ϑεῖον καὶ τὸ δέος 
δἀποχρουόμενος. καὶ ὃ μὲν περὶ τὴν μονὴν τῆς πηγῆς προσεκά-- 
dnuno, τὸν στρατὸν κατέχων σιγῇ καὶ μετέωρος ὧν πρὸς τὸ σύμ- 
βολον (τὸ δ᾽ ἦν ἡ τῶν βασιλέων εὐφημία ἐπὶ τοῦ τείχους ὕψη- 
λοφωγεῖσϑαε μέλλουσα)" οἱ δὲ ἡσύχως καϑ᾽ ἕνα ὑπαναβάντες Ῥ 99 


ἃ, ἢ τοῦ ἤ τι7 


Νὶα festinabat urbem versus. οἵ quoniam δὰ viciniam portas cum βοΐ 
bris pervenit quam alii perfecissent id quod factoros ipaos convenerat, 
εἰ nox ipsis cessantübus abibat, male coepit metuere ne cuius magni mali 
δυΐ δα aut effectus esset ista cessatio contrarias videlicet insidias οἱ 
ancipitem proditionem zusapectabat. verum Cutritæaces revocabat eum ab 
illo metn quantun poterat, εἰ spem optimam ut conciperet orabat, affir- 
nans aliquid omnino facere intus eos qui murum conscenderant. nec ta- 
nen illam audiens ἃ suspicione conquiescebat Caesar: comminisci enim 
806 poterat ubi οἱ quamobrem tam diu feriarentur, nec quod statim fa- 
ctaros poponderant, adhue diaipascent murum subitarium 6 lapidibus 
tenere congestis sine caemento retro portam fontis erectum. 4086 ma- 
τς res inquietissimum illi terrorem admovebat megni ἃ mox erupturis 
Δομῖδαθ periculi. itaquo vultu haud diaimolabat moerorem quasi serso 
ppenitentꝛae, quod illadi aibi δὸ fucum fieri geque ac exercitum fraude ἴῃ 
iaridias trahi ppaseus esset. quem illi errorem qui demere consolando co- 
Βεδαίαγ, adeo parum proficiehat, αἱ aese potius ipaum tonquam doli suc- 
ceam fallaci sermone promoventem εἰ suspectum redderet. quare sta- 
tait eum veluti conseivm insidiarum constringere custodiendumque euis 
are, quod εἰ fecit volente ipso ae 86 paratum exhibente δὰ quidvis δυρ- 

i dabenadum, ai quidquam insidiarum ab üüs qui iam urbem intrave- 
rant atroeretur. comprobabat quase ἃ Ontritæace fidenter ea occasione 
Geebentur Alexius, confirmans amiliter patrunm, εἰ ut metom deponeret 
ergo ille circa monaſsterium δὰ fontem situm quiescebat, con- 
tinens exercitum ailentio, et intentus observando aigno de quo convene- 
rat. erot autem id acelamatio, qualis fierĩ imperatoribus aolet, supra 
aerua euita vooe δυδίδία εἰ lato intelligibili. illi porro tranquille ma- 








142 GEORGI PACAVMERIS 


τὸς κλίμαχας προσπαίουσιν εὐθὺς τοῖς φρουροῖς κοιμωμένοις, 
Ἰταλοῖς γε οὖσι, καί σφιν οἱ ἐπιόντες ὄναρ ἐπέστησαν φοβερύν' 
εὐθὺς γὰρ τοὺς μὲν μηδ᾽ αἰσθομένους ἐκποδὼν κατασχόντες ἐρ- 
— ρίπτουν, σφάττοντες πρότερον, τοὺς δὲ καὶ τῆς ταραχῆς ἐπαΐον- 
τας καὶ πρὸς φυγὴν τρεπομένους φϑάνοντες κατεσπάϑιζον, ὡς ὁ 
μηδ᾽ ἄγγελον τῶν ἀρωμένων ὑπολελεῖφϑαι, ὅπου γε καὶ τὸν ἀπὸ 
Β τοῦ κωλύσοντος φόβον ἐνίχων αἷ προϑυμίαι, καὶ δῆλοι ἦσαν ἢν 
τις ἀντισταίη μαχούμενοι. ἐλϑόντες δὲ πρὸς τὴν τῆς πηγῆς πύ- 
λην καὶ ταύτην ἀναπεφραγμένην εὑρόντες λίϑοις κατέσπων εὐ- 
ϑέως, κἀκ μέσου ποιοῦντες τοὺς λίϑους δίοδον τῇ στρατιᾷ ἡτοί- τ 
μαζον εὐμαρῆ, εἶτα δὲ καὶ σφησὶ χαλχέοις τοὺς ϑαιροὺς τῶν πυ- 
λῶν ἐκχρούσαντες χατασπῶσι. καὶ εὐθύς, ἔτυχε γὰρ παρὼν 
ἐχεῖσε καὶ τῶν ἱερωμένων ὃ “Ἰακερᾶς, ἐκ τῶν ϑεληματαρίων ὧν 
Ο καὶ αὐτὸς καὶ συνεργῶν ἀνδρικῶς, ὑπαναβαίνει τὸ τεῖχος συνάμα 
Γλαβάτῳ τινὶ καὶ λοιποῖς ἑτέροις, οὐδὲ γὰρ ἔτι ἐτόλμα, χαὶ ἡ!ϊ 
φωνὴ συναπεσβέσϑαι τῷ δέει ἐγγὺς ἐκινδύνευεν, ὅπου γε χαὶ τὸ 
τεῖχος δοκεῖν ὃ φόβος ἐδίδου χραδαίνεσϑαι, ὡς καὶ καταπίπτειν 


ὁ vitandi εἰγερίίαα cura, singillatim οοηδοθπδῖβ acalis, offendant 
atatũm custodes dormientes (ΔῚΣ hi erant) οἱ terribile illis aomnium 

ἔ; aubito enim eos nec sentientes corripiunt ac deturbant deorsum, 
ugulatos prius. aocios vero quosdam ipsorum, qui tumultu exciti fugamn 
expediebant, praeoccupantes concidunt gladiis, ut nemo auperesset qui 
nuntiaret quae gerebantur. nempe iam metum, quo moenia timide 
euntes aestuavorant, ne qua vi maiore δὺ incepto prohiberentur, nunc 
denique alacritate animorum ἃς fortitudine zuccessu aucta vicerant εχία- 
xerantque, planeque prae se ferebant 80 quemvis, qui ad versaturus ⸗æ 
obiiceret, arinis ultro adoriri non dubitaturos. progressĩ δὰ portam ſon- 
δ, οἱ hanc maceria retro obsſtructam reperiĩentes, diruunt eam ἰδίῳ 
ahætractis disiectiaquo lapidĩbns raptim congestis ac temere superetructis, 
quibus conſstabat, ingressum irrupturo mox exercitui latum οἱ inoffeusum 
ea opera pandentes. deinde autem cuneis aeneis cardines valvarum de- 
molientes revellunt. forte praesens adfuit hoc illis agentibus sacerdos 
quidam nomine Laceras, ὁ gente οἱ ipse voluntariorum; qui ubi ad por- 
Δα demolitionem viriliter cooperatus ipais esset, murum conscendit οὔθ 
quodam Glabato nomine οἱ aliis reliquis. βαὰ terror eum tantus counstrin- 
xerat ut vix expedire posset vocem; parumque aberat quin δα in fauc- 
bus metu extincta condictas acclamationis ignum edere nequiret: nam 
etiam murus, postquam in eum ascendit, tremere ipsi utique turbato v- 
debatur εἰ totus concuti. quare opportunus οἱ confirmando fuit comitatu⸗ 
aliorum, qui misere formidantem ne, simul vocem attolleret in οομδα- 
tam acelamationem Augustorum, de muro atatim praeceps caderet, δι 
adhortationibus undique instantes animarunt, zicque amplexando tenendo- 
que a vano periculo ruendi εχ alto securum fecerunt, ut conarĩ tanden 
suderet, ac tremente quidem intermortoaque voce, solemnem formulam 
bene precandĩ Augustis utcunque pronuntiaret. renponderunt statin qui 








DE MICHAELE PALAEOLOGO L. Π. 143 


τὸν μέγα φωνήσοντα τὴν τῶν χρατούντων εὐφημίαν. ὅμως πα- 
ραχρατούμενος τοῖς ἑτέροις τρεμούσῃ φωνῇ τὴν βασιλικὴν ὑπεσή-- 
μαινεν, καὶ συνήχουν οἱ κάτω τοῖς ἄνω, καὶ ἧ φωνὴ διήρετο 
χαϑύσον ἦν ὑψηλότερον. τότε καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα τὴν Ὁ 
φωνὴν καραδοκοῦντες ἀχούσαντες ἐχπηδῶσι τοῦ λόχου, καὶ ἅμα 
τάχει ἀπτέρῳ ἐπὶ τῆς πύλης ἐχώρουν, καὶ προκαταλαβόντες εἶσ- 
χέονται παμπληϑεί, ἔτι δ᾽ ὑπ᾽ αὐγαῖς ταῖς πρώταις τῆς ἡμέ- 
μας οὔσης ἐξαίφνης τὴν χώραν κατέϑεον καὶ ἐπόρϑουν τὸ προσ-- 
τυχὸν σκυλεύοντες. τὸ δέ γε Σχυϑικὸν εὐσυνέτως μὴ σκεδαννύ-- 
Ἰῦμενον εἶργον τὸ προσγινόμενον ἐκ τῆς πόλεως πλῆϑος, εἴ που 
συσταῖέν τινες μαϑησείοντες τὸ γινόμενον" πλάσματι γὰρ τὸ πρα- E 
χϑὲν ἐῴχει λεγόμενον. ὃ μέντοι γε Καῖσαρ στρατείαις πολλάκις 
ἰἐσχολαχὼς καὶ εἰδὼς τὰ τῶν ἁλώσεων δυσχερῆ, δεδιὼς σχολῇ 
προσέβαλεν, ἕως τῆς ἡμέρας ὑπαυγασάσης τέλεον μάϑοι τὴν ἐν- 
τὸς δύναμιν ἀκριβέστερον. μεταλαμβάνει δὲ τὴν δειλίαν ταύτην 
ἕτερος ϑόρυβος, ἱκανῶν Ἰταλῶν φανέντων ἐν ὅπλοις καὶ ἰσχυ-- 
ρῶς φαινομένων ἔχειν ἀμύνειν. ἐγγὺς δ᾽ ἐλϑεῖν ἐχινδύνευε διὰ 
ταῦτα πάλιν τραπέσϑαι τε καὶ τὴν πρᾶξιν ἀναβαλέσϑαε" οὐδὲ 
γὰρ εἧς μάχην οἵ εἰσελϑόντες ἀξιόχρεῳ ἐνομίζοντό οἷ, μόλις εἷς 
δηπεῖραν καὶ λόχον ἀρκέσοντες. ἀλλὰ προστίϑενται τούτοις καὶ οἷ Ῥ 98 
ϑεληματάριοι, καὶ ἄλλως μὲν ϑαρραλέοι ὄντες, ὅμως δὲ καὶ ὃ 
1, φωνήσαντα Ῥ. 


murum erant, et vocem δΒΌΡΟΥΠΘ acceptam moltĩplicatam robustius 
fequentaruat, απὸ late iam clareque audita ubi Caecarem cum suis id 
tes admonuit, exilunt ex insidiis, οἱ volueri celeritate 
roentes ad portam ὧς eam occupatam ἀδηδὶ δυῦοιπί. hora erat diluce- 
aceatis primulum diei, quando ingressi urbem milites Caesaris incursare 
regonec primum obviam δὸ diripere eoeperunt, apoliantes quotquot oc- 
carrerent. at Scythicae copias, prudenti aane consilio, militariter ordi- 
peratꝛterunt, ubmoventes aſſluentem 6 reliqua urbe multitndinem, 
uicabi coſntes quidam consiſsterent cupidi cognoscendũĩ quid gereretur: 
nen εαἷη) fidem faciebant qui rem ut erat narrabant. caeterum Coesar 
ἰσαβο ὑδὰ rerum bellicarum edoctus, aaepeque ac ἀΐα versatus in expe- 


ἀδοποκι εἰ oppugnationum pericolis, indeque reputans quam sit ancepse 
εἰ erreribus perniciocis obnoxia res ἐχρυρτιδέϊο urbium, sapienti cuncta- 


τοί nonnisi caute ac pedetentim procedebat, expectans dum 
ἀΐο pleno ac certo cognosceret quantum intus esnet copiarum. 
progrediendi tĩmiditatem alins continnuo tumultus excepit, Italis 
aat magno numero apparentihns in armis ea specie οἱ fortissime 
entur pro urbe liberanda pugnaturi. hi cum 86 admovissent propius 
parum abfuit quin ille reoeptui caneret opusque relinqueret in- 
ὃ ποῦ enim ĩpei videbantur, quos in urbem induxerat, resiatendo 
quippe quos vix δὰ tentandoum ex insidiis insoltum aufficere puta- 
vrum ἰδ 26 adiunrerunt voluntarũü fortes alioquis οἵ bello boni, 
δείαπι andaciores ſaeti certitadine impendentis ipeis extremi perĩ- 


2 


ΗΠ 
ἐξ 


{ΠῚ 


ΓΕ 





144 GEORGII ΡΑΟΒΥΜΈΒΙΘ 


περὶ τῶν ὅλων κίνδυνος τότε καὶ παρὰ τὸ εἰχὸς σφᾶς ἐποίεε ἀνὸρί- 
ζεσϑαι, ὡς μὴ περιεσομένους ἂν κρατοῖεν ol Ἰταλοί, τῷ τοι χαὶ 
συσταϑέντες καὶ ἑαυτοὺς ἀρτύναντες ἀντεῖχον καὶ περιῆσαν, ὀλί- 
γους μὲν ἀποβαλόντες, ἐνίκων δὲ καὶ χατετροποῦντο, καὶ νῶτα 
διδόντας τῷ εἰς φυγὴν τραπέσϑαι ὑποδῦναι σκότος ἐποίουν, ἔνϑα" 
ἂν καὶ σωθεῖεν. τότε τοιγαροῦν τὸ μὲν Σκυϑικὸν ἀνέδην ταῖς 
Β σκυλεύσεσιν ἐπεβάλοντο, καὶ ἀποϑήκαις τῶν χρειωδῶν προῦ- 
παίοντες ἐνεφοροῦντο τῶν ἀναγκαίων. ὅμως δέ γε καὶ πάλιν 
ἀμφὶ τὸν Καίσαρα συνελέγοντο τῆς ἡμέῤας πολλάχις, καὶ περι- 
τειχιζόμενοε τοῦτον ἐφρούρουν τε καὶ ἐφρουροῦντο, ὡς εἴ τινες ἵ 
φανεῖεν, εἰσβαλοῦντες προϑύμως. ὁ δέ γε βασιλεὺς ἐκεένων ὁ 
Βαλδουῖνος, ἐκπλαγεὶς οἷον ἀκούσας καὶ τῶν φρενῶν ἔξω γενόμε- 
γος, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ πρὸς τῷ φυγεῖν ἦν. καὶ δὴ καταλιπὼν τὰ 
Ο τῶν Βλαχερνῶν ἀνάκτορα ὡς οὐ δυνατῆς δοχούσης ἀμύνειν τῆς 
γῆς, δρόμῳ χωρεῖ (ἐπίστευε γὰρ τῇ θαλάσσῃ πλέον) πρὸς τὸ" 
μέγα παλάτιον, καὶ ὡς εἶχεν, ἀφεὶς μὲν καλύπτραν ἀφεὶς δὲ 
καὶ σπάϑην, τὰ τῆς αὐτοῦ βασιλείας σύμβολα, νηΐ καταβὰς 
πιστεύει τὴν σωτηρίαν. τῆς ἡμέρας δὲ ταύτης οἱ τῆς ῬΡωμαϊχῆς 
ἐπιστάντες φάλαγγος ἐφ᾽ ᾧπερ εὑρήσειν καὶ καϑέξειν τὸν βασι- 
λεύοντα, τῆς φυγῆς ἐχρῶντο συμβόλοις, καὶ ἀπεθάρρουν πλέον ὃ 


5. διδόντερ P. 


culi, εἰ res eo loci deducta omitteretur: neque enim erat dubium quin, 
δὶ eo periculo incolumes Itali defſungerentur, entem aibi obnoxiam, quae 
ipaos esset perdere conata, pari exigenda tam acris iniuriss vindicte ſe- 
dũitus perderent. coẽuntes igitur magno numero inatruentesque sess in 
aciem egregie restiterunt, tandemque auperiores, paucis suorum amissis, 
vicerunt fuderuntque hostes, et terga vertere compulsos in latibula οὐ! 
4 nota compulerunt, ubi tenebrarum beneficio vitam servarent. ἰδ 
emuom secure ac palam Scythae congerendĩs ex hoste praedis apolũsque 
operam dederunt, εἰ in apothecas rerum δὰ vietum paratarum incurren- 
tes expleverunt se cibo potuque, δἷο tamen πὸ ruraus cirea Caesarem 86. 
aubinde congregarent ipumque vallarent, ac viciscim ab ipao oopiisque 
quas ducebat protegerentur. ac sic omnes, δὶ qui de noro adveraariorun 
apparerent, eos alacriter adorirentur. caeterum imperator Latinorum 
Balduinus consternatus audito urbis captas casu, εἰ mentis impos ſactæs. 
nihil nisi fugam meditabatur; εὖ relicta regia Blachernarum, nihilque ad 
aalutem spei amplius in terra constituens, cursu contendit διὰ magnnm 
palatium: mari enim plus fidebat. οἱ αἵ erat, omisso capitis tegnine 
abiectoque ense, ipsius insignibus imperii, πανὶ raptim conscensas elo- 
tem credidit. ea porro die duces Romanae phalangis, quo militum ato- 
dia ĩncenderent δὰ ĩnvestigandum capiendumque Latlinornim imperatores, 
palam ostentarunt imperiĩi eius insignâa, quae quod ἐπ hoſstium manus ve- 
niſent indicio erant fagiaso ippum. quas res etiam valebat δὰ augendes 





DE MICHAELE ῬΑΓΑΈΟΙΟΌΘΟ L. Π. 145 


ἐντεῦϑεν δραπέτου γεγονότος τοῦ. ἐπὶ τῷ φυλάσσειν τεταγμένου, 

τὴν δέ γε καλύπτραν καὶ τὸ ξίφος ἀναλαβόντες. ἀπαρχὴν αὐτάρκη Ὁ 

ταῦτα τῶν κατὰ πόλιν λαφύρων καὶ ἀκροϑένιον ἐποιοῦντο. καὶ 

ἅμα σημεῖον ἦν τοῖς ἐπ᾿. ἐκείνῳ ϑαρροῦσεν ὡς οὐδὲν ἐκεῖθεν ἀγα- 
ὁπήσαντος φεύγειν ἔχοιεν, 

Ἐπεὶ δ᾽ ἔκπυστον ἐγένετο τὸ πραχϑέν, αὐτῶν γε καὶ ἔτι 
κατεπτηχύτων καὶ μὴ καϑαρῶς πιστευόντων ἔχειν τὰ ἐν χερσὶ 
χρατούμενα, ἀφικνεῖται ταχέως καὶ ἐπὶ τοὺς περὶ τὴν 4αφνου- 
σίαν φήμη γε οὖσα καὶ ϑεὸς ἦ φήμη, καὶ ἅμ᾽ ἤκουσαν διαπεφω- F 

ἰρυγήχεσαν, περὶ ταῖς σφετέραις γυναιξὶ καὶ τέχνοις κατορρωδήσαν- 
τις. ὅμως ἐτάχυναν ἐπιστῆναι καὶ ὡς εἶχον ἀμῦναι" περὶ γὰρ 
τριάχοντα καὶ πρὸς λόγος ἔχει μακραῖς ναυσὶ μονήρεσέ τε καὶ 
τριήρεσι κατὰ ΖΦαφνουσίας χρήσασϑαι. ταύταις ἁπάσαις τα- 
χυναυτούσαις ἠπείγοντο πρὸς τὴν πόλιν, ἅμα ϑαρροῦντες καὶ 
᾿ὁτῷ ἐκ Σικελίας μεγίστῳ πλοίῳ πολλοὺς ἔχοντι τοὺς ἐπιβάτας, ὡς 
καὶ αὐτσὺς συναμύνειν τῷ γένει καὶ τοῖς ἐπιοῦσιν ὁμόσε χωρεῖν. 
καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τοιαύταις ἐλπίσιν ἠπείγοντο, ὃ δὲ Καῖσαρ προαι- Ὁ 94 
σϑόμενος τούτων τὴν ἔφοϑον τοὺς Ῥωμαΐζοντας προσκαλεῖται, 
οὗ χαὶ ὡς Ῥωμαῖοι ἑκόντες ἄχοντές τε συνήργουν τοῖς ἡμετέροις. 


Romanis amimos, utique qui viderent inde non difficile negotium restare 
abolvendae exp onis urbis, quam is cui proprie incumbebat εχ offi- 
οἷο tueri ac propagnare deseruerat. tegmen ergo regium eapitis δὲ ensem 
inperatoris fugientis tanquam priĩmitias spoliorum urbis captae οἱ votivom 
aaathema consecrarunt palam àppendentes, id quoque consecouturi ut isto 
spectaculo fiducia omnis Byrantinis eæcuteretur, πὶ quam ἐπ Latinorum 
opibas tanquam idoneis δὰ ipaos defendendos collocassent: quid enim ab 
na iam tale sperare possent cum eorum principem spem auase ipeius sa- 
latis ultro in ἔπρα constãtuinse cernerent ἢ 

Acecidĩt autem ea res tam mira, cum vulgeta eſt, πὲ ἱροὶ Romani vi- 
ctores inopinatissima suecessus novitate atupefactã νἱχ propriis oculis cre- 
derent, ac 846 quae manibus tenebant aegro persuaderentur possidereo. 
perrolavit autem celerrime δὰ Latinos Paphnusiam oppognantes captae 
arbis fama, vere fama, hoe οδὲ düvinum noee humano delatum ministerio 
indäciem, οὔπὶ adhue res fieret divolgatum procol. illi οἴαυὶ audierunt, 
umul consternati fractique enimis sunt horrore discriminis extremi, in 
quo versarĩ carissima pignora liberorum coniugumque aentiebant. quare 
oanes uno πορεία s20lvũnt, occurrere δὰ defensionem aut ultionen feati⸗ 
vantes. aiunt classem Latinorum αὐ Daphuosiam ſuiess na vium longarum 
circiter trgiſta usiremium aut triremiam. quibus cunetis toto impetoe δὰ 
urbem ferebantur, identes etiam oneraria 4086 aderat ex Bicilia maxime, 
pPerimis onusta vectoribus, quorum auxiliari opera pro neoescitudine go- 
deris ὈΦΌΤΟΘ non dubitabant in praelio, δὶ veternendum ſforet. bis ΗΝ 
apebus animatũů procedebant. at Caesar infeſstum eorum adventum proe- 
Romanos qui a0b Italis in urbe constiterant eonvocat, οἱ admnο- 
nitos originis volentes nolentes adegit δὰ noctras pro virili ἱπινατι δ par- 

Georgius Pachymeres L. 10 


146 GEORGII PACBXMERIS 


ἦν οὖν τότε οἰχεῖος τῷ Βαλδουΐνῳ ϑεράπων ὃ Φύλαξ λεγόμενος 
Ἰωάννης, ἀνὴρ βαϑὺς καὶ τοῦ φρονεῖν εὖ ἥκων εἰς τὸ ἀκρότατον, 
ὃς καὶ βουλὴν εἰσάγει τότε μάλα καιρίαν καὶ τῷ καιρῷ πρόσφο- 
ρον, ἣν κἂν ἄλλος εἰσάγειν ἀπώκνησε πρὸς τὸ τοῦ πράγματος 
Β ὀλέϑριον ἀποβλέψας. εἰδὼς γὰρ ἐκείνους μαχομένους ἐξ ἀνάγχης 5 
καὶ ὑπὲρ δύναμιν ὑπέρ τε γυναικῶν καὶ γνησίων οἴκων τε περιου- 
σίας ἁπάσης, καὶ συὸς τρόπον ἐπιτεϑησομένους ὑπὲρ αὐτῶν 
ὥστε ἢ περιγενέσϑαι ἢ μὴν πεσεῖν εὐκλεῶς, εὐβούλως μερίζει τὴν 
χρείαν, καὶ πῦρ μὲν ἐμβαλεῖν ὑποτίϑεται, ὡς καυσομένων καὶ 
οἴκων καὶ περιττῆς καὶ ἀχρήστου ὕλης, γυναικῶν δὲ καὶ παίδων 
ἐξ ἀνάγκης διαφυλαξομένων τῷ ἐκδραμεῖν, ἔστι δ᾽ οὗ καὶ φυ- 
λαξόντων καί τινα τῆς καϑαρᾶς καὶ εἰς πλοῦτον ὕλης, ἐκείνους 
Ο δ᾽ ἐχ νηῶν ἰδόντας πυρὶ μὲν οἴκους ἁμαϑυνομένους γυναῖχας δὲ 
καὶ παῖδας τὰς χεῖρας ἐκτείνοντας εἷς ἀντίληψιν, τῶν μὲν ὕπερι- 
δεῖν ὡς μηκέτ᾽ ὄντων ἐκείνους δ᾽ ἐκζητεῖν καὶ σώζειν, καὶ οὕτως 1: 
χάριν τοὺς διδόντας τιϑέναι τοῖς ἐκζητοῦσιν, ἀγαπῶσιν εἰ αὐτοὶ 
καὶ γυναῖκες καὶ τέχνα σώζοιντο. εἶναι γὰρ ἐξ ἑτοίμου τούτοις 
καὶ τὰς τριήρεις ὑποδεξομένας τὸ πλῆϑος, κἂν ἄλλοι ϑέλοιεν, 


8. ὑποδεξαμέναρ P. 


tes. erat tunc familiaris Balduini minister IToannes Phylax aive custos 
dictos, profundi vir ingenii, aolertiaque zumina praeditus. is consilium 
— opportunum et talũ rerum articulo utilisaimum, eiusmodi tamen 
quod nemo alius propter eius perniciosam atrocitatem austinuisset propo- 
nere. conziderana enim eos qui εχ Daphnusia desperatâ serum urbi ian 
perditas auxilum ferebant, caritate utique liberorum ac larium, vultinae 
adactu necestitatis aupra vires, aprorum instar intra canes ἔγυδίγα ἴγεῦ- 
dentium, ferocia nihil nisi in cladis cumulum cum exitio gentis profectura 
pugnaturos, quippe irrevocabili ruentes proporito aut vincendi, quod fieri 
non postet, aut honorifico cadendi, videns hoc, inquam, οἱ sapienti con- 
ailio decernens necesariis afflictae improvisn clade reipublicae usibus illa⸗ 
reliquias aervaro, aubiiciendum per urbem ignem domibus aussrit. cuius 
mirae propositionis rationes hunc fere in modum azubducebat. flamma in 
aedes iniecta conaumet δοίυπι materiam migratouris inutilem, hotibus pro- 
futuram, οἱ personas arellet salubri necenitate ἃ noxio nunc couplesuo 
penatium in quibus natas sunt, quos nisi deserant, praeda hostibus eruut. 
nec uxores aolum liberique noetrorum aic aalvi fient, sed pretiosisins. 
οὐ δὲ, conditarum domi rerum aecum asportabunt. clasciarii porro nostri 
huc appulsi ubi ex navibus cernent ardentes quidem domos, coniuges 
vero ac filios manus ὁ littore tendentes obsecrantesque ut se in tutum re- 
iant, tecta quidem ut ἴδηι perdita negugent, cara vero capita pen- 
ὁ subducere contendent; οἱ eic ablata in manifestum exitium ru 
causa, temerarium deponent propositum pugnandi sine δρ6 cum hosate po- 
tentĩori et corto victoriae, aatis habentes dulcissimos afäfectus domestica- 
rum neceaitudinum ἃ flamma gladio οἱ aervitute hostili ereptos aalvos se- 
cum ipeis pariter incolumibus et tutos in navibus habere. adfore auten 
triremes οἱ capacia quantaevis multâtudinis ea occations accurauras nav- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. Π. 147. 


καὶ αὐτοῖς ἐφιέναι" ἱκανὴ γὰρ ἢ ἐκ Σικελίας ναῦς αὐτοὺς ὑποᾶέ- 
χισϑαι. οὕτω τῆς βουλῆς ῥηϑείσης καὶ ἀγαϑῆς δοξάσης, καὶ Ὁ 
μᾶλλον ἀντέχειν μὴ ἔχουσι διὰ τὴν τῶν ἀνδρῶν ὀλιγότητα, πῦρ 
ὑἱφάπτουσε παραυτίκα ὅπου μᾶλλον οἶκοι καὶ πράγματα. ὃ δὴ 
ὁχαὶ γεμόμενον τοὺς οἴκους ἐσπόδει. ἐξέϑεον δ᾽ οἱ ἐν οἴχοις τε- 
ϑορυβημένοι μελισσῶν τρόπον χαπνιζομένων, καὶ τοὺς λόφους 
τῆς πόλεως καταλαμβάνοντες γυμνοὶ ὡς εἶχον, ἅμα δὲ καὶ περι- 
δεεῖς περὶ τῆς σφῶν σωτηρίας, δαχρύοις παρεχάλουν τοὺς ἔξω 
ϑεωμένους τὰ δρώμενα. τότε δὴ καὶ ἐν ἀμηχανίᾳ τοῦ δρᾶν τι αὶ 
(0γενόμενοε (εἴτε γὰρ ἀνύοιεν, οὐ καλῶς ἔχειν αὐτοὺς γυμνωϑ ἐν- 
τας, καὶ ἅμα κινδύνου τοῖς σφετέροις ἐπικειμένου" εἴτε δὲ καὶ 
μὴ νικῷεν, τελέως αὐταῖς γυναιξὶ καὶ τέχνοις ὀλέσϑαι) πρὸς 
ἱχεσίαν τρέπονται, καὶ τοὺς οἰκείους μάλα ϑερμῶς ἐξαιτοῦνται, 
εἰ μὲν βούλονται, συνάμα καὶ τοῖς περιοῦσε πράγμασιν, εἰ 
14δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ αὕταρκες εἶναι τούτοις τὸ σῶς ἀπολαβεῖν τοὺς γνη- 
σίους. τότε τοίνυν δεινά τε καὶ σχέτλια ἐτελοῦντο, μέγιστα ὧν 
ὕψει καὶ ἀχοῇ παρειλήφει τις" γυναῖκες γὰρ ἀνίβριστοι καὶ παρ- Ῥ 95 


δα, praesertim maximum unumne Sicilia, δοϊαπι satis amplum cuncetis 
ἔετε qui terrae pericula mari fugero vellent recipiendis. ea Ioannes cum 
exposnisset, a2uadere utilis est visus, ea maxime ratione cunctos in as- 
aenaum necessarii consilĩiĩ trahente, quod zatis pateret ne expositis qui- 
dem in terram navalibus copiis eum 86 numerum habituros militum quo 
plane opus esset δὰ urbem in tali discrimine tuendam οἱ victores inde 
pellendos. igitur qua frequentissimas confertiaſimaeque aedes erant ignem 
atatim inũciunt, qui momento in materiam grassatus, εἰ obvia quaeque 
avide correpta momento redigens in cinerem, quem par est credere tu- 
multum ac trepidationem habitantibus obiecit. prodibant apum instar 
fumo ex alveis pulsarum, in editiora urbis concurrentes loca, nudi aut 
eo hahitu in quo eos flammae terror oppresserat, trementes, anxii de 
ropria a289luto, quos procul extra videbant viciasim intentos in ea quae 
ent, cum lacrimis orantes ut auccurrerent in extremo düscrimine mi- 
errima patientibus εἰ metuentibus peiora. (δὶ spectaculo reducihus 6 
Daphnucia Latinis obiecto, ateterunt hi aliquantulum incerti οἱ delibera- 
bondi quid agerent. an, prout decreverant, exacenderent, εἰ hostes in- 
vaderent ἢ δὲ inconsultum videbatur ipsos nudos, αὐ erant, apparatu ter- 
τευ belli, pro focis εἰ re familiari, quibus 66 iam apoliatos ρορυϊδηΐο 
cuncta Incendio videbant, caeco impeiu decertatum ruere, cum certa 
Ῥετηϊῶθ non aui 20lum ipaorum, sed coniugum praeteres εἴ lĩberorum, 
εἱεὶ nncoerent (quod sperâri vix poterat), cum ipeis haud dobie peritu- 
rorunm. haec reputantes 220tius puitarunt descendere δὰ preces, supplices- 
que intanter petierunt ut κἷδὶ necestarũi domeſticique redderentur, εἰ 
quidem vellent, cum ea 4086 superesset familiari suppellectili, ain minus, 
τοὶ 0la restitutione carorum capitum contentos abitaros cum iis nudis 
Rcet, δὲ incolumibus et aalvis. tune vero graviora acerbioraque couti- 
gere quam quisquam unquam visu audituque perceperit. honestae molie- 
res ac virgines ——* modo aut tuniculis male tectas aingulis, iisque 


448 GEORGV ΡΑΓΟΒΥΜΕΒΙΘ 


ϑένοι ὕφ᾽ ἑνὶ χιτῶνι, διερρωγὖτι καὶ τούτῳ, τοῖς τυχοῦσι περι- 
στελλόμεναι, νηλίποις ποσὶν ὑπὸ πολλῶν ὄψεσιν ἀτίμως πρὸς 
τοὺς οἰκείους ἐξέϑεον. καὶ δίκας ἐτίγνυον ἄντιχρυς ᾿Ιταλοὶ ὧν 
ἐκεῖνοί ποτε πρὸς Ῥωμαίους ἐποίουν. ἅμα δὲ καὶ ἐὸ παλαιὸν 
ϑέσπιον ἐπληροῦτο, “““(“Ἷλέξιος ᾿ἡλεξόπουλος καὶ ἐπὶ τούτοις Κου- 6 
,ι φριτζάχης.᾽" ἔφϑασε γὰρ καὶ πρὸ τοῦ ταῦτα γενέσϑαι ὃ συγγρα- 
B ψάμενος ἀκούειν παρὰ πατρὸς ὁμιλοῦντος ἄλλῳ καὶ τὸν τοιοῦτον 
λόγον λέγοντος. ὡς γὰρ πολῖται ὄντες ἐχεῖνοι τὰ οἴκοι ἐζήτουν 
καὶ εἴ ποϑιε ἅλωσις τῆς πατρίδος συμβαίη ἐσκόπουν ὑπὸ φωτὶ νυ- 
κτὸς (ἦν δ᾽ ἐγὼ ὃ τὸν κηρὸν κατέχων καὶ φαίνων ἐκείνοις), i 
τοῦτο ξυνέβαινε λέγεσθαι παρ᾽ ἐκείνων ὡς εἰδότων ὡς εἰδόσι τάχα 
ὁπόϑεν ἁλῴη᾽ ἐπὶ γὰρ γενησομένου τινὸς βασιλέως ᾿"“λεξίου ὑπε- 
γόουν τὴν τῆς πόλεως ἅλωσιν, καί τινων ἄλλων, οὖς ἔλεγεν ὃ 
Ο χρησμός. ἦσαν δ᾽ οὗτοι ὃ Καῖσαρ ᾿“λέξιος ἄντιχρυς, ὃ ἀνεψιὸς 
ἐχείνου ᾿Αλέξιος τὰ πολλὰ συμβαλλόμενος, καὶ ὃ δοκῶν τῶν 9ε- 13 
ληματαρίων Κουτριτζάκης, ὃς καὶ τὴν βουλὴν πρῶτος ὑπεσή- 
μαινε τῆς ἁλώσεως. ' 
᾿Αλλὰ ταῦτα μὲν οὕτω κατὰ τὴν πόλιν ἐπράχϑησαν ἐπεὶ 
δ᾽ ἐχρῆν πανταχοῦ φημίζεισϑαι τὰ πραχϑέντα, καὶ μᾶλλον ὅσον 
τὸ ϑαυμασιώτερον εἶχον, ὡς ἐκ παρόδου ἁλῶναι τοιαύτην πόλινϑ30 


pertusla, qualescumque fugam edientibus primae occurrerant, nudis 
pedibus, sub oculis Tun —— —— — curaabant. 
αἱ poenas omnino aequas Itali dederunt earum iniuriarum quibus olim 
Romanos affecerant. aimul etiam veteri oraculo δα fides consctitit. εἰ 
haec erant verba * Alexius, Alexopulus οἱ auper hos Cutritæaces.“ id 
ego huius hiatoriae acriptor, antequam urbs caperetur, memini me δα ΐτο 
ex patre meo cum alo quodam de his agente οἱ vaticinium nondum even- 
tu patratum recitante. cum enim ambo illi Constantinopoſtani cives e- 
δεῖ εἴ exulare cogerentur, patriae, ut fit, desiderio prophetias acruta- 
bantur, ai quao recuperationem urbis τορίδο promitterent. veraabantur 
autem ἴῃ ea οοηφαϊεοπο per noctem me qui haec scribo, facem 
ipais ceream, enius lumen lucubrabant, praetendente, ac aic 6 pro- 
pinquo andiente quae inter β686 loquerentor. significabant autem, quar- 
tum recordor, compertum sibi, εχ isto videlicet vaticinio, capiendam ali- 
quando Conttantinopolim: sed id faciendum opinabantur αὶ quodam deinde 
regnaturo imperatore, nomine Alexio, adiuvantibus illis Αἰ post eum in 
oraeulo expressis. caeterum eventus docuĩt non imperatorem expugnato- 
rem urbis, δεὰ Caesarem Alexium futurum; Alexopuli autem nomine in- 
dicatum ibi Alexium inniorem, prioris patraẽlem, qui moltom δὰ hanc 
rem contolit, utà οὐ inter voluntarios existimatione et auctoritate prae- 
atans Cutritæaces, primus auctor consilĩi de urbis expugnatione tali tem- 
pore tentanda. 

Ac negotlum quidem recoperationis chvitatis regiae transactum hoe 
modo est. quoniam vero conveniebat divulgari facti famam eo oelerius 
quo mirabilior res erat, obiter οὐ ab aloraum misals expuguari tantam 





DE MCEBAELE PALAEOLOGO L. Π. 149 


τοῖς γε μὴ ἐπὶ τούτῳ τὴν ἀρχὴν ἀφιγμένοις, τινὲς τῶν ταχυδρο-- Ὁ 
μούντων ἐπὶ συγχαρείας ἔϑεον πανταχοῦ γῆς, ὡς ἁλῴη ἀγγελοῦν-- 
τὶς τὸ μέγα ἄστυ, ἡμέρας ἐπισήμου, ἐφ᾽ ἑορτῇ τῆς ϑεομήτορος 
Ζννῆς, μηνὸς ᾿Ανϑεστηριῶνος, ἀκονιτὶ σχεδὸν καὶ ὡς οὖκ ἢλ- 
ἡπισάν ποτε οἱ ἁλόντες. σημεῖον δ᾽ ἀληϑείας τῶν λεγομένων ἐκεί- 
νοις ἦν χοχκοβαφὴς σάρισσα ϑεικνυμένης (28) ἐπεὶ δὲ καὶ εἷς Ῥ 96 
Νιχομήδειαν ἔφϑασαν, ἐνεστώσης τῆς πανηγύρεως τοῦ ἐν μάρ- 
τυσι μεγίστου Παντελεήμονος, ἔτυχε δ᾽ ἐχεῖσε καὶ ὃ Κακὸς Σε- 
γιχηρεὶμ ἐν πρωτασηχρῆτις ὀφφικίῳ μεγαλυνόμενον καὶ τὸ φημι- 
ἰοζόμενον ἤκουσε, πρῶτον μὲν διηπίστει καὶ ὧς πλάσμα τὸν λόγον 
ἀπέπεμπεν, ὡς δ᾽ ἐξελϑὼν ἤκουσε καὶ ἐπίστευεν, εἰσελϑὼν ἅμα 
καὶ τῶν σφετέρων γενείων ἀπρὶξ ταῖς χερσὶ δραξάμενος “ὦ οἷον᾽ Β 
εἶπεν ““ ἀκούω. τοῦτο ταῖς ἡμετέραις ἐταμιεύετο, τί γε ἁμαρτοῦ-- 
σιν ὡς ἐπιζῆν καὶ βλέπειν τοσαῦτα δεινά; τοῦ λοιποῦ καλόν 
ὅτις μὴ ἐλπιζέτω, ἐπεὶ Ῥωμαῖοι καὶ αὖϑις πατοῦσι τὴν πόλιν. 
ταῦτ᾽ ἔλεγεν ἐχεῖνος, καὶ δῆλος ἦν δυσχεραίνων τὰ παρὰ πολλοῖς 
ϑαυμαζόμενα. ὕπου δὲ κατήντησαν ταῦτα, ὃ λόγος κατὰ τό- 
κὸν ἐρεῖ. 
29. ὙὍότε πολλοὶ καὶ πρὸς βασιλέα ἠπείγοντο κατὰ τὸ Ῥ 91 
Νύμφαιον διατρίβοντα, καὶ ἀντεφιλονείκουν ἀλλήλοις, ὅστις ἂν 
προῳϑάσας κηρύξοι τὰ εὐαγγέλια, προφϑάνει δέ τις κατὰ σπου- 


6, ἑλόντες Iterpres. 


udem, quidam velocianimi cursores ἰδηΐδο gratolationis muntũ diacurre- 
rnt per opmem late terram, ubique promulgantes captam fuisae πὰ αἰνῇ 
ubem die inaigni, δδογα 8. Annae deiparae virginis matrĩ, mense ἰα]ίο, 
ſacle ac fere aine certamine, quo modo πὸ ipei quidem qui ceperant un- 
aam aperassent capi poase. ostentabant autem in aignum veritatis nun 
tiatae rei Barissaam coceo tinctam. (28) horum aluqui Nicomediam cumn 
vauaent quo die ibi celebrabatur panegyris S. Paunteleemonis in marty- 
ribos maximi, fuit ibi forto Malus ille Sennacherib in primi ἃ aecretis 
officio ifico a20 iactans. is audito nuntio, primum non credidit εἰ 
tanquam entum reiecit. πὶ autem alio abeunti undique occurrerunt 
tet veri argumenta quae plane rem persuaderent, domum moestus ingre- 
ἀϊατ pilos genarum utraque manu vellens, “οἱ quid“ inquĩens “ audio * 
δος neatris diebos nervabatur quid peccavimus ut vitam produceremus 
in hane horam εἰ tam acerba videremus? de caetero nihil boni aperetur, 
Renanis iterum urbem calcantibus.“ aic eat locutus illoe, non disaimu- 
lhus 2e molestiâasime ferre id ipaum quod μαδαῖπι populus admiruns gratu- 
lanaque praedicabat. qnid ex his deindo βοσπίμμι ait, historia noetra ἴω 
ἰοῶῦ memorabit. 

49. Maltĩâ tunc incitato cursu δὰ —— ferebantur Nymphael 
tanc coMorantem, contendebantque omni conatu 60 mutno praevertere, 
δυάδα, primum allatã tam optati nontũ pro δὸ quisque affectantes. prae- 


150 ΘΕΟΒΟΙ͂Ι ΡΑΓ(ΒΥΜΈΕΒῚΘ 


δήν, μηδὲ παρὰ τοῦ Καίσαρος γράμματα κομιζόμενος, καὶ 
ἐπεὶ μηδένα ἔδει ἀκούειν τῆς ἀγγελίας πρό γε βασιλέως αὐτοῦ, 
ἐκεῖνος μὴ οἷός τε ὧν τῆς πρὸς τὸν βασιλέα προσόδου τυγχάνειν, 

Β ἀπελϑὼν ἀπαγγέλλει τῇ ἀδελφῇ τοῦ βασιλέως Εὐλογίᾳ ὡς ἁλῴη 
καϑαρῶς τὸ Βυζάντιον. ἐκείνη δ᾽ εὐθὺς τὸν λόγον δεξαμένη, 5 
ἕωϑεν καὶ παρὰ τὸ σύνηϑες ἐλϑοῦσα πρὸς τὰ ἀνάχτορα ἐφίσταται 
ὑπνοῦντι τῷ βασιλεῖ, τὸ γοῦν διυπνίζειν ἅμα καὶ λέγειν τοιαύ-- 
τὴν ἀγγελίαν οὐκ ἐδοκίμαζε, μή πως καὶ πάϑοι τι ἐξαίφνης καὶ 
παρὰ προσδοκίαν ἀκούσας ἅμα τῷ τὸν ὕπνον διολισϑεῖν, σοφόν 

Ο τι καὶ οὗ κατὰ γυναῖκας ποιοῦσα. τοῦ γὰρ ἐμφύτου πνεύματος 10 
μετὰ τὴν τροφὴν περὶ τὴν πέψιν ἀσχολουμέγου καὶ ἐντὸς εἰσδύ-- 
voxroc ἀνάγκη τὰς αἰσϑήσεις ἢ ἀργεῖν ὕπνούντων ἢ ἀτονεῖν γρη- 
γορούντων, μὴ σφίσιν ἐπιπολάζοντος, εἶτα κἄν τι περὶ τὰ αἷ-- 
σϑητὰ συμβαίη μὴ καταστάντος κατὰ χώραν [ὑπνούντων)] καὶ 
τι καὶ πρὸς ἀντίληψιν προσβιάζωνται, εἰ μὲν δμαλὸν καὶ τῶν 15 
συνήϑωών ἐστὶ τὸ ἀντιλαμβανόμενον, αἴφνης ἀκούσαντας κατερ- 

Ὁ ραϑυμημένως προσέσϑαι, εἶ δ᾽ ἀτηρὸν ἄλλως ἢ τοὔμπαλιν χα- 
olev καὶ τῶν ἀσυνήϑων, μὴ ἱκανῶς ἔτι πρὸς ἀντίληψιν ἐχούσας 
ϑορυβεῖσϑαι καὶ τῇ ψυχῇ εὐθέως τεϑορυβημένας προσπαιούσας 


14, ὑπνούνεων Poninus cum πρνεύματορ τυυίδί, ego sustulerim. 


volavit eo ante omnes celeritate uans δαπιπα quidam; 40] cum ἃ Caesare 
literas non ferret, οἱ aatis intelligeret neminem prius tam fausto nuntio 
impertâri oportere quam imperatorem ippum, ad quem tamen ut atatim 
admitteretur non poterat impetrare, ſororem eĩus adit Eulogiam, eique 
plane captum Byzantium aaseverantissime affirmat. haec statim δῷ δος 
audito δύπιπιο mane praeter solitum regiam ingresea reperit dormientem 
——— εἰ in tanta licet tam expetitae τοὶ cito indicandae prurigine 
muliebrem cupiditatem azapientia maiori in potestate habuit, moderata βιρὶ, 
ne fratri e somno excitato tantam subito laetitiam obiĩiceret, qua peric- 
tari valetudo eins posset, extremi gandit vehementissimum ex inopinato 
appulsum tali articulo haud innoxie fortassis excepturo semisommi cor- 
pore, aiquidem naturalb spiritu post cibum aumptum in eius concoctâone 
occupato, οἱ intus ea causa retracto, necesse est sensus aut plane otaari 
dormientium, aut recens excitatorum languere, copia videlicet spirituum, 
quorum affluxu vigent, tunc adhue alibi detenta. quare εἰ, quod ἴῃ mo- 
mento quo quis expergiscitur movet sensum, lene fuerit οἱ soſitam, per- 
cipietur εἶπ noxa, mediocri attentione, et qualis est ludibundorum οἱ 
alind agentium, δὰ id cufficiente. porro δὰ hanc satis inſtructa facultas 
esſt, uteumque intro adhuc teneatur pars maior spirituum. ain vero ino- 
pinatum quiddam et magnum obiiciatur, in utrumvis mali aut bonĩ, dolo- 
ris ant gaudii extremum excedens, turbat animum vehementius, εἴ eum 
raptim incitans δὰ exigendas e sensibus, tunc, ut dictum est, apirituum 
abaentãâa debilitatis, acres operationes, laedit eos οἱ valetudinem corrum- 


DE MICEBRAELE PALAEOLOGO L. 1]. 151 


ἔχπληξιν ἀπεργάζεσθαι. τότε τοίνυν ἐκείνη τῆς τοῦ βασιλέως 
᾿ ἀσφαλείας οὐχ ἧττον ἢ τοῦ τὰ ἡδέα λέγειν προυνόει, καὶ κατ᾽ ὁ- 
dthor γρήγορσιν ἀνελάμβανε. τῶν γὰρ τοῦ ποδὸς δαχτύλων τὸν 
᾿ς μὄμστον κατασχοῦσα μετρίως ἐπίεζε τοῖς δακτύλοις ὡς ὁμαλῶς Ε 
9 διυπνγίσουσα, καὶ διύπνιζε παραυτίκα. καὶ ὃς τῇ μοναχῇ ἐνιδὼν 
ἱσταμένῃ, ὅ τι παϑοῦσα πράττει τοιαῦτα διεπυνθάνετο. ἣ δὲ 
γωτι μὲν καὶ χαροπῷ τῷ ἤϑει ἐμφανὴς ἦν τὰ καϑ᾽ ἡδονὴν 
ἐροῦσα, οὐ μὴν δ᾽ ἐκ τοῦ παραυτίκα τὰ κατὰ νοῦν ἐξήγγελε, 
μέχρις ἄν κατασταίη κατὰ τὸ εἰχὸς τὸ φρονοῦν. ἐπεὶ δὲ καϑί» 
ἴόστατο καὶ αὖϑις ἠρώτα μαϑεῖν γλιχόμενος τὸ ἡδυνοῦν, ὡς ὗπε- 
γύει, τότε προσετίϑει τὰ εὐαγγέλια, ὡς ἢ τε πόλις ἁλῴη ὃ τε 
Καῖσαρ μετὰ τοῦ Σκυϑιχοῦ ἐγτὸς ἀνέδην διάγοι, καὶ ὡς εὖαγ- Ῥ 98 
για ἐκεῖθεν ἥχοντος, ἐπὶ τούτοις ἰσχυριζομένου τὰ μάλιστα ὥς 
ἐχεὶ πραττομένων παρόντος. ἐπεὶ δὲ καὶ εἰ ἀποσταλείη παρὰ 
5τοῦ Καίσαρος οὗτος ἀνεπυνθάνετο, ἣ δὲ οὐκ εἰδέναι μὲν ἔφα-- 
oxty, ὅμως αὐτὸν παρόντα αὐτάρκη εἶναι ἀποκρινεῖσϑαι. ὃ 
μέντοι γε βασιλεὺς ἐννοῶν μὲν καὶ τὸ τοῦ πράγματος ξένον καὶ δὴ 
καὶ ὡς οὐκ ἀποστέλλοι ὃ Καῖσαρ ἐπὶ τούτοις, ἐννοῶν δὲ καὶ τὸ 
τῶν ἐφεπομένων πλῆϑος ὡς ἔλαττον ὃν ἢ ταῦτα πράττειν, καὶ Β 


3, ἢ deerat. 


pit, corpore ᾿πίογάθπηι in deliquinm et ymptoma sontĩieum redacto. haee 
apienter tanc reputans Rologia instillars gaudium quam auperfundere 
fratri maluit; nec nuntium feliciscimum nisi praeparatis idonese 

aonis mora expergiscentis auribus commisit. primum vellicato pedis arti- 
culo maiori δορί fratris 2omnum excussit. cumque is oculis apertis 20- 
ἰδ eo loco δ΄ tempore ororem vidiatet, quaenivit admirans, iatin anna 
εἰ quorrum ibi easet quidve ageret. illa hilari arridens vultu 68 18 ipea 
oris renidentia monatrabat pro e 20 reĩ adesso indicem. nondum ἰδ» 
nmen quid afferret exposuit, otuum praebens saensibus excutiendi torporis 
i resumendĩ. tum ubi satis apatii datum naturas iudicavit δὰ 
restitnendam in atatum consentaneum intelligendi facultatem, cupide fla- 
gtanti Augusto no diutius taceret quod dulce auditn nuntüatura venisset, 
tandem exposuit captam teneri urbem οἱ Caesarem intra eam zecure cum 
Beytlieis copiis degere. id certo sciri ex oceolato testo, homine inde 
ϑυδια celeritato profecto, constantiassimeque affirmante aese interfuisso 
dam res gereretur οἱ gestam vidisse. interrogante vero imperatore ecquid 
ille miasua a Caesare venisset, illa δὸ nescire dixit: caeterum adesse ho- 
ninen εἰ interrogari posss, quippe idoneum reddendae aui rationi. pru- 
dens erator reputans quam nora οἱ inopinata narraretur res, de 688 
παρα ἃ Caesare, qui gersisse dicebatur, nullus appareret, memor etiam 
paucitatꝛs copiarum cum Caesare profectarum talis ut tantam urbem oe- 
caprese etiam ultro aine certamine apertam, vel δὶ voluissent maxime, 
nd poteisse viderentur, austinuit assensum ποὺ fidem adhibuit nuntio, 








152 σΕΟΒΟΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙ͂ 


ὡς εἰ βουληϑείη, οὐκ ἂν ἠδυνήϑη, οὐδ᾽ ὅλως τοῖς λεγομένοις 
ἑαυτὸν ἐδίδου. τὰ δὲ χλεύη καὶ πάλιν εἶναε, μὴ καὶ ἀβέλτερος 
εἴη ὃ ταῦτα συσκευαζόμενος. αὐτὸς οὖν ἔγνω καϑίσας διερωτᾶν 
τὸν ἥχοντα, οὐ τῷ τοῖς ῥηϑησομένοις ἐξ ἑτοίμου ϑήσεσϑαι, τῷ 
δὲ νομίζειν ἐκεῖνον εἷς φόβον καταστάντα βασιλικὸν τἀληϑῆ λέ- 6 
ἕξειν, τἀληϑὲς ἐλπίζων πυϑέσϑαι. εἰσήγετο τοίνυν τοῦ βασιλέως 
( προστάξαντος, καὶ ἐρωτώμενος ἔλεγε, καὶ ὡς ἴδοι ἐπιτελεσϑ εἴ- 
σαν τὴν ἅλωσιν ἐβεβαίου. λέγων οὖν καϑ'᾽ ἕκαστον πολλοῖς μεὲν 
ἐνειργάζετο πίστιν, πᾶσε δὲ κατάπληξιν. ὃ μέντοι βασιλεὺς 
παρὰ τοὺς πολλοὺς δοκεῖν ϑέλων᾽ εἰδέναι, καὶ μᾶλλον ἐπὶ στρα- 18 
τείαις, καὶ ἅμα ψευδῶν μὲν ὄντων τῶν λεγομένων μὴ ξυναρπα- 
γῆς ἔγκλημα φέρειν, ἀληϑινῶν δὲ τὸ μετὰ δοκούσης ἀσφαλείας 
τῶν ὡς αὐτὸν ἀναφερομένων κερδαίνειν, προσέταττε φυλάττε- 
Ὁ σϑαι δεδεμένον. σπλὴν ἄσμενοι ἦσαν ἅπαντες, εἰ πιστεύοιντο 
Ἰταλοὶ οὕτω τῆς πόλεως ἐξωθούμενοι. ὡς δὲ τῆς αὐτῆς ἡμέρας 15. 
πλείους οἷ πεμπόμενοι πρὸς Καίσαρος ἦσαν, καὶ ἐπὶ τούτοις ὃ 
τὴν καλύπτραν καὶ τὴν σπάϑην τοῦ Βαλδουΐνου ὡς βέβαιον χο- 
μέζων τεχμήριον, βασιλεῖ δὲ καὶ τὰ γράμματα ὅπως εἴη ἡ πόλιες 
συνειλημμένη ἐδήλου, οὐχέτι ἀμφίβολος ἦν ἀλλ᾽ ἐπίστευε. καὶ 


2. χλεύην 7 


auspicatus quinetiam {Ππὰϊ zibi ab homine fortasse nimium δἰ πη οἱ δαὶ 
plano, qui haec astute aut eatulte confinxerit. decrovit igitur ipee per 


otium eum interrogaro, δ agniturum ex eina respontis quid in re 
eeset: nam metu ἢ maĩestatãâs aimulationem, δὶ quam adhibuis- 


δεῖ, ipai exoutiendam, faasurumque εχ vero euncta. tunc igitur δὰ im- 
poratorem iusen ipeius introductus cursor est, εἴ ab eo interrogatusa con- 
atanter asseveravit apeotatum ἃ 86 coram negotium eonfectum captae ur- 
bis. aimul referens minutim prout contigerant aingula, multis quidem 
ſidem fecit, cunctis admirationem ac atuporem movit. δὲ imperator, qui 
affectabat videri plus quam vulgus δαρογα com in eaeteris tum in militari- 
bus negotiis maxime, αἰαὶ cogitans, δὶ forte δὰ extremum falsum id de- 
prehenderetur indicium, subitarum 66 notam levis credultatis, nec de- 
rehenso mendacio decorum albi fore impunitam dimisiese impostoris au- 
aciam, ain veritas dictorum eins temporo pateret et consensn alorum 
inde mox affuturorum firmaretur, ἨΪΜΙ Ππ fraudi fore moram cantae su- 
apicionis brevem (repraesentanda quippe ipsi cum fide praemia debita 
velocitati qua praevenisset omnes in afferendo tam laeto nuntio), iuæuit 
hominem vinctum custodiri. tamen ἰδίο ipao, cuiusquemodĩ tandem foret, 
indicio iam tum omnes laetabantur; praecipiebantque praeaagis animis 
triumphale gaudium quo perfundendi easent, ubi · plans constitisset δἷς ex- 
pulaos urbe Italos. ut auten eodem die multi advenerunt miesi ἃ Cae- 
ꝓare, δὲ auper hos qui tegmen capitis εἴ ensem in certicimum receptae 
urhis argumentum imperatori cum laureatis Caenaris literis afferret, plane 
affirmantibus receptam urbem Romano praeeidio teneri, non ampluus du- 


DE ΜΕΟΘΒΑΕΙῈ ῬΡΑΚΛΕΟΙΟΟΟ L. ΠΝ, 153 
ἐντιδίδου μὲν τῶν λόγων τὰ μείζω, τὸν μέντηι γε πρύτανιν τού- 


τῶν καὶ παροχέα ὡς δυνατὸν ἐμεγάλυνεν " οὐδὲ γὰρ μιχρὸν οὕτως Ε 


| 
ᾧετο τῇ ἐκείνου βασιλείᾳ προστεθῆναι τοιοῦτον κατόρϑωμα. καὶ 
᾿ς δὴ μιγίατης ἑορτῆς ἄγων ἡμέραν ἐκείνην, μετημφιάζετο μὲν πρὸς 
ὁτὸ μεγαλειότερον, συνεκάλει δὲ τοὺς συγησομέγους, χαὶ αὐτοὺς 
ὡς εἰχὸς ἐστολισμένους ποικίλοις, καὶ αφίσε δημηγορῶν συνή- 
δετο, μηδὲ τῳὺς πόρρω κενοὺς ἀφιεὶς ἡδονῆς, ἀλλά γε καὶ πρὸς 
ἐκείνους γράμματα πέμπων συνεκάλει. πάντας πρὸς εὐχαριστίαν 
τοῦ χρείττονος, (30) “οἴδατε᾽ λέγων πρὸς τοὺς παρόντας, 
0“ ἄγδρες βασιλείας ὑπήκοοι τῆς Ῥωμαίων, ὅσοι τε μεγιστᾶνες 
ταὶ ἡμῖν πρὸς αἵματος καὶ ὅσοι τοῦ πλήϑους, ὅπως πάλαι τοῦ 
ϑείου μηνίσαντος ἀνέμοις ἐξώσταις οἷον τοῖς Ἰταλοῖς ἐξώσθησαν 
τῆς πατρίδος οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι, καὶ ὡς εἰς στενὸν τὰ τῆς 
ἐκείνων ἀρχῆς κατηντήκεσαν. καὶ παρεῶ τὰ πάλαι, ὅτε ἥ τῶν 


P 99 


Ῥωμαίων ἀρχὴ πρὸς ἕω μὲν Εὐφράτῃ καὶ Τίγριδι, πρὸς δύσιν B 


δὲ Σικελίᾳ καὶ τοῖς πρόσω Πουλίας ὡρίζετο, «Αἰϑίοπας δ᾽ εἶχε 
πρὸς νότον καὶ πρὸς βορρᾶν τὰ προσάρκτια. ἀφίημι ταῦτα. 
uꝰ οἴδατε πάντως ἀχούοντεᾳ ὡς ταύτης δὴ τῆς ϑαλάσσης ἐν- 
τὸς πρὸς ἤπειρον οὐ δυοῖν καὶ τριῶν ἡμερῶν, ἀλλ᾽ ἔστιν ὅπου 
Ὡχοὶ ὀέχα καὶ τούτων πλέον τόπου διάστημα παρὰ τῶν ἡμετέρων 


16, Σριελέας P. 


bitavit Imperator, sed omnino iam perguasus plura et maĩora quam pro- 
niaerat est prĩmo nuntio largitas. 8δὸ ducem quidem facti auctoremque 
ccescua grotiis εἴ laudihus quam potuit amplissimis proſsecutus est: non 
enim exitimabat parvum ornamentum imperio suo additum facinore tam 
illusci. itaque diem illum ſestum egit, Solemnitate sSumma: quippe δυπι- 
ptis inae magnificentĩssimis vestibus δὰ proceres celebhrandi causa com- 
σης gaudii δὰ se vocatos, splendido et ipsos varioque inaignes ornatu, 
tatulatorꝛam orationem δρυΐ. ac ne absentes quidem eius voluptatis 
pertes passus, acriptis εἴ quoquo versum missis eiusdem cum oratione 
ententine lteris cunctos δὰ agendas deo gratias publiceque laetandum 
adhortatus est, (30) “ nostis“* inquiens δὰ praesentes, * viri Romano 
imperio ΦΌ 11. quique optimates nobisque consanguinitate iuncti, caete- 


rauee multitudo hue adestis, nostis, inquam, ut olim deo irato ab Itals, 


τείας rentis quibusdam vehementibus, maiores nostri expulai patris fue- 
Πηΐ εἰ in artum contrusa ditio eorum. ac vetera praetereo illa, —8 
Romanum imperium ab ortu quidem Euphratem ac Tigrim limites hbabuit, 
ab occasn vero Siciliam οἱ hac ulteriorem Apuliam, in meridiem, processii 
ueque δὰ Aethiopas, verſsus septentrionem usque ad admotas polo regio- 
nes. omitto illa, tantum obiter memorans quae fando audita cognovistis, 
intra ilidd mare versus continentem non solum quantum bidui sut tridui 
caria emetüri spatĩinm potest, sed quantum decem οἵ eo plus diebus, in 
atrorum fuiaae potestate, praeter omnes inaulas, in quibus quaedam 








154 GEORGI PACBRVMERIS 


τότε κατείχετο, χωρὶς ἁπασῶν νήσων, καὶ τῶν μεγίστων. ἀλλὰ 
ϑεοῦ ϑέλοντος, ἢ μᾶλλον παραχωροῦντος κατ᾽ εἴσπραξιν τῶν 
εἰς ἐκεῖνον πλημμελημάτων, αὐτῆς ὡσανεέ τινος καρδίας τῆς 
πατρίδος παϑούσης συνενεχρώϑησαν πάντα, καὶ τὰ μὲν Ἰταλοὶ 
τὰ δὲ Πέρσαι Βοὐύλγαροί τε καὶ Τριβαλλοὶ καὶ πάντες ἄλλοι διε-5 


Ὁ μερίσαντο, ἔστι δ᾽ ἃ καὶ Ῥωμαῖοι τῇ βασιλείᾳ ὑπήχοοι νοσφισά- 


P 100 


μένοι καϑ᾽ αὑτοὺς ἦσαν δεσπόζοντες. τὰ δέ γ᾽ ἡμέτερα Νικαίᾳ 
καὶ Προύσῃ καὶ τρίτῃ Φιλαδελφείᾳ καὶ τοῖς πέριξ διεγνωρίζοντο. 
τὰ μὲν οὖν ἄλλα πῶς καὶ αὖϑις ἀνεζωώϑησαν, καί γε ἀναζωοῦν- 
ται κατὰ μικρὸν ἐλεοῦντος πάλιν τοῦ ϑείου, τί χρὴ καὶ λέγειν; 1 


πλὴν ἀλλ᾽ οὐδὲν τούτων ἦν ἀσφαλῶς ἔχειν λειπούσης τῆς βασι- 


λίδος. ποῖος γὰρ ἡμῖν οὐ προσχρούων ὠνείδισεν, εἴ που καὶ 
διεπρεσβευσάμεϑα, ὡς ἀπόλισι καὶ πόρρω τοῦ βασιλείου ϑρόνου 
κατ᾽ ἀνάγκην διάγουσιν ; ἄστρασι τοίνυν τὴν πατρίδα διασημαι- 
ψομένους ζητεῖν τὰ λοιπά, καὶ ἀνακαλεῖσϑαι παρὰ τῶν κατεχύν-1 
των, μηδ᾽ εἶναι τὴν ἀγωγὴν εὔλογον. καὶ διὰ τοῦτο καὶ τῶν 
πρὸ ἡμῶν βασιλέων πολλὰ πονεσάντων, οὐκ ὀλίγα δὲ καὶ ἡμῶν 
πρότριτα παϑόντων, οὐδὲν ἠνύσϑη. τὸ γὰρ καὶ φυλαττομένης 
πόλεως εἷς κενὸν ἀγρυπνεῖν, καὶ εἷς χεῖρας κειμένης αὖϑις γενξξ, 
σϑαι εἰς μάτην τοὺς πειρωμένους πονεῖν, ϑεοῦ ἐστὶ μάλιστα,3 


δαπὶ amplĩssimae. caeternm deo volente, aut potius permittente in ultio- 
nem iniuriarum ipsi factarum, cum ipaa rerum principe ποδίγα poetria, 
velut corde imperii, clade ultima oppressa, cuncta pariter reipublicae 
membra letalĩ quasi morbo elanguerunt, dum eorum quaedam Itali, alia 


Perſsae Bulgari Triballi caeteraeque omnes gentes barbarae inter βέβδ 
partirentur. fuerunt εἴ nonnulla quae ipsi Romano imperio, cui erant 


xubditi, rebelles avulsa οἱ seorsim tracta dominorum nomine tenerent. 
nostrae vero res Νίοδοα Prusa tertiaque Philadelphia cum terris adiacer 
tibus definiebantur. οἵ alia quidem οἵ ruorsus revixerint (nam paulatim 
deo miserante revaluerunt) quid attinet dicere ἢ verum πὸ haec quiden 
vel aervata vel recuperata secura nobis et certa esse poterant, quamdio 
principe urbo carebamus. quotus enim quisque legatos nosſtros, δὶ 4005 


rerum repetendarum causa mittebamus, non irrisos convicio repellebet 


tanquam ab exdlibus missos patris eiectis δὲ procul ab imperũ sede ne- 
cessario degenubus. quare illos qui domesticos lares, hostibus insescos, 
designare ubi tandem easent nonnisi geographico radio ex ratiĩone aetro- 
rum quibus easent auppositi valerent, inoongruum absurdumque esse reli- 
qua tanto minus praecipua imperĩii membra ἃ detinentibus reposcere. qui 
maxime nodus ne ante nos imperantium multâ οἱ megni labores quidquam 
admodum proficerent obstitit, idem ποδίγοβ quoque non paucos pro n- 
atrae facuſtatis modulo his retro diebus tentatos conatus cassos effecta 
reddidit. quod porro novissime nunc accidit, multos acresque eustodes 
amplĩssimae opulentisaimaeque civitatis frustra vĩgilasas, et hoſtinm re- 
ducem exercitum rei dom δάμβας gerebatur aupervenientem, reciperso illan 
rursus eũciendo pauoos e nostris αἱ ἴῃ eam penetrarant nequidquam 00" 


DE MICBRAELE ῬΑΠΑΈΟΙΟΘΟ L. Π, 155 


ϑιοῦ, ὃς οἶδε καὶ τὴν εἷς κίνδυνον νομιζομένην χεῖσϑαι φυλάττειν B 
ἀφύλαχτον οὖσαν, καὶ τὴν ἰσχυροῖς ὁπλίταις ὠχυρωμένην ἔγχα-- 
ταλείπειν εἷς χεῖρας πίπτειν τῶν πολεμίων. τὸ γὰρ πολλὰ καὶ 
μεγᾶλα πραγματευσαμένους περὶ αὐτῆς, καὶ διὰ τοσούτων πε- 
"ραιωϑέντας δεινῶν, μηδὲν ἐξανύειν πολλαπλασίους ὄντας τῶν 
ἐνοικούντων, δεικνύντος ϑεοῦ ἦν ὡς ἔργον ἐχείνου καὶ μόνου ἐξ 
ἐλέους ἔσται τὸ δοῦναι, οὗ δὴ καὶ τὸ λαβεῖν ἐπιστεύετο. ἔφϑασε 
τούυν ἡ τῆς εὐσπλαγχνίας χυρία, καὶ ξένον, ἡμῶν βασιλευόν-- 
τῶν τῶν τίς ἂν εἴποι ἀγαϑὸν ἐχόντων. καὶ δὴ εὐχαριστεῖν ἐστὶ Ο 
Ἰὐῤίχαιον ἀπολαβόντας τὴν πατρίδα, καί γε ἐλπίζειν, ὥσπερ χα- 
ταπισούσης ταύτης συγκατέπιπτον τὰ λοιπά, οὕτως ἀἄνακληϑ εἰ- 
σης αὐτῆς οὐκ ἔστιν ὅπως οὐκ ἀναχληϑήσεσϑαι ταῦτα. ἡ γὰρ 
παλίμπους περιστήσεται δίκη, καὶ πολλῶν πρὶν φρυαττομένων 
εἰχένες (σὺν ϑεῷ εἰρήσϑω) καϑυποκλιϑήσονται πρὸς τὸ ταπει- 
ἰδνότερον. εἰ μὲν οὖν οἵ πατέρες ἡμῶν οὐχ εἶδον τὸ τοῦ ϑεοῦ 
ἔτος, ἀλλ᾽ ἡμῖν ἰδεῖν γέγονεν, υἱοῖς ἐκείνων γε οὖσιν" οὐ γὰρ 
προσώποις ἀλλὰ γένεσιν ἐς τὰ μάλιστα καὶ τὴν εὐεργεσίαν καὶ τὴν Ὁ 


1. τὸ δοῦναι] τοῦ δ, P. 9. τίρ] τί τιρῦ 


natos esse, ἀεὶ profecto potissimum opus est, qui novit οἱ periclitari 
vitam, utcunque destitutam praesidio, custodire civitatem, et eandem 
ralidiacimis armatorum defensam cohortibus, in manus hostium tradere 
(πα) libet. nam quod nuper contigit, ut eandem nos urbem traiecto tot 
aderumnis εἰ laboribus freto validissimis οἱ oinnium eius incolarum ingen- 
tem licet multitudinem numero longe superantibus oppugnantes copiis re 
infecia recedere cogeremur, quid aliud fuit quam ἀεὶ admonitio decla- 
rantis zaum id solius opus esse suae misericordiae reservatum, dare 
quando εἰ cuĩ dĩgnabitur tantum iſtud decus regiae recuperandae civita- 
ἴω, πα ergo dĩu suspiratae miſsericordiaeé momentum ecce nune beatum 
et ſortunata dies illuxit, nobis, quod mirum est, imperantibus, qui nihil 
ἐπ nobis boni agnoscimus quo tantum beneficium mereremur. quare totos 
nos in gratiarum actiones effundere iustum est recepta patria; fas etiam 
sperare, cicot ea quondam cadente caetera pari ruina conciderunt, ita 
adem in pristinum modo revocata atatum reliqua similiter quae afflicta 
faerant ἴῃ fortunam restitnenda meliorem. nam diüvinum nos protegens 
inieriasque nobis factas ulciscens indicium, quod ἃ nostris quasi partibus 
deſiciens nos deseruiase videbatur, iterum ex hoc principio vim auam in 
noatrum patrocininm aeque favens δὸ propitium nortrae causae adiungit. 
quare plurium istorum nos superbe priũs —— — illas δγάυδο indo- 
nitaeque cervices (dei fretus auxilio aic loquor) frangentur inflectentur- 
ἅδε, γοεϊϊπὶ nolint, in subiectionem demississimam. haec felicitas δβοῖνδ- 

tar pobis, ut usu visũque experiremur gratiam miserantis dei: patri- 
bæ nostris tanti fructus gaudii pegatus εδὶ, nobis utique filiis corum 
abende nune cumulatequs repraesentatus. non enim personis singulis, δοὰ 
teneribus atatae vices alternis commeantium in vitam hominum beneficio- 
πὰ εἰ applciorum divinae providentiae reddiĩ solent. δος ita factum 


156 τς ΘΕΟΒΟΠ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙ8 


τιμωρίαν ταῦ ϑεοῦ γενέσϑαι. τοῦτ᾽ ἐπράχϑη καὶ ἐπὶ τῶν πάλαι. 
καὶ τοῖς πατράσιν ἐπαγγειλάμενος τὴν ἀγαθὴν γῇν ἐχείκην τὴν 
πάλαι προαγγελϑεῖσαν τῷ Αβρμάμ, ὡς αὐτίκα τῆς «Αἰγύπτου 
ἀπαλλαγεῖσι ληψομέχοις ἐκείνην, ὃ δὲ ἐκείνων μὲν ἐπὶ τῆς ἐρή- 
μου πεσεῖν τὰ ὀστᾶ παρεσκεύασε, τοῖς δ᾽ υἱέσε πληροῖ τὴν ἐπαγ-ὅ 
Ε γελίαν, καὶ οὐ διέπεσεν ἥ ὑπόσχεσις. οὕτω δικαίοις μέτροις καὶ 
σταϑμοῖς αἱ ϑεῖαι πράξεις οἰκονομοῦνται. καιρὸς γοῦν μετοικεῖν 
προστάσσοντος τοῦ ϑεοῦ, οὐ σκιαδείοις ἐκ φύλλων ἐν λαμπήναις 
(ταῦτα χὰρ ἦσαν τὸ πάλαι) ἀλλὰ σκεπομένοις χάριτι τοῦ ϑεοῦ. 
καὶ δὴ ἐξ αὐτῆς μα πεμπέτω τις τῶν ἀρχόντων, καὶ λαμβανέτω 
τοὺς οἴκους οἷ πανοικεὶ κατοικήσει. εἶ μὲν συμβαίνοι τοὺς πα- 
τρίους εἶναι καὶ τοὺς τοῦ γένους περιόντας ἔτε, εὖ ἂν σχήσαι" 
εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλά τις ἐκλεγέσϑω τοὺς ἁρμοδίους. ἐχρῆν γὰρ ϑεοῦ 
ΡΊΟΙ διδόντος τὴν χάριν κατὰ γόμους ἐκείγου ποιεῖν καὶ προσφιλοτι- 
μεῖσϑαι τὸ μέρος ἑκάστῳ: οὐδὲ γὰρ ἡμῖν μόνοις ἀλλὰ καὶ ὑμῖν 1 
δίκαιον ἡγεῖσϑαι τὸ ϑεῖον χαρίζεσθαι" καὶ ὥσπερ τὸ ἀπερρῖφϑαι 
᾿ ποιγὸν τὸ τῆς ὀργῆς ἅμα πίνουσι κόνδυ, οὕτω καὶ τὸ ἐπαναχα- 
λεῖσϑαε καϑολικὸν τὴν εὐεργεσίαν λαμβάνουσιν. ἕψονταε δ᾽ ἔφε- 


8. τῆς] τοῖς P. 


cernere licet et in antiquis. nam ῥχοιοΐεδδχι patribus felicem terram, ἀπ’ 
dum praenuntiatam Abrahamo tanquam atatim dandam liberatis ἐσ Ac 
Opto ipsius posteris, hi quidem non acceperunt in deserto mortui, δεὰ 
eorom οὐδε peregre relictis feliciores illorum filji desponea non δίωρυ 

uibusvis capitibus δεὰ uoniversim Ieraeliticae genti hereditate adeunda 

dem vaticiniorum lberarunt, splendideque demoustrarunt haud excidisse 
ac δὰ extremum catsa eventu remangisse quae deus praedixerat. εἷς ἰυ- 
atàs menauris aequiqque ponderibus divinas aemper dispenaantur operatio- 
nes. tempus igitur hunc est iubente deo, ut non umbraculus foliorum aut 
ramorum attegiis protecti pompam curulubus tabernaculis festam traducamus 
(id erat veteris iam antiquatâ moris), aed ornati dei gratia celebremus 
Iaetitiam quam ipse ſecit. atquo adeo iam nunc praemittatur in urbem 
aliquis principum metator domorum avitarum, in quas aumus πιϊρταίυπ. 
εἰ miquidem illas ipsas quas patres incoluerunt Hhereditario cuique iure 
debitas idoneas repererit, bene habebit: δα vero, quascumque aptas ἴω" 
veniet, paret pro tempore. decet enim nos tam ringulari dei beneſicio 
affectos Iegitimas εἱ in ipsa illa quam liberaliacime conceit ecclesiae εἰ 
imperũ metropoli gratias agers, ac cum 60, ut divina lex iubet, in soa 
queinque postliminio reducere. non enim nobis solia, sed robis etiam οἵ 
vestrum viritim aingulis gratificari hos miro eventu deum voluissae putan- 
dum est. quin sicut communmter δὰ omnes imperantes ἰυχίδ subditoſque 
pertinuit οχρυϊδἰοπὶδ e patria calanmütas, atque in calice irae ἀεὶ per 
omnes cĩrcumlato partem quiqque auam amarae potionis haueit, ita com- 
vendit ut conversae in melius δογῶδ οἱ exuberantis inde laetitĩas sencu 
omnes perfundantur. post. primos qui illac remigraverint, aequentur eo- 
dem aæuo deinde ordine reliqui. οἱ δἷς iterum nata replebuntar, upo- 


DE MICBEAIELE PAILAEOLOGO L. Π. 157 


ἑξῆς ἄλλοε, καὶ οὕτω πάλιν τὸ κενωϑὲν ἀναπληρωθήσεται, πόλιν 
ἀγτὶ πολιχνίων αἱρουμένων, τὴν ὄνομα ἔχουσαν τῶν ἀνωνύμων 
χαὶ εὐτελῶν. οὗὐ μὴν δὲ καὶ καταφρονητέον τῶν τῇδε" ἀσφά- 
λεια γὰρ τῶν ἐντὸς μεγίστη, εἰ τὰ κύχλῳ φεύγοι τὸν σάλον. Β 
ὁταῦτα δὲ τὸν σάλον φευξοῦνται πολυωρούντων τῶν οἰκητόρων 
ἅμα τοῖς πεμπομένοις ἄρχουσιν. ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ καιρὸν καὶ 
λεχϑήσονταε καὶ πραχϑήσονται ϑεοῦ συναιρομένου δι᾽ ἔλεος " νῦν 
δ᾽ ἄγε κἀχείνοις δι᾽ ὧν ἐπεμετρήϑη ἡμῖν ἦ χάρις (καὶ γὰρ δί- 
χαιον) γράφοντες τὰ εἰκότα δείξωμεν χάριν σφίσιν εἰδότες μετὰ 

ϑιόν.7) τῷ τοι καὶ ἐκ τοῦ παραχρῆμα κελεύει γραφῆναι τὰ χα- 
ρστήρια, ἐχλέγεται δὲ καὶ οἷς ἂν πεμφϑεῖσι τὴν κληροδότησιν Ο 
ἐππρέψοι τῶν μεγιστάνων. τοῖς γὰρ πολλοῖς γε καὶ ἀνεβάλλετο 
τὸ διδόναι, καὶ πρόφασις ἐκείνῳ τὸ διὰ σπάϑης ἑλόντος μηδένα 
εἶναι τὸν δικαίως ἂν τῶν ἰδίων, εἴ που παρεῖεν, ἐπὶ τῆς πόλεως 

b ἀνϑεξόμενον. περιῆσαν γὰρ ἔτε οὐχ “ὀλίγα καὶ τῶν τυχόντων, 
ἐν ὀκεὼ μόνοις πρὸς τοῖς πεντήκοντα ἔτεσι κατεχομένης τῆς πό- 
λεως τοῖς ἐχϑροῖς. ἐν οἷς καὶ πάντα ἂν περιῆσαν, εἶγε εἰρήνην 


8. κἀκείψους P. 


* 


poque, δὲ par eſst, praeoptaturo in urbe quam ἴῃ municipiis degere, οἵ 
μερίδες inclytaeque æplendorem civitatis obscurorum οἵ sine nomine oppi- 
rom angustĩis εἰ δογ 08 praeferre. non tamen haec ubi nunc raumus 
ꝓernenda aut penitus relinquenda sunt. nam υἱ media tuta aint, cir- 
camiecta sunt tuenda; nec potest securitas intus esse, si exteriora ἴῃ 
tamulta αἶπί. providebitur autem ut haec in pace contineantur, tum co- 
lenorum δὲς relictorum οὐ sua curantium δά custodia, tum adiuvante 
atque invigilante providentia magiſtratuum ex urbe mittendorum. sed 
δλες δῦο tempore edicentur agenturque, deo pro δυδ misericordis nobis 
δὐζυϊστο: nuuc, age, illis quibus δὰ tantum nobis largiendum bonum 
Srina beneficentia ministris uea est, grates rependamus, quas par εἴ 
aequum est us referri quibus secundum deum debetur ἃ nobis plurimum.“ 
ξὺν hoc confestim praecepit conscribi authentico diplomate decreta victo- 
ribas praemia: elegit etiam 6 proceribos quos δὰ urbem missos ibi prae- 
ἐς inberet distributioni domuum οὐ terrarum, εἰ δἱ qua residua ὁ bonis 
cqaeteris erant, optimatum cuique faciendae rerum δὰ ipsos ex paterna 
aritave σθσοιϑϑίοπα hereditarüo iure pertinentium. optimatibus autem nunc 
quidem æoliĩs in eo genere providit: plebi pariter consulere dĩstulit, in 
ansimo habens id prorrus omĩttere, nullo 86 δὰ id adstringi iustitiae ofſi- 
cio exitamans, quod urbem vi οἱ armis receptam ex hoste, iure belũ 
spectare δ rolidum δὰ principem οἵ in praedam ac fructum victoriae ce- 
dere RXoe ese duceret; quo nomino quaesſtum haud modicum fecit. 
adper enim adhue 6 bonis privatorum οἱ hominnmte volgo ἃ domi- 
nis antiquis agnoscibilia non pauca, ut in civitate octo et quinquaginta 
olum annĩs ab hostibus detenta. in qua plura etiam atque adeo cuneta 
teranda οἱ ἴῃ primo atatu fuisse —*8 verisimile est, ai principes 
40) poct urbem ἃ Latinis captam Romanase rei praefuerunt, paco cum 


ἐκ 


J 


158 GEORGI PACBAVMERIS 


εἶχον πρὸς ἐκείνους οἵ βασιλεῖς" εἶ γὰρ μὴ τῶν ἐπιτηδείων ἐκ τῶν 
Ὁ συχνῶν μαχῶν ἐν σπάνει ἐγένοντο, οὐκ ἂν καὶ τῶν ϑαυμαστῶν 
ψαῶν ἥπτοντο. πλὴν τὰ ξένα κατέχοντες, καὶ αἱὲν ἐν δειλίᾳ 
ὄντες τοῦ ἐξωσθῆναι τῶν μὴ σφίσι προσηκόντων, ἔσπευδον ἄλ- 
λος ἄλλο τι εἰς χεῖρας τὸ ἀλλότριον ἔχων ὑποσπᾶν τε καὶ ὑποχλέ- ὁ 
πτεῖν, ὡς ἐπὶ πολὺ μὴ ἕξων. 
Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς ταῦτ᾽ εἰπών τε καὶ πράξας διὰ ταχέων 
ἀπέστελλε πρὸς τὸν Καίσαρα, οὔϑ'᾽ ἅπαξ ἕνα οὔτε τοὺς πάντας 
Ἑ ὅμα, ἀλλὰ συχνοὺς καϑ᾽ ἡμέραν ἄλλους ἐπ᾿ ἄλλοις, ἅμα μὲν 
πλειστάκις πρὸς ἐκείνου ζητῶν μανθάνειν περὶ ἑκάστων, ἅμα! 
δ᾽ ἐπιτάττων καὶ καϑιστάναι τἀκεῖ, ὡς μετ᾽ οὐ πολὺ κἀχεῖνος 
σὺν τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν ἐπιδημήσων᾽" εὐτρεπίζεσϑαι γὰρ καὶ τὰ τῶν 
παλατίων προσέταττεν. οἱ δέ γε μεγιστᾶνες καὶ αὐτοὶ καϑ᾽ ἕνα 
τὸν οἰκεῖον ἀπέστελλον ὡς αἰτήσοντάς τε καὶ ληψομένους τὸς οἷ- 
κίας" μηδὲ γὰρ καὶ αὖϑις εἶναι βραδύνειν βασιλέως κινηϑόντος.Ἱ 
ἐχεῖνοι μὲν οὖν ἐπιστάντες, καϑὼς ἕκαστος εἶχε, τοῖς προστε- 
Ῥ 103 ταγμένοις προσεῖχον. ὃ Καῖσάρ τε διένεμε τοὺς οἴχους τοῖς τε 
προσώποις καὶ ταῖς ἀξίαις προσηκόντως. ἅμα δὲ καὶ διὰ σπου- 


11. Καῖσάρ τε] Κ΄. δὲ 


ipsis facta, quietos 1105 ac securos reliquiasent. nam nisi ex crebris bel- 
115 penuria urgeret, continuissent utique ἃ templis sanctissimis rapaces 
manus. verum exteri raptores magnae nec spe secura possessoe incubam 
tes praedae, utique assidue cĩircumsonantibus minis —— * repetes 
tium εἰ εχ urbe ipsos pellere conantium, fecerunt quod aolent ηυ rerum 
alienarum brevem modo furtivamque nacti usuram 116 non ut auis ac pro- 
prĩis parcunt, sed mox 5:0] extorquendas arbitrati, interim dum lſcet ἴδ 
abutuntur veluti mox auferendis οἵ profuturis hostà, quod praevertere 
aubtrahendo ac pro 86 quisque diripiendo prudens consilium putabant. 
Häs dictis δὲ actis imperator misit δὰ Caesarem quam celerrime ποῦ 
unum semel aut omnes uns, sed muoltos quotidie alios super ahos, δἰαυὶ 
οἱ quam anepissime, mutuis expeditis ab eo nuntĩis, οεγίϊος δογοὺ de εἶη- 
qulis quae ibi erant aut fiebant; simul ἰδία mandatorum frequentia eſf- 
cacius urgendum Caesarem ratus δὰ praeparanda in urbe, quod maxime 
volebat, cuncta proximae auae isthuc migrationi cum familia εἰ comitata 
imperatorio. quamobrem peculiariter praescripserat purgari adornariqte 
palatia ἴῃ quibus veteres imperatores habitassent. optimates pariter pro 
86 quisque ſamiliarem aliquem mittebant propria ibi cuiusque curatotos, 
etendo acilicet recipiendoque avitas ĩipsorum aedes εἰ δὰ proximam ha- 
itationem instruendo, providentes haud aibi fas fore cunctari difſferreque 
reditum in urbem, quando imperator, quod mox facturum cernebant, eo 
iter intendisset. porro qui publice aut privatim adornandis illic cuncu⸗ 
praefecti erant, airenue atqué attente negotium curabant; et Caesar di- 
videbat domos personis et dignitatibus, prout cuique conveniebat. in quo 
urgendo, αἰ οἱ caeteris δἰπιαὶ eius loci ac temporis curis, ita occupaba- 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAXEOLOGO L. I. 159 


d̃c συνεχοῦς εἶχε, μηδ᾽ ἀναπνεῖν ἐώμενος ταῖς φροντίσιν, ἡμέ- 
ρας μὲν καϑιστᾶν τὸ πλῆθος, Ῥωμαίοις μὲν πιστεύων, Ἰταλοὺς 
δ᾽ ὑποπτεύων. ἦν γὰρ ἐνσεσωρευμένον πλῆϑος, ξύγκλυδες 
ἄλλως καὶ ἀπόλεμοι ἄνδρες, ταῖς χειρὸς ἐργασίαις προσέχοντες " 
ὁὗμως δὲ καὶ τὴν τούτων δρμὴν ὡς ἐπιϑησομένων τὸ [γὰρ] τοῦ 
γύους ἀλλότριον, τό τ᾽ ἐξ ὑπογύου γυμνωθῆναι τῶν ὄντων, 
καὶ πρὸς τὸ νεωτερίσειν ἑτοίμως ἂν ἔχειν ὡς οὐ πολλῶν τῶν ἀν-- 
τιστησομένγων ὄντων, ἅμα δὲ καὶ μὴ ἀτριμούντων ἔτι, ἔπειϑε 
᾿ δεδιέναι, ταῦτ᾽ ἐν νῷ βαλλόμενος ἡμέρας μὲν διὰ μελέτης εἶχε 
᾿ θχιταστέλλειν τὸ πλῆϑος, φόβον ἐμποιῶν, νυκτὸς δὲ διατάττων 
β τοὺς διατρέχοντας, καὶ νυχτεπάρχου τρόπον ἀγυιὰν ἑκάστην 
᾿ ρισερευνῶν, μὴ κακὸς ἔξω πλανῷτο" πανταχοῦ γὰρ ἐκέχλαστο 
ταὶ τὸ τεῖχος, ᾧ δὴ τοιαῦτα πράττειν ἦν βουλομένῳ. ἀλλὰ 
χαϑ᾽ ἡμέραν ἐπισωρευόμενοι πλείους ἔξωθεν ξυνδιέφερον μὲν τὰς 
φροντίδας ἐκείνῳ, ἐν ἀφοβίᾳ δὲ τοὺς ἡμετέρους καϑίστων. 
31. Ὁ δὲ βασιλεὺς συνταξάμενος ὅσον ἦν τὸ περὶ αὐτόν, 
ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τὴν «Αὐγούσταν, ἔτι δὲ καὶ τὸ νεογιλὸν 
 ϑάλλος τὸν ἐξ ἐκείνου ᾿ἀνδρόνικον, οὗ δὴ καὶ τῇ προσηγορίᾳ τὸν 
πατέρα οὐκέτ᾽ ὄντα ἐτίμα, οὗ τὴν μνήμην ὡς φιλοπάτωρ καὶ 


5. γὰρ expunxerim. 7. πολλοῖς P. 


tar αἱ χεδρίγαπὰϊ vix spatium haberet, per dies quidem intentus conti- 
aerdae multitudini urbanae; quae cum 6 Romamũs Italisque constaret, 
ilis fFdebat, hos ut guspectos observabat. erat autem magna vis confer- 
(δε plebis collectitisi generis, volgus plerumque imbelle, parando manu 
victai varũs artificiis attendens. tamen εἰ ab his cavebat, utpote qui ai 
erati vim pararent (quo ut traberentur exteriĩ de atatu incerti, ne mox 
cpeliarentur metuentes, pronum erat), vel ipso numero formidabiles 
etant, cum armati non sat muliti δὰ manum essent qui eis opponerentur 3 
quare utcunque acquiescere praesentâ sorti videbantur, non tamen de iis 
tecarus Caesar erat, sed eventus incertos reputans, per diem quidem 
ſat dicere coepĩ) aedulam dabat operam compescendis turbis εἰ coitionã 
rbandae plurimorum; quod assequebatur plateas obiens cum idoneo 
ἀγωδίογυπι comitatu, ac circumferenda per urbem terrifica δαὶ 3pecie, 
netum utilem incutiens: per noctem rursos vigilum cohortes cursare ἐπ 
vicos omnes, fora εἴ angiportus obire cunctos iubens, acrutarique dili- 
beater mmmquĩs uspiam domo egressus aut in urbem per hiatus murorum, 
qui multã undique patebant οἱ facilem dabant aditum, ingressus vogare- 
tar. cæcterum qnotidie fugientes conferti, quo quisque posset, εχ illa 
quan ἀξεΐ colleciitia multitudine plurimi parto aolicitadinis Caesarem le- 
vabant, 2æcurioresque reddebant nostros. 
δ᾽, Αἱ imperator satis ἴδ) omnibus compoſitâs, universum quem 
δεῖσαι habebat procerum ac familiarium comitatum ducens, Auguatam 
quoque cuam coniugem εἰ regiae atirpis tenerum surculum ex ea susce- 
ptum Androricum, cuiĩ tali fribnendo nomine honorare atuduerat patris 
aui Andronici dudum mortui memoriam, per quam etiam quadam oſten- 


P 103 





160 GEORGI ΡΑΘΗΥΜΈΒΙΒ 


ἐνόρκιον ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἐτίϑει, τὸν μέγαν ἐπὶ γλώττης φέρων δομξ ᾿ 
στικον, καὶ τὴν τῆς «ὐγούστης μητέρα, ἣν μεγάλην κυρίαν κατὰ 
Β τιμὴν ὠνόμαζον οἱ πολλοί, συνάμα τῇ γερουσίᾳ πάσῃ καὶ τῇ 
συγκλήτῳ τὴν ἐπὶ τῆς πόλεως ὥδευε, καὶ δὴ περαιωσάμενος τὸν 
᾿Εχλήσποντον ἐκεῖϑεν ἐχώρει πρὸς τὸ Βυζάντιον. ἐλϑὼν δὲ καὶ ὁ 
τὴν Χρυσέαν πύλην κατειληφώς, ἐκεῖ καϑήμενος ἐφ᾽ ἡμέραις τὴν 
εἷς πόλιν εἴσοδον, ὅπως ϑεοφιλῶς ἅμα καὶ μεγαλοπρεπῶς γέ 
γοιτο, ἀνεσκόπει τε καὶ συνέταττε. καὶ δὴ πέμψας ἄγει ἐκ τῆς 
Ὁ μονῆς τοῦ Παντοκράτορος τὴν σεβασμίαν εἰκόνα τῆς ἁγνῆς ϑεο- 
μήτορος, ἣν λόγος ἔργον μὲν εἶναι τοῦ ϑείου “οὐκᾶ, ἐκεῖσέ που 
παρούσης κἀχείνης καὶ ϑεωμένης, δῶρον δὲ μετὰ ταῦτα γενέσϑαι 
ΙΠουλχερίᾳ τῇ βασιλίδι παρὰ τῆς νύμφης αὐτῆς Εὐδοκίας τῆς ἐξ 
»“ϑηνῶν καὶ δεσποίνης, καὶ δῶρον ἀξιόχρεων ὄντως ἐκ Παλαι- 
στίνης ἀποσταλέν. ὑπὸ δὴ ταύτῃ ὁδηγῷ γε οὔσῃ, δε ἧς ἐπε- 
πιστεύκει καὶ ἀπολήψεσθαι, εἰσελαύνων τὴν πόλιν ἀποχρώντως 
D ἡγεῖτό οἱ ἔχειν τὴν εἰς ἐκείνην ἀπονέμειν χάριν. ἔταττε δὲ καὶ 
τῶν ἐκεῖσε ἀρχιερέων ἕνα, τὸν τῆς Κυζίχυυ Γεώργιον, τὴν στο- 
λὴν ὑπενδύντα τὰ τῆς εὐχῆς ἄγειν καὶ τὴν ὑπὲρ τῶν πραττομένων. 
εὐχαριστίαν ἀποπληροῦν. ἤγνοικτο τοίγυν ἦ Χρυσέα πύλη χρο- 
ψία, καὶ ἀρχιερεὺς τῆς εὐχῆς ἐξῆρχεν. ὃ μέντοι γε βασιλεὺς 
καὶ πᾶν τὸ περὶ αὐτὸν σχολαίῳ ποδὶ καὶ ἀνατεταμένῃ διανοίᾳ 


tations filialis pietatis volgo lurare consneverat, cum quid affiruaret,. 
magnum domesticum pascim in ore habens, εἴ Augustae matrem, qnam 
magnam dominam plerique honoris causa nominabant, denique cum πιλ- 
ioribus natu cunctis οἵ uni verso senatu in urbem iter arrĩpuit, ac traie- 
cto Hellesponto procescit inde versus Byzantium; quo perveniens εἴ δὰ 
Auream delatus portam ἴδ᾽ per aliquot dies substitit, sedulo provĩdens εἴ 
mandatis opportunis curans αἰ in ea, 408 parabat in regiam cirvitatem 
invehi, triumphali pompa nihn ad relſigionis aanctitatem, nibil δὰ spleo- 
dorem magnificentiae posset desiderari. inter caetera iusscit afferri ex 
monasterio Pantocratoràs z2adram imaginem intemeratae dei matrĩs, υδ 
aiunt opos esse divi Lucae, eius penicillo δὸ mann e vivente coramqve 
apectata deipara expressum, missum deinde δὰ Potcheriam Augustam ab 
huius fratria domina Eodocia Atheniensi ex Palaestina, dorum pleme mit- 
tente εὐ accipiente dignum. hac duce praeeunte ingrediendo cĩvitaten 
quam eius beneſicio aibi apertam tradĩtamque crederet, putabat 56 testa- 
turum δαί. σαΐ tanti zuecessus gratiam deberet, et εἷς quantum posset 
officium grati animi patronae tam liberaſi repensurum. inasit praeterea 
unum e praesouſibos qui aderant, Georgium Cyzicenum, δίοϊα induta 80- 
lemnem precationem praeire ac conveniente praesenti gaudĩo gratiarum 
actione rite defungi. tom denque, poſtquam diu clausa permanseret, 
aubito aperta est porta Αὐγεᾶ, et antistes orationem inchonvit, quando 
imperutor οἱ miversos eius comitatus gravi οἱ tardo incessu, mente vero 


- 


DE ΜΙΟΗΛΔΕΙΕ ΡΑΙΔΈΟΙΟΘΟ 1. 1, 161 


μεϑ᾽ ὅτι πλείστης τῆς πρὸς ϑεὸν ἀνθομολογήσεως τὴν πόλεν εἰσ- R 
ἔρχεται, πεζῇ βαδίζων καὶ τὸ τῆς βασιλείας σοβαρὸν ὡς μὴ τοι- 
αὐτῇ τελετῇ πρέπον συνόλως ἀποτιϑέμενοςς. ἦν δὲ τύτε καὶ τὸ 
τῆς ἡμέρας μεσημβρινὸν τοῦ μετρίου πλέον ἐχκαῖον, τοῦ ἡλίου 
δχατὰ χορυφὴν ἱσταμένου, καὶ ἢ τῶν συνειλεγμένων προϑυμίέα 
πρὸς τὸ πνῖγος διεφιλονείχει, ὡς εἴ τι καὶ συμβαίη καταληψομέ- 
γων συνάμα τῷ βασιλεῖ τὸ μέγα παλάτιον. τὸ γὰρ τῶν Βλαχερ-- Ῥ 10ὲ 
γῶν οὐκ εὐπρεπῶς ἦν ἔχειν πρὸς τὴν τῶν βασιλέων κατοίχησιν" 
ἔγεμε γὰρ καπνοῦ καὶ λιγνύος Ἰταλικῆς, ἣν οἱ τοῦ Βαλδουΐνου 
Ἰαιταλευταὶ ἐκ πολλῆς τῆς ἰδιωτείας ἐκείνου τοῖς τῶν ἀναχτόρων 
τοίχοις προσέπαττον, ὧς ἔργον εἶναι τὴν ἐκείνων κάϑαρσιν. ἅμα 
δ᾽ ὅτε χαὶ εἷς ἀσφάλειαν ἱχανῶς εἶχε βασιλεῦσι πρώτως ἐπιβᾶσι 
πύλεως τῶν πραγμάτων τεταραγμένως ἐχούσης. τὸ μὲν οὖν ἧσυ- - 
χίᾳ χαῖρον τοῦ δήμου, ἄρτι πρώτως βασιλέα Ρωμαίων ἂν τοῖς Β 
ὁ ἀγαχτύροις ϑεώμενον, μεταβαλὸν τὴν ἔκπληξιν εἷς χαρὰν ἐν ἐλ.- 
πίσιν ἦν τοῦ λοιποῦ εὐπραγεῖν ὑπὸ τούτῳ βασιλευόμενον. δο- 
χοῦσι δέ μοι πρὸς ἐκείνην τὴν ὄψιν καὶ οἱ κατὰ τὴν πόλιν Ἰταλοὶ 
μεταβαλέσϑαι ἂν καὶ ἀγαπᾶν οὕτω πραχϑέντων (μηδὲ γὰρ ἀδα-- 
ξεῖν τοιούτῳ δουλεύοντας), εἰ μή γε qᷓ κατὰ γένος κύρυζα εἴς 


1. τῆς πόλεως Ῥ. 


in deum penitus intenta, demiscissima profeſsione δΌΠΙΠπι86 gratiae a 88 
[τ tam insperata felicitate numini debitae, civitatem ingressus est pedi- 
ambulans, omni regiae maiestatis fastu velut tali ceremoniae non 
congruente prorsus depoſsito. erat tunc hora meridiana εἰ 3ummus diei 
ſerror, sole supra verficem altissimo ignitos radios vibrante. tamen de- 
vota pompem celebrantium alacritas cum aestus inconnnodo certabat, 
unoquoque ipaoruin, et Augusto prae ceteris, aubire libenter parato δὲ 
πὰ detrimenti veletudo pateretur ex ardentissimo coeli verticem insi- 
tis meridie solis vapore tolerato, dum αἷο lento gressu δὰ magnum 
palatium feruntur, nondum apta δὰ imperatorem excipiendum regia Bla- 
cherna rum propterea quod haec sordebat adhuc fumo plena nidoremque 
olens Italĩcum, parietibus illic passim ſuligine inquinatis per Balduini co- 
quos illita (ĩpso id haud digna principe negligentia fieri sSinente), quao 
purgari nisi longiori tempore οἱ ſlaboriosiori opera nequiret. praeterea illa 
moagni palati visa est securior interim sedes futara principibus ἴῃ urbem 
naondum plene pacatam εχ tam diuturna hostili oppressione tune primum 
ingressis. plebs porro quiete gaudens, viso tum primum in urbano pala- 
ὕο Romano imperatore, stupore in gaudium verso bene de caetero ape- 
rabat, prorentura ex talis principis praesenti regimine laeta sibi cuncta 
confidens. mihi quoque videntur ipai qui supererant in urbe Itali δά 
hane δρεςσΐεπι molto augustioris maiestatis aliquantum deliniri potuisse, 
ὃς non longe futuri fuisse ab acquiescendo praesenti fortunae, haud igno- 
minioaom aibi ducentes tali principi anbesse, nisi rancor ingeuitus in con- 
temptum potestatis homini non aui generis commissae traheret, praeser- 
Geor gius Pachymeres L. 11 








162 ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


Ο ὀλιγωρίαν ἐεύφου καὶ ἄλλως ἐξ ὑπογύου τὰ δεινὰ παϑόντας. 


Ῥ 106 


πλὴν τελεσϑείσης τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἐπὶ κρότοις ἐπινιχίοις καὶ 
ϑείοις ἄσμασι, τὴν μὲν νύκτα φρουραῖς ἀσφαλέσι διείληπτο τὸ 
παλάτιον. β 


82. Πρωΐας δὲ ὅλος ἦν πρὸς βουλαῖς, ὅπως τε τὰ κατὰ 


τὴν πόλιν καταστήσας ὀχυρώσει φρουροῖς τὸ ἄστυ, καὶ ὅπως ὧν 
τοῖς δοχοῦσι τῶν Ἰταλικῶν γενῶν (οὗτοι δ᾽ ἦσαν Γεννουῖϊταί τε 
καὶ Βενετικοὶ καὶ τρίτοε Πισσαῖοι) σοφῶς προσενεγκάμενος χαὶ 
ὑφ᾽ αὑτῷ ποιήσοι" οὕτω γὰρ ἂν αὐτῶν ὑποποιηϑέντων, οἵων 


τ᾽ ὄντων τὰ μέγιστα συγχροτεῖν ἐς ὅ τι καὶ ῥέψοιεν, τοὺς ἄλλους 1 
E καὶ μὴ ϑέλοντας ἠρεμεῖν. ὅϑεν καὶ προσκαλούμενος ἡμέρας ὅλης 
᾿ ἐχρημάτιζε τὰ εἰκότα, καὶ ταῖς τῶν ἐλπίδων ἀμείνοσιν ὑπέσπα τε 


τῆς πρὸς τοὺς ὁμογενεῖς οἰκειότητος καὶ κατ᾽ ὀλίγον προσεποιεῖτο, 
καί γε τὰς δρμὰς σφίσι σοφῶς ταῖς χάρισιν ὑπετέμνετο. αἱ 


δ᾽ ἦσαν ἂν καλῷ τε τῆς πόλεως κατοικεῖν ἀνέδην, τόσον τοῦ ἰ! 


τόπου λαβόντας, καὶ τὴν σφίσιν συνήϑη τάξιν ὕπ᾽ ἄρχοντι πεμ- 
πομένῳ παρὰ τοῦ κοινοῦ συνεδρίου τοῦ γένους αὐτῶν, ὃν καὶ 
ποτεστάτος ἐδουσιαστὴν εἴποι ἂν ἡ Ἑλλήνων γλῶσσα, νόμοις 
ἰδίοις προσέχοντας πολιτεύεσϑαι, ἀτέλειαν δ᾽ ἔχειν καὶ ἐλευϑε- 


18. ποτεστάτον 7 δὰ paulo ante ὃς 7 


Ὅτ memores calamitatum recentis cladis, οἵ peiora εχ proclvi metuentes, 


alioqui superbos animos. caeterum consumpta tota ea die plausibus triucn- 
phalubus et festãâs canticis, pyx aoctem aequentem valido praesidio pala- 
tium septum est. ΝΟ 

89. Mane οοῃφασιίο totum 86 imperator impendit consiliis εἰ deh- 
berationibus de optima ratione constituendae ac praesidiis firmandae ci- 
vitatis, deque via ac modo conciliandi atque in partes, quoad posset 
fieri, trahendĩ Wepe⸗ quosque Italĩci generis (hi erant Genuenze— 
Veneti εἰ tertãĩi Pisani): nam aĩ hos aibi devinxiaset, spes erat vel pa- 
riter asaensuros οἵ quasi vi quadam, vellent nollent, attrahendos rel- 
quos, γε] si contumacia invicta in odio peratarent, exarmatos eorum di—- 
ceasione minus deinceps δὰ nooendum valituros εὐ quieturos necessario 


caeteros. quare ĩs δὰ se vocatis alloquendis solidum δυϊηραῖς diem, ido- 


nea commemnorans deliniendis ipeis, εἰ spe commodorum cuique privatin 
oblatorum abducendis ἃ communi universo Latinorum generi conspiratione 
in odium Graecorum. nec nihil proficiebat ista opera: szensim enim ὥς 
curabat ferosa, et saevos iratorum im beneficiis emolliendo frange 
bat. ĩpeis αΐρρο indulgebat ut in bono urbis loco habitare δϑοῦγε ρ06- 
δεῖ, tantum ἰοοΐ occupantes quantum aibi aufficere putarent, aus ipso- 
rum propria utentes disciplina, δῦ cura praefecti ἃ coucilid gentis ρ΄ 
blco misst, quem Potesſtatem ipai vocant, nomine aigniſicante praetorem 
aut magistratum rerum iudicandarum οἱ adminiatrandarum auctoritate 
praedĩtun, proprũs ĩtem obtemperantes legibus; praeterea αἱ eesent im 








Ὶ 


DE MICHAÆLE PALAEOLOGO L. ". 163 


ρίαν ἐφ᾽ ἅπασι ναυσὶ χρωμένους καὶ μεταχειρίζοντας κατ᾽ ἐμπει- 
ρίαν τὰ πράγματα. καὶ ταῦτα μὲν Γιννουΐταις τὰ ἐπαγγέλ- 
ματα, Βενετικοῖς δὲ καὶ Πισσαίοις τὰ ὅμοια προσεφιλοτιμεῖτο, 
τοῖς μὲν ὑπὸ παϊοίλῳ, ὃν Ἕλλην ἂν εἴποι ἐπίτροπον, τοῖς δὲ 
6 Πισσαίοις χονσούλῳ, ἐφύρῳ νόμοις τοῖς αὐτῶν χρωμένοις, πράτ-- 
τεῖν τε τὰ αὐτῶν ἀκχωλυτως, ἐλευθέρως διαβιοῦντας. πλὴν τοῖς 
μὲν Γεννουΐταις οὐκ εἶχε πιστεύειν ἐντὸς περικεκλεισμένοις τοῦ 
ἄστεος, πολλοῖς γε οὖσι καὶ οὐ κατ᾽ ἐκείνους ἀμφοτέρους συνά- 
μα, ἐκείνους δ᾽ ἡλαττωμένους τῷ πλήϑει ἐντὸς κατέχων οὐκ ἤλ- 
ἴθγε, τὸ δ᾽ οὖν διαιρεῖν τὰ γένη, καὶ τοῖς μὲν παροῦσι φιλικῶς 
ἔχειν, τοῖς δὲ καὶ ἀποῦσι πόρρωϑεν δώροις ὑποχαλᾶν τὰς δρμάς, 
δειχνύντος ἦν ὡς δεδίεε τὴν ὁμαιχμίαν, καὶ μᾶλλον ὅτι Βαλ- 
δονῖνος φυγαῖς χρησάμενος καὶ Καρούλῳ συμμίξας, ἀνδρὶ σο- 
βαρῷ καὶ ὑπὲρ τὸ μέτρον φρονοῦντι, συνήλλαττε λαμβάνων 


(ὁ ἐφ᾽ υἱῷ τὴν ἐκείνου ϑυγατέρα καί οἱ ὡς ξδνα τὴν πόλιν ἣν οὐκ 


εἶχε διδούς. ὃ δ᾽ ἐλάμβανε καὶ μὴ ἔχοντος παρ᾽ ἐκείνου, ἐλ- 
πίζων ὡς καταλήψαιτο στόλον ἐξαρτύσας. 
33. “Πρῶτον γοῦν τῶν ἐχείνου ἔργων ἐντὸς τοῦ πολέσμα-- 


σ 


Ὁ 


τος τοὺς ἐποίχους εἰσάγειν τε καὶ οἰκίζειν, πρὸς τῇ ϑαλάσσῃ κα-. 


1. ἐμπορίαν 4, μκαϊούλῳοῦ 9. ὑλακτονμένονς Ῥ. 


munes ac prorsus liberi in omni ratione navigationis ac commercii, ne- 
gotia aæolĩta ĩpais industria gerentes. haec Genuensibus promiasa, Vene- 
tis autem εἰ Pisanis peria similiter ottentata qunt, nempe at illi quidem 
δυὺ Baiulo (vocabulo, si in Graecum interpreteris, praepositum sonante), 
Pisani autem sub Consule, quasi dicas ephoro aut aedile, legibus ipso- 
ruom quisque piopriis uterentur, suasque res agerent prohibente nemine, 
libere per omnisa viventes. caeterum Genuensibus satis fidero non pote- 
ταὶ intra urbem degentibus, quod multi essent nec cum Pisanis et Vene- 
(ὁ cummuniĩter viverent, sed διιδ8 δὶ ſeparatim res haberent; quos alla- 
trarĩ, cum appearerent, οἱ plebis proscindi convicũs haud moleste ſerebat, 
δὶς ilios (quod aibi utile putabat) cohiberi πα facile ꝑprodirent, et intos 
detineri gaudens. ea porro industria tractandi a2eparafim cum unaquaque 
ξευίε, εἰ praesentibus quidem bene volentiam exhibendi, procul vero ab- 
aeptium iras exarmandĩ donis missis et privilegiis indoltis, eius erat qui 
oſtenderet formidare δ6 nationum harum conſensum et conspirationem in 
eommonem expeditionem bellicam; quem illi magis admovebat intendebat- 
que metum acceptus de Balduino nuntius, istum reſerens fuga delatum 
δὲ Carolum, praeferocem δἰ magnorum spirituum virum, aſſinitatem cum 
eo coſtra xiase iungenda δὺο filio Caroli filia, imputata in patrimonium 
εἰ naritalem dotem urbe Constantinopoli; quam licet qui assignabat ποῦ 
haberet, admisit nihilominus Carolus libenter, sperans 80 illam receptu- 
ΤΙΣ classs, quam δὰ id arinabat, immissa. 

88, FPrimum imperatoris urbem ingressi opus foit auburbiorum in- 
qutĩſinos in urbem inoncero, δὰ mare prius habitantes; a2ecundum distri- 


164 GEORGI PACIVMERIS 


τῳκισμένους τὸ πρότερον, δεύτερον χληροδοτεῖν τοῖς ἐν τέλει 
ἐκτός τε καὶ ἐντὸς πόλεως τόπους εἷς γεωργίαν, ἐξῃρημένης τῆς 
εἰς χάριν γονικευϑείσης τοῖς ϑεληματαρίοις, τῆς ἐκείνων σπουδῆς 
καὶ εἰνοίας ἕνεκα, γῆς ἀγαϑῆς εἰς καρπογονίαν καὶ ἀρετώσης εἷς 
πᾶν τὸ καταβαλλόμενον, ἕἔτι τ ἀφοσιοῦν ταῖς μοναῖς ἑτέρας 5 
᾿ μάλα πιείρας. ἦν γὰρ αὐτῷ τὸ σπούδασμα καὶ ταύταις προσαρ- 

Ῥ 106 μόττειν τὰς ἔξω, αἵ δὴ ὑπὸ πολλῷ πλούτῳ κατ᾽ ἀνατολὴν παμ-- 
πληϑὲς αὐτάρχως ἔχουσαι τῶν ἐπιτηδείων συνίσταντο" οὕτω γὰρ 
ἐκεῖϑεν καὶ ταύτας συνιστᾶν ἐγνώκει. τρίτον τοῖς συνειλεγμέ- 
voię ἐκδιδόναι τόπον ἐφ᾽ ᾧ κτίζοιεν ἐπὶ τέλει. τὸ δὲ πρὸ τούτων 10 
καὶ μεῖζον, ἀρήγειν ἐπανηκούσαις πρὸς τὸ πρῶτον τὸ δοχεῖν μο- 
ναῖς εἶναι, ἀνακείζειν τε καὶ τὸ πόλισμα πάνυ σπουδαίως τοὺς 
ἀπὸ στρατιωτῶν ἐλαφροὺς εἰσάγοντα. μηδὲ γὰρ ἠρεμήσειν οὕ-- 

Β τως ἐξελαϑέντας τοὺς πρὶν κατέχοντας, ἀλλὰ στόλῳ συνεπιϑή- 
σεσϑαι. τῷ τοι καὶ στύλον ἐξήρτυε καὶ ἐναυπηγεῖτο, καὶ τοὺς 15 
προσελῶντας ἐκ τῶν χωρῶν καὶ εἷς χιλιάδας ἔταττε πλείους. 
ἄλλα τε πολλὰ κατέπραττε, τὰ μὲν χατὰ χρείαν τὰ δὲ καὶ 
κατ᾽ ἔκπληξιν, προαγαστέλλων τὰς ἐπιϑέσεις. 


buere optàĩmatibus hereditaria bota intra et οσίγα civitatem, domos et 

ros ad culturam, szegregata tamen ea parte quam in gratias loco exi- 
mie voluntariis reserraverat, praemium debitum studio εἰ benevolentĩase 
ipsorum: eérat autem illa portio terrae optimae εἰ ἴῃ omni fructuum ge- 
nere ferucis. excepit εἴ partes alias monasterĩis valde pingues. erat δπ- 
tem οἱ ἴῃ anĩmo inonasteris urbana 115 quae multa extra urbem variis per 
Orientem locis visebantur dĩtia, et magnae multitudini alendao quod δυΐ- 
ficeret habentia, coniungere, sic fore autumans ut ex alterorum copia 
alterorum inopiae aubveniretur; quam optimam putabat monasterisorum 
urbis recte constãtuendorum rationem. atatuit quoque ut evocatis δὰ vr- 
bem freqnentandam astignarentur loca in quibus aedificarent, certo indi- 
εἴο νεροῦ αὶ «μοῦ fisco penderent. ante haec et aliud instituit maius 
memoratuque dignius, decernens videlicet ut ope ac favore regio iuvaren- 
tur conatus eorum qui antiqua monasteria desolata vel destructa resti- 
tuere ἴῃ pristinum splendorem curarent. incubuit etiam studio ingenti 
moenibus urbis instaurandis reficiendiqque, απ hiarent aut labem face- 
rent, imponendiaqus turribas ac propugnaculis ad cuztodiam manu pron- 
ptis expeditisque militibus. satis enim intelligebat minimeo quieturos pul- 
808 inde Italos, sed classe quamprimum armata venturos δὰ recuperntão- 
nem tentandam aic amissae urbis. quare et ipse classi apparandae βοὰξ- 
ficandique navibus operam impendit. οἱ in navale miniſterium 6 muolti- 
todine quae ἴῃ urbem, ex quo erat recepta, concurrerat 6 cunctis undi- 
que regionibus, δὰ multa remigom millia centuriavit. plurs quoque εἷσε 
Qeneris alia ſecit, partim δὰ usnm verum iumminentis belli, partüm δὰ 
—— aperans terrore ipao varii apparatus et ostentata inde confiden- 

a 86 represaurum apes audaces inhiantium urbdĩ Latinorum et novam in 
eam expeditionem parantũnm. 








DE MICHAELE PALAEOLOGO L. ἢ], 165 


84. Ἦν δὲ ἄρα μέλον ἐκείνῳ καὶ τῆς ἐκκλησίας οὕτω κε- Ο 
χηρωμένης ποιμένος. συνῆγε τοίνυν τοὺς ἱεράρχας καὶ βουλαῖς 
σὺν αὐτοῖς ἐχρῆτο, τὸ ποιητέον ϑέλων μανϑάνειν. τοῖς μὲν 
οὖν ἐδόχει ἀναχαλεῖσϑαι ἔτι περιόντα τὸν πατριάρχην χ ρσένιον " 

ὁμηδὲ γὰρ χανονιχῶς προβῆναι τὰ κατ᾽ ἐκεῖνον" ἔδει γὰρ ἐπιμέ- 
γεν παρακαλοῦντας, καὶ μὴ ἐᾶν παρευϑὺς ἀνέγκλητον ὄντα, 
τοῖς δὲ τοὔμπαλιν αὐτὸν μὲν μέγειν ἐφ᾽ οἷς κατέγνωστο" ἱχανὴν Ὁ 
γὰρ εἶναε καὶ εἧἷς παραίτησιν τὴν ἐχχώρησιν, καὶ τὸ ἀξιούμενον 
μὴ καταδέχεσθαι ἀλλ᾽ ἀποπέμπειν τοὺς ἱκετεύοντας δηλοῦντος 
ιοἦὖν ὡς ἀπολέγοι τὴν προστασίαν. τούτων οὕτω κινουμένων καὶ 
λεγομένων, ὃ βασιλεὺς καὶ ἀμφοτέροις τιϑεμένῳ ἐῴχει προμη-- 
ϑείας τῆς κατ᾽ αὐτὸν ἕνεχα. τό τε γὰρ ἐκεῖνον μετακαλεῖσϑαι 
καὶ ἐφιστᾶν τοῖς ἐχχλησιαστικοῖς πράγμασιν εὖ ἔχειν ἐδόκει, εἶ 
ὑπ᾽ ἐχείνῳ πατριαρχοῦντε τὰ κατὰ γνώμην προβαίη, ὥστε καὶ 
(6 τι αἱροῖτο. πράττειν καὶ μηδὲν μηδέσιν ὑπολελεῖφϑαι εἰς σκαν-- 
δάλου πρόφασιν. ἐδεδίει δ᾽ αὖϑις μή πως ἐχκρουσϑεὶς ἁμάρτῃ Ῥ 10] 
τῶν χατὰ γνώμην, καί οἱ ἐντεῦϑεν βυϑὸς πραγμάτων ἀἄναρρα-- 
| γεη, τὸ δ᾽ ὑπερφρονεῖν καὶ ἀντικαϑιστᾶν ἕτερον προβαίνειν 


,Ι μὲν ἀχωλύτως ταῖς πράξεσιν οὐκ ἀμήχανον ἐλογίζετο, ταραχὴν 
" 


84. Curae quoque imperatori fuit status ecclesiae tune υἱάπαίδο 
pastore. congregavit ergo episcopos, et sententias eorum exquirivit, 
quid opus esset facto discere cupiens. erant in iis quibus Arsenius re- 
vocandus δὰ ↄ2edem patriarchalem videretur. negabant enim canonice fa- 
διὰ eius exauctorationem: quippe aiebant oportuisse amplius expectare, 
poſtquam 1116 invitatus δὰ reditum fuerat, nec tam cupide procedere δὰ 
eius nee accusati πες damnati depositonem. alũ contra dicebant zatis 
conũtiase de ὥχο eius et irrevocabilã abdicandae dignitatis proposito, 
neque aham expressiorem recusationem expectari debuisse quam ipsum 
æecessum, ex quo nullis precibus missorum ἃ βοτὰ aynodo retrahi po- 
tnerit. inter haec ultro citroque mota dictaque alternans imperator, et 
nodo his modu illis assentiri visus, nunquam expediebat in utra potius 
contariarum sententiarum acquiesceret, quia nesciehat utrum conzilium 
enet utilius δὰ finem ĩpai propositum confirmandi et in maĩus promovendi 
res ὅπ85. nam hinc quidem hominem expertae facilitatis, auctoritatãs 
magnae, rebus iterum ecclesiasticis imporͤ honestum amplum εἴ vulgo 
placiturum apparebat; οἵ idem erat imperatori peroommodom, δὲ quo 

aenem potuisset inducere δὰ ea quae habebat in animo, quaequs 
agere iam coeperat, patriarchalis auctoritatis nutu εἰ suffragatione ro- 
boranda. δἷς enim et quod decrorerat perficeret; οἱ imul omnem omni- 
bus oflensionis ac querelarum occaſsionem demeret. sed rursus verebatur 
πὲ ape iata excidens securim suis rebus magnam infligeret, ac quasi qua- 
dam mota Camarina novarum inde tempeſtatum periculosissimas excitaret 
ebes. 6 contrario δὶ peraiſteret in Arsenio procul habendo aliumque pa- 
triarcham εἰϊρὶ curaret, occurrebat fieri quidem tunc poase ac facile ερ6- 
rari οἱ ζουμὶ de amovendo ἃ ape inperũ popillo esStum haberent: σ86- 





166 ᾿ ΘΕΟΒΟΘΙΙ ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΒ 


“δ᾽ ἄλλως εἶναι, δι᾽ ἣν οὐδὲ τὰ γενόμενα προσήσεσϑαί τινας, 
δεινὰ καὶ ἄλλως ὄντα, τῶν εἰκότων ἔχρινε. μέσος οὖν ἔναπει- 
᾿λημμένος ἀμφοτέρων τῶν λογισμῶν ἐν ἀπορίᾳ καϑειστήκει τοῦ 

Β τίσι τίϑεσϑαι. ὅμως ἐχχωρῶν τῷ καιρῷ προϊόντι ὡς κρεῖττόν 
τι ἐπάξοντι, ἀφεὶς κατὰ σφᾶς τοὺς ἱεράρχας περὶ τούτου βου- ὁ 
λεύεσϑαι ὥστε καὶ ὁμολογεῖν ἀλλήλοις μὴ διαφωνοῦντας, αὐτὸς 
ἐπὶ τὰς τῶν κοινῶν ἐτρέπετο διοικήσεις, οὗ μὴν δὲ ὥστε καὶ 
ἀφροντίστως ἐκείνων ἔχειν. 

ο 35. Τὸ γὰρ κατὰ νοῦν βυσσοδομευόμενον οὐχ ἡσυχάζειν 
ἐποίει τοὺς λογισμούς. οὖκ ἀφανὴς γὰρ ἦν ἐξ ὧν τοῖς ὑπονοου- 10 
μένοις τῷ Ἰωάννῃ προσκεῖσϑαι ἔγκλημα δυσνοίας πρὸς ἑαυτὸν 
ἐπῆγε καὶ ὑπεβλέπετο, ἔστι δ᾽ οὗ καὶ αἰτίας πλαττόμενος ἀπη- 
νῶς ἐχόλαζε, μηδὲ μέχρις ὀνόματος κοινωνὸν ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ 
ϑέλων ἔχειν τὸν ᾿Ιωάννην καὶ τὸ ἐκποδὼν τῶν ὅλων καταστῆσαι 

D διὰ πλείστου ποιούμενος. ἦν δὲ τὸ μὲν ἐρεϑίζον εἷς ταῦτα τῶν 19 
μὲν ἀνθρώπων οἱ περὶ τὴν ἀδελφὴν Εὐλογίαν, τῶν δὲ πραγμά- 
των τὸ τὸν υἱὸν ᾿ἀνδρόνικον τῇ ἡλικίᾳ προκόπτειν, ὃν μὴ κατὰ 


terum orituras inde turbas providebat, cupidis rerum novarum speciosun 
ad versum sese coniurandĩ praetextum non neglecturis; quorum utique δ6- 
ditiosi conatus favorem apud volgus haud dubium inde traherent, quod 
iustitias ac religionis in vindicanda sacri capitis iniuria, iam plurimum 
invidiosa, colore honestiscimo commendarentur. his suspensus curis atque 
utramvis in partem ambiguus optimum iudicavit permittere negotium 
quasi sortis arbitrio, ipsos qui convenerant episcopos sinendo LUbere de- 
cernere quod vellent, autumans allaturum, αἱ solet, aliquid forte in rem 
non incommodum tempus ipeum 80 moram; quae ut longior contingeret, 
antĩstĩtes inter 80 commissos admonuit, darent operam mature conaideran- 
dis cunctis, nec deliberationi finem imponerent quoad omnes δὰ unum in 
concordem sententiam convenirent. ipae alio curas vertit δὰ instantium 
adminisſtrationem, haud tamen attentione penitus aversa ab ĩis quae in 
sSynodo a patribus agerentur, quos quasi fortivis obtutibus, aliud Lcet 
agere simulans, perrexit observare. 

86. Nam quod machinabatar animo, acquiescere ipasum in Σὰ (Δ 
et nimiae fiduciae indormire non ainebat. multorum in imperatorem εἰ» 
acebant non obscuris excitatae indĩciis δυσρίοἴοποβ, parum δᾶπὶ benerole 
in pupillum Ioannem affici atque adeo in eius circumventionem incumbere, 
unde ecrimen perfidias in se ipsum attrahens obliquis plerorumque ĩodi- 
gnitatem rei non ferentium oculis designabatur. constabat eum fictis cau- 
δὶ56 graviter multasso quosdam, quorum culpa non erat alia quam Ioannem 
inperatorem Hera voce praedicasse; quem ne nomine quidem tenus eibi 
adiungi collegam aupremae potestatis ferre poterat. πεὸ satis ἀϊδαϊσπαϊδ- 
bat redigere plane 86 puernm in ordinem οἱ δὖ omni fonditus exdudere 
participatione imperii omni atudio cupere, ac in eo verti fortanam 8816- 
demque propriam ducere. eo illum incitabhant partim homines partim 
ipeae res. Tulogie videlicet eius soror nullum faciebat ſinem εἷθ5 ἱπὶ- 
quitatis cuadendas. Andronicos antem puer, filius Imporatoris Palaeologi. 
crescens in dies δρα indoleque bona, tacito δὺὶ aspectu patrem acidee 

΄ 


DE ΜΙΟΒΑΒΙῈ PALAEOLOGO L. 1]. 167 


βασιλέας ἀνάγειν δεινὸν ἐποιεῖτο καί οἵ οὐ φορητὸν ἐνομίζετο, τὸ 
δὲ πλέον ἡ μεγίστη φιλοτιμία καὶ τὸ ἄκαιρον ὑπερήφανον μένειν 
ἐπὶ μετρίοις οὐκ ἀρχουμένου. ἢ δὲ τοῦ δοκεῖν οὐκ ἀλογίστως 
ταῦτα βούλεσθαι πρόφασις ἡ τῆς πόλεως ἅλωσις, εἷς ϑρόνον βα- 
Ἐσιλείας λογιζομένης αὐτάρκη τῷ χατασχόντι" αὐτὸν δ᾽ εἶναι καὶ 
μόνον τὸν εἷς ταύτην κληθέντα προτείνων, αὐτὸν καὶ μόνον βα- 
σιλεύειν συνελογίζετο. ἔτι δ᾽ ὅμως ὕπουλον ἦν τὸ δεινὸν καὶ 
τοῖς πολλοῖς οὐκ εὐσύνοπτον, εἶ καί πως οἱ βαϑύτερον ἐπιβάλ-- 
λοντες ἔκ τὲ πολλῶν ἄλλων καὶ τοῦ μὴ συνεισελϑεῖν τὴν πόλιν 
ιοἰχείνῳ τὸν Ἰωάννην οὐ δυσχερῶς εἶχον ὑπιδέσϑαι τὸ μελετώμενον, 
ὃ δὴ τρεφόμενον ὑπ᾽ ἀγρίας πλεονεξίας, εἷς ϑεὸν πειϑούσης 
ἁμαρτάνειν τὰ μέγιστα διὰ τῆς τῶν ὅρχων παραβάσεως, μεῖζον 
ἤρετο ἢ ὥστε παρορᾶσϑαι τῷ μελετῶντι. τὸ δ᾽ ἦν ἄρα τὸ τοῖς 
Ῥωμαίφις μεγάλων ἅρξαν κακῶν καὶ ταραχῆς ἀνυποίστου ῥεχϑ έν, 
δ Τότε δὲ τὰ τῆς πόλεως ὡς οἷόν τε καϑιστὰς πρὸς τὸ ἀσφα- 
λέστερον, Γεννουΐτας μὲν τούς τ᾽ ὄντας τούς τὲ προσδοκωμέ- 
γοὺς προσγενέσθαι πλείστους ἐνιδών, καὶ δυσχερεῖς ἢ ὥστε καὶ 
ὑποχλίγεσϑαι ῥᾳδίως Ῥωμαίοις, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ταῖς τυχούσαις 
προφάσεσιν ὑποχινηϑησομένους ἄν ὡς ὑπερόφρυς χαὶ σοβαρούς, 


1. ἐνόμιξζι7 


aimulabat, quasi deprecans ne 86 privatum adolescere permitteret. pe 
tantum commo vebatur, ut videre carissimum filium expertem aummĩ 
noris ΓΕ plane intolerandam arbitraretur. vehementüssimum porro ma- 
chinationis iniustãstimae incentivum erat ingens ambitio et intempestãâva 
æuperbia moderari δὶ atque intra fines aequae mediocritatis 86 tenere 
dedignantia; cui praetextum coloremque cupiditati fucandae zuggerebat 
aliquem recuperatio urbis, quae sedes easet imperii praecipua, quasi ea 
capienda proprie ἴω imperi thronum ascendisſet, ac αὐ ἴῃ eam δ0]ι8, 
auis utiqus expugnatam auspicĩis, evocatus easet, δὶς imperare solus ἴῃ 
ea. εἰ ex ea deberet. porro id propositum habebat in arcano indeprehen- 
aibilo primis obtutĩbus occurrentium. δὶ qui tamen penitius introspicerent, 
cum ΕΣ alis aignis, tum ex eo quod secum Loannem in urbem non du- 
risset, 3ubodorabantur quid pararet. cogitatum profecto neſarium εἰ ortu 
— extingnendum. nune illud ainn gignentis fotum οἱ lacte quodam 
feras cupiditatis eductum usque δὰ audaciam deum ipgum foedifrago per- 
iario vidlandi, erupit denique magnam in perturbationem pernicienques 
Romnorum. 

Sed haec ροβίεβε hoc vero tempore coepto imperator insiatens operi 
res urbis ἴῃ statum quam maxime secorum compouendi, Genuenses qui- 
dem, quique ĩam aderant quique mox ventouri expectabantur, plures et 
contaoma ciores cernens quam ut δρε6 esaet δυ υἱοὶ bona βὰς Romanis poase, 
providensque fore ut levibus quibusque subinde cauris aut praetextâbus 
δὰ arna εἴ rebellionem concitarentur, utpote homines arrogantes οἱ fe- 
roces, eos intra lIpaam habitareo· civitatem haud putavit tutum ; seponen- 


Ρ 108 


ς 





108 GEORGI PACEXIEXRIS 


ἐντὸς μένειν τῆς πόλεως οὐκ ἐγνώκει συμφέρον, ἰδίᾳ δὲ προσχα- W 
ϑῆσθαι, καὶ πρότερον μὲν κατὰ τὴν Ἡράκλειαν τῆς Θράκης 
φέρων κατῴχιζεν, ὕστερον δὲ καταντικρὺ τῆς περαίας παρὰ μό- 
γον τὸ τοῦ Γαλατᾶ φρούριον ἀσφαλὲς ἐδοκίμαζε κατοικίζειν " Βε- 

D νετικοὺς δὲ καὶ Πισσαίους, τὸ κατὰ πλῆϑος ὀλίγον, μένειν ἐν- 5 
τὸς ἐδικαίου, ἀποχεχριμένους καὶ τούτους τῶν ἄλλων. ὅϑεν καὶ ᾿ 
ἐν ἀκινδύνῳ τῷ κατ᾽ αὐτὸν ἐχέλευε μὲν αὐτίκα τό τ᾽ ἐντὸς ἀνοι- 
κοδομηϑὲν πρὸς τῷ κατὰ ϑάλασσαν μέρει τῆς ἀγορᾶς φρούριον ᾿ 
τὸ τ᾽ ἐχτὸς τὸ τοῦ Γαλατᾶ ἀμφότερα κατερεῖψαι, καὶ οὕτω Γιν- 
ψουΐτας μὲν κατὰ τὴν πρὸς δύσιν περαίαν πρὸς τῷ Γαλατᾶ σφᾶς19 
αὐτοὺς ἐπιμήκιστον παρεχτείνοντας κατοικεῖν, τοῖς δὲ λοιποῖς 
ἀποταχϑῆναι ἰδίους τόπους πρὸς οἴκησιν. ἔχειν δ᾽ ἕκαστον γέ 
νος τοὺς ἰδίους φόρους ἀκωλύτως προσέταττε. 

Ῥ 109 36. 4Ζιεπρεσβεύετο δὲ καὶ πρὸς τὸν πάπαν διὰ ταχέων 
ἐχμειλίσσων δώροις. ὁύο δ᾽ ἦσαν οἱ πρέσβεις, εἷς μὲν ὃ Νιχη- 15 
φορέεζης λεγόμενος, ἅτερος δὲ ὁ ᾿Ἱλουβάρδης, ἄνδρες εἰς ὑπο- 
γραμματέας τελοῦντες πρὶν τῷ τῶν Ἰταλῶν͵ βασιλεῖ τῷ Βαλϑδουΐ- 
γῳ, αἰτίαν δὲ προδοσίας πρὸς Ῥωμαίους σχόντες. οἷς δὴ καὶ 
τὴν Ἰταλίαν καταλαβοῦσι κίγδυνος ἐπιπίπτει βαρύς, ὃν οὐδ᾽ αὖ- 
τὸ τὸ σχῆμα τῶν πρέσβεων μὴ παϑεῖν τὰ χείριστα παρῃτεῖτο. 30. 

Β ἀλλ᾽ εἰ καὶ τὰ τῆς προδοσίας ὀνείδη ταῖς τιμαῖς συνεκάλυπτεν ὃ 
κρατῶν εἷς αὐτὸν παραπρεσβευόντων ἐκ πόλεως, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι 


dos igitur duxit in propris ĩpsis aasignatum locum. ae principio quidem 
Heracleam Thraciae ipsos transtulerat. deinde tamen securius existimu- 
vit collocare illos ὁ regione Peraese, et δυδ intra δοίδπι arcem Galatae 
habere domicilia iubere. Venetos autem et Pisanos, quorum erat non ita 
magna multitudo, manere intra urbem permisit, δεὰ separatos ab invicem 
εἰ αὖ aliis. indo δὰ omne periculum certàèus, quantum in ĩpao erat, 
praevertendum dirui εἴ solo funditus aequari iussit munitiones tom intra 
urbem areis extructas δὰ maritimam fori partem, tum extra suburbũ Ga- 
latae. in quo sic propugnaculis nudato habitare Genuenses ex ad verso 
oppositae ipsi ab occasu Peraeae, extensn quam maxime in longum do- 
morum saerie, praecepit. alĩis quoque decernens praescribi locos δὰ ha- 
bitandum, εἴ cuique gentâ auos cenaus et vectigalia, nullo prohĩbente, 
provenire. 

36. Misit et quamprimum legatos imperator ad papam, donis enm 
deliniens. duo autem legati erant, quorum unus Nicephoritzes, alter 
Alobardes vocabatur. uterque seriba Balduini fuerat nuper imperatoris 
Italorum; undo quod δὰ partes Romanorum transissent, proditionis accu- 
aabantur a Latinis. hos in Italiam appulsos grave periculum excepit, 18 
quo ne nomen quidem z2acrosanctum legatorum extrema ipsis mala de- 
precari potuit, quanmiquam aliss imperator proditionis in 56 reos εχ urbe 
tom ἃ Latinis detenta subdole missos benigne accepisset, crimen honore 
legationis occultatum se videre discimulans. Italĩ enĩm cum alas irrita 


DE MICHAELE PALAEOLOGO 1. II. 169 


χαλεποί γε ὄντες χαὶ ἄλλως, παρακνιζόμενοι δὲ καὶ τῇ στερήσει 
τῆς πόλεως εἰς μανίαν μείζονα, κατὰ τῶν πεμφϑέντων ἐπ᾿ αἷ- 
τίαις τῆς προδοσίας, ὡς ἐπιστάντας ἑωρῶντο, τιμωρεῖν ὥρμην- 
το, ὅϑεν καὶ τὸν μὲν Νιχηφορίτζην κατασχόντες ἐχ ποδῶν ἐς κε- Ο 
“φυλὴν ζῶντα ἀνηλεῶς ἐξέδερον, τιμωροῦντες αἰτιασϑέντα, ἅμα 

ἐὲ χαὶ ἐπ᾿ ἀτιμίᾳ τοῦ πέμψαντος" ὃ δ᾽ Ἱλουβάρδης προγνοὺς 
τὴν ἐπιβουλὴν ἀνὰ κράτος φεύγει. καὶ ταῦτα μὲν τόνδε τὸν τρό- 
πον συνέβη τοῖς παρ᾽ Ἰταλίαν πεμφϑεῖσι πρέσβευσιν. 


biles ae vehementes, tum ἱποοιππιοδο recentĩ amisaae Conctantinopoleos 
eſſerati adversus hos tali temporo aese ipais offerentes in rabien aolito 
naiorem, ulcisci supplicio prorsus atroci crimen ipsis impactum proditio- 
atis aggressi repente sont. captum videlicet Nicephoritzen a pedibus δὰ 
caput vivum erndeliter excoriarunt, non magis in poenam sceleris ipsius 
quam in ĩmperatoris ipzom mittentis ignominiam ac contemptum. at Alu- 
bardes, comperto quid δἷ δὶ pararetur, praevertit infortunium fuga mataurs. 
lic ἐποοδδδιϑ misaae in Italiam legatĩonis (υἱέ, 


T. 


ε 
0 δὲ βασιλεὺς στοιχιζόμενος ταῖς ἐννοίαις, ὡς ἄλλως οὐκ ὃν Ῥ 118 
πατριάρχου δίχα τὰ τῆς ἐκκλησίας ἰϑύνεσϑαι, ἐσκόπει καϑ' 
ἑαυτὸν πῶς ἂν καὶ τὰ κατὰ τὸν πατριάρχην κατασταίη καὶ τὰ 
χατὰ γνώμην ἐχβαίη, ϑατέρου δ᾽ εὐοδήσαντος εἰ ϑάτερον ἀπο-- 
λείποιτο, τὸ πᾶν ἂν χωλεύειν ἀναγκαῖον ἡγεῖτο. εἴτε γὰρ κα- 
ταστάντος τοῦ πατριάρχου αὐτὸς ἐμποδίζοιτο ταῖς βουλήσεσιν, 
9 ἐπὶ μεγίστοις ἀτυχεῖν" εἴτ᾽ ἀπόντος ἐκείνου αὐτὸς τὰ κατὰ βού- 
λησιν πράττοι, τῶν πρὸς αὐτοῦ μὲν ἥκιστα ἁμαρτάνειν, πολ- Β 


16. ἁμαρτάνει Ῥ. 


III. 


Αι —— multis vndique cogitationibus occurrentibus, tandem intel- 
gens fieri non posse ut res ecclesiae sine patriarcha compenerentur, de- 
lihera bat 2ocum quo pacto consequeretur υἱ εἴ sedi vacanti daretur pe- 
triarcha εἰ aimul sibi εχ sententia destinata procederent. nam horum 
alterain εἶ auccederet, altero deficiente, claudicaturum necesario atatum 
δύσει providebat. quippe ai restituto patriarcha ipse prohiberetur exequi 
quod decreverat, 6 maximis 86 apebus in par lapsurum infortunium eↄx- 
horrescens cogitabat: ſin relicto Illo ubi erat, ipse per δεβα 4086 vellet 


170. ΘΕΟΒΟΙ͂ PACEXMERIS 


λοὺς δὲ συμπλέχοντας ταῦτα τῷ περὶ τὸν πατριάρχην συμβάντι 
ὡς οὐκ ἐνδίχως ἀπρακτοῦντος μεγίστην αἴρειν τὴν ταραχήν, κχαὶ 
προσεῖναι τὸ εὔλογον, ὡς εἶ παρῆν πάντωξ, ἐμποδὼν ἂν ἐκεῖνον 
στῆναι ταῖς ἐπινοίαις, νῦν δὲ προαιρουμένου τοῦ βασιλέως πα- 
ρανομεῖν, παρανόμοις ἄλλαις ἀρχαῖς συμπέρασμα παράνομον 
Ο ἐπεισῆχϑαε, ὡς καὶ τὸν πατριάρχην παραλογίσασϑαι καὶ τὸν βα- 
διλέα πτερνίσαι ταῖς οὐ καλαῖς περὶ τὸ ϑεῖον ὑπολήψεσιν, ὡς 
ἐκείνου ἢ μὴ ἐφορῶντος ἢ μὴ μετελευσομένου τὸν ἁμαρτήσαντα. 
τὰ δ᾽ εἰς μεγάλην εἶναέ οἱ τὴν ταραχήν, ὡς καὶ κίνδυνον ὕπο- 
φοεῖσϑαι. ταῦϑ᾽ ὃ χρατῶν λογιζόμενος συνάπτειν ἤϑελε τὰ 
ἀσύναπτα, τῆν τε τοῦ πατριάρχου ἀποκατάστασιν καὶ τὴν τοῦ 
γνησίου βασιλέως ἀπραξίαν" τὼ δ᾽ ἦσαν λίνον μὴ λίνῳ συγκλώ- 
D ϑοντα πράττειν. ἔγνω γοῦν πειρᾶσϑαε τοῦ πατριάρχου, εἰ 
οὕτω τῶν κατὰ τὸν Ἰωάννην ἐχόντων ἀπηρτημένως πάντῃ καὶ 
ἀνειμένως αὐτὸς κατανεύοι τὴν εἷς τὴν πόλιν εἴσοδον, πρὸς δὲ 
καὶ τὴν προστασίαν τῆς ἐκκλησίας, καὶ στέφειν αὖϑεις ἐχεῖνον 
βασιλικῶς κατὰ τὸ δεύτερον προαιροῖτο ἐπὶ τῆς πόλεως (εἶναι γὰρ 


efficeret, ingentem 56 aubiturum invidiam εἰ eruptoris inde assultibus vix 
parem futurum reputabat, aiquidem habituros parum δὶ aequos pluri- 
mos, rebus imminentes novis, apeciosum praetéxtum validae confiaudae 
facuuonis, obtendendo videlicet arcanis odiorum causis, livori et ambitobi, 
publice plausibili et in apeciem religioso 2elo vindicandi ab iniuria εἰ re 
ponendi in thronum ereptum exulantis sino cauan patriarchae, ac vecis- 
militer iactando voluisse imperatorem eo procul habendo amovere ἃ 99 
molesatum arbitrum, quem setis nosset haud unquam acquieturum ingræ 
{5 οἷυ5 οἱ iniustis — et quoniam praeoptasset illegitimam mo- 
narchiam legitimo collegio supremae potestatis, ecclesiasticum quoqu⸗ 
ꝝupremum mogistratum illegitimum maloisse, quoniam ex eo, cum (δ 
easet, auffragationem in cuum ipei similem aperasset; ac duplici utcaque 
acelestistima iniuria consciscenda in patrem aacrorum, quem circumre 
nisset, in pupillum principem, quem supplantasset, male 86 de deo δε" 
εἶτ declararet, quippe quem videretur opinari aut non videreo quae 

ipsum peccantur, aut conuirere δὰ acelera, poenis eorum nunquem re- 
petendis. quibus εχ rebus vel propria probabilitate vel artificiis adver- 
santium populo persuasis maximam orituram perturbationem palam * 


tamque atrox excitandum discordĩae civilis incendium, quo pericolum 
ne caput ac familia ipaius aimul cum ipsa republica conflagraret 
reputans formidansque Imperator connectere insociabilis voluit, patriarcto 
Voelicet restitutionem εἰ exauctorationem legitimi principis. hoc δυιαβ 
orat telam texere lino linum non iungendo, sed diversas πες natura Οὗ" 
haerentes in vunum atamen intricare materias. hoc proposito ageress 
ante omnia eſst tentare patriarchae animum, ecquid persnaderi aeni poss 
ut relictia ἴπ σαβρεηδο οἱ in incerto, υἱὲ tanc orant, Ioannis pupilli - 
bus, venire ipsse in urbem annueret, ac throno patriarchali in sua — 
metropoli conscenso einolliri 20 patéeretur δὰ s2ese coronandum ἰδὲ dencæ 
pompu οἱ ceremonia δοίαππιΐδεῖαια. nec desperabat rem ipei probarĩ poac 

4 











DE ΜΙΟΒΑΕΓΕ ῬΑΓΑΕΟΙΟΟσΟ L. ΠΙ. 171 


καὶ ἄλλως δίκαιον πρώτως εἰσαχϑέντα καὶ πρῶτον τῶν βασιλέων 
σίφισϑαι), ὡς εἰ διδοέη ταῦτα, καὶ τἀπὶ τούτοις ἐλπίζειν, ὡς Ἐ 
ἰφησυχάσοι πραχϑέντων. τρισὶ δ᾽ dero πείσειν τοιαῦτα λέ- 
γπντα, τῷ τε μεμαλαχίσϑαι τοῦτον τῷ χρόνῳ ἐν ὑπερορίαις διά- 
ὀγθντα, τῷ τε δεδιέναι μὴ καὶ αὖϑις ἀντικαταστῇ ἄλλος, γεγο-- 
vc καὶ ἐπ᾽ ἄλλῳ ἤδη, καὶ τρίτῳ τῷ ἀνάγκην εἶναι καὶ αὐτὸν 
ἐνᾶν τῆς πατρίδος, ἧς ἀδύνατον ἐπιβῆναι, χαὶ ταῦτα μεϑ᾽ 
ὑπερτάτης τιμῆς τε χαὶ δόξης, μὴ ταῦϑ᾽ ὑπισχνούμενον ἐκτελεῖν. Ῥ 114 
εἰ δέ γε μὴ πείϑοιτο, αὔταρκες πρὸς ἐκεῖνον εἶναέ οἵ τὸ ἀξιῶσαι. 
τοιούτοις τοιγαροῦν ὁ βασιλεύων συγχροτηϑείς, ἔτε τὸν ἀρχιε- 
ρέων διαφωνούντων, προστίϑεται καὶ αὐτὸς τοῖς ἐχεῖνον ψηφι- 
μένοις, καὶ ἀμφιρρέπει τὰ τῇδε προστιϑέντος τοῦ βασιλέως. 
ϑάτερον δὲ μέρος ὡς ἀσϑενῆσαν ἐντεῦϑεν συγκατακλίνεται, καὶ 
μᾶλλον ὅτε ἐπὶ ῥητοῖς πρὸς βασιλέως καὶ τῆς συνόδου καλοῖτο. 
4ἠν γὰρ καὶ αὐτοῖς ἰδίως προσαπαιτούμενον ἀμνημονεῖν μέν σφισι Β 


» 


τῆς εἴτε προπετείας εἴτ᾽ ἀδικίας χρὴ λέγειν, καὶ παρανυτέχα κοι- 
᾿ γωνεῖν ἐκείνοις τῶν ἱερῶν καὶ τοὺς παρὰ τοῦ Νικηφόρου χειροτο- 


quidquid Δ΄αϑ ἴα coronatione repugnasset, quoniam causa nune ογδί ido- 
dea, ut qui prior imperatorum in urbem suis unius auspiciis captam in- 
mmarerat, prior ἡποηπο ibi coronaretur. quae δὶ ob Arsenio impetraren- 
tar, epes erat in aliis quoque assensurum, ac cum forent perpetrata quae 
imperator destinarat, ſactis acquietarum. tres autem secum reputens 
reperiebat causas, quae ipsi sperandum suaderent fore nunc exorabilio- 
ren in his quam antes Arseniuin. prima erot, quod erset verisimile tae- 
dere Ἰρφῦπι exilii tam longi, eoque iaedio emollitum δὰ libenter paciscen- 
ἐπα de reditu. altera, quod vix easet dubium quin metueret ne alius in 
patriarcham iterum 80 vivo eligeretur, prout iam semel erat factum, et 
id malum praevertendi oblata oceasione foret garisurus. tertia erat po- 
triae earitas, qua eum solieitari δὰ desiderandum in urbem iam receptam 
adventum suum necesse erat; uti εἰ verisimile, δἷο affectum minimse re- 
caraturum oblatam condĩtionem regrediendi cum δυπιπιο aplendore iu pa- 
iam carisimam, praesertim cum intelligeret ea reiecta aibi spem nul- 
lam restare patriae urbis unquam revisendae. ai autem ille δὶς invitatus 
admittere oblata et petita polſiceri non induceret ἴῃ animum, ipsam ta- 
men istam æupplicem iuvitationem idoneas δὰ popolum excusationis loco 
fore δὰ avertendam ab Augusto culpam omnem oificũi neglecti, εἰ totam 
invidiam in eum qui compellatus renuiaset exonerandam. in hune ferme 
modum zubducta δοοῦπι imperator consiliorum ün᷑na, ingressus synodum 
bifariam acisaam contrarĩis sententũs, horum revocantium, illorum exclu- 
dentina Arsenium, ipse δὰ revocantes 8ὸ adiungit, et aui aecessione δυΐ- 
fra queasi momento alteri lanci addito eatenus ambiguae delĩberationis 
aeilibrium deprescit, accedentibus mox quoquo qui Arsenium excluse- 
rant, aertàꝛm ubi per synodum, saata gente imperatore, ipaorum οἴ 66- 
caritatã et honori cautum est abunde decreta oblivione puper actorum, εἰ 
sancito πὸ cuiquam frundi foret illa, aive iniustitia aivs temeritas ἀϊ- 

φορεῖ qua fuerat vel exauctoratus Arsenius vel Micephorous electus. 


172 GEORGI PACAVMERIS 


ψηϑέντας δέγεσθαι, καὶ μὴ σχίζειν τὴν ἐχκλησίαν ἔκ τινος μιχρο-- 
᾿ ψυχίας μηδένα ἐχούσης καιρόν. ταῦτα συνθέντες ἀποστέλλουσε 
τοὺς ἀπαγγελοῦντας. ὃ δ᾽ ὡς ἤχουσε τῶν διαμηνυμάτων, πρῶ-- 
τον μὲν ἐσχετλίαζεν εἰ καλοῖτο προσαπαιτούμενος καὶ μὴ παραχα- 
Ο λοῖτο συγγνώμην τῶν ἡμαρτημένων παρασχεῖν" τὸ μὲν γὰρ δέ- 5. 
καιον ἐχόντων ἐφ᾽ οἷς ἔπραξαν εἶναι, τὸ δ᾽ ἁμαρτόντων. ὅμως 
᾿παρακαλούμενος ἐπραῦνετο, καὶ ἕτοιμος ἦν πρὸς τὸ προσχωρεῖν. 
πλὴν πεζῇ τὴν πορείαν ἐκεῖϑεν διηνυχὼς ἐν τοῖς Ρουφίνου γίνεται, 
ὡς τοῦτο μὲν προσαναπαυσόμενος, τοῦτο δὲ καὶ τὰς ἀποχρίσεις 
ἐντελέστερον ἐκ τοῦ παρασχεδὸν δώσων ἐφ᾽ οἷς ἀπήτητο. 1 
ꝑ 115 (2) ἐκεῖσε τοιγαροῦν πεμπομένων πρός τε τοῦ βασιλέως καὶ τῆς 
συνόδου, καὶ χινουμένων τῶν ζητημάτων, ὃ δὲ τὰ μὲν διδοὺς 
τὼ δὲ καὶ προσυποσχόμενος περαιοῦταί τε τὴν ταχίστην, χαὶ τῆς 
πόλεως ἐπιβὰς ψήφῳ κοινῇ καὶ γνώμῃ τὴν ἐχκλησίαν καταλαμ- 
βάνει. πρῶτος οὖν ὃ βασιλεὺς ἀπολογούμενος ἐκείνῳ περὶ τῶν 1! 
Ἐ πραχϑέντων μεγάλαις ἤγαλλε ταῖς τιμαῖς, ᾿καὶ ταῖς εἰς τὴν ἐκχλη- 
σίαν προσόδοις ἐτίμα. καὶ τὸ μὲν ἱερὸν ὅπαν μετεποίεε πρὸς 
τὴν προτέραν κατάστασιν, ἐκτραπὲν ἐπὶ πολλοῖς παρὰ τῶν Tru- 
λῶν. καὶ δὴ ἐπιστήσας τὸν μοναχὸν Ῥουχᾶν, ἄνδρα δραστή- 





Φ, μηδὲν P. 7. τῷ Ῥ. 


conmmunio quoque aubito excommunicatis eo nomine reddita. δἰδίαίπαι 
οἶα αἱ ordinati ἃ Nicephoro reciperentur, ne intempestâra morositate 
ecclesia acinderetur. his consatitutis synodi patres mittunt δὰ Arseniun 
qui ipgum δὰ reditum invitent. quos illo ut audivit, primum graviter 
foerre visus est, quod tantum invitaretur, ποῦ etiam rogaretur venian 
dare ob ea quae in δὲ peccata fuerant, causando invitationem ineram 
eorum 6586 qui se nullius peccati conscios profiterentur: nam δὶ agnosce- 
rent culpam, utique deprecarentur. tamen cum hac eius exceptione ad- 
moniti legati preces etiam adhiboisaent, mitigatus senex exhibuit se 
promptum δὰ eundum quo vocabatur. reque ipsa partim terrestrũ par- 
tim maritimo itinere δὰ Rufini praedia δ contulit, νοὶ paululum illic 
δοηυϊεδοεπὰϊ causa, vel inde clarius ex propinquo certiusque respondenũ, 
cognitis distinctius quae peterentur. (2) igitur conventus illie patriarcha 
legationibus cum ab imperatore tum ἃ synodo mistis, postque discepta- 
tionem ultro citroque cunctorum accuratam, partim largitus partim pol- 
citus quae postulabantur, celeriter transfretavit, οἵ invectus in urben, 
consentientibns iam omnium votis ac calculis, patriarchalem rursus ĩnsedii 
thronum. ibi eum primus imperator, postquam diligenter excusasaset quae 
acta ſuerant, demisse veneratus exquisitis aſſecit honoribus, εἰ ἴα Hbera- 
Hter ἃ 86 collatorum ecclesiae munerum proventuumque poſsessionem mi- 
διῖ, 80 aacroruꝝ quidem apparatum οἱ ecelesiasticam suppellectilem, iu- 
minutam multis Saversis per Italos, reposuit atque in pristinum τοίοσωδ- 
vit atatum, praeposito οἱ rei curandae monacho Rucha, vico ĩndusctrio. 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1Π. 173 


ριον ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, τό τε βῆμα καὶ ἄμβωνας καὶ σωλέαν καὶ 
ἀλλ᾽ ἄττα βασιλικαῖς ἐξόδοις ἀνῳκοδόμει. εἶτα πέπλοις καὶ 
σχεύεσιν ἱεροῖς τὸ ϑεῖον τέμενος καϑίστα πρὸς τὸ εὐπρεπέστερον. 
εἶτα καὶ χώρας προσετίϑει τῇ ἐκχλησίᾳ, φϑάσας προσϑεῖναι καὶ Ὁ 
πἄλλας εἷς τὴν τῶν ὕμνοπόλων οἰχονομίαν, ὡς μὴ ἐνδεῶς τὰ τῶν 
ἰππηδείων ἔχοντες ἀμελοῖεν. ὃ δ᾽ ἀρχιερεὸς καὶ ὡς εἰς τιμὴν 
μὲν τοῦ θείου ταῦτα γινόμενα συνόλως προσαπεδέχετο, εἰδέναε 
δὲ καὶ χάριν ἰδίως, ὡς χάριν αὐτοῦ γένοιτο, τῶν εἰκότων ἐνόμε-- 
ἔν. ὅϑεν καὶ στέφειν ἤϑελε τὸν διδόντα, καὶ ἀμνημονεῖν τῶν 
ϑηραχϑέγτων τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἐβούλετο, τοῖς ὁέγε παρὰ τοῦ Νι-» Ὁ 
πφύρου χειροϑετηϑεῖσιν ἐκχωρήσας τὰ τῆς ἀρχιερωσύνης ἅπαν.- 
τα, παρὰ μόνον τὸ συλλειτουργεῖν, ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἄλλοις ἐχρῆτο" 
chos γὰρ νομίζεσθαι δίκαια τὰ εἷς ἐκεῖνον πραχϑέντα, καὶ αὐτῷ 
συγδοχεῖν, εἰ τὴν ἐπὶ τοῦ βήματος ἐχείνων κοινωνίαν καταδέ- 
ὅχοπτο. ἐπεὶ δ᾽ ἔδει καὶ περὶ τοῦ ἐκ δευτέρου στέφειν τὸν βασι- 
λα χοινολογεῖσϑαι, ἑτοίμως καὶ ταῦτ᾽ ἐδίδου. καὶ μὲν δὴ καὶ 
ἡ τῶν ἡμερῶν κυρία παρῆν, καὶ ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ τεμένους μεγαλο-- Ἐ 
πρεπῶς ἔστεφε. μνήμη δ᾽ οὐκ ἦν τὸ σύνολον Ἰωάννου, ἀλλὰ 


μᾶλλον καὶ τῷ Καίσαρι ᾿Αλεξίῳ προσεπεφιλοτίμητο, ὡς δι᾽ αὖ- 


αὐλνὶξ de novo altare; ambonem et soleam, tum 8118 quaedam, refecit 
wezũs impensia; velis praeterea et vosis aacris dei aedem inctruxit δὲ 
eonvenientem epeciem elegantiae. adiunxit etiam nova ecclesiae praedia, 
praeter ea 4086 prius attribnerat δὰ alimenta εἰ atipendia cantorum aa- 
ctorumquo ministrorum, ne iĩ necessariorum patâentes penuriam officia 
ua negũgentius obirent. omnia esa patriarehà et ut in dei honorem ſacta 
donataque relĩgiose ac Hiberaliter iucundissime admisit, οἱ ut in δα quo- 
que gratàam atudiocius impensa grate agnoscere imputareque in beneſicũ 
proprie accepti partem ἃς locum prae 86 tulit. eoque maxime inductus 
αἴ δὰ coronandum munifſcum largitorem, obliviscendumque priorum. 
.i deponendo ininriarum nupera depositione aibi factarum aensu. ordi- 
δεῖ» quinetiam 8 Nicephoro omnem functionem sacerdotĩi permisit, ex- 
cepto οοἰτιδε gecum una pariter, ubi zacris aolemniter opersretur, mini- 
ttrandã uso. in caeteris promiscue pari iure ac reliquos adhibuit. cau- 
an antem exceptionis huius allegabat hanc, quod videri posaet ut iusta 
εἰ τί acta comprobare 4086 gesta contre se fuissent, δἱ ordinatos ab 
iatruso in δατπιπὶ locum in consortium faciendi aecum δὰ aram δδρεὶ com- 
nonis adiitteret. aimul autem est εἰ propositum videri convenire ut im- 
erater ἱξόσυσι rita solemni coronaretur, libenter δὰ id quoque annuit. 
are dies icti ceremoniae dicta est dominica proxima, qua patriarcha 
mperitorem nagniſico prrz coronavit, nulla prorsus facta mentione 
ἰαξ igaifieata memoria Ioannis, sed potius eodem tacite reiecto per id 
ſuod hoenorarũ muneriâs loco οοποεδδαπι esa oecasione Alexio Caesari est 
a praemium captae urbis, ut videlcet atatim post imperantes (hoc eat 


474 σΕΟΒ 6]! ῬΡΑΟΗΥΜΙΕΒΙῚΘ 


τοῦ ἁλούσης τῆς πόλεως, τὸ μετά τε τοὺς βασιλεῖς καὶ τὸν πα- 
τριάρχην ἐν ταῖς συναπταῖς μνημονεύεσθαι. 

P 116 8. Τότε δὴ τῷ βασιλεῖ τῶν πραγμάτων καλῶς καὶ ὡς 
ἦΨϑΨελε καταστάντων, ἐξήγοντο καὶ πρὸς τοὺς μακρὰν πρεσβεῖαι, 
τοῦτο μὲν πρὸς τὸν ἄρχοντα τῶν Ἰοχώρων Χαλαού, τοῦτο δὲ 
καὶ πρὸς τὸν τῶν «ΑἸϑιόπων ἀαανλτάν. τὸν γὰρ τῶν Περσῶν 
μεϑ᾽ ἑαυτοῦ εἶχε τὸν ᾿Ἱζατίνην, ἐπὶ τῆς πόλεως βλακικῶς διά- 
γοντα, κώμοις καὶ μέϑαις ἀνὰ πᾶσαν διημερεύοντα ἄμφοδον᾽ 

Β κενῆς γὰρ οὔσης ἀν ϑρώπων ἔτι τῆς πόλεως συνέβαινε τὰς ἀμφό- 
δους ὡς ἐρημίας εἶναι, ἐφ᾽ αἷς ἐκεῖνος ἀνέδην χαϑήμενος σὺν 
τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν πολλοῖς καὶ μεγάλοις οὖσιν ὠργίαζέ τε τῷ 41ιο- 
νύσῳ καὶ ἐμεϑύσχετο, πρὸς γοῦν ἐκείνους εἶχε διαπρεσβεύεσθαι 
καὶ αὖϑις λαμβάνειν ἐχεῖϑεν πρέσβεις. τῷ μὲν Χαλαοὺ μετὰ 
τοῦ μοναχοῦ καὶ ἱερέως ]]ρίγκιπος ἐξεδίδου τὴν ἐκ τῆς “Ζιπλο- 

Ο βαταιζίνης ἐκ νοϑείας παῖδα Ἰαρίαν. καὶ Πρίγκιψ, ἀρχιμαν-' 
δρίτης ὧν τάτε τῆς τοῦ Παντοχράτορος μονῆς, ὑπὸ μεγάλαις 
φαντασίαις τε καὶ ἁβρότησι συνάμα καὶ πλούτῳ παντοδαπῷ τὴν 
κόρην ἐκόμιζεν, ἐπιφερόμενος καὶ σχηνικὴν νεὼ ἐκ πέπλων στιβα- 
ρῶν μετάξης, τὰς δέ γε τῶν ἁγίων μορφὰς χρυσῷ πεποιημένας 
ἔχοντα, σταυροῖς καὶ σχοίνοις ἐρηρεισμένας, καὶ ἅγια σκεύη! 

Ὁ πολύτιμα κατὰ χρείαν τῆς ἱερᾶς ϑυσίας. καὶ οὕτω μὲν πρὸς τὸ 


Augustum cum coniuge) et patriarcham memoraretur in precibus poblicis, 
4088 synaptas vocant. 
8. Hac vice rerum imperator suecedentibus eibi δὰ votum negotii, 
εἰ pace domi constituta, tempus aptum putavit mittendis δὰ gentes lou- 
tinquas legationibus, δὰ principem videſicet Tocharorum Chalaũ εἰ ad 
Aethiopas. nam Sultanem Periarum secum habebat Aratinem, in urde 
vitam degentem ignaviasimam ac totos etiam in triviis comeasando com- 
potandoque consumentein dies quippe exhausta tum adhuc εἰ raris iu- 
colis pro δυὶ magnitudine habitata civitate, vacare plateas frequenta ci- 
vium εἰ quasi desertas cernens, libere illa szolitudne fruebatur, οἱ δὶς. 
tanquam rure degeret procul ab arbitris, a2s6curus cum ſamiliaribos εἰ 
magnis auae gentis 86 comitatus viris, meneis in propatulo positis aſ- 
dens bacchanalia quotidiana celebrabat, vino sess barbara impudentia 
—* ingurgitans. δὰ eos igitur quos dixi aolos destinandas legatiopnes 
abunit, et motuas inde vicisnim accĩpiendas. atque δὰ Chalaũ quided. 
Principem monachum εἴ sacerdotem mirit, qui filiam iprius notham no- 
mine Mariam, ηὔδα εχ Diplobatatzaina susceperat, desponsam ipsi οὔ" 
iugem comitaretur. εἴ Princepe cum tunc esset archinendrita monasteri 
Pantocratoris, aplendidiasima apecie mollissimi simul ditiatiuique appera- 
tus ista apousas deductione ſunctus eſst, circumferens intor οδοίογα tenr- 
plum aæolutile tabernaculĩ ritu crasais ὁ Serico velis circum εἴ zupem⸗ 
dectum, aanctorum formas auro elaboratas habeas, crucibus οἱ fonibu⸗ 
„practerea vasa δϑμοίδ pretioriscima δὰ υϑῦαρ iviui acrifici- 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. 1Π. 176 


μεγαλειότερον τὸ συνάλλαγμα ἐξηρτύετο, χἂν τοῦ Χαλαοὺ ἐξ 
ἀνθρώπων γεγονότος πρὶν ἐκείνους φϑάααι ἡ κόρη τῷ υἱῷ ἐκείνου 
Απαγά, διαδόχῳ γε τῆς ἀρχῆς καταλειφϑέντε, ἐν ὑστέρῳ φϑά- 
σασα ἐνηρμόζετο. τὸν δέ γε τῶν «Αἰϑιόπων σουλτὰν ἄλλη τις" 
ὁχρεία τῷ βασιλεῖ σπένδεσθαι κατηνάγκαζεν. ἐχ Κομάνων γὰρ 
ὧν ἐχεῖνος, εἷς τῶν εἰς δουλείαν ἀποδεδομένῳν, τὸ γένος ἐζήτει 
χατ᾽ αἰτίαν συνετὴν ὅτι χαὶ ἐπαίνων ἐγγύς. τὰ γὰρ ἀντικρὺ 
ἀλλήλων κλίματα τῆς γῆς, τό τε βύρειον καὶ τὸ νότιον, ἐμφύ- B 
τοις τισὶ δυνάμεσιν ἐπί τε σωματικῇ καὶ ψυχικῇ διαϑέσει ἄντι- 
ὐπιπόνϑασιν, ὥσπερ δῆτα καὶ κράσεσιν, ἐν αἷς οὐ μόνον ζώων 
ἀλόγων πρὸς ὅμοια ζῶα διαφορὰς εὕροι τις ἐμφανεῖς, ἀλλὰ καὶ 
πρὸς ἀνϑρώπους ἀνθρώπων. βορείοις γὰρ τὰ ζῶα λελεύκωται, 
γυτίοις δὲ μεμελαίνωται. ἄνθρωποι δὲ ἐν μὲν βορείοις ἀσύνετοι Ῥ 117 
ἄλως καὶ μόλις λογικοὶ καταλαμβανόμενοι, ἐν οἷς οὐ λογικαὶ 
Ιδἰκιστήμαι, οὐ μαϑήματα φυσικά, οὐ γνῶαις, οὐ φρόνησις, οὐ 
περὶ τὸν βίον οἰκονομίαι καὶ τεχνῶν ἐργασίαι καὶ τἄλλα οἷς τῶν 
ἀλόγων ἄνθρωποι διαστέλλονται, δρμὰς μέντοι παραβόλους καὶ 
πρὸς μάχην ἑτοίμους ἔχοντες, καὶ ἑτοίμως δρμήσοντες ἦν τις 
ἐποτρύνῃ, παράβολόν τι καὶ βαχχικὸν ἔχοντες ἐπ᾿ ἀλλήλοις, καὶ 


6. ἀποδομένων Ῥ. 


δ] magnificentia noptialis ἰδία conventio celebrabatur. verum Οδαίαῦ 
rtao antequam δὰ eum Princeps cum 83ponsa pervenissent, puella sero 
kcet adveniens τὸ infecta non redũt: nupsit enim filio et zuccesaori Chalaũ 
io princꝛpatu, vocato Apaga. BSultanem porro Aethiopum aliae utilitates 
iopulerunt δὰ ſoedus οὔ imperatore faciendum. erat is geuere Coma- 
aus, venditus olim in servituiem, qua in regnum mutata satagebat pru- 
denti laudabilique consilio αἰ commeatus esset facilis popularibus auis δὰ 
eos quibus ĩmperabat, indigere ipsos sentiens tali auxilio. saunt enimvero 
non magis situ quam indole naturalique qualitate inter 86 adveraae atque 
e diametro oppositae arctoas austrinaeque nationes, commissis invicem 
penituseque disaidentibus qua corporum qua etiam animorum affectionibus, 
pto differentia videlicet temperamenti ac coeli, quae inter utrumque tra- 
ctam intercedit; cuius etiam vestigia cernuntur in brutis animantibus, 
quarum aub Septentrionibus natae altaequeo α generis eiusdem genitis edu- 
catsque in regionibus meridianis haud modicis diveraitutibus differunt, 
color siquidem etiam ipae corporum discrepat, in borealibus fere candi- 
dus, ἴῃ Australibus ater. sed animorum in hominibos maioris momenti 
diſcrimen est, stolidorum οἱ vix ratione utentâum in Septentrionalibus, 
aped quos fruatra requiras logicas physicasve disciplinas, scientiam aut 
prudentiam, cum ne ratio quidem paerandi necesserii victus δας conve- 
dientis coltus, non artes, non opicia, non caetera quibus homines ἃ 
belluis difleruut, in üs reperiantut. vividi ὁ contrario acresque, pro- 
ect δὰ contemptum pericuiorum cupidique praeliorum Boreales δυηέ, tum 
icritabiles, εἰ ai quis laceasiorit, fanatico fuentes impetu ἰδ caedes mu- 


116 ΟΘΕΟΒΟΙ͂ ῬΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


Β τῷ “Ἄρει σπένδοντες" ἐν δὲ νοτίοις τοὐναντίον ἅπαν. ἐκχεῖνοι 
γὰρ εὐφυεῖς μὲν ἄλλως καὶ ἄγαν συνετοὶ καὶ ἄριστοι τὰ ἐς πολι- 
τείαν καὶ τέχνας καὶ λογικὰ μαϑήματα καὶ βουλὰς ἐφ᾽ ἑκάστῳ, 
γνωϑροὶ δὲτὰ ἐς ὁρμὰς καὶ μαλακοὶ πρὸς μάχας καὶ ἀπραγμοσύνῃ 
μιᾶλλον συζῶντες ὀλίγα ἔχειν ἢ πολλὰ πολυπραγμονοῦντες αἷἵρού- 5 
μένοι. τούτων δὲ τὸν ἥλιον αἰτιάσαιτ᾽ ἄν τις φυσιχευόμενος, 

Ο τῷ μὲν ὁμιλεῖν ὀλίγα καὶ πρὸς ὀλίγον οὐ μετρίως ϑερμαίνοντα 
τὸν ἐγκέφαλον, ὅὃϑεν καὶ ἢ εὐφυΐμ προσγίνεσϑαι πέφυχε, τὸ 
δέρμα δὲ συμπιλοῦντα ἀπεργαζόμενον τοῖς μέλεσε τὴν στερρό- 
τητα, ἐπὶ δὲ ϑάτερα τῶν μερῶν τῷ ἐπὶ πλέον ὁμιλεῖν ϑερμαί- ἡ 
γοντα μιὲν εἷς εἰφυΐαν, ἔχλυτον δ᾽ εἰς ἀνδρίαν ἀπεργαζόμενον 
τὴν ὁλομέλειαν τῶν σωμάτων" συμμεταιίϑεσϑαι γὰρ τοῖς σώ- 
μασι τὰς ψυχὰς ὃ φυσικὸς λόγος δίδωσι. διὰ τοιαῦτα καὶ πρὸ- 
τερον μὲν πολλοῦ ἐτίμων τὸ Σχυϑικὸν Alſioneç, κατὰ δουλείαν 

Ρ μὲν κτώμενοι, ἄλλως δὲ στρατιώταις ὑπὲρ αὐτῶν χρώμενοι. 1 
τότε δὲ καὶ εἷς αὐτὴν τὴν ἀρχὴν καταστάντος Σχύϑου τὸ Σκυϑι- 
κὸν ἀνεζητεῖτο ὡς στρατεύματος σφίσιν ἐκεῖϑεν συστησομένου, 
ὅπερ οὐκ ἄλλως ἦν αὐτοῖς ὠνουμένοις μετακομίζειν, εἰ μὴ διὰ 


tuas, martiale prorsus genus οἵ cruente pognax. quorum concta in Αὐ- 
atralibus contraria, aolertibus, mansuetis, eximie cailidis, politicae ratão- 
nis consultis, industriis δὰ artes, rationalis disciplinae capacibus, fecun- 
dis consiliorum, et in omni occasione quid optimum factu sit momento 
videntibus, vicissim δὰ labores pigris, δά pugnas mollibus, otio gauden- 
tibus, egere feriando quam satagendo abundare malentibus. cuius tantae 
discrepantiae si quis aoli causam imputaverit, haud ἃ vero, ni fallor, 
aberrabit. quia éenim eius radii Arctoos et exiguo tempore εἰ raro εἰ 
oblique illuminant, non eam cerebris humanis vitalis caloris mensurum 
afflant, quae δὰ expediendas operationes mentium, sensusque communis 
acrimoniam requireretur. frigus porro illius coeli naturalo, solaris tepo- 
ris admixtione liberum, addensat duratque cntem corporum, crassitiem- 
que εἰ soliditatem ĩnducit membris. sub meridiano contra circulo aut ἴα 
accedentibus δὰ illum terris frequentius imminens consſstantiusque immo- 
rans ac superne incoquens subiecta vapor ardentis solis elquat corpors, 
οὐ δὰ omnem motuum alacritatem audaciamque certaminum fluxos lan- 
idosque artos efficit. affici autem alterarique animos consense quo- 
am qualitatibus οἱ temperamento corporum, naturalis tradit ratio, ex- 
perientis sane ruffragante. his de causis εἰ οἴη Aethiopes valde gau- 
debant affluente δὰ ipsos copia mancipiorum Scythici generis, quippe 
quorum opera cum δὰ omne laboriosum mĩnisterium tum δά coutentiones 
impetusque praeliorum in usu necessariae tuendis finibus militiae percon- 
mode uterentur; quo minus mirom imperitantem iam ipsis hominem orta 
et natalibus exterum, cum proprio, tum populĩ cui praeerat genĩio, suae 
gentis consortium consuetudĩnemque affectasse, militari utique, qua ege- 
bat, manu non aliunde ipsi quam ex empta erocataque inde ĩuventpotæe 
auggerenda. quia vero Scythas δά se tuto deportare πεῖ missis δὰ Ruxi- 
num naribus nequibat, cuius maris ſfauces cum hand dubie forent ie 


“- 


DE MIEBRAXXLE PALAREROLOGO L. ΠΙ. 177 


τοῦ στενοῦ τις Εὐξεένῳ προσβάλλοι ϑαλάσσῃ. τοῦτο δὲ ποιεῖν 
μὴ ἀξιοῦντας τὸν βασιλέα ἀμήχανον; δεὸ καὶ πολλαῖς ἐδωρεῖεο 
τοῦτον ἀποστολαῖς, ἐφ᾽ ᾧ τὰς ἐκεῖϑεν διαπλοϊζομένας νῆας ῥα- Ἐ 
ῥίως Βὐξείνῳ προσβάλλειν, ναὶ τοὺς ἐν αὐταῖς πολλὰ διδόντας 
ὁμείραχας Σκυϑικοὺς ἐξωνεῖσϑαι καὶ πρὸς τὼ ἔδεα ἐπωνήκοντας 
φέρειν, ὃ δὴ καὶ πολλάκις γεγονὸς ἔγνωμεν, ἐκεῖϑεν μὲν τῶν χα- 
ρισμάτων πρὸς βασιλέα διαπεμπομένων, ἐντεῦϑεν δ᾽ ἀνοιγομέ- 
γης σφίσε τῆς πρὸς ἐχῖνον κελεύϑοο. : 
4, Ἐν δὲ τοῖς χαρίσμασιν ἦν κοὰ καμηλοπάφρδαλις, ξῶον Ῥ 118 
υϑαυμάσεον καὶ ἀσύνηθες, περὶ οὗ ὀλίψωα βούλομαι λέγειν, τοῖς 
, μὲν ἰδοῦσιν ὑπόμνησιν, τοῖρ δὲ μηδὲ θεασαμένοις διδασκαλίαν. 
σῶμα τούτῳ μέτριον κατ᾽ ὅνοσς οὖς κάνϑωνας ὀνομάζομεν, δέρ-- 
μα κατὰ παρδάλεις, λευχὸν καὶ πυρραῖς φολίσε κατάστικτον, 
ϑίσις σώματος κατὰ τὰς καμήλους ἐξ ὀποσϑίων βουβώνων ἃς 
βυμὸὺς ἀνωφερής, τῶν ἐμπροσϑίων ποδῶν ὑπερκειμένων αὐτύρσ- B 
, χῶς τῶν ὄπισϑεν: τράχηλος κατὰ γεράνους ἐπὶ ριήεστεον ἐκτει-- 
᾿γόμενος καὲ ἐς κεφιιλὴν ἀναγόμενος, ὡς ἀγέρωχον τὸ ζῶον ἐγκα- 
ϑιστᾶν. κεφαλὴ δὲ βαιὰὼ καὶ καμηλοειδὴς τῷ σχήριατι, λευκὸν 
τὴν κοιλέωψ, ναὶ ἀπὸ τρὰχήλου διὰ ῥάχεως πάσης καὶ ἕως οὐρᾶς 
Ὡμετρίας γραμμὴν ἐπὶ στάϑμην μέλαιναν ἰϑύντατα περικείμενον. 
πύδες λεπτοὶ κατ᾿ ἐλάφους καὶ διχηλοῦντες. ἥμερον δ᾽ ἄλλως, Ο 


petestaid rcnentis ἘΠῚ Cotutent nopoſtanas οὐνν πε, fuvlle vldebat 
berbarus που πὶ sibi, quod optabat, aliter quum gratis σί 
lperantis εἰς posse οοπῆηροτο. quare isto ut᷑ ρίδολῦο bene- 

vwloque utereętur, altis legutionem ἢ ὐδεύγααι θὰ inis manerom ἐσ- 
mbetur οὐδ οἶδε assequl. τὺ votis exoidit: augusto quippe antuente U- 
bere coameabent a Βαχίησδιε misci oum auro το] 0 ab Metibopum prin- 
cipe, quã Beytliatom adoescentulorum maximem megna pecunnia eoëmptum 
nnerum ἔρμα perduterent; quod ϑδλόρθ ἰαξεϊ στη δου ήτα, ex qno blan- 
ἀσαυτταὰ ἀσδέαίίυς ΠΗΡΟΥΔΟΥ οάδι δροείγὶ δὲ tuto frequenter ρμόκπιὶ- 

riam. 

4, Ομβείεγρον in Sonis hac de σδθθὰ mieis σαιναϊσρατ 5 feit, 
rinel rarun ἐΐ rabile, de quo pleucuia hie abficere dedtevi, πὲ qui 
viderant recordentur, qui ποῦ viderunt discant. moles οἱ corporis πὸ 
περθν, ἰἰαδὲκ ferme maggnorum δεήδονυθι, quos canthones vocamas. pelle 
οδέπαί εξ "οι “οὐ, robris in albo σρλγεΐα ἐοπιρυποῦλ πιδουδα, 

δὲ ἢ auonmarum. forma corporis eamelos ἰδ δια, 
8 tergo ἐξ ἐσέιοΥα᾽ ἀὰ δίάνοδ θαΐεσαι ernens, antéerieribus cruribus longi- 
ϑϑϑειό 8οδι πυϑῆσό nuperautĩbos pueteriora. collen ot in grubos longis- 
το ὑτοίααι ulte 1 verticem δεδυῦμῖς factldose cireumquaque despe- 
ctecten ποῦν quast φαρένοδο ferinas vuperbiae. ὄδρας exigunum ἃ 
ϑεῖφ a non ἀϊνοέέρανθ. verter albus, capite per ἀστοὶ vpinem 
πγθθ δὦ cardam, ἀτάδ Rodben est, Auea nigra velut δά normum recuue- 
ame prodaota ἐξα, pedes tennes ἐπ σὶ nem cervinoren, δαὶ 

Georgius Puchymeres 1. 12 





178 ΟΘΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΘ 


ὡς καὶ παισὶ παίζεσϑαι ἀγόμενον ἐκ ῥινός, καὶ πειϑήνιον ἐς ὅπου 
ϑέλοις δρμᾶν, ποηφάγον, καὶ ἄρτῳ καὶ χριϑῇ κατὰ τὸ πρύβα- 
τον ψωμιζόμενον. τὸ δ᾽ ἦϑος χειρόηϑες. ἡ δ᾽ ἄμυνα τούτῳ 
πρὸς τὸ λυποῦν (τῷ μεγίστῳ γὰρ μέρει καὶ τοῦτο φιλοτιμεῖται 
τοῖς ζώοις ἦ φύσις, ὧς εἴ τις ἐπιτίϑοιτο προσαμννεῖσϑαι) οὐχ 
ὅπλῇ κατὰ τοὺς ἵππους ἢ κέρατι κατὰ βοῦς (οὐδὲ γὰρ κέρασιν 
Ὁ ἐστεπται), οὐκ ὀδόντι κατὰ τοὺς κάπρους, οὐχ ὄνυξι κατὰ τὰς 
γαλᾶς, μόνοις δὲ τοῖς ὀδοῦσιν, -οἶμαει, διὰ δηγμάτων μετρίων, 
ὅσον καὶ ἀποσοβεῖν τὸ λυποῦν μὴ βλάπτον" οὐδὲ γάρ τις ἰὺς 
τοῖς ὀδοῦσιν ἐντέϑραπται κατ᾽ ἐκεῖνα ἃ δὴ τοῖς τοιούτοις ἡ φύ- 
σις ὁπλίζει. τοῦτο ὡς εἴ τε τέρας ἐκεῖϑεν πρὸς βασιλέα διαχο- 
μισϑὲν ἑκάστης ϑέαμα ἦν καὶ τρυφὴ τοῖς ὁρῶσι δι᾽ ἀγορᾶς ἑλχό- 
μενον. 
᾿Αλλὰ ταῦτα μὲν τῷ κρατοῦντι πεπράχαται δοκήσει τοῦ 
Ρ 119 συνοίσειν τοῖς ἡμετέροις. καὶ ὅσον μὲν εἷς εἰρήνην ἀνυστὸν ἦν 
τὸ πραγματευόμενον, ἄλλως δὲ καὶ ἐς μέγιστον ἐλυμήναντο" 
Β (5) ταῖς γὰρ συνεχέσι μετακομίσεσι τῶν βορέαϑεν μειρακίσκων 
πλῆϑος ἐν καιρῷ συστὰν στρατιωτικὸν ηὔξησέ τε τὴν τῶν «4ἰϑιό- 
πων ὅρμήν, καὶ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἐπήδων, ὡς πολλάκις τῷ 


4. ποηφόρον P. 


εἰ ἱρεὶ ungulis. ἰρδεῦαι alioqui animal τπιδηδασθίπιπι ac cicur, ut etien [α- 
dendum δα pueris praebeat, οἱ naso tractum non invitum gequatur quo- 
cunque duxeris. herba vescitur: aed οἱ panem οἵ hordenm non πιοῦδ 
quain oves libenter guatat. indoles tractabilias nec iracunda. σὲ quid οἱ- 
fendat (nam fermo animantibus natura quibus iniurias ϑεοραίφοαὶ arma 
non negavit), εἱ quid, inquam, infestum —— anon id calco υἱ equi, 
non ut boves cornu, quo caret, non dente sanguinario εἰ terribiſi, υἱ 
apri, non unguibus ut foles, δοὰ solis, puto, non acutis dentihus ulcisci- 
tur per morasus non rabioros, δοὰ moderates, ut intelligas nolle ipeus 
alũas nocero, aatis habens ab sese quomodocunque propulsare noxan 
neque vis ulla veneni dentibos subest in perniciem ἱποσδὰ propaganda, δὶ 
in multis animantibus quibus dentes natura pro armis dedit. tale pere 
grinae formas animal ex Aethiopia δὰ imperatorem miasom apoctaculan 
οἷα quotidianum οἱ incundum Byrantinis praebuit, per fora οἱ ρἰδίοδὶ 
uctum. 
Quae imperator oetentabat eo conailio, ut populus delectatas fructa 
ieto —— vommercii pacem οἱ aocietatem iniiam cum Aethiope αἱ 7 
atris rebus utilem probaret. et erat in ea forto conducibilo quidpiam, 
quis in praesentĩs uau tranquillitatis aoquieſsceret: aed qui longe 
ret in pooterum, magnam δηπιη86 rerun εἰ nomini Chrietiano parari per- 
niciem ista in barbaros indulgentia sentiret. (5) experientia certe do- 
«εἰς auctos οἱ corroboratos Aethiopas isto libero conceaso commeatu 
rorum ὁ borealibus tractibus, qui deinde in coelo mitiori εἴπ οοίο vi 
copis in acres bellatores adoleacerent, formidabiles evaniase, i 
exercitibus invictia ; Aoc iam virinm conacios a2uarum aese intra can 








DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. 1Π. 179 


χατὰ σφᾶς ἀσφαλεῖ ϑαρροῦντας ὑπερορίους ἐκφέρειν πολέμους 
χαὶ χατὰ Χριστιανῶν ἀνδρίζεσϑαι. τῶν γὰρ Ἰταλῶν τὴν τῆς 
Συρίας ἁπάσης παραλίαν κατεχόντων καὶ (Φοινίκης. ἀρχόντων καὶ 
αὐτῆς ᾿Αντιοχείας τὸ χράτος ἐχόντων, διαμφισβητούντων δ᾽ ἐξ Ο 
ὁὑπερτέρας ἰσχύος καὶ τῶν τῆς Παλαιστίνης τόπων ὡς ἁγιότητος 
δόξαν ἐχόντων, καὶ μάλα εἰκότως διὰ τὰς ἐκεῖσε τοῦ σωτῆρος 
διατριβὰς χαὶ τὰ πάϑη καὶ τὰ τῆς οἰκονομίας τραστικά, αὐτοί 
γε ϑαρσήσαντες ταῖς ἐκ τῶν Σχυϑῶν συστάσαις δυνάμεσιν, ἐξελ- 
ϑόντες πᾶσαν ἐχείνην τὴν γῆν Muocor τὸ λεγόμενον λείαν ἐποίουν, 
ἰϑΐως οὗ κατ᾿ ὀλίγον (οὐδὲ γὼρ ἦν τοῖς Ἰταλοῖς πρὸς αὐτοὺς σπέν- ἢ 
δεσϑαι ἐχϑρούς γε ὄντας καὶ λεγομένους τοῦ τιμίου-υταυροῦ) καὶ 
αὐτῶν δὴ τῶν μεγίστων πόλεων ἐξώσαντες αὐτὰς εἰς ἔδος κατή- 
θεψαν. καὶ νῦν κεῖται μὲν ἡ περιφανὴς ᾿Αντιόχεια, κεῖται δὲ ἣ 
Απάμεια, κατέσχαπταί τε Τύρος καὶ Βηρυτός, καὶ Σιδὼν τὰ 
ἰδὗμοια πάσχει. ἑτέρωθεν δὲ ϑρηνεῖ “αοδίκεια. Τρίπολίς τε καὶ 
Πτολεμαΐς, τὰ μεγάλα τῶν Ἰταλῶν ἄστεα, ὡς οὐδ᾽ ἂν ἦσαν 
λογίζονται. καὶ δὴ Φίαμασκὸς ἡ καλλίστη, τά ποτε τῆς Ῥω- 
μαΐδος ὅρια καϑ᾽ ἑώαν, ἠφάνισται παντελῶς, καὶ ὅλως πλὴν 
τῶν εἷς ᾿Δρμενίους τελούντων οὐδὲν ὃ τε συνίσταται. ὃ δὲ παμ-- 
ϑπληϑὴς ἐχείγων λαὸς πανταχοῦ γῆς διεσπάρη ἄνευ τῶν πεσόντων, 


οἶα fixos tenuisse aut δοοῦτα ροδϑοέδίουθ propriorum contentos domi ac- 
qaierisse, verum ausos erumpere ao aaepe bella finitimis inferre, sicque 
nagno ταὶ Christianae damno famam δ᾽ δὲ parasse bellicae virtutis. i 
enim oram Syriae maritimam universam obtinentibus, imperantibus etiam 
πἰοῖδα εὐ ἱροὶ urbium olim principi Antiochiae dominantibus, et 
ednctis inde valĩdis copiis prospore subinde certare solitias de possessione 
locorum Palaestinae antiqua sanctitatis fama merito inelytorum, quod ἰδ 
ũs versatus passus et mira operatus fuerit deus factus homo, illi, de 
ἴον agimus, Aethiopes freti exercitibus οχ iuventute, ut diximus, Scy- 
iea concdatis, erumpentes ὁ auis latebris istas regiones universas latro- 
ciniorum et praedarum campum habuerunt, fereotes illie agentesque 
cancta, et tanquam de Mysis, quod dici aolet, impune spolia raptantes, 
doaec paulatùm (Italis abhorrentibus ἃ foedere cum ipis icendo utpote 
venerandae crucis notiscimis αἱ implacabilibus hostibus) quoad, inquam, 
paulatim post eĩectos Chrĩſstianos 6 maximis urbibus ipsas solo aequarunt., 
εἰ mac ἱδοεὶ quidem illustris illa Antiochia, iacet οἱ Apamea. destrueta 
εεἰ Tyrus εἰ Berytus. Sidon quoque aimilia patitur. alia ex parte luget 
Laocdicen. Tripolis οἱ Ptolemais, magnae Italorum urbes, ac δὶ nunquam 
fuiuent, reputantur. pulcherrima etiam Damascus, terminus olim Roma- 
586 δὰ Orientem ditionis, everaa funditus est. οἱ omnino praeter vecti- 
ſales Armenũs regiones nihil ibi aubsistit. numerosissima vero provincias 
illas opimas incolentium multitudo omnes disperssa terras in mieerrimo 
gemit eilio, prneter oos αυἱ δαί και oeciderunt aut tyrannicia tormen- 


4180 GEORGV PACBRVMERIS 


ἐῶν μὲν πολέμου νόμῳ, τῶν δὲ καὶ ἄλλως νόμῳ μαρτυρικῷ, μὴ 
καταδεχομένων τὴν ἄρνησιν. 

Καὶ ταῦτα μὲν “ἰϑιόπων τὸ Χριστιανικὸν ἀπώναντο ταῖς 
ἡμετέραις ἀβουλίαις ἢ κακονοίαις ἢ αὐτονόμοις ὁρμαῖς καὶ ὀρέ- 
ξεσι" Τοχάρων δὲ τοῦ ϑράσους καὶ ἕει ἀνίχομεν , οὗ δυνάμεσιν5 

Ῥ 190 ὀὔμενου» ϑαρσαλέαις, ἀλλὰ φιλικαῖς εἴτ ᾿ οὖν δουλικαῖς ὁπελεύ- 
σέδσι, κήδη ποιοῦντες καὶ δωροφοροῦντες συχνάκις τὰ κάλλιστά 
τε καὶ μέγιστα, ὡς καὶ δεύτερον ἄλλο μετὰ ταῦτα καὶ χρόνοις 
ὑστέροις συνέστη πρὸς τοὺς δυτικοὺς Τοχάρους , ἔκ ποϑὲν ἀφὰ- 
ψῶν ἐπιστάντας καὶ τὰ βόρεια κατασχόντας μεϑ᾽ ὅτι πλείστου ſo 
δυνάμεως, συνάλλαγμα τῷ ἄρχοντι τούτων Νογᾷ, ἐκϑόντος τοῦ 
βασιλέως ἑτέραν παῖδά οἵ ἐκ σχοτίων σπερμάτων γεγεννημένην, 

Β Εὐφροσύνην τοὔνομα, ἐξ ὧν συνέβαινε μενὰ φιλίας ἐκείνους ἔχειν 
ἃ δὴ προσταλαιπωροῦντες πολέμῳ μόλις ἂν ἐκτῶντο: 

σ 6. Τῷ μὲν οὖν βασιλέϊ μετὰ ταῦτά διέγνωστὸ ἀπαλλαγῇ- 1 
Ψαι καὶ τῶν βασιλίδων τῶν καὶ αὐταδέλφων τοῦ παιδὸς Ἰωάννου, 
δοχουσῶν ἔχειν καὶ τούτων τὸ μέρος βασιλείας χλῆρον ἀπὸ πα- 
τρός. καὶ διὰ τοῦτο βαϑύ τι σχοπῶν ἐχεῖνος Ῥωμαίοὺς αὐταῖς 
σὺ συνήρμοττε. τὴν μὲν γὰρ τῷ ἀπὸ τοῦ Ἰ]ορέου ἐδγενεῖ .1α- 
τέρω Ἰαΐῳ “εβελικούρτῳ λεγομένῳ συνῆγεν εἷς λέχος ἐντεῦϑενϑο 


ἐδ Christianao cansa fidei, quod eam abnegare iussi renuerent, οὐπ- 
aumpti σαί. 

En quid OQriatinia recpiblioa Ργοίϑοοτῖε ex auetis Αεἰίοραπε vir- 
bus imprudentia vel potias malitia βοδέγα conæiliiaque ambitiosis δὲ μτῖνα- 
tas utilitates bens quantoris emptas dispendio arbitratis cupiditatibes! 
Tocharorum vero in clades Chrictianorum ferociam —* quidem uteum· 

6 coercemus, ΒΟ armourom π6 πιαὺπ δὐδ viribas ndetris 
* parum βόπονον ἱμεὶ —— — procario emendicata —* * 
δῖγο, ut γοιὸ vocabulo rem ut οδὲ exprimamus, δου να ὁ —— 
finitatĩbus ĩllos honorantes, εἰ ditantes donis oreberrime δυϊδαὶ ὑῶν 
in rem optima οἱ pretiorisrima βοθίσζοστιαι impendimus. huc percuet 
εἰδηπαπίο post haee tempora foedus inivit imperater cum — — 
duis, ex prius . — 86 80 proferre in laeem incigeatibus, εἰ 
quae nostris ſinbus ἃ Beptentrione obiatent vi τϑαχίεια οὐξαφαμπερθε. 
quoraum ——ãe— — dicto imperator allam cuam fſiliam, «εἰ ἴροιπι ἐσ 

ὰ nxorem, BRuphrosynem ποῖα. υἱϑὸθ 

5 ultro ἃ οοὐδὲα διοίονέπο ποιεῖπθ σοπυπδία anforrs, quas oanchpiti et 

bello vix unquum ϑοηαῖτουο potuissent. 

6. Poat haee decrevit —ã— —— —— 
lIoannis aorores germanas, quas videri poteraut 
imperiom 8 patre tralere. quaro οαγαυθαι etlam 2 2 
——— — 
varam molendarun porset οσοσδεὶο οἱ oriri porturbatio cibi 52*5 
auae periccloaa. ἵν δες ὑπα quidem iparam nobili Latino Malo de 


DE ΜΙΡΗ͂ΛΕΙΕ PALAEOLOGO L. . {481 


ἐνδημήσαχει, τὴν δὲ δευτέραν «ατίγῳ μεγιστᾶνι, ὃν ἂν ἐκεῖνοι 
φαῖεν σεμνώνογτες κόντον, ὕνομᾳ Βιντιμῆμα, ἀπὸ Γενγρύας ἢ 
τότεπροσελϑόντι καξὰ φήμην τῷ βασιλεῖ, εἷς γάμον ἐκδοὺς καὶ 
ϑώροις τὰ εἰκότα φιλοφρονηαάμενος ἀποπέμπει συκάμ᾽ ἐχείνῃ συ- 
δζύγῳ, τὴν δὲ τρίτην Βουλγάρῳ τῷ Σφεντισϑλάβῳ κατὰ ἸΠυσίακ 
τῶν χατὰ τὸν «ΑΑἷμηγ ὀρειγῶν ἄρχοντε δίδωσι. καὶ οὕτως ἐκεί- 
νων ἀπαλλαγεὶς καὶ τῶν φροντίδων τῶν ἐπὶ ταύταις ῥαΐσας ἑτέ- 
ραις πράξεριν ἐπιβάλλεται. 
7. Φϑάνει μὲν οὖγ τῷ πρὸς ᾿ἡλαμάναν "Ανναν, ἣν συν- Ῥ ἨΔ 
Ἰϑοικοῦσαν ἐπ᾿ ὀλίγον εἶχεν ὃ τοῦ «Ἰάσχᾳῤε πατὴρ Ἰωάγνῃης ἐν 
ἐσχάτῳ γήρᾳ, Φερδερίχοαῳ τοῦ τῆς Σικελίας ἄρχογτης παῖδα, 
τοῦ Παφρὲ δ᾽ ἀδελφήν, ἣν δὴ καὶ ἐκ πρεσβείας ἐλϑοῦσᾳν ται- 
γιώσας ὃ δηλωθεὶς βασιλεὺς Ἰωάννῃς «Τὐγούσταν δεικνὺς σύγοι- 
κο» εἶχε καὶ ἔστεργε, --- τῷ γοῦν πρὸς αὐτὴν ἔρωτρ ὃ βασιλεὺς 
5 Μιχαὴλ ἁλοὺς ἐν ἀσφαλεῖ μὲν εἶχεν ἐφ᾽ ᾧ τάχα μὴ ἀποδρᾶναι B 
πρὸς τοὺς οἰχείοως, ὅμως δ᾽ ἐχείκῃ προνοῶν τῶν ἐπιτηδείων βα-- 
σιλικῶς πάντα τρόπον ἐπείρα τῆς σωφροσύγης περιγενέσϑαι. ὡς 
᾿οὐχκ ἔπειϑε πρλλὰ πράττῳν καὶ δεξιούμενος (μηδὲ γὰρ ἂν κα- 
λὸν εἶναε ἢ εὐπρεπὲς βασιλέως ἀχούσασαν δάμαρτα οὕτω μεγί- 
ὥστου καὶ φοβερηῦ ἐν ὑστέρῳ τὸ λέχος αἰσχῦναι καὶ τῷ δούλῳ, εἰ 


19. ἢ) τὸ Ῥ. 


δοιτίο βυδβουμοίο, αἱ ex Moreo, π5ϑὰθ ortus erat, (οησέλπδηφμοίϊαι ad- 
venerat, matrimoniĩo coniunxit; — IAtino item megiſteni, quem æau 
perhonerifioo apud ĩpeos vocabnlo οοηγέμπι appallahant, bomins Vintimilia, 
qui tane ſamam seoutos ex Ὅερο Geouua ad im —* oomitatum acces- 
serat, uxorem dedit, οἱ danis φασι magniſicis honaratum in patriam cum 
nora remisit coniuge. tertiam vollocarit Bularo Sphentisthlabo, monta- 
880 eirea Haeium regionis in Myeia principi. aicque his imperatorũ ger- 
neris molleribus procul amandatis, aolutus δὰ parte cucaxum, abis pro 
acbitrio gerondis iam securiorem applicuit animum. 

1. Ante omnmia memorandum cat quid de Anus Alamana tentaverit. 
faerat haee αχίρῃο temparo coniux Ihannis Angusti, patris Theodomj 
Læcaris, ab eo ducta in extremo aenio, Friderici Biciliat regia ſilia, 
NManfredi δοεοῦ. quam ἃ legatis ad eam accernendam miais ἀρύποίαδι 
δοἰειαὲ coronatĩonis ritu Auguetam declaratam memoratna imperotor 
Ioannes uxorem, eamque percaram, hahnerat. δηΐπθ amore captus μὴν 
perator Michasl cutodivit eam dibgentar no rediret δὰ suos, aißo⸗ 
tamen inei as regis 4086 opus ἱμεὶ erant βὰ vietanm cultamque uppedi- 
taas, δὲ nullam non interim —— —— 23 —— qua rotions 
peeaet, pudicitiam expuguaan in quo fruatra fuit, 5 οἷυδ omnes 
τορι ϊοροδηθο —— matrona repellento, quippe quao zapienter rapu- 
faret quam probrosum foret 40 tali ortam domo, vita in aumma dignitatæ 
per ἱξοδοσοοι hoctanus faman ἱσομελοίδ, viduam ἐρασίαι! φ( ροϊορ ἀδεοιὶ 





18 ΘΕΟΒΟΙΙ ῬΑΟΒΥΜΈΒΙΒ 


καὶ βασιλεύοι νῦν, παλλακεύεσθαι μεγίστην οὖσαν καὶ ἐκ μεγί- 
Ο στων), ἄλλον τινὰ τρόπον ἔγνω ϑεραπεύειν τὸν τυραννοῦντα μα- 
γιχὸν ἔρωτα. καὶ δὴ αὐτῇ μὲν ὑπέσχετο ἑαυτῷ συνοικίζειν εἰς 
γάμον ἀφέντα τὴν ἑαυτοῦ, πλὴν ἐπὶ δοκούσαις εὐλόγοις προφά- 
σεσιν, ἃς καὶ προὔτεινεν ἐπὶ πολλῶν, καλὴν μὲν εἶναι τὴν Θεο- 5 
δώραν (οὕτω γὰρ ὠνομάζετο ἡ «Αὐγούστα) καὶ γένους ἀξίου τού- 
του βασιλικοῦ, καὶ μηδὲν ἔχειν ἐπαιτιᾶσϑαι ἢ γένους ἢ σωφρο- 
D σύνης τρύπων παραβεβασμένων ἢ τοῦ μὴ φίλανδρον εἶναι καί οἱ 
ἀξίαν συμβασιλεύειν, ἄλλ᾽ ἀναγκαῖον εἶναι πάντως εὐφυλακτό- 
τερον καὶ πρὸς τοὺς ἐχϑροὺς ἔχειν ἐπὶ τῆς πόλεως ὄντας, ἧς πο- 10 
λὺς μὲν ὃ ζῆλος ἀναγκαῖος δ᾽ ὃ κίνδυνος, οὐχ ὀλίγων ἐπεισφρεῖν 
ἐχόντων, καὶ ταῦτ᾽ Ἰταλῶν τῶν ἐχόντων πρότερον, παρακε- 
κνισμένων καὶ ἄλλως εἰς μῆνιν, ὅτι ἔχοντες ἀφῃρέϑησαν. καὶ 
νῦν παραχινηϑέντας στόλον ἀκούεσϑαι φοβερὸν ἐξαρτύεσϑαι, 
E αὐτοὺς δ᾽ ἀντωπεῖν δρμαῖς τοιαύταις μὴ ἔχειν" οὔτε γὰρ ναυσὶ 16 
τοσαύταις εἶναι πρὸς ἐχείνους ἀντέχειν, οὔτε μὴν οἵους τ᾿ εἶναι 
στρατεύμασι πολεμεῖν κατὰ γῆν. τοὺς δὲ Βουλγάρους καὶ αὖ- 
τοὺς ἑτέρωθεν ἀπειλεῖν εἰσβάλλειν διὰ Θράκης, καὶ μᾶλλον τῆς 


imperatoris, contaminare lectum eius οὐ Angustalo decus cum illustri 
memoria tanti coniugis foediscimo pellicatu profligare, cubiiciendo δεδὸ 
turpi Hbidini gervi olim eins ac aubditi, licet hodie δὰ imperium erecũ. 
cuius honestiseimi certa proporiti cum tamen prudenter vereretur quor- 
ΒΌΠ) amor impotens desperati succeacus furiis incensus in tyrannica licen- 
ὧδ posset erumpere, optimum factu putavit μαπο deliniendae flagrantis 
eunpiqitatis inire rationeim. dixit imperatori haudquaquam 20 abhorrere 
ab eius coniugio, δὶ quis modas reperiretur eius legitims aancteque com- 
mittendi. quaro videret ecquid eo 400 nunc esset implicatus matrimonis 
aeſe rite posset exolvers. tali nexu libero 20, ut honeste, ita non illi- 
benter posſtea nupturam. arrexit aures ad ea Michael, οἱ excitatum ob- 
lata ape animum cupide adrertit δὰ comminiscendas οἱ quibas opus erat 
artüãpᷣcioso insinuandas speciosas causas repudiandas, quam habebat in 
contubernio, coniugis, aiebat haud 86 ἴγο inſitias ἰδίϑαι esss Theodoran 
Gd orat Αὐρυδίδο nomen) in qua nihil δὰ regii generis claritatem, δὰ 
pudicitiaa decus, δὰ morum aanctitatem δος caritatem ἐπ virum poset 
rquirere, quo minus dignissimam fateretur 4086 δεοῦαι imperaret. οοῦ- 
eiderandum tamen ease necessitatem gravem, imminenti nunc rebus Ro- 
ἹΠᾺΠ5 atroci periculo impoſsitam, 0licite praecavendi Latinorum ires, 
erepta nuper Conatantinopolĩ furentium. opibus ipaos et numero valere, 
cauaa quoque irritari communiter planeibili, pulsos ex posaeacione diutur- 
ἘΔ et multis apoliatos, quas propria dudum cariasimaque habuerant. οοῦ- 
citatum audiri totum Italorum nomen, δὲ armari conapirante a2enteutia 

tentiaque ferociacimarum gentium potentiatimam οἰαδδο, σαὶ vix ha- 

t Romanom γ) quo nunc atatu est, imperium quid aatis validum ορρο- 
nat. peque maritimo apparata haud dubis impares, terrectribus δαϊΐεαι 
copiis βάοξο poarumus, quibus zatis negotâi facenent exurgentes ὁ Βεὶ- 


DE MICHBHAELE PALAEOLOGO L. 1Π. 183 


τῷ τῶν Βουλγάρων ἄρχοντι Κωνσταντίνῳ συνοιχούσης Εϊρήνης 
μὴ ἠρεμεῖν ἐώσης τὸν σύζυγον τῇ πρὸς τὸν βασιλεύοντα ἀπεχϑείᾳ. " 
χύχλῳ γοῦν τῶν ἐχϑρῶν παραχινουμένων χρῆναι φυλάσσεσϑαι Ῥ 139 
τὰς ἐπιϑέσεις εἷς ὅσον δυνατόν, ἰδίως δὲ δεδιέναι καὶ τοὺς τῆς 
ὁβασιλέδος "Ἄννης οἰχείους ὡς ἑτοίμως διὰ ταύτην κἀκείνους τοῖς 
ἄλλοις συνεξορμήσοντας. εἰ δέ τε προμηϑευσαίμεϑα χρεῖττον 
καιρὸν ἔχοντες, μὴ μόνον ἐχϑροὺς ἐχείνους ἀλλὰ καὶ φίλους γε- 
γέσϑαι, αἰδουμένους τὸ κῆδος, καὶ κατ᾽ ἀγχιστείαν, εἶ συνοι-- 
χίσομεν ἑαυτοῖς τὴν ἐκείνων, οἰκείως πρὸς ἡμᾶς ἔχοντας. ταῦτα 
ἴ0τοῦ βασιλέως βουλευομένου καὶ σοφιστικῶς λέγοντος (ἔπειϑε γὰρ Β 
ὃ ἐχκαίων ἔρως, καὶ μᾶλλον παρὰ τῆς δεσποίνης Ἄννης περι- 
φρονούμενος) ἤ βασιλὶς Θεοδώρα πυϑομένη χαλεπῶς εἶχεν ἐνέγ- 
χαι, εἰ δέσποινα ἐστεμμένη οὖσα καὶ γνησία γυνή, ὑπ᾽ ἀνδρί τε 
τῷ βασιλεῖ τεχοῦσα παῖδας, καὶ πρῶτον μὲν ἀποιχόμενον ἄλλον 
ἱὁτὸν Πανουήλ, εἶτα δὲ καὶ τὸν περιόντα ᾿ἀνδρόνικον, ὃν βασι- 
λιχῶς ὁ πατὴρ τρέφοι, καὶ τρίτον τὸν ἐπὶ τῆς πόλεως γεννηϑέντα 
τὸν πορφυρογέννητον Κωνσταντῖνον, τοιαῦτα πάϑοι ἀπολειφϑεῖ-- c 
σά, στερηθεῖσα μὲν τοῦ ἀνδρὸς στερηϑεῖσα δὲ καὶ τῆς βασι- 


teria motus, unde Constantinum principem aasidue in nos stümulatum 
ardeaticimis instigationibus Irenes coniugis nobis perinfensae minari au- 
diqus irruptionem in terras nostras per Thraciam. in tanta multitudine 
εἰ rabie coorientium ἴῃ nos ex omni circum parte ferocisaimorum hostium, 
quis non videt consultarum utique circamventae undique reipublicae, qui 
dederit operam numero eorum minuendo quibusdam aut δὰ noſtram 30cie- 
tatem atirahendis Aut ἃ communi certe aliorum conspiratione abducendisꝰ 
ἰδ illad και constat, in primis Latinorum ditione ac υἱ" bellica im- 
peratrĩcis Annae cognatos numerari. porro istos communione nominis ac 
generis βϑ( δ por 86 pronos in partes hoſstium noſtrorum propriae in nos 
aaevius commovebont causae, repetendae reducendaeque domum consan- 
ξιϊδεδο matronae quasi detentas ἃ nobis indigna eustodia, nisi mature 
praecavemus et ex ipsa mali causa remedium quaerimus, tempestiva αἱ 
aequam affinitate contrabenda, qua propinquorum dominee Annae non 
molum exarmentur irase sublatis incentivis odiorum, saed etiam amores 
auxiſiaque concilientar, tanquam utique propinquis et neceſstitudins con- 
Βυὺϊ cum z20orore Manfredi filiaqus Friderici iam quasi domesticis ipeo- 
rum. talia versare animo ac sophĩaticis honestars conari rationnbus im- 
peratorem (pront adigebat ihum exurens intime vnesanus amor, irrideriò 
æse ἃ domina Anna εἰ vana obiecta imagine nonquam succesuri coniugũ 
deludĩ non z2entientem) audiens Augusta Theodors graviter, ut erat con- 
mæentaneum, [0}}. quam enim ntolerandum contumeliae genus fore 86 le- 
gitinam coniugem, quae viro imperatori tres mares peperisaet, primum 
Manuẽlem fato praéereptum, alterum Andronicum δῷ ἔοι, regio 8 
patre educatam, tertium, ex quo Comtantĩnopolim migra verant, ibi na- 
tam in purpura, Constantinum, inde Porphyrogenitum cognominatum, 
post tanta merita nullus compertam culpae repudiari, exanetorari, viro 
imperio honore omni privatam abiici, οἵ — in locum auom intru- 


484 GEOBGVI PACBEXMEAMIS 


λείας, καὶ πάσης ἀπερριμμένη τιμῆς, τὴν δ᾽ ἀντίζηλον ἐπὶ τοῦ 
ϑρόνου τῆς βασιλείας ὁρῶσα συμβασιλεύουσαν τῷ ἀγδρί{ψ ὅεν 
καὶ πρὸς τὸν σιατριάρχην πέμψασα ἱκετεύει τοιαύξην συμφορὰν 
ἀμῶναι ταύτῃ, καὶ νόμων ϑείῳν ὑπερμαχεῖν ἀξιοῖ, ὃς δὴ μὲ- 
ϑὼν καὶ ἀγάμενος, εἰ τοιούτοις ἐπιχειροίη ὃ βασιλεὺς καὶ ἀνέδην δ 
τῶν ἀϑίχτων ἅπτεεαι, ὡς καὶ τοὺς χειμένους νόμους ἐϑέλειν καᾳ-- 
Ὁ ταπακεῖν, αὐτὸς τοιοῦτος μὴ κομιζόμενος πρότερον, δεινὰ ἐποίει 
καὶ διεμήνψε, τὸ μὲν ὀνειδίζων, τὸ δ᾽. ἐπισείων ἐχείνῳ καὶ τὴν ἐκ 
ϑεοῦ ἀγανάκτησιν. τὰς δέ γε προφάσεις ὡς ἱστὸν ἀράχνης δεέ- 
λυε" τὸ γὰρ φόβον ϑεῖον παρ᾽ οὐδὲν τίϑεσϑαι κακῷς κρίνειν εἷ-- 10 
δότος εἶναι τὸ φοβερόν, τὸ μέντοι γε τοὺς ϑείονς νόμους φοβεῖ- 
σϑαι ἀφοβίαν εἶναι μεγίστην τῷ φοβουμῶῳ, χἂν ὃ τι προτείνοι 
τις ἐπὶ τῷ φοβεῖν. ταῦτα τοῦ πατριάρχου καὶ λέγοντος καὶ μη- 
E νύοντος, ἔτι δ᾽ ἑτοίμου ὄντος ἀποχόπτειν ἐχεῖνον, εἰ ἄλλο τι 
πράττοι, τῆς τοῦ Χριστοῦ ὁλομελείας ὡς μέλος σεσηπὺς ἤδη καὶ 16 
ϑεραπείαν μὴ προαιέμενον, ἐπεὶ ἔγνω προσκρούσας ὁ βᾳσιλεὺς 
ἐσχυροτέρῳ τῶν αὐτοῦ δυνάμεων, καὶ ὡς πρὸς Κρῆτα κρητίζει 
δῆϑεν τὸν ἤδη. μαϑόντα τὰς ἐχείγου ἐπιχειρήσεις (οὐδὲ γὰρ ἐπὶ 
μικρὸν οὐδ᾽ ἐκείνου ἠρεμεῖν εἴα τοὺς λογισμοὺς ἢ τοῦ παιδὸς 
Ἰωάννου ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ παρόρασιφ), πρύμναν τε χρούεται, τὸ 90 


aam cernere. ἤρα meto δηχία mittit δὲ patriarcham qui eum 860 nomine 
auppliciter rogarent αὐ tam atrocem 8 se iniuriam arceret, dignareturque 
ΓῸ sua auctoritate deterrers imperatorem, πὸ tam proterve uxores pro 
ito commutando divinis legibus illudere auderet. miratus plurimum hoc 
audiens potriarcha eat cogitarã attentarique res tales ab imperatore, pa- 
lam inconceaais inhianta, πες verente per conculcatas leges in cupidita- 
tum obaequium ruere; quantas illum nequitias capacem non ante credi- 
diaaet. quare haud mollter caſtigandam ratus erumpentem in tam in- 
verecundos auaus ineaniam, graviacimo illum qua exprobrando 408 ob⸗ 
iurgando ἱπογεραΐξ, minis etiam intentatàs irae düvinae. simul allegatos 
in obtentum protervae lasciviae praeteéxtus ut telas aranearum amovit 
diſſiavitquo, aapienter monens formidare vim hominum εἰ dei numen ἃς 
vigilem in acolera vindictam audaci licentia apernere nonnisi eius esse 
qui de vere terribilibus pesimo iudicet, hinc quidem atulte trepidus, indso 
Ῥγδοροδίογο specurus. ——— aibi demum terrorum apectra prave 
formidoloai confiugant, divinas væreri leges voram demum æecuritatem este. 
desineret igitur vana comminisci, et trepidatinem inanem iusto εἰ sancto 
dei motu comprimeret. haec et his consentanea gravitate tali persona 
digna monentæm patriaxcham, clareque inenper münantem sese illum, si 
porro cogitata promoveret, 6 Ckriati corpore velut membrum putridum εἴ 
xurationem reapuens absciaurum, reveritus imperator, aut potius conſu- 
ana deprehenas turpis voti conscientia, eventumque despernna coepti ſa- 
cultate (quod aro aentiebat) et viribus auperiotis, insaper metgens ne 
veteres patriarchae in 26 offenionss ob amotum ab imperũ collegio Ioan- 
nem roſricaret, ac claro tandem intellugens fruſtra 420 ἔμουπι perspieaclbus 


DE MICHUELE ῬΑΙΑΕΟΙΟΘΟ 1. II. 4185 


τοῦ λόγου, καὶ ὡς εἶχεν ἐφοδιάσας τὴν δέσποιναν Arvuv ἐπὶ τὰ 
οἰκεῖα πέμπειν αἱρεῖται, πλὴν ἐπ᾿ ἀνταμοιβῇ τοῦ παρὰ τἀδελφῷ Ῥ 1488 
ταύτης αφρὲ κατεχομένον Καίσαρος ἐκεῖ γάρ οἵ ὃ πενθερὸς 
ἐχκεύου Μιχαὴλ, ὃ δεσπότης τοῦτον κρατήσας ἐξέπεμψεν, ὡς 
ϑπροείρηται. ὅτι δὲ σχῆψις ἦν ἐκείνῳ τὸ προβαλλόμενον, καὶ 
μόνον ἔρωτος θεραπεία καὶ οὐ τοῦ χοινοῦ προμήϑεια, ὃ τῶν 
πραγμάτων εἰδὼς ἀχριβῶς τὴν μελέτην συγελογίζετος (8) ἣ γὰρ Β 
Ἄννα (Φερδερίχαυ μὲν ἦν ϑυγάτηρ, Ὡϊαφρὲ δ᾽ αὐταδέλφφη, ὡς 
ὃ λόγος φϑάσας ἐδήλωσεν, ἀποατατῶν τοῦ πάπα καὶ τῶν τοῦ 
Ἰϑπάπα, χαὶ ὡς αὐτοὶ φαῖεν ἄν, τῆς αὐτῶν ἐκκλησίας. οὐδὲ γὰρ 
ἐβούλοντο κατὰ τοὺς ἄλλους καὶ αὐτοὶ εὐπειϑεῖν τε καὶ ὑποκατα- 
κλίνεσϑαι χαϑ᾽ ὃ τι λέξοι καὶ πράξοι ὃ τῆς ἐκκλησίας ἐπειλημμέ- 
γος, ἀλλ᾽ αὐτονόμοις χαίρειν ὁρμαῖς καὶ οὕτως ἐπὶ Σικελίας καὶ 
τῶν ἐκτὸς τὴν ἀρχὴν διοικεῖν. ὑβριοπαϑῶν δ᾽ ὃ πάπας πρὸς ἡ 
ἰόταῦτα, εὑρὼν δραστήριον ἄνδρα, ἀδελφὸν ῥηγὸς τῶν Φραντ- 
ζίσκων ὄντα καὶ εἰς χύντους τεταγμένον, τὸν Κάρουλον, τὸν κατ᾽ 
ἐχείνων ὡς δῆϑεν ἀποστατῶγ ἐγχειρίζει πόλεμον, τάξας ἐχεῖνον 
εἰς τὴν αὐτῶν ῥῆγᾳ, καὶ πόλεμον ἐμβᾳλὼν ἐκείγφις ἐντεῦϑεν ἀχή- 


faeere conatum erumpenta in notitiam πιοὶο tecta fraudo, remigiom, πί 
δὶς loquar, inhibuit, εἰ quasi αὶ curau temereo inito 60 reprimens incubuit, 
quod dicitur, in protam, retro qasim niftendo, novo videlcet ex ro capto 
conilio, diaittendi δὰ aua οορίοδο inetractam viatico dominam Annam, 
eacterum postulans cum en permutari οἱ viciasim liberom dimitti Cagas- 
rem apud Manfredum Aunae fratraem deteatum: 60 quippe illum ἃ 66 
bello aptum εἰωα δορεῦ despota Michacl deducendum curaverat, ut cüctum 
«εἰ. porro ἰδίδιῃ ab imperatore oſtentatam aolicitudinem praeca vendi ne 
οὐρπδί Annas Augustae cum caeteria Letinis conspirarent, nihil αἰεὶ va- 
nam εἴ inrexiaimilem praetextum ſoiane vaſro aimulations obtentam vj- 
tioso amori quo agrabat, palam apparuit atatum τόσ tunc Italicarum 
ex vero acientabus. (8) Fridericua enim εἰ Manfredus, quorum illum 
quidem Annas patrem, hune fratrem fuiaas diximus, ambo ἃ papa αἱ pa- 
pee partibus defecorant, οἱ οὐ ibi loquebantur, excommunicati ab eccle- 
διὰ ipaorum auss ibi aeorsim res habobaut. non epim aicut caeteri ob- 
tempernre ὧς 86 morigeros praebere iuacie ac placitis moderantis ecclo- 
aam volebant, φεὺ afſectabant neurpabantque nemini obaoxiam lH;centiam 
agendĩ et atatuendi prout liberet, ac sic tam in Sicilia quam extro, plo- 
80 αἱ nulm agaorento δηρατίογομι dominio, regnars. quarum intolera- 
dſ iniuriarum noctns popa ἰῤομοῦμι ultorem Carolum fratrem regi⸗ 
Francorum, ex Contorum ave Comitom ardine, virum atreauum, hallo 
eom praæafeæcit illia veluti rebellübus οἱ apoëtatis indicto, regnum ipaie 
æraptum illi trĩüpuens quam optimo iure poëidendum, δὶ 606 vi οἱ armis 
indo polleret; id quod δυδιπια ope tuno cum maximo ille ardens — 
508 morens conahatur. ηὐράσοιρ ergo, quaano, periculum erat, πὸ ie 


486 ΘΕΟΒΟΙ PACHVMERIS 


ρυχτον. πῶς οὖν οἱ τόσον διαφερόμενοι πρὸς τὸν Κάρουλον 
Ρ 194 ὁμαιχμεῖν μετὰ τοῦ βασιλέως ἔμελλον πώποτε; 

Ὅμως τὸ μελετώμενον ἀπεκρούσθη, καὶ ὃ βασιλεὺς ἔμενεν 
ἐπὶ τρόπου καὶ τὰ αὐτοῦ ἔπραττε, τὰ δ᾽ ἦσαν τὸ βουλὰς ὑφαί- 
γειν σὺν ἄρχουσιν, ὅπως ἀνακτίζοιτο μὲν ἣ πόλις διὰ ταχέων ἐπ᾿ 5 
ἀδήλῳ τῷ τί Ἰταλοὶ φρονοῖεν περὶ αὐτῆς (δέος γὰρ μὴ ἀφανῶς 
ἐπιθοῖντο), ὅπως δὲ φυλαχϑείη Ῥωμαίοις ἐπιστάντων ἐκείνων, 
καὶ μὴ φανέντες λαφύξαιεν ὡς ἐξ ἀνάγκης κραταιότερον ἐπιϑέμε- 
γοι. οὐδὲ γὰρ ἠρεμεῖν οὐδὲ μικρὸν ἠκούοντο, ἀλλὰ στόλον μιέ- 

B γιστον ἀπὸ γῆς καὶ ϑαλάσσης κατὰ τῆς πόλεως ἐξαρτύεσθαι. 10 

C (9) ἐδόκει γοῦν πρὸς τὰ παραστάντα διὰ ταχέων ἀνυψοῦν τὰ 
τείχη τῆς πόλεως, καὶ μᾶλλον τὰ πρὸς τῇ ϑαλάσσῃ, ἃ δὴ καὶ 
χϑαμαλὰ ἦσαν εἰκότως ϑαλασσοχρατοῦντος τότε τοῦ πρώτως ἄνε- 
γείραντος Κωνσταντίνου τοῦ οὐχ ἧττον τὸ σέβας ἢ τὰς πράξεις . 
μεγίστου, κατεπείγοντος δὲ τοῦ καιροῦ, ἐπεὶ οὐκ ἔχοιεν πέτραις 15 
σὺν τιτάνῳ τὴν ἀνοικοδόμησιν ἐχτελεῖν, μόσυσι, σανίσι πλα-- 
τείαις καὶ ἐπιμήκεσι σὺν τῷ καὶ στιβαρὰς πρὸς τὸ ταῖς ἐπιφοραῖς 

Ὁ ἀντέχειν εἶναι, τούς τε πύργους καὶ τὼ τείχη προσανυψοῦν, πρὸς 


17. στιβαραῖς πρὸς τὸ τὰς ἐπιφορὰς P. 


cum Carolo communis in nos expeditionis ποουϊοίδίεει inirent, quicum ea- 
pitalibus commissi odiis internecino bello de statu οἱ δαϊαίο micabant ἢ 
In hunc modum illae de novo coniugio imperatoris coogitationes eva- 
muerunt, ipso in officio permanente ac de caetero iotento rebus auis. 
intor quas 4086 tune urgebant, erant deliberationes orebro ab illo habi- 
tae cum primis auorum de restauranda quamprimum urbe, sicquo omni 
praesidiorum genere εἰ intentae vigiliae custodia firmanda, ut quae ar- 
cano comparari ferebantur δὰ eam recuperandam iusidiosss molitiones 
Latinorum, quandocumque in vim ογυρίεδεηξ, auecescu frustrarentur. ti- 
mebantor enim occultas artes οἱ proditionum fraudes. copiarum quoque 
ac caeterorum apparatuum belli curabatur, ut tantum eset δὰ manum 
quantum opus erat δὰ prohibendum, πα atatim atque in conspectum urbis 
venisset formidabilis ilio, quem fama erat adornari, exercitus Italorum, 
eam absorberet, a2ed ab illorum quantumvis voehementibos defenderetur 
insultibus εἰ Romano imperio servaretur. frequentes porro memorabant 
nuntii haud cessaro ulla in partes Italos, sed in expeditionis apparato 
duplici totos 6586: nam et classem inatruebant maximam, quae mari rem 
gereret, et terreſstrem exercitum praevalidum armabant, quo urbe unde- 
cunque oppugnaretur. (9) alsum igitur est necessarium δὰ occurrendum 
inatantibus anto omnia aunma eeleritato moenia urbis attolloere, praeser- 
tim quae mare spectabant, quippe quas humiliora erant, eo qui condi- 
dit, quod mari dominaretor, munire illa diligentius ea parte superfluum 
rato. is fuit Constantinns, non religione minus quam civilibos et bellicis 
actis maxime inclytus. quia vero angustiſs tenporis urgebantur nec po- 
trae οἱ οδἷχ ad mannm erant, tabolis latis οἱ praelongis υδὶ trabibus, 
quas ubi deſiciebat zummitas depreasioris muri, validis naxibos aecdificio 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. LI. 187 


δέγε τὸ αὐτάρκως ἔχειν τῶν ἀνθεξόντων ἐντὸς πλῆϑος στρατιω- 
τῶν ἔξωϑεν εἰσοιχίζειν, πλὴν ἐλαφρῶν ὡς ἐντὸς μενόντων ἐπὶ τοῦ 
τῆς μάχης καιροῦ, ἢν δέ τε δέοι χαὶ ἀπὸ γῆς ἐκφέρειν πόλεμον, 
εἶναι τοὺς ὑποστησομένους ἐκ στρατευμάτων μεγάλων βασιλικῶν. 
στὰ δέγε τῆς τροφῆς αὐτοῖς, εἰ ἐπὶ μήκιστον παραμένοιεν προσ-- 
χαϑήμενοι, ἑτοίμως ἀπὸ τῆς πόλεως ἑτοιμάζεσθαι" εἰσαχϑ έν-- 
τῶν γὰρ βοῶν ἱκανῶν εἷς γεωργίαν τῶν ἀρουρῶν, ὅπου ἂν εἴη- 
σαν αὗται καὶ παρ᾽ ὧν κατέχοιντο, τῶν ἐντὸς λέγω τῆς πόλεως, 
αὐτοὺς γεωργεῖν ἔχειν νεοῦντας καὶ σπείροντας καὶ ϑερίζοντας, 
ἰοὡς εἶναι καὶ τοῖς ἀνθρώποις αὐτάρκη τροφήν, πρὸς τῷ καὶ τα- 
θίχη προεισαχϑῆναι τοῦτο μὲν ἐξ ὑείων κρεῶν τοῦτο δέ γε καὶ ἐκ 
τοῦ τῶν προβάτων γάλακτος, καὶ χιλὸν τοῖς ἵπποις προσαπομέν 
γεν, εἶγαε δὲ καὶ γεωργοῦσιν ἐντὸς τα ἐς τροφὴν ἀνθρωπίνην 
τῶν ζώων ἐξ ἀνάγκης περιγινόμενα, ὡς τρέφειν ἱκανῶς ἔχουσι. 
δ περιβλήματα δὲ ἐκ βοείων δερμάτων ταῖς σανίσιν ἐπιτιϑεῖσθαι, 
μὴ καὶ πῖρ, ἐναύσαντες ἐκκαίοιεν οἱ πολέμιοι. τὰ μὲν οὖν τῶν 


P 125 


σανίδων εἰς ἔργον ἐξέβη, καὶ πύργοι μὲν ὡς ἐπὶ τρεῖς ἀνυψοῦντο B 


9. 1:2} τοῦ 


priori commĩttebant, zuggestum coronas moenium οὐ surgentibus per in- 
tervalla turribus adstruxerunt, quantum aufficeret δὰ tegendos intus de- 
fensores; quorum ne deesset copia, foris accivit δὲ intra urbem colloca- 
vit, domiciliis pomoerio vicinis, magnum numerum militum levis armatu- 
rae: non enĩm ſoricis caeteroque gravi apparatu opos erat pugnaturis ex 
tuto, pinnis murorum protegentipus. nam δὰ eruptiones, δὶ quas usus 
belli poeceret, εἴ apertas ἴῃ campo dimicationes cum obsessoribus, praesto 
adfuturos cataphractos 6 castris maioribus imperatoris. providit autem ne 
praesidiariis hisce urbanis alimenta unquam deforent, quantumcunque du- 
raret obsidio, sed esset semper affatim unde ipsis εχ urbe auppeditaren- 
tor δὰ victom necessaria; quam δά rem introduxit in urbem boum nume- 
rum, quantus δυΐδοογεῖ culturae camporum suburbanorum, quorum opera 
industrii agricolae arando z2erendo metendoque conficerent fruinenti quod 
esset opos δὰ annonam ἴῃ urbe degentinm, addita quam pariter intro 
congerĩ curabat copia magna duratorum 3816 ac fumo δὰ diuturnam con- 
aervationem ciborum, partim ex sauillis carnibus partim ex ovino lacto. 
[οεπὶ quoque vim ingentem in pabnlum equorum reposuit, non deſotura 
ipeis agricolis intra urbem degentibos εἰ ex δὰ in culturam ruris undique 
vicini quotidie prodituris etiam obsidionis tempore quadam οορία carnium 
etiam recentium, nonnullo utique numero animalium auburbanis pascuĩs 
alendo; unde non solum aoboles auccresceret apta laboribus aratri ac 
plautri, δοὰ quae ἴῃ macelli quoqus ac menaarum usum urbanum abun- 
daret. porro coria bonm ie in cibos absumptorum ἱπιροπὶ agglutinarique 
iobebat exterĩus lis tabulis, quas dixi muris additas fuisso, quo illao 
protegerentur ab ἧρπο hostili, si forte inüceretur. ac suggestos quidem 
ille murorum ex materĩa, uti destinatus fuerat, peractus est, turres at- 
tollens saupra molem priorem δὰ tres cubitos, εἰ moenis similiter, debita 
propertione δὰ turres. caetera οἷυ generis, ut minus urgentis in prae- 


488 GEORGI ῬΑΟΒΥΜΕΒΙΒ 


πήχεις, τείχη δὲ ἀναλόγως τοῖς πύργοις τὴν αὔξην ἐλάμβανον" 
τὰ δὲ λοιπὰ ὑπερετίϑεντο ὡς ἐπὶ χαιροῦ πράξοντες. τὸ ῥ᾽ ἐλα- 
φροῖς τῶν στρατιωτῶν οἰκίζειν τὴν πόλιν καὶ λίαν ἐπ᾿ ἀνάγκης 
εἶχεν, ὅπρυ γε καὶ ““άκωσι πλείστοις ὕστερον ἐκ τοῦ Πορέου 
ἀφιγμένοις ἐπιμερίσας τόπαυς ἐπὶ τῆς πόλεως παρεῖχε κατοικεῖν 5 
ὡς αὐτόχϑοσι, καὶ ῥόγαις ἐτησίοις δωρούμενος χαὶ πλείστοις 
Ο ἄλλοις φιλοτιμήμασιν ἐπὶ παλλοῖς καὶ ἐντὸς καὶ ἐχτὰς ἐχρῇτο, ωὡς 
ἀξίαν τριβὴν ἐν πολέμοις ἔχαυσι. τῷ ὁέ γε Γασμουλικῷ, οὕς 
δὴ συμμίκτους ἡ τῶν Ἰταλῶν εἴπειε γλῶσφα (ἦσαν γὰρ ἔκ τε 
“Ῥωμαίων καὶ «Ιατίνων γεγεννημένοι), προσαγεπαύετο ἐκπέμπων 10 
ἐπὶ νηῶν᾽ ἦσαν γὰρ τὸ μὲν προμηϑὲς εἰς πολέμους καὶ συνετὸν 
ἐχ Ῥωμαίων, τὸ δ᾽ δρμητικόν τε καὶ αὔϑαδες ἐκ ““ατίνων ἔχον- 
τες. καὶ στόλον μέτριον ἐξηρτύετο, καὶ προσεχτᾶτο τὰ τῶν νή- 
Ὁ σων ἐγγύτερα, ῥόγας μὲν ἀποτάττων αὐτοῖς ἐκ τοῦ κοινοῦ τα- 
μιεείου καὶ φιλοτιμίαις αὔξων τὰς προϑυμίας, ἀγτιλαμβάνων 15 
δ᾽ ἐκ τῆς ἐκείνων σπουδῆς καὶ ἐργασίας πλείονα. εἶχε γὰρ ταῖς 
ἀληϑείαις καὶ τὸ εὐεργετιχὸν πρὸς ἅπαντας, καὶ ἀμφοτέρῳς 
ἐξήντλει πολλῶν προαποκειμένων, οὐκ οἶδα εἴτε τις τὴν φύσιν 
τοιοῦτος ὦν, ἢ προσποιούμενος δι᾽ ἄλλα μέγιστα τὸ φιλότιμον, 
ἀναγχαστικὰς τὰς εὐγοίας ὑποποιούμενος, ὡς δῆϑεν οὐκ ἐνδέκως 90 


aena, ὅψο tempore coranda dilata aunt. illud quippe iam nune ποσεαβα- 
xium mature pc cum aolicitudino curatum, ut expeditâ leviterquo armatã 
milũtes δὰ urbis praesidium idoneo numero, δάμιοιΐδ circum undique po- 
moerio domiciliis, collocarentar. quo in genere Laconibus plurimis e Mo- 
reo post recoptam Conatantinopolim profectis aꝶsighatis locis aedes attri- 
Puit, pensionibus illas, tanquem δὶ cesent indigenae, annuis donans, cae- 
teraquo plurima liberalitate aibi devinciena. unde illos promptos habebat 
δὰ quaevis obsequia, libentesque lĩbenter adhibebat ὦ multa intus εἴ 
extra urbem, quippe uau idonéo praeditos σοὶ bellicao. Gasmulico quĩn- 
otiam Hybridarum genore, ημ08 Italorum lngua commixtos dicoret, con- 
fidit, partem talibus reipublicae committens, navalem videlicet milutiam, 
in quam eorum plerosquo conscripait, aptos εἰ ſunctioni utpote pruden- 
εἶδα) æolertiamque εχ anis, impetum vero οἱ audaciam ex Latinis 
haustam δου! habentes. itaque εχ his maxime classem insſtruxit satis 
moagnam, αὐ vicinas inaulas recuperavit οἱ obtinnit, stipendia οἱ dona- 
tüva ipais ex aerario communi constituens, ac οὔ fide repraesentans, 
aliique praemiis ultro zubinde datis alacritatem ĩpaorum excitans augens- 

ua, viciccimque δ 1ζ6 utilem operam atudiumque in ohsequis ϑάδμι pe- 
ricolosa promptum recipiens. habuit enim hic imperator vere liberalit atem 
in omno hominum genus effusam, utraque hauriens manu ΟΣ parata copia 
vonditarum longa parsimonia opum, quae lato φραγφεχοὶ in usus egentͤum, 
αυὰ equidem acio δὴ inatinctu indoleque naturas, δὲ iudicio animã οὗ 
praesentem eius τοὶ utilitatem beneſici nomen affectantis, eo acilicet adi- 
coento neoesaitato parandas ac τυϊρὶ benerolentiao, qua in primis opus 











ΠΕ NICBHAFIE ΡΑΙΑΕΟΙΌΘΟ 1, II. {189 


ἄρξας, ἢ τό γε τρίτον, πρὸς τὰς τῶν προτέρων βασιλέων εὖερ-- Ε 

γεσίας ἀντιϑαλλόμενος, κἂν μὴ τόσον εὐηργέτεε μηδ᾽ οὕτως. 

τέως δέ γε κατὰ βασιλεῖς ἠναγκάζετο χρῆσϑαι τοῖς πράγμασι, μὴ 

καὶ δόξοε σκηνικῶς τὸ ἄρχειν ἐπετηδεόων. οὔτε γὸρ ἥλιος ποϑει- 

Sröc μὴ τὰς ἀκτῖνας παρίσχων τοῦτο μὲν γῇ τοῦτο δ᾽ ἀνθρώποις 

καὶ ζώοις ἅπασιν, οὔτε βασιλεὺς τὸ ἀληϑινὸν πρὸς ἄρχειν ἕξει 

μὴ τοὺς ὑπηκόους εὐεργετῶν. ὅστις δὲ βασιλεύων γλίσχρος ἐστὶ 

πρὺς τὸ διδόναι, ἐχεῖνος σκηνὴν βασιλείας, οὗ βασιλείαν μετα» 

χεισίζε" τεϊφμήριον δὲ ὃ ἐπὶ σχηνῆς Ἀγαμέμνων καὶ Οἰνόμαος Ῥ. 196 
Ὁ Οἰδίπους τε καὶ οὗ ἐξ αὐτοῦ καὶ δραστος βασιλεὺς “ργους καὶ 

ὑΐ λοιποί, ἕνα μὴ καϑ᾽ ἕκαστον λέγω τῶν ἐπὶ σχηνῆς βασιλέων. 

πότε γὰρ ἐξ ἐχείνων τις εὖ πάϑοι, πότε δὲ καὶ εὐεργετηϑ είη; 

ὑποϊρινορμιένων τὰ τῶν βασιλέων πρόσωπα; ἀλλ᾽ ἐκείνοις μὲν ι 

ἔστε καὶ ἀπολογεῖσθαι Ἀαὶ τὴν μέμψιν διαφεύγειν τὴν τῶν πολ- 
᾿ϑλῶν" σχήματα γὰρ προσώπων καὶ οὐ πρόσωπα ὄντας ἀνώγκη 

καὶ ὑχήμάδιε μόνοις εὐεργετεῖν" τούτοις δέ γε τίς ἀπολογία καὶ ἃ 


ὑπϑλέλειπτωε μὴ διϑοῦσιν; εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ σχηματίζονται καὶ 
6, ἀρχὴν 

erat εἱ quĩ οἷδὶ οδεοὶ conscius usurpati fraude nec ἱπδίθ possesci princi- 
patus. pᷣotest et tertia excogitari cauta, quae Michaëlem Palaeologum 
δὲ largée plurtis benefackeadum potterit impelſers, semutatio laudis in 
imto genere praeclarae illorum qui ante ipsum imperaverant; quorum eſſu- 
δι) atudium bene merendi tribnendique ex priori memoria cum repeteret, 
mqnam ΦῸ potaret, quantumvis harge patsſm donando conaretur, decus 
hoc ipeorum ac famam aequare imitando δυΐ βεσϑηυῖΐ. mivi quidem δὲο 
ridetar, Hom εχ quo imperatoris nomen assumpserat, indixisae δ᾽ δὲ in- 
elactabilem necestitabem imperatorĩio more agendi, π6 non vere ioperareo 
ποὺ velut In sena δἰμεαΐαυο imperatorem videretur. ut enim amabilis sol 
non easet μἷεῖ radios δραγβεγεῖ, per quos iuvat terras homines et venctas 
animantes, Ne ille verum instar principis non habet, qui cumulare bene- 
δεῖν ποῖ! σἰπᾶεί eos quibus Imperat. mea, inquam, sententia, qui regie 
ἰδέ nomen parcus et tardus δὲ donandum et, δἰμιυ!δοτυπι οἱ ἰέναι 
teetat τερηῖ, πιο autem veram eius titoli malestatem obtinet. argo- 
mento οἶπξ iln tralatitũ acenarum reges, Agsmemnon, Oenomaus, Οϑάϊ- 
Ῥὺ: εἰ Βυΐν — Adractus quoquo ΑΥ̓ξογυπι rex, οἵ πὸ singulos πᾶ- 
meren, ἷῸΣ caeteri; ἃ quibus quis unquam spectatorum patien- 
ten ἡμεῖς operam ὑπ ilentio dantium, dam ae magnifice ostentant in 
perpura 0 ὁπδ., mutuse quidquam accepit gratiae quem unum iuve- 
τοπὲ re ἘΠ} coi οοπιπιοῦϊ quidqua ἐσὲ ἀὐπὶ tribnerunt atque δὲ qui- 
ὅτι; ercusatlonem habent purgandas δὰ popuium Miberalitatis auas βίας 

᾽ peraonatĩ tantummodo saunt principes; quare peis δὰ ut· 


acfungeadum io igto quodam officio mudates δὰ horam 
Ῥοϊε κι ἀδναπᾶο ait mimvſata item δὲ vano expressa gesſtu beneſicentia- 
αἱ iti 4] veros 56 reges potaut, qeid ad ἀοίεπείομοπι relinquitur, πἰοῖ 
ἰνίον, 40 minus 18 lirvatorum quoque regunm numerum δὸ gregen 
——————— — —————— ⏑———— longeque δυνπΙΟΥ ἘΜῈ ἃ ὁδοῖο 


4100 GEORGVI ΡΑΓΒΥΜΕΕΙΘ 


οὗτοι τὸν βασιλέα, βασιλεῖς μὴ ὄντες μηδ᾽ ὁπωσοῦν. τοιοῦτοι 
δ᾽ ὄντες τί ἀξιοῦσι τιμᾶσϑαι, μὴ ἀληϑινῶς βασιλεύοντες; ἡ γὰρ 
τιμὴ βασιλεῖ μετὸν καὶ οὗ σκηνικῶς βασιλεύοντι, ταῦϑ᾽ ὁρῶν 
ἐκεῖνος, καὶ μᾶλλον ἐξ ὑπογύου βλέπων τοὺς παρὰ τῶν ἀπελ--: 
ϑόντων βασιλέων εὐεργετουμέγους, συνειδὸς ἔχων ἠλέγχετο, καὶ 5 
Ο εὐηργέτει μέν, πλὴν οὐχ ὅσον ἐκεῖνοε, τὸ μὲν διὰ τὴν ἀνάγκην 
καὶ τοὺς ἐλέγχους δεδιὼς ὡς κατ᾿ ὀφϑαλμοὺς ὄντας, τὸ δὲ φύ- 
σει χρώμενος, ἴσως μὴ παρακατέχειν αἱρούμενος ζωὴν ταλαιπώ- 
ρων ἀνθρώπων, τῶν προύργου παντὸς ἀναγκαίου πορίζειν ἔχον-- 
τος τὴν τροφὴν ἐπὶ ϑεραπείαν ἐκείνων ἰόντων κατά τι ἀρχαῖον 10 
νόμιμον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως καὶ παρακαίρια, ἐφ᾽ ᾧ μόνον 
Ὁ δεῖξαι φύσει προσὸν τῇ βασιλείᾳ τὸ εὐεργετικόν. οὗ ἐχεῖνος αὖ-- 
τάρκως μετεῖχεν, οὐ τὰ πολλά γε μιχρολογούμενος. ἀπέστελλε 
δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἐπιδόξους, τῆς Ἰταλίας, καὶ μᾶλλον τοὺς τῆς 
ἐκκλησίας, φίλους ἐκείνους καὶ μαχρόϑεν κτώμενος. 168 
Ῥ 12 10. Τότε δ᾽ ἐνευκαιρήσας ἐκ τῶν ἄλλων τὸν τῆς καρδέας 
ἔμμονον λογισμὸν ἔγνω καταστέλλειν κακίστοις ἐπιχειρήμασιν. 
ὃ μὲν οὖν λογισμὸς τὸ καὶ εἰσέπειτά οἱ συνάρχειν τὸν Ἰωάννην 
καὶ δυοῖν κεφαλαῖν (τὸ τοῦ λόγου) μίαν ἐπικεῖσϑαι καλύπτραν 
καὶ λέαν ἀπᾷδον εἶχε, χωρὶς καὶ τοῦ μὴ ἐν ἀσφαλεῖ καϑίστα- 90 
σϑαι' τὸν μὲν γὰρ οὗτος τὸν δ᾽ ἐχεῖνος στέρξοι, ἀνὰ μέρος ἀπο- 


80 οὐπδεβδα verorum principum; quorum quid ergo aibi honorem arrogant, 
com tales non aint Ὦ nam honor regis veriĩ propria res est, non mimi dia- 
demate larvati. haec Michasl clare perapiciens, ac beneficia quas magna 
in multos extabant priorum imperatorum, auis comparata praecellore sen- 
tiens; aimulque, quod ipae convincente intimeo conecientis tacitus fateba- 
tur, ne alii monatranto rerum eridentia cernerent et in 20 invidiose lo- 
querentur, metuens, cum huius praeca vendas ignominiae necessitate, tum 
indolo bonae naturas haud zustinente vitam miserorum hominum interver- 
tenda operariis mercede iniustis detinere manibus, quod antiquissima lex 
vetat, atimulis ultro additis haud mollibus innatam 4 bene merendum pro- 
pensionem incitavit. z2ed haec otiosios οἱ forte intempestive diaputamus. 
aufficiat igitur hactenus demonatraase natura coniunctum cum aupremna 
potestate henefaciendĩ atudium esse. quo ille, quantum δαὶ esset, prae- 
ditus otiam δὰ illustres per Italiam viros, praeſertim ecclesiatici ordinis, 
pretii non exigui dona miait, longe aucupans sibi utilem gratiam eorum 
δὰ arcanas opportunitates conziliorum votorumqueo, quae mente veraabat. 
10. Horum unum erat, et profunde quidem animo fixam olimque 
veraatum, expunctâo pupilli, cuins cogitationis ex hactenns utcunque dis- 
aimulata in opus apertum aliquando proferendus commodam nune nibi vi- 
debatur opportanitatem temporis nactus. abſurdum et perincommodom 
utabat adhaerere istum δὶδ᾽ puerum imperii collegam, nee magis tolera- 
ile aut facils quam duo (quod aiunt) capita uno tegi pileo. nam prae- 
terquam quod δος nutare ac minime δἱδὲ cortum exictimabat fore princi- 





ΠΕ ΜΙΟΒΛΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. ΠΙ. 191 


στέργων τὸν ἕτερον, καὶ οὕτως ἄτακτον τὸ πολύαρχον. χρῆναι B 
γοῦν σβεννύειν τὸ εἰς ἐκεῖνον τῶν πολλῶν ϑάρρος, καὶ δὴ καταρ- 
ξάμενον τελειοῦν. ἥμισυ γὰρ τοῦ παντὸς τὴν ἀρχὴν φασί τινες, 
ἀρχὴν δ᾽ εἶναε τὸ οἷον κατασιγασϑῆναι τὴν ἐκείνου μνήμην, 
6 ὡς μηδὲ συνάρχειν ὑπολαμβάνεσθαι" τὸ γὰρ καὶ δεύτερον στεφο-- 
μένου μὴ κἀχεῖνον συντιμᾶσϑαι καὶ συνευφημεῖσϑαι τοῦ πατριάρ-- 
χου στέφοντος ἠρέμα πως ὑπορρεῖν ἀνάγκη, καί γ᾽ εὐχερὲς ἂν 
εἶναι χαὶ τὸ πλέον ἐπιτεϑῆναι, ὡς μηδ᾽ ἐλπίδα ὑπολελεῖφϑαι. Ο 
τούτοις καταστρατηγηϑέντος τοῖς λογισμοῖς τοῦ βασιλέως (ὑπέ- 
ἴθχαιε γὰρ αὐτὸν ὃ τῆς μοναρχίας ἔρως, καὶ τὴν παρερχομένην 
δόξαν περὶ πλείονος ἐτίϑει τοῦ ϑείου φόβου διὰ τὴν τοῦ πλείονος 
ὄρεξιν) βουλὴν βουλεύεταε μάλα μὲν αἰσχίστην, μάλα δὲ καὶ 
ϑεοῦ πόρρω βάλλουσαν, καὶ πέμψας ἐκτυφλοῦν τὸν παῖδα 
προσέταττε, παιδίον ἁπαλὸν καὶ μηδὲν ἔτι σχεδὸν τελέως ἢ τὸ Ὁ 
15 χαίρειν ἢ τὸ λυπεῖσϑαι μαϑόν, καί κ᾽ ἐν ἴσῳ τιϑέμενον τό τ᾽ 
ἄρχειν καὶ τὸ ἄρχεσϑαι, μόνῳ δὲ τῷ πατριάρχῃ πιστεῦον καὶ 
τοῖς οὕτω τὰ κατ᾿ αὐτὸν διοικοῦσι, καὶ μηδὲ ὅτι τέ ἐστιν ὅρκος 
εἰδός, ἐξ οὗ καὶ ϑαρρεῖν εἶχε μὲν οὐκ αὐτός, ἀλλ᾽ οἱ περὶ ἐκεῖ-- 
νον, ἐχεῖγον σώζεσϑαι. γίνεται γοῦν ὡς τὴν ἀρχὴν προσετάχϑη, 


patum δυῦαι, votis videlicet hominum divisis, δὲ quibusdam quidem uni 
duorum Αὐσυδίογυπι, alis alteri atudentibus, etiam perturbatio reipubli- 
cae totĩus εἰ quae sequuntur εχ regimine plurium incommoda inde iure 
timebantur. omnino igitur expedire semina novitatum in multorum iam 
animis, pueri fiducia, periculosos ausus designantium elidere in capite, 
natureque eatinguere mox erupturam 6 scintilla flammam, nec cessare ἴῃ 
concumiuando quod inchoatum, immo promotum ait: dimidium enim totius 
Tte dici coepiaco, coeptum autem dudum οἱ quidem feliciter, id nego- 
tiem, abolita paene puerĩ memoria ac nenine iam fere imperare illum opi- 
nante, utique Michaele semel ac bis, aine ulla ipeius ut imperii collegae 
acclamatĩone aut omnino mentions, coronato per 20lemnem 8 patriarcha 
ceremoniam; aude sensim diffluere δὸ evaneascere hunc illius honorem ne- 
ceae ait, ut facile iam ait quod deest addere, ac ſastigium alte iam ex- 
tructis uitimamque velut manum operi prorecto imponere demenda ἴῃ 
pobterum omni æpe. eiusmodi in Michaelia animo, calcata iuris οἱ aequi 
revexentĩa, praevalebant impias cogitationes, ambitione vaesana et casco 
anors principatus —— floxao gloriae dei metum auadentibus. ita- 
que hia impulaoribos expeditur impetus in Immane quam. atrox deoque 
exoum facinus, mittento imperatore qui δὺο iuasu excaecarent puerum 
adhue tenellum, et necdum fere quid zit gaudium aut dolor gcientem per 
aeiatem, cuique idem aut porinde easet imperare vel aubeſae, inſantia, 
qua vixdum exceaſserat, talum rerom ignorante discrimen, acquiescentem 
autem unice fidei providentiaeque patriarchae, nescientem vero quid iu- 
ranentom ait quaeque vis religionis istius, quam non ipee, aed i quibous 
erat curae profaturam ei ad tutelam 2ocuritatemquae ſruetra apera verant. 


402 GEORGD PACHVMERIS 


καὶ τοῦ βρέφους μικρὸν ὑπερβεβηχὸς παιδίον στερεῖέαι τὸῦ βλέ- 
Ἑ πεῖν, τοῦτο μόνον φιλανϑρωπευσάμένων τῶν ἔξυπηρετουμένων 
τῷ μιαρῷ τολμήματι, τὸ μὴ σιδήροις ἐκπυρωϑθεῖσε τοὺς δφϑαλ- 
μοὺς λυμήνασϑαι, ἀλλ᾽ ἠχείῳ τινὶ πυρωϑέρτι ἐπὶ τῶν ὄψεων 
φερομένῳ ἐξοπτῆσαι τῷ νεανίσκῳ τοὺς ὀφϑαλμοὺς ἀπόμαραν- 5 
ϑέντας τῇ ἰκπυρώσει καὶ ἠρέμα σβεσϑένταὶ τὸ ὀπτικόν. μεϑὸ 
δὲ ταῦτ᾽ ἐτολμήϑηῃ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ σωτῆρος, 
Ρ 198 χαϑ᾽ ἣν ἄῤα καὶ ἐγεννήϑη, χειρὶ μὲῤ πιαρανόμῳ; προστάξει δὲ 
παρανομωτέρα, φέροντες φόρτον ἐλεεινὸν καὶ οἷον ἄψυχον τῷ 
πρὸς ϑάλασσαὐ τῶν Νικητιάτων τῆς Ζ͵αχιβύζης φρουρίῳ ἐν 10 
ἀσφαλεῖ καταχλείουσι, καὶ οὗ φρουροὶ ἐγκαϑίστανται, ἀπο- 
ταχϑέντος αὐτάρκους σιτηρεσίου τῷ ἐγκεχλεισμένῳ. ὅρκοι δ᾽ 
ἐχεῖνοι καὶ συνθεσίαι καὶ ἐμπεδώσεις φρικταὶ ὡς λάχανα κατεδή- 
δοτο βασιλεῖ δοκοῦντι ϑεοφίλειαν ἔχειν, δέ ἣν καὶ προὺὐτιμᾶτο 
Β παρὰ τῆς ἐκκλησίας ἐΐς τὴν ἀρχήν. ἀλλ᾽ ἣν ἄρα τὸ λεγόμένον 15 
ἀληϑές, ὧς ἀρχὴ δείξει ἄνδρα ' ἔδειξε γὰρ ἡ ἀρῤχὴ πάκχέξνον, 
ὅπως ἔμελέ οἱ τοῦ δικαίου καὶ τῆς περὶ τὸν ϑεὸν εὐλαβείας. πλὴν 
τυφλώττων κἀκεῖνος τῇ τῆς δόξης ματαιότηϊε τὴν ψυχὴν ἐχτυ- 
ᾧλοῦν ἐκέλευε σωμάτιχῶς τὸν ἀναΐτιον. ' 
σ 11. ὝὙότε δὲ καὶ αἰτίας πλασάμενος τῷ Ὁλοβώλῳ [{α- 90 
γουήλ, παιδίῳ γε ὄντι καὶ εἷς τοὺς οἰκείους τότε τελοῦντε γραμ- 


eorgo prĩvatar δου parvulus paulum cupergresnes ἰη βηδίοπι, hot Θ0ΝΠ0 
humanse indulgentibus a —— — ut aon —* οἰανὶδ 6 
fornaee candentibus ocellos tenellolos foderent, aed οτοῤί(ασαῖο απούκα 
gnito aciei luminum obiecto videndi facultatem abcunerent δὲ ure 
factam depaſterentur. πὶ ſacinus σΌργΒ oinnem modam orudele die ομυθμαι 
canotiscima οὐ maximo feativa, Christi Savatoris noctri natuli, perpetra- 
tum oat, manibus acelestiecimis, mandato molto etiam detecnabiliori. 480 
atatim facto herpyneo immanea idem ἀϑροΐθυδ, quibas peaedam innoxiam 
exarnifica verant, onus mſserabiio corpusculi luce δὲ νους οὐβομοὶ 
ἰοββεπίοβ in arcem ud maritimam Νοσιαίαταπι., Davibyreae ἀδοῖμαι, im- 
portatont, tauta illio οἱ mpenetrabini σκειούία tenendum ἢάϊ μεν proeci- 
ἀπ, armona in olimenta inclosi, ἀσπαίυπν δαί foret, proviea. ἱπγσαεδία 
porro Ἐκ εἴ pacta exquisitaeqque δὲ firiaundam fidem cautlones, horrendse 
quinetiam diratum imprecationes in ſalentem, αἰ olera deghetita vant αὖ 
naperatore religionem habere viso, οί ut tali eximie ab ecclesis honorato 
praequs euanctis ad ἔγηροζζαπι promoto. verun nempe ἐδὲ quod ἀἰοϊθι, 
isſtratus octendet virum. nam υδὲ qualis δυρθαὶ,, palam οϑϑθπ ϊξ πι6- 
atos: quam inũ curas ius fasque euet, qualis cuaet in ἀσαπι pieteto, 
πο νους iperium. eaeterum excaecatur οἱ ills animo, οὐ 2* 
Μεθ» glorias οδόδοδθ γόογδὸ meuMm lacis intuüta amiaso, nefaris prue 
espit innocentem νῇϑα corporis οὶ. . ᾿ 
11. Neque Moc οοηίεοῦαν, conſictie tune σδδεῖν Μαποδῖσει Βϑ ονο- 
ἴσα, puerum δϑοομθα ϑοίαίιὲο ἀξ ἰὰ domertivorum βταηνδο ουξαπν θαυ σὐ- 


DE ΜΙΟΒΔΕΙΕ PAL-AEOLOGO L. ΠΙ. 498 


ματικούς, ὑπερπαϑοῦντι δ᾽ ὅμως τοῦ Ἰωάννου τοιαῦτα παϑό»ν- 
τος ἀδίχως ὦ δίχη καὶ παρὰ τὸ εἰκάς,, ἀφαιρεῖται δινὸς αὐτῆς 
μετὰ τῶν χειλέων. ἐκεῖνος δὲ παραυτίκα ῥακενδυτήσας τὴν μο-. 
νὴν τοῦ Προδρόμον εἰσέρχεται. κχαὶ δὴ ἄλλους πλείστους διὰ 
δταῦτα ὑποβλεπόμενος τοὺς μὲν ἐν οὐδεμεῖξ ἔταττε μοίρᾳ, τοὺς 
δὲ καὶ ἐχόλαζε. τοιοῦτον γὰρ τὸ μὴ εὐνόμως ἄρχειν ἀλλὰ τυραν- Ὁ 
γικῶς" οἷς γὰρ ἁμαρτάνειν συμβαίνει τὸν ἄρχοντα, τούτοις 
ὑπειδόμενον τοὺς τῶν ἀνθρώπων εὐσυνειδήτους ἄχϑεσϑαι, ἐπεὶ 
οὐκ ἔστιν ἐκεῖνον μετανοεῖν ἐφ᾽ οἷς ἐπράχϑη καὶ συγγνώμην ζη» 
τοῖν παραιτούμενον, ἀνάγκη δικαίως πιστεύοντα ἀπεχϑάνεσθαι 
μισεῖν ἐντεῦϑεν τοὺς ὑπονοουμένους καὶ τιμωρεῖν. ἦν οὖν τότε 
κατὰ τὸ ἀρχεῖον ταραχὴ λογισμῶν φόβῳ σέμμικτος, τῶν μὲν 
λογισμῶν μηδὲ τὸν ἀνάλγητον φύσει ἠρεμεῖν ἐώντων, τοῦ δὲ Ῥ 139 
φύβου, ὡς μή τις μαϑὼν προσαγγείλοε καὶ οὐ φυχτά ol τὰ τῆς 
is κολάσεως γένοιτο, παρευϑὺς συστέλλογτος" δεινὴ γὰρ ἂν προσαγ- 
γελίαις διαφερόντως ἦν ἡ τοῦ τινὰ δοκεῖν προσκεῖσθαι τῷ παιδὶ 
Ἰωάννῃ καὶ συμπαϑεῖν. (19) παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ ὀλίγον ὅστε- Β 
θὺν οἱ χατὰ τῆς Νικαίας τἄκρα χωρῖτωι, ἀγρόταε μὲν ὄντες καὶ 


8. ὑπειδόμενος P. 


ὥὧδο merentem, quod ἐξ graviter ſerro νἶδαϑ easet quae in Leennem tam 
eradelĩter δοῖδ viderat, quam iniustol (testor ius εἴ δϑαυϑ) quam ultra 
onnem modum immaniter mutilari ſoede inacit abacisso οἰ labris nano. 
ile autem miser ita deformotus centunculo indutus in monasterium prae- 
cumoris ingresaus est. aluos item plurimos aimilem οὗ causam ἰδὲ zuspe- 
«ἦο6 ἰηνίδοξηις partim ultus coniumelioso neglecta est, nullan eorum 
18 ditributione henorum δὸ :οῦθοσιδι rationem hebens, portum quaesitis 
praeientibus male multavit. en fruetas imperũ non iuxta leges tyrannice 
perti gestique. quippo princepe iatiusmodi, 4586 largo pecca rerit, cum 
ἃ probie ot bonas conscientias hominibus δοὶ animeadverterit ant auspico- 
tae ſaerit vituperarâ, exardescat in farias necense eot; δ qui poeuiten- 
fiam profiteri perperam actorum ant veniam poscers alienum ἃ aua digni- 
tate ἃς morte peĩns vitandum censeat, toto incumbit auimo βιὰ οχἰδίϊπιδα.- 
ὦσαι pras 2equs ferendum ἰυδία 620 η080 fecit. υπὸο quid est conse- 
Pæs nici ut οὐΐδεο cogataur εὖ pro viribus ulciaci secus do a20 oenaentes Ἦ 
«οἱ ergo tane ἰδ aula confusio cogitationum metu perplexa. nom hine 
quidem nemo quamris ferus οἱ δὰ ὀδοδίδι βυπιδηΐίδιι gelides inſormere 
atico poterat tragicam apeciem exercitas in puerulo eius loci proraus 
iacerio crudelitatis tom immanis, quin οοσιοναγοίυν ἱπέλωνο οἱ δὰ vindi- 
οὐπόρπι iocitasretur: inde paritor onnes conatriugebat metus εἰ aolicitudo 
caiequo ὧδ 56 ipao, ne αἱ quod emanaret ietorum a2enauum indicium, cu- 
P llectom ἃ paratis deletoribus δὰ tyranni aſres perveniret, aeoutura 
αἰ. ᾿πευ 6 }}}} εδηθὸ atroci poens, aiquidem ας omni genere delatiopvæ 

imo τοἰδιγίοθοιθ οοπεϊίδνδηξ in βδονίδδιδιοβ ἔρσοεε Μὶ- 
chaẽlis διίκουκι, 4.86 ἀθ αυορίδπι ἴογιθ πιαιιαεοδυ σσιπάοίογο illum Ioanni 
peero εἰ casum eius aegre ſerre. (12) propter quam causam etiam paulo 
poet agrestes, qui vicinos Nicaeas montes in aratores homines et 

Georgius Packymeres L. 18 


194 ᾿ GEORGI ΡΑΓ(ΗΥΜΕΒΙ͂Θ 


γεωργίᾳ προσέχοντες, ϑαρραλέοι δ᾽ ἄλλως, πίσυνοι τόξοις, ἅμα 
δὲ καὶ ταῖς κατὰ σφᾶς δυσχωρίαις τὸ πιστὸν ἔχοντες ὡς οὐ ῥᾳ- 
δίως πεισόμεγοι κἄν τε πράττοιεν, εὑρόντες ἥχοντά ποϑὲν νεανί- 

᾿ σκὸν νόσῳ λελυμασμένον τοὺς ὀφϑαλμούς, φήμης προοδευούσης 

Ο ἐκεένου παρὰ τῶν συσκευασαμένων τὸ δρᾶμα ὡς αὐτὸς εἴη τὸδ 
παιδίον ὃ Ἰωάννηθ, ἀπρὶξ συναχϑέντες ἔχονταε τούτου, ἅμα 
μὲν ὡς δεσπότου ὑπονοουμέγου σφίσιν, ἐφ᾽ ᾧπερ καὶ ὕρκοες τοῖς 
πρὸς τὸν πατέρα πεδούμενοι ταῖς ὑπὲρ ἐκείνου προϑυμίαις ἐσφώά- 
δαζον, ἅμα δὲ καὶ ὡς ἠδικημένῳ προσαμύνοντες. καὶ ἀποστα- 
τεῖν ἤρξαντο, δῆλοι ὄντες ἐξ ὧν ἐποίουν τοῖς ἐπιϑησομένοις πολε- 10 
μιιησείοντες. καὶ δὴ περιστείλαντες τοῖς εἰχόσιν ἐχεῖνον καὶ δου- 

Ὁ λικῶς προσφερόμενοι προΐστων εἷς βασιλέα καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ κιν-- 
δυνεύειν ὥρμων. ὃ μέντοι γε βασιλεὺς μαϑὼν τὼ περὶ τούτου, 
ἀνέζεει τε τῷ ϑυμῷ καὶ καϑεχτὸς οὐχ ἦν, εἰ ἄκρωι τοιαῦται πα- 
᾿ρασπᾶσϑαι τῆς ἐντρεχούσης φήμης ἕνεκα κινδυνεύουσιν, ἐξ ὧν 15 
εἰκὸς εἶναε καὶ ἄλλους παρακχινεῖσϑαι πλείστους ἀποστατεῖν. ὅϑεν 
καὶ πάσαις ταῖς κατ᾽ ἐχεῖνον προϑυμίαις ἐνεδίδου, καὶ ἅπαν τὸ 
στρατιωτικὸν ἐν ταὐτῷ συλλέξας ἀπέστελλε πολέμους πολεμήσον- 
τας ἐμφυλίους. καί γε πολλοὶ τῆς κατὰ σφᾶς ἰσχύος κρεέττονες 


agriculturae attendentes, fortes alioquin et audaces, arcobus fretâ, εἰωυὶ 
nautem, propter asperitatem inaccessorum saltunm εἰ cacuminum in qui- 

baus sedes habent, confisi δ6 non facilo damni quidqquam pascuros, quam- 
tumvĩis quid agerent quo imperatorem irritarent; οὐ invenissent proſe- 
ctum neacio unde adolescentulum morbo excaecatum, de quo fama praei- 
verat opera quorundam istius fabulas artificum 6486 illum poerum loan- 
nem, coungregati magno numero irrevocabiliter οἱ adhaeserimt ut suo do- 
mino, quem videlicet ipsum 6886 opinabantur Theodori nuper imperantis 
filium, cui 66 obatrictos existimabant religione gaacramenti dudum ab ipeis 
rite concepti in verba Theodori patris et decessoris eius, —— ἰη- 
gentĩ δὰ quidvis pro huius salute ac dignitate andendum δυθουπάυπιηυθ 
incobuerunt, ultores iniuriae atrocis ipai ſactas δ ferentes. ergo palam 
δ imperatore defocerunt, δἰ qui ab eo contra veniĩrent, acriter δ resti- 
turos ac qualecunque diecrimen pugnae libentistime adituros demontram- 
tes. primum omnium vestitu ornatuque Augustae maiestati congruo indu- 
tum circumdatumque comitatu eum αὐ imperatorem agnoverunt coloerunt- 
qus, 86 86 pro ĩllo cuiusvis periculi aleam iacere paratos profesei sunt. 
qquibus imperator cognitis incrodibilͤter exarsit, mixtis γα motuquo indi- 
nationem vehementissimam incendentibus. extra enĩm 5686 ferebatur cus 
cogitabat ĩlla famas late vagantis vanitate periclitari sess, πὸ illi moou⸗ 
οὐ arces tanti momenti ἃ δύο imperio avellerentur; aimulque reputabat 
verisimiliter Inde gecuturam plurimorum quoque aliorum defectionen· “π΄ 
cæœca totum, πὸ ἅπας motu primo ardens flagrabat, impetu [Γ86 co- 
tinuo adaisit δὰ δονεγο quamprimum vindicandam Βοευπι Febellionen. i 
que aubito Immaen in latud cvile Uellum raptim undique coectas ĩmperũ 
copias, in quibus plerique alaeritate ruebant viribus maiori, cupidi pro 
80 quisque ostentandae praecipuas cuiusadam erga imperatorem 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. 1Π. 195 


ὥρμων δοκήσεε τῆς πρὸς βασιλέα εὐφοίας, χαὶ ἔρις ἦν ἢν 
τις προκινδυνεύσας χαρίσαιτο οἱ δὲ μαϑόντες οὕτω πολλοὺς Ρ 130 
χαϑ᾽ αὑτῶν δρμῶντας ὡς ἀποστατῶν ἄντικρυς, τὴν μὲν ἀπο- 
στασίαν πολλοῦ τινὸς συγκαλύπτειν ἐδέησαν, ὥστε καὶ ὡμολό- 
ὅγουν χαὶ μέγα τι ἐδόκουν πράττειν εἰς δεῖγμα τῆς κατὰ σφᾶς εὐ- 
σεβείας, εἴ γε καὶ ὑπὲρ βασιλέως καὶ ἠδικημένου κινδυνεύοιεν. 
χαὶ σύνϑημα ἣν ἐκείνοις ἕν, ἢ νικῶν ἢ πάντας πίπτειν. ὅϑεν 
περισχόντες τὰ ὀχυρώματα, ἀπ᾽ αὐτῶν τε τὰ διὰ τόξων βέλη 
ἐγίεσαν καϑ᾽ ὅστις ἂν καὶ ἐγγὺς προσβάλλοι, καὶ προπηδῶντες 
Ἰογυμνῖται προσέβαλλον, τύλμῃ τε προσπίπτοντες μείζονι κατη- Β 
χύντιζον μὴ καταϑαρροῦντας ἐχείνων τοὺς στρατιώτας. οἵ δὲ 
καὶ πονοῦντες ὑφίσταντο καὶ δεινὸν ποιοῦντες, εἰ πλείους ὀλίγων 
χαὶ ἄγροικοι ἀστικῶν περιγένοιντο" προσεβοήϑουν τε ἀλλήλοις, 
χαὶ ἐπέπιπτον χραταιότερον; καὶ πολλοὺς μὲν ἔφϑειρον, οὐ μὴν 
15 δὲ ὥστε καὶ ὑποχαλᾶν ἦν τὰς ὁρμὰς σφίσι. μᾶλλον μὲν οὖν κα- 
χκουμέγοις καὶ παρὰ τὴν αὐτῶν ὑπόληψιν ἐπήει ἀνδρίζεσϑαε, καὶ Ὁ 
ἀπτέρῳ τάχει τὰς δυσχωρίας καταλαμβάνοντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἠμύ- 


10. προσέβαλον P. 


lentias, certatim 4686 mutao praevertere studentes periculis ultro depo- 
scendis adeundisque. illà porro quos ἰδία apparatus petedat, cum audis- 
sent tantum in 86 numerum oppugnantium immitti tanquom ἴῃ vere re- 
belles εἴ hostes imperii, rebellionis quicem probrum atque invidiam enixe 
depellebant: quin contra profitebantur et ultro iactabanti magno se utique 
documento monstrare fidem ac pietatem suam, qui pro imperatore 8 gra- 
vieima iniuria vindicando capita fortunasque suas ipgorum sub extremum 
discrimen mitterent. quare hac animati conscientia piae belſi causae, hoc 
quasi pro tessera ἴῃ ore ac mutuis sermonibos assidus habebant ſorte at- 
que irrevocabilo propositum vincendi aut omnino moriendi. ergo insessis 
magna multitudine arcibus ac editis situ locis, inde ingentem telorum 
vim eĩaculabantur arcubus, tuebanturque apatium intra iactum, ne quis 
eo 86 impune admoveret. aed et auctis mox animis prosilientes inde, 
aine lorâcis et galeis, irruere audebant manu facta, εἰ ultro aggressores 
lacessere crebro iaculorum missu. quibus milites imperatoris, haud ausi 
deſscendere in certamen cominus vel aequo 86 campo credere, tuta procul 
iaculatione respondebant, magna pernicie ipsorum, cum in confertos nol- 
nm telum iret irritum. illi ndignantes tantum inferri sibi damni non ab 
exereitu acie inſtructo sed ἃ praesidiariis stationum sparsim positarom, 
in quarum viciniam irruerent, ingensque rati suum dedecus δὶ plures 8 
aucis εἰ durati frigore montano ac rustĩco labore δ innutritis otio ur- 
— delitiiſque vincerentur, concurrebant maĩori numero atque impetu, 
τοαῖπο ae hortantes adiuvantesque; unde εἴ plures ipsorum contigit ca- 
dere atrot que non parvam edĩ. nec tamen id δὰ minuendam δυὰδβοίαπι 
eorum remittendosque ardentes impetos valuit; quin potine inopinatae 
seneu cladis velut atimuio δ ἐοτπεοπὰοπάππι οπίχίαο virſfiusque pugnandum 
incitari υἱσὶ unt. itaque auis redditi rupibus ac iugis inviis, quo summa 
celeritate 20 receperunt, inde tantam quoquoversum telorum aacidus 


196 GEORGII PACBRVMERIS 


ψόντα βάλλοντες. τοῖς δὲ οὔτε κατὰ τὰς φάραγγας προσιτὸν ἦν, 
καὶ τὸ μαχρόϑεν βάλλειν μάταιον ἐνομίζετο" ἐπενδυόμενοι γὰρ 
ἐκεῖνον τὰ δένδρα βάλλειν μὲν εἶχον καὶ εὐστοχεῖν καϑ᾽ οὗ τις τὸ 
βέλος ἐντείνας τὸ τόξον ἀνίῃ, βάλλεσθαι δὲ οὐδὲ τὸ παράπαν ἦν. 
ἀπορουμένων δὲ πάντοϑεν τῶν ἐκτὸς μηδὲν ἐχόντων ἧ προσβάλ- δ 
Ὁ λοιέν, ἐδόκει πῦρ ἐνιέναι" ταύτῃ καὶ γὰρ καὶ μόνως ἀποχωρη- 
σάντων αὐτοὺς ἔχειν ἐγγίζοντας τοῖς οἰκείαις αὐτῶν ἐπεισπίπτειν. 
ἀλλ᾽ ἡ δυσχωρία οὐχ ὑπήχουε τῷ πυρί" ἐφ᾽ ὅσον γὰρ τὸ πῦρ 
ἥπτετο, ἐπὶ τοσοῦτον ὑποχωροῦντες ἐκεῖνος κατὰ ϑάτερα παρα- 
ταττύμενοι ἐκάχηυν τοὺς ἐνιέντας καὶ ἀπεκώλυοαγ. ἐκείνοις δ᾽ ἧἦ-- 10 
σαν οὕτω καὶ τὰ κατ᾿ οἶχον ἐν ἀσφαλεῖ, ὡς γυναῖχας μὲν καὶ 
ποδάρια ταῖς ἐσωτέραις παραδύεαϑαι δυσχωρίαις, καὶ σταυ- 
ροῖς δὲ ἐπιμήκεσι καὶ ἅμάξαις διειλῆφϑαι τὸν χύχλῳ τόπον, ὡς 
E μηδ᾽ εἰσβαλάντας τολμᾶν εἰσελϑεῖν. ἔπιπτον ταίγυν καϑ᾽ ἡμέ- 
ραν οἱ δοχιμώτατοι τῇ τοῦ ϑυμοῦ παραϑηγόμενοι ζέσει, χαὶ οὐκ 15 
ἐπ᾿ ὀλίγον ἐκαινοτομοῦντα στρατεύματα, οἷά τε δοκοῦντα καὶ με- 
γάλων δυνάμεων κατευμεγεθεῖν, ouc ὀλίγοι τιγὲς πρὸς ἐκείνους 
πλείους ὄντας καὶ ἀγρόται ἐπὶ πλεῖστον τοῦ καιροῦ χακουμένους 


5. ἡ] ἢ p. 


κραγξεῦδηξ . ἀξ plane iam nulli securus esset aditus subiectarum valum. 
ἰδεῦ 4 vero procul impetere iaculantes ex alto vanum experientia depre- 
henaum est: nam qui δὰ id 20 accingerent, ἴῃ ipso conatu tendendi arcus 
praeoccupabantur et sternebantur zagittis montanorum, e dentis ramis 
arhorum quas inscenderant otioss ἃς secure in exposita uodique colliman- 
tium, nemine illos vicistim contingere iaculis valento, υΐρρο non conspi 

oaos aed plane tectos obtentu frondium. in quibus difficultatibus melio- 
ris inopes consĩlii milites imperatoris optimum ſfaetu iudicarunt ignem in- 
ſcereo obviis δ ἰδ: silvis enim flamma populatâs sperabaſtt receasuros 
haud dubie rusticos, εἰ iter apertum iri δὰ intimas latebraa eorum, υδὶ 
familias absconderent. caeterũum ne id quidem successum habuit, ĩꝑpea 
eadem obstante diſſicultate locoram, iquidem cum in unam partem in- 
cumbebatur immittenda flamma, inde fugientes rustici alio coibant, undeo 
qommodo in incendiarios iactu telis eos configebaut, probibebantque πὸ 
perſicerent quod eperant. porro ipsis tuta érant domi omnia: muſieres 
onim οὐ parvoulos in ainus intimos maximo abruptorum submoverant mon- 
ποι, septoque ibi valido decussim innexarum per circuitum trabium val- 
laverant, ut neque ai quis noſtrorum militum eousquo penetraret, ten- 
tare iotra id vallum aditum foret auaurua. ducebatur hoc modo bellum, 
et telĩs montanorum multã quotidie Romanl, iique ex praestantiasiuis, ca- 
debant. tum enimvero ardere ira exercitus et auccesau inopinatiasimo 
ſcemere, quasi qui hactenus se idoneos arbitrati vel fortissimis εἰ οπαξοὶ- 
tatĩasiis p̃ari numero profligandis copiis, nune experimænt- deprehende- 
rentur ne tanto quidem paucioribus quam ipei esocũt, iisdemque ah ara- 
tro ac aarculo semiermibus rusticuls, debeliandia pares, cum quibus πιὶ- 
que ne aquo quidem Marto sed longe peiori sua δογία, plarimis auoruua 


DE ΜΙΟΗΛΔΕΙῈ PALAEOLOCO L. ΠΙ. 197 


τῷ πολέμῳ κατηγωνίζοντος. πρὸς τούτοις τε αὐτοὶ μὲν ἦσαν ἂν 
ἀσφαλεῖ, κἂν ὅ τι ποιοῖεν οἷ ἔξω μὴ ἐπαΐοντες, τῷ τοῖς τόποις 
χατωχυρῶσϑαι, κἂν πλείους ἔτε προσβάλλοιεν" οὐδὲν γὰρ ἦν ἢ 
αὐτοὺς προσπίπτοντας ἀλλήλοις τῇ ῥύμῃ τῶν τόξων μηδ᾽ ἀντι- Ῥ 181 
δ0χεῖν ἔχοντας παραπόλλυσθϑαι. ἐχείγνους δέ, εἴ πού ποτε καὶ 
μερισϑεῖεν κατὰ χρείας ἀνάγχην, ἀπολελειμμένους ὀλίγους ἔχα- 
σταχοῦ κινδυνεύειν συνέβαινεν ἐξ αἰτίας τοῦ τοὺς μὲν τὴν χώραν 
πρὸς αὐτῶν ἔχοντας καὶ μηδὲν εἰς κίνδυνον κατὰ νώτου πρυσδο- 
κῶντας ἔχοιεν, τετραμμένους πρὸς τοὺς πρόσϑεν, ἐπηλυγαζομέ- 
ἰῦνους χαὶ τούτους ἔχ φόβων δένδρεσι, κατολιγωρεῖν, τοὺς δὲ 
προσδοκῶντας ἐφ᾽ ἅπασι καὶ κύχλῳ τὸν κίνδυνον ἐκδεχομένους 
πολυωρεῖν, καὶ οὕτω συχναῖς ὅπου παρείχοε χρωμέρους ταῖς ἐκ. Β 
δρομαῖς ἐπεισπίπτειν χωὶ ῥοπάλοις ( οὐ γὰρ εἶχον ἅπαντες σπά- 
ϑας) καταγωνίζεσϑαι. οὕτω γοῦν ἐπὶ πολὺ τοῦ πολέμου συνι- 
ἰὁσταμένου καὶ τῶν πραγμάτων τριβομέγων, ἐπεὶ οὐκ ἦν σφίσι μα--, 


9. δὴ ἔχειν αυσὰ inngendum illi κατολεγωρεῖν. 


inultàs cadentihus, tamdin pugnarent. inter haee montanorum optĩmo loeo 
res erant. in tuto iꝑei laresquue ac pignora ipaorum, non modo citra teli 
iactum, sed etiam, «υἱἀααίὰ intus agerent, extra notitiam et sensum 
frostra dudum obsaidentum stabant, naturali aitu εἰ asperitate locorum 
abunde munitiâ. contra quem ai vel insanire oppugnatorĩbus liberet palam 
Φοπίγα nitendo acie inſtructa, quid aliud quain ignominiam damno cumu- 
lharent, sua capita pro scopis osſtendentes exercitatiscimis arquitis, εχ 
alto εἰ tuto in denaam turbam nunquam iactu irrito vibraturis apicula ꝰ 
quodel non universis simul copĩs sed per manipulos segregatos οἱ seor- 
sim ĩamissos tentaretur assultus, id quoque cuin frustra tum perniciose 
ſaetom iri experientia monstrabat. naim qui hactenus οὗ locorum multos 
θὰ] non capientium angustias necessario divisi ἃ caeteris aggredi mon- 
tanos voluerant, aut in conatu ceciderant aut male multatũ coacti fuerant 
recedere. culus rel causs erat, quod nostri conscientis castrorum late 
cancta quae ἃ tergo erant obslidentuum circumveniri non tĩmentes, εἴ in 
iolos ex adverao positos intenti hostes, quorum plerique non aspectablles 
hiebant Inter ramos arborum εἴ latebras familiarium ailvarum, falas δ6- 
earitate provehebantur in loca unde receptos non æsset, propterea quod 
hrervantes eorum incautum progreascum ex oceculto rustici eruptionibus 
ἢϊο6 opportunis ἃ laters aut ἃ tergo, unde minime timebatur, coort cae- 
debaent. porro ille ipss metus δὲ aolicitado montanorum, reputantium 60 
pancos 8 plurimis, loco uno clausos ab universam late circum reglohem 
obtnenbos Impeti, acuebat eorum vigiliam in excublis, no opprimi δ 
noctris 0114 ἴη parte ἱπιργονίσο posasent. ac quamquam illorum plerique 
eatentes ensibus elavas zolum οἵ ramalia nodosa pro armis habebant, ta- 
men δάϊινασίζά ἰηἰησίἐδίο locorum noſtros υἰσαπίαυθ optime armatos, —* 
ποῖα * divertloola deprehensos, facilo opprimobaut vincebantque. hac 
(ΔῈ nobis ἀαχπησσα δα }ϊ σαπὶ longo lam eaſet tempore pugna- 

tan nec res exitum haberet, verni δά artes nostri, quod vis non zucce- 
tentandum εἷδὲὶ putarunt, εἴ paucos aaltem hoſatium, ac per vicem 


198 σΕΟΒΟΙΗ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


χομένοις περιγίνεσϑαι τῶν ἀνθισταμένων, ἔγνωσαν εὐσυνέτως 
ὑπέρχεσθαι μετ᾽ εἰρήνης, οὐ πάντας ἅμα" ἀδύνατα γὰρ οὕτως 
ἦν ὑποκλίνεσϑαι σπενδομένους" τοῖς γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἐγνωσμένοις 
Ο ἐμμένοντες μεταβάλλειν ἤδοῦντο τὸν πλησίον ἕκαστος, καὶ τὸ 
δύσελπι σφίσι προσῆν ὡς ἀπολουμένοις εἰ ἐνδοῖεν. τῷ τοι καὶ 5 
καϑ' ἕνα πέμποντες τῶν μὲν συμβάντων ἀμνηστίαν ἔχειν καὶ βα- 
σιλέα καὶ αὐτοὺς ὑπισχνοῦντο, ἐκείνοις δὲ μὴ διηνεκῆ τὴν ἐπὶ 
κακίστοις ὁμόνοιαν πρὸς τοὺς ἄλλους ἔχειν ὡς οἷόν τε συνεβού- 
λευον, καὶ σφᾶς, εἰ ϑέλοιεν, προῆγον εἷς τόπους σεσημασμέ- 
νους ὄντας, πλὴν μεϑ᾽ ὁμήρων (οὐ γὰρ ἀπατᾶν ὀρέγεσϑαι), 10 
Ὁ ἐντυγχάνειν, ἐξ ὧν εἶναι μανϑάνειν ὁπόσα πρὸς βασιλέως εὐεργε- 
τηϑήσονται ἐνδόντες μὲν τὰς ἐνστάσεις τῷ σπένδεσϑαι, προδόν- 
τες δὲ καὶ τὸν εἷς βασιλέα φημιζόμενον πλάνον. μηδὲ γὰρ εἶναι 
τοῦτον τὸν “άσκαριν Ἰωάννην, μηδ᾽ ἂν πάντες λέγοιεν" αὐτὸν 
γὰρ ἀποχεκλεῖσϑαι τῷ τῶν Νικητιάτων φρουρίῳ καὶ ἀσφαλῶς 15 
ἐγκαϑείργνυσθαι. ἢν δέ τις καὶ βούλεται βλέπειν ἐφ᾽ ὅρκοις 
λαβὼν τὰ πιστὰ φριχώδεσε, προσεῖναι τοῦτον ἰέναι καὶ βλέπειν. 
Ε τούτοις καὶ πλείοσιν ἐκείνους ὑπεξάγοντες καϑ᾽ ἡμέραν, ἅμα δὲ 
καὶ προσπέμποντες ἷκανά, μόλις ἔπειϑον καὶ ἐδούλουν τὰς γνώ- 


aingulos, abducere ἃ conspiratione communi et δὰ pacis tractationem in- 
clinare possent. ratio haec erat conailii prudentis. haud eperandum Υἱ- 
debatur posse admitti ac vel audiri patienter ἃ commuoni consilio gentis, 
et ira flagrantis et auccessu belli elatae, comporitionis mentionem: fixi 
quippe omnes erant ἴῃ proposito vindicandi tuendique, quem ae habere 
putabant, legitimi δυΐ principis; δὰ haec insidias in conventione cuspe- 
ctantes, et non sine causa metuentes ne dolose inductũ æpecie pacis irri- 
tatissimis hostibus δὰ poenas atroces dederentur, cuncta eius generis sta- 
tim oblata reſspnebant. ergo primum δὰ unum et alterum, mox sensim 
succedente negotio δὰ alium aliumque mittuntur certi πος ingratà privatin 
homines, qui oblivionem utrimque transactorum proponerent, pollicentes 
optima fide ab imperatore sanciendam, δὶ εὖ ἱραὶ paria spondere de 868 
vellent. δὰ haec insinuabant sese illis, amice suggerendo conulerent 
rebus suis privatim, nec caeco se multorum impetu in certum exitium 
abripi praecipites sinerent. non se postularo ut verbis crederent: capere 
licere praesens experimentum rerum ipsarum. venire modo ne gravaren- 
tur, obsidibus in tutum reditum acceptis, δὰ loca designata, ubi distu- 
ctios explĩcandum illis foret quantis essent ab imperatore cumulandi prae- 
miüis, ai redire cum eo in gratiam vellent impostore illo, pro quo pu- 
astent, abdicando. non enim ease illum Ioannem Lascarim, quidquid 
ipis fuisset universis persuasum, sed agyrtam εἰ planum, falso δὲ ven- 
ditantem nomine ipsisque illudentem. οἱ manifestom imposturae convi- 
ctionem offerebant, servari verum Ioannem affirmantes tutissima οὐδὲ 
in arco Nicetiatarum, απὸ spectatum 86 conferre sine ullo periculo pos- 
βεηΐ:: praeaumpturos enim quantascumque vellent ĩuramentorum aut pr 
gnorum cautiones, sicque ἰδίας nequo 80 securo intraturos animo, cui 
pleno arbitrio liberi reditus, citra ullam zuspicionis unbram. εἰ 


DE ΜΙ(ΉΔΕΙΕ PALAEOLOGO L. ΠῚ. 199 


μας χρυσίῳ μερίζοντες, καὶ νῦν μὲν τοῦτον νῦν δὲ ἐκεῖνον ὕπερ- 
χόμενοι τοῖς μηνύμασι, τοῦτο μὲν ϑεραπεύοντες τοῦτο δέ γε καὶ 
ὑπισχνούμενοι παρέπειϑον τοὺς πολλούς, καὶ μᾶλλον τοὺς ἐπιδή- 
λους. οἵ δὴ ὁσημέραι πλέον μαλακιζόμενοι ὑποψίαν τοῦ προϑι-- 
ὀδύναι παρεῖχον τοῖς ἄλλοις. πλὴν καὶ τῆς μεταβολῆς αἰσϑανό- 
μένοι οὐχ εἶχον ὅ τι καὶ πράξειαν" μόνους γὰρ τοὺς σπενδομένους 
ὑπελάμβανον σώζεσθαι, κἀκείνοις ὁσημέραι πολλοὶ προσετίϑεντο Ῥ 139 
δέει τοῦ κινδυνεύειν, ἦσαν δὲ καί τινες οἵ πολὺ κρείττονα τὸν 
ἐν τῷ πολέμῳ ἡγοῦντο ϑάνατον τῆς προσδοκωμένης, εἰ καϑυ- 
Ἰὐφεῖντο καὶ προδοθϑεῖεν, κολάσεως, καὶ ἀντέχειν διὰ ταῦτα διὰ 
τέλους ἤϑελον. (13) ἐπλεονέκτουν δὲ μᾶλλον οἱ καὶ τὰ ὑπὲρ Ῥ 138 
τοῦ τυφλώττοντος προβαλλόμενοι. καὶ “τί γὰρ᾽" ἔλεγον “δί- 
χαιον ἡμῖν πέπρακται ἐπὶ τῷ ἀλλοδαπῷ τῷδε, εἰ κἀκεῖνος εἴη, 
εἰ ἄλλος ; ἐπειδὴ δεξάμενοι ἐτίϑεμεν ὑπὲρ αὐτοῦ τὰς ψυχάς, γυ- 
ἰϑναῖκας καὶ αὐτὰ τὰ γνήσια προβαλλόμενοι, ἐς ὃ σωϑείη ὃ εἷς 
χεῖρας ἡμετέρας καταφυγών, νῦν μεταβαλόντες καταπροώμεϑα; 
τί δ᾽ ἡμῖν εἰς ἀπολογίαν πρὸς τοὺς μεμφομένους ἐσεῖταε προδοῦ- Β 
σιν; ὅτε παρώτρυγε μὴ ϑέλοντας ; ἀλλ᾽ ἡμῖν γλιχομένοις ὑπὲρ 


blandimentis plauaibilinm germonum saliquantulum initio labefactata duritie 
quorumdam 6 montanis, aecedente vero larga missitatione munerum ve- 
hementius impulaa, vix tandem loco cessit, placida docilitate auccedente 
ac plena promiaſsione verĩ in imperatoris obsequia atudii, auro, ut aolet, 
diatrahente concordes εἰ atedia invicem votaque committente prius unani- 
niter conspirantium. ea ratione traxerunt in partes multos, οὐ in ἴδ ca- 
pita ipsa natonis, auctoritate illic οἱ existimatione principes. quibus- 
cum utcunque isthaec arcano tractahantur, οἱ ipai sedulo celabant, tamen 
cum in deliberationibus de bello οἱ in omni occasione aimilium aermonum 
ü molliores in dies 86 praeberent, auspicionem alũs moverunt quasi pro- 
ditionem meditarentur. moxque δβαδρίεἶο in opinionem transiit, idoneis 
extantibus mutationis aignis. unde non parum conturbari contigit pleros- 
que, videlicet existimantes sibi cavere solis δὸ salutem dumtaxat pro- 
priam pacisci eos qui cum imperstore tractarent: caeteros omnes irae ho- 
aium ẽexpositos relinqui. eo valuit huins periculi metus, ὧδ multi quoti- 
e δὰ δοὸβ qui tractabant so aggregarent. erant tamen qui mortem ἴῃ 
hbello minus acerbam ducerent malis suppliciisque, quibos 86 subũcĩendos 
expectabant, ai aut ultro cederent aut aliorum dolo proderentur. quare 
obſirmabant se in sententis resistendi bellandique, quond vincerent aut 
caderent. (13) maxima horum pars erat miserantium caecum quem apud 
a20 habebant, οἱ facto indignum contendentium illum, quicumque esset, 
prodere. quo enim, aiebant, iure alenum huno, sive Ioſennes οδέ Lasca- 
ris aivo non est, hostibus eius δὰ cruciatus δὲ necem acerbam dedere- 
neos poſtquam enim pro illins ad nos confogientis aalote capita nostra, 
uxores ac εατίδεΐπιδ quaeque in diserimen misiimus, δἱ hune modo mutata 
Sententia denũtnimns, quid nobis δὰ defenscionem faciemus reliqui, 
quominus ab omnibus proditionis perfidiosissimae damnemurF δὴ dicemus 
nos ab ipso nolentes impulsos ooactosque Ἐ at nobis ἰδιβ anten paratis et 


200 GEORGI ΡΑΟΒΥΜΈΒΙΘ 


δεσπότον πάσχειν ἐπέστη. ἀλλ᾽ ὅτι τὰ καϑ' ἡμᾶς ἐν ταραχῇ 
κατέστησεν; ἀλλ᾽ ἡμῖν γε προϑυμουμένοις μᾶλλον ἢ τούτῳ μέμ- 
ψοιτό τις. ἀλλ᾽ ὅτι ὑπεχρίϑη τὸν βασιλέα καὶ προσιχέτευσε; 
καὶ πρῶτον μὲν τίς οἶδεν ἂν ἀληϑῆ ταῦτα; ῥᾷον αὐτοῖς ἄλλον 
Ὁ ἀντὶ τοῦ ἀληϑοῦς ἐμφανίζειν καὶ ἀπατᾶν, εἶ ἐπισταῖμεν, ἢ τοῦ- 6 
τον ἄλλον ὄντα ἐκεῖνον ὑποκρινεῖσϑαι. εἶτα ἔστω καὶ τοῦτο. 
πλὴν πᾶσι μὲν ἡ τοῦ πλείονος ἔφεσις, καὶ ἀγαπητὸν μὲν αὐτὸν 
ἕκαστον ὄντα τὸν σπουδαζόμενον τῶν χαλῶν τυγχάνειν, εἰ 
. δ᾽ οὖν, ἀλλὰ καὶ τὸ δοκοῦντα μεγαλύνεσϑαι μοῖραν οὐ τὴν τυ- 
χοῦσαν φιλοτιμίας ἔχει. τί οὖν ἑαυτοῖς ἀφέμενοι μέμφεσθαι, τὸ 
συναρπααϑεῖσιν οὕτως καὶ κίνδυνον ἐπανῃρημένοις, μῶμον ἐκεί- 
Ὁ νῳ προστρίβομεν, καὶ ἀντὶ τοῦ σώζειν μεγίστῳ κινδύνῳ περιβάλο 
λαμεν; ἄλλως τε, εἰ καί οἱ τὰ παγχάλεπαιπέπρακται, τὸ γοῦν 
σχῆμᾳ τῆς ἱκετείας ἱκανὸν καὶ τὸν κάκιστον σώζειν. οὐδὲ γὰρ 
ἂν τί παϑεῖν ἐχεῖνον, ἀλλὰ τί ποιεῖν ἄξιον ἡμᾶς προακοπεῖν.᾽ 16 
ταῦτα τινῶν λεγόντων ἐδόχει τισὶν ἀδοξεῖν τὰ μεγάλα, εἰ κατα- 
προοῖντο τὸν ἱκέτην, καὶ τὸ μὲν διηνεχῶς πολεμεῖν (καὶ γὰρ ἂν 
Ε ἀνάγκῃ τοῦτ᾽ εἶναι μὴ περιγενομένους τῶν πάντων, τοῦτο δ᾽ ἣν 
5. ἀπαντῶν P. 156. ἂν] δεῖ 18. περιγενομένοις 7 


geatientibus pro domino iniusta passo vindĩcando pugnare supervenit. 88 
illud causabimur, eius gratia perturbatas res noſtras 6580 ntqui noſtras 
veries praecipiti δὰ novandum audaciae quam huie culpa istius tumaltus 
imputabitur. an quod ae imperatorem ease aimulavit, οἵ ut talĩ aibi δὺο" 
curreremus oravit ἢ primum quis scit aimulasse illum, et non esso verum 
qualem 86 nominat Ioannem ἢ εἴ cui corto poterit constare illum alium, 
quem ostendere nobis 86 paratos aiunt, custoditum apud ipsos caecum 
adolescentulum revera Ioarnem esse Lascarim ἢ deinde eato ita, δὲ: 
tamen ĩsti culpae, ne 8 nobis tam atrociter vindicanda videatur, magaam 
partem detrahit invidiae innata oounibus εἰ lato coomunis cupiditas au- 
gendi fortanam suam, praesertim ingerente δ6 cresdendi occasione εἰ atu- 
quis hominum ultro δὰ maiora vocantibus; quo tempors quis non venia 
dignam exiatimet ambitionem eius qui regnum a volentibua delatum non 
recusaverit quid igitur attinet nobis culpa zolutis 1} crimen impin- 
gers? quem utique ahaentem deſrideratam, ooourrentem φνεοίαμι, ac εἰ 
quid in eo deliquit, peccare ἃ nobis οοδοίπιβ tuerĩ potius οἱ servare de- 
heremus quam — aino iuata vituperationa nequimus facero, grovie- 
aimo illum peri exponere, aitientiasimis cruoris εἰυδ ipsum hostibus 
qondonandoq. atqui vel atrocisimi dompertam conrictumque flagitii ρμοδαὶν 
mumque palam caput habitus quppúcia, fas ae vorecundia confugientis ia 
fidem atque asylun protectoni nosatrae, praestars intactum immuneequo 
τρριμυδὶ δυπιδιϊλαίλα οἴβοὶρ deberets βοηθφ enin tunc tam δρεοῖδεο opor- 
terot quid eum pati iustum esaet, quam quid nos ἴδροτε deceret. ἰδ) 
quidam diacerentea peranadebant — *8 non pote aina Sume 829 
qentisa inſfamie prodĩ αἰ) ipais dadique hoſtihes δορμίδοοιι. iidam ποι 
quali ἀφροῦ ἱπρμκοῦδθι; υδὰ igitus δροράμο ἢ ἴγμα pugnendam βεαν- 
per? ἰὼ quippeo ποροραιίο οοποδαμΐ οχ ρεοροείίο. ρουφονοξαιμνάϊ δὰ ἀπέτο- 





DE MICBAAELE PALAEOLOGO L. ἢ]. 201 


ἀδύνατον) ὡς κινδυνῶδες καὶ ἄλλως ὃν ἀπρεπὲς ἀπέλεγον, τὸ 
δ᾽ αὖϑις καταπροεμένους τὸν ξένον σπένδεσθαι ἐπίμωμον ἔκρινον 
καὶ ἄδικον πάντῃ πρὸς τὸν ἥχοντα, εἶ πιστεύσας ἐκείνοις σφά- 
ζοιτο. τῷ τοι καὶ τὴν μέσην χωροῦντες αὐτὸν μὲν ἀπεῖπον μὴ 
δ προδιδόναι, αὐτοὺς δὲ σπένδεσθαι οὕτως, εἰ ϑέλοιεν" εἰ δ᾽ οὖν, 
ἀλλὰ διὰ τέλους μάχεσθαι συνετίϑεντο. ἂν τοσούτῳ οὖν τοῦ 
καιροῦ τριβομένου καὶ τῶν μὲν μηδὲν ἐχόντων ποιεῖν τῶν δὲ μή Ῥ 184 
τι ἀποχρινεῖσϑαι, ὃ μὲν ξένος ἀνεῖτο φεύγειν πρὸς Πέρσας, οἷς 
δ᾽ ἦσαν ὑποσχέσεις παρὰ τῶν τῇδε καὶ συνθεσίαι, ἐσπένδοντο 
totù πιστὰ λαβόντες τοῦ μὴ παϑεῖν. οἱ δὲ ταῖς σπονδαῖς πρὸς 
ἐχείνους ἡμερωθέντες τοῖς ἄλλοις καχῶς καὶ ἀπηνῶς προσεφίο- 
θογεο, καὶ προσετέμουν ζημίαις οὐ φορηταῖς καὶ μείζοσιν ἣ 
ὥστ᾽ ἐνεγκεῖν ἐχείνους. τὸ δ᾽ ἐλαύνειν ἐκεῖθεν ἐξορίζοντας, 
ἄσμενοι ἂν εἷς τιμωρίαν μεγίστην πράξοντες, ὅμως ἐκωλύοντο Β 
ἰὁπράττειν, μὴ καὶ τὰς ἄχρας ἐρημοῦν ἀνδρῶν τὰς δρμὰς τῶν 
Περσῶν ἀνέχειν δυναμένων. ταῦτα περὶ τοὺς Τρικοχχιώτας καὶ 
τοὺς τοῦ ζυγοῦ διαπραξάμενοι ἀνεχώρουν ἐπ᾽ οἴκων. 
14. ὙΤὸ μέντοι περὶ τὸν παῖδα ᾿Ιωάννην συμβάν, μέγ. Ὁ 
στον ὃν ἢ ὥστε χρυβῆναι, ἔχπυστον γέγονε καὶ τῷ πατριάρχῃ. 


15. ἰρημοῖεν 


δππὶ ia ἀεξεπεῖοθα pueri. nisi, quod zperari non poterat, una ipei nee 
magne gens univeraum in 860 coninratum imperium vincerent, 86 ne δὲ 
quidem posset suceedere, tamen tentari conveniret. hie vero comn δὰ 
nanicam oblatam compouendas pacis ratĩonem reſerebant aninuin, δὰ de- 
ditionem nempe pueri hospitis, abhorrebant atqes avernabantar 

que propendebant in anceps damnosumqus conilünm hellandi πὰ extremum 
periculo quocunque. inter hos multoruin aetus, cum longa perplexarum 
deũberatisnum mera certã consilũi nihil expedireiur, eaecus advena, σῦν 
tantoram motuum, dimieaus δὶ Persas fugit. qui porro εχ montanis pa- 
ἀρεὶ σαι nostris et arcano tractate dudum coeperant, ἰΐ foedus iam pa- 
len icerunt, receptâque ἐπ gratiam, cum essent, υἱ ἀϊχὶ, οἱ multl et 
praecipui montanorum, reliquos infirmiores illius gentis ἦγϑο minictrorun 
iperatoris obieceærunt; qui 606 acerbe crudelterque vexarunt, apollantes 
hiolerabĩliter miseros, οὐ oltas nomins δυσνσδο δὺ “6 ροουπῖδο τραίονοθ 
Atequentes quan quas, Π6 venditis quidem quas hebebant παϊνογεῖθ, 
Pesent conficere. nec ulla inperatorios misericordia tenuit ab ils eæxter- 
miatadis οἱ eaterbandis δοὺς patria in ultäonem rebelſionis: φδοὰ εὖ 69 
coxilis illa eoo cura rerocavit, quod providebdant fors ut his inde polelo 
οὐδοί qui iug iIla, propegnaenla Romani Ilimitis, ἃ Ῥεγέδγαιν 


accidne illis ibus ἱποὶ crebroque irrumpentiun incursionibes 
255— hie ciros Tricoeciotas δὲ πυροίαπον getie Roianao ὁ0- 
Ριδο rerearterunt. 


14 Coeterom quod puero Ἰοαππὲ evenerat, τοῖος υὐΐηθο δἰηῦο 
—.. 


202 GEOROMI PACEAVMERIS 


ὃ δ᾽ ἀκούσας ἐν δεινῷ ἐτίϑει τὴν ἀγγελίαν, καὶ οὐκ εἶχεν ὃ τι καὶ 
πρόξοι, οὐδὲ καϑεχτὸς ἣν ἀλύων. εἶτα μὴ κρίνας ἀσφαλῶς 
ἑαυτῷ ἐπὶ τοιαύταις πράξεσι σιωπᾶν καὶ μὴ ἐπεξιέναι ἐπιτιμῶντα, 
προσκαλεσάμενος τοὺς περὶ αὐτὸν ἱεράρχας, καὶ δεινὰ σχετλιά- 
σας τὸ πρῶτον ὡς χλευασϑείς, καὶ ὅτι νόμοι καταφρονοῖντο 5 
Ὁ ϑεοῦ διὰ τῆς τῶν ὅρκων παραβασίας ὑπεραγαναχτήσας, τέλος 
τί δεῖ ποιεῖν κατεσκέπτετο, ὡς μὴ ψεῦδος ἀληϑείας κατακαυ- 
χήσαιτο καὶ ὃ ἀδικήσας κερδαίνειν δόξοι ἀνεχομένης τῆς δέκης. 
“τὸ γοῦν ἐξ ἡμῶν᾽ ἔφη, ““ἂν ἐκείνη περιαργοίη, δίκαιον γίνε- 
σϑαι, ὧς ἂν τῷ περὶ τούτων ἀγανακτεῖν μισοπόνηροι δόξωμεν. 10 
Ρ 185 ταῦτα τοῦ πατριάρχου λέγοντος ἀπήχϑοντο μὲν οἱ περὶ ἐκεῖνον 
ἐχτόπως καὶ ἀπεστύγουν τὰ πεπραγμένα, τὸ δὲ πᾶν ἐπ᾿ ἐκείνῳ 
χκεῖσϑαι διωμολόγουν, ὡς καὶ αὐτῶν ἑψομένων, εἴ τε ἂν ἐκείνῳ 
καὶ δόξοι. ὃ δὲ ὅρκων ἐχείνων καταστενάξας, καὶ μνησϑεὶς 
ὅπως ἐμπεδοῖντο καὶ ἄλλοι μὴ οἷοί τε πράττειν τὰ ὀμωμοσμένα, 15 
αὐτὸς τὸ εἰς ἐκεῖνον ἧκον ποιεῖν ἀνεδέχετο μόνος. πλὴν οὐ σω- 
ματικῶς σφάττειν ἡρεῖτο (οὐδὲ γὰρ ἄξιον)" ὅσον δ᾽ ἧκε κατὰ 
ψυχὴν πράττειν, οὐκ ἐρραϑύμει. τὸ δ᾽ ἦν πάντως ὕπερ διὰ 
Β τῆς μαχαίρας τοῦ πνεύματος γίνεται, ὅ ἐστι ῥῆμα ϑεοῦ, ὡς 


est. is porro acerbo consternatus nuntio aestuabat animo, quid ageret 
incertus; nec teneri poterat quin δα in cuncta palam luctuosissimi doloris 
indicia effunderet. —* ratus haud securum ease aibi auper tali faci- 
nore silere nec iustas id animadversionis ulcisci vindieta, convocatis qui 
δὰ manum erant praesoulibus, graviter conquerens primum δε delusum ih- 
risumque, tum foede contemptas ἀεὶ leges nefaria violatione iuramento- 
rom, indignitatem horrendi flagitĩi exaggeravit; ac denique deliberandum 
proposuit quid tali occasione 86 ſacers deceret, πὸ mendax perfidia de 
conculcata veritate impune gloriaretur, neve grascator iniquissimus opimo, 
quod immanisime rapuerit, apolio gauderet, connivente iustitia dĩvina; 
qquas ai auis, ut plerumque aolet, incompertis humano ingenĩo contiliis 
cunctetur, tamen ποδίγὶ οὐδ officii non hegligere quod possumus, sed 
βαϊζεπι demonstratione aliqua insigni mundo et posteris testari non sane 
probantibos δαὶ tolerantibus nobis δὲ vehementer indignantibus εἰ dete- 
atantibus, tam atrox acelus fuisse perpetratum. talia loquente patriarcha 
exhorruerunt δὰ mentionem phanaticas crudelĩtatis qui aderant antistites, 
nulloque non igno declararunt abomĩnari δοκὸ totâs animis facinus adeo 
execrabile. adiunxerunt, decerneret quod tali occasione fas εἰ aequom 
poscers putaret: comprobaturos aese ac pro virili aecuturos. δὰ er ille 
gvi, ex alto pectors ducto gemitu, recordari δα testatas que religion⸗ 
iuriaiurandi 8686 omnes adetrinxerint δὰ statim vindicandam vi εἰ meno 
perſidiam, in utro Augustorum exiateret, alteri contra pacta conventa in- 
aidiari ac grasari in alterum audente, addidit, quoniam appareret deemo 
facultatem caeteris iurata exequendi, ae quidem quod esset in 40 ſactu- 
rum. non atricturum autem sentibilem gladium ἐπ corpus 86 ingunlum a2- 
orilegi (haud enim id aibi convenire), δβοὰ quod διδο potestatis foret, 
minime cunctaturum exequi, utendo gladio apiritus, quod eat verbom 


νων 


ΠΕ ΜΙΟΒΑΕΙΕ ΡΑΙΔΕΟΙΟΟΟ L. 1Π. 203 


διαιρεῖν τὸν ἄξιον καὶ τὸν ἀνάξιον, καὶ τὸν μὲν εὐλογεῖν, τὸν 
δ᾽ ἐκπέμπειν τῆς ὁλομελείας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. ταῦτα 
στήσας καϑ᾿ ἑαυτόν, τῶν ἄλλων τῷ μὲν δικαίῳ δυσωπουμένων 
τῷ δὲ φοβερῷ δυστελλομένων, μὴ καὶ ἀνεδέστερον ἀπεργάσαιντο, 
ὁπέμψας ἐκεῖνος ἅμα τε ἐλέγχει ἀσεβήσαντα καὶ ἅμ᾽ ἐπιφέρει τὴν 
τοῦ πνείματος τομὴν τὸν ἀφορισμόν. ἐνταῦϑά τις καὶ μέμψαιτο 
τοῖς γεγονόσιν ὡς οὐ κατὰ τρόπον γεγονόσι, καὶ ὑπεραπολογή- Ο 
σατο τῶν πραξάντων πάλιν ὡς οὐκ ἄλλως ποιεῖν ἐχόντων. καὶ 
ἢ μὲν μέμψις, ὅτι ϑεὶς τὸν δεσμὸν ἐφῆκε τοῖς τοῦ κλήρου ψάλ-- 
ἴθλειν ἐχείγου χώριν, ὥστε οἷ καὶ κοινωνεῖν ἐχείγους διὰ τῶν ἱερῶν 
τελετῶν, αὐτός τε τὰς ἱερὰς ἐτέλει μυσταγωγίας, ἐφ᾽ αἷς ἦν 
ἀριδήλως τὸν δεσμοῖς πνευματικοῖς κατεχόμενον μνημονεύεσθαι. 
ἢ δ᾽ ἐπὶ τούτοις ἀπολογία, ὅτι ἀὐτάρχως εἶχε τοιούτῳ προσώπῳ 
τὰ τῆς ἐπιτιμήσεως, ὡς εἰ καὶ προσετίϑετο πλέον, κινδυνεύειν Ὁ 
ἰὁσυγκεχύσϑαι τὰ πάντα κατὰ τὸν Ἐμπεδόχλειον σφαῖρον, καί τι 
χαὶ παράλογον προβῆναι τοῦ βασιλέως ἀπαυϑαδίσαντος. εἶ γὰρ 


4, ἀναιδέστερον 7 9. ὀφῆκο P. 14. προσετίϑειτο P. 


dei, ad dividendum iustum ab impio, εἰ illi quidem bene precandum, 
hunc vero abscindendum ἃ Chriĩeti corpore. haec se plone ſacere decre- 
visae cum ille significasset, aliis ob manifestam τοὶ aequitatem improbare 
non audentibus, οἱ terrore tamen haud dubio concussis, ne diris omnes 
auppliciis, satellitibus ab irritato anathematis ignominia imperatore im- 
niasis, conciderentur, patriarcha pronuntiato pelam οἱ merita aevoritate 
obiurgato Michaẽlis Augusti scelere, ipsum, legitima prolata talis indiciũ 
formula, spirituali 2ectione 8. communione Christo credentium rite resecot. 
fait in modo ac circumstantia quadam huius ſacti quod iure quis repre- 
henderet: aed nec defuit quod δὰ excusatäonem contra vicissim allegare- 
tur pro sic agentibus, quod aliter vix poassent. inconsequens videri po- 
tait patriarcham, excommuncato nominatim imperatore, permittere, quem- 
admodum fecit, clericis αὐ consuetas pro 60 preces palum in choro pro- 
muintiarent (nam hoc erat ipsos cum eo ἐπ sacris communicare qui 8 com- 
monions abscissos fuerat), tum praeterea patriarcham ippum per 86 ope- 
"τὶ rei divinae, in qua sciebat honorifico memorandum eum quem diri 
anathematis vinculis irretisset. verum δὰ haec dici potest merito visum 
mfficere debere in talĩ persona zeveritatem animadversionis, quae aliquid 
e Summo rigore remitteret: periculum enim fuiase, Π6 δὶ vel pauxillum 
ples acerbitatis admisceretur negotio per 2e odioso, cuncta statim modico 
momento in perniciem praecipitata conſunderentur, quemadmodum in Em- 
pedocleo contingebat globo, quem ventis compreæsis οἱ aopitis foetum δὶ 
qeis ĩmprudentius contrectaret, ex eo repente procellas immanes cuncta 

te conquassantes erumpebant. nam quo non ογαὶ verisimilo prodire im- 
manitatüs poase eſferatnin nimis acri contumelis, irritabilem alioqui, δὰ. 
paec δυχιπιδα potestatis δ] conscium imperatoris animum, cui tenendo 
ὅσαι vebementâ cupiditate raperetor, infirmos ease verecundiae cancellos 
atque oſficii z2atia ογαῖ experientia compertum. anne δὶ non fere patien- 
56 domus magna parvom infortanium quam domus parva cladem maxi- 


204 ΟΘΕΟΆΟΙΙ PACAVMERIS 


δυσχερὲς μέγαν οἶκον μικρὰν δυστυγίαν δέχεσϑαι, ὥσπερ καὶ μι- 
χρὸν μεγάλην, ἀλλ᾽ οὖν τὸ τὴν μεγάλην δυστυχίαν τῷ μεγίστῳ 
οἴκῳ ἐπεισπεσοῦσαν μὴ κατὰ τὸ εἰχὸς ἐχμειλιχϑεῖσαν καϑυφιέναι 
τῆς ἀπηνείας οὐκ ὀλίγα βλάψειεν ἄν. Οἰδίποδες ταῦτα καὶ ϑοῖ- 
Ἑ ναι Θυέστου καὶ πλάνοι ᾿Οδύσσειοε μαρτυρήσουσιν. οὕτω μὲν 5 

οὖν τοῦ πατριάρχου μετελϑόντος τὸ τοῦ βασιλέως τόλμημα, ἑκὼν 
μὴ ϑέλων δέχεται τὴν ἐπιτίμησιν ὃ χρατῶν, καὶ τόπον διδοὺς τῷ 
δικαίῳ ϑυμῷ ἡσύχαζεν, οὔτε μεμφόμενος (οὐ γάρ οἵ ἄξιον), 
καὶ τὰ τῆς πράξεως ὡς εἶχεν ἀπελογεῖτο. ὅμως ἐν ἀφύχτοις οὖκ 
ἀγνοῶν κατεχόμενος ἠρέμα διέφερε τὴν ὀργήν, καὶ καιρὸν μεταο 1, 
ψοίας ἐζήτει ἐφ᾽ ᾧ τὴν συγχώρησιν δέξασθαι. ἤλπιζε γὰρ ὡς εἰ 
μικρὸν ἡσυχάσας, εἶτα μεταγνῶναι δόξας τὴν λύσιν ζητοίη, ἕψε- 
ταί οἱ παραυτίκα καὶ ἧ συγχώρησις. , 

Ῥ 186 15. ᾿“μέλει τοι καὶ μιχρὸν ἐπισχὼν τὰ αὐτοῦ ἔπραττεν. 
ὃ δ᾽ οὖν σὴς τοῦ συνειδότος ὡς ὀστέον τὴν καρδίαν ἐβόσκετο, 15 


καὶ ταπεινὸς ἐδόχει, κἂν τῷ σοβαρῷ τῆς βασιλείας αἴρεσϑαι 
προυνοεῖτο, ἐφ᾽ ᾧ μὴ καταφρονούμενος καὶ τῶν ἀναγκαίων 


Φ 


ἀποτυγχάνοι. τὸ γοῦν ναυτικὸν ἔπλει, καὶ αἷ τριήρεις ταῖς νή- 
σοις προσίσχουσαε οὖκ ὀλίγας ἐκείνων ἥφουν, καὶ παραυτίκα αἱ 


mam tolerat, quis neget prudenter factum ut ἀ6 maxima in familiam po- 
tentiassimo regnantem necessario immittenda calamitate, quantum posset, 
detraheretur, εἰ adiungerentar delinimenta quibus amarities temperaretur, 
ne atimulis iusto acutioribos ira concitata efferretur in desperatum impe- 
tom unveraa aecum pesseom in exitiom trahendĩ. testes bhüus τοὶ Oedi- 
podes, coenas Thyestis εἰ Ulyesei errores, extrema omnia consiña, in 
quae priscos heroas nimis acribus praecipitatos iniurlis tota queritur an- 
tuquitas, responsantibus hodieque tragicis scenis. itaque patriarchae nunc 
quoque istĩua δ86 moderatlonis εἷς ftuctus conttitit, αἱ imperator suun 
facinus anathemate diro vindicatum ant tulerit aut ferre aimulaverit pa- 
tienter, ac volens nolens aubmissa ferlentâ cervico, dans locum iustae 
δα, quieverit, non murmuraus de poena, ſsed factum ut poterat exco- 
8806: cum enim non ignoraret talis 86 compertum criminis quod nulla za- 
εἶσ posset deſfenalone vilui, δἷ quom intus ἴῃ animo advernũs ultiscenten 
iram coneepit, prodere aaltem dlatolut, in praesens contentus leni responso 
apatium ad poenitentiam poscere, qua promereri veniam potset, aic 865 
cum δυδόποίδ σρεῖ ac rationum κυππια, post brerem obnoxise quietis mo- 
ὅδ, ai velut iam datis satis illvetribus poenitentiae συδὸ aignis 
Hationem peteret, voti atatñm δα compotein futurum, quippe mox ab exo- 
ratis praesdibos sacrorum Hbenter redintegandam In atatum prietinum. 
15. Hoc coneilio se ipeum cohlbens αἰηπαπάϊα auas sibi privatin 
res habuit, luctui indulgens, vero fortasse dolore, quem utique vermis 
oonacientins, teredinis inctar osaa intime rodentis, cor depuscens animo 
ἐπα infigeret. inde habita εἰσι ἀδηιϊεεσασο maiestatis imperatoriae 
ἢ [πείστ, con οὐ tamen ut εἰσοὶϊ caveret ne in contemptum 
m rebus auis ἱεέα homilitate caderot. 19 igltar opus erant 
aon omittens νοΐ (Δ tewpore curare, iuait prodiro navales eopias: οὲ 


DE ΜΙΟΒΆΑΒΙῈ PALAROLOGO L. ΠῚ, 205 


ἑλοῦσαι φρουροῖς ἡσφαλίζοντη, καὶ “Ῥωμαίοις προσεκτῶντα αἱ Β 
«“ατίνοις δουλεύουσαι. ἐξ ὧν ἁλισκομένη μὲν ἔγνωστο Νάξος, 
αἱρουμένγῃ δὲ Πώρος ἠκούετο, καὶ Κέως χαὶ Κάρυστος Ὡρεῷ 
κατὰ καιροὺς ἰδίοις συνελαμβάνοντο, καὶ σὺν ἄλλοις ἄκρα Πε- 
δλοποννήσου ἀμφὶ ονεμβασίαν σὺν Σπάρτῃ καὶ “«Τακεδαίμονε 
ὑπὸ Ρωμαίοις ἐγένοντο. 

16. Τότε τοίνυν τοῖς ἀδελφοῖς ἐγχειρίσας τὰ δυσικά, τῷ Ῥ 181 
μὲν δεσπότῃ ᾿Ιωάννῃ τὰς ἀνατολιχὰς παραδοὺς δυνάμεις συνάμα 
τῷ Σκυϑικῷ τὼ κατὰ γῆν προσέταττε μετιέναι, καὶ τὰ τῶν 1λ- 

ἰολυριῶν μεϑέπειν χαὶ Τριβαλλῶν, καὶ τὰ τοῦ Πηνειοῦ πέραν, 
τὴν ἰδίως Ἑλλάδα λεγομένηκ, κατατρέχειν, τῷ δεσπότῃ Π]ιχαὴλ 
πολεμοῦντα" οὐδὲ γὰρ ἦν αὐτῷ προφασίζισϑαι ὅτε ἔξω που τῆς 
πατρίδος ὄντος τοῦ βασιλέως δικαιοῖτ᾽ ἂν χἀκεῖνος τὰ μέρη κα’ Β 
τέχειν. τὸν δέ γε σεβαστοχράτορα Κωνσταντῖνον ναυσὶν ἐμβιβά- 

τόσας ἐπὶ  ]ονεμβωσίας ἐχπέμπει, παραδοὺς κἀχείγῳ ὅσον ἦν ἐκ 
Μαγεδῶνος Ῥωμαίων, καὶ τὸ Περσιχὸν ἅπαν τὸ γὰρ ᾿Ιταλικὸν 
μὴ ἁρμόζον πρὸς μάχην Ἰταλικὴν ὃ δεσπότης συγεπεφέρετο. 
συνῆσαν δὲ τῷ μὲν δεσπότῃ πολλοὶ μὲν χαὶ ἄλλοι τῶν μεγιστώνων 
καὶ ὁ Καντακουζηνὸὰς Μ]Πιχαὴλ ὃ καὶ μέγας ἐν ὑστέρῳ κονοσταῦ- 

Φθλος, οἱ ἀνεψιοὶ ἐχείνου ΤΤαρχανειῶται, καὶ ἄλλαι συχνοὶ ἐκ τῆς Ο 
δύσεως τῷ βασιλεῖ προσχωρήασαντες, τῷ δέ γε σεβαστοχράτορι 


trirenes δὰ ĩnsulas δρρυΐεαθ non paucas earum Latinis antea aubditas re- 
caperarunt, captaequs statim praesidũüs impositis in Romanorum posces- 
aione firmarunt. horum nuntii βυσοεβϑθσ!η alii super alios advolantes me- 
riua gratulatione excipiebantur, dum reſerrent modo Naxum occupatam. 
alias expugnatam Paron, Ceon ac Caryſtum quoque cum Oreo subinde 
capta; οἱ ut caetera omitiam, montana Peloponneai circa Monembasiam 
cam Sparta εἰ Lacedaemons Romanis en expeditione subiecta aunt. 

16. Porro tune imperator auis fratribus Occiduas provincias com- 
nendarit. ας Ionnnem quidem despotam copiis Orieutalibus οἱ Scytharum 
auxilũs inatructum terra gerere σε iusit per Ilyrios εἰ Triballos, at- 
que altra Peneum regionem proprie Graeciam vocatam incursare, 
adrersus Michaẽlem despotam. οὐ iam dempta erat illa excusatio, qua 
prius, cum prorviucias illas repeteretur, excipere zolebat, Parum conve- 
δ imperatorem, qui urbe δὺ8 patris et imperii copite caroret, membra 
illa εἰ pat tes eiusdem quasi corporis extremas requirere ἃς lonis perae- 

ni. æehasſtocratorem autem Constantinum impositum navibus adveraus 

baciam mittit, tradens illi quantum Romanorum prius in Magedo- 

a χορίομθ militaverat, εἴ univeraam praeterea militiam Peraicam. nam 
lulicam exercitum, habd aptum υἱσω bello adverans Italos gerendo, 
ἴοιδοερ despota aecum abduxerat. cum eodem porro despota comites ex- 
— iveront alui quoque multi optimatium, inter quos Cants cuzenus 
ficheẽl, quã poctes i2gũSs conostaulus fuit, illiuque patruẽles Tarcha- 

daietas; ἰαδορον alii, qui frequentes εχ Occiduis tractibus δὰ partas im- 
peratoris tranierant. baatocratorem vero aequebantur cum alii plurimi, 


206 GEORGII PACEIXMERIS 


ἄλλοι τε πλεῖστοι καὶ ὃ μέγας δομέστικος ὃ Φιλῆς ᾿“λέξιος, σὺν 
αὐτῷ δὲ καὶ ὃ Ἰαχρηνός, ὃν παρακοιμώμενον κρατῶν εἶχε. 
τὸ δέ γε ναυτικὸν ἔπλει ἐξ ἦρος ἐς ᾿Ἰρχτοῦρον, κἀν πολλοῖς εὐ- 
στόχει. ἦγε δὲ τοῦτο ὃ Φιλανϑρωπηνὸς ὃ πρωτοστράτωρ “Ἵλξ- 
Ὁ ξιος, ἀνὴρ γεραρὸς καὶ γενναῖος, παρὼ τοσοῦτον εἰργόμενος τῷ ὁ 
μεγαλοδουκάτῳ σεμνύνεσϑαι ἀξιώματι παρ᾽ ὅσον ἦν ἄλλος ἐπὶ τοῦ 
ἀξιώματος, ὃ τοῦ παλαιοῦ “άσκαρι τοῦ βασιλέως αὐτάδελφος, 
ἔξωρος ἤδη καὶ παρηβηκὼς ἐπὶ τῆς Κωνσταντίνου “καϑήμενος, 
βουλαῖς καϑ᾽ ἡσυχίαν τῷ βασιλεῖ τῆς τῶν κοινῶν φροντίδος ὡς 
ἐνὸν συναιρόμενος, ὃ μέντοι. γε Φιλανθρωπηνὸς ἀγχιστεύων τῷ 10 
βασιλεῖ" τὸν γὰρ ἀνεψιὸν ἐχείνου τὸν τῆς Πάρϑας υἱὸν ἱιχαὴλ 
Ε γαμβρὸν εἶχεν ἐπὶ ϑυγατρί. ὃ γοῦν τοιοῦτος κατεῖχε τὸ πλόϊμον, 
καὶ ἦρος ἐξαρτυόμενος στόλον ἀπέπλεεν,. ὅμως δ᾽ ἐσύστερον 
ϑανόντος τοῦ «“Ἰάσκαρι τὴν τοῦ μεγάλου δουχὸς ἀξίαν παρὰ 
βασιλέως εἷς ἀμοιβὴν τῶν κόπων ἐλάμβανεν, ὡς ῥηϑήσεται. 15 
ἀλλ᾽ οὗτοι μὲν τριχῇ κοσμούμενοι ἀνὰ μέρος τὰ κατὰ δύσιν με- 
ϑεῖπον. καὶ ὃ μὲν δεσπότης τῷ ἹΠιχαὴλ δεσπότῃ ἐπεῖχε, καὶ 
P 188 ἀνεχαλεῖτο τὴν ἐχείνου χώραν ὡς πάλαι τῇ βασιλείᾳ προσήχου- 
σαν. ὃ δὲ εἶχε μὲν πρότερον προφασίζεσθαι, καὶ ἐπροφασίζετο 
πιϑανολογούμενος ," ὡς οὐκ ἀνάγκη αὐτοῦ τοῦ βασιλέως τὸν τῆς Ὁ 
βασιλείας ϑρόνον (ὃ δ᾽ ἦν ἢ Κωνσταντινούπολις ) μὴ κατέχον- 
τος αὐτὸν ἀπαιτεῖσϑαι τὸ λεῖπον" ἀπαιτητέα γὰρ εἶναι μᾶλλον 
τὸν ϑρόνον τοὺς Ἰταλοὺς ἢ ἐχεῖνον τὰ κατὰ δύσιν, οὕτως ἀνηρ- 
tum magnus domesticos Philes Alexius; com ipso Macrenus εἴ quem im- 
perator cubiculi praefectum habuit. classis navigavit ἃ vere δὰ Arctu- 
rum, αὐ multa cum succesau tentavit. ductabat illum Alexius Philanthro- 
penus protostrator, honoratos vir δὲ atrenuus, designatus iam dux ma- 
gnus, εἰ dignitatis istius titulo atque usu in tantum abstinens, quod v- 
vebat adhuc alius illo magistratu insignitas frater germanus Lascaris se- 
mioris Augusti, effoetus iam senio εἴ fere decrepitus, in quieto quam 86- 
tas extrema poscebat, consilũis imperatori opportunis δὰ commune regi- 
men cooperans. affinitate porro Philanthropenus imperatori arta conium 
ctus erat, quippe qui Michaẽlem Martha imperatoris aorors natum, col- 
locata ipai διΐα, generum haberet. talis igitur vir navalübus praelectus 
copiis classe primo vere instructa navigavit, οἱ Laſscari paulo post mortuo 
magni ducis dignitatem ab imperatore ἴῃ praemium laborum accepit, αἱ 
dicetur. hunc ἴθ modum trifariam inatructi fratres οἵ necessarii impera- 
toris in totidem Occiduarum partium tractus moverunt. ac despota qur 
dem Michaẽlem despotam adortus repetebeat occopatas ab eo provincia— 
αἱ olĩm ad imperium pertinentes. eae cum antea reposcebantur, solebat 
ille plausiĩbiliter causari hand tempeſstivam repetitionem istam eſce: noam 
quid attineret imperatorem sede ipsa imperii, urbe Constantinopoli, ex- 
clusum de rebhus tanto minoris momentâ recuperandis ease solicitum Γε" 
ciperet primum ab Italis zolium regni, tam aano de χερὶ σπου} ἰδεῖ Οοῦ- 


DE ΜΙΟΒΑΒΙΓῈ PALXEOLOGO L. ΠῚ. 907 


τημένους πάμπαν καὶ μόλις δριζομένους Θεσσαλονίχῃ. τοιαῦτα 
γοῦν ἀπελογεῖτο πρότερον. τότε δὲ ἀλλὰ χώραν ἣν οἱ γονεῖς ἐκεί- Β 
γου πόνοις καὶ ἱδρῶσε καὶ μόνον οὐχ αἵμασι στάζοντες προσεκτή- 
σαντο καὶ χλῆρον κατέλιπον τοῖς παισί, πῶς ἂν καὶ δικαίως ἀπα:- 
δτούμενος ἀποδῴη; Ἰταλοὺς γὰρ ἀφαιρουμένους καὶ μὴ Ῥω- 
μαίους, κατὰ τὸ δίκαιον καὶ τοῖς ἐξ ἐκείγων εἰς διαδοχὴν κατα-- 
λείπειν ὡς σφέτερον κλῆρον ἐξ ἀρετῆς" εὖ γὰρ καὶ λελέχϑαι ὡς 
οὐδὲν οὐδενὸς πλὴν τοῦ σπουδάζοντος κατὰ πόλεμον. καὶ οὕτω 
μὲν διαμφισβητούντων τὰ Ῥωμαίων τῷ δεσπότῃ στρατεύματα αὶ 
ἰὐχατετρίβοντο, ὃ δέ γε σεβαστοκράτωρ τῇ ἸΠονεμβασίᾳ καὶ τοῖς 
πέριξ προσκαϑήμενος καϑημερινοὺς πολέμους πρὸς τὸν Πρίντζην 
ἐξῆγε" μηδὲ γὰρ ἀρχκεῖσϑαι τῷ μέρει τῆς νήσου, πᾶσαν δὲ κρα--: 
τῆσαε ϑέλων, ὑπάρχους ἔχων τόν τε μέγαν δομέστικον τὸν (δ ε- 
λῆν καὶ τὸν παραχοιμώμενον ἸΠαχρηνύόν, ὡς ἐνὸν ἠγωνίζετο. Ὁ 
15(17) ἦν δ᾽ εὐδοκιμῶν ὃ παρακοιμώμενος, καὶ παρ᾽ ἐχϑροῖς R 
ὄνομα ἔχων ἐπὶ στρατείᾳ χαὶ τὸ φοβερὸν ἐνδειχνύμενος, ὥστε 
καὶ τοῦ σεϑαστοκράτορος ἐχεῖϑεν ἐπαναζεύξαντος ὕστερον αὐτοὺς 
ἐγκαταλελεῖφϑαι καὶ τοῦ στρατεύματος ἄρχειν, καὶ δὴ μαχομέ- 


duis ab 56 reposcendis cogitaret. nec porro ᾿βίδπι rem, quam dixisset 
omnũno praevertendam, facilem aut brevi transigendam apparere: Italos 
enim tam procul esse à reddenda Romanis imperii metropoli, ut etiam 
ape non prorsus vans maioribus inhient, εὖ adeo non contemnendis aint 
viribus ut eorum ditio aegre Thessalonica finiatur. hac, inquam, eiĩus 
omni, qua prius 56 iactaverat, orations nunc sublata, illud modo pro 86 
allegabat, reginem se obtinere quam patres sui laboribus sudoribus ae 
tantum non fuso satillatim proprio sanguine parassent. hane hereditatem 
ΒΡ ipsis δὰ filios transmissam poscidere sess iure quam optimo. quorsum 
ergo ipse illam inique repetentibus relaxaret? aane εἰ reddenda escet, 
ãs potius roddĩ oporteret quibus erepta sit. non autem Romanis, βοὰ 
Italis prius iure belli obtinentibus terras illas vi extorsiasss mniores mos, 
quorum 56 posteros 8. sobolem frui, quam legitimo crovissent, heredi- 
(ἰδ ἃς patrimonio virtutis, quis non fas et acquum erae fateatur ἢ vere 
aiquidem dictum illud ferri, nihil cuinaquam meliori iure proprium cenaeri 
quam quod satagens quisque ac periclitans mann aibi ac Marto quaesio- 
rit. inter has utrinque in longuin procedentes sua iura hincd atque inde 
allegantium altercationes copiae Ioannis despotae ductu militantes tempus 
rem gerendi contriverunt. δὲ sebaſstocratar Monembasiam οὐ circumposita 
obeidens loca quotidie com principe pugnabat: non enim ea quam Ro- 
wani iam occupaverant Peloponnesi parte contentus, universam subingaro 
affectabat, δὰ id ipst pro virili cooperantabus quos sub ae habebat duces, 
Phile ertim agno domestico εἰ Macreuo sacri cubiculi praefecto. 
(17) n his δδαοσὶ cubiculi praefecti praecipua erat gloria, iam apud ho- 
δίκα celebrĩs fama peritiae rerum helũcarum et eo nomine ipasis formidatiĩ. 
unde aebastoceratoro illinc postea recedente, is ibi cum Phile eat relictus, 
ut exercitui praeessent. qua in praefectura cum saepe prospero pugnas- 





208 GEORGI ΡΑΓΗΥΜΈΒΙΒ 


ψους πολλάχις μὲν εὐστοχεῖν, μίαν δέ γε σφαλέντας χρατηϑῆναι 
κατὰ πόλεμον καὶ ἀμφοτέρους. τότε τοίνυν ἐπ᾽ ὀλέγον κατε-- 
Ρ 139 χομέχων ἐν φυλακαῖς ὃ μὲν μέγας δομέστικος ἀποϑνήσχει, ἥ 
δ᾽ ἐχείνον πενθερὰ Εὐλογία δεινὰ ἐποίει τῷ βασιλεῖ προσαγγέλ- 
λουσα ὡς προδῴη μὲν ὃ παρακοιμώμενος τὸν ἐκείνης γαμβρόν, 8 
καὶ ὡς ἐπίτηδες χρατηϑείη καὶ οὗτος εἷς πόλεμον, ὀρύσσων βό- 
ϑρον τῷ συστρατήγῳ, καὶ ὡς ἀληϑῶς ἐπὶ τούτοις κατηγορεῖται, 
λόγους ἔχων καὶ συμφωνίας πρὸς τὸν Πρίντζην λαμβάνειν τὴν 
τοῦ «“άσκαρι Θεοδώρου τοῦ βασιλέως ϑυγατέρα ( χεχήρωτο γὰρ 
«οῦ ἀνδρὺς) ἐκεῖσε διάγουσαν, καὶ μετ᾽ αὐτῶν εἶναι παραδόντα 10 
Β τὴν χώραν, καὶ ἀντιπράττειν τῷ βασιλεῖ. ταῦτα λέγουσα καί 
γε προστιϑεῖσα ἢ Εὐλογία πρὸς τὸν ἀδελφὸν πιϑανὴ ἐδόχεε" ἦν 
γὰρ ἐκ πολλοῦ τοιαῦτα ἀκούσας περὶ ἐχείνου χαὶ ὃ βασιλεύς. 
συνίστα δὲ τὰς κατηγορίας καὶ τὰ τοῦ ἀνδρὸς κατορθώματα, ὡς 
εἰκὸς εἶναι οὕτως εὐδοκιμοῦντα ὑπελϑεῖν ἐκεῖνον τὸν Πρίντζην καὶ 15 
τοιαῦτα μεε᾽ αὐτοῦ συσχευάζεσϑαι. τὸ δέ γε πρὸς τὴν ϑυγα- 
τέρα τοῦ βασιλέως κῆδος καὶ λίαν ἱχανὸν οἱόμενος πείϑειν ἐκεῖ- 
Ο νον ὡς μεγίστοις ἐπιγαμβρευσόμενον, καὶ λίαν παρέκνιζεν εἷς 
ὀργὴν διὰ τὴν τοῦ μίσους τῆς γυναικὸς ὑποψίαν. ὅϑεν καὶ ὡς 
ἀληϑινὰ τὰ πιϑανὰ δεξάμενος, τιμωρεῖν παραυτίκα ἤϑελε καὶ 90 


aent, semel offenderunt, ita ut praelio infausto ambo eaptà μοδίϊαπι ce- 
atodia detinerentur, in qua magnus domesticus οἱ mortuus. huins aocrus 
EKulogia cum iſtum nuntium dolore suo maximo auditom imperatori refer- 
ret, proditum ab sacri cubiculĩ praefecto suum generum questa est, 84- 
aerens volentem Macrenum bello victum fuisss, εἰ εχ οοπιροδῖίο induetum 
ab ipseo ἴῃ prorisas insidias magnum domeeticom. et revera quaedam in- 
erebuerat non prorsus inveriaimilis talis perfidias opinio, muoltis εχ δ88- 
apioiono affirmantibus egisse clam εἰ conveniase cum Principo Macrenum, 
promissa huio ab illo Theodori Lasacaris imperatoris nuperi filia: hase 
enim ἰδ: noepta, ut diximus, viro deinde mortuo apod Principen vidua 
peratabat. pollicitum autem tali mercode Maerenum aiebant tradituron 
aeso Principi 4080 Romani in Peloponneso ceperant, et imperatori quan- 
tom posset obetiturum. haec Rulogia fratri dicens verisimilia loqui viea 
eet, eo quod iamdudum talia de Macreno imperator δυϑΐδεεί. addebant 
auteam aocuaationi fidem fortis viri facta, εχ quibas credibile apparebet 
eonatum fuiass Principem deliniro tom inelytum bello ducem et in ϑιακδ 
eum partes attrahere. quod porro addebatur de contuge ἐρεῖ destinata 
filia imperatoris Theodori, id οἱ efficaciasimum incentivum quidris 88- 
dandi Macreno fatarum videbat, utiquo δυϊοα epetibiles tales nuptiss 
aibi credituro propter affinitatem quam per eas qum maximis inĩret domi- 
bus. εἰ quia idem matrimonium pericoloziasimum rebus auis faturum in- 

bat, idecireo quod eam mulierem utpote sororem excaeeati ἃ δα Ioon- 
nis δἷδὲ eate infencam auspicabatur, concitatus in vehementem iren, et 
886 tantum verisimiliter narrabentur, pro veris et omnino cortis habens, 
atrociter ulciaei ναὶ primam istins invisi aibi connnbũ cogitationem in 


DE ΜΙΟΗΔΕΙῈ PALAEOLOGO L. III. 209 


παρὰ τοῖς ἐχϑροῖς ἕν τῇ φυλαχῇ συνισχημένον τὸν ἄνδρα. καὶ 
πέμψας αὐτὸν ἀνταλλάξτει μεγίστων προσώπων Ἰταλικῶν, καὶ 
παρασχεδὸν τῶν ὀφϑαλμὼν ἀφαιρεῖται, ἀξίας ἀντιδόσεις διδοὺς 
τῶν ἀνδραγαϑημάτων ὧν ἐκεῖνος εἰργάζετο κατὰ πόλεμον, τοῖς 
ὁ χϑροῖς γενναίως καὶ ἀνδρικῶς ἀνθιστάμενος. ἀλλ᾽ οὕτω μὲν Ὁ 
καὶ ταῦτα συνέβη, ὃ δέ γε πρωτοστράτωρ Φιλανθρωπηνὸς 4λε. 
ξιος ταῖς νήσοις προσίσχων τὰς ναῦς (τὸ γὰρ Γασμουλικὸν ϑαρ- 
ρούγτως εἶχε πρὸς τὰς μάχας, ὡς αὐτοὺς μὲν πρὸς μάχην, τοὺς 
δέ γε λεγομένους προσελῶντας εἰς ἐλασέαν καὶ μόνην τάττεσϑαι), 
Ἰϑπροσέτε δὲ καὶ “Τακωνικὸν ἔχων οὖς δὴ ἀπὸ Πελοποννήσου με- 
τῴχιζξεν ὃ κρατῶν, τούτους πάντας ἐπὶ νηῶν φέρων ἐκάχου τὰς 
νήσους καὶ τὸν τῶν ἐχϑρῶν πλοῦτον προσῆγε τῷ βασιλεῖ, Ε 
18. Οὐ μὴν ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὁ βασιλεὺς οἴκοι καϑήμενος ἠπρά- Ῥ 140 
κτει καὶ τῶν πραγμάτων κατερραϑύμει, πόϑεν; πολλοῦ .γγε καὶ 
ιὁ δεῖ, εἶχε γὰρ ταῖς ἀληϑείωαις καὶ βασιλικὸν φρόνημα ὃ ἀνήρ, 
χαὶ οὗ χατεδέχετο περιφρονούμενος. ὅϑεν καὶ συχνάκις μὲν πρὸς 
τὸν πάπαν πρέσβεις ἐξῆγε καὶ δώροις ὑπήρχετο" αἱὲν γὰρ ἐκεῖϑεν 
τὸν χίνϑυνον καϑυπώπτευεν, ὡς μηδ᾽ ὁπωσοῦν ἠρεμησόντων 
τῶν Ἰταλῶν. δι᾽ ὧν καὶ τἀκεῖϑι ὡς ἐνὸν κατασφαλιζόμενος ἐπε- 
ϑχείρεε τοῖς ἄλλοις ϑαρρούντως. συχναῖς γοῦν πρεσβείαις καὶ Β 
ῥεξιώσεσι μὴ μόνον τὸν πάπαν ἀλλὰ καὶ πολλοὺς τῶν καρδηνα- 


NMacreno constituit. ergo eum hostium δάδυς custodia detentum, permu- 
tatum cum maximis perzonis Italici generis δὰ 86 iussit adduci, et appul- 
aum confeatim excaecavit, hauc εἰ dignam acilicet mercedem rependens 
tot heroĩcorum facinorum ab illo editorum, dum contra hostes Romani 
nominis toties tam generose ac fortitor pugnaret. αἱ haec quidem δὶς 66 
hdabuerunt. caeterum protostrator Alexius Philanthropenos, egressus cum 
εἶδεδα, quom habebat egregie instructam militibus Gasmubci generis, qui- 
as maxime in praeliüs fidebat (iis solum δὰ bellicas res utens, afis 
vero, quos Prosclontes vocant, δὰ remigium dumtaxat), praeterea La- 
cones secum habens, quos 6 Peloponneso imperator transtulerat, cum his 
omnibos bellum per inaulas eircumtulit, iiequo vestatis opulentam ex ho- 
aubus praedam imperatori rediens obtolſt. 

18. Hand porro interim otiosus domi desidebat imperator, aut in- 
dormiebat rebus, negotiorum occasiones praetermittens. unde autem poæa- 
aet μος quiquam ὧδ illo autumare, qui a ἰΔ|}6 auspicions negligentiae 

ginims omninm abfoit ἢ veriaime quippe dici potest ſuisse viro huic 
aninem εὐ apiritus plane regios; neque is ae aano dontemni sustinebet. 
unde εἰ erebro δὰ papam legatos misit, οὲ donis eum delinivit: nam inde 
acidue periculum δαδρεοίδοδι,, nunquam quieturis, ut apparebat, Italis 
vernn optimum factu putabet ofbelis οἱ propositionibus pacis, quoed 
beri poterat, res ab ca parte firmare, quo poseet ipse socuriorem iam 
caeteris mentem adrertere. igitur frequentibus Βίδοθ missitationibus le- 
getorem οἱ largitionibus maguiſicis non papam volum, aed multos etiam 

Georgius Pochymeres 1. 14 





210 GEORGI PACAVMERIS 


λίων καὶ τῶν παρ᾽ ἐκείνῳ δυναμένων ἐξεμειλίσσετο. πρὸς δέ γε 
τοὺς Βουλγάρους, οὐδ᾽ ἐχείνους ἠρεμεῖν εἴα ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ σύνεγ- 
γυς παρεκίνει. ἦν γὰρ καὶ ἄλλως προφανὲς τὸ πρὸς ἐκεῖνον ἔχϑος 
τοῦ Κωνσταντίνου, ἐξοτρυνομένου παρὰ τῆς γυναικὸς Εἰρήνης 
Ο τοῦ παιδὸς χάριν Ἰωάννου ἀδελφοῦ γε ὄντος, καὶ ὧν ἐξ ὑπογύουδ 
οὐκ ἐνδίκως, ὦ δίχη, πέπονθεν. ἀνάγχη δ᾽ ἦν ἔχϑος ἔχοντα 
παρ᾽ ἐκείνων τὸν βασιλέα καὶ αὐτὸν ἐχϑραίνειν καὶ ἀντιξύειν τὸν 
ξύοντα. μέχρις οὖν Ὀρεστιάδος δριζομένης τῆς Ῥωμαΐδος καὶ 
μόλις πρότερον, ὡς τῶν ἐκεῖθεν ὑπὸ Βουλγάροις ὄντων, πέμ- 
πῶὼῶν αὐτὸς συχνὰς ἀποστολὰς στρατευμάτων, αὐτὸς ἐντεῦϑεν 10 
διαταττόμενος, τὸ ϑαυμάσιον (καὶ γὰρ ἃ μὲν ξυνέβη ἰδεῖν, τού- 
Ὦ τοις γινώσκων τοὺς πεμπομένους ἐπέταττε, καὶ ὅπου προσχαϑί- 
σαιντ᾽ ἄν χαὶ ὅπως ξυμβαλοῖεν καὶ ὅϑεν δὁρμήσαιντ᾽ ἄν, ἢ ἐκ 
λύχων ἢ φανεροί, ἡμέρας ἢ καὶ νυχτός, τάττων ἐντεῦϑεν τὰ 
πάντα" εἰ δ᾽ οὐχ εἶδε τὸν τόπον, κελεύων διαγράφειν τοὺς εἶ- 15 
ϑότας αὐτὸς καϑίστα προστάττων, καὶ ἦν ἐπηρτημένη κρίσις τῷ 
παρακούσαντι), αὐτὸς τοίνυν πέμπων τὰς δυνάμεις τῷ τότε 
E συχνὰ τῶν ἐκεῖ ὑφ᾽ αὐτῷ ἐποίει, καὶ ἡλίσκετο μὲν Φιλιππούπολις, 
ἐχρατεῖτο δὲ Σϑενίμαχον φρούριον, καὶ ἅπας ὃ ἔξω τοῦ «“ἵμου 
ζυγὸς συγκατείχετο. ἑάλω δὲ τοῦ ἸΠυλεζῆ διδόντος, ὡς λεχϑή-30 


Cardinalum aut alioqui ἐβυὰ ipsum potentium atudebat demererl. quod 
Bulgaros attinet, neque iſlos quiescere patiebatur, sed ὁ vicino lacesce- 
δαί. erat enim publice notum adversus imperatorem odium Constontini 
Bulgari, continuo stimulati δὰ id ab uxore Irena . propter pnerum Ioan- 
nem fratrem utique mulieris istius, tam iniustoe, o ius faqque! immanis 

um occulta ex inæidiis grassations crudelitatis. cuius saibi facinoris 
imperator conscius, cum non posset quin iuvisus et capitaliter exosus tam 
propinquis oppreseo pupillo personis esset, sequebatur ex more ac vitio 
malitias ut vicissim illos ipse odisset ac mutua collisione ·detereret obte- 
rentes 26. cum igitur Romana ditio ſiniretur Orestiade, vixque ultra 
enm antes porrigeretur, Bulgaris videlĩcet ulteriora ohtinentibus, crebras 
eo immisit militarium copiarum manus, praescribens ipeis aingillatim quĩd 
vellet ſieri. in quo erent aolertine ipaius εἰ peritiae bellicas artüs expe- 
rimenta prorsus mira. nam αἱ quos eorum locorum ipse antea vidiscet, 
edicebat absſens mistis -iteris quo loco stativa figere, ubi εἰ quomodo pu- 
nareo oporteret, undeo impetum ſacere, vel εχ insidiis vel luce βίδα, 
nut etiam per noctem, ex memori viaorum imagine apte cuncta ordinans, 
velut δἱ coram intneretur. quodsi locum in quo bellari conungebat nun- 
quan proesens δροοίδεδεί, descriptionem eius ἐπ tabula Gguretam ab ille 
veraatis habens pras oculis, minute omnia mandabat quaecumque geri 
agique 6 re foret; et zanciebat dieciplinam metus, certo impendente non 
obtemperantibes periculo indicii, δαρρ!!οἷο mox damnatüonem aecuture. 
in μιᾶς modom missis tuno copüs pleraque illorum tractuum εἷδὶ subie- 
Οὐ. nam capta est Philĩppopolia, occupatum Stenimachum cartellum, iu- 
um univeraum extra Haemum Romanae adüunctum ditioni est. recepta 


DE ΜΙΟΗΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. M. 211 


σεται, καὶ ἸΠεσέμβρεια μεγάλη πόλις, καὶ ᾿Αγχίαλος συνηλίσκετο, 
καί γε τὰ πέριξ ἐχείνων, ἅπαξ γευσάμενα τῆς μεταβολῆς, ἠγά- 
πῶν ὑπὸ βασιλεῖ διοικούμενα. Κωνσταντίνῳ δὲ διὰ ταῦτα ἔκ- Ῥ 141 
πληξις ἐμπίπτει, χαὶ ἀμύνεσϑαι μὲν οὐκ εἶχε τὸ τηνικάδε, ὅμως 

6 δ᾽ ἐνεκότει τοῖς πεπραγμένοις καὶ καιρὸν ἐζήτει, ὃν δὴ καὶ τῶν 
πραγμάτων ψυχὴν λύουσιν, ἀξίως ἀμυνεῖσϑαι. 

10. Τῷ μέντοι γε βασιλεῖ καὶ ταῦτα πράττοντι οἱ λογι- Β 
σμοὶ ὁσημέραε διεταράσσοντο. οὗ γὰρ ἠρεμεῖν ἐκεῖνον εἴα συνει-- 
δός" τὸ γὰρ τοιούτοις δεσμοῖς συνδεδέσϑαι ἴσα καὶ τὸ μηδὲν d- 

ἴοναι ἐτίϑει. τῷ τοι χαὶ μήτε τόπον ἀπολογίας ἔχων μήτ᾽ ἐπίνοιαν 
τοῦ τὴν δίχην ἀποϑέσϑαι, ὑπ᾽ ἀμηχανίας ἐπὶ μεσίτας πνεύματι 
ζῶντας καὶ συνήϑεις τῷ πατριάρχῃ ἐτρέπετο, καὶ κατηντιβόλει 
ϑερμῶς τοῦ δεσμοῦ τὸν ἱκέτην ἀνεῖναι, καὶ μετεγνωκότι τὴν ϑε- Ο 
ραπείαν ἐπάγειν, ἣν ἐχεῖνος βούλεται " εἶναι γὰρ ἕτοιμον πράτ- 

Ἵὅτειν ὅ τι προστάσσοι, τὸ μέντοι γε γεγονὸς ἀποίητον ϑεῖναι μὴ 
δυνατὸν ὅλως εἶναι, οἱ δὲ παρὰ τὸν πατριάρχην ἐρχόμενοι ἀπήγ- 
γιλλον μὲν χαὶ τὰ τοῦ βασιλέως, καὶ ἀφ᾽ αὑτῶν δὲ πλεῖστα 
προσετέϑουν τῷ βασιλεῖ χαριζόμενοι. ὃ δ᾽ ὑπερεώρα τὴν δέη- 
σιν καὶ οὐδ᾽ ὅλως προσεῖχε. περιστερὰν γὰρ βαλεῖν εἷς τὸν κόλ- Ὁ 


εἰ Myltæza, ut dicetur, dedente Mesembrea, magna civitas, cum 408 et 
Anchialus in potestatem noſstrorum venit. porro quae circum has urbes 
oppida pagique erant, ρυδία semel mutationis accepto malentes impera- 
tori ubesse, certatim ἃ Bulgaro deficiebant. urebant haec intimo Con- 
tantinum imparem tune reaistendo εἰ iacturis ac cladibus toties repetitis 
attonitum. ringens ergo ac fremens (nam aliud in praesentia non pote- 
rat) expectabat, et inhianter coptabat ultionis opportunitatem, quam ani- 
ἴδ negotiorum quidam non immerito dĩxerunt. 

19, Haec ageotâs imperatoris cura ingens agebat ſerebatque anxũs 
cogitauonibus perturbatum animum. πο enim illum quietis partem ullam 
capere qnebat morsus intimus conscientiae; adeoque fructum nullum prae- 
aentis felĩcitatis sentiebat, dum δὸ diri anathematis conatrictum vinculis 
nmeninerat, τὸ talĩ atatou esss ac nihil esse paria putaret. itaque cum 
nec probabilem vllam criminis depalaionem nec viam ant rationem excu- 
tiendae iuctae poenas, multum lièet cogitans, comminiſsci posset, inops 
expeditioris conailũ vertit 8666 δὰ interpretes ac conciliatores pacis ꝓro 
δὲ δὲ patriarcham allegandos. quam δὰ rem ratus idoneos quosdam vitae 
manctäorůs profescores, asciduos οἱ familiares patriarchas, per hos preces 
mas δὰ illum detalit, vehementer orans ut 86 supplcem nodo quo strin- 
pebatur zolveret, ac poenitenti aatisfactionem quam vellet ùmperaret: 8580 
quĩppe promptum paratum δὰ exequendum quodcumque praeciperet. hoc 
restare unum: nam quod factum ait infectum reddi arte δυΐ vconatu ullo 
noo posse. 68 illi patriarcham adenntes copiose aceurateque imperatoris 
nomine egerunt, multaquo adiunxerunt studio proprio, magnopere aata- 
geates persnadendo ao p̃lacando patriarcha imperatori gratificari. δὲ pa- 
triarcha tala precantes repulit, οἱ πὸ audire quidem austinens columbam 


212 ᾿ ΘΟΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΒῚΒ 


πὸν ἔφη, κἀκείνην μετασχηματισϑεῖσαν εἷς ὄφιν δῆξαι πρὸς ϑά- 
ψατον" ὑπεδήλου δὲ δι᾽ ἀμφοῖν τῶν ἐναντιωτάτων ζώων τὸν αὖ-- 
τὸν βασιλέα καὶ ἕνα, οὗ φύσιν ἀλλὰ γνώμην σφίσι παρεικαζόμε-- 
ψον, καὶ ταῦτα μὲν ὃ πατριάρχης καὶ πλείω τούτων, καὶ ὡς 
οὐδ᾽ ἂν εἴ τε καὶ γένοιτο τὸν ἀφορισμὸν λύσειε, κἂν προσαπειλῇ 5 
τὰ καχά, κἂν αὐτὸν ϑάνατον. οἵ δ᾽ ὑπονοστοῦντες καὶ τὰ τοῦ 
Ἑ πατριάρχου δηλοῦντες εἷς ἀμηχανίαν πλείστην ἐνέβαλον τὸν κρα- 
τοῦντα. καὶ ὃς ἐπειδὴ καὶ τὸ αὐτοπρόσωπον ἀντιφάρμακον λέ- 
voros (τοῦτο γὰρ εἶναι ταῖς ὑπονοίαις καὶ τὴν Γοργώ), αὐτὸς 
ἔγνω προσερχόμενος ἐντυγχάνειν καὶ τὴν λύσιν ἐξομολογούμενος 10 
Ῥ 149 ἐχζητεῖν. ἐφίστατο τοίνυν πολλάχις, καὶ ὃ μὲν ἐζήτει τὴν ϑε- 
ραπείαν τοῦ τραίματος, ὃ δὲ τὰ τῆς ϑεραπείας πράττειν προσέ- 
ταῖτε, πλὴν οὐχ ἐπὶ ῥητοῖς ἀλλ᾽ ἀορίστως καὶ ἀφανῶς. καὶ ὃ 
μὲν ῥητῶς ἐζήτει μαϑεῖν ἐπὶ τὸ ποιεῖν προϑύμως ὃ τι καὶ λέγοι, 
ὃ δὲ καὶ πάλιν ἀορισταίγων ἔλεγε “ποίει τὴν ϑεραπείαν καὶ δέξο-- 15 
μαι. ὡς δὲ πολλάκις ἐκεῖνος μὲν ἐζήτει τὰ φάρμακα, ὃ δὲ οὐ 
Β φανερῶς ἔλεγεν, εἰπεῖν τὸν βασιλέα “καὶ τίς οἶδεν εἰ καὶ πλείω 
ποιοῦντα οὗ προσϑήσῃ τοῦ δέξασϑαι ;᾽ καὶ τὸν ἀποχρίνασϑαι 
ὡς μεγάλων ἁμαρτημάτων μεγάλην εἶναι δεῖ καὶ τὴν ἀντίποενον 


dixit 56 in sinum admisisse, illam antem ibi muotatam in entem mor- 
sum 801 letalem infixisse, unum eundemque hominem, videlicet 787 
torem, duabus istis maxime contrariarum animantium designans symbolis, 
δὰ indicandum non natourae ἴω illo gaed morum mutationem factam. poat 
haec et alis in eam sententiam multa intoulit, eo vultu ac apiritu qui aatis 
declararent nunquam ipsum, quidquid fieret, inducendum δὰ excommuni- 
cationis absolutionem indolgendam, ne δὶ quidem mala quantavis impe- 
rator mortemque ipsam minaretur. quare deprecatores moecti — 
quae audierant imperatori referentes, ἴω angustias eum aestuqque multo 
maĩores coniecerunt. ille autem memor volaris dicti quo πἰσηϊδεδίος 
vim inease praecipnam praesenti faciei corum affantis medendi ofſfenscioni- 
bus οἱ gratiae demerendae (id enim indicatum fabulosa Gorgone, oris 
obiecta immutante homines) decrevit per 86 adire patriarcham et crĩmen 
οἱ proprium confessus veniam coram rogare. ivit prociditque ipei δαρ- 
lex a2epios; εἰ detecto animi volnere corationem petiit. δὰ quae iſle 
cere iptum ea quibus curari tantum mali posset iuasit. caeterum quae 
ista esſtent non expressit, indefinite εἷς atque obscare praecipere conten- 
tus. imperator vero rogabat indicare nominatim πὸ gravaretor quid fieri 
ἃ ae vellet, 56 exhibens δὰ cuncta obsequi paratam quaecunque dixiaoet, 
patriarcha nihilominus in 116 indefinitis praescriptionibus perstanto, ἃς 
tantam illod dicente exhĩbe aatisfactionei culpae respondentem, ot ac- 
cipiam.“ cum autem ille s2epius diſstincto pracacribi διοὶ remedia petiis- 
δεῖ, nece clare patriarcha responderet, dixiaao peratorem alunt·* et ατιὶ 
an, cum ego plurima fecero, tu aatis accepturus εἰς Ἐ" οοἱ graviter 
retpondisto patriarcham ingentium criminum ingentia esse piaeula ἀοΐνοτα͵ 


ΠΕ DICHAELE PALAEOLOGO L. ἢ]. 213 


ϑεραπείαν. καὶ τὸν βασιλέα πρὸς τὸ βαϑύτερον βάψαντα “Ἢ τί 
δαὶ" εἰπεῖν. ““ μὴ τῆς βασιλείας ἐκστῆναι κελεύεις; καὶ οὕτω 
λέγοντα τὴν σπάϑην ἀποζώννυσθϑαι καὶ διδόναι, τῆς ἐκείνου δια-- 
γοίας ἀποπειρώμενον. ἐχείνου δὲ τὴν χεῖρα κατὰ σπουδὴν προ- 
ὁτείναντος ἐφ᾽ ᾧ λαμβάνειν τὸ δῆϑεν διδόμενον μή πὼς τελέως 
καὶ τῆς ὀσφύος ἀπολυϑέν, παλινῳδίαν τε ἄδειν τὸν βασιλέα, 
χαὶ ὡς ἐπιβούλῳ οἱ τῆς σφετέρας ζωῆς ὀνειδίζειν εἰ οὕτω βούλε- 
ται. πλὴν χαὶ τῆς κεφαλῆς καλύπτραν ἀποτιϑέμενος ἐς πόδας 
ἐκείνῳ ἑαυτὸν ἐρρίπτεει, καὶ πολλῶν βλεπόντων οὐ κατῃδεῖτο. 
τοὺ δ᾽ ἀπέπεμπεν ἐμβριϑῶς καὶ ὑπερεώρα ἀπρὶξ τῶν γονάτων ἐχό--: 
μένουν. οὕτως ἡ ἁμαρτία περιδεές, οὕτως ἡ ἀρετὴ τίμιον. ὡς 
δὲ πολλάχις παρακαλῶν ἠκολούϑει καὶ κατηνάγχαζεν, ἐκεῖνος εὖ- Ὁ 
ϑὺς τὴν κέλλαν ὑποδυόμενος ἀπεζύγου τὰς ϑύρας αὐτῷ κατὰ 
πρύσωπον καὶ ἀργὸν ἠφίει. ταῦτα πολλάκις προσιὼν καὶ δρά- 
ἰόσας τε καὶ παϑὼν καὶ μηδὲν ἀνύων ἐξηγρίαινέ τε αὐτίκα, καὶ 
σχληρότητα τοῦ πατριάρχου ἐπὶ πολλῶν κατηγόρει, καὶ ὡς τὰ 
κοιγὰ κελεύοε καταπροεῖσϑαι διελοιδόρεε, καὶ μήτε φόρους ἐκλέ- 
γιν μήτε τέλη πράττειν μήτε μεταχειρίζειν πράγματα μήτε μὴν Ἑ 
διοικεῖν τὴν ἀρχὴν ὅλως προστάττων, οὕτω ϑεραπεύειν αἱρεῖται 


5. κω 


tom imperatorem, ut penitius viri animum tentaret, “ φυϊὰ porro Ὁ" in- 
tulie: *num me etiam imperio iubes cedere“ atque hoe dicentem en- 
δ. baltheo φοίνοιθ coepiaſss ipique porrigere, causa experiundi quĩd 
tandem vellet. patriarcha vero cupido manum protendente quasi δὰ aeci- 
piesndum quod dabatur, rerocasse Augustum aess, ac nondum 8 femore 
erpedĩitum retiĩnuiase gladium, exprobraſeque insuper velut inaidianti vi- 
tas δῆ86, α0ἷ 46 δἷο exarmatum iret; οἱ famen tegmine capitis deposito 
abũcere δ6 δὰ pedes eius, moltis videntibus, non dubitaase. patriarcham 
vero ĩpaam acerbe repuliass, nihilque inflexum despexisae arcto aibi com- 
plexn genua stringentem. adeo formidolosa conscientia aceleris est, adeo 
victos venerabilisſ cum autem aaepius idem rogans et vehementer inatans 
etiam abeuntem zequeretur, quasi expugnandae vi pia zereritatis certus, 
ferunt patriarcham cellam ingressum fores ἴῃ os arete clausas obdidise 
aatoctantà, icque illum vacuum et precis irritum crude dimisiaae. πεὸ 
aemel talia expertus imperator. δεὰ οδάδπι haec aaepius οἱ locotus et 
operatus οἱ passus, nequidquam zemper, efferatus ad extremum est, et 
de daritis patriarchas apud multos eat questus, invidioss exaggerans, 
velle iubore illum abũel αὶ 86 ουγδπὶ communiem rerum, neo ainero 86 om- 
pũus δσὲ ὁ terria tributa aut 6 mercimonils vectigalia exigers; denique 
iractations ompi poblicorum negotiorum interdieers, ac πὸ ullam deincepe 
τεϊρουβοδο partem adminiatrars aut omnino attingere imperotor audeat, 
veiate. ὅσης aui curandi modom excogitasas patriarcham, ουἱ ex officio 
ἱπεδιδαὲέ quaerere optimom rationem adinvandorum οἱ in atatum pristi- 
nam reparindorua δοζαπι qui humanitus lapei δυδί. post haec ἃ ata 





214 ΘΕΟΒΟΙ͂Σ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


ὃ τῶν ἡμετέρων ϑεραπευτής. καὶ τέλος ἐπετίϑει πολλάκις ὡς 
ἐπεὶ καὶ κανόνων ὑπερφρονεῖ δριζόντων μετάνοιαν, προσπέπτειν 
τῷ τῆς Ῥώμης πάπᾳ καιρὸς καὶ ἀντιβολεῖν σώζεσϑαι. οὕτως 
ἔχων, ἐγκοτῶν ἐντεῦϑεν καὶ βαρυνόμενος ἐπὶ τὴν τῶν κοινῶν 
διοίκησιν πάλιν ἐτράπετο, ἀπειπάμενος μὲν προσπίπτειν καὶ αὖ- 5 
ϑις (ἤδει γὰρ οὐκ ἀνύσων), ἐγκαίρως δὲ τὴν ἄμυναν διαϑέσϑαε 
τῶν δεόντων ἡγεῖτο. 

Ρ 143 20. ὙΤότε τοίνυν καὶ πάλιν ἀπεπειρᾶτο τῶν δυτικῶν. 
οὐδὲ γὰρ ἦν, οὖκ ἦν ἐπὶ ταὐτοῦ μένειν ἐκείνους, καὶ διὰ τοῦτο 
οὐκ ἦν ἠρεμεῖν καὶ τὸν δεσπότην Ἰωάννην οὐδὲ πρὸς ὀλίγον, ἅμα 10 
μὲν καϑέδρᾳ ἅμα δὲ καὶ δρμητηρίῳ Θεσσαλονίκῃ χρώμενον. ἔν-- 
ϑὲν τοι καὶ αὖϑις, καίτοι τῶν κατ᾽ ἀνατολὴν πονούντων, ἅμα 
δυνάμεσι πλείσταις τὸν δεσπότην ἐχπέμπει. καὶ δὴ τὴν ταχίστην 

Β ἐπιβὰς ἐκεῖνος Θεσσαλονίκης συνέταττέ τε τὰς δυνάμεις καὶ πό- 
λεμον ἐξάγειν χατὰ ΠΠιχαὴλ εὐτρεπίζετος καὶ μηδὲ τελέως ἀκου-- 15 
σϑεὶς ἐπιστὰς ἅμ᾽ ἠκούετο καὶ ἅμα ταῖς χώραις προσέβαλλε, 
λείαν τε πλείστην περιβαλόμενος ὑποστρέφει. καὶ ὃ μὲν τὰς δυ- 
γάμεις κατεῖχε διαχειμεριούσας περὶ τὸν Βαρδάριον, ὡς ἅμα ἦρε 


17. περιβαλλόμενος Ῥ. 


adiungebat, σϑερίαα iterans, quoniam patriarcha palam contemneret 58- 
cros canones dari lapais poenitentiam iubentes, tempus 6586 recurrendi 
δὰ papam Romase aedentem, εἴ ab eo auppliciter petendiĩ salutaro peocatũ 
remedium. aic indignans exasperatam tam saevis repolsis aninum ita 
deinceps δὰ reĩpublicas administrationem retulit, ut amplius non curaret 
convenire patriarchum, satis gnarus se nihil profecturum, praeterea iudi- 
cans omnino convenire, ac curandum sibi esse opportuno tempors, ut 
ἰεἴῖσα atrocis inclementias culpam congruis aliquando poenis patriarcha 
vueret. 

20. Quod nune instabat, nulli praevertendam τοὶ putavit expeditio- 
nem in Occiduos tractus alteram: πο enim, non utique aut 5perandum 
erat, aut omnino fieri poterat ut praesentibus acquiescerent ant δεςαγο 
quiescere nos sainerent inquietiaimas gentes, quare cesandum, ΔῈ ὨΘ 
cunctandum quidem vel minimum, ab eis ultro invadendis οἴ malo do- 
mandis Ioanni despotas non erat, magnam eius belli habente facoltatem 
aecura possessione Theasalonicensis urbis, ubi εἰ atationem cortam et αὰ 
impetus incursionum in omnes circumquaque ritas terras Michacli aubiĩe- 
etas despotas habebat opportunam, cum parato receptu. his ἀθ causis 
eo rursus imperator Ioannem despotam misit cum maxima parte copiarom, 
lieet ĩiis laborantes οἱ ipase Orientales provinciae non parum indi t. 
is porro cito pervectus Thessalonicam exercitum in Michaſlem adeo oole- 
riter immisit, vt famam opinionemque praevertens vix prius auditas cer- 
neretur οἱ senturetur ogere ferreque Michasclis ditionem omni clade bellũ. 

raeda dehinc omnis generis onustas in tutum copias recepit, εἰ eirca 
om amnem hiematuras locis commodis dieposuit, ut videlcet ex 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. ΠΠ|. 215 


προσβαλῶν αὖϑις " ὃ δὲ ΤΠ]: χαὴλ φόβῳ ληφϑεὶς οὐ μετρίῳ (τὸν 
γὰρ δεσπότην καὶ ἐξ ἀχοῆς ἐδεδίττετο, τὰ πολλὰ πρὸ τοῦ τῷ Ο 
Ἰπαμκῷ.στρατεύματι φρυαττόμενος" διὰ γὰρ τὸ πρὸς τὸν τοῦ 
Φιρδερίχου παῖδα τὸν Ἰαφρὲ κῆδος ἐπὶ τῇ ϑυγατρὶ ἕτοιμον 
ὁβοηϑῆσον εἶχε τὸ ἐχεῖϑεν στρατιωτικὸν) ἀφεὶς τὸ ἐπ᾽ ἐχείνοις 
ϑαρρεῖν ἐπὶ σπονδὰς καταφεύγει, καὶ πέμψας ἱκετεύει τὸν Ἰωάν- 
γὴν μετακλαιόμενός τε τὰς προτέρας παλιμβολίας, καὶ περὶ τῶν 
μελλόντων ἐχέγγυον ἀσφαλὲς τοὺς ὅρχους ἐδίδουν. ἐζήτει τε καὶ 
συνελϑεῖν ἅμ᾽ ἐχείνῳ, καὶ πίστιν γενέσϑαι βεβαίαν ἐκ τῆς πρὸς Ὁ 
ἰοἀλλήλους ϑέας ἐβούλετο. ὃ γοῦν δεσπότης τὴν πρεσβείαν δεξά- 
μενος, ὥς λαβὼν παρὰ βασιλέως ἐκχώρησιν, ἐκέλευε τοὺς ὅρκους 
γενέσϑαι. καὶ δὴ συνελθὼν αὐτῷ ἐφ᾽ ὁρισϑείσης ἡμέρας, καὶ 
κατασπασάμενος ἁἀπλάστῳ ἤϑει, εἰ κἀκεῖνος καὶ πάλιν τὸν δόλον 
ἔχρυπτε, πρὸς τὰ οἰκεῖα ἐχπέμπει. 
ιΦ 21. ὙΤὸν μέντοι γε δεσπότην Ἰωάννην μεταλεσάμενος Ἔχ Ῥ 144 
Θισσαλονέκης ὃ βασιλεύς, μικρὸν ὅσον διατρίψαντά οἱ, ἅμα 
ταῖς δυνάμεσι πρὸς ἀνατολὴν ἐκπέμπει, τοῖς Πέρσαις ὡς ἦν συμ- 
μξοντα. ἦν δὲ κἀκείνῳ τρυφὴ τὸ ἐχείνοις ἐφεστάναι. καί τι 
τῆς αὐτοῦ δόξης ἄξιον διαπράξεσθαι. ἦν γὰρ ὃ ἀνὴρ ταῖς ἀλη- 
φϑείαις ὀξύτατος, ὡς νῦν μὲν ἐνγταῦϑ᾽ ἀκούεσϑαι, νῦν δὲ παρεῖ- 


— γεγο primum illucescento, hostiles iterum regiones invaderent. 
δ᾽ Michaẽl, dolore damnorum α080 iam z2enserat imminentium metu cu- 
ποϊοίο, vehementer δἰβίοίυα δὰ Ioannis vel δοίδαι mentionem eonaterna- 
ἰδίαν, remisaa non parum illa ferocia priori, qua aæolitus antea erat in- 
aoleseero, fiducia utique Italicorum auxiliorum ἃ Manfredo genero, Fri- 
derici filio, ipei paratorum. sed tunc ista δρ6 opeque damnata quasi 
malis urgentibus reperta impari, δὰ tractationem pacis confugit; et lega- 
ὃς δὲ Ioannem supplicibus miasis, serĩo iam poenitereo δε fraudum δὲ 
inquietudinom praeteritarum obnoxie ac lamentabiſter profeſeus, fidoĩ 
eontanutiacque in posternm immotabilis pignus atque obaidem obtulit iu- 
ritriurandĩ religionem, qua praesentâ δα obatringeret, colloquũ coopiam δὰ 
id poetulans, et aperare 66 aiens mutuo conspectu sincerae suae volun- 
tatia in aeternam concordiam fidem, quantumliĩbet dubitantâ, κα factarum. 
δυὸ aspernatus legationem despota Ioannes, αὐ! δ6 plena δὰ tractandum 
potestata instructum ab imperaiore meminerat, diem locumque iuramen- 
torum ceremonias constitnit; eoque δὰ condüctum occurrens, ut erat π8- 
tarelĩ ſacllitate et recti conscientia credulus, aincera Ipee mente ποῦ pori 
eandors iurantem ac dolos tune quoque verborum fallacia celantem αὐυὰΐ- 
vit Mehaẽlem, enmque foedere icto r̃emisit δὰ propria. 

91. Αἱ imperator despotam Ionnnem Theasalonica rsvocatum post 
nodicam apud 56 moram cum copiis in Orientem mittĩt, adreraus Persas 
Ihe pognaiurum. delectabatur hie vir ἰδίο expeditionum labore, οἱ δαπι- 
mae ĩll volvptatãs loco erat aliquid lande dignum gerere· σα eĩus glo- 
ria erat velociimum ducum onnium in belligerando ese, ita υἱ cam 
alſcobi verzari andiretur, mox illic adeiaet quo πβεῖβο unquam οσίδὐπιδα- 


ὦ 9 


216 GEORGII PACAXMERISs 


Β ναι dnou τις μηδὲ προσεδόκησεν ἂν πώποτε. σκευὰς δ᾽ ἐχείνας 
καὶ ταγμάτων πλήϑη καὶ ϑεραπείας ἀφιείς, ἑσπέρας σκευαζόμε-- 
νος ἵπποις ἐχρῆτο ταχυδρομοῦσι, καὶ τοῖς μηδ᾽ εἷς νοῦν τὴν ἐκεέ- 


vou ἔχουσι παρουσίαν ἐφίστατο. καὶ ἵνα μὴ καταχαλῷτο τὸ 


σῶμα κινούμενον ἐφ᾽ ἵππων καὶ ἀναβρασσόμενον συνεχῶς 9 πει-- ὁ 
οίαις τὸ σῶμα διείληπτό τε καὶ συνεσφίγγετος. διὰ ταῦτα καὶ 
ἠνδραγάϑει τὰ μῶτστα, φοβερὸς ἅπασιν ὦν, ἅμ᾽ ἀκουόμενος 
Ο καὶ ἅμ᾽ ἐφιστάμενος. τὸ μέντοι γε στρατιωτικὸν καὶ λόγοις 
ἔϑαλπε καὶ δώροις ἐϑεράπευε, καὶ τὸ μέγιστον, οὐ δεσποτεκῶς 
ἐκείνοις ἀλλ᾽ ἀδελφικῶς προσεφέρετο, ἀνὴρ ϑεοφιλὴς καὶ πρᾶος 10 
καὶ χρηστὸς ἀνυπόχριτος. εἷς δὲ φιλοδωρίαν καὶ πάντας ἐνέκα. 
ἐπήνϑει δὲ καὶ τὸ σῶφρον ἐκείνῳ, ὡς μηδὲν παρὰ μίαν ἄκου-- 
σϑῆναι ὑποταγεῖσαν αὐτῷ πλὴν τὴν σύζυγον εἰς ἡδονῆς νόϑου 
Ὁ χλωπείαν. ἐκείγη δ᾽ ἐκ νοϑείας καὶ μόνη τούτῳ ϑυγάτριον φυ-- 
:ς σικὸν ἀλλ᾽ οὐ νόμιμον ἀπεγέννησεν, ὃ καὶ τῷ 1Πέπε ᾿Ιβηρίας 15 
“)αυΐδ εἷς γάμον ἐδίδοτο. τὰ δ᾽ ἄλλα μέτριος ἦν καὶ καρτερικὸς 
ἐφ᾽ ἅπασιν, εἷς δ᾽ οἰκειαχὴν τάξιν καὶ. λίαν φιλότιμος, καοχὶ τὸ 
σύμπαν περιφανής. καὶ ἀκριβῆ σημεῖα τῆς μὲν φιλαγαϑίας αὖ-- 


6. διήλειπτό Ρ. “ 


aet tam brevi tempore pervolare ροίηϊδβθθ. nempe impedimenta suppelle- 
ctilis castrensis οἱ illas ambitjosas ducum sarcinas — famulo- 
rum et longas clitellariorum mulorum mandras, apparatum tarde mobilem, 
ubicumque oppressisset vesper, omittens, pernicibus in equis expoeditus 
vasta noctibus emetiens spatia, ibi repente apparebat quo perlatum tam 
volucri · celeritate fidem omnem ac cogitationem excederet. εἰ π6 rapidi- 
tate incitatissimi motus corpus in equis efſusissime currentibus aestuans 
relaxaretur, devinctum illuâ semper habebat fasciis, arto mdique am- 
plexu stringentibus. es praeclarorum in bello suecessuum causa ΠῚ ma- 
gna erat, imparatos plerumque sic deprehendenti hostes haud ſacile aliter 
auperabiles, simul longe auditus, aimul conspectus praesens εἴ vim infe- 
rens ineluctabilem; unde terror eius late in hostes manaverat, cunctis δά 
eĩus mentionem trepidantibus. militarem multitudinem εἰ verborum beni- 
gnitato consolabatur et donorum largitate demulcebat; εἰ quod caput est, 
non domini supercilium, sed affectum fratris cum iis agens demonstrabat. 
erat idem religiosiasimus dei cultor οἱ amator, mitis, benignus, simula- 
tionis expers; munificentia voro εἰ δὰ donandum pronitate omnibus ante- 
celluit. efflorescebat in eo castimoniae quoque deécus, adeo ut πε ἴδιο 
quidem aliquando ait auditum furtivis eum indulsisss amoribus aut aliam 
unquam voluptatis causa mulierem attigisse quam propriam coniugem. at 
haee multum illi diasimilis, filiam εχ alio peperit, naturalem sed illegit- 
θαι prolem, quae αὖ poſttea Mepe Iberiae Davidi data in uxorem eat. 
de caetero moderatus erat et foriis in omnibus. disciplina domestãcos 
exacta continuit. mirus ἴῃ ſfamilñs z2emper ordo, incompoſitum nihil; cun- 
eta δὰ splendorem dignitatemque illustri quadom εἰ digna principe ambĩ- 
tione conparata. quo in genere insigne deinde argumentum extitit diũ- 





DE ΜΙΟΗΑΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. 1Π. 217 


τοῦ χαὶ φιλοκαλίας περὶ τοὺς οἰκείους, ἐξ ὧν ἐκείνους παιδεύε- 
σϑαι συνέβαινεν ἐς τὸ ἀχριβὲς καὶ εἷς ἀληϑινοὺς ὑπηρέτας ἀπο-- Ῥ 145 
βαίνειν, τὸ ϑανόντος ἐχείνου τοὺς ἐχείγου ϑεραπευτὰς ἐπ᾽ ἀξιώ- 
μασι μεγίστοις ἀξίους λογισϑῆναι δουλεύειν τῷ βασιλεῖ. τῆς δέ 
6γ᾽ ἀφιλοχρηματίας ἢ μᾶλλον μισοχρηματίας, εἰπεῖν οἰκειότερον, 
καὶ τοῦ πάντα στρατιώταις προΐεσϑαι, τὸ ἐξὸν πιϑάχνας ἔχειν 
χρημάτων καὶ ὑπερπλουτεῖν ὡς πολλοὺς καὶ μεγάλους διενεγκόντα 
πολέμους καὶ χώρας πάσας ταῖς στρατιωτικαῖς ἐμπειρίαις παρα-- 
στησάμενον, ἔτι δὲ κἀκ τῶν ἐνόντων εἰς ἰδίας οἰκονομίας προσ- 
ἰοχτᾶσϑαι πλείονα, τὸ μετριώτατον, ὅτε καὶ πολλοῖς δοκεῖ ἀρε- Β 
τῆς ἄχρας σημεῖον τὸ τὰ οἰκεῖα καρπίζεσϑαι μηδὲν ἔξωϑεν προσ-- 
κτωμένους, ὁ δὲ τοιαύτας εἷς τὸ πλουτεῖν ἀφορμὰς προβαλλο- 
μένης τῆς τύχης τὸ οὕτω πλουτεῖν ἐκ πλεονεξίας ἐχτόπως ἀπέ- 
στυγε καὶ ἐμίσει, μόνῃ τῇ δόξῃ ἐνασμενίζων, ἧς οὐδὲν εἶχε προ-- 
ιὁτιμᾶν ἄλλο. μόγη γὰρ τῶν κατὰ βίον πραγμάτων δόξα τοῖς 
ἀπελϑοῦσι παρέπεσϑαι πέφυκε. καὶ ὃ μὲν νόμος τοῦ τῶν Χρι- 


6. τοῦ ] τοῖς Ρ. 


gentias εἰ elegantiae ipsius in familaribus curandis, quod qui ei mini- 
atraverant, δἷο in omni laude istius officii eruditi εἰ exercitati evaserunt, 
αἰ eos post iĩpaius obitum omnes requirerent, utpote qui callere δά un- 
gaem omnes artes aulĩci ministerii, et veram ideam perfectorum famulo- 
τσὶ conctĩs repraesentare viderentur; quare digni habiti sunt qui promo- 
verentur δὰ maxima quaeque et honoratissima officia domus Angustas. 
verum hie idem vir quam non amaverit pecuniam, aut potius quantum 
eam contempserit, memorare convenientius fuerit. erat οἱ, δὶ vellet, fa- 
cillinum ἀο 16. ut aiunt, plenis congerere opes et nummorum omnisque 
generis pretiosarum rerum acervos struere immensos, utique qui bello 
emper felix quascumque hostiles invasit regiones (invasit autem pluri- 
mas easque ditiacimas) iure victorias diripuerit. illo vero praedum aem- 
per erat solitas, ne minima quidem eius ρασίο sibi eximie δογυδίδ, militi 

nare universam. ac ne patrimonium quidem aut rem ſamiliarem 
anam augere consnetis et licitis artibus, εἰ in modum splendidis expeneis 
abande aihi heredibosque suffecturum attente colligendo formare magno- 
pere unquam studuit; licet id in parto laudabilis providentiae boni etiam 
εἰ moderatĩ numorent plerique. 8 eius secta fuit planeque diversa ra- 
tio, qui totum aibi zinum pandentis fortunae, ultroque congerendis undi- 
que oecasionibos lucrandi non iniuste δὰ innocenter ditescendum invitan- 
tis, monera magno semper Βηΐπιο reiecerit, avaritise apeciem in zedula 
ceugestions quantomvis legitimeo partorum quandam suae virtuti exosam 
abominans. amores eins omnes ἴῃ gloriam ferebantur: unam aↄpectabat, 
una illa delectabatur, nihil unquam admiratus aut complexus quod illi 
praeferret, nihil quod pro illa promerenda parandaque non pacisceretur 
ὃς profligaret Hbentiscime, quippe quam inter omnes res humanas sciebat 
uanm 6666 quae duraret post —* vitam εἰ funeri δϑυρογδίοδ morte hinc 
migrantes coronatura aequeretur. in eleemosynas profusus, hanc eius 





218 GEORGV ΡΑΟΗΥΜΕΒῚΙΘ 


στιανῶν νομοϑέτου Χριστοῦ, οὗ Σόλωνος οὐ δὲ “υκούργου, 

Ο ἀλλ᾽ αὐτοῦ τοῦ πλάστου καὶ ποιητοῦ καὶ ϑεοῦ, ἐκ τῶν προσόν-- 
των διδόναι χαὶ ἀντιλαμβάνειν τὰ μείζω. ὃ δὴ καὶ πιστευτέον 
ἐπάναγκες, εἰ πιστεύοι τις τῷ Χριστῷ μὴ μόνον χαϑότι βαπεί- 
ζοιτο, ἀλλὰ καϑότι καὶ ἀληϑινὸν ἐκεῖνον ἔχοι ἐφ᾽ οἷς ἐπαγγέλλε-- 5 
ται. βαπτισϑέντα δὲ καὶ πιστεύσαντα μὴ τοῖς λόγοις πιστεύειν 
ἐχείνου,) μηδὲ τὸ πρώτως πιστεύειν ἔχειν, κἂν ὅ τι λέγοι. καὶ 
ὃ μὲν Χριστοῦ νόμος οὗτος ἀνταμείβεσϑαι κατὰ τὸ ἑκατονεταπλά-- 

Ὁ σιον ἐπαγγέλλεται" χωρὶς δὲ καὶ τοῦ προσδοκᾶν ταῦτα ἀπόχρη 
καὶ μόνη ἦ παραμένουσα δόξα, ἵν᾽ εἴποι τις καὶ κατ᾿ ἄνϑρωπον, 10 
πείϑειν τὸν συνετὸν οὐχ ὅπως πλεονεκτιχῶς χρηματίζεσϑαι, ἀλλὰ 
καὶ τὰ προσόντα τοῖς τυχοῦσι προΐεσϑαι. ἐξαίρω δέ γε τοῦ λό- 
γου τοὺς ἐπ᾿ ἀναγκαίαις δοκούσαις χρείαις τινὰ τῶν ὄντων πια-- 
ραχατέχοντας, εἰ μή γε καὶ αὖϑις ἔχοιεν ἐκπορίζεσϑαι. ἀλλὰ 
ταῦτα μὲν ὃ δεσπότης Ἰωάννης καὶ λίαν ἔγνω, καὶ γνοὺς τά οὗ 16 

Ἑ συνοίσοντα ἔπραττεν. ἐπεὶ δὲ οἱ ἀμφὶ τὸν μοναχὸν Νεῖλον, ὃς 
ἐκ Σικελίας μὲν ὥρμητο, ἐπὶ καχῷ δὲ τῆς τῶν Ρωμαίων πολι-- 
τείας ἐπέστη, διδάσκων γλισχρεύεσϑαι καὶ προμηϑεῖς εἶναι τοὺς 


atudii rationem dĩsserebat, legem 6686 non Solonis aut 1ωγοαγρὶ aed legis- 
latoris Christianorum Christâ, creatoris eiusdem conservatorisque rerom 
omninm dei, quae nos iubesat quod poscumus ex praesentĩ οορὶδ largiri, 
ape certa recipiendi maiora. huic promissioni necessario credendum ab 
60 utique est qui ſidem ἴῃ Christum profitetar, non 3olum quatenus ba- 
Βείαπιπι auscepit, sed quatenus etiam palam aequiescit assentiens aacras 

octrinae passim in ecelesia propositae. porro baptiratum quempiam, εἰ 
assentiri 80 irrevocabiliter Ckrĩstäanis dogmatibus professum, Christã de- 
inde verbis fructum uberem eleemosynae pollicentibus non credere argu- 
mento est ipaum neque antea vere credidisse, quantumcumque 86 credoro 
aimulaverit εἰ affirmaverit. nec vulgaris remuneratio est quam lex Chri- 
ati largitori misericordĩ promittit, sed quas centum pro uno referat. ἔῃ 
vero, οἱ quemvis, ut arbitror, prudentem hominem, etiom humano dqum- 
taxat usu aæensnque de rebos iudicantem, vel δὶ nihil talo iuberemur ex- 
pectare, moveret abunde δὰ beneſaciendum egentibus ipse splendor efſio- 
rescentis inde gloriao, in δον) omne permanuras; cuius spe invitanteo 
non modo avertor ab avare congerendis superfluis opibus, vorum etĩam 
facile iaducor δὰ zubtrahendum usibus etiam ipsis meis quae ἴα obvĩos 
pauperes efſandam, non tamen aut in aliis damnans aut mihi vetans re- 
aervare quao opportuna videbuntur vel iam urgentibus vel in posterum 
impendentibus necestitatibus vitae, praesertim ubi oceasio ργϑεδεὴδ lar- 
giendiĩ non occurrit. tales despota ⸗Loannes δὲ alto impressos pleneque 
perauasos verrabat animo sensus, οἱ iis oonsentanee operans δὰ proposi- 
tum ipei finem gloriae tendehat. istud tamen eius incensum large do- 
nandi atudium paululum refrigerarunnt sectatores Nili peudomonachi e Sĩ- 
cilia hue magno malo Romanae reipublicae profectà, docentes parcimonias 
attendere, δυδἀσηίαδηθθ hominibus magua circumeapectione in dando υἱὲ, 


DE ΜΠΙΟΒΑΕΙΕῈ PALAEOLOGO 1, M. 219 


ἀνθρώπους περὶ τὴν δόσιν, μήπως λαϑών τις μετρίως τῶν πρα- 
μάτων ἔχων λαβὼν τῷ μὲν διδόντι τὴν τοῦ κακῶς οἴχονομεῖν τά 
οἱ προσόντα προστρίψοι μέμψιν, τὴν δὲ χάριν ἐκείνην οὐκ ἐπὶ 
μισϑῷ ἀλλ᾽ ἐν κενοῖς γενέσϑαι παρασχευάσοι, ὥς ἐντεῦϑεν μη- 
δδένα διδόναι τῶν πάντων ἐξ ἀνάγχης ἐχόντων τι, διότι καὶ τοῦ 
εὖ πάσχειν κατὰ τὸν ἐκείνων νόμον ἀπείργοιτ᾽ ἂν εὐπρεπῶς καὶ Ῥ 146 
οὕτως ὁ τῆς μεταδύσεως ἀσϑενοίη νόμος, --- ὦ πῶς ταῦτά τις 
καὶ ἐξαγγείλοε, ἰδίου καιροῦ χρήζοντα; ὃ γοῦν δεσπότης ἔχων 
πρὸς τοῖς ἀλλοῖς καλοῖς καὶ τὸ φιλομόναχον, ἐκείνους που παρεισ- 
ἰρφρήσαντας τῇ οἰκίᾳ ὡς ἀρετῆς φίλους δέχεται, κἀντεῦϑεν σύγ- 
χυσίς τις ἐπὶ μιχρὸν περὶ τὰς τῶν οἰχείων δόσεις ἐκ τῆς ἐκείνων 
διδασχαλίας ἐπηκολούϑει. καὶ τὰ μὲν κατὰ τὸν δεσπότην οὕτω" 
ἐγέαζε γὰρ ταῖς προϑυμίαις, καὶ δῆλος ἦν τὴν τῆς Ῥωμαΐδος 
σύστασιν περὶ πλείστου ποιούμενος. τότε τοίνυν τῶν κατὰ τὴν Β 
1δἕω πραγμάτων κακῶς ἐχόντων σὺν πολλῷ τῷ τάχει τοῖς κατὰ τὸν 
Μαίανδρον τόποις ἐπεχωρίαζεν. ἔτι δὲ καὶ περιφανεῖς κατ᾽ ἐκεῖνο 
καὶ μεγάλαι μοναὶ ὑπὸ σκοπῷ καὶ φύλακι τῷ δεσπότῃ συνίσταντο. 
χαὶ δὴ ἃ μὲν οἱ Πέρσαι προκαταλαβόντες κατέσχον συνεκχχωρη- 


86 forto quĩs clam, alioqui habens quod autĩs ĩpai ait, et callide aimulata 
egestate, pecunia emungens parum cantum misericordem, labem illĩ all- 
nat moltum facilis οἱ sua inconsulto dilapidantis; praetereaque illum frau- 
det frotra sperata mercede talis operis, quippe quod non iam ipei δὰ 
praemium imputandum sed inter vana εἰ otioſsa numerandum ait. ex 
δυϊυεπιοὰδ doctrĩna credita receptaquo neceasario sequebatur ut nemo 
αἰϊγυϊὰ habentium quidquam alteri donaret, aicque omnis εχ eleemosynis 
proventus, quo spes ratioque victus ac atatus plerorumque tenuium con- 
tinetur, μας istorum prava disciplĩna funditus exterminaretur 6 consue- 
tadine usuque hominum, illo plausibilĩ praetextu inquirendi anxie ante 
itionem verene δὴ simulate egerent qui petebant, nullum iam eroga- 
ὕοα! beneficas locum relinquente; atque adeoò hac δγρυία cavillatione tota 
lex eleemosynarum abrogaretur. o quis huius perniciem dogmatis aatis 
phcet δὰ quod utique proprio eius argumentĩ commentario esset opus. 
igtar despota, cui laudes inter caeteras inerat amor multus veneratioque 
nonachorum, quosdam 6 Nili sectariis eam vitam profitentes εἴ δ ἱπεὶ- 
nuantes ἴῃ eius domum facile in consuetudinem recepit, viros honos ὁ 
veste existimans. unde contigit longe deinceps manare parcius, pravao 
ictis doctrinae quodam obice prohibitum, fontem beneficentůas greges 
inopom ex illo haurire a2olitorum antea tam benigne irrĩgantem. talus erat 
derpotae indoles vitaequo ratio, viri utique δὰ ὁπιπὸ decus δἰδοιΐ impetu 
rueatis, natique, ut apparebat, ac divinitus facti δὰ restitnendam in de- 
ΘῈΣ pritiuum Romanam rem. tunc ergo rebus Orientalis limitis male ha- 
summa is celeritate in regiones Maeandro circumsitas 20 con- 

tañt, mümo inter caetera bono dudum extructorum in {115 terris ma- 
—— atque illustrium monasteriorum, quae providentia custodiaque 
a εἰλάο ruinaque ultima servata δυπί. horum quaedam iam Persae 
praeoeeapata detinebant, pleriaquo oppidĩs ac pogis in ea vicinia positis 





220 GEORGI ΡΑΘΗΥΜΈΒΙΒ 


σάντων τῶν πολλῶν ἐκεῖϑεν τοῖς βασιλεῦσι, κἀκείνφυ λείποντος, 
Ο τὰ περὶ τὴν Στρόβιλον λέγω καὶ τὴν Σταδιοτραχίαν, ὡς ἀδύνατα 
ὄντα ἐπανακεκλῆσθαι, οὐδ᾽ ἐπεχείρεε κατὰ πεῖραν κατασχεῖν" 
ὅσον δ᾽ ἦν τὸ κατὰ Ἰ]αίανδρον καὶ Τράλλεις καὶ Κάῦστρον, τὰ 
τῆς σίας βαϑύτατα, ἐκράτυνέ τε προπολεμῶν καὶ τῆς κατὰ δ 
σφᾶς ἀσφαλείας μετέχειν ἐδίδου. τοὺς δέ γε ἸΠαγεδωνίτας (ἐχά- 
κου γὰρ αὐτοὺς τὸ πολλῶν ἔνϑεν εἰς τὰς κατὰ δύσιν δουλείας 
μεταγομένων καταϑαρρεῖν τῶν λελειμμένων τοὺς Πέρσας) καὶ 
Ὁ λίαν συνίστα καὶ ἠἡσφαλίζετο" ἦν γὰρ τὸ ἐχείνων πλῆϑος πίσυνον 
τόξοις καὶ περὶ τὸ ἀντιμαχεῖν δεξιώτατον, καί γε τὰς προϑυμίας 1ὸ 
ἐρρώννυ χρυσίῳ, καὶ σφᾶς ἐδωρεῖτο φιλοτιμίαις. οἷ μέντοι γε 
Πέρσαι τὸ τάχος τῆς ἐπιστασίας μαϑόντες κατωρρώδουν τε, καὶ 
αὖϑις παλινοστοῦντες ταῖς δυσχωρίαις ἐνεδύοντο, ἀπογνόντες δὲ 
τοῦ ϑαρρεῖν αὐτίχα διεπρεσβεύοντο ἀπέλυόν τε τοὺς αἰχμαλώτους 
καὶ ἠγάπων σωζόμενοι. ὃ δὲ τὸ μὲν ἡσυχίαν σχήσειν ἐκείνους 15 
Ε εἰσαῦϑις καὶ μάλα ϑαρρῶν ἐπίστευεν, οὐκ ἐξ ὧν ἐκεῖνοι διωμο- 


in Persarum ditionem simul ant υἱ tractis, aut πὸ traherentur ultro ce- 
dentibus. unde εἴ alia illa tractus εἶπα iam imperatoribus parere desie- 
rant: ea dico quae Strobilo et Stadiotrachiae adiacent loca, ita validis 
insessa praesidiis hostium, ut eorum recuperatianem desperatam ne ten- 
tandam quidem aut tunc cogitandam Ioannes putaverit. quantum autem 
erat circa Maeandrum Tralles ac Caystrum εἰ Asias intima, confirmavit 
propugnans, atque ut secure proprũs indigenae fruerentur, proferendo 
ultra bello effecit. Magedonum quoque gentem Romano asaernit impecio, 
in extremo tune positam discrimino deſiciendi δὰ Persas aut ipsis auc- 
cumbendi. laborabant enim illorum res, plerisque illorum erocatis δὴ 
imperatore οἵ militatum misſsis contra hostes Occidui limitis, ibiquo prae- 
aidio relictis, idcirco quod eiuns generis, utpote arcobus peritissime vuten- 
tis, opera ἴῃ velitationibus εἰ praeliis laudaretur. inde porro factum ut 
vicini Persao, qui alioqui numerosam nationem sagittandĩ exercitatione 
formidabilem non temere lacesserent, nunc eam delectibus exbaustam im- 

arem ob paucitatem inventutis zuis insultibos rati audacter invaderent, 

διὰ dubie subacturi, despondentĩbus ĩiam animos exiguis illis roliquiis, 
εἰ ἃ Ionnne despota confirmarentur, auro ipsos et munificis largitiĩonibus 
deliniente, aicquo δὰ fidei erga imperium constantiem οἱ resistendĩ hosti- 
bus alacritatem εχοϊίδπίθ. FPersae porro incurrentis in iĩpsos tanta cele- 
ritate despotae improvisis consternati nuntiis, terrore àe desporatione 
aucceasus averai retro aunt, szequs statim in σθοταπι, unde prodierant, 
inaccessa latibula montinm recondiderunt. ac velut ne illie quidem se 
tutos rati, legatis misis captâvieque redditis pacem fecerunt, in lucro 
ponentes quod salvi aoperessent. Ionnnes autem quieturos ĩpsos in poste- 
rom certo confidebat, non quoniam promissis ipaorum multum fideĩ tri- 
bueret, sed quia εἷδὶ conscius εἰ virium et animi δά eos, δὶ quid amplus 
moverent, ita male multandos ut praeteritarum iniuriarum cumulatas per- 
aoluturi poenas ſforent, isto metu continendos illos in officio apera vit. 
pacdem autem dedit iis petentibus, quos se bello zuperaturum, ai conare- 


DE MICBRAELE ῬΑΓΑΈΟΙΟΟΟ L. ΠῚ. 221 


λόγουν, ἀλλ᾽ ἘΣ ὧν αὐτὸς οἶδεν ἐπιϑησόμενος καὶ νικήσων, εἶ 
που καὶ παρακινηϑεῖεν" τὸ δὲ μὴ παϑεῖν ὧν ἔδρασαν τοὺς προσ- 
χώρους ἀντίποινα οὐκ ἐδικαίου τὸ σύνολον. πλὴν ἱκετεύοντας 
προσεδέχετο, καὶ σφίσιν ὅρους ἐτίϑει, ἐς ὁπόσον ἂν καὶ κινη- 
δϑεῖεν προσκαταβαένοντες ταῖς σκηναῖς, ὡς τὰς μεγίστας δώσον- 
τες δίκας εἰ παρασπονδοῖεν. καὶ οὕτω μὲν ὃ δεσπότης τὰ κατὰ 
τὴν ἕω χαϑιστῶν τῆς προτέρας δυσκληρίας ἀνελάμβανε τοὺς 
ἐχεῖ, καὶ ϑαρρεῖν παρεῖχεν ἀνέδην τὰς αὐτῶν γεωργοῦντας καρ- 
πίξεσϑαι. 

10 22. Ἐνόσει δὲ τὰ τῶν Βουχελλαρίων ἸΠαρυανδηνῶν τε Ῥ 141 
καὶ Παφλαγόνων καὶ λίαν οἰκερῶς. τὸ δ᾽ αἴτιον ὅτι τοῦ κρα- 
τοῦντος τὰ τεϑησαυρισμένα σκορπίσαντος κατά τε χήδη καὶ βα- 
θείας φιλοτιμίας τὰ πρὸς τὰ ἔϑνη, συχναῖς ἀποστολαῖς χρωμέ- 
γου, — οὐχ οἶδα δὲ εἰ καὶ σχῆψις ἦν τὸ προβαλλόμενον, τὸ ἔν-- Ῥ 148 

τ δεὶς δηλαδὴ πρὸς τὰς χρείας" μὴ καὶ μᾶλλον ἦν τὸ ὑπ᾽ ὀδόντα 
λεγύμενον, ὡς τὸ ὑπήκοον ὑποπτεύων διὰ τὰ συμβάντα τῷ ἀλαῷ 
χαχοῦν ζημέαις συμφέρον ἔγνω, μὴ καὶ κατεξανασταῖεν ἐντρυ-- 
φῶντες. ταύτης γοῦν τῆς αἰτίας ἢ οὔσης ἢ καὶ δοκούσης ἕνεκα 


16. λαῷ P. 


tor, minime dobitabat, miseratione gentium vicinos ipsis incolentium tra- 
ctas, δ victi illi malorum ac cladium quas passi bello essent ultionem a 
debilioribus vexationi opportunis, tempore deinde captato, exigerent. 
caeterum quo minus causae haberent ἃ pactis resiliendi, fines iis prae- 
acripait gatis laxos, intra quos abunde pascuorum auis armentĩs οἱ gre- 
tibus haberent, serio edicens, ai ultra erumperent, violati foederis pia- 
calum maxima iptorum calamitate luendum. in hunc modum per Orientis 
provincias despota deleta ignominia prius acceptarum illie cladium εἰ re- 
rum atatu emendato fiduciam illis gentibus fecit, otio ac paco ρίψμο re 
atitatis, libers deinceps attendendi culturae agrorum οἱ secure legendi 
ſfructus uberes terrarum in quibus habitarent. 

92. Læborabant antem εἴ miserum in modum afflictae iacebant Bu- 
cellariorum εἰ Maryandenorum regiones, itemque Paphlagonia; cuius rei 
caura haec erat. imperator 118 quase cuperiorum principum parsimonis 
dongesserat consumptis in tot largitiones δὸ donativa ambitiosa praeterea- 
que in pretiosa munera principibus aut exteris gentibus missa, quibus 11} 
ad foedera οἱ societates allicerentur, exhnustum aerarium supplere, cre- 
bto missis per ompes provincias qui pecunias collĩgerent, curabat. haud 
porro acio an vera illa fuerit exinaniiĩo publici thesauri, δὴ non potius, 
quod quidam introspicientes penitius aubmurmurabant, imperator eo ſalso 
praetextu obtento, vere metuens ne propter invidiam excaecati Ioannis 
“ἰ ἰδβὸθ δοσυίδηι ἃ patriarcha excommunicationem provincias rebellarent, 
rebas tune suls utile putaverit apoliare subditos οἱ facultatibus privare, 
ne δὰ contra 660 incurgendum vires haberent. utcomquo δἷξ, ea tunc vel 
vera vel fieta causa egestatis aerarũi, orebris imperator centibus ac de- 
eœciptonibus per můüniatros quoquoveraum dimiasos avare ao rapaciter ex- 


222 σΕΟΒΟΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙῚΘ 


συχναῖς ἀναγραφαῖς τὰς χώρας ἐκαλαμᾶτο. ἐνεπίστευε δὲ τὰς 
τοιαύτας οἰχονομίας καὶ ἐξισώσεις ἀνδράσιν οὐδέσι, μεγάλων ἐπὶ 
Β τούτοις τεταγμένων τὸ πρότερον " Καῖσαρ γὰρ ἹΡωμανὸς καὶ μέ- 
γας δομέστικος ὃ τοῦ βασιλέως πατὴρ ἐξισωταὶ κατὰ Σκάμων»- 
ὅρον ἦσαν. πλὴν ἐχρυσολόγουν ἐντεῦϑεν καὶ τῷ κοινῷ ταμιείῳ ὁ 
προσῆγον τὰ χρήματα. τοῦτο συμβὰν καὶ τοῖς Παφλαγόσι καὶ 
τοῖς προσωτέρω, ἡἠργυρολογοῦντο τῷ χρόνῳ κάμνοντες. τῶν 
μὲν χρειωδῶν καί γε λίαν εἶχον εὐπόρως διδούσης τῆς γῆς, γο- 
Ο μισμάτων δὲ πενιχρῶς εἶχον, ὡς πάντων γεωργούντων τὰ ἀναγ- 
καῖα. κεφαλαιουμένων γοῦν τῶν τελῶν ἐπὶ νομίσμασι χρυσίου 1ῦ 
καὶ ἀργυρίου, διδόντες τὸ τεϑὲν ἐξ ἀνάγχης ἐξηποροῦντο. ἦσαν 
᾿ ἄλλως καὶ στρατείας οὐδὲν εἰδότες. ὅμως ἔϑνους φιλοχερ- 
δοῦς πονηρίαν πολλὰ ἂν κάμοι τις διορϑοῦν ϑέλων, εἰ καὶ μὴ 
πάσχοι" εἰ δὲ πάσχει, οὐκ ἔστιν ὕπως μὴ ἀπρακτεῖν πᾶσαν ἐπί- 
γοιαν. ἐκεῖνοι τοίγυν, καὶ μᾶλλον οἱ ταῖς ἄκραις προσκαϑήμε- 15 
γοι, τῷ τε πάσχειν ἐνθένδε καὶ τῷ ἐλπίζειν ἐκεῖϑεν τὰ λώονα, 
Ὁ εἰ μόνον προσχωροῖεν ἑκόντες, προσχωρεῖν ἔγνωσαν καὶ ὁσημέραι 
προσετίϑεντο Πέρσαις. τοῦτο γοῦν ἐπ᾽ οὐκ ὀλίγον γεγόμενον, 


ercitis σρίεἰϊερῖα regionum factũtabat, utens δὰ ĩd opera homĩnuom nihili, 
cum antea huinscemodĩ lustris condendis collationibusque exigendis popo- 
lorum nobilisaimi quique praefici soliti essent: nam Caesar Romanus 
magnus domesticus imperatoris pater censuras istius generis per regione⸗ 
circa Scamandrum aitas gesserant. hi porro vilisimi ministri aurum im- 
misericordĩter extortum undique in aerarium congerebant. qui cum obi- 
rent Paphlagoniam οἵ ulteriores regiones pecuniis acerbe corradendis, eo 
magis offendebant illos populos, quod vexationem per se odiosam inten- 
pestivitas tunc quaedam aggrarabat. agriculturas gentes illas — 
mercimonũs deditae, rebus δὰ victum quas terra gignit abundabant, εἰ" 
δηδίδο pecunias parum habebant. quare ĩpais erat perdiſfſicile aureos ur- 
pgenteosque nummos, qui aingula in capita indicebantur, numerare; οἵ 89 
δὰ id quod non possent damnis ac prehensionibus οορὶ indignissime δ0:- 
licet ferebant, praesertim quoniam inde sequebatur toto ipsos — 
anno necessariis egere, postquam messes οἱ vindemias, ut διδϊαπιδ8 indi- 
ctas quoquomodo conficerent, alieno tempore vili pretĩo distrahere totas 
oxactorum inclementia compulai fuerant. nullum quidem fere plerique ih- 
lorum τοὶ bellicae usum habebant, τὸ rebellio minus tĩmenda videretor. 
tamen ξ μεῖς lucri cupidae, etiamsi nulla extorsione irritatae, κῃ 50 pro 
nam δὰ quaestuosum periurium indolem com semper magnus labor eit ab 
utili visa defectiono cohibere, tum certe quando exacerbata damnis acri- 
busque iniuriis δὰ desperationem efferata fuerit, fruatra quantavis adbi- 
bebitor industria δὰ illam in ſide officioque contänendam. igitor illi 
praecipue vero quorum arcibus Persico praesidio insesais viciniores 
erant, quod a noetris quidem atrocia paterentur, ab hostibus vero οὐ" 
modiora aperarent, pollicentübus videſicet illis et, ai ultro ae dederent, 
mite imperium apondentibus, defſicere δὰ Persas decreverunt, fiebantque 
aliorum post alios quotidianaeo tranxitiones δὰ benigniores, ut p 


DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. M. 223 


2342 


συνάμ᾽ ἐκείνοις οἱ Πέρσαι δδηγοῖς ἅμα χαὶ συμμάχοις χρώμενοι 
καταϑαρρεῖν εἶχον τῶν λελειμμένων. καὶ πρῶτον μὲν ἐκδρομὰς 
ποιοῦντες χατέϑεον τὴν γῆν ἐκείγων, καὶ σχυλεύοντες (οὐ δὲ γὰρ 
ἐθάρρουν μένειν) ὑπέστρεφον" εἶτα τῶν μὲν ὑποχλινομένων, 
στῶν δὲ καὶ ἀποικιζομένων δέεε τῷ περὶ τοῦ ζῆν, εὐχερεῖν ἐκ τοῦ 
ῥᾷστα τοῖς ἐναντίοις ἦν, καὶ κατασχόντες τὴν χώραν κακὸν ἦσαν R 
γετόνημα τοῖς πλησίον. τῷ μέντοι γε βασιλεῖ δόξαν ἀνακλητέον 
ἐχείνην εἶναι, ὅτε δὴ καὶ ϑιελήσοι, ὡς ἐπὶ ϑύρας οὖσαν, οὐ 
μέλον ἦ», ἀλλὰ πρὸς τοῖς δυσικοῖς πᾶσαν εἶχε τὴν ἀσχολίαν, τὰ 
10ἐν ποσὶ καταπροϊέμενος. εἴωϑε γὰρ ἀεὶ τὸ μὲν ἀνὰ χεῖρας κατα-- 
φρονεῖσϑαι διὰ τὸ σύνηϑες, ζητεῖσϑαι δέ γε τὸ μὴ κρατούμενον 
ὡς ϑέλξον ἤδη ἐξ ἀσυνήϑους προσγεγονός, 
238. Οὕτω τοίνυν ἐχείνγων χακουμένων, ἀστὴρ κομήτης Ῥ 149 
ἐκ δύσεως κατὰ τὸ ἑωθινὸν ἐξέλαμπεν ἐξ ἦρος ἐς φϑινόπωρον, 
Ι5ἐφόβει δὲ τοὺς δρῶντας πυρὶ χαπνὸν σύμμικτον ἀποπάλλων, ὥς 
τι χαχὸν προσημαίγων. ἦν γὰρ οὐκ ἦν, φαινομένων τοιούτων 
ἐξαισίων κατ᾽ οὐρανὸν οὕτω, μὴ καί τινα κατὰ γῆν καὶ ἔϑνη 
παρὰ τὸ σύνηϑες γίνεσϑαι. εἰ δὲ χαὶ τῶν κομητῶν εἶεν οἱ φο-- 
βερώτατοι, ὡς ἐχεῖνος ἦν τότε, τὸ κακὸν πρόδηλον ἐλευσόμε- 


dominos. quod primo ἃ aingulis tentatum, et υδὶ suecessus impune fieri 
probavit, crebrioribus exemplis frequentatum, irreparabili iacturae pro- 
vincias totius occasionem dedit, aiquidem Persae his qui δὰ partes ipoo- 
rum transĩerant ducibus οἱ adiutoribus usi, paucitatem eorum qui con- 
stantes in fide imperatori iurata perstabant contemnentes, terras eorum 
crebris infestare incursionibus coepeorant; 6 quibus onusti praeda, apolia- 
tis zubinde miseris, redibant domum, nondum ibi ausi considero, quoad 
multis istorum experientia malorum inclinantibus δὰ Persas, multis quo- 
tidiana vitas pericula fuga εὐ voluntario exilio redimentibus, aubactu iam 

iles Persas regiones βιιδ ditioni subiunxere, fixisque ibi domicilis ma- 
lam finitĩmis viciniam praestabant, inſestantes eos latrocinũs. haec au- 
diens imperator eo accurrere neglexit, existimans se istas provincias, 
quippe in propinquo aitas, recuperaturum quandocunque foret übitum, οἱ 
ἴσο in res Occãdui tractus ἐρ6 ac cupiditate totus imminens, in eaque 
ὍΔ defixas cura cogitatones habens, more ingenii humani, plerumque, 
dam inhiat longinquis, amittentis coram posita, δὲ voluptatem ex abaen- 
ἔπη acquisitione 2peratam, quod insolita ait, potiorem arbitrantis fruetu 
propter quandam assuetudinis nauseam minus iucundo, qui εχ praesen- 
ὕππι olim rum consueto amplexu percipitur. 

93, Mis in hunc modum male habentibus, cometa ex Occidente in 
Ortum efſuleit à vere usquo δὰ antumnum: terrebat autem intuentes, 
ignem fumo mixtum evibrans, illa ipss horribili æapecie cunctĩs suadento 

aod malum isto signo portendĩü. vix enim in memoria omni reperian 
Ῥοεί tala ostenta per coclum hoc modo visa non aliquas per terram ὃς 

entes praeter szoltum mutationes secutas. quodsi apparentes cometae 
tenere peculiariter terrificorum aint, qualüs omnino hic fuit, manife- 
ctem augurium eet infortunũ aut cladis ĩmminentia, adatipulante vulgari 





224 GEORGMI ΡΑΓΒΥΜΕΒΙΘ 


Β »ονυ. μαρτύριον δὲ τοῦ λόγον καὶ τὸ λεγόμενον “Ἢ οὐδεὶς κομή- 
τῆς ὅστις οὔ" προστιϑεῖσι γὰρ καὶ τὸ λοιπὸν οἱ εὖ εἰδότες τῶν 
τοιούτων, τὸ “φύσει κακός, ὡς γίνεσϑαι τὸ σύμπαν ἴαμβον. 

Τύτε τοίνυν δόξαν τῷ βασιλεῖ τῶν δυσικῶν καὶ αὖϑις χι- 
νουμέγων, ὡς καὶ παρασπᾶσϑαι παρ᾽ ἐχείνων τὰ τούτων, οὐκό 
ὀλίγας δυνάμεις συναγαγὼν τῆς ἐπὶ τῆς Θεσσαλονίκης ἥπτετο, 
ὡς ἐκεῖϑεν συναρτύσων τὰ τοῦ πολέμου. εἰς Ἐάνϑειαν οὖν χα- 

C ταντήσας ἐκεῖσε κατασχεῖν ἔγνω διαχειμεριούσας τὰς συντάξεις. 
τοῦ καιροῦ γοῦν τριβομένου, --- συνήχϑησαν γὰρ ἀμφ᾽ ἐχεῖνον 
καὶ τῶν ἱεραρχῶν οὐκ ὀλίγοι, καὶ ἦν σκέψις περὶ τοῦ πατριάρ- 10 
χου. ἐκεῖ γὰρ καί τισιν ἐκινοῦντο λόγοε πρὸς ἐκεῖνον ἀναφερό- 
μένοι, ἔγκλημα ὡς δῆϑεν καϑοσιώσεως, καὶ διὰ ταῦτα διεμη- 
νύετο καὶ ὃ πατριάρχης κατὰ Ξάνϑειαν ἀπαντᾶν, πεμφϑέντων 
δυοῖν ἀρχιερέοιν εἷς τοῦτο. κἀχεῖνος οὐχ ὑπακούων, ὅμως τὸν 

Ρ 150 καιρὸν ϑεραπεύων, καὶ ἅπαξ καὶ δὶς ἐκ τῶν τοῦ χλήρου ὡς βα- 15 
σιλέα ἀπέστελλε, τοῦτο μὲν καὶ εἰρηνικῶς περὶ τῶν βασιλικῶν 
ὑγειῶν μαϑησόμενος, τοῦτο δὲ καὶ ἀνὰ μέρος ἀπολογούμενος 
τῷ προτείνειν αἰτίαν δοκοῦσαν εὔλογον τοῦ μὴ παραγένεσϑαι. ὃ 
μὲν οὖν βασιλεὺς ἑκὼν ἄκων τὰς ἀπολογίας ἐδέχετο καὶ προσε- 
ποιεῖτο τὰς εἰρηνικάς, καὶ πρὸς μὲν τὸν πατριάρχην ἀντιπέμπων 99 
τὰ φιλικὰ ὑπεκρίνετο, καί οἵ εὐμενῶς ἔχειν ἐδόκει. τοῖς μὲν οὖν 


. 


ἀϊοίο nullus cometa quin εἷς, cui ἱποϊιοδίδο zententias nemo peritus 
audiens non continuo subüclat illud δὰ abaolvendum Graece aenarium iam- 
bicum deficiens natura malus.“ 

Tunc porro visum imperatori, Occidui tractus incolis rursus turban- 
tĩbus ita ut ab illis res nostrorum raperentur, Thessalonicam proſicisci 
ductis aecum copiis non paucis, οἱ illic 6 propinquo commodius bellum 
adornaret. sed cum Xantheam eo itinere venisset, ibi detinere decrerit 
in hibernis exercitam. quare dum tempus expeditioni aptum expectataur, 

οὐ illud ibi otiam, cum δὰ eum episcopi non pauci conſiuxissent, agi 

e patriarcha coeptum est, quibusdam non dubitantibus reum ipsum pro- 
nuntiare irreligiosae contumaciae in neganda contra aacros canones poe- 
nitentia. quare ex isſtorum sententia citatus is rite eat, ae iussus δὰ 
Xantheam 86 sistere, duobus δὰ illum antistütäbus ea causa missis. non 
paruit 116 quidem, tamen aliquantulum de duritâe remittens ut tempori 
aerviret, semel iterumque certos de suo clero δὰ imperatorem misit oſf- 
ciose illum ἃ δ0 alutaturos, et percontaturos ex uan inter amĩcos con- 
δυεϊυάϊπῖα humanas ut Augustus cum coniuge ac liberis valeret, aimolque 
excusaturos, velut necessariam ob causas alias dicendas, eo nune occur- 
rendi moram. his officiis quamquam non plene aatisfiebat imperatori, ta- 
men ipse quoque in praesens animi volnere diasimulato οἱ salutationem οἱ 
exeusationom placido excepit volto, viciccimque per ——— 6 comitatu 
allegatos patriarcham amiee aalutavit, placido ae in iſlſum ease animo δὶ- 
22 caeteruum inter episoopos oausa crimenque patriarchas occolta 


DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAMEOLOGO 1. II. 2925 


ἀρχιερεῦσιν, ὡς ἐννοεῖν ἦν, οὐδὲ γὰρ ἠφίει τὸ ἔγκλημα κατὰ τὸ Β 
λιληϑὸς τὰ περὶ τούτου ζητεῖν" οὐδὲ γὰρ ἐχρῆν, δημηγορῶν τις 
ἔλεγε, τὴν τοῦ παντὸς χαρδίαν τὸν βασιλέα μὴ παρὰ τῆς ἐκκλη- 
σίας τὴν ϑάλψιν ἔχειν, ἀλλ᾽ ἐκεῖϑεν ὥς τινα φϑοροποιὸν ἀέρα 
ὁτὴν δύσνοιαν εἰσδεχόμενον κινδυνεύειν. καὶ ταῦτα μὲν ὃ χρα-- 
τῶν καὶ ἄλλα προύτεινε πλεῖστα, ἀποπροσποιούμενος μὲν τὴν 
πρὺς τὸν πατριάρχην δοκοῦσαν δυσμένειαν, ἐκείνοις δὲ προανα-- 
τιϑεὶς ἐρευνᾶν ὡς ἄξιον ὃν ζητεῖσϑαε κατὰ σχολὴν τὰ κινούμενα. 

24. Συμβαίνει δέτι κατὰ τὴν πόλιν ὃ δὴ καὶ τὸν βασι- Ο 

ιολέα εἰς ἄμυναν ἐξηρέϑισεν, ἥπτετο δὲ τὸ δεινὸν καὶ τοῦ πατριάρ-. 
χον, κἂν πλαγίως ὡς ἄλλων πασχόντων. τοῦ γὰρ Βέχκου τὸ 
χαρτοφυλαχιχὸν ἀξίωμα ἔχοντος (προνόμιον δ᾽ ἐστὶ τὸ προτρο- 
παῖς ἐκείνου τὰς ἱερολογίας γίνεσϑαι) τῶν τις ἱερέων ἐκδουλεύων 
καὶ ἐν τῷ κατὰ τὸν Φάρον ναῷ τῶν μεγάλων ἀνακτόρων νυμ- 
{ςΦίους ἱερολόγει δίχα τῆς τοῦ χαρτοφύλακος προτροπῆς. καὶ εὖ- 

ϑὺς ἀχουσθϑέν, ὡς πρόστιμον ἐχείνῳ ἡ τῆς ἱερωσύνης ἐπίσχεσις D 
ἦν. τοῦτο γοῦν οὐκ ἔδοξε τοιοῦτον ἤ τι ἄλλο μέτριον τῷ βασι- 
λεῖ ἀγγελϑέν, ἀλλ᾽ ἀφορισμὸς ἄντικρυς τοῦ βασιλικοῦ κληρικοῦ. 
καὶ εὐθὺς (συνυπενόει γὰρ καὶ τὸν πατριάρχην ὡς δῆϑεν συμ- 

« 


9. συνεπενύει P. 


iaquisitione tractabatur. qua de τὰ auditus ex illis nonnemo dum haee 
encionabundus declamaret, nec contentaneum nee ferendum videri prin- 
eipen, cor utique reipublicae, non ab ecclesia ſoveri ut id εχ quo ralus 
vnice pendeat publica. quale igitur fuerit, δὶ non modo inde non ſovea- 
tar, δΒεὰ maligno εἰ pestilenti discensionis apiritu afſlato in digcrimen ma- 
nifestum inducatur ꝰ ea etsi clam procurante imperatore agebantur, ta- 
men is istis quas retulimus et alis plurimis benevolentiae aignificationi- 
bus in illum editis, diligenter simulabat acqquum erga patriarcham οἱ of- 
feasione omni vacuuin animum, sic libere ginens congregatos patres per 
otinm considerare quid ἐδὶ} atatu rerum optimum ipsis ſactu videri δὸ de- 
cernere par esset. 

24. Contigit porro quiddam in urbe quo magis exaſperaretur impe- 
rator οἱ δὰ ultionem irritaretur, ex qua quod secutum malum est ipsum 
patriareham obliquo percatrinxit, resiliento in ippum ignominia quae aliis 
irrogabatur. Vocco chartophylacis dignitatem obtinente, cui magietratui 
imta ὑρῦπ) ac leges id iuris competit ut aine illius nutu οἱ assenan nu- 

icetiones non administrentur, z2acerdos quidam ministrans in 
templo magnĩ polatii δὰ Pharum aito aponsis benedixit non requisito char- 
tophylacis Δεδεῖθα. εὰ re etatim audita is in poenam δ sacerdotiũ fun- 
ctiene ἐθορεῶδυδ οδί. id aibi nuntiatum imperator atrociter nocepit, quasi 
88 non mediocris aliqua densura δοὰ vera οἱ auprema excommunicatuo 
fuiaet regi clerici. ac atatim æauspicatus id factum oonscio et doope- 
rante patriarcha, gravianimo ofſenans est, contemni δ6 ratas, ira oommu- 

Georgius Pachymeres I. 16 


226 GEORGII PACXMERIS- 


πράξαντα) ὑβριοπαϑῶν οὖν οἷον ὥς ὑπεροπεικῶς ἔχοντος ϑυμῷ 
ῬΊ151 ἦν κάτοχος, καὶ ὀργὴ ἦν κατὰ τῶν τῆς ἐκκλησίας κοινή, καὶ ὡς 
ὃ πατριάρχης, κεχραγὼς ἐπῆγε, τεϑέληκε διὰ ταῦτα τὸ τῆς βα- 
σιλείας κράτος ἐξουϑενεῖσϑαι χαὶ τὰ ἱερὰ ἀνάχτορα ἀφορίζισϑαι. 
ἦν γὰρ καὶ τοῦτο λῆμμα πρὸς τὸ παριστάμενον, ὅτι ἐντὸς τῶνδ 
ἀναχτόρων ἔτυχεν ὃ πρεσβύτερος, ὅτε οἱ τοῦ χαρτοφύλαχος πέμ- 
ψαντος διεμηνύετο ἡ ἐπίσχεσις. καὶ δὴ τὸν μὲν πατριάρχην οὐχ 
εἶχεν ὅπως ἀμύνοιτο, ἄλλον δὲ τρόπον βαϑύτερον καὶ τὸν κατα- 
φρονήσαντα ἀμυνεῖσθαι, εἰ καὶ τὸν πατριάρχην πλέον δύναιτο 
Β λυπήσειν, ἢ μὴ δόξειν ὡς ἀμυνεῖσθαι καὶ πλέον δύναιτο προῦ- 10 
νόει. καὶ πέμψας διὰ ταχέων τῷ σεβαστοχράτορε Τορνικίῳ 
προσέταττεν (αὐτῷ γὰρ τότε τὰ τῆς πόλεως ἐπετέτραπτο) κα- 
ταχαλᾶν μὲν τὰς οἰκίας τοῦ τε χαρτοφύλαχος καὶ τοῦ μεγάλου 
οἰκονόμου (οὗτος δ᾽ ἦν ὃ Ξιφιλῖνος Θεόδωρος), ἐκριζοῦν δὲ 
τὰς ἀμπέλους, καὶ αὐτοὺς δεσμίους ὡς ἐκεῖνον ἐκπέμπειν. ἐβού- 16 
λετο δὲ τὸ προσταττόμενον κυνὶ λέοντα ἐκδεδίττεσϑαε, καί γε 
Ο τούτων ἀποχλινάντων πρὸς βασιλέα διὰ τῆς ἐπὶ τῇ τιμωρίᾳ προῦσ- 
παϑείας μηδὲν οἷόν τε εἶναι τὸν πατριάρχην καϑ᾽ αὐτὸν ὄντα 
πράττειν, καὶ οὕτω κἀκεῖνον ὑποχαλᾶν ἀναγχάζεσϑαι. ὃ γοῦν 
σεβαστοκράτωρ ἐπιστὰς ἕτοιμος ἦν κατὰ τὰ ἐπιτεταγμένα πράτ- 
τειν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι τὴν ἔφοδον προαισϑόμενοι ἅμα γυναιξὶ καὶ 


8 


niter in universum ecclesiostcum ordinem exardescente vebementã; μαὐδ 
in clamores erumpebat vociſerans *nempe hoc patriareha aic voluit οϑα- 
aentanes δὰ prius in nos contumelioniszaimo gesta, ut nullam occarionem 
praetermitterot vilipendendae et contemptu extremo conculcandao impera 
liorias maiestatis, regia etiam imperiali aacris prohibenda interdictoque 
aupponenda.“ δος dicebat, quoniam intra imperatorium palatium ſorte 
reppertus est acerdos ille, quando εἰ misi ἃ chartophylace aententias 
auspensionis intimarunt. totus porro deſixus in cogitatione vindietas, ρα" 
triarcham tunc quidem ipaum recta in propria ulcisci peraona non re- 
lens, modum astute commentus est eam poenam ab δὺ} contemptore re- 
petendi, quae aimul patriarchae dolorem inareret, aie δὲ cumulate irio- 
riam utrinaque ulturũm ratus. curriculo mittit δὰ ſebastocratorem Tor- 
nicium tunc praefectum urbi, qui ἃ δε iuberet diruere continuo illum ae- 
des chartopylacis et moagni oeconomi (erat hic Xiphilinus Theodoros), 
ↄrellere atirpitus vineas 5borum, ipaosque vinctos δὰ δὲ mittere. vele- 
bat nimirum ĩata ratione terrere (quod aiunt) leonem exemplo male mul· 
tati canis. faturam antem aperabat᷑ αἱ hi aupplicii metu δὰ obrequendum 
impæoratori quodcunque vellet incnarentur; quod δἰ contigisset, non mod⸗ 
ἰδ] ausarum patriarcham δοίσαι εἰ virorum talium in partes principi 
traduetorum auxilio deſtitutum contra 40 agere, aed etiam coſsetum iri 
oedero οἱ de duritia romittere in causa excommunicatĩonis. igitur aebe- 
oætocrator praesſto aderat atans in procinctu exequendi mandata. ὌἼδοίογυαι 
do eius inſesto adventu praemoniti ambo illi cum uxoribus et L»uberis δὰ 





DE MICBRALE PALAEOLOGO L. M. 227 


παισὶ τὸ ἱερὸν προφεύγουσιν, ὡς ἐκεῖϑεν τὴν ἀσυλίαν ἕξοντές. 
ὡς δ᾽ ἐκεῖνος ἐπιστὰς τῷ ναῷ ἐκσπᾶν ἐπειρᾶτο (ἤδει γὰρ βλαβη- 
σύμενος μὴ ἀνύσας), λέων ἦν μετὰ ξίφους. ὃ δὲ πατριάρχης D 
αὐτίκα προσυπαντῶν καὶ ἐμβριϑῶς ἀπέπεμπε τὸν ἐπιόντα, καὶ 
δ“ τἰ παϑόντες"᾽ ἔλεγεν ““ὀφθαλμοὺς καὶ χεῖρας καὶ ἀκοὰς ἦμε- 
τέρας, τοὺς μὲν ἐχετυφλοῦν τὰς δ᾽ ἐκκόπτειν πειρᾶσϑε;᾽ ἐπε- 
βοᾶτο δὲ καὶ ϑεὸν καὶ ἀνθρώπους ὡς ἀδικοῖτο πλεονεχτούμενος" 
μηδὲ γὰρ δίκαιον εἶναι ϑεῷ καϑιερωμένους ἄνδρας εὐϑύνεσθαι 
κοσμικοῖς. ὡς δ᾽ ἀπεπάγη πρὸς ταῦτα ὃ πρὸ μικροῦ ὑπέροφρυς 
Ἰ0ὡς ἐκσπάσων κἂν εἴ τι γένοιτο, τοῖς μὲν ἀνδράσι τὸ ἱερὸν πα- Ἐ 
τοῦσιν αἴ δρμαὶ ἀνεῖντο μὴ δεδιόσιν, ἐκεῖνος δὲ πρὸς τὰς οἰκίας 
τρέπεται. ἀμπέλοις δ᾽ ἐπιϑέσϑαι οὐκ ἦν, ὕτε οὐδ᾽ ἦσαν ἐκεί. 
γοις ἄμπελοι τῇδε. ἀλλὰ καὶ τῶν οἰχιῶν ἀποτρέπεταε ὡς μὴ 
σφίσιν ἀληθῶς οὐσῶν ἀλλὰ μᾶλλον τῆς ἐκκλησίας λογιζομένων. 
16 ἐχχρουσϑεὶς οἷν τοῖς ὅλοις ὁ ἐπιτιμητὴς ἐκεῖνος πέμπει Νικαίαζε, 
καὶ τὰ προστεταγμένα ἐπὶ τοῖς σφῶν κτήμασι διαπράττεται. κω- 
λυϑεὶς δὲ ἀποπέμπειν δεσμίους, ὡς ἡ πρόσταξις εἶχε, συνεβού- 
λευε σφίσιν αὐτοὺς ἀνέτους ὡς βασιλέα χωρεῖν, τοῦ ἀληθῶς Ῥ 159 
φρουρίου ἀποσπασϑέντας, ὡς ἦν ὃ ναὸς ἄντικρυς. ἀπολογίαν 


6. πειρᾶσθαι. ἀπεβοᾶτο P. 


templam confogiunt, iure illic asyli tuti ſuturi. quo aebaſtocrator cognito, 
τοραίκης magnum sibi ab imperatore malum affore nisi quae is inbebat 
ecta redderet, ἴῃ templum ense atricto ut leo irruens extraherse illo⸗ 
iade conabatur. δὲ occurrens patriarcha eum graviter increpitum repulit, 
quid vobis“ inquiens “ volentes oculos δὲ manus et aures nostras, illos 
quidem eruero, ſatas autem abscindero, — has obstruere cona- 
mini testahaturque vociferans deum δὲ homines, vim eibi μὲς aacrile- 
iniuriam fieri: neque enim fas 6820 deo aacros homines ἃ s8eculari- 
corripi. obatupuit δ 685 ρεγουϊδυδαυθ 2 coepto destitit qui tanto 
prius fasta extracturum δα supplices, quidquid quivis coutra moliretur, 
octenderat; eoque δεδ6 domum recipiente ro infecta, Vecous et xiphiti- 
nus intra ρορίδ aedis zacrae tutâ æecurique veraabantur. δεὰ nec vineas 
æscindere potuit, cum neuter illorum vineta circa Constantinopolim ha- 
ab aedium quoque quibus utebantur demolitione probibitos est, 
denuntiato ĩpai Βευὰ case illas iuris ipaorum, δοὰ ecelesins, quas venm 
demtaxat habitandi zuis illie ministris precarium conoederet. ergo hie 
tam acer ultor undique reiectus, οἱ cunctis exclusus quas tentarat, ne 
nihil ageret, Nicaecam certos miait qui in praediis iastorum in illo territo- 
rio aitis vastationem ab imperatore praescriptam exercerent. cum autem 


nequiret 2 viactos, ut fuerat iussus, auadere ipeis institit ut 
ualtro δὰ ἔων rem proßcisci vellent, id communiter tam ipais quam 


abl conailinin esse utile disserens, quoniam δὶ volentes ἱροὶ zacro asylo 
abeisterent adeundiĩ principis cansa, —B ipei δρυὰ imperatorem ſatura 
eet ἐχουδαίίο οαἰΐδδδο coMprehenaionis οἱ couetrictionis ipeorum aibi ab 
δὺ inperatae. nam πὸ illos intra templum caperet, aanctitatem loci σέ 


228 GEORGM PACHBVMERIS 


γὰρ ἐχεῖνον ἔχειν πρὸς βασιλέα τὴν ἀσυλίαν τοῦ ἱεροῦ καὶ τὴν 
τοῦ πατριάρχου χώλυσιν, καὶ ὡς αὐτοὺς εὐθὺ τοῦ βασιλέως ὅρ- 
μῶντας δεσμεύειν οὐκ ἦν, ὡς παρ᾽ αὐτοῖς μενούσης τῆς προσ- 
φυγῆς τοῦτο μὲν τῷ ἑκόντας ἀποφοιτᾶν, τοῦτο δὲ καὶ τὸν πα- 
τριάρχην ἐπιτιμῶντα ἀμφέπειν πανταχοῦ διάγοντας. προσέτε δὲ δ 

Β xul τὸ τῆς εἷς βασιλέα προσόδου σχῆμα τὸ ἀνέτους σφᾶς διατη- 
ρεῖσϑαι δίδωσι" πρόσωπον γὰρ βασιλέως ϑεώμενον συμπαϑείας 
ἀνάγκην ἔχειν, κἂν γοῦν πρὸς ὥραν, τοῖς κατακρίτοις. ταῦτα 
καὶ τὰ τούτοις ὅμοια λέγων ἔπειϑέ τε τοὺς ἄνδρας ἀποφοιτᾶν τε 
τοῦ ναοῦ καὶ πρὸς βασιλέα χωρεῖν. καὶ δὴ παρὰ τοῦ πατριάρ- 10 
χου ἐκχωρηϑέντες δόξαν συνοῖσον σφίσι τὸ ἀπελϑεῖν (τὰ γὰρ 
συμβάντα τούτοις πικρά, καὶ ὡς εἰ ἐπὶ καϑοσιώσεε εὐθύνοντο) 

Ο εὐθὺς ταῖς τοῦ ἱερέως ἐφοδιασϑέντες εὐχαῖς τε καὶ εὐλογίαις τῆς 
πρὸς τὴν Θεσσαλονίκην φερούσης ἅπτονται. ἃ μὲν οὖν ἐπεμέ- 
ξασιν ἐκείνοις Θεσσαλονίχῃ καὶ βασιλεῖ προσελϑοῦσε συνέβη, οὐ 15 
τοῦ παρόντος λέγειν καιροῦ. πλὴν εἰκάσαιτ᾽ ἄν τις ὡς οὐκ ἂν 
εὖ ἐκεῖϑεν ἔπαϑον, εἰ μή γε ϑεραπεύουσι τὸν καιρὸν συνέβη 


14. φέρουσαν Ῥ. 


occurrentis δὸ repellentis patriarchae auctoritatem prohibuisse, plausibi- 
liter causaturum sese. porro ἴρδοβ sponte abdicantes tutelam aacrorum 
adytorum ut communi domino se sisterent, ſas haud ſuisse abs se corrĩpi 
darique in vincula, facilo quemvis videre, nec imperatorem dubitaturum. 
plenam igitur ab 20 quidem fore ipasis securitatem inviolatae libertatis, δὲ 
quod auadebat facerent. nullan autem ab alio quovis metuendum ĩ pais 
6646 tale pericalum demonatrabat, νοὶ quod recta tendentibus ad prĩnci- 
nemo faceaere molestiam auderet, vel quia declarato in ipsaos pa- 
triarehae palam protegentis patrocinio tuti ubique inviolatique futuri es- 
aent, tantas illius ac ἴδ venerabilis respectu poteſtatias. denique post- 
quam eo perveniaſsent, ipao vulto ac conspectu principis certisimum δὲθ- 
bat aecepturos ipaos salutis εἰ aæecuritatis piguus: nam faciem impera torĩs 
eoram νοὶ δὰ momentum oculis obiectam gęratiae ac veniae erga intuentes, 
etiam Ῥγδθύδιβηδῦοθ reos, necessariam causam existimari. haec εἰ huius 
aententias alis cum allegaret, persnarit quod volebat, aiquidem 1}}} condu- 
cibilo ĩd aibi ſotarum rati, patriarchas ἴω id iter ansensu impetrato, tem- 
Ρ reſogium relinquere adque imperatorem 86 conſerre decreverunt, etiam 
nde alſueente auccessus in tali consilio spo, quod satis intelligerent δα 
quas in ipsos tam acerhe acta essont, decreta eass ab imperatore arbi- 
trato utilia illa esse emolliendas duritiei patriarchas et impetrandae δῷ 


eo σύδο —* reconcilĩationis oum ecclesio. statim igitur, bene precante 
peis ἴῃ digreasu potriarede οἱ viam votis prosequente, ΖἘβορδαϊουξοθσω 
versus profectionem suscoperunt. quid porro ipeis, poatquam eo perve- 
nerunt σὲ imperatorem adierunt, coſntigerit, non huius 68ὲ temporis re- 
ferro. oaeterum facilis prudentibus coniectura auggeret haudquaquam ĩ Io— 
4φαϊάφοδλαι gratias δὐὲ heneũcti fuis⸗⸗ ab imperatore δουερίδβγοβ,, παῖ 

antenn promereri obeequendo potaerunt ser vlentes —— unde cö- 

t(quod ἴκ primis avebat imperator) tanto magis reliaqui pa- 





DE ΠΟΒΔΕΙῈ PALAEOLOGO L. VUI. 229 


ταῦτα παϑεῖν. τοῦτο δ᾽ ἦν μεμονῶσϑαι τὸν πατριάρχην ὗπο- 
χλιϑέντων, ὡς καὶ τῶν ἄλλων, ἐκείνων. 
205. ““ναληπτέον χαὶ τὸ τοῦ σουλτὰν ᾿“ζατίνου, ὃς μοῖρώ Ρ 153 
τις γέγονε δυστυχὴς Ἰϊακεδόσιν, εἴπω δὲ καὶ Θρᾳξί, καὶ τὸ 
ὁτοῦ χομήτου προάγγελμα εἷς ἔκβασιν ἔϑετο προφανῆ. ἐκεῖνος 
γὰρ ἐπὶ πλεῖστον τῇ Κωνσταντίνου προστετηκώς, καὶ ὁσημέραι 
προσδοχῶν ἐπανήξειν μεϑ᾽ ὅτι πλείστης ἰσχύος, ἐπεὶ τὸ ἐν ἐλπέ. 
σιν ἀπέγνωστο (ἤδει γὰρ ἄλλα τὸν βασιλέα πραγματευόμενον, 
καὶ τὸ κῆδος ἔπειϑε τὸ πρὸς τὸν ᾿4παγᾶν ὡς οὐκέϑ'᾽ ὑποστρέ- 
ἰὐψειεν), εὑρὼν τῷ τότε καιρὸν ὃν ἡ τοῦ βασιλέως ἀπουσία δέον. Β 
τά οἱ παρεῖχεν, διαμηνύεται τῶν τινὶ συγγενῶν, ἐπιδόξῳ γε ὄντε 
κατὰ τὰ πρὸς ἄρκτον μέρη τοῦ Εὐξείνου πόντου, δυσωπῶν ἔπα- 
μῦναί οἵ ἀσιδήρῳ πεφυλαγμένῳ παρὰ φίλῳ τῷ βασιλεῖ, οὐδὲν 
ἐχϑροῦ διαφέροντι. εἶναε γὰρ ἐκείνῳ, εἰ βούλοιτο βοηϑεῖν, 
15 συνελϑεῖν Κωνσταντίνῳ καὶ σπεύδοντα παροτρῦναι πρὸς τὴν τοῦ 
βασιλέως ἐπίϑεσιν. καὶ αὐτὸν δὲ οἰκονομεῖν παρ᾽ ἐκεῖνον ἱέναι, Ὁ 
καὶ οὕτως ἐκείνῳ συνόντα ὑᾷον καϑ' ὁδὸν ἐκπεσεῖν εἷς χεῖρας 
ἐχείνοις, εἰ μόνον Τοχάροις συνεξίοε ἅμα Κωνσταντίνῳ μετὰ 
Βουλγάρων. καὶ εἰ μὲν ἁλῷ καὶ αὐτὸς βασιλεύς, εὖ εἶναι τοῖς 
φ ἐπιϑησομένοις" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ λείαν περιβαλομένους πλείστην 


triarcham, his quoque, aicuti iam alũ ἐδοειδηέ, ad partes imperatoris 
transeuntĩbus. 

25. Resnmenda nunc est narratio rerum Sultanis Azatini, qui ſatam 
tricto atqus inſfaustum quoddam Macedonibus extitit, aio etiam Thraci- 
bus; εἰ quae laeva saevaque minax cometa portenderat, eventn mani- 
festo, pernicie publica patravit. hic postquam diu apud Constantinopo- 
lim taediosa contabuisset mora, in dies expectans reduci 586 cum magno 
exercitu in Persidem, ubi spes eius rei omnis extincta ipei funditus aat, 
tom longa infinitarum frustrationunn experientia, tum maxime quod non 
ignorarei quid cum suis hostibus clam tractaret imperator, εὐ ſoedus ab 
es ictum cum Apegane compertum haberet, uoade aatis intellexit nullam 
aibi redeundi unquam amplins δὰ amiasum principatum reliquam esso fi- 
duciam debere, hactus δοεοιποάδίδιι suis ratäonibus occarionem, absen- 
tiam ĩmperatoris, allegat fidum δὲ hominem δὰ quemdam 6 cognatis in 
aeptentrionalĩ Ruxini Fonti tractu praepotentem, orans ut sibi aubveviret 
citra ferrum εὐ vincula custodia detento αὖ imperatore amico in apeciem, 
rerera nihil ab hosto differente. posse enim illum facile, δὲ vellet, auxi- 
liari ibi opes cum Constantino coniungendo, εἴ hunc aponto currentem 
iancitando δὰ imnendum improviso in imperatorem. aess ipanm δαὶ id 
agere, ae consecoturum sperars, ut adire imperatorem aibi lioeat, oo 
cæurilio ut praesens eum diasimulanter in paratas per viem incidias prae- 
cipitet. veniret tantum οἱ eductos ꝛecum Tocharos cum Conatentino Bul- 
tarique in communem expeditionem traheret; ὃς δἱ quidem, quod pro- 
nom peratu videbatur, caperetur imperator, facilo apparero quantum 


230 ᾿ΘΕΟΒΟΠ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


ὅσην, ἔτι δὲ καὶ τῶν τοῦ βασιλέως πολλὰ λαβόντας ἐπαναζευ. 
γνύειν, τὸ κρεῖττον τῆς λείας καὶ αὐτὸν διαφερόντως ἀγομένους. 

Ὁ μεμνῆσϑαϊ τε συγγενείας προτέρας καὶ δύξης. καὶ εἶ μὴ δεῖ 
ἄμφω καὶ ὡς συγγενῇ σπεύδειν καὶ ὡς ἐλπίζοντα μεταλαμβάνειν 
πάλιν τὰ μείζω ϑαρρεῖν, ἀλλ᾽ οὖν δι᾽ ἕν τούτων ἄξιον συμπράτ- 5 
τειν οἴεσθαι, ἢ ὡς συγγενεῖ βοηϑοῖντα ἢ ὡς εἰδότα κατελεοῦντα. 
ταῦτα δηλώσας τῷ ϑείῳ δι᾽ ἀπορρήτων, τὰ πιστὰ λαβὼν ἐχεῖϑεν 
διὰ γραμμάτων προσεποιεῖτο ἐφετὴν εἰγαί οἵ τὴν βασιλέως ϑέαν, 

E χαὶ γράμμασιν ἐδήλου τῷ βασιλεῖ, καὶ ἱκέτευεν ἐφεῖναι παρ᾽ ἐκεῖ- 
γον γενέσϑαι" οὐδὲ γὰρ ἀνεκτά οὗ εἶναι ἐπὶ τοσοῦτον ἐστερῆσθαι 10 
τῆς βασιλικῆς ὕψεως. εἰ γοῦν προστάσσοι" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ 
αὐτὸν ἥξειν καὶ οὕτως, ἐπεὶ πόϑος ἐπείγει καὶ τυραννεῖ. ταῦτα 
μαϑὼν ὃ βασιλεὺς (καὶ ποῦ γὰρ τὸν δόλον εἶχεν ὑπονοεῖν ;) διὰ 

Ῥ IS. γραμμάτων ἐφέησιν ἀφικέσϑαι παρ᾽ ἐκεῖνον" ἰδεῖν γὰρ καὶ δυσι- 
κοὺς τύπους ἐγγενέσϑαι οἷ, οὖς οὐκ ἦν δρᾶν κατ᾿ ἀνατολὰς διά- 15 


inde bonorum in ipaos redundaturum esset: sin id non snecederet, certo 
non posse dubitari quin quaestnosissima ipsi ſoret ἰδία militia, utique redu- 
cturo ex 68 copisas onustas opima praeda, cum aliarum omnis generis 
rerum, tum apparatus ac saupellectilis imperatoriao, ex quibus excipere 
aibi praestanticimum quidque poscet, et ipaum conaanguineum supplicem 
indügua custodia ereptum incolumem ae liberum cum pretiosis apoliis do- 
mum recipere. meministet prioris auas glorias, εἰ εχ qua felicitate ἴω 
ἐπε miseriam tam arta ipsi cognatiĩonis necesritudine devinctus princeps 
ecidisaet, repautans miseraretur. quodsi haee parum moverent δὰ au- 
dendum αὐοὰ suadebatur, at fructum cogitaret inde ĩpai proventurum 
αθοτσῖυ γεὶ συσοοῖθα δ6.} Ἰαοτοιο praemiiaque victoriae, vel ἃ propria 
gratitudine aui ipeius, postquam ⸗2ese in δίδίῃπι fortunse prĩatinum γορο- 
auerit, omnias hiberatori debituri. haec δἷ viderentur infirma ainguia, δἷ- 
mol tamen coniuncta omnia vim habere maximam apud eius animum par 
6540. igitur, οἵ vel consanguinitatis respectũu auxilio veniret, vol 
auas infellcitatis, quam ĩpsi aperiret, notitia ialigna ferentem mixerare- 
tor. his arcano exposltis patruo, litericque ĩpeius mutuis assensu ipaius 
fideque accepta, aimulavit desideraro δὲ maiorem in modum conapectum 
imperatoris, in eamque sententiam δὰ imperatorem aeripeit, orans etiam 
tquo otiam ut aibi permitteret ipeum adire. neque enim aibi tolerabile 
eriĩ tanto iom tempore ven Ἢ visu privari cariecimi atque honoratâa- 
aimi sibi principia. ĩubere igitur quamprimum dĩgnaretur δα venire. δία 
ratificari ἰοὺ δἷδὶ difſerret, sciret tanta æ6 ατὶ εἶπα coram intuendĩ cu- 
piditate, υὐ vix aibi temperare poſset ἃ profectione istue ininacu ten- 
tanda; quod si facoret ighosci aqquum fore: tyrannicam esse vim desi- 
derũ, οἵ erumpers plerumque ultra rationis atque humani arbitrii prae- 
aoripta fraenuom eluctatos eius impetus. his imperator acceptis, nec quid- 
quam deo occaltis quas diximus machinationibus suspicatus, roscripait hu- 
maniter indulgens Bultani quod petebat, ultro quinetiam invitans δὰ occa- 
mionem urpanam visendi provincias et urbes Occidui tractus, quarum 
nunquam hactenus, quippe semper moratus in Oriente, coram et υϑὰ 
praosentĩ cognoadendarum copia ipaĩ contĩiaet. non ἀϊδία! ἢ Suitan oon- 


DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ ῬΑΓΔΕΟΚΟΟΟ L. 11]. 281 


γοντα. ὃ μὲν οὖν σουλτὰν ἐχχωρηϑεὶς τὴν ἔξοδον ἐπετάχυνε, 
χαὶ πλῆϑος χρημάτων ἀφείς, ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα καὶ 
ἀδιλφὴν καὶ μητέρα, τὸ μὲν ἐπιλύων τὴν ὑποψίαν, τὸ δὲ καὶ 
τὰ ἐμποδὼν ὑποτεμεῖν ἄριστον γνούς, ἔξεισε σὺν τοῖς οἴχείοις 
ὁτῆς πόλεως, καὶ καταλαβεῖν τὸν βασιλέα ἠπείγετο. ὃ δέ γε ῥη- 
ϑεὶς ϑεῖος ἐκείνου παρὰ τὸν βασιλέα Βουλγάρων Ἰωνσταντῖνον 
γηγονώς, ἢ μᾶλλον τὴν ἐχείνου σύζυγον, τὰς κατὰ βασιλέως B 
ὑποϑήκας προτείνων καὶ πάλαι παρακεχιγημένους ἔπειϑε. καὶ δὴ 
πέμψας μετακαλεῖται πλῆϑος Τοχάρων ὡς κερδανοῦντας αὐτίχα, 
10εἰ ἐπεξίοιεν ἅμ᾽ αὐτῷ καὶ Βουλγάροις. οἱ δὲ καὶ ἄλλως πλῆϑος 
ὄντες αὐτόνομον ἔτι (οὔπω γὰρ τελέως τῷ Νογᾷ καϑ᾽ ὑπηκόους 
ὑποτετάχατο" ὃ γὰρ Νογᾶς τότε πρώτως ἀποστατεῖν τῶν δε- 
σποτῶν ἤρχετο καὶ φίλους ἦν κατ᾽ αὐτοὺς ἐν ἴσῳ διάγων, ὅτι καὶ 
μετ᾿ αὐτῶν ἀποσταλεὶς παρ᾽ ἐκείνων οὗ τῷ Κάνῃ, ὡς αὐτοὶ Ο 
ἰδφαῖεν, τὰς χώρας ἐχτᾶτο, ἀλλ᾽ ἀρετώσας ἰδὼν ἑαυτῷ σὺν ἐκεί- 
γοις ἐσφετερίζετο) ἅμ᾽ ἀκούοντες τότε ἔσπευδον, δίκην κυνῶν 
ἀγαϑὰς χώρας κατατρωξείοντες. ἔτι δὲ καὶ τὸ. κῆδος τὸ πρὸς 
Νογᾶν οὕπω ἦν συνεστός, ὅπερ μετὰ ταῦτα ἐπὶ νόϑῳ ϑυγατρὶ 
τῇ Εὐφροσύνῃ ὃ κρατῶν πρὸς ἐκεῖνον ἔμελλε συνιστῶν. ταῦτ᾽ 


cesea υὑἱΐ ſacultate, sed δίδίϊπι, pecuniae magna vi opumque caeterarum, 
nxorĩbos praeterea liberisque cum gorore 860 πιδίτο Courtantinopol re- 
hetis, itĩnerĩ 66 dedĩit. tantorum pignorum ibi dinittendorum causs ἐλ 
fnit partim cura celandi quas coquebat animo, et omnem ἃ 86 δαϑρίοΐο- 
Βεπὶ amollendi, partim prudens nietus ne non aatis expeditus esset δὰ εοά 
quae meditabator, εἰ font's carorum capitum affectibos εἰ pretiosarum 
arcinarum impedimentis implicaretur. ita ille cum ſamilari comitatu 
erescus urbe δὰ imperatorem festinabat. interim autem eius potruus pro- 
ſoctus ad Constanunum Bulgarorum regem, cum οἱ, tum potissimum eiĩus 

πρὶ conziſs aibi zuggesta imperatoris invadendi communicavit; et fa- 
eile, olim videlſicet eo propendentes, quo volebat perpulit. ipae atatim 
certis hominibus submiasis magnum δὰ 80 Tocharorum numerum erocavit. 
δος difficile fuit pelleere φρο oſtentanda ingentis ἃς parati lueri, δὶ con- 
inncti Bulgaris ppraedatum in Romanorum terras exirent. Tocharorum 
mamerora gens ftunc adhuc καὶ ἰυτὶς erat: nondum enim eam eibi plene 
Noga subiecerat. hie videlicet Noga rebellare tune primum οἵ domino- 
wm iugum excutere incipiebat, amiel familiaritate cum militibus auis 
Tocharis οἱ aequalitate civili virens, aocios tuone illos defectionis habere 
contentus: nam cum iĩpsis mistos, opera illorum saobactas bello regiones 
nen Cani (principem illi οἷα vocant) acquirebat, 2ed uberes atque opi- 
1888 illas exae terras animadvertens suo proprio atque illorum obtinebat 
nomine. hi tune audita, quam diximus, invitatione δὰ praedam accerre- 
runt quali canes δὰ βδρίπαπι ruunt impetu, fertiles εἰ opulentas devora- 
turi regiones. nondum foedus affinitatis vincolo adstrictum Nogam im- 
peratori coniunxerat, quod ille filia notha Kuphrosyne Nogae in uxorem 
danda deinde contraxit· tunc porro eodem prorsus articelo temparis εἰ 





232. 6ΟὃΒΌ᾽.᾽.͵ ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΒΥΜΕΒῚΘ 


ἄρα καὶ ἅμα μὲν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν πόλιν τὰ κατὰ δύσιν περεελ.- 
D ϑὼν ἐνέτεινε τὰς ὁδούς, ἅμα δ᾽ ἐκεῖνοι ἐξαίφνης καταδραμόντες 
σὺν Κωνσταντίνῳ τὰς δυσχωρίας τοῦ “ΐμου διεκπαίοντες παμ- 
πληϑεὶ φανερῶς ἐστρατοπεδεύοντο. οὐχ ἦν δὲ τούτοις ἡ σύντα- 
ξις μία καὶ ἐφ᾽ ἑνὶ τόπῳ κυροῦσα, ἀλλ᾽ ἀγεληδὸν κατ᾿ οὐλα- 5 
μοὺς ἐσχεδάννυντο, χαὶ κατὰ λύχους ἅμα τοῖς ἄλλοις προσέβαλ- 
λον, καὶ δεινὰ ἐποίουν σχυλεύοντες σφάττοντες ἀπαγόμενοι, οὗ-- 
δὲν ὅ τι μὴ πράττοντες τῶν καχῶν. ὃ μέντοι γε βασιλεὺς τὰ 
Ε κατ᾽ αὐτοὺς ὡς εἰχὸς ἀκούσας (οὐδὲ γὰρ λάϑρα καὶ πεφυλαγμένως 
τὰς εἰσβολὰς ἐποιοῦντο, ἀλλὰ δίκην πυρὸς ἀγρίου διὰ ταχέων 10 
τὸν χῶρον ἅπαντα διελάμβανον), τὰς φρένας κατασεισϑεὶς 
, ἀϑρόον ἐπεισκεσοίσης τῆς φήμης, ἐν ἀμηχανίᾳ παντοίᾳ τοῦ ποῖ. 
τράποιτο ἦν. οὔτε γὰρ ἦν μάχεσϑαι συνταξάμενον" αἱ γὰρ δυ- 
νάμεις προδιελύϑησαν εἰς τὰ ἴδια, καὶ μετ᾽ ὀλίγων ἐκεῖνος καὶ 
τῶν τῆς αὐλαίας αὐτοῦ ἐπανεζεύγνυ, καὶ ἄλλως δὲ ἀμάχητα 16 
πρὸς Ρωμαίους τὰ τῶν Ἰοχάρων. οὔτε μὴν φεύγειν εὐώδει" 
Ρ 155 χύκλῳ γὰρ διειληφότες καὶ περισχόντες τὰ ὀχυρώματα σὺν οὐδενὶ 
φύβῳ διέϑεον πανταχοῦ, οὕς μὲν σφάττοντες παμπληϑεί, οἷς 


- 


imperator urbem versus, rebus in Occidente compositis, iter capessirit; 
οὐ illi de quibus diximus, iunctis cum Conatantino copiis, ropente per 
iuvias asporasquo Haemi saltuum ac faucium angustĩas ingenti iultitudine 
populabundi erumpentes, palam ae hoſtes declararunt, caſtris in Romana 
terra positis. non erat autem una eorum manus, neque uni pariter onines 
iminebant loco, sed gregetim ρος cohortes aut manipulos dispergebau- 
tur, οἱ insidiis multis simul locia varie positis uno omnia tempore infe- 
stabant, spoliantes mactantes abducentes obvioa, nullum non passim bar- 
barae rapacitatis ac crudeſitatis edontes exemplum. non potuit non sta- 
(ἴω) haec audire imperator, utique cum isti non diasimulanter aut clancu- 
lum has grassationes exercerent, aed libere ac palam more ignis lucu- 
lenter emicantis et cunctis quae vi saeva comprehbenderit areptis silvae 
partãbus exuperantem alte flammam oatentantis procal. ardentis igitur 
improviso isto incendio universas late regionis raptim δὰ imperatorem 
evolans fama perculit vehementer eĩus animuin, et in magnos eum οορὶ- 
tatàonum aestus angustiaqque coniecit. nesciebat quid conailii caoperet 
quove se verteret. non erat instructus δὰ gerendum bellum: copiis euim 
pacs oonfecta paulo ante 22oramento aolutis, domum militum queinque di- 
wiserat; εἰ cum pancis ipas, ἀοπιοδίίοο dumtaxat comitatu, quippe pet 
— ἘΠ crediderat, provincias, in urbem revertobatur. et πος αἱ 

qꝓberot exercitum auderet committere cuin Tocharis, terribili tunc Ro- 
manis gente, nee bello ἃ ποδέι ἰδ superabili credĩta. restabat fugae cou- 
silium: aed eam · intercludebhant validue hostium manus, quorum praesidüs 
loea edita universa fauceqquo, denique aditus exitusque omnes teneban- 
tur. probabantque ubique 20 adesse nusquam non stragibus edendis, οἱ 
aolutissima metu omni quoquovorsom incursandi licentia, cuuctis pariter 
locis partim trucidatorum acervatim cumulos struentes, partim raptantes 


4 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOI.OGO L. ΠῚ. 233 


δὲ ἀπάγοντες ἐλεεινὰ τοῖς. βαρβάροις σκῦλα, ὡς μηδὲν εἶναι ὅπου 
προσβάς τις ἤϑελε σώζεσϑαι ἐπιεικῶς ἐλεύϑερον. καὶ δὴ κύχλῳ 
περιστάντες ὅσον οὔπω προσμέξειν τῷ κρατοῦντι. οὐδὲ γὰρ ὅσον 
καὶ ἡμισείας ἡμέρας ἱππηλατοῦντι διάστημα ἦν τῆς ὁδοῦ, ἐφ᾽ 
δῦσον παρ᾽ ἑκάτερα οἱ πολέμιοι διηγγέλλοντο τὰ δεινὰ πράττειν, 
ὡς ἐκείνους ἑσπέρας χατασκηνεῖν ὅϑεν πρωΐας ἐξώρμα ὃ βασι- 
λεύς, καὶ ἄλλους ἐκεῖθεν ἐξορμᾶν τήμερον ὅπου χϑὲς ἐχεῖνος Β 
χατέμεινε. τόση τις ἦν σύγχυσις τῶν ἐπιόντων ὡς μηδ᾽ αὐτοὺς 
κατὰ φάλαγγας μένειν, ἀλλὰ πανταχοῦ ἐκϑέειν λημμάτων ἐλπίδε 
ἰοὑπὲρ δέος τοῦ παϑεῖν ἅπαν. ἦν δ᾽ ἀνὰ μέρος καὶ ὃ Κωνσταν- 
τῖνος ἐφ᾽ ἁμάξης φερόμενος (τὸ γὰρ σκέλος κατεαγώς ποτε οὐκ 
εἶχε κατὰ τρόπον τοῖς ποσὶν εἷς ὁδὸν τότε χρᾶσϑαι οὔτε πεζῇ, 
οὐχ ἧττον δὲ καὶ μεϑ᾽ ἵππων), τοὺς Βουλγάρους ἀμφ᾽ αὐτὸν 
ἔχων, χαὶ αἰὲν βασιλεῖ ὅπῃ σκηνοίη ἐπέχων ὡς καταληψόμενος 
μονωϑένκα. οἱ γὰρ περὶ τὸν βασιλέα πάντες, ὅσον ἦν ϑερα- Ο 
πευτικὸν καὶ οἰχίδεον, ἀμφ᾽ αὑτοῖς ἕκαστος δείσαντες, ἄλλος 
ἄλλοσέ πῇ δρμῇ πάσῃ φεύγοντες παρεδέοντο, ἀφέντες καὶ βα- 
σιλέα περὶ ἑαυτοῦ φροντίζειν ὅπως σωϑείη. σπουδὴν γὰρ ἕχα- 


libera corpora omnĩs aetatis in gervitutem δὰ barbaros miserabilem, ĩta ut 
omnino quocunque quis prodire cogitaret, nullam viam ἃ praesenti exitio 
non dico plane tutam, sed ne talem quidem cui verisimiliter aliquatenus 
posaset fidere εἴ caput salutemque 3uam cum nonnulle vel dubia ape com- 
mittere, ullam usquam reperiret. caeterum ii omnis per circuitum in 
hune, quem dixi, inddum velut indagine amplexi, ita οχ omni parto pro- 
perabant, ut tantum non contigui [6119 ao manibus in momenta aingula 
eominaus adorĩturi timerentur, vix tanto ab illis pone instantibus spatio 
quantum itinere dimidias diei facile posent emetiri, imperatore cum ſu- 
æiliaridus paucis equitante, eodemquo assidue turbato accurrentibus ab 
utroque latere trepidias nuntiis direptionum ac caedium, 086 nusquam 
non circumstantium locorum ἀχεροουδηίαγ. admovebatquo metum quod 
ſere contingebat, unde mane discessiaset imperator, ibi hoates taberna- 
eala veopere figere, et in quo pago δὺξ oppido ipae heri pernoctasset, 
ex eo prodire hodie infestas ita licenter ἃς secure latrocinantium manus, 
at manipulatin palare dispersi εἰ quocumque alliceret praeda inordĩnati 
aecurrers non dubitarent: eo fiduciss ace contemptus nostrorum armorum 
unpune hactenus ausorum experientia devenerant. ductabat ἴῃ propinquo 
eiunctum a Tocharis suorum agmen Constantinus curru vehens: fracto 
enim quondam erure ita nunc δάμιιο utebatur debili, ut nee pedes inco- 
ere nec equitare potĩüs easet. tenebat circa δὸ Bulgaros plurimos expe- 
ditos in equis, evogari eos ut Tocharos non ainens, sed intenta cura 
emper inquirens ubinam diversaretur imperator, proposito acilicot δα cu- 
piditate eo confestĩm irruendi capiendique ĩpsum paens iem aolum relictum. 
nam quas turba illum familiae ac ministerii domestici comitari coeperat 
boe iter ingredientem, diſtjuebat in horas, metu fidem ac reverentiam 
vincento, unoquoquo pro 60 solicito, modo sauam ipeius veloci fuga et 
penetratis latubulis ignotis hosti salutem ἴω tuto posuisset, parum μοροὲ 


284 : σΕΟΆΘΙ ΡΑΟΘΥΜΕΈΒΙΘ 


στος ἐποιεῖτο τοῦ μόνον σωθῆναι, καὶ ἀμελεῖν παρεσκεύαζον τοῦ 
πλησίον οὗς μὲν οἱ προμηϑεῖς φόβοι οὗς δὲ καὶ δειλίαι ἄκαεροι, 
τοὺς μὲν ὡς ἐξ ἀνάγκης, εἶ μὴ σπουδάσαιεν, ἁλώσεσϑαι προσ- 
Ὁ δοχῶντας, τοὺς δὲ μηδ᾽ εἰδότας οὗ κακοῦ γεγόνασι, τῷ βλέπειν 
ἄλλους εἰς ἔννοιαν ἐρχομένους καὶ διὰ ταῦτ᾽ ἀποχωροῦντας ὅπῃ ὁ 
τις ἤλπιζε σωϑήσεσθαι. οὐ γὰρ ἦν συνησπιχότας κατὰ συντά- 
ξεις ἐπιόντας δέχεσϑαε τοὺς ἐχϑρούς " ὃ γὰρ ἄγων ἐκείνους καὶ 
αὐτὸς συντετάρακτό τε τῷ αἱφνιδίῳ, καὶ ὅπῃ φύγοι ἐσκέπτετο. 
ὀλίγους γοῦν περὶ αὐτὸν ἔχων, καὶ μάλιστα τοὺς οἰκειοτάτους 
Ἑ καὶ οἷς ἐπίστευε πλέον, σὺν ἐχείνοις ἅμα μὲν τὰς ὑποχωρήσεις 1ὸ 
τῶν φοβερῶν ἐποιεῖτο καὶ ἅμ᾽ ἑτέροις φοβεροῖς προσέκρουεν, ὡς 
τοὺς μὲν ἀποδιδράσκειν τοῖς δ᾽ ἐμπίπτειν, καὶ τῶν προτέρων 
μὴ φϑάνειν ἀνεῖσϑαι φόβων καὶ δευτέρους ἐκδέχεσθαι μείζους. 
καὶ γὰρ καὶ αὐτὰ τὰ τῶν ὁρῶν ἀναστήματα φαντασίαν παρεῖχον 
πολεμίων, ἐπεισπεσούσης δειλίας ἀφάτου. ὅμως δὲ καὶ ἄλλως 16 
ἠγγέλλετο τὸ δεινόν" οὐ γὰρ ἦν ὅστις καὶ προσιὼν ἢ καὶ φανεὶς 
ἐξ ἑτοίμον οὗ φόβον ἤγγελλε. κἄν που καὶ παρεσκευάζετο συγ- 
Ῥ 156 κατιέναι πρὸς τοὺς ἐχϑροὺς ἐπὶ τῷ μαϑεῖν ὁπόσοι καὶ ὅπως ἴθεεν, 
οὗ περὶ ἐκεῖνον διὰ τὸ μέγεϑος τοῦ κινδύνου κατεῖχον, ὡς ἐπὶ 
μόνον ὁρᾶν τὸ σώζεσϑαι. μόλις γοῦν νυξὶ καὶ παροδίαις βοη- 30 





4, τῷ ) τὸ P. 


habente quid æ2ocũs, αὐἱὰ ipai contingeret principi. in quo erat τοῖγα εὐ 
misera varietas incondite quoquoversum ruentium, cum alios prudens t- 
mor, alios panica copaternatio, alios rumor ſalsus, quosdam, ignaros 
alioqui quid ageretur, ipas tumultus anxie circumspectantium αἱ cursan- 
tium contagione inquietudinis quadam abriperet quo salvuom δό quisque 
aperabat fore, μος iam efſnaius εἰ verecundia minori, quod nec δὶ quid 
cuiquam praesentis δὰ resistendum esset animi, facultas eius rei δόεοδος 
ulla, utique ipso ductore novitate malĩ aubiti percalso,⸗ palam re- 
pugnandi damnante omnem, εἰ nihil alud quam fugam οἱ latebras quee- 
rente. hic ergo cum paucis, quos habebat δοοῦπι reliquos εχ maxime iu- 
tamis ac fidiaimis, prorsum retrorsum, laeva dextra, in partem omnem 
86 ehat vitabundus οἵ incurrens, hinc repulsus terrore οομερεοῖὶ 
mali, peius ilſie quo refugerat reperiens, tum ἃ qusesito alibi perfugio 
apecie totrioris ἱπάθ a20 ostentantis exitii exclusus, δηχίυδ semper et ae- 
atuans, perturbatae, ut δέ, menti errore oculorum formidinem addente, 
ac inuga montium δ ἴδαθο obiter apparentis in hostes armatos irruentesque 
defſormante. ingeminabant zubinde miseriam desperantis iam principis ob- 
viorum undecunque atroces nuntii, vera dubia ficta, tristiasima omnia 
horrendaque referentium. id saepe comites experti submovebant deinde 
venientes, nec affari principem ainebant, unde etiam utilium indices quĩ 
de hostâbus quo loco casent εἰ quid agerent, necesaaria acitu suggesturi 
advolarant, inauditos repelli contingebat, imprudentia sine dubio excla- 
dentium magnas sed sus eos excaecaverat consternatio, nimio, υἱ fit, 











DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. LI. 235 


ϑούμενος προσβαΐνει τῷ Γάνῳ, ἀπολιπὼν τοὺς λοιποὺς ζητεῖν 
ὅπῃ σώζοιντος, τῶν γὰρ κατόπιν ἰόντων καὶ μάλ᾽ ἀπεγίνωσκεν 
ὡς ἁλωσομένων. ἦσαν δ᾽ οὗτοι οἱ δὴ τὸ βασιλικὸν ταμιεῖον 
διεκόμιζον, καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν σουλτὰν ᾿Ἰζατέγην. ἐκεῖνος μὲν οὖν Β 
δὐποδὺς τὸ ὅρος, ταχυδρόμους πέμπων, ἔνϑεν μὲν ἐσκέπτετο 
τοὺς ἐχϑροὺς ἐπιόντας λανϑάνων ἐκφεύγειν, ἔνϑεν δὲ καὶ ταχυ- 
γαυτοῦσαν τριήρη προσσχεῖν διὰ ταχέων τοῖς ὄρεσι παρεσκεύαζε, 
καὶ δὴ τοὺς μὲν ἐκ τόπου τόπον ἀμείβων συνετῶς ἐμφανεῖς ὄντας 
χατὰ τὸ λεληϑὸς διεδίδρασκε" τὴν δὲ μαϑὼν εὐτρεπισϑεῖσαν 
Ἰὐπαρεῖναε, συγκαταβὰς τοῖς λοιποῖς τοῦ ὕρους ἐπέβαινέ τε καὶ ἐς 
Κωνσταντινούπολιν διεσώζετο. οἱ δ᾽ ἄλλοι διασχεδαννύμενοε 
πανταχοῦ τῆς Θράκης οἱ μὲν ἡλίσκοντο, οἱ δὲ ἐκ τοῦ παρὰ δόξαν Ο 
καὶ διεσώζοντο. οἷ μέντοι γε τῶν οἰκείων, οἷς τε τὸ κοινὸν τα- 
μιεῖον ἐπετέτραπτο, σὺν τούτοις δὲ καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν σουλτάν, 
Ιὁτὰς τῶν ἐχϑρῶν μόλις διαδράντες χεῖρας, τὸ τῆς “νου φρού- 
ριον ὑπεισδύντες τῶν δεινῶν ἀναπνέουσιν. οὐ μὴν δὲ καὶ εἷς 
πολὺ σφίσιν ἦν ἣ τῶν πόνων ἄνεσις, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μαϑόντις τὰ 
περὶ τὸν σουλτάν, καὶ ὅτι τῇ “ἵνῳ προσμένει, ἅμα δὲ καὶ περὶ 
τῶν ἄλλων, ἐκεῖσε πανδημεὶ συνάμα καὶ τῷ Κωνσταντίνῳ συνα- Ὁ 
ϑροισϑέντες τὴν πόλιν περιεκάϑηντο καὶ δεινὰ ἐποίουν, δῆλοι 


eritũ metu in exitium ruentes. tandem aegerrime, faventübus noctium 
tenebris, iuvante δὰ latendum solitudine callium inviorum, Ganum mon- 
tem conacendit imperator, τοὶ οὐδ comitibus, εἰ οἷδὶ pront quisque postet 
ineis consulero. nam eos auorum qui pone assectabantur magis magisquo 
desperabet effugere poass manus hoſtium. erant antem δὶ qui penum οἱ 
—5* imperatoriam portabant, δὲ Sultan Azatinus cum auis. porro 
mperator ubi montem aubũt, celeres in düversa mittens, hine quidem ho- 
δῖε8 ad ventantes aSpeculabatur, attentiones aumma satæs latere ipaos εἴ 
effegers, ἴω aliam vero partem missos curare —æãe ut triremis 
quam primum occurreret, monti qua mare tangit confestim 20 admovens. 
εἰ hoctes quidem mox apparentes locum εχ loco mutanæ aolerter elusit, 
munquam 115 οἰδὶ acerrime indagantibus conspectus. triremem autem cum 
eognovisset inetruetam praesto 6586 δὰ derignatum littus, 60 cum exigris 
comitatus dĩlapai reliquis descendens 6 monte conscendit in paratam na- 
vim, εἰ οἷα Constontĩnopolim zalvus tenuit. al pascim dispersi per Thra- 
εἶξαι im capti sunt, partim praeter opinionem incolumes evaserunt. 
δὲ illiĩ domesticorum quibus · erat imperatoriae soppellectĩlis εἰ pecunise 
deſerendae cura commiasa, quibuscum, ut est dĩetum, Soltan ibat, aegre 
manibus hostium elapsi Aeni arcem aubeuntes paululum 8 gravissimis 
aerumnis respirarunt. sed non longa illĩs contigit remissio laborum. nam 
hoctes cognito de Sultane ubi esset, οἱ eum οὔπι alis in Aeni aree ver- 
δαιτὶ, ἰδ congregati cum Constantino universi urbem obsederunt, op- 
pugnantes quam poterant ferocissimo, ac plane prae 80 ferentes destructu- 
reo 86 oppidum oum aroe. coronsa igitur cinctam munitionem sogittis vn- 


236 GEORGI ΡΑΟΒΥΜΈΒΙΒ 


ὄντες ὥς ἀνάστατον ποιήσοντες. ἠκχροβολίζοντο γοῦν καϑ'᾽ ἡμέ- 
ραν περικυκλοῦντες τὸ φρούριον, καὶ ἠπείλουν τοῖς ἐντός, εἰ μὴ 
προδοῖεν, τὼ χείριστα. οἱ δὲ δρῶντες μὲν καὶ τὰ δεινὰ ἐν χρῷ ’ 
σφίσιν ὄντα, καὶ ὡς οὗ φυχτὰ τὰ κατὰ σφᾶς, εἰ ἐπιβρίσειαν 
πλῇϑος ὄντες οὐδ᾽ ἐπὶ μικρὸν λογιζόμενοι, δρῶντες δὲ καὶ τὸ 5 
φρούριον ὡς κατερηριμμένον καὶ ἐνδῶσον αὐτίκα εἰ μηχανήμασι 
Ἑ προσχρουσϑῇ, ἐν δεινοῖς ἦσαν. πλὴν οὐδ᾽ οἵ γε κατερραϑύ- 
μουν μὴ καὶ προνοεῖν ἑαυτοῖς τὰ εἰς σωτηρίαν. ἐν μέρει δὲ καὶ 
οἱ περὶ τὸ κοινὸν ταμιεῖον ἐν ἐννοίαις μείζοσιν ἢ φέρειν ἦσαν, 
πῶς ἂν διασωθείη τόσος σωρὸς χρημάτων, ὅρος ἐν νομίσμασι 10 
καὶ ὅσος ἐν διαφόροις ϑεωρούμενος εἴδεσι. καί γε καὶ περὶ πλείο- 
νος τῆς σφῶν σωτηρίας ποιοῦντες, δεινὸν ἡγούμενοι καὶ πεσύν- 
των ἐκείνων εἶ τύσων τὸ χοινὸν στεροῖτο, πρόνοιαν φυλαχῆς 
ἐποίουν. καὶ δὴ λίϑους μὲν ἐκείνους καὶ μαργάρους τῶν πέπλων 
ἀπέσπων καὶ ἐν ἀφανεῖ κατέχρυπτον ἅμα καὶ τοῖς βασιλείοις φο- 15 
Ρ 157 ρέμασι, καὶ πᾶν εἴ τε λαμπρὸν καὶ τίμιον παραβυοῦντες ἐτήρουν, 
αὐτοὶ δὲ πρὸς τῷ πολεμεῖν ἦσων σὺν τοῖς λοιποῖς, καὶ ἐφ᾽ ὅσον 
ἴσχυον παρεσκευάζοντο, ἔνδοϑεν βάλλοντες τόξοις τε καὶ σφε»- 


11. πλείους P. ᾿ 
dique δὸ iaculis per diem continue petebant, et atrocissima quæaeque 
praeaidiariis, πὶ 86 dederent, minabantur. qui autem intus erant in arto 
86 deprehensos, dmota cominus εἴ iam cutem exorsa urere ineluctabilis 
vi mali, sentientes, aestuabant anxũ εἴ tantum non despondebant animos, 
reputantes haudquaquam sese pares repellendis aasultibus hostàum, δὶ, 
quod mox ſuturum aàapparebat, totis viribus irruereut, quippe qui δὲ tanio 
ipsis inferiores numero viderent, δὰ haec arce inclusos 66 infirma οἱ δ" 
midirnta, cuius quae restabant integra haud eaſsent ἴδω zolidi operis υἱ 
possent machinarum mox undique admovendarum Sustinerse impetum. u- 
men in tantis malis memores virtutis nullam diligentias providentiaeque 
partem omittebant, omni ratione 3atagentes εὖ 86 Ipsos et sibi commisaam 
aervaro arcem. peculiaris inter haec solicitudo erat custodum imperalo- 
riae suppellectilis ac pecuniae publicae, quo ferrent et ubi salvum ΙΔ 
tuto deponerent tantum acervum rerum pretiosisimarum, quantum in c 
atis conditum numerum ferebant partim aureae argenteaeque monetae, 
partim vasorum ac vestium conspicuae artis ac pretüũ. tandem rei 90" 
inento et aui ipporum officii debito perpenso, suarum esse partium δἰΔ" 
tuerunt vitam potius profundere quam tanto thesauro ἴῃ manus hostus 
tradendo irreparabili damno rempublicam aſfligere. certi ergo copatu 
omni atque industria contendere in cuſstodiendo fanti pretũ dopoito, ΡΠ’ 
mum pretiosiaimas gemmas et margaritas velis quibus erant intextae de 
trahentes, una cum ornamentis imperatoriis εἴ eo quod in tota penu 
exquisitioria pretii, abatrusisimis inſodientes δυῦ terra commendaruet 

latebris. ἱρεὶ εἰς expediti accinxerunt 586 cum caeteris δὰ quam fortissiu- 
pugnandum, inculantes vimul omnes 6 muris in oppugnatores arcubus et 
fundis; quanquam in hoc quidem proſiciebant parum, obruente moltitu- 





DE MICHBAELE PALAEOLOGO L. 1π. 237 


δόναις. ἀλλ᾽ οὐκ ἤνυτον τὸ παράπαν' τῷ γὰρ πλήϑει οἱ 
ἐχϑροὶ περιῆσαν, καὶ κλίμακας εὐτρεπίσαντες ἐπιϑεῖναι τοῖς τεί- 
χεσιν ἐπειρῶντο" παρώτρυνε γὰρ ἐκείνους πλέον καὶ ἡ τῶν χρη- 
μάτων εἰς χεῖρας ὅσον οὕπω γενησομένων ἐλπίς, καὶ ἐπέβριϑον 

s Wœo λαφύξοντες, ἀλλὰ ταῦτα μὲν τὸ πολὺ πλῆϑος, οἷς οὐκ ἣν Β 
ἄλλο ἢ τὸ κερδαίνειν προύργου παντός" οἱ δέγε προεστῶτες καὶ 
οἷς ἣν ᷓ σχέψις, τὸ μὲν χερδαίνειν τοὺς ἐκείνων καὶ ἔξωϑεν ἐκ 
τῆς χώρας εἶχον ἕτοιμον ὃν καὶ πλέον ἢ τὴν σφῶν ἐμπιπλᾶν ἐπι- 
ϑυμίαν, αὐτοὺς δ᾽ εἰ ἀστοχοῖεν τῶν ἐξ ἀρχῆς προκειμένων γέ- 

τοόλωτα ὄφλειν ἐνόμιζον. ὅϑεν καὶ πέμψαντες μετὰ τὴν παράστα--: 
σιν τῶν δεινῶν καὶ τὸ δεῖξαε ὡς ἱκανοί εἶσε περιγενέσϑαι καὶ 
πάντ᾽ ἔχειν, ἐφ᾽ ἑνὶ τῷ σουλτὰν τὸ πᾶν ἐτίϑουν, καὶ ἀπήτουν Ο 
ἐχεῖνον ἅμα λαῷ τε καὶ χρήμασι, καὶ τοὐντεῦϑεν καϑυπισχνοῖν-- 
τὸ σφίσι τὴν ἄδειαν. τοῖς δ᾽ ἀκούσωσιν ἡ βουλὴ διάνδιχα ἦν" 

ἱδτοῖς μὲν γὰρ ἐδόκει διδόναι, ὡς κρεῖττον ὃν αὐτὸν ἑκουσίως ἐκ-- 
δόντας τἄλλα περιποιεῖν ἢ μὴ ϑέλοντας πρὸς τῷ συναποβαλεῖν 


ne hostium, αὐ etiam praeparatis scalis in muros insiliro conabantur. 
addebat enim ruentibus calcar odor 4äubemanans tantae in propinquo ac 
απαδὶ δΌ manum pecuniae iacentis, cuius opimae obiectas faucibus ao 
quasi famem afflato εχ vicinia nidore proritantis confestim abliguriendae 
εὐἰοία praedae spes immane quantum rapacissimae gentis, toto dudum 
nisa incumbentis δὰ perrumpendum quidvis obstans, novis cumulis furoris 
inflammabat impetus. ἐδ tamen cogitationes erant volgi dumtaxat mino- 
rie ἃς militaris faecis, lucrum intuentis unum, 60 cuncta referentus, extra 
id 518} mognopere curantis. alia sentiebant optimates ac duces, quorum 
arbitrio deliberationes concludebantur εἰ regimen vertebatur universum. 
hos capidĩtas inhĩans εὖ avarae apes ἴῃ huius arcis oppugnatione non te- 
nebant, facils utique videntes afſfatim eatra prostaro per regionem uni- 
vernam spoliorum ἂς praedas, quae raptu congestuque facilior δὰ exatu- 
randam quantamvis aviditatem satis esset. sed eo movebantur quod pro- 
ridebant δ, nisi destinata perficerent, risum debĩturos impuneque foreo 
ladibrio. quars δὰ ſinem propositum rectam hanc esae viam rati, terri- 
tos, ut par erat credere, apparatu atque insultibus primis Romanos cu- 
todes arcis per certos homines tentarunut, admonentes haud 6856 ĩpsos 
reaistendo, εἰ aotis pro δὺυδ prudentia videro posse Constantinum εἰ To- 
chares facile perſicere quod erant aggressi, et arcem unam iatam ἃ ſundo 
diruere. conaulerent igitur ibi εἰ cladem ultimam matura nec indecora 
pactione praeverterent. has leges compositionis ſoro: Sultanem cum po- 
pulo εἰ pocunia dederent, ἱροὶ δαϊνὶ abirent quo luberet, omnis ab 86 
molesliae aæecurĩ. his Romeani auditis in duss δ contrarias sententias 
aciderunt. quibuedam videbatur praestabilius dari vltro mature quod mox 
eatorquendum vi erat, εἰ beneficio exitium redimere cum sibi tum üs 
pariler ĩmpendens, quae satulta aupra vires obstinatione tueri contende- 
reat. ab his alũ disaentiebant, contra diaserentes ista quae ab hosctilius 
exitis metuerentur, iustius ab imperators formidunda; qui utique ĩpeos, 
Εἰ ioratam fidom terrore abiecerint, meritis legum δυρρίϊοϊϊα mactaiurus 


ω28. .  ἀΘΕΟΒΟΙ͂Ι ΡΑΟΗΥΜΕΒῚΒ 


αὐτῷ τὰ πάντα καὶ αὐτοὺς κινδυνεύειν, οἱ δὲ τὸν ἐκ τοῦ βασι- 
λέως ἀντετίϑουν φόβον, καὶ ὡς ὑπομονητέον ἔλεγον" τάχα γὰρ 
κἀκχεῖϑεν προσαποστελεῖ δύναμιν (μηδὲ γὰρ ἀμελήσειν τόσων χρη- 
Ὁ μάτων) καὶ προσβοηϑήσει διὰ ϑαλάσσης καὶ ἡμῖν ἐπαμυνεῖ τὸν 
κίνδυνον. εἶ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ τὴν τοῦ σουλτὰν κεφαλὴν ἀποτε- 5 
μόντας ἔξω τοῦ τείχους τοῖς ἐχϑροῖς ῥιπτεῖν, ὡς ἣ καραδοκχή- 
σασιν ἀποχωρεῖν, ἢ δρομηϑέντων ἀμύνεσθαι ἡμᾶς ἀντέχειν ἕως 
ϑανάτου, καὶ ἢ ϑεοῦ που συνεργίᾳ περιγενέσϑαι ἢ πίπτειν ὑπὲρ 
τῆς εἰς βασιλέα πίστεως. ταῦτα βουλευομένων ἐχράτει μὲν ἡ 
δευτέρα βουλή, καρτερεῖν καὶ ἔτι ἐκδεχομένους βοήϑειαν, καὶ 10 
E τοῖς μὲν ἔξω ἀναρτᾶν ἐλπίδας ὡς ἐκδωσείοντας, αὐτοὺς δὲ μέ- 
ψοντας εὖ τὰ κατὰ σφᾶς ὡς οἷον τε τίϑεσϑαι, ὡς ἀνϑεξομένους 
ἐφ᾽ ὅσον παρείχει καὶ μὴ βοηϑείας φανείσης. εἶ δὲ χινδυνεύοιεν 
πλεόνων ἐπιβρισάντων τῶν χαλεπῶν, κεφαλὴν μὲν τοῦ σουλτὰν 
μήτ᾽ ἐκκόπτειν μήτε ῥιπτεῖν" παραβόλων γὰρ ἀνδρῶν καὶ ϑανα- 15 
τώντων τὸ τόλμημα εἶναι, τὸ δ᾽ ἐν σπονδαῖς ἀποδιδόναι τοῦ 
σώζισϑαι τὰ λοιπὰ εὐβούλου ἐγγὺς προνοίας. τούτοις συγκροτῆ- 
ϑέντες τοῖς λόγοις πέμπουσι τὴν ταχίστην καὶ ὑπισχνοῦνται βου- 
Ῥ 168 λευσαμένους ἐφ᾽ ἱκανὸν ἐξανίειν ὅ τι ζητοῖεν. καὶ ἦν μὲν αὖ- 


ait. quare aiebant ohſirmandum animum in resistendi constantis, εἰ pa- 
tienter expectandas copias imperatoris ipais sins dubio non ita maolto poct 
uuxilio venturas: non enim neglecturum prudentem principem tantan 
auam pecuniam saervare, missa atrenue οἶδδθο quae patento mari δαχὶ δ 
portaret obsaidioni aolvendae suffectura. id γοὶ δὶ deforet, consere 8608 
abscissom Sultanis caput δὰ hostes 6 muro superne iactandum: βοΐ ἐο8 
quos ibi detinuisset eatenus cupida expectatio recipiendĩ Sultanis, ὀεσρε- 
Καίο iam eius voti effectu recessuri confestim erant; aut irritati⸗ 
amici caede et aaerius in nos δὰ ultionem expetendam ruentibus, optab- 
lem nobis occasionem datum iri τοὶ fidei erga imperatorem noetrae obita 
pro eo pugnando morte obeignandas, vel gloriosae, εἰ deus adiuvenit, 
victorias. ialia ubi altercantes utrimque aliquandĩs iactaruut, medis tat- 
dem sententãa praeraluit, decernens persorerandum adhuc οἱ ex 

auxilium imperatoris, nee tamen plane praecidendam hoatĩ dedĩtionis spen, 
quin eam potius alendam industria εἰ zimulationo, quo ipsi auspendantat 
animis, οἱ extremis temperantes conatibus re in longum tracta οὐ 
auxiliis noctrorum huc 2 admovendi praebeant. rebos ἱπέογιδι 5051} 
quam fieri poterit optime providendum, ut quam dĩutiscime γεδί βίδα, 
tardante quantumlibet auxilio; ac δὲ vis interen maior ingruerit, nunquas 
eo tamen devreniendum ut aut abscindamus aut proliciamus Sultanis οἱ" 
put: nam id facinus estet temere furentium οἱ insana desperatione [βο" 
ἔεπι εἷδί vituperabilem aecerrentiam. quae porro quoad vires cuppet⸗ 
rint defenderis fortiter, ea, vel potĩus relqquias sorum ϑοῖα to 
rum, defentione ipes extremo iam discrimine urgente pro aalute δὸ capite 
pacisci, aspientis affine pro videntiae censetur. ἐπ haec decreta ubi οὔ 
onenisent, wittant εἰδία qui hontipus promittent facturos δ quod 


DE MICHAELE PALAXXOLOGO L. M. 239 


ϑημερὸν ἢ ἀναχωχή, οὐ μὴν δὲ καὶ ἐς πλέον ἠφίουν, ἀλλ᾽ ἐπο- 
λιόρκουν κυχλοῦντες καὶ μάχην καρτερὰν συνίστων, πρὸς ἣν οἱ 
ἐγτὸς ἀντέχειν χατηναγχάζοντος καὶ πολὺς ἦν ἡ ἐξ ἀμφοτέρων 
ἔρις. ὡς δ᾽ οἱ ἐντὸς ἤδη ἠσϑένουν καὶ ὃ κίνδυνος ἦν κατὰ χε- 
ὀφαλῆς, πρεσβεύονται παρ᾽ ἐκείνους ἦ μὴν ἐκδιδόναι, πλὴν ὕφ᾽ 
ὕρχοις τοῖς κατὰ ϑεοῦ καὶ ϑείων (καὶ γὰρ πρὸς τὸν Κωνσταντῖ- 
γον διεμηνύοντο) ἀσφαλῶς γενομένοις. οὕτω διαπρεσβευσώμε- Β 
γοι, κατανευσάντων χἀχείνων, ἐπὶ πᾶσι χρῶνται τῷ ἐκεῖσε ἀρ-- 
χιερεῖ, ὃ δὲ τὴν ἱερατικὴν στολὴν ἐνδύς, λαβὼν τὰς ϑείας εἴ-- 
Ἰοχόνας, σὺν παντί τε ἔξεισι χλήρῳ καὶ παρὰ τὸν Κωνσταντῖνον 
γίνεται. καὶ δὴ τελεσϑένεων τῶν ὅρκων ὑπὸ ϑεῷ καὶ τῷ ἱεράρ- 
χῃ εἴσεισι μὲν ὃ ἀρχιερεύς, ἐκεῖνοε δ᾽ εὐθὺς καὶ σουλτὰν καὶ 
πάντα τὰ ἐχείνου σὺν τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν ἐχδιδοῦσι. καὶ αὐτίχα 
ἀνεχώρουν λαβόντες, μηδὲν ἄλλο προσεπιϑέντες" ἦσαν γὰρ τὰ 
ἰὁτῶν ὄρχων ἦ μὴν τὸν σουλτὰν λαβόντας ἀρκισϑῆναι, μηδὲν Ο᾽ 
πράξοντας πλέον. ἀλλ᾽ ὡς ἔοικε, τὸ μοιρίδιον ἰσχυρόν, κἂν ὃ 
τι βουλεύσαιτό τις ἀντιπεριστᾶν τὸ μόρσιμον. τῆς γὰρ ἐπιγενο--: 
μένης ἡμέρας καὶ δευτέρας μετὰ τὴν πρᾶξιν φαίνονται χατὰ 9ά- 
λασσαν καὶ αἷ τοῦ βασιλέως τριήρεις. καὶ αἱ μὲν ὅσον οὕπω 
ϑοἰνώρμουν πρὸς τοῖς λιμέσι, τοῖς δὲ μετέμελε τῶν συμβάντων. 
ἀλλ᾽ οὐχ εἶχόν τι πράττειν οὕτω γενομένων" τὸ γὰρ ἐπιμηϑῆ 


Ἰαδεγεῶὶ,, postquam aliquam, cessatione oppugnandĩ, IIiberam ipais indul- 
alaent δὰ —— θῖν moram. —— ——— illum —— 
ques cum produci postulasſsent, nibil ultra ἱπιροίγαγο valuerunt. quin 
pꝓouus dĩe ætatim δοαυεηίο omni ΟΣ parte vehementâssimo oppugnatâ sammna 
Υἱ resistendo contensdere sunt coacti. certatum utrinque totis viribus, 
θολὰ iam ſatiscentes obsessi, οἱ futurum clare cernentes ut mox 
nereatur praevralente multitudine, miĩttunt tandem qui deditionem pollice- 
rentur, 68 tamen couditions, δὶ prius in pacta conventa iusiurandum 
aolemne ρος denm εἰ ἀἰνίπα rite ab oppugnentibus daretur. 66 legatio 
directa δὰ Constantinum est, quicom zecurius tractari posse videbatar. 
quo aaentiente oblatis, etiam de consilii εὐ ducum eXxercitus sententia, 
adhibitas δὰ ĩuramenti ceremoniam loci antiſtes pontãficalem indutus ato- 

, Sacras imagines monu gestans, cum σ00 univerao clero prodüt δὰ 
Conctantinum. nallam ille moram fecit promisaorum ἃ 66 fidem deo terto 
aanciendi conceptĩs rito verbis, sub auctoritate ac nutu episcopi praesen- 
tie. qui cum ad suos redũsset, atatim qui arcem tenebant Sultanem di- 
miterunt cum auis rebus cunctis universoque ipsius comitatu. eo recepto 
οὐπίεειίπι hostes recesaerunt, nihil amphus facessentes molestiao: cantum 
enim zacramenti formula diserte fuerat ut Sultane ipeis tradito contentĩ 
nibil ultra requirerent. hoc eventu apparuit ineluctabilis divini docreti 
potentia, «οἱ fruatra obristere conetur vis ac prudentâa quantavis. dio 
aequenti, δοςηάδ ab ea qua dedĩitus Sultan est, 7* in mari trire 
mes imperatoris; quarum appulau vicino tantum non aubeuntiam por- 


240 ΘΕΟΒΟΙ PABRVMERIS 


μεταμέλειν ἦν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐξανύοι τὸ σύνολον. ὅϑεν καὶ ἐπεὶ 
Ὁ οὐκ εἶχον μεταμελόμενοι τὸ γεγονὸς ἀποίητον ϑεῖναι, ἐπὶ τοῖς 
χρήμασι τοῦ ἀσφαλοῦς προυνόουν, μὴ καὶ ἐπὶ τούτοις σφαλεῖεν. 
ἐπεπλήμμυρε γὰρ καὶ ἔτι ὃ τόπος ἐχϑρῶν διασκεδαννυμένου τοῦ 
πλήϑους. τῷ τοι καταντιχρὺ μὲν τῆς πόλεως τὰς τριήρεις ἔστη- ὅ 
σαν φέροντες, στῖφος δ᾽ ὁπλιτῶν ὡς τεῖχος ἐφ᾽ ἑκάτερα στήσαν- 
τες οὕτως ἐξῆγον τὰ τῶν βασιλείων χρημάτων, καὶ φέροντες ταῖς 
τριήρεσιν ἐναπετίϑουν. τέλος δὲ καὶ αὐτοὶ ἐμβάντες ἀπέπλεον. 
E ἐπεὶ δὲ κατέλαβον τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ τῷ βασιλεῖ ἠγγᾶ- 
λοντο τὰ πραχϑέντα, αὐτίκ᾽ ἐκεῖνος πρὸς τὴν ἀγγελίαν παροξυν- 1 
ϑεὶς ἄσχετος ἦν τῷ ϑυμῷ καὶ δεινὰ ἐποίει. καὶ δὴ τὸν μὲν ἀρ- 
χιερέα εἰς τὴν παρὰ τῆς ἐχκλησίας κρίσιν χαϑίστα, καὶ ἐκχρίνετο, 
καὶ ἐγγὺς ἦλϑε τοῦ κινδυνεύειν εἷς τὴν ἰδίαν ἐπιτιμίαν ὡς τοῖς 
πραχϑεῖσι μεσολαβήσας ἔκεῖνος" τοὺς μέντοι γ᾽ οἰχείους ὃ βασι- 
λεὺς μαστίξας καὶ ὡς ἦν γυναικείαις ἀτιμώσας στολαῖς ἀπὸ 
Ρ 159 προσώπου ἐποίεις. καὶ πέμψας τὰς μὲν τοῦ σουλτὰν εἷς γυναῖχα ὦ 
καὶ ϑυγατέρα, ἔτι δὲ καὶ μητέρα καὶ ἀδελφὴν ταττομένας, καὶ 
τοὺς ἐκείνου παῖδας σὺν τοῖς περὶ ἐκείνους ἅπασιν εἱρκταῖς ἀσφα- 
λέσιν ἐδίδου. ὅσον δ᾽ ἦν ἐκείνῳ πλῆϑος χρημάτων ἐν ἀργύρῳ 
τε καὶ χρυσῷ καὶ πέπλοις ἐξάλλοις, ἔτι δὲ καὶ στολαῖς καὶ ζώναις, 
ἀλλὰ καὶ μαργάροις καὶ λίϑοις, πάμπολυ ὄν, ὡς φασί, καὶ 
Β ἱχανὸν εἰς τρυφὴν Περσικήν, τῷ κοινῷ ταμιείῳ προσανατίϑησι. 


tum aera festinatae deditionis poeniĩtentia ĩmperatorios invasit. δεά quae 
facta erant inſecta fieri nequibant. cum ergo aliud non possent, πὸ “π- 
pellectilem εἰ pecuniam imperatoris ὁ tantis tam vegre hactenus periculis 
aervatas in aliquo adhuc discrimins relinquerent, utique in regione bo- 
atibus ĩaque rapacissimis redundanto, ordinatis utrinque in binam sæerien 
eab ares in portum militihus armatis regias illas garas eduxerunt impo- 
aueruntquse iriremibus; tum zuper οἵ ipsi conscenâentes solverunt. inde 
ubi appulerunt Constantinopolim, cognitis imperator quas contigerant, im- 
mane quantum excanduit. ac antistitem quidem δὰ tribunal eoclesiasti- 
cum reum fecit; parumque abfuit quin ἐδ acerbo supplicio lueret funcüo- 
nem recepti iurisiurandi. domesticos quidem auos ab Aeni aros reduces, 
prius flagellatos, inde muliebribus δὰ exprobrationem ignaviae dehon- 
atatos stolis, ἃ conspectu imperator remorit δύο, palatinis officũüs prira- 
tos. tum missa militum manu Soltanis uxorem εἰ ſiliam, matrem praeteres 
οἱ aororem filioqque eiuadem cum domesticis εἰ cuncta familia οπιπίοδι 
eoram securae cuatodias mandavit. quantum porro eidem Buoltani divitiæ- 
ται ibi fuit in auro argentoque signato aut focto velisque inaigeibo- 
atolis ae zonis, vnionibus quinetiam οἵ varii generis exquisiti pretii δε!" 
mis, quod ex usu luxurias Persicas plarimum ommino fuiase aiunt, totuc 
oortaait οἱ in publico aerario deposuit. 








ΠΕ MICHAELE PALAXEXOLOCO L. ΠΙ. 241 


26. Τέως δέ, πρότερον ἢ ταῦτα γεγενῆσϑαι, ἐπεὶ πολὺς Ρ 160 

ὁ πατριάρχης κωλίων ἦν τὸν βασιλέα κατὰ Χριστιανῶν ἔχσερα-- 
τεύειν ὡς οὐκ εὐοδήσοντα πάντως ἐμφυλίους κινοῦντα πολέμους, 
τότε μὴ κατὰ τρόπον βασιλικὸν τῇ Κωνσταντίνου ἐπιϑημήσαντι, 

ὁτῷ μεγάλῳ νεῷ ἐπισεάντι ἐφ᾽ ᾧ προσκυγῆσαι καὶ ἀποδοῦναι τὰ 
τῆς εὐχαριστίας ῥύσια, κατελϑὼν ὃ πατριάρχης ὠνείδιζέ τε εὖ-- Β 
ϑύς, προσεπιτιϑεὶς καὶ τὰς εἰς ϑεὸν τῆς σωτηρίας ἐχεέγου εὖ- 
χαρισείας, καὶ “τῷ ϑεῷ χάρις ἔλεγεν ““ὅτι σέσωσαι, καὶ χερσὶν 
οὔ παραδέδοσαι τῶν τὴν σὴν ψυχὴν ζητούντων ἐχϑρῶν. τί δαὶ 

Ἰ0τὰ παρ᾽ ἐμοῦ σοι τότε λεγόμενα; ἢ οὐ μέμνησαι ὡς τὴν ἐκστρα- 
τειν ἐχώλυον ὡς οὐ συνοίσουσαν ἄντιχρυς; οὐ τοὺς ἐμφυλίους 
πολέμους ἀπέλεγον μὴ ζητεῖν; καὶ τί γε ἄλλο ἢ σὲ καὶ τὰς σὰς 
ὀνγάμεις εἷς μάχην τῷ δεσπότῃ ἹΜΠιχαὴλ ἱέναε καὶ τοῖς ἐκείνου 
στρατεύμασιν ; οὐχ ἅμα σὺ μὲν τῷ Χριστοῦ ἐνεσημάνϑης ὄνό- 

ὅματι χἀκεῖνος λάτρης Χριστοῦ ; τίσιν εὐκτέον, ἔλεγον τότε, 
ποιοῦντας τὰς εἷς ϑεὸν ἱχεσίας, καὶ κατὰ τίγων ὁμιλητέον ϑεῷ 
ὡς ἐχσπόνδων ἐχϑρῶν; αἱ ὑκὲρ ἡμῶν εὐχαὶ καὶ ὕπὲρ ἐκείνων D 
πάντως, ἐπειδήπερ καὶ μιᾶς μάνδρας ἐστὲ τοῦ Χριστοῦ. νῦν 
ὑέ, ἀλλ᾽ εὐλογητὸς κύριος ὃ ῥυσάμενός σὲ ἐξ ἐχϑρῶν ἀνόμων. 

δ ἐπέσεισε γάρ σοι σφέας ἐφ᾽ ᾧπερ ἀναμνῆσαε ὡς οἷς μὲν ὡς Ρ 161 


46. (Οδοίογοι priuquam haec fierent, opportune occationem arri- 
nerat imperatoris obiurgandi patriarcha. multus is dudum fuerat in de- 
Πεμβὰο imperators ab expeditionibus adversus Chriatianos auscipiendis, 

non aueescuras felĩciter eas ipsi denuntians: neque enim civili contra 
einsdem relũgionis profesaores ὁ deum adintorem ſore. talia fruatra 
nepe ἃ 86 moniĩtum videns tanc, non ut imperatore dignum fuerat, sed 
indecora fuga vix aalvum sese recipientem Constantinopolàm, ubi prunum 
is ἃ redita magnum in templum 66 contulit deĩi adorandi εἴ pro evitato 
mummo discrimiuo gratias agendi causa, cominus accedena increpavit pa- 
lam verbis haud mollibus, d tantum intermiscens delĩninenti, ut gratu- 
lari 10 cimul ĩpaĩ βαιαΐεια insperato βογυδίδηι, reddendis deo pro ea gra- 
tũis, aigniſũcaret , deo gratiaa“ inquiens, “quod salvus evasistà, οἵ non 
es traditus moanibus hoſtium quaerentium animam tuam. ecquid autem 
æorun meminiati quas aſepe apud ἰο egi, expeditiones iatiusmodi ἀΐεδυα- 
den αἰ prorsos noælas ἢ ποῖ αἰχὶ et acrio denuntiavi tiubi πὸ bella civilia 
aasciperes Ἐ cur ergo (6 tuasques copias Michaẽcli ἀδοροίδο exercituique 
eine 18 βεΐϑιπ progressus obiecistĩ ὃ nonne et tu nomine Christi aignatus 
es οἱ {16 Ckristum agnoscit dominum ὃ inter tales, aiebam, praelio com- 
miao pro — ornbimns ὃ utris victoriam, utris eladem impetraro coö- 
nabinur ἃ dum aↄæacris operamur ὃ neutros hoſatium habero nugær 

poesumas, utrisque adstricti comment foedere religionis. quas pro Vobis 
bredes imas, eaedem pro illis valent, quandoquidem ad enum aque 
ambo pertĩnetis ovilo pastoris Chrieati. nune autem henedictus dominue, 
qui liberavit te ab hoſstibus α legs Chriati ahenis, quos immisit in to υἱ 

Georgius Pachymeres I. - 16 


— 





242 GEOROII PACAXVDIEERIS 


ἐχϑροὺς ἐζήτεις, οὐκ ἐχϑραντέοι πάντως δικαίως. ὅρα δὲ τοὶς 
ἐχϑρούς, εἰ βούλει, οἷς οὐκ ἂν ὁμόσε χωρήσεις, ἦν μὴ ἐγὼ 
ϑέλοιμι. ἔδειξε τοίγυν χαὶ τοὺς ἐχϑρούς, καὶ φοβήσας μόνον 
᾿ μεταβαλὼν ἐρρύσατο. οὕτως οἷδε κύριος χρίματα ποιῶν." 
ταῦτα τοῦ πατριάρχιῳ λέγοντος εὐμενῶς ὃ κρατῶν ἐδέχετο τὰς 9 
Β ἐλέγξεις καὶ προσεπήνει" ἀντιλέγειν γὰρ ὡς δικαίοις οὐκ εἶχεν, 
ἀλλ᾽ ἐπῆγεν ὡς δῆϑεν ἀπολογούμενος ὡς καὶ εἰρήνην μᾶλλον τὰ 
τῆς ὁδοῦ κατηντήκεσαν καὶ ὡς κῆδος μεσολαβῆσαν τὰς εἰσαῦϑις 
σπονδὰς ἐβεβαίωσεν. ὃ μὲν οὖν βασιλεὺς οὕτως εἰπὼν (οὐ γὰΡῤ΄ 
ὃ καιρὲς ἀφδίδου καὶ πλείονα λέγειν) ἀποπεμφϑεὶς ταῖς εὐχαῖς 10 
Ο ἐχώρει πρὸς τὸ παλάτιον, τὰ δὲ περὶ τοῦ κήδους οὕτως ἦσαν. 
Ὁ (27) ἐπειδὴ γὰρ πολλάκις ἀποστείλας ὃ βασιλεὺς καὶ τὰς δυνά- 
μεις προσβαλὼν ἀπεχρούετο (ἐχρῆτο γὰρ καὶ ὃ Πιχαὴλ τῷ Ἰτα- 
λικῷ εἰς βοήϑειαν, καὶ καρτερῶς κρατυνάμενος τὰς δυνάμεις ἀν- 
τεῖχε, καὶ οὐδὲν ὃ ἐπιὼν ἤνυεν, μᾶλλον μὲν οὖν καὶ προσεζη- 15 
μιοῦτο ταῖς ἐν κενοῖς ἀσχολίαις), μόλις κατὰ τὴν πολλὴν πεῖραν, 
ἱκετεύσαντος τοῦ δεσπότου καὶ πρεσβείαις συχναῖς ἐχμειλιξαμένου 
E τὸν αὐτοχράτορα, πρὸς εἰρήνην καὶ οὗτος ἀπέκλενε. καὶ ἐπεὶ 


2. χωρήσειν P. 15, ἠνύει P. 16. μετὰ 


admoneret non ĩuste 8 (6 illos μορίου impeti quos hostes εἶδὶ quaecisti, 
exhiberet autem εἰ tuis obiiceret oculis veros hoates, quesi dĩiceret en in 
quos fas piumque ait, si pugnare libet, oinnem belli vim efſundere; quos 
ipsos tamen frustra debellare praelio adortus conaberis, nisi ego volens 
οἱ propitius adfuero. ostendit igitur tibi hostes, εἰ terruisse contentus 
eorum ἃ ἰδ vim arouit, et periculis insidiarum in tutum incolumein trans- 
ferens. sic agere novit dominus iudicia ſaciens.“ haec loquentem pa- 
triarcham placide audivit imperator, reprehensionique acquierit obnoxie, 
ultro comprobans σὲ meruisaé confitens: quid enim contra opponeret voris 
οἱ palam iustis, ποῦ habebat. illud tantum δά quamdam excusationem 
βυθοῖς, atqui δὰ pacem“ inquiens cum Christianis sanciendam ista 
qua äum pericditatus via properabam: θσ enim ferebar ut foedos iam 
ictum cum illis, quos me habere hostes vetas, etiam affinitatis necesci- 
tudine adstringerem, firmitate ἴῃ poſsterum certiorĩi.“ tantum imperæator 
locutus (non enim tempus id erat plura disſerendi) recessit in palatinm, 
bene precante in digreasu patriarcha. aſfioitas porro cuius modo facte 
est mentio, δἷς 86 habuit. (27) com caepe imperetor vel alorum τεὶ 
proprĩo ductu immistis in tractum Occiduum copiis, illicque cum hostibus 
dongressus, Mper repulaus esset, propteres quod ἴδ] dominans Michaẽël 
auxilũs Italicis utebatur οἵ horum vi confirmatus resistebat valdiasime, 
adeo ποῦ proficientibus contra quidqquam Romanis ut etiam male mulciæati 
plerumque redirent, longa experientia αἰ εἶδ danmosas tandem persui—- 
aus otium ibi οἱ operam in nullius frugis nullius spei negotio male consu- 
πεῖ, induxit in animum non ἴδηι aspernari amplius crebras despotae pre- 
ces, Π60 86, ut hactenus, inexorabilem praebero delinimentis cĩusdem εἰ 
aupplücibus oſſiciis, 200 δὰ pacem cum ipao inclinare. quoniam auten 








DE MICBAELE ΡΑΠΑΕΟΙΟΘΟ L. II. 443 


παῖδες ἦσαν τῷ ἸΠιχαὴλ τρεῖς μὲν γνήσιοι, ὧν ὃ μὲν Ἰωάννης 
ἀγὰ χεῖρος ἦν τοῦ κρατοῦντος, πεμφϑεὶς μὲν πρὸς πατρὸς δο:- 
ϑεὶς δὲ καὶ παρὰ μητρὸς ἡκούσης εἷς ὅμηρον, ὃν καὶ γαμβρὸν 
τοῦ σεβαστοράτορος Τορνικίου ô λόγος προὐπεδείχᾳυ, δύο δὲ 
παρὰ τῷ πατρί, Νικηφόρος τε καὶ “Ζημήτριος, ἕτερος δ᾽. ἐκ νο-- ' 
ϑείας ὃ Ἰωάννης, καὶ ὃ μὲν Ζημήτριος ἀντίπαις ἦν ἔτι καὶ ἐν 
ἀπραγμοσύνῃ ζῶν διετέλει, ὃ δέ γε Νικηφόρος κεχήρωτο γυναι- 
χὺς (ἡ γὰρ ϑεγάτηρ τοῦ βασιλέως «Δάσκαρι ἐτεθνήκει), τούτῳ Ρ 162 
ἐγνώκεσαν καὶ ἀμφότεροι τὴν τρίτην τῶν τῆς Εὐλογίας ϑυγατέ-. ὁ 
ἴορων Ἄνναν ἐχδοϑῆναι πρὸς γάμον, δεσπότῃ γε ὄντε, ἐκ τοῦ 
προτέρου κήδους παρὰ τοῦ προβεβασιλευκότος Ἰωάννου ἔχοντι τὸ 
ἀξίωμα. καὶ δὴ μετὰ πολλῆς δορτφορίας ἀποστείλας τὴν ἄνναν 
τοὺς γάμους ἐτέλει, εἶτα καὶ τὸν Νικηφόρον εἰς ἑαυτὸν συγχαλέ- 
σας κατὰ τὴν Κωνσταντίνου χρατύνει μὲν τὸ ἀξίωμα, καὶ τιμαῖς Β 
ὁμεγαλύνας καὶ δώροις ἀγήλας πρὸς τὰ οἰκεῖα ἐκπέμπει. 

Καὶ οὕτω τὰ κατὰ δύσιν καταστήσας τὰ τῆς ἀνατολῆς πο-- 
γοῦντα προσανεκτᾶτο, καὶ ἄλλους μὲν πλείστους προσαποστέλ-- 
λων,. ἐξαιρέτως δὲ τὸν δεσπότην Ἰωάννην, ᾧ δὴ ἐπεϑάρρει αὖ- 
τάρχη τὴν τῶν καχουμένων ἐπικουρίαν" ταῖς γὰρ ἀληϑείαις ἀσχο-- 

Φλουμέγου τοῦ βασιλέως τοῖς δυσικοῖς ὡς δῇϑεν ἀναχαλουμένου τῇ 


20 


βυσιλείᾳ τὸ λεῖπον, ἠσϑένει τὰ καϑ᾽ ἕω διχύόϑεν, τῷ τε τὰς Ο 


Michaẽli ersnt despotae filii tres legitimi, quorum Ioannes quidem ἴῃ 

manibus ac potestate imperatoris erat, missus quidem 8 patre, traditus 

autem ἴῃ obsidem ἃ matre praesente, ad conciliandam conventionem ultro 

Constantinopolĩm proſecta, queim et generum factum sebastocratoris Tor- 

nicii auperiũus docuimus; duo autem degebant apud patrem, Nicephorus 
εἰ Demetrius, cum tertio ex pellico genito Ioanne; ac Demetrius quidem 
primum tunc pubescens immaturus negotiis nibil niai puerilibus remissio- 
nibus vacabat, Nicephorus vero viduus erat nuper mortua ĩpsius coniuge, 
filia Lascaris Augusti, huic decreverunt communiter tertiam Eulogiae na- 
tarum Annam copulare nuptĩs, titulum ac dignitatem despotas iam ex 
priore habenti ἃ socero imperatore Ioanne acceptam. itaque cum multo 
aatellitio splendidoque comitatu Anna missa nuptias imperator βία per- 
egzt. tum vocato δὰ se Constantinopolim Nicephoro, praeterquam εἶ 
dignitatem confirmavit, honoribus etiam illum auctum maioribus donisque 
dignatum domum remisit. 

Sicque conatitutis in Occidente rebus, Orienti iamdudum laboranti 
recuperando attendebat, cum alis δὸ miasis plurimis, tom praesertim 
loanne despota, 400 maxime innitebatur, abunde illum idoneum conſidens 
emendandis azarciendiaque cunctis per ilium tractum detrimentis reipubli- 
cae, εἰ {1148 periclitautübus populus, quanto esset opus δὰ 1108 imperio 
æerrandos, auxilio invandis tegendĩqque. revera enim intento imperatore 

iduis rebus, οἵ omni cora ſsatagente Illa divulsa membra imperũ cor- 
poriĩ coniungere ilerum ac reatituere, infirmari ac debilitari contigit pro- 


244 GEORGII ΡΑΟΒΥΜΕΒΙ͂Θ 


ἐκεῖ δυνάμεις πρὸς τὴν δύσιν ἐκπέμπεσϑαι καὶ τῷ καταμελεῖσϑαι 
μακρύϑεν. ἀλλὰ ταῦτα μέν, τῶν δυσικῶν ἡσυχαζόντων, πέμ- 
πων ὃ βασιλεὺς χαϑ᾽ ὅσον οἷόν τε ἀνεκτᾶτο καὶ πρὸς τὸ πρότε- 
ρὸν ἐπανῆγεν. οὗ γὰρ ἦν, οὐκ ἦν τοῦ δεσπότου φανέντος ἐκεῖσε 

D τοὺς Πέρσας μὴ ἠρεμεῖν, ἢ μᾶλλον καὶ μὴ σὺν φόβῳ πλείονι 5 
ἀναστέλλεσϑαι. 

Ε 28. ὙΤοῦ δ᾽ αὐτοῦ ἔτους, μηνὸς Κρονίου, τῶν ϑείων 
ἡμερῶν τῆς νηστείας τελουμένης, ἡμέρᾳ τῆς δευτέρας ἑβδομάδος 
δευτέρᾳ, συνέβη τῇ Νικαίᾳ ἐκ παραδόξου τε καὶ ἐξαίφνης πρᾶγμα 
πραχϑὲν μὲν φοβερὸν καὶ μηδενὶ ἄλλῳ εἰς λύγον ὑπερβολῆς πα- 
ραχωροῦν τῶν πρωτείων, κἂν ὃ τι καὶ ὅπως συμβαίη, σον 
τῇ προσβολῇ καὶ μονῇ καὶ τῇ τῶν δεινῶν προσδοκέᾳ, ὡς ἤδη 
μεγίστοις κακοῖς περιβεβλῆσϑαι ἀναγκαῖον εἶναι τοῖς δεχομένοις 

P 163 καὶ μηδὲν τῶν εἷς σωτηρίαν ἐλπίζειν, λεγόμενον δὲ μὴ τόσον ἔχον 
εἷς φόβον καὶ συστολήν. εἴωϑε γὰρ ὃ λόγος τοῖς μετρίοις μέγε. 15 
ϑος ἐπιφέρειν ὡς οἷός τ᾽ ἐχείνων περιεῖναι, τοῖς δὲ μεγίστοις 
ἐξατονῶν ὕστερος σφῶν φαίνεσϑαι. πλὴν καλὸν ἐν τοῖς τοιοῦ" 
τοις μὴ τοῖς λεγομένοις ἐμμένειν τοῖς λόγοις προσέχοντας, ἀλλὰ 
καὶ ἐς μάλα τὸν νοῦν ἐπανάγειν καὶ ὡς ἐπ᾿ αὐτῶν ὄντας τῶν 


vincias δὰ Orientalem limitem aitas duplĩci ex causa, primum quod quae 
ilas prius defendebent copias inde in Occidentem abatraherentur, deinde 
quod in neceatitatibus urgentiam οἱ remedio praeseuti egentium cascuun 
Ῥορίος longinquitatem geren caetbérum ubi, υἱ dixi, pacatus 

it Occidens, missis δὰ 185 partes imperator copiis quuntam potuit 
maximam l's recuperandis caram impendit, fereque in statum pristinum 
reduxit. nam despotae Ioannis ea virtus, ea fama eret, ut eo apparente 
fieri non poeset quin Persae quiescerent, aut potius cem metu οἵ terrore 
maiĩori reprimerentur. 

98. Eiuadem autem anni mense Martio, cum zaeri dles ĩeiunis cele- 
brarentar, die δεουπὰδ hebdomadis secundae, contigit Nicaeao εχ ἱβορὶ" 
nato οἱ aubito quiddam adeo terricom, οἱ δἱ cum maxime turbolentis εἴ 
tumultuosis erentibus, qui maximam afferre conaternationem solent, cou- 
feratur, πα} omnium diritate commotuonis ac popularis formidinis incaua 
concitatione concedat. unde ac quomodo aceciderit tam vehementer 15" 

ens, tai longum durans, tam δηχία expectations mali graviscimi οι" 

8 terror, tam inevitabiliter ἴῃ δυμθπ)δα calamitatis sensum quaal prae- 
aentem com extrema desperatione salutis quos comprehendebat mioero⸗ 
conũciens, conandum est dicere, uteunque εἷς difficile narratione rem e 
—— utàâ a20 habuit, quippe quae ait necessario minus atrox apperitura 
—— quam eam experti aenaerunt. dam quae mediocribus quiden 
8 magnitndinem ars atque amplificatio zermonis potest, eadem im- 
fra maximarum —* ae rerum aubaidere fastigium impar assequendo aolet. 
quare aapientis ſectoris est cublevare iudieio in talſibes infirmitatem δα. 

uonis «αἴ cognoſcendae dat operam, οἱ quatsi δυρρίογθ ἐπιαρίπαινο quod 
ctio minus οχρείπιϊξ, evolante animo in ipam praesentiam pericoli. βεη- 
aueque induente quales fuisae conzentanenin ait eorum quibũs contiit ἴα 





DE ΜΙΟΒΑΙΣΚΕ PALAILOLOGO L. II. 245 


πραγμάτων ἀναπολεῖν τὰ λεγόμενα. πρώτῃ τοίνυν φυλικῇ τῆς 
ἡμέρας ἐκείνης, ὑπεραναβεβηκότος τὸν δρίζοντα τοῦ ἡλίου ὅσον Β 
καὶ ἐπὶ μοέρας ζωδίου τριάκοντα, ἐπ᾽ ἔργοις ὄντων τῶν ἀνϑρώ- 
πων τῶν μὲν πνευματικοῖς τῶν δὲ καὶ σωματικοῖς, ἐξαίφνης φη- 
ὁμίζεται λόγος οὐκ ἐν τῷδε μὲν τῷ μέρεε τῆς πόλεως ἐν τῷδε δ᾽ 
οὔ, ἀλλὰ κύκλῳ περὶ τὴν πόλιν ἅπασαν, Ἰοχάρων ἔϑνος τῷ 
πλήϑει ϑαρσῆσαν, τοὺς τῶν πυλῶν χρεουργῆσαν φύλακας, εἶσελ-- 
ϑεῖν τὴν πόλιν μεϑ᾽ ὅτι πλείστων καὶ δεινῶν δρμημάτων, ὥςτ᾽ 
ἐν ἀκαρεῖ τοὺς ἐμπίπτοντας σφίσιν ἀπροσδοκήτως ἀπηνῶς κα- Ο 
Ιὐτασφάττειν. καὶ ὃ λόγος ἅμα μὲν ἐρρήϑη, ἅμα δὲ καὶ τὴν πό- 
λιν περιλάμβανεν. ἐχπηδήσαντες τοιγαροῦν τῶν οἰκιῶν, καϑὼς 
ἕκαστος ἔχων εὑρέϑη, ἐξέϑεον ἀσυντάχτως κατὰ τὰς ἀμφύδους, 
χαὶ οἱ μὲν ἔνϑεν οἱ δ᾽ ἐκεῖθεν φερόμενοι ἀλλήλοις προσέπεπτον. 
ἦν δὲ καὶ τούτοις κἀκείνοις εἷς καὶ ὁ αὐτὸς πόνος. καὶ ὥσπερ 
ϑχατὰ νώτου καὶ ἀμφοτέροις ἐπείγοντος τοῦ κακοῦ συγκρούοντες 
ἀλλήλοις, ἅτεροι ἐξ ἑτέρων μανθάνειν ἤϑελον τίς ἦ φήμη, καὶ Ὁ 
εἰ ἀληϑῆ τὰ λεγόμενα. οὔτε δ᾽ οὗτοι οὔτ᾽ ἐκεῖνοι ἀσφαλῶς εἶς- 
γον φράζων, πλὴν τοῦ ἀληϑῆ εἶναι ταῦτα συμφώνως ἁπάντων 
ἰσχυριζομένων εἷς τοῦτο. καὶ ἕκαστος περὶ ἑαυτῷ ἀμφιβόλως 
φέγων τὸ σώζεσθαι, ἀναμφιβόλως εἶχε περὶ τὴν φήμην. ἐν ὅσῳ 
δὲ ταῦτ᾽ ἐκείνοις ἦσαν,. κατόπιν ἄλλοι ἐκτρέχοντες ἐτραγῴδουν 
τὰς συμφοράς, καὶ οἰκείοις ἔλεγον ὀφθαλμοῖς τεϑεᾶσθϑαι τοὺς 


30. τὸ] τοῦ 


ἴ8, dum gereretur, ἴρμα versari. prino igitur trihorio dĩei illius, emi- 
nente ψργα horlæ2outem aↄole — pertabaa signi triginta, com oporibus 
Ἰοαίηεα ψαςαροηὶ δἰ ερὶἰσδιίδαα, crporeis alii, confestin fana ἐϊεεὶ- 
pator, βοὸν ĩin δας quidem urhis parte, in illa vero non, aed ἰδὲθ per 
αὔδα ἰοίδπη Ὅποὸ εἰγεῦπι undique tenore, gentem Tocherorum multitu- 
dine fretem trucidatãûs portas custodibus in civitatem irrpisso rapidiesino 
εἰ δεονίβοιιπο δἰσπαὶ ἱπιραία, ita ut pessim peis inopiaato obivis oecurren- 
(ὃς ποβοοϊο αὖ ἰΐσ ἱπιιοαηϊ δῖ πνο omnes conciderentur. et tomot εἷος aimul 
prelatun, εἶπαὶ universam pariter complevit comprehendĩtquo elvitatem. 
lerte igitur extra domos eo quisque habitu quo illo rerum artieulo 
repertus est/ diecurrebant confuriaime per vies et augiportus, rusntee 
iũe δας Νίο ἢΐϊας, iter in alterum incidentes mutuo collisu, utrin 
que centrario, δεὰ ραγὶς in quem illos trudebat ορίοἷο euique iastantis 8 
ἰαρο μια. ac sese pulsentes percontabentur quo- haec οδοοὶ fama, ot 
ϑογυϊὰ γοτα Βαιταγοηίωγ. porro neque hi βεηῦθ ili οατίαμι quidquem 
ετροέϊνο peterant. caeteru ounes voco φΟμδΟΒΒ verieima diei affiria- 
bent: βοὰν quam quisque incertus erot coaiſi de via modoque proprisae 
ἑαΐο οοἰϊοεαμάδο, ἰδπὶ σαγίτα 66 ferebat ἐδ voritet- cieceati⸗ 
fame. ἴα bis dem ἐπεὶ erant, δοὺθ ἃ torgo δῇΪ curremte⸗ mioorabiliter 
δερίοτεῦθαι ἰοίοιάαπι οἰδάσαι, präprĩ πιοὰο 56 Υἱάξαδο ocelis πρσθογθα- 


246 GEORGCI PACMÆVMERIS 


᾿ Ἔ ἐπιόντας τὸν ἐντυγχάνοντα σφίσι μεληδὸν κατασφάττοντας, ὡς 
εἶναι τὴν ἐκείνων ϑέαν ἅμα καὶ ϑάνατον οἴκτιστον, τῶν φόβων, 

, οἶμαι, εἰδωλοποιούντων τὰ πάϑη καὶ γρηγοροῦσι καὶ τὰ μὴ ὄντα 
πλαττόντων ὀφθαλμοῖς τὸ ὑπτιχὸν πλανωμένοις καὶ τῆς ἀληϑείας 
ἀποτυγχάνουσι. τὸ γὰρ κατὰ τοῦν φοβερὸν λαμβάνον τὸ ὀπτι- 6 
κόν, ὡς τοῖς ἔξω σκοτασϑὲν διὰ τὸ περιὸν τῆς δειλίας, καὶ κατὰ 
τρόπον βλέπον, προσεῖχεν ὡς ἀληϑεῖ εἰδωλοπλαστουμένῳ τῇ 
φαντασίᾳ, καὶ ὃ ὑπενόει μόνον ὡς ὃν ὑπετόπαζε. τί γὰρ ἐκεί- 

P 16ὲ νοις ἠβούλετο τὸ τὰ ἀνύπαρχτα ὡς ἐν ὑποστάσει ὄντα πιστοῦ- 
σϑαι; οἱ δ᾽ ἀχούοντες τῶν πρόσϑεν μὲν ἐξεχρούοντο, παλιν- 10 
δρυμοῦντες δ᾽ ἐς οἴχους οἱ μὲν ταῖς γωνίαις ἐζήτουν παραδύεσϑαι 
κατὰ τὸ σφίσιν αὐτοῖς εἷς σωτηρίαν ἱκανὸν νομιζόμενον, καὶ οἱ 
μὲν τάφους πάλαι κατατεϑνεώτων ἀνοιγνύντες εἰσέδυον, οἱ δ᾽ 
ἀσφαλέσι τόποις ἑαυτοὺς ἐνεπίστευον" ἄλλοι δὲ ἀνδρῶδές τε καὶ 
ϑαρραλέον ἡγούμενοι πράττειν ὅπλα τε περιετίϑουν καὶ λόγχαις 15 
σὺν ἀσπίσιν ἐχρῶντο. καὶ τὸν ἡγησόμενον ἐξεζήτουν. ἦσαν δὲ 

Β τότε ὃ μὲν εἷς προστασίαν τῆς πόλεως τεταγμένος οὐκ εὖ εἰδὼς 
πολέμων ἀλλὰ λημμάτων ὃ ἸΠανονηλίτης Νικόλαος, τιμὴν ἔχων 
τὸ προκαϑῆσϑαι τῆς πόλεως, ἄλλοι δὲ πλεῖστοι πολεμικαῖς ἐμ- 
πειρίαις ἐντεϑραμμένοι, οἷς οὐδεμία τις ἐνῆν τὸ τηνιχάδε ἔννοια 90 
τοῦ πολλάκις καὶ ψεῦδος εἶναι τὸ φημιζόμενον, ἀλλὰ πᾶσι κοινὺς 


6. καὶ] μὴ 7 


tes, dum hostes quempiam sibi obrium membratim concerpserint, diſfficii 
iudicio immaniorne illa crudelitas caedis δὴ triſtius δὲ miserabilius δρεςίδ- 
culum fnerit. crediderim terrorem, partes invadentem Morphei, βοπιδὶδ 
vigilantibus tetra quaedam obiectasso, atque ut per noctem ima ginatioſi 
aolet aopor, ita oculis luce palam illusisss, visa ostentando falsa. vis 
nempe illa est inssnae formidinis, ubi mentem consternaverit, furorem 
inde oculis effundere, ut sibi coram cernere moesta tetraque eimulacre 
videantur, quae nusquam sint alibi quem in errore delirantis animi, unici 
artificis iliorum, persuasione quamvis vana stultaque ἴῃ oerto affirmandi 
fiduciam abhnndante. talia qui ἃ contra venientibus audierant, referebaut 
retro pedem domos versus. pars angulos scrutabantur, sicubi cavun 
invenirent quo se compingerent: alii aliud salutis spem offerens latibo- 
lum captabent. nec deerant qui sepulcris dudum mortuorum aese inti- 
nuantes ibi mussarent. locis quidam munitis et firmi operis caput vitam- 
408 commendabant. αὖ his diversi nonnulli digno viris, οἱ αὐ τρεῖς vide- 
batur, generoso consilio, armis indutis, arrepta lancea acutoque, qui 
duceret adversus hostem quaerebant. homo eêerat urbi praepoaitas prae 
darum quam praeliorum scientior, Manuslites Nicolaus. huic hopor obti- 
gerat praesidendi tunc Nicaeae. erant et alii plurimi, militiae usu ποῦ- 
nullo, multorum annorum stipendüs imbutâ. horum ποῖ toum venit in 
mentem cogitare vanos plerumque ferri εἰυδπιοάϊ rumores, ideoque rerio 











DE MICHAELE ΡΑΓΔΕΟΠΟΟΘΟ L. III. 247 


προσπεπαέχει φόβος. καὶ μὴ μόνον τὸ κατὰ σφᾶς ἤϑελον ἀλλὰ 
καὶ τὸ κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν σώζεσϑαι. ὁπλισϑέντες τοιγαροῦν 
διέϑεον πᾶσαν τὴν πόλιν, οἷά τινὲς διάττοντες συνεχεῖς, καὶ οἵ Ο 
μὲν ἔγϑεν οἷ δὰ ἐκεῖϑεν μεθ᾽ δρμῆς ἐξαλλόμενοι οὐδὲν ἑώρων τῶν 
5λεγομένων, μόνων δὲ ὀδυρμῶν καὶ στεναγμάτων ἤκουον ὡς ἀλόν-- 
τος τοῦ ἄστεος καὶ ὡς τοῦ δεινοῦ σφίσιν ἐν χρῷ γεγονότος, καὶ 
σχῆμα ἦν ἄντικρυς ἁλούσης πόλεως τὰ πραττόμενα, πλὴν οὐκ 
ἐκ τῶν δρώντων εἰχονιζομένων τῶν χαλεπῶν, ἀλλ᾽ ἐχ τῶν πα-- 
σχύόντων τὰ τῆς ἁλώσεως. οὐ γὰρ κενὸς ἐκάλεε κενὸν ὡς ληψό- 
ἱῦμενος τῶν ἀργὸν πρὸς τὸ λήψεσθαι, οὐδὲ πλήρης ὧν ἄλλος ἢ 
παρώτρυνεν ἕτερον, ἀλλ᾽ οἷον ἐκσπασϑέντες τῷ φοβόληπτοι γε- 
γονέγαι, καὶ τοῖς οἰκείοις ὡς ἀλλοτρίοις προσπαίοντες, ὕπώ- 
πτέυον καὶ τοὺς συνήϑεις ὡς πολεμίους, παρὰ τοσοῦτον οὐ 
σφάττοντες παρ᾽ ὅσον καὶ τὸ πρὸς ἐκείνων παϑεῖν ἐφυλάττοντο, 
is δύσμοροι τῆς ὁμαιχμίας καὶ ἄϑλιοι τῆς κατὰ σφᾶς προϑυμίας 
ἕχαστος. τότε καὶ οἱ ἐν εἷρκχαῖς σιδήροις πεδοΐμενοι (πολλοὶ 
γὰρ τῶν πολεμίων χρατηϑέντες ὡς εἱρκτὴν λήϑης τὴν ἐν Νικαίᾳ R 
φυλαχὴν κατεχρίνοντο, ὡς οὐ ῥᾳδίως ἂν ἀποδράντες) ἐκεῖνοι 
τοίγυν τὴν κοινὴν ϑεώμενοι ταραχὴν ἐπίστευον τοὶς ἐχϑροὺς 


diaquirero quid in re esset. δοὰ pariter omnes una communi perculei 
formidine, aatagehant non se solos verum et cives tectaque servare. ar- 
mati ergo discurrehant per totam civitatem. velut quidam ultro eitroque 
continus commeabundi celeres nuntii. æc dum δὲ hanc, alii aliam ἱπ 
partem impetu feruntur, nihil quidem eorum quae dicebantur videbant: 
aolum eiulatus undique planctusque audiebant, velut capta civitate lu- 
mentantium. erantque voces ac clamores pliane quales hominnm, quos 
cam maxime praesens pungit ac penitas vuluerot atrocis ingruentis inalũ 
sensus; nihilque deerat δὰ scenam tragicam extremae calamitatis, qualis 
in dĩreptione arbis expugnatae cernitur, nisi quod solas quae patiebantur 
personae partes illic, et quidem perfectissime, ogebant suas, vim infe- 
rentes comparebant nusquam. non enim, ut fit in depraedationibus 
captarum cĩvitatum, vacuus vacuum exhortabatur δὰ secum rapiendum, 
εἰ in hoc segnem increpahat. non ruras plenus praedas alius ostentabat 
mocio 3polis exposita, incitans ut strende auferret. nihil, inquam, ape- 
ctabatur tale, δεὰ tantum turba tumnultuans avulsorum domibus οἱ temero 
curaantium πιεῖ lymphatorum. qui ubi in domesticos procurau oſſende- 
rant, cohorrescebant tanquam in hostes incidiasent, terrore Panico, quo 
erant fascinati, familiares deformante in barbaros, quos πὸ oceidere co- 
narentur δοΐα tuendi 86 ipsos ab eorum sacilicet inſesta vi οἱ armis cura 
retardabat. inſelices dira caecitate, qui non discernerent cives οἱ tocios 
ab hosſtibus; nec minus miseri fortitudine intempestiva, qua in amicos at- 
que adeo in se ipsos mucronem impetumque untequisque vertebat. tuns 
δὲ quoque quos custodiae ferro vinctos tenebant (πὶ enim bello capti 
perpetuo carcere Νίοδεδο detinendi damnatâ erant, δὰ id iſta delecta civita- 
te, qnod inde difficilius vias ſugiendi reperire poaso videreutur) icti, in- 
quam, communi animadversa perturbatione, perauasi revera ingressos ho- 


" 


248 GEORGMI PACBEVMERIS 


εἰσιέναι καὶ κρατῆσαι τὸ ἄστυ, οὐκ ἐξ ὧν ἐκείνους ἔβλεπον ἀλλ᾽ 
ἐξ ὧν τὸν τῶν ἐποίχων ϑόρυβον ἐϑεῶντη. καὶ δὴ τῶν πεδῶν 
ἐκλυϑέγτες οὐραγοί τινες ἦσαν προεκϑεούπης τῆς φάλαγγος, πλὴν 
οὐ κατ᾿ ἄμυναν ἀλλὰ κατὰ προϑυμίαν τοῦ φυλάσσεαϑαι. ἦν δὲ 
τὸ τῆς ἐκδρομῆς τέλος ἐπὶ τὰς πύλας ἱέναι τῆς πόλεως. καὶ ὁ 5 
Ρ 165 λαὸς ἐΐπετο χύδην, καὶ ἐν ἀλογίστῳ τῇ καϑ᾽ αὑτὸν ἀσϑενείᾳ 
ὠὡρρώϑουν ἕκαστος, ὡς ἢ τεϑνηξόμενος τῶν πρώτων πεσόντων, 
εἶ οἱ πολέμιοε ἔξωθεν διεχπαίοεεν, ἢ τούτων ἀνωθϑοίντων ταὺς 
εἰσχεομένους καὶ ἀναστελλόντων ἔνδοϑεν αὐτὸς οὐραγῶν αυνελευ- 
σύμενός τε καὶ ἐχφευξόμενος. τὸ δὲ ἦν ἄρα ὄνειδος αὐτοῖς. 10 
προσπεσόντες γὰρ ταῖς πύλαις οὐ μετὰ τῆς αὐτῆς καὶ μιᾶς προ- 
ϑέσεως ἐπήρχοντό τε καὶ ἀνεχώρουν, ἀλλ᾽ ἐν ταραχῇ καὶ σὺν 
Β οὐδενὶ κόσμῳ ἐμπίπτηντες μεϑ᾽ ἡσυχίας καὶ σὺν καταστάσει τῇ 
προσηκούσῃ ἀνεζεύγνυον. εὕρισκον γὰρ καϑ᾽ ἡσυχίαν καϑημξ 
νους τοὺς φύλακας χαὶ μηδὲν ἐπαΐοντας τῶν ἀνὰ τὴν πόλιν γενο- 15 
μένων. ὅϑεν καὶ μᾶλλον ἤλγουν ὡς τόσον ἠπατημένοι, ἢ ὠρρώ- 
δουν ἐν ἄλλαις πύλαις ἐλπιζόμεναν τὸ κακόν. ᾧ δὴ καὶ πλείω 
παρεῖχεν ἐκείνοις τὴν ταραχήν, εἰ οὕτω βρωδυνάντων τῆς πρὸς 


4, χατ᾿ ἀχροϑυμίαν7 ᾿ 

ates οἵ ἰα urbo prasvalers, non quod ĩpsoa viderent, δοὰ ex trepidatione 

uam gernebant οἰνίαπι ducta ooniectura, aolutiâ vinculis 66 comites addi- 
eruat iia de quihus ἀϊχὶ armatis, οἱ extremo velut agmine cohortem 
auxerunt obeuntem, ut eat memoratam, viasa urbia, δὲ praecurrontes δ6- 
quebantur, non illi quidem animo aut impetu puguandi ultionisve ab ho- 
ato aumendao, δοὰ taedio careoris occasionem, ut ſit, quomodocumque 
oblatam usurpandae libertatis libentor amplexi. ista porro ennctorum 
βὶς æuntium preocurnio δὰ portas ciritatis ferebatur. sequebatur autem 
multitado conſusa populi, efhorrescente pro 20 unoquoque, dum repotat 
quam infirmus μοῦ 80 sit δά propolsandum malum ingruens, οἱ ita δὲ 
plaribus applicante, εἷς ἔεγο δυϊόιιοίδ errantium cogitatiouum δυπιβιδ, 
aut 866 atatĩm moritaros, ai hostium forro ρος portam patentem ertriuse- 
οἵδ irruentium primi armatorum, quos sequebantur, cecidiagent; δαί εἰ 
hi ſortana πὶ meliori repellerent ingredientes barbaros et inaiors impetu 
incumbendo reprimerent vim ipaorum, non deeperabant zinguli eorum., 
qaos diximus custodiis elappos, invenire in communi trepidatione viam 
αἰ δὲ privatim consulendi, erumpendo per aperta oſtia aimul cum referen- 
tibua pedem hostibus, οἱ ita effugium αἰϊουδϊ! captandi. in fine autem 
buius viao ladibrium aui risumque repererunt. cum enim δὰ portam, quo 
iter intenderant, porvenissent, ποὺ eodem aesta οἵ, anxietate auimi qua 
venorant redierunt, aed tumultnose inordinatequo eo progreæi tronquilli 
eoouriqua roecdehent, custodas ziquidem portas quiete desidentes εἶπε 
ullo adhue rerùm quase por urbem gerebantur δομδὰ inveniunt. onde υδὰ 
τῶ dolebant, quod illuaum vibi ϑαδεὶ non tamen omui adhue aolicitadine 
vacahant, roputantes potuises ſieri ut por aliss portas hostes in urben 
Ρομαϊξῳωρδοηξ, immo οὔ) attentius cogita verant, ilia ipas, quam vidobaut, 








DE ΜΙΟΗΑΕΙΕ PALAEOLOGO 1.1. 449 


τὰς μηδένα φόβον ἐχούσας πύλας ἁπτομένων οἱ ἐγϑροὶ καϑ᾽ ἔτέ- 

τας πύλας μετ᾽ εὐχερείας πάσης εἰσελῷεν. καὶ δὴ ἐχεῖϑεν δια- Ο 
σχιδνάμενοι, οὗ μὲν ἔνϑεν οἱ δ᾽ ἐκεῖθεν ἰόντες, ἅμα καϑ᾽ ἡμί- 
σεις ταῖς καϑ᾽ ἑχάτερον πύλαις ἐφίσταντο, ἀπογνόντες ὡς μὴ 
᾿βπονούσης τῆς καϑ᾽ ἕω. ὡς δὲ τὰ ἴσα καὶ ἐν ἐκείναις εὗρον (τὴν 
γὰρ πρὸς αἰγιαλὸν οὐδεὶς ὡς προδώσουσαν καϑυπώπτευεν), εἰς 
ἕν συναχϑέντες χαϑίαταντό τε τὰς ψυχὰς καὶ ἐν ἀμηχανίᾳ τοῦ τί 
πράττειν ἦσαν" μὴ γὰρ ἂν κατ᾽ ἀέρος πεσεῖν τοὺς ἐχϑροὺς πτέρυ- 

γας περιϑέντας. ὡς δὲ καὶ τὴν ἐς αἰγιαλὸν φέρουσαν ἐπιστάντες Ὁ 
ἰοἐλευϑέραν καὶ ταύτην δέους εὗρον παντός, τῶν φυλάκων καὶ εἷς 
χλεύην τιϑεμέγων σφίσι τὴν ἀπάτην, ἀνέπνευσάν τε εὐθέως τοῦ 
δέους καὶ τὴν αἰτίαν τῆς φήμης ἠρεύνων" μὴ γὰρ ἂν αὐτόϑεν 
γῆς μυχησαμένης ἐξενεχϑῆναι, εἰ μή τις πρῶτος τὸν φόβον ἐψευ- 
δολόγησεν. ἐπὶ πολλὰς γοῦν τραπόμενοε τὰς ὁδούς, μηδὲ τὸ 
1δ τυχὸν παριδόντες, ἣν τις προβάλληιτο, οὐδὲν πλέον εἶχον εὑρέ- 

Ι σϑαι τοῦ ἐξ ἀφανοῦς ἅμα τε γεννηθῆναι καὶ μα τραφέντα συγ- αὶ 
διειληφέναι τὰς τῶν πολλῶν ἀχράς. τὸ δ᾽ ἐκ προχείρου καὶ πι- 
β ϑανὸν εἰς αἰτίαν τὸ τῆς εἰχόνος τῆς ϑεομήταρος καϑ᾽ ἱκεσίαν ἐκ-- 


nimia δοιΌν (86 catodum caram ipsis βόιπονονας δυβευδίαυο, reputanti- 
bus pari forte negligentia solutos aliarum portarum praesidiarios, faeile 
oppressos aubito incursn hoſstium, aditum Tocharis in urbem praebriseo. 
quare ΤΟΓΡῸδ anxũ partiuntur sese bifariom; et δὰ dnas quase restabant 
(praetet Orientalem, quam vacaro incommodo videbant, οἱ maritimam, 
888 nemo supicabatur venire hostes potuisse) duas, inquam, eodem 
tempore reliquas portas adierunt. ut autem πὸ in his quidem repererunt 
danmi aut æuspicionis quidquan, irarunt videlicot mentesquo ἃ gravi 
perturbotione receperunt. temen δόδυο incerti quo 20 verterent, vbi 
delĩtescerent, unde, qua irruiscent hostes, omnis circumspectando quae- 
rebant, quid enim Ὁ dictitantes: δὴ illoe poutabimus alis per aörem iu- 
veetos auperne intra urbem involasse ἢ cum autem poſtremo illam ipsem, 
quas littus maris apectabat, portom lustrantes aimiliter liberam οαιδὶ metu 
deprehendisent, εἰ custodum ibi quoque errorem Ipais οἱ credulitaterm 
exprobrantium ludibrio irrisi essent, respirarunt ab omni formidine tunc 
pene, οἱ solutis ἴδπι animis investigabant quas origo ſaleas opinionis 
φείονο auctor mendacis Indicii fuiscet: ποῦ enim videlicet terrao quodam 
mogitu oxtitisss vocem quas ingressos denuntiasset hootes, δβεὰ ounino 
primom ↄliquem fuisse veni nuntium metus. postquam vero diu οἱ di- 
genter in iſta zunt Inquicitions versati, explorantes circum omula nihil 
aliod reperire potuerunt nisi mendaoem fomam multis eodem momento lo- 
eis εἶσι! natam, aimul increbescentem, imul volgi conplesss aures, δἰ- 
59] aninos inani terrore perfudisse. υὑπα tantum quas aliqua verisimili- 
tediao niteretur poblĩci erroris eanssa memorabatur, sopplicatio σας forte 
per urbem ὁποία, circumlata de more in thenea per solemnein 66 die 
pompam imagine deiparae, turba mulierum gequente quod saolet in δυρ- 
plĩcationibus acclamari ab mala deprecantibus carmen pone frequentan- 


.- 7 - 
. καῖον τὴν δέησιν κατόπιν ἧκοίσας. τούτων οὖν ὀλοφυρτικῶς 


Ρ 166 


2850 GEORGII PACEAVMERIS 

φερομένης πλῆϑος ἕπεσϑαι γυναικῶν, ἃς δὴ καὶ ἐκφωνεῖν ἀναγ- 
κατὰ Περσῶν καὶ Τοχάρων ϑεοχλυτουσῶν, εἰχὸς τὰ τῆς φωνῆς β 
διελθεῖν, καὶ συμβῆναι τὰς μὲν κατ᾽ ἐκείνων μεγαλοφωνούσας 
ποτνιᾶσϑαι, τοὺς δὲ πέριξ καὶ ἔξωϑεν τὴν φωνὴν δεχομένους τὰ 9 
κατ᾽ ἐκείνων ὡς περὶ ἐχείνων ἐρχομένων ὑποτοπάζειν, καὶ οὕτω 
διαδοϑῆναι συνάμα φόβῳ τὸν λόγον, καὶ τὰς τῶν πολλῶν ἀκοὰς 
πληροῦντα παραϑῆξαι τὸν ϑόρυβον. ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μὲν οὕτως, ὃ δέ 

γε βασιλεὺς μετὰ ταῦτα μαϑὼν ὅπως γένοιτο, ὑπερεπάϑησέ τε 
καὶ πέμψας διὰ γραμμάτων τὰ πολλὰ κατεμέμψατο. μηδὲ γὰρ. 
ἀνδρῶν εἶναε φρονίμων καὶ νοῦν ἐχόντων πρὸς τὸ παρεμπῖπτον 
τῆς φήμης ϑορυβουμένους εὐθὺς ϑορυβεῖν᾽ δεῖν γὰρ ἐννοεῖν τὸ 
τοῦ πράγματος ἀνυπόστατον, καὶ ὅπως ἐχϑροὶ μὴ περικαϑήμε- 
vos πόλιν μηδ᾽ ἐν χρῷ τῶν πύργων ὄντες, ἀλλὰ μόλις καὶ ἀκουῦ- 
μένοι διάγοντες ἐν Περσίδι, αὐτίκα παμπληϑὲς ἀπέχοντες πε- 15 
τασϑέντες ἐμβαῖεν δίχα πολέμου καὶ προσβολῆς. ταῦτα καὶ τὰ 
τοιαῦτα γράψας καὶ ὀνειδίσας δ' βασιλεὺς εἷς τὸ ἑξῆς καϑίστα 
πρὺς τὸ εὐφυλαχτότερον τὸν λαόν. 


tium; ac videlicet quae tune maxime tĩmebant, distincto poscenda eorum 
liberatione nominatita exprimentium, nec sine eiulatu ingeminantium “de- 
fende πος deus ἃ Perais, ἃ Tocharis erue, ἃ barbaris nos dens protege 
talia cum meticulosum genus muliercularum et in ĩis consternatiores ani- 
culas quaedam vociſerarentur acutius, credibile est voces illas Perarum 
οἱ Tocharorum percussisse aures quorundam aliud agentium, et novitate 
ipsa ac tono formidinem clente, multos, indiscusso statim indicio εἷ- 
acente, ἴῃ absurdam ingressorum urbem istorum, quos appellari aodieraut 
nominum, opinionem ac fidem fuisse ridicule pertractos. nam ne cito de- 
prehenderetur primus error, perturbationem ex dira mentione gtatim nea- 
ἔδπι ohbettiasse, οἱ persuasionem cum metu late disseminasse. ita tumol- 
tum urbia οἱ illam insaanam trepidationem ortam auctamque. δἷς illi con- 
iectantes disserebant. caeterum imperator ubi δὰ post cognovit, cum 
humaniter compassus eêerrori est, tum literis scriptis haud perfunctorie de- 
ces praesertim primoresque reprehendit, negans virorum prudentium ac 
ne sensu quidem communi satis expedite utentium fuisse, statim usque 
adeo turbari fama temere illata, primum siquidem explorare oportuisse 
quo ſundamento rumor niteretur, praesertim male cohaerentia nuntians: 
quomodo enim hostes intra urbem εὖ ἴα civium iugulis, de quibus audi- 
tum nondum esset foris approximasse, circumsidere muros, turribus se 
admovise quomodo qui paulo ante dicti essent haerere in Perside, 
aubito alis aumptis volucris exercitus supra starent imminentes desupet 
cervicibus, tantum intervallum, ubi εἰ arces et praesidia Romana siut, 
victorĩs momento emensos ὃ haec et his aimilia merito exprobrass pet 
epistolam Nicaeensibus imperator id agebat ut in posterum cautiores illo⸗ 
redderet in occursu aimilium casuum. 








DE ΜΙΓ(ΒΑΕΙῈ PALAEOLOCO L. IV. 251 


t 


4. 


» 

4 θχέται δ᾽ ἐνθένδε τὰ κατὰ τὸν πατριάρχην Ἀρσένιον. ὃ γὰρ Ῥ 110 
βασιλεὶς πᾶς γιγνόμενος πρὸς τὸ πεῖσαι αὐτῷ τε ἠπίως προσενέγ-- 
χασϑαι χαὶ τὸν δεσμὸν λύειν, ἐπεὶ ἀπέγνωστό οἱ τὰ τοῦ σχοποῦ, 

πολὺς ἦν ὀριγνώμενος ἐκ παντὸς τρόπου ἐκεῖνον ἀποσχευάσασϑαι, 

5 ὅϑεν καὶ πολλάχις τοὺς ἀρχιερεῖς συγκαλῶν ἐμαρτύρετο τὴν ἀνάγ-- 
χῆν, ὡς δέον ὃν ἄγοντα τῶν ἄλλων σχολὴν τὰ τῆς ἀρχῆς πολλὰ 
ὄντα χαὶ δυσεξάνυστα προσκοπεῖν, ὃ δὲ κἀκείνοις ἐνειλοίμενος Β 
ἐξ ἀνάγκης ἀπαραιτήτου, ὡς μέγα τι καὶ τὸν ἀπὸ τοῦ πατριάρ-- 
χου δεσμὸν ἐφόλκιον ἐπισύρεται. ἐχρῆν δ᾽ οὐχ οὕτως, ἀλλὰ 

ιϑκαὶ αὐτοὺς τῷ πρἄγματι νεμεσᾶν, εἰ πλημμελήματος μὴ οἵου τ᾽ 
ὄντος τῇ εἰς τὸ ἀρχαῖον τῶν πραγμάτων ἐπαναχάμψει ἐξαλη- 
λίφϑαι ὃ πρὸς τὸ ϑεραπεύειν ταττόμενος δυοῖν ϑάτερος πράττοι, 
ἢ τὰ πρότερα ὡς εἶχεν ἀνταπαιτῶν, ἢ τὴν ϑεραπείαν ἀναβαλ- Ὁ 
λόμενος. τὸ μὲν γὰρ ἀδύνατον, τὸ δὲ πάντως ἀνοικονόμητον. 
16 καὶ δέον ὃν παραινεῖν καὶ τὴν τοῦ μεταγνῶναι δεικνύειν ὁδὸν καὶ 


IV. 


Hinc incipinnt res adversos patriarchum Arsenium gestas. cum enim 
— totus hactenus faisset in deliniendo patriarcha, omnibusque 
ofuciis eblandiendo πὶ mitius agers secom vellet οἵ anathematüs inĩecti 
vincuium aolvere, poſtquam animad vertit 86 nihil proficere desperavitquo 
plane meliorem in posterum successum petitionis istius suas, conversa 
velificationo vehementer in consilium incubuit eius omni ratione amovendi. 
ei τοῖ praemuniendae, saepius convocatis sacrorum praesidibus, conte- 
stans exponebat angustias quibus conflictaretur, inter hinc quidem ur- 
gentes ineluctabili necessitate curas imperii, tales omnino quao aolutum 
ἃ caeteris animum requirerent, ac vel aio vix ἃ satagente connitenteque 
rout oportebat expedirentur, inde autem obſtantem duritiam patriarchae 
impedientis 86 ac quasi conatrictum trahentis diris vinculis anathematis 
infandi. considerarent haec, et viderent an non esset aequius veniro 
iparos βϑοῦπι in partemꝰ solicitudinis publicae, improbanda ista intempestiva 
pertinacia. patriarcham, cuius eesent partes adhibere curationem lapsis, 
obfirmasse inflexibiliter animum in prosecutione alterius harum duarum 
rerum, aut ut natur in priorem δίδίυπι id quod meo poccato muta- 
tum est; aut ni hoc fiat, mihi omnes spes redeundi vunquam δὰ commu- 
mondem ecelesias inexorabili zeveritate praecidatur. atqui, ut vos — 
veſtra prudentia videtis, alterum quidem istorum fieri non potest: alte- 
γεν perquam inbumanum est εἴ ab ecclesias materna ἴῃ auos indulgentia 


252 ΟΕΟΒΟΙ͂ PACHVMERIS 


τῷ μηδὲν τοῦ πλημμελήματος αἰσϑομένῳ ἢ καὶ καταρῥαϑυμοῦντι 
ἐκ προαιρέσεως, ὃ δὲ καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ νυττύμένον τῷ γνησίως 
μεταγνῶναι, καὶ τὴν ϑεραπείαν ἐκτόπως ϑέλοντα δέχεσϑαι, χἂἄν 
καυστῆρσιν οἰκονομοῖτο, ἐκεῖνος ἀπωθεῖται, καὶ τῷ μεταγνῶναι 
Ὁ τὸ ἀπογνῶναι συνείρει, ὡς κρεῖττον ὃν μὴ μεταγνῶναι ἢ ἀπογνῶ- 5 
ναι μεταγνόντα" τὸ μὲν γὰρ ἀναλγησίαν χατηγορεῖ, τὸ δ᾽ ἀπώ- 
λειαν αἰωνίζουσαν. αὐτὸν μὲν οὖν καὶ πολλάκις προσελϑόντα 
ἀποπέμπεσθαι, καὶ ζητοῦντα τοὺς τρόποις τῆς ἰατρείας οὐχ 
ὅπως λαμβάνειν ἀλλὰ καὶ προσονειδίζεσθαε, καὶ τέλος οὐδὲν 
ἄλλο πυνϑάνεσϑαι πλὴν τὸ ἀνάγκην εἶναι τὸ τραῦμα ἰᾶσθαι, 10 
E ὅπως δ᾽ ἰῷτο μὴ μανθάνειν, ἀλλὰ πρὸς τὸ πράττειν προτρέπε- 
σϑαι μηδὲν εἰδότα τῶν πράττειν ὀγειλομένων, εἶναε δ᾽ ὑπο- 
πτεύειν τὸ πᾶν χλεύην. ““ ὥρα γοῦν δεδοικέγοιι μή τε καὶ πράτ- 
τοντος ἐκεῖνος ἀναλαμβάνων τὸ ἔγχλημα, ὡς μηδενὸς αὐτάρχους 
γενομένου, μὴ καταδέχοιτο, καὶ οὕτω πονέσας ἀνήνυτα γνώσο- 16 
μαι. ὃ δ᾽ οὖν καὶ ἐμφαίνει πλαγίως, ἀκούσαντες ἂν διαγνῶτε 


1. τῷ] τὸ Ρ. 11. πρὸρ τὸ] τὸ πρὸρ τὰ P. 


maxime abhorrens. veri pastoris et providi patris munus fuerat hortari 
βιὰ poenitentiam, οἱ viam ostendere —8 , calcarque addere, πὲ δὰ 
deum frugemque rediret, otiam 20u0m miseriam non sentienti, negligent- 
que ac respuenti obstinata contumacia remedium. ille autem πὶ vultro 
damnantem detesſtantemque scelus meum, moe omnia verae poenitentiae 
aigna exhibentem, mo etiam atque etiaui poſscentem poenas mihi ĩmponi 
aalutares, me patientia obnoxia profitentem sectionis quoque εἰ ustionis 
austeris zubeundis curationibus paratum, reiicit atquo aspernatur tameo, 
et culpae uteumque ἃ resipiscente damnatae conscientiam aequum cenet 
extrema desperatione conetringere. mihi vero minus malum minusque 
noxium videtur non agnoscers culpam propriam, quam οἷδε improbatae 
revocataeque veniam desperare. prius enim illud duritiam δοίπαι arguit 
alias emendabilen impoenitentâs in praesens animi: hoc posterius in aeter- 
nas utique demnationis exitium ineritabile detrudit poceatorem. eupertus 
omnis haec queror. nibil non tentavi. adivi διρβίοχ patriarcham 68" 
2*8 toties reiectus som. rogavi ut mihi catisſactionis modus praescri- 

erotur: non modo non impetravi, δοὰ acriter increpitas, δοὰ contume- 
lioso obhiurgatus aum, ἃ non aliud extremi responsi loco δὲ finem adii- 
cĩento, nisi necesas ote curari vulnus, quae autem εἰ possit fieri medi- 
cina, 860 πεδβεῖζθι verum enimvero an non irrideri 86 ſuperbo lodibrio 
illo ĩuro auspicetur, cui zuadeatur οἱ tanquam nedessarium praescribeter 
eſfficere aliquid, οἱ tamen quo id modo quave ratione queat auescipi ae 
perduci δὰ etum, ipso qui inbet ignoraro 60 testetur ἢ nonne hinc iueta 
causa mihi relinquitur timendĩ no, εἱ ultro aggrediar aatisfaoero pro cri 
mino, ubi multa impendoro, multa tentavero, multam δι θη niteusque ia 
aceleris expiationem τοοῖ peregero, haud δα tamen ille antis accipiet, 
aioque contentiones me illas asrumnasque perdidiase apretas δὰ οχίσϑωουϑι 
ae repulens δειίϊδιβ. δυάϊἑο autem οἱ pro veſtra apientis δεείδμιδια 
quale δἷξ οἱ ecquid expediet reipublicao, quod per itas auboges οὐ'- 


DE ΜΙΟΒΔΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 253 


ἣν ὅλως συμφέροι. ἀποϑέσεε γὰρ βασιλείας καὶ ἰδιωτισμῷ με-- Ῥ 171 
τιέναι τὸ ἔγχλημα βούλεται. τῷ δέ, ᾧ ἂν καὶ συνενέγκοι σχο- 
πῶν, οὐδ᾽ ὅλως εὑρίσκω. ἐπὶ μὲν οὖν τοῖς κοινοῖς, αὐτόϑεν 
ὁῆλον, καὶ οὐδὲν δεῖ ἐρωτῶντας μανθάνειν" τὸ γὰρ μήτ᾽ ἐκεί- 

ὅγου οἵου τ᾿ ὄντος τὰ πράγματα διοικεῖν, καὶ μηδὲ συμβάντος 
ἐχστῆναε, ὡς μέγα τι τὴν ἐρημίαν λογίζεσϑαι, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἣ 
ζητοῦντος οἶμαι κοινὸν ὄλεθρον καὶ Τελχῖνος τρόπον ἐνδειχνυμέ- 
rou. ὃ δὲ καὶ μᾶλλον διαφερόντως τῶν ἄλλων ἅπτεται τῶν 
ἐμῶν, μαχρὰν ἂν τὴν δημηγορίαν κατέτεινα ἄν, ἢν μήγε καὶ ἀφ᾽ Β 

Ἰοἑνὸς μόνου οἷός τ᾽ ἦν παριστᾶν τὴν βλάβην. τί γάρ μοι καὶ 
ἐχέγγυον τοῦ δὲ αὖϑις ἀπραγμόνως βιῶσαι καταϑεμένῳ τὴν ἐξου-- 
σίαν; τί δὲ γυναικὶ καὶ παισὶ μᾶλλον; οἷς ἂν παρευϑὺς μοῖραν 
ἐφεδρεύειν ἀνάγκη ἧς ὃ τυχὼν οὐ γηϑήσειεν. ἐμοὶ μὲν οὖν οὐκ 
ἔστιν ἀμφισβητεῖν ἐκείνῳ τῆς πνευματικῆς ἰδμοσύνης, κἂν ὃ τε 

16 κελεύοε" τέως δ᾽ ἐν τούτοις πολλοῦ γε δέω προσεπαινεῖν. ποῦ 


9, τῷ] τὸ 8. ἅπτεσθαι P. 11. δὲ} καὶ 7 an ἐς 7 


que ĩnnuĩt. videtar velle me depositione principatus οἱ τϑάϊέα δὰ vitam 
privatam expiare acelus quod conscivi. in Roc ille quid apectet, οἵ ἴῃ 
quem transferre cogitet principatum mihi ereptum, comminisci equidem 
neo. quanta porro quamque pernĩciosa inde foret oritura perturbatâo, 
arabiicere aibi quiaque circumspiciendo cuncta potest, ut alium consulat 
neminem. cum enim ille cui interversum imperium patriarcha iure queri- 
tar, nec per aetatem aut experientiam par δἷξ moli ſerendae publicarum 
retum, praetereaque in calamitatem inciderit cum immedicabilem tum 
omnino talem, quae ut abunde cuncta caetera suppeterent, omnem εἶ 
rorsus facultatem ac vim adimat principatus unquam quomodocunque 
ungendi, Βὰ 8 patet quam perniciose consulat reipublicae, qui me amoto 
redactoque in ordinem solum ἰδίαπι εἰ destitutum ope collegae universo 
rerum ommium regimini praeficiat. hoc enim quid easet allud quam in 
exitium certissimum cuncta proiicere, δὸ mali daemonis invidentis rebus 
bene constitutis indolem praeferre ἢ idem hoc porro consilium quam meis 
privatĩs rationihus atatus famae salutis capitale atque immaniter infestum 
ait, diatinctius exequerer, longa oratione singula enumerando, nii totam 
latiscimo patentis iniuriae perniciem brevi possem compendio oculis, in uno 
veluti ꝓpecimine, subücere. quem euim idoneum mihi vadem dabunt 
tranqquille me ac secure deinceps victurum, postquam imperium abdicave- 
τοΐ quid tone fiet uxori, quid meis liberis? quos utique principali de- 
laproe fastĩgio illa expectat, illa statim excipiet vitae δοῖβ, qua vix ho- 
mo ὧδ volgo contentos degeret. quae ego Jum repoto, εἰδὶ haud prae- 
ſeacte iverim infitias inesse fortasse apiritualem feierchze prudentiam 
in allis plerumque quae praescribit, tamen adduci unquam nequeam ut 
credam posse iilum mihi Ἰαδίο ἀς sapienter tantum detrimentorum ac ca- 
itatam, quantum ἰδία perniĩciosisaima fortunis capitique meo ac meo- 
rom exauctoratio continet, poenae nomine medicinalis aut poenitentiae 
ↄpecie ininngere. ταδὶ enim locorum, qua in gente, tals quid- 
quam extitiaae fando unquam andĩüvimus Ἐ οἱ cuius tandem, quod veluti 


254 GEORGI PACHVMERIS 


γὰρ καὶ τίνι ποτ᾽ ἔϑνει τὸ τοιοῦτον ἔβλαστε; καὶ εἰς τί παρά- 
Ο δειγμα βλέπων ὃ ἱεράρχης ἀνεμεσήτως ἀξιοῦν ἔχοι τοῦτο καὶ ἐν 
ἡμῖν; ἢ οὐχ οἶδε τὸν τοιαύτης γευσάμενον καϑάπαξ μεταβολῆς 
μι τρόπον εἶναι μετεγχλίναντα τελευτῶν ; πόσοις γὰρ ἐφεδρεύεται 
βασιλεία ; ὅπόσοις δὲ καὶ ἡ πίστις ἔψυχταε ἐπὶ τοῦ σχήματος, 5 
σωζομένου καὶ ἔτε τοῦ βασιλέως, οὖς καὶ καϑυφεικότος ὡρμημέ- 
νους πάλαι θαρρεῖν ἀνάγκη, κἂν αὐτοὶ μὴ δρῷεν Ἰάπτοντες ἄλ- 
λως, ἀλλὰ τῷ γ᾽ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς καταστάντι, ὥσπερ ἀντιζηλοῦν 
Ὁ εἰχός, οὕτω καὶ δρᾶν τὰ χείριστα ῥάδιον. τί δὴ καὶ ἀνάγειν εἰς 
τὴν ἀρχὴν ἔδει, ὃν μετ᾽ οὐ πολὺ κατάγειν ἐβούλετο, ὡς γεύσαντα 10 
μόνον ἀποστερεῖν; χωρὶς δὲ τούτων καὶ ϑεόν, εἴπερ τινὶ ἄλλῳ 
μεγίστῳ, καὶ καταστάσει βασιλείας συνιέναι πιστεύομεν. ϑεοῦ 
δὲ βουλὴν διασκεδᾶν ἐϑέλον ὡς δ᾽ αὔϑαδες, ὡς δὲ καὶ μέγαν 
ἔχον τοῖς τολμῶσι τὸν κίνδυνον. ταῦτα τοίνυν ἐνθυμουμένους 
δεῖ καὶ ὑμᾶς τῷ δικαίῳ τῆς βασιλείας συμπράττειν, καὶ μὴ οὕτω 16 
Ἑ καταμελεῖν ἡμῶν ἐπὶ τοσοῦτον ἀπαγχομένων τοῖς λογισμοῖς. τί 


1. εἰς] εἰ P. 2. βλέπον Ῥ. 9, εἰς ἀδεγαί..  [(ἑ3Ἃ8. ἐϑέλειν 
ὡς μὲν αὔϑ.7 


exemplar fuerit intuitus, auctoritate probati alias facti tantam istam 90 
puta vit excusare posse, aut etiam commendare, novitatem ὃ an nescit εἰ 
qui ex vita privata in imperium evectus principatum semel degustaverit, 
non aliam quam cum praesentissimo coniunctam mortis periculo conditio- 
nem οδίοπαϊ fortunae prioris resumendae? plurimornm etenim semper in- 
δ᾽ 116 principatus obsidetur: plerorumque vero subditorum fides et amor 
in principem vana dumtaxat auperficie ostentatĩ exterius obseqnĩ totus 
expromĩtur, intus nibil habens solidi. quare necesse est δῦ ἃ quo Υἱο- 
lando sola reverentia potestatis odia malevolorum coẽrcebat, cum primum 
nudatus praesidĩo imperii telis invidiae ſuerit obiectus, iis insultibos im- 
peti vel palam oppugnantium vel clam faventium oppugnantibus, quibus 
aalvos haud possit obsistere. quae cum aequos αἱ sapientes omues ae- 
stimatores rerum reputare apud sese par fuerat, tum eum maxime qui 
me δΒΌΟ ĩpse in primis sauffragio δὰ imperium extulerit, hoc est inyidioso 
εἰ ofſensionibus exposito implicuerit negotio. unde ĩpeius est tueri quod 
fecit, non autem id agere, mea exauctoratione procuranda et per ean 
in me armanda invidia aemulorum, ut quem Nihi aupremus honor, in 
extremum mihi vertatur exitium. quid enim attinebat in gsummum fasti- 
gium evehere quem paulo post in perniciem ultimam detrahere inde ac 
praecipitem deiicere conaretar, tanto miserius sensurum calamitatem, 
quanto eam experientia prius degustatas in suprema potestate folicitatis 
acerbiorem intolerabilioremque reddiderit? praeter haec, δὶ quod huma- 
num maioris momenti negétium deus peculiari cura dignatur, evectionen 
alicuius in imperium rem esse, utique cui semper interveniat atudioior 
aliqua numinis providentia, vulgo εἴ merito existimamus. quod igitur di- 
vind consilio decretum effectamque δἷς revocare δὰ rescindere hominen 
conari, quis non videt quam temerarium, quom inæaolenter arrogans, 
quam denique audentibus periculosum censeri debent ἢ haec vobiscum re- 





DE ἩΠΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 255 


δαί, οὐ τῇ ἐκκλησίᾳ μετάνοια ὥρισται; οὐ νόμοι ταύτης ϑεῖοι 
προβέβληνται; οὐχ ὑμεῖς κατ᾽ ἐχείνους τοὺς πολλοὺς ϑεραπείε- 
τε; ἢ τοῖς βασιλεῦσι διαφερόντως πρὸς τοὺς πολλοὺς οἱ τῆς ἐκ-- 
χλησίας πρόχεινται νόμοι; εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ εἰ μὴ παρ᾽ ὑμῖν με-. 
ὁτανοίας ϑεσμοέ, ἀλλαχοῦ τῶν ἐχκλησιῶν εἰσί, καὶ προσδραμοῦ- 
μαι ταύταις, καὶ παρ᾽ ἐκείνων ϑεραπευϑήσομαι. ἡμῖν μὲν οἷν 
τὰ χατὰ γνώμην εἴρηται, ὑμῖν δὲ σκεπτέον τὸ ποιητέον βουλενο- 
μένοις συνάμ᾽ ἐχείνψῳ. οὐδὲ γὰρ καὶ εἰσέτε ἀνέξομαι πάσχειν Ῥ 112 
ἀνίατα. χαλὸν γὰρ ἢ παρ᾽ ὑμῖν ἰᾶσϑαι, ἢ ζητεῖν τὸν τρόπον 
τ0τῆς ϑεραπείας ἑτέρωθεν." ταῦτα τοῦ βασιλέως διαλαλήσαντος. 
τοῖς ἀρχιερεῦσιν, χαὶ οἷον πρὸς τὰ τῆς μάχης ἀκροβολισαμένου, 
ἐκεῖνοι ἐφ᾽ ἑκάστῳ τῶν λεγομένων τοῖς ἀχϑομένοις προσεοιχότες 
δῆλοι ἦσαν τὰ πρὸς βασιλέα τοῦ πατριάρχου συνύλως οὐκ ἀπο- 
δεχύμενοι, καὶ διὰ τοῦτο πολλὰ καὶ αὐτοὶ προτιϑέγτες καὶ ἅμα 
is συνείροντες ϑεραπεύειν ἤϑελον τὸν χρατοῖντα. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ Β 
καὶ καϑυπισχνοῦντο μόνον χαὶ αὐτοῦ βασιλέως προσπέμψαντος 
αὐτοὶ τὰ μεγάλα συλλήψεσϑαι. (2) ὃ γοῦν βασιλεὺς καὶ ἄλ- P 178 
λους μὲν καϑ' ἕνα πλείστους ἀπέστειλεν ἀξιῶν τὸν ἱεράρχην λῦ- 


pntantes, aequum est, patres, dare vos operam ut imperialis dignitatis, 
prout fas piumque est, ratio habeatur, neque negligere nos tanto iam 
teinpore misere suspensos atque aestuantes inopia consilii. quid enim- 
vero? δὴ non ab ecclesia poenitentiam dari poscentäbus definitum εἰ 
nonne hoc olim eius leges divinae sanxerunt? non iuxta eaa quotidie 
quisque vestrum quoscunque opus est (plurimi autem offeruntur tales) 
praescri bendis aatisfactionibus curatis? an peiori conditione principeas 
aont? δὴ illos unos ecclesia ab universali sua in filios indulgentia ex- 
ceptos exclusosque vult, nec Iégum omnibus latarum frui beneficio pati- 
tur ἢ respondete num ita sit; declarate, inquam, non esse apud vos poe- 
nitentiae locum, nec excipi ἃ vobis resipiscentem qui poenas sibi acoleri 
purgendo iĩniungi zalutares petat: tum meae partes erunt mihi consulere, 
εἰ albi quaerere rem necessariam cuius hic copia non suppetit. aliae 
aliis in ſocis ecclesiae sunt: ess adibo, ab iis poenitentiam petam οἱ 
coneqnar. exposui vobis sensus intimos animi mei: considerandum vobis 
relinquo, εἰ cum ipso patriarcha consultandum, quid fieri conveniat. 
non enim amplius patiar pro deposito me abüci. iam, inquam, mihi 
plane decretum est aut accipere curationis modum ἃ vobis aut alibi quae- 
rere. talia episcopis locuto imperatore, ac per haec quasi prima velita- 
tione auspicato praelium, illi δὰ singula quae dicta fuerant dolore signi- 
ficato, declararunt, quae severe ac dure patriarcha erga imperatorem 
ageret, sibi minime probarĩi; ac propterea post multa invicem collata 
disceptataque paratos se oſtenderunt δὲ oſſerendam Augusto poenitenti 
reconcilĩationis viam. non tamen tunc adhue ulterius processerunt quam 
δ promitterent 30 intercessuros apud patriarcham quam efficacissimo 
poent, ausdentes ut pro 86 ipae de noro allegaret δὰ eum oratores 
aupplices, quibus δὰ impetrandum quod rogarent ĩpasi se pro virili coope- 
rataroa recöpiebant. (2) igitur imperator qum 81108 aingillatim allegavit 


9256 GEORGI PACIXMERIS 


σαί οἱ τὴν ἀϑυμίαν, ἑτοίμῳ ὄντε, ὡς ἐκεῖνος ὑπισχνεῖτο, τὸ 
κελευόμενον ἐκπληροῦν" τέλος δὲ καὶ τὸν τῆς μονῆς τοῦ Γαλη- 
σίου προϊστάμενον Ἰωσήφ, ὃς δὴ καὶ Γαλησίου φανερώτερον 

Β ἐκαλεῖτο, ἄνδρα πνευματικὸν καὶ εἷς πατέρα τεταγμένον τῷ βα- 
σιλεῖ, ἀποστέλλων κατηντιβόλει δέχεσϑαι τὴν πρεσβείαν καὶ συγ. 5 
κατανεύειν τῇ ἀξιώσει. ἀλλ᾽ ὁ πατριάρχης πολλὰ μὲν παρὰ τῶν 
ἀρχιερέων ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ἱκετευόμενος, ὡς οὐκ ἄξιον λεγόν- 
των οὕτως ἐπὶ τοσοῦτον τοῦ ἐπιτιμίῳ συνίσχεσϑαι, πολλὰ δὲ καὶ 
παρὰ τοῦ πνευματιχοῦ ἐχεένου καὶ ϑείου ἀνδρὸς ἀξιούμενος ἐφ᾽ 

ςο ᾧ τὴν παιδείαν ἄλλως οἰκονομοίη τὸν δεσμὸν λύσας καὶ προστι- 10 
μῴη τῷ βασιλεῖ τῶν εἰχότων, ὃ δὲ καὶ μᾶλλον ἠγρίέαινε καὶ ἀμε- 
ταϑέτως εἶχε τῆς γνώμης, ὡς καὶ τοῖς πρεσβεύουσιν ἐπιπλήττειν 
καὶ αὐτῷ δὴ τῷ Ἰωσὴφ γενναίως ἐπέχειν, τολμῶντι ὡς δῆϑεν 
τὰ τῆς βασιλέως ἀναδοχῆς παρὰ τὴν ἐκείνου ϑέλησιν. αἱρεῖ δὲ 
καὶ λόγος παρὰ πολλοῖς ὡς καὶ ἐπιτιμήσειεν ἐφ᾽ ᾧ μηδὲ πνευμα- 15. 
τικὸς ἀναδέχοιτο" ὃ δὴ κἂν γεγονὸς ἢ ἐφυλάχϑη ἢ καὶ παραβα- 

ἢ ϑὲν ἐλύϑη ἢ καὶ ἄλυτον ἔμεινε, κἂν μὴ γεγονὸς ἐφημίσϑη, ὡς 

ΓᾺ 


θατίπιον 9 Βυρρί[ οἷον orans patriarchum ut 60 cura moertitiaque liĩberare 
ignaretur, offerens 86 paratum δὰ quidvis exequendum quod inberet. 
tandem εἰ Iosephum δὰ id misit monasterio Galesli praeposiium, coenobi 
quod regebat nomine quam suo ipsius volgo notiorem, virom saæpiritualen 
εἴ qui imperatori patris loeo esset, quippe audiendis eius confeasionibus 
praefectus. hune ergo pro 86 aupplicem allegans, obsecrare obtectariquo 
patriarcham inatitit uti tandem inflexus induceret in animum non ampuus 
uapernari preces auas. vehementer id ipdum ab eodem episcopi conten- 
derunt orantes, argumentis etam aôhibitis, οὐ indignum videri conteſton- 
tes principem tanto tempore ἰδίο quasi ογραδίυϊο diri anathematis cos- 
atrictum detineri. urgebat pro 86 quoque ardentoer rem eandem apiritus- 
tis pater aupplicis, ille, quein dixi, vir reverendus, demissiscime depre- 
cans δυδοερὶϊ sui nomĩne ut castigationem quam aequam indicatset prue 
acriberet, δὲ ea perfunctum mĩseratos anathematâs vinculo βοϊνογοῖ, autdo 
haec canebantur. ohdurnit, quinetiam exasperatus offeratasque mogis δε 
nudiens ἰδία patriarcha. adéoque inflexibiliter haesit in p̃roporito, κί 
etiam ea rogantes obiurgaret, οἵ ippum Iosephum acriter coërceret, εὖ 
acilicet nomine quasi is imperatorem absolvere ausus eeset coutra pa- 
triarchas voluntatem. fama certe increbuit per multos vulgata, prohibi- 
tum interdicto Iosepho ἃ patriarcha fuisse πὸ deincepa ipse confeæsiones, 
ut aolebat, εἶπα privatas acciperet eumque absolveret. quod interdictom, 
ai vere contigit, δὴ observatum ait, δὴ id transgressus Iosephus tran- 
gressionis istius venia impetrata τοδί οἰ ἴῃ integrum fuerit, δὴ postre- 
mo crimen istud contumaciae contra interdctum et revera consciverit 
losſephus εἴ inexpiatum id manzerit, in medio relinquam. fama quippe 
, ΜῈ priori contraria a quoque est, aaseorens nunquam perlatom 
patriarcha tale interdletum. et hae defenciono Iosephus ipse, ἔδείθι 
δ 


΄ 


DE ΜΙΟΒΛΕΙ͂Ε PALAFOLOGO L. IV. 257 


καὶ ὁ Ἰωσὴφ πατριαρχεύσας ὕστερον ἀπολογούμενος ὑπὲρ τούτου 
δισχυρίζετο, ὕμως πολὺς ἐγτεῦϑεν ἀνερράγη κλύδων τῇ ἐκκλη-. 
σίᾳ, ὡς ἰσχυρὸν προτεινόντων τῶν ᾿Αρσενιατῶν κατ᾽ ἐκείνου ἐγ.- 
κλημα παξριαρχεύσαντος σχιζομένων. 

6 .8, Τότε τοένυν Βοηδρομιῶνος ἱσταμένου καὶ τῶν συνή-- Ῥ 174 
ϑὼν νηστειῶν τελουμένων, ἑορτῆς ἀγομένης ἣν ἀχάϑιστον σύνη- 
ϑες ὀνομάζειν, τῶν τις τοῦ χλήρου ὃν νοταρίοις τῷ πατριάρχῃ 
τιλῶν μετὰ τὸν σφῶν πριμικήριον, ὃν καὶ μεσίτην εἰώϑασιν οἱ 
πολλοὶ σεμνύνοντες λέγειν, τοὐπίκλην  ψητόπουλος, λίβελλον 

Ιοκατηγορημάτων πλήρη συνθέμενος ἀσμένῳ ἐγχειρίζει τῷ βασιλεῖ, 

γυχτὸς τότε οὔσης μετὰ τὴν τῆς ὑμνῳδίας ἐκπλήρωσιν. ὃ δὲ Β 
τοὺς παρατυχόντας ἐκ τῶν τοῦ χλήρου συγκαλέσας ἅμα ἠρώτα 
εἰ χαὶ αὐτοὶ συκοίδασι τῷ Ε ψητοπούλῳ τά οἱ πραχϑέντα, ὡς δ᾽ 
οὐχ ἦν κατονεῦσαι ἀκούοντας πλὴν ἑνὸς ἢ καὶ δευτέρου, περί τα 

ιὁτῶν κεφαλαίων διεπυνθάνετο, καὶ ὑποίας εἴη τῆς ὑπολήψεως 

ὃ τὸν λέβελλον ἐγχειρίσας. ὡς δ᾽ ἐμαρτύρουν μὲν τῷ διδόντι 
τὰ μέτρια, περὸ δὲ τῶν κεφαλαίων ἀπελογοῦντο, ἀνάγκην τὸν αὶ 
εἰς τυιούτους ἀγῶνας ἀποδυσάμενον καὶ τοὺς συνειδότας ἔχειν 
ὁ βασιλεὺς εὐθὺς οἷηϑ είς », καὶ εἷς χεῖρας ἔχειν τὸν λέοντα, 

80 ἀπρὶξ εἴχετο τῶν γραμμάτων καὶ καιρὸν ἐτίϑει τῆς περὶ τούτων 
σχέψεως. οἷς δὲ κεφαλαίοις ὃ λίβελλος συγκεχρότητο. τάδ᾽ 


1. τοῦτο P. 10. ἀσμένως P. 17. ἀνάγκῃῦ᾽ 


poetea patriarcha, utebatur, asseverantissime aſfirmuns nequaquam id 
δἰδὲ prohibitum unquam a patriarcha, contradiĩcentihus nihilominus δὲ in 
aſsaerto peraeverantibus anctoribus oppositi rumoris, qui in δια magnam 
inde celebritatem abiit. adeoque id unum οἱ potissimum erat in crimini- 
bus, quae Arseniani obiectabant Iosepho, ab eo achismate discissi. 

8. Tunco igitur sub initinm Aprilis, solemnis ieiunii tempores, dum 
festum ageretur quod Acathieatum vulgo nominant, quidom εχ clero Epse- 
topulue mento, in ordine notariorum patriarchae inserviens, post 
ipaorum primicerium, quem Meaiten sive inediatorem plerique solent 
amplo nomine vocare, libellum ἃ 86 digestum accusationibus plenum aponte 
im τὲ tradidit, noctu post finem hymnodiae. imperator convocatis 
qui forte praesentes adfuerunt e clexro, aimul omnes interrogabat ecquid 
conaenau εἰ conscientia ipporum Epsetopulus id egiaset. cum autem nemo 
annueret audientium praeter unum aut alterum, de coapitulis percontaba- 
tar, δἰδυϊαυθ cuius esset existimationis qui libellum obtulerat. δὰ ea 
clericis datori quidem libelli mediocre testimonium reddentibos, crimina 
vero excusantibus, opinatus statim fieri non posse quin haberet conscios 
qai tantum 20 ἴα oertamen daret, cupide acriptum oblatum tenuit, ocea- 
nonem inde zibi nascituram auguraũus leonis, cuius tantam experiretur 
aaevitüam, in potestate habendi. mox diem praeseripait examini. capi- 
tnla bello comprehensa haec fermo erant, primum, ex principio matuti- 

Georgius Pauckymeres 1. 17 


298 ΟΘΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΒῚΘ 


ἦσαν, ὡς εἰπεῖν καϑ' ἕκαστον, πρῶτον τὸ ἐν ἀρχῇ τῆς ὄρϑρι- 
γῆς ὑμνῳδίας τὸν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ψαλμὸν ἐγκόψαι. μόνῳ δὲ 
Ὁ τῷ τρισαγίῳ καὶ τῷ ἐπ᾿ αὐτῷ μνημοσύνῳ κελεῦσαι προοιμιάζε- 
σϑαι" δεύτερον τὸ προσκεῖσϑαι τοῖς τοῦ σουλτὰν εὐμενῶς, ὡς 
καί σφιν ἐφεῖναι τῷ λουτρῷ τῆς ἐκκλησίας συχνάκις ἐλλούεσϑαι, ὁ 
τιμίων χαρακτήρων σταυροῦ ἐκεῖσε τοῖς μαρμάροις ἐγκεχαραγμέ- 
νων, ᾿Δγαρηνοῖς οὖσι καὶ ἀμυήτοις" τρίτον ὡς καὶ τοῖς υἱέσιν 
ἐκείνου τῷ ἰδίῳ μοναχῷ μεταδιδόναι τῶν ἁγιασμάτων κελεύσειεν, 
Ε ἄδηλον ὃν εἰ τῷ ϑείῳ λουτρῷ ἐτελέσϑησαν, καὶ τὸ ἐπὶ τούτοις, 
ὡς ὁ αὐτὸς σουλτὰν σὺν τοῖς σατράπαις αὐτοῦ κατὰ τὸ ὀρϑρινὸν 10 
τῆς λαμπρᾶς καὶ μεγάλης κυριακῆς τῷ πατριάρχῃ λετανεύοντι 
συνέλϑοι τε καὶ συλλιτανεύσειε. καὶ ἃ μὲν τῷ λιβέλλῳ διειλή- 
φατο, ταῦτά τε καὶ τοιαῦϑ᾽ ἕτερα" τῷ μέντοι γε πατριάρχῃ τὸ 
παράπαν ἀγνοεῖν οὐκ ἦν, ὅμως δὲ ϑεῷ τὸ πᾶν ἐπιτρέπων ἡσύ- 
χαζεν. ὃ δέ γε βασιλεὺς τῶν γραμμάτων ἅπαξ ἐπειλημμένος 16 
Ῥ 1156 τοὺς ἐπιδημοῦντας τῇ Κωνσταντίνου τῶν ἀρχιερέων ἐπισυνῆγε, 
καὶ δὴ προύτεινε μὲν ἐχείνοις εἰς γνῶσιν τὰ γράμματα, ἐκχοινοῦ- 
το δὲ σφίσι τὴν σχέψιν ὅπως ποιοίη. οὐ γὰρ ἦν ὑπερϑέσϑαι 
πρᾶγμα δοχοῦν συμβάλλεσθαι τῷ σκοπῷ, κἂν οὐκ ἐδόκει ἀπο- 
χρῶν πρὸς τὸ τὸν πατριάρχην δεδίξεσϑαι. ἐκχεῖνος. γὰρ καὶ μὴ 90 
πρὸς ἀπολογίαν ἔτι καλούμενος ἀπελογεῖτο, τὸ μὲν τοῦ ψαλμοῦ, 
ὡς αὐτὸς εἴη ὃ τάξας τοῦτο τὸ πρῶτον, ὡς τοῖς μοναχοῖς σύνη- 
ἃ, τοῦ deerat. 


nne hymnodiae psalmum pro imperatore γϑοΐδαπι δ patriarcha, iubente 
aolo trisagio οἵ Super eo commemoratione prooemium absolvi. aecundum, 
nimium ae propensum εἰ ſamiliarem BSultani praebuisse, adeo ut εἰ οἱ οὐ- 
mitibus permiserit saepius lavari ἴῃ lavacro ecclesiao, ubi aunt zigna ve- 
nerandae crueis marmoribus insculpta, cum isti essent Agareni et Chricùũ 
mysteriorum expertes. tertium, quod fillis «οἷα communicari per δῦ 
monachum sacras eucharistiae reliquias iussisset, cum ποῦ conetaret an 
aacro baptismo initieti ſuissent. praetereaque ipes Sultan cum atis ca- 
trapis per matutinum splendidae magnaeque dominicao patriarchas Iitanias 
rolebranti adfuisset εἰ aimul litanias recitasset. haec εἰ id genus δῖα l- 
bello inerant. porro patriarchao haud uquequaque ignotum erat quiâ 

tur: tamen is totum deo permittens quiescebat. at imperator ad- 
miasa saemel delatione igceoe accusatoriis receptãs, congregavit epi- 
acopos aliarum urbinm qui tunce Conetantinopoli sunt reperti, eisque δὰ 
notitiam scripta aæibi ita protulit, οἱ ut communiter secum comidera- 
rent quid sibi eset faciendum petiĩit. non enim erat cur differretur ne- 
cotium quo dudum aspirabat viam pandena, οἱδὶ non videbetur anfficien⸗ 
δὰ tarrendum patriarcham. 1116 quippe, utcumque nondum citatas δὰ pro 
ae dicendum, respondebat obiectis, δὰ primum quidem de pealmo, aien⸗ 
86 auctorem fuisas istius paalmi tali tempore cantandi, δὲ cum antes βο- 
lis ἃ monachis id δοιὶ conauevisset, primum 2e ἴῃ ecclesias uaum ἰα- 





DE ΜΙΟΗΛΕΙῈ PALAEOLOGO L. ΤΡ. 259 


ϑὲς ὄν, κἀν τῇ ἐκκλησίᾳ τελεῖσϑαι, καὶ αὐτὸς ἀϑετοίη πάλιν Β 
ὡς αὐτάρχους δοκοῦντος τοῦ τρισαγίου σὺν τῷ μνημοσύνῳ εἰς 
εἰχῆς ἐκπλήρωσιν" καὶ δικαίως ἂν ἀπολογησόμενος εἶ καὶ τοῦτο 
τελοέη οὕτω τοῦ βασιλέως ἔχοντος, πῶς ἂν δικαίως ἐγκαλοῖτο 
ὁκαϑυφεὶς τοῦ παντός; τὸ δὲ τοὺς τοῦ σουλτὰν ἐπὶ τῷ λουτρῷ 
λούεσϑαι αὐτὸν μὲν μήτ᾽ εἰδέναι μήτε κελεύειν. ““τέως δικαίως 
ἂν ἐχκλείοιντο πάντων ἐκεῖνοι τῶν λοετρῶν, οὐχ ἧττον ἢ τοῦ τῆς 

ἐκκλησίας, ὡς τῶν ἄλλων πρὸς τοῖς χαράγμασι τοῦ σταυροῦ καὶ Ὁ 
εἰχόνων εὐμοιρούντων ἁγίων. εἰ δὲ τἄλλα σφίσιν ἄνεῖται κοὶ 
10 ἀσεβέσιν οὖσιν, εἰς τί τοῦ τῆς ἐκκλησίας λουτρῶνος ἐκδιωχϑή.- 
σονται; τὸ δὲ τῷ σουλτὰν καὶ τοῖς υἱέσιν ὡς Χριστιανοῖς προσ-- 
φέρεσϑαε ἀρχιερέως μὲν μαρτυροῦντος τοῦ Πισσιδίας ἀνεύϑυνον 
οἶμαι" εἰ δ᾽ ἄλλως ἐλέγχοιντο ἔχοντες, ἐκείνου καὶ μόνου, ἀλλ᾽ 
οὐχ ἐμὸν τὸ πλημμέλημα." ἀλλ᾽ οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τοῖς ἀμφὶ 

Ι5τὸν βασιλέα ἐδύχουν τὰς εὐθύνας ἐξελέσϑαι τῷ πατριάρχῃ, ἀλλὰ Ὁ 
σύνοδον ἤϑελε συγχρατεῖν ἐξ ἁπάντων τῶν ἀρχιερέων, παρόντων 
ἐνταῦϑα καὶ πατριαρχῶν δύο, τοῦ τε "4λεξανδρῥείας Νικολάου 
καὶ τοῦ ᾿Αγτιοχείας Εὐθυμίου. ὅϑεν καὶ βασιλικαῖς συλλαβαῖς 
μετεστέλλετο τοὺς ἀρχιερεῖς πανταχόϑεν, ὥστε παρῳχηχυίας τῆς 
ϑοἑορτῆς ἀνυπερϑέτως ἀπαντῶν πάντας, μηδεμιᾶς προφάσεως 
ἀποχρησούσης πρὸς παραίτησιν. ἅμα γοῦν τελείῳ ἦρι συνή- 


duxiass. verum eundem 66 ἰὰ postea improbasse revocasseque, quod δαῖ- 
ſicere videretur trisagium cum commemoratione δὰ orationis expletionem. 
prueterea αἱ alia facti hulus defensio deescet, illa se uti iusta potuisso 
quam suggereret praesens status imperatoris; qui quo iure queri posset 
exclusum 66 particula quadam eoclesliasticarum precum, posſtquam patien- 
ter et demisse aqquieviaset excommunieationi, qua omnium sacrorum par- 
ticipatione arceretur ὃ δὰ BSultanis comites quod attineret, lotos eos ecclo- 
aias balneo nescire ao, neque id iussisse. caeternm κἱ allegata ratio va- 
leret, exeludendos eos 6580 cunctis pariter urbis halneis, non minus quam 
illo quod ad ecclesiam pertineret, com aliae quoque thermae, praeter- 
quam aĩgnĩs crucis insculptae aint, aacris etium imaginibus ornentur. δἷ 
antem id non obatat quominus iüia, quantumvis verae relgionis expertibus, 
asus permĩttatur alorum lavacrorum, quid est cur repellantur ab eccle- 
δἷδο balneoꝰ denique cum Sultane εἰ εἶπα filis tanquum cnm Christienis 
egiase irreprehentibile videri, quoniam id auctore idoneo fecerit, episcopo 
τὰ ὃ δο tales illos 6686 testante. quodai iam oſtendatur nequa- 
quam iĩpsos ſuisso Ohriatianos, illi goli oscerſbenda, non mihi eius facti 
culpa fuerit. sed hae defensiones imperatori non videbantur sufficientes 
δά purgandum patriareham: verum decrevit congregare synodum omnium 
antictum, cui interessent ἀπο patriarchas, Alexandrinus Nicolaus et 
Aptochenus Enthynudos. itaque regs literis convocavit undique praeen- 
les at post feſtum ἷἶπο mora convenirent, nullo praetexta δα recusatio- 


260 ὈΞΟΒΟΙ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


γοντο, καὶ τὰ κατὰ τὸν πατριάρχῃν συνυχϑεῖσεν ἐπιμελέστερον 
Ε ἐκικεῖσο. (4) τόπος δὲ τῆς αὐτῶν συνόδου ὃ βασιλεκὸς ᾿Ἵλεξια-- 
κὸς τρίκλινος ἦν, ἵνα καὶ προυχώϑητο μὲν ὃ κρατῶν, σογκὰϑέ- 
Sorvo δὲ καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ ὅσον ἐν ἀξιώμασιν ἦν, σοωνεδρία-- 

Ρ 116 ζον δ᾽ οἱ ἀρχιερεῖς, χαὶ πᾶν τὸ τῆς συγκλήτου παρίσεαντο. ὅ 
συνῆσαν δὲ καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν μονῶν οἱ προύχοντες μονήρεες 
συνάμᾳ τοῖς σφῶν πρρεστῶσεν. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ τῆς πολιτείας ὅσον 
ἦν περιφανὲς καὶ δῆλον ἀπῆν. καὶ ὃ μὲν κατηγορῶν ἐς μέσον 
παριὼν τὸν λίβελλον προύτεινεν, ὁ δ᾽ ἀνεγενώσχετο ἐπὶ πάντων. 
καὶ ἐπεὶ ἐδόκει προκαλεῖσϑαι καὶ τὸν πατριάρχην, πέμποντες 10 

Β τρεῖς μὲν τῶν ἀρχιερέων τρεῖς δὲ τῶν «ληφικῶν προσεκάλουν 
ἀπαντήσοντα πρὰς ἀπόλαγον. ὃ δ᾽ ἀνένευε πάμπαν, καί γε κρέ- 
σιν μὲν μὴ παραιτεῖαϑαι, τρόπον δὲ χρίσεως. καὶ τόπον καὶ 
πρόσωπα φεύγειν ἔλεγε, καὶ διχαίως, ὡς οἴεαϑαι" πατριάρχην 
μὲν γὰρ κρίνεσϑαι παρόντος μὲν βασιλέως παρόντων δὲ μεγιστά- 15 
ψων καὶ κοσμιχῶν, καὶ ἐν ἀναχτόροις, καὶ ταῦτα καὶ βασιλέως 
οὕτως ἔχοντος καὶ εἰς ἄμυναν προειλημμένον, οὐκ ἄξιον οὐδὲ 

ο τῶν δικαίων εἶναι τὸ σύμπαν. ταῦτα πρὸς τοὺς ἀπεσταλμένους 
φτοῦ πατριάρχου λέγαντος, γραφῇ ἐδίδοντο τὰ λεγόμενα, ὡς μή 
τι συκοφαντηϑείη. οἱ δ᾽ ὑποστρέφοντες ἐδήλουν πάντα μετ᾽ 90 
ἀσφαλείας τοῖς ἀποστείλασι, καὶ σύλλογος διελύετο. τοῦτα δὲς 
εἶτα καὶ τρὶς γεγονὸς ἔκ τιγων καιριαχῶν διαλειμμάτων (ἔμελε 


nem suffecturo. pleno igitur vere conveneruat, οἱ cauea patriarchas ven- 
tilari ἃ congregefia eat coopta. (4) lotus δυποάϊ τερόυπι Alexiacum ἐτὶ- 
clioium ſuit, δὰ id delectus ut praesidere poſaet imperatot. accidobant 
οἵ aulae magnates. ac quotquet in diguitatibus erant, διο cum epasco- 
pis. aderat οἱ aenatus univerana, et οχ ecunctas monasteriis praecĩ può 
inonachorum cum auis quique praepoaitas; nec aberant clariores ἰϊπιβέσιο- 
resque civium. δὲ δοουδδῖος quidom ἴα medium prodiens libellum obtulit. 
is cunctis andientibus recitatus οδέ. tanc οὐαὶ οὐδβαΐ visum citari debero 
patriarcham, mittentas tres epiacopos οἰ tres clericos ipaum vocarunt δὰ 
qausam dicendam. ille autem omnino venire renuit, cum dicoret ĩudĩcium 
quidam haud ἐ6 reousare, modum autam οἱ locum iudicii peraonasquæ fu- 
δοκὸς ἃ qua exceoptâone iuris species non abeorat. nam iudieari patriar- 
tham praesenta imperstores, proesentibus optiniatibus ot anocularibaua per- 
aouis, idque ἴῃ palatio, praesertim ἱωφογαΐογο δια εομδίϊίωίο οἱ βϑίασω 
occarionam vindictas aptante, indigaemn vidaebatue, οἱ tota τες ique 
oomparata. ea porro loqueate patriarcha mieais ἃ αὐβοάο, exoepta διϑς 
acripto verba eius, ne quid caluunise interveniret. ἱπὰθ qui miaci fue- 
rant radeuntes δὰ ὀγβοάυμι cuncta αχ βὰο retulerant δὰ oos qui miserant, 
φὲ coetus solutus ὁδοί. idem iterum οἱ tertio et ἐδοίσδι,, oertis intervallia 
tomporis intorpotitis: atudebant enit qui βοός agehante, nihil ocuttoreo 
oorum quae canones in eo genero praeacribunt. anmeterum nihil alind ox 


DE NIEHAELEF PALAEOLOGO L. IV. 261 


γὰρ καὶ κανόνων ἐχπείνοις τοιαῦτα πράττουσιν) οὐδὲν ἦν πλέον ἐκ 
τούτων ὅτι μὴ τὸν πατριώρχην παραιτεῖσθαι τὸν τρόπον τῆς πρί- Ὁ 
σιως, τοὺς δ᾽ ἀντεπιστέλλειν ἐκείνῳ, ὡς ἐπιστημονάρχου τοῦ 
βασιλέως εἶναι διναιουριένου ἐν τοῖς ἐκολησιιστιχοῖς πράγμασι, 
ὁ μὴ ϑέιωμον εἶναι μηδ᾽ εὔλογον τὰ τοιαῦτα μέγεστ᾽ ὄντα δέχα βα- 
σιλικῆς ἐπεστασίας κινεῖσθαι. 
ὅ. Ἔν ὅσῳ δὲ ταῦτ᾽ ἐπράττετο, ἐννοήσας ὃ πατριάρ-. Καὶ 
χης,» ὃ καὶ ἀληθὲς ἦν, ὡς οὐδέν ἐστιν ἄλλο τὸ κινοῦν τοιαῦτα ἢ 
τὸ τοῦ χρατοῦντος πρὸς αὐτὸν ἀμυντιχόν, ὅτε ναὶ κιγδυνεύοι 
Ἰθχακῷ τὸ κακὸν ἰᾶσθαι, τῇ τοῦ πατριάρχου καταδίχῃ τὸ πρὸς 
ἐκείνου ἀπεχϑὲς καὶ ὀχλῶδες, ὥστε καὶ ἀπεσκευάσϑαι ταῦτα 
βούόλεσϑωι, παφιδὼν πᾶσων μικροψυχίαν, ἵππου τὲ ἐπιβάς, μὴ 
πρότερον εἰωθὸς ἐξ οὗ τὴν Κωνσταντίνου κατέλαβε, καὶ βασιλεῖ 
πρόσεισιν. ἡμέρα δ᾽ ἦν καϑ' ἣν ταῦτ᾽ ἐπράττετο κυροώνυμος. Ῥ 177 
16 γοῦν βασιλεὺς καιρὸν ἐχεῖνον οἰηϑεὶς ἐπιστῆναι ὃν καὶ ἐζήτει 
πάλαι, τὸν τῆς ἀνέσεως (ἔπειϑε γὰρ ἐννοεῖν τοιαῦτ᾽ ἐκεῖνον τό τ᾿ 
ἐπιβῆναε ἵππου τὸν πωεριάρχην καὶ παρὰ τὸ σύνηϑες πρᾶξαι, τά 
τε χινούμενα ὡς ἐν χρῷ κοταδίκης καὶ αὐτὸν γεγενῆσϑαι), καὶ 
ὡς ἐχριειλίξασϑαι παραγένοιτο, φιλοφρόνως ὑποδέχεται προσιόν- 
τα, καὶ πλεῖστον ὅσον ὁμιλεῖ τὰ χαρίεντα, ὡς γοῦν καιφὸς τῆς 
ἱερᾶς λεετουργίας ἐπέστη καὶ ἤδη ἦν ὃ χρατῶν πρὸς τὸ τῷ ναῷ 
ἐπιστῆναι, πέμψας ἐχεῖνός τινα τῶν αὐτοῦ τοὺς ἐπὶ τῆς λειτουρ- Β 


ἐξ miæsitationibus οἱ responais elici potuit nĩsi ἀϊφρίϊοοσο patriarehae indi- 
οἱ πράσα, οἱ οὐ id comparere recusare. ad quae hoc erat patrum re- 
apenaum patriarchae per remiasos δὰ ippum voostores redditum, cum εἷέ 
elm οχἰδίρδίπδι aquum imperatori tribui principem locum in ognitione 
rerum ecclesiasticarum, nec inatum nec rationi conaentaneum esse, quao 
εχ εὖ genere negetia nunc agitarentur, maximi utiquo momenti, alibi aut 
alter quam praecents ac praesidente principe moveri. 

5. Dum autem haec ita gererentur, intelligen⸗ patriarcha, φυοὰ γο- 
ΤΌΝ erat. ποῦ οδδα aliam horum motuum qausam quam iram in 86 impe- 
ratoris altionein expetentis, in qua prosecutione periculum erat ne is 
nmalo alicd malua pro remedio apponeret, auo videlicet in 2 
odio εἰ rancori patriarchae ipeius damnatione procuranda mederi aut po- 
ἔπ obeequi aatogens, aperavit uno βυΐ cum infenso imperatore cougrescu 
tad presvertâ dSorimen posse. quare pusillanimtate poſthabita cquam 
inecendit, desnetus id ſacere iam ex quo Contantinopolim advenerat, οἱ 
iaperatorem adit. die⸗ haec gesta sunt dominies erat. igitut im- 
perater ratus ορίδίδαι diu δἰἱ remiaionem analhemnatis δὰ 80 ultro ὧδ- 
leri (τολάεδαΐ δος επἷμι equitatio illa inaalüta patriarohao adrentuæque 
iadpiantus, et verisimilia eonieetura, impulanen illum πρὶ intentati indi- 
οὐ οὲ perienio ἀδιρπδίδοπἱθ imminentis δὴ hnnc couatum aui deliniendi) 
penumaniter oecurrit venienti, δὲ cum benevols acqedentem atque hils- 
εἶδες excipit, ἐπα blandis perdiu aermonibas detinat. ut ergo 0crae LV- 





262 GEORGI ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


γίας κατησφαλίζετο, καὶ ἐκέλευεν ἅμα ϑεασαμένους αὐτὸν μήτε 
περιμένειν τὴν πρὸς τὰς ἁγίας εἰχόνας προσέλευσιν αὐτοῦ προσχυ- 
γήσοντος μήτ᾽ ἄλλο τι περιαργοῦντας πράττειν, ἄλλ᾽ εὐϑὺς ἐκ- 
φωνεῖν μὲν τὸν διάκονον τὸ εὐλόγησον, εὐλογεῖν δὲ τὸν ϑεὸν με- 
γαλοφώνως τὸν ἱερέα κατὰ τὸ σύνηϑες, καὶ τῆς λειτουργίας ἀπάρ- 5 
χεσϑαι. τοῦτο δ᾽ ἦν πάντως πρὸς ὃ ταῦτ᾽ ἐκεῖνος παρεσχευά- 
Ο ζετο, τὸ τὸν ἱεράρχην ἅμ᾽ αὐτῷ ἐπ᾿ ἐκχλησίας συναγαγεῖν, κχἀν- 
τεῦϑεν σιωπηλῶς τὴν τοῦ δεσμοῦ λύσιν πραγματευσάμενον ἔχειν. 
καὶ δὴ ηὐτρέπιστο μὲν τὰ τῆς ἱερᾶς λειτουργίας, ὃ κλῆρος δ᾽ ἅ- 
πας μετασκευασάμενος τοῖς εἰκόσι καραδοκοῦντες τὸν βασιλέα 10 
ὅσον οὕπω ἀφιξόμενον περιέμενον. ὃ δὲ βασιλεὺς τοῦ ἱεροῦ μαν- 
δύου τὸν πατριάρχην κατέχων, κατά τινα ποσὰ διαστήματα, 
Ὁ ἅμα μὲν ἱστάμενος ὡμίλει, ἅμα δὲ καὶ ὡς ἐπὶ τὸν ναὸν προσή- 
γετο. ὡς δέ ποτε τοῦ οὐδοῦ ἐπέβη καὶ ὃ διάκονος τὸ εὐλόγησον 
ἐξεβόα καὶ εὐθὺς ἢ ἐκ τοῦ ἱερέως εὐλόγησις, ἐκσπᾶται τῷ παρα- 15 
δόξῳ ὃ πατριάρχης, καὶ τὸν δόλον συνεὶς αὐτίκα ἀντέσπα καὶ τῆς 
χειρὸς τοῦ κρατοῦντος ἐξώλισϑε, καὶ “τ᾽ λέγων ““οὕτω δο- 
λερῶς κλέπτεις τὴν εὐλογίαν, καὶ παραλογίζῃ τὸ ϑεῖον ἄνϑρω- 
πος ὦν, οὐ δέον ὃν οὐδὲ συμφέρον; ἔτι δὲ καὶ “καλά γε ταῦ- 
τα προσονειδίζων, ““καί γε βασιλεῖ ἐννόμως ἄρχειν προαιρου- Ὦ 


turgias tempus adfuit, ἱσιρεγαίος iam in procincta adeundĩ templũ misit 
certum e auis αὐ praemuniret, prout oportebat, aucrificii ministros, ἰα- 
bens eos, simuſl imperatorem ingredientem viderent, atatim, non ex to 
dum ille δὰ sacras imagines adoraturus accederet, nullaque omnino alis 
quacunquo ex causa mora interposita, protinus inchoare functĩüonem 
aaeram, diacono versiculum benedic pronuntiante, οἷ dei benedictionem 
aolemnem acerdote pariter proferente vocee contenta. ac consilium in 
his imperatoris hoc erat: δὲ vna aimul οὐαὶ patriareha intra templum 
atante miasae ancrum rite peragi, tacita quaedam fotara ἱρεὶ videbatar 
δυὶ ἃ dudum iniecto anathematis vincolo volatio. atque ita compendio 
quodam opportunae oceasionis consecuturum 566 perabat quod tanto iam- 
pridem eireuitu captatum iverat. succedebatque }}}} hactenus dolus egre 
δῖε. nam cleru universus praemonitus, ut dixi, ad inchoandum miseae 
aaerificium proxime inttructus omni convenienti apparatu εἰ ornatu, ex- 
83 dum appareret adventans imperator. αυἱ astute δὰ quod inten- 
ebat aacram penulam oomitantis zecum patriarehae tenebat mans ince- 
deus una, οἱ per intervalla urbane interposita conistens, confabulansque 
plane familiariter, donee eum intra templum simul ingrediens induxit. 
aupergreso autem ipso limen, statim diaconns benediĩc inclamavit; quam 
vocem βεσυίδ continuo δαὶ δδοογάοίίδ benedictio. perculsus inopinato fa- 
οἷο 52* et dolum aubito intellĩgens, proripuit 66, δὸ manui tenen- 
tis ſmperatoris elapeus δαί, “συγ inquiens doloss furaris benedictionen, 
οἱ decipere deum conaris, homo cum δἰ quod nec oportebat πο. expedie 
θεῖ ἃ ἐδ tentari.“ addidit praeteres haud molliter exprobrans “ pulchrane 
βδοὺ putas οὲ oonvenientia imperatori magnifies ργοΐθεδο δὲ ἰυχίδ lege⸗ 


DE ἈΠΟΒΑΕΙΕ ΡΑΙΛΕΟΙΚΟΟΘΟ L. V. 263 


μένῳ πρέποντα, καὶ δυσφορητὰ τοῖς ἄλλοις ἀκοῦσαι, ὥστε καὶ R 
. ἐπαινεῖν, εὐϑὺς ἀετὸς ἦν λιπὼν ἐκεῖνον καταιδεσϑέντα καὶ ἀφι- 
πτάμενος, καὶ διὰ τῆς σιδηρᾶς τοῦ τρικλίνου πύλης ὡς τάχος 
πεζῇ διαϑέων, ἧ ποδῶν εἶχεν ἐχώρει πρὸς ϑάλασσαν, καὶ νεὼς 
δἐπιβὰς κατελάμβανε τὰ οἰκεῖα. ὃ μέντοι γε βασιλεὺς ὑβριοπω- 
ϑήσας οἷον καὶ αἰδεσϑεὶς προσποιεῖται οὖν ὅμως τὸ μεγαλόψυχον. 
χαὶ ἐπεὶ τέλος τὴν ἱερὰν λειτουργίαν ἐλάμβανεν, ἐξελϑών, στα- 
ϑεὶς ἐν τῷ ᾿Αλεξιακῷ τρικλίνῳ, τούς τε τῶν ἱερποχῶν παρατυ- 

χόγτας καὶ τοὺς τοῦ κλήρου μεταστειλάμενος, ἐπενεκάλει τῷ πα- Ῥ 178 

ἰϑτριάρχῃ σκληρότητα, καὶ “ἴδετε" λέγων “ ὅπως ἀμαϑῶς οὕτω 
τῶν ἡμετέρων χειρῶν ἀπεδίδρασκχε. καὶ εἶ λυπήσων ἐφάνη, κατὰ 
τίγε καὶ παρ᾽ ἡμᾶς ἀφῖχται; ἀλλ᾽ ὡς ἔοικε, τοὺς ἐλέγχους δια- 
φυγγάνειν πραγματευόμενος, ἔλαϑεν ἑαυτὸν συνωθϑήσας μάλιστα 
πρὸς τὴν δίκην. μὴ γοῦν ἐπὶ πλέον φευγοδικῶν κερδαινέτω, 

is ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὸ τρίτον ἐναπολέλειπται μήνυμα, συναχϑέντων γενέ- B 
σϑω καὶ τοῦτο, καὶ εἰ μὲν ἀπαντήσει, κρινέσϑω, εἶ δ᾽ οὖν, 
ἀλλὰ ὑμῖν γε μελήσει πῶς ἂν φυγοδικοῦντα μετελεύσεσϑε. τὼ 
δ᾽ ἐμὸν ἀναθετέον ϑεῷ, ὅπως ἂν ὡς ἐκείνῳ βουλητὸν οἰκονομη- 
ϑείη.᾽ ταῦτ᾽ εἰπὼν καὶ προσϑεὶς κατά τινα πρόληψιν κἀκεῖνα 
φοεὐμεϑόδως, ὅτι καὶ τὸ τούτους πολλάκις ἀναφέροντας περὶ τῶν 


20. τὸ] τοῦ 


im velle? quid homines dicent ubi audierint Ἐ an laudare ista, 88 
Gilerabiſia censere poterunt?“ εἴ his repente dictis avolavit 
inetar aquilas, pudore confusum imperatorem relinquens; ac por portam 
εὐἱοϊ εἶδ ἔοτγεδπι, pedes quanta maxime potuit pernicitate currens, per- 
εἷς δὰ τοῦτα, ibique navo conscensa domum 86 τεία!ϊε. αἱ ĩmperator ple- 
μὰ ἤεες οοπίππιεϊίδο, δὲ tam probrotao repulsae densu intimo doloreque 


δεδίαδηδ, toen magnanimitate simulata acrificio perrexit attendero, 
αό ἴα Αἰεχίδοο triclĩnio, apud eos 


quoad miasa peracto regreseus ataus 
quos ibi ἰοτίο reporit epiſseopos εἰ Mos ex clero quos vocaverat, que- 
“ἴας οδὲ ἀο patriarehae ἀυγίτῖδ, “΄ υἱάοῖο᾽ inquiens “ quam inurbano no- 


εἰτἷδ 5βὸ ωδηΐδασ proripuerit. δὶ offensurus prodierat, αυἱά atunebat otiam 
δὰ ποι δοιεδετεῖ σογοπὶ ut apparet, effugere ἰμάϊεϊαπι moliens indoit ae 
magis, intricavitque illis ĩpsis quo⸗ decunete cupit laqueis quaestionis deæ 
iped coeptas ; quam censeo εἷῃ6 mora urgendam, nec committendum ut 
cvillatienum, quibus eludere leges nititur, fructum optatum secure auſe- 
rat, quaesitam impuntatem. quoniam igitur tertia tantum οὐϊδύο cuper- 
eat, ἐ8, velim, congregatis vobi decernatur εἰ fiat; οἵ 8ὶ τὰν. 
τοοηΐαπι οὐϊδίαα πε ετῖς, continuo indicetur: εἷὼ minus, vestrum erit ΥἹ- 
ἀεῖο quid de contumaci recusatore ἐπάϊοϊ! δεήθαπι εἱξ δίδίπεγο. id equ- 
ἄξω ἸᾺ τερέγο δυδἐϊγίο το παπεηβ, deo pormitto ut prout un placuerit gu- 
bemetar. δῷ cum dixicset, illud praeteres per quamdam αἴϊεπι intent⸗ 
praecccopatuonem adiunxit, quod plerumque contingeret ĩpeos de negotũa 


6, 


264 ΘΕΟΆΟΘΙ͂ ΡΑΟΒΥΜΈΕΒΙΘ 


κατὰ σφᾶς ἐχχλησιῶν μὴ εἰσακούεσϑαι αἰτίαν μίων εἶναι τὴν τοῦ 
πατριάρχου πρὸς αὐτὸν ἀπέχϑειαν, καὶ ὡς εἰ ἐχποδὼν τὸ σκάν- 

Ὁ δαλον γένηται, αὐτοὺς τὰ μεγάλα παρ᾽ αὐτῷ δύνασϑαι, κατα- 
παύει τὸν λόγον. 

Τῆς δὲ μετ᾽ αὐτὴν ἡμέρας ἅμα συναχϑέντων καὶ πάλιν, δ 
μετὰ πολλὰ τὰ λαληϑέντα καὶ τὴν τοῦ βασιλέως οἷον παραέζξησιν, 
ὡς μηδὲ αὐτὸν ϑέλειν παρεῖναι, εἰ μή γε τῆς ἐκκλησίας δεσμοὶ 

Ὁ ἐξεχώρουν καὶ προσκατηνόγκαζον, (66) καὶ τὸ λοιπὸν πέμπε- 
ται μήνυμα, ἀρχιερέων χἀν τούτῳ μεσολαβησάντων κοὐ κληρε- 
κῶν. ὡς δὲ καὶ αὖϑις ὁ πατριάρχης ἀπεῖπε τὴν ἄφιξιν, προστε- 10 
ϑεὶς ὡς ““σὸ δοκοῦν ὑμῖν ἀπόντος γενέσϑω" οὐδὲ γὰρ ἀπαντή- 
σαιμι κἂν ὃ τι γένοιτο, τότε μετὰ τὴν πολλὴν σκέψιν οἱ ἱεράρ-- 

Ε χαι κανόσιν οἷον ἐπερείδεσϑαι ϑέλοντες εἶχον μὲν καὶ τὸν τῆς φυ- 
γοδικίας κανόνα τῶν ἀποστόλων τὰ πολλὰ σφίσι πρὸς τὸ τὰ δο- 
κοῦντα ἀποφαίνεσϑαι συμβαλλόμενον, ὅμως δέ γε ἐν ἀσφαλεῖ 15 
βουλόμενοι πράττειν, ἐπεὶ καὶ ἐπὶ πάσης ὡς εἰπεῖν τῆς πόλεως 

P 179 ταῦτ᾽ ἔπραττον τοῦ βασιλέως οἰκονομοῦντος διὰ τὴν τῆς ἀπε- 
χϑείας ὑποτρέχουσαν ὑποψίαν, καὶ ἵνα μὴ καὶ αὖϑις σχέζοεντο 
μαϑόντες τὰ γεγονότα, παρίστων καὶ αὖϑις ἐπὶ μέσου τὸν ᾿Εψη- 


1. κατὰ σφῶν ἐκκλησίας Ῥ. 


δυάδι ecclesiarum audiri postulantes ποῖ admitti, vnam causam 6456 
odium in se patriarchae. tolleretur igtud modo acandalum: visuros eos 
atotim quam moltum apud 86 poscint preces omnes et aignificationes vo- 
Intatis ipsoruin. in δα verba loqui deait. 

Poatridie congregotus rursum coetus eat. ibi ροσὶ multa vario dĩcta, 
portque aliquam imperatoris δὰ apocimen modeatisae affectatam recuszatũüo- 
nem interveniendi 2ynodo, εἰ per vincula ecclesiao, qnibus conetringere- 
tor, id minimeo l'iceret, tandaem is, velat conaensu coactus invitantãum 
patrum, ingrescus asedit. (6) δά ultimam indo, quas δοίδ aupererat, 
patriarchao citationei rite peragendam opiacopi, υὐ antea, εἰ εχ clero 
aliqui πυροὶ δυπί. cum autem more ſolito patriarcha δ venturum nega 
aet, addidit me utique absents, quod vobis videbitur, ſiat: nunquam 
anim onino, quidqnid δὲ id moreatur. addocar οἱ illic me siatam.“ 
πο posat muitamm delſiberationem et oonsiderationem attentam patres, ma- 
imo διπβοηίοβ inniti canonibus, reperiebant in primis accommodatum δὰ 
rem praesentem canonem apostolorum de recusatione iudicii. quamquam 
autem is suffioere ipsis videbatur δά ſententiam iure ferendam, tamena 
quia in ooulis universao, ut aic dĩcam, civitatis, prout imperator ordius- 
verat, hoec gerebantur, per quam erat vulgatiasuna opinio ac ποῖα εἰ- 
ΓΤ ΤΥ qua is ἃ patriarche aibi viciesim infensao dissidebat, na per 
οδπὶ οὔσηι infirmandi iudicii tanquam εχ odio δὲ imperatoris gratiam 
lIati δοφδαῖο quaepiam οἱ εχ δὲ praetextus achismatâs nasceretur 116 γε 
forto rem αἰ nuno gerebatur nerrariâ postes audirent, δἰδίμογυπὶ iterum 
in medio Epaitopulum; οἱ Lbellus eingillatim expenæis copitulis relectu⸗ 


ΠΕ ΜΙΟΗΛΑΕΙΞ ῬΑΙΑΈΟΚΟΘΟ L. V. 966 


τόπουλον. ὁ λίβελλος καϑ' ἕν κεφάλαιον ὑπανεγινώσκετο, καὶ 
εἰ ἔχοι τοὺς μαρτυρήσοντας ἠρωτᾶτο. ὃ δέ γε ““πραγμάτων 
φανερῶν εἶπεν “οὐ τόνδε ἢ τόνδε ἀνάγχη εἶναι τὸν μάρτυρα, 
ἀλλ᾽ ἅμα σύμπαντας, ὅτι καὶ πάντες συνοίδασι γενομένοις. 

6 ὡς γοῦν ἐκλεγέντες τινὲς ἠρωτήϑησαν τῶν τοῦ κλήρου, καὶ μᾶλ- 
λον περὶ τοῦ σουλτάν, καὶ εἰ συλλιτανεύσας τῷ πατριάρχῃ συγ- Β 
καϑίσειεν ἀναγινωσκομένον τοῦ ϑεολογικοῦ λόγου κατὰ τὸ σύνη- 
ϑες, εὐθὺς ὡμολόγουν οὕτω γενέσϑαι, τὸν δὲ σουλτὰν εἰ Χρι-- 
στιανός ἐστιν εἴτε καὶ μὴ μὴ εἰδέναι ἔφασκον, τέως δ᾽ ἐκεῖνον 

τοτότε Χριστιανὸν νομίζειν ἄντικρυς. οἱ γοῦν κρίνοντες τοῦτο 
μόνον λαμβάνειν ἤϑελον τὸ συλλιτανεύσαντα καϑεσϑῆναι, τὸ 
δ᾽ εἴτε Χωστιανὸς εἴτε καὶ μή, αὐτοῖς ἔφασκον ζητητέον εἶγαι, 

καὶ ἐπὶ τούτοις πολλοὶ παρήγοντο μαρτυρήσοντες τὸ σέβας ἐκείνῳ Ο 
μὴ κατὰ Χριστιανοὺς εἶναι, οὐχ οἶδα δ᾽ εἴτ᾽ ἀληϑές, εἴτε μὴν 

ἡϑεραπεύοντες τὸν κρατοῦντα. τέως δέ γε, ὡς ὕστερον ἡμᾶς 
πυγϑάνεσθαι τῶν τοιούτων τέλος λαβόντων, ὃ σουλτὰν ἀποστεί- 
λας πρὸς τὸν χρατοῦντα, ἐπεὶ παρὰ τὴν αὐτοῦ αἰτίαν μεμαϑήκει 
τὸν πατριάρχην ἐξελαϑέντα, σὺν ἄλλοις οἷς ἐμήνυε, καὶ τοῦτο 
χαριέγεως ἢ μᾶλλον καὶ βαϑέως ἁπτόμενος προσεμήνυεν, ἀξιῶν 

Ὀστιλαέ οἱ τῶν ἐκείνου διαφερόντως τὰ ἱερὰ περιάμματα, ἃ δὴ Ὁ 
χαὶ ἐγχύλπεα ὃ κοινὸς ὀνομάζει λόγος, καὶ εἰ βούλοιτο, καὶ χοί- 
ρου ταριχευϑέντα μηρὸν ὡς ὀρεγόμενος φάγοι. καὶ τοῦτ᾽ ἦν 


ect, εἰ an testes haberet quibus confirmaret quae accusabat, interrogetus 
est delator. ille vero respondit rerum palam manifestarum huno aut Illum 
addnci tectem non debers, δοὰ simul universos, quod aeque omnes con- 
acii factorum ἃ 40 allegatorum aint. ut autem ποίεοί! quidam ox clero 

gati praesertĩm de Sultane, atrum ille aimul litanias recitasset οὔδι 
patriareha, et dum legeretur divinus germo de more, assedieset una, ata- 
tin τοδροπἀεγαης ita factum ἔυΐεδο, Sultan vero Christianus necne ait ae 
næcire; ac tum quidem 66 putasase illum Christäanum. velle autem 50 
aiebant indiees μος aolum pro testimonio accipere, aimul otates οἱ 8586- 
dise Saltanemn: quoalis autem fuerit, Christianus an paganus, quaeren- 
dem ἐσ ρῸ non εὔδε. praeter hos ergo productiâ alii molti διαὶ quui teſti- 
fcarentur non esse illum religionis Christianae cultorem. quod utrum illi 
es τοῖο affirmarent δὰ obsequentes imperatorĩ fingerent, hand- habeo 
Apertam. cognovimus tamen postea, perlato iam εἰ execotioni man- 
date iudieio, Sultanem ubi aundiaaet δυ causs deporitum potriarcham, 
miciaae ad imperatorem (ἶνο id ἴοοο aive serio aut quocunque demum 
οὐρεὶ ο focerit) qui eum rogarent δὰ 40 mittere ne gravaretur quaedam 
ex aais aacris δαιυϊείΐδ,, quas vulgaris aermo vocat encolpia, icuoculas vi- 
deĩcet geatari ἀθ collo pendenes δὰ ainum religionis causa aolitas, δὲ 
ὑπεεῖδοο ut δὐδογοηέ 26, vellet ἱπηροχαίοσ —* auas apecimen 08- 
pere, vel porei aaltum femur avide οοπιοοίαχαδι, 400 tertimonio plane 


266 CGEORGI PACHVMFRIS 


τότε τῷ βασιλεῖ περὶ τοῦ πατριάρχου ἔλεγχος ἄντικρυς, τῷ μὲν 
εἶναι τῶν ϑείων ἐκτυπωμάτων προσκυνητὴν τὸ σέβας αὐτοῦ παρι- 
στῶντος, τῷ δὲ καὶ κρεῶν ὑείων ὀρέγεσθαι τὴν κατὰ Χριστια- 
νοὺς πολιτείαν ἐμφαίνοντος. τότε δὲ ὡς ἀτελέστου περὶ τοῦ 
σουλτὰν βουλευομένων ἐκείνων ἐδόχει κίνδυνος ἐξῆφϑαι τῷ πα-ὅ 
ΕΒ τριάρχῃ. ἦσαν δ᾽ ἄλλοι οἵ καὶ γλαφυρώτερον ἐπεχείρουν δῆϑεν 
τ προσεπετιϑέμενοι ταῖς κατηγορίαις, ὡς εἴπερ κἀκεῖνος εἰς Χρι- 
στιανοὺς ἀληϑῶς ἐτέλει, τὸ γοῦν περὶ ἐκεῖνον Περσικὸν καλὸν 
ἦν ἐκτόπως τὸν πατριάρχην φυλάττεσθαι" μηδὲ γὰρ κἀχείνους 
πάντας Χριστιανοὺς εἶναε ἢ καὶ λογίζεσϑαι. ὡς γοῦν πρὸς τὸ 10 
τὰ δοκοῦντα ἀποφαίνεσθαι ἦσαν, οἱ μὲν πλείους, ἢ καὶ πάντες 
παρὰ τινὰς (ὃ Ποντοηρακλείας Θεόδωρος οὗτος ἦν, ὃ Εὐχαϊ- 
τῶν ᾿“λέξιος, ὃ Βρύσεως Ἰωάννης, καὶ μετ᾽ αὐτῶν ἄλλοι" ὁ 
Ρ 180 γὰρ ἸΠιτυλήνης Γρηγόριος τὰ πολλὰ τῷ πατριάρχῃ προσέχων, 
ἐπεὶ τὴν δίκην ἀπηρτημένην ἑώρα οἷ, νόσον σκηψάμενος ἀπῆν, 15. 
 ᾧ δὴ καὶ μετ᾽ ἐμβριϑείας ὃ κρατῶν ἐμὲ ὡς νοτάριον ἀποστέλλων 
ἌἍὍΦ 59 2 Ἃ ⸗ * — ’ ' 
ἢ ἀπαντᾶν ἢ διδόναι τὴν γνώμην ἐκέλευε, καὶ μόλις τὴν οἰκείαν 
γνώμην τῷ τε “αρίσσης Θωμᾷ, τῷ Ναυπάκτου Ἰωάννῃ καὶ τῷ 
"Αδριανουπόλεως Γερμανῷ προσανετίϑετο) οἱ γοῦν παρὰ τοὺς 
Β εἰρημένους ἐκ τοῦ παραχρῆμα καϑαίρεσιν τοῦ πατριάρχου κατε- ὦ 


confirmabatur imperatori culpa in hoce vacare patriarcham, com revera 
Christianum Sultan δα probaret tum exhibendo 86 sacrarum imaginum ve- 
neratorem, tum 26 gustare libenter carnes suillas declarando. caeterum 
tunc com in illis de patriarcha disquisitionibus quasi pro ſundamento po 
neretor minime illum fuisse Christianis mysteriia initiatum, utique vide- 
batur inde impendere periculum patriarchae. erant qui callidius εἰ δά 
finem intentae damnationis assequendum efſicacius arguinentarentur, alle- 
antes parum δὰ δυσιπδη criminis referre Sultanis ipsius atatam quoad 
religionem. ut enim ille roveora Christianus fuerit, certe ἃ Persis eius 
comitibus pariter εἰ promũscue aimul cunctãâs admittendis cavere debuine 
—— cum satis constaret nequaquam illos universos aut fuisteo δυί 
abitos esse Christianos. ut autem δὰ dicendas sententias ventum δε, 
plerique aut potius omnes praeter quosdam (hi fuerunt Theodorus ἤει 
cleas FPonti, Alexius Ruchnitarum, loannes Brysis, οἵ cum his alũ: van 
—— Mity lenes, patriarchas multum deditus, ubi prospexit ei &- 
mnationem imminere, cimulato morbo abfuit, δὰ quem impetu ardenti ic- 
perator me, pro 60 quo tunc fungebar notarii munere, ire confestim in- 
εἷς. denuntiaturum ut omnino aut veniret aut sententàam suam mihi 
aynodum relaturo ederet; δὰ quae is aegre tandem responaum expedien, 
dũxit 20, quod Thomas Larisaao, Ioannes Naupacti, Germanus Adriano- 
poleos episcopi censerent, etiam ipsum sentire, ac velle tribus Ipaorum 
auffragia zuum quartum plane consentiens adiungi) exceptis, inquam, bis 
modo nominari, reliqui omnes praesentem exauctorationem patriet- 
e concordibus calculis decrererunt, φοὰ maiori ex parte ob contuma- 





DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 267 


ψηφίζοντο, πλὴν ὡς φυγοδικοῦντος τὸ πλέον" τὸ γὰρ σουλτὰν 
εἴτε Χριστιανὸς εἴη εἴτε καὶ μή, ἐπ᾽ ἀμφιβόλοις ἐτίϑουν, ἀπο-- 
χρῶν δὲ πρὸς καταδίχην τῷ κατηγορουμένγῳ τὸ τῆς φυγοδικίας 
καὶ μόνον ἐνόμιζον ἔγχλημα, ὡς ἐπ᾽ ἐγκλήμασι τῷ φυγοδιχοῦντε 
, ϑσυμβαῖνον. οὗ δὲ καὶ σφίσεν ἀντέβαινον ἱκανῶς, ὡς εἰ μὲν ὡς 
χοινογήσας ἀλλοσεβέσιν ὃ πατριόρχης εὐθύνοιτο, πρῶτον μέν, 
ἀλλ᾽ ἄδηλον ὃν εἰ ἀσεβεῖς ἐκεῖνοι, τὸ ἔγκλημα συμβαίνειν ἐξα-- Ὁ 
σϑενεῖν. εἰ δὲ καὶ ταῖς ἀληϑείαις ἔξω τῆς αὐλῆς τοῦ Χριστοῦ 
ὃ σουλτάν, τὸν μὲν πατριάρχην καὶ οὕτως ἀνεύϑυνον εἶναι, τοῦ 
Ἰοπαγτὸς ἐπὶ τῷ μαρτυροῦντι κειμένου" ὃ δ᾽ ἦν ὁ Πισσιδίας Ma- 
χάριος. εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ συνευϑύνεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τῷ 
πατριάρχῃ, Χριστιανοίς γε ὄντας καὶ προσχεκληρωμένους τῷ 
ϑείῳ, καϑ' δνδηποτοῦν εὑρισχομένους βαϑμόν, οἷς δὴ καὶ ὠφεί- 
λεῖο ἐξ ἀνάγκης ὑπομιμνήσκειν τῷ πατριάρχῃ καὶ ἀναστέλλειν 
τὴν ἐχεῖϑεν σεβήλωσιν. τὸ δὲ τούτους παραδραμόντας ἐπὶ μό- ὃ 
Ὁ τῷ πατριάρχῃ δίχην ἱστᾶν μὴ εἶναι δίχαιον τὸ παράπαν 
μηδ᾽ ἐπιεικῶς εὔλογον. ὃ δ᾽ οὖν Πισσιδίας πρὸς τὸ ἀποβησό- 
μενον ἀφορῶν (τὸ γὰρ ἔγκλημα μαρτύριον ἦν τοῦ καὶ τοῦτον τῇ 
χαταδίχῃ συνυπάγεσθαε" οὐ γὰρ ἂν δόξαιεν πάντως τὸν πα- 
Φτριάρχην δικαίως χαταδικάζειν, εἰ μὴ καὶ αὐτὸν εὐϑύγοιεν) 


6. χοινωνήσων P. 


cam non δἰδίοπὰϊ δο ἰυάϊοϊο: nam crimen de Sultane longam nec neces- 
uriam aiebant poscere disquisitionem de relĩgions eius, qua defungi lice- 
ret, ἰδ ambiguo relinquendo Ohristianus neene fuerit, nitendo antem δὰ 
annationem accusati ↄ2o qnod εἰ certo constaret et secundum leges zuſ- 
ſceret, recusatione videlicet comparendĩ ante legitimum tribunal, quo 
rite citatus fuerit. his, quatenus in ambiguno relinquebant crimen de 
Bultane, obsistebant alũ δεῖ vericimili rationo, contendentes plane pur- 
ſcatum ὧδ δὸ videri dehere patriarchiam. nam eum quidem quo pacto ae- 
quum αἷς damnari, quia profanos in rerum gacrarum communionem ad- 
niserit, δἱ profanos iſstos quos admisit fuiasso non constet? οἵ utcomque 
86 res habuerit, idoneum 605 pro Chriatianis habendi patriarcha habuerit 
anctorem Macarium episcopum Picidiae, penes quem in solidum eius, ai 
δ eſt, facti culpa resideat ὃ praeterea non patriarecha az2olus eo nomine 

6 venerit, δοὰ οἵ alũu molti qui aimul tune cum eo ἴῃ templo 
faere, non Christäani solum sed etiam dlero adacripti, quorum aingulos 
pro ratñone gradus cuiusque stringebat aua pars officii δά excludendos 
adytis proſanos εξ non communicandum in mystica fonctione cum non 
initiatisæ quis enim poſsit dubitars quin aaltem ii debuerint admonere 
patriarehatm, δὲ com non fecerint, quin eĩns, κἷ quod «πὲ, piaculi conta- 
tdonem in 66 traxeriat, οὗ quam et ipei aint poenas obnoxũ. praseterities 
porro tot aliis participibus cũlpas, in ὑπὸ puniendo 2everitatein haerere 
patriareha neque sequum neque tolerabile omnino videri posse. 860 vi- 
dens Picidiae antistes, εἰ vim praeiudicii δὰ δὸ quoque in eandem cum 
patriarcha damnationem involvendum pertinentis 20com reputans, tacitos 





268 GEORGI ῬΑΟΗΥΜΕΒῚΝ 


ἐφ᾽ ἡσυχίαν καϑήμενος ἦν. τόσον δ᾽ ἐχεένοις ἔμελε τούτου ὥστε 
οὐδὲ τὸ πρῶτον συνεκαλέσαντο μαϑεῖν ἐξ ἐκείνου τὼ περὶ τοῦ 

Ἑ σουλεάν. τέως δ᾽ ὅμως οὐκ ἦν αὐτὸν δέχεσθαι τοὶς δι᾽ αὐτὸν 
ἐπενεγκόντας τὴν τῆς δίχης ψῆφον τῷ πατριάρχῃ. ὃ. δὴ καὶ 
συνέβη, ἐξορισϑέντος ἅμα τῷ καϑαιρεϑῆναι, ἢ μᾶλλον καὶ ὁ 
ἐρήμην ἁλῶναι, κἀχείνου. ὡς δὲ πολλῶν τότε κατατεινομένων 
λόγων τέλος καὶ οὗτοι συνῆλθον τοῖς ἄλλοις ἑκόντες ἄκοντες, 
κυροῦται ἦ ψῆφος καὶ ὃ πατριάρχης ἐπὶ καϑαιρέσει χαταδυκῖζε- 
ται. λύσαν δ᾽ αἰψηρὰν ἀγορήν, ποιητικῶς φάναε, τῶν βασι- 
λέων εὐφημηϑέμτων κατὰ τὸ σύνηϑες. πλὴν καὶ δύο τάττονται ἢ 

Ῥ 181 παρὰ τῶν ἱεραρχῶν ξεράρχαι ἀπελϑόντες τὰ παρὰ τῇς συνόδον 
πραχϑέντα σημῆναι τῷ καταδίκῳ. 

Β 7. Ὀψίας γοῦν δείλης πρὸς ἐκεῖνον ἀπηντηχότες, παρὸν» 
τος καὶ τοῦ κλήρου παντός, ἐδήλουν τε τὴν ἀπόφασιν καὶ ὡς 
ἐξελϑεῖν ἑτοιμασϑείη διεκελεύοντο. ὃ δὲ πρῶτον μὲν εὐχαριστή- 
σας ϑιῷ ἕτοιμον ἑαυτὸν παρεῖχεν ἀπέρχεσϑαι, ὅπῃ καὶ βού- 
λοιντο. ἔπειτα δὲ καὶ πρὸς τὸν κλῆρον στραφεὶς ““τὰ μὺ 
κατ᾽ «ἐμὲ ὅπως συνέβη παραχωροῦντος ϑεοῦ, οἴδατε, τέχνα 
δεῖ δ᾽ ὅμως εὐπειϑεῖν τῷ ϑείῳ ϑελήματι, χἂν ὅπως οἰκονομοίη 

Ο τὰ καϑ᾽ ἡμᾶς. ἡμεῖς μὲν οὖν ποιμένες ταχϑέντες κρίμασιν οἷς 39 
οἷδε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τὸ καλέσαν, εἰ καὶ ἀναξίους, ἡμᾶς, β 


aedebat. nocuit illi nimins faror μαΐγαδο, βδπὶ Ὀξ οἱ parcerent, δὐσί- 
nuerant ab eo iuridies interrogando tum σα diæenteretar petriareba⸗ 
ciĩrea Beltanem factam, cuius ipee pars foerat. πῦϑο δαχῦαι erat illon 
vocare, maniſesto utique praeciudicio damnatum. nec poterat locun 5 
plius habere queliscunque ipeius defeuaio, iom proletis multoru ↄav- 
iũs in eos qui cum profanis communicaasent, 4686 δαίεαρφία nibilo wi- 
nus Pieidienaem quam ipasum patriarcham aflligebant. itaqque damnet 
patrĩarcha, aut potius indicta causo propter negleotum vadimoniem depo- 
aito, Piaidiencis quoque in exilium pulsas ect. poet multa in iſta cocu 
tatione ultao citroque allegata, tandem εἰ hi volentes nedentes cum aliis 
convenerunt, οἱ concordi iam aynodi iudicio deporitio patriarohae aancu 
«εἴ. olverunt autem, ut poëẽties dicam, βυυίθμαι οϑανοβέμιν, εἰ δοιίειβι- 
tionibus in honorem imperantiom editis do more, pra ue doobu⸗ 
puaeculibus electis qui nomine synodi exauctorationem poteiar dea 
tiarent annm, finis impositus negotio est. 
1. BHde zub veaperam οβωνεηίυδε patriarcham ĩi quos dixians εὐ id 
8 ynodo οἰεοίοδ, εἰ clero praesente univerao, postquum æuem illi dep 
aitionem iuridioe declararunt, eadem ipeum auctoritate iusserunt 
δα ΔῸ Οοδρδίδγο δὰ ρεοχίυπι dieceum. at ille gretiis prinen de⸗ 
actis, promptum paratumque 80 exhibuit δὰ eundum quo vellent. (68 2 
clerum converaus “ res“ ἰδηδὶξ uti 20 ᾿δοΔ0 Βαδοδηΐς deo permitten- 
noetia, Δ: oportet tamen δοαυίδεοογο divinae voluntata, et oomu 
lere quidquid ἀο nobis providentis dacrevit. nos com foiesemus μρείσίῶ 
praoctl iudicũs notis Spiritui Sancto, qui νοοδυῖε nos quamris indigao 


DE MICEAELE ῬΑΙΑΈΟΙΓΟΟΘΟ L. IV. 269 


ὅπως κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν ἐποιμάναμεν καὶ τὰ καϑ᾽ ἡμᾶς διεξ- 
ἤγομεν, οὐ καλῶς μὲν ἴσως, ἱκανῶς δὲ κατὰ τὴν ἡμετέραν δύ- 
ψαμιν, οἴδατε" τί τὰ δῆλα καὶ λέγω; ὅμως πολλοὺς μὲν ἴσως 
καὶ ἐλυπήσαμεν, παρὼ πολλῶν δὲ χαὶ δλυπκήϑημεν, συνδιαφέ- 
ὄροντες ἀλλήλοις τὰς παρ᾽ ἀλλήλων ἀπεχϑείας. τοιαῦτα γὰρ τὰ D 
τῆς ἐκκλησίας σπλάγχνα, ὡς καὶ βαρυνομένων ἡμῶν ὡς πατέ- 
φυν ὑμᾶς ὡς κέκνα ἀνέχεσϑαι, καὶ ἀπεχϑανομέγων τινῶν ὑμᾶς 
αὖθις ἀλογοῦντας τῆς ἀπεχϑείας ὡς μέλη γνήσια περιέπειν τοὺς 
ἀξεχϑανομένους, νῶν οὖν κιμρὸς ἀλλήλοις ἀφεῖναι τὰ ὀφειλή- 
ἵϑματα. καὶ δὴ τὸ μὲν ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ ἐχπληρῶ, καὶ συγχωρῶ πᾶσι, B 
καὶ ὅπῃ τῷ ϑεῷ βουλητὸν προϑύμως ἀπέρχομαι. ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ 
τὸ τῶν σχευῶν τὼ τῆς ἐχχλησίας, καὶ ὅσα ἐν πέπλοις τιμίοις καὶ 
λεψάνοις ἁγέων καὶ βίβλοις, ἀπελϑόντες καὶ καϑ᾽ ἕν ἰδόντες καὶ Ῥ 189 
ἀναψηλαφήααντες παραδέξασϑε, μὴ καί τις ἱεροσυλίας ἡμᾶς 
ϑηράψηται. καὶ τὸ λοιπὸν χαέρετε ἐν κυρίῳ, τέκνα, καὶ σώζε-- 
σϑε, ἡμῖν δὲ ὁ ἐπενδύτης καὶ τὸ πυξίον καὶ τρία τῶν νομισμά- 
των, ἃ δὴ καὶ τῷ πατριαρχεέῳ προσβαίνοντες εἴχομεν κατὰ κα- 
γύνα τῶν μοναχῶν, καὶ ταῦτα ἰδίοις κόποις τοῖς ἐκ μετεγγραφῆς 
ψαλτῆρος κτηϑέντα, πάλεν λαβόντες ἔξιμεν.᾽ ταῦτα καὶ τοι- Β 
ϑοῖϑ᾽ ἕτερα πρὸς τὸν κλῆρον εἰπών, ὥστε καὶ ἐκ τοῦ σχεδὸν 


tanen prout potuhnus gregem pavinus εἰ vos ecclesiamque gubernavimus, 
ſorsitan non 337 veruntamen, quantum virium facultatisque nostrae te- 
neitas αἰ, fideliter. testes vos habemus omnium: quid attinet nota 
prolequi ἢ inter hoec fieri ροίοδὲ ut nos molestiam moltis faceciverimus, 
ἘΔ εἰ vicistim perpesei zuνus moleſtias plarimorum. ignoscamus condo- 
deaaaque nobia invicem muotuas offensiones in vieceribus eeclesiasticae 
caritatic. ποιὰ ἰϑίογ noa οοδιρδίδίδο necesitudinis poſseit oſfficinm, ut et 
Β08 patres libenter feramus quas gravia perpeti ἃ filüis contingit, οἱ τοῦ 
δἰ quod α patesna gubernatione minus gratum interdum δουιοϊε tolere- 
ἴω; itemque quae forto ἃ fratribus offensiones existunt, non motuis ulei- 
κὶ ‚odüs, aed ut membra eâuadem corporis vera illos i graves vobis 
εἰ ἸοίερίοΒ amplectamiaĩ. tempus nuno eet. dimittendi invioem debita. 
qquidem, quoe in hoc mese partes aunt, quam plenissime pecsum evα- 
vor, iadalgens condonanque cunetĩs cuncia; et quo deo placitum επί, 
Aberis pergo. νοῦ ite, cenaum facito εοοὐοδὲδο vaaorum; et 22 ve⸗ 
loram eaeteraeque pretiosae vestàs, quidquid aanetarum reliquiarum et 
übrorum εοοοοίδοίδολο habent capsas, κοοοβμοδοίέβ, probate, numerato, 
pite, ne quis deindeo nos zacrilegas rapinae possit acensare. de cae- 
tero gaudeto in domino, ΔΙ, et ραϊναίθβ. φὺ8 ραϊϊῥοϊο,, pugillaribus εἰ 
ἰῆδας συαπιαιό, ξροροδὸο ορθζδό -bratiae dercribendo penlterio locatae, 
86 ommis ἱκχέθ ββοβδείἑσδμη regulam prine ροδεούξοιο͵ 458πὶ patriarcha- 
le⸗ dedes ingrederemur, ut propriin τεσααιρίϊα, εχἰποιδ.᾿᾿ haec οὲ alia 
εποθὰϊ φυοούδηυ εἰδίυο οὐ εἰοτῶκι,, οἱ ἰδδηπδαι ΟΣ ἀϊδοοαδυτυδ pro- 
peraro μιαρὸς quibaadam ὁ praeaentihus, quarun egqo ὅδ Διὶ, δὰ δδογϑδο 


20. GEORGI ΡΑΟΒΥΜΕΕῚΚ 


ἀπελϑεῖν τινὰς ἐπὶ τῇ τῶν ἁγίων παραλήψει, ὧν καὶ αὐτὸς ἦν, 
στραφεὶς πρὸς τοὺς πεμφϑέντας ““ἀδελφοὶ᾽ εἶπεν, ““ἰδοὺ ἥτοι- 
μάσϑην, καὶ οὐ ταραχϑήσομαι, κἂν ὅ τι καὶ ἐπ᾽ ἐμοὶ βούλοι- 
σϑε. τὸ οὖν ὑμέτερον, ὡς φατέ, κατεπράχϑη. πραττέτω καὶ 
τὸ λεῖπον ὃ βασιλεύς, καὶ ὅπου ἱτέον ἡμῖν ἐξ αὐτῆς κελευέτω, ὁ 

Ο ἢ μᾶλλον πεμπέτω καὶ τοὺς ἀπάξοντας. οὐδὲ γὰρ ἐρίσομεν τὸ 
παράπαν, κἂν ξίφος προσετοιμάζοι κἂν ϑάνατον.᾽ ταῦτ᾽ εἰ- 
πὼν ἀπέπεμπε μετ᾽ εἰρήνης πάντας, αὐτὸς δὲ τοῖς ὅλοις ἐξαμε- 
λήσας ἐκάϑητο, τὸ ἀπὸ τοῦ κρατοῦντος ἀναμένων πρόσταγμα. 

Ρ 8. Νὺξ ἦν, περί που τὰ τελευταῖα Πυαντιῶνος, ὅτε χαὶῚ 
πρὸς τὸ αἰϑριώτερον καϑίσταται ὃ ἀὴρ τῶν ἀπὸ τοῦ χειμῶνος 
ἀπαλλαγεὶς δυσχερῶν, τὸ πολὺ τῆς νοτέδος ἀποβαλών. καὶ δὴ 
τὴν πρώτην φυλακὴν τῆς νυχτὸς ἐχείνης οἱ τοῦ βασιλέως πέμπον- 
ται ἐφ᾽ ᾧπερ τὸν καταδικασϑέντα καταγαγόντες ἀπαγαγεῖν ὅπου 
καὶ προσετάχϑησαν. ὡς γοῦν αὐτίκα κατήγετο, ἐπιβὰς τοῦ με. 
γίστου ναοῦ, στὰς πρὸς ταῖς μεγίσταις πύλαις, ἀφωσίου τῷ δε. 

Ε σπότῃ “Χριστῷ τὰ εὐχαριστήρια προσκυνῶν τε καὶ συνταττόμενος. 
ὡς δ᾽ ἔμελλε διὰ τῆς κατ᾽ ἀνατολὰς πύλης ἐξέρχεσϑαι ἐφ᾽ ᾧ 
καταλαβεῖν τὸ ἐν τῇ Βαρβάρᾳ κελλύδριον τοῦ ϑαυματουργοῦ. 
Νικολάου, ὃ δὴ καὶ συνίστατο τότε πρὸς τῇ ϑαλάσσῃ καὶ ὡς 
μετόχιον τῇ Ὀξείᾳ ἡρμόζετο ( ἐκεῖ γὰρ προχείρως κατεδικάζετο 
ἀπελϑεῖν, καὶ τοῦτο κατ᾽ οἰκονομίαν οἶμαι ϑεοῦ, ὅτι καὶ τὸ ῥά- 


οὐ ἀϊχογαί aupellectilem numerato recipiendam, convereus δὰ ὐῖσδοῦ ἃ 
aynodo “ fratres,,“ inquit, *en paratus sum, εὖ non turbabor, quidquid 
de πιὸ volveritia. quod vestrarum, ut dicitia, erat partium, ſeciata. 
faciat εἰ imperator quod reliquum est, οἱ quo eundum nobis οἷς extenplo 
praeserĩibat, aut potius qui eo deducant mittat: non οαἷπὶ resistemus, 
aut quidquum omnino recusabimus, δἶνα is gladlum sive mortem etian 
paret.“ his dictis dĩmisit in pace omnes. ἧ'ρδο placide omniam aecurus 
aatedit, ab imperatore mandatum expectans. 
8. Nox éerat circiter extrema Maii mentis, cum in seremtatem εἰς 
hilaratus δὲς ex hiberno rigore, et humoris per vernos tepores exube- 
rantis parte magns resoluta, liquido liberius coelo ridet, quando circa 
primam vigiliam adfuerunt quos imperator miserat δὰ condemnatum δρόσο 
cendum quo iusci erant. is com abduceretur, auperatis ρστοάϊθαε tempo 
maximi atans δὰ portam maiorem gratias egit venerabundas Christo do- 
mino, adorans et ut in digresao vale dicens. mox oum exiturue ecset pet 
obverasam Orienti portam, πὶ δὰ cellalam in Barbara sitam miriſici Nico- 
lai 7 2 (ea tunc —— πιδτὶ admota, ot ad * moua- 
aterii ominumque pertinens, ideo parata fuerat obiter excipiendo 
Arsenio, quod οἱ * —8 δρυὰ Oxeam, opportunitatem quamdam leci 
aevutus, imperator deereverat, id quod equidem non δἷδο numine factam 
arbitror, dum animo —— ——— vestom ἃς ρεοίοδείοθοιι Ως 











DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 271 


χὸς ἐκεῖνος ἐν τῇ Ὀξείᾳ πρώτως ὑπέδυ τὸν μοναχὸν μεταμφιεννύ-- 
μένος) --- ὡς τοίγυν πρὸς τῇ ἐξόδῳ τῆς ἐκκλησίας ἦν, αἰϑρίας Ῥ 183 
ἐς τότε οὔσης κατ᾽ οὐρανὸν ἐξαίφνης νέφος σχοτόεν ἐπλήρου τὸ 
πᾶν, καὶ ῥαγδαῖος συνάμα χαλάζῃ κατεφέρετο ὅετύς, χρῆμά τε 
δἰξαίσιον ἀστραπῶν τὸν ἀέρα πυρεχκβολοῦν ἐξέκαιε, καὶ χεύποι 
βροντῶν συνεχεῖς τὰ τῶν ἀκουόντων συνετάρασσον ὦτα. κἀκχεῖ- 
γος ἐν τόσοις δεινοῖς τοῖς ἀπάγουσιν ἐἵλκετο, ἕως καὶ ἐς τὴν μο-- 
γὴν χατηντήχεσαν. ἐκεῖσε γοῦν διαγαγόντος τὴν ἡμέραν, τῇ 
ἐπιγενομένῃ νυκτὶ νηὶ ἁλιάδε ἐνθέμενοι περεώριζον ἀνὰ τὴν Προι- Β 
Ἰοχόννησον, τῷ ἐκεῖσε μονυδρίῳ τῷ ἄνω τῆς ἐγχωρίως λεγομένης 
Σούδας κειμένῳ ἐγχαταχλείσαντες, τάξαντες καὶ ὀπτῆρας ἐκ τῶν 
βασιλικῶν, ὡς μὴ ϑεῷτο τοῖς βουλομένοις. ᾿ 
9. Οὕτω μὲν οὖν τὰ κατ᾽ ἐκεῖνον διαταξάμενοι, ἐπεὶ καὶ Ο - 
τοὺς πατριάρχας ἐπ᾽ ἐχείνῳ γνωμοδοτεῖν τῶν ἀναγκαίων ἐνόμι- 
δον, ἀξιουμένων ξχείνων ὃ μὲν Ἀντιοχείας Εὐθύμιος ὡρμημένος 
καὶ πάλαι εἰς τὴν κατ᾽ ἐκείνου ἀπέχϑειαν ὡς μὴ παρ᾽ ἐκείνου εἰς 
χοιγωνίαν δεχύμενος, αἰτίαν φέρων, εἰ ἀληϑῆ ἄδηλον ὃν, ὅμως 
δὲ φίρων ἐκ φήμης ὡς συγκοινωνοίη κατά τι τοῖς “Ἀρμενίοις, τότε 
διὰ ταῦτα καὶ προσαπεδέχετο τὸ ἐκποδὼν ἐκεῖνον γενέσϑαι καὶ Ὁ 
φ) συνήνεε γνωμοδοτῶν. ὃ δ᾽ ᾿Δλεξανδρείας Νικόλαος τοσούτου 
συγαιγεῖν ἐδέησεν ὥστε καὶ καϑάπαξ τῶν καταψηφισαμέγων 


mem ab Arsenio susceptam apud Oxeam) οὔπι, inquam, in 60 οδδβοί υἱ 
ἱεωρίο egrederetur, οἵ sSudum purumque coelum escet, foeda repente nu- 
bes tetra cuncta caligins complerit, vehemenaque simul imber miſta gran- 
dine decidit, fulguribus horrendis late aërem incendentibus. Peor has ille 
aerumnas ab abducentibus trahebatur, quoad in illam, de qua dixi, do- 

enerunt; ubi cum diem posterum transegissent, nocte in- 
aecuta navi Arsenium piscatoriao imponentes., deportatum ultra Procou- 
nesum incluserunt mansiunculae iilic itae supra locum, quem vulgo inco- 
he Sudam vocant, appositis cuatodibus 6 aatellitio imperatoris, πο adiriĩ 
eaul ἃ quibusvis invisere volentibus posset. 

9, Horum in hunc modoum contra patriarcham Arsenium actorum 
magni referro, quinimo necessarium esso, qui egerant putabant, πὶ cae- 
teriĩ patriarchas auctores fierent concordĩbus in ea auffragiis dandis. cum 
igitar illi πὶ id annuerent rogarentur, Antiochenus quidem Kuthymius fa- 

asaensns eat: erat enim haud obscure iam olim Arsenio infenaus, 
quod ab ἴροο in communionem non reciperetur. causa ferebatur (haud 
equidem lerim an vera: sed hanc tamen vulgus szermone colebrabat) 
quod Antiochenus communicasaet quadam in τα cum Armenũs. quare 
idem oecanions ultüonis cupide arrepia exauetorationem adversarũ Ubenter 
amplexes est, οἱ auas illam aententiae auctoritate adluncta confirma vit. 
at Alexandrinus MNicolaus tautum abfuit ἃ oomprobando facto, ut semel 
86 caua illos qui Arzenium damnaverant ἃ aua conmunione abeciasos 


272 ΟΘΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΉΙΘ 


ἐσχίζετο καὶ ἔμεινεν ἕως τέλους ἐν τούτῳ, μηδὲν μεταλλάξας τῶν 
Ξ ἐγνωσμένων. (10) τῶν δ᾽ ἀρχιερέων, πλὴν τῶν προτέρων 
ἐχείνων, Ἰανουήλ τὸ τοῦ Θεσσαλονίκης καὶ τοῦ Σάρδεων "4. 
Ῥ 184 δρονίκου, οὐδεὶς ἄλλος ἦν ὃ σχιζόμενος. τὸν ᾿ἀνδρόνιχον, ὡς 
καὶ κατὰ μοναχοὺς ἀποχαρείη, φϑάσαντες εἴπομεν, ὃν καὶ ἐπὶ ὁ 
τῆς αὐτοῦ παεριαρχίας Μφρσένιος, εὖ εἰδὼς ὡς δι᾽ ἐχεῖνον τὸ 
πρῶτον ἐξορισϑέντα ὑπέδυ τὰ μοναχῶν ἐξεπίτηδες, ἤϑελεν ἀγορ- 
ϑοῦν ἀποϑέμενον εὐθέως τὰ ῥάχη. ἀλλ᾽ οὐκ ἐξεγένετό οἱ εἰς 
τοῦτο καὶ τοὺς ἱεράρχας συμπείϑειν. ἐπειδὴ γὰρ ἐχεῖνος τότε 
τῷ πατριάρχῃ κατ᾽ ἰδίαν κοινολογησάμενος εὗρεν, εἶ μόνον ϑε- Ὁ 
Β λήσοι καὶ ἥ σύνοδος, χατανεύοντα, ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ἔγνω πείρᾳ 
διδόναι τὸ πρᾶγμα. καὶ δὴ κατὰ μίαν τῶν συνοδικῶν ἡμερῶν, 
. φυνεγνωχότος καὶ τοῦ πατριάρχου, μανδύαν τε ἀρχιερατεκὸν πε- 
ριβάλλεται καὶ ἐπὲ κεφαλῆς τὴν ἱερὰν ἐπιτίϑεται κίδαριν, καὶ 
καϑεσϑεὶς ἔξω καιρὸν ἐχήτεε συνελϑεῖν τῇ συνόδῳ τῷ πατριάρχῃ 1 
συνεδρευούσῃ. ὡς δ᾽ ἠγγέλλετο τῇ συνόδῳ τὰ περὶ τούτου πιρι- 
Ο μένοντος καὶ ἀρχιερατιχῶς ἐατολέσϑαι ἐμάνϑανον, δεινὰ ἐποίουν 
καὶ οὐκ ἤϑελον δέχεαϑαι. ὡς δέ τις ἐκείνων καὶ τὴν ἐπιστολὴν 
ἐνεφάνιζε τὴν ἐχείνου, ἐν ἧ ἐπέγραφεν ἑαυτὸκ οἰκείαις χερσὶν 
᾿Αϑανάσιον, αὐτίκα τῷ μὲν πατριάρχῃ τὴν τοῦ βοηϑεῖν ὁρμὴν Ὁ 
ἠμβλύσϑαε καὶ τὸ ὑπὲρ ἐχείνου ϑερμὸν ἐψῦχϑαι συνέβαινε, τῷ 


4. τὸν] τὸν δ᾽͵ 


nunquam δηιρίϊυ6 δὐπιίφοτϊέ, neque eorum 486 talĩ oecarious docrererot 
mutare quidquam δὰ ſinem usque voluerit. (10) opiscoporum vero, prae- 
ter priores illos Manuẽlem Theatsalonricenaem οὐ Andronicum Sardenrem, 
nullus alos achiema faciebat. Andronicum detonaumn in τροβδοῦυκι δυρὸ- 
rius diximns. huno Arsenins, posſtquam restitutus patriarchali throno 
fuit, aciens aua causs expulenm, ut exiliam lucrifaceret, monasdeam γὸ΄ 
atem induisss, reponere ἴῃ atatum pristinum voluit, δοὰ non ψαϊα δ ali- 
τυ in id antiatitam eleere consensum. res in hunc trancacta νεούυς 
est. egit zecreto Andronicus cum Arsenio iterum poatriarche, οἱ ἐσ 
iatellexit μος ipeum non stare quo πη continuo depoitu monachico 
centons episcopeles iterum infulas aumeret: addi modo δὰ δαδιθ Ἅγαγεῖ 
patrom quoque ac aynodi voluntatem. hie Andronicus cognitis experii 
negotium deerevit; οἱ quadam die, qua eongregatâ antictites orant co 
patriaxecha σοὶ «οπεκῖο, —— δυχειῖε mandyam, σδρὶ — 
ponit, οἱ δἷο fores nodens postulat admitti. noatiatur —2 
ἴα —** 


400 ornatu, quid peteret. displicuit plerssaque δαδυπι 6846 

chum episcopalem —2* ornatam. — conaenan reiecerust. 
οἱ qum aliquis quandam οὖσθ epietolam protaleset, «αἰ ao ἐρεῖ Βιϑϑὺ 
propria Athanaium inacripaerat, oontigit · patriarchas quoquo ĩpei iavi 
elus hehetari iopetum οἱ συ erga οὐδε reſrigeoere διώογοοι, :ρϑα 
voro perculaum inſelici δῃοοεδεῦ; δὰ quietem vitas, quan ſruetea excateco 


ΠΕ ΜΙΟΗΑΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. IV. 273 


δ᾽ ἀγαχοπέντε καϑυφεῖναι τῆς πείρας καὶ ἀπραγμόνως ἐντεῦϑεν 
διάγειν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν πρότερον" τότε δὲ πολλοὶ τῶν τε μο-- Ὁ 
γαχῶν χαὶ τῆς λαώδους μοίρας ἀποσχισϑέντες χαϑ᾽ αὑτοὺς συνε-- 
λέγοντο, “μὴ ἅψῃ μηδὲ θίγῃ τὸ παράπαν λέγοντες ““ὃς ἂν 
ὁσυναινοίη τῇ καϑαιρέσει τοῦ πατριάρχου ἢ μὴν κοινωνοίη τοῖς 
συγαιγοῦσιν.᾽ ἀλλ᾽ ὃ βασιλεύς, ἐπεὶ οὐκ ἦν τὴν ἐκκλησίαν 
ἀποίμαντον διαμένειν, τοῖς μὲν ἀρχιερεῦσιν ἐφῆκε ψηφίζεσθαι. 
τὸν σφίσιν δοχοῦντα, αὐτὸς δὲ βαϑύ τι συνορῶν, καὶ ἀναστέλ- 
λεν ϑέλων τὰ σχίσματα, σύναξίν τε κοινὴν παραγγέλλει, καὶ R 
Ἰϑπάντων ἐν ταὐτῷ συλλεγέντων ἐκ τοῦ παραϑύρου τῆς αὐτοῦ κέἔλ- 
λης, ὃ δὴ καὶ σιδηροῖς τοῦτο μὲν ὀρϑίοις τοῦτο δ᾽ ἐγκαρσίοις 
περιεδρυφαχτοῦτο τοῖς κάμαξε, λόγων ἥπτετο πρὸς αὐτοὺς 
τοιῶνδε. 
11. ““᾿Ἐγὼ νομίζω, ὦ τῆς ἐμῆς βασιλείας ὑπήκοοι, μη- Ῥ 185 
9 δένα τῶν ἁπάντων ὑμῶν ἐπὶ τοσοῦτον ἥκειν φρενοβλαβείας ὥστε 
μὴ ἑαυτῷ δύνασϑαι χρῆσϑαι συμβούλῳ ἀλλὰ τῷ πέλας. εἶ γὰρ 
χαὶ ἣ παρὰ τῶν ἄλλων βουλὴ συλλαμβάνειν τὰ πλεῖστα πέφυκε 
τοῖς βουλευομένοις (ταύτῃ γὰρ καὶ συμβουλὴ λέγεται εἷς ταῦ-- 
τὸ συναγομένων ἀμφοῖν τῶν βουλῶν), ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον τοῦτο 
Ὡίφ᾽ ὅσοις ἐπ᾿ ἀμφιβόλῳ κεῖται τὸ βουλευόμενον, ὡς ἀμφοτέρω- 
ϑὲν λογισμοὺς ἰσορρόπους κινεῖσϑαι, κἂν ὅποίας τις ἅψηται. Β 


tentaverat, constantius deinceps amplectendam domitum γερὰ] conver- 
tere animum. sed haec prius evenerant: tunc autem multi monachi et 
laici e plebe, abscindentes 5686 8 communione eorum qui damnaverant 
Arſenium, seorsim convenerunt, οὖ volgare carmen aversantium usum 
tonmereiumque profanorum adhibendum sibi nunc δὰ excludendos ἃ 40 
reliquos aanxerunt, “πὲ tractes“ dicentes, ne tangas, ne omnino δὰ 
ullam consuetudĩnis partem admittas ullum eorum qui vel pptriarchae ex- 
anetorationem probaverint vel probantibus commnunicaverint.“ caeterum 
iaperator inte ligens non poaae relinqui ecclesiam sine pastore, electio- 
nem patriarchae liberis antistitum suffragiis permisit. ipse altius reputans 
perniciem a2chismatum, δὶ ruere qui errare coeperint sinantur, concione 
omnis generis hominum vocata, e fenestra cubiculi clathrata ferro, rectas 
transversis decussatim nectentibus virgis invicemque in cratis formam 
implexis, hunc ferme in modum disserere oraus est. 

11. *Equidem existimo, o meo imperio subiecti, neminem omnium 
veatrum δὸ sgiultitiae processisse, ut non δῦο ipsius βοὰ alterius solum 
oti porcit consißo. etai enim aliorum sententiam exquirere ac cum aua 
conferro delĩberantes a20olent, undo Gruecum consilio nomen ortum est, 
αἱ συμβουλή diceretur quasi gententiarum in unum collatio duarum, ta- 
men ĩd tantum locum habet in rebus quarum in ambiguo pendet indicium, 
parĩbus utrimque argumentis aiendĩ negandiqus incertum eligendi arbi- 
triam librantibus. ubi antem hand dobiis in lancem momentis 


Georgius Packymeres 1. 











2714 GEORGII PACHVMERIS 


ἐφ᾽ ὅσοις δὲ ἑτερορρεπῇ τὰ τῆς δόξης, ὡς ἐντεῦϑεν μὲν μετὰ τοῖ 
καλοῦ καὶ τὸ πάγιον ἀναφαίνεσθαι, ἐκεῖϑεν δὲ δῆλον εἶναι τὸ 
βλάπτον, εἰκαῖον ὄντως καὶ ἀλυσιτελὲς λογισμῶν συντρόφων 
ὑπερορῶντα ἀλλοτρίοις χρῆσϑαι, οἷς ἔνι μὲν ἀβουλία, ἔνι δ᾽ ὄρε- 
ξις πρὸς τούτοις καὶ τὸ ξένον ἀεί ποτ᾽ ἀνάλγητον, ὡς παντὸς 5 
Ο τοῦ οἰκείου πεφυχότος πιέζειν. δεῖ τοίνυν γε καὶ ὑμᾶς τοῖς 
ἐφ᾽ ἑαυτῶν λογισμοῖς προηγουμένως χρῆσϑαι, καὶ οὕτω δοχι- 
μάζειν τοὺς ἔξωϑεν. ὃς δὲ τῶν οἰκείων ὑπερφρονῶν ἑαυτὸν τοῖς 
ἔξωϑεν λογιζομένοις παρέχει ὡς εἴ τε ἂν φέροιεν ἐκεῖνοε προσέξων, 
ὃ τοιοῦτος ὁμολογῶν ἴστω ὡς ἄφρων ἐστὶ τὸ χαϑ᾽ αὑτόν. ἄφρο- 10 
νος δὲ πάντως τὸ μήτ᾽ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ συνιέναι, καὶ τὸ χἄν τις καὶ 
τῶν ἔξωϑεν λέγοι, μὴ διακρίνειν εἰδέναι τὸ κρεῖττόν τε καὶ τὸ 
Ὁ χεῖρον" καὶ λοιπὸν οὐδὲ τῆς ϑυραίας ἐκείνῳ συμβουλῆς ὄφελος. 
τὰ οὖν ξυμπεσόντα οἴδατε πάντως, καὶ οὐδὲν ἐξ ἡμῶν τῶν γενο- 
μένων κέκρυπται" ἐπὶ τούτῳ γὰρ καὶ φκονομεῖτο ἡ ἐφ᾽ ἑκάστῳ 15 
ὑμῶν ἐνταυϑοῖ συνδρομή, οὕτω τοῦ ἡμετέρου χελεύσαντος κρά- 
τους. τοῦτο γὰρ καὶ ἄλλοτε ξυνέβη. πλὴν τὸ ἐπὶ ταῖς αἷτίαις 
διαλλάττον ἀμφισβητεῖν παρέξει τισί, τότε μὲν οὖν ἐϑελίμου 
Ἑ παραιτουμένου τοῦ ἐπὶ τῆς πατριαρχίας ὄντος ἄλλος ἀντικαϑί- 
στατο νῦν δὲ καὶ ἐπὶ κεφαλαίοις χαϑαιρεϑέντος, ὡς οἴδατε, Ὁ 
ἄλλον ἐγκαταστῆναι τὸ εἰκὸς δίδωσιν. ὃ γοῦν ἐκ τοῦ παρελϑόν- 
τος ἐσφάλη, τοῦτο πρὸς τὸ μέλλον βέλτιστον προοικονομεῖν. 


Α 


fas εἰ aequum vergit, adeo αἰ hinc quidem manifesſte honeſtum εἰ totum 
appareat quod proponitur, illinec quod ostenditur evidenter noxium cer- 
natur, tum enimvero vanum inconsultumque sit quempiam innato intimo- 
que naturae ac menti propriae senau abdicato alienis uti conailũs, quibus 
inest quidem imprudentia, inest οἱ copiditas, praetereaque prurigo novi- 
tatis οἱ quaedam malesuada dulcedo inexpertorum, inquieto coniuncta 
taedio aolitarum εἰ quotidianarum rerum. faciendum igitur vobis εεἰ αἱ 
ante omnia vestris iporum mentibus ac iudiciis auctoribus utamini, εἰ 
δὰ horum examen vocetis quae vobis aliunde suggeruntur. nam qui auis 
iĩpsius ratiocinationibus reiectis, aliunde oblatis advertit animum εἰ inbae- 
ret obnoxie, is sane habendus pro fatente δα stultum et indicii experten. 
atulti quippe ac indicio destiâtuti omni,o est nihil εχ ae intelligere, δε 
quidquid aliunde offertur caeca ογοάυ δία recipere, melius id ait δὰ 
peius nihil discernendo. talĩ antem non video quid prosit suggestum ab 
alio consilum. quae nuper contigerunt acitis oinnes: nihil eorum quen- 
quam veatrum latet. ideirco huc concurristis, vocante ac iubente me. 
ψιοά factum modo εδὲ, contigerat et alias. erum similium οταπίαυει 
uorum diversae causae amhiguitatem obĩicere quibusdam poesent. tunc 
quidem ei qui voluntarie dignitatem patriarchalem abdicaverat, subrogatus 
æst succeasor: nunc cum οὗ crĩmina deporiti, αἰ scitis, locum alterĩ tri- 
buere oporteat, par οἱ acqquum est praecavore, πὸ quod priors illa εἰ- 
occaſione perperam actum est, iterum hoc tempore attentetur. tuoc 








DE MICHAELE ῬΑΓΑΕΟΙΟΘΟ L. IV. 275 


τότε τοίνυν τινὲς τῶν τῆς ὀχλώδους μοίρας καὶ ἀπαιδεύτων, οἷς 
ἡ ταραχὴ τῆς ἐχχλησίας ἀσμένισις, παρεισδυόμενοι ταῖς τῶν ἀν- 
ϑρώπων οἴχίαις πορισμὸν εἶχον ἐντεῦϑεν τὸ σχίσμα, κἂν μετῇ-- 186 
μὲν ἐχείγους, εἰ μήτε τὸ βραχὺ τοῦ καιροῦ ἐκείνοις τε τῆς ἀτα- 
ὁξίας χαὶ ἡμῖν τῆς ἐπεξελεύσεως ἐμποδὼν ὡρμημένοις ἔστη. τοιοῦ-- 
τὸν τι χαὶ τὰ νῦν ὑποπτεύεται γίνεσϑαι" οὐ γὰρ ἀπόλωλεν ἡ 
ἀταξία, ὥς τινὰς ἐπειλημμένους αἰτίας πάλιν ἀνασοβεῖν καὶ τὴν 
ἐχχλησίαν τοῦ ϑεοῦ σχίζειν πειρᾶσϑαι. τὸ γοῦν ἐκείνους ζητεῖν, 
φύσιν ἔχοντας ἄντικρυς ἐξ ἐϑισμοῦ συνεχοῦς ταῖς γωνίαις ἐπηλυ- 
Ἰ0γάζεσϑαι καὶ κρυφηδὸν τὸ αὐτῶν πράττειν ἔργον, ἄλλως δέ γε Β 
καὶ περιττόν" τοῖς δ᾽ ὑπαγομένοις οὕτως ἀβούλως τοῖς ἐχείνων 
ὀαρισμοῖς προστιμᾶν τῶν χειρίστων οὐ κατοκνήσομεν. εἰς τί γὰρ 
καί τις σκανδαλισϑείη; ὅτι μεταλλάττεταί τι τῆς δόξης αὐτῷ; " 
ἀλλ᾽ οὐδὲν τῶν ἡμετέρων παραβέβασται, μὴ δή τι καὶ παραβα- 
4ϑείη τὸ σύνολον. ἀλλ᾽ ὅτι τοῦ συνήϑους ἐξέστραπται; ἀλλ᾽ οὐ- 
δὲν ἔχοι ἄν τις εἰπεῖν, κἂν πολλὰ κάμοι. ἀλλ᾽ ὅτι ὑπὸ ποιμένα 
τελοῦντες, ἐχείνου παρακινηϑέντος αἰτίαις ἱκαναῖς, ἄλλου τὸ Ο 
παράπαν οὐκ εὐμοιρήσετε; ἀλλὰ μὴν καὶ εὐμοιρήσετε καὶ κρειτ- 
τύόνως ὑπ᾽ ἐκείνῳ διάξετε ποιμαινόμενοι. τίνε γὰρ ἀπ᾽ ἐκείνου 
δοτῶν πάντων εὖ ἐξεγένετο πράξειν καὶ τὰ τῆς ἡμετέρας εὐμενείας 


12. προτιμᾷν Ρ. 


quidam 6 turbolento genere indoctorum hominum, quos delectat ecelesiae 
tamultus, ineinuantes δ domibus fructum inde iĩipeis optatum schisma re- 
tulerunt. deacrĩberem informaremque plenius quinam illi ſuerunt, nisi 
ΤΌΔΕ, mibi praescripei brevitas, illos honore mentionis noſtras, nos la- 
bore de iis ſuss ἀϊοεπάϊ, Lcet δά id promptos inclinatosque prohiberet. 
iteranda nunc foro quae tunc acta aint, prona prudensque auspicio est: 
non eoim perveraitas extintta est funditus. facile, inquam, est quosdam 
arripientes ocearionem nocendi, conturbare iterum οἱ dei ecclesiam scin- 
ders conari. quid hoc genus hominum spectet, quid venentur εἴ captent 
ietä, ex δὲ assiduo quasi naturam habentes delitescendi in angulis et 
δύυπ) opus clancnlum actitandi, supervacaneunm sſit dicere: illud non cun- 
cbor facere, quod puto necessarium, increpare videlicet pro τοὶ perni- 
cie acriter atoliditatem inconsultam illorum qui abduci 86 sinunt ausnrra- 
δοηΐθηδ istorum. quid est enim cur quis hinc scandalizetur Ἐ an quod 
immutatum ipsi φοἰάφαδιο ait de Chriatiano quod tenebat dogmate? ve- 
ΤΣ πες hacienus quidquam 6 sacrae doctrinae placitis motum eat, ac ne 
— ἴα postéerum moveatur, et vota ſacimus εἴ operam pro virili 

bimus. quid igitur Ὦ an quia verti aliquid contigit eorum quibus insus- 
ramus? at id quidem ne interdum aceidat vitari nulla contentione possit; 
quare vanum sit hac de re queri. an denique quod pastorem vobis prae- 
ꝑæitam sortità, eo deinde iustis οἵ necessariis amoto causis, desperatis 
eri pose πὶ alium unquam aeque commodum nanciscamini ὃ atqui ne 
dabitato: nanciacemini cuiam οοπιοάΐογεπι, ἃ quo indulgentios curemini, 
δὼ quo felicius vivatis. nam ab ἱδίο quidem eiecto σαὶ uni tandem ve- 


210 ΟΘΕΟΒΟΘΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


ἕξειν, ἥν που ἀβουλήτοις καὶ περιπέσοι; διὰ τί; καὶ πάντως οὐ 
γῦν εἰς ταὐτὸν ὑμᾶς συνῆξα σκοπῶν ὅπως ἂν αὐτὸς τοῦ ἡμετέρου 
κράτους κατηγοροίην" ἀλλὰ τὴν αἰτίαν λέγω, καὶ οὐκ ἐπικρύ- 
Ὁ πτομαι, τοῦ μή τι τυγχάνειν τῶν προσηκόντων ἐκ βασιλικῆς νεύ- 
σεως τὸν ἐλέους χρήζοντα. οὔτε γὰρ ἐκείνῳ τὰ πρὸς ἡμᾶς εὔοδα, ὁ 
κωλυούσης τῆς ἀπεχϑείας, οὔϑ᾽ ἡμῖν μὴ παρ᾽ ἐκείνου ἀξιουμέ- 
ψοις τὰ τῆς εὐμενείας ἀνυστὰ πρὸς τὸν χρήζοντα, ὅπου γε καὶ εἰ 
ἠξίου, οὐκ ἂν ἐτύγχανε τῶν δεόντων, καὶ τί γὰρ δεῖ ἐπικρύπτειν; 
οὐχ ἡμῶν πρὸς τὸ εὖ πράττειν ἀποπεφυκότων, ἀλλ᾽ ἐκείνου μὴ 
οἰχονομοῦντος τῇ ἀξιώσει τὸ εὔχαρι. τίχτεσϑαι γὰρ χάριν χάριτεῖο 
Ε μεμαϑήχαμεν, καὶ οὐκ ἦν αὐξάνειν τὸν ἔρωτα γεννηθέντα, μὴ 
ἐπιγεννηϑέντος καὶ τοῦ ἀντέρωτος. τάχα ἂν μυϑολόγον με οἷη- 
ϑείητε. ἀλλὰ τὸ τοῦ μύϑου ὡς ἀληϑείᾳ προσπαῖον ἐπαινετόν. 
ἔφησε γὰρ καί τις τῶν ἔξω ἐρημίας γείτονα τὴν αὐθάδειαν" τῷ 
γὰρ αὐθάδει οὐδεὶς προσέξοι προσβάλλων, κἀντεῦϑεν ἐρημω- 15 
ϑένι τῶν ἄλλων καϑ'᾽ αὑτὸν αὐτὸν διάγειν ξυμβαίνει. τί γοῦν 
τὸ εἰσέπειτα ; εἰδήσετε πάντως καὶ εὐμενείας ὑμῖν προσβαλλού- 
σας ἀκτῖνας, τοῦ ποιμένος χινοῦντος τὴν ἡμετέραν γνώμην ὑπερ- 


ὶ 
atrum omnium iuvari unquam εἴ beneficio αἴδοὶ οοπίϊρί εἾ quem etiam 
dolens indignansque recoſo fructum nostrae in vos pronae ac paratae in 
necesitatibus quae inciderant liberalitatis intervertisse. poenitens boc, 
inquam, εὖ me reprehendens reputo: quin ideirco vos huc convocavi, ut 
me ipse accusarem apud vos benignitatis rarius δὸ parcius exercitae. 
aimul tamen clare dicam eius errati causam, πρὸ dissimulabo amplius 
impedimento fuisse patriarcham πὸ qui ex vobis egerent ἃ ποδίγα libera- 
ltate quo opus habebant consequerentur. etenim cum nec ille ventitaret 
δὰ nos, prohibente odio quo 8 nobis immaniter abhorret, nec nos ad i 
lum accedere possemus, quippe qui aciremus haud admissum iri, nulla 
restabat nobis via cognoscendi legiiimo εἴ consueto patris communis indi- 
οἷο necessitates pauperum, ĩisque providendi. quamquam (fatebor enim) 
neque si maxime indicaret illo rogaretque, idoneus interveniret depreca- 
ΤΟΥ nobis δὰ misericordam flectendis, aut quidquam impetraret, noo 
quod natura duri simus εἴ ἃ dando averai, βεὰ quod in mumma illa ἐ)- 
pnĩtate ingratüsaimum erga nos 86 praebens indignum δο reddiderit, cui 
gratificari tanti duceremus. gratis quiĩppe, ut saepe dici audivimus, δι" 
nit gratiam, πος potest amor natus adolescere, quin paribus acurget 
inerementis alius poat priorem genitus, moutuus amor, Anteros, vocatos. 
haec me loquentem parum aberit quin fabulatorem opinemini. caeterun 
fabula, ut in 2copum veritatis recta collineans, non raro utilis et lauda- 
bilia habetar. non male quidam externorum dixit 20ltudini finitimam 95" 
perbiam 6266, idcirco quod superbum nemo curat, nemo adit, unde βὲ- 
dease fit eum δαιποίδπι ἃ consuetudine hominum οἱ colitariam vitam de 
ers. quid autem in poſterum Ὦ aio οἱ confirmo vobis: matationem 10 
melius magnam experiemini. pervenient δὰ vos benigni radii nobis ium- 
tase beneſcentias, nulla iam intercepti nube patriarchalis offenzionis: 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. IV. 277 


τάτοις μεσιτείας τρόποις. μόνον μή τις ἐνδῷ πρὸς τὸ χεῖρον, 
μηδέ τις τὸ καϑ᾽ αὑτὸν σκοπῶν καὶ μόνον ἐν οὐ παικτοῖς παιζέ- Ῥ 187 
τω, μὴ δ᾽ οὐκ ἐπ᾽ ἀνυστοῖς σπουδαζέτω. τὰ γὰρ καϑ' ἕκαστον 
ὐὠλισϑήματα ἐμπιπλᾶσι πραγμάτων τὰς πόλεις, καὶ ἑνὸς ἅμαρ- 
δτάνοντος πολλοὶ τῶν χακῶν ἀπηύρων. φεύγετε τοίνυν τὰς πα- 
ρασυνάξεις, καὶ τοῖς σχίσμασιν ἀπεχϑάνεσϑε. πολλοὶ σακκοφό- 
ροι ταῖς οἰκίαις ὑμῶν παρεισδύσονται, οὐχ ὅπως ὑμῖν εὖ γένηται 
προϑυμούμενοε, ἀλλ᾽ ὅπως ἂν αὐτοῖς παρ᾽ ὑμῶν πορισϑείη τὰ 
χατὰ χρείας σχοποῦντες. εἶτα κατηγορήσουσι μὲν βασιλέων, Β 
ἰυκαιγὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς μίξαντες μὴ καλῶς ἔχειν τὰ τῆς ἐκκλησίας 
ἐποίσουσι, καὶ διὰ τοῦτο καὶ αὐτοὺς τάχω πλανᾶσϑαι τὴν διόρ-- 
ϑωσιν (οὕτω γὰρ ἐκχεῖνοι ἴσως ἂν καὶ λέξειαν διαβάλλοντες) 
ἀποχαραδοκοῦντας. τί γοῦν ποιητέον ὑμῖν ἐστί; τὸ μὲν μετα-- 
διδόναι καὶ τοῖς ἄλλοις τῶν ὄντων οὗ φϑόνος" πραττέτω τις ὡς 
ἰ5δβούλεται τοῦτο. τὸ δὲ τοῖς λόγοις αὐτῶν καϑυπάγεσϑαι καὶ σὺν 
ἐκείνοις πλανᾶσθαι οὔ μοι δοκεῖ οὔτ᾽ ἐμοὶ ἀνεχτὸν οὔϑ᾽ ὑμῖν Ο 
ἀσφαλές. διὸ προφϑάνει τῆς τιμωρίας ἡ ἀπειλή, μή πως ἐπὶ 
τῶν ἔργων γεγονώς τις παϑὼν εἴσεται. ἀνάγχη γὰρ τοῖς ὀλίγοις 
συγδιασερέφεσθϑαι τοὺς πολλούς" καὶ τοὐντεῦϑεν τίς οὕτω νυ- 


quinimo grato nobis in locum retrusi οἱ implacabilis istius enccessuro pa- 
atore, commodĩtates apud nos vestras decentibus illam personam efficaci- 
bus interdessionibus procurante, large in vos effandi sentietis bona quae 
desideratis omnis generis. tantum ne pu⸗ vestrum δρὶ se in transvorsum 
ainat; πες aua unius apectans commoda ludat ἐπ rebus 4π86 ludum non 
admittunt, aut ea 4086 perfici non poasunt serio conetur. nam βίπρυϊο- 
ram perperam offendentium civium lapeus universas tricis implent turbis- 
que civiiates, natura rerum ita ferente ut ex uno peccante poena in mul- 
tos propagetur. fugite igitur conventicula, aversamini schiamata. του 
aaecis induti domos in vestras 86 insinuant, non ut vobis prosint, βοὰ πὲ 
aibdi eblandiantur aut quoquomodo conficiant εχ vobis quae cupiunt, qu- 
bes indigent. inde imperatorem qnidem accusabunt; tum nova veteribus 
miscentes, hand bene habers res eecleslae aubinferent, et propteres vi- 
delicet largiter erratum in viis correctionis ineundis, nullo inter ecclesia- 
cticos idoneo roperto emendandis malis quibus respublica peasum iret. aic 
enim il forzitan garrient, criminantes éos qui sapienter cunctantur cir- 
cumspicientes omnia, et in occationes imminent opportune procurandao 
[ποθ aalutis. quid igitur agendum vobis ἐδ quin 6 vestra copis 
tiamini quibus videbitur, nulia invidia est. faciat in eo genere quis- 
que ut volet. abduci autem persuasionibus istorum, δὲ cum errantibus 
vo pariter errare, nec probarim equidem neo patiar non enim est tole- 
rabile, a πὸ vobis quidem expedit. propteréea praecedit ecee ultionem 
tio, ne quis sero aepiat, ubi deprehensus quae meruit potietur. 

“δα, eaim necescario ex tolerata pravitaio paucorum multi pervectantur, 
quis tam dormitans custodiendae reipublicas praeporitus non rationes ineat 
οἱ catum adhibeat, quo, αἱ porit, riatat impetum ruentis in praeoeps 


978 GEORGI PACAXMERIS 


στάζων ὡς μὴ ζητεῖν στῆσαι τὴν δύμην ; ἐγὼ μὲν οὖν διαχελεύο- 
μαι καὶ ἀνδρὶ καὶ γυναικί, καὶ πρεσβύτῃ καὶ νέῳ, ἀστικῷ τε αὖ 
Ὁ καὶ ἀγροίκῳ, δοκιμάζειν πρῶτον τοὺς πλησιάζοντας, καὶ οὕτω 
χρῆσϑαι. τὸ γὰρ νοσοῦν ἐκ τῶν ὑγιαινόντων ἔχει. τὰς βοηϑείας" 
εἰ δ᾽ αὐτοὶ τὰς γνώμας νοσοῖεν, τί ἂν τοῖς ἄλλοις παράσχοιεν 
ἀγαϑόν; ἀλλὰ τὰ μὲν ἐκείνων ὃ καιρὸς ἴσως δείξει" ὑμῖν δὲ τὴν 
ἐκείνων κακίαν ἀπομοργνυμένοις καὶ τοῦ ὀρϑοῦ ἐκκλίνουσιν οὐ 
συνοίσει. κἂν ἐκεῖνοι διαδιδράσκοιεν, ὑμῖν τὸ ἔγκλημα περιστή- 
E σεται. μέγα μὲν ἐρῶν οἶδα, ὅμως δὲ καὶ ὕμῖν δοκοῦν, ὅτι τὸ 


τοῦ σχίσματος ἔγκλημα ἐν ἴσῳ καὶ ἀπιστίας τεϑήσεται καὶ ὁ ἐγ- 10 


κληϑεὶς ἐπὶ τούτῳ κολάσεις ὑφέξει καϑοσιώσεως. ὑμεῖς γοῦν 
οἴδατε ὅπως ἕξετε πρὸς τὰ παρόντα, ὡς ἢ τῷ ἡσυχάζειν ἐπ᾿ ἀγα- 
ϑοῖς ἐσόμενοι, ἢ τῷ τοιαῦτα ζητεῖν μηδὲν ὅλως ὑμῖν προσήχοντα 
τιμωρηϑησόμενοι. 
Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς τούτοις τε καὶ ἄλλοις τοιούτοις τὰς 16 
προαναφωνήσεις δοὺς τῷ λαῷ, ἀπολύει ἐπ᾿ οἴκων πορεύεσϑει 
Ρ 188 τῶν οἰκείων ἕχαστον" (122) οἱ ἀρχιερεῖς δὲ τὸ ἐνδόσιμον λα- 
βόντες ψηφίζεσθαι τὸν δοκοῦντα σφίσι ἐπὶ τῇ μεγίστῃ προστασίᾳ 
τὸν ἐπιτήδειον, ἐν ταὐτῷ συνίασι πάντες κατὰ τὸ ἱερὸν καὶ μέγα 
τῶν Βλαχερνῶν τέμενος, καὶ ἄλλον ἄλλον προβαλλομένου τέλος 
ἐφ᾽ ἑνὶ πάντες συμφωνοῦσι, τῷ ᾿Αδριανουπόλεως Γερμανῷ, ἀν- 


19. τῷ] τὸ P. 18. τῷ ] τὸ Ρ. 


multâtodinis incautae ὃ ego igitur diserte denuntians praecĩpio viro cuiris 
et mulieri, seni iuita iuveniques, urbano pariter εἰ rustico, ut exploret 
prius quales sint qui δὰ se accedunt, tum δὶ bonos repererit, utator. 
neam aeger 8 sanis iuvetur: δὶ autem animo laborantem mente corrupũ 
adierint, quid εχ 116 expectare boni queat? aed istorum quidem nequitian 
dies forsitan deteget. vobis autem eorum malitiam imitantâbus εἰ ἃ recto 
declinantibus, vere ac clare praedico, non abibit atulta facilitas impane. 
ac illi forte poenam fuga lucrifacient: vos deprehendemini; haerebit ia 
vobis luendum crimen. mognum acio esse quod edico comminans, sed (Δ΄ 
men tale quod vobis attente considerantibus aequom confido vicun ἱπ, 
achismotiĩs crimen pari cum apostasia poena multandum. εἰ qoi conrictæs 
eius ſuerit, debita aacrilegae defectioni supplicia perferet. vos ergo cir- 
cumspecto reram praesentium statu, quid vestrum unicuique condocꝛat 
decernite. videte, inquam, δὰ ποῦ δἰξ melius quiete vivendo bonis {π|! 
quam intricando δε rebus δὰ vos nihil attänentibus in poenas incidere gre 
viatimas.“ 

Haec imperator et eiusmodĩ alia locutus conticuit, locum ἀδπδ 80" 
clamataonibus populũ aolitis, concioneque soluta remisit domum unum- 
quemque. (19) δὲ episcopi facultate accepta eligendi liberis anfirogis 
quem omnium aptissimum iudicarent δὰ z2upremam ecelesiae praeſectoras- 
οοδαπί omnes in δδογαπι ac magnom templum Blachernarum, οἱ postquan 
ahus alium proposuiaaet, δὰ extremum univerai donveneruni in 


DE ΜΙΓ(ΗΛΔΕΙΕ PALAEOLOGO L. IV. 279 


δρὶ ἐλευϑέρῳ τὸν τρόπον καὶ ἱεραῖς διεξαγωγαῖς πρέποντι, ἔτι 
δὲ χαὶ τὴν ἐκ βασιλέως ἐχ παλαιοῦ πλουτοῦντι διάϑεσιν. ὧν γὰρ Β 
ὁ ἀνὴρ ταῖς ἀληϑείαις φιλόκαλος μὲν καὶ φιλολόγος ἐς ἄχρον, 
καλὸν δ᾽ ἅπαν εἰδὼς ὃ ἂν καὶ εἷς τὰ πράγματα χρησιμεύοι, μὴ 
ὁ μόνον εἷς ἀρετήν, ἐν προτιμήσει πολλάχις τῶν ἐπαίνων ἐτίϑει 
τὸν μετ᾽ ἐντρεχείας καὶ τὸ ἐς ψυχὴν ἀσφαλὲς ἔχοντα τοῦ ὅλως 
ἀρετῇ συζῶντος γυμνῇ, εἰ κατὰ βίον καὶ μὴ ἐπ᾽ ἐρημίας διάγοι. 
θεν λόγιος μὲν οὐκ ἦν, λογίοις δὲ μετ᾽ αἰδοῦς καὶ τοῦ πρέπον- 
τος προσεφέρετο, καὶ λόγου ἀκούων ἠγάπα, καὶ φίλος ἦν ἧς τὰ Ὁ 
Ἰϑμάλιστα τῶν τοιούτων, ὡς καὶ αὐτὸς τοῦ καλοῦ μετέχοι ὡς ἄρι- 
στα, ἀρετῆς δὲ μετῆν τῷ ἀνδρὶ οὐχ ἣν ἂν οἱ παρόντες αἱνοῖεν, 
ἢ μᾶλλον οἱ παρ᾽ ἑαυτοῖς προύχειν δοκοῦντες τῶν ἄλλων, βρώ- 
ματα καὶ πόσεις φιλοκρινοῦντες καὶ ἡμέρας τούτων ἑκάστῳ πρε- 
πούσας καὶ παρὰ τὸ εἰκὸς προσνέμοντες, πεζῇ τε καὶ βάδην αἷ- 
is ρούμενοι διέρχεσϑαε τὰς ὅδούς, ἀνιπτόποδες καὶ χαμαεῦναι καὶ 
μονοχίτωνες, ἐν δευτέρῳ δὲ τούτων τὸν οἶκτον καὶ τὴν ἀγάπην Ὁ 
τιϑέμενοι, ἔτε δὲ καὶ τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν συμπάϑειαν καὶ 
,, τὸ ὅλον εἰπεῖν τὴν διάχρισιν, σκληροί τινες ὄντες καὶ τοῖς ἄλλοις 
μυμητιχοὶ καὶ μεμψίμοιροι, ὡς ἑαυτοῖς σφέσι καὶ μόνοις τὴν 


9. ὧν] ἦν Ῥ. 10. μετέχει P. 


Αὐπδποροϊοοα episcopo, viro liberas indolis οἱ sacris fonctionihus decore 
peragendis idoneo, δὰ haec gratioso plurimum iam olim apud imperato- 
rem. erat enim revera homo elegans et eruditus ut qui maximo, ἃς cum 
ἸῺ nollo non exercitatus laudabilium genere artium, tum illas ex üs quae 
non δὰ δοΐδπὶ viĩrtutem sed δὰ res bene ac cum suecessu gerendas esaent 
otiles, praeferre plerumque indicio ac commendatione caeteris solitus, ot 
ΕΣ hominibus eum ηαὶ cum dexteritate agendi versandique in rebus aalu- 
tis animae rationes in tuto haberet, illo existimare potiorem qui 86 to- 
ium nudae ac merae virtuti dederet, ai οἱ non in zolitudine sed in socie- 
tate ὃς usu hominum vivendum esset. unde cum non esset ipse quidem 
eloquens, disertos tamen scita εἴ reverenti consuetudine demerebatur 
benerolus auditor perorantium, amorisque in id hominum genus eximi 
professor; quibus rebus assequebatur, ut doctrinae ac sapientiae, quam 
in als armabat, vel plurimum in 86 habere videretur. virtus vero quam 
io vita exprimebat, non erat illa quidem qualem hodierni laudarent te- 
ἰπεῖ, δαὶ potius qui arcano conscientiae faatu praestare δ reliquis οχὶ- 

imant, magnopere ἰδὲ placentes in moroso quodam ciborum 80 ug 
num delectu, suis unicnique, voluntaria relĩgione, ultra praescriptum 
nmuniter ordinem diebus assignandĩs, afſfectantes itinera conficere pe- 
dĩbus, quos etiam semper illotos ostentare amant, humi cubantes, una 
tanica contentâã, eaeterum misericordiam hisce caritatemque Ραφρηδθερίεβ 
practereaque benignitatem οἱ humanum condolendi moerentibus officium, 
denique οἱ uno verbo cuncta complectar, discretionem, asperi quidam οἵ 
copercilosi censores, nullum carpendi ac vellicandi cuncta obvia modum 





280 GEORGII PACHAVMERIS 


ἀρετὴν περιποιεῖν αἱρούμενοι, κἂν ὃ τι ἐκεῖνοι καὶ πράττοιεν, 
ἀλλ᾽ ἀρετῆς τῆς κατ᾿ ἄνϑρωπον ὄντως, καϑ᾽ ἣν ἂν καὶ ὁ ἀλη- 
ϑινὸς χαραχτηρίζοιτο ἄνϑρωπος, καὶ μᾶλλον ὃ ἐπ᾽ ἐξουσίας, ᾧ 


Φ 


δὴ καὶ τὸ μετριοπαϑὲς τοῦ ἀπαϑοῦς μᾶλλον ὀφείλεται" οὗ δὴ 
Ρ 189 βίου εἰ ἐξαρεῖς τὴν διάχρισιν, τὸ πᾶν ἀπώλεσας ἐξ ἑνός. τοιαύτῃ 
τοίνυν χοσμούμενος ἀρετῇ, ἣν δὴ καὶ πολιτικήν τινες λέγουσι καὶ 
τὸν κατ᾿ αὐτὴν βίον πολιτικόν, μέσον ὄντα ϑεωρητικοῦ τε καὶ 
ἀπολαυστικοῦ, ὃ δηλωϑεὶς τῆς ᾿Ορεστιάδος ἀρχιερεὺς προχριϑεὶς 
τῶν ἄλλων (καὶ γὰρ ἐλέγετο κἀν τῷ κατ᾽ ἀνατολὴν ὕρει τῷ μέ 
λανι καὶ τῇ κατ᾽ ἐκεῖνο μονῇ ἐγχρονίσας ἀσχῆσαι τὸ πάλαι τὰ μέ το. 
γιστα) παρὰ τῶν λοιπῶν ἠξιοῦτο τὴν τῆς ΚωνσταντινουπόλεωςἩἡ 

Β προστασίαν ἀναδέξασϑαι. σὺν οἷς καὶ ὃ βασιλεὺς τὴν ψῆφον 
ἀποδεξάμενος κατηντιβόλει τὸν ἄνδρα, καὶ ἐφ᾽ ἡμέραις προσιὼν 
ὅλαις δρμαῖς παρώτρυνε καὶ ἠξίου μὴ ἀποπέμψασϑαι τὰ τῆς χλή- 

Ο σεως. (13) καὶ δὴ παρακληϑεὶς εἶξε. καὶ μηνὸς Π]αιμακτη- 15 
ριῶνος ἐν τῇ τοῦ ἁγίου πνεύματος ἑορτῇ ὑπὸ τόμῳ κοινῷ γεγο- 
ψότι πατριάρχης ἐπικηρύσσεται, καὶ σφίσιν ἅμα συλλειτουργήσας 
τῷ ἱερῷ ἐφιζάνει ϑρόνῳ καὶ τῶν ἄλλων προΐσταται. 

“ἅμα δὲ τῷ προσβῆναι τῷ ϑρόνῳ ἔργον ἐκείνῳ ἀσχολίας πά- 
σης ὑπέρτερον τιμᾶν τε τοῖς προσήκουσι τοὺς ἀρετῇ δοκοῦντας ὃ 
19. ἐκεῖνο Ῥ. 


finemre facientes, aua mirantes, 86 unos rectam vitae βεαὺΐ βεοίδπι, nno- 
aapere, penes unos vim decusque laudis ac religionis residere omnis, in 
cunctis quae agunt 56 opinari praeferentes. non talis, inquam, heius 
viri virtus erat, βοὰ longe diversi generis, accommodata omnino δὰ hu- 
manum captum, quali eum insigniri fas δ. qui verum hominem vera hu- 
manitate sese praestet, prout praesertim eum decet qui consatitutus in 
praefectura ait, ἃ quo non exigitur αὐ perturbationum funditus expers 
ait, δεὰ ut eas mediocritate quadam temperatas habeat in potestate; 8 
quo vitae genere δὶ discretionem tollas, omnia ex ὑπὸ perdidisti. huius- 
modũ ergo ornatus virtate, quam civilem quidam vocant, υἱΐ εἴ vitae ze- 
cundum eam ductae civilis appellationem tribuunt, mediae cuĩpiam ἰοίεῖ 
contemplativam εἰ voluptariam, illo supra memoratus Oresatiadis episco- 
us, praelatus aliis etiam commendatãoue vitae quondam asceticae δυβιπιδ 
ude diu exercitae in monasterio Nigri Montis δὰ Orientem aità, ἃ τεῖν 
quis orabatur ut praefecturam ecclesiaſsticam Constantinopolitanae urbis 
capeseret; cum quibus οἱ imperator electionem comprobans, magnopere 
incumbebat δὰ idem ab eo impetrandum, quotidie adiens et oumi per- 
ruasionnm εἴ obsecrationum impetu adurgens, ne respueret vocatonen. 
(13) his illo precibus moveri se tandem passus, mense Innio in ſesto 
Sanctiĩ Spiritus concordibus auffragiis decreto communi perlato patriarcha 
declaratus eat, εἰ zacro cum illis celebrato, sacrae impositus aedi ργδε 
aidere cunctĩs coepit. 
Simul antem thronum attägit, opus omni actĩone auperius ratos δίβ- 
cero meritis honorum praemus virtute aut doctrina praecellentes alis, qui 


4 





DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 281 


ἢ καὶ λόγῳ προέχειν τῶν ἄλλων, τοὺς μὲν ἀξιώμασι τοὺς δὲ φι-- 
λοτησίαις ἁπάσαις καὶ δώροις παντοίοις. ἦν γὰρ καὶ περιφρο- Ὁ 
νητὴς χρυσίου τὰ μάλιστα, ὡς μηδὲ κεκτῆσϑαι βαλάντιον, ἀλλὰ 
τὸ προσαγόμενον ἔχποϑεν ἐπὶ τῆς στιβάδος ἐκείνου κελεύειν τίϑε- 
4σϑαε, ὡς ἕτοιμον εἶναι ταῖς χρείαις τῆς εὐποιίας ὅπου ἂν ἐχεῖνος 
χελεύσειε. τοιούτῳ δ᾽ ὄντι ἐκείνῳ τὸ τῆς μὲν ἁπλότητος πλεο- 
ψέχτημα εἷς κατηγορίαν ἀδιαφορότητος περιίστατο, τὸ δὲ τῆς εἰς Ἐ 
βασιλέα αἰδοῦς τε καὶ κυβερνήσεως εἰς ἔγχλημα κολακείας καὶ 
ψεύδους πρὸς τοὺς πολλοὺς ἄντικρυς. τῷ γὰρ ἁπλῷ τοῦ τρό- 
1ἴ0πον καὶ ἀνυπούλῳ καὶ ἐλευϑερίῳ πρὸς τὸ τοῖς παροῦσι χρήσα-- 
σϑαι μὲν καὶ αὐτόν, ἐφεῖναι δὲ καὶ τοῖς ἰδίοις χρῆσθαι, τὴν τοῦ 
καταχρῆσϑαι προσειλήφει δόξαν. τῷ δὲ κυβερνᾶν τὸν κρατοῦν-- Ῥ 190 
τα, χαὶ μᾶλλον ἐφ᾽ ἱκετείαις, ὅτε ἐκεῖνος μὲν προσαναφέρων 
ἠξίου, ὃ δὲ κρατῶν οὐ ῥᾳδίως κατένευε, κἀντεῦϑεν κατὰ τὸ 
15 δοχοῦν ᾧκονόμει τῷ δεομένῳ τὸν ἐλπισμόν, ὡς μὴ ἀπογνοίη ἀπο- 
πιμφϑείς, ἐλπίζων ἴσως ἀνίειν ἐσύστερον, κἂν λέγων πολλάχις 
οὐχ ἦννε, τὴν τοῦ ψεύδους ὑποψίαν προσκτώμενος κατεκρένετο. 
τὰ δὲ ἐγκλήματα ταῦτα καϑάπαξ ταῖς τῶν πολλῶν ψυχαῖς ἐνιζή- Β 


12. τῷ τὸ Ῥ. 


tales essent partim dignitatibus partim donatâvis οἱ largitionibus omnis 
generis lberaliaaimo ornare 86 cumulare orsus eſst. érat enim auri con- 
temtor ut qui maxime, no crumenam quidem habere dignatus: δοὰ quid- 
quid undecunque offerretur, aupra lectum ἃ portantibus depoui iubens, 
qno ἴδ] exporitum in promptu esset δὰ usus beneſicentias, erogandum 
εἰὰδ mandato quoconque rationes egent üum poscerent. taliĩ autem huic 
viro abundantia aimplicitatis 20lutĩoris in vita lſicentias accusationem com- 
paravit: pudor vero erga imperatorem, εἰ in agendo cum eo cura vitan- 
das ofſenzionis adbibita, labem iĩpsi opud multos adulationis et mendacii 
aperait. cum enim is sincerae δὺ omni ſfuco indoli obsequens, candida 
ὃς aæecura auspicionum lꝰĩbertate quoslibet promiscue obvios offari excipe- 
reque conaunesſset, cumque suis domesticis liberiorem istiusmodi pariter 
cum quibusvis con versationem permitteret, usus ille utrorumque aecurior 
δρυὰ abapiciosum vulgus in abusuum occultorum opinionem incurrit. tra- 
ciatio autem obsſequiosa εἴ verecunda cum principe, εχ qua ille fiduciam 
rumebat aupendendi effectum supplicationum patriarchas, id agena isto 
ambitioso artiſficio diſferendas gratias, cuius epem non auferebat, ut 
eum quam diutiscime aibi supplicem οἱ sic obnoxium teneret, in causa 
erat ut cum quae patriarcha impetraturum se receperat, δὰ diem ποῦ 
provenirent, qui fruatra expectarant, verba aibi ab eo data quererentur; 
δὶ vero noscent aditum ab εὸ revera principem, ſfrigide id ao timide ni- 
ninm ab eo, videlicet assentante, actum rati, auctoritatem οἱ robur di- 
gæitatã patriarchas consentaneum ἃ 60 desiderarent, ac propteres tali 
loco minus idoneum ducerent. haec ainistra de Germano udĩcis multo- 
rum emel animis ἱμῆχα aubiectis invidiae facibus exardescebant in ofſen- 


989 ΘΕΟΒΟΙΙ ῬΑΓΒΥΜΈΒΙΘ 


σαντα ξξῇῆπτε τὸ ἀπὸ τῶν πολλῶν μῖσος, ὅτι τε ἀντίζηλος εἴη τῷ 
πατριάρχῃ τὴν ἐκείνου κατασχὼν ἐκκλησίαν, καὶ ὅτε ἀπὸ ϑρύνον 
τῆς ϑυγατρὸς τῷ ϑρόνῳ τῆς μητρὸς (οὕτω γὰρ τὰς ἐκκλησίας 
ἐκάλουν) ἀνέδην οὕτω καὶ αὐθαδῶς εἰσπηδήσειεν, ὅϑεν καὶ δυ- 
σὶν ἐγισχομένου ἐγκλήμασιν οὐκ ἦν ὅστις ἀγαϑὸν ἐλάλει περὶ ἐχεί- ὁ 
γου, τῶν μὲν προσκειμένων τῷ πατριάρχῃ, τῶν δὲ καὶ ἑπομέ- 
Ο νων ἴσως ταῖς γνώμαις ἐκείγων. ἦσαν δὲ χαὶ τῶν περιττῶν καὶ 
εἰς κακηγορίας εὐκόλων, οἵ καὶ προσονειδίζοντες ἸΪαρμουτζᾶν 
προσωνόμαζον, προσάπτοντες ὄνομα Περσικὸν ἐξ αἰτίας τῆς ὅτι 
ἐκεῖνος τὸ γένος τὸ σύνεγγυς “άζος ἦν, τὸ δ᾽ ἀἀνέχαϑεν καὶ Γα- 10 
βορᾶς. τέως τὸν τρόπον μεμφόμενοι τὸν ἐκείνου δῆϑεν τοῦτο μὲν 
ὡς ἀπερίσκεπτον καὶ ϑρασὺν μὴ εἰδότος ἧς οὐ μετὸν ἐπιβαίνει 
τιμῆς, τοῦτο δὲ καὶ ὡς ἐπὶ κολακείᾳ διαβαλλόμενον τῇ πρὸς βα- 
Ὁ σιλέα, προσεμωχῶντο τὸ γένος ὡς ἐκεῖθεν ὃν ὅπόϑεν καὶ τὸ Περ- 
σικὸν εἶναι διωμολογεῖτο. ὅμως γέρων ὧν καὶ παίδευσιν ἀρχαίαν 15 
ἔχων ἐκχλησιαστικὴν Γερμανοῦ τοῦ μακαρίτου, πολλὰ τῶν τῆς 
τάξεως τῆς ἐκχλησίας καϑίστα πρὸς τὸ ἀρχαιότερον παρῃρημένα 
Ῥ 191 καὶ χρόνῳ καὶ ἀμελείαις. (14) τὸ δὲ μεῖζον ὅτι καὶ φιλολόγος 
ὧν τὰ μάλιστα τῷ Ὁλοβώλῳ εὐφυεῖ γε ὄντε καὶ πλήρει λόγων καὶ 


aionem publicam, moltis iam illum intuentibus ut ἱπέγαδαπι pro vero ρ8- 
triarcha, ereptam iniuste innoxio ecclesiam tenentem, et ὁ throno filiae 
in thronum matris (οἷς enim ecclesias vocabant) impudenter ac temere 
inilire ausum. quibus sensim gliscentibis gensibus, evenit tandem adeo 
illuam maculosum apparere duplicis istius labe criminis, ut non esset (αὶ 
de eo boni quidquam ἴδπι loqui austineret, conspirantibus in unum odi⸗ 
ambarum factionum, tam eius videlicet quae Arsenio favebat, quam alte- 
rius quae sauas privatas aecuta rationes ἃ Germano abhorrebat. nec de- 
erant maleferiati blaterones ἴῃ maledicentiam faciles, qui per scomna 
eum Marmutaam nominarent, vocabulum ipsi Perzicum aptantes, quod 
Cenus cuum proximum ἃ Lazis, remotius ἃ Gabra urbe Perseidis duceret, 
aimul eadem dicti contumelia lacerantes eius mores, quasi hominis incor- 
aiderati εἰ barbare audacis, qui caeca sui provectus ignorantia inconce- 
aum non dubitasset sacri honoris fastigium invadere, non sine admista 
amara irrisione adulationis eius erga imperatorem infamĩs late manante 
diacipatas, velut innuentes familiare id illi οἵ domo allatum inese n- 
tium, utpote homini qui suos maiores ex δὰ urbe oriundos ſateretor, 
quam omnes scirent esse Persicam. tamen is qui δὰ moltam aetaten 
veteris ecclesiaſticas eruditionis plurimum adiunmiaset axemplo οἱ δυοίο- 
ritate Germani alterius sibi cognominis patriarchae, quĩ patrum memoris 
laudabiliter eandem ecclesiam rexisset, multa ex eius tempore in ἀείε- 
rius per incoriam prolapsa δὰ veterem exactamque revocare disciplinan 
castigando est aggressos, eo suecesan αὐ non pauta ἴῃ meluos restitueret. 
(14) in his paimare fuit quod δὺο ingenti, de quo dixi, οἱ cognoscem 

et promovendarum doctrinarum obsequens studio, complexus δὲ 
favore ac ppatrocinio Holobolum ingenũ praestantis hominem οἱ ſterarun 


DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. ἵν. 283 


προσετετήκει, ὥστ᾽ ἀποχρῶν κατὰ τὸ παρεστὸς ἡγούμενος, τοῦτο 
μὲν εἷς τὴν ἐχεέίνου παραμυϑίαν παϑόντος οἷα πεπόνϑει, τοῦτο 
δὲ καὶ εἷς τὴν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀγωγὴν εἷς παίδευσιν λογικήν, 
τὸ ἐχεῖνον ἐκ τῆς τοῦ Προδρόμου μονῆς ἐξελϑεῖν καὶ προσοκεῖλαι 
στῇ ἐκκλησία, ἔργον πάσης ἀσχολίας ἐπέχεινα τίϑεται τὸ ὑπὲρ 
τούτου πρεσβεῦσαι τῷ βασιλεῖ καὶ τὸ τῆς πρεσβείας ἐπαγωγὸν Β 
προβαλέσϑαι, ὡς ““ἤδη μὲν ὃ ᾿χροπολίτης καὶ μέγας λογοθϑέτης 
Γεώργιος, ἐφ᾽ ἱκανὸν ἐχ προστάξεως σῆς, βασιλεῦ, ἐνιδρώσας 
παραδιδοὺς τὰ μαϑήματα, ἤδη καὶ ἀπρκεκαμήκει, καὶ χρεία 
ἰοἰστὴν ἄλλους ἀνάγεσθω,, καὶ τῶν ἄλλων οὐχ ἧττον τοὺς τῆς ἐκ- 
χλησίας, παρ᾽ ὅσον καὶ ἀνάγκη προβαίνειν τούτους τῷ λόγῳ ταῖς 
ἐχκλησιαστικαῖς χρείαις ὡς μάλιστα χρησιμεύσοντας. κατάνευε Ὁ 
τοίνυν ἡμῖν ἀξιοῦσιν ὡς ὑπὲρ τῆς ἐκκλησίας πρεσβεύουσι, καὶ 
ἰξευμενίζου τῷ Ὁλοβώλῳ, καὶ δέχομαι τοῦτον καὶ κατὰ τὸ εἰκὸς 
ιδτιμῆσαι καὶ εἷς διδάσκαλον καταστῆσαι τοῖς προσφοιτῶσι τῆς 
λογικῆς παιδεύσεως. καὶ ταῦτα μὲν τὸν πατριάρχην ἐκεῖνον 
εἰπεῖν, καὶ εἰπόντος εὐθὺς κατανεῦσαι τὸν βασιλέα καὶ τῇ ἀξιώ- 
ou χαϑυποκλῖναι. ἦν γὰρ ταῖς ἀληϑείαις κἀκεῖνος πρὸς τὰ πα- 


8. εἰς τὴν] ἔχ P. 9, ἀποχένμηκεν 7 


pleanm; ὧδ quo cum indicaret idonenm ac sufficiens, δὶ praeficeretur 
atodiis, inatrumentum eum fore provehendae δὰ celebritatem literaturae 
ἃς reponendae in florem pristinum, sua sane illum opinio non fefellit; 
quanquam δὰ hune ornandum non aola utiltatis publicae ratione motus 
eat, δοὰ misericordĩa praeterea infestà casus, quo ille infeliciter aſflictus 
fuerat, curaquo debita consolandi eius in tam acerba calamitate. molien- 
dum ergo δἷδὲ potavit ut cum bona στα imperatoris, illum ὁ monasterio 
Praecurorĩs eductum ecclesiae appſicaret, Ibiqus acholae ecclesiasticae 
praefceret, erudiendos ipsi committens iuvenes clericos. idque negotium 
cunctis praevertendum ratus, confestim adiit imperatorem, cum eoque, 
nihil non adhibens quod valere δὰ impetrandum arbitraretur posse, hunc 
ſerme in modom egit. “Acropolita εὖ magnus logotheta Georgius tuo 
dudam, Auguste, iussu veraatus in tradendis disciplinis, postquam multis 
iam annis insudavit οἱ operae, fractis demum viribus fatiscit, εἰ ut εἰ 
emerito alii z2uecedant opus omnino est. id cum universim iuventotis 
ξιαϊΐα me suggerere teque curare dignum est, tum praesertim mibi con- 
venit ecclesiaſticis in eo genere adolescentibus prospicere, quos ita edu- 
care αἰ quam aptisaimi evadant δὰ omnes functiones ordinis nostri, qua- 
rom pleraeque literis et exquisita doctrina indigent, δὰ nosſtram ἴῃ pri- 
mis providentiam pertinet. annue igitur orantibus nobis οἵ universae ec- 
clesias nomine petentibus veniam gratiamque ergea Holobolum tuam, per- 
mittens αἱ transferam illum accipiamque in collegium cleri noſtri εἰ οὐαὶ 
debito honore magistrum praeficiam nostrae iuventuti, discipſunis libereli- 
bes in lado Hterario operam daturae.“ aec locuto patriarchaso conceseit 
atatꝛm prolixxo quod volebat imperator: erat enim οἱ ipse proprio genio 
non parum atus δὰ revocandum in omni gloriae parto antiquum 


284 GEORGII ΡΑΓΟΗΥΜΕΒΙΒ 


λαιὰ τῆς Ἰωνσταντίγνου παρακνιζόμενος, ὡς καταστῆσαι μὲν 
Ὁ χλήρους, ἕνα μὲν ἐπὶ τῷ περιωνύμῳ τῶν ἀποστόλων ναῷ ϑάτε- 
ρον δὲ ἐπὶ τῷ τῶν Βλαχερνῶν, καὶ ὑὕμνρπόλους ἐρρόγους τάξαι 
τοῖς κλήροις τοὺς ἐκ τῆς πόλεως ἱερεῖς, συστήσασϑαιε δὲ καὶ κατὰ 
τὸν τοῦ μεγάλου Παύλου νεὼν ἐν τοῖς ἀρχαίοις ὀρφανοτροφείοις Κ 
γραμματικευομένων σχολήν, καὶ ῥόγαις ἐτησίοις ἐπιρρωννύειν 
τόν τε διδάσκαλον καὶ τοὺς παῖδας, ὡς ἐφιστάνειν ἐνίοτε τῇ σχο- 
λῇ, καὶ ὁποῖος ἕκαστος καὶ ὅπῃ λόγων προκόπτρι, ἔστι δ᾽ οὗ 
Ἑ καὶ τὰ εἰχότα φιλοτιμεῖσϑαι, εἰ δ᾽ οὖν ἀλλ᾽ ἄνεσιν τοῖς παισὶ 
διδόναι τῆς ἀσχολίας κατά τι πάτριον σύνηϑες. τότε δ᾽ οὗν! 
ὑποκλιϑέντα ταῖς τοῦ ἱεράρχου αἰτήσεσε προσπαϑῆσαί τε αὐτίκα 
τῷ καταδίκῳ καὶ ἐξελϑεῖν κελεῦσαι. ὃν δὴ κἀκεῖνος δεξάμενος 
Ρ 1994 πολλοῖς ἦν ἀγάλλων τοῖς ἀγαθοῖς, προσεπισφραγίσας καὶ ρή- 
τορα, καὶ ὕπ᾽ αὐτῷ διδάσκοντι πᾶσιν ἐξηνοίγνυ τὸ τῶν μαϑη- 
μάτων διδασκαλεῖον. 15 
15. Τοῦ ἔτους ἐκείνου καὶ καϑοσιώσεως ἔγκλημα τοῖς 
περὶ τὸν Φραγγόπουλον, οἰκεῖον βασιλεῖ γε ὄντα, κἀκείνοις 
ἀριϑμουμένοις εἷς δώδεκα προσετρίβετο, ὧν δὴ καὶ κατὰ τοῦ 
βασιλέως μελετησάντων ὡς κτενούντων εἰ εὐοδοῖεν αὐτίκα, Κά- 
ρουλός τις, ᾧ δὴ καὶ τὴν πρωτοβεστιαρίου ἸΠουζάλωνος σφαγὴνθ 
ὃ λόγος ἐξεργασϑεῖσαν ἐδείχνυ τὸ πάλαι, εἷς κἀκεῖνος εἰς κοινω» 


21. ἐδείχνυτο πάλαι Ῥ. 


aplendorem urbis; quam δὰ rem doo cleri corpora oonstituerat, unen 
collocans in celebri apostolorum templo, alterum in templo Blachernarnn, 
cantoreaqueo annuis 6tipendũs utrique addiderat ex aacerdotibus urbis. 
praeteres apud zacram aedem magni Pauli in ontiquis orphanotrophiis 
grammaticae acholam instituerat, οἱ pensionibus annuis tum magistri tum 
puerorum saustentationi providerat, adeoque rem curabat ut non ἀοάϊξηλ- 
retur invisere per 20 interdum ludum illum εἴ coram probando cognoscere 
quantum auditorum quisque proficeret, datis etiam, ubi res poscceret, 
praemiis ingenio ac profectui merentium, necnon οὐ more patrio feria— 
pueris induigens. tunc igitur inflexus patriarchase precibus remieit zubiteo 
poenam olim damnato, οἵ ut monasterio educeretur praecepit. porro huac 
patriarcha paterno sinu exceptum quamplurimis potuit amoris aignificatio- 
nibus donisque recreavit, hetoremque diplomato rite rigillato declan- 
vit; ac ludum omnibus aperuit, ubi ab hoc praeceptore disciplinas ἔκ" 
derentur. 

15. Illo porro anno crimen laesae sacrae maiestatis impactum ἐδ 
Phrangopulo cuidom, quo imperator intimo familiari utebatar, εἰ alis 
ipai conscũs numero duodecim. conspirasso dicebantur in imperatorem, 
quem etiam interficore quauprimum decreverant, δί quam invenire ratio- 
nem commodam ent τοὶ conficiendae. vocatus ἃ coniuratĩs in partes 
αἰ conailũ εἰ facũ fuerat Carolus quidam, ἃ 400 trucidatum protovestie 
rium DMuæzalonem æuperius docuimus: verum is non sustinens moleſacere 


DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. IV. 285 


γίαν τῆς τε βουλῆς καὶ τῆς πράξεως προσκληϑείς, ὃ δὲ μὴ ἀνα- B 
μείνας γενέσϑαι τῷ κρατοῦντι καχὸς ἐκ πράξεως, ἐκ προσαγγε-- 
λίας ἐφάνη κακὸς τοῖς καλέσασι, καὶ εὐθὺς προσήγγελε, καὶ ἡλί- 
σχοντο. οὗ δὴ καὶ ἐταζόμενοι ταῖς βασάνοις ἐφ᾽ ᾧπερ τοὺς συνει- 
δδύτας εἰπεῖν, καὶ μᾶλλον εἰ καὶ ὃ πατριάρχης συνήδει πραξείου-- 
σιν, οἱ δὲ ἄλλους μὲν οὐκ εἶχον ὁμολογεῖν, τὸν δέ γε πατριάρ-. 
χην χἂν ἀληϑῶς κἂν ἐκ βίας τῆς ἐκ βασάνων τῇ εἰδήσει ἔλεγον Ὁ 
συνεσχῆσϑαι αὐτὸν προσαναγγειλάντων. κἀκείνοις μὲν ἀπήντων 
αἱ δίχαι βαρεῖαι, ποινὰς διαφόρους κατὰ τὸν τῶν ἁμαρτημάτων 
[0λόγον ἐπάγουσαι. ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὁ πατριάρχης ἀνεῖτο τοῦ προστρι-- 
βίντος ἐγκλήματος, ἀλλ᾽ ἐπέχων καὶ μᾶλλον ἐπεμβαίνων κειμένῳ 
οἱ ὃ βασιλεὺς ἐπενεχάλει τὸ ἔγχλημα πρὸς τὴν σύνοδον καὶ δεινὰ 
ἐποίει, εἰ μὴ ἐκδικοῖτο μὴ ἀνεχόμενος, αὐτοὺς μὲν γὰρ ἐπ᾿ ἐγ- 
χλήμασιν ἐχκλησιαστικοῖς τὴν δίκην ἐπαγαγεῖν, αὐτὸν δέ, εἰ μὴ ἢ 
ἰϑχαὶ ἐπὶ τῷ πρὸς βασιλέα ἐγκλήματι ὑπόσχοι ἑτέραν δίχην τὴν 
πρέπουσαν ὁ προδήλως κατηγορούμενος, μὴ ἀνεχτῶς τὸ σύνολον 
ἔχειν, κἂν ὃ τι πεπόνϑει πρότερον" μηδὲ γὰρ εἶναι καλὸν μηδὲ 
δίκαιον τὸν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως πολυωρεῖν ὀφείλοντα τοῖς ἐχϑροῖς 
βασιλέως καταπροΐεσϑαι. ὡς γοῦν σκεπτομένων τὰ περὶ τούτου Ῥ 193 


8. αὐτῶν 7 9. τὸν deerat. 13. ὁ7 οἷς P. 


imperatorĩ cooperando caedi eius, totam perniciem avertit in capita ma- 
chinatorum tanti sceleris, a quibus erat in eius communionem àadscitus. 
eos enĩm detulit, insidiaqque pateſecit; undo subito comprehensi omnes 
munt. tum dira quaestione torti πὶ conscios proderent, δὲ nominatim de 
patriarcha interrogati, alium quidem nominarnnt neminem, patriarcham 
autem, seu εχ vero seu vi tormentorum mentiri cogente, partĩâcipasse 
ipeis in meditati facinoris conscientia declararunt. ac illi quidem meritis 
sobiecti zupplicus sunt, unoquoque ipsorum pro modo culpae congrua 
poena multato. δεὰ nec de patriarcha neglectum indicium est. quin ar- 
ripuit crimen ĩmporator vehementi erumpens impetu in prosecutionem ul- 
tionis; causamque ardenter ad synodum detolit, pro τοὶ atrocitate con- 
querens, εἴ prae ae ferens neutiquam acquieturum 866. quoad tantum ace- 
lus, pront par erat, vindicaretur. “enimvero,“ aiebat, “indigna ni- 
mium εἴ minime ferenda iniquitas esset, episcopos quidem, coum ipais 
nos videmur ἴῃ ecclesiaſticum aliquod incurrisse crimen, statim poenam 
imponere, me vero in horrendo acelere contra vitam ac caput imperatoris 
deprehenso, tamen prae modestia indicium tenti mei doloris ae periculi 
per me attingere verentem, aed obnoxie confogientem δὰ tribunal eccle- 
nasticam, poti repulsaam aut frustrationibus eludi.“ molta quidem se 
hactenus gravia tuſiae: tamen hnic iniuriae tolerandae imparem ultro ἴα- 
teri maam esse patientiam; et quidquid antea diasimulsverit, in poſsterum 
proſecto neutiquam pascurum adeo nihili pendi maiestatem imperatoriam, 
ut vitam εἰ sangninem capitis reipubücas nefariis perduellibus prodere 
inpuns Lceat αἱ ipei οἱ οχ officio potiscimum incumbebat sſaluti eius in- 
vieilare. his tam acerbis expostulationibus imperatoris conetâ patres ne- 





286 σΕΟΒΟΙ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΒ 


ἐδόκει καλὸν ἀποστέλλειν καὶ ἐρωτᾶν, κἂν εἰ ὁμολογοίη ἢ καὶ μὴ 
ὁμολογῶν ἁλίσκοιτο, ἐπιφέρειν τὴν δίκην, εἰ δ᾽ οὖν, καὶ ἐσαῦ- 
ϑις σκέπτεσϑαι, ὃ βασιλεὺς αὐτόϑεν ἠξίου σχεδιασϑῆναι τὸν τῆς 
συνόδου ἀφορισμόν, καὶ οὕτως ἀπελϑόντας οὗς ἂν καὶ τάξοιεν 
ἔρεσϑαι, καὶ εἰ ὁμολογοίη, ἐπενηνέχϑαι τὸ πρόστιμον δίκαιον 
. ὃν ὑπὲρ βασιλέως τῷ κατὰ βασιλέως τοῖς ἐπιϑησομένοις συμ- 
Β πράττοντι, εἰ δ᾽ οὖν, καὶ μὴ ὁμολογοῦντος, τὸν δεσμὸν κεῖσϑαι 
καὶ ἐπαναρτᾶσϑαί οἱ πρὸς ὅτε καὶ σύνοιδε περὶ τούτων, ὥστε 
ἐνέχεσϑαι μέν, εἰ τέως ἁλίσκοιτο κακουργῶν, εἰ δ᾽ οὖν, ἐλεύ- 
ϑέρον εἶναι τοῦ βάρους ὡς ἀδίκως διαβαλλόμενον. ταῦτα τοῦ 10 
βασιλέως προσαπαιτήσαντος καὶ ἡ τῶν ἀρχιερέων πληθὺς συγχα- 
Ὁ τένευον. (16) καὶ δὴ σχεδιάζεται μὲν τὸ τῆς δίχης γράμμα, 
ἐχλέγονται δὲ τὴν ταχίστην ἐκ μὲν σφῶν αὐτῶν δύο, ὅ τε Νεο- 
καισαρείας ἸΠονοκωνστάντινος, φίλος ὧν καὶ μᾶλλον ἐκείνῳ, καὶ 
ὃ ἸΜωκησσοῦ, προεδρεύων τότε τῆς ἐκκλησίας Προικοννήσου 15 
κατὰ λόγον ἐπιδόσεως, ἐκ δέ γε τῶν κληρικῶν ὃ τὸ τηνικάδε ἐπὶ 
τῶν σεκρέτων Γαληνός, καὶ σὺν αὐτοῖς ἐγὼ τέταρτος, βίᾳ μὲν 
συνυπαχϑεὶς καὶ κελεύσει βασιλιχῇ, τέως δ᾽ ὅτι παρ᾽ ἐκεῖνον 
Ἑ ἱχοίμην, καὶ τὸ μέρος προσαποδεχόμενος. πέμπτην μὲν τότε καὶ 
εἰκοστὴν εἶχεν ὃ ᾿Ανϑεστηριών, καὶ ἡμεῖς τῆς νηὸς ἐπιβάντες, Ὁ 
δυσὶν ἡμέραις ὕστερον προσσχόντες τῇ νήσῳ τῷ πατριάρχῃ ἐμ- 


gotiom capessere, concordibus suffragiis decreverunt mittendos qui reum 
interrogarent, εἴ δἶνα fateretur crimen, να quantumvis inſitians idoneis 
tamen indiciis teneri facti conscientia conrinceretur, continno aſfficeretur 
condignis poenis: δὶ vero nec propris confessione nec suſficientĩbus δὰ 
plenam probationem argumentis reus aceleris delati peragi posset, delibe- 
raturam iterum de causa synodum. δος satis imperatori non est vison, 
aed ΩΣ iam nunc absolute excommunicatâonis δεμίδηϊίδηι in Arsenium 8 
aynodo rite ferri reo coram intimandam ἃ mittendis δὰ ipsum; ac δἱ qui- 
dem ille ſateretur scelus, supplicium οἱ atatim inferretur, quod pati ae- 
quum est qui aicariis parricidis caedem imperatoris machinari ausis aten- 
serit conacius: sin is negaret, tamen ut ex delatione de ipso ἃ conscis 
morituris clare facta plus nimio suspectus excommunicationi aubiaceret, 
quoad aut plene convictus puniretur, aut δὶ forte contingeret aufficienter 
purgari, noxa omni liberaretur tanquam iniuste calumniam pasaus. eam 
petĩitionem imperatorĩs patres synodi plerique arbitrati aequam, τὲ ita 
Fßeret annuerunt. (16) perscriptum igitur ſestinato criminationis instru- 
mentum οδὲ, εἰ electi celeriter qui reum convenirent, e ——— quidem 
duo, prior episcopus Neocaesarene Monoconstantinus, muſtum amicus ΑΓ" 
aenio, alter Moceſsenus, ἴυπο ecclesiae Proconnesi apecialĩs concessiouis 
privilegio praesidens, e clericis vero, cui tunc aecreta commissa erant, 
Salenus, et cum his ego quartus, vi quidem in id adactus utique iobente 
imperatore, tamen quod illum cui ſttudebam quomodocunque rerisum irem, 
ex parte perlibenter. quinta et vigesima die Iulii mensis navem cousces 
dimus aolventem: biduo pozt δὰ inzulam δρρυϊδὶ patriarcham adümus, δὲ 


DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 287 


φανιζόμεϑα, καὶ περὶ τῶν προχειμένων πρὸς ἐκεῖνον γίγονται λό- 
γοι, ὃ δὲ ἠγρίαινέ τε παραυτίχα μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐνεγκών, καὶ 
“τί μοι καχὸν πρὸς τὸν βασιλέα πέπραχται᾽ μετ᾽ ὀδύνης πλεί- Ῥ 194 
στῆς καὶ συνοχῆς ἔλεγεν, ““εἰ αὐτὸν μὲν ἐγὼ ἰδιώτην ὄντα τῆς 
βασιλείας ἐπέβησα, ἐμὲ δ᾽ ἐκεῖνος πατριάρχην εὑρὼν οὐ καλαῖς 
αἰτίαις ἠτίμωσε; καὶ νῦν γε κάϑημαι ἐπ᾿ ἀχρωρείας ταυτησὶν 
ὡσεί τις ἀτίμητος μετανάστης, τὸν παρὰ τῶν Χριστιανῶν 
χαϑ᾽ ἐχάστην ἐπεχδεχόμενος ἔλεον. ὅμως καλὰ τὰ συμβάντα, 
καλὰ ταῦτα, καὶ ὁ φατριάρχης αὐτοῦ εὐλογείτω σὺν τῇ Εὐλογίᾳ 
Ἰοτἀχείνγῳ πραττόμενα. ἐδήλου δ᾽ ὁ λόγος τὴν αὐταδέλφην τοῦ 
βασιλέως, ἧ δὴ κακῶς εἶχεν ἐκεῖνος ὡς τὰ κατὰ τοῦ παιδὸς Β 
Ἰωάννου συμβουλευσάσῃ τῷ βασιλεῖ, ὡς δ᾽ ἀνεπτύσσετο καὶ τὸ 
γράμμα ὑπαναγνωσθησόμενον, ἐκεῖνος γνοὺς ἔκποϑεν τὸ ἐκεῖ 
ἐἱμφερόμενον πολὺς ἦν ἀντιβαίνων καὶ ἀντισπῶν μὴ ἀχούειν ὅλως, 
16χαὶ προσαπεχώρεε ταχέως ὑπαναγινωσχομένου ὡς μὴ ἀκούσειε. 
χἀχείνων ἐπικαταλαμβανόντων ἀποδιδράσχοντα παρὰ τὸ καϑῆ- 
xoy χιγουμένοις καὶ ταχέσι ποσίν, ἐπέβυε τὰ ὦτα τοῖς παρηρ- Ὁ 
τημένοις τῆς καλύπτρας ἑκατέρωθεν τῶν ὦὥτων ὠτίοις, ὡς 
μηδ᾽ ἐπαΐειν ἀναγινωσκομένου τοῦ γράμματος. τέλος δυσϑυ- 
ϑϑμήσας οὐρανόν τε καὶ γῆν ἐπεμαρτύρετο μεγίστῃ φωνῇ ὧν δὴ καὶ 


18. ὥτων] ὄντων Ῥ. 


quorom causa veneramous agere cum 60 coepimus. δὰ primam rei men- 
tionem ille vehementer exacerbatus ne audire quidem ulterius austinuit, 
aed cum immenso dolore εἰ angustia in has querimonias prorupit“ quid 
imperatori mali feci? ego ipsum εχ privato in imperi solum extuli: ille 
vero me cum patriarcham reperisset non honestis ex causis honore priva- 
vit. et nunc —** in hoc iugo deserti montis, ubi velut infamis exul 
Christanorum quotãdie misericordiam expecto. tamen bene habent quae 
contigerunt. pulchra haec, inquam, per me aunto: suus οἱ phatriarcha 
bene precetur, et cum benedictione comprobet quae ab illo fiunt.“ in 
his Graeco benedictionis vocabulo, quod ipaum nomen erat Rulogiase 80- 
roris imperatoria, illa ipsa mulier designabatur, cui erat Arsenius pecu- 
liariter infensus, quod ipsam maxime δοϊγεὶ fuisse fratri auctorem corum 
quae crudeliter οἵ impie in puerum Ioannem attentaverat. ut autem ex- 
plcatae literae sunt velut mox ipsi legendae, Arsenius cum alicunde 
praesensisaet quid in 115 esset scriptom, vehementi nisu aese contorquens 
ac retrahens auditionem aversatus omnino est; et cum legi nihilominus 
coeptum esset, celerrime recessit, ne audiret. δεὰ qui aderant cursu in- 
δος ſugientem, vix tandem comprehensum (currebat enim velocius quam 
ab illa aetato gravitateque expeciari potuisset) retraxerunt invitissimum 
δὲ auscultanda 4086 ex scriĩpio clara voce proferebantur. δέ illo appen- 
dicibus galerĩ δὰ aures ambas utraque manu valide appresais, βοῃθπι le- 
ctionis frustra pronuntiatas non accepit. denique graviasimum aignificans 
animi angorem, coelum terramquo γο00 maxima teſtes adhibnit eorum 


288 ΘΕΟΚΟΙ ῬΡῬΑΟΒΥΜΕΒΙ͂Θ 


πάσχοι, καὶ μὴ μόνον οἷς εἶπον οἱ κατειπόντες ἠξίου προσέχειν, 
ἀλλὰ καὶ ἀντήκουον ἂν παρ᾽ αὐτοῦ εἴπερ ἀνέφερον ὅλως προση- 
ξΣίου σκοπεῖν, εἰ μὴ ἐπείχοντο ἐμβριϑῶς, εἰ μὴ καὶ μεγάλως ἤπει- 
λοῦντο κολάζεσθαε πρὸς ϑεοῦ, ἐπιχειροῦντες ὅλως. καὶ ὡς 
Ὁ ““χαλῶς ἂν᾽" ἔλεγεν ““ἠρχιερατεύσαμεν, φόνον τῷ βασιλεῖ συνυ- 5 
φαίνοντες, οὗ δὴ καὶ ἐν ἐσχατιᾷ ταύτῃ παραρριφϑέντες ϑεὸν εἰς 
καλὸν ἐπειλῆφϑαι τῆς ἐχείνου ψυχῆς ἱκετεύομεν, χἄν ἐκεῖνος λιμῷ 
καὶ δίψεε ἐπ᾿ ἐρημίας ὡς καταδίχους ἀπόλλυσι. ταῦτα καὶ 
τοιαῦϑ᾽ ἕτερα ἐν ὀδύνῃ ψυχῆς καὶ πικρίᾳ ἐξενεγκών, τὰ μὲν αὖ- 
τῷ βασιλεῖ τὰ δὲ καὶ τῷ ἐς τὸν ϑρόνον καταστάντι προσονειδί- 10 
σας, ἢ καὶ ἐποικτισάμενος μᾶλλον, ἀπέπεμπεν. ἡμεῖς δὲ καὶ 
Ε αὖϑις τῆς ἐπελϑούσης ἡμέρας προσελθόντες, καὶ ὅσον ἦν τὰ 
προσανακείμενα ἐχτελέσαντες, ἀφωρμοῦμεν τοῦ λιμένος αὐτίχα, 
καὶ τοῦ βορέου λαμπροῦ καταβαίνοντος διὰ τῶν κατὰ δύσιν τῆς 
νήσου μερῶν ἄνεχτότερον ἡγούμεθα πλέειν ἐπισκεπτομένους τοῖς 156 
ὄρεσιν. ἀλλὰ μᾶλλον ὃ κλύδων μέγιστος ἐπηγείρετο, καὶ ὥδινεν 
ἡ ϑάλασσα πλέον, καὶ τῷ Γαληνολιμένι μόλις προσσχόντες τὴν 
ναῦν, ὃ δὴ καὶ Γαληλολιμὴν ἰδιωτικῶς οἱ ἐπιχώριοε παραφϑεί- 
ροντες λέγουσι, μεγάλοις ἐκεῖσε φοβεροῖς ἐνετύχομεν, κατ᾽ εἶσ- 
Ῥ 195 πραξιν οἶμαι τοῦ μὴ μετ᾽ εὐλογίας ἀπολυϑῆναι τοῦ πατριάρχου.30 Ὁ 
ὃ δὴ καὶ ἤϑελε μὲν ἕκαστος ἀνὰ μέρος, ὡς ὕστερον ὡμολύγουν 


2. καὶ] καὶ ἃ7 an καὶ τί, 11, ἐπευκτησάμενος Ῥ. 


ὍΔΘ pateretur. οἵ non solum δὰ ea quae ipsi denuntiabantur non αἰὐδη» 
it: sed neque qui eum alloquebantur audivissent omnino ab eo quidquam 
de negotio proposito, quod δὰ aynodum referrent, nisi eum expedire 88 
ab ipsis gammopere conantem vi meiori utique tenerent, et graves intem 
tarent ἃ deo minas, δὶ peraiasteret ἴῃ contumacia. tandem summis cons- 
tibus responsum exprimere qualecunque saatagentium visus codere “en“ 
inquit, “πὸ bene patriarchatum gessimus, necem imperatori machinantes 
cui videlicet etiam proiecti ὁ rebus humanis in hoc extremum desertae 
insulae deum propitiare non cessamus, obsecrantes ut eius animae bene 
conaulens misereatur, utcunque ille fame ac sitãâ nos velut morte damns- 
tos in δας solitudine interficiat.“ haec οἱ eiusmodi alia gummo dolore 
atque amaritudine animi profatus, multa simul imperatori, aimul in thro- 
num intruso exprobrans aut potius imprecans, dimisit δὰ 86 mssos. ποῦ 
autem illo iterum postridio convento, δὲ omni eo quod δρεγαγὶ potuit eſſe- 
οἷο, 6 portu confestim solrimus, et valido ingrnente Bores in Occiduam 
inenlas oram, satans duximus navigare protegentibus montibus. δὲ vehbe- 
mens coorta procella est, intumuitque commotum amplius mare. quare 
navim aegre appüenimus δὰ locum Galenolimena nuncupatum, quasi por- 
tum aorenum diceres. accolae lingus volgari, corrupio vetere vocabelo, 
Galilolimen appellant. magnis ἰδὲ periculis sumos exerciti, in 5. 
opinor, non petitas δὲ acceptae ἃ patriareha ἴη dügressu bbenedictionis. 
quod facore unuaquisque aingillatim voluerat, ut postea in mali senzo æero 











DE ἈΠΟΒΑΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. IV. 289 


πρὸς ἀλλήλους μεταμελόμενοι " ὅμως δὲ τὴν ἐντεῦϑεν κατηγορίαν 
ὑφορώμενοι κατημέλουν, νυχτὸς γὰρ μέσης σεισμὸς ἐπεισπέπτοι 
βαρύς, καὶ τὸ ὄρος ϑραυσϑὲν καὶ πεσὸν εἷς ϑάλασσαν τὸν ἐχεῖσε 
τόπον κατέκλυσε, δόχησίν τε καὶ ἡμᾶς κατακλυσϑῆναι παρέσχε 
ὅχατ᾽ αἰγιαλὸν μένοντας, ἀλλὰ μόλις πολλὰ τῇ ϑαλάσσῃ προσ- 
ταλαιπωρήσαντες τῆς Κωνσταντίνου ἐπέβημεν, μηνὸς ἑξκαιδε- 
κάτῃ Ποσειδεῶνος, καὶ τῷ πατριαρχοῦντι πρότερον προσελϑόν- Β 
τις χαὶ τὸ πᾶν ἀναγγείλαντες ϑερμὴν ἀξίώσιν οἷον ἠξιούμεϑα 
παρ᾽ ἐχείνου, πᾶν λυπηρὸν τῆς ἀπαγγελίας ὑπεξελέσϑαι πρὸς 
Ἰοβασιλέα λέγοντας, καὶ εἴ τι λέλεκται. οὕτω δ᾽ φκονόμηται τὰ 
τότε πρὸς βασιλέα, ὥστ᾽ ἀχούσαντα διαγνῶναι μὲν τὴν ἀπολο- 
γίαν, ὅτε καὶ εἰχὸς ἀκούσαντα ἐπισχεῖν ἐχείνους, μὴ ϑέλοντα δὲ 
τοὺς χαϑ᾽ ἡμῶν ἐμφανίζειν σιγᾶν, δεινὸν δὲ καὶ τὸ καχοπαϑεῖν C 
ἐχεῖνον ἡγήσασϑαι, ὥστ᾽ αὐτίκ᾽ ἐπιτάξαι τριαχοσίοις ἐτησίοις 
Ἰὁνομίσμασιν ἐκεῖνόν τε καὶ τοὺς περὶ ἐχεῖνον καϑικανοῦν, ὕπερα- 
πολυγούμενον καὶ μεϑ᾽ ὅρχου ὡς καὶ πρότερον ἐπιτάξοι οὕτως 
καὶ ὡς παρ᾽ ἐκεῖνον μὴ ϑέλοντα δέχεσθαι τὸ μὴ δεδόσϑαι ἦν, 
τέως δὲ καὶ αὖϑις δεδιότα μὴ ὅπως δέχοιτο, προσανατιϑέναι τῇ 
δεσποίνῃ τὴν χορηγίαν, ἐφ᾽ ᾧ αὐτὸν μὲν ἀποστεῖλαι καὶ αὖϑις 


16. ἐπεικάξει P. 17. διδόσϑαι P. 


poenitentes invicem fatebantur: sed verente pro 326 quoque ne id εἷδὶ eri- 
mini verteretur, pariter id omnes neglexerant facers. nam nocte media 
terrae motus incidit gravis, et abruptus mons imminens ac auperne prae- 
cipitatus ἴῃ mare illuò coẽgit in terram late vicinam inundare, tanto δο- 
sta ac (πιο! οἰ qui stabamus in littore nos continuo demergendos ecre- 
deremus. caeterum aerumnosissimo inde cursu transfretantes aegre Con- 
tantiaopolĩm tonuimus sextadecima die menris Autgusti, εἰ primum adito 
patriareba, ubi quae contigerant retulimus, quam potuimus argeatissimo 
illam oravimus αὐ pro δὰ qua valeret apod imperatorem auctoritate gra- 
ὕδηθα nobis adesset 4086 aeta erant renentiantibus, 86 δὶ quid necessa- 
rio Seeremus quod Augusti animum pungeret, deliniret ipse praesens qua 
alebat arte, atque ut cuncta boni consuleret daret operm. fecit cumu- 
late quod ρει πὶ; eoque mox auccensu cum imperatoro egimus, ut ille 
placains Arsenio aocepiaque defensions ĩpeius uitro significaret eredere 
δε, si quid de coniuratione in vitam auam facta cognorisset Arsenius, 
conatarum eum fuisee coniuratos 8 nefario coepto avertere; siluisseque, 
δὶ quid horum novit, ab iis indicandis relitgione cohibitum quadam, —42 
uam forts personam decers ndon potaret irritare principem in subditos 
borum in ipeum machinationibus illi manifestandis. proetsren δίπια! andi- 
vit ἃ nobis egertatem miseriamque qua ille in exilio conflictabatur, adeo 
notus ἴῃ misericordiam est ut δἰδίϊπι ĩuberet trecentos ei nummos annvnos 
δὰ aui morumque victum asignari, affirmaretque in exensationem φηδαι, 
iaranento etiam interporito, 66 prius decreturu ĩpei esm Βυπιπιδπὶ fuisce 
εἶ aperaatet induci eum poſse δὰ ἰδίδιω ἃ 20 penionem acoeptondam. δοὰ 
cam perstitione ipenm quadan abhorrero ἃ oommunione quacunque δ0- 
Georgius Pachymeres I. 19 


490 G(GEoORGI ΡΑΘΗΥΜΈΒΙΒ 


φίλους ἐκείνῳ νομιζομένους κατά τινα τὴν ἀπ᾿ αὐτοῦ παραμυϑίαν 
Ὦ δε καὶ εὐμένειαν, τὴν δὲ. δέσποιναν μετ᾽ ἐκείνων πέμπειν ὡς 
ἀφ᾽ ἑαυτῆς τὰ νομίσματα. ὃ δὴ καὶ μετ᾽ οὐ πολὺ πέπρακται, 
καὶ ἀποστέλλονται ὃ τῆς ἐχκλησίας ὑπομνηματογράφος Γεμιστός, 

ὃ τοῦ βασιλικοῦ κλήρου λαμπαδάριος ὃ Οἰναιώτης, καὶ τρίτος δή 
τῆς Ἱερᾶς ἱερομόναχος Πάρκος, ἄνδρες ἐκ παλαιοῦ φίλοι ἐκείνῳ 
τὰ μάλιστα, οἷς δὴ καὶ παρὰ τῆς δεσποίνης τὰ εἷς χρείαν συνα- 

πεστέλλοντο. 

Τῷ μὲν οὖν βασιλεῖ οὐκ ἦν ἐς τοσοῦτον τὰ τῆς σπου- 

Ε δῆς, ἀλλὰ χαὶ τὸ πλέον προσεπεζήτει, μᾶλλον δὲ καὶ οὗ χάριν τὸ 
ταῦτ᾽ ἐπράττετο. τὸ δ᾽ ἦν ἄρα ὅσον ἐν σπουδῇ ἐκείνου τοῦ ἀνυ- 
σϑῆναι, τόσον ἐν ἀπορίᾳ τοῦ πῶς ἂν ἀνυσϑείη καὶ παρὰ τίνος. 
Ρ 196 (17) ἤϑελε μὲν οὖν τὴν τοῦ δεσμοῦ λύσιν γενέσϑαι παρά τε τοῦ 
πατριάρχου καὶ πάσης τῆς συνόδου, τὸν δὲ λύσαντα ὑφωρᾶτο 

μὴ καὶ δόξοι ἄλυτα λύων ἐκ τοῦ πρὸς ἐκεῖνον τὸν λαὸν ὀλεγώρως 15 
ἔχειν τοῦτο μὲν διὰ τὸ μὴ ἐπ᾿ ἐχείνῳ πληροφορεῖσϑαι, τοῦτο δὲ 
καὶ διὰ τὴν ἐμφαινομένην τοῦ ϑρόνου μετάϑεσιν. ὃ δ᾽ ἐννοίας 


cum inteolligeret, ingerere quod δογυρυϊοδτπι senem offenderet non auæxum. 
ac ne nunc quidem velle molestiam faceasere infirmae hominis conscien- 
tiao, ideoque metuentem ne recusaret necessarium anbsidium δὶ auo ἱρεὶ 
nomine offerretur, consentúre δὲ ut id Augustae imputetur. denique velle 
ae mitti δὰ eum aliquos εχ amicis οἷυβ δὰ quandam calamĩtosi senis cou- 
aolationem εἰ recreationem, εὐ 18 deferendos δὰ ipsum tradi trecento⸗ 
illos nummos tanquam donatos ab Auguſta, cum certa promiscĩone redi- 
tarae quotannis ab eadem manu paris 3ummae. id quod non multo poet 
ita factum est. delegati enim δὰ Arsenium sunt ecclesiae commentarien- 
ais Gemistus, cumque hoc regii cleri lampadarius Oenaeota εἰ tertâos πιο- 
nasterũ Hierae dicti monachus Marcus, viri omnes ipsi olim cariscini; 
qui εὖ memoratum ipri ab Augusta aubsidium apportarunt. 

Quase cum altius reputo, suspicor equidem non hoc tantam in senem 
parun sibi aeqquum atudium εχ aola tùum miseratione imperatori natum 
e2ase, homini utique minime aimplici aut unum οἱ cuivis 3* apectare 
in 118 quae ageret z20oluto; quare puto illum plus in eo vidisse, atque hoc 
facto atuduiase munire ac complanare sibi viam δὰ antiquum, quo dudum 
tendebat, acopum abaolutionis ĩmpetrandae; quam rem quauto vehemen- 
tius cupiebat, tanto aolertius coglitabat quanam optime ratione et ἃ quo 
facilĩus honestiusque consequeretur. (17) cogitationum porro eius sumus 
ἴὰ id conferebatur, ut curandum existimaret solvi seas ab anathematis 
vineulo per patriarcham εἴ per syn0odum. de patriarcha verebataur ne pe- 
rum eo exorando proficeret, ipso libenter quidem aſsenauro; aod quoniam 
exigua eius apud populum et gratia erat οἱ auctoritas, timendum videre- 
tur ne invidia auctoris actum infirmaret οἱ talem abaolutionem pro nulla 
ique irritaque haberent, tanquam latam ab homine cuina auctoritati 
parum fiderent; et de quo δὴ legitame promotus esset, propter retitan 
oanomibus de throno in thronum tranalationem ainbigeretur. auctor εἰ 


DE MICHAELE PALAFOLOGO L. IV. 291 


τοιαύτας ὑποβάλλων τῷ βασιλεῖ ὃ δηλωϑεὶς Γαλησίου ἦν Ἰωσήφ, 
ὃς οὐ τόσον ὑπερεπάϑει τοῦ “Αρσενίου ὅσον τῷ Γευμανῷ ἀπη- Β 
χϑάγετο διὰ τὴν ἐχ ϑρόνου ταπεινοῦ εἷς τὸν ὑπέρτατον ἐπιπήδη- 
σιν, τῷ τοι καὶ ἐσχίζετο μὲν ἐκεῖνος, ὑπέτεινε δὲ καὶ τῷ βασι- 
6λεῖ οὐ χαλὰς ἐννοίας περὶ ἐκείνου ὡς οὐ λύσοντος, ἄν γε καὶ 
λύοι" οὔτε γὰρ ἱκανὸν εἶναι τοῦτο παρὰ ϑεῷ καὶ αὔταρκες, 
οὔτ᾽ ἀκατάγνωστον τῷ βασιλεῖ, ὡς γοῦν ταῦτ᾽ ἔλεγεν ὡς ἐν 
ἀγϑρώποις εἰς πατέρα τεταγμένος αὐτῷ, καὶ πείϑειν ἦν ἐκείνον Ο 
ἐχ τοῦ προχείρου καὶ δι᾽ ἄλλα μὲν πρὸς τὸ δοκεῖν ἱκανά, μάλιστα 

10 δὲ χαὶ ὅτε ἐπ᾽ ἐχείνῳ πεπληροφόρητο τὰ πολλὰ πατρέ γε νομιζο-- 
μένῳ, ἐν ἐννοίαις ὃ κρατῶν ἦν, καὶ μᾶλλον ὅτι καὶ τὸ σχίσμα 
πλέον ἐγένετο διὰ τὴν μετάϑεσιν, κἂν ἐκεῖνος κατωλιγώρεε τῆς 
εἰς αὐτὸν ὕβρεως καί γε οὐδὲν οὐδενὶ ἠνώχλει.) κἂν πάντες προσ- 
ἤγγελλον. μεταβαλὼν γοῦν τῆς γνώμης ὃ βασιλεὺς πολὺς ἦν ὄρι- Ὁ 

ἰδγνώμενος διὰ ταῦτα ἐκστῆναι τοῦ ϑρόνου τὸν Γερμανόν, κἂν μὴ 
ἐξ ἑαυτοῦ μαϑὼν ὑπεχσταίη, ἀλλ᾽ οὖν ἄλλον ἐπιϑαρρῆσαι συμ- 
βουλεύειν ἐκείνῳ τὴν ὑποχώρησιν. ἕτοιμος δ᾽ ἦν εἰς τοῦτο τὸ 
παραυτίχα ὃ Ἰωσήφ, πλὴν ἀνεμφάτως, καὶ ὡς ἂν οἷηϑείη τις 


κυρρεδίος huiusmodĩ aolicitadinum Augusto fait δαργδ memoratas Ioseph 
Galesii praefectus, non tam ille quidem in hoc miseratione in Arsenium 
quadam motus quam indulgens minime diasimulato adversus Germanum 
odio, quem palam culpabat quasi ὁ aede humiliori in auüpremam saltu am- 
bitioso nec per sacras leges concesso transcendisset. unde cum 86 ĩpae 
ab εἶπα communione — tum istas quas dixi adversas Germano 
copitationes atque formidines imperatoris animo aubiecit, metuendum de- 
nontians ne non idoneam ille — aolvendi potestatem, ac quod erat 
indo consequens, si ἃ tali absolutus fuisaset imperator, nee apud denm 
nec δρυὰ homines vere liber à diro vinculo censeretur. quae Augustus 
andiens ab eo quem patris habebat loco, cui et ut conscientĩae suae ar- 
bitro οἱ τὸ omnium quae δὰ procurationem spectarent animarum consul- 
tiscimo paasim habito dei plurimum venerationiqque tribuebat, anxietate 
constrictus est maxima, quam subinde magis magisque intendebat auge- 
acens in dies schisma multorum ob invidiam tranalationis Germani com- 
mnnionem aversantium, ipso aecure nimis indormiente iniuriae suae tan- 
tae, πες purgare δυΐ delinire omnino gliscentem invidiam ulla re conante. 
nam tametsĩ omnes illi nuntiarent quae contra illum dicebantur et fiebant, 
nemini auecensuit, nullum compescuit, nullum vel minimum, ut oportuit, 
nascenti οἱ augeſscenti malo remedium obiecit. mutata igitur sententia 
imperator multus iam erat in diqquirendo δϑοῦπι qua maxime ratione pos- 
δεῖ consequi ut 6 throno Germanus amoveretur. cupiebat consiſium ultro 
inde recedendi per 86 illum capere. quod cum οἱ auggerere pudor δυῦδ 
non aineret, optabat alicunde aliquem existero liberum monitorem, “εὶ 
madere homini auderet ut quod omnes desiderarent occuparet volens 

ere ac vim arbitrio praeverteret. ommodum adfuit in id oſficii paratus 
ipse primus tricarum γί εχ talium Iosephus, monitus tamen, οἱ instin- 
εἴα pronus in idem, periculo velut proprio tentandum id zumere, nes 





292 GEORGI PACAXMIERIS 


ἀγνοοῦντος τοῦ βασιλέως" ἐκεῖνος γὰρ χαὶ ὃς τέλος τὴν ὑποψίαν 
Ρ 197 ταύτην διεφυλάττετος. (18) καὶ δὴ τοῦ βασιλέως ἐνδόντος, ἐν 
ἀπορρήτοις ὃ Ἰωσὴφ τῷ Γιρμανῷ προσιὼν ἐν σχήματε συμβού- 
λου χρηστοῦ τὴν πατριαρχίαν συνεβοΐίλευεν ἀποθέσθαι. πολὺν 
γὰρ εἶναι τὸν τάραχον, καὶ οὐχ οἷόν τ᾽ ἔσεσϑαι ἐς μακρὰν ἀντι- ὅ 
σχεῖν ἐκείνου, κἂν ὅσον παρὰ τοῦ βασιλέως συνέχοιτο" ἀπαυδή- 
σειν γάρ ποτε καὶ αὐτὸν βασιλέα μαϑόντα τὸ σχίσμα. ““ἢ οὐχ 
Β ὁρᾷς ὁπόσοι τε ἀμφὶ τὸν “γάκινϑον ὁπόσοι τ᾽ αὖϑις ἀμφὶ τὴν 
Θεοδοσίαν καὶ τὸν αὐτάδελφον αὐτῆς Ἰωάννην τὸν τῆς άρϑας 
καὶ τὴν ἑτεροϑαλῆ ἀδελφὴν αὐτῶν τὴν Νοστογγόνισσαν συνέστη- 10 
σαν; οὐ βλέπεις τοὺς μοναχοὺς ἀποφοιτήσαντας τῶν μονῶν, αἷς 
ἐνίδρωσαν ἐγγηράσαντες τοῖς ἀσκητικοῖς πόνοις; εἰ δ᾽ ἐπὶ τῇ 
Εὐλογίᾳ θαρρεῖς, ἀλλ᾽ ἴδε τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Πάρϑαν, ἴδε 
᾿ τὰς αὐτῆς ϑυγατέρας, ὕπως τῷ “Ἀρσενίῳ προστετήκασι καὶ σοῦ 
ὀλιγωροῦσιν ὡς μηδενός. οἱ δὲ κοσμικοὶ ἀλλ᾽ οὐκ ἔχω σοι λέγεινι5 Ὁ 
ὅπως τῷ ᾿Ὑακίνϑῳ πρόσκεινται καὶ τῇ Νοστογγονίσσῃ μοναχῇ, 
ἣν ἀδελφὴν οἶδας οὖσαν Θεοδοσίας καὶ Ἰωάννου τῶν εἰρημένων. 
τί γοῦν σοι λοιπὸν ἐναπολειῳϑήσεται, εἴ γε καὶ βασιλεὺς ἀπει- 
πὼν ἀπολείψοι σε; σπεῦσον μετὰ τιμῆς ἐξελϑεῖν, ὡς καιρὸν ἔχεις 


6. ἐκείνῳ 7 


rae se ferre consensum in δοο εἰΐαπι aut conscientiam Augustiâ; quam 
ille cautionem δὰ finem uaque ποροιϊὶ fideliter adhibuit, suspicionem (88 
molitionis ab ĩmperatore avertens, οἱ videri affectans proprio nomine ae 
iudicio id agere. (18) igitur clam concedente imperatore losephos ar- 
cano Germanum adiens, specis ac persona beneroli conailiarii auggesait 
optime facturum illum αἱ ultro patriarchatu cederet: intumescere quippe 
vulgarem offensionem in molen invidiae tam validam, cui mox, ubi paulo 
plus δὲ corroboraverit, perrumpendae par non ait futurus. nec ſavent 
aibi Augusto nimium fideret: οἵ ipsum enim pro sua sapientia, aimul ἰδ- 
valunisse achisma viderit, niti contra torrentem frustra εἰ pernicie certa 
desiturum. *on enim“ addebat“* non vides quam τυ cum Hyacintho, 
quam multi rursus cum Theodotia fratreque ipaius Ioonno Marthae fißo 
et aorore horom ex alio parente Nostongonissa conspiraverint in exau- 
ctorationem tui ἢ non dernis monachos turmotim δὰ eandem urgendam 
erumpentes claustris, quibus insenuerant asceticis insudando laboribus? 
contra quae δὶ Eulogiae potentia te satis munitum putas, δὲ γορυΐδτε ἴο 
oportet opes ſerme pares in contrariam non dubie additas factionem βὸ- 
roris eius Dlarthae. considera quippe filias huius ut studeant Ars-nio, 
ut in eius favorem vehementer incumbant, ut to pro nullo οἱ aupposiutio 
ὑμῶν apernant. quid aneculares ἢ dieore (ἰδὲ vereor quam ἱμάϊνωϊαο δός 

ereant Hyscintho οἱ Nostongoniane monachas, quam ἦδα ὃς 
Isennis modo memoratorum δογογϑ nosti. quid igitur tibi δοὶ τοί οϊ, 
εἱ Augustus wetu echismetis adigetur δὰ te ——*— praererto, δὲ 
mihi credis, ignominiam, οἱ festana cum honore inde αχίξα unde 530. σε 





DE MICBRAECLE PAILMALOLOGO L. IV. 293 


τοῦ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ πράττειν, μή πὼς ἐπιστάντος σοι τοῦ καιροῦ 
καϑ᾽ ὃν ὠβουλήξως πράττειν ἀναγκασϑήσῃ, καὶ γέλωτα ὄφλοις, Ὁ 
ἀποχωρῶν τῆς ἐχκλησίας καὶ ἄκων." ταῦτα μὲν οὖν ἐκεῖνος ἐν 
ὑποϑήκης τρύπῳ πρὸς τὸν ἐπὶ τοῦ πατριαρχείου συνεῖρεν" ἀλλ᾽ ἡ 

δδρεξις προσίστατο τοῦ ἀχούοντος, καὶ ὃ λέγων οὐκ ἔπειϑε. ποῦ 
γὰρ καὶ εἷς νοῦν ἐκείνῳ, ὡς χαὶ βασιλεὺς ἐπινείει ταῦτα καὶ τὰ 
τῆς συμβουλῆς Ἰωσὴφ ἐκεῖϑεν προανακέχρουσται; ἔμεινε γοῦν 
καὶ ἔτε καὶ ἐπεστοίβασε κληρικούς τε καὶ ἱεράρχας χειροτονῶν, R 
ἀφορῶν πρὸς τὴν τοῦ χρατοῦντος εὐμένειαν. τὸ δ᾽ ἄρ᾽ ἦν χλεύη 

Ἰθχαὶ γέλως, καὶ τὸ εἰς ἐκεῖνον ἐλπίζειν ὅσον καὶ τῷ ἐν μνίοις ϑα- 
λάσσης, ἐπεὶ τῆς νεὼς ἀποπέσοι, ϑαρροῦντι σώζεσϑαι. ἀλλ᾽ ὃ Ρ 198 
χρατῶν τὴν ὑποψίαν ἐκκλίνειν ἐϑέλων καὶ συνέχειν προσεποιεῖτο 
καὶ εὐμενῶς προσεφέρετο, καὶ παρεῖχεν ἐκείνῳ πλεῖστα, ἐφ᾽ ᾧ 
διδοίη καὶ τὰς τῶν πολλῶν ἐξωνοῖτο γνώμας, ὥστε καὶ τῆς τῶν 

16 βαΐων ἑορτῆς ἐπιστάσης, ὅτε καὶ ἡ συνήϑης ἐξ ὄρϑρου λιτανεία 
τελεῖται, αὐτὸς πέμψας πλεῖστα ἐξ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ νομί- 
σματα πρὸς τοῦ χρατοῦντος ἐλάμβανε, καὶ ἁρπεδόσιν ἐνδεῖσθαι Β 


dedecore extrudendus es. breve restat tuo spatium arbitrio, brevis οδβέ 
occasio voluntarie ac laudate defungendi. δὶ negligis, atatim tempus ad- 
erit quo ἴδαι conctus οἵ cum risu aemulorum ecclesia invitus excedereo 
compellarös.“ hnec ille, fidi δα consilii henerolum auctorem ferens, pa- 
triarehalein dignitatem gerenti suggessit. sed non reperit aditum in διι- 
dientis animo aviditate in φυκία praesentis boni defixa praeoccupato qua- 
lis ἰδία cumque δυρδεδιίο: quomodo enim id persuaderi δἷδί Germanus 
siaeret, ignorans quo ἱποϊϊπαγοὶ imperator, ace neo suspicari quidem valen 
talia aibi nutu einadem ac impulsu proponi ὃ perstitit igitur adhue in pro- 
porito tuendae possesasionis throni seque in δὲ firmandi, δὰ hoc affectan⸗ 
tane cum maxime usum ostentare labantis potestatis, quasi eam aibi nulto 
illis exercitio mogis asſereret. frequentes ergo clericorum εἰ αρίϑοθρο- 
Ταῖς ordinationes colebravit, fretus scilicet ostontato principis favere, qui 
tamen ludĩbrium merum οὐ irrisio erat; cui vanae aimulationi benevolen- 
Uae aità eum magnopere zimile nimirum fuit quiddam ac δἰ quis na vigano 
apumosa auperficie undantis maris, crusta quadam fluxa innatantium vor- 
πηι, muscosi cespitis δαὶ ingesſtae arenis algae aolidũtatem mentientisa, 
mastineri 806 aperaret pores, atque δὰ extremum ἃ demersione saervari, 
ubi e navi exeidiaet. caeterum imperator δπ88 quasdam secutas ratio- 
"66, ob quas vitandam putahat auspicionem averaae Δ Gorinano volunta- 
ἴδ, egregie perstitit ἴα zimulations fovendi protegendique Ppsaam, ποῖ 
aolum vultu aermoneque in congresribus, cunciis veras benevolentias in- 
dieiis moustrandis, vernm etiam pecuniis largo donondis, quibus ille vi- 
ἀεθους adveraas δἰ δὶ reconciliaret voluntates quo in genere oentigit in- 
ttante palmarum feato, quo solemnis daeci per urbem aupplicatio precibv⸗ 
is consuevit, ut com misgis δὰ imperatorem suis patriarcha εἰ 
lindicasset indigere 56 lineis hamo eeca induto inetructis, qui- 

be⸗ δὲ a0 homines traheret, intolligens ille peters ipam πβυπιπιοδ, «δ 
ἐπιαίβεμίο pompe ↄporgendiüs in plebem ætudia parum aibi faventm em-- 
reretar, coutinuo πιο magnam copiam aereas argenteacque monetae, 


294 GEORGI PACAVMERIS 


παρασκευάσας τὰ συνήϑως λεγόμενα ἐπικόμπια καὶ αὐτός, μέχρι 
καὶ τῶν τεσσαράχοντα μαρτύρων τὴν λιτὴν κατατείνων, ῥιπτεῖν 
ἐκέλευε τῷ λαῷ. καὶ τοιαῦτ᾽ ἦσαν τὰ πρὸς ἐκεῖνον τοῦ βασιλέως 
ἐπικαλύμματα, ἐφ᾽ ᾧ μὴ γνωσϑείη μηδ᾽ ἀμηγέπη τὴν ἐκείνου 
ϑέλων ἐξέλευσιν. 4 
ο 19. Οὐ χεῖρον δὲ λέγειν καὶ τὰ περὶ "γακίνϑου καὶ αὐτῆς 
δὴ Θεοδοσίας καὶ Ἰωάννου καὶ τῆς αὐτῶν ἑτεροϑαλοῦς τῆς Νε- 
στογγονίσσης. ὃ μὲν οὖν “γάχινϑος μοναχὸς ἦν ἐκ δύσεως, καί 
γε ΝΜικαίαϑιε γεγονὼς ἔν τινι τοῦ ἀρχιστρατήγου ναῷ, ἐγγὺς τοῦ 
ἐκεῖσε πατριαρχείου προσκαϑίσας ξένος τε καὶ ἀγνὼς τὰ πλεῖστα, 10 
παῖδάς τε ἐπισυνάγει, καὶ τούτους ἀνάγων τὰ εἷς προπαιδείαν 
Ὁ ἐπορίζετο τὰς τροφάς. ἀλλὰ τῷ πατριάρχῃ προσαγγέλλεται ὡς 
δῆϑεν ἀτάακτῶν μοναχὸς παῖδας ἐκδιδάσχων" καὶ ὃς προσεκαλεῖτο 
καὶ ἀνηρώτα, καὶ ἐπὲὶ δεξιὸν ἑώρα τὸν ἄνδρα καὶ ἄλλως ἀδεῆ 
τε καὶ ἐς παρρησίαν ἕτοιμον, ἦν δ᾽ ὡς ἔλεγε καὶ τῶν ἱερωμένων, 15 
προσλαμβάνει τε τοῦτον καὶ ὡς οἰκείῳ ἐχρῆτο. εἶτα συμβάντων 
τῶν κατὰ πατριάρχην, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς δόκιμος ἐφάνη ὑπὲρ τῶν 
ἐχείνου ζηλῶν, ἔτι μᾶλλον τὰ εἷς φιλίαν ἐκείνῳ συνήπτετο, καὶ 
Ρ 199 ἐπεὶ ἦν τῇ Κωνσταντίνου πάλιν ὃ πατριάρχης ἀνήγετο, συνῆν 


17. τῶν deerat. 


qua ille quae volgo vocant epicompia concinnari curans ea iactari iuuit 
in populum toto spatĩo quo pompa aupplicantium processit, ad sanctorun 
quadraginta martyrum templum usque producta. tali callidus imperator 
aatutae discimulationis artificio fucum faciebat nimium credulo antietiti, 
ne aubolere ipai quidquam posaset arcanae voluntatis, qua cupiebat ano- 
veri eum a sedo patriarchali. 
19. Non intempestivum, opinor, fuerit quaedam hic dicere de Hym- 
cintho deque ipsa Theodosia εἰ Ioanne rororeque horum εχ patre Νοδίοῃ- 
onissa. Hyacinthus monachus fuit ex Occidente, qui Nicaeam proſectus, 
οἶδ quodam saancti coelestis militiae principis templo, vicino palatio pa- 
triarchalĩ quod in ea urbe est, degens, homo peregrinus et plerisque 
2* pueros in contubernium congregavit, quibus non tantum lL'terarun 
ementa αἱ liberales artes per δα iraderet, δοὰ etiam alimenta A 
taret. id dum agit delatus δὰ patriarcham, quati contra ordinem dicc- 
plĩnae quam profiteretur monachus pueros doceret, ideoque citatus ab εὐ 
δέ praesens interrogatus, vos induetriusque vir est visus, praeterea- 
qes intrepidus, εἰ δὰ quod opus esset libere δρεπάνι εἰ loquendun e-- 
itos. quare cem ἰδ praeterea 86 δαοεσζάοίϊο initiatum dĩceret, asun- 
peit δὰ ao illum οἱ in ſamiliarium numero habuit. deinde cum incidisent 
ἐδ patriarchas tempora de quibus diximus, cum ἐπ iis Hyacinthuse ſiden 
conctantem οἱ atudium patrono ardens probasset, artiori οἱ amicitiae ne- 
oecitudiae iunctus est. ac ubi Constontinopoli ruraus patriareha repon- 
tus in thronum est, adfuit illi familiarium intimus, et cui plurimum ſide- 


DE ΜΙΟΗΛΔΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 295 


ἐχεένῳ πιστότατος τῶν οἰκείων, συνάμα καὶ Ἰγνατίῳ Ῥοϑδίῳ, 
ἀνδρὶ καὶ αὐτῷ εὐλαβείας πλήρει καὶ μοναχικῆς καταστάσεως, 
συνήτην οὖν ἄμφω τῷ πατριάρχη κοινωνοὶ χαὶ τῶν ϑλέψεων καὶ 
τῶν βουλευμάτων, καὶ μᾶλλον ἐδεικνυέτην ζηλοῦντε ὑπὲρ ὧν καὶ 
ὁ ὃ πατριάρχης ζηλῶν ἠγωνίζετο. ἐπεὶ δ᾽ ἐκεῖνος ἐξεβέβλητο τῆς 
πατριαρχέας, κχἀχεῖνοι ὡς εἶχον παρεισδύντες γωνιῶν ἀφανείᾳ 
(οὐ γὰρ εἰῶντο τῷ πατριάρχῃ συνοπαδεῖν) τὰ τῆς ἀνάγκης ἀλ- Β 
γεινῶς μὲν ἀλλ᾽ ἀναγκαίως διέφερον. καὶ ὃ μὲν φϑάνει τὸν βίον 
ἐχ τοῦ πλησίον ὑπεξελϑών, “Ὑάκινϑος δὲ σὺν τοῖς ἀμφ᾽ ἐκεῖνον 
τ0τὸν βασιλικὸν ὑφορώμενος φόβον, ἐπεὶ καὶ τὴν ἀδελφὴν ἐχείνου 
Μάρϑαν ἑώρα τῷ πατριάρχῃ προσκειμένην τὰ μάλιστα, ἐκείνῃ 
ϑὴ προσφοιτίί, καί που παρεισδὺς τὰ ἐς τροφὴν ἐκεῖϑεν εἶχε, 
μηδὲν τοῦ βασιλέως εἰδότος. ἦν οὖν τῇ μοναχῇ Πάρϑᾳ καὶ ὃ 
Ἰωάννης υἷός. τριῶν γὰρ αὐτῇ τῶν ἀρρένων ὄντων, ὃ μὲν 17ι-- α 
16 χαήλ τε καὶ “Ἀνδρόνικος συνῆσαν τῷ βασιλεῖ, καὶ μετ᾽ οὐ πολὺ 
τούτων ὁ μὲν τὸ τοῦ μεγάλου πριμικηρίου ἀξίωμα ὃ ἹΜιχαήλ, 
ὕστερον δὲ ὧν τοῦ “Ἀνδρονίκου, παρὰ τοῦ κρατοῦντος ἐλάμβα-: 
γεν, ἅτερος δὲ ὃ ᾿Ανδρόνιχος μέγας κονοσταῦλος προεχειρίζετο" 
παρ᾽ ἣν αἴτίαν καὶ ἐπὶ ταῖς τιμαῖς ζηλοῦντος τοῦ πρώτου πλεῖστα 
ϑοξυμβεβήχει, ὡς κατὰ τόπον ἱκανῶς ἐροῦμεν. καὶ οἱ μὲν δύο Ὁ 
οὕτω συνήτην τῷ βασιλεῖ, μηδὲν πολυπραγμονοῦντες " ὃ δ᾽ Ἰω- 


ret, una cum Ignatio Rhodio, viro et ipso pietatis et monachnum decentis 
graxitatis pleno. his maxime duobos ἴῃ illis angustiis rerum auarum par- 
ticipibdus malorum et consiliorum auctoribus usus est; quorum extabant 
amborum atndia sensibus affectibusque patriarchae consentientia per omnis. 
illo demum eiecto ὁ patriarchali σεὰθ abdiderunt hi gese amoveruntque ἃ 
conapectu: non enim est 115 permissum exulatum eunti se comites addere, 
clademque illam ac calamitatem rati propriam, in luctu ac dolore malum 
ineluctabilo ferebant. non diu post haec Ignatius vitam cum morte com- 
mutavit: Hyacinthus autem com suis εἰ defuncti auperstitibus amicis irom 
imperatoris metnens, praesidium adversus eam δἷδὶ quaerendum apud 
NMartham puta vit eius 20rorem, quam commodum perspexerat favere plu- 
rimum εἰ condoleres expulso patriarchie. ergo δὰ eam ventitans adeo ae 
inzeinuavit in eius gratiam, ut etiam victum inde haberet, horum ignaro 
funditus principe. erat porro Marthae monachae Ioannes filius. tres 
enim illa cum mares genuisset, eorum Michaël et Andronicus apud im- 
peratorem erant, quos etiam ille non multo post haec honoribus ornavit: 
nom Michaẽl minor Andronico magni primicerüi dignitatem ab Augusto 
aceepit, Andronicas magnus conostaulus declaratus οί ἢ per quam ambi- 
ὕοδεπι honorum, aemulante primo alterum, multa inter fratres oontige- 
runt Δ nobis memnoranda quantum erit opus δὺο loco. in huno modum δὲ 
quidem duo in imperatoris comitatu versabantur, nihil his 20 immisoentes. 
αἱ Ioannes —*88 minor nata hactenus in familia οἱ obsequio aulieo 


P 200 


Β 


296 τ ΘΕΟΒΠΟΘΙ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


ἄννης ὕστερος ὧν τέως μὲν πρὸς τοῦ ϑείου καὶ «δεσπότου Ἰωάν- 


γου ἐκείνῳ καϑυπηρετούμενος ἐπαιδεύετο, τὴν δὲ μητέρω προσ- 
κειμένην βλέπων τῷ πατριάρχῃ καὶ αὐτὸς ἐκτύπως ἐζήλου, ““μὴ 
ἅψῃ, μὴ 9ϑίγῃς᾽" μέχρι καὶ τῶν εὐτελεστάτων ὑποφωνῶν καὶ 
διατηρούμενος. σὺν ἐχείνῳ ἦν καὶ ἡ ἀδελφὴ Θεοδοσία τοῖς αὖ- ὁ 
τοῖς προσέχουσα, ἤδη κεχηρωμένη τοῦ ἀνδρὸς Βαλανειδιώτου 
καὶ πρὸς τὸ μοναχιχὺν ἀποκλίνουσα. συνῆν δὲ τούτοις τὰ αὐτὰ 
φρονοῦσα ἡ Νοστογγόνισσα μοναχή, ἣν ἑτεροϑαλῆ ὃ λόγος ἐδεί- 
χνυ, ὅτι ἐκ προτέρας γυναικὸς τῷ Ταρχανειώτῃ γεγέννητο. ἦσαν 
οὖν οὗτοι πάντες τῷ “γακίνϑῳ συνόντες, καὶ ζηλοῦντες ἐκτόπως 10 
ὑπὲρ τοῦ πατριάρχου κακῶς, ὦ νόμοι ϑεῖοι καὶ δίκη, ἐξορισϑέν- 
τος. ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἷς τοσοῦτον. 

20. Ὁ δέγε βασιλεὺς καὶ ἄλλην πεῖραν τῷ πατρεαρχοῦντι 
ἀρτύει. τοῦ γὰρ Χαλαζᾶ Σάρδεων ἐφ᾽ ἱκανὸν τῇ Κωνσταντίνου 
προσδιατρέψαντος, ἐπεὶ ἔδει πρὸς τὴν λαχοῦσαν ἐχεῖνον ἀποδη- 15 
μεῖν, εἣἷἧς τοῦτο παρασκευαζομένου, ὑποθήκας ἐμπιστεύει οἱ 
δι᾿ ἀπορρήτων ὃ βασιλεὺς ἐφ᾽ ᾧ ἢ αὐτοπροσώπως ἐντυχεῖν τῷ 
πατριάρχῃ καὶ τὰ αὐτὰ τῷ Ἰωσὴφ εἰπεῖν πρὺς ἐχεῖνον, ἢ καὶ 
γράψαι καὶ ἐπιστεῖλαι μᾶλλον ἐκ Χαλκηδόνος ἐξορμῶντα πρὸς 
τὴν ἀνατολήν. καὶ τὸ σκέμμα ὡς βαϑύ τε καὶ εὐπρεπές. τὸ τεῷ 


18. τῷ deerat. 


avuneuliĩ despotae Ioannis educabatur. hic matrem observana benerole δίς 
feotam patriarchas in hanc 86 partem, vehementer etiam incumbens 86- 
mulansque supra modum, addiderat, ndeo ut nemo 60 frequentius, nemo 
pugnacius tritam illam formulam aversantium communionem ad versae tam- 
qquuam profanae factionis verbis ſactisque usurparet, δὰ omnem voecor- 
aum partes tuentiam Germani “ cave contingas“ inclamans, superstitiote 
uaque ad minimi quoque ac levissimi usus faatàdiosissimam declnatiouen 
abundante. cum éo in his erat Theodosis soror iisdem praedita δέυῤἰε, 
quae vidua relicta morte Balanidiotae coniugis δά monasſticam δὲ vitam 
receperat. his adhaerebat concordi sententia Nostongoniasa etiam mona- 
cha, quam horum ex patre zororem δυρσβ memoravi, quoniam ex priori 
coniuge ἃ Torchauniota genita fuerat. horum erat omnium arta cousuetu- 
dinis εὐ consiliorum εὐαι Hyacintho necescitudo, ardenti pariter aſſectu 
condoleatibus cunctâs misero Arsenio, iniuste, o ius faqquel ο diviuae le- 
ges! e aede patriarchalĩ in exilium eiecto. δοὰ haec hactenus. 
420. Αἱ impoerator patriarchae novam alteram tentatiouem adornarit. 
cum enim Sardium episcopus Chalaza sat diun Constantinopoli moratæ⸗ 
differro non poſsset auum in propriam ecclesiam reditum, atque adeo μι 
rocincto eĩus proſectionis easet, egit clam cum 60 imperator ut ant γεῖ- 
coram, antequam abiret, aut scriptis Chalcedone in digresen vera⸗- 
Orieutem literis eadem patriarchae zuggereret quae frustra Iosephus εὐ 
aerat. callide id excogitatum, υἱροίο ad apem succescsus non parum ac 
oommodatum, conailium fuit: δὶ οἱ auctoritatis habiturs plurimem δι΄ 





ΠΕ MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 297 


γὰρ ὑψίϑρονον παρὰ τοὺς ἄλλους λέγειν πρὸς ἐκεῖνον τὰ αὐτὰ 
ἐδίδου, καὶ τὸ χειροτονίας ὄντα τὸν Σάρδεων ἣν ὃ ᾿“ρσέγιος οὐκ 
ἐδέχετο, τοιαῦτα τῷ πατριάρχῃ παραινεῖν, δέον παρ᾽ αὐτοῦ δε-- 
χϑεὶς ἀγαπᾶν, δεικνύντος ἂν εἴη ὡς ἄλλο τε βαϑύτερον ὑπορίσ- 
ὅσων τοιαῦτα λέγοι τε καὶ συμβουλεΐοι οἵ ἀφεῖναι τὸν ϑρόνον. C 
εἰ μή τε ἄλλο γάρ, ἀλλ᾽ οὖν τὸ τῆς μεταϑέσεως ἂν καὶ παρ᾽ ἄλ- 
λοις -ὡς ἔγχλημα τῷ μετατιϑεμένῳ ἰσχυρὸν ἐδόκει, ὥστε καὶ 
ἐχχωρεῖν ἀναγκάζεσθαι" ἀλλ᾽ οὖν ἐκείνῳ παρὰ τοιούτου τοῦ, 
ἀκ᾿ Ἐφέσου Νικηφόρου τὴν ἀρχιερωσύνην λαβόντε προσίστατο 
Ἰοᾶν τὰ μεγάλα, ὡς οὐ μᾶλλον ἐκεῖνον καζαδικάζειν ἢ ἑαυτόν, 
τοιαῦτα λέγοντι. ἃ δὴ καὶ τὸν πατριαρχοῦντα τότε λαβόντα τὰ 
παρ᾽ ἐκείνου γράμματα, ἐπειδὴ τὸν Θρακικὸν ἐκεῖνος περαιωθεὶς Ὁ 
Βόσπορον ἅμ᾽ ἐπέβαιγε τῆς νεὼς καὶ ἅμα τοιαῦτ᾽ ἄττα κινητικὰ 
πρὸς παραέτησιν ἔγραφεν, εἰς οὐκ ἀγαϑὰς ὑπονοίας ἐνῆγε, καὶ 
᾿ς οὐκ ἂν ἐκεῖνος τολμῴη τοιαῦτα γράφειν καὶ τὸν πρῶτον κα- 
ϑυβρίζειν, εἰ μή γ᾽ ἄλλοθεν εἶχε τὸ ἐγχωροῦν. τέως δὲ πείρᾳ 
τὸ πρᾶγμα διδοὺς παραυτὰ πρὸς τὸν βασιλέα πέμπειν ὡς εἶχεν E 


εἷο videbatur ab eminentis throni antistite profecta, et maxime purgatam 
ab omni suspicione partium ſfuturam eandem erat consentaneum, idecirco 
quod cum Arsenius Sardensis ordinatiorem admittere pro legitima renuis- 
δεῖ, palam hic ab Arseniana factione alienissimus putabatur. quin hac 
ipsa εχ causa ineinuabatur commendabaturque Germano velut sincerum et 
ἐσ vero atudio profectum conailium talis auctoris, cui privatim utile ap- 
pareret perstare iu patriarchatn Germanum, ἃ quo utique pro vero epi- 
acopo agnosceretur. quare οἱ is tamen ipse contra proprias utilitates ae- 
cessum inde consuleret, prona erat coniectura occultioribus eum quibus- 
dam οἵ diversis ab 116 quae vulgo allegarentar rationibus moveri. nam 
quod ab alũs excipi βοϊογεῖ contra Germanum de translatione sedis, apud 
τ momentum habere nullum manifestum erat, cum hunc conata- 

ret ab eo patriarcha zuam ipsius, quam pro legitima tuebatur, ordina- 
tionem accepiss, quem omnes scirent ab Ephesina sede in Constantino- 
politanam fuisse translatum. quomodo enim is ex ista tranalationis ex 
Adrianopolũtano throno causn Germani promotionem posset irritam ducero 
videri, qui Nicephori trancitum ex Ephesina in patriarchalem urbis sedem 
non solum pro canonico agnoverat, sed etiam ἃ tali accepta sua ipsius 
inanguratione in Bardensem sedem, cuius se verum iusſtumque profitere- 
tur posessorem, reiicere nequiret quin se ipae damnaret. quareo aliud 
quidpiam idemque magaum par οὐδὲ existimari vidiase Sardensem, quo 
tam inopinatam auggestionem impelleretur. talis ergo epistolum δε- 
tentiae quae abdicationem patriarchatus consuleret, seriptam δὲ ⸗e tra- 
iecto Boaporo ἃ navem δὲ discessum conscendente Sardensi, Germanus 
accupiens, in perplexam ingressus auspicionem est, merito reputans nun- 
qeam fnisse faturum ut ille anderet ista aæcribere δὲ primum se auctorem 
ferre conciũi contemeliosi patriarchae, quem polam probaret imperator, 
πιδὶ huic haud ingratum id esse perspexisset. ergo ęxperimentum dubise 
rei capers cortum volens, epistolam eam statim δὰ imperatorem mittit, 


298 σΕΟΒΟΙ͂ PACHVMERIS. 


ἔγνω τὸ γράμμα, μαρτύριον ςφὸ ἐκεῖϑεν ἐχβησόμενον τῶν παρόν- 
των ϑέμενος ἀψευδέστατον, ὡς εἶ μὲν ἐπαλγήσει τοῖς γραφεῖσιν 
ὃ βασιλεὺς κἀν δεινῷ ϑήσει τὸ πρᾶγμα, ὥστε καὶ ἀποστέλλειν 
καὶ ὑποστρέφειν καταναγκάζειν τὸν γράψαντα ἐφ᾽ ᾧπερ κριϑείη 
τοιαῦτα πρὸς τὸν πρῶτον ἐκϑέμενος, δῆλον εἶναι ὡς οὐκ εἰδότος 5 
τοῦ βασιλέως προέβη ταῦτα, καὶ ἀσφαλῶς ἔχειν ἐντεῦϑεν εἶναι 
τῆς καταστάσεως" εἶ δὲ μαϑὼν παρ᾽ οὐδὲν ϑήσει τὰ γεγραμμένα, 
ἀλλὰ προφάσεσιν ἐπειλύει καὶ ἀναρτῷῇ ὡς κατὰ καιρὸν ἴσως ζητή- 
σων, ἢ καὶ ἄλλως πῶς ἐπιστείλειεν ὡς δῆϑεν καταπαύων καὶ 
ἡμερῶν, τοὐντεῦϑεν μὴ εἶναι πλέον εἰς τὸ μαϑεῖν ὡς ὁ βασιλεὺς 10 
Β περὶ αὐτὸν ἡψικόρησε καὶ βουλῇ τούτον τὰ τοιαῦτα γέγραπται. 
ταῦτ᾽ ἐν νῷ ϑέμενος, προσϑεὶς ἐκ μηνυμάτων καὶ ἀλγεινὰ ὡς 
λυποῖτο τὰ πλεῖστα, ἐχπέμπεε τὸν τὸ γράμμα διακομίσοντα. 
ὃ δὲ λαβών τε καὶ ἀναγνοὺς οὐχ ὅπως τοῖς γεγραμμένοις ἐπήλγη- 
σεν, ἀλλ᾽ οἷον ἑαυτὸν ἐπαλαστήσας εἰ οὕτω ταῖς τῶν κοινῶν σει- 16 
ραῖς συσφιγγόμενος καὶ περὶ τοῦ πατριάρχου φροντίζειν ἔπαναγ- 
κάζοιτο, αὐτίχα μηδὲν μελλήσας μηνύει ὡς ““ἐν χερσὶν αὐτὸς 
Ο ἔχεις τὸν ἄνδρα, οὕτω τῶν κανόνων διδόντων, καὶ οἱ περὶ σὲ 


Ρ 20 


μι 


8. ἐπιλύει P. 


teatimonium ex eventu veraciscimum omnium quae tunc haberi possent 
eliciturum aese ratos, quo clare intelligeret quid arcanae his de rebus 
aententias imperatoris animo aubesset. si enim visis literis dolorem 51481- 
ficaret οἱ diaplicoere aibi factum oetenderet, ——“p post epistolae 
auctorem qui eum ex itinere retractum Constantinopoli aisterent, repe- 
tendum utique rationem in iudicio legitimo irreverentis ausi, quo δὰ prio- 
cipem aacrorum tale zcrĩiptum suo nomine non dubitasset dare, tunc zane 
fore manifestum ignaro imperatore contigisse ista, εἰ aecurum aibi atatom 
68 ex parte esse. δἷ autem re cognita totum illud scriptarum temere ſ- 
terarum crimen videretur nihili ducere, sed praetextus eĩ excusando quee- 
reret δυὶ iudicium suspenderet tanquam videlicet in tempore de facto im 
quisituras, vel οἱ etiam non ignoto ipei artificio rescriberet humaniter 
quasi demulcendi ἃς mitigandi οἴβοῖο, tum sane non fore sibi expectan 
dum indicium certiĩus δὰ p̃lane intelligendum imperatoris satietate iam sui 
captãà consilio εἰ voluntate talia fuisso scripta. hoc animo consiloqee 
Germanus acceptam ἃ Sardensi, adiuncta alia ἃ δα scriĩpta, qua aigriſ- 
caret vehementer ea 86 re offensum in auo gravissimo dolors δὰ notan 
expertumque imperatoriae gratias praesidium confugere, per fidum homi- 
nem δὲ imperatorem mittit. ille autem acceptis lectüsquo luteris adeo non 
indoluit amici cauaa, ut δι. potius aegre ferens quereretur ĩnique secen 

i, cui curis reipublicae gravisimis oppresso etiam alienarum de pe- 
triarcha aolicitudinum nulla misericordia onus inüceretur. hisque indi- 
pnanter dictis atatim conversus ad nuntium responsum οἱ quod roferret 
patriarchas in hanc sententiam reddidit, habere ipaum hominem in μιδσυ, 
poteatatã utique luxta praescriptum aacrorum canonum subiectum aube. 


DE MICBRAELE ΡΑΓΑΕΒΟΙΟΘΟ L. IV. 299 


πολλοὶ τῶν τοιούτων κριταί, καί σοι τὰ περὶ τούτων ζητεῖν ἔφει- 

μένον ποίεε ὡς βούλει " βασιλεῖ γὰρ οὐ μετὸν τούτων, ἀλλὰ πρα- 

μάτων καὶ ϑορύβων τῶν κατ᾽ αὐτόν, πολλῶν ὄντων καὶ ταῦτα ᾿ 

καὶ ἀναγκαίων." ταῦτ᾽ ἀντιμαϑὼν ἀκούσας ὃ πατριάρχης ἔγνω 

ὁτὴν σχῆψιν, καὶ ἀντιλέγειν ὅλως οὐκ ἔχων ( μηδὲ γὰρ ἐριστὰ τὰ Ὁ 

πρὸς βασιλέα εἶναι ἐχείνῳ) ἐξίστασϑαι τοῦ πατριαρχείου παρε- 

σχευάζετο. 

21. 1Πὴν μὲν ἐφειστήχει τότε Γαμηλιών, ἤγετο δὲ ἣ τοῦ Ῥ 309 

τιμίου σταυροῦ ἑορτή, ἣν καὶ ὕψωσιν ὀνομάζομεν. ἐν ταύτῃ 
10γοῦν τὰ ὕστατα στολισάμενος, καὶ τελέσας ἅμα μὲν τὴν ὕψωσιν 

τοῦ σταυροῦ ἅμα δὲ καὶ τὴν ϑείαν ἱερουργίαν, τῆς αὐτῆς ἡμέρας 

ὑψίας δείλης ἀποχωρεῖ, καὶ πρὸς τὰ ἐν τοῖς Παγγάνοις αὐτοῦ 

χειλλία τὰ πρὸς ϑάλασσαν φκοδομημένα ἐλθὼν ἡσύχως διάγειν 

ἐκεῖ τοῦ βίου ἤρεῖτος ἀλλ᾽ ἅμα ἕῳ φωσκούσῃ καὶ ὃ βασιλεὺς Β 
Ι5ὐχούσας εὐθὺς ἐφίσταταε ἅμα μὲν συγκλήτῳ ἅμα δ᾽ ἀρχιερεῦσι 

καὶ παντὶ τῷ τῆς ἐκκλησίας πληρώματι, καὶ τὸν λυπούμενον 

προσποιεῖται, καὶ ἀξιοῖ, καὶ ἀπειλεῖ προσβιάζεσθαι εἰ μή γε 

ἀχούοι, καὶ οὐδὲν ἐλλείπει προϑυμίας τε καὶ ϑελήσεως τοῦ μὴ 

ἀνάγειν καὶ πάλιν αὐτόν. πρὸς Κρῆτα δ᾽ ἐχρήτιζε πάντως. 
ϑοταῦτ᾽ ἄρα κἀκεῖνος τὸν μὲν ἀγνοοῦντα προσεποιεῖτο, καὶ χάριν 

τῆς εὐμενείας λέγειν καὶ εἷς τὸ ἑξῆς εἰδήσειν οὐκ ὥκνει, αὐτὸν Ο 

5. σκέφιν P. 


adease ĩpsi antistites multos, Iegitimos talium iudices. iret, αυδοδίΐοποπι 
ineutueret, ageret quod vellet: imperatorem enim in eiusmodi negotia 
non 86 ingerere, aatis habentem δ} δὶ quod curet, plurimisque tam tumul- 
tnosis quam necessariis publcae administrationis officiis districtum. hĩs 
renuntiatis patriarcha agnovit tandem quid princeps, quantumlibet diasi- 
mulans, coperet. ac certus non reluctari (vanam enim οὐ stultam contra 
intellectam imperatoris voluntatem contentionem fore) δὰ cedendum pa- 
triarchatu 60 accinxit. 

91. Mensis inierat September, et agebatur venerandae erucis fe- 
atom, quod exaltationem appellamus. in ea sacris ultimum vestibus in- 
doetas, aicque celebrata crucis exaltatione, sacraque diei eĩus liturgia rite 
functus, vespere sub crepusculum recedit, οἵ in suas, quas sibi δὰ ma- 
τὸ in Menganis extruxerat, cellulas sese recipiens quiete illic deinceps 
vivere conatituit. at diluculo poſterao diei audita re imperator etatim 
adfuit, una cum senata et episcopis universoque cleri corpore, ac dole- 
ΤῈ se aimulans orat υἱ reveritatur, et coacturum 86 minatur, nisi precibus 
annuat; denique nihil δὰ omnem veri atudiũ voluntatisque aignificationem 
εἰοὶ facit reliqui, quo minus εχ animo cupere procurareque velle putare- 
ὧν reditam eius δα thronum. δὰ es Gerinanus cum Cretensi, ut dicitor, 
cretiaans, οἱ ἴῃ simulatione ĩignorandi mentem intimam principis guaviter 
perristens, plurimas δὸ benignitati eius tantae οἵ agere ἴδηι et deincepe 
aæemper habitarum referreque haud cunctaturum, ubĩ posset, gratias re- 


800 ΘΕΟΠΟῚΙ PACIXMERIS 


δ᾽ εἶναι γήρᾳ κατειργασμένον καὶ ἀσϑενείᾳ, καὶ πρὸς τὸ διδόναι 
καὶ παραίτησιν τοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ϑρόνου καὶ λίαν 
ἀσμένως ἔχοντα, ἣν καὶ ὀέχεσϑαι ἀντηξίου καὶ βασιλέα καὶ τοὺς 
παρόντας ἀρχιερεῖς, ἅμ᾽ ἐκβαλὼν καὶ δεικνὺς τὸ γράμμα" μηδὲ 
γὰρ ἂν τοῦ λοιποῦ κἂν εἴ τε συμβαίη τὴν προστασίαν λαμβάνειν, 5 
κἂν αὐτὸς ἀναγκάζοι ὃ βασιλεύς. τότε τοιγαφοῦν ὃ χρατῶν ἔχων 
ἐν χερσὶ φανερῶς ὃ ἐν ἀδήλῳ ἐβούλετο, τοῦ μὲν αὐτὸν καὶ πάλιν 
Ὁ προσαναγκάζειν ἀνῆκε, σχῆμα δεικνὶς ἀπειπόντος, τὸ δ᾽ ἀγάλ- 
λειν ἄλλως καὶ τιμᾶν ἡἠρεῖτος καὶ τὰ πρῶτα μὲν τὰ δοκοῦντά 
οἱ περὶ πατριάρχου ἐκεῖνον ἠρώτα, τῷ σύμβουλον ἀξιοῦσϑαι ἐπ Ὁ 
ἄλλῳ προστησομένῳ ἐξημερῶν τὰ τῆς αὐτοῦ παραιτήσεως" εἶτα 
καὶ τὸ πατέρα ἔχειν αὐτὸν καὶ γράφειν προσεφιλοτεμεῖτο, ὃν 
ἐκεῖνος, ὡς λέγεται, πρῶτος τῶν ἄλλων νέον Κωνσταντῖνον 
E προσεπευφήμει. τί δὲ μεῖζον εἶναι τοῦ εἰς πατέρα τετάχϑαι τῷ 
νέῳ Κωνσταντίνῳ καὶ βασιλεῖ; τὰ γὰρ περὶ τούτου πλατιχῶς εἰ- 15 
πεῖν, ἔταξε μὲν Γερμανὸς πρῶτος τῷ βασιλεῖ χαριζόμενος, οἷος 
ἐκεῖνος τὴν πρὸς τοὺς ἄρχοντας ϑεραπείαν, ὑπεραπεδέξατο δὲ 


2. τοῦ deerat. 


apondĩt: caeterum βεηΐο 86 et infirmitate fractum, indeque imparem oneri 
tantae administrationis, δά libentissime dandam rite conceptam cessionenm 
Constantinopolitanae sedis promptum paratumque 6886, eumque ut acci- 
perent rogare imperatorem οἵ praesentes episcopos. aimul ea dicens 
acriptam cesaionis ſormulam porrexit, gęraviter edicens ne aperarenat ac- 
quieturum 86 omnino, aut quidquid contingeret, remiasurum de proposito, 
aut iterum admiesurum patriarchalis ecclerias regimen, ναὶ δἱ Augustous 
aese δὰ id adigere conaretur. tunc imperator habens iam in manibe 
quod rotis tacitis optarat, partes tamen semel δυδοερίδϑ agero persere- 
ravit, contendens, citra iamen imperium ac vim, no in recusandi οὐῦ- 
ailio perataret, ounctisque gestibus ac modis personam aegre forentis ἐσ- 
primens, ἃς cum diu nihil proficeret, quasi victus, δὰ propositum cerite 
profitendum verissimum descendens semper eius eximie impenseque hono- 
randi. quod exequi coepit ante omnia benevolentissime roganda Germati 
aententia circa electionem auccessoris eius, plans prao δὲ ſerendo (et εὖ 
videlicet ipso delinire atagendo, δὶ qua εἰ aupereaset ἰδ ipsum offentio 
penetrata ſorsitan Augustà arcaua voluntate, cuius esset reapectu ad ab- 
dicationem coactus) plans, inquam, declarando δα omnino velle ρίεωυβ 
οἱ arbitrium gervari circa delectum novi patriarchas. addidit quinetian 
40 patris deinceps loco ippum habere decrerisao, colebravitque istum ho- 
norem scriptis οἱ ambitione literis tali täâtulo, quem 2plendidiorem facieboet 
attributum, ut ferebatur, a Gerinano primo oinnium imperatori gloriocun 
cognomen novi Constantini: quid enim maius videri poterat quam ἰδ pe- 
tris aſſoctum εἰ δυοίοι ĩtaten ἃ novo Copnetantiao auscipi Ἐ nes oviuen 
qualicunque occaſione de ἰδία nomenclations explicore alquid dictiactie- 
eius inventor quidem εἰ primus artiſex Germanus fuit, sua quadan ia id 
æxcogitandum provectus innata indolo obſequiosisaimeo gratiñcandi regnen- 
tibus. excepit autem imperator non αἱ elogiam temere delatum; πού σί 


ΠΕ MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 901: 


καὶ βασιλεὺς ὡς οὐχ ἁπλῶς συμβάντος, ἀλλ᾽ ὅτι ποτὲ γηπιόϑεν Ῥ 903 
Κωνσταντῖνος παρὰ πατέρων, ὡς ἔλεγεν, ἤκουε. οἱ δὲ Mo- 
ψουὴλ λέγουσιν" ὃ καὶ ἀληϑινώτερον οἶμαι διὰ τὸ παρ᾽ αὐτὸ 
προφοίβασμα ᾿ἰσαριϑμῆσον τὰ μέτρα τὰ τοῦ βίου, τῆς κλήσεώς 

56 τέ φημι καὶ τοὐπωνύμουν. ὃ δὴ καί τινας ἔσφαλλεν ἱστῶντας 
τυὺς χρόνους ἐς δεχαεπτά" τὸ γὰρ Παλαιολόγος Πιχαὴλ στοιχεῖα 
ιζ φέρει. προσκείμενον δὲ τὸ ανουὴλ τὸν εἰχοσιτέταρτον τῆς 
βασιλείας χρόνον ἐδήλωσεν ἄντικρυς. τότε γοῦν καὶ περὶ τῆς Β 
κατ᾽ ἐκεῖνον προσχοποῦντος προνοίας καί γε οὐκ ὀλίγα προσεπαγ- 

Ἰυγελλομένου, “ὄψεται ϑιὸς τὸν εἰς τὸ ποιμαίνειν αὐτάρχη, πρὸς 
δὲ καὶ συνεπιλήψεταί οἱ τῶν ἱερῶν μεριμνῶν. τὸ δ᾽ εἰς πατέρα 
τετάχϑαι τῷ βασιλεῖ μέγα μὲν καὶ ἄλλως σεμνόν" πλὴν ὃν χαὶ 
ϑεὸς εἷς υἱοϑεσίαν προσεπελάβετο, τίς ἱκανὸς εἷς πατέρα κε- 
«λῆσϑαι τούτῳ, εἶ μὴ ὃν ἐκεῖνος μὲν μόνος ἄξιον εἷς τὴν ἐπιτρο- 

Ἰδπείαν χρινεῖ; τὸ μέντοι γε τῶν ἀναγκαίων προμηϑεύεσϑαί τι καὶ Ο 
προνοεῖν περιττὸν ἄλλως χαὶ οὐκ ἀναγκαῖον τοῖς καὶ τὸν τοὺς 
γεοσσοὺς τῶν κοράχων τρέφοντα ἔχουσι. πλὴν ἀλλὰ καὶ ἡ ἐμὴ 


15. ante τῶν οπιΐδὶ μὲν. 


id in quo perspici gauderet quam sibi non vanum omen fuisset domestici 
veterꝛs cuiusdam augurii, quo se, ut aiebat, recordabatur Conatantinum 
8 parentibus vocitari puerulum solitum. sunt tamen qui non Constanti- 
nem σε Manuẽlem appellatum in infantia Michaẽlem Palacologum prodi- 
derint. id quod equidem puto verius, quod δὶς eventu perpetratum ap- 
pereat auspicium 6 numero literarum eius nominis ductum δὰ praedesti- 
natam ipsius imperio temporis spatium indicandum. nam is numerus tune 
tantum cum numoro annorum quibus imperavit convenit, cum non 40la 
veri eĩus nominis aod praeterea cognominis istius elementa in unam con- 
flata 32uunmam fuerint. nam inde deceptos quosdam novimus, qui regna- 
tarum hune principem annis dumtaxat septemecim autumaverant, eo quod 
nemen hoc Michaël Palaeologus totidom constet literis, non animadver- 
tentes adinngendum huic ſuissse cognomentum Manuslis, cuius elementis 
δὲ priora 2eptemdecim additis numerus absolvetur quatuor οἱ viginti, quot 
andis fuisss illum imperaturum eventa demonstrarunt. tune igitur cum 
praeterea imperator effunderetur in omnem significationem liberalis bene- 
volentias, ultro pollicendo census annuos proventusque copiosos, δὰ δὰ 
imul onnis Germanus respondit in hune modum. "υοὰ primum defers, 
αἱ uecesorem meum nominem, minime id opus est: providebit ecclesiae 
auae deus ĩdoneum pastorem, δὲ οἱ propitius adiutor auctorque aderit in 
aacris eius arduae fanctionis curis. eligi deinde aszumique me in patrem 
iaperatoris magnam equidem rem εὐ ſummae dignuationis honorem 6886 
iudico: verum eĩus quem deus adoptare in filium eat dignatus, quis homo 
æ talem ferat οἱ recte vocari pater posit, nisi quem ipes deus, εἰ qui- 
dem 201us πες humani praevenius praerogativa auffragiè, dignus indſca- 
vrit eui gabernandam σοπιαι δὲ ecclesiam ἢ quod iam attinet δὰ oblatam 

δ: necestarii provisionem victus, minus eam duco necestariam, eum 
utiqus autritiun —— qui pascit pullos corvorum. caeterum οὲ mes 


902 GEORGII PACHVMERIS 


ἐκκλησία" (ἐδήλου δὲ τὴν ᾿Ἡδριανούπολιν), “τὸν ἐμὸν ἀρχιερέα 
πλουτοῦσα, ἔχει τρέφειν καὶ ἄμφω, συνάμα καὶ ϑεῷ χορηγοῦν- 
τι. ταῦτα μὲν οὖν τότε ὃ Γερμανὸς ἐπὶ πᾶσι τοῖς προβληϑ εἴσι 
παραιτούμενος ἔλεγεν. ἦν δ᾽ ὃν ἔλεγεν ἑαυτοῦ τῇ “Αδριανουπό- 

D λει ἐπικηρυχϑέντα μετ᾿ αὐτὸν παρ᾽ αὐτοῦ ὃ ἀνεψιὸς ἐκείνου 5 
᾿ Βαρλαὰμ εἴτ᾽ οὖν Βασίλειος, ὃς πρὸς μὲν τὰ εἷς πνευματικὴν 
Ῥ 904 πολιτείαν καὶ λίαν ἀμελῶς εἶχεν, (222) ἄλλως δὲ φιλόκοσμος 
ὧν ἵπποις ἐχρῆτο, ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ ὅπλοις, καὶ προσεφελοτιμεῖτο 
ὁμόσε τοῖς πολεμίοις χωρῶν. ταῦτ᾽ ἄρα καὶ ζῶντος μὲν τοῦ 

ϑείου ἐν καταγνώσει ταῦτα πράττων συνεγινώσκετο" ὕστερον δὲ 10 
καὶ ἄλλων προστριβέντων αὐτῷ κατηγορημάτων, τοῦ γέροντος 
μεταλλάξαντος, ἐπεὶ εἰς κρίσιν καλούμενος ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις 
Β τὸν ἐπίληπτον ὑπεκρίνετο ὡς προσποιεῖσϑαι μηδὲν τῶν καϑ' αὖ- 
τὸν εἰδέναι, τέλος ὑφίστατο τὴν ἀπὸ τῆς συνόδου καϑαίρεσιν. 

καὶ εὐθὺς μεϑ᾽ ἡμέρας ὃ ἐκστὰς δῆϑεν ἔμφρων, καὶ ὃ μηδὲ περὶ 15 
ἑαυτοῦ εἰδὼς ὅ τι ποιοίη καὶ ὅτι πάσχοι, περὶ ὧν ἐκείνῳ λόγος 
οὐδεὶς διετείνετο, καὶ τὸν βασιλέα λιπαρῶς ἠξίου ἐφεῖναί οἱ χρῆ- 
σϑαι τῇ ἕξει καὶ στρατηγεῖν ὡς οἵῳ τ᾽ ὄντι ὁμύσε τοῖς ἐχϑροῖς 
ἰέναι καὶ συχνὰ τὰ ἐκείνων ἱστῶν τρόπαια. τὸ δ᾽ ἄρ᾽ ἦν τοῦ 


eccelesia“ (adrianopolitanam designabat) “ 111 quem ei domestĩca mihi ne- 
cesitudine obnoxium antistitem praefeci, eas copias suppeditat quas δὲ 
nos aeque ambos alendos abunde sint.“ talis tunc Germani fuit oratio, 
4586 ἐρεῖ obtulerat imperator generose recusantis, fuit autem is quem 

ixit ἃ 46 sui loco praepositum ecclesiao Adrianopolitanas, iĩpeius εχ 
fratre vel sorore nepos Barlaam, alio nomiĩne Basilius dictus, eorum 4880 
δὰ religionem et sacram discipinam pertinebant admodum negligene. 
(932) caeterum decorĩ cultus studiosus equis utebatur, interdum et armis; 
in quo etiam ambitiose generositatem oastentare amabat, cominus congre- 
diens cum hostibus. εἰ ἄκος quidem iam tum patruo vivente, ipes 
dens eius utcunque contrarium vel iudicium γε] exemplum, pelam δεί!- 
tare cum cerneretur, impune tulit, veniam iuvenili levitati gravis οὐ ὅτι" 
tĩosi senis conciliante verecundia. poſstea tamen, cum aliorum quoque 
impactorum ipai criminnm invidiosis accusationibus premeretur, sene 18 
defuncto citatus δὰ dicendam causam, multis diebus simulata inaanis εἰ 
per eam secura ignorantia molitionam quae in ipasum struebantar, iodi 
ciuom eludere conatus nequidqquam est, ynodo nihilominus depoitionen 
eius rite decernente; 4086 res illi simulationem excusrit. nam ille pries 
acilicet impos mentis, nec aut sciens quid in 86 pararetur ant quid oge- 
κεῖ quidve pateretur, ut videri volebat, pensi habens, coepit repente 68 
pere, οἱ imperatorem adiens oravit, δίπογοὶ 20 obsequi naturae propris 
ipsum indole in rem bellicam trahentâ; auctoraret ergo 8666 aliqus 5’ 
tari praefectura, qua ἰρεὶ praedito, ut dudum optaverat, lĩcerot ἰδοῦ» 
aere manu hostes οἱ ἀδ iis fusis caesiaque crebra atatnero tropaes. id 
quod imperatori audienti gravem οἱ δὰ extremum supplicanti eritiotan 
auapicionem movit. nam reputans Auguetus haec loquentem facile 4188 





DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 303 


βασιλέως ἀκούσαντος εἷς ὑποψίαν ἐχείνῳ κακίστην, εἶτα καὶ κίν- Ο 
ὗυνον. συννοήσας γὰρ ὃ κρατῶν ὡς ὃ ταῦτα λέγων δυνατὸς 
ἐσεῖται καὶ πρᾶξαε (ἣ τε γὰρ ἡλικία καὶ τὸ τοῦ σώματος ἰσχυρὸν 
καὶ τρίτον ἢ περὶ ταῦτα πεῖρα πιστὴν ἡγεῖσϑαι τὴν ὑποψίαν ἐδή- 

ὅλου) καί γ᾽ ἐπειλημμένος ἀνέσεως οὐχ ὑπὲρ ἡμῶν μᾶλλον κατ' ἐ- 
χείνων ἀλλὰ καϑ᾽ ἡμῶν μετ᾽ ἐκείνων τῷ ἀποδρᾶναι καὶ μελετή- 
ou ἴσως καὶ διαπράξεται, ἐν φυλακαῖς δέσμιον κατασχὼν ἐτήρει, D 
μὴ δὲ φϑάσας φησὶ καϑ᾽ ἡμῶν ἐχτελέσας ἃ κατὰ τῶν ἐχϑρῶν 
ἐπηγγείλατο. ᾿ εἶτα τῆς περὶ ἐκεῖνον φροντίδος ἀνεῖσθαι ϑέλων, 

Ἰθπροστάσσει τῷ Ἰζυκανδύλῃ, ὀτρηρῷ γε ὄντι πρὸς ταῦτα, ἀπα- 
γαγόντι πρὸς Νίκαιαν αὐτόν τε καὶ σὺν αὐτῷ Βούλγαρον καὶ αὐ- 
τὸν ὄντα ἐν ὑποψίᾳ τοῖ ἀποδρᾶναι, Ἰζουίλαν, πρὸ τοῦ εἰς τὸ 
χάστρον εἰσαγαγεῖν ἄμφω στερῆσαι τῶν ὀφθαλμῶν, ὃ δὴ καὶ καὶ 
γῆγονε μετὰ ταῦτα. 

15 28, ὋὉ μέντοι βασιλεὺς τὸν Γερμανὸν ἀποσχευασάμενος Ρ Φ06 
περὶ πατριάρχου συνεσκόπει τοῖς ἱερεῦσιν, ὡς μηδὲν εἰδὼς δῆϑεν, 
οὐδ᾽ ἕτοιμον ἔχων ὃν χαὶ ἐν καρδίᾳ προυκατεβάλετο. οἷς γοῦν 
οὐχ ἐν ἐπιστάσεε τὰ τούτων, τούτοις ἐπιπολαίως λογιζομένοις 
ἔνϑεν μὲν τοῦτον ἔνϑεν δ᾽ ἐκεῖνον οἱ τῆς χαρδίας ὑπέγραφον λο-- 


8. μὴ δὴ φθάσῃ 


ninabater acturum, utique cui nec flos aetatis nec robur lacertorum 
nec, quod caput erat, usus iam aliqnis ausorum ĩstiuamodi deesset, in 
eam ex συδρίοἷοπα fixam opinionem transiit, timendum omnino ne, δὲ αἱ 
quod vellet agendi liberum otinm daretur, aut transfugiens δὰ hoſtes aut 
in factionem aliquam reipubliene infensam sese addens iĩstum inquietum 
animam et gladiatorias vires δὰ patriae perniciem conferret, machinare- 
torque οἱ attentaret periculose multa contra quietem publſĩcam. constrin- 
gendum igitur praecipitis ingenii hominem putavit, et illo carceri man- 
dando pracvertendum, ut aiebat, ne nostro damno perficeret quod in ho- 
atiam exitium δεθὸ dixiacet meditari. poſtea vero defungi semel cupiens 
ancipitià cura ĩn tuto detinendi reum difficilis custodiae, Tæycandylae cui- 

impigro et talibus obaequiis idoneo ministro, mandavit ut hunec ai- 
πα] cum Tauila Bulgaro, εἰ ipso transfugii δυδρεσίο, Nicaeam abductum, 
ambos priusquam illic in castrum conderet, oculis privaret; id quod postea 
eat ſactum. 

23. Hoc porro tempore imperator, amoto e sede Germano, idoneum 
7 patriarchal throno imponeretur inquirebat una eum episcopis, egregie 
ieimulans quid ἴῃ votis haberet, nec ulla aignificatione prodens paratum 
aibi deignatumque unum menti obversari, quem praelaium omnibus im- 
pente cuperet. qunotquot ergo antistitum aimplicioribus arcanus erat sen- 
aus principis ignotus, ab ĩis sane, utpote rem aestimantibus e auperficie, 
εἰ quan relinqueret ĩpais integram ovehendi quem mallent libertatem vero 
86 habere arbitrantibus, alius aliasquo pro cuiusque animo tacitis cogita- 

δὰ eum honorem designabatur. δὲ perspicacioribus 8}1}86, quos 





304 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΈΒΙΘ 


γισμοί, ὅσοι δὲ καὶ εἷς νοῦν ἔβαπτον τοῦ κρατοῦντος καὶ κατηυ- 
Β στόχουν τῶν ἐννοιῶν, ἐκείνοις εἷς καὶ μόνος ἐδόκει ὁ εἷς τὴν 
προστασίαν ἐπιτήδειος ὃ καὶ ϑυμήρης τῷ βασιλεῖ. κοινῶς γοῦν 
συνδιασκεψάμενοι τὸν Γαλησίου Ἰωσὴφ ἐψηφίζοντο, ἄνδρα πνευ- 
ματικόν τε καὶ ἀγαϑόν, ἁπλοικὸν καὶ εὐήϑη τοὺς τρόπους, φέ- 5 
ροντα δέ τινα καὶ ἐκ τῶν ἀνακτόρων, ἐπεὶ γυναικὶ συζῶν τῷ τῆς 
μακαρέτιδος δεσποίνης Εἰρήνης συνετάττετο κλήρῳ καὶ κατ᾽ ἀνα- 
Ο γνώστας ἐξυπηρέτει, καὶ ἐλευϑερίας ἱκανὰ δείγματα. ἠγάπα δὲ 
καὶ τὸ τῶν εἰς χεῖρας πεσόντων μεταδιδόναι τοῖς ἄλλοις, ὅσα 
καὶ ἀσφαλῶς ἀποφήνασϑαι. ὡς ἄλλοι δὴ οἱ καϑ᾽ ἡμᾶς τὸ Ὁ 
γλισχρεύεσϑαι. τὸ δὲ ξένον ὅτε καὶ τῇ μοναχικῇ πολιτείᾳ ἕνα σ- 
μενίζων ἐν ψαλμῳδίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ὕδρο- 
ποσίαις, ὅτ᾽ ἔδει, ἐν πραότητι καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἤϑει χρηστῷ 
καὶ ἁπλότητι χαὶ συνόλως ἀκαταγνώστῳ διαγωγῇ, οὐδὲ τῆς κατ᾽ 
Ὁ ἄνθρωπον ἀρετῆς ἠμέλει, τοῦ καὶ προεντυχεῖν τινὶ καὶ προσπετύ- 15 
ξασϑαι καὶ τὰ φιλικὰ συλλαλῆσαι καὶ μειδιᾶσαι καὶ διαχεθῆναι 
πρὸς γέλωτα, εἴ που ἐλέχϑη παρά τινος κατ᾽ ἄνεσιν ἢ καὶ 
ἐπράχϑη εὔχαρι, καὶ ὑπελϑεῖν ἄρχουσι δυναμένοις, καὶ ζητεῖν 
ὑπὲρ ἄλλων, καὶ ἁβραῖς τραπέζαις σὺν διαφόροις οἴνοις τε καὶ 
τραγήμασι τοὺς πολλοὺς ἑστιᾶν, καὶ μᾶλλον ὅσοις ὃ βίος ἄπο- Ὁ 
Β ρος καὶ ἀπάλαμνος καὶ τῆς κατ᾿ αὐτοὺς ἀναδοχῆς ἔχρῃζον. τοῦ 


18, δυνάμενος 


ποῦ latærent imperatoris intimi affectos, unus οἱ solus δὰ ἐείδπι proefeeto- 
ram aptus scilicet videbatur, quem praerogativa gratãâae principis tacite 
rumque in id votorum commendaret. conailio igitur intor 96 habito con 
vordibus calculis Iogeppum Galesii praefectum elegerunt, virum apirito:- 
lem εἰ bonum, simplicem natura facilemque moribus, nonnihil iun υδὰ Υἱ’ 
tae 6 palatina elegantia trahentem. nam uxorem habens in familia ῥεῖα" 
cipis feminas vixerat, adseriptus olim clero domestico dominae Irenes 
pine memoriae, ἰδὲ miniatrans in ordine lectorom; unde liberalis fiducias, 
qualis esse in aulis educatorum solet, multa in eius aermone ὃς conver- 
aunndi forma vestigia extabant. communicare quinetiam largiendo alũs εἰ 
in eius manus incidentibus, quaecunque secure ostenderentur, εἰς amabat, 
οἱ fere alii, quos novimos, talia recondunt et aibi avare servant. his οἷδὲ 
moribus inopinatum admiscebatur quiddam, quod videlicet homo εχ animo 
amplecti prao se ſerens z2anctimoniam monasticam in psalnodiis, in νἱεῖν 
liis, ἴα ieiuns fraquenter, in potu abstemio, quando erat opus, in πιδῃ- 
auetudine, in iustätia, ἴῃ benigno animo δὲ simplicitate, uno verbo in ir 
reprehenaibili donvoraatione, non tamen negligebat humanitatem couaueto- 
dinis urbanas, frontem laetam exhibens occursibus, obvios complectens, 
blando a2ermone detinens, non residans modo aed οἱ in εἰδυῖα a0 εὖτε“ 
dens, δἱ quid facete ἃ quoquam forte diceretur aut lepide fieret δὰ gra- 
tiam. idem non ignorare artem ἰωδίδυδληδὶ ae δὰ principes, ab Νὶδ pro 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 305 


γοῦν τοιούτου καταδεξαμένου τὴν ψῆφον, ὃ βασιλεὺς εἷς πα- 
τριάρχην τοῦτον προβάλλεται, μηνὸς Σκιροφοριῶνος εἰκοστῇ 
ὑγδύῃ τῆς δεκάτης ἐπινεμήσεως τοῦ ςψοε ἔτους, Ἑ κατομβαιῶ- 
γος δὲ νουμηνίᾳ χειροτονηϑεὶς εἷς ἀρχιερέας τετέλεσται. περὶ δέ 
47ε τὴν χειροτονίαν καὶ τοιοῦτόν τι γίνεται. (24) ὃ γὰρ Πινα- Ῥ 905 
χᾶς μοναχὸς παρὰ Γερμανοῦ τὴν χειροτονίαν δεξάμενος ἭἫρα- 
“λείας τῆς κατὰ Θράκην ἦν ἀρχιποίμην, ᾧ δὴ καὶ προνόμιόν 
ἐστιν ἐκ παλαιοῦ δικαιουμένῳ ἐκ Βυζαντίου, ὡς ἀνέχαϑεν τε- 
λοῦντος ὑπὸ τὴν Ἡράκλειαν, τὸν πατριάρχην χειροτονεῖν. ἀπε- 
τϑπροσποιεῖτο γοῦν τὴν ἀπ᾽ ἐκείνου χειροτονίαν ὦ Ἰωσήφ. καὶ ὃ 
χρατῶν σοφόν τι ποιῶν ἐκεῖνον τότε προσχαλεῖται πρὸς τὰ ἀνά- 
χτορα, ἐν τῷ κατ᾽ ἐκεῖνα ναῷ λειτουργήσοντα. καὶ δὴ ἐκεῖνος Β 
μὲν ὑπὸ πολλῷ μισϑῷ τὴν λειτουργίαν ἐπλήρου, ὃ δέ γε ἸΠιτυλί.- 
γῆς Γρηγόριος ἐκ παλαιοῦ φέρων τὴν χειροτονίαν χειροτονεῖν τὸν 
ιὁπατριάρχην ἐχλέγεται. ᾿ 
Ὅλου γοῦν τοῦ μηνὸς ἐκείνου ὃ βασιλεύς, ἐπεὶ οὐκ ἦν 
ἰχείνῳ τῆς τοῦ ἀφορισμοῦ λύσεως προυργιαίτερον, ἐδίδου τῷ 
Βατριάρχῃ καιρὸν σὺν τοῖς ἀρχιερεῦσι σκέπτεσθαι πῶς ἂν καὶ 
κατὰ τρόπον γέγηται, προλαμβάνων αὐτὸς ἑχάστης διὰ τοῦ 
4, ἀρχιερέα ᾿ 


alũ⸗ Tä 9. non refugero δὰ delicatas mensas, cum vinis varii generis 
εἰ hellariis, multos etiam vulguriĩs δογιΐ adhibere, praesertim quibus ratio 
victus in arto esset nece per 86 habentibus nec parare aliunde gnaris ideo- 
que indigentibus hospitali benignitats amicorum. hunc talem ἰυδῖο auffra- 
— comprobatum numero δά patriarchatum imperator evexit, menais 
bris die octava supra vigesimam, Indictonis decimae, anni 6775. 
nox kalendis Ianuarũs ordinationem idem episcopalem rite accepit; circa 
quam ceremoniam talo quiddam contigit. (44) Pinacas monachus, qui 
ordinationem ἃ Germano acceperat, Heracleas Thraciae archiepiscopus 
erat, οἱ ei ut tali competebat ex antiquo ins consecrandũ Conttantino- 
Ῥοϊϊἰδπὶ poatriarchae, inde ducta ratione priviletii, quod urbe Byrantina 
is ecclesias temporibus 2odi Heracleenui fuiaset zubdita. nolebat autem 
oæephus imporitionem manuum ab ἱδίο accipere. huius expediendi nodi 
rationem opportunam excogitavit Imperator? Pinacam videlicet ἴῃ aedes 
torias accitum palatinis aacris praeficit, missae Nic aſcrificium δο- 
lemui τῖσαι peracturum; quem illo honorem quaeſtu ingenti coniunctoum 
ditaarima stüpendis eiusmodi fungenti οἴδεοίο decreta dum libenter 
aecipiens ibi οεἰοῦγαϊ, Mitylenensis Gregorius, adversus cuina ordinatio- 
—* — antiquam nulla erat exceptio, eugitur δὰ ordinandum pa- 
archam. 

Totem porro reliquum Ianuarium mensem imperator, cui nibil orat 
magis optatum quam z0lutionem anathematis, cui sobiacebat, rite ac 
modo nulli calaianias obanoxio consequi, cancesit novo patriarchas ut 
per otum com caeteris epiacopis consideraret quanam illa posset ratione 
optma conſiei, interim. παρά δὰ 80 attineret, aulla —— atudio 


Geergiue Pachymeres 1. 





8906 ΘΕΟΒΟΙ͂Ι ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΘ 


Ο πάντ᾽ ἐκπληροῦν ῥᾳδίως, περὶ ὅσων ὃ πατριάρχης ἐκεῖνον ἠξίου, 
εὔοδα ποιεῖν τὰ τῆς λύσεως. ἐς τοσοῦτον γὰρ ἡδέως αὐτοῦ λέ- 
γοντος ἤκουεν, ὥστε καὶ δὴ ὁρισμῶν πεμπομένων ἑκασταχοῦ τῆς 
τῶν Ῥωμαίων ἐπικρατείας προσέταττεν αὐτὰς δὴ τὰς τοῦ πα- 
τριάρχου γραφὰς ἀντὶ προσταγμάτων ἰδίων δέχεσϑαι τοὺς ἐπ᾿ 5 
ἐξουσίας, προσαπειλουμένων καὶ κολάσεων τοῖς μὴ κατὰ τὰ 
ἐπιτεταγμένα, ὑπὲρ ὅτου ἂν καὶ γράψοι, τελέσουσιν. ἤνοιξε 

Ὦ μέντοι καὶ φυλακὰς καὶ πολλοὺς τῶν ἐγκεκλεισμένων ἐξείλετο τῶν 
δεσμῶν, καταδίκους συμπαϑείας ἠξίωσεν, ᾿ ἐξωρισμένους ἄνεκα- 
λέσατο, καὶ οἷς ἀπεχϑῶς εἶχε κἀκείνοις ἐξιλεοῦτο, τοῦ πατριάρ- 10 

Ρ 907 χου μεσιτεύοντοςς. (325) ἐπέστη γοῦν ἡ μηνὸς “Ἰηναιῶνος διευ- 
τέρα, καϑ᾽ ἣν καὶ ἢ ἐκκλησία ἄγει τὴν τῆς ὑπαπαντῆς ἑορτήν. 
καὶ ὃ πατριάρχης συνάμα πᾶσιν ἀρχιερεῦσιν ὑπὸ πολλῷ τῷ τῶν 
λαμπάδων φωτὶ καὶ ὕμνοις τῇ ἑορτῇ πρέπουσιν, ἔτι δὲ καὶ ταῖς 
ὑπὲρ βασιλέως πρὸς ϑεὸν ἱκετείαις, ὡς ἔδει καὶ περιφανῶς παν- 15 
ψυχεύσας, τὴν ἱερὰν λειτουργίαν ἐπιτελεῖ. καὶ ἤδη ὡς ἤνυστο 

Β πᾶσα, τοῦ βασιλέως ἐν βασιλικαῖς ἱσταμένου δορυφορίαις συν- 
ἅμα συγκλήτῳ πάσῃ καὶ πολιτείᾳ, τοῖς ἁγίοις προσεγγίζει ϑυ- 
οίοις, τῶν ἀρχιερέων ἔνδον τοῦ βήματας ἱσταμένων. ἀποϑέμε- 
voc οὖν τὴν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καλύπτραν, ἀκαλύφῳ τῇ κεφαλῇ 
προσπίπτει ϑεῷ καὶ ποσὶ προηγουμένως τοῦ πατριάρχου, καὶ 
μεϑ᾽ ὅτε ϑερμῆς τῆς προϑέσεως τὴν συγχώρησιν ξξαιτεῖ, ὅμολο- 


riasime cuncta exequi, quae γοὶ necescaria τοὶ opportuna ο 
negotio auggereret Patriarcha, cuinn preces omnes ac aigna voluatatis 
romptiasima quidvis largiendi facilitaſe atatim explebat, adeo lUbeouter 
—* „ quidquid δὰ 66 referret, audiens continuoque indulgens, ut etiam 
missis quoquoversum edictis per omnes imperũ terras aanxerit, ut literae 
patriarchae perseriptaeque voluntates quocunque missae ἃ cunctiâs locorum 
inagistratibus δὶς eoxciperentur εἰ executioni mandarentur, tanquam εἰ quae 
ἐδ indicabantur, —— forent, ipas imperator inaiacet, minis 
otiam poenarum gravium adecriptis in eos qui δέοι feciatsent. apetuit 
—5 custodias puhlicas, οἱ multos illie detentorum vincalũs colvit; 
mnatis quoque gratiam indulait zuppücii docreti, exules revocavit, et 
uibus erat irutus condonavit offenaas, intereedento patriarcha. (25) δὲ 
it tandem decreta imperatoris abæolutioni dies, aocunda μιεπδὶδ Febru- 
τῆ, qua eclesia celebrat featum Hypapantes; οἱ patriareia cum omunibes 
episcopis δὰ mnltam lampadum lucem hymnis decantandis solemnitati con- 
aentaneis, imperatoro quoquo a0as deo preces aupplicitor ofſerente, aples- 
ide, ut ritus οἱ mos leqitimus poscebat, nocto pervigilata, aacram ἔς 
torgiam celebravit. quas ut poracta tota δαὶ, imperetor, qui eateso⸗ 
arorsauam atoterat, atipanto regio aatellũtio, una cum univeraoò senato et 
evium corpore, procedens admorit δ δδοσὶδ valvis, opiscopis intra reptom 
altaris atantibus. ἰδὲ illo ahiecto capitis tegnine, uudo rertico, coran 


DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 307 


γῶν μεγαλοφώνως τὸ τόλμημα. καὶ δὴ ἐπ᾽ ἐδάφους κειμένου 
τοῦ βασιλέως, ὃ πατριάρχης χάρτην ἀνὰ χεῖρας ἔχων ᾧπερ ἡ Ο᾽ 
συγχώρησις ἐνεγέγραπτο, διεξιὼν καὶ ῥητῶς τὸ πλημμέλημα λέ- 
γων τὸ ἐπὶ τῷ τοῦ βασιλέως παιδὶ δηλαδὴ Ἰωάννῃ, συνεχώρει 
5 τρανῷ τῷ στόματι, καὶ ἐπ᾿ αὐτὸν ἄλλος καὶ μετ᾽ ἐχεῖνον ἕτερος 
καὶ χκαϑεξῆς οἱ πάντες, ᾧ ἐφ᾽ ἑκάστῳ προσπίπτοντος καὶ τὴν 
συγχώρησιν αἰτουμένου, ἐκεῖνοι καϑ᾽ ἕνα τὸν χάρτην ἔχοντες 
ἀνὰ χεῖρας, τὸν αὐτὸν τῷ πατριάρχῃ συνεχώρουν τρόπον, πολ- 
λῶν χεομένων δακρύων, καὶ μᾶλλον τῶν ἐκ τῆς συγχλήτου, πρὸς Ὁ 
10 ἐξιλέωσιν. καὶ τέλος ἀναστὰς καὶ τρύφου ἱεροῦ μετασχών, καὶ 
ὡς εἰχὸς προσκυνήσας καὶ συνταξάμενος, ἐχώρει πρὸς τὰ ἀνάκτορα. 
ἐπέταξε δὲ καὶ τῷ ἐγκεκλεισμένῳ κατὰ τὸ τῶν Νικητιάτων τῆς 
“ακιβύζης φρούριον Ἰωάννῃ εἰς τροφῆς οἰκονομίαν καὶ ἐνδυμά- 
τῶν τὰ ἱκανά, πολυωρῶν ἐκεῖνον συχνάχις καὶ τοῖς ἀναγχαίοις 
156καϑ᾽ ἑκάστην σχεδὸν φιλοφρονούμενος. 
᾿Ἐντεῦϑεν καὶ πρὸς τὴν διεξαγωγὴν τῶν κοινῶν σπουϑαιότε- 
θοὸν τρέπεται. (26) καὶ ἐπεὶ πάλιν ἀνοιδαίνειν ὥρμων τὰ δυ-- Ῥ 908 
σικά, τοῦ δεσπότου ΠΠιχαὴλ ἐξ ἀνθρώπων γεγονότος, καὶ τὸν 
μὲν Νικηφόρον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ ἀρχῇ καταλείψαντος, τῷ δέ γε νόϑῳ 
Φ0 Ἰωάννῃ χώραν οὐκ ὀλίγην διανενεμηκότος ἰδίαν, καὶ ὃ μὲν Νικη- 


6, ᾧ abundare videtur. 10. τρύφουρῦ 


deo procidens, δὰ pedes anto omnia se abũcit patriarchas et quam ar- 
dentüssima supplücatione veniam poscit, confitens magna voce scelus δυυδ. 
tunc patriarcha, humi οἷο proatrato Imperatore, chartam quam in mani- 
bos habebat οἱ in ea acriptam formulain absolutionis legens, εἰ diatincte 
pronuntĩans facinus iniquum in filium imperatoris, videlicet Ioannem, at- 
ientatum, illad imperatori clara voce condonavit. poſst hunc eandem pa- 
riter formualam recitavit alius episcopus, inde alus, et δἷς ordine univerei 
legentes 6 acripto, coram unoquoque ipsorum vicissim a2s prosternento 
Augusto εἰ veniam enixo postulanto, cunctüs, ricout patriarcha fecerat, 
condonantĩbus: multis intoer haec lacrimantibus, praesertim e senatu, ac 
dei pacem exorantibus. tandem surgens princeps socro impertitus epulo 
«αἱ, δὰ} quod debita rite adorations perfunctus, salutato denique coetu, 
in palatium recessit. decrevit autem incluso apud Nicetântas ἴω arco Da- 
cibyzae Ioanni pensiones in victum vestitumque copiosas, colicite dein- 
ceps eum curans, multâs aubinde, qui eum necessarüs largo suppeditan- 
dia consolarentur, εἰ aibi carum esto verbis rebusque quam officiotiasimo 
testarentur, misaitatiãs. 

Hinc ĩam δοϊαϊΐογοπι animum δὰ reiĩpublicae procuratâonem atudiorius 
vertĩꝛt. (96) tumere deinde rursus et tuhultum minari Occiduĩ tractus 
res coeperunt, despota Michaẽle mortuo. ἰδ principatum quidem suum 
legitamo tranemisit κυοσεεδοτὶ Nicephoro filio, fratri autem eius notho 
Ioanni non parvom regionem propriam excepit, qua is ibi peculuari ſrue- 


808 GEORGI PACMAVMERIS 


φόρος ἠγάπα κατέχων τὰ ἑαυτοῦ, ὃ δὲ Ἰωάννης καὶ ὑπὲρ τὰ 
ἐσκαμμένα πηϑᾶν ὠρέγετο καὶ τῶν τοῦ ἀδελφοῦ ἀποσχόμενος τῶν 
Β ἡμετέρων προσήπτετο, σκυλεύων τὸ προστυχόν, πολέμῳ μὲν 
ἐκεῖνον ὃ βασιλεὺς μετιέναε οὐκ ἐδοκίμαζε ϑερμουργὸν ὄντα χαὶ 
ψέον ἀρχῆς ἁψάμενον," δε᾽ εἰρήνης δ᾽ ὑπελϑεῖν καὶ κατὰ κῆδος 6 
σπένδεσϑαι πολλῷ κρεῖττον ἡγεῖτο τοῦ πολεμεῖν. ὅϑεν καὶ 
πρεσβείαις μὲν τὸ σχληρὸν ἐκείνου μαλάσσει καὶ αὔϑαδες, ἐπεὶ 
δ᾽ ἐκεῖνος καὶ ὡραίαν γάμου ἔτρεφε ϑυγατέρα, ἐβούλετο διὼ κή- 
Ο δους βεβαιώσασϑαι τὴν εἰρήνην. ἦν γὰρ καὶ ἄλλως ὃ Ἰωάννης 
δραστήριος, ὡς καὶ τῇ τῶν ἐπιτηδευμάτων ταχύτητι σὺν τῇ περὶ 10 
τὰς μάχας συνέσει καὶ λίαν ἀριστουργεῖν, καὶ εἰς δέος τὸν δεσπό- 
τὴν πολλάχις ἐτίϑει, μή πως καὶ ντιὐτὸν ἐπιτηδευόμενος παρα- 
κρούσαιτο καὶ τῇ τῆς νίχης ἀδοξίᾳ περιβαλεῖν δυνηϑείη. διὰ 
ταῦτα καὶ σπεύσας ὃ βασιλεὺς λίαν σοφῶς τε καὶ ἀσφαλῶς τὴν 
ἐκείνου προκατελάμβανεν εὔνοιαν, καὶ τὴν ϑυγατέρα τοῦ Ἰωάν- 16 
Ὁ νου τῷ ἀνεψιῷ αὐτοῦ καὶ υἱῷ τῷ τῆς Ἰμάρϑας Ἀνδρονίκῳ, πέμ- 
ψας καὶ σὺν οὐκ ὀλίγῃ τιμῇ ἀγαγών, εἷς γάμον ἐδίδου, ὀνομά- 
ζων ἐξ ἀξιωμάτων τὸν γαμβρὸν μέγαν κονοσταῦλον, τὸν δὲ πεν- 
ϑερὸν Ἰωάννην σεβαστοχράτορα. καὶ τῷ μὲν Ἰωάννῃ ἐσπένδετο 


Φ 


retor. δὸ Nicephoros⸗ quidem contentus ἐπα aorto quiete agebat. Ioanne⸗ 
vero inquieti vir ingenii, aestuans intra limites angustos εἰ erumpero 
tiens, fratris tamen ditione abstinebat, nostras aibi finitimas incurta- 
ferras, agens foerenseque quidquid occourreret. ea iniuris imperator 
cognita bello tamen adoriendum ποι putavit iuvenem praefervidum εἰ 50- 
vitate principatus proĩectam δὰ andendum quidvis, tutius arbitrotus ia- 
ainnare 60 ĩpel pacatis artibus, εἰ affinitauus eum necesaitudine couciſiare 
aibi. quare ferocem eius animum legatione blande aupplici deliniens, ho 
minem δὰ pacem invitavit πυρί αἱ foeders firmandam, filia, quam is ha- 
behat nubiſem, cuidam ex imperatoris consanguineis iungenda. erat δίς 
Ioannes indole atrenuus, manu promptus, ingenio praeceps, et quocun- 
que incumberet, vehemens, δὰ haec ὑδὰ praeditus σοὶ militaris tanto, πὲ 
ne fratrem quidem δύσῃ tot auccessibus bellicis clarum despotam [οδη- 
nem tuto cum 50 committi posse imperator duceret, metuens Martem 
vommunem ancipiteqque praeliorum casus, neo aatis fidens, δἱ bellarest 
invicem, nunquam eventuũram αἱ aut vi aperta auperatus aut fraude cir- 
cumventus despota praeteritarum decora palmarum pudenda clade corrun- 
peret. haec pro aua prudentis imperator reputans, provido recaroqus 
coneilio praeoccopare ac devincire διδὶ periculocum adversarium decrevit, 
et consaecutus quod optarat videbatur, filia Ioannis istius, de qua viui, 
aplendido ἃ 20 misto comitatu 6 paterna domo Constantinopolim deduciæa, 
oollocanda Tarchaniotao Andronico Angusti nepoti o sorore Martha, 
do generum pariter nocerumque novis amplizimis imperatorias δυίδθ 
tatibus honeatavit, nepotem quidem magnum conostaule, 
Ionnnem autem aebaſtocratorem crenus. in δῦπο διοάαι pax στα Ioeun⸗ 


.— 


DE MICBEIAELE PALAEFOLOGO L. IV. 309 


διὰ ταῦτα, καὶ ὅσον τὸ μέρος ἐκείνον, ἀναχωχὰς οὗ τὰς μιχρὰς 
εἶχον τὰ τῶν Ῥωμαίων στρατείματα. οὐ μὴν δὲ καὶ τῶν λοι- 
πῶν ἀποπεφροντίκει, ἀλλὰ πολὺς ἦν ἔνϑεν μὲν ἐκ ϑαλάσσης τῷ E 
γαυτιχῷ χρώμενος, ἐκεῖϑεν δὲ κατὰ γῆν Τριβαλλοῖς τε καὶ Ἰλλυ- 
ὁριοῖς προσεπέχων. καὶ τὸ ναυτικὸν ἦγεν ἀνὴρ γενναῖος ὃ Φιλαν- 
ϑρωπηνός, πρωτοστράτωρ μὲν ἐξ ἀξίας, τοῦ δὲ μεγάλου δουκὸς 
«άσκαρι ἐξώρου ὄντος ἤδη καὶ μὴ οἵου τε πολέμοις ἐνασχολεῖσθϑαε 
χαὶ μάχαις τὸ γῆρας ἀνέχων καὶ τὴν ἐκείνου τάξιν ἀναπληρῶν. Ῥ 309 
χαὶ ὃ μὲν Φιλανθρωπηνὸς ἐπεφέρετο τὰ πρωτεῖα καὶ τοῖς ὅλοις 
10ἐπεστάτει, οἱ δ᾽ ὕπ᾽ ἐχείνῳ πολλοί τε ὄντες καὶ μέγιστοι εἷς λο-- 
χαγοὺς καὶ ταγματόρχας καὶ κόμητας καὶ ναυάρχους ἑτάττοντο. 
ὃ γὰρ στόλος πολὺς καὶ πολλαῖς ναυσὶν ἐξηρτύετο, τὰς μέντοι γε 
γαῦς ἄνδρες ἐπλήρουν νεανικοί, τὰς δρμὰς καὶ τὰς προϑυμίας 
λαφυχτικοί, οἱ ἀνὰ τὴν πόλιν Γασμοῦλοι (οὖς ἂν ὃ Ῥωμαῖος 
15 διγενεῖς εἴποι) ἐκ Ῥωμαίων γυναικῶν γεννηϑέντες τοῖς Ἰταλοῖς, B 
ἄλλοι τε πλεῖστοι ἐκ τῶν “«Ἰαχώνων, οὗς καὶ Ἰζάκωνας παρα- 
φϑείροντες ἔλεγον, οὗς ἔκ τε ἸΠορέον καὶ τῶν δυσικῶν μερῶν, 
ἅμα μὲν πολλοὺς ἅμα δὲ καὶ μαχίμους, ἅμα γυναιξὶ καὶ τέκνοις 
εἰς Κωνσταντινούπολιν μετῴκιζεν ὁ χρατῶν. ἦσαν δ᾽ αὐτοῖς καὶ 
90εἷὶς ὑπηρετῶν τάξιν οἱ πανταχόϑεν προσελῶντες, ὡς εἴ τις εἴποι 
γηῶν εἰς τὸ πρόσϑεν ἐλάται, οὖὗς πανταχοῦ τῶν κατ᾽ αἰγιαλοὺς Ο 
χωρῶν καλούς τὲ καὶ πλείστους ἀπέταξεν ὃ κρατῶν" οὐ γὰρ ἦν 


conctituta, et ques ab hac quidem parto securitacquo non exigua firmata 
Romanis ert exercitibus. δεὰ nec reliqua curare imperator neggebat, 
δῖος quidem in mari atrenus classe rem gerens, inde in continento ποῦ 
aegnius terrestribus copiis Triballos Illyrioqquo observans οἱ admoto malũ 
metu in oſficio continens. classi praeerat Philanthropenus, vir fortis, 
—— interim protoſtrator, caetorum mogni ducis Lascaris, aevo iam 

eti ποὺ per aetatem fere decrepitam amplüus apti curis laboribuaquo 
belcia, in illo maximi honoris tätulo cucceaslionem ex , intereaque 
locam eius ac vices obiens. ac Philanthropenns quidem soprema erat 
potestato cunctis navalibus copiis praefectus, sub 86 auten habebat mul- 
ios εἴ maximos (16 praeſeciurarum inferioribus ineignes, tribunon, or- 
dimun ductores, comites, navarchos. οἰδεεὶδ quippe magus erat, ingenti 
conatane numero navium plenarum flore pugnacis οἱ avidae prasedarum 
iaventutie. pars huius ex urbeo Gaemull, quos Romanus Digenes, δος εδέ 
daplũci mixtos geners diceret, ὁ Romanis mmulĩeribus οἱ viris Italis natos, 
8}}} plerique ex Laconibus (06 volgus corrupto Tæeaconas vocat), quos 
uti εχ Moreo, δἷο alos ex Oeciduis partibus, multos bellicocoqque cum 
orĩbus εἰ liberis Conatantinopolim δὰ urbem frequentandam imperator 
traactulerat. aderant his abunde χαὶ aervirent miniateriis nauticis ὑπὰθ- 
conquo coacti, quos Proselontas volgo vocant, quesi dicares navium in 
anteriora propulsores, valentiarimi remiges, quos e cuncta circum ora 
naritima robustisimos οἱ plurimos congregarĩ curaverat Augustus, intel- 


810 ΘΕΟΒΟΙ ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΒ 


ἀσφαλῶς κατέχειν τὴν πόλιν τοὺς Ῥωμαίους, ὡς αὐτὸς ἔλεγε, 
Ὁ μὴ τὸ πᾶν ϑαλασσοχρατοῦντας. (227) τῶν γὰρ κατὰ γῆν δε- 
σπότης Ἰωάννης ἐξηγούμενος πολλοὺς καὶ μεγάλους εἶχεν ὑφ᾽ αὖ- 
τῷ στρατηγούς, τὸ δὲ στρατιωτικὸν ἐν ἀλλαγίοις, ὡς αὐτοὶ 
φαῖεν ἂν οἱ ἐπὶ τῶν ταγμάτων κοινολογούμενοι, πλείστοις συνί- ὅ 
σταντο. ἦν γὰρ τὸ Παφλαγονικὸν πολύ τε καὶ μέγιστον, ἦν 
δ᾽ ἐξ “Αλιζώνων πλεῖστον καὶ τὰ εἷς πόλεμον ἀγαϑόν, οὖς καὶ 
ἹΜεσοθινίτας ὃ κοινὸς εἴποι λόγος. ἦσαν ἔνϑεν μὲν Θρᾷκες 
Ε ἐκεῖϑεν δὲ Φρύγες, ἔνϑεν μὲν ἸΠακεδόνες ἐκεῖϑεν δὲ Πυσοί, καὶ 
Κᾶρες ἄλλοι καὶ πολλοί. τὸ ἐκ Μίαγεδῶνος καὶ γε τὸ Σκυϑιχὸν 10 
προσῆν, καὶ τὸ ξενικὸν Ἰταλικόν, πλεῖστον ἄλλο. καὶ ἁπλῶς 
φάναι τὸ ὅλον ἐν ἀνυποστάτῳ δυνάμει συνεκροτεῖτο, οὗς κινῶν 
ὃ δεσπότης φοβερὸς ἦν ὅπηπερ ἐπιόταίη, καὶ μᾶλλον τοῖς 'δυσι- 
Ρ 210 χοῖς. παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ τὰ τῆς ἀνατολῆς ἐξησϑένουν, τῶν 
Περσῶν ἐπιϑαρρούντων καὶ εἰσβαλλόντων ταῖς χώραις παρὰ πᾶ- 15 
σαν τοῦ κωλύσοντος ἐρημίαν. ὅϑεν καὶ Ἰϊαίανδρος 'μὲν ἔξῳ- 
κεῖτο, οὐκ ἀνδρῶν μόνον τῶν ἐν πλείσταις τε καὶ μεγίσταις χώ- 
ραις, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν μοναχῶν. ἄλλη γὰρ Παλαιστίνη ὃ χῶ- 
ρος ὃ περὶ Μαίανδρον ἦν, οὐ βοσκημάτων καὶ μόνον αὐξῆσαι 
ἀγέλας καὶ ποίμνια, οὐδ᾽ ἀνδρῶν φορὰν ἐνεγκεῖν ἀγαϑός, ἀλλὰ 30 


ἰἴροιι, quod οἵ dicore aolebat, nunquam in urbe securos Romanos ſore, 
i toto lato mari classe invicta dominarentur. (57) nam terra ἴῃ tuto 
res videbantur, Ioanno ibi despota moltis maximisque δα ae ducibous no- 
meroaas οἱ bonas copias ἴδ. conflabatur hic exercitus ox differenti- 
bus ribus οἵ velut τοῖν militum, quae Allagia aæolent appellare 
5 miſitarium vocabula ordinum lingus cfferunt vulgari. unum erat 

aphlagonicum, numerosum οἱ maximum, alnd cum οἱ ipaum moltitudine 
ὅπ Υἱ ot arte praestans bellica ex Halxonibus, quos Mesothinitas τὰ 
are dicat idioma. erant item hine quidem Thraces, inde antem Phry- 
es, illine Macedones, isthine Myri, αἰϊαπὰο Cares, οἵ δὶ numeroci. tom 
qui εχ Mogedone venerant. auper his Scythicas copias οἵ exterae Ita- 
Hcas, —— aliao, ex quibos membris unum, voere dicam, valen- 
tâuimum οἱ ineſuctabilis potentuas coalescebat corpus; cuius quari δεὶ- 
mus despota, dum illud movot οἱ quocunque circumfert, —* ublque 
apparebat praecertim in Oociduis tractibus, ubi frequentius militabat; 

ὯΔΟ causa fuit cur limes Orientalis debiltaretur, Pernis abſentia praeti- 

orum eius vexandi fiduciam zumentibas, ineursantibus ac latrocinio va- 
atantibus miseras illas regiones nullo plane prohibente. ĩtaque Maeander 
domo, ut aic dicam, cedere conctos plans desolatus οδί, non alis polum 
ineolis plurimarum illarum διμρΙδεϊπιδετιηπο regionum, sed ipeis etian 
indeo paaim migrantibus monachis, alia ciquidem Paldestina terra illa υπ- 
decanque Maeandro amni praetenta videri ac dici potuit, quippe ποῦ 20- 
lum laeta paecuis οἱ gregum armentorumque opima genĩtrĩx altũxque, 
non aolam hominum quoquo multorum οἱ egregiorum ferax, δοὰ praeteres 


DE MICBAELE PALAXEOLOGO L. ΤΡ. 311 


καὶ μοναχῶν οὐρανοπολιτῶν ἐπιγείων συστῆσαι πληϑύας ἄριστος, B 
παρὰ τοσοῦτον ἐπ᾿ ἄλλοις τὰ πρωτεῖα φέρων πρὸς Παλαιστίνην 
παρ᾽ ὅσον ἑνὶ καὶ μεγίστῳ ἡττᾶτο, τῷ τὰς διατριβὰς ἐκεῖσε γε-- 
γέίσϑαι τοῦ ἐμοῦ Χριστοῦ καὶ ϑεοῦ. καὶ οὕτω μὲν κατ᾽ ὀλίγον 
5 Μαίανδρος ἠρημοῦτο, εἰσχωρούντων ἐνδοτέρω τῶν ἐκεῖσε διὰ 
τὴν τῶν ἐϑνῶν ἐπίϑεσιν, ἅπας δὲ ζυγὸς ἐκεῖνος τῶν Νεοκάστρων, 
“Αβαλά τε καὶ Καὕστρου χῶραι καὶ ἸΠαγεδὼν καὶ ἥ περίπυστος 

Καρία πᾶσα τοῖς ἐχϑροῖς κατετρέχοντο. ἐῶ λέγειν Τραχεῖαν καὶ C 
Στάδια Στρόβιλόν τε καὶ τὰ ἀντίπεραν Ῥόδου, ἃ χϑὲς καὶ πρώην 
10 ὑπὸ Ρωμαίους τελοῦντα ἐχϑρῶν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ ἐγένοντο δρμη- 
τήρια. τὰ δὲ πρὸς ϑατέρᾳ ϑαλάσσῃ φῦλα, ἵνα μὴ τὰ μέσα 
λέγω, ὅσα τε ἐν ἸΠαρυανδηνοῖς τε καὶ ἸΠόσυσι καὶ ὅσα ἐν τοῖς 
μεγαϑύμοις Ἑνετοῖς ὄντα τῇ Ρωμαίων ὑπήκουον, σὺν οἷς κειὸ 
ἔτε τὰ ἔνδον μέχρι Σαγγάρεως, ἐπὶ τοσοῦτον ἠφάνιστο ὥστε καὶ 
15 Παρυανδηνοῦ ϑρηνητῆρος χρήζειν ἀξίως τἀκεῖ ϑρηνήσοντος. 

τῶν γὰρ δυνάμεων, πολλῶν τε καὶ ϑαυμαστῶν οὐσῶν, συγκα- Ὁ 
τατριβομένων τοῖς δυσικοῖς καὶ κατ᾽ ὀλίγον δαπανωμένων, τοῖς 
χατ᾽ ἀνατολὴν τοσοῦτος ὃ κχίνδυνος περιέστη, ὥστε μηδ᾽ εἰς 
αὐτὴν Ἡράκλειαν τὴν τοῦ Πόντου βαδίζειν εἶναι πεζῇ τοὺς ὅρμω- 
φομένους ἐχ πόλεως, τῶν ἐκχεῖσε ὁρίων τῷ “Σαγγάρει περικλεισϑ έν- 


18. τοσοῦτον Ρ. 


menachorum, hoc est coelã civinm in terris peregrinantium, condendis et 
eoncursu lectassimorum conventuque frequentandis aptissima colonis, tan- 
to δι caeteris Palaestina zuperior, quanto in πήο οἱ, oodemque maximo, 
aine controvercia cedit, quod haeo nimirum vita οἱ conversationo domini 
mei εἰ dei Christi honorata prae cunctis ſuerit. talem οὐ causam Maenn- 
der, ut dixi, paulatim desertus οἱ in 20lütadinem redactus est, receden- 
tibus in interiora qui prius illie habitaverant propter incurriones barba- 
raram gentinm. universum antem iugum illud arcibus nuper conditis antes 
inaessum, Abula quoque οἱ adsitas Caystro regiones οἵ Magedon οἱ in- 
chta Caria, impuns hostium grassationibus conculcabantur. mitto dicere 
Tracheam οἱ Stadia, Strobilum οἱ aitas ὁ regions Rhodĩ terras, quas loea 
panlo antea Romanorum aubiecta ditioni exiguo tempore latronum re- 
ceptacula bharbarorunque δίδιϊνα facta sont. obversas autem ex parto 
altera mari nationes, ut nihil de mediis dicam, ac quantum in Maryan- 
denis, in Mosynibus, in magnanimis Enetis gentium locorumque cenaeba- 
(ας, cuncta Romano zubiecia imperio, aimulque his interiora ueque δὰ 
amnem BSangarim, ita universa voastata destructaque sunt, ot Maryan- 
denum lugubris cantus artificem adhibere debeat qui haee volet pro di- 
titate deplorare. nam copiis Romanis, 4886 multae mirificaeque ecrant, 
morantĩbes in Occiduo tractu, οὐ δ paucis quae relctas Orientalium 
praeaidio fuerant aensim absumptis, in tuntom infestantis itinera latrocinii 
perienlum increvit, πὲ πὸ Heracleam quidem uaque FPonticam via terre- 
atri liceret ex urbe proficiaci, finubus IIIinc imperiĩi Bangari circumacriptis, 





912 GEORGVI PACMAVMERIS 


των, καὶ τῶν πέραν πάντων λείαν γεγονότων οὐ Ἰυσῶν ἀλλά γε 
Περσῶν. ᾿ μόνα δὲ τὰ πρὸς ϑάλασσαν φρούρια κατελείφϑησαν, 
Ε τὰ περί τε Κρῶμναν καὶ Ἄμαστριν καὶ Τῖον καὶ Ἡράχλειαν, τό- 
πὼν ὀνόματα μόνα σώζοντα" ἃ δὴ εἶ μὴ τῇ ϑαλάσσῃ προσε- 
χρῶντο, καὶ ταῦτα, τῶν χωρῶν κατεχομένων τοῖς Ἰέρσαις, ὁ 
πάλαι ἂν ταῖς χώραις καὶ αὐτὰ συναπώλοντο. ἕν δὲ τὸ συντε- 
λέσαν τῇ τούτων ἀπωλείᾳ καὶ τῶν ἄλλων μέγιστον, ὡς αὐτὸς ὁ 
βασιλεὺς ὕστερον ἔλεγεν, ὅτε μικρὸν πρὸ ϑανάτου πατῶν τὸν τό- 
πον ἑώρα σὺν οὐκ ὀλίγῳ καὶ ταῦτα στρατῷ, καὶ τὰ πλεῖστα κα- 
τῳχτίζετο, ἧ τῶν πεμπομένων ἐκεῖσε ταξιαρχῶν γλισχρότης τεῖο 
Ρ 211 καὶ φειδωλία καὶ ἡ ἐπὶ τῷ λαμβάνειν σπουδὴ οὐ περιοριζομένη 
μέτρῳ καὶ κόρῳ, καὶ ἡ ἐκεῖϑεν πρὸς τὸν χρατοῦντα ψευδολογία 
μηδὲν ἐκστρατεύοντα, ὡς ὀλίγιστόν τι ἀπώλετο, ὡς ἐπὶ μικροῖς 
ἡ ζημία, ὡς τὸ πᾶν ἐπὶ κεφαλαίοις ἵσταται καὶ τὸ ἀφαιρεϑὲν 
σπουδῆς ὀλίγης ἀνακαλεῖσϑαι, καὶ τἄλλα οἷς συνεχέσι ποτίμοις 16 
μὲν τῷ φαινομένῳ ἁλμυροῖς δὲ τῇ ἀληϑείᾳ τὰς βασιλικὰς ἀκοὰς 
Β περιήντλουν καὶ γράφοντές τε καὶ διαμηγυόμεγοι. τὸ δὲ τῆς 


ulterioribusque plane cunctis in praedum ποῦ Mysorum aed Persarom con- 
donatis. maritimae tantum arces retentae υἱουπαυθ aunt circa Cromnam 
εἴ Amastrin οἱ Tium οἱ Heracleam, aola locorum nomina servantes; quae 
nini prompto maris δὰ auxilüs opportune accipienda commercio uterentor, 
dudum utique fortunuam eandem urbium ac locorum quibus adiacent er- 
perirentar, cumque istis ditioni Perzicae adiectis Romano imperio perũ- 
aent. quod autem in exitium harum provinciarum cooperatum vel βιδχὶθο 
οδέ, δος fuit, prount ipas aero agnoscens οοπίοδαυδ imperator est, quando 
paulo ante mortem δα loca cum exercitu non modico perambulans οὐαὶ 
annia fidelibus aubiecit εἰ claro perapecta miseratus plurimum οδὶ prae 
fectorum qui illue mittebantur tenacitas et avara paraimonia cum ardenti 
immenas inexplebili undique capiendi ac congerendi aviditate coninncu. 
quibus aceedebat indidem nata circumventĩo principis mendaciscimis 
cepti relationbus vaferrimorum hominum, qui privatis zuis rationibu 
pernicis publca non dubitantes consulere, imperatorem ab expeditione ἰα 
eas partes, ut erat necesse, δυδοϊρίεπὸδ, deprehendi, ai Γαδ coram pe- 
terent, et multari metuentes, avertebant, elorando fallaciasime iacturas 
factas, εἰ ut quaeque arces δὺξ urbes capias ἃ Perais erant, minimus id 
quiddam εἰ momenti nallius ease — : capita enim ĩpea rerun οἷ 
quasi claves limitis adbuce teneri, minuta ἰδίδ nunc ableta quoties volennx 
exiguo conata recuperanda. eiusmodi vaniszinis commentis tom aeripto 
—— — 9 (05) voco coram incaleatis, lactatum imperantâs δείπισ 
dormire malis facilo initio curabilibus cogebant, nibil penei habentes, 
dum res agerent δα, inaidiari crodulis principum auribus, εἰ εἰς ἰπίππ’ 
ders quari plenis pocolis exitialia quidem venena, aed arte δεδεηϊδιάϊ εἰς 
diluta conditaque οἱ virus eorum non sentiretur. porro istam, de 488 
ixi, aeram perditis rebus ἴω ἰσία loca expeditionem imperatoris ipes ἴδ" 
tebatat ἃ δ6 metu erumpentis ĩam in apertam perniciem eoclerias φολἰδδι- 


DE MICBEAFLE PALAEOLOGO L. V. 813 


στρατείας αἴτιον, ὡς καὶ τοῦτο αὐτὸς ὃ βασιλεὺς ὡμολόγει, τὸ 
συρραγὲν σχίσμα τῆς ἐκκλησίας, καὶ τὸ πολὺ τῶν ἀνυποτάχτων 
ῥαχενδυτῷν τε καὶ σαχχοφόρων πλῆϑος, καὶ ὃ πολὺς ἐκείνων 
φορυτὸς τῶν εἷς αὐτὸν χατηγορημάτων, καὶ ἢ πρὸς ταῦτα τοῦ 
ὁβασιλέως δειλία τὴν ἀποστασίαν ὑποπτεύοντος. οὐ γὰρ ἦν ἦσυ- 
χάζειν αὐτούς, ἀλλ᾽ εἰσδυομένοις τὰς τῶν ἀνθρώπων οἰκίας σφί- Ο 
σιν ἦν ἐκ προχείρου συνείρειν τὰ πολλὰ κατὰ βασιλέως, ὡς τὸν 
χληρονόμον ἀδικήσειεν, ὡς ἐξελάσειε τοῦ ϑρόνου τὸν πατριάρχην. 
ἀλλ᾽ οἱ ὅρχοε, ἀλλ᾽ αἷ συνθῆκαι, ἀλλὰ τὸ καὶ τό, οἷς ἐχεῖνοι 
τὸμὲν πορίζεσθαι εἶχον, πλεῖστα τῶν ἀκουόντων ἀπολαμβάνοντες, 
ἐμὲ δέ, φησίν, οἱ φόβοι καὶ αἷ δειλίαε περιΐσταντο, μὴ καί τι 
τῶν ἀβουλήτων νεωτερισϑείηῆ. ἐξ ὧν συνέβαινον ὑποψίαι, ἃς 
ἀγάγχη φυλαττόμενον ἀποκεκλεῖσϑαι καὶ ἠρεμεῖν, τὸ καϑ' αὑτὸν D 
πολυωροῦντα χαὶ τὰ τῶν πραγμάτων τοῖς τυχοῦσιν ἐπιτρέποντα. 
ιὁταῦτ᾽ ἔλεγε μὲν ὕστερον ὃ κρατῶν πρὸς τὸν ᾿Αλεξανδρείας «19α-- 
γάσιον, ὡς αὐτὸς ἡμῖν ἀπήγγειλεν, ὅτε συνὼν κἀχεῖνος ἐπὶ τῆς 
ἐκστρατείας κατὰ παραμυϑίαν τῷ βασιλεῖ ἑώρα μὲν τὰς τῶν χω-- 
ρῶν πέραν τοῦ Σαγγάρεως ἐρημώσεις, κατήχουε δὲ τῶν τοιούτων 


(6 καδοερίαπι, cum enim timeret πὸ tanta colluvies claustris egresso- 
ΤῸ excusso iugo disciplſinae vagantiumque quoquoversum pannosorum 
quorundam et aaccis cilicinis horrentium, inzinnantium se obviis, domuum 
intima penetrantium, cuncta implentium murmurationibus in principem, 
pastimque invidiosissime criminantium ab illo tutore circumscriptum op- 
pressomque nefario pupillum, ab eodem avitam patriamque hereditatem 
imperii legitimo successori et possessori Augusti filio inter versam ini- 
quisime, his additam eiectionem ἴῃ exilium deturbati de throno patriar- 
chae, cunctaque ista periurio perfidiaque cumulata ab eo qui nullo iuris- 
iarandi απὸ 66 obstrinxiaset, foederum quae sanxisset respectu haec et 
illa (plurĩma aingillatim exaggerabant) attentasset, atque his vulgo plau- 
aibilibus populariſter buccinandĩs emungentium pecunia credulam plebem et 
largas corrâdentium praedas, quo minus illos abestituros ἔδαι utili priva- 
tim coepto erat verisimile, — cum, inquam, haec intelligens Augustus 
ſormidaret πὸ tam vehementibus zeditionum fiabris apertae rebellionis οἵ 
belli cĩvilis incendium, aegerrime poſtea reſtingnendum, inflammaretur, 
Μὲ necesaariam praecautionem mali tanti, atque δὰ explorandam inspe- 
ctiono praesenti eorum fidem quibos non satis sibi perspectis arces et 
provincias commiserat, ἰδίδπι 66 profectionem suscepisss deinde declaravit 
ipſemet familiari àermone Athanasio Alexandrino ppatriarchae, illius tum 
ἡρεῖ vias comiti, confidenter viro (811 suas animi segritudines οἵ non va- 
nos metas auspicioneqque aperiens, quas ille audiens non omittebat qua 
poterat consolatione delinirs. porro εχ iato ĩpso nos haec eadem Atha- 
natio, audita tum αἱ postea referente, cognorimus. addebatque ἰδία 


oecatione δὸ ocalis usurpaſsae miserrimum plane δὸ meritâsimo praesentũ 








814 GEORGI ΡΑΓΒΥΜΕΒΙΒ 


ἐποικτιζομένου τοῦ κρατοῦντος ταῖς ἐρημώσεσιν. ἀλλὰ ταῦτα 
μὲν καὶ ἡμεῖς κατὰ τόπον ἐροῦμεν πλατύτερον. 

Ρ 212 28. Τότε δὲ καὶ ταῖς ἀληϑείαις τὸ σχίσμα τῆς ἐκκλη- 
σίας ηὐξάνετο, ὡς καὶ κατ᾽ οἰκίαν τοὺς ἐντὸς διῃρῆσθαι, καὶ 
ἄλλως μὲν πατέρα διάγειν ἄλλως δ᾽ υἱόν, καὶ μητέρα καὶ ϑυγα- 9 
τέρα, καὶ νύμφην καὶ πενϑεράν. ἦσαν δὲ πλείους καὶ οἱ περὶ 
τὸν “γάκινϑον μοναχοί, ἄστατοί τινες καὶ εἰς τόπους ἐχ τόπων 
πλανώμενοι, ὑπὲρ τοῦ πατριάρχου ζηλοῦντες ἐξορισϑέντος. ἄλ- 

Β λοι δέ γε καὶ εἷς ἀρετὴν διαβεβοημένοι ἔκ τε τοῦ Γαλησίου καὶ 
ἑτέρων μονῶν, ὡς οἱ τότε τῇ τοῦ Παντεπόπτου μονῇ προσκα- 10 
ϑήμενοι, ἀπορραγέντες τῆς ποίμνης ἕκαστος τῆς ἰδίας καϑ᾽ 
ἑαυτοὺς διέζων, μηδ᾽ ὁπωστιοῦν τὸν Ἰωσὴφ εἷς κοινωνίαν δεχό- 
μένοι, τοῦτο μὲν ὡς καὶ αὐτοῦ ἐπιβάντος δῆϑεν τοῦ ϑρόνου ἐπὶ 
τῷ πτερνίσαι τὸν Γερμανόν, τοῦτο δὲ καὶ ὡς αὐτοῦ τὸ πρῶτον 
ὑπὲρ τοῦ πατριάρχου ζηλοῦντος καὶ τὴν τοῦ Γερμανοῦ χοενωνίαν 15 

Ὁ ἀποτρεπομένου καὶ τοῖς ἄλλοις προτρέποντος. ἔγκλημα δ᾽ εἶχε 


1. ταῖς deerat. 


imperatori deploratum atatum regionum ultra Sangarim, extrema vastitate 
derolatarum. verum ἰδίδ nos quoque fusius exequemur δυο loco. 
28. Hoc porro temporo in quo enarrando versainur, minime ien 
dnbiis iisdemque magnis incrementis schiama eccleniae augescena quetidie 
gliscebat, utique iam in domnum intima receptum funestis coniunctisti- 
morum disaidũis. fervere ibi iurgiis cuncta, patre cum filio, ſilia con 
matre, nuru cum zocru commissis, declaratis in partes contrarias pertin- 
cique contentione propugnatis iudicũs εἰ studiis. volentissimo erat Hya- 
cinthi factio, ingenti promota numero vagorum quorumdam et hinc inde, 
rursus illine huc, inquietissime cursantium monachorum. his intol 
declamabatur Arsenii patriarchae iniusta in exilium eiectio, omnibusque 
modis eiusdem procuranda restitutio pro unico videbatur proposita scopo. 
exurgebant aliunde prodibantque, alia quaedam vociſerantes emendande, 
fama virtutis inclyti δοάα]εβ Galesii coenobii nec non quorumdam alorun, 
uti qui ea tempestate in monasterio Pantepoptae dĩcto morabantur, a ao 
δ'πρῸ ἢ νυ δὶ grege οἱ viritim consulentes, dux auctorque sibi quisque. 
commune his cunctis Iosephi rocentiĩs patriarchae plane communionem arer- 
aari, πὸ eum rite promotum agnoscere, tum quod εἰ ipse invasistet 561" 
lieet alienum thronum, aupplantato indeque detruso Germano; ὑπ οὐ 
inconstantiam, qua miserari antea aolitus Arsenii fortanam et eem recti- 
tuendum Itircan dicere, ex eoque aversari communionem cum Ger- 
mano et 8118 aversandam cuadere, adeo iam contraria prioribus illis dicts 
actisque facta ostenderet, in partem se inserena ἴα δἰδὲ quoqueo 
damnataeque palam iniuriae, et locum insidens —8 inĩique depolcon 
questus esset viventem adhuc patriarcham legitimum. verum δος can 
oæset illi commune cum alio crimen, alia erat peculiaris quas illum vebe- 
menter gravabat invidia. ut enim Germanus aupra iniuriam exduti Ar- 
aenũ propria laborabat infamia mutatae contra canones ſedis εἰ Concu- 
tñnopoltaniĩ εχ Adrianopolitano tranacencĩ thronã, aio οἱ offendebat 18 





DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. IV. 315 


xul οὗτος ἴδιον μεῖζον τοῦ προλαβόντος" ἐκεῖνος μὲν γὰρ τῇ με- 
ταϑέσει προσέχρουεν, ὃ δ᾽ Ἰωσὴφ τῷ ἀπὸ τοῦ πατριάρχου ἀφο-- 
ρισμῷ, ὃν ἀφωρίσϑαι ἐπὶ τῷ μὴ τὸν βασιλέα εἷς πνευματικὴν 
υἱύτητα δέχεσϑαι. οἱ δ᾽ ἐπὶ τῆς τοῦ Παντεπόπτου μονῆς μο- 
ϑγαχοὶ καὶ ἀπεϑάρρουν καὶ παρρησιαστικώτερον ἔβαλλον, ἅμα 
μὲν ὡς ἐπιβήτορε ἅμα δὲ καὶ ὡς ἀφωρισμένῳ τῷ πατριαρχοῦντι 
ἐπέχοντες, ἐντεῦϑεν γὰρ καὶ μέγα τι συνελογίζοντο, τὸ καὶ D 
λύειν ἄλυτα, καὶ μᾶλλον εἷς κρῖμα καὶ εἰς ἐπίτασιν, οὐχ ὅπως 
ἀμετύχως, ἀλλὰ καὶ τοῖς αὐτοῖς ἐνεχύόμενον τὸν λύοντα. πολλὴν 

10 δὲ καὶ τὴν ἐκ λόγων ἐπιφέρειν πιϑανότητα ἅμα μὲν τῷ τῶν 
προσώπων σφῶν σεβασμίῳ, ἅμα δὲ καὶ τῷ συζηλοῦν ἐκείνοις R 
ὑπὲρ τοῦ πατριάρχου τὸν Ἰωσήφ, ὃν καὶ ὡς ὀστράκου μεταπε- 
σύντος ἐπὶ τοῦ πατριαρχικοῦ ϑρόνου ἤκονον ἐφιζάγνοντα. τού- 
τους περὶ πλεέστου ποιούμενος ἢ πείϑειν ἢ ποιεῖν ἐκποδὼν (ὀξεῖαι 

Ἰδγὰρ ἀχίδες κατὰ ψυχὴν εὐσυνειδητοῦσαν οἱ ἔλεγχοι) εὐπροσώπως 

6. μὲν] καὶ Ρ. 9, ἐνεχόμενοι Ῥ. 


lorepho probrum 11} unĩ eonveniens idemqus late diffamatum, quod illum 
aiebant in excommunicationem incurrisse, δ cuius interminatione vetĩtum 
εἰ olim ἃ patriarcha fuiaset habere deinceps imperatorem loco apiritualis 
fili οἱ illius confessiones, ut antea consueverat, in posterum àaccipere, 
quod facere tamen perrexisset. atque hoc utroque nomine tum invasoris 
ἸῺ veri antâſtitis viventis locum, contra fas intrusi, tum excommunicati 
propter conscitam culpam, cuius prohibitioni fuerat anathematis ipao facto 
incurrendĩ denuntüatio annexa, Pantepopteni praesertim monachi liberrimo 
δυὐδοϊδεϊπιεα 6 omnium Iosephum exagitabant, alteram in primis crimi- 
aationem vohementer exeggerantes, eiuſsque indignitatem argumentis ὁ 
iure ἃς discipſina ecclesiastica Speciose collectis demonstrantes, quod non 
tantum absolvere abaolutionis incapacem, privatus ipse nominatim talis 
larisctionis potestate, attentasset; δοὰ praeterquam expers auctoritatis 
colvendi alterius, etiam ligatus ĩpss quoque et contracti conscitique ana- 
ematis vinculo vonstrictus, istud ipaum praesumpsisset. in quo non 
oratione tantum, loco utique vecti plausibili, δὰ persaadendum valebant, 
verum etiam auctoritate propter speciem zanctimoniae perronaeque ac oris 
commendabilem reveritamque vulgo gravitatem, persusdere ſsemper quid- 
vis idoneam, tum autem efficacis ineluctabili trahentem, quando, ut tunc 
o veniebat, eodem ĩmpellebant quo atudia aponte plerorumque incurre- 
lam per δ6 incredibiliter infenaorum Iosepho πιὸ aubsesaori Arsenũ, 
proque illo δοῖο vero legitimoque, cuius oppressam innocentiam vindicare 
optabant, patriarcha momentanea converaione, velut temerario tegulae 
lapan, repente δυρροδῖϊο subintrusoquo paeudoantâstiti. quae Iorephus 
mitia tumultus animadvertens, οἱ minime contemnenda recte censens, ta- 
lem eorum sopiendorum rationem iniſit, quas multo vehementiorem in 
ipeum invidiae flammam accenderet. cum éenim adhibito in contilium do- 
lore contumeliae propriae, cuius acerrimi sunt stimuli erga saibi recte 
cncias mentes, omnino sibi faciendum statuiaset ut auctores inmiuriase 
qua confũctabatur, aut de sententia deduceret aut de medio tolleret, 
primo non auccedento (quomodo enim homines capto communiter impetu 


816 GEORGMI PACAIVMERIS 


Ρ 918 χρῆται τῷ βασιλεῖ, καὶ ἐπειδὴ τὸ πείϑειν οὐκ ἦν (ποῦ γάρ ;) ἄν- 
δρας ἀμειλίκτους τὴν ἔνστασιν, κολάζειν ἡροῦντο. ἀνατίϑεται 
τοίνυν τὰ περὶ τούτων τῷ ᾿Ακροπολέτῃ Γεωργίῳ καὶ εἰς λογοϑέτας 

(. μεγάλῳ καὶ σοφῷ τὰ μάλιστα, πλὴν κατημελημένως τῶν εἰς 
συνείδησιν ἔχοντι. καὶ δὴ ἐπὶ οἰκίας ἐπαγαγὼν χαλεπῶς ἠἠκίζετο, ὁ 
δαίρων χρεμαννύων μαστίζων, τοὺς δέ γε κρείττους ἐχείνων καὶ 
ἀτιμῶν τῷ δι᾽ ἀγορᾶς ϑριαμβεύειν ἀτίμως ἐπ᾽ αἰτίαις κακίσταις 

Β καὶ πεπλασμέναις, ἄνδρας πολὺ τὸ ἀξιοπρεπὲς ἔχοντας ἐχ τοῦ 
βίου καὶ τῆς σφῶν καταστάσεως, οὗς καὶ μετὰ τὸ πικρῶς ὡς 
οἷόν τὲ μετελϑεῖν ἐξορίαις ἐδίδου, τοὺς καϑάπαξ τῆς γῆς καὶ 1 
τῶν γηΐνων ἐξωρισμένους, καὶ τότε πρώτως πολλοῖς ἐπέκλασε 
τὰς συνειδήσεις ὃ Ἰωσήφ, καὶ τῇ τούτων παραϑέσει ὃ προλαβὼν 
τὸ χρεῖττον ἐφέρετο ὡς μηδὲν μηδενὶ ἐνοχλήσας χαϑότι καὶ λέ- 

Ο γοιεν. ᾧ δὴ καὶ ὃ κρατῶν καὶ αὖϑις ἐχρῆτο, καὶ πατέρα ὠνό- 
μαζε, καὶ εἰς βουλὴν εἶχε, καὶ εἷς πολλὰ ἐχρῆτο συλλήπτορι, 15 
καὶ ἡδέως ἤκουε μεσιτεύοντος. ἦν γὰρ ὃ ἄνθρωπος καὶ τῷ 
κόσμῳ σύντροφος, καὶ δεινὸς ὑπελϑεῖν ἄρχουσι, καὶ πεῖσαι ὅτε 
καιρός, καὶ ϑυμὸν μαλάξαι χαὶ ἀγριᾶναι. εἶχε δὲ σὺν τῇ γνώ- 


irre vocabiliter ruentes blande ac tranquille dedocendo placaret ac siste- 
ret ὃ) potentia imperatoris, pro gratia qua apud illum praecipua valebat, 
δὰ alterum eſficiendum vi δαενα incubuit. demandavit autem negotiun 
Georgio Acropolitae inter logothetas magno, οἵ in primis erudito callido- 
que, δοὰ conscientias parum tenerae, minimumque ροπδὶ habere in rebos 
gerendis credito quid ſas et officium moneret. ille igitur domos οὐ ει 
patriarchae obtrectatores prehensos abducebat, vexans, caedens, prosci- 
dens, suspendens, flagellans, qui vero inter illos eminerent digaitete, 
probris dehoneſtans ac por fora ignominiose traducens, praetentiâs verae, 
quam celabat, eausae odiosiszimis iique confictis eriminibus, intoleræabili 
utique tyrannide viris ante conspicuis εἰ inoffenso curasn honoris eatenus 
in vita uais. quos etiam postquam tali acerbitate deformasaet, exilio 
multabat, nihil zanctam reveritus professionem religiosorum, qui 

abdicato mundo exules se terrae δὰ coelestem ultro converasationem ἔγβηδ- 
tulissent. fructum coneilũ talis hunc Iosephus tulit, ut multorum qui αἰ 
hactenus studuerant hac violentia conscientias offenderet abs seque alieas- 
ret voluntates. apparuitque inde quanto aaniori consilio dececsor eins 
Germanus in incommodo rimili fuisset ὑδ05, contumeliam dissimulans, εἰ 
nemini molestiam eo nomine facessens quod in a0 quidvis aliter quan 
vellet comperisaset dictam. ergo hic etiam post caatm, εἰ redactos in 
ordinem, existimatione gratiaque floruit, gratus ipai principi, pater εὖ 
eo vocatus, in conilium adhibitus, procaratione demandata negotiorut 
honoratus, εὐ libenter ac effectu impetrationis sequents auditus cum pro 
amicis intercederet. erat enim homo innutritus mundo, multo ὅδὰ vitao 
civilis, insiuuare 86 principibas a2ciens, perasuadereque quae opus esset; 
tum eosdem placaro concitarequs prout res poscerent. aeoedebat bis 
animi bonis et corporis robur palatinas militias laboribus par: neoc εαἷἰα 


DE ΜΙΟΗΛΔΕΙΕ PALAEOLOGO L. IV. 317 


μῇ καὶ τοῦ σώματος ἰσχυρῶς, ὡς πολλάχις τοῦ μηνὸς ἢ καὶ τῆς 
ἑβδομάδος ἐνιότε πρόσοδον ποιεῖσϑοι πρὸς βασιλέα, τοῦτο μὲν 
καὶ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τοῦτο δὲ καὶ καλούμενος. 
20. Ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ υἱὸς τῷ βασιλεῖ ἤνδρωτο ᾿Ἰνδρόνιχος, Ῥ 914 ’ 
5ὃν χαὶ εἷς βασιλείαν διάδοχον ὡς καὶ τῶν ἄλλων πρότερον προη- 
τοίμαζε, καὶ ἔδει συναρμόττειν αὐτὸν τῇ πρεπούσῃ συζύγῳ,, "τὸ 
μὲν πρὸς τοὺς Ἰεαλοὺς πρεσβϑεύεσθαι εὐόϑως οὐκ εἶχε τοῦ Ku- 
θοὕλου μεταξὺ κειμένου κατὰ τὴν Πουλίαν, ὃν καὶ ἐχϑρὸν ἀκή- 
ρυχτον ἑαυτοῦ καὶ Ρωμαίων ἐγίνωσκε διὰ τὴν πόλιν καὶ τὸ μετὰ 
Ιϑτοῦ Βαλδουΐνου ἐπὶ τοῖς παισὶν αὐτῶν κῆδος" ἤϑη γὰρ, τὸν 
Μαφρὲ καταλύσας ἐμεγαλύνετο ῥὴξ ὃ πρότερον κόντος, ὡς τοῦ Β 
ῥηγὸς Φραγγίας αὐτάδελφος" τοῦτο γάρ οἱ καὶ συμπεφωνὴμένος 
μισϑὸς ἦν παρὰ τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐπὶ τῷ Παφρὲ ἀποστατοῦντι 
ὑρμῆς, ἂν εἷς τέλος νικῴη. ἐπεὶ ταῦτα, ἔγνω πρὸς Παίονας 
is τὴν πρεσβείαν στεῖλαι" ὁ γὰρ ῥὴξ ἐκείνων υἱὸς ἦν ἹΡωμογενὴς ἐκ 
μητρὸς τῷ ῥηγὶ γεννηϑεὶς τῆς τοῦ παλαιοῦ “άσκαρι ϑυγατρός. 
τρεῖς γὰρ ἐκείνῳ βασιλεύοντι τηνικάδε ϑυγατέρες ἦσαν, αὕτη Ο 
μία, καὶ ϑαυμαστὴ Εἰρήνη δευτέρα, ἣν ὁ Ιωάννης σχὼν ἐβα- 


18, καὶ] καὶ ἡ7 


deie, αὐ moltis alüa, obetabat valetudo quominus ὁδορίπα in menre, in- 
terdum plus aæemel in hebdomade, adiret imperatorem, partim ultro par- 
tim accercitus. 

29. Quoniam vero iam in viruem adoleverat filius imperatoris Andro- 
aicus, quem is ut primogenitum aibi principatus cuccessorem destinabat, 
âque propteres ĩdoneam iam nunc coniugem expediebat iungero, circum- 
spiciebat Auguſstus ubi ad id aptam inveniret. ac ne talem in Italia 
quaereret prohibebat praesens ibi atatus rerum. regnabat in Apulia, hoc 
est in parte Italiae Orientalĩ obversa imperio, Carolus, palam οἱ irrevo- 

cabiliter Constantinopolitanis infeneus ob ereptam Latinis urbem eiectum- 
que inde Balduinum, quicum ἱροὶ affinitatis arta necescitudo intercedebat, 
lſiberis amborum connubio foederatis. quare menifestum erat legatis Ro- 
manis, ai forto in ulteriorem mitterentur Italiam filiae cuiusdam illie im- 
peritantium Augusti filio poscendus, per irreconciliabilitor infestos Ro- 
nano nomini terrarum mariumque tractus ἰδοῦ, ut necessarium, ita mi- 
εἴας tutum fore. iam enim Manfredo aemulo perenleo abiectoque Uctor 
Carolus, frater regis Francias, εχ conto δἷνθ comito, qualis prius voca- 
batur, regium magnifice nomen δαδυπιρεεγαξ, ampla en mercede ab eccle- 
εἰ remuneratus οὐ navatam οἱ fidelem οἱ felicem operam in Manfredi de- 
ſections ulciscenda ipsoque rebelli profligando. haec reputans imperator 
animum εἰ δρεδ vertit in Pannoniam, 06 legatos decrerit mittereo. 
Τὲσ ἰδὲ dominabatur partem Romani generis ex matre trahens aenioris 
Liæcaris filia. huic enim δρυά nos imperantis tres tantummodo filias 
foerunt, quarum una regi πυρί Pannoniae ipaius filũ nune regnantis 
enitrĩx extitit. altera Ioanul viro imperium ἃ ϑοῦαγο tranisaum δΘΟΌΠι 
atialĩt; ἰογία deniqus FEudocia nagno apud urpem domino elocata est. 


t 


318 ΟΘΕΟΒΟΙ͂ PACAVMERIS 


σίλευσε τὸν πενθερὸν διαδεξάμενος, καὶ τρίτη ἢ τῷ μεγάλῳ χυ- 
Οίῳ κατὰ τὴν πόλιν ἐκδοϑεῖσα Εὐδοκία. ἐξ ἐκείνης γοῦν τῆς 
προτέρας ὃ τῆς Παιονίας ῥὴξ τῷ ῥηγὶ καὶ πατρὶ γεννηϑ εἰς γυναῖ- 
κα πάνυ ὡραίαν ἐκ Κομάνων καὶ αἰχμάλωτον, ὡς λέγουσιν, ἕαυ- 
τῷ διὰ τὸ κάλλος ἁρμοσώμενος ϑυγατέρα γεννᾷ. ταύτην ὡς εὖ- 5 
γενῆ καὶ ἐκ τῶν ““ασχαρίων καταγομένην συναυμόττειν ὃ βασι- 
Ὁ λεὺς ἐβούλετο τῷ υἱῷ. καὶ δὴ εἷς πρεσβείαν ἐκλέγεται περὶ τού- 
των τὸν ἀπὸ πατριαρχῶν τοῦτον Γερμανὸν καὶ τὸν μέγαν δοῦχα 
τὸν “άσκαριν, ἔξωρον ἤδη ὄντα, διὰ τὸ πρὸς ἐκεῖνον αὐτοῦ 
συγγενές" τοῦ γὰρ πάππον τὸν τόπον τῷ ῥηγὶ ἐπλήρου ὅσα καὶ Ὁ 
ἀδελφὸς τοῦ “Τάσκαρι βασιλέως. οἵ δὴ καὶ ἀπελϑόντες πεζῇ τὰ 
τῆς πρεσβείας ἐπλήρουν, καὶ τὴν τοῦ ῥηγὸς ϑυγατέρα τῷ υἱῷ 
P 916 τοῦ βασιλέως καὶ βασιλεῖ νύμφην φέρουσιν, ἦ δὴ καὶ ἔάνναν 
ὄνομα τίϑησιν ὃ κρατῶν, καὶ περιφανεῖς τοὺς γάμους τελεῖ αὐτῇ 
τε καὶ τῷ υἱῷ ἐπὶ τοῦ ϑείου καὶ μεγάλου τεμένους τῆς τοῦ ϑεοῦ 19 
λόγου σοφίας, τοῦ πατριάρχου Ἰωσὴφ εὐλογήσαντος. καὶ αὖϑις 
τοῦ ἐπιόντος ἔτους μηνὸς Π]ουνυχιῶνος ὀγὸόῃ βασιλικῶς αὐτοὺς 
σὺν τῷ πατριαρχοῦντι ὃ βασιλεὺς καὶ πατὴρ ταινιοῖ, καί οἱ ὡς 
βασιλεῖ τὰ τῆς ϑεραπείας πρὸς τὸ μεγαλειότερον ἀποτάττει. 
Β τάττει δὲ τούτῳ καὶ τρία τῶν ὀφφικίων ἰδίως ὡς ἀναγκαῖα, καὶ 
τὸν μὲν “Πιβαδάριον πιγκέρνην ἀποκαϑίστησι, τὸν δέ γε Βρυέν- 


ex prima ortus qui nunc regnabat in Pannonis, ſilius οἱ heres regis patris, 
uxorem 6 Comanis captivam olim, aed inaignis, ut aiunt, formae merito 
6 servitute in regnum evectam habuit; εχ eaque genuit filiam, quam αἱ 
Romano Lascaricae gentis praenobilem z3anguine dignam imperator duiit 
quam filio εἰ designato δυορεδδοτὶ deaponderet δῦο. legatos igitur δὰ ib 
lam postulandam illue destinans, idoneos δὰ tale negotium putavit es- 
atriarcham Germanum simnlque magnum ducem Lascarim, emeritae ian 
ſcet δὸ parum δρίδο gerendis rebus aetatâs virum: δοὰ Illum eximie δὰ 
Βδπο quidem tractationem commendavit nomen et contanguinitas, 4020 ia 
regem virginis poscendae patrem auctoritatem οἱ quasi avi trihuebat, υἱ- 
pote germano Auguſti Lascaris genitoris eius matris. hi terreetri itiaere 
us destnabantur perlati, negotĩo ὁ seutentia confecto, brevi reduce 
ἄπο memorati regis apousam δἀἀπουπέ filio imperatoris, iam εἰ ἱρεὶ im 
ρει puarticipi. virgini Auguſtus senior Annas nomen ἰπιροδιὶξ. iom i 
ustri pompa οἵ magnificentia praecipua nuptias eius cum auo filüo cele- 
bravit δρυὰ mognnm templum Sanctae divini verbi Sapientiae, bene pre 
cunto novis aponsis Iosepho patriarcho. anno inde aecuto, die octara 
mensis Novembris, regie ambos ipse pater, praesento ac sacris opers 
patriarcha, coronavit, deincepaque Andronico ut iam imperatori familian 
αὐ ministerium auxit in modum ſupremae dignitati convenentem, tres 
praeficiens palatinis Angustae maiestati necesarũs officiis. nam Libad⸗ 
εἶσαι imperatoris novi pincernam conetitait, Bryennium auntem honoram 


- ν 





DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 319 


γιὸν ἐπὶ τῆς τραπέζης τιμᾷ, καὶ τρίτον τὸν ἐκ Χριστοῦ πόλεως 
Τἴαμπλάχωνα τατᾶν τῆς αὐλῆς αὐτοῦ ἐγκαϑίστησιν. εὐτρέπιστο 
μέντοι τούτῳ καὶ βαχτηρία βασιλικὴ χρυσῆ ὑπόξυλος, ἐς ὃ κρα- 
τεῖν ταύτην ἐπὶ τῶν ϑείων ὕμνων, ὡς ἔϑος, σὺν τῷ πατρί. καὶ 
5ἰπράχϑη καὶ τόδε, ἅπαξ ἢ καὶ δεύτερον ἢ καὶ πλέον ἡμῶν ἰδόν- 
τῶν χρατοῦντα, ἔπειτα δόξαν τῷ βασιλεῖ (μίᾶν γὰρ εἶναι τὴν Ο 
ἀρχήν, βακτηρία δὲ τῆς ἀρχῆς σύμβολον, χρῆναι δὲ καὶ ταύτην 
μίαν εἶναι) διὰ ταῦτα ἠθϑέτητο τοῦτο. ἐδόϑη δὲ καὶ προστάσσειν 
καὶ ὑπογράφειν βασιλικῶς, πλὴν οὐ μηνολογεῖν ὡς ἔϑος τοῖς βα- 
10σιλεῦσιν, ἀλλὰ γράφειν δι᾽ ἐρυϑρῶν οἰκείᾳ χειρὶ ““Ανδρόνικος 
Χριστοῦ χάριτι βασιλεὺς Ῥωμαίων. οἱ δὲ πρὸς τὸν πατέρα οἱ 
doxos καὶ βασιλέα μετὰ τὴν εἰς ϑεὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐγγράφως 
ἀσφάλειαν, ὡς μὴ ἐπιβουλεύοι ἀλλ᾽ ὑποτάττοιτο, καὶ λίαν Ὁ 
ἀσφαλεῖς προέβαεινον. ἐφ᾽ οἷς οἱ τοῦ λαοῦ πρὸς αὐτὸν ὅρχοι καὶ 
ἰδοῖ τῆς ἐκκλησίας ἐγένοντο. ἐτομογράφουν δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, 
ὑπ᾿ ἀφορισμὸν ποιοῦντες τὸν ὃς καὶ ἐπανασταίη τῷ βασιλεῖ, εἶχε 
γὰρ εἰς ὑποψίαν τοὺς ἀδελφοὺς ἔτε, καὶ μᾶλλον τὸν δεσπότην 
Ἰωάννην, πολὺ τὸ ϑερμὸν παρ᾽ ἐκείνῳ βλέπων εἰς μάχας, . καὶ 
τὴν πρὸς ἐχεῖνον παρὰ ἁπάντων διὰ τὸ εὐεργετικὸν καὶ πρὸς τὰς 


7. βακτηρίαν 7 


mefectura mensae regiae; tertium denique ex Christopoli Tzamplaconem 
atam aulaeo ipaius declara vit. paratus Αὐυρυδίο iuniori quoque est ba- 
calus regius auro exterius obductus, intime ligneus, quem teneret de 
more cum potre, quoties divinis hymnis interesset. idque ſactum est δβο- 
δεῖ, iterum aut etiam aaepius, nobis videntibus. aliud postea viaum Au- 
tusto aeniori. nam cum repoutaret unum esse principatum, utconque 
communicatum principibus duobus, δοερίγαπι imperii ἀγαθοί unum tan- 
tom octendi deinceps oportere censuit. concessa etiam Andronico est fa- 
cultas edicta condendi, aubacribendique chartis regiis ut imperatores so- 
lent, excepta tamen appositione mensis, quam aibi reservatam uni volnit 
denor Augustus, ita οἱ filio ἴῃ imperio collegae liceret solum extense ac 
citra compendium scribere rubrica manu propria in hunc modum, Andro- 
nicus Christã gratia imperator Romanorum. ioramenta deindo ἃ novo 
Augucto, post cautionem acrĩpto datam de sua in deum εἰ ecclesiam fide 
obaequioque, exacta aunt talia, quae clare pietatem οἱ obedientism eius 
eręa patrem Anguatum plenam inviolatamque praestarent, distincto ipao, 
deo teste, pollicente δ6 non insidiaturum, 56 ἴω subiectione obnoxia per- 
atiturum. σον haec ἃ populo εἰ eccleniasticis iuratum in verba novi Au- 
ξυεῦ. decretum quoque pontifices rĩte pertularo, quo excommunicationi 
tubũciebant eum quiaquis ĩoret, qui in novum imperstorem inzurgeret. id 
actum est curante szenioro, fratrum propriorum ambitionem suspectanto, 
mamimeque despotas Ioannis, quem δὰ quidvis aperandum magnis videbat 
praesidiis inatructum, fortitudinis bellicas tot praeliorum auccescibus δρ6- 
ctatae, atedũque erga eum praecipui omnium propter eius benerolentiai- 





820 GEORGI PACEXMERIS 


E δόσεις πρόχειρον τοῖς αἰτοῦσιν ἀγαϑοϑέλειαν. οὐδὲν γὰρ οὕτω 
ϑουλοῖ τὰς ψυχὰς τοῖς ἀνθρώποις ὡς ἡ μετὰ χάριτος εὐποίΐα. 
κἄν ἀφέλοιο τὸ εὐεργετικὸν τῶν ἀρχόντων, εὑρήσεις ἐκείνους 
ἀλαλάζοντα τύμπανα, ἃ κτύπον ἔχουσιν ἐν τῷ μᾶλλον εἶναι 
κενά, οὕτω καὶ λόγος παρ᾽ ἄρχουσιν ἄπρακτος, κρεῖττον ὃν τὸν" 
δυνάμενον εὖ ποιεῖν πρᾶξιν ἔχειν τὸν λόγον ἢ λέγοντα μόνον τὸν 
ἄρχοντα ψεύδεσθαι. καὶ μαρτύριον ἀψευδὲς αἱ ὠφελοῦσαι βο- 
τάναι καὶ τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων χρήσιμοι, αἷἣ δὴ σιγηλῶς τὸ 

Ῥ 316 ὠφελοῦν προΐσχονται. εἰ δέ τινας μικρολόγως ἧ τῶν χρημάτων 

ἀπουσία λυπεῖ, δειξάτωσαν ἐκεῖνοι τὴν παρουσίαν, τί πρὸς ἢδο- 1 
γὴν συμβάλλεται. καὶ εἰ ἡδονὴν ζητοῖεν, πολλῷ κάλλιον τήν 
τ᾽ ἐνεστῶσαν ἔχειν καὶ τὴν μέλλουσαν ἐλπίζειν, ἁπάντων μὲν εὖ- 
φημούντων τὸν εὐεργέτην, ϑεοῦ δ᾽ ὑπισχνουμένου τὸ μέλλον. 
ἴστωσαν δ᾽ ὅτε Πτολεμαίου μὲν καὶ ᾿Αλεξάνδρου καὶ τοῦ τὴν βα- 
σιλείαν τῇ εὐεργεσίᾳ δρίζοντος (οὐ γὰρ ἔχω λέγειν τοὔνομα, οἶμαι 
Β δέ, Τίτος ἦν) ταῦτα τὰ χρήματα, δι᾽ ὧν» ἑαυτοῖς προσποιήσαν- 
τες τὴν ἀϑάνατον εὔκλειαν ἡμῖν καὶ αὖϑις ἀφῆκαν μηδὲν δαπα- 
γήσαντες. καὶ οὗτος ἔστιν ἀδαπάνητος πλοῦτος, ἡ εὐποίϊα, 


Ὅν 


mam in donando εἴ quidquid ἃ qunovis rogaretur prolixe gratiſicande lar 
itatem. nam nihil οἷς animos mortalium hominibus subücit ut beneſices- 
tia grate ac liberaliter exercita; quem δὶ principibus abstuleris, invenies 
illos aliud nihil nisi tympana resonahtia, 4116 eo plus atrepunt 480 πιᾶ- 
gis aunt vacua. horum enim inani vono aimilia aunt promiaaa principon 
eſſectu sequente desſtituta, cum melius longe εἷς, eum qui potest, τὸ ipee 
dare, nihil dicendo, sed vice verborum opera exhibendo, quam 
tem quae minime deinde praesſtet, principem mentiri. huius rei πιδαϊίο- 
atum exemplam videre οδὲ in herbis utilibus υἱέδο humanas, quas iuvaat 
οἱ non loquuntur sucecosque salubres tacitas miniſstrant suos, eo gratiore⸗ 
quo aimplicius εἴ ab ambitione disiunctius prosunt. quodai quibus arare 
aordidis dolet —58 80 donando pecuniam, cuins a conepecto ΓΕ’ 
motae desiderium acilicet non ferunt, ii, quaeso, dicant quam veran δἰ 
non imaginariam voluptatem nummorum ipsis sub oculis εἰ in τοδηῦ po 
aitorum afferat praesentia. δἱ gaudere quaerunt, quod gaudium eo Δ΄ 
ius, quod vel praeſsens largiendo percipitur vel eerto inde aæecaturum δρέ- 
ratur ἢ homines iam nunc beneficũs affecti benefactores acclamationibes 
faustis laudibusque dolciaasimis cumulant: deuns autem etiam in ſuturum 18- 
gentĩa 66 repensurum heneficũs praemia confirmat. sciaut autem εἴ 
angustĩ animi principes unum istum ipeis proprium οἱ gemper manauren 
divitiarum constitutum fructum, glorism quae ex distributiono iĩpeæaren in 
eorum nomen redundat. nam alioqui Ptolemaens, Alexander οἵ ille alias 
(omen nune non occurrit), qui utilitatem principatus δοία definiebet ſa- 
cultato bene merendi de hominibus (Titus, opinor, is foit), eas ipeas pe- 
cunias, quibus largiendis immortale consecuti zunt decus, ἱμοοιεαπρὶμ 
posteris moriendo transmiserunt, unum ex 2 3 bonum inamit- 
bilo, beneciorum famam aeternam. qua es decpota late clar⸗ 





ΠΕ ἩΠΟΒΑΈΙΕ ΡΑΙΛΕΟΙΟΘΟ 1. 1. 391 


ἣν ἐχεῖνος ἔχων πρὸς πάντας χαὶ ὑπὲρ βασιλεῖς ἐκλείζετο. ταῦτ᾽ 
ἄρα καὶ ὑποπτευόμενος πολλὰ παρῃτεῖτο τῶν ὄντων. τὴν γὰρ 
ἀρχὴν ἐνεχωρεῖτο τούξῳ μὴ ὅτε βαρδαρειώτας καὶ κορτιναρίους 
μόνον καὶ τοὺς ἐπὶ τοῦ χοιτῶνος ἔχειν, καί γε τοὺς ἐπὶ τῆς εἰσα- 
δγωγῆς, οὖς δὴ καὶ ἑταιρειάρχους λέγουσιν, ἀλλά τι καὶ πλέον 
τῶν τῆς βασιλικῆς ϑεραπείας συνεπιφέρεσϑαι. ἀλλ᾽ εἰς τὸ 
πρῦσϑεν ἰὼν ἐξησϑένει, τὰ μὲν ἑκὼν τὰ δ᾽ ἄκων πρασαφαιρού- 
μέρος" χαὶ γὰρ καὶ τὸ πολὺ τῆς οἰκονομίας ἀφήρητο. νῆσοι γὰρ 
πᾶσαι τὸ πρότερον, Βιτυλήνη λέγω καὶ Ῥόδος, καὶ κατὰ γῆν 
Ἰυλλεῖστώ τε καὶ μέγιστά οἱ εἰς αὐτάρχη πρόνοιαν ἧσαν. τότε δὲ 
καὶ τὴν δουλείαν ἐμφαίνων πρὸς τὸν νεωστὶ βασιλεύοντα, εἴ πού 
τι καὶ εἰς φιλοτιμίας λόγον χλαμύδα παρὰ βασιλέως ἐλάμβανε, 
μέγας ὧν μικροῖς ἱματέοις καὶ εἰς γόνυ μόλις περιεστέλλετο, καὶ 
ὁ ἥρως ἐκεῖνος ἐπὶ τῶν ἀνακτόρων πολὺ πλέον ταῖς παιδικαῖς ἀμ- 
ὁπιχόγαις ἐνηγλαίζετο ἢ τοῖς ἰδίοις καὶ κατὰ τρόπον τοῦ σώματος 
ἔχόνσιν. οὕεως ἐκεῖνος ἐκ τῶν ἔξω καὶ οἷς ἐποίεε, τὴν ἔνδον 
ὀιάϑεσιν καὶ ἃ ἐλογίζετο παρενέφαινεν, ὅπου καὶ αὐτὴν δὴ τὴν 


apud omnes, ples etiam quam imperatores ipsi, praedicabatur. hine vide- 
licet in suspiciones incurrebat regnantium; quibus {||} zoliciti acri cura 
ineumbebant δὰ detrahendum de opibus eius caeteraque gloria, quantum 
citra declarati odii publicam professionem poſssent. cum ergo principio 
concessum eĩ fuisset non Bardareotas δ cortinarios solum ac praefectos 
cudienli habere in ministerio domestico, sed εἴ admissionales, quos hetae- 
riarchos dicunt, εἰ αἱ quid hĩs amplius in regio fere satelſitio censetur, 
qaoeunque iret circumducere libere permissum, deinceps ista contrabi sen- 
δ ἃς resſtringi coepta βυηΐ, modo hoc modo ealio ex illis grigziem exce- 
dentis 2odum honoris insignibus ablestis, nunc ipso, quod ita expedire 
aꝑtiret invidias placandae, δροπέθ abdicante, nunc dominis νοὶ ab invito 
anferentibus. quinotiam plendorem eius obscurare domesticum non con- 
tenti, plaraqué attributae olim potestatis partes paulatim carpendo re- 
somebent, simul dignitatem, simul eius sustinendas fundamenta, proven- 
[5 pecumae annuos, malignitatis iam male dissimulatae minime obscura 
grassatione minuentes. datae 1}}} prius insnlae fuerant pleraeque nes pa- 
rum uberes, Mitylene, inquam, εἴ Rhodus aliaeque, tum ἴῃ continenti 
plurima maximaque territoria, unde ili mercedes δὰ victum aumptumque 
eaeterum amplissimae redirent. cunctis hisce demptis, non modo in or- 
dinem εοὰ οἵ in tam miserum servitutis redactus εδὲ gradum, πὲ palam 
iam cerneretur ambire aulica sedulitate Augustum iuniorem, ac δἷ quando 
is ipi, velut in praemium obsequii, aliquem e suis chlamydem ἀοπαγεῖ, 
rexerenter acciperet indueretque, etsi es, quippe ad formom nondum 
plene aduiti βύδοαπαίδ eorporis, viro, 4υ8}}8 γαῖ ipae, perſectas aetatus 
taturaeque dtioris parum conveniret. ergo videres heros illum ἰδηΐππι 
per regiam fratris aulam curtis οἴ paulum modo excedentibus pueriſium 
menturam tunicarum negreque ad genna promiasis sese multo mogis ἂς 
lihentius ootentare vestibus quam propriis o δῦο domestĩqo vestiario de- 
promptis, σποηθο videlicet ἱρβίαϑ adaptatis odo corporis. δἷς ille, qua 
Georgius Packymeres 1. 21 


P 217 


8322 ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΗΥΜΕΉΙΒ. 


διὰ μαργάρων καλύπτραν καὶ τὰ ὀξύλευχα παράσημα ἀπεβάλετο, 
κατὰ τρόπον ὃς καὶ μετ᾽ οὐ πολὺ ῥηϑήσεται, τὸ ταπεινὸν ἕαυ- 
τῷ προνοῶν διὰ τὸ ἐκεῖϑεν ἀσφαλὲς καὶ πάσης καχυποψίας 
ἀνώτερον. ᾿ 


30. ᾿Αλλὰ πρότερον ἣ τοῦτο ῥηϑῆναι, τὸ κατὰ τὸν μέ." 


γαν κονοσταῦλον τὸν Ταρχανειώτην “Ἀνδρόνικον καὶ ἀνεψιὸν τοῦ 
κρατοῦντος λεγίσϑω. ἔφϑασε μὲν ὃ λύγος καὶ γαμβρὸν ἀπέδειξε 
τοῦτον τοῦ Δούκα Ἰωάννου καὶ ἐξ ἀξιωμάτων σεβαστοχράτορος. 
τούτῳ τοίνυν τὰ κατὰ τὴν ᾿Ορεστιάδα τε καὶ τὰ ἐνδότερα τοῦ 


Alltov ἐπιτετράφατο, καὶ ἣν αὐτῷ συνάμα τῇ γυναικὶ κάϑισμα!ῦ 


Β ἢ “δριανούπολις. ὡς γοῦν ἐκεῖσε ὄντε χρόνος ἐτρίβετο πλεῖστος, 


οὐκ οἶδ᾽ ὅ τε παϑών, ὡς δ᾽ ὃ τῶν πολλῶν λόγος ἔχει, τῷ ἀδελ- 
φῷ Πιχαὴλ ὑστέρῳ γε ὄντι αὐτοῦ εἷς μέγαν δομέστικον κατα- 
στάντι ἐγκοτῶν ἐκτόπως, δι᾽ αὐτὸν δὲ καὶ τῷ τιμήσαντε, βου- 


λὴν βουλεύεται λίαν αἰσχρὰν καὶ τοῦ γένους ἀναξίαν, εἰς νοῦν 15. 


γὰρ βαλλύμενος αὐτομολεῖν πρὸς τὸν πενϑερόν, ἐπεὶ ἐν καταστά- 
σει τῶν ἐκεῖ πραγμάτων ὄντων οὐχ ἀνυστά οἱ τὰ τῆς αὐτομολίας 


Ο διέγνω γίγνεσϑαι, τὴν ἐπὶ τῆς πέτρας σηπίην μιμεῖται, ἐκείνη 


γὰρ (καὶ σιωπῶ τὸν φυσικὸν λόγον οὐχ ὡς ἐξέρασμα τὸ μᾶλαν 


δεχόμενον, ἀλλ᾽ ἀκούσιον διαχώρημα ὑυὲν ἐξαίφνης τῷ φόβῳ 


penitus esset ĩin animo affectus, modestam faſtuque δυροχίογοιι οπιπὶ de 
issionem habitu factiqque gaudebat exterius proferre. quo in genere 
tegmen quoque capitis mergaritis diatinctum εἰ ex roseo candentia 

asuit insignia ultro ac volens, ut paulo post dĩcetur, obſsequiosae e- 
atiae instinctu, humilem in 46 speciem affectans propter aperatam ἐσ ea 
aecuritatem εἰ inalarum de 86 auspicionum abolitionem plenem. 

80. Sed ἰδία priusquam referimus, de magno condataulo Andronico 
Tarchaniota δογογὶβ Augusti filio dicatur. hunc paulo superius narravi- 
mus generum {666 factum ducis Ioannis, dignitate agebasctocratoris: porro 
eidem post istas nuptias credita fuerat gubernatio prorinciae, quae praeter 
Orestiadem εἴ adiacentes huic terras etiam interiorn Haemi complecüiter; 
qua cura ut commodius εχ propinquo fungeretur, domicilii gedem Adriu- 
nopoli fixerat, ubi cum uxore morabatur. ἰδὲ longo iam tempore γνεζεῖ- 
tus, repente nescio quid passus, ut vero plerique aiunt, audita prono 
tione Michaëlis fratris διιὶ minoris in dignitatem magni domestici, incre- 
dibiliter ofſensus tam ipsi quam eĩ a quo is fuerat ἐπ iatum evectus gra- 
dum, δὰ cogitationei valde vituperabilem εἰ genere indignam δύο appu- 
cat animum, consilium iniens transſugiendi δὰ 20cerum. quie vero irac- 

uillo, ut tunc eraat, rerum atatu tuto atque impune id ae facere posce 
esperabat, quo εἰ εχ aententia negotium auccederet, aepiam haercaten 
petrase aibi putavit ĩImitandam. de huius aquaticas animantis natara bre- 
viter dicere non omitto, quod qui observarunt dĩlgentius, traduat noe 
ease illi atramentum in potestate, quasi id δροηΐθ cum vult oromat, ϑοὲ 
atrum latum liquorem piscis huius viaceribus conceptum exorementam ἱρεὶ 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΓΑΕΟΚΟΘΟ L. V. 323 


συστελλομένης καϑεχκτικῆς δυνάμεως, ᾧ δὴ καὶ συμβεβηκότος 

τὸ ζῶον εἷς βοήϑειαν χρῆται καὶ ἀποφυγὴν τῶν δεινῶν) ἐχείνη 

τοίνυν ϑέλουσα φεύγειν τοὺς ϑηρατὰς ἐξιμεῖ τὸ μέλαν καὶ τὸν 

πόντον συγχέει, καὶ οὕτω ῥᾳδίᾳ τῇ φυγαδείᾳ χρῆται. κἀκεῖνος Ῥ 918 
ὁσυγχεῖν ϑέλων τὰ πράγματα ὡς βοηϑησόμενος πρὸς τὴν φυγὴν 

τῇ συγχύσει, ΤἸοχάρων ἐξελϑεῖν γένος παρασκευάζει, οἵ καὶ φα- 

γέντες τὴν γῆν πᾶσαν ἐκείνην ἐπέϑεον ὡς ἐπὶ κέρδει συγκληϑέντες. 

ᾧ τοίνυν ἐχεῖνοε τὸ τηνικάδε τοὺς ἀνθρώπους ἔδρασαν, ἰδίων 

ἀπαιτεῖ σχολὴν πρὸς τὴν τῶν δεινῶν ἐξαγγελίαν, οὐ γράμμασιν 
10 ἀλλὰ. δάκρυσι γνωριούμενα" πλὴν ὡς ἂν ἀσφαλῶς εἴποι τις, οὐχ Β 

ἥττω ταῦτα τῶν μετὰ τοῦ Κωνσταντίγου προτέρων σφαγῶν. 

αὐτὸς δὲ τῇ τούτου συγχύσει προσβοηϑούμενος ἅμα γυναικὶ αὐ-- 

τομολεῖ πρὸς τὸν πενϑερόν. ὁποίας γοῦν τῆς ἀναδοχῆς ἐκεῖϑεν 

εὐμοίρησε, περιττὸν ἴσως καὶ λέγειν, ὅμως δὲ ὕλην ἐδίδου τὴν 
ἰὁμάχην ἀνάπτεσϑαι. καὶ γὰρ τέως ὃ “ούκας τοῖς ἰδίοις ἀρκού-- 

μένος ἡσύχαζεν ἀναμένων, ἔστι δ᾽ οὗ καὶ τὸν ἴδιον τρόπον κατα-- 
σχευάζων ἐπὶ τὰ τοῦ βασιλέως ἐπιτειχίσματα καὶ τὰ περὶ τὰ 
Ἰωάγνινα παρασπῶν. ἠρεμεῖν δ᾽ οὐκ ἦν ὅλως ἐκείνῳ ἀνδρὶ μά- 
χαις χαίροντι καὶ πολέμοις, ἐξ ὧν κερδαίνειν ἀεί ποτ᾽ ἤλπιζεν. 


esse, quod ex contractis metu infirmi et formidolosi animalculi membris 
neceaario effundatur. astutiae porro quasi cuidam eĩus tribuitur, quod 
ipſam neceasitatem velut vertens in consilium, δῖα suffusione liquoris atri 
aialutem plerumque aibi conficit, manus sie efſugiens prensantium. cum 
«οἷαι piscatorem imminere δἰδὶ captantem sentit, evomit atramentum, οἵ 
aquam in qua δὲ, prius pellucidam, turbat obſuscatque: atque in illis 
tenebris efſugii viam invenit. εἷς Andronicus Tarchaniota, ut secure ae 
aine inpedimento deliberatum exequeretur transſugium, turbaro prius ae 
miscere omnia constituit, accitis in Romenas terras Tocharis, qui atatim 
ad octensaam accurrentes praedam, magno numero intra fines imperũ sunt 
viti. quantum autem illi tune cladis, εἰ omnis generis iniuriarum miseris 
illorum tractuum hominibus intulerint, proprii nec parvi operis argumen- 
ἴση eseet, pro maguitudine atrocium malorum non literis aed lacrimis 
acribendi. caeterum id dici aine mentiencdli periculo breviter potest: ca- 
ἰκοιϊδέοπι vantitatemque ista oecasione huie importatam regioni nihilo mi- 
tiorem, miĩnusve acerbom eorndelitate caedium,. avaritisquo rapinarum ea 
faiene, quas aliquanto ante ĩiadem populis irruntione Constantini Bulgari 
Tocharop aecum duoentis ſuerat illata. per hanc ille sibi δὰ finem detti- 
natum utilem confusionem rerum, δ socerum una cum coniuge proſugit. 
αἱ autem exceptos ab eo fuerit, et quis ipsi novi fructas hospitii conati- 
terit, auperfluum opinor nobis οἷ exequi: illad constat, quod δὰ noſtram 
rem (δεῖς, aubininistratum inde praetextum Ioanni ἀποὶ belli in nos mo- 
vendi. eatenus enim ille δὺ}5 contentus utcunque quiescebat oocasionem 
expectans: οἱ quamquam erumpebat nonnunquain impatiens ſoederum ani- 
mus, tentandis, cum aderat opportunitas, munitionibus imperatoris: quo 
in geners quas cĩrca Ioanaina δυμέ δὰ δ attraxerat: tamen larvam ad- 
huc haud plane abiederat; non ille quidem natura talis ut in illa ἀΐὰ 


324 ΟΘΕΟΈΟΘΠ ΡΑΟΗΥΜΕΆΙΘ 


ἡ γὰρ τοῦ εὔεργοῦ σχολὴ καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀργοῦ ἀσχολίαν τὰ μέγιστα 
κατεργάζεται. ὡς γὰρ ἀργῆς ψυχῆς καὶ κατερραϑυμημένης τὸ 
ἐνευκαιρεῖν ἐν κενοῖς, οὕτω ϑερμῇῆς καὶ σπουδαίας τὸ χῳρεῖν 

D ὁμόσε τοῖς πράγμασιν. οὕτως ἦν ἐκεῖνος τῷ τότε τῆς αὐτῆς 
πείρας καὶ στρατηγίας ὕλῃ τοῖς παραπέμπουσι χρώμενος, οὐ πο-5 
λεμῶν ὅτε δόξοι τοῖς ἐναντίοις, ἀλλὰ μᾶλλον τῷ ἐνεργεῖν διεγεί- 
ρων καὶ τὸν ἀπάλαμνον. 

Ῥ 419 31. Ταῦτ᾽ ἄρα καὶ βασιλεὺς δεινοπαϑῶν ἐπὶ τούτοις δυ- 
γάμεις παρασκευάζεται πλείους, πλῆϑος ὡσεὶ τεσσαράκοντα σὺν 
τῷ ναυτιχῷ χιλιάδων, ὡς λέγεται, καὶ παραδοὺς τῷ δεσπότῃ 
πέμπει διὰ ταχέων ἐπὶ τὸν Ἰωάννην. συνεχπέμπεε δ᾽ ἐκείνῳ καὶ 
ἄλλους πλείους τῶν λοχαγῶν καὶ ἐκ μεγιστάνων, ὧν εἷς ἦν καὶ 
ὃν εἶχε δομέστικον τῆς τραπέζης. ὃ δ᾽ ἦν ὃ Καβαλλάριος "4λε 

Β ξιος, ἀνὴρ γεννάδας καὶ ἀνδρικός, ὃς καὶ παρηπόλαυσεν ὕστε- 
ρὸν τοῦ πολέμου τοξευϑεὶς ἐν τῇ μάχῃ παρά του, κἀκείνῳ μὲν15 
κλέος ἑαυτῷ δὲ πεσεῖν εὐκλεῶς παρέσχεν, οὗ κάλλιστον τοῖς νέοις 
πίπτειν πεσών. ὡς γοῦν τὰς δυνάμεις παραλαβὼν ὃ δεσπότης 
πρὸς δύσιν ἤλαυνε ϑαρρῶν ταῖς παρασκευαῖς ὡς καὶ αὐτὸ κινή- 
σων τὸ ἔδαφος, ὃ βασιλεὺς καὶ λαὸν διὰ ϑαλάσσης ὁπλίζει, καὶ 


4. αὐτοῦ 7 


εἰ ανυϊδίϊοπο teneri potse δρογαυείῃγ. quippe vacti pognacisque vir βδίαι, 
nibil nisi vim οἱ bella spirans, εχ quibos aucturum sese fortunes, εἰ lu- 
eris ĩngentibus ditandum confidebat. porro viri atrenui νοὶ ipsum otem, 
negotio remissi ac languidi, rebus peragendis maximis efficacius eſt. nan 
οἱ animae desidis δὸ negligentis est ἴω vanis ibi placere, ἃς ἐείζοειπ δ 
putars complexu exilium bonorom: δὶς acris 6 contrario atque arrectat 
ardenterque maioribus usque inhiabundae proprium eet, prorumpere i⸗ 
opus quavis occasiones, ac nullam frustra offerri morendarum rerum a- 
eom sinere. talis tunc erat dux loannes; ipais illis quas furtim prinun 
attentaret grassatinneulis οἵ δυοσοεβεῖδυδ modicis pro fundamento ulteris- 
rum utens: nec expectans tunc bellare cunn hosti videretur; aed ex δαὶ 
ape 80 commodo articulos occationum captaus: δὲ non minis admones, 
aod agendo expergeſaciens ad versarium indormientem rebus. 
31. Haec ita erant: quibus cognitis indignatus imperator, exorciton 
æmpareat ingentem; numero, ut fertur, quasi quadreginta miniom, nava- 
libus in eam βυπιηδπὶ comprehensis copiis. εἴ ἧσο ἰαπίο apparatu 
Ioami despotae, vadere iſium confestim infestis ignis in Ioennen inbet. 
misit etiam σππὶ eo plures alios tribunorum εἰ megnatam, quorum uuus 
erat, quem domesticum mensae habuit, Ceballarius Alexius, vir geneto 
aus εἰ ſortis. hunc Mars hoc bello pigneratus est, aagitia ἐπ prael⸗ 
aublatom ἃ quopiam ignoto, qui aibi gloriam, hosti honcetum funus pe- 
perit. εἷς enim decus illi conitigit gloriosas mortis ibi oppetĩtas, ubi «:-. 
dere inrenibus est honecticcimum. cum igitor συοσσϊποὶης πιαραΐα hie 
terrectribus copiis ἀεσρσία Ioannes tantis amimis in Occidentem it, 5 


DE MICBHAELE ῬΑΒΑΕΟΙΟΟΟ L. IV. 325 


στόλον ἐξαρτυσάμενος ἱκανὸν ἐκ πόλεως καὶ τῶν ὁπουδήποτε χω- ἢ 
φῶν τε καὶ γεωρίων, ὡς εἶναε τὰς πώσας ναῦς μακράς τε ἅμα καὶ 
ταχυναυτούσας τρεῖς πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα, παραδοὺς ταύτας 
τῷ πρωτοσεράτορε Φιλανθρωπηντῷ καὶ αὐτὸν ἐχπέμπει, ταῖς 

᾿ δ. 4ατινιχαῖς χώραις προστάσσων, εἴ ποι παρείκοι, προσβάλλειν" 
οὕτω γὰρ μᾶλλον εὐοδεῖν τὸν κατὰ γῆν πόλεμον ᾧετο, εἰ ἔχοντες 
χαϑ᾽ αὐτοὺς οἱ “Ἰατῖνοι τὸν περὶ σφίσι φόβον τῆς πρὸς τὸν 
Ἰωάννην βοηϑείας ἀπόσχοιντος καὶ δὴ τὴν ταχίστην τῷ τόπῳ D 
τῶν γίων Πατρῶν ἐπιστάντος τοῦ δεσπότου ἔχπληξις κατεῖχε 

Ἰοπάντας χαὶ ταραχή, ὡς προσχωρεῖν μὲν ἐντεῦϑεν ἐκείνῳ τὰς χώ- 
βας, γνωσιμαχεῖν δὲ τὰ φρούρια ὡς μικρὸν ἀντισχόντα, ὅσον 
ἀφοσιώσασϑαι τὴν πίστιν τῷ Ἰωάννῃ, προδοῦναι μὴ ἐνεγκόντα 
τὴν ἔφοδον" ποῦ γὰρ ἄν τις καὶ ἤλπισεν ἐξ ἄλλου τινὸς τρόπου 
xal μηχανῆς σώζεσϑαε; ἃ μέντοι γε Ἰωάννης τοὺς περὶ αὐτὸν καὶ Ε 

δ μόνους ἔχων, τῷ πλήϑει κατὰ πολὺ λειπόμενος, ταῖς ἐπινοίαις 
ἐπεχείρει σώζεσϑαι. ὅϑεν καὶ νῦν μὲν ἔνϑα νῦν δ᾽ ἐκεῖσε προ- 
βαίνων, ὡς οἷόν τε ἦν, κατησφαλίζετο τὰ αὐτοῦ" τὸ γὰρ χωρεῖν 
εἰς μάχην ἕν τε τῶν ἀδυγάτων ἐδόκει. ἀλλ᾽ οἱ τοῦ δεσπότου 
ἰχνηλατοῦντες οἷον ἐκεῖνον ἐπέτρεχον συνεχέστερον, προχατα- 


terram μα dubis 56 οοπουδατθπηι confidere videretur, destinavit impe- 
rator eodem quoqus classem ornatam oneratamqueo snperbissimo delectu, 
cum εχ urbe tum ex cunctis provinciis ac navalibus diligentissime habito, 
ita αἱ numerus navium partim longarum partim celerum δά tres et ae- 
ptaagiuta ascenderet; quas commendans protostratori Philanthropeno, ius- 
sit eum cum ea clatae oras legere Latinicarum regionum, inſestaaue ha- 
bere, ac sicubi res ferret exscendere incursionibusque urere, δῖος arbi- 
tratas certius faciliusque processuras ad δύεπι plenao victoriae belli uni- 
γεγεὶ rationes, δὶ proprio impliciũ periculo Latini cogitare de mittendis 
loanni auxiliis prohiberentur. cum ergo velocistimo despota Ioannes in 
locum esset pervectus novarum Patrarum, ingens ibi cunetos terror εἴ 
conaternatio turbavit, adeo ut εἰ passim pagi εἰ oppida 66 dederent, ar- 
cium vero praesidia inter ancipites sententias fluctuarent. exigna nec 
longam, ut apparebat, valitura ſidei Ioanni datae reverentia cohibente ab 
ἦρδο δὰ primam βίαια irruptionem prodendo: nam δὰ extremum vitare 
δὲ posso deditionis necessitalem desperaverant, utique eum circumapicien- 
ὥδυς caneta, salntis alia via expediendae ratio humanitus appareret 
nulla. inter haec Ioannes ipae pascim desertos ἃ plerisquo, nec alio iam 
ſere quom familiarium domeaticorum septus comitatu, arte atque ingenio 
anpplere defectum opum οὐ capiti ac zummas rerum 2uarum quam posset 
opt δ conzulere nitebatur, loca ox locis mutans, nusquam diu consisteus, 
nune hie, mox illic improviso apparendo, conatus insequentium, quoad 
poterat, frustrans. nam manum cTonserere, εἰ aleam iacere praelii, de- 
atitutam copiis, ultra omnem τ facultatem, ita cogitationem erat. porro 
daces ἃς —* despotae late per regionem sparsi ducem hostium ubi la- 
teret omnibua vestigiis indagabant: serntanteſ assidus loca cuncta quibus 











896 GEORGI PACHXMERIS 


Ῥ 920 λαμβάνοντες τόπους οἷς αὐτὸν ᾧὥοντο σώζεσϑαι, ὅϑεν καὶ τῷ 
᾿ ἀποχωρεῖν μὲν προσῆγεν ἐχείνους, τῷ δέ γε δειλίαν ἐμφαίνειν 
ϑαρραλεωτέρους ἐποίει προσβάλλειν" τῷ γὰρ πλήϑει περιῆσαν, 
καὶ κατημέλουν διώκοντες. ὡς δὲ κόρον ἐκεῖνος ἐλάμβανε τῆς 
ἀποφυγῆς καὶ τὰ ἔξω προσυπώπτευεν ἤδη τῶν ἁπάντων χαχαλη- 5 
φϑέντων, ἔγνω φρουρίῳ ἑαντὸν πιστεῦσαι, καὶ φέρων ἑαυτὸν 

Β ταῖς Πάτραις ὄχυρᾷ πόλει καὶ ἐκ νέου συστάσῃ δίδωσι καὶ πι- 
στεύει φυλαχϑησύμενος. καὶ ὃ μὲν καταφυγὴν ὀχυρὰν εἶρε τὰς 
Πάτρας, οἱ δ᾽ ἀμφὶ τὸν δεσπότην μαϑόντες τὴν πόλιν χύχλῳ 
περικαϑίζουσιν. καὶ συχναὶ πρὸς τοὺς ἐντὸς διαμηνύσεις ἐγέ- 10 
γοντο τοῦ δεσπότου, ἑαυτοῖς μὲν προνοεῖν τῶν βελτίστων, ἐκεῖ- 
ψον δὲ παραδόντας οὠζεσϑαι" μὴ γὰρ ἀποχωρεῖν ἐχεῖϑεν, μὴ 
ἄλλοϑί που τραπέσϑαι, μὲ φροντίσαι τὰ φέριξ καίοντα χαὶ 
ἀγροὺς κατασχάπιοντα καὶ ἀμπελῶνας τέμνοντας, καὶ τέλος καὶ 

Ο αὐτοῖς ὡς πολεμίοις χρώμενον τέλεον ἀφανίζειν, κἂν ὅπῃ καὶ ὃ 1 


eum abacondi vel exigua δυδρίοῖο esse ρμοδδβεῖ, unde cum ille latebra— 
aubinde mutans continuo ſugeret, trahebat post se hostes, ulterius εἰς 
aemper in eius ditionis sess promoventes intima: quos ille iĩpae mauniſestis 
deprehensus indiciis ducis fugientis timor audaciores scilicet in δὲ inve 
hendo faciebat, fretos utique qua clare praevalebant multitudine, πεῖ 
magnopere formidandum quidqquam arbitrantes ab eo qui viribus palan 
diffidens, apes salutis omnes in fuga reponeret. ut autem saatiĩs denique 
illum deaultorii erroris οἱ ſugae infinitae taedinm cepit, aimulque cun- 
ctantium ab exteris auxiliorum suspicatus coniectura causam, ab uuirer- 
ais iam 56 δοοΐΐα derelictum intellexit, arci cuipiam munitae caput salu- 
temque confidere decrevit. ergo δὲ Patras conferens (praeraluda hec 
erat εἰ propugnaculis recens atructis munitĩssima civitas) eo δα incluiit, 
idoneum id praesidium ratus cui suinmam rerum εἰ reliquias fortanae in 
extremo discrimine custodiendas recto erederet. at despota Ioannes qui 
tanquam indagius οἰδυδᾶπι feram venator undique vestigans nullum finen 
quaerendi Ionnnis ducis inque suam potestatem redigere conandi facie 
bat, ubi cito cognovit Patris eum incluaum, eo confestim exercitum r- 
iens corona urbem circumdedit, prono δὰ id usus studio ducom ac αι" 
itum, quos οἴ ipsos belli uno in capite patrandi percupidos alacritate 
Βτοιοίορας δὰ contendendum mira ipea non dubia vicinia praedae, οἱ 
udum inhiaverant, quam suis utique iam manibus elabi negabent pose. 
crobris ante omnia colloquiis δὲ promissionibus tentatã obaessorum ἂν 
obsidentibus animi sunt. proponebatur ipsis per subinde πιδδβοβ pellas εἰ 
quaestuosa conditio, paciscendi δὲ δὲ praeter incolumitatem aecuram, an- 
pliscima certistimaque praemia, quae promereri atatim ροδδβοῦς ſacili de 
ditone unius hominis, causae tot malorum vel in praesens urgention 
vel in futurum imminentium. aic enim certo haberent: nunquam inde ab- 
acesauros, aut alio quovis respectu arertendos Romanos nisi conſfecta re: 
nec interim parcituros, ant ulla imisericordia revocandos ab urendis tou 
regione frugibus ac tectis, agris ac satis conculcando corrumpendis, es- 
cidendis vineis, denique ipais, δὶ accipere oblata recusarent, tanquaun 
hostâbus inexorabilĩter inſensis, omni Ῥεῖ clado perdendis, quantacunqt⸗ 








DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 327 


χρόνος προβαίη. ταῦτα τοῦ δεσπότου διαμηνύοντος ἐχεῖνοι, ἢ 
ταῖς ἀληϑείαις ἢ παρ᾽ ἐκείνου προβιβαζόμενοε ἔνδον ὄντος, 
ἠπίως τε ἀπελογοῦντο καὶ προσελιπάρουν σφᾶς τῶν ὁρμῶν ἀνεῖ- 
ναι, μετ᾽ οὗ πολὺ προδοῦναι καὶ τὸν Ἰωάννην καϑυπισχνοίμενοι. 
δὡς γοῦν μεταξὺ χρόνος ἐτρίβετο, καὶ οἱ μὲν ἀναβολαῖς ἐναιώρουν 
τὴν προδοσίαν, οὗ δὲ ὅσον οἴπω ἀνύσωι τὸ πᾶν ἤλπιζον, ἐπι- 
χειρεῖν τε τῶν συνήϑων ἔγνω ὃ Ἰωάννης. καὶ σχοπητέον ὡς ἄρι- D 
στα. νυχτὸς γὰρ ἑαυτὸν σχοίνοις διὰ τοῦ τείχους καταχαλάσας, 
ὡς μὴ φωραϑείη διὰ στρατοπέδου βαδίζων, εὐθύς τε μετασχη-- 
τὐματίζεταε καὶ χλαῖναν μὲν μέλαιναν περιτέϑεται, χρατεῖ δ᾽ ἀνὰ 
χεῖρας ἵππου ῥυτῆρα, καὶ κατὰ ϑεράποντα μετασχευασάμενος 
χαϑευδόντων περὶ μέσας νύχτας ἅπαν τὸ στρατόπεδον διεξήει 
ἐρωτηματικῶς ἐκφωνῶν συχνάκις περὶ ἵππου δῆϑεν ἀπολωλότος. 
καὶ οἱ μὲν κατημέλουν, οἱ δὲ καὶ ἀπελογοῦντο ἔνδοϑεν τῶν σχη- 
Ἰδγῶν μὴ ἰδεῖν τὸ σύνολον, ἐχείνου καὶ τὰ εἰς εὕρεσιν δαψιλῆ κα- Ε 
ϑυπισχνουμένου. καὶ οὕτω λαϑὼν τὰς ἁπάντων γνώσεις ἀπο-- 
λύεται μὲν τοῦ Ῥωμαϊκοῦ στρατοπέδου, ἐνσκευασϑεὶς δὲ ἅμ᾽ ἕῳ, 
χαὶ δι᾽ ἀδήλων τὰς Θήβας ἐν ἡμέραις μετρίαις καταλαβών, μη- 


δὰ id perficiendum patientia opus eſsset. nam sibi abundare otium, εἰ 
unice vacare soluto curis alĩis, quantumlibet spatium in ea obsidione con- 
imere. talia denuntianti despotae Patrenaes sive vere sinceraque men- 
εἰς propriae aententia, sive iia faciendum suggerente, quem intus secum 
habebant, Ioanne duco, mansuete modesteque respondebant; excusantes, 
maturam ĩn praesenti rem non esse; suppliciter orantes remitti tantisper 
oppugnationis impetus; magnum brevis morae pretium fore: nam se in- 
terim confirmatâs viribus, ubiĩ praesidio, quod impositum cervicibus per- 
ferrent, eluctando satĩs poeaent, omnia quae poscerentur efſecturos et 
loannem in σθδπι redactum potestatem tradituros. auditae preces sunt. 
vis auspenditur; fides expectatur promissornm. longum ἴῃ his tempus 
abit. Ninc Patrenaibos in artificio quod prodesse coeperat, gnaviter per- 
itantübus, indo Romanis ape aibi vana victoriae proximae blandientibus. 
δος articulo rerum tentandum aliquid magnum dux Ioanues conætituit, 
δόμα in conzilium, praeter ipei familiarem innatamque audaciam, ex- 
trema necessitate rerum suarum ultimo iam in discrimine pendentium. 
noctu per fidos paucos, inratos arcano factum hahituros, demitti se cu- 
ravit ſunibus por muruin, veste antea mutata, πὸ posset agnosci. tum 
ut erat aago nigro in famuli apeciem larvatus, equi habenas manu tenens, 
nocte eoncubia dormientibus cunctis, per media transit caſtra, identidem 
inquirens aupplĩci clamore, δὶ quis sciret quo abiisset aibi elapsus equus 
doilni, monatrare ne gravareiur: megnamn indicii mercedem fore. sic 
enntem si qui vigiles videbant, procedere sinebant nihil auspicoti: ali 
abditi tabernaculis quos 30nnus ab audiendo non arceret, negligenter 
reddita intus vooe respondebant negantes equum aibi visum. in hunec 
modnm impune traiectis quam late patebant castris Romonis universis, 
rub auroram per vias occũltas contendit Thebas versus, quo paucis die- 
bus inexpectatiacimus pervenit. qui enim ibi quidquam praemoneri de 


328 ΟΕΌΒΟΙ ΡΑΓΕΕΕΕΙΘ 


δενὸς τῶν αὐτοῦ εἰδότος (οὐδὲ γὰρ οἱ ἔνδον Πατρῶν πλὴν τῶν 
υἱκείων καὶ οἷς ἐπίστευεν ἤδεσαν, οἵ δὴ καὶ ἐφ᾽ ἡμέραις ἔμελλον 
συσκιάζειν τὸ δρᾶμα τοῖς ἐν τῇ πόλει μὴ φαινομένου τοῦ Ἰωάν- 
νου), ἐκεῖσε τοίγεν τὸν μέγαν χύριον καταλαμβάνεϊ, ὁμωνυ- 

Ῥ 921 μοῦντά οἱ ( Συριωάννης γὰρ κατὰ γλῶτταν ἐλέγετο), καὶ δὴ 5 
προσλιπαριῖ βοηϑεῖν, εἰς πίστιν δὲ τῶν σπονδῶν ξαυτοῖς καὶ 
κῆδος ἐτίϑει γενέσϑαι, ὡς λαβεῖν ἐκεῖνον γαμβρὸν ἐπὶ ϑυγατρί. 

ὁ δὲ μέγας κύριος Ἰωύώννης τὰ καϑ' αὑτὸν μὲν παρῃτεῖτο, ὡς 
μηδ᾽ εἶναί οἵ δυνατὸν ἐπὶ συζυγίᾳ καταλῃφϑῆναι ἀσϑενεῖ γε ὕντι 
καὶ ποδάγρᾳ δεινῇ προσπαλαίοντι, ἀδελφὸν δέ οἱ εἶναι τὸν παῖδαιο. 
Γουλίελμον, ὃν χαὶ εἰς κῆδος οἷον ἐκεῖνος προύτεινε καὶ λίαν 
χρήσιμον παρεδείχνυ. ἀλλὰ τὰ μὲν τοῦ κήδους καὶ ὕστερον 

Β ἔλεγε τελεσϑήσεσϑαι τῶν συναλλαγμάτων χειμόγων, ὃ δὴ καὶ 
γέγονε" τότε δὲ τριακοσίους χαβαλλαρίους δοὺς αὐτῷ, ἢ καὶ 
πλείους, ὡς λέγεται, ἐξ αὐτῆς ἀποπέμπει, ἄνδρας ἀρεϊκοὺς καὶ 15 
πολλῶν τιγῶν καϑυπερτεροῦντας. οὖὗς λαβὼν καὶ τοῖς αὐτοῦ 
προσμίξας διὰ ταχέων, ὡς μηδενὶ φωραϑεέη, καιρὸν ἐπιτηρήσας 
ἐμπίπτεε τῶν πραχϑέντων μὴ αἰσϑομένοις μηδέ τε προσδοχῶσιν, 
ἀλλ᾽ ἐν ἀνέσει παντοίᾳ διάγουσι λογισμῶν ὡς ἔνδον ἐγχεκλεισμέ- 

Ο γου. τέως δὲ ὡς εἰσβάλλει ποτὲ στρατὸς ἀχούσαντες σχεδὸν ἔτα- 90 


eĩus ad venta potuisset, quem πὸ Ῥαΐγοηδεβ quidem Patris exceasisas adhue 
noverant, paucis illia domesſticorum factum, cuius aoli erant conscũ, εὶ- 
lentii quod aancte promiserant διὰθ δυπιηὶδ celantäbus, οὐ prout conre- 
nerat Ioannis absentiam tegentibus artificio ſfacilo avertente curiosas au- 
apiciones zolicitas praesertim et 8110 attentae tal atatu cĩvitatis. at. Ioan- 
nes magnum Thebis dominum invenit sibi cognominem: Syrioannes quippo 
lingua illic usitata vocabatur. hunc adiens inſimis precibus orat ut abi 
auxilietur, oblata in pignus foederis propria filia ἱρδὶ nuptura. δὰ οὰ 
magnus dominus Ioannes negabat se aptum nuptlis, quippe cum malis 
desperati remedii aliis, tum incurabili praesertim connlictatum podagra. 
δεῖ fratrem ſibi esss adolescentem Gulielmum, quem in iatam — 
aibi valde probatam δὲ utrimque iedicatam utilem offerret. verum haec, 
inquit, *inm nunc inter nos conventa auo videlicet curabuntur tempore, 
prout est rerera factum, istia deinde rite celebratis nuptiis: *nunc υ 
quod instat praevertamus, accipo 8 me auxilia quae poſtulas.“ datisque 
illi caballariſs trecentis, aut τι. quidam aserunt pluribus, eum continao 
dimisit. erant hi bellatores lectiuimi omnes, pluriumque instar ainguli. 
hos auis admixtos aumma celeritate parique ailentio, ne ullo δοιδα rei 
quae parabatur hostes admonerentur, castris δὰ Patras poæitĩs admovens, 

ea opportuno captato tempore totis viribus irrumpit. omnium horum 
proraus ignari Romani orant, nihil tum minus quam tale quidpiam expe- 
etantes. quin, ut in aupina aecuritato fieri amat, in onnis 8ὸ geeeris 
remiasiones relaxaverant, curas z2olvente cunctas opinione, cuũ ut certis- 
aimae acquiescentes persuaicimum habebant Ioannem utique ducem, 8 
400 uno metnere alquid poterant, conclusum tenerĩ aree, quam artisciua 


DE MICAAELE PALAEOLOGO L. IV. 329 


ράχϑησαν, ἀγνοοῦντες τὸ δρᾶμα. τότε τοίνυν συμμίξαντες ἔν-- 
ϑὲν μὲν οἱ περὶ τὸν ῬΡιμψᾶν Πέρσαι, πολὺ δὲ τὸ Ῥωμαϊχὸν καὶ 
οἱ περὶ τὸν δεσπότην κράτιστοι, ἐχεῖθεν δὲ οἱ περὶ τὸν ᾿Ιωάννην 
'παλοὶ καὶ οὗ αὐτοῦ πολλοί γε ὄντες χαὶ μάχιμοι συνερρήγνυντο. 
4“χαὶ συμπεσόντες ὀλίγοι πλείους ἐνίχων. οἱ μὲν γὰρ τῇ κατ᾽ αὖ- 
τοὺς συντάξεε θαρροῦντες ἀχμῆτες ὄντες καὶ ἐξ αὐτῆς ἕτοιμοι 
προσβαλεῖν κατὼ τρόπον ἐνέπιπτον" οἱ δὲ τοῦτο μὲν τῷ ἀπροσ- Ὁ 
δοκήτῳ καταπλαγέντες, τοῦτο δὲ καὶ πλῆϑος σύμμικτον ὕντες, 
ἐν οἷς ἀνάγκη καί τινας καὶ παρὰ τὸ χρεὼν ὀρρωδεῖν, ἀτάκτως 
[0χαὶ ὡς οὐ σφίσι ϑαρροῦντες ἐμάχοντο. καὶ τέλος τῆς πρώτης 
φάλαγγος ἐχλυϑείσης αἱ κατόπιν ἐν οὐ προσηκούσαις δειλέαις 
ἦσαν, καὶ συνεταράσσοντο καϑ᾽ αὑτοὺς ϑορυβούμενοι, καὶ μι- 
χρὸν ὀπισϑοποδοῦντες τέλος εἷς φυγὴν ἔβλεψαν, καὶ τὸν πρότε- Ε 
ρον ὁ ἐπιὼν κατηπόδει, κἀκείνῳ ἄλλος προσέπαιε, καὶ οὕτω συγ- 
ἰὁχυϑέντες ἀπεδύοντο μὲν τὰ ὅπλα ἀπέλυον δὲ τοὺς ἵππους, καὶ 
μόνοις ποσὶν ἐθάρρουν τὸ σώζεσθαι, πολλὰ τοῦ δεσπότου τὸ μὲν 
συνιστῶντος εἰς ϑάρρος τὸ δ᾽ ἀπειλοῦντος, ἔστι δ᾽ οὗ γε καὶ 
παροτρύνοντος. ἐχλίγϑη δ᾽ ἡ μάχη, εἶπεν ἄν τις ποιητικῶς, 
χαὶ τῶν τοῦ δεσπότου φωνῶν ἠλόγουν, περὶ ἑαυτοῦ τετρεμαίνων 


2. τὸν] τοῦ P. 5. ἐνίκων] ἐκείνων P. 


ipss undique obsidione eircumcingerent. δὰ primam igitur impresnionem 
re videlicet inopinatissima perculsi turbatique nostri omnes aunt: atete- 
runt tamen in armis Persas sub Rimpsano, megna pars Romani exerci- 
ins, in primis vero Ioannes despota cum fortissimis soorum. in hos in- 
vectus dux Toannes com διΐδ Italis, plurimis οἱ ipais manuque promptis- 
Simis, praelivom commisit aere ac cruentum, quo Romani ab Italis plures 
ἃ paucioribus plane victi gzunt. nam hi confirmatis animis, ordine ser- 
vato, fortes ipai exercitatique congressibus bellicis, parati re proviss, 
discipñnae industriacque vim admiscentes ineluctabilem ruebant in adver- 
808, illi primum casus novitate attoniti, deinde ut vulgus ὁ vario mi- 
atum genere male cohaerentes, nece ita lecti omnes ut non inter ſortes 
ignavi quidam horrore periculi trementes incomposite ——— εἰ diſfi⸗i 
praesentibus tutiora cireumspicorent, succubuernat ad extremum. porro 
iſta phalange priore disaipata fractaque, qui retro ἴω aubeidis etabant, 
pudendo correptiĩ πιεῖ, confusam σὲ tumultuabundom utcunque obücien- 
tes aciem, statim pedes retulerunt, initio cum quadam ordinis cura, mox 

temere quoquoversum impetu trudentes inricem incurrentesque 18 
δέξο mutuo, dum praevertere praecedentem posterior atudet. denique 
188: confosions praevalento pro 860 quisque arma exuere, equos dimittere, 
pedĩbus szalutem quaerere, despota quidem revocante δὰ officium, hor- 
tante, increpante, minas ubi caetera non profnerant addento, poſtremo 
—— manu quosdam οἱ in hostem vertente. ἔγαδίγα omnia: inelinata 
emel, ut poetice quis dixerit, pugna, πιεία videleet lymphatâ πὸ sen- 
Ὦγο quidem voces de⸗potae, nedum curare videbantur, δὰ aibi privatim 


390 ΘΕΟΙΟΙ ΡΑΓΟΒΥΜΕΒῚΒ 


ἕκαστος. ᾧοντο γὰρ μὴ τριακοσίους ἢ καὶ τούτων διπλασίους ἢ 
καὶ πλείονας εἶναι" ἀλλὰ τῷ κατὰ σφᾶς πλήϑει τὸ πλῆϑος τῶν 
Ρ 992 ἀντιπάλων ὥριζον, ὡς οὐκ ἂν ϑαρρησάντων, εἰ μή γε καὶ αὐτοὶ 
πλείους ὄντες τοῖς τόσοις ἐπήεσαν. τότε καὶ ὃ δεσπότης ἀποχα- 
ραδοκήσας τρέπει τε χαλινοὺς καὶ τὸν ἵππον ἀνιεὶς κατὰ χράτος ὁ 
φεύγει. κἀντεῦϑεν ἦν βλέπειν ἄλλους μὲν πίπτοντας, ἄλλους 
δὲ φεύγοντας, τοὺς δὲ ϑάμνοις κρυπτομένους καὶ πρὸς τὸ σώζε- 
σϑαι ἱκετεύειν ἑτοίμους ὄντας, ἄλλους δ᾽ ἀπορρῶγας καὶ πέτρας 
καλαμβάνοντας, ἄλλους δ᾽ αὖϑις ἀπαγομέγους, ὑπόσων ἡ λίχνη 
Β χεὶρ ἐκείνων καὶ πρὸς τὸ σφάττειν ἀπότομος τῷ μεταβόλῳ τῆς 10 
τύχης μαλασσομένη παρὰ τὸ δόξαν σφίσιν ἐφείδετο. πᾶσι δ᾽ ἢ 
μοῖρα ἦν ὄλεθρος, σώμασι, χρήμασιν, ὅπλοις, ἵπποις, αὐτοῖς 
ἐνδύμασι" τὸ γὰρ ὅμογενὲς μὴ διόλου ἔπειϑε σφάττειν, τὸ δὲ 
γυμνοῦν τὸν ἁλόντα ὡς ἐνδυμάτων πᾶσιν ἐπ᾿ ἴσης ἦν. τῶος 
φευγόντων ταῖς φορηταῖς οἰκίαις ἐπιϑέμενοι τῶν μεγιστάνων καὶ 15 
αὐτοῦ γε τοῦ δεσπότου πολὺν ἐξεφόρουν τὸν πλοῦτον" ἐχπώματα 
Ο γὰρ ἐκεῖνα καὶ ἔπιπλα καὶ ὅπλα καὶ ἵππους καὶ ϑεραπείαν ἄλλην 
χλιδῶσαν τρυφῆς ἐξεκένουν, μέχρι καὶ αὐτῶν τῶν ἐπιπόδων 


9, ὁπόσον P. 


conulendum aolicitudine unico omnium versa. putabant enim non trecen- 
tos aut duplo triplove plures, sed plane pari zaltem, ſorte auperiore ipeis 
numero hostes instaro victores: quomodo enim niei multitudinis aibi con 
acii maioris talem exercitum invaderent ὃ eatenus sustinuerat despota 
belli dortem expectans: tune tandem desperatis haud dubie rebus, verus 
equi habenis in fugam 20 quam effurissimam avertit. hinc iam miserabi- 
lis facies campi. videres ibi alios cadentes, alios fugientes, qnosdam "6 
abdentes inter ramos arbustorum, paratos tendere supplices moanus; to- 
tiores alios latebras in praeruptis petrarum fissuris quaerero; ποῦ μδῦουδ 
in aer vitutem trahi, quibus videlicet praeter 2pem parcerent erudeles l- 
oet illae ac in caedes promptae manus, satiĩetais aneviendi, δὺς emolliente 
quodam miserationis humanae senen in tam subita conversione fortounae. 
fatale autem ingruerat exitium cunctis pariter rebus, corporibus, pec 
niis, armis, equis. veſtibus ipais miserorum, quibus δὶ forie commendats 
communione generis condonaret vitam misericors humanitas victoris, 8 
apoliandis tamen ĩidem nihil avaritiam tempus auum nactam avertebat. 
itaque paasim congestarum avida apoliations vestium magni εἰ ioricen 
fero pares unicuique Italorum acervi conſstabant. his in campo 
rapacitas in atativa desolata fuga exercitus incubuit. tabernacula porta- 
tũlesque domos illie proceres Romani militantes, despotaque in ΡΠ], 
pro copia culusque magnifice instructas habuerant. in has praedatoce⸗ 
versi multum inde divitiarum exportarunt. pocula enim illa, qualibr⸗ 
principes utuntur, exquisitam auppellectilem, arma, equos, alis inctru- 
menata usus familiaris, totumque illum apeciose delicatum apparatum 56" 
oque luxurias converrentes οχμιβυδογαηί, avars uaqus δὰ ρεΐ- 


perbas r 
viscalam diligentia, aiquidem ipeos quoque aculeos calcarium 


DE MICHAELE ῬΡΑΓΑΒΟΙΌΟΘΟ L. IV. 331 


μυώπων, πλεῖστα παρακερδαίνοντες" καὶ τηνικάδε οἷ τότε ἔδει- 
ξαν προφανῶς τὸ τοῦ ᾿Αντισϑέγους ἀληϑινόν" φησὶ γὰρ ἐκεῖ- 
γος πάντ᾽ εὔχεσθαι τὰ καλὰ τοῖς ἐχϑροῖς πλὴν συνέσεως, ὡς 
πάνϑ᾽ οἷά τε παρὰ τούτοις γενέσϑαι, ἣν σύνεσιν ἔχοιεν. ἐδή- 
όλωσαν δὲ καὶ τὸ τῆς εὐβουλίας χρῆμα τοῖς ἀντιξοοῦσι καὶ μᾶλλον 
χρήσιμον" χιλιάδας γὰρ τόσας ὡς καὶ εἰς μυριάδας ποσοῦσϑαι ἕν Ὁ 
παρεστήσατο βυύλευμα, καὶ οἱ χϑὲς πλουτοῦντες καὶ τρυφῶντες 
τοῖς πλήϑεσι σήμερον ταπεινοί τὲ καὶ πενιχροέ, ἀνταγωνισαμέ- 
νης τῆς ἀβουλίας. ἄρχοντα γὰρ χρὴ πειρᾶσϑαι καὶ κινδυνεύοντα 

10 ὡς ἢ νικήσοντα ἢ εὐχλεῶς πεσούμενον. κχατὼ τί γὰρ καὶ ἄρχοι, 
εἰ μή γε προμηϑοῖτο τῶν ἄλλων, ὧν ἄρχειν ἐτάχϑη; καὶ αχοπὸς 
μὲν οὐκ ἀνεύϑυνος, εἰ μὴ προείποι χαὶ προφυλάξηται, ἄρχων 
δ᾽ ἀνεύϑυνον πάντως, εἰ μὴ προκινδυνείοε ὧν ἐτάχϑη σκοπός; Ἐ 
οὐμενοῦν, οὔ" πολλοῦ γε καὶ δεῖ. 

1ὅ Οὕτω μὲν οὖν παραλόγου τῆς τύχης συμβάσης καὶ τῶν 
ὑπολελειμμένων κατεπτηχότων, ἀνεῖσα τὸ πτερὸν ἦ φήμη ϑεὸς 
οὖσα, ὡς λέγεται, περιαγγέλλει τὸ δυσχερὲς ἐκεῖνο καὶ ἀπροσ- 
ϑόχητον σίμβασμα, πολλοῖς μὲν εἰς λύπην, ἄλλοις δὲ καὶ εἷς 
ἔχπληξιν, τοῖς δ᾽ εἰς κατάγελων, οὖς δὴ καταφρονεῖν ἔπειϑε 


gentes apponebant lucro, talĩ zuccessn demonstrante maniſeste quam pru- 
deas votum fuerit Antisthenis omnia hostibus optantis bona praeter men- 
tem: nam cuĩ consilium defuerit, eius thesauri quantivis in pracdam 88-- 
pientioriĩ cedent. en millia bellatorum toties multiplicata ut myriadem non 
unam conflarent, ita evertit afflixitque momento consilium hominis unius, 
ut tot illi ὃς tanti εχ heri opulentis εἰ copia rerum usque ad luxum οἱ 
delicias cĩrcumfluentibus hodie humiles, egentes, vagi palmas porrigerent. 
non mendicitate magis quam professione dedecoris proprũ, quos συ ipau- 
rum a2ocordia debellasset. nimirum ducem exercitus ſortem quidem εἰ vi- 
ἴδ quoque ac sanguinem pro gloria victorias pacisci certum, aed prae- 
terea vigilem ac futuri providum esse oportet, semperque acri solertia 
intentum, no quis inopinatus ingruat casus. id enim officii omnis prae- 
ſectura, πιδχΐπιο autem militaris, a2ustinet. δὰ hoc, inquom, tales in 
animmo collocantur, οὐ longe prospiciant. δὴ enim speculator in culpa est 
qui non praeviderit, non praeindicaverit perniciem ingruentem cuius ob- 
serrando appulaui constĩtntus in 3pecula fuerit: dux habebitur innocens, 
qui non praescierit, non praecaverit insidias, ſurtivosque impetus augaci- 
ἰδία pracoceupans, mature obrians averterit, quod potiaimum ut faciat 
in id evectos fastigium est ἢ non proſecto. minime id inquam; πες de 
hoe quiquam qui aſpiat dubitaverit 

eterum ut hune inopinatissimum casum strenue, ut solet, in omnes 
ἰδία partes fama vulgavit, varios in varũs repens nuntius excita vit ani- 
morum motus. maltos gravi dolore aſſecit; non paucos usque δὰ δίῃ 
ΤΕ perculit; quibusdam laetus accidit, οἱ risum nostro ludibrio morit. 
denique non deuerunt qui εχ inetu, quo prius tenebantur ſtomanae μο- 
tentiae, in contemptum trunirent, οἱ praecipuum copiarum imperii robur 


382 GEORGI ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


ἕ 


τῶν μηκέτ᾽ ὄντων καὶ τοῖς λειπομένοις προσεπιτίϑεσϑαι. ἀκχού- 
σαντες γὰρ τὸ περὶ τὸν Εὔριπον ναυτικόν, οἷς δὴ καὶ εἷς τριά- 
Ρ 993 χοντα ναῦς ὃ στόλος ὀλίγου δέοντος ἐξηρτύετο, κατεϑάρρουν 
τῶν ἐπὶ δὶς καὶ τρὶς πλείστων. καὶ δὴ ἐξ αὐτῆς γε ναυστολησά- 
μενοι κατὰ τοῦ βασιλείου στόλου ἐξώρμων ναυλοχοῦντος περί πουϑ 
τὴν Ζημητριάδα, ὡς αὐτίκα φανέντες αἱρήσοντες. καὶ ἅμ᾽ δρ- 
μήσαντες ἔφϑασαν, τῇ παραυτίκα τόλμῃ καὶ μόνῃ ἀραρότως ἐλ- 
πέζοντες καταπλῆξαι τοῖς πρὸ τοῦ κατεπτηχύτας σφάλμασιν. 
ἐφῆπται δ᾽ ἄρα καὶ τούτοις παρὰ μικρὸν οὐ μιχρὸς κίνδυνος, 
Β τοῦτ᾽ ἀγγελϑὲν τῷ δεσπότῃ διάγοντι κατὰ τὴν Ζριμίανιν, ἢ καὶ 10 
μᾶλλον τὸ ἀληϑὲς εἰπεῖν καὶ ἀλύοντι τοσούτου συμβάντος πρά- 
γματος, ἀνέζεσέ τε τὰς τῆς ψυχῆς δρμάς, καὶ ὑπερεπάϑησε δεί- 
σας περὶ τῷ στόλῳ, εἶ τοσούτου γεγονότος μὴ ἐμπλησϑῇ τὸ μοι- 
οἰδιον ἀλλὰ καὶ πέρα τῶν γεγονότων προέλϑοι. καὶ δὴ ἐξ αὐτῆς 
δυοῖν ἡμερῶν διάστημα ὅλης καὶ μόνης μιᾶς ποιεῖεαε γυκτός, 15 
καὶ τὰ τοῦ πεζοῦ στρατοῦ συναϑροίσας ἐγκαταλείμματα, παρα- 
λαβὼν σὺν αὐτῷ, τῇ 4ημητριάδι ἐφίσταται, καὶ τὸν στόλον ἐν 
ο χρῷ κινδύνου καταλαμβάνει" ἤδη γὰρ καὶ αἵ τῶν ἐχϑρῶν νῆες 
ἐμφανεῖς ἦσαν προσβαλοῦσαι τὸ τηνικάδε. ὧς γοῦν κατὰ στίχας 
ἔστησαν, κἀκεῖναι μὲν ἅμα προσέβαλον, αἱ δὲ τῶν “Ῥωμαίων 


᾿ 


excisum ἀἰδρευπιηθο gratulantes, delendarum quoque reliquiarum impe- 
tum caperent. nam Latina classis quase ad KRuripum stabat, na vium paulo 
minus triginta, sic animis aucta est audita nostri terrestris exercitus 
clade, ut non dubitaret triplo numerosiorem imperatoris navalem exerci- 
ἴαμα. stationem tune circa Demetriadem habentem, incursu repentino ag- 
gredi. inapirabat alacritatem in audax consilium certa fiducis pari for- 
tuna utendi maritimo quoque praelio. persusserantque sibi, δἱ porcubis 
incommodo terrestri οἱ recentĩ clade territis iufesti supervenirent, sapecie 
ipen sui praesentique occursa debellaturos, potiturosque mox navibus, 
portu praesertim inclusis εἰ per angustias explicare aese in na valem aciem 
non valentibus. εὐ parum abfuit quin spei compotes fierent, momentoque 
ingens periculum δυνιπδο illic rerum fait. cuius cum esset raptim indi- 
cium perlatum δὰ Ioannem despotam in locum cui nomen Drimisnis ſuge 
receptum, is quamquam plenus cladis οἱ pudore moeroreque coufusos. 
excitavit sese tamen, haud molles admovente stimulos ĩuato metu, ne Βὶ 
novus iate quoque succederet δὰ votum hostium conatas, non solum a0- 
cepto iam incommodo fatalis cumulus adderetur, sed ultorius quoque us- 
que in irreparabilem imperii ruinam damni pernicies excederet. quid 
enim timeri mitius poterat, ai classis, sola tune pars virium Romaunis 
aalva, ἀεϊογοῖυ ὃ hac solicitudine instinctus ex Mqio illo ac latebri⸗ 
erupit auis; εἰ quod Primianim ao Demetriadem intererat iter bidui vos 
nocte pervolans, raptis 2ecum, quas colligere potuerat, reliuiis exerci- 
[ΩΣ terrestris, extremo iam discrimine periclütantem Romanom ibi reperit 
clasaem. apparebaat ab alto expeditas δά invadendum pruelium bostiles 
naves ordinatas ceriatim. aſtahent εχ adverso Romanae productis in de- 





DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. IV. 333 


στιγηδὸν κατὰ δεκάδας ἐπήεσαν, αἱ μὲν τῆς πρώτης δεκάδος τὴν 
πρώτην ἐδέχοντο μάχην, καὶ τῆς δεκάδος ἢ πρώτη προώρμα, 
ὅπου καὶ ὃ Φιλανϑρωπηνὸς πρωτοστράτωρ ἦν καὶ τὸ βασιλικὸν 
ἀνιγήγερτο σκῆπτρον, ὡς σύνηϑες, καὶ δὴ συμπεσοῦσαι μάχην 
5ἤγειραν χρατεράν. ἀλλ᾽ οὐκ ἦν μίαν ἐπεισφρησάντων πολλῶν D 
ἐνεγχεῖν ὅϑεν καὶ περιῆσαν ἐπιϑέμενοι μαχομένοις, σφάττοντες 
ἀντεχομένους, καταβάλλοντες ἀνθϑισταμένους. τότε μὲν πολλοὶ 
καὶ μαχαίρας ἔργον ἐγένοντο, πολλοὶ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ὑδάτων ὁλι-- 
σϑαΐίροντες ἐναπέϑνησχον, ἄλλοι δ᾽ αὖ τραυματίαι γεγονότες εἰς 
τέλος ἀντεῖχον. τὸν δέ γε πρωτοστράτορα καὶ πολλαῖς ἔβαλλον 
ταῖς ἀκίσι, καὶ ἐπεὶ καϑικέσϑαι οὐκ ἦν ὧπλισμένου πεσόντος, E 
τὰς μαγαίρας ἐμβάλλοντες τῶν ὅπλων ἐντὸς ἠκίζοντος τοῦτο 
ταῖς λοιπαῖς νανσὶ δίχα καὶ τοῦ κατ᾿ αὐτὰς κινδύνου εἷς δειλέαν 
ἀνήκεστον περιίστατο. ὃ δέ γε διαπότης τοῖς αἰγιαλοῖς ἐφιστά-- 
ἱόμενος ὥρεγε χεῖρας, καὶ κατηντιβόλει χὰ μέγιστα φωνῶν τε καὶ 
ποτνιώμενος, καὶ ὡς αὐτὸς ὃ δισπότης εἴη καὶ προσβοηϑεῖν ἔχοι, 
καὶ ὁ καιρὸς ἀνακλιϑῆναι σφίσι σφάλμα, εἰ μόνον προσέχοιεν. 
ὠριγέ τε χεῖρας ἔξωϑεν τοῖς ἐντός, καὶ προϑυμίας παρεῖχε σύμ-- 


eadas γοεγεῖραθ, acie per multipſces ordines profunda; cuius quae frons 
erat decas prima committere iam coeperat, excipiens primum impetum ir- 
ruentium Υἱ σιβιπ Latinorum. in his decem noſstris princepes erat ipen 
praetoria, qua vehebatur Philanthropenus protoſtrator, unde erectom 
prominehat, de more alte conspicuum aceptrum imperii. ea expedito 
ante omnes procursu miscuerat δὲ hostibus strenueque dimicoabat, imitan- 
Ubus pro virili novem caeteris. verum cum in unam illam extra ordinem 
drectam undiqque Latini coorieutes conatibus pro 86 quisqueo vehementiasi- 
mis irrumperent, βοὴ sustinuit vim atrocem δὰ extremum, admisitque vi- 
ctores, qui eluctati constantiam reslatentium fortissimo noſttrorum, truci- 
dantes adversos, delicientes ohvios, miserabilem ediderunt σέγαρειη. tonc 
muſtos absumpeit confossos gledius, multos hauait in 2quam delapsos maro. 
alüi tamen adhuc, licet 20mineces vuinerihus, δὰ finem usque resistebant. 
protostratorem ipsam muſtis petierunt telis, quae quoniam perferreo ictum 
in corpus nęquibant volida ubique protectum armatura, gladiis per rimas 
εἰ commissuras armorum inainuatis saeve illum excarniſicabant per intims 
ſodiemes. id vero aninadversum ab aliarum militibus navium, acerrimis 
εἰ iprarum insuitibus laborantium, fregit denique pertinacem in id loci 
eonttantiam, tristi οἱ immedicabili iniecta ex desperatione formidine, 
quando apparuit ὁ littore despota manus tendens, δὸ aupplici olumore vo- 
eiſeraus, atarent adhuce animis δῷ adesse δ686 despotam auxilia feren- 
ἴσαν; oocasionem adesse reponendae hostibus cladis nuperae, δὶ paulum 
modo eonniterentur. haec loquens vau, oculis, manuum protenrione 
commonebat, e terra intuens in navibus pognantes, nutu, gestu, omni 
Praeterea κἱρηϊποιϊιΐοπο indicans addueere βΒὸ anxiſam praevallidum mox 
moxquo adſuturum. μὲ δαΐηγογο plurimum valuit. noetri milites ἃ nota 





9394 ΟΕΟΒΟΙ ΡΑΓΟΗΥΜΕΒΙΒ 


βολα, ὡς ἐντεῦϑεν πέμψων βοήϑειανν οἷ δὲ καὶ παρὰ τὸ εἰχὺς 

Ῥ 234 ἠνδρίζοντο, καὶ δίχην ἀγρίων συῶν κατεσφάττοντο, ὁ δὲ ταῖς 

παρατυχοῦσιν ἁλιάσιν ἀχμῆτα λαὸν προσέπεμπε καὶ προσεπεβοή- 

ϑει, καὶ φωναῖς καὶ σχήμασι πρὸς ἄμυναν παρεκάλει, ἐφ᾽ ᾧ μὴ 
πφαλείη καὶ τὰ ἐκεῖ, ὡς δ᾽ ἐπὶ ξυροῦ ἐχείνοις ὃ κίνδυνος ἵστατο, 5 

ἄλλως ἔγνω παρακαλεῖν καὶ ϑερμῶς ἱκετεύειν αὐτῷ δὴ τῷ ταπει- 

γνῷ σχήματι" ἐκ γὰρ τῆς δεινῆς ἑκατέρωθεν ἀντιστάσεως πολλοὶ 

Ρ 995 τῶν πιπτόντων ἦσαν, καὶ ϑάλασσα ῥέεν αἵματι. (32) ἤδη δὲ 

καὶ ἢ πρωτοταχτοῦσα κατεδικάζετο ψαῦς καὶ ἤδη τοῖς ἐχϑροῖς 
ἀπήγετο, ἐν ἧ καὶ ὃ τῶν νηῶν ἔξαρχος ἦν καὶ αἷ βασιλικαὶ ση- 10 

μαῖαι καὶ οἱ τῶν μαχίμων ἀνδρῶν πρόκριτοι. καὶ τότε τὰς προ- 

ϑυμίας ἐκείνων ἐπαύξων ῥιπτεῖ κατὰ γῆς τὴν καλύπτραν τῆς χε- 

φαλῆς, καὶ κόνιν πάττεται, καὶ δάκρυσιν ἱχετείει λίαν ἐλεεινῶς 

Β μὴ καταπροέσϑαι τῶν συμβόλων ἀπαγομένων. οὕτω τὰ πολλὰ 
καταλιτανεύων καὶ λόγοις καὶ σχήμασι καὶ τῷ τοῦ τρόπου ταπει- 19 

γῷ, πολλούς τε προσεπιβάλλων τοῖς ἔξωϑεν ὡς ἀναπληροῦσϑαι 

τοὺς λείποντας, ἀνήγειρέ τε τοὺς μαχομένους καὶ παρεϑάρρυνε, 


[δοῖθ ac voce noris receptis animis, ἱπείδι aprorum, qui circumventl ve 
nabul's in ĩpsa morte dirum frendent, haud impune trucidabantur. iute- 
rim 15 subsidio despota, piscatoriis ſorte naviculis repertis, leotos 

torum manipulos auhmittere; vocibus pariter οἱ aignis procul, ut coepe- 
rat, animare; concitare in ultionem, admonero ultimum id tempus ſore 
aervandas Romanas rei, haud dubie periturae, ai ofſensioni terreatri da- 
des maritima auperveniat. haec ardentiscime agens licet, parus proficie- 
bat: intendebatur enim periculum, et parum ἃ conclamata pornicie re⸗ 
aberat. illo conspicatus magis magisque Romanos cadero, congeminar 
caedes, coacervari cada vera 300rum, decoloratum cruore pontum, inele- 
ctabili vi ruere victores, aliunde iam ratus auxilium quaerendum, dei 
opem veniamque ardenter invocrat quam demississimo habito δΌΡΡΙΟΣ., πο 
frusatra, τὸ mox videhitur. (82) iam praetoria noatra expugnata τὶ ho- 
atium ab ἱρεῖδ abducebatur, εἴ in ea universae clestis praefcetus, impe 
ratoria ineignia, ipaumque adeo robur noetrae militias navalis, lectiecin 
ſortisaimiqus bellatores, quando, ut dictum est, novam addendi υἱοῖνμ 
animi rationem ineundain ratus despota tegmen capitis in terram abi cit. 
pulvere 86 aspergit; et quo habitu numinis opem implorse verat, in eoden 
persererans vehementissime cum miaerabilibus lacrimis milites orabat, υἱ- 
iumum prohbiberent ab imperio dedecus, Augusta aigna πὸ impone abduci, 
πὸ triumphari ab hostihus ainereſst. talia diu lamentabiliter ingeminas-, 
demisrioneque ac supplici gestu obtutuque vocem adiuvans, nes aegniu⸗ 
oontinuo aubinittens recentes laborantibus, 4886 ὀρβογίμοο aubvenirent. 
fortium virorum inanus, unde caesorum damne aupplerentur, robur 8" 
daciamque pugnantibus immisĩt excitavitqus animos, ot iam supra vires 
conuiterentur, proücerentque 86 ἴῃ tela hostilia cueco quidam ἱωρείῃ. 
ardor orat ἐπ τδοτύδμι ruentium, θεία amentem ac rationi- impoten dœ 
ceres. nec minori opus erat talũ artioulo desparatarum rerum. δὶς po⸗ 











DE ΜΙΟΗΛΕΙῈ PALAEOLOGO L. IV. 335 


καὶ ἀναισϑήτουν πίπτοντες, καρτερικοί τινες χαὶ παρὰ τὸ δέον 
φαινόμενοι, καὶ τέλος περιγίνονται τῶν ἐχϑῶν σὺν πύνῳ πολλῷ 
καὶ μύόχϑῳ. καὶ δὴ δυοῖν ἢ καὶ τριῶν ἀποδρασασῶν αἱἷ λοιπαὶ 
κατὰ χράτος ἁλίσκονται, καὶ οὗ μὲν σφαγέντες πεσόντες εἷς ϑά- Ο 
δλασσαν ἀπεπνίγοντο, ἰχϑύσι μᾶλλον ἢ ἀλόχοις καὶ τέκνοις ἦσαν 
φίλτατοι" οἱ δ᾽ ἄλλοι συγκλεισϑέντες γαστέρι νηὸς ἰδίας ἕκαστοι 
πρὸς τὴν πόλιν ἀνήγοντο δείλαιοι, μικρὰν ὅσην παραμυϑίαν ἐπὶ 
τοῖς προλαβοῦσι δεινοῖς τοῖς σφαλεῖσε ϑέμενοι. ὁ δὲ δεσπότης 
καὶ οἱ σὺν αὐτῷ γυμνοὶ τῶν ἁπάντων ὄντες, προσβαλόντες τῷ 
10Ἱχριδῶν Κεραμέᾳ, ϑέα ὄντως ἐλεεινὴ καὶ δαχρύων ἀξία, περι- Ὁ 
στέλλονταί τε ὡς εἰχὸς παρ᾽ ἐκείνου τοῖς εὑρεϑεῖσε, καὶ ὡς οἷόν 
τε ϑεραπεύονται. τότε δ᾽ ὑπερπαϑήσας καὶ ὃ δεσπότης καὶ πε-- 
ριαλγήσας τῇ συμφορᾷ, δεσπόσυνον τρόπον φεύγων ὅσον ἐκ τῶν 
συμβόλων ὃ δουλείας ἐντὸς παρὰ μιχρὸν κινδυνεύσας ἐλϑεῖν ἢ καὶ 
ι5ἰλϑὼν τό γε μέρος τῶν ἄλλων καὶ τῆς συνόλης δυνάμεως, σύμ- 
βολά τε τῆς δεσποτείας ἐκεῖνα, ὅσα ἐν καλύπτρᾳ καὶ ὑποδήμασι Ῥ 496 
καί γε ἐν ἐφεστρίσιν ἵππων καὶ χαλινοῖς καὶ τῇ ἐκ πορφύρας ὕπο-- 
γραφῇ, ἀποτίϑεταε, οὕτω δικαιώσας ὀφδῆναι τῷ βασιλεῖ, οὐκ 
οἶδα κατὰ λύπην σφετέραν ἣ καὶ τὴν ἐκείνου ἐχμείλιξιν " ἄλλοις 
30 δὲ κοινοῖς καὶ καλύπτρᾳ ἐξ ἐρέων καταστολισϑείς, οὕτως ἤϊεν εἷς 
τὸ πρόσω τῷ βασιλεῖ ἐμφανισϑησόμενος. καί γ᾽ ἐμφανισϑεὶς τὸ 


victores a ĩam ρεγου εἶθ δυρεοξαίΐ tandem δυπέ, συάογο quidem multo eruo- 
reque: sed tanti decus fuit conversao ὁ discrimino vltimo publicae fortu- 
nae in auccessun tantum, ut duabus tribusve tantummodo elapesis reli- 
0Δ6 omnes expugnatae Latinorum naves ἃ Romanis caperentur, pleris- 
486 vectorum lapais aut proiectis in mare, ubi gaudium epulo saginaque 
aui maximum piscibus dederunt, quantum scilicet allaturos sese coniugi- 
bus οἱ liberis triumphali domum reditu speraverant. 81} Latini auper- 
atites intra naves quiqne suas diligenti custodĩa servatiĩ deductique in ur- 
bem, sua miseria gratum infensis spectaculum ſuerunt, qualicunque δο- 
latio praecedentis cladis. at despota cum auis spolisti omnibus 4080 he- 
bnerant, δὰ Achridensem Cerameam pervenerunt, miserabili prorsus et 
digna lacrimis specie. ille nudos οἵ omnium egenos vestivit recreavitque, 
quantum ως praesenti copia δυπιδηϊ δοἰπιθ potuit. hinc iam δεῦδῃ pudo- 
reque offenionis tantae ac tam ineolito ictu advertae ſortunae fraetus 
animo despota inaignia istius tituli abiecit, indignum iis aese reputans, 
qui modo in ἴδηι propinquo servitutis periculo ſuiaset, ἃ qua ποῦ δΏΒΘ 
illum opes aut virtus sed casus εἰ fuga liberassent. quare lis quae πδῦξ- 
pare prius erat solitus in capitis tegmine, in calceis, in phaleris εἰ frae- 
nis equestribus, in rubra subseriptione, symbola despoticae potestatis, 
ὀείποερο abetinens, δἷς imperatori a26 εἰδίϊξ. haud acio δὴ magis testando 
proprio dolori, an irae illius deliniendas. et ἰοὺ quidem ip̃ri εχ voto 
οὐρα. videns enim sum Augustus in communi vecutu, privatoque ex 

piloo, multum de itidignatione, quam audita exercitus clades in ciu⸗ 


336 GEORGV PACEVMXRIS 


B πσλὺ τῆς ὀργῆς καταπαύει τῇ τῶν συμβόλων ἀπαμφιάσει, κἀκχ 
μόνης τῆς ϑέας δόξας ἐλεεινὸς τῷ πρὸ τοῦ ὠργισμένῳ τὰ μές 
ψιστα. ᾿ 

1. ἐπαμφιάσει P. 
apimo excitaverat maximam, remitsit; commovente viciscim icta humili 


specie mĩsericordiam in fratre, viri tanti, azubita conversione sorts e 
tanta gloria deiecti. 





EB. 


Ῥ 230 ὐὕτω μὲν "οὖν τῶν κατὰ δύσιν ξυμπεσόντων, καὶ τοῦ κατὰ 
γῆν σφάλματος ἀντισηχωϑέντος τῷ κατὰ ϑάλασσαν εὐτυχήματι, 6 
λύπης ὃ βασιλεὺς μεταξὺ χαὶ ἡδονῆς ἦν. ὅμως δὲ τοῖς λογισμοῖς 
ἐπιτρέπων τὰ πράγματα, τὸ μὲν δυστύχημα κλαπεῖσιν ἐτίϑει, 
τὸ δ᾽ εὐτύχημα περιφανῶς ἀριστεύσασι, καὶ τὸ μὲν χλεύην οἷον 
ἡγεῖτο τοῦ ἀποστάτου ἐργολαβοῦντος τὰ παρὰ δύναμιν, τὸ δὲ 

Β πολέμου κατόρϑωμα καὶ τρόπαιον ἄντιχρυς. ὅϑεν καὶ τὰ τῆς 10 
ἡδονῆς ἐνίχα, νῆας ἐκείνας ἐννοοῦντος τῶν πολεμίων καὶ ἄνδρας 
ἐν αὐταῖς πλείστους, τὰς μὲν καταχϑείσας τῷ νεωρίῳ,, τοὺς δὲ 
ταῖς εἱρκταῖς ἐκδοϑέντας σιδηροδέτους καὶ μόνῃ ϑέᾳ τὸ κατ᾽ αὖ- 
τῶν δεικνύντας τρόπατον. ἐλύπει δέ γε τὸν βασιλέα καὶ ὃ ταῖς 
κοπίσι κατάκοπος στρατηγός, ὡς ἐγγὺς δοχεῖν εἶναι διὰ τὰς πλη- 19 


γ. 


Ræꝛ⸗ in hunc modum in Occidente gestis, οἱ offensione torrectri ευο- 
ceſsu navolĩ coinpensata, cum medius aliquandiu inter luctum et laetitiam 
quasi pependisset imperator, tandem caeters liberis hominum indiciis 
utriusque facti aestimatione permissn, magis ipae incumbens in auepica- 
tüorem partem, infortunium furtivae gressationi hostium, victoriam gene- 
roeitati heroicae suorum, cunetas aortis iniquitates fortĩitudine splendide 
praevalente palam νἱ aperta perrumpentium, aequum censebat impotari. 
atque illud quidem oontemniĩ debere contendebet velnt quoddam iĩoculare 
ludibrium foedifragi nebulonis ausi maiora suis viribus, hoc magni fieri 
δὲ ardunm οἱ gloriae solidae plenum experimentum verae bollicae virtu- 
tis, cui honos tropasci inre quam optimo deberetur. facile igitur vince- 
bat in eius animo gaudium moerorem, recurrente praesertim memoria tot 
hostilium navium naralibes additarum auis, tot hostiam in 6 captotum 
andeque detrusorum in custodias, ubi ferro vineti tacito σαὶ spectocelo 
tropaenm quaeei quoddam extarent Romanae ſelicitatis. hie temen 06 
plano purus Augusto esset/ fructus animi, periculum Philanthropeni ten- 


DE MICHAELE ΡΑΓΑΕΟΙΟΘΟ 1. V. 837 


γὰς τοῦ ϑανάτου" πρὸς γὰρ ταῖς ἄλλαις καὶ μίαν τὴν κατὰ νε- 
φρῶν εἶχε καιρίαν ἀπειλοῦσαν ϑάνατον. ὅϑεν καὶ ἰατροῖς ἐπι- Ο 
μεληϑεὶς καὶ μόλις πρὸς τὸ ὑγιεινότερον κλίνας τὸ περὶ αὐτοῦ δε- 
δοιχέγαι τοὺς πολλοὺς ἀφῃρεῖτο. ἐπεὶ δὲ καὶ ἀγάλλειν ἔδει τοῦ-- 
ὅτὸν τὸν βασιλέα ἀντίποινα τῶν δεινῶν ὧν ἐκαρτέρει, τῷ τοῦ με- 
γάλου δουκὸς τιμᾷ ἀξιώματι. ὁ μέντοι γε ἀδελφὸς τοῦ χρατοῦν-- 
τος ὁ Ἰωάννης τὴν αἰτίαν ἀπαιτηϑεὶς παρ᾽ ἣν καὶ τὰ τῆς δεσπο- 
τείας ἀπέδαλε σύμβολα, καί γ᾽ ἀποχριϑεὶς τὰ ἐς χάριν, ὡς υἱῶν 
ἐκείνου ἀνδρωθέντων ἤδη μὴ ἂν δίχαιον εἶναι δεσποτείας ὄνομα D 
ιο φέρειν τοὺς ἔξωϑεν, καὶ προσαπεδέχϑη. ὅϑεν καὶ κοινὴν ἄλλως 
ἐκ χρυσοσύρματος καλύπτραν ἐνθέμενος, μελαμβαφέσι δὲ πεδί- 
λοις καὶ τοῖς καϑ᾽ ἵππον στολισμοῖς χρώμενος, μόνον τὸ δεσπό.-- 
τῆς χεχλῆσϑαε ἀναφαίρετον εἶχε. 
2. ὙΤὰὼ μέντοι τῆς ἐχκλησίας ἐνόσει περιφανῶς, καὶ τὸ Ῥ 31 
ὁσχίσμα εἷς μέγα ἤρετο, τῶν ““ρσενιατῶν ἐπὶ πλέον προστιϑεμέ- 
γῶν, ὡς μὴ μόνους ἐκείνους οὗ δὴ τῷ πατριάρχῃ «Αρσενίῳ ἐντυ- 
χόντες εἶδον σχίζεσϑαί τε καὶ ζηλοῦν ὑπὲρ ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ τοὺς 
μηδ᾽ ὅλως ἰδόντας καϑυπαγομένους τοῖς ἄλλοις. ποτὲ δὲ καὶ τὸ 


perabat, ita decumbentis ex vulneribus navali praelio acceptis πί eĩus 
vitas timeretur. horum erat vulnerum unom praesertim ἐπ renibus gra- 
vius, εχ quo secuturam mortem plerique ominabantur. ovanuit tamen 
triste augurium, medicis enixe δὰ curandum aegrum nece gine δυσοεθδῦ 
cantendentibus, ita ut brevi ροδὲ tempore non dubiis redituraeo valetodi- 
nis indicũs extantibus, qui eius cauaa soliciti fuerant, cura 0lverentur, 
quando ĩmperator auarum esse partium ratos consolarĩ pascum et perieli- 
tatum zua causa talem virum, pretium οἱ aerumnarum ac plagarum re- 
peadit δαιρίυσι, magni ducis dignitate ἰρεῦπι honorando. frater autem 
imperantĩâs Ioannes, com eeset ox eo quaeritum cur despotae insignin de- 
pezniact, οὐποχίο ad gratiam respondit, poſtquam iam ΑΙ} ex Augusto 
neati in viros adoleviaent, haud aeqquuum 665 ἀοδροίΐοδο poteſtatis nomen 
in extraneis haerere. accepta responsio est, libenterque uti deinceps σὰ 
ita modestia Ioannem imperantes permiserunt. erqo is pro aureo δαν- 
briato, quem prius gestaverat, volgarem promiscui usus capiti pileum 
impostdit,; nigris quoque induit pedes calceis, nigris equos proprios ephip- 
pus inetravit. vocitari tamen in poſterum —8* ἀεεροία, υἱ ante, ποῦ 
ὀεπῖς, populo ex consuetudine deſerente, nee Auguetia invidentibus, πι6- 
rum εἴ τὸ aignificata vacuum nomen. 

9. Interim eocclesiaticas res manifestius iam quam αἰ posset ἀἶδεΐ- 
æelari laberabant, οἱ achisma inerementis ingentibus augebatur, plurimis 
86 ia dies δὰ Arsenaitarum factionem addentibus. nequs anim ĩ δοίααι 
qui Arnenium patriarcham viderant eĩque atuduerant, abacindere 86 iam ἃ 
conmunions adversariorum eius et pro ipeius restitutione certare polam 
crnebantur, βοὴ οἱ alli passim nulla illins peculiari notitis, nullo in eum 
proprio — ati unquam anten, tamen in eas partes ambita 
εἰ atudio orum eius antur. vulo in primis illud omnium 

22 


Georgius Puchymeres I. 











338 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΈΕΒΙΘ 


περὶ τοῦ Ἰωσὴφ φημιζόμενον, ὡς ἀφωρισμένος εἴη, αἱρύμενον 
τὰς τῶν πολλῶν ψυχὰς ἑἐκεόπως ἐκύμαινε, κἂν ἐκεῖνος" συχνὰ 
λαμβάνων παρὰ βασιλέως χρήματα τὸ φιλόδωρον τοῖς προσκει- 
μένοις ἐπηύξανεν. οὐ γὰρ ἦν ὃ ζητήσας οὐ παρευϑὺς ἐλάμβα- 


ψεν, ὡς λέγειν πολλάκις τὸν βασιλέα, τοῦ ἱερατικοῦ μανδύουϑ 


τὸν πατριάρχην κατέχοντα, ὡς αὐτὸς εἴη ὃ τὰς τῆς Ἐδὲμ πύλας 
αὐτῷ ἀνοιγνύς, ὡς ἅμ᾽ ἐχείνῳ καὶ αὐτὸν εἰσελϑεῖν πιστεύειν κα- 


Ο τόπιν, μηδενὸς ἐμποδίζοντος. τοὺς μὲν οὖν ἄλλους, οἵ κατὰ 


D 


πόλιν διατρίβοντες ἠνώχλουν ἀνέδην ἐκτρεπόμενοι τοῦτον, οὐδὲν 


ἔχων δρᾶν ἄλλο ἢ τὸ μηδὲν φροντίζειν ἐκείνων εἷς τιμῆς λόγον Ὁ 


καὶ προστασίας, οὐχ ὕπως ἠξίου, ἀλλὰ καὶ ἡλόγεε λεγόντων τὰ 
μάλιστα. ἄνδρας δὲ πνευματικοὺς εἰδὼς κατ᾽ ἀνατολὴν ἐνιδροῦν- 
τας καὶ ϑεῷ μόνῳ ζῶντας, ἀκούων καὶ περὶ ἐκείνων ὡς σκανδα- 
λίζοιντο, ἔσπευδε κἀχείνων τὰς γνώμας προκατασχεῖν, αὐτοῖς 


ὄμμασι ϑεαϑεὶς τοῖς ἐκείνων. καὶ δὴ περὶ τούτων τῷ βασιλεῖ: 


κοινολογησάμενος, ὑπὸ πολλῇ τῇ σπατάλῃ ἐνσκευασϑεὶς ἐπ᾿ ἀνα- 
τολῆς ἤλαυνε, καὶ τοῖς ἀνδράσιν ἐπιστάς, ὧν δὴ καὶ εἷς τὰ μέ- 
λιστα ὃ ϑαυμαστὸς ὥμ᾽ ἀρετὴν καὶ λόγον Βλεμίδης ἦν, πολὺς 


11. ἐφιστὰς P. 


ore celebratum de Iosepho, esse illum εἷδὶ conscium excommunicatonis 
contractae, vehementer perturbabat plerorumque animos. et quantouvis 
δεῖθ acceptis δὰ id α principe pecuniis large proſundendĩs ertinguere π΄ 
vidiam, quaesito per beneficentiam favore, conaretur, ἴθ eamque indob- 
entiam ἴδηι pronus incumberet, ut nemo ab δὸ quidris posceret 4818 
atatim aſssequeretur, tamen nec aic eſſiciebat quin magna εἰ tristis circa 
eum aolitudo cerneretur. quo ſacete alludens imperator, manu aaepe 5 
Nenso patriarehae praesentis pallio, dicere solſtus erat apernisse illan 
aibi ραγδάϊεὶϊ ianuas, quo ipse post eum, nullo turbae obetantis iupedi- 
mento, facile ingressurus videretur. ac eos qnidem qui palam in urde 
adversos Ioseppoum declamantes popoloum ab ed avertebant, οὐδ is ian 
omnia frustra expertus nihil haberet aliud quod ageret, contemuere ορῦ- 
moum putavit negiigereque, nulla eorum in distribuiione praefecturdrum εἰ 
honorum ratione habenda, reiiciendisque petitionibus ialium, ἃς εἰ qua 
forte urgente necestitate atudiosius coum eo quidpiam cogerentur δβεῦει 
auribus auperbe avertendis, duritia quam facilo sentirent in contunacise 
prorum ultionem affectari. caeterum idem audiens viros apirituales pet 
rientem insũdantes virtutibus, deo viventes soli, etiam ipsos in sese 
acandalizari, praevertendum inde ingruens molum omni atudio puotamt, 
dignamque rem eam atatuit cui praesens procurandae nulli parcens ὁ 
vacaret, ape videlicet invitante fore ut δρπὰ eos auditarum ἴα δα 
tem eriminationum calumniam conspectus ultro oblatus blanduque coran 
aermo refelleret. conailio igitur imperatori communicato probatoque, οὐ" 
mitatu multo oplendidoque osque δὰ luxum apparato, ἴα Orienien pro- 
fectus est; ibiqus οὑπὶ aluos viros celebres repertos, tum illum in priui⸗ 
admirandum religione 9“ doctriaa Blemmidam, αἱ καΐα parubus adiauge- 





DE MICHAELE ῬΑΓΑΕΟΙΌΟΟ L. V. 339 


——A 
σϑαι μὲν καὶ αὐτὸς ᾿ἀρσενίῳ καὶ πατριάρχην ἡγεῖσϑαι, τῶν 
κατ᾽ ἐχείγου συσχευασθϑέντων διακενῆς μηδὲ τὸ βραχὺ φροντί- Ε 
ζων" ὅμως δ᾽ ἀνάγχης οὔσης τὴν ἐκκλησίαν ποιμαίνεσϑαι, ἀνάγ-- 
ὅκην εἶναι τινὰ τὸν ἐκείνου τόπον ἀποπληροῦν, ἐκείνου μὴ ὄντος. 
αὐτὸν δ᾽ εἶναι παρὰ τοὺς ἄλλους δοκιμάσαι τὸν χρησιμεύοντα " 
αὐτῷ γὰρ προσκεῖσθαι καὶ βασιλέα πληροφορούμενον, ὥστε μὴ 
ὅπως ξυμβαίνειν τισὶ χαλεπὰ καὶ ἀνήκεστα προσκειμένοις ἐκείνῳ, 
ἀλλὰ καὶ πολλοῖς ἄλλοις εὖ γίγνεσϑαι διὰ τὴν πρὸς αὐτὸν βασι-- Ῥ 4239 
Ἰθλέως ἀγαϑοϑέλειαν. τοῦτο καὶ πρὸς ἄλλους τῶν πνευματικῶν 
ἀνδρῶν ἔλεγε, τοῦτο καὶ πρὸς αὐτὸν Βλεμμέδην, καὶ παρεσύλα 
τὰς ἀπ᾿ ἐχείνων εὐνοίας φιλοφρονούμενος. τῷ δέ γε Βλεμμίδῃ 
χαὶ ἄλλο κατὰ σκοπὸν. ἦν τὸ πεῖϑον ἐχεῖνον δέχεσϑαι. ἐπειδὴ 
γὰρ ἐκεῖνος φιλόσοφον διαζῶν βίον ὅλος τῶν ὧδε ἐξήρητο καὶ 
Ιδὐπαϑῶς εἶχε πρὸς τὰ γινόμενα, οὔτε τινὶ προσπαϑῶν οὔτε μὴν 
ἐμπαϑῶν, ἀλλ᾽ ἦν ὃ νοῦς ἐκείνῳ ὡς εἰ μὴ σώματε ὅλως κατεί. Β 


ret, enxe ποὸ plane frustra laboravit. persuasit enim eis fere quod vo- 
lebat, cum diceret ataduisse 20 quoque ipaum Arsenio, δὲ pro vero illum 
habere patriarcha, existimareque vanas inique etructas contra eum hacte- 
πο εἰ artificioss compositas machinationes omnes, actaque ἰδία cuncta 
ducere pro irrĩtis πος hanci facere. a2ed cum iis obsistere nequiret, vi- 
deret autem destitutam ecclesiam gravissimis esse pericolis expositam, δὰ 
eam zoblevandam οἱ certiatimo exitio subtrahendam accecaiase, supplendo 
ateunque loco pastoris veri, aliena nec ἃ 96 revocabiliè iniuria eiecti. 80- 
ctam autem in hoc iudicia multorum, aptum 80 δὰ id necessarium eccle- 
aiae in necessitato tanta exhibendum officium censentium, ob δθω maxi- 
me vel anctoritatis vel gratiss locum quem apod imperatorem obtineret, 
8 quo audiretur, qui auis consiliis deferret, auis precibus annueret, prout 
ἐμεῖ utilitate probatum publica. non modo enim opera foiaseo aua miti- 
tatam imperatoris iram in Arsenũ fantores, effectamque no ĩis ulciscendis 
aleque moltandis zumma princeps potentia uteretur, δοὰ procuratum 
ἐἰϊδαιν cam auccescu, multis ut alũs bene esset, propenes in 86 privatĩm 
operatoris benevolentia in cunctorum, quoad potuisset, egentium com- 
nnne benefieium derivanda. talia cum religioris illis ascetis, cum ἱρεὶ 
Blenmidas, aingillatim quemque conveniens, omni ea sdhibita, quam ha- 
bebat plurimam, conciliandorum quibuscum ageret zuavi efſeacia, memo- 
Τβεδεῖ, vertit nimirum in sese tudia eorum affectuque rapuit, coope- 
ante in id ipgum non parum liberali largitione, qua cunctos opportune 
ὀεϊηϊνίς, non ilibenter δὰπιξεπίεβ ; quemquam haee quidem τε parum 
δὲ emnolendum ἐρεῖ Blemmidem vaiuit. longe aliae viro illi, pro genio 
pecunliari ἂς βεοίδ disciplĩnas cuiusdam propriae, Iosephum rationes com- 
mendarunt. inerat Blemmidas animus alta quadam οἱ aspernatrioe vulgo 
peetatarum rerum phĩilosophia aubnixns, abetracta mens quaedam e con- 
cœetione corporis, οἱ procul abiuncta contagiono humilſium curarum. εἰ] 
Eopere mirari ne tangi quidem tenerrimis affectibos naturas, non in- 
dolere trictibus, non exuſtaro laetis, non efferri apeciosnis omnia unum 
ee ἃς pertinde haberi omnium zecuro; nullo düuscrimine odũ gratiaevo do 


840 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΈΕΗΙΒ 


χετο; ἕν ἐλογίζετο καὶ ᾿ἀρσένιον εἶναι καὶ Ἰωσήφ, οὐ γυμνοῖς αὖ- 
τοῖς προσέχων τοῖς γιγνομένοις, ὡς τὸν μὲν κρίνειν ἀδικηϑέντα 
τὸν δ᾽ ἐπιβήτορα" ταῦτα γὰρ χαμερποῦς τινὸς διανοίας καὶ μη- 
δὲν ἐχούσης τῶν παρόντων πλέον εἷς ϑεωρίαν ἡγεῖτο, ἀλλ᾽ εἰδὼς 
ϑεοῦ μὲν τὸ εὐσταϑὲς καὶ ἀκίνητον, ἀνθρώπων δὲ τὸ μηδὲν ἐν5 
μηδενὶ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ κἂν βραχὺ μένειν (εὖ γὰρ καὶ Ἡρακλείτῳ 
C εἰρῆσϑαι τὸ μὴ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ εἶναι δὶς βάπτειν, καὶ Κρατύλῳ 
μᾶλλυν ὡς μηδὲ ἅπαξ, τῶν πραγμάτων δίκην ἀείρρου ῥεύματος 
παρατρεχόντων), μὴ καινὸν εἶναρ μηδ᾽ ἄλλως ξένον, εἰ καὶ “4ρ- 
σένιος ἀδικοῖτος τὸ γὰυν ἀναγκαῖον ἕν εἶναι καὶ μόνον τὸ εὖσε- 1 
βές, τούτου δὲ τηρουμένου τἄλλ᾽ ἀπερρῖφϑαι ἀνάγκη τοῖς αἷ- 
ρουμένοις ζῆν κατὰ τρόπον. ταῦτ᾽ ἄρα καὶ Ἰωσὴφ ἐδέχετο, καί- 
τοι πρὸς ἐκεῖνον οὕτως ἔχων ὡς μηδὲ τῆς κέλλης ἐξελϑὺν προῦ- 
Ὁ παντῆσαι, ἀλλὰ μηδὲ προσιόντι προεξαναστῆναε μακρόϑεν, 
μηδ᾽ ἄλλο τι τῶν εἰς ϑωπείαν καὶ σμικροπρέπειαν εἷς χάριν αὐτῷ 5 
διαπράξασϑαι. τὸ γὰρ πρὸς φιλοσοφίαν ἐπικλινὲς καὶ τὸ πρὸς 


personis, nullo respecto privatarum rafionum de χαϊδυδοιπαμο iudican. 
ergo huio tali Arsenius aut Iosephus nomina erant mera, quibus ὃ 
εἶμι} 116 sane δὰ favorem invidiamve moveretut. unumn intereese put 
bat sua, iustum amplecti, nocentem averrari. tum ἀθ cauais pretiuu 
* ΓΙ —— a personis ducto statuenti Arsenius quidem ὶ 
eiectus, Iosephus illegiüũme intrusus videbatur. trebĩ enim in cenendo 

iudicium ἃ studio, εἰ pendens arbitrium hberas mentâs inclinari monent⸗ 
aut obsſequii obnoxii δὺς quaestuosarum rationum, vitio imputabat aninae 
humi reptantis, nec —R 86 aptae gupra maasam hauc vilem cratas 
coneretĩonis in contemplationem zibi congenerum et δ6 dignarum idearon 
nuperioris aphaeras. caeterum πὶ in rivo profluente tam momentanet— 
«εἰ transitus z3uecedentium invicem irrequieto eurso partium aquas, υἱ 
nemo bis in eandem, quod recte dicebat Heracũtus, digitun imunerren 
posait tingere, immo no δοιαὶ quidem, ai Cratylo creditur, existinant 
unicam quoque tinctionem pluribus viciacim respondere partâculis δ 
labentis undae, nihil novum aut inopinatum videri debero, δἰ rebes δε΄ 
monis inetabili zese vertĩgine volventibus, nullaque ναὶ δὰ brete δρεῦξα 
immota permanente, Arsenius quoque vice συδ esaet inurias. 
porro necesarium in vita unum 6246, tenere officiam 

. βυδίεοίδο mentĩs; in quo qui perstare volet οἱ εχ praescripto vrirteti⸗ 
vivere, abiicere hunc oporteat curas mortalium eventuum, οἱ anxũs εἰ" 
diis aapienti cacuum occurrentium neglectu zemel defangi. haec σα 
euliariter familiaria aibi dogmata tum Blemmidas Iozepho coram ipei du- 
aeruiaset, comprobavit ille laudavitque; nee muiuam ab illo tames asce- 
tationis allius expressit vieem. adeo enim ab huic adulando abfuit Blec 
midas, ut neque δὰ δ invisenten patriarcham obviam ὁ colla prodire 
pnaretur, ac ne ingresso quidem εἰ δὰ eentem ipaum pergeuti ex 18’ 
tervallo assurgeret aut ullam omnino tralatitias ictins urbanitatis vener 
tionem curaret adhibere, pueilli ecae atque δὰ aervitutem ablecti ans 
reputans δὰ huinemodi δε86 auenpia gratias demitters. προδϑ πἰϑιπα 
eĩus eanggeratas eniuadam et modum supergreeaas volgarena 





DE ΜΙΟΒΛΕΙ͂Ε PALIEXOLOGO L. V. 5841 


τὰ εἴδη καὶ μόνα τῶν πραγμάτων ἐπιβλητικὸν ἀμείλικτον ἐκεῖνον 
ἐτίϑει τὰ πρὸς ὕλην, καὶ τὸ ἐφετὸν κατὰ νοῦν ἔχων παρεώρα τὸ 
ἐφιέμενον. ὅϑεν οὐχ ἀνθρώποις ἀλλὰ πράγμασιν ἐπιβάλλων, 
ἐχείνοις μὲν ἐτήρει τὸ ϑαῦμα καὶ ὑπερεξεπλήττετο χαὶ ἄλλως τι- 
ὁμᾶν ἠρεῖτο ἢ τὴν κατ᾿ ἀνθρώπους τιμήν, ἣ δὴ δεξιώσεις ἔχει 
καὶ προῦπαντήσεις καὶ δουλοπρεπεῖς καταστάσεις καὶ ἄλλ᾽ ἄττα, Ἑ 
εἷς δὴ χαίρομεν ἄνϑρωποι. καὶ ταῖς μὲν ἕξεσιν ἐκείναις οὕτω δὴ 
τιμητικῶς εἶχε καὶ ὑπερεϑαύμαζε, δῶρα ϑεοῦ ταύτας ἡγούμενος" 
τοῖς δ᾽ ἔχουσι, καϑὼς ἂν καὶ κατελάμβανεν, εἶχεν, ὡς οὗ παν- 
io roß γινομένου τοῦ γινομένου κατὰ ϑεὸν καὶ ἀξίως, ἀλλ᾽ ἐνίοτε 
χαὶ κατ᾿ ἄνθρωπον, παραχωροῦντος ϑιοῦ. τὴν γοῦν τοιαύτην 
δεισιδαιμονίαν ἀεέ ποτ᾽ ἀποτρεπόμενος ἔδειξε καὶ τῷ Ἰωσὴφ τότε 
τὴν ἕξιν, οὐ προϑέμενος αὐτὸν ἀτιμοῦν, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἴσων πᾶσιν 
ἔχειν τὴν κρίσιν αἱρούμενος. οὕτω γὰρ καὶ τὸ φιλόσοφον φιλο-- Ῥ 238 
ιὁσόφως ἐπλήρου τῷ μὴ λαμβάνειν πρόσωπα εἷς τὴν τοιαύτην κρί- 
σιν, ἣν καὶ καϑ᾽ αὑτὸν κέχρικε. πλὴν κἀκεῖνος εἰδὼς ἄνϑρω- 
πος ὧν καὶ τὸ χρεὼν λειετουργήσων, ἐπεὶ τὰ καϑ᾽ αὑτὸν διαϑέ- 
μενος χάρταις ἐδίδου τὸ βούλημα, --- τὸ δ᾽ ἦν καϑ᾽ αὑτὴν τὴν 


theorematĩs ĩrretorto ἀεῆχα ευερεοία, adeoque ex altissimis domtaxat 
atcueta rationibus aestimare res humanas, rigidum sustinebat illum οἱ 
inlexibiliter orectum ab ista humilitate officiorum aulicorum omninoquo 8 
quovis τ Ὁ materias, quippe qui abatracte intuens quod optandum 
erat, quod pascim optabatur negligeret. unde non hominibus sed rebus 
intentua, hie * aervabat admirationem, his attentissime consideran- 
dis inctupescobat, alia eas voneratione prossquendas statnens quam ista 
muperstitioso gedula commercii humani, quae conetat exceptionibus δά 
blandtiam compoſitis, affectata renidentia vultuum, occursibus officiosis 
eaeteraquo aervilis obseqquli professione simulata, quales nos illuaiunculas 
invioem commutare in consustudine vitae urbanae homines gaudemus. ille 
autem habitus quidem istos 8 concretione materias seiunctos (nam hos 
εἰς δυὰς apoctabat) οἱ veneratione prosequebatur magna οἵ supra modum 
admirabatur, dona deiĩ illoo reputans. éos porro in quibus cernerentor, 
pro modo quo eos αὖ ipeis arbitrabatur participari tractabat, sic apud 86 
aatuena, non aecque omnes, quibus inessent, illos gecundum deum digne 
pescidero, φεὰ quosdam interdum δεσυπάμθπι hominem, deo permittente. 
uom porro ietum δυῦπι οἱ morem libere omittendiĩ sauperstitionem istam 
quandam personarum δηχία 20dulitate venerandarum etiam tunc ἴῃ Ioce- 
pho tenuit, non eum praecipue contemnens, · sed exceptionem 8 δὺο uni- 
vereali indicio et modo aibi praefo cum omnibus açendi in ποίους uniu⸗ 
tratiam aibĩ non faciendam οσπδοδ. ita enim 56 phîlosophico obsequi 
potabet praescrĩpto Illi cuas philooophiao ĩubenti non admittere υἱσαι το- 
mpeetum tingularium peraonaram ἴῃ indicio de rebus, nude ac mere ut 
ant ab 60, τὶ dictuin est, epectari aestimerique eoltis. caeterum vir 
δ talis reputans δα hominem, δὲ commune noturae debitum 66 0luturum 
aciena, teniamento condito ὧδ διΐδ rebus atatuit in hune modum. mona- 


842 ΘΕΟΒΟΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


μονὴν ἀεί ποτε διαμένειν, μηδὲν κατὰ μηδένα τρόπον ὑποπεσοῦ- 
σαν ἑτέρα, καὶ ἅπερ εἶχεν ἐκ βασιλέων φιλοφρονήματα, ὡς συμ- 
Β ποσοῦσϑαι τὸ πᾶν τῶν νομισμάτων εἰς ἑκατὸν λιτρῶν ἀριϑμόν, 
καὶ αὐτὼ τῇ μονῇ τοῦ ὄντος ϑεοῦ (τῷ γὰρ ὄντι κυρίως καὶ προσ- 
ἀνέχειτο) ἀναφαίρετα διατηρηϑέντα εἰς περιποίησίν τε καὶ τὴνϑ 
τῶν ἐλλειμμάτων ἀποπλήρωσιν εἶναι. τὸν δὲ τοιοῦτον τῶν ἀπο- 
τεταγμένων χάρτην καὶ αὐτὸν ἠξίου τὸν πατριάρχην ὑποσημαίνε- 
σϑαι, καί γε βασιλέα ἐπικυροῦν λιπαρῶς ἀξιῶσαι πρὸς τὴν πόλιν 
Ο ἐπανελθόντα. καὶ γέγονεν οὕτω, κἂν ἀποθανόντος ἐχείνου, 
ὀστράκου φασὶ μεταπεσόντος, ἀνελάμβανόν τε τὰς ἐπικυρώσεις 10 
καὶ τὰ διατεταγμένα διίδλυον, ὡς τὰ μὲν νομίσματα τῇ μεγάλῃ 
ταυτηὶ ἐκκλησίᾳ προσανατεϑῆναι εἰς περιποίησιν, τὴν δὲ μονὴν 
ἐκείνην τῇ τοῦ Γαλησίου μονῇ ὑποτεϑῆναι εἷς μετόχιον. ὃ γοῦν 
ἱεράρχης Ἰωσὴφ τῇ ἀνατολῇ ἐφ᾽ ἱκανὸν διατρίψας ὑπέστρεφεν 
εἷς Βυζάντιον. 15 
Ρ 4294 8. ΜΚΚαὶ μετὰ μικρὸν τῆς τοῦ βασιλέως Βουλγάρων Κων- 
σταντίνου συζύγου Εἰρήνης. μεταλλαξάσης, εἰς απονδὰς ὃ χρα- 
τῶν ἐχεῖνον ϑέλων συνάξαι ἐς ὃ τοῖς χατὰ τὸν Αἷμον καὶ αὐτῇ γε 
ἸΜακεδονίᾳ καὶ Θράκῃ ἀνακωχὴν γενέσθαι, ἐπὶ πολὺ δαπανω- 
μένων τῶν στρατευμάτων τοῖς συνεχέσι πολέμοις, πέμψας δια- 


aterium, in quo degebnat οὖ perſseverare semper decre verat, aie ut tone 
erat, manere aemper libernm, nulli unquam subiiciendum alterâ, iubebet. 
quod autem pecunae possidebat largitione imperatorum, centum librarom 
rummam conñiciens, hoc totum monasterio eidem deo qui est racro (nan 
haec erat peculiaris eius domus nuncupatio) proprium servarĩ perpetuum- 
que attribui mondabat in fundationis augmentum aut supplementum amis- 
aorum vel quovis modo casuve deficientium. iis porro tabulis δυρύεπιδθ 
suae testibus voluntatis, quibus ἰδία commendarat, subacribero patriar- 
cham voluit; impetravitque ab eodem unt cum reversus in urbem esset, 
enraret easdem ratas haberi ab imperatore, et ipsius anctoritato δὰ quam- 
tam possent maximam firmitatem roborari. quod et factum est, exiguo 
quidem operae pretio. nam Blemmida deinde mortuo, cunctis 1136 pro- 
missis εἰ Sspebus, velut tegulae, quod aiunt, interlapsu, in irritum er- 
nescentubus, rescissum id revocata confirmatione et cassum eſſectu testa- 
mentum fuit. ἂς pecunia quidem magnae huic ecclesiae in dotis aucta- 
rium attributa est, monasterium vero, cui tam solicite Blemmidas care- 
ταὶ, Galesii monasterii dominio suppositum, εχ eo pendere eique iner- 
vire iuasum est. caeterum Ioſephus per hune modum, aliquanto tempore 
moratus in Oriente, Conatautinopolim revertit. 

3. Non multo post regis Bulgarorum Conatantinĩ coniuge Irene mor- 
tua, studens iſstum regem imperator devincire aibi firmiori δἰΐαυο τίς 
et εἷς regionibua Haemo aubiectis, uti etiam Macedoniae ac Thracise. 
—* ac quietem asserere, quod eo tune magis factoa necessacium puu- 

at, quia tot continnis expeditionibus ac bellis mogna iam para Romause 
mĩlitias adsumpta fuerat, missis eum legatis ad foedus invita vit, pollicev⸗ 





Ε΄ ΜΙΌΒΑΕΙΙΕΒ ΡΑΓΑΕΟΙΟΘΟΊΙ. V. 843 


πρισβεύεται, ὑπισχνούμενος εἷς κῆδος ἐχείνῳ δοῦναι καὶ τὴν 
ἀδελφιδῆν ἑαυτοῦ ἸΠαρίαν τὴν τῶν ϑυγατέρων τῆς Εὐλογίας Β 
δευτέραν, ἦ δὴ συνῴχει τὸ πρότερον ὃ Φιλῆς ᾿ἡλέξιος καὶ μέγας 
δομέστικος. καὶ δὴ τῶν ὅρχων προβάντων ὡς συλλαμβάνεσϑαι 
ὁτούτοις καὶ Πεσέμβρειαν καὶ “Ἀγχίαλον (ἐκείνου γὰρ οὔσας κα- 
τασχεῖν βασιλέα, καὶ αὖϑις ἄξιον εἶναι τὸν πρὶν ἔχοντα λαμβά- 
γεν αὐτὰς ἐπὶ τῷ γενησομένῳ ὡς προῖχα κήδει) ὃ μὲν βασιλεὺς 
τὰ μὲν τοῦ κήδους ἐπλήρου ὡς λίαν φιλοτίμως καὶ βασιλικῶς. Ο 
συγεξήει γὰρ τῇ νυμφευϑησομένῃ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ ὃ πατριάρ- 
ἴδ χης, κἀν Σηλυβρίᾳ γενόμενοι, ἐχεῖσε δεσποινιχῶς μετασχευασά- 
μεγοι τὴν εἷς γάμον πεμπομένην τῷ Κωνσταντίνῳ, ἐκείγην μὲν 
ὑπὸ πλείστῃ δορυφορίᾳ πρὸς ἐκεῖνον ἀπέλυον, αὐτοὶ δ᾽ ὑπέστρε- 
φογ, καὶ τὰ μὲν τοῦ χήδους οὕτως ὃ βασιλεὺς ἐξεπλήρου, τὰ 
δὲ περὶ τὰς πόλεις ἀνεβάλλετο, ταῖς μὲν ἀληϑείαις εἰδὼς ἐντεῦ-- 
1εν παραιρεϑησομένην τὴν Ρωμαΐδα τὰ χράτιστα, τῷ δὲ Κων- Ὁ 
στανγτίνγῳ προφάσεις ἐπλάττετο πιϑανάς, ἄλλας τε καὶ τὸ μὴ 
ἔχειν εὐθέως δοῦναι, μὴ τῶν ἐποίχων καταδεχομένων τῶν πό- 
λων" 'Ῥωμανίας γὰρ εἶναι μέρος ἐκείνας καὶ Ρωμαίους αὐτούς, 
μὴ εἶναι δ᾽ εὔλογον Ρωμαίους ὑπὸ Βουλγάρῳ τελεῖν. οὐ μὴν Ῥ 935 
Ὁ δ᾽ ἐς τέλος ἀπέλεγε τὴν δόσιν ὃ βασιλεύς, ἀλλὰ προσανήρτα και- 
(ὺν τὸν τῆς τεχνογονίας δῆϑεν, ὡς ἂν καὶ κληρονόμου τούτῳ 


19. Βουλγάρων P. 


in Ἔροβδδπι δὲ illi daturum propriam noptem, Kulogiae zuae aororis ſiliam 
secundo genitam Mariam, quam prios in matrimonio habuerat Philes Ale- 
xius magnus domesticus. processit, Conſtantino annuente, tractatus us- 
886 δὲ conventionem ſoederis aanciti iurainentis, quae diatiacte compre- 
henderent Mesembream et Anchialum, δὰ Constantini utique ditionem per- 
finentes arbes, sed hactenus oceupatas ab imperatore, quas utrisque 
tum vieum est aequum 6566 bona fide reddi antiquo possessori εἰ impu- 
tari in partem dotis novae sponsae. his hinc proinissis, illinc stapulatis, 
inperator deductionem δροπβδθ ambitiose ac regia plane pompa celebra- 
vit, ipee proficiscentem mulierem cum patriarcha comitatus δεῖν briam 
vsque, indeque illum δὰ Couſtantinum frequentũ ac auperbo aBtellitio per- 
ducendam carans, ac δὶς Conatantinopolĩm reversus eatenus fidem pocto- 
ΤΙΣ imperator praestätit. nam quod promissarum attinebet restitutionem 
urbiam, in δὰ non festinaudum ratus varios eius difſerendae praetextus 
quaesivit, revera periculum dirae vastationis εχ ea imminens terris impe- 
rio aabiectis praeca vendum censens. caeterum interĩm Constantinum la- 
tUabat apecioris obtentibus multis colorem aliquem habentibus, quorum 
hie vericimiutudine inductus nonnulla videbatur. alebat videlicet iatarum 
incolas urbium recusare Buigaris subiici, cum ipsi Romani estent, nec 
86 δίδυς, quantuavis conaretur, potuisss huic eorum aversioni mederi. 
Neres ſiat καδυίϊίογ, expectandum videri, dom natus Constantino filius 
ſoret εχ nova coniuge: tune cim fore οπιηΐδ prouiora, rege tum scilicet 


Β 


σ 
D 


344 GEORGI PACHEVMERIS 


φανέντος ἐχ γένους Ῥωμαϊχοῦ εὐπροσωποῖτο καὶ ἦ ἀπόδοσις. τὰ 
δ᾽ ἦσαν γέλως ἄντιχρυς καὶ συνειρόμενον ψεῦδος τῷ χρόνῳ συγ- 
κρύπτοντος. ὅμως δέ γε καὶ ἄχων ὁ Κωνσταντῖνος ὑπέμενε καὶ 
ἐσπένδετο, εἰ καὶ ἢ δοϑεῖσά οἷ οὗ τοσοῦτον βοηϑὸς ἐκείνῳ ὅσον 


τῇ Ῥωμαΐδι ἐπέμπετο, ἐπεὶ δ᾽ ἐξ ἐχείνου παιδίον ἑώρα τὸν [Πι- 5 


χαὴλ ἑαυτῇ, δεινὰ ἐποίει, καὶ τὸν σύζυγον κατηνάγκαζε τὰς σπον- 


δάς γε λύειν καὶ πολεμεῖν, τὰς πόλεις προσαπαιτοῦντα. χἀντιῦ- 
ϑὲν καὶ δεινὰ οὐκ ὀλίγα ξυνέβαινε, καὶ Ἐνμβεβήκχει ἄν πλεῖστα, 
εἶ μή γε ὃ βασιλεὺς κῆδος πρὸς τὸν Νογᾶν ἐπὶ νόϑῳ τῇ Εὐφρο- 
σύνῃ φϑάσας ποιῆσαι ἀνεῖχε τὰς ὁρμὰς ἐκείνου τῇ πρὸς τὸν Νο-10 
γᾶν δεξιώσει καὶ διέλυε τὰ βουλεύματα, ὡς αὐτίκα κατόπιν ἐπι- 
δραμουμένων τῶν Τοχάρων, ἣν αὐτὸς ἐπίῃ τοῖς βασιλέως, 

4. Ὅ δὲ Νογᾶς αὐτὸς κράτιστος ἦν ἀνὴρ τῶν Τοχάρων, 
εἷς στρατηγίαν τε ξυνετὸς καὶ τρίβων τοῖς πράγμασιν, ὃς ἅμα 
πλείσταις δυνάμεσιν ἐξ ὁμογενῶν Τοχάρων, οὗς αὐτοὶ ουγου- 19 
λίους λέγουσιν, ἔξαποσταλεὶς ἐκ τῶν κατὰ τὰς Κασπίας ἀρχύν» 
τῶν τοῦ γένους, οὗς Κάνιδας ὀνομάζουσιν, εἰσβάλλεε τοῖς ἀνὰ 
τὸν Εὔξεινον βορείοις ἔϑνεσιν, ἃ δὴ τὸ πάλαι τοῖς Ῥωμαίοις 
ὑπήκουε, τῆς πόλεως δ᾽ ἁλούσης καὶ τῶν πραγμάτων εἰς στενὸν 


1. εὐπροσωποιεῖτο Ῥ. 


Bulgarorum heredem habente Romani aanguinis, cul zacramento dicere 
Romanos non dedeceret. haec allegabantur, quae, ut vere loquemor, 
mera erant elusio εἰ mendacium promisione tempus obducente inumhra- 
tum, nec plane fallens Conſstanunum, quamquam is volens nolens ἀἰϊμὶ- 
mulare cogebatur, οἱ tacite dolere fucum δἰδὶ factum obtrudends coniute, 
quae non ἴδηι ipei adiutrix quam terrae Romansae data eeset. Meria 


vero postquam Constantino pepererat Michaclem filium, οπιηΐ iem exc 


sations cunctationĩ dempta Ipaa quoque ἐγδηδῖγο polam ἴα viri δεῆδῃ εἰ 
utrique factam iniuriam accusare indignanter coepit, maritaum asidue δο- 
licitans δὰ repetendas bello iniuste negatas urbes. unde multa mals orta 
δυπί ; οἱ plura gravioraque prodiissent, nisi Augustus mature aibi prae 
occupasset novo foedere Nogam, data in uxorem εἰ filia δια notha Er- 
hrosyne. qua necescitudine devinctus imperatori Nogas palam octendi 
irrupturum s0 cum Tocharis, quibus praeerat, ἴω Bolgarorum fines, εἴ" 
εἶπι atque Constantinus regiones incursars Romonas coepisset. σοερεπάι 
hio metus conailia Bulgari, οἱ malorum indncias Romanis ſecit. 
4, Ηἷς porro Nogas potentĩsimus Tocharorum erat, belũcas 8 
longis experimentis multam peritiam adeptus, usu rerum in troctatien 
negotiorum tritus. is com magnis coplis 6 genere, euius erat οἱ 156’ 
Tocharorum, qui 80 ĩpel Mugulios nomiĩnant, misus 8 principibus em 
gentĩs (Canidas appellant) cirea portas Caspias degentihus, irroperat ἸΡ 
boreales Euxino gentes Romanis quondam aubditas, aod quae poct — 
ptam ἃ Læatinis urbem, οἱ res imperii redactas in artam, nevcescerio βέ" 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΙΔΈΟΚΟΟΟ L. V. 845 


καταστάγτων Ῥωμαίοις, τῶν κυρίων ἀπολειφϑέντα, αὐτόνομα Β 
ἦν, ταῦτ᾽ ἄρα καὶ ἀκονιτὶ φανεὶς προσελάμβανε καὶ κατεδου- 
λοῦτο. ἰδὼν δὲ χώρας ἀρετώσας καὶ ἔϑνη εἷς ἀρχὴν κατὰ σφᾶς 
αὐτάρχη, ἀφηνιάζει μὲν τῶν πεμψάντων καὶ ἑαυτῷ τὰ ἔϑνη 
ὁπροσχτᾶται. ὡς δὲ χρόνου τριβομένου, ἐπιμιγνύντες σφίσιν οἱ 
περὶ τὴν μεσόγαιον κατῳκημένοι, ᾿λανοὶ λέγω, Ζίκχοι καὶ Γόξ- Ῥ 486 
ϑοι, Ῥῶσοι καὶ τὰ προσοικοῦντα τούτοις διάφορα γένη, ἔϑη τε 
τὰ ἐκείνων μανϑάνουσι καὶ γλῶσσαν τῷ ἔϑει μεταλαμβάνουσι καὶ 
στολήν, χαὶ εἷς συμμάχους αὐτοῖς γένονται. καὶ μετ᾽ οὐ πολὺ 
ιοεἰς πλῆϑος ἀριϑμοῦ χρεῖττον ὃ ἐπελϑὼν τῶν Τοχάρων λαὸς ἐν- 
ῥίδωσι, καὶ ἀνυπόστατοι ὅπου ἴοιεν γίνονται ταῖς δυνάμεσιν, ὡς 
καί τιγας τῶν ἄνω χυρίων πολέμου νόμῳ ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀποστάτας 
ἰόντας οὐχ ὅπως περιγενέσϑαι, ἀλλὰ καὶ σφαλῆναι τὰ πλεῖστα 
πισόντας. ἔστι τὸ ἔϑγνος ἁπλότητι μὲν χαῖρον καὶ φιλαλληλίᾳ, Β 
Ιϑχαὶ ὀξύ τε πρὸς πολέμους καὶ πονηρόν, καὶ τὴν ζωὴν αὔταρκες, 
χαί γε τὰ κατὰ βίον ἀνεπινόητόν τε χαὶ ἀπρομήϑευτον. ἐχρή- 
σαντο γὰρ ἀνέχαϑεν νομοϑέτῃ οὐ Σόλωνι ἢ ““υκούργῳ ἢ 4ρά- 
κογτε ( οὗτοι γὰρ ᾿4ϑηναίοις καὶ “ἀκεδαιμονίοις καί τισιν ἄλλοις 
οἱ νομοϑέται σοφοὶ σοφοῖς καὶ συνετοῖς τὰ ἐς λόγον λόγιοι) 
φ0ἀλλ᾽ ἀνδρὶ ἀγνῶτι καὶ τὸ πᾶν πονηρῷ, χαλκεῖ μὲν τὸ πρῶτον, 


Εἰεοῖδο a dominis sui ἰσπο iuris erant. has ſacile ac aino magno certa- 
mine, prima statĩm oſstensiones sui cepit δἰ απο subiecit. οὐ animadver- 
tens uberes terras ac populos δὰ conſstituendum per 20 regnum idoneos, 
fraenam excusit imperii eorum 8 quibus orat πιΐδουβ, οἵ res agere δῦδ8 
inattrit, proprio principata conatituto. processe deinde temporis miscen- 
tes 86 ĩpais qui mediterranes illie incolunt, Alani videlicet, Zechi, Got- 
1], οἱ Rhocai, quique finitimas hisce habitant terras di versorum gene- 
rum populi, mores paulatim ipporum didicerunt, εἰ cum Υλίδο uaun lin- 
tuan etlam δὸ veſntitum eorum usurpantes, in militiaa quoquo consortium 
aatumpti, non ita multo post exercitus confecerunt innumerabiles, qua- 
rum conacientia useque virium in potentiam Immane quantam Tocharorum 
gens profecit, adeo ut quocumque se verterent, ineluctabiliter cuncta 
prosterneérent, εἴ cum ὁ auperiorĩbus dominis quidam δὰ ĩpaorum defe- 
etionem ulciscendam eosque κι iugum revocandos bellâcas in eos 
ditiones auscepissent, non modo ipsaos non vincerent, ssed magnis acceptis 
ibus in lcro ponerent quod plerisque auorum bello cadentibus pauci 
aalrum redĩtum haberent. gaudet haece gens vita eimplüci; haerent invi- 
ΟΕ mutuo nexu civilis caritatis; tolerantes δυπὶ labornm, ἴα bella prom- 
ptiecimi; paucis δὰ victum cultumque indigent, nece szolicite congerunt aut 
consulunt in ſuturum avara providentis. δὰ hanc acilicet formavit eos 
discipnam priscus ipsornm legislator quidam, ποῦ aane Solon aut Lycur- 
gna att Dracon (hi enim Atheniensibus, Lacedaemoniis, οἱ quibusdam 
alũs sapientes a2apientibus, ernditi docus, δὰ rationem αχδοίδα Ἴεοπάϊάο- 
runt leges), idiota igaobiſis, vilis opificii laboro tritus, prius faber 





᾿ 


ο 


8346 GEORGII ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


εἶτα δὲ καὶ εἰς Κάνιν ( ἄρχοντά τις εἴποι καταστάντι, ὃς καὶ 
ἐκ Κασπίων πυλώνων ἀνιστῶν τὸ ἔϑνος ἐξελϑεῖν ϑαρρῆσαν, καὶ 
σφίσιν ἀεὶ τὸ νιχᾶν ὑπετέϑει, εἰ τοῖς ἰδίοις νόμοις προσέχοιεν. 
οἱ δ᾽ ἦσαν τοῖς ἁβροῖς ἀπέχεσϑαι, τοῖς τυχοῦσιν ἀρκεῖσϑαε, τὸ 


φιλάλληλον ἔχειν, τὸ αὐτόνομον ἀποστρέφεσθαι, τὸ χοινωνικχὸν ὁ 


ἀσπάζεσθαι, τὸ μηδὲν περὶ βίου σπεύδειν, τὸ πάσαις χρῆσϑαι 
τροφαῖς μηδὲν τῶν βεβήλων ἔχοντας, τὸ γυναιξὶ συνοικεῖν πλεί- 


Ὁ σταῖς. καὶ ταύταις προσανατιϑέναι τὸν τῶν ἀναγκαίων πορι- 
3 2 


σμόν, ὡς ἅμα μὲν τὸ γένος πληϑύνεσθαι ἅμα δ᾽ ἔχειν καὶ ὧν 


δέοιντο, τὸ μηδὲν τῶν καϑ᾽ ὑπόστασιν προσχτᾶσϑαι κτημάτων, 10 


μηδ᾽ ἐμμένειν κτίσμασιν οἴκων, ἀλλὰ μεταβαίνειν καὶ μεταφοι- 
τῶν πρὺς τὸ χρήσιμον, κἄν χρεία τροφῆς εἴη τῳ, ὀϊστῷ χρωμέ- 
ψφους ϑηρᾶν ἢ καὶ τὸν ἵππον ἐχχεντοῦντας ἐχροφῶν αἵματος, εἰ 
δέ τῳ καὶ στεγανωτέρας προσδέοι τροφῆς, ἐγκάτῳ οἷὺς τὸ αἷμα 


συγκλείοντας ὑπὸ τὴν ἐφεστρίδα τιϑέναι, ὡς ἐντεῦϑεν μικρὸν 15 


συσταϑὲν ἐχ τῆς ἐχεῖϑεν θερμότητος δεῖπνον τίϑεσϑαι, χἄν τί 
που ῥάχος ἐντυχών τις εἶροι, ἐπιρράπτειν τῇ ἀμπεχόνῃ, χἂν 
οἷον ἐκεῖνο καὶ ἧ, κἂν ἡ ἀμπεχόνη μὴ δέοιτο (ὃ δὲ σχοπύός, ὡς 
ἄν χαὶ ἄνευ χρείας τοῦτο ποιοῦντες, ἐπὶ τῆς χρείας ποιεῖν ἀναγ- 


4. τῶν ἁβρὼν7 


ferrarius, ex oſſicinas ac fornacis fuligins in imperium prodouctus εἰ (ὐδηὶν 
declaratus: aic illi principem appellant. hic gentem excitavit iatam υἱ ὁ 
Coæapiis portis prodire non dubitaret, polliceri ausus, quocumque bellun 
iuferrent, nunquam victoria fraudandos, δὶ legibos ἃ se propositis δοιϑ- 
rato observandis attentam diligentiam impenderent. 3umma legum hoec 
erat. delicias aversantor. obviis contenti sunto. mutuae z20cietatis ca- 
ritatem aervanto. privatim δὶ οἱ pro arhbitrio conaulere vitanto. ἰδὲ! in 
vita victuque exquisitum affectanto. cibis quibuscumque zine muadi ἱπι- 
mundive discrimiue utuntor. uxores δαὶ plurimas habento; εἰ his co- 
ram parandarum rerum ad victum vestitumquo utilium mandanto: inde 
multâpicationem gentis, indidem necessariorum abundantiam nactaros. 

raediorum ac soli possessiones aspernantor. fabricandia domibus ποῦ 
immorantor: vitam desultoriam hine illuc, quocunque utilitas vocavenit, 
assidue migrabundam adamanto. ubi cibus defuerit, ant aagitta εἰ τε- 
δία paranto, aut aecta equi vena sanguinem δυφυηῖο. si solidiori opus 
alimento ait, intestinum ovis aanguine oppletum δυ} ephippium ponnato. 
αἷς mora concretam εἰ illo calore coctum annguinem, συμ vescendi desi- 
derium fuerit, voranto. ubicumque cuivis panui aut pellis lacerne segmen- 
tum forto abiectum oceurrerit, aublatum statim veati, qua tegitur, δεευΐιο, 
etiamæi bons sit nec sarto egeat. nimirum hoc citra necesitatem fieri 
iubens id agebat, ut, cum opus foret, neminem puderet indumentun 
manu ana proprium δαγοῖγο οἱ consarcinatis per veteramenta novis aſuta 
poannis veatiri centonibus. porro his praescriptionibus aperabat aſcecutuæ- 
Συπι 66 ut δυἱ συδεπιδ vitao securitate fruerentur, expeditocquo δὰ πυίυπι 





DE MICBRAELE ῬΑΓΑΕΟΙΌΟΘΟ L. V. 347 


χκαζύμενοι μὴ αἰσχύνοιντο, τοῖς παλαιοῖς τὰ νέα προσεπεμβάλ-- 
λοντες), καὶ οὕτως αὐτοὺς μὲν ἐν ἀνέσει παντοίᾳ ζῆν, σάριτταν 
καὶ ἐφεστρίδα καὶ ἔνδυμα καὶ αὐτὴν ζωὴν παρὰ τῶν τῆς γυναι- 
χωγίτιδος ἔχοντας, αὐτοὺς δὲ πολεμοῦντας τὰ τῶν ἄλλων ἔχειν, 
ὁμηδὲν πολυπραγμονοῦντας. ταῦτα τοῦ νομοϑέτου Τζιγκίσκανε Ῥ 237 
(νῦν γὰρ ἀνεμνήσθην τοὔνομα" Τιιγκὶς γὰρ τὸ ὄνομα, ὁ δὲ 
Κάνις βασιλεὺς) τὰ παραγγέλματα ἐν ἀσφαλεῖ ἔχοντες ἀλήϑειάν 
τε ἐν λόγοις ἀσκοῦσι καὶ δικαϊοσύνην ἐν πράξεσι, τὸ μὲν ἐλευϑε- 
ρίᾳ προσῆχον ψυχῆς τὸ δ᾽ εὐθύτητι γνώμης, ὡς ἀνεξαπάτητον 
10 μὲν εἶναι οἷς ἂν ἀκούοι τις ἑτέρου λέγοντος, ἀνεπιβούλευτον δὲ 
οἷς πράττοι ἂν πρὸς ἐκεῖνον ἕτερος. 
“Ἀλλὰ Νογᾶν μὲν κηδεύσας ὃ βασιλεὺς τηνικάδε, τὸν ἐκεί- 
τῶν ἄρχοντα, πέμπων οὐχ ἀνίει πλεῖστα, ὅσα τε πρὸς ἐνδυμά- Β 
των χρῆσιν καὶ ὅσα πρὸς τροφῶν ποικιλίαν, πρὸς δὲ καὶ ἀνϑο- 
Ιϑσμιῶν οἴνων ὅλας πιϑάχνας φιλοτιμοΐμενος. ὃ δὲ τὰ μὲν εἰς 
βρῶσιν καὶ πόσιν μαϑὼν ἠγάπα λαμβάνων, καὶ χρυσὸν δὲ καὶ 
ἄργυρον ἐν ἐκπώμασι προσεδέχετο" τὰ δὲ ποικίλα ἢ πρὸς καλύ- 
πιρας ἢ πρὸς ἐνδύματα (ἐφιλοτιμεῖτο γὰρ καὶ ταῦτα προσαπο- 
στέλλων ὃ βασιλεὺς) ἁφώμενος ταῖς χερσὶν ἀνηρώτα τὸν διακο- 
Ὁμισώμεγον, εἶ χρησιμεύοι πρὸς κεφαλὴν ἐπὶ τῷ ἄπονον εἶναι καὶ Ο 


13, πρὸρ ἀοοτγαῖ, 11. προσεκχδέχοτο P. 


haberet aæemper omnes, nulla uepiam z0licitudine affxos, quippe quibus 
δ ephippium vestis εἰ alimenta, quidus unis egebant, muliebri mi- 
niterio cuncta e ęynaeceo auppeditarentur, ipai rei bellicas uni vacarent 
apoliandisque alienia, nibil praeterea negotũ habentes, aut curiose inqui- 
rentes quid ſuturum esaset. talium auctor legum Tainciscanis fuit. nam 
cam proprio nomine Tæincis hice vir vocaretur, Canis vocabulum, quod 
ſegem szonat, eins privatae adiunctum appellationi Tzainciscanis nomen εἰς 
βοΐ, παπο memoriae commodum occurrena: nam cum agere de hoc coepi, 
nondum venerat in mentem. caeterum his eius praescriptis acquieacentes 
contingebat ĩſtos populos veracitatem in loquendo, aequitatem in agendo 
tenere, quorum illud libertati animi convenit, hoc rectitudini morum. 
illad rursus tutum praestat audientem a circumventione fraudulenta men- 
tients 20cii: hoc ἃ cunctis queique insidiose grasaantium dolis liberat. 
Roius gentis principem tunc Nogam sibi foedere conciliatum impe- 
rator cum misais affatĩm luxuriae noſtratia inatrumentis δὰ delicias Ro- 
Rani usus invitaret, minimum profecit, quod δὰ mollitiem quidem ve- 
atinm οἱ anendam δροςίδί. nam cum ciborum οἱ exquiesiti gustus oſſerri 
coraet variam copiam vinique odoratiâ tota ἀοἰΐα, his quidem non illi- 
ter eat usus. aurum item εἴ. argentum in vatis poculiaque dono datis 
probans admisit. δὲ versicoloria υδιὶΐ generis tum capitüs tegmina tum 
ΒΕ τόσοι indumenta caeterorum, quarum item rerun vim magnam re- 
tia ecidem munificentia imperator miaerat, hasc, inquam, aapernabundus 


948 GEORGI ΡΑΟΒΥΜΈΕΒΙΒ 


ἀνάλγητον ἦ καλύπερα, εἰ ὃ ἐπανεσπαρμένος μάργαρος ἀμύνειν 
ἔχοι ταύτῃ τὰς ἀστραπάς, εἰ εἰς βρυντῶν χεύπους, ὥστε μὴ ἐμ- 
βρόντητον γίγεσϑαι τὸν φοροῦντα, ὃ λέϑος συναίροιτο, εἰ τὰ πο- 
λυτελῆ αὖϑις ἐνδύματα εἰς ἀπονίαν μελῶν συλλαμβάνοι. εἰ μὲν 
οὐκ ἔλεγον, παρερρίπτει, εἰ καὶ ἐνδυϑεὶς ἐπ᾿ ὀλίγον ὅσον τὰς ἡ 
φιλίας ἀφοσιώσασθαι, ἀπεκδυόμενος παραυτίχα μετελάμβανε 
κυνῆν ἢ προβατὴῆν τὴν συνήϑη, καὶ φορῶν ἐκυδροῦτο πλέον ἢ 
Ὦ ὕσον ταῖς πολυτελέσι στολαῖς. ὡσαύτως καὶ ἐπὶ ταῖς καλύπτραις 
ἐποίει, τὴν πρὸς χρῆσιν ἀναγκαίαν τῶν περιττῶν, »ἂν ἦν τῶν 
πολυτελῶν, ἀνθαιρούμενος. εἰ δ᾽ ἐκεῖνος πλαττόμενος ὄνησιν 10 
φέρειν ἔλεγε τῷ φοροῦντι τὸ χτέρας τὴν οἱανοῦν τε καὶ ὑπουδή- 
ποτε, εὐθὺς πιστεύων ἐφόρει, οὐ λίϑοις οὐδὲ μαργάροις ἀλλ᾽ ὠ- 
φελείᾳ προσέχων. 
Τοῦτον τοιγαροῦν ἔχων ὃ βασιλεὺς ἕτοιμον τοῦ Κωνσταν- 
τίνου καταδραμεῖσθαι καὶ τὴν ἐχείνου σχυλεύειν χώραν, εἰ τοῖς 15 
E τοῦ βασιλέως ἐκεῖνος ἐπίοι, οὐ Πεσεμβρείας μόνον στερρῶς ἀν- 
τεέχετο καὶ τῆς ᾿Ἡγχιάλον, ἀλλὰ καὶ ΣΣωζόπολεν καὶ "4γαϑεούπο- 
λιν καὶ Κανστρίτζιν καὶ ἄλλ᾽ ἅττα φρούρια, ἅπερ οὗ τοῦ βασι- 
λέως ἐπισκευασάμενοι προσεχεῶντο τῷ βασιλεῖ, καὶ λέαν ἐν χε- 


16. σεέῤῥων Ῥ. 


in manus aumena percontabatur ab offerente an id certo praestaret belle⸗ 
ἰδία pilens capiti quod tegeret, ut nullo deinceps mali appulsu laedere- 
tur, nullum dolorem gentiret; δὴ inepersi huic uniones caeteraeque iner- 
tae gemmae vim haberent arcanam quampiam fulgursa ſulminaque arer- 
tendĩ ἃ gestante; veſtes item illae δροοΐοσδα ac molles num ra quae 
ambirent lasaitudins in labore proliberent. tum illo acilßcet negante, 
Noges quidquid horum interrogans attigerat fastidioss reioctabet. ac 
quamquam amicitias mutaas contestandas cansa unamte missis ab Auge- 
ato vestĩbus aibi circumdare δυσιϊδοϊς, brevisimo eam tulit ↄpatio, ſani- 
Hare atatim 6 canina τοὶ ovina pello vetömentum recumeus, eo 60 3 
gnifiee oetentana, nece minns, ut apparebat, in illo aibi —— quoris re 
εἰο —— placens. δἷο et in operimentie capitis ſocit, ὁ 8 
εἰ aibi assueta prae apeciosis pretlosisque eligene. quodsi qui haec "μι 
attulerat forte Angens κοδροι οδοὶ inease üUs quam requirebat vim ὀοίο- 
ris ac ſatigationis malĩre omnis arcendi, tune δδπὸ Ilo atatim creden⸗ 
cuncta induisaet perseoveranterque gesfaret, non geimas aut margeritas 
videlcet, vorum promieasam utilitatem corans. 

δῦναι igitur tam potentem principen habens paratusn imperator δὰ 
irrumpendum in Bolgariam, quoties inde ↄ6 οοιβαιονίοθοε Conatantinos δ 
depraedandas aut quoquomodo infeatandas regiones ὑπιρογίο subiectes, ven 
Mesembream aolum οἱ Anchialum aecurus pactoram mordicus tenebet, 
aed praeteron Soropoliim Agathiopolim Canetritrim οἱ alss quaadam δ" 
ces, ἃ ducibus eĩus oblata uais οοσβεῖίοπο οδρίδα: quae illo omnia δἷσ or- 
ripuerat, ut certus videretur non anuttere ὧδ manibas, ac δο υϑτα 
quidem uius ex hĩs nuper acquisitis vel minutas munitiancalas vaquen 





᾿ 


DE MICHAELE PALAXEOLOGO L. V. 349 


ροῖν εἶχε, μηδὲ φρουρίου σχιὰν προϊέμενος. ἸΠεσέμβρειαν γὰρ 
καὶ ἐκ διχαίου πάλαε ποτ᾽ εἶχε, λαβὼν παρὰ τοῦ υτζῆ. 
(5) ὃ δὲ Ἱπυτζῆς οὗτος, ἵν᾽ ἐπαναλαβὼν εὐμαϑέστερον διη- Ῥ 288 
γήσωμαι, γαμβρὸς μὲν ἦν ἐπὶ ϑυγατρὶ τῷ (σάν, σύγγαμβρος 
5δὲ Θεοδώρου τοῦ “άσκαρι. Ἡσὰν δ᾽ οἶτος ἦν ὃν λόγος καὶ 
Ἰωάννῃ συνελϑεῖν τῷ “4ούχᾳ καὶ βασιλεῖ, καί γε σὺν ἐκείνῳ τὰ 
κατὰ δύσιν ἐπιδραμεῖν, φιλοκαλίας πάσης ἔχοντα δείγματα. ὧς 
γοῦν ἐκεῖνος ἐτελεύτα καὶ οὗτος τὴν ἀρχὴν ἐδέχετο τῶν Βουλγά- 
ρων Βούλγαρος ὧν, συνέβαινέν οὗ μὲν προσκρούειν καὶ βασιλεῖ, Β 
10 ὡς καὶ πολλάκις δι᾽ ἔχϑρας καὶ πολέμων τοῖς τῶν Ρωμαίων ἰέναι 
στρατεύμασι, συνέβαινε δὲ προσκρούειν καὶ πολλοῖς ἅμα καὶ με- 
γιστᾶσι τῶν Βονλγάρων καὶ ταραχαῖς οὐ προσηκούσαις ἐμπίπτειν. 
ταῦτ᾽ ἄρα καὶ τούτῳ διαφϑονούμενοι πρὸς τὸν Κωνσταντῖνον ἐκ 
Σέρβων ἐξ ἡμισείας τὸ γένος ἔχοντα ἀποκλίνουσιν. ὅσον οὖν ἐνέ- 
1δλιπέν οἱ πρὸς τὴν ἀρχὴν ἐχ σφετέρου γένους, μηδὲν τῷ “(σὰν 


προσήκων, τὴν ἐκείνου ἐκγόνην λαβὼν εἷς γυναῖκα τοῦ ᾿Ιωάννου Ο 
πέμψαντος, ἐπ᾿ ἴσων εἶχε τὸ πρὸς τὴν τοῦ ἸΙσὰν βασιλείαν δί- 
καιὸν τῷ Ἀϊυτζῇ. κἀκεῖνος μὲν τὴν Τέρνοβον εἶχε, καὶ τὰ τῆς 
βασιλείας κλέη ἐπεφέρετο μεγαλοπεπῶς" ὃ δὲ ἸΠυτζῆς τὰ κύχλῳ 


ϑοπερικρατῶν ποτὲ μὲν ἠρκεῖτο τούτοις καὶ καϑησύχαζε, ποτὲ 
9, συνέβαινε μέν οἱ πρ.7 


reddere. nam Meſembream olim poſgessam iure iam auo 46 putabat obti- 
nere, αὐἷρρο οἷδὶ donatam ἃ legitimo tune elus domino Μγίζο. (5) hio 
porro Mytæes, ut altius repetens distinetius rem exponam, gener erat 
Acanis ducta eins filia, cuius zororom in matrimonio habuit Theodorus 
Lascaris, pari Asani aſſinitatis gradn admotus. Asan autem hie est, quem 
hietoria docet Ioonni Ducae imperatori aocium fuisse, ἱπαείίδηυο 60 
oopiis ĩncursasso communi expeditione Occidnas regiones, magna ommis 
elegantias indicia praebentem. ut autem Ioanne iam mortoo Asan re- 
gnum Bulgarorum Bulgarus ortu accepit, contigit eum δρυὰ imperatorem 
ofſendere, aimultatibus In bellum quoque apertom prorumpentâbus, Asene 
non δαπιοὶ auas copias Romanis opponente. aed οἵ item contigit parum 
gratum ουΐθ ĩpaum evadere Bulgaris, multis οἱ prascipuis ipporum οἱ 
viter offenals infencisque. unde ἰδ in pertarbationes haud parvas incidit, 
—— quos ab eo alienaverat invidia, inclinantibus ad Conctantinum, 
imidĩnm generis trahentem ex Berbis; cui nulla cum Asane cognatione 
iuneto quantum δὰ auffraginm principatus deerat ex genere, aupplevit 
affincitas, quas illum ducta in uxorem Irene filia Theodori εἰ Asauſs ne- 
ple, ἃ patro Theodori Ioanne Auguato in Bolgariam δὰ δα nuptias mis- 
aa, inm iuris δὰ Asanis δυσδοβδείοποι gradu cum Myteo σοηδὲΐ- 
tuit. εἰ Conatantinus quidem urbem Belgariae regiam Ternobum tenens, 
caeteris etiam cunctis eius principatus ornetus iacignibus, pro haud dubio 
Belgarerum rege δ686 palam matniſios ferebat. αἱ Μγίκεθ οἰγουπιείθε ro- 
poribas iaperitans inierdum quidem hie contentus δοαείεδοοδαὶ, inter- 


990 GEORGII ΡΑΟΒΥΎΜΕΒΝΙΘ 


δ᾽ αὖϑις καὶ ἀντεφιλονείκει πρὸς Κωνσταντῖνον, ὃν καί ποτε 
διώκων ἀπέκλεισεν εἰς Σϑενίμαχον ἡμέτερον ὅν. καὶ εἰ μὴ ταῖς 
Ὁ τῶν ἹΡωμαίων δυνάμεσιν ἐχρήσατο πρὸς βοήϑειαν, τάχ᾽ ἂν καὶ 
ἁλοὺς ἀπώλετο. ἀλλ᾽ ἡ τύχη ρέπει τὰς πλάστιγγας, καὶ δυνα- 
μωϑεὶς αὖϑις ὃ Κωνσταντῖνος τὸν ᾿Πυτζὴῆν διώκει ϑαρραλεώτε- 5 
ρ0γν. ὃ δὲ ἅμα τέκνοις καταλαβὼν τὴν ἹΠεσέμβρειαν, ἐκεῖϑεν 
Ῥ 939 ἱχετεύει τὸν βασιλέα δέχεσθαι τοῦτον καὶ λύτρα λαμβάνειν τὴν 
πόλιν. στέλλει γοῦν ὁ βασιλεὺς ἐξ αὐτῆς τὸν Γλαβᾶν κουροπα- 
λάτην καὶ μέγαν παπίαν ἐσύστερον, καὶ ὃς ἄλλοις συνάμα μετὰ 
καὶ αὐτάρκους στρατοῦ, καταλαβὼν τὴν Πεσέμβρειαν, ἐκείνην 1 
μὲν περιποιεῖ τοῖς Ρωμαίοις, τὸν δέγε ἸΠυτζῆν διὰ τοῦ Aluor 
πεζῇ ἄγει πρὸς βασιλέα: τὸν δὲ καὶ δέχεται πρόφρων καὶ παρη- 
γορεῖ εὐμενῶς, καὶ πρὸς τῷ Σκαμάνδρῳ ἀποχρώντως προμηϑευ- 
Β σάμενος ἐχεῖσέ που σὺν τοῖς τέχνοις κατασχηνοῖ, συνθήκας πρὺς 
αὐτὸν ποιησάμενος ὥστε καὶ τὸν πρώτιστον υἱὸν Ἰωάννην συναρ- 15 
μόσαι τῇ ϑυγατρί, ᾿ 
"λλὰ τῇ μὲν πρωτίστῃ τῶν ϑυγατέρων Εϊρήνῃ οὕτω πρου- 
Ο γόει τῶν γάμων, (6) τὴν δέ γε δευτέραν ἤάνναν ἤρεῖτο πέμ- 
πεῖν τῷ κρατοῦντι Σερβίας Στεφάνῳ τῷ Οὔρεσι, ἐφ᾽ ᾧ τῷ διυ- 
τέρῳ υἱῷ ἸΠηλωτίνῳ (ὃ γὰρ ὁμωνυμῶν τῷ πατρὶ καὶ πρῶτος τῷ 
ῥηγὶ Παιονίας εἷς ϑυγατέρα γεγάμβρευτο) εἰς γάμον συνάπτειν. 


dum contendebat cum (ὐπείδηϊίπο, ac ſuit eum enm bello persequens 18. 
cludero aese cogeret in arcem quamdam nostram, cui Sthenimachum no 
men est, ubi quominus caperetur οἱ periret, opportune allatuu ἃ Βοδιδ- 
nis copiis auxilium prohĩbuit. δεὰ ſortana deinde vices alternante δυο- 
cessuum, auctus rursus animis οἱ viribus Constantinus tanto tamque va- 
lido impetu incubuit in Μγίξεπ, υἱ is impar resistendo Mesembream cum 
liberis conſugiens, inde legatis δὰ imperatorem supplicibus missis pactos 
cum eo deditionem αἷς cum aui tum εἶτα civitatis. quaem in aui serrat 
pretium ofſerret. nee recusavit imperator, z2ed atatim Glabam curopal- 
iĩam, 4υἱ ροδίεδ magnus papias fuit, cum aliis εἰ idonen manu miſitam 
misit. ἰδ ingressus Mesemprenm eius rite possessionem iniit imperũ Ro- 
mani nonins; tum Mytzem per Haemom itänere terrestri perduxit δὰ im- 
peratorem, qui οἷ perhumeniter excepto omnique amoris aignificatioxe 
recreato uberes fundos apud Seamandrum ascigna vit, quorum δηδυὶ pro- 
ventus δὰ victum εἰ cultumque eplendidum abunde aufficerent. ubi εἰ 
ipae deinceps cum filiis düversatus est, pacto prias com imperatore inito, 
quo inter ipsos mutuo convenit υἱ Μγίξδα primogenito Ioanni primogenita 
item imperatoris filia desponderetur. 

δῖος Irenae maximae aatarum Αὔρυδίΐ provisum ooniongium 6". 
(6) ab hac vero secundam Annam decrevit pater mittere δὰ cralem Ser- 
biae Stephanum Uresim, secundo eĩus filio Melotino nupturam: nam pri- 
mogenitus patrĩ coguominis iam uxorem habebat χορὶς Pannonias ſiban. 





DE MICHAEIE PALAEOLOGO L. V. 351 


καὶ δὴ τῶν πρὸς ἀλλήλους συνθεσιῶν στέλλει μὲν εἰς πρεσβείαν 
τὸν ἱεράρχην, συνεκπέμπει δὲ καὶ τὴν χόρην ὑπὸ ϑερὰπείᾳ με- 
γίστῃ βασιλικῇ. καί γε καταλαβοῦσι τὴν Βέρροιαν σφίσι τὰ τῆς Ὁ 
βουλῇς ἔστη πεμφϑῆναι πρὸς τὸν Οὔρεσιν Στέφανον τὸν χαρτο- 
ὀφύλαχα Βέχχον, ἅμα δὲ σὺν ἐκείνῳ καὶ τὸν Τραϊανουπόλεως 
Κουδουμηνήν. ἦν δὲ καὶ πρὸς τῆς δεσποίνης ἐντεταγμένον τῷ 
χαρτοφύλακι αὐτὸν προαπελϑεῖν καὶ γνωρίσαε τὰ κατὰ τοὺς Σέρ-- 
βους τρανότερον, ὅπως μὲν σφίσιν ἐστὶν ἡ δίαιτα, ὅπως δὲ ἢ 
τάξις τῆς ἐκείνων ἀρχῆς διιϑύνεται" ἐχείνη γὰρ καὶ μεγίστην τὴν 
10ϑεραπείαν τῇ ϑυγατρὶ προητοίμαζεν ἐπὶ χλιδῇ παντοίᾳ βασιλικῇ. Ἑ 
ἐκείνῳ τοίνυν προαπελϑόντι γνωρίσειν καὶ σημανεῖν προσετάσσε- 
το, πρὶν ἂν ἐπιβῇ Σερβίας ὃ πατριάρχης. οἱ δ᾽ ἐπιστάντες οὗ 
μόνον οὐδὲν τῶν εἰς ϑεραπείαν εἶδον ἐκεῖσε καὶ ἀρχῆς τῆς τυχού-- 
σης ἄξιον, ἀλλὰ καὶ τὸ θεραπευτικὸν .τὸ ἐν ἐκείνοις βλέπων ὃ Ῥ 340 
15 Οὔρεσις καὶ οἰκίδιον, καὶ μᾶλλον τὸ τῶν ἡμιανδρίων, τέ ἂν καὶ 
εἴησαν οὗτοι διεπυνϑάνετο. ὡς δ᾽ ἤκουε παρ᾽ ἐκείνων ὅτι τάξις 
ἐστὶν αὕτη βασίλειος, καὶ ὡς τῇ βασιλίδι εἷς ϑεραπείαν ἀκολου-- 
ϑήσαιεν, ἐκεῖνος ἀταλαστήσας φησὶν ““αἱ αἴ, τί ταῦτα; καὶ 
ἡμῖν οὐ συνήϑης αὕτη ἡ δίαιτα." καὶ τὸν φάναι τε καὶ ἅμα τὴν 


8. δὲ deerat. 18. ἐκαλασεήσας 7 19. τὸν] τοῦτο 


com igitur de omniboes ante conventum escet, δὰ executionem pactorum 
mittĩt imperator legatum patriarcham, οἵ cum eo aponsam virginem regio 
magnĩifies atipatam comitatu. his aimul cunctis ubi Berrhoesm pervene- 
runt, expedire communiter visum est praemittendos δὰ Stephanum Ure- 
δἰπι chariophylacem Veccum et cum eo Traianopoleos episcopum Cudume- 
nen. fuerat autem ab Augusta peculiariter commendatum chartophylaci. 
at praecederet 23ponsam, priorque in Serbiam adveniens exploraret δὰ li- 
quidum quodnam id esset hominum genous, quae ἰδὲ forma vitao cultus- 
que, quae ratio consuetudinis civilis, quis ordo publicae rei, ac ins 
usasque principatus. nam com illa proficiecenti filiae apparatum οἱ pom- 
pam quam potuerat maxime regiam, εἰ cum apecie ac pretio δὰ πιδρηΐβ- 
dentiam, tum uau, εἰ copia δὰ mollitiem deliciaqque comparatam, ambi- 
ὕοες attribuisset, moliebri scilicet curiositate nosse avebat ocquid paria 
ülie, aut qua istis proportions respondentia, repertura esset sua ἢ δ. 
ἐδ de causs iuſsserat priorem eo proſicisci Veccum, οἱ δ᾽] per nueotios 
aignificaro quas comperisset, priucquom patriareba cum nova aponsa Ser- 
biam ĩngrederetur. δὲ Veccus εἰ Gudumenes ubi perveners, adeo nihil 
ibi διὰ ministeriuam ceommodum, δὰ pompam exquisits ornatum, aut omnino 
vel medioeri dignum magistratu repererunt, ui ipaum illorum inſtrumen- 
tum δὸ comitatum Stephanus Uresis admiraretur, οὲ viso tabernacalo, 
erertim autem famiſis obaequioque eunuchoram, quasi obetupescens 
inatisima re, quaereret quid haec tandem eesent οἱ quem usum ha- 
euom voro audisset partem estse illam praemissam δαί οὶ δὸ, 
aupellectilĩs γορίοδο adventantis, indolestenti aimilis exclamaret“ heu, heu, 
quae et quorsum ista ἢ nos harum deliciarum usum non hahemus;“ οἱ 


᾿ς 862 ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΒΥΜΈΒΙΘ 


νύμφην δεικνύειν πενιχρὰ φοροῦσαν καὶ ταλασίᾳ προσέχουσαν, 
καὶ “οὕτω λέγειν χειρὶ δεικνύντα “ταῖς νύμφαις ἡμεῖς προσφε- 
Β ρόμεϑα." ἦσαν δὴ καὶ τὰ κατ᾽ αὐτοὺς τὸ παράπαν λιτά τε καὶ 
εὐτελῆ, ὡς ἀποζῆν ϑήραις καὶ κλέπτοντας. ὡς γοῦν ὑπέστρε- 
φον οἱ πεμφϑέντες καὶ ἀκριβῶς ἐδήλουν τῷ πατριάρχῃ ἃ τε εἶδον ὁ 
καὶ ἃ ἤκουσαν, ἐπέκλασάν τε τοῖς περὶ ἐκεῖνον τὴν προϑυμίαν, 
καὶ περὶ ἑαυτοῖς ὠρρώδουν, μὴ καὶ ἐχ τοῦ παραχρῆμα ἐνέδραις 
χαλεπαῖς περιπέσοιεν" οὐ γὰρ εἶχον πιστεύειν ἀνδράσι μὴ ἐπι- 
στρεφομένοις αἰσχύνης καὶ μέμψεως. τέως ἤεσαν εἷς τὸ πρόσω 
Ο νωϑεῖς τινὲς τὴν πορείαν καὶ τοῖς ὅλοις ὑπόπτως ἔχοντες. ὡς δὲ Ὁ 
κατέλαβον τὴν ᾿χρίδα, τὴν μὲν βασιλίδα καὶ τὸ περὶ αὐτὴν οἱ- 
κετικὸν καὶ ὅσον εἷς ϑεραπείαν αὐτοῦ που διαναπαύουσιν, ἐκεῖ- 
vos δὲ προαγγέλους πρὸς Οὔρεσιν πέμποντες καὶ αὐτοὶ σχολαίως 
τοῖς πρόσω προσέβαινον. τῇ Πολόγῳ δὲ παραγγειλάντων, ἣν 
δὴ ἄλσος ϑεοῦ ἐκεῖνοε κατὰ γλῶσσαν εἴποιεν, καὶ ἤδη καὶ πρὸς 1" 
Aienæclviov ἰόντων, πέμπεται μὲν πρέσβυς ἐκεῖϑεν ὃ καὶ μεσάζων 
Ὁ ἐκείνων, Γεώργιος τοὔνομα, ᾧ δὴ καὶ λόχος ἀνδρῶν ἐνεδρεύ- 
σας προσεζημίου. τὰς δ᾽ ἐνέδρας καὶ πρώην οἱ περὶ τὸν πα- 
τριάρχην ἀχούοντες ἐδειλίων. τότε δὲ καὶ ἀκριβῶς ἐς φόβον μὲ 


6. ἀπέκλασών Ῥ. 


ne inzidiĩis exoeptiĩ apoliarentur: quid enim — mitĩus ὁ 
berbaris adeo incultis, qaos nullus mos aut pudor, nu 

manitatis att officũi verecundia rerocatura viderentar ab andendo quod 
liberet cumque ἢ tristes igitur hiace curis 2egnesque procedebant, anxia 
oonatrictâ formidine periculorum in momenta, ut putabant, δἱ 
dentium. in his auspicionibus cum Achridam deveniacent, reogiem ibi re- 
Hquerunt virgnem cum familiari miniaterio: ἰρεῖ οοορίο itĩnere lento ρεῖ- 
gentes, praemittunt nuntios δὰ Uresim, 41 docerent praestolaturos 80 
andata eius εἰ occursus ab eo miscorum apud Pologum. est id loci Βο- 
men patriĩa Berhorum Hngua zonans, ut aiunt, nemus dei. en δρο L- 
paenium progrodientibus ocourrit ἃ crale legatio, cuius erat caput Geor- 


* quidam, istratu illic simili praeditus οἷυσ qui mesanon Βο8 
icitar. —— ————— — damnum οἵ ante noetri auũe 
rant ot ĩpao roferente cognorunt certĩna. atque ut primo καὶ audita ὦ- 


DE ΜΙΟΒΑΕΙΕῈ PALAEOLOGO L. V. 353 


γαν καϑίσταντο, μὴ καὶ νεωτερισϑῇ τε σφίσι τῶν ἀνηκέστων" 
τοὺς γὰρ οὕτω καὶ τοῖς ἰδίοις καὶ μᾶλλον τοῖς ἐνδόξοις καὶ ἄρ-- 
χουσιν ἐνεδρεύοντας σχολῇ γοῦν ἀποσχέαϑαι τῶν ἀλλοτρίων. 
ἤκουον δὲ καὶ παρὰ Γεωργίου τὰ μὲν εἰς πρεσβείαν πάντῃ τῷ 
δσχοπῷ τῶν βασιλέων ἀπῳδά τε καὶ ἄλλως σαϑρά" ἐχεῖνοι γὰρ Ε 
καὶ ὡς ἄρξοντα μετὰ τὸν πατέρα εἷς κῆδος προσίεντο τὸν υἱόν, 
τοῦ προτέρου τῶν παίδων Στεφάνου. τὸ σκέλος κατεαγότος καὶ 
βίον ζῶντος ἀπράγμονα" ὃ δὲ ἄλλ᾽ ἄττα κύχλῳ περιβαλλόμενος 
τὰ ὁμολογημένγα ἐπηλογάζετο. τὰ δ᾽ εἰς τὴν ὁδὸν δυσχερῆ τε 
Ἰθἄάλλως, καὶ ὡς αὐτὸς ἐδείκνυ ζημιωϑείς. ἦσαν δ᾽ ἀνὰ μέρος καὶ 
οἱ περὶ τὸν χαρεοφύλακα (αἱ γὰρ τῆς δεσποίνης παραγγελίαε καὶ 
ἀξιώσεις δειναὶ εἷς τὸ ποιεῖν ἐκείνων φροντίζειν, οὕτως ἰδόντα) 
ἐπικλῶντες τὰς προϑυμίας τῷ πατριάρχῃ καὶ τοῖς ἄρχουσιν, ἐφ᾽ Ῥ 941 


6. προσίοντο Ῥ. 


horrnerant, ita facti δοοορίδ oonfirmations moestiscimũ δεηδογιπὶ quo lo- 
corum malorumque devenisaent: quid enim non iure metuerent in tanta 
barbariao licentia Ἐ aut quomodo 5perarent parcitaros exteris ac tempera- 
ἴδιο avidas manus ἃ [8:8 peregrina eos qui πὸ ἃ popularibus quidem 
mis ĩidemque illustri magistratu conapicuis, abetinerent iniurias aæxtro- 
886 caecterũm de negotio ἴἠρ80 ac foedere principum duorum ἴδηι incon- 
δεηυεπίες atque ambigue Georgius ἰδία locutus eſst, ut apem auccesaus 
omnem prudentibus excuteret. primum omnium deprehensum eet errorem 
inperatori oblatum in τὸ ipea δὲὸ subatantis negotũ, dum is filiam de- 
spondere δὲ suom credidit minoriĩ quidem ſilio cralia, vorum propter mor- 
bum incurabĩlem maĩoris heredi haud dubio εἰ auccestori designato regnũ 
Serbias. nonc autem intelligebatur ex Georgii sermonibus vana illa fuis- 
aæe, quae iactata fuerant de fracto cruro ac desperata valetudine primo- 
geniti, qui filiam regis Pannoniae in matrimonio habebat. ἀθ caeteris δὰ 
rem quae agebator apectantibus, idem legatus non minus inopinata εἴ 
ambigua ferebat, alia quaedam, quorum nulla erat unquam audita prius 
mentio, proponens, circuitusque vaſro captans, eaque de quibus certo 
convenerat aſtuto involvens silentio. quas omnia mirantibus nostris aimul 
occurrehant pericula infestae latrociniis viae, quae quam non aine causa 
timerentur, ipse legatus sua eius generis recens accepta damna comme- 
norans plenam ſaciebat fidem. partem etiam momenti, nec eam levem, 
δὰ norum inclinentĩbos consilium addebant, quao chartophylax coram per- 

ecta retolerat de zordĩbus et miĩserla domestica regis Serbiae, quaeque 
idem οἷ᾽ enixe commendata dicebat ab Augusta de prospiciendo dignitati 
ἃς commodis ſiliae, quam, uti δ6 res habebant, maniſestum erat, δὶ per- 
duceretur quo ἰαϊεηδογαηὲ, non in regnuom aut regni apem δεὰ in aervi- 
tutem transcribi tristissimain. haec patriurchae ac reliquis in eo comi- 
tatu praecipua dĩgnitato conspicuis oinnem infringebant impetum ulterius 
pergendi, utique reputantibus nullum coeptorum commodum aut aaltem 
tolerabilem exitum, nullum longas ac laborĩosae viae fructum aperandum 
apparere. δὲ pactis quidem viderĩi conatituram fidem, δὲ ſfutura e prae- 
aentibus aestimarentur. quid igitur attineret in ambiguum οἱ obliquis an- 
fractibas confuaum negotium velut ἴω caecum perplexumqoe labyrinthum 
ese ΔΕΠ6 αἱ irrevocabilius immergere, εἴ non potius deprehensa vel aero 

Georgius Packymeres L. 





354. ΟΘΕΟΒΟΙ͂Ι PACAVMERIS 


ᾧ μὴ πλέον προβῆναι" μηδὲ γὰρ ἀνυστὰ καὶ ἐπικίνδυνα. οὕτως 
ἐχόντων γίνεταί τι καὶ ἄλλο δεινόν, ὃ δὴ καὶ εἰς ὑποψίαν ἐμ- 
βάλλει σφᾶς τοῦ καὶ πρόσϑεν ἰόντας παϑεῖν τὰ χείριστα. οἱ 
γὰρ τὴν χώραν ἐπῳκχημένοι κατὰ στίχας ἰόντες ἐφίσταντο καϑη- 
μένοις πολλάχις, καὶ ἑώρων ὡς ἄλλοϑέν που ἥκοντας " σφίσι δ᾽ ὁ 
ἦν σκοπὸς παρατηρεῖν τὰ ἐκείνων, ἐφ᾽ ᾧπερ καὶ νυκτὸς ἐπεὶ- 
B ϑόντες συλήσειαν. ὃ δὴ καὶ μετ᾽ ὀλίγον λαμβάνει τέλος" νυ- 
κτὸς γὰρ ἐπιόντες ἀψόφῳ ποδὶ τοὺς ἐχείνων ἵππους συλῶσι, καὶ 
ἧ ποδῶν εἶχον, ἀφανίζουσιν ἑαυτούς. οἱ δ᾽ ἅμ᾽ ἕῳ καὶ ὑπ᾽ 
αὐγὰς γνωρίζουσι μὲν τὸ πραχϑέν, ζητοῦσι δὲ τοὺς δεδρακότας. 10 
ἀλλὰ ζητοῦσι μάταιος ἦν ἥ σπουδή οὔτε γὰρ εἶχον μαϑεῖν παρ᾽ 
ἐχείνων τοὺς σφετέρους ἐπειλυόντων, καὶ τὸ δραστικῶς ἐξετάζειν 
καὶ ἀπαιτεῖν οὐ συνήνεγκε, μὴ καὶ πλέον ἐπισυμβαίη, ἀνθϑρώ- 
Ο ποις μὲν τὴν ἰδέαν ϑηρίοις δὲ τὸν τρόπον παρεμπεσόντων. ὅμως 
τοῖς ἐκείνων ἄρχουσι χρησάμενοι εἷς βοήϑειαν (μηδὲ γὰρ ἔχειν 15 
ὅπως καὶ κινηϑεῖεν), τῶν χρειττόνων ἵππων ἀπολωλότων ἄντι- 
σηκούμενοι τοῖς τῆς χώρας οὐκ ἐπ᾽ ἴσων, ἄλλ᾽ οὐδ᾽ ἐγγύς, μὲ- 
ταναστεύειν εἷς τοὔπισϑεν ἐβουλεύοντος καὶ δὴ δοξάσης τῆς 
βουλῆς ἀγαϑῆς καὶ συνοισούσης πλέον ἢ μὴν βλαψούσης, πρύ- 


19. ἐπιλυόντων Ῥ. 18. δὴ] μὴ P. 


fraude pedem statim referre, tandemque imperii honori, imperatorise vir- 
ginis dĩgnitati 2alutique conaulere ἢ talia illis deliberantibus εἰ adbue δὲ8- 
tentiae incertis supervenit quidpiam, quo auspiciones in metum εἰ ex- 
peoctationem verterentur certam gravo quiddam εἰ exitiale patiendi, εἰ 
— pergerent, aiquidem incolae regionis per turmas accedentes rece 

entesque, ubi cominus aspexerant minime famiſiari voltu, ac ric apecien 

raebentes euntium praeoccupatum insidiis locum, unde nocto erumpentes 
impetum facerent in peregrinos, quorum iter explorassent εἰ quam nul- 
tum praedae traherent praesenti conspectu observassent, formidinem no- 
atris admoverunt, 4086 cito in dolorem tranſsiit. nam non ita multo poet 
nocturnĩ grasaatores clam appulai, pede sospenso summa cura atrepitus 
vitandi, equos nostrorum abduxerunt et cum iis quam ——e— ἔμᾷο- 
runt. Romani sub auroram furto agnito quaerunt auctores facti, ἐδ ob- 
viis percontantes ecquid horum noatent. aed vanum scilicet atodium erat 
indicii testimoniique corrogandi ἃ consciis furum in suos inaorum popula- 
res a20ciosque, quorum ropacitatem haud paulo imitaturi libentius 4068 
accusaturi viderentur. itaque prudens consilium fuit rem istam non πὶ" 
mium urgere, ne ista ipat instantia irritata gens barbara, belloinam ἔε- 
ritatem humana celans apecie, peius aliquid funestiusquo designaret. 
tamen ne quid intentatum relinquerent, megistratus locorum adierunt, 
rogantes ut equos aibi restitui curarent, aine quibus institutam δὰ regen 
ipsorum iter perficere nequirent. verum ab his nihbil aliud impetreri ρο- 
tuit nisi ut equos ipsis regionis eius, nulla parte cum amisis compera- 
biles, ofſerrent. quas videntes nostri δὰ conailium tandem in procan, 





DE ΜΙΟΒΛΑΕΙῈ PALAEOLOGO 1, V. 355 


uvuv τὲ χρούονται, τὸ τοῦ λόγου, καὶ τοῖς ὄπισϑεν ἐπεκτεινό- 
μενοι ἕως ᾿Αχρίδας ἤεσαν. ἐκεῖϑεν δὲ συνάμα τῇ βασιλίδι Θεσ- D 
σαλονίχης ἐπιβάντες, κῆδος ἐκεῖνο καὶ συνθήκας καὶ συναλλάγ- 
ματα παρ᾽ οὐδὲν ϑέμενοι, πρὸς βασιλέα ὑπέστρεφον. 

6 7. Ὕότε τοίνυν μετὰ καιρὸν καὶ τὰ περὶ τὸ Ζυρράχιον P 949 
ξυνέβη ἐλεεινὰ καὶ πλήρη δακρύων. Κρονίου γὰρ ἐνστάντος μη- 
γὺς ἀσυνήϑεις ψόφοι τὴν γῆν ἐτάρασσον συνεχῶς, οὖς δὴ βοα-- 
σμοὺς κοινολογῶν εἴποι τις, καὶ δῆλοι ἦσαν σημαίνοντες ἐπιὸν 
ἐγγύϑεν κακόν. μιᾶς γοῦν ἡμέρας καὶ συνεχέστερον ἐπήχουν οἱ 

Ἰθχρότοι καὶ μεῖζον ἢ πρότερον. τοῖς μὲν οὖν ἐμπεσοῦσα δειλία 
ἔξω που κατοικεῖν τοῦ ἄστεος ἔπειϑεν, ὡς εἰ πλέον γένηται ἀλυ- Β 
ξείουσιν. ἀλλὰ νὺξ ἦν ἐπιγινομένη τοῖς ἡμερινοῖς ἐκείνοις ϑο-- 
ρύβοις, καὶ σεισμὸς ἐμπίπτει βαρὺς καὶ τῶν μνημονευομένων 
μείζων. ἦν δ᾽ ἐκεῖνος οὐ τρόμος, ὡς ἄν τις εἴποι, γῆς κατὰ 

1ὁτὸ λέχριον κινουμένης, ἀλλὰ κατὰ σφυγμοὺς ἀνατιναγμός, ὡς 

ἐν ἀχαρεῖ πᾶσαν τὴν πόλιν ἐκείνην ἐκ ϑεμελίων ἀνατραπῆναι καὶ α 
πεσεῖν εἰς τοὔδαφος. οἶκοι δ᾽ ἐκεῖνοι καὶ ἀναστάσεις κτισμάτων 
μηδὲ τὸ βραχὺ ἀντισχόντες ἐνεδίδοσαν καὶ κατέπιπτον, ἐναπο- 
λαμβανομένων ἐντὸς τῶν ἀνθρώπων, μηδενὸς ἔχοντος ὅπῃ φύ- 

ὅδγοι, τὸ γὰρ τῶν οἰχοδομημάτων συνεχὲς τῇ ἐκείνων φυγῇ 


quod aiunt, ĩncumbendĩ reflectendique retro itineris compulai sunt. reſe- 
rentes ergo pedem quam maxima velocitate in tantis difficultatibus licuit, 
Achridam ae receperunt, ibique resumptam regiam virginem Theſtoloni- 
cam deducentes, inde omissa iam omni cogitatione indignae ac pernicio- 
aae affinitatis δὰ imperatorem redierunt. 

7. Circa hoc tempus aut paulo post contigit miserabilis et omnium 
digna lacrimis Dyrrhachiensis elades, hunc ferme in modum. mensse in- 
eunte Martio sonori 6 terra fragores increbuere in atrepitum fere conti- 
anom; quales boaſsmos sivo boatus cum vulgo loquens quis dixerit. δὲ 
nimirum clare denuntiabant imminens malum. cum ic aliquandiu inferne 
tonuisaet, repente dio quadam acutius οἱ continentins insaonuere coepta 
tenitrua, quo eorum augmento moti quidam in formidinem acriorem tectis 
aceaseruni, diversorio extra urbem quaesito, ut δὶ quid inde funeſtius 
ingrueret, z2alutem in tuto haberent. nocte porro superveniente diurnis 
Ναϊπεπιοῦϊ tumultibus terrae motus incidit gravis et omnibus de quibus 
est fando anditum vehementior. non enim is erat tremor quasi quis dixe- 
rit terrae in obliquum nutantis, δοὰ. reciprocus validisaimus impulæaus, 
nanc velut contrakentis aese, nunc impetu contrario 60 dilatantis οἱ οἱξ- 
cientis a2oli. qno οχ alterno suceusau contigit universam illum momento 
a fundamentĩs everti concidereque civitatem. domus enim, quae illam 
couflabant, οἱ illa quantavis extructa firmitudĩine exaggerataque aediſicia, 

ud paria resiſstondo prosſtrata sunt, deprehensis intus hominibus misere 
oppressis, nemine quo aut αὖ eſſugeret habente. nam erumpentibus 6 
proprio domicilũo doinuum undique allarum ruinas oocurrebant, ut apera- 








856. ΘΕΌΒΘΙ PACBVMERIS 


πἰροσίσεατο, καὶ πολλῷ ἦν ῥξον ἑντὸς οἰκιῶν ἢ ἐξιόντας σώζι- 
σϑαι, πλὴν κἀκείνων σωθεισῶν ἐκ μέρους" οὐδὲ γὰρ ἦν ἥτις 
Ὁ καὶ κατὰ τὸ ἀκέραιον διεγένετο. ἄλλῃ γὰρ ἐπ᾿ ἄλλῃ συνέπιπτε, 
καὶ ὃ ταύτης πεσούσης τὸν κίνδυνον ἀποδρὰς κατά τινα τύχην 
ἐπιπεσούσης ἄλλης συνελαμβάνετο. καὶ ἣν ἀϑρύον μὲν τὸ δει- 5 
φόν, δυσχερὶς δὲ ἢ ὥστε τινὰ φυγόντα σώζεσθαι. πολλοῖς δὲ 
καὶ ὄναρ ἐπέστη, οἱ καὶ πρὶν μαϑεῖν τὸ συμβὰν οὐχ ἔφϑανον 
Ε ἀπολλύμενοι. παιδάρια δὲ καὶ βρέφη μηδ᾽ ἔχοντ᾽ εἰδέναι τὸ 
χαλεπὸν τοῖς ἐρειπίοις συγκατεπνίγωντο. τοσαῦτος δ᾽ ἦν ὃ ἐξαί- 
φνης χτύπος καὶ θόρυβος, ὥστε καὶ τῆς ϑαλάσσης ἀναβρασσο- 0 
μένης ἔξωθεν τοὺς περιγεγονύτας ὑπονοεῖν, οὐχ ὅπως ἀρχὴν 
Ρ 9415 ὠδίνων ἐκεῖνα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τοῦ κόσμου ἐπιστῆναι συντέλειαν" 
τῷ γὰρ παραϑαλασσίαν μὲν τὴν πόλιν ἐχείνην εἶναι, δεινὸν δὲ 
καὶ τἰναγμὸν ἐμπεσεῖν ἐξαίφνης, τόσου μὲν ϑορύβου γεγονότος 
ἀνθρώπων, τόσου δὲ κτύπου ἐπικαταπιπτόντων ἀλλήλοις τῶν 16 
οἰκημάτων, οἱ ἔξωϑεν εὑρεθέντες μειζόνως κατασεισϑντες τὰς 
ἀκοὰς οὐδὲν εἶχον ὑπονοεῖν ἕτερον ἢ τοῦ κόσμου παντὸς ἐξαφάν"- 


15. δὲ deerat. 


bllor βαϊαβ sub tecto manentibus quam prodenntibus videretur. δοὰ εἰ 
al qua pars domuum terrae nasultſdus obsisteret (nalia antem fuit domu⸗ 
quae non saltem ex parte iis deüceretur), δὶ cuius, inquam, aediſßcũ 
membrum firmius non labefactaretur concuasu terrae, superne tamen ob- 
torebatur altiorum in vicinia murornm catu. alia quippe σαρος aliam c- 
dendo cumulabatur domus, ita ut δἰ σοῦ in prima sũccussοne farten 
ϑοινεονεί quasdam, non longum id beneficium eſset: alia enim mox δ8- 

incidens domus «αἰ πιὰ fruatra ser vato repraesentabat. στὸ 
aubitum ac vehemens, tam ineluctabile ulla vi, ulla fuga vitabile πιο 
orat, αἱ οοἸβπιοαϊδεῖπια sors plerorumque videri potuerit, quos dormientes, 
velut tricto aomnium, mors invait: ſucrifecerunt enim anguastias prae 
οοὐδυγὶ, aæl vigilarent, fatum extremum metus οἱ desperatiomis δϑενίρὶ" 
mos horrores, qui calamitate improvisa citra σοι hausti vese perire 
nescisrunt. quas praedipua feücitas lactentium δος πουάστη per aetaten 
rationis eompotum puerlorum fuit. tales enim obtriti νοδοοκῦνο υδὲ5 
eaperiehantar miseriam eorporum, nullo praevio exacerbatam ungore an- 
morum. inter haee cum δά βοοϊσδεπι γϑοδίϊι tectoram, ad clamores οἵ 
gemtus poreontium honinum accederet horribilis fremitas insolito quoque 
munul aestu υἴεινοδοοηε maris, qui adhuc suporerant ἂποο tam αἰγουύσα 
initia dolorum non uni quantovis ũsitato infortunio raram hunanaram, δοὲ 
εἰθδαιαο τοπκαοπιπιδίξοωἑ Ββείσγδο δ)ὸ mandl iversl praeludere putebagt. 
eam enim δὲ mare tumultuosius tum quam δδίϑα ὑδηθδαὶ intumestes⸗ 
ta Pyrrhachkengis urbe eeset, cumque ex erbis univereao varis γαΐδα, 
ex collicione caduoar molium, ex eciulatibus oonsternatorum φᾶς merien- 
tàum ooncentus horrifieo mistus immanium βοδοτῖπα fragorumqus acrem 
oompleret, qui extra Dyrrànchinm illa nocte fuerunt, δοοὶρίεπέοθ αὐλοῦ! 
anribus ἰυμπιυϊποοπδίτηδα itam vonfusionem vocum οἱ atrepituum borri- 
bilieimorum, οἷ] σαπὸ δυσρίοδεΐ mitius poterant quan δὐνααΐκιο ὅμεαι 











DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. V. 357 


σιν, ἐπ᾽ οὐκ ὀλίγον οὖν τοῦ σειαμοῦ κρατήσαντος, ὡς μηδὲν 
ἑστὸς ἐγκαταλειφϑῆναι, ἀλλὰ πᾶν τὸ ἐντὸς καταπεσεῖν καὶ τοὺς Β 
ἀγϑρώπους συγκαταχῶσαι, παρὰ μόνην αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν 
(ἐκείνη γὰρ καὶ ἀντέσχε καὶ οὐχ ὑπήκουε τῷ σεισμῷ), ἡμέρας δὲ 

ὁ φανείσης συντρέχουσιν οἱ περίοικοε ἅμα μακέλλαις τε καὶ δικέἔλ- 
λαις καὶ παντὶ τῷ προστυχόντι ὀργάνῳ πρὸς ἀρυγὴν χρώμενθι, 
καὶ προσπεσόντες ὥρυττον, ἵνα γοῦν καί τισε ταλαιπώροις ἔτι 
ζῶσιν ἀπαμύναιεν τοῦ κινδύνου, τὸ δὲ πλέον ὡς ἂν καὶ πλοῦτον Ο 
παντοδαπὸν ἐκφορήσαντες τοῖς ἐρειπίαις κατασπασϑέντα λαβόν.- 

[τες ἔχοιεν" τότε γὰρ τοῖς πράγμασιν τῶν πεσόντων καὶ οἱ κληρο-- 
γύμοι συγκατεδύοντο, καὶ ὃ λαγχάνειν τὰς ἐξούλης δίκας ἐχείνοις 
οὐχ ἦν. ἐφ᾽ ἡμέραις οὖν ἅπαν τὸ γεγονὸς εἷς ἔδαφος κατασχά- 
ὕαντες καὶ χρυσοῦν ἀμήσαντες ϑέρος ᾿Αλβανοί τε καὶ οἱ περίοι- 
xoc, ὡς ἅμαις χρώμενοι ταῖς δικέλλαις, τέλος ἔρημον ἀφιᾶσι Ὁ 

ἰὁτήν ποτε πόλεν ἐχείνην, γνωριζομέγην σημείοις τισὶν ὠμυδροῖς, 
ἐν οὖσι χαταλεγομένην οὐ τῷ εἶναι ἀλλὰ μόνῳ τῷ ὀνομάζιοϑαι. 
ὃ δ' ἐχείνης ἀρχιερεὺς Νικήτας εὑρεθεὶς κἀκεῖνος τῷ τότε, καὶ 
φυλαχϑεὶς μὲν ἀλλ᾽ ἐν πολλοῖς τῶν μελῶν τὰ σύμβολα τοῦ κιν- 


eatremum rerum humanarum et (οἰδίεπι coel ac terrae ἀεσίγΓοοσοιϊ dien. 
hac violentia per apatium temporis non exignum graseatus in urbe terrae 
motus nihil ibi iam in quod pergeret agevire relquum fecerat: praeter 
ἌΓΟΙ, quae una illaese stetit, omnia sedificia oollapea omnes in üis reo- 
pertor homines communi aepulero tumulaverant. eam tragicam abi late 
olendit oenlis apeciem ortos diei, quas tam diram excepit nocten, con- 
ſarrerunt ex agris undique quam maximo numero, aumptis is manibus 
Igonibea et marris omnique terras movrendaeo apto ineirumento, quod 
cuique in πιοϑαπθ quaerenti venerat. cum his acervum illum immenem 
win um, qui pridie urbs ſoerat, undique 2ggresei fodere 

uve uſgente caritate, δἱ quem forte miserum δόμας δρένδείασδι ἰαύοσ ruta 
εἰ caean dirutarem aedium vindicare ab interitu possent, εἶν, 4886 
waxicaa pars erat, inetinctu δυδϑο cupiditatis, ui tot divitias ibi cun 
βοοϑογίουδ sopultas πος alium iam habentes legitimum heredem, domi- 
δε eum sobole οἱ eognatieno βαΐνοιθα pariter ὁοευαιδεπίϊδυδ, ἰδ δυοα 
ipei πδῦο suferrent, aecuri foreneium tricarum nec metuentes intedictun 
ande vi. hie δβησοί dierum labor fuit, qao illa versando aarutandaque 
evoluia congerĩes εἰ jin unam uteunque aequatam eomplanata auperſicien 
δας, ex eo multi campo messuere aegetem auream, ligonibaes uei νοῦ 
faleiam, Albanitas caeteriqus circom abitantes, demunque οὐδὲ praeda 
ecedentes plane desertam reliquerunt illam olim urbem, ubi ſaerit αἰρηΐδ 
nune tantum oxilĩbus monetrantem, in urbibas numeratam dicis tontum 
causa, οἵ nomine terus, cum modeo urbs non δᾶ, δὲ eius antistes Nico- 
[δε unus γαρεγίουιμα inter ruinas, et δογυδίῃδ βυραζείοδ ille quiden, ε80- 
ternm in moltis cicatricibus reliquis εχ plagis quas illapos βαχοστπι 
tignorumque acceperat, Iuenlenta vestigia mirabilicer vitati periculi cir- 
camſerens, memoria paa cladis, quam viderat οἱ δεπθοσδί ateociorem 





358 ΟΘΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΓΟΒΥΜΕΒΙΒ 


δύνου φέρων, πιχρὰν ἰδὼν συμφορὰν καὶ ἣν ἥκιστ᾽ ἄν τις καὶ 
προσεδόκησε πώποτε, κατάφοβος φεύγεε, ἀφεὶς ἔρημον οὐχ 
ἑαυτοῦ μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν ταύτης ἐποίχων καὶ κάλλους κτισμά- 
των καὶ πραγμάτων αὐτῶν τὴν μητρόπολιν. 

p 24 8. Τότε τοίνυν καὶ ὃ ῥὴξ Πουλίας Κάρουλας, ἔκπαλαι" 
τὸν ἸΠαφρὲ καταγωνισάμενος, ἐν ἀκμῇ ἦν τῶν καϑ' αὑτὸν 
πραγμάτων, καὶ νηῶν παρασκευαῖς πλείστων ἐμεγαλύνετο, ἔκ- 
σπονδος ὧν βασιλεῖ τὰ πλεῖστα ἐπ᾽ αἰτίαις τῶν Βαλδουΐνου συν- 
αλλαγμάτων, ὡς ἐντεῦϑεν ἐπὶ τῇ πόλει οἴεσϑαε δικαιοῦσϑαι. 
παρεσκεύαζε μὲν καὶ τὸ ναυτικὸν πλεῖστον ὅσον, καὶ σώμασι καὶ 10 

Β ὅπλοις καὶ χρήμασι συνεκρότει" οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ τὸν πά- 
παν προσελιπάρει καὶ ϑερμῶς ἐδέετο ἐφεῖναί οἵ τὴν κατὰ τῆς πύ- 
λεως ἐχστρατείαν, ὡς καὶ ἄλλως δίχαιον ὃν ζητεῖν τὰ τῶν παί- 
δὼν αὐτοῦ, ἐφ᾽ οἷς σφίσι συμφωνοῦσε καὶ ἢ ἐκκλησία συνήνει 
καὶ συνεργεῖν τὰ μέγιστα ὑπισχνεῖτο. καὶ ὃ μὲν ἐν τούτοις ἦν, 19 
ἐκ πολλοῦ παρασχευαζόμενος" ὃ δὲ βασιλεὺς ἀνέρισετα τὰ πρὸς 

Ὁ ἐκεῖνον διαγινώσκων καὶ τὸ πᾶν ἀδήριτα, ὅτι καὶ πλείσταις μὲν 
ταῖς ναυσὶν ἐξηρτύετο, πολλῷ δὲ καὶ τῷ κατὰ γῆν πεζικῷ διὰ 
Βρεντησίου περαιωϑησόμενος εἷς τὸ τοῦ Ζυρραχίου ἐπίνειον, 
ἐρήμου ὄντος ἢ καὶ μᾶλλον παρ᾽ ἐκείνου κατεχομένου, εἰς τὸ Ὁ 


opinione omni, percolsus adeo εδὲ ut locum fogerit nec zustinuerit ἱπεὶ- 
atere aopulero δᾶδα metropolis, quam orbatam civibos, corona moenius 
εἰ aedificiorum elegantium omni ornatu, opibus quoque a2poliatam, haoc 
ad extremum δοὶ pastoris secescio reliquit plane deaolatam. 

. Βδο tempestate fortuna regia Apuſias Caroſi, qui iampriden 
Manfredum debellaverat, in flore atque apice felicitatis erat. ἴα primis 
apparatu ingenti navali potens εἰ formidandus habebatur. palam auten 
56 ferebat iafensum imperatori οὔ societatem aifinitats firmotom quae 
ἐρεῖ cum Balduino intercedebat. cui velut ius vindicaturus prĩatinun, εσ- 
peditionem in urbem Constantinopolim adornabat, navesque δὰ id εἰ 
praevalidas et plurimas εἰ tum corporibus tum armis tum cacteris otilibus 
δὰ φοορυπι rebus copiosiaime inſtructas compararat δὲ congreęgaveret. 
neque δα contentus ἃ popa etiam petebat εἰ ardentibus instabat preci- 
bus, ut Conetantinopolitanae huinamodi expeditionis auctor ipse fieret æe 
486 isti negotio praeficeret: dißnum enim esse id bellum, quo videlicet 
repetenda ſlioruin eins esset hereditas, quod patris communis nomise 
auspiciique gereretur. ἴῃ quae üiilis consentientibus, eccleaia quoque ο08- 
iſium probavit, δὲ cooperſsturam 66 δὰ effectum votorum quam 
maxime promisit. his tunc agitandis conficieudiaque intentus Carolus erat- 
imperator vero prorsus imparem 86 sentiens ἰδιΐ auetinendo bello, nec 
5* dubitans quin succumberet Romana res, δὶ contra eam 

aoeret tum illam, de qua dixi, instructisimam classem, tum δία! ſor- 
tiaimum, quem item paraverot, terrestrem exercitum, Brundusio i⸗ 
chii an—le iam vacuum οἱ occupanti expositum mox, prout de- 











DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΙΑΕΈΟΙΌΟΟ L. V. 359 


ἀνακτισϑῆναι χρησύμενος, ὡς ἐλέγετο, δυνατὸς ἦν, χἀντεῦϑεν 
διττὸν ῳχονόμει τὸ στράτευμα, ἄλλως ἔγνω τὴν πρὸς ἐκεῖνον μά- 
χῆν μεταχειρίσασϑαι. καὶ δὴ πολλάχις μὲν οὐκ ἰδίους πέμπων 
παρὰ τὸν πάπαν (οὐ γὰρ ἐδύνατο ἐκείνου κατὰ ϑύρας ἀπαντῶν- Ὁ 
Sroc), ἄλλως δὲ γραμματοφόρους χρυφηδόν, καὶ δὴ καὶ Ἰταλῶν 
ἐπιδόξους ὅσους ἤδει φιλοῦντας καὶ τῆς ἐχείγων συμμορίας γι- 
γωσχομένους, ἔστι δ᾽ ἐνίοτε καὶ οὕς φρερίους αὐτοὶ λέγουσιν, 
ἀδελφοὺς δῆϑεν, ὑπερχόμενος καὶ ϑωπεύων, πολὺς ἦν δυσω- 
πῶν τὸν 'Ρώμης ἀρχιερέα καὶ καταποτνιώμενος μὴ ἐφεῖναι Καρού- 
Ἰθλῳ τὰ κατὰ νοῦν πράττειν, μηδὲ συγχωρεῖν Χριστιανοῖς ἐπὶ Ἰδ 
Χριστιανοὺς στρατεύεσθαι" εἶναι γὰρ καὶ Ρωμαίους, οὗς αὐτοὶ 
Γραικοὺς ὀνομάζουσι, τοῦ αὐτοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς αὐτῆς ἐκκλη- 
σίας τοῖς Ἰταλοῖς, ἔχειν δὲ καὶ αὐτὸν τοῦτον πατέρα πνευματι-- 
χὺν καὶ λογίζεσθαι ἀρχιερέων ὄντα τὸν πρώτιστον. ἤδη δὲ καὶ 
ι6ὑπισχνεῖτό οἱ τὰ χρηστότερα" τὰ δ᾽ ἦν τὸ μίαν μάνδραν γενέσϑαι Ῥ 9,6 
τὴν ἐκχλησέαν ϑεοῦ, καὶ ἀρϑῆναι τὸ μέσον σκάνδαλον, ἀνόνητα 
ἐπεισφρῆσαν ἐκ παλαιοτέρου ταῖς ἐχκλησίαις" μηδὲ γὰρ εἶναι 
λοιπὸν ἐμποδὼν τοῦ ταῦτα γίγεσϑαι ἀποκατασταϑείσης τοῖς ἐξο- 


1. ἦν) ὧν 7 


naverat, deportandum. biſariam enim isto modo partiri copias Carolus 
decreverat; εὖ iam misisse Dyrrhachium dicebatur qui δοίυπι praeoccupa- 
rent ubi stetorat illa civitas, quam etiam, ut ferebatur, reſicere cogita- 
bat. cum, iuquam, haec secum reputaret imperator, alia omnino rationo 
quam vi aperta instantibus occurrendum malis censuit. mistitabat igitur 
frequenter preces et literas supplices δὰ papam, non per legatos aut ho- 
mines agnitos pro auis (frusira enim tales mittere conaretur, tenente 
citeriores Roma provincias et quasi portas ipsas aulae pontificiae Carolo, 
haud dobie prohibituro ne tranirent), sed per alios fidos οἵ non βυδρο- 
ctos ob dĩssimulatum habitum tabellarios, et per quosdam [8105 illuſtres, 
porum aibi amicitiam paraverat quosquo ἃ Caroli partibus alienos norat. 
utebatur αἱ δὰ id interdum eius generis hominum miniaterio, quos Latini 
Frerios vocant, quati diceres fratres, quos δὰ id ⸗æibi officii praestan- 
dum artificio blanditäarum attraxerat. horum interventu omnium multus 
erat in obsecrando obtestandoque pontifice Romano, ne aineret Carolum 
exequi quae deſtinaverat, neve permitteret Christianos Christianis bel- 
lam inſerre: esss enim nos quoquo Romanos, quos Latini Graecos appel- 
larent, υπὶ eidenque zubiectos Christo, unum unius ecclesiae corpus cum 
Italis conflantes. δε quoque papam habere atque agnoscere apiritualem 
patrem, episcoporum omnium principem. huie profesioni promisgiones in 
poæterum plausibiliores addebat, daturum sese videlicet eſſicacem operam 
quo in unum ovile redigeretur ecclesia ἀεὶ, nationum discrimine aubleto, 
εἰ acandalo damnori dĩacidii, quo dudum pernicioso communis concordia 
dirinebatur, de medio amoto: nihil enim iem obstiturum quominus id fie 
Κεῖ, rectituiis in patriam antiquam auam Conatantinopolm illis qui ex e⸗ 





860 GEORGI PACAYMERIS 


οίστοις τῆς πόλεως. ταῦτά τε συχνάκις διεμήνυε, καὶ χρυσὸν 
πέμπων Καδδηναλίοις (στρόφιγξιν ὃ Ἕλλην εἴποι, ὡς ϑύρας οὔ- 
σης τοῦ πάπα κατὰ τὴν Χριστοῦ μίμησιν) καὶ οἷς ἄλλοις ἐπίστευε 

Β φίλοις, εὔοδα τὰ τῆς πρὸς τὸν πάπαν ἱκετείας καϑίστα, καὶ ὃ 
Ἰάρουλος ἐκωλύετο. αὐτὸς δὲ καὶ πλέον ὃ βασιλεὺς τὴν πρὸς 5 
τὴν ἐκκλησίαν εἰρήνην ἐπισυνδέων, τοὺς μὲν ἐκεῖϑεν ἐρχομένους, 
καὶ μᾶλλον εἰ τῆς ἐκκλησίας ἐκείνης εἶεν, φιλοφρόνως προσίετο, 
ὡς καί ποτε τὸν Κροτώνης ἐπίσκοπον, ἄνδρα λόγιον ὄντα καὶ 
διγλωσσοῦντα κατ᾽ ἐπιστήμην τὴν ϑείαν, ὃν καὶ τῷ πατριάρχῃ 
πέμπων καὶ κυβερνῶν μετὰ καιρὸν μετημφίαζε πρὸς τὸ ᾿Ἑλληνι- 10 

Ὁ χώτερον, καὶ ἐκκλησίαν διδόναι οἱ τῷ λόγῳ τῆς ἐπιδόσεως, ὡς 
σχολάζοντι τῆς λαχούσης, ἤϑελέ τε καὶ φχονόμει᾽ κἂν ἐγένετο, 
εἰ μή γε φωραϑεὶς ἐκεῖνος εἷς δύσνοιαν καὶ τῶν ἡμετέρων βλάβην 
τὸ μὲν χαϑ᾽ Ἕλληνας ἐστολίσϑαι καὶ πάλιν εἶχε, τὴν δὲ βασι- 
λικὴν εὐμένειαν ἀπολωλεκὼς περέ που τὴν Ποντοηράκλειαν ἐξω- 15. 
οίζετο. τέως δ᾽ οὖν τῇ ἐκκλησίᾳ οὐκ ἦν ἐμποδὼν κατὰ πᾶν 

Ὁ ἐχείνῳ συγχρᾶσϑαι οὕτως ἔχοντι. ἄλλους δὲ πολλοὺς πλείστους 
φρερίους ἐδέχετο καὶ πρὸς τὴν ἐκκλησίαν ἔπεμπεν ἀρχιερεῦσι καὶ 
πατριάρχῃ, ἐκ τῆς προσφορᾶς αὐτῶν κοινωνίας ἐν ψαλμοῖς, ἐγ 


dudum pulsi per Latinos fuerant. talia εἴπιοὶ subinde inculcabat, aimul 
aurum tranemittebat ad Cardinales, quas vox Latina Graecae respoudet 
aignificanti cardines, atudens hac arte papam, qui οἱ ipse, quod de 
Chriæto dicitur, quasi ostium est, his quaai cardinibus εἰ affixis in quan 
ipei eet utile partem invertere, quod non frustra tentavit, impetrato 
fum 8 papa quod petebat, οἱ Carolo πὸ aibi bellum inferret probibits. 
ipee autem interim imperator magis magisque attendebat paci ecclesias 
procurandas artiuaque atringendas, homines Italicas ditionis, maxime δ 
occlesiastici easent οἱ Latini ritus, forte Conatautinopoli peregrinantes 
aut degentes benevolentisimo admittens adhibeneque. id quod obserrate 
leuit in ερίδοορο quondam Crotonase, viro literis divinis pererudito εἰ 
lingua iuxta utraque ἀϊδογίο, quem in patriarchase comĩtatu ecollocatun 
eique commendatum poet *x tempus ꝛacris Graeci ritus vestâbus in- 
duit, voleas procuranaque οἱ ecclesia hio οἱ çubernanda per delegatio- 
nom, τὲ aolet dici, traderetur; cuius delegationis capax erat, quippe 
qui eius, quam primum fuerat sortitus, cura et gubernatione liber eaet. 
quod eſſoctum haud dubis faiset, nisi δν haec illo deprehenaus moliri 
neacio αὐἱὰ inimico animo in noatrum damnum, in vestitu quidem Graeco 
perſseveraro permiasus otiam poſtesa ſuiaset, tamen amissa deinde impera- 
toris gratia exulatum cirea cleam Pontĩ miasus easet ob nescio quan 
cavilem canaam. in qua ipea eam adhibuit moderationem, ut declaratet 
non obetarea 66 quominus eo, lidet exulante suo iusau, ecclesia ad quod- 
— atilom putaret uteretur. alios vero Latinos plarimos et ia ὧδ 
aeopiaaime Frerios, humeaniter excepit οἱ in ecclesiam miait, πὶ ibi ab 
opisoopis οἱ petriarcha in omnem libere δδοιογαμι οοπιιυπίοπεπι adaitie 
rentur, oblatonis, paalunodias, ingreanas adytorum, atationum, partici- 








DE ΜΙΟΉΔΕΙΕ PALMEOLOGO L. V. 861 


ταῖς ἐπὶ τῶν ἀδύτων εἰσαγωγαῖς τε καὶ στάσεσιν, ἐν» μεταλήψει 
τοῦ θείου ἄρτον, ὃν ἀντίδωρον λέγουσιν, ἐκ πάντων ἄλλων 
πλὴν μεταλήψεως (οὐ γὰρ ἔχρῃζον) τὴν εἷς ἐγγύας κειμένην τῶν 
ἐχχλησιῶν εἰρήνην κατεμπεδῶν τε καὶ προασφαλιζόμενος. 

4 9. Ἔπεμπε δὲ καὶ ἄνδρας ἐκχλησιαστικοὺς πολὺ τὸ ἀξιο-- Ῥ Φ46 
πρεπὲς ἔκ τε τρόπου καὶ δφφικίων ἔχοντας πρὸς τὸν ῥῆγα Φραγ-- 
γίας, αὐτάδελφον μὲν τοῦ Καρούλου τὸ γένος ὄντα, τοὺς τρό- 
πους δὲ ἥχιστα ἀδελφίζοντα. οἱ δ᾽ ἦσαν ὅ τε τῆς ἐχκλησίας 
χαρτοφύλαξ ὃ Βέκχκος καὶ ὃ τοῦ βασιλικοῦ ἀρχιδιάκονος κλήρου 

10 Ηελιτηνιώτης. οἷς δὴ καὶ οὐκ ἐχχωροῦν εἰς Βρεντήσιον δια- 

περαιοῦσϑαι καὶ γῇ χρωμένους βαδίζειν, τὴν μὲν μέχρι καὶ “40. Β 
λῶνος ὁδὸν ἵπποις χρωμένους δδεύειν παρεῖχεν, ἐκεῖϑεν δὲ νηὸς 
ἐπιβάντας χαὶ ϑάλασσαν τέμνοντας τὴν ἐς τὸν ῥῆγα, ὅπου ποτ᾽ 
ὧν εὑρεϑεέη διάγων, ποιεῖσϑαι διαπεραίωσιν. ἦν δέ οἱ ὃ τῆς 

16 πρεσβείας σκοπὸς κἀχεῖνον δώροις καὶ λόγοις ὡς δυνατὸν ἔχμει- 
λίσσεσϑαι, καὶ παρασκευάζειν εἰρηνικὸν ὄντα ταῖς φήμαις γρά- 

φειν μὲν καὶ πρὸς τὸν ἀδελφὸν τὰ εἰκότα καὶ τὸ ϑράσος ἐκμα- Ο 
λάτιειν καὶ τὰς δρμὰς ἐχείνου ἀνέχειν. ῥᾷον γάρ, ὡς καί τινα 
οἴσϑαι, πρῶτον ὄντα καὶ ῥῆγα τετιμημέναν ἀρχῆϑεν καὶ ἐπὶ 

Ὡ μεγαλεότητι ἐξουσίας τιμώμενον, πρὸς δὲ καὶ τοὺς τρόπους εὖ- 
ϑύν͵ τὸν δεύτερον καὶ χϑὲς εἷς ῥῆγα τετιμημένον, πρὸς δὲ καὶ 
τῇ ἐξουσία λειπόμενον καί γε σκολιὸν πείϑειν" μηδὲ γὰρ ἀπευϑύ- 


pationis divini panis, quem antidorum vocant, cunctĩis ἶδοο communies- 
tionibus (excepta interim aola perceptione aacri calicis: non enim hane 
ili quaerebant), quam aerio procuraturum 566 apoponderat οἱ perpetratu- 
mum receperat, ecclesiarum pacem iam nunc auapicans et δοηδὶπιὶ usur- 
pando obstaculaque amoliendo praemuniens. 

.9. NMisit autem εἰ viros ecclesiaſticos multae dignitatis, tum merito 
irtatum tum officiorum auctoritate quae gerebant, δὰ regem Franciae, 
Caroli genere fratrem, quanquam utriusque mores minimum inter 20 gor- 
manitatis praeferebant. hi autem fuero chartophylax ecclecias Veccus δέ 
retii archidiaconus cleri Meliteniotes. his com non Uceret recta Brundu- 
βία traĩicere propter ibi dominantis Caroli metum, praescriptum ut via 
terreatri Aulonem equitando δ trauaferrent, indeque navo conscensa per 
altam in Franciam fenderent, illic regem conventuri ubiceumque veraari 
oom contigissot. acopus legationis erat regem donis οἱ verbis quontum 
fieri poaot deliniro, conarique adducore ipeum, quem fama ferebat pacis 
eæAs2atodioqum, δὰ auadendum fratri seriptis literis πὸ bello inquietaret 
Orientem. erat autem veriimile πιφζηυπι pondus habituram avetoritatem 
aioris natu geriani, qui rex ἃ principio uisaet tantumque ipai potentia 
praestaret, δὲ haec qui vita rectus οἱ moribus inculpatus haberetur, δὰ 
æwnalliendum animem οἱ feroces impetus fraenandos Caroli minoria nate 
ſratis, qui naper tantun vocari rox coepiscet, δαρυδίϊπρηθο ac opihes 


362 ΘΕΟΒΟΙ ΡΑΘΒΥΜΕΒΙΒ ἑ 


ψεσϑαί ποτε τὸ ὀρϑὸν πρὸς τὸ σκολιόν, εἰ δ᾽ οὖν, μηδ᾽ ἀπο- 
Ὁ σχολιοῦσϑαι, ἀλλὰ τὸ σχολιὸν πρὸς τὸ εὐθύ, παρ᾽ ὃ καὶ ἢ 
προσηγορία τῆς ποιότητος εἴληπται. εἰ μὲν οὖν πείϑοι, ἀλλ᾽ 
οὖν ἐντυγχάνειν τῷ πάπᾳ ὑπὲρ Γραικῶν, ἀδελφῶν καὶ αὐτῶν 
ὕντων καὶ τοῦ αὐτοῦ ἠξιωμένων ὀνόματος, καὶ οὕτως ἐκκόπτειν 5 
πειρᾶσϑαι τὰ κατὰ τῶν Ῥωμαίων τοῦ ἀδελφοῦ μηχανήματα. 
ταῦτα τοῦ βασιλέως ἀναϑεμένου τοῖς πρέσβευσιν, ὑπὸ μεγάλῃ 
ϑεραπείᾳ λαοῦ τε καὶ βασιλικῶν εἰκόνων καὶ ἐχπωμάτων καὶ 
Ε βαρείας ἐξόδου, ὡς καὶ φανέντας μόνον ἐχπλῆξαι, ἔξήεσαν. ὡς 
δ᾽ «ὐλῶνα φϑάσαντες καὶ νηὸς ἐπιβάντες Παχύνῳ ἄκρᾳ Σικε- 10 
λίας προσέσχον, μανϑάνουσι πέραν πρὸς Καρχηδόνα, ἣν Τού- 
ψισιν λέγουσιν, ἀπελϑόντα τὸν ῥῆγα τοῖς κατὰ ““Πιβύην “Ἰϑίοψι 
πολεμεῖν. καὶ δὴ ἐφ᾽ ἡμέραις ἐκεῖσε ναυλοχησάμενοι ἀπαυτύ- 
ϑὲν εὐθὺς Τουνίσεως ἤλαυνον, τὸ Σικελικὸν καταμετρούμενοι 
ῬΡ 3941 πέλαγος, ἐφ᾽ οὗ δὴ καὶ ναυαγίῳ χρησάμενοι παρ᾽ ὀλίγον ἦλϑον 15 
᾿ τοῦ βυϑισϑῆναι. ὡς δὲ μόλις πολλὰ παϑόντες ἀπέβαινον, τῷ 
- μὲν ῥηγὶ ἐν ἀρρωστίᾳ ὄντι χαλεπῇ προσελϑόντες τὰ βασιλικὰ ἐνε- 
χείριζον γράμματα" ὃ δὲ ῥὴξ μὴ ἔχων ὅ τι καὶ δρώῃ, τοῦτο μὲν 
ἀρρωστῶν τοῦτο δὲ καὶ πολέμοις ἐνασχολούμενος, ἀἄνήρτα τε 
τούτοις τὰ πράγματα καὶ πρὸς τὸ νοσοκομεῖσϑαι ἦν. οἵ δὲ καϑ Ὁ 


8. πείθοι" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽} 


fraterno inferius regnum haberet, denique obliquorum οἵ ἃ recto 'πῆεχο- 
rum morum homo, quibus dirigendis aptisimà esset amussis domesuci 
exempli εἰ late celebrata rectitudo aancti eĩus regis tam arto illi angu- 
nis vinculo coniunctâ: non enim rectum δὰ obliqui normam exigendum est 
(enimvero depravatio haec quidem, non οογγεοίΐο easet), verum obſſiqui- 
tas detorti exaequanda δὰ rectum, ut sic sua constet regulae ratio ac vi 
origins indicata γοοΐβ ἃ regendo οἱ dirigendo ductae. quod δὶ persuaders 
fratri non posset, certe ageret apud papam pro Graecis, fratribos et 
ipeis εἰ eodem Christianorum nomine dignatis, aicquo conaretur infringere 
ratris machinationes in Romanos. his ab imperatore mandatis acceptis, 
dant 86 in viam legati comitatu ac aatellitio atipati numeroso pariter εἰ 
ornato, regio ipei cultu instructuque aupellectilis aplendiĩdae, imperatoria- 
rum imaginum àc vasorum, ut longo iata portantium tractu oaeteraque 
maguificentia illuatris pompoas mirificam egredientes urbe attonitis τὴβ 
ῬοΡυ apeciem feceorint. anlonem pervecti, ubi πᾶν illie οομδοεηδα 

achynum Siciliae tenuerunt, audiunt tranagressum regem in adveraum 
Httus prope Carthaginem, quam nune vocant Tuniasim, cum Acthiopibe- 
Africain tenentibus bellare. ergo ibi morati paucis diebus, volventes δὰ 
Siculum emetiendum fretum Tunisaim versus, navem illo eursu fregerust, 
οὐ parum abfuit quin mergerentur. ut antem Υἱχ tandem multa perpæas 
exscenderunt, Γερὶ ex grevi morbo decumbenti Hteras imperatoris redd- 
derunt, rex incertus quid ageret, hinc quidem morbo urgente, indo δαὶ 
dietrictus caris, aupersedebat expeditions negotiorum, intentus valetadis 








DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. V. 363 


ἡμέραν ϑέαμα ἑώρων ἐλεεινόν, Ayuonν μεταξὺ καὶ “Τατίνων. 
ἔξω γὰρ ϑαλάσσης ἐπιταφρευσάμενοι Ἰταλοὶ ὀχυρώματι ἐχρῶντο Β 
τῇ τάφρῳ, τὸ μεταξὺ κατέχοντες " «Αἰϑίοπες δὲ Καρχηδόνι 
φρυυρίῳ τε καὶ δρμητηρίῳ χρώμενοι εἶχον μὲν ἐν ἀσφαλεῖ κα- 
οσϑῆσθϑαι, εἶχον δὲ καὶ ὅπῃ παρείχοε ϑαρρούντως ὁρμᾶν. καὶ 
συγεχῶς καϑ᾽ ἡμέραν διεπολέμουν πρὸς ἀλλήλους, ὡς πλείστους 
ἀμφοτέρωθεν πίπτειν. ἐπέκειτο δὲ λοιμὸς ἰσχυρός, ἔϑνησκον 
δὲ ἐπασσύτεροι, καὶ ὃ ϑάπτων οὐκ ἦν, πυραὶ δὲ νεκύων οὐ Ο 
καίοντο χατατεϑνηώτων. ἢ τάφρος δ᾽ ἐκείγη εὐρεῖά τε καὶ βα-- 
10ϑεῖα οὖσα, οὃς ζῶντας ἐτήρει, τούτους καὶ ϑανόντας ἐδέχετο, 
καὶ οὕτῳ πλείστους ὥστε καὶ ἀναχωματοῦσϑαι κατὰ μέρη κινδυ-- 
γεύειν ἀγχωμαλοῦσαν" οὕτω συχνοὶ ἔνϑεν μὲν τῷ πολέμῳ ἐκεῖ- 
ϑὲν δὲ τῷ λοιμῷ ἔπιπτον. ὁρμὴ δ᾽ ἐκείνοις ἀνέζει ὡς ὑπὲρ 
σταυροῦ κινδυνεύουσι. τότε καὶ ὁ ῥήξ, ἐπεὶ χεῖρον εἶχε καί οἱ 
Ι5τὰ τῆς σωτηρίας ἀπέγνωστο, ὅσον ἦν χρηματίσας ἐκείνοις, καὶ Ὁ 
δείξας δοπὴν πρὸς εἰρήνην ἔχων καί γ᾽ εἰ περιέσται καὶ συγκρο-- 
τήσων εἷς δύναμιν, ἐκέλευεν ἀναμένοντας ἡσυχάζειν. ἐπεὶ δὲ 
τῆς ἐπιούσης ἐπέστη οἱ τὸ χρεὼν καὶ ἤδη ὃ ῥὴξ ἐτελεύτα, οἱ μὲν 
ἀμφὶ ἐχεῖνον εὐθὺς ἐνσχευασάμενοι τὸν νεκρὸν ἐκείνου ὡς ἐν πλη- 
ϑ0ροφορίᾳ φὠκειωμένου ϑεῷ, μύροις ἀλείφοντες καὶ βράσμασι λε- 


curandae. per has moras feriebantur oculĩ quotidio nostrorum δρϑοίδοθ!ο 
luctuoso atrocium et cruentorum Latinos inier Agarenosque dertaminum. 
aliquantum a littore fossam Itali longam duxerant, et quod eam inter δὸ 
mare patebat spatii tenebant. Aethiopes Carthagino pro arce usi δὰ re- 
ceptacolum tuta, eius fiducia erumpebant audacius in hoſttes. hinc quo- 
tâdianas v“elitationes εἰ pognae conserebantur, plurimis utrinque cadenti- 
bos. grassabatur interim perniciosa pestis, densabanturque mortes, adeo 
αἱ feneribdus Libitina deesset, superstitibus δὰ cadaverum sepulturam non 
suſficientibus. unum scilicet illud ad tragicam Iliacorum malorum faciem 
deerat, quod pyras mortuorum non arderent, aed fossa eadem illa pro- 
funda οἱ lata, quae vivos tuebatur, defunctos hauriret, tanto iam nu- 
mero, ut brevi complenda videretur εὐ δὰ aequalitatem attollenda campi: 
tam ἴῃ eam multâ quotldie partim hostili caesi ferro, partim lue pestifera 
extincti devolvebantur. vigebant tamen animis reliqui; οἱ aibi conscũ 
pro crucis gloria periclitari 2ese, ardorem audaciamque ἃ cauaa belli 
trahentes, fortisaime adversus quantamvis fortunae iniquitatem niteban- 
tur. rex interim morbo invalescente in eum redactus statum ut de vita 
eius desperaretur, allocutus tamen legatos est, magnam oſtendens pro- 
pensionem δὰ pacem inter imperatorem fratremque procurandam. ὁδπὶ- 
que conciliationem pro viribus ao promoturum, δἱ vita cuppeteret, promi- 
δῖ, expectare interea ĩipsos εἴ quiescere iubens. ab his dictis postera οἱ 
Ges auprema illuxit. rege mortuo, qui οἱ adatabant, defuneti eadaver, 
pro merito animas, quam deo esse carissimam porauagisaimum habebant, 
unguentis delibutum οἱ ahenis ferventibus incoctum pretiosis condiderunt 





364 GEORGI PACEAVMERIS 


βήτων ἐνέψοντες, τιμίοις χηλοῖς ἐναπετίϑουν τὰ λεέψανα ὡς τῇ 
Ἑ πατρίδι ἀνακομίσοντες, οἱ δέ γε πρέσβεις κεναῖς, ὃ λέγεται, 
τῶν ὑπεσχημένων ὑπέστρεφον ταῖς χερσίν. ἀλλ᾽ ὁ βασιλεὺς οὐκ 
ἠφέει προσμηχανᾶσϑαι ἁμαρτὼν τῶν ἐκ τοῦ ῥηγός, ἀλλὰ πολ- 
λοῖς ἑτέροις μεσολαβοῦσε πρὸς πάπαν (ἣ γὰρ τοῦ Καρούλου ἐπί- ὁ 
ϑεσις ἔπειϑε) τὰ τοῦ σχοποῦ διανύειν ἐξ ἅπαντος ἐπειρᾶτο. 
Οὐ μὴν δὲ καὶ τῶν εἰς παφασχευὰς κατερραϑυμημένως εἶχε 
καὶ ἀμελῶς, ὡς ἐκεῖϑεν μόνον προσδοκῶν ἀποχρώντως γενή- 
P 448 σεσϑαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὡς εἶχε παρεσκευάζετο. (10)) εἰσαγα- 
γὼν γοῦν ἔξωϑεν σῖτον ὥστε πύργους πληρῶσαι τῷ πλήϑει, τὸν 10 
λοιπὸν τοῖς πολίταις παρεῖχεν εἷς φυλακὴν ὡς κατὰ καιρὸν αὖϑις 
ἀντιπαρέξουσιν, καὶ χοίρων ὅλας ἀγέλας, καὶ αὐτοὺς ἐπεμέριζι 
τοῖς πολίταις ἀνὰ δέκα καὶ πλέον ἢ καὶ ἐλλεῖπον ἑκάστῳ διδούς, 
ὥστε σφάττειν καὶ αὐτοὺς ἀποκερδαίνοντας τὰ ἐντόσϑια τὰ τα- 
οίχη τῷ κοινῷ φυλάττειν, ὅπλα τε μυρία καὶ ὀϊστοὺς καὶ ὄργανα 16 
Β πετροβόλα, ὁπλοτέχναις καὶ μηχανιχοῖς τὸ ἱκανὸν παρέχων, 
ἡτοίμαζε. καὶ τὸ ναυτικὸν ἐξήρτυεν ἅπαν. οἰκοδόμους τ᾽ ἐπι- 
στήσας πλείονας καὶ ἐπιστάτας ἐδιδύμου τὸ τεῖχος τῆς πόλεως 
τὸ πρὸς ϑάλασσαν" τὸ γὰρ πρὸς τὴν γῆν δεδίπλωτο πάντως. 
καὶ λαὸν πλεῖστον καὶ μάχιμον, ὅσαν ἀποχρῶντα τοιαύτῃ πα- 30 


Ἰοευϊδε, venerandas illas 2ecum in patriam rel-iquias χοϊδαιτὶ. ἰεροίξ vero 
οὐδὲ! εἰοῖ vacuas, quod dieitur, manus ex tantis promissis γοροφϑέδγιδ 
domum. eaeterum imperator per regis mortem ape frustratus aua, 508 
tamen dertitit alia ad destinatum via graasari, multiĩa aliis apud pa- 
pem ĩutercescoribus adbibitis (nam ingens ἃ OCarolo metus omnis experiri 
auadebat) impetrare ab eo ut Caroli expeditionem impediret conabater. 
Νες porro idem his eonatibas arto Martem avertendi adeo Ἴοουβόεη- 
dum putavit tanquam haud dubie aueceasum optatum habituris, ut appa- 
ratus negligeret bellicos: simul enim providendis in omnem eventem quae 
δὲ vim arcendam opas essent, dilĩgentem impendit operam. (10) primun 
omnium frumentem invexit in urbem tanta copia, ut quod ab borres 
publĩcis et turribus expletis muhum δάδυο mpererat, deponęret δρυὰ εἰ- 
ves aignato numero, repraesentandum ab ipais pari menaura, 482 
repeterentur. indexit οἵ numerorisaimos auum greges, quos item ciribe⸗ 
diatribuit, decem cuique plus minuave porcis astignatis. hos qui accipie- 
bant, occidere confeatim iubebantur, εἰ intestina quidem sibi habere, 
membra solida aalita publico gervare. immensam δὰ haec comportarĩ οἵ 
ravit arnorum omnis formas copiom, ĩaculorum praesertim, βαρ δε 
ae telorum cuitavis generis. ballistas praeteres δὲ machiĩnas εοἰδεαίδο 
anais fieori plorimas inssit, fabris earum artiſicibus iusta mercede nune- 
rata. classem in primis expedivit σύδιαι, conctisque neceasearũs ἐ 
architectis item et atruetoribus uno tempore adhibitis plaribus, οῦρῦθ 
urbis qua mars apectat geminavit alio δἀβίτιοίο: nam quĩ pertibus ΟΥ̓ 
tatâs δὲ terram ταγεὶϑ praetendebatur ἀπρίδολίυδ ὑρίηθυθ dudum fuerot. 





DE ΜΙΟΗΛΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. V. 366 


φασχευῇ πολέμου ᾧετο, ἐξ αὐτῆς διέταττεν, ὡς εἷς καιρὸν 
εἰσαχϑησομένους ἄμ᾽ ὅπλοις καὶ δαπανήμασι. πέμπων τε τοὺς 
μὲν τῶν κατ᾽ αἰγιαλοὺς κατωχύρου καὶ νήσους, τοὺς δ᾽ ἀνέ- Ο 
στελλε. καὶ τὸ ἐν Βλαχέρναις νεώριον οὐκ ἀποδεχόμενος ὡς 
ὁκατὰ πρόσωπον παρέχον ταῖς ναυσὶ πρὸς τὰς τῶν ἐχϑρῶν τὴν 
μάχην, τὸ δὲ κατὰ πρόσωπον δυσχερὲς εἶναε ὡς ἀντιστατούσας 
ἰσχυφῶς μάχεσθαι, τὸν ὅμοιον τρύπον καὶ τῷ παλαιῷ νεωρέῳ 
προσήχϑετο (λέγω δὲ παλαιὸν οὐχ ᾧ χϑὲς καὶ πρώην «Δατῖναι 
ἐχρῶντο, τῷ πρὸς τῇ μονῇ τοῦ εὐεργέτου Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ 
ἰυπρὸς τῇ πύλῃ τοῦ νεωρίου ἐκεῖθεν ὠνομασμένῃ) ὡς πάντως τοῦ ἢ 
κατὰ ϑάλασσαν κέρατος λιμένος ὕνεος καὶ ταὐτὸν ταῖς Ῥωμαίων 
γαυσὶν ὅσον καὶ ταῖς τῶν ἐχϑρῶν διδόντος. ἀλλ᾽ εἰδὼς τὸ κατὰ 
νώτου γινομένας μάχεσθαι ὅσον ϑαρραλεώτερον μὲν ἀνδράσιν 
ao ἐρον δὲ πράγμασι, τὸ πρὸς τὸν Βλάγκα ἸΚοντοσχέλεον 
16 ἀνοικοδομεῖν ἤϑελεν, ὥστε γυρῶσαι μὲν μεγίσταις πέτραις τὸν R 
αύχλῳ τόπον, ἐμβαϑῦναι δὲ τὴν ἐντὰς ϑάλασσαν, ἄργυρον 
ὑγρὸν χυτὸν ἐμβαλόντα, ἐποικοδομῆσαί τε καὶ στέγη ταῖς ναυσὶν 
ἀποχρῶντα, πύλας δ᾽ ἐπιϑεῖναι ἀραρυίας ἐκ σιδήρου τῇ ἐν ταῖς Ῥ 949 
πέτραις εἰσίϑμῃ ἔξωϑεν, ὧσϑ᾽ ἅμα μὲν ἀσφαλῶς ἔχειν τὸν στό- 


noltitadĩinen quoque quam maximam fortium εἰ exerecitatorum bellis ho- 
ποθ, quantam abunde cuffecturam rebatur cunotis simul locis vastae 
arbis dafensandis, ἰδ nune congregatam cortis extra urbem stationibus 
diepoeuit, introducendam in tempore cum armis εἴ commeatu, 4686 foris 
habnisaet. mieit etiam per littora οἵ insulas qui maritimos adiius muni- 
tionibs praeoccouparent; in quo delectum οἱ indicium adhibuit, non por- 
tium εχ aequo cunctorum auscipiendum defennionem cenaens, navale δἷ»- 
quidem Blachernarum ποῦ probabat, quod naves, οἱ quas ibi relinque- 
reatur, hostäalà contra appulaurase οἰδϑαὶ adversas obiüceret; id quod δὲ 
peguae sucessum plurium vi κυσιθθδ ex alto invehentium contra paucio- 
res terraa admotas, pericolosum existimabat. vetus pariter navale ἱρεὶ 
n placebat. veotus navale voco non illod, quo nuper Latioi urbem to- 
nentes utebantur, quod est 5 monasterinm Chrieti benefactoris, aed 

portae vicinum, quae ab illo portas navalis nomen accepit. causa 
car hoo di⸗pliceret erut, quia totum illud cornu mari praetentum lateo 
portocum est, et parem commoditatem ibi atandi hoſtilibus iuxta Roma- 
aiequo praeobebat navibos. sed intelligens fore utile Romanis naribus 
poeae Latinas ἃ tergo adoriri (βἷο enim εἰ audacius pugnaturos viros, 
εἰ redbes securius conaultum ἐγ) Contoskelium quod Blancas adiacet re- 
aedifieare volnit. itaque locum ambivit muro lo pidibus maximis extructo, 
οἱ οἰ m 60 gyro mare profundius efſſecit, deprimi iubens fandum 
Ἰπδ δ argento vivo. πιο]! quoque {1 muri eircularis inaedioa vit lori- 
can idoneas altitudinis δὰ naves intus pocitas tegendas; tum oetio olauetri 
us catenam forream impoſsuit exterius arto ommisaam foramini δὰ eam 
ineerendam in a0xis vi οδυαίο. hoc ΘοηδθοπίοΣΏΔ 96 putabat ieto muni- 
eato, ut tutas ἃ vi οἰπαὲ δα atationo haberet vuaves, οἱ ut illas inde 





8366 ΘΕΟΆΟΘΙΣ ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΘ 


λον, ἅμα δὲ καὶ ταῖς τῶν ἐχϑρῶν ἀναγομέναις (μὴ γὰρ εἶναι διὰ 
τὸ ῥοῶδες τῆς ϑαλάσσης ἵστασϑαι) κατόπιν ἐμπίπτειν τὰς ἥμε- 
τέρας. ἡσφαλίζετο δὲ καὶ τοὺς ἐπὶ τῆς περαίας Γεννουΐτας, ὡς 
μὴ συνεπιτιϑῶνται στέργοντες τὰς σπονδάς, οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ 
ἄλλως φυλάττοιντο τὴν πρὸς τοὺς ἐπελευσομένους κοινωνίαν, ὁ 
κἂν ἀπόσχοιντο τοῦ πρὸς ἐκείνους πολέμου διὰ τὸ γένος, ἄλλως 
Β δὲ καὶ παρέσπα καὶ ἰδίους ἐποίει (λυζίους εἶπεν ἄν τις ἐκείνων) 
ταῖς εὐμενείαις. 
Καὶ ταῦτα πράττων καὶ κατασκευαζόμενος πρεσβείας αὖ- 
ϑις συχνὰς ἀποστέλλειν οὐκ ἀπώκνει παρὰ τὸν πάπαν διὰ ϑαλάσ- 10 
σης, καὶ μᾶλλον ὅτι καὶ συνεχῶς οἱ πάπαι ἀπηλλάττοντο τῷ 
ϑανάτῳ. καὶ τὸ τῶν πρεσβειῶν κεφάλαιον ἣ τῶν ἐκκλησιῶν 
ἕνωσις καὶ τοῦ παλαιοῦ σκανδάλου ἀναίρεσις. συγκρένων γὰρ 
Ο τὸ ἐπὶ τοῦ 4ούκα ᾿Ιωάννου συνοδικῶς γεγονὸς παρ᾽ αἰτίαν τοῦ 
ἀποστέλλειν ἐκεῖϑεν καὶ συμμαχεῖν τοῖς ἐν τῇ πόλει ἀποσχέσϑαι, 15 
ὡς ἑτοίμων τῶν ἡμετέρων ὄντων λειτουργεῖν ἐκεῖσε καὶ μνημο- 
νεύειν τοῦ πάπα ταῦτα ὑπισχνουμένου (καὶ ἀπεστέλλοντο ὃ τε 


17. δὲ] τεῦ 10. ἐπιστέλλειν Ῥ. 


opportune in hostiles aversas possent erumpere: providebat enim fore πὲ 
invehentes 8686 δὲ ostium eius portus Latinas naves, adituque probibitee 
obico catenae, ibi din propter maris fluxum conristere nequirent, aicque 
in eas, aimul proras vertissent, nostrao a puppi facile ac ἱπίο poceut 
impetum facere. praooccupavit quoque renovaĩo foedere ac praemuirit 
Genuenses habitantes in Peraea, ne Latinis se adiungerent δά urben εἰ- 
mul oppagnandam, sed volentes ἴῃ fide pactorum perstarent quĩescereat- 
406. quinetiam δὰ quantum posset praevertendum, πὸ libido eos caperet 
cum popularibus ipaorum Italis, ΟΣ armati adveniasent, aliquam salten 
communmcationem usurpandi, quo utique impulzura erat eos necessitade 
cognationis et generis ac patriae communis, et peculiariter invitaturs be- 
atium ab ἐρεῖς verisimiliter vim belli temperaturorum moderatio, pollexit 
blanditiis beneficiisque praecipuos eorum ut clientes sibi εἰ (quod eores 
vocabulum est) ligii fierent, hoc ingulari professas aubiectionis officio δὲ 
fidem inconcuasam devincti. 
Inter haec varie providenda parandaque ποὺ cesnabat variũs φδυδίβὲθ 
miasitatis via maritimâ instaro δρυὰ papam, urgendo 7 ooeperet; εἰ 
quia contingebat frequenti pontißcum morte alios ex αἱδὶβ papas fieri, υἱ 
quemque de novo creatum noverat, statim deliniendum per euos sibiqee 
ut poterat conciliandum curabat. in capite harum omnium com pape 
tractationum ponebatur apeciosa illic et optata res, conciliatĩo eccleciaren 
οἱ antiqui acandali amotio. δὰ δος ille δῖος agendum movebatur ea 
e Ioannis Ducae principatu repetito. memoris quippe non ita vetus εἴς 
tabat, Ioanne Duca imperante saynodi conaenau ——* misaamqus 5 
tionem δὰ papam, qua noatri profitebantur δ paratos obsequi pon 
Romano eiuaque in aacra liturgia mentionem rite facere, δ is s0cieteten 
abrumporet cum Latinis urbeim Conatantinopolim tenentĩbus, εἰ σ6 ili⸗ 
anxilisa non miaaurum polliceretar. ea legatĩone fonctã aunt epiæcopi doe, 








DE ICBHAELE PALAEOLOGO L. V. 367 


Σάρδεων Ἀνδρόνικος καὶ ὃ Κυζίκου Γεώργιος, καὶ ταχ᾽ ἂν ἐγε- 
γόνει, εἶ ἐκεῖνοε κατεδέχοντο) --- συγκρίνων οὖν ἐκεῖνο πρὸς τοῦτο, 
καὶ ἀναγκαστικώτερον εὑρίσκων τὸ νῦν ἢ τὸ πρότερον, ὅσῳ τότε 
μὲν προσλαβεῖν ἠπείγοντο τὸ μὴ παρ᾽ αὐτοῖς ὄν, νῦν δ᾽ ἀποβα- 
6λεῖν τὰ ἐν χερσὶ κινδυνεύουσι, τὰ αὐτὰ προύτεινε καὶ οὕτω τοῖς 
πάλαι, μηδὲ γὰρ ἄλλως ἔχειν πείϑειν τὸν πάπαν ὑπερμαχεῖν 
τῶν Γραικῶν, εἶ μὴ ταῦτα λέγοι καὶ πράττοι" προσίστατο γὰρ 
τὸ σκάνδαλον, καὶ τὸ λευκοὺς ᾿“γαρηνοὺς εἶναι Γραικοὺς παρ᾽ 
ἐχείνοις μεῖζον ἤρετο᾽ς ταῦτ᾽ ἄρα καὶ ᾧκονόμει διὰ μὲν τῶν 
τοτοιούτων εἰρηνικῶν σπονδῶν τὸ σκάνδαλον λύεσθαι, διὰ δὲ τῆς 
τοῦ σκανδάλου λύσεως ἐπισχεϑῆναι τῷ Καρούλῳ τὸν στόλον, διὰ 
δὲ τοῦ πάλιν ἀσφαλῶς τοὺς Ῥωμαίους ἔχειν καὶ μὴ χϑὲς καὶ πρὸ 
τρίτης μόγις ἰδόντας τὴν πατρίδα καὶ δυσχερῶς ἐπανασωθέντας 
πάλιν ἀφέντας ἐπαναχάμπτειν, πρὸς τῷ καὶ ἄλλως ἐξῆφϑαι τοῖς 
16 πλείστοις κίνδυνον. ταῦτα διανοούμενος πολὺς ἦν καὶ πατριάρ- 


1. καὶ poet ᾿άνδρ. deerat. 5. οὗτος 7 19. τοῦ) τούτου 7 


Βευδεηεῖο Andronicus εἰ Ογείοεπυα Georgius. fecisentque ποπὶγὶ quod 
ofſerebant, δἱ 1}}} proporitam conditionem acceptare υοϊυίδδεηῖ. in has 
recordations celebris facti comparans ĩmperator ambo tempora, reperiebat 
magis nunc necessarium id consilium videri, Hquidem tunc ista maiores 
nosiriĩ paciscebantur δὰ recuperandum quod non tenebant: modo autem 
δεὶ de non amittendo quod in manu estet. solet autem maĩus putari ma- 
lum perdere quod poscideas, quam non acquirere quod tibi debitum ex- 
atimes. ai orgo reete ac prudenter tunc ποδίγὶ pro 8ρ6 recuperandi ur- 
Ἐπὶ talis promittere potuerunt, quidni nos em δἷπο iusta vitupera- 
tione paciscamur in praesenti metu eiusdem urbis amittendao; cuius nempo 
iactaram vitare aliüter non potsumus — manifestum autem esse non posseo 
ulla rations agi cum papa δρα inducendi eum δὰ favendum Graecis, πἰδὶ 
prima in fronte tractationis talum rerum promissio certa collocetur: 
quamdin enim conciliatio ecclesiarum non ostenditur, perstat acandalum 
vetus, et conventionis omnis viam obstruit lapis quidam antiquae oflen- 
rionis, inveterataque Latinis consuetudo Graecos existimandi vocandiquo 
racenos albos; qui φοηδυς quoad in ipsorum viguerit animis, frustra 
peretur ullam unquam processuram cuiusvis cum üs concordiae ineundae 
rationem. quare suo serviens tempori omnino conetituit hoc aeternorum 
diacidiorum zemen δὲ neceasariae coneiliationis unicum obicem tollere, paco 
vonditionĩbus memoratis paciscenda: δεδπάδὶο porro amoto, pronum de- 
inde aperatu erat non acgre impetrandum ut éxpeditio maritima Οδγοὶ, 
4886 praesertim tĩmebatur, inde impediretur. qua εχ re Romanis pras- 
aens idemqus quantivis pretil fructus existeret, nempe ut firmarentur in 
aecenra posseatione nuper tanto vix labore recuperatae patriao, ποὺ co- 
ereatur, quod miserrimum idemque non vitabile aliter esset, quam ah 
æri aut nudius fers tertius revisere coepissent ex ἴδῃ diuturna tamque 
γα aervitute z20002 vi receptam dulciscimam patriam, relinquere iterum 
et in longinqua exilia rodire. talia imporator assidus secum reputans, δὲ 
familiares cum continua inenlcatione periculĩ extreini aeque 








868 ᾿ ΘΕΟΚΟΙ ΡΑΓΗΥΜΕΒΙΒ 


χην πείϑων καὶ σύνοδον. οἱ δ᾽ ἀφωσιωμένως οὕτω καὶ ἐπιπο- 
λαίως ἀκούοντες πτερῷ, τὸ τοῦ λόγου, τὰ ὦτα πνωμένοις ἐῴκε- 
σαν. οὐ γὰρ ἦν αὐτοῖς ἀντιστῆναι τὸ πρῶτον καὶ ἀπολέγειν τέ- 
λεον, ἀλλὰ μένειν καὶ αὖϑις ἐν τῇ κυρίᾳ τὴν ἐκκλησίαν ἡγούμε- 
Ῥ 960 νοι, καϑὼς καὶ ἀρχῆϑεν εἶχε, καὶ μὴ παρὰ καπήλων κινδυνεύειν" 
κρίνεσθαι καὶ βαναύσων, πρῶτον μὲν οὐκ εἶχον εἰς νοῦν οὕτως 
ἐν ἀκαρεῖ τελεσϑῆναι τὸ παρὰ τοῦ βασιλέως κινούμενον, ἀλλ᾽ 
ὡς καὶ πολλάκις κινησάντων βασιλέων ἄλλων τὰ περὶ τούτων 
ἀνακυπτουσῶν αἰτιῶν ἐχωλύετο, οὕτω γενέσθαι καὶ τότε, δεύ- 
τερον δὲ ὡς εἶ καὶ μὴ γένοιτο, μὴ ἂν οὕτως ἀρϑῆναε, μέγα τὸ τ 
καϑ᾽ ἡμᾶς σκάνδαλον. ἂν τούτοις μὲν οὖν τὰ ἐκείνων. χαὶ 
φρερίοις μὲν καὶ λοιποῖς Ἰταλοῖς ἀγαπητιχῶς προσεφέροντο, καὶ 
Β ὅσον ἦν τὸ κατὰ Χριστιανοὺς οὐ δίίσταντο, ἐπὶ δὲ τῷ πλέονι 





cunetĩs impendentis, οὐ haec ππᾶ praevertendi offerretur vie, nelta⸗ 
item erat in auadendo ἰδία tum patriarchae tum synodo. ill auten εἰδὶ 
obiter haec potius ac perfunctorie quam libenter audiebant, prae δ0 ta- 
men tunc tulerunt gratam eam aibi iucundamque inferri mentionen, ve 
lut ea iporum demulcerentur aures; quod ſalso aimulabatur, longe ab ar- 
canis diacrepans aencibus. verum illis ut non placebat negotium, ita πες 
auppetebat praesens animus δὰ obstandum coram in os principi coutrs 
nitenti, cuius gratia ac verecundia obeoxie oonastrieti acquiescentiem δρθ- 
ciem praebebant. utcunque illis eertum erat perstare deincepa quoqus ἢ 
aemol adita possessione auctoritatis independentis, qua eccleciam, εἰ prict, 
ab omni absolutam alieni ptimatus aubiectione ae ſicum habebant toituros, 
Β6 cauponum εἰ illiberalis nortis homuncionum aubiüci unquam ipsos (quod 
abominabantar) iudicio contingeret. discimulare autem in istis imitũs toto 
ae putarunt posss, primum quia nanquam ipsis in mentem venit uns εἷς 
momento consummandam rem, quam movere incipisbat imperetor, veria 
ovrenturum nunc quoque eonfidebant quod asepe allũs alias i 
dem aggresais τδι venerat, nempe ut disturbaretur per sese negetinn, 
aponte natis, ut fit, in ipso tractatonis decuruun offensionibus οοἰ δι» 
tium sese votorum atudiorumque inter partes longe divereis utrinqee 
praeocenpatas affectibus εἰ sensibus) undeo in plenum effectum incerte 
eoncordiae perduci tractatio mnquam posset. deinde quieo ναὶ εἰ ſorte 
eonventio partium asensu ooaleſceret in pacta utrinque stipulata, haud 
nocuturam tamen unquam opinabantur εχ perte Graecorum ex 
—— alte impresſeaia animis nationis illius universao averrionem ἃ rit- 
moribusque, ac praetertim imperio æpiritaeli auetoritatequs in rebrs 
eeelesiaticis δαρονίοτί agnoacenda Latinorum; ex qua iras odiaque αὶ 
ἑδδβίωιλ cuaraiase disnidiorum aeternorum incendium videbant, cui bons 
fade restinguendo nullam auffecturam appareret qualiscuaque concinatioui⸗ 
iater capita partium, quantavis zancitas σοϊϊρίοωθ, revorentiam. οἱ δδε- 
ciae eœlesias tune nostrae principes indormientes, praeterquan, υἱ dixi, 
placido adaiserunt primam illatam ab imperatore entionem cubiectien- 
pe profitendas, ultro etiam, quasi auspicantes concordiam, Frerios οἴ 
— Itales, qui tuno Coustantinopoli versabantur, benevoleſtia aen 
velgari amploeti ἀείπουρε affectarunt οοπιπιαπίοπεπι δἷπο ἀὐξοτίμο δά-.. 
τοῤεϊοηίοα ΘΟΣΌδΣ in omnibas quas Cariatianam religionen attinebent; et α 





DE ΜΙΓΗΛΕΙ͂Ε PALAEOLOGO 1, V. 369 


οὐδ᾽ ἐγνωσιμάχουν, μαμάχουϑοί τινες ὄντες (ἢ τί ἂν εἴποιμι;) 
ἀναισϑήτως τῶν πραττομένων ἔχοντες. ἔδει γὰρ ἀρχῆϑεν ἐπέ. 
χεν καὶ ἀντισπᾶν μὴ καταδεχομένους, κἂν ὅ τι γένοιτο, εἴπερ 
τῶν ἀπηγορευμένων ἐνόμιζον τὸ τελούμενον. ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι τὴν 
θἐχκλησίαν ἔχειν ἐν ἀσφαλεῖ οἰόμενοι, ὡς προείρηται, καϑ᾽ ὅ τι 
καὶ πράξοε νομισϑὲν συμφέρον, ἡσύχαζον, καὶ κινουμένων παρὰ Ο 
βασιλέως τῶν τοιούτων (ἐπὶ πολὺ γὰρ ἐτρίβετο τὸ κινούμενον) 
χκατημέλουν καὶ ὡς οὐδὲν ἐνόμιζον. 
11. Τέλος τοῦ κατὰ Συρίαν Γρηγορίου, ἀνδρὸς διαβε-- P 251 
10βοημένον εἷς ἀρετὴν καὶ ζηλωτοῦ τῆς ἀρχαίας τῶν ἐκκλησιῶν εἶ- 
θήνης καὶ ὁμονοίας, εἷς τὸ παπικὸν προσκληϑέντος ἀξίωμα καὶ 
ἤδη τὴν ἐπὶ Ῥώμης ἐκ Συρίας ἀνύοντος, γίνεταί οἱ ἐνθύμιον 
(ἤχουστο γὰρ ἐκείνῳ κἀκ τῶν τοῦ βασιλέως μηνυμάτων πρὸς 
πάπαν ὡς τὴν εἰρήνην τῶν ἐκκλησιῶν αἱροῖτο) πέμψαι πρὸς βα- 
16 σιλέα, καὶ φιλικῶς μὲν τὰ πρῶτα ἐκεῖνον ἀσπάσασϑαι, ἅμα δὲ Β 
καὶ δηλῶσαι τὴν κλῆσιν, καὶ ὡς τῆς εἰρήνης ἐκτόπως τῶν ἐκκλη--: 
σιῶν ὀρέγοετο, κἂν βούλοιτο τοῦτο καὶ ὃ βασιλεύς, οὐκ ἂν ἐν 


18. κἀκ] καὶ P. 


quid plus exigeretur, haud “0 — repugnaturos prae ae ferebant, 
nimiam gimplices quidam ae atuſti (quid enim dicam lenius Ἦ) qui non sen- 
tirent quid ageretur, εἰ quem in exitum ab his principiis pronus lapeus 
eſcet, pras mentis hebetudine non prospexerint. oportuerat enim ἃ pri- 
mis iam tum initäis obatitisse aeriter ac clare reclamasse, denunciando 
— 86 aecepturos aut ratam unquam habituros conventionem ullam, 
πάσπι apud ipsos zancita ἀθ praerogativa suae sedis deque δῖα 
matĩbus ac ritibus, ab uso zensuque Latinorum abhorrentibus, rescindi 
γεὶ inrmari quoquomodo viderentur. ini antem in tuto mansuram salvis 
auis privilegiis ac iuribus ecclesiam, quidquid imperator istis molitionibus 
utilnatĩs intuitu praesentis εἰβοοτγεῖ, arbitrati, ut dictum est, quieverunt, 
vel ipao illo quodam tacito silentii sufſfrogio comprobare υἱεὶ quae im- 
perator movere de talibus inceptabat. nec processũ ἔρδο negotii per len- 
tas tracti moras excitati σης, stolide δεουγὶ per opinionem falsam, qua 
eoepta οἱυδυιοῦϊ nunquam δὰ finem provehenda perauasum habeboant. 

11. Dom haee agitantur, Gregorio qui erat in BSyris, viro lato ce- 
lebrato fama virtotis οἱ ineigniter δέυδῆοκο antiquae ecclesiarum pocis at- 
que concordiae, taudem ἴῃ papalem dignitatem vocato οἱ ὁ Syrin Romoam 
διε δὰ hoc proſiciscenti, venit in mentem mittere δὰ imperatorem cortos 
homines cum literis, qui eum primum ἃ 20 benevolentiecimo aalotorent, 
indicarentqus aui vocatſonem δὰ papatum, denique declararent ingenti 56 
ardere deriderio procurandas pacis eccleriarum εἰ firmes inter eas con- 
ciliandae concordiae. quocirca rignificarent, δὶ pari atudio teneretur ſm- 
perator (audierat enim Gregorius quid αὖ ἴρδο moveri coeptum de hoc 
genereo fuisaet, quidque iam super ε τὸ decestori δῦο papae Clementi 
nontiandum ἃ 580 curasset), nunquam οἱ ſore commodius ΩΝ οἷσδ no· 


Gregorius Pachymeres L. 


370 σΕΟΒΟΙΗ͂ ΡΑΟΗΥΜΈΒΙΘ 


ἄλλῳ γενέσθαι κάλλιον ἢ αὐτοῦ γε τὴν παπικὴν ἀξίαν χατέχοντος. 
ταῦτα τοῦ Γρηγορίου διὰ φρερίων διαμηνυσαμένου, δῆλον ἦν 

Ο᾽ ὡς ὃ μὲν χρατῶν κατὰ δειλίαν τὴν πρὸς τὸν Κάρουλον τὴν εἰρή- 
γην ἐζήτει, ὡς αὐτῆς γε μὴ οὔσης μηδ᾽ εἷς νοῦν φέρειν ἐχείνην 
πώποτε, οἱ δὲ περὶ τὸν Γρηγόριον δι᾽ αὐτὸ τοῦτο τὸ τῆς εἰρήνης 5 
καλὸν καὶ τὴν τῶν ἐχκλησιῶν ἕνωσιν. μηδὲ γὰρ δίκαιον μηδ᾽ 
ὅλως εὔλογον ἔϑνη τοιαῦτα ἐπὶ μικροῖς τισὶ διαφέρεσϑαι, ἀλλ᾽ 
ἢ ἀποδούμενον τὰς αἰτίας τὸν αἰτιώμενον εἰρηνεύειν παρέχειν τοῖς 
ἀδελφοῖς, ἢ μὴν ἐν τοῖς ἰδίοις ὀφφιχίοις εἴτ᾽ οὖν προνομίοις ὄνϑ' 

Ῥ 9565 ἑκάτερον μὴ οὕτω διαφόρως ἔχειν καὶ ἀκηρύκτως ἀλλήλοις ἀπε- 10 
χϑάνεσθαι" ἀρκεῖν γὰρ ἀμφοτέροις τοὺς ἐχϑροὺς τοῦ σταυροῦ, 
ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, καὶ ἀγαπητὸν ἀποχρώντως φέροντας ὄνομα 
τοῦ Χριστοῦ πρὸς ἐκείνους μάχεσϑαι, ὅπου καὶ τὸ νικᾶν ἐπαενε- 
τὸν καὶ τὸ ἀποτυγχάνειν σωτήριον, ἔργῳ τὴν προϑυμίαν δείξασιν. 
οὕτω μὲν οὖν πρὸς ἀλλήλους ἔχοντες βασιλεὺς καὶ Γρηγόριος, δι 
μὲν ἤἢϊεν εἰς τὸ πρόσω τὴν χειροτονίαν δεξόμενος, βασιλεὺς δὲ 

πολὺς ἦν ἐντεῦϑεν τῇ συνόδῳ ἐπέχων καὶ τὸν πατριάρχην ϑω- 
Β πευτικῶς ὑπερχόμενος ὑποκλίγειν καὶ ἀνύειν τὸ σπουδαζόμενον" 


gotii tractandi quam 40 papalem obtinento dignitatem. talia cum Gre- 
corius imperatori per Frerios denuntiaaet, manifestum fuit imperatoren 
quidem per pueillanimitatem solum, metu conaternatum apparatuum Ca- 
roli, δὰ iatudâ procurandas pacis ecclesiarum conailium appulisas animun, 
nullam unquam abeque hoc foret, τοὶ talis cogitationem sauscepturun: 
Gregorium vero in idem atudium incumbere aola captum eius rei hone- 
atato, quod videret quantum boni ex ea conciliatione redundatorum 18 
publicam felĩcitatem foret, reputaretque nec iustum nec conveniens ε686 
tales ἃς tantas gentes exiguis causia in aeternas implicari aimaltates, 
quantoque conducibilius futurum erset, quaecumque ipaarum in culpe de- 
prehendoretur, eam bona fide emendare δὸ purgare crimen βυθαι, aubla 
taque ofſenaione praebere fratribus pacem, vicisimque acoeptam incera 
mento colere; aut certe δὶ post diaquisitionem conataret nihil in utravis 
ease quod iure culparetur, perseverare tranquille ambas in propriis unan- 
quamque officiis ac ritibus usu legitimo atatutis, nihil alteri διιςοδηδοωίδαι, 
nec internecinis, ut hactenus, invicem odiis contentionibusque commissas 
implacabilium εἰ exitioaarum utrique discordiarum ſunem ducere. 

cereo quippe utriqqueo hoates cerucis, quorum finis interitus. abunde, in- 
quam, ac multo plus quam ait aatis auppetere gentium infenaarum, in 
quibus oppugnandis qui Christi nomine cenaentur virtutem auam bellican 
eæperirentur, quibus bellis εἰ vincereo glorioonm οἱ vinci aalutare εἰἰ 
propter ingentem mercedem illis qui δυῦπὶι æatudium, opera etiam 680" 
ocesau caſaa, ostenderint ἃ deo fideliscimo repraesentandam. δἷο invicen 
afſectã animis imperator et Gregorius, hie quidem coepta τία p ĩ 
batur, ordinationem percepturus suam; ille nautem multus erat in arbien- 
ὧδ aynodo eblandiendoqus patriarchas consensu in ea quas cogitabet, 
pataim commemorana οἱ cunctis anbinde inculcans. ease Giregorium per- 














DE ΜΙΟΒΑΕΒΙΕ PALAMEOLOGO L. V. 871 


εἶναι γὰρ καὶ ἄνδρα τῆς εἰρήνης τὸν πάπαν καὶ ἐπιϑυμίας τῆς 
χρείττονος, μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ καταστάντος τοῦ Γρηγορίου πρέ- 
σβεις ἐχεῖϑεν καταλαμβάνουσε τὸ Βυζάντιον, καὶ οἱ πρέσβεις 
φρέριοι, ὧν εἷς ἦν Ἰωάννης Παῤάστρων ὠνομασμένος, πολίτης 
6 ἀρχῆϑεν καὶ ξυνετὸς τὰ ἐς γλῶσσαν Ἕλληνα, ᾧ δὴ καὶ ζῆλος ἦν 
ὑπὲρ τῆς τῶν ἐκχλησιῶν ἑνώσεως, ὧς ἐχεῖνος λέγων παρίστα, Ὁ 
ὥστε καὶ πολλάχις κατεύχεσϑαι ἑαυτοῦ αὐτίκα ϑάνατον, ἢν μό- 
γον προβαίη τὰ τῆς εἰρήνης, ὃ δὴ καὶ γίγνεται ὕστερον. ταῦτ᾽ 
ἔλεγε, καὶ ταῖς ἀληϑείαις σπουδαστὴς ἦν τῆς εἰρήνης ϑερμότα- 
ἴθτος, ὦστε πολλάκις καὶ παραβάλλων πατριάρχῃ τε καὶ τῇ συνό- 
δῳ χκατελιπάρει καὶ ταύτην ἐπέσπευδε, τὰ μὲν καϑ᾽ ἡμᾶς ἐχ- 
ϑειάζων, ὥστ᾽ ἐνίοτε καὶ ὅτε ὃ πατριάρχης λειτουργοίη, αὐτὸν 
ἀποτιϑέμενον τὴν καλύπτραν, οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τοὺς μετ᾽ αὐ- 
τοῦ συλλαμβάνοντα, εἰσέρχεσϑαι τὰ ἄδυτα, καὶ παρὰ τὸν τυ- Ὁ 
ls χόντα ἀρχιερέα ἱστάμενον τὰς μυστικὰς συναναγινώσκειν εὐχὰς 
μετὰ πάσης ἐνθουσιότητος. τοῖς μὲν οὖν ἡμετέροις οὕτω κο-- 
σμίως καὶ εὐλαβῶς προσεφέρετο, πρὸς δ᾽ Ἰταλοὺς ἀφορῶν καλὸν 
εἶναι καὶ ἀσφαλὲς ἔλεγεν ἀφεμένους τῆς προσϑήχης εἰς σκάνδαλον 
προειμένης τοῖς ἀδελφοῖς οὕτως εἰρηνεύειν. εἰ δ᾽ οὖν, καὶ αὖ- 
19. προσκειμένης 7 ᾿ 


atadiooum hominem pacis, et vero inetĩnctom desiderio boniĩ publici ac 
aplendoris rei Christianae uni versao. paulo post ἃ iam inaugurato οἱ in 
sede Apoastolica rite constituto Gregorio eodem adſuerunt Constantinopolũ 
legati Frerii, quorum unus erat Ioannes Parastron nominatus, origine 
civis noster, prudensquo ac disertus Graeca lingua. δίο εἴ verbo afſir- 
mabat et factis prae 86 ferebat ingenti δ studio flagrare conciliandase 
inter discordes ecelesias pacis, adeo ut zaepe andiretur ορίδγο atque iu- 
precari aibi mortem tanquam nihil censentĩ zibi restare amplüus quod in 
γῇ cuperet, δὶ modo contigiscet procedere feliciter δὰ densideratum finem 
negotium quod tractaretur pacis; cuius οἱ compos voti deinde factus est. 
haec ille loquebatur, οἱ revera promotor erat ardentisimus eccleaiaaticao 
concordias, adeo ut aaepe de negotio tractans cum patriarcha οἵ aynodo 
patres illos vehementiasime oraret, ut quae auarum easent cuiusque par- 
σαι in τοῖν atudio communi conferre ne gravarentur, res interim ποδέγδβ 
magoi faciens, uaus, inquam, ceremoniasque noatri ritus dilaudans οἵ ve- 
neratione palam prosequens aumma, ita ut interdum aacrum faciento pa- 
triarcha, nudato ipse capite caeteraque adhibita significationo infimas re- 
verentias auis δεοῦπι comitibus assumptis ingrederetur adyta, εἰ coram 
quocumqus illie reperto adstans praesule mysticas simul cum eo legeret 
preces cum omni fervore religionis. et ille quidem erga homines ποδίγὶ. 
ritus ita pie decoreque 80 gerobat: Italos auiem praesentes intuens, ae- 
quum οἱ ĩutum aiebat 6656 dimisso eos amotoque additionis δὰ symbolum 
scandalo cum fratribus, quos viderent coram, Graecis conciliari, vora 
ita demum coalitura paco. simul tamen admonebat nostros, par esse 
ipos quoque quas Latini allegarent additamenti aymbolo ineortâ oxcusatio- 
nes non aaspernarĩ, aed potius ut idonsas aatis accipere. qui autem omni 





372 GEORGDM PACHIERIS 


τοὺς ἀπολογουμένους ἔπὶ τῇ προσϑήχῃ δίκαιρν. δέχεσϑαι, ὥὦσιε 
E χαὶ τοὺς μὲν λέγοντας ἐκ πατρὸς υἱοῦ τε, ὑμᾶς ἐκ πατρὸς δι᾿ 
υἱοῦ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐκπορεύεσθαι, παραπληκείζειν καὶ 
ἄμφω εἷς ϑεοῦ μυστήρια παρακύπτοντας. ἐκεῖνος μὲν ταῦτ᾽ 
ἔλεγε καὶ συσκεάζων τὸ ἐπὶ τῷ συμβόλῳ τόλμημα, πρέσβις ὧν 5 
καὶ προύργου μᾶλλον παντὸς τὸ πρεσβευόμενον ϑέλων ἀνύτειν" 
οἱ δὲ τῆς ἐκκλησίας καλὸν μὲν ἔλεγον τὴν εἰρήνην εἶναι, καὶ πῶς 
γὰρ οὔ ; καὶ μᾶλλον ἐκκλησίαις τοιαύταις, κεφαλῆς λόγον ἐχού- 
Ρ 358 σαις τοῖς ὁπουδήποτε τοῦ εἰρηνάρχου Χριστοῦ μαϑηταῖς, πλὴν 
μετ᾽ ἀσφαλείας καὶ οὐχ ὡς ἔτυχεν" εἶναι γὰρ τὸν κίνδυνον μές τ 
γαν τοῖς τοῦ ὀρθοῦ ὁπωσοῦν ἁμαρτάνουσι. “καὶ τοῦτο οὐχ ἡμῖν 
ἄρτι ξυνέβη πεπρᾶχϑαι, ὡς καὶ αἰτίων ἔχειν τοῦ τὸ καιφψοτομεῖν 
ἃ οὐδεὶς πρότερον, καὶ τοῦ μὴ ϑέλειν μεταβάλλειν πάλιν εἰς ὃ 
καὶ πρὶν ἦμεν’ ἀλλ᾽ ἄνδρες μεγάλοι τὴν ἀρετὴν καὶ σοφοὶ τὴν 
γνῶσιν περὶ τούτων λαλήσαντες διηνέχϑησαν, καὶ δόξαν ἐκείνοις 16 
διέστησαν. τὸ δὲ καὶ εἷς πλέον τὴν ἔριν ἐχτείνεσθϑαι τοῦ μετρίου 
Β οὔτ᾽ ἐκείνοις ἦν ϑελητόν, καὶ τοῖς πλεονάζουσιν ἀμαϑὲς ἄλλως 
καὶ τολμηρὸν ὁ πλεονασμός. πλὴν τὸ καὶ ἡμᾶς τὴν προσϑήκην 


2 ὑμᾶς] ἡμᾶς δὶ 


reiecta comporiuone, invicta utrinque ἱποεῖα, in οὐπέδει δομο pertture 
vellent, vociferantes hine quiden ox —* fſihoqus illins autem ex potto 
per filium procedere apiritum annctam, nullo iurgierusm fins, Φ06, 

[6 easent, inaaniro pariter aiobat, et inverecundes δογυϊδίογοξ 317" 
aterliorun ἀεὶ, ultra quai fas easet humanas infirmitatâ, curiosos ia βεθ" 
funda dĩvinitatis immiiters oculos. hae ille ancipità ambas ἴω partes ota- 
tione, miauers obumbrondo tegereque conabatar invidiam ἰσύποζο εἰξεβίδ- 
tas a2dditionis δὰ ὀγωθοίσιι.,, pro auo videlicet legatĩ, hoe eat ⸗equestri 
mediatoriqque inter invicem δάνοιθοα, oſſicio ἃ ϑιδβοόῖος ἰδ quo 5886 fan- 
gendo δα optima diligentiaquo suma veraabatur, aihil non 7— 
nihil tanti ducens, —— ἐρο ἀξ legatñenis σαϑα δουρὶ li 
Ρϑείθοὶ receuſeret. δὰ δὲ porro actlesias ποσίρδο proceres in hune πιούδιι 
rerpondebhant. honestam sane ὃς ernpetabilem pacem 6666, quis hoc 40.» 
don negot ἢ praeaertim ἰαίδε φϑοοϊ σϑὶδϑ adeo conapieuns, quaqque haud oe- 
bie capitum inatar haberent aeatinetlions υδβίνοισογθαι, qui ubiris terra- 
ται degunt, discipulorum Chriati priacipis pacis. verom poeem ἐπ 
secere ae αἴ, non autem quomodocumque concilandam. πιρρηῦπι 668 

ore ἃ recto ἐπ utramvis parten aberrantibus. quod δὰ 
hans conventiouem mutari a nobis vultis, non reoens aut none ρμεδα 
inatitui contigit ἃ nobis, quibus ideo iure impiugatur crimen δαὲ ueurpe- 
ἴδε audaci βουϊίδία rei quam nemo prius attontaverit, δαὲ obsſtinatee r- 
curationis eo redeundi ubi antes erames: sed viri αἰδρηὶ virtate, φοίτα 
aapientes, ἐσέδ moltum inter 86 tractata conctitaerunt in hene ποούκαι, εἰ 
doguatis δαμιανα οοποίδηία tenendi οἷο auctoritatem indiderunt. quod δυ" 
tem inde aecatum eet, ut οοπίδηϊίο in rixes immodicas orumperot, vec 
ipei volnerant, οἱ culpa eius omuis imperitia σὲ andacihus εἴτα fas δος 


DE MICHAELE PALAEOLOGO L. V. 373 


προφέρειν ὑμῖν τόε᾽ ἂν χώραν εἶχε καὶ δικαίως ὀνειδιζοίμεθϑα, εἰ" 
δυσσεβείας ἱμᾶς ἢ ἀσεβείας, τὸ χείριστον, διὰ τὴν πρόσϑεσιν 
ἐγραφόμεϑα, ὡς ὁμοίως καὶ ἡμῶν ἀσεβούνετων διὰ τὴν προσϑή- 
χὴν τὰ ὅμοια, ἐπεὶ δὲ τὴν ἐπὶ τῷ συμβόλῳ προσϑήκην ἀποτρε- Ο 

ὁπόμιϑα, ὡς μὴ καλὸν ἄλλως ὃν μηδ᾽ ἀσφαλὲς τὸ σύνολον χα- 
τησφαλισμένοις ἐπεγχειρεῖν, κἂν ἐντὸς λέγοεεν τοῦ ὀρθοῦ, ποῦ 
δίχαιον ἡμῖν προτείνειν τὰ ὅμοια; τίς γὰρ ἡμῶν ἐκόλμησε πώ- 
ποτε οὕτως ὡς λέγεις μετὰ προσϑήκης ὅμρλογεῖν ; καλὸν οὖν καὶ 
συμφέρον τὴν εἰρήνην σε σπεύδοντα τῶν ἐκκλησιῶν οὕτω πειρᾶ- 

ι0σϑαι συνισετᾶν ταύτην, σοφῶς οἰκονομοῦντα παρ᾽ Ἰταλοῖς τὴν 
τοῦ σχανδάλον ἀφαίρεσιν, χἂν ἡμεῖς ὦμεν οἱ αἰτιώμενοι τοῦ Ὁ 
σχανδάλου, δικαίως ἡμῖν ἐπιπλήττοντα ὡς ἑτοίμοις οὖσι δέχε- 
σϑαι τὴν ἐπίπληξιν. εἰ δὲ παρ᾽ ἐκείνοις τὸ σχάνδαλον ἔβλαστεν, 
ἀνάγκη πνευματικὸν ὄντα χαὶ πρεσβευτὴν τῆς εἰρήνης ἐκείνοις 

15 ὡϑεῖν πειρᾶσϑαι τὸ ἐπὶ τῇ καινοτομίᾳ τοῦ συμβόλου ἁμάρτημα." 
οὕτως ἔλεγον οἱ τῆς ἐκχλησέας, καὶ οὕτως εἶχαν ὡς οὐδὲν ἀκου-- 
σόμενοι βασιλέως, εἰ προστάσσοε ἂν τούτοις, καὶ εἴ γε τὰ μέ- R 
γιστα ἀπειλεῖ. 


in excedeotibos im est. caeterun quod querimiui culpari 
—æ— ob — taune ——— locum haberet, 
εἰ luato id nobis exprobraretur, οἱ αἰδοδδο ut, quod μεοδίδυ, 

— doctrinas vos propter istam additionein accusaremos. tune 
δος lure causremini nos dognote per δὰθιίομομι indicoto rHHciendo 
ictad, quod vobis falao impiageremue, impuetatis arimen vere coreciscere. 
ean aniem πο dogma in δἀδίβίοωα δεργοϊριόδιρυδ, δοὺ Ττοοίουδεπιαδ ἰδπ- 
ἀνα Βαϊνογοῖπι πος probabilis nac socuri οχ πρὶ rem εδδε, immutari prae 
oenter αἰϊηυϊά aut adiungi δοκίράΐο φεΐμα editus οἱ ἀπδὶ σπειαβ οομεϊἀοτα- 
tiene tam aeterna firmitato atabilitis, quantumcumque quod mutatur aut 
additar intra vecti ·fines aiatat, eoquo dumtanat βοδιλοο γεδίγϑαι iatam ad- 
Aitionen reprobemus, quo iure ἐπ hoe quide causari potæentis paria ποῦ 
ἴω δος genere peocars, oum 8 περίωθ, quod aciatar, ποαίεμῃῃ fando υὰ- 
485) οἱέ anditun ρεο[εδεϊοθοιθ fidei κῃ ulle tali adiectione recitatam. 
bonum igitur convenientque fuerit te conciliare pacen scoleaiarum inoero, 
emadmodom prae to ſers, atudio conanten eam potiaainas 6 ρϑενο- 
niendi viam ἰηδίδέοτο quae rectiacima δὰ δοορθμα ἰδίπαι vat, δεῦρο ut Ita- 
ἴοα pro tus et aagientis εἰ auctoritate ῥχοίίδηυο δρυὰ ipaes δαίδββ δὰ- 
deecre δὴ atandalum amovendum, portum utique δὺ ipeis, πίουσυο ἰὰ 
facium ἃ nobis falao criminentur. δαὶ δὶ penes nos acandali obiecti vore 
culpa recideret, merito nos obSurgares οἱ patienter re ionem exci- 
pereimus, quod φαπιθο perati facere quotäes ærimus noble φοβοῦ ΒΆΘΓΡΙΝΑΘ 
r 1, εἶ vero acandalum ab illis ortam ect, oportet te, αν epiri 
tualis αἷα οἵ tractator pacis, amorereo ab illis oonari orimen temere 

δυκιρίδο novitatis in ἱοπιυϊδίίοθο δγα θοῦ," alo loquebentur ἶδο 
proceres; σὲ δ'0 τοϊλ erant, ut imperatorem sudüturi non φοδοδί, 
quidquid εὐξοα haoc 9 οἰἰαπιδὶ gravianima quaeque minaretur. 








374 ΘΕΟΒΟΙΙ PACXMFRIS 


“4λλ᾽ ὃ βασιλεὺς ἅπαξ τοῦ τοιοῦδε σκοποῦ γενόμενος, οὐχ 
οἶδα εἰ ϑέλων ἢ καὶ προσβιαζόμενος, ὃ δὴ κἀκείνοις μὲν ὕπε- 
κρύπτετο, ἡμῖν δ᾽ ἐνεφάνιζε, φόβους παραπλέχων καὶ πολέμους 
καὶ χεϑησόμενα αἵματα, ἀμεταϑέτως εἶχε κἂν ὃ τί τις ἔλεγε. 

Ρ ὁδά (12) μιᾶς γοῦν συνιόντων περὶ τὸν βασιλέα τοῦ τε πατριάρχου 9 
καὶ τῶν ἀρχιερέων καί τινων ἐκ τοῦ χλήρου, ἐμβριϑέστερον σφίσι 
περὶ τῶν προκειμένων ὁ κρατῶν διελέγετο, συνείρων μὲν καὶ 
τοὺς φόβους συνήϑως, οὐ μὴν δὲ ἀλλ᾽ οὐδὲ πάμπαν ἐπισφαλὲς 
ἐδείκνυ τὸ γενησόμενον, εἶχε γὰρ καὶ τοὺς ὑποβάλλοντας,, τοὺς 
ἀμφὶ τὸν ἀρχιδιάκονον λέγω ἸΜΠελιτηνιώτην, τοὺς ἀμφὶ τὸν πρω-10 

Β ταποστολάριον Γεώργιον τὸν Κύπριον, καὶ τρίτον, εἰ καὶ μὴ 
οὕτως ὡς τούτους, ἀλλ᾽ οὖν ἀφωσιωμένως καὶ ἐπιπολαίως, τὸν 
ῥήτορα τῆς ἐκκλησίας Ὁλόβωλον. καί γε λαμβάνων καὶ ἀπ᾽ ἐχεί- 
γὼν τὰς τῶν ἱστοριῶν συνάρσεις, προυβάλλετο μὲν τὸν 4)ούκαν 
Ἰωάννην καὶ βασιλέα καὶ τοὺς ἀμφ᾽ ἐκεῖνον ἀρχιερεῖς καὶ τὸν 15 
πατριόρχην σφῶν Ἰανουήλ, ὅπως ἐνεδίδου ἀπελϑόντας ἀρχιε- 
ρεῖς λειτουργεῖν τε καὶ μνημονεύειν, εἰ μόνον ὃ πάπας τῆς πρὸς 

Ὁ τοὺς ἐν τῇ πόλει βοηϑείὰς ἀπόσχοιτος καὶ ἅμα μὲν τὸ κωδίκιον 
τῆς ἐκκλησίας εἷς πίστιν προεκομίζετο, ἅμα δὲ καὶ τῷ βασιλεῖ 
τὰ τότε καὶ νῦν πράγματα συνεχρίνετος. προυβάλλετο δὲ καὶ τὰς ὃ 


9. τοὺς] τὸν P. 10. τοῦὺρ] τὸν P. | 


Perstabat 2116 tamen ſixus irrevocabiliter in prosecutions istius coept 
hand βοὶο δὴ volens an eoactus; quod illis quidem abscondebat, 

autem indieabat, sermoneo perplexo praeferens rolicitudinem anxiam bello- 
rum impendentium plurimique aanguinis fundendi; quibus malis praever- 
tendis, immutabiliter haerebat fitus in proposito negotũ quod cvoeperat 
urgendi, quidquid contra quivis allegaret. (12) quadam igitur die ἐπα 
vonvenissent apud imperatorem patriareha antistites οἱ εχ eclero quidan, 
instantius ἐσ eficaciusque imperator de pacis negotüs disseruit, interes-, 

πὸ aolebat, orationi δῦδο formidines atrocieam malorum, 4066 vitandi r 

tio haec una offerretur. adiungebat nihil esse periculũ in δαδεμιϊεδὰο La- 
tinis quod cuperent, multis id rationibus demonſstrans: habebat enicn qui 
talium οἱ argumentorum copiam szuggererent, auctores atudiosos eius pe- 
εἶδ, archidiaconum Meliteniotem, protepostolarium Georgiam Oypricm, οἱ 
tertium (pgp”uamquam minus ardenter, sed fero dicis δῦσα οἱ vuperficierie 
rem eiusmodi amplectentem) rhetorem ecclesias Holobolum. probferebet 
ergo 6 penu δὴ ĩis hĩstoriae deprompta memorias veteris exeuph, τϑοχὶ- 
mo illud imporatoris Ioannis Ducas οἱ antistitum qui tunc erant δὶ! 
cum patriarcha Manuẽle; ut consenserint, promiserintque, misis οὔ 
episcopis qui in haeo paciscerentar, communicatoros δοὸ Lætinis ἴα acra 
lHturgia et papae mentionem in δὰ facturos, ὶ modo ille abetineret ab 
anxiio iuvandis Latinis qui urbem obtinebant. δὰ coius rei hdem ορόει 
eecleslas, in quo 68 Ῥγβεβεσίρίδ ογαπὲ, prolatus in πιϑάϊπιῳ εδί. cires id 
vero factum imperator, compurans atatum rerum qui tuso orat 





ΠΕ MICBHAELE PALAEOLOGO 1 V. 375 


κατ᾽ ἐχεῖνον ὡς δῆϑεν σφῶν γραφάς, πῶς μὴ κατηγοροῦντες 
ὅλως ἀσεβείας τοὺς Ἰταλοὺς ἠξίουν παραιροῦντας τὴν προσϑήκην 
τοῦ συμβόλου, ἐν ταῖς λοιπαῖς γραφαῖς ἀνάγραπτον ἔχοντας, 
συνδιέγναι τοῖς πεφρασμένοις ἀναγινώσκοντας. προύτεινε δὲ καὶ 

δ ἐφ᾽ ὅσοις τῶν μεγίστων μυστηρίων οὐ διαστέλλονται Γραικοὶ 
χοιγωνεῖν Ἰταλοῖς οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκείνων πρὸς Ῥ 455 
τοὺς ἡμετέρους μετάβασιν ὁμοίαν εἶναι εἶ γλῶσσαν γλώσσης ἤμει- 
βον, Ἑλληνικὴν τῆς σφετέρας. τίνα δ᾽ ἔχει ἀντικανονίαν ἡ ἐπ᾽ 
ἐχχλησίας ἀναφορὰ τοῦ ὀνόματος, ὅπου γε καὶ μὴ πάπας ὄντας 

Ι0τοὺς ἄλλους ἀνάγκη μετέχειν τοιᾶσδε τῆς κοινωνίας τοῖς ἐχκλη- 
σιάζουσιν συνισταμένους, λειτουργοῦντος τοῦ ἱερέως καὶ τὴν τῆς 
τριάδος χάριν πᾶσι διδόντος κοινῶς; ἀδελφὸν δὲ καλεῖν καὶ πρῶ- Β 
τὸν ἐκεῖνον μείων αἰτία, ὅπου καὶ πατέρα τὸν ᾿βραὰμ ἐκάλει ὃ 
ἐν τῇ φλογὶ πλούσιος, τόσον ἀπέχων τοὺς τρόπους ὅσον καὶ τὸ 

Ἰόμέσον ἐκείνων χάσμα τῆς ἐκείνων διαστάσεως ἦν μαρτύριον. εἰ 
δὲ διδοῖμεν καὶ ἔκκλητον, σχολῇ τινὰ τόσην τέμνοντα ϑάλασσαν 
τῶν δικαίων ἀμφισβητεῖν. ταῦτα καὶ τοιαῦτα τοῦ βασιλέως λέ- 
γοντος, ὅ πατριάρχης παρὼν ἐκεῖσε καὶ τὰ πιστὰ φέρων τῷ Ὁ 
χαρτοφύλακι ὡς αὐτίχα ἐλέγξοντε ἐκ τῆς ἀπ᾽ ἐκείνου βίας καὶ 


8. ἀντικανονίαν Ῥοδδῖπαμ : codices κοινωνίαν vel τὴν κοινωνίαν. 


cum praesenti. proferebat etiam praescriptas et chirographo munitas de 
δος aententias praesulum illius temporis, quas ratas haberi εἰ ut pro- 
rias censerĩ ab ipsis, qui nunc eodem essent loco, debere oontendebat, 
in ἢ comniderari iubens ut patres illi omnino abestinuerint ab arguendis 
Itahs impietatis aut haereseos propter additionem in symbolo attentatam; 
quam tolli a2olum a symbolo petebant, indulgentes οἱ in caeteria et habe- 
retur et quemadmodum caetera legeretur. commemorabat deinde distincto 
perrequens maxima quaeque mysteria, in quibus Graeci communicare La- 
tinis non dubitarent aut vel minimum cunciarentur, iidemque prae 86 fer- 
rent transitĩonem ipsorum δὰ nostros ritus simile pieus 6486 ac δ] quis 
lingnam cum lingua commutet οἱ Graece prius locutus Latino deinceps 
ati zermone malit, aut ὁ converso. quid porro habet canonibus adver- 
mm prolatio nominis papae publice in eoclesia pronuntiati ὃ utique cum 
multos, qui ῥδρδο non aunt, mos obtânuerit ot ex usu inducta neceseitas 
impertiendi tali genere communionis, nominatim exprimendo illos dum 
praesentes in ecclesiao con ventu adaunt celebrante δασθγάοίθ ac trinitatis 
gratiam omnibus dante commoniter. fratrem autem illum et primum vo- 
cars minas habet offensionis, cum patrem Abraham vocet in flammæa di- 
ves, tantum ab illo dügtans moribus quantum chaos illud magnom inter 
ipros interpositum demonstrabat. δὲ autem οἱ provocationem demus, pe- 
ricalam cet eſt ne quis tam voesto οἱ ĩnfesto mari Ltem illuc δοςαία- 
Τὰ naviget? haeo εἰ οἷυδ generis δἰΐα diacerente imperatore, patriarcha 
praesens, ubi qliquandiu fructra 27 * ut· chartophylax, cui ut eru- 
dito et in id argumentum parato ſidebat, pro Latinis ἀϊοία oxtemplo re- 


976 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


ἀκουσίως ἀφορισμὸν ἐπιτίϑησιν ἱσταμένῳ, ἐφ᾽ ᾧ κατ᾽ ἀνάγκην 
εἴποι τὰ εἰς κρίσιν ἰδίαν περὶ τῶν ᾿Ιταλῶν. ὃ δ᾽ ἐνσχεϑεὶς ἀμ- 
φοτέρωθεν, ἔνϑεν μὲν τῷ τοῦ βασιλέως φόβῳ ἐκεῖϑεν δὲ τῇ τοῦ 
ἀφορισμοῦ εὐλαβείᾳ, μέσος ἐναπολέλειπτο, καί γε ὡμολόγει τὸ 
πάϑος, ὡς δυοῖν κρήμναταε ἀμφοτέρων φόβου καὶ εὐλαβείας, 5 
Ὁ καὶ ὅτι τὰ τοῦ πνεύματος προτιμητέα ἢ τὰ τοῦ σώματος. τότε 
διαιρῶν ἔλεγεν ὡς οἷ μὲν ἐπί τινε καὶ εἰσὶ καὶ λέγονται, οἱ δὲ οὔτ᾽ 
εἰσὶν οὔτε λέγονται, οἱ δὲ λέγονται μὲν οὐκ εἰσὶ δέ, οἱ δ᾽ ἀνά- 
παλιν εἰσὶ μὲν οὐ λέγονται δὲ" ἐν τούτοις τακτέον καὶ Ἰταλούς, 
μὴ λεγομένους μὲν ἀλλ᾽ ὄντας ἐνόχους αἱρέσει. τοῦτο τὸν μὲν 10 
πατριάρχην ἐϑάρρυνε πλέον, βασιλεῖ δὲ δεινὸν ἔδοξε καὶ βαρύ. 
Ε λῦσε δὲ λαιψηρὴν ἀγορὴν αὐτίχα, μὴ οἷός ϑ᾽ ὑπενεγκεῖν τοὺς λὸ- 
γους" ἀνασεσόβηται γὰρ ἐντεῦϑεν ἡ ϑήρα τῷ βασιλεῖ, καὶ οὐκ εἶχεν 
ὃ τι καὶ λέξει, ὡς ὑπ᾽ ἀνάγχης ἀληϑεύειν δοκοῦντος. ἀλλ᾽ οἱ ἀμφὶ 
τὸν ἀρχιδιάχονόν τε καὶ τὸν πρωταποστολάριον δίκην σφηκῶν ὁρ- 19 
μήσαντες ἐνοδίων ἐπεῖχον στερρῶς τῷ Βέκκῳ ὡς κακῶς κρίνοντι, 
λογίῳ καὶ ταῦτά γε ὄντι καὶ ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς δοχοῦντι φρονεῖν. 


Ρ 256 18, Ἡμέρα παρῆλϑεν ἐκείνη, καὶ ὃ χαρτοφύλαξ τῷ βα- 
σιλεῖ ἀπηχϑάνετο, αἰτίας ἐργολαβοῦντι τοῦ βλάψω. καὶ δι᾽ 
18, ϑύρα Ρ. 


felleret, intellĩgens eum, πὸ quod promiserat facere auderet, imperatoris 
contrarium palam sensaam δἰπθξππιαθο demontrantis verecondie ooſetrieg, 
tandem invitus licet in necessarium conailium trehitur imperandi εἰ cub 
anathematis, οἱ recuset, incurrendi poena, ut quid indicaret do Itals pro- 
ferret. δος imperio pertorbatus Veocus est, inter hine quidem haud πιοῖ- 
lter argentem praesentis Augusti metum, inde autem contra atĩmulanten 
couscscendi anathematis scrupulum medius in arto depreheneus. iteqee 
lhnius ĩpsius confecciono angustiae orationem ingresſsus, ei exordio sobie- 
οἷς a2ese, cum hine ἃ δὟοαοουϊαυὶ potestate, cuius vis in corpus est, iade ἃ 
opiritali, quase in animam valet, in diverass propellatur, potius animet 
eonsulero velle quam οογροτῖ. tum uæus partĩtione aic dixit: *quidan οἱ 
aunt et dieuntur haoretici; nonnulli neque æunt neque dicuntur; ali ἀϊ- 
cuntur quiden, aed non vaunt; poſtremo eliqui vioe veraa sunt, licet ποῦ 
dicantur, tales. in hane ultimem olasem redigendos puto Italos, quipp⸗ 
qui ceum haeressos non dicantur σοὶ, rovera tamen eo orimine teneuter. 
ea libera vox magnam adiecit patriarchas conſi dentiam, peroulitque -- 
dem imperatorem, qui non leviter indignans δὲς obductum consiliis δὶ 
octium, τοανδθηύμει κυὐΐίο abrupit, οὐαι Β08 haberet in proupta quid 
reponsret inopinato dicto, σαὶ nedoesitas ipsa illa, qua fuerot expresten, 
veracitatis auctoritatem adiungeret. verum archidiaconua οἱ protaposto 
larius inatar irritatorum in trivio crabronum coorti sorltor in δοῦν ἢ 
os illi vehementer obsistebant ut mals iniqueque iudicanti, quc vis ο80- 
tora aapiens δδέσὲ οἱ praestars multis dootrina viderotur. 
18. ἴω henc modum tranaaota eo ἀΐο res ἰηᾶχιοοι inerotoris oanimo 
reliqait gravis in Voecam indignatonis acclenm, quo ille οἰξιμαϊδηνο .88- 











DE MICHAELE ῬΑΓΑΒΟΙΟΟΟ L. V. 377 


ὑπερβολὴν ὀργῆς τὸν Χοῦμνον προστησάμενος Ἰωάννην ὥς παρα- 
πρισβευτὴν ἐκεένου διώκοντος ἔκρινεν. εἰσάγει τε τὴν κατηγο- 
ρίαν ὃ Χοῦμνος ἐπὶ συνόδου, καὶ ὁ κατηγορούμενος τὴν ὑπόϑε- 
σιν παρεγράφετο καὶ τὴν χατηγορίαν ὡς ὑπερήμερον παρεχρούετο, 
δχατηγορίαν λέγων ταύτην καὶ μόνου τοῦ βασιλέως, αὐτὸν δ᾽ Β 
οὐχ οἷόν τε εἶναι μετὰ δεσκότου κρίνεσθαι. ταῦτ᾽ ἔλεγεν ἐπὶ 
συνόδου σταϑεὶς ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ τόπου οὗ τὸ πρότερον ἐκαϑέζετο, 
τοῦ Χούμνου μέσον ἱσταμένου καὶ κατηγοροῦντος, τῶν δὲ συγ- 
χλητιχῶν ἀρχόντων, τοῦ μεγάλου λογοθέτον τοῦ ᾿Ἀχροπολίτου, 
Ἰθτοῦ λογοϑέτου τῶν οἰκειακῶν τοῦ Ἰατροπούλου καὶ ἄλλων, συνε- 
ὁριαζόντων τῇ συνόδῳ καὶ ϑελόντων κρένειν ὡς ἐκ προσώπου τοῦ 
βασιλέως πεμφϑέντων. τότε τοίνυν οἱ μὲν ἀρχιερεῖς παρητοῦντο C 
τὴν κρίσιν, μὴ ἔχειν κρίνειν λέγοντες κληρικὸν πατριάρχου, εἰ 
μὴ αὐτὸς ἐπιτρέψειεν. ὃ δὲ πατριάργης οὐδ᾽ ὅλως ἐδίδου, ἀλλ᾽ 
ἰδἅπαξ εὑρὼν συνεργὸν ὑπερμαχεῖν ἤϑελεν. ἀπραξία δ᾽ ἐντεῦϑεν 
χατηκολούϑει καὶ συνόδῳ καὶ ἄρχουσιν, ὡς εἰπεῖν τὸν μέγαν λο- 
γοϑέτην τότε καταφερόμενον τῆς συνόδου ὡς ἀπὸ ῥινὸς ἕλκει ὃ 
χαρτοφύλαξ τὴν σύνοδον, καὶ τί ποιητέον οὐκ οἶδα. οὕτως D 
ἀποχρουσϑέντες ὑπέστρεφόν τε πρὸς βασιλέα,, καὶ ἃ συμβεβήκει 
40 ἀπήγγελον. περὶ μέντοι τοῦ καϑ' αὑτὸν ὃ χωρτοφύλαξ ὅποστελ- 
λόμενος, ὥς μὴ δοκοίη προσχρούειν τῷ βασιλεῖ, ἀπελϑὼν ἦντι- 


886 nocendĩ quasrens 60 irae vehementia elatus οδέ, αἴ apposito ei ac- 
caatoro Ioanne Chumno dicam male obitae legationis inpegerit. detot 
autem aEumnus ad ynodum id crimen. contra quod Voccus praescri- 
bens exceptione ſalsi etiam delationem ipsam ut δογϑαὶ εἰ intempesti vam 
reiiciendam contendebat, addens satis apparere non Chumni accusationen 
δῖδ σοὺ imperatoris 6886: aibi autom haud tantum auppetere virium 
opumve, ut Htigare cum domino auderet. haec, apad δγποάιϊαι locutus 
«οἰ, persistens in ipso loco ubi prius sederat, Chumno, qui acousabat, 
in medio σίαπίθ. intersrant synodo ab imperatore misi βοπδίουὶ mogi- 
etratus, Acropolita magnus logotheta εἰ Iatropulus logotheta domestäãco- 
rum, alũque nonnulli cousidentes una cum patribus. hi porro imperato- 
ΤῺ (888 magnopere nitebantur, ut delatio acciperetur οἱ iudiciun ſGieret. 
verum id episcopi recusabant, nefas ease dicentes clericum patriarchae iu- 
diceri nisi ipao pνMittente. patriarcha vero id 5686 permiasurum palam 
negabat: nactus enim vemel δὰ quod optabat adiutorem, εὐ vmni aibi 
ope ac contentione tueri decreverat. hic nodus negotio iniectus cum 
patres δυποάϊ, tum quos dixi magistratus, ignaros quid agerént tenebat. 
ut tandem exaurgens synodoque excedena magnus logotheta diceret “char- 
tophylax synodum δὶ οἱ obnoxiam naso quo vuit trahit; undo oum hic no- 
bis non βαϊθ contet quũd facere oportéat, id qunerituri alibi recedinus.ꝰ 
ἮΔ repulzi redierunt δὰ ἱπιρεγδίογοαι, εἰ quas contigerant narrarent. δἰ 
chartophylax apud se oonaiderans {πὸ δὲδίῃ res οδϑεωΐ mα, coutrahbi 
animo eoepit; οἱ ne temere ἐδοειοίν βο imperatorem oatque in eius ofſen- 


978 τ τ ΟΕΌΟΒΟΙ PACAVMERIS 


βόλει μὴ ἀκαταιτιάτῳ μηνίειν. αὐτὸς γὰρ ἕτοιμος εἶναε καὶ ὀφ- 
E φίκιον ἀποϑέσϑαι καὶ πᾶσαν ἀφεῖναι τὴν πρὸς αὐτὸν πρόσοδον, 
κοιγωνικὸς δὲ εἶναι τῇ ἐκκλησίᾳ, κἂν ὅ τι πράξοι, μὴ παραι- 
τεῖσϑαι τὴν βασιλέως χάριν καὶ τοῦτο, ὡς μὴ σχίζειν τὴν ἐκκλη- 
σίαν δοκοίη. εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἐξορίαν πέμπεσϑαι, εἰ5 
Ρ 457 ϑελητὸν τῷ χρατοῦντι, καὶ τοῦτ᾽ εἶναι πρόϑυμος. ὃ μέντοι γε 
βασιλεὺς τὴν τῆς ὀργῆς ἀδοξίαν τῷ δῆϑεν πρὸς αὐτὸν φιλα»- 
ϑρώπῳ συγκρύπτων, ἀπέπεμπε πρὸς τὰ οἴκοι μηδὲν εἰπών. ὃ δὲ 
καὶ εἰς ἐξορίαν προητοιμάζετο, καὶ τὰ αὑτοῦ τῷ σκευοφυλακίῳ 
τῆς ἐκκλησίας ἀνατιϑεὶς ἱματίων πενιχρῶν ἑαυτῷ προυνόει, χαί10 
γε τοὺς ἰδίους φέρων καὶ ἑαυτὸν τῷ μεγάλῳ ναῷ κατεπίστευεν. 
ὡς γοῦν οὐκ ἀνυστὰ ἐδόκει τὰ πρὸς ἐκεῖνον τῷ βασιλεῖ τῷ ναῷ 
προσφυγόντα, πέμψας βασιλικὰς συλλαβὰς ἐνσεσημασμένας τῷ 
Β ἐρυϑρῷ μεϑ᾽ ἁπάσης ἐκεῖνον μετεκαλεῖτο τιμῆς. καὶ ὃς xudu- 
πήχουε, καὶ ἐξελθὼν αὐτίκα εὐθὺ ἄπεισι τοῦ καλοῦντος, καὶ 15 
πρὶν ἐμφανισϑῆναι κατέχεταε, καὶ εἷς φυλακὴν τὴν τοῦ ““νεμᾶ 
πύργου τοῖς Κελτοῖς σωματοφύλαξι δίδοται. ὃ μὲν ἐν τούτοις ἦν. 
ο 14, Ὃ δὲ βασιλεὺς τοῖς περὶ αὐτὸν λογίοις χρησάμενος, 
ὧν πρῶτοι καὶ κράτιστοι ὃ ἀρχιδιάκονος καὶ ὃ πρωταποστολάριος 
ἦσαν, συντίϑησι τόμον καὶ ἀπὸ διαφόρων ἱστοριῶν τε καὶ χρή- Ὁ 


aionem ultro incurrere Υἱδογοίασ, eum adiens rogat no δἷ δὲ innocesti 
irascatur. nam 86 paratum ease vel δὰ οἴδείυπι abdicandum, renuntiat- 
daumque emolumentis δὲ proventibus quas inde perciperet. δὲ quiden 
6880 de cleri corpore: tamen quocunque δίδία sit, non recusare imperato- 
ris gratiam, quin magni ſfacere ac aibi ambire ipaius ecelesias causa, 86 
acindere ipeam videri posset. quodsi gratia 66 indignum imperator 888 
iudicans amandare in exilium vellet, etiam δὰ tantum mali zubeundus 
aese promptum exhibere. haec imperator audiens iram penitus animo con- 
veptam aibi dedecori futuram, οἱ proderetur, ratus, fucata benevolentiee 
in Veccum apecie occultans, remiait hominem domum nulio verbo addito 
at ille in exilium 86 comparabat. εἰ aua familiari zupollectilo, excepto 

πεῖ inde aibi δὰ praesentem providit usum paupertino vestitu, ἴῃ opo- 

ecis eeclesiae deporita, ipae obsoleta veste cum suis asylo magni tempũ 
ae commisit. quo imperator comperto, haud 56 iam vridens dere 
poase quao cogitabat propter religionem loci aacri quo Veccus coaſuge 
rat, miasis regüs literis rubrica insignibus, omni eum honoria aigniſca- 
tione δὰ se vocavit. nec ille recusavit, δοὰ atatim exiens δὰ vocantes 
rocta pergobat. verum priusquam admitteretur, comprehensus eſt εἰ 
carcerem turris Anemae eonclusus, Coltis aatellitibus custodiendus tradi- 
tur. et hic quidem in his erat. 

14. Αἱ imperator eruditione usus doctorum hominum, quos cirea 80 
anctores adiutoresqus huins negotii habebat, quorum primi —— 
erant prius memoratã archidiaconus οἱ protapoatolarius, acriptum οδϑβρο- 
auit εχ variis contextum hĩstorũs οὐ testimonüs, quihus demonatrere 00 


DE MICBAELE PAILXEOLOGO L. V. 379 


σέων ἀχαταιτίατα τὰ κατὰ τοὺς Ἰταλοὺς παριστᾷ, καὶ πέμψας 
πρὸς τὸν πατριάρχην τὸν “ἀχαπνίου ᾿Τρσένιον, ἄνδρα γεραρὸν 
μὲν καὶ τίμιον, τὰ δέγε κατ᾽ ἐκεῖνα τὰ πράγματα ἐπ᾽ ἀμφοτέ- 
ραις χωλεύοντα ταῖς ἰγνύαις, δέξασθαι μηνύει τόνδε τὸν τόμον 
ὁχαὶ χοιγὸν πρὸς ταῦτα τὸν ἀπόλογον σχεδιάσαι, πλὴν ἐξ ἷστο- Ὁ 
ριῶν καὶ γραφικῶν χρήσεων. “τὸ γὰρ ἀπὸ κοιλίας φωνεῖν ἀσϑε- 
γὲς μὲν ἄλλως καὶ μάταιον" πλὴν δ᾽ ἀλλ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸς δέξομαι. 
ἐκεῖνος μὲν οὕτω ταῦτα, ϑαρρῶν ὡς οὐκ ἀποδύσεταί τις πρὸς τὰ 
γραφέντα" τὸν γὰρ χαρτοφύλακα ἐν ἀφυλάκτοις εἶχεν, ἐν ᾧ σα- 
10λεύεεν εἶχε τὰ πάντα, νικήσειν ἐκ λόγων ᾧετο. ἀλλ᾽ ὃ πατριάρ-- 
χῆς σὺν τῇ συνόδῳ περὶ τοῦ τόμου διασκεψάμενοι, πέμψαντες αὶ 
συνῆγον τοὺς μετ᾽ αὐτὸν εἶναι δοκοῦντας. ἦσαν οὖν καὶ ὅσον 
τὸ τῆς ἐκκλησίας ἔκκριτον. ἦσαν δὲ καὶ οἷ περὶ τὸν Τερνικικό-- 
πουλον Ἰωαννίκιον, σχιζόμενοι μὲν τοῦ πατριάρχον περιφανῶς, 
ιοὗμως δὲ τῆς χρείας καλούσης τὰ τῆς μιχροψυχίας ἐκείνης χώραν Ῥ 958 
οὐχ εἶχον. σὺν τούτοις δὲ παρῆν καὶ ἣ τοῦ βασιλέως αὐταδέλφη 
Εὐλογία, καὶ πᾶν ὅσον ἦν μετ᾽ αὐτοῖς ἐν μοναχοῖς καὶ λογίοις 
ἐξεταζόμενον. οἷς σκοπὸς εἷς ἣν πρὸς τὸν τόμον ἀπολογεῖσϑαι 


9. ἐν εὐφυλάκεοιρ ἔχων 7 


nabatar nullam inesse Latinis haereseos lahem. hoc deferriĩ ἃ 66 coravit 
δὰ patriarcham manu Arsenii filii Acapnii, viri gravis et honoratàâ, aed 
circa itas controversias in utramque, quod aiunt, tibiam claudicantis. 
hie patriarchae volumen reddens addidit mandare imperatorem 'ut illod 
legat, εἰ εἱ quid deinde haberet quod his opponeret δὰ auae sententias 
eſensionem, contrario id apologetico scrĩpto complecteretur. caeterum 
videret ut ἴῃ eo nihil allegaret nisi ex probeatis εἰ dei non dubiae histo- 
nis ententijsque idoneorum auctorum: nam auctoritate ργοργία οἵ αυδδὶ 
ihonisae instar ex ventre loqui infirmum δὰ fidem εἰ vanum ſore; et 
diserte iam nunc proſiteri Auguſtum 66, δὶ quid tale offeratur, haud δο- 
eptarum. haec ita mandabat imperator magnopere fretus invieta, ut 
putabat, soliditate aæcriptà; nec putans fore unquam ut aliquid plausibiliter 
excipi contra ĩllud posset, maximo cum aecurus iam easet 8 chartophy- 
(0, ἴῃ quo utique partis contrariae apes universn penderet, et 8 quo 
videlicet ὑπὸ ĩure timeri aliquid in hoc genere potuĩsse videbatur. ita- 
que aibi certo persuaserat 80 rationibus οἱ auctoritatibus illo scripto alle- 
getis plane σδύβδιη evicturunm. patriarcha vero coueilio habito cum ſyno- 
do ἐδ eo quod circa id aeripium πρὶ oporteret, congregandos putavit 
05 quos suarum ease partium credebat. erant hi lectissimi quique ae 
ἤοε delĩbatus ecelesiae. πος δυίαϊς δὺ δοὸ πυθογο Ternicicopulus Ioanni- 
dus cum δυΐκ, utcumque illi palam se ἃ patriarcha separaverant. tamen 
aune communi atilitata vocanie minutas illas offensiones animornm, cau- 
aas eius aimnltatis, seponendas tantisper putaverunt. cum his adfuit et 
aoror 7 Eulogia, aimulque quidquid in monachis et aliorum or- 
dinum 6 laudatiseque homi 8 oximum οἱ apectatas claritatis fuit. 


ἷ 








380 GEORGI ΡΑΓΒΥΜΕΒΙΘ 


τῷ βασιλεῖ, καὶ δὴ ἀνεγινώσκετο μὲν ὃ τόμος, ἄλλος δ᾽ ἄλλο 
τι πρὸς τὸ παρεστὸς τοῖς προχειμένοις ἀντέλεγεν. ἐπεὶ δὲ καὶ 
χρεία ἦν συμφρασϑῆναι τοὺς λόγους καὶ εἷς ἕνα συντεϑήσεσϑαι 
τόμον, καὶ ἐζητεῖτο ὃ συνθϑησόμενος, ἀνεδέχετο μὲν τὸν ἔργον 
Β ὁ Ἰασίτης Ἰώβ, εἶχε δὲ καὶ ἄλλους καὶ μᾶλλον τὸν συγγραφέαὁ 
τῶν τοιούτων ἐμὲ τῶν ἐννοιῶν συλλήπτορας. καὶ μετ᾿ οὐ πολὺ 
ὃ τόμος ἐξείργαστο, ὃν δὴ καὶ κοινῶς ἀναγνωσϑέντα πάλιν τοῖς 
ὅλοις, καὶ ὅσον ἦν πρὸς τὸ εὐσχημότερον μεταπλασϑέντα, ὡς 
μὴ λυποίη σκληρῶς ἔν τισιν ἔχων τὸν ἄνακτα, μετ᾽ αὐτοῦ δὴ 
τοῦ ““ρσενίον πέμπουσιν. ὃ μέντοι γε βασιλεὺς δεξάμενος τὸν 
Ο ἀπόλογον καὶ ἀκριβῶς διελϑὼν ἐπεὶ ἔγνω πολλῷ λελειμμένος τοῖς 
λόγοις, καὶ εἴπερ ἐμφανισϑείη, αἴτιος αἰσχύνης ἑαυτῷ γενησύ- 
μενος, τῷ δοκεῖν ὑπὸ περιφρονήσεως καὶ οὗ κατὰ δειλίαν, ὡς 
ἦν ἀληϑές, περιορᾶν, ὑπερηφάνει, καὶ ἀνεβάλλετο τὴν ἀνώ- 
γνωσιν. ᾿ 
Οὕτως οὖν ἐκκρουσϑέντες οἵ περὶ τὸν βασιλέα τῆς ἐγχειρή- 
Ὁ σεως ἄλλως ἔγνωσαν ὑπελϑεῖν τὰν Βέκκον ἐν φυλαχαῖς. (15) τε- 
μάχια γὰρ ἐκ βίβλων συλλέγοντες ἱερῶν, ἐπεὶ καὶ λογέῳ ἀντιχα- 
ϑίσταντο καὶ λόγοις ἦν ἀνάγκη πείϑειν, λόγους γοῦν ἁγίων, ὅσοι 


horum unus erat animus, et conspirans in id ardor incumbebat, ut "αν 
ptum econcinaaretur volumini δ imperatore mico contrarĩum. δὰ οἱ 
r̃æn visum opportunum recitare cunciis audientibus imperatoriam æctiptæ 
xam; et ut quodque ex illa caput auditam eaet, oontinuo quenque Ρ[0" 
ferre αὔδα farte ocourrerent utiliter ἐπ contrarium alleganda. negotius 
deinde colligendi cuncta et in unum diverea digerendi auscepit δὰ 14 ἀθ’ 
dectus Iaaites lob; qui οἱ alios habuit adiutores eiuaque perticipes lab⸗ 
ris, in primis huius historiae auctorem. omnes hĩ collata diligentis æ 
ordinandis collocandique apte variorum censibus, brevi tempore vonne 
vonſeoerunt, idque concriptum ἐν σοπιπυηΐ οὐδέν cunctüs eudientibus -- 
Cerunt, unoquoque admonente δὶ quid mutandum aut temperandum ce 
ret, ἴῃ id maxime univerais intentis, ne quidquam ἴῃ eo relinqueret 
aouieatum ant durum, quo imperator vſfenderetuc. denique opus ebo- 
tum quantum autis et νέδηπι, μοῦ eumdem Arsonium δὰ imperatoren βοΐ" 
tunt. is eo accepto et attente lecto multuin s0 opinione ἴα ἔδίφομι ΔΉ 50" 
vit, qua negotium acriptions δυὰ illa mittenda atatim conſiciendun exuν 
maverat. tamen hunc ipaum praegentem aensum animi diezimula vit, 678 
bescendi, δὶ is enotesceret, nedoesScitatem aic praeyertendam potaoc. 
publicam vero coriĩptĩ oblati lectionem differebat οουΐδηιρία quodau, 5 
videri volebat: sed vers causa erat eius moras conrictionis metus, epe- 
lĩoci obtento faatàdii velatus. 
Tali coaciliorun cuooessu repulaus ab optatis imperator οἱ qu ΟἹ 
δὸ δεηξίοναης, 418 οἷἱδὶ φταβδαδσπόστα vie atatuerunt, Veoco ipao ἴθ} 
æaroerem tentando. (26) δηϊπιδάνοιέαηίε vnim δοιοίδοαι, quali⸗ erx 
Vecoena, δαρίεπίδπι ΔῈ ἀροίυπι non δ] οεζίἦιδ εχρυφηδδάδαι videri - 
china quamn διυξαιποπίδ οἱ ἐδαιἠμουϊ6 εχ ϑοείελλοδίλοβ ἀταύδίουο peliu, 





DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. V. 381 


καὶ ὑπὲρ Ἰταλῶν ἐδόκουν εἶναι, προύτεινον ἐκείνῳ κατὰ φυλακὴν 
καϑημένῳ. ὃ δὲ λαμβάνων καὶ διερχόμενος ἠρέμα πως εἷς εἰρή- Ῥ 959 
γὴν συγχατεχλίνετο. καί γ᾽ ἁπλοῦς ὧν καὶ φιλαλήϑης εἰς ἅπαν 
τῷ μὲν ἁπλῷ ταῖς γραφαῖς καϑυπήγετο, ταὐτό γε πάσχων τοῖς 
δἀποροῦσιν, εἶ μετρέως ἀποροῖεν, ἀπροσδοκήτως τὸ πᾶν οἷομέ- 
γοις ἔχειν, τῷ αὖ φιλαλήϑει οὐχ ἠδόξει ὁμολογεῖν μὴ εἰδέναι 
μήτε μὴν ἐντυχεῖν. καὶ ἡ αἰτία τὸ ἐφ᾽ Ἑλληνικαῖς σχολάζοντι 
μὴ ϑείαις γραφαῖς ἐγγενέσϑαι οἱ ἐμμελετῆσαι. ϑέλειν μέντοι καὶ 
ἰδεῖν τὰς βίβλους καὶ ἀναγνῶναι ἐπιμελέστερον, ἐφ᾽ ᾧ τῷ νῷ Β 

10 τῶν γραφῶν προσέξειν, καὶ οὕτως ἢ πεισϑέντα ἀνάγειν ἔχειν ἐπ᾿ 
ἐκείναις τὸ ϑάρρος καὶ παγίως ἵστασϑαι ἐς ὅ τι καὶ κλίνοι, ἢ μὴ 
πεσϑέντα τὰς αἰτίας ἐμφανεῖς παριστᾶν δι᾽ ἃς μὴ πείϑοιτο. 
ταῦτ᾽ ἔλεγε, καὶ ὃ βασιλεὺς κατένευεν, ἐξαγαγών τε τῆς φυλα- 
κῆς τὰς βίβλους εἷς ἀνάγνωσιν παρεῖχεν ἐπὶ σχολῆς. 

15 Τῷ μέντοι γε πατριάρχῃ μέλον ἦν ἐφ᾽ ἑκάστῳ τῶν πρὸς 
βασιλέα ἀποχρίσεων, μειζόνως ἤδη ἐπιτιϑέμενον καί γ᾽ ἠρεμεῖν Ο 


εἰ cotodia detento considerandas obtulerunt excerptas ab ἱρεῖς δδοσζοζοῖα 
ſßbrorum sententias quae Latinorum causae faverent. 688 ille in manus 
amptas attente perlegens sensim δὰ pacem inclinabatur, duabus ad id 
εἰ auffragantibus dotibus, candoro quodam animi fuci expertis οἱ innato 
amore veritatis. quarum ἃ priori assequebatur ut, cum simphiciter ac 
itra praeiudicium mæpicionenivo fraudis δὰ cognoscenda quao propone- 
bantur accederet, facile induceretur aimilitudine veri, pasaus idem quod 
medioeriter dubitantes aolent, qui levi momento in partem inclinantur al- 
teran, αὐ υ.ὲῇὴλ νοὶ panlulum Imminutas conapicantur ambigendi rationes, 
quibus antea in aupenο tenobantur, continuo causas 40 nactos idoneas 
τοι dabĩtationis deponendae, tenere δ rem ipsam et liquere iam δ᾽ δὶ ne- 
φύσα prius οὐδουγοπι existimant. δὲ altero illo aincero atudio profiten- 
at veritatis probibitus affirmare quod non erat, cam nondum omnem 
δἰδὶ abetersam caliginem sentiret, haud aane simulare austinuit aibi plane 
eae perapectum ἰὰ —8 apparero ipei dumtaxat et prima blandiri apecie 
coœeperat: verum nullo tardatus malo pudore ingenue fatebatur 86 non ad- 
δος clariacimo videre quid penitus in ro οδδοῖ, negabatque aatis convictam 
uibi wentem δὰ ultimum exppediendum de controveraia tanta indicium. εἰ 
canaam eius cunctationis ex eo repeteobat, quod hactenus aaecularibus 
peerimum intentus literis minus otli atudiique tribuisaet σϑογαο seriptorum 
ἀνία tractantinm eruditioni meditandae. quare cupere sese attentius 
itta cognoecere, librosque ipeos porlegere diligentius, quo Ipese iam peni- 
tas introspecta zententia oraculorum aut certo constitueret nihbil exceptio- 
nis ldeneno auperesas, 400 minus plane confideret irrevocabili amplecten- 
dum assenes id ipeum in quod inclnari iam coeperat, aut δὶ non persua- 
derctur, cauaas explicaret oh quas haereret. δδπὶ viri orationem proba- 
vit imperator, οἱ αἱ continno ὁ custodia educto libros ρος otium expen- 

dendos praebuit. 
Patrliarcha interim in acri erat meditationo defixus, diequirens apud 
8666 quid probabilis responai opponeret argumentis imperatoris, quem pro 
palam οδιβδα nune iam vehementor inatantem utique πεὸ in po- 


382 GEORGI ΡΑΓ(ΗΥΜΈΒΙΘ 


Ὦ μὴ ἐῶντα. (16) ταῦϑ᾽ δρῶν ὃ μοναχὸς Ἰὼβ Ἰασίτης, καὶ 
περὶ τὴν γνώμην ὁρρωδήσας τοῦ πατριάρχου, μὴ καϑυφείη τῆς 
ἐνστάσεως ἀπειπών, μηχανᾶταί τι τοιοῦτον ἐπὶ τῷ τὴν γνώμην 
τοῦ πατριάρχου στηρίξαι. ὑποτίϑεται γὰρ γνώμην γράφειν καὶ 
πέμπειν τοῖς ὁπουδήποτε εὐλαβέσιν ἀνδράσιν εἷς πληροφορίανὁ 
δῆϑεν, προστιϑέντα καὶ ὅρκον ἐφ᾽ ᾧ μὴ κλονοῖντο, ἀλλ᾽ ἀρα- 
ρότως ἔχειν, ὡς οὐ χαϑυφείη πιστεύοντας, καὶ οὕτως ἕλξειν 
ἐκείνους πρὸς τὸ εὐμενέστερον, ὥστε καὶ σχιζομένους τὸ πρῶτον 

Ρ 460 δέχεσϑαι. τούτοις τοῖς λόγοις ὁ ἱεράρχης πεισϑεὶς ἐγχωρεῖ οἱ 
ἐκτιϑέναι τὴν γνώμην, καὶ ἐξετίϑετο τὴν ταχίστην. πρὶν δὲ 10 
πεμφϑῆναι, ἔδοξε τῶν ἀρχιερέων ἀποπειρᾶσϑαι, ὡς μάϑοι εἰ 
εἷς τέλος ἀντίσχοιεν. συναχϑέντων τοίνυν ὑπανεγινώσχετο μὲν 
ἡ γνώμη τοῦ πατριάρχου, ἠρωτῶντο δὲ εἴ γε καὶ αὐτοὶ ἐμμένειν 
ἔχοιεν κατὰ ταύτην. καὶ ὡμολόγουν αὐτίκα, καὶ τὴν γνώμην 
ἕκαστος ἰδίᾳ ὑπογραφῇ, πλὴν τῶν προνοεστέρων, ἐβεβαίου τε 
καὶ κατησφαλίζετο: ὡς γοῦν ἐπέμφϑη μὲν ἢ γνώμη, ἐν ἀφύ- 

Β χτοις δ᾽ ἦν ὃ πατριάρχης τοῦ μηδ᾽ εἴ τι καὶ γένοιτο μεταβάλλειν 
(τοῖς γὰρ ὅρκοις συνείληπτο), δῆλος ἦν καὶ πρὸς βασιλέα λέγων 
ὡς οὐ ποιήσων οὐδὲ καταπραξάμενος τὴν ἐγχείρησιν. ὃ μέντοι γε 


3. παρὰ Ῥ. 


aterum quieturum satis apparebat. (16) in ea conflictantem πιοὰϊίδίους 
patriarcham conspicatus monachus Iobus Iasita, et ποὺ sine causa verites 
ut par δὰ extremum ſoret eluctandae contrariarum rationum εἰ molitio- 
num instantiae, tale quidpiam machinatus εδὲ δὰ firmandum ἴω resisteodi 
constantia patriarchae animum. suggerit illi connilium acribendae mitten- 
daeque pastoralis δὰ unlversos curne suas. subdĩtos fideles epietolae, 401 
et illos admoneret quid tenendum in his esset, οἱ quo eſficacius ἰδ ρεῖ- 
æuaderet in commendatis constantiam, iuramento palam interpoeito δροῦ" 
deret nunquam 60 deſlexurum ἃ rigore semel fixas sententĩas, δαξ eo 
æcensarum, quantumvis ἃ quovis traheretur, ut ἃ quibus iure 56 συοθηθὸ 
absciasos hactenus putasaet, 608 in communionem acciperet. hie lobi 
auggestionibus acquiescens patriarcha οἱ commisit ἱρεὶ περοιΐαπι formands⸗ 
in cam Sententiam circularis epistolao. qua statim composita, priuæquan 
emitteretur, visum patriarehae est experimentum capiendum iudicũ ἐδ 
his rebus episcoporui, ut inde perspiceret ecquid aic animatà apparetest, 
ut recte confidi poasset eos usquo δὰ finem inflexibiliter in recunandi co- 
atantia manauros. congregatis ergo ipais lecta est perscriĩpta, ut ἀϊχι, 8 
Iobo monacho patriarchas ententia. moxque interrogatĩ singuli sunt 88 
idem et ἱρδὶ aentirent, et num certo decreviasent in eo poerseverare- 
omnes statim assenserunt, et cunctorum praeter providentiores ραδοῖδ 
propriis firmata aubscriptionibus epistola missa quoquoversum eſt. ea 
Zatã, constrictoque patriarcha insolubili nexu, ne in ullam circa haes 
motationem 6680 posset relaxare, quippe cui iam ποῖ esset integan 
aententia tam publica profescione declarata resilire, iuriasiurandi utiqu 
religione derincto, δ δᾶπο prae ae ferebat δε negaturum imperatori 





DE MICEBRAELE PALAEOLOGO L. V. 383 


βασιλεὺς ἀπογνοὺς οἷον ἐντεῦϑεν τῆς ἐκείνου κατανεύσεως 
(δεινοὶ γὰρ οἱ ὅρκοι κωλύειν) ἐν δεινῷ μὲν τὸ συμβὰν ἡγεῖται 
(ἀπ᾿ ἴσης γὰρ ἦν αὐτῷ βουλητὸν τὸ προβῆναι τὴν πρᾶξιν εἰς τέ- 
λος τῷ μετὰ τοῦ πατριάρχου προβῆναι), ὅμως δ᾽ ἀποχρουσϑεὶς 
5ἐχείνου τοὺς ἀρχιερεῖς προσήρχετο ἐμβριϑέστερον. ἐν τούτῳ δὲ Ο 
καὶ ὃ Βέχχος ἐνσχολάσας ταῖς βίβλοις, καὶ συνορῶν πολλὴν ἐν- 
τεῦϑεν ἐπὶ τῇ πράξει βοήϑειαν, ὡς μηδὲν πλέον τολμησάντων 
τῶν Ἰταλῶν ἴσως ἢ τὸ ἐπὶ τῷ συμβόλῳ προσϑεῖναι, καὶ τὴν τοῦ 
ϑαυμαστοῦ Κυρίλλου λέξιν παρῆγεν, ἡμᾶς τε κἀκείνους κατὰ 
ιοτὸ ἐγχωροῦν συμβιβάζουσαν, τὴν “τὸ ἐξ ἀμφοῖν οὐσιωδῶς ὑπάρ- 
χον, τουτέστιν ἐκ πατρὸς δι᾽ υἱοῦ, ὡς ἐκείνων μὲν ἐχόντων 
τὴν ἔκ, ἡμῶν δὲ τὴν διά, καὶ ἀμφοῖν τούτων ἐκεῖνον συμβιβω- Ὁ 
στὴν γίγεσϑαι. ταῦτα καὶ πολλὰ τῶν τοιούτων ἰδών, καὶ πρὸς 
τούτοις τὸν μέγαν Ἰδάξιμον εὑρὼν μαρτυροῦντα, ἐν μιᾷ τῶν 
ι6ἰπιστολῶν πρὸς Ῥουφῖνον μετὰ πολλὰ οὕτω λέγοντα ““ἐξ ὧν οὐκ 
αἰτίαν σφᾶς τὸν μονογενῆ τοῦ πνεύματος ἀπέδειξαν λέγειν, ἀλλ᾽ 
ἵνα τὸ δι᾽ αὐτοῦ προϊέναι δηλώσωσι καὶ ταύτῃ τὸ συναφὲς καὶ 
ἀπαράλλακτον τῆς οὐσίας παραστήσωσιν͵,᾽) ἀδύνατον δ᾽ εἶναι, 
καὶ τοῦ μεγάλου ᾿Αϑανασίου κατήκουεν, ἐν τῇ τῆς τριάδος τάξει B 


143, τὴν alterum deerat. 


μείεδαί γ» οἴ nunquam consensurum in concordiam ecclesiarum 4186 tracta- 
atar. quare ἀεδρογδίο imperator assensu patriarchae propter iuramenti 
obæataculum ineluctabile, aeatuabat animo, difſicilom inde fore negotii exi- 
tom providens. nam utrumque ex aequo imperator optabat, οἱ iniri cou- 
cordiam εἰ in eam consentire patriarcham. tamen inde repulsus δὰ ur- 
gendos episcopos vehementius incubuit. inter haec Veccus lectis libris, 
com ia iis observasset multa quae conventionem ocelesiarum multo quam 
potarat expeditiorem osſtenderent, quippe cum inde conſtaret gummam de- 
mum peccati Latinorum in additamento verbi unius δὰ eymbolum consi- 
aters, εἰ quod doma ipsum attinebat, extaret Sancti Cyrilli testimonium, 
quod nos et illos in δος quidem capite conciliabat, illud nimirum quo 
aanctus ille doctor ait apiritum sanctum subetantialiter ex duobus οχί- 
stere, hoc est εχ patro per filium; ut iam tota controversia in praepo- 
aitiuncalam redigeretur, nempo ambobus aeque agnoecentibus filii com 
ꝑatre in a2piratione conaort um, cum hoc δοὶο discrimine quod Latini εχ 
ſlio, Gracci per filium procedere apiritum dicorent; quae parva erat εἴ 
nollius momentã differentia, nihil probibens quo minus in summs dogmatis 
consentire ecclesiae viderentur. his, inquam, εἴ multis eiusmodi conside- 
Ταῖς Veccos insuper invenit aliud δὰ eam rem palmare teſstimonium S. 
ΔΙαχίαι! in epiatoia δὰ Ruſinum, ubi post molta aic acribit “εχ quibus non 
principium 86 unigenitum apiritus oſtenderunt dicere, δϑὰ υἱ per ipsum 
procedere aignificarent, δὲ ea ratione cohaesionem inseparabilis subetan- 
ὅδε conatituerent.“ auadebat idem auctoritas magni Athanasii dicerte 
affirmantis fieri non posse ut in trinitatis ordine apiritus agnosceretor, 


ð 


—— — 


384 GEORGI PACIVMFRIS 


τὸ πνεῦμα γινώσκεσϑαι μὴ προοδικῶς ὃν ἐκ ϑεοῦ δι᾽ υἱοῦ, ἀλλὰ 
ποιητικῶς, ὡς λέγουσι. τούτοις τε καὶ τοῖς τοιούτοις συγκχρο- 
τηϑεὶς οἷον ὃ Βέκκος ἐφ᾽ ᾧ τὴν ἰδίαν ϑεραπεῦσαι συνείδησιν, 
ὑπεκλίνετο πρὸς εἰρήνην. καὶ ὃ βασιλεὺς πολλὴν ἐντεῦϑεν ἐλάμ- 
βανε τὴν ῥοπήν, πολέμους δὲ τοὺς ἐφεστῶτας καὶ αἵματα ἐχχυ- 5 
ϑησόμενα προβαλλόμενος, ὅμως δὲ ἐν ἀσφαλεῖ μένειν πράξαντα 
παρὰ τῶν ἀμφ᾽ αὑτὸν λογίων λαμβάνων. ὅϑεν καὶ τοῖς ἀρ- 

Ρ 361 χιερεῦσι πολὺς ἦν ἐμπίπτων καὶ καταναγκάζων τὴν πρᾶξιν, ἐ)- 
χρονιζόντων καὶ μᾶλλον τῶν πρέσβεων. 

17. Ὡς γοῦν καὶ ἔτι ἀνήρτηντο τὰ τοῦ πράγματος, καὶ 
ἦν ἀνάγκη πρέσβεις πέμπεσθαι ἐφ᾽ ᾧ παρ᾽ ἐκείνων τὸ ἀσφαλὲς 
γενέσθαι, ὡς ἐγτεῦϑεν μὴ ὑποπτεύειν τὸν κίνδυνον ὑποταγέντας 
τῇ τῶν ἐκχλησιῶν πρωτίστῃ καὶ ἤδη γνησίους ἐκείνης νομιζομέ- 
νους, ἐξελέγοντο μὲν οἱ πρέσβεις, οἱ δ᾽ ἦσαν ὃ προπατριαρχεῦ- 

Β σας Γερμανὸς καὶ ὃ Νικαίας Θεοφάνης, καὶ τῶν συγκλητικῶν ὃ 
μέγας λογοθέτης ᾿Ἀχροπολίτης, ὃ προκαϑήμενος τοῦ βεστιαρίου 
Πανάρετος, καὶ ὃ μέγας διερμηνευτὴς Βερροιώτης. οἵ δὴ καὶ 
ἀνὰ μίαν τριήρη, ἐντεῦϑεν μὲν οἱ τῆς ἐκκλησίας, ἐκεῖϑεν δὲ 
πλὴν τοῦ μεγάλου λογοϑέτου οἱ ἐκ τοῦ βασιλέως, λαβόντες ἀνή- 


16. ὁ deerat. 


quin ex deo per filium non ῥγορτεκεῖνα δοὰ efficienter, αἱ loquuntur, εἴς 
ateret. his tandem et horum vimilibos attente perpentis Veccus, 0182] 
ἴδιαν exempto conscientias δβογαρυϊο, totus δὰ pacem propendebat. η026 
ΤῈΒ magno incitamento imperatori fuit δὰ inceptam urgendum. ergo e⸗ 
iam fidentius Ulas sibi solitas formidines allegabat, bellorum videhicet, 8] 
coucordia iniretur, impendentium cruorique fundendi, aadens nollan ese 
usam tam neceasarise praecautionis omttendae, cum quod δὲ praere 
tenda tanta mala petebatur, δοουζαμι innoxiumque quiddam esset iucũcio 
praestantium theologorum, εἰ ab omni ertoris δαΐ culpas ροείουϊο reno 
ἔπη). quare muſtus erat in ἱπδίαπάο episcopis, üUaqus omni couatu β67- 
urgendis δὰ negotium conficiendum, cæpeciantibas a ipeum φαΐ aderari 
a —— legatis, εἰ roditum differentium δρα tandem obtinenũ 
quod petebant. 

17. Hic erat tunce atatas negotii pendentis. quo articelo τοῦ lan 
matarum atque adeo necessarium visum εσὲ ] s δὲ papan moto- 
mittsre, quo videlicet tanto δοουγίπβ formidat Untinorum εχροάϊθο δα 
ꝑenderetur, praetextu iam dempto Carolo Graccos oppugnani ut achin 
ticos, quorũm esaret in Italis legatio Romenam δοοϊεδίϑιη 
ecelesiarum agnoscentinm, ei obsequium proñtentium, ac τὲ δακιβ rite 
venorantium dominam et matrem. electi ergo in legatos δ runt, Ger- 
mamus 4αἱ patriarcha fuerat, et episcopus Νίοδεδο Theophanes, p 
ox saenatorũs magnus logotheta Acropoluta, praeses vestiarũ 
οὲ πιβρπὺδ interpres Berrhoeota. his triremes ab imperatore dotae aut 
duas: unam qui εχ ϑουϊεδὶα erant Amul οοηδοοπάογαης, εἰέοτα regü vebe- 
bantar excepio moagno logotheta. extulerunt δαίοαι δοοῦαι ᾿ϑ0ἱ 8 σὲ ὑῖδ΄ 








DE MICHAELE PALAEOLOCO L. V. 385 


γονῆο, ἐπιφερόμενοι καὶ πολλὰ τῶν ἱερῶν δώρων, στολὰς λέγω 
καὶ χατάχρυσα εἰκονίσματα καὶ σύνϑετα πολύτιμα ϑυμιάματα, 
πρὸς δὲ καὶ τὴν τῆς ἐκκλησίας ἐνδυτὴν ἐχ χρυσοπάστου ὀξείας Ο 
διὰ μαργάρων, ἣν ὃ βασιλεὺς προσενεγχὼν τῷ ϑείῳ τεμένει δῶ- 
ὅρον ὄντως ἔπαξιον, συγχωρούμενος, ἐπεὶ οὐκ ἔφϑασεν ἑτέραν 
εὐτρεπισϑῆναι τῷ μεγάλῳ τῶν κορυφαίων ναῷ, ἀνταλλαγὴν τοῦ 
γινομένου πρὸς τὸ ὃν οἷον ποιούμενος, λαβὼν ἀπέστελλε καὶ αὖ- 
τήν. οἱ μὲν οὖν οὕτως ἀναχϑέντες ἀπέπλεον" ὃ δὲ βασιλεὺς 
ἐπεὶ οὐκ εἶχε ῥᾷον ἀποσχέσϑαι τοῦ πατριάρχου ( ἀντείχετο γὰρ Ὁ 
Ἰθώς λεπὰς πέτρας ἐκείνου διά τε τὴν ἀπ᾽ ἐκείνου συγχώρησιν καὶ 
τὴν πρὸς ἐκεῖνον πληροφορίαν, ὡς ὕπ᾽ αὐτῷ σωϑθησόμενος ), 
συνϑήκας ποιεῖται μετὰ τοῦ πατριάρχου (οἱ γὰρ ἀρχιερεῖς καὶ Ῥ 969 
μύγις καϑυπεκλίϑησαν) οὕτως ἐχούσας, αὐτὰν μὲν ἐξελϑόντα 
τοῦ πατριαρχείου ἐν τῇ τῆς περιβλέπτου καϑῆσθϑαι μονῇ, σωζο- 
16 μένων τῶν προνομίων αὐτῷ καί γε μνημονευομένου κατὰ τὸ σύνη-- 
ϑες, ἀπελθόντων δὲ τῶν πρέσβεων εἰ μὲν ἣ πρᾶξις ὁπωσδήποτε 
διαχωλυθϑείη, αὐτὸν καὶ πάλιν εἶναι τὸν πατριάρχην εἷς τὸ πα- 
τριαρχεῖον ἀνελϑόντα, καί γε μετὰ τῶν ἀρχιερέων εἰρηνεύειν, 
μηδὲν τῶν συμβάντων ὑπολογιζόμενον" εἰ δὲ προβαίη καὶ εὖο-- Β 
80 δοῖτο εἷς τέλος τὸ προτεϑέν, αὐτὸν μὲν ἐντεῦϑεν ἀργῆσαι πάμ-- 
παν, ἄλλον δὲ ἀντ᾽ αὐτοῦ ἐπιστῆσαι τῇ ἐχκλησίᾳ, ὡς μὴ χω- 


tiosa σύρε! !εσ1}}} 5 sacrae dona, δίοϊδβ, inquam, et aureas effigies, tum 
composita ex variis speciebdus aromatum ingentis pretii thymiamata. δὰ 
haec εἴ muioris ecclesiae endyten εἶν tapetem altaris, rosei coloris, auro 
illucum, unlonihus insertis. hunc imperator, quando est anathemate so- 
lutos, divino templo ancraverat, donum revera tali persons οἱ talũ cere- 
monia dignum. receperat autem illum apud se animo corandi υἱ similis 
ſormas alius fieret, ὁ se magno principuin Apostolorum templo dicandus. 
oceasione porro invitatos hae proñciscentium Romam legatorum eum ipsis 
tradidit, compensaturum δ abunde recipiens quidquid ecclesiae, subtra- 
leto εἱ dudum parto donario, deperire videretur. et illi quidem in 
ἴδ modum βοϊνογαπὶ Italiam versus. δὶ imperator avelli 56 potriar- 
chn hasd facile ferebat: οἱ enim haerebat ut lepas petrae, vel az2eneu be- 
neßcii, αυοὰ ab eo δὸ meminiaset anathemate solutum, vel antiquo usu 
δ᾽ εχ eo nata fidusia zalutis per eum ansequendae. quare illum 5 
modo 0gregare a causa a2chiamatiĩs atudens (alios enim episcopos in anam 
tandem sententiam pertraxerat) convonit in haec cum illo, ut patriar- 
chali palatio egressus diversaretur in Periblepti monasterio, salvis οἱ pro- 
ventibus δὲ honore consteto commemorationis in sacro. quodei quae res 
obſtaret πὸ profecti Romam legati negotiom conficerent, rediret ille ἴα 
patriarchales aedes et δῦβο πὲ prius dignitatis usurparet munia, tumque 
in communionen reciperet episcopos, nibil 1}}}5 a2uecensens quod in pacem 
cum Latinis co t. ain coepta ex voto peragerentur, fixo ipso 
wanente in reiectiono pacis, quippe cui acquiescere fas aibi non putaret 
οὐ iaramentem, tum δᾶπὸ abeiatéret honore, locumque alteri ecclesiae 
Peorgius Pochymeres ]. 25 





386 GEORGMI PACIMERIS 


ροῦν ἐκεῖνον εἶναι. τοῖς ὅρκοις προκατειλημμένον. ταῦτα πρὺς 
ἀλλήλους Φυνδεμένων ὃ μὲν πατριάρχης κατελθὼν εἷς τὴν τῆς 
περιβλέπτου μονὴν προσκαϑίζει, ἐνδεκάτῃ μηνὸς “Ἑκατομβωῶ- 
γος, δευτέρας ἐπινεμήσεως τοῦ σψηβ' ἔτους, κατέχων καὶ τὸ 

Ο αὐτοῦ προνόμια ἀναφαίρετα" τὰ δὲ τῆς ἐκκλησίας ἔτε ἐν γαλήνη 5 
ἦσαν, πλὴν τῶν τῆς ἐκχλησίας τεταγμένων εἷς ἄρχοντας. 

D 18. ἘΚκείνοις γὰρ καὶ λέαν ὑπόπτως ὃ κρατῶν εἶχεν ὡς οὗ 
συνθησομένοις ῥᾳδίως, καὶ μᾶλλον πολλάκις αὐτοῖς τοῦ Βέχκον 
διαλεγομένου καὶ προβαλλομένου τὰ τῶν ἁγίων ῥητὰ μὴ πειϑομίς 
ψοις πάμπαν, ἀλλὰ δήλοις οὖσι μὴ καταδεξομένοις, εἰ προβαίη, 10 
τὴν πρᾶξιν. ὅϑεν καὶ αἰτίας σφίσιν ὃ κρατῶν ἐπλάττετο ὡς 
πρὸς τὴν πρὸς αὐτὸν δουλείαν ἀφηνιάζουσι, καὶ ὡς ὀνειϑίζουσι 

Ἑ μὲν ἀρχιερεῦσιν ὑποκλιϑεῖσι, καταρωμένοις δὲ βασιλεῖ τοιαῦτ᾽ ἀ- 
ψαγκάζοντι γίνεσϑαι. ἀμέλεε τοι καὶ πρῶτον σφᾶς ϑωπείαις ὑπελ- 
ϑεῖν ἔγνω, καὶ προσεκαλεῖτο, καὶ τιμητικῶς προσεφέρετο κύκλῳ 15 
καϑίσας καὶ τὰ συνήϑη προβαλλόμενος. μηδὲ γὼρ χάριν ἄλλου 
πραγματεύεσθαι τὴν εἰρήνην ἢ τοῦ δεινοὺς πολάιους ἀνακοπῆναι 
καὶ Ῥωμαίων αἵματα περιποιηϑῆναι ἐκχυϑήσεσθϑαι κινδυνεύοντα. 
μένειν δὲ καὶ πάλιν τὴν ἐκκλησίαν ἀκαινοτόμητον, μηδὲ τοῦ τὸο- 

Ρ 968 χόντος παροφϑησομένου. τρισὶ δὲ κεφαλαίοις καὶ μόνοις τὸ πρὸς 9 
τὴν τῶν ἹΡωμαίων ἐκκλησίαν πραττόμενον περιστήσεσθϑαι, πρω- 
ϊ φοδνοπέΐα 
Ὁ Ῥολίαρε πού σικήον, πίστευε ἀδ' ΤΙ ΤΩΩΤΗ σπεκκόοο ἰσλιευνῶ 


auni 6782, fruens ἰδὶ τγοὐϊείδιας σαΐο διαιδναὶβ εἶωο ἀξπιϊδοιίοαο. δἷε οιείο. 
δἷος quidem corpus in ηαδάδιαι ἱγαβοοιίοδίο erat, δοα iten απὲ αἱ μέδθ. 


erant. 
18. Hoe ealm volde δαεροοίοα ha—ebet ἱσπιρονοίοε, ποιὰ facule οδριθ- 


princeps comminiacebatar quae ipeis impiugeret * quauũ æubloctio 


couveniret, hellorum airocium, et pia — Romani δεδφυίεϊο, ὩΣ 
σαι 


Βεο quidquam in 68 cura neglecturuin 6660 certo οοηβάοεοιί. tribu ve 
mum 8018 oepitulis totum μος concordias «πὶ οοοϊοεία Romana negeties 


DE MICHBHAFLE PALAEOLOGO L. V. 387 


τείῳ ἐχκλήτῳ καὶ μνημοσύνῳ, ὧν ἕκαστον εἴ τις ἀχριβῶς σκο- 
ποίη, κενὸν εἶναι ἀνάγκη. ““πότε γὰρ καὶ παρουσιάσας ὃ πά- 
πας προχαϑίσει τῶν ἄλλων; πότε δέ τισι καὶ ἐπέλϑοι δίκην ἔχουσι 
, ϑώλασσαν τοσαύτην ταμέσϑαι καὶ τόσον ἀναμετρῆσαι πέλαγος, 
δἐφ᾽ ᾧ τῶν νομιζομένων πρωτείων τυχεῖν; τὸ δ᾽ ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ 
καὶ μόνῃ ἐχκλησίᾳ, καὶ δευτέρᾳ τῇ καϑ' ὑμᾶς καὶ μεγάλῃ, τὸν Β 
πάπαν μνημονεύεσϑαι τοῦ πατριάρχου λειτουργοῦντος, τί ἂν τῷ 
ὀρϑῷ προσσταίη; πόσαις οἰκονομίαις οἱ πατέρες πρὸς ὅ τι γενέ-- 
σϑαι συμφέρον ἐχρήσαντο; καὶ αὐτὸ δὲ τὸ τὸν ϑεὸν γενέσθαι 
10 ἄνϑρωπον καὶ σταυρὸν ὑπομεῖναι καὶ ϑάνατον καταδέξασϑαι, 
ἄλλως ὄνεα ϑεῷ ἀπρεπῆ, εἰ μὴν καὶ ϑεῷ συνειλημμένῳ σώματι, 
ἀλλ᾽ οὖν κατ᾽ οἰκονομίαν τὴν ἀνωτάτω γέγονε, καὶ τῶν μὴ πρε- 
πόντων ϑεῷ σαρκοφόρῳ γενομένων πᾶσα ἡ οἰκουμένη σέσωσται. Ο 
οὕτω χρῆμα ϑαυμαστὸν ἢ οἰχονομία. καί γ᾽ ἡμεῖς εἴπερ οἶκο- 
Ιδνομιχῶς τὸν ἐπηρτημένον κίνδυνον φύγοιμεν, οὐχ ὅπως εἷς ἅμαρ- 
τίαν λογισϑήσεται, ἀλλὰ καὶ προσαποδέξονται οἱ γνώσεως ἀρί- 
στῆς ἐπήβολοι,. ὑμεῖς δέ, ἀλλ᾽ ὡς ἀκούω, καὶ ἀρχιερεῖς εὶς 
τοῦτο συγκατανεύσαντας ἀποσερέφεσθϑε, καὶ τὴν ἐκκλησίαν πει- 
θῦσϑε σχίζειν, καὶ ἡμῖν, ὡς ἤχουσται, καταρᾶσϑε. τὰ μὲν 
80 οὖν περὶ τούτων ἔστι χαιρὸς εὐθετεῖν καὶ πληροφορεῖν καὶ ἀνὰ 
μέρος πληροφορεῖσϑαι" οὔτε γὰρ ἡμῖν εὐπρεπὲς τοιαῦτ᾽ ἀχούειν, Ὁ 


eaatiaeri, primata, ἀρρεϊαίδοπα, commemoratione. quorum unomquodqne, 
δὶ quie recto εοποϊάογεί, ἰα ranum abiturum appareat. quando enim ven- 
tarus Conctantinopolſia Ραρα primatus istius δαὶ ac praesidentias praesens 
dit ροδοοδαίομει; δα 5} quemn autem putarent causam hie dicentem 
— Romam, οἱ tanto intervallo γαδὶΐ maris, lite illue 2equenda 
ακ provoeatione cognoscendĩ πδοοοείογοπι Romano poatißci Ἐ memorari 
Ῥερδῖν in neetro pricnarlo οἱ patriarchali templo, in altero item 

illo νεδίσο magno, saeris operante patriarcha, quid utique α recto exor- 
bitans videri καρίεπίες aeatimantibus queat Υ δὴ latet prudentes rerum 
“5 6 δοοοπιποδαιἰοαΐθοθ consueverint patres libenter redimere 
puhn⸗ vttlitates— exemplo εἰηπο ipeius ἀεὶ, non indignum maiestate 
588 Γαϊ διοονιδιούδιο δεδ nbis ὕδη86 δὰ δυδοερίϊομεπι humanae naturse, 
οὐ ἷρδο noctrorum δἰδῖ!! δδδευπιρίθ corpore perpessionem crucis et 
πιογίία, μ΄ beaignissima συρτοιπβο divinitatis carno indutae δὰ nostras 
mirerias demiscions orbi univerao perata zalus est. ita mirifica res ac- 
tio eſst. nobis igitur adeo non imputabitur δὰ culpam, δὶ peri- 

erlum uimiſi accommodatione decũnaverimus, ut potius eo no- 
mine ἠδ rerum εἰ perspicacibus commendandĩ nimus. vos vero etiam 
726 qui tam iustis adducti causis nobiscum sentiunt, aversamini, 
ut audio, et ecelesiam conaminĩ acindere: immo nobis, πὲ fertur, male 
—*5* his providendi nuue tempus est, εἰ ante omnia explorandi δὰ 
iquidam quid vere ἴω τὸ ait, υἱ οἱ vobis quid nos velimus, οἱ nobis quid 
γο6 aut cogĩtetis aut egeritis, mutuo perappectum plenaqne aingillatim ex- 
pPheſatem notitias conatet. neque enim talia vel nobis audire decorum est 











388 GEORGVI PACBRVMERIS 


οὔϑ᾽ ὑμῖν ἀσφαλὲς τοιαῦτα λέγειν καὶ φόβον ἐμβάλλειν πολλοῖς 
ὡς οὐ στησόμεϑα ἡμεῖς ἐπὶ τούτοις, ἀλλὰ προσβιασόμεϑα ἐφ᾽ ᾧ 
καὶ ἤϑη ἀλλάττειν καὶ ὁμολογεῖν ὡς ἐκεῖνοι λέγουσι, ταῦτα πλη- 
ροφορεῖν ἔστι καιρός, καὶ πληροφορήσομεν. τὸ δὲ νῦν καὶ βου- 
λῆς τῆς ἐξ ὑμῶν χρήζομεν, καὶ λεγέτω ἕκαστος ὅ οἱ δοκοίη" ὁ 
μόνον μὴ τῷ οἰκείῳ στοιχείτω ϑελήματι αὐταρεσκῶν ἄντικρυς, 
Ἰ ἀλλ᾽ ἐκκλησιαστικὸς ὧν ἐχκλησιαστικῶς καὶ λεγέξω. τὸ γὰρ κα- 
τεπεῖγον ἕν ἔστι, τὸ φυγεῖν κίνδυνον ἀναγκαῖον εἰ ταῦτα πράτ- 
τοιμέν. ὅπόσον δὲ τοῦτο, καϑ᾽ αὑτὸν ἕκαστος ἐννοῶν οὕτω 
προφερέτω τὴν γνώμην, ὡς ἄνευ ἐκείνου οὔϑ᾽ ἡμῖν κινητέα ταῦτα i0 
καὶ ὑμῖν τὸ περὶ τούτων ὅλως σχοπεῖν ἀνόνητον. τούτοις χαὶ 
τοιούτοις ἑτέροις τοῦ βασιλέως καταδημαγωγοῦντος τοὺς τῆς ἐχ- 
κλησίας προέχοντας, ἐκεῖνοε καὶ ἀπρεπὲς σφίσι καταρᾶσϑαι τῷ 
βασιλεῖ καὶ ἄλλως κινδυνῶδες ἡγοῦντο, καὶ πάμπαν ἐξ αὐτῆς 
ΠΡ 964 ἀπηρνοῦντο9 καί γε σφᾶς πρὸς τιμωρίας ἑτοίμως ἐδίδοσαν, εἶ 15 
ἀληϑῶς ἐλέγχοιντο. τὸ δὲ πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς διαφέρεσϑαι μὴ 
εἶναι τῶν ἀπεικότων ἔλεγον" δεισταμένους γὰρ ταῖς πράξεσι τοὺς 
λόγους ἐναντίους ποιεῖσϑαι τῶν λίαν ἀκολούϑων εἶναι. πλὴν οὐ 
κακολογοῦντας, ὡς αὐτοί φασι, καὶ τὴν κατάνευσιν ὀνειδίζον- 
τας σφίσι. γνώμης γὰρ ἰδίας ἕκαστον εἶναι κύριον, καὶ ὃ σή-99 


vel vobis aecurum loqui, et falsum incuters populo πιοίπαι, qnasi nos Ὁ" 
terius quam praeferimus aimus in hoo pacis negotio proceacuri, οἱ ἰδ 
animo habeamus mores etiam εἰ ritus noatros commutare οὔ Latinis ac 
per omnia ĩdem cum illis profiteri. haee δὰ Iliquidum, uti dixi, explo 
Ταπὰϊ nunc tempus est; dabimusque operam ut de 116 plane οοπεαίοί. in 

raesens consilio vestro egemus; quare dicat unusquicque quod εἰ vide- 

itur. tantum ne nimis indulgeat proprio affectui, sibi uniceo pladese, 
aed com εἷς ecclesiasticus, eccleaiaſtios loquatur; quod enim nos urgets, 
unum est, effogere periculum, inevitabilo πὶ haec facimus. quantun δ" 
tem id periculum ait, quisque apud 86 cogitans δεδίἑπιεὶ —— 
εἰ εἷς quid opus facto Indicet dicat. σεγίθ nos, abaque iato pericuſo ſo- 
ret, ĩsta ποῦ moveremus. inntilo autem fuerit vesirum χα επερίδαι tot 
ista de re delberandi, αυδεὶ iam integra, indicium aumere. δα aut huius⸗ 
amtentâae verbis cum delniro βδίερίδδεῖ imperator praecellett ἴα ϑοχίθ- 
aia, illi ante omnis crimen diluere curaruni quo erant ineimulatã malodi- 
ase principi: id enĩim valde ipris indecorum, πος minus aliunde perica- 
losum arbitrabantur. πὸ id confestim infitiati aunt; ot 866 δὲ quaeris 
æubeunda paratos suppl'icia obtalerunt, ai vere de hoc conrineereatut. 
ἀἰκοϊάογο δυίεπι aese ab episcopis, qui contrariam amplexi sententiam e 
δοηΐ, ultro sunt ἔδδεῖ : 4 id ποῦ cese inconveniens dixerunt, cum valde 
esset conaequens contrarios eorum 6866 δοηδὺδ et sermones, quorum assest 
Sacta contraria. caeterum in hoc disaidio versatos citra maledicentien in 
adversarios, quidquid ipei falso quererentur, et citra exprobrationem u 
lam mutatae aententine. iudicũ cnim proprũ quenque arbitrum exe; et 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO 1 V. 389 


μέρον οὗ δοχεῖ τινί, αὔριον ἴσως στέρξειν καὶ ἀγαπήσειν, οὗ πα- Β 
λίμβολόν τινα ὄντα καὶ κατὰ τὸ τυχὸν ἐχερεπόμενον, ἀλλὰ λο-- 
γισμοῖς δουλεύοντα, ἐκείνων μετακλινομένων ἐς ὅ τε καὶ δόξοι 
συμφέρον καὶ αὐτοὺς πράττειν. καὶ τοῦτο εἶναι τὸ μὴ παρὰ 
συνείδησιν, ὡς πιστεύομεν. τὸ δὲ περὶ τῶν προκειμένων ἡμᾶς 
ἐρωτᾶσϑαι, πρῶτον μὲν ὡς οὗ μετὸν ἡμῖν τῆς περὶ τούτων σκέ- 
ψεως ἐκ κανόνων, ὑπ᾽ ἀρχιερεῖ τελοῦσι καὶ ὀφείλουσιν ἕπεσϑαι, 

τί χρὴ καὶ λέγειν; πλὴν ἀλλ᾽ ἕχαστος ἰδίᾳ καϑ'᾽ αὑτὸν ἐρωτά- Ο 
σϑω, καὶ ἴσως φόβος οὐδεὶς τῆς σῆς βασιλείας εἷς βουλὴν προ-- 
ιοτιϑείσης τὸ προκείμενον, λέγειν τὸ παριστάμενον. τότε τοίνυν 
ἐρωτωμένων ὃ μὲν ἀπέλεγε καὶ τὰ τρία " μηδὲ. γὰρ τούτων κατα- 
λαβεῖν ὕλως τὴν ἐχκλησίαν ἑνὶ χρησαμένην καὶ μόνῳ, χρῆναι δὲ 
διατηρεῖν καὶ τοῖς ὀψὲ γενησομένοις ὃ δὴ σφεῖς ἐκ τῶν προτέρων 
παρέλαβον. εἰ δ᾽ ἐπισεέεται κίγδυνος, αὐτοὺς μὲν μὴ χρεὼν 

15 φροντίζειν πλὴν μὴν τοῦ εὔχεσθαι, τὸν δέ γε χρατοῦντα μὴ ἀνιέ- Ὁ 
γαι μηδὲν τῶν εἷς μέριμναν ἠκόντων, ἐφ᾽ ᾧ ἀκινδύνως τὸν κίν-- 
δυνον ἄλλως ἐχφύγοιμεν. ἦσαν δ᾽ οἵ καὶ πρωτεῖον μόνον ἐδέ- 


12. χγρησομένην Ῥ. 17. ἦσαν δ᾽ οἿ] οὗ δ᾽ ἦσαν P. 


quod quis hodie non probaverit, eras forto praeferet atque amplectetur, 
non inconstantia vel fortuita levitate 8680 versans, ged momenta rationum 
uens. credere aese illos antistätes, qui aententiam mutassent, aliquid 
viusae quo moverentur δὰ propendendum in partem alteram, fecisceque 
in eo ĩpaos quod sibĩ —* iudicasaent ῷ neque cenæers ista ἴῃ re ab 
ipais contra conacientiam peccatum. quod vero imperator ĩpsorum de his 
aententiam rogaret, δὰ id aic responderunt, primum 810] aacros 68- 
nones non ἰΐοεγα delüberare de talibas, qui patriarchae subessent, eius- 
que δεηιΐ lodicium οἱ praeceptis obtemperare deberent. quare non ha- 
bero 20 quod in commune dicerent. poſsse autem quemque privatim in- 
terrogari. aic enim metus scilicet nullus tardabit aingillatim interrogatos 
ἃ molestate tua, ne, quid ipsis in mentem venerit, proſerant super 118 
quas proponentor. ſecit μου statim imperator 3 οἵ eorum quos privatim 
andivit, alius tria ex aequo cuncta capitula reiecit, nullam eorum accipi 
ab eeccieia posas contendens, quas uni zupremo capitâ patriarchae δ00 
parere didiciaet: oportere antem tenere et transnũtters δὰ posteros, quod 
ἃ petribus accopisaent. pericula porro quae impendere Sicerentur, aui 
privatà muneris non esse alio modo praevertere quam orationibus pro eo- 
an διβο βιίοπο ἀθο fundendis. principis vero id rolum postolare ofticinm, 
αἰ ἐφ nihil politicae bellicaeque δοϊοϊεοάίηῖα omittat, quas praecavendis 
malis εἰ reĩpublicas ab iis incolumi z2ervandae profutara videatur. erant 
nonnullĩ qui duo priora capita, primatum οἱ provocationem, 8126 magno 
Ὧ0 relaxari posse dicerent, quippo 2* neutrum ultra nomen et 
apeciem δὲ ſactum procederet, aob obtentu vano aubiectionis octen- 
tatas, non exhibitas τὸ ipea, integram nee ullo interruptam δὰ Graecis 
nervaret iuris hactenns uaurputiâ ροπδαδαίομοπι. longe ab his ἀϊνοιδαπι vi- 


4300 GEORGI PACMVMERIS 


δουν καὶ ἔκκλητον, ὡς αὐτῶν γε καὶ μόνων οἵων τ᾿ ὄντων ὕπο- 
κριϑήσεσϑαι καὶ σχῆμ᾽ ἕξειν καὶ ὄνομα πλὴν τοῦ πράττεσϑαι" 
μνημόσυνον δὲ μετεῖναι τῷ πάπᾳ δοκοῦντι διαφέρεσθαι, ἐπὶ συμ- 
R βόλῳ καὶ ταῦτα πίστεως, μὴ καὶ τῶν λίαν ἀπειρημένων ἧ. ὃ δὲ 
Ἐιφιλῖνος μέγας οἰκονόμος ὧν τῷ τότε, τῷ γήρα τε καὶ τῇ πρὸς 5 
τὸν βασιλέα συνηϑείᾳ πιστεύων, καὶ προσελιπάρει σταϑεὶς καί 
γε τῶν γονάτων τοῦ βασιλέως ἁπτόμενος, μὴ ζητῶν ἀναχαιτίζην 
ἀλλότριον πόλεμον, ἴδιον καϑ᾽ ἡμᾶς αὐτοὺς προσεπινοεῖν" μηδὲ 
'γὰρ εἰρηνεύσειν πάντας, κἂν ἡμεῖς, φησίν, εἰρηνεύσαιμεν. 

Ῥ 965 19. Ἐν τούτοις τῆς ἡμέρας τελεσϑείσης ἐκείνης, ἐπισχὼν 10 
ἐφ᾽ ἡμέραις. ὁ βασιλεύς, καὶ μαϑὼν ὡς ἐν κλύδωνι τὰ τῆς ἐχ- 
κλησίας εἰσὶ καὶ εἷς τὸν ἕνα οὐ παραδέχεται ὃ δῆϑεν ἀνένδοτος 
τὸν ὑποχλιϑέντα, πρῶτον μὲν σχεδιάσας τόμον σκοπὸν τὴν πρὸὺς 
βασιλέα εὔνοιαν ἔχοντα ἐκέλευεν ὑπογράφειν, οὐχ οἶδ᾽ ἐπὶ ποίαν 
χρείαν πλὴν τοῦ δόξαι σχεῖν τῶν τῆς ἐκκλησίας ὑποσημάνσεις, 15 

Β χἂν αἱ ὑποθέσεις τὸ διάφορον εἶχον. κἀκεῖνοι προϑύμως ὕπί 
γραφον τὸ πρὸς τὸν ἀβραὰμ τοῦ ϑεοῦ, “οἱ εὐλογοῦντές σε εὖ- 


8, δοκοῦντι] δοκεῖν τι P. 4. ἦν P. 8. προσεπινοῦ 


deri abirse tertium de commemoratione papae in δϑεζο. [ὰ ealo ἰε- 
duci ius in usum, οἱ verba facto δομοϊεὶ: tumn enim vero ĩd eoncedi 
tam obulxis hactenus studiis recaaatem ἃ noetris aemper eet, .ὡἱ δον 
poelem in nostram communionem adittantur ἰΐ 4806 couetet ἐπ seripturan 
—— οἱ oam quidem ipeam qua fidel regula tradütor, παῦρα in 6γιν- 

lum, δυδὰ intolerabili poccases. δὲ Χιρδϊϊοιο πιδρηὶ ἴτας φεουποιὶ 
officium exercens, ea fiducia quom ei διοίοιδο δοβοοίοἴϊο εἰ malta ἐἷὶ 
imperatore familioritas dabat, δον orars atans δβριεδβδιιδ μιοχ οἱδμαι pro- 
cidit coram δὰ pedes, et genaea priacipis amplexus his eum obtectebetur: 
vide otiam atqus αἰΐδιαι, 3 86 aatagens nimis anxie avertere ὃ 
nobis extæarnem bellum intestänos difficiſori βοα ἱπεράοεα,, cu εθηπ6 pa- 
cem pariter utramque, ecclesiasticam οἱ cirilen, — * neque εὐἷπ 
τοὶ οἱ πο6 ἴα hane pacon οὐαγοααηίιια, ἰα Ραρο aciliest «ἀρεῖ ρα" 

un 33 
19. In his illa coneumpta die, per alquot inde οοπδεευίοο κἱδ 

novi Angustus movit. tandem videns (απο οι in ecclecia increbrescer⸗ 
factionibus eonmisis, dum vnus alium in οοιιπυδίομοδι ποῦ τοορίς, αἱ 
qui fixus ἴα antiquo acusu peretat, eum αὶ novis ici asvenet 
αὐ proſanum aversatur, gliscentĩ obriam ire δια]ο decrevit in μυας 50. 
dom. ante omnia scrĩptum concinnavit quo σοίπαι id agere videbeto εἰ 
ſidem εἰ obsequium imperatori ἃ συδάϊεϊο debitum οἷο! ἀγαιαγεί. δούφοπ- 
bere illi iuait unumquemque, haud acio quem δὰ ϑϑααι,, εἰδὶ ἔνε δ᾽ 
aubscriptiones ecclesiasticorum expresnisse tandem ipane ſama νυϊβββίθ, 
multi putarent ipaos πὰ omnis δβϑθιθοθ, qui δοϊοεὶ ignorarent μὴ! e 
clesiasticum eo azeripto οοπιϊμετὶ. promptos 86 ραβαὶδε δὲ ieti aubecribes- 
dum formulae ecclesiasticĩ praebebent, prolixe imperatori bene 
verbis illis dei δὰ Abrahamum * qui benedixeriut ubi, aint ei 











DE MICBAÆELE PALAEOLOGO IL. V. 391 


λογημένοι, καὶ οἷ καταρώμενοί σὲ κεκατήρανται. ἕπειτα πέμ- 
ψας τοὺς ἰδίους οἰκέαν ἑκάστου κατεψηλάφω, ὃς τ᾽ αἴτιος ὃς τε 
καὶ οὐχί, χαὶ ἣ πρόφασις, ὡς αὐτὸν μὲν εἶναο τὸν κατασχόντα 
τὴν πόλιν, καὶ πρὸς τοῖς ἄλλοις αὐτοῦ καὶ μόνον καὶ τὰς οἰκίας 
δεῖναι, ἀποχαρίζισϑαε δὲ ταύτας τοῖς εὐνοοῦσι, τοῖς δὲ κατά τι Ο 
ἀφηνιάζουσι καὶ τὴν χάριν ἀνατρέπειν, δίχωιον δ᾽ εἶναι χαὶ τὰ 
τῶν ὄπισϑεν χρόνων ἀναζητεῖν τοὺς ἐνοιχοῦντας ἐποίχια. ἄνεχε- 
φαλωιοῦντο παραντόκα χόσμιά τε παντοῖα καὶ ἔπιπλα καὶ πᾶν ὅτι 
τις εἶχε, καὶ τὸ μεῖζον ἐκρίνοντο καὶ εἷς καϑοσίωσιν. ἡτοιμά.- 
θζοντο δὲ καὶ φορείδες τοῦ ἐξορίζεσθαε τοὺς ἤδη χαταχρίτους δο- 
κοῦντας. οὗ μὴν δὲ καὶ μέχρις ἐλπισμῶν τὰ δεινὰ ἦσαν, ἀλλὰ 
χαὶ πεέίρα τινὲς τῶν δεινῶν μετεῖχον, ὡς τοὺς μὲν εἷς “Πἤμνον Ὁ 
τοὺς δ᾽ ἐς Σχῦρον, ἄλλους δ᾽ ἐς Κέω καὶ ἄλλους ἐς Νικαίας πό- 
λιν περιορέζεσθαι, ἄλλους δ᾽ αὖϑις τῆς πόλεως τοὺς μὲν ἀχου- 
Soluc τοὺς δ᾽ ἑκόντας ἐξορίζεσϑαι, ἄλλους δὲ μέχρε Σηλυβρίας Ῥ φ66 
καὶ Ρωιδεστοῦ, τινὰς δὲ καὶ ἐντὸς τοῦ κατὰ τὸν Φάρον λιμένος 
γγωσιμαχήσαντας ὑποχλῖναί τε καὶ ὑποστρέψαι. 
20. Τούτοις προσκείσϑω καὶ τὸ κατὰ τὸν ῥήτορα διή- 
γῆμα, φοβερὸν ὃν ἰδεῖν φοβερὸν δὲ καὶ παϑεῖν, πλὴν οὐχ ἐπὶ 
Ὁτούτου τοῦ καιροῦ γεγονὸς ἀλλὰ πρότερον. συνάπτομεν δὲ τοῖς 


ἱ naledixzerint bi, maledictloni δαδϊδοεδπέ." post haec immisit δαίεϊ- 
πον φαμπν pescim in domos serutatuin οἱ conirectatum odiose intima, 
εἶδε diecrimine innocentis aut eulpati. allegedot, εχ quo ἦρϑο urbem εχ 
δοοίο ceperit, in σσαι proprium ius transiaass domos eius βηΐνοιβδα, ho- 
ΠΗ porro ϑϑυῖι εἶϊτα pretiun indulgere 96 fidis aibi: zuspoctis autem εἰ 
quadam ἦν re εἷδὶ parers abnuentibus ἴδίδαι nolle gratiam facere, seil εἴ 
ex hie ἴατο δα utentem διὸ pretiun locationis respondens eontesae habi- 
ἰδουϊ tot rotro annorum repetere. ĩo δ ergo conferebatur pecu- 
nia debita pro uen aediun ab annis iam ante muitis; οἱ eius praesens 
aolatio exlgebatur, iduue peracerbe pignoribus atatim captis εἰ 60 no- 
mine ablata familiari aupeliectlie. ita corradebatur quidquid ornsmenti 
δυὶ preuosas rei cives in aedibos hahebant. aeves etiam porabantur, 
qeae ines, qul lom aatis elus eriminis compertâ damnatique viderentur, 
in varis exilia rtarent. neo ἴδιαν lio winis aut aola expectatione maln 
haerebant, δε praesens illorum expermentum miseri trahebontur; 
7* aiiqui ia Lemnum, δὴ in Scyrum, nonnulli in Ceum, quidain 
ique ἴα urbem Nicacam relegabantar. alui μαδεῖαι exterminabuntur 
arbe, νεῖ ἱεδεὶ ἐχοούογο βονιϊβαοιϊλμι vel aponte necesitatem praevertentes, 
quibu⸗dam, quond δάδος delberarent, ueque δὰ Belybriam οἱ Rhaedestum 
caĩſio ρεβδεπαηΐτο, βουπο δ citra ροτίβαι qui δὰ FHarum est; quorum multi 
πιοὶο δὰ διερποιν tracti, profeique se paci acquiescere, postliminio re- 
vocati redibant domum. "Ν 
90. Ἠΐε κάδείυς παιταίίο de rhetore, atrox quaedam εἰ terribiſis 
ellam ἐρεείδηθυδ, πιο τοδρὶς patäüenti. quamqusm haec quiden res 
non δος tempors conlugit, δοὰ ραυΐο ante. refereimus autem hoe loco, 














3092 ΘΕΟΒΟΙ ΡΑΟΒΎΜΕΒΙΒ 


δεινοῖς τὰ δεινὰ εἷς τὴν τῆς τότε βίας παράστασιν. αὖ αἷἦ ὅτι καὶ 
τοσαῦτα παϑύντες τοῖς ὕστερον ἐλϑοῦσι μηδὲ φανεῖσε, μὴ λέ 
ξασι, μὴ παϑοῦσι, μόνον δ᾽ ἀφανείᾳ χρυβεῖσι καὶ τοῦ μηδεμιᾶς 
Β ἀξιοῦσϑαι φροντίδος χάριν, ἀπηνῶς ἐκρινόμεϑα, εἴπω δὲ χαὶ 
κρινόμεϑα. ὑμεῖς, ὦ οὗτοι, τοὺς τῆς ἐκκλησίας; ποῦ στάντες 5 
ἢ ποῦ βάντες ἢ τί καὶ χρήσιμον ἐνδειξάμενοι; ἀλλ᾽ οὐχ ὑμῖν, 
τοῖς δὲ δεξαμένοις ἥ μέμψις, καὶ μᾶλλον ὅτι κἀκείνοις ἐπιτιϑεμέ- 
γοις ἐχρώμεϑα. ἀλλὰ τὰ μὲν περὶ τούτων ἅλις, ἡμῖν δὲ καιρὺς 
τὸ καινὸν διηγεῖσϑαι διήγημα. 
Ἡμέρα ἦν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀνακτόροις συνάξεως, καὶ ἥ σύνα- Ὁ 
Ο ἕξις ἑερά, καὶ ὅσον ἐν ἱερομονάχοις καὶ ἄλλως ἱερωμένοις καὶ 
μοναχοῖς πάνδημος. παρῆν δὲ καὶ πατριάρχης καὶ ἅπασα σύνο- 
δος. ἡ δὲ σχέψις περὶ τῆς κινουμένης εἰρήνης ἐκείνης. τότι 
γοῦν καϑεσϑέντων, τιμηϑέντων δ᾽ ἐπὶ καϑέδρᾳ καὶ ἀμφοῖν τού- 
τοιν ὡς συναγωνιζομένοιν τῷ βασιλεῖ, τοῦ τε ἀρχιδιακόνου Me- 19 
λιτηνιώτου καὶ τοῦ πρωταποστολαρίου Κυπρίου, ὃ ῥήτωρ Ολύ- 
Ὁ βωλος ἵστατο, προσδοκῶν τὴν ἀπὸ βασιλέως ἐχχώρησιν. ὡς 
δ᾽ οὐχ ὡρίζετο ἐπὶ καϑέδρας καὶ αὐτὸν ἔζεσϑαι, ἐξελϑὼὺν καϑῆ- 
στο. ἐπεὶ δὲ λόγων κινουμένων καὶ ὃ ῥήτωρ ἐζητεῖτο καὶ χρή" 


coniungentes aimilis aimilibos, via gravibus, in apecimen exercitae 
tunc violentiaa. heu, heu , I tanta —8* ab hi⸗ 4] μ΄ 
aterius venerunt, quorum in hoc toto negotio nec facies visa πὸ ευὐδ 
vox est; qui quod nihil i aunt, obeæcuritati δυδο vilitatique debue- 
runt, utique non tantĩ —* ut curare de ipais aut omnno cogitare 
dignarentur qui haec movebant. ab his, inquam, nos iudicahamur. εἰ 

nid dico iudicabamur ꝰ nunc quoque iudicamiur. vos alloquor, o ecde- 
aiastici, ubi atantes, aut quo progressi, aut quid omnino in commnuen 
utilitatem operati ὃ sed vestra hacc culpa non eſt. illi aunt reprehen- 
dendi qui iata acceperunt. quamquam ést alind maĩus quod ĩis pucces- 
aeamus. non enim tolerasse vel approbasse contentĩ quod alũ agebant, 
in partem ἱρεὶ iniuriae venerunt; ipai in nos infesti ruerunt, ipsorum au- 
xiliarem operam nostris oppressoribus navantium expertũ vim sumus 
querelarum aatis. id potius quod suacepimus againus: nam rei ΒΟΥ͂ΔΘ 
inopinataeque referendase hoc tempus elegimus. 

Dies δγδί eccleciastuci conventus in aacro polatio. ἴω sacrum eun 
οοοίυπι collectum fuerat quantum erat tum in urbe a2acerdotum οἱ mons- 
chorum. aderat οἱ patrĩüarcha cum universa aynodo. deliberationis acgu 
mentum erat proporitum, pax ecclesiarum illa de qua inatituta troctauo 
fuerat. consideniübus iam cunctis, εἰ dignatis honore cathedraeo ἃ prae 
senti Augusto duobus illis, quibus δὰ —— adĩutoribus δὰϊε ute 

batuor, archidiacono Meliteniota εἰ protoapoſtolario Cyprio, rhetor Holo- 
bolus stabat expectaus αἱ imperator ippum quoque ioberet assidere. 
cum id diu frustra expectataet, exiens is in proximo consedit. disputu- 
tione mox inchoata reqquiaitus eat rhetor, cuius opera praesentus proſetora 





DE MICBRAELE PAILAEROLOGO 1. V. 393 


σιμος ἐδόκει ἢ παρουσία ἐκείνου, ἀνεζητεῖτό τε καὶ παρίστατο, Ῥ 9567 
οὐ μὴν δὲ ὥστε δοχεῖν φὐμενὴς τὰ πρὸς βασιλέα διὼ τὸ ὡς δῆϑεν 
τῆς ἀτιμίας ἐκείνης ὑπόγυον. ὅϑεν καὶ ἐρωτώμενος οὐκ ἀπεκρέ- 
γετο, χαὶ ἐλπιζόμενος τὰ πρὸς χάριν λέγειν, ἐκεῖνος παλινῳδίαν 
οἷον πρὸς τὰ πρότερον ποιησάμενος, τὴν ἐναντίαν τῷ βασιλεῖ 
ὀῆλος ἦν βαδίζων ὡς μὴ συνοίσοντος οὐδαμοῦ τοῦ εἰς ζήτησιν 
προχειμέγου. καὶ εὐθὺς αἴρεται μὲν τῷ βασιλεῖ ὁ ϑυμός, καὶ 
βοὴ ἦν, καὶ ὡς δύσνους ἀεὶ καὶ τῷ φρονήματε ἀλλοπρόσαλλος, 
. καὶ ὅτε οὐ παρ᾽ ἄλλην αἰτίαν ἀλλ᾽ αὐτὰ τοῦτο τὸ ἀεὶ δυσνοεῖν καὶ Β 
Ἰοτὸ ἐπὶ τῆς ῥινὸς πέπονϑεν, αἰνιττομένης τῆς ποινῆς ἐντεῦϑεν. 
ὃ δὲ ἀκράτῳ πάϑει φιλοτιμίας καὶ δόξῃ καταφρονήσεως ϑυμὸν 
ἄχαιρον μίξας τὴν τῆς ποινῆς αἰτίαν ἐπαρρησίαζεν" ἡ δ᾽ ἦν, 
ὡς ἐκεῖνον λέγειν, iᷓ πρὸς τὸν παῖδα Ἰωάννην καὶ βασιλέα εὔ- 
γοια. καὶ ὃ μὲν εἶπεν, οἱ δὲ περὶ τὸν βασιλέα ὡς δῆϑεν εὐνοοῦν- 
15τες εἰς χάριν ἄλλος ἄλλοθέν ποϑὲν ἐχκπηδήσαντες διασπᾶν ὥρ- 
μων. ἀλλ᾽ ὃ βασιλεὺς ὡς δῆϑεν φιλανϑρωπευόμενος διεκώλυε, C 
καιρὸν εἰς ἐκδίκησιν ϑείς, ὡς ἔδειξεν ὕστερον. ὃ μὲν οὖν ῥήτωρ 
τὴν τοῦ χρατοῦντος ἀργὴν ὑποπτεύων τῇ ἐκκλησίᾳ προστρέχει, 
καὶ παρ᾽ αὐτῆς ἤλπιζε σώζεσϑαι. ὃ δὲ λαβὼν ἐκεῖϑεν περιορίζει 


6. ἦν] ὧν Ῥ, 


videbotar. 1116 accitus adstâtit, δοὰ implacido in principem animo, ἃ quo 
ae apretum omisea delatione δεδείοπΐδ penitus indignabatur. ergo interro- 
patus primo praeter opinionem ailuit. urgente vero imperators, qui som 
confſidebat in uaMm, αἱ antea, aententiam locuturum, illo non dissimulana 
poenitere 860 prius actorum, οἱ contrarias imperatori partes deinceps 20- 
cuturum prae 46 ferens, libers affirmavit negotium quod proponebatur 
haudquaquam fore utile videri. perceulsos inopinatiaaimo dicto imperator 
eæcanduit, increpabitque hominem magnis clamoribus: nempe illum voci- 
ferans exprobrabat non nuno primum aibi infensum, ambiguum iamdudum 
εἰ in contraria versatilem, non alia magis causs per opposita circumagi 
quam malevola libidine eibi obstandi, quem pesime odiaset. ferro illum 
ictins suao malignitatis atugmata in naso, illi videlicet olim abscisso in 
poenam averai animi ἃ principe. es rhetor andiens elatus inconaulta irs, 
quam ambitĩo impotens opinione contemptus irritata ultra fas propult, 
veram ἰδίλυθ αὐδὸ eibi nune exprobrareiur poenas causam est ſiberrime 
roſessus, clare didens 20 naso multatum, quod Ioanni puero, legitimo 
imperatori, fidem et benevolentiain debitam praestaret. haec eum locu- 
ἴσαι, qui cirea imperatorem erant, alii aliunde erumpentes, quod εἷος οἱ 
gratificari 20 putarent, quasi discerpturi petierant. verum eos imperator 
affectata moderationis apecis prohibuit, poenam non condonans, ſed in 
aliud tempus differens, ut postes apparuit. τοῖος autem iram imperato- 
ris veritus δὰ ecclesiam conſugit, saero 20 asylo δὰ zalutem usurum δρ6- 
rans. δὶ perator blandis inde illum auasionibos extractum perpult ut 
quasi animi gratia in monaſterium Hyacinthi 20 conferret, —e νἱ- 


Ὁ 


ΠΡ 968 


394. ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΗΥΜΈΒΙΘ 


εἷς Νίκαιαν, ὡς ἐπ᾿ εὐμενείᾳ δῆϑεν εἷς τὴν τοῦ “γακίνϑον ἀπο- 
στέλλων μονήν. οὔπω χρόνος τετέλεσζαε, καὶ κινουμένων τότε 
τῶν ἡμετέρων, ἐπεὶ κἀκεῖνον ἤκουε τῶν δεδογμένων ἀποστατεῖν, 
διξάμενος καὶ κατηγορίας μὴ προσηκούσας ἐκείνῳ μηδ᾽ ὁπωσοῦν, 
ἄλλοϑεν καιρὸν νομίσας κἀκεῖνον μὲν τιμωρῆσαι ἡμᾶς δὲ δεδίξα- 5 
σϑαι ἐκεῖνον εἶναε τὸν πρέποντα, πέμπων ὑπὸ ϑεσμοῖς ἄγει, καὶ 
πρῶτον μὲν ἀπηνῶς προστάσσεε καὶ ἀπανθρώπως αἰκίζεσϑαι, 
ἔπειτα δὲ τὸν καινὸν ἐκεῖνον ϑρίαμβον ἀπεργάζεται. σχοίνῳ γὰρ 
μακρᾷ τῶν τραχήλων κελεύσας ἐχδῆσαιε ἐκεῖνόν τε πρῶτον καὶ 
τὸν Ἰασίτην Πελίαν δεύτερον καὶ ἑξῆς. ἄλλον, ἕως καὶ ἐς δέχα 10 
τοῦ ἀριϑμοῦ τῶν ἀνδρῶν ποσωθέντος, ὕστατον δὲ καὶ τὴν ἐκεί- 
γου ἀνεψιὰν εἷς τὴν τῶν μαγειῶν δῆϑεν ἔνδειξιν, τοὺς μὲν δύο 
τοὺς πρώτους ὡς καὶ ἐπὶ τῇ ὑποθέσει μὴ κατανεύοντας καὶ ἐγκά- 
τοῖς προβάτων ἐπιφορτίζει σὺν αὐτοῖς τοῖς ἐκείνων διαχωρήμασι, 
τὸν ῥήτορα δὲ διαφερόντως καὶ ἥπασε προβάτων κατὰ στόμα κε- 15 
λεύει τύπτεσϑαι συνεχέστερον, καὶ οὕτως ἀνὰ τὴν πόλιν ἅπασαν 
ϑριαμβευομένους κύκλῳ τῆς ἐκκλησίας περιαγαγεῖν, ἀειμοῦντας 
ἐκεῖσε πλέον εἷς φόβου καὶ ἀπειλῆς τοῖς κληρικοῖς ἔνδειξεν. 
Ἐπράττετο μὲν οὖν τοῦτα Ἐλαφηβολιῶνος ἕκτῃ μηνὸς τοῦ 
ἐπιόντος ἔτους, τοῦ πατριάρχου “Ἀρσενίου πρότερον ἢ ταῦτα γεῷ 


delĩoet diveraorium ; 480 facto homlinem βαπιαβὸ οοπδυϊευδϊ 2pecie γοίορε- 
vit Nicacan, εὐὲ orat id monasterium δἰέααι. πορδόπδε δϑριδ οἰβαχείεῖ, 
εὐδὴ inter hases noctras de οοδοογάΐδ οεείεεΐδιθαι βιοίδ6 ardentie 
troversaias, certis nuntiis iuperator Holebolam ὁ prisri 


—— βΒβεδουοίαυδ, adduci σθαι viactum in arbem ichet. διὲς 
πᾶν erudeliter ἱποαιοοίξοτηθο concidi agris ἱπροταῖ, 4eiade heie⸗ 


its perstantibe 
pro α- Aα 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO 1 V. 395 


γισϑαι ἡμερῶν ἕξ κατὰ τὴν νῆσον μεταλλάξαντος, εἴτ᾽ οὖν τρια-- 
χκοστῇ Γωμηλιῶνος μηνός. οἱ δὲ τοῦ κλήρον τὸν κίνδυνον σᾳί- 
σιν αἰωρούμενον βλέποντες καϑικέτευον τὸν χρατοῦντα ἀνεῖναι 
αὐτοὺς τῆς ὀργῆς ἐφ᾽ ᾧ ἡσύχως καϑῆσϑαι, μέχρι ἂν οἱ πρέ- 
ϑσβεις ἐκ 'Ρώμης ἐπαναζεέξωσιν" ἀλλ᾽ οὐ πεῖϑον πολλὰ λιπαροῦν- Β 
τες, ἀλλ᾽ ἄντικρυς ἐκρίνοντο τῆς πρὸς βασιλέα καϑοσιώσεως, 
ἣν μή γε τὰ τῆς ὑπογραφῆς τελοῖεν. ὡς ὁέ τινες εἷς φόβον κα- 
τίφειγον τοῦ μή τε καὶ πλέον προσβιασϑῆναι, ὁ βασιλεὺς αὐτίκα 
προστώσσει, καὶ λόγος ἐχτέϑεται χρυσοβούλλειος, πλήρης μὲν 
Ἰφρικωδεστάτων ἀρῶν πλήρης δὲ καὶ ὅρκων παλαμναιοτάτων, ἦ α 
μὴν μὴ ἰχβιάσασϑαε πλέον, μὴ διαπράξασθαι, μὴ παρεγχειρῆ- 
σαι μηδ᾽ εἷς νοῦν βαλεῖν μέχρε καὶ ἐς κεραίαν μέαν καὶ ἰῶτα τοῦ 
συμβόλου παραγαγεῖν, μὴ πλέον τῶν τριῶν χεφαλαίων, πρω- 
τίου καὶ ἐκκλήτου καὶ μνημοσίνου, καὶ τούτων ἐπὶ ψιλοῖς ὀνό- 
Ἰὅμασι κατ᾽ οἰκονομίαν, ζητῆσαι, εἰ δ᾽ οὖν, ἐξώλη τε καὶ προώλη 
γινέσϑαι καὶ τὰ φοβερώτερα ὑποσχεῖν. ταῦτα γράψας καὶ ὗπο- Ὁ 
ζράψας, προσέτε δὲ καὶ βούλλῃ χρυσῇ κατασφαλισάμενος, πέμ-- 
πε τῇ ἐκκλησίᾳ διὰ τοῦ πρωτασηχρῆτις Νεοκαισαρειώτου 8:- 
χαήλ, ᾧ δὴ καὶ βεβαιωθϑέντες ὑπογράφουσιν, ἄνευ καὶ τότε τε- 


ἘΣ μεΐμεο ἀδεῦυν quan εα fierent ἴα ἰπβευΐα mortuo: seprema enim ΠΕ 
ὅκε [εἰς trigesima πιεαοῖς Soptembris. porro clerici tan οὐΐίο σρεολαιίοο 
πιὸ ĩmperatoris, proprii haud veona —*2 periculi territꝛ, roꝑarunt im- 
peraterem breves indacias, οἱ πο in ipeos δυὲ decernoret alhquid gravius 
aet οανεδο urgeret, quosd qui Ronam missi fuerant inöe legati rediie- 
δε. æed εὐϊ! petrarunt, quantumvis ardenter orarent. quio eis δ0- 
vere denvntatu est —— demnoadum ἰδοδδθ — 


ene, δὲ ne prima quidem cogitations tenus veniess in διοδέεσι, δὸ 
uteria⸗ qremquom δὺξ urgore inducereve δὰ admittendean vel υδἷνιδ lota 


eranticine intentabat in illo ** ᾳυοά scriptea οἱ 
aebeeriptea, οἱ aurea praeterea monitum bulla, «οἰκεῖς εοοἰεεῖδο per pri- 
mem 8 secretis Neocaccariennem Michaslem. eo plerique perressi βεςῦ- 
rique eſſecti Mboeripeere, quibusdam tamen adhes tunc quoqee ἰὴ facere 
ἃ qul propterea in exilium misai, poat ahquod tempus resi- 


9390 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΈΕΒΙΒ 


φῶν, οἵ δὴ καὶ ἐξορισϑέντες, μετὰ καιρὸν συγκαταϑέμενοι, χα- 
τάγονται καὶ ἐνοῦνται τῇ ἐκκλησίᾳ, οὐδενὸς τῶν τοῦ κλήρου ἐλ- 
λεέψαντος. 
Ῥ 469 Ω1. ᾿Μλλὰ ῥητέον καὶ τὰ τῶν πρέσβεων. ἐκχεῖνοι γὰρ 
ει παρὰ καιρὸν πλεύσαντες ( Κρονίου γὰρ ἀρχομένου μηνὸς ταῖς 5 
ναυσὶν ἐμβάντες ἀπέπλεον) πρὸς αὐτῷ τῷ Ἰαλέᾳ, ὃν καὶ ξυλο- 
φάγον καλεῖν εἰώϑασι, λήγοντος τοῦ μηνὸς γίνονται, καὶ τῇ ἔνι- 
σταμένῃ τότε μεγάλῃ πέμπτῃ ἑσπέρας ναναγίῳ χρῶνται δεινῷ. 
αὐτίκα γὰρ ὥδινε μὲν ἡ ϑάλασσα, καὶ κατέβαινεν “Ελλησποντίας 
λαμπρός, σὺν δὲ νεφέεσι γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον κάλυψε. χαὶ1 
Β γνὺξ μὲν οὐκ οὐρανόϑεν ὀρώρει, ἀλλ᾽ ἦν ταῖς ἀληϑείαις νὺξ ἢ 
σκιὰ γῆς καὶ συνήϑης, πλὴν ἀσέληνός τε καὶ ἀλαμπὴς ἐξ ἀστέ- 
ρων. ἧ δὲ τοῦ ἀέρος ἀκαταστασία καὶ σύγχυσις τὸ δεινὸν ἐπηύ- 
ξανε τῆς ϑαλάσσης, καὶ δεινὸς ἐφῆπται τοῖς πλέουσι κίνδυνος. 
πρῶτον μὲν οὖν διέσχεν ὃ κλύδων τὰς ναῦς ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ οἱ 15. 
ἐν αὐταῖς οὐχ εἶχον εἰδέναι ποῦ προΐασιν ἄρα ἑκάτεροι" ἐνέδο- 








Ο σαν γὰρ τῷ κύματι σφοδρῶς πλημμυροῦντι ὅπου προσαράσσων 
ἀγρίως καὶ φέροι. ὅϑεν καὶ οἱ περὶ τὸν Γερμανὸν καὶ τὸν μέγαν 
λογοθέτην ἀνώϑουν τε πρὸς πέλαγος τὴν τριήρη καὶ ἐξουρέαζον, 
τῷ πελάγει πιστεύσαντες σοφώτερον ἢ κατὰ τοὺς λοιπούς. ἐκχεῖ- 9 


piscentes, asseneu dato χονοοδίΐ δυπὶ οἱ ecclerias coniunctãâ, nemine ian 
æx clero residuo, qui non conseutiret in pacem ecclesiarum δά votan 
imperatoris. 

21. Sed dicendum de legatis. illi enim alieno navigare orsi ten 
pore, sub initium videlicet Martii nave conscensn, δὰ Maleam, quecn 
vulgo lignivorum οὗ crebras illic navium aubmersiones vocant, erctrens 
menais εἷος decade pervenerunt. ἰδὲ quinta die maĩoris hebdomadas εαὺ 
vesperam naufragium miserabile fecero. zubito enim aequor intoumuit, εἰ 
validus ab Hellesponto ventus ingruens terram pariter et pontum atert- 
mis obduxit nubibus. nondum quidem prorsus condito in occasum 20 
commiast nox erat: verum opacabat laté cuncta nox alia φυδοῦδαι nihile 
tetra minus quam illa naturalis, ex umbra terrei globĩ aolita ĩnduci, 60 
etlam tristior, quod nollus eam lunae aſtrorumve temperabat ὁ celo 
aplendor. violentiscimi vero motus procellosi aöris conflictuque colliden 
tium sese ventorum horribili fragore tumultum vehementer maris δῦξε- 
bant, graviatimo inde imuminento navigantibus periculo. ac primum τῷ 
tempestatis distraxit ab invicem, tamque longe abduxit triremes dues, κί 
neutrius harum vectores sacirent quid zocũs actum. quove alam naven Υἱ6 
coelũ aaliqus propelleret, hoc tantum aeque utrisque sentĩentibus, οεὐεῖθ 
8:6 ποοεδϑασίο ἱποιμοίδοὴὲ τὶ δεβέυδπιΐ ψεβειμθης δδῖπιο pelagi, προ 
impetu tanto impingerentur eoxploratum habentibus. in hoc incerto tameæn 
rectores triremis qua Germanus cum collegis, εὐ magno logotheta ſere 
bantur, aspientius consuluerunt, trudentes in altum πανία et totis δοῶ- 
pientes velũs abigeutem ἃ terra ventaem, quod talĩ tempore plus ἃ l'tiere 
quam a lato aequore metuendum recte 4 ἴῃ quo aos rato ſo 


DE MICBAELE PALAEOLOGO L. V. 397 


vo γὰρ μιχροψυχήσαντες διὰ τὸν κίνδυνον, καὶ τῇ ξηρῷ ἐγγὺς 
οὔσῃ ἐλπίζοντες σωϑήσεσθαι εἰ λιμένι ἐντύχοιεν, τὴν γῆν μὲν 
ἐφυλάσσοντο τὸν ἀπὸ ταύτης δεδιότες κίνδυνον, πλὴν δ᾽ ἀλλ᾽ ὁὀὐ- 
δὲ πάλιν τῷ πελάγει ἐπίστενον. ὅϑεν καὶ κατὰ μικρὸν τῆς φορᾶς D 
ὁτῶν χυμάτων ἡττωμένου τοῦ κυβερνήτου ἀφανῶς ταῖς ἀκταῖς 
προσπαίουσι, καὶ οὕτως αὐτόνεῳ καταδύονται, δῶρα ἐκεῖνα βα-᾿ 
σιλικὰ καὶ τὴν τῆς ἐκκλησίας πολύτιμον ἐνδυτὴν αὐτοῖς ἀνδράσι 
συγκαταδύσαντες, ἑνὸς καὶ μόγου διασωθέντος, ὃς δὴ καὶ ἂγς-- 
γελος ἐγεγόνει τῆς συμφορᾶς. καὶ οὕτω μὲν οἵ ἀμφὶ τοὺς ἄρχον-- 
Ἰοότας ἐξαπολωλότες ἠγγέλλοντο" οἱ δὲ περὶ τοὺς τῆς ἐχχλησίας καὶ R 
τὸν μέγαν λογοϑέτην τὴν νύχτα πᾶσαν πρός τε κῦμα πρός τε ϑά-- 
λασσαν διαναυμαχοῦντες, καὶ πολλάκις ἐγγὺς ἐλϑόντες τοῦ κατα--: 
ὀῦναι, μόλις καὶ σὺν πολλῇ βίᾳ ὑπαυγαζούσης ἡμέρας πρὸς ἵῖε-᾿ 
ϑώνην γίνονταε, μόγις ἀποδράντες παρ᾽ ἐλπίδα πᾶσαν τὸν ἐφε-- 
Ιστῶτα κίνδυνον. ἐχεῖσε δ᾽ ἀνέσαντες ἡμέρας πλείους ἐφ᾽ ᾧ μα- 
ϑεῖν τὰ τῆς ἄλλης τριήρεως εἴ ποῦ τοῦ κλύδωνος διαγένοιτο, ἐν Ῥ 970 
εἰδήσει γένονται τῆς πικρᾶς ἀγγελίας μετ᾽ οὐ πολύ, οἵ δὴ καὶ 
μόνοι λειφϑέντες, ἐπεὶ οὐκ ἦν ὑποστρέφειν; τοῖς πρόσω ἐπιβαλ- 
λόμενοε πρὸς τὴν Ρώμην ἀπέπλεον. καὶ δι᾽ ὀλίγων ἡμερῶν κα-- 
ϑοταλαβόντες τὸν πάπαν τὰ τῆς πρεσβείας ἐπλήρουν, ἀσμένως 
ὑποδεξαμένου τοῦ πάπα τοὺς πρέσβεις, ὥστε καὶ τιμῆσαι σφᾶς 


19. δ’ ὀλίγον Ῥ. 


εἰπε atulta pusillanĩmitate pelagus vitantes, terrae vicinlam affectantes, 
quati zpes inde salutis ostenderetur, portu, δὶ legere oram pergerent, 
ſacile inveniendo, quo tutus receptus foret. δὲ quamqoam interim illi 
quidem aatis, ut sibi videbantur, ab impingendo in procurrentia littora 
cavebant, nave sustinenda, ne propios aequo terrao aöο—νeretur, δὰ ex- 
tremum tamen arte ipsorum omni conatuque victis, validiscimo impolsũ 
mentium in littus fluctuum impacti ripae navem fregerunt, demersique 
cum illa perierunt omnes uno excepto, qui nuntius calamitatis enatavit, 
e quo casus ille tristis ut evenerit ἐδ ppostea cognitum. 60 naufragio 

eter homines mare absorpeit regia illa, de quibus diximus, dona, et 
in his ineignem illam ac pretiosissimam endyten aivo pallinm altaris ec- 
eleias maioris. at episcopi cum magno logotheta noctem totam com flu- 
οἷα marique omni nautarum industria luctati, ac saepe in extremum de- 
merrionis admoti discrimen, aegre zumma Υἱ δὰ auroram Methonem te- 
noerunt, elapsi praeter omnem Apem pericalo praesentissimo. ibi quieve- 
runt diebus aliquot, exaspectantes indicium de eo quod comitibus evenic- 
δεῖ, ai quo forte tempestas aimiliter salvam appuliscet δοοΐδπι triremim. 
veram non multo post tristis eos eius naufragii nuntius perculit. unde 
intellecto εἷδὲ iam colis haud amplius collegas expectandos, ποὺ causam 
eas cur re infecta reverterentur, versus Romam solverunt, et paucis 

bus pervenientes δὰ papam legatione functi aun aunt, perhumaniter 


398 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


Β τιώραις τε καὶ μέτραις καὶ δακτυλίοις, ὡς ἡ ἐκείνων ἔχει ἐπ᾽ ἀρ.- 
χιερεῦσε συνήϑεια. ἔαρ οὖν καὶ ϑέρος ἐχεῖσε διαγαγόντες, καὶ 
τὰ εἰχότα φιλοφρονηϑέντες παρὰ τοῦ πάπα, τὰ τῆς πρισβείας 
διευϑετοῦσι. καὶ φϑινοπώρου λήγονεος συνάμα πρέσβεσι τὴν 
πόλιν καταλαμβάνουσν,. 5 

σ 22, ἮΝ οὖν ἀπεντιῦϑεν ἀργῆσαι μὲν τὸν πατριάρχην 
κατὰ τὰ συγκείμενα τέλεον, μνημονεύεσθαι δὲ τὸν πάπαν, καὶ 
εἶθ᾽ οὕτως καὶ τὸν εἷς πατριάρχην ἀνάγεσϑαε μέλλοντα ψηφίζε- 
σϑαί τε καὶ καϑιστᾶν. τὸ μὲν οὖν τὸν πατριάρχην παρακινεῖ- 
σϑαι ἐργῶδες ἦν, ἐπεὶ οὐκ αὐτόϑεν ἐκεῖνος παρητεῖτο τὴν προ- 10 
στασίαν. ὡς γοῦν οὐκ ἦν παραιτεῖσϑαι, μάρτυρας τῶν πρὸς 
βασιλέα λόγων ἐκείνου ὡς ἦν παραστήσαντες (οἱ δ᾽ ἦσαν οἱ περὶ 

Ὁ τὸν δικαιοφύλακα Σκουταριώτην) ὡς ὑπισχνουμένου δῆϑεν τοῦ 
πατριάρχου τὴν ἑκουσίαν ἐκχώρησιν εἶ εὐοδοῖτο τὸ ἔργον, ταύτην 
τὴν φωνὴν ὡς παραΐτησιν τελείαν, προσέετε δὲ καὶ τὸν ὅρκον ἔκρε- 16 

vov οἱ ἀρχιερεῖς, τὴν μὲν ὡς ὑπόσχεσιν τὸν δὲ ὡς κωλύμην ἄντι- 
E κρυς. τὸ γὰρ ἔνϑεν μὲν μὴ καταδέχεσθαι τὴν πρᾶξιν ὀμνύοντα, 

ἐχεῖϑεν δὲ γεγονυίας ἐκχωρεῖν ὑπισχνούμενον, δηλοῦντος ἦν πάν- 


potrĩsrchatam 5c*2* vocati qui 
οι quiden horum attünet, ποαβυ δας μβοροιδδ res [αΐξ depeni e δοὐδ 
poatriarchain, ἷρδο itateca eam υἱέτο aon abdicante, πβοὲ δρακαιΐ 8. 
nente abdicaturam. interrogare auten eum an paratus escet ἀροιέα ἐ0- 
dere, οἱ rem aleae committere non exploratâ γοδροισὶ, haud tatun οὐ 
vieum. expeditius iedicatum οεἰ ioterpretari voluntariam eius αὐνάϊουίίο- 
nem velot ion ſactam, εχ ἴδ quas pactas con imperatore faerat. δαόϊὲὶ 
ergo testes δυμέ idonei, princepque in ils Dicacophylax Scatariotes; qel 
oonſirmarent prominisss Ionephum, δὶ legatà Romoas negotium concordise 
troneigorent, patriarchata 20 σοδδύῦγΓαε; αυὐπιδοπιηθα iuratun asseveraee 
86 conencarun nunquam in ἰσίδαν pacem. hie compertis δαραῖ 
μος episcopi concordibus votĩs οἰδίοευπὶ videri δος ipao μαϊτϊαγευδίθ ἃ 
Ἰοδερίο ἴδια πῦδο ultro ἀεροοίξαιν, utique conditione, ex qua ille δι 
beram abdĩcationem sauspenderat, iam clare impleta, ipsoque maonifecte 
deinoeps inhabilĩ, propter iusiurandum quo δ6 obetrinxerat, βιὰ οδαι &0, 
rendam digaitatem πε letam longe quaegitam interpretationen οεαοα 
—** —— — ἀδείοποδι οχρτοδέϑο * ΩΝ ἔτος 

8 ἴδια eveatu oondi ex γέ, prae 
aectàꝛm ca qui δάεπι δὰ ἰδ — ————⏑ ——— 


DE ΜΙΟΉΛΕΙΕ PALAFOLOGO I. V. 899 


τως προχωρούσης τῆς πράξεως τὴν ἰδίαν παραίτησιν" ἐπὶ τί γὰρ 
καὶ ἐπὶ τῶν τῆς ἐκκλησίας πραγμάτων εἶναι τῆς πράξεως ἀποβά- 
σης, ἧς χάριν καὶ ὅρκους ἐτέϑεε τοῦ μὴ δέξασϑαι καὶ ὑποσχέ- 
σεις τοῦ ἐχχωρεῖν αὐτέκα προβάσης; διά τοι ταῦτα καὶ ἀργίαν 
δἐχεένου καταψηφίζονται, καί γε μηνὸς “Ἑκατομβαιῶνος ἐννάτῃ 
παύεταε τὸ τούτου μνημόσυνον, καὶ πρὸς τὴν κατὰ τὸν “Ἱνά- Ῥ 471] 
πλοὺυν “Ἰαύραν ἐκ τῆς περιβλέπτου μεταφοιτῇ. τοῦ δ᾽ αὐτοῦ 
μηνὸς ἕκτῃ καὶ δεκάτῃ, τοῦ Χαλκηδόνος Νικολάου ἱερουργοῦν-- 
τος κατὰ τὰ ἀνάκτορα, ἀναγινώσκεται μὲν διτεῶς, τῶν πρέ- 
Ἰόσβεων συνάμα τῷ βασιλεῖ ἐκεῖσε παρόντων, ὃ ἀπόστολος εἴτ᾽ οὖν 
ἢ περικοπὴ τῆς τῶν πράξεων βίβλου ( Πέτρου γὰρ τοῦ κορυφαίου 
τῶν ἀποστόλων ἤγετο ἑορτή, ἦν ἑορτάζει ἡ ἐκκλησία ἐπὶ τῇ κα- 
ταϑέσεε τῶν ϑείων ἁλύσεων), ἀναγινώσκεται δὲ ὡσαύτως καὶ τὸ Β 
ϑεῖον εὐαγγέλεον Γραικικῶς τε ὁμοῦ καὶ Ῥωμαϊκῶς, καὶ οὕτω 
ἰϑκατὰ τόπον οἰκεῖον καὶ ὃ πάπας παρὰ τοῦ διακόνου ἐμνημο- 
γεύετο, ὦ δ᾽ ἦν ὃ Γρηγόριος ἄκρος ἀρχιερεὺς τῆς ἀποστολικῆς 
ἐκκλησίας καὶ οἰκουμενικὸς πάπας μνημονευόμενος. 
43, Ἐντεῦϑεν τὰ τῆς ἐκχλησίας ἐνόσει, καὶ διεστέλλοντο Ο 
ἀπ᾽ ἀλλήλων ἄνϑρωποι, καὶ ὁ μὲν ἐκοινώνει τῷδε τῶν ϑείων 
ϑυσυνάξεων, οἱ δὲ “μὴ ἅψῃ μὴ ϑίγῃς᾽" μέχρι καὶ ἐκπωμάτων 
αὐτῶν καὶ προσφωνημάτων ἀπαχριβούμενοι. ἤρετο δὲ μεῖζον τὸ 
σχίσμα, καὶ ὁ χϑὲς ἐπὶ τῷδε πληροφορούμενος σήμερον ἀπεσερέ- 


ta est, quam voeant, epistola: fuit θα aectio εχ libro actorum: 

etri eaim principis Apeſtolorum festem eo die agebatar πὰ, quod con- 
aeevit oocleaia celebrare tltulo depocitionis δαοζογπαι νἱβευΐογααι. æaacrum 
quoque erangelium aimili differentias lingucrum Graece pariter οἱ Latine 
recitatum est. οἱ δἷο looo proprio papas etiam per diaconun aolemnis 
nmentio est facta, οἱ Gregorius συδιαιδ pontifex Apoetolicae occlesiao ac 
48, Hĩac τεῦ ecclecias laborabent, οἱ ἀἱοϊοσεδοιίατ ab ἰωνίοεαι ho- 
miaes, dum alterias alter communionen διε, εἰ οὐΐοκδε llas divor- 
tã ſoroulas ϑδαγροσξ, “εανο δάΐγο, εανο ἔδηφοσθ, auperetitlosamn ietam 
contaminatlonis ex promiacuo δὰ ſformidinem * δὰ vitandum ροουϊο- 
τὰ, οἰἶδαι οοπίδοίαπε, δδη8ο δὰ οοδιροϊϊδίλομοῦ δἰοοπίλοδοδηο οαὐιἑαπόδό 











400 ΟΕΟΒΟΗ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΙΒΙΒΘ 


φετο. καὶ ὥσπερ ε τις καχοσπλάγχνως ἔχων ἐπισυμβάντος καὶ 
ἄλλου νοσήματος διπλοῦν ἔχει τὸ ἄλγος, καὶ τὸ πρότερον αὔξε- 
Ὁ ται τῇ τοῦ ἐπιγενομένου προσχρούσει, ἐκεῖνα δ᾽ αὖϑις πρὸς ἂλ- 
ληλα διαφέρετον ὥστε τὸ εἰς ϑεραπείαν τούτου καὶ συστολὴν εἰς 
αὔξην ϑατέρου γίνεσϑαι καὶ ἀπαγορεύειν τὸν κάμνοντα, τὸν αὐ 
τὸν τρόπον καὶ τότε τῇ τοῦ ϑεοῦ ἐκκλησίᾳ συνέβαινε. προόντος 
γὰρ ἀποχρώντως τοῦ κατὰ τὸν Ἀρσένιον σχίσματος, ἐπισυμπίπτει 
καὶ δεύτερον τόδε, ὥστ᾽ εἶναι μὲν καὶ ἄμφω τὰ μέγιστα ἀρρω- 
στήματα καὶ τὸ μέγα τῆς ἐκκλησίας σῶμα καὶ ἀστασίαστον οἷά 
τε διαλυμαίνεσθαι, καϑ᾽ αὑτὰ δὲ καὶ λίακ ἀξύμβατα, αὐτοὺς 10 
δ᾽ αὖϑις τοὺς ἑκατέρας μερίδος πρὸς ἀλλήλους διαφωνεῖν, καὶ 
Ῥ 912 τοὺς μὲν οὕτως τοὺς δ᾽ ἄλλως, καὶ τοὺς μὲν ἁπλῶς τοὺς δ᾽ ἀ- 
᾿ κριβέστερον διακεῖσϑαι ἐπὶ τῷ σχίσματι. τίς ἂν τὰ τότε ἀξίως 
ϑρηνήσοι, ὅπου γε καὶ πᾶν καὶ τῶν ἀπειρημένων πλημμέλημα 
οὐδὲν ἐδόκει καὶ εἰς συγχρίσεως λόγον τοῦ κοινωνεῖν ἀνεκτότερον; ſ 
οὐδὲ γὰρ ὅσον καὶ πέπρακτο ἐπὶ τοῖς ἔξω διεφημέζετο, ἀλλὰ 
προσετίϑουν πλείω καὶ χείριστα. ἐπιδαψιλευόμενοι τοῖς καχίστοις, 
Β ὡς ἂν ὑπαγάγοιεν καὶ τὸν ποσῶς ἡσυχάζοντα. τό γε γὰρ τῶν 


48. τε7 


extendentes. augescebatque in dies schisma, ita ut qui heri ποῦ dob-- 
tasset consnetudine uti cuiuspiam, eumdem hodie aversaretur. ac veluti 
δῖ cui iam male interius affecto novus aliunde incuper morbus accesserit, 
duplicatur misero dolor, οἱ prius malum ἃ superveniente languore grari- 
tatis ac molestiae augnentum accipit, quinetiam ἱρδὶ ambo morbi puguant 
inter β6δὲ in perniciem aegroti, cuius δὰ incommodum miseriamque reden- 
dat quod 4086 remedia levando forto languorum alteri utilis admoreætet, 
eadem æimul alteri vires accumulent, δὶς ἀεὶ ecclesiae tunc contigit, cui 
cum iam antea abunde malorum esset ex Arſseniano achismate, alteron 
δος aupervenit, grave utrumque per sese volnus, aed quod vis ΘΟΓΏΩΣ εἴ 
mutua ocietate ĩmportunius δὸ tetrius, megno ecclesias corpore, αἰκαν. 
que tum ab haeresium aeditionibus libero, per hos quosdam infestos iav- 
δῶ assultus compugnantium intra eius viscera pestium dunrom varie 
discerpto misereque lacorato. in quo illud etiam inopinatum cerneboetar, 
ut qui unam in partem consensisse videbantar, rursus inter 56 conteade- 
rent, ea ἐδ quibus convenerant, quibusdam hoc, nonnullis alĩo modo 18- 
retantibus, his caput controverslae simplüciter accipere contentis, εἰς 
aubtilius enucleantibus velot arcanos eius δοηδυδ; εὖ dum obniæze in 688 
quique placita ἱπουπιδαηΐ, δοἰεδυγαπι propagantibus. quis haee pro digu- 
tbte deploraverit ubiĩ totam demum δοοίυ assentiri renuentium, δἰ 4 
ex vero censerot, nihil eass deprehenderetur, ac certe comparatum can 
Inoommodis ex promiscua cum prius abacissis communione orientibos tole 
rabilius reperiretar. neque enim quantum intus in eo εδί δοίπιβ. 6 
famas indieio foris enotnuit. addebant scilicot palam oetensis abetru 
plara, eademque pessima, liberales iti extrusores mercium pestilenta- 
maram, quibus scilicet addictius ibi adiungerent, quos natura τεὶ 85 





DE MICBAELE PALAEOLOGO L. V. 401 


λεγόντων κακοῦργον καὶ τῶν ἀκουόντων ἰδιωτικόν τε καὶ ἀγροῖκον 
ἐπῆγε πίστιν τοῖς λεγομένοις. σῶφρον μὲν οὖν τὸν ἀγροῖκον μὴ 
πολυπραγμονεῖν, ἀλλ᾽ ἀπραγμόνως ἐῶσϑαι σώζεσϑαι. ἢν δέ 
τις χινοέη καὶ διεγείροι πρὸς τὸ δῆϑεν ἀσφαλίζεσθαι τὰ εἷς πίστιν, 
ὀφεῦ τῆς κορύζης ὁπόση. ὅ τι δ᾽. ἄν τις ἐχεῖνον καὶ πείσειε λέγων, 
μετριάζειν πρὸς ταῦτα ὡς μηδὲν πλέον εἰδότα μακέλλης τε καὶ 
σχαπάνης καὶ βιοτῆς ἀπράγμονος. τοιούτους πολλοὶ τοὺς πολ-- Ο 
λοὺς εὑρόντες (οὐδὲ γὰρ πάντων ὃ λόγος ἅπτεται) οἷς δὴ καὶ 
λύγος τῆς διαφορᾶς προειστήκει καὶ ἱστορίας μέλημα ἦν καὶ γρα-- 
Ἰ0φαῖς προσεῖχον καὶ τὸ τῆς αἰτιάσεως ὁπόσον ἦν ἐγίνωσκον, καὶ 
οὐχ ἧττον μετρίως ἢ ἀσφαλῶς ἐχρῶντο τοῖς πράγμασε, μεῖζον 
ἐποίουν ἢ ὅσον ἔδει τὸ σχίσμα. ἐχρῆν γὰρ ἴσως ὁπόσον ἦν χϑὲς 
τὸ πρὸς τοὺς Ἰταλοὺς ἐκείνοις διάφορον, τοσοῖτον καὶ πρὸς τοὺς 
ἰδίους ἔχειν, ὅπου γέ τινες καὶ αὐτοῖς δὴ τότε κατὰ χρείαν κοι- 
ἰόγωνοῦγτες καϑ᾽ ὃ τι τις εἴπειε, τῶν ἰδίων ἀδελφῶν ὡς ἐναγε- D 
στάτων διίσταντος ἀλλὰ τὰ μὲν ἐκείνων οὕτω, καὶ ὃ λόγος 
παρενήνεχται τοῦ εἰχότος, τοῦ πάϑους κινήσαντος. οὐδὲ γὰρ 


11. ἢ] τί Ρ. 


remissiores non satis habebant utcumque acquiescere videri, quando hinc 
fraus artificiosa dicentium, inde audientium incaute simplex rusticeque in- 
docta aimplicitas, conspirabant in concilianda diĩctis fide. atqui sobrias 
moderationis officium fuerat temperare ab inquietando curiosis allegatio- 
nibus crasso captu idiotarum; οἵ δὶ quid quisquam ipsorum dubii move- 
ret, ἃς praetexto scilicet firmandi 86 in fide recta quaestionis interpone- 
ret, non ut istà, hen quam putide! faciebant, effundendae eruditionis in- 
tempeſtivas occasionem δύπιογα, obruendis oblimandisque non intellſigendo- 
rum ingestiono rudium mentibus, aed monere ipsos ut in mediocritate ἱδιὶ 
stalui accommodata se tenerent, neu ultra marram et ligonem vitamque 
tcanquillam affectarent de his aapere. verum haud βἷο agebant qui muiti 
multos tales repererunt. non enim omnes haec mes reprebendit oratio, 
aolos eos qui perspectum εἰ propositum oculis habentes discriminis 
articolum et controversiae tunc agitataa verum atatum, quippe qui neo in 
historia peregrini essent, et scripturis attenderent, εἴ quantum in se in- 
vicen diasidentes ecclesiae culparent plane cognoscerent,; eo tamen quod 
ean in hoc negotio haud adhibuere moderationem, quae δὰ pacem publ- 
cam secoritatemque optanda fuerat, maius longe quam oportuerat schisma 
fecernat. autis enim et plusquam zatis, opinor, fuerat non abhorrere nos 
fastidiosius 8 nostris qui modo conciliati Latinis sint, quam Graeci La- 
tinique prius a se invicem abhorruissent: nune quosdam Graecos vidimus, 
qui cum antea πὸ ipsos quidem ita essent Latinos aversati ut non aliqua 
tem eos humani uaus δὲ civilis commercii communione dignarentur, 
os postes intellgerent pacem ecclesiarum amplexos, frotres licet 8008 
abominarentur ut detestabiles. aed de his hactenus: iam enim aentio 
exirs mo fluxu zermonis ultra officii cancellos, dum efferor affectu, im- 
memor non accusandi, aod narrandũ auscepiaso mo provinciam. quaro in 
Georgius Pauckymeres L. 26 





402 ᾿ GEORGI PACAVMERIS 


ἐγκαλεῖν ἀλλ᾽ ἱστορεῖν προεϑέμεϑα. ὅϑεν καὶ ὅ μὲν λόγος ψιλὰ 
τὰ πραχϑέντα τίϑησιν, ἐξέσται δὲ κρίνειν τῷ βουλομένῳ. 

Ρ 973 24. Τότε τοίνυν τοῦ μὲν Ἰωσὴφ ἀργήσαντος, ὡς προ- 
λέλεκται, τῆς δ᾽ ἐκχλησίας ζητούσης τὸν προστησόμενον, πολ- 
λοὶ ἐνεκρένοντο τῶν δοκούντων ἀπό τε τῶν μοναχῶν καὶ τῶν ἄλ-6 
λως ἱερωμένων, ἔρρεπε δὲ πλέον ἣ ψῆφος τῷ Πρίγκιπε, ἀνδρὶ 
εὐγενεῖ μὲν τὰ ἐς γένος, ἐκ Πριγκίπων δὲ τῶν κατὰ Πελοπόννη- 
σον κατάγοντι τὸ ἀνέχκαϑεν, ὁπόϑεν νέος ξενιτεύσας κατ᾽ ἀρετῆς 

Β λόγους καὶ πολιτείας ἀκριβεστάτης ἔν τινε τῶν κατὰ τὴν ἀνατο- 
λὴν μονῶν τοῦ ἸΠέλανος ὅρους, ὅπου γε καὶ τὸν ἀπὸ πατριαρχῶν 10 
Γερμανὸν ἀσκεῖν ἐλέγομεν, φέρων ἑαυτὸν ἐγκλείει. ἐκεῖϑεν δὲ 
μετὰ χρόνους τῷ βασιλεῖ προσχωρεῖ, καὶ τὴν τοῦ Παντοχράτορος 
μονὴν πιστευϑείς, καταστὰς εἷς ἀρχιμανδρίτην, εἶτα καὶ τὰ 
πρὸς τοὺς ἀνατολικοὺς Τοχάρους διαπρεσβεύσας, τὴν νόϑον 

ο Μαρίαν τοῦ βασιλέως εἷς νύμφην ἀγαγὼν ἐκεῖσε τῷ ᾿Απαγᾷ,, πρὸς 1 

᾿ς φίψε κελλίῳ τῆς τῶν Ὁδηγῶν μονῆς ἐπανελϑὼν ἡσύχαζεν. ὕστε- 
ρον δὲ κἂν τῇ τῆς ᾿Αντιοχείας ἐκκλησίᾳ εἷς πατριάρχην χαϑίστα- 
ται, τότε δὲ καϑ᾽ αὑτὸν ὄντι χαὶ ἡσυχάζοντι ἣ ψῆφος ἔρρεπε 
τῶν λοιπῶν πλέον ἐς ὃ τῆς κατὰ τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐχκλη- 
σίας προστήσεσϑαι. κἂν ἐγεγόνει τοῦτο, ἢν μή γέ τινὲς τῶν ὃ 
ἀρχιερέων εὐδόχουν ἐπὶ τῷ Βέχκῳ, ἅμα μὲν χαρτοφύλαχι ὄντι 

Ὁ ἅμα δὲ καὶ μεγάλῳ σκευοφύλαχκι, καὶ κλέος ἔχοντε μέγιστον. 


orbem iam nanc redeat ογδέϊο, res nude ut gestas sint proponens iudica- 
turis pro arbitrio leotoribus. 
94, Taonc igitor, vacante, ut dietum est, per depositionem Ioeephi, 
patriarchalà aæede, οἵ οἱ qui succederet in δυὶ curan ecclesia pocceste, 
multi quidem idoneiĩ δὰ hoc visi decignabhantur, qua ex monachis, 488 εἰ 
alterius instituti cacerdotibus. plorium tamen in Principem cuffragia pro- 
debant. erat is genere nobiliasimus, ὁ veteri proaspia Principum Pe- 
oponneso imperitantium; unde iuvenis profectus vitae perfectioris proſ- 
tendas gratis in quoddam Orientalis tractus monasterium montis nigri, 
ubi οἱ erpatriarchum Germanum monaſsticam exercuiese vitam dirimu, 
eo sese inclueit. inde multo post tempore δὰ imperatorem accedems. 
commisaso aibi Pantocratoris monasterio archimandritae potestato praeftit 
deinde legatione functus δὰ Orientales Tocharos, οἱ Maria imperaters 
filia notha in aponsam eo ducta coniunctaque Apagae, reveraus in que- 
dam cellula monaſterii Hodegorum tranquiilae vitas ac contemplationi 28 
reddidit. inaecutis temporibus vacanti paſtore Antiochenae eecletiao pe- 
triarcha est praeporitus. hune tum apud 20 agentem trunquillequo re- 
Ugioni operantem plurium, ut dixi, calculi δὰ Gonetantĩnopoſutanue rzedis 
regimen vocabant. perricissentquo quod volebant, nisi non parro ant- 
atitam numero potior δὰ eam rem Vececus fuisaet visus, qui et in o 
momentãâ maximi, chartophylacis zupremique custodis cupellectilis δκοβὸν 
fidem atquse industriam nane cum maxime probaret, οὐ δυδιδδ ἐβ α 





» 
DE MICBRAELE PALAEOLOGO ἢ V. 403 


ἀνατεϑέντων δ᾽ ἐπὶ τῷ βασιλεῖ τῶν κατὰ τὰς ψήφους, ὃ Βέχκος 
ἐδέδεκτο ἀξιώτερος τά τε ἄλλα καὶ ὅτι λόγιος ὃ ἀνὴρ καὶ κατα- 
στέλλειν ἔχεε τὸ σχίσμα τῇ ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας πολυχρονίῳ πείρᾳ 
καὶ λογιότητι. ὅϑεν καὶ συναχϑέντες οἷ ἀρχιερεῖς ἐν ταὐτῷ ἐπὶ 
δτοῦ ϑείου καὶ μεγάλου τεμένους ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν καὶ πρῶτον 
καὶ δεύτερον ψηφίζονταί τε καὶ τρίτον. καὶ ὃ Βέκκος εἰκοστῇ 
μὲν καὶ ἕχτῃ Πυανεψιῶνος μηνὸς κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν ἁγίων R 
πατέρων τῶν ἐν Νικαίᾳ πατριάρχης προβέβληται, ϑευτέρᾳ δὲ 
Μαιμακτηριῶνος, τῇ ἐπιούσῃ κυριακῇ, ἐν ἐπισήμῳ ἡμέρᾳ τοῦ 
10πνεύματος, τὰ τοῦ πνεύματος δέχεται καὶ τελειοῦται ἀρχιερεύς. 
ὃ μέντοι γε βασιλεὺς ἐπ᾿ ἐκείνῳ μιχρὸν σχολάσας τὸν νοῦν, ὡς 
ἂν γε κατασταίῃ πρὸς τὴν πνευματικὴν ἐκείνην ἀρχήν, τὸ λοιπὸν Ῥ 974 
κοσμικαῖς ἐδίδου φροντίσιν, εἰδὼς ἱκανὸν ἐκεῖνον ὄντα τὰ τῆς 
ἐκκλησίας ἰϑύνειν μετ᾽ αὐτάρκους πείρας καὶ τῆς περὶ ταῦτα 
Ιδπαμπόλλης συνέσεως. παρεῖχε δέ οἱ ἕτοιμον ἑαυτὸν συλλήψε- 
σϑαι ἐς ὃ τι καὶ δέοιτο, ἐλπίζων παρ᾽ ἐκείνου καὶ αὐτὸς τὰ 
ὅμοια πάσχειν. ἐδίδου δέ οἱ καὶ παρρησίας χώραν ἐντυγχάνειν 
ὑπὲρ ἀνθρώπων τὰ πρέποντα, καί γε ἀνύτειν, ὡς οὐ παρὰ τὸ 


4, ἐδέδοχτο 7 


matione apud omnes estet. ea suffragiorum differentia cum delata δὰ 
Augustum esszet οἱ eius voluntati compromisso permissa, illo haud cuncta- 
tus Veccum praetulit cum aliis praestantem dotibus tum maxime doctrine, 
postremo quod is vir tam longo 088 ecclesiasticarum rerum, tanta fama 
aapientiae auctoritateque praeditus unos utique omnium aptistimus vide- 
retur δὰ comprimendum achisma, negotiumque concordĩiae eatenus pro- 
motom fine optato coronandum. ergo rite congregati apud templum maius 
episcopi, praeërogati vam imperatoris sequentes, magno consenso studioque 
primis secundĩs tertũüsque ſuffragiis Veccum eumdem unom patriarcham 
declararunt. Veccus igitur δεχίδ οἱ vigesima mensis Moii, festo sancto- 
rom Nicaeencium patrum, patriarcha creatus est; secunda vero Iunii, 
dominiea proximo aecuta, ilſustri die apiritus sancti apiritus eiusdem per 
aacram ordinationem particeps factus, rite inauguratus in patriarcham est. 
inmperator δῦ haec initia per tempus non longum studio et solicitudine 
immoratus ἴῃ satabiliendo tali homini isto spirituali principatu, securam 
deinde mentem imperũ negotiis advertit, solutus onmi metu de ecclesie, 
utique cuius regimen οἱ commendatum sciret, qui οἴ experientiae aatis 
εἰ pᷣrudentiae plurimum babens nullo deſceret eorum quase δά res eccle- 
aiastâcas recte salubriterqueo regendas possent desiderari. exhibuit autem 
86 novo poatriarchae paratum δὰ eum adinvandum ἀὐδοῦσασο in re opus 
haberet, sperans vicisaim ab illo in occasione similia. dedit eidem et fi⸗ 
dueiae locum, quo auderet δυδοίροεγο agereque secum, causas howinum 
egentium gratia principis, non frustra 86 id factarum aperans: confide- 
bat enim nihil eum ηἶδὶ quod fas esset concedi petiturum. porro Veccus 
has interveniendi pro miseris partes toto animo capeſscens, poartitos habe- 
bat in ἀπο genera quos ἰδῖο misericordiae oſficio iuvaret: prius erat ca- 


402 GEORGI ΡΑΓΒΥΜΈΕΒΙΒ 


ἐγκαλεῖν ἀλλ᾽ ἱστορεῖν προεϑέμεϑα. ὅϑεν καὶ ὃ μὲν λόγος ψιλὰ 
τὰ πραχϑέντα τίϑησιν, ἐξέσται δὲ κρίνειν τῷ βουλομένῳ. 

Ρ 973 24. Τότε τοίνυν τοῦ μὲν Ἰωσὴφ ἀργήσαντος, ὡς προ- 
λέλεκται, τῆς δ᾽ ἐκκλησίας ζητούσης τὸν προστησόμενον, πολ- 
λοὶ ἐνεχρένοντο τῶν δοκούντων ἀπό τε τῶν μοναχῶν. καὶ τῶν ἄλ-6 
λως ἱερωμένων, ἔρρεπε δὲ πλέον ἣ ψῆφος τῷ Πρίγκιπι, ἀνδρὶ 
εὐγενεῖ μὲν τὰ ἐς γένος, ἐκ Πριγκίπων δὲ τῶν κατὰ Πελοπόννη- 
σον κατάγοντι τὸ ἀνέκαϑεν, ὑπόϑεν νέος ξενιτεύσας κατ᾽ ἀρετῆς 

Β λόγους καὶ πολιτείας ἀκριβεστάτης ἔν τινε τῶν κατὰ τὴν ἄνατο- 
λὴν μονῶν τοῦ ἸΠέλανος ὄρους, ὅπου γε καὶ τὸν ἀπὸ πατριαρχῶν 10 
Γερμανὸν ἀσχεῖν ἐλέγομεν, φέρων ἑαυτὸν ἐγκλείει. ἐκεῖϑεν δὲ 
μετὰ χρόνους τῷ βασιλεῖ προσχωρεῖ, καὶ τὴν τοῦ Παντοχράτορος 
μονὴν πιστευϑείς, καταστὰς εἷς ἀρχιμανδρίτην, εἶτα καὶ τὰ 
πρὸς τοὺς ἀνατολικοὺς Τοχάρους διαπρεσβεύσας, τὴν νόϑον 

ο Μαρίαν τοῦ βασιλέως εἷς νύμφην ἀγαγὼν ἐκεῖσε τῷ ᾿“παγᾷ, πρός 1ὖ 

᾿ς φινι κελλίῳ τῆς τῶν Ὁδηγῶν μονῆς ἐπανελϑὼν ἡσύχαζεν. ὕστε- 
ρον δὲ κἀν τῇ τῆς ᾿Αντιοχείας ἐκκλησίᾳ εἷς πατριάρχην καϑίστα- 
ται, τότε δὲ καϑ᾽ αὑτὸν ὄντι καὶ ἡσυχάζοντι ἡ ψῆφος ἔρρεπε 
τῶν λοιπῶν πλέον ἐς ὃ τῆς κατὰ τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐκκλη- 
σίας προστήσεσϑαι. κἂν ἐγεγόνει τοῦτο, ἣν μή γέ τινες τῶν Ὁ 
ἀρχιερέων εὐδόχουν ἐπὶ τῷ Βέκκῳ, ἅμα μὲν χαρτοφύλακι ὄντι 

Ὁ ἅμα δὲ καὶ μεγάλῳ σκευοφύλαχι, καὶ κλέος ἔχοντε μέγιστον. 


orbem iam nanc redeat oratio, res nude ut gestas οἷοί proponens iudica- 
turis pro arbitrio leotoribus. 

94. Tonc igitur, vacante, αὐ dietum est, per deporitionem Iocepbi, 
patriarchal a2ede, οἱ αἱ qui soccederet in δυὶ curam ecclesia ροδοοοίε, 
multi quidem idonei δὰ μος υἱδί designabantur, qua ex monachis, 488 εἴ 
alterius instituti cacerdotibus. plurium tamen in Principem suffragia pro- 
—— erat ĩs genere nobiliasimus, ὁ veteri ργοβαρία Principum Ρε- 
oponneso imperitantioum; unde iuvenis profectus vitae perfectioris proſ- 
tendae gratis in quoddam Orientalis tractus monasterium montis nigri, 
ubi οἱ expatriarchum Germanum monasticam exercuisse vitam diximus, 
eo aese inelueit. inde multo post tempore δὰ imperatorem accedes-. 
commiseo aibi Pantocratoris monasterio archimandritae tate praefrit. 
deinde legetione functus δὰ Orientales Tocharos, οἱ Marisa imperatoeris 
filia notha in aponsam ęo ducta coniunetaque Apagae, reveraus ἴῃ qu- 
dam cellula monaſterii Hodegorum tranquiilae vitae δὸ contemplationi 88 
reddidit. insecutis temporibus vacantꝭ pastore Antiochenae eccleriae pe- 
triarcha οδέ praeporitus. hune tum apud δ6 agentem tranquilleque re- 
gloni operantem plurium, τὲ dixi, caleuli δὰ Gonetantinopoſitanae aedis 
regimen vocabant. pervicissentquo quod volebant, nici non parvo ant- 
διϊϊατε numero potior δὰ eam rein Veccus fuisaet vieus, qui et in οἴδεῖς 
momentâ maximi, chartophylacis apremique custodis aupellectiĩlis cacras, 
fidem atqus indatriam nune cum maxime probaret, et δυδιπια ἐπ euici- 








»" 
DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. V. 403 


ἀνατεϑέντων δ᾽ ἐπὶ τῷ βασιλεῖ τῶν κατὰ τὰς ψήφους, ὃ Βέχκος 
ἐδέδεκτο ἀξιώτερος τά τε ἄλλα καὶ ὅτι λόγιος ὃ ἀνὴρ καὶ κατα- 
στέλλειν ἔχεε τὸ σχίσμα τῇ ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας πολυχρονίῳ πείρᾳ 
καὶ λογιότητι. ὅϑεν καὶ συναχϑέντες οἱ ἀρχιερεῖς ἐν ταὐτῷ ἐπὶ 
δτοῦ ϑείου καὶ μεγάλου τεμένους ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν καὶ πρῶτον 
καὶ δεύτερον ψηφίζονταί τε καὶ τρίτον. καὶ ὃ Βέχκος εἰκοστῇ 
μὲν καὶ ἕχτῃ Πυανεψιῶνος μηνὸς κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν ἁγίων R 
πατέρων τῶν ἐν Νιχαίᾳ πατριάρχης προβέβληται, δευτέρᾳ δὲ 
ἸΠαιμακτηριῶνος, τῇ ἐπιούσῃ χυριακῇ, ἐν ἐπισήμῳ ἡμέρᾳ τοῦ 
Ἰοπνεύματος, τὰ τοῦ πνεύματος δέχεται καὶ τελειοῦταε ἀρχιερεύς. 
ὃ μέντοι γε βασιλεὺς ἐπ᾽ ἐκείνῳ μικρὸν σχολάσας τὸν νοῦν, ὡς 
ἄν γε κατασταίῃ πρὸς τὴν πνευματικὴν ἐκείνην ἀρχήν, τὸ λοιπὸν Ῥ 974 
κοσμικαῖς ἐδίδου φροντίσιν, εἰδὼς ἱκανὸν ἐκεῖνον ὄντα τὰ τῆς 
ἐκκλησίας ἰϑύνειν μετ᾽ αὐτάρκους πείρας καὶ τῆς περὶ ταῦτα 
Ἰδπαμπόλλης συνέσεως. παρεῖχε δέ οἱ ἕτοιμον ἑαυτὸν συλλήψε- 
σϑαι ἐς ὅ τι καὶ δέοιτο, ἐλπίζων παρ᾽ ἐκείνου καὶ αὐτὸς τὰ 
ὅμοια πάσχειν. ἐδίδου δέ οἱ καὶ παρρησίας χώραν ἐντυγχάνειν 
ὑπὲρ ἀνθρώπων τὰ πρέποντα, καί γε ἀνύτειν, ὡς οὐ παρὰ τὸ 


2. ἐδέδοχτο 7 


matione apud omnes esset. esa suffragiorum differentia cum delata δὰ 
Auguatum esset οἵ eius voluntati compromĩsso permissa, illo haud cuncta- 
tus Veccum praetulĩt cum alus praestantem dotibus tum maxime doctrina, 
poſstremo quod is vir tam longo usu ecclesiasticarum rerum, tanta fama 
aapientias auctoritateque praeditus unus utique omnium optisscimus vide- 
retur δὰ comprimendum achisma, negotiumque concordiae eatenus pro- 
motum fine optato coronandum. ergo rite congregati apud templum inaius 
episcopi, praerogativam imperatoris sequentes, magno consensu studioque 
primis aecundis tertũüsquo suffragiis Veccum eumdem unum patriarcham 
declararunt. Veccus igitur sexta οἱ vigesima mensis Maii, festo sancto- 
rom Nicaeensium patrum, patriarcha creatos est: secunda vero Iunü, 
dominica proxime aecuta, ilſustri die apiritus sancti apiritus eiusdem per 
anacram ordinationem particeps factus, rito inauguratus in patriarcham est. 
imperator sub haec initia per tempus non longum studio et solĩcitudine 
immoratus in satabiliendo tali homini isto apirituali principato, securam 
deinde mentem imperũ negotũis advertit, zolutus omni metu de ecclesie, 
utique cuius regimen οἱ commendatum sciret, qui et experientiae satis 
εἰ prudentiae plurimum habens nullo deficeret eorum quas δὰ res eccle- 
aiaſticas recte salubriterque regendas possent desiderari. exhibuit autem 
86 novo patriarebas paratum δὰ eum adinvandum quacumquse in ΓΘ opus 
haberet, aperans viciaſsim ab illo in occasione aimilis. dedit eidem εἰ fi- 
dueias locuom, quo auderet βυδβοΐρογο agereque secum, cansas hominum 
egentium gratia principis, non frustra se id facturum aperans: confide- 
bet enim nihil eum nisi quod fas esset concedi petiturum. porro Veccus 
has interveniendi pro miseris partes toto anĩmo capessens, partotos habe- 
bat in ἀπο genera quos isto misericordiae oſſicio iuvaret: prius erat ca- 





404 σΕΟΆ ΘΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


δέον ἐντευξόμενον. διένεμε γὰρ ἑαυτὸν δίχα τοῖς τε δεομένοις ἐξ 

Β ἐλέους εὖ πάσχειν τοῖς τε φερομένοις καί τε πρὸς ἀποφυγὴν τῶν 
ἐγκλημάτων δικαίωμα. καὶ τοῖς μὲν τὰς ἐφ᾽ ἑαυτοῦ προσωπο- 
ποιῶν λιτάς τε ῥυσσάς τε παραβλῶπάς τ᾽ ὀφθαλμώ, ἐϑήρα τὸν 
ἐκ τοῦ βασιλέως ἔλεον, ὁμολογῶν μὲν αὐτὸς ὑπὲρ ἐκείνου τὸ ὁ 
πταῖσμα, δεόμενος δὲ ἀφεθῆναι τοῦ προστιμωμένου τῷ πταί- 
σματι" τῶν δὲ καὶ ϑαρραλεώτερον ὑπερμαχῶν τῷ κρατοῦντι ὡς 
ἀδικουμένων ἐζήτει τὴν λύσιν. οὐ γὰρ ἑρμηνέως ἔχρῃζεν ἐς ὃ τι 

C μάϑοι τὰ τοῦ δεομένου πῶς ἂν ἔχοιεν, ἀλλ᾽ αὐτὸς ἀχούων, μό- 
νον ἀξιῶν ἀληϑεύειν τὸν λέγοντα ὡς ἀνυσϑησομένων τῶν λόγων, 10 
τῷ βασιλεῖ αὐτὸς διακρίνων τὰς ἀναδοχὰς ἐποιεῖτο κατὰ τὰς χρί- 
σεις. ἕποντο δὲ καὶ οἷ πρὸς τὸν κρατοῦντα λόγοι κατὰ τὰς ἀνα- 
δοχάς. προῳκονόμει γὰρ πρὸς τὸ χρήσιμον καὶ τὰς περὶ ἑκάστου 
ἀναφοράς, ὡς τὴν μὲν προτάττεσθϑαι τὴν δ᾽ ὑποτάττεσϑαι, καὶ 
τὴν μὲν πρωτολογησομένην τὴν δ᾽ ὑστερήσασαν, ὥστε καὶ πολ- 15 

Ὁ λάχις μετεγγράφεσϑαι τὸ τῆς ἀναφορᾶς γραμμάτιον συμβεβήκει, 
ὡς δευτέρου ἢ καὶ τρίτου ἢ καὶ ὑστάτου τεϑησομένου τοῦ παρα- 
ξυσμὸν ἐχ τῶν εἰκότων κινῆσαι βασιλέως ὑφορωμένου, πρῶτον 
δέ γε τοῦ ἢ ῥᾳδίως ἀνυσθησομένου ἢ καὶ εἰς χαριεντισμόν τινα 


19. J καὶ] εἰ καὶ Ρ. ͵ 


rentium necessariis, quorum οδδεί egestati largitione conculendum, alte- 
rum delatâîs criminibus periclutantium, quibus νοὶ δὰ depolsionem obiecto- 
rum falso patroni efficucis opera vel δὰ delicti convicti veniam impetran- 
dam auctoritas deprecatoris optaretur. ac horum quidem eo studio cau- 
888 amplectebatur, ut officiosas illas hominum generi noxae medicatrioes 
Litas, quas Homerus claudas rugosas distortis oculis inducit, ipao corpo- 
ris habitu agens repraesentaret, tali captans specis miserationem princi- 
pis aueceptis auis necessariam, confitens quidem ipse eorum nomine peo- 
catum, remiĩtti antem poenitentibus poenam rogans. pro alio miserorum 
genere culpa vacantium interveniebat confidentius, obnixo contendens et 
princpem urgens, ut penuris laborantibus opom iure quodam ĩpsorum de- 
bitam ne indulgere cunctaretur, velociaimus δὰ intelligendas necessitates 
indigentium, εἰ eis exponendi eas fusius seu laborem aeu verecundiam 
lucrifaciens, perspicacitate benigni animi auditu atatim primo cuncta com- 
prehendentis, aine mora opera ve diligentioris interpretlis. abundabatques 
troniĩ caritas δὰ omnem falai cuspicionem abolendam plenamque couc- 
iandam clentulis fidem, dum zuas angustias narrabant. occurrebat quin- 
etiam diffidentias zupplicum, οἵ impetrabilis petere ipros aatsereus 
addebat tümide agentüubua animos audendi, suggerebatqque δὰ persuaden- 
dum aptas, pro genere ac atatu causas, poatulatâ évincendi rationes; 
eaademque digerebat accommodato δὰ ſinem optatum ordine, perite düe- 
dicans quao Narum proponi prior, quae æubiici alteri, quae poatremo 
aubiungi loco deberet. unde contingebat saepe χοβηρὶ reseribique libellus 
aupplicem, etiam iam oblatum principi, ueque interdum δὰ priũcipis eius- 








DE MICHAELE PALAEOLOGO 1, V. 405 


δόξοντος. ἐπ᾽ αὐτῷ γὰρ καὶ τῶν πολλῶν ἐϑάρσουν αἷ τόλμαι 
ὡς μέχρι βασιλέως ἀναχϑησόμεναι, καὶ ἔνδοξος ἦν ὃ τολμῶν αὐ- 
κίχα περὶ τῶν σφετέρων δικαίων λέγειν, ὡς ἀληθῆ δόξαν λέγειν 
δι᾿ ἐχείνου πρὸς τὸν χρατοῦντα. οὕτως ἦν πρὸς τὰς ἀναδοχὰς Ε 
5 τῶν ἀνθρώπων ὃ ἀνὴρ δοκιμώτατος, ὥστε καὶ προλαβεῖν οὐ χεῖ- 
ρόν τινα τῶν αὐτοῦ εἰς δεῖγμ᾽ ἀκριβοῦς παρρησίας καὶ τῆς περὶ 
τὸ δίκαιον ἀντιλήψεως. ϑέρους ἦν ἀκμή, καὶ ὃ κρατῶν περὶ 
τὸ τῆς μεσημβρίας σταϑερώτατον, μετὰ τὸν μετ᾿ ἄριστον ὕπνον, 
κατὰ τὰ ὠάτου μέσα καϑήμενος ἐναιϑρίαζε. συνεδριάζων δ᾽ ἦν 
10 ἐκεένῳ καὶ πατριάρχης ἐγγύϑεν ἐκ τῆς χώρας ἔχων, τηνίκα καὶ 
βασιλεὺς ἐξ ὕπνον ἀνέγροιτο, ἐκ τοῦ ῥάστου παραγίνεσϑαι. 
ἐνετύγχανε τοίνυν, καὶ ἡ ἐντυχία ἀξίωσις ὑπὲρ ἀνθρώπου ἦν ὃν Ῥ 575 
ἠδικῆσθαι μὲν ὁ ἱερεὺς διεγίνωσκεν, οὐ καλῶς δ᾽ ἔχων ὃ βασι- 
λεὺς περὶ ἐκεῖνον οὐ κατένευε σώζεσϑαι. καὶ ἡ ἔνστασις ἀμφο- 
is τέρωϑεν ἱκανὴ ἦν ϑορυβῆσαι καὶ τὸν ἀκούοντα. τοῖς δ᾽ οὐκ 
ἔληγεν ἔτι, ἀλλὰ τῷ μὲν ὡς ὑπὲρ δικαίου λέγοντι ὃ ζῆλος ἀνέζει 
καὶ παρρησιαστικώτερον ἔπληττε, βασιλεῖ δὲ τὸ ἐπὶ τῷ διαπρε- 


10. ἡνίκα ἢ 


dem offendionem; «αὶ et atomachum εἰ suspiciones nonnunquam movebat, 
quod iterum εἰ tertio interpolatus una de τὰ ipsi libellus inculcaretur, ut 
iam qui primam propoſsitionem acceperat placidus vultuque benigno spem 
feoerat, δὰ toties replicatas instantias corrugaret frontem, metuens ne 
ϑθο ἴδηι facilitati iluderetur, praesertim increbrescente confidentia mul- 
torum, qui freti conciliatore admissionis et eodem supplücationis δυθγαρα- 
tero potriarcha, andientĩis sine fine captandis prodoucendisque aures im- 
peoratoris obtundebant εἰ videlicet irritabilis nutura fortunaque hominis 
ſatigabant patientiam, eo ipso gratiam δὰ populom patriarchas camulante, 
quod eum, ut conauleret miseris, videret ne favoris quidom apud princi- 
pem proprũ cavere dispendium. tam effusum efficaxque in novo potriar- 
eha eminebat sublevandorum inopum atudium. ouius hic aingulare aliquod 
Γι hand inutile fuerit referre, unde σρεοΐϊποα prudens lector ca- 
piat liberae fidueiao viri istius fortisque in iustitia propugnanda conttan- 
ὥδο. aestas erat συιδ, εἰ imperator altiesimo tante δὼ} medium 
diem δοὶθ recens 8 pomeridiano zonmno in medio coenaculo frigus capta- 
bet. obeidebat autem fores audientiam expoctans patriarcha e vicino δὰ 
μος profectus εἰ ibi conzidens, ut δὰ primam ah eperrecto δπωροσγδίοσθ 
admiscionem staret. δόκοΐδειια tandem οδΔαδαπι agere ooepit homi- 

nis, ut οἱ conpertam erat, iniuste damnuti. caeterum odio quodam in 
hunc hominem praeoccupatus imperator, zalutem miseri quam petebat 
poatriarcha non annuit. hine praesule δὰ instantius deprecandum incum- 
bente, principe vero in negandi proporito perstante, certamen ortom est 
utrânqus εἷς δοοοηδαπι πὶ aJientes donturbarentär, cum finen patriarecha 
urgendi, Augustus renuendi non faceret. δὰ extremum conscius patriar- 
ohæ 20 pro ἰυδί δα pugnare, in gelum exaresit, οἱ liberioribes imperatorem 
pupugit verbis. illo οὐΐαπι quo flagrabat in τοῦ, in nimis vohementem, 


406 GEORGII PACAVMERIS 


σβευομένῳ ἔχϑος πρὸς τὴν κατὰ τοῦ πρεσβεύοντος βαρύτητα τρέ- 

Β ψαντε συνέβαινε παροξύγεσϑαι. καὶ ὃ μὲν ἐδέετο, ὁ δ᾽ ἀνέ- 
ψευεν. ὃ μὲν καὶ δραστικώτερον ἠντιβόλει, ὃ δ᾽ ἠγρίαινε. τέ- 
λος ἀλλ᾽ ἀδικεῖσθαι τὸν ἄνθρωπον ἔλεγεν, ὃ δ᾽ οὐκ ἐφρόντιζεν. 
ὡς δὲ καὶ δῆλος ἦν πράξων παραβολώτερον, ἣν μή γ᾽ ἀχούοι, 5 
ὃ δ᾽ ἀλλ᾽ οὐκ ἐδίδου τὸ παράπαν τὴν λύσιν, κἂν ὃ τι καὶ πρά- 
ξοι. καὶ εὐθὺς ζῆλος εἰσέδυ τὸν ἱερέα, καὶ ““τί δὲ φησί, 
““ χαὶ ἀπὸ τίνων ἀρχιερεῖς εἶναι ἄξιον ἢ μαγείρους καὶ στράτωρας, 
οὖς ὑποκλίνειν ἀνάγκη κἂν ὃ τι ϑέλοιτε; ταῦτά τε εἰπεῖν καὶ 

Ο ἀϑρόον τὸ τῆς πατριαρχίας σύμβολον ῥῖψαι τὴν βακτηρίαν, τὴν 10 
δ᾽ ἐπιροιζῆσαι πρὸ ποδῶν τῷ βασιλεῖ πεσοῦσαν, τὸν δ᾽ ἅμ᾽ ἀ- 
γαστάντα, ἧ ποδῶν εἶχεν, ἔξω χωρεῖν. καὶ τὸν μὲν βασιλέα ἐν 
αἰσχύνῃ ποιοῦντα τὸ πρᾶγμα ἐνεὸν ἀνίστασϑαι, ἐκεῖνον δέ, πολ- 
λῶν ἐπεχόντων καί γε τῶν ἐκ βασιλέως συχνῶν πεμπομένων χαὶ 
ὑποστρέψαι παρακαλούντων ὡς εἰς λύπην τῷ βασιλεῖ γενησομέ- 16 

Ὁ νης τῆς ἐχχωρήσεως, τὸν δὲ μηδ᾽ ὅλως ἀκοῦσαι, ἀλλὰ πεζῇ διελ- 
ϑεῖν καὶ τὴν μονὴν τῆς χώρας καταλαβεῖν, ἔργῳ δείξαντα τὴν 
τοῦ ζήλου φύσιν ὁποία, καὶ ὡς οὐ λαμβάνει πρόσωπον ἄν κατὰ 
ϑεὸν γίνηται. ἄλλοτε δὴ πάλιν (προτρέχει γὰρ καὶ τοῦτο ῥη- 
ϑῆναι) ὑπὲρ ἀνθρώπον δέησις ἦν δοκοῦντος ἔχειν τὸ δίκαιον Ὁ 








2. συνέφαινε Ῥ. 


ut putabat, eĩus patronum vertens, aſperius οἱ ἶρεο τοβροπδανῖέ, ρύοοεϑ 
aerat paene in iurgiom lis, poscente hoc, abnuenie illo, efficacins hoe de- 
precanto, contra illo excandescente. tandem contestanto proeeule ἰδῖα- 
riam homini fieri, principe nihil id 56 curare oſtendente, praesulo δ ad- 
᾿ς fortius acturum, ni audiretur, prae se ferente, principo dontia oſten- 
tante, quidquid faceret aut diceret, nibil impetraturum, no tum quiden 
patriarcha victus abacestit aut zusceptum auum deserere austinuit, aed 
aestu elatus effervescentis intus 2eli: *quid igitur ἢ" inquit, “* an censes 
uum episcopos apud vos nihilo pluris esss quam coquos δυξ atratores 
quibus omnia vobis obsequi et δὰ nutum aæerrire nececse est εἱ 
ἰδοὺ dicens pastoralem baculum, patriarchalis ineigne dignitatis, anto 
imperatoris pedes abiicit: ipse impotu exurgens velocissimo paaau 66 fo- 
ras eiicit. id videns imperator οἱ δὰ ignominiam pertiners suam repe- 
tans, solicitas aasurgit, multis digredientem tenere patriarchum οοηδοῦ- 
bus, οἱ aliis super alios ab imperntorse missis eius nomine rogantibes εἰ 
iret δὰ νοοδηΐδαι Augustum οἱ disceasrum hunc eius molectiscime fere- 
tem. illo δὰ omnis συγάυδ cursum ἰεπηϊξ, quoad in vicinum, ubi diver- 
aabatur, monasterium pedes pervenit, re ἴρβϑ oſtendene quae indoles καὶ 
ait, quamque ille, cum deum habet auctorem, reverentia quantasris etien 
praesentis peraonas non retardetur. alias rursus (nam et μας impeta 50" 
πιοὶ digrediendi capto prono lapeu procurrat oratio) alias, inquam, γι" 
aus orabat patriarcha pro homine, cui instum cenaebat ab imperatoro 
indulgeri quo egebat, δοὰ replicata zaepius nihil proficiebat oratio; οἱ 


DE MICHAELE PALAEOLOGO 1, V. 407 


ἐφ᾽ οἷς χαὶ βασιλέως δέεται. ἀλλὰ πολλάχις εἰπὼν οὐκ ἠκούσϑη, 
καὶ ὑπερήμερος ἐφαίνετο ἣ βοήϑεια. δράττεται τοίνυν ὃ πρε- 
σβεύων καιροῦ, καὶ ὃ καιρὸς ἑορτὴ ἦν τοῦ ἐν μάρτυσι περιφανοῦς ΒΕ 
Γεωργίου καὶ σύναξις ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγων ἀνὰ τὴν τῶν Ἰ]Παγγάνων 
ὁμογήν. καὶ ὃ μὲν ἱερεὺς τὴν ἀναίμακτον «ἐτέλει ϑυσίαν, ὃ δὲ 
βασιλεὺς ἱστάμενος ἐτελεῖτο. ἐπεὶ δ᾽ ἐτελεύτα ἡ τῶν δώρων ἀνα-- 
φορὰ καὶ ἔδει τὸν βασιλέα νιψάμενον προεισελϑεῖν ἐφ᾽ ᾧ τε με- 
τασχεῖν ἀντιδώρου καὶ εὐλογίαν παρὰ τοῦ λειτουργήσαντος δέξα- 
σϑαι, ἀνοίγνυνται τὰ πρόσϑεν τῶν ἀδύτων ϑύρια, ἐμφανίζεται 

10 τὴν εὐχὴν τελέσων τῷ βασιλεῖ, πρόσεισι βασιλεύς, ἐκτείνει τὰς 
χεῖρας τοῦ ϑείου ἄρτου ληψόμενος, ἐπέχει τὴν δεξιὰν ὁ ἱερεὺς τὸ 
τοῦ ἱεροῦ ἄρτου κλάσμα κατέχουσαν. καὶ οὕτω τῶν μὲν χειρῶν Ῥ 916 
ἐχτεταμένων τῷ βασιλεῖ, τῆς δὲ δεξιᾶς τῷ ἱερεῖ ἀτρεμούσης, ἧ 
γλῶσσα φέρει τὴν ἱκεσίαν καὶ τῷ λυπουμένῳ ζητεῖ τὴν λύσιν. εἶ- 

16 δὲς ἂν τότε γενναῖον παράστημα ψυχῆς, τοῦ μὲν ἱκετεύοντος δοῦ- 
γαι τὴν λύσιν, καὶ τοῦ μὲν εἰς καιρὸν ἀναρτῶντος ὡς μὴ ὄντος 
ἐκείνου καιροῦ λύσεως, τοῦ δὲ καὶ μᾶλλον ὡς ὄντος ἐξανακρά- 
ζογτος ἅμα μὲν ἁγιασμοῦ ἐκ ϑεοῦ ἅμα δὲ καὶ συμπαϑείας πρὸς Β 


15. τῶ ἱχεκεύοντος haec ἔογο exciderunt: ζητοῦντος τὸ κλάσμα, 
τοῦ δὲ, 


iam longa adeoque infinita videbatur δδορο frustra σορδίὶ δυχἱὶ mors. 
arripit igitur occasionem intercessor, quam ἃ relgione fore putavit eſſica- 
cem. festum agebatur perillustris inter martyras Georgii, οἱ conventus 
erat non modicae multitudinis apud aedem sacram monasterii Manganorum, 
inueruentum ibi zacrificium offerente patriarcha. imperator δϑογὶ adstabat. 
ubi vero perfecta oblatione donorum tempus adfuit quo ex moro lotus 
imperator δοοδάδγο debebat δὰ perceptionem panis benedicti, quem anti- 
dorum vocant, εἰ eulogiam ἃ celebrante accipere, recluduotur anteriores 
adytorum fores, et prodit qui bene precaturus imperatori iuxta morem 
erat. praesto οδί Augustus, εἰ manus porrigit sacrum sumpturus panem- 
cohibet dexteram sacerdos, qua fragmentum aacri panis tenebat. εἰ δἰς 
extenris ĩmperatoris palmis, mmanu vero patriarchas r̃gide δυβρϑηδα, Bn- 
gua eins toties antea reiectam supplicationem iteravit, οἱ homini aegre 
habentâ, τὲ ab imperatore quod optabat, contiageret precata eſt. vide- 
res hic ἃ Ὧ6 obnixam in proporito constantiam duorum inricti rigoria 
animorum. nibil enim de sententia dimotus imperatot fragmentum pete- 
hat, patriarcha viciscim veniam orabat pauperi. atque imperatori xcu- 
βρη non esse id aptum veniae isti concedendae tempus, οἱ differri ne- 
gotium poscenti, patriareha contra reponebat optime coninngi cum per- 
ceptione gratiae εχ deo indulgentaam in hominem veniae; tum ascevera- 
bat nunquam δὸ tributurum 24acrom panem, nisi quod petebatur largiretue 
imperator. finem certamen non habebat, quoad tandem intentiori βαρ! 
cations ἰπρί εἰς Auguetos υἱ εἷδὶ panis ἀδγοίῃγ, non tam δὰ usum fru- 
Aumre, αἱ aiebat, proprium quam δὰ offen-ionem apectantis populi vi- 
tandam, apud quem euistimationis lacturam aubiret, δἱ vacuus et zacri 





408 GEORGI ΡΛΑΟΒΥΜΕΗΙΘ 


ἄνθρωπον. τέλος ἀντιβολεῖ βασιλεὺς τὸ κλάσμα λαμβάνειν, οὐ 

κατὰ χρείαν μᾶλλον, ὡς ἔδειξεν, ἢ εἴγε κενὸς ἀποστρέψει τὸν 

λαὸν αἰσχυνόμενος. ὧς δ᾽ οὐκ ἐδίδου, εἰς κρῖμα λέγων λαμβά- 

γειν, εἰ μὴ λύει τῷ διακενῆς λυπουμένῳ τὴν λύπην, μεταβαλεῖν 

τε τὸν βασιλέα τὸ ἱλαρὸν εἷς ὀργήν, καὶ μηδὲν προσϑέντα τοῦ 5 
Ο ““ἀνέορτα᾽ εἰπεῖν ““ἑορτάσαμεν᾽" χωρῆσαι πρὸς τὸ παλάτιον. 

Ρ 977 25. Ἐπὶ τούτοις ὃ βασιλεὺς αἰδεσϑεὶς τὸν ἄνδρα, ὠρέ- 
γετο μὲν ἔκποϑεν αἰτίαν σχεδιασϑῆναι τοῦ. ὅπως ταπεινωϑ εἰη τὸ 
τοῦ ἀνδρὸς ἀκατάπληκτον, τῷ δέ γε τέως τοῖς περὶ αὐτὸν ἀπο- 
λογούμενος ὅπως πολλάχις ἀντιβαίνει καὶ οὐ πείϑεται μεσιτεύον- 10 
τος, τὴν συνεχῆ προσεδρείαν ἠτιᾶτο τῆς ἀπειϑείας, καὶ ὡς συνε- 
χῶς ἐνοχλούμενος ταὐτόν τι πάσχει τοῖς ἁψικόροις πολλῶν παρα- 

Β τιϑεμέγων βρωμάτων" ὀργίζεσθαι γὰρ ἐκείνους, ἢν μή τις ἀπο- 
σκευάζηται τὰ τεθέντα, καὶ αὐτὸν πολλῶν καϑ'᾽ ἑκάστην ἐπαν- 
τλουμένων τῶν ὑποϑέσεων, καὶ ταῦτ᾽ οὐκ ἐκ μηνυμάτων ἀλλ᾽ αὖ- 15 
τοπροσώπως, ὅπότε καὶ ἢ ἀντιλογία καιρὸν ἔχει πρὸς ἕχαστον, 
διὰ τὸ ἀξίωμα ἀγανακτεῖν καὶ δυσκολαίνειν πρὸς τὴν κατάνευσιν, 

Ο πολλῶν ἐπεισρεόντων ἄλλοθεν ἄλλων καὶ μεθϑελκόντων ἑχάστον 
πρὸς ἑαυτὸ τὸν νοῦν τὸν βασίλειον. καὶ τὸν μαϑεῖν καὶ ζητῆσαι 


19. τὸν μαϑ.] τὸ μαϑ. P. 


expers ferculi ab ara reverteretur. verum ex adverso patriareha magis 
timendam cavendamque atudiosios indicans dei offensionem, **aceiperes in 
iudicium, Auguste,“ inquit, * hunc zacrum cidum, quoad certum fixum- 
que tibi erit homini ininste vexato solatium negare.“ tume vero caperata 
fronte imperator, et priori placiditate vultus in manifeata irae indicis 
muotata, cum aurgens dixisset ergo ſestum infestam egimus,“ nullo 
praeterea verbo addito in palatium recessit. 

His experimentis veritus imperator tam acrem in urgendo τὶ“ 
ruom, cupiebat alicunde aliquam expediri rationem commodam intrepidae 
eius οἵ inflexibilis retundendae veheinentiae. de qua cum apud 8009 [Ἀ- 
miliares sese purgans ageret, accusare contumacis pertinaciae aolebat ir- 
revocabilem illam patriarchse perseverantiam ἐπ usque εἰ veque inatonde 
διὰ impetrandum id quod iterum, εἰ snepius petitum, idoneis causis 56 
gatum fuisset. addebat fatigatum 20 molestis hisee obtrusionibus petitio- 
num frequenter reiectarum, idem pati quod nauseantes solent ingestis c- 
bis magna eopia, quibus iram commovet importunitas reponere non des- 
atentium fastiditam cramben. multa quotâdie aibi negotia εἶπα generis in- 
geri, asciduitate insatiabili, neque id per literas aut nontios, ved coran 
ab ipso δἀδίδηίθ per seque agente patriarcha; unde fieret οἱ quoties 
quod concedi non expediret peteretar, grave aibi εἴ permoleſstum eset 
renuere propter verecundiam viri tantae auctoritatis praesentis incossac 
ἃ per se incommodum intolerabilius reddi concursu οἵ gravitate — 
lium curarum et occupationom, undecunque ingruentium ac videlicet 56- 
cesaario attentione varia mentem principis in diveraa trahentium. bis αἱ 
modum adhiberet, conatâtnit οογίδπι praeacribendam patcuarchue congre- 





DE MICHAFLE PALAEOLOGO [1 V. 409 


xaioöb ἐντυχίας ἴδιον, μιᾶς ἡμέρας εἷς τοῦτο τῶν ἑπτὰ ἐκλεγεί- 
σῆς. καὶ ἐκλεγῆναι τὴν τρίτην, ὡς εἶναι μόνην ταύτην τῆς ἐβ- 
ῥομάδος ἁπάσης καιρὸν ἐντυχίας ὑπὲρ ἀνθρώπων τοῦ πατριάρ- 
χου πρὸς βασιλέα, ταχϑῆναί τε καὶ γραμματιχὸν ἴδιον τὸν 8 ᾿:- 
ὀφιλῖνον Πιχαὴλ ἐφ᾽ ᾧ τὰς λύσεις τῶν ἀναφορῶν ἀναδεχόμενον Ὁ 
γράφειν. οὕτως ἦν ἡ τρίτη ἀφωρισμένη ϑεῷ ἐλέους καὶ παρα- 
χλήσεως. ὡς ἂν δὲ μὴ ἀφαιροῖτο ἡ ἡμέρα τοῦ προνομίου, ἀσχο- 
ληϑέντος ἐπ᾿ ἄλλοις κατ᾿ ἀνάγκην τοῦ ἄνακτος, τόπος ἀναπαύ.-- 
σίως τοῖς περὶ τὸν πατριάρχην ἡ τῆς χώρας ἐτάχϑη μονή, εἰς ᾿ 
toq καὶ ὑποστρέφων ἐνίοτε, ἤν τι πρωΐαϑεν μὴ ἀνύσειεν ἐξ ἀναγ- Ἑ 
χαίας ἀσχολίας ἐπεισπεσούσης τῷ βασιλεῖ, ἡ δείλη ὀψία μέχρι 
καὶ ἐς ὀψὲ τῶν νυκτῶν ἀνεπλήρου τὸ ἐλλειῳϑέν. καὶ πολλῶν κα- 
λῶν ἐκ τῆς περὶ ταῦτα τοῦ πατριάρχου σπουδῆς ἀπώναντο ἄν-- 
ϑρωποι.. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐς τοσοῦτον, ἃ δὴ καὶ χαϑ᾽ εἱρμὸν 
16 προσλαβὼν ὃ λόγος ὑπέμνησεν. 

206. Ὁ μώῶντοι γε βασιλεὺς πρέσβεις εὐτρεπίσας ἀποστέλ- Ῥ 978 
λει πρὸς πάπαν, ἅμα μὲν δηλώσοντας τὸν τῆς πράξεως ἐπιτε- 
λισμόν, ἅμα δὲ καὶ τὰ κατὰ τὸν Κάρουλον μαϑησείοντας, εἰ 
χαϑυφῆχε τῆς ὁρμῆς ἐκείγης καὶ πρὸς τὸ ταπεινότερον ὑπεκλίϑη. 


9. τοῖς] τῆς P. 


Εἶθ diem, unam 6 septem orbem hebdomadariom conflantibus, extra 
quam ἃ» audiendo patrisreha, patrocinio reorum aut egentium fungente, 
vacatio principi certa constaret. idones δὰ id vies feria tertia patriar- 
chae adiniarioni tales causas acturi adeignata proge est; ordinatusque 
notarius in id officii proprius Xiphilinus Michasi, qui εἰ caesas tali au- 
dientia relatas et reſßponaa imperatoris ad singulas in commentarium re- 
ferret. οἷς deo εἰ solatiis affſictorum consecrata dies hebdomadis tertia 
eſst. ne vero interverti talis in id temporis uauram, aupervenients forte 
principi alio necessario negotio, unquam contingeret, diversorium in eam 
diem patriarchae provisem est in monasterio vicinias; ἴῃ quod is subinde 
recedens, δὲ qua inevitabili arocatione imperatoris averteretur attento, 
mineret ὁ propinquo in occanonem reaumendae opportune tractationis, 
Δ ut quod mane perfici non potuisset ahsolveretur vesperi, excorrento 
noamunquam ἴῃ aliquot commissae iam noctis horas οἵ antistitis diligentia 
εἴ patientia imperatoris. non facile dixerim quam multa commoda ex hoc 
tam attiduo benevoloque' patriarchas studio in homines δοίδίϊο egentes 
Ἰεὐαπόδτο contiĩgerit. βεὰ de his hactenus, quas νϑτίϊβ tranaacta tempo- 
* unam in seriem, ordinis et memoriae compendio, oratio noſtra com- 
eaa est. 

26. Gacternm Imperator expeditos instractoeque legetos mittit δὰ 
papam, δἰ μια! significaturos etratum iam negotium οἵ executioni con- 
venta mandata, rimul clam sciscitaturos quid rorum moluretur Carolus, 
et ecquid aahuc deminisaet animum, fero illo quo in Graecos anten inci- 


410 GEORGMI PACEXMERIS 


οἱ δὲ παραγενόμενοι τὰ μὲν τῆς εἰρήνης δηλώσαντες ἀπεδέχϑη- 
σαν, καταλαμβάνουσι δ᾽ ἐκεῖσε τὸν Κάρουλον ϑυμοῦ πνέοντα 

Β καὶ λιπαρῶς τῷ πάπᾳ προσκείμενον καὶ προσλιπαροῦντα ἐφεῖναι 
τούτῳ τὴν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐπέλευσιν. ἑώρων οὖν ἐκεῖνον ὁσημέραι 
τῶν ποδῶν τοῦ πάπα προκυλινδούμενον, καὶ ἐς τοσοῦτον ταῖς 9 
μανίαις συνισχημένον ὧστε καὶ τὸ ἀνὰ χεῖρας σκῆπτρον, ὃ σύνη- 
ϑες κρατεῖν τοῖς τῶν Ἰταλῶν μεγιστᾶσιν, ὀδοῦσιν ἐχ μανίας κα- 

Ο ταφαγεῖν, ἐπειδὴ λιτανείων καὶ τὴν πρὸς ἀπαρτισμὸν ἔξοδον 
προβαλλόμενος καὶ προτείνων τὰ αὐτοῦ δίκαια οὐδ᾽ ὅλως τὸν πά- 
παν ἔπειϑεν ἀπολύειν, ἀλλ᾽ ἦν παρὰ κωφῷ λέγων. ἀντεπῆγε!ῦ 
γὰρ καὶ ὃ πάπας τὰ ὑπὲρ τῶν Γραικῶν δίκαια, ὡς ἐκείνων οὖσα 
ἡ μεγαλόπολις ἐκείνοις πάλιν καὶ προσεγένετο, καὶ ὅτι νόμος ὦ- 
ϑοώποις ταῦτα, καὶ δῶρα πολέμου καὶ πόλεις καὶ χρήματα, τὸ 
δὲ μεῖζον τῆς ἐκκλησίας υἱοὶ καὶ Χριστιανοί. Χριστιανοῖς δὲ 

D κατὰ Χριστιανῶν ἐφεῖναι, μὴ καὶ εἰς παροργισμὸν τοῦ ϑείου 1 
πράττοιμεν. 

97. Οὕτως ἀναχαιτιζομένου τοῦ Καροίλον, ὃ βασιλεὶς 
τῶν ἐξ ἐχείνου φροντίδων ἀπολυϑεὶς ἐπεβάλλετο τοῖς ἐγγὺς χρα- 
ταμότερον. καὶ Ἰκάριον προσχωρήσαντα δέχεται, ἄνδρα πολλὴν 
μὲν τὴν ἐς μάχας πεῖραν ἔχοντα, τατάρχοντα δὲ καὶ νήσου με- 

Ρ 279 γίστης, ἣν Ἀνεμοπύλας ἔϑος τοῖς ἐκεῖ λέγειν, συμβάματι δὲ τύ- 


tabatur impetu remisso. legati δρρυϊεὶ nuntiarunt consammatam puaces, 
et excepti perbenevole sunt. invenerunt autem ibi Carolum minas upr 
rantem, et omni contentions precum incumbentem δὰ exorandun 
ut aibi permiĩtteret expeditionem in urbem Conctantinopolim. videbast 
igitur quotidie δἀνοϊνεπίειη 80 papae pedibus, et eo aubinde fororis 10" 
quietisaimi prorumpentem, ut quod manibus more Italᷣcorum priocipan 
qeatabat aceptrum, commorderet rabioas admotis dentibus, indigunaus οὶ 
negari, quam iustantissime petebat, ſacultatem exequendi quod coustitu- 
rat, paratum zcilicet exercitum adversus imperatorem educendi 3 iuribu 
δὰ id ἐγαδίγα commemoratis auis, haud porsuaso υἱ id bellom approberet 
et surdo δὰ preces omnes tales persistente papa. qui vicistim allege 
Carolo Graecorum iura, placide admonens poſsaessam ab illis ἀσάπει Co- 
atantinopolim, iterum δὰ antiquos dominos fortuna revolutam. 688 οϑϑ 
rerum homanarum vices: εἰ urbes οἱ opes demum caeteras praemis οἷ 
belli. eique legi acquiescendum, praezertim cum Graeci quoquo eck- 
aiae filii Christianique essent: “neque,“ aiebat, “" poasumus 
cum Christianis committero, ne iram in nos ἀεὶ provocemus.“ 
Sic repreaso impetu Caroli, imperator iſsta cura levatos εὖ ΔΆ» 
mosnius incubuit in res auas quam optime constituendas ex proesenti ὑ48, 
quando δὰ δ confougientem benigno Icarium excipit, virum muolta p 
liorum experientia mllutarem scientilam adeptum. princeps ἰδ fuerat ia- 
lae maximae, quam qui illic degunt Anemopylas, μος οδί ventorum por 





DE ΜΙΟΗΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. V. 411 


χῆς ἰχεῖϑεν φυγόντα. τὴν γοῦν νῆσον προσκυροῖ βασιλεῖ, καὶ 
᾿ αὐτὸς τοῖς τοῦ βασιλέως οἰχείοις ἐγγράφεται. βασιλεὺς δ᾽ ἀπο- 
᾿ βαλὼν μὲν πρὸ ὀλίγου σεβαστοκράτορα, ἀποβαλὼν δὲ καὶ δεσπό- 
, τῆν, τοὺς αὐταδέλφους, ἔτι δὲ πρὸ τοΐίτων καὶ ἄλλον σεβαστο-- 
βχράτορα καὶ Καίσαρα καὶ πρωτοβεστιάριον καὶ μέγαν δούκαν καὶ 
ἁπλῶς τοὺς ἐν τοῖς μεγίστοις ἀξιώμασιν, ἄλλους ἀνάγκην εἶχεν 
ἱστάναι. χαὶ δὴ τοῦτον μὲν τὸν Ἰκάριον καὶ ἔτε ἐν ἰδεώταις εἶχε, 


χαὶ ἅμα δυνάμεσι πεζικαῖς ἐμβιβάσας ναυσὶν ἐκεῖνον ἐπ᾽ Εὐρίπου Β 


πέμπει τῷ μεγάλῳ κυρίῳ Ἰωάννῃ συμμίξοντα. καὶ δὴ ἐπεὶ στρα- 
Ἰοτὸς τῶν νεῶν ἀπέβαινε περί που τοὺς Σωρεούς, ὃ Ἰωάννης πυ- 
ϑύμενος τὴν ἐκείνων ἀπόβασιν, καί γ᾽ ὡς εἶχε ποδαλγὸς ὧν τῆς 
πρὸς ἐκείνους οὐκ ἀπέσχετο μάχης, ἀλλ᾽ αὐτόϑεν συνταξάμενος 
καὶ τὸ Aurivixov εὐτρεπίσας εὐθὺ τῶν ἀκουσϑέντων ἤϊε. καὶ 
μάχην χρατερὰν συμμίξας ἀκοντισϑεὶς πέπτει" τὸ γὰρ τῶν ποδῶν 
ἰδάλγημα οὐ παρεῖχε στερρῶς ἀντιβαίνειν ταῖς ἐφ᾽ ἑκάτερα τῆς 
ἐφεστρίδος κλίμαξιν, ἀλλ᾽ ὥμ᾽ ἠκοντίζετο καὶ παρευϑὺς ἔπιπτε 
χαὶ ἡλίσκετο. καὶ σὺν αὐτῷ ἄλλοι τε πολλοὶ συμποδίζονται, καὶ 
δὴ καὶ ὁ τοῦ Ἰκαρίου αὐτάδελφος. ἐν τούτῳ δὲ καὶ στρατὸς 
ἀπὸ ξηρᾶς εἰσβάλλει, οὺς ἦγεν ὃ μέγας σερατοπεδάρχης Συνα- 


ϑο ηνὸς Ἰωάννης καὶ ὃ μέγας κονοσταῦλος ὃ Καβαλλάριος ἸΠιχαήλ. 
14, ἀκοντιασθεὶς Ῥ. 


tas, vocare consneverunt. inde autem οὐδ οὐ conversiones quadam δου 
ad imperatorem fugere compulsus ins in eam inenlam zuum οἱ cescit, ipee 
in domecticorum Iugusti censum adscriptus. imperator autem aminso 
panlo ante sebastocratore, amisso item despota fratribus auis, οἱ ante hos 
nmorte pariter sublatis alio sebastocratore, praeterea Caesare, tum pro- 
tovestiario ac magno duce, εἴ ut verbo complectar uno, plerisque illo- 
rum qui dignitatum maximarum titulos gerebant, cum deberet aufficore 
alios in eorum loca, hune quidem Icarium adhuc in privatorum urdine 
tenuit: caeterum eumdem cum pedestribus copiis imporitum navibus in 
Ruripum τες, cum magno domino Ioanne dĩmicaturuim. expositis hisce 
in terram copiis εὖ usque circa Soreos progressis, audito earum exceneu 
Ioannes, etsi aeger podagra, praelium non detrectavit, δοὰ aubito instru- 
ctam Latinorum aciem eo recta ducens ubi versari hostes audierat, acri 
commissa pugna telo ictus concidit. pedum enim dolor haud passos eum 
librare 20 firmiter in equo et zealis equestribus utrinque pendentibus ro- 
buste incisters, vim ademit sustinendĩ 66 ροδὲ ictum, effecitquo ut primo 
statim telà quo percussus ἐδ impulsu aella excustus corruerit captusquo 
aubito fuerit, et cum eo alũ multi casu eodem implcati, quippe necea 
aaria cu—bveniendi duci laboranti cura ἃ fuga maturanda prohbibiti, com- 
prehensi pariter in cusſtodism sint datâ. in his ſuit ipsius Icarũ ſrater. 
interim οἱ exercitus ἃ terra irrupit, quem ductabat magnus stratopedarcha 
Synadenus Ioannes δὲ magnus conostaulus Caballarius Michaẽl. hi cum 


σ 





412 GEORGI PACHVMERIS 


καὶ δὴ ὁρμήσαντες ἐπὶ Φάρσαλα φρούριον, ὃ Φϑίαν ὃ παλαιὸς 
D ἔχει λόγος, ἐφ᾽ ᾧ σιταρκχοῖεν τοὺς ἐν τῷ φρουρίῳ, προσπίπτουσι 
τῷ ἐκ νοϑείας Ἰωάννῃ, ὃς δὴ καὶ σφίσι συρράξας πόλεμον γειν- 
γαῖον καὶ ἀνδρικὸν αἱρεῖ μὲν καὶ τὸν Συναδηνὸν καὶ μέγαν στρα- 
τοπεδάρχην, τὸν μέντοι γε μέγαν κονοσταῦλον ὃ ὕπ᾽ ἐκείνῳ λαὺς 5 
Ἰταλὸς διώχων καταλαβεῖν οὐκ ἴσχυσεν, ἀλλ᾽ ὅλαις ἡνίαις ἐκεῖ- 
γος ἐνδοὺς εἷς φυγὴν ἤλαυνε, καὶ τοὺς μὲν διώχοντας πολὺ προ- 
ϑέων ἐξήλυξε, τὸ δέ γε μοιρίδιον ἀλύξαι οὐκ ἦν ἐχείνῳ, χἂν 
Ε πάντ᾽ ἔπραττεν... ἀτακτότερον γὰρ ἐλαύνων τὸν ἵππον, τοὶς 
ὄπισϑεν οἱόμενος φϑάνειν καὶ πρὸς ἐκείνοις μόνοις ἔχων τὸν νοῦν [0 
ὅπως ἐκφύγοι, προσπταίει δένδρῳ μεϑ᾽ ὅλης τῆς τοῦ ἵππου φο- 
οᾶς, καὶ κατὰ. στῆϑος συνϑλᾶται. μόλις δέ τινὲς τὸν ἵππον 
στήσαντες (οὐ γὰρ ἦν ἐχείνῳ μέλον τοῦ ἵππου, ἀλλά γε τῆς 
πληγῆς τε καὶ τοῦ ϑανάτου) ἡμιϑνῆτα καταβιβάζουσι, καὶ ὡς 
εἶχον πρὸς Θεσσαλονίκην ἀπαγαγόντες ἐκεῖ ϑάπτουσι τελευτή 1 
Ῥ 980 σαντα. τοῖς δὲ περὶ τὸν Ἰωάννην ἀνέδην ἦν κτείνειν τὸν προστυ- 
χόντα καὶ πολέμου γέρα σκυλεύειν. ἔγνωσαν δὲ καὶ τότε Ῥυ- 
μαῖοι λειφϑέντες μάχῃ τοῦ Ἰωάννου" οὐ γὰρ ἐξ ἐμφανοῦς ὥρμα 
παραταξάμενος, ἀλλ᾽ ἐκ λόχου προσβαλών, οἷος ἐκεῖνος τὰ τοι- 
αὔτα, κατέπληξε ϑεαϑείς, καὶ λαὸν ἔκκριτον καὶ ἐπιειχῶς μα- ὃ 


4, μὲν] δὲ Ρ. 


Pharaala tenderent (arx δα εἰ, cui nomen antiquem Phthie ἔπ.) avino 
commeatum importandi praesidio, incidunt in Ioonnem nothum, qui au- 
tim eos acri praelio adortus non minus fortiter quam ſeliciter rem geit 
eaptis cum aliis plurimis, tum ἧροο Synadeno magno atratopedarcæ. 
magnum conostaulum Itali milites Ionnnis diu persecuui assequĩ noquirere. 
ille quippe totis habenis effusus in fugam longum insequentibus praece 
perat spatium, ut iam periculo deſancius videretur. ed fatalem horas 
ne icta quidem contentione conatuque sommo frustrari aut differre inſelu 
potuit: dum enim incautius equum impellit secarus anteriorum, 8 terg 
aolum ingruere periculum existimans eoque aolicite respectans, in obriam 
arborem toto equi currentis impetu ἱπιρδοίῃβ diruptò pectore οὐρα, 
equo libero abennto: neque enim equiti, diro casu οἱ letalĩ volnere «ἴδε. 
εἷο, vacabat de equo cogitare. hunc tamen aegre δαυϊ moratiâ, δ 
necem εἰ Synadenum impositum Thescalonicam cum deportassent, ΟΣ ibi 
mortnum sepelierunt. Ioannes interim cuin auis multa impune facta 
atrorum caedo, apolia plurima pretiosamque praedam victoriae praen 
tulerunt. δος altero iam δυθηίῃ Romanos tristis experientĩs docuit 485 
δὶ quantus bello esset Ioannes hie nothus, vir omnium calhdi δὲ 
insidias struendas, tom ubi ex iis in plures com paucis ἐγαιιρεζεῖ, ἸΨ" 
perterriti dux animi roborisque perrupturi quidvis oppositus. εη9 ἢ 
nune quoque non palam occurrens ex δάνοιϑο, aod εχ latihulis improi- 
irrueni, inopinatiaima illa specie copias alioqui bonas εἰ aatis 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. V. 413 


χῶν ἔμπειρον τῷ παρ᾽ ἐλπίδα πταίσματι ἀνδρικῶς καταγωνιδά- 
μένος δόξαν εὐχλείας ἀπαφέρεται τῆς μεγίστης. τὸ δέ γε ναυτι- 
xör χαὶ ὅσον ἐν αὐταῖς ναυσὶν ἦν ἀζήμιοι διατηρηϑέντες, ἢ μᾶλ- Β 
λον καὶ γέρα μάχης ἐπενεγκάμενοε τοὺς περὶ τὸν μέγαν κύριον 
5]ωάννην, εὐθύμῳ καρδίᾳ πρὸς τὸν κρατοῦντα γίνονται. καὶ οἱ 
μὲν ἀμφὶ τὸν μέγαν κύριον ὑπὸ δεσμοῖς φρουρᾷ δίδονται, τιμᾶ- 
ται δὲ ὃ Ἰκάριος ἀντίποινα τῶν ἀγώνων τῷ τοῦ μεγάλου κονο-- 
σταύλου ἀξιώματι. ὃ μέντοι γε τῶν Θηβῶν λαὸς τὸν ἀδελφὸν 
Ἰωάννου Γουλέελμον μέγων κύριον ἀντικαϑιστᾶσιν. ἐκεῖνον Ο 

0 ᾽ ἀγήλας ὃ βασιλεὺς καὶ δοχιμάσας λαμβάνειν γαμβρὸν ὑφ᾽ ὅὃρ- 
τοις ἀσφαλέσιν ἀπέλυε. μετέωροι δ᾽ ἦσαν οἱ γάμοι καϑ᾽ ὑπο- 
σχέσεις καὶ μόνας. ἀλλ᾽ ἐχεῖνος ἅμ᾽ ἐπιβὰς τῆς πατρίδος, νόσῳ 
περιπεσὼν τελευτᾷ, διαδέχεται δὲ ὃ ἀδελφὸς ἐκείνου Γουλέελ.-- 
uoc, ὃν καὶ γαμβρὸν Ἰωάννου ὃ λόγος παρίστα, ὁλοτελῶς τὴν 

ὁτοῦ τεϑνηχότος χυριότητα. καὶ ἦν πρὸς Ρωμαίους ἀντιφερόμε- Ὁ 
γος, εἰ χαὶ κατ᾽ ἔτος ὃ στόλος ἐκεῖσε προσβάλλων ἐχάκου τἀκεί- 
rov καὶ οὐδὲν εἶα ἀνύειν, περιζωσαμένου τὴν τοῦ μεγάλου δου- 
χὸς ἀξίαν τοῦ Ἰκαρίου καὶ τὸν στόλον ἄγοντος. 


28. Τοῦ Ἰωσὴφ δὲ καϑημένου ἐν τῇ κατὰ τὸν “ἀνάπλουν Εὶ 
Ὀμονῇ, νόσος ἐπεισπίπτει τῷ Ἰωάννῃ πατριαρχοῦντε δεινή" ἦν 
δ᾽ αὐτὸς ὃ Βέκκος ὃ καὶ πρότερον χαρτοφύλαξ. καὶ δὴ πολλὰ 


tas primo perculit, mox ἱπιρτεβδίοπθ vehementĩ disiecit δέγανϊίαθο, gloriam 
mo nomini maximam tali facinore adeptus. δὲ navalüs exercitus universus 
incolumis, quippe incruenta victoria potitus, insuper spoliis dives, Ioan- 
ΠΟ com Β616 bello captum ducens, gaudio οὐ gratulatione ingenti δὰ im- 
peratorem rediit. αἱ Ioannes quidem cum sociis vincti custodiae tradun- 
tur: Icario voro merces operse bello feliciter navatae repraesentata est 
nagni conostauli attributa dignitate. sub haec populus Thebarum fratrem 
loannis Gulielmum magnum dominum pro eo conetitnit. verum Ioannem 
ipaum imperator honorifice tractatum, propris ei filia in coniugem pro- 
558, post firmatum iureiurando foedus liberum dĩmisit, nutante adhuc 
uiogũ ὁρ6., quippe non ultra pacta, et onaan progreati. caeterum 

finatus sponsus simul patriam attigit, morbo correptus obĩit, δασοεδβο- 
rem principatús in soliduin universi relinquens Gulielmum fratrem, quem 
auperius diximus IJoannis nothi filiam duxisse, quique ideo aoceri partibus 
addietus infensus Romanis mansit: quare clasais in eius terram quotannis 
imecta eam vaſtabat, damnis afficiens ingentibus; nee Gulielmo spatium 
propere quidquam agendi ac ne respirandi quidem dabat hostis οἱ oppo- 
itus impiger Icarius, magni iam ducis poteſstate classem doctans. 


28. Diversante porro, ot dictum est, Iosepho in monasterio δὰ 
naplum aito, morbo corripitur gravi Ioannes patriarcha, Voccus nimi- 
rum, idem qui chartophylax prius ſuerat. por eum languorem cum muolta 





414 ΘΕΟΒΟΙΙ ΡΑΟΒΥΜΈΒΙΒ 


παϑὼν καὶ ῥαΐσας, τοῖς ἰατροῖς δόξαν ἐν σχολῆς τόπῳ μετατε- 
ϑέντα τὸν ἀρρωστοῦντα κατ᾿ ἰδίαν ϑεραπεύεσϑαι, μὴ καὶ ἢ 
ἀσχολία τριβὴν ἐμποιῇ τῇ νόσῳ, ἐπεὶ καὶ ῥαΐσας πρὸς τῷ καὶ 
Ρ 481 πόμα καϑαρτικὸν προσφέρεσϑαι ἦν, ὃ τῆς “αύρας πρὸς ταῦτα 
τόπος ἐκρίνετο χρήσιμος. καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς διὰ ταῦτα μετα-ὁ 
ϑεῖναι τὸν Ἰωσὴφ ἐβούλετο, ὡς οὐκ εὐπρεπὲς ἄλλως ὃν ἐν μιᾷ 
μονῇ διατρίβειν τόν τε ἀργὸν ἐκ πατριαρχίας καὶ τὸν ἤδη πατριαρ- 
χεύοντα. ἀλλ᾽ ὃ Ἰωάννης ἅμα μὲν εἰδὼς τὸ τοῦ Ἰωσὴφ ἱλαρόν, 
καὶ ὡς αὐτοῦ σχεδὸν ψηφισαμένου ἐκεῖνος τὰ πηδάλια τῆς ἐχχλη- 
σίας ἐλάμβανε (καὶ γὰρ τὴν ἀπ᾿ ἐκείνου βουλὴν ϑέλων ὃ χρατῶν! 
Β λαμβάνειν περὶ προσώπου διεπυνθάνετο, κἀχεῖνος τοῦτον παρὰ 
τοὺς πολλοὺς ἐξελέγετο ὡς ἄλλως λόγιον καὶ ἐπὶ τοῖς πράγμασι 
τρίβωνα), ἅμα μὲν οὖν διὰ ταῦτα, ἅμα δὲ καὶ τῷ τῆς σφετέ. 
ρας γνώμης πιστεύων εἰρηνικῷ, διεκώλυσε μὲν τὸν Ἰωσὴφ μεῖα- 
τίϑεσθαι, οὕτω δ᾽ ὄντος ἐκεῖσε καὶ αὐτὸς τῇ μονῇ ἐνδημεῖ, ταὶ 
ἦν τὸ ἀπὸ τοῦδε καὶ προσαποστέλλων πρὸς Ἰωσήφ, καὶ τὰς ἀπ᾿ 
ἐκείνου ἀποχρίσεις φιλοφρόνως καὶ μετὰ προσηνείας πάσης δεχύ- 
μενος. ἦν γὰρ ὃ ἀνὴρ ἐκεῖνος εἰρηνικός τε καὶ ἱλαρός, καὶ το- 
C σοῦτον τῇ τῆς ἐκκλησίας πράξει ἀπήχϑετο ὥστε μηδ᾽ αἰσχύνει 


1. μεταθϑέντα Ῥ. 


vel ἃ malo ipso vel ἃ remediis passus meliuscule liam habere videretar. 
medicis visum transferriĩ aegrum oportere in seductum ἃ turba negetio 
rum locum, ubi curari per otium posset, nulla interpellante molecti: 
quotidianarum occupationum. decreverant autem in iata eĩ quiete ργορὶ- 
nare purgantia quaedam pharmaca, morbi videlicet reliquias δὲ norio- 
humores eins causas funditus exhaustura. seceſsus porro δὰ ean res 
aptissimus Laura putabatur eadem illa ubi degebat qui patrĩarcha ſuerat 
Iosſephus, quem ideo imperator alibi collocare statuerat, haud conszeabta- 
neum exisſtimans eodem hospitari domicilio decesrorem successorexqæe 
patriarchatus. verum Ioannes δία! compertam habens comem hilaren- 
48 Iosephi indolem, aimul conscius ipao tantum non clare palamque ἐ6!΄ 
ragante sese nuper δά ecclesiae fuisse gubernacula promotum (etenin 
Iosephi sententiam de zuccessore volens imperator explorare, consuluerat 
eum de βοΙβοηα quam οἱ muneri aptam iudicaret; εἰ Iosephus Veccan 
prae multis δὰ id elegerat ut οἵ alioqui disertum δὸ doctum, prietete⸗ 
negotiorum administratione tritum, denique praeter caetera, quod εἰν 
tranquillo οἱ studioso pacis ingenio confideret) haec, inquam, Ioannes re- 
putans obstitit quo winus inde Iosephus amoveretur. illo igitur ibides 
permanente, eodem et ipse divertit, missitans subinde oſficiosas δά εὐ 
aalutationes, δὲ mutoas ab ipso comitatis humanisaimas aignificationes τὲς 
cipiens. erat enim Iosephus adeo pacificae placidaeque naturae, ut e 
quod hactenus ecclesia egerat δὰ pacem oblatam disturbandam offendere 
tur, π6ὸ veritus fuistet fateri 2bepius 320, nisi praeoccupatus iĩnramenti: 
80 palam editi religione fuiset, δὰ omnia fuiſsse δδϑεησΌσιι : nec ε015 


DE ΜΙΟΗΛΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. V. 415 


σϑαι πολλάχις ὁμολογεῖν τὸν ὅρκον γενέσϑαε κωλύμην τοῦ καὶ 
αὐτὸν ἐν τούτοις εἶναε, ἐπεὶ πλέον οὐκ ἦν γενέσϑαι τῶν πρα-- 
χϑέντων, ὡς ὑπελάμβανεν. ἐν τούτοις διάγων ὃ Ἰωάννης πολλὰ 
μὲν γραμμάτια εἷς χεῖρας εἶχε λαμβάνων, ἃ δὴ καὶ οἷ σχιζόμενοι 
δἐξετίϑουν, δεικνύντες τὴν πρᾶξιν ὡς σφαλερὰν καὶ ϑεοῦ πόρρῳ 
βάλλουσαν, ἅμα δὲ καὶ τοὺς Ἰταλοὺς ἐνόχους αἱρέσεσιν οὐ συνε- 
σχιασμέναις ἄλλως καὶ ἀμφιβόλοις ἀλλ᾽ ἐμφανέσε τε καὶ λαμ- 
πραῖς. εἶχον δὲ χαὶ ἀπὸ γραφῶν ὡς δῆϑεν τὰς ὑποδείξεις, ἃς 
χαὶ κατεστρώννυον συνεχέστερον, κἄν πού τι καὶ ἁγίοις ἐρρήϑη 
Ι0ϑεληματικόν, εἴποι τις, καὶ τὸ κατὰ σφᾶς παριστὰν ἰδίως, ὡς 
περὶ εἰρήνης οἷον ὡς εἰρηνευτέον μὲν ὅπου μὴ ϑεὸν ζημιούμεϑα, 

. καὶ πολεμητέον αὖϑις ὅπου ζημιοῦσϑαι ϑεὸν κινδυνεύομεν, ταῦτ᾽ 
ἐχεῖνοε πρὸς τὸ καϑολικώτερον μεταφέροντες, χαὶ ἄλλα πλεῖστα 
τοιαῦτα παρενείροντες ταῖς σφῶν συγγραφαῖς, παρίστων τὴν 
ἰὁπρᾶξιν ὡς σφαλεράν. ἦν δὲ τὸ ἑπόμενον ἐξ ἀνάγχης γράφειν 
κἀκεῖνον καὶ ἀπολογεῖσϑαι ἐφ᾽ ἑχάστῳ τῶν λεγομένων. ἀλλ᾽ εἰ- 
δὼς αἱρόμενα σκάνδαλα ὡς λόγων λόγοις μαχομένων, ἐξ ὧν οὐχ 
ἔστι διαδιδράσκειν ἢ οὖσαν ἢ δοκοῦσαν κατηγορίαν ἐπὶ παρα-- 


iam auspicabatur quod antea timuerat, rem ulterius processaram quam 
quo esaet hactenus promota. eo igitur hospitio Ionnnes utens, multos in 
manns συμπρσὶς legitque libellos ab üs compositos ψιὶ peraeverabant in 
achismate; quorum erat a2copos ostendere auspectum hoc totum pacis ne- 
gotium 6686, longeque ἃ deo ae vera religiono nos abducens; praeterea 
ltales hacreseon tenerĩ reos, earumque non occultarum aut ullo modo 
dubiarum, aed eridentium et meridiana claritate compertarum. talium 
aaertorum documenta 86 habere scilicet aiebant manifesta planequo con- 
rincentia teatimonia acriptorum authenticorum, 4086 αἱ ambitĩose con- 
texentes proferebant. ac si quod sanctorum assertum in contrarium op- 
poneretur, primum excipiebant arbitrarium, ut quis dixerit, id eass, hoc 
est pro aola voluntate paci atudentium δὰ concordiae oblatae comproba- 
tionem δοοοιππιούατί. deinde concedebant faciendam sane pacem, sed 
tune tantuam, quando non æxigeretur consensus in id quo deum offendi 
conttaret: neque enim dei iactura bene tranquillitatem emĩ; δϑ( 5609 
molto ese decertare, ubi πὸ 8 deo veraque religione excidamus prae- 
δεῖ periculum ait. talia illi in maxime caiholicam conformantes speciem 
scridebant disserebantqus, multa in eam sententiam accuratis lucubratio- 
nidus plaoaibilter congerentes, quibus appareret anceps ἐδίυὰ totum ac 
periculi plenum viderĩ debere negotium. ea ille legens, aecestitatem 
cabire videbatur manifestam acriptis ita contrarĩis refellendi responden- 

que aingillatim δὰ aingula. sed idem providens ex isto aientium εἴ ne- 
gantium conflictu scrĩptorum eruptura scandala, raris lectoribus ea luco 
anini vigentibus, ut blandientem utrinque ἴῃ commissis invicem argumen- 
tis altercantium verisimilitudinis speciem 22no ĩudicio discernerent, nec fa- 
le erĩptori quamvis cauto fore cam in tali tractando argumento mode- 
rationem tenere, ut zatis a2ese 2ubtraheret pleroruique reprehencionibos, 





416 σΕΟΒΟΙ ΡΑΓΒΥΜΕΒΙΘ 


βάσει τῶν μειζόνων τὸν γράφοντα, ἔμενεν ἠρεμῶν. καί γε τῷ 
ἘΞιφιλίνῳ, ἀνδρὶ γεραρῷ καὶ μεγάλῳ οἰχονόμῳ τῆς ἐκκλησίας 
Ρ 489 ὄντι, καϑυπισχνεῖτο μὴ ἂν καὶ γράψαι ποτὲ εἰς ἀντίέρρησιν δῆ- 
ϑεν, τ“μὴ δόξωμεν" φησὶ “τοῖς κειμένοις παρεγχειροῦντες κἂν ὃ 
τι λέγοιμεν. ἐκείνοις μὲν δοχοῦσι νεωτερισμῷ τινὶ ἐπὶ τοῖς ἐκ- 5 
κλησιαστικοῖς ὁμόσε χωρεῖν καὶ ἀνέχειν πειρᾶσϑαι, κἄν εἴ τι 
φαῖεν, κἂν φανερῶς καὶ τοῖς κειμένοις προσκρούοιεν δόγμασιν, 
αὐτάρκης ἀποφυγὴ τὸ ὑπὲρ τῆς ἐχκλησίας δῆϑεν ἴστασϑαι, καὶ 
τὴν τῆς ἐργολαβίας πεῖραν ῥᾷον ἐκκλίνοιεν ἄν. ἡμῖν δέ, κἂν τὰ 
Β φανότατα λέγοιμεν, ἀγαπητὸν εἰ μὴ προσεχοίμεϑα μόνον, ἀλλὰ τ 
μὴ καὶ περὶ τροπῆς τῶν κειμένων φεύγοιμεν." ταῦτ᾽ ἔλεγεν 
ἐκεῖνος τότε, τὰς τῶν σχιζομένων λαμβάνων ἀνὰ χεῖρας γραφάς, 
αἷς πολὺ τὸ σαϑρὸν ἐχούσαις ἐπὶ πολὺ οἷς ἔλεγαν ἐβούλετο μὲν 
ἀντιλέγειν, ἐπείχετο δέ, χἂν τέλος τὴν πεῖραν οὐ διέδρα, ὅϑεν 
δὴ καὶ πολλοῖς περιπεπτώχει τοῖς χαλεποῖς. τότε δ᾽ ἐφ᾽ ἡμέραις 6 
τῇ «Δαύρᾳ προσκαρτερήσας καὶ καϑαρῶς ὑγιάνας εἰς ΚΚωνσταντ- 
Ο νούπολιν ἐπανέσερεφε, τῷ Ἰωσὴφ μεϑ᾽ ἱλαρότητος συνταξάμενος. 





verum οἱ aut apparens praevaricationis in rebus maximis crimen imps- 
cturis, sustinebat 66 8 scribendo quietusque perstabat. quin εἰ Χρὴ 
lino viro gravi, magno tune oeoonomo ecclesiae, confirmaviĩt ze hanqqu- 
quam commentariis eins generis elucubrandis operam unquam daterun; 
6 videamur, inquiebat, semel constituta ruraus in dubium vocare, quas 
quae semel χα tenere decrevimus, eo ipso in oconcertatâonĩs aleam ἐν 
novo inciamus, quod cum ἰϊ6 qui contraria palam aentiont quosque pre 
novatoribus in τοῦτ ecclesiaſsticis habemus, ultro descendamus in ceru- 
men, audire cognoscereque sustinentes quid illi pro δε allegent. οἷ 
enim manifestum sit eos semel statota rataque habita conari courellere 
dogmata, unum nohis idemque sufficiens adversus instantias eorum ouves, 
in contrario palamque pro nobis atante ecclesiae consensu, patet eſie 
iam, quo abunde securis, nullo fine miscendarum litaum ἃς ἰαγρίοτσ, 
icet nobis compendium facore disceptationo declinanda, qua uteanqpe 
pro nostra parto clariasima argumenta proſeramus, vix sperare posconus 
asſecuturos nos ut quae allegaverimus attente cognoscantur; molto autes 
verisimilius timers possrumus ne nobis imputetur refictio revocatioque h 
dubium gemel omni firmitate constitutorum dogmatum; quod odiecius, δ 
nobis fugiendum vel maxime crimen est. δὰ tunc ille didebat, quoties i 
manus δυπιογοὶ haerentium adhuc schismatĩ commentarios auctorum; 400) 
tamen cum deinde legeret, animadvertens multam eorum labem fraaden- 
que, impetum interdum capiebat refutandi aplendide quae mendaciter aſ- 
firmabantur, οἱ fucatis ratiocinationibus detrahendi larvam. δοὰ teuebs- 
tur, ne id faceret, δὰ quam dixi ratiune; qua tamen excussus βὰ ext 
mum δαί, venire coactùs δὰ experimentum acripto disputandi advre-- 
contra aæentientes; unde in multas et grares oontigit eum ias iac 
dere. tune autem δαί multis diebus diversatus δρυὰ Lauram, οἱ i 
plene restiâtutus valetudini, Conatantinopolim revortut, aalutato ἐδ u- 
gresau humaniaimo Iosepho. 





Ὗ 


DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. Υ. 417 


20. Οὐκ ἦν δέ τινας ἠρεμεῖν ἐντεῦϑεν, ὥστε καὶ τὸν ἢ 
Ἰωσὴφ ἐκεῖσε καϑήμενον ἀναπαύεσϑαι, ἀλλ᾽ ὁσημέραι προσφοι-- 
τῶντες ἠνώχλουν τὸν ἄνδρα καὶ συχναῖς περιέβαλλον ἀσχολίαις, 
τὸν αὐτοῦ ζῆλον (καὶ γὰρ κατ᾽ ὀλίγον κατέψυκτο τῇ τῶν τρόπων 
ὁ ἁπλότητι) ἀναζωπυροῦντες οἷον καὶ πρὸς τὸν ϑερμότερον διεγεί-. Ῥ 283 
θοντες. ἦν γὰρ ὃ ἀνὴρ ἐπὶ τοσοῦτον ἱλαρὸς καὶ μέτριος, ὥστε 
καὶ εἴπερ χρεία γεγόνει τινὰς τῶν τῇ ἐκκλησίᾳ κοινωνούντων προσ- 
φοιτᾶν ἐχείνῳ, οἱ δ᾽ ἤϑελον εὐλογεῖσϑαι, μόνον ἦν ἐκείνους 
προσπέπτειν καὶ τὴν εὐλογίαν ἐπιζητεῖν, καὶ αὐτὸν εὐθέως κοι- 
1θγωνεῖν ἐκείνοις τῶν χαρισμάτων τοῦ πνεύματος" ὃ καὶ τοῖς περὶ 
ἐχεῖνον καὶ λοιποῖς ἄλλοις οὐκ οἰστὸν ἦν. διὰ τοῦτο καὶ ὅσημέ- 
θάι προσφοιτῶντες ἀνεϑάρρυνον πλέον πρὸς τὸ τελέως σχίζεσϑαι. 
τοῦτ᾽ ἀχουσϑὲν τῷ κρατοῦντι, ὃ δὲ πληροφορίαν τὴν εἰς ἐκεῖνον Β 
ἐχείνην ἀφείς, καὶ τὸ ἐπὶ πολλοῖς συγκεχωρηκὸς ἐκ προϑέσεως 
1δοὺ πάν μετρίας, ὡς οὐ δίχαια πάσχων κατεμέμφετο, εἶ αὐτὸς 
μὲν συνήδεταέ οἱ ταῖς ἀναπαύσεσιν ὡς εἰκὸς προσαποδεχόμενος, 
ἐκεῖνος δ᾽ ἀνδράσι προσφέρεται εὐμενῶς καὶ οἰκείως πάνυ πολὺ 
τὸ πρὸς αὐτὸν διεστηκὸς ἔχουσιν, ὥστε καὶ τὸ σῶμα κατατέμνειν 
τῆς ἐκκλησίας. χρῆναι δ᾽ ἐκείνους αὐτῷ, καὶ μὴ αὐτὸν σφίσιν 
Ὡ ἵπεσϑαι, ἐχϑροῖς ἀριδήλως οὖσι καὶ ἐπὶ τοῖς μεγίστοις διαφερο- 


29. Do reliquo hand poterant quidam vel ipei quieccere vel φυΐδεοθ- 
re inereo fruentom isto secensu Iosephum, aed quotidianis hominem tar- 
babant eongreesibus, moltum οἱ negotiâi facessentes, dum eius langnescen- 
tem, πὶ querebantur, nimia morum srimplicitate zelum excitare ac quasi 
aubiectis facibus accendere tentabant. erat autem is tam remissae ac co- 
nis naturae vir, ut οἱ cui eorum qui cum ecclesia communicabant causa 
incidiset adeundi eius, οἱ ηυἱ accedebat, vellet benedictionis ipaius pur- 
ticeps ſieri, non opus alio haberet quam procidere εἰ benedictionem pe- 
tere: statim enim quemeumque δὰ communionem admissum proſixe imper- 
tiebat gratia aanctũ spiritus; quod εἰ iis qui cirea ipsum erant εἰ reliquis 
alüis videbatar intolerabile. quare ipsum quotidie adeuntes etiam atque 
etiam urgebant, ut plane 20 ac palam abscinderet ab omni consuetudine 
partem contrariam sectantium. id vero aibi nuntiatum imperator gravius 
accepit quam pro caetera sus in eum hactenus demonatrata benevolentia 
εἰ ſide, culpaus in eo quod nimis 56 facilem praeberet studiis factiosorum; 

quo eius cum —— constantiamque requirebat, tum praeterea 
querebatar iniusto ab eo ϑεοῦπι agi, qui οἱ tam HUberam tranquillamque, 
qued ea ipgum gaudere arbitraretor, quietem 80 aecuritatem daret: 'ρε9 
autem non dubitaret nec cesearet in intimam etiam familiaritatem admit- 
lere homines, ἃ quibus longe alia sentientibus et in contrariam toto nien 
ſfactionem incumbentibus corpus ecelerias laceraretur, cum potius opor- 
tuisaet Ipsum pro auctoritate ana dare operam ut illi sese ipai acoommo- 
darent acquiescendo publĩce decretis οἱ tranquille vivendo, ποῦ autem 
cnmittero ut exemplo eorum turbulentiqquse conailũs abripi ipenm et par- 

Georgius Pachymeres I. 27 


418 GEORGI PACWXIMERIS 


Ο μένοις. προύπεμπε τοίνυν τοὺς ἀπεροῦντας μὴ δέχεσθαι σφᾶς, 

᾿ ἣν μέλοι οἱ τοῦ καϑ᾽ ἡσυχίαν καϑῆσϑαι, Ἰωσὴφ δ᾽ ἀπεκρίνατο, 
ἣν αὐτόν τε περιορίζειν ϑέλοι καὶ τοὺς ἀμφ᾽ αὐτόν, οὕτω καὶ 
ἀναγκαίως τοὺς προσιόντας μὴ δέχεσϑαι, πρότερον δ᾽ οὐ καλῶς 
ἔχειν κατηγορεῖσϑαι, ἤν τινας προσιόντας καὶ δέχοιτο " ἀνάγχηνὁ 
γὰρ εἶναι προσφοιτᾶν σφίσι καὶ τῶν ἀγνώτων, μὴ ὅτι γε τῶν 
γνωρίμων συχνοὺς εἰς παράκλησιν. ἢ γοῦν περιορίζειν, εἰ ϑέ- 

Ὁ λοι, ἢ ἄνετον ἀφέντα ἀκαταιτίατον μὴ μέμφεσϑαι. ταῦτα μὲν 
Ἰωσὴφ ἀπεχρίνατο, οὐ τῷ πλέον εἷς κακουχίαν τῶν παρόντων 
ἐθέλειν, ἀλλὰ πιστεύων τῇ διαϑέσει, ἅμα κιρνὰς τοῖς λόγοις καὶ 10 
τῆς βαρύτητος οὐκ ὀλίγον, εἰ τῆς τιμῆς ἐξοστρακίσας ποιεῖν ἐϑέλει 
καὶ τῆς ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων παρακλήσεως ἔρημον. ὃ δὲ βασι- 
λεὺς οἷον ἐκ τῶν λόγων λαβὼν τό οἱ συνοῖσον, καὶ ὅτι κατῆρξεν 
ὃ πεισόμενος λέγων οὗ αὐτὸς βουλόμενος ἴσως ποιεῖν κατὰ τὴν 

Ε πρὸς ἐκεῖνον δυσωπίαν ἀπέσχετο, εὐπρόσωπον οἷον ἐντεῦϑεν 16 
τὸν περιορισμὸν ἐκείνου ϑέμενος ὡς ἐκείνου πρώτως μνησϑέντος, 


(656 palam δβοχυΐ hostium manifestorum, ἴῃ rebus maximis ab eeclesis re 
que publica irrevocabĩſiter disidentium, appareret. misit ergo δὰ loæe 
phum imperator certos homines, qui δυὸ nomins vetareot ne talam ἀεἰα- 
ceps hominum convictum congressumque admitteret, δἱ quietis, qua ger- 
deret, cortam aibi vellet constare possessionem. respondit Iosephus uuan 
τοὶ quam iuberet exequendae · rationem esse, δὶ se ac eos qui secum εὖ" 
saent in exilium amandaret imperator: relegatis enim facultatem delore 
iſtos quorum familaritate interdiceretur alioquendi. quamdĩu vero eo 
loco degeret, hand δα iure culpari quod adeuntes δὰ δα aliquos non εχ" 
cluderett: nam nisi humano aolatio carero omni in isto δεοδεδὰ νοὶ 
necesse aibi eass ofſicia non aspernari ultro δὰ δ ventitantium εὐλαὶ 
ignotorum, multo autem magis admittere notissimos δἰ οἱ olim οἱ fomiliare⸗ 
plurimos. aut igitur exilio me mulctet imperator, aut libere πὶ frui δἰ" 
nat hoc quod indulget otio; πες colloquiis, ainse quibus vita hie quiden 
vitalis non ait, criminis quo carent notam appingat. haec fuit δὰ miæe⸗ 
δὺ imperatore oratio Iosephi, non illius quidem οἰϊοὶ volentis, αυἱ 8 
auburbani secessus, quo libenter utobatur, quiete divelli, aed moguopere 
fidentis olim in 20 perspecto affectu imperatoris; quem nunquam 60 ren 
turum aperaus ut tam carum eibi caput amandare austineret, de inductria 
in ea quam fecit exilii mentione verbis eſt uaus acerbitatis ποῦ paren 
aono ipso praeferentibus, cum sio exaggerans diceret exterminet aae 
nos, ppostquam honore deiecit; εἰ εἰ omni humano privotos aolatio vuht, 
in feram alquam eliciat rolitudinem,,“ tali scilicet commemorations 

dens commotarum ae aliquam in animo principis aibi devinctisini δαὶ 
misericordĩam δυΐ verecondiam δυϊ. αἱ ſonge opinione falsus eſt 88: 
quippe ĩmperator, euius in animo tener ille vetus ac filialis in losephan 
amor refrixerat ποῦ parum, hoc illius responso plaueibilem nec aibi βεβὶ 
endam offerri excuaationem apud vulgus crodidit zententiae durioris, 
ma invidiao partem detractum iri recteo ratus deoreto in Iesephan 
oxi io, ai, quod egit, atudiose divulgaret id ultro sibi conscivieso popo- 
acieseque ipaum; ae in 60 tantum voluntati eius apertis verbis indicatas 


DE MICBAAELE ῬΡΑΓΑΕΒΟΙΟΟΟ L. V. 419 


πέμψας ἐξάγει τε τῆς “Ζαύρας, κἀν τῇ Χηλῇ (φρούριον δ᾽ αὕτη 
ἐπινησίδιον πρὸς τοῖς ἄκροις τῆς Εὐξείνου ϑαλάσσης) περιορίζει, 
εὐχερεῖ μὲν ἐνεαρίζειν, δυσχερεῖ δὲ πάμπαν διαχειμάζειν, ὡς 

κατὰ στόμ᾽ ἀπαντῶντος τῇ νήσῳ βορέου καὶ τὴν πιχρίαν ἐκ- 
δπγέοντος τῆς ψυχρότητος. τινὰς δὲ καὶ τῶν μοναχῶν, οἵ δὴ 
χἀχείνῳ προσέκειντο, ἄλλον μὲν ἀλλαχοῦ ἐξορίζει καὶ νήσοις τοῖς Ῥ 384 
κατ᾽ «Αἰγαῖον περιορίζει, τὸν δέ γε μοναχὸν Ἰασίτην Ἰὼβ ἐν 
Καβαίᾳ (φρούριον δ᾽ αὕτη πρὸς τῷ “Σαγγάρει κείμενον ποταμῷ) 

ὑπ᾽ ἀσφαλείαις πέμψας περιορίζει. 

10 80. ὙΤότε μὲν οὖν καὶ ὃ βασιλεὺς ἐκστρατεύειν ἐπ᾿ Ὄρε- Β 
στιάδος παρασκευαζόμενος, τοὺς Γενονΐτας παρακινουμένους ἐξ 
ἀναιδείας ταπεινοῦν ἐβούλετο. πρότερον μὲν γὰρ πολλῷ προεῖ- 
χὸν σφῶν Βενετικοὶ καὶ τὸ κατὰ σφᾶς συνέδριον πλούτῳ τε καὶ 
ἅρμασι καὶ παρασκεταῖς ἁπάσαις, ἅτε καὶ τῇ ϑαλάσσῃ προσχρω- 

μένους πλέον ἐκείνων, καὶ μαχραῖς ναυσὶ τὰ πελάγη διαπε- 
ραιουμένους, καὶ προσχκτᾶσϑαι πλείονα κέρδη συνέβαινεν ὧν Οα 
οἱ Γενουΐται προσεκτῶντο πραγματειῶν μετακομίσεσε καὶ κινήσε- 
σιν, ἐξ ὅτου δὲ τοῦ Εὐξείνου πελάγους ἐγχρατεῖς ἐγένοντο Γε- 
γουῖται βασιλέως διδόντος καὶ ἐν ἐλευϑερίᾳ πάσῃ καὶ ἀτελείᾳ, καὶ 

ϑυχατετόλμων αὐτοῦ καὶ μέσου χειμῶνος ἐν συστελλομέναις κατὰ 
μῆχος ναυσίν, ἃς ἐκεῖνοι ταρίτας λέγουσι, πλέοντες, μὴ μόνον 


9. ἀσφαλείας P. 14. ἅτε] τούτους γὰρ ἅτε an οὔ γε 


annuisce. ergo illum edacit Laura, οἱ deportari curat Chelam. arx ea 
est inzularis in extremo Kuxino mari, habitatio iucunda verno tempore, 
hiemo aspera nec fere tolerabilis, quippe illam Septentrioni obrersam in- 
aulam δᾶονο totis ſaucibus Bores porflante οἱ frigus inhalante rigidissi- 
mum. quosdam vero monachorum, qui οἱ adhaerebant, alium alio exula- 
tum misit, varie io Aegaei relegans ineulas. at monachum Jasiten Iobum 
Chabacam, quao arx εὖ δὰ Sangarem amnem aita, ſida ibi custodia te- 
nendum misit. 

80. Circa hoc tempus imperator expeditionem in Orestiadem ador- 
nans, Genuenzium aese insolenter efferentium faſstum deprimere consti- 
tuit. his antes quidem Veneti haud dubie praecelluerant opibus caetero- 
que aplendore, iia ut horum proceres, unde concilium publicum εὐ gen- 
ὧδ aenatus constat, divitiis arinis εἴ reliquo apparatu omnis generis Go- 
muenibus longe copiociores apparerent. causa erat differentias, quod 
Veneti plus meri utérentur, et navibus longis assidue ultro citroquo com- 
meantes quaestnosisaimis commerciis vim pecuniae congererent, haud 
paulo maĩorem quam quantam luerari contingeret Genuenaibus intra fines 
angustiores οἵ quasi tĩmidius negotiantibus. εχ quo autem Buxini poteu- 
tes maris, concedente imperatore, fuero Genuenses com plena libertato 
atque ĩmmunitate portoriorum εἰ vectigalium quorumvis, tanta et atten- 
tiono et asiduitato in rem incubuere, ut ne media quidem hieme dubi- 


420 GEORGII PACHVMERIS 


Ὁ “Ρωμαίοις ἀπέκλεισαν τὰς κατὰ ϑάλασσαν κελεύϑους καὶ πραγμα- 
τείας, ἀλλὰ καὶ τῶν Βενετικῶν πλούτῳ τε καὶ παρασκχευαῖς 
ὑπερέσχον. διὰ τοῦτο ξυνέβαινε σφίσι καὶ καταλαζονεύεσθαι 
μὴ μόνον τῶν τοῦ γένους ἐκείνων ἀλλὰ καὶ Ῥωμαίων αὐτῶν. 
προσπεφιλοτίμηται μὲν οὖν βασιλεὺς ἰδίως καί τινε εὐγενεῖ Γε- ὁ 
νουΐτῃ, ἸΠανουὴλ λεγομένῳ τοῦ Ζαχαρίου, τὰ τῆς κατ᾽ ἀνατο- 

Ρ 986 λὴν Φωκαίας ὄρεινά, μέταλλον στύψεως ἔχοντα, ἐφ᾽ ὧν δὴ κα- 
τοικήσας σύναμα τῷ ἰδίῳ λαῷ εἰργάζετο. καὶ πολλὰ τῆς ἐργα- 
σίας ἀπονάμενος καὶ πλέον ἤϑελεν ἔχειν ἐκ τῆς τοῦ κρατοῦντος 
πρὸς ἐκεῖνον εὐμενείας καὶ διαϑέσεως. ἠξίου γοῦν μὴ ἀνεῖσθαι 1 
Γενουΐταις ἐκ τῶν ἄνω μερῶν διὰ ϑαλάσσης Εὐξείνου κατάγειν 
στυπτηρίας μέταλλον, ἐπεὶ πολλῇ τινὶ χρῶνται ταύτῃ τὰ ἐξ 
ἐρίων ὑφάσματα μιαίνοντες χρώμασι διαφόροις, ὡς ὁρᾶν ἔξεστι, 
καὶ ὃ βασιλεὺς κατανεύων ἐπέταττεν. οἱ μὲν οὖν ἐν τῇ πόλει 

Β Γενουΐῖται, ἅμα μὲν αἰδούμενοι τὴν βασιλικὴν πρόσταξιν, ἅμα lꝰ 
δὲ καὶ ὡς τὴν πόλιν τὴν ἐσχάτην ἀπόβασιν ἔχοντες, ἔμενον ἐπὶ 
τρόπου τοῦ τὰ ἐπεσταλμένα πληροῦν. ἄλλοι δέ τινες ἐκ Γενούας 


6. τῷ 7 


tarent Pontum tranafretare, utentes δὰ id non penitos rotuudis ϑοὰ οοη- 
tractas longitudinis navibus, quas ipai Taritas vocant. hac illi atrenuit- 
te ac diligentia non modo Romanis maritimae negotiationis vias omnes 
interclusaero, fructumque ac lucrum δὰ δ6 traxereo navalis universi com- 
merciâ: verum etiam id consecuti aunt, αὐ numero pecuniae, εἰ quod 
inde plerumque consequitur, cultu ac luxu ornatus vurii pompaque ὅδ)" 
atica apeciosao pretiosaeque supellectilis Venetos ἴδηι ipsos poſt δὲ reb 
querent. hinc more ingenii hnimani contigit ipeis eſſerro sese orrogaatu 
οἱ insolescere, non 8.118 modo Latinis prae 860 apernendis, σε Homoniu 
etiam ἴῃ Orĩente dominantibus. attribuerat autem liberalâ privilegio in- 
erator cuidam Genuenai nobili, cui Manusli nomen erat, Zachariae ſũ 
io, Phocaeae montana quae Orientem spectant, quibus insont alumisie 
fodinas. ibi 1116 habitanæ cum zibi subiecta operarum multitudine inde- 
feaso laborabat ernenda diastrahendaque ἰδία merco; δὰ cum inde pleri 
mum congescisset lucri, gostu, ut it, quaestus in ampluus di 
δἰεἶπι accensus votà se huius fore compotem speravit, ἐΐ benignitate impe 
ratoris, quem aibi faventem erat expertus, ulterius utĩ pergeret. οὐδ 
Icitur exposuisset prono δὰ illi gratificandum Augusto acconmodatiaiman 
δὰ zui compendũ rationes ſoreo, δὶ negaret deincepe aliis Genuencnibus fa- 
cultatem importandi alumen ὁ auperiqribus por Pontum Euxinum partibus, 
inde siquidem vim inferre magnam illi contueverant istins mercis vendibi- 
lis in primis, quoniam plurimus, prout hodieque cornitur, eius usus οἱ 
in pannis e lana texta colore vario fucandis, impetravit quod vololt; εἰ 
οὐϊοίο Augusti rite aitnato interdietum ea negotiatione Genueneibus e- 
lti decreto, ubi enotuit, ea quidem Genuenctum pars, quas domcis 
Constantinopoli habebat οἵ δϑὰθ fortunarum iam illic constitata non δἴπβ 
alibi uapiam receptum δὸ habere sentiebat, refragari auctoritati priecipi 
ἴῃ ctius ditions viveret, non ausa, talis deincepe invoctions mercineas 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. V. 421 


παρ᾽ οὐδὲν τὴν πρόσταξιν ϑέμενοι, ναυπηγησάμενοι μείζω φορ-- 
τίδα στρογγύλην τῶν βαρυφορτηγουσῶν ἐξέπλεον τῆς σφετέρας, 
καὶ δὴ τῷ Θρᾳκιχῷ προσοχείλαντες Βοσπόφῳ διέπλεον τὰ στενὰ 
τοῦ Πόντου, ἀφροντίστως ἔχοντες καὶ βασιλέως καὶ τοῦ κατὰ 
ὀσφᾶς συνήϑους" μηδὲ γὰρ εἶναι τὸν προσίσχοντα τοῖς ἐνταυϑοῖ Ο 
ἐχ Γενούας, πρὶν ἂν πρὸς ταῖς Βλαχέρναις γενόμενον βασιλέα τε 
εὐφημεῖν τὰ εἰχότα καὶ προσκυνεῖν, ἑτέρωθε τρέπεσϑαι. τότε 
τοίνυν ἐχεῖνοι καὶ αὐτῶν συνθεσιῶν τῶν κατὰ σφᾶς ἀμελήσαντες, 
οὐρίῳ χρησάμενοι τῷ ἐκ νότου πνεύματε ἀνήγοντο ἀφροντίστως, 
Ἰυχαὶ τὸ στόμα διεχβάντες τοῦ Πόντου πρὸς τοῖς βορείοις τῆς ϑα- 
λάσσης λιμέσιν ἐνώρμων. κἀκεῖνοι μὲν τὰ πολλὰ ἐπὶ χρόνον πει-- 
βατεόοντες διετέλουν, ἵστερον καὶ φορταγωγοῦσαν ληϊσάμενοι Ὁ 
ναῦν, οὐχ ὀλίγον μέρος τοῦ φόρτου καὶ στυπτηρίαν ἔχουσαν, 
ἐν ταύτῃ τὰ πάντα νηησάμενοι κατ᾿ ἀσφάλειαν ϑαρροῦντες κα- 
Ιὁτέπλεον, βασιλεὺς δὲ πυϑόμενος τὴν διάβασιν ἐν δεινῷ τὴν κα- 
ταφρόνησιν ἐποιεῖτο, καὶ ἐπὶ λογισμῶν ἔστρεφε πῶς ἂν ἐγγένοιτο 
ἐν χερσὶ τοὺς καταφρονήσαντας περισχεῖν. ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐκεένοις 
ἠγνόητο τὸ παράπαν ἥ τοῦ βασιλέως ϑέλησις:. ἀμέλει τοι καὶ 
διὰ φροντίδος ἐποιοῦντο τῆς οὐ τυχούσης τὸν πλοῦν εὐοδῆσαι Ἐ 
ὦ σφίφι καὶ αὐτοὺς διαδρᾶναι τὸν κίνδυνον, ὃν ἐπυνθάνοντο ἐπηρ- 


δυδεϊπαϊς obnoxio, mandatis imperatoris obtemperans. verum 8}}} quidam 
æ ea gente domĩicilia Genuae habentes, praeseripto imperatoris nihili ha- 
bito, fabricati navem ingentem τοίαπόδο ἴοταβδο onerariam, ὁ proprio 
dolventes portu αἱ in Thracium erecti Bosporum per Ponti faudes in Eumi- 
num penetrarnnt, nulla eura aut rationo habita νοὶ imperatoris vel anti- 
quae consuetudinis ipaorum, qua aoliti eatenus fuerant, ubi primum com- 
parebant ἴῃ his partibus, adiro recta palatium Blachernarum, neoc quid- 
qeam antes rerum genere aut quoquam diĩvertero, quam ἰδὲ δύσπι οὐδθ- 
Pium imperatori profesci soleini δοοϊδαιδθθομβο δὸ veneratione fuisnent. 
tane iis illi omnibus contemptis, ἂς cunctis officii modestineque 
ationibus δυδαθα deque habitis, austro inflante vela valido δϑοῦγο tra- 
etunt per angustias Bospori, οἱ in Septentrionales Ponti portus invecti 
n æta solum ΗΠ: per otium negotiĩa tractarunt, aed praedis agendis et 
pratica toto illo mari facienda non parum temporis triverunt. tandem in 
onerariam inenrrentes magnam οἱ pretioris gravem mercãbus, quarum 
ΡΠ erat non exigua pondus ingens aluminis, ea ecpugnata praodaque 
iveraa ia zuam navem condita retro proram in potriam verterunt, 
danutari denuo δεουζίβοϊ!θ praeter urbem ac portum Consetantinopolis, 
δας ullo eniuquam πιεῖ, per aummum Romaneas potentias contemptum. 
us audaciae auperbiaeque certĩor factus ἢ porator indigniaimo, vt ρας 
at, iniuriam (ας decrevitque ποὺ conmitters ut 20 impune tantum 
bs gleriari Genuenaſbus licorst. disquirebat autem modum 400 istos 
φεῦ Ἰδῃπι 80 potertatem δαδπι τοάΐβοτο contemptores poeget. δὺ nequs 
δ᾽ iguotam erat νοΐατι atudiumque imperatoris. itaque euram ac ἀἰδρεη- 
tiam non vulgarem adhibebant in ἐαρούξονδο «ἄγει ἀχριβοδπάοαμδ βεδ6 δὺ 


422 GEORGMI ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΘ 


τῆσϑαι τούτοις παρὰ βασιλέως. ὧς γοῦν ἐκεῖϑεν πλέουσι τὰ τῆς 
ἀνατολῆς κατεφαίνοντο ὄρη καὶ ἦν μὲν αὐτοῖς ποτὲ ἐξ οὐρίων 
πλέειν, ποτὲ δὲ καὶ λεχρίους πρὸς τὸν ἐμπίπτοντα ἄνεμον, ὅπως 
ἂν σφίσι ῥέποι τὸ πνεῦμα, ἐν ἄλλοις μὲν αὕταρκες ἣν τὸ τοιοῦ- 
τον καὶ σφίσι ἀποχρώντως εἶχε πρὸς εὔπλοιαν, τῇ Φάρῳ δὲδ 
προσίσχουσιν ἕν καὶ μόνον ἐδοκιμάζετο πνεῦμα χρησιμεῦσον τὸ 
Ρ 386 τοῦ βορρᾶ, πλὴν οὐκ ἀνειμένον καὶ κατερραϑυμημένως ἄον ὡς 
καὶ εἰς νηνεμίαν ἀμφιβάλλεσθαι τὸ τοῦ ἀέρος κατάστημα ἐκ τοῦ 
τὰ λαίφη καὶ μόνον ψαίρειν, ἀλλ᾽ ὃν ἄρα καὶ Τωναΐτην ὀνομά- 
σειέ τις τῶν ναυτιχῶν" τούτῳ γὰρ καὶ μόνῳ εἶχον ἰσχυρίζεσϑαι, 1ὃ 
ἀπηλπικότες τῶν ἄλλων, πρὸς τὸν ἀπὸ τοῦ βασιλέως λόχον ταῖς 
πορείαις αὐτῶν ἐφιζάνοντα, καί γ᾽ ἐφ᾽ ἡμέραις προσδοχῶσιν 
ἀσμένοις σφίσιν ἐπέστη καὶ λαμπρὸς ἔπνει, καὶ ἐξ οὐρίων τὸ 
πνεῦμα ἵστατο τῇ νηΐ. ᾧ δὴ ϑαρρήσαντες τὰς τόλμας ἐϑάρρυ- 
Β νὸν τὰς ἰδίας, καὶ τοὺς φώσσωνας αὐτίκα διαπετάσαντες ὅλους 19 
κατὰ ῥοῦν ἐφέροντο, πίσυνοι μὲν καὶ τῇ τοῦ πνεύματος σφοδρό- 
τητι, οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τὰ πλευρὰ τῆς νηὸς βόαις αὔαις ἐξήρ- 
τύον καὶ ὅπλοις κατεκοσμοῦντο, ὡς ἀποχρώντως ἀνϑεξούσης 
μὲν πρὸς πῦρ καὶ πᾶν τὸ βαλλόμενον τῆς νεώς, πολεμησόντων δὲ 
καὶ αὐτῶν εἴ τινες ἐκ βασιλέως ἐπίϑοιντο. τὰ μὲν οὖν περὶ τού- 8 
τῶν ὃ βασιλεὺς πυϑόμενος ἀποστέλλων προσέταττε τοῖς κατὰ 


insidiis Romanarum navium, quarum rectoribus sciebant ab imperatore 
mandatum ut obaervare ipsos ἴῃ tranitu ac omni ratione comprebendere 
conarentur. οἱ igitur ipais e Ponto patriam versus cursum tenentibes 
montes Orieutis apparuerunt, facilo υδὶ aunt, ope artis nauticas, veuio, 
qualiscumque tunẽ apirabat, non plans adversus, illum nunc recta op- 
pansis velis nune obliquatis capientes, prout opus erat δὰ flectenda pro- 
montoria; δὰ quod —*288* aura modica. ergo δὶς progressi continen- 
ter δυηξ δὰ Pharum usque, ubi subductis rationibus instituti cursus εἰ 
—— impendentium, atatuerunt deincepæ ποῦ quemcumque δἰδὶ 8 
eptentrione ventum aatis fore. qui enim tune flabat ſenis erat, molliter 
xolum stringens, non pleno impeta impellens vela, ut malaciae ργοριοῖ 
coeli tatus videretur. egere 20 autem δὰ eluctandos quos provid 
occursuros obices vehementi Borea; qualis est illo quem — nautae 
vocant. huic, inquam, confidere uni 86 statueruni posee; qui nisi co- 
tingeret, plane desperabant insidias se Romanarum posaas nhavium εἰ 
ξ το. ὁ008 autem poſtquam aliquot ibi dies aubstitere, commodum 
pae optatus ventus spirare ab δγοίο vehemens coepit; nec cunctati vide 
Hcet illi cunt totos ||} libentiscime pandere linteorum zinus, audacterque 
invecti φρο optima ſerebantur, erolaturos sese rati vi aurae tam procpe- 
rae trans quamlibet infestos insidiantium conatus. navis latera quinetian 
aiccis boum coriis munierunt, ut ob igne ſorte iniecto aut alis quaris δὺ 
hostibns οἰδουϊδία peste tuta forent. arma ipai expedierunt, vim 
lere Ῥαγαΐϊδ quaecumquo ab imperatorũs inferretur. [δ imperator 001" 








DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. V. 423 


περαίαν Γενουΐταις πέμπειν τοὺς κωλύσοντας, οἵ καὶ συχνοὺς Ο 
πέμποντες τοὺς ἀπεροῦντας μὴ πλεῖν προσωτέρω οὐκ εἶχον πεί- 
ϑειν, οἱ δ᾽ ἀπεστύγουν μὲν πρὸς τὴν ἔνστασιν, ὅμως τὸ ἐφ᾽ 
ἑαυτῶν προορώμενοι μόνον εἴς τε τὸ πρὸς βασιλέως εὔνουν καὶ εἷς 
ὁτὴν πρὸς τὸ γένος ἐπισεροφήν, ἠφίουν τὸ πᾶν" ἐπ᾿ ἐκείνῳ. ὃ μέν- 
τοι γε βασιλεὺς ἐσχάτην περιφρόνησιν ἡγησάμενος, καί γ᾽ εἷς 
ἀτιμίας μείζονος λόγον, εἰ χαϑυφεικότος ἐκπλεύσειαν, ἐπᾳγείρει 
μὲν τὰς χατὰ τὴν πόλιν εὑρεσείσας ὁλκάδας, περισυνάγει δὲ καὶ 
χαϑώς τις ἐπακτὴρ κύνας τὸ ἀνὰ τὴν πόλιν Γασμουλικόν, ἔφι- Ὁ 
Ἰυστᾷ δὲ τούτοις τὸν βεστιάριον ᾿Αλέξιον τὸν ᾿ἡλυάτην. κἀκεῖνος 
ἅμα τοῖς περὶ αὐτὸν τὸν Βόσπορον ὧς εἶχε διαπεραιωϑεὶς δεινὰ 
ἐποίει προστάσσων" καὶ εἶ μὴ φούτους καταγωνίσονταει, ἴσον 
ἐτίϑει καὶ τῷ τῆς ἀρχῆς στέρεσϑαι. συνταξάμενοι τοιγαροῦν οἱ 
ἐπὶ τῶν νηῶν, οἱ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ παραταξάμενοι, τὴν 
16 φορτηγὸν χατιοῦῖσαν ἐδέχοντο. καὶ οἱ μὲν προσπίπτοντες καί γε 
χύχλῳ περιπτυσσόμενοι μαχητῶν ἔργον ἐπλήρουν, ἀλλ᾽ οὐκ ἤνυον R 
τὸ παράπαν" ἥ τε γὰρ ἐξ οὐρίας ὁρμὴ καὶ τὸ ὑπεφανεστηκὸς τῆς 
γηὺς ἐχείνοις ἐς ὅτι μάλιστα ἐβοήϑει, καὶ μάταιος τοῖς ἀνθιστα- 
μένοις ἦν ἣ σπουδή. καὶ οἱ μὲν ἐπεῖχον ὁρμῶντες ἐφέξειν, οἵ 


10. βεσειαρίου Ῥ. 


—* imperavit Genuensibus Peraeae degentibus mittero qui aælatorent 
08 popuſares suos, εἰ lis suaderent non δἷς insalutato imperatore prae- 
ferire. ſecerunt id illiĩ atudiose: sed nihil profecerunt, perstantibus aliis 
in propocito et monita convicio repellentibus. quare illi, ne aibi fraudi 
esaet aliena contumacia, retulerunt imperatori δ quod suarum erat par- 
ftiam δούυϊο egisss, dolere autem quod δὲ δαὶ cives aibi morigeri ποῦ 
ſuerint: coõrceret eos ipas pro δα potentia, nec peccantium culpam im- 
putaret insontibus, aut gentis uni vereae δτορείαπι eaſsn duceret paucorum 
erimen. his imperator δῦ ϊεῖ8 summae δ δὶ fors ignominiae reputans tam 
proterre a20 contemni aibique illudi ainere, immittũt in eos repente quan- 
tum expedĩta rum in navelibus εἰ portubaes repertum est navium. hae 
onnes Ὀηίνογεῖδ 6 Gasmulica navali militia, qui tum Conetantinopolũ 
faerunt, plenae, conum instar irritatorum coortas in transenntes Genuen- 
s iunt undique, vehementiaime instantes. imporitns δὰ hoe dux ais 
fuerat vestiarius Alexius Alyattes, qui cum suis confesſtim traiecto Bom- 
poro nihil aibi reliqui δὰ omnem contentionem faciebat, mandans atque 
instigans, sieque in animum inducens, ai non expugnaret tali loco temæ- 
rarics piratas nihilo aibi minus id fore dedecus quam δἱ praeſfectura 
ignominiose privaretur. ordinati ergo hine quiden in ſoris navium, hino 
e terra in lĩitors milites, pro δ6 quique eisculando impetebant onerarſem. 
aed com nihil minus quam quantum ab optimis expectari militibos poterat 
ἰδ] tempore facerent, frasira erant tamen, utique adveraos onerariam 
axtantibus alte, iiquo munitis, lateribus proteciam, οἱ valido ἃ ρυρρὶ 
impulgam vento, sicquo proraum irreovoeabili ruentem cursu, atrepitus 





424 GEORGI ῬΑΟΒΥΜΕΒΙ͂Θ 


δ᾽ ἐπὶ τῆς νηὸς κατημέλουν ὡς μηδὲν ἀνυσόντων" συχνῶν γὰρ 


ὀϊστευόντων τοὺς φώσσωναξ καὶ πολυοποὺς ποιούντων τὸ στερρὸν 
ἐνίχα τοῦ πνεύματος, καὶ προσεχώρει μεῖζον ἢ ὥστ᾽ ἐπισχεϑῆναι 
Ῥ 981 τοῖς κάτωθεν ἐμποδίζουσι, καὶ κατ᾽ ὀλέγον διολισϑαίνουσα διε- 
φύγγανε τοὺς ἐπιτιϑεμένους κύκλῳ, πολλοὺς πρὸς ὀλίγους ὄντας. 5 
ὁ δὲ βασιλεὺς ἔξω που καϑήμενος ἔσφυζε τὰς ὁρμὰς ἐνορῶν τὰς 
ἀποφυγάς, καὶ συχνοὺς ἔπεμπεν, ἄλλους ἐπεϑάρρυνεν, ἄλλους 
κελεύων καὶ προσαπειλούμενος. αἷ σπουδαὶ δ᾽ ἦσαν ἀνόνητοι, 
καὶ τῶν σπευδόντων τὰς χεῖρας τῷ οὐρίῳ τοῦ πνεύματος ἡ ναῦς 
ἀπεδίδρασκεν. ὡς γοῦν ἐκεῖνοι μὲν ἐν ἀπόροις ἦσαν, ὃ βασι! ᾿ 
λεὺς δ᾽ ἐν ἀϑυμίᾳ δεινῇ, χλεύην τὸ πρᾶγμα οἰόμενος καὶ ἄντι- 
Β κρυς γέλωτα, εἰσόγει τις τῶν ἀμφ᾽ αὐτὸν βουλὴν δοχοῦσαν συν- 
olotv. ἥ δ᾽ ἦν χρησαμένους παρὰ Καταλάνων τῇ σφῶν νηΐ, 
μεγίστῃ τῶν ἄλλων οὔσῃ, ἐπιβῆναι τοὺς αὐτάρκεις πολεμάρχους, 
καὶ οὕτως ἐπεμβαλόντας τοὺς ἐχείνης φώσσωνας τῷ προσαράσ- 1 
σοντι πνεύματι ὡς πρώτως μετέχοντας τοὺς τέως ὠργυεωμένους 
ἐπιτειχίσαι, ὥστε καὶ ἀπνοεῖν, καὶ οὕτω τῆς ὁρμῆς καϑυφεῖσαν 
ἐπ᾿ ἐχείνην ὁρμᾶν τοὺς ἐπὶ ϑατέρας ὄντας. τοῦτο γοῦν βουλευ- 
Ο ϑὲν ἅμα τῷ λόγῳ τὸ ἔργον ἠνύετο, καὶ δὴ τὴν ταχίστην ἐμβάν- 
᾿ τὲς ἐκ πρύμνης γίνονται τῆς καταγομένης" ἔτυχε γὰρ καὶ ἡ ναῦς Ὁ 
ἐγγύς, καὶ εὐχερὴς ἦν μετενεχϑῆναε πρὸς τὰ προηγούμενα. 


6. τῆς ὠποφυγῆς 1. ἐπιθαρρύνων 7 


vani cĩreum tomultuantium egregio securam. ridebant igitur οἷαι vectores 
oonatus hostium inanes; οἱ cum dietenta vento earbasa erebris nndeousn 
que aagittis perforarentur, iis utconque pertosis pedem nihilo aecius fa- 
oere pergebont, abundante vi aurae propitiae; qua longius ante ἃ tecgo 
aequentes eſſerebantur, quam ut eeaet periculum πὸ ἃ quoquam eorun 
—* adiri, nedum capi aut teneri posaent. quas vero naves ἃ lateri- 
bus incorrerent, eas utpote humiliores οἱ minores ludibunde repellebet 
ingena mole οἱ plenis velis oneraria pervolans. cernebat hase iniperate 
ox odito longo intuens, alios πιϊδαίίαπα auper alios, adhortans, iuben, 
minans. sed οἱ ipeius iubentis οἱ parentium eunctorum seque inania εἴς 
ſectuqus caſna atudia erant, erolante inter manus navi beneſicio ventũ 
proaperi. cum ergo milites quidem quo s0 verterent ignari, imperator 
autem 50} contemptu ludibrioque tanto in iram irritatus τοδχίισιδδε,, varie 
aed inutiliter aetuarent, ἔξ qui Angueto conziñum e τὸ nata βοὺ in- 
rohabils — id erat ut in quandam, quas magna et proevalida 
orte illie t, Catelanorum navem οοἰπιηοάδίο 6 douinis acceptem, 
iaductis opente quot ea posæet capere militibas, iuberet illam continso 
æxponeis οἱ vento totis velis in puppim fugientis invehi, αἱ αἷς iu- 
fracta vi auras viaque Boreae obatructa, velocitatem imminuere ruentis 
curaumque retardare. dictum ἐπ opus confertar. momento 66 δάπιονοῖ δ 








DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. V. 425 


χἀχείνης πεσούσης πρόσϑεν αἵ τῆς δευτέρας πνοαὶ ἐμπαίουσι τῇ 
προτέρᾳ, καὶ τὸ πολὺ φύσημα τῶν φωσσώνων τῆς πολεμίας εἷς 
ὀλίγον περιστὰν αὐτίκα ἀκίνητον τὴν ναῦν ἐνειργάζετο. ἐμπι- 
πτουσῶν τοιγαροῦν ἀμφοῖν ἐκ ϑατέρας ἐκϑοροῦντες εἷς ἐχείνην, 
ὁχαὶ τῶν κάτωϑεν προσβοηϑουσῶν, μεγίσταις προϑυμίαις ἔβαλον. Ὁ 
χαὶ οὕτως ἐπ᾿ αὐτοῖς ἄλλοι καὶ ἐπ᾿ ἐχείνοις ἕτεροι ἐπεμβαίνοντες, 
τοῦ βασιλέως παραϑαρρύνοντος ἔξωϑεν, κρατερῷ μάχῃ ἐπὶ πολὺ 
τῆς ϑαλάσσης προελϑοῦσαν αἱροῦσι τὴν ναῦν. καὶ ταύτην μὲν 
πρὸς τῷ βασιλικῷ νεωρίῳ ἱστᾶσε κατάξαντες, αὐτοὺς δὲ ταῖς 
Ι0ἀξίαις δίκαις ὑποβαλόντες ἐτιμώρουν. πολλοῖς δ᾽ ἐκείνων καὶ 
τοὺς ὀφϑαλμοὺς ἐξώρυττον τοῖς προστυχοῦσι πασσάλοις, ἀντί- 
ποινα τῆς πρὸς τὸν βασιλέα καταφρονήσεως. παρεοικὸς τούτῳ R 
ξυμπέπτει καὶ ἄλλο τι, καὶ τοῖς Γενουΐταις προστρίβεται ἔγκλη-- 
μα, τινὸς γὰρ ἐκείνων ὑπερηφανευσαμένου προσελῶντε, ᾿ καὶ εἴ-- 
lis πόντος ὡς ἡ πόλις καὶ πάλιν ἔσται τοῖς ἡμετέροις, ζηλώσας ἐκεῖ-- 
γος βάλλει κατὰ χύρρης καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ἀχρεῖοι τῷ “Ἰατένῳ, 
καὶ εὐϑὺς τῷ πλήξαντι ὃ διὰ μαχαίρας ἐσχεδιάζετο ϑάνατος. 
τοῦτο μαϑὼν βασιλεὺς δεινὰ ἐποίεε, καὶ τὸν ἴδιον προσερέτην 
οὐχ ἀνίει ζητῶν. ὡς δ᾽ οὐκ ἐδίδουν (οὐδὲ γὰρ ἦν) εὐθὺς ϑυμὸς Ῥ 988 
αἴρεται κατ᾽ ἐκείνων, καὶ τῷ ἸΠουζάλωνε ἸΠανονὴλ αὐτίκα 


8. παριστὰν Ρ. ibid. εἰργάξετο. συμπιπτουσῶν 7 18, ἄλλο 
τὸ P. 


tergo innmbrans et ventum intercipiens oneraria, latitudine vaste puaten- 
tiom alarum obĩcem opponens ventoò propellenti Genuensem navem; quae 
δι. deatituta constitit, otiumque admotis hostibus dedĩt in eam insiliendi. 
adiuvabat id agentes e Catelano paris altĩütudinis navigio varius εἰ vebe- 
mens undique conatus humiliorum undique navium omm ex parte ado- 
rientium. nec obsistĩ diutius potuit. aliĩ soper alios irrumpentes perru- 
perunt tandem aditum; et poſst longam atrocemque pugnam, adhortante 
uos 6 loco conspicno praesente imperatore, capta tandem oneraria ἴῃ 
urbis navale deducta est, vectores autem εἷυβ meritis subiecti poenis. 
maultis enim eorum effosti sunt oculĩ audibus forte repertis δὰ} miserorum 
palpebras infixs, debito, ut exprobrabant, aupplicio, despectui habere 
non veritis Augustam maiestatem. contigit et quiddam alias huic non ab- 
simile, unde gravis in eosdem Genuenases et invidia publica δὲ indignatão 
priocipis exarsit. com enim quidam ipsorum iactabunde Proselonti dixia- 
δεῖ iterum ἃ nostris urbs obtinebitur,“ indignans ille infregit colaphum 
tam valide Latino ut oculi οἱ usum ademerit, non impune: nam statim 
percussor gladio confossus interiit. quadam eius rei fama aparsa commo- 
tas imperator hanc certo factum eiplorandi rationem init. auum reddi 
sibi remigem a Genuensibos poscit, graviter id urgens, οἱ οἱ faciant mi- 
ΔΩ. ut autem illi non reddebant (nec sane poterant eum repraesentare 
(Ὁ: nuquam iam esset), pro convictis hoc ipao patratase caedis eos ha- 

nec ferendum id facinus ratus, Manusli Muzaloni aubito imperat, 


496 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


προστάσσει τὸ γένος ἐξαναστατοῦν ἅπαν μηδὲν μελλήσαντα. 
συνῆκτο τοίνυν ἐν ἀκαρεῖ τὸ στρατιωτικόν, ὅσον ἦν ἐν τῇ πόλει 
καὶ ὅσον ἔξωϑεν προσεγένετο. καὶ ἅμα φοβεροὶ μὲν ἰδεῖν φοβε- 
θώτεροι δ᾽ ἐπιϑέσϑαι τὰς ἁπάντων οἰχίας κυχλοῦσι, καὶ πρὸὺς 
τῷ ἐγχειρεῖν ἦσαν, τὴν ἀπὸ τοῦ βασιλέως ἀναμένοντες κέλευσιν. ὁ 

Β οἱ δὲ τῷ φοβερῷ ἐκπλαγέντες, καὶ καϑ᾽ ὅσον οἷον τε συστείλαν- 
τες τὸ ἔμφυτον τοῦ ϑυμοῦ, ἀπηνεοῦντο πρὸς τὰ πραττόμενα, 
καὶ τῆς κατὰ σφᾶς ἰσχύος ἀμείνους τῇ ὑποκλίσει καὶ τῷ ταπεινῷ 
σχήματι κατεφάνησαν, καὶ δὴ πρὸς ἱκεσίας ἐτράποντο, χαὶ 
προσελιπάρουν τῶν ἰδίων τραχήλων ἐχδήσαντες ἑαυτοὺς ἐς ὃ τι 
καὶ βούλεται ὃ κρατῶν χρήσασθαι, ὅμολογοῦντες ἥττους εἶναι 

Ο τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας, καὶ ὅ τι προστάσσοι εὐπειϑεῖν ὑπισχνού- 
μενοι, μηδ᾽ ἀναφυγὴν εἶναι σφίσε πλὴν τὴν ἀπὸ τοῦ βασιλέως 
συμπάϑειαν. οὕτω ταπεινωθέντες τῷ φόβῳ πλῆϑος ἄϑρουν 
πρὸς τὸ κελευόμενον ἐνεδέδουν, καὶ πολλῷ χρυσίῳ προστιμηϑέντες 
τὴν βασιλικὴν ὀργὴν μόλις καταμαλάττουσι, πολλῷ τῆς σφῶν κορύ- 

D ζης ἐκείνην ἀνυσιμωτέραν γνωρίσαντες. καὶ ταῦτα μὲν ἐν τούτοις. 

15. προτιμηϑέντερ Ῥ. 


exterminet aine mora genus universum Genuensium. illo momento, quan- 
tum erat in urbe, quantum in suburbana vicinia militum, cogit. adet 
bat acies υἱδὰ ipso terribilis, minis εἰ procinctu βδονϊθωθὶ formidolot 
multo, lis utique quibus praesens pernicies intentabatur. οἰγουθεῦαοί 
extemplo cunctorum domos, ferventes impetu proximo diri adoriendi 9- 
otii, δὰ quod nutum modo imperatoris expectabant. fregit haec δρεῶδ 
quaniumvis audaces alias animos, οἱ tumentes licet intus innatae, ofſen- 
nione nova irritatas ferociae compressit apiritus. cum enim aedatiori neate 
reputarent quam in praecipiti res eorum aalusque penderet, ſacile vide 
runt ποῦ esse id tempus experiendarum virium, quas male comparat— 
certamine auccubituras, δὶ cuin imperatoris potentia committerentur, boat 
easet dubium. ira ergo propria in poteſstate habita, δὰ alienam, uod⸗ 
metuerent, exarmandam efficaciasimumm delinimentum adbibuere æauppucis 
demissionis, δ᾽ συ! ἐπὶ humili provoluti habitu δὰ pedes principis, εἴ 
bus in suas ἱρδὶ cervices iniectis apparentes, misericordiom implora 
obnoxios δα ferentes, paratosque δὰ quidvis zubeundum quod decerperet 
Augustus, cuius potestato 86 inferiores agnoscerent οἵ maiestati ober 
quuturos δὰ nutum βδηοῖο pollicerentur. unum sibi totum in οἰειιεσῦβ 
cius a clade imminente videre perfugium: in ἰὰ 86 confugere, ac Ὡς ill 
excludantur etiam atque etiam orare. aic metu in modestiam φαῦδοίδ 
conferta illa plebs pertinacium remisit prius oſtensam, prompte οὔ 
mandabatur exequens. indictum enim multas nomine magnum auri pou- 
dus exolverunt, lucro non parvo imputantes vel δὶς placare atque ἃ p 
riis capitibus quentovis fortunarum damno avertere potuisso imperatoru 
ram, δδπὶ ἴδ tandem agnoscentes eſficaciorem δὰ vindicandun elus 
quam esset ipaorum δὰ audendum perpetrandumque proĩecta temerius 
οἱ haec quidem δὶς a20 habuere. 


DE MICBAXLE PALAEOLOGO BL. ΥἹ. 427 


Ζ. 


ιαιλεῖ δὲ καὶ αὖϑις φροντίδων ἦρξε τὰ κατὰ τὸν “ἶμον κινού- Ῥ 393 
μένα. αἷ γὰρ συνθεσίαι τοῦ Κωνσταντίνου καὶ ἐπὶ τῷ κήδει 
σπονδαὶ συνεχέοντο ἤδη, τῆς Ἰ]αρίας κινούσης τὸν ἄνδρα πρὸς 
ἔχϑραν ἐφ᾽ οἷς καὶ παιδοποιησαμένων τὸν ἸΠιχαὴλ ἐν ἀναβολαῖς 
ὁτὰ περὶ τὴν ἸΠεσέμβρυειαν ἦσαν, καὶ δῆλος ἦν βασιλεὺς ἐκείνοις 
͵ πλαττόμενος ἀφορμὰς τοῦ μὴ διδόναι ἃ καὶ καϑάπαξ διδόναι οὐκ 
ἦν βουλομένῳ ἐκείνῳ. ἀνερρίπιζε δὲ τὸ μῖσος καὶ ἧ πρὸς βασι- Β 
λέως τῆς μητρὸς ἐχείνης Εὐλογίας παρόρασις. τὸ δ᾽ αἴτιον 
ἢ περὶ τῶν γεγονότων τῇ ἐχκλησίᾳ διαφορά, ὡς εἰς ἐχϑρὰν λογί- 
ἰοζεσϑαι τῷ χρατοῦντι μὴ ὅπως αὐτὴν σχιζομένην τῆς πρὸς τὴν 
ἐκχλησίαν κοινωνέας, ἀλλὰ χαὶ πολλοὺς τῶν σχιζομένων περι- 
ποιοῦσαν καὶ περιϑάλπουσαν. ταῦϑ᾽ ἡ ἸΠαρία πυνϑανομένη 
τῶν ὁσημέραι παρ᾽ αὐτὴν φοιτώντων (ἦσαν γὰρ καὶ τῶν μοναχῶν 
οὐκ ὀλίγοι τὴν εἰς ἐχείνην στέρξαντες ἱκετείαν) δεινὰ ἐμελέτα κατὰ Ὁ 
ἰδτοῦ ϑείου, στυγοῦσα μὲν καὶ τὴν πρᾶξιν, ὡς πρὸς τοὺς ἱκετεύον-- 
τας ἔλεγεν, ἐν δεινῷ δὲ ποιουμέγη καὶ τὴν τῆς μητρὸς πρὸς βα- 


ΥΙ. 


—ESS imperatori novarum initium curarum attulerunt res apud Hae- 
mum iterum turbatas. nam conventiones Constantini εἰ illa foedera, 
nuptiali utcunque necesitudine firmata, iam confundebantur, Maria virum 
in hoctilo adversus Romanos odium movente eo efficacius, quo pluris ea 
ests apud ĩpxum coeperat edito ei filio, qui Michaël est dictus, cestante 
interim imperialium promissorum fide. πᾶδπὶ cum pactis βροπδαϊϊδυθ rece- 
piaet imperator Mesembream Constantino δ6 cessurum, nondum eam tra- 
diderat; et aatis apparebat deliberatum esse ipsi nullo unquam fine com- 
minisei praeteatus non dandi quod amitteret inrvitisimus. aubiecit iam 
ae ardenti offenioni flammam nova iniuria πορίεοίδο apretaeque ab 
imperatore Eulogiae, quao mater erat uxoris Constantini. causa inter 
æos diasidii fuit Rulogias declarata propenrio in eas quae minus impera- 
tori probabantur factionum ecclesiasticarum partes, quam ille odio aororis 
in 20 cuidam impotabat. sane matronae huius in es re ita eminebat atu- 
Gum, ut non contenta δ6 ipeam ἃ communione consentientium fratri Au- 
gnato æegregare, plerosque etiam auctores participesque schismotis con- 
ciliare demerendo vibĩ forereque patrocinio palom affectaret. haee Maria 
—— audiens nuntiis (euraitabant enim inter matrem filiamque nun- 
inandis in causam sachismatis muliebrĩbus suffragiis intenti monachi non 
pauci) gravia in avunculum machinari orso est, invita ipsa quidem δὲ 
abhorrens ab iĩmpio ἴῃ apeciem facto, ut dicere solebat implorantibos eius 
opem 4006 ἀἰχὶ monachis, tamen excusans, sinere inultam 86 non posso 





428 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΈΒΙΒ 


σιλέως ἀπέχϑειαν. ὅϑεν καὶ πρὸς ἴσα δεικνῦσα τὸ ἔχϑος πειρᾶ- 
ται πράττειν καὶ μεῖζον ἢ κατὰ γυναῖχα" τὸν γὰρ Ἰωσὴφ σὺν 
ἄλλοις, ὃν δὴ καὶ Καϑαρὸν ὠνόμαζον, πέμπει πρὸς Παλαιστί- 


Ὁ γην ἅμα μὲν τῷ τῆς «Αϊλίας πατριάρχῃ τὰ πραχϑέντα διασαφή- 


σοντα, ἅμα δὲ καὶ τὸν σουλτὰν κατὰ βασιλέως ὡς ἕνὸν ἐκείνῳ" 
παρακινήσοντα, ὥσϑ᾽ ἅμα ἐκεῖνον μὲν ἔνϑεν Βουλγάρους δ᾽ ἐν- 
τεῦϑεν συνελϑόντας τὴν χώραν τοῦ βασιλέως κακοῦν " εἶναι γὰρ 
καὶ τῷ ϑείῳ ἀπηχϑημένον τὸν βασιλέα ὡς παραβάντα τὴν πρὸς 
ἐκεῖνον ϑρησχείαν, οὐδὲν δ᾽ ἄλλο εἶναι τὸ κινοῦν ϑεὸν ἐπ᾿ ἀν- 


ϑρώπους ἢ τὸ παραβῆναι σφᾶς τὴν πρὸς ἐκεῖνον νομιζομένην 1 


Ἑ δόξαν ἀρχῆϑεν. τῷ μὲν οὖν πατριάρχῃ οἷ παρὰ τῆς ἸΜαρίας 


Ρ 293 


tiri, proſitaretur δοίσια 56 non dubitaturum 
attinet, inexpectatiscima haec ei aocidit legatio, quippe qualem 


πεμφϑέντες πιστὰ λέγειν ἐδόχουν, καὶ παρ᾽ ἄλλων μαϑόντι τὰ 
γεγονότα" ὅϑεν καὶ παρὰ μόνον τὸ μεγεϑύνειν προστιϑέντας τὸ 
πρᾶγμα ἀληϑινοὺς πρέσβεις εἶχε, καὶ οὐκ ἐπολυπραγμόνει τὸν 


πέμψαντα, ἐπίστευε δὲ τοὺς περὶ τὸν ᾿Αλεξανδρείας ᾿“41ϑανασιον!5 . 


καί γε τὸν ᾿Αντιοχείας Εὐθύμιον ἐκεῖνο πράττειν ὃ καὶ μόνος 
ἠξιοῦτο ποιεῖν. τῷ δέ γε σουλτὰν παρ᾽ ἐλπισμὸν ἦν πάντα ἢ 
ἐκείνων πρεσβεία ὡς μηδέ ποτ᾽ ἄλλοτε γενομένη τοῖς πρὸ αὐτοῦ 
τῆς ΑΑϊγύπτου ἄρχουσι" προσέτι δὲ καὶ τὸ ἔϑνος τῶν Βουλγάρων 


μὴ περιφανὲς ὃν ὥστε καὶ εἷς ἀρχὴν ἀνάγεσθαι, ἐν ὑπονοίαις τὴν ἢ 


eltanea 


unquam fando οὐδοῦ αϑάξξειπο ἀδοοδθοζεδ auoo 46 eipos acespiese. 
ofſondebat etiam —— ⏑ φοροὐῖ!, 


⁊ 





DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. VI. 429 


πρεσβείων ἐποίει, καὶ αιγηλῶς ἀπέπεμπε. τὸ μέντοι γε δοχοῦν 
τῷ τῆς «Αἰλίας πατριαρχεύοντι Γρηγορίῳ καὶ λίαν ἀληϑινὸν ἦν. 
ὁ γὰρ «Ἀντιοχείας καὶ προεπεδήμησε τῇ Κωνσταντίνου, ῥυσϑεὶς Β 
τῶν τοῦ ῥηγὸς “Ἀρμενίας χειρῶν. ἐκεῖνος γὰρ ἔχϑος τῷ πατριάρ-- 
ὀχῃ τηρῶν καὶ ϑέλων ἐκποδὼν ποιῆσαι, ἐπεὶ ἀνὰ χεῖρας εἶχε τὸν 
ἄνδρα, ἐκδίδωσι τοῖς ἀπάξοαυσιν ἧ δὴ καὶ ἀπολῦναι ἐκ τοῦ παρα-- 
χρῆμα ξυμβαίη. καὶ αἱ λαβόντες ἀμφιάλῳ κατεπίστευον πέτρᾳ, 
ἐρήμῳ οὔσῃ καὶ ἀπανϑρώπῳ τὰ εἰς παράκλησιν. ἀλλ᾽ ἐχεῖνος 
ῥυσϑείς, ὡς ἔλεγε, ταῖς τοῦ ϑαυματουργοῦ Νικολάου ἐπιστα- 
ιϑσίαις, βασιλεῖ προστρέχει καταχϑ εὶς εἰς πόλιν. ὃ δέ γε “λεξαν- Ο 
ὁρείας, καὶ αὐτὸς ὕστερος τῶν πραχϑέντων γεγονώς, ἀναλύειν 
μὲν οὐκ εἶχε τὸ γεγονός, ὅμως δ᾽ εἰρήνευεν, ἐμποδὼν ἔχων τὴν 
ξενιτείαν τοῦ ταῦτα ζητεῖν. οὐ γὰρ προακχέκλητο ἐπὶ τούτῳ, 
ἀλλ᾽ αὐτὸς κατὰ παραμυϑίαν ὧν ἔπασχεν λυπηρῶν ἐν τοῖς ἀϑέοις 
16 διάγων ὡς ἐπὶ λιμένα τὸν βασιλέα κατέφευγε, καὶ ἐπιτετελεσμέ- 
γοις ἐπεστὰς ἔχριγε δεῖν ἡσυχάζειν, τοῦ μὲν συμπρᾶξαι παντελῶς 
ἀπέχων, τὸ δ᾽ ἀνακινεῖν καϑεσεῶτα ἡγούμενος ἄκαιρον. ὃ 
2. Ἡ μώῶνοι γε ἸΠαρία ᾿Πιχαὴλ τὸν παῖδα καὶ παρὰ τὴν Ῥ 294 
ἡλικίαν στέψασα βααιλικῶς ἔτρεφε καὶ ἀνῆγε, τὴν εὐφημίαν μετὰ 
6. ἀπολέσϑαι7 9. τοῦ deerat. 


nec moltam poase ἰυάϊοδίδο; quaro ab ipso tota res pro δυδροοία con- 
tempta est, legatique ailentio dimisci. caeterum Aeliae patriarcham aua 
minime fefellt opinio Gregorium, in iis quao de alũs duobus patriarchis 
autumaverat. nam Antliochenus quidem iam tum Constantinopolim adve- 
nerat, eratus 6 manibus regis Armeniae. hic enim rex οἱ potriarchae 
infensus, εἰ ΔΙΏΟΥΟΓΟ de medio ἴρδυπι cupiens, forte incidentem in auas 
manus tradiderat certis hominibus abdudendum eo ubi perire illum brevi 
necese esset. εἰ illi acceptum τυρὶ desertas mari circunfluas commlae- 
rant δὰ certum exitium, omnmi quippo humani subsidii commerciique de- 
ctitutae facultate. verum ille liberatus inde, ut aiebat, coelesti auxilio 
thaumaturgi NIcolai, δὰ imperatorem confugit, Constantinopolim δ οοῦ- 
ferens. Alexandrinus δυΐεπι, post ἰδίδ quae de religione nuper aancita 
quidam ĩmprobabant evectus in thronum, retexeore μευ acta non cura- 
vit; quaro quietus permanebat, eo securius quod propter locorum ubi 
degebut longinquitatem ἃ Conatantinopoli minimo aspergendum δοδὸ con- 
ſideret χυδῆουπιαιιο invidia rerum illic transactarum δὰ qua- 
rum lIpae conailia voeatus non fuisset. accedebat quod multis, ubi erat, 
inter barbaros verae religionis hostes vivens, adversis oonſlictatus, ob- 
atruere δ᾽ οἱ quem unum Rabebat δὰ confugium paratum portum gratiae 
peratoris e ΓΘ aua non putabat. itaque obnoxium δ6 illĩ α quo solatium 
expectaret praebuit, nihil succensens δ eo constitutis, a2ed quietem am- 
plectens, ahstͤnens tamen diserta comprobatione iam actorum, verum ἐΐδ 
ppomodocamqus aemel statutis intempeſtivum nunce quidem exiatimane ἃ 50 
controverxsiam moveri. 

. 9. Interim Morſa Michaelem ſihum aeotate Immatursa coronari cura- 
vit, regioque inde alebat educabatqus, in aoclamationibus pablicis locum 


⸗ 





48ϑὃϑβ ᾿. ΘΕΟΠΟΠ ΡΑΘΒΥΜΈΒΙΒ 


πατέρας τῷ παιδὶ παρέχουσα. . ὑπόπτως δὲ τῷ Σφεντισϑλάβῳ 
καὶ λίαν ἔχουσα, δεσπότῃ γε ὕντι, ὑποποιεῖται δὲ δολέως ἐκεῖ- 
γον" τὼ γὰρ τοῦ Κωνσταντίνου ἀσϑενῶς ἔχοντος ἐποίει τοιαῦτα 
κατασκευάζειν περὶ τῷ παιδὶ δειλιῶσαν. πέμψασα γοῦν, ὅρκοις 
Β μὴ ἐπιβουλεῦσαί οἷ, πείϑει παραγενέσϑαι τὸν Σφεντίέσϑλαβον ὁ 
παρ᾽ αὐτήν. ὃ δὲ τοῖς ὅρχοις ϑαρρήσας εἰς Τέρνοβον ἧκε, καὶ 
ἤδη παρηβηκότα υἱοποιεῖσϑαι ἠξίου. καὶ δὴ ἐπ᾽ ἐκκλησίας περι- 
φανῶς τῇ Ἰαρίᾳ ἐκεῖνος υἱοπεποίητο" μετὰ γὰρ τὰς τοῦ ἱερέως 
ἐντεύξεις καὶ τὰ ἐπ᾿ αὐταῖς φῶτα, διασχοῦσα τὸν ἐπενδύτην 
ἄμφω ἸΠιχαὴλ καὶ Σφεντίσϑλαβον παρ᾽ ἑκάτερα τῶν αὐτῆς ἀγχα- 10 
λῶν ἐτίέϑεε, καὶ συνθεσιῶν γενομένων ἀπελύετο ἐπ᾿ οἴχου υἱὸς 
Ο κεκλημένος τῆς τῶν Βουλγάρων δεσποίνης μετὰ ΠΠιχαὴλ ὃ Σφεν- 
τίσϑλαβος. οὔπω πολὺς χρόνος τὴν υἱοποιέαν παρεμέτρει, καὶ 
δολιευσαμένη κτείνει ἡ δῆϑεν. μήτηρ τὸν υἱοποιεῖσθϑαι πιστεύ- 
σαντα. ἀλλ᾽ ἡ Δίχη οὐχ ὥσπερ ἔϑος αὐτῇ τὰ πολλὰ κατημέλει, 15 
ἀλλ᾽ ἀνιστᾷ τὸν ἐχζητήσοντα τὸ αἶμα τοῦ ἀδίχως πεφονευμένου. 
Ὁ καὶ ô λόγος ἄνωϑεν βούλεται μετελϑεῖν τὰ τῆς διηγήσεως. 
ΒΕ 8. Ἦν ἀγρότης ἐκεῖσε μισϑοῦ βόσκων χοίρους, Κορδό- 
κουβας κεκλημένος" τὸ δ᾽ ὄνομα ἡ Ἑλλήνων γλῶσσα εἷς λάχανον 


αἱ post parentes tribuens. sed his illam intentam contarbabat ἃ Sphen- 
tisthlabo molesta auspicio, ius utique non inverisimile δὰ Bulariae pric- 
cipatum habenti, nec —— ad id tuendum potentia subunixo, 
quippe qui despota iam esset; quare optimum putavit dolis illum aggreũi, 
praetextu fraudis indidem sumpto unde causs ipsi pro puero timendi ma- 
ior erat, e morbo videlicet regis εἰ viri δυΐ Conatantini aine apo de- 
cumbentis. mittit ergo cortos homines δὰ Sphentisthlabum, qui 
quam iuramentis οἱ quam religiosiasimis sincerae in ipaum Mariase bene 
volentiae fidem plenissimam feciasent, quam hlandiasime rogarent venire 
δὰ ipaam ne gravaretur. persuasus ille ac fretus religione iurisiuraadi, 
Ternobum 86 confert. nec ibi aspernatus zenex annosus eet ridiculan ἃ 
tanto iuniori femina oblatam adoptionem, quae fratrem illum, et quiden 
minorem, facoret pueruli lactentis. res palam in ecclesia celebrata εἰς 
est. poat adhibitos ἃ sacerdoto z2olemnes in talibus occursus benedictio- 
nes εἰ ritus caeteros, magno allucente funalium numero, Maria regiun 
diducens pallium ambos hinc atque inde ulnis admovit, Michaclem pusio- 
nem ac senem Sphentisthlabum; 6 quibus hie in hune modum foedere 
aancito, domum retulit norum titulum filii dominae Bulgarorum ἃ δῇ. 
ehaõle puero aecundi. non multum ab hac adoptione tempus Procesæeret, 
cum circumventum insidiis, eo facilius quod ἃ aibi cavendo fiducia εὖ 
novae contractae necessitudinis averterat, egregia mater adoptatum οοῦ- 
dit. at divina iustitia non qua aolet ἴῃ pleriaque patientis aceleris huie- 
poenam distulit. atatĩm excitavit ηυἱ aanguinem impie caesi requireret. 
ecuius eventos narratio paulo altius repetenda est. 

8. Erat in ĩis partibus rusticus quidum mercede porcos pascens, 
Cordocubas appellatus, cui voci cuin quaedam ineaet uau popularis illie 











DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. VI. 431 


ἐχλαμβάνεε, καὶ Auxovac ἐντεῦϑεν φημίζεται, οὗτος τῶν 
. χοίρων ἐπιμελῶς ἔχων ἑαυτοῦ κατημέλει, οὔτ᾽ ἐπὶ τροφαῖς 
οὔτ᾽ ἐπ᾿ ἐνδίμασιν ἀσχολούμενος, μόνῳ δ᾽ ἄρτῳ ἀποζῶν καὶ Ῥ 396 
ἀγρίοις λαχάνοις ἀπερέττως εἶχε καὶ ἀφελῶς, καὶ πρὸς τοὺς ἑταί- 
ὅρους xul αὐτοὺς κατ᾽ ἐκεῖνον ὄντας οἷς διεξήει πολλάκις, δῆλος 
ἦν μεγάλα περὶ ἑαυτοῦ φανταζόμενος. οἱ δὲ οὐχ ἧττον κατεγέ- 
λων ἢ μὴν ἐπίστευον. ἐντεῖϑεν ἐχεῖνος τοιαύταις οὐδ οἷδ᾽ ὁπό- 
ϑὲεν ἐλπίσι μετεωρίσας τὸν νοῦν ἑαυτῷ προσεῖχε, καὶ εὐχὰς ἀπε-- 
δίδον ϑεῷ ὡς ἔχων ἔτυχε" ποῦ γὰρ ἐκείνῳ μετὸν καὶ ϑείων λο- 
τ0γίων κἂν ἐπὶ νοῦν, ἐν τοῖς ἀγροῖς ἴσα καὶ τοῖς παρ᾽ αὐτοῦ βοσκο- 
μένοις χοίροις τὸ παράπαν ἐκδεδιῃτημένῳ καὶ ἀφελῶς ἔχοντι; Β 
σύννους οὖν τὰ πολλὰ διάγων, καὶ οὐδὲν προύργου τιϑέμενος 
τῆς πρὸς ἀρχήν τινα καταστάσεως, πολλάχις τὰ αὐτὰ διεξήεε 
τοῖς ἀγρόταες ἐχείνοις καὶ συφορβοῖς, ἁγίων τινὰς ἐντυχίας λέ- 
15γων καὶ παρακινήσεις τὰς παρ᾽ ἐκείνων εἰς ὃ κινηϑῆναι καὶ ἔϑνους 
ἄρξαι. ταῦτα πολλάχις διεξιὼν ἐπιστεύετος καὶ ἤδη ἄλλως 
προσεῖχον αὐτῷ ἢ ὡς ἐδύχει" τὴν γὰρ προϑεσμίαν ἐγγὺς ἐδήλου Ο 
τοῦ χινηηϑῆναι. μιᾶς οὖν τὸ τῆς δρμῆς σύνϑημα λέγων λαβεῖν, 


10. ἴσα} ὅσα Ῥ. 


ſnguae oleris notio, Graeci quĩ olus lachanum vocant, istum, ubi coe- 
pit innotescere, hominem Lachanae vocabulo celebraverunt. hic ita 20- 
licite z3uidus σἱ οἱ commendatis attendebat ut sese negligeret, non curans 
quid vestiret aut quo vesceretur, naturali simpliciscimo defungens victu, 
aolo pane et herbis agrestibus contentus. famiſiaribus utebatur indolis οἱ 
educationis sĩmilis homunculis; quibus pleruinque magna de 86 quaedam 
olĩm futura quaai vaticinans iactabat, auepe illis irridentibus, nonnunquam 
ctiam non plane detrectantibus credere. his ille nescio unde apebua in- 
fiatus, gravitatem affoctare coepit insolitam, componereque 86 iu apeciem 
ranctimonias, colligens subinde animum, εἰ deom invocans quibus uti 
poterat precibus homo funditus omnis insuututionis rudis, quippe ἴῃ agris 
aemper versatus pascendis intentus porcis. apparebat igitur fere cogita- 
bundas, verbis saepe zignificans voluere δ animo nescio quam machina- 
tilonem novi conatãâtuendi principatus, quem quasi δὰ δοορυπὶ acta εἴ me- 
ditamenta cuncta aus dirigerei. habebatque de talibus δὰ auos illos δο- 
dales ruatĩcos εἰ subulcos aerios 20epe 2ermones, memorans mira eotiam 
να εἰ quasdam apperitiones aanctorum, ἃ quibus impelli δα aiebat δὰ 
wgum ἐχσυιἱεηάππι εἴ sibi usurpandum gentäs imperium. eiusmodi tam 
δδέρο diaernit, ut quantumvis incredibilſum fidem faceret. lamque alio 
εἰ plerique studio quam prius attendebant, maxime cum ediceret fatale 
tempus deeretae δ: divinitus potentias imminere, moxque 86 erupturum 
in eius arripiendae conatum, quem prospero δυοοεῖδα fortunandum ciret. 
δὰ (δες arrectis aliquandiu δκυδὶζο diem pronuntiavit, qua dis proditurus 
erot e latebris εἰ maturo lam praeclaro coepto [οἰΐχ auctoro deo auspi- 
ciom daturos. nemo dubitavit aut renuit. conclamarunt omnes duoeret 
o vellet; 20 alacriter in cunctis obsecuturos. πος facta dictis abſuere. 


432 GEORGI PACAXMERIS 


αὐτίχ᾽ ἐκείνους ἐφέλχεται πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ϑεραπείαν, χἀχείνῳ 
ἕπονται ὡς μζα τι ἐλπίζοντες πράξειν, ἀπέρχονται γοῦν εἰς 
χώραν, καὶ τὸ τοῦ συφορβοῦ κηρύττουσιν ὄνομα, ὡς ϑεόϑεν 
ἧχέ οἱ τοῦ ἄρξαι σύνϑημα. καὶ ἅμα λέγοντες ἔπειϑον, καὶ 
προσεπετίϑεντο πλείους ἑκάστης. κἀκεῖνος πρὸς τὸ εὐσταλέστε- 5 
ρον μετεβάλλετο, ἀμπεχόνην τ᾿ ἐνεδιδύσκετο καὶ σπάϑην περιε- 
Ὁ ζώννυτο ἵππου τ᾽ ἐπέβαινε, καὶ ἐϑάρρει πρὸς ἔργα μείζω ἢ κατ᾽ 
αὐτόν. τοῦ γοῦν Κωνσταντίνου ἀσϑενῶς τοῦ σώματος ἔχοντος 
(τὸ γὰρ σκέλος κατεαγὸς ἔχων ἀκίνητος ἦν, κἄν που καὶ ἀπελ-. 
ϑεῖν ἔδει, ἐφ᾽ ἁμάξης ἐφέρετο φόρτος κενὸς) πολλοὶ κατωλιγώ- 
οουν, καὶ μᾶλλον οἱ πρόσοικοι Τόχαροι, ἐχδρομὰς ἑκάστης 
ποιοῦντες καὶ Ἰ]υσῶν ὄντως λείαν τὰ ἸΠυσῶν τιϑέντες. φάλαγγι 
γοῦν Τυχάρων προσχρούσας ὃ “Ταχανᾶς ἐμπίπτει σφίσι μεϑ᾽ ἀν 
Ἑ ἐπεφέρετο, καὶ κατὰ κράτος νικᾷ, καὶ αὖϑις ἄλλῃ, καὶ οὕτω 
πρὸς τὸ μεγαλειότερον ἐπ᾽ οὐ πολλαῖς ἡμέραις καϑίστατο. χῶραι 
τοίνυν προσετίϑεντό οἱ, καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ πολὺν τὸν τοῦ εὖ πράξεν 
ἐλπισμὸν ἀραρότως εἶχον. καὶ ὃ “«“αχανᾶς πολὺς ἦν φημιζόμε- 
νος πανταχοῦ" οὐδὲ γὰρ ἡμέρα ἐφίστατο καϑ᾽ ἣν οὗ πλείους 
τῶν προτέρων εἶχε καὶ ἠνδραγάϑει προσβάλλων. τοῦτο ἐϑορύ- 
βησε μὲν καὶ τὸν Κωνσταντῖνον τὰ πλεῖστα, ἀγγελϑὲν δὲ παρὸ 


18. οὐ] οἱ Ῥ. 


addunt addicuntque ἱρ51 66 frequentes, magnis elatâ apebus. curtant pet 
regionem proclamantes subulcum ἃ deo missum, et δὰ manum δι οὐ 
Aatam ingentem certatim undique accurrentium aggregant numeros. 
crescebat in dies multätudo, εἰ novus dux δὰ consentaneum δεδυβρίδο 
dignitati δὲ fiagens habitum, abiectis centonibus honestiorem induit τὸς 
atem; enseque succinctus, equo inscenso, δὰ opera maiora quam ein 
hactenus fortuna caperet, palam δα accincium oſtentare ausus ceat. τεὶο- 
tudine tum, ut dictum est, Conatantinus infirma utebatur: nam crure 
dum fracto ſacultatem incessus amiserat, et δὶ quopiam esset nocec 
proſicisci, curru pondus iners trahebatur. δᾶ res contemptum illi c- 
ciliavit plurimorum. in his Tochari finitimi, fera gens οἱ aeueta γαρίϑ 
vivere, nihil ἃ claudo principe timentes liberrimis in Mysiam excurtiour 
bus agebant ferebantqũue pastim cuncta, οἱ veteri celebratas proverdio 
praedas Mysorum impune frequentabant. ἴῃ horum unam manun incui- 
rens cum δυΐδ Lachanas eam internecione delet. alia die deprehensas 
aimiliter cohortem istorum alteram ut priorem interficit. hi ne paucis ὦ: 
bus colebre δὲ eius nomen, et videlicet non is εἴ popul οἱ re 
num accesrionibus opes eins augescunt, cuncis pro 86 quoque ὄρεῶ 5 
60 sSommam emendandĩ publica incommoda collocantibus. famas iuter 
ambitioso praeconio —* ubique buocinabatur. πος dies proeterbet 
qua non οἱ eius numero cresceret exercitus, δὲ qua ποὺ ipee alqua⸗ 
insigni de hoste victoria commendaret. conturbarunt haec non parc- 
aubinde nuntiata Conatantinam. ipeum quoque, ubi des tandem 0 


DE NICHBHAELE PALAEOLOGO 1. VI. 433 


δόξαν καὶ αὐτὸν ϑορυβεῖ βασιλέα" τὸ γὰρ οὕτως ἐπελϑὸν παρ᾽ 
ἀξίαν οὐχ ἂν ἐπελϑεῖν εἰ μὴ ἐπὶ μεγίστοις τισὶν ὥοντο. ὃ μὲν Ῥ 296 
οὖν Κωνσταντῖνος μόνον ταράξας τὰ κατὰ τὸν ζυγὸν μετήνεγκε 
τὸν νοῦν πρὸς τὸ ἀπροσδοκήτως φανὲν καὶ ὡς οὐχ ἂν μὴ ὅτι 
6γ)γ͵᾽ οὗτος, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἄλλος τις φήϑη ποτέ. ὃ δὲ βασιλεὺς τοῦτο 
μὲν καὶ τἀκεῖ καταστῆσαι ϑέλων, τοῦτο δὲ καὶ πρὸς τὰ ἀχου- 
σϑέντα διαταραχϑείς, προλαβεῖν ἠπείγετο καὶ τὰς ἄχρας κατο- 
χυροῦν. καὶ δὴ ἐξελθὼν τῆς Κωνσταντίνου ἐπ᾽ ᾿Ορεστιάδος 
ἤλαυνεν ὅλῳ ῥυτῆρι. χειμῶνος δ᾽ ἐξελϑὼν καὶ πάγοις ἐπιὼν Β 
10 πάσχει τι χαὶ τῶν ἀνηκέστων" συμποδίζεται γὰρ ὃ ἵππος ἐπὶ πά-. 
γων βαίνων τῷ βασιλεῖ, καὶ συμπεσὼν ἐκείνῳ ὃ ἐποχούμενος 
πεῶμα δεινὸν χεῖράς τε καὶ πρόσωπον δρύπτεται, οὕτω χαλεπῶς 
ὥς μηδ᾽ ἀρκέσαι τὸν τῆς ἐκστρατείας ὅλον χρόνον ἀπαλεῖψαι τὰ 
τραύματα, ἀλλ᾽ ἔτι. λείψανα τῶν πληγῶν ἐμμένειν ἐπανελϑόντι Ο 
15 τῷ βασιλεῖ, ἅμα γοῦν ἐπέβη ὃ κρατῶν τῆς ᾿Ἰδριανοῦ, καὶ ἅμα 
ἣ σφαγὴ τοῦ Κωνσταντίνου ἀγγέλλεται. ὡς γὰρ αὐξάγετο καϑ' 
ἡμέραν ὃ “«Ἰαχανᾶς καὶ πολλοὶ προσεχώρουν ἐκείνῳ κατολιγω- 
ροῦντες τοῦ σφῶν βασιλέως, ἐχποδὼν δ᾽ ἦν ἤδη καὶ ὃ Σφεν. 
τέσϑλαβος τῶν δόλων ἀπονάμενος τῆς Ἰαρίας, οἱ δέ γε προσῳ- 


5. γ᾽] δ' Ρ. 


credũtis ꝑrimo indiciis famas conatantia facta est, ipanm, inquam, quo- 
que ĩnopinatissima novitas vehementer commovit imperatorem. hunc sua 
δαορεοίδια prudentia cogebat, no zubesset his quidpiam incompertâ mali: 
quamodo enim homo tam vilis tam secure prodiret, πἰδὶ productus fiducis 
opum non apperentium, οἱ multo maiorum quam quas cernerentur, aibi 
cõonscins virium ꝰ caetorum ἴῃ communi admirations amborum Canctauti- 
nus solus, με periculi vis propinquior ureret, trepidis raptim habitis 
toto iugo delectibus, admovendam trenus putavit manum remedio malũ 
longe ultra quam quiqquam imaginari potuiſaet inopinatiasimo nascentis 
crescentiaque. porro imperator nondum ille quidem expedüvit conailium 
bellandi: tamen sibi proficiacendum versus ἰδίπια limitem constituit, par- 
tñm οἰ εχ propinquo cognoaceret certius δὲ, δὶ quid ἰδὲ labaret, confir- 
maret; partûm ut qul ab illa parte patebant in Romanam dĩtionem aditus, 
quos πὸ Lachanas irrueret audita de illo timere cogebant, praesidüs 
εἰ mnitionibus idoneis praeooccuparet. hoc animo dum citatis equis ver- 
ans Orestsadem contendit per coneretos rigida hieme gelu campos prope- 
ransa, contigit οἱ pati eum εἰ periclitari gravieime. nam equus quo ve- 
bebatur loprans in glacie, cum resnorein eſſudit, tum κυρτὰ ipeum tota 
mole concidens tantum non oppresæalt, vulneratum in manibus εἰ vultu 
adeo non leviter, ut vix totius eius ἀϊαϊαγοδο expeditlonis ἐρειΐο ροῖδδ- 
nari plagae —— aut eſtici quia luculentas cicatrices reducem ipenm 
in urbem δέβος deformarent. caeterun tune MIi eo itänere Adrianopolĩm 
δάνευϊεοιξ ocenrrit certus de caedeo Conatantini nuntius. cum enim ado- 
lesceret in dies potentia Lachanase, οἱ Bolgari pascim ἃ rege suo ipsis 
apreto δὰ aubolenm deſioerent, πος qui ρμοϊαϊδεοὶ —R Sphontiaihlabusa 
Georgius Pockymeres I. 28 


434 ΘΕΟΒΟΙῚΙ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


κειωμένοι τῷ Κωνσταντίνῳ ἐξ ἀνθρώπων ἦσαν ταῖς τῆς Μαρίας 
κακεντρεχείαις κατειργασμένοι, ὅσοι δὲ καὶ περιῆσαν, οἱ μὲν 
Ὁ παρ᾽ ἐχείνων ἐπὶ δυσνοίαις ὑπωπτεύοντο οἱ δὲ καὶ ταῖς ἀληϑείαις 
ἐδυσνόουν, μόνος ἢ μετ᾽ ὀλίγων ἐγκαταλειφϑεὶς Κωνσταντῖνος 
δρμᾷ μετελϑεῖν τὸν ἤδη καὶ αὐτοῦ κατολιγωροῦντα. καὶ δὴ συν-5 
. ταξάμενος τὰς δυνάμεις ἐφέρετο μὲν ἐφ᾽ ἁμάξης. οἱ δὲ οἷς ἐχεῖ- 
νος ἐπίστευε τὰς ὑπὲρ ἐκείνου ὁρμὰς κατεκλῶντο. ὃ δὲ Auxe- 
νᾶς ὁμόσε χωρήσας ἐκείνῳ, ἅμα φανεὶς ἐπεισπίπτει καὶ κατὰ 
Ε χράτος αἱρεῖ, κἀκεῖνον μηδὲν κατὰ πόλεμον πράξαντα βασιλείας 
ἄξιον δίχην ἱερείου κατασφάττει. τινὰς δὲ τῶν ἐκείνου καταγω- Ὁ 
γισάμενος τοῖς λοιποῖς ὡς σφετέροις ἐχρᾶτο. καὶ ἤδη βεβαίως 
ἐπισχὼν τὴν χώραν καὶ πόλεων ἥπτετο, καί γ᾽ αὐτὰς αἱρῶν οὐχ 
ἀνίει ὡς ἄρχων καὶ βασιλεὺς φημιζόμενος. ἀλλὰ τὰ μὲν κατ᾿ 
ἐχεῖνον οὕτω, καὶ οὕτως ὁσημέραι πλέον ἐμεγαλύνετο καὶ εὐο- 
δούμενος ἐπεδέδου. 

Ρ 91 4, Ὁ δὲ βασιλεὺς τῷ μὲν παρὰ δόξαν συμβάντι ὡς εἰχὸς 
ἐπαλγήσας, τὰ δὲ καϑ᾽ αὑτὸν ὡς ἐνῆν κατασφαλιζόμενος, ὅσον 
ἀσφαλῶς εἶχεν ἐκ Κωνσταντίνου πεσόντος, ἐπαύξειν ἤϑελε ταῖς 
πρὸς τὸν Auxuvũv ἀγχιστείαις, καὶ πέμψας μὲν ἐπεπειρᾶτο τοῦ 
βαρβάρου, ἐφ᾽ ᾧ καὶ γνῶναι εἰ ἱκανῶς ἔχοι καὶ πρὸς τὸ πρόσω 


auperesaet, insidioris Mariae delinimentis miser lueratos exitium δ. [ρον 
Ταπ vero gentis qui πιαχίπιο Conatentino studuerant, partim tie 
Mariae molutionibus interfecti fuisent, qui vero adhue vivebant ρα 
falso suspectarentur quasi rebellibus faverent, partim revera regnantiba⸗ 
ofſensi penderent in praevalescentem factionem, Constantĩnus ferme rolo⸗ 
in medio reluetas acri necessitate compultus est tentare cum paucis opum 
antiquarum reliquiis aleam belli et δ Lachanae iam ĩpeum contennenũ 
obiicere. ineatructam ergo contra inferens aciem ĩpse ἴω curru vectus, αἱ 
ſidi εἰ — reprĩmere impetus impune hactenus grassantium aunt adorti. 
at Lachanas contra 46 venientibus occurrens, δἰπιυ! vidit, aimul δόπιοτή, 
aimul vaesano ĩrruens impetn caedit exercitum εἴ plene viacit; ἃς tæg 
ipram, qui nihil eo praelio fama dignum ac tantd nominis fastigio egiesæ, 
miserae inctar victimae νἱοίοσ obtruncat, reliquos auis adiungit. εἰ iam 
apertae plene regionis potens, δὰ urbes δὶ subiiciendas con vertĩt ani- 
mum, solito δυοοοδοα: nunc enim hanc, nunc üllam capiebat; nec quieta- 
rus videbatar, quoad rex totius haud ἀυδίο Bulgarias ubique acclamate- 
tar. aic 56 res Lachanae habebant, quotĩdianis proficientes σαορεδεῖθαι, 
οἱ δὰ cummam brevi, οἱ apparebat, potentiam perventurae. 

4. Imperator vero indoluit quidem, τὲ par erat, inopinato casvi: 
caeterum aecuritatã rerum auarum quam fierĩ optĩme poterat atudens cos- 
aulero, conandum oxistimavit id quod ex Bulgari dĩtione olim osurpere 
rat, cuins posaestionem firmatam εἱδὶ videbat Conatantini morte, εἶδὶ 
certins aaserere, quinetam augere, concĩublando ac iungendo albi per αἵ: 
nitatem Lachanao. mieit igitur qui tentarent animum barbarâ, et eaden 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. ΥἹ. 435 


χωρεῖν, οὕτως ἀρξάμενος μὲν ἀπερίττως, τὰ μέγιστα δ᾽ εὗτυ- 
χηκὼς ἐχ τοῦ ῥᾷστα. καί γε καὶ γαμβρὸν ἐπὶ ϑυγατρὶ διενοεῖτο Β 
ποιεῖν, εἰ σφίσι δόξειεν ἐνικανωμένος καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν τῶν 
Βουλγάρων ἀρχήν. ὅμως δ᾽ ἐνορῶν καὶ τὸ τῆς τύχης ἄστατον, 

5 ὡς ἅμα μὲν χαρίζεσθαι καὶ τὰ μέγιστα ἅμα δὲ καὶ τὰ ἀρχαῖα 
προσαφαιρεῖσϑαι κλίγουσαν τὰ ζυγά, ἀρετῇ δὲ καὶ τὸ προσγενό-- 
μένον οἰκεῖον καὶ τὸ ἀπογενόμενον οὐχ ἀνέλπιστον, ὑπώπτευε 
τὰ πολλὰ τὴν τύχην, μὴ δοῦσα μεγάλα ξξαίφνης τὸ πᾶν ταχέως Ὁ 
ἀφέληται, καὶ ἀρετῆς μὴ οὔσης μηδὲ βραχὺ καὶ τὸ παρ᾽ ἐκείνης 

10διδόμενον ἀμαυρῷτο, ὡς μὴ φϑάνειν ἐπιτυγχάνοντα ϑαυμά- 
ζεσθαι καὶ ἐλεεῖσθαι ἀποτυγχάνοντα, διὰ τοῦτο καὶ ταῦτα στρέ- 
φων ἐπὶ λογισμῶν, βουλὴν συνέλεγε τοὺς ἀμφ᾽ αὐτὸν συγκαλῶν. 
ἔβλεπε γὰρ τὴν τῶν Βουλγάρων ἀρχὴν τοῦ προστατήσοντος χρή-- 
ζουσαν ἐξ ἀνάγκης, παρετίϑει δὲ καὶ τῷ ““αχανᾷ τὸν ἐκ τοῦ 

15 ἹἸδυτζῆ Ἰωάννην, καὶ τῷ μὲν τύχην καὶ ϑράσος καὶ τὸ ἐπὶ τῶν Ὁ 
πραγμάτων εἶκαι εἷς πρόσβασιν τῆς ἀρχῆς συντελέσοντα ἐγίνωσκε, 


15. κὸ deerat. ⸗ 


opera diasimulanter explorarent vires opesquo elns, ecqquid tantae, ae 
caetera eius omnia tali loco essent, ut expectari iure posset eum qui tam 
tenuisa initia portentosase felicitatis multiplſicatis hnctenus 3uecessibus cumu- 
laverat, pari deinceps quoque proſectuum tenore δὰ culmen fortunae 
summum perventurum. quodsi horum relatu cognovisset non esse illum 
inidoneum regno Bulgarias, nec imparem eius nominis auatinendae utcum- 
que maĩestati, handquaquam abhorrehat ἃ cogitations generum δἰ δὲ illum 
ascĩscendĩ propria ἱρδὶ collocanda filia. tamen reputans attentius eum in- 
constantiam fortunae aimul maxima indulgentis, simul zubita inclinatione 
lancis etiam antiqua eripientiâs, tum virtutis tanto praestabiliorem condi- 
tionem ac naturam, cui εἴ quae insunt bona vere propria inamissibiliter 
possidentur, εἰ quae desunt verisimiliter pperantur, vereri magnopere 
coepit ne cuncta haec sortis beneficia cita eiusdem, mature poenitoro do- 
norum solitae, mutatione auferrentur; οἱ vel δὶ persevernrent, tamen 
quod virtutis ne modicum quidem ubesset, eadem brevi mora obrcurata 
ubsolescerent, seroque intolligeretur non fnisse properandum in nimium 
mirando consecutum ista, aut eo qui talibus careret misero putando. 
quare perpensis istis alio vertens animnm, convocavit virose prudentes 
qquos habebat secum, Haque exponens videre δὲ ποοθαδᾶγίο providendum 
rincĩpenm Bulgariao, doos proposuit qui οἱ praefici posse viderentur, 
——— εἰ Μγίσδο filium Ioannem; εἰ illi quidem fortanam suffragari, 
inesse animum andendi, maguisque 166 —— coeptñs muntum abundse 
ipei videri posse iter δὰ συζιπιαπὶ iethie potentiam. Ioanni tamen ut 
non desperandum videatur posse δὰ optatum aucoedere conatum ἰδίας 
aspirandi, facers genus ipeſus et eaeters ἴω ipeo aita bous praecidiaque, 
quibus hand dubie attolleretur δὰ apem non imprudentem in eo praeve- 
lendi, tentaret. addidit in σης magis aese propepaet meliuiqus 
collocandam in δος promovendo arbitrari oporam. θαι plerieque p 
cuĩt, maguoqus ansene probatum imperatorĩs οομοῖβθεαθ est asciscendi 


436 ΟΘΕΟΒΟΙΙ PACHXMERIS 


Ἰωάννην δὲ τὸ γένος καὶ τὴν ἀφ᾽ αὑτοῦ σύναρσιν κατοχυροῦν εἷς 
ἀρχὴν οἷά τ᾽ ὄντα καὶ μᾶλλον διέκρινε. καὶ πολλοῖς γε ἤρεσχεν 
ἥ βουλή, τὸν τοῦ ἸΠυτζῆῇ υἱὸν εἰς γαμβρὸν γενέσϑαι τῷ βασιλεῖ, 
καὶ οὕτως ἐπὶ τῇ πρόσϑεν βασιλείᾳ καταστάντα συνεγερϑῆναι καὶ 
Ρ 498 ἀπ᾽ αὐτοῦ βασιλέως, ἅμα μὲν διὰ τὸ πρὸς τῷ Ἰυτζῆ δίκαιον δ 
καὶ τὸ ἀπὸ τῶν πατέρων αὐτοῦ πρὸς σφᾶς ἱλαρόν, ἅμα δὲ καὶ 
διὰ τὴν τοῦ βασιλέως πρὸς αὐτὸν κηδεμονίαν, ὅσα καὶ πενϑεροῦ 
πρὸς γαμβρόν. εἰκὸς δὲ καὶ τὸν “αχανᾶν͵ ἐκ τύχης ἐξαίφνης 
φυσηϑέντα, ὑποχαλάσαντα τὰς δρμὰς φανεισῶν ᾿Ῥωμαϊχῶν 
ἐκεῖσε δυνάμεων ἢ πρὸς δουλείαν ὑποπέσεῖν ἢ μὴν καί που χρυ- 1 
Β βῆναι φεύγοντα, μὴ ἔχοντα ὅπῃ ἄρα καὶ ἰσχυρίσαιτος Μαρίαν 
δὲ καὶ παῖδα ταύτης ῥᾷον τοὺς Τερνοβίτας προδοῦναι" τὰ γὰρ 
πρὸς αὐτοὺς ἐκείνης κακὰ οὐ τοσοῦτον μικρὰ ὥστε καὶ λήϑῃ 
διδόναι. Ὁ 
σ 5, Ταῦϑ᾽ ὁ βασιλεὺς βουλευσάμενος, καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ 19 
πατριάρχου βουλὴν πέμψας ἐν ἀπορρήτοις ἐζήτει. καὶ ὃς τὰ 
πολλὰ πρὸς τὸν ἸΠυτζῆν ἔρρεπε, καὶ γράφων τὴν ἐπὶ τῇ βουλῇ 
ῥοπὴν ἐδίδου. τοῦτο καὶ Πρίγκιψ ὃ ἱερομόναχος Θεοδύσιος, 
ἀξιωθεὶς καὶ οὗτος πρὸς συμβουλὴν τὴν περὶ τούτων, ἔγραφεν, 


Ioannem in generum, εὐ ius οἱ genere δὸ hereditaria ratione competes 
δὰ iatum principatum imperũ viribus fulciendi. πος videri dobitandun 
quin eo magis inclinarent Bulgari, ac facile praeferrent barbaro aubalco 
ĩuvenem nohiliacimum, tum patris eius Myteae respectu cui regnum Bub 
arias debitum fuiase meminissent, tom memoria mitis in ipsos laetique 
imperii maiorum eius caeterorum, tum denique metu palam εἰ foedereti 
tamque arto εἰ inæolubili pietatis domesticae vinculo irrevocabiliter δό- 
atricti imperatoris, quanta inter socerum αἱ generum intercedit ποοεδῶ- 
tudo; εχ quo certi éasent totis eum imperũ vriribos adiuvandum; quoâ 
videntem Lachanam erat verisimile remiasurum atatim multum de atndacia, 
et compreaso tumore quo aspirantis fortunae aurs levem hactenus hot- 
nem inflasaet, furere tam licenter degiturum, atque ubi Romanas acies 
in auo aibĩ δοὶο videret oppositas, aut in servitutem relapaurum priætinas, 
aut fuga matura, damnatis praevalendi apebus, latabras alicubĩ captatu- 
uum. Marium porro filiumque eius facile prodendos 6 Ternobitis, in quo- 
rum esaent uterque potestate, verisimile ἐσ eo ease, quod tantas ὃς un 
recontes extarent mulieris eins in ipsos iniuriae, ui earum ipeos [25 
plano oblitos credibile non eset. 
5. Haec cum ἃ concilio dicta essent, imperator patriarchas aupe 
68 τὸ aententiam exquirendam putavit, arcanis per viros idoneos micci 
literis. ille ia Mytaam aponto dadum δυδ propeuaus; celeri rescripto id 
cousilium prolixe commendavit, εἰ videlicet praerogativa tantas auctor- 
tatis ultjzqum in eam parten pendenti delberationi πιοπιευίπιι addidit. 
eodem concors δοοθδδὶξ iudicium —æ Theodoni cognomento Pric- 
æipis: nam δᾶ hune quoque imperator coniünm poatalana acripeerat, πὶ- 


DE ΜΙΟΒΑΕΒΙῈ PALAEOLOGO L. VI. 437 


ἤδη εἷς ψῆφον ὧν πατριαρχείου" ὃ γὰρ Ἐὐθύμιος ἐτεϑνήκει τῆς 
Θιουπόλεως. τὸ δ᾽ ὅπως οὐ χεῖρον εἰπεῖν. κεχήρωτο μὲν οἷν Ὁ 
τὸ πατριαρχεῖον, καὶ πολλοὶ τῶν τῆς ἀνατολῆς ἐπισκόπων παρῆ- 
σαν, οἱ μὲν ἐκεῖϑεν ἰόντες, οἱ δὲ καὶ ἐνταῦϑα ταῖς ἐχείνου προ- 
ὁτροπαῖς γενόμενοι" ἤρεσκε γὰρ ἐπὶ τούτοις καὶ ἥ τοῦ ᾿ἀναζάρβου 
Θεοδϑωρήτου βουλή, εἷς νόσον ἤδη κλιϑέντος τοῦ πατριάρχου, 
τοὺς ἱκανοὺς ἐκ προτροπῆς ἐκείνου γίνεσϑαι, ἐφ᾽ ᾧ τὸν μετ᾽ 
ἐκεῖνον προσχληϑησόμενον ἀνεπιλήπτως ὡς ἱκανῶς ψηφίζοιντο. 
ὡς γοῦν ἐζητεῖτο ὃ χρησιμεύσων, καὶ οὐδεὶς τοῦ Πρίγκιπος ἀπε-- Ῥ 999 
Ἰογένωσχεν, ἦν οὖν εὐθὺς καὶ ψηφίζεσθαι καὶ προσκαλεῖσϑαί τὸν 
ἄνδρα, ἀλλ᾽ ὃ βασιλεὺς σοφόν τι συνορῶν ἐπὶ τούτοις ὑπώπτευε 
τὴν χλεύην, καὶ τὸν χρεμάμενον ἐκ τῆς ὑποψίας κατάγελων μή- 
πως ὀφλήσῃ προυνόει. τὸν γὰρ Πρίγκιπα μὴ δε᾽ ὅλου τῇ ἐκχλη- 
σίᾳ ἑνούμενον διὰ τὰ συμβάντα οὐδ᾽ ὅλως ἠγνὄει, τὸ δὲ συνυ- 
τὁποχλίνεσϑαι κατὰ τιμὴν ὑπερτάτην προτεινομένην ᾧετο μέν, οὐκ 
εἶχε δ᾽ ἀραρότως πιστεύειν. εἰ γοῦν ψηφισϑεὶς ἀπερεῖ, εἶναι Β 
μὲν ἐχείνῳ τὴν ὅτε καὶ ἀξιούμένος οὐχ ὑπήκουσεν αὐτάρχη τιμήν, 


pote iucto auffragiorum numero derignatum patriarcham ἴῃ locum Theo- 
nelitani Ruthymu iam mortui. quo ἀδ toto negotio non abs re fuerit di- 
atinctus hie aliquid ponere. viduata pastore patriarchali Antiochiae aede 
aderant multà Griĩenialium antiatitum, quidam ea canaa e snis ecclesiis 
Constantinopolim profecti, nonnulli iam antea a degente illic Euthymio 
vocati: huie enĩm ex morbo quo decessit decombenti persuaserat εἰ asti- 
ens Theodorĩtus episcopus Anazarbi, ὁ sui patriarchatus praesuſibua 
idonenm δὰ 2ess ἰδίῃ nunc evocare numerum, αὶ videlicet, 51 quid εἰ 
deinde contigiaset humanitus, οἷυδ διιοοεδδογοαι ustis possent auffragĩs 
eligere. inter hos Euthymio iam mortuo de substituendo εἶ viro loco ĩato 
Ręno disceptantes satĩs constabat cunctorum iudicio concordi neminem 
cincipi videri praeferendum. nec ulla per quemquam ipsorum mota erat 
Pin protinus perferretur decretum evectĩonis eſus in dignitatem istam, 
ieque in eam rite vocatus inauguraretur, nisi paulisper zupersederi deli- 
berationemque δυδρεπόϊ iussiaet imperator. verebetor is, pro ea qua 
dlebat intimum rerum occurrentium profunde perspicero prũdentia, ne 
aibi obrepi illudique in hoc negotso zineret, meritoqque sapientibus risum 
eberet, σὶ hominem circa eam quae tone flagraret ἴω ecclesia contro- 
veriam Δ 86 diveraa sentientem, contra 20 ac quam putaret meliorem 
Autam, tanta repente armari auctoritate permitteret. caeterum quia 
eondem illum Princpem ita videbat non disaimulasse inclinationem pro- 
priam in factionem schismate avulsam, ut tamen non tam in eo ſiuus 
irevocabiſique viĩderetur quin aperari t transitio eius in partes eo- 
ἴππὶ qui aupremi eins honoris voluntaria delatione nihil non ab eo me- 
iesent, necessarium ee credĩdit huins apei pignus antecapere πος rem 
taſttam nimis perlculosae aleas committere, quid δὶ enim aluter ĩllo iam 
proclamatus δὲ inauguratun patriarcha quam 2peratum erat saperet; εἴ 
enitatis ummae, ἀπδπὶ ἃ δίυϊί6 οοηδάφηί θυ accepisset, toto pondere 


incutaberet in depreſscionem ipsorum eorumdem qui κἷο ipsum ἱπεχρίογαϊο 


438 GEORGII ΡΑΟΒΥΜΕΒΙΒ 


τοὺς δέ γε καλέσαντας ἐξ ἀνάγκης ἀποφέρεσϑαι τὸ ἧττον, ὅτι καὶ 
ἀξιοῦντες οὐ προσεδέχϑησαν. γράφει γοῦν καὶ ταῦτα ἐν ἀπορ- 
ρήτοις τῷ πατριάρχῃ, πειρᾶν πρότερον, εἶϑ᾽᾽ οὕτω καὶ ἐφιέναι 
ψηφίζεσϑαι. ἡ δὲ πεῖρα ἦν διὰ τοῦ συγγράφοντος τάδε" οὗτος 
γὰρ συνήϑειαν ἔχων εἰς ἐχεῖνον τὴν μεγίστην καὶ ἐπὶ τῇ πείρᾳ ϑ 
ταύτῃ τῶν ἄλλων προυκρίνετο. τότε γοῦν κατὰ τὰ ἐν ἀπορρή- 
Ο τοις ἐπεσταλμένα μὲν πρὸς βασιλέα τῷ πατριάρχῃ ἐπεσταλμένα 
δὲ παρὰ πατριάρχου τῷ συγγραφεῖ, φοιτῶν ἐκείνῳ συγχνάκχις καὶ 
τὰ περὶ τοῦ πατριαρχείου προτεινόμενος, εἰδὼς μὴ εἰδότι τὸν 
γοῦν ἐϑηρώμην καὶ τὴν γνώμην ἐνεχύραζον, καί γ᾽ ἐπληροφόρουν 0 
πληροφορούμενος ὡς κληϑεὶς ὑπακούσειε καὶ τὴν εἷς τὸ πατριαρ- 
χεῖον κλῆσιν προσήσεται. γέγονε ταῦτα, καὶ ὡς ὑποψηφίῳ ἐν- 
τεῦϑεν προσφερόμενος ὃ κρατῶν τὰ φιλικά τε ἐπέστελλε καί γε 
Ὁ τῶν ἀναγκαίων κατὰ βουλὴν κοινωνὸν ἐποίει. τότε τοίνυν τὰς 
αὐτῶν δεξάμενος συμβουλάς, καὶ πρό γε τούτων τὴν τῆς δεσποί- ὁ 
γῆς, ἔργῳ τὼ τῆς βουλῆς ἐπλήρου, καὶ πέμψας ἄγει τε εἰς ἑαυ- 
τὸν τὸν Ἰωάννην ἐκ τῶν κατὰ Σκάμανδρον Τρωϊκῶν (ἐκεῖ γὰρ 
καὶ τὰς διατριβὰς ἐποιεῖτο, αὐτάρχως τῶν εἷς πρόνοιαν ἔχων) 
καὶ μετασχηματίσας γαμβρὸν ἐκάλει καὶ βασιλέα Βουλγάρων. 


Ρτοπιονίββοπι ἢ hĩs de causĩs βοτίρεϊξ imporator arcano patriarchae viden 
6 re fore, δὶ priunsquam destinatae electionis monachi Priucipis in patriar- 
cham iĩndicium emanaret, experimentum caperet eĩus animĩ, et aic tam 
tom perferri faventia ἱρδὶ cuffragia permitteret, ai qualia vellent εἰ δὰ 
ecclesiao pacem expediĩret, facturum eum certo conatitiscet. δος porto 
experimentum per —— huius historias captum εδὲ : is εἰ εζ 
longo familiariasimus Principi δά ἱείδ eaplorations fideliter felĩciterque 
fungendum idoneus prae cunctis est ĩudicatũus. huic ergo patrüarcha iuxu 
aeutentiam arcanae imperatoris epistolas arcana scriĩpto ipae quoque 455 
data cum misisset, ille pro amicitĩs δαερίυβ adiens Principem monachuæ, 
εἱ aubinde, quasi ficta âermonis cauaa conditione, mentionem patriarcha- 
tas, ignaro quid de a2e cogitaretur, aciens ipse ita intulit, ut certo ex 
—— penitissimum eclus aenaum animi, qui cum talis easet qualea 
mperator εἰ patriarcha Conatantinopolitanus optabant, οἱ utrique pe- 
auasus prius ego persuasissem illum, αἱ patriarcha declararetur, zecuturua 
non invitum quo ab Augusto et urbis patriarcha consentĩentibus vocaretm, 
itum ἃ patribus nullo iam obetante in auffragia est, οἱ conspirantibus 

gitimo numero calculis rito est electio perlota. his ita geatũüs imperatot 
Thæeodosio uti iam electo οἱ designato patriarchae honorem habens, εἰ 
amĩce scribere et conmunicare deliberationem de rebus i δὰ τεϑ- 
publicam momenti, in 408 veraabatur, eluſque zuper ἰδ consllium exqu- 
rere bonum ſfactu cenauit. horum tunc porro responcis per omnia οὐδ΄ 
peruentĩbus acceptĩs, οἱ ipeius in primis, quam item consuluerat, ΑὐρῈ" 
itae, consilium ἴῃ rem contulĩt. accersitum enim 6 Scamandro εἰ Troi- 
οἷα regionibus Ioannem, ubi ille prius morabatur, abundante ĩpei 9 δι} 
ibi praedlis δὰ victum cultumque aplendidum proventu, mutato bebite 





DE MICHAELE PALAEOLOGO 1, ΥἹ, 439 


μετετίϑει δὲ καὶ τοῦτον εἷς τὸ τοῦ πάππου σὰν ἀνὰ πᾶσαν τὴν 
περὶ αὐτὸν πληϑὺν ϑριαμβεύων τοὔνομα, καὶ δίκας προστιϑεὶς Ἐ 
τὰς ἀξίας τοῖς γε μὴ οὕτως λέγουσι κατά τινα μεμνημένοις χρείακ. Ὁ 
καὶ τῶν Βουλγάρων τοὺς μὲν προσχωρεῖν ἑτοίμους ἐκάλει ὡς αὐὖ-- 

ὁτίχα εὐεργεεήσων, τοὺς δέ τι καὶ προνοοῦντας τοῦ ἀσφαλοῦς 
πέμπων δώροις μὲν ἤγαλλεν, ἀνερρώννυε δὲ ταῖς ἐλπίσιν ὡς εὖ 
πράξοντας εἶ τὸν ᾿Ιωάννην δέξοιντο βασιλέα ἀποστάντες ἸΖαρίας. 
ταῦτα μὲν οὖν ἐκ τῆς ᾿Αδριανοῦ ὠκονόμει, καί τινας αὐτίκα πρὸς Ῥ 80ῦ 
μόνην τὴν φήμην προσχωροῦντας εὖ ἔδρα, καὶ κατεδημαγώχγεε 

10 Βουλγάρους ταῖς ὑποσχέσεσιν. 

6. Ἐπανελϑόντι δ᾽ ἐς πόλιν ἠγγέλλετο καὶ ἡ τοῦ Πιχαὴλ Β 
ἐχ τῶν δυσικῶν ὅσον οὐκ ἤδη ἄφιξις. ὃ δ᾽ ἦν ὃ τοῦ Πιχαὴλ 
δισπότου υἱὸς ὕστατος, Δημήτριος μὲν τὸ κατ᾽ ἀρχὰς λεγόμε- 
νος, ϑανόντος δὲ τοῦ πατρὸς τοὔνομα κατὰ μνήμην ἐκείνου 

ἰδἀνταλλαξάμενος. ᾧ δὴ καὶ μοῖρα τῶν τοῦ πατρὸς χωρῶν πρου- 
χεχληρωμένη οὐκ ἀποχρῶσα τῷ μεγέϑει τῆς κατ᾽ αὐτὸν ἀξίας, 
ἧς παρὰ τοῦ κρατοῦντος ἐτύγχανεν ἤδη γαμβρὸς ὑπεσχημένος γε- 
γέσϑαι, οὐδαμῶς ἐδόκει. τῷ τοι κἀκείνην ἀφεὶς βασιλεῖ προσε- Ο 
χώρει, πιστεύων γράμμασιν ὅρκοις κατησφαλισμένοις. ἦσαν 

δμὲν οὖν τῷ βασιλεῖ ἑτατέρων τῶν ϑυγατέρων Εϊρήνης ἅμα καὶ 
Ἄννης (ἡ γὰρ Εὐδοκία μικρὰ ἦν καὶ ἔτὴ αἱ πρὸς τοὺς νυμφίους 


ΒΈΒΕΓΙΝΙ imunl δῦσπι, δίεπο regem Bulgarorum appellavit; cognomeutum 
ἤιε ipai addidit 4b ἂνο Asane, et υηΐγογεο auo comitatui, noro isto 
illum celebrans nomine, magnifico ostentavit, poenis etiam decretis in 
ꝛs 45], quocumque incidente usn mentionem elus deinceps faciendi, ali- 
quam Asanem οἱ regem Bulgariae vocarent. Bulgaros quoque quot- 
Pot in praesens paratĩ δὰ acoedendum sunt reperti, ↄpe beneficiorum 
atatin ἃ 86 percipiendorum evocavit: δὰ alios qui adbuce deliberarent, 
idoneos αὶ alcerent misit, donis 608 iam nunc deliniens, in posterum 
autem apebes corroborans quasi consecuturos cuncta quae cuperent δά 
vitae florentem atatum, δὶ deficientes ἃ Maria Ioannem regem accepissent. 
baec ex Adrianopoli proridit; εἰ quocdam δὰ primam talium famam ata- 
tim oncurrentes beneſiciis affecit caeterosque Balgaros mogois pollicita- 
tioeibus trahere in porte⸗ populariter aategit. 

6. Reverso poet hase in urbem imperatori nuntiatus θεέ appolaus 
mox ſuturus adventantis Constantinopolim ex Occiduo tractu Michaëſlis. 
«Τα ἧς Mebaẽlĩs despotas Rlius πδία minimus, Demotrius a prineipio 
Ὑϑολίῃ, ed potris poatea mortui nomen ad εἶδα memoriam omisso prv- 
μΠῸ πραγρανεγαὶ; cui cum quas iure contigerat hereditario poternos ἀϊ- 
ni⸗ ως aufficere non videretar magnitudini sustinendae novae quam 
πὶ Prinum inibat dignitatis generi imperatoris (βἰς enim esse et appel- 
οσαρεγδξ Angueti Αἰΐα ἱραὶ petro decponas), es relicta 86 δὰ 
pV«Gẽen ἰὐδησίο ει, confisus teris eius ĩureiurando firmatis. erant 
δῖον Auguato ambarum R-arum Irenes et Annae (βδ Rudocia parvuia 


440 GEORGI PACHMERIS 


συναρμύσεις ἐμπρόϑεσμοι" ἀλλ᾽ οἱ τῆς Εἰρήνης γάμοι τῷ ἤδη 
βασιλεῖ φημιζομένῳ Βουλγάρων “σὰν ἐτελοῦντο περιφανέστερον. 
Ὁ συμβόλοις γὰρ ἐχρῆτο βασιλικοῖς, ἐξ ἐρίων μὲν κατ᾿ ἐφεστρίδας, 
τοῖς δ᾽ ἄλλοις τοῖς αὐτοῖς βασιλεῖ" καὶ συνθεσίαι ἦσαν, εἰ μὲν 

εὐοδοῖντο ἐπιβαίνειν Τερνόβου συνάμα καὶ ταῖς τοῦ βασιλέως 5 
Ρ 801 δυνάμεσιν, εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ καὶ αὖϑις εἷς δεσπότας τῆς Ῥωμαΐ- 
δος σεμνύνεσθαι. τοῖς μὲν οὖν τετελεσμένοι ἦσαν οἱ γάμοι, καὶ 
βουλαὶ προυτίϑεντο συνεχεῖς ὅπως ἂν καὶ τὰ πρόσω χατ᾿᾽ εὐμά- 
ρέιαν προχωροῖεν᾽ τοῖς δὲ τοῦ Πιχαὴλ γάμοις καὶ τῆς δευτέρας 

τῶν βασιλέως ϑυγατέρων Ἄννης προσίστατό τι τῶν τῆς ἐκκλησίας Ὁ 
κανόνων, οὕς δὴ Σισίνιος πάλαι ϑεὶς ἀφορισμοῖς ἐκράτυνεν ἀσφα- 
Β λέσιν. ἢ μὲν οὖν τοῦ δεσπότου Νικηφόρου ζάννα τῆς τοῦ βασι- 
λέως ϑυγατρὸς "Ἄννης αὐτανεψία ἦν, Νικηφόρος δὲ καὶ Πιχαὴλ 
αὐτάδελφοι πάντως. περιισταμένου γοῦν τοῦ κατ᾽ αὐτοὺς συ»- 

᾿ οικεσίου εἰς ἕκτον βαϑμὸν τὸν ἔνϑεν μὲν ἐκ τεσσάρων ἐκεῖϑεν δ᾽ 
ἐκ δύο συγκείμενον, ἔδει συνόδου περὶ τούτων σχεψομένης χαὶ 
τῆς παρ᾽ αὐτῆς λύσεως. ἐπεὶ δ᾽ ἐσκέπτοντο, καὶ τὰ τῶν βασι» 
Ο λέων συναλλάγματα ὡς εἰς εἰρήνην γινόμενα ἐδόκουν πλείω τὴν 
ἄγεσιν ἔχειν ἢ δὴ τὰ τῶν ἄλλων, ἀντισηκοῦσϑαε τὸ ὡς δῆϑιν 


adhue erat) decretae iam οἔ in procinctu expedito πυρέΐδο, caeteraa 
Irenes cum declarato lam palam rege Bulgarorum Asane illustriori cele- 
britate matrimonium peragebatur, rex aiquidem gener insignibus utebatet 
regiis, quoad colorem quidom aolum in phaleris οἱ atratis equestribæ, 
quae ex lana tantum erant, in caeteris autem iisdem plane cum ipeo Au- 
ffusto. conventionum nuptialium haec erant capita, expoditione in Ter- 
nobom communi inunctis Asani copiis imperatoris, conari cĩvitatem illan 
et cum es Bulgarias regnum novo Auguſti genero aoquirere: δίῳ ἰογίδμ 
coepto ποῦ responderet, eidem in aula imperatoria deepotae houores 
auctoritatemque conferri. in haec pacta peractis nuptĩis, continuae 128] 
conaultationes erant qua optima οἱ facillima ratione poesent destinata οἵ 
regnum Bulgariae δὰ votum confici. Michaẽlis cum altera filiarum impe 
ratoris Anna connubio nonnihil obetabat ecclesiastici impedimenti ex c 
nonibus quondam a Siainio perlatis et excommonicationis δὰ firnitaten 
omnem comminatione munitis. etenim Nicephori despotas uxor Anos filia 
impoeratoris Annae consobrina erat, quippe nata εχ saorors imperatotu 
eiusdem: Nĩcephorus autem εἰ —*X ermani omnino fratres. intdac 
debant ergo inter ambos deſignatos coniuges 2ex gradus affinitatis, εἴ 
una quidem quatuor, duo εχ altera; οἱ opus erat synodo δά πίθ 
de isio impedimento cognoscendum, illudque relaxandum, δὶ expedire i 
dicaretur. sed ubi patribus consultantibus visum, — bonum pecu 
quae inde firmanda speraretur, causam 6886 iustam faciondae regiis δρ00΄ 
vis gratiae obstuculi canonici, quo eorum coniunctio vetabatur, mego 
consensu itum est in δοηϊεηίίδιη permittiendarum noptiarum, εἰ qeibe⸗ 
uod nasciturum apparebat publicas quietis commodun, abunde praep- 
οἱ indecentiae, εἰ qua inesset ex canonicis praescriptis ἴα 








DE ICBGHBAELE PALAEOLOGO L. VI. 441 


παρὰ κανόνας γινόμενον τῷ πρὸς τοὺς δεομένους ἐλέεε κοινῶς 
ἐδόκει. καὶ τόνδε τὸν τρόπον τοῦ προσισταμένου λυϑέντος ἐτάτ-- 
τεῖο μὲν εἰς δεσπότας ὁ ιχαήλ, τῇ Avvn δὲ βασιλίδι οὔσῃ γε 
συνεζεύγνυτο. καὶ ἦν ἐντεῦϑεν ὃ μὲν Πιχαὴλ βααιλεῦσι δοῦλος 
δὲν ὄρχοις, ὃ δ᾽ Ἰωάννης ἔνσπονδος δι᾽ ὅλου, εἰ βασιλεύσοι 
Βουλγάρων, Ῥωμαίοις ἐν ὅρκοις, εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς Ὁ 
ὄὕρκοις πιστῶς δουλεύσων τοῖς βασιλεῦσιν, ὑπὸ τούτοις δεσπότης 
ταττόμενος. 
7. Ἐβούλετο δὲ βασιλεὺς προλαμβάνειν ἸΠαρίαν, μὴ καὶ ΒΕ 
Ιοφϑάσῃ τὰ καϑ᾽ αὑτὴν εὖ ϑεμένη ἁλιώσῃ τε τὴν βασιλέως βου- 
λήν, καὶ κατέσπευδε συχνοὺς ἐπ᾽ ἐκείνην πέμπων, οὐ τόσον 
τἀχεῖ κατασερέψοντας ὅσον ἡμέρως μεταχειριουμένους ἐφ᾽ ᾧ 
παραδοῖεν ἸΠρίαν καὶ τοὺς τοῦ βασιλέως δέχοιντο παῖδας. 
ἦ μέντον γε Ἰαρία ἐν ἀφύκτοις ἔγνω γενομένη καὶ ὀνοῖν μέπον 


16ἐναπειλημμένη καχοῖν᾽ ἔγϑεν μὲν γὰρ τὸ φανὲν ἐκ νέου κακὸν ὃ Ῥ 803 


Auxuvũc προσκείμενος ἡρήμου τὴν χώραν καὶ προσεχτᾶτο τὼ 
πέριξ προσβάλλων μόνον, ἐκεῖϑεν δ᾽ αἱ δυνάμεις τοῦ βασιλέως 
ἐπιοῦσαι πλείους δῆλαι ἦσαν τὸ μὲν ταπεινὸν καὶ ὅσον ἐκτὸς ζη- 
μιοῦντες, τὸ δὲ ἐντὸς καὶ περιφανὲς ἐκ παντὸς τρόπου ὑποποιού- 
90 μένοι. ὅϑεν καὶ περὶ ἑαυτῇ τε καὶ τῷ παιδὶ τετρεμαινούσῃ δειναὶ 


personarum talĩ prius invicem necesitudine innexarum. quare sauffragiis 
cunctorum indultum principibus quod petebant εδί, εἰ titulo despotas 
Michsẽl honoratus Annae reginas, quippe imperatoris filiae, rite matri- 
monio ĩunctus est. inde Michaẽl idem δαδογαιβοηΐίο Auguetis in clientelam 
oblſigavit fidem. Ioannes autem Asan iuratus promisit δ ſoedus cum Ro- 
manis societatis aervaturum, δὶ Bulgarici aibi regni secura poacessio con- 
tingeret. ain id non succederet, clentelari nexu suboitum permansurum 
Augustis, gradu aub ipeis inferiori despotas, cuius titulo diĩgnitatis, si 
regni Bulgarici 3pes non succederent, insigniendus esset. 

7. Stodebat autem imperator ante omma capero Mariam, ne illa 
apatium liberum æaibi consulendi nacta res suas beneo constitueret obicein- 
8 impenetrabilem opponeret consiliis et apebus imperatoris. ergo is 
eatĩnabat alios aubinde atque alios contra ipsam mittere, non tam hosti- 
δες illic grassaturos δαΐ vastaturos regionem, quam blande pellecturos 
Bulgaros αὐ Mariam dederent et generum filamque imperatoris in regnum 

loco eĩus acciperent. haec Maria intelligens redactas in artum res auas 
aentiebat, duobus in 20 unam hinc atque inde ingruentibus malis. hinc 
enim nuper exorta pestis Lachanas victricibus inatans copiis regionem 
desolabat, quocumque intenderat cuncta statim adventu primo capiens, εἰ 
aic plerorumque circa Ternobum locorum iam dominus εἰξοοίυδ. εχ altera 
vero parte copias ab imperatore plures zupervenientes increscebant, qua- 
ται ducibus id apparebat eseo propoſñitum, ut extra urbem quidquid in- 
firmom εἰ expositum iniurias iacebat depraedarentur agentes ſerenteaque 
intra ĩpeaain porro cĩritatem praecipuos quonque procerum promissis δὰ de- 


442 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΈΒΙΘ 


φροντίδες ἐτάραττον τὴν ψυχήν, καὶ πρὸς ἀμφότερα μέρη μὴ 
σϑένουσα ἵστασϑαι ϑάτερον ἐξημεροῦν ἔγνω, πλὴν ὅσον καὶ ταύ- 
τὴν ἀπόνασϑαι τῶν καϑ᾽ ἡμέρωσιν πραχϑέντων τὰ μείζω. τὸ 
μὲν οὖν πρὸς βασιλέα κλίνειν τῶν εἰκότων μὲν ἔκρινε, καὶ ἄλλως 
εὐπρεπὲς ἑαυτῇ σωζούσῃ μὲν τὰ τῆς σωφροσύνης καὶ τὰ πρὸς τὸν"5 
ἀποιχόμενον δίκαια (δίκαια δὲ πάντως μὴ συνοικεῖν τῷ σφαγεῦ, 
ζητούσῃ δὲ παρ᾽ ἐκείνου σώζεσθαι παρ᾽ οὗ δὴ καὶ τὴν τιμὴν 
ἐχτήσατο. διὰ ταῦτα γοῦν τὸ πρὸς βασιλέα πέμπειν καὶ ἱκετεύειν 
τῶν δικαίων ἔκρινεν. ὅσον δὲ τὸ καϑ᾽ αὑτὴν συνοῖσον καϑ᾽ ὃ 
ἦν βουλομένη, καὶ λίαν ἀπᾷδον ἐγίνωσκεν" αὐτῇ μὲν γὰρ τὴν το 
τιμὴν κατοχυροῦν αὐτῇ τε’ καὶ παιδὶ ἸΠιχαὴλ διὰ σπουδῆς εἶναι, 
βασιλέα δὲ μηδ᾽ ἂν ἐν ὕπνοις ϑελῆσαι ἀφέντα τοὺς παῖδας, οὖς 
δὴ καὶ ἤρξατο καϑιστᾶν, ἐχείνοις περιποιεῖν τὴν ἀρχήν. οὕτω 
μὲν οὖν τῶν ἀπὸ βασιλέως καὶ μᾶλλον ἱκανῶς ἀπεγένωσχε, τὸ δὲ 
πρὸς τὸν βάρβαρον πέμπειν καὶ ἀξιοῦν σπενδομένην καϑ' αὑτὴν 15 
διατελεῖν τοῦ ἔϑνους ἄρχουσαν, οὔτ᾽ ἔχειν λόγον τὴν ἀξίωσιν 
ἔχρινε" τὸν γὰρ ἀρχῆς ταύτης ἀντιποιούμενον σπένδεσϑαι πρὸς 
τὴν κατέχουσαν ταύτην ἀδύνατον. καὶ τὰ ἀπὸ βασιλέως συν- 


fectionem delinirent. quare ἢΠ pro 86 ac filio colicite trepidue curae 
acres animum turbabant. ac cum ambobus aimul hoſtibus obaistere ne- 
quiret, placare δὶ posset alterum decrevit. in quo feſtinandum ĩudicabat, 
πὸ aibi, dum haec parat, ab altero interim duorum vehementer utrinque 
instantium irreparabiliter oppressae serum deinde talia moliendũĩ contiſun 
οἱ conatus irritus evaderet. in hac illi deliberatione dubium μοῦ erut 
4"ἷη ipram officium et pudor δὰ imperatorem potios traheret. quo επὶα 

ecentius, quo honestius quam δὰ avunculum neptis, δὰ amĩcum viri de- 
ſfuncu vidus confugeret? ppotius utique (cum alterum ritari non pouet) 
quam interfectori mariti δ dederet, εἰ cum δυηπιδ iniuris defuncti con- 
ĩugis torum eios prostitneret ſubaessori ἃ recenti adhuc illius eaede crvore 
mananti. prius igitur, ut par ſuit, eo propendit, ut ab illo ↄaaluten 
quaereret ἃ quo dignitatem acceperat, οἱ δὰ imperatorem, per quem 86 
meminerat in regnuum Bulgariae provectam, legatos aupplices mittere γο΄ 
ctum εἰ conveniens putavit. 406 aequitati honeatatique acris adreraris 
ἧχι contrarium incumbens obluctabatur utilitas, alio avertens dedĩtam ape- 
bus avaris οἱ quaestuosis rationibus deſixam menten mulleris mordicu— 
808 tenentis, εἰ nibil non agere ac pacisci certae pro eatatu ac reguo eibi 
filioque asserendis. δ hoe autem proposito perquam abhorrens contiliun 
erat confugiendi δὰ imperatorem, cuius menti nollam, πα per somniut 
quidem, ohversaturam unquam cogitationem apparebat regai Bolgarici 
Mariae Michaclſique puero servandi, quippe quod regnum inm ape avera 
ορτῖῖο prensare adõoicereque filũs coeperat, in id irrevocabilter ἱποῦδι- 

ens, ut genero illud filigeque συθίϊοσογοῖ. quare id quidem miseraeo per- 
— praeclusit desperatio inde impetrandi quod emnptum quoris pretie 
voſebat. inde autem repulsa quo se verteret Ὁ nam ἃ Lachana por lege- 
tos poscere ut z2ecum tanquam Bulgariae regina 115 conditionibus pecisc 








DE ΜΙΟΗΔΕΙΕῈ PALAEOLOGO L. VI. 443 


γοοῦσαν φροντίζειν ἐποίει" μηδὲ γὰρ ἠρεμεῖν βασιλέα ἅπαξ ὑπὲρ 
παίδων περὶ τῆς ἀρχῆς ἀρξάμενον. διαφέρεσϑαι. ἔγνω τοίνυν 
παριδεῖν μὲν τὰ τοῦ ἀποιχομένου δίκαια, παριδεῖν δὲ καὶ ἀνθρώ- 
πῶν νέμεσιν, εἶ τοιαύτη τις οὖσα τοιούτῳ ἑαύτην ἐκδοίη, πρὸς 

ὅ μόνον δὲ τὸ δοκοῦν συνοῖσον αὐτῇ τε καὶ παιδὶ συνιδεῖν. τὸ δ᾽ Ε 
ἦν, ὡς ἐδόκει, ὕλην ἑαυτὴν ἐπιρρῖψαι τῷ -συφορβῷ, καὶ ὑπα- 
τοῖξαι ϑύρας αὐτῷ βασιλείας καὶ πόλεως, αὐτῷ τε συνεῖναι καὶ 
συνοικεῖν ὡς βασιλεῖ δέσποινα. ταῦτα διανοησαμένη αὐτίχα 
πέμπει (οὐδὲ γὰρ ἠρεμεῖν εἴων αἱ τοῦ βασιλέως ἀποστολαῖ) τοὺς 

Ἰοδιασαφήσοντας τῷ βαρβάρῳ τὰ τῆς βουλῆς τε καὶ ἀξιώσεως. 
καὶ ὃς ἀκούσας πρῶτον μὲν καϑυπερηφανεύετο δῆϑεν καὶ τοῖς 
ἀπεσταλμένοις ἀπεσεμνύνετο, διαϑρυπτόμενος οἷον, εἰ ἀρχὴν 
ὅσον οὔπω κτησομένην αὐτῷ σπάϑῃ καὶ δυνάμει χρείττονε ἐχείνη Ῥ 808 
φϑάνοι χαρίζεσθαι. ὅμως καὶ τὰ τοῦ λέχους προσίετο, πονη- 

ls ρῶς ἄγαν καὶ βαϑέως, οὐχ ὥς τις ἂν εἴποι νελόγυνις καὶ τῆς γυ- 
γαιχωνέτιδος ἐραστής" τὸ γὰρ μαλάττειν τὰ ἤϑη τῶν δεξομένων 
καὶ λίαν ὡς καταφρονησόντων αὐτίχα διεφυλάττετο, ἄλλως δὲ 


vellet, quas integram {1} et Michacli puero cortamque relinquerent pos- 
aesraonem principatus, petitio erat tam ἃ δρθ omni consecutionis procul 
remota, δ nec proponi dignam Maria ipsa iudicaret: quando enim δῖ 
quibus in id illectus pactis fretus numero, ferox auccessibus barborus, 
5 quod polam affectaret, cuius portem ἷδαι teneret, proprium ἐπ 
aolidum iis cederet quibus id ϑασαια contentione tum cum maxime extor- 
quere conabatur Ὦ unum ergo restabat, turpe quidem οἱ probrosum, δοὰ 
nihil non pro regno pacisci paratae necessarium, vale honori ac ſamae 
dicto, apretis iuribus regiao viduitatis, maculata nobilutate imperatorii 
aanguinis, proctituero δ6 subulco, vilique ac cruento latrone aimul in οἷ- 
vitatem aimul in torum admittendo pudoris εἰ existimationis quantovis 
danmno ambitioni litare. tanti ergo arbiĩtrata, ut regina ipea, ut mater 
deritgnati Bulgarorum regis diei pergeret, Lachanae uxor esee vocariqus, 


copide ac raptim (nam ab imperatore metus cunctari non ainebat) mittit 
ad barbarum qui auas illi nuptias cum dotalũ offerrent regno. δὰ δὰ ille 
—— aspernabundo aimilis tals interpretes foederis ruperciliose repel- 
ebat, cavilians ridicule offerri quod maiori εχ parts iam teneret, gra- 
fiaeque imputari reginas quaesitum iam aibi armis victorũequs principa- 
ἴθ. tamen 80 durus nimis ferneque videretur, nuptias talis foeminae 
admirit, astute id ipaum tamen, quasi alienae indo gendo volantati, non 
proprias obaequendo libidini, annuens in quo erat profundior eius quae- 
dam quam ab homins δο nato aperares prudentia. vitandam enim recte 
—* contemptum ipai parituram apud suos opinionem uxorii οἱ in vo- 

tates εχ bellica ferocia emolliri ſacilis virĩi. quin οἱ humanitatis ſa- 
meam aucupans moveri prae 86 tulit miserations fundendi civilis, εἰ qua 
eoeperat tenderet, sanguinis. δὰ extremum ea verborum voltusque gre- 
vitate qua non accipers ipaum quidquam gratise βεὰ heneficũ loco tri- 
buere 86 aignificaret, quae ofſorebantur accepit. acribuntur 58ὸΣ con- 





444 GEORGI ΡΑΓΗΥΜΕΚΒΙΒ 


κατ᾽ εἰρήνην καὶ τοῦ μὴ χέεσϑαει ἐμφυλίοις πολέμοις αἵματα κα- β 
τεδέχετο, ὡς χάριν διδούς, οὐ λαμβάνων. ὅρχων οὖν γενομί- 
γων καὶ συνθηκῶν ἐξ ἑκατέρων ὑπανοίέγνυσί τε αὐτῷ τὰς πύλας, 

Β χαὶ ἐντὸς δεξαμένη τελεῖ ἑαυτῇ σὺν ἐκείνῳ τοὺς γάμους, καὶ τὰς 
ταινιώσεις τῆς βασιλείας καὶ αὖϑις συνάμα δέχονται, καί γε5 
παρασκευάζει τῷ βασιλεῖ ἀντίπαλον, ὡς ᾧετο, ἱκανόν. τοῦτο 
συμβάν τε καὶ ἀκουσϑὲν τὸν βασιλέα αὐτάρχως καὶ ὡς ἐνῆν διε- 
τάραξεν, ὑπεχρίνεκό τε κἀκεῖνος μὴ ἀϑυμεῖν σφαλλόμενος τῶν 
ἐλπίδων, ἀλλὰ στυγεῖν τῷ παρ᾽ ἀξίαν ἐκείνης πταίσματι, ὥστε 
καὶ τὸ γένος καταισχῦναι καὶ τὴν ἀρχὴν προσαπολλύναι τῷ μη- 10 
δϑενὸς ἀξίῳ κατεγχειρίσασαν" μηδὲ γὰρ ἀνθέξειν ὅλως καὶ ὕπο- 

Ο σχεῖν ἐκεῖνον ἐπιβρίσασαν ἐκ Τοχάρων δύναμιν, ἣν εἰκὸς ἐπεισπί- 
πτειν, ἅμα μὲν ὡς ἐχϑρὸν προφανῆ, ἅμα δὲ καὶ παρὰ τῶν οἷ- 
κείων καταφρονούμενον. ταῦτα λέγων οὐκ ἀνέεε καὶ αὖϑις πέμ- 
πὼν τε ϑυνάμεις ἀγωνιουμένας καὶ τὰ πρὸς καταβολὴν αρίας 15 
κατασχευαζόμενος. ὃ τοίνυν “αχανᾶς ἀρὸς τὰς τῆς γυναικὸς 
ϑρούψεις καὶ ἀπήχϑετο καὶ βαρβαρικῶς ἤϑελε διαζῆν, τοὺς ἀμφ᾽ 
αὐτὸν καὶ λίαν ὑποποιούμενος " ἔγνω γὰρ ἀμφοτέρωθεν ἐξαρενο- 





ventiones, pacta iureiurando utrinque dato muniuntur. πος Maria moram 
fecit aperiendarum Lachanao portarum Ternobi, aeque * nuptũs ĩue 
endi. coronationis inde novorum coniugum ceremonis zpſendĩde οεἰοῦ 
tar, aeclamata denuo regina Bolgariae Maria novo titulo uxoris 
nae regis. aio illa se comparaſsas gravem adversarium imperatori ἀνθα- 
culo putabat. quo non parvam οἱ revera 560 parum moleſtam δὐξεεῖς 
couram. quamquam ille quidem andita repente rel fama, dienimulatieno δὲ 
aolita involvena, diligenter cavit πα causam doloris, quo intime urebatur, 
reriorem prascipuamque proderet, quod nimirum excidige 86 votis οἱ 
interversas aibi δροα proxime iam δὰ exitum perductas cerneret. οδὲδα- 
tavit autem ansibiliores alhas de facto isto dolendi rationes, ἰβίδαινξοι 
videlicet quam illa infelix istis esset Ragitiis promerita maximam, geseri 
ac ἔδιδε probrum foedisimum inurens. simul δαύδαι οὐπὶ honores digei- 
tatem ac nomen regium perditum iviaset; quo ipso mox privanda, ϑεβδασὰ 
easet inutiſter 80 peceasse, dum id acelus ape tuto regnendi concverit. 
nam regnom quod homini nulla re nisi mala digno turpiesime tradidienet, 
ipeiĩ mox extorquendum a Tocharis, quorum potentiase irruptionen ἰα 
ulgariam nihil posset Lachanas opponere quod par resictendo 
foret. Tocharos antem, ut movere quamprimun in Lachanam non omit- 
terent, duas causas incitabant: etenim quod eos prior illo ladescivieoet 
eorum copias caedens, ulciaoendi hoſttem apertum necescitato δὰ eam ex- 
peditionem impellebantur; οἱ τοὶ δὰ id aöendum facilitate incitabentur, 
quod Lachanam esso seirent hominem εἰ εὐ, exocum οἱ apretun etiam 
auis Bultaris. talis pascim apud familiares imperator diaserens, non οεϑ- 
aabat interim allas super alias in Bulgariam copias mittere, 
admovers machinam δὰ deüciendam eo regno Mariam. at Lachoanes εἰ 
pertaeaus regũ luxos οἱ deliciarum uxoris, lia cum atomaoho reiectis, im- 
mundam illautamque barbaricl ritus, oui dudum inaueverut, vitae ferine 


DE MICEBAFLE PALXXOLOGO 1, VI. 445 


μένους πολέμους καὶ τὰς βλακείας μηδὲν οἵας τε οὔσας κατευνά-- Ὁ 
ζειν τοὺς ἐκ τῶν πολέμων κινδύνους, ὥστε καὶ πολλάκις πρὸς 
ἐχείγην διαφιλονειχοῦντα ἐντείνειν πληγάς. αὐτὸς δὲ κρείττω 
πάσης ἀσχολίας τὰ κύχλῳ συνανιστάμενα κρένων ὑπεποιεῖτο τε 
δτοὺς ἄρχοντας τῶν Βουλγάρων, καὶ πρὸς πολέμους ἡτοιμάζετο 
τοὺς κατ᾿ ἄμφω. οὐδὲ γὰρ ἦν οὔτε Τοχάροις διὰ τὰ πραχϑέντα 
σπένδεσϑαι οὔτε τοὺς τοῦ δασιλέως ὁπωσοῦν ἀναρτᾶν. διὰ τοῦτο 
χαϑ᾽ ὅσον ἴσχυεν ἀντιπαρετάττετο, τὸ μὲν ἑχὼν τὸ δ᾽ ἄκχων. 1 
ἀρχὴν γὰρ λαβὼν ἣν οὐκ ἤλπιζεν, ἔσπευδε μὴ μόνον ἔχειν ἀλλὰ 
Ἰθχαὶ συγιστᾶν, ἐπιτιϑεμένων δ᾽ ἄλλως καὶ τῶν ἔξωϑεν ὁσημέραε 
χαὶ ἄχων κατηναγκάζετο μάχεσθαι" ἤδει γὰρ καὶ βάρβαρος ὧν 
πολεμήσοντα ἐξ ἀνάγχης τὸν μὴ ϑέλοντα πολεμεῖν. διὰ ταῦτα 
γοῦν τὰ κατ᾽ ἐκείνου εὐώδει παραβολώτερον συμπλεκόμενα. οὔτε 
γὰρ οἱ ἀνθιστάμενοε ἴσχυον ὁρμαῖς ἀξαχτούσαις ἀντισχεῖν, καὶ Ῥ 804 


rationem usurpabat, δος ipsum videlicet aestimans utile demerendis οἱ δὲ 
familſiarium suoruom affectibũs οἱ studiis, quorum alendae augendaeque in 
8686 benevoleatias cuncta quae ad id conferre viderentur a2odulo adhibe- 
bat. zatis enim intellſigebat quantum indigeret eorum opera, utique cum 
δἷοὶ duplici ex parte —* οἱ magna imminere bella cerneret. qua ipea 
ΕΣ canaa —* victus cultusqueo mollitiem exercitam oblatamque ab 
axore contumaciter adeo veprobabat, noxiam criminans δὲ enervandae 
ἴσης maximeo nocessariase bellicae virtuti accommodatam, ut eo nomine 
Meriam non δοίυσι plerumque increparet verbis, δοὰ verberibus etiam ac 
plagis miseram confunderet, intentus interea zane, prout res poscebat, 
aolicite cunctis per circuitum parandis δὰ excipiendos ingruentium utrin- 
que impetus hoatium. quam δὰ rem arte qua ppoterat maxima delinire ac 
conciliare sibi 2a4tagebat primores principesque Bulgarorum, ut eorum ad 
bellum, quod utrinque atrox expeciabat, fido strenuaque uti opera pom 
δεῖ. non enim εἰ supererat apes salutis aliunde ulla quam εχ νἱ aporta, 
cum easet maniſestum nequo cum Tocharis, quos implacabiliter irritato⸗ 
agnis ἃ 56 acceptis cladibus aciret, neque cũm imperatore, quem dome- 
sticae rationes ad irrevocabiliter urgendam generi filiaeque in Bulgariao 
regnum evectionem compellebant, tractationem iniri ullam aut νοὶ tentari 
conventiones foederis poate. quocirca quantum valebat maxime ad forti- 
ter resistendum 80 parabat, vellet nollet eo illum adigente necessitatæ 
tuendiĩ regni; αῃοὰ cum capestere ausus easet, non modo teners illud aed 
etiam δι firmare atque anserere contendebat. cum autem asciduse modo 
δας modo illac hostes irrumperent, Lachanas raptim ad omnia occurrens 
praeliari farmo quotidie cogebator. id — alacriter agebat, quippe 
antumvis homo barbarus, aoatis indicii habebat δὰ intelligendum quod 
eet veriaaimum, pagnaturum enm cum non volet, qui non pugnat (αι 
potest. ac propter iatam ——— andaciam δὰ quaeris ultro pericula 
xurrendi favebat εἰ plerumque fortuna belli, vehementibus, licet inor- 
dinatis, ruenũ acuraibus; 4808 aaepe ineluctapiles oxperti milites noetri, 
parum iam fidebant disciplinas atque ordini quem obæervare in acie di- 
cerant, ac pascim horrebant cum 60 congredi, praesertim quod exempla 
tradeſitatis, quaos homo ferus εἰ immania in bello captis edere æolebat, 
late vulgata τοίκίξοχαγοπὶ ipetus πιδδοταπι contra οὔδι ütum noetro- 


446 ΘΕΟΚΟΙ͂ PACHYVMERIS 


τὸ διευτονοῦν χατωρρώδει τὴν ἀπέντευξιν ὡς μὴ καλῶς χρησομένου 
τοῦ περιγεγονότος. τὸ γὰρ εἰς χεῖρας γενέσϑαι τῷ “1αχανᾷ ἴσα 
καὶ ϑάνατος ἦν ἀπηνείας ἕνεκα τῆς ἐσχάτης" βάρβαρα γὰρ ἤϑη 
τὰ ἐκ τύχης ἐλεεινὰ μαλάσσειν οὐκ οἶδεν. ὅϑεν καὶ πολλάκις ταῖς 
τόλμαις περιγενόμενοι παραυτίκα τῷ τῶν δεινῶν ἐλπισμῷ, εἰ5 
ἁλῷεν, συστελλόμενοε ἀπηντεύχτουν. πολλαῖς μὲν οὖν ταῖς 

Β ἀμφὶ τὸν «σὰν δυνάμεσι περιεστοιχίζετο" πλὴν οἱ ἐκεῖθεν ἐνίοτε 
καὶ ἄκοντες ἁλισκόμενοι ἐν καλοῖς ἦσαν διὰ τὸ προσπέπτειν αὐὖ- 
τέχα, ὡς δῆϑεν τυράννου μὲν ἀπαλλαγέντες. βασιλεῖ δὲ προσγι- 
ψόμενοι. τοῖς δ᾽ ἐντεῦϑεν ἀπαγομένοις ἐκεῖ οὐκ ἦν ὑπονοηϑῆ- 10 
vou τὸ σῶζον,. ἀλλ᾽ ὡς ἐχϑροὶ ἐκολάζοντο. 

Ῥ 805 8. ᾿ἸἘτρίβοντο μὲν οὖν ἐντεῦϑεν τὰ πράγματα, ἄλλην 
δ᾽ ἀπαλλαγὴν τῶν καχῶν οὐχ ἦν ἐλπίζεσϑαι εἰ μὴν τοῦ βαρβό- 
ρου ἀπαλλαγήν. ἧς καὶ ταχέως ἐξελθόντος ἐπιστάσης (τὸ γὰρ 
παλίμβολον τῆς τύχης ὅσον οὕπω οὐκ ἦν ἐχφυγεῖν ἐκεῖνον, καὶ 1 
μᾶλλον φυσηϑέντα τὸ πᾶν ἐκ τύχης, ὅϑεν καὶ Τοχάρων ἥττη- 
μένος ἠγγέλλετο) ταῖς ἐκεῖϑεν φήμαις ἐμπέπτει Τερνοβίταις και- 

B ρὸς ὡρμημένοις πάλαι κατὰ ἸΠαρίας, καὶ ἅμα παιδὶ προδιδόναι 


18. εἱ μὴν) ἢ τὴν 


rom, inde morte peius horrentꝛum manus cum tali hoſte conserere, quen 
nulla calamitatum humanarum misericordia molliret δὰ sublerandan ἰο- 
dulgentis vel minima eorum rortem, quos in eius potestatem Mars rarie 
inſelci casa redegiaset. huic certe ὁδυδ6δο impotabatar, quod meĩori saepe 
comisti potentia Lachanam non vincerent, quia nimirum totis auis τῇ 
bus non uterentur, εἰ horrore captivitatis nimio conatrictĩ retardarentur 
8 connitendo quantum posſsent. in δος tum nodo haerebat bellum, cito 
alioqui finiendum. nam οἱ plurimase et florentisimae undecumque οσα- 
cluaum Lachanam Asanis copiae tenebant; nece tamen debellabatur, mete 
perculis Romanis militibus οὐ niminm diversam conditionem utrisqee 
captivorum. nempe qui ἃ nostris ἐὰν capiebantur, (οἰΐςεδ dupſciter 
erant, tum quod vaevitiae dĩti tyranni, σαὶ vervierant, subtracti ecsent, 
tum quod ἐπ lenem atque humanam transissent potestatem clementis pris 
cipis: e contrario qui ἃ Lachanae militibus abducebantour, certum babe 
bant nullam 1 aalutis apem; quippe atatim, ut hostes, inexorabiũ 
feritoato trocidabantur. 
8. Extracti per has moras in longius aequo tempus bellũ Bolgærici 
non anunde ἃ prudentâoribus exitua expectabatur quam ἃ clade Lacuæ- 
nas; qualem illi brevi σαρεγνοδίυγαπι aliquam verieimilis σρες esset, ηιοὲ 
ie frequontiuime periculociatimeque dimicaret, nec δεῦρεν δθρογαϊεβ 
appareret propter solitam inconstantiam sortis, praeseriĩûm cum inbatæ 
aucceri—bus multa temere inconsulteque susciperet. id non falso provicc 
haud multo post coustitit, fama vera vulgata υἱοὶ! α Tocharis praeb 
Lachanne. quo nuntlo exciti Ternobitae δὰ captandam dudum epteta- 
occasionem cutlendas cervlcibus foedae tyrannidis Marineque ulcixc- 
das, ἴα quam antiquis odiis flagrabant, dedere ipaam ἀδεζονογαδὶ 58 


DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. VI. 447 


ταύτην ἔγνωσαν τοῖς τοῦ βασιλέως, τὸν σὰν δὲ δεσπότην ἐδέ- 
χοντο καὶ ὅτι καὶ ἐκ παλαιοῦ προσῆκέ οἱ τὰ Βουλγάρων πρά- 
γματα. ἥ μὲν οὖν Μαρία ἔμφορτος οὖσα τῷ ἀπὸ τοῦ βαρβάρου 
χυήματι, ἅμα παιδὶ Μ]ιχαὴλ πρὸς βασιλέα (ἐπεδήμει γὰρ τῇ 
θ᾽ 4δριανοῦ τὸ δεύτερον) ἤγετο, καὶ φυλακαῖς ταῖς προσηκούσαις ᾿ 
ἐδίδοτο" ᾿Ασὰν δὲ καὶ σὺν Εἰρήνῃ, οὐχ ἅμα, ἀλλὰ μετὰ τὸν Ο 
“σὰν ἐκείνη, βασιλέως πρὸς πόλιν ἐλϑόντος ἀνέδην ἐπέβαινον 
Τιρνόβου καὶ βασιλεῖς ἐφημίζοντος ἦν δ᾽ ἐν τοῖς μάλιστα τῶν’ 
προυχόντων καὶ Τιρτερῆς, ᾧ δὴ καὶ μεγάλως τὸ Βουλγαρικὸν 
Ἰθπροσεῖχε καὶ παρ᾽ ἐκείνοις ἐμεγαλίζετο. τοῦτον ἐβούλετο μὲν 
βασιλεὺς τῷ ᾿Ασὰν κατὰ γένος συνείρειν καὶ τβιᾶν ἀξιώμασι" τὸ 
γὰρ ὑφέρπον ἀπ᾽ ἐκείνου πρὸς βασιλείαν πολὺ ἦν, ἐπεὶ καὶ στρα- 
τηγῶν δῆλος ἦν τοῦ μείζονος ἐφιέμενος. ἐμποδὼν δ᾽ ἦν τοῖς Ὁ 
βουλευομένοις ἡ σύζυγος" τὸ γὰρ ταύτην ἔχοντα τιμᾶσϑαι μηδὲν 
Ἰὁτῷ Ἡσὰν κατὰ γένος συνάπτοντα λαμβάνοντος μᾶλλον ἦν πρὸς 
τὴν τῶν ὑπονοουμένων ἄναψιν πλεῖστον ὅσον ἐμπύρευμα. διὰ 
τοῦτο χαὶ δεσπότην προτείνει ποιεῖν, εἰ τῆς γυναιχὸς ἀποστὰς 
τῇ τοῦ σὰν αὐταδέλφῃ εἰς γάμον συνάπτοιτο. γέγονε ταῦτα, R 
καὶ ἥ μὲν. τοῦ Τερτερῆ σύζυγος ἀχϑεῖσα πρὸς βασιλέα τῇ κατὰ 
Ὁ Νίκαιαν ἐδίδοτο φυλακῇ σὺν υἱῷ Ὀσφεντισϑλάβῳ, ἢ δὲ τοῦ 


cam filio ducibos exercitus imperatoris, Asanemque in dominum recipere, 
cui ins vetus competebat εχ genere δὰ δασοεδοίουθω in regnum Bulgaro- 
το. Maria igitur uterum gerens ex barbaro Lachana, aimul cum Mi- 
chaẽle puoro, deducta δὰ imperatorem Adrianopolim est (ἴα eam enim 
urbem imperator secundo — „ubi custodias convenientâ com- 
mitaa est. Asan vero non tunc aimul cum Irene (illa enim post Asanem 
60 venit imperatore iam Constantinopolim reverso) magna celebritate in- 
vectiĩ aunt Ternobum et reges acclamati. erat porro inter proceres di- 
ξυϊδία in Bulgaria praestantes quidam Terteres, maxiaae apod eom 

tem exiſtimotionis οἱ gratias vir, δυσιπιίδαιο δὺ üis efferri οἱ honori- 
ὃς εἰ laudibus solitus. hunc imperator voluit Asani δϑδοξέδιΐο necescitu- 

6 iungere et dignitatibus honoraro, praeversurum 86 ratus hoc paeto 
pericalum inaidiarum imminens πόνο χερὶ ab homino quem potens facto 
maorum clam δὰ regnum promovebat, οἱ ipesum bellicas peritiae fama in- 
dytnn, quique ita miliiares gessistet praefecturas, ut plus quidpiam 
privato faatigio apectaro ἃ penitius intaentibus esset animadrereus. cae- 
teram huic imperatoris studio incommode obetabat uxor quam tum habæ- 
bat Terteres; cui ai in eo primo coniugio perstanti honores et beneſicia 
imnperator congereret, nihil Annem iuvaret, sed potius eius peoriculum 
δυβογοῖ potentia eius aemulñ novis opum acceſctionibus corroborandn, et 
qeaci accumulando novo ſomite, quo facibns exardeaceret incendium fot- 
nidatum. ρίζας proponendum Terteri curavit imporator 20 despotam 
eum creaturũum, δὶ ropudiata, quam haberet, coniuge vellet in novam 
pontam accipere a2ororem Asanis. facta haec sont, cito δεεοπίλομέ Ter- 
tere, euius coniux prior cum filio, Ocphentĩsthlabo dicto, δὰ imperatorem 








448 GEORGII PACHVMERIS 


—XEEEXVE 
Ῥ 806 ἀξιώματε ἐσεμνύνοντος (9) εἶχεν οὖν ἐντεῦϑεν τῷ δοκεῖν τὰ 
μεγάλα πρὸς συνεργίαν ὃ “σάν, καὶ χρόνος ὀλίγος αὐτῷ παριμέ- 
τρει τὴν τῶν Βουλγάρων ἀρχήν. ἐπεὶ δὲ ταχέως παρακεχίνηντο 
(πρὸς γὰρ ἀπιστίαν τὸ Βουλγαρικὸν ἕτοιμον, καὶ αὔραις ἔστιδ 
πιστεύειν ἀνέμων μᾶλλον ἢ σφῶν εὐνοίαις), καὶ τὰ τῆς ἀποστα- 
σίας δῆλοι ἦσαν ἐκ πολλῶν ὠδίνοντες, ἀνεζωπύρεε δὲ τούτοις 
Β τὰς γνώμας καὶ Τερτερῆς χρυφηδὸν βασιλειῶν ἤδη, καὶ τἄλλα 
φανερὸς ὧν εἷς τὴν ὑποψίαν μόνῳ τῷ πρὸς τὸν “σὰν κήδει συνε- 
καλύπτετο, ὡς μὴ προδώσων δῆϑεν ᾧ κατὰ γένος συνήπτετο, Ὁ 
συνιδὼν τὴν παῤακίνησιν ὃ σάν, καὶ δείσας μὴ προλαβόντες 
ἐχρήξοιεν τὸ δεινὸν καὶ οὐ φευχτὰ ἔσοιτό οἱ τὰ τοῦ κινδύνου, τὴν 
φυγὴν εὐσχημόνως ποιεῖσϑαι προυνύει καὶ μετὰ κέρδους. ὃ δὴ 
καὶ ἐνεχώρει κερδαίνειν" τὰ γὰρ τῆς βασιλείας τῶν Βουλγάρων 
Ο πράγματα, ἃ δὴ καὶ κάλλιστ᾽ εἶχον ἐκ Ρωμαίων λαβόντες ἥττη- ſ 
μένων τὸ πάλαι στρατηγοῦντος τοῦ βασιλέως Ἰσαωκίον, καὶ 
γ᾽ ἐνέκειντο τεϑησαυρισμένα κατ᾿ αὔχημα μᾶλλον ἢ κατὰ χρείαν, 
ταῦτα δὴ καὶ ὅσον ἦν ἄλλο φόρτος εὐκόμιστος, ἐν ἀφανεῖ περι- 


Φ 


19. ἔχρήξειεν P. 


quod oa regni attulisso videbatur. sed videbatur tantan: 
nam evento mox ἧρδο apparuit non diuturnam eum eius principatus Bul- 
orum ionem adiisas. nutaro Illa cito coepit mobilianimae [εν 


hunac ambitüonis suspectum merito facorent: sed ea πὸ animadverterenter 
inumbrabat affinitas cins cum Atane. quis enim facils orederet κυὸ ipeca 
inaidiari generi, οἱ proders δὸ evertere velle hominem ουΐτϑ βαδδεγεῖ 


dubiam Asanis. quaro illo veritus πὸ òpprimeretur proviso quedaa 
aurultu πες aalvus poriculum evaderet, praeoceupare fogam atateit, ᾿ο΄ 


quaeetuoaum facero atuduit praeda adiecta: occanionem enim εἶδέ πὰ 
εοαιπούδαν ibi πδοίυβ videbeatur habens in ροίοδίαίο theeaurum regies 
Bulgariae, in quo δυροίίαχ apociosissima εἰ pretioriacima ser vabetaur αἴ 
Romanis olim parta, quando duoente Iaancio Αὐρϑεῖο male ñ σπαὶ Pelg- 
εἶς pugnarerunt, φπιδεῖς impedimentis, in quibus fuerunt ipes inigan 
ἑαιρεκίϊ ; quase ex illo tempore coudĩta Ternobi cuntodiebantar δὰ οείερθ- 
donem poilus quam δὰ υδαπι δἤσαι. haee οὐ αἷδα quaecunque οἰδὲβ 

ἴα reperta tum δυηΐ in regiis apothecis Bulgarorum, clam coupilata 56" 








DE MICEBAÆLE PALAEOLOGO L. ΥἹ. 449 


σχόντες σάκχοις καὶ τῆς πόλεως ἐχβαλόντες νυχτός, αὐτοὶ τοὺς 
εἰς ἄνεσιν καὶ τρυφὴν τῶν ἔξω που τῆς πόλεως ἐξιόντας σχημα-- 
τισάμενοε ἀνὰ κράτος εὐθὺ τῆς μεγαλοπόλεως ἔφευγον. καὶ πρῶ- 
τον εἰς Περέμβρειαν ὑπὸ βασιλικῷ κόμπῳ καὶ τρυφῇ φϑάσαντες, Ὁ 
δὡς μὴ φωραϑεῖεν φεύγοντες, οὕτω ϑαλάσσῃ χρῶνται καὶ πλῷ 
πρὸς τὴν πόλιν. καὶ δὴ καταχϑέντας τῇ κατὰ τὸν ᾿ἠνάπλουν τοῦ 
ἀρχιστρατήγου μονῇ ἐφ᾽ ἡμέραις ὃ χρατῶν οὐκ ἐδέχετο, ἐν ὀργῇ 
παντοίᾳ τὴν ἀποφυγὴν ποιούμενος, καὶ τὸ πᾶν δειλίᾳ καὶ κακαν- 
δρίᾳ ἐκείνων κρίνων, πολλῶν πόνων καὶ ἐξόδων ἀπώλειαν ἐν βρα- 
Ἰθχεῖ, ὡς δ᾽ οὐκ ἦν τὸ γεγονὸς ἀναλύεσθαι, ἐκείνοις μὲν ἐκχω- 
ρεῖται τὴν πόλιν εἰσελϑόντας τῷ βασιλεῖ ἐμφανίζεσϑαι, ὃ δέ γε Ῥ 307 
Τιρτερῆς ἐρήμης βασιλείας, ϑελόντων καὶ τῶν Βουλγάρων, ἐπι-- 
λαμβάνεται. καὶ ἐν ὀλίγῳ ἅμ᾽ ἠκούετο βασιλείας ἐπιβαίνων, 
καὶ ἅμα ταινιούμενος κατὰ βασιλέας ἐγκρατὴς τῶν Βουλχάρων 
Ιδἦῆν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐς τοσοῦτον, τὰ δ᾽ ἐντεῦϑεν ἐσαῦϑις 
ἐροῦμεν. 

10. Ἤδη δὲ χρόνων παρῳχηχότων τεττάρων Ἰωάννῃ τὰ Β 
τῆς πατριαρχείας διαφέροντι, κατὰ μῆνα ““ηναιῶνα τῆς ἑβδό- 
μης ἰνδικτιῶνος δειναὶ κατηγορίαι τούτῳ παρά τινων τοῦ κλήρου 

βὺσυρράπτονται, ψευδεῖς μὲν καὶ διακενῆς τὸ παράπαν, οὐ μὴν 
δὲ καὶ δυσχερεῖς τῷ κρατοῦντι δέχεσϑαι. ἦν γὰρ ἐκείνῳ διὰ 


eisque ĩndĩta exportari ποοίῃ Atsan ex υτῦο Ternobo curavit; ipeeque 
mox cum uxore ac comitatu quasi animi gratia ruris amoenitate fruitu- 
rus, egreasus indidem summa celeritate Constantinopolim versus iter ar- 
ripuit. ac Mesembream quidem usque regia pompa luxuque speciem 86- 
curitatis ostentaruut; quae simulatio necessaria erat ne fuga deprehenaa 
aisterentur. caeterum ibi nave conscenss mari Byzantium feruntur. οχ- 
ceptos illic primo exscensu Sapeti Archangeli Michaëlis monaſsterio prope 
portum aito imperator aliqunot diebus admisaione exclusit, iratus ipsis ve- 
hementer οὔ fugam quam iudicabat intempestivam; totumque id consilium 
vanas ignavaeque formidini adscribebat, qua fructus laborum expeditio- 
nmomque multarum uno momento inconxultae levitatis iacturam irreparabi- 
lem querebatur factam denique tamen, cum φορά factum quomodocum- 
que fuerat infectum fiori nequiret, permisit 116 ingressis civitatem aibi 86 
δἰείεγθ. interim Terteres vacuum Asanis ſuga regni thronum, magna 
Bulgarorum voluntato, palam occupavit, unoque nuntio auditus est et oc- 
cupasse regnum et solemni ritu coronatus sicque in plena et certa con- 
atitutus poasessione Bulgarici priucipatuas. haec tune in hunc modum 86 
habuerunt. quae aecuta aunt, ἴῃ tempore reddemus. 

10. Iam autem evolutiâs annis quatuor ex quo Ioannes patriarchatus 
honore praecellebat, menss Februario septimas indietionis, graves in eum 
accuaationes ἃ quibusdame clero conflantur, mendaces illae quidem ae 
plane ĩnanes, non tamen elusmodi quas aegre imperator admitteret. atu- 
debat enim illo vel maxime nancisci modum hebetandi aciem nimii, quo 


Georgius Puchymeres L. 


450. ΘΕΟΆΟΙΙ ΡΑΟΗΥΜΈΒΙΒ 


σπουδῆς πλείστης ὑποχαλᾶν τὸν τόνον τοῦ ζήλου τῷ πατριάρχῃ, 

Ο καὶ μᾶλλον τά οἱ πραχϑέντα ἐξ ὑπογύου ἔχοντα, περὶ ὧν ἀνω- 
τέρω ἐρρέϑη. ταῦτα γὰρ καὶ ἄλλ᾽ ἄττα πλεῖστα ἐπισυμβαίνοντα 
ἀνῆπτε μὲν τὴν βασιλέως ὀργήν, οὐ μὴν δ᾽ εἶχεν ὅπως τῆς δρ- 
μῆς ἐπίσχῃ τὸν ἄνδρα καὶ ἄλλως ὁρμητίαν ὄντα καὶ ϑερμουργόν," 
πλὴν οὐ τὰ χαϑ᾽ αὑτὸν ( τούτων γὰρ καὶ ἀπεριμερίμνως εἶχεν) 
ἀλλὰ τὰ καϑ' ἑτέρους συνοίσοντα. ζητοῦντι γοῦν τρόπον καϑ' ὃν 
ὑποκλίνῃ τὸν λέοντα, χρήσιμ᾽ “ἦσαν τὰ κατηγορημένα, ἄλλος 
οὐχ ἀληϑῆ δοκοῦντα οὐδ᾽ εὐπαράδεκτα. ῥοπῆς γὰρ εἰς πορνείαν Ὁ 

Ὁ κἂν Πηλεὺς ὦφλεν ἂν ἢ ἐκεῖνος, ἱεροσυλίας δὲ ἔγχλημ᾽ ἂν ἀπη- Ὁ 
γέγκατο καὶ ὃ ἐπ᾿ ἀνθρώποις ἀδωρότατος ᾿“ριστείδης μᾶλλον ὦ 
ἐχείνῳ δικαίως προσήπτετο. τὸ δὲ εἷς βασιλέα ὡς καταρῷτο, 
αὐτόϑεν τὴν συχοφαντίων προΐσχετο ἀκουόμενον. ἐκεῖνος γὰρ 
πάλαι πρεσβεύων εἰς βασιλέα ὑπέρ τινος τῶν χρῃζόντων ἔλέοις 
πολλάχις μὲν κατὰ πεῖραν προύτεινε τά οἱ δοχοῦντα συνοίσειν, 1 
τοσαυτάκις δὲ προσβάλλων οὐκ ἤνυτε τὸ παράπαν. τριῶν οἷν 

Ρ 308 ὃ μὲν ἐδέετο συνεχέστερον, ὃ δὲ προσέκειτο καρτερώτερον, βα- 
σιλεὺς δὲ τρίτος ὑπερετίϑετό τε καὶ ἀνεβάλλετο. καὶ ὃ μὴ 
ἐδέετο προσαναφέρειν καὶ πάλιν, ὁ δὲ πείρᾳ γνοὺς οὐκ ἀνύσων 


dudum offendebatur, zelĩ patriarchae. pupugerant autem eum εἴ exupe- 
raverant non parum illa quae nuper ausus ἴῃ ippsum agere ac coram loqei 
libere atque ardenter patriarcha fuerat, prout superius memorarinss. 
ea, inquam, et alia pſurima eius generis 4686 subinde occurrerant, bi- 
lem baud dubie moverant non patientissimo principi; cui tamen δά μι 
num non erat fraenum aliud ullum quo impetum eius cohiberet, viri 86" 
tura vehementis, εἰ cum δὰ aggrediendum ardua facilis, tum in urgesde 
coepta irrevocabilis ardoris. verum haec in quorum promotĩonen εἰς u- 
dio prodibat, haud erant com privatis eius rätionibus aut quaesto pre- 
prĩo implicita. talium enim etiam supra vulgaren modum negligens erat. 
exardescebat autem in 116 accurandis quae δὰ aliorum utilitates spec- 
rent. quaerentĩâ ergo Augusto modum huius quasi cuiusdum leonis eret- 
mandi, utiles hao sese criminationes ofſerebant, quamlibet alioqui dex- 
tutase veri apecis, nec dignae quarum haberetur ratio. nam impudicitiae 
veriaimillius insimularetur Peleus quam ille: direptarum vero tacraton 
rerum plausibilius crimen appingeretur Ariſtidi, cuius erat in ultro etian 
oblatis repudiandis donis abatinentia vulgo notissima. male denique pre 
catum Augusto Veccum qui dĩcebat, atatĩim calumniaeo convincebator ipu 
δἰπιρ οἱ narratione facti, unde occasionem criminandĩ delator cumpeerat 
id talo fuit. alquando pro more δὺο Veéccus adĩerat imperatorem (ὔ 
aupplico cui erat imploraturus misericordiam Augusti. auepe in οὐδέρε- 
etum producto illius, frustra 2emper εἰ propitiars principem atuduit. t 
ties ab eo cum atomacho reiectis quae pro auscepto allegabat. tres igitor 
longo tempore suas quisque partes strenus agere perſseverarunt, γεθϑ de- 
miase aupplicandi, patriareha patrocinandi ardenter urgendo, denique in- 
—* procraſtinandi ac differendae aine ſino gratiae. φιδάδδι γκὸ 

vehementius apud Veccum clene, πὲ pro 80 iterum imperatoren 











ΠΕ MICHAELE PALAEOLOGO B. VI. 451 


(ῆϑεε γὰρ καὶ παροργίσων, εἰ αὖϑις λέγοι), τὸ καϑ᾽ ἑαυτὸν 
οἷον πρὸς τὸν ἱκέτην ἀπολογούμενος ὡς οὐ καταρραϑυμήσας τῷ 
βασιλεῖ προτείνειν τὰ τούτου δίκαια, ϑεὸν παρεισῆγε τῆς σπου- 
δῆς μάρτυρα καὶ ““ϑεὸς δρᾷ τὰ περὶ ὧν προβάλλῃ" ἔλεγεν. 
δ δ᾽ ἐχεῖσε παρὼν συκοφαντήσας τὸν λόγον συμπλάττει τὸ ψεῦ- 
δος, ὡς ϑεὸν δῆθεν κατὰ βασιλέως ἐκκαλουμέγου τοῦ ἱερέως εἷς 
τὴν τῶν ἀδικουμένων ἐχδίκησιν. τούτοις ὡσπερεί τισιν ἰσχυροῖς 
χατασείσταις ὑποχαλᾶν τὸν πύργον τῆς ἐχείνου ψυχῆς ᾧοντο. 
ἣν δ᾽ ὃ τὰς δρμὰς σφίσιν ὑπανάπτων ὃ τῆς Ἐφέσου Ἰσαάκ, εἷς 
Ἰυπατέρα τεταγμένος τῷ βασιλεῖ, οὐδεμίαν δ᾽ ἔχων αἰτίαν ἀπε- 
χϑείας τῷ πατριάρχῃ παρόσον τὸ τὰ δοκοῦντα ξυμπράττειν αἵἱρεῖ- 
σϑαι τῷ βασιλεῖ, ἢ γοῦν τοῦτο μόνον ἢ καὶ δεύτερον τὸ τὰ 
κατ᾽ ἀνατολὴν πατριαρχικὰ ὑφ᾽ αὑτῷ ϑέλειν ποιεῖσϑαι, μηδὲν 
ἀξιῶν πλέον ἔχειν τὸν πατριάρχην εἰς ἐνορίαν ἢ κατὰ μόνην Κων- 
Ιδσταντινούπολιν περιοριζόμενα, τὰ δ᾽ ἔξω ταύτης ὑπὸ τοὺς ἐπι- 
σχύπους γίνεσϑαι, ὧν δήπου καὶ αἷ ἐνορίαι εἰσίί,Ί ταῦτ᾽ ἔσπευδε 
xal κατώρϑου οὐκ ἄλλῳ τῳ μηχανήματι ἢ τῷ διιστᾶν βασιλέως 
τὸν ἱερέα" ὃ δὴ καὶ ἐποίει τοὺς κατηγοροῦντας δεχόμενος καί γε 


rogaret. ille autem experientia iam gnarus negationi dilationem obtendi, 
necnon intelligens, εἰ denuo de hoe compellaret imperatorem, in iram 860 
illum concitaturum, ut aaltem clienti 86 purgaret forte suspectaturo εχ 
eventu remissius egisse patronum, deum testem adhibuit sinceri sui ea in 
causa atudii, alta voce contestans deum utique, quem nil lateat, videre 
qua fide quoque affectu eo patrocinio fungeretur. ex hac dei mentione 
calumniae ansom qui praesens forte tunce adfuit delator sumens, multo 
deinde poaterius in malignam istam accusationem processit, criminans aci- 
licet patriarcham, dum supplicis causam ageret, diras Augusto impreca- 
tum in ultionem negatae supplici gratiae. his quasi quibusdam machinis 
ant validiasimis arietibus concussuros οὐ deiecturos sese turrim illam in- 
victi animi calumniatores nequissimi putabant. incitabat autem eos ac- 
cendens ad rem urgendam Ephesi antistes Isaac, quo apiritnoli patre at- 
que arbitro conscientias tunc Angustus utebatur, non quod ullam ipas 
pien proprie haberet odii causam adversus patriarcham, sed ut grati- 
caretur imperatori, οὐ in eam quam ille hac arte procuratum ibat retu- 
nonem confidentine Vecci, ne deinceps tam libere agere secum auderet, 
eſſicacem pro virili conferret operam. quamquam non aliena solum cau- 


aa, sed proprii etiam respectu quaestus in hoe motum suspicabantur 


quidam, opinatà atuduisse per hoc ipon rapta opportune occasione ex 
periculo Vecci, suo iuri subiungere loca iuriadictioni patriarchae reser- 
vata ἴῃ cunctis per Orientem dioecesibus, ita ut ea tantum sacra loca 
quae intra unam urbem Constantinopolim δα essent, ordinariase pote- 
atati patriarchae subiecta remanerent; quae εχίγα urbem eaſsent, eorum 
auctoritati cubiacerent praesulum qui dioeceses ubi erant illa posita epi- 
acopali auctorĩtate gubernarent. ἰὰ ille olim meditatus tunc perſecit, non 
alia efficaciori adhibita machina quam imperatoris ἃ patriarcha vel pro- 
curando τοὶ promovrendo disidio. quod fecit huius accusatores adiuvans, 


B 


σ 


D 


49. 6EORGI PACHVMERIS 


Ρ 809 κατὰ τὸ δυνατὸν ὑποϑάλπὼν. (11) προβαίνει γὰρ νεαρὰ βα- 
σίλειος ἄλλ᾽ ἅττα πλεῖστα διοριζομένη καὶ τάττουσα, καὶ τὸ τὰ 
ὁπουδηποτοῦν πατριαρχικώ, ὅσα ἐν χώραις καὶ μοναῖς, ὑπὸ τοὺς 
ἐπισκόπους ὧν αἱ ἐνορίαι τελεῖν. ἔγκλημα γὰρ ἐφαίνετο καὶ παρὰ 
κανόνας τὸ ἐκ παλαιοῦ γινόμενον, ὑπερόριον χεχτῆσϑαι τὸν Κων-" 
σταντινουπόλεως δίκαιον, μηδὲ τοῦτ᾽ εἰδότος τοῦ λέγοντος, ὡς 

Β χολούει τῷ πατριάρχῃ τὸ οἰχουμενικόν, ἐντὸς αὐτὸν περιορίζων 
τῆς Κωνσταντίνου, μηδ᾽ ἐνορίαν ὅσα καὶ τοῦ τυχόντος ἐπισχό- 
που προσνέμων. ἀλλ᾽ ὃ Ἰσαὰκ τότε τὸν καιρὸν τῆς ἀπεχϑείας 
ἁρπάσας ὡς ἕρμαιον, περιεποέει τοῖς ἐπισχόποις αὐτοῦ, ταὐτὸν Ὁ 
δὲ καὶ ἑαυτῷ λέγειν, τὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως δίκαια. τὸν 

- μέντοιγε πατριάρχην οὐχ ἀνέεε παρ᾽ ὅλους δύο μῆνας ὃ βασιλεὺς 
ποτὲ μὲν εἰς κρίσεις ἐγκαϑιστῶν, ποτὲ δὲ καὶ ὑπὲρ ἐκείνου ἱστά- 

Ο μενος καὶ τῶν ἐγκλημάτων ἀπολύων ὡς συκοφαντούντων τῶν χα- 
τηγόρων ἄντιχρυς. ἦν δὲ διττὰ στρέφων, τοῖς μὲν κατηγόροις 15 
κατὰ πρόσωπον ἐγκαλεῖν ἐφιεὶς καὶ δῆϑεν ἐλέγχειν, ἐκεῖνον δ᾽ αὖ- 
ϑις τὸ μέρος καταψῶν τε καὶ περιποιούμενος τῷ γ᾽ ἐπικρένειν ὡς 


εἰ tota aua fovens potentia. (11) produt enim imperatoria Novella, qua 
cum alia decernebantur quaedam, tum illud in primis, αὐ quae ubiconque 
νοὶ cuiuqquemodi loca vel monasteria patriarchae uni subiecta οδιθθδθθ 
censehantur, ea deinceps episcopis, quorum illae propriae dioeceses e- 
aent, iure ordinario δυδίδοογεπί, addebatur decreti ratio, per abecen 
videri εἰ contra aacrorum canonum auctoritatem attentatum id quod εἴ 
longo hactenus tempore factitatum fuerat, at nempe patriarchae Coc- 
atantinopolũtano ultra fines dioecesis propriae ius competeret. quod qei 
dicebat, non intelligebat eripere 60 patriarchas titulum οοσαπιδεξοῖ, quippe 
quem cireumcluderet urbe Constantinopoli, nec saltem ei eoncederet dioe- 
cesim quanta εἰ qualis cuivis etiam vulgari tribaitur epiacopo. τοῦδ 
id tum quidem nihil pensi habens Isaac, et in lucri parte numnerans ob- 
latam occasionem gratificandi quomodocomque amicis zuis episcopis, quos 
multos offendebant ἰδίδο in proprũüs dioeceribus exceptiones locorun ab- 
tractorum ordinariae iporum potestati ac patriarchae auctoritati aubie 
ctorum, δὲ passim contendebant non plus iuris Conatantinopolitano in abe- 
nas dioeceses quam cuique ipsorum in Conetantinopolitanam esse. caete- 
rum patriarcham imperator ex auo voto his calumniis 6 exorciten 
per duos totos menses habuit, nune sententũs eum iudicom permittess, 
nune οἱ visus suffragari criminibuque iprum rolvere, mentiri accusatere 
et nihil nisi moras afferre calumnias aſserens. auſstinebat autem in δος 
quasi acena personam dupl'ieem, hine quidem palam accusatorĩbus 
tens criminari patriarchem εἰ οἱ dicam in os coram impiugere, inde γαῖ 
505 eundem aeorsum conventum deliniens, condolers illi aimulans quaci 
* calumniam iniuatiscimo vexato. in quo quam male cohaererent ict⸗ 
acta palam erat. δὶ enim tam erat illi perapecta, quam videri volebet, 
innocentia delati, cur delatores tam licenter obstrepere tanto tempore δ 
nebat, quos latebat neminem πὸ hiacere quidem ausuros, ei eis vel 96" 
mel ἀ imperator abi diapucere quod illi agereat Ἐ δοὰ δοὲ 


DE ΜΙΟΗΑΕΙΈ PALAEOLOGO L. VI. 453 


πικρῶς συκοφαντοῖεν οἷ λέγοντες, καὶ εἰ ἤϑελεν οὗτος λέγειν, 
οὐκ ἂν συκοφαντίας ἠνοίγοντο στόματα. ἦν δ᾽ ἐμφανὴς ἐντεῦ- 
ϑὲν προσονειδίζων τῷ πατριάρχῃ τὸ πρὸς ἐκεῖνον φίλερε" ἔριν Ὁ 
γὰρ τὸν ζῆλον, καὶ τὸ ὑπὲρ τῶν ἀδικουμένων λέγειν ἐνοχλεῖν 


4 ἔχρινεν, 
12. Οὐ χεῖρον δὲ καὶ τὸ ἐν ἀρχῇ τῶν κατηγορημάτων Ῥ 810 
συμβάν, ὡς χάριεν, ἱστορῆσαι, καὶ δεῖξαι ὁπόσα πονηρία προσ-- . 


λαβοῦσα καιρὸν ἀνύει. σύνηϑες μὲν οὖν ἦν περιφανῶς τελεῖσθαι 
τῇ ἐκχλησίᾳ τὴν τῆς ὑπαπαντῆς ἑορτήν, ἅτε κατ᾽ ἐκείνην τυ- 
ioxortoc παρ᾽ Ἰωσὴφ τοῦ χρατοῦντος τῆς συγχωρήσεως" ἦν δὲ καὶ 
ἐφϑῷ σίτῳ συνάμα καρποῖς ὀπωρῶν ποικιλλομένας τὰς τῶν ἐκ-- 
πωμάτων πλατείας εἰς εὐλογίαν προτίϑεσϑαι, ὧν ὡς ἀπαρχή τις Β 
ἢ κρείττων τῷ βασιλεῖ προσήγετο ἐπιδόρπιος. ἐπεὶ δ᾽ εἰκὸς τὰς 
χαλχᾶς ἐκείνας πλατείας ὑποδοκὰς πλείστας οὔσας ἔξωϑεν ἐρανί- 
ι5ζεσϑαι, σὺν ταῖς ἄλλαις ἦν μία δοκοῦσα καὶ πρωτεύειν τῷ κάλ. 
λει καὶ ἀξία τῷ βασιλεῖ προσάγεσϑαι, ἣ δὴ καὶ γράμμασιν Ai- 
γυπτίοις ὡς ποικίλμασί τισιν ἐνεσκεύαστο᾽ εἴϑισται. γάρ, ὡς ἐλέ- 
γετο, Alyuntloicç ἀντ᾽ ἄλλων τινῶν ποικιλμάτων ἔν τε πέπλοις Ο 
καὶ φωταγωγοῖς καὶ σχεύεσι παντοίοις τοῖς γράμμασι χρῆσϑαι. 


omnes videbant ab astuto principe ita fieri, ut per ae patriarcha intelli- 
geret luere 86 poenam contentiosae pertĩânaciae qua iurgari cum principe 
non esset veritus. iurgium enim ille ac contentiosam pugnacitatem ap- 
pellabat religiosum 2elum patrocinandi circumventis calumnia vel alia qua- 
vis iniuria oppressis. 

19. Non absa τὸ fuerit οἱ quod initio huins accusationis accidit ĩiocn- 
lare ἂς dictu lepidum referrs, ut ex hoce apecimine lector aestimet quan- 
tum aibi licere malignitas velit εἰ quid non occasione arropta iat. 
ad cousuetum ubique ac semper celebrem apparatum ritumquo augustum 
anniveoraario cultu honorandae a0olemnitatis Hypapantes aliquid hoc tem- 
pore ceremoniae exquisitioris adhiberi erat z20litum, in gratiam atque ho- 
norem imperatoris, quod is, ut dictam eet, tali dio communioni eocclesiae 
ractitutus εἰ anathemato solutus ἃ Iosepho fuisset. in his autem quae ex 
abundantâã addebantur δὰ passim ueitatos eius religionis ritus, illud erat 
πὲ in lancibus encaustico opere variegatis, pictura fructus fero autumna- 
les eaprimente, frumentum tostum patriarchae δὰ aram facientis benedi- 
ctione aanctißcandum offerretur, tum harum lancium eximia una, priini- 
tiarum ritu quodam, epulanti Augusto mensis aecundis inferretur. quoniam 
vero aenearum istiuamodi lancium ad hos usus corrogari ab externis plu- 
rimas necesse erat, inter illas quas hoo anno commodatae ἃ voris foe- 
rant, una forte speciosior visa caeteris, et eo digna pꝓrae cunctis quae 
imperatorâ aisteretur, sepoſcita δὰ hoc iprum est. huic porro, praeter 
caeteram inducti eleganter tectorii apeciem, Aegyptũ qũuoqus inseripti 
characteres inerant. consuetum quippe, αἱ aiont, Aecyptũa εεἰ in volis 
candelabris vasisqueo relüquis insigniendis istam 6 lĩteris ipporum apeciose 
illitis ornamenti rationem affectare. forte auten erenit, ut quae hanc 
inperatoriĩ deſtinatam lancem elementa Aegyptia pingebant, execrabilis 


454 GEORGI PACBEVMERIS 


ἔτυχον δὲ τὰ γράμματα τοῦ καταράτου Ἰαχούμετ, ταὐτὸν δ᾽ εἰ- 
πεῖν καὶ Πωάμεϑ', ὄνομα φέρειν εἷς ἔπαινον. τοῦτο κύχλῳ τῇ 
πλατείᾳ ἐγγεγραμμένον τοὺς κατηγοροῦντας οὐκ ἔλαϑε. καὶ δὴ 
ἔξω κειμένης ἔτι πρὶν ἂν εἰσαχϑείη τῷ βασιλεῖ, οὗτοι πέμψαντις 
D ἀναγγέλλουσιν ὡς οὐχ εἰσιτά γε τὰ τῆς πλατείας εἰς βασιλέα φε-5 
ρούσης τὸ ἐξάγιστον ὄνομα, καὶ ὡς ὃ πατριάρχης ἐπέτηδες ἐν- 
αχευάσαιτο ἐκείνην πεμῳφϑῆναι τῷ βασιλεῖ, ἧπερ μὴ μόνον οὐκ 
εὐλογίας μετὸν διὰ τὸ τῆς γραφῆς μυσαρόν, ἀλλὰ καὶ μύσους τὰ 
μέγιστα προσετρίβετο. ταῦτα πυϑόμενος ὃ βασιλεύς, πείρᾳ ϑέ- 
λων γνωρίσαι τὰ ἀγγελϑέντα, ἐξ αὐτῆς πέμπει τὸν τοῦ κοιτῶνος 1 
παρακοιμώμενον τὸν Βασιλικὸν Βασίλειον ξυνετὸν ὄντω γραμμά- 
Ἑ των ᾿Μγαρηνῶν, καὶ ὃς ἀνεγίνωσκέ τε καὶ τὸ ἀληϑὲς προσεμαρ- 
τύρει τοῖς ἀπαγγείλασιν. ἣ μὲν οὖν πλατεῖα οὐκ εἰσήγετο διὰ 
τὴν συνείδησιν, τὴν ἀποστολικὴν παραίνεσιν τοῦ βασιλέως τηρή- 
σαντος" τὸ δὲ τῇ ἑξῆς ὡς ἔγκλημα καὶ τοῦτο προυτίϑετο μέ 19 
γιίστον. 
Ρ81 13. Ὡς τοίνυν τὰ κατὰ τὸν πατριάρχην ἐπὶ μησὶ δυοῖν 
ἐτρίβετο καὶ οὐδὲν ἠνύετο, μόνον δ᾽ ὕϑλος καὶ λοιδορία καὶ πᾶν 
ὅ τι κάκιστον ἦν (καὶ τί γάρ, ὅπου καὶ κλίμακα κατὰ φιάλης 
ἐνσκευασϑεῖσαν τῷ πατριάρχῃ κατά τινα ἄνεσιν δένδρων ἐκεῖσεϑο 


15. τὸ] τῷῦ΄ 


Machumetis, aen, quod idem eſst, Monmethis, honorifice nomen exprine- 
rent. non latuit accosatores circum orbem huius patinae abominandom id 
vocabulum inscriptum. com ea igitur adhuc in templo seposita, quenad- 
modum est dictum, ut ad imperatorem deferretur, staret, miaso ἢϊ certo 
homine οἱ nuntiant lancem ipsi offerendoam studiose delectam ἃ patriarche, 
quae detestabilis esset nominis adscriptione profanata, ut videlicet 
βρογαία Augusto εχ eius sacri apophoreti pariicipatione gratia macula ιρεὶ 
infandi piaculi contagione velut quadam exeeratae superatitionis allnec 
tur. haec audiens imperator, quo δὰ liquidum exploraret δὴ ita ha 
rent, curriculo mittit Augusti cubiculi praefectum Basilium, peritum 
racenicarum literarum, qui ubi legiasset, rem vere fuisse nunfiatam impe- 
ratori τευ, prandentĩ ergo mox Augusto cum esset de more ἰδηχ δἰ" 
lata, non admiasa ab eo est, quasi religioso metu conscisdendae noxee, 
οὐ cura obsequendĩ Apoſtolico mandato iubenti eum qui cognorerit ciben 
ipsi appositum oblatum prius idolo fnisso, abstinere illius esu propter 
conscientiam. postridie porro δὰ crimina patriarohae afficta που i 
tamquam omnium maximum invidiosissime adiunctum «δὶ. 
13. Cum igitur duobus, ut dixi, menibus agitata haec potriarchae 
acousaatĩo fuisset, nec quidquam proficeretur, sed ludibrium, con 
εἴ quidquid dici pessimum potest, in reo tota versaretar (quid οὐ pro 
hono οἱ aequo facturos speres, qui etiam scalae formam peregrinis Π ΕΠ, 
ludo quodam pictoris inter anaglypha implexarum arborum nmdeuae ἴᾺ- 











DE MICHAELE PALAEOLOGO L. ΥἹ.- 455 


χαταφυτευϑέγτων παντοίων, ὕλην εἶχον καὶ ταύτην τῆς κατ᾽ ἐ- 
χείνου συχοφαντίας, παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ μόνον ἀκούσας κατὰ Β 
πᾶν ἐκέλευε καί γ᾽ ἀφανίζειν τέλεον ;) ὡς γοῦν οὐδὲν ἄλλο ἢ λοι- 
δορία ἠνύετο, σκοπὸς δ᾽ ἦν ἐκεῖνον ἀπειρηκότα πρὸς τὰς ἐπιφο--: 
δρὰς τῶν ἔβρεων παραιτεῖσθαι τὸν ϑρόνον, μηνὸς Κρονίου, με-- 
σούσης νηστείας, λίβελλον γράφειν τῷ συγγραφεῖ παραιτήσεως 
ἐπιτάττει, καί γ᾽ ἐπιδοὺς βασιλεῖ προσποιουμένῳ μὴ δέχεσϑαι 
ἀπηλλάττετο, καὶ φέρων τῇ τῆς Παναχράντου μονῇ ἑαυτὸν δί- 
δωσιν. ἦν οὖν ἡ ἐκχλησία ποιμένος κεχηρωμένη, μήτ᾽ ἐκείνου Ο 
Ἰθπαρόντος, καὶ ἄλλον ἀντεισάγεσϑαε οὐκ ἦν ὅλως τῷ βασιλεῖ ϑε- 
λητόν" ἐν τῷ μεταξὺ γὰρ πέμπων καὶ αὐτὸν δὴ τὸν υἱὸν αὐτοῦ 
τὸν βασιλέα ᾿ἀνδρόνικον ἐπειρᾶτο μαλάττειν. 
14. Ἔν τοσούτῳ δὲ καὶ πρέσβεις ἐκ Ῥώμης παρὰ τοῦ D 
πάπα ἐφίστανται ἔξω που πόλεως τῆς ᾿Αδριανοῦ ἐπανήκοντι βα- 
ἰδσιλεῖ, καὶ ὃς ϑέλων συσκιάζειν σφίσι τὰ κατὰ τὸν πατριάρχην, 
ἐκείνοις μὲν αἰτίας πλαττόμενος ὡς ἀπειρηκὼς ἔλεγε πρὸς τοὺς 
πύνους ὃ πατριάρχης, καὶ ἀνεθῆναι ϑέλων ἐπὶ πολύ, ἐκχωρεῖ 
πρὸς! καιρὸν τοῦ πατριαρχείου, καί γε μέλλειν ἐντυχεῖν σφᾶς Ῥ 819 
ἐχείνῳ παρά τισι τῶν κατὰ τὴν πόλιν μονῶν" ἐχεῖνον δὲ πέμψας 


rietatis per phialam conscribillatas, in atrocem calumniam traxerint quasi 
piaculi nefandi, cuius δὰ 20lam mentionem conclamandum extermimum 
eset ultimum εἰ quicumque insimularetur tam horrendĩ videlicet zacrileo- 
εἰ), cum, inquam, iodicium id nibil πἰδὶ petulans convicium et ighoni- 
niosa traductio patriarchat nominis εἰ existimationis esset, facileque ap- 
pareret unum illud δρεοίδγο auctores ſautoresre tumultuosae huius crimi- 
nationis, ut qui es licentissime incomitiabatur, ferendae impar iatiusmodi 
veiationi atque infamiae gedem honoremque detrectaret, id Ioannes intel- 
ligens, mense Martio circa medium quadragenarii ieiuni, mo huius histo- 
rias βοσϊρίογε iussit libellum abdicationis suae conscribere; quem cum 
imperatori obtulisaet, illo aimulante δ non acciperes, continuo recedens 
in Panachrantae monasterium 20 abdidit. erat ergo eceleria poſtore vi- 
douata, hoc quidem non comparente, εἴ alium ἴῃ eius locum subrogare no- 
omnino imperatore. nam inter alios quos δὰ patriarcham εχ iſto 
recesan revocandom εἴ ut publico δὸ 200 muneri 56 redderet orandum per 
id tempus allegavit, ipaum etiam filium proprium οἱ imperii collegam An- 
dronicum conferre 80 δὰ illum et conari exorare iuseit. 

14. Dom baec geruntur, legati Romaa papa misi occurrunt impe- 
ratorĩ revertenti Adrianopolim εἰ illam civitatem nondum ingresso. bis 
ille in primis atudnit quae circa patriarcham nuper eorenerant in apeciem 
quam minimum invidioaom fucare, δὸ quod dissimulari nequibat factum, 
innmbrare comminiscendis canais, cum diceret praegravatum patriarcham 
laboribus functĩonis ĩstius, quo ab 118 respiraret otiocius seseque reficeret, 
e patriarchali δὰ tempus excesisae polatio, futurum tamen ipeais praesto 
cum eo congresauris apud quaedam urbis monasteria- ipsum autem γεο- 
cum per certos ἃ 866 missos rogavit, deponeret δὶ δῆ! πιϊ δίδι omnem; 


450 σΕΟΒΟΠ ΡΑΓΟΒΥΜΕΒΙΘ 


᾿ ἠξίου ἀποϑέσϑαι μὲν τὰ τῆς μικροψυχίας ὡς ὄντος καιροῦ μᾶλ- 
λον ἢ βουλήσεως, ἀπελϑεῖν δὲ πρὸς τὴν μονὴν τῶν ἸΠαγγάνων, 
κἀκεῖ τοῖς πρέσβεσιν ἐντυχεῖν παραγεγονόσι, μηδὲν τῶν προτέ- 
ρων σημήναντα. οὕτως ἔλεγε, καὶ ἅμ᾽ ἐκείνοις τὴν πόλεν εἰσήρ- 
χετο. πρὶν δ᾽ ἐντυχεῖν ἐχείνους συνόδῳ καὶ πατριάρχῃ, ὃ βα- ὁ 

Β σιλεὺς γνοὺς τὸ τῆς πρεσβείας κεφάλαιον — τὸ δ᾽ ἦν μὴ λόγοις 
εἶναι τὴν τῶν ἐκκλησιῶν εἰρήνην καὶ μόνοις, ἀλλ᾽ ἔργῳ δεικνύν- 
των τῷ καὶ σφᾶς κατ᾽ ἐκείνους τὴν πίστιν ὁμολογεῖν, καὶ οὕτω 
πληροφορεῖν τὴν ἕνωσιν. παρωτρύνοντο γὰρ κἂν τοῦτο καὶ παρὰ 
τῶν ἡμετέρων, ὡς ἔλεγον, σχιζομένων, οἱ δὴ καὶ πολλοῖς τῶν 10 
ἐν ἐκείνοις φρερίων μιγνύντες χλεύην ἔλεγον τὴν εἰρήνην εἶναι, 

Ο καὶ δεῖν δοκιμάζειν εἰ καὶ αὑτοὶ τὸ σίμβολον οὕτω λέγοιεν, οἷο- 
μένων ἐντεῦϑεν εἷς μερίμνας ἄγειν τὸν βασιλέα, ὡς δυοῖν ἐξ 
ἀνάγκης γενέσϑαι ϑάτερον, ἢ μὴ καϑυποχλιϑέντος τὴν εἰρήνην 
συγχέεσϑαι., ἢ καί τι τῶν κειμένων παραβάντα μειζόνως ἅμαρ- 19 
τεῖν, καὶ σφᾶς ἰσχυρίζεσϑαι φεύγειν ἔτι δικαίως τὴν ἕνωσιν ὡς 
ἄντικρυς παραβάντων. γνοὺς ταῦτα τοίνυν ὁ βασιλεύς, καὶ εἶ- 


9, κἂν] εἰς 7 12. δεῖ P. 


quae acta essent imputaret tempori potius quam voluntati auae; conferre 
se ne gravaretur ἴῃ monaſsterium Manganorum congressurus cum legatis 
illuc occursuris, quibus orabat ne significaret quidqquam eorum quae pu- 
per contigissent. δἷς praemunito patriarcha ingressus urbem est com le- 
gatis imperator; οἵ quorsum ea legatio apectaret intelligens, dedit operan 
86 illi cum Synodo cumque patrieareha prius agerent, quam ipso quae πὲ 
rem — opportuna praevertisset. quod prnecipuum in mandatis le- 
ati habebant hoc erat, serio denuntiare Graecis pacem ecclesiarum nos 
meris verbis contineri, sed ſactis. probare ipros οἱ praestareo rebus ipsis 
oportere quae dictis ostentassent, ao nimirum in unius eiusdemque 008- 
fessione fidei convenire cum Latinis. αἷς eos demum percuasuros pecen 
inter eoclesias concordiamque vere coalitam. atque in hoc, πὲ contioro 
fieret, vehementer insistere iussi erant, argumento necessitatis ἀποίο ᾿ 
achismato quod aiebant inter nostros esse, alis alios arersantibes, ἢ 
acilicet admitterent. aut reücerent pacem de qua conventum vid 

οἱ revera quidam etiam nostrorum, Freriis sess multis iis admiscenti 
assensi, paria cum his οἱ ipsi loquebantur, affirmantes pacem quae v 
firmata ĩactaretur, nihil hactenus nisi ludibrium videri. unde tanto iam 
apecĩosius legati contenderent veniendum δὰ explorationem, εἰ certum es- 
perimentum capiendum fidei ac zententias Graecorum. eius porro pitua⸗ 
ĩdoneum fore, δὶ et ipei symbolum eicut Latini pronuntäâarent. his ἐδ 
postulandĩs in artum 56 coacturos imperatorem arbitrabantur, otiquo pe 
cessario ex his aecouturo duorum altero, aut ut eo non annuente quod pe- 
tebant pax rescinderetur, aut ot eodem transgressionis convontorum pe- 
lam convicto, ac por ἰοὺ criminis maiĩoris maniſeste reo, plausibißor ian 
ipsis causa δυρρείογοί constanter abnuendi commnnionem cum eo 
adhaerente tranagressoribus pactorum manifestis. talia versare δαΐβο le- 
Eatos cum praesenaisset imperator, οἱ inde intelligeret Graecos, qui 68’ 











DE ἩΠΙΟΗΛΔΕΙῈ PALAEOLOGO L. ΥἹ. 457 


δὼς ἐξαπιναίως ἀκούσαντας ϑορυβηϑησομένους καὶ τοὺς τέως 
εἰρήνην ἄγοντας, πέμψας μετακαλεῖται καὶ ἀρχιερεῖς καὶ κλῆρον Ὁ 
ἅπαντα, καὶ σφᾶς κατ᾽ ἰδίαν λαβὼν (κοσμικοῖς γὰρ ἀπείρητο 
μὴ παρεῖναι) (15) “τὰ μὲν τῶν παρόντων" εἶπεν, “ὅπως Ῥ 813 
ὁ χαὶ χατεπράχϑη καὶ μεϑ᾽ ὅσης τῆς δυσχερείας ἠνύσϑη, οἴδατε 
πάντως, ἐπεὶ οὐδ᾽ ἐμοὶ τόσον ἀναλγήτως ἔχοντι τὰδ᾽ ἐφῆπται. 
οἶδα γὰρ καὶ πατριάρχην ἐντεῦϑεν. παριδών, τὸν Ἰωσὴφ λέγω, 
ὃν δὴ ἴσα καὶ τὸν γεννησάμενον ἔστεργον, μᾶλλον δὰ καὶ ἔτι 
πλέον, ἐπεὶ ἐκεῖνος μὲν τῆς εἷς σφᾶς προόδου, οὗτος δὲ τῆς εἷς 
10 τὸ χρεῖττον ἐπανελεύσεως αἴτιος γέγονεν. οἶδα καὶ πολλοὺς βια- Β 
σάμενος καὶ τοὺς φίλους σκανδαλίσας, πρὸς δὲ καὶ τοὺς ἡμετέ- 
ρους λυπήσας. καὶ μαρτυρήσουσιν οἱ ἐν φυλακαῖς προσγενεῖς, 
οἷς παρ᾽ οὐδὲν ἄλλο ἢ τὸ πρὸς Ἰταλοὺς πραγματευϑὲν καὶ μόνον 
ἣ τε πρὸς ἡμᾶς ὀλιγωρία ξυνέβη καὶ ἡ ἀφ᾽ ἡμῶν αὖϑις ὀργὴ 
ιδσφίσιν. εἶχον μὲν οὖν ἐπὶ λογισμῶν ἀνύσαι τὸ πᾶν ἐντεῦϑεν, 
ὡς μηδὲν πλέον ζητησόντων τῶν Ἰταλῶν" οὕτω γὰρ καὶ πρὸς 
ὑμᾶς ἐποιούμην τὰς συνθεσίας, καὶ ὃ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ χρυσοβούλ- Ο 
λειος λόγος τοῖς λόγοις που μαρτυρήσει. ἐπεὶ δὲ τῶν ἡμετέρων 
τινές, ὡς πέπυσμαι, καὶ μᾶλλον οἷς ἀνδάνει τὸ σχίζεσϑαι, οὐχ 
ἐ0 οἱδ᾽ ὅ τι παϑόντες, εἰ μή τις πεῖράν ϑ᾽ ἡμῶν ταῦτ᾽ εἴποι καὶ 


tenus actis uteumque iam acquiescebant, οαἰυδηιοῦΐ audita oratione lega- 
torum atatim tumultuaturos, missis quoquoversum certis hominibus δὰ 86 
convocavit episcopos οἵ clerum universum, illiqque seorsum adhibitis (nam 
ansculares adesse vetuit) in haec verba locutus est. (15) *quae in atatu 
—— ecclesiae cernuntur, quemadmodum acta sint εἰ quanta cum dif- 
cultate perfecta, scitis omnino; neque ταδὶ adeo hebes δὰ molesta sen- 
sus est, υἱ tam cito memoria evolaverint ea quorum eventus acri meo 
dolors redemptus est. recolo enim me ne tenerrimis quidem affectibus, 
ut ea conficerem, pepercisss. unum, ut scitis, habui cui nihil minus 
üetatis εἰ amoris quam genitori tribnerem: immo aliquanto plus εἰ me 
e rebar, quoniam com pater ἴῃ hanc me lucem eduxerint, hic mihài 
œortĩ aacramentorum religionis usuram οἴ communionem ecclesiae resti- 
tuit, 8 beneficium arbitror maius. Iosephum tamen carisaimum mihi 
7* e causa despicere sustinui. multis praeteren vim feci, securus 
eusionis amicorum. e vestro quoque corpore non paucos haud leviter 
vexavi. testes sint qui e noſtris quoque propinquis ἴῃ custodiis aquallent; 
quibus ĩsta cum Italis conventio causa fuit unica εἰ obsiſtendi nostrae 
voluntati εἴ irae vicissim nostrae subeundae. sic autem cum illa gererem 
putabam, constiturum intra hos terminos negotium, nec plus δὰ eius per- 
fecrtionem Italos quaesituros. ita enim promisi dudum vobis, εἰ extat in 
ecclesia noſstrae huius persuasionis illustre documentum, diploma ἴῃ hane 
sententiam disertum cum appositione bullae aureae. quoniam vero no- 
atrorum quidam, quibus nimirum discidium οοτὰϊ est, nescio qua moti 
causa (nimi quis dixerit δὰ probationem haec nostram et angorum cumu- 


458 GEORGM PAMVMERIS 


μεριμνῶν ἐπανάστασιν, φρερίοις ἐντυχόντες κατά που τὴν πε- 
ραέαν χλεύην τὴν εἰρήνην εἶπον καὶ ἀπάτην εἶναι, καὶ προυβίβα- 
D σαν ζητεῖν σφᾶς τὸ πλέον κατά τινα δοκιμήν, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ 
τῆς ἐπιστάσης πρεσβείας κεφάλαιον, βούλομαι προλαβὼν μικρὰ 
πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν καὶ πληροφορῆσαι, ὥς ἂν μὴ ἐξαπιναίως ἀκού- 6 
σαντες ταραχϑείητε, μηδέ τι πάλιν ἡμῶν τὸ πρὸς σφᾶς κυβὲερ- 
γητικὸν ἰδόντες ὑποψίαις ταῖς οὐ καλαῖς περὶ ἡμῶν βληϑ είητε, 
ἐγὼ γάρ, κἂν συνίστωρ εἴη ϑεός, ὑπὲρ τοῦ μή τι παραλυϑῆναι 
τῶν ἡμετέρων μέχρε καὶ αὐτῆς κεραίας ἢ μὴν ἰῶτα, αὐτὸς ἐγὼ 
E καϑυπισχνοῦμαι αὐτὸ τὸ ϑεῖον σύμβολον τῶν πατέρων ἐνϑεῖναι 10 
σημαίᾳ, καὶ πολεμῆσαι μὴ ὅτι γε Ἰταλοῖς ἀλλὰ καὶ παντὶ ἔϑνει 
ὑπὲρ τούτων ἀμφισβητοῦντι. καὶ αὕτη μέν ἐστιν ἡ πληροφορία, 
ἣν δίδωμι πρὸς ὑμᾶς" ἄλλως δὲ κυβερνῆσαι καὶ μετ᾽ εἰρήνης 
Ρ 814 ἀποπέμψαι τοὺς πρέσβεις οὔτ᾽ ἐμοὶ νέμεσις πόντως οὔϑ᾽ ὑμῖν 
ἀδικία τὸ σύνολον. ἀξιῶ οὖν καὶ προσπτύσσεσϑαι σφᾶς φιλι- 15 
κῶς καὶ ἀσπάζεσϑαι εὐμενῶς, μήπως καὶ τὴν ϑήραν, ὃ δή φα- 
σιν, ἀνασοβήσωμεν, καὶ μᾶλλον πάπα γεγονότος νέου, καὶ οὐ 
κατὰ τὸν Γρηγόριον ὄντος εὐμενοῦς οὕτω τοῖς ἡμετέροις πρά- 
γμασι. τὸ δ᾽ ἐντεῦϑεν ἐμοὶ μελήσει, μηδὲ διωρίαν λαβόντι βου- 


9, τὴν deerat. 


lum contingere) cum Frerũs apud Peracam οοηρτοδαὶ dixeront nihil αἰεῖ 
ludibrium εἰ fraudem hanc pacem 6886, οἱ δος imprudenti ἀϊοίο Latini— 
occasionem praebuerunt exquirendi plus aliquid, ut experimento satĩs οεγίο 
constet aerio ac vere rem peractam, unde haec, quam andituri mox 80" 
mus, legatio παῖδ est, cuius scopum praecipuum 6866 comperi hoc quod 
modo dixi ἃ nobis exigere, volo paucis praeoccupare ac praemunire νοδ, 
ne ubi quae illi ἰοφαεπίην audietis, aubito conturbemini, neve in vestros 
animos auspicioni de nobis siniatrae ulli pateat aditus, utique postquan 
clare perspexeritis quam sincera quamque conatantâ ratione in tota huios 
οὐ) Latinis gubernatione negotii versemur. ego enim sancte polliceor, 
et αἱ conscium habeo deum, ita teatem invoco eundem irrevocabilis pro- 
positi: profiteor, inquam, et verissime promitto rigorem inflexibilem ⸗ 
que δὰ exclusionem vel iotae vel apicis unius. confirmoque me neut-- 
quam passurum addi symbolo patrum τοὶ minimam notulam; εἰ εἰ οραέ 
εἷς, ea causa bellum suscepturum, non aolum cum Italis sed συμ η08- 
vis omnino gente δὰ id nos adigere volente. de hoc certi eatote, in qeod 
do vobis fidem plenissimam. cum eo tamen deprecor ne placide rem ad- 
miniatrare ac pacifico dimittere legatos vel mihi δὰ reprehensionen in- 
putetur, aut δὰ damnum ullum vestrum iniuriamve pertĩnere omnino cen- 
aeatur. volo igitur οἵ amplectĩ eos amice et salutare benevole, ne ſorte, 
quod dicitur, feris intempestive terrendis venationis fructam perdamus. 
quae magis nunc necessaria est cantio, cum papa novos εἷξ, iaque haud 
pari ac Gregorins favore in res nostras instinctus. meae de caetero cu- 
rae fuerit ita illis respondendo aatisfacere, ut ἃ fixa in δίδίαίο iam con- 











DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΠΑΈΟΙΟΘΟ L. VI. 459 


λῆς, τῆς πρὸς αὐτοὺς ἀποχρίσεως.᾽ ταῦτα τοῦ βασιλέως εἷ- 
πόντος ὃ μὲν πατριάρχης ἐφίσταταε τῇ τῶν ἸΠαγγάνων μονῇ, Β 
καὶ οὕτω τὰ καϑ᾽ αὑτὸν διασκευάζεται ὡς μηδὲ τῶν εἰς αὐτὸν 
πραχϑέντων γνῶσίν τινα παρασχεῖν σφίσι" τῶν δ᾽ ἀρχιερέων τε 
ὁχαὶ τῶν ἐκχρίτων τοῦ κλήρου ἀμφ᾽ αὐτὸν συναχϑέντων παραγί- 
γογται καὶ οἱ πρέσβεις. καὶ τὰ τῆς πρεσβείας κινοῦντες, δῆλοι 
ἦσαν ἐχεῖνα προτείνοντες ἃ δὴ φϑάσας ὃ βασιλεὺς προεδήλου" Ο 
παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ προενηχηϑέντες εὐμενῶς ἤχουον, ἃ δὴ μὴ 
προμαϑόντες καὶ λίαν δυσχερῶς ἂν ἠνωτίζοντο. 
10 106. Ταῦτ᾽ ἄρα καὶ βασιλεὺς ὡς οὐ χλεύην εἶναι τὴν εἷ- Ὁ 
ρήνην πληροφορῶν, τὸν ᾿Εφέσου ᾿Ισαὰχ σὺν πρέσβεσιν ἀποστεί- 
λας καϑειργμένους ἐδείχνυ προσγενεῖς ἐν ταῖς φυλακαῖς. οἱ δ᾽ ἦ- 
σαν ὃ πρωτοστράτωρ Παλαιολόγος “Ἀνδρόνικος, ὁ πιγκέρνης 
Ῥαοὺλ ἸΠανουήλ, ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Ἰσαάκιος, καὶ τέταρτος ὃ 
Ἰϑτοῦ πρωτοστράτορος αὐτανέψιος Παλαιολόγος Ἰωάννης" οἵ δὴ 
καὶ τέτραχα κοσμηϑέντες, εἴποι τις ποιητής, βαρείαις ἁλύσεσι Ἑ 
φυλακῆς τετραγώνου γωνίαν ἐπεῖχεν ἕκαστος. τότε καὶ ὃ πιγ-- 
χέρνης Ραοὺλ ἰδὼν τὸν Ἐφέσου, καὶ οἷον ὑπερπαϑήσας εἶ αὐτὸς 
μὲν ἐν ἀνέσει ζῇ, ἐκχεῖνοε δὲ προσταλαιπωροῦνται τῇ φυλαχῇ, 
90 ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνον μᾶλλον ἢ αὐτοὺς ἔδει μάχεσθαι, συνάγει τε λε- 


10. τραχακοσμηϑέντες Ῥ. 


ailio constantia ne minimum quidem deflectamus.“ talis locuto impera- 
tores, patriarcha quidem in Manganorum monasterium δ6 contulit, οἱ ita 
86 gessit ut nulla eorum 4086 ἴῃ eum acta fuerant notitia per eum δὰ 
legatos emanaret. congregatis porro ibi δὰ eum episcopis 86 primoribus 
cleri adſuerunt εἰ legati, εἴ videlicet palam εἴ libere illa ĩpsa protule- 
ront quae postulaturos ipsos iam imperator praemonuerat. in quo eius 
providentias fructus is conatitit, ut tantae offensionis verba plecide ac 
ains tumultu audierint, irritabiles alioqui homines, quos, niei prudentâ 
fuissent admonitione praeparati, certo certius est in acre iurgium prima 
illa mentione prorupturos. 

Excogitavit εἰ aliud imperator pereſficax faturum δὰ persua- 
dendum legatis non ease ludibrium pacem iam factain. misit videlicet 
per epiacopum Isaacum cum legatis ἐπ custodias publicas, iubens ipsis 
πο oſtendi cognatos ipsos ac necessarios suos ibi detentos, quod paeci 
non consensissent. hi erant protostrator Palaeologus Andronicus, pincerna 
Raũl Manuel, frater hoius Isaacius, εἰ quartus protostratoris εχ fratre 
nepos Palaeologus Ioannes; qui 58πὸ in aspero ornatu, ut poſta quispiam 
diceret, quadrati unius carceris singulos singuli angulos tenebant, gravi- 
bus vinct catenis. tune pincerna Raũl Ephesinum videns, οἵ acilicet in- 
dignans eum quidem libere in remissione ac deliciis vivere, se autem cum 
aocũũs conflictari tetri carceris aerumnis eccleaiaſsticum ob causam, pro 
qua ipsum nimirum, utpote antiſtãtem, certare ac dura aubire fuerat δ6- 
quĩus, collegit clam in manum ὁ pendentinm, quibus Ligabatur, tracto 


460 ΟΘΕΟΒΟΙ PACBAXMERIS 


ληϑύτως τὴν ἅλυσιν ἣν ἐφόρει, προάγων ὅσον ἦν ἐγγυτέρω, καὶ 
σφάκελλον ποιήσας τὸ πτύγμα κατ᾽ ἐχείνου ῥῇπτει ὡς πλήξων, 
κἂν ἀπετύγχανεν εἷς ἑαυτὸν τοῦ τραχήλου τὴν ἅλυσιν ἕλκοντος. 

Ρ 815 17. ᾿Αλλ᾽ ὃ βασιλεὶς ἐς πίστιν ἐντεῦϑεν τοῦ ἀληϑῆ 
πράττειν τοῖς πρέσβεσιν ἀφοσιωσάμενος, προύργου παντὸς τί- ὁ 
ϑεται τὸ καὶ αὖϑις τὸν πατριάρχην ἀναγαγεῖν. οὔτε γὰρ ἐν πα- 
ϑαδοχῇ τὰ τῆς παραιτήσεως τοῖς ἀρχιερεῦσι, κἂν ὁ βασιλεὺς ἐδές 
xero ταύτην" ἀλλ᾽ οὖν οὐ προΐσχετο ὅλως αὕτη τῶν ἱερῶν πρα- 
γμάτων ἀνάξιον, μόνον δὲ ϑόρυβον παρά των καὶ ταραχὴν ἄλο- 
γον, καὶ ὅτι πληχϑέντων ἐπὶ τούτοις τὰς συνειδήσεις τινῶν οὐκ 

Β ἔκρινε δεῖν προσμένειν, μή πως, φησί, τισὶ παρὰ συνείδησιν 
τὸ προσέρχεσϑαι. τοῦτο δὲ τέ ἂν παραιτήσεως ἔχοε ; εἰ μὴ καὶ 
μᾶλλον ἐλέγχου τοῖς τὴν κακίαν οἵοις τ᾿ οὖσι κωλύειν. ὅϑεν καὶ 
κοινῇ σχέψει ἀξιοῦσιν ἀρχῆϑεν τὸν ἄνδρα τὴν προστασίαν δέχε- 
σϑαι. ὃ δ᾽ οὐχ ὑπήκουε, ζητῶν τὴν ἐπὶ τοῖς συκοφάνταις ἐχθί- ὁ 
κῆσιν. τὸ ὁ᾽ ἦν καὶ ἕν τῶν ἀδυνάτων τῷ βασιλεῖ, προΐῖσχο- 


catonarum volumen grave, et observato tempore 400 episcopus tam prope 
δὰ ipsum accesserat ut contiguus intra iactum videretur, ferreum in eumn 
intorsit fascem, ſerire atudens; etsi aberravit ille quidem, catenis, ipse 
collum retrahente unde pendebant, δὰ ipsum intacto antistite redeuntibus. 

17. Caeterum imperator hoc quasi primo oſficio deſunctus demon- 
atrandi legatis aerio rem ἃ 86 actam, qui ποῦ onbitaſaet tantae dignitatis 
viros ea de causa tetro carceri addicero, operae pretium 46 proeteres 
fneturum existimavit, δὶ patriarcham liberae auae potestatis ἔσποίῖοαϊ re- 
atitueret. rem eam δὺΐ arbitrii putabat esse, quippe non alis corroge- 
tone auffragiorum aut repetitiono electionis egentem. haud enin vero 
vacasse unquam Conatantinopolitanam sedem Vecci abdicationo, quam υἷ- 
cunque imperatori aignificatam et oblatam episcopi πες admisient δες 
probaasent. aed neque is ipse ꝰUbellus recusationis 2edis, quem inpern- 
ἰοεῖ ἃ Ioanne datum diximus, ἰΐν erat formatus verbia, quae veras ca- 
nonicasque legitimae depoſitionis causas exprimerent. etenim haud ἴα eo 
quidquam allegabatur quo appareret Ioannem ut indignum eo loco et ὃ 
ministrationi ecclesiae ineptum aut imparem inde δουπιονεγὶ. causabater 
δὲ tantum ipee Veccus tumultuari contra 86 quosdam, ἃ quibus οἰεὶ pe- 
teretur iniustam vexationem ipre innoxius, tamen vereri aeae offentionen 
infirmorum, qui forte vulgatis in 20 calumniis moti δὰ dubitandum ecquièâ 
citra ποχϑ εἴ piaculi contagionem poasent tam diffamati hominis πα co- 
anetudine, oblatis deindo occasionibus cum eo agendũ aectuarent δϑὶδιο, 
εἰ forte contra officii praescriptum ex errore natum operarentur. es 
cauaa ducere aatius renuntiare dignitati, οἱ eo loco cedere πὶ se 208“ 
nisi cum aliquo scandalo aut δαϊΐδειῃ periculo teneras pusillorum conscies- 
tias laedendi haerere non posse indĩcaret. ἴῃ his autem quae vola quod- 
que vestigium abdicationis δρραγογεῖ ἢ ubi potius tacita querela σοεὶ!ε- 
reontur illi qui cum potuissent improborum malitâae obristere, auvibari 
circum ventas innocentias omisissent. his cum ab imperatore 8 8 
aynodo consideratis, communi omnibus consensu visum est ĩ 

ἴῃ intermiaum exercitium nunquam abrogatas ablataere potectas 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. γ1. 461 


μένῳ συνήϑειαν ἄλογον τῶν κρατούντων, καϑ᾽ ἣν τὴν μὲν συ- 
κοφαντίαν ἰᾶσθαι καὶ τὸν συκοφαντούμενον ῥύεσϑαι τοῦ χινδύ- 0 
γου, συχοφάντην δὲ μηδ᾽ ὁπωσοῦν τιμωρεῖσθαι, κἄν συκοφαν-- 
τοίη τὰ ἔσχατα, τέταχται" μηδὲ γὰρ εἶναι τὸ ἀληϑὲς τῷ βασιλεῖ 
ὁμανϑάγειν, ὅπου τῷ μὴ ἀποδείξοντε κίνδυνον ἐφῆφϑαι ξυμβαί- 
γοι. ταῦτ᾽ ἄρα καὶ μὴ ἀνύων, καὶ μᾶλλον ἀφιέναι τὸ πταῖ- 
σμα παρακαλούμενος, μίμησιν φέροντα τοῦ Χριστοῦ, τὴν πρό- 
χλησιν δέχεται, καὶ ἕχτη Ποσειδεῶνος ὑπὸ λαμπρᾷ τῇ δορυφο-- 
ρίᾳ συγχλητιχῶν τε ἅμα καὶ ἐκκλησιαστικῶν, τῆς αὐτῆς ᾿νδικτιῶ- D 
νος, ἀνάγεται. τότε συμπλασάμενοι γράμμα τῆς πρὸς τὸν πά- 
παν ἀπολογίας ( Οὐρβανὸς δὲ τότε ἦν) πολλαῖς μὲν ὑπογραφαῖς 
μήτ᾽ ὄντων ἐπισκόπων μήτ᾽ ἐπισκοπῶν οὐσῶν, μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ 
χειρὶ τοῦ γραφέως, ὡς δῆϑεν πολλῶν ἱερῶν ἀνδρῶν καὶ μεγά-- 
λων κατησφαλίζοντο, εἰ μὲν καὶ πατριάρχῃ δοχοῦν, οὐχ οἶδα, 
ἱὁτέως δέ γε καὶ λίαν τῷ βασιλεῖ, φέρειν πίστεις προνοουμένῳ ἐπὶ 
τῇ τῶν ἐκχλησιῶν συμβάσει παρὰ δοκούντων πολλῶν καὶ κατ᾽ ἐ- 


tis. δὰ quod οὐπὴ Idem consequenter vocaretur, rennebst ohsequi, po- 
atulans prius affici poenis meritis, qui δε calumniosse criminando traduxis- 
aent. verum id posso impetrari ab imperatore sperandum non erat: cau- 
sabatur enim ille se id facero nequire. tenebat videlicet mordicus inve- 
teratum in aulis morem delationes cuiusquemodi inter principatus inatru- 
menta censendi, et εἷς calumnine medendi, cum regnantibus expedit aut 
libet, ut eximatur quidem periculo male culpatus inaons, impune autem 
omnino ferat iniquus accusator quantumvis falsae atque impudentis crimi- 
nationis scelus. cui flagitioso abusui hanc solent causam obtendere, 
quod omnis spes ac facultas principi eriperetur cognoscendi quidqnam de 
nachinationibus occultis, quae contra ipsum aut rempublicam iniri con- 
ſngeret, δἱ gravi periculo deterrerentur ah audenda denuntiatione qua- 
lescumque delatores. ergo imperator cdertus convictos licet calumniatores 
non ulcisci, egit ipae cum Vecco, rogans etiam atque etiam, condonaret 
iis noram exemplo Christi. πὸ ille δὰ extremum abnuit; εἰ assensus iam 
δἰ αὐ cunetorum die sexta mensis Auguati eiusdem indictionis, aplendido 
deduetus comitatu a2enatorum et ecclesias procerum, in palatium patriar- 
chae iterum δοϊεπιηΐ ritu invectus est. hinc iam data est opera concin- 
nando seripto quo papae (is tunc erat Urbanus) super mandatis per le- 
gatos renuntiatis satisfieret. hunc libellum ſgtuduerunt ambitiosa subescri- 
ptionum pompa commendare; in quo multos pro episcopis obtrusere qui 
πες ordinati unquam fuerant in igtum gradum, nec ἃ quibus denomina- 
bantur loca, episcopatus titulum aliunde hahuerant quam ἃ librarii, qui 
acriptum hoc formavit, manu; quae etiam varia peritia chirographos εἴ- 
fingendi de suo δάάϊάϊε nomina plerorumque illie subscriptorum tamquam 
ab ipais videlicet posita, eum quoque in numerum congerens multos 6 88- 
eris hominibus fama illustres, ut tanto certios persuaderetur quod obta- 
bant. haec δὴ conscio patriarcha δἷο acta aint, haud equidem habeo 
compertum. imperatoris aemulationem in hoe quandam video, ambitiose 
conatâ exaequars cum Latünis res eccleciae Graocorum. cum enim in in- 


462 GEORGV PACMÆAVMERIS 


κείνους ἐπισκόπων. καὶ γὰρ σφίσιν οὕτω τὰ τῶν ἐπισκόπων ἐπε- 
Ρ 8316 πύχνωτο ὡς καὶ εἰς ἑκατοστύας ἀριϑμεῖσϑαι πλείστας τὴν παρ᾽ ἐ- 
κείνοις σύνοδον. ταῦτ᾽ ἄρα καὶ τὰ ἡμέτερα ἐξισάζειν ϑέλων ἐκεί- 
γοις ταῦτ᾽ ἔπραττε, πολλαῖς δ᾽ ἑτέραις γραφαῖς τῶν ἡμετέρων 
πατέρων, ταῖς ἐκ τοῦ υἱοῦ δηλαδὴ προχεῖσϑαι χορηγεῖσϑαι δί- 5 
δοσϑαι ἐκλάμπειν ἐχφαίνεσθαι, καὶ ταῖς ὁμοίαις, τὴν τοῦ ἐχπο- 
ρεύεσϑωι λέξιν ἐπείλυον, δηλοῦντες καὶ τοῦτο, ὡς καὶ μὴ τοὺς 
πειϑομένους εἰρηνεύειν ταῖς ἀξίαις δίκαις καϑυποβάλλομεν. τὸ 
Β δ᾽ ἀρ᾽ ἦν ὄνειρος, καὶ ἐπὶ ψεύδεσιν ἐγκληϑέντες ἀπολογούμενοι 
οὐ διαλύειν ἀλλὰ συνιστῶν τὸ ἔγκλημα τοῖς εἰδόσι διεγινώσχοντο. 10 
ἔμελλε δὲ καὶ τοῦτο τοῖς ταλαιπώροις τῆς ἐκκλησίας ἐσύστερον 
πρόσκομμ᾽ εἶναι, ἐγκαλουμένοις ὡς ἐξεκηρύχϑησαν οἱ ὃρϑόδοξοι, 
καὶ αἷ πρὸς τὸν πάπαν γραφαί, φασί, μάρτυροι σοφώτατοι. τὸ 
δ᾽, ὡς ἐμὲ γοῦν εἰδέναι, ἄλλως εἶχεν, εἰ καὶ πρὸς τὸν πάπαν 
κατά τινα ϑωπείαν οὕτως ἐγράφετο. ὅτι δὲ κἀχείνοις μάταια 15 
Ο ἦσαν τὰ τῆς ϑωπείας, ἹἸΜελέτιός τε καὶ ᾿Ιγνάτιος ἔδειξαν, 
Ρ 817 (18) σχιζόμενοι μὲν τῆς ἐκκλησίας περιφανῶς, δίκην δὲ πρὸς 


atrumentis allatis Roma aancitas illic cum Graecis concordiae dentissisa 
aubscribentium iis episcoporum nomina vidisset (crebri enim adeo ἴα ilſi 
partibus episcopatus sunt, ut eorum aynodi plurimis aaepe centuriis epi- 
acoporum constent), imperator νοὶ δὰ fidem tanto pleniorem faciendaſ, 
vel, ut dixi, δὰ ostentationem quasi cuiusdam ἴῃ hoc quoque aequalitatis 
Orientalis ecclesiaæ cum Occidua, istam tum adhibuit multiplicationen 
apeciosam nostratium praesulum. illud etiam in eodem seripto curatus 
eat, ut ἴῃ expressione dogmatis de Spiritus Sancti processione numero 
ingenti congererentar variae undecumque corrasae patrum nosſtrorum loc- 
tiones, aientium S. Spiritum εχ filio profundi, praeberi, dari, explende- 
acere, micare aut oſtendi, similesque, quibus accumulandis id clam age- 
bant, ut quasi obruerent procedendi usitatum Latinis verbum, et cum id 
aliorum iſstorum obtentu tegeretur, tacite abrogarent, eius assertoribus 
iſta prolatorum 8 nostris in peciem aequipollentium specio averais ἃ τὸ" 
quirendo quidquam ulterius 8 nobis. addebatur in scripto δὰ extremun, 
“ἐ ἱ qui huic pacis conventioni non obtemperabunt, eos dignis poenis εἰ- 
ficiendos decernimus.“ quae vana erant cuncta, nec ultra inanem quæsi 
nomnii speciem solida, eo quidem affectata, ut obiectum mendeacũ ac 
transacti ποῦ bona fide hulus negotii crimen diluerent, δοὰ rerera, 
quis introspiceret penitus οἱ rem δὰ liquidum pernosceret, talia 4080 
iatius eiusdem criminis reos peragerent eos ipaos qui illud tanta cura de- 
pellebant. caeterum haec in futurum quondam criminationum argumen- 
ium οἱ vexationis occasionem miseris ecclesiaaticis cessura erant, olin 
accusandis quasi orthodoxis anathema dixissent; cuius τοὶ velut testes 
certisimi hae tune δὰ papam scriptae literae allegandae erant. quam- 
quam illae meo quidem iudicio non 60 revera δογιρίδα δοῦσα sunt, quen 
vel in apeciem praeferebant vel persussnm tune Latini habuerunt, fuca- 
tae iquidem per asentationem δὰ papam fuerant in apeciem illic pleci- 
turam. nec vicissim non ipsi Latini assentati nobis ἴῃ — περοίΐο 4886. 
dam aunt, prout in Μοϊοιιϊ et Ignatii cauaa apparuit. (18) δὶ φρο 














DE MICBHAELE ῬΑΓΑΕΟΙΟΘΟΟ L. 1. . 468 


βασιλέως ὑποσχόντες ἀπαχϑῆναι πρὸς πάπαν ὡς τὰ καὶ τὰ πει- 
σύμενοι. καὶ παρεδίδοντο πρέσβεσι καὶ ἀπήγοντο. τῷ δὲ τοσοῦ- 
τον χολάζειν ἐμέλησεν, ὥστε καὶ ἐποικτίζεσϑαι εἰ ἐκχλησιῶν με-- 
γάλων εἰρήνῃ ἐμποδὼν ἵστανται. καὶ μεϑ᾽ ἱλαρότητος πάσης 
5τῷ βασιλεῖ ἀντεπέμποντο, ἀξιοῦντος τοῦ πάπα καὶ βασιλέα ἀν-- 
ϑρώποις δοκοῦσι τοῦ ἀσφαλοῦς ἀντέχεσθαι κατ᾽ εὐλάβειαν ἷλα- 
ρῶς καὶ αὐτὸν προσφέρεσϑαι. ἦν οὖν ὁμοίως καὶ τὰ τῶν γραμ-- 
μάτων ἐκείνων ϑωπευτικά, ἄλλως προβάσης ὡς πολλοὺς εἰδέναι 
τῆς ἐχκηρύξεως. ἐπειδὴ γάρ τινὲς τῶν περιττῶν καὶ εὐχόλων, 
Ἰοοῖς οὐδ᾽ ἦν τὸ παράπαν εἰδέναι τὰ τῆς ἐχχλησίας τῶν Ἰταλῶν, 
οὔτε μὴν καὶ ἀξιοῦσι ξυνιέναι, ὡς πάλαι ποτὲ ἦσαν ἐν πρώτοις 
ἡνωμέγοι τῶν ἄλλων πλέον, χἄν τι συμπεσὸν παρέλυσε τὸν δε-- 
σμόν, ὅμως δὲ πάλιν ἀπαράϑραυστα μένουσιν ἡμῖν τε κἀχείγοις 
τὰ τοῦ χριστιανισμοῦ μυστήρια, ὡς μηδὲν παρεγχειρεῖν τολμᾶν 
1ὁτινὰς ἐπί τε τελεσμῷ βαπτίσματος καὶ ἱερωσύνῃ καὶ γάμῳ καὶ 
μοναχιχῇ καταστάσει καὶ τοῖς λοιποῖς οἷς ἄρα καὶ ἡ καϑολικὴ καὶ 
μέα ἐκκλησία τοὺς αὐτῆς ἐπιτελεῖ τροφίμους, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἂν ἐκ 
ὁρυὸς ἢ ἀπὸ πέτρης ἀρχῆϑεν ἦσαν, μηδὲν τῶν τοῖς Χριστιανοῖς 


plane ac palam 86 abscissos ab ecclesia ferebant, damnati ab imperatore 
ἃς dediti pupae sunt, gravibus ab eo videlicet multandi poenis; δὰ idque 
revertentibus Romam traditi legatis, eo demum perducti. verum tantum 
abfuit ut eis pontifex ullum supplicium decerneret, ut ultro miseratus 
ipsos ait, quod invidiosa zuspicione gravarentur, quasi obstare vellent ne 
inter magnas ecclesias pax stabiliretur. itaque cum omni significatione 
benevolentiae remissi ad imperatorem, etiam commendatitias ἃ papa ei 
reddiderunt, quibus illo rogabatur ut homines sine causa suspectos, εἴ 
qui viderentur rectam et securam religionis viam insiſstere, blande ipse 
quoque 86 humaniter exciperet apud seque haberet. ut haec porro as- 
sentatorie agebantur εἰ acribebantur ex parto Latinorum, sic erant εἰ 
1186.) quas düxi, a ποβίγϊβ δὰ papam datae literas non expertes adulatorũ 
fuci, proßitentes videlicct nec ullum iam agnosci qui Latinos aut iis ad- 
haerentes pro excommunicatis haberet, et δὶ quis in posterum id audero 
detegeretur, haud impune laturum, cum tamen multüs notum esaet non 
deesse qui ita sentirent et palam anathema dicerent amplectentibus pa- 
cem. erant δὲ saupervocanes morosi quidam οἵ delicatis superstitiori fa- 
δι} 5, qui cum οἵ funditus ignorarent et discere non curarent res eccle- 
οἶδα Latinorum, ut videlicet cum 116 olim in dogmatibus mysteriüsque 
praecipuis vel oinnĩum intime coniuncti Graecis fuissent, etai nescio quid 
deinde incidens illud antiquas concordiae vinculum paulisper relaxasee vi- 
sum esset, tamen etiam postea inviolata permanserit utrinque consensio ἴῃ 
fide ἂς usu capitalium Christianismi sacramentorum, ita ut neutrubi quid- 
quam temereo attentatum publico consilio fuerit circa ritum baptismatis, 
ancerdotinm, matrimonium, monasticum statum, et reliqua myateria qui- 
hus una οἱ catholica ecclesia suos alumnos initiare consuevit. cum, in- 
quam, hi non magis horum quidquam quae in Chriatianorum ἴδηι olim 








464 GEORGI PACEVMERIS 


Ὁ ἀνηκόντων εἰδότες καὶ διὰ ταῦτα ἐχείνους ἐκτόπως ἀποστριφό- 
μενοι, καὶ τὰ παρὰ τοῖς ἡμετέροις ἐβδελύσσοντο ἅγια καὶ χρη- 
μνοῖς καὶ ποταμοῖς καὶ ὄρεσιν ἐδίδουν ὡς μηδὲν ὄντα τίμια, κχἀν- 
τεῦϑεν ἐχώλυον τὰ τῆς πίστεως, ἀναλαμβάνει ζῆλον ὃ βασιλεύς, 
καὶ πάντας ἐπισχόπους προσκαλεῖται καὶ μοναχούς, ἔστι δ᾽ οὗ 9 
καί τινας τῶν σχιζομένων, πλὴν ἐπ᾿ ἀσφαλείᾳ περιφανεῖς, ὧν 

Ε εἷς ἦν καὶ ὃ ἐν φρυγανοῖς ᾿ἀχάκιος καὶ ὃ μαϑητὴς αὐτοῦ Γερμα- 
γὸς καὶ λοιποὶ πλεῖστοε, καὶ μέσον αὐτῶν ἵσταται, χαὶ καϑιχε- 
τεύει ἐχ τῶν ἰχνηλάτου παραβολικῶν, τοῦ μὴ προλαβεῖν τοὺς 
ἐπιτιϑεμένους ἀργούντων, ὡς καὶ πολλοὺς μνημονεύειν, κατὸὼ τὸ 19 
πρόσφορον προοιμιασάμενος, μὴ παριδεῖν κινδυνεύουσαν τὴν 
ϑρησκείαν, μηδὲ σχήματι εὐσεβείας προδιδόμενα τὰ τίμια 
παρ᾽ οὐδὲν τίϑεσϑαι, ἀλλ᾽ ἀμύνειν παντὶ τρόπῳ τοῖς τῆς ἐχ- 

Ῥ 818 χλησίας ϑεσμοῖς. εἶναι γὰρ μεγάλην ἀνίαν, ἢν διά τι παρεισ- 
φρῆσαν κατ᾽ οἰχονομίαν τῶν μὴ συνήϑων, ἀνάγκης παραπεσού- X 
σης, αὐτοὶ τῆς ἐκκλησίας ἀποστατοῦντες οὐχ ὅπως τὸ μὴ δοκοῦν 
φυλάττοιντο σφίσι καϑ᾽ αὑτούς, ἀλλὰ καὶ νόμους ἐκκλησίας πα- 
ραλύειν τολμῷεν, ὧν τοῖς τολμήμασιν ἕν μόνον κακὸν λείπει, τὸ 


republica versabantur notum haberent, quam δὶ quercei stãpites δυΐ ἰδρὶ- 
deae moles essent, ea ipaa ignorantia in auperciliosum elati oontemptun 
cum Latinos ipsos impotentiasimo aversabantur, tum nostra ipaoruom acra 
post sancitam pacem, quasi admissione consortioque Latinorum profa- 
nata pollutaque, non verebantur execrari, devovere diris, et (quas erant 
blasphemae ipaorum voces) praecipitiis ac fluviis praeruptorumque tesquis 
inviis montäèum abiicienda abolendaque, tanquam nullum iam priscae γοῦν 
ionis decus servantia, dicere. haec cum in gravem ac perniciosam Chr- 
atianae fidei grassari perturbationem imperator cerneret, σοῖο pro indigui- 
tate τοὶ assumpto, omnes δὰ se cum episcopos tam monachos convocat, 
et in his quosdam in parte achismaticorum illuatres, data ĩpais δὰ hoc 
aecuritate. horum unus erat Acacius Phryganorum, alter eĩus ἀϊδεῖραίοε 
Germanus, cumque his alii quoque plurimi. istorum in consessu cunco- 
rum medius imperator oravit εχ Ichnelatae Parabolicis, cuius lbrĩ «εἰ loci 
δα hoc tempus opportuni plerosque ipsorum recordari confidebat, πὸ po 
tius mallent ruere imitatione praefestinantium impatâenter in negotiic, 
quam adhibere cunctatricem ceaſsationem dantium 3patium percoquendas 
maturitati coeptorum lente proficientium in zuccessus seros. εἷς serno- 
nem ingressus, obsecravit cunctos qui aderant, ne religionem despicerent 
periclitantem, neve otiosi absque auxiliandi cura videre δυδίϊαοζοωξ, dun 
apecie pietatis 20nctisaima quaeque proderentur. cui enim recte erge ec 
clesiam affecto non gravem moerorem afferat certorum hominum temera 
ria protervia, qui βοὴ ferentes induci quidpiam in usnm praeter aodliten. 
quamquam ea et aummae rei nihil nocens, necessariis incidentübas catuis 
per prudentem δοοασιαιοθδίζοπεπι facta innovatĩo fuerit, erumpunt in fero⸗ 
motus, rebellantes in ecclesiam; et neque iſstum furorem ferro aalten te- 
citum ac conceptum animo citra hominum conscĩüentiam tegere volentes, 
palam ecclesias leges eſſtingero non dubitant, quorum audacias ὑϑεα 





DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. VI. 465 


μὴ χριστιανέζειν ὁμολογεῖν. ὥστε παρόντος τούτου ἰσχὺν τοὺς 
ἀναχαιτίσοντας ἔχειν τῷ ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας δεσμῷ, ἐφ᾽ ᾧ ἢ καὶ Β 
αὐτοὶ δέεε ληφϑέντες ἀπόσχοιντο τοῦ κατὰ τῶν ἰδίων σπλάγχνων 
τὸ ξίφος ὠδϑεῖν, ἢ μὴν ἀποναρκᾶν εἴη οὖς μέλλουσι πείϑειν πράτ-- 
ὅτεῖν ἀνόσια. ταῦτ᾽ ἦν τότε τὰ τῷ βασιλεῖ προβαλλόμενα, μὴ 
ἀνϑρώπους ἐκκηρύττειν ἀσφαλιζομένους, οὔμενουν, ἀλλὰ καχίαν 
ἀναστέλλειν παρὰ τὸ εἰκὸς προβαίνουσαν, ἐπεὶ πολλοί γε τῶν τὴν 
εἰρήνην ἐκείνην δυσχεραινόντων παρῆσαν ἐκεῖ καὶ συγκατεψηφί- Ο 
ζοντο τὴν κατάραν τοῖς τὰ τίμια καϑυβρίζουσι. μαρτύριον τῶν 
10λεγομένων τὸ πολλῶν καὶ μεγάλων ὄντων καὶ αυμπληρούντων ἐχεῖ ᾿ 
σύλλογον μηδένα διστάσαι, μὴ ἀντειπεῖν, μὴ ἀποσκιρτῆσαι, μήτε 
μὴν ἐνδείξασθαί τινα ῥοπὴν ὑπολογισμοῦ. ἐχρῆν δὲ πάντως, εἰ 
οὕτως ἀνέδην Χριστιανοὶ ἐκκηρύττοινξο. ἀλλ᾽ ἦν ταῖς ἀληϑείαις 
πρόβλημα εὐλαβείας τὸ πραχϑὲν ἐκεῖνο τοῦ μὴ πάντα τολμᾶσϑαι 
16 ἐκ τοῦ πρώτως παραστάντος τισίν, ἀλλὰ καὶ τὴν κατάραν εἰς D 


modo illud deeſt, ut se Christianos non 6856 fateantur. quod cum ne- 
tare ποὸ aadeant neco poscint, isto ipao vineulo ecclesiasticas coniunctio- 
nis, 400 86 teneri adhuc agnoscunt, intelligere debemus vim nobis atque 
auctoritatem conferri plenam eos pro potestate coërcendi, ut vel ipsi metu 
represcià deninant ἴῃ propriae matris eoclesiae viscera ensem velut quen- 
dam factiosao scissionis adigere; aut δἰ fuerit ἱρβογυιη immedicabilis fu- 
ror, aaltem alũi retardentur ἃ pravis horum auasionibus sequendis οἱ imi- 
tunda temeritate ansorum impiorum. talis quaedam tunc ſuit imperatoris 
oratio, fucans inombransque artificiosoo obtentu verum statum controver- 
tiae, πες de ipso dogmate praescribens quidquam, sed in genere damnari 
homines aut pro excommunicatis ἃ quoquam privatim haberi vetans; quo 
nen excludebatur tacita exceptio aubiatellectae conditionis, δἱ nempo illũ 
orthodoxo aentirent; unde ἰδία generalis praescriptio roprimendas in ausa 
neſaria prorumpentis licentĩse caput ipaum mali veramque causam tumul- 
taum non tangebat. argumentum huise rei manifestum est, quod cum in 
eo coetu multâ esasent qui aegre ferrent eancitam pacem δδίβηνο impro- 
barent, noemo tamen eorum recusavit auffragio comprobare proprio istam 
univeraalom definitionem, qua diris in genere devoverenatur qui sancta 
violare contumelioss attentarent, non exprimendo diatiactius quinam ἢ 
tandem forent. nullus, inquam, palam infensorum paci, quales οἱ plu- 
rimi εἰ moegnase auetoritatis ac potentiae viri praesentes isto in conventu 
cemebantur, δὰ eius dumnationis propositionem reciluit reetititve; πὸ du- 
bitavit quiden vel minimum, δαὶ οἰνναι. roolamandt vel quidpiem in eon- 
trarium excipieadi νοὶ primum impetom sigaiſiea vit. ohstitiacent autem 
ine dubio acriter vehementecque σϑοϊδαιδοεοης, δὲ ἰδύδα univeraia oditam 

iatienos quoscamque damnandi et tamquem pravi reos dogmatis aver- 
aandi prohbibitionem in 86 αυΐφηπο ipsos intelligerent latam. ergo rerera 
obtentus hic merus fuit εἰ auperficiaria provisio, pro tempore, quontum 
opes ernt δὰ δρϑοίειο, retardaturn ſer vidiores quosqua, as quidvis lioen- 
tius auderent εἰ ad primum prolatam ſoprobatas ipeis ταὶ mentionem eſ- 
farati vociferarentar οἱ iurgia miscerent. hos autem ἰα ſilentio ac pa- 
tientia comtinuit illa videleet σοοτεία fidacia, qua est eorum ἰδὲ quisque 
tacito blanditas, diris ἰσία δαβοιίδοβο geperatâm intortis nullum devoveri 

Georgius Packymeres L. 80 


Ρ 819 


466 GEORGI ΡΑΓΟΗΥΜΕΒΙ͂Θ 


ὑπολογισμὸν εἶναι πάντως τοῖς εὐλαβῶς μετιοῦσι τὰ τέμεα. ἀλλὰ 
ταῦτα μὲν ἐς τοσοῦτον. 

190. Τοῦ δ᾽ αὐτοῦ ἔτους, ἐπεὶ οὐχ ἦν τὸν ““αχανᾶν ἦρε- 
μεῖν ἀφαιρεϑέντα καὶ Τερνόβου καὶ συνοικούσης, λαὸν συνα- 
ϑροίσας τὸν ἱκανὸν τοῖς Τερνοβίταις περιεκάϑητο. καὶ ἔτι μὲν" 
τοῦ ᾿᾿σὰν ἐντὸς ὄντος, ἔχων μεϑ' ἑαυτοῦ Τζασίμπαξιν πρωτο- 
στράτορα, ὃν καὶ βασιλεὺς ἐτίμα τῷ αὐτῷ ὀφφικίῳ “Α“Ισὰν εὐ- 
νοοῦντα τὸ πρότερον, τὰς τῶν Ρωμαίων δυνάμεις ἔδρα τὰ χεί- 


Β οιστα. καὶ γὰρ πρῶτον μὲν περὶ δέκα χιλιάδας οὔσας καὶ συμ- 


Ω 


μαχούσας ἔξωθεν τοῖς ἐντός, ὥς ὁ πρωτοβεστιαρίτης ουρῖνος 
ἦγεν ἐπὶ τῷ 4Διαβαινᾷ στρατοπεδευσάμενος, “Ἰαχανᾶς πολλοῖς 
μὲν μετ᾽ ὀλίγων προσβάλλει, καὶ ἑπτακαιδεκάτῃ μηνὸς ".4γ9ε- 
στηριῶνος συρράξας πόλεμον σφίσι κατὰ κράτος νικᾷ, καὶ πολὶν 
φόνον ἐργάζεται, οἷς μὲν κατὰ πόλεμον οὗς δὲ καὶ αὐτὸς χκατα- 
σχών, ἀπηνῶς ὕστερον κατασφάξας. αὖϑις δὲ μετ᾽ ὀλίγον Πυ- 
σειδεῶνος πεντεκαιδεκάτῃ τοῖς ἀμφὶ τὸν ᾿Απρηνὸν πρωτοβεστια- 
ρἰτην ἐπεισπεσὼν κατὰ τὸν ἔξω ζυγόν, ὡσεὶ πέντε χιλιάδας μα- 
χίμων ἄγοντα, τοὺς μὲν εἷς τέλος κατηγωνίσατο, τὸν δ᾽ ἔργον 
δεικνύει μαχαίρας. καὶ πολλὰ τότε λυσσομαχῶν κατειργάζετο. 
ὕστερον δὲ ἀποχωρήσαντος τοῦ “σάν, τοῦ Τερτερῇ δὲ τὴν βα- 3, 
σιλείαν λαβόντος, ἔγνω Νογᾷ προσχωρεῖν, καί οἱ ἀμύνειν χαϑι- 
κετεύει. οὗ μὴν δὲ καὶ βασιλεὺς ἑτέρωϑεν κατημέλει, ἀλλὰ καὶ 


qui recte δεηθείς οἱ aaneta religiose tractaret, quales cum 86 potarent 
ease, nihil hic decerni pe ipsis privatim obesset pro certo atatneste 
aecure acquiescebant. δε ἐδ his hactenus. 

19, Eodem porro anno Lachanas, quem 5perandum non erat erepta 
ipsi urbe regia Ternobo οἱ uxore regina quietarum, contracto aatis [ι)2΄ 
Eno exercitu Ternobitas circumsedit, cum ĩſis adhuc intra eam urbem hae 
rente Asane, ipse habens z2ecum Trasimpaxim protosſtratoris oſficio ubi 
aervientem, quem prius imperator, tuue Asani benevolum, ttulo εἰ 
honoraverat. per eam obsidionem magnis ἃ Lachona cladibus attriti Ro- 
mani δυηί, primum enim circiter decem millis nostrorum militum in ob- 
aeasorum auxilium venientia duce protovestiarite Murino, cum loco Pu- 
baena dicto 20 admovissent, ubi οδδίγα Lachanas habebat, hoc cum ρεῦ- 
cis erumpente die sgeptima decima meneis Iulii ἔυδὶ victique sunt, cu 
atrage ingentâ partim praelio caesorum, partim captorum ἃ Lachana εἰ 
ab eodem crodeliter poatea interfectorum. rursus paulo post, die φυϊπα- 
decimoe mensis Augusti, idem Lachanas circa iugum exterius in Aprenno 
protoventiariten irruens, quinque circiter bellatorum fortium willis di 
ctantem, hos quidem plane debellavit, illum gladio oonfecit. ainilia ider 
exempla multa tunc edidit rabiosi ardoris in pugnando. aliquanto Ρο 
haec, egresso iam Asane Ternobo εἴ Tertere illic regnante, decrert 
Lachanas οοπίπροτο δὰ Nogam οἱ eius opem implorare. aliunde ἱωρεζ 
tor haud negligens res Bulgaricas, Asanem δὰ Nogam eundem mittit ces 








DE ΜΙΓΒΛΕΙῈ PALAEOLOGO L. ΥἹ. 467 


αὐτὸς πρὸς Νογῶν τὸν σὰν πέμπει συνάμα καὶ δώροις πλείστοις, Ὁ 
ἀξιῶν μὴ παριδεῖν τὸν ἐκ γένους Βουλγάρων ἄρχοντα, ἀλλὰ 
προσεπαμύγειν ἀδελφῷ ὄντε καὶ τῶν καϑ᾽ αὑτὸν δικαίων χρή- 
dovtu. ὁ μέντοι γε Νογᾶς δέχεται μὲν καὶ “αχανᾶν ἐλϑόντα 


ὀπρότερον, δέχεται δὲ καὶ σὰν εἰμενῶς. πλὴν δῶρα μὲν δέκτο 
καὶ ἀμφοτέρων, πόνον δ᾽ ἀμέγαρτον ὄφελλε. κατέχων γὰρ 
ἐχείνους ἐπὶ πολύ, καί γε περιφέρων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ (ἡ γὰρ πρε- 
σβεία μία ἦν ἀμφοτέροις κατὰ τοῦ Τερτερῆ, εἶ καὶ καϑ᾽ ἑαυτοὺς 
ἠμφισβήτουν πρὸς ἀλλήλους τῆς βασιλείας καὶ πλεῖστον ὅσον Ῥ 390 

10διενηνεγμένοε ἦσαν) οὐδὲν ἐκεῖνος ἐποίεε, ἀλλ᾽ ἔτριβε χρόνον, 
ποτὲ μὲν τούτῳ ποτὲ δὲ ϑατέρῳ προσυπισχνούμενος. ἐδούλευον 
δ᾽ ἐκεῖνοι καὶ ἄκοντες ταῖς ῥοπαῖς. τέλος καϑίζεε συμπόσιον, 
καὶ ὃ πότος ἐς πολὺ προέβαινε πίνουσιν. ὡς δὲ μέϑυος ἦσαν 
πλήρεις καὶ ὃ λογισμὸς ἐκείνοις παρήγετο, εὐθὺς ὃ Νογᾶς οἷον 

16ἐξ ὕπνου ϑορὼν καὶ τῶν ἀμφισβητήσεων ἐκείνων ὡς ἦν τότε Β 
μνησάμενος (καὶ γὰρ τὸν μὲν ᾿Ασὰν παρ᾽ ἑαυτῷ εἶχε καϑήμενον, 
«Δαχανᾶν δὲ καὶ τὸν αὐτοῦ πρωτοστράτορα Ἰζασίμπαξιν κατω- 
τέρω, πλὴν ἐφ᾽ ἑκάτερα) προστάσσει τοῖς αὐτοῦ ἀπεριμερίμνως 


donis plurimis, maiorem in modum rogans ne auxilio dertitutum æineret 
legiümum et fure generis hereditario nitentem Bulgarorum regem, ἱρεῖ 
Nogae quasi fraterna necessitudine devinctum, quod uxores Asanis οἱ 
Nogao sorores essent; quare hominem tam intima aibi affioitate iunctum 
ope ipsius egentem iuvare ne gravaretur in recuperando iniuste ablato 
principata. Nogas ἴδηι antea venientem Lachanam humaniter exceperat; 
ganem quoquo posterius appolaum benigne admisit. caeterom ille acce- 
pit quidem utriuaque musers, aerumna vero aeque ambos immensa cumu- 
lavit, detinens imul utrumque perdiu οἱ ecum quocumque circumducens. 
unus utriuaque legationis scopus erat impetrare auxiba contra Terterem 
conmunem hoatem amborum, ἃ 86 inviceem non levius quam ab ipso Ter- 
tere diacidentium. cum ergo illi pro 20 quisque assidue contendentes iuris 
δὰ regnum Bulgaricum 201 firmamenta proferrent disceptantes εἰ quasi 
aub iudico causam perorantes propriam, ille βίο audiebat ut sententiam 
expedirat nunquam, infinita eos mora suapenderet, utrique 60 tamen per 
vices venditana, εἰ modo huic modo alteri promittens, miseris quantum- 
ἰδεῖ invitis adulantibus, eoque wagis 86 obnoxios praebentibus δὰ nutus 
eios omnes, quo ille alterna oſstentatione favoris aut taedii aperandi ti- 
mendique miacobat causas artificioso intextu, δέ: communiam votorum 80- 
cendebat cupidis pretium. huno tandem exitum res habuit post auspen- 
sSionem dĩuturnam. sedebat δὰ menaam aliquando cum hospite utroque 
Nogas. celebratur hilaritate mogna convivium. poculs eousque ſrequen- 
tantur ut ebrii iam cuncti vix mento coustarent. tunc aubito quasi ὁ 
δύο expergiacens Nogas, οἱ ancipites illas frustrationes, quibus 66 
usum hactenus meninerat, decidere aliquando volens in favorem Asanis 
ſorte tone aibi δὰ latus acidentis (inferius autem, δοὰ invicem adverel 
hine Lachanas, indo protoſtrator huins Tæanimpaxia consederant) imperat 


Ρ ὃ 


468. ΘΕΟΒΟΙ͂ FACAVYMIERIS 


οὕτως, ὥσπερ μηδὲν πράττειν μέλλων, κατασχεῖν τὸν “Δαχανᾶν 
ὡς εἶχεν ἐκεῖνος χαϑήμενος. καὶ τὸν μὲν εἰπεῖν ““οὗτος ἐχϑρός 
ἐστι τοῦ πατρός μου βασιλέως, καὶ ζῆν ὅλως οὐκ ἄξιος ἀλλὰ 
Ο τέμνεσθαι," ἐκείνους δ᾽ ἐξαπιναίως κατασχόντας τὰς χεῖρας 
ἑκατέρωθεν μάχαιραν ἐμβαλεῖν τῷ φάρυγγε καὶ φονεύειν ἐχεῖσε 5 
πεσόντα. εἶτ᾽ αὖϑις καὶ τὸν Τζασίμπαξιν ϑεασάμενον προστά- 
ξαι μὲν κατ᾽ ἐκεένου τὰ χείριστα, καὶ δὴ κἀκεῖνον εὐθὺς χεείνειν 
τὸν ὑπηρέτην, ἐμβαλόντα τῷ αὐχένε κοπίδα. τότε καὶ ὃ ““σὰν 
βλέπων πρὸς τὴν ϑέαν ὅλως ἀποπέπηκτο, καὶ περὶ ἑαυτῷ φόβον 
D εἶχε τὸν μέγιστον, κἂν τὰ ὅμοια κἀκεῖνος τότε πεπόνϑει, εἰ μὴ 10 
γε ἡ Εὐφροσύνη περιποιησαμένη ἀπέπεμπε μετ᾽ ὀλίγον. ἀλλὰ 
ταῦτα μὲν ἐς τοσοῦτον. 
Ε 20. Ὁ δὲ βασιλεὺς καὶ πάλεν τὰ κατὰ τὴν ἀνατολὴν νο- 
σοῦντα μαϑών, ἐξ ὅτου περ ὃ δεσπότης Ἰωάννης ἐξ ἀνθρώπων 
γεγονὼς ἐκεχειρίαν παρεῖχεν ἐς τοσοῦτον Πέρσαις ὥστε καὶ ἰσχύειν 15 
“Ῥωμαίοις ἐπιτέϑεσϑαε καὶ κακοῦν (τὰ γὰρ κατὰ Ἰαίανδρον καὶ 
Καρίαν καὶ Ἀντιόχειαν ἤδη καὶ τετελευτήκει, τὰ δὲ τούτων καὶ ᾿ 
ἔτι ἐνδοτέρω δεινῶς ἐξησϑένεε καὶ τοῦ ἰατρεύσοντος ἔχρηζον, καὶ 
ἡλίσκοντο μὲν τὰ κατὰ Κάστρον καὶ Πριήνην, ἡλίσκοντο δ᾽ ἤδη 
καὶ τὰ κατὰ ἸΠίλητον, καὶ ᾿Παγεδὼν καὶ τὰ πρόσχωρα κατὰ πολ- v 
λὴν τοῦ κωλύσοντος ἐρημίαν ἐξηφανίζοντο), δεῖν ἔγνω τὸν υἱὸν 
αὐτοῦ καὶ βασιλέα ᾿Ανδρόνικον συνάμα καὶ ταῖς κατ᾽ ἀνατολὴν Ὁ 


μι 


auis tranquillo δὸ quati nihil acturas, oorripiant δουστο recumbentemn, αἱ 
erat, Lachanam; idoquo dum 1 agunt, dicit *hie hoetis est imperatoris 
patris πιοῖ, εἰ plans indignus qui vivero ainatur;“ quas illi aedientes cor- 
reptis infelicis utrinque manibus cultram in iugulum demittant, εἴ ποῖ 
lbidem cadenten enecant. iteratur mox ſerum iperiem ἐπ Ὑσωσέπυραπέι 
ex adverso apectantem, αὐ impeota in eius cervioem mano eutellitis ve 
curi trucidatur. tragioo σροοίδου!ο percalaus Asan sibi vehementiecime 
timuĩt, non aine causn: mam parisa οἵ ipae passus οδϑεῖ, πὶ tune Kuphio- 
synes inter ventau δὸ atudio δογυδίθβ, paulo poet ineolumis dimiasas Θοδεί. 
atque haec quidem 866 in huuc modum hobuero. 
W. At imperator, comperto laborare res Orientales, ex quo φαϊνδδὶο 
ex humanis Ioanne des fiduciam tantam Persae sSumpseraat, οἱ δοὺ 
modo non dobitarent ultro Romanos invadere, δεὰ pascin ſines οοῦυδ 
incursando vaſtarent. regiones circa Maenandrum οὐ Cariam et Amti- 
chiam iam plane perierant: sed οὐ his adhuc interiora graviter debinitate 
iacoebant, medĩci δουρί(αίοεῖβ opo vehementer egentia. diripiebantac τὶ- 
cina Caystro εἰ Ῥεΐεπβο loca, ferebantur etiam εἴ agebantur quotidiac 
incuraantium praedis Milesius ager εἰ Magedon, quaeque his aflinis, ἃ 
δια destitutions praesidöi omnis inicriis hoctium exposita. cum hacc, 
inquam, Auguetus reputaret, faciendum οἷδὲ etatuit ut δήπαι δασδν et ia 
imperio colegam 69 mitteret eum oopiis quantas per Orie- 








DE MICBHAELE PALAEOLOGO L. ΤΊ. 469 


δυνάμεσι. πέμπειν. καὶ δὴ παραγεγονὼς ἅμα δεσποίνῃ τἀκεῖ κα- 
ϑίστα, ἔχων ἀμφ᾽ αὐτὸν σὺν πολλοῖς ἄλλοις μεγιστᾶσι τόν τε 
μέγαν δομέστικον Πιχαὴλ τὸν Ταρχανειώτην, ὃν δὴ καὶ Πα- 
λαιολόγον ἔγραφον μητρωνυμικῶς καὶ ἐς πρωτοβεστιαρίου ἀνῆγον Β 
5 τιμὴν ἐσύστερον, καὶ τὸν παρακοιμώμενον τῆς μεγάλης σφενδό- 
νης Νοστόγγον, καὶ σὺν αὐτοῖς ὅτε πλείστους τὰ τῶν δουλειῶν 
διευϑύνοντας, ὃ δὲ βασιλεὺς Ἀνδρόνικος τὸ παρὰ ἸΠαίανδρον 
διερχόμενος εἶδε καὶ πόλιν μεγίστην τὰς Τράλλεις, καὶ δὴ ἑάλω 
τε ταῖς τοῦ τόπου χάρισι, καί οἱ λογισμὸς ἐπήει ἀνεγείρειν πε» 
ἰὑσοῦσαν καὶ τοὺς ἐξῳχηκότας ἐκεῖθεν σὺν ἄλλοις πλείστοις οἰκί. Ο 
ζεεν, καὶ καταστάσῃ παρέχειν τὸ ἐξ αὐτοῦ ὄνομα, ὡς μὴ Τράλ- 
λεις ἐντεῦϑεν ἀλλ᾽ ᾿ἀνδρονικόπολιν εἴτ᾽ οὖν Παλαιολογόπολιν 
ὀνομάζεσϑαι. σπουδὴν γοῦν τὴν μεγίστην περὶ ἐκείνην εἰσῆγε, 
καὶ τὸν μέγαν δομέστικον ἐπιστήσας ἀνοικοδομεῖν ἐκέλενε τὴν τα- 
ιὁχίστην. ὡς γοῦν ἔργου ἥπτοντο καὶ προύχοπτον ἀνοικοδομοῦν- 
τες, τὴν εἷς τὸ πονεῖν προϑυμίαν καὶ μᾶλλον ἐπηύξει χρησμὸς 
εὑρεϑεὶς ἐχεῖσε ἐγγεγραμμένος μαρμάρῳ ὡς δῆϑεν ἀναστήσοντός Ὁ 
τινος ταύτην πεσοῦσαν καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον ἢ πρότερον ἐπανά- 
ξοντος. ὃς δὴ καὶ παρεμφερὴς ἐῴκει πρός τε τὰ πραττόμενα καὶ 


9, τοῦ deerat. 


tales prorincias erant. is igitur δὸ qum Anguata profectus lapsas ibi res 
conetituit, habens circa 46 cum multâs alis procerum magnum domeatioum 
Michaẽlem Tarchaniotam, quem in Palaeologam tranſscriptum gentem ἃ 
matre denonminabant et in protovestiarii dignitatem posſten evoxerunt. 
aderat terss oustos magni 5161}}} Noctongus, εἰ com ipeis quamplou- 
rimi aulae ministeriis fungentes. porro imperator Andronicus regiones δὰ 
Maeandrum luetrans vidit oivitatem alim προχάσιδοι, ἔπ everaam Tralles, 
οἱ locũ opportunitate grataque amoenitate captus cogitatienem auscepit 
εἰας restacrandas frequentandacque reducendia poetliminio qui reperiri 
aspiam μοδδοηΐ dudum enterminatâs hnius civibna, οἱ alüüs undeounque δὰ 
ἰασίαιει urbis magnas οοπιρίοπόααι namerum addendis. decrevit antam εἷο 
restitatao civitati nomen ἃ ae novum indere, ut non Tralles deinoeps sed 
Andronicopolis aut Palaeologopolis vooaretar. atudio igitur quam maximo 
ἰα id ĩncubuit, praeporito ἰδὲ operi magno douestieo, φαΐ impigre fabri- 
cam adorens mouſri ἑθσῖα δὸ muros οοορὶί. ommodum βέθηι, iole iam 
aedicũĩ creaoente, alocritatem perdacendi δὰ colopbonem coepti miraa 
iniecit forte inventum inter rudera oraculon, inægealptum marinori, litaris 
quibus aigniſioabatur extiturum quemdam qui urbem oom prostratum ito- 
rom attolleret εἰ ἐπ meoliorem quam prius fortanas ac felicitatis atatum 
excitaret. ἐδ autem signis adumbrabatur iste novus inetaurator Tralum 
ererarum, quae commode in Andronicum cadere viderentur, ut non pu- 
taretar dubium quin haec ĩpas quas tunc gerebentur verus eventues istius 
εὐοδοῖ vaticinũ, adeequse qui t prinoops, ille plane ipae ſoret cuius 





470 σΕΟΆΟΓ PACAVMERIS 


τὸν ἀναστήσοντα κατὰ πάντα, ὥστ᾽ αὐτὸν λογίζεσϑαι βασιλία 
καϑ᾽ ὃν εὖ πράξειν ἐχρησμολογεῖτο τὴν πόλιν. καὶ διὰ ταῦτα 
πολὺς ἦν Ἀνδρόνικος βασιλεὺς ἐπισπεύδων τὴν τῆς πόλεως ἐξα- 
γάστασιν" εἱμαρμένους καὶ γὰρ χρόνους ἐδίδου τῷ ἀναστήσοντι 
Ε ὃ χρησμός. καὶ ἀνοιχοδόμουν μηδὲν μέλλοντες. χλεύη ὁ᾽ ἄρ᾽ ἦ-6 
σαν καὶ ὄνειρος τὰ γραφόμενα" εἕἴμαρτο γὰρ κἀντεῦϑεν καὶ μυ- 
διοστύας ὅλας ὀλέσϑαι τῶν ἐκεῖ κατοικησόντων, ὡς ὃ λύγας ἤδη 
δηλώσει. ὡς γὰρ ἀνίσταντο μὲν τὰ τείχη καὶ πόλις τῶν μεγί- 
στων τὸ ἐρείπιον ἦν παρὰ γαληνὰ ῥέοντα ἸΠαίανδρον, ἔδει δὲ καὶ 
τοὺς κατοικήσοντας πανταχόϑεν συλλέγεσθαι, ὡς ἂν μὴ μόνον 
τείχεσιν ἀλλὰ καὶ ἀνδράσιν ἐν περιφανέσι τῶν πόλεων ἀριϑμῷτο, 
ὡς ὑπὲρ τριάκοντα μὲν καὶ ἕξ χιλιάδας τὸν τῶν ἐποίκων ἀριϑμεῖ- 
σθαι λαόν, μεγάλα δ᾽ ἐλπίζειν σφᾶς σχήσειν τῷ οἰχισμῷ. 
Ρ 899 ἡγνόουν δὲ ἄρα μὴ ἔχοντες τὸ ἀναγχαιότατον. οὔτε γὰρ ὕδά- 
των εἶχον ὑποδοχάς, ὡς κατὰ καιρὸν ὕδρευσόμενοι καταφερομέ- 15 
νων ὄμβρων, εἴτε καὶ τοῦ ποταμοῦ ἀνιμωμένου" τό τε κατορύ- 
ξαντας εὑρεῖν ὕδωρ ὑπόγαιον τῶν ἀδυνάτων ἐφαίνετο. αἴτιον 


11. ἐν) ἐν ταῖς} 16, ἀνιμωμένους P. 


meliorĩibus auspiciis reponendam in florentiorem quam unquam antea for- 
tunam propheticae istae literae apondebant. hinc scilicot animatos Am- 
dronicus multus erat in opere urgendo, illectas maxime ape longissimi vi- 
tae ac regni spatii, quod Trallium instauratori post eas restitatas divini- 
tus ibi promitũ videbatur. summa ergo festinatione accuratum opus est, 
οὐ tantae urbis aedificatio brevi perfecta. at ludibrium et 2ommnm ea 
fuit inseriptio: id enim vers demum in fatis erat, proat eventa demo⸗- 
atrarunt, multa mortalium millia, qui recens ἰδίδιο domieilia fixiccen 
male peritura, prout contigisss mox docebimus. ut enim erecta per cir- 
cuitum moenis fuerunt, e porietinis rediviva urbs extitit maxima, ripae 
inaistens praeterſtuentis placido Maeandri. enam porro ne atructaris c- 
spicaua solis in claritatem novo conditori destinatam non efloresceret, 
frequentari nimirum oportnit convocatis magno numero colonis. δβασιο 
id atudio curatum, eo sueceesu ut ὑτονὶ redens inductorum iliue civien 
aex εἰ triginta millibus copitum muititudo cenaeretur. δὶ omnes optini⸗ 
alacres apebus, quippe auspiciis fauctiasima apondentibns, novas habita 
tionis encaenia celebrabant, ignari 20 re maxime neceessria csrere. nos 
enim cisternas paraverant, aut manu effossa circumque atructo εἰ zobde 
inducto tectorio munita conceptacula aquarum ναὶ excipiendarum e coelo, 
com plueret, vel ὁ fuvio oomportandarum in uaus domesticos εἰ tempo- 
rum annonam dubiorum. huius rei praevertendae causa erat, δἱ adver- 
tĩesent, necessaria, natara βοὶϊ illius venarum expers zubtus wannnti⸗ 
aquae, ita ut poteus Trallibas viva scaturigine perennis ex ἴδ εβθεὶ re 
bus quase aperari ποῦ posent, quasque qui conaretur operam 
canaa, opinor, est paulo profandius subsidentis aoli ariditas exsueca, δες 
par aolĩditas liquorĩ continendo prae aolubilitate cinereae εἰπεῖ, con u- 
men superũiciem veraos δὰ alquam altâtndinem eandet pascim hunnus "ὲ- 
dore ἰυίοδο. ἰὰ oritur ex prope δίδρηδοίϊ homore fluminis, quen τὴ 


DE MICBAELE PALAEOLOGO L. VI. 471 


δ᾽ οἶμαι τὸ μὴ στεγανὸν τοῦ πεδίου διὰ τὴν γειξονοῦσαν ᾿χμάδα 
τοῦ ποταμοῦ, ἣν οἵαν τε μὴ οὖσαν ἐμμένειν ὁ προσβάλλων ἥλιος 
ϑερμὸς ὧν ἀνιμᾶσϑαι πεφύχοι πρὸς τὸ ἐπιπολάζον ἀνασυρομένην 
τῆς γῆς, καὶ τὸ ξηρὰν ἤδη καϑάπαξ γίνεσϑαι τῷ συχνῶς ἀνιμᾶ- αὶ 
ὅσϑαι τῷ ἡλίῳ τὴν ἰχμάδα διὰ τὸ τῆς ὑγρότητος ἔκλυτον τῆς συ- 
χνῆς ἐχ τοῦ ποταμοῦ καὶ αὖϑις εἷς τὰ χενὰ προσρύσεως μὴ ἐώ- 
σης, τὸ δ᾽ εἰς βάϑος προσβαίνειν τὰς λιβάδας, ὡς καὶ εἰς διώ- 
ρυχας εὐτεπεῖς εἶναε καὶ ἀνοίξεις φρεάτων, τοῦ ἐπιπολαίου τῆς 
γῆς κωλύοντος, οἶμαι, ἅμα δεχομένον τὴν ἐπεισρέουσαν νοτίδα 
Ἰθχαὶ ἅμ᾽ ἐξεμοῦντος. πέφυκε γὰρ καὶ ὕδωρ καὶ πνεῦμα τῇ ἀρχῇ 
συγχινεῖσϑαι τὸ πᾶν ἐφεξῆς, ὡς ὅπῃ ποτὲ ῥυῇ τι τούτων λαβὸν ἢ 
ἀρχήν, ἐκεῖσε καὶ τὸ λοιπὸν ἐξ ἀνάγκης συνεχῶς φέρεσϑαι. 
παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ τῷ συνεχῶς μὲν τὸ ὃν ἀπογίγνεσϑαι συνεχῶς 
δὲ καὶ τὸ μὴ ἂν προσγίνεσϑαι, τῆς ᾿ἰχμάδος μὴ ἐπιλειπούσης, 
ἰδτοὺς μὲν καρποὺς τρέφεσϑαι ξυμβαίνοι ἐς ὅτι μάλιστα, ὑφίστα- 
σϑαι δ᾽ ὕδωρ εἷς βάϑος μὴ πεφυκέναι. τοῦτο τὰ πλεῖστα τοὺς 
κατοιχήσαντας ἔσφηλε. τέως γὰρ τοῦ ποταμοῦ πίνοντες καὶ τὸ 


6. καινὰ P. 8. εὐπρεπεῖς P. 


aolis 10} potentĩor παδίϊποί ἰυρὶ attractu, nec sublabi ainit, extenuans in 
vapores terrao superne rarae meabilem levitatem imbuentes indeque aur- 
sum exhalantes, aic ἴῃ his absumpta humiditate tota auffusi laticis, ut ne 
atilla quidem reconditiores influat telluris intime squallentüâs sinus, natura 
siquidem haec quaedam εἰ conditio communis aquse et aurae est, ut in 
principia refundantur 200, eodemque resolvantur desinentes unde nascen- 
tes prodiere, decursu nativis usque effluxibus conaentaneo, πες exorbi- 
tante fere a limite quem originis impetus signavit. nec alunde repeten- 
dam canaam duxerim celebratas felicitatis aoli Trallensis in gignendis 
maturandiqque omne genus fructibus. praesto nimirum est abondans 118 
alendĩs uber quoddam 80}} contigui atirpibus, auperficiario exudantis aucco, 
nec quidquam derivantis suse copiae in demissiores partes ariditate ma- 
ceratas inüma, δεὰ vitalem illum totum effundentis humorem in pinguedi- 
nem pomorum et baccarum mitissima saliva celebrium. ἱπὰθ (ut δὰ rem 
36 referam) intelliges excavaturis icthic puteos duo invicem controrie 
obstitisse. prius erat paludosa molſities vicinas δαροτβοϊεὶ terras, in 
ſravye fodientium impedimentum redundans; quam δὶ quis diſficoltatem 
patienter egerendo vinceret luto, occurrebat alterum impedimentum, soli 
deprestioriĩs strigosa aiccitas, praeter sitim arentis 42 etĩam ob ſria⸗ 
bilitatem fluxi pulveris fundum negans capacem lati tenendo, nisi εἰ pa- 
vimentum aubeterneres εἰ latera circumaedificares opere 20lĩdo perduce- 
reqque δὰ cummum, unde manu repositam vel coelo illapaam deinde aquam 
ad usum promeres. id tum facere novi Trallenses neglexerunt, gravi οἱ 
gra viter ſpais luendo poſstmodum errore. in praesens videlicet abunde 
Ἰρεῖδ δὰ potum δὺ ρεϊεραὶ letex limpidus ex amne profluente, quo 66 in- 
tercluaum iri vi —* haud tuom aane providebant, iofelices qui nesci- 
rent, quanto Prometheus praesſtantior ait Epimetheo, quanto, inquam, 








472 ΘΕΟΒΟΙ͂ PACBEXMFRIS 


μέλλον μὴ προορώμενοι ἀφροντίστως εἶχον. ἠγνόουν δὲ ἄρα ὅτι 
Προμηϑεὺς πολλῷ κρεῖττον ᾿Ἐπιμηϑέως, καὶ τὸ κατ᾽ ἀνάγκην 
ξυμβαῖνον διωρίαν οὖκ ἔχει βουλῆς. 

Ρ 393 91. Οὕτω τοίνυν ἔχουσι, καὶ οὕτω χρησταῖς ἀπῃωρημξ 
γοις ταῖς ἐλπίσιν ὡς πολίταις διαφερόντως τοῦ βασιλέως διάξου-" 
σιν, ἐφίσταται σφίσι πλῆϑος Περσῶν" πρὸς γὰρ τὸ ἐλπιζόμενον 
ἀντιπράττειν καὶ ὑπὲρ τῶν λοιπῶν ἵστασϑαι ἡ σπουδὴ τῶν ἀνϑι- 
σταμένων ἕρπει. καὶ Σάλπακις μέν, ὃν ἂν ἥ ἐχείνων γλῶσσα 
ἀνδρεῖον εἴποι, Ἰανταχίας τοὔνομα, πολλῷ τινὶ γαυριῶν τῷ 

Β πλήϑει τῇ πόλει προσβάλλει καὶ περικάϑηται, ὃ δὲ στρατηγὸς δ 10 
μέγας χαρτουλάριος «Ιιβαδάριος ἐν ἀμηχανίαις παντοίαις ἦν, οἱ 
δ᾽ ἐντὸς ἐλίμωττον καὶ πλέον προσεταλαιπώρουν τῇ λειψυδρίᾳ, 
ὡς ἐκεῖϑεν μὲν καὶ τῶν ἀπηγορευμένων ἅπτεσθαι, ἐντεῦϑεν δὲ 
ὕδατι πονοῦντας ὑγροῦ τινὸς μηχανὴν ἐχζητεῖν, καὶ συνεχῶς 
φλέβας τῶν ἵππων τέμνοντας τοῦ αἵματος ἐκχροφᾶν. ἀλλ᾽ οὐχ l⸗ 

Ο ἦν ἐντεῦϑεν τὸ πᾶν τῆς δίψης ἰᾶσϑαι, καὶ ἔϑνησκον ἐπασσύτε- 
θοι. πρὸς γὰρ τὸν λιμὸν καὶ μᾶλλον ἀντεῖχον" ἐπήρχουν γὰρ 
σφίσι καὶ τὰ τῶν ϑνησχόντων ἀλόγων σώματα, καί γε αὐτῶν 
ϑνησχόντων πολλάκις, οὕτως ἐνδεῶς εἶχον τῶν ἀναγκαίων ὡς 


! 





aalubrius praerertantur impendentia mala δασδοῖδ praecautione providen- 
tiae, quam nil profuturis δὰ extremum lamentis serae poenitentiae deplo- 
rentur: verum quod fatalĩ necessitate ingruit, nete averti nec dĩfferri co- 
ailio 

1. Noris enim Trallensibus in illa feſicium auspiciorum ρῥταίαϊε- 
tione saecula δἷδὶ aurea zpondentibus (nam quid non spe praesomerent 
iuniorĩis Augusti, longum, αἱ erat verisimile, ac florens imperium incho- 
antias, pecnliares clientes ac cives, inde praecipuo semper apud eum in 
loco gratias futurĩ ἢ) aupervenit ecce inopinatissimus exercitus Peraarus, 
quos eaedem videlicet δὰ obetandum initiis huius coloniae impellebaut 
causae, quae Andronicum δὰ condendam eam moverant: πὸ επί hic 
fraenum HLcentiae praedandi ας receptaculum copiarum in clades Pertidis 
imminentium constitutum in ista vicinia voluerat, ita illi δὰ ipsa metuen- 
tes omni mature incumbendum conatu censehant δὰ excutiendum hoc ἴα 
um velut impositum cervicibus, et certant perniciom ἃ auo lmite remo 
vendam. ergo Mantachias quidam cognomento Salpacis, quae vox lingus 
Persica fortem sgonat, innumeris quas ductabat auccinctus copüis urbi 
Tralſium se admovet, eamque undiquue obsidione amplectitur. statim, υἱ 
in improvisa re, magnis conflictatus angustĩis est Summus novae ciritatis 
magistratus, magnus chartularius Libadarius. nam cives ſfamis eubito ac 
atis incommoda tam gravia senserunt, ut εἴ cibis immundis infandisque 
ora polluers, οἷ cum arentes fances humor omnis deficeret, sectũüs equo- 
rum venis eductum sangnicem avide haurire cogerentur. δὸ cibi χυϊάξαι 
desiderium tolerabiſius initio fallebant azubstitutis in looum meliorum car- 
nibus morientium aponte iumentorum οἱ omnis generis animantium bruta- 
rum; quarum non nmficientem copiam multi non raro aupplebant vorandi⸗ 


DE ΜΙΟΗΑΕΙ͂Ε PALAEOLOGO L. VI. 473 
καὶ αὐτῶν ἔπτεσϑαι. τῇ δέ γε δίψῃ καὶ μᾶλλον οὔσῃ βιαιοτέρᾳ 


οὐχ ἦν ἐπινοῆσαι ϑεραπείαν, καὶ ταῦτα τὸ μεσημβρινὸν τοῦ 
ἡλίου φλέγοντος. ὅϑεν καὶ προσεχώρουν ἑκόντες τοῖς πολεμίοις, 
ἀνεχτότερον ἡγούμενοι ϑανάτου τρόπον ἅπαντα τοῦ διὰ λιμοῦ τε ἢ 
4χαὶ δέψης, καὶ καγκάνοις προσλιπαροῦντες τοῖς χείλεσιν, ὡς ἔν- 
τεῦϑεν ἐλέους τύχοιεν, ἐκεντοῦντο καὶ ἔπιπτον ἀκηδεῖς, μηδὲ 
ταφῆς ἀξιούμενοι. Πέρσαι δὲ καὶ ἔτε τοῖς ἐντὸς ἀντίσχουσιν 
(ἤλπιζον γὰρ ἀφίξεσθαί ποϑὲν συμμαχίαν ἢ μὴν ἐπικουρίαν τῆς 
συμφορᾶς) ἐπενόουν τὰ χαλεπώτατα, καὶ πελταῖς συχνοὶ τῶν 
Ἰοϑυρεαφόρων ἐφιζάνοντες ἐκολλῶντο τοῖς τείχεσιν. οἷΥ δὴ καὶ B 
ὑψόϑεν πέτραις βαλλόμενοι τῶν βολῶν ἠλόγουν" πατάγῳ γὰρ 
καὶ μόνῳ περιῆν ἐκεένοις τὸ φοβερόν, κάτωϑεν ὑπορύσσουσι μο-- 
χλοῖς τε καὶ κατασείσταις. τοῦτο πολλαχοῦ γεγονὸς τοῦ τείχους 
ὑπισπῶντο μὲν ϑεμέλια, τὸ δέ γ᾽ ἐπικείμενον τῶν κτισμάτων 
16 ξύλοις “ἑτοίμοις εἷς ἄναψιν ὑπηρείδετο, καὶ μόνον ἦν πῦρ ἐμβα- 
λεὲν ὡς μηδὲ πρὸς ὀλίγον ἀνθέξουσι. καὶ δὴ πολλάκις ὅμολο- 
γίαις τὴν πόλιν παραστήσασϑαι βουληϑέντες, ὡς καὶ πέμποντες Ῥ 394 
ἠξίουν, καὶ σώζειν τοὺς περιόντας, οἱ δ᾽ ἀποκρουσϑέντες τῶν 
σφίσι βεβουλευμένων μάχαις αἱροῦσι καὶ κατασκάπτουσι, καὶ 
Ὁ τὴν πρὶν ἐν χρησμοῖς κειμένην περιφανέσι καί γ᾽ ἐλπέσιν ἀπῃώ- 


homiĩnum quoque fato absumptorum cadaveribus. sitis levandae difſiciſior 
erat ratio, quod illa quam dixi, cruoris equini potio nec aatis ardorem 
restingneret, οἱ tabem ingenerans mortes frequentaret. itaque destitutâ 
liquore omni, meridie praesertim 5016 flagrante, ultro δὰ hoſstes accede- 
bant, quamvis diram necem minus horribilem rati lento sitis ac famis 
viscera depascentium vivicomburio. at miseri siccis labris aquam ruppli- 
titer petentes adeo non flectebant δὰ misericordiam barbaros, οἱ hati- 
lum mocronibus conſosei repellerentur; et qui plerique istis vulneribus 
oceumbebant, foede inhumati iacerent, nec pulveris iniectione dignatle 
ἸῺ δῖα tamen spe auxilii a Caesare venturi conſstantiam circumsesti obſti- 
nabant, qua Persae indignati oppugnare hactenus tantum obsessos omni 
ope decreverunt. moenibus igitur 56 denti admovent, illicqte peretant 
acutis capita protecti, εἴ aub tuta testudine casus omnes devolutarum ex 
alto molium excipientes innoxie. tum sæecuri experta aoliditate tegminis, 
omne alud praeterquam strepitus οἱ inanis soni deiectorum superne ac 
αἶγα damnum resilientium telorum incommodum arcentis, δα δοκδίοπὶ muri 
per otium vacabant, terebris ferramentisqus id genus emolientes locis 
aubinde variis, εἰ egerentes δᾶχϑ, quoad fondamenta ipsa subvellerent 
molemque auperiorem tibicinibus e ligno subditis suspenderent, corta mox 
secautura murorum atrage, ubi saubliciendos ἴῃ teupore ignis tigna con- 
sumpserit. inter haec crebris lacessebant invitationibus obsessos δὰ 88- 
ἰαϊεπι deditione paciscendam; quas com illi repellerent, subruti undique 
mori ruinam fecerunt, aditus aperientes vastos irruentibus Persis. ric 
deſtructa mox αὖ ortu auo eat —** càvitas, mendacibus ominibos vati- 


474 GEORGI PACEXMERIS 


ρημένην χρησταῖς εἷς χοῦν καταβάλλουσι, καὶ πλῆϑος ἐχεῖνο πᾶν 
οὐ ῥᾳδίως ἀριϑμητὸν ἔργον μαχαίρας ποιοῦνται. τοῦτο ξυμβὰν 

Β κατόρϑωμα δεύτερον Πέρσαις μετὰ τὸ πρῶτον τὸ κατὰ Νύσσαν, 
ᾧ δὴ ὃ παρακοιμώμενος Νοστόγγος ἐλλελειμμένος μεγίστοις ἀνια- 
ροῖς τοὺς ἀμφ᾽ αὐτὸν περιέβαλεν, ὥστε μετὰ τὴν σφῶν ὧν μὲνϑ 
σφαγὴν ὧν δ᾽ ἅλωσιν καὶ αὐτὸν ἁλῶναι, μεγάλως πρὸς ϑάρρος 
ἐπῇρε, καὶ τὰ τῆς ἀνατολῆς κατέϑεον χραταιότερον. βασιλεὺς 
δὲ ὁ νέος ηὐλίζετο τέως κατὰ τὸ Νύμφαιον, ἐμπρόϑεσμος ὧν 

Ο ἀπαντᾶν πρὸς τὸν πατέρα κατὰ μικρόν. 

D 22. Βασιλεὺς δὲ καὶ τὸν μετὰ τὸν βασιλέα πορφυρογέν- 10 
γητον Κωνσταντῖνον γυμνάζειν οἷον ϑέλων πρὸς μάχας ἀρεϊκχάς͵ 
ἄλλως τε δὲ καὶ τῶν Τριβαλλῶν κεκινημένων, ὡς καί τινι Κοτα- 
γίτζῃ ἀποστατήσαντι βασιλέως τὰ ἐκείνων στρατεύματα ἐγχειρί- 
ζεσϑαι καὶ μέχρι Σερρῶν δι᾽ αὐτῶν καχοῦσϑαι τὴν χώραν, πολ- 
λοὺς καὶ μεγάλους ἄρχοντας παραδοὺς πρὸς δύσιν ἐκπέμπει" αὖ- 1 

Ε τὸς δὲ τῶν καϑ᾽ ἕω κακῶς ἔχειν ἀγγελλομένων, ὅσον περὶ Σάγ- 
γαριν ἦν ἔκ γε στομίου καὶ μέχρι Προύσης, ἐξ αὐτῆς ὡς εἶχεν 
ἐνσκευασϑεὶς διαπερᾷ τὸν Βύσποῤον, καὶ πρὸς τοῖς πρόποσι τοῦ 
ἁγίου ΑΑὐξεντίου βουνοῦ ἐκεῖσέ που κατασκηνοῖ, ἀναμένων στρά- 
τευμα δυσικὸν ἐπὶ ῥητοῖς συλλεγόμενον ὥστε παρ᾽ ἐχεῖνον ἰέναι ὃ 


ciniorum illustrium in apes vaniscimas ἰηβαία : et ille ποῦ facile nauers- 
bilſs populus gladii barbarici miserabilis victima concidit. alter δὶς δπο- 
oeſus fuit armorum Persicorum ἃ priori δὰ Nyssam relata victoria, qu 
praefectus sigilli Nostongus cum δυΐδ circomventus οἱ ἴω maximis aine 
auxilio derelictus anguetùs, cunctis quos habebat secum aut morte δίϊο- 
ctis aut aervituti adoictis, ipae quoque captus multum εἰ fiducias εἰ fa- 
oultatis victoribus addidit universum deinceps Orientalem limitem impoue 
incursionibus vastandi. dum haec agebantur, iunior Augustus δὰ Nyu- 
phaeum diversabatur, constitutam propinquo δὰ patrem occursui dies 
opperiens. 
22. Imperator autem iunioris Augusti fratrem natu mĩnorem Por- 
phyrogenitum Constantinum imbuere rudimentis militaris artis οἱ expe 
rientia iam tum formare δὰ fortitudinem belicam cupiens, eios ἴα expe 
ditionem mittendi occasionem sumpait ex quodam moto Triballorum, 60 
usque progresso ut ii adscito ἴῃ ducem exercituum auorum quodam (οὐδ΄ 
nitz2a, qui ab imperatore defecerat, regiones imperio aubiectas incursare 
usque δὰ Serras vexando vastandoque nuntiarentur. movit ergo Coc- 
stantinus in Occidentem iussu patris, qui viros οἱ primariae digoitat⸗ 
multos et magnos militiae comites istius εἰ ministros potestatis assignarit. 
ipse autem Augustus denuo comperto certis nuntũüs pericũtari vexarique 
rientalem quam late patet circa Sangarim tractum, ab huius oestio re 
tro usque 9 Prusam, conſestim inetructas quam optime Lenĩt ex cpis 
praesentâ, transfretat Bocporom, εἰ δὰ radices collis Bancti Auxentũ fixi⸗ 
lahernaculis moratur expectans Occidui limitis exercitum, qui locis 1»- 
terim condictis congregabatur, quo deinde simul innctus imperoteæti e 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. VI. 475 


συνεχστρατεύσοντα. καὶ δὴ ἐπεὶ καὶ παρὰ τοῦ Ἰωσήφ, ὃς δὴ 
εἰς Χηλὴν ἐξώριστο, ἠξιοῦτο ἐφ᾽ ᾧ μετοικίζεσθαι ( εἶναε γὰρ 
τὸν τόπον δυσχερῆ χειμεριοῦσιν, ὡς καὶ πείρᾳ γνοὺς ἐμάνθανεν Ῥ 836 
ἐκεῖσε τὸν χειμῶνα διενεγκιόν, κἂν εἰ τὸν ἐπιόντα διαγαγεῖν ἀναγν 
ὁχάζοιτο, μὴ ἂν ἀντισχόντα περιεῖναι), πέμψας μετακαλεῖται, 
καί γε παρ᾽ ἑαυτῷ κατεῖχεν ἐν ταῖς σκηναῖς. καὶ ταῦτα μὲν 
ἐπράττετο μηνὸς Ἰαιμακτηριῶνος, κἀκεῖνον ἔχων παρ᾽ ἑαυτῷ 
καὶ πολλάχις τῆς ἡμέρας βλέπων ὑποποιούμενος περιέϑαλπεν, 
ἡδέως ἀκούων καὶ πολλοῖς ἀνύων δι᾽ ἐκείνου μεσιτεύοντος τὰ αἷ- 
Ιὐτήματα. ἀπένεμε δέ οἱ καὶ πρὸς τὴν ἐσαῦϑις κατοικίαν τὴν τοῦ Β 
Κοσμιδίου μονήν. καὶ διὰ ταῦτα χαὶ ὃ γέρων ἠπίως καὶ προση- 
γῶς προσεφέρετό οἱ, ὥστε καὶ τὸν μὲν βασιλέα χαριεντιζόμενον 
ἐχεῖνον εἰς τὸ πατριαρχεῖον καλεῖν, κἀκεῖνον λέγειν ἕτοιμον εἶναι, 
εἰ μόνον ἀναλυϑείη τὰ γεγονότα. οὐκ ἦν δὲ ἄρα τότε λύεσϑαι 
ἱδταῦτα, ἀλλὰ καὶ αὖϑις νέου γεγονότος πάπα τοῦ Νικολάου ὃ μὲν 
χρατῶν καὶ πάλιν τοὺς παρ᾽ ἐκεῖνον ἐλευσομένους ἔπεμπεν. ἀπέ- Ο 
στέλλε δὲ μετὰ ταῦτα καὶ τὸν τῆς ἐκκλησίας δομέστικον Ἰανδᾶν 
ἢ καὶ ἹΠερκούριον εἰς τὰ περὶ ᾿ἀπουλίαν, ἔννοιαν δώσων ἐκείνοις 
τὸν πάπαν, εἶ μὴ ποιοῖεν τὰ ἐπεσταλμένα" εἷς τοῦτο καὶ γὰρ 
δὴ τοῖς ἐκχλησιαστικοῖς χρῆσϑαι πρέσβεσιν. ὃς καὶ περιπεσὼν τοῖς 


adiungeret eumque in expeditione sequeretur. illic diversanti perlatas pre- 
des ἃ Iosepho aunt, exulante, ut dictom est, apud insulam Chelen; unde 
transferrĩ petebat, causatus inclementiam illius coeli per hiemem, cuius 
rigorem hibernis iam unis expertos affirmabat conatare δἱδὶ certo haud ae 
posse aliam illic hiemem vita salva traducere; quare cogi manere illic ni- 
δ} mitius esse quam occidi. his annuens Augustus statim accersitum 86- 
nem apod 66 in tabernaculis habtit, Iunio qui tunc currebat mense, gra- 
tamqus hospitem ruraus veteri benevolentia dignatus humanissime fovebat, 
taepius ἴῃ die visens, libenterque quas rogabat audiens; unde multis tunc 
contigit eĩus intervento impetrũre ab imperatore quod optabant. assigna- 
vit autem οἱ in habitationem commodiorem, qua deinceps uteretur, mo- 
naſterium Cosmidii. his delinitus 2enior placide amiceque, obliteratis of- 
fentionibus, cum Αὐρυκίο agebat pari familiaritats respondente, adeo υἱ 
quodam inter eos eius generis colloquio quasi locans imperator βεηὶ dice- 
ret velle δ illum patriarchali βϑὰϊ restituere; cui pariter renidens repo- 
anit Iosephus paratum δὰ id δὲ esse, modo iam acta revocarentur. δὲ 
ilia in eam iam firmitatem cosluerant, ut reacindi tone quidem nequirent. 
quin potius nova tunc nuntiata creatione papae Nicolai, adstringendis 
fortias pactis ĩmperator intentus legatos δὰ éum alios destinavit. misit οἱ 
deinde domesticum ecclesiae Mandam sive Mercurium in partes Apulias, 
eonfisus inviolatum fore ob Ρογερϑοίδπι imperatoris apud ροβιίβοοιι gra- 
tiam. οἵ quis intelligebat pontificio ſavore protegendum eſſicacius eocle- 
siasticum, tali potius ad res etiam reiĩpublicae tractandas quam saeculari 
utehatur. neo apes in hoc eum planeo aua fefellit: nam cum Mandam rex 


- 


470 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


τοῦ ῥηγὸς Καρούλον ἁλίσχεται" καὶ αὖϑις ἀγγελϑὲν ὥς πρωτο- 
κῆρυξ τῆς ἐκκλησίας ὃ συσχεϑείς, καὶ προσταχϑὲν αὐτίκα παρὰ 

Ὁ τοῦ πάπα, φυλακῆς ἀπολύεται. καὶ ταῦτα μὲν ὃ κρατῶν ἐποίει, 
πολὺς ὧν τῆς φαινομένης ἐχείνης εἰρήνης διανιστᾶν. ὅεν χαὶ 
χώραν οὐκ εἶχον οἱ τοῦ Ἰωσὴφ πρὸς ἐκεῖνον λόγοι, πλὴν τοῦ 
φιλικῶς ἔχειν καὶ τὰ εἰς ἀνάπαυσιν ἐκείνῳ προσνέμειν. 

x 28. Τῷ δὲ πατριαρχεύοντι Ἰωάννῃ οὐκ ἦν τὰς ὁμολογίας 
φυλάττειν, ἃς πρὸς τὸν γεραρὸν ἐκεῖνον ἄνδρα τὸν μέγαν οἶχο- 

Ρ 396 νόμον τῆς ἐκκλησίας τὸν ᾿Ξιφιλῖνον ἐποίεε Θεόδωρον, ὧς οὐ γρά- 

ψοι, ὡς οὐκ ἀντείποι περὶ δογμάτων κἂν ὃ τι λέγοιεν ἄλλοι" 10 
ἀλλ᾽ ὁσημέραι δεχόμενον τὰ τῶν ἄλλων, οὗ δὴ καὶ ἐς μέγα ηὔ- 
ξανον τὴν παραβασίαν ἐξ ὧν ἀπὸ γραφῶν δεικνύειν ᾧοντο οἷς 
πρὸς τοὺς Ἰταλοὺς εἰρήνευσαν, καὶ τῷ κατὰ σφᾶς ἀσφαλεῖ τὴν 
τῶν ἄλλων ὀργὴν ἐξέχαμον, εἰ τοιούτοις συνισχημένοε τοῖς χαλε- 
ποῖς ἀγνοοῦσι. διὰ ταῦτα παρῆγον κἀκεῖνον γράφειν, καὶ ἀπὸ 15 
γραφῶν συνιστᾶν ὡσαύτως ὡς οὐκ ἔσφαλται σφίσιν ἐπὶ τοσόῦτον 

Β τὴν τῶν ἐκκλησιῶν καταπραξαμένοις εἰρήνην, ἀλλὰ καὶ χωρὶς 


Carolas qomprehensum custodise dediaset, papa certior factos eem qei 
mancipatus carceri fuerat ecclesiae praecentorem 6886, δοϊὶνὶ eum coule- 
atim οἱ dimitti liberum curavit. in hunc modum multus erat iĩmperator 
in ista, fucata lcet nec ex vero coalita, paco cogmentanda. quare ἰο- 
cum apud eum non invenerunt illati contra eam gzermones ἃ Iosepho, qui 
gratiam δρυὰ principem antiquam nova reconciliations rerarcitam eateeon⸗s 
tenuit, τὸ ipei tune reetituio in faniliaritatem pristinam etiam ὧδ οὐδ- 
modiori diversorio δὰ votum prorideretur. 

38. Caeterum potriarcha Veccos tenere 86 non potuit intra ἔδεε 
pactorum quibus ultro δε obestrinxerat viro illi praeetanti ὕπαββὸ ὁδοῦ 
nomo ecelesias Theodoro Xiphilino, pollicens δ non aeripturum αϑὲ co- 
tradieturum eirea dognata, quidquid alũ dicerent. cum enim quetiie 
acciperet nova adversantium sacripta, quibus invidiose ↄxaggerabaſst ci 
men admissorum in communionem Latinorum, quod nihil minus quan Βε- 
fariam aportaſiam eatse contendebant, id demonttrare δ potantæs cerfi⸗ 
quae allegabant Seripturarum testimoniis, adiungebantque ipaos falea ἰσί 
οἱ perversa saecuritate, qua impio facto velut recto et laudabilĩ per οττο- 
rem delusas conscientias aequiescebant, accendere in 56 iras οὐΐ 
aliorum propter caecitatem animi, qua non sognitis quibus implueitâ ha- 
rerent malis in iis aibi placerent, — cum huius, inqquam, sentenuine ὅ- 
bellos prodire apargique in ταϊρυδ plurimos derneret, pertractus tanden 
πὰ aeribendum δαῖ, contraque demonstrandum testimonis pariter acripto- 
rum authenticorum, nihil ἃ 866 aut ἃ suas partes δοχυοοίξουβ erratum ie 
omnibus quae hactenus egiseent pro pace concilianda ϑοοϊεαίαταια, δβεὰ ταὶ 
al nulla ratio haberetur utilitatum ingentium quae ex hac redonciuatieae 
in rempublicom universam redundarent, ἴρϑα per 86 οοηοογάΐδπ) hose 
utiacimam fuiase remotamque ab omni periealo conecientias laedeadae, 
quippeo ouius aequitas οἱ aanctitas auctoritatibus veterum potrum grari- 








DE MICHAELE PALAEOLOGO L VI. 477 


τοῦ εἷς συμφέρον προβῆναι, αὐτὴν καϑ᾽ αὑτὴν ἀσφαλῶς ἔχειν 
ἐχείνοις πράξασι, συγχροτουμένην καὶ ἀπὸ γραφῶν ἄλλοϑεν. 
πίπτει γοῦν εἷς χεῖρας ἐκείνῳ τὰ τῷ σοφωτάτῳ Βλεμμέδῃ γρα- 
φώτα πρός τὸ τὸν βασιλέα Θεόδωρον, ἀρχὴν ἔχοντα τὸ ““ὃ ζη-- 
τῶν ἐν οὐ καιρῷ καὶ λαμβάνων ἐν καιρῷ, καὶ τὰ πρὸς τὸν 
Βουλγαρίας Ἰάκωβον, τὸ ““ἔστε μοι πάϑος ὅπερ ἐξαγγελῶ" 
πρὸς ἀχέστορα γὰρ ἱερὸν προοίμιον φέροντα. ἐμπίπτει καὶ Ο 
βίβλος ἄλλη τοῦ ἸΠαρωνείας Νικήτα, ὃν ἡ μὲν μεγάλη ἐκκλησία 
ἐν τιμίοις καὶ εἶχε χαρτοφύλακα, ὕστερον δὲ ἣ μεγαλόπολις Θεσ- 
Ἰϑσαλονέκῃ ἀρχιερέα ἐπλούτησεν, ἐν ὅλοις πέντε λόγοις τὰ τῶν 
ϑείων γραφῶν ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τῶν ἐκκλησιῶν ἀνελίξτουσα. 
χαὶ ταύταις οἱονεὶ ϑεμελίοις χρησάμενος συνεῖρε τὰ πλεῖστα, 
χατὰ σκοπὸν μὸν τῶν ἐχεένοις γεγραμμένων βάλλειν ἐϑέλων, ὅμως 
δὲ καὶ λίχναις ταῖς γραφαῖς δρυμῶν ἐπιμελέστερον ἀνηρεύνα, καὶ Ὁ 
ἰδπάντ᾽ ἴϑυνε πρὸς τὸν πρῶτον σχοπὸν ἐκεῖνον, ὡς ἐπ᾽ ἀσφαλεῖ 
πεπραγμάτευται. πλὴν οὐκ ἐπ᾽ ὀλίγοις ἵστα τοῖς ἀριδήλοις τοὺς 
λόγους, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῖς μὴ ἁρμόττουσι λιχνευόμενος, οἷς καὶ 
ἀντιλογία εὔλογος ἐφῆπτο, ταὐτόν τ᾽ ἔπασχε τοῖς κακοσίτοις, οἵ 
χρησίμην τροφὴν καὶ τῷ στομάχῳ ῥᾳδίαν κατασχεῖν προσφερό- 
ϑομέγοι, ὕστερον καὶ τοῖς μὴ χρησίμοις ἐπιχήναντες, ἔξέμεσαν 


18, τ᾽] τι 7 


aimique omnils generis saerae antäquitatâs zuffragiis egregie οοιηπιεπδέα 
probaretur. procincto autem Veceo δὰ δος tractandam argumentum in- 
ciderint forte in manus quae sapientisinus Blemmidas δὰ imperatorem 
Theodorum seripserat hoc initio “απ quaerit non in tenpore et accipit 
in tempore,“ εἰ aliud δὰ ILacobum Bulgariae eiusdem viri acriptum, cuius 
ἐεἴ πος exordium *laboro morbo quem aperiam: cum sacro enim medico 
δεῦρ mihi est.“ praeterea opus aliud Maronensis Nicetae viri venera- 
bilis, qui ex magnaé ecclesias chartophylace mognas Thecolonicensis ec- 
clesias archiepiscopt fuerat, qno opere libris quinque explioabantur ὁ 
divinis z2crüpturis quas δὰ pacem ecclerlarum contituendam pertinerent. 
haes igitur Veccus accurate aibi lecta acriptionis quam meditabatur quaei 
fandamenta habuit; quibus aliunde colligens adatruxit plurima, pro acopo 
intnens illad Ipeum quod istorum conentariorum auciores ribi Ργοροδῦο- 
raut. —* autem δὰ iſstum finem cupido quodam impetu seribendi, 
indeque peracorutatos eingula diligentius, cuncta direxit δὰ primum illum 
acopum demonstrandi recte ac secure in hae concordiae tractatione acta 
eme omnia. verum capto semel ἱπιρεῖα aoribendi non in paucis illis con- 
atitit quae demonstrantur evidenter: δὲ proiapeus ariditate quedam alis 
his atiexuit non corvementia, quibusque non aine ratione contradictum 
est, iimile quid pastos iis qui crudi, εἰ stomacho infirmo, ubi οἶδυπε 
utilem οἱ 32 eoneocetiomis perceperunt, 85 auper ingerunt non salu- 
beia, gnulue inhiantis aviditato tracti, unde contraeta παῦϑεδ profeturam, 
81 δος fuiset, alimentam, πᾶ οὔ ποχίο pariter sromumt. quid antem 





478 GEORGMI ΡΑΟΗΥΜΕΕῚΘ 


συνάμ᾽ ἐκείνοις καὶ τὴν συνοίσουσαν. τί τὸ ἐντεῦϑεν ; μάχη τις 
Ε ἐπ᾽ οὗ καιρίοις καὶ φιλονεικία συνέσταται. τὸ δὲ τῆς μάχης 
κεφάλαιον ὅτε κινοῦνται δόγματα. μέλεοι, εἶτα ὑμῖν μὲν ἐφεῖτο 
ἐς ὅτι χρήσασϑε δόγμασι, καὶ εἰσιτὰ ἐς οἶχον κυρίου, ταὐτὸν 
δ᾽ εἰπεῖν καὶ δογμάτων, κἂν ὅ τε λέγοιτε" ἄλλοις δ᾽ οὐκ ἦν με- 9 
μνῆσϑαι δογμάτων ἀπολογουμένοις περὶ δογμάτων, κἄν μεμνῶν- 
ται ἀναγκαζόμενοι, -ἀδικοῖεν ἄν ; ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι. πλὴν 
μέχρε καὶ αὐτῶν βασιλικῶν ἀκοῶν τινὲς ἀνῆγον τὸ ἔγκλημα, χαί 
Ῥ 897 γ᾽ εἰρηνεύειν ὑπισχνοῦντο, εἰ βασιλεὺς ῥητῶς προστάσσοι μὴ λα- 
λεῖν τινὰ δόγματα, κἂν οἷα καὶ ὅπως λέγοι. ὃ μέντοι γε βασι- Ὁ 
λεὺς ϑέλων μὲν καὶ τὴν εἰρήνην ἐκείγων» δυσχεραένων δὲ καὶ 
τὴν αἴτησιν, ἐχτίϑεται δόγματα γράμμασι, δοκοῦν μὲν ἀσφα- 
λὲς σφίσιν ἐφ᾽ ᾧπερ ζητοῖεν, ἄλλως δ᾽ ἔλεγχον προϊσχόμενον. 
ϑεοῦ γάρ, ἔλεγε, μνημονευτέον μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον. δόγμα 
ἄρα μνήμη ϑεοῦ. τὸ μέντοι γε τῶν γραφῶν παρεκκλίνειν χω- 


4, γρήσασϑαι7 


inade consecutum est ἢ conflatum nempe certamen intempeſtivum commis- 
aumquse iurgium, acriter repugnantibus Vecco plurimis; quornm in ipeun 
querelarum hoc caput erat quod per eum moverentur dogmata, quod 
ſam ipse quam οἱ adhaerentes rixas inanes sererent. addebant “Hcent 
aane privatim istas inter vos de doginate agitare controveraias, aed absti- 
nete ab his rixis introducendis in domum domini,“ quasi dicereat “"δεη- 
tire vos εἴ loqui privatim de dogmatibus ut voltis, fuerit tolerabile. 
illud deprecamur: temperate ab his disceptationibus vulgandis εἰ turban- 
da aimplicitate rudis populi bona fide traditis acquiescentis.“ hae multo- 
rum voces audiebantur occasione scriptorum Vecci, in quibus εἰ ülud 
quidam reprehendebant, quod in 115 iniqua conditione certamen cum ad- 
versariis capesseret, disceptans ipse de dogmate, qua de τὸ sciebat alũ⸗ 
ailentium indictam. ἴῃ quo δὶ eos lacessere pergeret, οἱ ii pro necesaatia 
propugnatione receptae doctrinae mentionem in reapondendo facere cogo 
rentut dogmatum, δὴ contra interdictum agerent et iure mulctarentar 
equidem haud crediderim. illud scio, perlatas usque δὰ aurea principiu 
accusationes eo nomines adversas Veccum 8 nonnullis, pollicentibus ad 
— Β686 porro iam atatutis et ἴῃ pace tranquille perstituros, δι 

iserte vetaret imperator ne quisquam in iis quao deinceps ederentut 
acrĩptis dogma ĩpsum attingeret, pacem tueri ac recte iusteque initan 
quibuscumque aliis vellet ac posset argumentis defendero contentuos. his 
auditis imperator, qui et istos 86 quomodocumque continere ἴω τεῦ εἰ 
amplexu pacis magnopere optaret, nec tamen probaret quod petebaut. 
ingratam petitionem eluait volgando ambiguo edicto, quo cum videretour 
securos 608 quantum opus eéerat reddere super 90 quod proposuerant, cah 
lide δὸ tamen subducebat invidiae quereliaque partis contrarias; quio ei 
etiam 86 commendabat arcana submista sugillatione horum ipsorum quo⸗ 
placare tunce vello videbatur. haec enim erat edieti sententâa: ἀεὶ utique 
mentonem pari cum respiratione frequentia iterari ἐπ ſasquo ease. quaro 
dogmatãa, quod del memoria continéretur, profesionem adeo nona δ 


. 








DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALXEOLOGO L. VI. 479 


λυτέον εἶναι καϑάπαξ προσέτασσεν. οὐ μὴν δὲ καὶ αἰτίας ὃ B 
πατριαρχῶν ἀπολέλυτο, πρᾶγμα σκιρρωϑὲν ἤδη χρόνοις πλεί- 
στοις ἐξαπιναίως μαλάττειν ἐϑέλων, καὶ ταῦτα τιμωρίαις μεγί- 
σταις τοῦ βασιλέως τοὺς ἀποστατοῦντας εὐθύνοντος. σῶφρον 
ϑοῦν ἦν, εἰ σιγῶν διετέλεε καὶ τὴν κατηγορίαν διέφερε πράως" 
ἧττον γὰρ ἦν τὸ δεινόν. διδοὺς δ᾽ αἷἱὲν ὑπεκκαύματα μάχης 
οὐκ ἀσφαλέσε πάμπαν ἀντιλογίαις ἐχείνοις μὲν παρεῖχε λαβάς, 
ἑαυτῷ δὲ καὶ τοῖς κοινωνοῦσι τὴν ἐσαῦϑις βλάβην προυξένει. 
τότε δὲ τὴν Ἰωσὴφ πυϑόμενος ἄφιξιν, ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ Ἔφεξ ὦ 
ἴσου τῷ βασιλεῖ προσεδρείαν ἐν οὐ καλαῖς ὑποψίαις ποιούμενος, 
ἐπιστέλλει τῷ Ἐφέσου, προστιϑεὶς τὸ πᾶν τῷ ἱερωτάτῳ κατὰ 
ϑωπείαν, τῷ γράφειν πανιερώτατον. βασιλεῖ ἐντυγχάνειν ἠξίου, 
τὴν εἰς ἐκεῖνον τοῦ πατριάρχου ἄφιξιν εὐμενῶς κατανεύειν, εἰ δὲ 
καὶ ῥητῶς προστάσσοι, πρὸς τοῦτο εἴσεσθαι χάριν οὐ μετρίαν 
Ἰὁτῷ συνεργήσαντι. ἐκεῖνος μὲν οὖν τὰ τοῦ πατριάρχου δεξάμενος 
γράμματα, ϑέλων ὑποκρίνεσθαι τὸν φιλοῦντα (ἦν γάρ οἱ καὶ ἔτι Ὁ 
τῶν χϑιζὰ κινηϑέντων χάριν παρασπαίρουσα ἡ ἀπέχϑεια), βασι- 


vetari, ut ultro etiam commendaretur. δὲ pervertere Scriptaras aut de- 
clinare ἃ vero eorum sensu permitti nulla ratione posse. itaque so id 
quidem omnino prohbibere. δἷο ille. nec per δος tamen plane culpa δοὶ- 
vebatur patriarcha, qui rem induratam inveterata possessione longissimi 
temporis repente mollire aggrederetur; aggravabantque invidiam poenae 
atroces ab imperatore repugnantibos inflictae. sapientius igitar ſacturus 
erat, δἱ taceoret accusarique sese moderate ac mansuete saustineret: minus 
enim id malum erat. nunc δὰ omnes contradictiones exardescens, οἱ fo- 
menta gemper nova flagranti plus catis per 86 rixae aubiiciens, conten- 
tlones accendit ia aliquid ipei δὰ extremum perniciosum erupturas: non 
enim tam caute multa disputare poterat, quin daret ansas adversaruũs, 
quas illi quandoque arripientes ipsi δὲ eius 2equacibus haud levia deindo 
iatnleruit damna. tunc porro audito Iosephi δὰ imperatorem acceseu, 
ἴσασι praeterea cognito Ephesinum cum eodem imperatore assidue vereari, 
auspicionem ingressus noo inanem, facile fieri posse υὲ hi quidpiam ad- 
γεῦσαι 80 moverent, eĩus periculi praevertendi —8 rationem ἴῃ}. acri- 
bit ad Ephesinum; eumque ut ipsa inscriptione demereretur, non zimpli- 
citer ἱερώτατον» sanctisimum, qui δοϊοὲ titulus episcopis tribui, δοὰ 
πανγιερώτατον pluno zanctiscimum in fronte literarum nuncupat. in ipea 
deinde epistola etiam atque etium orat ne gravetur ἱπιρεῖγαγο aibi δ 
Δυρυρίο facultatem eius conveniendi, cumulaturus beneficium, δὶ daret 
operam ut ad ἰοῦ ultro ab ipao principe invitaretur. certe ageret effica- 
titer ut 66 δὲ ipaum proficisci 2altem placide annueret. ingentĩs 86 gra- 
tiae ἴῃ οἴβηθ tempus ei debitorem fore, δὶ hoc aibi votum εχ sententia 
conficiat. his Ephesinus literis acceptis gnaviter persistendum atatuit in 
imulatione amicitias. etsi ergo multum, nec prorsus familaribus obscu- 
ram, in eius penitus animo Hagrabat arcanae in Veccum offensionis οὗ 
muper gesta, imperatorem tamen adiit, οἱ expoſito patriarchas desiderio, 
δ εἰ quod cupiebat indulgeret persuasit. averaionis porro Epherini ἃ 


480 ΘΕΟΒΟΗ PACEXMEIRIS 


λεῖ προσαγγέλλει καί οἵ ἀνύει τὴν πρὸς ἐχεῖνον ἄφιξιν. τὰ δὲ τῆς 
ἀπεχϑείας αἴτια (ἀναγκαῖον γὰρ καὶ περὶ τούτων εἰπεῖν) ἦσαν μέν 
τινα καὶ ἄλλα, ὧν οὐ πολὺς λόγος, τὸ δὲ χείριστον ὅτε οἱ περὶ 
τὸν Ἐφέσου καὶ πολλρέ τινες τῶν ἀρχιερέων, πολλὰ παϑόντες 
πρὸς τὸ καταδέξασϑαι τὴν εἰρήνην, οὕτω μόλις καϑυπεχλίϑησανό 
E χαὶ τῷ δοκεῖν εἰρήνευον, ϑεραπεύοντες τὴν συνείδησιν οὐκ ἀπὸ 
γραφῶν μᾶλλον (οὐ γὰρ ἦν ἐκ τούτων καιρὸς) ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ πολλὰ 
τοιαῦτα πολλάχις οἰκονομηϑῆναι τῇ ἐκκλησίᾳ χάριν μειζόνων χα- 
λῶν, ἀντιστατικῶς εἴποι ἄν τις τῶν ῥητορευόντων, ὅταν τι τῶν 
οὐ καλῶν γίνηται καὶ δι᾽ αὐτοῦ τοῦ πεπραγμένου μεῖζον ἀπαντή- V 
σῃ καλόν. οὕτω γὰρ καὶ Παῦλον ξυρήσασϑαι καὶ ἁγνεῦσαι καὶ 
περιτεμεῖν Τιμόϑεον" οὕτω τὸν Ποψουεστίας μὴ ἐκκηρυχϑῆναι 
παρὰ τῆς τρίτης συνόδου Θεόδωρον " οὕτω πρὸ τούτον τὸν μέγαν 
Ρ 898 Βασίλειον τὰ τοῦ Οὐάλεντος δῶρα τῇ ἐκκλησίᾳ προσαγόμενα δέ- 
χεσϑαι" οὕτω τὰ καὶ τά, ἵνα μὴ καϑ᾽ ἕκαστον λέγοε τις, ὅδοκχε- b 
μασάντων τῶν ἐπὶ τῶν πραγμάτων τότε πεπρᾶχϑαι. οὕτω τοί- 
γυν καὶ οὗτοι τὴν εἰρήνην ἐδέχοντο, ὥστε καὶ προσομολογεῖν 
ἡμαρτῆσϑαι σφίσιν, ἤν τις σκοποίη πρὸς τἀσφαλές, καὶ τοῖς 


13, κὸν deerat. 


Vecoco causas exponere hic distinctios operae pretium iudĩco. erant (ον 
dem οἱ alia incentiva huius odii non multĩs nota: caeterum capitale in ü⸗ 
et immedicabile maxĩimeo unum eminebat, quod tam Ephesinus ĩpse ηπδα 
alũi plurimi paria aentientes episcopi, magnis adactãâ malis δὰ διβρίεχδ- 
dam pacem, ea tantum tenus in eam conſsenserant, ot sepusita ratioue 
dogmatis εἰ nulla re in scrĩptis δὸ decretis immutata, quorum ia dobios 
vocandorum aut de novo discutiendorum tempus nogabant esso, exterias 
dumtaxat concordiam cum Latinis tenerent, salvo ae fidei ac religioni 
oſfficio consentire in id poese rati accommodationis necessaria temporibu 
ratione, cuius exempla multa in ecclesiae veteris hiatoriis habebant. ce- 
aebant, inquam, δὶς dumtaxat tuta conscientia Latinorum communiones 
admittâ, ut rem non per se probabilem aut uaquequaque δὰ fideĩ regala⸗ 
exactam, verum ot quae tolerari prudenter posaet metu incommodorus 
graviorum 3 quodque non absolute δὲ comparative, ut magietri artis rhe 
torices loquuntur, commendaretur οἱ bonum putaretar, non prount in æ 
apectabatur, aed quatenus conferebatur cum maioribus, quae ex hoc 88. 
acehantur bonis. δὶς nempe Paulum caput sibi totondiess aliosque u- 
pazase purificationum Iudaĩcarum ritus; δἷο ab eodem Timotheum cireum- 
cisum; aic abotinuisse tertioam aynooum ab excommunicando Theodoro 
Mopeuestias; sic antea magnum Bacilium Valentis dona eceleciae illata 
βυδοερίεδε ; aic alia οἱ alia in priscis rerum gestaram monumentis εἰς 
generis notata reperimus, ne aingillatim persequamur aingules. hoc ig 
tur hi modo pacem nuper aancitam accipiebant, ut faterentar ἐδ eo po—- 
catum ἃ a6 videri posae ei qui de τὰ ipss per δὸ εοῃδοεοῖ, εἰ de οἴδαν 
religionis, quo iubemur aberrantinm ἃ Sde communionen reiioere, aerere 
οἱ rem δὲ vivum resecando atataeret. Veoeo antem ἰδίδ exceptio 808 





DE ΜΙΟΉΛΕΙῈΕ ῬΑΙΛΕΟΙΟΘΟ 1. 1. 481 


ἀκοστατοῦσιν ὁσίως προσφέρεσϑαι ὡς ἀπηκριβωμένοις μάλα πρὸς 
τὸ ὀρθόν. τῷ δ᾽ οὐκ ἦν ἀρεστὸν οὕτω, ἀλλ᾽ εἰ μὴ δεικνύοι καὶ 
σφάλλοντας τοὺς προτέρους δῆϑεν ἐκ τῶν γραφῶν, οἵ δὴ καὶ Β΄ 
τὴν πρὸς ἐκείνους εἰρήνην οὗ κατεδέχοντο, οὐδὲ βιωτὸν εἶχε τὸν 
ὀβίον. ὅϑεν καὶ συχνὰς συνόδους καϑίστα, καὶ προσεκαλεῖτο 
πολλοὺς καὶ τῶν ἔξω, καὶ βίδλους ἀνείλιττεν, καὶ ἄλλας ἐξετί- 
ϑέτο πλείστας, δειχνύων, ὡς εἶχε, τὴν εἰρήνην τὸ ἀσφαλὲς 
ἔχουσαν, καὶ τὰ πλεῖστα προσελιχνεύετο. δέον γὰρ Ζαμασκη- 
γόν τὲ καὶ τὸν ϑεῖον ἸΠάξιμον καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν ϑεῖον Ταρά- 
θσιον, ταὐτὸν δ᾽ εἰπεῖν καὶ τὴν ἑβδόμην σύνοδον πᾶσαν, ὅτι καὶ Ὁ 
πάντες τὴν ἐχείνου ὁμολογίαν τὴν πρὸς τοὺς ἀνατολιχοὺς πεμ- 
φϑεῖσαν ὑπεσημήναντο καὶ διὰ τῆς ἐκεῖσε προσϑήχης ἐπὶ τῇ τοιαύ-- 
τῇ ὁμολογίᾳ, ἐκ πατρὸς γὰρ διὰ τοῦ υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι διδασκό-- 
μεϑα παρ᾽ ἐκείνων λέγειν, — δέον οὖν ταύτας προϊσχόμενον καὶ 
19 αὐτὸν ὅσον ἐπὶ τῇ προσϑήκῃ καὶ ϑεραπεύεσθαι καὶ ϑεραπεύειν, 
καὶ μηδὲν παρεγχειρεῖν ἐξηγήσεσιν, ὃ δὲ πολλὰς τῶν γραφῶν 
συγεφόρει. καὶ τὸν μέγαν Βασίλειον εὑρὼν τὴν ἐπὶ τοῦ υἱοῦ ἔκ Ὁ 
εἰς τὴν διά μεθαρμόζοντα ὡς ὑπαλλαττομένων τῶν πρυϑέσεων, 
ὡς τὸ ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τοῦ ϑεοῦ, τουτέστιν ἐκ τοῦ ϑεοῦ, 
ϑχαὶ γεννώμενον ἐκ γυναικός, τουτέστε διὰ γυναιχός, ἵνα μὴ τὴν 


placebat, aæed πλεῖ δοιποηείγαγοί orinceretque ex certus, υἱ bat, acri- 
Ptorum authenticorum testimoniis errasse priores in repudianda commu- 
nione Latinorum, vitam δἰ δὶ vitalem non putabat. unde et crebras coë- 
git cynodos, οἱ convocavit multos externorum quoque, οἱ libros erolvit 
veteres, ediditque multos noros, omnem lapidem movens αὐ asſtruendum 
poase ac debero cunctos, cum omni securitate conscientias, huic paci ut 
per 8δὸ probae iustaeque adhaerero; nec quidquam in hoc δὶ δῖ ad aum- 
mam contentionem faciebat reliqui, studio intemperanter indulgens. cum 
enim illum oportuisset eo esse contentum quod tradiderat Damascenus εἰ 
divos Maximus ac super hos divos quoque Tarasius aut, quod idem est 
dicere, z2eptima synodus universa, cuius patres omnes praerogativam elus- 
dem Τα δὶ 2ecuti confessioni de hoc articolo, quae δὰ Orientales misaa 
fuerat, aubseripaerunt, aiquidem ab his, dum occaslono additionis tali 
rofeacioni insertas dogma ipsum explicant, dicere docemur BSpiritum 
ctum ex patre per filium procedero, — cum, inquam, oportuisset 
Veccam eas in hoc explicando mysterio adhibentem voces quas nostri 
patres usurparunt, addiiamento Latinorom δὰ eas, quoad posset, accom- 
modando, eius εἴ auam ipeius invidiam purgare aut minuere excusando, 
contra ille eætra terminos susceptae tractationis declarationnm argutũs 
evagans multa congessit scriptorum veterum loca; inter quas cum re- 
periſet magnum Bosilinm illod ex, quod de filio dicitur, in per cummu- 
tantem, tamquam essent hae proporitiones invicem aequivalenter motubi- 
les, prout probatur his Scripturas auctoritatibus, “possedi hominem per 
deum,“ id εδέ ex ἀεῦ, οἱ “ἰδοίθη ex mulero,“ hoe est μοῦ nulierem, ne 


Georgius Pachymeres 1, 81 


482 GEORGMI PACMVMERIS 


ὡς διὰ σωλῆνος αἵρεσιν, φησί, παρεμφήνῃ ὃ ϑεῖος ἀπόστολος, 
ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα ὁσημέραι συνερανιζόμενος πολλὰ καὶ τὴν 
ἔκ εἰς τὴν διά παρεξῆγε, κἀντεῦϑεν δῆϑεν τὴν ἔκ ἐθεράπευε, 
Ε τὴν δὲ κοῦ ϑείου Διμασκηνοῦ ῥῆσιν εὑρὼν τὴν διὰ λόγου προ- 
βαλεὺς ἐκφαντορικοῦ πνεύματος λέγηυσαν, καὶ τὸ προβολεύς εἰςὅ 
τὸ αἴτιος μεταλαμβάνων, αἴτιον μὲν οὐκ ἔλεγε τὸν υἱὸν πνεύμα- 
τος, αἴτιον δὲ διὰ τοῦ υἱοῦ τὸν πατέρα τοῦ πνεύματος ὠμολύγα, 
ἐπὶ χαὶ διὰ λόγου προβολεὺς εἴτ᾽ οὖν αἴτιος λέγεται τοῦ πνεύμα- 
τὸς ὃ πατήρ. ταύτην τὴν ῥῆσιν τινὲς μὲν ὡς νόϑον γέννημα 
τοῦ πατρὸς Ζαμασκηνοῦ οὐχ ἐδέχοντο" τινὲς δὲ καὶ δεχόμενοι 1 
μετήμειβον τὸ προβολεύς εἰς τὸ παροχεύς, καὶ τὴν ἐχφαντορίων 
Ρ 399 οὐκ εἰς τὴν ὕπαρξιν ἐξελαμβάνοντο ἀλλ᾽ εἷς τὴν ἐς ἀΐδιον ἔχ- 
φανσιν. μέντοι γε καὶ σκανδάλων μεγάλων ἀφορμὰς τὰ τοιαῦτα 
σιαρέσχον τοῖς ὕστερον. ὥσπερ δῆτα καὶ τὸ τοῦ Νύσσης Γρη- 
γαρίου πατρὸς ῥητὸν τὸ κατὰ διαίρεσιν προαγόμενον καὶ οὕτω 1 
πῶς λέγον, ὡς τὸ μὲν αἴτιον πιστεύειν τὸ δὲ ἐκ τῆς αἰτίας, τοῦ 
δὲ ἐξ αἰτίας ὄντος πάλιν ἄλλην διαφορὰν ἐννοοῦμεν" τὸ μὲν γὰρ 
προσεχῶς ἐκ τοῦ πρώτου, τὸ δὲ διὰ τοῦ προσεχῶς ἐκ τοῦ πρώ- 
Β του, τῆς τοῦ υἱοῦ μεσιτείας καὶ ἑαυτῷ τὸ μονογενὲς φυλαττοῦ- 
σης καὶ τὸ πνεῦμα τῆς τοῦ πατρὸς σχέσεως μὴ ἀπειργούσης 3 


mam haoresim ininuasae divinus Apostolus putetar qua Chrĩctos ον 
per canalem transisae per virginem fingitur: haee, inquam, εἰμ! βαρ 
undique conferens quotidie plurima, εχ ἴω per immittebat, eas particaula 
conflando in notionem unam; Hicque videlücet diluebat crimen adudĩtamestũ 
ἧι aymbolum intrusi, quo 8, Spiritus, ut ex patre, ita ex filio proce 
dere affirmatur. praetéerea idem inventa ἀϊνὶ Damasceni sententiĩa qus 
pater per vorbum προβολεὺς επιΐδεος enuntiatorii Spiritus dicitur, οἱ το- 
cdem προβολοὺς εἰΐεεος εἶνα prolator tamquam idem significanten quod 
αἵἴτιορ cauaa εἶνο principium usurpans, ubi observatset ποὺ dicere qur 
dem Damascennm npliciter filium eass causam aive princapium Spititu 
Sancti, fateri tamen patrem ease causam Spiritus Sancti per ſilium, quam- 
doquidem tib eo pater per verbam Spiritus Sancti προβολεύςς quod iden 
aonat ὃς αἕειορ,, οδεδ6 affirmetur. hanc aententiam aliqui αἰ aubdititian 
οἱ falao attributam patri Damasceno reiiciunt. quidam δαΐεπι eam adui- 
tentes, loco vocabuli προβολεὺς δυδε(ϊἰυυπὲὶ in illa παροχεὺς praebitet, 
οἱ quae illis mentio adiungitur ἐκφανεορίαο οπυπίϊδίοτίδο prolatioou, 
non δὰ ὕπαρξιν αχίδυίΐδηι referunt δοὰ δὰ ἀΐδιον ἔκφανσεν δείεζαδιι es 
hibitionem. δπίμινατο acandalorum magnorum οσοααίσμες talĩa praebvuerust 
poateria, ut videlloat οἰ μος Nyaaeni Gregorii patris dictum, ἰα quo ὦ- 
Υἱδίαι ὧδ personis divinis agitur his verbis “αὐ illam quidem causam ce 
damus, hanc autem εχ cauaa, rursus aliam differentiam intelligimua: δες 
enim continue ex prima, ista per mediationem fiſi qui continus εχ pri 
δεῖ, qua mediatione filius idem οἱ aibi unigenitãâ proprietatem aervet οἱ 
Spiritum ἃ reolationo patris non arcet.“ haec allegabat patriareha, octen- 


DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. VI. 483 


ταῦτα μὲν ὃ πατριαρχεύων εἰσῆγε, δεικνὺς τὴν μεσιτείαν τοῦ 
υἷοῦ ἐξ ἀνάγχης εἰσάγουσαν τὴν διά, καὶ διὰ ταύτης τὴν ἔκ τῶν 
Ἰταλῶν προσιέμενος ὡς ἀντιπαραχωρουσῶν τῶν προϑέσεων. οἱ 
δὲ περὶ τὸν Ἐφέσου καὶ τὸν ᾿᾿ϑηνῶν ΙΗ λέτιον καὶ ἄλλοι πλεῖστοι 

δἰσκανδαλίζοντο, μείζονος κακοῦ τοῦ δοκεῖν παρακινεῖν δόγματα Ὁ 
ἔλαττον κακὸν τὸ ἡμαρτῆσϑαι σφίσι ποιησαμένοις εἰρήνην μετὰ 
σφαλλόντων ἐν ϑείοις δύγμασιν ἀνθαιρούμενοι. ἀλλ᾽ ὁ μὲν 17ε- 
λέτιος καὶ,λίαν ἐπαρρησιάζετο, καὶ ὡς μιᾶς πολλὰ ἐν συνόδῳ λα--. 
λῆσαι, καὶ τέλος τὸν ἐπενδύτην κελεῦσαι τῷ ὁπαδῷ ἀράμενον 

10ἔπεσϑαι ὡς καὶ εἰς ἐξορίαν ἕτοιμον, ὡς ὑπὲρ τοιούτων ἀγωνιζό- 
μενος. οὗ δὲ περὶ τὸν Ἐφέσου προνοητιχῶς μὲν εἶχον διὰ βασι- 
λέα, μὴ ϑέλοντες δοκεῖν εἰσάγειν ἐν καϑεστῶσι σκάνδαλα" ὅμως Ὃ 
δὲ χαὶ βαρέως ἔφερον καὶ ἐκποδὼν ποιεῖν κατὰ τὸ λεληθὸς ἐκεῖ- 
γον) ὡς ἐδόχουν, ἐβούλοντο. 

1. 24, Ὑύότε τοίγυν δωδεχάτῃ “Ανϑεστηριῶνος μηνὸς τὸν Ῥ 880 
Βόσπορον διαπεραιωσάμενοι εὐθὺ βασιλέως ἠλαύνομεν, καὶ τῇ 
τῆς λυχνίας μονῇ ξεναγηϑέντες ἐκεῖϑεν καϑ᾽ ἡμέραν τῷ βασιλεῖ 
συγεμίσγομεν. τὰ δ᾽ ἐκείνῳ τότε πραττόμενα δαχρύοις μᾶλλον 
ἢ μᾶλανι γράφειν ἦν ἄξιον. λογισμοῖς γὰρ ἀγρίοις διεκβακχχεῦυ-- 

ϑεὶς ὁ χρατῶν καὶ πᾶσιν ὑπόπτως ἔχων, οὖκ οἶδα καϑ᾽ ὃ τι, 


dens mediationem ΔΗΪ necesario inferre praeponitionem per, et propter 
hanc, praepositionem ex, quam hie Latini usurparent, —e—e — * 
tendens, quoniam promiscus permutabiles inter 6666 has particulas esse 
appareret. verum " heainus unaque Atheniensis Meletius et alii plurimi 
acandalirabantur, exiatimantes morere ac do novo in disceptationem vo- 
are olĩim conatltuta dogmata maĩus esss malum quam ut consciscere iĩd 
ipei possent, quamvis gravium malorum praevertendorum causa coonscientias 
auas accommodassent ad lovius illud —E admittendum, 480 86 obli- 
957— pace cum illis facienda qui divinis dogmatibos errarent. δα 
i ἢ, adeo ut die qua- 
dam, uam multa ΦΌΡΟΥ [οο argumento in “γποίο doclamasset, pe- 


rium Lychniae, qua inde discescimus die Imperatori adatitimus. eo tem- 
pore quae ab illo δυπὶ laerymis potius quam atramento dignum erat 
acribere. ſeri⸗ quibusdam venribus per acerbas intemperies aegri 
δηϊαιὶ debacchatas princepa οδὲ, omnes zuepoctos habens, nescio quamn- 


484 ΘΕΟΒΟΙ͂Ι PAMVMERIS 


Β τέως δέ γε τοῖς φαινομένοις καὶ τῷ. δοκεῖν ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῆς 
αὐτοῦ δῆϑεν θρησκείας πονῶν, εἰ ὀρθοδοξῶν ἐς τὰ μάλιστα τὰ 
πρὸς παρατροπὴν πίστεως διαβάλλοιτο, δεινὰ ἐποίει. ὅϑεν καὶ 
πέμψας ἐξάγει τῆς φυλαχῆς τοὺς εὐγενεῖς ἄνδρας ἐχείνους ὧν καὶ 
πρώην ἐμνήσϑημεν, τοὺς ἐκ Ῥαοὺλ αὐταδέλφους, τὸν ἸΠανουήλ" 
τε καὶ τὸν Ἰσαάκιον, καὶ τρέτον τὸν ἐκ Καντακουζηνῶν Ἰωάννην 

Ο (ὃ γὰρ πρωτοστράτωρ ᾿Ανδρόνικος φϑάσας ἐν τῇ φυλακῇ προτε- 
τελευτήκει), καὶ σφᾶς πρὸς ἑαυτὸν καταχρίτους φέρει. οὖὗς δὴ 
καὶ ἐφ᾽ ἡμέραις ἐτάζων λόγοις καὶ ὕβρεσι πλείσταις τε καὶ δει- 
ναῖς, τέλος ἐπεὶ οὐχ ἦν σφᾶς ὑποκλίνεσϑαι τῷ τοῦ κρατοῦντος 1 

Ρ 381 ϑελήματι, τὸν μὲν ἸΠανουὴλ πρῶτον, ἐπ᾿ ἐκείνῳ δὲ καὶ τὸν 
Ἰσαάκιον στερεῖ τῶν ὀμμάτων κελεύσας ἄμφω καὶ μόνους" ὁ γὰρ 
Καντακουζηνὸς ἀπαγόμενος δοιλιάσας ὑπέκλινεν. ἐπ᾽ ἐκείνοις 
γὰρ μόνοις τὸ παϑεῖν καὶ μὴ ἦν,. καὶ διὰ τοῦτο ἐκείνῳ μὲν ἦν 
ὑποκλιϑέντι σώζεσθαι, οἱ δὲ τὴν τοῦ διαπράξασθαι ἃ μηδεὶς 1 
ἄλλος ἐτόλμα δόξαν ὑπὲρ πατρίων ἐϑῶν ἀπηνέγκαντο, πολλὴ 


πρότερον καὶ αὐτὸν πατριάρχην ἐπὶ βασιλέως ἐλέγξαντες, ὡς 

ἐκεῖνα πείϑονται τούτῳ ἃ δὴ ἐφ᾽ ἑαυτοῦ ὧν ὡμολόγεε καὶ ἐπιτι- 
Β μίοις πεδούμενος, καὶ οὐχ ἃ τέως μετ᾽ ἀξιώματος. καὶ εἶδε 

μία ἡμέρα ἐστερημένους ὀμμάτων οὗς μέα γαστὴρ ὥδενε, καὶ οὖςϑ 


- 


14, καὶ μὴ] μὴ καὶ Ρ. 


obrem, πἰαὶ quod, πὲ apparebat aut videri volebat, de 86 auaque v 
HUcet religione golicitus inciquisime δοοῦπι δεὶ querebatur, qui εἰ οἱ 

Audũ ac conlentionis omitteret in ηυδοτεπὰδ tenendaque recia divivi Ὁ 
tus ac sanae doctrinae υἷα, fidem tamen perverters per δυμιβιδαι —- 
lamniam accusaretor. ἱπὰθ πιϊϑοῖδ satelliubus oducit 6 cuatodia πονεῖ 
illos patricii generis viros, quorum nuper meminimus, fratrea acilicet ἀπο 
Raũlis filios, Manuslem οἱ Isancium, tertiumque Ioannem ex Contacæ- 
zena familia (nam Protostrator Andronicus prius in carcere obierat), Μ΄ 
atiqus eos aibi non ut iudicandos sed ut ἴδια damnatos iubet. hinc caa 
608 per dies — verbis asperrimis contumelque plurimis ac grarich 
mis vexasset, δή extremum inſiexibiliter recusantes obtemperare voluatat 
principis, Manuẽlem quidem primum, deinde vero Iaaacium quoque οὐ 

privari mandat. in δοῖοβ hos duos atroci hac aaevitum poena, quonian 
antacuzenus reoraum δ his conventus οἱ minis terrĩtus manus dedi, 
idem haud dubie quod duo illi paccurus, niei zalutem εἰ locis ucuν 
obedientis redemissẽt. illi ergo ambo aoli glorism tulerunt consatantiae in- 
victae in agendo patiendoque pro patrũs moribus 4886 nemo alius δα 
Θεβοὶ ſacere ac anbiro. prios δοίεωι quam excaecarentur, voces liberrica 
coram ipso imperatore putriarchue exprobraront credero 80 οἱ δὰ εσὰτ- 
mum crediturcâ quae ab ipoo didieiscent, tune quando εχ seosa ἰθηθε- 
batur proprio, quando δβυρρίϊοΐδ οἱ νἱβουΐα pro Ilis 46 tolerabat: βοῖε 
autem credere quas iam doceret corruptas ambitions, ratĩum motatoo 
aeũutentiae patriarchatum nactus. aub kaec una dies vi —* 

! 











DE MICBAELE PALAEOLOGO L. VI. 485 


ἥ τε σχέσις συνῆγε καὶ τὸ ὑπὲρ ἑνὸς παϑεῖν, τούτους ἀπ᾽ ἀλλή- 
λων διηρημένους, ὡς τὸν μὲν ἀλλαχοῦ που, τὸν δὲ ἹΠανουὴλ ἐν 
ταῖς κατὰ Σκάμανδρον Κεγχρεαῖς ἀπανϑρώπῳ τινὶ φρουρίῳ ἐγ- 
καταχλεισϑῆναι φρουρούμενον. ἐπ᾿ ἐκείνοις καὶ τὸν τοῦ δεσπό- 
ὅτου Μιχαὴλ υἱὸν Ἰωάννην, ὃν ὡς ὅμηρον ἢ μήτηρ τῶν συνϑη- 
κῶν ἀναγαγοῦσα ἐκ δύσεως τῷ βασιλεῖ ἐνεχείριζε καὶ γαμβρὸν ὃ 
χρατῶν ἐτίϑει τοῦ Τορνιχίου σεβαστοχράτορος, χἂν ἐκεῖνος τὴν Ο 
σύζυγον ἀποστέργων χαϑ' ἑαυτὸν ἐμονοῦτο, πέμψας ἄγει δέσμιον 
ix Νικαίας" ἐχεῖσε γὰρ στρατηγῶν κατώρϑου τροπαίοις Περσῶν 
Ἰοἐναγλαϊζόμενος, ἐφ᾽ ᾧ καὶ ὑποψίαν ἔσχε βασιλειῶντος, οὐκ 
ἄλλῳ τῷ μαρτυρίῳ ἢ τῷ κατορϑοῦν καὶ ὑπὸ τοῦ λαοῦ δοξάζε- 
σϑαι, ἦν δὲ καὶ τὸ τὴν ὑποψίαν ἐκκαῖον ὃ Κότυς Θεόδωρος μο- 
γαχὺς μόνος μόνῳ κατὰ σχολὴν ἡμέρας πολλάκις καὶ νυκτὸς συγ- 
γινόμενος, οὗτος δὲ ὃ Κότυς ἦν ὃς δὴ πάλαι μὲν τελῶν ἐν τοῖς Ὁ 
ἱϑχοσμικοῖς, τὴν κατὰ τούτου δὲ τοῦ τότε μεγάλου κονοσταύλου 
πεῖραν πυϑόμενος, ὡς βασιλεὺς ἐκτυφλοῦν ἐκεῖνον ἐβούλετο, 
λϑὼν προσαγγέλλει χατὰ φιλίαν καὶ σὺν ἐχείνῳ ἐπὶ Περσίδος 
αὐτομολεῖ, τῷ γοῦν κἀκείνῳ τότε βασιλειῶντι τοεαῦτα, ὡς οἷ- 
μαι, λέγειν, καὶ οἱ λόγοι προύβαινον, τοῦτ᾽ ἦν τὸ καὶ τὴν κατὰ 
φ)τοῦ Ἰωάννου ὑποψίαν βεβαιοῦν, ὡς εἰδότος ἐκείνου καὶ ἔτι πλέον. 


batos quos ππῦϑ venter pepererat; eosdemque quos ποοοδοϊίπο germani- 
tatis εἰ patiendi causa iungebant, longe invicem abductos, Manuſle vide- 
lieet relegato Cenchreas F Scamandrum, ibique in tetri cuiusadam et hu- 
mano destitutâã cultu castelli custodiam incluso, altero alio uspiam δὺ- " 
decto. alĩud post hoe, et ipsum acerbum visn, apectaculum datum est. 
loannem Michaclis despotas filium, quem δὺδ quondam mater ab Occi- 
duis Constantĩnopolĩm profecta partibus obsidem icti tunce foederis impe- 
ratori adducens dederat, quemque postes illo Tornicii sebastocratoris ge- 
nerum fecerat, quamquam coniuge aversatus aeorsum ab illa res 
50} habebat suas, curavit mperator vinctum δὲ 50 Nicaea duci. ibi 
enim ille copiarum dux, multis praelũs a2ecundis erectisqne οὐ derictos 
Peraas trophaeis plurimis late factus inclytus, suspicionem iucurrerat im- 
perii affeciati, non ahis id argumentis zuadentibus quam. eius in bello fo- 
lieitate et elaritate δραὰ populum invidiosis eſſerre ipsum laudibus sol- 
tum. incendebat istam imperatori zuspicionem, quod audierat Theodorum 
Cotyn monachum crebros οἱ longos semotis arbitris interdiu εἰ de nocte 
com lonmme sermones habunisse. δὶς Cotys ante monssticam proſessionem, 
cuecularis adbue, olim huic ἱροὶ nunc imperanti, tune magno conostaulo, 
«με ἔστη imperatoris excaecare ipcum parantis amice indicaverat, auctor- 
que fuerat ut fugeret in Persidem, quo οἱ ἔρευπι erat comitatus. quia 
vero δἷδὶ tunce imperinum optanti forto recordabatur praedictam ab 60, 
nec ἴαδο, ut eventa monstrarunt, felicitatem istam, tale ipsum quoque 
unidpiam tractasse cum Ioanne εἰ hoc arcauarom inter eos argumentum 
faices collocutionum opinabatur. ergo et Cotyn comprehondĩ aistique sibi 
mandat. in Iomem porro quod publice iactabatur crimen erat male il- 


488 ΘΕΟΚΘΟΙ ΡΑΟΒΥΜΈΗΙΒ 


E πέμψας γοῦν ἄγει χἀχεῖνον. τὸ γοῦν κινούμενον προφανῶς ἔγ- 
κλημα ἦν ὡς κακηγορήσειε τὸν πορφυρογέννητον, καὶ ὧς ἐπειδὴ 
βασιλεὺς προστάσσων ἐκεῖνον ἐπὶ Πέρσας ἐφώρμα, ὃ δὲ κατει- 
ρωνευόμενος τῶν ἐπεσταλμένων λέξειεν ὡς ἐλϑέτω πορφυρογέννη 
τος ἀποσταλεὶς ἐφ᾽ ᾧ κατορϑώσει τὸ προσταττόμενον. τὸ γοῦνθ 
προῦπτον τοῦτ᾽ ἦν, ὃ δὲ νυχτὸς ἐζήτει, ἐκεῖνο, τῇ ὑποψίᾳ συν- 
ταραττόμενος. κἀπειδὴ οὐκ ἦν δείκνυσθαι, τὸν Κότυν, εἰ μὴ 

Ῥ 882 ὁμολογοίη, δεινὰ ἠπείλει ποιεῖν, καὶ τὴν συχνὴν προσεδρείαν ἐς 
ὅτι μάλιστα ἀναχρίνων. ὃ δὲ τοῦ μὲν συχνῶς προσεδρεύειν 
συνήϑειαν ἡτιᾶτο καὶ τὸ ἐπὶ ῥητοῖς συμφωνεῖν τὴν τοῦ σφετέρου ῃ 
κτήματος πρᾶσιν (τὸ δ᾽ ἦν ἡ Βρύσις τῆς Γραίας, ἐκ πατέρων 
ἐχείνῳ προσκληρωϑέν), τὸ δὲ περὶ διαδοχῆς βασιλείας εἰδέναι 
ἶσον ἐτίϑει καὶ περὶ τῶν ἀντιπόδων διισχυρέζεσϑαι. τὰ δὲ λέγων 
οὐκ ἔπειϑεν. ἐβούλετο δ᾽ ἐρευνᾶν καὶ τὰ κατὰ τὸν ἰατρὸν Πε- 
δίχκαν, ἐφ᾽ ᾧ τι μαϑεῖν παρ᾽ ἐκείνου τῶν καϑ᾽ ὑποψίαν κατ᾿ α 
Ἰωάννου, ὡς παρ᾽ ἐκεῖνον σχολάζοντος. τῷ τοε καὶ αὐτὸν μὸ 
φυλακαῖς ἐδίδου, τὸν δὲ Κότυν τοῖς Κελτοῖς παραδοὺς κρεμον- 
νύειν καὶ ἐτάζειν ἐκέλευεν. ὃ δ᾽ οὐκ ἔφϑη δεθείς, καὶ τῷ φύβῳ 
διαπεφώνηκε, καὶ φόρτος ἐλεεινὸς ἀρϑεὶς πολλῶν βλεπόντων τῇ 
10. κὸ] τοῦ P. 


lum de Porphyrogenito locutum. ſerebant enim, cem ab ors ΒθΑ- 
datum ſuisset Iounni perlatum bellum inferendi Persis, diniees illem δα 
aine ironico aculeo *veniut patris misaun Porphyrogenitus, proepereo κἂν 
cet executurus quidquid iniungetur.“ as de Βοο quidem luce ραίβκι 6} 
nes interrogabatur. alis instituoebatur de eodem nocturna quaestio, 48 
curiosisaimo indagabatur ecquid extundĩ coniſeturae posset, quae ΜΈΝ 
cionem maxime tune inquietantem principis animum ambitâ δ [08880 5΄ 
periũi roboraret. quia vvero convinci μα aliter eius criminis leenaæ 
quam Cotys teſtimonio poterat, huno imperator gravibus urgebdet κϑϑ 
δὰ fatendum quod res erat, aubiecturum δα. m —2* acocrimis ΕΒ 
tormentĩs denuntians, εἰ nullum finem faciens inatantiasimo quaeresadi φὴ 
tandem longis illis δδοἰἀυίΐϑαιιθ cum Ioanne sermonibus εξ οὐ α 
Cotys, φυοὰ asciduus δρυὰ Ioannem fuisset quodqus ἔρεῦαι ἐγοραεβίεί 
aliocuiua, cauam ἔαΐδεο dicebat φοαϊίξαπι ἱπίος 'ρθοθ εχ citis ἰβαϊ δες 
ritatem. interveniase quinetiam περοιέδι : tractatam cuim iater aubæ⸗ 
fuias vendiuonem δρτὶ, qui Cotyi hereditate parentibus obreveret αὶ 
Fons vetulas vocabatur. do δβυοοεδείοιο autem ἴω imperiam, — — 
tiasimo aſfirmabat haud magis meminisse aut acire 86 quidqeam [18 
prima mentione motum. quam ἐδ rebus Antipodam. hin imperetor —* 
pporsuasus explorare praeteres voluit πιοάΐοασι Perdiccam, expertures - 
quid ab eo, quem et ipeum constaret diu apud Ioannem —9 — 
posset expi uo adatrueretur οοποερίδ δοερίοεἶο. igitur εἰ hunc [ες 
i ustodĩae praecepit. Cotyn autem Celüs tradidit συφρεπόοπθθα εἴ —* 
— — erucitatibus δὰ prodenda quas eelaret. αἱ ille οὐαὶ ἐἐρετααῖ 
Γ' aablats 


eæ œxanmmatua metu concidit; οἱ pondus mi 





DE CBHAELE PALAEOLOGO L. ΥἹ. 487 


γῇ παρεδίδοτο. Ἰωάννην δὲ καὶ οὕτως ἀφαιρῶν ἠτίμου τὴν ἐπὶ 
τῆς κεφαλῆς καλύπτραν μεγιστᾶσιν οὖσαν ἀξίαν, καϑ᾽ ἣν ἐτίμα 
τὸ πρότερον. εἶτα δέ γε καὶ τῷ παρακοιμωμένῳ Βασιλικῷ ἐγ- 
᾿ς Χαρίσας, προνοίᾳ τοῦ λαϑεῖν ἐκεῖνον παντοίᾳ, εἰς .«1αματρύα Ὁ 
δἐξιληλαχότα ἐκτυφλοῦν κελεύει, πολλὰ πρότερον τοῦ Πιχαὴλ 
δισπότου καὶ αὐταδέλφου λιτανεύοντος μὲν ϑέσποιναν λιτανεύον.-- 
τος δὲ πατριάρχας τε καὶ οἷς ὃ χρατῶν ἐπληροφορεῖτο πνευματι- 
κοῖς ἀνδράσιν, ἐφ᾽ ᾧ τὴν ποινὴν ἀργῆσαι. ἀλλ᾽ οὐκ ἔπειϑον 
λιταγεύοντες. ὡς δ᾽ ἡ γῆ μεσημβρίας ἐσείετο μεθ᾽ ἡμέραν, ὃ 
10) Περδίκκας, ὅτε μόνον οὐ τὸ τὴν γῆν σείεσϑαε ἀλλὰ τὸ μὴ κατα- 
πίπτειν ἐκείνοις τὸ ὅρος τοιαῦτα πράττουσιν ἔλεγε τεϑηπέναι, Ὁ 
ποινὴν ὑπέσχε τὴν ἐχτομὴν τῆς ῥινός. καὶ ἄλλος ὅτε μόνον οἷ- 
κεῖον ἐχείνῳ παῖδα ἐκ παλαιᾶς συνηϑείας ἰδὼν τὰ φιλικὰ 
προσεπτύσσετο, σχισμὰς τῶν ῥωθώνων τῶν παιδικῶν ἀπώνατο, 
Ἰ5τῷ δὲ τοῦ Παχωμίου Γεωργίῳ γραμματιστῇ γε ὄντι καὶ ἐλλογίμῳ, 
ἐπειδὴ τῷ Σερατηγοπούλῳ ἸΠιχαὴλ συνὼν κατὰ τὴν Πόντου 
Ἡράκλειαν ὠμίλει διὰ τὴν ἡμερινὴν πρὸς τὰλλ᾽ ἀσχολίαν νυχτὸς 
τὰ πλεῖστα, καὶ προσηγγέλλοντο, ἐχεῖνον μὲν τῆς στρατηγίας R 
παραλύσας ἀγαγὼν ἔχρινεν ὡς βασιλειῶνετα, τῷ δὲ τὴν τοῦ λέ- 
30γεῖιν περὶ τούτων ἐχ βίβλων δῆϑεν εἰδότα βασιλειῶν δεινὴν ὕπο-- 


) 
Ι 


moltis oernentãbus ἐογγώο mandatus eat. nec tamen Ioanni profuit ἀεσρο6- 
rata inde convictio. iam tunc enim, δὰ quoddam praeiudicium, dehone- 
ctatus is est ablato capitâs tegmins, quod insigne praecipuae dignitatis 
ΤΙΣ6 summatibus i aolutum ipei prius tribuerat imperator. αὶ εἰ 
tatim inde praefecto Augusti cubieuli Ibeannem eumdem tradidit abducen- 
dem Dematrya ibique excaccandum, θοιιιεπόδίο prius ut quod illie fa- 
ctarus οδδεῖ, quam cantâssime toto itinerse disimularet. id antequam exo- 
ctioni mandaretur, Michaõl ta insatantisime oravit πὶ fratriĩ tam 
ἀεὶ aupplicii ται fieret. ambivit δὰ hoc precibus icſmis Angustam., 
ambirit patriarchas veterem et norum, ae quoacumque intelligere potuit 
δρυὰ principem aliquid in ροιδυδάεπάο valero, aanctitatss opivione com- 
mendatos viros. nec illi aut detrectarunt officium, aut so acgniter functi 
δυηΐ, caeterum quantocumque agerent atudio, εἶδ} plane inpetrarunt. 
cum autem inter haec contigistet ἃ ——— per diem moveri ter- 
τι, Perdiecas dixiane delatus non 20 mirarſ terram concati, δοὰ non 
ruere vicinum montem supra talis agentes, poenam dicti tuſit truncatio- 
ΠΕΣ nari. at alius qui propinquum huius adolescentem, veteri familiari- 
tate carum, tone forte obrium amenter amplexus fuerat, narium absois- 
alonem δα in poerum amoris ignificationo lucratus est. dicendum εἰ quod 
Geoergio Ῥαοδοιιδ contigit, Hteratori in pancis eius generis praestantũ 
caeteraque honesto. is nuper apud Heracleam Ponti suas profes⸗aionis 
operam navana praefecto illie Stroategopulo Michaẽli, cum huius publicis 
oecupationĩbus pᷣrohiberetur munus latud δυπα de die obire, plerumque 
noctu acholas auas habuernt. δος auditum imperator interpretatus atro- 
citer, ropeate Michaclem quidem abrogato magietratu τοὐδοίαδι in ordi- 


488 ΘΕΟΒΟΙ͂ PACAVMERIS 


ψίαν ἀνῆπτε, κἀπειδὴ προθέμενος ἐχτυφλοῦν ἐκεῖνον ταῖς τῆς 
δεσποίνης δυσωπίαις (ἦν γὰρ αὐτανεψία ἐκείνου) καὶ παρὰ γνώ- 
μὴν ἀνεχαιτίζετο, ἐκείνῳ μὲν καὶ ἔτε τὴν ποινὴν ἀνήρτα, 11α- 
χωμίέῳ δὲ τὸ πᾶν τῆς ὀργῆς προσῆπτε. τὸ γὰρ ὄνομα φρικτὸν 
Ῥ 888 ὃν ἀχούειν καὶ μόνον ἔκ τινων φοιβασμάτων ἐκποδὼν ποιεῖν τὰν ὁ 
ἔχοντα παρεσκεύαζεν, ὥς τί οἱ κακὸν κατὰ μοῖραν περιέχον. 
ἐξέκρονε δ᾽ ἄρα ἡ ὁμωνυμία τὸ μάντευμα" ἐκεῖνος μὲν γὰρ τὸ 
μόρσιμον φεύγων. ἐξετύφλου τὸν ἄνδρα, τὸ δέγε κατὰ Ἰἤαχεδο- 
γέαν τοῦ Παχωμίου χωρίον ὅσον ἤδη ἐκεῖνον ἀναμένον τὰς ἐπὶ 
τῷ ϑανάτῳ εὐτρέπιζεν οἰμωγάς. κἀκεῖνος μὲν τυφλὸς ἀλᾶτο, n 
πάτον ἀνθρῴπων οὐκ ἀλεείνων ἀλλὰ πληρῶν ϑαυμασμοῦ, εἰ 
μέχρι καὶ ἐς τοιούτους ἄνδρας χώραν ἔσχον αἷ περὶ τῆς βασιλείας 
Β ὑποψίαι" ὃ δέ, τὰς τυφλὰς ἐλπίδας, ᾧετο μὲν δραπετεύειν, οὐ 
μὴν δὲ καὶ κατὰ τὸ ἀληϑὲς ἐδραπέτευεν. ἐντεῦϑεν ὀργὴ κατὰ 
μοναχῶν οὐχ ὅτι τῆς ἐκκλησίας ἀποστατοῦσιν, ἀλλ᾽ ὅτι ἡμέρας α 


nem citat δὰ aese dieturum causam affectati regni. ποὸ morata πιϊραὶ 
damnatio esſt, poena excaecationis οἱ ipsi decreta, continuoque inſerends, 
nisi precibus infimis contentioneque annisa s3umma, quae reo eret περῦδ, 
Augusta aegre tandem δυρρί οἱ! dilationem impetrasaet. in Pachonius 
ira effſusa omnis δίωθ obice pervenit. ex huius fama doctrinae cum 00- 
cturnis istis, de quibus erat nuntiatum, comparata congressibos in eaun 
auspiciosissimus princeps opinionem incubuerat, 6846 illum unum abquen 
ex iſtis aucupibus praenotionum de futuro, «αὶ ſibros serutari reooocuæ 
aolũtã ſata ĩmperiorum εἰ z2uccessionum in haec zeriem, audacibos εχρίο- 
rata coniecturis, quaeatuoss curiosis venditant. auberat οἱ alius 

ita multis notus odii fomes, horror ex omine vocabulũũ. quippe impeta 
tor, οὔ ipse avidus captator praesagiorum, aescio αυϊὰ aubinurmuratn 
inaudierat, quo Pachomii nomen cum δὰ ipeius pernicie fatalis μεσ 6" 
eessitatis implĩcaretur. id ille, quod optimus vatâciniorum interpres po 
modum erentus explicuit, non clare intelligens quo pertꝛneret, e 65 
vergeret impotenter exhorrescens, in eam persuasionem δρυΐ αἱ 
auecessurum in imperio huue Pachomium portendi orederet. id τα Γ2" 
tione omni praevertendum ratus, istom infelicem reddero imperio iaeptas 
immani oculorum effoasiono occupat. nee aic, infelicior ipse caecis δβδ΄ 
bus in crudele tractus facinus, inatantem vitavit, δὶ noun potius arce 
vit, calamitatem, quae ippaum apud Macedoniam in agro dicto Pachoex 
àn huius et aliorum ultiohem acelerum, haud longo post tempore mar— 
bat. interim miserrimus Pachomius instrumentis Uterariae δαδϑ profes 
nis luminibus orbatus, adeo non iam providere amplüns arcanorun u 
οἷο librorum futura poterat, πὶ πὸ praegentia quidem cerneret οἱ viu 
ambulando incursum obviorum εἰσὶ alieno nequiret admonitu, δύο 
bus, qui haec videbant, cunctis etiam vaque δὰ ludimegistros, alei 
mae homines a regno sortis, ambitionis atrociter aemulantis armata [-- 
rore anspiciones non dedignatas eese descendere. eadem hac δἴβοαα 
atra rabie imperatoris mox in τοπδοῖοδ οἀΐαπι αττιρίς, non ea illis iaſa- 
causa quod ecclesiae rebelles achisma facerent, δὰ quod dies 
erarent οἱ definirent tempora, morte ecilicet eũus ao deſuucturos 








DE ἩΠΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. VI. 489 


ἀριϑμοῦσιν αὐτοῦ καὶ χρόνους περιορίζουσιν, ὡς ἀνεσείοντες τῶν 
χἀχῶν ἐγτεῦϑεν. καὶ δείναὶ μὲν ἧσαν αἱ κἀτ᾽ ἐχείνων ἀπειλαὶ 
ἐξ ὀργῆς ἀνημμέναι9 ὅμως δ᾽ ἀνηρτῶντο προνοίᾳ τοῦ μὴ δοκεῖν 
κολάζειν ἀλόγως, εἶ καὶ μιχρὸν ὅσον, καὶ Γαλακτίωνα μὲν τῶν 
δὐμμάτων στερεῖ, ἹΠελέτιον δὲ ἀφαιρεῖται τῆς γλώσσης. αἱ δ᾽ ἐξο- Ο 
θίαι καὶ μᾶλλον τοῖς ἀνδράσιν ἐμετριάζοντο, ἐχκλίνουσι τὰς ποι-- 
γάς, “άζαρον μὲν οὖν τὸν Γοριανέτην, ἄνδρα σεβάσμιον, ἀπο-- 
στείλας τοὺς ἐκτυφλώσοντας ταῖς ποιναῖς ὑπῆγε. πρὸς δὲ καὶ 
Μακάριον, τὸν καὶ Περιστέρην παρογνομασϑέντα τοῦ ἁπλοῦ καὶ 
Ἰϑἀκάκου χάριν, ὑπαγαγὼν δίκῃ καϑοσιώσεως ὧς τοὺς δυτικοὺς 
ἄρχοντας κατὰ βασιλέως διεγείραντα, ἔξω πὺὸυ τῶν ἡμετέρων 
ὁρίων καϑήμενον, ἐπαγγείλας τῷ Ἰκαρίῳ τὴν τοῦ μεγάλου δου- Ὁ 
κὸς περεεζωσμένῳ τιμήν, εἰς χεῖρας ποιεῖται, καὶ προτείνων τὴν 
καϑοσίωσιν τοῦ ἐγχλήματος ἀνίη, εἰ τὴν εἰρήνην δέχοιτο, εἰ 
16δ᾽ οὖν, ἀλλὰ τῇ δίκῃ καϑυπάγειν. ὃ δὲ τῇ ἐνστάσει διακαρτε- 
ρῶν τὴν τιμωρίαν ὑπέχει. ἈΚόκκους δὲ μοναχοὺς καὶ τοὺς κατ᾿ 
ἐχεῖνον ἐῶ, ς τόσον γὰρ παρωξυσμένος ἦν ὥστε προβάλλειν ἦν 
μόνον τινὰ κινηϑέντα, καὶ τὴν προβολὴν ἡ ποινὴ διεδέχετο, ὥστε 
καὶ πιστὸς ἦν ὃ λέγων μόνον εἰπών, ταῖς πρὸς τοὺς ὑπηκόους 
90 ὑπονοίαις ὥς ἱκαναῖς μαρτυρίαις ἰσχυριζόμενος. καὶ πρὸς τὸ Ἐ 
τῆς ὀργῆς ἀπαραίτητον ἀνδράσιν οἷς ἦν παρρησιάζεσϑαε πρὸς 


paae poatâebantur arbitratĩ. hos illo acribus οἱ ira Siagrantibus percelle- 
bat minis, quas πὸ statim in rem conferret, quaedam austinebat famas 
cura, αἱ metus ne videretur sine οδῦδα idonea saevire. tamen οἱ hunc 
paulo post reapectum eluctatus Galactioni quidem eruit oculos, Meletio 
vero linguam abacidit. exilia decernebat mera, cum remittere 86 in cle 
mentiam volebat. itaque Lazarum Gorianitem, virum venerabilem, ista 
moderatĩo aervavit: cum enim misisaet qui eum excaecarent, revocatis 
11:6 exterminare satis habuit. αἱ Macarium nec aua innocentissima aim- 
pue quase cognomen illi columbae pepererat, πὸ locorum ubi dege- 
t dissitorum a nostris finibus longinquitas, imperatoris saevitias aub- 
traxit. hic enim illum postulatum maiestatis, quasi conatum in 66 conci- 
tare Occiduorum dynaatas tractuum, comprehendi curavit por Icarium, 
tötulo εἰ honore mogni ducis classi praeſectum; captoque conditione ἰδία, 
ut vel debitas reo perduellionis poenas lueret, vel eas redimeret appro- 
banda ecclesiarum concordia, cui eatenus δοηαίοδοεσο renuerat, in eum 
86 obfirmantem in reiections pacis lege actum est. Coccos vero mona- 
thos praetereo, et eos qui δρυὰ illum erant. ita enim irritabilis erat in 
oc geuere, ut quicomque proſerret modo aliquid de controversiis 4080 
tunc agitabantur in contrariam ipai sententiam, atatim prolationem exci- 
peret praesens poena. nece vero diacrimen aut delectum adhibebat in ad- 
mittendis de ro tal delationibus: κοὰ quisquis quemcunque sccusaret, 
dicto primo faciebat fidem. quinetiam zu⸗-picionibus meris in enbditos 
velnt testimonũs ſinnitebatur; οὲ · cum ἃ viria gravibes, quibus lĩoebat V- 


400 GEORGI PACEXMERIS 


ἐκεῖνον ἀπολογούμενος βασιλικοὺς προέτεινε νόμους, ὡς μὴ κα- 
λὸν ὃν οὐδὲ δίκαιον κατὰ μοναστὰς τοὺς Ῥωμαίους πολιτεύεσϑαι, 
ὡς μετανοίαις ἐξιᾶσϑαι τὰ πταίσματα. ἔχειν δὲ καὶ τῷ προσα)- 
γέλλοντι δυσμενῶς, ὅτι λέγοε ἢ ἀχούσας ἢ καὶ πλαττόμενος ἐκ 
τῆς περὶ τὸν πλησίον ἀπεχϑείας" αὐτὸν δ᾽ ἀχούσαντα ἀνάγχην"5 


P 334 εἶναι μετιέναι τὸ ἔγκλημα. ταῦτα πολλάκις ἀπελογεῖτο, καὶ ὅτι 


φίλος μοναχῶν ἀκούων βρεφόϑεν εἰς ἀνάγκην ἦλϑε μισεῖν μονα- 
χοὺς διὰ τὴν σφῶν δύσνοιαν. δύσνοιαν δὲ τὴν ἀποφυγὴν τῶν 
πραττομένων ἐχάλει. παρ᾽ ἣν αἰτίαν ἴσως καὶ χρόνους ἠρεύνων 


ὁπότε μὴ βασιλέως (ἀβασιλεύτοις γὰρ οὐδὲ ξυνήνεγκε ζῆν, ὡρ Ὁ 


σώματι μὴ καρδίαν ἔχοντι) ἀλλὰ τῶν κατὰ σφᾶς κακῶν ἀπαλ- 
λάξουσιν. ὅπότε γὰρ τὸ τῆς γνώμης δηλοῦταε ἀνθρώποις οὖσι, 
Β πλασϑεῖσιν αὐτεξουσίοις, ἑνὶ ϑελήματι κἂν ὅποι ῥέψοε ἄναγεα- 
ζομένοις ἄγεσθαι, εἰ μὲν εἷς σῶμα τὸ κινδυνῶδες δρᾷ, καὶ τότε 
παγχάλεπον (ταὐτὸν γὰρ τὸ εἶναι τῷ τ᾿ ἄρχοντι τοῖς τ᾿ ἀρχομέ- ſ 
ψοις, καὶ ἄλλως οὐκ ἔστι σφίσε σώζεσθαι, εἰ μή γε ἑκουσίως 
καὶ συμφωνοῖεν), εἰ δὲ καὶ ἐς ψυχήν, ὡς τότ᾽ ᾧοντό τινες, σω- 
τήριον ἦ ἀπαλλαγὴ πάντως. ὃ κἀχείνοις ἴσως ζητοῦσι δεινὰ 


5. αὐεὸς P. 43. δουλοῦται 15. τὸ ] τῷ P. 


bere com Π0 agero, nimiao in δος δαγου δεῖ argueretur, allegabat "6 
contra in defensionem aui regias leges vueitatumque principibus agendĩ - 
dum, addens handquaquam rectum esse Romanos ab imperatore guber- 
nari aicut monachos ἃ βοὶδ praepositis, qui delüücta suorum ὲ 
poenĩtentũis expiare aatis habeant. facilitatem antem credendi ἀοἰδιοτῖθυθ 
uadam efficaciter occurrendiĩ nascentibus malis necessitate purgebat, τα 
diceret, qualecumque indicaretur principi crimen, aive auditum τεῖ ἃ 
deferonte aive fictum malevolo, 6 bono communi οδϑὸ adeusatienem 
οἰ. hac ille δαὶ defengions δδορὶβο utebatur, adiungens in porte infe- 
lHcitatis numerare 20, quod qui 8 puero andiaset amicus monacherun, 
nanc istud genus hominum odiase cogeretur propter ipaorum malerolen 
animum: evolentias videlicet δἀδοτδοῦδι., quod ilũ refugereat appro 
bareo quae fiebant. εχ δος porro deelarato imperatoris in monachos οὐθ 
fiebat αἰ illi curiose indagarent temporn, praesentiscere divinationübus ον- 
nantes, quando non quidem imperatore (nam aine principe vivero δα δ 
posas, υἱὲ nec corpus sine corde, a2atis norant) δοὰ malia urgentibus δε- 
rarentur. enimvero qnoties hominibus arbitra aui potestate ἀεὶ conditotis 
beneficio praeditis, οχ declarata voluntate ius habentâs ipeis ἱπερογαιάϊ, 
πεοεβοῖϊδο faciendi qnidpiam incutitur, intentata, ni fecoriat, commins- 
tione gra vis multas, δὶ non aliud in obsequendo pericalum apperest quan 
incommodi corporei, subeundum ἰοὺ est, οἱ quantamumqus malun eica 
Qeneris exnauriendum lihenter menbris, quo capiti cohasceant, δος εαἰ 
principi, cuius indivulsa conne xione cum aubditâs aalus univerai σαὶ 
988 corporis vontunetur. in πὸ obediatur revocet pernicies animos, quod 
ἰειδδ tane quibaadam videbatur, tunc sane δεϊυλαχί οἱ proptares tacitis 





DE ΜΙΟΗΑΒΙῈ PALAEOLOGO L. VI. 491 


παρὰ τοῦ κρατοῦντος ἐφῆπται. καὶ δέον τὸ σκαμβὸν πρὸς τὸ 
ὀρϑὸν ἀπευϑύνεσϑαι, ὡς ἰσάζοιεν, ὃ δὲ τὸ ὀρϑὸν πρὸς τὸ σκαμ-- Ο 
βὸν ἀπευϑύνειν ἠνάγκαζεν, οὐκ εὐθύνων τὸ μὴ καλῶς ἔχον, 
ἀλλ᾽ ἐγκαλῶν, εἰ μὴ στρεβλοῖτο, τῷ καλῶς ἔχοντι. ὅτι δὲ καί 
ὅτισιν ἐχείγων παρεξήγετο τὰ τοῦ ζήλου καὶ τοῦ μέσου παρολ-- 
σϑαῖνον τοῖς ἐναντίοις προσέπαιεν, ἔξεστι τῷ διαχρινοῦντι σκο-- 
πεῖν᾽ πλὴν τὰ τῆς τιμωρίας σβεννύειν εἶχε καὶ τὸ ἀμηγέπη ἐπὶ 
τοῖς πραττομένοις εὔλογον. 
Ἐκχεχομμένης τοίγυν τῆς παρρησίας τοῖς ἐλευϑέροις ὑπὸ Ὁ 
Ιϑσχότον φάμουσα ἐρριπτοῦντο, τὴν τῆς ἀρχῆς παραβασίαν ἐλῶγ-- 
χοντα. οἷ δὲ τὸν γράφοντα μὴ ἔχοντες τιμωρεῖν (οὗ γὰρ ἦν ἐμ-- 
φανίζεσϑαι) τοῖς εὑρίσκουσε βαρέως ἐπεῖχον ὡς αὐτοῖς ὑβρίζου-- 
σιγ᾽ ὕβριν γὰρ ἐκάλουν τὸν ἔλεγχον. ἐγγράφως τοιγαροῦν ἐχυ- 
ροῦτο ἡ τιμωρία τῷ μόνον εὑρήσοντι, εἰ αὐτὸς ἀναγνοίη, εἰ 


βυϊύδπι votĩs expetibilis omnino est mutatio talis iubentis ρτϊοεῖρὶδ; «αἱ ta- 
men hi nimĩum forte indulgentes zensui, nec zatäâs caventes πα in apertum 
areana derideria prodireat, dum praesagiorum mortis Augustũ auguria 
captant imprudentius, eius irum in se ipaos acuentes ingentium aibl fue- 
runt malorum cavusae. agebat ille ἴῃ hoc quidem non recto; qui, cum 
oportuisaset obliquum δὲ rectà normam corrigere aleque ambo ΘΧΆΘΟΌΔΙΘ, 
eontra cogebat detorquere quod per seſse rectum fuerat, —— 
δὰ pravitatem obliqui, non emendans id quod erat vitioxum, aed crim 
vertens, δὶ βοὴ depravaretur quod bene habebet. noqus diſſiteor tamen 
peceatum ἃ monachis, quibusdum eorum inconsultl ξοὶϊ efſervesoentâa pro- 
rampentibus quo minino con veniret. verum ne ipeum quidem imperato- 
rem, dum [εἶθ obsistit, medium laudatae moderationis tenuisas, aed ex- 
cedeado Impegisse in contrarium extremum, eonfido iudicaturos βερίεοίεα, 
ubi quae fiorĩ tunc contigit attente perapexerint. caeterum cum utrinque 
δοίδ δ quaedam voloraret rationis species, volereo illa debuit δὰ extin- 
guendos vel certe temperandos utrorumque insanos ardores, ut nee mo- 
nachi tam contumaciter Augueto repugnarent, pacem eccleciarum reipuhli- 
cae πἰἰἰϊδοαιδ δοοοιπιπιούδιλοπο multis probate procurantä, et viciasim 
imperator mĩtius eos coõrceret, quorum sestuantimm metu peoccondĩ, licet 
vano, infirmis aequum ογδὲ oonecientĩis Ignosel. τὸ ut porro quisque de 
hie atatuat, indo factum οδὲ ὧὲ oppresaa publies aaevis auppliciorum 
exemplis contradicendi libertas in furtivam maledĩcendi ——* ermnpe- 
ret, ſamoeique Ηρα} clam noctâbus apargereutur, quibus ĩmperatori xx- 
probrabantur vetera aoolera invasi periario ἱδοροσίὶ —— 2— pupillo 
eæcaecatoque vero herede. 

Hie imperator eum auis aupra modum irritati, quam in auctores F- 
bellerum auis latobris tutos effunders iram nequibani, in eos qui sustu- 
lceent inventos apud δοηπθ tenerent, poenarum crudelitate aatiabant. 
nam οἱ oblici talia, uteomquo vera, δυπισιδηὶ contomeliam putabant; et 
lhnies contumelias veroo δυοίοτοθ eos arbitrabantur, qui nefaria εἰ vien 
* abolenda acrĩpta cum ἱρεὶ t, tam legenda vaeteris δογυδγθοῖ. 

χα igitur in publico lex οδὲ δε δ᾽ gententiae: “αὐἱ famosum iavenerit, 
εἰ legerit ipee, οἱ alu dĩxerit, δἱ non atatim οοιηδυδεοῦῖς, οἱ δρυὰ δὸ ha- 
bere —— ξαοεῖξ, capitis ἀοιιοίοι," quaentiones inde acres dira- 





492 ΘΕΟΒΟΙ͂ ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΒ 


E ἄλλῳ ἐξείποε, εἰ μὴ κάοι παραυτίκα. πρὸς δὲ καὶ τῷ βασιλο- 
γραφείου ἐγκαλουμένῳ, ὡς ἔχοι μόνον, ἡ ἀπειλὴ ϑάνατος ἄντι- 
Ῥ 885 χρυς. (25) τεκμηριοῖ δὲ καὶ τὸ περὶ τὸν Καλοειδᾶν γεγονός, 
ἄνδρα εὐλαβείας μὲν εἷς ἄκρον μεταποιούμενον, παρϑενία συ- 
ζῶντα, καὶ ἐλεημοσύνην καὶ τὴν πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπην ἀσύγ- 6 
αριτον, ἐξυπηρετούμενον δὲ τῇ δεσποίνῃ τῶν ταμιείων, ὃν, ἐπὰ 
μόνον ἔχων τοιοῦτον ἑάλω, οὔτε τὸ εὐλαβὲς ἔσωζεν οὔτε μὴν 
ὑπὲρ ἐκείνου τῆς δεσποίνης σπουδὴ περωεποιήσατο, ἀλλὰ τῶν 
Β ὀμμάτων στερεῖν κελεύων μόλις τὰ τῆς κολάσεως εἷς τὸ ἀνεκεύτε- 
ρον περιίστα διὰ τὴν τῆς δεσποίνης συχνὴν ἱκετείαν. προστάσ- i 
Ρ 386 σει γάρ, καὶ ἄγεται ὃ κατάχριτος παρὰ τὸν τοῦ φόρου κίονα ἐν 
Κωνσταντιαναῖς. καὶ τοῖς κληρικοῖς ἀπαντῶν ἐπιστέλλει τὴν τα- 
χίστην μηδὲν εἰδόσι, καὶ τῷ τόπῳ ἐφίστασϑαι. κληρικοὺς δὲ 
πάντως ἐκάλει, ὑπόπτως ἀεὶ πρὸς αὐτοὺς ἔχων, ὡς ταῖς εἰς ἐκεῖ- 
ψον τιμωρίαις δεδιξόμενος. ὅσοις οὖν οὐκ ἐν εἰδήσεε ἣν τὰ πρατ- Ὁ 
τύμενα, ἀφιχνοῦντο᾽ οἱ δ᾽ εἰδότες ἐπραγματεύσαντο τὴν ἀποφυύ- 
γήν, ὡς εἶχεν ἕκαστος. ἱστῶσι τοίνυν τὸν ἄνδρα, καὶ πρῶτα 
Β μὲν τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς οὐκ ἐν χρῷ κείραντες, ὡς συνεργοῖν 
καίοντι τῷ πυρί, ἐμβάλλουσι πῦρ τοῖς χάρταις βεβράναις οὖσι 


606 Ἰυάϊοῖα frequentata de hoc crimino, quod barilographium nuncupabe- 
tor. huius ut τοῦθ quis perageretur, vatis erat reperiri penes εθαὶ εἱῥ- 
quuem elus generis libellum. convieto mors intentabatur. (25) quan a 
ten non vana quamque irrevoeabilis ea εὐρρίϊοἱ! extremi comminatio fa- 
rit, abunde demonetravit, quod Caloĩdae contigit, viro eximiae relgionis 
aummasque sanctitatis, in virgiaitate viventi, exeroentiquo 86 δδεδίσο 5 
eleemosynis ac caeteris id genus erga proximos, aine differentia deloda- 
ve personarum, misericordis earitatis operibus. erat autem idem ἐδ ſa- 
milia imperatricis, ponus εἶσα curam gerens. hanc ἰδηδαπισβοὺο habere 
librum talem deprehensum non sua pietas aerrvavit, ποῦ patronas Anguctae 
quantum posset pro fido δὲ caro chente ac miniatro aatagentis δυξγοριῦο 
atudĩosiacima protexit. illud enim dumtaxat ardenticcimis et creberrino 
ĩngeminatis coningis enae pro Calolda precibus vix tandem Augustaes το- 
laxavit, ut poena mortis in excaecationem mutaretar. iuasu ergo ΕΠ 
damnatus δὰ fori columnam in Coneatantianis αἰδεϊίας. advocantur eodes 
εἰ clerici, repentino eoque acri δὰ minis in cunctantes βαμοίϊο δοῦΐδ, 
ignari quam οὐ causam. adesse autem eos ideireo prinoepa voleit, υἱ 
tenus ĩjd hominum δἷδὶ dudum contamacias δαδρεοίδηι exeinplo diri vp 
plicũ terreretur. quicumque igitur ex ĩis quid pectaturi vocarentet i 
rarunt, quo iubebantur δυπὲ profecti; qui rem praesenserant, fagam er- 
pedĩerunt qua quisque potuit tutissime. perducto δὰ ἰοσῦπι Caloĩdae ο»- 
ma detonsa eet, non aed pilis ἃ radice δὰ aliquam ϑάδβαες alũu- 
todinem relictis extantibns, ut pabtlum igni earent por hos intàme pellem 
ipsam ac calvam ambuſstâ verticis pervasuro. applicatas dehine aretegoe 
appressae mlseri capiti chartas membranae pice illitas ἰοδεοιινοουίαε, νιῦ- 
que ardentem ab occipiti δὰ aynciput οἱ frontem ueque δὲ oculos eea ο0(" 


DE MICBAAEXLE PALAEOLOGO IL. VI. 493 


καὶ τῇ κεφαλῇ ἐντιϑεῖσιν' ὡς. ἅμα ταύτῃ καυσουμένοις, εἶτα καὶ 
τὴν ῥῖνα τεμόντες μαχαίρᾳ ἡμιϑανῆ εἴτ᾽ οὖν ἡμιδαῆ ἀφιᾶσιν. 
ἀλλὰ ταῦτα μὲν μιχρὸν ὕστερον, ὅτε τῇ πόλει ἐπιδεδήμηκε. 
Τότε δέ, Ποσειδεῶνος ἐκκαιδεχάτῃ μετὰ τὴν τῆς ϑεοτόκου 
δέορτήν, ἐξεληλάχει μὲν βασιλεύς, ἐξεληλάκει δὲ πατριάρχης, 
τοῦ πατριαρχεύσαντος Ἰωσὴφ πεμφϑέντος εἷς τὸ Κοσμίδιον. Ὁ 
ἀλλ᾽ ὃ μὲν πέμψας, καὶ τὸν Σφαντζὴν ἀγαγὼν Γαβριήλ, ὃν 
αὐτανέψιον ὄντα τοῦ ἤδη τυφλωθϑέντος Ἰωάννου εἶχε μὲν πρότε-: 
ρὸν ἐν τῇ τοῦ παρακοιμωμένου τῆς μεγάλης σφενδόνης τιμῇ, 
ἰοὕστερον δ᾽ ἐπ᾽ αἰτίαις ἐξετύφλου, συνδυάζει συγγενεῖ γε ὄντι τῷ 
Ἰωάννῃ, καὶ μεθ᾽ ἑαυτοῦ ἐπαγόμενος τὴν πρὸς τὴν Νικομήδους 
καὶ τὰ περὶ ἐκείνην ἤλαυνε. πατριάρχης δὲ τὸν κατὰ τὴν κιβωτὸν 
τῆς ϑαλάσσης τράχηλον διαπεραιωσάμενος εὐθὺ Νικαίας ὥρμα. Ὁ 
καὶ δὴ ὅ μὲν βασιλεὺς τοὺς τυφλοὺς ἄγων, ὅπῃ καὶ περιορίσειε 
15 διεσχόπεε" ὃ δὲ Ἰωάννης τὴν ποινὴν μὴ φέρων καὶ ἀναξιοπαϑῶῦν 
ὅλως οὐ τροφὴν προσίετο, οὐ πόσει προσεῖχεν, οὐκ ἄλλο τι τῶν εἰς 
ἐπιμέλειαν τῶν ὀφϑαλμῶν εἴα γίνεσθαι, μόνον δὲ κενὸς φόρτος 
ἀγόμενος, ὅπῃ τεετυχήκει γῆς ἢ καὶ πέτρας, τὴν κεφαλὴν προσα- 
θάττων ὥς τεϑνηξόμενος ἦν. καὶ τάχ᾽ ἂν ἐκ τούτων ἐκ πλείστου 
80οἱ ξυνέβαινε τὸ ϑανεῖν, εἰ μὴ καὶ παρὰ τῶν φυλαττόντων ἐπεί- E 
χετο, πλὴν τὸ κατ᾽ ὀλίγον καὶ συχνάκις γινόμενον εἷς ὅσον πλεῖ-- 
στον συγχεφαλαιωθὲν τὸ ϑανεῖν ἐπῆγε, κἀντεῦϑεν ἀπήλλακτο 


rumpendos apargunt preaseque admovent. 1860 ad extremum cultri acie 
trancato, acmiustulatum δοιπΐᾳθ6 mortuum infelicem dimittunt. verum 
haec 1 post δυπΐ acta, reverso ĩam in urbem imperatore. 
. απο autem menais Augusti zextadecima, postridis festi deĩparae, 
diacesait inde ĩmperator, diæacezzit οἱ potriarcha, Iosepho expatriarcha 
prins misso δὰ Cosmidium. curavit autem imperator adducendum δὰ 20 
Sabrielem Sphantaen, nepotem ex aorore Ioannis nuper excaecati. huio 
Sphantei, quem antea honoraverat praefectura maioris aigilli, postea 
atdam οὐ culpas veras aut affictas aruerat oculos. hoce porro tempore 
antociatum eumdem com auo avonculo Ioanne, quem item accercivorat, 
ducere φοοῦπὶ voluit μος itinere, quo Nicomediam versus δὲ οἱ δόϊδοδοπίος 
arbi regiones tendebat. patriarcha vero trans maris fauces δὰ Cibotum 
ectus recta contendit Nicaeam. δὲ imperator duos caecos circumdu- 
⸗-s, ubi eos δυὺ tuta custodis concluderet, quaerebat. caeterum Ioan- 
incredibili moestitia calamitatem ferens, quam 86 haud meritum pu- 
tabat, nec cibam βάαιϊἐοδαὶ ωθο ροΐωπι, nec cruda ctiamnum vuinern γθ-. 
pa efforcorum oculorum eura foveri neceaaria sinebat. portabatur tan- 
tam iners pondas; εἰ ubicumque deponeretur, δὰ petram aut δὰ aolum, 
prout occurrerat, allidebat caput, mortem omnino velocem quaerens; 
pan —æã invenisset, nisi atudioss ἃ custodibus teneretur ne no- 
40 ibi. neo tamen cura quantavis illorum prohibers δὰ extremum 





498 ΘΕΟΆΟΙΙ PACMVMERIS 


μὲν ἐκεῖνος ζωῆς ἐπωδύνου, ἀπήλλακτο δὲ χαὶ βασιλεὺς d 
ἐκείνῳ φροντίδος. αὐτὸς δὲ τὰ κατὰ τὸν Σάγγαριν περιηγησά» 
μενος, καὶ τὰ ἐκεῖσε φρούρια ἐν ἀσφαλεῖ τῇ ἑαυτοῦ παρουσίᾳ 
ϑέμενος, Γαμηλιῶνος μηνὸς ὑποστρέφει πρὸς πόλιν. πατριάρ- 
χης δὲ πλησίον ἐλϑὼν Νικαίας, καὶ Ἐννάτῳ ἐναυλισάμενος ,5 
Ῥ 8381 εἰσελθεῖν τὴν πόλεν οὐχ ἔχρινε τό γ᾽ ἐκεῖνο δεῖν" ϑέλειν γὰρ ἔχειν 
διδόναι καί γε γνωρίμοις καὶ προσγενέσιν εὐεργετεῖν, μηδὲν δὲ τὸ 
κατ᾽ ἐχεῖνο καιροῦ εὐπορεῖν, τὸ δ᾽ εἰσελϑόντα πάλιν μὴ εὐεργε» 
τεῖν ὡς ἄξιον, ἀνάξιον ἑαυτοῦ καὶ τῶν μὴ πρεπόντων τοῖς ἐκεί» 
ψου πράγμασιν ζετο. ὅϑεν καὶ πρύμναν, τὸ τοῦ λόγου, χρου» 0 
σάμενος Πολυπιϑίων τε ἐπέβαινε καὶ τὴν ταχίστην ὑποσερέφισ 
ἔγνω" ἡ γὰρ τῆς ὑψώσεως ἑορτὴ ἀπεῖργε τοῦ μὴ βραδύνειν. τῷ 





τοι καὶ αὐτὸς κατὰ πόδας, τρισκαιδεκάτῃ Γαμηλιῶνος, ἀπήντα 

Β πρὸς πόλιν. περὶ δὲ τοῦ καϑ᾽ αὑτὸν ὑποστελλόμενος ὡς μὴ διὰ 
τὰ συμβαίνοντα ὀλιγώρως ἔχειν δοχοίη, ἅμα τῷ τῆς νεὼς ἀπο- ὁ 
βῆναι πρὸς βασιλέα ἤϊε, διημέρευέ τε πρὸς χάριν, καὶ πρὸς τὴν 
ἑορτὴν κεκλημένος πρὸς βασιλέως ἕτοιμος ἦν ἐλϑὼν ἐχτελεῖν" 
παντὶ γὰρ ὑπέστελλεν ἑαυτὸν τρόπῳ ἐξ ὅτου περ τοῖς ὀχληροῖς 
προσέχυρσε, καὶ μεγίστη μοῖρα τῶν εἷς τὸ μετρίως διάγειν ἐλπί- 

Ο δων ἡ πρὸς τὸν βασιλέα ὑποποίησις κατεφαίνετο. τῆς μὲν οὗνὮ 


potuit quin ex intervallis iterata anepins in δεδο σδουϊεῖα voti miseri c- 
pos brevi fieret, in illa desperations vitam finiens οἰ imperatorem βοῦα- 
iudioe de a0 liberans. is autem obiter inepectis, et quo opas habebect 
praesidio firmatis, arcibus cirea Sangarim, Septembri menss in urbes 
vevertitar. patriarcha vero progressus usque δὰ vieiniam Νίοδοβο, οἱ δὲ 
Eunatum ive Nonum hospitatus, ingredi urbem nolnit. causa εἰς vö 
tuendĩ fuit, quod nihbil haberet tunc δὰ manamn unde coguates 008 δὲ 
necessarios, qui multi degebant illie, muneraretur. indecens autem ia- 
gratumque videbatur, nec aut caetera δι dignum elegantia aut rebe⸗ 
eius conducibile, primo poſt adeptum Summumm honorem βοΐ οοσδροῦξ 
nibil φαΐ largiri. quare in proram, quod dicitur, incembens retroqe⸗ 
inde cedens, Polypithia zupers vit εἰ confestim rovertâ donstitoit: Βα et 
exultationis crucis imminens festum increpabat moras. festinane iciter 
die tertiadecima Septembris urbem tenuit. ae s0lĩcitus de δῦδ aped ρεὶν- 
*7 cratia, quam πὸ refrigerari contingeret non immerito fortasto ve- 
tur οὗ ea quae in οδυδὰ achismatis in dies evreniebant, plerieqee 
roluctantium paca culpam omnem Vecoo imputantibus, querestũbecque 
lpeum aoriptis δαΐδ terminos patrom οἱ fixa dogmata oeurellero δίῃ 
tea modum omnem efferri. οὐ haec, inquam, δὶ timens atatin ὃς 
navi exscendit, δὰ palatium recta perrexii imperatoriquo ἀΐεις ἰοσα 
officiociarimo adatitit, eidemque δὰ destum vocantiè ραγϑίυαι ae δὰ ec- 
dum οἱ celebrandum exhibuit. mirabiliter enim ex illo mutatus qui tan 

Hbere antea obeiatero principi andebat, nune δὰ παίσιυ eius as 
in omnibus, malis nimirum iis domitun, quas paasum οῦδε ΟΣ ofſeacioe 
ipeius libertate irrital ραροτίαα κοϊοϊϊπιυδ. οἱ fructes heis 


DE MICHBAELE ῬΑΓΑΕΌΓΟΟΟ L. ΥἹ. 4905 


τιμῆς ἐκείνῳ ἐλάττων φροντὶς ἦν, τὸ δὲ πατριαρχεύοντα διαχε-- 
νῆς ἐνοχλεῖσϑαι ἴσα καὶ τῷ ϑανάτῳ ἐτέϑει. ὃ δὴ καὶ ἐκ τοῦ 
προστυχόντος ὑπονοούμενον ἦν τεϑυμωμένου τοῦ βασιλέως εἰς 
ἅπαν. τὸ γὰρ καὶ τοὲς οἰκείους διαόείεσθαι, καὶ οἷς ἂν ἐκεῖνος 

δ ϑάρρει μᾶλλον ὡς παρ᾽ ἐκείνῳ τεϑραμμένοις καὶ δόξης τυχοῦ-- 
σιν, ἀϑετεῖν μὲν τὰ συγκείμενα οὐδ᾽ ὕλως ἐποίει, τὸ δὲ πρὸς τὸν 
πατριαρχεύοντα τὰς αἰτίας ἄγειν (ἢ γὰρ ἀναφορὰ τοῦ σκανδάλου 
σφέσι πρὸς ἐχεῖνον ἦν, ὡς ἔλεγον, ἀσφαλεῖς τὸ κατ᾽ αὐτὸν Au- Ὁ 
τίνους, παρὰ μόνην τὴν ἐν τῷ συμβόλῳ πρόσϑεσιν, χρίνοντα) 

Ἰοΐτοιμον ἦν ἐκ τοῦ ῥᾷστα καὶ προφανῶς, καὶ ἀμφοτέρωθεν, ἔκ 
τε βασιλέως καὶ τῶν πασχόντων, ὃ ὄχλος αὐτῷ περιίστατο, ἐκεί- 
νου μὲν ὡς τὴν τῶν οἰκείων ἀπολωλότος εὔνοιαν, τῶν δὲ καὶ δι" 
αὐτὸν πασχόντων μὴ ἐῶντα τὰ πεπραγμένα τῷ χρόνῳ μᾶλλον 
ὑποχαλᾶσϑαι. τοῦτο ξυνέβη καὶ ἄλλοις πλείστοις, ξυμβεβήκει 

16δὲ καὶ Κωνσταντίνῳ τῷ ᾿Ἡχροπολίτῃ καὶ τῷ Θεοδώρῳ ἸΠουζάλωνι, R 
(26) ὧν τὸν μὲν παρὰ τοῦ πατρὸς τοῦ μεγάλου λογοθέτου λα-- Ῥ 838 
βὼν ἀγῆγε παιδεύων καὶ οἰκεῖον ἀποχαϑίστα ἐς ὅτε μάλιστα, τὸν 


12. ἀπολωλεκότορ7 


obeequũ ποῦ parvus illi constãũũut. nam utceumque non probabat imperator 
controverciam de dogmato moveri, εἴ in pacis negotio ulterius rem pro- 
vehi quam pactorum couventorum cum Latinis praecise tuendorum neces- 
atas posceret, summa persetitit constantia in protegendo Vecco, quem, ut 
dixi, puhcas pascim querelas traducebant quasi iontem atque auctorem 
—— — praesentium, idcirco quod haud contentus utcumque to- 
erari Srparique concordiam, contenderet insuper demunatraro recte sen- 
tire Latinos in dogmote de processions Sanciũ Spiritus, ac vix culpam 
vorum lerem agnosceret dumtaxat in additione δά a2ymbolum attentanda. 
incredĩbiliter efferabant plerorumque animos. opinioquo multorum 

non inverisimilis ſuit, δὶ ab his Veccus temperasset, futurum fuisse ut 
aencim fervor achismatâs consenecoret et cuncta tempore δὰ tranquillita- 
tem compounerentur. com igitur εχ his fieret αἱ quotidie fervidiores qui- 
dam σοῖο inconzulto proruaperent δὰ negandam imperatori obedientiam 
in 116 quas ad observandam pacem iuxta pacta praescribebat, iidemque 
patiarcham transfugii δὰ paries Latinorum eriminarentur, imperator con- 
tenni 40 inobedientia 20bditorum patientius tolerans, ita exardescebat pro 
patriarcha ut istas in eoum iactatas accusationes morte peius aversari vi- 
τ, cum autem hoc nomine vehementer irasceretur cunctis ex quo- 
umque ordino ac genore, qui talia murimurarent, tum impotentiatime in- 
icnabatur quotles id illos agere videhat, quos coritate Ρταθοῖρυα, com- 
plexus eduosaaot ἃ pueris, extuliaset honorĩibpus, ideooque δὰ quidvis aibi 
—— ingentâbus aibi auctoratos beneficiis crederet. εχ his, prae- 
ios plurimos atomachatos in Veccum non impune, duo prae caeteris 
faerant, Conatantinus Acropolita et Theodorus Musalo, quorum, prae- 
drtim Muzalonis, casus hic memorari non δὺδ σὰ opinor fuerit. (96) ho- 
Σοὶ illum quidem ἃ patre magno logotheta acceptum educarat apud δὰ 
iatornaciqu⸗ optàmis artibus curarat imperator, aibiqus iam intime ad- 





406 ΘΕΟΒΟΙ͂ PACAVYMXRIS 


δὲ ἐκ στρατιωτικῆς μοίρας ἀναλαβὼν καὶ τοῖς μαϑήμασιν ἐνδοὺς 
ἐνσχολάσαει λογοθέτην τῶν γενικῶν ἐτίμα, συζεύξας εἷς γυναῖχά 
οἱ καὶ τὴν τοῦ Καντακουζηνοῦ ϑυγατέρα, καὶ μεσίτῃ τῶν κοινῶν 
ἐχρᾶτο. τὸν μὲν οὖν ᾿Ακροπολίτην καὶ ἀποπροσεποιεῖτο καὶ 
Β χρείττω τῶν κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν ϑυμὸν ἦγε, τῷ δὲ ἸΠουζάλωνι χαὶς 
λίαν χολούμενος ἦν. τῷ τοι καὶ ἐνστάντος καιροῦ πρεσβείας 
πρὸς Ῥωμὴν, ἀφειμένος τῶν ἄλλων ὃ βασιλεὺς κατὰ πεῖραν, οἷ- 
μαι, πλέον ἐπεῖχε τούτῳ τὰ τῆς πρεσβείας ἀναδέξασϑαι. ὡς 
δὲ προστάσσων οὐδὲν ἤνυε πλέον τοῦ δοκεῖν κωφῷ προλέγεσϑαι 
καί γε τυφλῷ τῷ τούτῳ διανεύειν, καὶ ἡ αἰτία τῆς παραιτήσεως 18 
Ο οὐκ ἠγνόητο, αὐτίκα ϑυμοῦ πρὶν ἐγκρωτὴς ὧν ἡττᾶτο τότε, χαὶ 
τῷ ἀδελφῷ προστάξας, ὃν καὶ ἐπὶ τῶν εἰσαγωγῶν εἶχεν. ἐκείνου 
μεσιτεύσαντος τὴν ὑπηρεσίαν πολλὰς καὶ βαρείας ἐντείγει, ὡς 
μηδὲ τὴν ἐν χερσὶ βακτηρίαν συνεχῶς πλήττουσαν τῷ κατ᾽ ἐκεί- 
νου βασιλείῳ ϑυμῷ ἀρκχέσαι, ἀλλὰ καὶ ταύτης ἀπειπούσης τῇ 15 
ϑραύσει ἄλλην παραληφϑῆναι, τὸ ἐκείνης ἔργον ἀναπληρώσου- 
Ὦ σαν. ἀλλ᾽ οὐκ ἦν ἐκείνῳ τὰ τῆς τιμωρίας ἐς τόδε, ἀλλὰ καὶ 


5. κρείττων P. 9, προσδιαλέγεσϑαι7 


motum in familiarissimis habebat. huno vero adacitum ex militari ordine, 
εἰ literis ac disciplinis δὺο δυπρίυ iussum imbri, logothetae generelis 
dignitato honoraverat; eodemqus aucto insuper in potentiam affinitate 
aplendida (nam illi filiam Cantacuzeni dedit coniugem) principali minicto 
in publicarum rerum gubernatione utebatnr. etque in Acropoluta quiden 
ulciscendo iram in potestate suam habuit, non ulterius δϑονΐεῶδ quas 
eum privando loco gratiae quem prius tribuerat εἴ ἃ sua famiſuaritate re- 
movendo: in Muzalonem totas habenas iracundias laxavit. cum οδὶα ἐπ 
oecasione forte instante mittendĩ legatos Romom, Explorandi, οἱ ορίϑοῦ, 
eius animi gratia ρεδθ caeteris invitasset δὰ iſtam legationem suscipien- 
dam, εὐ ille propter videlicet omnibus notam eĩus ἃ Latinis et ἃ cou 
dis cum ipais aversionem admittere praefracte recusasset, δὸ ne iteratis 
quidem apud ipgum de hoc instantiis plus profeciaet imporator quan εἰ 
aurdo caneret aut innueret caeco, δὰ extremum omni excuses priori 230. 
deratione excandescens, fratrem eius, quem aibi admiscionaſem ipies 
commendatione fecerat, accitum corripers fustem θεῖ Sunmque gernu- 
moum validissime pulaare. fecit id 16 non perfunctorie, 8pectente 15- 
atanteque ἴδηι inexplebiliter Augusto, αἱ cum baculus ἰδ tundentis 5.458 
vehementia ictnum fractus disciniaset ἴῃ frusta, nondum ira antiata δυβὶ 
alterum iusſserit plagasque accumulari. neque hic infelici malorun ἤβι. 
eundem εἰ ἃ δΒῦο conspectu et ab administratione rorum amovet. in εὐ 
que eius despectu perseveravit, quoad ihe victus malis οἱ prioris ferte 
Δὲ desiderium non ferens δὰ preces infimas descendĩt, declarataque per- 
— actorum poenitentia, οἱ idoneis quasi vadibus ac pignoribus de æ 
atis, exhibitione contrariorum ορογα δὲ zensuum, fidem promisci (ρας 
o 80 obstringebat non δοίη δὰ deinceps acquiescendum paci, ved εἰ 

δὶ quid ulterius eo in genere Augusto cordi easet, citra ollam except 


— 











DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ ῬΡΑΙΓΑΈΟΙΟΟΟ L. VI. 497 


ἀπὸ προσώπου ἐποίει καὶ τῆς τῶν κοινῶν μεσιτείας παραχινεῖν 
οὐκ ἀπώχνει. καὶ παρεωραμένος διετέλει μέχρις οὗ οἰκειοχείροις 
ἀσφαλείαις μὴ μόνον προσήκατο τὴν εἰρήνην, ἀλλὰ καὶ πλέον ἣν 
ἕτοιμος, εἰ κελεύοι, πράττειν. ὃ δὲ τοῖς μὲν παροῦσιν ἀρχού.- 
ὅμενος, ἐπὶ δὲ τὸ πλέον ἐχείνου μὲν καταγνοὺς δῆϑεν ὡς κατα-- 
ψυχϑέντος τὸν ζῆλον, ἑαυτὸν δὲ μηδ᾽ ἀνεχόμενον παριστῶν ὅλως R 
παραβαίγειν πλέον τῶν συγκχειμένων, δεξόμενος αὖϑις τοῖς 
πρυαχϑεῖσι μόνοις ἐμμένειν ἐπήγγειλε. 
27. Τοῦ δ᾽ αὐτοῦ ἔτους ὑποστρέφει μὲν ἐξ ἀνατολῆς ὃ Ῥ 8339 
10 βασιλεὺς ᾿Ἰνδρόνικος, τὴν δέσποιναν ἐκεῖσε καταλιπών, ἀνήγετο 
δὲ πρὸ τούτου καὶ ἐκ δύσεως ὃ πορφυρογέννητος, οὐδὲν εἰς τρό-: 
πιαιον φέρων ἢ τὸν Κοταγίέτζην ὑπὸ χεῖρα ποιησάμενος ὅμολο.-- 
γέαις ἐνόρχοις τοῦ μηδέν. τι παϑεῖν ἐκ βασιλέως ἀνήκεστον. καὶ 
ὃ μὲν ἐμμένων τοῖς ὅρκοις ἐς τέλος εὐορκεῖν ἤϑελε, βασιλεὺς δὲ 
16 οὐ τὸ ἐφ᾽ ἑαυτοῦ μόνον προορώμενος εἷς τε τὴν ἀπ᾿ ἐκείνου δου- Β΄ 
λείαν καὶ τὸ ἑξῆς πρὸς εὔνοιαν ἀδολίευτον, ἀλλὰ καὶ τὰ ὀψὲ τῶν 
καιρῶν σκοπούμενος ἐκτυφλοῦν ἐβούλετο" μηδὲ γὰρ αὐτὸν 
ὀμνύειν, ὡς ἐπιορκίας ἁλῶναι, ἀλλὰ τὸν υἱὸν ὑπὲρ αὐτοῦ μηδὲ 
συναινοῦντος ὅλως. τὸν δὲ κακὸν προεώρα καχόν, οὐ ϑεσμῷ 


nem ant moram obtemperandum cunctâs quae iuberet, in hoe quoque ni- 
mius, πὲ imperator ĩpse iudicavit, qui quod ofſerebatur eatenus duntaxat 
accipiens ut Muzalonem perstare deinceps ἴῃ atatutis circa pacem eccle- 
aiarum gauderet, improbavit apud δὸ graviter praeparationem animi quam 
octendebat δὰ ulterius, δὶ iuberetur, progrediendum, in quo animadver- 
tebat, non aine tacito contemptu, refrixisse zelum eius uaque δὰ relaxa- 
tàonem necessariae constantiae, quam in rebus religionis invictam exhi- 
bero Christieani est officli. ipae porro imperator et tune et semper alas 
prae δὲ tulit abhorrere omnino 86 a plus concedendo Latinis quam quan- 
iĩum erant conventionibus atipulati. Mozralonem igitur in locum pristinum 
recĩpiens, iussit ea 20l1um inconcussa tenere in quas utrinquo 8 concor- 
diam tractantibus convenerat. 
27. KEodem anno redũt ex Oriente imperator Andronicus, domina 
Ibi relĩcta. redierat anto hunc εχ Occidente Porphyrogenitus, nihil δὰ 
tropaeum ferens, non enim bello vicerat, δοὰ ultro aubiunctum potestatâ 
εἷυο Cotaniteam aecum ducens, poatquam οἱ iureiurando ca verat nihil il- 
lum grarve ab imperatore paassurum. ac Porphyrogenitus quidem quantum 
In ἴρεο erat, pruestare iuratam ſidem δὰ extremum volebat. imperator 
autem turbulentum Cotanitxae ingenium satis perspectum habens, et 
quamquam in praesentia nihil ab eo timendum videret, in poſsterum pro- 
videnter metuens πο captato aliquando ἐξροτο negotium heredi facesae- 
ret, deponitaque obaequii larva, quam οἱ deaperatio rerum austum util- 
ter modo induiaset, δὰ fraudes perfidiamque aolitas revolveretur, prae- 
vertere formidatam perniciem suspectâ capitis excaecatione cupiebat. nec 
enim quo minus id ageret, —— aacramentâ δὸ teneri düsserebat, uti- 
que cum ποῦ ἦρθα ĩuraset, aed abaque iuafu consenauque δυο filius; «αἱ 
Georgius Packymeres 1. 8 


498 GFORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙ͂Β 


μαντείας ἀλλὰ φυσικῇ γνώσει προορῶν τὸ μέλλον" τὸν γὰρ τοῦ 
λῃστεύειν εἷς πεῖραν ἥκοντα μηδὲν ὁρμαῖς ἑτέρου δουλεύοντα ἀγα- 
Ο πῆσαι. ὡς γοῦν ἀμεταϑέτως εἶχεν ὃ βασιλεὺς ἐπὶ τούτῳ, καὶ 
τὸν υἱὸν τοὺς ὄρχους προτείνοντα ὅλως ἐπιορκίας ἀπήλλαττε λό- 
γοις (αὐτὸν καὶ γὰρ φυλάττειν τοὺς ὅρκους ὡς μηδὲ προδιδύνταϑ 
ἢ συναινοῦντα τὸ σύμπαν, ἐκείνῳ δ᾽ ὄντι τῶν ὅρκων ἐλευϑέρῳ 
ἀκινδύνως πράττειν ἐξεῖναι), ἀπειπὼν πρὸς τοὺς λόγους καὶ τὴν 
ὑπὲρ τοῦ ἱκέτου ἱκετείαν ἀσϑενοῦσαν δρῶν ὃ δεξάμενος βουλὴν 
εἰσάγει τῷ κινδυνεύοντι καταφυγεῖν πρὸς τὸ μέλαν καὶ τὰ τῶν 
Ὁ μοναχῶν ἀμφιέσασϑαι, εἴ πως ἐντεῦϑεν σωθείη" τῷ γὰρ ἅπαξ id 
τὰ τοῦ χόσμον ὁμολογίαις ἀποϑεμένῳ φρικταῖς μὴ ἄν τινα δυνα- 
τὸν εἶναι ὑπόπτως ἔχειν ὡς στραφήσεται πρὸς τὰ πρότερα" σε- 
βασϑῆναι δὲ καὶ τὸ σχῆμα τῷ βασιλεῖ, ὥστε ἀποδέχεσϑαι τὸν 
ἐνδεδυχότα μὴ τιμωρεῖν. ταῦτα λέγων πρὸς ἐχεῖνον ὃ πορφυρο- 
γέννητος, καὶ βουλὴν εἰσάγων τὴν δοκοῦσαν συνοίσειν, δῆλος ἣν * 


Ρ 340 ἀπολύων ἐγκλήματος ἑαυτὸν τὸ μέρος, εἰ μὴ ποιῶν κινδυνεύοι" 





τὸ γὰρ ἐξ αὐτοῦ ὅσον ἦν βοηϑεῖν δυνατόν, πεπρᾶχϑαι. Κοτα- 
1. τὸν] τὸ Ρ. 5. αὐτὸς Ῥ. 


aufficeret δὰ exsolvendam fidem abstiners ἔρδαπι ἃ supplice multande, nos 
δὰ ε6 praeterea pertinere arbitrantem, δὶ quid aliud διὸ quodom consilio 
piter decerneret. mali porro pravique hominem animi èet esse εἰ [ογϑ 
Cotanitzam pro certo habebat imperator, non edoctus oraculo aut vatic- 
nandi monstrante vi, sed naturali prudentia quod erat eventurum prae 
aagiens, ποῦ persuaderi δἱ δὶ sinens ferocem iuvenem gustata semel latro 
cinii dulcedine, bona fido sub alieno imperio victurum, temperetorunre 
in occasione novandarum rerum 8 iugo excutiendo. αὖ δος autem, (πὶ 
inflexibiliter haerebat, proposito frustra Porphyrogenitus Augustum ἐΐ- 
movere conabatur, datum ἃ se iusiurandum obtendens: respondebat ἐπὶ 
pater ipsi δὰ conscientiae aecuritatem satis 6886, quod nec prodente δεῖ 
anadente πες assentiente 56 quidqquam ἴῃ dedititium aliter ας aperasset 
atatueretur: se antem aineret, quatenus citra periurii periculum posset, 
quieti publicae consulere. haec scrupulum non eximebant Porphyrogeaito; 
qui cum αὖ obfirmato in id quod semel decreverat patris animo impetia- 
furum se quidquam desperaret quantislibet pro suscepto auo precibns, εἰ 
ipsi patefacta re auasit ut, 80 una restabat vitandĩ exitii ratio, confo- 
δετεῖ δά montem nigrum, illicque monastico induto hahitu vitam religio 
aam profiteretur. ita videri fore υἱ δεουγυδ de eo iam Augustus voluatæ- 
tem eios ocol's privandi deponeret, quippe εἰ venerari eum id inctitat 
enus, et ἃ semel abiuncto ἃ rebus humanis facile inducendum videri 50 
rebellionem οἱ civiles turbas metueret. haec parum quiĩdem ad geuun 
Cotanitzae faciebant: tumen homo solertior quam relĩgiosior ingressus ἴα. 
time in curam rerum snarum δἷς repotaro secum inatitit, istud sibi amice 
auggeſtum ἃ Porphyrogenito consilium fore illi apud omnes excuenticcu 
idoneae loco, ne gettaune culparetur oh excaecatonem ἀεάϊεϊ, ςαἱ οὐδ’ 
oet avertendase nihil omisisset in potestato aitum sua; εἰδὶ autem παΐ, ἡ 
parere aalutaria monenti renueret, calamitatem imputandam zuam. quate 


Φ 








DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ ῬΑΓΑΈΟΙΟΟΘΟ L. VI. 499 


γίτζῃ μὲν οὖν καὶ τῷ γαμβρῷ Τορνικίου ἐπηρτημένον τὸν κίνδυ-- 
γον βλέποντε ἀγαθὸν ἐδόχει τὸ βούλευμα, καὶ τῷ βουλεύσαντι 
χρᾶται μεσίτῃ πρὸς βασιλέα ἐφ᾽ ᾧ τὸν μοναχὸν ὑπενδῦναι, χό.- 
σμον καὶ τὰ κόσμου χαίρειν ἐάσας, ὡς δ᾽ ἀπήτητο χαὶ αὐτὸ τὸ 
δτέλειον σχῆμα λαμβάνειν καὶ κατένευεν αὐτίκα, ἀπολυϑεὶς τε-- 
λεῖταε τὰ μοναχῶν, καὶ ὃ χϑὲς ληστεύων σώφρων ὡρᾶτο καὶ 
ἄχακος, πλὴν οὐ τῇ τῆς ψυχῆς προϑέσει ἀλλὰ μόνῳ τῷ φαινο- 
μένῳ" ὃ γὰρ μεμεριμνημένος σκοπὸς ἐπὶ τούτῳ καὶ λίαν ἀπῆν, Β 
ἀνγάγχης δὲ ἄρ᾽ ὑπούσης τὸ γινόμενον ἀσϑενές. ἐς ὅπόσον δὲ 
τὐχατὰ τοῦτον προέβη, ἐσαῦϑις ἐροῦμεν. ὃ γοῦν πορφυρογέννη-, 
τος ἐπὶ τούτοις κατ᾽ ἀνατολὰς γίνεται, καὶ τοῦ βασιλέως ἐκεῖθεν 
ἀπάραντος αὐτὸς ἦν ἀντ᾽ ἐχείνου μεταχειρίζων τἀκεῖ, 
28. .4λλ᾽ ὀλίγον τὸ μεταξύ, καὶ ἡ δέσποινα μὲν ἄννα Ο 
ἐχεῖ τελευτᾷ τὸν βίον, ἀγγέλλεται δὲ μετ᾽ ὀλίγον τῷ βασιλεῖ" καὶ 
δὺς προνοίᾳ τοῦ μὴ μαϑεῖν τὸν υἷόν τε καὶ βασιλέα, ὡς ἐπ᾿ ἀπορ- 
ρήτῳ, στέλλει τὸν αὐτσῦ μὲν ἀρχιδιάκονον τῆς ἐκκλησίας δὲ χαρ-- 
τοφύλαχα, τὸν Πελιτηνιώτην Κωνσταντῖνον, ἐφ᾽ ᾧ μετακομί- 
ζειν τὸν γεκρόν, ὡς ἐχρῆν, εἷς Νίκαιαν. ἅμα δὲ καιρὸν λαβὼν 


18. εἰς] ὡς P. 


com aammas rei rationibos subductâs non 8116 certior appareret υἷα de- 
clĩnandae pestis eius geminae 4086 Ioannem Tornicii genorum πυροῦ op- 
presserat, mentem ad necessarium consilium appellens, ipao Porphyroge- 
nito interpreto veniam ab Augneto abatulit δοηυοπὰϊ quod osſtendebatur. 
camqus petitum ab ĩpso eset ut ipeum habitum professionis vitan per- 
fectae indicem aumeret, atatim annuut, οἱ mundo vale dicens in 20cram 
86 tranaeripaĩt militiam, mutatione mira ex hecterno latrone hodiernus 
monachus, innocentiae 80 temperantiae modo atudens, longe aliter vivero 
nuper assdetus. δεὰ verum intus propositum δὰ ratam religionem neces- 
aarium zimulatori deerat animo. nimirum quem ἱπίυετὶ solent qui aponto 
fiunt monachi, divini cultus δὲ proprias aeternae a0lutis 20000m, Cota- 
nitea aane non apectabat, amdliri periculum inatans hoo quasi mimo poe- 
nitentias contentaus; ex quo quid consecutum denique ait, δυο referemus 
loco. aub haes porro Porphyrogenitus in Orienteni est profectus, patris, 
qui paulo δηΐο inde recesserat, rices obitutrus, azu⸗atentandis, prout pos- 
het, illie in ruinam pronis rebus imperũ. 
. 38. Non longo poat haee intervallo domina Anna vitae finem inve- 
nit illic ubi δὰ haesisss düximus, viro εχ Oriente reverso in urbem. 
perlatus hrevi δὰ imperatorem eat eins acerbi casus nuntius, quem ἐφ 
nmagnopere haberi studuit arcanuna, ne citius quam opus escot perveniret 
δὰ noütiam ĩunioris Augusti, talĩ morte οδεϊδδίπια uxore viduati. misit 
erto couſestĩm in Orientem, celata diligenter mittendi causa, Melitenio- 
ten Constantinuin, auum quidem, hoe εϑὲ palatini cleri, archidiaconum, 
æcclesias vero chartophyladem, ut cadaver defunctas portarĩ de more 

icaeam curatet. δέμευΐ etiam gocuslonem 86 οὐπυπούθμηι, ofſerentem pru- 


500 GEORGI ΡΑΟΒΥΜΈΕΒΙΘ 


εὐπρεπῆ τοῦ τὸν πορφυρογέννητον, ἀποβαλόντα διὰ τὸ πένϑος 
Ὁ τὰ ἐρυϑρά, μὴ φορεῖν ἄλλοτε παρασκευάσαι, εὐτρεπίσας ἀλλό- 
χροα τὰ σὺν λευκῷ πορφυρᾶ χρυσῷ ποικιλτώ, καὶ διὰ μαργάρων 
Ῥ 841 τὸ βασιλικὸν σημεῖον τοὺς ἀετοὺς περιϑείς, καὶ πέμψας ἐχ τού- 
των πέδιλά τε καὶ χαλινά, σφίσιν ὡς παρασήμοις τὸν υἱὸν προσέ 5 
ταῖτὲν ἐμπομπείειν, μόνῳ τῶν ἐρυϑρῶν ἐχστάντα τῷ βασιεῖ, 
σοφὸν δὲ ἄρα καὶ τὸ τοῦ καιροῦ ἦν, ὡς μὴ δόξαε τὰ ἐπίσημα 
μεταλλάττειν καὶ ἅμ᾽ ἀποβαλόντα τὰ ἐρυϑρὰ μεταλαμβάνειν τὰ 
ποικιλτά, ἀλλὰ χρόνου ῥυέντος διὰ τὸ πένϑος ἐπὶ μόνοις μέλα- 
σιν ἀνεχτὴν τὴν μεταβολὴν δεδόχϑαι, ὡς ἐξ ἀρχῆς κοσμηϑύτος 1ῦ 
Β τοῦ φορέσαντος τοῖς μετὰ βασιλέα λαμπροῖς, ὡς ἐπὶ ῥητοῖς γέ 
ρασι βασιλείας τοὐπίσημον ἔχοντος. καὶ δὴ ἤπειγέ τε τὸν ἀρχε- 
διάκονον ὃ χρατῶν, καὶ παραυτὰ μηδὲν μελλήσας ἀπέστελλεν, ἐφ᾽ 
ᾧ μὴ γνοίη ὃ βασιλεύς. ἀλλ᾽ ἐκεῖνος μὲν καὶ τὸν δοϑέντα χαι- 
ϑὸν συντεμὼν ἤλαυνεν ἐφ᾽ ἑῴας, βασιλεὺς δὲ πειράσας διαλαϑεῖν 1 
ὅμως τὸ κατὰ βουλὴν οὐκ ἤνυεν, ἀλλ᾽ εὐφώρατον γέγονε τὸ 
ἀπόρρητον, καὶ τὴν συμφορὰν ὃ παϑὼν ὡς εἶχε διέφερεν. 
Ο ὃ μέντοι γε πεμφϑεὶς ἐπιστὰς βαρὺς ἔδοξεν, ἄδϑωρα δῶρα φέρων 
τῷ υἱῷ παρὰ βασιλέως. ὀλίγον δὲ προλιπὼν ὅσον ἐπισχευάσαι 


6. τῷ ἐρυϑρῷ Ρ. 


denter arripuĩt redigendiĩ δὰ convenlentem dein ornatum Porphyroge 
niti —2* * aui filũiʒ cui quod — indulserat, υἱ robri⸗ 
vectibus etiamque calceis imiliter atque ipse uteretur, tempectirua 
amplĩus non erat, adulto et δὰ imperatoriam erecto dignitatem prinoge- 
nito eius Andronico: poterant enim aemulationes οἱ ambitlosae apes inde 
πείδο fratres committére, cum pertaurbations publicas tranquillitatis. υἱ 
igitur, quod necessario faciendum erat, quam minime moleste coptato 
apte opportuno tempors fieret. hune rorum articulum δοοοπιπιοῦδ είν 
δὰ ἰὰ ratus, quo ἦρθα ultro Conatantinus propter luctum Auguſstae ner- 
toae rubra deposuisset, iuait imperator Melitenioten ilti ἃ δο offerre 48" 
ldes gestare illum deincops oporteret vesſstes, versicolores albo mintas et 
— intextu auri variecatas, auporadditis pro Caesareo incigui δἽφοὶ- 
ἴα opore phrygioneo formatis contesseratione margaritarum. ecies gene 
ris οἱ formae tum indumentis crurum pedumqee tum ephippiis ac ἔδει, 
deolaravit imperator per Melutenioten, velle βοϑὸ atque ſequum oeneere 
ἀπ poſterum uti Constantinum, solius unicoloris et impermixiae purporao 
8δι' concedentem fratri maiori ram Αὐρασίο. δίτεπαο curavit quidquid de- 
mundatum fuerat archidiaconus, οἱ . εἶδα Andronioo pᷣervoctas ἃ 
Orientem ante omnia Coneatantino ——— οἱ mandata εἰ ὀοδα, 
πὴηε licet grata, parentis Augusti dit. caeterum hand aie arca⸗ 
aberi mors Auguſtae dĩu potuit, πὲ amantem falleret virum eins Atge- 
atnm iuniorem; qui cito oognitum aibi luctuociaimum casun tulit αἰ pe 
teit. oorpue porro dominas mortuas εἶδοα! ουπιροκίδειι οἱ σπεαῦκει Ἃσ [6 - 





DE ἈΠΟΗΛΕΙ͂Ὲ PALAEOLOGO L. VI. 501 


τὸν νεχρὸν εὐάγωγον καϑ᾽ ὁδόν, σπεύσας εἰς Νίκαιαν φέρει. 
καὶ παραυτὰ μὲν στέλλεται τὴν ἐπὶ Νικαίας ὃ πατριάρχης, στἕλ- 
λονται δὲ καὶ ἱεράρχαι ὅσοι δὴ κατὰ πόλιν ἦσαν, καὶ τὸ τοῦ χλή- 
ρου ἔχχρετον ξύμπαν. τὰ δέ γε τῇ ὅὁσίᾳ προσήκοντα καὶ λίαν 
δπεριφωνῆ ὁ κρατῶν ηὐτρέπιζε. τότε τοένυν τὰ νενομισμένα τῇ Ὁ 
κειμένῃ τελέσας ὃ πατριάρχης, καὶ πολλοὺς τῶν γνωρίμων χρυ-- 
σίοις ἱκανοῖς δωρησάμενος, ἐκ τῆς ὁσίας τὰ πολλὰ κερϑάνας, εἰ 
χαὶ τὴν χεῖρα ἡ γνώμη μέμφεσθαι εἶχε τῷ φιλοδώρῳ τῆς προαιρέ- 
σεως, τὴν πρὸς τὴν πόλιν καὶ αὖϑις ἤλαυνε. πυϑόμενος δὲ τὸν 
Ἰοβασιλέα “Ἀνδρόνικον πάλιν ἁπτόμενον τῶν καϑ᾽ ἕω διαπεραιως 
ϑῆναι τὸν Βόσπορον, αὐτίχα παρεγκλίνας ἐν τῷ τοῦ ἁγίου .40- 
ξεντίου βουνῷ κατά που τοὺς πρόποδας σχηνουμένῳ συγγίνεται, ΒΕ 
κἀπειδὴ ἸΠαιμακτηριῶνος λήγοντος ἢ τῶν ἁγίων ἀαποστόλων 
προσήλαυνεν ἑορτή, ἐκεῖσε μικρὸν ἐπιμείνας τῷ βασιλεῖ ὁμιλῶν 
1ὁτὼ εἰκότα (ἐῴκει γὰρ καὶ συνδεδέσϑαι ταῖς πρὸς αὐτὸν ἀγώπαις 
ὃ βασιλεύς), τέλος τὴν ϑείαν ἐκτελέσας μυσταγωγίαν ἐν τῇ μονῇ 
τοῦ ἀρχιστρατήγον κατὼ τὴν ἑορτήν, καὶ ὡς εἰχὸς ἐπενξάμενρς, 
ἀπαλλάττεται. 


12, κάτω P. 


δἶο πιοτὸ eat, idoneo in id δραίΐο impenso ot iam εἰεγτὶ et ἴω pompa 
octendi δαϊνο Augustae maĩestatis decore posset, splendidis exequiis cum 
a Porphyrogenito tum ἃ Meliteniote deportari curatum, magnoque dedu- 
ctum comitatu Nicacam est; quo etiam missu imperatoris patriarcha ος- 
currit eum episcopis, quotquot tunc Constantinopoli fusere, ac ſlore insu- 
per ipao urbani clerâ universi. magnifice iam ibi ac plane regie paren- 
tatum defunctae est, nihil ad aplendorem apparatus pompaeque quam au- 
ſustiacimam apeciem omittente imperatore curae ac δυπρίυβ. διὺ haec 
perfunctus ceremonia ſunebri patriarcha sibi olim familiares ac necestarios 
multos aureis, quos illo funers lucratus plurimos fuerat, ſberaliter elar- 
diendis demeruit, tanta id propensi δὰ dandum animũ declearata vultu ipso 
ἃς geatu alacritate faciens, αἱ anatis appareret non respondere facultatem 
voluutati, εἰ plus longe profundere paratam mentem beneficam quam 
dantum manus pro dantis voto exiliter inſtructa δυσβοζογοῖ. his actia 

eccus 86 in urbem referens, obiter audito Androricum Augustum tra- 
lecto Bosporo versus Orientem iter capessere, de via declinans eum con- 
venit δὰ radices Montĩ Sancti Auxentâi posito Augustali dĩversantem. erat 
tune tempus desinentis Iunii, festumque imminebat Sanctorum Apostolo- 
ΓΙ, quod Andronicus illic celebrare conetâtnerat. ea caussa patriarchas 
ibi paulo diutus detento copiam praebuit liheriorem longiorum colloquio- 
wun cum Augusto, οἷ, ut apparebat, hene afſecto ac por hoo ipaius con- 
netadine gaudente. tandem solemni aucrificio die Sanctorum Petri εἰ 
Pauli rito apud Sancti Michaëlis archangeli monasterium ἃ patriarcha 
celebrato, valediceus is imperatori, ipaique in digreasu de inore bene 
precatas, coepto urbem veraus itineri a20 reddidit. 


502 GEORGI PACAVMERIS 


Ρ 342 29. Βασιλεὺς δὲ καὶ αὖϑις ἀγγελϑὲν ἐκείγῳ ὡς τὰ πέραν 
τοῦ Σαγγάρεως ἀσϑενεῖ, Πέρσαι τε συχναῖς ἐπιτιϑέμενοι πείραις 
κατὰ πολλὴν ἄδειαν διαπεραιούμενοι κακῶς ποιοῦσι καὶ τὰ ἐνδο- 
τέρω τοῦ ποταμοῦ, δυνάμεις συναϑροίσας ὅσας ὃ καιρὸς ἐδίδου 
καὶ ἐνεχώρει τότε κατ᾽ αὐτὸν πράγματα, ἀπτέρῳ τάχει τἀχεῖσι ὅ 
καταλαμβάνει διαπεραιωϑεὶς τὸν Σάγγαριν. τότε τοίνυν βλέ 

Β πων τὴν Σχυϑῶν, εἴποι τις, ἐρημίαν ἐκεῖ μονονοὺ τρίχας ἔτιλλε. 
κατῳχτίζετο μὲν γὰρ ἐκτόπως τὸν τόπον, καὶ τὴν χλεύην κατω- 
δύρετο τῶν ἰδίων. πρὸς δέ γε τὸν ᾿Δλεξανδρείας πατριάρχην, 

ἐκεῖσε κατὰ παραμυϑίαν τῷ βασιλεῖ συνδιάγοντα, τὴν τοῦ ταῦτ᾽ Ὁ 

ἠρημῶσϑαι αἰτίαν καρδίας στεναγμοῖς ἰσχυρίζετο, τοῦ τόπου μὲν 

μεμνημένος ὡς εἶχε τὸ πρότερον., ὅτε κατ᾽ ἐπιτροπίαν αὐτὸς 
ἐστρατήγει, ἐς ὁπόσον δὲ συμφορᾶς κατηντήκει τῷ τότε βλέπων, 
ὡς μηδὲ βατὸν ἀνθρώποις εἶναι, δένδρεσιν ὑψικόμοις κατειλημ- 

μένον. τὸ δ᾽ αἴτιον, φησίν, ἡ τῶν ζηλωτῶν ἐπίϑεσις, καὶ τὸ 1 

ἐκπολεμοῦν βασιλεῖ τὸ ὑπήκοον σπεύδειν, ὡς τὼ καὶ τὰ πέπρα- 

κται λέγοντας, καὶ ὡς παραγνομοίη ὃ βασιλεύς, καὶ τἄλλα οἷς τὰς 


Θ 


δ. κατ᾽] τὰ κατ᾽ 2 


99, At imperator ruraus non dubĩũs nontiis οογέϊος factus ulterotes 
Sangari regiones laborare, Persae niquidem opum ibi Romanarum infit- 
mitate crebris incursionum experimentis abunde comperta tantum fiducis: 
iam aumpserant ut amne securissime traiecto etiam citeriores Songer 
tractus agere ferreque rapinis εἴ vastationibus non dubitarent, contracts 
copiis quantas pro tempore proque praesenti copia potuit cogere, sema 
celeritate illue 86 contulit, Sangari tranamisso. tune cernens illic Scyu- 
cam quamdam (ut volgo dicunt) aolitudinem tam acti doloris urebatur 
aenau, parum ut abesset quin piuios ipse aibi capitis velloret. miſeraba 
tur enim ineredibiliter calamitatem ——e illorum; οἱ tam impusns ibi 
auos ludibrio esse barbaris δὰ propriam ipsius pertiners ignominian r 
voteet moerens. aderat οἱ huius expeditionis δὰ solatium comes Alexa- 

rinus patriarcha. apud hunce exonerans animum, non δὶπα altis e οογὸδ 
suspirũs, affirmabat compertam sero aibi veram causam obversantis 008- 
Hs desolationis, quae quanta quamque miserabilis esset ĩpse Ορίιθθ 
omnium nosset, adiutus δὰ id memoria florentis quondam ac i τεξο- 
num harum status, qualem se spectasse recordabatur, cum ante θα i 
imperium eoveheretur, Romanis coplis ibi pracesset. comparans erto δεῖ" 
no quam vuberes, quam frequentes olim felicibus incolis terrao, in 4828- 
tam nunac, quae cerneretur, calamitatem devenĩssent, ut non exhatetæ 
ciribus colonisque solum, δοὰ ne perviae quidein iam hominibus essest 
nullo passim vestigio viarum, stirpidos atque arbustis densis atque δἰ 
enatis ubique temere. causa, inquiebat, mali tanti haee demua εΚ. 
ernptio inconsultiĩ σοὶ ubditos efferens in conatas rebelles ἱπιρυρηιδοῦ 
rincipem; ubi prodire aliter in rem non possunt, maledicas incitenies 

85 δὰ aeditiose murmurandum ad versus imperantem, haec οἱ illa εἰῷ 
neta percensentes, 4086 prava esse contendunt, et reum illum vielata- 
rum legum οἱ reipublicas pessime administratas lioentiarime peraget; 








DE ἩΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. VI. 503 


καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀλλοτριοῦντες τοῦ βασιλεύοντος ἐποίουν 
χαὶ βασιλέα περὶ ἑαυτῷ δεδοικέναι, καὶ τὴν χαϑ᾽ ἑαυτὸν ὀρρω- 
ὀίων πάντως καρδίας οἴσης τὰ μέλη συγκατασπᾶσϑαι ξυνέβαινεν. Ὁ 
αὐτίχα γὰρ μέλλησις ἠκολούϑει, καὶ τὸ ἐπιτροπαῖς στρατηγῶν 
ὅχαὶ μόναις διοικεῖσϑαι τὰ κατὰ τόπους, οἱ δὴ γλισχρότητος μὲν 
ἡττημένοι λημμάτων, δέει δὲ τοῦ μή τι παρὰ βασιλέως παϑ εἴν 
ὡς παρὰ τὸ εἰκὸς ἐλλελειμμένους, τὰ πταίσματα συγκαλύπτον- 
τες, τῷ κατὰ σφᾶς ἀδεεῖ ψευδῆ γράφοντες, ἠρήμουν τὴν χώραν αὶ 
καὶ τέλος ἔρημον τὴν οἰκουμένην ἀπέφηναν. ταῦτα λέγων, τρυ-- 
τὐφὰς βασιλικὰς ἀφεικὼς καὶ ϑεραπείαν ἅπασαν, ὡς σιτεῖσϑαι καὶ 
τοῖς τυχοῦσι, τῶν πρόσϑεν ὡς εἶχεν ἐπέβαινε, Πέρσας δέ, ὅσον 
ἐχεῖνος προσεχώρει, ὑπὸ πόδα χωρεῖν ἐχεῖ τοῦ βασιλέως διημε- P 813 
ρθεύοντος, ὡς καὶ ἔτι ϑερμὰς τὰς ἑστίας ἐκείνων καταλαμβάνον- 
τος, ὅπου δὲ βασιλεὺς ἐφειστήκει, ἐκεῖϑεν πρὸ μιᾶς φϑανόντων 
16 ἐχείνων ἢ καὶ δευτέρας μετασκηνοῦν, πλῆϑος δ᾽ ἦν ὀπωρῶν 
ἐχκεχυμένων κάτω τῶν δένδρων, ὡς ἐκεῖθεν τὸ πλέον τοῦ στρα- 
τιωτικοῦ σιτίζεσϑιι. " τὸ γὰρ εἰσαχϑῆναί τισε τῶν ἐδωδίμων ἐκεῖ 


per haec ab eo alienantes animos hominum, οἷ metuere ipsum aibi co- 
tentes: naturale quippe cuique est δὰ oblectum grave vitae ac atatus 
proprii pericnlum horreore. hinc capite reipabücas de se aolicito, εἰ ea 
necessaria sui cura ἃ consulendo efficaciter subditis averso, membra im⸗ 
perii discorpi contigit. hinc torpor, addebat, obrepait nobis; hinc tardi 
ac segnes fuimus in occurrendo per nos provintiarum malis; hine defungi 
cægebamur perſunctoriĩis provisionibus, mittendis haec in loca praelectis, 
quo venire ipaos nos oportuerat. οἱ venissemos, nisi falsis isti nontiis 
nedestitatem noatri adventus absconderent. erant hi homines avari, rapi- 
nis intentàâ: praedarum suarum εἴ concuasionum hic exercitarum testes ha- 
bere Augustâ praesentis oculos timebant. ideo literis fallacibus occulta- 
bant ofſfensiones belli ruinacque locorum, ne remedium iis, ai notae fuis- 
δεῖ, adhibendum a nobis rationibus ipsorum privatis incommodaret. ergo 
αἱ impune ipais esset, ut violentarum extorsionum poenas non luerent, 
mendacibus nos lactantes scriptis regionem hanc vastarunt, et ἴῃ fre- 
quenti olim ac passim habitata terra politadinem, quam gementes cerni- 
ἴδ, fecerunt. haec deplorans omissis delicũs regiis, cultu ac faſstu prin- 
tipali neglectia, curandi quinetiam corporis adeo immemor πὶ obvũs qui- 
uaque ains delectu aut apparatu vesceretur, ultra quoad potuit tende- 
at. coẽgitque tum Peraas, quantum eest ipse progressus, retrocedere. 
eat autem itineris ea tunc ratio, ut ubi praecedenti vespere Perase fue- 
t, poſterum ibi diem imperator exigeret, in hospitia, quibus ihi erant 
ὕει, focis adhuc ipaorum fumantia succedens. itaque dleculae vix unius 
aut rammum bidui intervallo locus idem οἱ Persas dimiserat pedem δυ8 
Jersus referentes εἰ inſstantem vestigiis Iprorum excipiebat Augustum.- 
apperebant autem tota paasim regione δίγαϊβ auis quaequue aub arboribus 
poma decidua fructucque omnis generis maturi, tanta copia αἵ maiori 
ἐχεγϊζηρ parti cibus inde sufficeret. nam alia γαϊϊοπο praeberĩ forum εἴ 
inferri caatris 1116 ςοιμιηεδίυωι, interdicto dudum vi ac metu hoatili per 


5604 GEORGI PACAXMIERIS 


καὶ λίαν διὰ τὸ δέος ἀπώμοτον ἦν. ὅϑεν καὶ πολλάχις πέμπων 
Β ὁ βασιλεὺς τὰ τῆς τραπέζης τρύφη, τὸν σκληρὸν πιτυρίαν καὶ 
μέλανα, γυναικί τε ἅμα καὶ πενϑερῖί καί γε πατριάρχῃ καὶ τοῖς 
γνωρίμοις παρίστα τὸ δυσπαϑές, γράφων μηδ᾽ αὐτοῦ πηγιμαίου 
ὕδατος εὐπορεῖν, τὸ δέ γε ποταμοῦ τρυγοίπῳ διηϑούμενον χαὶδ 
ἐξαιϑριαζόμενον μόλις προσιτὸν εἶναί οἵ ποτόν. μὴ γοῦν ἱκανῶς 
ἔχων τότε διώκειν ἐν δυσχωρίαις τὸ Περσικόν, ἄλλως τε καὶ ἐν- 
Ο δείας ἐπικειμένης τῶν ἀναγχαίων, τὸ τέως ἔγνω τὸν τόπον κα- 
τοχυροῦν, καὶ δὴ φρουρίοις μὲν συχνοῖς τὰ παρ᾽ ἑκάτερα τοῦ 
ποταμοῦ διελάμβανε, τὰ μὲν πεπονηκότα τῷ χρόνῳ ἐπισκευάζων 10 
καὶ συνιστῶν, ἄλλα δὲ αὐτὸς ἀνιστῶν, ὅπου τοῦ ποταμοῦ λει- 
ψυδροῦντος πόρον ἔδει γίγνεσϑαι, ὡς ἂν ἅμα μὲν τῇ τῶν φρου- 
ρέων πυχνότητι ἅμα δὲ καὶ ταῖς τῶν ἀναγκαίων τόπων προχατο- 
χαῖς ἐν ἀμηχάνοις τὰ τῶν Περσῶν γίνωνται. συστεῖλαι δὲ ϑέ- 
Ὁ λων καὶ τὰς ἐφόδους τῶν ἐπιόντων ὡς μὴ ἀνέδην ὅπόϑεν βού- 15 
λοεντο διεχπαΐειν καὶ ἐπεισπίπτειν ἀδήλως, ἀξινηφόρους ἐς πολὺ 
πλῆϑος συναϑροισϑῆναι κελεύει, χαὶ μῆκος μὲν παραμετρήσας 
τοῦ ποταμοῦ ὅσον ἦν ἀναγκαῖον κατοχυροῦσϑαι, πλάτος δὲ τὸ 
ἑκανὸν λογισάμενος, σπουδῇ τὰ δένδρα κόπτοντας ἐπιτάττει ἐπι- 
καταβάλλειν ἕν ἐφ᾽ ἑνί, καὶ οὕτω καταπυχνῶσαι τοῖς κλωσὶ τῶν Ὁ 


8. τὸ 1 τότ P. 
omnem hunc late tractum commercio, aperandom haud erat. ἢ aepe 


in apecimen miaeri quo tone utebatur victus misit imperator δὰ Augurtan 
οἱ aocrum, δὰ patriarcham etiam εἰ alios familiares, furfurosam 
durum εἰ atrum, has ease seribens lautitias zuas menaae; οἱ adiungebet 
Odem literis ne fontanas quidem δἷδὶ aquae copiam δὰ potum δὰ 
aed ὁ turbido haustum flumine, οοἱΐ transmissions obiter purgaiun τὸν 
frigoratumque anb dio, quem aitibundas fauces aegre admitierent, liqu- 
rem propinari. cum autem hostes δος instando contrusisset in asperes 
lam nee facile perrios limitis ĩiprorum aaltus, haud δα idoneis inetructen 
copiis aentiens δὰ 606 ulterius persequendos, εἰ aliunde reruom necesa- 
m ei⸗ urgente, cogitare de reditu coactus prius tamen, quoad 
res ainebat, munire limitem atuduit arcibus δὰ utramque fluminis ripen 
oxcitatis οἱ praesidio inseasis plurimis. quarum aliquas vetostate ac ten- 
porum iniuriis aemirutas refecit troxiigug novas ρα aliquas δόϊπο- 
gena, ibi praesertim ubi parcior aquae amnis vado ἐγαϊϊοὶ potest, υἱ εις 
et crebritate praesidiorum εἰ pracoccupations locorum πδοεδεδείογαμ, in- 
ορεϑ conæailii Persae redderentur. quorum etiam incursiones οοδἼοοῖδ 
obies — atudens, ne ut antes praslicenter citra metum illan 489 
lubebat irrumperent, inobservati ex improviso irruentes, a0curigero⸗ 
magno numero congregari praecipit, et longitudinem fluvũ dimence 
quantam expediebat opere muniri, huicque ἰάοπεα latĩâtadine inxta οδα- 
gruam proportionem accommodata, festinato caesas arbores ἱπνίοδαι coe- 
una uni auperposita iussit, colligarique mutuo liuplicatis ipearea 








DE MICBAELE PALAEOLOGO L. VI. 505 


δίνδρων τὸν τόπον ὡς μηδ᾽ ὄφεν οἷόν τ᾽ εἶναι σχεδὸν διέρχεσθαι. Ἐ 
ταῦτα πρὸς τὸ παρὸν ἐπιτάξας τε καὶ κατασκευάσας τῷ ἐπιμεῖναι 
ταλαιπωρούμενος, τέλος σιταρκήσας τοῖς ἔν τοῖς φρουρίοις τὸ 
ἱκανόν, παρὰ τὸν ποταμὸν μέχρι καὶ τῶν τῆς Προύσης μερῶν 

6 ἀγάγεται, τὰ τῆς αὐτῶν ἐπισκέψεως, ὥστε καὶ τῶν ἐχϑρῶν τε- 
λέως ἐχδιωχϑῆναι, εἷς καιρὸν εὔϑετον ἀναϑέμενος. 

80. Ἐξυνέβη δὲ τότ᾽ ἀνὰ Προῦσαν διάγοντε καὶ τὰ κατὰ Ῥ 844 
τὸν πάπαν μαϑεῖν, ὃς δὴ καὶ ἸΠαρτῖνος μετὰ Νικόλαον ἦν. 
πρὸς γὰρ αὐτὸν ἔφϑασε πέμψαι τόν τε Ἡρακλείας ““έοντα καὶ 

τϑτὸν Νικαίας Θεοφάνην. οἵ δὴ καὶ ἐπιστάντες οὗ κατ᾽ ἐλπίδας, 
ἃς εἶχον ἀποστελλόμενοι, παρ᾽ ἐκείνων ἐδέχοντο, ἀλλὰ τοῦὐναν- 
τίον ἅπαν, τὰ γὰρ καϑ' ἡμᾶς ὡς εἶχον μαϑόντες, καὶ ὅπερ 
ἦν ὑποτοπάσαντες, χλεύην τὸ γεγονὸς καὶ οὐκ ἀλήθειαν ἄντι- Β 
χρυς (παρὰ μόνον γὰρ βασιλέα καὶ πατριάρχην καί τινας τῶν 

Ἰδπερὶ αὐτοὺς πάντες ἐδυσμέναινον τῇ εἰρήνῃ, καὶ μᾶλλον ὅτι καὶ 
ποιγαῖς ἀλλοχότοις ἤϑελεν βασιλεύς), 
ἐχείνους μὲν ἂν ἀτίμοις εἶχον, καὶ τὴν εἰς τὸν πάπαν πρόσοδον ' 
ὀψὲ χαὶ μόλις παρεῖχον, τέλος δὲ βασιλέα μὲν καὶ τοὺς ἀμφ᾽ αὐ-- 
τὸν ὡς χλευαστὰς ἐπιτιμίοις καὶ μὴ ἀληϑείαις στοιχοῦντας ἀφο- 

90ρισμοῖς καϑυπέβαλον, τοὲς δὲ πρέσβεις μηδενὸς ἀξιώσαντες τῶν α 
εἰκότων ἀπέπεμπον. ταῦτα γνοὺς βασιλεὺς παρὰ τοῦ Νικαίας 

⸗ 


mamis, denritate tanta ut πὸ angui quidem fers quaedam haec velut sepes 
praeberet transitum. his in praesens ordinatâs οἵ provisis, cum ulterio- 
rem istic moram incommoda gravescentia non ilterent, tandem anno- 
ὯΔ in arces quanta opus erat illata, legens fluminis ripam Prusae parti- 
bus se admovet, diligentiori inspectione locorum eorumdem, uti εἴ plena 
expulsione inde hostium, in tempus opportunum dilatis. 
80, Contigit autem tunc δραὰ Prusem imperatori commoranti aſſerri 
mintium de statu rerum suarnum apud papam. Mortinos hic erat, qui 
Nicolao auccesserat. δὰ hunc maturaverat mittere Heracleensem episco- 
pum Leenem οἱ Nicaenum Theophanem. verum δἰ appulsi quo mittebau- 
tor, hand secondum expectationem ipsorum ietic aunt oxcepti, quin omnia 
potius peratis experti contraria. nimirum edocti δὰ verum Romani de 
rebus nostris, et quod res erat auspicati, iſtam, quae magnopers iacta- 
batur, pacem nihil demum αἰϊαὰ aisi fucom οἱ ludibrium 6650 raeter 
quippo mperatorem solum et Patriarcham quosdamque οὐαὶ δὲ assiduos, 
caeteros plane omnes taedere concordĩae), insuper etiam illas ab impera- 
tore δὰ fdem pacis sincere initas faciendam affectatas poentrum δὺ ec- 
clesias mansuetudine alienarum atrocitates improbantes, frigide legatos ac 
eontemptim habuere, nec eos nisi sero vix tandem οἱ aegre δὰ papam 
iatroduxerunt, eo demum δυσοεδεῦ legationis, ut imperator cum auis tam- 
quam illusores, et oſtentationibus supplciorum δὰ mnulandam, quam vero 
non imerant, σοποογάϊαπι abuſgi, δηδίμοιιαιϊ snbücerentur. quo focto le- 
ſatos nulla dignatos benevolentias δὺς honoris aiguiſioationo dũmiserunt. 





5606 GEORGI ΡΑΓΟΗΥΜΈΕΒΙΘ 


ἐπανιόντος (ὃ γὰρ. Ἡρακλείας ἐτεθνήκει) ἐν δεινῷ ἐποιεῖτο, ὥστε 
καὶ τοῦ διακόνου μέλλοντος μνημονεύειν τοῦ πάπα κατὰ τὸ σύνη- 
ϑες βασιλέως παρόντος ὃ χρατῶν διεκώλυε, καλὰ λέγων τῆς ἀγά- 
πῆς ἐκείνων ἀπόνασϑαι, ὥστ᾽ αὐτὸν μὲν ἐχπολεμώσωμε δι᾿ ἐχεί- 
Ὁ νους ἑαυτῷ τοὺς οἰκείους, ἐκείνους δὲ μὴ ὅπως χάριν ἔχειν ἀλλὰ 
καὶ προσαφορίζειν. τότε δὲ καὶ διαλύειν ἤϑελε τὰς σπονδάς. 
κἂν διελύοντο, εἰ μή τε προσίστατο τῇ βουλῇ. αὐτὸν μὲν γὰρ 
πολλὰ παϑεῖν διὰ ταῖτα καὶ μόλις ἀνύσαι, κἂν ἐξαπιναίως λίοι 
παλινῳδῶν, ἐπιστάντος καὶ αὖϑις καιροῦ τοῦ ταῦτα ζητήσοντος 
Ρ 845 μὴ ἂν ἀνυστὰ γενέσϑαε τὸ σύνολον. χωρεῖν δὲ ἄλλως καὶ εἰς Ὁ 
μεταβολὴν τὰ τῆς ἐκκλησίας πράγματα τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἐπικαταστά»- 
τος. αὐτὸν μὲν οὖν καὶ εἰρηνικὸν εἰς ὅπαν εἶναι, καὶ μηδὲν ἐξ 
᾿ αὐτοῦ πιστεύειν τῶν ἀνηκέστων γίνεσθαι, οὐ μὴν ἀλλ᾽ ἀνάγκην 
εἶναι καὶ τοὺς κινήσοντας. ΄ καὶ ταῦτ᾽ οὐχ ἁπλῶς ὑποπτεύων 
ἔλεγεν, ἀλλά γε τὸ πρὸ τούτων συμβὰν ἀνὰ τὸν “Σάγγαριν διατρί- V 
Β βοντος δειλιᾶν ἐποίεε περὶ τῶν ὅλων τὸν βασιλέα, εἴ πως ὡς 
Ο ἐπισφαλῆ τὰ συγχείμενα διαλύσειεν. (381) ὃ μὲν γὰρ Ἰωσὴφ 


haec uobi renuntiata imperatori per Nicaenum δυπέ (nam Haeracleota eo 
itinero obierat) indigniascime toſit, adeo out cum inter sacra de διοζε, 
imperatore praesente, diaconus couauetam ρᾶρδο commemorationem 
nuntãaturus eeset, prip ne faceret prohibuerit. palam autem δὰ ſa- 
miliares conquerens, aiebat praeclarum enimvero aibi fructum constaure 
caritatis in Latinos 3010: δ nempe causa eorum cum necestarĩis οἴδδι 
auis certamins auscepto, ne poenis quidem acribus dubitasee ipsos οὐβ- 
—5 illos autem pro gratiis auas ἰδηίδο in fide ĩpaorum constantias 
ebitis diras et execrationes referre. tunc igitur revocaro omnia pries 
sancita et totum concordiae tractatum rescindere voluit. ſeciscetque c- 
tinuo, πὶ ab hoc eum consilio quaedam revocassent. reputabat videücet, 
ai quod tam longa εἰ laboriosa molitione vix tandem δασιηιΐ δαΐδ δου διδι8 
perfecistet, momento disiceret, mutationemquo ac revocationem tam certo 
80 palam contesſtatae suae prioris aententine ultro proſteretar, inde at- 
manda forte contra ipaum odia malevolorum, et futurum non inreriini- 
liter tempus quo non esset ipsi utile priora haeoc eius acta suo ipeis⸗ 
videri auffragio damnata. veritus ergo πα δὶ hanc palĩnodiam praecipita- 
ret palamque divolgaret, id ageret quod aliquando infectum vellet, δία 
duxitè aupersedere, videns praesertim eccleaiae res in notabilem motatio- 
nem pronas. quamquam enim, æi Iosephus, quod ſutarum apparebat, 
denuo in sede patriarchali reponeretur, ab ipso quidoem, cuius mito ὃς 
pacificum ingenium perspexerat, nihil adversum 60 ainiatrum aut infestun 
ientatum ĩri confidebat, tamen quod idem easet ſacilis δὰ δοημευάοι ἰα- 
pulsus aliorum, nec deſuturi viderentr qui eum δά exempla odende 18 
pacis invisas antores instãgarent, temperandum iudicavit Δ 66 ipeo 
ppraedamnando. quam autem non vane tale quid metaeret ab aaseclis οἱ 
eonailiarũus Iosephi; demonstrabat recens ſactum, quod eo Sangaria 
noper agente contigerat. (31) cum enim ρος id tempus, brevi morita- 
rus, ut tum putabatur, Loaephus teſtes ultimas voluntatiüs tahulas rite 








DE MIMAILE PALAEOLOGO L. VI. 507 


προσδοχήσιμος ὧν ἐπὶ τῷ ϑανεῖν τὰς διαϑήκας ἐξήνωηεν, ἣν δὲ 
χρεία μεμνῆσϑαι καὶ βασιλέως καὶ τῆς ὑπὲρ ἐκείνου εὐχῆς. καὶ 
ἐμέμνητό γε καὶ ηὔχετο, οὐ μὴν δὲ προσεφξίϑὲε τὸ ἅγιος, ὃ σύν. 
ηϑὲς ἔχειν ὡς χρισϑέντας μύρῳ τοὺς βασιλεῖς. ὃ δὲ βασιλεὺς 
δοὕτως πεμῳϑ εἰσης ἐκείγην ἰδὼν ἔχουσαν ἐδυσχέραινε, καὶ γράφεε 
μὲν πατριάρχῃ γράφει δὲ καὶ τῷ τὴν πόλιν ἐπιτεεραμμένῳ, μαν- 
ϑάνειν ἐρωτῶντας πῶς τοῦτο πέπρακταί οὗ καὶ ἐφ᾽ ὅ τι τῆς βα- Ὁ 
σιλείας χολούει τὸ ἅγιος. μήπως ὡς ἀνάξιον, φησί, με κρίνων 
τῆς ἁγιστείας οὕτω γράφει ; γέγραπται δ᾽ ὑπὲρ τούτων καὶ τῷ 
10 Αντιοχείας πατριάρχῃ τῷ Πρίγκιπι. οἵ καὶ πέμψαντες ἐπυνϑά- 
royxto τὴν αἰτίαν τοῦ οὕτω γράφειν, ὡς ϑέλοντος γνῶναι καὶ βα-- 
σιλέως. καὶ ὃς μετετίϑει τὴν τούτων αἰτίαν εἰς τοὺς ἀμφ᾽ αὐτὸν 
μοναχούς, καὶ εἰς πίστιν ἄλλην προῆγεν οὕτως ἔχουσαν ἐπὶ πᾶ- ΕΒ 
σιν πλὴν προσχειμένης τῆς ἁγιότητος. ταύτην γοῦν ἐμφανίζων 
1δἔλεγε γράφειν τὸ πρότερον" ἐπεὶ δὲ οἱ περὶ αὐτὸν σχανδαλίζοιντο, 
μετεγγράφειν ἐσαῦϑις τὴν» ἐς χεῖρας ταύτην γεγονυῖαν τῷ βασιλεῖ, 
οὕτως ἦν ἐκεῖνος εἰρηνικὸς ἐφ᾽ ἅπασιν. ἀλλὰ τοὺς περὶ αὐτὸν Ῥ 846 
ὑποπτεύων ὃ βασιλεύς, ἅμα δὲ καὶ τοῦ μὴ δόξαι συνιστᾶν τὴν 
χαϑ᾽ αὑτοῦ κατηγορίαν, ὡς κατὰ χλεύην καὶ ηὐ πρὸς ἀλήϑειῳν 


eonficiendas censtũsaet, in 18 ex more mentionem imperatoris, ĩpsi bene 
precando faciens, nomini οἷα vocabulum ἅγιος, hoc est sanctus aut an- 
cer, non adiunxit, quo tamen passim imperatores honorari consueverunt, 
ex quo δδοῦΐ unctione olei aunt inaugurati. eas tabulas δὰ as delatas 
imperator legens, miratus in iis omissionem novam, scripsit δά patriar- 
cham ea de re conquerens: acripsit etiam δὰ praefectum urbis, iubens 
βοιΐο inquirere quo id errore quove consilio factum ita esset, vide, in- 
quiens, quorsum Iosephus me in ordinem redegerit et imperũ nostri ma- 
ietatem imininuerit negato titulo aſacri: an quod me peculiariter illo in- 
dignum putet Ὁ acripait etiam in gententiam eandem Principi Antiocheno 
patriarchae; qui cum ambo mirissent δὰ Iosephum, quaerentes cur hoc 
ſecisset, cupere enim imperatorem id scire, 8* utrique respondĩt. cul- 
pam eius erroris penes monachos ipsi miniatrantes residere. εἴ in fidem 
dicti κοΐ protulit archety pum exemplar testamenti, caetera omnia aimile 
perlato δὰ Augustum exemplo, nisi quod titulus ἄγεος , qui desiderabatur 
in apographo, clare in autographo legebatur. ae igitur prius ita scripsic- 
δε: quoniam vero qui circa ipsgum erant scandalizarentur, posſtea refinxisse 
in eam formam quae imperatori esset oblata. en ingenua conſescioue 
losephus δὲ δύδπι pacificam indolem εἰ suorum miniſtrornm in Augustum 
invidiam declaravit; causaamque huic iustam praebuit timendi, ne tam 
male animatĩ in ipsum homines occasionem aliquam arriperent eius acen- 
aandi quasi ecclexsias illusisset aimulanda pace falsa. quod crimen quia 
confirmare potuissent quadam velut confessione ipaius ταὶ, δὶ revocasset 
inperator uitro ηυφὰ fecerat, ideo δὸ 116 tunc ab eo faciendo continuit, 





508 GEORGI PACAVMFRIS 


ποιησάμενος, τὰ περὶ τούτων τοῖς ἐφεξῆς καιροῖς τῷ τίως 
ἀνήροτα. 

Β᾽ 89, Ἐν τούτοις δ᾽ ὄντος τοῦ βασιλέως καὶ τὰ κατὰ Βελ- 
λάγραδα διηγγέλλοντο. ἀλλ᾽ ἀναληπτέον μικρὸν ἄνωθεν. ᾽Πλυ- 
ριοὶ μὲν οὖν βασιλέως ἀποστατήσαντες κατ᾿ αὐτοὺς ἦσαν. περι-8 
σχόντες δ᾽ ἐρήμην πόλιν τὴν Δυρραχίου ἐκ τοῦ προγεγονότος 
σεισμοῦ ἀναχτίζουσί τε καί τινας συναποστάτας σφίσιν ἐκεῖ χα- 
τοικίζουσι. τῷ ῥηγὶ δὲ Καρούλῳ ἐξ ἐγγίονος γεικονήματος τοῦ 

Ο ἀπὸ τῶν Κανίνων φιλίως εἶχον καὶ κατὰ συνθήκας εἰρήνευον. 
τὰ μέντοι γε Κάνινα πάλαι μὲν ἥααν τοῦ Φιλίππου ἀμηραλῆ, 10 
ἀνδρὸς δυναμένου πλεῖστα, ὃν καὶ ἹΠιχαὴλ δεδιὼς ὃ δεσπύτης, 
καὶ μᾶλλον ἰσχύσαντος κατὰ τοῦ Ἰαφρὲ τοῦ Καρούλου ὡς καὶ 
ἀποχτεῖναι καὶ τὴν ἀρχὴν ἐκείνου λαβεῖν συμμαχίᾳ πλείστῃ τῆς 
ἐκκλησίας, κήδει ἐποιεῖτο, καὶ τὴν πάλαε τῷ Σφανεζῇ συνοιχή- 
σασαν, ἀδελφήν γε οὖσαν τῆς αὐτοῦ γυναιχός, κεχηρωμένην 5 

Ὁ ἐχείνου πέμψας συναρμόζει οἵ, ἐχχωρήσας αὐτῷ καὶ Κανίνων 
καὶ Κορυφοῦς. ὡς δὲ δόλῳ κακῶς ἀπεκτόνει, πέμψας τοὺς ξ 


ἀδήλων κατοϊστεύσοντας, καὶ τὸ δρὅμα ἠνύετο, καὶ ὃ ἀμηραλῆς 
1 


ἐτεϑνήκει, ἐβούλετο μὲν-κατασχὼν Κάνινα ἔχειν, ἐμποδὼν δ᾽ ἦσαν 
οἱ ἐν ἐκείνοις εὑρισκόμενοι Ἰταλοί, οἵ καὶ τὸν τῆς ἥττης συνδια- ὃ 


integra υὐ erant omnia relinquens, δυδροπάδηδαθα in futuruom rerun, υἱ 
86 habebant, praesentem atatum. 


89, Ια his imperatori versanti nuntiata sunt quae δὰ Bellagraëa 
contigerant. ea explicaturis hie nobis paulo altius repetendum exordius 
est. Ilyrĩi quidam dudum excusso imperatoris iugo, sie quasi σαὶ iaris 
esſsent, res sibi δυὰ5 habebant. δῖ nacti everaam terrae motu 
chiensem civitatem, eam ἃ 86 restauratam colonis frequentante eibi δ 
οἱ pariter imperatori rebellibus, foedere icto cum rege Carolo υἱόδυ 
his praesidium apud Canina obtinente; qui locus quo casu in eius βοῖο- 
atatem venerit, dicam. Canina olim sub ditione fuerant Philippi Amera- 
lae υἱεὶ potentissimi, dotali ei conditione attributa ἃ Michaẽcle ἀεδροίδ. 
hic enim ἃ Philippo sibi metuens, praesertim poſstquam Carolus adrerse 
Manfredum praevaluit et huius occisi regnum obtinuit, auxilũs 
πιδχίἷκ δὰ eam victoriam adiutus, pracoccupare gratia quem fornidabat 
aĩbique adiungere affinitate atatuit. obtult ergo ei ἐπ uXxoren οσδίαν 
poee germanam, quae Sphantzae nupserat, εἴ tune 60 mortuo rides 

hilippo ἰδιὶ nuptiali —8 sociata est, conciliante ac mittento despota, 

qui etiam hac occasione Caninis et Corypho novo affini cescit. pe 

qquam autem idem Michaẽl circumventum inxidiis Philippom telis ex 90- 

culto iactis per subornatos δὰ hoc ĩaculatores interfecit, conatus Hle qu- 

dem est sceleris βαὶ fructum darpere Caninis domino lam carentibes τὸ- 

cipiendis. sed ne id posset, obetiterunt reperti tuno illic Itali, ἐν con 
diam inaidiatoris 


Philippo fuerant, quando est occisus. hi perfi 





DE ΜΙΟΗΑΕΙῈ PALAMEOLOGO L. VI. 509 


γαγόντες καιρὸν αὖϑις ἀπέκλιναν πρὸς τὸν Κάρουλον. Κάρου- 
λος δὲ πέμψας κατωχύρου τε τὸ φραύριον, καὶ ὡς ἰδίῳ χρώμενος 
ἐχεῖϑεν ἐξορμᾶν τοὺς αὐτοῦ κατὰ τῆς Ῥωμαίων ἐβούλετο. τότε αὶ 
τοίνυν ἐϑάρρυνε μὲν ἐχεῖνον καὶ ἢ τῶν Ἰλλυριῶν ἀποστασία, ἔγων 

5 δὲ καὶ τὸν χότον ἀρχῆϑεν ὡς ἐκχρουσϑεὶς ταῖς τοῦ βασιλέως μη-- 
χαναῖς τῆς ἐπὶ τὴν πόλιν. ἐκπλοίας, λαὸν ἑκανὸν ἐκ Βρεντησίου 
ἅμα μὲν ἱππότην ἅμα δὲ καὶ πεζόν, ὡς εἰς τρεῖς χιλιάδας ποσού-- Ῥ 341 
μένον, διαπεραιοῖ τὸν Ἰόνιον. οἱ δὴ καὶ καταλαβόντες τὰ Κώ- 
γιγα, καὶ ὡς εἶχον ἐνσκευασάμενοι, οὕτως ἐκεῖϑεν ἐξώρμων ὡς 

10 τῇ κατὰ σφᾶς τόλμῃ οἴεσϑαί τινας μέχρε καὶ πόλεως Θεσσαλονέ- 
χῆς, ἔτι δὲ καὶ πόλεως αὐτῆς πεζῇ συμβαλεῖν. ἐπὶ τοσοῦτον 
δ᾽ ἐθάρρουν τῇ κατ᾽ αὐτοὺς δυνάμει ὥστε χαὶ κατ᾽ ἐλπισμὸν τὸν 
κρείττω. διαμερίζειν καὶ χώρας καὶ πόλεις ἑαυτῷ ἕκαστον τῶν 
προυχόντων. ἐξῆρχε δὲ τούτων ἁπάντων ὃ καὶ τῷ φρονήματι Β΄ 

Ἰδτοὺς πάντας ὑπερφερόμενος Ῥὼς Σολυμᾶς, μέγιστος μὲν ἡλικίᾳ, 
σοβαρὸς δὲ ταῖς τῆς ψυχῆς καταστάσεσιν, ὑπερόφρυς δὲ ταῖς 
ἐγτυχίαις, ξανϑὸς τὴν τρίχα, καὶ ὑπεραύχην ἐκ ψυχικοῦ τινὸς 
ἐχϑέρμου κινήματος. οἶμαι δὲ κἀντεῦϑεν τὴν ὀνομασίαν σχεῖν, 
παρὰ τὴν πρὸς ἱῬὼς ὁμοιότητα. προαχϑέντες τοίνυν ταῖς τόλ-- 

Ὅμαις οὗ Ἰταλοὶ ἐπὶ τὰ Βελλάγραδα πρῶτον ὥρμων ὡς ἐξ αὐτῆς 


rursns δὰ Carolum inclinarnnt. [116 autem miasis impigre cops arcem 
illam opere οἵ praesidio munitam αὐ propriam deinceps habuit, stationem 
tam opportunom iudicans δὰ eſſectùm veterum suarum machinationun: 
inde enim commode se aperabat erupturum in subditas imperatori regio- 
nes, quas dudum invadero optabat. occasionem porro eius Γεὶ prospere 
tentandae offerri aibi maturam ratus ἃ rehellione Illyriorum, eoque 
mosius obsequens irae, qua pridem in imperatorem ardebat, quod ille 
artificiosis auis cum papa tractatĩübus expeditionem ab eo paratam in ur- 
bem Constantinopolim effectu cascam reddidiaset, multâtudinem aat m 
Partim equitum partim pedĩtum, tria simul millia militum explentem Brun- 
dualo per Ionium traiecit. hi perlati Canina, cum ἰδὲ δὲ quam potuerunt 
optime comparassent, eroperunt audaciscimo vastis inflati apebus, quasi 
hnon δοίππι vbvia concta uaque Theasalonicam subacturi, δε δὰ urbem 
quinetiam Ipaam inoffenso expeditionis tecrestris curan perventuri. tan- 
fum autem confidebant suis opibus ac viribus, ut velũut non dubia ape 
laeti auccerens iam nune praecipui duces ipeorum inter 86 partirentar re- 
tiones urbesque, quas quisque Ῥοδί vietoriam — haberet. praeerat 
antem univerais illis omnium longe ferocistimus 8 Solymas, vir altiæ- 
aimae staturao, animi szuperbistimi, aupercillosiaasimi in congresaibus de- 
spectus, luvus crines, corrico inaolenter elata incitatis circumagenda mo- 
tibus naturalem quemdam ardorem praeferens; unde orediderim cum 
Rhos vocatum ex ſIMilHtudine capitis οἷοι tum comao tum να colore 
abescentis, cum nota apecis phalangii Rhox dicta. ista igitur confiden- 
tia Itali ruontes, δά σιονεηξ 66 ρείπιυπι Bellagradia: arcis id nomen, quen 





5610 GEORGM PACMVMERIS. 


C αἷρήσοντες. τὸ δέ γε φρούριον ἔνϑεν μὲν τὸν οὕτω πως λεγόμε- 
γον ἐπιχωρίως ᾿4σούνην ποταμὸν προϊσχόμενον ἐπίχειταί οἱ κατὰ 
ἀλευρών, πλὴν οὐχ ἐπ᾿ ἀγχωμάλου, ἀλλ᾽ ἐκχρεμὲς πλημμυροῦντι 
κάτω γεωλοφούμενον“ οὗ δὴ καὶ ἔξωϑεν ἐμβόλῳ τινὶ σχευαστῷ, 
ὡς μὴ τοῖς ἐπιτιϑεμένοις ἐμποδὼν ἱσταμέγοις κωλύοιντο, ὑδρεύον-" 
ται ὁσημέραι τοῦ ποταμοῦ πίνοντες. τόσον δὲ τῷ φρουρίῳ 

᾿ ὁ ποταμὸς παράχειται ὥστ᾽ ἀπὸ ἐγγίονος ϑέας τοὺς ἐντὸς σαρίτ- 

Ὁ ταις ἀπείργειν τοὺς ἐμποδίζοντας, καί γ᾽ ὡς πελταῖς τῷ σκεπώ- 
σματι τοὺς ἐφ᾽ ὕδωρ ἰόντας χγρῆσϑαι. ἐπὶ ϑάτερα δὲ τούτου 
λόφος ἕτερος ὑπερανέχει τῆς πεδιάδος, καταντιχρὺ κείμενος, οὗ 
δὴ χαὶ ποταμὸς Βοώσης λεγόμενος ἄλλος πλημμυρῶν κατὰ μέσην 
ἀπείργει τὰ Κάνινα. παμπληϑεὶ γοῦν ἐχεῖνον περαεωσάμενοι, 
κατασχόντες τὸν λόφον μετεώρους ὄντας ἐπὶ τῷ μέλλοντε φόβῳ 
τοὺς τὸῦ φρουρίου περικαϑίζουσι, καὶ δὴ ἐπιστήσαντες μηχανή- 

Ἑ ματα πετροβόλα ἐχεῖϑεν βολαῖς ἰσχυραῖς ἐκάκουν τὸ τεῖχος. ἦδ᾽ 
τούτων γοῦν φήμη ἀπτέρῳ τύχεε μέχρε καὶ βασιλικῶν ἀκοῶν 
φϑάνει, καὶ τοὺς λογισμοὺς ταράσσει τῷ βασιλεῖ, καὶ περὶ τῶν 
ὅλων τετρεμαίνειν ποιεῖται.ς: ϑυμῷ γὰρ συγχράτους τόλμας πῦρ 
ἐλαίῳ μιγνύμενον ἤν τις λέγοι, οὐκ ἂν τῆς εἰκόνας ἁμάρτοι, 
οὐδὲ γὰρ ἄλλο τις εἶχε τοπάζειν ἐκεῖνο ἢ τὰς ἐπισχεϑ εἰσας δυνά- 
μεῖς ἐκ μηχανῶν τόσων διὰ ϑαλάσσης μηδὲν ἰέναι, ταύτας ἤδη 


91, μὴ διιίναιῦ 


primo 56 aperaverant ἱπροία capturos. hunius antem talis quidam εεὶ ἐ- 
tus. habet hine quidem praetentam amnem propria indigenarum liogus 
vocatum Asunem. adiacet autem amni arx ἃ latere, ποῖ plano aequ 
campo, δβεὰ δυρρεοία quodam eminens nativi collis, cuins imum zolun 
Auvius alluit. ex quo ne baurire δὰ quotidianum usum hoctalĩ vi prie- 
uidiarii prohiberentur, protensum a radicibus οἰϊνὶ δὰ flumen aggetue 
molis brachium tegebat, opus olim δὰ duhiorum discrimina teimnporun pa- 
ratum. tanta porro amnis δὰ arcem vicinia eſt, ut qui ex eo aquari ex- 
terni obsidentes volunt, ai id ubi proximus est conapectus tentent, aari- 
aĩs intus degentium contigui aint. quare nonniesi protecti * id toto 
aggrediantur. εχ adverso autem huius quem arx inæidet collis, alis εαὶς 
ποῖ supra aequor camporum tumuolus, δὰ quem alter Buvius, Βοοϑεδ ap- 
ellatus, proluens οἱ planitem secans mediam fines Caninorum diri 
aem ergo amnem universae Latinorum copiae trantgrescas 
quem ἀϊχὶ occupant, οἱ sane solicitos quo — iste desineret Bell 
pradenses circumaident; moxquo bolliatis δἀπιοῖδ grandium incusa lap- 
dum labefactaro murum aggrediuntur. perlata, velocitate δυμιδια, ha 
oppugnatĩonis faia δὰ aures imperatoris, subito ille haud parun coutur- 
batus eet: etiam ὑδηπα δὰ δαχίδπι de δαπιῃϑ rerum formidinem nauat 
talĩ perculus. repuiabat videlicet incitari Latinos ἴα hanc irruptoges 
vi doplici utraque vehementâ, ira et audacia, quarum simol mixteros 
ἐσ mutuo ecrescĩit comortio pernicies, velut cum ἀραὶ oleum additat. ecgo 


DE ΜΙΓΕΔΕΙΕ PALIXOLOGO 1, VI. 311 


διὰ ξηρᾶς εὐἰοδεῖν, πλέον ἐχούσας ἐχείνου τὸ δύνασϑαι τῷ 
ἀπ᾿ αὐτῆς βαλβίῖδος τῆς μάχης κερδαίνοντας ἀποζῆν. τῷ τοι Ρ 8348 
καὶ χαταφεΐγειν μὲν ἐπὶ ϑεὸν ἔγνω, ἑτοιμάζειν δὲ καὶ δυνάμεις 
τὰς ἀποχρώντως ἀνθεξούσας πλῆϑος, ὡς ἅμα τῷ φανῆναι στῆ- 
ὅγαι σφαλέντας κὰκ τῆς πρώτης πείρας τὸ πρόσω μαϑόντας ἄβα.-- 
τον. τὰ μὲν οὖν πρὸς ϑεὸν οὕτως ἐξητοιμάζετο" παρήγγελτο 
γὰρ πατριάρχῃ τε καὶ ἀρχιερεῦσι συνάμα παντὶ τῷ κλήρῳ πρῶ- 
τὸν μὲν πάννυχον ἱχετείαν πρὸς ϑεὸν χατ᾽ ἐκείνων ποιήσασϑαι, 
εἶτα δὲ ἅμ᾽ ἕῳ πατριάρχην τε καὶ σὸν αὐτῷ ἕξ ἄλλους τῶν πρου- 
Ἰοχόγτων ἀρχιερέων, τὰς ἱερὰς στολὰς ἐνδυϑέντας, τῶν λοιπῶν 
ἐχεῖσε ϑεοκλυτούντων, ἐπιτελεῖν εὐχέλαιον, φακέλλους δὲ παπύ- 
ρθὼν ποιήσαντας τῷ καϑαγνισϑέντι ἐλαίῳ βάπτειν, καὶ οὕτω δι- 
δόναι τοῖς ταῦτ᾽ ἀπάξουσι πρὸς τὸ στράτευμα, ὥστ᾽ ἀπο- 
χρῶντ᾽ εἶναι τῷ τῶν στρατιωτῶν πλήϑει, ἐφ᾽ ᾧ ἕν καὶ ἕκαστον 
Ἰότῶν παπύρων ἕνα χρατοῦντα ὅμόσε χωρεῖν τὸῖς ἐχϑροῖς. ταῦτ ἐ- 
πετέτακτο καὶ τὴν ταχίστην ἐπέπρακτο, καὶ οἱ ϑεῖοι φάκελλοι τῶν 
παπύρων σκεύεσιν ϑελένοις ἐμβεβλημένοι ἅμα μὲν μετ᾽ εὐχῆς ἅμα Ὁ 


4, πλήθουῤ 


Apertus quanta diſficultate tot artiſicũs tractatnum, tot obiectis appara- 
tibus classium, aegre hactenus vixque ohbstitisset, ne mari Latinas co- 
piae in nottram continentem importarentur; videns iam eas potiri campo, 
εἰ expeditum deincepa planumque terrestrĩ progreiau in ipss viscera im- 
perii iter insistere, ultimo δἱδὶ conatu contendendum atatuebat, quo istum 
primum retunderet impetum; nam eo δὲ non solum impune defungerentur, 
ded ex hoc etiam cum fructu operaeque pretio redirent, in tantum au- 
gendos apparebat feroces ipsorum animos, ut 116 obsisti amplius nequiret. 
itzitar ut in tam ancipiti discrimine vummas rerum faciendum omnino 
aibi putavit, υτἋν δὰ deum ante omnia recurreret: aimul tamen deinde tam 
mumerosas tamque validas eo destinaret copias, ut eorum obiectu aolo 
represci retroque truei ro inſecta hoſtes primo experimento discerent, 
Ram non facile pervias ipsorum armis ulteriores imperii regiones forent, 
quarum utiquo limen ipeum ac limitem viderent ineluctabili potentia val- 
latam. porro quee δὰ ἀεῖ propitiationem attinebant, in hune modum 
praeparata δυπί, denuntiatum patriarchae, episcopis, universo clero εδὲ, 
primum quidem οἱ noctem διαὶ totam implorando contra hostes dei au- 
Vlio igilem ducerent, sub auroram vero diei insequentis patriarcha, 
Βὲχ liis 6 praecipuis episcoporum gecom azsumptis et δδοσὶ 8 omnes βίο- 
lis induti, cunctâs interim alũus deum inrocantibus, benedictionem aucrã 
olei z2olemnem rite peragerent; tum paratos δὰ id fa-ciculos a2egmento- 
ΤΌΣ papyri consecrato tingerent oleo, mox darent expeditis cursoribos, 
411 hos δὰ exercitum portaturi in procinctn atabant. erat autem nume- 
τὰ chartularum oleo tinctarum quantus zufficeret, οἰ unicuique militi 
ontra hostem ituro cua tribuereiur, quam secum in praelio gestaret. 
haec πὲ imperata, εἷς executioni mendata confestim sunt. οἱ δβδογὶ fasci- 
«εἰ in vaca vitrea iniecti, aimul relgione οουρτυδ, aimul το- 


— 





512 GEORGI ΡΑΓΟΒΥΜΕΒΙΘ 


δὲ καὶ μετ᾽ ἀσφαλείας ἐπέμποντο. βασιλεὺς δὲ τὸν αὐτοῦ γαμ- 
βρὸν ἹΠιχαὴλ τὸν δεσπότην καὶ τὸν μέγαν δομέστικον τὸν Ταρ- 
χανειώτην καὶ αὐτὸν Πιχαήλ,, ἔτε δὲ τὸν μέγαν στρατοπεδάρχην 
Συναδηνὸν Ἰωάννην, καὶ τέταρτον σὺν τούτοις τὸν ἐχτομίαν 
"Ἀνδρόνικον, τατῶν μὲν τῆς αὐλῆς ὄντα τῷ τότε, Ἤονοπολίτην" 
δ᾽ ἐπικεκλημένον, ἐγχειρίσας δυνάμεις ἱκανὰς πρὸς τοὔργον ἐχ- 
D πέμπει, ὀρρωδίων μὲν πᾶσαν ἐξ αὐτῶν ἐχβάλλων ϑάρρος δ᾽ ὃ»- 
τιϑεὶς πλεῖστον ταῖς ἀπὸ τῶν εὐχῶν τῶν ἱερέων συνάῤσεσιν. οὗ» 
τοι μὲν οὖν ἀπελϑόντες ἀπωτάτω ὅσον ἦν ἐγχωροῦν ἐστρατοπε- 
δεύσαντο, καὶ προσβαλεῖν μὲν ἐξαπιναίως οὐκέτ᾽ ἐτόλμων (ἀλο- 
γίστῳ γὰρ ἀντισχεῖν ϑράσει ἐδόκουν, καὶ μᾶλλον οἱ περὶ τὸν μές 
γαν δομέστικον, ᾧ δὴ καὶ τὸ πᾶν ἐπετέεραπτο, ἀεὶ προμηϑείας 
ϑρόνον τιμῶντα), σιταρχεῖν δὲ ἤδη λιμῷ λελοιπότας τοὺς τοῦ 
Ἑ φρουρίου τοὺς πεὶράσοντας ἔγνωσαν ἀποστέλλειν. ἐῴκχει γὰρ καὶ 


ὃ παραρρέων τὸ φρούριον ποταμὸς τὰ πολλὰ ξυλλαμβάνειν σφ 
σιν, ἅμα μὲν δι αὐτοῦ φορτηγούντων νυκτός, ἅμα δὲ καὶ τῷ 
κατὰ χρείαν ὑδρεύσεως ἐμβόλῳ πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ φρούριον ἀναγω- 
γὴν τῶν φορτίων ἐν ἀσφαλεῖ χρησομένων τῶν ἐπὶ τῷ σιταρκεῖν 
τεταγμένων. ταῦτα διανοηϑέντες, τοὺς φορτηγοὺς εὐτρεπίσαν- 
τες καὶ ἱκανὰ νηησάμενοι τῷ ποταμῷ πιστεύοντες ἔπεμπον, καὶ ἃ 

Ρ 349 τοὺς παρὰ τὸ χεῖλας τοῦ ποταμοῦ αὐτάρχεις πρὸς μάχην τῶν ἐπι 

19, ἐκτέτραπτο P. ΄ 

locitate παπιπια mittantur in castra. praemiserat enim ἱπιρογαΐον 60 Θ᾽’ 

ΓΟ] γακαίοα δὰ quod optabat auffecturas putarat, βὺν ducibus Dichacb 

Asspoia suo genero, magno domestico Tarchaniota, et ἵρδο praenonicat- 

Michacle, πϑορῆο ctratopedarcha Ioonne Synadeno, εἰ quarto con δ 

sunucho Andronico tunc aulas tata, cui Konopolitao cognomes οἵδ 

hos mittens omnem ahiĩicere timorem insait; οἱ οογίδ victorias ape Βιῦ; 
magnopere conſiaos auxilio divino, quod ab exorato precibus sacerdotua 

numine haud dubitantes expectarent. δὶς illi profecti admoverunt 8ὲ ὡ" 

atris hosctilibus quam proxime licuit. et irruere quidem in hoſtes δι 

atatim adventu noluerunt. inconeultae quippe id fore temeritatis arbitæ 
bantur: quas ſuit praecipue gententa magni domestiĩci, cui cura uirecæ 
negotũ totius οἱ aoprema in universum exercitum anctoritas conus 

focrat, ita αἱ εχ elus proridentia ἃς iundicio cuncta ἰδὲ penderent. æ 

erererunt autem mittendos ὁ καΐδ qui commeatum οὐδεδαὶ iam fane [δ 

borantibus importarent. δὰ hoc videbatar profuturus ipais flovios, ᾿΄΄ 

eem, ut dixi, praelabens: nam οἱ impositis illi ποοῖα navibus ſecile ve 
ans arcem promoturi videbantur necessariam annonam; εἰ εἰ borte⸗ 

prohibere conarentur, beneſicio valli ab aree δὰ Βανίαπι product ν 

ftuonis tuto faciendae causa, suos quoque convectores σαὶ cibarias οὐ" 

mods δὰ inoffensun tranitum tegendos νοτίδα autanabatt. ὑθε 

coneilio beĩolis expoditis, oneratisque οοπιπιοδία ratibus, eaa βοσυβόο i— 

mittunt διῶωθ,, ἀϊδροαὶ(ἷς ἴῃ ripe ἰάοποο παπιογο mιNSαν διὰ iupetu οὐ- 








DE MICBRAELE PALAEOLOGO L. VI. 513 


ϑησομένων τάξαντες. τοῦτο γινόμενον μὴ λαϑὸν ἐχμαίνει τοὺς 
Ἰπαλούς, καὶ ἐπισχεῖν ὡς ἂν οἷοί τ᾿ ἦσαν ἐξέϑορον. οἱ μὲν οὖν 
παρὼ ϑάτερα τοῦ ποταμοῦ ᾿σούνη σταϑέντες ἕτοιμοι ἧσαν 
ἐπιόντας ἀμύνεσθαί τε καὶ κωλύειν τὴν σιταρχίαν, λιμῷ μᾶλ- 
ὅλον τὸ φρούριον ἐλπίζοντες παραστήσασϑαι" ὃ δέ γε Ῥὼς Σολυ- 
μᾶς, συνάμα τοῖς περὶ ἐκεῖνον πλείστοις καὶ ἰσχυροῖς οὖσι, διέ- 
γνω τὸν ποταμὸν διαπεραιωσάμενος τοὺς παρὰ τὸ χεῖλος ἐπὶ φυ- 
λαχὴν ἰόντας καταγωνίζεσϑαι. καὶ δὴ τῷ ῥεύματι μεϑ᾽ δρμῆς Β 
ἐμβαλόντες πλείστης ἱστῶσί τε τὴν τοῦ ὕδατος ῥύμην καὶ κατὰ 
10ϑάτερα τὴν ταχίστην γίνονται, φριμαγμοῖς καὶ μόνοις τῶν κατὰ 
σφᾶς ἀγερώχων ἵππων καταπλήξειν τὸ ἀνθιστάμενον ἅπαν οἷό- 
μένοι. ὧς γοῦν τῷ ϑάρρει προπηδῶντες εἰκαίως ἐπὶ τοὺς πεμ- 
φϑέντας ἐξώρμων, οἱ μὲν πρὸς μὲν τὴν πρώτην ἐμβολὴν τοῦτο 
μὲν φυλαττόμενοι τοῦτο δὲ καὶ τεχνιτεύοντες ἐπιεικῶς εἶξαν, ἐπι- 
Ἰότήδεον δ᾽ εὑρόντες τόπον μετὰ βάρους ὅπλων ἰόντας κατοῖ- Ο 
orevoy. κἀχείνων μὲν ἐφικέσϑαι τῶν ἀδυνάτων ᾧοντο, ἐπείρων 
δὲ βάλλοντες τοὺς ἵππους, εἴ πως κατευστοχήσαντες τοὺς ἐπὶ 
τῶν ἵππων γαννυμένους πεζοὺς ἀποδείξαιεν. ἐτρώϑησαν γοῦν 
καὶ ἄλλοε τῶν ἵππων, τιτρώσχεται δὲ καὶ ἣ τοῦ Ῥὼς Σωλυμᾶ, 


18. οΣ μὲν] οἱ δ)7 


atars conantum arcendos. non latuit hostes quid pararetur. erumpunt 
atatĩm furioso contra impetu Itall. pars horum in adversa fluvii Αδῦπδο 
inetructè ripa atabant, procincti δὰ repellendos eos qui alimenta οὐδεδεὶθ 
inferre molebentur: hos enim 66 famo compulauros δὰ deditionem ape- 
rarerant. δὲ Rhos Bolymas cum magua suorum mann, virorum utiquo 
fortinm et roboris praecipui, traĩiciendum aibi τὸ δανίαπι atatuit δὰ 
006 dehellandos qui ex adversa ripa δοοιιβὰο amne Muentium trancitum 
deſentabent. ergo equitatu denao eluctati torrentem impetum Auminis, 
ulteriorem oram brevi tenuere, fastu tanto, ut aolo fremito et hinnitibus 
ſerocium equorum quibus inaidebant perculsuros 86 aversurosquo δίδπι 
ἴῃ fugam ad versarios omnes conſidero viderentur. cum igitur exillentes 
ὁ flumins quari perfunctorio οἱ contemptim 58 nimia certi aueceasus 
fiducia in noetros ibi stantes inveherentur, δὶ 7 prudentã cautions 
iculi, partim arte quadam stratagematis, δὰ eliciendon hostes in locum 
iniquiorein, paulolum retro οεδδοσυηῖ. nactâ vero locum aptum, ſixis in 
eo vestigiis inaequentes equites armatura impedĩtos gravi ἰδουΐϊε petere 
vepernnt. ac ἰ iporum quidem corporsa galeis ac loricis protecta per- 
ferro 80 ictus angittarum pocas desperantes, in equos collimabant, par- 
tem δὲ ferocias dempturos δαροιῦθ 660 εχ equis ostentantibus rati, δἱ pe- 
dites ex equitibus facerent et aic eos —*88 casn, mole armorum gra- 
vatos, facilus obnoxioe haberent. igitur cum alũ vulnerati equi sunt, 
tum equa generosa et praeferox, qua Rhos Solymas ΤῊΝ minaxqus 


Georgius Packymeres 1. 








514 ἣ ΘΕΟΠῸΠ PACAVMERIS 


πλὴν οὐ καιρίως ὥστε καὶ ᾿᾿ξαπιναίως καταπεσεῖν. ὅμως (τὸ 
γὰρ βέλος ἤπειγε) καὶ τοῦ πολλοῦ ϑράσους" καϑυφεῖτο καὶ τὸν 
D ἐπιβάτην εἰκαίως ἔφερεν, ὥστε καὶ σιτοδοχείῳ κατὰ γῆς προσ- 
παῖσαι ἀνεῳγότι, συμποδισϑῆναί τε καὶ τὸν ἐπιβάτην καταβα- 
λεῖν. οἱ δὲ μὴ δυνάμενον κινηϑῆναι τὸν σοβαρὸν περιστάντες 9 
χερσὶν ἅλίσκουσι. φημίζεται γοῦν παραυτὰ ἔνϑεν μὲν τοῖς τοῦ 
βασιλέως ἐκεῖϑεν δὲ τοῖς κατὰ τὸ φρούριον ἥ ἐκείνου ἅλωσις. 
καὶ οἱ μὲν ἐν χερσὶν εἶχον τὸν τέως μέγα σοβαρευόμενον, οἱ δὲ 
τοῦ φρουρίου καὶ πρὸ τοῦ τοὺς ἀγγελοῦντας παραγενέσϑαι ἐφη- 
Ἑ δόμενοι τοῖς ἐκτὸς τὴν ἅλωσιν ἤγγελον. ἅμα γοῦν ἕῳ οἱ ἐντεῦ- 1 
Sev συνησπιχύτες, κρατοῦντες ἕκαστος καὶ τὸν ϑεῖον ἐξ ἐλαίου 
πάπυρον, περαιωθϑέντες τὸν ποταμὸν τεταραγμένοις ἐμπίπτουσι 
'καὶ ἅμα πρὸς φυγὴν τρέπονται. οἱ μὲν οὖν κατὰ στόμα παιό- 
μένοι διεφϑείροντο (οὐ γὰρ πρὸς τὸ ἀντισχεῖν, ἀλλὰ πρὸς τὸ 
᾿ μαϑεῖν μόνον τί τὸ γινόμενον ἐτρέποντο κατὰ πρόσωπον), οἱ δὲ 5 
κατὰ νώτου πληττόμενοι διωλίσϑαινόν τε τῶν ἵππων καὶ πέπτον- 
τες ἔϑνησχον, ἔστι δ᾽ οὗ καὶ ζῶντες συνελαμβάνοντο. σπουδὴ 
γὰρ ἦν τοῖς μὲν τὸν ποταμὸν Βοώσην φϑάσαι χαὶ περαιωϑεῖδι 


ferebatar, ρεγοῦσδδ telo eſt, ποὺ letali quidem lctu, quo πέδεϊπι οορῶδε- 
ret: tamen sensu qualiscumque satis alte penetrantis vulnerĩs turbata ac 
parum, multum de priori remisit audacia, sescoremque iam σερηία: οἱ 
titubanter austinebat, quoad impingens ſorte in excavatam {πῆς foreen 
frumento, οἱ fit, condendo, implicatum cavo pedem expedire non γαὶοδ 
concidit, equitem superciñonum prius illum ferumque deiiciens; quen 
pondus armorum immobilem haerentem nostri undique accurrentes 000» 
rehensum abducont. divulgata momento est totis imperatoris cactris εἰ 
intra ipsam obsessam arcem ducis hostium comprehensio. et in catri 
quidem certa fides erat oculorum, praesentem, quas manibus teneretu, 
raedam cernentium δὸ scilicet illudentium in eam servitotis Βασι ει 
ἴδηι redacto tam tumido paulo ante gloriatori. obſsessi vero etiam ante- 
quam δὰ eos pervenissent qui hoc nuntiſturi misci erant, nescio quo- 
modo casus eius facti certiores, aigna laetitias ediderunt, ex quibus no- 
atri procul intelligerent iam acire ipsos quid contägisset. ergo ub ϑδυτὸ- 
ram nostri omnes armis βυπιρίΐδ, correptaque quique in πιδοῦπι ὕπο 
oleo aacro chartula, traiecto amne in turbatos ciade ducis hostes ταδδῖ. 
νι atatim fandantur fuganturque, paucis qui os obverterant epectandi po- 
Εἶπα curiositate quam resiatendi animo, subito deĩectis. fogientium antes 
iam pariter omnium terga insequentes nostri vaolide incueis micciũübes 
caedebant. unde procternebantor equites, vuolnere δαί oſſfendicalo ὁ 
lapsantibus evoluti. horum plerique ocrumbebant: vivi nonnulli capieban- 
tur, interclusi eo quod sammo studio captabant. id antem erat pev 
εἶτα δὰ Βοοβοδὶ fluviom οἱ eo tranaito aalutem in tuto ponere. δὲ inpe 








DE ἈΠΟΗΑΕΙῈ PALAEOLOGO 1, VI. 515 


σωθϑήσισϑαι, τοῖς δὲ τοῦ βασιλέως τὰς ἐπὶ τὸν ποταμὸν αὐτῶν Ῥ 850 
ὁρμὰς διακλείειν προφϑάνουσι. μὲν δέει τοῦ μὴ κωλυϑῆναι παν-. 
τάπασιν, αὐταῖς σκευαῖς καὶ γυναιξὶν ἐνειλούμενοι, καὶ ὃ ἐπιὼν 
τὸν προϊόντα καταπατῶν τε καὶ κατασποδῶν, αὐτοὶ παρ᾽ ἑαυτῶν 

δτὰ πλεῖστα ἐσφάλλοντο, πολλοὺς δὲ καὶ ὑπετέμνοντο οἱ ἱππεῖς 
πρὶν φϑάσαι τὸν ποταμόν, καὶ ἔργον εὐζώνου πεζὸῦ ἱππεὺς ἐγέ- 
γεῖο σοβαρός, ὡς ἁλίσκεσθαι μὲν πλείστους, ἅμα δ᾽ ἑαλωκότας Β 
ἀπάγεσθαι πρὸς τὸ φρούριον, καὶ πάλιν ἄλλους καὶ ἐπ᾿ ἐκείνοις 
ἄλλους, καὶ οὕτως ἐφεξῆς τοὺς μὲν φονεύεσϑαι τοὺς ὀνομαστοὺς 

10. δὲ συλλαμβάνεσθαι. μέχρις οὗ καὶ τὸν ποταμὸν Βοώσην φϑά- 
σαντες οὗ μὲν ἑκοντὶ ἑαυτοὺς ἐρρίπτουν κατὰ τοῦ ῥεύματος, τὸ 
ἐξαπολωλέναε προτιμῶντες τοῦ μετ᾽ αἰσχύνης πεσεῖν εἰς χεῖρας 
Ῥωμαίων, οἱ δὲ βίᾳ τὸν ποταμὸν διεκπαίοντες ἐκ πολλῶν ὀλίγοε. 
πρὸς τὸ τῶν Κανίνων φρούριον διεσώζοντο φεύγοντες, γυμνοίτε 

15 καὶ ἄοπλοι καὶ πεζοὶ οἱ πρὸ μικροῦ σοβοῦντες καὶ ὡς νοσσιὰν τὴν 
'Ῥωμαΐδα καταλαβεῖν κατ᾽ ἐλπισμὸν ἔχοντες. 


983. ἤΖξιον δὲ μηδὲ τὸν ἐχεῖνον θρίαμβον τὸν ἐν τῇ πόλει Ῥ 85λ 
γεγονότα παραδραμεῖν. ἐπειδὴ γὰρ κατὰ κράτος ἐνίκων οἱ βα- 


3, μὴν] καὶ οἱ μὲν 


ratorũ cursum iatum retardare tum ἃ tergo lacessendo, tum praecurrendo 
viamque obstruendo, varis certabant. inter quas Itali conſusi, qua metu 
ne prohiberentur in tutum eovadero, qua mĩxtione inordinatissima sarcina- 
rum εἴ mulierum quas una secam trahebant quibusque impliciti conſlicta- 
bantar, trudebant deiiciebantque 5666 mutuo, temere invicem incurrentes 
ae conculeantes, ita ut eorum multâ currentium ad flumon equorum un- 
gulis contererentur; οἱ aſfflicti lapsn superbe cotaphracti equites praeda 
ἴδοις erant peditum expeditorum. horum plurimi zimul capiebantur, δἷ- 
18} δὰ arcem custodiendi trahebantur, redeuntibus mox qui deduxerant, 
οἱ alis alios aliosque aimiliter, δια ubi corripuerant, in tuta custodis 
locantibusa, eo ἴη his discrimine zervato, ut vulgus quidem et gregarũ 
necarentur, insitnioribus et primarũüs reservatis. per hunc tumultum qui 
tandem ὁ Latinis δὰ Boosis ripas pervenire potuerunt, se volentes ἴῃ 

men praecipitabant, mortem praeoptantes ignominiosass zub Romanis 
captivitati. fuere tamen quibus conatus transnatandi auccederet. hi per- 
pauci ὁ plurimis in Caninarum tandem arcem tutum ex efſusa ſuga rece- 
ptum habuerunt, nudi, inermes, ites, qui paulo ante fastnoai ac mi- 
naces universum Orientale ĩmperſum 86 tanquam avicolarum nidum im- 
plumium impune rapturos, ablaturos ludĩbunde, aperaverant. 


88, Dignum porro fuerit nos illum trinmphum praeteriro, quĩ huius 
Cratulationo βασοοδδαδι colebratos in urhe ect. poſtquam enim pleniaaimam 


516 GEORGI ΡΑΟΗΥΜΕΒΙΘ 


σιλέως, μᾶλλον δὲ χαὶ ἀκονιτὶ τὰ ϑαυμαστὰ κατὰ τῶν ἀλαζόνων 
κατώρϑουν, τοὺς μὲν πεσόντας ἐσκύλευον, πλοῦτον συλλέγον- 
τες ὅπλων τε καὶ ἐνδυμάτων καὶ ἵππων καὶ σκευῶν παντοίων ἔξη- 
σκημένων, τοὺς δέ γε ζῶντας αὐτούς τε καὶ ἵππους αὐτῶν ἐπι- 
Β συναϑροίσωντες, καὶ τοὺς μὲν πέδαις ἀφύκτοις δεσμήσαντες τοὺς 
δ᾽ ἀνέντες εἰς ὑποζύγια, σφίσιν τὴν στρατιὰν ἀναλαβόντες (οὐδὲ 
γὰρ εἶχον ἐντεῦϑεν δεδιέναι πανστρατιᾷ ἑαλωκότων) ἐς βασιλέα 
μετά γε τροπαίων λαμπρῶν ἀνεζεύγνυσαν, ϑέα ὄντως φιλορω- 
μαίοις πανϑαύμαστος. ὃ γοῦν βασιλεὺς δεξάμενος μὲν τοὺς 
ἰδίους, μαϑὼν δ᾽ ἐς τἀκριβὲς τὰ πραχϑέντα, ἔτε δὲ καὶ ἰδὼν 
Ο ἕκαστον αὐτοῖς ἵπποις τε καὶ σκευαῖς, τοῖς μὲν κατεσκληχόσι καὶ 
μόνοις ὀστέοις καὶ δέρμασι τὴν πάλαι δεικνύουσιν εὐχληρίαν, ταῖς 
δὲ διερρωγυίαις οὐκ αὐταῖς ἴσως αἷς καὶ πρώην ἐχρῶντο, ἀλλὰ 
ταῖς τυχούσαις καὶ αἷς ἂν ἐκείνους ἐπολυώρουν οἱ ἐλεοῦντες, 
γε στοιχηδὸν διεληλαχότας κατανοήσας, σώματα στυγνὰ μὲν τῷ 15 
τότε καὶ οἷα μηδὲ σώματ᾽ ἄν τις εἶπεν ἀλλὰ σχιὰς τῶν πάλαι γ΄ 
γάντων, ψυχὰς δὲ τῷ μὲν κατὰ σφᾶς πάϑει καὶ λίαν καμπτομὸ 
Ὁ νας, τῇ δὲ τῶν προσώπων τάσει καὶ τῷ τοῦ φρονήματος ἔμβρι- 
ϑεῖ τὴν πάλαι δηλούσας ἐλευϑερίαν, ἐπεκάμῳϑη μὲν τοῖς καὶ ἄν- 


Ι 


Caesareĩ victoriam reportarunt, aut potius facile ac αἷπο polvere (18 
χοῖτα ἴῃ arrogantĩssimos iactatores gesserunt, mortuos quidem apolarent, 
unde dĩvitias congeserunt plurimas εχ armis, vestibus, equis, vatis eu- 
horatĩs omnis generia; superstites autem εἰ equos ĩprorum congregantes; 
los compedibus vinctos validis, hos aolutos εἰ abactos inter iumente, 
oopias secum universas quas duxerant resumpserunt (neque enim erat οδ 
1 δὰ praesidium nitis ὟΝ earum 0118 rolinqueretar, utique bostibos 
plane deletis) οἱ redire δὰ ĩmperatorem instituerunt, aplendidis ilße prit 
tropaeis positĩs. apectaculum δἷς euntes pascim praebebant miriſice in 
enuduam bene aflectis erga res Romanas. imperator υδὶ qua par ἐπ 
gratñas aignificatione auos excepit, υδί rem ut Gesta erat ὁ nnęgilliatin οἰ 
ἀχδοίθ narrantibus audivit, ubi etiam otiose inspexit unumquemque ἐδρῦ- 
vorum cum equĩs εἰ vestitu, equis atrigosis οἱ exsuccis, tamen 
macie nihil praeter pellem obductam osaibus trahentium aigna non 
acura monstrantibus pristini vigoris, vestitu οὐδοϊοίο οἱ lacero, non Θ᾽ 
videlcet quo prius domo allato υδὶ fuerant, aed ex forte obvũs οδαία- 
culis δὰ necestarium tegmen δροϊδίογιπι corporum precario adecito δαὶ 
5*— miserĩcordĩa concesso. hos, inquam, in longam digectos - 
ἐπὶ intuens Aunguatus attento aingulos, corpors observebat δα ilua 
ἕππο quidem luridaque, δοὰ quae non tam corpora quis düceret quam πα΄ 
bras veterum gigantum; quorum animas tamen, caau licet δὰ melis fr 
ctas, quadam exporrectione facierum οἱ emlnente in fronto δς δὰ 
audacia veterem ſibertatem prae 40 δάδας ferrent, motu- ἐπείη αἱ αν 





DE NICBHAELE PALAFOLOGO L. 1. 517 


ϑρωπον συναντήμασι, χεῖρας δ᾽ αἴρει πρὸς τὸν ϑεὸν καὶ ὁμολο- 
γεῖ τὴν χάριν τρανῷ τῷ στόματι, καὶ γε ϑέλων ἀνάγραπτοω 9 εἴ- 
γαι προστάσσει γράφεσϑαι τοῖς τῶν ἀνακτόρων τοιχίσμασι, πλὴν 
οὐχ αὐτὰ καὶ μόνα, ἀλλ᾽ ἃ δὴ καὶ ἀρχῆϑεν ϑεοῦ γέγονεν ἐλεοῦν.-- 
ὅτος, κἂν ἐχεῖνα μὲν καὶ αὖϑις ἐν προστώοις γεγράφατο, τὰ Ἑ 
δ᾽ οὐχ ἔφϑασε τελεσϑῆναι ἐπελϑόντος τῷ βασιλεῖ τοῦ ϑανάτου. 
ἐχείνους δέ, τὴν τοῦ ϑεοῦ χάριν δεικνύναι ϑέλων ἐπὶ πάντων, 
οὖκ αὐτὸς μεγαλιζόμενος τοῖς πρωϊζὰ τελεσϑεῖσιν οἷά τις ἀπειρό- 
καλος χαὶ μιχρόψυχος, ἀλλὰ μᾶλλον ϑεὸν μὲν εἰδὼς αἴτιον, ϑεὸν 
10 δὲ καὶ μεγαλύνειν προϑέμενος, ϑρίαμβον προστάσσει καταγαγεῖν. 
ὃ δ᾽ ἦν, ἥστατο μὲν ἄνωθεν ἐξ ἀπόπτου ὃ βασιλεὺς ἐν τοῖς ἄνα- Ῥ 853 
χτόροις τῶν Βλαχερνῶν, πρὸς κατὰ ϑάλασσαν δυτικὸν ἀφορῶν, 
ἐφ᾽ ᾧ ἅμα μὲν ϑεῷτο ἅμα δ᾽ εὐσύνοπτος εἴη τοῖς ϑεωμένοις. 
ἤγοντο στοιχηδὸν ἐκεῖνοι καϑ᾽ ἕνα, ὡς εἶχεν ἕκαστος ἐφ᾽ ὕεπον, 
Ἰϑχατὰ ϑάτερα τῶν πλευρῶν καϑήμενος. ἐδίδοτο δ᾽ ἑκάστῳ κρα- 
τεῖν καὶ κοντὸν ἐχ παπύμου ἢ τινος ἄλλου εἰκαίου, ὡς τρόπαιον 
πάντως τοῦ κατὰ σφᾶς πταίσματος. ὄχλος δὲ παρ᾽ ἑκάτερα 
πλεῖστος ἴατατο, οἱ μὲν τὰ τῆς τύχης ἐποιχτιζόμενοε καί γε ἐλε- Β 


aeratione humanorum casuum, manus autem δὰ demm δυδίυϊϊξ, clara vooe 
ται οἱ referens; οἵ quasi votivis volens tabolis gratitudinem hanc suam 
tare in poſterum testatam, praecepit pingi βῦρονς parietes palutiâ totam 
hnius vietorias ac pompas triumphalis zeriem, non Koc autem a20lum, sed 
αἰ alios praetores prosperos suecessus, quibus antea “θοσπο avum dens 
inperium dignatos erat fortunare. continuoque inchoatum id opus εδὲ in 
veatiholo porticnum regiaer sed perduci δὰ finem, οἵ buius uitimas ad- 
ionctione victoriae compleri monuinentum id non potuit ante mortem huĩus 
iperatoris Michaelia, quas paulo poet contigit. porro istos tuns capti- 
vos ostentare per urbem irumpho fraductos voluit, non ille quidem ia- 
Aatioms ἐδ cauea, quari aibi laudem glorianter adecrĩbens victoriao 

ius nuper partae, id quod inaolenter vani pusillique animi nota non ca- 
raret, aed eo ſudio υἱ εἰ deo ipse grates debitas profiteretur, οἱ con- 
ios iuvitaret δὰ divinum numen οὗ hoc praeclarum nobis indultam bene- 
Seinm laudandum. pompa igitur ipes ἐπ hone modum processit. ztabat 
imperator exeslao ἴῃ loco palatĩss Blachernarum inxta mare in occacum 
obroero, ut aimul epectaculo frueretur, δἰπιαὶ easet ipae late eonspieuua 
moltitudini 2pectantlium. dueebentur continua serio captivi aingillatim, 
idoneo intervnllo invicem direreti. oquo quisque proprio vehebat, non l- 
bratus ἴα dorss cruribas hine inde pendemtiĩbus, δοὰ sedens pedes com- 
pede vinctos ἴα alterum equi latus qemittebat. inditus erat nonui cuiua- 
406 contus ex papyro διοὲ vili alia materia, insigne videlicet ofſensionis 

i qua erani in ἰδέαι redactâ φδογίεηι. turba conetipabater utrinque 
densa, quorumdam miserantium fortunas casus infentos, praesertim ubi in 
princpes ὃς primarios viros ἐδ} traduetos ignominia ſneurrebant oculi, 


518 ΘΕΟΒΟΙ ΡΑΟΒΥΜΈΕΒΙΒ 


οὔντες εἰκαίως ἀγομένους τοὺς μεγιστᾶνας, οἱ δὲ καὶ ἐπιμωχώ- 
μένοι, δεικνύντες οἷον ἐς ὑπόσον φέρει μετανοίας ἣ ἀπόνοια, ἣ 
μικρὰ μὲν σαίνει, μεγάλα δὲ τὰ καχὰ φέρει. ἄλλοι δὲ καὶ συρίτ- 
τοντες, οἷα τοῦ πλήϑους, ἐχλεύαζον. τρυφὴ δ᾽ ἦν αὐτοῖς ἡ 
τῶν ἁλωμένων πομπή, οὐ τόπον ἐχ τόπου μεταλαμβάνουσιν ὁ 
ὡς δῆϑεν μεταφερομένων χαὶ κενὸν σφῶν ἀφιέντων τοὔπισϑεν" 

Ο ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἤγετο ὁ δ᾽ ἐπήγετο, καὶ τρυφὴν ἱκανὴν ὃ πρῶτος 
τοῖς φιλοϑεάμοσι παρασχὼν τῷ μόνῳ φανῆναι ἀπὼν οὐκ ἐλύπει, 
ἑτέρου διαδεχομένον τὸν τύπον -καὶ τὴν τάξιν τοῦ τέρψαντος, 
μᾷλλον μὲν οὖν καὶ ἀεὶ νέον ἐπιόντες τῷ ἄλλος καὶ ἄλλος φαίνε- 10 
σϑαι κατὰ τὴν ἐν τῷ κύκλῳ κατατομὴν ἕτερπον τῷ καινῷ πλέον 
τοὺς ϑεωμένους. ἦν δ᾽ ἄρα μὴ μόνον ἀφιδὴ νεωτάτη ἐπίηρος 

D τοῖς ἀκούουσιν, ἀλλά γε καὶ νέα ϑέα ποικίλη τοῖς δρῶσι τρυφή 
ἀντίπαις γὰρ ἐπὶ νέῳ καὶ νέος ἐπὶ παρηβηκόει καί γε γυμνὸς 
ἐπ᾿ ἐνδεδυμένῳ καὶ ἀκαλυφὴς ἐπὶ καλύπεραν φέροντι καὶ κατη- 15 
φιῶν ἐπ᾿ ἀγερώχῳ καὶ ἀλαπαδνὸς ἐπ᾿ εὐσωματοῦντι καὶ καταπε- 


πτωχὼς τῷ πάϑει ἐπὶ τῷ λογισμοὺς ὀρϑοὺς φέροντι ἐποίκιλλον 
4, μετανοίας ἡ ἡ μετανοίας P. 


aliorum οοπίγα irridentium ἱπευϊέδηίσιησθο ultro inerepando, meritun ec 
ferro vaesanias zuas frnetum, aeram poenitentiam, quao proles oere δοίες 
loconsultae amentiae, inodicum quidem initio quos abripit muloentis, δὲ 
extremum graviaaime multantis. erant ὁ faece praesertim plebis qui etian 
miaeros exæaibilarent. durabat autem dulcis apectacuũ voluptas ὑπὸ [κε 
ἦα loco haerentibus, nec opus habebant alio migraro, ut νἷδο, με 
cuerat, praetereunto fruerentar. auccedebat enim δοδίϑ ργαθϑυμβὶ 80. 
quena pari suo dedecore ludibrium exhibens, οἱ oculos abunde poecei, 
ne praeterlapaum δεαυΐ aut requirere curarent. quin potius crescebet 
dulcedo apectandi, praevertente satietatem coutüânus q velot ueta 
tâone acenao, δδῃηΐβ praesertim gregariae multitudinis οἱ petulantius aeta- 
tis materiam praebente ridicula tonsura foedo rasorum orbe toto capiton, 
novitatis apud vulgus apecie ĩigcunda. qua aicut gaudebant oculi, εἰς εἰ 
nanres demulcebantur confusis improperĩis in hocten iacũus di ienter; 
quae instar habebant ovas cantilenae, placere plurimum (αἱ vetus - 
bet verbom) populo aolitas. distinguebatur autém pompe multa voerie- 
tato, εἰ ipaa delectanto, dum adoleacentulo auccedebat iuvenis, interni- 
acebantur zenes viris; εἴ gempor inexpoctatam aliquid vices voriae moli- 
formis apectaculi offerebant, dum nudus ροδὲ veatitam trahebatur, auc- 
cedebat pileatus intecto verticom, deiectus voltum ferociter contenaci, 
macer pingui, fortunam abiecte ferens excelaum animum oris conttantia 
monatrantâ; quae velot erant fercala varia, οἱ μος ipao gratiaiua, ε- 
quiaiti oculorũum opuli, tanto productâ -patio temporia, ρος quoutan leci 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. VI. 519 


τὰ τῆς ϑέας χαὶ ὀφϑαλμοὺς εἱστίων τῶν συμμιγῶν ὄψεων. οὐδὲ 
γὰρ ἐς ὀλίγον ἡ σχοινοτενὴς ἐχείνη σειρὰ τῶν ἀνδρῶν, ἀλλ᾽ ἐς 
ὅτι πλεῖστον συχναῖς ἑκατοστύσι διείληπτο. ἕχαστος δ᾽ ἰόντων 
ἐπὶ τὸ παρ᾽ ἑκάτερα τοῦ βασιλέως γινόμενος καὶ ἄκων ἐδίδου, 
δχύπτων ἐξ ἐφεστρίδος, τῷ βασιλεῖ τὴν προσκύνησιν, μορφάζων Ἐ 
τὸ ταπεινὸν καὶ τὸ τῆς ψυχῆς οἰδαῖνον μετασχηματίζων εἰς ἱλα- 
ρότητᾳ. οὕτω μὲν οὖν εἰσελϑόντες τὴν πόλιν, καὶ διὰ μέσης 
ταύτης ἐξ ἄχρων εἰς ἄχρας τοῖς κατὰ σφᾶς ἀνιαροῖς ἐμπομπεύον- 
τες, τῇ τῆς Ζευξίππου δίδανταε φυλαχῇ Ἔ), τοῖς τυχοῦσι μὲν 
10χλεύη, ἐλεεινοὶ δὲ τοῖς ἐπιεικεστέροις γινόμενοι. ἀλλὰ ταῦτα 
μὲν ἐπράχϑησαν τῇδε. 
84. ΒΒασιλεῖ δὲ οὐ μόνον τῶν αὐτοῦ μετῆν εἰς κόσμον Ῥ 353 
σφᾶς ἄγειν τὰ πρέποντα, ἀλλὰ καὶ τοὺς μηδὲν προσήκοντας κατά 
τιγα δεσποτείαν ὑπερῃομένους τὰ μέτρα συστέλλειν διὰ σπουδῆς 
15 ἦν. καὶ τοὺς μὲν ἄλλους δόρυ κινῶν ἠνάγκαζε τοῖς μετρίοις χρῆ-. 
σϑαι, τὸ μὲν αὐτόνομον ἐχ τύχης ἔχοντας σφᾶς καὶ συμβάμα-- 
τος, τὸ δ᾽ ἄλλως ὑπὲρ τὰ ἐσχαμμένα πηδᾶν καὶ βασιλείας δι-- 
χαίοις κατωφρυῶσϑαι κινδυνῶδες δαυταοῖς μαϑόντας" τῷ δέ.γε Β 


protendebatur longlasima catena, vinctas innectens, intervallis inter ain- 
Eulos iuxtia, plurimos hominum centurias. porro singuli ut δὰ locum ve- 
nerant, unde superne despectabat imperator, venerari eum vel inviti pro- 
funda εχ equis capitis demissione cogebantur, id tamen se plerisque li- 
benter facere quadam modestiae affectatione aimulantibus, quinetiam quo 

itus contabescebant animi moerorem renidentis oris adscititia hilaritate 
ucantibus. æic ingressi civitatem, οἰ sie per eam quantum patet univer- 
sam probroaa sui dedecoris traducti pompa, in carcerem Zeuxippi con- 
iectĩ ĩunt, vulgarium, ut ἀϊχὶ, hominum intemperanti ludibrio irrisi, ele- 
geantius institutis εἴ per δος humanioribus infelĩcitati condolentibus ipao- 
rum. atque haec quidem acta in hunc modum δυῃΐ, 


84. Caeterum imperatori non solum curae erat, ut qui cum eo et 
aub eo vivebant, intra fines aess continerent decentis moderationĩs; δεὰ 
et istam extendebat providentiam δὰ alienos quadam interdum intumæe- 
acentes fiducia potentias, quorum efferentem z2ess supra modum arrogan- 
tiam temperare 80, comprimers studebet. quo in geners alios quidem 
quos fortuona catusve aliquis sui inris οἱ omni aubiectione liboros fecisset, 
manu armata fastum demittere coẽgit, belli offenzionibus edoctos quam 


iculosum ipsis eset traneilire caneellos, οἱ aupra quam sors οἱ opes 
— ferrent, uque δὰ usurpationem iurium regiorum aacurgere. La- 





*) οἵ, Glouarinm alterum v. Ζευξίππον φυλακή. ᾿ 





5620 σΕΟΒΟΙ ῬΡΑΓΗΥΜΈΕΒΙΒ 


«:Ἡἧς τῶν “αζῶν ἄρχοντι Ἰωάννῃ παρασήμοις βασιλικοῖς ἐμπομ- 
πεύοντι, οὐ μετὸν ὅλως βασιλείας ἐχείνῳ, πέμπων πολλάκις 
ἐπήγγελλε τῆς μὲν καϑ᾽ αὑτὸν ἐξουσίας ἀνέδην ἔχειν ὡς βούλεται, 
ὀνομάτων δὲ καὶ παρασήμων βασιλικῶν φείδεσθαι" μηδὲ γὰρ 
ἄξιον, αὐτοῦ βασιλέως ὄντος, ἐπ᾽ αὐτοῦ Βασιλείου ϑύκου καὶ 5 
Ο πόλεως, καί τινας ἄλλους ἐπὶ τοῦ μείζονός τε καὶ ὑπερτάτου φη- 
μίζεσϑαι ἀξιώματος, ἀλλὰ μέρος ὄντα κἀκεῖνον ἐπισυνάπτειν 
τῷ ὅλῳ, μηδ᾽ οὕτως βασιλικῇ τάξει τὴν σύγχυσιν ἐπιφέρειν, 
τοῦτο γοῦν πολλάχις ποιῶν οὐδὲν πλέον ἤνυτεν ἢ τὸ δοκεῖν μηδὲν 
ἔχων ἀνύτειν. ᾿ ὑπερηφάνει γὰρ βάρβαρος ὧν καὶ ὑπερεώρα τὴν 
πρόσταξιν, καί τινας προφάσεις τοῦ μὴ αὐτὸς κατάρξαι τῆς ἐπὶ 
τούτοις παραβασίας ἀλλ᾽ ἀπὸ πατέρων ἔχειν ἐπλάττετο" προσέτι 
Ὁ δὲ μηδὲ τοὺς περὶ αὐτὸν ἐᾶν ἔλεγε κολούειν οὕτως ἀξίωμα πατρι- 
κὃν ἐκ πλείστου καὶ ἐς αὐτὸν χατιόν, μηδ᾽ ἀκλεεῖς καὶ αὐτοὺς 
εἶναι τὸ μέρος εὐκλείας στερηϑέντος ἐκείνου βασιλικῆς. μείω 
γὰρ φϑόνον πεδίλων εἶναι χοχχοβαφῶν καὶ βασιλείας ὀνόματος 
Ῥ 8δὲ τῷ τὰ μείζω ἔχοντι" τὰ δ᾽ ἦν, ὡς ἔλεγεν, ὑπόπκτωσίς τε καὶ 
δουλικὴ ἐντυχία καὶ εἰρηνικαὶ σπονδαὶ καὶ πρὸς τὸ συγκεχωρηκὺς 
ἐφ᾽ ἅπασιν. ἔγνω γοῦν ὃ κρατῶν διὰ ταῦτα μετελϑεῖν ἄλλως τὸν 


xorum vero principi Ioanni, qui regni incignibos temere ac praeter fa 
asacumptâñs 86 osctentabat, δδορίυ denuntiavit nihĩl δὲ quidem obatare quo 
minus dominio δαὶ principatus pro libito uteretur: illud mognopers 56" 
nereo, abstineret nomine regio, nec eum vestĩtum aut ornatum adhiberet, 
αὶ characterem praeferret Caesarese potestatis. meminisaetque non do- 
vere ipsum, qui pars esset imperũ Romani, eĩus sibi cultam εἰ notas πιὸ- 
lestatis arrogars, qui legitime constitutus in throno Ααρτιεῖο imperatrici 
urbis loci eius ĩpains et ummae dignitatis ofſicio cogeretur dere ορεῖβ, 
ne membrum exaequaret 86 capitiĩ εἰ discrimina graduum honoris anbi- 
tiono turbulenta eonfunderet. verum ex hiace, [ἰδεῖ δδερίαα iteratis vx- 
nitis, non alium Augustus fructum retulit quam desperationem quidquen 
einceps hac υἷα proficiendi. aupercilioons quippo barbarus tumore ΜῈ 
δηβαῦδε cuo admonitionesque spernebat, praetéxtus obtendens vanee, ὅδ 
eneque as ποῦ primum inchoere ἰδία, quorum δοίϊοος ὑδυαι ἃ petren 
axemplis duoeret; ac quando redigero δ ultro in ordinen vollet, havò 
peecuros id auos, δὰ dedecus Ῥεορεῖκο reipublieae pertinere ratos, δὶ 
ταὶ avita κυοοεδοΐοπα principatus decus ἀγπδδία iprorus ὀεβεβεῖ 

vilitate abiloeret. haud enim δὲ tam oontemptibilem imperũ ἰδία dati- 
ἰακὶ partem 6666. ut indigni videri deberent quĩ aplendoris illios antiqu 
reciduis adlue quibuadam quasi radiis fulgerent. nec eese cur iavideatu 
honos rubrorum calceorum εἰ regni nomen maiora utique habenti. εἰς 
Illo, per illa maiora, quibus frui a20 gloriabatar, inntens prostrettens 
ἐρεῖ a aubditis in occursũ venerantibus Reri A0litas, εἰ tractatüones pocis 
80 foedera aequo iure cum maximis regibus Inita. hie turgeaten ν 











DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ ῬΑΓΑΒΕΟΙΟΘΟ L. Υ͂Ι, 521 


Ἰωάννην, καὶ μᾶλλον ὅτι καὶ νέον ἐπὶ τῆς ἀρχῆς καϑίστατο. 
κήδει γοῦν ϑέμενος εἰσποιήσασϑαι καὶ τὸ δι᾽ ὑποψίας εἶναι τοῦ 
κολούειν ἄλλως ϑέλειν τὴν ἐξουσίαν καὶ μὴ κατ᾽ αὐτὸ τὸ τῆς 
βασιλείας δίκαιον ἐπαγγέλλειν τὴν μεταμφίασιν ἀναιρεῖν ( παισὶ 
6γὰρ οἰκείοις μὴ ἂν ἔχειν χώραν βούλεσθαι τὸ τῶν δικαίων σφίσι Β 
καϑυφεικός ), πρῶτον μὲν ἐκ πλείστου μεγιστᾶσι καὶ σοφοῖς τὰς 
πρὸς ἐκεῖνον πρεσβείας ἐκπληροῦν ἔγνω, ὡς ἂν ἅμα μὲν τῷ τῶν 
προσώπων ἀξιωματικῷ ἱκανοὺς τὰ ἐς πίστιν ἔχῃ τοὺς λόγους δει.- 
ἀνύειν ὄντας, ἅμα δὲ καὶ τῇ κατ᾽ αὐτοὺς ἐπιστήμῃ τῶν λόγων 
Ἰ0πείϑειν οἷς λέγῃ καὶ πᾶσαν χειρίστην ἐκχρούειν ὑπόνοιαν. διὰ 
ταῦτα καὶ ὃ μέγας λογοθέτης ὃ ᾿Ἀχροπολίτης ἔτι ζῶν ἀπεστέλ-- 
λετο, καὶ ὃ τῆς μεγάλης ἐκκλησίας μέγας οἰκονόμος ὃ Ἐιφιλῖνος, Ο 
μεσολαβήσοντες μὲν καὶ τὰ τοῦ κήδους (ἦν γὰρ καὶ τρίτη ϑυγά-- 
τὴρ τῷ βασιλεῖ Εὐδοκία, ἣν δὴ συναρμόζεν εἷς γάμους τῷ Ἰωάν- 
16γῃ ἐβούλεκο), πείσοντες δὲ αὐτὸν δὴ καὶ τοὶς περὶ αὐτόν, ἐχεί- 
γους μὲν ἐφεῖναι τῷ νέῳ τὴν πρὸς βασιλέα ἄφιξιν, αὐτὸν δὲ πι- 
στὰς ἔχοντα τὰς ἐλπίδας ὡς ἐπὶ καλοῖς προσκαλούμενον ἀπαντῶν 
μετὰ ϑάρρους. ὃ μὲν οὖν βασιλεὺς ταῦτα, τοὺς δὲ μήτ᾽ ἐκεί- 
γους ἐφιέναε τὸ παράπαν μήτ᾽ αὐτὸν προϑυμεῖν ἥκειν" πολλοῖς Ὁ 


δεῖς do δ6 δομεῖδιια Ἰοβηπεπι, flors praeteren ridle δοέδίϊε et principe- 
tus novitato ferociorem, le itellecit imperator non alia rations addu- 
cendum δὰ aubieetionem erga 586 aliquam, quam εἰ eum afſinitate prae- 
oeeupatum adoptionis modo quodam in familiam insereret ⸗uam. δἷο enim 
δὲ ΠΙΐ icionem, qua abelienabatur abs 660, dempturum, modectiam 
itam cultus et tituloram non allo ipei animo ab imperatore praeseribi, 
oam υὐ exauctoraret ipsum οἰ iure ditionis patriae privaret. υδὶ enim 
i⸗ vocari 66 δὰ honorem imperatorũ coniugũ, haud amplus for- 
midataros videbatur talia imperatorein machinari, com natura non ſerat 
aoceros deterero dĩgnitatem mimuereque opes generorum vello; quos con- 

patria caritate complectantur, σὲ auctos fortonis ac titulis etiam δι:- 
pra hereditaria bons ουπιαϊδιέα cupiant. μοῦ animo imperator ac ape, 
εὶς ꝛammatũübus ĩiiademqus prudentisimis legationes δὰ Ioannem deman- 
davit, ut οἱ dignitas ipaorum conciliaret prominis ſidem, et eloquentĩa 
dexterĩtasquo tractandi dunctas eluctata suspiciones quas obetarent, per- 
auadere quod obtabatur tandem posset. itaque com Acropolita mognus 
logotheta, dum viveret, tum Xiphilinus magnao ϑοοϊοοῖδο deconomus δὰ 
Læros miæci, ut offerrent Ionnni nuptiss ἰογίΐδο imperatoris filiaæ Eudo- 
ciae, nihil omiserunt induſtriae atqus artis, quo vel ipenm iu venem 
Ioeonnem vel eius familiares ac coneiliarios pellicerent, illun quidem δὰ 
proſiciscendum metu omni deporito Constantünopolim, zummis illie hono- 
ribdus dignandum, hos autem δὴ id ippum suadendum ano principi. σο- 
cersu tamen is conatus tum quidem caruit. nam ποὸ Laicae aulae pro- 
ceres nuctores fieri Ioanni voluerunt itineris talis, neo ipee por δὸ prin- 


522 GEORGI PACAYMERIS 


γὰρ πρότερον χρόνοις τοὺς ἐχ γειτόνων πρὸς τοὺς ἄρχοντας αὖ- 
τῶν ἐκγαμίζεσϑαι καὶ χαϑ' αὑτοὺς εἶναι, τὰ βασιλέως ἐν ἄστροις 
μανϑάνοντας, καί γε πρὸ τῶν ἀπ᾽ αὐτῆς καλῶν καὶ μεγίστων τὰ 
κατὰ σφᾶς αἱρουμένους μέτρια. ὡς γοῦν ποικίλαις συμβουλίαις 
οἱ πρέσβεις οὐκ ἔπειϑον ζέγοντες πάντα δεύτερα τιϑεμένους τῆς 5 
σφῶν ϑελήσεως, πρὸς βασιλέα ὑπέστρεφον μηδὲν τὸ παράπαν 
ἀφύσαντες. οὗ μὴν δὲ καὶ ἐς τέλος πειρᾶν διαφῆκεν ὃ βασιλεύς, 
ἘἙ ἀλλὰ προσαποστέλλων συχνάκις τὸ μὲν ἠπείλει τὸ δὲ καὶ τοῖς 
ἀφ᾽ ἑαυτοῦ γενησομένοις ἐχείνοις καλοῖς ἐδελέαζεν, ἂν μόνον 
πεισϑέντες ἥχοιεν, τέλος στέλλει τὸν λογοϑέτην τῶν αἰχειαχῶν 10 
Ιατρόπουλον, σὺν αὐτῷ δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας πρεσβύτερον, τὸν 
μὲν χατὰ τιμὴν τοῦ προσχαλουμέγου καὶ τῶν ἀπὸ τοῦ βασιλέως 
καλῶν ἀγγελίαν, τὸν δὲ κατά τινα πληροφορίαν καὶ πίστιν τῶν 
᾿ λεγομένων, ὧς ἐπὶ τούτοις καὶ τῆς ἐκκλησίας πρεσβευούσης, μη- 
δὲν. εἰδυίέας κατὰ τὸ εἶχός, ὡς ἐκεῖνος ἔπειϑε λέγων, ἐφ᾽ οἷς ἄνι5 
Ρ 855 καὶ συνομολογοίη ψεύδεσϑαι, ὥστε παρέντας τὰς ὑποψίας αὖ- 
τοῖς τοῖς πράγμασιν κρίνειν εἰ παῖδα ἅμα ποιεῖν ἐκεῖνον καὶ κακὸν 
βούλοιτο. ταῦτα λέγοντες ἔπειϑον, καὶ ὅρχους ταμόντες ἦ μὴν 
χαὶ γαμβρὸν γενέσϑαι τοῦ βασιλέως τὸν Ἰωάννην καὶ μετὼ πλεέ- 


ceps in id propendit, σππὶ οοποογάϊδυδ omnes aenaibus dicerent 
86 domesticis docorĩi non eragari affinitatibus extra ditäâonis liites 
triao, sed aponsas in gentis eiuadem optimatum domibus quaerere: in- 
peratorium vero genus ac stirpem, velut res votis ac captu propriis δα- 
periures, sic intueri εἴ atellas homines ac coeli zidera mirari δοϊδειξ, 
quao acilicet ita δυδρίοἰπηΐ ut δὰ contactum eorum ἃ natura ἢ οι 
aspirent. viderent igitur quam non ſuissset opus commendari δὺ ἱροσα-- 
toro modestiam 15. qui nunc ohlatorum ultro ipais honorum maximorum 
aplendorem non dubitarent recusare tanquam mediocritatis inaorum, qua 
contenti essent, excedentem modum. ergo legati omnia frustra eaperta, 
rodire tandem δα imperatorem re infecta sunt coacti. δος tamen ille ad- 
μας despondit animum, δοὰ aliis eo atque aliis legationibus erebro πμεϊδαξ- 
tandis, hinc terrere illos minis, inde allicere promissis, et coum univeraos 
tum aingulos privatĩm accommodatis δὰ cuiuaque apes ὃς captum tentare 
aermonibus non destitĩât, terribilia intentans ni farerent, montes anrees 
Hicens δὲ audirent, quoad tandem misso illuc logotheta domestcorumn 
atropulo, cui comitem ecelesiase presbyterum adiunxit, εἰς aecum repu- 
tans, logothetae dignitatem valitaram δὰ faciendam fidem αἰποετῖ i 
toris anuimi in promittendis bonis ingentibus quae tal intorprete oſſerret, 
oumulum vero persusionis additurnm ecclesiasticam gravitatem elutentem 
in eius aocio, neo dubitaturos ρος credere pollicitationibus quarum eo- 
eleoaia, quae fallere nesciret, δ vadem quodammodo exhiberet, compos 
eſſectus votorum 23 est. com enim ambo illi pro 86 quisque οδα- 
teatarentur optima fide ae voluntate imperatorem vocare Iounnem in ne- 





DE ΜΙΟΒΑΕΙῈ PALAEOLOGO L. VI. 523 


στῶν τῶν ἀγαθῶν ἐπανήξειν, καλῶς καὶ τῶν περὶ ἐχεῖνον de- 
χϑησομένων, μαχρᾶς νηὸς ἐπιβάντες ἐς πόλιν κατήγοντο. ἐπεὶ 
δὲ ὃ βασιλεὺς μὲν ἔτυχεν ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀπών, διατρίβων ἐν Β 
«οπαδίῳ ( ἐκεῖ γὰρ τὰ κατὰ Σάγγαριν διελϑὼν καί γ᾽ ὡς ἦν κα- 
ὁτασφαλισάμενος ἔστησε τὴν πορείαν, ὡς ἐκεῖθεν κατοχυρώσων 
καὶ τὸς κατὰ τὴν ᾿Αχυράους ἄχρας), ἐκεῖνος δὲ τῶν ὁρίων τῆς 
Ῥωμαίων ἐπιβαίνων, βουλὴν καὶ οἱ πρέσβεις εἰσάγουσι τοῖς ἀμφὶ 
τὸν Ἰωάννην ἀποθέσθαι τοῦτον τὰ ἐρυϑρὰ καὶ πεδίλοις μέλασιν 
ὑποδήσασϑαι, ὡς δὴ παντὸς εὐθὺς παρὰ βασιλέως γενησομένου 
Ἰοτοῦ κατ᾿ αὐτὸν ἀξιώματος. - ἦν γὰρ συγκείμενον σφίσιν καὶ τὰ Ὁ 
τῆς δεσποτείας ἐκεῖνον ἀμφιβαλλόμενος σύμβολα, ἅμα τῷ παῖδα. 
γενέσϑαι, περιφανῶς ἐσαῦϑις κλείζεσϑαι. τὸ δ᾽ ἐπ᾽ ἐρυϑροῖς 
μεταλαμβάνειν τὰ ἐκ πορφύρας δίχροα μὴ καὶ ὅλως ἀπρεπὲς ἦ, 
πρὸς τῷ καὶ ἄλλως δυσχερὲς φανῆναι τῷ βασιλεῖ. ταῦτα λέξαν- 


ceacitudĩnem filũ, — deinde affectu ἐπὶ omni bonorum genere au- 
cturum, diecussis decique suapicionum umbris Lazi plone ascenserunt; ac 
inreivrando ἃ legatis accepto, quo nomine imperatoris et δυδ iprorum 
fido aancte apondebant omnino fore ut Idonnes Conetantĩnopolim proſicĩ- 
acens ibi filiam imperatoris duceret uxorem, 80 mox bonis honoribusque 
cumulatus remitteretar domum, comites quoque auos liberalitate Augustâ 
ditatos reduoens abooum, nave δἰπιπὶ omnes longa eonscensa versus urbem 
aolverunt. quoniam vero forte tunc contigit abesse ab urbe imperatorem 
conmorantem δὰ Lopadĩum, ibique intentum τοὶ praevertendis dumnis vel 
ruinis reparandis regionum circa Bangarim (hoc enim ut ageret itinero 
γειὰ illas partes κυδοορίο, Lopadii consistendum aibi putaverat, inde 
videlicet vicinia aui caeteraque providentis firwaturus adveraus vim Per- 
aieam arces illlus Hmitis zitas δὰ Acheraum), legati Romani Ioannem 

deducentes, ea imperatoris absentia obliter cognita, ubi primum 
fſines Romanos attigerunt, occasionem inde opportune 2umpaerunt δυρρο- 
rendi Ioanni eleganter facturum illum, ai rubris calceamentis paulisper 
eantis nigra indueret usque δὰ im ris brevi adſoturi reditum. etei 
enim in discessu conventum inter paos fuerat profectarum Iopnnem com 
aibi solitäs incignibus despoticas potestats, tainen causam esse idoneam 
dierebant cur in oo tum quidpiam remitteret, cum foenore gloriae mox 
recepturus honorißco Αυρυδιὶ iudicio id quod volens δὰ tempus brevisi- 
mum deposnisset. imperatori quippo decretum esse Ionunem, statim 8 
in neresitudinem filii admotus is εἷδὶ foret deſsponee ipai propria fiſia, 
naguiſice ornare ĩis aymbolis anpremas dignitatis, quae despotis in δυΐδ 
imperatoria tribui δοϊεναπί. dollturum autem ipei, Ioannem videret ea 
per δὲ ὁσοῦρδειδθ, quae habers illum δῦο beneſicio, εἴ aibi auaeque erga 
illam benevolentins imputari cuperet. quin εἰ alloqui parum convenire 
δ purpura utentem bicolores ΦΧ roseo οἵ candido, quae propriae de- 
apotarum essent, veſtes assumere. itaque πὸ graveretur primum occur- 
aum imperatori exhibere in eo cultu, qui faculiatem οἱ non praeriperet 
ipeum, quod avebat, inaolitâs honoris ineignibus decorandi. haec dicen- 


524 GEORGI PACHVMERIS 


τές τε καὶ πράξαντες τῇ πόλει προσίσχουσι, καὶ κατὰ τὸν λιμένα 

D τὸ Κέρας ἀποβάντες νηὸς ξεναγοῦνται πολυτελῶς ἔν τισι τοῖς 

᾿ κατὰ τὴν πόλιν οἰκήμασι. καί γ᾽ ἐφ᾽ ἡμέραις τὸν ἀπὸ τῆς ϑα- 
λάσσης ἀποσκευασάμενοι ϑόρυβον, ἐντολὰς δεξάμενοι βασιλίως, 
πρὸς τὸ “οπάδιον γίνονται. καὶ δὴ τὰ εἰκότα φιλοφρονηϑέντες, 5 
ἅμ᾽ αὐτῷ βασιλεῖ πλῷ χρησάμενοι, τὴν πόλιν καταλαμβάνουσιν. 

E ἤπειγον γὰρ αὐτὸν τοῦτο μὲν οἷ γάμοι τῆς ϑυγατρός, τοῦτο δὲ 
καὶ ἐκ δύσεως Τόχαροι ἀγγελϑέντες ἐξέρχεσϑαι, οὖς αὐτὸς βα- 
σιλεύς, Νογᾶν ἀξιώσας κατὰ τοῦ σεβαστοχράτορος Ἰωάννου, 
ἐκείνου πέμψαντος ἐξεδέχετο. τῷ τέως γοῦν μηνὸς Γαμηλιῶνος 10 
λήγοντος ἐπιστὰς τοὺς γάμους ἐτέλει τῇ ϑυγατρί. ὅλον δ᾽ Ἔλα- 
φηβολιῶνα διαγαγὼν ἐξήρτυε δυνάμεις καὶ πρὸς ἔξοδον ἥτοι- 
μάζετο. 


Ῥ 856 85. Τῷ γὰρ σεβαστοχράτορι Ἰωάννῃ οὐκ ἦν ἠρεμεῖν, 
ἀλλὰ καὶ αὖϑις σπονδὰς ἐκείνας συγχέας ἐπεχείρει τοῖς μὴ προσή- 15 
κουσιν. ἄλλως δ᾽ ἐπισχεῖν αὐτὸν τῶν βουλευμάτων βασελεὺς 
οὐκ ἔχων (τὸ γὰρ ϑερμουργὸν ἐκείνου καὶ αὔϑαδες μέχρι καὶ ἐς 
ἀποχήρυξιν ἐκεῖνον ὡς ἀποστάτην ἐτίϑει) εἰ μή γε Τοχάρους 
ἐπαγαγὼν πᾶσαν μὲν τὴν ἐχείνου ληΐσεται, αὑτὸν δ᾽ ἐν στενῷ 

Β καταστήσει πραγμάτων τε καὶ ἐλπίδων, εἰ τέως διαδράσεε τὸν Ὁ 


Ροτσυδεεστηί quod volebant; cunque Larorum ρεϊπεῖρο eo quen ορέε- 
verant modo vestuto δὰ urbem appulerant, exscendentesque 6 navi δὲ 
portum Cæras dletam aplendide aunt hospitio axceptã n βυραυδδηΐ ὥσαις- 
οἶδα, vbi per aliquot dies refecti ὁ iactations navis οἱ maris βΒΌϑεα, 
mandato δὰ δ veniendi ab imperatore —23 Lopadium ectĩ, ααΐναι 
decuit benerolentiae aignificationibus admia tractatiquo ab eo δαβί, βεοσ- 
4πὸ cum ĩpso πανὶ vecũu rursus urbem tenuerunt. festùünabat enim ἧπορε- 
rator tum quod filàae nuptias confioere quamprimum 6 re duceret, ἔστι 
5532 nuntiarentur ex Occiduis partibus adventare Tochari, quos ἃ Maeoge 
mpetra verat adversus Idannem rebastocratorem auxilio αἱδὲ mittà. tere 
igitur Beptembri mense desinente regressus in urbem nuptias fißoe οεῖε- 
brat. Octobrem inde totum οουφαιρεὶς oopüs inetruendis ἐχροδεισειοχου 


apparanda. 


85. Causa hnios cxpeditĩonis fuit, quod Ioomes, 5688 ape 
tus animos tranquille vivore non ainebat, rureus — noper inito νἱἷο- 
lato conabatur invadere non zua. δα res Auguſtun morit, feroo οὐδα ἀ6π- 
2 impetus compescere aliüter non valentem, δὰ eum 
ὃς rebellem, Tocharosque in eum immittendos, qui vactitate terris ipei 
anbioctĩs inferenda apes reque ĩpeius in artum cogerent. ἐδῆπ νογϑαιέεας 
animo urgebat ἴσια imminens, ineptum χοῖ ἃ δυὲὶθ ξοϊοθδβο ἐψυφοι, 





DE ΜΙΟΉΛΕΙΕ PALIFOLOGO 1, VI. 828 


κίνδυνον, ταῦτ᾽ ἐπὶ νοῦν στρέφων Τοχάρους ἐπῆγεν. εὔκαιρον 
δ᾽ εἶχε καὶ τὸν ἐφεστῶτα χειμῶνα" χειμῶνος γὰρ καὶ σύνηϑες 
ἐχεένοις στρατεύειν" ὃν καὶ προχαταλαβεῖν ἠπείγετο, ὡς ἕξω 
πόλεως συμβαλεῖν Τοχάροις. ἦν δὲ ἄρα τὸ μελετώμενον μέλημα 

ὅ μὲν ἄλλως στρατιώτῃ πρέπον ἐπιεικῶς, 'Χριστιανῷ δὲ καὶ λίαν 
ἀπᾷδον" ἀσεβεῖς γὰρ ἐπὶ Χριστιανοὺς ἐξορμᾶν καὶ γ᾽ ἀϑέους C 
ἐφ᾽ ἱερά, μὴ καὶ τῶν σφόδρα ϑείου φόβου ἀνεπισερόφων τὸ 
τόλμημα ἧ. ἀλλ᾽ ἐκείνους μὲν ἐξῆγεν ἡ ἀπὸ βασιλέως ἀξίωσις 
πρὸς Νογᾶν, καὶ τὸ ϑέλειν πάντως ἐκεῖνον ἐξαφανίσαι καὶ χώρας 

0 ἐκεένας καὶ τὸν ἐχϑρόν" οὐκ ἦν δὲ ἄρα καταρραϑυμεῖν τὴν δί- 
κὴν, ἀλλὰ παλίμπους οὖσα τότε μᾶλλον καὶ προηγεῖτο, ὡς μετὰ 
μικρὸν ὃ λόγος ἐρεῖ. τηνίχα δὲ ἸΠουνυχιῶνος μηνὸς ἐνστάντος 
ἐκεῖνος μὲν πρὸς τὴν ἔξοδον ἡτοιμάζετο, οὐ τόσον τῷ κατ᾽ αὖ-- Ὁ 
τὸν πλήϑεε καὶ ταῖς δυνάμεσιν ὅσον Τοχάροις ϑαρρῶν᾽" ἡ δ᾽ «4ὐ- Ρὶ 851 

15γούστα τοῦτο μὲν ἀφορῶσα καὶ πρὸς τὸ τῆς ἐχστρατείας παράλο-- 
γόκ τε καὶ παρακαίριον, τοῦτο δὲ καὶ ἀρρωστίαν ἐπικειμένην κα- 
τανοοῦσα τῷ βασιλεῖ ἐκ τῆς κατὰ τὸ ϑέρος δυσπραγίας ἐπισυμ- 
βᾶσαν, καί τε τῶν ἀβουλήτων ὑπονοοῦσα, ἐπεῖχέ τε σϑεναρώ- 
τέρον καὶ ἐξιέναε οὐχ εἴα, οὐκ ἀφωσιωμένως, ὡς ἄν τις εἴποι, 
0 χαὶ ἐκ πλαγίου, ἀλλ᾽ ἐνστατικῶς ἄγαν καὶ φανερῶς, ὡς μέγα τι 


quamvis ορροτίσπυσι Tocharis, qui libentius ea ἰδαρεδίαίο prodĩre δὰ 
Fellam aolent. tamen 608 et suorum causa praeverters oportebat, mature 
occurrendo extra urbem Tocharis, ut illos bene animatos dimitteret δὰ 
diripiendas forroque ac flamma deformandas ditioni Ioannis subditas gen- 
tes. cogitatio haee orat bellatori quidem forto non incongruens, at Chri- 
atia um dedecens vel maximo. impios enim in Chrietianos armare, et 
atheos sacrilegosque raptores ἴῃ atcra et teinpla immittere, facinus fuit 
immane quantum aliesum ἃ timento deum εἰ Christi cultore principe. 
tomen exercitus barbarae illius gentis ἃ Noga precibus imperatoris flexo 
missus, δ! ὁ finibus egreaans σαΐδ δὰ nutum paratus atabat, ut in di- 
tàonem Ioannis hostiliter Irrumperet. nec huius acelerĩs vindicta, quam- 
quam alias conctari solita, tarde nunc occurrit: verum, ut mox dicetur, 
quuam eelerrime repraesentata est. tunc ergo aub medium Novembrem 
procinctus imperator in expeditionem imminebat cum paratis copiis, haud 
tantum harum multâtudine confiaus quantum robore feritateque Tocharo- 
rom. uta vero reputans quam alieno tempore profoctionem talem 
adornaret imperator, quae vel benevalenti periculosa foret: quanto ergo 
παρείς infirmo certam Αἰἰδίωσα niciem videretur (nam contractus aeru- 

praeteritae aestatis ab imperatore morbus, etsi alios ĩipao celante 
Ἰοίεναὶ, perspectus Augustas tamen erat), omni opo removers virum ab 
Βος itinero σαδείρίεμο cnabetur. in quo ποῦ artificioro cireuitu aut per 
obliquos anfractus graseabatur, δοὰ palam damnabat coneilium eondi, 
clareque denuntiabst graviasimaum neo aliter quam domi permanendo evi- 


526 GEORGI PACMVMERIS 


Β κακὸν ἔξ ἀνάγκης προξενούσης τῆς ἐχστρατείας. καὶ ““τί πα- 
ϑὼν ἔλεγεν ““ἀφειδεῖς μὲν σώματος, ἀφειδεῖς δὲ καὶ αὐτῆς 
ζωῆς; ὃν εἶ μήτι γ᾽ ἄλλο εἷς ὑποψίας ἂν ἐνῆγεν οὐκ ἀγαϑὰς χαὶ 
δείματα καίρια, ἀλλ᾽ οὖν ἡ νέσος αὐτὴ καὶ τὸ μὴ εὐρώστως ἔχεν 
ἱκανὸν κωλύειν ἂν ἐνομίζετο." τῷ δὲ ταῖς ἀληϑείαις κατὰ νοῦνϑ 
ἦν, περὶ ἑαυτῷ ϑδειλιῶντι κἀκείνῳ, τὴν Θράκην καταλαβόντα 
συμμῖξαι μὲν τοῖς Τοχάροις καί γε λόγοις καὶ δεξιώσεσι διεγεῖραι, 

Ο οὐ μὴν δὲ χαὶ συνεκστρατεῦσαι, ἀλλ᾽ ὅσον ἐγχωροῦν προϊόντα 
σὺν σφίσιν ἐκείνους μὲν τοῖς οἴχείοις παραδοῦναι καὶ τάξαι τὸ 
ποιητέον, αὐτὸν δ᾽ ὑποστρέψαι. ἐτεχμηρίου δὲ ταῖτα καὶ τὸ lo 
συνεξελϑεῖν υἱέσι τε καὶ γαμβροῖς, ἅμα καὶ αὐτῷ δὴ τῷ πρό- 
τριτα γαμβρευσαμένῳ τῷ Ἰωάννῃ. ἀλλ᾽ ὅμως ὑπὸ πολλῇ τῇ 
παρὰ τῆς “ἀὐγούστης ὀχλήσει καὶ ταραχῇ, ὡς μηδὲ τοῖς ἐκτὺς 
ἀγνοεῖσϑαι τὰ δρώμενα, διορρωδούσης τὸ μέλλον, ἢ μᾶλλον 

Ὁ προφοιβαζούσης τῆς ψυχῆς ἐχείνης τὸ συμβησόμενον, ἐπιτετα- 5 
θαγμένως οἷον καὶ ἀνειμένως ὃ βασιλεύς, τὴν τῆς δεσποίνης ὁρ- 
ρωδίαν οὐχ ἀγαϑὸν οἰωνὸν κρίνων. τοῖς γνωρίμοις συνταξάμενος 
ἔξεισι. καὶ δὴ μέχρι Σηλυβρίας αἶτός τε καὶ παῖδες ἵπποις χρω- 


10, τῷ 7 


tabilem perniciem ἰδία Ipai expedltione οὐδ, eſnque ad virun hae διε" 
ius itsratae voces erant. quao te, malum, praecipitat inquietado i 
conaultisaima ἢ quin parcis aegro corpori ὃ eur dubiam ναϊοϊϑάϊποα 
certum exitium proiicis? 4086 tanti demum ἰδὲ res δαὶ spes «οἴ, η518 
vitae manifesta iactura recte putes emendam Ἐ haee ita pulaabant ivpe 
ratoris avres, ut animum quoque commoverent intime, .- 
nistro etiam omine οἱ auguratione infausta triatisaimũ δυοοεασια. βδὰ οἱ 
ipse morbi sensus per vitalis graszantis ſacile conacio monatrebat harâ 
vires nunc δαυρρείεγα militise praesertim hibernae laboribus ferendis. 12. 
tur utcumque simulabat aliud, revora non ultra Thraciam decreverat p 
gredi; destinabatque, visis ibi Tocharis, et ad rem atrenue gerendan 
animatis cum allocutione tum donis, non quidem in hoſctem eos uas secon 
ducere, δοὰ postquam eos esset comitatus aliquanto eius vine apatio, (01 
mendatos βαΐβ, qui porro cum ĩis pergerent οἱ vice καὶ quid fieri vebet 
praeciperent, ipes dimittere ae οἷς reverti domum. huius arcani couili 
aignum fuit, quod ππὰ secum εἰ filios οἱ generos, etiam ἴρουσι loenues 
postrĩdie fere nuptiarum 6 fillae thalamo abreptum, 2ecum prodiene ve- 
xit; quod nunquam faceret, δὶ hlemare in expeditiono cogitesaet. σ᾽ 
inter illas quas dixi ominosas reclamationes Augustae, 4086 8075 ita tege- 
bantor penetralibus regiae quin δὰ notitiam externorum erumperent, tar 
batus augurio οἱ secreta praesagitiono mentis exhortescens, 
tamen in proporito, vale neceancarũs dicto, egreditur urbo; δοὸ BSehbria 


DE MICHAELE PALAEROLOGO L. ΥἹ. 527 


μενοι ἤεσαν" ἐπεὶ δὲ τὰ τῆς νόσου ἐπεδίδου καὶ οὐκ ἦν βαδίζειν 
ἐχεῖνον πεζῇ, ἐκεῖϑεν ϑαλάσσῃ καὶ νηὶ διεγνώχεε μέχρε ῬῬαιδεστοῦ 


χρῆσϑαι. καὶ ἅμ᾽ ἐμβάντων (ἠγγέλλοντο γὰρ ἐγγὺς ὄντες καὶ Ε 


Τύχαροι, καὶ οὐκ ἦν ἀναβάλλεσθαι ἢ μὴν ἀμελεῖν καὶ διὰ τὴν 
δνύσον ὑκερτίϑεσθαι" ἐκακοσπλάγχνει γὰρ καὶ τῶν ἐγκάτων ἀρ- 
ρώστως εἶχεν) ἅμα τοίνυν ἐμβάντων αὐτοῦ τε καὶ παίδων στο- 
χαστής τις ἂν τότε, καὶ πρὸς τὴν τῶν μελλόντων γνῶσιν ἐξ ἀγ- 
χινοίας οἰκείως ἔχων, εὐσκόπως ἅμ᾽ ἐξ αὐτῆς τὸ μέλλον ἂν κα- 
τετύπασεν. (36) αἴφνης γὰρ εὐδίας οὔσης πρὸς τὸ χειμεριώ- 
10 τερον μετέβαλλεν ὃ καιρός, ϑάλασσά τε ἡ τέως ἥμερος ἐξηγρίαινε 
λαμπροῦ πεσόντος τοῦ ἀπαρχτίου, καὶ οὐχ ἦν τὴν τοὺς βασιλεῖς 
ἄγουσαν ναῦν εὐσταϑεῖν, ἀλλ᾽ ὥσπερ ὑπὸ κυμάτων ἀγρίων ἐνο-- 
χλουμέγην, τῇδε κἀκεῖσε φερομένην ἀνάγωγον, μηδὲν ὑπείκου- 
σαν τοῖς χελεύσμασιν, αὔτανδρον ὡς εἶχε καταποντίζεσϑαι, ὥστε 


P 8358 


1δχαὶ πολλάχις μὲν καταδύεσϑαι οὐχ ἐσαῦϑις ἀναδυσομένην, το- Β 


σαυτάκις δὲ ἀπελπιζομένην ἀναδύεσθαι πάλιν, καὶ ναυτῶν ἀπο- 
ρούντων καὶ κυβερνήτου ὅπως χρήσονται τῇ ϑαλάσσῃ. τότε καὶ 
τὸν βασιλέα προφανῆ τὸν κίνδυνον βλέποντα, καὶ περὶ ἑαυτῷ τε 
χαὶ πᾶσι τοῖς παισὶν ὀρρωδοῦντα, εἰπεῖν πρὸς τὸν κυβερνήτην 
φοὡς ἀγωνιστέα χαὶ ὑπὲρ δύναμιν" εἰ γὰρ μὴ χόύσμον πάντα, 


λ 


ueque ipse cum filũs equis vectus, cum invalescere morbum sentiret nec 
itineri ierrestri iam esset par, mari et nave decrevit usquo δὰ Rhaede- 
atum uti. conscendentibus aupervenit nuntins indicans in proximo esse 
Tocharos, ut cunctandi iam amplius facultas nulla restaret, aed quantum- 
τὶς retardaret morbus ingravescens, occasio urgens necessario trahberet. 
causa languoris, quo ἢ horas magis moagisque debilitabatur, ἴῃ visceribus 
male δε δ erat, eumque intime acri admonens sui sensu turbabat, no 
bene 5perare posset. nec illum conſsternabat solum minax moeror auspicii 
funestĩ nemo in illam cum eo conscendit navem, quin mala aolvere illam 
alite εἴ cursum exitiosum inchoare ominaretar. quorum focies illo pallore 
attonitas qui cerneret, non sane oraculis egeret δὰ praesentiendum quod 
inataret. guus cuique sagax animus vates erat certus occursuri mox ipeais 
infortonii, vaticinii fidem atatim explere incipientibus eventis. (86) nam 
aubito ex sereno in turbidum mutatur tempus, εὖ mare prius tranquillum 
eſſeratur, volido incumbente borea. nee placidum tenere cursum poterat 
navis imperatores vehens, sed feris concusea fluctibus huc aubinde atque 
iline iinpingens, planeque δὰ nautarum imperis contumax, nihil certius 
ꝓpondebat quam proximeam demerrnionem sui voctorumque. nam οἴ aoepo 
ita deprimebator ut nunquam aperaretur emersura, tam nautis quam ἶρδο 
tubernatore ignorantibus qua iam vi aut arto maris furorem eluctari pos- 
sent. tunc imperatorem ferunt intnentem periculum praesens, et quo loco 
δ86 filiorumque apes salotis essent cum horrore reputantem, na varcho 
dixiaae contendendum οἱ atique aupra vires ease: δὲ minus enùum mundum 





528 GEORGI ῬΑΟΗΥΜΈΕΒΙΘ 
Ο ἀλλ᾽ οὖν Ῥωμαΐδα πᾶσαν ἐπὶ ξύλου ἄγειν ὀλίγου, τοὺς βασιλίας 


ἔχοντα. καὶ τὸν ἀπειπεῖν μὲν ὀκνεῖν, μὴ καὶ κίνδυνος ἄντιχρυς 
ἐξαγγέλλοι, προτρέπειν δὲ τὸν ἐξ ἑαυτοῦ λόγον τοῖς πράγμασιν, 
ὡς ἀναγκαῖον ὅν,. εἰ μὴ ϑεὸς ἀρήγοι, χανεῖν πρὸς θάλασσαν 
πάντας" οὕτω καὶ τέχνη ναυτικὴ πᾶσα τῶν κινδύνων ἡττᾶτοϑ 
σφίσιν ἐν χρῷ κειμένων. μόλις γοῦν διαμαχόμενοι πρός τε κῦμα 
καὶ ϑάλασσαν ἀγριαίνουσαν, καὶ πολλάκις ἐγγὺς ἐλϑόντες τοῦ 
Ὁ καταδῦναι, τῇ Ῥαιδεστῷ ἡμιϑνῆτες ἐκ φόβου προσίσχουσιν. ἐχεῖ- 
σε γοῦν ἐφ᾽ ἡμέραις τῆς ταραχῆς ἀνέσαντες καὶ τοῖς ἵπποις αὖ- 
ϑις χρησάμενοι, ἐξεληλαχότες μέχρε καὶ τῆς ᾿4λλαγῆς χώρας! 
κατήντησαν. 
᾿Αλλαγὴ δ᾽ ἦν ἐκείνη καϑ᾽ ἣν καὶ τὸ ζῆν μεταλλάττειν ὅ- 
᾿μαρτο τῷ κρατοῦντι" καὶ ὃ μὲν Παχώμιος φϑάσας τετύφλωτο, 
ὡς μὴ ἐντελεῖς τὰς ὑποψίας ποιοῖτο, τὸ δέ γε τοῦ Παχωμίου 
Ε χωρίον τὸ μόρσιμον ἐξεπλήρου. ὧς γὰρ ἐκεῖσέ που κατεσχήνουν 19 
ἅμα βασιλεῖς καὶ στρατός, καὶ ἡ νόσος ἐπέκειτο πλέον, ἔφϑα- 
σαν δὲ καὶ οἵ Τόχαροι σπεύσαντες συμβαλεῖν βασιλεῖ, βασίει 
Ῥ 859 μὲν οὐχ ἦν οὔϑ᾽ ἱππαζομένῳ δρᾶσϑαι οὔτε μὴν ὁμιλεῖν εἰς νόσον 


2. κίνδυνον 


universom, universam certo Romanam rem exiguo Mo ſigno coutuneri qu⸗ 
ambo imperatores veherentur. porro hune, haud βα quidem vel ceanee 
hactenus vel omiaurum quidquam in posterum conatus indusſtriaeque pr 
fitentem, addidisse, verbis quae satis appareret nolenti expresaa irrit 
experimentis conatuum summorum, vritari nulla vi posss, πἰδὶ deus δὐΐε- 
varet, quin pariter omnes hiante mari absorberentur: adeo polam viad 
omnem artem nauticam vehementia ingruentis mali. tandem extrena dia 
contentione obluctatiã fuctĩbus ac ventis, οἱ anepo δὰ uitimum demertiouis 
admoti discrimen, Rhaedestum metu aemineces appellunt. ihi diebus pen- 
cis e iactatione recreatâ, equis rursum inscensis pervectâà Allagen καπί. 


Haeo nimirum Allage locus erat, ubi υἱίδο ſinem imperatori occur- 
aurum irrevocabili olĩm deus decreto atatuerat. atque ille quidem eacae- 
catns antes Pachomius oſstenderat quam vanis auspicionibus formidata fai- 
aet auccessio elus in imperium. ager porro cai Pachomii nomen ἃ donino 
adhaesaerat, vulgatã oraculi, cuins ambiguitas suspectum reddiderat Pa- 
chominm, fatalĩ eventu fidem explevit. cum enim ibi ſixis tentorũs haete- 
rent imperatores pariter οἱ Ἵοχοζοίζαβ, ingravatne senĩori Augusto morbes 
eſt. eſodem porro breri occurrerunt fectinatis accĩtâ nuntĩis Tochari: æ2ed 
ĩis frui ποῦ licuit optato utrinque conspectu, imperatore decumbero οὗ 
morbum coacto, δα ne in equo quidem valente 86 δοςϊὶς ostenders, οὐ" 
ramquse illos, πὲ cuperet, τὶ, quando οἱ οἱ contigit ut nescio cui - 
bello anbacriptionem in lecto apponens regiam, in expreccione temperis 














DE ΜΙΟΒΑΕΙΕ PALAEOLOGO L. ΤΙ. 529 


κειμένῳ, ὅτε καὶ τὸν Νοέμθριον ὑπογράφοντι συμβὰν τὰς τοῦ 
Ν κεραίας συμμῖξαι, ἐπελϑεῖν εἰπεῖν λέγεταε ὡς Ἰδοὺ συνέκλεισεν 
ὃ Νοέμβριος. τὸ δ᾽ ἦν ὑπονοηθὲν ὡς συνέκλεισαν αἱ πράξεις 
τῷ βασιλεῖ, τῆς ψυχῆς τὸ μέλλον ὑποδηλούσης. ἦν οὖν τῇ τοῦ 

5 βαΐσαι τῆς νόσου προσδοχίᾳ εἰς ἀναβολὰς τιϑεὶς τὸ ἐντυχεῖν ἔπι» 
στᾶσι τοῖς Τοχάροις" ἐπεὶ δὲ ἥ νόσος ἐκραταιοῦτο καὶ τῷ ἀπὸ 
ταύτης δέει καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ ἔϑνους ὀρρωδία συνῆπται (οὐ γὰρ ἦν Β 
ἄλλως ἐλπίζειν ἢ κινηϑέντας ἀφανίζειν τὸ πρὸς ποσίν, εἰωθὸξ 
ἄλλως λῃστείαις ἀποζῆν, τοῦ βασιλέως μεταλλάξαντος), ἀναγ. 

τ0κασϑεὶς δὴ διὰ ταῦτα ὃ βασιλεὺς καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ σκίμποδος τῆς ἡ 
ὀδύνης ὁμιλεῖν σᾳ ἰσιν ἔγνω, καὶ τοῖς μὲν πλήϑεσιν ἄλλως ἐς χά- 
ριν ποιεῖν, τοὺς δέ γ᾽ ἄρχοντας σφῶν εἰσαγαγεῖν τε καὶ τὰ προσήα 
κοντα εἰπεῖν τε καὶ ἀκοῦσαι. τότε τοίνυν καὶ παρασκευασάμενος 
ὡς εἶχός, καί γε τοὺς οἰκείους ἐφ᾽ ἑκάτερα παραστήσας, αὐτὸς Ὁ 

15χαὶ βίᾳ καϑήμενος ἐπὶ σκίμποδος, ὡς ὃ καιρὸς ἐδίδου καὶ τὰ 
κατ᾽ αὐτὸν πράγματα ἐνεχώρουν, ὀλίγοις τισὶ λόγοις τὴν ἐκείνων 
ἀφωσιοῦτο ϑεραπείαν, χάριν μὲν ἔχειν ἐκφαίνων καὶ τῷ Νογᾷ 
τὼ κατ᾽ ἀξίωσιν ἐκτελέσαντι, χάριν δ᾽ ἔχειν κἀκείνοις ὡς προϑύ- 


aolᷣta, mensem qui tum in οὔγει erat, Novembrem, litora ΝῚ ἀρεῖσηδτοεῖ, 
apicibus quibusdam adiunctis qui reliquorum eius vocabuli elementorum 
vicem explerent, ac chartam ita signatam reddenm diceret ecce conchu- 
sus November esſt.“ quibus altiori quam quo ipse loquens penetraret, 
aignificatu indicabatur acta imperatori cuncta conclusa, praesagiente id 
ĩpaios anima, εἴ istnd Ipsum atbgurium is verbis efferente. interim ex- 
pectatĩione melioris rediturae valetudinis differebatur congrescus affatus- 
que Tocharorum. verum imminuta οἷα rei ape proptor nerarercenten 
ἦα dies morbum, οἱ metu maiori arcedente, πὸ gens efſfera desperuta 58-- 
lute principis, regiones, in quas erant eius accitu ingresti, aolita ipsis 
rapacitate depraedarentur, coactus ĩmperator esſt admittere δὰ audientiam 
duces ac primores Tocharorum, eosque e lectulo alloqui. ergo volgus 
quĩdem militum nat'onis eius donativis curavit deliniri: proceres antem 
in cubiculum, ubi neger decunhebat, accitos audire coram affarique con- 
atãtnit. id quam decentĩssimo, pro atatu praegenti rerum, apparatu sie 
actum est. circomstabant utrinque necessarii ac familiares imperatoris. 
ipse connisu, quantom debHitas corporis ferebat, erectus εἴ lectulo in- 
aidens, obsequium benevolorum sociorum δὰ amicam invitationem atudiose 
occurrentium impenss commendavit, gratum id sibi et memori animo con- 
δεπάσαι officium profitens. in prĩmſs se Nogae gratias agere habereque 
plurimas contestatus est, quod is tam prompte tam proſixs petenti κἷδὲ 
quod optarat annoisset; quo nomine, υἵ ĩpsis quos aspectabat praesens, 
αἱ tam strenus auxilio venistent, sie illi qui benigne misisset, aeternum 
86 obstrictum ſore. perincommodum 1Δ}} articulo δἱ οἱ morbum hune in- 
tervenisass, plus ideo molestum quod quibus destinaverat icü 
8 


Georgius Puckymeres L. 


530 GEORGI ΡΑΓΒΥΜΕΒΙ͂Β 


μως ἐπὶ βοήϑειαν ἀπαντήσασι, δυσχεραίνειν δ᾽ ἐπὶ τῇ νόσῳ ὅτε 
μὴ καϑαρῶς ἐᾷ τὴν πρὸς αὐτοὺς ἐντυχίαν γίνεσϑαι, ἐν ἐλαῖσε 

Ρ δ᾽ ἔχειν ῥαΐσαι τῆς νόσου καὶ τὰ πρὸς ϑυμοῦ ἐκτελέσαι, εὖ ἐκεῖ- 
γονς ποιοῦντα ὡς ἄξιον. ταῦτ᾽ εἰπόντος ἐκείνου τοὺς Τοχάρους 
σχῆμα μὲν ἀλγούντων ἐνδείξασθαι, σχῆμα δὲ καὶ ἐλπιζόντων 5 
αὖϑις ἐμφαίνειν ὡς ῥαΐσοι τε τὸ πάϑος μετ᾽ οὐ πολὺ καί γε σφί- 
σιν ἔσται τὰ ἀπὸ τοῦ βασιλέως καλὰ ὑγιαίνοντος. καὶ οἱ μὲν 
ταῦτα, ἡ νόσος δὲ ἐπιδίδου καὶ τὰ ἑαυτῆς πληροῦν ἔμελλεν. ὥς 
γοῦν ἣ κυρία ἐνέστη καὶ ἤδη τὰ τοῦ ϑανάτου, καὶ μᾶλλον τοῖς 

Ἑ ἰατροῖς, προσδόκιμα ἦν, τῷ μὲν ἀκτοταρίῳ Καβάσιλα οὐκ ἀσφα-- 10 
λὲς τὸ ὑπομιμνήσκειν τὰ τοῦ κινδύνου ἐδόκει (νομίζεται γὰρ τοῖς 
ψοσοῦσι καὶ τοῦτο μοῖρα ϑανάτου, ὥσπερ ἂν εἰ αἴτιον ἦν ἐπὶ 
τούτοις τὸ λέγειν τοῦ γίνεσϑαι), ἀφεῖναι δὲ πάλιν ἀπελϑεῖν ἀνέ- 
romor οὗ τῶν καλῶν ἐδοκίμαζε. τῷ τοι προσελϑὼν τῷ ἐξ ἐχεί- 
γου βασιλεῖ ᾿Ανδρονίχῳ ἐϑάρρει τὸν λόγον τῆς ἀποφάσεως ὡς οὐἹδ΄ 
βιώσαντος ἔτι τοῦ βασιλέως. καὶ ὃς οὐδ᾽ αὐτὸς ὑπομιμνήσκειν 


τὸ ἀπευκταῖον ἐϑάρρει, ὅμως δὲ τὴν ἑτοιμασίαν σοφίζεται. εὖ- 
ϑὺς γὰρ τὰ τοῦ δεσποτικοῦ ϑανάτου σύμβολα εὐτρεπίζξεταε, ἃ 


Ῥ 860 λαβὼν ὃ ἱερεὺς τῶν τοῦ κλήρου καὶ εὐλαβῶν, στολισϑεὶς ὡς ἔδει, 
11. τὸ] τοῦ P. 


que veri amoris excipero βεμεγοβοῦ δοοῖοϑ sna causa tam proſectes 
interim prohiberetur. caeterum aperare brevi remittendum; aibique vale- 
todine recuperata optatam mox facultatem affore gratam suamn erga ĩpeos 
voluntatem conaentaneis et merito ipaorum οἱ auo atudio heneſciis expro- 
mendi. haec eo paucis οἱ aegre locuto, Tochari prae δ talerunt dolere 
86 incommodo principis amici, cupereque ae sperare brevi eum retituen- 
dum in aalubritatem pristinam; tuncque 86 einceriori percopturos σϑυδῖο 
pronũussa ab ĩpso bona. ita illi- caeterum morbus Inde angescens vi qua 
grastabatar βοτὰ, haud obscure Augustum in interĩitum urgebat, οὐδέξωξε- 

ue non multo poſst minime dubiis agnoscenda indĩcüs gaupreua δερχοίο 
ἔτει, quando medicis nihil mitius quam maturum ἀεουπιθοιεῖα obitum pa- 
lam ominanuübus, actnario Cobasilae haud animus tamena adſuit, praova- 
lente meto offenrionĩis, indicandi Αὐρυεῖο periculum suum. nam et δος 
fatalĩs hora ingruens afferfe solet in primis hoxiam mortalibus, ut ἱειάδοσα 
quantum vis benevolos imminentis obitus, tanquam δὲ eĩnus οδῦδα eent, 
exosos fere hoabeant. idem porro Cahailas relũgioni merito dutebat εἰς 
imparatum ex vita excedere aiuere. quare ἀοίαποίεγοδο ἰσίο 
ao erga illum officio putavit, δἱ flio z2uccenserique eĩius Andronico ἀδοςεὶ- 
men denuntiaret patris extremum, quod εἰ atatim fecit. verum ne An- 
dronicus quidem διιδυ8 est tam tristem parenti afferre nuntiam. ἔδινα 
aliquid excogitavit quo s3uum utcumque ilentium auppleret. ἴπασα aæcilũoet 
ius vubito promuntur dominicae mortis symbola, quas sacerdos cleri po- 
latini venerabundus, quo par erat ornatu accipiensa, improriso ρεοζϑα δὰ 





DE MICHAELE PALAEOLOGO L. VI. 531 


παρίσταταί οἷ ἀνωΐστως πάμπαν μηδὲν εἰδότι. ἔτυχε δὲ πρὸς 
τὸν τοῖχον ὁρῶν βασιλεύς, καὶ τὰ χκαϑ' αὑτὸν (ἦν γὰρ καὶ τοὺς 
λογισμοὺς ἐρρωμένος) ὡς εἶχε διανοούμενος. ἵστατο γοῦν ὃ 
πρεσβύτερος παρὰ ϑάτερα, τὰ ἅγια δῶρα κρατῶν ἐν χερσίν, 
δκαὶ τὴν ἀπ᾿ ἐκείνου καὶ μόνου ἐπιστροφὴν πρὸς αὐτὸν καραδοχῶν 
ἐφ᾽ ἱχανὸν σιωπῶν ἵστατο. ὃ δὲ εἴτε τε τοιοῦτον ὑπονοήσας, 
εἴτε καὶ ἄλλως ἐπελϑὸν αὐτῷ, ἐπεγκλίνει πρὸς τὸν πρεσβύτερον, Β 
καὶ ἅμ᾽ εἶδε καὶ μα συνῆχε τὸ δρᾶμα, καὶ τί, φησί, τοῦτο; 
τοῦ γοῦν ἱερέως ὡς ὑπὲρ αὐτοῦ εὐξάμενοι φέρουσιν εἷς βοήϑειαν 
10καὶ τὰ δῶρα τὰ εἰς ὑγείαν συνοίσοντα λέγοντος, αὐτὸς διακόψας 
ἀναϑαρρεῖ, καὶ τῆς κλίνης ἀνέγρεται, καὶ ζητεῖ ζώνην, καὶ τὸ 
ἅγιον διέξεισε σύμβολον, καὶ τὸ “κύριε ῥῦσαί με ἐκ τῆς ὥρας 
ταύτης εἰπών, καὶ τὰ εἰχότα ποτνιασάμενος πρὸς τὸν ὕψιστον, C 
τὴν ἁγίαν μετάληψιν δέχεται, καὶ πεσὼν αἶϑις καὶ καιρὸν ἐπι. 
Ιδσχὼν τὴν ψυχὴν ἀφίησι, καὶ δὴ τελευτήσας οὐχ ἧττον τοῖς τῶν 
Τοχάρων ἢ τῶν οἰκείων τετίμηται δάχρυσιν. οὗ τὸν νεκρὸν τὸ 
τάχος οἱ εἷς τοῦτο ταχϑέντες συστείλαντες νυκτὸς παρὰ τὴν νέαν 
'μονήν, ἐγγύς που τῶν ἐκεῖ κειμένην, μετακομίζουσι, καὶ οὕτως 
ἀπέρχεται βασιλεὺς ζήσας μὲν τὰ σύμπαντα ἔτη πεντήχοντα καὶ 
ϑοὐχτώ, βασιλεύσας δὲ ἡμερῶν δεουσῶν εἴκοσι τὰ εἴκοσι τέσσαρα. Ὁ 
ὑποδεῖται μὲν γὰρ τὰ τῆς βασιλείας ἐρυϑρὰ Ἑκατομβαιῶνος 


nihil minos cogitantem Augustum accescit. erat aeger tune forto vulto δὰ 
parietem averso, curis οἱ opparebat familiaribus intentas: vigebat enim 
animo, nece de indicandi eius aut ratiocinandi aolertĩ aerimonia quidquam 
morbus imminuerat. atabat igitur in contraria partoe preebytor δδβοζὰ doua 
manu austiânens, οἱ dum ille δὲ 2ponto converteret, aat longo tempore 
ailentio expectans. tandem imperator, aive quo excitatus aigno εἶνο in- 
atinctu proprias mentis admonitus, ubi faciem aliorsum retorriaaet, viso 
presbytero atatĩm intellexit quorsum is veniseot. interrogavit tamen quid 
εἰδὶ eo ornatu eo atatu vellet. Hloquo respondente aese post preces pro 
eins aalnte foras etiam utilis οἱ iuvando afferenda aacra dona putaviase, 
quorum perceptio ad morbi quoque valĩtura ὁ ionem foret, non expo- 
ctato dum id totum pronunt aeger atatim excitans as ĩpaum rupra 
lectum exurgit, zonam postolat, aanctum δγπιδοίσπι pronuntüat, adden οἱ 
illad HUbera meo domine δὺ hora hac,“ tam quibus par erat demlasionis δὶ- 
is alticcimum praesentem veneratus sacram communionem accipit, et ἴῃ 
om relapeus exiguo auperstes intervallo, paulo post amam emittit. 
cuies mox cognita mors non minus Tocharorusi quam ipei aubditorum ho- 
norata lacrimis est. eius cadaver festinato compoſitum, quibus id negotũ 
datum fuerat, noctu δὰ novum monasterium in illa vicinia aitum depor- 
tont. δἷο hine migravit imperator, poſstquam vixiaset omnino annos octo 
οἱ quinquaginta, perasset autem quatnor αἱ viginti, demptis diebus vi- 
3. nam imperũ inzigue purparam induit prima die Ianuarũ, ut dictum 


589 GEORG. PACAXM. DE ΜΊΟΗ. PALAEOLOG. L. VI. 
πρώτῃ, ὡς λέλεκταε, ϑνήσκει δὲ Σκιρροφοριῶνος ἐνδεχάτῃ, 


ἡμέρᾳ παρασκευῇ. καὶ οὕτω καὶ τὸ ἐπ᾽ αὐτῷ σημεῖον ἐτελειοῦτο. 
ἣν γὰρ ἐκ πῖ στοιχείου τριγράμματον τὸ ἐπ᾽ ἐκείνῳ σύμβολον. 
δήλωσις δ᾽ οἶμαι ταῦτα τοῦ τε κατ᾽ ἐπίχλην αὐτῷ λεγομένου 
(Παλαιολόγος γάρ), τοῦ τόπου καϑ' ὃν ἔμελλε τελευτᾶν (τοῦδ 
Ε Παχωμίου γὰρ τὸ χωρίον ἐλέγετο) καὶ τῆς ἐπιτελευτίου ἐπὶ τού- 
τοις ἡμέρας" ἡμέρα γὰρ ἦν παρασκευὴ καϑ᾽ ἣν ταῦτ᾽ ἐπράττετο, 
ἑνδεκάτη, ὥς εἴρηται, ΣΣχιρροφοριῶνος τοῦ οψςα' ἔτους. 


eat: obüt ἀαὐπέεαι undecima Decembris, die Perasceue. εἰ εἷος ἱωρίείαα 

oventu est quod aignificaaso videri potuit aigillum, quod adhibere οὐδ» 

gnando consueverat. exprimebat autem id characterem formatum ex tr- 

bus fſiguris elementi Graeci ΠῚ, indicantem, quantum inter pretor, prino 

cognomen familiae ĩpaius, quod erat Palaeologas; deinde locom ὈῚ erat 

morituros, qui Pachomil ager dicebatur; deniquo diem obitus quas Pari- 
ut τ, Decembris anni 6791 


aeeus fuit, 


ΡΕΤΕΙΡΟΒΒΙΝΙ 


E ΒΟΟΙΕΤΑΤΕ IESU 
OBSERVATIONUVUM 
PACBHVMERIANARUVM 
AD HISTORIAM REROM 


MICEBAELIS PALAEOLOGI 
LIBRI TRESs. 





LIBER PRIMVS. 


Grotsanmmu: quo declerantur ohscuriors verha uaurpata in hi- 
atoria rerum Michaëlis Palaeologi. 


LIBER SECURDVS. 


Noras: quibos loca perplexa aut quomodocumque declan- 
tonis vel emendationis egentia qua illustrantur, qua oppor- 
tunis cautionibus muniuntur. 


LIBER TFERTIVS. 


Cmmonom ooicos: ubi characteres temporum in hac hietoria no- 
tati considerantur, ordo gestarum rerum exquiritur, ertri- 
cantur confusa: denique in expansa tabula annorum ſere 
triginta opochas praecipuorum eventuum ἃ Pa 1.0. 
moratorum auis annis 








PETRI POSSINIE 8. L 
OBSERVATIONUVMF 
PACHVMERIANARUM 
LIBER I. 
GLOSSARIVUM. 





““γιάσματα Ρ- 268 Υ. 8. 6840 ἁγιάσματα particulas aive re- Ῥ 868 
liquias tum panis tum vini eucharistici rite consecrati et transsub- 
atantiati in corpus et sanguinem Christi domini, demonstrare 
aufſecerit ex ὑπο οἱ altero loco liturgiae 8. Basilii, ubi inter ora- 
tiones quae post conseerationem ante eommunionem aacrißcante 
pronuntiantur, una est in qua dicitur: σὺ ὁ ϑεὸς ἡμῶν ό προσ- 
δεξάμενος τὰ δῶρα ταῦτα, καϑάρισον ἡμᾶς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ 
σαρκὸς καὶ πνεύματος, καὶ δίδαξον ἁγιωσύνην ἐπιτελεῖν ἐν φοβῳ 
σου, ἵνα ἐν καθαρῷ τῷ ᾿ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεως ἡμῶν ὑποδε- 
roͤnevo⸗ τὴν μερίδα τῶν ἁγιασμάτων σου, ἐνωθώμεν εἴο. hic μέ- 
ρὶς ἁγιασμάτων vocatur maniſeste perticula quam quisque eom- 
municantium percipit ex pane ae vino consecratis. paulo inſe- 
rius in eadem oratione sacerdos rogans ut detur participaturis eu⸗ 
charistiam perseverantia in gratia ueque δὰ extremum spiritum, 
quo ista sacra azymbola aint illi pro viatico in viuum aeternem, 
εἰς loquitur: δὸς ἡμῖν μέχρι τῆς ἐσχάτης ἡμῶν ἀναπνοῆς ἀξίως 
ὑποδέχεσϑαι τὴν ἐλπίδα τῶν ἁγιασματων σον εἰς ἐφύδιον ζωῆς 
αἰωνίου εἴς, cum autem ὠγιάσματα εἰοἠαγὶδέξαε reliquia⸗ hie 
verti, nihil diversum ab 'ρβα eucharistis aignißeare volui; quippe 
qui proſitear cum catholicis omnibus δὰ} qualĩbet sacrarum 2pe- 
cierum particula totum Christi corpus 6686, et ut ecclesia canit P 864 
inter δβεσᾶ, tantum 46δε sub Iragmento φμαπέμπι toto tegitur. 
unde quaelibet mica τῶν ἁγιασμάτων utique ἁγίασμα οἱ vera eu- 
charistia est. usus autem δυσὶ illa ſorma loquendi ut morem in- 
nuerem antiquum, in quem historicus μος loco digitum intendit, 
eignificans tune solitum in Conttaentinopoliuna eecletia fuisae re- 





586 OBSERVAT. PACAXMER. 


liquias particularum encharisticarum pueris baptizatüs οοηεῦ- 
mendas dare. Hhoc idem οἱ Nicephorus Callistus Hist. Eccl. 17 
c. 25 testatur his verbis: ἔϑος κεχράτηχεν ἐκ πολλοῦ τῇ βασιλίδι 
τῶν πόλεων, εἷς ἐπειδὰν πολύ τι τῶν μερίδων τοῦ ἀχράντου καὶ 
ϑείου σώματος τοῦ κυρίου καὶ ϑεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ 
Χριστοῦ ἐναπολειφϑείης μεταστέλλεσθαι τοὺς ἱερέας παῖδας ἀφϑύ- 
ρους ἐκ τῶν ἐς χαμαιδιδασκάλου φοιτώντων, καὶ ταύτας νήστεις 
ἐσϑίειν" ὃ δὴ καὶ ἐμοὶ πολλάκις νεωτέρῳ κομιδῇ γ8 ὄντι ἐπι- 
συνέβη γενέσϑαι εἴο. consuetudo ἃ multo tempore imperanti 
urbi fuit, μὲ quum plusculunt (6 partibus ἐπιπεαοιίαξὲ divini- 
que corporis domini εἰ dei et servatoris notri ſecu Oliristi reli- 
quum esset, scerdotes pueros incorruptos ex iis qui ad praece 
ptorem inſerioris lIuli eunt accerserent, qui ieiuni reliquias eus 
ederent. quod quidem milii quoque stepenumero, quum puer 
admodum essem, contigit. haec Callistus; qui cum historiam 
inscripserit Andronico Palaeologo huius nostri Michaëlis filio εἰ 
succeſsori, manifestum est 400 tempore haec quae nune narrat 
Pachymeres contigerunt, hune adhuc morem viguisse. qui qui- 
dem ἃ Dionysio Areopag. Clemente Alexand. οἴ aliis antiquissimis 
patribus testimonium hahet. unde eius honoriſice meminit Con- 
cilium Tridentinum sess. 21 cap. M4M. cum enim deßniviaset porvu- 
los ante rationis usum non obligari ad perceptionem euceharistise, 
Naee addit: neque ideo tamen damnanda est antiquitas, δὲ eum 
morem ἐπὶ quibusdam locis aliquando seruavit. μὲ enim δαπ- 
cetiascimi illi potres eui ſucti probabilem causam pro illius lem- 
poris ratione habuerunt, ita certe eos nulla salutis neceesitate 
id feciste, aine controversiq credendum δαί. δὶ 20ra aynodus. 

ἀδεαφορότῃς p. 981 ν. 7. dudum δεῖ com ecclesiasüci, 
praesertim as cetici, acriptores aliquid innovarunt in notione vo- 
οἶδ ἀδιαφορία, pro qua noster ἀδιαφορότητα μος loco pouit. 
cum enim philosophi veteras Graeci de moribus agentes, inter 
bonum et malum medium quiddam ἀδιώάφοῤον vocarent, υἱὲ cul- 
pas ita οἱ laudis expers, Christiani, docti forte evangelica Chrieti 
sententia, verbum otiam otiosum reddundae rationi obnoxiom 
6866 denuntiante, τὸ ἀδιάφορον vitio δοεθῃϑδαοσυαῖ, quod prae- 
vnertim in 8. Basilio et aliis qui ἀσχητικὰ seripserunt cernere εἰ; 
prout alias memini annotare me δα EFpiet. 8. Nili cccxxxv. ex 
hoc usu Pachymeres hic 30lutiorem nec irreprehensibilem agendi 
HKbertatom ἀδιαφορότητα vocavit. 

αἴτιος Ὁ. 482 ν. 6. quod theologi Latini ſrequentius prin- 
cipium appellant in divinis producetionibus δὰ intra, Graeci ρϑ8" 
aim αἴτιον οἱ αἰτίαν dcunt. nece vocabulum causu uaquequaque 
ab eo usu abhorret. 8. Hilarius de Trinit. lib. 11 patrem vocat 
oausam nativitatis fidii. et lib. 12, agens de generatione ſili, 
et ex causa, inquit, perfecta atque indemutabili naccens, μὲ 
cerce est ἐν cuusa ἐπ causce ipeius proprieætate παδοαξτγ. S. Au- 











LIB. I. ΘΕΟΘΘΑΒΙΟΝ. 537. 
gustinns 110. Quaest. 88 quaest. 16: quod autem rerum omnium 
causa est, eliam capientiae μᾶς causa ἐδὲ, nec unquam deus 
aine sapientia. igitur sempiternae suae sqpientiae causa est 
sempiterna. Vietorinus Afer lib. 1 adversus Arium: dequalis 
patri, δειΐ maior pater, quod ipae dedit ἐρδὲ omnia, εἰ causo 
ἐδὲ insi ſilio μέ sit, πὲ isto modo sit. utitur οἱ S. Anselmus οἱ 
Richardus Victorinus μος modo loquendi. quamvis 8. Thomas 
Opusc. contra Graecos cap. 1 οἱ in Summa 1 p. quaest. 88 art. 1, 
εἰ Eugenius IV. in Concil. Florent. in Lit. Vn. οἵ idem Concilium P 865 
sess. 16, doceant, quod Graeci causam in trinitato appellant, ἃ 
Latinis ecurius et molius principium dici. 

αἰψηρὴ ἀγορή p. 200 ν.9. 2umptum ex Homero Iliad. τ 
v. 276: ὡς ἄρ᾽ ἐφώνησεν, λῦσεν δ᾽ ἀγορὴν αἰψηρήν, qui versus 
idem repetitur Odyss. βε priori loco explicat ſcholiastes vetus 
αἰψηρὴν τὴν ταχέως ἀϑροιαϑεῖσαν. ab hqoc dissentit Euetathius, 
dum δὰ geminum locum Odyss. β pag. 1444 ed. Rom. οἷο annotat: 
αἰψηρὴν δὲ εἶπεν οὐκ ἐπιϑετικῶς, οὐ γὰρ αἰψηρή ἔστιν ἀγορὰ 
πᾶσα, ἐπιρρηματικῶς δὲ μᾶλλον ἀντὶ τοῦ ταχύ᾽ καὶ ἔστιν ὅμοιον 
τῷ τότε μοι χάνῃ εὐρεῖα χϑών. vides Βἷο ϑεπέγο Eustothium 80- 
utam concionem φωδέέαπε dioi, eadem sententis qua δὶ scribere- 
tur δοξζωμέαπι δωδίέο, eopitheto adverbii munore fungento, ut in 
illo alio versu tunec tellus πιξλὲ lata deliiscat, lata ponitur pro 
late. quod εἰ imitatur Virgilius, dum ἀφ lupo ait gregibus no- 
curnus obambulat, εἰ de Aenea δὲ matutinus agebat. credi- 
derim equidem Pachymerem magis adhaesisi priori sententiae, 
4028 αὐψηρὴν verum ἀγορᾶς εἶνθ συνόδου. adiunctum agnoscit. 
δ enim tota πδὸ narratione δαί18 indicat 80 ſavere patriarchae Ar- 
senio, οἱ iniuste damnatum putasse. unde duvoöòον 8 qua da- 
mnatus est αὐψηρὴν vocando, visus est indicaro voluisse iudi- 
cium iſtud eius praeſeſtinatum οἱ cupide perlatum ſuisto, in gra- 
tiam imperatoris incumbentis in ultionem duritiei patriarchae, 
potius quam ex culpao merito. adhibet οἱ alibi hanc quasi pro- 
verbialem formulam Pachymeres, αἱ 110. 5 cap. 12 δὰ} ſinem; 
ubi cum ambo codd. Β οἱ A heberent λῦσαρ δὲ λαευψηρὴν ἀγορήν, 
manifesto mendo manu remedium attulimus, reſscribentes, ut 
oportuit, λῦσεν δ᾽ αἰψηρὴν ἀγορήν, ea verba, ut plexrumque 
solet in occursu abhhorreniium ἃ vulgari usn, secure omittente 
Vaticano codice. 

ἀκάϑιστος Ρ. 967 v. 6. celebrabatur hoc ſestum ἀκάϑι- 
στον dietum τῷ σαββάτῳ τῆς πέμπτης ἑβδομάδος τῆς τεσσαραχο- 
στῆς, ait Rituale Graecorum: Βοο est δαύφαΐξο quintae hebdomu- 
dis quadrogesimue. undoe apparet quo pertineat illa mentio τῶν 
συνηϑὼν νηστειῶν τελουμένων. origines porro institutionis istius 
ſeatà ſuss disseruntur in eodem Rituali. haec summa est. pro-, 
ſecto in Persidem ad versus Chosroën Heraclio imperatoro, Cha- 
Banus Myaorum οἱ Scyiharum dux, rupto eum Romanis foedere, 


Ῥ 866 


538 GOBSERVAT. ῬΛΑΟΗΥΎΜΕΗ. 


ab Occiduis partibus cum numerosisimo exercitu inſestus Con- 
stantinopoli 86 admovet, obvia quaeque foede vastans εἰ mulla 
blaspheme in doeum minans. eodem tempore Sarharus minus ἃ 
Chosroe cum copiis validissimis Orientales provineias late popu- 
latus et ipse altera ex parte Constantinopolim aggreditur, ferro 
fammaque pasſsim aaeviens. inde ex composito barbari ambo 
terra marique urbem aimul oppugnant. sed cum patriarcha Ser- 
gius populum δὰ fidendum in deiparae patrocinio ippamque invo- 
candam non frustra esset adhortatus, tam maniſesta ira dei in 
utrumquæe hostilem exercitum incubuit, αἱ et terrestres copiae in- 
ternecione delerentur, et claesis universa exortu procelloee subi- 
tae, ex sinu Ceratâs dieto δὰ zubastructiones templi deiparae in 
Httor δὰ Blachernas aiti, allisa frangeretur. in gratiarum actio- 
nem pro tanta victoria populus Constantinopolitanus noctem 
pervigilavit in lIaudibus deiparae, οἱ anniversaria deinceps reli- 
gione idem repetens inilium dedit huic festo, quod deinde in 
perennem firmitatem eet atabilitum duplici alio deiparae beneſi- 
οἷο. nam cum post annum trigesimum sextum imperii Concun- 
tini Pogonati Saracenorum innumerabiles copias Constantinopo- 
lim toto septonnio circumsedissent, evidenti ope imploratae ἃ 
Constantinopolitanis in auxilium deiparas primum hiemantes 
Cyzici multos suorum amisere, mox metu in-ſugam classe acua 
δὰ Sylaeum ingruente saevissima tempestate zubmersi enneli aunt. 
postremo sub Leone Isauro iisdem Saraceni victoriis tumidi, quod 
Poraarum regnum evertissent, Aegyptum, Africam, Aethiopiam, 
ipsam etiam Hispaniam incursionibus vaatassent, cum millle octin- 
gentis navibus Conetantinopolim oppugnantes, iam iamque υἱ 
aperabant capturi, deiparae 3uam urhem tuentis ope contriti δαπί, 
primum plusquam viginti millibus ipporum a Bulgaris cacie, 
deinde foedissimo δὰ Soſthenium naufragio εἶδεδθ maxima ex 
parte deleta; deniquo saeva fame ipsorum reliquiis uaque δὰ eum 
humanorum cadaverum, quin et stercorum, adactis, dum ἰοὲ 
mala pauei superestites fugientes cum χερὶ αὶ navigiis per MAe- 
gaeum currunt, immiasa divinitus grandine ardenti, cuius fer- 
vor picem 408 tabulas navium agglutinabantur liqueſecit, com 
eua ibi omnes clatae perierunt, tribus tantum navibus δὰ eladis 
indicium domum reversis. διὰ ταῦτα (aubiicit idem auctor) τὰ 
ὑπερφυῆ θαυμάσια τῆς πανάγνου καὶ θεομήτορος τὴν παροῦσαν 
ἑορτὴν ἑορτάζομεν. ἀκάϑιστος δὲ εἴρηται, διότι ὀρθοστάδην τότε 
«ἂς ὁ λαὸς κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην τὸν ὕὅμνον τῇ τοῦ λόγου μητρὶ 
ὄμελψαν, καὶ ὅτι ἐν πᾶσι τοῖς ἄλλοις οἴκοις καθῆσθαι ἐξ ἔϑους 
ἔχοντες, ἐν τοῖς παροῦσι τῆς θεομήτορος ὀρθοὶ πάντες ἀπκροώμεϑε. 
hoc est: propter huee omnia tam admiranda a οαφέξεείπεα dei 
genitrice opera patrata praeentem diem ſectum celbramus. 
Acuthiatos vero, quasi curene seoione, dictus est, quod popu- 
lus ἐοία nocte φσἑαπο ἀγιππεπι deiparae concinat, quodque cum 





LB. I. GLOSSARMM. 539 


ἐπ aliis aedibus εχ more sedere liceat, ἐμ ietis divinae matris 
erecti omnes etantes auscultamus. 
ἀκτουάριος p. ὅ80 v. 10. quare hic Cabasilas prae cae- 
teris intellexerit imminere mortem aegrotanti Augusto, non / aliam 
comminisci verisimiliorem causam queo, quam quod huic ex oſ- 
Βεῖο incuhunerit peculiaris cura τοῦ νοσηλεύειν καὶ νοσοκομεῖν im- 
peratorem morbo laborantem, intima, inquam, et quae tale tem- 
pus posſtulat, febrienti corpori ministeria ex hibendi. cur porro 
talem miniſtrum ἀχτουάριον Pabymeres vocet, non facile oc- 
curret pracoccupatis opinione communi, quam secutus Casaubo- 
nus, notis in Trebellium Pollionem, reprehendit Paconium Grae- 
enm interpretem Futropii, quod quam in lib. 9 Breviarii Eutro- 
piani, ubi de Victorino agitur, Latine seriptam repererat actuarii 
vocem, ipse Graeca ὑπομνηματογράφου non eddiderit, sed pro- 
prium eam viri nomen putaverit, in quo secundo sino dubio 
Paeonius peccavit. est enim illic ex auctoris monte actuarius, 
αἴ εχ Aurelio Victore οἱ Trebellio Pollione quos Eutropius ex- 
δὴ elarissime patet, non proprium personae sed appellativum 
vocabulum, vitae genus οἱ coonditionem exprimens. do caetero 
erraturum contendo fuisse Paeonium, εἰ ὑπομνηματογράφον pro 
actuario posuistet, errorem eorum qui apeeiem pro genere usur- 
pant. quantum enim ex maultis colligens autumo, actuarii uni- 
verseim dicuntur qui ministeris humiliora usus quotidiani opus his 
hahentibus adhibent, quales servi plerumque veteribus erant, 
unde non usque adeo imperite idem Paeonius δούλου vocem 
ἀχτουαρίῳ adiunxit. sub hac universalitate familiarium admini- 
atrorum puto comprehensos commentarienses ὑπομνηματογρά- 
φους, sed et νοσοκόμους inſirmorum curatores εἴ chirurgos et 
horum in quavis vitae necestitate δαϊ commoditate aubadiuvas. 
qualium cum plurimam 6656 oporteret copiam in obsequio caſtro- 
rum Romanorum, ex iis fuisse non parva ex parte conſlatum ar- 
bitror actuariorum corpus, quod Aurelius Victor illam ipram Vi- 
ctorini tyranni per Atſititianum quemdam actuarium, cuius ille 
uxorem atupraverat, procuratam caedem memorans, describit 
his verbis: antum actuariorum, quorum loco Attititiunus liu- 
bebatur, ἐμ exercitu fuctiones vigent, μὲ arduum petentibus mu- 
litia patraretur. genus hominum, pruesertim Rac tempestate, 
nequam, vaenale, callidum, veditiooum, habendi cupidum at- 
que ad patrandas fraudes velandasque quasi ὦ natura faetum, 
annonae dominans, eoque utilia curuntibus et furtunis arato- 
rum infeetum, prudens ἐπὶ tempore δα urgiendi quorum vae-P 867 
cordia damnoque opes contraxerit. haec Aurelius Victor; quae 
ceuncu ὑπομνηματογράφοις, amanueneibus aut exceptorihus eo- 
rum quae dietantur, conveniro qui dixerit, nae is milites Ro- 
manos ſecerit nimis literatos: tum praeterea laboraverit in expe- 
dienda rations, σὰν id genus annonae dominaretur? quam ve- 


540 OBSERVAT. PACBRXMXFR. 


risimillimam reddat, qui paniſices, pistores, opſonatores, eau- 
pones, coquos, propolas, pincernas, cactrorum ſrumenti men- 
atrui dimensores, et caeteros id genus ad inserviendum militan- 
tĩbus auctoratos, in igtum numerum compegerit. ego vero non 
poarvam talium miniſtrorum partem fuiaso arbitror aegrorum aut 
morbo aut vulnere corporum curatores, chirurgos, phermaco- 
poeos, valetudinarios; qualium aſsectari solitam exercitus Roma- 
nos numerosissimam multitudinem ex officio οἱ publicis impentis 
extra omnem dubitationis aleam est. atque adeo ex hac obser- 
vatione puto lucem affundi δὰ intelligendum locum quendeam in 
Novella Iustiniani cxvii, ubi praescribens imperator qua certita- 
dine debeat mulieri mors viri eius militatum profecti οοπεῖδιο, 
εἰ rite possit δά alteras nuptias trantixo, decernit, ↄiquidem δι 
æclolariorum οἴαδδε vir ille meruerit, ὦ primis acholue in guam 
æcriptus fuerat, et ineuper αὖ actuario, 8906 eſt, ut opinor, ἃ 
chirurgo vel voletudinario miniſtro, qui videlicet ei morienti ad- 
atiterit, testimonium iureiurando ſirmatum reddi de εἴδεα morie. 
verba legis haec sunt: εἰ δὲ σχολάριος εἴη ἐκεῖνος οὗ περὶ τελευ- 
τῆς ἡ ἀμφισβήτησίς ἔστι, παρὼ τῶν πρώτων τῆς σχόλῃς καὶ 
᾿ἀκτουαρίου εἴς. hosee generatim actuarios το ξασίαο nomine 
designatos ἃ Trebellio Pollione erediderim equidem, dum in libro 
ἐς Triginta Tyrannis de Victorino, cuius oupra memini, δἰο 
δον δῖ: olus Victorinus ἐπ imperio remuneit, qui et ipoe, quod 
matrimoniis militum et militarium corrumpendia operam daret, 
4 quodam actuario, cuius uxorem tupraverat, composita fa- 
ctione Agrippinae percuæcus ete. in his Trebellii verhis altaru- 
iram istarum vocem militum et militarium superſinam esao pu- 
tavit Casaubonus, inre in hoc 8 Salmario reprehensus. qui ipee 
Solmasius dum subiicit militares αἰεὶ eos qui miscionem ἃ militis 
acceperant, ut consulares dieuntur qui consules faerant, mihi 
quidem non persuadet rem ita sempor hoabuisse, otei nen negen 
aliquando id δι venisse. von credo, inquam, quoties apud 
quemlibet soriptorem militaris aliquis dieimr, totâes ἐπι 6} 1: 6ὶ σε» 
Htem emeritum. nam saepe miſitaria oa voceatur 4866 δι milites 
pertineut, πὲ arma οἱ veſtimenta οἱ equi; οἱ calonum, Vxarum, 
insatitorum, qui castra frequentant τὸ militibus inaar viant, πεῖν 
taris turba dicilur. quidni ergo qui militibus quoormque nomine 
mimstrant, quales erant actuarii, ut ootedimus, miltares diei 
potuerint? rane ita vocem illam usurpatun Pollhons, attev- 
lius verba eius perpendenti patet. quis enim dicturus οὐδὲ necis 
cauam Victorino fuises uxorem actuarii atupratam, praemittere 
illum oportuit non militum solum δοὰ militarium etiam, hemi- 
num quoris oſſicio militiam 2eqnontium, ex, quo genero ααΐνατθ 
eorant, matrimoniis corrumpendis eum operem dedisse. 486:9 
militarium vox δὰ panlo ροσὲ induetam σεοίιεακέογεεης menbonen 
digitum intendit. hae mihi fuere suepicandi eauue, Cohæailes 














11.18.1, ΟΙΟΒΒΑΒΙΌΜΝΜ 841. 


euius hic meminit Pachymeres νοσοκόμον οἱ valetudinarium οὔγα- 
torem Michasli Palaeologo moribundo adhaesisse; cui cum intima 
eius iemporis admoveret ministeria, ſacile ſigna mortis instantis 
obeervare potuerit. tales enim imperatoribus Constantinopolitaæ- 
nis per haec tompora ministrare consuevisse, qui actuarii nomine 
in Palatinae dignitatis honorem evecto ἐπ aula versareniur curan. 
dae Augusſstorum valetudini, docet nos locus Georgii Acropoli- 
(6 in Iist. p. 84 οὐ. Reg. ἀντιλέγει δὲ τοῖς λεγομένοις ὃ ξατρὸς 
Νικόλαος, ἀνὴρ ἥκιστα μὲν φιλοσοφίας μετασχών, ἄκρος δὲ τὴν 
οἰκείαν τέχνην, καὶ μάλιστα τὴν διὰ πείρας γινωσκομένην. πάνυ 
δὲ οὗτος ἠγαπᾶτο τῇ βασιλίδι, ἀκτοναρίου δὲ εἶχε τιμήν. en Ni- 
eolaus medicus in arte 818 excellens, οἱ praeseriim eius praxũ 
atque usu dexter, in obsequio erat Irenes Augustae actuorii di- 
gnitate: quidni parem operam, pori auctoramento tituli, Mi- 
chaëli Αὐυρυδῖο memoratus hoc loco Cabasilas navaverit? 
ἀλλάγεα p. 810 ν. 4. Hic vocem ἐλλαγίοις Vaticanus in- Ρ 868 

terpolator, ut solet quando non intelligit, omittit. ne quaera- 
mus originem huius vocabuli in Graecs lingua, deterret auctor 
ipee, qui non obscure indicat peregrinum id esse δὲ usu illic vul- 
gari militum pleroromque exterorum tritum. ego donec verisi- 
milius aliquid afferat quispiam, suspicor Gallicum esse aut de- 
formatum εχ Gallico. nam ΟΔΗΪ sive Franci, ut notisaimum est, 
permulti δ annis ferme ducentis occasione sacrarum expeditio- 
num ἴῃ illis partibus militaverant. hi porro cum soleant sedes 
δὰ hibernandum attributas militibus ἐπ pagis aut oppidis allo- 
giamenta eive αἰϊυρία vocare (hodie dieunt les logemens de gens 
de guerre), ea Pachymeres unius literae mutatione allagia voca- 
verit. res autem eatis suadet ipse, ista corpora diversi generis 
militum contuberniis εἰ hoopitiis fuisse diviaa, ita αἰ Paphlagones 
verbi gratia ὑπὸ ἐπ oppido stationem haberent, Thraces in alio, 
Phryges Macedones Myxi Cures et reliqui aimiliter, atque adeo tot 
essent corpora quot allogia sive hospitia aut loca hibernis attri- 
buta, unde invrluerit αἱ ipasae illae legiones allogia εἶνε αἰϊαρία 
dicerentur. hoec δἱ minus cuipisem arriserint, remitiam equidem 
eius causa non gravate de origine δὸ notatione: de notione qui- 
dem vocis vereor ut possim, cum eius anetorem habeam idoneum. 
Georgius Acrop. c. ὅ9 Hist. p. 66 ed. Heg. de quodam Οοπείδη.-- 
tino Margarite, primum dicit fuisse iIlum ἄρχοντα ἀλλογίου αὐ- 
τοῦ, nimirum imp. Theodori; tum pag. sequente id ipſsum expli- 
cans ait ὁ δὲ βασιλεὺς Θεόδωρος ἄρχοντα τῆς αὐτοῦ κατωνόμαχε 
τάξεως. (οποίδηϊηιπι Margaritem quem ante dixerat ἀλλαγίον 
βασιλέως ἄρσχοντα, nune vocat ἄρχοντα τῆς τάξεως βασιλικῆς. 
ißilur idem τάξις οἱ ἀλλάγιον. τάξεις autem et τάγματα legiones 
aut cohortes Graecis ἀϊοῖϑο quis nescit *)7 





5) ckt. Poaaiin. Glossar. alteruta (Andronic.) v. ἀλ᾽αγή extr. 


542 OBSERVAT. ῬΑΟΣΥΜΕΗ, 


.ι ἤφλβανῖται p. 887 ν. 48. agit de vicinis Ὀγυεββοδήο po- 
is, aut potius auburbanis rustäcis. Albanorum regionem in 
—* Ptolomaeus agnoscit. porro antiqua Macedonia po- 
atremis hisee Orientalis ĩmperii senercentis temporibus in qualuot 
divisa pertes priscum nomen in 8018 mediterranes retinuveriat. 
pors vero eius conſinis Dalmatiae οἱ Illyrico Albenia iam ἴαπο, 
uti εἰ hodie, appellabatur; ubi erat Dyrrhachiensis civitas, οὐ 
casus terras motu eversae hie memoratur. ex Albania porro re- 
cte gentile nomen formatur Albanitae. 
ἀμηρ αλῆς p. 608 v. 10. videtur usurpare —EX 
proprium viri nomen, quamquam οἱ videri postit appellauvom 
voceabulum dignitatis, praeſectum maris indicans; cuius αἱ no- 
tionis οἱ vocis usum aatis celebrem apud hos scriptores Neograe- 
cos quiyis ἴῃ iis versatus novit, et docet MNeurcius verboꝰ Auyeu- 
λιος εἰ ᾿Αμηρᾶς. 680 εἶπα praeiudicio rem integram in medio re- 
linquo, exprimens in verrione Latinis literis eam ipaam vocem, 
quam lector pro auo arbitrio vel proprie vel appellative aumere 
poterit. 
ἀναδέχεσθαι καὶ ἀναδογή Ῥ. 256 ν. 14. δος loco 
Ρ 869 duas illas voces ἀναδοχῆς εἰ αἀναδέζρετο peculiari quadam 
usurpari ecclesiaſstica notione, facile attentius omnia cireunepi- 
cienti patet. videtur autem prius vocabulum ἀναδοχῆς eo hie 
oigniſicatu poni, ut indicet absolutionem ϑδογδαχβηϊ θη in vi- 
bunali confessionis arcanae impertiri poenitentibus solitam ἃ 68- 
cerdote iurisdictionem δά id ordinariam νοὶ delegatam habentæ 
aiiniliter verbum ἀναδέχεσϑαι exprimit actionem ipam aacerdoli⸗ 
absolventis. continet autem posterior parsa huius sententiae ra- 
tionem prioris: ideo enim scribit auctor increpitum Iosephum 
quasi absolvisset in foro conscientiae Auguatum contra volunta- 
lem patriarchae; quod portquam excommunica verat Auguatum 
patriarcha, veluis et nominatim ne etiam eius conſessarius lo⸗ 
phus ipsum arcano confitentem deinceps audiret aut abaolvertt. 
id tamen sibi fuisss prohibitum negabat Iosephus. aane sacimus 
diazimulando perinisisse patriarcham τὸ Augustus, licet ἃ ae in- 
terdictus sacris, aliqua tamen participetione eacrorum uteretur; 
ut diſtincte Pachymeres roſert, inconsequentiam εἰμ ſacti excu- 
sans, J. 8 c. 14. quare fieri peiai αἱ et in relinquendo illi uso 
lihero confestionis arcanas conniveret, Ποῖ interdicendo Iozeplio 
eius conſessario 110 ipsi poenitentiae —E pri vatim mini- 
atraret. vide quae annotamus verbo πνευματικός. 
ἀναφορά P. 875 ν. 8. ἀναφορά hie monat prodationem, 
αἱ alibi προφορά. notum enim προφορικὸν ζύγον ορροηὶ ἐνδια- 
Θέτῳ apud Graecos, ut apud Latinos opponitur sermo voce pro- 
Llatus mente concepto. videri etiam potest adhibita vox quae 
Propter compositionein ex praepositione ἀνά, repetitionem aut 
resumptionem aigniſicante, innueret istam pronuntiationem inter 


, 118,1. GLOSSARIMM. 548 


aacra publieam nominis popes non nune primum institutam, sed 
cun olii ante achisma fuiſet usitata, nunc restituum. 

᾿Δνέμα πύργος p. S78 ν.16. de Ioanne Veceo agit. tur- 
ris haec Anemas, quae, ubi οἱ unde δἷο dieta sit, docet Anna 
Comnena 1]. 12 Alexisdis p. 864. ubi poſttquam deprehensam 
Michaëlis Anemas ἴῃ imperatorem Alexium eoniurationem retu- 
lit, εἴ 60 ipaam curasee decretae ipai in ppoenam excaecationis 
graliam damnato ſieri, aubdit ductum eum ſuisse in turrim prope 
palatium aediſicatam, δὲ ibi habitum in custodia. adsecribit 
deinde haec verba, quae indieant 1511 deinceps loco turris Ane- 
mae appellationem adhaesisse. οὔπω δ᾽ οὗτος τῆς εἰρκτῆς ἐλευ- 
ϑεροῦτο, καὶ τὸν Γρηγόριον αὖϑις ἡ τοῦ ᾿Δνέμα εἶχεν εἰρκτή. 
πύργος δ᾽ ἦν τις τῶν ἀγχοῦ τῶν ἐν Βλαχέρναις διακτόρων διακει- 
μένων τειχῶν τῆς πόλεως, ὁ τοῦ ᾿ΑΔνεμᾶ καλούμενος, ὥσπερ τὸ 
λάχος τὴν ἐπωνυμίαν ταυτηνὶ κληρωσάμενος διὰ τὸ πρώτως τὸν 
᾿ἡνεμᾶν σιδηρύδετον δέξασθαι ἐπὶ πολὺν ἐν αὐτῷ χρονοτριβή-- 
ὅαντα χρόνον. haec ibi Anna; quaes δἷο olim vertimus. non- 
um 6 40 carcere liberatus fuerat, cum alium loepitem Gre- 
gorium haec quae prius Anemae ſuerat unius custodia excepit. 
turris autem ἐγαξ una quaedam ex iis quae per moenium civi- 
tatie partem Blachernarum regium proximêé pectantem certis 
intervallis dispositae vunt. κα insignem ἐς eo quem narramus 
euentu appellutionem in omne tempus propriam nacta εδὲ: tur- 
rie iam ραδεοὼπ Anemue vocata, propterea quod Anemam ferro 
victum primum acceperit diuque tenuerit. 

ἀνεμοπύλαι p. 410 ν.91. de Icario ait ſuiste illum κα- 
τάρχοντα νήσου μεγίστης ἣν ἀνεμοπύλας ἔϑος τοῖς ἐκεῖ καλεῖν. 
non 6686 ποῦ nomen illius insulae vulgare ubique, docet ipse 
anctor, dum ab incolis id proprie usurpari solitum admonet. 
an verum οἱ omnibus notum huius insulas nomen Lipara fuerit, 
quae septem aut, ut alii, decem Aeoliarum insularum maxima 
εἴ unica inter omnes habitata ſertur, viderint peritiores. ego P 9570 
ἐπέχω, quoad indicium oecurrerit certius. i hoc ait, apparet 
cauaa cur hanc insulam Pachymeres μεγίστην πιαχίπιαπι ΑἸΧΟΙΙΪς 
Hcet nec Cretae nec Sicilias comparabilem, respectu videlicet δὰ 
tex aut novem Aeolias minores. 

ἀντίδωρον p. 861 τ. 2. rursus de eodem p. 407 v. 8. 
erat hic merus, non consecratus δαὶ in Chriſti corpus converaus 
panis, qui cunctis promiseue inter aacrs in ecclesia distribueba- 
tur apud Graecos, uti οἱ δρυὰ Latinos, ritu hodieque vigente. 
dictus ἀνείδωρον, quod vico δαοσὶ doni eucharistise, dispoti- 
ὕοπο, quam exquisitiscimam Ομ τοι corpus requirit, non prae- 
Paratis, miniſtraretur. de hoc fuse δὲ erudite Igcobus Goar Ord. 
Praed. Notis ad Eucholog. p. 164, quem vide. 

ἀντικανονία. hanc vocem ἃ Paclymere p. 875 v. 8. 
usurpatam δὰ aignificandum illegitimum irregularem et saecris 


544 OBSERVAT. PACIXIER. 


eanonibus contrarium usum, coniectura divinavi, cum codi- 
ces omnes ibi manifestissime corrupti aliter nee intelgibiliter 
eum locum exhiberent. advertat aequum animum prudens lector 
οἱ iudicet. isto quod indicavi capite libri V disserens imperator 
apud patriarcham δὲ eynodum de concilianda inter eeclerias [4- 
tindm οἱ Graecam pace, enumerat capita de quibus convenien- 
dum esset, ut pex illa coalesceret; εἴ contendit demonstrare 
nullum eorum tale esse ἃ quo admittendo abhorrere quisquam de- 
beat metu culpae consciscendaea. primum enim λειτουργεῖν τί 
καὶ μνημονεύειν, quibus verbis, prout ea suis locis in hoe Glo- 
aario enarramus, aigniſicavit, priori quidem admittere Laltinos 
in ceommunionem zacerae Liturgiae, hoc est eam ipsis praesenlibu⸗ 
et communiler orantibus non averseori celebrare, altero vero men- 
tionem papas ſacere publicam in liturgicis precibus: ea, inquam, 
ambo 6886 licita evicisse sibi visus δεῖ auctoritate Manuẽlis ρὲ- 
triarchae cum aua synodo et Ioannis Ducae imperatoris, quos 
missa legatione illa ultro promisisse papae, δὶ abstineret ἃ iuvan- 
dis Latinis qui Conetantinopoli tune potiebantur, ostendit εχ co- 
dice ecclesias δὰ fidem eius rei gestae faciendam prolato. de 
monstrat deinde eorumdem auctoritate Latinos propter additio- 
nem in ymbolo non 6686 habendos haereticos, cum illi nikil 
tune aliud ἃ Latinis exegerint, nisi αἱ additamentum istud ἃ sym- 
bolo tollerent, nihil prohſibente- quominus in eaeteris scripturi⸗ 
id retinerent οἱ legerent; quod oſstendit doctrinam ipsam δὶ 
dogma nequaquam ipsis displicuisse, ac consequenter erimen 
hic haeresis, iudicio eorum, non ſfuisss. hanc puto 6566 senten- 
tiam illorum verborum, moqin huius reriptoris more 86 pecu- 
liari genio 88Π8 ΡΟΣ ΡΙαχοσαιω: πῶς μὴ κατηγοροῦντες ὅλως ἀσε- 
βείας Gui⸗ voci Vaticanus substituit αἵρεσιν, ΠΟΙ walo) * 
᾿καλούς, ἠξίουν παραιροῦντας τὴν προσθήκην τοῦ συμβόλου, ἐν 
ταῖς λοιπαῖς γραφαῖς ἀνάγραπτον ἔχοντας , δυνδιιέναι τοῖς 5: 
φρασμένοις (ita clare ambo codices optimi Β εἴ A, cum ſragmen- 
tum ἃ Potavio editum πεφραγμένοις Ἰεβαῖ) ἀναγινώσκοντας. haee 
δὶς δὰ verbum sonant: ἐξ omnino non accusantes impietatis εἶνε 
haereseos Italos, petierint, cublato modo additamento e 4γπν" 
δοῖο, ἐπ — 2* æcripturis id conscriptum habentes, rimui. 
eſferre cum aliis quae ες iies chartis pronunciando legerent. 
hane plane sententiam, paulo clarioribus dumtaxat verbis, inter- 
pretatio eius capitis nosſtra exprimit. transit denique ad demor- 
atrandum nihil esse illiciti in admiſtenda commemoratione nomi- 
nis papae in liturgieis precationibus Graecorum. et de Ποῦ ca- 
pite οἷο loquitur in codice Barberino: τινὰ δ᾽ ἔχειν τὴν κοινωνίαν 
ἡ ἐπ᾿ ἐκκλησίας ἀναφορὼ τοῦ ὀνόματος, ὅπου γε καὶ μὴ πάπας 
ὄντας τοὺς ἄλλους ἀνάγκη μετέχειν τοῖς κοινωνίας τοῖς ἐκχαλησιά- 
ἔουσι συνισταμένους λειτουργοῦντος τοῦ ἑερέως, καὶ τὴν τριάδος 
χάριν παραδιδόντος κοινῶς. Allatianus in μος tantum discrepat 


18. 1, GLOSSARIMM. 545 
quod articulum proepoeiti vum τήν δη9 vocem κοινωνίαν non 


habet; uti neque editio Petaviana. porro cubars in mendo verba P 371 


illa haiv κοινωνίαν γε] τὴν κοινωνίαν inde manifetum οἴ, quod 
inſinitivus ἔχειν non potest cohaerero, salva syntaxi, cum πο. 
minativo ἀναφορά, qui sequitur. unde saine dubio Pachymeres 
acripaerit ἔχεν in praesentis indicativi tertia persona. quid ergo 
illud redundans in omnibus exemplaribus, in Barberino vero 
omnium optimo praeterea articulus quid haec, inquom, 
aliud dixerim quam vestigia in apographis δάϊιας extantia arche- 
typae acripturae? auetor videlicet δἷο initio zeripserat, είνα δ᾽ 
ἔχει ἀντικανονίαν pro quibus exscriptores perperam posuerint 
τίνα δ᾽ ἔχειν κοινωνίαν, δεουτὶ σολοικεσμοῦ εἰ perturbationis ἐπα 
etricabilis ἐπ quam tota sententis per istud ἱρδοσυαι παρόραμα 
implicata remanet; ut nihil dicam de taediossa ropetitione einsdem 
nominis κοενωνία altero atatim poſt versu, δὲ quidem senau in- 
aulsiaimo. quid enim magis ἀσυλλόγιστον ſingi potest quam μος 
modo argumentari: quam enim liubet communionem prodatio 
nominis, cum alios qui papae non aunt necesse δὲὲ participare 
communioni σέο. ἢ non me fallit videri alicui posss vocem κοιψω» 
νίαν priori Ioco positam usurpari in ea notione qua κοινόν inter- 
dum immundum sonat, ut aigniſicet Iabem αο maculom, senten- 
tia iam uteumque tolerabili, ed quae non tollit verisimilitudi- 
nem longe maiorem emendationis noſtrae, δὰ quam ideo non du- 
bitavi conſormare editionem. δἷ quis quaerat quomodo Vatiea- 
nus codex hunc locum expresserit, sciat totum omisisse; δίο ple- 
rumque, eum quid ambigui occurrit, defungi solitus. 
ἀντιλλάξας p. 140 ν. 4. agit de militibus Caesaris inci- 
diantibus urbi Conttantinopolitenae, quam improviso intercipere 
parahant, 3ummo propterea ailentio agentes, ne responsentibus e 
muro quibusdam proderentur. codd. Β. οἱ A cum simplici ἃ 
deribunt, Vatic. alterum λ addit. audio in vulgari Graecis ho- 
die usitata Iingua ἐντιλλάξας diei pro ἀντηλλάξας δ᾽ ἀνταλλάττω, 
noto iam vocabnlo; quod fortasse noſter expresserit more popu- 
lari. οἱ minus hoo piacet, reponi poſset ὠντικλαξάντων ab ἐντι» 
κλάξω αυποὶ ὠντικλάγγω. ᾿ 
ἀντειστατικῶς p. 480 v. 9. habebat, ut apparet, in 
animo haec aeribens Pachymeres locum Hermogenis περὶ στάσεων, 
ubi explicans quod ait ἀνείσεασις, οἷο seribit: γένεται ἀντίστασις 
ὅταν ὁμολογῶν ὅ φεύγων πεποιηκέναι τι ὡς ἀδίκημα; ανϑιστὰ 
ἕτερόν τε δυὐεργέτημα μεῖζον δι᾽ αὐτοῦ τοῦ ἀδικήματος πεπκραγμέ- 
νον, hoc εαὲ : fit ἀντίσετασις δὲνε οοπιραγαξέο, quando reus con- 
ſitens δὲ feciss aliquid quod maleficium vocetur, opponit ex 
advervo maius aliquod beneficium cuius auctor fuerit maleſicium 
illud committendo. veluti cum peregrinus accusatus quod cohtra 
leges murum urbis conscenderit, fatetur id ἃ se factum, sed ad- 
dit δὲ hoc agendo δογνδδϑδθ civitatem, ropulais hostibus, qui tunec 
Georgius Pachkymeres 1. 8ὅ 


΄ 


546 OBSERVAT. PACXXMR. 


nullo civium sentiente murum infestâ δοαϊδα admotis superare- 
rant. hine patet quid velit hoe loco noster, dum ait pecem ab 
Ephesino εἰ aliis ἀντισεατικεῦς dumtaxat admissam, conlitendo 
nmirum eam malam esse, sed maiorum malorum vitandorun 
causa recte toleratam arbitrari. in quo detegitur ultimus re 
ceptus sehismaticae contumaciae, et declaratur quam parum ein- 
cera ſide plerique tunc Graecorum istam cum Latina eccleria cou- 
cordiam sint amplexi. 
ἀποστολή p. (94 ν. 7. inter causas quae imperatorem 
Palaeologum moverunt δά absistendum coepta oppugnatione Gn 
latae obsidionemque solvondam, enumerat aparsam famam auri- 
liorum ἃ sede Apostolica iam aubmissorum obsesis velidorum οἱ 
p 372 iam adventantium. αἀποστολή igitur hoc —Ioceo nihil alind quam 
nedem Apostolicam Romanam sonat. 
ἀπόφασις p. 968 ν. 14. denuntiarunt petriarchae da- 
mnationem ipsius et deporitionem iudicio synodi decretam. unde 
intelligitur in titulo cap. sexti, qui sie habet: ὅπως συναχϑέντων 
τῶν ἀρχιερέων τὸ τέλειον μήνυμα καὶ ἐπὶ τούτω ἡ ἀπόφασις γὲ 
γονε, vocem ἀπόφασις damnationem sonare. δοὶο non 6886 hanc 
vulgarem huius vocabuli notionem. tamen aliquid saimile aigniſß- 
care intaerdum, ostendunt loca classicorum auctorum, vulgeribe- 
etiam lexicis relata. mihi sufficit Hesychius, apud quem lego 
ἀπόφασις, κρίσις, ψῆφος, δίκη. et vetus lexicon anonyui edi- 
tum ἃ Vuleanio ἀπόφασις sententia. 
MGOGTSOITOGMÆ)“LP. 496 ν. 4. verbum ἰδία alibi ποῦ 
reperi. οἱ Vaticanus, ut aolet in obscuris, et hoo δὲ comm 
cum eo totum omisit. caeterum huins notio ut contreris τῷ 
σεροσποιοῦμαιε debet, opinor, aecipi. notum autem quid πρού- 
σκοιεῖσθαι οἷῖ, aaumere, adiungere, admovere eibi; εἰ volent 
principes eos quos aua gratis dignos putant. ergo ἐπροσποιεῖσθαι 
erit exoludere ac reiicere. quod δυο belle quadrat, ut Acropo- 
116 favoreo ac ſamiliaritate imperatoris aigniſicotur excidiue 
᾿ ἄρματα. in notione vocis ὥρμα, qua currum desiguni 
gciunt omnes, innovaſse reoentiores Graccos aliquid, αἱ allini 
aibi Latinorum usu passos esse ut armaturam οἱ instruments in- 
ferendi aut propulsandi vim ea signiſficarent. docet Thomas M-- 
gister id reprehendens his verbis; ἅρμα ἐν ᾧὦ οὗ ἵπποι ζεύγνυντει. 
οὗ δὲ ἐπὶ ὅπλων λαμβάνοντες οὐ καλῶς χρῶνται. pererebuit id 
tamen aatis, ut adversus εἰπδιροάϊ οαπϑυγαπι tueri 86 quispiem 
exemplis queat. omitto quae teſtimonis eius notionis reſert 
Meuraius, quaeque apud acriptores etiam non τπιδαπθαύδαοςε ber- 
baros facile occurrent. admoneo tantum Pachymerem, uteun- 
que alias antiquarium, huius Ψψεωτερισμοῦ teneri manifeete. ἀπο 
eius annotavi loca in quibus vocem ἄρματα δ quis currus inter- 
pretaretur, ab eius mente aberraret. p. 184 v. 8 aie acribit de 
loeanne Duea imperatore κατωχύρου τὰ φρούρια αίτῳ καὶ ὥρμασιν. 








LB. 1, ΘΙ ΟΘΒΘΛΕΙΌΝ. 547 


apecie ἔρσα prima apparet oompleeti eum ἀπο maxime necesseria 
praesidiariis arcium, alimenta δὲ arma. si quis tamen contentio- 
aior currus etiam in apparatu tuendarum areium non inutiles in- 
terdum ant 51.1.15) δὰ conveetionem ceommeatnum necessarios hic 
memoratos velit, nae huic extorquebit pertinaciam quod ibidem 
mox xeol ἁρμάτων dicitur, ea ese ex eo genere rerum cuius 
nunquam affatim utentibus sit; unde mox additur, id reputan- 
tem illum imperatorem iussisse addi catalogis gratis 20ppeditan- 
darum 6 ſaoo το} rerum arma omnis generis et usus; ubi in 
Graeco est vox ὅπλα manifesto ut δυποηγιπα τοῦ ἄρματος prius 
memorati posita. eclarisime etiam eadem vox ὥρματα pro ὅπλα 
usurpata reperitur p. 419 v. 14, ubi Paehymeres nit Venetos ali- 
quando ditiores splendidioresque Genuenſibus fuisso, ἃ quibus, 
viee rerum humanmarum, posten divitiis οἵ eultus magnificentia 
superoati sint. ergo priorem illam Venetorum magnificentiam 
memorans, ait eorum συνέδριον, ΠΟΟ est procores patricios, ex 
quibus in es urbe senatus constat, πλούτω καὶ ὥρμασι καὶ παρα- 
σκευαῖς ἀπάσαις Genuensibus olim proaettitisso. hie ne ἄρματα 
currus interpretemur, prohibet, δὲ nihil aliud, certe situs urbis 
Venetae δὰ maris aestuaria sie porsitas ut cymbis por eam, non 
rhedis commeetur. quare ridiculum faceret Pachymerem, qui 
eum dioerse iuberet senatores otim Venetos in sua urbe specie rhe- 
darum et magnifieentia curruum copioes oſtentasse. υἱὲ omittam 
ex aliis huius historias locis, quod αἰτῶ observo, apparere, ne P 378 
in urbibus quidem in plano οἷ sioco aedificatis, iieque reglis, fre- 
quentemi ea τοιωροεῖαῖθ curraum Thedarum aut essedorum, splen- 
dide praeſertim ornatorum, usum fuisse. ergo sine dubio πλού-- 
τῷ καὶ ὅρμασι ditiis et armis vertendum fuit. nimirum armis 
pretioass ornatis inatrueti ęgaudebant apparere, more ἃ aatirico 
laudato, dum addueit ex heroiois temporibus exemplum cuius- 
dam gemmis non δὰ ornanda poeula, ut Virro quidam faciebat, 
οἰ adliti, sed est in voginae fronte ponere, hoe est in capulo, 
conspicuo videlicet ἴοοο, oſtentare: alludit enim illud Virgiliũ 
ætellatum icpide fulva ensom Aeneas tribuentis. sed haec ἐν 
παρέργου μέρει. summa εἷς, ἄρματα in his duobus Pachymeris 
locis pro ὕπλοις poεtum, et arma Latina notione designare, nee 
δὰ currus‘ misi absurde referri posse*). 
ἁρτνεδών p. 298 v. 17. αὐτὸς πέμψας καὶ ἁρπεδόσιν ἐν- 

δεῖσθαι παρασκευάσας. Βαεῦ lioet in contextu disiuneta δὶς optan- 
da aunt. srignifieat Germanum patriarcham, valida δὰ ipoum 
ibronu deiiciendum conſlata fattione, perasnasum supina ereduli- 
tate studerovibi imperutorem quam mæxime, conſidenter indi- 
cae ipsi opus aibi esss donativis, quibus spargendis adversan- 
tinm reconciliaret animos. quam δὰ rem, in discimulatione per- 





*) οἵ, Glocar. alterum νυ. ἁρμαξοφυλάκιον. 


848 OBSERVAT. PAICWMR. 


aistens Michacl Auguſtus, nummos οἱ aereos argenteocque micit, 
quos dum solemnis litaniarum pompa in festo palmarum procæ- 
deret, patriarecha iactoret in confertam pleheam. hæaeo donua vo- 
οδὲ nosler ὠρπεδόνας, quas vox proprie aigniſicat ποῖ aut faus 
hamo praeſixos, quibus piſces egcae inhientes infixae avide vore 
tis capti trahuntur in piscontis manum. atque haud scio δὲ non 
propterea lineam diviiem huiuemodi gratuitas rapinas in pleben 
ambitiose sparsas alicubi vooaverit Martialis, quod his velut li- 
neis piscatoriis, aed aureis et amabilioribus, hominum studies εἰ 
voluntales capiantur. quamquem nee ignoro nec improbo quat 
alia eruditi interprotes in eum locum commentantur ἢ). 

ἀτηρόν p. 160 v. 17. pro ἀτηρόν hoe loeo Voticans 
codex scribit λυπηρόν: notius id enim. noter videlicet veterus 
gcriptorum abetrusiora vocabula libentius usurpat. Hecychiu⸗ 
ἀτηρόν ἀχρουΐξ βλαβερόν. inde ἢὲ ἀταρτηρός per epenthetin, 
vox Homero Hesiodoque frequeniata. Eustathius δὰ {ἰδ 8. α ori- 
ginem vocis ἀτηρόν ducit ἃ nomins ἄτῃ ποχρ, calamitas. damnum. 
cave obtamperes Conatantino in Lexieo iubenti. pro ἀτηρός τοροῦ- 
bere ἀτειρής. quas mihi ceusa fuit δος μος loco ↄ2d monend, 
alioqui ucituro de voce ἀτηρός, πὶ ex vlgari veteris Helleniavi 
notitia aalis ραζερθοία, 

ἀττάλλειν p. 44 ν. 14. agit ibi loquens Musalo de puero 
Ioanne Augusto; quem eo subditis amabiliorem videri debers eit, 
quod per aetatem adhuce aimplicein, aiue ſuco, puerili aecuritate 
operetur. est ἀττάώλλειν, inquit Eustethius δὰ Iliad. δ, ro 
ἄττειν καὶ ἄλλεσϑαι. quod idem repetit ad Iliad. 4. addens ob 
euphoniam dempto uno τ δογιδὲ ἀκάλλειν; quod tamon noeter hie 
non est aecutua. δοπδὲ autem id verbum movere ac proferre 20 
Libere in omnem partem, naturoe indulgendo, cilra metoum δαὶ 
respectum; quod οἱ hestiarum est οἱ puerorum, quos nondum 
ratio compescit. vocabulum plane Pachymeriani ganii, priecum. 
populariter loquentihus inusitatum, 6 scholiaslis ρόδίδσμαι in hi- 
storiam intextum; qualibus hie auclor deloctatur. 

αὐθεντοπουλεύειν. puar princegs aut regnanü⸗ 
filius parvus, cum protedente in primam pueritiam inſantia co- 
mitatum natalibus congruum aceipit οἱ minieterio ac aatellitio 
cireumdatur, αὐϑεντοπουλεύειν diciliur Graeciae recenti, cais 
nsu vox ποῦλος ὑποκοριστική est. ut ergo αὐϑέντης dominum, 
ita αὐϑεντοποῦλος ρατναπι dominum sonat. Bine iatelligitor 
quod aæcribit norter p. 24 v. 6 de Muæſalonibus tribus fratri- 
bus Theodoro imperaiori caris, quod οἱ, cum primum puer fo- 
miliam principelem habere coepit, in ephebos honorerios deti 
fuisaent. ἄνδρας οὐκ εὐγενοίας μὲν μετέχοντας τὸ παράπαν, εἰς 
παιδοπουλους δὲ αὐϑεντοπουλευομένῳ τεταγμένους αὐτῷ. 


5) οἵ. Gloaiar. alteram v. ὠφχή. 


118. 1, GLOSSARIVN. 549 


αὐτοπρόσωπον ἰντιφάρμακον p. 919 ν. 8. pro- 
verbium indiosns eſfioaciam praesontiae in tractandis negotiis, 
praesertim reeonciliationuin, quae longe citius et ſacilius ἃ co- 
τοῖν affants et os ae vultum notum exhibente transiguntur quam 
ab absente per literas aut internuncios. hoc adogium in vulgatis 
collectionibns nondum reperi. 

ἀφεκορέω p. 298 ν. 11. verbum μου ab alio ustrpatum 
viders non memini. tamen ex vulgata notione vocahuiorum 
ἁψίκορος εἴ ψικορία Platoni Plutareio et Inciano tritorum, fa- 
eils intelligo recta anslogia formatum verbum ἐψιχορεῖν, quod 
ronet in 20tietatem cito venire τοὶ aut personae alicuius. perapte 
ad aententiam loci, quo signißceatur cito pertaesum imperatori 
Germani patriarchao, quem paulo ante tanio atudio promoverat. 

Βαρβάρα p. 970 v. 19. τοῦ indicat regionem quandam 
aut partom Constantinopolitanae urbis aut suburbiorum eius Bar- 
baram diciam, forte ἃ vieino templo S. Barbaras martyri dicato. 
rane Conttentinopoli fuisse templum eelebre S. Barbarae nomine, 
doeet Petrus Gillius I. 2 c. 2 Topographiss Constentinopol. quod 
videtur collocare in prima regione. quia vero πος πελλύδριον, 
de quo hio agitur, dicitur fuisss miriſici Nicolai, hoc eet εἰ di- 
catum et ex eo nuncupatum, suspiceri licet proxime illud adhae- 
aisse templo in honorem eiusdem 8. Nicolai ἃ Iustiniano olim ex- 
tructo, ut refert Procopius J. 1 de Aedifſiciis c. 6. 

Βαρδαρειώται P. 821. 8. corrigenda ſorte ait huius 
vocis aæcriptura, mutato εἰ ἦπ ε, ex Codino e. ὅ, ubi poſtquam 
Bardariotarum vestitum et ministerium explieuit, de iis haec 
subiungit: τούτους πάλαι Πέρσας κατὰ γένος ὁ βασιλεὺς μετοικί- 
σας ἐκεῖθεν εἷς τὸν Βαρδάριον ἐκάθισε ποταμόν, ἀφ᾽ οὗ καὶ Βαρ- 
ϑαριώται καλοῦνται. Αοδ genere Persas imperator inde transla- 
tose conctituit prope Bardarium amnem, ex quo Bardariotae 
vocantur. Bardarum hunc amnem appellat Anna Comnena 1. 1 
P. 18, ubi eum deseribit οἱ in Thestalia collocat, uti et noster 
eum memorans l. c. 10. eum Nicetas initio 1. 8 videtur Attioν 
Axeum vocare. verisimile est PAehymerem, cum Βαρδαρειώτας 
aeriptit, id gentils nomen non ex Bardario Codini sed ex Bar- 
daro Annase formasso; unde recta analogia Βαρδαρεύς οἱ Βαρδά- 
θειος ποτα possunt. atut sit de vocabulo, ἀ8 τὸ ipsa consatat, 
gentem hanc origine Persicam, donneilio Thesalam, ab impera- 
toribus Byzantinis aut etiam proceribus horum consenguineis ad- 
hiberi solitam δὰ certum genus sotellitii propriis insignibus di- 
atincu, eo fermo modo quo principes Europaei hodie Helvetiis 
utuntur. 

βασιλογραφεῖον P. 492 ν. 1. ἴΐα codd. omnes, otiam P 876 

aticanus. unde intelligendum crimen libelli contra ἐπιρεγϑῖο-- 

rem seripu lecti habiti peculiari vocabulo βασιλογραφεῖον fuisse 
vocatum, οἱ αἱ mortis poenam constitutam. 


X 


550 OBSERVAT. ΡΑΘΟΗΚ ΝΗ. 


βεβράναις Ρ. 492 ν. 19. ita conoorditer tnes φοδᾷ, nisi 
quod Vat. ad βεβράναϊς addit συμπίσσῃ , omisea· νοοα υὖσι. τὸ- 
Iuit opinor ponere σὺν πέσσῃ, ut εἰροϊδοδτοὶ picem additam mem- 
hbranis urendis 3upra caput Caluidae;, qui δἷο copillis ſlamma δρ-- 
plioata correptis excaecatus miser est. βεβράναις puto dicum 
pro μεβράναις εχ vocs Latina membrance: quid enim aliud ruspi- 
oer ἢ quin niai πιὸ deterreret oonsensus codicum, crederem errore 
lUbrariorum scriptum βεβράναις pro μεβράναις, eo deceptorum, 
quod in primis exemplaribus unde exacripsere, τὸ β'. θὰ ἤξυτε 
pingeretur quae parum distat ἃ μ. hoc ſieri plerumque rolitum 
6866, norunt qui in codieum Gunecorum mann exearatorum lectio- 
ne versati sunt. locum porro hunc, ut in codd. duobus Β εἰ ἃ 
legebatur, emandaudum ex Vaticano putavi, restituto in locum 
vorbi οἷαι τῷ σὺν πίσσῃ, quod ille auggerit aatis δὰ rem ſaciers. 

Βέκλας p. 98.ν-. 14, τὸ συμβὰν ἐπὶ τῷ πόλαι Βέκλας. 
notissima est impoſtura Photii, qua eui revocationem ah exilio 
eblanditus eat ἃ decepto Bailio imperatore, fabuloss οἷ genei- 
Ἰορὶα supposita, in qua ippaum Basilium prophetice detignatum 
comminiseebatur vorabulo Beclas formoto 6 primis Iiteris nomi- 
nmum Basilii ipains, tum huius coniugis Eudociae, filiorum pra- 
terea ipsius quatuor, Conatantini, Leonis, Alexandri, Stephani. 
ea fuse narrantur δ Niceta in vita S. Ignatii patrierchas ΟΡ αἱ ἃ 
Constantino Manasae. 

Βλάγκα p. 865 v. 14. τὸ δὲ πρὸς τὸν Βλάγκα. Μὰ eod. 
Allatianus. Barberinus vero τὸ πρὸς τῷ Βλάγκᾳ κοντοσκέλεον. 
Vaticanus sains mentions xovrrooxellou: οἷο hahet: τὸ δὲ πρὸς τὸν 
Βλάγκαν, ἰὰ referens δὰ vocem νεώριον, nauale, superius ροεὶ- 
ἴδ, quid fuerit hic Blanca vel Blancus, in monumentis δαὶ 
descriptionibus Constantinopolitanas urbis reperiro nondum poti. 

βοασμούς P. 8δδ ν- 7. aic optimus codex Barberinus, 
ouius auctoritate corrigendum putamus Allatianum qui βοασκούς 
clare legit. nam et Vaticanus, licet in hoce vocabulo balbutiens, 
magis δὰ Barberinum inclinat, dum sie εχ δος hunc locen: 
oũg δὴ βοασμοὺς οἵ κοινοὶ λέγουσιν. apparet hoatus Graeca lin- 
gua vulgari βοασμούς dictos, οἱ prompta est originatio ἐπὸ τοῦ 
βοᾶν et βοάξειν, unde rectior analogia potius βοασμόν formrerit 
quam βοασκόν. 

Γαβρᾶς p. 4883 τ. 10. invenio Γαάβρα nomen ciritali 
FPersicae apud Plolemaeum; ex 408 maiores Germani patriærchee, 
de quo hic agitur, ortos oportuit. caeterum ralio ἀντιϑέσεως 
oexigeret τί ἃ Gabra gentile nomen formaretur, quod responderet 

Ῥ 876 τῷ “Δάζος. nisi noster Γαβρᾶς in recto pro Γαβρεύς δαὶ T- 
βραΐος posuerit, norma quadam sua propria, ut amat cum ρεῦ- 
cis loqui. 

Γασμοῦλοι εἰ Γασμουλικόν μ. 809 v. 14. volgo 
Byrantinum Hybridas ex Latinis patribus, matribus Graecis - 








1.1. GLOSSARIVN. 5951 


tos γασμούλουρ vocare οοησπενεταῖ, αἱ docet nos hoc loco noster. 
origo talis appellationis incerta eat. δυδρίοδτὶ tamen licet allusum 
ἴῃ ea δὰ vocem Latinam mulus Graecis etiam usilatam. lego 
euim in Basilic. Eclog. 19: καὶ ὁ μουλίων, ἐὰν δι᾽ ἀπειρίαν καὶ 
ἀσθένειαν οὐκ ἐκράτησε τῶν μουλῶν : εἰ mulio, δὲ οὗ imperitiam 
vel inſirmitatem mulos aut mulas tenere nequiverit. quia ergo 
mulus διγενὲς est animal, ex commixtione duarum specierum 
natum, ex eius vocabulo Graeci formaverint nomen quo expri- 
merent istud ganus Hybridarum Constantinopoli ortum ex coniu- 
giis Graecarum cum Latinis. universa porro talium natio Γὰ- 
σμουλικιύν dicebatur, Pachymer. p. 188 ν. 8. τῷ δέ γε Γασμουλι- 
κῷ, οὖς δὴ συμμίκτους ἡ τῶν Ἰταλῶν εἴπει γλῶσσα. ποι dissi- 
mulabo Vaticanum codicem in hoo aecundo loco (nam prior 
p.- 809 v. 14 in eo non comparet) vocabulum iſtud per secun- 
dam literam inchoare: scriptum enim exhibet τῷ βασμουλικῷ. 
reperio etiam Nicetam Choniatem lih. 8 in Manuöle Comneno, 
deacribentem idem genus hominum, βασμουλοὺς non γασμούλους 
vocape. Pachymeres tamen in utroque meliori codico constans 
est in hoc nomine per tertiam literam auapicando. utrius prae- 
valero deheat autoritas, arbitrio relinquo prudentis lectoris. 

γονικευϑείσης p. 164 ν. 8. ita cod. uterque, Β οἱ A. 
Vaticanus autem: τρίτον ὅπερ ἦν ἐξηρημένον τῆς γῆς τοῖς ϑελη- 
ματαρίοις. apparet verbam hoc esso agrimensorum arva dividen- 
tium οἱ sua cuique asaignantium iugera. nusquam alibi hoc vo- 
eabulum memini me legere. suspicor autem ſormatum ἃ γόνος 
aignificante μέτον, hoc est ſilum sive fſuniculum, quo in designa- 
tione pracdiorum, quae cuique in partitione terrarum attribuun- 
tur, υἱὲ coloniarum deductores solent. unde saunt illi in scriptu- 
ris tam a2a2epe usurpati funiculi hereditalum, 1 Par. 16, 18. Ios. 
17, δ et 14. ibid. 19, 9 εἰ 29. Pealm. 77 4, 104 11 οἱ alibi. 
ſundus mihi conieciurse Hesychius eſt apud quem 1650 γόνον μί- 
τον. posset etiam forte cuipiam videri deductum verbum pori- 
κεύειν ἃ voeso γονία ſocum aigniſicanto, ut Meuraius kiradit, quod 
in eiuamodi ascignationibus agrorum aingulis ſocis, hoc est ſami- 
BHis, δα tarras arabilis portio tribuatur. 

δαιταλευταί p. 161 ν. 10. pro δαιταλευταί, quod in 
duobus eodd. Β εἱ Α Iegitur, Vaticanus habet μάγειροι, quod se- 
cutus aum in interpretatione vocabuli ἃ me quidem alibi non visi.- 
reperitur quidem δαιταλούς οομνένα, codalis; ved fuliginis et 
carbonum, quibus parietes deturpatos ab istis δαιταλευταῖς noster 
queritur, mentio aptius in ooquos quadrat. 

Διαβαινᾶς Pp. 466 v. 11. addit Vaticanus ἐπὶ τῷ Διαβαι- 
νᾷ τόπῳ, quo indicat locum quemdam fuisse cirea Ternobum, 
ita vocatum. 

διαφωνεῖν. dupliceom habemus huius verbi usum apud Ρ 877 
Pachymerem, inuaitatum aut rarum utrumque ac propteres enar- 


552 OBSERVAT. ῬΑΟΗΥΜΕῊΗ, 


ratione indigentem. prior extat p. 14 v. 9. non uaurperi hoc 
loco verbum διαφωνεῖν in vulgari diserepandi aut disventiendi 
notione, satis attendenti patet. agit auetor de Latinorum Con- 
atantinopolim obtinentium exercitu Daphnuaiain oppugnante, 
tum cum capta est Constantinopolis ab Alexio Caetare. cuiu⸗ 
rei, dum adhue ſieret, fama αὐδεὶ divinitus δὰ Latinos Daphuu- 
οἶδα oppugnatores momento ματαία oonsternavit illos horrore 
periculi in quo veorsari apparebat uxores οἱ lIiberos ipſorum Con- 
atantinopoli relictos. unde statim solverunt, suppetias, ai per- 
venirent in tempore, laturi. nullum hico indicium diatentionis 
πίον ipos. quaro verhum διαπεφωνήκεσαν male hoo Ioeo inter- 
pretaretur, qui discordibus tumultuatos aententiis δὰ talem nun- 
tium Latinos diceret. neo dubito quin auctor studiosus afſecu- 
ἴον eruditionis antiquas, et captare gaudens notiones abetrusat, 
τὸ διαπεφωνήκεσαν uurpaverit 60 sensn quo ἃ LXX poæitum id 
verbum est Ezechielis c. 87 11: ἐπωώλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διακε 
φωνήκαμεν, quod vulgatus ex Originibus vertit: periit δρεε no- 
δίγα εἰ absciasi cumus. oet enim in Hebraeo 19 Ἴ13 πέρφαγεμε ἃ 
Δ gasar, quod est abscindere; οἱ additur τ} ἐαπεε nobis, quod 
nisi abundat, ut alibi non raro, videri poteſt eo pertinere υἱ 
aigniſicetur divisio animi quasi ἃ 86 ipso, aive, ut alibi scriptura 
loquitur, confractio cordis, qualis contingit subita et megna ca- 
lamitate comprehensis, cuius depnellendae nulla aut tenuis apes 
est. Vatablus vertit: διροοῖδὲ δώπιδ nobis. puto Hesyehio hune 
iprum LXX interpretum locum obversatum animo, cum διαπδ. 
φωνήκαμεν interpretatur ἀπωλόμεϑα pernus, quas eet vox de- 
aperantium, et in occursu ineluetabilis mali augorem animi, qui 
verbo διαφωνεῖν significatur, exprimentium. Graeei ἴδηαι 
posteriores, ex illo ſortasse aut LXX Seniorum aunt Hesychüi lo- 
co, verbo διαφωνεῖν eανimandi aut exapirandi notionem aubie- 
cerunt. auctor anonymus Actorum fusissimo acriptorum B. An- 
dreae cognomento Sali, quas axtant Graece in cod. Vetiomo 
1674, p. ὅ reſerens quandam lIuctam per somnium ostennam, 488 
idem B. Andreas ceommissum secum Methiopem proetravit occidit- 
que eliso eius δὰ petram oupite, δἷο seribit: ἔευχεν αὐτοῦ (Aeihio- 
pis) τὰ κράνιον εἰς πέτραν, καὶ κατενεχϑεὶς παραυτὰ διεφώνησι, 
Βοο eſt: forte ruens incidit capite ἐπ petram, αὐ quam vualido 
illisus impetu interiit. mane mortem illius nigri pugilis εχ illo 
casu secutam indicari verbo διεφώνησε oſtendit plaueus δῖ ete- 
tim memoratus favitorum Andreae, qui candidati ea vitioneo ap- 
parebant, οἱ gratulatio tanquam plena viotoria nooe adverzarü 
patrata: κρότος δὲ μέγας, inquit, τῶν λευχειμόνων καὶ χαρὰ γλν- 
πυτάτη τότε ἐγένετο. 360 non commemorartem, nisi Ὡϑοιβδλτίδ 
easent δὰ alium Pachymeris nostri locum declarandum, p. 486 
ν. 19. agit de Cotye quodam, qui iussu imperatoris correptuss 
tortoribus, cum vineiretur diris auppliciis excruciandus, eore 





LB. I. GLOSSAMMM. 553 


ipoo metu exanimatus coneiderit mortuus. unde atatim enndem 
addit pondus miserabile zublatum οἱ humo mandatum fuisse mul- 
tis dernentibus. ut non δἱξ necese δὰ intelligendum mortem 
huius verbo διαφωνεῖν ἃ Paymere igniſficari, recurrere δὰ Va- 
ticeanum paraphresten hunc locum sic exprimentem: ὁ δὲ πρὶν 
δεθεὶς κρεμασθῆναι τῷ φόβῳ τὴν ψυχὴν ἀποτίϑησιν. hoc οεῖς 
ἐδ vero priusguam vinctus cuspenderetur, metu animam eſflavit. 
διδυμόω P. 864 ν. 18. διδυμοῦν pro geminare vix apud 
veteres reperias. sed origo apparet, et recte constat analogia. 
δοκῶν p. 148 ν. 16. ita codd. Β εἰ A. Vaticanus autem P 878 
more auo lihere mutans quae obseuriora putat, ὁ πρῶτος prod 
δοκῶν ponit, non male aententiam interpretans. sunt enim Groae- 
eis etiam veteribus οἱ δοχοῦντες, qui auctoritato existimations 
dignitatse in aliqua gente ant coettu eminent, antiqua οἵ proba, 
aed rariori οἱ ideo hic non frustra declorata notione. talis autem 
erat inter hos thelematarios ssu voluntarios Cutritraces, quem 
auperius nosſter p. 188 v. 18, ubi nearravit Caesarem τοὺς δο- 
κούντας ϑεληματαρίων con vocasse, in iis ſuisse praecipuum de- 
monstrat, dum illum vico ac nomine omnium locutum reſert. 
δόξα p. 276 ν. 18. vox δόξα hio peculiari notione sumi- 
tur pro dogmate sive doctrina sacra, quam inconcussam tenere, 
pro qua pacisci vitam et sangninem Christiani cuiusvis oſſicium 
eet. Vaticanus δἷο παραφραάζεε locum hune: εἰς τί γάρ τις σκαν- 
δαλισϑείη, ὅτι μεταλλαγή τις γέγονε τῆς παραδεδομένης ἡμῖν δό- 
ξης; ἀλλ᾽ οὐδέν, χορηγοῦντος ϑεοῦ, παραβέβασται οἱς. infra 
lib. 6 ο, 1 uaurpatur δεὸ eadem vox eadem notions in his 
verbis: τὸ παραβῆναι σφᾶς τὴν πρὸς ἐκεῖνον (ϑεὺν) νομιξομέ- 
vnv δόξαν ἐρχῆϑεν. 
ἐγκόλπια p. 96 ν. 21. intelligimus hinc βδοχδδ icuncu- 
las, quales habemus cereas efſigies ἀραὶ dei, δαὶ id genns aacra 
amuleta geetare de collo suspensa Graecos Christianos sdlitoe, 
et μος specimen atque indicium fuisse Christianae religionis. 
nam eo nominse eibi talia mitti Sultan postulat, ot sie probaret 
86 Christianum esse, de quo videbat dubitari. patet unde eius- 
modi religiosa gestamina ἐγκόλπια νοοοηίαν, quod nimirum ἃ 
collo apta in sinum penderent. fuisss autem, quod dixi, ſor- 
mes aut efßgies quasdam sacras iis impretsas, maniſeste docet 
nosſter paulo post, dum ait Sultanem potendo res tales 86 de- 
monstrasse τῶν ϑείων ἐκευπωμάτων προσχυνητήν diuinarum ſor- 
marum vueneratorem. ergo iila quae appellavit ξερὰ περιάμματα 
εἰ ἐγκόλπια, erant eadem θεῖα ἐκτυπωματα. expressae rerum 
racrarum formae, Christi nimirum aut sanctorum. unde per 
haec iurare solitos Christianos Orientales δὰ sanciendam pacio- 
rum πάσαν, docet Cantacuseni locus ]. 8 ο. 17 p. 408 ed. Reg. 
συμβάσεις, inquiens, δὲ θόμενοι περὶ τοῦ γάμου, καὶ κατὰ τὸ 


ἔϑορ δι᾽ ἐγκολπίων ἐμοτεδώσαντες τὴν πρᾶξιν. video 


554 OBSERVAT. ΡΑΓΟΗΥΜΕΚ. 


kunc locum parum eſſicacem visum iri δα οοπῆειοαν στ id συοὰ 
dixi, de iuramento ſirmandis pactis per ἐγκόλπια dari nolilo, ii 
lector de isto Cantacuseni testimonio indicet ex versione erudi- 
tissimi Iacobi Pontani nostri. is enim nihil ibi agnoseit sacrum, 
δα civilem mereque humanam observationem cuncta detorquens, 
dum δὶς verba modo deseripta Latine reddit: pocisſcentes nuptias, 
et more flomano pronubis monilibue de collo gestandis αοἰα 
eonſirmantes. cum ab omni reprehendendi quemquam aupercilio 
abhorreo natura, tum huius viri praccipua me dudum veneratio 
valdo alienum facit ab eius cogitatione sugillandi. tamen quia 
veritas eunetis afſectibus antistat, non possum abetinere quin δὶς 
meum ab eius sententia diversum iudicium proponam, praeser- 
tim cum illum videam quae in interpretationes posuit, etiam ia 
Notis affirmare adatruereque diligentius; δα porro aint einsmodi 
ut nisi coarguantur, locom tenere βι ac probari nequeant 
quae noster Pachymeres hic affirmat. accenset ibi nimirum Pon- 
tanus ἐγκόλπια nuptiali supellectili, arrhas et pronuba mu- 
nuscula, ea interpretans, qualibus vir, inquit, δροπϑαπε δε ἱ50- 
rem aibi futuram oppignerare quodammodo consuevit. οἱ ui- 
Ῥ 379 rum statim in talium rerum numero nominari annulum, manm 
utique ac digitorum geſtamen, non sinus ac pectoris, prout erat 
necesse, πὶ δὰ ἐγχολπίων, rearum 6 collo in trinum pendentium, 
elaſem referretur. contra ea nos dicimus οὶ noſtro Pachy- 
mere vulgaris usus ac promiscui ἐγκόλπια ἔυἶδ66, plurimumque 
a vero aberrare, talia solum ἃ procis in coniugii pignus data, ἃ 
aolis accopta gestataque nupturientibus fuisss ſeminis. praeterea 
contendimus religionis ἰδία inaignia, non muliebris tantum δαὶ 
civilis ornatus monilia ſuisse; quippe quae ϑεῖα ἐκτυπώματα, di- 
vinas formas impressas aut inseuũptas praeferrent, εἰ merito ἰός 
οἶκοο vocarentur Itod περιάμματα Φασγα ἀπιμέεξέα. putamus au- 
tem illum, cuius Cantacuzenus meminit, Homanorum morem 
“Ῥωμαίων ἔϑος non δὰ paeta nuptialis propris reetrictum, βοὰ δὰ 
omnse late pertinuisss conventionnm genus, ita πὶ ex conauetu- 
dineo Constantinopolitanorum, quicumque quidvis invicem pro- 
mitterent ac stipularentur, manu δά pectus admota δὲ σονεγοδί! 
attactu pendentium illic aacrorum amuletorum pollieiti ſidem ω- 
cerent; quod Cantacureno dicitur ἐμπεδοῦν τὴν πρᾶξιν δυϊ τὰς 
συμβάσεις δι᾿ ἐγκολπίων. et quis δοὶϊ an non inde apud Occi- 
dentales quoque Christianos invaluerit, quod hodie in usu vide 
mus 6886, ut manu pectori admota fides verbi δαὶ pacti conſirme- 
tur? tam universalem porro fuisss consuetudinem Orienulinn 
Chrictianorum gestandi huiusmodi religionis signa, οἱ necesite- 
tem induceret, apparere poteſt ex eo quod noster innuit 1.2 6.38, 
distribui gratis solitas mililübus σεβασμέας εἰκόνας vcres icone; 
quas videlicet 6 collo suepensas in fidei ac religonis tesseram poc- 
tarent. dicot forte adversus hactenus statuta argutior quispiam: 








4.18.1, ΟἸΟΒΘΛΕΙΌΜ. ᾿ 555 
istom ἐμπέδωσιν συμβάσεων γάμου δι᾽ ἐγκολείων, cuus Cantacu- 
zenus meminit, reſerri ad iusiuroandum nou posse, quoniam sta- 
tim poſt idem auotor iuramentorum Ηἷδ adiunctorum distincto 
meminerit his vorbis τοῦ παρακοιμωμένου δὲ καὶ ὅρκους σεροσϑέν- 
τὸς φρικώδεις ἐπὶ τούτῳ. primum τουρομάθο vocem προσϑένεος 
δὰ ὄρκους 'φρεκύώδεις τοϊδίδηι potius confirmare quod nos dixi- 
mus: gignifſiest euim Apocauchnm, qui isthie loquitur, cum ve- 
hementi, studio incumberet δὰ persuadendum patrierehae quod 
volebat, δὰ prius illud inaiurandum lenius, gestu tantum οἱ toctu 
ἐγχολπέων exercilum, alia horribilia φρικώδη δαϊδηχίΒοο, dira 
aibi nimirum improcando οἱ falberet, quo certius facoret ſidem 
dictorum. deinde aio istas horrendas execrationss et copitis do- 
voliones aui, ab Apocaucho tune factas, non ad pacta nuptialia 
pertinuisse, sod δὰ οδοίΐεσα quae peratadere patriarehae cupie- 
bat, nempe vera 6880 quae de consiliis magni domestioi petriar- 
eham deiidere throno meditantis falso οἱ. ealumniose δὰ ipsum 
patriareham detulerat; eiusque calumnias ut ſidem faceret, ae 
86 illi intime iungendo fraudis omnis atque incidiarum sus picio- 
nes amoliretur, aſſinitatem ohtulerat per nuptĩas suae filias cum 
filio patriarehas; in quam, μὲ οδὲ dictum, iom ambo consenase- 
rant, οἱ consensum firmaverant δι᾽ ἐγκολσέων per tactum saeras 
iconis, quoam nterque ipporum de more ante pectus pendulam 
gestaret. quaro recte haec ultima verba Pontanus in nostram 
tententiat δἷο vertit: Apocauoho insuper caput uum horrendis 
execrationibus devovente, ni sincerus sit. en quo spectarent hĩ 
ὅρκος 'φρεκώδεις adiuneti ἐμπεδώφει δι᾽. ἐγκολπίων, non iam δᾶ 
apousalia ſirmanda, sed δά delationis sinceram veritatam persno- 
dendam. denique observet prudens leotor evidentem et irreſra- 
gahilem horum, quas dixi, confirmationem · ex ipso loei conepe- 
etu palam extantem. refertur ἐπ illo citato historias Contacuaeni 
capite colloquium arcanum Apocauchi cum patriareha: inter id 
ille huic fliae proprias cum eius ſilio nuptias obtulit: patriarcha 
admittento, pactum -ab utroque motuum δι᾽ ἐγκολπίων ſirmatum 
est ἃ duobus patribus de liberorum coniugio in horum absentia 
trantigentibus iure paterno. quem hic ergo locum habere potest 
arrharum nuptialium aut pronubi annuli traditio, quam hio in- 
terpres eogitavit? sed de his plus satis. 

εἱρκτὴ λήϑηρ p. 947 V. 17. non dobito quin haee seri- P 380 
bens habuerit in animo Pachymeres Procopii locum ]. 1 de bello 
Persico c. 5, ubi de Porsis deliberantibus quid de rege Cobade 
redacto in ordinem decernerent, auetor ait: οἱ δὲ κτεῖναι ἄνδρα 
βασιλείου αἵματος οὐδ᾽ ὕλως ἔγνωσαν, ἀλλ᾽ ἐν φρουρίῳ καϑεῖρξαι 
ὅπερ τῆς: χήϑης καλεῖν νενομίπασιν. ἣν γάρ τις ἐντοῦθα ἐμβλη- 
ϑεὶς τύχῃ, οὐκ, τε νόμος σφίσι μνήμην αὐτοῦ εἶναι, ἀλλὰ ϑάνα- 
τος τῷ ὠνομακότι ἡ ζημία. διὸ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην πρὸς 
Περσῶν. ἔλαχεν. πος eet ax noviscimia optima voeraiono: αὐλοῦ 








8556 OBSERVAT. PAICIXMER. 


ruers tamen eorum animi αὖ cfudendo regio vanguine, vatieque 
habuerunt aſservare Oabadem ἐπ cattelto obtivionie, ita dicto 
ex lege, quae de eo qui fuerit illue ooniectue mentionem uanquum 
ſteri vetat, poenq etiam caupitati iis propotita qui ipeius nomen 
protulerint. quae caust fuit appellationis eiusmodi. vides ἴῃ 
his, ut rem, δἷς appellationem εἐρκτῆς λήθης εχ Pernide venine. 
et fuiste ibi videtur certa custodia, in quam qui darentur, de üi⸗ 
mentionem deinde inferre ullam cepitale ſoret. pari exemplo 
imperator Michael Palacologus, qui dum eetet privatus, in Per- 
aide fuerat, ut noster docet ]. 1, videtur imitatione usus quem ibi 
visum probaverat, instituisse ut quos Nicaeenci cuidam carceri 
maneipasset, in perpetuum ibi tenerentur, nee quisquam orare 
pro iis aut omnino satagere vel mentione tenus qauderet. hane 
imitationem innuit particula aimilitudinis οὖς, indicans Nicacen- 
aem eustodiam Palaeologo fnisse pro ares aut castollo, quam Per- 
886 vocabent nomine aequivalente his Graecis vocibns φρούριον 
λήϑης. nam non est audiendus Christophorus Persona, dum ibi 
φρούριον λήϑης Latine reddit cuæetodium σφεας lethe vocabatur, 
quasi λήθη ἐεῖλε Persitum, non Graecum vocabulum sit. haud 
paulo prudentius ultimus tempore, non morito, interpres Pro- 
copii Clandius Maltrotus noſter φρούριον λήϑης οαδέείζαπι οδὲξ- 
vionie Latines reddidit. in ἀπὸ videri μοδεὶξ οἱ asn quodam 
praeivisse Pachymeres, dum 1. 4, de isto eodem agene erga- 
satulo, ἴῃ quod ea conditione sobibetur ut nefas eeset illuc semel 
introductorum meminisse, illud κάστρον οαδέχεωτ δἶνϑ castellum 
ἀντονομαστικῶς appellat. cum enim de Barlaumo quodam, in- 
quieti ac auspeeti ingemii homine, retulisset decrevisse imperi- 
torem eximero ribi somel omnem in posterum de illo metum δὸ 
aolicitudinem, quo id asſsequeretur, ait praecepiase enidam e δὲ 
fidiatimis eum Nicaenm abducere, 86 ibi πρὸ τοῦ εἰς κάσερον εἶσα» 
γαγεῖν στερῆσαι τῶν ὀφθαλμῶν, priusquam in οαδέσέδενε intro- 
duceret, oculis privare. 
᾿ φίσιντά p. 478 ν. 4. muolta toto μος commate ἀνάρτητα 
οἵ invicem inconnexa ponuntur. exprimuntur enim carptim, κ0- 
lHe initiis sententiarum delibatis, quae Graeci, pacem cum Lati- 
nis haud ex animo probantes, in seriptis Vecci reprehendebent. 
quid autem hic sonet aut quid sit vox εἴσιτά, haud in expedito 
est. ſorte εἰσιτά dictum ut προσιτά ἃ τοοῖο προσιτόν ἀποῤεοεέῤεξε, 
ut εὐσιτόν οἱρηίβοοῖ introducibile, πὶ εἴς dieam, νοὶ introduci di- 
gnum. quasi dicore vellent, quaeſstiones 4186 ἃ Vecco moveren- 
tur, non 6666 dignas quae introducerentur in domum doi, hoo eet 
ecelesiam. an potius exiſtimabimus εἰσιτάύ positum pro εἰσιτέα, 
60 sensu ut negare velint introducenda haee ſuisse in eoelesiem, 
quippe quae eius quietem turharent. 
ἔκκλητον p. 375 ν. 16. Hie manifeſste τὸ ἔκκλητον rοnat 
iue provocationis. alioquin inanis διδοῖ quas aſſertur retio δὰ 








118, 1, OSSAMIM. 551 


leniendum οοποοιοιηῖο huius ineermodum. nempe quod 1216 iue, Ῥ 381 
FHeet ἃ Graecis concessum, haudquaquam tamen redigendum in 
prexim videratur: nemine veritimiliter curaturo conſerre δὲ Con- 
atantinopoli Romam, Inhorioso οἱ periculoso tot marium traiectu, 
δὰ litem suem provocation⸗ illac tranzlatam, ibi persequendam. 
est ergo aine dubio τὸ ἔκαλογτον., ins provooationis ἃ iudicio par 
triarehae Conatantinopolitani, et aliorum Orientalium δὰ pontiſi- 
cem Romanum; cuius iuris agnitio profestioque unum erat 6 tri- 
bus praecipuis capitibus quee ad eécclesiarum conciliationem ἃ 
Graeci⸗ exigebentur. —2 capita hin tribus verhis designabantur: 
τὸ πρωτεῖον, τὸ μνημόσυνον, τὸ ) ἔκκλητον. primatus papee, eius- 
dem inter sacra publica commemoratio, postremo ius appellatio- 
nis δ eundem ἃ sententiis aynodorum aut patriarcharum. 
Ἑλλησποντίας 9.896 v. 9. venti nomen, ut ἀπαρκτίαρ. 
vontus vehemens ἢδη6 ab Hellesponto. 
ἐναιϑριάζειν P. 406 v. 9. non ert εἰς ἐναιθϑριάξειν δε 
dio ε694: sSumma enim aestato, ut tune erat, meridiano sole ſer- 
vente, haud ὁδοὶ illa commoda statio. elũügenann ergo im- 
peratorom δὰ auram 6 septentrionali forte patente ſenestra ſlau- 
tem frigus captaste. aut si frigore aeris camorae νἱ ἃ coeli ardore 
deſenzsi clauais ſeneatris ntehatur, ἐνανθριάζειν pro reſrigerari po- 
aitum ſuerit; ex eo quod plerumque fſiat, ut quas aub coolo aperto 
incent reſrigerentur, treanalato eo verho etiam δὰ refrigerationem 
quae aliter erenit. L 6 ς, 29 mentio ſit ὕδατος ἐξαιθρεαζομένον 
aquae δῦ dio reoſrigeratae; quod, etsi tune quoque aestas eret, 
ſacilius intelligitur per noctem ſactum. αἱ μος loco diserta ſit 
diei mantio, cum — horae pomeridianae. 
ἐνδυτή p. 885 τ. 8. recte Menrsins docet ἐνδυτήν 6686 
aſerae Π261686 instratum. primum enim insternebatur 
arae quod dicitur ἀντιμέίνσιον, δδοσα mappe, tunc tantum neces- 
aario imponenda altari, quando non οοχιδίδραϊς an illud fuisset 
conaecratum. aupra illud, aut cupra nudam aram crto δϑοσ-- 
tam, oxtendebatur in —— — aacriſioii linteum, quod ap- 
—— κ“ατασάρκα; mupra αποὰ videlicet ἀμέσως οοΥρυ εἶνα 
caro domini in eucharistia poet consecrationem praesens reclina- 
batur. id velum corporale Latini ψοοδμκῃδ. nec plus erat in ipea 
fancuone aacribcii. at post ipeam ara operiebatur tepete εἶνα 
ἀνδυτῇ, textus plerumqus magniſici; unde ἐπ illos usus preotioea 
atregula oſſerebentar. qualis hoec fuit ἐνδυτή δῷ imperatore Mi- 
ehasle Palacologo primum magno templo 8. Sophise donata, deindo 
etiam δα pontificem Romanum miasa. cradibile δεῖ εχ isto tapete 
auper aram explicato epeciore pependiae in ſrontem altaris ſim- 
brias, tuborum aut nolarum vel etiam malorum ſormis distin- 
οἵδε; unde Herychin⸗ ἐνδύταν, εἰ: ἔσαϑο iden παι ἐνδυτῇ εἰΐ, 
 αὐλωτόν dixerit, quomodo αὐλωτοὺρ, φιμούο Pollux memorat 
Hhb. 10, ubi de ornamentis equoxumi ἐκαλοῦντο δέ eg, inquit, 


558 OBMRVAT. VICACVMIR. 


οὐλωτὸϊ' φιμοὶ διὸ εὐ ἱμώδωμως ἔχειν ὀνηρνημένους,, οἷς ἐγχρεμε- 
φίζοντες ἴκπεοι ἦχον δηιπκοίουν ἰηρδν — ita ille; — 
reoferens, quod non inverisimiliter δ peciem quoqque pertinnit. 
nam alioqui κωδώνων, uteunque hinnitibus responsantinm, ε0- 
“πὰ non multum δα tibiae cntum aceedit. fſorma vero tubi δαἱ 
nolao in appendicibus ephippiorum, uti οἱ militarium chlamydom, 
olegantiam δὰ aspertum habet. has appendices calliculas εἶνο gal- 
liculas vocabant, quas gloaae veteres τροχάδας Οτδοοα interpre- 
tantur, ea voco rotundum aliquid οἱ volubile designantes; qualia 
erant tintinnabula et malogranata ex oravestis Anronicae depen- 
Ῥ 889 dentia Exod. 89 23. Passio S. Perpetuas deseribens rertitum 
PFomponii diaconi in visione apparentis: erat vestitus dietinctam 
candidam, habens multiptices caolliculue. haec candidsa videri 
potest fuisse ἐνδύτας αὐλωτός Hesychii. δὰ cuius formem ἐνδυτή, 
operimentum arae, et ipsa αὐλωτός fueile fuerit, moltiplici ap- 
pendice callicularum elegunter ornata, insertis etiam speciose vnio- 
nibus, ut hie noster memorot. diversa ἃ zuperius dictis περὶ ἐν- 
δυτὴς καὶ τοῦ κατασάρκα ἀοσεὶ ἴαοοδυε Goar δὰ Tuchologium 
Ῥ. 627, Meurrium corrigi iubens: δεὰ non ρεσευσδάοι, quoniam 
quem laudat fundum suae sententie Symeonem Thecaadlonioensem, 
postquam contului, haud faventem ipai reperi. ait in eo errare 
NMeurrium quod κατασάρκα non ἐμέσως arae nudae sed εἴιρτα ἀν- 
vikluciovu sterni solitum ascerat. atqui non hoc simpliciter aut 
umivorsaliter Meuresius asterit, aed tantam quando non constebat 
de conseeratione altaris; cuius αρεερὶξ testom producit Menuelem 
patriarcham in haee verba: τὰ ἀψτιμίνσια οὐχ οἷς «εὥσας ἀνάγπη 
κεῖσθαι τὰ; ἁγίας τραπέζαρ, ἀλλ᾽ εἰς ὧρ οὐ γνώριμόν ἐσειν εἴτε 
ποϑιερωμέναι εἰσὺν εἴτε οὔ. antimensia non omnibus imponi εα- 
ὁγὲδ mensis necesse ett, eed ἐπ. eas de quibus non 6δὲ notum, con- 
eecratae eint necne. addit ιοιατίδι rationem: τὸ γὰρ καθερωρές 
vcov ἁγίων τραπεζῶν τόπον ἐπέχουσι. antimensia enim coneecra- 
tarum saerarum mentarum locum obtinent. unde concludit: 
καὶ ἔνθα εἰσὶ γνώριμοι καϑιδρωμέναι, οὐ χρεία ἀντιμινσίων ἐκεῖ. 
et ubi perepectum εδὲ αγῶδ  εδη8 ὁοπδούμαίαδ, ορῶδ ttiMmeniis 
non “δὲ ibi. addit εἰ aliud ὑεεϊιοπίαπι Nicephori Homologetas 
aivs οομπίοιβοσὶθ, qui agens de ἐἐντιμινσίοις, κυρέως δὲ inquit 
ἐπ᾿ ἐκοίναις τῶν τραπεζῶν. τίϑενται,. ὃς καθιέρωσις οὐχ ἡγίασεν. 
proprie vero ↄuper eas διοῦ δ meneas ponuntur, quus concecra- 
tio non δαποῤῥβοανέξ, τοῖν igitur obsolute dicit Meurrius τὸ κατο- 
σάρκα βρεα ἐντειμίνσεον εἰεντι, vidi autem et accurate perpendi 
indicatum ἃ Goere contra Meurium Oymeonis Thetealonicenti 
locum, qui aie hahet, aras δὰ sacrificium inatructas appearatum 
memoranat κατασάρνα δὲ τὸ λεγόμενον εὐθύς, καὶ μετ᾽ οὐτὸ τρα- 
πεξζοφόρον κέπεηκαπ ηισαῖ νοοπέμγ σαϊακδνοῖ;: δέφέϊπὲ ; poet iilud 
troperophorum λαφεί, agit τοι ἄγα utique qonsecrata. {86 5: 
talis non euet ἀύί εδ26. nom scixetur· πο negaret superimperilio- 





ι΄ ΕΒ. 1, GLOSSANUM. 5509 
nem necestariam ἀντιμενσίου. hunce locum Symeonis Thessaloni- 


ceonsis Goar δὲς vertit: interulam vero vesten, quae ad carnem 
dicitur, et superne mantile adepta est. tria non probo, quod 
τὸ κατασάρκα interulam, quod τραπεζοφύρον mantile, quod κό- 
κτήται êreddat adepta est: nam κέχρηται hoc loco eſst possidet aut 
habet. κατασάρκα nomen proprium veli aacri in quo ἀμέσως τό- 
dlinatur eucharistia sive corpus οἵ caro domini, ecclesiastico vo- 
eabulo debuerat exprimi. denique τρασπεξζοφόρον velum potius 
est quo superne sancta conteguntur, quale quod nostro more 
aupra ealicem aut saceram pyxidem Christi corpus aut aanguinem 
continentes supra aram extenditur. declarat hoc mox Thessalo- 
nicensis ibidem, ὅτι inquiens τάφος ἐστὶ καὶ ϑρόνος Ἰησοῦ. igni- 
ficat: sacra eucharistia anper aram iſsto quem describit apparatu 
oculis ſidelium proposita duos indicari Christi status, iacentis in 
aepulero et resurrectionis gloria conspicui tanquam in throno. 
pergit idem declarans, καὶ τὸ μὲν (κατασάρκα) ἐστὶν ὡς σίνδαν ἡ 
“τεριειλήϑη νεκρός. ἀο οαίάδαγοα quidem, sive corporale, δἰπ-- 
donem repraesentat qua mortuus Cliristus involutus εδέ. τὸ δὲ 
ὡς δόξης περιβολή, ὡς καὶ ὃ ἐπὶ τούτῳ ἐν τῷ τίθεσθαι ἐμφαίνει 
ψαλμός, κύριος ἐβασίλευσε, λέγων, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο. illud 
vero (hoc est τραπεξζοφόρον) μὲ gloriae amictus (pariim, hie ad- 
dit de δυο interpres nescio quare), uti et qui dum superponitur 
(eanetis velum) cani solet PPalmus demonstrut, dicens: dominu- 
regnavit, decorem induit. hactenus Theasalonicenais; ex qui- 
bus eius verbis apparet nihil Meursio Thessalonicensem adversari, 
aed potius reſellere ippum interpretem Fuchologii, in eo quod ad 
ordinem lotionis sacrae mensas p. 627 τραπεζύόφορον mantile 
fuisse dicit, illud praeterea confundens cum ἐνδυτῇ, quod illi 
neutiquam concesserim, nisi testem —Iaudet. 

δνορέα p. 4623 ν. 4. quas nos hodie vulgo dioeceses voca- 
mus, ἐνορίας Graeci dicunt, regiones episcopi cuiusque ditioni ao 
potestati ordinariae proprie suhiectas. nam dioecesis vocabulum 
latius olim patehat. 

Ἐξαυτωφειανοί p. 66 ν. O9. πρὸς μὲν τῶν Ἐξαυτωῶρεια» 
νῶν πατριάρχην. hoc οδὲ Arsenium patriarcham. sic duo codd., 
Vatioano omittente, ut solet in obscuris. manifeate hic memora- 
tur patriarcha quidam Exautorianorum distinctus ἃ patriarcha 
aimpliciter οἱ κατ᾽ ἐξοχήν δἷο dicto. Xxautoriani qui dicerentor, 
auspicari licet ex his quae tradit Meursius verho ἐξαυκωρεία, ubi 
docet εχ Snida ἐξαυτωρείαν ἀϊεὶ ἐλευθερίαν ἀπὸ στρατείας πιῤδεῖο- 
nem α militia. quod et innuit Leo in Tacticis Const. 20, milita- 
res dividens in duo genera. ὅσοι τοῦ στρατοῦ εἰσί, ait, καὶ ὅσον 
τῆς λεγομένης ἐξαυτωρείας. hine videlicet ἐξαυτωρειανοὶ voa- 
bantur qui emeriti aut aliis idoneis causis legitime missi ἃ militio 
militum privilegiis gaudehant. inter quae auspicari licet δὲ ποὺ 
ſuiseo, ut ubivis agerent, non ἃ loci episcopo sed ἃ patriarclm in 


560 OBSERVAT. ΡΑΟΒΥΜΕΝ. 


apiritnalibus penderent. quaro praesto habehant vicarium ρα- 
triarchas, δᾶ quem illo abaente recurrerent. quis vero ubi eret 
imperator, ut tunce Magnesias, magnus erat exautorianorum nu- 
merus, εἴ cum illis propatriareha proprius ipaorum, δὰ hunc 
congregati proceres mittunt ut patriarcham, cuius erat vicarius, 
accerseret Nicaea, qnod eius opera et auctoritate praeaentis res de 
qua tractabatur egeret. haec opinabar in lIoco perplexo, donec 
quid certius occurrerit, non nesciens tamon post captam ἃ Latinie 
Constantinopolim εἰ mortem Ioannis Camateri, δὰ απὸ patriarcha 
Graeci ex ea urbe pulei por Latinos sunt, electum δὺ iisdem 
Graecis imperii sedem Nicaeae habentibus patriarcham titulo nihi- 
lominus Constantinopolitanum, qui sacris praesideret, Michæclem 
Autorienum, quem alii Sauriauum vocant; quinetiam Arsenium 
Hoc capite memoratum, qui ἃ Michaële Autoriano septimus ean- 
dem patriarchalem Nicaeae sodem tenuit, τορετῖο Autorianum 
quoqus dictum. sed quid haec δὰ πατριάρχην ᾿Εξαντωρειανῶν, 
de quo hie mentio? quaerendum igitur amplius, πλεῖ quis conie- 
cturae ἃ me prius propoſitae acquiercendum putet. 
ἐπαλαστέω P. 998 vV. 16. οἷον ἑαυτὸν ἐπκαλαστήσας. 
repetit εἰ 1. ὅ 6. 6. non posui ποῦ verbum in μος catalogo ut 
lectorem docerem quid valeret (conſido enim id Ἰρδῦπι εχ Homæeri 
lectione didiciae, apud quem Οδυσσ. v. 262 legerit τὸν δ᾽ ἔπα- 
λαστήσασα προσηύδα Παλλὰς ᾿4ϑήνη. ubi Didymos exponii ἐπὶ 
τοῖς λεχϑεῖσειν, ὡς ἀλαστοῖς καὶ δεινοῖς οὖσι, δεινοκαθήσασα), 
“ φοὰ ut admoneam de genio Pachymeris, quem delectat verba vel 
aemel poſtarum cuipiam veterum usurpata in oratione δι ponere; 
4086 una ex causis δδὲ eius obseuritatis. sed οἱ μοῦ praeter Ho- 
meri auotoritatem novat, ut verbum apud illum nentrum ĩpoe 
acti vum faciat. non enim ἑαυτὴν ὁπαλαστήσασα HoMmerus poeuit 
ut noster. ot εἰ quid id roſert, ** quoque huius, ἀλαστή- 
δας, idem princeps postarum absolute aine xegimins casus poruit 
Hiad. μα ν. 1656, ubi ὅσιος. “Ὑρτακίδης... ἀλαστήσας ὅπος ηὔδα, 
non autem ἑαυτὸν ἀἐλαστήσας, ut hic Michaẽl Palaeologus ἃ Pa- 
ehymere inducitur. 
ἐπέχειν p. 266 v. 18. vidotur hoc loco ἐπέχειν nove po- 
aitum pro coercere et caetigare verbis aepere aliquem. vide vo⸗ 
088. ἀναδέχεσθαι εἰ πνευματικόρ: nam αχ 101 dictis patebit ratio 
interpretationis huius loci meas. 

Ρ 384 ἐπευκτεῖν p. 2388 v. 11. Iego hie ἐπευχτησάμενος ἃ τεῖδο 
ἐπευκτεῖν δαϊϊο inusitato illo quidem, non tamen abhorrente a 
atylo huius acriptoris antiquarii, si quis alius, et ſastidire ohris, 
aectari avia palmarium putantis. forie is —* apud LXX [ὁ- 
τοῖα. 20 ἐπευχτὴ ἡμέρα, hoc εεξ, ut Ηεεγομίαε interpretetur, 
ἐπιθυμητή, ut Suidas, εὐχῆς ἀξία. δαιίς hoe illi ſundamenti ſue- 
rit δὰ verbum ἐπευκεεῖν fabrieandum, ut alia pascim multa. nom 
quid hic aliud, quod δὰ rem ſaciat, comminiscamur ἢ. codex 








118. 1. GLOSSARIVM. 561 


Berberinus habet ἐπαιχτησάμενος, Allatianus ἐπιπτησάμενος.. 
Vaticonus, πὶ in aimilibus solet, pro eo quod non intellexit, alia 
omnis nec sententias consentanea snbiecit. maniſeſtum autem 
est neutram illarum vocum hue quadrare. nec aliud occurrit 
quod ad mentem auctoris tolerabiliter 86 accommodet, quam 
ἐπευχκτησάμενος. 

ἐπίδοσις Ὁ. 286 ν. 16. κατὰ λόγον ἐπιδόσεως. εἰρυϊῆοδξ 
non ordinarium et proprium fuisse hunc Proconnesiae ecclesiae 
pastorem, sed πος in ea pro tempore ofſicium exercuisse ex com- 
missione aut delegatione, ut loquuntur, precario δὲ concessione, 
quae lic ἐπίδοσις vocatur; uti et p. 860 ν. 11, ubi de quodam 
Latino episcopo quondam Crotonae scribitur, voluisse imperato- 
rem καὶ ἐκκλησίαν διδόναι οἷ τῷ λόγῳ τῆς ἐπιδόσεως οἷς σχολά- 
ξοντε τῆς λαχούσης, σοπιπιειαγε ipet ecclesiam administrandam 
ἐς delegatione, non ordinaria potestate, cum is ecclesiae quam 
dudum fueraut sortitus, curq iam vacaret. 


ἐπικόμπια p. 294 v. 1. ita cod. Allat., εχ quo putavi 
corrigendum Barber., qui ἐπιγκόπεα exhibet. Votic. clare Allatia- 
no cousentit. sunt autem ἐπικόμπια 68 quas ab aliis ἐπικόμβια 
vocantur ἃ Meuraio laudatis eo verbo, nempe audariola aut linea 
aegmenta, quase ligatis intus certo numero nummulis materiae di- 
versae in plebem conſertam iaciebantur solemnitatibus certis. Io. 
Cantacusenus ]. 1 ὁ. 41 p. 195 ed. Reg. τῇ ἡμέρᾳ καϑ᾽ ἣν ὅ βα- 
σιλεὺς χρισϑεὶς ἔξεισι τοῦ ναοῦ, παρά τινος τῶν συγκλητικῶν. ὃν 
ἂν βασιλεὺς ἐθέλοι, εἰς τὸν δῆμον ῥίπτονται ἃ λέγουσιν ἐπικόμ- 
βια" δύναται δὲ τοῦτο ἀποδέσμους τινὲς ἐν ὀϑονίων τμήμασι δε- 
δεμένους, ἔνδον ἔχοντας νομίσματα χρυσὰ τῶν βασιλικῶν τρία καὶ 
ἐξ ἀργύρου τοσαῦτα ἢ καὶ πλείω, καὶ ὀβολοὺς ἀπὸ χαλκοῦ τοσού- 
τους. hoc οδὲ ex versione Pontani noſtri: die quo imperator 
unctuæs ἃ templo exit, αὖ aliquo eius optimatium, quem ad lIioc 
elegerit, ἐπ populum iaciuntur quae vocant epicombia. aunt 
autem fasciculi segmentis linteis illigata habenteæ numismata 
aurea ἐπιρεγαίογία tria, totidem argenteaq aut plura, σὲ obolos 
dereos totidem. haec ille. ex quibus obiter collige cur δυσὶ non 
fiat in noſstro Pachymeriano loco mentio, sed argenteorum dum- 
taxat aæereorumque nummulorum. aurei scilicet nummi largitio- 
nibus imperatorum causa οἱ nomine factis reservabantur: haec 
autem patriarchica erat, non imperatoria epicombiorum sparsio. 


ἐπιλυγάξειν p. 868 ν.9. τὰ ὡμολογημένα ἐπιλυγάξετο. 
duo ultima verba Vatie. de moro παραφραΐζων his aliis commutet: 
τεὶ συμπεφωνημένα ἐπεσκεπάξετο. cigniſicat auctor hune legatum 
cralis Serbiae dissimulasse in tractando prius conventa οἱ atipu- 
Iata inter imperatorem δὲ cralem, astato illa silentio tegendo, ne 
mentione ſacia illorum ea rata habere videretur. λύγη interpre- 
ubus Homeri οεῖ ἐν ἔσω τῷ ἡλύγη, ὅ ἐστε σκέπη, σκιά. undo θεῖ 

Georgius Pachymeres L. 86 


562 OBSERVAT. ῬΑΟΒΥΎΜΈΕΗ. 


Ρ 885 λυγαῦὸν φῶς maligua lux. hine ἐπιλυγάζειν valebit obrcurare, 
caligine αὔιωιάεγε, artiſici silentio premere atque involvere. 
ἐπιστημονάρχης p. 961 ν. 8. ἐπιστημονάρχης vox οἷ 
composita ex ἐπιστήμων οἱ ἀρχή δὰ eignificandum principem οὐ- 
gnitorem, hoc est, eum cui in primis cognoscendi ἀθ re aliqua 
ius competit. aptum vocabulum ad explicandam principum aut 
magistratuum saecularium interventionem in synodis aut coetibus 
ecclesiasticis. non enim iis praesident ut iudices cum iure eulſra- 
gii decisivi, sed intersunt αἱ testes, solo cognitionis approbatrici 
arbitrio decretis auctoritalem conferentes, οἱ δα execulionem χὸ- 
bur saecularis potesſtatis adiungentes. ubi notandum primatum 
istum cognitionis, qui competere principibus, non ecclesiaslci⸗ 
hic dicitur, 6886 respectu caeterorum sui ordinis, hoc est leico- 
rum, inter quos primis ipſsis convenit talia nosse. alludunt ig- 
tur haec nostri auctoris verba δὰ veterem memorism historiat 
ecelesiasticae, quase Consſtantinos Theodosios Marcianos aut δ} his 
missos legitime praesedisse conciliis ſidem ſacit, isto nimirum 
quem exposui modo. quare vox βασιλέως hie univerrim εἴ inde- 
ſuite sumenda, quatenus non hanc determinatam personam δὰ 
quemcumque δὰ imperiale ſaſstigium evectum indicat. participium 
autem οἱ adiunctum, δικαιουμένου, designat ins talis cognitioni 
et praesentis arbitrii in ecclesiasticis coctibus, usu antiquo εἰ 
patrum ecclesiae veterum consensu, principibus competens. re- 
perio usum hoc vocabulo ἴῃ eadem notione Demetrium Chomaete- 
num archiepiscopum Bulgariae in responsionibus ad Conſtantinum 
Cabasilam archiepiscopum Dyrrhachiensem, relatis ἃ Leunclavio 
Ἰ. 5 Iuris Graeco - romani Ὁ. 816 et 5q. ed. Francofurtensis an. 
1640. ibi enim haec leguntur: d βασιλεὺς γὰρ οἷα κοινὸς τῶν 
ἐκκλησιῶν ἐπιστημονάρχης καὶ ὧν καὶ ὀνομαζόμενος καὶ συνοδι- 
καῖς γνώμαις ἐπιστατεῖ καὶ τὸ κῦρος ταύταις χαρίξεται᾽ ἐκκλησία. 
στικὲς τάξεις ῥυϑμίζει, καὶ νομοτεϑεῖ βίῳ καὶ πολιτείᾳ τοῦ βήμε- 
τοῦς; ναὶ μὴν καὶ δίκαις ἐπισχόπων καὶ κληρικῶν καὶ πρός γε 7η- 
ρευουσῶν ψήφοις ἐκκλησιῶν. ἐνάγει δὲ καὶ ἀπὸ ἐλάττονος τιμῆς 
εἰς μείξονα, δηλαδὴ ἀπὸ ἐπισκοπῶν εἰς μητρόπολιν, ἢ ἀνδρὸς 
ἀρετὴν ἢ πόλιν τιμῶν οἷο. Haec δὲ, aliaque; in quibus εἰ εοἱ 
forte is auctor videatur potestatem hoe verbo indicatam extendere 
latius quam αἴ possit contineri intra terminos sacris canonibus εἰ 
exemplis orihodoxorum principum dudum fixos, praesto est ido- 
nea in contrarium exceptio: nempe hominis schismatici, qualem 
86 Demetrius hic eoodem ieto seripto palam declarat, auctoritatem 
nmihil legitime praescribers contra doctrinam discipinamre ολ- 
tholicam. 
ἐπίσχεσις P. 226 ν. 16. agit de aacerdote qui attentare- 
rat benedicere nuptiis εἶπα ſacultate chartophylecis, cui ideo in 
poenam suspensio 8 functione sacerdotii irrogata sit. est ergo 
ἐπέσχεσες eclesiastica notione, quod iuris eanonici conzultũ 24πα 











18. I. GLOSSARIUI. 563 


sionem vocant, peciem ecelesiasticae censurae excommunicatione 
minorem. quod etiam indicant verba mox sequentia: τοῦτο γὰ 
οὐχ ἔδοξε τοιοῦτον j τι ἄλλο μέτριον τῷ βασιλεῖ ἀγγελϑέν, ἀλλ 
ἀφορισμὸς ἄντικρυς. quihus δἰρη! ποδία imperatorem re sibi nun- 
Unata 118 exarsiass, quasi non suspensio illud ed excommunicatio 
maior ſuisset, conſundendo apecies gradusque censurarum cano- 
nicarum. Vaticanus solita libertate hunc Iocum παραφραάξει, pro 
illis verbis οἷς πρόστιμον. ... ἐπίσχεσις ἦν, δἷο scribens: ἐσχόλασεο 
τῆς ἱερωσύνης παρὰ τοῦ πατριάρχου πρὸς καιρόν. de δυο addit 
mentionem patriarchae. 

ἑταιρίαρχοι p. 821 v. ὅ. τοὺς ἐπὶ τῆς εἰσαγωγῆς.» οὖς Ῥ 886 
ἑταιριάρχους λέγουσιν. hine, praeter ea 486 de hac voce notat 
Meursius, intelligimus introductores δῖνθ admissionales imperato- 
xum ueteriarcſios dictos, quod nempe tribuni practorianorum, 
quibus proprie id nomen convenit, plerumque isto admittendi ad 
principem ofſficio fungerentur. 

ἑτεροϑαλής p. 499 ν. 10. τὴν ἑτεροθαλῆ ἀδελφὴν αὐ- 
τῶν, nempe Ioannis εἰ Theodosiae liberorum Marthae rororia 
imperatoris. cap. sequenti de eadem Nostongonissa loquens no- 
ater habet ilerum καὶ τῆς αὐτῶν ἑτεροϑαλοῦς τῆς Νοστογγονίσσης. 
quid sit hoc loco ἕτεροϑαλής, clare docet Eustathius ad Iliad. x 
Ῥ. 1288 v. 2 ed. Rom. παῖδες πατρὸς μὴ ὁμομήτριοι ἑτεροϑαλες 
λέγονται. ſilii patris eiusdem, δεώ matris diversae. res porro 
in praesenti δὶς 56 habuit, ut diserte tradit Pachymeres δὰ} ſinem 
c. 19. Tarchaniota vir Marthae et ex ea pater Ioannis et Theodo- 
8186, Eex priori uxore genuerat antea Nostongonissam, cui vide- 
tur δα distinctionem maternum ſamiliae nomen ad haesisss. haec 
eo nolavimus quia in vulgaribus lexicis haud satis disertim expri- 
mitur haec istius notio vocabuli. 

εὐλογία p. 407 v. 8. etei videri poteſt agere auctor de 
benedictione ἃ patriarcha post perceptionem antidori, hoc est, αἱ 
suo loco demonſtravimus, panis benedicti, accipienda, tamen 
verisimilius est εὐλογίας σοοαθα!ο panem ipaum benedictum hic 
aigniſicari, αἱ ὃν διὰ δυοῖν historicus expresserit, dum οἱ ἄντι- 
δώρου εἰ εὐλογίας distincte meminit, ἄπο eiusdem unius χεὶ vo- 
cabula conlinuans. retinui porro Latine nomen eulogiae, quippe 
ἴῃ hac notione Latinis ecclesiastice scribentibus tritum. unum 
afſero exemplum e plurimis pascim occursuris, ΕΣ decreto Pii pa- 
pase eius nominis primi, quo putatur πο usum zanxisee bene- 
dicti panis in ecclesia distribuendi his qui δα eucharistiae per- 
ceptionem parati nou essent. id sic habet Conciliorum ἴοπιο 1 
Ρ. 234 ed. Reg. de oblationibus, quae offeruntur ὦ populo, εἶ 
consecrationibus quae superaunt, μοὶ de panibus quos deſerunt 
ſideles αὐ ecclesiam, vel certe de quis, presbyter convenienter 
partes incisus habeat ἐπ vase nitido εἰ convenienti, μὲ post mio- 
earum colemnia, qui communicare non fuerint parati, eulogia⸗ 


564 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΗ͂, 


omni die dominico et ἐπ diebus festis exinde quae cum benedi- 
ctione prius faciat. Haec Pius papa εἴ martyr. ex quibus vides 
cur exclusus participatione eulogiae in ſesto 8, Georgii ΜιοΝ δεῖ 
Augustus dixorit ἀνέορτα ξσρτάσαμεν fetum infeatum celebravi- 
mus. hoc esſt: non id ſecimus quod fieri festo die δὰ eius legi- 
ſumam celebrationem ſas οἱ usus ecclesiaſsticus poscebat. 
εὐχέλαιον p. 511V. 11. δὰ vocem εὐχέλαιον haα δηπο- 
tat Meursius: δὲς dicehatur ἢ ἀκολουθία quae ἐπ consecratione 
olei psallebatur ἃ septem gacerdotibus. eruditus interpres Eucholo- 
gii notis δὰ εὐχέλαιον P. 481 εἷς seribit: paceim autem rursus 
εὐχέλαιον vocatur, quasi dicas (non otei consecrationem, ut 
barbare Meursius in UOloesario) sed oleum cum oratione, compo- 
δίεὶδ αὐ invicem εὐχῆς εἰ ἐλαίου vocibus. haec ille; qui vereor 
ut tam facile praestet aequitatem suae censurao, quam Μευκεῖθε 
ab interpretatione sua barbariei notam eluet. nam revera tota 
ceremonia 80 ritus multis orationibus ac bhenedietionibus conſstans, 
quo consecrabatur oleum, εὐχέλαιον vocalur. videtur aulem 
auctor notarum δὰ Fuchologium idem hoc loco passus, quod 
Ῥ 387 humanitus contigisse refert Gellius J. 7 Noctium Atticarum c. 17 
grammatico cuidam celebri ἃ se interrogato de notione vocis ob- 
noxius. de quo εἷο ibi Gellius scribit: qua vero ille grammati- 
cus ſinitione usus est, ea videtur ἐπ verbo tam multiplici unæam 
tantummodo usurpationem eius notasse. sic enim et P. Goar, 
cum plures εὐχελαίου species ſuerint, omnia δὰ unam trahit, eam 
qua oleum ad unctionem infirmorum parabatur; ἃ qua lunen 
ipse alibi diversam memorat p. 441, cuius ἀχολουϑίαν εἶνα οἵξ.- 
εἰμ ac consecrationis ritum editum 86 vidisse ait, οἱεῖ suae col- 
lectioni non curaverit inſserere propter auspicionem cuinsdam ἐπ 
eo ἐϑελοϑρησκείας οἱ auperstitionis. certe πος quoque cuius hic 
Fachymeres meminit δυχέλαιον, tum ab illo non immerito Goari 
auspecto euchelaeo pro mortuis, quam Gracei vocant τελοτὴν 
ἐλαίου ὑπὲρ τῶν κοιμηϑέντων, tum ἃ consecratione olei pro infir- 
mis, maniſeste diversum est. quin docuit πιὸ eruditiscimus Alla- 
tius usu obtinuisse apud Graecos αἱ quidam ritus δυὐχέλαια νοσει-- 
tur, in quibus nullus olei usus intervenit, uti exempli gratia ati- 
quando, inquit, florem aut ramulum sancti cuiuspiam reliquiis 
aut imagini praecipuae venerationis admotum ad aegrum deſerunt, 
qui conſidens sancti eius precibus iuvari, eo flosculo ramo δυῖ 
etiam linteo dolentia sibi membra contingit. Βος, ut qui vidit 
ſide dignissimus testatur, εὐχέλαιον appellant. neque ᾿ς ἐλαίου 
mentionem κυρίως ac proprie, sed μυστικῶς εἰ figurate uaurpari 
putant, quatenus olei symbolo dei, quae his ritibus imploratur, 
misericordia, designatur οἱ ἔλαιον duri ἐλέου sumitur. 
ξυγῆνοι in titalo capitis 49 1. 8 (p. 6) τὰ κατὰ τοὺς ἦν- 
γήνους, et similiter in titulo c. 18 ἀπολογία τῶν ζυγήνων. Θεδα 
hoc nomen non proprium gentis, sed appellativum, ut ἀγρόταε 





18. 1, GLOSSANUM. 66 


et χωρῖται, quibus istos alias vocobulis indigitat noster, manifeste 
patet εχ fine capitis 18, ubi δίς legitur in Allatiano: ταῦτα περὶ 
τοὺς τοῦ ζύγου διαπραξάμενοι. ἐπ quos ζυγήνους dixerat, iam 
τοὺς τοῦ ζύγου νοοδῖ, hoc est, iuguin incolentes sive montanos. 
Barberinus tamen οἱ Vaticanus vocem ζυγήνους hic quoque re- 
tinent. 

ἡμιάνδρεοι P. 851 v. 15. quid aliud ἡμιανδρίους inter- 
pretemur in comitatu virginis regiae quam semiviros eunuchos, 
ministrare in Oriente principibus ſeminis solitos? 

θεραπεία P. 2911 ν. 18. orat imperator excommunicatus 
patriarcham τοῦ δεσμοῦ τὸν ἱκέτην ἀνεῖναι καὶ μετεγνωκότι τὴν 
ϑεραπείαν ἐπάγειν ἣν ἐκεῖνος βούλεται. hic ϑεραπεία peculiarem 
οἱ ecclesiaſsticam habet notionem, significans opera quae vocant 
catiæſactoriu, puta ieiunia humiliationes εἴ aimilia reis magni et 
publici criminis δὰ expiationem canonicam iniungi solita veteri 
ecelesiae disciplina. quare ϑεραπεία hic id ipspum est quod Latini 
ecclesiasſtici scriptores poenitentiam vocant; uti poenitentes, qui 
culpas expiant suppliciis, ϑεραπευταί Philoni, S. Basilio et aliis 
Graecis dicuntar. talem apud Pachymerem esse signiſicatum hu- 
ius vocis, demonstrat quod infra eodem capite patriarcha impera- 
tori ϑεραπείαν πράττειν προσέταττε. οἱ paulo post haec patriar- 
chae ad imperatorem verba recitantur: ϑεραπείαν ποίει, καὶ 
δέξομαι: δὰ verbum Juc poenitentiam εἰ accipiam. unde mox 
vocatur ὠντίποινος ϑεραπεία, εἰ additur eam quadam aequalitate 
respondere gravitati criminis debere. 

ἑδρολογία p. 99ὅ ν. 18. quid sit hoc loco ἱερολογία οἱ P 388 
ξερολογεῖν merito quaeritur. vir eruditus, editor et illuſtrator 
Euchologii sivo Ritualis Graecorum, ἐερολογίας sacra registra 
interpretatur ot ἱερολογεῖν ἐπ registra recensere. describens enim 
in Euchologio p. 268 οἱ sequentibus opusculum eui titulus est 
τάξις τῆς ἁγίας μεγάλης ἐκκλησίας, haec ex eo verba de charto- 
Phylaco ἔχων δὲ τὰς ἱερολογίας τῶν μνηστειῶν, ἱερολογῶν αὐτάς 
αἷς latine reddit: cacra insuper regiſtra matrimoniorum penes δ6 
Aalut, quae posſtquam ἐπ registro recensuerit. huic expositioni 
meus me vetat auctor acquiescer, dum hic seribit προνόμιον 
fuisse chartophylacis ut nutu arbitratuque dumtaxat ipsius isſtao 
quaecumque demum sint Hierolugiae fierent. Hesychius προνὸ- 
μια 6866 ἀοεεῖ τὰ ὀφειλόμενι, τῷ ἀξιώματι, decora aut privilegia 
4.86 eximie debentur alicui dignitati. splendidus in primis 80 
praecellens chartophylacis magiſtratus est; cui propterea vix est 
αἱ credi possit atiributum vice προνομίου οἱ honorariae praeroga- 
tivas pensum δὸ laborem non solum penes δὲ habendi regiatra 
matrimoniorum, sed etiam manu proprisa conſiciendi, nomina 
nubentium in registra recensendo, ut idem interpres loquitur, 
roddens vocabuhlum ἱερολογῶν, quo propriam chartophylacis 
functionem Graecus scriptor declaravit. atqui haec αυξάθαι mu- 


566 OBSERVAT. ΡΑΟΒΥΜΕΒ. 


nera nihil honoriſicnm aut tanto ſaſstigio dignum habentis δοῖσα-- 
rios potius ac vulgares scribas vel ad summum tabularii custodes 
deceant. longe aliter Thessalonicensis Symeon quid auctoritatis 
eirea matrimonia chartophylax exercuerit indicat his verbis: καὶ 
τὰ τῶν γάμων νομίμως φροντίξει γίνεσϑαι. ut legitime celebren- 
tur matrimoniu curat. porro institutione Chkristi, qui matrimo- 
nium ex civili contractu in sacramentum evexit, ut id rite perpe- 
tretur opus est sacra aliqua ecclesiastici ministri functione, 488, 
ut Evariſtus antiquissimus pontiſex epist. ad episcop. Africanos 
loquitur, nubentes àuo tempore sacerdotaliter, ut mos est, cum 
precibus εἰ oblationibus α δασεγάοίε benedicantur. huius bene- 
dictionis efſectus quis sit, docet Siricius item pontiſex epistola δὰ 
Himerium Tarraconensem c. 4, ubi interrogatus δὲ desponseatam 


alii puellam alter in matrimonium possit accipere, respondet: 


Ρ 389 


noc πε fiat modis omnibus inhibemus, quia illa benedictio, quam 
nupturae sacerdos imponit apud ſideles, sacrilegii instar eæt, 
δὲ ulla transgressione violetur. hanc benedictionem praesentibus 
in ecclesia Sponsis ἃ sacerdote conſerri antiquissimi per omnes 
ecclesias moris est. Concil. Carthag. IVCan. XIII. ontus εἰ pon- 
δα cum benedicendi sunt a sacerdote, q parentibus uis νεῖ pa- 
ranymphis offerantur. quia vero episcopi est designare sacerdo- 
tem, quem potissimum velit ista sacra circa coniuges ceremonia 
deſungi, patriarchae Constantinopolitani hanc proprie curam char- 
tophylaci sive cancellario suo demandaverant, ut ναὶ ipse per sese 
saponsis hoc modo benediceret, vel sacerdotem eligeret qui id 
ſaceret, adeo ut citra eius assensum ac iussum nullus presbyter 
δὰ rite ac legitime postet agers. hoc est quod docet hie noster, 
dum ait προνόμεον 6686 chartophylacis τὸ προτροπαῖς ἐκείνου τὰς 
ξερολογίας γίνεσθαι. non sine facultate ac mandato eius αὐλὲ- 
beri qponsis α sacerdote ullo nuptiales benedictiones. quare ille 
εὶς τῶν ἱερέων ὃς δίχα τῆς τοῦ χαρτοφύλακος προτροπῆς νυμφίους 
ξερολόγει; æacerdos quidam qui citra mandatum αο nutum char- 
tophylacis eponsis benedixeraut, suspensionis ob id poena εξ mol- 
tatus, ut mox Pachymeres subiungit est igitur ἑἱερολογία αν 
functio sacerdotis cirea sponsos, quando in ecclesia rite matrimo- 
nio iunguntur; id quod dudum antea me docuerat Nicephoru-— 
Bryennius Caesar sub ſinem libri III commentariorum ἃ me noper 
editorum, ubi narraus illegitimas nuptias contra omne fas atten- 
tatas 8 Botaniate invasore imperii cum Maria Augusta coniuge 
Michatlis Ducae solio deturbati adhuce viventis, refert, cum iam 
aponsi ambo in ecclesiam venissent, sacerdotem qui ad eem ſoun- 
ctionem peragendam paratus ſuerat (ὁ μέλλων τὴν μνηστείαν τε- 
λέσαι) collegisss se δὲ quantum piaculi eonscisceret reputantem, εἰ 
bigamum, cuius etiam secunda uxor adhuc viveret, cum muliere 
cuius item maritus adhue superstes esset, ecclesiastica benedictione 
coniungeret, cunctatum esse prodire ex allari. ἴππο autem con- 














,. 118. 1. GLOSSARM. " 567 


ciliatorem sacrilegarum nuptiarum Iaacium Caesarem alium istius 
loco sacerdotem submisisse, ὃς καὶ τὴν ἱερολογίαν ἐτέλεσεν, qui 
nuptialis ritus ceremoniam peregit. haec Bryennius Caesar, qui 
paulo ante ſunctionem eandom verbo εὐλογεῖν designaverat, de 
aestu ac serupulo prioris sacerdotis δὶς seribens: συναγαγὼν ξαυ- 
τὸν καὶ γνοὺς ὅπῃ κακοῦ φέρεται μοιχείαν ἅμα καὶ τριγαμίαν εὐλο- 
γῶν, ubi εὐλογεῖν idem et quod ἱερολογεῖν : utrumque autem 
aigniſicat saeruni illum ritum quo sacerdos sponsos in matrimo- 
nium coniungit; quem benedictionem ab antiquis ecclesiasticis 
acriptoribus Latins vocatum vidimus. in quo tamen est praeterea 
observandum esse οἴ aliam benedictionem nuptialem, quae coniu- 
gibus per verba, ut loqui solent, de praesenti rato iam matrimo- 
nio ἃ sacerdote copulatis aolet adhiberi ; de qua intelligitur illa 
quaestio quam theologi movent, an sit peccatum consummare 
matrimonium ante ecclesiae benedietionem etc. vide Sanchez ], 8. 
disp. 12. eaeterum prior illa de qua diximus benedictio eſst quae 
hic ἑερολογίας οἱ ἱερολογεῖν vo—abulis exprimitur. huce ſacit Geor- 
gii Aoropolitae locus, Hist. n. 88. πληροῦσι τὴν τῶν παίδων συν-- 
ἀφειαν, τοῦ πατριάρχου Γερμάνου τὰ τῆς ἱερολογίας τελέσαντος. 
agit do nuptiis Theodori iunioris Lascaris cum Helena filia Asanis 
Bulgariae regis. addo et titulum can. 6Neocaeseriensis recitati ἃ 
Matihaeo Blastaro verbo γάμος; qui 80 habet: περὶ τοῦ μὴ συν- 
δστιᾶσϑαι τῷ διγαμοῦντι τὸν ἱερολογήσαντα. , 
ἰἐχνηλώτης ") Ρ. 464 ν. θ. κχαϑικετεύει ἐκ τῶν ἰχνηλατου 
“ταραβολικῶν οἷο. ait imperatorem, cum videret quosdam in- 
conaulto 2elo improbare concordiam cum Latinis initam, congre- 
gari iuasiste episcopos omnes δὲ monachos; ſum ipsum in illo eon⸗ 
gessu medium orationem inchoasse, rogando ex Iehnelatae Para- 
bolicis, cuius loci δὰ μος tempus opportuni plerosque ipporum 
recordari confidebat, ne potius mallent imitari avide praeſesti- 
nantes quam prudenti patientia maturitatem oocasionum οἱ rerum 
expeetare cesando solitos. multos dies, ne dicam hebdomadas, 
in huins sum loci meditatione versatus. cuius cum intelligendi 
una ↄpes et ratio sita esset in notitia scriptoris in eoo laudati, to- 
tium moe doedi investigationi iatorum παραβολικῶν ἰχνηλάτου hic 
memoratorum, ignotisimi tum mihi operis, quoad eruditissimus 
iuxta humanisimusque Leo Allatius ὁ πάνυ primo indicium, de- 
inde etiam copiam perrari eius εἰ Latinis prorsus hactenus inco- 
gniti commentarii fecit. totum avide perlegi: quinetiam, quod 
εἷς expedire visum est, raptim Latinitate donatum in harum Ob- 
mervationum appendicem conieci, ibi videbit, δὶ tanti iudicet, 
atudiocus lector quem eius hic indigitat imperator locum, diæser- 
tatione parabolica sexta, qua ſabellis ad id aptis stultitia iraduci- 
fur eorum quos ipsis stalim exordiis longorum negotiorum impa- 


5) οἵ, Glocaar. alter. v. ἐχνηλάεης. 


568 OBSERVAT. ῬΑΟΗΎΜΕΗ. 


tiens abripit aviditas ad ſines βδιοοθοσυθαθθ praevorandoe, hie 
agendum mihi puto de nomine ἰχνηλάτης, quod cum tamquem 
proprium istius vel auctoris vel operis ponatur, neutri tamen ex 
origine convenit; quae mihi ſuit causa illud ab eius titulo in ἰα- 
tina interpretatione removendi. primus vocabulum ἐχνηλάτης δὲ 
kune librum appellandum adhibuit Graecus illius inlerpres Symeon 
δεῖ, imitatus, ut ipse ait, sed ex parto dumtaxat, Arabem ἰ8- 
nominatum, qui ex Persica dialecto, in quan has parabolicu 
dissertationes Perzoos ex Indicis originibus transtulerat, Arabiee 
ĩllas reddens, operi titulum imposuit compositum ex nominibu 
duarum personarum, quarum dialogus maiorem imploet parien 
diasertationis primas οἱ δά secundam etiam extenditur. earum 
Indica vocabula quae fuerint, nescimus; quorum tamen ut pro 
priorum retineri sonus δὲ aliarum literis exprimi debuerat lingu- 
rum. ao no illa quidem memorantur 4086 in aua interpretealione 
Persica potuit medicus Perzoës. primus Arabs, qui secundus in- 
P 890 terpres fuisse dicitur; non solum duos istos interiocutores Arabi- 
cis ex origine vocibus indigitavit hisce lile οἱ Dimne, veron 
etiam operi quindecim diaaertationum unũverso easdem pro hiul 
praeposuit. id conttat ἐσ admonitiuncula Allatiano codici pru- 
ἜΧΕ, quam hie describendam duxi. βιβλίον φυσιολογικὸν μᾶτα- 
κομισϑὲν ἐκ τῆς Ἰνδίας καὶ δοϑὲν τῷ βασιλεῖ Χοσρόῃ ἐν Πιροίδι 
σαρά τινος Περζωὲ σοφοῦ καὶ ἰατροῦ τὴν τέχνην, καὶ μετενεχϑὶν 
εἷς τὴν ἀράβων γλώσσαν, παρὰ δὲ Συμεῶν μαγίστρου καὶ φιλοσυ- 
ου τοῦ Σὴϑ εἰς τὴν Ἑλλήνων διάλεκτον μεταβληϑέν, καλούμενον 
Αραβιστὶ μὲν Κυλίλε καὶ Διμνέ, “Ἑλληνιστὶ δὲ Στεφανίτης κεὶ 
Ἰχνηλάτης. ἔχει δὲ μύθους παμπόλλους καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ὠφε 
λίμους. haec ihi; 4886 εἰο Latins 30nant: liber ρῥγαϊοϊορίαιμ d 
latus ἐς Indiqo et datus regi Choeroi ἐπ Percide α quodam ἔα" 
ποῦ δαρίεπέε et medico, tranclatus etiam ἐπὶ Arabum linguem, 
α Smeone vero magiatro εἰ philosonho cognominato Sethk ia 
Graecorum dialectum converous, vocatus Arabice quidem (ἰδέ 
σὲ Dimne, Graece vero Stephanites εἰ Iclinelates. hkabet auten 
ſabulas permultos εἰ omnibus kominibus utiles. video ex bo 
verbis restaro dubium lectori, an Persica εἰ Arabien, quoes ſuixe 
diversas ponimus, non una revera οἱ eadem ſuerit versio. dio 
enim hio tantum librum hunc ἐσ India in Perridem deletun? 
Perzose, ita αἰ quod additur de translations in linguam Arabican, 
tribui eidem Perzoi quenat et intelligi versum ab eo Arabice (μον 
σοὶ oblatum οἱ vulgatum in Perside fuisae, ubi ſorte lingus γα 
biea non incognita vulgo ſuerit. verum omnem ambiguitetem to- 
lit quod ad caleem operis subiungitur ab ipso Graeco interprete 
Bymeone Seth, post quintam decimam Dissertalonem adseriptos 
his plane verbis ταῦτα τὰ ιε τμήματα ὁ σοφὸς ἰατρὸς Περζωοὲ er 
τέβαλεν ἐκ τῆς Ἰνδικῆς εἷς τὴν Περσίδα διάλεκτον, μετακομίσας 
ἐκ τῆς Ἰνδίας τῷ βασιλεῖ Χοσρόῃ. ἐκ δὲ τῆς Περσικῆς εἰς τὴῦ 





LB. I. GLOSSARIMM. 569 


εὧν ᾿ἡράβων μετιβλήθησαν γλῶσσαν, ἐκ δὲ τῆς ᾿δράβων παρ᾽ Κ[- 
μῶν εἰς τὴν ᾿Ελληνίδα, καὶ εἰσὶ παρ᾽ ἡμῖν μέχρι τῆς σήμερον εἷς 
ὠφέλειαν τῶν ἀναγινωσκόντων. hoc εεἴ, δὰ verbum: ἀαδ 15 
δεοίδοπεα δϑαρίεπα medicus Persoẽës tranestulit ἐς Indica in Perai- 
cam dialectum a δε deportatas ex India regi Cliosroi. ex Per- 
eica vero ἐπ Arabicam veræace linguam eunt, ἐς Arabica demum 
Ω nobis ἐπ Graeccam. εἰ δωπὲ apud nos usque ἐπ hodiernum diem 
ad utilitatem legentium. ita ibi. unde maniſestum eſt Persicam 
quae dicitur Arabicamque versionem ſuisse plane diversas. cum 
autem, ut ex prius descripto eiusadem Symeonis prologo conatat, 
lutulus ον δε Dimne Arabicae versionis proprius fuerit, uti εἴ 
ipea illa vocabula Arabica ex origine puntantur, dicendum θεῖ οἱ 
Indica archetypa οἱ Persicam ἃ Perzoé concinnatam interpretatio- 
nem vel caruisse titulo γα] aliter inscripta apparuisss. unde qui- 
vis aequus concesserit nohis, qui non interpretationes Graecam 
aut Arabicam, sed opus ippsum ortu primo Indicum Latine reddi- 
mus, necesse non fuisss Arabicae aut Graecae nomenelationis ha- 
bere rationem, praeſertim cum ea parti tantum operis, hoc δὲ 
duabus dumtaxet diasertationibus conveniat, quibus coronati et 
vestigatoris colloquia recitontur. quaesivi ex magistris Arabicae 
EHnguse δὴ (Ylile οἱ Dimne Graece στεφανίτην καὶ ἰχνηλάτην, 
Hoc est Latins coronatum οἱ veſtigatorem signiſicarent. respon- 
derunt in Cylile quidem agnoscere se aliquid quod coronae notio- 
nem redoleat, in Dimne nihil reperire quod δὰ vestigii aigniſica- 
ἴωσῃ vergat. εχ quo ſortasse suspicari liceat mendum exscripto- 
ris in ista peregrina voce reddonda. sſicut omnino inesse videtur 
ὅτι μασι σὰ καί, prout illa cum Arabicis coniungitur vocibus, 
cum Graeca sit. credibile οδὲ enim Seihum scribentem Graecis 
characteribus Arabicum titulum Χυλίλα ου Ζιμνέ posuisso: illud 
autem οὐ, quas copula est Arabibus, Graecus l'brarius in καέ 
converterit. refert doctisimus Allatius diatriba de Symeonum 
acriptis p. 84 prodiisse Ferraria an. 1584 quandam huius operis 
interpretationem Italicam multis locis mutilam, in cuius prologo 
legatur hunc librum εχ Indica in Agarenam linguam ἃ Lelo Demno 
Saraceno versum ſuisse; ridiculo errore ΟΣ eo nato, quod liber 
adem ab Arabe interpreto Oylile ες Dimne inscriptus fuerit. id 
valere potest δα eomprobandum meum coneilium alionae ab origi- 
nibus nomenclationis removendae, ne aimiliter errandi cuipi 
eimpliciori daretur occatsio, existimaturo ἔογίδδεο iclknelaten no- Ῥ 891 
ænen esse auctoris, qui primus hoc opusculum condidit, cum id 
gine certo acriptoris nomine editum ἐπ India Symeon Seth innuat, 
dum seribit initio praeſationi⸗ δυδο: ἡ παροῦσα βίβλος ἐγράφη 
μὲν παρὰ σοφῶν ἀπό τε μύϑων καὶ παραβολῶν, hunc librum 
compoetitum fuisce α sapientibus ἐς fabulis εἰ parabolis; quod 
ĩndicat nullum οἱ ſuisse inscriptum eingularis auctoris nomen. 
iureque ideo me illud δρεοίπιεπ capientias Indorum veterum 


4570 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΎΜΕΒ. 


nuncupare potuisss. δεὰ de his iam plus satis: alia enim 
vocant. 

παβαλλάριοι P. 828 v. 14. retinni caballarii vocabu- 
lum in versione ideirco quod existimavi haud sine causa Pachy- 
merem ista voce hie usum potius quam ipsi notissima et obvia 
ἔἱππέων. nempe caballarius consuetudine iam tum illins tempo- 
ris ποῦ quemlibet equitem sed insignem et primarium sonabat; 
eratque (id quod hodieque in Italica lingua inde duetum perseve- 
Σοὶ) in 60 verbo nobilitatis quaedam emphasis, minime conve- 
niens oquiti gregario. itaque οὔ noster eiusdem huiu⸗ initio 3 
pitis hune in modum seribit, ὁ καβαλλάριος ᾿Αλέξιος ἁ ἀνὴρ γεννά- 
δας καὶ ἀνδρικός, intelligendus⸗ est eius viri nobilitatem clarita 
temque isto nomine aignasse. nec 11} est incredibile trecento 
iſstos ex 60 equitum genere ſuisse, qui usu hodie militias Gallicae 
Maietres magistri dici dolent; quorum videlicet unuaquisque 8]106 
equites sub 66 merentes ductat. 

καδδηνάλιοι p. 909 V. 21. ita conetanter rzeribitur hoc 
vocahulum in tribus codd. in Ποῦ et aliis huius historiae locis, 
unde non videtur dubitandum quin vocem nobis usitatam Curdi- 
nalis οἷο tunc Graeci suis literis exprimerent. nec id imputan- 
dum ignorationi eius originis ex vocabulo cardo. nam hane haud 
ignotam aibi declarat Pachymeres J. 5 ο. 8, ubi de imperetor· 
aeribit καὶ χρυσὸν πέμπων καδδηναλίοις, στρόφιγξιν ὁ "Ἕλλην εἶ- 
στοι ὡς ϑύρας οὔσης τοῦ πάπα. ubi vides vocom caordinis ex- 
primi Graeco vocabulo στρόφιγγος. 

καϑοσίωσις P. 38έ v. 16. καϑοσιώσεως ἔγκλημα τοῖς 
περὶ τὸν Φραγγόπουλον. hi accuaati sunt, ut clare docet δυοίος 
in eonsequentibus, coniurationis in imperatorem, quem interſi- 
cere docreverant, αἱ ipai ſasci δῃπῖ. hine intelligitur ἔγκλημα κα- 
ϑοσιώσεως dici crimen laesao maiestatis, οἱ quidem in primo ca- 
pite, ut solent loqui. δὰ ποὺ indicandum ideo accommodatur 
ταϑοσιώσεως vocabulum, quia vitae personaeque principum re: 
δδογὰθ sunt, quas νἱοϊαγθ sacrilegium immane ait. unde ρβεεῖϊω 
maiestati ἐπιραζαϊογιχπι copulatur adiunctum zacrae; εἰ eorum l- 
terae aorae sine addito appellantur, vocabulo etiam Graecis ὑεὶ- 
tato. usurpat οἵ alibi noster καϑοσίωσιν μαο notions. ]. ὅ «. 19 
καὶ τὸ μεῖζον ἐκρίνοντο καὶ εἰς καϑοσίωσιν ξ εἰ οθ. Φ0 ἀλλ᾽ οὐ 
στεῖθον πολλὰ λιπαροῦντες, ἀλλ᾽ ἄντικρυς ἐκρίνοντο τῆς πρὸς βα- 
᾿ διλέα καϑοσιώσεως. denique πὲ alia omittam loca, 1 δ ο. A 
ὑπαγαγὼν (Μακάριον) δίκῃ καϑοσιώσεως ὡς τοὺς δυτιποὺς ἄρχον- 
τας κατὰ βασιλέως διεγείραντα. 
Κάνης") p. 2381 ν. 14. non dubium quin hoc loco Κάνης 
nomen ait principis, ἃ quo Nogas cum Tocharis miseus fuerat εἰ 
ἃ cuius dominio „ut paulo ante dixit historicus, deſicere incipie 





) οἵ, Gloæar. alter. v. Χάνγις. 


. 118,1. GLOSSARV..471 


boat, suas res egens δὲ δἷδὶ propris vindieans 4186 bello acquire- 
bat. agitur ergo hie de Tartarorum principe, qui magnus Canes P 392 
hodiequo appellatur. lib. ὅ ο, ὅ eribitur hoc vocabulum per; οἱ 
inſlectitur Καάνις Κάνιδος. 
κάστρον p. 803 v. 18. de Barlaam et Τξυῖϊα Teyeanda- 
lao ab imperatore mandatum reſert, ambos πρὸς Νικαίαν ἀπαγα- 
γών, πρὸ τοῦ εἰς κάσερον εἰσαγαγεῖν, στερῆσαι τῶν ὀφθαλμῶν. 
video hic χόστρον pro ipaa urbe Νίοδϑα ροδβδα accipi: nam lusti- 
nienus Novella 198 vocem κάστρον ynonymam voci πύλες videtur 
indicare, dum scribit ἐν ταῖς πόλεσιν ἤτοι κάσεροις. quod δὲ 
recipitur, sensus loci δὲξ inssisse imperatorem excaecari Barlau- 
mum et Truſlam in itinere priusquam Nicaeam intrerent. et aunt 
exempla similium excaecationum obiter factarum, ut Basilacii ad 
locum Chlempinam dietum prope ſontem ab hoce casu deinde no- 
minatum βρύσις Βασιλακίου, ut refert Anna Comnena J. 1. his 
tamen apud me obstat primum quod in illo Iustiniani loco par- 
ticula ἤτοι non expoſitivo sed disiunctive videri potest uaurpata, 
et οἷς contrarium potius oſtendet: nempe πόλεις εἴ κάσερα diver- 
sas res esss. deinde quod utcumque ſorte minores et mediocres 
urbes caſstrorum vocabulo designatae interdum ſuerint, id tamen 
non videtur fieri potnisse in Nicaea urbe maxima, σὲ quas, dum 
ἃ Latinis Consſtantinopolis tenebatur, sedes Orientalis Graecorum 
imperii ſuerit. denique quod cum praecedens participium ἐπα- 
γαγών,, indicativum praeleriti temporis, signiſicet prius abductos 
Nicaeam duos illos quam excaecarentur, id tantum factum debere 
videatur intelligi priusquam in arcem sive κάστρον perpetuas cu- 
stodiae ipsorum destinatum includerentur. docet autem noster 
alibi Nicaeae ſuisss in hunc usum castellum contra vim munitum, 
quod qui subissent, eorum de liberatione νοὶ] verbum dicere capi- 
tale foret, unde εἰρκτὴ λήϑης carcer oblivionis vocabatur, δὰ 
quam vocem quae annotavimus vide, αἱ tanti εδὲ "). 
κέλλα p. 918 ν. 18. ἐκεῖνος (ὁ πατριάρχης ᾿Αρσένιορ) εὖ. 
Θϑὺς τὴν κέλλαν ὑποδυόμενος. colla ergo cubiculum dieitur non 
monachorum solum sed et aliorum: nam patriarcha tunc non vi- 
detur in monasterio fuisse. 
κελλύδριον P. 270 ν. 19. cellulam verti. ect κελλύδριον 
ὑποκοριστικόν in tertio diminutionis gradu. puto autem signiſi- 
cari sacellum cui adiuncta esset domuncula. id suadet mentio 
S. Nicolai, σαὶ dieata videlicet eeset aedicula. ποῖα eſt εχ vetu- 
agtissimis scriptoribus cellae usurpatio pro loco religioso cuiuapiam 
cultui dicato. 
Κελτοί p. 486 v. 17. undo eessent εἰ qui Celti vocahentur 
Conatantinopoli, docet Vaticanus paraphraſtes huno locum sie ex- 


") οἵ. Glociar. alter. νυ. κάσερον. 





572 OBSERVAT. PACXVIR. 


primens: τὸν δὲ Κότυν τοῖς ᾿ἡλαμάνοις δοὺς πρεμαννύων οἷο. 
ergo Celti Pachymeri dicuutur Alamanni. 

κέρας p. 5624 ν. 2. κατὰ τὸν λιμένα τὸ Κέρας ἀποβάντις 
ψηός. agit de Ioanne Lazorum principe Conttantinopolim appel- 
lente δὰ portum Ceras dietum. κόλπον inum appellat Procopius 
1. 1 ἂς Aediſiciis c. ὅ, originem etiam nominis indicans: ἀμφὶ τὸν 
φόλπον, ait, ὕπερ Κέρας οἱ ἐπιχώριοι Κεροέσσῃ τῇ Βύξαντος μη- 
τρὶ τοῦ τῆς πόλεως οἰκιστοῦ ἐπωνύμως καλοῦσι. hoc est ex nova 
versione Claudii Maltreti: circa ainum αὖ indigenis dietum (εται, 
de nomine Cerocasae matris Bysantis qui urbem condidit. 

Ρ 8398 κλέπτειν Ρ. 852 V. 4. inter zordes cralis Serbiae numerat 
illautum οἱ tumultuariuim cibatum, nulla munditie menarum, 
nullo ordine minieterii, cunetis pro δὲ quoque aviditote venatorie, 
quidquid quati ſurtim arripuerant, voranubus. talem quandem 
aubesse intelliget notionem verbo πλέπεειν hoc loco poeito, δ quit 
mentem sententiae perspexerit. 

ελίμακες P. 411V. 16. non dubitavi Latins vertere δοῦ- 
los equeſtres, hoc est, ex equorum ephippiis utrinque pendulm, 
recentiori equitandi disciplina. nam heroicis temporibus Graeciat 
Latiique insetrumentum iſstud quo pedes equitantium austinentur, 
usu ignotum, nomen non habuit. postera aetas οἵ reom οἱ voca- 
bulum invenit. Graecis quidem citerioris aevi id ἀναβολεῦς ἐϊ- 
ctum est, Latinis aæcala. utriusque testis Suidas, ἀναβολεὺς δὲ 
inquiens ἡ παρὰ Ῥωμαίοις λεγομένη σχάλα. ax quo vocabulo aua 
hie κλίμακας ῬΑΟΒΎΠΙΕΣοδ iraxit. res enim elamet ipea agere illum 
de stapedihus sive atapedis aut stapiis, 41:86 subices podaneos 
Budaeus dixit. ego scalae nomen, tectimonio Suidae ante moha 
iam sascula ἐπ hat notione Latinis uailatum, κλίμαξεν Pache-— 
rianis repoenders debui. est autem ratio in promptu ΟἿΣ atepia 
acals dicta εἱξ, quod videlicet incendenti cquum homim xele⸗ 
vicem praestet. 

πνώμενοι P. 868 V. Φ. πτερῷ, τὸ τοῦ λόγου, τὸ ὦτα 
πνωμένοις ἐῴκεσαν. erant, inquit, patriarcha εἰ εἰ astiatente 
episcopi, δὰ mentionem ipeis reconciliationis cum Latina cocleri 
factam, saimiles iis quibus auricula pennes aſſrictu leni stringium, 
etei revera id obiter et perſanctorie, non autem, ut videri vole- 
bant gratificantes imperatori, libenter et iucande andirent. ad 
blanditias titillationem οἱ γαργαλεσμόν reſerri proverbialiter ἃ ve- 
teribus strioturam auricularum affrictu pinnulas, demonctrare 
acouratius debeo propter eauaam quam mox referam. Læaciena- 
libro περὶ ὀρχήσεως non longe ἃ principio CGratinum inducit δθο- 
denaentem Lycino quod sederet in theatro apectans voltantes οἱ 
cum voluptate audiens tibiarum cantus οἱ mollium ac lasci voruc 
earminum sonos: κάϑησαι καταυλούμενος θηλυδρίαν ἄνθρωπον 
ὀρὸν ἐσθῆσι μαλακαῖς καὶ ἔσμασιν ἀκολάστοις ἐναβρυνόμενον, 


Ρ 


μεμούμενον ἐρωτικὰ γύναια τῶν πάλαι, τὸς μαχλοκατος 


᾿ 


118,1, GLOSSARIMM. 578 


δρας καὶ ἸΠΠαρϑενόκας καὶ Ῥοδόπας τινάς, καὶ ταῦτα πάντα ὑπὸ 
κρούσμασι καὶ ἢ τερετίσμασι «αἱ ποδῶν κτύπῳ ete. tum paulo ροεῖ: 
κάϑησαι τὰ ὅμοια πεπονθεὶς τοῖς τὸ ὦτα φυερῷ κνωμένοις. ex 
quibus manifeste patot: audire cum voluptate cantilenas et nume- 
rorum strepitum saltantium, oaeterisque aurium deſiciis afſci, - 
Iuciano dici pati rom timilem iis quibus auriculae penna strin- 
guntur. confirmatur id ippum ovidentius ex alio eiusdem Luciam 
loco, in libro περὶ διαβολῆς ἀθ ealumnis. abi ait οἶδα γοῦν πινὰς 
οὕτως ἡδέως γαργαλιξομένους τὰ ὦτα ὑπὸ τῶν διαβολῶν ὥσπερ 
τοὺς πτεροῖς κνωμένους. δοΐο ἐφί(ιν φιοφάαπι tam ϑιεαμέδεν de- 
liniri volitos auditu cealumniarum, μὲ ἐὲ quibus quriculae penna 
atringuntur. hſæaec aſſerenda tertimoni- fuerunt, ut interpreta- 
tionem huius Pachymeriani loci nottram ἐποτοιιοΣ βάνογειιδ ο0Π 
trariom οἱ δεβιίθηι τ paraphraetae Vaticani, qui pro his quae apod 
noſtrum auctorem in duobus optimis eodicibus Β οἱ Α leguntur de 
patrisreha οἱ patribus synodi, xrtoſ, τὸ τοῦ λόγου, τὰ ὦτα 
κνωμένοις δῴκεσαν, εἷς reddit: οὗ δὲ οὐδ᾽ ἄκροις ὠσὶ ἀκοῦσαν 
ἠνείχοντο, ilii autem ne cumMm—mis quidem auribus audire euæsti- 
nebant. perperam omnino, ut 68 608 alias, et contra auctoris 
mentem locique sententiam, quae plane exigit hie intelligi patriar- 
eham δὲ δρίδοοροβ, ut imperatori gratiſicarentur, cui obsisters P 394 
non poterant, aimulasse se libenter audire quod is proponebat do 
ineunda cum Latinis paco, cum revera intus in animo id aversa- 
rentur οἵ nonnisi perſunctoris audirent, intimum δὲ verum animi 
aensum exprimere non audentes, nec adeo id necessarium putan- 
tes, quod conſiderent rem ad extremum suecessu carituram. 80 
ex oceasione adiungam loeum 2, δὰ Timoth. 48, ubi ſit mentio 
hominum κνηθομένων τὴν ἀκοήν, hoc est, ut vulgatus elegan- 
ter vertit, prurientium auribus, ἰσοδυναμεῖν hue enarratae hoe 
loeo — ** ex mente Hesychii. nam is ubi expouisset πνηϑό- 
μενοι τὴν ἀκοήν per haec verba: ζητοῦντές τε ἀκοῦσαι καϑ᾽ ᾿ἥδο- 
ψήν, γμαεγεηξεθ aliquid audire ad voluptatem, postea κνώμενοε 
interpretatur aequivalenti vocabulo κνηϑόμενοι. 

Κόκκοι p. 489 ν. 16. quos dicat πο Pachymeres Cocco⸗ 
monachos, Vaticanus ipse videtur ignorasse paraphrastes: nam 
Hoc verhum omisit, ut caetera fere quae non intelligit transilire 
consuevit. ne proprium id nomen putem, obstat numerus: nam 
quae ratio patitur ut multi nomine uno velut proprio eint πὶ 7 
an peculiaris quaedam monachorum 0delitas hoc vocabulo desi- 
gneta δεῖ, εἷς ſorte appellatorum ἃ colore vestis coccineum prae- 
ſerente φαϊρρίατι ἢ 2 id quidem anspicabar; οἱ fulciebat eoniectu- 
ram quod statim zubiungitur, fortassis expositive, καὶ τοὺς 
κατ᾽ ἐκεῖνον, quod lieet interpretori et eos qui circa illum, nempe 
imperatorem, eront. non paucis huius historiae locis, praesertim 
capitibus ꝑ et 18 ]. 4, video indicari Iosephum ante patriarcha- 
tum adhuce monachum assiduum ſuisse apud imperatorem, adeo- 


δ74 ᾿ OBSERVAT. ῬΑΟΗΥΜΕΗ. 


406, quod hine sequitur, in palatio αἰνογεαΐθυ), utique non 10- 
lum: nam οἱ illi adhaesiſaes sui instituti comites pronum θεῖ ere- 
ditu, οἱ fratribus aut filiis imperatoris alios monachos aimilem 
operam navasse non est inverisimile. quid δὲ opinemur hos quati 
palatinos monachos, etiam ut caeteros domus regiae minieatros 
vestitus aliquo genere aut colore ἃ caeteris discretos, κόχκους μο- 
ψαχούς vocatos, forsitan quod coceineum aliquid gestarent. ego 
tamen ἐπέχω, plus lucis in hae caligine alicunde, δἰ forte aſſul- 
geat, opperiens). 
κόλυβα. 1.6 titulus c. 19 (ρ. 10) cie habet, τὰ συμβάντα πα- 
τριάρχῃ διὰ τὴν τῶν κολύβων ἀποστολήν. Vaticanus κολύμβαν 
legit; qui quidem hoc loco non describens auctorem, sed more 
auo liberrime παραφραάξων, εἰς seribit: ἐν τοῖς ἐκπωώμασιν, οἷον 
τῶν χαλκῶν πινάκων. αἱ τὸν ἐφϑὸν σῖτον φέρουσιν, ὡς (legen- 
dum puto ὃν) ἡ συνήϑης γλῶττα κόλυμβα λέγει. hinc habemu 
ἑφϑὸν σῖτον lingua Graeca vulgari κόλυμβα dictum. δεὰ multi⸗ 
experimentis comperta mihi huius paraphurastae indiligentia, non 
aatis illi fiders possum, ut auctoris ipasius nostri duobhus exempla- 
ribus optimis B et A probatam lectionem huius vocabuli non proe- 
ſeram, praesertim cum αἱ palam sufſfragetur Suidas. lego igitur 
πολύβων, non κολύμβων, οἱ voce κόλυβα intelligo, εἰο docente 
Suida, σῖτον ἔψητόν 727 επιεπιέδση, coctum. Paehymeres in 100 ὦ 
σῖτον ἑφϑόν vocat, idem, πὶ fallor, quod antiqui molam voca- 
bant, farris nempe moliti ſarinam intpergi hostiis solitam. signi- 
ſicat ergo hic locus solitum tunc Constantinopoli ſuisse in ſesto 
Hypapantes ofſerri patriarchase sacris operanti patinas plenas islio 
ἴαττο tosto, quibus cum bene precatus solemni henedictione ſui- 
δοὲ antistes, eae ut sacra apophoreta diatribuebantur praesentibous, 
αἵ una earum mittehatur δὰ Augustum, quam mos erat αἱ pron- 
deuti oſſerri sub secundam mensam inter bellaria. hoc saonent 
haec nostri verba: ὧν (patinarum nimirum earum quas ἐχπκωμά- 
τῶν πλατείας νοοδῖ) ὡς ἀπαρχή τις ἡ κρείττων τῷ βασιλεῖ προσῆ- 
γετο ἐπιδόρπιος. vide 4086 dicimus vorbo πλατεῖαι ἐκπωμαάτῶν. 
Ῥ 396 ἀπὸ κοιλίας φωνεῖν p. 879 ν. 6. vocat propria anetori- 
tate sins idoneo testimonio in causa sua loqui ἀπὸ κοελίας φωνεῖν, 
proverbisli opinor formula ex iis ducta zacrae Scripturae loci 
quae Pythoniarum mulierum ventriloquarum meminernunt Act. 
1616 οἱ 1 Reg. 98, ubi pro eo quod vulgatus hahet ν. 8, Sau— 
abetulit magos εἰ ariolos de terra, LXX legunt περιεῖλε τοὺς ἐγ΄ 
γαστριμύϑους, διεδεμἐέ ventriloquos. οἱ ib. v. 7, dixitque 
δογνὲδ διείϑ: quaerite milii mulierem habentem Pytkonem. LXX 
ξητήσατὲ μοι γυναῖκα ἐγγαστρίμυϑον. apiritus malus αὶ Python 
vocabatur nomine ἀποῖο a Graeco verho πυϑέσϑαι ex “υνϑάνειν, 
quod respones ederet, Hebraeis Ioco illo e. 28 1 Lbri Samueli 





*) οἱ GQloccar. alter. v. χόχχοι. 





LB. I. GLOSSAIRIMM. 575 


voeatur Ob; quas vox l'bri Iob c. 89 20 utrem eigniſicat, 
quia aæcilicet daemon iste intidebat ventrem phanaticarum iſtarum, 
ex eoque in modum utris inſlato voces emittebat, quas stulti con- 
sulentes pro oraculis habebant. hinc quae quis proprio sensu 
δὶπ6 maiorum auctoritate aſſimaret, ἐπὸ κοιλίας φωνεῖν Pachy- 
meri dicitur. 

κοινόν P. 380 v. 16. ὑπὸ τόμῳ κοινῷ γεγονότι. cave 
putes χοινοῦ adlunctum hice 6886 nominis τόμῳ. εἰ enim κοενόν 
neutrum subsſtantivum, coettum communem et corpus universum 
Constantinopolitani eleri in unum congregatum signiſicans, no- 
one antiquis etiam usitata. quid sit autem hunc conventum ha- 
beri ὑπὸ τόμῳ 6μὖ tomo, dicetur verbo τόμος. vide etiam ver- 
bum ὑποψήφιος. 

κοινωνιεκος P. 878 ν. 8. κοινωνικὸς δὲ εἶναι τῇ ἐκκληαίφ. 
δὶς loquens Veccus non ea communions se coniunctum ecclesiae 
dicit, qua quilibet Christianus, etiam laicus, εἰ adhbaeret, sed 
alia peculiúari, adscriptornm clero propria, εἴ proventibus eccle- 
aiasticis eo nomine participantium. quo pertinent superiora his 
contigua einsdom Vecci verba: αὐτὸς γὰρ ἕτοιμος εἶναι καὶ ὀφφί- 
xsov ἀποϑέσϑαι καὶ πᾶσαν ἀφεῖναι τὴν πρὸς αὐτὸν πρόσοδον. vi- 
detur aliquid hodie simile in usu ουγα6 Romanae, ubi notarii 
quidam Apostolici participantes dicuntur, 4086 vox κοιενωνεκοῖρ 
respondet, δα diſſerentiam aliorum. 

κονοσταῦλος. aio scribit pascim hoc vocabnlum Pachy- 
meres, pronuntiationem, ut apparet, Francorum, a quibus id 
nomen Grasci umpsere, propius assectatus. illi enim conestable 
hanc dignitatem vocant. οἱ sic, ut est credibile, tunc quoque 
per Orientem, ubi multi versabaniur, proſerebant. δος admo- 
nendum visum, quoniam alii longe aliter id nomen eſſerunt, et 
ὯΘ quis me in versione conoſstaulum reddere miretur. 

κόντος p. 181 γ. 2. vocem Comitis, ut dignitatem notat, 
acriptoribus cilimae vetustatis tritam, Pachymeres hic exprimit, 
prout vulgo pronuntiari ab Italis solobat, conto, aut ut eſſertur 
Hhodie conte; quod Graece κόντον reddit et nos contum expressi- 
mus. rem autem ipsam quod attinet, etsi Pachymeres passim ini- 
quior Latinis contum hunc, de quo agit, ambitioss vocatum ἃ 
suis dicat, quasi ampliori vocabulo quam modus eius domesticae 
dignilals ferret, tamen cum hunce Genuensem nominatum dicat 
Vintimilio, audivi ex 116 qui antiquitates Genuensium perspectas 
Habent, revera comitis nomen isti ſamilias ex vetustissimo tem- 
pore tribui consusvisse. verum fortasse nostrum movit, ut islam P 896 
nimis splendidam civis Genuensis appellationem putaret, quod 
maximi tunc principes ea honorari satis haberent. quo pertinot, 
quod einsdem libri c. 8 æcribit, de Carolo agens rege Sicilias: 
ἀδελφὸν ῥῆγος τῶν Φραγτξίσκων ὄντα καὶ εἰς κόντους τεταγμένον 
τὸν Κάρουλον. Carolus nimirum, ſrater 8. Ludovici regis Fran- 


576 OBSERVAT. ῬΡΑΓΗΥΜΕΆ. 


corum, quando vocatus ect δὰ regnum Nespolitanum et Siculum, 
comes erat provincias, unde conte ab Italis tune vocabatur. quo 
etiam contentus titulo tunc erat, princeops licet in paucis opulen- 
tus εἴ praepotens, dynasta Sabaudiae. Cantacuzenus L. 1 ο. 40 
Ῥ. 190 ed. Reg. ἐπύθοντο ὡς. τοῦ τῆς Σαβωδίας ἄρχοντος, ὃν κύν- 
τον ἡ Δατίνων γλῶσσα καλεῖ εἴο. 

Κοντοσκέλιον p. 865 V. 14. reperio apud Petrum Gyl- 
Kum in Topog. urb. Constant. I. 1 6. 90 mentionem portae con- 
descalae, quas Graece χοντύσχελος dici potuit. forte ΣΝ vieinom 
et εχ δὰ nomen ducens navale olim istud fuit Contoscelium di- 
ctum, quod tunc dirutum reaediſicare voluisss Mehasël Augustu 
hic dicitur. 

Κορδοκούβας Ῥ. 480 v. 18. pronum suspicatu est lingusa 
Mysorum cordocubae vocabulum aliquid ex oleris notione du- 
xiase, propagatum ſorte εχ quadam corruptione Graecase νοῦν 
æôoxoooc notissimam designantis oleris speciem, δὲ vulgari olim 
adagio celebratae, καὶ κόρχορος ἐν λαχάνοις. 

κορτινάριοι Ὁ. 801 ν. 8. quatuor genera palatinorum 
ministrorum gradatim dignitats crescentia memorat, Bardariotas 
ostii custodes inatar Helvetiorum, cortinarios, cubicularios οἱ ad- 
missionales. cortinarii fuisse in aulico satellitio ii videntur, quo- 
rum erat munus δὰ cortinam, extra velum inlimum, ἔχ Fortiera 
cubiculi regii, praesſtolari subitos nutus et fortuita imperia prin- 
cipis, εἰ admissionibus ministrare. 

Κορφυφώ p. δ08 ν. 17. eſst hie Kooupu recentius nomen 
insulas Corcyrae, hodie et ex aliquot retro saeculis vulgo Corſu 
dictae; quod ideo roetinere in interpretatione debui, quandoqui- 
dem id διιοίοσ sciens usurpat, veteri sibi non ignoto praeferens; 
uti etiam in μορέῳ vel μορέᾳ, pro Peloponneso, et in aimib 
bus ſeci. 

Κράλις 1. δ c. 6. βάθρα nominat Pachymeres ραλιν 
Σερβίας ; quam vocem οἰδὶ —— ἃ quibusdam pro δρρεϊϊε- 
tiva accipi aequivalente vocabulo βασιλεύς, tamen cum οἷ noster 
οἱ Cantacurenus οἵ alii eam retineant, nee verbo βασιλεύς οοπι- 
mutent, non est quod nos dubitemus idem ſadere: alioqui πὲς 
Sultanem Persidis nec Canim aut Canem Tocharorum nec Nepe 
Ieriae dicere deberemus, sed regis nomen pro istis vocibus po- 
nere, quod nemo probaverit. 

λαμπῖναει P. 150 ν. 8. ἐν λαμπίναις. ita uterque οσᾶ, Β 
et A: nam Vat. haec omittit. λαμπίνη quid εἰξ, non reperio. 

Ρ 997 nimirum ex δὰ fortasse linguae vulgaris Pachymeri obrepeerit, 
utpro in ποὺ vocabulo poneret: nam λαμπήνη nota iam vox 
εεῖ. Ἠδεγοβίαε: λαμπήνη εἶδος ἁμάξης ἐφ᾽ ἦν ὀχοῦνται ἕνιοι, 

ἀπήνη, ἢ ἄρμα σκεπαστόν. haec 1116, congerens multa quae ti- 
mul integram vocis quam explicet absolvunt notionem. εἰ sane 
omnia quadrare videntur ἐπ hunc locum δὲ in mente scriptori 


118,1. GLOSSARIVI. 577 


ſalase. 1116 porro vorba: καύτα γὰρ ἦσαν τὸ πάλαι, videntur re- 
apicaro festum acenopegiae aut tabernaculorum ἃ Indaeis olim 
celebrari solitum ἐπ memoriam vitae ἃ patribus in tabernaculis 
transactae per annos quadraginta in deserto. etai autem Scripture 
ubi hoc festum praescribit, meminerit tantum diserte tabernacu- 
lorum erectorum extra domos, ratis tamen pronum creditu est 
adhibita δὰ hunc usum plaustra ramis virentibus superne tecta, 
αἱ caetero aplendore varii ornatus agrestis festivitatis laetitias ce- 
lebrandas accommodata, quae hic noster λαμπίνας vocat. 


λειτουργεῖν P. 874 v. 17. hoc Ioco res ipse exigit ut 
τὸ λειτουργεῖν non δἰ πη] οἱ το z3onet missam vive sacram liturgiam 
celebrare, sed id ſacere simul cum Latinis, iis nina communi- 
cando; in quo erat sita schismatis amotio: nam achismatici 
Graeci Latinos ut excommunicatos οἱ haeretivos in consortium 
aacrorum admitters rocusabant. 
λέπας P. 888 ν. 10. ὡς λέπας πέτρας. vetus proverbium 
ex Aristophane in Pluto, ubi Chremylum δἷο loquentem ſfacit sub 
ſinem 
ες εὐτόνως, εἷ Ζεῦ βασιλεῦ, τὸ γρόδιον 
ὥσπερ λέπας τῷ μειρακίῳ προσίσχεται. 
ad quem locum δὶς annotat vetus βομο]ίδδίεβ: λέπας κογχύλιον 
ἐφιξάνον ταῖς πέτραις ὅτ᾽ αὐταῖς προσπήγνυται, δυσαποσπάστως 
ἔχον, ἐπειδάν τις αὐτοῦ βουληϑείη λαβεῖν. εἰταὶα idem docet 
ad versum hune alium einadem Aristophanis in Veſspis, non longe 
a prineipio, 
προκαϑεύδει πρὼ πάνυ 
ὥσπερ λέπας προσεχύμενος τῷ κίονι. 
idem 8111 scriptores tradunt. lepadem hane concham Plautus La- 
tine vocat non semel. Plinius tamen videtur buccinum appellare. 
ubi enim 1. 9 c. 86 buccinum αἰχὶξ 6886 minorem concham ad δ. 
militudinem eius buccini quo aonus editur, unde eet causo no- 
mini, paulo post addit: δωοοίπεπι nonnisi petris adhaeret, cir- 
caque scopulos legitur *). 
μακαρίτης p. 382 ν. 16. ἐκ Γιρμάνου τοῦ μακαρίτου. 
aliquando credidi deſsignari hoc loco 8. Germanum P. C. scriptis 
clarum, qui Christi anno 714, imperante Anastasio Augusto, ex 
Cyzicena sede in Conttantinopolitanam est translatus. impellebat 
δὰ εἷς opĩnandum mentio antiquitatis bis hoc loco repetita, quari 
indicans Germanum hune patriarcham novum ex ultima vetustate 
exempla οἷ praecepta emendandae ecclesiae inde usque ab actis οἵ 
SCBBhtis suncti Gerinani accersere studuisse. verum re attentius 
considerute probabilius existimavi agi hoc loco de Germano longe 
recentioris memorise patriarcha, cuius mortem et elogium habes 


4) cf. Gloxasar. altarum. 
Geor gius Pachkymeres L. 87 


578 OBSERVAT. ΡΑΟΕΥΜΕΉ, 


apud Aeropolitam in imperio Ioannis Ducae Batateae sub απὸ δο- 
ruit: ἔτυχε μὲν πρὸ καιροῦ τὸν πατριάρχην Γερμανὸν τὰ τῇδε κα- 
ταλιπόντα πρὸς τὰς ϑείας ἀπᾶραι σκηνάς, καλῶς καὶ ὁσίως βιώ- 
σαντα καὶ καλῶς τὴν αὐτοῦ ποιμάναντα ποίμνην. εἷς Acrop. p. 89 
Hist. ut hunc potius indicari hie putem, δυδάοϊ vox μακαρίτης 
civilem magis quasi quemdam, ex usu Graecorum, quam religio- 
sum, qualis nanctis ab ecclesis declaratis debetur, honorem den- 
Ῥ 398 gnans, praeterea recentiorem quandam defunetorum memoriam 
indicans. non enim qui ante multa saecula δυπὶ mortui, com 
nominantur, μακαρῖται dici aolent, δοὰ οὗ προσφάτως τελευτή- 
σαντες) quos qui viderint adhuc vivant. δἷο huius libri c. 98 
Irenem Augustam Ioannis Ducae uxorem, quas commodum eodem 
cum hoc Germano vixerat tempore et ante virum deceserat, μα- 
καρίτιδα vooat. nullo igitur modo agit μος loco Pachymeres de 
gancto Germano patriarcha illo vetustissimo, quem δὲ nominaret, 
non μακαρίτην δβοὰ μακάριον diceret, verum de isto altero qui vi- 
ginti circiter annis prius decesserat memoriam δὶ Iaudabilem re- 
linquens. 
μαμάκουϑος “) p. 869 v. 1. vituperat hie Pachymere 
patriarcham et antistites, qui ei aderant, quod non acriter ob- 
atiterint primae propositioni reconciliationis ecclesiae Graecae caom 
Latina, sic Suum animum ostendens schismati addictum et aver- 
sum ἃ pace, utcumque aliud aliquando simulaverit. μαμακούϑους 
autem Graecos illos praesules vocat, stultitias illos insimulent, 
ut ostendit, quod mox adiungit quasi declarandi gratia, ἐναι- 
σϑήτως τῶν πραττομένων ἔχοντες. id porro vocabuli mutuatos 
videtur ἃ suo Hesychio, quem librum ipai ſuise ſamiliarem ex 
alis locis intelligimus. in Hesychii vero —lexico hodie legitur μα- 
μάχυϑος μωρός. verum ego non dubito quin in suo meliori εσ- 
emplari Pachymeres legerit μαμάκουϑος: unde δὶς ροδαϊξ μαμά- 
κουϑοι. id colligo ex Fustathio, qui (ad v. 662 εἰ 668 0d. « 
᾿ξλπήνωρ δέ τις ἔσκε νεώτατος, οὔτε τι λίην ἄλκιμος ἐν πολέμῳ 
οὔτε φρεσὶν ἦἧσιν ἀρηρώς) multos enumerans stultitas infama 
celebres, post Sannam Coroebum Margiten, quorum notissima de- 
mentia in pro verbium et sceomma simili vitio laborantium trantie- 
rit, haec adiupgit: ὁμοίως δὲ καὶ τὸν 'αμμάκουϑον καὶ τὸν ἵΜε- 
λιτίδην καὶ τὸν ᾿Αμφιετίδην, οὗ διαβόηϑοι ἐπὶ μωρίᾳ ἦσαν: δἰπιδ- 
liter autem et Mammacuthum εἰ Melitidem, neenon Amphieti- 
dem, qui celebres insania fuere. δὶ signiſicat ista propria fuixe 
nomina insanorum quorumdam, quae deinde in similium ipeis ρ΄ 
pellationem translata fuerint, prout de Sanna nominatim οἶδεν 
vaverat, aic antea scribens: τὸν μωρὸν οἴδαμεν Σάνναν “αλεῖ- 
σϑαι εἷς ἀπό τινος κυρίου ὀνόματος, δέμζέιεπι δούπιω» ϑαππάπε νο- 
cari tanquam ἃ quodam proprio nomane. cuius τεὶ tectem citat 





5) οἱ, Οἴοεδατ, alterun. 





LB.I. ΟΙΟΘΘΑΒΙΌΝ. οὐ 879 


Cratinum comicom, ita coontinus ubiungens: καὶ παράγεται Κρα- 
τῖνος κωμῳδῶν τοιοῦτον τὸν Θεοδοτίδην Σαάνναν. quia vero Eu- 
atathius constanter hane vocem cum duplici seribit, forte sio 
ea apud Pachymerem, εἰδὶ ambo codd. optimi Β οἱ A concorditer 
cum unico scribant, emendanda ſuerit. Vaticanus solitae sibĩ 
licentias in hoc pras caeteris capite indulgens, cum 8118 passim in 
eo scripta verbis quibus libuit efſert, tum in hac voos quiddam 
καινοτομεῖ. εἷο enim habet: μακουϑοί τινες ὄντες. videtur v- 
tem ex alia origine hance vocem accersero, nee viri singularis olim 
ſuisse nomen proprium agnoseere, sed propagatam putare ex verbo 
μακοᾶν, quod Hesychius exponit παραφρονεῖν, προσποιεῖσθαε 
μὴ ἀκούειν, deipere, aimulare δὲ non audire. οἱ hanc potis- 
eaimum secundeam dissimulati auditus notionem huic δἷο ἃ 86 de- 
curtato vocabulo imputandi occasionem ſortaaas sumpserit ex 60, 
quod paulo superius legerat apud auctorem, patriarcham cum 
z2ynodo ab imperatore provocatos δα serio cogitandum de ineunda 
cum Latina ecclesia concordia ἐπιπολαίως ἀκηκοέναι per ſunctorie 
atdiace, οἵ cum rem aversarentur, non tamen obatitisse, sed 
quasi disimulantes se percepisse quod dictum ſuerat, astuto εἱ- 
Ientio lueriſecisse invidiam aut periculum palam reriſtendi: οὐ γὰφ 
ἦν αὐτοῖς ἀντιστῆναι non ἐΐδ inerat resistendi vis. eos tamen 
non se continuiase intra ſines merae discimulationis aut silentii, 
aed praeterea etiam, ut imperatori gratificarentur, significasss 
placere Ssibi mentionem illatam ab eo pacis, maniſeste aſſirmat no- 
ater, ut ostendimus superius verbo κνώμενοι. quare non illos 
μαμακούϑους δυΐϊ μακούϑους idcirco vocavit, quod simulaverint Ρ 309 
86 non audire, sed quod declaraverint sibi probari quod propone- 
batur, haud zatis providentes quid inde consecuturum esset, in 
quo ponit stultitiam eorum hoc verbo reprehensam. 

μανδύας p. 969 ν. 11. Hesyeh. μανδύας εἶδος ἱματίου 
ἸΠεραῶν πολεμικόν. ſorte πολεμικοῦ. Fustathius δὰ Od. τ δῸ} prin- 
cipium: 4ἔλιος Διονύσιος λέγει ὅτε Περσικὸν ὄνομα καὶ ὃ μαν- 
δυας. ἔοικε δέ, φησί, φαινόλῃ. ait Aelius Dionyꝶius Persi- 
cum ἐ68ε nomen mandyam. imilis autem eet penudae. vete- 
res gloesae verborum iuris μανδύας ἐμάτιον, τὸ λουρίκιον. sed 
Haec ut tiara οἱ alia cum res tum nomina δα usum sacrorum sunt 
tranelata. docet eruditisimus pater Goar O. P. (notis δὰ mis- 
saam S. Ioannis Chkrysosſtomi p. δαὶ Euchologii 118) ſuisss man- 
dyam inter pontificales vestes id quod cappam δἷνα pluviale Latini 
Christianorum rituum expositores vocant. ἃ qua nec ſorma nec 
notione multum abest penula; quam δὰ racrorum usum iom ium 
ab Apostolicis accommodatam temporibus non immerito viri do- 
οὐδε — ex Pauli loco 2 δὰ Timoth. 4 18. fuit prae- 
terea mandyas propria monachornm vestis ex humeris δὰ pedes 
uaque deſſuens οἱ iotum ambiens corpus, ἃ porte sola anteriori 
aperta; qualem etiam in ecclesia Graeoa retinere in pontiſicatu 


580 OBSERVAT. PACMVMER. 


ὧι solebant qui erant ex monachis promoti. ex quo genere στ 
essſset Arsenius ex Apolloniensi monasterio δὰ thronum paoltriar- 
chalem olim assumptus, ut teadit Gregoras J. 8, non mirum εἰ 
mandyem etiam extra sacras gestaret functiones. nam civili εἰ 
ordinario vestitu fuisse ἔμπης indutum illum cum privotim et ſa- 
miliariter imperatorem domi suae inviseret, res 1088 exigit. non- 
dum me poenitet μανδύαν δαστατι penulam hoc loco vertüse; εἰ 
qui perpenderint quae de penulae forma et δὰ ἃ veteribus tra- 
duntur, οἵ ea cum traditis do mandya contulerint, haud multum, 
ut apero, repugnabunt. vide εἰ Codinum saepius vocem μανδσας 
usurpantem. 

μαρμούτξας Ρ. 982 ν. 8. μαρμούτξαν προσωνύμαζον, 
σιροσάπτοντες ὄνομα Περσικόν. erat igitur μαρμούτξας nomen 
Persis familiare; quod in ea gente multi proprium haberent. [ἃ 
autem ideirco ἃ maledicis Germano imponebatur, quod is, υξ 
paulo post dicitur, remotiorem originem generis ἃ Gabra urbe 
Persidis, propinquiorem α Lazis duceret. codex Allat. μαρκουεζὰν 
legit, Anonymus vero ma, quem Allatius exscribit in Exercit. 
contra Creygtonum p. 605, μαλχουτξζᾶν. οἱ ſortasse μαρκονυτζᾶς 
in Barberino legendum fuit, ſallente in ms similitudine characte- 
rum μ οἵ κ᾿). 

Μάφρπου p. 98 v. 9 εἴ p. 102 ν. 18. Dyrrhachienai epi- 
ΒΟΟρΡΟ pro Michaële Palaeologo adhuc privato δὲ tum periclitante 
ac solicito deum oranti audita vox refertur incognita, nullam δὰ 
Unguam pertinens, Marpou, quam sibi recitatam Manusl Disy- 
patus episcopus Thessalonicensis δὶς δδὲ interpretatus, πὶ portendi 
per eam imperium Michaëli dicerett indicari enim isto vocabulo, 
ex primis sex vocabulorum literis ἀκροστίχως cnſlato, hanc sen- 
tentiam divinitus ostensam: Michaël Augustue fomanorum Ῥα- 
laeoclogus ocyus vocabitur. εἷς Latine expressimus servata ele- 
mentorum veritate illa Graeca: ᾿Μεχαὴλ ἄναξ Ῥωμαίων 1Π]αλαιο- 
λόγος ὀξέως ὑμνηϑήσεται. 

Ρ 400 ματρώνα ". 88 v. 90. matronae nomen id veteri uau Ro- 
manorum sonat mulierem patriciam εἴ gente nobilem. Clemens 
in Actis Petri: αἷς καὶ τῶν εὐγενῶν γυναικῶν τὰς περιφανεστέρας, 
καὶ. ἃς ὁ λόγος ματρώνας οἶδε καλεῖν. ait ergo noster solitum 
Theodorum Augustum viris domo minime nobilibus, caeterum 
δριιὰ 86 gratiosis, conciliars matrimonia virginum patriciarum, 
quibus illi deinceps matronis ampli ac beati forent. 

Μεγαλοβλαχῖται P. 88 v. 11. in his apponenda post 
παλῶν distincuunculae notula fuit, quae mas deerat; ne dici vi- 
deretur Achillem iam tum suo tempore Phthiotas suos Megaloblæ- 
chitas appellaase. ed et cum participium καλῶν Ioαnni ↄdiungi- 
tur, id ita intelligendum, ut pon aolus ita eos vocaret: οὐπωσις- 





“) «ἢ. Gloæatar. alterum. 


φ- 








.118Β.1. GLOSSARMIMM. 981 


niter enim 66 tempestate invaluerat ut Thescalise montana Magna 
Blachia vocarentur. Nicetas in Balduino Flandro p. 818 ed. Baæil. 
an. 1657: ἐπὶ δὲ τούτοις καὶ ἄλλος τις τὰ Θετταλίας κατέχων με- 
τέωρα, ἃ νῦν μεγάλη Βλαχία κικλήσκεται, τοπάρχης ἦν τῶν ἐκεῖ. 
hLuius, qui tempore Balduini Megaloblachitis imperitaverat, unus 
e suecessoribus fuit hic Ioannes Michaclis despotas not hus, de quo 
Hic Pachymeres. meminit etiam μεγάλης Βλαχίας Georgius Acro- 
Pol. Ἠϊεῖ. sect. δ p. 28 ed. Reg. οἱ sect. 88 p. 88. 

μέλεοι P. 4718 ν. 8. τὸ δὲ τῆς μάχης --- μὲν ἐφεῖτο. haec 
valde perplexa sunt, more δο indole auctoris, non raro quaedam 
cdimidiata congerentis. videtur autem hic summatim οἵ ſastigia 
carpens indicars quae eesent tunce hominum querelae de scriptis 
Vecci. porro vox μέλεοι δἷο ibi abrupta pendet, punctis elausa 
in utroque χη Β οἱ A: nam Vaticanus hunc locum, ut fers cae- 
teros diſſiciles, securns transilit. μέλεον, ut notum est, igniſi- 
cat ἐπ᾿ cassum; unde et nomen μέλεος εοἴ, vanum et supervaca- 
neum sonans. δὶ emendatione curandus hie locus esset, posset 
rescribi μέλεον, τὶ intelligeretur dogmata moveri ſrustra, incas- 
δι, intempestive. sed melius citra ullam in contextu mutatio- 
nem intelkgemus commemorari summarie et per inchoatas tantum 
sententias, quae tuno ore vulgi contra Veccum εἰ οἱ adhaerentes 
iactabaentur, haec nimirum, moveri οὖ ἐρσὲδ intempestive do- 
ęmœcato. vanos ese homines et ἐπαπέα mis centes iurgiaete. ex- 
plerique incompleta oratio poſset repetendo τὸ ὅτε superius posi- 
ἔπ, in hune modum, ὅτι κινοῦνται δόγματα, ὅτι μέλεοί εἶσι εἴο. 
mox recitat verba ipaa reprehendentium Vecceum et sequaces eius: 
εἶτα ὑμῖν ἐφεῖτο οἷο. 

μεσάξων Ὁ. 862 ν. 16. Ckronicon Conttantinopol. μϑσά-- 
ξζοντα nomen dignitatis agnoscit, quam cum magni ducis, magni 
domestici et protostratoris et protovestiarii dignitatibus amplissi- 
mis comparat, et eam tunc tributam memorat cuidam Cantacu- 
zeno, quas erat familia ex primariis. unde intelligimus magisſtra- 
tus id nomen fuisse in Constantinopolitana δι] in primis splen- 
didi, cui proportione aimilem apud suos Serbos hie memoratus 
Georgius gereret. sequestrum Latine dicere poteram: sed cum 
sit, tit dixi et Meursius observat, dignitatis propriae Graccorum 
nomen, usitatum ipsis vocabulum retinere satius est visum“). 

Μεσοϑινία καὶ Μεσοϑινῖται P. 810 v. 8. Alizonas, P 401 
αἷνα ut Eustathius scribendum praecipit plerisque non obtempe- 
rantibus, Halirxonos, memoratos Homero Herodoto Straboni Ste- 
phano οἱ aliis, quamquam cum aliqua zcripturae varietato, Scy- 
Ihiae FEuropaese populos, eommuni Graeciae Byzantinae recen- 
tioris dialecto Mesothinitas dietos credendum scilicet Pachymeri 
est. ad intelligendam autem eius appellationis rationem aſſulgere 





5) εἴ, Gloaar. alter. v. μεσιτεύονεϑῇ. 


582 OBSERVAT. PACBEXMER. 
forte lux nobis ἃ Flinio poterit, qui J. ὅ ο. 80 Halisernem {π|εὲ 


error in scriptura 681} eorum civitatem in 68 ora collocat quam 
idem deinde c. 829 α Thynis universam docet habitatam; unde 
quod in media Thynia essent ſacile Mesothyni ἃ Graecis dici po- 
tuerint. ἃ qua etymologia δὶ quis ahhorrent ob discrepantem seri- 
pturam vocis, Thynia per y seripta, ἃ Thinia Pachymeri memo- 
rata, quam ille ubique per i acribit, accipiat aliud veriloquium 
in Strabonis testimonio ſundatum. is enim J. 18 in Troadis de- 
acriptione Allaronium oppidum Halixonnm istorum, quos ali, αἱ 
indicavi, Allarzonas vocant, collocat δὰ laevam Aesepi amnis: 
quia enim ϑίν littus Graecis sonat, Halizones inter littora hine 
ANauminis Aesepi hinc Propontidis sitam regionem incolentes merito 
{εσοϑινῖται dicti fuerint. nec omittenda ex oecasione declaratio 
oci nostri auctoris c. 9 1.1, eui quae hic diximus ſacem praeſe- 
runt. scribitur ibi δἷο: τότε δὴ καὶ τοῦ Παλαιολόγου εἷς ποφαλὴν 
τεταγμένον μεσοϑινίας καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων ἐκείνου προσεάξαν- 
τος, καὶ τὰ πολλὰ κατ᾽ Ἰταλῶν πράττοντος οἷο, narratur 1 ς 
Michaclem Palacologum tum cum maxims ac atrenue exerceret 
praefecturam sibi creditam Romanarum copiarum contra Italo: 
pugnantium, monitum ἃ Coty quodam de contilio imperatori⸗ 
excaocars ipsum perantis fugisss cum monitore in Peraiidem. ed 
quid aibi vult quod Palaeologus εἷς κεφαλὴν τεταγμένος dicitur 
μεσοϑινίας καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων. traditam illi fuisss regendam 
esothiniam provinciam nulla usquam alibi est mentio. εἰ —* 
vinciam εἶσ aive regionem μεσοϑινίας vocabulo indicari, vix ſerat 
continue adiuncta mentio optimatum, δὲ quidem cum pronomine 
ipsorum, καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων. quid hic dicemus? aliud sane, 
postquam multa disquisivi, non occurrit nisi μεσοϑιενίαν hie ροπὶ 
pro legione quadam aut parte Romanarum copiarum ex 118 con- 
Hata militibus qui Mesothinitae vulgari lingna dicebantur. δος 
videtur nos docere noster auctor, dum illo ο. 97 1. 4 εἰς loquitor 
ex vercione nostra, do Romanis agens copiis validissimis Ioannia 
despotae duetui permissis: conſlabatur hic exercitus ἐς differe- 
tibus corporibus εἰ velut collegiis militum. ... unum erat Pu- 
phlagonicum .... aliud cum et ippum multitudine tum vi ἃ 
arte praestans bellica, ex Halixonibus, quos Mecutſinitas π 
gare dicat idioma. en quid Mesothinia haec ſuerit cui tune prae- 
poritus Michacl Palacologus ab imperatore ſuerat: non regio, ved 
legio μεσοϑινία Ῥαομγιπθεὶ dieta, compendio militariter Ioquenti- 
bus tum ſorte ueitato; quale adhiberi hodieque videre me menii 
ἘΠ narrationibus praeliorum aut oppugnationum in noſtra ΘΟ αἰ, 
ubi legiones, Navarica exempli eausa νοὶ Nortiannica, Navarre 
et Nortmannia dici non raro ieguntur. iem zatis cohaeret quod 
additur, καὶ αὐτῶν ὀπτιμάτων, in quo modus ipase loquendi gra- 
dationem indicat. πὶ aliquid amplius licet in eodem genere ορῦ- 
mates isti fuise intelligantur. nempe non 201um impærator Ni- 








18.1, ΟἸΟΘΘΑΒΙΟΜ, 583 


chaclem Palaeologum legioni Halivonum Mesothiniss vulgo nuncu- 
* εἰς κεφαλὴν ἔταξεν, meit en teete, ut Galli hodie Ioquuntur, 

oc δεῖ, ducem praeposuit; sed etiam, quod honoriſicentius ſuit, 
aubees eidem voluit cohortem ὀπτιμάτων dictam, de qua voes 
vide ais, lector, quae paulo inſerius annotabimus. non omittam 
admonere apud Acropolitam c. 64 Hist. μεσοϑυνίαν, de qua hie 
actum, cum v scribi. codices Pachym. οὔ ες μεσοϑενέαν con- 
atanter aæacribunt. Hhos nos expresimus. sie αἵ in Tocharorum οἷ 
aliis quibusdam voeabulis Acropolita ἃ noetro diſſert, πὸ notri P 402 
iudicii est deſinire uter erraverit. quare rem integram relinqui- 
mus: quod reperimus damus. 

Μέπε p. 316 v. 16. ait Mepe Iberiae Davidi datam in uxo- 
rem filiam apuriam coniugis despotae Ioannis. ubi quid suspico- 
mur aliud quam supremam in Iheria poteſstatem vocabulo 1δῖο de- 
aignari, ut ricut cralis in Serbia, δ ἴδῃ in Pereide tune diceba- 
tur, qui rebus illio pracerat, εὶς Ierorum Aiaticorum rector 
MAcpe vocaretur. de quo tamen amplins pronuntio, quoad certaus 
eiuna σαὶ tectimonium suppetat ). . 

μετάληψις Ὁ. 861 τ. 8. ait admissos ad omnem commu- 
nionem sacrorum Latinos ἃ Graecis iussu imperatoris, reconcilia- 
tionem ecelesiarum procurantis, excepta μεταλήψει, quam non 
quaerebant. et tamen anten dixerat 6086 eommunicasse etiam ἐν 
μεταλήψει τοῦ ϑείου ἄρτον ὃν ἀντίδωρον λέγουσιν ἐπ perceptions 
«αογὶ paonis quem antidorum dicunt. qui pariis cum repraesen- 
taret eucharistiam, videntur etiam Latini non recusaturi eam cum 
Graecis percipere. nimirum μετάληψις ex τιδὰ Graecorum proprio 
aignifieat sumptionem vini consecrati, δἷγϑ apecierum sanguinis 
Christi, quam ideo in commumone laica Launi non quaerebant, 
οὐκ ἔχρῃζξον, quod es εἰδὲ sciebant interdictum ritu Ocecidentalis 
ecclesias. docuit me hanc proprietatem vocis μετάληψις vir per- 
eruditus δὲ in primis acions Graccorum Rituum Iacobus Goar O. P, 
qui notis δὰ Liturgiam S. loannis Chrysost. p. 160 Eucholog. re- 
ſert Graecos in ipea altaris concha depiagere imaginem Christi do- 
mini pontiſiciis vestibus ornati, decussatis manibus panem conse- 
eratum dextra, calicem vero δἰ εἰδίγα proſerentis, inscripto δά 
dextoram οἱ z2acrum Christi corpus vocabulo μοεάδοσις, δὰ 1465 
vam vero et calicem nostra μας voce μετάληψις. hine habemus 
μεταλήψεως voοσ—bulum aliquando propris accommodari δὰ per- 
ceptionem δδοσὶ eelicis. dixi aliquando, quis praeter id quod 
auperius, ut modo admonebam, μετάληψις adiungitur τῷ θείῳ 
ἄρτῳ. etiam infra ς. 86 6 imperator moribundus dicitur τὴν 
ἁγίαν μετάληψιν δέχεσϑαι. videtur antem indicare illie hiatori- 
cus voluisso, rumpeisse tunc illum eucharistiam 400 modo sole- 
bant sumere morituri apud Grascos, hoc δεῖ δὺ utraque specio 


*) ct. Gloararium alterum. 








584 ΟΒΒΕΆΨΑΤ, ΡΑΘΗΥΜΈΗ. 


nam aeque, opinor, δὰ utramque apeciem pertinent memorata 
puulo prins σύμβολα τοῦ δεσποτικοῦ ϑανάτον, niai ſorte quis εὰ- 
apicetur extremo languore ὉΠ οἰδεῖ θυ dari zolitam alteram 
tantum speciem, nempe liquidam, quum commodius tranemitte- 
rent per fauces catarrho obressas, εἰ ideo μεταλήψεως δοϊξπιο, hoe 
eſst vini consecrati oonversique in Christi aanguinem, ſactem δὲς 
mentionem, quod id 20lum tum Augustus perceperit. nam βοῖ»- 
tos iam olim Graecos ſuisse aegrotis in eum vi morbi statum τὸν 
dactis ut aegre panis apecies glutirent, ne αἷμα viatico abirent, 
speciem vini ministrare aolam, docet Potrus Arcudius J. 8 de 
concordia ecclesiae Oriental. οἱ Occidental. ete. p. 885. 
μετόχεον p. 270 v. 21. agit de domunculs cum saacello 
divi Nicolai δὰ mare aita, quam dicit fuiee μεεύχεον τῆς Ὀξείας 
metochium Oxeae insulas Propontidis, δὰ quam deportari inais 
expatriareliaa Arsenius. in ea aedicula, quippe imminente in re- 
ctisaimum illue traiectum, aut forto etiam δὰ monasterii Oxeen- 
eis, cui addicebatur eo relegatus Arsenius, ius dominiumque per- 
tinente, obiter is depotitus est. 1. ὅ α. 2 nomen idem iterun ἃ 
Ῥ 408 nostro adhibetur in his verbis: τὴν δὲ μονὴν ἐκείνην (loquitur 
deo monasterio quod fuerat Blemmidas) τῇ τοῦ Γαλησίου μονῇ 
φποτεθῆναι εἰς μετόχιον. indicat monasterium quod ſnerat Blem- 
midae, contributum et subiectum monasterio Galesii. alquaes 
religiosae ſamiliae habent extraordinarias domos, quaedam quat 
vocant hosſpitia, ubi diversentur illarum ministri aut relgioq, 
qui nagotii causa in locis illis peregrinantur. videtur quid imile 
voOes μετόχιον hio designari. 
μηνολογεῖν p. 819 v. 9. hoc loco μηνολογεῖν igniſicet 
mensem apponere diplomatibus aut chartis regiis; quod ribi uni 
Michael Augustus reservatum volnit, nominatim excipiens τι id 
Androniecus filins, quem in imperii consortium admittebat, facere 
ee vivo posset. unde idem noster in Andronico (quod aliud opus, 
deo dante, mox edemus) ], 1 ο. 1 narrat eum post patris Mi- 
chaelis mortem primum in scripto iustu regio mentem ἃ 1266: 
ἄρτι πρώτως μηνολογησάμενος πρόσταγμα. 400 eodem acripto δὰ 
patriareham perlato ait illum, cum mors Michaclis celaretur, Pa- 
ohymeri sibi ipsi ſorto adstanti regiam illam chartam dedisce, 
ἐρωτῶν εἰ αὐτὸς ἔχοι γνῶναι διαστοχασάμενος οὗ τινὸς ἂν εἴη τὸ 
μηνολόγημα, quaerens num qua ipee cuniectura certo ροεϑεῖ di- 
gnoscere cuius manu expressus mensis easet. εἰ enim Andronici 
6686 constaret, certum ſoret argumentum obiisse Michaclem. ne 
autem id facile discerneretur in causa erat, quod manus εἰ forma 
literarum Androniei δος congruebat cum paterna, πὶ nonniri aegre 
etiam ἃ perito distingueretur: ἐπὶ τοσοῦξον γὰρ καὶ παρέϊκτο τοῖς 
τοῦ πατρὸς οὃς μὴ ξαδίως διαγνῶναι ἔχειν καὶ τὸν εἰδήμονα. Gre- 
goras (L 4 p. δ ed. Basil. an. 1669) reſerens ornatum insigui- 
bus imperii ἃ patre Andronicum addit: ἐπέτρεψε δ᾽ αὐτῷ ὁ πατῃρ 








. 18.1, GLOSSARIVM. δδὅ 


καὶ δι' ἐρυθφῶν ὑπογράφειν γραμμάτων προστάγματα, οὐ μέντοι 
μῆνα καὶ ἴνδικτον, ἀλλὰ ᾿Ανδρύόνικος Χριστοῦ χάριτι βασιλεὺς 
Ῥωμαίων. permisit vero ipei pater edictis aubæcribere rubris li- 
teris, oaeterum aine menæe δὲ indictione: δε Andronicus OCiri- 
eti gratia imperator Romanorum. haec Gregoras; ex quibus 
intelliges quid ait quod Pachymeres seripeit ὑπογράφειν βασιλικῶς 
ubeæeribere regie: δεῖ enim id ὑπογράφειν δι᾽ ἐρυθρῶν δωδδογὶ- 
bere rubris literis. 
μνημονεύειν καὶ μνημύσυνον p. 87ά v. 17. haee 
ofſerebantur ἃ Graecis papas, δὶ vellet abctiners ἃ iuvandis Lati- 
nis Constantinopolim tunc occupantibus. verbo μνημονεύειν εἰ-- 
gniſicatur distincta mentio papae in sacris Graecorum liturgiis pu- 
blice ac nominatim facienqn. ipea porro talis commemoratio τὸ 
μνημόσυνον absolute antonomasia compendiaria diecitur in hae 
hictoria, αἱ superius diximus verbo ἔχχλητον. δ μδὸ Romani 
pontificis inter sacra commemoratione cur tantopere Graeci ab- 
horrerent, canaam non 6686 supienter ostendit imperator, his illo 
urgens verbis: τίνα δ᾽ ἔχει ἀντικανονίαν ἡ ἐπ᾽ ἐκχλησίας ἀναφορὰ 
τοῦ ὀνόματος (δυβαυᾶὶ pepae), ὅπου γε καὶ μὴ πάπας ὄντας τοὺς 
ἄλλους ἀνάγκη μετέχειν τοιᾶσδε τῆς κοινωνίας, τοῖς ἐκκλησιαζον» 
σιν συνισταμένους τοῦ ἱερέως. απϑεὶ diceret: quid tantum refu- 
bitis ἃ nominendo inter sacrum papa, cum ibi multos alios, mi- 
noris utique dignitatis, nominatim exprimi usu olim legitimo in- 
valuerit? veritcima haec sunt. nam in liturgia 8. Ioannis Chry- 
aostomi haec legimus p. 78 FEuchologii: ἐνταῦθα ὁ ἱερεὺς μνημο- 
νεύει ὧν ϑέλει ζώντων καὶ τεθνεώτων. ὑπὲρ ζώντων λέγει. ὑπὲρ 
σωτηρίας, ἐπισκέψεως, ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ δουλου ϑεοῦ 
δεῖνος. hio sacerdos meminit quorum vult ψέρογειπι et mortuo- 
rum. pro vivis dicit; pro salute protectione et remiseione pec- 
catorum servi dei Ν᾽ en υἱ nominatim mentio ſit in sacro quo- 
rumvis δὰ arbitrium sacerdotis. p. deinde 79: ὁ δὲ ἱερεὺς ἐκφῶω- 
νεῖ. ἐν πρώτοις μνήσϑητι κύριε τοῦ πανιερωτάτου μητρηπολίτου 
ἡμῶν τοῦ δεῖνος. acerdos vero exclamat: ἐπ primis memento, 
doemine, ecacratisimò metropolitae nosctri N. quilibet igitur epi- 
acopus a sacerdoteo in dioecesi eius celebrante nomino expresso 
memoratur. quinetiam, ut mox additur, idem honos habetur 
nimplici aacordoti οἱ imperatoribus. δἷο enim adeeribitur: καὶ ὅ 
διάκονος πρὸς τῇ ϑύρᾳ στὸς λέγει τοῦ δεῖνος πανιερωτατου μητρο- 
πολίτου ἢ ἐπισκόπον, ὅστις ἂν ἦ, καὶ ὑπὲρ τοῦ προσκομίζοντος 
τὰ ἅγια δῶρα ταῦτα εὐλαβεστάτον ἱερέως τοῦ δεῖνος " ὑπὲρ σωτη- 
ρίας τῶν εὐσεβεστάτων καὶ ϑεοφυλάκτων βασιλέων ἡμῶν καὶ παν- 
τῶν καὶ πασῶν. ὁ χορός" καὶ πάντων καὶ πασῶν. εἐ diaconus 
αὐ ianuam tans dicit: .... δὲ pro οἤεγεηέε sacra munera haec 
dævotissimo sacerdote N. pro calute piisaimorum σὲ α deo custo- 
ditorum imperatorum noſtrorum, et cunctorum σέ cunciarum. 
chorus repetit, et cunctorum εἰ cunctarum. quia enim impera- 


Ῥ 404 


δδ6 OBSERVAT. PACVMIIR. 


torum vocabulo Angustus οἱ Augusta cum liheris eorum nigniſ- 
cabantur, addebator ista utriusque sexus expressio. 

μνέα p. 498 v. 10. non 0lum alga εἴ muscus, δο quid- 
quid innatans aquis soliditatem aspectu mentitur quandam, μνίων 
vocabulo designatur, quantum ex collatis Hesychii Suidae Op- 
piani Nicandri οἱ aliorum locis datur intelligi. 

Méoov p. 80 v. 19. quae olim Peloponnesus dicebetur, 
eoam hodie Graeci vulgo Moream vocant. videtur autem Pechy- 

merüs aetato τὸ όρεον ἀϊοῖα; unde et hane vocem supplevimus 
in lacuna capitis 9 eiusdem lib. ἃ, ad quem locum vide ποίδα. 
alicubi tamen Pachymerea Mooſc acribit: δορὰ constantins in neu- 
tro id vocabulum ururpat. 

Μόαυνες p. 811 ν. 12. scio alios ſeriptores Μοεγροι, 
non Mosynas hos populos vocare: tamen ceum Ἰόσυσε non pocit 
6660 ἃ τεοῖο όσυνοι δεἀ ἃ Ἰόσυνες, plus aapers quam meus au- 
etor nolui. 

Μουγούλιοε μ. 844 τ. 16. videtur dicere 608 quos By- 
zantini Tocharos vooarent, ipaorum Tocharorum δὲ δὲ Lngu⸗ 
Mugulios dici contsuevisse. 

μυρεοστύς P. 470 τ. 6. Hoc vocabulum μυριθότύας εἰς 
acrihitur in duobus mas, Vaticano omittento. flectitur videlicet 
ἃ recto μυριοσεύς. quo non dubito, etai alibi exemplum non 
reperi, quin Pachymeres μυριάδα vigniſicet, sicut ο. 88 L6 ἔκα- 
τοστύα' centuriam appellat, sie soribens: ἐς ὅτι πλεῖστον συχναῖς 
ἑχατοστύσι διείληπτο. οἱ eius aequalis acriptor Georgius Ασγορο- 
Iita χιλιοστύα chiliadem nominat in his verbis p. 4 ed. Βοξ.: υἱ δὲ 
αὐτόμολοι πρὸς τοὺς πολεμίους χωροῦσι χιλιοστύες πολλαί. υδὶ 
recte doctieimus interpres [60 Allatius χιλιοσεύας πολλάς roddit: 
multa millia. 

006 p. δ! v. 15. vooabulum νοσιάν sic clare acribitur 
in codd. Barher. οἱ Vatic. Allatianus autem videtur legere νοεσάς: 
80 εχ caeteris quoque vestugiis titubantis illic calami 22lis ↄappa- 
ret errorem 6886, ac omnino rescribendum ubique ψοσιᾶν. Υἱ 
tur autem ψοσια poritum ἃ Pachymere συγκοπικῶς pro νεοσσία, 

Ῥ 4065 quae vox aignißcat nidum cum pullis implumibus. perttringi- 
τ enim proverhbiali aimilitudine confidentia Latinorum, qui Βο- 
maniam, hoc est imperatoris Conatantinopolitani ditionem uui- 
versam, tom ſacile δ6 comprehensuros perarent quam ludihunde 
ἃ forie incurrenteo tollitur avicularum recens ovis exclusarum tolu 
cum ipao nido familia. 

οἰκειόχεερος p. 497 v. 2. de Μυκαΐοπο malis inſſexo 
δὰ obequendum imperatori. quae εἰπὲ istas οἰκειχειροι ἄσφα- 
λειαι divinandum: nam illud οἰκειόχριρον alibi non reperi. licet 
opinari voluisae aigniſicare auctorem, non solum apopondissæ 
NMuralonem obedientiam in poſtterum, δοὰ ea prompti obrequü 
documenta in praesens exhipuite, quas ſidem abunde facerent 


LB. I. GLOSSARUNM. 5687 


eponsionĩ et imperatori metum omnem adimerent, ne promiseis 
2116 postmodum non δίασοῖ. εἰμί ergo οἰκειόχειροε ἀσφάλειαι οδι.- 
tiones οἱ securitates αυδαὶ dato pignore ex propriis in δια θοθϑδΌλ 
repraesentatis apondentis oſſeiis acceptae. 

ὀξεῖα p. 886 v. 8. duo δίο sunt adieetiva feminina sine 
δυΐδ substantivis, supplendis videlicet 4 lectore, ut ſit cum fri- 
gida aimpliciter ponilur pro aqua frigida. voci χρυσόπαστος vi- 
detur ex auetoris mente subiupgenda σϑής δαὶ ξυστίς αχ Eubulo 
comico, cuius Pollux initio libri sexti haec refert verba: ταῖς 
ξυστίσι ταῖς χρυσοπάστοις σερώννυνται. verhum στρώννυνται ἐν- 
δύνῃ convenit, quas stragulum aut inſtratum supremum erat 
arae maximas, αἰ suo locoo declaramus. vocabulo ὀξεῖα oqui- 
dem βαφήν adoptaverim ex Eustathii loco mox describendo verbo 
ὀξύλευκος: αχ quo intelligitur ὀξεῖαν βαφήν rotam 6866 tin- 
cturam. 

ὀξύλευκα P. 899 V. 1. Verti roceo cundentia incigniq, 
doetus ab Fustathio δά Od. κ, uhi cum ex Chacremone rotulisset 
ὅτι κοινῶς μὲν τὰ ἄνθη ἔαρος τέκνα ἐκάλεσεν, ἰδίως δὲ τὰ ῥόδα 
ὀξυφεγγῇ καὶ ἔαρος τιθηνήματα, εἷο continuo admonæt: ἔνϑα ὅρα 
τὸ ὀξυφεγγῇ χρήσιμον ὃν εἰς τὸ νοῆσαι τοὔνομα τῆς ὀξείας βαφῆς. 
ubi obsſerva vocem ὀξυφεγγῇ utilem ad intelligendum gquaenam 
vere ait tinctura quam ὀξεῖαν nominant. quibus verbis aatis 
indicat ὀξεῖαν βαφήν trahere aliquid ὁ colore vigentis rosae, aut 
potius eundem ippum esſse. itaque iure, opinor, meo ὀξύλευκον 
aum interpretatus 4 roseo candens. neque tale fuisss imperii 
gradu inferiori α despota participati insigno novum est, cum et 
rubeus εἴ candidus, ex quibus ὀξύλευκος mixtus est, ambo re- 
giae potestatis characterem usu antiquo praeſerant. utique cum 
purpura in veste χορία, candor in diademate commendaretur. 
aed εἰ habemus Pachymeris ipsius testimonium hoc confirmans 
I. 6 c. 84, ubi cum retulisaet decrevisse imperatorem ornare 
Ioannem principem Larorum, postquam εἰ ſiliam Eudociam de- 
apondistet, inignibus quas tribuerentur despotis usu aulas Con- 
alantinopolitanae, mox illa ipaa inaignia despotas vocet τὸ ἐκ 
σεορφύρας δίχροα, bicoloria x purpura, ποὺ θεῖ, ut hic loqui- 
ἴων, ὀξύλευκα, ἐς candido εἰ roseo mixta. Ν 

ὀπτιμᾶτοι P. 24 V. 16. docuit nos pridem ernditissimus 
Rigaltius in Glotaario, quod ipee didicerat ab auctoribus idoneis 
ibi laudatis, ὀπειμάτους vocem 6666 οδοίτοσιδοιι, certum genus 
aut ordinem militum aignantem. undoe tanto magis confirmantur 
quas de vocabulo μεσοθυνία legionem aut oohortem aic nomina- 


tam indicante aupra suo loco diximus. omnino illo Pachymeris Ὁ 406 


lIoco Michaslis Palacologi militaris Italico navata bello indicatur 
opers. unde 2116 verba τὸ πολλὰ κατ᾽ Ἰταλῶν πράττοντος de in- 
duetris εἷς verti, ut de bellicis οἷπα quo de agitur ſacinoribus 
aermonem hic 6666 Iector intelligat. quaenam vero αἰ ex quo 


988 OBSERVAT. ΡΑΓΗΥΜΕΒ. 


genere horminum cohors haec legiove optiimatum dieta in Romano 
tunc esset exercitu, diſſicile divinatu δἱὲ in seriptorum eius tem- 
poris ea de τὸ eilentio. fieri potuit ut nobiles voluntarũi εἰ auo 
sumptu militantes 815 appellarentur, qui optimatum vocabulum 
domo afferrent indicium natalium patriciornm aut census dome- 
atici. forte etiam quĩ militarem fortitudinem experimentis illo- 
* probassent, in certam honoris gratia segregati legionem 
hoc designabantur nomine; quomodo anctor est Olympiodoru⸗ 
in Excerptis Photianis τῶν ᾿Ῥροδογαΐσου Τύτϑων τοὺς πεφαλώτας, 
capita ipsa οἵ praestantisimos quoaque Gotthici exercitus quem 
ductabat Rodogaisns, optimatos sive optimates fuisse vocatos. 
habemue etiam ex Mauritio 1. Ὁ strateg. ο, 8 unumquemque opti- 
matum militem sibi obsoquentem aecum duxisse, qui ἄρματος 
armatus dicebatur. quod ipeum argumentum esat exceollentiori: 
supra vulgus militum uignitatis ὀπτιμάτων, δὰ quam respicit vox 
αὐτῶν hie ἃ Pachymere posita, indicans auperiorem honoris εἰ 
dignationis gradum in praeſeetura optimatum eupra praefecturam 
Mesothiniae fuisse. 
 οϑδέσε p. 999 γ΄. 9. videtur hic nove usurpatum adie- 

etive vooabulum οὐδέσε in dat. plurali ab οὐδείς δὰ signißcandum 
viles homunculos de faece plebis ac nihili. nam τοῖς οὐδέσι δίλ- 
tim opponit μεγάλους, εἷς subiungens: μεγάλων ἐπὶ τούτοις τε- 
ταγμένων τὸ πρότερον. 1]. 8 ο. 18 losephus Galeeii Germanum 
patriareham alloquens ait: καί σου ὀλιγωροῦσιν ὡς μηδενός. hic 
quoque positive, ut aic loquar, usurpatur τὸ μηδείς Σ nempe non 
verus δο intrusus οἱ saupposititius patriarcha Germanus habeba- 
tur. hoe exprimit notter verbo nullus μηδείς. 

ς-απίας Ὁ. 860 ν.9. de magno papia aie Codinus c.5 
n. 84: ὅ μέγας παππίας (εἷς enim scribit, cum noster σε Simplex 
ponat) εἶχ e μὲν πάλαι ὑπηρεσίαν ἀνεπίγνωστον, νῦν δὲ οὐδεμίαν. 
magnus ράρρίαν habuit olim ministerium incognitum, nunc au- 
tem nudlum. tamen Fontanus nosſster δὲ Cautacuzenum docet 
ἘΣ Zonara meagnum pappiam dictum iudicem illum summum δὰ 
quem commentarienses de personis reorum et numero, de qua- 
litato delictiorum, de clausorum ordinibus reforre debebant. 

παρακοιμώμενος P. 206 v. 2. ὃν παρακοιμώμενος ὅ κρα- 
τῶν εἶχε, et puaulo ροεῖ καὶ τὸν παρακοιμώμενον ἥακρηνόν. ap- 
paret εχ his ofſeii aulici id vocabulum esse; unde et, mox 60 
δ'Π6 proprio nomine τὶς idem deſignatur, dum δἀάϊξιν ἦν δ᾽ εὐ- 
δοκιμῶν ὁ παραχοιμώμενος. erat nempe hie, ut loquitor Codi- 
nus, cubiculariorum εἴ epheborum imperatoris caput: ὁ παρα- 
κοιμώμενος τοῦ κοιτῶνος ᾿ εὐρίσκεται κεφαλὴ τῶν ἐν τῶ ποιτῶνι 
παιδοπούλων καὶ τῶν κοιτωναρίων. quocirca equidem praeſeetam 
cubiculi Latine dixi, licet viderem Wolfium in ecerptis Grego- 
ras subiunctis curieuierium interpretari. sed veram eius vocis 
nolionem magis videtur Fontanus aſtsecutus initio δαὶ Cantacuseni, 








LB. OLOSSAMMM. δ89 


ες εὐἷπε οὐπιαπέδ interprotor, ut ἀξχὶ,. πωρακοιμώμενον Βοο. —* 
ecubiculi praofectum, nempe imperalorii, δίνο ut 
tur, sacri cubiculi. quia vero huius erat oſſicium —— 50» 
ctu imperatori aut excubiis praeesse, παρακοιμώμενος vocatur 
plus aignißcante voeabulo quam souet, haud δὰ interpretationeia 
auſffeciuro excubitoris nomino, quod aeque cuivis eoborii⸗ vigi 
lum gregerio conveniret. — ], 6 «ς. 12: ἐξ αὐτῆς πέμ» Ῥ 40] 
“εἰ τὸν τοῦ κοιξῶνος παρακοιμώμενον τὸν βασιλικὸν Βασίλειον. 
en ut aingulari nomine eſſertur hoc nomen pertonam indicens 
præeelantem, meiorisque dignitalis quam quantem cepiat excubi. 
toris aimplex mentio. videtur officium simile eius quod in aula 
Romana hodie vocant maestro di camera, οἱ in Gallica premier 
gentillomme de la chambre. ped εἰ παρακοιμώμενον gneraleo in- 
terdum vocahulum 6988, omnes indicans qui ex οἶβοῖο in cubi- 
culo imperatorio stationem ordinariam habebeant, intelligitur ex 
iis quae annotamus δά vocem σφενδόνη. 

παραπληκτίζειν p. 872 νυν. 8. εχ obunde perspecta no- 
tions vocabulorum παραπλήξ εἴ παράπληκτος licuit aigniſeatum 
divinare verbi παρακληκτίζειν lxicogro phis vulgeribus indieti et 
tamen ἃ Sancto Gregorio Naxianzono usurpati, cuius locum Ioan- 
nes Paraatron, 41 hic loquene inducitur, tacito auetoris nomine 
recitat. δαποῖαδ enim ille doctor Oratione de Spiritu Saneto ame 
medium, cum hane proposuisset interrogationem haeretici pneu- 
matomachi τίς οὖν ἡ ἐκπόρευσις; quae ἐρέέμν est procesioꝰ γϑι 
δροπάεῖ: εἰπὲ σὺ τὴν ἀγεννησίαν τοῦ πατρός, κἄάγω τὴν. γέννησιν 
τοῦ υἱοῦ φυσιηλογήσω καὶ τὴν ἐκπκόρευσιν τοῦ πνεύματος. æcdiæ- 
δεν ἐμ milià ingenerubilitatem patris, et o generationem filii 
“παγγαδο σὲ proœasionem ꝓpiritus. tum eubdit: καὶ παραπληκτί- 
σομεν ἄμφω εἰς ϑεοῦ μυστήρια παρακύπτοντες. εἰ insaniemu⸗ 
ambo ἐπ ἰδὲ mysteria immittentes oculos. ita scribitur hie locus 
ὅπ aditions mers Graeca Batileensi anni 1660 p. 221 ν. 4, longe 
melius quam in Parisiensi Gracco- latina, ubi παραπληκτήσομεν 
legitur quasi * παραπληχτέω, auod reetum non est. 

παροχεύς p. 168 ν. 2. τὸν μέντοι γε πρύτανιν τούτων 
«αὶ παροχέα ὡς δυνατὸν ἐμεγάλυνεν. ita eodd. Β «1 4. Vatica- 
mus pro his habet καὶ τὸν γραμματοκομισθὴν ἐμεγάλυνε. prae 
terquam error eet in tcriptura ὃ intruso in locum τ in voco γραμ- 
ματοκομισεήν» otiam videtur, ut non raro solet δίο interpolator 
potius quam deseriptor Pachymeris, aberraee ἃ mente auctoris: 
qui cum dicit πρύτανιν τούτων καὶ παροχέα μεγαλυνθῆναι, πυςῖοι 
rem οἱ praebitorem horum magniſicatum [αἴ86 ab imperatore, 
non vult aigniſicars iprum praemio affecisse tabellarios, qui lao- 
tum nuntium attulerant (ἀ6 meroede quippe ieti⸗ liberaliter per- 
βοϊαΐα dixerat antea καὶ ἀντεδίδου μὲν τῶν λόγων τὰ μείξω), 
aed νοὶ agit de Caerare, qui rem tantam ſeliciter Jortterque per- 
egerat, cui propterea se debere proſiteretur imparator tuccessum 


590 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΝ, 


iſtum, οἱ οἷαι virtutem δὸ meritum 60 nonine celebraret: vel 
per vooes ovroviv καὶ παροχέα denm indicavit bonorum omnium 
Sontem, eui peenliariter eceptam referens tam ineignem felici- 
tatom eum magniſieaverit. hoe vonſrmari potest ex iis quae mox 
aubdit: συνεκάλει πάντας εἰς εὐχαριστίαν τοῦ κρείττονος, proio- 
οαδαὲ cunctos ad gratios numini ἀρεπαάαε. εἴ huius gretulauo- 
nis oceasione habita concio, quae eapite a2equenti recitatur, multa 
habet in hone ententiem. quod hic peculieriter notandum ve- 
nit, est vox παροχεύς porita, ut videtur, pro —XRX praebi. 
* largitor. cuius formas exemplum haud pessim reperias. 
. Ἰορίίυν tamen οἱ inferius 1. 6 ο. 23, ubi recitato ἢ), Damasceni 
loeo patrem aeternum προβολέα τοῦ ἐκφαντορικοῦ πνεύματος γτο- 
latorem εἶν 6 emiscorem enuntiatorii Spiritus vocantis, ait quos- 
dam ut falso aſfictum Damas ceno hoc dietum reieciere, quoedam 
autem id legitimum eius sancti doetoris testimonium agnoscentes 
in eo vocabulum προβολεύς in παρ F mutasss. 
pos Πηλεύς 5) p. 460 v. 10. Peleum hie memoreri potrem 
Achillis οἵ. in exemplum ceſtimoniase proponi apparet, ut ætatim 
post Aristidem in specimen abetinentias ἃ ſurto alienissimae. non 
lſamon oceurrit adhue mihi testimonium antiqui seriptoris iatam 
erimiam pudicitias laudem Peleo aſsserentis, cuiuumodi quodpiam 
obveraatum animo soribentis haee Pachymeris auspicor. neque 
onim videlicet omnia quoas ille legit ἐπ nostras venere manus; ἃς 
fortasss ne nunc quidem persunt. quem multa enim vetuetaus: 
Graeeas monumenta quingentis his fere annis, quot ἃ Pachymo- 
ris δοίοϊο δὰ hance noſtrom intercedunt, periro funditus eontißgit, 
aut certe hactonus ἀνόκδοτα δοτνετὶ. δοὰ τϑὸ οὐμποῖδ εἀϊία υἱάϊ- 
mus. animad verto tamen Homarum οχοῦχα quam infert mentione 
Polei frugalitatis ei virtutisque laudem fereo tribuere videri; qua- 
rum videlicot merito ab Aclore Pthias regnante, δὰ quem εχ Ae- 
gina confugerat, propriis ſiliis praelatus generque ac regni δος 
ceessor electus fuerit, ut Eustathius refert δὰ Iliad. βὶ p. 821 οὐ. 
Rom. ad quam ἴοσέο hietorim δἰ]υδοσὶπε ἕδθαΐδο 406 praelatum 
diis —— iudicio principis deorum in felicitate nuptiarum, con- 
oesta ĩpai in δρομδδι Thetide quam Iupiter ipse pro ae ambire 
potuiset, oelebrant Peleum: cuius generis illa sunt Catulli: 
tegue adeo, æximie taedi⸗ Vſelicibus aucte, 
Teæsaalice columen, Peleu, cui Iupiter ἔρδε, 
ipee δεθ9 αἰἶνεπι genitor οοπιοεαδὲξ ἀπιογθα. 
noo forte ἃ genio Pachymeris multum aberraret qni suspicæretor 
δα meminisse illum Pelei herois inculpati, ut alluserit ad etymon 
nominis eius ἐκ τοῦ πηλοῦ, quod lutum uignificat, formati, velut 
innuens non magis aſfinem fuisse Voeccum, δρϑοίδ᾽δο βαμοίληο- 
nias hominem, a0u⸗xpicionibus impudicitias, quam εἰ ſictum ex 


5) οἵ, Qleuarium alterum. 

















. 118,1, GLOSSARDM. 591 


creta et luto corpus, non antem ex carne eonceretum Babuisset. 
invenio allusionis non usquequaque absimilis exemplum apud Eu- 
atathium (ad LHiad. p. 772 ed. Rom.) explicantem dictum ſa- 
cetum in cauponem qui vaenaleo vinum turbars fascium admix- 
tione solitus audivit quodam: μηὴ ποέει τὸν Οἰνέα Πηλέα, πε 
fſaciae Oeneum Peleum. quod ut εὐτραπέλως οαἶρε ἀϊοϊαπι ἐμὲ 
auetor laudat, δὶς enarrans μὴ τρυγίαν κυκῶν, καὶ τῷ κρητῆρε 
παραμεγνύς, μετώβαλλε τὸν οἶνον ὡς εἰς πηλόν, εὖ δοκεῖ σαρῶνο- 
μάσθαι παιγνηβόνως ὁ Πηλεύς. ne ſaccæ- diiuens εἰ crateri ad- 
miscens muto vinum velut ἐπ lutum: ludiera enim paronomasia 
videtur verbo Peleus lutum indicase. haec qui non proberit, 
condoleat infelieiter eonantiba⸗ et maliora, δὶ habet, suggerat 
grate aecepturis. 

—X — p. 458 ν. 19. quaerebam hie 
quid eatent ἐκπωμάτων πλατεῖαι, quas ΣΧ aere ſuiste mox indi- 
cat noster de iisdem iterum agens his verbis: χαλκᾶς ἐχείνας πλα- 
τείας ὑποδοχάς. δ80]υ6 Vaticanus χαλκᾶς τίνακας appellat, ved 
huie ſides δρυὰ me quidem dudum δεῖ ex quo decoxit. certo 
"εἶναξ πατῶ generale vocabulum est; neque in tabulis ant lami- 
nis aereis commode id frumentum ooctum, aive iam molitum, 
mola videlicet farris tocti, ut antiqui loquebantur, aive granis 
integris naturali forma, commode gertari potuit. ne multis: 
wihi attente consideranti hune locum veniebat in mentem ἐκῆτα»- 
μάτων πλατείας οἱ πλατείας ὑποδοχάς dici Ηἷο ἃ Pachymore vasa 
mmensuria quas δοέέοοορρο Italis hodie dicuntur; quorum θδὲ usus 
in scyphis porrigendis. habent ea euperne latitudinem capacem 
acyphorum aimul multornm (unde πλατεῖαι ἐκπωμάτων recte vo- 
eentur), labro per eireuitum δὰ aliquam latitudinem resupinato 
coronatam, innitentem pedi supportito rotundo, qui εἴ manubrii 
usum praestat ministranti pinceernae. eius formae lances, δαὶ ai 
dicere liceat, capedines, argenteae fere hodie visuntur in proce- P 409 
rum conviviis: tenuiores ſietilibus utantur. aetate Pachymeris 
nondum Peruanis ditata metallis aereae increbuerant: sed mate- 
εἶδα vilitas encausto picturas variae fruetus autumnales assimu- 
lentis tegebatur, ut docet hoc loco noſster. negari non potest 
quin percommoda fuerit iſtinsmodi vasis ſorma δα iatas eudogias 
ſumenti cocti tum decore admovendas aris, tum inde poet sacor- 
dotis benedietionem deportandas in domos tuto, latitudine, ex 
a πλατεῖαι dicuntur, panlisper concava, οἱ capacis rotundita- 
tis, facils admittente materiam talem, et ἃ lapeu prohibente be- 
neſicio editi circum marginis, illius nempe de qua dixi, modice 
roductas et alte per circuitum extantis loriculae. voces quoque 
tum ἐκπωμάτων tum ὑποδοχή aptiecime in noctrem vententsam 
accidunt. indicant enim usum iatius vasis 60 ſacti αἰ pocula, 
ἐκπώματαγ imposita exciperet, εἰς offerenda convivis monu po- 
ciĩllatoris. porro πλατεῖαι videntur aubstantive dici. υἱοὶ quis 


592 ΟΒΒΕΈΆΨΑΤ, ΡΑΟΒΎΜΕΗ, 


malit, σα δοῖα haeo vox poritur, ουραυάλου δι et tacite δυρ- 
plendam illam alteram ὑποδοχαί. 

φνευματικός καὶ πνευματίζων p. 466 ν΄. 4. ἴοιο- 
phum monasterio Galesii praeporaitum vocat Pachymeres ἄνδρα 
σινουματικὸν καὶ εἷς πατέρα τεταγμένον τῷ βασιλεῖ. primo δοροοῖα 
vox πνευματικός δος loco videtur idem 20nare eum 6ο quod ]. 8 
c. 19 memoratur πνεύματι ζῶν δρίγίέις vivene, quod ihbi dicitur 
de monachis anctimonias opinione venerandis, δυσηρία ex Poaulo 
apostolo ſormula loquendi, queles imperator pro 86 adhibuit μεσί- 
τας πνεύματι ζῶντας καὶ συνήθεις τῷ πατριάρχῃ. tamen αἱ qui⸗ 
introspiciat, aliud in es latere deprehendet haud negligendae no- 
tionis. argumento ait quod paulo poat eodem capite acribitor, 
ſamam emanasse, interdictum Iorepho huic ab Arrenio patriarcha 
fuisse ne ſangeretur oſticio πνευματικοῦ. Οταθοδ εἷο habent: ὡς 
καὶ ἐπιτιμήσειεν ἐφ᾽ ᾧ μηδὸ πνευματικὸς ἀναδέχοιτο. nimirom 
σονευματιχός ost Graecis CapRristianis idem quod Latinis Θοολεαϊδεῖν- 
eis confeascarius, πὶ etiam recto dudum Meursius obæervavit. 
itaque δυδρίοος τὸ πα abundare, ut saepe alibi apud nostrum, 
aie in loco dereripto; et cum πνευματικὸς καὶ εἷς πατέρα τεταγμέ- 
ψος τῷ βασιλεῖ ἰοφερδυε dicitur, nihil aliud indiceri nici eom 
patrom apiritualom, πος ert conſesarium imperatori ſuiae. εχ 
qua obser vatione Iux affulget pocterioribus ἃ me deseriptis Pachy- 
meris verbis. horum enim hinc patet 6866 vententiam, iratun 
imperatori patriarcham vetuisse ne losephus deinceps etiam priva- 
tas εἷμα oonſessiones exciperet (ἀναδόέχοιτο,; de quo verbo 4888 
auo loco notamus, πιο eonfer) ant iprum ἐπ foro, ut loquuntur, 
conscientiae absolveret, haotenus niquidem post anaihema impe- 
ratori publico dietum, in quibuedam quae antiquus usus velahet 
excommunicatis permitti, connivendum pute verat petrierehe, ut 
Pachymeres superius admonnit. de μος geners videtur εξ hoc 
ſuiso, nimirum tolerare ut privatim conſiteretur οἱ ἐμ foro con- 
acientias absolveretur. id quod nunc tandem ofſemns inctanti⸗ 
Ioacephi prohibuerit; οἵ videlicet iurisdietionem abetulerit nece- 
aariam δὰ abrolutionem valide impertiendam. unde enm nibilo 
aecius poſtes Iosephus perrexiaset dare, ut prius, operam eonſ- 
tenti Augusto, οἱ illum videlicot de more abrolvinset, antam lo- 
aephi criminandi Arseniani ab eo iam patriercha schiemate diecixi 
aumpeerunt, queati attentasset rem nefariam ferendo rententiam 
abeolutionis zacramentalis sine potestate iurisdictionis, quo modo 
Ἰαῖα talis a2ententia aine dubio irrita οἱ, unde id attenteæe πὶ 
aacramento nihil minus sit quam sacrilegium. δεῖ δπίαδσω εἰ id 
extra dubium, emanars ab episcopis ordine hierarehieo iurisdicho- 
nem iſtam. quarse δ] oam rite patriarcha revocasset, certum erat 
non potuisase deinde imperatorem ἃ Iosepho audiri aut abaolvi 
sacramentaliter. ad id porro quid Iosephus responderet, oomme- 
morat Pachymeres, quamvis aubobscurs in codd. Β οἱ A. ↄcd in 


ἴω. ἊΡ Ὁ «.ἡἃὶὶ ζΦι ΨΨᾺ ἪἫἪΗὋ ῳ0 ἱνλιέόνος 


118.1, GLOSSMRIOVM. δ08 
Vatioano clarius, negalum nempe αὖ ipeo ſactum: pertendisse, 


inquam, haud eo devenisas Arrenium patriareham ut δὲ iuris-P 410 


dietionem adimeret et omnino interdieeret absolutione imperato- 
ris. verba haec sunt historici δὰ} ſinem huius eapitis: κἂν μὴ γε- 
ψονὸς ἐφημίσϑη, ὡς καὶ ὁ Ἰωσὴφ πατριαρχεύσας ὕστερον, ἀπολο- 
γούμενος ὑπὲρ τοῦτο, διισχυρίζετο. εἷο in codd. duobus. αἱ Va- 
licanus εἷς habet: ὕμως δ Ἰωσὴφ πατριαρχεύσας ὕστερον διισχυρί- 
ξετο ψεῦδος εἶναι τὸν λόγον (melius diceret τὸ λεγομένον) ὑπὸ 
“τολλοῖς. Ioo-cph poetmodum patriarchatum gerens pertendebat 
Faleum eeee quod α mualtis iactabatur. nempe ut paulo superiua 
dixerat, ὡς χωρὶς τῆς τοῦ πατριάρχου βουλῆς ἀντιποιήσοιτο (loç 
nophus) τῆς βασιλέως ἀναδοχῆς, εἶπα nutu et assensu patriarchae 
Iorephus ingesserit e δα audiendam ϑϑοσδιῃθη τ ΕΣ confessionem 
imperatoris. φέρεται δέ, subiungit elatim, καὶ λόγος παρὰ πολ. 
λοῖς, εἷς καὶ ἐπιτιμήσειεν ὅ πατριάρχης ἐκεῖνον (Ioephum) ὥστε 
μὴ εἶναι τοῦ βασιλέως πνευματικόν.. 7εγ Ὁ ccilicet cermoné πιεῖ, 
torum ραϊγίαγολαπε interdixisce Ioscepſio ne eeset confescarius im- 
peratoris. ita elarius, ut dixi, Vaticanus paraphrastes; ἃ quo 
germanam auetoris sententiam hie expressam conſfirmat Pachyme- 
res ipse, prout eius contextus ab optimis codicibus exhibetur, 
Σηῖγδ 1. 4 c. 28 sie do Iosepho dicens: ὃν ἀφωρίσθαι ἔλεγον ἐπὶ 
τῷ μὴ τὸν βασιλέα εἷς πνευματικὴν υἱότητα δέχεσθαι. quae ibi 
εἴο verti: quod illum aiebant in excommunicationem ἐπομγγίδδε, 
oæub cuius interminatione vetitum οἰ olim ἃ patriarclia fuisset 
,nabere deincepe imperatorem loco eopiritualis filii et illius con- 
Sſeraiones, ut ἀπέεα consueverat, ἐπ poeterum accipere. non po- 
terit antem me quisquam, opinor, reprehendere, quod πνευμα- 
τικόν confesarium interpreter, quin prius arguat vulgatum Flo- 
vrentinas oecumenicas synodi interpretem, qui p. 17 tomi 89 ed. 
Conc. Reʒꝶ. illa verba τιμιώτατος πνευματικὸς κύρις Γρηγόριος εἷο 
Læetine reddit: honorabilis α confesscionibus domnus Uregorius. 
erat acilicet conſessarins imperatoris Graecorum, qui concilio Flo- 
rentino interſuit. ut omittam alia einsdem notionis verbo πνευ- 
ματικός subiecias testimonia ἃ Meursio, ut dixi, recitata; quae 
δὶ quis omnin contideraverit, nae is haud poterit iudicare addi- 
diase me quidquam sensis auctoris mei, dum ab eo memoratam 
σενευματικὴν υἱότητα δὰ ministrationem privatam sacramenti poe- 
nitentiae οἱ exceptionis secretarum confessionum σοι Ὁ], 
ποιότης P. 862 ν. 8. παρ᾽ ὃ καὶ ἡ προσηγορία τῆς ποιό. 
γητος εἴληπται. hoc est si δὰ voerbum reddas: iuxta quod et ap- 
pellatio qualitatis cumpta εδὲ, quid autem iſtud δεῖ relativo 
quod indicatumꝰ nempe, ut apparet ex praecedentibus, obli- 
quum adoaptari οἱ exaequari debere δὰ rectum, non e converso 
rectum ad ohliquum. confido vel ex hoc loco, cui multi alii si- 
mili ἀσυστασίᾳ εἴ insuspicabili cohaesione tenebrosi per hanc lu- 
atoriam ocourrunt, assensurum mihi lectorem prudentem δὲ dixe- 
Georgius Pachymeres I. 


594 OBSIRVAT. ῬΔΟΒΎΜΕΗ. 


ro Oedipum, non Davum 6486 opontere interpretern Pochymerie, 

acriptoris, δὶ quiequam ullus, antiquerii, cuique meliori iure 

quam illi in quem Latinus epigrammatarius hoc versu Iucait; ex- 

prohbraveris: 

non lectore tuis opus est, δε Apolline libris. 

δεἃ παρέργων ἢ προοιμίων ἅλις. opus vocat ipeum; εἰ attenlus 

conseſsus dici ἃ me causam expectat cur in “«τοιότητος vocabulo 

non, ut vulgo consuevit, qualitatem βεὰ regulam intellexerim. 

vereor enim ut apud plerosque seatis sit allegare, quod veritime 

possum, manifeſtum ex inspectione praecedentium verborem, 

Ioci sententiam id ſlagitaase. non enim deerunt qui exigant euam 

aberrationes et deliria acriptorum ab interpretibus exprimi; atque 

adeo in isto genere quam superstitiosistime ineptire ſidem vocent. 

aio igitur opinatum ease me, vidiaſe aliquid uspiam Pachymerem 

quo motus δὰ existimandum ait, ποιότητα regulam interdum i- 

gnificare, istamque, ut aolet, quoamvis raram, notionem obloata 

qualicumque occasione usurpare aſſectasse. non εδὲ inverieimile 

homini obsroletorum verborum aueupi talium collectorem δὲ enar- 

ratorem diligentem familiarem Hesychium fuiaae; euius vocabu- 

larii haud paulo correctiora Conatantinopoli ante hos quadrin- 

Ῥ 411 gentos annos, hoc est aetate Pachymeris, exemplaria fuiase quam 

illud ex quo Aldus Manutius editionem expressit suam, nemo 

prudens dubitaverit. zuapicor itaque Pachymerem in verbo ποιός 

τῆς apud Hesychium longe aliud legisss quam hoc ibi hodie ap- 

parens nullius pretii: ποιότης χρῶμα ἡδονὴ νότος. quid queeao 

ψύτος, quid ἠδονή ad ποιότητα! quid illud ippum χρῶμα Ὦ ᾳὕδαι 

inopinatum et, ut libers dicam, ἀπροσδιόνυσον 7 δὸ pro illi 

quidem ἡδονὴ νότος reponendum putorim, ex iis quae δὰ ver- 

bum γονικεύειν annotavi, ἢ γόνος, .μέτος. quod nunco attinet, 

γρώμα pro χρῶμα in Herychio Pachymeriano zuspicor acriptum 

apparuisse. groma vox eat ex qua qui agrorum metiendorum 

rationem tradiders, in unum collecti corpus, gromatici seripto- 

res, nomen invenerunt. est enim id inaurumenti vocabulum λεῖα 

in arte praecipui, quo ad dirigendas Iimitum Iineas in terrarun 

partitione aut dimensions utebantur. gęroma aive gruma, υἱ 

vulgo explicant, meneura quaedam est qua ſlexae νέαο ad Ilineamn 

diriguntur, aut, ut Nonius habet, loca media in quae directa⸗ 

quatuor congregantur viae, quod nimirum in illo contro campi 

dimetiendi agrimensores grumas suas intenderent, et 1ϊ adiuti 

vel Ineas ipsi primi rectas designarent vel curvitatem prins de- 

acriptarum deprehenzam eorrigerent. istorum hanc actionem ex- 

pressit Ennius cum ęrumam dirigere scripsit. in Gloxariis ve- 

teribus ab Henrico Stephano et Bonaventura Vuleanio editis le- 

gitur gruma γνώμων. unde verbum grumat, quod ibi explic- 

tur per illa Graeca μετρεῖ ἐξισοῖ. paulo ροεῖ ibi ponitur grumari 

καταστρέψαι Δορώται. ὕγο quo Vulcanius legi iubet φγωμβαγα 


-ὠ 


18. 1. GLOSSARMM. 595 


διορϑῶσαι, uti εἴ pro eo quod ibidem mox cernitut gruma βα- 
σιλικὴ γνώμη τεροποπᾶυπι contendit gruma διόπτρα τεκτονική. 
videtur vorabulum istud antiquum gruma ἃ priscis Latinis ex 
Graeco γράμμα formatum. est autem γράμμα, ut alias glossae 
Graeco - Latinae veteres docent, ὁ σταϑμὸς δογίρείμπι. serupu- 
lum autem εἶν scripulum, ut ex Varrone et Columella libris de 
ΣῈ rustica viri docti colligunt, mensura est adhiberi solita me- 
tiendis agris, nempo gruma sivo gromu, quae erat inſtrumen- 
tum cuius ope dirigebatur oculus δὰ lineas ducendas exacte rectas, 
promiseui usus architeetis δὲ agrimensoribus, unde διόπερα τεκτο-- 
ψική dieta, ut vidimus. ex his liquet groma sive gruma idem 
esse quod γνώμων, σταθμός, διόπτρα τεκτονική, scripulum sive 
scrupulum, quae omnia vocabulis Latinis amuessis, normae, re- 
qulae respondent, et insſtrumenta significant, quibus visus hu- 
manus δα diiudicationem recti ἃ curvo aut δὰ exaequationem ob- 
liqui δὰ exacte directum utitur; δὰ quod cum esset usus oppor- 
tunus ſuniculorum, etiam γόνος, μίέτος hoc instrumentum diei 
potuit; quae verba Hesychio funem sonant agrimensorium. 
pourro cum Heſsychius, qui tam multa nobis ignota monumenta 
vetera viderat, alicubi ſorte reperissel hoc instrumentum, γρώ- 
μὰν sive γράμμαν dictum, ποιύότην aut ποιότητα vocari, οἱ hoc 
inter notiones abſtrusas vocabulorum, quales innumeras opere 
iIlo suo compleectitur, exprimendum putasset, ſieri facile potuit 
ut ex eo Pachymeres, captator cupidus verborum inusitati signi- 
ficatus, ποιότητος vocabulum hoc loco pro regula posuerit. 
Hhactenus scriptà cum osteuderem Illustrissimo D. abbati Octavio 
Falconerio, ipſius ea limatissimo iudicio subiiciens, sauggessit 
ille videri posss antiqunm Etruscum vocabulum Piota, 6 Graeco 
στοιύτης expositas hic notionis ortum, promiscuo tunc usn gen- 
tium ambarum, οἱ Latinis sive Italis permultis Constantinopoli 
et in multis aliis Orientalis imperii insulis et locis peregrinanti- 
bus aut degentibus, οἱ vicissim non paucis Graecis Pisas atque 
Etruriam visentibus, varia commerciorum vice. constat sane 
apud Dantem Aligherium, antiquum δὲ maximi nominis poëtam 
Thuscum, vocem Piota pro pede usurpari. vide eius Infernum 
δὰ ßnem cantus 19. vocabuli autem pes εἴ aequivalentium in 
cunetis linguis usus est frequentissimus δα signiſicandam mensu- 
ram sive instrumentum metliendi. unde ille tritus Horatii versus 
metiri δὲ quemque suo modulo ac pede verum ἐδέ, 
eusdem generis οἱ nominis erant inſstrumenta plures aimul pedes 
dimetientia, quae pro ratione numeri, retento pedis nomine, Ὁ 419 
distinguebantur. ex his erat decempeda dimetiendis uaitata por- 
licibus ex Horatio eodem: 
nulla decempedis 
metata privatie opacam 
porticus excipiebat Arcton. 


Ῥ 421 


596 OBSFRVAT. PACIXMFR. 


nam ut supra vidimus, architectis οἱ agrimensoribus commmunia 
erant huiusmodi instrumenta mensurarum. quia porro plerum- 
que δὲ ut mensuras nomen rei mensuratae tribuatur, et dicatur 
exempli gratia pes terrae, palmus sive ulnu panni ete. ita vide- 
mus Italicum vocabulum peota terrae interdum tribui, forte ἐσ 
dimensione agrimensoria cuius inatrumentum piota vocaretaur. 
piota, aiunt auctores accuratissimi Lexici Εἰχυδοὶ, diciamo la 
æolla di terra clie abbia seco Perbu. ad quod citant Pietro Ve- 
tori Trattato VI, ἴῃ haee verba: non vengono ἃ atar πιοΐέο ſuor 
della terra per cavarsi del ϑεπιεπζαίο con essca, cioe ἐπ una piota 
ete. piota ergo Italice idem quod pes, unde et instrumentum 
agris metiendis dictum δῖα fuerit, οἵ vox ποιότης Graecis aevi β6- 
quioris eadem notione usurpata, istum usum Heaychio notante εἰ 
Pachymere exscribente, prout hactenus diximus, non aſſirman- 
les, sed Auaerentes οἵ quasi micantes in tenebris. 

πράγματα P. 448 ν. 15. hoc loco vox πράγματα similem 
notionem habet eius de qua annotasse aliquid memini scholiis ad 
Catenam Graecorum patrum in Evangelium ὃ, Marci, brevi, niti 
literae amicorum fallunt, Parisiis edendam. similem, inquam: 
non enim pecuniam signatam, sed signa vasa gemmas et eius ge- 
neris pretiosam et speciosam supellectulem hice eo verbo designari 
loci sententia exigit. de re ipsa hic indicala, hoc eat de clade 
Icaa2cii Augusti, cuius occatione ista venerint in potestatem Bul- 
garorum, dicemus in notis ad eum locum. pro voce καλλιστα 
in cod. Barberino legebatur μάλιστα, 564 εἰ in eiusddem ora codi- 
cis κάλλεστα tanquam verior lectio agnoscebatur; εἰ cum eam δ0- 
lam optimus et ipse codex Allatianus in contextum reciperet, 
non dubitavi quin praeferenda esset. Valicanus z0olita securitate 
utramque omittit. convenit autem adiunctum κάλλιστα satis apie 
δα signißcandam aspeciem insignem coronae, sceptri, vasorum 
aureorum, torquium, monilium, gemmarum vestiumque impe- 
ratoriarum, quae hoc loco designantur verbo πραγμάτων. Galli 
hodie usu simili vocant εὔ72έσ res protio aestimatas, prout diætin- 
guuntur a pretio ipso et nummis. 

Πρίγκιψ καὶ Πρίντξης p. 402 v. 6. ait plurium δυΐ. 
fragiis destinalum patriarchatui Conatantinopolilano fuisse mona- 
chum nomine Principem ex familia Principum Peloponnesi. agit 
de eodem ]. 8 c. 8 noster, dum hunc ab imperatore misaum ait 
δὰ Chalaũu Tocharorum Orientalium dynastam deduxisse filiam 
notham imperatoris ipsi Chalaũ desponsam; quae tamen ceum 60 
pervenisaet, reperto mortuo Chalaii, eius filio εἰ auecessori Apa- 
888 vel Apegani nupserit. verba Pachymeris sunt: τῷ μὲν Χα- 
λαοῦ μετα τοῦ μοναχοῦ καὶ ἱερέως Πρίγκιπος ἐξεδίδου τὴν ἐκ τῆς 
“:πλοβατατξίνης ἐκ νοϑείας παῖδα Μαρίαν" καὶ ὃ Πρίγκιψ ἀρχι- 
μανδρίτης ὧν τότε τῆς τοῦ παντοκράτορος μονῆς ete. ἰδ pories 
creatus Antiochenus patriarcha ihidem dicitur; et res narratur 


πῇ "απ 


118Β.1. GLOSSAUMN. 697 


1. 6 ο. δ, ubi hie vir Theodosius vocatur, uti et c. 22 1, 2. ex 
his habemus ita fuisse peculiare Principis nomen dynastis Pelo- 
ponnesi, ut pro vocabulo familiae ad haereret singulis ex ea do- 
mo prognatis, usu videlicet Graccorum, verum et gentils nomen 
illius stirpis origine Francicae vulgo nosse minus curantium, 
quamquam illud doctiores non nescirent. nam Georgius Acropo- 
11:16, Historiae suae c. 48, Achaiae et Peloponnesi Principem Bi- 
λαρδουΐν Villarduinem nominatum docet. Gregoras vero 1. 7 
p. 109 titulum Principis Peloponneso imperitantibus tributum ait 
am ἃ tempore Constantini Magni, uti εἰ Athenarum dynastae 
nomen magni dueis οἱ Thebarum Boeotiarum domino appellatio- 
nem magni primicerii μεγάλου πριμμικηρίου, quae postea usu 
vulgi in μεγάλου κυρίου nuncupationem degeneraverit; obtinenti 
denique Siciliam regis nomen. ridicule, quasi iam tum aetate 
Consiantini magni Sicilia, Thebae, Athenase, Peloponnesus 
avulsa ἃ corpore Romani imperii dynastis propriis subessent, non 
modo id tolerante novae Romae conditore, sed etiam, si superis 
placet, iſtos regulos amplis hohorare appellationibus curante. 
porro ĩ. S c. 16 Βαπο vocom aliter Pachymeres seribit in his ver- 
bis: καθημερηνοὺς πολέμους πρὸς τὸν Πρίντξην ἐξῆγε. Ioquitur 
de sebastoeratore fratre imperatoris cirea Monembasiam quotidia- 
nis velitationibus adversus Peloponnesi Principem decernente, 
quem Πρίντξην Prinizem vocat, vocabulo propius accedento δά 
vocem Francicam Prince, qua Francici tunc incolae Pelopounesi 
proprium dominum iudigitabant. 

προβολεύς P. 482 ν. 4. merito hie Veceus τὸ προβολεύς 
εἷς τὸ αἴτιος μετελαμβάνει, hoc est, inesse vocabulo προβολεύς 
vim notionemque principii activi δὸ causae contendebat. sic 
enim plane eandem vocem intellexit εἴ usurpavit Gregorius 
Nazianzenus Oratione de Filio, in his verbis: καὶ τοῦτό ἐστιν 
ἡμῖν ὃ πατὴρ καὶ ὃ υἱὸς καὶ τὸ ἅγιον πνεῦμα, ὃ nimirum 
pater) γεννήτωρ καὶ προβολεὺς (λέγω δὲ ἀπαθῶς καὶ ἀχρόνως καὶ 
ἀἐσωμάτως), τῶν δὲ (οἱ ſilii εἰ Spiritus Sancti) τὸ μὲν γέννημα. 
τὸ δὲ πρόβλημα. υδὶ clare pater γεννήτωρ filii aelerni, προβο- 
λεύς autem Sancti Spiritus dicitur, vicissim autem filius patris 
γέννημα, Spiritus autem Sanetus eiusdem πρόβλημα. εχ quibus 
patet verbum προβάλλειν non quamcumque emisionem Latine 
aigniſicare, sed eam quase sit eum influxu activo coniuncta; qua- 
116 est emisio ramorum ex vivente trunco. qualium emissionum 
est mentio Cantic. 4 18. emiæsiones tuae paradiaue malorum P- 
nicorum. quare mihi videtur satis bene respondere Graeco huic P 4323 
verbo προβάλλειν Latinum producere, quod et ippaum causae no- 
tionem habet, adeo ut προβολεύς recte explicetur vocabulo pro- 
ductor, sicque in testimonio Damasceni pater aeternus productor 
Sanctã Spiritus per filium dicatur. multa de vocabulis προβολεὺς 
εἰ προβολή ετιιἀἐ ἰδδίπια disputat Petavius nosSter c. 8 1]. 6 de Tri- 


δὅ98 OBSERVAT. ΡΑΓΟΗΥΜΕΒ. 


nitato οἱ alibi 1π eo opere, quae videri apud eum ροεβιμῖ, hec 
enim quod diximus, nobis pro instituto, et loci quem tractamus 
intelligentia, auſſicit in praesens. 3J 
Ρ419Φ. προσελῶντες p. 209 v. 9. remiges hos fuisto, qui 

προσελῶντες quasi proprio artis aut ordinis vocabulo dicebentar, 
οἱ ipsa origo suadet vocis ἀπὸ τοῦ προσελαύνειν δἷνα προσελᾶν 
prorsum impellere, εἴ diserte noster tradit, tum δὶς tum c. 80 
1. 5, ubi quem semel προσελώῶντα dixerat, postea συνωνύμως το- 
cat προσερέτην. Wollius in excerptis Pachymerianis Gregores 
anhbiectis vitiosam huius vocabuli acripturam exprimit, ex men- 
doso videlicet codic, dum hane recitat ex hoc haud dubie loco 
aententiam: Gaemulicum ad bella erat animoqtum, HYylontes 
vuero agendis remis atrenui. 

προσπαΐίω Pp. 976 ν᾿ 18. vix alibi reperies προσπαίειν, 
etai παίειν, uti et alia εχ eo composita, frequens ait. quid 
aliud putemus quam metaphoram hic 6586 ἃ sagitta in scopum in- 

P 415 tenta οἱ illum ſerionte ductam?ꝰ δὶς enim ait ſabulam incurrere in 

verum ac illud quasi percuteros, ut seegittam scopom. aↄimile 
quiddam zracrarum literarum interpretes adnotant δὰ illud 8, Pauli 
δὰ Rom. 10 4. ſtnis legia Okriatus. Iex ibi vocatur tota hiatoria 
vetus sacris libris commendata, quibus οἷ res 8 patribus gestae εἰ 
aacrorum apparatus ac caeremoniae raduntur, omnia Christum 
venturum praeſigurantia. in quo allusisso aposſtolus putatur δὰ 
originem vocis Hebraicae legem aigniſicante. nn ἑλοσγα enim ἃ 
radice Gurali eſst, cuius prima notio est iecit, proiecit. unde 
eius est usus proprius in eiaculatione. 1I Regum 20 86 de Iona- 
ihans sagittam eiaculante seribilur x ΣῪ - 1 ρει ἑαγα ha- 
chketsi: et ἐρδε iecit cagittam. quo pertinere putatur multorum 
Eaalmorum inseriptio: ἐπ ſinem, μος est in Christam. in quem 
procul indicandum et quasi indigitandum pleraque ibi sacripta 
dirigebantur. nec ſrustra: veritate quippe prophetiis exacte ro- 
apondente, ſigurae in rem incurrerunt. ſabulae morale prae- 
ceptum adumbrantis par ratio est. ut enim figura prophetica, 
cum res ſigurata exhibetur, προσπαίειν ἀληϑείᾳ in veritutem in- 
cidere dicitur, δὶς et applogus, eum eo aigniſicatum οἵ οἱ mo- 
nitum declaratur et quasi δὰ rem ipsam applicatur. 

πρῶτος Ρ. 298 v. δ. πρὸς τὸν πρῶτον ἐκθέμενος. hic 
πρῶτος absolute οἱ substantivs usurpatur pro supremo illie prae 
ajde sacrorum, nempe patriarcha. 

πρωτοκῆρυξ ρ.476 v. 1. quem anten vocaverat δομέ- 
orixov ἐκκλησίας, nune appellat πρωτοκήρυκα, ΒΥ ποηγπιδαι, 
opinor, usurpans eam vocem pro πρωτοψαάλτης. πιὰ ut Codi- 
nus habet 6. 17 n. 40, οὐ πρωτοψάλτην ἔχει ἐκκλησία ἀλλὰ δορέ" 
ἀτικον. quibus aignificat praceentorem, hoo eat, eum eunius oſſi- 
cium est cantum inchoare in choro, non πρωτοψάλτην δοίετα dici, 
ut res exigeret, sed domesticum ecclesiue. haec mihi cauea fuit 


LB. 1. ΘΕΟΒΒΑΒΙΌΝ, 889, 
opponendi in vernione πρωτοκήρυκος ὙοοΔΡΏΪΟ Latinum praecen- 


toris nomen. 

πύλαι καὶ πύλα p. 86ὅ v. 18. hic vocem ἐραρυίας 
emendavimns indicio syntaxis, cum ἀραρυίαις, quod in codd. 
Β εἰ A, Vaticano omittente, legebatur, quadrare δὰ vocem πύυ- 
λας non potesſt. proba in hune locum εδὲ παράφρασις Vaticani 
codieis his verhis: καὶ πύλας ἐν ταῖς πέτραις ἤγουν ἄλυον (lego 
ἅλυσιν) σιδηρᾶν καὶ ἰσχυρῶν κατεσκεύαζε. non ergo portae aut 
valvas ex ſerro aolidas intelligendae hic ſuero: neque enim id si- 
nit rei subiectas natura. non, inquam, portui, ut domui ↄaut 
conelavi obduci solidnm oſtium poteſst. qui enim aut quibus mo- 
Hendi machinis tantae latitudinis postes essent, quanta explere 
atque obturare, quam vaste hiat, valerent totum os portus, quo 
magnas 80 longae naves praelongos hinc inde protendentes remos, 
enaeque non singulares sed plures interdum simul, aditum exitum- 
416 habers commodum debeant? ergo hic noſster cum πύλας dixit, 
intellecturum putavit prudentem lectorem tale ostium quod por- 
tai claudondo apponi posset, eatenam nimirum ferream. addam 
hbic aatis raram notionem vocabuli πύλη aut πυύλα, cuins usum 
repori in Graeca versione Speciminis Sapientiae Indorum, quem 
lbrum Latinitato ἃ me donatum huio historias imperii Michaëlis 
Palaeologi Augusti, ἃ quo id opus in quadam concions allegatur, 
Hortatu amicorum tanquam παρεμπόρευμα adiunxi. ibi in prima 
praeſatione quae historiam inventionis et deportationis eius libri 
ex India in Persidem recitat, pagina codicis quo utebar Graeci 
nona, aie legitur: πλὴν διὰ τό σοι ἀρεστὸν λήψομαι μίαν πύλαν 
ἐκ τῶν ὑφασμάτων τῆς κώμης Φουΐστάν, ἵνα ἐν αὐτῇ δοξασθϑήσο- 
μαι κάγω δοῦλός σου ἐν πάσῃ τῇ συγγενείᾳ μου. λαβὼν δὲ ὁ Περ- 
ξωὲ ἐκ τῶν βασιλικῶν ἱματίων οἴο. ἐπ his verbis primum oceurrit P 414 
quaerendum quid ait πύλα ἐκ τῶν ὑφασμάτων. nam portae no- 
tĩo, quas naturalis est πύλῃ» quam hie sit intempesti va noemo 
non videt. omnino agnoscendum est πύλα hie pro πτύλα posi- 
tum ἃ πτύσσω plico involuu, ut volumen aut seapus panni cuius- 
piam hoe vocabulo nune aignificetur. fundum habeo coniecturao 
Rustathium, qui δὰ illum versum 411 Hiadis 9, πρώτῃσι δὲ πύ- 
λῃσι πολυπτύχου οὐλύμποιο, εἷς annotat p. 791 ο. Rom. παρη- 
χητικῶς δέ πῶς ἢ ἐτυμολογικῶς παράκειται ἡ πύλη καὶ ὁ πολυ- 
σετυχος" παρὰ τὸ πτύσσειν γὰρ καὶ ἄμφω, ἵνα ἦ πολύπτυχος ὁ 
σφολύπυλος. haec ille; ἐπ quibus vides πύλην ἃ πτύσσειν deduei, 
extrito subiuncto τ. addam ἂχ occasione de panno hic memo- 
rato pogiĩ Muistan, quod in illo videlicet pago texeretur: ſorte 
inde natum vulgare nomen hodie in Gallia panni cuiusdam ex 
Foesypio texti, quod fuetaine, fuetanium appellatur. ex con- 
nequentibus porro verbis intelligitur genus hoc panni regis aut 
rogiase familias usibus fniats reservatum, ita οἱ vestiri 60 nemo 
poseet aine concesau peculiari regis. unde characterom haberet 


600 OBSERVAT. ῬΑΟΗΎΜΕΒ, 


eximii honoris et apud principom gratiat indumentum ἰαἷο. 
propterea enim addit Perzoës accipers se istom vestem ob pree- 
rogali ram honoris οἱ anuexi communi aestimationo: ἵνα, inquit, 
ἐν αὐτῇ δοξασθήσομαι κἀγὼ δοῦλός σου ἐν πάσῃ συγγενείᾳ μου. 
16. quo etiam aigniſicot non sua 86 solius cousa iatum admittere 
honorem, aed familias a2æc cognationis inde conapicuas ſuturae, 
δὶο ambitionis invidiam pietatis οἱ caritatis in contanguineos lau- 
dabilis ostentatione redimens aut 22lItem ninuens. confirmant 
autem quod diximus de reservatione huiusmodi panni δὰ usus 
regios, illa troma verba: λαβὼν δὲ ὁ Περζωὲ ἐκ τῶν βασιλικῶν 
ἐματίων. cur enim, quae prius nomina verat ὑφάσματα τῆς κώμης 
Φονυϊστάν, nunc ἔματια βασιλικά vocaret, εἰἰδὶ quod üs nti χερὶ 
aoli οἱ familias ipaius liceret, οἱ δἱ quibus privilegium idem ἃ 
rego eximii honoris gratia tribueretur. 

Ῥώς p. δ09 v. 19. ait ducem Latinorum, quem descripeit 
ferum ardentem εἴ capite ruſum, hominem vastae staturas, cui 
erat nomen Rhos Solymas, videri nactum appellationem ex εἰπι- 
litudine cum eo quod vocat Ῥώς Hhos. quid autem est πος ὃ δὰ 
acriprerit Pachymeres Ῥώς pro ῥωξὶ Ῥως 88:6 conetanter seri- 
bunt duo codd. optimi Β εἰ A, Vaticano hoce comma omittente 
atqui Ῥούς nihil, quod aciam, πιο ſaciens signißeat. δωδξ antem 
ΟΣ Fustathio Παρεκβολαῖς κὰ Od. ε p. 1688 ed. Rom. δεῖ φαὶ- 
λαγγίου εἶδος, apecies animalis ποχὶϊ dicti phalangii. de hoc 
Pliuius 1. 99 c. 4: phalungium. ... eet plurium generum, unum 
cimils formicae, δε multo maius, rufo capite. huie compera- 
tum hune duceom ἃ Pachymere cerediderim. dixerat enim antes 
οἱ ruſa eum coma fuisse οἱ vultu rubente, quippe accenso natu- 
ΤᾺ} ardore. unde credibile ait ναὶ in ꝙ acienter mutatum ahb an- 
tiquario seriptore, exemplum eius mutationis alicubi forte acri- 
ptorum veterum nacto, vel errore hie librarũ ῥώς pro ῥδξ 
poeitum. 

Σάλπακες p. AT2 v. 8. ait δαϊραοίπ, quod erat cogno- 
mentum Mantachise cuinadam ducis exercitus Persarum, Pertica 
lingua signiſicasse fortem. 

σταυροπήγια. 1. 6 titulus est capitis 11(p. 10): ὅπως βασν- 
λικῆ νεαρὰ προβαίνει ἐπὶ τοῖς σταυροπηγίοις. apud NMatihaeus 
Blastarom titulus δεῖ: ὅτι μόνῳ τῷ πατριάρχῃ Κωνσταντινουπόλεως 
δίδοται σταυροπήγια πάντου πέμπειν. δοἱὲ ραϊνἑαγολαε Conctan- 
tinopoleos concetcum eses ctauropegia guocumque mittere. tom 
rem ipsam ric explicat: μόνῳ τῷ πατριάρχῃ Κωνστανεινονπόλεως 


7 


Ῥ 415 ἐκ συνηθείας ἐφεῖται μακρᾶς σταυροπήγια τα διδόναι καὶ τὴν ἀσε- 


φορὰν καὶ μνήμην τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἔχειν, οὐ μόνον ἐν 
τῆτα! ἰδίοις χωρίοις ὁπουδήποτε κειμένοις καὶ τοῖς ἀκενήτοις 

κτήμασι τῶν ὑποκειμένων τούτῳ μοναστηρίων, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς 

τῶν μητροπόλεων αὐτῶν ἐνορίαις, ἔνϑα ἂν παρὰ τοῦ τὸν νοῶν 


ἀνεγείροντος δηλαδὴ προσκληϑείη. δοῖὲ patricrcnkae Ορπδέαπδαπο- 


4,ἴ.Ὸϑ τ' 


ἘΜΒ.1, GLOSSARMM. 601 
polie ἐς longa conauetudine permittitur σέσιγορέρία, εἶνα cru- 


cium fixiones, concedere et relationem ae memoriam nominis ibi 
habere, non δοέμπει ἐπ praediis aut ἐεγγίδ quae peculiuri iure 
poæaidet, ubicumque φέξα cint, εἰ ἐπ immobilibus poëccecionibus 
æubiectorum ipai mondeteriorum, ed etiam ἐπ dioecesibus metro- 
poleon ipearum, ubi videlioet αὖ aliquo templum aedificante ad- 
vuocatus ſuerit. ex his licebit intelligero δεαυροπηγίων nomine 
Hio aigniſiceri ius aupremum patriarchas in ecelesias patriarehatus 
ani, quo posset eximere quae loca quaſsve personas vellet ἃ po- 
testato episcopi cuiusvis, οἱ intra ſines dioecesson suum licet 
antistitem habentium certa rihi monasteria νοὶ ecelesias voleret 
excipers, citra nutum aut assensum proprii locorum illorum me- 
tropolitae. hanc autem poteſtatem videtur exercuisas patriarcha 
frequentius in praediis οἱ agris sibi vectigalibos οἱ in templis de 
novo erectis, quorum fundatores, δὰ operis amplitudinem εἴ 
commendationem id rati pertinero, aſſectabant αἱ uni ἀμέσως pa- 
triarchae 1116 aubiicerentur, a inrisdietione propriorum loci prae- 
aulum ἀχοιρία, quia vero, cum locum aliquem in aliena dioe- 
cesi itum eximere ab anctoritato ordinarii οἱ aibi reservare pa- 
triarcha vellet, id declarare solebat ſixa ibi cruce cum certa in- 
acriptions, cuins formulam videre licet apud Meursium, ideo 
ĩpsa exemptio et ius illius στανοπηγίων verbo indiosbatur. id 
οἷἶδσο patet ex hoc in quo versamur Ioco noſtri historici. is enim 
cum in titulo eapitis mentionem posuistet Novellas imperatorias 
cires σεαυροπήγια, eius Norvellas sententiam in ipso capite aio 
refert: προβαίνει νεαρὰ βασίλειος ἄλλ᾽ ἄττα πλεῖστα διοριζομένη 
καὶ τάτεουσα, καὶ τὸ τὰ ὁπουδηποτοῦν πατριαρχικά,) ὅσα ἐν χώ- 
φαις καὶ μοναῖς, ὑπὸ τοὺς ἐπισκόπους ὧπ αἱ ἐνορίαι τελεῖν. pro- 
diit imperatoria Novella qua cum alia ἀεοεγπεδαμδμν 
tum illud ἐπ primis, μὲ quae bicumque cuiueque modi praedia 
vel monasteria pautriurclico iuri γοδεγναξα oenserentur, κα dein- 
φέρε episcopis, quorum ἐπὶ propriis dioccesibus illa eccent eito, 
aubiicerentur. ita 1116; quibus verbis vides declarari quid in ti- 
tulo voce σταυροπηγίων intellexerit. plura de his non dico, 
quod οἱ Meurains verbo σταυροπήγιον οἱ post illum vir pererudi- 
tus Iacobus Goar O. P. p. 612 οἱ 618 δε. Euchologii copiose δὸ 
diligenter hoc vocabulum edisserant, plane in sententiam noetri 
Pachymeris. 

στύψις καὶ στυπτηρία p. MAOV. 7 et v. I2. non dubium 
quin utroque hoc vocabulo alumen designotur, merx expetita ob 
usum celebrem in tingendis pannis laneis, ut ait hie noster, ἐπεὶ 
σεολλῇ τινὶ χρῶνται ταύτῃ τὼ ἐξ ἐρίων ὑφάσματα. quod distinctius 
Plinius exequens, docet 1. 86 ς, 16, cum οἷπὶ aluminis apecies duse, 
candidi οἱ nigri, inſiciondis claro colore lanis candidum Lqui- 
dumque utiliaaimum 6666, contraque ἔπδοο aut obscuro fueo iis- 
dem imbuendis nigrum accommodatum. mox ibidem Plinius 


θ02' OBSERVAT. ῬΑΓΟΒΥΜΕῊ. 


loes peroonrens ubi alumen provenit, Ῥοπίαπι memorat, unde 
hic noseter refert solitos illud par Euxinum exportare Genunene. 
Ehoceaeas toamen non meminit, ubi fodinas aluminis ponit Pachy- 
meres, serius videlicet detectas nec Plinii iam tum δοΐδῖο celebres. 
σύμβολα δεσποτικοῦ θανάτου p. 680 ν. 18. mani- 
feste in his s2era cucharistis decignatur illis varbis: σύμβοϊα 
δεσποτικοῦ ϑανάτου dominicae mortis ꝙmbolu, quae etatim ροιῖ 
ἅγια δῶρα nuncupat. cuius appellationis rationem nemo requi· 
Ρ 416 χοῖ, qui meminerit illud Apoſttoli 1 δὰ Corinth. 112 quotiescum- 
que manducabitis panem hunc et calioem bibetie, mortem do- 
mini annuntiabitis, doneo veniat. unum addo ae νοοῦ σύμβο- 
λον, cum aimpliciter dicitur, ummam Christianorum dogmatum 
indicare apud hunc noſtrum quoque, ut eum is mox addit mo- 
ribundum imperatorem in procinctu aacri accipiendi vietici τὸ 
ἅγιον διεξιέναι σύμβολον, vyνbolum videlieet Apottolieun ſdei 
ause proſitendas recitasce. alibi saepe in Βδο hiectoris eymbolen 
Nicaenum absolute symbolum nominat. intelligehatur enim ἀδ 
quo diceret, ex subiecta materia, cum tractaretur controveria 
de daiuene ſilioque ymbolo Nicaeno, vel δἱ exactius loquimur 
opolitano a Latinis inserta. ride quae annoumu δὰ 
16 6. 11. 
συγχωρέω «αἱ συγχώρησις Η 886 v. ὅ. ait obl 
tum ab imperatore acro templo pretiotisrimum altaris velam, 
cum absol veretur ab excommunicatione, dignum 86 ac tali ὅτι" 
tulations donum. αἰ hie, εἷς. εἱ alibi verbum συγχωρεῖν in μῖδ 
notione sumitur. uti et συγχώρησις pro ipaa absolutione hoc ἴμθο 
capite: ἀντείχετο ες λέπας ἐκείνου ¶osephi patriarehas nori, qui 
oum ab excommunicatione solveret) διὰ τὲ τὴν ἀπ᾿ ἐκείνου συ). 
χώρησιν. propter absolutionem, quam cum frustra ab Arsenio 
petiiset, ἃ Germano accipiendam non putaſtet, denique Α ἴθ. 
aopho tertio ab Arrenio patriarcha impetraverat. 
συναπτή Ρ. 174 v. 3. ynaptao nomen Latine retiuti 
quia non reperio unum alind in noſtra lingua verbum quo res νοῦ 
- συναπτή subiecta satis exprimatur. multa de ea utiliter docet 
Meuraius. vidotur aliquid aimile illi parti litaniarum noetrarum, 
qua deo continua seris mulia commendantur, eceleria, pontiſex 
οἷς.» adiuncta cuique acclamatione populi: te rogamu⸗ audi ποι. 
pro quo Graecis οδὲ τοῦ κυρίου δεηϑώμεν ἀοπιέπεεπι 
συνών Ρ. 487 Υ. 16. Pachomius literator dicitur τῷ δ Σερσ- 
τηγοπούλῳ Μιχαὴλ συνών. hic τοῦ συνεῖναι verho ποῦ 4 
bet ἐπάϊοδίαν praesentia, sed intimus convietus domesticumque 
in re literaria ministerium, quale divites olim exigeboant ab ii 
quos apud μ6 habebant, ut soorum eruditions, cum eseet opus 
aut vacaret, iuvorentur. hi haud fers aliter quam συνόντος γ΄ 
abantur, αἱ intelligitur ox longo et pereleganti Luciani de hi⸗ 
libro, euius ipes titulus (inecribitar anim περὶ τῶν ἐπὶ μισϑῷ 


118.1.. GLOSSARIVM. 603: 


συνόντων) hance quam aaaerimus huius vocabul notionem de- 
momntrat. 

Σορεωάννης Ρ. 898 ν᾿. ὅ. agit de Ionnne dues profecto 
Thebas, οἱ illic roperiente magnum dominum, quem lingua po- 
pularium ibi Syrioannem vocitatum ait, εἰ tamen cognominem 
ipei fnisse Ioanni duci. unde intelligitur additionem illam pri- 
mae syllahss ad nomen istud non pertinere, sed adiunctam αἱ 
consustudine illarum gentium originis Francicas, νοὶ ex longa 
cum Francis consuetudins, nomen Syre, quod ex Graeco κύριος, 
factum putatur, suo principi accommodantium. auspicor idem 
nomen, licet paulum ἀΐνατεθ z2criptum, fuisse Συργιάννης, quod 
p nobili Comano in baptismo inditum refert Cautacurenus 

1.ο. 11. 

σφαῖρος Ἐμπεδόκλειος ρ.9083 ν.16. primo mihi loci P 417 
Βαΐμδ οοσῦχεα Venit in mentem Iauderi hice sententiam philosophi 
veteris 6 discipulis aut sectariis Empedoclis, cui nomen Sphaero 
esset. quidni enim talis appellationis quispiam deditae operam- 
Empedocli potuiset, cum Sphaerus alius 6 Cleanihis schola, no- 
tus auctor moltorum operum, Diogeni Laertio memoratus δἷϊ 
mimadrvertã poſtea oboriam opinionem eandem Hieronymo Wolßo 
hunc locum ἐπ sua Excerpta conferenti. sed consideranti rem 
altentius brevi patuit σφαῖρον hie pro σφαῖρα positum plane signi- 
ficare follem orbicularem, quales videmus pilas maiores spiritu 
confertas, quas Itali palioni, Galli balons nominant. excipiat 
aliquis coutra non reperiri nomen istud hac forma, βεὰ femini- 
nae ubique terminationis et generis apud seriptores classicos legi. 
concedo. quid tum postes? an εδὲ adeo alienum ἃ Pachymeris 
more quiddam in talibus καινοτομεῖν praeteres suspicari licet 
visum ἐρδὶ aliquem librum idonei auctoris ex iis multis qui δὰ 
nos non pervenerunt, ubi σφαῖρος pro σφαῖρα poneretur. δρᾶ. 
verbi controversiam profligaverimus, ro zemel ipea conetituta. 
demonstrato, inquam, loci quem tractamus sententiam exigere 
ut σφαῖρος follem rotundae ſormae aigniſicet, simul evicerimus 
iſtamn huius vocabuli hoc loco notionem -eyse minime dubiam. 
ergo δὰ id nos accingamus. ait δίς Pachymeres patriareham Ar- 
aeninm, poſtquam Michaëli Polacologo imperatori ob excaccatum 
pupillum εἴ collegam sunm in imperio Ioannem puerum aacris 
Materdixerat, dissimulase tamon, dum quaedam ſieri videret mi- 
nime cohaerentia cum anathemate rite intorto. nam cum eum 
qui tali, ut paulo ante loquitur, ęladio Spiritus 8 communione. 
nñdelium plane abscissus fuisset, nefas esset inxta aacros canones 
admittere δὰ ullam participationem 22crorum, tamen ex 60 tem- 
pore non destiterunt Constantinopolitani aſscerdotes εἴ clerici no- 
minatim memorare in sacro choro atque inter ipea liturgias my- 
teria imperatorem licet excommunicatum, conni vento δὰ πος 
coram 80 usurpatum patriarcha metu maioris mali. verebatur 








604 OBSFERVAT. ΡΑΟΗΥΜΈΕΝ, 


enim ne, δὲ et πος vetuisset, excusea qua nteunqus continebator 
imperator verecundia quidam sacras poteſtatis, omnia in extre- 
mam perturbationem impelleret, eveniretque tale aliquid qualo 
in Ulyssis navo, dormiente ipso, feliciter δὰ portum aspirante, 
temeraria cupiditate comitum eius accidit, qui 
ἀσκὸν μὲν λῦσαν, ἄνεμοι δ᾽ ἐκ πάντες ὄρουσαν, 
τοὺς δ᾽ αἶψ᾽ ἁρπάσασα φέρεν πόντονδε θύελλα 
κλαίοντας γαίης ἀπὸ πατρίδος, 
αὶ ipee Ulysses lugens Alcinoo narrat Od. x a2ub initium. 
utrem quidem solverunt: venti autem omnes erupere: 
ipeos vero διεδίέο rapiens tulit ἐπὶ Pontum procella 
Mlentes α terra patria. 
eiĩusmodi quempiam ſoetum tempestatibus utrem, ut alieubi lo- 
quitur Horatius, hic σφαίρου vocabulo designavit Pachymeres, 
eius figura imperatoris irritabilem animum adumbrans, quem iam 
aestuantem ira gravi Οὗ anathema inflictum si rursus petriercha 
Iacerseret, periculum erat ne is totas habenas furori lIazaret. 
andio, dicet ſorto quidam eruditus lector: δοὰ tune oportuerit 
hunc σφαῖρον Ὀδύσσειον, non ᾿Εμπεδόκλειον dictum 4 Pachy- 
mere. nam quid utribus Aeoliis ceum Empedocle ἢ δὰ haec oc- 
cursurus rogo aequum arbitrum rerum informare δε δ᾽ ne g- 
vetur ideam ingenii Pachymeris supra modum antiquarii; εἴ ero- 
ditionis abstrusae, quod multis εχ locis patet, ostentatoris paene 
putidi. ergo ἰδ non satis habens indicasse notam sibi ventorum 
in utres coactorum ab Aeolo εἰ Uhyssi traditorum fabulam, etiam 
innuere curavit haud δ6 ignorare quodnam esset eius fundamen- 
Ρ 418 tum fabulae. non enim ἀδ nihilo illa Homerus ſinxit, δοά allo- 
ait in eo δὰ megicam vim utrium quorumdam, quibus δὰ vento 
sopiendos praestigiatores iam olim uterentur. e quorum poetes 
numero fuit Empedocles. hic enim inter alia magicae artis expe- 
rimenta, qualium edendorum modum ac viam 86 traditurum in- 
ctabat, sedandorum εἰ excitandorum ventorum arbitrariam pote- 
atatem numerat, δἷο in quodam poëmate discipnlum alloquent: 
παύσεις δ᾽ ἀπαμάτων ἀνέμων μένος, οἵτ᾽ ἐπὶ γαῖαν 
ὕμενοι πνοιαῖσε καταφϑίνουσιν ἄρουραν, 
καὶ πάλιν ἣν κ᾽ ἐθέλησθα, παλίντιτα πνεύμαε᾽ ἐπάξεις εἰς. 
æedabis indefescorum ventorum furorem, qui aupra terran 
ruentes flatibus devastant sata. 
et rureus, δὲ libuerit, revocata reduces eorum flabra. 
quomodo autem haec praestaret, tradit Timaens Hist. ]. 1δ, ΕΟ 
recitatus a Diogene: ἐτησίων ποτὲ σφοδρῶς πνευσάντων, οἷς τοῦς 
καρποὺς λυμῆναι, κελεύσας ( Ἐμπεδοκλῆς) ὄνους ἐκδαρῆναι καὶ 
ἀσκοὺς ποιῆσαι, πρὸς τοὺς λόφους καὶ τὰς ἀκρωρείας διέτεινε πρὸς 
τὸ συλλαβεῖν τὸ πνεῦμα. Etesiis aliquando vehementer flantibus, 
δίο μὲ fructue corrumperentur, iusis excoriari aeinis, utres es 
eorum pellibus factos expandit hiantes auram vereus ἐπ ἐμ 


18. 1. GLOSSARIMM. 605 


collium δὲ montium, σμαδὲ ad ꝙpiritum com 
innuit autem hisſtoricus hine consecutam tranquillitatem, * 
ventis in carcerem compactis. quod populus admiratus Empe- 
doeli κωλυσανέμου vntorum inliibitoris cognomen indiderit. 
Eustathius quoqus Παρεκβολαῖς ad Ὀδ. x meminit Empedoclis 
tanquam arte praediti ventorum compingendorum in utres eorum 
aimiles quos Aeolus Ulyssi donavit. eius haec verba δυηί: Avri- 
μοκοῖται γένος ἐν Κορίνϑῳ ἀνέμους κοιμίζοντερ. εἰς ὅ ὅπερ δεξιῶς 
λέγεται διακεῖσθαι καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὗ καὶ εἰς αὐτὸ τέχνῃ ἴστό-- 
φῆται. Anemocoetae δεοίας hominum nomen est Corintlii ventos 
æopientium; quo valuise ἐπ primis peritia dicitur Empedocleæs, 
crius ἐπ hoc genere ars αὖ historicis celebrata eat. ita ille, lo- 
cos alludens non aolum modo memoratos Timaei οἱ Laertii, aed 
aliorum eltam Hiatoricorum, puta Porphyrii, cuius in vita Py- 
ihagorae, editionis Holetenianas, typis Vaticanis, haec legun- 
tur p. 19: ὧν μεταλαβόντας ᾿Εμπεδοκλέα τὸ καὶ ᾿Εκιμενίδην καὶ 
“βαριν πολλάκις ἐπιτετελεκέναι τοιαῦτα" δῆλα δ᾽ «αὐτῶν. τὰ ποιή -- 

α ὑπάρχειν. ἄλλως τε καὶ ἀλεξάνεμος μὲν ἦν τὸ ἐπώνυμον 
Ἐμπεδοκλέους. quae poſtrema verba eruditisaimus Holatenius 
δὶς vertit: quin σὲ Empedocli cognomen erat Alexanemi δέψα 
qauerrunci ventorum. hane ex veterum lectiono de Empedocle 
ſfamam obversantem animo Pachymeres habens, dum periculum 
exitiosissimae procellae prudenti conniventia vitatum ab Arsenio 
patriareha, utrium Aeoli Ulyssi traditarum εἰ ab eius comitibus 
ingenti pernicis ippgorum temere contrectatarum exemplo illu- 
atraret, non se tenuil quin ſabulam cum hiſtoria commisſstam og- 
gereret lectori, Homericos ventorum folles cum aeininis ἃ Ti- 
maes memoratis Empedoclis utribus una mentioue coniungens 
σφαίρου ᾿Εμπεδοκλείου. sic quidem coniectaber. recte an a2ecus, 
aequi lectoris esto iudicium. 

σφενδόνη Ρ. 469 v. ὅ. καὶ τὸν παρακοιμώμενον τῆς 

μεγάλης σφενδόνης. meminit huius ofſicii Codinus e. 4, ubi iradit 
τὰ τοῦ παρακοιμωμένου σφενδόνης φορέματα, quibus 26 vertibus 
εἰ insignibus potestatis uterotur. Gretaerus μορδίοχ δὲ vertit: 
Praefecti aigilli eu annuli ignatorii ρεδίαπιέπα, melius quam 
Iunins, qui παρακοιμώμενον σφενδόνης accubitlorem fundae 
interpretatur, δῖ etiam quam interpres Iuris Groeco -Romani, 
οπὶ παρακοιμώμενος τῆς μεγάλης σφενδόνης αοομδἑίον magnae 
»αΐαε dicitur. σφενδόνη propris Μεπάα taxis iaculandis, uaita- 
tisima translatione ἃ formae quadam similitudine ducta, palam 
annuli aignificat, τὲ notiatimum θοῦ; nee minus perspectum ob- 
aignari literas olim olitas annuli pala certis insculpta characteri- 
bus δαὶ formis, cerae chartis appositae impressa. hinc σφενδόνη 
pala annuli, sSigillum dicitur; quod cum duplex aut multiplex P 419 
imperantibus easet, maximi omnium custos παρακοιμώμενος με- 
γάλης σφενδόνης Βοο loco appellatur. quare autem παραχοιμώ- 





606 OBSERVAT. PACAXVIR. 


utvoę? vpinor quis ἐσ iis erat qui ex ofſieio astidue apparere 
circum imperatorem aut in proximo δὰ stibitas evocationes sem- 
per esse debebant, cubiculum principis din fere noctuque fre 
quentantes. vide quae diximus verbo παρακοιμώμενος. 

σχολή Ῥ. 50 ν. 6 εἴ p. 8568 v. δ. peculiarem, πὶ faller, 
vim habet vox σχολῇ hoce loco, emphasim ferens eniusdam inter- 
rogationis ironia submisſstas. agitur de Serbis populis, 4808 pro- 
pris civium et popularium suorum rapere solitos, verisimile mn 
esselt ab externis per eorum ſines peregrinantibus temperatoros, 
hac ferme sententia: qui suos diripere non dubitant, ab alieni 
acilicet abstinebunt?ꝰ iterum in simili notions usurpatum δος vo- 
eabulum habetur 1. ὅ c. 12 in his verbis: εὖ δὲ διδοῖμεν καὶ ἄν 
κλητον, σχολῇ τινὰ τόσην τέμνοντα ϑάλασσαν τῶν δικαίων ἀρ- 
φισβητεῖν. σὲ vero εἰ ius provocationis concesserimus, μεγίαν 
lum fuerit scilicet ne quis tam vasto meri ites cuum pertecuturn 
RHomam se cunferatꝰ alium habeo huius idiotismi testem Sy- 
meonem Seth in Graees ex Arabico interpretatione Ἰδὲ quem ipæe 
ἰχνηλάτην vocat. hune nos Latine redditum ad calcem harun 
Observationum mantissae loco damus. eius in secunda disteru- 
tione aie Graece legitur: εἰ γὰρ μὴ ὑπὲρ αὐτοῦ ἀπολογησηταί t, 
σχολῇ γ᾽ ἂν ἑτέρου ὑπερασπίζοιτο. φωὲ enim πε se quidem ἔρευπι 
in pertculo defenderit, αὖ eo δοΐδέσεέ expectetur ut fortiter pro 
alterius cupite decertetꝰ in septima quoque δῖ. regina mantom 
alloquitur, conquerens non commumicari sibi ab 60 scitu nece- 
aarium arcanum. εἰ γὲρ ἔμοιγ᾽ ἄν ἀποκρύψῃς, σχολῇ γ᾽ ἂν ἐπέ 
odię πιστεύσῃς. σὲ enim de koc me celas tuam coniugem, ali 
id scilitet fateberis? ita etiam loquitur Georgius Acropolita 1Δ 
Prooemio Hiatoriae p. 2 ed. Reg. 

σωλέας ν. 178 v. 1. quid εἱξὲ σωλέας, magna et μετρεῖ 
quaestio δεῖ, ]Ἰορὶ accurate, diu meditatus z3um, {26 de hoc ar- 
gumento viri doctisimi Ioannes Meursius, Leo A˖Uatius, Iacobe: 
Goar Ord. Praed., Iacobus Gretserus οἱ Ludovicus Cellotius - 
cietatis nottrae seripsere. in rei deinde inquisitionem ipeius εἰ 
tentione longa οἷ acri incubui. exponam hie, οἱ potero, brem 
ter οἱ clare quid discussis cunctis verisimillimum compererin, 
luce praesertim mihi affusa ex eruditissima diatriba illuetris 
Leonis ΑἸ δἰ δὰ Fabium Chisium, hodie Alexmndrum VIl, ἐδ 
hde proprie argumento novissime et accuratissime secripta. irc- 
pio ἃ considerations nominis. σωλόέας, εἶνο ut Symeon Theu- 
Ionicensis dialogo de sacramentis qmendotius scribit, σολέας» 
etiam οἱ apud Euchologium in ordinatione diaconi legitur, volee, 
non est vocabulum Graecas originis, ut omnes facile οοηϑεπίϊαπί. 
nee ſere vidi qui dubitent quin Latinum εἷς, in Helleniswom, et 
alia plurima, usu intrusum. si ergo disquisierimus, quid lau- 
nis valesat δοίεα, forto non fuerit id inutſle δὰ indicium statues- 
dum ἀθ ro ipea voes hac indicata, quaenam tendem eit. Sertæ⸗ 








118. 1, GLOSSARDM. 607 


Pompeius Festus, optimus enarrator antiquarum notüontun verbia 
Latinis aubisctorum, non sua solins sed Merci praeterea Verrii 
Flaccã, antiqnioris nec minus accurati grommatici, auctorilate 
aigniſicatum vocabuli δούεα nobis edisserit his verbis: φοίτα, μὲ 
ait Verriue, non σϑὲ δοέμενε αὶ quae solo pedie subiicitur, δε 
æriam pro materia robusteq (νοὶ αἱ habet alia lectio, robusta), 
æuper quam paries crautitiuse estruitur. Paulus hune locum ex- 
acribens particulam pro negligit. aic enim babet: aolea vel κα 
dicitur quae volo pedie aubiicitur.... vel materia robueteq, 
æuper quam pœuries cratitius estruitur. in margine editionum 
optimearum, Venetae anni 1660 εχ bibliotheca Antonii Augustini, 
εἰ Perisiensis Scaligerianae anni 1684, ἀντὶ τοῦ pro suggeritur 
alia lectio per, ex qua coniectura forte non vana dueatur, beri- 
ptum olim in archetypo fuisse pes e materia robuæteq ete. nam 
pes dicitur quod aliud austinet, ut pes mensae Plinio 1. 12 c. 1: 
æocdem ebore numinum ora pecturentur et mensarum pedese. quo 
aensu stereobaton pes est stylobati. Vitruvius ]. 8 c. 8: δωργα. 
terram parietes extrutntur σμὸ οοἐμπιεπὲα dimidio erassiore- 
quam columnue eunt futurae, uti ſirmiora εἰπὲ inferiora φερε» 
rioribus, quae stereobata qdppellantur: nam excipiunt onera. 
peaulo post: extructiâ autem fundamentis ad libramentum aty- 
Iobatae sunt collocandae, aupro atylobatas columnue dieponen- 
dae ete. materiae porro mentione robusteae non proprie intel- 
Llgendum hie querceum lignum, aed metonymice corpus quod vis 
duritiei quantee opus est moli gravistimae portandae. alluditur 
enim in aimilibus origo architecturae, 426 primum aevo rudiori 
lignis aediſfcabat, εχ quibus querecum ſundando aptum iudica- 
Ῥοδίων οὐ dotes quas memorat Vitruvius 1.2 c. 9 his vorbis: quer- 
cus terrenis principiorum satietatibue abundane, parumquæe ha- 
bens humorisæ et aërisæ et ἐρτιέδ, cum in terrenis operibus obruitur, 
inſinitam habet aeternitatem, ex eo quod cum tangitur humore, 
non habenes foraminum raritates propter piscitatem, non poteet 
ἐπ corpore recipere liquorem σε fugiene αὖ humore reeistit. re- 
tinebentur autem, etiam post subetitutos in alructuris ligno la- 
pides, vocabula priora. ut Paulus εχ Feſto verbo Hubum tradit 
Robum dictum in carcere locum quo praecipitatur maleſicorum 
genus (puta fastigium propugnaculi in praeceps imminens, unde 
maleſicii convicti deüciebantur, ut Manlius ex rupe Taorpeia). 
causam appellationis atatim tradit, quod ante arces robusteis in- 
cludebantur. hoc est, quoniam apud veteres mos erat arcium 
lauatra δὰ cummum usque moenium lignis roboreis extruere, 
inde poſtea quoque quoam ὁ saxis tolli propugnacula contuevere, 
manzit priscum vocabulum materiae, ut robus etiam tum fastigia 
aggerum ac pinnas murorum dicerentur. quamquam ipsum ro- 
boris aut robustei nomen materiae quereeae proprium non est, 
aed coloris; unde bos robus nive rubus priscis erat. Paulus ex 


P 420 


608 OBSERVAT. ῬΑΓΒΥΜΕΉ. 


Festo: Robum rubro coloro, εἰ quas ruſo eigniſtcari, ut bovem 
quoque rustici appellent, manifetum eet. unde εἰ materia quat 
plurimas habet venus eius coloris, dicta eet robur. Hinc εἰ ho- 
mines valentes εἰ boni coloris robusti. haec Fertus, quae de- 
monstrant nihil referre δὰ rem ipaam 4140 δοέεα in aediciis vo- 
catur, ligneaneo sit an δα ζϑᾶ, marmorea · vel aerea atructura. hi- 
ctenus informatam ex originibus Latini sermonis idenam ταὶ quat 
Φοίεα dicitur, conferamus δὰ usum disquisitionis praesentis, εἰ 
indagemus in tomplis Graecorum ecquid fuerit quod in hane ſor- 
mam incideret; unde statuere posimus ippum id αὐτύχρημα 
Suisse, quod vocabulo σωλόας indicatur οἴ ἃ nostro hie Pachy- 
mere οἱ ἃ Graecis recentioribus patsim plurimis. adyta in Chri- 
atianis apud Graecos templis inde usquo ab originibus religioris 
aepta ropagulis fuere, quas οἵ gressus ab iis profanorum et 06» 
108 arcerent. ac principiis quidem exiguo defungebantur, nece- 
aarium secretum maiestati sacrorum contenti quomodocunque 
obduxisse. arae gradibus inferne aupra solum obtendebantur e 
materis cancolli: hi gressus excludebant non initiatorum ἃ 8210 
βδορῖο. super hos vela tendebantur: haec contspectum myxtterio- 
rum concioni adimebant. Enasebius 1, 10 c. 4 de Conatantino 
templa Christiana Graecis exstruente seribit: τὸ θυσιαστήριον ὡς 
ἂν εἴη τοῖς πολλοῖς ἄβατον, τοῖς ἀπὸ ξύλου περιέφραττε διπεύοις. 
altare, μὲ escet inaccecum populo, ligneis sepeit οἱαίέλγί. εἰς 
1116 de cancellis memoratis, quos alii κιγχλίδας νοοσδηϊ, ut Sy- 
meon Thessalonicensis. Gregorius vero Nasianzenus singolari 
numero totum cancellorum septum κειγκλέδα σοσανῖξ 1110 γε 
κιγκλὶς διείργουσ᾽ οὐ βίους ἀλλ᾽ ὀφρύαρ. 
quia enim intra septum locus οὐδὲ sacerdotibas, plerisque ἴσης 
eiusmodi αἱ faatu olum ac superbia, non exereitatione virtutum 
aupra vulgus eminerent, elegenter ait cancellos, qui dirimebent 
aacerdotes ἃ populo, non vitas sed zupereilia discreviase. εἰπε 
liter loquitur Conttantinus Porphyroganitus πῆγα reſerendus. 
erant hi cancelli pervii portulis, per quas aditus exitusque pre- 
Ῥ 431 hyteris patebat. hae καγκελοθυρίδες Codino dictae. Θεὰ tam bae 
quam intercolumnia, aut apatia oculis pervia eancellorum, veli⸗ 
oppansis protegebantur ἃ populi δερθοία. βηλόϑυρα his nomen, 
quo non tantum Codinus eſt usus, sed etiam Anastasins Bibbo- 
Mecarius in Stephano, his verbis: Jecit et ἐπ cadem haoilica 
egregii doctoris gentium velothyra quatuor, ex quibus unnum 
qauro textum. paulo post velothyrorum usum qualem dicimu⸗ 
distinctius indicans, ait data ἃ pontifice oodem νεζοέλγγα verica 
tria ἐπ eircuitu altaris, hoe eſt, ut apparet, intendendo tegendo 
ab oculis populi preſsbyterio, quod εἰ in Latino σία erat circom 
altare. illusirat hace omnia S. Germani locus in Myptagogis, 
quem ideo deseribam: χιόνια ἤτοι τὰ στήϑεα διαχωρίζοντα τὸ 
βῆμα ἀπὸ λοιποῦ ναοῦ, καὶ κάγκελλά εἶσι τῆς προσευχῆς τόπον 





LB. 1. GLOSSARIVM. 609 


δηλοῦντα, ἐν οἷς σημαίνει τὴν μὲν ἔξωϑεν τοῦ λαοῦ εἴσοδον, τὴν 
δὲ ἔσωϑεν τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὑπάρχουσαν καὶ μόνοις τοῖς ξερεῦ- 
σιν οὖσαν ἐπιβατόν. columellae tve tlioraces sepurantes altare 
a reliquo ἐεπιρέο, εἰ cancelli locum urationis manifestant et δὲ-- 
ὅπαπὲ quousque exterius ingredi populus poësit, ac quod inte- 
riue est, sancta sanctorum esse, locum solis pervium sacerdoti- 
bus. in his verbis notari yelim voces illas κεόνια καὶ στήϑεα, 
quibus designantur alte extantia tigna τοῦ δρυφάκτου ἢ δικτύου 
euncellati septi reticulato opere hiantis, rimis tamen aut inter- 
vallis velorum oppansu tectis, ut dixcimus. atque haec prius fuere. 
postea invenit imperatorum magniſicentia rationem ista ornandi 
εἴ salvo usu religionis ac neceasitate ritus in augustiorem confor- 
mandi speciem. pro cancellato 6 materia septo pretiosiorem e 
marmore aut aere, argento quin etiam οἵ auro, illuminantibus 
opus gemmis quoque insertis, scenam oblenderunt sacro alltari, 
omni architectonica elegantia vigendam, columnis, saignis, vasis, 
Horibus, ſiguris visu pulcherrimis. Constantinus Porphyroge- 
nitus de vila οἱ rebus gestis Basilii Augusti, postquam retulisset 
eum munificentia plane regia templi, quod extrouxit, parietes 
dextra. laevaque tectorio ex argento aureis interstincto floribus et 
gemmis obduxisse (οἵ δὲ ἐκ δεξιῶν καὶ εὐωνύμων τοῖχοι ἄργυρον 
ἄφϑονον καὶ αὐτοὶ ἐπικείμενον ἔχουσι, διηνϑισμένον χρυσῷ καὶ 
τιμίοις πεποικιλμένον λέϑοις καὶ μαργάρων λαμπρότησι) ) stalim 
addit de sacro βερῖίο aive solea: ἡ δὲ διείργουσα τὰ ἄδυτα τοῦ 
ϑείου οἴχου τούτου κιγκλίς, Ἡράκλεις, ὅσον ὄλβον ἐν ἑαυτῇ περι- 
εἰληφεν, ἧς οἱ στῦλοι μὲν καὶ τὼ κάτωθεν ἐξ ἀργύρου διόλου τὴν 
σύστασιν ἔχουσιν, ἡ δὲ ταῖς κεφαλίσε τούτων ἐπικειμένη δοκὶς ἐκ 
καθαροῦ χρυσίου πᾶσα συνέστηκεν, τὸν πλοῦτον πάντα τὸν ἐξ Ἰν-- 
δῶν περικεχυμένον πάντοϑεν ἔχουσα, ἂν ἡ κατὰ πολλὰ μέρη καὶ ἡ 
θεανδρικὴ τοῦ κυρίον μορφὴ μετὰ χυμεύσεως ἐκτετύπωται. φιιὲ 
rero adyta huiusce divini templi δεραγαπὲ cancelli, deus bone! 
quantas ἐπ δὲ divitias continentꝰ quorum columnae partesque 
imae omnes ex argento conſlautae sunt, εἰ capitellis earum super- 
incumbens trabs tota ἐς puro auro constat, universas Indorum 
divitias omni ex parte circumſueas liabens; in χα multis Iucis 
εἰ theandrica domini furma opere clhymico ἐχργεέδδα est. haec 
Constantinus; qui ot alibi similia de magniſicentiasima decora- 
tione templi alterius per eundem Βαβι] πὶ Augustum ſacta refe- 
rens, posſstquom dixit οἱ templi parietes et ipsa praesertim inte- 
riora adytorum argento auro gemmis εἴ unionibus splendidissime 
inceruatata, propris addit de exteriori facie septi altars abscon- 
dentis: χαὶ ἐκ τῶν ἐκτὸς διείργουσαι τὰ ϑυσιαστήρια κιγκλίδες καὶ 
τὰ ἐν αὐταῖς περίστυλα, καὶ τὰ ἄνωϑεν οἷον ὑπέρϑυρα χρηματί- 
ξοντα, VPlre ἐντὸς Θᾶκοι, καὶ αἴ πρὸ τούτων βαϑμῖδες, καὶ αὐταὶ 
αἱ ἱεραὶ τράπεζαι, ἐξ ἀργύρου πάντα περικεχυμένον ἔχουσι τὸν 
χφυσᾶν. at qui αὖ. exteriori templi parte «αποέματίμωπ ecludunt 
Georgius Puchymeres L. 39 


6 10 OBGSERVAT. ΡΑΟΗΥΠΜΕΒΆ. 
ancælii, et in ipsis columnae, εἰ quue cuper δα aunt hyperyr; 


εἰ intus sellae, ipaceque sacrae mensce, omniu ex argento eir- 
cumſusum habent aurum. its ille; quibus similis Codinus de 
templo 8, Sophias memorat. res porro ipes loquitur, εἰ archi- 
tecturae ratio exigit, isti moli columnarum et caeteri ornatus 
pubsterni basim debuisse 6 solo extantem; quam εἴ Conslantinu⸗ 
indicavit illis prioris teslimonii verbis οἱ σεῦλοι μὲν καὶ τὼ κατω- 
ϑεν, columnae partesque imue omnes, quibus exprimit eam sub- 
atructionem 1811 scenae sustinendae quam εχ Vitruvio auperius⸗ 
vocavimus stereobata, super quae stylobata ponuntur columna- 
rum sedes proxima. μοῦ autem veteri Latino verbo propriitime 
Ῥ 499 σοίεα eet. id quod ἱρεὶ Graeci intellexxerunt, auperporitos ἐμ 
quasi crepidini ornatus σολίους appellantes, —S — σαὶ 
innituntur ducto. Theodori Studitae verba haee recitat Georgin 
Hemartolus i ἴω Leon⸗ Armeno: οἵ τε θεῖοι κίονες καὶ οὗ σόλμοι κα- 
λούμενοι, ἃ τὸ σεβάσμιον τοῦ ἑεροῦ διατειχίζουσι θυσιαστήριον. 
necnon sacrae columnae, εἰ qui solii vocantur,; quae veneran- 
dum a templo —* αἰέαγε. parem κυρεολογίαν νἱάεἴατ 
Cedrenus affectasse, dum τοὺς σωλίας verbo plurali νοσεῖ πια 
1114 et varia ——*—*— πὶ et quasi proscenium arae tacrae compo- 
nentia ornamenta. verba eius haec sunt: ἡ τρουύλλα τῆς ἁγίας 
τοῦ ϑεοῦ μεγάλης ἐκκλησίας φουρνικὴ οὖσα ἔπεσε, τόντε ἄμβωνα 
καὶ τοὺς σωλείας ἐξ ὀνυχίτου λίθου ὄντας συνέτρεψε καὶ εἰς τοῦν 
ἀπετέλεσεις trulla canctae dei magnae ecclesiae camerata ἐπ for- 
nicem concidit, εἰ ambonem ac soleas, qui erant ex onycluie ἰα- 
pide, οοτάγ υἱέ εἰ ἐπ puluerem δοπιπιέπιέέ, μδθο Οδάγεπαν. μα 
erat, opinor, 18 ea ecclesia unus σωλέας quam unus ἄμβων. cur 
ĩgitur historicus ἄμβωνος in singulari, σωλειῶν ἐπ pluroli memi- 
nit? quid verisimilius dicamus quam ideireo id factum, quia 
σωλέαν α σωλείαις aut σωλείοις (nam forte σωλείους ϑοτμδατίι) 
atuduit distingunere, verisimilitudini etiam narrationis consulens. 
δαὶ contritum 16 ταῖπα ἐπ inutum usque pulverem aoleam, 
hoc est atereobata solide δἴστιιοίϊδ ex materia praedura mormorum 
aut etiam metalli, credibile minus erat: de columnis, sigillis, 
liliis, pomis οἱ i. figuris ex onychite gemma supra soleam er 
ctis, quae cuncta σωλείων vocabulo intelligit, res erat ἃ ſide ποῦ 
abhorrens, quod ista et aubtilioris ſormase et mollioris materise, 
inauper etiam primos impetns ruentium ex fornice lapidum ex- 
eepiasent. non inſitias iverim tamen alios pasaim auctores, αἰ 
οἱ noſstrum hic Pachymerem, dum oeam simpliciter nominent, 
aeque ateroobais eum superpositis stylobatis, batibus, columuit, 
eapitellis, trabe, eymatio, epietyliis, aigillis, vanis ae reliquo 
ex arte coronamento, una vorbi notione comprehendere. quin 
etiam pro certo — idque magnopere animadvertendum pute, 
non solam hano subſtructionem cum suis ornamentis, τὸ βῆμα 
ὠπὸ τοῦ ναοῦ. altare ac presbyterium ἃ templo reliquo diriue- 








. 1.18.1, GLOSSARPMM. 611 


tem, numceupatam fniese δοίφηηε, aed id nomen praeterea exten- 
aum δα aignificandum aliquantum spatii 8011 ae pavimenti ecele- 
5186 inter soleam οἱ locum ubi stabat populus interiacens. quem- 
admodum enim βῆμα, quod proprie gradum sonat οἱ altare gra- 
dibus videlicet gublatum aynecdochice indicat, signiſficabat prae- 
terea spafium aoli satis Itum, quod δ᾽ inſimo altaris gradu us- 
que ad cancellos aunt soleam patebat, intra quod apatium statio 
antiſstitum et sacerdotum erat, id quod extra omne dubium est, 
ex sexcentis passim obviis scriptorum optimorum locis manife- 
atum: ita dicendum quoque necessario est soleae appellationem 
propagatam δὰ designandum similiter apatium aliquod aoli, quod 
atatim ἃ solea versus populi ac concionis locum tendebatur, quo 
in spatio aubdiaconi lectores aliique inferiores ecclesiae minietri 
atabant, quibus ius non esset intra sacra septa in ipao bemate aut 
presbyterio βίασθ, docet hos nos οἶδσθ Symeon Thessalonicensis 
Ubro de Saer. his vorbis: ὑποδιακόνους καὶ ἀναγνώστας καϑῆ- 
σϑαι χρὴ ἔξωϑεν τοῦ βήματος περὶ τὸν σωλέαν, ὃς δὴ καὶ βῆμα 
καλεῖται ἀναγνωστῶν. σμδαϊαοοποα et lectores δείζξεγε oportet ἐκίγα 
bema, circa δοίεαπι; qui et bema lectorum nuncupatur. bhema 
δὶς. dici locum intra sacra septa ab altari ad cancellos pertinens 
nullus dubitat, quale vulgo presbyterium Latini nuncupamus. 
Hinc ait Thessalonicenais exclusos subdiaconos lectoresque legi- 
timam stalionem habuisse περὶ σωλέαν ογοα ϑοΐεαπε; quem pro- 
pterea soleam nuncupatum ait βῆμα ἀναγνωστῶν, quasi dicas 
altare lectorum, ideirco quod, υἱ βῆμα ἱερέων, nempe sacrum 
aliare, locus erat intimus δὰ quem progredi sacerdotes possent 
aacris in eo perogendis, ita soleas meta erat ultima ministerii sub- 
diaconorum εἴ lectorum, quos penetrare in sacra septa nefas 
erat. rursus ut spatium circa aram, intra quod usque δα can- 
cellos aut soleam racerdotes consistebant, βήματος appellatione 
comprehendebatur, sic etiam spatium ante soleam, in quo erat 
aubdiaconorum οἱ lectorum statio, aoloae quoqus vocabulo de- Ρ 4938 
aignabatur, ita οἱ in hisce duobus soleas fungeretur ipsis vico 
βήματος οἱ ideo βῆμα ἀναγνωστῶν bema lectorum voceretur. haec 
aententia est verborum Symeéonis, manifeste docentium illam in- 
time admotam soleae templi partem impertiri aolitain nuncupa- 
tione soleae, per extenaionem scilicet popularaem et minus rigida 
proprietate. atque hoc valet δὰ intelligendum 11 quod alibi acri- 
bit idem Thessalonicensis, libro nimirum contra Haereses: γίνδ- 
ται δὲ εἴσοδος εἷς τὸν σωλέαν ἐκ τοῦ βήματος διακόνου καὶ ἱερέως 
δίχα φώτων. ſit introitus ἐπ soleame bemate diaconi et δαοεγαο-- 
tis æaine luminibus. describit saeram quamdam functionem, qua 
mos οΓδῖ prodire ex presbyterio in templi partem οἱ praetontam 
aacerdotem cum diacono. illam porro templi partem una olequ, 
δἶνθ cancellis ἃ presbyterio diremptam, ſsoleam appellat. pari 
notione accjpienda necessario vox δοίεω est apud Ioonnem Can- 


619 OBSRRVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΒ. 


tacurenum Ἤϊεϊ, 1, 1 α. 4{, ubi- describit ceremoniam coronatio- 
nis Andronici Iunioris Augusti in magno templo 8. Sophiae peri- 
ctam. ait enim inter caetera multa supplicationem cirea tem- 
plum duetam ἃ patriarcha, clero, imperatoribus et omni populo. 
tum in reditu versus altare, ubi ventum δὰ soleam esset, alios 
quidem omnes foris mansisse, solum imperatorem, qui coronm- 
batur, ingressum reperiſsese patriarcham atantem super saeris can- 
cellis, hoc est in ipeo limine portae soleae, qua ex presbyterio 
in reliquum templum prodibatur. verbha Cantacuzeni haec sunt: 
τὸν δὲ ναὸν περιελθόντες κατὰ τὸ ἔϑος ἐπειδὰν γένοιντο ἐν τῷ σῶ- 
λέᾳ, οἵ μὲν ἄλλοι πάντες ἑστᾶσιν ἐκτός, αὐτὸς δὲ ( βασιλεὺς) μῦ- 
voc εἰσερχόμενος τὸν σωλέαν τὸν πατριάρχην ἐπὶ ταῖς ἱεραῖς κιγκὶί- 
σιν ἔστηκότα εὑρίσκει. παθὸ 116; quae clare indicant apatium 
aliquod templi a0cros cancellos una ex parte contingens soleam 
vocaſum, ἐπ quod unus imperator introierit, coeteris abstinent- 
bus ingressu. locum autem ſuissee distinctum ἃ presbyterio ma- 
nifeste patet εχ eo quod progressus per illud spatium imperator 
patriarcham invenerit ἐπὶ ταῖς ἑεραῖς κιγκλίσιν ἑστηκότα, δἰαπίειι 
auper sacris cancellis, in ipso videlicet ϑδοσὶ septi sive presby- 
terii adiiu. vides hic eximie eoncessum imperatori saoli locun 
intra soleam, hoc est in spatĩo vicino sacris septis, aubdiaconit 
et lectoribus reservato, unde popalus excludebatur. eo videtur 
alludere quod Nicetas Pophlago seribit in vita S. Ignatii, refe- 
rens praeaagum somnium Berdae imperatoris, quo praemonito: 
fuerat de vi quae ipsi deinde per Basilium illata est: visus enim 
fuerat aibi vidére δὰ se stantem in templo venientes albatos 400:- 
dam, ὧν ὃ μὲν- δέσμιον τὸν βασιλέα ἀναλαβοὸν καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ 
κατασύρων ἐξωϑεῖτο τῆς σωλέας, quorum unus vinctum impera- 
torem arripiens et ad dextrum Iutus tralens extrudebat ε voleq, 
proprio videlicet imperatoris intra templum loco, unde pelli 
omen ferebat expulsionis ab imperio. in ritualibus Graecorum 
Ilibris distineta quoque reperitur cuiusdam spatii ante sacros can- 
cellos Solea vocati mentio. in ordinatione diaconi haec leges: 
ἐξελθόντες δύο διάκονοι ἐκ τοῦ ἁγίου βήματος λαμβάνουσι τὸν 
μέλλοντα χειροτονεῖσϑαι διάκονον, ἔἐστῶτα ἐν τῇ σωλέᾳ. evxeuntes 
duo diatoni ex Sacro bemate accipiunt eum qui ordinandus εἰ 
diaconus, atantem in coleq. in ordinatione vero aacerdotis: μετὰ 
δὲ τὸ πληρωϑῆναι τὸν χερουβικὸν ὕμνον ἵσταται ἐν σολέᾳ ὅ μέλλων 
χειρυτονεῖσϑαι πρεσβύτερος. μοσέφααπε cοmMpletus fuerit (ἤεγεν 
δίοιιδ ymnus, etat in δοίεα qui ordinandus εδὲ δαοεγαίοι. 


Summa dietorum et sententiae de solea meae haec δδοῖ, faiste 
toleam Latino antiquo verbo proprie dietam ſubtructionem ay- 
lobatis columuis epistyliis caeteroque orchitectonices eleganli 
epecioso apparatu coronatam, quse in templis Graecorum ma- 
tniſicentius ornatis, vice ligneorum cancellorum ac velorum, 








118.1. GLOSSMARIVI. 618 


aram maximam δὲ presbyterium ab ingressu inepectuque populi 
tegebat; extensam quoque appellationem 801620 δὰ sSpatium quod- 
dam isti δ δι ΟΣ ΟΣ contiguum designanddum. addam hic hu- 
manitatis oſſicio instincius non intempestivam vindicationem 
boni scriptoris, dum de solea non inscite nec temere disputat, 
ab alio magis erudito quam humano incomitiati parum civiliter. 
ooniecturam de solea suam verecunde atque obnoxie proponit P 494 
Ludovicus Cellotius noſter 1, 6 de Hierarchia c. 6 p. 485, in 
hunc modum scribens: quid δὲ divinet aliquis in ea planitie 
clrori ampla et aequabili eductum aut ἐπ medio aut ad alterum 
latus nobilius aliquod solum omni εἰεραπέδα adornatum eto. 
δίοφιε δοίεαπι ἃ δοίο dictum εἰ pauimento, vel δὲ mavis αὖ ex- 
panta αεφιαδιεῥενγ εἰ 7μδε exporrecta forma, qualis δοέεας est. 
baec Cellotius; quae conſido aequos omnes assensuros haud adeo 
esee abturda, υἱ ἃ. scriptore religioro tam atrociter et invidioso 
traducerentur. gravius, inquit, hallucinatur Cellotius, qui αὖ 
ἐχραηϑῶ εἰ exporrecta eius forma, qualis ἐδέ δοέεηξ, δὲο dictum 
putos, quasi proſanis aoleis et non aolutis calceamentis terra 
ϑαπεοία calcanda foret. hic vero meruꝶ est asuccus loliginis. quid, 
amabo, 0leae forma ad acri loci contaminationem pertinet?ꝰ. an 
omnes aoleae proſanae? etjam illae quibus pontiſices sacris ope- 
rantea rito utuntur ecclesiastica benedictione sacratis? videat au- 
tem qui piaculum putat δὰ explicandam ſiguram loci azacri uti si- 
militudine soleae, quid eum statuere sit consequens de Innocen- 
tio Terlo pont. max., qui J. 1 Mysterivrum Missae, c. 85, ner 
calceamentum pedum signiſicari docet sacrosanctum incarnationis 
verbi mysterium, per quod ait deum in Iudaese notum, εἰ cuius 
in Πογαδὲ magnum nomen, in Idumaenm extendisse calceamen- 
tum auum. at etiam ex modestia Cellotii censor idem, quem 
Honoris causs modo non nomino, ex modestia, inquam, lauda- 
ἘΠῚ Cellotii occasionem arripit ei acerbissime insultandi, dum sie 
acribit: quid igitur soleaꝰ interrogat 86 ippum Cellottius. haeret 
mihi δηυα, repondet: turbida est certe, coeno εἰ δοῖο εἰ sordi- 
dis eius soleis profanata. haer catholicus οἱ religiosus sacer- 
dos de catholico et religioso sacerdote seribit; quae si ad veraus 
Haereticum aut Mahumetanum scriberentur, ΥἹΣ excusari ab in- 
humanitate possent. caeterum praeter votum tam stomachoso 
censori contigit αἱ quac Iesuitae libenter inſligebat haud parcens 
verbera, in eum quem minime vellet resilirent, amiciscimum sibi, 
nobis οἱ cunctis merito suo caput, illustrisimum Allatium, qui 
doctiscima discertatiqne de solea, ex qua plurimum profecisse meo 
initio sum professus, eius originem nominis quaerens, non male, 
inquit, etiam ὦ φοΐεα, non μὲ crepidam δοηαΐ, quamquam αὖ 
“5 quoque non inconcinne dici quipiam autumaret. haec 1116; 
quibus omnia illa quae in Cellotium pariter loqui ausum intorta 
vidimus ſulmiua, in δα eaput attraxiste videri poterat, 1181 


614 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΗ, 


laureum baculum gestaret, per quem est ἃ procellis istiusmodi 
tutissiimus. 
Ταναΐτης p. 429 v. 9. venti Ταναΐτου dicti meminit Pro- 
copius L 4 secundae tetradis c. 4 p. 6578 ed. Reg. his verbis: T- 
ναῖν δὲ καλοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι καὶ τὴν ἐκβολὴν ταύτην ἐκ λήμνης 
ἀρξαμένην τῆς ἹΠαιώτιδος ἄχρι ἐς τὸν Εὐξεῖνον πόντον .. . . ἀλλὰ 
καὶ τὸν ἄνεμον, ὃς ἐνθένδε πνεῖ Ταναΐτην προσαγορεύουσιν. εχ 
quibus intelligimus huius venti nomen non ἃ vero amne Ταχδῖ 
sumptum, sed ab alveo quodam aut prono fluxu paludis Maeoti- 
dis in Pontum FEuxinum, qui alxeus etiam Tanais nominari con- 
aneverit. ab eo autem apirantem ventum, qui, ut ait noster, in- 
ter Boreales solet esss vehementissimus, Tanaitem dici. 
ταρίτες p. 449 ν. 91. hine habemus naves quasdam con- 
tractae longitudinis, hoc est minus longas quam triremes, Taritas 
ἃ Genuensibus iis olim utentibus ſuisse vocatas. verisimile δεῖ 
easdem has 6886 cum iis quas ταρίδας Nicelas appellat; qua voce 
Ῥ 425 δρόμωνας eum vigniſicasse Meursius censet. unde forte vel δὶς 
rescribendum ταρίδες fuerit, vel apud Nicetam ταρίτες οπιθεάδεε- 
dum. videndum etiam an non hinc emanaverit Turtanarum, 
quae hodie appellantur, nomen. caeterum δὶ δρόμωνες nint ταρύ- 
τες, 116 conveniet descriptio dromonum 4086 apud Procopium ]. ἔ 
46 Bello Vandalico c. 11 legitur his verbis: πλοῖα μαχρα εἷς εἷς 
ναυμαχίαν παρεσκευασμένα, μονήρη μέντοι καὶ ὀροφὲς ὕπερϑεν 
ἔχοντα, ὅπως οἱ ταῦτα ἐρέσσοντες πρὸς τῶν πολεμίων ὡς ἥκιστα 
βάλλοιντο. δρόμωνας καλοῦσι τὰ πλοῖα ταῦτα οἱ νῦν ἄνθρωποι" 
σελεῖν γὰρ κατὰ τάχος δύνανται μάλιστα. ἴοπραε naues ad mari- 
timum praelium instructae, sed unico actae remorum ordine, 
tectis desuper munitae, quo earum remiges quam minime telis 
Ahoetilibus paterent. hoc navium genus hodie dromonas vocant. 
“Ὅ0ε ἃ cureu ducta quo illae ἐπ primis veloci valent. δος Pro- 
copius. 
τατὰς p. 512 v. 5. Huius dignitatis cui nomen eſt tatae 
qaulae ſsaepe meminit Codinus in ΠΡ. de Oſſic. Aul. ο. 2, ubi hoc 
officium sextum et trigesimum dignitatis ordine 6886 ait inter Pao- 
latina; c. 4, ubi eius habitum explicat; c. item δ, ubi observat 
huic officio nullum incumbere miniſterium, οὐδὲ ἣν ὑπηρέτημα 
xfxrntat. nusquam autem tradit rationem nominis, auit quem 
δὰ finem instituta haec praefectura sit. ἑαέα Latinis iam ἴσα 
puerile nomen est, quo primum ex infantia in balbutiem prodeun- 
tes parvuli, quos vident viros, tatas, quas mulieres, manmo⸗ 
appellant, ut docent interpretes Martialis δὰ illum vercum αρὲ- 
grammatis eius 101 1,1: 
mammas atque tatas habet Afra; δε ἐρεα tatarum 
dici et mammarum maxima mamma npotect. 
auspicari ex hoc ſorte poscumus tatam aulqe, quem hie εὐππε- 
chum videmus, ſuisse praepotitum educationi ae curae libererem 





118. 1. GLOSSARIN. 61s 


imperatoris adhue parvulorum; δὲ propterea huius ὑπηρέτημα 
nullum extilusse ergoa imperatorem, ac ne ſfunctionem quidem im- 
mediatam ullam erga ipsos parvulos, quod munus eius esset impe- 
rare nutricibus et gerulis, qui eis addicti curandis erant. nec 
vana ſoreitan coniectura fuerit hunc Andronicum eunuchum, 
quod Andronico nunc Augusto, ante patris imperium nato, edu- 
cando aervilibus ministeriis navasset operam, ab 60 iam adulto 
manumissum patroni nomen moroe libertorum accepisse, οἱ eius- 
dem gratia promotum in istam honorificam praeſecturam. 


τεϑέν p.22 v. 11. ait: cum regio illa Maryandenorum 
οἱ Paphlagoniae rebus δὰ vietum utilibus abundaret, signatae 
monetae parum haberet, quod vectigalia in nummis exigerentur, 
coactos earum terrarum incolas fuisse, δά exacte conficiendam 
tributi Summam, vendere scilicet vili universa quae collegerant 
messe 80 vindemia, εἰ εἷος deinde toto anno necessariis ad victum 
eguisse. videtur ergo hic τὸ τεϑέν peculari notiones usurpatum, 
ad significandum quidquid reponebatur in annonam δὲ victum 
fomilias per annum. quamquam non diſffiteor posse reſerri δᾶ 
summam impositam per consum, eni semel exsolvendae universa 
annona alieno tempore vili distracta profliganda erat colonis mi- 
geris, in reliquum annum vietu carituris, cui notioni magis acce- 
dit quod legitur 1]. 1 ε. 5, τὸ λοιπὸν τοῦ τεϑέντος τέλους. 


Τελχίν p. 253 v. T. Eustathius in Iliad. ν p. 941 ed. Rom. 
Τελχῖνας, ait, πλάττουσιν οἵ μῦϑοι δαίμονάς τινας κακοποιούς. 
Telchinas ſingunt fubulae daemonas quosdam maleficos. aSimilia 
εἰ idem alibi. Hesychius: Τελχῖνες βάσκανοι, γόητες, φϑονεροί. 
Ftymologicus: λέγονται δὲ Τελχῖνες οἵ φϑονεροὶ καὶ πονηροὶ καὶ 
βάσκανοι δαίμονες. dicuntur qutem Telchines invidi mali, et 
immanes daemones. his auctoritatibus fretus malum εἰ invidum 
daemonem interpretatus sum hoc loco Τελχῖνα. 

τόμος καὶ τομογραφεῖν p. 280 ν. 16. agit de Ger- 
mano, quem sub finem praecedentis capitis dixerat electum ſuisse 
in patriarcham concordibus plerorumque antisſtitum sauſſfragiis, 
quibus οἱ imperatoris calculus aecessit comprobantis iudicium sy- 
nodi. παρὰ τῶν λοιπῶν ἠξιοῦτο τὴν τῆς Κωνσταντινουπολεῶς 
“προστασίαν ἀναδέξασϑαι, σὺν οἷς καὶ ὁ βασιλεὺς τὴν ψῆφον ἀπο- 
δεξάμενος. tunc videtur electionis Germani decretum rite perla- 
ἔπη), quod τόμος hic dicitur usitatissima eius vocis notione in 
acriptis Graecorum citimae vetustatis, praesertĩm de rebus eccle- 
aiasticis agentum. caeterum difficilem δὰ assentiendum electioni 
eui se praebente Germano res pendebat, quoad exoratus is tan- 
dem ab imperatore εἰ reliquis amicis annuit. οἱ tune δὰ promul- 
gandum decretum prius ſactum congregatus est coetus qui voco 
ꝓozvou hoc loco aigniſicatur, αἴ superius ostondimus. distulimus- 
que huc alatuendum quid hie dicatur κοινὸν ὑπὸ τόμῳ γεγονὸς 


P 426 


616 OBSERVAT. PACAXMER. 


coetus Sub tomo factus. videtur signiſicari coolum hune Υἱ prin 
iam perlati de electione Germani deereti coactum, non αἴ de ἐλ 
deliberaret, sed ut rem statutam exequerotur et novom patriar- 
cham quasi in possessionem sedis mitteret. suspicabar etiam ex 
ſacto quadamtenus simili, quod mox reſeram, patres qui in hune 
coetum convenerunt exemplum scriptum decreti ἃ se prius editi 
manu quemque tenuisse. sic enim actum videtur in 8110 ecclenia- 
stico conventu, cuius est mentio in vita Leonis papae L, recitata 
tom. 7 Concil. ed. Reg. p. 50. verba haec sunt: congregati eunt 
256 sacerdotes εἰ alii 406 episcopi, quorum οἰἐγορσταρίμα cucur- 
rit. qui congregati sunt πα cum tomo, ἦοο est fidde Apoetoli- 
caue ecclesiue. vides hic decretum antea de ſide Apostolicae eccle- 
8ῖ66, hoc est dogmate cathonco, perlatum tomum vocari, εἴ hunc 
tomum quemque congregatorum secum habuisse; unde et hoc 
κοινὸν ὑπὸ τύμῳ γεγονός dici potuerit. ac quod hanc τόμου πο- 
lUonem attinet, actio ἴρβα decretum condendi alibi ἃ ποδῖσο verbo 
τομογραφεῖν exprimitur. nempe ]. 4 c. 29, ubi agitur de coro- 
natione Andronici, ἐτομογράφουν inquit καὶ οἵ ἀρχιερεῖς ὑπ᾿ ἀ- 
φορισμὸν ποιοῦντες εἴς. decreto videlicet Synodali rite condito, 
antistites sub anathematis interminatione sanxerunt ratam ἃ cun- 
ctis agnoscendam habendamque evectionem Andronici in impe- 
rium, procurante id scilicet Augusto eius patre, quippe studio- 
sissime gente ut quam maxime ſirma οἵ irrevocabilis ista eius filii 
esset promotio. 


Τρικοκκιῶται P. 201 ν.16. ταῦτα περὶ τοὺς Τρικοχκιώ- 
τας. δῖ0 concorditer tres codices. videtur populi nomen ἃ loco 
ductum, qui τρίκοκκον νοεῖ τρικύκκιον diceretur. reperi apod 
geographos Strabonem, Ptolemaeum, alios, τρικύριον et τρικόρ- 
νιον: sed nusquam alibi τρίχοκκον aut τρικόχκιον. verum πὸ 
quidquam immutetur, consensus codicum prolibet. 


ὑποψήφιος p. 488 ν. 12. Boc loco ὑποψήφιεος vocatur, 
qui iusta ad dignitatem aliquam electivam suſſcagia electorum tu- 
lit, nondum tamen decretum electionis rite perlatum est. unde 
Ῥ 427 iste Theodosius, in quem praeponendum tluono patriarchali Theo- 
poleos sive Antiochiae pleraeque patrum sententiae conspirave- 
rant, erat electus tantum εἰ quasi designatus patriarcha, nondum 
tamen in possessionem miseuset ἀνακηρυχϑεὶς ὑπὸ κοινῷ roͤus, 
ut }. Me. 18 de Germano ἐπ Constantinopolitanum patriarcham 
prius electo scribitur, hoc est palam declaratus patriarcha, per- 
lato εἰ legitimis formulis rite gaancito communi totius copcili ἀξ 
ista electione decreto, quod τόμου vocabulo signifſicatur. 
φάκελλοι Pp. δ11 ν. 11. quid φακέλλους hie γμαίΐωσα 
aliud quam Latinam vocem diminutivam ex facis, quasi ſucel- 
ἔρα dicas, quod frequentius scribitur ,μθοίοεῖος 3 δγτιοεῖας Epiat 
188: ἅπασι γέγραφα φάκελλον ἐπιστολῶν «“Ἱπογένει δούς. δος 





ἼΧΒ, 1, GLOSSMMM. 617 


est: omnilus ϑογχίρδὲ, facciculum literarum Diogeni commen- 
dunæe. 

φατριάρχης Ῥ. 2387 ν. 9. verba sunt Arsemi eiecti pa⸗ 
triarchatu et in insulam deportati. in his vocabulo φατριάρχης 
scommatice designat Germanum in suum locum intrusum; cuius 
nomen videtur alludere, dum φατριάρχην 4088] φρατριάρχην νο- 
cat. notum enim Constantinopoli erat quid Latina vox frater 
germano synonyma sonaret, cum essent in ea urbe Latini ἴδηι 
multi, praesertim cum — * αἱ mox admonet historicus, ger- 
manam imperatoris Falogiem oblique perstringeret. ſorte etiam 
φατριάρχης inſense aictum pro πατριάρχης, ut ad Philipp. 2 ὃ 
κατατομή pro περιτομή γῷῳ et x nescio quid δύσφημον trahenti- 
bus ex quadam quasi contagione φαύλου εἰ κακοῦ. 


φΦ ήμη p. 146 ν.9. ἀφικνεῖται --- φήμη γε οὖσα καὶ ϑεὸς 
φήμη. ita noster recondite suo more in codd. Β εἰ A, quae V 
æuo item more omiſsit. puto Pachymerem hic in mento habuiass 
abstrusiorem quandam notionem vocabuli iyuöν), quas cum 
vulgo aigniſicet indicium rei gestae humano testimonio in not- 
tiam absentium sparsum, aliquando proprie designat nuntium 
non humanitus allatum rei magnae longinquis in locis actas, εἴ. 
statim ibi cognitae quo nulla celeritas cursorum tam exiguo patis⸗ 
pervenire potuerit. exempla veteres historici multa reſerunt. vide 
Livium initio 1, 45 εἰ Plutarchum in Aemilio Paulo, ubi praeter 
eventum mirabilem vulgati Romae praelii, quo in Macedonia qua- 
ſriduo ante debellatum ſuerat cum Perseo rege, quatuor alia exem- 
pla commemorat similium casuum, οἵ in his unum, cuius ipse Plu- 
tarchus testis ſuit, aetate sua, ut ait, omnibus perspecti, de per- 
lata Romam eadem die qua in Germania contigit, caede Antonii, 
et eius exercitus clade qui contra Domitianum rebellarat. aimili 
autem ratione videtur indicare noſter pervenisse ad Latinos Da- 
phnusiam oppugnantes famam captae ἃ Graecis Conetantinopolis, 
quam propterea Jamam divinam vocat, καὶ ϑεὸς ἡ φήμη. εἰ- 
gniſicat etiam eam esse veram et propriam nominis φήμη notio- 
nem, Homerum, opinor, „ecutus, apud quem, αἱ Eustathius 
admonet, φήμη eet μαντικὴ »ληδών . τουτέστιν ὁ μέλλοντός τινος 
δηλωτικὸς λόγος» ἐξ αὐτομάτου λεγόμενος : propheticum omen, 
hoc est rei futuraeæ euiuepiam indes verbum 4ponte prolatum. 
quia vero δά prophetiam etiam pertunet notitia rerum absentium 
longinquis ex locis non humans opera delata, iure suo notter 
etiam δὲ hoc Homericam vocabuli fama notionem transfert. 


φορητὴ otxle p. 880 v. 16. non usquequaque, ni ſal- 
Ιου. obvia δὶς usurpatur notio vocis φορητή pro eo quod, ana- 


“ 4) νεῖ Ἠοοούσουι Παὰ θεός νύ εἰς ἔσει καὶ αὐεή. 


618 ΟΒΒΕΝΨΑΈΤ. ῬΑΓΟΗΥΜΕΕ, 


Ῥ 488 Ἰορία 6 aolutili, clasicis ueitata voce, ducta, ſortaae [δίϊπο di- 
cere posumus portatilis. hac porro circumlocutione vel σκηνάς 
tabernacula οαδέγεποία exprimere Pachymercs voluit, vel, quod 
verius puto, indicare domos e materia solutiles proceribus Rom- 
nis, urbanum luxum in militia quoad possent usurpare studenti- 
bus, paratas 60 artificio αἰ partes earum sol vi seiungique commi- 
auris εἴ alio delatae alibi rursus compingi possent. eius generi 
videtur fuisse οὐκέδιον, cuius est mentio inſra J. δ c. 6 . 00 vio 
reſertur obſtupuisse cralis Serbias Stephanus Uresis: ἀλλὰ καὶ τὸ 
ϑεραπευτικὸν τὸ ἐν ἐκείνοις βλέπων Οὐρέσις καὶ οἰκίδιον .... 
ἐπαλαστήσας φησὶν αἷ αἵ, τί ταῦτα; καὶ ἡμῖν οὐ συνήϑης αὔτη ἡ 
δίαιτα οἷο. quae indicant eum ἰδία specie quasi nimii luxus oſſen- 
sum. aliquid etiam simile fuerit σκηνικὴ νεὼς ἐχ πέπλων στιβ 
οὧν μετάξης, quam monachus nomine princeps, dedacem id 
Chalaũ Tocharorum principem sponsam ſiliam imperatoris ὑπὸ μὲ’ 
γάλαις φαντασίαις καὶ ἀβρότησι συνάμα καὶ πλούτῳ παντοδάκω, 
circumtulit ad oſtentationem magniſicentiae, πᾶ L 8 6. ὃ πεῖ- 
ratur. 


φρέριοε P. 860 ν. 18. οὖς φρερίους αὐτοὶ λέγουσιν, ἀδεὶ, 
φούς. religiosos videlicet, quos γ)γαέγεα vocare iam tum apud Iu- 
los invaluerat. Galli εἶν Franci, ex qua gente plurimi Conun- 
tinopoli et pasim per Orientem degebant, fratres Freree, ut hodæ, 
dicebant; unde Graeci vocem φρερίους formarunt. usurpal potro 
noster hoc vocabulum εἴ alibi saepius. erant hi plerique e acu 
ſamiliis 88. Francisci et Dominici; quamquam et DMelitentes 6481" 
tes apud Cantacuzenum frerios videmus dictos. 


φυλακὴ ἡμέρας P. 946 V. 1. ut nox, ita οἱ dies in αν 
atodias quatuor dividebatur, trium quamlibet horarum. hoox 
cutus φυλακήν Ποὺ loco verti triſiorium, quam vocem mema 
100 legere apud auctorem satis antiquum nec indiligentem Latic- 
tatis Ausonium in Mosella. Vaticanus post verba quae deeripe 
glossema suum quoddam inſercit non valde accuratum, εἷς ἔτ΄ 
primens hune locum: πρώτῃ τοίνον φυλακῇ τῆς ἡμέρας, οἷον μὰ 
σεεῖν ἐγγὺς εἶναι τέσσαρας ὥρας τῆς ἡμέραρ. quid ita veroꝰ nonm 
potuit auctor indicare voluiſse initium custodiae sive trihorũ, δὺβ 
autem ultimam eius partem contiguam horne diei quartae? inw⸗ 
vero clare ſignificat de principio, non de ſine primi diei trihcũ 
8ὸ loqui, dum mox post recitata verba subiungit ὕπεραν 
τος τὸν ὁρίξοντα τοῦ ἡλίου, quae in Β οἱ ἃ codd. Ieguntur, εἰ 
licet in V non compareant, non videtur tamen dubium quin unt 
γνήσια. indicant autem, id quod ibi narratur, contigie 
post exortum 80]15, μος eſt hora prima diei. 1. 4 ο. 8 nomen hoc 
idem φυλακή nocturno tempori, cui magis convenit, aptatur ir 
his verbis: καὶ διὶ τὴν πρώτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς x υἷι 
nemo non videt, qui quidem totum locum attenteæ i ποτὰ 








IB. . ΟΟΘΘΑ, ς5 849 


pro καί ſuisse reponendum, ut fecimus; etai in eo mendo tres 
codd. convenirent. 


φώσσωνες. I. c. ultimo ter usurpatur μος vocabulum, 
εἰ tertio loco apponitur adinnctum ὠργυεωμένοι, ut non εἰξ du- 
bium quin Pachymeris haec scribentis obversaretur animo locus 
1116 Lycophronis in Alexandra, 

ἄφλαστα καὶ φώσσωνας οεἰργνιωμένους. 

Isaacius Tzetzes, scholiaſstes eius obscuriscimi poëmatis, δἷο ibi 
enarrat hane vocem: φωώσσωνας τὸ λαίφη, τὸ ἄρμενα, παρὰ τὸ 
φῶ τὸ λαμπρύνω" λευκὰ γάρ. ἢ παρὰ τὸ φυσσᾶσθαι ὑπ᾽ ἀνέμου 
φυσσῶνες. ubi vides φωσσωνας vela παν χα 6866, δβἷο dicta νοὶ 
quod candeant naturali colore lineae ἰοἶδθ, ἃ verbo φῶ, quod 
candere signiſicet, vel quod inflante vento tumeant, ἃ verbo φυσ- Κ 429 
σάω, quod est inflaro. eodem recidunt quae in eam vocem an- 
notant Eustathius εἰ Hesychius. nos Graeco ροδίϊοο vocabulo 
Latinum item poëticum oppostumus, cum alicubi φώσσωνας cur- 
δαεα vertimus. 


χρόνος p. 86 v. 21. hic manifeste sumitur χρόνος pro ἕτορ. 
item ], 4 ο. 91 : τὸν εἰχοσιτέταρτον τῆς βασιλείας χρόνον ἐδήλωσεν 
ἄντικρυς. ubi agit de numero Lterarum nominis Michaëlis Pa- 
laeologi, cui κἱ adiungantur --iteraos cognominis eius minus notĩa 
Manusâlis, fient elsmenta viginti quatuor totidem ei annos imporũ 
ominantia, ut oventus ostendit. nam hic imperator c. ultimo 
L 6 24 annis imperassse traditur his verbis: βασιλεύσας δὲ ἡμερῶν 
δεουσὼν εἴκοσι τὰ εἴχοσι τέσσαρα, nemps ὅτη, quod nomen prius 
potuerat. quars debet resolvi diphthongus οὐ in nomins Mao- 
ψουήλ, οἵ pro duobus distinctis elementis computari, αἱ nume- 
rus ex mente auctoris constat. non omiitam autem monere to- 
tum hoc comma de cognomine Manusêlis et praesagio ex eo ducto 
annorum imperii Palaeologi ab Allatiano εἴ Vaticano codicibus 
abfuisse, in 8010 comperere Barberino. saepe δὶ Pachymeres 
χρόνον ponit ἀντὶ ἐνιαυτοῦ aut ἕτους, praesertim hoc loco c. 20 
Ἰ. ὅ: οὕπω χρόνος τετέλεσται, οἱ L. 6 ο. 10: ἤδη δὲ χρόνων παρω- 
χηκότων τεττάρων. 


χρυσόσυρμα p. 387 v. 41. de Ioanne despota deponente 
pileum insigne despoticae potestatis, εἴ alium eius ἴοοο vulgarem 
imponente capiti. Codinus Curopalata de officiis c. 8 p. 12 ed. 
Paris. δὶ 1625: τὰ σκιάδια τῶν γαμβρῶν τοῦ βασιλέως δεσπο- 
τῶν ὄντων χρυσοκόχχινα συρματέϊνα, ἔχοντα σταυροὺς μαργαριτα- 
ρεΐνους καὶ γύρους. pilei generorum imperatoris, δὲ sint ἄεσρο- 
tae, aurei et coccinei coloris sunt εἰ ſimbriati, habentque cruces 
ἐπ margaoritis et ęꝙvros δέτε circudos. en pileus despotae aureus οἷ 
ſimbriatus. Kun ideo ποδέοε uno vocabulo χρυσόσυρμα πυπουρεαῖ 
ὅσο Ioco, dum illum vulgari et ρεϊναῖο σπυϊδίτιος ait ἃ Ioanno de- 


620 OBSERVAT. ΡΑΟΒΥΜΕΉ, 


δροῖα, igitur τὸ ἔκ ποι materiam μίο indieat pilei ommunis, δεὰ 
terminum unde transierit δα vulgarem pileum 15 qui antes uti ὁο- 
litus esset aureo ſimbriato. εἷς Virg. 8 Aen. 


quos nhominum ἐς facie ἔτεα δαενα potentibus erbis 
induerat Circe ἐπ vultus εἰ terga ſerarum. 


χωλαί P. 404 ν. 4. χωλάς τε ῥυσσάς τε παραβλῶπας τ᾽ ὁ- 
φϑαλμώ. εἰς enim ex Homero correximus, cum in mes ὀφϑαλ-- 
μῶν legeretur. non intelliget haec scripta de Vecco pro reis soli- 
cite agente, qui locum Homeri ohbversatum animo Pachymeris 
acribentis ocuĩis εἰ ipse lector non subiecerit aut memoris revo- 
caverit. Iliadis decima Phoenix inter alia multa quae allegat 
Achilli flectendo, proponit deorum exemplum exorabilinm ἐπ 
veniam culparum, dum precibus couveniuntur: 


οὐδέ τέ σε χρὴ 
νηλεὲς ἥτορ ἔχειν. στρεπτοὶ δέ τε καὶ ϑεοὶ αὐτοὶ ....- 
«αὶ μὲν τοὺς ϑυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι 
λοιβῇ τε κνίσσῃ τὸ παρατρωπῶσ᾽ ἄνθρωποι 
λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ. 
tum et ἂς Litis ſiliabus Iovis addit 


καὶ γάρ τε “ιταί εἶσε “ιὸς κοῦραι μεγάλοιο, 
. χωλαΐί τε ῥυδσαί τε παραβλώπές τ᾽ ὀφϑαλμώ. 
1.165 deas ingenioss ſinguntur δὰ vim benefſicom mieericordiae ex- 
Ῥ 430 primendum, eximere poenae satagentis convietos eriminum, εἰ 
horum angores in 88 suscipientis: de quibus mulia erudite Lusta- 
thius disputat ed eum loeeam. Homerum noster δι genio indu- 
gens hie exscripsit, nihil ſolicitus de lectore parum forte versato 
in Homeri lectione, sic nempe solitus passim intexere orationi 
auae crudas ignotaqque innominatorum auctorum χρήσεις. quai 
Praescripsisset in vestibulo δὶ operis aimile aliquid eius quod in 
foribus scholae Platonis legebatur: οὐδεὶς στάντων ποιημάτων τε 
καὶ συγγραμμάτων ἀρχαίων ἀμύητος εἰσίτω. porro aicut Δετας, 
quati dicas sSupplicationes, Homerus προσωποποιεῖ εἷς σχῆμα τα- 
λαιπωρίας, 5ἰο εἰ in Speciem obsequü. obnoxii abieclteque per adu- 
lationem demissi subornat blanditias Martialis, dum acribit Ep. 72 
lib. 10: 
frustra blanditiae venitis ad me 
attritis miserabiles Iabelliæ ... 
iam non est locus λας ἐπ urbe vobis. 
ad Partlhos procul ite pileatos, 
εἰ ſlentes humilesque supplicesque 
pictorum δοία basiate regum ete. 


᾿ Φῳμίξεσϑαι χρυσοῖς p. 129 v. δ. nimirum invadentes 
Perridem Tochari COhalypham illic dominantem avarum δὲ divitem 
ceuro liqueſaeto in σα ins infuso necaverunt; quod necter ohecure 


LB. I. GLOSSARMM. 621 


dicit ψωμέξεσθαε χρυσοῖς, quasi diceres oſfis aureis ἐπ oe ingestis 
pasci. sed rem uti se habuit, declarat Vaticanus Paraphrastes 
hunc locum sie exhibens: ὁ μὲν Χαλυφᾶς χρυσοῦ ζέοντος κατὰ 
λάρυγγος ἐκείνου χυϑέντος ἐτελεύτα. Ολαέγρλα quidem auro ſer- 
vente in guttur eius infuso πιογέξεϊεθ σέ. quod ita gestum adsti- 

ulatur Marinus Sanutus J. 8 partis 138 ς, 7 sie scribens: caupti 
Cahphoae gutturi liguatum aurum iuessit (Haolonus) inſundi, 
avaritiam exprobrans, quia cum immensis αὐἰέμεγες tliesauris, 
cupiditate detentus pro salute seua eos expendere renuit. haec 
Sanutus. 


οὐ άτον p. 405 ν. 9. non alibi repereram άτον pro 
ὑπερῶον, coenaculo aut aula superiori camerata ovali forma. 
quid euim hic aliud intelligamus? 

ὠργνυιωμένοι Ὁ. 424 ν. 16. ait immissam ἃ tergo πανὶ 
Genuensi plenis velis elabent onerariam Catalanam, 4186 ventum 
ei ἃ puppi suorum velorum oppansu interciperet ac sic suſſſamina- 
ret impetum ruentis. ὠργυιωμένους Tæetzes ad Lycophronem in- 
terpretatur ἐκτεταμένους, ἡπλωμένους ertensa εἰ explicata veldu. 
subditque continuo ἐτυμολογίαν in hune modum: ἢ ἀπὸ τῆς ὁρ- 
γυιᾶς, ἤτοι τῆς ἐκτάσεως τῶν χειρῶν. ἢ καὶ ἀπὸ τοῦ ὀργῶ τὸ 
ὁρμῶ. ὀργᾶν δὲ τὸ ἐκ γῆς συντόμως ὀρούειν τι τῶν φυτῶν ἢ τῶν 
βοτανῶν. ita 1116, qui statim addit scribi debere αὐργυιωμένους 
adiuncto ἐς δὰ υ secundae syllabae; unde nos eodicem noſtrum, 
qui ὠργυωμένους aribebat, correximus. ὠργυιωμένους, ait Tzeizes, 
μετὰ προσγραφῆς τοῦ νυ δεῖ γράφειν. vides hine obiter ſamiliarem 
Pachymeri fuisse Lycophronem, genio videlicet conciliante σκοτει- 
νὸν σκοτεινῷ. οἵ illum quidem noſtrum, qui omnium seriptorum 
tenebras in suum opus congerere studeret, non temperaturum 
arbitror, si qua occasio daretur, etiam πελαργοχρῶτας καὶ φαλα- 
πραίας κόρας εἰ ἀπαρκτίας πρηστῆρος αἴθωνος πνούάς, quae Ly- 
cophron habet ibidem unde ὠργυιωμένους δΧβογΙρίαπι est, ἱπ 
aeriptione hac sua ponere, quam tum demum elegantem et erudi- 
tam visum {τὶ credidit, δὲ omnium inligi metuentium scriptorum 
griphos οἱ nocetes avide conquisitas oſstentaret, parum pensi ha- 
bens quas cruces lectoribus aut interpretibus suis ſigeret. 





PETRI POSSINIE 58. I. 
OBSERVATIONVM 
PACBEHEVMERIANARUM 
LIBER II. 
COMPLECTENS NOTAS. 


ΙΝ TITUVOLO OPERIS. 


P 433 PcEα-B. cum varii varis Gracecum nomen Παχυμερής L- 
tine eſſerant et inflectant, alii Pachymeram, alii Pachymerium, 
alii aliter vocantes, mihi commodius et expeditius viaum est in- 
Hexione uti Latina nominum classis tertias. quin id ait aimpl- 
cius οἱ δά usum ſacilius, nemo negaverit. iure autem fieri, ex- 
emplis adaſtruitur. nam Ulysses, Socrates, Damosthenes, aimilia 
plurima mere Latine ab omnibus ſlectuntur, nullo reepectu δὲ 
inſlexiones Graecas istorum nominum. quis enim unquam ad- 
umbrare curavit Latino sono genitivum Ζημοσθένους aut accua- 
tivum 4ημοσϑένη balbuiiendo Demostlienus aut Demoethene, 
Romana Minerva invitisima? hoc etsi parvum dictu, neceso v- 
aum hic proſiteri. 

MicuAEIASs. quotus hic inter imperatores Conſstantünopolita 
nos Michael fuerit, non erit inutile semel statuere. primus δὰ 
imperium hoc nomen pertulit Michaël Curopalata cognomento 
Rhangabenus, laudatissimus princeps, anno Cluristi 811. 2ecun- 
dus homo scelestissimus Michaël Balbus, 6 carcere ubi δὰ viri- 
comburium servahatur, vi δά solium erupit anno Christi 820. 
tertius Michael Porphyrogenitus Theophili imperatoris ſilins cum 
matre Theodora imperium tenuit, magno σοὶ publicae οἱ eccleriae 
malo: ſuit enim, ubi adolevit, impiiimus. coepit dominari an- 
no Christi 849, male perüt 867. anno inde Christi 1034 Nichael 
Paphlago ἃ patria dictus, adulter Zoës Augustae, Romano εἴα 
viro strangulato imperium arripuit, et tenuit annis ſere octo. 
moriens sucesorem habuit Michaélem cognomento Calephatem, 
eius nominis quintum, qui post annum ἃ Ζοξ, quae illum pro- 
moverat, imperio οἱ oculis privatus locum cessit Constantino 
Monomacho anno Christi 1049. quatuordecim post annis Mi- 
chacl cognomento Stratonicus sextus eius nominis coronatur Au- 











ΟΒΒΕΆΨΑΤ. ῬΑΟΗΎΜΕΈ, 118,11, ΝΟΊΔΕ, 6238 


gutus: σϑοὰ mox anno 1067 ἰδαοὶο Comneno ultro concedens ab- 
dicavit principatum. anno Christi 1071 Michael cognomento Pa- 
rapinaceus, filius Constantini Ducae imperatoris, mortuo Romano 
Diogeni euccessit, septimus inter Augustos Byzantinos Michacl; 
quem inter et hunc nostrum cum nemo δὶς appellatus imperaverit, 
Palaeologus, cuius hic historiam damus, numerandus erit Mi- 
chaeël VIII. 

PAAEOLOOI. natus hic anno Christi 1224 εχ Andronico P 434 
Ῥεϊδθοΐορο magno domestico, matre Palaeologa Irenes εἰ ΑἸοχὶξ 
Palaeologi despotae filia. laec Irene, Michaelis avia materna, 
ſilia ſuit Angeli Comneni, quo imperante Constantinopolis capta 
est ἃ Latinis. dedit is eam coniugem Alexio Palaeologo (ut 
Phrantæes habet: Acropolita Andronicum appellat), quem εξ 
despotam creavit εἴ imperii successorem designavit. sed is brevi 
est mortuus, unica ex coniuge ſilia Suscepia, 4086 Andronici 
Palaeologi magni domestici uxor, Michaëlis Palaeologi mater ſuit. 
quare ἰδ ἃ patre iuxta matreque Palaeologi appellationem tulit, 
διπλοπαλαιολύγος propterea vocatus, τι Phranizes habet ο. 1. 
idem tradit Gregoras ]. 8 p. 82. sed et Comnenus ἃ matris avo 
Angelo Comneno imperatore dictus, ut Phrantzes ihidem docet; 
ac passim ita vocatur ab Acropolita scriptore ipei ſaventissimo. 
unde crediderim afſectasss Michaclem ante imperium dici Comne- 
mnum, quod eam rem veliſicari ambitioni suae crederet. sed et 
huius posteros οὗ nobilitatem inclytae tot Augustis ſamilias Comne- 
norum appellatione gloriatos ostendunt inscriptiones Michaëlis et 
Andronici Iuniorum ἃ Pontano descriptae Notis δα Phrantzen. 
πο porro nostrum Michaélem, poſtquam δα imperium pervenit 
haud magnopere curasse Comnenum dici, licet intelligere ex Pa- 
chymere, qui οἱ ſamiliaris, οἱ δ. eius filio Andronico Seniore, 
non sine cura demerendae regnatricis domus gratiae, scribens, 
nunquam eum alio gentili quam Palaeologi nomine designat. 

HiSTORIA Ἀξαῦμ. duas historias separatis voluminibus δὲ 
titulis Pachymeres reliquit, ut in codicibus optimis Barberino et 
Allatiano distincuscimae leguntur. licet Vaticanus paraphrastes, 
qui multa contraxit, quaedam addidit, pleraque mutavit, amhas 
in opus unum conſlaverit; cui ſforte similis fuerit Augustanus ille 
codex, unde sua excerpta Wolfſius sumpsit: nam δὲ 18 unam ex 
duabus Pachymeris historiam videtur agnoscere. nos priorem 
Michaelis VIII Palaecologi acta exequentem modo damus, alias, 
deo volento, Andronicum eiusdem scriptoris, sive de gestis An- 
dronici Senioris χοῦ VII, in lucem emissuri. 

p. 11 ν. 1. Conatantinopolitanus genere, ortus εἰ educatus 
Nicaeue. Pachymeres huius Histor. p. 148 v. 7. testatur patrem 
auum Constantinopolitanum civem fuiste, exulare ἃ patria coactum 
ob Latinos ibi dominantes. sane cum idem Pachymeres hic do- 
ceat 86 annum aetatis undevigeimum agente pulsos Conclantino- 


δ6 6 ὈΒΞΒΆΨΑΤ. PACIXMXR. 


poli Latinos, οἱ libro harum Ohrerv. 8 demonatratauri imus το- 
oeptam e Latinis urbem recuperasse Graecos octo οἱ quinquagiuta 
annis postquam amiserant, ſacile potuit nasci Nicaeae Pachymere 
patri quinquagenario, qui usque δα annum aetatis undecimum ἴα 
paterna domo Constantinopoli educatus ΟΡ exosam Latinorum ibi 
dominationem Nicaeam migraverit. tradit enim Acropolita Hi- 
atoriae suao c. 6Gxq Latinos urbe capta liberam Graecis dedisse ἴ2- 
eultatem vel ibi manendi vel alio migrandi: τῆς πόλεως κυριεῦ- 

sœvrecç οἱ Ἰταλοὶ ἄδειαν δεδώκασι τοῖς ταύτης οἰκήτορσι, τοὺς ϑέ- 
λοντας μένειν τὸ καὶ ὑπὸ χεῖρας εἶναι αὐτῶν. τοὺς δ᾽ ἀκωλύτας 
ἀπέρχεσθαι ὅπη ἂν βούλοιντο. mox addit plerosque illutriorun 
οἷαι aut palam abiisse, quorum ἃ numero ἤμϊδδο Pachymeri 
patrem veriaimilse est. 

Υ. 8. clero adscriptus. in Graeco legitur apud optimo: 
eodd. Bet Α ᾿ϑείῳ σωθεὶς κλήρῳ, prout expressimus. nempe 
σωώξεσθαε aliquando est appellere aut pervenire. Codinus c. 22 
de aponsa imperatoris: κατὰ τὴν ἡμέραν καϑ᾿ ἣν μέλλει ἀπούω- 
ϑῆναι εἰς τὴν πόλιν. quo die perventura in urbem εεί. Vaueci- 
nus iam hine incipiens obscuriora clarioribus mutare ϑείῳ κπλήρο 
δοϑεὶς posuit. 

p. 19 ν. 8. μὲ doctus quidam aeæseruit. apparet ex [ἢ 

Ῥ 435 verbis διὰ τὸ φανέντα κρύπτεσθαι εἰσ. doctum hune Sophoclem 
6486. cuius in Aiace μαστιγοφόρῳ illa extat celebris de tewpore 
aententia: 
ἅπανθ᾽ ὁ μαχρὸς κἀναρέϑμητος χρόνος 
φύει τ᾽ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται. 

Ρ. 14 ν. 4. istud argumentum praeoccupatum αὖ aliu. 
videri potest innuere Nicetam Chonialem, qui δὲ urbis expugu- 
tionem ἃ Latinis οἱ res aliquot post eam annorum, prout geri v- 
debat, scripasit. Georgium quidem Acropolitam Logothetam εἰ 
Nicephorum Gregoram ne innui hoc loco ἃ Pachymere putem ſa- 
cit, quod Gregoras post Pachymerem scripsit: Acropolita vero 
licet aliquanto senior Pachymere, iunior tamen fuit quam υἱ τὸ 
Theodori Lascaris prioris pectare praesens potuerit, quas ἐζ 
ſama οἱ monumentis in historiam digessit. hoc ex eins historu 
clare discimus. æcribit enim ille ἰδὲ c. 29 p. 26 ed. Reg.: τότε καὶ 
αὐτὸς πρὸς τῶν γονέων ἐκ τῆς Κωνσταντίνου ἀπεστάλην τῷ βεδι 
λεῖ ἐκκαιδεκάτης (videtur legendum ξἐχχκαιδεκαέτης ὧν) ἐμπο εἰ 
ipee α parentibus ἐπ urbe Constantinopoli miseus um ad πρσα: 
torem sexdecim annos natus. apparet doctiaimum interpretem 
legisse ἐνδεκαέτης pro ἑχκαιδεκαέτης : vertit enim αdecim anno 
natus. sed quod addit εἰαϊἐπι auctor 86 ἐγκυκλίου ἀπηλλαγμένον 
παιδεύσεως perfunctum iam tum stadiis fuisse humaniorum lite- 
rarum, magis, ni ſallor, congruit cum aetate annorum Sexdecin. 
parum enim est verisimile undecennem puerum grammaticam, 
rhetoricam, ipsom philosophiam, cum artiúbus quatueor huic zub- 











[18.Π, ΝΟΊΔΕ, 625 


iectis, aritlmetica musica geometria et aſstronomia, satis per- 
ceptas habere potuisss. παίδευσις siquidem ἐγκύκλιος tot illa 
complectebatur, πὶ ex Ioanne Tæetæe intelligitur, sic de his tcri- 
bente Chiliad. 11 sect. 867: 

᾿ς ἐγκύκλια μαθήματα καλοῦνται 

ὁ κύχλος τὸ συμπέρασμα πάντων τῶν μαϑημάτων, 

γραμματικῆς. ῥητορικῆς, αὐτῆς φιλοσοφίας, 

καὶ τῶν τεσσάρων δὲ τεχνῶν τῶν ὑπ᾽ αὐτὴν κειμένων, 

τῆς ἀριϑμούσης, μουσικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας 

καὶ τῆς οὐρανοβάμονος αὐτῆς ἀστρονομίας. 
ſateor interdum solam grammaticam ἐγκυκλίου παιδούσεωρ ταθῃ. 
tione designari κατὰ κατάχρησιν, οὐ λόγῳ δὲ κυρίῳ, ut idem 
Taetzes ibidem loquitur; nec 60 infitias videri posse locutum eo 
æensu Aeropolitam, dum de illa quam percepisse iam tum 86 ait 
encyclica doctrina statim subdit ἣν γραμματικὴν κατονομάζουσιν 
οἱ πολλοί quam plerique grammaticam nominant, praesertim 
cum paulo poſt, c. nimirum 82, idem adiungat 80 hortatu im- 
peratoris Ioannis, δὰ quem missus fuerat, ὑψηλοτέρᾳ τῶν λόγων 
παιδεύσει καὶ λογικοῖς παιδεύμασιν operam dedisss, magistro 
Theodoro Exapterygo. verum haec non obstant iam positis, cum 
δ᾽ vero similius γραμματικῆς voα—abulum non καταχρηστικῶς sed 
κυρίως ibi Acropolitam usurpasse, ac non alterius generis disci- 
plĩnas sed maiorem in iam degustatis progressum in schola Exapte- 
rygi quaesisso, quippe a απο, ut ipse mox addit, septem annis 
nihil nisi τῶν ποιημάτων σαφήνειαν καὶ τῆς τῶν λόγων τέχνης δι» 
δασκαλίαν perceperit, quorum neutrum encyclicae limites exce- 
dit. denique sexdecim natum annos 86 in Ioannis aulam admis- 
sum satis maniſeste demonstrat Acropolita, dum c. 82 primam 
rem ommum 4180 ipei in comitatu Ioannis Augusti contigerunt, 
memorat 801 traditionem in disciplinam Theodori Exapterygi, 
quem se audire cepisse ait ἑπτακαιδέχατον ἕτος ἄγοντα decMuMm 
æeptimum agentem annum: quodsi iam undecimo aetatis ad Ioan- 
nem venisset, oportuisset eum ibi sex totis annis sine ulla occu- 
patione desedisse. pro certo igitur habendum sexto decimo aeta- 
tis anno cepisse Acropolitam Ioanni Augusto adhaerere. quo 
autem id eiusdem Iounnis imperii atque adeo Christi anno conti- 
gerit, explorandum nunc est. adventum in aulam Ioannis suum P 486 
in id tempus incidisse narrat Acropolita, quo tempore Roberto 
Latinorum imperatore mortuo Ioannes olim Ierosolymorum rex 
Constantinopolim est evocatus ad res illie moderandas, quoad 
Balduinus puer ἴῃ aetatem imperio idoneam adolevisset. Rober- 
tus autem anno Chrisſti 1998 aut sequenti est mortuus; unde 
Ioannis Brennensis ex Italia, ubi Gregorio Nono militabat, Con- 
stantinopolim appulsus δὰ Chr. 1229 δαὶ 1280 pertinet, quando 
Ioannes Batatza, qui anno Christi {992 Theodoro Lascari suo 
socero suecesserat, octavnm aut nonum imperii annum numera- 

Georgius Puchymeroe 1, 


626 OBSERVAT. PEACIXMIER. 


bat. nec res igitur Theodori Lascaris, nec primi decennũ Ioanni 
Batataæae acta, scribi ex oculata notitia ab Acropolita potuere. 
quare alios nobis incognitos talium eventuum αὐτόπτας [πδίοσίοοι 
hic innuere Pachymerem agnoſscendum est. 

p. 14 v. 10. commissis invicem Mercurio et Latona. ailludit 
pugnam deorum ab Homero celebratam Iliad. v, ubi cum alii alii 
dii diis adversi comparantur, tum par inſestorum invicem numinum 
Mercurius et Latona, ille Graecis haec Troianis militans producitur. 

“ητοῖ δ᾽ ἀντέστη σώκος ἐριούνιος “Ερμῆς. 
etsi autem, quomodo scribitur Graece, “ητοῦς sive Latonae no- 
moen nihil commune cum “2ή8ῃ oblivione habere videatur, cea- 
tum tamen atque adeo vulgare Graecae literaturae non rudibu 
est Latonam δὰ noctis εἰ oblivionis signiſicationem allegoriee trabi. 
εἷς Anmto (ait Eustathius δὰ Iliad. p. 989 ed. Rom.) οὐ μόνον 
εἰς λήϑην ἀλληγορεῖται, ἀλλὰ καὶ εἰς νύκτα τὴν τῷ ἀέρι Διὶ προσ’ 
ἥκουσαν ὅτε μὴ φωτὶ καταλάμπεταί, οὐκ ἂν εἴη τις τῶν περὶ 10" 
γους ἀγνοῶν. Lutonam ymbolice designare non δοίωπε οὐ ἰνίο- 
nem, ϑε( εἰ ποοίεπι aëri Iovi convenientem quando luce non illu- 
etratur, nemo ruditorum ignoraverit. inde ad versum superis 
descriptum ex Iliad. υ idem enarrator doctiscimus hoce observat 
(ed. Rom. p. 1197) Amror δέ φησιν ἀντέστη σώκος ἐριούνιος Ἐς 
μῆς οἵπερ αὖϑις ἡϑικῶς ἐκλαμβάνονται, ἡ μὲν εἰς Δήϑην, ὁ 
εἰς λόγον μεταγόμενοι. haec 1116, quae indicant ingeniote adum- 
bratam ab Homero, isto inſesto invicem incursu Mercurũ εἰ L- 
tonae, certamen quoddam orationis οἱ literarum per Mercwrium 
designatarum, adversus ignorantiam ἰσαπβδοίδσιαμι rerum οὐ 
vione mortalibus induci solitam, dum Λἐσέογέα, ut eleganter æc 
bit Anna Comnena in praeſatione δά Alexiadem, ad Letheum 
quemdam torrentem obiicitur velut invictae soliditatie moles, 
praecipitem quodammodo inliibitura lappum temporis, certe pro 
hibitura ne qude ἐπ᾿ eo βεδέα sunt omnia irreparabiliter oblile- 
rentur εἴς. ἀλλ᾽ ὅ γε λόγος τῆς ἱστορίας ἔρυμα καρτερώτατον γίνε 
ται τῷ τοῦ χρόνου ῥεύματι, καὶ ἴστησι τρόπον τινὰ τὴν ἀκάϑεκτον 
τούτου ῥοήν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ γινόμενα πάντα ὁπόσα συμκπεριεῖ 
ληφε συνέχει καὶ περισφίγγει καὶ οὐκ ἐὰ διολισϑαίνειν εἰς λήθης 
βυϑούς. haec 101 Anna; 4186 emendatiora quam in editis, ope 
optimi codicis ἃ me post editionem νἱδὶ, libenter hic descripei. 

c. 8. quae hie Pachymeres tradit de angustüs in qubu 
ſuerunt qui praeerant reliquiis Graeciae post captam ἃ Latinis ur- 
bem, Theodorum potisime Lascarim Ioannis Batatæaas deoenoren 
εἰ huius ipaius Ioannis prima principatus respiciunt temporæa. vide 
de his Acropolitam capite praesertim tum hictoriae suae tum chro- 
nici compendiarii aeptimo. 

c. 6. quod innuit hoc cap. Pachymeres de Chadeno ab ic- 
perante iam Michaele Palaeologo misso ad censum agendum prac- 
ridiariorum montes Persis ohiectos tuentium, non reperio dutin- 





118. 1, NOTAE. 627 


ctius alĩibi explicatum ἃ nostro. tantum 46 causis gratiae Chadeni 
apud Michaclem, quas se alibi dicturum hie signiſicat, invenio 
c. 11 huius libri Chadenum hunc dum' iussu Theodori Augusti 


auspectum illi Palacologum Thessalonica vinctum ahduceret, hu-P 437 


mane ac clementer, quoad potuit, dirum imperium exercuisse. 
unde pronum creditu est, utcunque id noster diserte nusquam 
alibi expressit, Michacëlem, ubi est δὰ imperium evectus, eo no- 
mine se gratum Chadeno praebnisse, adhibendo enm ſfamiliariter, 
et eius opera primis administrationis rei publicas ſunctionibus 
utendo. cum autem reſerat noster p. 98 v. 15 Palacologum sta- 
tim atque declaratus imperator est, antequam coronaretur, Phi- 
ladelphiam cum copiis progressum, inde accersivisse praesidjarios 
conſinium Persidi montium et res illius limitis ordinasse, eredi- 
bile est ex iis quae hic scribuntur, usum eum in toto illo negotio 
οἱ consilio οἱ ministerio Chadeni. quamquam huic coniecturae 
videtur intercedere, quod noster hoc loco indicat istam vexatio- 
nem custodientium montes Persidi oppositos, ἃ Chadeno persua- 
δχ Michacli Palaeologo iam imperanti, ad posteriora recupera- 
tae Constantinopoli pertinere tempora. quare niſi prolepsis hic 
quaedam agnoscitur, quaerendum alibi est quando contigerit 
quod nune reſertur. frusſtra autem tota hac Michaëlis historia 
quaeretur, Pachymere ſortassis oblito promissum exolvere, aut 
86 deſunctum satis rato qualicunque indicatione σαὶ eius alieno 
Ioco praemissa. 

c. 6. rem dictu parvam, sed admonitu ſorte non prorsus 
inutilem brevissime transigam. pronum est docto Graece lectori, 
dum in hoc capite μαχουμένων bis leget, suboriri suspiciorem 
editi mendose loci, cum auctor, prout caeteri solent ſortasse, 
μαχομένων scripserit. atqui constantissime ac clarissime in codi- 
cibus antiquisimis, praesertim Barberino cui potissimum adhaesi- 
mus, μαχουμένων scribebatur. nempe Pachymerem hic quoque 
loqui cum vulgo piguit, recordantem apud Homerum Od. 4 
v. 402 66 legisss μαχεούμενον, Od. ὦ V. 114 μαχεούμενοι, 
IHad. ἃ ν. 8456 μαχέοιντο, οἱ alibi similia. 

p. 21 ν. 1. qui ſiliam nepotis eius (noc eſt Iounnis patris 
Theodori) ἐς fratre matrimonio sibi iunxerat Micſicẽl Palaeolo- 
qus. δος disſtinctius narrantem audire operae pretium esſt Geor- 
gium Acropolitain oculatum gesſtorum tesſstem. ergo is Historiae 
suae c. 51 p. 55 ed. Reg. sic scribit: καὶ ὁ βασιλεὺς (nempe Ioan- 
nes Augustus Theodori pater) τὸν Κομνηνὸν ἐνεδέξατο Μιχαήλ, 
καὶ ξεύγνυσιν αὐτῷ εἰς γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ τοῦ σεβαστο- 
κράτορος Ἰσαακίου τοῦ Δούκα ἐγγόνην τὴν Θεοδώραν, ἣν μόνην 
ὅ πατὴρ αὐτῆς καταλελοιπῶς ὅ τοῦ σεβαστοκράτορος υἱὸς Ἰωάννης 
ἕτε ἂν μείραξιν ὧν τὸ χρεὼν ἐξεμέτρησε. ila 116. ex his habemus 
Ioannem Ducam sive Βαϊδίζοπι Augusſtum purgato satis ἃ crimini- 
bus impactis et recepto in gratiam Michaëli Palaeologo, quem 








628 OBSERVAT. PACAXMER. 


Aeropolita Comnenum vocat, dediaao uxorem fratris δαὶ tebulo- 
eratoris Isaacii Ducae neptim Theodoram, cuius pater loanne: 
Iaaacii ſilius in adolescentia praereptus acerba morte unicam eam 
prolem reliquerat uxori suae Eudociae Ioannis Angeli ſiliae, quae 
Ἑυάδοοία lorente licet aetate viro amiaso, laudabili religionis ex- 
einplo in viduitate deo serviens permansit; unde haud vane opi- 
natur Acropolita partem praemii divinitus tributi virtuti eius vi- 
deri potuisse tam ſelix coniugium ſiliae per id δα imperium mos 
evehendsae. 

v. 2. magni conostauli dignitute. videtar haec dignitas Μί- 
chaeli Palacologo collata occasions nuptiarum modo memoratarum, 
ab ipso earum conciliatore Ioanne Augusto. nam Theodorus hu- 
ius successor iniquiore ſuisse visus jn Michaclem semper est animo 
quam αἱ in eum ornandum ἴδηι proſusus esset, alioqui solitus, ut 
. seq. Pachymeres observat, dignitates eiusmodi tribuere novi: 
potius hominibus quam principibus regi sanguinis, quorum erat 
deprimendo supercilio intentus. 

Ῥ 438 v. 5. vota eius generis mente clam intima euhaidentia εἰο, 
his exprimere conatus sum illud subobseprum ἐξ ὧν ὑποκαϑημέ 
vœv εἶχε, sententia, ut spero, ab auctoris sensu non ablorrente. 
864 deinceps circa similis perplexitatis loco, qualia pastim oocur- 
runt in hoc scriptore, ninil morabor lectorem in Hhis notie; qui- 
bus tantum necessaria, idque brevissime, indicare proporitum 
est. quod rem ipsam attinet, qua de hie agitur, certum οἱ 
NMichaclem Palacologum iam a puero titillatum imaginationibu⸗ 
imperii, conscientia natalium Augustorum οἴ praesaga indicatiote 
auguriorum excitatis. non semel illi narraverat roror Fuloga 
lactentem adhuc ipaum non δα aliam ſacilius obdormiscere 286 
niam solitum, quam ad eam quae Augustum quondam illum im- 
vectum iri Constantinopolĩim per portam Auream caneret. relſert 
id noster p. 128 ν. 12. vocem MARPOV de coelo mistam con- 
textam 6 sex literis quas Michaclem Augustum Romanorum Ocyu 
Vocandum signiſcarent, a Thessalonicensi antistite laetus audie- 
rat, ut narratur hoe p. 98 ν. 9 εἰ 17. denique tacitus, red τῶ" 
tulans gaudensque intime omen captaverat εχ cantu ſortuilo 
Chadeni proximum ei vaticiniorum regnum pondentium eventum 
augurante, prout ibidem p. 80 ν. 19 legitur. iuveni denique i- 
lerti ſorti generoso altos aſſlabat spiritus Irenes aviae materne 
primogenitae Alexii imperatoris ius ad imperium paterna desigu- 
tione in virum eius prolemque propagandum. nam huie, πὶ re 
fert Gregoras 1. 8. p. 82, Auguſstus genitor rubrarum cropidarom 
usum decreverat, quod prole carens mascula virum eius 8ο tobo- 
lem cernere principatus hereditatem omnino vellet. nec erat qu 
non videret talis indolis, tantae nobilitatis adolescentem tali re- 
rum statu haud absurde in magnas ascurgere spes posse. quert 
Ioannem Batatæen, praeclaris alioqui Mehalis Iaventem dotibs, 








LB. Π, ROTAE. 629 


abatinuissas ab eo evehendo, metu ne is cuccessibus insolegceret 
usque ad ambitum supremas potestatis, narrat Acropolita c. 
Hist. 50, significans Irenem Theodori Iunioris Laſcaris primogeni- 
tam Michaëli fnisss destinatam ab avo coniugem, sed ei timenti 
quod dixi, tutius deinde visum non admovere δὲ δὲ tam intime 
auspectae ambitionis virum. denique ista suspicio ſons omnium 
quas est imperante Theodoro plurimes passus, miseriarum Pa- 
laeologo Michaëli fuit, ποὺ ideo loco, unde eius incipit historia, 
merito ἃ Pathymere indicatus, cum ex θ0 plerarumque mox reſe- 
rendarum rerum argumentum prodesserit. 

p. 22 ν.8. cingularis certaminis experimento. hine habemus 
apud Graecos quoque imperatores invaluisae usum purgendi dubias 
delationes pormisso aut otiam praescripto inter accusatorem αἱ dela- 
tfum cerlamine coram arbitris. verisimile est igtum morem in Orien- 
tem invectum ἃ Francis, qui occasione sacrarum FExpeditionum eo 
profecti longo illic tempore perstiterunt. in antiquiori enim memo- 
ria Graecorum aut Romanorum haud facile quidquam tale repere- 
ris. inter Francos autem usitatissimum id olim ſuit, πὶ passim ap- 
paret ex veteribus historiis res eorum tractantibus. hic ritus, de 
quo ſuse dieserit noster Delrio Disquisit. Magic. tom. 5, merito deinde 
abrogatus esſt ut iniustus et immanis, conſixus ideo gravissimis decre- 
lis lulii Secundi zummi pontiſicis, cuius Bulla extat ea de τὸ edita 
mensse Aprili ann. 1508, Concilũi Tridentini sess. 95. de reſorm. c. 19, 
Gregorũ 18 Conetitutione quae incipit: ad tollendum εἔς, edita 
9 Dec. an. 1682. quibus dudum antea praeiverat Nicolaus J, cuius 
de hoc statuta inserta corpori iuris leguntur 2 4. 4 εἰ 16 4. 6 ο.2.. 

v. 6. cumque diu nullus esset qui pro tam suspecio οἷο. 
Haec brevius perstringit noster, quod ad imperium Ioannis perti- 
nerent, cum ipse in ſine praecedentis capitis δὲ huius initio signi- 
ficavorit 86 ab imperio Theodori snae historiae principium ducere. 
longe autem ſusius distinctiusquo istam totam Michaölis accusatio- 
nem ac periculum exponit ex oculata notitia Georgius Acropolita 
Hist. ο. 50 εἴ 61. quem conzule. 

Ρ. 34 ν. 4. Fothieracarium. fuisse hune locum praeci-P 439 
puae dignitatis, praeterquam hine patet, cum imperator homi- 
nem impenso sibi carum in eum promoverit, etiam intelligi potest 
ex numero ingenti miniſtrorum οἱ subiectorum, cuius indicium 
habemus ex eo quod reſert Acropolita Hist. c. 61 his verbis: αὖ΄- 
τίκα γὰρ τοὺς ἐξυπηρετοῦντας τοῖς βασιλεῦσιν ἐν ϑήραις ταῖς τῶν 
ϑηρῶν ἄγραις ἐλάφων τε καὶ χοίρων, καὶ τοὺς δ᾽ ἑεράκων 3η- 
Θεύοντας, πάντας ἀπαξαπλῶς στρατιωτικοῖς συντέταχε τάγμασι, 
καὶ ἦν τὸ συνηγμένον πλῆϑος πολύ. Poec ille, ex quibus prudens 
quiĩ vis potest cognoscere iogentem ſuisse multitudinem servientium 
imperatori in venationibus cervorum aprorumque, praesertim 
autem in aucupio per accipitres, quando ex iis δά militiam tran- 
latis magnus oxercitus momento conllatus extitit. 


680 OBSERVAT. PACHXMFR. 


c. 9. De fuga Michaclis Palacologi in Perridem hoc capite 
narrata plura reſert Georgius Acropolita tunc apud imperatorem 
Theodorum agens, quando 18 est ad ipaum nuntius allatus. ope- 
rae pretium lectori fuerit videre et cum his nostri conſerre quas 
illo narrat c. Hist. suae 64.. ubi etiam obiter observare poterit, 
quae in Glossario verbo μεσοϑιενία notavimus de legione aut co- 
Horte isto nomine appellata, ποῖ solum Acropolitas ipeius, δε 
et doctissimi eius interpretis auctoritalo conſirmata. nam illa 
Historici Graeca verba, πρὸς τῶν στραταρχούντων ἐν Βιϑυνίᾳ παὶ 
ἹΜεσοϑυνίᾳ, εἷς reddit illustriscimus Allatius: ας cohortium Bitiy- 
nicarum εἰ Mesotlyniue praefectis. 

p. 25 v. 19. cum hostibus Sultanis congressus ſortiæecime 
δὲ gerit. longe haec fusius ac diligentius Acropolitæ pertractot 
toto c. 65, qua occasions, quos ducens, quanta prudentia ac ſor- 
titudins, quo denique sucoessu ad versus Tacharios (810 enim ap- 
pellat Acropolita quos noster Tocharos) pro Sultane rem gesserit 
Michaël Palaeologus, exponens. 

p. 26 ν. 7. γερεγδιὸπιὶ benigne excipit. reditum Μιοδα δῖε 
Comneni δὰ imperatorem Theodorum breviter memorat Acropo- 
Iita ο. 69, uti οἱ Gregoras 1. 8, neuter interpositorum in eam rem 
Iconiensis episcopi oſſiciorum mentionem ſaciens, fortase quod 
illa, ut alia multa rerum Michaslis, ποδῖσο melius perspectarum, 
ignoraverint. 

p. 26 v. 48. Micholis despotae notliues et obscurus filius. 
haec copiosius distinctiusque reſeruntur α Georgio Acropolita ex 
oculata paene notitia: nam is huius in Occidentem expeditionis 
Michaëli Palacologo çomes fuit, etsi non eodem loco pugnavit, in 
alia divisarum copiarum parte rem gerens. quia vero illo quae- 
dam aliter ac Pachymeres narrat, equidem Acropolitae potius hic 
quidem credendum puto, quippe qui eius, uti dixi, negotũ pars 
fuerit, quam nostro qui res tunc actas ex ſama, nee ea ſatis ex- 
plicata, videtur accepisae. prima discrepantia in nomine ducis 
Hostium est, quem nosſter Manuélem vocat. contra Georgius Acro- 
polita Hist. ο. 71 Theodoram appellat. εἷς enim ibi scribit: ἦν 
δὲ ὁ ῥηϑεὶς τοῦ ἀποστάτου Ϊἤιχαὴλ νόϑος υἱὸς Θεόδωρος ἐγαὲ ἀε»- 
tem ἐδ quem dixi deſectoris Michkaëlis notlius βέδμε Tieodorus. 
dixerat vero antea ducem copiarum Michaslis despotae rebellis 
oceurrentem Michaeli Palacologo hasta percussum ab 90 οἱ oqui 
aella excussum: ὁ μὲν οὖν Κομνηνὸς Μιχαὴλ (nam αἰ aupra mo- 
nui, Michaclem Palaeologum Acropolita semper Comnenum vo- 
cat) τῷ πρώτως ἐρχομένῳ ξυναντήσας βάλλει τῷ δόρατι καὶ ῥίπτει 
τῆς ἐφεστρίδος. sed leve id discrimen vocabuli videri potert, 
praeut in re ipsa dissentit δ Acropolita Pachymeres, δα 
hie non Theodorum ἃ Palaeologo inpulsum haesta οἱ loco motum, 
æcd vice verss Palacologum ἃ Theodoro, ut patet ex his verbis: 
ὅτε καὶ ὁ τοῦ δεσπότου Μιχαὴλ ἐκ νοϑείας σχότιος παῖς " 


118. Π,, NOTAE. 6851 


τυχὸν ἐκεῖσε σὺν ἴκανῷ στρατεύματι, καὶ συμπλακεὶς τῷ πολέμῳ, Ῥ 440 
τὰ πρῶτα μὲν ὁμόσε ᾽᾿χωρήσας τῷ ἡγεμόνι τῷ κόντω συνωϑεῖ καὶ 
δίσπτει οἷς, addit ἃ restituto in ellam, unde fuerat deiectus, 
Ῥαϊδβεοΐορο nothum Michaölis despotae ſilium Ietali percussum ictu 
nequivisse parem roponere; quae significant manu οἱ ſerro Palaeo- 
logi cecidiese Theodorum δἰνο Manuélem istum nothum. id vero 
pernegabit qui mecum existimaverit Acropolitas potius creden- 
dum, tantum non his praetenti, quippe huius socio militiae. is 
enim diserte affirmat excussum sella Theodorum moxque e lapeu 
aublevatum accurriasse δὰ Comnenum ot suppliciter deprecatum 
necem. Comnenum autem ignorantem quis hic eet, tradidisss 
ipeum Turco enipiam, qui eum interfecit. τοῦ πεώματος γοῦν 
ἀναστὰς οὗτος (Theodorus nothus) προσέδραμε τῷ Κομνηνῷ ΜΜι- 
χοήλ, καὶ ἐδυσώπει μὴ φονευϑῆναι. ἠγνόει δὲ τοῦτον ὁ Κομνη- 
vos, καὶ ὅστις ἦν οὐκ ἠπίστατο. παραδίδωσι γοῦν αὐτὸν Τούρκῳ 
τινί, καὶ ὃς πεφόύνευκε τοῦτον. porro quod σκότιον obscurum 
huno Michaclis despotae ſilium noster dicit, δὰ illogitimarum na- 
talium ignominiam pertinet, quam idem et alibi, ut infra p. 85 
v. 4 olet ista tenebrarum mentione designare, alludens, opinor, 
Homeri locum Iliad. do Bucolione Laomedontis ſilio notho: 

Βουκολίων δ᾽ ἦν υἱὸς ἀγανοῦ “αομέδοντος 

πρεσβύτατος γενεῇ. σκότιον δέ ὃ γείνατο μήτηρ. . 
ad quem —locum vetus δομοϊϊδδῖθ: σχότιον ἐκ λαϑραίας μίξεως τὸν 
λάϑρα γεγενημένον καὶ οὐκ ἐκ τῆς κατὰ νόμον γαμηϑείσης, τὸν ἐξ 
ἀδαδουχήτων γάμων. ubi eleganter cauaam innuens ΟἿΣ obscuri 
dicantur illegitimi, id indicat ex eo ſactum quod non ex coniugio 
aolemni facum genialium praelatione illustrato sed furtivo captatis 
tenebris concubitu nati sint. istius originationis verbi σχότιος 
illegitimis aptati, quod ἐξ ἀδαδουχήτων γάμων ατῷ aint, aucto- 
rem FEustathius p. 622 ed. Rom. allegat Apionem veterem magni 
nominis grammaticum. 

ο. 11. Quae hoo oapite narrantur de eapto vinctoque per 
Chadenum Palaeologo, deque praesagiis imperii 68 occasione illi 
oblatis, eorum nee vola nec vestigium cernitur apud Acropoli- 
tam; opinor ideo quod ille per id tempus in expugnetione Prilapi 
castri captus εἴ longo iempore custodia detentus ab hoctibus, ut 
ipse docet Hist. c. 62, ἰδία non viderit. Gregoras quoque de his 
tacet, multo leviori, ut ex caeteris apparet, tinctus notitia re- 
rum Michaelis Palacologi, quas qui plenius hoc noſtro tradiderit, 
frustra quaeretur. 

. c. 12. δὲ morbo εἴ morte Theodori pauca paene perſunctorio 
δου δὲ absens tuno ab aula Georgius Acropolita, in his immorari 
potisimum solitus quao apectavit praezens. hrevisimo item id 
tranaigit Gregoras. 

p. 88 ν.7. ἐπ ἑπποχία pertractatione ſerri candentis. id 
ſerrum in Graeco vocat Pachymeres μύδρον ἐκ πυρὸς ἤδη ζέοντα. 


65, OBSERVAT. ΡΑΟΒΥΎΜΈΕΗΒ. 


potuit aufficers vox μύδρος», quam velus ϑοδιοϊϊδεῖϑθ Sophochi 
interpretatur πεπκυρακτωμένος σίδηρος, οἱ Heychius σίδηρος Ξε’ 
πυρωμένος : εἰς enim rescribendum pro πεπυρωμένως. [οἱὶ μος 
prava ains dubio innocentias probandae ratio, merito in iure la- 
nonico proseripta eap. convuluisti, cap. Mennam ἃ 4. ὃ οἱ ΩΡ. 
delicti extra. de purgatione vulgari, cap. ententiam eit. ne 
eam noster probavit, aed tantum relulit quid Βοτοί, etiam ἰδ, 
nempe 1. ὃ ὁ. 1, gretulans tonquam emendato rei publieas Slalu 
quod ista desiissent fieri. Michael quippe Palaeologus ante impe- 
rium adhue despota, coepit abolers usum adigendi homine ἐὲ 
itud periculorum experimentum, quod iam privatus praedampt- 
verat. reſfert enim Acropolita Hist. c. 60 p. ὅδ ed. Reg., σι 
Phocas Philadelphiensis motropolita iuasn imperatoris loanui: 
P 441 Batatæne Michaeéli Palaeologo perduellionis auspecto purgetionen 
per ferrum candens praescripeisset, aic oum alloquens δεῖ σὲ τῷ 
μύδρῳ τὴν ἀλήθειαν παραστήσασθαι, τοερομάϊδδα Michaelen: 
ἐγὼ μὲν ἁμαρτωλός εἶμι ἄνϑρωπος καὶ τερατουργεῖν τοιαῦτα ον δύ" 
ψαμαι. εἰ δέ μοι συμβουλεύῃ μητροπολίτης ὧν καὶ ϑεοῦ ἀνϑρθ- 
«ος τουτὶ διαπράξασϑαι, ἔνδυσαι μὲν αὐτὸς τὴν ἑεράν σου πᾶσιν 
στολήν, καϑος εἴωϑας ἐν τῷ ϑείῳ εἰσέρχεσϑαι βήματι καὶ ἐντιγ' 
χάνειν θεῷ, εἶτα δὴ ταῖς σαῖς χερσὶν ἐκπύρωσόν μοι τὸν σίδηρον, 
᾿ αἷς τοῦ θείου ἐφάπτῃ ϑύματον..... καὶ ταύταις δή ταῖς ἱεραῖς σοὺ 
χερσὶν ἐπίθες τῇ χειρί μου τὸν σίδηρον ete. petebat nimirum υἱ 
antistes prius 1ρ56 ignitum ſerrum nuda manu οἰἶοδθ tractatum in 
auam deponeret. quod metropolita recusans hunc morem 6888 ne- 
ξεῖ Homani aut ecclesiasſtici usus, sed barharicum, eoxcutans iu- 
eluctabili 20 imperatoris auetoritate δὰ istam illi purgationem im 
dicendam adigi; quam tamen Michael recusavit conatantiuine 
videri potest εχ reliquiis hoc superſuisse ethnicae, εἴ quiden 
perantiquae, superstitionis. nam Sophocles heroicis iam tempo- 
ribus Oedipodarum Thebis regnantium exerceri solitum indicut, 
dum in Antigona ſacit unum custodum quos rex Croon appocuerat 
cadaveri Polynicis ut sepeliri prohiberent, postquam id ab Ant- 
goua opertum humo ſuerat, factum regi reſerentem, δὲ magno 
pere excuſsantem id citra suam δὲ sociorum conacientiam aciut, 
haec dicere: 
ἡμεῖς δ᾽ ἕτοιμοι κἂν μύδρους αἴρειν χεροῖν, 
καὶ πῦρ διέρπειν καὶ ϑεοὺς ὁρκωμοτεῖν, 
τὸ μήτε δρᾶσαι μήτε τῷ ξυνειδέναι 
τὸ πρᾶ ουλεύσαντι μήτ᾽ εἰργασμένῳ. 
oſſert ε6 et 47 μὰ —— — 55. ἐπ probatio 
nem innocentiae: scio ex vetustissimis eius loci acholiaatis anun 
hoc ad quandam iurisiurandi ceremoniam reſerre. δἷο enim ibi 
annotat; εἰώθασι γὰρ οὗ ὀμνύοντες ταῦτα ποιεῖν. μύδρους 760 
αἴροντες ἐπαρῶνται μένειν τὰ ὅρκια ἕως αὐτοὶ φανεῖσε, καὶ ῥίπτον' 
σιν αὐτοὺς εἰς ϑάλασσαν. colent enim (inquit) iurantes ublaus 


18... NOTAE. 633 


ſerri πιῶδϑα σὲ in mare ἐσείαξα protectari mansuram ipeis iura- 
torum ſidem, quoud id pondus e mari emeraæerit. quod nun- 
quam seilicet ſuturum δῖ. ita 1116; quod ferri postet οἱ μύδρος 
non aigniſicaret, ut ipee docot, πεπυρακτωμένον σίδηρον. nam 
quid ardor hic ſaceret, ubi ponduecolum in masss ſerri require- 
batur? quare verior est altera, quam mox aubicit, ſententia. 
εἰώϑασι δὲ ὀμνύοντες καὶ πίστεις διδόντες μύδρους βαστάζειν καὶ 
“πῦρ ὑπερβαίνειν" τοὺς γὰρ μὴ ἐνόχους τῷ ἁμαρτήματι ᾧοντο καὶ 
ἐν τούτοις μὴ ἀλγεῖν. δοϊἑῥεὲ δωπξ iurantes εἰ fiddem dictorum fa- 
cere etudentes ferri maſssas ignitas portare et cuper prunas am- 
budare, exiatimantes citra δεμδεεπι doloris id faeturos σος qui 
nullius sibi conscii fraudis aint. 

V. 8. quod sanctum vocabant. etiam Acropolita loco lau- 
dato, p. ὅ8, ferrum candens quo ad eiusmodi purgationes ute- 
bantur ἅγιον sanctum vocari solitum indieat. in Gallia tamen 
iudicium appellabatur, ut intelligimus ex formula quadam pur- 
gationis istiusmodi illie useitatae, quam profert Petrus Loyerius 
εχ S. Mauritii Andegavensis tabulario, οἴ ex eo recitat Delrio tomo 
2 Disq. Mag. 1. 4 ο. 4 q. 4 sect. 8. ubi legitur: δροπέε δια se iudi- 
cium portaturum manu sua obtulit, et infra: poet iudicium por- 
tatum Tetbaldus ille, deo propitiante, illaesus σέ canus omnino 
apparuit. viderunt autem iudicium portari vel manum tertiq 
die de more reguardari fere universi homines εέο. 


v. 9. triduo prius custoditus et manu involuta ete. Loce 
ipsum est quod modo innuebat formula Andegavensis, illis verbis 
manum tertia die de more reguardari. 

v. 18. ignitum globum. δῖ μύδρον hie verti, quod non 
ΒΟ] πὶ materiam ignitam sed ſfiguram orbicularem aut sphaericam 
ea voce indicari quidam veterum significent, ut Anaxagoras apud 
Lacrtium 1. 2, dum solem vocabat μύδρον διάπυρον. undoe cre- 
diderim massas istas ubi μύδροι voçabantur, nempe in Gracecia, 
globosae formae ſuisse, non nescius alibi, αἴ in Germania massas 
candentes alterius figurae δα eiusmodi probhationem adhibitas, ni- 
mirum vomeres; qualium sex candentium arreptu portatuque in-P 4492 
noxio 8. Chunegundem, uxorem S. Henrici imperatoris, virgini- 
tfatem probasse memorant Annales Boiorum ]. 9. 

ν. 14. nuda manu. Supina scilicet. quod aigniſficans Pa- 
chymeres superius posuit χειρὶ κύψαντες. 

v. 16. ἐπ aetatem iam tum puberem adultus. Pachymeres 
ubi Constantinopolim venit, statim ab ea 6 Latinis rocuperato, 
undoeviginti annos erat natus, αἱ ipse ait ], 1 ο. 1. contigit id anno 
1261, ut 1. 8 dicemus. quatuor aut quinque ante hoc annis im- 
perante Theodoro hae probationes per ſerrum candens Nicaeae 
ſrequentabantur, ubi eas ille 14 aut 16 iam annorum adolesoens 
aↄpectare potuit. 





634 OBSERVAT. PACAXMEFR. 


V. 15. quoſedam eitra amM defunctoe norvam eandentis 
metalli tartu. hoc fiebat, δὶ tamen magicas artes aberant, deo 
miserante inſelicem innooentum necosaitatem, non autem appro- 
bante perversum usum talia iubentium. vido, δὶ lubet, apud 
Cantacuxenum l. ὃ8 ο. 97 p. 489 ed. Reg. mirum exemplum mulie- 
ris adulterii rene, soed poonitentis, quae aic se innocentem viro 
probavit. οἱ alia quadamtenus similia apud Caesarium 1, 8 Mira- 
culorum, 480 inde recitat Delrio looo iam indicato p. 891 
od. Lugd. 

c. 18. ubi lIegitur in nostris editis οἷς ὁ λόγος σπούδασμα. 

cod. Barb. aliam auggerebat lectionem non improbabilem τὸ σκου- 
δαζόμενον. 
τ 6, 14. quod duo codd. optimi Barber. οἱ Alat. hahent, καὶ 
ἀλαστήσας πρὸς ἐκεῖνον οἷον, Vatic. reddit καὶ οἷον ϑυμούμενος. 
nempe ἐλαστέω minus ueitata vox viss ἃ paraphreste aut intarpo- 
latore potius quam exscriptore in tritiorem usu notioremque mu- 
tata est, prout passim deinceps idem solet. 41:86 ringillatim no- 
tare nimis longum foret. 

5.16. huius concionis à Muæalone protovestiario habitas 
aententiam breviter comprehendisse visus est Nicephorus Grego- 
ras Ϊ. 8 p. 80, dum sic scribit: ταῦτα δὲ οὐκ ἐλελήθει Μουζαλωνα, 
δεινὸς μὲν γὰρ ὁ ἀνὴρ καὶ πρότερον ἦν ἐς τὸ συνιέναι τοιαῦτα. 
τότε δὲ καὶ τῶν πραγμάτων ξεόντων καὶ ἀγωνίαν μεγίστην τῇ τού- 
τῶν ψυχῇ προξενούντων, συνετώτερος αὐτὸς ἐδόκει πολλῷ δαυ- 
τοῦ. καὶ δὴ τὴν ταχίστην ἐς βουλευτήριον ἅπαντας μεγιστᾶνας 
συνηϑροικὼς δεξιάν τὰ ἐδίδου τοῖς ὅλοις, καὶ ἀπὸ τοῦ ἥττονος 
προύφερε τὴν ὁμιλίαν, καὶ δῆλος ἦν παραχωρήσων ἀσμένως τῶ 
βουλομένῳ τὴν ἐπιτροπὴν τῶν τε κοινῶν πραγμάτων καὶ αὐτοῦ δε 
τοῦ παιδὸς τοῦ βασιλέως. haec ibi. ex quibus patet Georgium 
Murzalonem protovestiarium bene intelligentem quanta in eum 
fagraret invidia, δὰ principes in enatum convocatos cum sub- 
misse atque obnoxie Iocutum, tum serio deprecatum nimios ho- 
nores quibus esset homo novus nohilissimis praelatus, ultro abdi- 
cationem administrationis reipublicae οἱ tutelae pueri Augusti ob- 
tulisce. unde apparet vel hanc esse ipsam αὐτύχρημα Muralonis 
orationem, cuius exemplum Pachymeres nactus huic loco inerue- 
rit, vel δὶ ab ipso conscripta est Pachymere, apte ab eo δὰ verum 
efformatam. Acropolita de his silet, ac solitam diligentiom re- 
mittere videtur in istis initiis imperii Michaëlis, vitans, ut opi- 
nor, tanquam scopulum nefariam opprescionem pupillĩ Ioannis, 
ne imperatorem Michaélem, cuius nunquam δὲπο elogio meminit, 
vituperare cogeretur. quae ratio fortasse illum impulit δὰ melam 
historias suas figendam in recuperatione urbis, quae Ioannis ex- 
caecationem haud longo spatio praecessit, αἱ libro 8 harum Ob- 
servationum demonstrabimus. nec aboſt ἃ verisimili zenzise 

Ῥ 448 Acropolitam, quippe hominem politicum in paucis, quam eret 





118... NOTAE. 635 


merito suspeetus Michael Palacologus procuratas clam eversionis 
ἃς caedis Muzalonum, cuius ideo cataſtrophes apparatus ace cau- 
885 disquirero curiosius omiserit in operes δὰ gratiam, ut apparoet, 
Palaeologae ſamiliae tunc regnantis edito. suspicionis eius (prae- 
ter Cacianam coniecturam ex suecessu petitam, quae δὲ eum one- 
rabat cuius ſructu ac bono maximo amoti 6 medio Muzalones fue- 
rint, neminem magis infamabat quam Michaclom, cui aditus δά 
imperium hoc facto patuerit) etiam fundamentum alind Pachy- 
meres suggerit, p. 66 v. 8 in hune modum scribens: αἰτίαν 
δὲ ἔσχεν εἰς τοῦτο, ὡς ὁ τῶν πολλῶν λόγος ἔχει, ὁ τούτων τῆς 
φάλαγγος ἐξηγούμενος, ὃς καὶ πάλαι μὲν ὠρμημένους αὐτούς, 
τότε δ᾽ ἐξαφϑέντας πλέον ἀνεϑέντας τοῦ φόβου, καὶ δρασείοντας 
τὰ ἀνήκεστα, ἐξ ἑτοίμον ἠρέϑισε τὸν φόνον ἐπιτολμῆσαι καιρὸν 
ἔχοντας. καὶ ὁ λόγος ἐκ τῶν ὕστερον φέρει τὸ πιϑανόν᾽ οὐδὲ γὰρ 
ἐτόλμων, εἶ μή τινας προβιβάσεις εἶχον, ἀλλοεϑνεῖς ὄντες «αἱ τὸ 
πλέον ἐπήλυδες εἴα. quae ſignificant iactatum iam tum arcanis 
ausurris plerorumque, caedem Muzalonum ab Italica maxime mi- 
litia patratam haud sine conscientia οἱ tacito impulsu ducis huius 
generis militum videri attentatam. non ait hic quidom nominatim 
quis iste dux fuerit. sed superius p. 91 ν. 8 iam dixerat Italicas 
omnes copias Michacli Palacologo, ut magno conoſtaulo, ſuisse 
aubiectas. unde constat hoc loco designalum Michaëlem, tacito 
εἶτ nomine, δὰ vitandam seilicet ofſensionem imperantis 
omus. 


Ῥ. 49 v. 10. cuius uxoris avuunceulum δὲ meminerat. con- 
iugem protovestiarii Muzalonis Gregoras 1]. 8 p. 29 solum ait ex 
imperatorio genere fuisse: gentem non exprimit. diligentius no- 
ater iam superius p. 94 v. 1 scripserat fuisse illam Cantacuzenam 
ex patre, Michaclis Palacologi δοσοσὸ genilam, nomine Theodo- 
ram. vere ergo scribit noster et hic et sub finem p. 69 v. 20 Mi- 
chaclem Palaceologum ϑεῖον, μος est avunculum fuisse uxoris Mu- 
2oalonis. quamquam mihi posteriorem locum interpretanti patruiĩ 
vocabulum pro avunculo excidit; quod precor lectorem ne corri- 
gere gravetur. 


p. δ0 ν. 10. ibi ſatalis necescitas causam abesoluit. men- 
tio hic fatalis necessitatis ad mortis inevitabilem certitudinem per- 
tinet, non autem, opinor, δὰ astruendum impium dogma liber- 
tatem arbitrii, quam doctrina Catholica tueri iubet, exterminans 
perperam asserta causarum aeternarum obvia quaeque ineluctabi- 
Iiter rapientium invicta quadam vi. ai tamen hic aut alibi noster 
hisſtoricus aut ipse aſſirmat quidpiam aut alios aientes reſert, in 
quo eius proscripti ab ecclesia erroris vestigium aligquod deprelien- 
datur, meminerit lector Catholicus nihil praciudicare contra or- 
ihodoxam veritatem quaslihet schismaticorum opiniones. nam ut 
in praeſatione praemonuimus, hic scriptor schismaticus est. 


636 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΗ. 


α. 19. Quae urbs scenam dederit huic tragoediae, nee n- 
δῖος noc Acropolita nec Gregoras clare, dum eam narrant, expri- 
munt. ſfuisse autem Magnesiam ex duobus argnmentis colligimu. 
prius εδὲ quod ο. 15 refert Pachymeres, mortuo Theodoro Augu- 
ato eius ſilium ab eius tutores Mu⸗alone deductum in munitiſscimam 
arcem δὰ Hermum Magnesiae. quare cum manifestum eit ex ipaa 
relatione rei nono dis ἃ Theodori obitu gestae, non longe ΔΙΌ 
Ioannem pupillum ἃ loco ubi Muralones interſecti aunt, oportet 
id factum non procul δ urbe Magnetia. aliud argumentum i- 
mimus ex templo Sosandrorum, ubi piaculum illud poatratum ett 
de quo aic scribit Gregoras . 2 p. 21, de Ioanne Duea aivo Batalæe 
et eius coniuge Augusta Irene: ἐδείμαντο δὸ καὶ ναοὺς ἀμφότεροι 
λίαν περικαλλεῖς, πλείστοις ἀναλώμασιν μεγίστας παὶ ποικίλας τας 

Ῥ 444 τούτων οἰκοδομὰς κατασκευακότες, ὁ μὲν βασιλεὺς τόν τε περὶ τὴν 
“Μαγνησίαν εἰς ὄνομα τῆς θεομήτορος Σώσανδρα καλούμενον, κεὶ 
τὸν ἐντὸς τῆς Νικαίας εἰς ὄνομα ᾽᾿Αντωνίου τοῦ μεγάλου. en ten 
pꝓlum Sosandrorum dictum aedificatum magnificentistime ἃ lIoanne 
Batatze Augusto περὶ ᾿ἴαγνησίαν circa Magnetiam, hoc δεῖ, υἱ 
opinor, in suburbano eius civitatis extra eius muros. neam 
exigit antithesis eum alio in honorem 8. Antonii Magni, ἐντὸς τῆς 
Νικαίας intra urbem Nicacam ab eodem atructo. 

p. 62 v. 18. impune velute Myais praedam congerebant eit 
aie expresimus Graeca illa καὶ λείαν Μυσῶν τἀκείνων ἐποίουν. 
notum Graecorum adagium οδὲ ᾿υσῶν λεία; in cuius enorratione 
assentior potius Zenobio οἱ Suidae passive id de Mysis praedat 
aine vindice expositis interpretantibus, quam Diogeniano Μγροι 
praedatores vicinorum sine auctore idoneo inducenti. 

p. 690 v. 2. calceum ἐπ mortuo nigrum. existimarant μαπὸ 
Theophylactum grammaticum esse protovestiarium Muaalonen, 
idooque illum occiderant. ted cum mortui calceos nigros animad- 
vertissent, errasse 86 agnoverunt. nimirum, ut docet Codinus 
deo Oſfic. ο. 4 p. 16 ed. 1 Paris. τὰ ὑποδήματα αὐτοῦ (προτοβε- 
στιαρίου) πράσινα. hine intelligitur in caeteris indumenus εἰμὶ 
tum eximium protovestiario fuisso, quo ἃ privato discerneretur. 
in quo postea mutatum quidpiam. ut enim observat idem Codi- 
nus c. ὦ p. 8, Michaël primus e Palaeologis imperator prasina in- 
dumenta, quae insigne prius ſuerant protosebasti, δὰ protore- 
stiarium transtulit. σημείωσαι ὅτι βασιλεὺς Μιχαὴλ τῶν Παλαιο- 
λόγων πρῶτος, ἀπὸ τοῦ πρωτοσεβαστοῦ τὰ πράσινα ἀφελών, ἔφο- 
θεσε ταῦτα εἰς τὸν ἀνεψιὸν αὐτοῦ Μιχαὴλ τὸν Ταρχανειώτην, τ΄ 
μῆσας πρωτοβεστιάριον. ita 1116. 

Ρ. 81 ν. 96. eodori. de hoe Theodoro videndus Acro- 
polita, multa de illo his quae hic indicantur consentanes vari 
historiae et chronici sui locis reſerens. agit οἱ de illo Gregoras 
L 2 p. 11 οἱ 12, ubi etiam adacivisse ipsum sibi nomen imper- 
toris tradit his verbis καὶ βασιλείας ξαυτῷ περιείϑησιν ὄνομα; 











118. Π, NOTAMÆ. 687 


quorum sententiam non satis expressit interpres, ἅτ) vertit ⸗ibi 


jSium nomen adeæciscit: satis enim ex conſequentibus apparet se 
illnm pro imperators geseisse, δὲ talem consuetis ritibus inaugu- 
reri 86 curasse ἃ Bulgariae episcopo, πὶ mox docet idam Grego- 
ras; ΟἿ noster conentiens paulo inferius, hoc capite, id ſactum 
δ Achridenei episcopo, cui Iacobus nomen erat, tradit. nempe 
Achris Bulgariae metropolis erat. 

ο. 81. Victoris hoe capite narrata, qua Princeps Achatae ἃ 
Romanis ducibus captus est, proditione Ioannis nothi, conſuse ab 
Acropolita c. 82 εἰ ἃ Gregora 1. 8 p. 8δ᾽ memoratur. clarissime 
omnium eam noster exponit, indicatis eius causis, quarum prae- 
cipua fuit contumelia Ioanni notho illata, quam 1116 proditione ul- 
tus auis foederatis mognam improviso cladem intulerit. illud tan- 
fum a nostro praetermissum hoc loco, sed positum postea c. 18 
Ι. 2, opportune euggerit Acropolita, tres Romanorum duces, qui- 
bus hic succescus contigit, Ionnnem Michaclis Augusti fratrem, 


Constantinum Tornicium οἱ Alexium Strategopulum in praemium 


victoriae fuisss ab imperatore auetos honoribus: Ioannem enim 
prius sebastocratorem despotam creatum, Tornicio vero antea 
mogno primicerio aebastocratoris titulum collatum. denique τὸν 
Σερατηγόπουλον͵ ᾿Αλέξιον (verba δαπὶ Acropolitae) μέγαν δομέ- 
στικον ὁ αὐτοχράτωρ τετιμηπώς , δι᾿ ἀποστολῆς τετίμηκε Καίσαρα. 


Scrategopudum Alexium prius ἃ δὲ honoratum magni domeatici Ῥ 445 


οδὲοίο,. Caæaarem abentem εἰπίξ, et ietius ipsi dignitatis πεϊδὲξ 
iaeignia. hic Caesar paulo poet aptu ab KozSubus, τὲ eap. so- 
quenti noster tradit, δοὰ pace facta liber dimiesus, urbem Con- 
ctantinopolim portes — o Latinis. poſt quod iterum captus, 
οἱ in Italia detentus custodia, inde permutationo ceum domina 
Anna restitutus est patrias. 

p. 91 ν. 10. modulatam tuscim Graece ἐμμελὲς βήττειν. 
consuetae adulatorum voces. Iuven. Sat. 8: Iaudare paratus σὲ 
bene ructavuit οἷς, 

p. 92 ν. 93. nemo contactu ferri candentis οἷο. aotulit 
adhuc despota, sed inhians imperio Michacl iniquum usum adi- 
gendi accusatos dubiorum criminum ad innocentiam probandam 
ancipitibus experimentis Monomachias aut contactus massae can- 
dentis; de quibus nos supra ad p. 83 v. 7. 

Ρ. 94 v. 26. vicit tamen divina praedastinutio ete. in eve- 
etionibus hominum δὰ regna peculiarem semper inter venire dei 
providentiam, quae nullum eo perduci patiatur non ante sibi ἀε- 
aignatum, pro certo et vulgo noto proponit ἴρεθ Michaël inſra 
p. 264 ν. 11 His verbis: καὶ ϑεόν, εἴπερ τινὶ ἄλλῳ μεγίστῳ, καὶ 
καταστάσει βασιλείας συνιέναι πιστεύομεν οἷο. 

p. 95 ν. 4 399. Quod hie dicitur, solutum ἃ synodo antiqui- 
religione iurisiurandi Michaëlem, quibus exprimitur verbis, non. 
videtur aliud sonate quam declarasae ipeos quid in re eccet, οἷ, 


6838 OBSERVAT. PACHRXIMER. 


consultos ut doctores respondisse non videri vincnlum prioris 
illius sacramenti δὰ hoc tempus ac rerum articulum extendi. 
quamquam δὶ Graeci isti οἱ tunc ab ecclesiaæ Romanae commu- 
nione discissi antistites aliquam sibi iurisdictionem et potestatern 
ultra fas et Canonum praescriptum attribuerent, minime id mi- 
rum esset, cum talia iamdudum impune peccare soliti escent. ergo 
εἴ hoc, ut alia quae non pauca in hac historia occurrent schi- 
motici auctori vuum redolentia, citra praeiudicium et cum cau- 
tione debita legantur. 
E.8. Loca quae δίς citat Pachymeres ex Homero leguntur 
in Iliad. εν, 440: »ἥπιον, οὔπω εἰδόϑ᾽ ὁμοιίου πολέμοιο. εἰ 
Iliad. ὃ ν. 820: ἀλλά σε γῆρας τείρει ὁμοίνιον. δὰ quem postre- 
mum locum vetus scholiastes quem Didymum quidem patent, 
δἷο annotat: ἰστέον δ᾽ ὅτι ὁ ποιητὴς πανταχοῦ τὸ ὁμοέιον ἐπὶ τοῦ 
φαύλου λαμβάνει. δοίεπάππι poetam ubique simile pro malo cu- 
mere. idem tradit et FEustathius δὰ eum locum p. 476 ed. Rom- 
addens εἴ haec: Anle γοῦν καὶ Ἡρωδιανός φασιν ὅτι οὗ γλωσ- 
σογράφοι ὁμοίιον κατὰ διαίρεσιν φασὶ τὸ κακόν οἷο. ἰδὲ videnda. 

Ρ. 104 ν. 256. quod omnino ſuiſurum est nulla potse pru- 
dentiao praeverti. semel superius monui, si haec δα astruendam 
pravam de fato humanam libertatem perimente doctrinam εαξ-- 

P 416 piam pertinere videantur, erroribus auctoris accensenda, ut πὲ με 
contre veri certique dogmatis præeseribere anctoritatem queent. 

P. 113 v. 21. Niceta⸗ episcopus Heracleae mitterctur. Grae- 
ea: πέμπουσι τοὺς περὶ τὸν Ἡρακλείας Νικήταν. haec sunt ex 
οοά, Allatiano et εἰ consentiente Vaticano. nam Barberinus ha- 
bobat πέμπουσι τοὺς περὶ τὸν Νικομηδείας ἸἸοάννην. tamen ĩdem 
codex lectionem Allatiani annotabat in margine, uti εἰ Allatianus 
vicissim lectionem Barber. quare ουδὲ illi duo ambigui eſtent, δτιῖ-- 
fragio Vaticani lis dirempta est; εἴ omnium iam contenu probs- 
tam cunctis restitui lectionem, ex iptius ſorte auctoris correctione 
ortam, qui quod prius posuerat, emendans mutaverit. certo pro- 
nuntiaremus de re, δὶ conataret utra in civitate, Heraclea an M- 
comedia, esset monasterium S. Diomedis, cuius hie mentio. 

p. 115 v. 19. Quod —— — repetitur ab Arsenĩo ἐπ 
aignum abdicati honoris patriarchalis, inde videtur factum, 
apud Graecos insigne potestatis episcopalis candelabrum haberetur. 
nam et in Apocalypei septem episcopi Asiae septem candelabrorum 
aymbolo designantur; δὲ ubi ex his uni Ephesino comminatio in- 
tentatur eripiendi honoris, ea exprimitur his verbis: mouebo 
candelabrum tuum de loco suo, nisi poenitentiam egeris. Apocal. 
11 δ. τὸ vero quis δὰ hodiernam noſtratium consnetudinem haec 
exigens ſorte arbitretur ceandelabrum hie intelligi quale praeſerri ἃ 
ministro celebrantibus episcopis solet, argenteo manubrio cereum 
ardentem portans, quod vulgo in ἽΝ bugiam vocant εἰ inter 

— Θρίδοοραίδτη aupellectilam censetur: ne inquam id habere locum 








[18.11. NOTA. 680 


possit, οδεῖαϊῖ, quod candelabhrum cuius Lic et in locis Apocaly- 
peeos laudatis est mentio, non cerenm ſunale praetulit, sed vas 
olei, sivo lampadem intra quam oleo innatens ellyehnium ſſam- 
mam conceptam pinguis liquoris succo aleret. tale quippe ſuit 
candelabrum tabernaculi veteris Exod. Φὅ 31, οἱ quae ad huius 
exemplum eandelabra decem aurea ſecit ϑδομιοῖι οἱ posuit in tem- 
plo, 2 Paralip. 4 7. itaque et in Apocalypsi candelabra haec 
λυχνέαε vocantur, quod cerigeris inatrumentis, opinor, non con- 
venit, uti nec 4886 hic Graece legitur vox λαμπαδοῦχον. argen- 
ſteum vero illud cerei gestatorium ἃ Graecis recentioribus videtur 
μανουάλιον potius dictum. Nicetas in Isaacio et Alexio: τά τ 
μανουάλια καὶ κανδήλας. Anna Commena J. 15 μανουηλήμ ap- 
pellat candelabrum ante imperatorem praeſerri solitum, οὐ ſu- 
nali scilicet et ceres candela. quod δὶ candelabrum quoque pon- 
lificibus praelatum, usn aimilium rerum vocabula vulgante, re- 
periatur μανουάλιον et ippum dictum ἃ Philotheo in Diaconico, 
iamen non illi cereus sed Iampas imponebotur, ut idem ibi obser- 
vat, καὶ ὃ διάκονος (inquiens) ἵσταται δεξιόϑεν αὐτοῦ καϊέχων 
᾿μανουάλιον μετὰ λαμπάδος ἡμμένης. proprium ergo videtur ec- 
clesiastici εἴ episcopalis candelabri lampadem cum 0160 gestare. 
undse forto apud Zachariam Prophetam c. 4 olivorum cum cande- 
labro mentio iungitur. δας crediderim allutisse Synesium, dum 
episcopatum δλαίον οἵ ἐλαίας, οὐεὲ οἱ olivae symbolis adumbravit. 
acribens enim δὰ amicum qui δὶ rationem absentis hehberi comitiis 
episcopalibus cupiverat, nec compos optati erat ſactus, serumqus 
mec spei aſſins iam id votum erat, quod omnibus vacuis sedibus 
impoeiti praetide⸗ episcopi Ταϊοιοπξ, id ipsum indicat aenigmatice 
is verbis: ὃ γὸρ ἔλαιον σύ τε ἀξιοῖς οἷο. et paulo ost οὐδ᾽ ἐλαία 
τίς ἔστιν ἐνοφϑαλμισμάτων ἐστερημένη .. .. ἐφ᾽ ἥπερ ἂν ὁ ἡδὺς 
φίλος ἐγκεντρισϑείη. αἱ melius ſuerit totam istam Synesiani vere 
characteris epistolam, quae inter editas non comparet, ex optimo 
Vaticano codice hic describere, adiuncta nostra interpretatione 
Latina. δἷο igitur habet: 


2VECITOT 
EMIXTOAM oxy. 
xcvoöoe τινα τῶν ἑταίρων ἐπισκοπὴν ἐκ μακρὄθεν αἰτήσαντα, 
μετὰ τὴν τῶν ἐπισκόπων ἀποκατάστασιν. 
τὸ σοφώτατον γράμμα, τὸ μάλα μὲν ἐμμελές, μάλα δὲ βραχύ, 
ἀλλὰ καὶ μάλα λιγύ, ὃ δή τοι ὁ θαυμαστός σοι νοῦς ἀπέτεκεν, ἡμῖν 


8 Υτ Ν Ε 5ϑ.Άψῳϑ ΟΆ᾿1111 
ἘΡΙΒΊΟΙ,Α oXIII. 
in cod. Vat. num. 99, 
ed guendam familicrium qui epiteopatum absens ἐς longinquo petierat, 
port eonectitutos ἐπ eooleriis vacuntibus episcopor. 
Sapientiscimum acriptum, cum valde coucinnum, tum valde brere, 


δοὰ οἱ valdo argatum, quod ΤΟΙ mirifica mena peperit, δὰ nos delatum 











κομισϑὲν ὥνησέ τε τὸ μέγιστα, καὶ ἦσεν ἅμα διπλῇ. τῷ τε πρὸς 
ἀρίστου, καὶ κομιδῆ τῶν ἐπαινετῶν ἔτ , καὶ τῷ μετὰ συχνῆς 
ὅτι δημιουργηϑῆναι τῆς χάριτος. οὐ μὴν δ᾽ ἀλλὰ καὶ πρὸς ἄλλο 
τι μεῖξον ἠρέθισέ πον καὶ τολμηρότερον, ὃ τάχ᾽ ἄν, εἰ μὴ πόϑος 
δήπουθεν παρελθών, ἅτ᾽ εὖ ἔχων καὶ τὰ πόρρω διεστῶτα συνα- 
στειν, καὶ τὰ πρὸς ἄλληλα ἐναντίως ἔχοντα πολλάκις συμφέρειν, 
ὥμην τῷ πράγματι παραιτήσοιτο, μετὰ τῶν νεμεσᾶσϑαι δι- 
καίων οὐ πολλῷ δεήσει τοῦ ἡμᾶς στῆσαι. πρὸς ποῖον ; ἴσως ἐρεῖς, 
τὸ πρὸς τηλικοῦτον ἄνδρα, μούσαις, οὐκ οἶδ᾽ εἴ τις, τετελεσμένον 
(ὃν ἂν ἰδὼν Δημοσθένης, μεθ᾽ ἡμῶν, εἶπεν, Ἕρμοθϑ λογίου τύ- 
πον εἷς ἀνθρώπους ἥκειν) γλῶτταν ὡς δρᾷς ἀντιδοῦναι τὴν ἦμε- 
τέραν, τὴν πάλαι μὲν οὐδ᾽ ἄκρῳ λιχανῷ τοῦ κρείττονος μετασχοῦ- 
σαν, νῦν δὲ καὶ λίαν ἠγροικισμένην, ἢ μόγις ἂν οἷδε καὶ τὴν 
σκάφην σπάφην λέγειν. κοινοῦμαι γάρ σοι καὶ πάᾶϑος ἐχεμυϑού- 
μενος ἰδίως ἐμοί, καὶ νῦν μᾶλλον οὕτω κινδυνεῦον κύριον, εἷς 
εἵμαρτο, γίγνεσθαι. τοῦτό σοι καὶ ταλανίξειν ἡμᾶς αὐτοῦς, 
ἀλλ᾽ οὐκ εὐδαιμονίζειν πεῖθον, οἷς οὐδὲ συμμίξαι τῷ γέγονε βελ-- 
τίστης ὄντι μοίρας ὁποίῳ σοι (ἵνα ἡμῶν τι τοῦ βαρβαρου μέρους 
ἐντεῦθεν τυχὸν ἀποσμιλευϑείη, καὶ οὕτω τοῦ μακροῦ γράσον τὰ 
ἡμῶν ἐκσταίῃ κατὰ βραχὺ) νῦν ὅτι μὴ κατὰ καιρόν σοι τὸ ζητού- 
μένον ἀνεψανήη, μᾶλλον τοῦ προτέρου ταλανίξειν παρέχεται. ὃ 
γὰρ ἔλαιον, σύ τε ἀξιοῖς, κἀγὼ βούλομαι, ἢ τοῦτ᾽ εἰπεῖν, δι᾽ εὖ-- 
χῆς εἶχον, πρὸς τοιοῦτόν τινα διαβῆναι, κατὰ χώραν μεμενηκπκός, 
οἷς ἡὶ τῶν πραγμάτων ἔδωκε φύσις, ἐπὶ τὰ πρὸς χρείαν κατέσευ,. 


delectavit maxime, placuitque duplci aimul nomine: quod εἴ ab ορεϊιιο 
eodemquo laudatissimo sodale οἱ quod com plurima condütum extaret 
gratia. quin εἰ paene provocavit δὰ aliud quid maĩus andacinque tem- 
tandum, quod utique, nisi amor vetus, utpote vim habens longe düccita 
coniangendi adveraaque invicem plerumque conciliandi, veniam facto de- 
recaretar, parum abfuit quin nos in eorum ordinem redigeret, ᾳαῖθαα 
ἴδτο meritoque succenseatur. δὰ quidnam ἢ fortasss quaeres: πεπιρα 
cum tanto viro, haud δοῖο an non interius quam quivis alter Μίοεια Ξαϊ- 
tiato (quem εἰ videat Demosthenes inter nos, dicat Mercurii facundũ αἷ- 
mulacrum δὰ nos venisse) comparatſonem οἱ commutationem attentandam 
nostrae hnius quam vides linguae, nec olim exquieitioris elegantiae vel 
per gummi explorationem digiti gustu imbotae οἱ nunc longa ruaticatüone 
οἷο agrestis redditae, ut vix sciat 200phham scapham dicere. conſiteor 
enim Tibi vitium tacitum et clam in sinn habitum, nunc ita ĩnvaleoeena 
fato quodam meo, ut periculum ait ne in zolidum πιεῖ deinceps ἀοεαξειο- 
tur. habes unde persnadearis miserari nos potius quam felices praedũ- 
care; quibus πὸ contigerit quidem cum quoquam ex optĩmo illo νεαῖσο 
genere ac ordine politissimorum congredi, cuius usu attritoque nos 6 
ἔδλοοθ barbarorum abradere alquantulum — de pingui hoe σαο- 
cido pastoritiã horroris, quo vestrum, delicate mandorum, nitorem οἵ- 
fendimus. sed maiorem ieta priori miserandi ac dolendi causam ofſeret, 
quod modo accidit: petitionem videlicet tuam δὰ tempus non οοταγχἕδδα. 
nam olenm 42* tu petis, οἱ ego velim, aut, πὲ vere dicam, in νοΐὲς 
habui, δὰ aliquem ἰδίας talem qualis tu es tranires, detentun ἴα loco, 
prout rerum natara talit, collatum in usum est. adeoque πος οἶἶϊνα δδια 








LB. 11, XOTAE. 641 


τοίνυν οὐ δ᾽ ἐλαία τίς ἔστιν ἐνοφθαλμισμάτων ἐστερημένη ( ἀνά- 
σχου γαρ μου καὶ μικρὸν τῇ κοινῇ γλώττῃ χαρισαμένου) ἐφ᾽ ἥπερ 
ὧν ὁ ἡδὺς φίλος ἐγκεντρισϑείῃ. πεπλήρωται γὰρ ἑκάστη, καὶ καρ-- Ῥ 448 
σεοδοτεῖν ὡς οἷον τὸ ἤδη ἀπάρχεται. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα. 
τἄλλα δὲ καὶ ὁ παρὼν δῆλα θήσει. καὶ ὕπως ὥπερ ἤτησας οὐκ 
ἔσχε καιρόν, τάχ᾽ ἄν σοι διατρανώσαιτο. ἔρρωσο καὶ εὐϑύμει 
φιλοσοφίας ἁπάσης ἀντιποιούμενος. 

auper ulla esſt, aupra quam inoculationi locus vacet (εἶπα enim mo exi- 
tuum quid linguae dommuni indolgere) cui dulcis amiĩcus inseratur. plena 
enim unaquaeque est, iamque fructum edere pro ae aingulae inceptant. 
haec quidem hactenus. caetéra tabellarius praesens exponet et quo- 
modo quae postulasti opportunitatem non invenerint, utique δὰ liquidum 
ediaseret. vale εἰ bono animo incumbe in dudum captum δὰ omnem 
phĩlosaophiam impetum. 


ς. 19. Valde videtur nolandum somnium πος propheticum 
òôblatum loanni Vecco, et testimonium quod illius ſidei ac veraci- 
611 Pachymeres, illi alias, ubi de conciliationis ecelesiarum nego- 
tio agitur, parum aequus, reddit, dum eum φιλαληϑὴ εἰς πίστιν 
τῶν λεγομένων ſuisse dicit, πος est veritalis amantem, et cui tuto 
quod aſſirmabat crederetur. unde intelligimus quae ille deinde 
multa magnaque pro Latinis contra Graecos scripsit et dixit, quam 
ἐδ omni exceptione fraudis οἱ ſuci aliena debeant haberi. 

Ρ. 194 ν. 22. ἐπ suburbio. ſorte aptius seripſissem in sub- 
urbanc. nam suburbium videtur locus urbi admotior quam hic 
indicatus, quippe ad septimum situs lapidem. nondum tamen me 
ipse condemno, qui sciam in maximis et regiis urbibus suburbia 
interdum δα decem οἵ ullra milliaria extendi continua fere scrie 
villarum. Romae sane longiuscule procurrisse ab urbe suburbia 
iam tunc aevo Ciceronis, indicio est quod legimus Philipp. 12: 
)kisce ego me viis committam, qui Terminalibus nuper in subur- 
Bium, ut eodem die reverterer, ire non ausus Simꝰ utut de Koe 
ait, illud quidem certum est, Hebdomon, de quo noster hoc loco, 
nomen fuisse suburbani Constantinopoli disiuncti miliaribus se- 
ptem, prout erudite demonstrat Nicolaus Alamannus Notis δὰ 
ς. 15 Hisſtoriae arcanae Procopii, ex ϑοογαίθ Soromeno οἱ Idatio. 

c. 24. Postquam res Persica, quod hic narratur, succubuit 
Tocharis, videtur contigisse quod noster p. 18 ν. 90 retulit, ut 
pugnaces quidam Persae parere Tocharis dedignati, arces Romani 
limitis vexare ceperint, quas et tandem expugnarunt. 

P. 1834 v. 8. non inde αὐ proprium victum sumere. Grac- 
cis 1118 respondentia: φέροντας δ᾽ ἔξωϑεν ἐπιτάττων σιτίζεσϑαι. 
nec videntur ἃ paraphraste Vaticano non intellecta, ut non raro 
alias aberrat. pro his enim sie ponit: φέροντας δ᾽ ἔξωϑεν τὸ μὲν 
εἐρκοῦν τοῦ σίτου χρῆσϑαι, τὸ δὲ πλέον πάλιν ἀποτίϑεσϑαι. at- 
qui τὸ ἔξωϑεν ex mente auctoris ad σιτίξεσθαι reſerlur; ut volue- 

Georgius Pachymeres 1. 41 


642 OBSERVAT. ῬΑΟΒΥΜΕΙΠ. 


rit Ἰοαππδδ imperator baiulos ſrumenti reponendi in arcibus πῆμ] 
inde obiter minuere ad proprium victum, sed 115 aliunde assignæri 

unde in tali via ac ministerio vescerentur. 
p. 140 ν. 4. idem ille Cutritæaces. mentio Cutritæacis in 

Graecis editis non comparet: illa enim expressa ſsunt ex cod. Bar- 
Ρ 449 ber. et Allat., quorum in neutro legitur. aupplevit autem recte 
Vaticanus: est enim ad sententiam explicandam necessaria. ille 
εἰς habet: ὅμως αὐτὸς οὗτος ö Κουτριτζάκης τὸν τόπον καλῶς ἔπι- 
στάμενος. ex quo nos totum locum sic restituendum putabamus: 
τοῖς ὑποβαλλομένοις προσέχων, ὁμοῦ γὰρ αὐτὸς οὗτος ὁ Κουτριτ- 
ξάκης εὖ εἰδὼς τῶν τόπων συνήει. quae inserere contextui non 
ausi tamen interpretando expressimus: maniſeste quippe manea 
est codicum aliorum lectio, nee sensum per 86 commodum eſkcit. 

Ρ. 189 ν. 18. Iam quod hic noster inevritabilis eſſicaciae 
esse ait decreta providentiae, οἱ cui videantur δα damnatam ſo- 
talis necessitatis doctrinam spectare, repudientur et oorrigantur ἃ 
prudente lectore iuxta placita orihodoxi dogmatis. 

Ρ. 141 ν. 28. monadeæterium αὐ Funtem silum. hune ſontem 
et locum describit Procopius 1, 1 περὶ κτισμάτων ο. 8, dum tem- 
pli in honorem deiparae 101 ἃ Iustiniano conditi meminit his ver- 
bis: ἕτερον δὲ ἱερὸν αὐτῇ (τῇ ϑεοτύχῳ) ὄν χώρῳ καλουμένῳ 
“πηγῇ ἀνέϑηκεν. ἐνταῦϑα ἔστι δάσος κυπαρίσσων, λειμὼν ἐν ἅπα- 
λαῖς ταῖς ἀρούραις τεϑηλὼς ἄνϑεσι, παράδεισος εὐφορῶν τὰ ὥραξα, 
πηγὴ ἀψοφητὶ βλύξουσα γαληνὸν τὸ ὕδωρ καὶ πότιμον. haec 1116: 
4.86 sic Latine sonent ex eleganti interpretatione Claudii Maltretã 
nostri: eidem (deiparas) templum aliud condidit (Iustiniannas) 
apud Fontem: sic locum qppellant; ἐπ quo opacisimum est cu- 
pressetum; ſloribus molli solo curgentibus pratum vernat; pomis 
exuberat viridarium; fons tacito scaturigine lenem εἰ dulcem 
aquam efundit. templum, ut alia pleraque, custodiendum δεῖ 
traditum monachis, quibus domicilium adſtructum hic monaste- 
rium Fontis dicitur. erat autem id situm, ut idem Procopiu- 
paulo post docet, prope portam Auream, ἄγχιστά πῃ τῶν χρυσῶν 
καλουμένων πυλῶν. haec est porta Fontis, cuius paulo infe- 
rius Pachymeres meminit. idem alibi, nempe p. 160 ν. ὅ, χρυ- 
σέαν πύλην Aurcam portam appellat. auctor Pandectae Ηϊεῖ, 
Turc. c. 200 Selybriae portam dictam quoque ait: inde (inquit) 
pervenitur αὐ decimam sextam, videlicet Silybriae vel Selj briue 
portam, quae ἃ priscis χρυσῇ πόρτα νεῖ Aurea porta nominaba- 
tur. nam extra portam hanc εδὲ hodieque Fons, qui χρυσοπηγή 
τεῖ aureas fons α Graecis antiquo nomine dicitur, celebris ἐπ 
eorum nistoriis, quae saepenumero padatii πηγῆς δὲνε fontis 
mentionem faciunt, et templi deiparae virginis αὐ πηγὴν ϑὲνς 
“7υπίεπι. ita 1116. 

Ρ. 150 ν. 14. In his Graecis verhis καταστάντος κατὰ χώραν 
ὑπνούντων, etsi ex codd. optimis BRarher. οἱ Allat. cum ſide ex- 


118. 1. NOTAÆ. 643 


sunt, mendum inest non dubium. quid enim illuc ſacit 
vox ὑπνούντων locum occupans vocabuli, quod respondeat par- 
ticipio καταστάντος) recte igitur et εχ meliori, opinor, exem- 
plari pro ὑπνούντων Vaticanus ponit πνεύματος, sensu iam plonio, 
quem et nos in interpretatione tenuimus. quae sequuntur in iis- 
dem codd. Β οἱ A, desperatam perploxitatem habent, auctore, 
ut solet, tam in delectu quam in collocatione verborum obviam 
ſaecilits tem sedulo fugiente. Vaticanus ea compendio et celarius de 
ΒΌΟ exprimeus aic habet: εἶτ᾽ ἐαν τι περὶ τὰ αἰσϑητὰ συμβαίη, 
μὴ καταστάντος κατὰ χώραν τοῦ πνεύματος, εἶ μὲν ὁμαλὸν ἔστι καὶ 
τῶν συνήϑων τὸ ἀντιλαμβανόμενον αἴφνης ἀκουσϑέν, οὐ τοσοῦ- 
τὸν γίνεται τὸ βλάβος περὶ τὸ λογιστικόν. εἰ δὲ λυπηρὸν ἢ χάριεν 
τὸ ἀντιλαμβανόμενον εὐϑέως ἀκουσϑὲν παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν, 
τεϑορυβημένων τὼν αἰσϑήσεων ἔκπληξιν ἀπεργάζεται. [18 ille mu- 
tans δὲ contrahens pro arbitrio. nos auctorem ᾿ῃ81πι exhibemus, 
οἱ quam ſidelissime ac clarissime eonamur reddere. 

Ρ. 160 v. 20. ροδίφωαπει diu οἰαδα permanserat aperta est Ῥ 450 
porta Aurea. 51. reddidimus quod in Graeco legitur, ἤνοιχτο ἢ 
χρυσέα πύλη χρονία. ita clare exprimunt optimi codd. Β εἰ A. 
Voaticanus autem pro χρονέα ponit μόλις. undoe intelleximus velle 
auctorem signiſicare post longam denique expectationem patuisse 
illas diu obseratas ſores. more videlicet pomparum solemniorum, 
quibus, ut Tertullianus de mysteoriis scribit initio libri adversus 
Valentinianos, cruciantur aditus; quod reſerri poteſst δὰ moras 
in vestibulo hacrentium. paulo post idem memorat σωδρέγέα por- 
tarum, iuxta lectionem cuiusdam codicis non usquequaque ſor- 
tascis improbabilem, etsi merilo viri docti praetulerint δωδρίγέα 
epoptarum: nam videri potuit velle auctor exprimere suspensam 
inquietudinem expectantium δα portas et δὰ optatam eorum pa- 
tefactionem suspirantium. admonet aulem, opportune δά quod 
dicimus, noster imperatorem peculiari studio curasse ut quam 
maxime augusta sanctaque haec ceremonia sui solemnis in urbem 
regiam ingressus evaderet. quam in rem inter caetera diuturnam 
istam adhibuit moram portae Aureae aperiendae, ante quam clau- 
aam persistentem aliquot dies cum comitatu substitit; οἵ ipso 
triumphalis introitus non ante meridiem pandi voluit, ut paulo 
post dicitur. nec est ineredibile tantam ἃ Michaële solemnitatem 
in suo isto per portam Auream ingressu aſſectatam, quod eam 
sibi adhuc lactenti praediclam audiſtset, narrante ipsi FEulogia so- 
rore. vide rem descriptam supra p. 198 ν. 11. 

p. 168 v. 9. quos allatrori cum apparerent. aic expressi- 
mus quod Graece ἐκείνους δ᾽ ὑλακτουμένους τῷ πλήϑει. quam- 
quam non dissimulo, ex quo iam haec sic erant edita, observasse 
me in codice antiquo ἡλαττομένους pro ὑλαχτομένουις. est quidem 
sine dubio mendosum illud vocabulum, ut ibi scriptum vidi cum 
Ὁ parvo in tertia δύ ρα, cum ab ἐλαττύω ἡλαττωμένους ſlecti 


644 OBSERVAT. ῬΑΟΗΥΜΣΙΗ. 


oportuerit. caeterum εἰ οαἱϊ magis haec placet lectio, reſerendum 
pronomen ἐκείνους δά Venetos εἰ Pisanos erit, quos, quia minori 
numero essent quam ut ab iis lümeri seditio posset, haud gravate 
pateretur imperator intra urbis moenia degere, cum 8 Genuenti- 
bus multitudine metuendis turbas aliquas timens minime tutum 
existimaret 1185 domicilia in urbe tribnerse. quare, ut deinde ς. 86 
scribitur, ipsos primum Heracleam Thraciae submoverat, sed 
postea mutata sententia eos in suburbium Galatam transtulit. non 
poenitet quidem me prioris iam editae lectionis, quae sententiam 
Hhaud inverisimilem exprimit: tamen δὶ quis erit cui plus arrideat 
altera, is ad eam conformare interpretationem Latinam in hunc 
modum poterit: caeterum Genuensibus sautis ſidere non poterat 
intra urbem degentibus, quod multòâ eſsent nece cum aliis com 
muniter viverent ἢ). Pisanos εἰ Venetos multo inferiores nu- 
meæero intra moenium ambitum domos habere λαμ aegre einebat. 


p. 178 ν. 11. χειροτονηϑεῖσιν. hanc vocem δὶς emendavi- 
mus, necessaria ut pulabamus ratione, cum in archetypis clare 
legeretur χειροθετηϑεῖσιν. 

c. 8. Quos hoc capite noſster Aeihiopas appellat, 11 erant 
Saraceni Aegypto per id tempus imperitantes, cum quibus et S. L- 

Ῥ 451 dovico Francorum regi οἵ aliis principibus Christianis Ierosoly- 
mam et alia Palaestinae loca occupantibus graves dimicationes ſue- 
runt. aperit autem hic clare Pachymeres originem ſamosae mili- 
tiae Mammaluchorum, conſlatae ex mancipiis maiori ex parte 
Scythicis, quae puerili aetate ex Euxino in Aegyptum deporuia 
ibi educarentur εἴ adolescerent in milites forissimos, magno Chri- 
stianorum damno, nece minori culpa Christianorum Constantno- 
poli dominantium, quibus erat ſacillimum istud exitiosum lIero- 
solymitano regno commercium intercipere, nisi avaritia, ombitio, 
αν ἴα aemulatio Latinorum plus apud 608 quam religionis rationes 
valuissent; quare merito Pachymeres capitibus 4 οἱ 5 sequentibu⸗ 
hoc ſactum improbat. 

P. 180 v. 19. tres reginae. hoc est tres regiae virgines: 
nam ex regibus natas reginas nuncupari usus iam olim invaluit, 
cuius exempla passim occurrunt. 

v. 34. Maio de Belicurto. indicat forma nominis Francum 
hunc ſuisse, suadetque idem, quod Peloponneso aive Moreae, unde 
hic ortus dicitur, Franci tum imperitabant. 

p. 181 ν.8. Vintimilia. nota haec est appellatio antiquae 
ac praenobilis ſamiliae Genuenſsis, hodieque, ut opinor, super- 
atitis. 

P. 185 v. 96. in purpura. vides hine non satis fuisae, αἱ 
quis Porphyrogenitus dicereltur, natum ſuisse ex patre iam impe- 


) nee — vivorent. immo et illis uirique etiqm coniumetis πὐπιεῖν 
δυροτίοτοι. 








LB. I. NOIME. 645 


τῇ compote, πὲ plerique hactenus sunt opinati, purpurae nomine 
intelligentes pannum purpureum quo exciperentur partus Augu- 
atarum. requiritur enim praeterea nasci intra domum quae πορτ 
φύρα purpurq vocabatur. haec pars erat imperialium aedium 
Conatantinopoli; unde Conatantinopolim migraſae prius oportue- 
rat parentes Constantini, ut is Porphyrogenitus nasci posset. 
itaque Andronicus, etei natus esset, ut Pachymeres videtur vo- 
luisse, imperii patris anno primo, quod discutiemus 1]. 8 c. 8, 
non tamen esse vero Porphyrogenitus potuit, quod extra Con- 
atantinopolim ait natus, uti nec Theodorum iuniorem Lascarim, 
etsi prinoipio imperii patris lonnnis Batatæae natum, Porphyro- 
genitum usquam dictum legimus. nimirum haec nomenclatio du- 
cebatur ex loco partus, domo cui purpura erat nomen, aita Con- 
satantinopoli, in quam partui vicinae Augustae immigrare erant 
solitao. Anna Comnena J. 6 p. 166 vocat οἴκημα ἀφωρισμένον 
πάλαι ταῖς τικτούσαις τῶν βασιλίδων, οἵ addit πορφύραν δὲ τοῦτο 
οὗ ἀνέκαθεν ὀνομάζουσιν, ἐξ οὗ καὶ τὸ τῶν πορφνυρογεννήτων ὄνομα 
εἰς τὴν οἰκουμένην διέδραμεν. deſpcribit cam domum 1101 Anus, 
1. videlicet 7 p. 190, οἱ οἱ nomen factum ait ἃ colore marmoris 
ex quo erat etructa, quod dicit fuitae Roma portatum ab impe- 
ratoribus, quando sedei imperii Byrantium transtulerunt. haee 
verba Conatantinum Magnum indigitant. et memini legere ali- 
quid apud Aelium Lampridium in Alagabalo, quod trahi δά istam 
tranalationem adstrueudam poſssit. verha Lampridii haec sunt: 
æatrauvit εἰ eaxis Lacedaemontis ac Porpiiyreticis plateas ἐπ pala- 
tio quas Antoninianas νοφανίδ, quae δαχα ueque ad noetroum 
memoriam manſgerunt (scribit haec auctor sub Constantino, cui 
hunc ipsum librum dicat) δε nuper eruta εἰ ἐχαοία aunt. ita 1116. 
quidni vero nos suspicemur eruta εἰ Byzautium translata iussu 
Consetantini eo migrantis, aut potius credamus Annae id affir- 
manti? 

p. 188 ν. 4. quo ἐπ genere Taconibus pturimis. Graeea 
hic in codice optimo B, quem, αἴ aoepe dixi, fundum editionis 
babuimus, mutila erant. hune enim in modum ibi legitur ὅπου 
γε καὶ “Λάκωσι πλείστοις ὕστερον ἐκ τοῦ ...... . ἀφιγμένοις. 
codex A habet ὕστερον ἐκ τῆς πύλεως ἀφιγμένοις, ubi moerito Ρ 459 
quaeras ex qua urbe advenisse μὲ Lacones dicantur. 8816 urbis 
nomine, cum aino addito ponitur apud hos scriptores, Constanti- 
nopolim intelligi res ipaa loquilur. ox urbe autem Constantino- 
poli quis persuadere aibi possit dici venisse istos, qui potius hie 
in eam ſansmigrasse memorentur?ꝰ itaque recte Vaticanus para- 

hrastes sie huno Iocum eſſert: ἐντεῦϑεν καὶ “άκωσι πλείστοις 
ὕστερον εἰς πόλιν ἀφιγμένοις. unde ſortaste corrigondus sit Allat. 
codex, reporito εἷς τὴν πόλιν vice ἐκ τῆς πόλεως. 804 haec non 
δυϊδοίμηϊ eanando vulneri exemplaris archetypi. nam in 680 ar- 
ticulus mosculiuijs aut ueuter τοῦ indicat, id quod atatim deest 


646 OBSERVAT. ΡΑΓΗΥΜΈΕΗ, 


ſeminini generis non 6886. ipse igitur 66 suppleat Β codex, 
quĩ cum p. 180 v. 19, consentiente sibi Allatiano, scribat 
ἀπὸ τοῦ Μορίου, auggerit nobis quid ροϑὶ haec δ verba ἐξ 
τοῦ ....... eXxscriptor omiserit spatio relicto. Vaticanus loco illo 
tertium se adſtipulatorem addit, nisi quod ἸΠοραίου seribit pro 
ἹΜορέου. proſecto ex Moreo ive Morea, hoc est Peloponneso, 
venisse Laconas oportuit, cum ibi sit —— translati autem 
inde tune videntur, quando, ut infra p. 205 ν. 4 noster seribit, 
ἄκρα Πελοποννήσου ἀμφὶ Μονεμβασίαν σὺν Σπάρτῃ καὶ Act 
δαίμονι ὑπὸ Ῥωμαίοις ἐγένοντο. 

Ρ. 192 v. 10. Dacibyzae dictam. videtur Pachymeres εἰ 
hic οἵ inferius, p. 1908 v. 16, praetereaque p. 807 νυ. 11, Nice- 
tiatarum castrum cum Dacibyza conſundere, quae tamen Acro- 
polita distinguit, δὶο seribens ο. 87 Hist. Ρ. 82: καὶ παραμείψας 
τὸν χάρακα ἐπόρϑησε τὴν Δακιβύξαν πρὸ καιροῦ καὶ κατέσχε ταύ- 
τὴν, προσέτι καὶ τοῦ Νυιικητιάτου φρούριον. forte utrique arci 
commune Νιπητεάτου nomen fuerit, alteri autem earum propriom 
Δακιβύξης; unde Νικητιάτων, plurali numero, noster posuerit. 
ες Ῥ. 214 v. 8. προσπίπτειν τῷ τῆς Ῥώμης πάπα. verba sunt 
imperatoris, quibus offensus duriiie Arsenii patriarchae, sibi con- 
Ftenti crimen et offerenti se paratum δὰ satisfactionem et poenam 
canonicam, poenitentiam οἰ spem reconciliationis contra cano- 
nes negantis, ait tempus 6886 recurrendi δὰ Romanum pontiß- 
cem, δὰ quem videlicet agnoscebat antiquum ius esse provo- 
candi ab iniquis iudieiis ummorum etiam patriarcharum. εἴ mo- 
dus Iloquendi aigniſieat viguisse adhue illam, etiam in Graceia 
schismate ἃ Latinis divulsa, opinionem atquo ———— quippe 
fundatiscimam in eacro dogmate δὲ in οπιαὶ πιδποσία δοοϊ δείδϑίὶ- 
cae antiquitatis. 

p. 216 ν. 91. ἐκείνη δ᾽ ἐκ νοθείας. res hie narratur tam 
incredibilis ut mendum codicis primum legens suspicarer, neo 
inducere possem in animum uxorem despotae Ioannis, fratriam 
imperatoris, matronam eius loci, non solum ex adulterio pepe- 
risse sed palam viro tolerante educasse filiom ↄpuriam, quae 
postea, Ioanne scilicet ipso deapota et fratre ipsius Augusto con- 
ciliantibus, Iberiae principi collocata sit. tantumne tam impune 
mulieribur ibi licuit? verum conferens alios codices rem ubique 
constanter in eundem modum expreſscam reperi. disertius etiam 
in Vaticano, qui ubi de Ioannis despotae cattimonis dixiaet ἐκήν- 
ϑὲι δὲ καὶ τὸ σῶφρον ἐκείνω, ὡς οὐδέποτε ἄκου ε αὐτὸν 
ἑτέρα γυναικὶ χρήσασϑαι ἢ τῇ ᾿Ιἰδίᾳ καὶ μόνῃ, subiungit ἀλλ᾽ ἐκείνη 
οὐκ ἦν ὡς ἐκεῖνος (vides unde ducta aiut illa inter erpretoatiori⸗ 
verba, multum illi discimilis) ἀλλὰ καὶ ϑυγάτριον ἀπεγέννησε 

Ρ 463 νόθον ἐκείνου στρατείαις προσέχοντος. αἱ illu non erat sicut ille, 
δειΐ εἰ ſiliolam genuit nothom illo bellis gerendis aitendente. cae- 
terum quod attinet δὰ huius ex adulterio natae puellas nuptia 











8... NOPE. 647 


ab imperatore coneiliatas cum Mope Iheriae principe, agnoscere 
in lioc licet artem politicam adhiberi solitam ἃ Constantinopolita- 
nis imperatoribus, deliniendi barbaros, quibus expugnandis 86 
impares sentiebant, nuptialibus pactis. audiamus ea ἀθ re Gan- 
tacuxenum ]. 1c. 39, ubi agit de Moesis aſſinitate eonciliatis An- 
dronieo iuniori: μάλιστα δὲ αὐτοὺς ἐξημέρου καὶ φιλίως διετίϑει 
πρὸς “Ῥωμαίους τὸ ἐκ τῶν ασιλικιῶν οἴκων γυναῖκας ἄγεσϑαι ξαυ- 
τοῖς. περιμάχητον χὰρ αὐτοῖς τὸ τοιοῦτο. et paulo post: ὃ δὴ 
καὶ οἵ ; Ῥωμαίων βασιλεῖς εἰδότες παρϑένους τὴν ὄψιν διαπρεπεῖς, 
οὐχ εὖ γεγονυίας μόνον ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀσήμων “γενῶν, ἐν τοῖς βασι- 
λείοις ἐκτρέφοντες, ὡς ϑυγατέρας ἑαυτῶν, ὁπότε δέοι, τοῖς Σκυ- 
ϑῶν σατράπαις κατηγγύων. maxime vero ipsos deliniebat et con- 
ciliuhat Komanis, μοῦ ἊΣ ἐπιρεγαίογία 3 απμδα uxores nancisce- 
rentur. hoc enim ipeis ἐπ primis expetibile videtur et contentione 
φιεαπίαι ἐδ emi dignum. post aliqua: id quud Homanorum im- 
peratores cum intelligerent, virgines forma praestantes, non 
modo legitime ex nubilibus natas sed εἰ ἐς parentibus plebeii ge- 
neris genitas, ἐπ palatio alebant, quas, ubi res posceret, ſilia- 
rum appellatione honesſtatas Scythæarum acitrapis —* 
Bhaec ibi. cuius moris exempla in δ. nostra hisſtoria plura ex- 
tant. εἷς enim supra p. 174 v. 14 δὰ Chalaũ principem Tocha- 
rorum Michael Palaeologus imperator ſiliam suam notham Mariam 
mittit coniugem, quae Chalaũ mortuo eius ſilio εἴ successori Apa- 
886 nupsait. et mox p. 180 ν. 11 Nogae Tocharorum Occiduorum 
regulo alia eiusdem imperatoris ſilia notha FEuphrosyne vocata 
collocatur. ic denique hic dynastas Iberorum puella adulterio 
uxoris despotae Ioannis nata coniungitur. ut alia praeteream 
multa aimilia. 

p. 928 v. 20. Cometa, cuius δὶς meminit Pachymeres, toto 
terrarum orbe spectatissimus εἰ δογί ρίοσιιπι illius aevi monumen- 
tis colebralissimus fuit. ἀρ illo enim agunt Theodor. in Vita Ur- 
bani IV, Supplementum Parisiense Rigordi ο. 176, Villanius ]. 6 
ο. 7, 8. Antopin. tit. 19 in ſin., Bernardus Guido in Chronic., 
Magnum CEhronicum Belgieum in Urbano IV, Palmerius in Chro- 
nic. εἷς, relatorum ab his summam sic coiugn Henricus Spon- 
danus in Contin. Annalium, anno 1264 (nam eo anno hic Co- 
mela est visus) n. 8, cometes visus est, qui αὖ Oriente surgens 
uaque ad medium hemisphaerii versus Occidentem comam pro- 
raſiebat, et Iulio Augusto ac Septembri mente Uere α solatitio 
— —2** ueque ad qequinoctium qutumnale) intigni magnitu- 
dine ſulgens, ac apeciem ingentem edens, omnes mortales ἐπ ↄui 
aædmirationem addutit, ἐπ Ογαεοὶᾳ εἶ ᾿δγγία praesertim, μδὲ 
etiam cum horrore mortalium visus dicitur. hactenus sponãa- 
nus ex priscis auctoribus, quibus contrarium noſster Pachymeres 
aſfirmat, dum hic seribit ἐς occidente ἐπ ortum NMulsisse ὦ νέγέ 
ΣΣΟΣ αὦ autumnum. Graeca δἷς habent: ἀστὴρ κομήτης ἐκ δύ- 


v 


648 OBSERVAT. PACAXILER. 


σεως κατὰ τὸ ξωϑινὸν ἐξέλαμπεν ἐξ ἦρος εἷς φϑινόπωρον. in ἄπο. 
bus ἃ reliquorum 40.056 nominavimus indicio recedit. μυῖα est, 
quod δ Occidente versus Orientem inotum cometen dicat, alte- 
rum quod a vere usque δὰ autumnum, cum illi contra —— 
ΔΌ Oriente in Occasum processisse, δὲ, circa solstitium aestivum 
coepisse apparero. in hac controvertia τί facile adatipulenur 
pluribus contra unum, ſacit quod etiam aliuide comperimus FPa- 
chymerem παχυμερέστερον in huius cometae observatione veri- 
tum. id enim testificatur quidam eruditus, ut apparet, eius le- 
ctor, qui codicom hunc ipsum, quem fundum editionis habuimus, 
oculis aubisctum habens tenere se non potuit quin 6 regiona huiue 
loci δὰ marginem adecriberet robriea haee ipea verba: ὁ δὲ τοῦτο 
παριστορεῖ.. ὁ γὰρ κομήτης, ὡς ἡμεῖς αὐτωπτεύσαμεν, ἐξ ἀνατο- 
λῆς τὴν κένησιν ἐποιεῖτο, περί που τὰς άδας φαινύμενος. ἦν 
δὲ καπνώδης, δίχα διαιρούμενος. οὐδὲ τοῦτο παριστορεῖ. φως 
δὲ βορειότερον" ὁ γὰρ βοῦς τῶν βορείων ἄστρων, ὅπου καὶ αἵ 
"γάδες. δος δἷο Latine sonant: aliter ἦσο ac γευέγα δ6 habuit 
refert historicus. nam cometa quo de agitur, prout nos proprüi— 
P 454 oculis obseervuvimus, αὖ Oriente movebatur circa Ἠγαάαε ap- 
purens. erat autem fumosëus, divisus bifariam. ἐπ illo quidem 
haud aberrare α vero dixerim, quod ἐπ boreali parte indicat ap- 
paruisses Taurus enim, ἐπ quo sunt Hyades, boreale δέρτειιπι 
ἐδέ. hactenus censura marginalis; quae quod ait indicasse Pa- 
chymerem in boreali parto cometen apparaisce, e titulo capiti⸗ 
sgumptum est, ubi in Graeco legitur περὶ τοῦ φανέντος πομήτου ἐκ 
βορρᾶ, quda⸗ congrue c. 25 initio scribit noster, Macedonibus 
εἰ Thracibus δὰ Septentrionem Constantinopoli obversis viſsam 
6586 cometen inſfausta minari, quas minas postea Sultan Axatinus, 
qui provinciarum illarum vasſtationi causam dedit, in rem dedu- 
xerit; 4180 signiſicant in Septentrionali coeli parte cometen vi- 
sum. porro ex hac nota obiter colligo codicem hunc quem Par- 
berinum a posteriori poss essore dicimus, e Graecia delatum in 
„bibliothecam Urbani Octavi τοῦ μαπαρέτου, videri ex primis fuisse 
qui per urbem Constantinopolim vulgati sunt ab ipso auctoro 
suam historiam edento, viventibus adhuc multis qui rerum bec 
historia narratarum αὐτόπται fuerant; quorum unus lapaum hi 
gtorici in reolatione huius phaenomeni ex suo oculato testimonio 
redarguere potuerit. qui idom quod verbum in titulo capitis po- 
situm nomine auetoris ipsius citat, ut vidimus, argumentum no- 
bis auggerit opinandi titulo⸗ capitum ab ipso Pachymere inditos 
εἴ couscriptos, ut in Barb. codice εἴ inde in hac editione nostra 
Graece comparent, fuisse, contra quam suspicari forte aliqui⸗ 
posset εχ eo quod in Allatiano ceodice alioqui optimo et peranti- 
quo, non legantur. auadet haee mentio nobilis cometae, οἱ fem- 
pus quo haec scribebam mense Aprili anni 1668, Ainbu⸗ phae 
nomenis suspensum, ut hie aliquid de cometis dicam ah his quiu- 











18,11. ΝΟΤΔΕ. 649 


ἀπὸ retro mensibus magna patrim hominum admirationo οἱ ex- 
pectationse Spectatis. prior menee Novembri superioris anni 1664 
coepiase apparere dicitur: sed ἃ paucis tune notatus, menae De- 
cembri celebritatem δεῖ adeptus, tota tunco Europa, prout 6 scri- 
ptis undscumquse valgatis intelligitur, obſservatissimus. vidimus 
et nos illum Romas a20epe otioseque cum bis ter ulnarnm coma, 
orbe atellas primas magnitudinis δὰ oculi indicium aequante, [Ὁ]-- 
gore subpallido micantem, curan errantem desultorio, mutatis 
in dies locis. δοσίρϑοσ de illo plurimi huius aevi praestantes 
asſtronomi, qui mes nomenelatione non indigent, fama aua eclari. 
duos tamen memorabo instinctu grati animi, quod ii suos mihi 
oius argumenti commentarios donarunt, D. Iornnem Dominicum 
Cassinum οἱ MA. P. Iacobum Grandamy soc. Ὠοδῖσαθ, quorum ille 
Romase, hic Parisiis a2auas de isto cometa lucubrationes ediderunt. 
addam universam eins observationis historiam paucis comprehen- 
aam ἃ nottris mathematicis Ingolſtadiensibus, qui δα mo miserunt. 
anno 1664 COeta eSeunte Novembri, μὲ aliunde nuntiutur, iam 
exortus, Ingolſtadii 18 Decembris 6 mat. primo nobie visus eet, 
inſra tropicum Capricorni aub roetro Corui, barba directe α sole 
versue oocasum hiemalem protenea εἰ πέσ qua terminabatur dif- 
ιδα. 19 nubes. 20 Dec. intra Craterem εἰ Corvum. 21, 29. 
28, 24 nubes. 26 Dec. 4 mat. ἐπ7γα ventrem Hydri, qua εἰ Cra- 
ξεν insistit, aub «οὐ, trop. comparuit. δαρμὲ ἤαο die apparentè 
diametro fere par Veneri, barbam albicanti luce ꝓplendidam ad 
80 gradus evibrare visum. W, 27, 28, 29 nubes. 80 Dec. 9 vesp. 
ἐπ Lepore velut crinitus apparuit: nam οὗ lunae υἱοϊπέαπι cauda 
videri non potuit. porro eundem hunc cum priore cometa esse, 
confirmant observationes Trident. quae 28 Dec. eum prope Ca- 
nem maiorem, celeriori quam initio motu progressum, ex ma- 
tutino vespertinum, ex barbato caudatum evrasisse teſstantur. 
31 Decemb. inter Leporem σὲ Eridanum, iam multum eupru 
Tropicum evectus conspiciebatur. anno 1666 1 Ianuarii, 12 no- 
ctis, αὐ auſtralem, et cadem die 9 νεορεγέπα ad borealem Eri- 
dani ripam conatitit. 4. Ianuarii prope ος Ceti. 8 Ian. Ceti 
mandibulam attigit, ꝙrma Orienti obvertum trahene. Ian. 
aequatorem superauit. ὅ Jan. 6 vesp. ἐπ cuudae medio prope 
nucleum cometae lucida Ceti, Menkar dicta, clare resplenduit. 
quod etiam Læodii, Olomucii, Viennae, Mantuae, Pragae, 
Lucernae, Tridenti eub idem tempus obtervatum eet. unde col- 
ligi potesſt cometam liunc carere paralluxi sensibili, adeoque luna 
inferiorem non eese. quantum vero supra lunam elevatus sit, Ῥ 458 
οὗ parallauxium incertitudinem evidenter demonetrari nequit. 
6, 7, 8,9, 10 Iunuarii per caput Ceti tarde progretsus, 11 prope 
anteriores Arietis pedes comparuit, cauda breviore versus ocu- 
lum Tauri esporrecta. 12 Ian. ἐπ genu Arictis. 18 et deincep⸗ 
usque ad 4 Februarii lentius ἐμ dies inter pectus Arietie εἰ Li- 


650 OBSERVAT. PACAXMER. 


num Piscium proxreesus, corpore multum imminuo ae cyrmate 
breviori Φ 7 μέϑΖ. FVFebruarii poctremo caudatum licuit instru- 
mentis obtervare. vieus tamen porro nohbis εδὲ instar atellue ne- 
bulosce ὅ, 7T, 10 et 11 Februarii inter cornuc Arietis εἰ Linum 
Piscium. deinceps vero etiam αὖ acutiscime videntibus depre- 
kendi amplius non potuit. hine conetat oometam hunc maximam 
κοπασ torridae partom pertuetrasse, adeoque maiori Africce εἰ 
magnae Atiae ac Armeniae parti, nunquam tamen Europuæe ver- 
ticalem incessisse. hactenus aſstronomi nostri Ingolatadienes de 
priori oometa. posterior cireas Κα]. Aprilis oſtentandi δαὶ ſecil 
initium oontrario priori exortu οἱ motu, cauda Iongiori deniori- 
que, de quo videnda 4086 cum alii alibi viri doctissimi, tum 
iidem prius memorati Cassinus Romas, Grandamy noster Pari- 
8116 in Iucem ediderunt. desiit apparere a sole absorptus circiter 
diem 19 Aprilis, quo die eum 8. D. N. Alexander VII hic Romie 
ĩn Basilica 8. Petri solemniscima ceremonia B. Franciscum de 
Sales episcopum Genevensem rite sanctorum albo adesoripeisset, 
visa mini eet haec συγχυρία novi indigélis superum choris ineru 
εἴ evanescontis cometas argumentum non illepidum epigrammatie, 
εἴ remisi me lihenter 8 tristitia morosae occupationis in non Μη" 
fempestivum lusum, his extemplo versiculis paugendis: 
Cum sauperum, Francisæce, tibi iribuuntur onores, 
abæcondit tetricum aponte cometa ἐμδαν. 
ærigor augurio; πέὸ iam ρογίεπία minueque 
ἐοέ crinitarum duco timenda facum. 
averruncus adest norarum, εἰ δαπεία sacerdos 
qui novus ingreditur, monetra luenda piat. 
oærme animos, coeli sepectris exterrita tellus: 
etat tibi certa salus, dum tenet αοίγα SALES. 

Ῥ. 929 ν. 8. fatum triste. Graece μοῖρά τις δυσευχής. [ε 
mentio δἱ cui hoc loco οἱ aliis Huius operis similihus videatur ul- 
lam affinitatem habers cum pravo et haeretico dogmate liberia- 
tem humanam sui compotem negante, reüciendum eret cum cat- 
teris erroribus huius soriptoris. vide quae monuimus δὰ p. 10ὲ 
v. 25 et p. 189 v. 18. 

951. oratio imperatoris hoe capito relata obecuristim 
in Graeco est. Vaticanus paraphrastes pro ea quod voluit ευρ- 
posuit. ego coniectura mentem auctoris, ut apero, ascecutu⸗ 
partiĩm versione, partim, ubi aliter non potui, paraphrati eam 
exposui quam potui eclarisime. 

Ρ. 267 v. 11. noctu post ſtnem hymnodiae. nam, οἱ 16 
Glosserio verbo ἀκάϑιστος innuimus, tota nox patriarchae, clero, 
imperatori et populo stantibus illo festo pervigilabetur, continus 
decantatione paalmorum δὲ hymnorum, 4066 ut tandem δ} di- 
lueulum desiit, hunc looo et tempors captato δοουδδίοσ Areni 
Lſbellum delationis obtalit Anguaio. 


18... NOTAE. 651 


Ρ. 259 ν. T. vox ἐκκλείοεντο omendata ἃ me est ex conie- Ρ 456 


οἴστα, cum cod. B haberet ἐγκλείοντο, A vero ἐχχλένοιντο, Va- 
ticanus porro libertate solita pro eo verbo ponerot ἀποστήσονται. 
sententia vero loci manifeste postulat ἐκκλείοεντο. 

ΟΡ. 261 v. 4. imperatori tribui principem locum ἐπ cogni- 
tione rerum ecclesiasticarum. iam monui in Glossario verbo 
ἐπιστημονάρχης cognitionem istam meri fere testimonii, non iu- 
risdictionis aut decisivae potestatis esss. δῖ. enim Constantinus 
AMagnus Nicaenas, Marcianus Chaleedonensi, alii aliis imperato- 
res synodis intervenerunt; missis etiam, cum interesse ipei non 
poterant, delegatis à 86; quod in recentioribus quoque conciliis, 
puta Tridentino, servatum scimus, ut in eo Iegatis imperatoris, 
regum ae caeterorum principum raecularium lIocus tribueretur, 
non cum iure ferendi δά decicionem dogmatum auffragii, sed ut 
testes essent actorum primique cognoscerent vulganda poſtmo- 
dum in populos, inlerimque auctoritate ac potestate principali 
libertatem securitatem otium decernentibus patribus facerent. 
810 in collatione Carthaginensi, ubi causa Donatistarum tractaba- 
ἴων, cum episoopis ingressus ἐσέ (verba sunt epitomae Baronia- 
nae Spondani ann. 411 ἢ. 4) etiam Marcellinus in locum αὐ 
collationem paratum; qui quidem non solum tribunus militaris 
erat, sed εἰ notarius, hoc εδὲ ἃ secretis imperatoris, μέ constat 
ἐκ titulo epistolae catlolicorum ad ipeum ante collationem 
δογίρέαε, πεὸ tamen ἐπ illa collatione iudicis simpliciter, sed 
cognitoris nomen prae δὲ tulit. ita enim nominare conauevit 
antiquitas iudices saeculares, quorum arbitrio cuncta dispone- 
rentur, sed ita μέ integrum iudicium episcopis relinquerent, nec 
aliquid ipei sibi usurparent nisi quod αὐ pacem ac quietum con- 
gressum pertineret, utque ἐπ omnibus pacta conventa conserva- 
rentur; ἐπὶ quibus rite ordinandis eidem interloquendi facultas 
eeset; atque demum cuius alterutrius partis potiora iura essent, 
ἐπ aequo pronuntiare deberent. ut de Λὲδ omnibus οοπϑέαξ cum 
ἐπ ipois actis praesentis collationis, tum ex aliis diverarum 57-- 
nodorum, ac praesertim Oecumenicarum gestis. ita Baronius 
δρυά sunm epitomatorem. ex quibus cuivis esse planum poterit 
quatenus se extendat haec ἐπιστημοναρχία, princeps cognitio re- 
rum ecclesiasticarum laicis principibus concessa per canones οἱ 
antiquum usum, de qua hic wentio. 

p. 272 ν. 18. oui se ippum manu propria Athandæium in- 
æcripserat. Athanasiuns nomen erat quod Andronicus iste Sarden- 
δὶ8 episcopus assumpserat, cum abdicato episcopatu monaſticum 
habitum induerat, prout superius narratum est c. 18]. 2. porro 
is Speraverat ſieri posss ut suae istius monasticae professionis 
abolita memoria in eoetum, ut prius, episcoporum admitteretur: 
nec enim erat facilo rem δὰ paucis actam teſstibus probare. ve- 
rum prolata epistola quam ipsius esse ποῖα manus proderet, cu- 


652 OBSERVAT. PACEXIER. 


ĩus in tĩitulo more antiquo βασι praescribens nomen Athanatium 
86 ἦρδα pro Andronico vocaveræat, argumentum id irreſregebile vi 
aum monachatus Androniei, cui nec ipse qui εἰ ſavebat patriareh: 
resisters ausus conatum remitit iuvandi eius, qui sua δ86 ipie 
acriptura convinceret. 

p. 981 v. 94. σἱπίοίγα de Germano iudicia. hoc loco 
FPachymeres inter enumerandas odũ popularis in Germanum can- 
aas unam ex praecipuis omittit, quod paci ecclesiarum atuderet, 
unde poſsttmodum ab imperatore Romam legatus negotium eoucor- 
diae ibi confecit, proui noster narrat p. 884 v. 16. quare δὰ 
hoc totum ΟΡ ecclesias Graecas cum Latina χιδροίϊυδε 

Ῥ 457 vel plurimum ipse contulit. nam οἵ in concilio Lugdunensi com- 
paruit, ut in eius sacrae oocumenicae synodi Actis notatur sess. ἡ. 
porro antequam δὰ haece adhiberetur, observaverat videlicet im- 
perator propensionem eius δὰ Latinos, observaverant δὲ alii, qui 
addicti chismati ob id ippum oum peſime oderant εἰ eidem 
postes imputarunt quidquid in ποῦ genere contra eorum votem 
contigit. Anonymus ineditus, cuius exemplum æxtat δραὰ ill. 
Allatium in opere de Translationibus episcoporum, apiritu cchi- 
smatico aestuaus, haec eribit: ό ᾿Αδριανοπόλεως Γερμανός, ό ἐπι. 
κληϑεὶς ΜΜαλχουτξᾶς, ὃς καὶ λατινόφρων γέγονε καὶ κατὰ τῶν εὖτ 
σεβὼν διωγμὸν ἐκίνησε μέγαν. Adrianopoleos Germanus, οορπο- 
πιεπέο Malchutæas, qui et cum Latinis δεπδὲξ et contra pios (immo 
impios schismaticos) persecutionem movit 

Ρ. 282 ν. 20. Germani alterius. fuit hic τεῖτο quintus in 
ΒΕΙῚΘ patriarceharum Graccorum. nam Germanus Adrianopolita 
nus successit Arsenio, Arsenius Manucli, Manuẽl NMetihodio, Νε- 
ihodius Germano Nauplio. hunc potius ut hie innui putem quam 
alium longe antiquiorem, sanctum Germanum seriptis editis no- 
tum, qui anno Christi 714 Καὶ. Augusti lIonni Constantinopob- 
tano puuiæcha successit, suadet adiunctum μακαρέτης, quod de 
mortuis non vetustissimae memoriee ἃ Graecis usurpatur. 

ῬΡ 296 v. 4. μὴ ἅψῃ, μὴ Θίγῃς. verba unt ex S. Poulo 
δα Coloss. ο. 9 νυ. 91. 4020 Graeci usarpabant in occasionibus 
averſsandae communionis eorum quos heterodoxos δαὶ echiæmali- 
208 putabant. saepius ueurpantur in hac Hhistoris 3 ἀθ quo ↄemel 
admonuisse satis visum est. 

Ρ. 804 v. 9. IIla Graeca verba ὅσα καὶ ἀσφαλῶς ἀποφήνα- 
σϑαι, quae secure oettenderentur, uteunque Latine reddens ex- 
pressi: erant enim in utroque optimo codice, licet ea Vaticanus, 
ut pleraque non intellecta sibi, trausilit. caeterum fateor me 
haud satis percipere quid velint. niæi forte signiſicent Germa- 

num liberaliter largiri solitum egentibus ἐσ iis quae in manus εἰ 
potestatem eius veniebant, niei tolia estent 4086 peculiaribu⸗ ex 
caueis donasse invidiosum ᾿δδβεῖ, puta εἰ cum ipse episoopus δαὶ 
patriarcha fuit, εχ oblationibus δὰ δα delatis ea duret οοπἼυσιθ- 








118. Π, ROTAE. 653 


da pauperibus, 4086 qui ofſerrent appendi tholis eaeris aut ἴα 
thesauro eccleriaſstico servari voluissent, moleste Iaturi δἰ ea teri 
manibus et consumi usu egentium viderent. 

Ρ. 311 ν. 17. ΙΜαρυανδηνοῦ θρηνητῆρος. alludunt Laeo 
adagium vetus, cuius mentio δὲ versu 686 Stromatei proverbio- 
rum antiquorum apud Andream Schottum nottrum in Collectione 
Graecorum Paroemiaſstarum. versus ille δἷο sonat: 

ἹΜαρνανδηνῶν μέμνησο ϑρηνητηρίων. 
origo forte adagii fuit quod apud illam Maryandenorum gentem 
ſounera ambitiosius celebrarentur, moestissimo cantu, tibiis εἰ 
ñãd genus organis adhibitis. unde in proverbium abierint αρυαν- 
δηνὸς ϑρηνητήρ εἴ ἸΠαρνανδηνὰ θρηνητήρια. 

P. 818 v. 98. Athanasio audita. dixerat paulo ante hunc 
ſuisse Alexandrinum patriarcham. hie videtur succesaisse Nico- 
Iao, euius mentio est libri huius ο. 9. ex huius capitis verbis ha- 
bemus Pachymeri σύγχρονον οἱ familiarem fuisse quendam Atha- 
nasium patriareham Alexandrinum, qui sine dubio 16 ſuerit cu- 
ius hortatu se Pachymeres ipse profitetur, in titulo paraphrasis 
δΌΔ6 δὰ epistolas Dionysii Areopagitae, opus illud aggressum. P 458 
Hoc ideo monui, quia video nostrum Antonium Poscevinum pu- 
lasse ibi nominari magnum Athanasium; de quo δὶ ageretur, 
roecte iuberet Possevinus deleri illam inscriptionem ut mendacem. 

Ρ.814 ν. 2. Si hoc copite et alibi hoc libro notter histori- 
eus parum reverenter loquitur de monachis Graccis, oſſendere 
catholicum lectorem non dehet, cum ii plerique schismatici fue- 
rint et Romanae ecclesiae Latinoque nomini infensissimi, quos 
Potius ἃ Graeco οἱ schismatico seriptore ut turbulentos οἱ contu- 
maces traduci, pro testimonio causae orthodoxae ſavente acei- 
piendum est. 

p. 816v. 4. Ceorgio Acropolitae. hobemus huius eruditissimũ 
viri historiam et chronion; seimus ex aliis multa de eius vita et re- 
bus gestis, nec tamen uspiam invenimus idoneum fundamentum 1]- 
lum insimulandi Iaxioris conscientiae. quare suspicor ex odio in 
eum schiamaticorum hanc calumniam natam. cum enim ille homo 
pereruditus et recti ac liberi iudicii ex lectione patrum velerum, 
uti οἱ Veccus, agnovisset causam Latinorum, quos sine causa 
sui Graeci aversarentur, iustiorem esse, uti εἰ fidem circa dogma 
de 8. Spiritus εχ patre filioque processione orthodoxum, totus 
ex animo incubuit in negotium conficiendae pacis ecclesiarum, 
fidelem in eo ac ποῦ parum utilem operam imperatori navans. 
qui εἴ in solemni legatione δὰ Gregorium X papam eum inter sae- 
culsres principem mieit, ut Pachymeres docet p. 884 ν. 16, εἴ 
eundem cum expetriareha Germano comparere vice sui in Lugdu- 
nensi concilio voluit, ut ex Actis eius concilii 8688. 4 constat. 
hinc videlicet exosus hic ochismaticis non modo contumelias ab 
ĩâis, 2ed vexationes etiam gravistimas esat passus, post Michaelis 


654 OBSERVAT. PACRVMER. 


Palaeologi mortem praevalentübus apud Andronicum infensis peci. 
qui poſstquam eam ab illo abrogandam abrumpendamque συγ. 
runt, etiam οἱ suaserunt ut Acropolitam, unum ex columinibu 
catholicas partis, in carcerem conderet. ἱἰδίαπι ille iniuriam 
quam ſforti animo, quam invicta conatantia tulerit, docet epi- 
stola Demetrii Raülis Cabacis δὲ lium Manuélem Groaece, δοὰ 
atylo semibarbaro, seripta, ex qua nuper edita δ 11], Allatio 
(in doctisimo opere Exercilationum in Creyghtonum p. 616 εἰ 
5866.) auctoris verbis, ut ab eodem viro magno Latine redduntur, 
reſeram plane heroicum huius viri ſactum, quo abunde purgabi- 
tur calumnia hic οἱ impacta Iaxioris conscientise. sSic igitur ait: 
post multos elapsos annos, cum adliux senior (Georgius Acropo- 
lita hic noster) ἐπ exilio et carcere perduraret causu lIegationis 
propter unionem cum catſolica ecclesia, alloquilur imperatur 
D. Andronicus ſilium illius caeterosque sencutus principes, anie 
eum ἐπ consilio assidentes, principes, videturne vobis bonum 
μὲ magnum logothetam ſiuce adductum pertentemus, απ nobiacum 
conveniat ἢ post tot carceris et exilii cnnos furte nobis οὐέεπιρε- 
rabit, εἰ coniunctis aententiis nobiscum concinet in hoc eccleaia- 
rum discidio, εἰ vitubit rerum aperitatem, εἰ quod ter tanto 
melius est, libertate perfruetur, εἰ addecentiori cura illius vale- 
tudini indulgebitur.“ omnes uno ore responderunt hbonum esct. 
domine, εἰ executioni mandetur. immo iussu tua nulli nuxiu aunt. 
δὲο itaque cum reeapondiscent, imperator mandavit μὲ adduce- 
retur; eoque praesente, ut mitius negotium disponeretur, aic 
exorsus est orationem ſmperator. Magnoscisne principem illum, 
quisnam ille sitꝰ εἰ digito monetrauvit ſilium eius. repondit 
ille imperatori non ægnosco. δὲ quid vero argumentari εἰ con- 
iectura persequi datur ἐς loco ἐπ quo considet, princepe eet tui 
æancti imperii honoribus decoratus. at quinam ille sit nondum 
capio.“ reepondit imperator ſilius tuus est, dominus Teodo- 
rus magnus logotheta.“ abiecta omni cunctatione ſilius accur- 
gens nuduto capite patrem aggreditur, εἰ calutem ultro citroque⸗ 
pater εἰ ſilius aibi dederunt. tum rursus imperator orationem 
αὐ eum direxit: magne logotlieta, res ita ceciderunt οοῖρε- 
runtque μὲ tibi haec tristia et in magnum malum evaderent. 
Ῥ 469 quare modo visum ἐσὲ πιλὲ et hisce rerum gubernatoribus, μὲ ἐε 
huc adduetum alloqueremur de ea re quae ποδὲδ δοπα ἀέφειε ho- 
nesta videtur, δὲ tamen ἐξα voluntas non abnuit nos audire, μὲ 
ἕω mente atque sententia nobiscum convenias circa ecolesiæe 
diæscidiu. ἦσο enim miſii οὐ ſilio tuo magno logotlietae bonum 
reputatur εἰ decens, πὲ nobis obtemperes: εἰ omnia vuldnera ος 
tristia, quae necessitate temporis ἐπ te illata cunt, φαπωδέπειιε 
hic porro ad imperatorem ita effatur: “ϑαποίε domine, quaecum- 
que ad me enuntiusti percepi. verum nune respondes εἰ refero 
guod mihi ἐπ animo fiqum εδέ. iuſtius est et dequius μὲ δαποία 





118. M. NOTA. 655 


γερία tua moileetae mei domini imperatoris patris tii tententiam 
Atbæequatir, εἰ ſildius meus dominus Theodoruæ meam, quam 
nos νεσέγαπι. εἰ niſil ultra retulit. ted nec qui imperatoris 
ntetus secundabant principes, nec ipse imperator verbum expres- 
eit, iustitia ratione generositate et mogniſicentia ἐπ ruborem 
siſfusi, omnia sciquidem, dummodo iustum ac decens saaluum 
esset, niſiil reputabat. haec ibi; quae videat et iudicet aequus 
Iector an sint hominis κατημολημένως τῶν εἷς συνείδησιν ἔχοντος, 
minimum pensi lhobentis in rebus gerendis quid fas εἰ ογβοξεωπε 
moneret; quod falso videlicet οἱ noster imponit hoc loco. sed ne 
cuipiam videamur suspiciosius agere cum Pachymere, qui quod 
alias fuerat notare potuerit, cum mutabiles sint mores hominum, 
dicamus aane, δὶ negligentior rationum ofſicii vixit unquam Geor- 
gius Acropolita, tum necesse est id fuisse, quando addictus ad- 
huc schismati adhaerebat erroribus Graecorum: postea quidem 
quam ecclesiae Latinae reconciliatus est, tantum profecisse illum 
apparet ut culmen ipsum Apostolicae perfectionis attigiase 
videatur. 

p. 817 ν. 93. Eudocia magno qpud urbem domino elo- 
οαΐω est. quis iste magnus dominus in urbe? inſerius p. 828 
v. 4 scribitur de Iooanne duce, eum obsessum in urbe cui nomen 
Patrae, cum noctu aufugisset venisse Thebas, οἱ ibi reperisse 
magnum dominum, τὸν μέγαν κύριον. . δ. vocatum apparet The- 
barum principem Latini generis. dici ergo potest Eudociam ter- 
tiam ſiliom Lascaris Augusti magno domino principi Thebarum, 
Bhuius ſorte quem Ioannes dux ibi reperit patri aut patruo, ſuiseeo 
collocatam, matrimoniumque id celebratum in urbe Constantino- 
poli, ubi tum is princeps fuerit in comitatu imperatoris Latini 
rerum illic potientis, ita ut τὸ κατὰ τὴν πόλιν δὰ locum nuptia- 
rum sit reſerendum, non ad magni domini poteſtatem, quasi is 
eam in urbe Constantinopoli exerceret οἱ dominando, sed quod 
ibi degens titulo aui peculiaris dominii alibi aiti, nempe Thebis, 
insigniretur. pari exemplo ipse hic imperator Michaél uuam 6 
Gliahus Theodori Augusti Maio Belicurtio principi Peloponnesio 
coniunxit, alteram comiti Vintimiliae Genuensi, ut vidimus 1, 8 
c. 6. istis porro principatibus per Orientem ex ruinis imperii 
Romani szubnascentibus suae quaedam propriae oppellationes 
erant, quas ab imperatoribus se accepisse gloriabantur. in quo 
aſſectabant antiquissimos quosque allegare privilegiorum εἰ hono- 
rum istiusmodi largitores, more hominum sua semper facere au- 
gustiora satagentium. itaque δὰ Conſtantinum usquo Magnum 
quidam retro nitentes in ἰδία iactatione pertingebant, auctorem 
milum suis maioribus talium fuisss nominum ferentes; quod εἰεὶ 
ridiculum dictu, cum Constantini Magni aevo nec longe postea 
iſstae adbuc minutae dynastiae constitutae fuissent, haud tamen 
aspernatus est Gregoras, apud quem haec legimus 1, 7 p. 109: 


[4 





656 ΟΒΘΕΆΨΑΤ. ῬΑΟΗΥΜΕΒ. 


ὁ δὲ Ῥωσσικὸς τήν τε στάσιν καὶ τὸ ἀξίωμα τὸ ἐπὶ τῆς τρακίζης 
παρὸ τοῦ μεγάλου κεκλήρωται Κωνσταντίνου. ὁ δὲ Πελοποννη: 
σιακὸς τὸ τοῦ Πρίγκιπος, ὃ δὲ τῆς ᾿Αττικῆς τε καὶ ᾿4ϑηνῶν ἀργη: 
γὸς τὸ τοῦ μεγάλου δουκός, ὁ δὲ τῆς Βοιωτίας καὶ τῶν Θηβῶν τὸ 
τοῦ μεγάλου πριμικηρίου, ὁ δὲ τῆς μεγάλης νήσου Σικελίας τὸ 
τοῦ ῥηγός, καὶ ἄλλοε ἄλλα. NHoceicus tatum et dignitatem prat 
fſecti mensae ἃ mogno δογέξξωδ eat Constantino, Peloponneaiacu 
vero principis titulum, Atticae autem εἰ Athenarum ἀγπανα 
Ῥ 460 nomen magni ducis. at qui Boeotiae et Thehbis praeest, magni 
primicerii titulum obtinuit, uti εἰ regis, qui magnam iniulan 
Siciliae habet ἐπ potestate, εἰ alii alia. ita ibi Gregoras, qui 
paulo poſt addit de Thebano dynasta quae singulariter ad ren 
nostram faciunt: τὸν γάρ τοι τῆς Βοιωτίας καὶ τῶν Θηβὼν ἀργτ' 
γύν, ἀντὶ μεγάλου πριμικηρίου, μέγαν κύριον ὀνομαζουόι νῦν, 
εἰς τοῦτο παρενεχϑέντες ἐκ τοῦ παρενεχϑῆναι τὴν πρώτην συϊλε. 
βήν. videtur vello usu δὲ vulgi corruptione tune invaluiae υἱ 
dux Thebarum, qui olim magnus primicerius esset dictus πριμι" 
πήριος, sensim compendio κήριον cerium pro primicerio voeit- 
tum, δὸ denique in vocs κήριος δεοιπάδηι literam mutetam, v 
κύριος pro κήριος diceretur, et adiuncta quam semper habuit 
appellatione magni, μέγας κύριος πιασπια dominus. 

p. 824 ν. 22. videri potest haec acribens Pachymeres in 

animo habuisse illos versus Euripidis: 
φιλεῖ τι πόλεμος οὐ πάντ᾽ εὐτυχεῖν, 
ἀσθλῶν δὲ χαίρει πτώμασιν νεανίων, 
κακοὺς δὲ μισεῖ. τῇ πόλει μὲν οὖν νόσος 
τόδ᾽ ἐστί, τοῖσι δὲ κατϑανοῦσιν εὐκλεές. , 

Ῥ. 884 ν. 6. ἄλλως ἔγνω παρακαλεῖν καὶ ϑερμῶς ἱκετεύειν. 
fateor hic clare non dici deum invocatum ἃ despota, quod tamea 
in interpretatione posui. coniectura tamen non vana est id 450" 
que verbis illis παρακαλεῖν et ἱκετεύειν δἰ βρη βοδγα voluise μυότη: 

" ριώδη hunc quendam οἱ lucifugam scriptorem, senea aus in δ: 
mentis penetralibus introspici potius quam aignis expresss intell- 
gibilibus extare in suis paginis gaudentem, praesertim cam- 
Ioannem despotam impense ἃ religione commendaverit, εἰ mulæ- 
tio quae contigit, divini auxilũ non frustra imploreli ſides 
fecerit. 

Ρ. 340 v. 6. εὖ γὲρ Ἡρακλείτῳ εἰρῆσθαι. d inielligendan 
hanc Heracliti δοπιϑηςίδαὶ, quam noster δυο indulgens exotars 
genio Heraclites prorsus obreuritate Εἰς involvit, ſoteri dede 
lucem mihi opportune praelatam ἃ paraphraste Vaticano, qu 
hunec locum sie exprimit: καθὼς γὰρ Ἡράκλειτος ἔλεγε, τὰ πρ." 
γματα ἐν ῥοῇ καὶ ἀπορροῇ. ὥσπερ οὐκ ἔστιν ἐπὶ τοῦ παραρρέν" 
τος ῥεύματος δὶς βάψαι τὸν δάκτυλον ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς νὖσ' 
τος; οὐδὲ στάσιν εὑρεῖν ἕνεστε τῶν πραγμάτων δίκην ἀείρρον 
ῥεύματος παρατρεχόντων. haeo 1116; quorum auxilio οοπβάο πὲ 


LB. Π., NOTAE. 657 


verum auctoris senaum interpretando expressisse. mitto quae- 
rere unde istas Diogeni Laërtio (guod quidem repererim) ignotas 
Ieracliti et Cratyli gnomas hauserit Pachymeres; qui utique vi- 
disse multa potuit monumenta Graecorum, quae nos latent: et 
fuisse diligentem antiquitatis investigatorem salis apparet. 

p. 849 ν. 4. monasterio deo, qui est, Sacro (nam haec 
erat peculiaris domus eius nuncupatio). Graece: τῇ μονῇ τοῦ 
ὄντος ϑεοῦ (τῷ γὰρ ὄντι κυρίως προσανέκειτο). his, ni fallor, 
aigniſicatur, ialud in quo Blemmidas degebat, mouasterium pe- 
culiariter nuncupatum fuisse ϑεῷ τῷ ὅντι. alluditur δὰ illud 
Exodi 8 14, iuxta LXX, dei δὰ Moysen ἐγώ εἰμε ὁ ὦν. unde ὁδὶ Ρ 461 
et Apoc. 1 4: χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ τοῦ ὁ ὦν οἴο. proprius 
nimirum character naturae dei, quatenus comparatur cum crea- 
tis, est semper οἱ neceasario existero. huic ergo principi quasi 
dei attributo singulariter dicatum voluerat Blemmidas suum mo- 
nasterium. 

Ρ. 842 ν. ὅ. εἰς περιποίησίν τε. agit de centum libris auri p 483 
(nam Vaticanus diserte habet ἑκατὸν λέτρας χρυσίου) quas Blem- 
midas testamento legabat monasterio in quo degebat, εἰς περι- 
ποίησιν : quas ftanten sSumma post eius mortem, nulla ratione te- 
βίδα θη! habita, προσανετέϑη τῇ μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ εἰς περιποίησιν, 
ut paulo inferius dicitur hoc eodem capite. 408 notione usurpa- 
ret Pachymeres in his duobus locis vocom περιποίησις, quaerenti 
mihĩi occurrit Hesychius qui πλεονασμὸν eam interpretatur. nam 
in eius lexico sic legimus hodie: περιποίησις πλεονασμὸς κτῆσις. 
forte alias legebatur πλεονασμὸς κτήσεως, abundantia possessio- 
nis, novum bonum accedens ad prius parta, et augmentum su- 
perveniens possessioni antiquae, velut adventitium peculium ve- 
teri patrimonio superadditum. id erudite vulgatus interpres 
Ephes. 1 14 expressit vocabulo qcquisitionis. quod ibi χυρίως, 
in stricta proprielate, Sumendum, ut sonet quidpiam superad- 
iunctum antea quaesitis. quare frustra argutatur novator inter- 
pres, οἷ qui eum laudat Henricus Stephanus in Thesauro Graecae 
Uinguae, dum inatincti uterque libidine calumniandi veterem usu 
ecclesiae probatam novi Teſtamenti versionem, contendunt περι- 
ποίησιν illo apostoli Ioco sonare qsertionem sivo vindicationem, 
quod quam 811 ineptum patebit ex consideratione verborum Sancti 
Pauli. Sunt autem haec: ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν 
εἷς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως. 486 εἷο vulgatus vertit: φιρῖ 
( nimirum Spiritus Sanctus) est pignus hereditatis nostrae ἐπ 
redemptionem aucquisitionis. nempe, αἴ enarrat Chrysoslomus 
απο locum, his qui fidem et caritatem habent, iam nunc datur 
ius ad hereditatem, cuius repraesentatur pignus et arrha: quin 
εἴ eius quasi subſtantia conſertur infusione gratiae habitualis, 
qua constituimur ſilii dei. desunt tamen nobis adhue multa ut 
per veniamus δὰ perfectionem aperatae felicitatis. gratia igitur 

Georgius Pachymeres 1. 42 


658 OBSERVAT. PACHRVMER. 


habitualis χληρονομίας hereditatis vocabolo signatur: dona autem 
nondum habita necesaria perducendis nobis δὰ ſinem ultimum 
consummatae beatitudinis, περιποιήσεως ἀοηιρἐδέξέοπια indicantut 
verbo. ista doua velut in aliena manu posita redimenda nobis 
sunt, hoc est emerenda et impetranda bonis operibus et precibus. 
ne autem desperemus ea impetrare ac promereri nos posse, datur 

P 484 nobis eorum praesens pignus Sanctus Spiritus, idemque eſſica- 
cissimus adiutor ad operandum quod a nobis exigitur, ut plenem 
saalutem assequamur. iuxta hunc seusum quam recte cohaereant 
verba apostoli videt profecto prudens lector; simulque intelligit 
quam nullam commodam sententiam efſiciot Genevensis expotitio. 
quae est enim redemptio assertiunis aut vindicationis P δἷἵ acqui- 
sitionis, hoc est, rei nondum poscessae adiungendae δὰ id quod 
iam habemus, facile quivis perspicit ſieri redemptionem posse, 
Hhoc est, parari eam et quasi emi persoluto pretio idoneo. certe 
Latinis scriptoribus primae classis acquirendi verbum hanc ipram 
quam exposuimus notionem habet augmenti et additionis βαρεῖ 
prius possessa cumulatae. Cic. epist. 7 I. 8: portea vero quom ita 
accepi, ita ρεδοὶ imperis maxima, ut mihi πὲ neque ad Λοπο- 
rem neque ad gloriam acquirendum putarem. idem in δ, 
nam milii quidem ἐρδὲ quid est quod iam ad vitoee fructum poetit 
acquiri. ut similia omittam multa paſssim obvia. Haec aatis aunt 
ad evincendum contra cavillationes novatorum, veterem inter- 
pretem vulgatum non potuisse melius exprimere vim Graecae vo- 
οἷα περιποίησις quam οἱ, ut fecit, opppnendo vocabulum ἀοφε,- 
gitio,; nec nos quod noster δος loto historiens εἰς περεποέησιν 
attributum dicit, male declarasse verbis illis ἐπ qugmentum fun 
dationis ete. 

Ρ 461 p. 848 v. Φ4. πε umbram quidem ullius munitinunmculaue. 
in Graeco μηδὲ φρουρίου σκιάν. Raec alludunt δὰ vocem μεσεμ- 
βοείας mox positam. quae nomen quidem erat notas urbis, de 
qua hic agitur. sed quod tam prope accederet δὰ vocem μεσηρ- 
βροία ut idem esse videretur. δοπδὶ autem μεσημβρία meridiem. 
ibi latet antithesis δὰ σκεάν εἠϊόγαπι, id etsi dictu parvum, ad- 
momuisse oportnit, ne lectorem hie oſſenderet intempertiva εἰ 
ἀπροσδιόνυσος visa umbrae mentio. 

p. 849 v. 8. ὁ δὲ 'ἱΜύτξης. ut quas Βος capite reſeruntar 
intelligantur, repetendum ex superius sparsim narratis ἃ Pachy- 
merse εἴ ex Gregora est, loannem imperatorem, quem Pachyme- 
τοῦ hie Ducam vocat, Cantacuzenus in praefatione historiae B- 
tatzam, cui Theodorus Lascaris prior dotale imperium transmi- 
βασγαΐ, data ei in uxorem Irene filia, ſilium δὲ sSuccessorem impe- 
rii labuisse Theodorum, Lascarim ἃ matre dietum, ποροΐεσι 
Theodori Lascaris primi. huie desponsam Helenam Αδδω Βαὶ- 
garorum regis filiam narrat Gregoras 1. ὃ p. 18. cuius soror 
Nytæas coniux fuit, αἱ nos docet Pachymeres hoc loco, Myuam 








1.18.1, ΝΟΤΑΕ, ᾿ 659 


εἰ Theodorum Laſscarim -συγγάμβρους vocans. εχ hoc Theodori 
Lasceris ΒΘΟΌΠΑΙ matrimonio natam Irenem idem Ioannes Ducas 
Theodori pater adhuo vivens Conatantino collocavit huic, de quo 
hic noster, qui partem generis ex Serbia trahebat. recte autem 
vocat Constantini coniugem Irenem ἐκγύόνην Asanis, Ποὺ est 
neptem, quippe ex Helena genitam, Asanis ſilia. 

Ῥ. 860 v. 2. cardinales quae vox οἷο. Pius 11 oratione δὰ 
cardinales, quae extat comment. J. 4, οἷο eos compellat: vos veri 
mundi cardines, supra quibus militantis ostium ecelesiae νοΐ. 
vendum ac regendum est. oſtium autem papa vocatur ut Christi 
vicarius, αἱ de se ipso dicit Ioannis 10 9: eçgo sum ostium. 
quod de auro hice scribitur δὰ cardinales misso πὲ papam quo vo- 
Iebat imperator flecterent, accipe ut scriptum ἃ schismatico res 
Læatinorum et negotiationem quae nunc inchoabatur conciliationis 
ecclesiarum infamare conante suspicionibus calumniosis. quare 
is auctoritatem in hoc quidem non habet, cui tuto inniti cro- 
dendo prudens possit. nec opus erat imperatorem, haud alioqui 
prodigum, pecunia emere consensum pontiſicis aut cardinalium 
in reconciliationem ecclesiarum, quam illi Βα ρον. ut etiam no- 
ater alibi non dissimulat, Summis votis optaverant, ultro parati 
pro ea quidvis pacisci. ad impetrandum vero a ρους ut Ca- 
roli regis adversum se ex peditionem prohiberet, quod facile cre- 
diderim prae omnibus voluisss Michaelem, saatis ipse intelligebat 
fore verum auum in pacem ecelesiarum procurandam declarasae 
atudium. denique hic tantum qualicumque ſide Pachymeres af- 
firmat oblatum ab imperatore cardinalibus aurum, acceptum ab 
216 non asserit. οἱ fuisss zcimus aliunde illo aevo cardinales ali- 
quos tam sauctos, qui abstinentiam Fabricii, Samnitum aurum 
aspernantis, in 86 desiderari non ainerent. 

Ρ. 361 v. 10. regii archidiaconus cleri. taepius in hac P 462 
Historia Pachymeres indicat fuisse domesticos cleros principum. 
δ᾽. superins, c. 29 1.4, scribit Iosephum, antequam monachus 
Feret, loctoris ofſicium exercuisse in cloro domesatico dominae 
Irenes. haec fuit prior uxor imperatoris Ioannis Ducao saepius 
memorati in historia Georgii Acropolitae. sie de Pinaca Hera- 
cleota capito mox 24 ἰδὲ narrat, quando ei ereptus honor edt, 
ipei alioqui debitus, conſsecrandi patriarchae Iosephi, datum in 
aolatium πὲ in palatio aacris operaretur; quae res, ut ibidem no- 
tatur, magnis auctoramentis quaestnosa erat. sic et in aulis 
Chrictianorum Occidentalis eccleriae imperatorum ac regum vide- 
mous templa ipſorum domestica auos item eleros δὲ omnis ordinis 
ministros iam olim habere. ut de aliis sileam, id prolixe docet 
Historia Sanctae Cappellae domus Regiase Francias dudum edita 
magno volumine. 

p. 868 ν. 21. deſuncti cadaver pro merito animae ete. 88- 
tis haec conaentauea iis 4046 Franci acriptores tradunt de morte 


660 OBSERVAT. ῬΔΑΟΒΎΥΜΕΙ. 


et funere ancti regis Ludoviei, ex quibhus compendio reſert 
Spondanus anno 1270 num. 4: δαογα eius ooa corne denudata 
Iotione mundiscima, pannis sericis cum aromatibus invoduta, 
in loculo reservata fuisce, deferenda ad ecolesiam S. Dionyrii 
εἴς. carnem vero εἰ intestina α Carolo eius fratre ἃ διε0 nepote 
Plilippo rege impetrata, honoriſice ἐπ Siciliam delata, εἰ repo- 
aita in ecclesia Montis Hegaliæs monasterii ordinis 5. Benedicti 
prope Panormum. Ἰὰς respicit mentio ἃ noſtro facta oculorum 
pretiosorum in plurali numero: duo enim fuerunt, quorum al- 
tero 8. Ludovici ossa in Galliam portata sunt, altero intestina εἰ 
carnes in Siciliom translata. 

p. 865 v. 22. verti argentum vivum ἄργυρον ὑγρὸν χυτόν, 
imitatus Aristotelis interpretes 1. 1 46 Anima, qui δἷο Latine red- 
dunt ἄργυρον χυτόν. quod εἰ ὑγρόν recte α nostro dicitor: est 
enim humor liquidus, εἰ liquor aeternus, ut Plinius loquitur 
Ναῖ, Hist. 1. 88 c. 6 οἱ 8, guttis dividi fucilis et lubrico homore 
conſluens. hydrargyri, quod vulgare huius τοὶ nomen scio, vo- 
cabulo abstinui propterea quod cum huius liquoris duplex genus 
εἷῖϊ ex Plinio ibidem, alterum naturale alterum factitium, hy- 
drargyri appellatio potius, ut idem tradit c. 8, factitio trihuitur. 
de priori vero hie agere Pachymerem, suadetur ex effectu depri- 
mendi fundi maris, quem ei tribuit consentanee iis quae de eodem 
tradit Plinius loco iam lIaudato, c. 6]. 838: ubi sie seribitur: en 
εἰ Iapis ἐπ his venis (argenti), cuius vomica liquoris aeterni αΤ- 
gentum vivum appellatur, venenum rerum omniumt. εαεδβὲ ας 
perrumpit universa permeans tabe dira. ita ille; unde faeile 
potest intelligi cur aptum iudicatum δῖ exedendo perrumpendo- 
que οἱ sie altius excavando fundo portus, de quo hic historicos- 
qui gratiam iniisset ἃ lectoribus, δὲ distinctius modum enarrasset, 
quo haec depressio fundi portus per argentum vivum ſacta est. 
eredibile quippe est peculiarem quandam δὰ id artem εἰ cerias 
forte machinas adhibitas, quae ignotae hodie sint, usui futuras 
δὶ sacirentur. 

p. 868 ν.6. æerum iilis πὲ non placebat — principi. δες εἰ 
quae mox subiicit superbam ignavam contumacem Graecorum 
antistitum in schismate pertinaciam declarant; quos οἱ 56 com 
illis paria sentiens hie historicus traducit, dum obnoxios principi 
vili ansentatione, contra mentem οἱ sensum intimum, signiß- 
P 463 casse ait 515] vel maxime placere id ipaum ἃ quo impotenter ab- 

horrebant; quod immane quantum ab evangeliea ainceritate ac 

generositate alienum est. 

V. 10. ἐπ semel aditu poscereione auctoritatis independen- 
tis ote. per gradus δὰ istam usurpalionem auotoritatis indepen- 
dentis Graeci Constantinopolitani processerunt. primum pertaesi 
Byzantinae humilitatis, qua olim in ecclesiarum ordine infimo 
metropolitam Heracleae Thraciae superiprem agnoverant, αἱ ipse 


΄ 





18. Π. NOTA. 661 


ultro Pachymeres ſatetur p. 806 v. 7, facile ĩmpetrarunt ſflagranti 
apud omne Christianum nomen novi δι} conditoris Constantini 
Moagni gratia, ut in eensum maiorum ecclesiarum, quae postea 
frequentius patriarchales vocatae sunt, referrentur. quem nemo 
ipsis honorem invidit, quoad sibi praescriptos in eius usu limites 
perrumpere aut transilire sunt conati. cum enim sacra Nicaena 
synodus locum ipsis quartum inter quinque maiores assignasset, 
ipsi aequum censentes novam Romam οἱ imperii sedem alteram 
etiam in ecelesiaſtica dignitate ἀμέσως admoveri Romae veteri, 
nihil non moverunt quo assequerentur ut Alexandrino οἱ Antio- 
cheno paetriarchis, quorum ille secundus hic terlius ἃ Romano 
patriarcha ab omni retro antiquitate numerati fuerant, praopone- 
rentur, et secundum protinus u papa auctoritatis ecclesiasticae 
gradum insiſterent. atque hoc ipsum poalam primo petere non 
ausi tantum expugnarunt, suum nacti tempus quo erat Consſtan- 
tinopolim anno Christi 881 5ynodus coacta, πὲ ab ea decerne- 
rentur δαὶ Constantinopolitanase τὰ πρεσβεῖα τῆς τιμῆς. id uni- 
versim οἱ ambigue dietum cum longo tempore nemo putasset per- 
ſinere ad abrogationem Nicaeni canonis, quo erat, ut diximus, 
secundus οἱ tertius ἃ Romana sede dignitatis locus Alexandrino εἴ 
Antiocheno thronis rite sancitus, tandem in Chalcedonensi magna 
saynodo Anatolius Constantinopolitanus patriarcha magno ambitu 
aoblinuit, frustra reclamantibus sedis apostolicae legatis, ut sta- 
tueretur Constantinopolitanae sedi primum post Romanam locum 
esse tribuendum. qua de χα factus certior 8. Leo tunc pontifex 
Romanus intempestivam ambitionem haud perfunctorie retudit, 
acriptis δὰ Anatolium literis, quibus aic illum inerepat. poet 
ἐξα itaque ordinationis tuae non inculpata principia, post con- 
æecrationem Antiociieni episcopi, quam tibimet contru canoni- 
cam regulam vindicasti, doleo etiam ἐπ hoo dilectionem tuam 
esse prolapsam μέ sacratiscimas Niccaenorum canonum constitu- 
tiones conareris infringere, tanquam opportune δὲ tibi hoc tem- 
pus obtulerit quo secundi honoris privilegium sedes Alexandrina 
verdiderit et Antiochena eccleaia proprietatem tertiae dignitatis 
qamiserit, μὲ his Iocis iuri cuo cubditis omnes metropolitani epi- 
æcopi proprio honore priventur. quibus inauditis et nungquam 
ante tfentatis ita praucvueniris excescibus, μὲ sanctam ynodum, 
ad extinguendam solum haeresim et αὐ confirmationem fidei 
Cotolicue etudio Clſiristianiscimi principis congregatam, ἐπ 
occasionem ambitus trakas, et μὲ conniventiam suam tibi det 
impellas, tanquam refutari nequeat quod illicite voluerit mullti- 
tudo, εἰ illa Nicaenorum canonum per Spiritum vere Sanctum 
ordinata conditio in aliqua unquam αἰ parte solubilis ete. per- 
git enim ibi fuse 8. pontifex pari gravitate prave attentatam ca- 
stigaro novitatem. ac quoniam Anatolius δ δ᾽ faventem Conatan- 
tinopolitani supra memorati canonis interpretalonem ambitioni 


662 ΟΒΘΕΚΨΑΤ. ῬΑΟΒΥΜΈΝ. 


guae praetendebat, huno praetextum εἷσ paulo ροδὲ anbmoret. 
peræsuasioni enim tuae ἐπ nullo penitus euffragatur quorundan 
episcoporum ante sexaginta, μὲ iactas, annos facta uhbecriptio 
nunquamque ὦ praedecessoribus tuis ad apoëtolicae edis tran- 
missu notitiam, cui αὖ initio δας οαάμοαε dudumque collapaut 
sera nunc et inutilia eubiicere fomenta voluisti, eliciendo α fra 
tribus speciem consensionis, quam tibi ἐπ suam iniuriam vere- 
cundia ſatigata pracberet. post quae quasi sententiam pronnn- 
tians ultimam εἰ litem decretorie finiens, haec addit: non con 
vellantur provincialium iura primatuum, nec privilegüie anu- 
quitus institutis metropolitani fraudentur antistites. nini 
Alexandrinae sedi, quam per Sanctum Marcum evangeliuen 
Beati Petri discipulum meruit, pereat dignitatis; nec Dioscoro 
impietatis δας pertinacia corruente, plendor tantae eccelesia 
P 464 tenebris obecuretur alienis. Antiockena quoquæ eccletia, ἰδ 
μα primum praedicante Beato apostolo Petro Oſrietianum πο" 
men exortum est, ἐπ paternae conetitutionis ordine persevers, δ 
in gradu tertio collocata nunquam δὲ fiat inferior. nece conten- 
tus 8. Leo ipsum Anatolium redarguero, scripsit δὰ Marcianma 
Augustum instanter orans ut auctoritatem operamquse auam intæ. 
poneret ad coërcendum Anatolium ne [6 in illicita proeiliret α 
dsta epistola, quae in ed. Rom. 57 numeratur, quaeque in inode 
Romana sub Boniſacio II ab Holatenio edita pag. 107 et aeq. leꝶ- 
tur, haee sunt: apud Okriſstiunum σὲ vere religiocium verequs 
orthodoxum principem loquor. multum Anatolius episcopus pro 
prio detraliit merito, ai illicito crescere optat απερτπεπίο. ha- 
beat, aicut optamus, Constantinopolitana civitas gloriam ἐμαπ, 
ὯΝ protegente dextera dei diuturno clementiae vestrae fruatu 
imperio. alia tamen ratio est rerum saecularium αἰέα divi- 
rum; nee praeter illam Petram, quam dominus ἐπ fundameuo 
poæuit, atabilis erit ulla conetruetio propria. perdit qui inde 
δίἑα concupiscit. aatis eit quod praedicto vestrae pietatie aus- 
lio, εἰ mei favoris assensu, episcopatum tantae urbies obtinuit 
non dedignetur regiam civitatem, quam apostolicam non poten 
Facere edem; nec ullo peret modo, quod per aliorum poæi 
Menæsiones augeri. privilegia enim ecelesicrum sunctorum ραν 
trum canonibus instituta, εἰ venerubilis Nicoence ynodi ſus 
decretis, nulla possunt improbitate convelli, nullo novitate πε 
tari. ἐπ quo opere, auxiliante Okristo, fideliter exequende 
necesse σϑὲ me perceverantem exhibere fumulatum, quoniam di- 
Pensatio minhi credito est, et αὐ meum tendit reatum, δὲ pat- 
narum regulaue sanctionum, quae ἐπ σγποαο Νίοαεπα αὐ totiu 
ecclesiae regimen opiritu dei inetruente qunt conditae, me, quo 
abait, conniuente violentur, et maior σὲξ pud me unius fratriu 
voluntas quam universae domus domini communũs utilitas. “ 
ideo sciens⸗ gloriotam elementiam vestram ecolesicsticae etudæ 


18. I. NOTAE. 663 


concordiae, et his quus paciſtcue congruunt unâütati piiscimum 
praestare cunensum, precor εἰ edula suggestione Vos obsecro, 
μέ ausus improbos, unitati Oliristianae pacique contrarios, αὖ 
omni pietutis Vestrae abdicetis ascenau, εἰ fratris mei Anatolii 
nociturum ipai, δὲ perstiterit, cupiditutem salubriter compri- 
matis. annuissre porro S. Leonis postulato Marcianum Augustum 
ipse S. Leo aigniſcat, alia post δὰ eundem epistola scripta, quae 
inter editas, opinor, 60 est, οἱ refertur in Collectione Romana 
Holstenii ἃ p. 127. incipit: Literarum clementiae Vestrae multi- 
Plex gratia debita ἃ me veneratione suscepta est, εἰ gratulanter 
agnovi quam piam curam Oliristiande religionis, ut consuestis, 
habeutis, cum inter domini sacerdotes eam vultis ſirmare con- 
cordiam, quae et universadli εοοίεαίαε εἰ divino ἀρέα sit cullui. 
Paulo ροδῖ : nam εἰ Veetra mansuetudo insinuationem meam 
tom libenter accepit, μὲ et semper scribere dignaretur, et haec 
qageret, μὲ quae nunc correcta δωπὲ Vetrae gloriae debeuntur. 
correctum esse iam teſtatur, cooperato in id Augusto, εἰ revo- 
catum quod temere Anatolius attenta verat perturbando ordinem 
aedium εἰ Constantinopolitanam secundam ἃ Romana numerando. 
ex his apparet azententiam rescripti Marciani, quod non extat. 
eam fuiase qualem, qui viderat, expressit Gelasius: probari sibi 
obsæervantiam 8. Leonis de cuslodia canonum paternorum, εξ 
δὲδὲ placere μέ et ſides Nicqenq suam οὐῥίπεαὶ firmitatem εἰ pri- 
vilegia ecolesiarum illibata permanerent. qua τὸ deterritus Ana- 
tolius humiliter et obnoxie S. Leoni scripsit, signiſcans 86 desi- 
atere ἃ proposito., extat haec epistola in Collect. Rom. ἃ p. 132. 
ex qua hic exscribam quas δὰ demonſtrandum quod dixi perti- 
nent. primum ibi profitetur universim 86, quaecumque impe- 
rata ei forent Romani pontificis literis, paratum esse obedienter 
exequi; in quo inest tacita declaratio revocati prioris sui consilii 
circa desiderium gradus secundi post Romanam sedem, quod id 
olare improbatum in S. Leonis scriptis ad δα literis viderat. eius 
haec verba sunt nam penitus absit μὲ ego eis, quaecumque 
miſii fuissent mandata per literas, adversarer. deinde distin- 
ctius cirea factum, de quo agebatur, excusat in huuc modum: 
de λὲς autem quae Constantinopolitanae ρσταέξία sedis suncita 
æunt ἐπ Ckalcedonensi nuper universali δγποάο, pro certo Bea- 
aitudo Vestra hoc habeat, nullam esce culpam ἐπ me, homine 
qui semper otium εἰ quietem, ἐπ humilitate me continens, alb 
ineunte mea ἀείαξε dilexerim. sed Constantinopolitancae ecclesiae P A6ë 
reverentiseimus clerus ect, qui hoc liubuit studium, εἰ istarum 
partium religiosisscimi acerdotes, qui ἐπ hoc fuere concordes εἶ 
aibi pariter adiutores. mox autem quodeumque tentatum in hoc 
genere fuerat irritum agnoscit ex quo illud Romanus pontiſex 
improbasset. εἷς enim continuo subiungit: cum δὲ aic gestorum 
vis omnis εἰ confirmatio auctoritati Vestrae Boctitudinis fuerit 





664 OBSERVAT. ΡΑΓΗΥΜΈΕΗ, 


reservata. ita 1116, satis indicans nihil consecutam noviĩ iuris 
aut loci Constantinopolitanam sedem per Chalcedonensem cano- 
nem, qui ut vim haberet confirmari debuerit δ Romano ponti- 
fice, cum eum tamen ille reproba verit. ubi est ergo illa posse- 
aio independentis auctoritatis, aut quo iure ἂς quando inito, 
quam 86 tueri certos hic Graeci schismatici affirmant? sane illi 
fundum unicum aut praecipuum αὐτονομίας istius, εἴ liberae ab 
omni Romanae sedis iurisdictione potestatis, Chalcedonensem 
istum canonem praedicant. audiatur pro omnibus Anna Comne- 
na 1. 1 Alexisdis p. 81 ed. Reg. καὶ μάλιστα ἡ ἐν Χαλκηδόνι 
σύνοδος εἷς περιωπὴν μεγίστην καὶ πρωτίστην τὸν Κωνσταντινοῦυ- 
πόλεως ϑρόνον ἀναβιβασαμένη, τὰς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν 
διοικήσεις ὑπὸ τοῦτον ἐποίησε. εἷς Anna ex codice pleniori, cu- 
ius mihi post editionem copia contigit. itaque in tota ista pren- 
gatione summi honoris caput ipsum spei ac Summa fiduciae Con- 
atautinopolitanis in canone Chalcedonensi repositum ſuit. despe- 
ratissima igitur causa ipſsorum eat et prorsus insana petitio, cum 
ante omnia de primatu in universum orbem ne per somnium qui- 
dem Chalcedonensis canon cogitet; tum id ipaum quod agere vo- 
Iuit, ut sedem Constantinopolitanam ex quarto in secundum pro- 
moveret gradum, reclamante Romano pontifice irritum εἴ εβεοία 
cassum manserit. ac licet temporibus Iustiniani seri successores 
Anatolii, quo iure quave iniuria, Alexandrino Antiochenoque 
patriarchis praepositi legantur in Novellis illius imperatoris, ta- 
men id ecitra praciudicium primatus Romanae sedi competenti 
factum maniſeste declarat ipse Iustinianus in suo codice ἴα c- 
gnoscere, ubi de Romano pontiſice loquitur his verbis: nec enim 
pautimur μὲ quidquam eorum quae ad ecclesiusticum pertinent 
statum, non etiam ad eiusdem reſeratur Beatitudinem, cum ea 
sit caput omnim ſsanctissimorum dei sacerdotum. haec ille; 
δὰ quae sic annotat, alioqui expers Romanae communionis, Hugo 
Grotius, in Sparsione Florum p. 814: haec perpetua fuit piorum 
principum sententia αὐ tuendam ecclesiue unitatem pergquam ne 
cessaria. idem dicunt Valentinianus εἰ Placidia ἐπ Actis απίε 
concilium Ohalcedonense, iudices a Martiano dati, εἰ ἐρεα εν- 
nodus Chalcedonensis 4 auct. 16. adde Novellam 181. quare 
aliam suae quctoritatis independentis Conatantinopolitani conſir- 
mationem quaerant. nam haec quidem qua se una niti ſatentur, 
e canone Chalcedonensi, palam οἴχεται, ne ipeis quidem (δηλ 
vis veritatis est), etiam poastquam Photiano schismate frontem 
perſricuerunt, dissimulare interdum valentibus. quid enim δἰ σὰ 
indicat id quod superius hoc ipso est capite narratum, congre- 
gatam sub Ioanne Duca imperatore Graecorum synodum decre 
visse legationem ad papam, qua ſuncti χα ipaa sint episcopi duo, 
Sardensis Andronicus et Cyzicenus Georgius, per quam proſite 
rentur δὲ paratos obſequè pontifiei Homano eiusque in ϑαῦγα 


LB. I. ΝΌΤΑΕ. 665 


titurgia mentionem rite facere, δὲ ἐσ societatem abrumperet cum 
Latinis urbem Conetantinopolim tenentibue ete. neque enim, 
dum hoc pollicebantur, novum ins se conſerre Romano antistiti 
putabant, δοὰ vetus et δ ultima firmatum antiquitate agnoscere. 
quid aliud demonsſtrat quod p. 214 v. 8 Michaël Palaeologus 
Augustus δὰ synodum Graecorum antisſtitum perorans, ubi essot 
questus de duritie canonibus damnata patriarchae Arsenii ne- 
gantis sibi poenitenti reconciliationem, tanquam ex doctrina quae 
in confesso apud omnes esset, ait tempus esse procidendi ad pe- 
des papae Homae sedentis, εἰ αὖ eo suppliciter petendi salutare 
peccati remedium. nisi certum οἵ nemini dubitabile ius esse, δὲ 
quando Constantinopolitanus patriarcha ἃ regula disciplinae ve- 
teris deflexerit, provocandi δὰ pontißcem Romanum οἱ ab eo rite 
petendi sumendique quae iniuste ἃ Constantinopolitano sint ne- 
gata. non igitur legitima possessio haec fuit, sed iniquissima 
usurpatio auctoritatis independentis, quam 86 tenere δά extre- ἢ 466 
mum velle hĩc schismatici testantur. sed qui ex ipsis aut eorum 
posteris postea resipuerunt, eam abdicarunt, ut professi deindeo 
aunt in concilio Florentino sess. 26 p. 616 ed. Reg. his verbis: 
“περὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ πάπα ὁμολογοῦμεν αὐτὸν ἄκρον ἀρχιερέα καὶ 
ἐπίτροπον καὶ τοποτηρητὴν καὶ βικάριον τοῦ Χριστοῦ, ποιμένα τε 
«αὶ διδάσκαλον πάντων Χριστιανῶν, ἰϑύνειν τε καὶ κυβερνᾶν τὴφ 
ἐκκλησίαν τοῦ ϑεοῦ. de primatu popae conſfitemur ippum sum- 
mum pontiſicem et dispensatorem, et locum tenentem ac vicarium 
Obriseti, pasſtoremque εἰ doctorem omnium Chkristianorum, rege- 
reque ac gubernare ecclesiam dei. cum quo ipsis permissum eset, 
dissimulante propter bonum paeis ecclesia, ut suum Constanti- 
nopolitanum patriarchum Alexandrino praeponerent, pront ibi- 
dem atatim addunt: σωζομένων τῶν προνομίων καὶ τῶν δικαίων 
τῶν πατριαρχῶν τῆς ἀνατολῆς, τὸν Κωνσταντινουπόλεως δεύτερον 
εἶναι μετὼ τὸν πάπαν, εἶτα τὸν ᾿4λεξανδρείας εἴς. δαϊνἐα privi- 
legiis εἰ iuribus patriarcharum Orientis, μὲ Constantinopolita- 
nus secundus δέ ὦ papa, deinde Alexandrinus εἰς, 

v. 12. cauponum et illiberalis ortis homuncionum. idiotas 
Latinos et prae se viles superciliosissimi οἱ faſstu inani turgidi 
achismatici habebhant, ideoque illis quamvis maniſesto iure debi- 
tam rubiectionem negant, immane quantum a Christiana humili- 
tate abhorrentes, quae piscatores ab initio philosophis praetulit. 
aed istam superbiam iusta ultio excepit, ut qui subiici apoſstoli- 
cis Christi vicariis contumaciter epreverint, tyrannis barbaris 
miserrime nunc serviant. 

Ρ. 866 ν. 18. φωΐα contingebat frequenti pontiſteum morte 
alios ex aliis popas fieri. vere hoc dictum. nam per haec tem- 
pora βραχυβιώτεροι, ut εἷς loquar, quam foere alias Romani pon- 
uſices fuere, siquidem Alexander IV ſex tantum annos vixit, 
Urbanus vero IV tres, nec multo plus Clemens IV, Gregorius X 





666 OBSERVAT. ΡΑΓΒΎΜΝΕΗ, 


tres cum dimidio, Innocentius V quatuor πιομοῖδιιθ, Hadrianu 
V sequimense ποῦ tato, Ioannes XXI novem mensibus, Nicolau 
ΠῚ non totis tribus annis. δοὰ οἱ in hoc erat aliquid quo Groeci 
agnoscere possent meliorem eccletiase conditionem ἃς statum apud 
Latinos quam apud ipsos. etenim cum non minus fere crebras 
patriaroharum mutationes Constantinopoli contingeret fieri quam 
paparum Romae, discrimen erat tamen, quod papae morts ne- 
cessilate mutabaentur, patriarchas Constantinopolitani arbitrio 
imperatoris amovebantur οἱ subrogabantur. itaque paucis huios 
principatus annis Arsenius primo, dein Nicephorus, tum denno 
Arsenius, mox hoc relegato Germanus, δος detruso losephus, 
post istum depoſsitum Veccus fuerunt patriarchase. ut fere non 
minus Michaëli Palacologo conveniat, quod Ephraemius in cata- 
logo patriarcharum Constantinopolitarum de Lcaacio Angelo 
acripait: 

ἐκκλησίας ἔθιμα καινουργῶν φύρων, 

ὃν μὲν καϑιστὰς πατριαρχῶν ἐς ϑρόνον, 

ὃν δ᾽ ἐξάγων αὖ, καὶ μονῃ προαιρέσει. 

p. 8723 v. 7. attentatae additionis ad σγπιδοίξδωσε. magno- 
pere 86 oſtentant in hae pastaim historia schismatici Graeci ex hoc 
lIooo, quasi, quidquid de dogmate processionis Spiritus Sancti 
ex patre pariter ac fſilio statuatur, fugere Latini nequeant quiu 
aaltem temeritatis manifeſtae teneantur, quod symbolo Conatan- 
tinopolitano vocem ſilioque non dubitaverint adiungere. quare 
necessarium existimo demonatrare, quod clare me ſacturum 2pe- 
ΤΟ, nullam in hoc temeritatem fuisse. id, ni fallor, assequer 
duobus capitibus tractandis, quorum prius historiam εἰ ſactum, 
alterum ius facti, rationes scilicet ob quas Laltini id citra ullam 
iuatam reprehensianem agere potuerunt, dilucide ac breviter 
exponet. 

Hiatoria eius additionis δὲς se habet. cum exortis post Ariana 

P 467 tempora novis haereraibus FEunomii Macedonii οἱ aliorum S. Spiri- 
tus divinitatem oppugnantium, quati ex 60, quod de filio aolo 
diserte fuiaset in magna synodo Nicaena deſinitum consubstantia- 
lem eum patri 6886, de Spiritu Sancto 2equeretur, minime illum 
ἃ patre procadere, colebratum est Conatantinopoli concilium ρ6- 
nerale secundum, indictum ἃ Damaso papa, convocatum ἃ Theo- 
dosio seniore Augusto, in quod convenerunt centum quinqus- 
ginta episcopi anno Christi 881. ibi damnata Pneumatomachorum 
hlaspheomia, visum est patribus apponendum alquid Nicaeno aym- 
bolo, quod istam deinceps haeresim perimeret. haee igitur verba 
61 adiuncta tunc sunt: et ἐπ Spiritum Sonctum dominum εἰ vivi- 
ſi,icantem, qui es patre procedit, qui cum patre et fildio cimul ad- 
oratur σὲ congloriſicatur, qui Iocutus est per prophetas. 20s 
μος visum διὰ praesentem usum. sed cum ἐῃδϑπῖγο nihilominus 
Eunomiani pergerent, aequi ex atatuto dogmate Glium ſilii Spiri- 











* 


Φ 


118. Π, NOTAE. 667 


tum Sanctum 6686 cavillantes; quod autem ratis conataret umi- 
cum esse consubstantislom patri ſilium, Spiritum Sanctum, qui 
8111 filius easet, ἃ divinitatis partioipatians removendum οἱ δὰ 
creaturarum olassem submovendum omnino 6880: quidam ut isti 
argumentationi occurrerent, negare cooperunt Spiritum ἃ filio 
procedere, rie, ut ipsis videbatur, plauribilius roiecturi Funo- 
mianum sophisma, recitatum ἃ 8. Basilio in opers contra FEuno- 
mium bhis verbis: ἀλλὰ λέγεις" εἰ ϑεοῦ μὲν εἰκὼν ὁ υἱὸς υἱοῦ δὲ 
τὸ πνεῦμα, καὶ εἰ ϑεοῦ μὲν λόγος ὅ υἷός, ῥῆμα δὲ υἱοῦ τὸ πνεῦμα, 
διὰ τί μὴ υἱὸς υἱοῦ τὸ πνεῦμα αι) τούτῳ γὰρ ἰσχυροτατῳ 
«ρὺς ἀσέβειαν ἐχρήσω. ἢ γὰρ υἱὸν ἢ κτίσμα κελεύεις νοεῖν, καὶ 
ὅτι μὴ υἱὸς ὠνόμασται, διὰ τοῦτο κτίσμα εἶναι βλασφημεῖς. τον 
rom adversus hanc ἐρροτ ἰδδέτοδιη responsionem reclamarunt, 
praesertim in Occidente, Catholici, utrumque iuxta ortihodoxum 
canonem ex aequo proſitendum affirmantes, et procedere San- 
ctum Spiritum ex patro aimul οἱ 8110, οἱ tamen oum πος patris 
nec filii flium 6886. ac perseverantibus Graecis quibusdam in 
negando Sanctum Spiritum ἃ filio procedere, et in sui erroris 
confirmationem ymbolum Conatantinopolitanum rapientibus, in 
quo solum diceretur Spiritum ex patre procedere, theologi paesim 
orthodoxi, praesertim Romae ae per provincias Latini ritus, eon- 
testabantur ita dici in Constantinopolitano symbolo Spiritum ἃ 
patre procedere, ut non excludatur consortium filii, cui pater 
ommia δι: communicet praeter 6888 patrem, 86 consequenter spi- 
rationem quoque activam conferat, qua 1119 fiat aacum unum Spi- 
ritus Sancti principium; quare cum Sanetus Spiritus ἃ patre non 
quomodocumque sed per filium, πὶ patres quidam Graeci loque- 
rentur, procedat, vere οἱ δὰ auctorem sensum expliceri Con- 
atantinopolitanum cymbolum, quo —loco ait Spiritum Sanctum a 
patre procedere, adiungendo eum ἃ filio quoque produci. fer- 
ventibus hisce dissidiis per Hune modum, addi coepit symbolo ἃ 
Latinis verbum filioque, voce tantum tenus, in disputationihus 
da isto dogmate. eoque pertinere arbitror, quod Iosephus epi- 
acopus Meihonensis in libro contra Marcum Ephesium testatur, 
auctorem laudans Aristinum historicum, mox ἃ secunda generali 
eynodo, iam tum tempore Damasi popae, additamentum vocis 
Alioque non modo ἃ Latinis factum δοὰ ἃ Graecis quoque ortho- 
doxis fuisss comprobatum; quippe consciis eam veram ſfuisse 
Conatantinopolitanorum patrum symboli auctorum sententiam. 
Res ἴῃ 80 statu mandisse videtur per annos ſere 400 uaque δὰ 
tempora secundae Nicaenae synodi, 4086 fuit generalis septima, 
anno Christi 787 celobrata. tune enim primum ex verbis in scri- 
pta promota est additio, aiquidem eius oecumenicas aserae synodi 
actione 7 recitatum extat Constantinopolttanum symbolum his 
plane verbis: credo ἐπ Spiritum Sanctum . . . qui σα patre εἰ ex 
ſilio procedit. Graece ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ ἐκ τοῦ υἱοῦ ἐχπορενὸ- 


4 


668 OBSERVAT. PACHRXYMER. 


μενον. Βοῖο Graecos in Florentino concilio sess. 6 contra boe 
excepisso, codices eorum antiquos continentes acta Nicaenae 2 
synodi cymbolum sineo additione illorum verborum καὶ ἐκ τοῦ υἱοῦ 
et ex ſilio exhibere. sed iis, ut ihidem refertur, tunc Latini re- 
P 468 sponderunt habere 86 antiquum Graecum codicem, in quo addi- 
tio manifesſte compareret, sicut et in interpretationibus Lalini 
iam olim editis eius sacrae synodi. verba ipporum Graecorum 
hoc quod dico testantium haec sunt sess. 6 concil. Florent. tom. 82 
ed. Reg. p. 84. τούτου τοῦ ὅρου ἑβδόμης συνόδου παρ᾽ ἡμῶν ἀνα- 
γινωσκομένου, προεκομίσϑη παρα “ατίνων βιβλίον ἕτερον πα- 
λαιὸν γεγραμμένον, τὸν αὐτὸν ὅρον τῆς συνόδου ταύτης περιέχον, 
ἐν ᾧ εὐρέϑη προσκείμενον ἐν τῇ ϑεολογίᾳ τοῦ ἁγίου πνεύματος, 
εἰς τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ καὶ ἐκ τοῦ υἱοῦ. εἰ ad- 
dit Graecos illum suae linguas codicem cum admiratione δρ6- 
ctasse, et probum specis manusque perantiquae reperisse. 88- 
demque de re p. deinde 86 reſeruntur Iuliani cardinalis verba 
haec δὰ imperatorem Graecorum: γαληνότατε βασιλεῦ" τὸ προ" 
πομισϑὲν “ταρ᾽ ἡμῶν σύμβολον ἐν τῇ ἑβδόμῃ συνόδῳ ἐσεὶν ἐν βι- 
βλίῳ παλαιοτάτῳ, καὶ ἀδύνατον ὑπονοῆσαι γενέσϑαι τινὰ ἐναλλα- 
γὴν ἐν αὐτῷ. ἔχομεν δὲ ἰστορικὸν ἄνδρα παλαιὸν καὶ σοφόν, γε- 
ραφύτα περὶ πολλῶν ἄλλων, καὶ δὴ καὶ περὶ τούτου διειληφότα 
ὅτι τὸ σύμβολον οὕτως ἐξετέθη καὶ ἀνεγνώσϑη παρὼ τῆς ξβδομης 
- συνόδου. aerenissime imperator: prolatum ἃ nobis σγπιδοίμπι is 
δερέΐπεα æynodo est ἐπ libro antiquiseimo, πεὸ cugitari aut excipi 
cum ſundamento potest alteratum aut corruptum id exemplar 
Fuisse. habemus autem historicum, priscum ποπεΐπεπι εἰ εα- 
pientem, qui cum de aliis plurimis seripeit, tum de hoc proprie 
de quo nunce agitur, affirmauit ογπιδοΐμπε δὲο expositum εἰ le- 
ctum apud eptimam fuiase qynodunm. εχ his habemus eatis 
eerto constars Nicaenam secundam ynodum generalem sepu- 
mam, revera disertam professionem processionis Sancti Spiritu⸗ 
ex filio Constantinopolitano symbolo addidisse, uteumque Graec 
quidam codicibus corrumpendis eius rei ſamam obruerse sint οὐ- 
nati. quare Latini deinceps synodi oecumenicae auctoritate freii, 
non solum αἱ antesa voce tenus, sed scripto iam quoque vocabu- 
Ium ſidioque cymbolo inserere potuerunt. nondum tamen ande- 
bant symbolum cum ista additione inter sacra canere; qui retu- 
Βαϊ tum adhuc in istius additionis progressu gradus tertus. Ro- 
mani pontiſices cum et constare de dogmate processionis 8. Spi- 
ritus ἐσ ſilio viderent, et aymbolum ipsum haberent diserta eiu⸗ 
rei professiones auctum, palam propositum ἃ generali aynodo, 
minus necessarium putabant id audi cantato ἐπ ecclesia aymbolo, 
quod satis aliunde in 60 intelligi confidobant. extat ĩetins eorum 
tali de χα iudicii monumentum illustre in primis, quod hice τεῶ- 
tarĩ 6 xe puto. anno Christi 809 celebrata est Aquis grani pree- 
sente imperatore Carolo Nagno frequens synodus Gallicanorum 








18. 5, ΝΟΤΑΕ, 669 


patrum; qui accurate dieputata contra Graecos controversia do 
processione Spiritus Sancti, cum de re ipea ut oportuit definie- 
runt, certisime teneudum produci Spiritum Sanctum ἃ filio quo- 
que, tum ut contrarium errorem pertinacia Graecorum Iate gras- 
aantem eliderent, petendum ἃ pontifice censuerunt ut ymbolum. 
cum additions vocis ſilioque contari in ecclesia iuberet. perve- 
nerunt δὲ Leonem Tertium legati hoc poſtulantes ἃ synodo et im- 
peratore missi. quibus Leo respondit, quod ad dogma quidem 
attineret: ita δεπέϊο, ἐξα teneo, ita cum his auctoribus εἰ sacrae 
Seripturae auctoritatibus. δὲ quis aliter de liauc γε sentiréè εἰ te- 
nere voluerit, defendo; εἰ nisi conversus fuerit εἰ ſecundum ἄπο 
æensum tenere voluerit, contraria sentientem funditus abiicio. 
quod autem de iubendo cantari in ecclesia symbolo cum addi- 
tione ſilioque rogabatur, negavit saibi videri concedendum. οἱ 
instantibus legatis per haec ipaa verba: δὲ δοίγεξ paternitas ἐμᾷ. 
quanta aunt lodie millia id aecientium φμῖα cantatur, qui nun- 
quam scituri easent nisi cantaretur, ſortasse nobiscum teneres, 
εἰ id tuo etiam consensu μέ cantaretur acquieſceres: respondit 
Eeo: interim aæasentio. verum tamen quaeso responde miſii. num 
ξεπένεγσα huiuemodò ſidei myetica eacramenta, quae δγπιδοῖο ΠΟΙ, 
continentur, δὲπε quibus quiaque, qui ad hoc pertingere potest, 
Catlolicus esse non potesſt, ymbolis inserenda, et propter com- 
ꝓendium minus intelligentium, μέ cuique libuerit, addenda suntꝰ 
aliquanto post legati sic aiunt: ergo μέ video, illud α Vestrao pa- 
ernitate decernitur, μὲ primo illud de quo quaestio agitur, de 
æcdepe fFato φγπιῤοίο (quod nempe legitur in ecelesia) toldatur, 
σέ tune demum ὦ quolibet licite et libere, aive cantando eive tra- Ῥ 469 
dendo, discatur εἰ doceatur (extra cantum videlicet eccletiasti- 
cum, qui inter sacra ſit). δά quae papa reposuit: ἑέα procus 
duhio a ποδέγα parte decernitur; ita quoque μέ ἃ vestra asen- 
ἐξαέμ. ὦ nobis omnimodis uadetur. haec ex actis illius Aquis- 
granensis concilii, ἃ Sirmondo tom. 2 conciliorum Galliae edi- 
115, descripsimus. in quibus obſervari operae pretium ait, usur- 
pari quidem ism tum in Gallia coeptum ut oymbolum cum addi- 
tione vocabuli ſilioque in eccelesiis inter δδοχα caneretur. id enim 
immuunt illa verba legatorum: δὲ sciret paternitas tua quanta 
eæunt hodie millia id scientium quia cantatur. δὰ hunc morem 
a Romano pontiſice nondum tunc fuisse approbatum ipsi qui 
usurpabant norant, dum eius approbationem petunt. et quidem 
Hhic pontiſex Leo III adeo fuit in hoc proposito xrus, ut, quod 
Petrus Lombardus 1. 1 Sententiarum ἀϊδῖ, 11 tesſtatur, tranacri- 
ptum symboli sine additione ſulioque, 40.816 nimirum in missa 
eantari omnino volebat, reliquerit in tabula argentea post altaro 
Beati Pauli. 

Perventum tamen aliquando δὰ iſstum tertium progressus in 
additionis negotio gradum ſuisse manifestum δεῖ, πὶ nimirum, 


670 . OBSERVAT. PACAVXR. 


etam approbante pontiſiee Romano, vbolum cum additameno 
Alioque inter aaera caneretur. a quo autem id primum pontifies 
fnerit admissum, incertum est. Nicolaum οἱ Adrianum quidam 
nominant. 20ed Andreas Rhodius causam Latinorum agens in 
concilio Florentino de utroque negat, quoniam neutrum eo no- 
mine Photius accuſaverit, neutiquam de re tali, οἱ esset vere, 
taciturus. addit idem Andreas conc. Flor. sess. 7 Ὁ. I22 ed. Reg. 
ἡ Ῥωμαϊκὴ ἐκκλησία ἠναγκάσθη βλέπουσα τὸν ἐπικείμενον μέγαν 
κίνδυνον" ἐψαάλλετο γὰρ ἤδη ἐν ταῖς Γαλλίαις καὶ ἸἸσπανίαις. 
ὥστε ἤρεσεν ἐκείνῳ τῷ ἄκρῳ ἀρχιερεῖ, μετὰ συνεδρίου πολλῶν 
σατέρων δυτικῶν τῶν γεγονύτων οὐ μικροῦ ἀξιώματος ἢ ὀλίγου 
ἀριϑμοῦ, ἀναπτύξαι ἐκεῖνο ὃ λέγομεν, καὶ εἷς ἐν τῷ συμβόλῳ 
ψάλλομεν. οοαοέα εδὲ εοοἰεεία ἤοπιαπα (admittere ut caneretur 
aymbolum cum additione ſtlioque) cum magnum videret impen- 
dere periculumt iam enim canebatur ἐπ Galliieæ et Hæepaoniis. 
quare placuit eummo illi pontiſici, cum multorum Occidento- 
lium patrum conseseu, qui nec dignitate tenues nee modici eraut 
numero, illud explicare quod dicimus εἰ sicut ἐπ δγπιδοῖο ca- 
nimus. hoce est, decernere ut deincens vox ſilioque symbolo in 
ecclesia cantato adderetur. quis fuerit isto Summus pontiſex non 
indicatus εἷος nominatim, adlhuc invetigandum guperest. Baro- 
nius δὰ annum Christi 888 (p. 6596 ed. Rom. anni 1602) reſert 
in δὺδ hibliotheca Vallicellana asservari volumen antiquum Graeci 
auctoris Anonymi, qui dietincte affirmat additionem vocis ſtliogue 
δὰ aymbolum quod canitur in ecclesia, primum admisram et de- 
crotam ἃ Chriſstophoro papa. 

Hic Chriſstophorus, ut idem Baronius alibi docet, Roma- 
nam sedem invasit anno Chrisſti 907, deiecto ex ea οἱ detruso in 
carcerem Leone V, eamque per sex menses tenuit. poſst quos 
expulso et in vincula coniecto Ckristophoro Sergius III iterun 
apostolicum thronum insedit, in eoque perstitit ueque δά mor- 
tem ausam, 4066 contigit triennio post, anno Christi 910. ποδὶ 
non videtur inverisimilo Andream Rhodinum Graecum hominem 
eiusdem itĩus Graeci commentarii, cuius exemplar habuit Baro- 
nius, notitiam habuisse; adeoque memorem quid ibi legieret, ea 
quae deseripaimus in eoncilio dixisae. abstinuisse autem ἃ men- 
tione distinctiori papas Christophori, vel quod putaret acripto- 
rem illum Graecum in 60 errasse, confundendo οὑπὶ cum suo aue- 
cosaore δαὶ potius expulsore Sergio; νοὶ quod utriusaque istorum 
tam maculosa vita, tam foeda memoria easet, οἱ in consesaun tom 
gravi, cui praesertim interesrent multi parum aequi Romanase ec- 
clesiae, illa inſeliciacimorum eius temporum probre refricare me- 
morando non dueceret opportunum. recitat idem Baronius δὰ am- 
num Christi nongentesimum nonum, qui ſuit secundaus Sergii ΠΙ, 
concilium celebratum in pego δἷνα provincia Sueionensi, 18 


loco Troealeio dicto, praetidente Herveo archiepiscopo Rhemeni, 





LB. I. NOTAE. 671 


anno, αἰ ibi in fronto roribitur, dominicae incarnatibpnis nongen- 
fesimo nono, indietione duodecima, δεκίο halendas menaie Iulii. Ῥ 410 
in quo praesidens synodo archiepiscopus post multa quae pro- 
ponit alia ibi tractanda, hoc quoque de controversia processio- 
nis Spiritus Sancti memorat, his verbis: éane quiu innotuit no- 
δὲς sancta sedes qpostolica adſiuc erroree σὲ bluepſiemice cuiuæ- 
εἶαπι vigere Motii ἐπ patribus Orientis, ἐπ Spiritum Sunctum, 
quod non a filio, nisi tantum ex patre procedat, blusephemantis, 
nkortamur vestram fraternitatem ut uns mecum, secundum ad- 
monitionem domini fHliomanae aedis praesidis, einguli ποδέγιεπι per- 
vpectis patrum Catolicorum sententiis, de divinae Seripturae 
pharetrid acutas proferamus sagittas, potentes ad conſiciendam 
belluam monetri renastentis εἰ αὐ terebrandum caput nequissimi 
æerpentis. haec ibi; quae Baronius descripsit ex codice Antonii 
Augustini, aceepto ex bibliotheea 8. Remigii Rhemensis. ex his 
licet Suspicari, increbresnentibus per Hispanias οἱ Gallias dispu- 
talionibus de dogmate processionis Spiritus Sancti ex patro simul 
εἰ filio, consultoam de more sedem apoſtolicom mandasse inqui- 
aitionem in synodis provincialibus de iſta quaestione fieri; ac per- 
Iatis postes, ut est verisimile, patrum votis, damnatam Haere- 
sim Grascorum, εἰ ad eam extirpandam, prout patres etiam 
Aquisgranenses iudicaverant, utile iudicantium addi symbolo ἐπ 
ecclesiis cantato vocom filioque, annuisss denique Romanum 
pontiſicem, cum magnum videret impendere periculum, ut 10- 
quitur Andreas, δὲ multi magnae auctoritatis Occidentales patres 
λὰ necessarium iudicarent. εἰ ita deincops communi decreto per 
totum Occidentem symbolum cum additione ſiulioque in missa 
cantatum; aut potius cum id antea per Galliam οἱ Hispaniam vo- 
Iuntaria ecclesiarum δὲ episcoporum devotions usurparetur, as- 
sensu denique Romani pontificis eect firmatum. 

Dedimus hactenus hisſtoriam additionis vocis filioque δὰ 
Conatantinopolitanum symbolum, articulis temporum δὲ progres- 
aionis gradibus distinctom; εχ cuius vel simplici expoſitione con- 
Fido apparere innocentiam et aequitatem eius facti, ut paene po- 
tuerim luerifſacere operam secundi ex propositis capituli tra- 
ctandi, quo sum pollicitus demonstraturum me iustis οἱ idoneis 
de causis iatam esse ἃ Latinis additionem factam. nam primum 
quidem additionis modum εἴ gradum, quo magistri εἰ iheologi 
Cætholici allegatum in praesidium erroris ἃ negantibus Sanctum 
Spiritum ἃ ſilio procedere testiinonium Constantinopolitani aym- 
boli, patris solius ἐπ produetione 8, Spiritus disertam mentionem 
facientis, sie explicabant πὶ ſlium cum patre conspirantem in- 
telligi oportere contenderent, ac sie voce tenus vocem filioque 
Symbolo adderent, quis iure possit reprehendere, cum ea non 
tam additio quam expositio fuerit, rem proferens illic ahrcondi- 


tam, non intrudens aliunde imporiatamꝰ Andreas episcopi Rlodi 


672: OBSERVAT. PACBRXMER. 


hac ipsa de re in concilio Florentino sess. 6. disputantis probatu 
eius acrae Synodi assenau syllogiemus μὰς facit: οὐδεμία ἔχϑεσις, 
ἀνάπτυξις ἢ σαφήνειά τινος ἐπεστήμης ἢ μαϑήματος ῥζηϑείη ἂν 
προσϑήκη. ἀλλὰ τὸ ἐκ τοῦ υἱοῦ λεγόμενον ἐν τῷ συμβόλῳ ἐμπεριξ, 
χεται τῇ καὶ τοῦ πατρὸς φωνῇ, ἐξήγησις ὃν αὐτοῦ καὶ ἀνάπτυξις, 
οὐκ ἄρα ἐστὶ προσϑήκη. nulla expositio, explicatio aut ἀεοία- 
ratio doctrinae chiuspiam aut dogmatis recte vocetur udditio. 
atqui vox filioque verbo tenus adiuncta gymbolo ium prius ἐπ ed 
continebatur, latens εἰ subintellecta ἐπ ἔρϑα mentione patris; 
cuius abestrusi sensus haec tantum enarratio εἰ explicatio est. 
non est igitur additio. scio Graecos schismaticos contra exci- 
pere, vetitum esse nominatim apponere quidquam symbolo etiam 
expositionis causa. sed eos submovet idem Andreas Rhodius di- 
aerte negans id unquam fuisse prohibitum. verba eius haec δυπὶ 
concil. Florent. 8688. 7 p. 107 tomi 82. Conciliorum ed. Reg. ἀφ᾽ οὗ 
ἕπεται ὅτι ἡνίκα συμπερανϑῇ τὸ σύμβολον, καὶ κωλύεται τὸ προσ- 
ϑεῖναι, νοεῖταε ὅσον πρὸς τὸν νοῦν καὶ πρὸς ἑτέραν διάνοιαν" 
ὅσον δὲ πρὸς διασάφησιν, οὐδέποτε ἡ ἐχκλησία τοῦτο κεκωλυκει 
unde sequitur prohibitionem addendi, quae consummaito iam 
Ambolo est apposita, intelligendam esse de additione novi sen- 
æus diversaeque sententiae: nam additionem σας ad meram de 
clarationem pertinet, nunquam prokibuit ecclesia. 

Secundus additionis gradus auctoritate Synodi Nicoenae secun- 
dae, generalis septimae factus apologia non indiget. quotus enim 


Ῥ 471 quisque non sentit nihil minus iuris oecumenico concilio Nicaeno 


cecundo fuisse declarandi aliquid in symbolo Constantinopolitaui 
oecumenici secundi, quam ipsi Constantinopolitano ſecundo fue- 
rat apponendi verba quaedam symbolo prius edito ἃ Nicaena pri- 
ma generali magna synodo? apposita vero iam symbolo per ge- 
neralem synodum voce ſilioque, quin illam cantare quoque inter 
aacra continuo potuerit citra reprehensionem ullam eccleia Bo- 
mana, dubitare nemo poterit qui reputet nullam ſingi probabi- 
Ilem rationem posse, eur symbolum ἃ Constantinopolitana seconda 
generali editum synodo recte in cantum ecclesiasticum ait rece- 
ptum; idem symbolum auctiori et explicatiori editione vulgalum 
ἃ Nicaena secunda generali septima aynodo, nefas fuerit ecclesia- 
aticis aptari modulis, et ἴῃ choro, dum sacra peraguntur, audiri. 
dicent fortasse genus mendacii fuisse symbolum quasi ἃ Conttap- 
tinopolitanis secundae synodi patribus editum cantare, eum ad- 
ditamento tanto posterius illi ἃ septima generali synodo inrto, 
ex quo non iam amplius id secundae synodi aymboĩum esset, sed 
aliud septimae. respondeo: δὲ multa verha ἃ secunda generali 
aynodo symbolo Nicaenae primae generalis addita non obstiteruut 
quominus id symbolum Nicaenum vocari perseveraret, cur unius 
quadrisyllabae voculas additio impediet ne vero idem ambolun 
Constantinopolitanum ut antea possit dici? Nicaeno syvbolo 





LBR I. NOIME. 673 
Contantinopoltni centum qtũünqueginta patrés adiunxerunt, 
pot illa vorba credo ἐπ Spiritum Sunctum, haee dominum δὲ 
viviſteantem, qui ας patre procedit, qui cum patre εἰ filio simul. 
adoratur εἰ congloriſicatur, qui locutus δὲ per prophetas. ot 
tamen ymbolum aic anctum Nicaenum nihilominus deinceps Ca- 
tholici dixerunt. Durandus in Rationali Divin. Οἰῆο. 1. 4 ο. 25, 
poſtquam apostolicum οἱ Athanasianum symbola memorasset, 
aubiungit: tertium eet Nicaenum, quod Daomausus paopa ex con- 
atitutione universalis ꝙnodi apud Conetantinopolim celebrautas 
inatituit. aimiliter Magister Sententiarum 1. 1 dist. {1 et Alexan- 
der Alensis par. 8 quaest. 60 membro ὅ symbolum quod in 
missa cantatur Nicaenum ac Nicaenorum patrum vocant. huius 
ratio est quod additio CGoustantinopolitanorum patrum nihil no- 
vum intulit Nicaeno cymbolo, sed quaedam quase in 60 latebant 
explicatius protulit. hoc aſſirmat S. Gregorius Nazianzenus, unus 
6 160 Conalantinopolitanis patribus, scribens δὰ Cledonium: 
ἡμεῖς, inquit, τῆς κατὰ Νίκαιαν πίστεως τῶν ἁγίων πατέρων τῶν 
ἐκεῖσε συνελϑόντων ἐπὶ καθαιρέσει τῆς ᾿Αρειανικῆς αἱρέσεως οὐδὲν 
οὔτε προετιμήσαμέν ποτε οὔτε προτιμᾶν δυνάμεθα, ἀλλ᾽ ἐκείνης 
ἐσμὲν πίστεως σὺν ϑεῷ καὶ ἐσόμεϑα. tantum addit 86 cum auis in 
illa δδοσγα δγιιοάο collegis articulatius exposuisse, 4 0.86 minus suf- 
ſcienter, habita ratione deinde subortarum haeresum, 46 Sancto 
Spiritu declarata ἃ Nicaenis fuerant. προσδιαρϑροῦντες τὸ ἐλλι»- 
σοὺς εἰρημένον περὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος. in 4060 Na⸗ianzeni 
verba scholiaſtes eius Elias sic recte commentatur. τοῦ μὲν σώ- 
ματι τῶν λέξεων παρελέλειπτο, τῇ δὲ ψυχῇ (λέγω δὴ τὰ τῶν νοη- 
μάτων) οὐδαμῶς. διὸ καὶ ὁ ἅγιος οὐ τὸ παραλελειμμένον ἀλλὰ 
τὸ ἑλλιπεῶς εἰρημένον τοῦ σώματος λέγει διαρθροῦν ἤτοι ἐξακριβοῦν 
καὶ διαμορφοῦν. haee 1116; quibus signiſicat non sensibus aut 
quasi animae Symboli Nicaeni defuisse aliquid, dicers Gregorium 
theologum, δοὰ sono verborum ac veluti corpori ete. unde se- 
quitur additionem identitati non ohſtars. idem nunc pari iure 
dicimus. quam voculam Nicaena secunda synodus generalis ſe- 
ptima symbolo ἃ Constantinopolitana generali secunda edito δά. 
didit, ea cum extranea non fuerit, sed ex visceribus ipsius Ssym- 
boli doctrinae ac Constantinopolitanorum patrum sententiae eruta, 
non facit ut post huius epenihesim symbolum aliud diversum id 
debeat censerĩ. nullum ergo fuerit mendacium, id Constantino- 
politanum ut antes vocare. quod vero ececlesiae Galliae εἰ Hi- 
apaniae cantare symbolum in sacro cum additione ſilioque per se 
inatituerunt, id nimirum sibi licere credidere, pottquam ἰδία ad- 
ditio per generalem septimam aynodum comprobata et usurpata 
ſuerat. unde, ut auperins vidimus, Leo Tertius pontiſex id fa- 
ctum non αἱ nefarium damnavit, sed tantum ut ab eo desisterent Ρ 479 
auasit propter causam quam ibi commemorat. saed illa Romani 
pontiſicis moderatio, ut tunc fuit laudabilis, sie postea μὸν Grao- 

Georgius Puchymeres L. 43 


δ." φΦ Φ. 





674 OBSERVAT. ῬΑΟΗΥΜΕΕ, 


eorum sehisma haeresi cumulantium pervieaciam ὀνδεῖξ ἐπίειιρο- 
ativa. etenim illi abſtinero ἃ cantu symboli eum additione filiou 
pro signo proſitentium suam de processione Spiritus Saneti εχ pa- 
tre 8010 haeresim habebant. εἷς Photius Leaonem Tertium tanquam 
δὶ: consentientem in isſta blasphemia laudat, quod nimirum ille 
noluisset cantari oymbolum cum addilamento ſtuioque. coacti 
ergo vere sunt, ut loquitur Andreas Rhodius auperius relato, 
Romani pontißces cantari iubero Symbolum teli additione au- 
εἴαπι, iusto metu gravis scandali, tum apud Latinos, quorum 
ocelesiae pleraeque iam ultro cantum illum usurparant, tum apuâ 
Graecos, qui eius rei omisionem in erroris δ] patrocinium tu 
Bhebant. et tamen vel aice coacti temperarunt Graecos ipsos δὲ} 
gere δὰ id cymbolum cum pari additione in ecelesie cantandum. 
licet non deessent ſervidiores, qui id Graecis iniungi auæderent. 
contra quos videtur Ioannes Paractron, missus Constontinopolin 
ἃ Gregorio X, illo verba ἃ Pachymere ποὺ capite recitata protu- 
lisse; per quae suadere studet Italis μὲ dimisso amotoque addi 
tionis αὐ aymbolum (a Graecis videlicet exigendae) δοαπίαίο, 
cum fratribus, quos viderent palam Orareis coneiliari, vera τα 
demum coalitura pauce, vellent. αἰὶ εἴ vicissim Graecos ΠΣ 
ipsos hortatur δὰ admiitendas οἱ atis accipiendas excusationes 
quoas Latini allegarent pro additomento ad symbolum, δος δ pro 
60 quod symbolum voes ſilioque auctum in atis ecclesiis cena- 
rent, prout iustis οἱ necessarũs de eausis maiores ipaorum id ἵν. 
atituissent. praestitisss mihi videor quod promiseram, εἰ μι 
eviciase nullam in ſacto additionis vocis ſilioque δὰ Contantino- 
politaum symbolum temeritatem Latinorum posse notaeri, 
gummam potius οἱ Romani pontificis οἱ ecclesiarum Oceidentis ap- 
parere cum ſundatissima ratione moderationem ac sapientiam, ἱα 
necessitato obsistendi graſeanti haeresi temperantium temen ἰὰ ἃ 
Graecis exigere, quo illos exasperandos εἴ quadam exprobratiom 
praeteriti erroris conſundendos intelligebant, et ista benigna ac 
commodatione studentium eos δα unanimam ecclesiarum allicere 
concordiam. 


p. 8390 v. 17. τὸ πρὸς τὸν ᾿Δβραὰμ τοῦ θεοῦ. aliquid quodanm- 
modo simile dictum Abraamo ἃ deo reperitur Genes. 19 2: bene- 
dicam henedicentibus tibi εἴς, caeterum verba, τὲ hic iacem, 
potius sumpta videntur ἐσ Genes. 27 29: qui benediserit εἰδὴ 
ait ipse benedictus, qui maledixerit tibi, maledictionibus τὰς 
pleatur. sed haec non dicuntur à deo Abraamo, sed δὴ Iaasco 
Iacobo, ut forte hoc it μνημονικὸν σφάλμα Pachymeris. 


ὁ. 40. Quando conugerit μος capite narrata incomitiauo 
rThetoris occlesiaæ Holoboli oſctendemus inſra in Chronologs 
Ἰ. 8 harum Observationum c. ὅ Ὡ, 6. nunc ocoationem non omi- 


tam demoneatrandi Vaticanum paraphrastem nequaquam iprum 








1.18,1,. NOTAE. 675 


ſaieao Pachymerem, qui aliam αὐδεὶ editionem δυΐ operis commu- 
tons plurima vulgaverit; id quod virum docetiesimum suspicatum 
video. αἱ anim is ipes estet, neon ita maniſeste ἃ δ ipao dissen- 
aiaet, ut hio facit. cum enim in nostris optimis Β οἱ Α codd. 
Pachymores hoo loco habent πλὴν οὐκ ἐπὶ τούτου τοῦ καιροῦ γε" 
γονὸς ἀλλὰ πρότερον, paraphrastes sie hune locum eſſort πρότερον 
μὲν συμβὰν μετὰ τὸ ἐξορισϑῆναι πατριάρχην ᾿Δρσένιον. ita 1}16, 
et ΠΊΟΣ ut eibi cohaereat, ubi conventus est mentio habiti con- 
gregatis episcopis cum patriarecha, imperatoro praesente, Vatica- Ῥ 473 
nus patriarcham tunc fuisse Germanum diserte tradit contra ma- 
niſeſtam Pachymeris sententiam, qui nihil omnino de concilia- 
tionis ecclesiarum negotio traciatum, quamdiu patriarcliatum te- 
nuit Germanus, tradit. nec potest 6868 dubium quin patriarcha 
illic tacito indicatus nomine Iosephus ſuerit; sub quo demum tra- 
ctatio concordiae ecclesiarum moveri coepta eat. et quidem Iose- 
pho patriarchatum gerere incipiente nondum ſuisse deſormatum 
inſami zupplicio Holobolum, maniſeste patet ex cap. huius libri 
12, quo narratur impera torem uraissa patriarcham (Iosephum 
videlicet) et quosdam ex elero ad assentiendum paci quam tracta- 
bat cum ecclesia Romana, suſſragantibus in hoc ipsi archidiacono 
Meleteniota, Georgio Cyprio protapostolario, δὲ hoc ipso Holo- 
bolo, quem inde patet nondum male multatum ab imperatore, 
quinetiam in gratia tunc apud eum ſuisse, donec eam illo ipso 
conventu imprudentia sua perdidit. alibi etiam observavi seri- 
ptorem hunce ἃ Pachymeris, quem interpolat, mente aberrare. 
Ξε hoc in specimen talium abunde ait hic memorasse. 


p. 898 v. ὅ. poenitere δὲ prius actorum. quid viderat Ho- 
lobolus de novo ut mutaret sententiam, οἱ ex probante consilium 
reconciliandarum eccleaiarum repente in eius pacis ad versarium 
mutaretur? nihil zane nisi δ minus honorifice quam vellet tra- 
ctatum ab Augusto; quam ille, ut putabat, contumeliam perse- 
vereniia in schismale et pervicacia ulcisci atuduit. en quo spiritu 
Graeci schismatici ferrentur. non eos ratio, non auetoritas, non 
veritatis cura, sed ambitio et superbia privataeque rationes prae- 
cipitabant, ipso iis addicto historico ſatento. non ita Ioannis Vecci 
ex ad versario in fautorem Latinorum nmutatio contigit superius 
c. 25 narrata, ille siquideom quoad putavit causeam Graecorum 
veritate niti, modeste restitit imperatori usque δὰ perpessionem 
carceris, ubi vero per otium lectis patrum libris clare vidit potius 
ius esss Latinorum, statim agnitam veritatem est proſessus ot con- 
atantissime deſendit. 


p. 894 ν. 18. intestinis ovium ipeo adhuc fimo refertis im- 
pdiciti onusatique. etai hane ſoedam traductionem damnatorum 
μα urbem καινὸν θρίαμβον Prehymeres vocat, praecesserant ta- 
men eius axempla Conatantinopoli. vide Annam Comnenam, quid 


676 OBSERVAT. ΡΑΓΒΎΝΕΒ. 


ipsa aimile viderit, referentem 1. 12 Alexiadis p. 865 τὰ, Reg. υἱὲ 
peculiariter in rem noſstram notat eos qui · hoc modo circumduee- 
pantur habuisse capita intestinis boum oviumque αυδεὶ δὰ ridicu- 
lum ornatum cincia: τὰς δὲ κεφαλάς, inquit, ἐντοσϑίοις. βοῶν 
καὶ προβάτων ταινίας δίκην κοσμήσαντες. in optimo ms Ῥαρο- 
tiano, cum quo editam iam Alexiadem contuli οἱ plus quam αὐ 
locis emendavi, legitur κατακοσμήσαντες. 

p. 8397 v. 18. πρὸς Μεϑώνην γίνονται. ie contextus trium 
simul codicum: sed in Barherino supra Μεθώνην dscriptom in 
glossae modum Κορώνην legimus. hoc ab erudito lectore additom 
putamus ad praevertendam ambignitatem, quae posset obiici mi- 
nus cautis ἃ vocabulo Μεθώνης. isto enim nomine est urbs Thra- 
cias apud Suidam et Stephanum; item alia Macedoniae in Magne- 
aia, cuius meminere Thuceydides, Strubo, Stophanus, Plinius εἴς, 
Methonen etiam in Thessalia memorat Hesychius, illam ſorte de 
qua Seneca choro actus 4 Troadum his versibus 


απ frequens ruscis levibus Methone, 
quae aub Oetaeis latebrosa silvis εἴς. 


nulla porro harum in hunc locum quadrat: non enim provectos ἃ 
NMalea Laconiae promontorio Hellespontias ventus plenis velis per 
totam noctem impellens, quod hic uicitur, appellere retro potuit 
ἴῃ Macedoniam aut Thraciam. est ergo haee Μεϑώνη quam Pau- 
sanias οϑωώνην ribit, Messenise urbs maritima in modico pro- 
montorio, cui adversum aliud angusſto sinu diremptum Corope 
Ῥ 474 insidet, alia urbs, cuius propterea mentionem opportune suggerit 
glossema non inutile ad determinandum de qua Methone δὶς aga- 
tur: nam in, hanc non inverisimilis cursus ἃ Males ſuit vento qui 
εὖ Hellespono vehemens spiraret. hodie Hae eivitates nomen ſere 
antiquuin in mappis recentioribus obtinent, aignatae vocabuli⸗ 
Modon et Coron. porro qui sinum Modonem inter εἰ Coronem 
aitum intrat, is ut Methonem εἷς οἱ Coronem tenuisse dici poteſh 
ut nihil glossator auctori conirarium alleverit. 


Ῥ.490 ν.11. cui Manuêli nomen erat Zachariae ſilio. pula 
haec Manuölis εἰ Zachariae vocabula praenomina ſuisse hominum 
quibus commune ſoret Catanecde gentis nomen. hoce enim dicem 
dum necessario videtur, τὸ Pachymeres cum Gregora cumque 
Duca Michaclis nepote, cuius historiam vir doctissimus Iamaè 
Bulialdus ante hos annos quindecim primus edidit, conveniat, εἰ" 
qnidem illi ambo docent Michaclem Palaeologum hunc noetron 
concescisse Phocacam Cataneis. ac Gregoras quidem δὰ} initium 
Kſbri 11 p. 389, agens de Catane Phocaeae principe, δὲ eum M- 
tylenem tune oceupate reſerens ἐπ eamque immigrams, praeidi⸗ 
tamen valido Phocaeae relicto, atatim aubdit: κλῆρος δ᾽ αὐτῷ 
περιελθὼν ἦν ἀπὸ προγόνων ἡ Φώκαια πρὸς τοῦ βασιλέως καὶ 
παπποῦ τοῦ βασιλέωρ σφισὶ δοϑεῖσα ἐπιτροκῆς ἕνεκα καὶ γροημε" 











LB. 1, ΝΟΤΑΕ.. ' 677 


τον τινὸς ποῤισμοῦ. διὸ καὶ κατὼ χρόνους τακτοὺς οἷ ταύτης ἔφο-- 
θείαν διαδεχόμενοι γράμμασι βασιλικοῖς ἀνανεοῦντες ἀεὶ διετέλουν 
τὴν δόσιν τοῦ κλήρου οἷο. quorum summa οδῖ, Catanem, qui sub 
Andronico iunore prineeps Phocaeae erat, eum principatum ob- 
tinuisse hereditario iure tranamussnm ἃ suis maioribus, quibus 
illum imperator proavus Andronici iunioris (fuit is Michael Pa- 
laeologus prior) certis legihus ἰὴ ſeudum, ut loquuntur, conces- 
aisset. quare quoties in 60 principatu filii patribus succederent, 
diploma imperatoris impetrare illos oportebat, quo in istius dy- 
nastiae legitimam posſessionem mitterentur. ita ibi Gregoras. 
Ducas autem e. 20 Hist. p. 89 ed. Reg. sic habet: ἐν ταῖς ἡμέραις 


δὲ τοῦ βασιλέως Ῥῆιχαὴλ τοῦ Παλαιολύγου, τοῦ πρώτως βασιλεύ-- 


σαντος ἐν Παλαιολόγοις, ἦλθόν τινες Ἰταλοὶ αἰτοῦντες τὸ ὅρος 


(egit de monto Phocidis) δοϑῆναι αὐτοῖς, καὶ λαμβάνειν κατ᾽ ἔ- 


τος τὸ συμφωνηϑέν. imperante Ἀίοἠᾳξίε αζαεοίορο, eo φιεὶ pri- 
mus ἐπ domum Palaeologam imperium intulit, venerunt quidam 
Itali petentes montem Plitocauecde sibi dari sub pensitatione annui 
tributi. haec Ducas, qui quamquam hic non nominat istos Ita- 
los, paulo inſerius tamen indicat 608 6 gente Catanea ſuisse, dum 
acribit ἦσων δὲ οἵ βηϑέντες τῆς πόλεως (νέας Φωκαίας) κτήτορερ 
ἐκ τῶν Κατανέων Γενουῖται, ᾿Ανδρέας καὶ Ἰάκωβος οἷο. erant 
qautem memorati urbis novae Pſiocatcae domini ς Cataneis (ε-- 
nuenses Andreas εἰ Iacobus, posteri videlieet illorum aut illius 
qui cum NMichaëcle Palaeologo priori de montis Phocaeae dominio 
iransegerat. unde intelligitur hunc cuius meminit hoc loco Pa- 
chymeres, qui primus montem Phocidis beneſicio imperatoris ob- 
tinuit, Manuélem Cataneam ſuisse voootum, ſilium Zachariae Ca- 
taneae sive Catanei. reperimus οἱ Catelusios vocafos: nam qui 
mulii in hiatoriis cilerioris aetatis Catelusiorum apheallatipne me- 
morantur, ex eadem cum Cataneis 6886 ſamilias cerio colligitur ex 
collatione variorum locorum Villanii, Laonici οἱ aorum histori- 
corum qui res quingentorum retro annorum seripto complexi sunt. 


nec nova res eat mutari aliquid in nominibus magnarum domuum, 


cum olim sciamus Cloantos in Cluentios, Lamos in Lamias, Clau- 
806 in Claudios οἱ Clodios, Hortenios etiam in Hortalos transiase, 
uullo id in argumentum trahente familiae diveraas; πὶ omittam 
aimilia plurima passim observeta in memoria recentiorum adeoque 
hodio vigentium stirpium. non enim his immorari locus aut prae- 
acriptae brovitatis asinit modus, quem quidem iam excestisse mo 
paululum sentio, scilicet oſſicio elalum grati animi erga familiam 
nobilisimam, cuius velera illustriimaque extant eorga measm pa- 
triam Galliam ſidei benevolentiaeque non vulgaris monumenta. 
Ruſus quippe, aliis Ruſſinus, Caltaneus, cognomento de Volta, 
Philippi Augusti Gallias regis arehiihalascus ſuit, et eum post ex- 
pugnatam Acconem doportavit in Apuliam, ut Rigordus docet in 
libro de Geoatis Philippi Δυραοὶὶ τ, 142. ϑαϊναϊος eliam Vitalis in 


Ρ 476 


618 OBSERVAT. ΡΑΓΗΥΠΕΒ. 


Chronico Coraicae tradit, in expeditions 8, Tudovici qua cepit 
Pelusium, unum ex eadem tirpe Catancorum de Volta inter du- 
ees exercitus fuiasse. anno item Christi 1396, cum Genuentis res 
publica in gravi suo poriculo necessarium censuisset subieere 56 
imperio Caroli VI regis Galliae, miseus δὰ illum comnmuni concilio 
Damianus Cataneus summa prudentia parique ſelicitate negotinm 
confecit, relato domum ὁχ regia gratia titulo atque honore mare- 
achalli Francias. perseveravitque aſſectus in poſteris non δ 
mutuas regum bonevolentiae cignis illustribus; quale fuit quod 
Ludovicus XII, solemni pompa Genuam invectus, villam Lauren- 
tii Catanei oius inviiatu humaniscime visit, delectatum 86 hocpũ- 
110 gratissime praeſerons. quare in oecasione logationum δὰ ro- 
ges Franciae Catanei α Genuensibus plerumque, ut ibi gratioti, 
legebantur. ice anno 1499 Christophorus, anno 1611 Thomas 
Catanei, anno 1518 alius item Cataneus, legati Genus in Gal- 
liam veniese reperiuntur. 

v. 19, aluminis fodinae. quis hie labor esset et quantum ex 
oo Iucrum, discimus ex Duca, qui domicilium se habuisse in ista 
nova Phocaea profitens, quae refert apectasse oculis creditur. ἂν 
τῇ Φωκίδι τῇ κατὰ τὴν Ἰωνίαν ὅρος ἦν ἐν ᾧ μέταλλον στυπτηρίας 
ὑπάρχει" καὶ ὅ λίθος ὅπας τῆς ἀκρωρείας πυρὶ προσομιλήσας, 
εἶτα ὕδατι, ος ψάμμος γίνεται. τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ λίϑου γενομένην 
ψάμμον εἰς λέβητα βάλλοντες σὺν ὕδατι, καὶ καχλάζοντος οὐ τό- 
δον, ἡ βληϑεῖσα ψάμμος διαλύεται" καὶ τὸ μὲν παχὺ καὶ οὐσιεῦ- 
δὲς αὐτῆς ἐν τῷ ζωμῷ μένον ὡς γάλα τυρῶδες, τὸ ξηρὸν καὶ γεε- 
δὲς αὐτῆς ἕξω δίπτουσιν αἷς ἄχρηστον" τὸν δὲ ζωμὸν εἷς σκάφας 
κενώσαντες ἄχρις ἡμερῶν τεσσάρων παραδρομήν, εὐρίσκεται ἐν 
φοῖς ἄκροις τῶν ὑποδύόχων ἀγγείων πεπαγομένος ὁ ξωμὸς καὶ ὕύπερ- 
αὐυγίξων ὁμοίως κρυστάλλῳ οἷο. hoc eet ex versione Bulialdi: ἐπ 
ΤΡΑοοΐάε, quae Joniae adiacet, mons erat metalli aluminis ſe- 
γὰκ; cunctique lapides, qui in vertice montis, ἐπ ignem primum, 
poetmodum ἐπ aquam τηΐδοὲ in arenam comminuuntur. huec ex 
istis lopidibus collecta ἐπ cacabum aqua misxta demittitur, ve 
δὲ parum aque inieota ferbuit, arenu liqueſit. quod denena 
eæeſst eius, oſffue cimile, αὐ modum lactis in caeum οοαρείαξὲ ter- 
vatur: quod durum et terresſtre, μέ inutile abiicitur. offa vero 
illa ἐπ vasa diffusa per quatuor dies in eis eubeidit; poſteaque 
circa orae summaa vasorum concreta lendensgue ad instar cry- 
ætalli reperitur oto. autis enim haec βηξ ad indieandum iatius 
hie memorati laboris modum. quaestuosne porro distrectonis 
huius mercis cauaam Ducas mox memorat, quod alumen tincto- 
ribus neoestarium it. ἔστι δὲ ἀναγκαῖον χρῆμα δευσοποιοῖς. quas 
conſirmant id quod noater paulo inſerius scribit: ἐπάΐε δίχειάεπε 
vim inferre magnam illi (Genuenses) canauerant istius merei⸗ 
(aluminis) vendibilis in primis, quonium plurimus, prout ko- 
dieque cernitur, eius usus ἐδὲ ἐπ pPannis e ἔαηα texta οοἶονε φα- 





. 1418, Ἡ, NXOTAE. 679 


rio fucandia. his onmibus addo CGataneorum inmeritantium Pho- 
caeae mentionem etiam extare apud Cantacuzenum L. 2 c. 99 p. 290 
οὐ, Reg. ubi eundem, ut apparet, rem narrans quam superius re- 
anlimus ὁ Gregora, Nitylenes videlicet ceupationem per Cata- 
neos Phocaeae regulos factam, in eo videtur ἃ Gregora discrepare, 
quod factum id Dominico Catanise Andrese ſilio tribuit, non au- 
tem i pei Andreae et Iacobo eius fratri. verba —R haec 
æunt: ἠγγέλλετο ὡς “Δομένικος ὅ ᾿Ανδρέου τοῦ Κατανία, ὃς τῆς 
νέας Φωκαίας ἦρχε βασιλέως παραδόντος κατὰ χάριν, τοῦ πατρὸς 
αὐτῷ ἀποθανόντος κληρονόμος τῆς οὐσίας καταστάς, πλούσιος δὲ 
ἦν, τοῖς χρήμασι φυσηϑεὶς Aioßov διανοηϑείη Ῥωμαίων ἀφελό- 
μενος ἰδίαν ἑαυτῷ περιποιήσασθαι ἡγεμονίαν οἷος quae 1Ρὶ porgit 
norrere, quibus egregio conſirmaniur quas de Phocæeae domini- 
beneſicio imperatorum Palacologorum Cataneis diximus, nocessa- 
rio ad supplondam in hoc loeo noetrae historiaas ἀπαρμώπησιν Ρα- Β 476 
chymeris, ſamiliaa nomen omittentis in memorando Manuéle Za- 
eharias filio, primo Phocaeae poſieaore ox concqessione Michaëlis 
Palaeologporum primi Augusti. ες 


Ρ. 491 ν. 14. Vocem ἐνσχενασάμενοι ex margine in contex- 
tum intuli, ἐχραποίο νηϊσαμενοι; verbo nihili. 


p. 429 c. 2. Quae hoc eap. narrautur de Maria regina Bul- 
garias in avunculum imperatorom, odio pacis ecclesiarum ab eo 
procuratae, concitars Sultanem Syriae conante, ſacile oetendunt 
pravum achismaticorum animum;' uti οὗ quae capite sequenti, οἱ 
deinoeps narrantur, quam crudelis impis facinoross haec mulier 
ſuerit daemonstrant; quare illa protectrice hiemoetici robelles σον 
rientur licet, digno patella operculo. 


Ρ. 486 c. δ. Quae hic narrat Pachymeres, 80 Aahibitum 
ab imperetore δὰ clam explorandum ecquid Theodosius mona- 
chus, si Antiochenus potriarcha fieret, obstiturus essot negotio 
——— — occlesiarum, rem illam ex ᾿Λαρυδῖὶ sententia gessisse, 
ostendunt hunc noſtrum, etsi tacito iudicio animi schismati ſave- 
ret, ut multa demonstrant huius hiſtoriae loca, tamen imperato- 
αἰδ onmi⸗ eius generis haud ρα]απᾷ adversatum. immo suspicari 
forte non immerito possemus eum vivente Michacle vere οἵ ex 
animi sui sententia faviase paci, δ6ἃ ceundem historiam deinde bano 
scribentem sub Andronico, qui se iterum ἃ Romana ecclesia ab- 
δε rescissis paternis actis, δεσυΐδδθ tempori revolutum in ſami- 
Liares errores. 


Ρ. 440 ν. 138. εν cananibus quondam α Siainio perlatis. 
non est hic Sisinius 118 antiquus Constaptinopolitanus patriarcha, 
qui anno Christi 426 Attico succestit, ut narrat Socrates ]. 7 c. 26, 
δεὰ alius, αἱ apparot, longe potterior, qui anno Christi 996 Ni- 
colao Chryrobergi aufſectus est. nam hunc lIoannes Curopelates 


689 OBSIRVAT. PACIXIER. 


in Hiet. δὰ ann. mundi 6608. ἰὀδέδίπ vnοönes de mattimeni— 
ganxisss. 

v. 18. gradus afſinitatis. Anne filia Michaclis Angueti, rponua 
destinata Michacli despotae, quarto consanguinitatis graâu con- 
tingebat Annam alteram, filiam sororis patris aui, nuptam Νιο- 
phoro despotae, Michaelis despotae germano; et quia Nicephoru 
et Anna coniuneti matrimonio pro uno censebantur, etiam Νιοδ. 
phoro et consequenter Michaëli eius fratri totidem aſſinitatis ὅτι» 
dibus admovebatur. porro Michaël Annae uxori καὶ fratris εἰδ- 
nitatis gradu aecundo iungebeatur, quia δὰ germano eiua viro 80» 
cundo contanguinitatis gradu iunctus erat. affinitatis quippe gra- 
dus, ut theologi οἱ iuris Cononici consulti haec tractanies do- 
oent, pari passu sequuntur gradus consanguinitatis. ut ergo co- 
aanguinitatis primus gradus est qui parentes inter οἱ liheros inter- 
cedit, secundus ſratrum δὰ fratres, ſertius fratris sororisve ſibo- 
rum ad patruos avonculos amitas αἱ materteras, quartus cono- 
brinorum δὰ consobrinos, ita οἱ afſinitatis numerantur totidem; 
quales revera in hac ſilia Michaélis Augusti respectu aponei αἱ de- 
atinati Michaëlis despotae numerabantur. unde ex Lac parie, πὲ 
ait historicus, quatuor erant συνοικεσίου aive aſſinitatis gradu, 
εχ parte vero sponsi ipsius Michaélis despotas respectu fratris eiu 
Nicephori et eius coniugis Annas natas ex sorore ΜΙ δ] Augu- 

Ῥ 477 sti, duo; quia αἱ consanguinitatis gradu secundo connectebatur 
frater ſratri, ita secundo pariter aſſinitatis gradu coninngebentor 
levir οἱ fratria. haee mens huius loci eect; εἶχοα quem notanda 
venit duplex Graecorum illius temporis ἃ Latinis hodiernis divcre- 
pantia. prior est quod, ut hine apparet, apud Graecos tune 
aſſinitas affinitatem pariebat, cum in usu iam ececlesiae Latinas 
nihil prohibeat quominus aliquis ducat uxorem sororem uxori⸗ 
fratris sui: altera quod in numerandis cognationis et aſſiniut 
gradibus parentes nunc non imputentur, sed primus gradus com- 
atituatur in ſratribus, cum, ut numerat hoc loco noster, necese 
811 primum gradum respectu patris ac matris poni, secundum τὸ" 
apectu fratrum ac sororum. sic enim tantum Nicophorus despota, 
qui filiam sororis imperatoris in mötrimonio habebat, δὴ ipeius 
Dperi⸗ filia quarto aſſinitatis gradu distare poterat, prout hie 

P. 448 v. 22. quando ducente 7οααοὶο Auguato ete. rem 
hic indicatam fuse narrans Georgius Acropolita (Historiae aue 
c. 11 p. 10 ed. Reg.) in summa docet Isaacium Augustum in Βα" 
garos, qui auctore rebellionis Asane ἃ 86 defecerant, expeditione 
auscepta, Asanem cum praesidiis ἀξία obeidione cinxiaſe intra op- 
pidnlum Strinobum dictum, ἐντὸς τοῦ πολεχνίου οὗ δι τὸ ὄνομα 
Στρίνοβος. videtur amplificata deinde ab Asane victore haec ὥ- 
Vitas, quippꝑe quam noſter Ternobum vocana, regiam Bolgærice 
urbem fuisse non semel indicat. pergit Acropeliis dioers, (πα 











18. V. NOTA. 681 


in extremo ditcrimine res Aaanis οἱ Bulgarorum eatent, quos ne in 
Iaaacii Augusti potestatem mox venirent nulla res prohibere Huma- 
nitus poterat, exiaes ab urbe obsessa quendam apecie transſugam, 
qui trepide imperatori nuntiaret mox irrupturos in eius castra 
maximo numero Scythas; quo ille indicio perculsus nocte repente 
obæaidionem solvens ſugit ab oppido poſtridies dedendo, εἰ eiusdem 
proditoris etiam in ſugae via consilium fraudulentum sequens 88 
auosqus coniecit in angustias, ubi mox plurimi ἃ paucis misero 
oppressi sunt Bulgaris, qui ex compotito in circumventos irruen- 
tes Romanos plerosque caedunt, imperatore cum non multis aegre 
as in tutum recipiente, omni apparatu εἰ imperatoria supellectili 
HhHostibus relicto. οἵ δέ, ait Acropolita, διασωϑέντες μετὰ τοῦ βα- 
σιλέως γυμνοί τὰ ἦσαν καὶ ὀλίγοι πάνυ. ἐντεῦϑεν ἐφυσιώϑη τὸ 
νῶν Βουλγάρων φῦλον λείαν πολλὴν ἐκ τῶν Ῥωμαίων κερδῆσαν, 
ἀλλὰ δὴ καὶ ἐκ τῶν βασιλικῶν παρασήμων τὸ τιμιώτερα" τάς τὰ 
γεὶρ τοῦ βασιλέως πυραμίδας ἀνελάβοντο καὶ φιάλας τῶν ἐπισήμων 
καὸ χρῆμα εἰς πλῆθος καὶ αὐτὸν δὴ τὸν βασιλικὸν σταυρόν εἴς, 
Baec δυπὶ 4886 noster hic vocat ipeqo ἐπδίφηέα imperii. in quibus 
quod τὰς τοῦ βασιλέως πυραμίδας ἐπιρεγαίογἐδ pyramides Acro- 
polita numerat, lucem accipit ex δἷλο eius loco, Hist. c. 40 p. 86, 
ubi de Theodoro Angelo imperii insignia deponente aic scribit: τὰ 
μὲν γὰρ ἐρυϑρὰ πέδιλα ἀπεβάλλετο καὶ τὴν περιμάργαρον πυρα- 
μέδα, εἰς ἣν καὶ λίθος ὑπερκάθηται κόκκινος, βασιλικὰ ταῦτα 
σύμβολα. hoc est ex Ὑογεῖοπθ ἀοοίἑδεϊπι interpretis: namque ru- 
bri caolcei dimissi, κέ unionibus interatincta pyramis, uper quam 
Iapis rubeus emicabat, quae imperatorum insignia sunt. 


c. 10 et 11. Quae hic narrantur de Vecco libere causam 
pauperum iniuste oppressorum agente cum Augusto, ἃ quo ea 
oceatione pessime tractabatur, palam oſtendunt quam ille vir 
alienus ab omni adulatione fuerit, et quam certum δῖ, ea 4.88 
pro ecclesia contra Graecos chiematicos egit dixit scripeit, pur- 
gata videri debere α suspicione fuci ac fraudis. de alauropegiis 
fuse agimus in Glossario, ubi εἰ vide de Colybis capitis 12. 


Ρ. 468 ν.18. me neutiquam paseurum addi ἀγπιδοῖο ete. 
nunquam exegerunt Latini ἃ Graecis ut particulam οἱ ipei ſilioque 
Symbolo Nicacno adderent, modo fſidem ipsam processionis Sanctũ 
Spiritus ex patre οἱ ſilio tenerent, οἱ Romanam ecclesiam ſateren- 
tur non peccaasse cum δὰ declarandum expreſtins dogma vorbum 
ἍΠπὰ ſilioque cymbolo addidit. haec duo δὶ praestent, qui 6 
achismate Graecorum redeunt, nihil aliud δ᾽ iis requirendum 
eanxit etiam Clemens VIII, cuius ea de reo decretum memini me 
Iegero apud Poasevinum in Apparatu. vide quae superius annota- 
vimus ad c. 111. 5. nihil ergo mirum εἱ Michacl imperator gna- 
rus quid vers Latini peterent, οἱ videns apargi ἃ achiemeticis in 
Popnlum vanos metus, quari inaurus tatim papa ſforet ut in 


Ῥ 478 


682 OBSERVAT. PACAVVER. 


ommibus Graecis ecelesiis eyMmbolum deinceps cum additione vocum 
vocabulo ſilioque acquivalentium cantaretur, praemunit animo, 
Ῥτοβέεπε 860 neutiquam id passurum. consentaneo his et Graeci 
oquuntur in concilio Florentino ꝶgess. 36 p. 608 ed. Res τὸ τῆς 
προσθήκης, ἡμεῖς οὐ δεξόμεθα πώποτε ταύτην, ἀλλ᾽ ἐγχωροῦμεν 
ὑμῖν ἔχεεν ταύτην ἐν ταῖς ὑμῶν ἐκκλησίαις, οὐ μὴν ἐν ταῖς τῆς 
ἀνατολῆς. καὶ λέγομεν ὅτε ἀνάγκης κατεπειγούσης ἀνεπεύξατε τὸ 
σύμβολον" καὶ οὐ λέγομεν τὴν ἐκ τοῦ υἱοῦ φωνὴν ἢ ἑτέραν πίσον 
ἢ προσϑήκην τινὰ, ἐλλ᾽ εὐσεβῆ, καὶ σαφήνειαν τοῦ ἡμετέρου 
συμβόλου. καὶ εἶσὶ τὰ σύμβολα ἀμφότερα εὐσεβῆ, καὶ ὥμονοη- 
μένα λέγεσϑαι ἐν τῇ τῶν Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ, καθαὺὴς ὑμεῖς λέγετε, 
καὶ ἐν τῇ ἀνατολικῇ, καϑὼς αὐτοὶ ἡμεῖς λέγομεν. καὶ οὕτω γε’ 
ψέσϑω ἡ ἕνωσις. ἐε udditivne: nos ἐλίαπι nunquam admittamus, 
δε eam vobis ἐπ vestris ecclesiis habere permittimus, non auten 
ἐπ Orientalibus; dicimusque δγπιδοίμηε a vobis explicatum n- 
cessitate cogente; εἰ vocem illam ex filio non cese aliam 
aut aliquod additamentum, ed piam et noetri δγπιδοῖξ εχρίαπα- 
tionem; et esse utrumque dꝙymbolum pium et eiuedem vententiae, 
μὲ in ecclesia Romana recitetur sicut νοϑ dicitis et ἐπ Orietal 
τὲ nos ipei dicimus, atque ita faciendam unionem. 


P. 460 v. 8. οὐ προΐσχετο ὅλως αὕτη τῶν ἱερῶν πραγμάταν 
ἐνάξιον. hinc apparet ἀχἰβίϊπιδεβα Graecos in ſormula abdicatio- 
nis aut depositionis alicuins ex episcopalĩ dignitate necesczario, υἱ 
velida conaeretur, exprimi debers, eum qui deponitur indignum 
eo Ϊοοο οἱ ineptum oſſicio 6666, quae causa fuit Nicetae episcopo 
Heracleensi misso ἃ synodo δὰ Arſenium patriarcham, poetquam 
is ab ecclesia ſugiens in monasterium recesserat, ut ab 60 cescio- 
nem patriarchatus exigeret, causa, inquam, haec εἱ fuit inztanũi 
ut in ſormula abdicationis, quam Arsenius libenter dabat, ἐσρη- 
meretur indignum eum sacerdotio fuisse, ἐνάξιον τῆς ἱερωσύνης, 
idque εἰς τὸ τῆς παραιτήσεως εὔλογον, ut videretur ἑάοπεα δα» 
δἰοπὲς causq, prout narratur ἃ ποδῖσο p. 115 v. ὅ. 


p. 461 v. 19. ἐξ εγαὲ tune Urbanus. demonstrabimus inſe- 
rius ], 8 ο. 10 in Chronico, δὰ annum 1279, non Urbanum tunc 
ſuisse papam, sod Nicolaum III, ut memoriae aut calami lepeo 
hic agnoscendus δἰξ, errore tamen in omnia exemplaria difſuso. 


P. 467 ν. δ. δῶρα μὲν δέκτο. umpta haec εχ Homero Πιδὰ β 
v. 490: ἀλλ᾽ ὅγε δέκτο μὲν ἔρά, πόντον δ᾽ ἀμέγαρτον ὄφελεν. 
unde οἱ correximus quod ἐπ mae vitiose legebatur ὦφελλεν. 

P. 469 ν. 17. oraculum ineculptum marmorĩ ete. hoc ore- 
culum Gregorũs describit & p. 67. nos hio illud ex marge οὐ- 
dicis Barberini repraesentamus cum nomine anctoris ἃ Gregore 
taciti, etiam paulo auctius. nam hneo verba καὶ τὸ παρ Ἧμι- 
μλείου πολίχνιον apud Gregoram non comperent. 


Φ 


118. Π. NOTAIE. 683 


Οὗτος ôú χρησμὸς Παυσανίου προέδρου. , 
Τῆς δὲ πόλεως Τράλλεων τὸ κάλλος χρόνοις ἐσεῖταε σβεννύμενον. 
τὸ δὲ πολλοστὸν ταύτης καταλειφϑὲν ἐν ὑστάτοις ἐκφοβηϑήσεται) 
Gregoras legit ἐχβοηθήσεται) ἔϑνει ἀνάρχῳ, ἁλωθήσεται Grego- 
ras ἁλώσεται) δὲ οὐδαμῶς. εἶτα ἀνακαινισθήσεται παρὰ δυνα- 
τοῦ Νικωνύμου, ὃς ὀκταπλῆν ἀγλαῶς ἑνάδα (Gregoras ἐννάδα εἴ 
in margine ἐννεάδα) βιώσει δίσκων, καὶ τρὶς ἑπτὰ κύκλων πόλιν 
᾿ἀττάλου λαμπρυνεῖ, καὶ τὸ παρ᾽ Ἤρακλείον πολίχνιον" ᾧ καὶ πό-" 
λεις ἑσπέριαι ὑποκύψουσι καὶ ἀγέρωχοι ὑποκλιϑήσονται παιδικῶς 

Hoc est oraculum Pausanide praesidis. 
Vrbis vero Trallium decor temporibus erit extinctum. tenues ta- 
men eius reliquiae ἐπ ultimis exterrebuntur ἃ gente aine princi- 
patu: αὐ nequaquam capientur. renovubitur autem ὦ potente 
cui α victoria nomen. qui octuplex aplendide nouenarium vivet 
discorum, et ter δερέεπι orbium civitatem Attadi illustrabit, σέ 
quod αὖ Herqdelio oppidulum; cuiò et urbes Occiduae cubiacebunt, 
et feroces subiicientur pueriliter. 

Verti, ut in oraculis fieri debet, κατὰ πόδα, δα verbum, 
eingulos exprimens apices. iudicium de ipeo vaticinio, verumne 
ait an fictum, quod suspicatos οἱ Pachymerem οἱ Gregoram video, 
tum 51 verum, quo eius ἀπόβασις pertineat, Iectori relinquo in- 
tegrum. 


p. 470 ν. 7. ἐπ Jatis erat. vide quae notavimus δὰ p. 104 
v. 95 et p. 189 ν. 78, item ad p. 290 v. 8; quibus haereticam do- 
etrinam ſatalis necestitatis liherum arbitrium perimentis reiecimus, 
δὶ ſorte hie illam scriptor schismaticus indicatam vellet. 


Ῥ. 478 v. 28. edicti sententia. videtur hoc edietum impe- 
rator inchoasse ab illis 8. Gregorii Nazianzeni verbis quae δἷο in 
oratione contra Eunomianos leguntur p. 195 οἱ 196 ed. Graec. 
Bozileens. μνημονευτέον γὰρ ϑεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον. quod 
deinceps hie historicus culpat orthodourum patriarcham Veccum, 
quia ἐδ scriptis reſellore schismaticos δ᾽ aggressus, schismaticae 10-- 
liginis δυσουδ est, nullo satis specioso tectorio lividam malignita- 
tem velans. itaque oblitus quam magnifice antea praedicaverit 
nobilem οἱ liberam Vecci indolem ab omni adulandi servitute dis- 
iunctissimam, nunc, δὶ auperis placet, eum exhibet Persa quovis 
abiectiorem in assentando, prodigum ſitulorum, οἵ nibil δἰ δὲ ſa- 
cientem reliqui ἐπ extollendo honoribus indebitis Ephesinum, cu- 
ius opera egeret, antistitem, quo ita δ᾽ δὲ eum devinceret. δογὲν 
bit, inquit p. 479, ad Ephesinum, eumque, μὲ ipsc inscriptione 
demereretur, non simpliciter ἱερώτατον, qui solet titulus episco- 
pis tribui, sed πανιερώτατον ἐπ fronte literarum nuncupat. ita 
FPachymeres; qui videtur haec scribens nunquam Iegieso librum 
in Graecia notisimum, Liturgiam Chrysostomi. in qua sacerdos 
celebrans voce zublata dicit μνήσθητι, κύριϑ, πανιερωέξάτου μη- 


684 ΟΒΒΕΒΨΑΊ. ῬΑΟΒΎΜΕΗ, 


τροπολίτου ἡμῶν τοῦ δεῖνος : »ισπιεπέο, domine, σανεδρωτάτου 
metropolitue ποεέγὲ N. εἴ itorum mox τοῦ δεῖνος πανεερωτάτου 
μητροπολίτου ἢ ἐπισκόπου ὅστις ὧν ἡ, N. pankierotati metropo- 
litas. αμὲ epiacopi, quicumque sit. quodai sacerdotem facientem 
δὰ aram, et in sacro ornatu Chrieti porsonam repraesentantem, 
non dedecet πανιερωτάτου deſerro tituuum cuilibet episcopo, qui— 
patriarchae privatas Iiteras δά Ephesinae antiquissimoe et honora- 
tissimae sedis antistitem danti putet vitio vertendum αἱ tali eum 

Ῥ 480 titulo compellaverit ἢ ergo alia quidem schisematici obiiciant Vecco, 
δὶ habent: αὕτη γὰρ ἡ μήρινθας οὐδὲν ἔσπασε. 


Ῥ. 482 ν. 18. enimuero scandalorum οἷο. satis audacter, 
ne dieam impudenter et impie, schismaticus hie scriptor βαποῖος 
ecclesiae patres candalorum magnorum eausas dediste ait, dum 
aacrum dogma de procestione Spiritus Sancti ex patre μὲσ fium, 
hoe eat simul etiam ex filio, recte οἵ orthiodoxe explicant. quanto 
sapientius faceret, δ᾽ cum Vecco, quem hic immerito eul pat, exe- 
rentem 86 veritatem, quam prius ignoraverat, admitteret, εἴ cam 
Latinis proſiteretur rem ἃ, auis ipais Graeecis patribus, ut ſalet 
ipes quoque, manifeste traditom. 

p. 484 v. 16. illi ergo ambo soli gloriam ete. quod δὶς 
vides Iandari pertineces in schismate usque δὰ perpetiendam eſſo- 
aionem oculorum, imputa vitio historici palam, υἱ dictum εἰ, 
achismati addicti. et pertiners huc puta saapiens efſatum Soancti 
GCypriani, haereticos, qui pro sui orroris defensiono dira morten- 
ve paterentur, non gloriam martyrii mereri, sed poonam Inero 
perſidiaa. 

p. 495 v. 27. Conttantünum Acropolitam ὦ patre παρπο ἴο- 
gotheta acceptum. videri poterit cuipiam Georgium Acropolitam 
magnum logothetam hoc tempore iam fuisss mortunm. id enim 
ex duobus hic poritis poteſt astrui. prius est Constantinum hune 
averaum se ἃ pace ecclesiarum palam tulisss; quod non est veri- 
aimile facturum eum, δὶ pater eius, pacis eins quasi διιοῖος εἰ 
atudiosistimus, viveret. alterum, imperatorem Constantino 5δο- 
consentem eo nomins rem ad patrem iuvenis non detulise εἰ αἱ 
flium caſstigandum non commisisse. sed ad primum dicimus σαὶ- 
rum non 8880 Conatantinum ἃ patre dissensisse, cum auperins 
Pachymeres docuerit in aingulis ferme tunc ſamilũs paria conti- 
giese. certe in ipsa imperatoria videmus Eulogiam Michæélis Au- 
gusti germanam carisaimam palam in ipgum ob pacem factom in- 
aurrexisse, οἱ alios consanguineos etiam usque ad carceres Ἔχοδο- 
cationes et necem ipsam pertinaces in chismate fuisse. δᾶ secu—- 
dum respondeo ſorte abfuisse tunc δῷ aula Georgium magnrum lo- 
gothetam, legatione aliqua νοὶ provinciali praefectura alibĩ τὸ- 
piam detentum. supervixisse porro illum Michasli, et αν Andro- 
nico propter legationem δὰ papam et δὰ ooncilium ἔκιράμσιθιοε 














pro eauen pacis obitom in careerem conmeotum, ἀΐοαγεἰοεῖπνο tradit 
idoneus anotor Demetrius Raüles Cabaees ex Plethone Gemisto, 
qui videre potuit quas dicit, cum Conetantinopoli ἐὰν Michetie οἱ 
post hune δ} Andronioo vixerit, etiam ἃ Pachymere memoratuso. 
vide 4086 notavimus ad p. 814 v. 9. 


p. 496 v. ὅ. ἐπ Acropolita quidem ulciscendo irum ἐπ potestate 
MHabuit. scio visum iri cuipiam Graeca illa καὶ κρείττων τῶν κατ᾽ 
ἐκεῖνον τὸν ϑυμὸν ἦγε non id quod λομαῖ versio, aed quasi eon- 
trarium sonare. verum adversativa quas mox sequitur, τῷ δὲ 
ἸΜουΐζάλωνι καὶ λίαν χολούμενος, hoc intelligi quod expretsimus 
in prioribus verbis indicat, quantumvis illa hue invita pertrahan- 
tur, plane siquidem signiſicars vult auctor diverso ac fero con- 
trario modo ae gessisss Augustum cum duobus hisco, Constantino 
Acropolita et Theodoro Musalone; quare diserte aſſirmans eſſu- 
sam in hunc ab eo totam acerbitatem iras, hoc ipso necescitatem 
nobis imponit intelligendi mitius egiass cum altero, δὲ in 60 mul- 
tando iracundiae fraenum attraxisse, ulcunque id non eclare ar- 
chetypa exprimant. quamquam εἰ quis penitius introspiciat, ceon- 
ſido deprehensurum etiam δὰ expreſsam ἃ nobis sententiam Graeca 
aatis posse accommodari *). 


p. 498 v. 18. ad Montem Nigrum. suppleri δὰ illa Graeca P 481 
στρὸς τὸ μέλαν voabulum ὅρος montem. erant enim in Monte 
Nigro monachi plurimi, οἱ ad capessendam monasticam profeccio- 
nem accommodatus ille locus. ilaque illie monsehus olim vixe- 
rat Germanus postea patriarcha, ut noſter docet p. 280 ν. 9. 
Theodosius item princeps, deinde patriarcha Antiochenus, ut he- 
betur 1. ὅ e. 24. poterat εἰ od τὸ μέλαν subintelligi σχῆμα, quod 
vestis monachorum per Orientem nigra eaet: δεὰ verbum κατα- 
φυγεῖν commodius reſertur ad locum quam ad vestem. nec ob- 
atat coniecturas quod hie dicitur, exactum a Cotanitæa (aud 
dubie ab Augusto) ut atatim vestem aacram indueret. nam hino 
potius apparet petitam nomine Cotanitzae ab imperatore ſaculta- 
tem eundi ad Montem Nigrum: sed hunc veritum ne is sice dimis- 
aus 8110 abiret, oxegisse ut statim se alligaret monastica proſeasio- 
ne aacro habitu induto. quod ille nil recusans ſecit. 


p. 605 v. 20. ut imperator cum suis: ... anatkemati euhii- 
cerentur. recitatur ab Odorico Raynaldo haec excommunicatio- 
nis in Michaclem Palacologum sententia δὰ annum 1281. ubi 
quamquam culpatur Palaeologus quod pacta εχ 846 eirca concor- 
diam ecclesiarum non explestet, haud tamen facile adducor ut 
credam, quod illic vir ille doctissimus videtur opinari, culpam 
imperatoris in 60 sitam, quod, icut promiserat, non eſſecisset 


*) ect. Oba. ad Andronio. l. 2 6. 1. 


686 OBSERVAT. ΒΑΓΗΎΜΕΗ. 


εἱ Graeci pticulam flioqus ἐγ θοῖο adderent. non αὐἰδιτορο- 
rimus id ab eo exaotum ant ippum recepisas; annotavimuqque - 
perius δὰ c. 16 huius libri, eocleiam Latinam δῖ hahuixe, ὦ 
Graeci dogma ipaum procescionis Spiritus Saneti etiam ex filo 
proſiterentur, οἱ Latinos agnoscerent iusta ex ceauas declarationu 
expressioris verbum illud xymbolo Nicaeno addidisse, non præ- 
cipiendo ut ipsi pariter illud adderent. ſfuere autem alia quibu 
merito suspectus aut etam convietus fietionis videri potuit Palieo- 
logus; puta vexationes Vecci orthodoxi patriarchae, quae illumn 
ad ultro abdicandam dignitatem cotgerunt, narratae ἃ Pachymere 
hoc libro ἃ c. 10 δὰ 14. et quod aut nescivit aut disaimulavit no- 
ster, coniuratio imperatoris Michaclis cum Siculis οἱ Petro reꝶe 
Aragonum contra Carolum Apulias et Siciliae regem ἃ sede apo- 
atolica probatum, cuius Gregoras meminit δὲ alii temporum illo- 
rum scriptores relati in Annalibus Feclesiaſticis ab Spondano εἰ 
Raynaldo δὰ annum 1280 εἰ sequentem. quo pertinet quod istan 
in Michaëlem excommunicationis sententiam perlatam ἱπείδηίε 
Carolo rege historici rerum illarum memorant, ut ibi Leet videre. 
cogitasse aulem Palaeologum hoc suao damnationis nuntio ῥεῖα 
δὶ cuncta quae pro concordia ecclesiarum hactenus egerat r 
acindere, quod hic noster aſſirmat, non est prorsus invericini 
ἐπ homine quem apparoet politicis maxime rationihus εἴ meto in- 
Sentase sihi potentiae Caroli regis ad istam traciationem adductam 
tamen id eum non fecisse testatur hie noſter. σὲ ipei Graec 
aolismatici persuasum hahuerunt ipsaum usque ad mortem in δὲν 
coneordiae peratitiass; quae canaa ipeis ſuit eum honore βερα αν 
rao ſraudandi. 


p. δ91 v. 16. Acropolita magnus logotheta dum viveru. 
haec indicant seripsisse δία Pachymerem sub Andronico, εἰ qui- 
dem multis annis post mortem Michatlis Augusti. nam Ceorꝶiu 
Acropolita mortuus esſt in carcere, in quem coniectus ſueriat ib 
Andronico 80} initium eius imperii, quod schismaticis asientir 
nollet, in eoque consſtans perseveravit per plures annos, repo- 

diata libertate οἱ restitutione in integrum oblata οἱ ab imperatore 

Ῥ 488 εἱ deſicere a communione Romana vellet, in qua denique dien 

obiit confectus aerumnis dei causa toleratis. vide quae διρέπαι 
notavimus δὰ c. 28 ]. 4. 


Ῥ. δ81 ν. 186. τὴν ψυχὴν ἀφίησιν. post haec Vatic. οἱ. 
haec vubiungit: δ μηδὲν τὸ παράπαν πώποτε τεθνήξεσθαι προσὸν 
κήσας, διὸ καὶ ὅρκους τοὺς ὄνομα ϑεοῦ φέροντας εἰς οὐδὲν ἐλογ! 
ξετο, καὶ ἀδικίαν καὶ φόνους καὶ τιμωρίας εἰς κώνωπος πρα}} 
4 γεῖτο" ὅμως ἕκειτο νεηρύς, καὶ δάκρυσι τῶν οἰκείων ἐβρέχιτο 
qui nunquam δὲ moriturum crediderat, ideoque iuramentu ds 
nomen ferenticu niliili duxerat, iniurias vero, caedes εἰ aupplici⸗ 
ædeva, quaæsi non iis homines δε culices laederentur, ἐξεγοιεγαί. 











͵ 118,1, ΝΟΤΔΕ, 6s7 


ἐς απ iaoebat mortuus εἰ Iacrimüs domesticorum rigabatun 
haec cum in neutro codicum optimorum reperiantur, non puta- 
mus esse Pachymeris, δοᾶ interpolatoris οἱ paraphrastas, quem 
acimus οἱ alia praoter auetoris montem inseruisss. moderatior οὶ 
enim notter hisſtoriens quam ut δὶς atrociter insultasse putandus 
ait mortuo principi, cuius bona malaque libers, sed citra mali- 
gnilatem in 86 historia expreſtit. magna οἵ vera laus est Mi- 
chatlis Palaeologi inter multa, quae nec discimulari nec probari 
possunt, perperam ſacta, pacem δὲ concordiam ecclesiarum inde- 
ſeseo δὰ extremum studio ursiasta. et merito eum hac praecipue 
re Ioanni Batataae praecelluiase Georgius Moetochita aſſirmat ora- 
lione prima historica. ait ibi eum mogna spe generosas indolis, 
cum cura peculiari δὰ eumma quaeque edueatum sub Ioanne Ba- 
talza, non parvo etiam ipsius principis ſavore, πᾶν ἐν ἀριστοβου- 
λίαις καὶ ἀριστοπραξίαις κἀτωρθωμένον αὐτῷ ομποία eius rectissi- 
me conæaulta optimaque acta imitando expreasiss , καὶ ἐκμαγεῖον 
γεγονέναι τῶν τούτου πλεονεκτημάτων εἰ αὐ vivum exprescam 
imaginem evasiase decorum ἐἰ ἐσ, mox addit eundem Ioannem 
longe ἃ Michaele superatum, praesertim eo quod, quam ille solum 
cogitaverat et mentione dumtaxat prime informaverat ecclesiarum 
pacem, hie conesilio conatu perseverantia denique peregit, et ſa- 
ctam, quoad in vita perstitit, tenuit. quare totis habenis albaſs 
idem Metochita eloquentiae quadrigas in eius laudes velut in cam- 
pum rhetorum NMarathoninm admittit, οὗτος , inquiens, ὁ κλεινὸς 
ἐν αὐτοκράτορσι Μιχαήλ, τὸ μέγα τῆς ξωας καὶ ἑσπερίου λήξεως 
ὄνομα; μᾶλλον δὲ τῆς οἰκουμενικῆς τετραμερείας, τὸ φοβερὸν καὶ 
ἀγακλεὲς περιϑρύλλημα, ⸗ τὴν εὐσεβείαν ὠρραγής.» oͤ ᾿ϑερμὸς τὴν 
σερὸς θεὸν παποίϑησιν καὶ ἀδίστακτος, ὁ παρ᾽ ὅλον αὐτοῦ τὸ βιω- 
σιμὸν φρόβλημα τὴν εἰλικρινῆ πίστιν ποιούμενος καὶ ὁ ὅσα τῆς ἅμὼ» 
μήτονυν πίστεως σύμβολα πρὸ παντὸς ἔργου πρὸ παντὸς διανοήματοβ 
“αὐ βουλεύματος ἐν παντὶ τρόπῳ τε καὶ καιρῷ» ἐν ταὐτῷ τῷ κα- 
Θεσθῆναι καὶ ἀναστῆναι καὶ μέχρις αὐτοῦ τοῦ τυχόντος κενήματορ 
3) βαδίσματος, ἡ ἀκάματος φρήν, ὁ μεγαλόνους ἄνθρωπος καὶ 
οὐράνιος, ὁ μεγαλουργὸς καὶ μεγαλεπήβολος, ὁ Κομνηνοφνὴς 
ΤΠαλαιολύγων βλαστός, καὶ σύμπαν ἀξιοϑαύμαστος. ἐποίγέιδ ἐπ 
imperatoribus ΑἈῥολαξὶ, magnum Orientalium εἰ Occiduorim 
tractuum nomen, aut Ῥοίειδ quatuor mundi cardinum terror et 
Eloria, pietate conſtantissima, ſiducia ἐπ deum ardente pariter 
“ἐ ἐπιπιμίαδεϊί; Σ φιρὲ μεν totam νἱαπι scopo illuatri scibi proposito 
ſidei sincerae, cuncta quae αὐ lianc conducerent, quae illam 
quomodocumque referrent, prae omni opere cogitatione conailio, 
omni modo et tempore, δεάεπάο, aurgendo, ἐπ omni motu (Ὁ 
puæssu δρεοίανίξ amplexusque est. indefesca mens, magnorum 
Aomo sensuum, coeleſtis, magna operatus, ingentia conatus; 
Comnena miæxtuæs atirpe Palaeologorum surculus, plane admi- 
ratioune dignus. haec ibi Georgius Metochita; quae nos encomia 


688 OBSERVAT. PAGCXR. LB. Π. ΚΟΤΑΕ, 


laudati auctoris, ογσδιοδοχὶ quippo οομίδεβοῦθ, qui tetrum ε 
achismaticis carcerem pro ſide apostolea Romana nultis annis u- 
que ad mortem invieta constantia austinuit, mortuo imperntori 
nostro pro funebri laudatione impendimus, ic pront pocomu⸗ 
ἀντισηκοῦντες compensantes conviciorum plauſstra, quae patin 
in eum eſſundunt Graeci schismatici οἱ Latini haerotici, 

ab eo eeclesiarum Orientalis cum Occidua conciliationem Fvore 
Satanico indignantes. 


, Ῥ 488 Ῥ. ὅ832 v. 2. σίρίδδωπ' quod adhibere obeignando οοπει- 
verat. codex Barberinus formam eſſingit huius characteris in 
hLunc modum. ΝΣ 


praeter eam porro quam aſſert hie Pachymeres μαΐτια ΣΕ triphei 
rationem, ex divina praeenotione exitus Michaclis Palaeologi ροῦ- 
tam, fuisae aliam oportuit in mente ἱρεὶ Michacli, utique iguaro 
αἰεὶ ac loci uas mortis, cum eam ultro ac lihens δασαπηρεῖξ, με΄ 
tarim equidem eum per istud tertio repetitum ΠΙ voluiare indicae 
id quod initio huius libri monuimus, 6886 se Palacologum non ἐσ 
patre solum a2ed etiam ex matre, ac propterea maiori ĩüſtere ΠῚ 
medio posita 86 ipum repraesentasse, aliis duabus a dextra εἰ ἐἰ- 
niatra parentem utrumque significantibus. nam Palaeologum ἐ- 
gnificare ista Ti, indicat litara Δ ἐπ vontre medüi Poeita. 





ΡΕΤΕΙ ΡΟΒΒΙΝΙ ΒΕ 5. ἢ 
OBSERVATIONUVMF 
PACBHVMERIANARUM 
LIBER III. 





ΘΑΡΟ L 
Ῥε nomiaii- mensium α Pachymere uæsurpatis. 


Quae noster historicus, praeter morem usumque eaeterorum, in P 485 
χα πεῖρα appellandis novat, δα etsi videri poterant ad ——æe 
cam pertinere rationem, hie tamen exponenda potius quam in 
Glosaario putavi, quia errorem in chronologia optrudere lIectori 
Ῥσιοτοιῖ nisi de [6 praemoneretur. cum enim quis exempli gratia 
egeret inauguratum imperatorem Michaëlem Neomenia Hecatom- 
Paeonis, vix posset, veris ac vulgatis praeoceupatus notionibus, 
aliud animo subũcere quam Iuni aut Iulii mensis id Kalendis fa- 
ctum. atqui erraret ita credens toto coelo, δὲ brumam ĩn solstã- 
tüum aestivum, Ianuarium in Quintilem temere transferret. edis- 
neratur hie —* in limine Pachymeriana nonienclatio mentium, 
ne qua duipiam in hoe genere halincinatio obrepat. 


ἝΚΑ TOMBAIQM. p. 96 v. 1ὅ ἑπατομβαιῶνας ρουρηρία, 
ὅπ mergine utriusqus codicis Β αἰ ἃ notatur 

aolum in contextu Vaticanus xprimit. idemque —— — *3 
aer vatur uhicumque alias ἑκατομβαιῶνορ noMen ponitur. ἑἕκατομ»- 
βαιών vocabulum antiquum est primo mensis in anno Attico, ἃ 
Hhecatombis εἰν ancrificiis centum houm, quas auspicandis anni 
novi Kalendis solamnmi χα ſobant, deductum. verus in coeli ra- 
tions situs huius menæis, αἱ ſuss demonetrat doctisimus Fetavius 
tota descriptione anni Attici, praesertim c. 11 J. 1 de doctrina 
Temporum, ſuit eirea τροπὰς ϑερινάς, φοἐδέξέλιεπι destivum. unde 
Graoci auctores dlascici, qui res Romanas tractarunt, hecatom- 
bagonem cum menæeæs Inliani anni Iio ſere —— — Ianuario 
auiem Iulieno potina Gamelionem opponunt. recentiores autem 

Georgius Pacaàymeres L. 44 


692 OBSERVAT. ΡΑΓΒΥΜΕΒ., 
ΒΟΗΔΡΟΜΊΩΝ. p. 467 τ. 6 βοηδρομιῶνος ἴδταμένου. 


uterque cod. Β et A in ora ρσὶ ᾿μεριλλίον, Vatie. τότε τοίνυν 
᾿Απριλλίου ἀρχομένου. Bocdromionem tertinm fuises mengem in 
anno Attico demonstrat Petavius 1. 1 de Doct. Temp. c. 11 ἴο- 
atimoniis Aristotelis Theophrasti οἱ Plinii. δοὰ cum tertinm lo- 
cum iam oceupaaset Pachymeris iudicio Croniun, quartum 11] δο- 
aignavit, aut aliud est secutus quod nos latet. de re ἐρδα conetet, 
hic Iuliani anni Aprilem intelligi, eum describatur ſestum ἀπάϑθε- 
στον dietum, Ieiunio verno celebrari solitum, sabbato videloet 
qnintas hoebdomadae quadragesimae, ut osſstendimus in Gloscario 
verbo ἀκάϑιστος. 480 die Pasoha illo anno faerit, et conequen- 
ter in quem Aprilis res hie narraia inciderit, dioemus inſre, οἱ 
de characteribus chronologieis huius historiae agetur. 
ΠΥΔΝΕΨΙΩΝ. p. 408 ν. 7 εἰκοστῇ μὲν καὶ ἕκτῃ Io- 
ψεψιῶνος. 9 τορίομα vocis Πυανεψιῶνος οοὐά. Β οἔ A habent 
ἡΜαΐον, quod V ἀδ more in contextum reeipit. ποὺ dubium re 
linquitur ex charectere mox expresso feſti instantis Pentecoſtes, 
πὶ inferius demontrabimus, quin Maius hie mencis indicetur. 
unde corrigendum videtur quod p. 9570 v. 10 seribitue πυανειῶ- 
γος: est onim ibi in margine vox ἤῆαξου, antiqua manu, οαὲ 
gloasema recentioris manus subiungitur μεταγεετεινεῶνος. res por- 
ro ipsa οἱ loci sententia, ut 1.383 Observalionum c. 6 dare de- 
monstramus, omnino Maium exigit. 
ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ. p. 408 ν. 9 δευτέρᾳ δὲ μαιμακπτη- 
οιῶνοξ. in margine duo codd. Ἰούυνίον. tertius ut οοἷος id πο- 
men contextui inserit· nec ſectum Pentecostes in 2aecundam illo 
anno Iunii incidons, ut sao loeo docebimus, dubium relinquit 
quin Iunius Pachymeri μαεμακτηρέων 511, τὸ ὅτε emus: τὸ δεῦτε, 
ut in eaeteris, quaerendum. Daxvi enim sumus, non Oedipi*). 
᾿ Ρ 488 ΑἸΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝ. p. 986 ν. 19 ὁ ἀνθεστηριών. « regione 
in margine Ἰούλιος. V id colum in contextu habet. antes p. 149 
v. 8 Soor τῆς ϑεομήτορος “ννης μηνὸς ἀνθεστηριῶνος. rurra⸗ 
p. 488 ν. 16 τότε τοίνυν δωδεκάτῃ ἀνθεστηριῶνος μηνός. utro- 
pique codd. de more Ἰούλιον annoiant. Auguſti menris Pa 
rianum nomen in hac historia, quod meminerim, non extat 5}. 
ΓΑΜΗΖΊΩΝ. p. 895 ν. 2. γαμηλιῶνος μηνός. οοἀά. Β εἴ 
Α 6 regione adscribunt Σεπτεμβρίου, silente praeter morem V, 
qui hoc comma trausilit. antea p. 299 v. 8 μὴν δὲ ἐφειστήκει 
τότε Γαμηλιών, ἤγετο δὲ ἡ τοῦ τιμίου σταυροῦ ξορτή. festum 
exaltationis 8. crucis 14 Septembris etiam ἃ Graecis celebratum. 
consueta οἱ ihi codd. admonent. δϑὰ eatis ex Festi mentione in- 
telligitur September. 


5) οὗ, Glossar. alter. v. Ὡαιμαχτηριών. 
* οἵ. Gloasat. alterum v. Ποσειδεών. 





118. π|͵ RONOLOGCVuS. 693 


EAGBROAIQV. p. 894 v. 19 ὁ; λεῶνος , 
ψύς. aæuggerunt, ut δοϊσηξ, codd. Β οἱ ΝΑ —** ἔν μην 
mentis nomen Ὀχτώβριον, Octohrem, quem δὲ ἦρθα locus per se 
ἡπάϊοαϊ, cum in eo aſſirmetur praccodentem ὀμόσως mε_ε_α) fuisse 
Gamelionem, quem certo vidimus Septombrem 0886. 

ΜΟΥΝΎΧΙΩΝ. p. 818 v. 17 μηνὸς μουνυχιῶώνος. codd. 
Β οἴ Α μουνιμῶνος glossema solitum, adscribunt,—; Romanum 
meneis eius vocabulum exprimens, Νοεμβρίου Novembris. quod 
vero initium id fuisse anni verba illa ἐπεόντος ἕτους indicant, re- 
ſerendum δὰ indictionem, quae peculiare anni principium duce- 
bat ἃ Septembri, oum alioqui civilis anni caput in Κα]. Ianuariis 
ſficum esset. 

ΣΚΙΡΡΟΦΟΡΙΏΩΙΝΝ. nomen hoc apud Pachymerem ultini 
mensis eat Decombris, ut intelligitur ex verbis p. 806 ν. 2 ὁ βα- 
σιλεὺς τοῦτον προβάλλεται μηνὸς σκιρροφορεῶνος εἰκοστῇ ὀγδόῃ. 
ad marginem 6 regione in cod. Β scribitur Ζεκεμβρίου, uti οἵ p. 682 
νυ. 8, ubi de imperatore scribitur ϑνήσκει δὲ σκιρροφοριῶνος ἕν- 
δεκάτῃ, in margine Ζεχεμβρίου. quod utrobique V in contextum 
recipit. 


CGAPUTII. 


Initium imperii Theodori Lascaris Iunioris, unde aec 
historia procedit, rationibus clironologicis εἰ coelesti charactere 
demonstratur. 


I. Non poſsumus ex opportuniori epocha huins historiae 
caput ducere quam ex initio principatus Theodori Lascaris eo no- 
mine secundi, ΒΗϊ οἵ zuccesasoris in imperio Ioannis Ducae, Ba- 
ſatæzae cognominati. inigniora enim quaeque de Michaële Palaeo- 
logo adhuc privato hic narrata hoc Theodoro imperante contige- 
runt, cuius praematurum obitum statim fere Michaelis eiusdem in 
imperium evectio excepit. scio sub Ioanne quoque nonnihil eius 
generis ο. 61. 1 memorari: verum et id obiter insinuatum dum- 
taxat quasi praetexitur operi; οἱ illud ipsum iureo imputari Theo- 
doro potuit tantum non imperanti et apud parentem seniorem eo 
gratiae ac potentias gradu nitenti, qualem por erat unigenito viri- 
lis adepto plenitudinem aetatis, haud dubio successori declarato P 489 
εἰ iam nune fere collegae tribui. recte igitur noster initio modo 
laudati capitis 7, velut historiam inde suam auspicans scribit, 
imperante Theodoro Lascari post patrem, Michaclem Palaeologum 
cemper obnoxium affectati regni suspicionibus fuisse, quo ex ſonte 
malorum omnium, quae tunc est passus, causae Muxerint. ut 
ergo limen quasi praestruamus historiao quom illustratum imus, 
ante omnia elaborandum nobis est in conſtituendo praecise tem- 
pore, quo copit Theodorus Lascaris Iunior habenas imperii tre- 
ctare. negligentius in hoe deſiniondo οὲ quasi de suo nomine πα- 


᾿ 
’ 


694 OBSERVAT. PACAXMFR. 


χυμερέστερον videtor noster Historicus defunctus. red μείνει 
quos adhibeamus subeidio locupletes auctores duos, θοοιρῖαα 
Acropolitam et Nicephorum Gregoram: quorum prior aecureti- 
mus οἵ praesens inspector, quas narrat, rerum c. 62 Hict. prior⸗ 
Ῥ. 56 ed. Reg. aie seribit: ᾿ἐτεϑνήκει βασιλεὺς Ἰωάννης τῷ υἱῷ αν’ 
τοῦ Θεοδώρῳ τὴν βασιλείαν καταλελοιποὺὶς τριάκοντα καὶ τρία ἔτη 
διανύοντι. τοσοῦτος γὰρ ὁ χρόνος αὐτῷ ὁπόσος τῆς πατρικῆς βα-" 
σιλείας ἐτύγχανε" σχεδὸν γὰρ τῇ πατρικῇ ἀναρρήσεε καὶ ἡ γέννηϑις 
ἐκείνου ξυνέδραμεν. 'Βοα et: οδέεγαὲ Ioannes Auguttus, fi 
δὲ0 Τἠεοάονυ imperium relinquens annum agenti tertium et δ᾽. 
gesimum aetatis. vitae enim eius tempora principatus paem 
ↄpatium aequabant, quod ferme cum patris acolamatione ΟΠ 
ipsius concurriscet. haec ille, quae totidem verbis repetit in æ- 
cundo opere, cui Okronicon compendiarium titulus eſt, mumæ- 
item δ P. 187 ed. Reg. Nicephorus Gregoras ]. 8 p. 94. ed. Buil 
de Ioannis morte οἵ Theodori successione δὶς habet: ἤνυε δὲ ἔτος, 
ὅπότε ἐτελεύτα, ἑξηκοστόν, ὁπότε δ᾽ αὐτὸς τὰ τῆς αὐτοκρατορίας 
ἔνεκεχείριστο σκῆπτρα, ἕβδομον ἤδη καὶ εἰκοστόν ᾿ ες μόνα τὰ τῆς 
αὐτοκρατορίας αὐτοῦ γένεσϑαι ἔτη τρία καὶ τριάκοντα, ὁπόσα δῇ 
καὶ υἱὸς αὐτοῦ καὶ τῆς βασιλείας διάδοχος ἤνυε Θεόδωρος" ὅμον 
τε γὰρ αὐτὸς ἐξ ὠδίνων εἰς φῶς προσήγετο μητρικῶν ) καὶ ὁμοῦ τὰ 
τῆς αὐτοκρατορίας σκῆπτρα ὁ πατὴρ ἄρτι ἐδέδεκχτο. ἀρεδαΐ ἄν- 
tem annum, quando est mortuus (Ioannes) δεχαρ ἐδύπετεπι σείαίμαη 
quando vero sceptra imperii ἐπ manus sumpeit, septimum iam 
εἰ vigesimum, μέ soli eius imperii numerentur anni tres εἰ {Πρ 
gintà, quot tune vitae ſilius eius et seucceſscor ἐπὶ principatu ex- 
plebat Theodorus: vimul enim hio materno partu in lucem pro 
ductus est, simul pater ipeius imperii recens accepti πιράενανι 
sceptra coeperat. ita Gregoras; qui mox adiungit Theodorum 
Baud assumptum in consortium inpperü ἃ patre aduue vivente οὗ 
causas quas ibi memorat, consensu procerum οἷ exercitus imper- 
torem ſuisse salutatum. 
II. Nenter horum praecise annum expressit in aera Graec: 
vulgari, quo mors Ioannis οἱ Theodori suocessio contigit. verun 
Georgius Acropolita cum initio suae historias expugnationem ὕσπ- 
stantinopoleos ἃ Latinis insiguierit anno mundi 6711 et tempera 
inde diligenter numeraverit, ſacultatom offert certo invertigandi 
annum quem quaerimus, obitu Ioannis, inauguratione Theoderi 
notabilem. scribit is c. 4. Suas hist. p. 4 edit. Reg. in hune m- 
dum: ξάλω παρὰ τούτων (Δατίνων) ἡ Κωνσταντίνου, ἕρους Ε 
ὄντος ἀπὸ γενέσεως κύσμου «ψεα, εβ’ ἀπριλίσυ ἄγοντος. τῷ γεν! 
ἔτει Μαΐου ὄντος τῇ πόλει προσώρμησαν " ἐν ἕνδεκα δὲ μησὶ συν 
βη γενέσθαι τὴν πόρϑησιν. capia αδ' iis (Latinis) Conctanlin- 
polis εδὲ anno αὖ orbe condito 6711, die 19 Aprilis. anno quippe 
10 mense Maio admoverunt δε civitati, undedim vero pott ment⸗- 
bus direptionem fleri contigit. anni aeras Gracdorum, συἱ inler 








“51. GRONOLOGICUS. 695 


peritos οαἰσνευΐ, reducuntur δὲ ὅπῆοδ aerae ChRristi vulgaris sub- 
tractione annorum 5608 : tot enim praecessisse mundi annos ex- 
pletos Graeci putant ante Kalendas Iannarias proxime secutas 
Chrieti domini natalem diem. ex hac methodo conficitur expu- 
gnatam ἃ Latinis Constantinopolim anno Christi 1208, duodecima 
Aprilis. duos inde fere annos ἀναρχία et rerum confusio miserri- 
ἘΠῚ inter Graecos fuit. quibus exactis acclamatur imperator 
Theodorus Lascaris gener Isaacii Angeli, οἱ ἃ Michaële Autoriano 
patriarcha rite ceoronatur. Georgius Acropolita c. 6: δύο γοῦν 
XEEEOEREEEERXVE 
ἕομένου τοῦ “Δασκάριος, ἐπεὶ συνδρομὴ γέγονε κατὰ Νίκαιαν ἀπὸ 
περιφανῶν ἀνδρὼν καὶ τῶν λογάδων τῆς ἐκκλησίας, σκέψις τού- 
τῶν ἐγένετο, ὕπως βασιλεὺς φημισϑείη ὃ δεσπότης Θεόδωρος. P 490 

aulo post: ψηφίζεται οὖν πατριάρχης Μιχαὴλ ὁ Αὐτωριανὸς...... 
ὃς καὶ τὸν δεσπότην Θεόδωρον τῷ βασιλικῷ διαδήματι ἐταινίωσεν. 
haec ibi. contigisse oportet eloctionem οἱ evectionem Theodori 
anno Christi 1205, circa mensem Aprilem. inde ineunt eius im- 
perii anni, quos idem Acropolita octodecim numerat p. 17, εἰς 
acribena: ἦν δὲ ὁ βασιλεὺς Θεόδωρος ὅ “άσκαρις, ὁπότε τὸ τέλος 
ἔσχε. τοῦ βίαυ, τῶν μὲν. τεσσαράκοντα πέντε ἐτῶν ὑπερέκεινα, ἐλάτ- 
τῶν δὲ τῶν πεντήκαντα, βασιλεύσας ἐκ τούτων ἔτη ἡ. Ποὺ est: 
“γαὲ autem imperatior Ζ)εοίογμδ Laccaris, φμαπάα vivendi ſinem 
Sſecit, aetatis quildem annorum δέργα quadraginia quinque, mi- 
nor iamen quinquagenario. ex his annos octodecim imperando 
exgerat. ita ibi. iam ai mille ducentis quinque aerae Christia- 
nae annis alios oclodscim adiungimus, efficiemus annum Christi 
1228, quo ourrente contigerit mors Theodori Lascaris et generi 
eius Ioannis Ducas Batatæae succescio in eius locum, 118 ut idem 
annus utrique communis ſuerit. 

ΠΙ. De loannis porro Ducae principatus et vitae spatio sio 
roſert idem diligentiscimus scriptor Aoropolits Hist. p. 66: κατα- 
λαμβάνει τὸ Νύμφαιον, καὶ ἐν μὲν τοῖς βασιλικοῖς οὐκ ἀπῆλθεν 
οἰκήμασιν, ἐν δὲ τοῖς ἐγγύς παυ τῆς χώρας βασιλείοις κήποις τὰρ 
ἀναχτορικεὲς σκηνὲς ἐνιδρύσατο. ἔνϑα καὶ τὸ χρεὼν ἐλειτούργησο 
τρίτῃ Καλάνδων Νοεμβρίου, ξξήχοντα καὶ δύο, ὡς οἱ τὰ περὶ αν- 
τοῦ ἀκριβέατερον εἰδότες ἔφασκον, ἔνη βιώσας, ἐξ ὧν τριάκοντα 
φεαχὶ τρία βεβασίλευκε. hoc οεἴ: pervenit Nmphaeum, nec ἐδὲ 
ἐμαιεπ in ἀεάεσ imperatorias divertis, sed in suburbanis regiis 
Axurtis Auguatale fixit. ubi εἰ naturae debitum exolvit, tertio 
calendas Novembrio, cum vixisscet annos, μὲ peritioree rerum 
σία tradunt, φεκαρίπία duos, ex quibus tres εἰ triginta in im- 
Ppario transegit. εἰς ibi. addantur ergo anno Christi 1228, illo 
ἌΡ8ο annumerato 88 imperüi Ioannis: conſicitur annus Christ 
I2556, cuius zub nom Ocltobris idem Ioannes diem obierit. de 
auccerione porro Theodori materno nomine dieti Lascaris in po- 
tris Idanniq Duose Batatæas imperium, ox Gregors itemque Acro- 





696 OBRSRVATI. ἘΛΟΣΥΜΝΜΕΗ, ἃ 


polita habemus, acclamatum eum quidem ἃ proceribus et ἀχαχιῖα 
iĩmperatorem statim post patris obitum, inauguratum tamen in 
eqclesia solemni ritu aerius fuisss, propterea quod patriareha 4πὶ 
coremoniam perageret nullus tum erat. etenim, ut Acropolta 
aæcribit p. 67, πέφϑακε ὁ πατριάρχης Πανουὴξ μικρόν τι τοῦ βα- 
σιλέως Ἰωάννου προτελευτῆσαι. ἴαπεδί patriarciia paulo απίε 
Ἰοαππὶθ Augusti mortem decesserat. acceserunt deliberatiotis 
in quaerendo digno morae, οἱ post designationem Nicophori Blem- 
midase huius recusatio, sub hanc consultatio nova; et post mul- 
tos singillatim expensos, qui variis de causis non plaenerunt noro 
principi, electio monachi Arsenii evocatioque ex monasterio ito 
ad Apolloniadis lacum, inde huius sacrorum ordinum iĩ 

initiatio per gradus ἃ diaconatu δὰ patriarchatum una hebdomade 
deproperata. haec ſacile totum Novembrem partemque Decembris 
tenuerunt, ita αἴ coronatio solemnis novi Auguati per novum pe- 
triarcham rite perpetrari vix potuerit ante festa Natalitia, οἱ cre- 
dibile eat ἴρδο Christi natali, απὸ die auspicatior reperiri alins no- 
quiret, tacram istam ceremoniam peractem. 

IV. His ita positis, quae partim certissima diserta tectißca- 
tione Acropolitas tunc viventis οἱ praesentis δὸ Gregoraa comper- 
tisimu ex recenti memoria scribentis, partim, quod attinet δὰ 
oircumstantiam diei Christi natalis ad Theodori coronationem 
electi, in ailentio acriptorum ex ſerie naturali rernm vericimii- 
ma sunt, ofſert nobis quidam alioqui perintricatus εἰ obeenru 
Pachymeris nostri locus occasionem minime spernendam in- 
aigniendi lueulento coelesti charactere ſrontom hanc ipeam δὲ ᾳιιδεῖ 
eapitalem epocham huius quam edimus historias. ponit διξοῖοσ 
noster J. 1 c. 18 haec ipea plans verba de quadam ecſhpei δοὶδ 
quae Theodori praematurum obitum praesagierit: ὃ δη καλ͵ περοῖ- 
σήμανό τι σημεῖον" ἥλιος γὰρ ἐκλελοίπει ἐφ᾽ ὥραν τρέτην τῆς 

' βκτης ἡμέρας, καὶ βαϑὺυ σκότος τὸ πᾶν κατειλήφει, ὥστε καὶ ἄσερα 
φανῆναι κατ᾽ οὐρανόν. καὶ δὴ ἁρπάζεται καὶ πρὸ ὥρας ἀνὴρ βιυ- 
σιλικῶς μὲν καὶ γεννηθεὶς καὶ τραφείς ete. haec δὰ verbum δοστ- 

Ῥ 491 pulosiscima ſide βίο Latins sonant. quod et praceignificavit δήξπισα 
quoddam. δοὶ enim defecerat ad horam tertiam δεχέας diei, εἰ 
deneue tenebrae cuncta comprehenderant, adeo μὲ apparerent ætello⸗ 
per coelum. itaque praeripitur acerba morte vir regie quidem αἱ 
natus εἰ educatus ete. haece in excorpta διὰ Pachymeriana ον 
gerens Wolfius εἷς eſſert: uò οδέξιειπι eodori Laecoris vexto 
die ool per horam obescuratus eſt, tenebraeque operuerunt omniq, 
udeo ut ctellae ἐπ coelo ἀρραγεγεπέ, Henricus Spondanus in oon- 
tinuatione Annalium Baronü ad ann. 1269 num. 18 a2cribit ah 
obitum Theodori Lascaris Iunioris colem per horam obocuracum 
eose, ita μὲ ctellae apparerent. sumprit id nimirum ex Wolſio. 
Odoricus Rainaldus num. 54 an. 1259, mortem Theodori reſerens, 
eiusdem meminit eelipais, quam rexto ab oius obitu dis vontigie 











118. M. ΟἸΒΟΝΟΙΟΟΙΟῦΒ. 607 


αἷξ, auctorsm laudans Pachymerem. αἱ hie, Heet diei δαχῖδθ 
meminerit, haud tamen eam numerandam dixit ab obitu Theo- 
dori, sed potius indicavit coontrarium, eo ipso quod praeignifi- 
catam illa eclhpei Theodori mortem asserit; ad quod necesse ſuit 
oclipcim morte ſuisss priorem. eorrandi occasionem viris hisco 
magnis Pachymeres praebnit perſunctoris ac perplexe deliquium 
iſtud solis memorans, sine certa anni menais diei, ut in his asao- 
let, indicatione, quinetiam alieno id loco referens, οἱ iustam ob- 
iiciens legonti causam opinandi illud paucis diebus antequam Theo- 
dorus moreretur visum, cum aliunde compertum εἰΐ nullom toto 
illo anno 1259, quo certo constat obiisse Theodorum, solis ecli- 
Paim Nicaese aut locis finitimis videri potuisss. quare non imme- 
io Sethus Colvicius in Chronologia anno Christâ 1266 Woltana 
FPachymeris excerpta fali arguit, quae reprehensio etai, ut modo 
ſatebar, ipsum amplectitur Pachymerem, tamen, πὸ imusti εἷ- 
mus, partem eius ipsi quoque suam debemus Wolfſio aspergere, 
qui “εὖ obitum Τλεοάογὶ deſecisss solem de suo adiecit, cum id 
EFachymeres non seripeerit. nam quod ex oceatione critu⸗ Theo- 
dori meminerit istiusmodi eclipais, quis non videt quam infirmum 
argumentum sit opinandi eam tunc visam? 

V. Ego vero dum caeteram indolem Iucifugae cuiuadam, 
ambagiosae ac σχοτοδασυπυκνύτριχος, ut Gelliano οἱ Aristophaneo 
verbis utar, Pachymerianae dictionis cogito, dumque praeterea 
mente amplexns simul cuncta quae hio reſeruntur aingillatim exö 
penea colligo, mihi videor animad vertore indiciis haud vanis vo- 
Iuisse noſtrum historicum saltem obscure innuere, δὶ minus elere 
praedieare, deliꝗquium solare, quod hoc loco memorat, longe anto 
Hoc tempus, in quo narrando versatur, patratum εἰ apoetatum 
fuisce. argumentum δὶς zentiendi primum sumo ex plusquamper- 
ſecto terpore quod in verbo his aſſectat, non seribens ἐκλέλοιπεν 
ἥλιος sed ἐκλελοίπει, et statim post σχύτος τὸ πᾶν κατείληφε "ὦ 
φατειλήφει. defecerat, inquit, δοὶς non autem tuno defecit; et 
tonebrae universa obduxerant, it⸗ acilicot prius, non autem 
μη obduxerunt. quodsi quis quaerat quanti temporis interval- 
Ium haec verbo indicata praecessio postulet, reputet quaenam 
eventa praeaignata fuisse ἰδῖο portento auctor censeat. satis ſuse 
εἰὸ distincte persecutus mala quas Theodori principatum inſeſta- 
runt, morbum prope continuum, suspiciones acres οἵ mieeros, 
aversionem principum ab ipso, brevitatem spetii educendo in ro- 
bustam aetatem heredi locum negantem, praeter caeteros tunul- 
tuosos motus rebellionum εἰ bellorum toto illo nece pleno qua- 
driennio semper undiqus coorientium, totum id infortuniorum 
textum χοϊαῦνο ὅ indigitavit —— dum sacribit ὃ δὴ καὶ 

σεροσήμανε quod εἰ praesigniſicauit. cum vero ait manifestum 
praeeigniſicationem netessario anteriorem 6686 re praetigniſicate, 
quis non intelligit oportuiase: aignum intud circa ipaa imperii Theo- 


698: OBSRRVAT. ῬΛΑΟΗΥΜΕΒ, . 


dori principia conspoctum? quid illa sextae diei mentio? ποῦμε 
ovidenter exigit intignem aliquam unde numeretur epocham 7 ea 
porro cum Theodori mors esse non possit, quippoe quae praetigni- 
ſicari signo posterius edito nequierit, restat ut eiusdem δο:δεμπῖο 


inuuguratio intelligenda sit, natali, ut diximus, Ckristi, 95 De 


cembris die anni 1265, celehrata. et commodum ab ista ĩpea die 
4086 sexta illuxit, trigesima Decembris illo eodem anno 1955 εἰ 
ſaeria fuit quinta, cum illo anno periodi Iulianae 6068 cyclus εο- 


Ῥ 492 lis 4, litera Dominicalis C fuerit, dio, inguam, 80 Decembris, 


6 ἃ coronatione Theodori manu Arsenii patriarchae in ecclesia ſa- 
οἷα, anno 1255, echpeis 80116 visa Nicaeae ingens est, eadem horsa 
quam notavit Pachymeres post meridiem tertia, cum tenehbris den- 
sgissimis toto aëre, et apparitione stellarum in coelo, ut patet εχ 
eius deliquii exactissimis calculis, quos sequentĩ mox capite dabi- 


mus. totam hanc coniecturam ac ratiocinationem eo pluris facio 


quod mei ingenii non est. cum enim diffisus ſacultati mese viros 
duos mibi amicissimos et aſstronomiae peritisctimos de hac eclipei 
conauluissem, Ioannem Baptistam Ricciolum ot Incobum Gran- 
tami, ambo convenerunt in affirmando nullam anno Chricti 1950, 
quo est Theodorus Iunior Lascaris mortuus, aolis eclipeim, qua- 
lom Pachymeres describit, spectari Nicaeae potuisse. alter vero 
illorum, Iacobus Grantami, bonignissimo mihi gratiſicandi atudio 
totam intricatisimi huius loci perplexitatem insigni, mea causa 
elucubrato, commentario oxplicuit, id ipzum quod hic compendio 
propoaui uberins et accuratius adſtruens. id praeelarum viri longe 
doctisimi, οἱ de me supra quam praedicare possim optime meriti, 
opus quale accopi erudita ipaius exaratum manu deincepe hic δὰ- 
acribam. 


CAPUTIII. 


Iacobi Grantam. ε societate ἴκδιε diæsertatio de eclipsi δος ἃ 
Fohymere notata. ad Petrum Poscinum eiuedem societatis. 


I. Eclipais solis supra ex Pachymere descripta non minore 
in historia temporum et aſtronomicis legibus tenebras parit, quam 
dicitur in aëre obscuritatem fudisse οἱ lumen plane totum βολὶς 
extinxisse: aër enim tecto ἃ luna zole aliqua saltem stellarum luce 
fulgebat, et quae ἐπ terra gerehantur non omnino invisibilia ot im- 


tractabilia ſicbantt descriptio autem illa ño obscuraro videtur hi- 


atoriam, ut nullam αὐ penitus fidei lucem aut aspectum veritati 
velinquat. mors imperatoris ponitur enno ἴῃ autumnum vergente: 
ποῦ δ᾽ αὐτοῦ χρόνον πρὸς τὸ φϑινοπωρινὸν ἀποκλένοντος μεταῖ- 


'λάττει νὰ βιοῦν ὁ κρατῶν. praenuntia afigitur solis deſectio tanu 


ut profuindas tenebras onnia tegerent δὲ atollae in οοεῖο Ἰποσαῆος 
aprarerent: ὃ δι υκαὶ προεσήμῃνέϊτι σημεῖον. ἥλιος γάρ εἰς, αἱ 





118. M. ΟἸΚΟΝΟΙΟΟΊΟΌΞΒ. 600 


anpra. tempus quod ascignatur δὰ horem tertiam diei sextae, 
ἐφ᾽ ὥραν τρίτην τῆς ἕκτης ἡμέρας, lenobras mogis quam lucem 
oſſundit, et dum terminos neque initiorum neque ſinium praescri- 
bit narratio, tam liberum errandi locum ſacit quam docendae ve- 
ritati viam occludit. 


II. Quamobrem, ut in his tenebris lux aliqua veritatis, δὲ 
quae insit, agnoscatur, ante omnia constutuendum quo anno οἵ 
quo anni tempore vivendi finem ſecerit imperator is de quo Pa- 
chymeres hic agit. facem praeſert huic historias obscuritati Geor- 
gius Acropolita c. ὅ2, auctor accuratus οἱ nobilis, qui summa di- 
ligentia res sui temporis certis notis quasi veris coloribus pari ele- 
gantia ac ſide depinxit. 

Is ergo mortem duorum imperatorum Ioannis Ducae et Theo- 
dori Lascaris filii eius ita describit, ut annum et anni mensem clare 
exprimat. ait enim de Ioanne, obiisse illum diem extremum 8 Kal. 
Octobris annos natum duos et sexaginta, ex quibus triginta tres 
Τορπανοχαῖ, ἔνϑα, inquit, id est δα Nymphaeum ubi Ioannes vi- 
ἴδια finivit, καὶ τὸ χρεῶν ἐλειτούργησε τρίτῃ Καλανδῶν Νοεμβρίου, 
ξξήκοντα καὶ δύο, ὡς οὗ τὰ περὶ αὐτοῦ ἀκριβέστερον εἰδότες ἔφα- 
σκον, ἔτη βιώσας, ἐξ ὧν τριάκοντα καὶ τρία βεβασίλευκε,. idem- 
que paulo post repetit 46 anno regni 38, cum ait ἐτεϑνήκει μὲν ᾧ 
βασιλεὺς Ἰωάννης τῷ υἱῷ αὐτοῦ Θεοδώρῳ τὴν βασιλείαν καταλε-- Ῥ 492 
λοιπὼς τριάκοντα καὶ τρία ἔτη διανύοντι. τοσοῦτος γὰρ ὁ χρόνος 
αὐτῷ ὁπόσος καὶ πατρικῆς βασιλείας ἐτύγχανε. 


III. Hie porro 88 imperii et mortis loannis annus erat Chri- 
ati 1266, ante receptam ἃ Graecis anno 1261 Constantinopolim, 
acxtus, ante mortem Theodori Ioannis ſilii, quartus, ut constat 
ex Duca Michaclis nepote Hist. o. 2 οἱ ex mox dicendis mogis ad- 
huc patebit. 

De Theodoro vero idem Acropolita haec habot ib. ο.74: ἐκεῖν 
ψος μὲν οὕτω βιώσας καὶ μήπω ὕλους τέσσαρας ἐνιαυτοὺς αὐτοκρα- 
τορήσας, κατὰ Νοέμβριον γὰρ ἄρξας ἐν Αὐγούστῳ μηνὶ τὸ τέλος 
ἔσχηκε τῆς ζωῆς. ubi manifeste et quartus armus imperii nondum 
ſinitus, et initium regni mensis Novembri, οἵ ſinis vitas Augustus 
exprimuntur; eaque totidem verbis idem auctor in Chronico com- 
pendiario repetit; quibus Nicephorus Gregoras J. 9 in fine omnino 
consentit in annis triginta tribus tum imperii patris, tum vitae ſilii 
cum imperium a patre suscepit, tum etiam in quatuor annis im- 
perii Theodori non integris, cum aſserit eum ]. 8, cum trigesi- 
mum seoxtum vitae annum egeret, deſunctum: ἔχτον καὶ τριακο- 
στὸν ἀπὸ γενέσεως χρόνον ἀμείβοντι νόσος ἐνσκήπτει τῷ βασιλεῖ 
χαλεπὴ καὶ βαρεῖα καὶ ὕπλα φάναι θανάτου φοροῦσα. 

IV. Fot ergo mortuus Ioannes Ducas anno ΟΕ οἱ! 1265, in 
ſine Octobris, οἱ Theodorus Lascaris eius ſilius anno 1269, menae 
Augutto. quas nota temporis recte convenit com ea quam expri- 


700 OBSERVAT. PACAXMER. 


mit Pachymeres scribens Theodorum imperatorem vitem cun 
morte commutasae anno ad autumnum inclnante. 

Sed ἀθ eclipai solis, οἵ tanta quanta ἃ Pachymere describitur, 
vel eo anno vel in morte Theodori vel in antumno ſacta, auctor 
alius · nullus meminit, οἵ ſieri ullam potuisrse leges aſtronomicae 
non permittunt. novilunia enim anni 1959 aut ecliptica nulla 
ſuere, aut non Constantinopoli ac locis vicinis, αἱ auctores ehro 
nologi οἱ annalium scriptores, qui solis eclipsim paene totalem re- 
ſerunt δὰ annum Christi 1959 in morte Theodori, non tabulæ 
asſtronomicas sed auctorem Pachymerem sequuntur. ita enĩm Odo- 
ricus Raynaldus δα annum Christi 1950, narrata Theodori morte 
in mense Augusto, ait paragrapho 54: δεχίο αὖ eius obitu di⸗ 
tradit Packymerius insignem colis defectionem fuiſse, adeo μὲ 
unius horae atio densissimae horrerent tenebrae stellaeque ἐκ 
coelo qpparerent. ita Henricus Spondanus δὰ eundem annum; 
ita alii, qui huius deſectionis meminere, Pachymeris auctoritate 
86 tectos putant sine 8110 examine, et errant, et alios in errorem 
inducunt. 

Acutior aliis Sethus Calvicius in Chron. an. 1955 Pachymeris 
fragmenta erroris it, quod eam solis eclipeim in obitn Theo- 
dori indicaverint, quo anno οἱ sequentibus nulla talis invemator, 
οἱ eam putat accidisaso in morte Ioannis Ducae, poſt eius obitum 
dis 6, 80 Decembris. 

Sic Calvisius, ex parte quidem vere, ut ab auctore ἔῃ rebus 
astronomicis bene versato, sed ex parte contra historiae veritatem 
manifeste pugnantia. cortum enim est iam panlo ante prolatum 
Pachymerom loqui de obitu Theodori in meme Auguſto, anno, ut 
ipse ait, δὰ autumnum inclinante; quo πο quadrat mors Ionn- 
nis, quae in 80 Octobris incurrit, ut etiam paulo superius do- 
cnimus. deinde quid spectaret δὰ mortem Theodori, quam de- 
gcribit aperte Pachymeres, narratio tam aecurata eelipeis solis ſa- 
οἴδο in morte patris quatuor ſere ante annos, nulla alia patri 
mentions habita aut id exigente causa rationabii? quomodo de 
nique eclipis, quae contigit 80 die Decombris, dici potest acoci- 
disse sexto die post mortem Ioannis, qui vitas diem οσχίσεσισξο 
habuit 80 Octobris? 

Haec igitur Calvisii animadversio non tollit aut minnit quae- 
ationis difſicultateam, sed auget potius, οἱ ita impheat ut ἐποοῖα- 
bilem facere videatur. 

Sic igitur Pachymerom intelligendum arbitror, ut revera mor- 
tem Theodori describat, factamque vere asserat inclinante δὰ au- 
tumnum anno, sed eclpsim solis designet non quas in οἶα αἷπε- 


Ρ 494 dem Theodori facta ait (id enim textus non dicit; οἱ inepte δὲ 


oaaet δα praesigniſicationem, de qua in eo mentio eet), δοὰ quae 
initio imperii eiuadem Theodori, quasi praenuntis bæevis οἱ inſe 
Hcis eins regni, quod non multo plus triennio aletit, οἱ in οσεηὶ- 





Ἵ2Β. 1, RONOLOGICVS. 701 


muis belli moubus δὲ morbi molestiimi 5609 ΤΟΡΟ ΒΒ gra vieimis 
tentationibus actum cum vita ſinitum δὲ anno aetatis 86 nondum 
oompleto. 

89 tamen cum non δαί distinguat Pachymeres, δὲ ctatim 
Ῥοεῖ desecriptam mortemm Theodori de illa eclipci germonem infe- 
rat, nihil de initio imperii significans, iustam certe non alud at- 
tendentibus erroris causam dedit. at δἱ quis rem attente consi- 
deraverit et cum Hhistoria illius temporis contulerit, in 118 tenebris 
Iuoem inveniet. δἷο autem eum explico. 

Theodorus vivendi finem fecit anno Chriſti 1269, mense Au- 
gusto. historiae totius haec ſides δεῖ, do qua dubitare non licet. 
Fachymeres id asserit, cum ait factum vergente in autumnum 
onno, nempe inter solſtitium aestivum et aequinoctium autumnalse. 
Theodorus initium regnandi fecit anno Christi 1966, patre mor- 
tuo sub finem Octobris, non declarato filio Succossore, qui ideo 
tardius electus, elevatus in chypeo, unctus et coronatus est, tum 
propter diversa populi studia, tum ob Manuäẽlis patriarchae paulo 
ante mortui desiderium, Nicephori in eius locum elocti modesſtiam 
ἐπ recusanda dignitate, ac Arsenii tandeom vocati δὰ ungnendum 
οἱ coronandum imperatorem longiorem moram, quae omnia ſuse 
describunt Nicephorus Gregoras initio 1. 2 οἱ Georgius Acropolita 
ς. ὅ8. Theodorus statim initio regni infestis bellis contra Dulga- 
ros εἴ Thesalos usque ad vitae exitum infeliciter occupatus est: 
diſſicillimis negotiis impſeatus, cuspicionibus et humore melon- 
cholico δὰ quaedam sus maiestate indĩigna etiam adversus aulicos 
dignitato οἱ fide erga eum praestantes perpetranda adductus, vixit 
miserabiliter. Theodorus longa tandem macie conſectus, toto 
corpors exangui, frustra tentatis omnibus humanis remediis, extra 
regiam, in gravi luctu poenitentias οἱ habitu religioso, dolens quod 
Christum deseruisset, regno simul οἱ vita privatur in aetatis floro, 
anno tantum βαχῖο supra trigeſſamum, imperũ querto. Theodo- 
rus vehementer anxius de fide et amicitia Michaëclis Palaeologi, 
filiolo δὰ imperii gubernacula inepto sub hominis obseuri οἱ sub 
patriarchas tutela, ad invidiam dignitatis, qua brevi deiectus est, 
relicto, testamentum condidit in gratiom tutoris illius Muzalonis, 
quem Romanarum rerum dominum constituebet, quoad filius δὰ 
perfectam venisset aetatem, cum gravissima procerum oſſenſsione, 
quam secuta est imperii perturbatio et in Michaclis familiam 
iransitio crudelisima. fuit hie miserrimus Theodori regni εἴ vi- 
tae status et luctuosa mortis eonditio, quam brevius Nicephorus, 
forius Acropolita describit, qui cum imperũ logotheta existeret, 
frequens imperatori ratione officii aderat, εἴ quae praesens fieri 
videbat magna fide οἱ diligentia narrat. 

γι. Haee igitur voluit intinnare Pachymeres, cum scripeit 
infelicis regni οἱ luctuosi obitus Theodori praenuntiam extitisse 
deſectionem solis horribilem, quae sub initium regni eius ſacta est, 


703 OBSRRVAT. ῬΑΘΗΣΜΕΒ, : 


hora tortia port moridiem; δαχῆο dio, videliest post eius φατοῦο- 
fonem εἴ unctionem aolemneam. 

Etenim, si coniecturae non improbabili locus aatur, videtur 
ſabta coronatio Thoodori ipes solemini ſestivitate nativitatis Chrisũ 
donuni, aivo ut ex luco diei celeberrimae aditus δὰ imperium cla- 
rior existeret, βῖνϑ ut inde felicitatis augurium aumeret imperator, 
quod τοσααπάϊ principium duceret ab eo tempore quo Chriatus ini- 
tium vivendi ſeciaet; quo 8800 modo et ratione gentes εξ eccle 
εἶδα nobiliimue δπηὶ δχοσαϊιμε 4 Chrieti παι! θυ, auspicantur. 

, ὕταϊ sit de ipea mente imperatoris, corte eius consilia non 
mediocriter turbare visa eset defedtio solis tam insolens, tam cito 
post eius coronationem ſacta. visa est enim iuxta tabulas astro- 
nomicas die 80 Decembris. visa soreno coelo, prout i innuitur ex 
notata ab historico apparitione stellarum. visa hora poſt meridiem 
Ῥ 495 tertia, ante solis occasum fere integra luce deßcienteæ, stellis in 

coelo velut in profunda nocte toto crepusculi tempore 15 denais 
terrae tenebris apparentibus. viss insuper est ſexta die post im- 
poratoris coronationem, quo praecipue tempore de eo conæilia εἰ 
omina ſuturi eventus, non sine multo in omnem parlem sermone, 
agitabantur. 

ὙΠ, Εἰ hinc patot quamohrem Pachymeres eam eclpeim ut 
funestum imperii portentum in ipso aditu, id est sexta die post 
Iheodori coronationeni, considerandam dederit, ut quasi ex fu- 
nerea face praceunte πολ diuturni imperii male ominosa signiſica- 
tio coperetur; qualis augurationis οἱ exemplum in vetustiaribus 
historicis Pachymeres non unum habuit, οἵ recentiores quoque 
idem videmus imitatione celabrasse, saltem dum ex. oſſicio reſe- 
runt iudicia vulgi hominum in, tales ſere praesagitiones propni, 
quoties istius generis coehesti⸗ portenta sub principatuum auspicia 
incurrunt. 

Ex hoc aunt genera quao apad Iulium Capitolium in Gor- 
diano Tertio leguntur. ubi enim hunc coepisse imperare retulit 

istoricus, stalim adiungit: 44 icium non diu imnperaturi 
Gordiani hoc fuit, quod eclipeis colis ſacta est, πὲ nox credere- 
tur neque sine lumiuibus accensis quidquam agèâ posset. ita ille, 
aolis defectionam innuens quas anno Chrieti 287, 19 Aprilis, Ro- 
mae visa hodioque ex tabulis deprehenditur. Sextus item Anre- 
ius Victor annd τι, c. 1002, cum nmarrasset pacem inter Angusto- 

Constantinum οἱ Licinium ſactam, adacitis in cousortium imperũ 

Caesarum nomine utriusque liberia Crispo et Constantino {19 

Constantini οἱ Liciniano ſilio Licinũ, adiungit: quod cquidem vis 

diuturnum neque his qui ascumebantur felix fore, defectu colis 

Mſuedato iisdem mensibus die pateſactum. contigit ea eclipsis anno 

Chricti 317, 20 Decembris. ita etiam non ita delæri patrum no- 

atrorum momoria observant historiaq Gallicas xcriptores anno 
Christi 1544, πο natus est Franciscus Secundus Valesius, quarto 








LB. WM. RONODIS. 708 


et eius nativiatem Se horribilem aolis eclipeim eontigiass, eot. 
demque anno ἰκ68 lunde insignes deſectiones vinns, caque prodigia 
magnum dediate astrologis indüúeandr et σεείραπάϊ δὲραπιοπίαπε, 
unde natum einsdem prineipis emblema, tribus lilũ ſloribus α 
aorra emergenthus, 8016 desuper et luna oppoutie; σῦκα oum Πὰς in⸗ 
æeriptione inten eclipses exorior. 
Sed iam tempus est demonstrandi poeiti⸗ x. arbe astronomida 
caleulis quam apte δὰ id quod indicavimus tempus accidat istud 
inditatum ἃ Pachymere deliquium solare. 
VII. EFILOGISMVS 
defeqtionis solis quae contigit anno Christi 1255, 80 Decembris, 
iuxta tahnlas Rudolphinas subeidierias Kepleri δὰ meridia- 
num Nicaenum in Bithynia revocatas. 


Nouvuiltun itum medi um. ἱ 


ΝΞ Ὥ U. 
Decembris 29 15 18 46 
tempus proximae aposs dtatit liæ 
Iunii 1 14 58 50 
intervallum ἃ novilunio medio 15 238 89 41 
8 σ. 
motus intervallo respondens δ 18 Ο 82 
tollendùs ἃ Ἰοοό ἀροβδόϊΐ solis 2 29. ὅδ 17 
ꝑrimus locus tolis 9. 16. 49. 46 
prima διβίδη τα luwinarium βδοῖδ lan-— 
Sius progresso 0 δι 823. 920 
rtempas proximae —— ᾿ 
αι Ῥχΐπηα die Ianuari ete. 886 18 20 ἃ 
iniervallum ἃ novilunio medi 4 4  8δά᾽ E 
motus intervallo respondent 38. 6. Ν 
addendus 1 2115 239 
locus apogaei lunae 7 20 1. 486 
rimus locus Ιυὴδθ 9. 11 17 26 


pus proethaphacretlcum aaaenauri —*8 medio, J vne⸗ 
rae 11, 41. ὅδ. " 
Novilumium vpere.. ΝΣ 


" Ὁ. Ἡ. .:.' 
Deoembria 8B30*8 0 40 
Ooræ etti o. F .. ... 
8. σ. , 
τοοαπάπε locus solis —916 δ. 48 
ↄ2ée distantia — 8: .18 


Ῥ 496 


04 “ ΟΒΒΕΒΥΑΤ, ῬΑΟΗΥΣΙΚΗ, 


Lvertine loene aolis —D 16 4“ δ 
aecundus locus lunae d 17 4—41 
aecundum tempus proſthaphaereticum Η. 

tollendum 1 ἃ ὦ 
tortius loons ἴσα. 9 16 49 66 
correctio tollit ἃ novilunio vero 1 8 ὅ 
aequatio vero temporis J 1 [ἃ 

Noviluntum verum correetum, et perſeet⸗ 

qeqqu atum. 

ΠΣ: 
vDecembris 30 1 48 ὅ 
tempus voras synodi in meridiano tabularunm 

— δ. Η. 
Decembris die ‚380 4 48 Bs poct merid 
δὰ meridianum Nicaenum magis 
Orientalem 1 84 0 
asdde 
vera synodus Nicaeae 80 8ὃ 22 ὅδ 
Locus verae synodi. 
5. 6. 
9 16 49 ὅ 
Grad. 
οἷα ascensio recta 228 16 0 
" H. 
Nicaoae poſst meridiem 8 2 88 
6. 
nibhus respondet in aequatione 50 (48 0 
P 497 leque additis δὰ ascensionem rectam 
modo positam pro loco verae synodi, 
fit ascensio recta puneti culminantis 6. 
echlipticae sen meridiei Nicaeae 838 59 0 
huius ascensionis punctum culminans S. σ. 
aive nieridies in eclipticeæ - 41 7 15 80 
Nuius puncti declinatio australlhö 8 δ8., 
addita elevationi poli ΝίοασδαἪ 6 4 46 0 
dat distantiam punct ΣΕ βανεν οἷ. ᾿. 
pticae ἃ νου. δ 19 68 
angulus ſcliĩpticas οἵ merid. 68.Ὀ. 7 
disſtantia puncti culminantis ecliptieas“ 8. 
ἃ vera synodo F 1 20 96.ϑ 41 


puncto cuĩiminante magis Orientali οἱ in semicirculo ascendeni 
deoque nonagesimus gradus eclipticat, respootu puncti σαϊκιδη- 
tis, ponitur in Oriente; εἰ synodus in Occidentali quadrante 3 








LB. I. RONOLOGICVS. 705 
ptieae ſieri dicitur. ex quihus δαπὲ΄ εἰ aolvuntut driauguli ΖΝΟ 
εἰ 2NS. ĩn quihus 
Ζ 6 

ang. N90 0 0 

ang. Ο68 700 
60 19 0 

60 26 41 

0 
0 


latus ΟΖ 


ΝΟ 441 


ΝΒ 74 87 0 
F 82 79 18 0 dietantia lunas ἃ vertics 
ẽ 8 ang. 8 46 87 0 anguolus parallacticus 


unde nascuntur tres priores parallaxes in δγηοᾶο vers Nicaeae. 
altitudinis δ8 0 
latitudinis 42 68 
longitudinis 4 1 





primum tempus parallacticum 

adde ad veram synodum 80 

quia fit synodus in quadrante 
Occidentali eclipticae 

t visa synodus minus accurata D. HR. 
Nicaeae 30 4 47 δ8 poct merid. 


ΙΧ. Huc usque ducta eclipcis in horizonto Nicaeno caduca 
invenitur deficienie calculo ea de caussa, quod δοὲ εἰ luna tem- 
pore visae synodi minus accuratae, id est paulo ante quintam po- 
weridianam, sub horizontem iam descenderant, depreata etiam 
profundius luna quam debuerat propter parallaxim altitudinis, 
quae in quadrantẽé Occidentali eclipticas sidus deüecit, εἴ tardius P 498 
in Oceidentem toto tempore paraĩiactico epparens reddit. hac 
igitur de causa ultra voram synodum eclüpais obervari non pobuut 

Georgius Packymeres 1. 45 


100. OBSERVAT. ῬΑΓΒΕΥΜΕΒ, 


Nioaeas in Bithynia, ubi: Pathymeres sola eius initia deseripit. 
duamobrem πὲ integra habeatur, οἱ perfectus eius epilogismus cer- 
δε suis limitibus tam ἐπ quantitate quam in duratione deſiniatur, 
mutandus est secundum leges artis loci meridianus et atsumendus 
occidentalior, in quo tota eclipais eedem observari potuerit eo- 
demque fluxu temporis quo Nioaease eius initis aupra horizontem 
videbantur. δὶ. enim fiet ut qualis etiam Nicaeae partim viss par- 
tim latens reipsa extiterit, ex observatione alibi facta, ubi tou 
visa fuerit, tam certo quam ſacile intelligatur. 

Sumo igitur meridianum triginta gradibus, hoc θεῖ duibu 
horis, Nicaeno occidentaliorem, in eodem tamen parallelo μαὶ 
pari elevations poli, δὰ eumquo accommodo 4086 iam suprsa ἐξ 
Nicaeno dixi, additis propriis quae δὰ ipsum eingulariter pert- 
nohbunt. 8. 


locus verae ynodi 9 15 49 ὅ 
eius ascensio recta 288 16 0 
D. H. 
tempus verae synodi Nicaeae 30 8 82. 8 
in ἀδῖο meridiano 80 4 2243 δ 
σ. 
respondent in aequatione Grad. 20 44 8 
quibus additis δά ascenaionem rectam 
aynodo verae convenientem 288 16 0 
δὲ ascentio recta puncti culminantis 6. 
eclipticas in dato meridiano 809 0 ὃ 
᾿ 8. σ. 
οἱ punctum culminans 10 6 86 8 
eius puneti declinatio Auſstralis 18 42 09 
addiia elevationi poli Nicacae 41 46 
dat distantiam puncti Ο ἃ ver. 60 8 0 
angulus eclipticae οἱ meridiani 5. 4270 
distantia puncti culminantis eclhpticae 
ἃ vera aynodo 0 19 46 18 


Ῥυποῖο culminante magis orientali quam 29yn0do. ideoque υἱ a- 

pra, synodo in occidentali parte eclipticae, εἰ in semicirculo 

ascendente puncto culminante potitis. unde trianguli Ζ᾿0 

εἴ ZNS. in quibus 
Ζ 


0 5 ang. ὃ 66 1 








118, M. CRRONOLOGICVS. 707 


unde nastuntur tres priores parallaxes in synodo vera in dato 
meridiano 


altitudinis δά. 0 
latitudinis δ0 0 
longitudinis 2. 0 


2 


ς 





primum tempus parallacticum mi- 


nus accuratum 46 36 
adde ad veram ynodum mens. ἢ, H. 

Decembris 80 1. 422 B ροεῖ merid. 
Ἦϊ a2ynodus visa minus accurata in 

dato meridiano Decembris 89 2 883 


Iocus lunae in synodo visa minus 
accurata in dato meridiano ſit 


ex parallaxi longit. 21 0 
οἴ motu solis 4 49 
respondente primo tempori paral- 

Iactico 45 85 
additis δὰ locum veras synodi 8, 6. 
Iocus verase aynodi 9 16 49 656 
motus lunae primo tempore pa- 

rallactico 22 49 
Iocus lIunae in 5ynodo visa minus 

accurata 9 17 12 44 
primum tempus parallacticum 46 86 
Habet in aequationo respondentes 

gradus 41 28 45 


quihus additis δα ascentionem re- 

ctam puneti culminantis ecli- 

pticae in 3ynodo vera 805 0 80 
ſit δδοθηρὶο reota eiusdem puſscti 

culminantis eclipticae in δγποάο 

visa minus accurata 5 830 24 1ὅ 
punctum culminans eclipticae 10 1 4 0 











708 OBSERVAT. ῬΑΘΕΥΜΕΒ, 


declinatio australis 17 14 8 
adde elevationem poli Nicaeae 41 φζ6. 08 
distantis puncti culminantis ἃ verties 68 40 0 
angulus meridiani εἴ ecliptieas 78 0 
αἰείαπεα puncti eulminantis ἃ luna 0 24 51 16 


undse trianguli in semicirculo ascendente et quadrante occidenuli 
eclipticae in Synodo viaa minus accurais. 


6. 
δι. ΝῸΘ 0 
81: C 78 44 
latus ΟΖ 58 40 


2 

—2 

W 

μ» 

Θι 

μεὸ 
DOOOOGO 


872 68 11 0 distantia lunae ἃ vertice. 


8 .,μη5. 865 2. 20 peraliactieus.. 


ex quibus tres poſteriores parallaxes in synodo visa minus accu- 
rata ἴῃ merid. dato. 

altitudinia ὅδ. 0 

latitudiniis 49 0 

longitudinis 24 0 





comparandae parallaxes longitadinis. 


prima in aynodo vera X ἽΝ 
aecunda in δγμποῦο visa minus aoourata 94 0 
diſfferentia motu crescente 8 0 
ideo tollenda est haee differentia ἃ pri- 

ma parallaxi 21 θ 
restant .2 18 0 


qui est motus lIunase vĩsus respondens 
primo tempori parallactico 46 86 











118. ΠΙ. RONOLOGICIS. 7109 


F quem iuvenitur tempus aynodi viaae accuratae per hane ana-P 500 
ogiam. 
ὩΣ motus —lunas visns. 48 Ω ad primum tempus parallacti- 
cum 45 836 
ita prima parallaxis longitudinis 21 Ὁ δά secundum tem- 
pus parollacticam ὅδ 10 
adde ergo pro conditione quadrantis occidentalis, in quo ſit 8γ- 
nodus, hoc tewpus prosthaphaereticum 53 10 


H. 
δὰ voeram zynodum go 1 22 ὅϑ 
δῖ visa Synodus accurata Dec. 80 2 16 8 


in meridiano dato poſt meridiem. 


latitudo Llunae. 


lIocus lunao in xynodo vera in dato m--S. G. 

ridiano 9 16 49 6566 
adde pro conditione quadrantis occi- 

dentalis eclipticas verum motum lu- 

nae respondentem saecundo tempori 

parallactico 255 27 
δι locus lunae in δγῃοᾶο visa acourata 
ex Ποὺ tolle locum nodi Q corr. 
restat vorus motus latitudinis 
qui demptus ἃ δ6Σ aignis dat diatantiam 


Ὧν ὧὡὐ Ὁ 
8 
Θ 
do 


ἃ proximo δ' 7 48 40 
unde vera latitudo hborealis sive arcus 
inter centra 4Φ 81 
comparandae parallaxes Ltitudivis ĩ in meridiano dato 
prima in synodo vera 50 0 
deconda in δγμοᾶο visa minus accurata 49 0 
diſſerentas 1 0 


motu decrescente 

tertia parallaxis latitudinis habetur per hano melogiam 

τὶ primum tempus parallacticum 46 86 

ad hanc differentiam 1 O aæive 60 

ita secundum tempu⸗ parallacticium 8Ἃ8 10ad diſfferentiam 
primae et tertias parallaxis latitadinis 1 10 

hanc differentiam 1 10, quia motus ſit decrese. 


tolle ἃ priĩma parallaxi latitudinis 50 0 
restat fertia porallaxis latitudinis 48 650 
ab μδὸ tertis parallaxi latitudinis 4. 60 
0}16 voram latitudinem, minorem vi- 

delicet ἃ maioreo 4 881 
reatot visa latitudo 6 19 


εχ boreali faeta australis propter αχοθεδῦχη terlino parallaxis Iati- 
tudinis supra visam latitudinem. 


7110 OBSERVAT. ΡΑΓΟΗΥΜΕΒ.᾿ 


quantitaa 601 ἐρ 6ἷ8. 
ex summa aemidiametrorum 80 48 
10116 visam latitudinem 6 19 
rostat quantitas oclipeis 24 
in acrupulis 1469 
quae multiplca per 6 
habes δὅ8814 (9 
Ῥ 5601 quae divisa per aemidiam. 801]}..0 931 
ἀαπὶ digitos 9, et ex residuo fiunt 86 
quantitas ergo οεὶ digiti 9, 86. 
Duratio eclipaĩs. 
Petitur ex δοστιραϊὶε medias durationis cum motu horario 
lunae in incidentis οἱ emercione oompositis. 
aumma semidiametrorum 80 ἐδ 1848 
arcus inter contra 6 19 379 


aumma 2227 83477202 
diſſerentia 1469 81670218 
cumma 65147420 


—* pars aummas 82673710 
acrupula mediae duratiori 80 9 1809 


ad incidentiam δὰ emerrionem 
locus lunase una hora ante visam locus lunae una hora pott 
aynodum accuratam. æynodum accuratam. 
8. 6. 3, Ὁ. 
9 16 44 62 9 17 47 652 
asconsio recta puncti culminantis 
oclipticao 806 86 16 886 86 1ὅ 
( punctum 
( culminan⸗ 10 4 16 0 11 4 44 
oclipticae. 
eelinatio 19 16 0 9 4 0 
δυεῖν 8118, : 
distantia puncti 
culminantis ἃ vertice 60 42 0 δῖ 16 0 
angulus meridiani οἱ 
eclipticas 76 14 0 68 80 0 
distantia puncti 
culm. ἃ luna 0 1 80 8 1 16 56 0 


culminante magis orientali qnam ynodo in δααχιοσοοϊο 
aaeendente, οἱ aynodo in quadrante occidentali φοϊερέδεδα, 





118. I. BONOLOGIGCUS. 


unde trianguli. 


2 
6. 
ang. C 76 
ας 2 60 
ς ΩΟΘ 17 
ΝΖ. 57 
8 ΝῸ 22). 
Ν τ Ὁ ΝΒ 40 
distantia lunae ἃ vertieo 82 66 
angulus S parall. 67 
prallax. longtud. 
Ͼrtia parallax. longitud. 


(orterior tempore motu 
(chcrescente in quadrante 
(occidentalĩ eclũpticae. 


diffirentia 
(tokenda ab horario 
( Iume vero 
restat horarius lunae apparena 
unde triapguli. 
2 
6. 
ang. Ο 68 
latus Ζ 61 
c8 46 
ΝΖ 46 
NC 16 
Ν s ΝΒ 68 
distantua lunas ἃ vertice 83. 71 
angules 8. parall. 49 
porallax. longitud. 
tertia parall. longitad. 


( prior tempore, motu 

( cercente in quadrante 

occidentali ecpticae. 

differentia 

(tollenda ab horario 

(1.886 vero 

restat horarius lunas appprens 


OGCOOSOCOOGOO 


»» σι 
"ὦ 


19 


67 


ΘΟΘΘΦΘΦΦΟΟΘΘΦΘ 


μ᾿. 
—A 


Ῥ 602 





111 OBSERVAT. ῬΑΘΗΥΜΈΕΗ. ' 


anelogia analogia 
ut 94. 88. δᾶ 8600 ut 17, 16. ꝛd 8600 
ita δογαρυϊα medias duratĩonis ita ϑοστιραὶα. — durationis 80.9 
Η 

80. 9. ad 4461. 1. 14. 11. ad 6286 1 44 46 

tempus incidentias tempus ererrionia 

tota duratio o clip⸗is. 
Ἡ. 2. ὅδ, 67. 
ἐπ meridiano dato ἐπ meridiano Nieaeno 


duabus horis ante Nicaenum] duabus horis redditis 
vies aynodus accareia aivoecli. medium die 80, hora 4 16 
peis viaas medium. 
Decembris die 80, hora 2 16 8] initium kora 8 18 
0116 pro incidentia 1 14 11 
initinm dia 80, hora4 1 67 ſinis hora 6 05 
adde pro emeraeions 1 44 46 


βαὶο die 80, Βοχα 4 0 64 poet meridiem. 
Ῥοεῖ moridiem. 
Ρ 508 . γριε εοἰὲρεςεο ε. 
Septentrio 
Meridie⸗ 


Η 
emeriio BD 1 44 46 incidentis BC 1 44 41 


᾿ probatio per quadrata. 


χαὰϊξ quadratea 
ΑΘ rumma aemidd. 80 48 1848 841510ὲ 
ΑΒ arcus inter centra δ 19 819 1456 
0116 minus quadratum ἃ ma- 
iori. reiat 1809 8271468 


cuius radix οεὲ 80. 9 
idem aupta probaium per logarithmos in duratione. 


118. π|.- CIRONOLOGICUS. 113 


X. Ἐκ epilogiemo huins οἰ ρεὶο tam accurate et per εἴηρυϊα 
quasi momenta examinatas, maniſfeſtum θεῖ eam ipeam 6886 quam 
Pachymeres derignavit, οἴ ἴδει petero omnæ illas circumatantias 
4060 in eius deseriptione obscuras adeo δὲ incomprehenaibiles vi- 
debantur. 

In primis enim cortam Θεὲ eam factam anno Christi 1266, 
mensis Decembris die 80, proindeque non pertinere δα Theodori 
Lascaris obitum, qui menae Augusto cirea autumnum anno Chri- 
ati 1269 contigit, eed δὰ eius solemnem inaugurationem aut co- 
ronationem, quas ſacta est sub finem διηὶ 1256. 

Facta est Nicaeae in Biihynia circa horam ἃ meridie tertiam, 
et apparens eius initium non duobus integris minutis horam ter- 
tiam praetergressum est. ſacta est sub finom diei sextae post co- 
ronationem Theodori. ἄχ coniectura enim probabili Supra ἃ no- 
bis exposita Theodorus est coronatus imperator ipso ἀϊ8 natali 
Christi domini, πὶ ex gemina celebritate dies magis solemnis age- 
retur; et post dies δαχ mensis Decembris 80 ſacta eclipais ideireo 
dicitur ab historico die sexta contigisss: neque enim alius apparet 
dies, qui sextus haberi possit vel mensis vel hebdomadae, quan- 
doquidem facta est eclipsis die quinto hebdomadae, eo anno cyclo 
aolis 4, litera Dominicali C. adde auod Pachymeres diem Vene- 
ris non ἤκτην ἡμέραν δ68 παρασκευήν appellare rolitus est. 

Tenebras autem ita proſundas ut sua obscuritate omnia tege- 
rent et stellas in coelo conspicuas redderent, ſecit non tam ma- 
gnitudo eclipais, quae digitos decem non αἰερὶξ, quam tempus 80- 
rum quo ſacia est, nempe cirea solis occasum: accedente enim δᾷ 
diurnae lucis ——E — 8016 δὰ horizontem appropinquante, 
defeetu luminis solaris εἰ Iunae interposiſione, circa solis occasum, 
οἱ toto tempore consueti crepusculi, visa est etiam profunda nox 
ad venisse εἴ obscuritas omnia tegero cum clara stellarum manife-P  60ὲ 
atatione, quod ippum Pachymerius innuit cum ait solem circa ho- 
ram tertiam diei sextas per horam obscuratum. 


Unde vulgo exiatimatum est eclpeim per horam dumtaxat 
durasss, quis nonnisi per horam Nicaenae visa est, inchoata circa 
tertiam, οἱ aole oœcidente paulo ante quartam in horizonte Nicaeno, 
ubi minimus areus diurnus non multum excedit horas octo οἶτοῦ 
aↄolſtitinm brumale, poli altitudins aupra horirontem graduum 
quadraginta unius cum dimidio, oadem prope cum Romana. 

Ἐκ quamvis alo meridiano quam Nicaeno uaus aim δὰ 
integram et exactam ecliptis investigationem, caleulus tamen eo- 
dem prope redit; neo diacrimen ullum notabile invehit levis ali- 
qua mutatio Ἰαιθετια οί lunse, ut neque parallaxis aut refractionis 
in diſtantia ab horironte. quare aatis convenit reductio, quam 
ꝓdhibui dati meridiani δὰ Nicaenum, ut inteligetar quelie tota 
Nicoaoas partim visa partim latenſs extiterit. 


714 OBSERVAI. FACIR. 


XI. Ueeterum ut ΠΗ} merito ἀδεϊδοτοξαν ad perſoctam ὁο- 
xrum 4086 δὰ hano eodlipaim pertinent intelligentiam, rectet de- 
monstrandum nullum alium 80 ἢ» deſectum cirea obitum Theodori 
contigisses, cui Pachymeris deſcriptio conveniro poit. δὲ hoc 
quidem aic demonstratur. 

Certum est ex legibus astronomicis anno Chricti 1259, quo 
Theodorus diem clausit, extremum menss Απρτιδῖο novilunium 
tam medium quam verum contigisss nocte media inter decimum 
nonum et vigesimum diem eiusdem meneis; δὲ quamvis interdiu 
extitisset, oclipticeum tamen non ſuisset, quia modius motus lati- 
tudinis lunas aign. 8 G. 17. 86. 61. longiatime ἑαχπιίτιοα echpticos 
praetergreditur. 

Constat quoque iuxta easdem leges aliud novilumium eclpt- 
cum eodem anno ante mensem Auguſtum οἱ Theodori merten 
nullum extitise praeterquam in mense Aprili dis 29, medio mota 
latitudinis lIunas 8, 0. G. 15. 4. 99, intra terminos possibiles 
quod etiam quia Nicaeae paulo ante mediam noctem celebratum 
δεῖ, solis deſectum visibilem non exhibuit. quamobrem πε 
eo anno solis defectus aptus fuit δά significandam aut nuntiandem 
Theodori mortem: multo minus, δὶ quis contigerit annis superio- 
ribus, nisci is dumtaxat qui in aditu οἷ. imperii ἃ Pachymere 86- 
sumptus οἱ tam horrendus designatus est, qui δὲ ἃ nobis Πὲς auis 
certis characteribus intignitus οἱ δὰ ſinem anni poſt Chrictum 
1256 positus. 

Ad cuius chronologiae confirmationem tuto reſferri 
eliae duas apud Nicephorum Gregoram L. 9 Ηϊοῖ, c. ultimo obeer- 
vatae eclipses circa mortem Andronici Senioris, altera Iunae eo 
ipso die quo eum mori contigit, 12 Februarii anno Christi 185, 
altera solis quae tot diebus mortem imperatoris praecesit, quot 
ĩpse annis in vivis fuerat. ἐπισκότησις, inquit, — τοθαῦτος 

ἡμέρας προειληφυῖα τὴν αὐτοῦ τελευτήν, ὅσα καὶ αὐτὸς ἦν ἔτη τὰ 
πάντα βεβιωκώς. dies agnoscendi δυπὲ 74: totidem enim An- 
dronicus annos vixit, qui 60 fere regnavit. septusaginta δὐῖαδε 
et quatuor dies inter illas eclipses intercesserunt: nom aolis qui- 
dem ſaceta est 80 die Novembris anno Christi 1381 in novilunieo, 
quod tunc extitit, lunae vero in plenilunio, quod contiꝶit 
sequente 12 Februarii. et ita 688 tabulae ποδῖσϑα repraccentant. 
οἱ Calvisius in Cronologia anno Christi 1831 οἱ 1882 priorem ob- 
servat 80 Novembris die ſeſto 8, Andreas, οἱ post dies γ74 δεοι- 
tam ait Andronici mortem die 19 Febhruarũ, nulla mentions οεὲξ- 
peis Iunae habita, cum tamen Nicephorum auctorem laudet, qui 
ntriusquo· diserte meminit et utramqus ponit inter aigna 23 
imperatoris divinitus pracnuntiantis, cum ait προσημεῖαι πολλαὶ 
προεμήνυσαν, quo aimiliter modo Pachymeres voluit defectum 

æolis ἃ 86 descriptum, et ἃ nohis aſſixum ἐπ aditu imperxii Teo- 








18. π|, RONOLOGIOVS. 715 


dori, breve illud οἱ. ᾿μεέπίπιο ſortunatum portendisss, eum ἀἰϊχὶξ 
ὃ δὴ προεσήμηνέ τι σημεῖον. ἥλιος γάρ. οἷο. ᾿ 
- ΧΗ, XXx qua dnorum auetorum, querum eclipees expotui, 

de earum aignifications sententia, δὰ caleem diasertationis in qua P 605 
Hactenus historicum οἱ astronomum agere me oportuit, quaeso ut 

κοΐ liceat tantisper agere theologum, δὲ cirea signiſicationes de- 
foctionum utriusque luminaris deſinire breviter, δὲ solide, quid 
Christianus homo doebeat aut poeiit vel sentire legitime vel in 
uaum adlũubere sine vitio timiditatis aut sine noxa superstitionis, 
quorum alterum humanae ſortätudini, alterum (hristianae reli- 

gioni repugnat. 

Unum igitur hoc pronuntio, eclipses 80118 εἰ lunae 6686 de- 
fectus naturales, vel luminis ἐπ ipsa Iuna in umbram terrae in- 
currente, vel radiorum 80118 in terra, Luna 86 inter utrumque 
iniiciento. tam naturales autem et ordinatas sunt coniunctiones 
et opporitiones eclpticae, quam sunt ἱρεὶ motus luminarium οἱ 
ayxygiae non eclipticae, quam zunt dies εἰ noctes, quam zTolati- 
tia οἱ aequinoctia, quam menses et anni: pendent enim haec 
onmisa imili modo ἃ prima Iege οἱ ordinatione conditoris, quam 
coelis οἱ sideribus praescripait ab initio molitor deus, quam le- 
gem constantem et inviĩolatam res creatae conservant; quae cau- 
88 est cur eclipſes praedicantur infallibiliter ἃ peritis eum circum- 
stantiis niagnitudinis et durationis, habita exactissima ratione 
temporum et —locorum, in quibus illae contingunt. accedit quod 
numerus eclipsium magnus sit et occursus frequens: quatuor, 
ĩnterdum οἴ plures per aingulos annos flunt, οἱ iam ἃ mundi ex- 
ordio plus quam vicesies millo numerari possunt. 

Eadem porro providentia, quae fecit in mundo · duo haec 
Iuminaria magna, uminare maius, μὲ pracesset diei, et lumi- 
nare minus, μὲ praceaset nocti, ut lucerent uper terram et di- 
viderent lucem a tenebris (Genes. 1), esdem pariter δ bonitato 
οὶ sapientia motus eorum εἴ conversiones ordinavit δα felicem 
mundi gubernationem, ad eélectorum ralutem et auam gloriam; 
nee dubium quin ipsas coniunctiones εἰ oppositiones, solis οἱ lu- 
nao defectus οἱ illuminationes, constituerit in numero pondere et 
mensura, quam seiebat et volebat humano generi δὰ saalutem οἱ 
felicitatem profuturam. 

XIII. Ex hoc uno pronuntiato tollitur admirabilitas οἱ 
vulgi quidam ttupor, qui eclipses consequitur: oritur enim ex 
ügnorantia cum quadam novitate οἱ raritate apud eos qui nec 68- 
rum causas intelligunt nec eas saopius observarunt, eum contra 
anpientes οἱ docti eas δαϊδ temporibus a2ecuri expectent, οἱ occa- 
αἱόοδθ ἐπ commodum conversa eſſectu bene utantur, et perniciom, 
εἰ qua creditur imminere, totam in hoſtes derivent. 

Ita olim Sulpitius Gallus, ut roſerunt Livius 1, 44 εἰ Plut. 
ὅπ Panlo Aemilo, de inigni deſectione lunas, quam praeviderat 











716 OBSRRVAT. ΡΑΓΕΥΜΕΒ. 


in ὁχασοα Homano, in quo tribunus aub iniperators Aemilio 
Paulo militabat, concione habita suos ad pugnam inatroxit do- 
ecuitqus causas ecliptium et certos eventus suis temporibus neces- 
aarios, tam felici eventu ut ab eis abetulerit vanum illum timo- 
rem qui ex rei novitate οἱ insolentia oriri solet ignorantibos, εἰ 
eum pugnandi ardorem edoctis εἰ vincendi cupidis iniecit ex quo 
plena victoria Romanis evenit, cum contra in caſtris Macedo- 
num novitas οἱ ignorantia fecerit res αἴ ea prodigii instar habere- 
tur, et eclipsis visa existimata ait praenuntia fugae et defeetio- 
nis Persei, quam Macedoniae clades eat conseenta. 

Ita nuper Christophorus Columbus anno Chritti 1493, cum 
alimentorum inopia laboraret, nec posset ἃ Iamaicenribus, apud 
quos classis Hispana, cui praeeret, appulerat, vi εἰ precibus 
auxilium impetrare, usus est scientia proximae eclipsis, εἰ ber- 
baris eius ignaris pestem impendentem, nisi opem ferrent, minæ- 
tus diem εἰ horam deſectionis Iunae edixit, quo illi prodigio per- 
culsi οἵ gravius aliquid metuentes δὰ Columbum quasi sua inhu- 
manitate offensum copioso insſtructi commeatu supplices venerunt, 
εἰ veniam faciliua quam 2perabant ena liberalitate impetrarunt. 


Ρ 606. [16 Claudius imperator, ut habet Dio ]. G, cum vereretur ne 
aolis defectio futura die suo natali anno imperii quinto tumoltum 
Romae pareret ex ignorantia οἱ novitate iuncta vano timori et 
opinioni vulgi, quod ea signa easent principibus inſausta, publico 
edicto notum voluit ante aliquot dies deliquium illud futarum, 
insuper αἴ causas eius, quantitatem οἱ durationem exposnit tam 
distincte et intelligibiliter, ut 60 viso nemo timeret aut mireretur, 
omnes imperatoris sapientiam venerarentur. 

XIV. Tollitur praeterea inanis illa opinio, quod eclpees 
orbi noceant, quod clades peſtes et bella regnis importent, quod 
vastitatem εἰ subversiones imperiorom ac religionis vel efſiciant 
vel praenuntient. damnum enim quodeumque creat eclipeis in 
modiea iactura Iucis et beneſici inſſluxus non admadum dinturna 

consistit. plus saepe unica nox aut dies pluvina mundo Ἰποὶς 
amicao et benignarum inſluentiarum aripit quam eclipoes decemn, 
ot aapienter viaus est agere Pericles, referente Β]αΐδσγομο ἐπ cius 
vita, qui navis imperatorias gubernatorem eclipei solis territum, 
in medio victorias cursau moras trahentem, chlamyde involrit, 
οἱ interrogavit an quid ex eo velamine ſentiret inceommodi, eo- 
que negante ullum 86 sensisse, doouit nullum maius ἃ sole per 
lunam interporitam velato timendum ease, οἱ paulo quidem mains 
6826 coelum εἰ diuturniores fore tenebras, δοὰ aolem non talto 
post δυο. aplendori aine alio incommodo redditum iri; quod com 
ſactum esset, cursum classis felicom nacta δεῖ, 

Non ita Nicias aut doctus aut felix, qui vel imperitis vel 
aupersetitione ab eclipai lunas territus, veritus clasaem porto edu- 





18. M. CBERONOLOGICVUS. 717 


cere, aibi cuisqus perniciem ereavit, ut Plntarchus nerrat in eius 
vita οἱ Thuc. 1. 7. 

Felicius Agathocles et acutius, dum elassem in Africam 
traiiceret οἱ horrenda solis defectio intercederet, suis metu de- 
ieetis, nil timendum ἃ prodigio professus est iis qui iam in cursn 
easent: δὶ deliquium antequam portu solvissent contigisset, ti- 
mendum forte videri, sed euntibus οἱ praeterea minus fortunatis 
Siculis nihil adversi metuendum; iis autem δὰ quos ibatur, et 
Horentibus Chartoginiencibus fortunas mutationem, δὶ qua ex ta- 

libus ignis portendebatur, 6686 pertimes cendam. 

Non nocent eclipses, nisi quod noceant opinantibus; ninil 
ἘΣ 86 mali fundunt 80] οἱ Iuna magis in oppositionibus οἵ synodis 
quam extra illas. condita sunt Baeco zidera ἃ bono domino et 
parente universi clementiassimo, gubernantur manu aspientissima 
δὰ filiorum commoda et salutem. defectiones quando contingunt, 
naturales sunt οἱ innoxias. non pestes generant, non bella cient, 
non mortes prinucipum annuntient, non temporum ealamitates 
aut regnorum eonversiones minantur. 

Ab ipso mundi exordio eclipses, ut modo ſiunt, eademque 
Iege et ογάϊπα οἵ numero fiebant; et ai Keplero creditur, aol 1086 
fons Ἰυς εἰ bonorum omnium, mundi oculus beneſicus, condi- 
tus eoat in eclipsi subhieerta luna in primo gradu Cancri, in aestivo 
nolstitio multis Afrieas regionibus solis aspeqtum impedienteæe. 
quis ita sontiens credat eclipses noxias, et solem ipsum in tanta 
δυϊ οἱ mundi infelicitate Ὁ optimo parente deo craatum? 

XV. Certe ante belle οἱ pestes ſiebant eclipses, ante reges 
natos, ante provinciarum et regnorum divisionem in illa antedi- 
Iuvianorum longaevitate paco οἱ δδηϊ δῖα tam diuturna eclipses 
Febant, et ἴυπο erant innocentes. unde οἵ quaudo noxiae 6886 
coeperuntꝰ unde malignos inſluxus, quos poſtea tam frequentes 
afſlarunt, accepere? 

Prima omnium, quas in Graeca historia describitur eclipais 
aolis, narrata ab Herodot. 1,1, Medos εἰ Lydos pugnantes inve- 
nit οἱ conciliavit. Alexandro faustisaima fuit eclipsis lunae, quae 

ante posſtremam eius de Dario victoriam contigit. profuit Cae- 
aari solis illa quae in tronsitu Rubiconis, ales de imperio reti- 
nendo ἱδοία, facta οἵ, de qua Dio ]. 4. proſuit εἰ illa quas P 507 
Pharaalicam pugnam praecessit; 4086 δὶ Pompeio funesta dicitur, 
ΟἿΣ non aeque Caesari fortunata dicenda est? 

Non oecidit Augustum ecclipsis lonao, quae quadraginta 
post eius mortem diebus visa est; immo eius oceatione Drusus 
rebellantes in Pannonia Romanas legiones δὰ ſidem οἱ obsequium 
revocavit. εἰ αἱ quis advertere velit, plures ſorte cum eventi- 
bus fortunatis quam cum inistris eclpſses coniunetas numeraebit. 

In fatis Romuli proaperis et urbis ſelicitato positae aunt 
oclpses duae solares, in conceptu illius una, in huius funda- 


718 OBSERVAT. ῬΑΟΗΥΜΕᾺ, ᾿ 


mentis alters vol inventae vel affictas. ita videlicet innocente 
eclipses οἵ indifferentes habitas sunt, ut 1116 fanatae, aliũs noxias 
δὲ malorum praenuntias viderontur ἢ ita eas quisque δὰ saua τοῖα 
convertit. 

Multae Iuminarium aſectione⸗ notatas aunt mortibus im- 

torum, plures post mortem et in exordiis notari potuerunt; 
multas —— — — elades regnorum, vacutates populorum, 
bellorum et morborum perniciem, plures eonsecatae δι: 
ut consequentes causas non dicantur honorum, quao 
lorum annexa sunt, ita noo praccedentes haberi debent —* 
malorum vel indices, δὲ 466 cum illis eoncurrant. medũ sunt 
hi luminarium defectus inter bona δὲ mala rerum humanarum, 
nullos in eas infinxus habent; connectuntur quidem cum 1176, 
δθὰ οδδιι, ποῖ efbcientia, mera contingentia, non necessitate. 

Neceerarias sunt onmes eelipses solis οἵ ἴαπδϑ, εἰ πδοεδβεβϑ" 
riis intervallis distinctae, ordinatas inter seso, οἱ ita quode- 
modo coneatenatas ut εἰπε infallibiles σὲ inevitabilas: humamni au- 
tem casus, pestes, bella, mortes principum plane eontingentes 
εἴ solutae cohaerent atceidentibus et circumetantiis, quae πὶ ax 
hominum libera voluntate et fortnito causarum concursu pendent, 
ila mutationi sunt obnoxias, et anteverti ναὶ impediri μοδαπαξ, 
quam ergo incongruum et — — — —————————————— — 
mutabiles causas effectaum contingentium οἵ mutehilinn ἢ 

CXVI. Tam facile dici posset ortum aolis aut occasum Iunas 
causam 6486 iurgiorum αἱ vontentionum, quae vel interdiu vel 
noctu contingunt, quam eelipaes morborum et olamitatum, 4856 
post illas fiunt. certe aequinoctiis εἰ soletitiis, quae quæter in 
anno 1686 οὐδ fiunt et temporum vices sua diversitate forment 
οἱ distinguunt, cauas ροεδαῖ adseribi ΟἿΣ pestes ot bella, οἷς ela- 
des regnorum οἱ seditiones populorum eveniant. tam —— — 
habendase aunt coniunctiones 8018 et Iunae defectionibus obnoxiae, 
quam quase sunt ab eis immunes. omnis quidem plenilunia et 
novilunia magnas invehunt in orbem mutationes, sed σιϑοδδδασίδο 
οἱ δὰ felicom mundi statum aapienter ἃ deo ordinatas. ver aectu 
autumnus hiems ex solis et lunae diversis convereionibus oriun- 
tur, οἵ iis necessariis δὰ iemporum commoditatem εἰ hominnm 
felicitatem, 4140 semper eadem lego, quam initio rerum condi- 
tor ceonstituit, cursum tenuerunt οἱ tenehunt. quis sapiens ἐδ 
adeeribat aaeculorum ealamitates? quis eorum malignitatæm ia 
adversa regnorum fortuna aceusat ἢ quis proditioni-, aw⸗ be 
maiestatis condemnat ἢ 

Excusentur igitur cynodi luminerium ϑοϊίρείοιο, qua non 
minus necessariae neque minus δὲ bonum universi ἃ deo ordina- 
tae. absolvantur ab opinione malefioentiae, quae non plo⸗ ma- 
lignitati⸗ habent, quae πο plus virium δὰ mutationem ΔΌΣ εἴ 
Hkumorum aortitas dunt. 





.:18. ἸΠ, MRONOLOGICVS. 719 
Ex dictis intelligitur quas Rdes habenda ἐξ astrologorum 


genti eirea eclipsium diritatem et effectnum ex iis consequentinm 
mæelignitatem. unt qui maleſicas earum vires provinciis οἱ urbi- 
bus apecialiter adacribunt, et duodecim zodiaci signis ἐπ quatuor 
quuadrantes distributis nocere volunt eclipses iis praccipue mundi 
partibus, quae sunbieotase sunt signo euius in regione eclipais ſiat, 


et oſfactuum vitis pro eclupeis magnitudine ad plures menses at- 


que etiam annos extendunt. 

Sunt qui in eclipaibus rationem planetarum praecipuam ha- 
beri volunt, et iis maximo hominibus labem timendam affirmant, 
quorum in horoecop⸗ iidem qui eclipaibus dominantur planetae, 
praesertim δὶ malignioris naturae sunt, πὲ Mars οἱ Saturnus, οἷ 
ἃ ἴονο Venero οἱ Mercurio vis eorum maleſica non refringatur. 

Sunt qui pro variis domibus coelestibus, in quibus eclipses 
Runt, distinguunt malorum varia genera et persbnarum, quibus 
ena mala impendent. in nona domo aigniſicationem seditionum et 
mutationes religionum Beri asserunt; in quinta agrorum sterili- 
tatos, fames οἱ peſtes portendi, aulicis fortunao Iudibria, prae- 
gnantibus feminis partus infelicitatem nuntiari; in quarta domo 
Saturno οἱ Marte cum eclipsi convenientibus vastitates urbium et 


dominorum mutationem aigniſicari. οἱ haec quidem, aliaque non 


meliora, tanta confidentia quidum pronuntiant, quasi certo fu- 
tura essent, et tam certas eorum causae iis creduntur, ut perso- 


naes etiam aingulares δασὺ professions et dignitate aliiequo pro- 


priis conditionibus designent, et ipais nominibus appellare, 
inio posent, profiteantur. 

XVII. In hoe genere praefidentiae peceat in primis Cypria- 
nus Leovitius in descriptions οἱ pictura éclipaeon quae ab anno 
1564 usque ad 1606 contigerunt, ubi earum signiſicationem 
plane aecundum regulas astrologiae indiciariae describit. quod 
οἱ praeſtant poſst Ptolemaceum Cardanus, Iunctinus, Origanus, 
οἵ alii ephemeridum scriptores, ut artis iudiciariae proſessores 
plerique omnes. contra quos nihil ego modo. aufficiat quod de 
eclipribus hic pronuntiavi, eas ex necessario et ἃ deo ordinato 
aolis οἱ Iunas occursu ναὶ oppositiono innocenti prodire; quarum 
auetorem accusant ii impie qui eas tot malorum ecausas haberũ 
volunt, οἵ s0 ipros impiotate artis infamis οἱ humanis divinisque 
legibus interdictas contaminant. 

Liceat infidelibus, aut quid ait eclipsis ignorantibus, Iunae, 
πὶ putant, laboribus opitulari. liceat tintinnabulis δὲ aeris 20no 
quem poſsunt vehementissimo terrers draconem, qui cum luna 
congreditur. liceat mulierculis δορί οἱ maleſicis, quae luvas 
amores ambiunt aut vendunt favores, oam 6 tenebris omergen- 
tem vel salutaro reodseuntem vel proclamare victriceem. Christio- 
nis εἰ deum timentibos et eruditis nefas aceusars deum in operi- 
bus tam praeclaris et beneficis 80]16 οἱ Iunao, existimando temere 


720 OBSERVAT. ῬΑΟΗΥΜΕΕ, 


aynodos eorum etiam eclpticos νοὶ eſſicare vel nuntiare οαϊοπιῖε. 
ttes orbis terrarum, vel omnes vel maxime perniciosas. 

Sed negari non potest quin multi defectus aolis δὲ Iunas cum 
ealamitatibus publicis et morte principum aepe concurrant. 
βεὰ confitendum quoqque longe plurss et eelipses sine iis caribu⸗ 
εἰ inſelices rerum eventus δίῃ eclipaibus contigiass. concuri 
admittitur in aliquibus, in nullis causa probatur, in omnibo⸗ 
contingentia, οἷ merus casus agnoscendus est. 

XVIII. Αἱ quid prohibet deum δὰ incutiendum hominibo: 
auae maiestatis 2alutarem reverentiam eclipses adhibere, easque 
velut faces funereas oſtentare, δὶ non causas, saltem praenuntias 
dladium generalium, οἱ tubas bellorum, quibus mundum ΔΗ. 
gere οἱ torrigere constituitꝰ nil quidem id Reri prohibet, sed εἰ 
nihil persuadet; εἴ δἱ quando id deus ſecerit, quis andeat vubi, 
quando et quoties deus id eſſiciat proſiteri? cui deus suum ea de 
re consilium aperuitꝰ res plane mira, nec divino consilio vacat, 
quod in tota sacra scriptura nullius omnino eclipsis mentio ſit, 
gum tamen in populo dei nec mortes principum nec bella nec οδ]6- 
mitates deescent. non deerat sensus miseriarum, non deerant οου 
δα eclipses videndas cum publitis cladibus coniunctas. deerat 
forte providentia, et suae gentis salutis negligens non admoncbat 
attendere δὰ signa tam visibilia, quae tam patenter quam certo 
auas iracundiae et hominum castâgationi praemittebat ἡ profuisset 
id quidem Iudaeorum genti, et Christianis non obesset. sed con- 
δ᾽ πὶ dei absconditum ἃ zaeculis, et ipsis prophetis non revela- 
tum, arsa iudiciaria penetravit scilicet, δὲ in coelo seriptum do- 
cet, sed duntaxat intellectum legere scientibus? nugae merae. 
in hoc ergo pietas οἱ sapientia Christiana conquieseit, quod 

ceeclipses sint defectus naturales solis et Iunae, quae nullam ha- 
Ῥ 509 beant non modo certam sed πὸ quidem probabilem efficientise, 
vel signiſicationis ecum publieis calamitatibus aut morte principum 
connexionem, multoque minus cum ſortuna εἰ eventübus Lheris 
privatorum. 


Hooc autem magnuunm commodom seclipases solis οἱ lunae in 
hietoriam tamporum important, quod ex earum tenebris aua ipea 
ohscuritate manifestis Ix megna zaepe rebus gestis accedat. Υἱσς 
enim melioribus indiciis initia regnorum, nativitates principum, 
victoriae illnatros, aliaque δοϊϊῃ οἱ commendatione posteritatis 
digua probantur, quam egalipsibus. chronologia regum Peria 
rum, Cyri οἱ Alexandri monarchia, et connexio proſanas hi- 
οἰοχίδα cum aacra maxime illuaſratur per eclipseon οατίοα eventus. 
tota aeries historias Graecorum, οἱ fundatio Ramanaa reipublicae, 
οἵ οἱ gesta Iulii Caæesaris, Augusti οἱ aliorum imperatorum nihil 
hebent certius quam quod deſectionibus 60]16 aut lunase con- 
alituitur. 3J 


118. M. (ΒΚΟΝΟΙΟΟΘΙΟῦΞ. 721 


Atque de ipais eolipaibus, quas gemina dissertatione epilo- 
gismis detnivi, hoo possum merito profiteri, eas fundare voli- 
diesime rationem tenporum circa 4868 contigerunt quas sinse illis 
obseura admodum est ôt magnuis diffieultatibus implicata. unde 
δος ipso nomine gratins patri Iuminum δὲ immortales habendas 
reor, quod deo tenebris Iucem proferat, et ex solis ac Iunae de- 
ſeclionibus hiſtoricae veritatis Iumen eduest. ipsi gloria in tae- 
cula saeculorum. Amen. 

Hactenus P. Grantami. 


CAPUT IV. 
Statuitur tempus mortis Tieodori, coronationis 
Palaeologi, receptae e Tatinis Conetantinopolis, εἰ excaecationi⸗ 
pupilli Iounnis. 

1, FErit hoc de quo hactenus tam multis actum est, solare 
deliquium, insigniens illustri charactere articulum ipspum tem- 
poœis, unde nostra haee proficiscitur hietoria, erit, inquam, no- 
bis ἱποίασ alte collueenſlis phari portum unde solvimus monstran- 
tis, quem inter eundum respicientes metiri subinde progressuum 
apatia queamus δὲ cursus universi numeros exoqui, non con- 
femnendo vel δὰ aolatium fructumque animi vel δα erroris prae- 
cautionem uaun. experimentum capere primum libet in Theodori 
morte εἰ regni spatio, de quibus accuratissimus Acropolita δὲς 
acriptum reliquit in Hist. p. 86 ed. Reg. ἐκεῖνος μὲν οὖν οὕτω 
βιώσας, καὶ μήπω ὅλους τέτταρας ἐνιαυτοὺς αὐτοπρατορήσας, κατὰ 
νοέμβροιον γὰρ ἄρξας ἐν Auyovorp μηνὶ τὸ τέλος ἔσχηκε τῆς ζωῆς. 
vides ibi testimonio viri graviscimi, referentis 4180 praesens spe- 
otaverat, Theodorum 80106 quatuor nec plenos aunos imperasse. 
acelamatum enim Noveombri mense, vivendi pariter δὲ imperandi 
finem Augueto menas feciass. igitur cum certo sit certius anno 
eum Chſristi 1256 mortuo tertio Κα]. Novembres Ioenni patri sub- 
rogatum, procerum οἱ militum acclamatione subvectioneque in 
elypeo, deinde δαὺ finem Decembris solemni ritu ἃ novo pa- 
triereha Arrenio coronatum, manifeſstum est anno eum Christi 
1969 vivere δι] εἰ regnare (θαι δθ6, hic enim annus 8 1265 
quartus θεῖ. 

II. Quo anni tempore decesserit, antis exprimit Pachyme- 
τεῦ, dum id evenisse ait τοῦ χρόνου πρὸς τὸ φϑινοπωρινὸν ἀπο- 
æAlvovroç, inclinante ἐπ autumnum anno, hoc est, per δοδίδίθπι 
quidem, δε iam s2enescentem εἰ adventanti autumno concedentem 
aensim. quadrat ea nota temporis apte in Augustum mensem; 
quo χα ipra extinctum Theodorum Acropolita, ut diximus, affir- 
met. in duobus exceptione maioribus et concordibus ſirmatum 
testihus pro fixo οἱ indubitato debet haberi. ὗν aecnta exer- 


Georgius Pachymeres L. 


722 OBSFERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΒ. 


citus οἱ Muæalonum caedes Μαδρηθεῖδα in ftemplio Sosandrorum, 

P 510 dum iusta Theodoro eidem funebria persolvuntur, perpetrete, 
nona post mortem Theodori dies contigit. clare πος Gregoras οἱ 
Pachymeres asserunt. Prior 1, 8 p. 80 ed. Batil. οἷς Ioquitur de 
ista caede: ἐννάτη μὲν γὰρ ἡμέρα παρῆν μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ 
βασιλέως. cui consonans ποδῖος initio ο. 190 1. 1 τέως ὃ᾽ οὖν, in- 
αυἱξ, ἡ περὶ τῷ ἀποιχομένῳ ἐννάτη κειμένῳ παρῆν οἴο. οἱ hoc 
ergo pro constanti tenendum, licet Acropolita de die taceat, no- 
no post mortem Theodori die Musalones furore militum oppre- 
808 in templo οἱ obtruncatos periisse. deliberatio inde de tutela 
pueri principis, electio δὰ id Michaẽëlis Palaeologi, huius per 
gradus δὰ imperium adreptio, dum primuùm magni ducis titulo 
inaignitur, deinde tanquam ad demaudatum munus rite geren- 
dum necessaria poteſtate despotae ornatur. denique pupillo prin- 
cipi collega in imperio decernitur. hate, inquam, et varias 
interim ἃ Palaeologo εἰ huius atudiosis exercitas ambitionis artes 
iſtis honoribus ἃ clero et patriareha, ἃ senatu et populo ablan- 
diendis, ſacile trium εξ quod excurrit monsium spatium exigaunt, 
quo sub finem Decembris impetreri omnium ordinum consenan 
potuerit ut in proximas Kalendas Ianusrias indiceretur novi im- 
peratoris Michaẽélis Palaeologi acclamatio olemnis. δος aic no- 
δῖοι exprimit δὰ finem capitis 29 1, 1: ὥριστο μὲν οὖν η) ἑρέρεα 
τῆς ἀναρρήσεως ἑκατομβαιῶνος νουμηνία τῆς τότε τρεχούσης δεν- 
τέρας ἐπινεμήσεως praefinita ἐδὲ diee acciamationis ξαξεπάαε 
Ἰαπιαγίαε currentis tunc ϑεοιπαε indictionis. fuit μὲς dĩes pri- 
mus anni Christi 1960, qui cum sait periodi Iulianas 6978, indi- 
ctionis numerum habuit tertium, sed ἃ Septembri duntaxat in- 
choandum. unde recte convenit quod scribit nocter ἰλολοεῖςαε, 
indictionem tune adhuc secundam cueurrise. 

III. Poſst coronatum Palacologum, qui maxime ülluatris 
ovontus eontigit, fuit recuperatio regias urbis dudum occupatae 
inaessaeque ἃ Latinis. quare digna οδὲ res cuius patratas tenpu⸗ 
paulo diligentius exploretur. narrat illam noter L2c. 96 ---8, 
pras cuncetis aliis in isto argumento versatis copioss ὃς diligenter. 
de tempore haec solum tradit δὰ} finem c. 27, coaptam τιτθαι ἃ 
Caesare Alexio Strategopulo die Sanctas Annas matri dea 
eacora quinta οἱ vigerima meneis Iulii: nam eo die Graeci 8. An- 
nae memoriam, pridie quam Latini soleent, colunt. annom αχ- 
primit Georgius Acropolita, cuius in μος eventu ſinem Liatoriae 
auas deſigentis verba haec leguntur p. 100 ed. Reg. καὶ αὶ Χων- 
σταντίνου προνοίᾳ ϑεοῦ αὖθις ὑπὸ χεῖρα τοῦ βασιλέως τῶν Ῥω- 
μαίων ἐγένετο κατὰ λόγον δίκαιόν τε καὶ προσήκοντα εἶ- 
ποστὴν καὶ πεμπτὴν ἄγοντος, οὔσης ἐπινεμήσεως τετάρτης, καὶ 
ἐπὸ γενέσεως κόσμου ἕτους ὄντος ς«ψξθ΄, ὑπὸ τῶν ὃν χρατοῦυ- 
βένη χρόνούς πεντήκοντα καὶ ὀχτώ. εἰ Conctantinopolis provi- 
dentia dei ruraus ὁμό nianu imperatoris Homanorum ſuit, pront 








τ τ V ἴος 18* 


LB. π|, RONOLOGICUS. 723 


iustum et conveniens erat, Iulii mensis die quinto εἰ vigesimo, 
indictione quarta, cnno αὖ orbe condito 6769, poetquam ἐπ 
Ῥοέεδέαίε hostium fuiacet annis quinquuginta oeto. εἷο Acropo- 
HHta, accurato et δὰ nostras exacte rationes quadrante calculo. 
ut annus mundi aerae vulgaris Graecorum ad Christi annum re- 
digatur, perpetua methodo tollendi ex Summa sunt 5608. igitur 
annus ab Acropolita indicatus mundi 6769 idem fuit cum anno 
aerae noſtrae Chriſtianas 1261. οδὲ hic periodi Iulianae 5974, 
40.868 summa divisa per quindecim dat numerum indictionis quar- 
tum. spatium quoque detentase ἃ Latinis urbis adamussim rectae 
ehronologias exactum ab Acropolita proditur. superius quippe 
o. 2 vidimus captam ἃ Latinis Constantinopolim anno Christi 
1203. cum autem nunc definiemus receptam ἃ Graecis eandem 
foisase urbem anno Christi 1961, qui εχ 61 8 subtraxerit, exacte 
reperiet 68 annos dominii Latinorum in regia Graecorum ci- 
vitate. 

IV. Hesetot ultimum ex propostitis caput epochase certas illi- 
gandum excaseatio pueri Ionnis. eam noſster pro facinoris atro- 
citate tragiee deplorans ]. ὃ ο. 10, unicam temporis circumstan- 
tiam notat, dum tam immanem ecarnificinam in pupillo innocente, 
pro imperatore Romanorum iam agnito, exercitam · horrendo 
ausn memorat die omnium sanctissima, anniversaria videlicet 


natalis Christi. annum investigare nos oportet. ut quam proxi- Ρ 511 


me post initum ἃ Michaële Palseologo imperium id opinemur 
factum, subigit ipse Pachymeres, qui eum modo laudato c. 10]. 8 
acripserit Ionnem Theodori imperatoris heredem, quando excae- 
catus est, fuisss παιδίον ἁπαλὸν καὶ μηδὲν ἔτι σχεδὸν τελέως ἢ τὸ 


χαίρειν ἢ τὸ λυπεῖσϑαι μαϑὸν, καί γ᾽ ἐν ἴσῳ τιθέμενον τό τ᾽ ἄρχειν 


«αὐ ἄρχεσθαι, εἴ ρδυ]ο inferius τοῦ βρέφους μικρὸν ὑπερβεβηκὸς 
σκαιδίον. iam tamen 1. 1 ο. 18 affirmaverat ϑυπάδη,, cum est eius 
pater Theodorus mortuus, fuisas novennem. huic enim aetati δὶ 
tres quatuorve anni accederent, iam is prope pubertatem attigis- 
δοῖ, quando θεῖ excaecatus, nec sane dici posset puerulus pau- 
Ium modo inſfantioam excedens: et imperandi ac parendi, gau- 
dendi dolendique discrimen ignorans. immo δὶ recte rationes po- 
nimus, quantumcumque fſeſtinemus in repraesentando crudeli 
regii pueri supplicio, vix poterimus asſtequi ut verisimile redda- 
mus quod de tam immatura teneritudine pueruli, quando est 
eoxcaecatus, affirmatur 8 noſstro. ſingamus enim vel primo ipso 
διιΐ printipatus anno aaevitum tam atrociter ἃ Michaële Palaeo- 
1οξο in pupillum inaontem. cum in annus, αἱ diximus, ſuerit 
Chriati 1960, 2i iam tum, quando Theodorus Ioannis pupilli pa- 
ter Augusto mense anni 1969 vivero deriit, ipse iam novennis 
fuerat, οἱ Pachymeres asserit, utique 26 Decembris die anni 
1260, δαχίο decimo videlicet post mense, undecennis ſuisse de- 
buerat, cuius aetalis pueri, praeserlum educati regie, haud κο- 


724 DOBSERVAT. PACXVRIER. 


lent gaudendi dolendique ignorare discrimen. haece mihĩ ecui 
opinandi est parum exacte proditam ἃ Pachymere Ioannis pueri 
aetatem in patris morte. potiusque aſtentior Georgio Acropoli- 
tae, qui ο. 7ὅ suase Historiae, relata morte Theodori, de μος eins 
ſlio δἷο seribit: ὁ μὲν υἱὸς τοῦ βασιλέως Θεοδώρου ὁ Ἰωάννης 
σεάνυ ἀφῆλιξ ἐτύγχανεν ὧν ἐν τῷ καιρῷ τῆς τελευτῆς τοῦ βασι- 
λέως καὶ πατρύς᾽ οὕπω γὰρ τελείων ἐνιαυτῶν ὑπῆρχεν ὀκτώ. ας 
ſtilius quidem imperatoris Tſiæodori Iounnes valde immaturcæe fuis 
detatis, quando imperator eius pater est mortuus: annum quei 
nondum octauum impleverat. ita 3116, πος omnino tenendum. 
certum porro est anto receptam Constantinopolim οἱ solenmem 
Michaclis Palacologi Augusti in eam ingressum, qui die 16 men- 
nis Augusti anno 1261 peractus est, non fuisse puerum Ioonnem 
excaecatum. multa enim quae Pachymeres ἃ ο. 88 ]. 2ad 91.3 
memorat, omnino post captam urbem οἱ anto Ioannem excaeca- 
tum contigisse oportuit. quia vero nece numero nec genere illa 
talia sunt ut maius quadrimestri apatium exigere videontur, plane 
censeo huius eiusdem auni 1961 die octavo Καὶ. Ianuariss, Chrieæti 
nempe, ut Pachymeres tradit, natali, iuneen barbaro tutoris εἰ 
collegas Michaeélis Palacologi Ioannom Auguatum puerum paulo 
maiorem novenni fuisas luminibus orhatum οἱ in atternam custo- 
diam arcis Dacybitane conditium, sexto anno vertente δ inaugu- 
ratione patris eins Theodori, tali, υἱ vidimus, die δδοχὶδ ἐπ ἰδ» 
plo ceremoniis peraeto. 


CAPVT V 


Ckronologia Patriarcharum, Arsenii, Nicephori, et iterum 
Arsenii, qui διε Micliicle Palaeologo edem Conttantinupoli- 
taunam tfenuerunt. 


Ι, Multa sunt in tempore ingresaus, exitus, in δραίξιε vi- 
tae ac sedis horum patriarcharum ita confusa, πὸ viris etiam 
magnis non occasionem modo Sed necessitatem errandĩ obiecerint. 
atqui non ut illi, horum quae primum modo produntur destitati 
luce monumentorum, citra culpam δὲ reprehensionis iustae meri- 
tum in his titubasss potuerunt, nobis item, εἰ quid oſſenderi- 
mus, similis venias conditâo ac spes octenditur. quare, nisi de- 

Ῥ 5619 bere volumus muletam negligentias nomine, annitendum est no- 
bis et pro virili contendendum in ἰδῖο semel εἷς purgando loco, 
ut eum deinceps vel mediocris attentio legentis inoſſenco queat 
vestigio decurrere. hoc deinceps conabimur. sedem Conttanu- 
nopolitanam imperante Michacle Palacologo quinque omnino pe- 
triarehas tenuerunt; quorum unus etiam Arsenius illi σοοξεεῖδα » 
bis praefuit. priorem huius patrisrehatum ab anno Christi 1255 
procedere fam certum est, quam illo ipso anno Theodorum La- 
scarim Iuniorem imperare coepisse; φαοὰ capitibus librĩ Huius tertio 


18. M. GBRRONOLOGCVS. 725 


οἱ quarto demonatravimus. etenim, πὶ diserto oculatus testis εἰ 
auctor cuiusvis rei lIocuples Acropolita Georgius tadit, acclama- 
tus imperator Theodorus post patris Ioannis mortem, quas illo 
Christi anno 1966 tertio Κα]. Novembres contigit, curam omnium 
primam potuit in providendo ecelesiae pattoro, quam patriarcha 
Manuöl paulo δηῖο Ioonnem eius patrem moriens reliquerat vi- 
duam. ac δἰ apatia rebus ea oceatione actis congrua dimetimur, 
certo intelligemus non potuisse Arsenii evectionem ad patriarcha- 
tum ante mensem eius anni ultimum δαιτὶ, nam penultimo No- 
vembri persolntis decessori parenti ſunebribus instis, deliberatio 
de patriareha inita est ἃ Theodoro. primumque multis circum- 
apoctis in Nicopporo Blemmida, quo philosophias magistro novus 
imperator usus fuerat, designatio consedit. verum illo, poet- 
quam longe absens invitatus est per nuntios, honorem detreetante, 
nova inquisitio digni tali loco viri desiit in Arsenio; qui oblatam 
dignitatem libenter admittens ΣΧ monasterio ad lacum Apollonia- 
dis sito, ubi vitam religiosom exercebat, Nicaeam proſeetus, ibi 
apatio hebdomadis unius (non unius diei, ut perperam ponitur 
apud Spondanum). unius, inquam, habdomadis spatio diaconus 
aacerdos et patriarcha ordinatus est. idemque mox ritibus in 
ecclesia consuetis Theodorum enndem imperatorem coronavit. 

II. Nemo non videt in his facilo consumi debuisse interval- 
lum a6squimenstruum, πὲ vix tandem sub medium Docembrem 
poesessionem adire patriarchatus Arsenius potuerit. quia porro, 
ut notat Acropolita, Theodorus imperator evocatns Adrianopolim 
inatantibus causis, expedire 86 Nicaeae ſeatinabat neceſaaris ce- 
remonia insugurationis auas, quae prima οἱ apta ae obtulit dies 
(fuit ea Christi natalia), in ea aacris primum operante patriarcha 
aolemnem in templo coronationem accepit die 26 Decembris, ἃ 
qua die, 4069 sexta est numerata, Decembris 80 horrenda solis 
oclipsi fuit insignis. habemus ex ἰδ initium aedis Arsenii omni 
ſrmitate constiiutum in mense Decembri anni 1256 ἃ Christo 
nato. perseveravit inde ille in tranquilla functionis patriarchatus 
usque δα mortem Theodori imperatoris, quas mense Augusto anni 
Christi 1259 evenit, necnon usque ad evoctionem in imperium 
Michaëclis Palacologi, quem et coronavit, οἱ quidem solum, con- 
tra quam statutum ſuerat; quod fuit initium deüciendi ab 806 
imperii redigendique in ordinem inſelicis pueri Ioannis iam Au- 
gusti. coronationem istam Palacologi probebiliter conſerimus in 
Februarium anni Ckriſsti 1960. non longo post eam tempore Ar- 
δου sera duetus poenitentia ſocilitatis auase, qua permiserat 
omitti coronationem pupilli principis eius potisimum fidei ἃ patro 
moriente commendati, Nicaea ſugiens in monasterium dictum 
Paschasii 2ecescit, ibique privatam agere vitam inetituit. Βοος vi- 
detur ſaotum mense Martio dieti anni 1260. nam eius Σοὶ nun- 
(δ perlauus δὰ imperatorem Michaelem dicilur, quo tempore is 

͵ 


7 248 OBSERVAT. PACXMEXR. 


traicere HelIlespontum paerabat δὰ visendam Selybriam ἃ δαὶ 
captam paulo ante. ita Pachymeres ], 2e. 16. r0cte hoo quadrat 
in principium Aprilis, vernam nimirum tempeſtatem, qua reges 
aolent δὰ bella procedere, εἰ Soriptura loqnitur. nam πὶ docet 
idem historiceus, Constantinopoleoos oppugnationom Michacl ani- 
mo versabat, quam re ipaa est aggressus insequenti aeſstate. tuno 
autem 18 itinere cogitato supersedens, dedit operam rebus ecele- 
εἶδθ, ibidom ubi tune erat Nymphaei pertistens, congreganda 
aynodo quae de Arsenii aecessu statueret. synodus Nicetam 

P 513 quendam δὰ Arsenium mittit. is ab Arsenio renuntiat ce- 
dere illum patriarchatu. hice ſinis fuit prioris Arsenü sedie. 
quae cum deszierit Aprili anni 1260 et coeperit Decembri anni 
1268, quatuor annorum et praeterea totidem fere menaium fuerit 
oportet. 

III. In εἷσε locum aubetitatus stalim θεὲ Nicophorus tuno 
Ephesi metropolita. cur statim id ſactum credam causa est, quia 
festinabat in procinctu δά expeditionem urgentem imperator; οἱ 
ipse Nicephorus cupidissime aassentiens nullam moram interpocuit 
electioni suae. narrantur haec c. 16 οἱ 16 ]. 2, δὶ οἱ dicitu 
eodem tempore decessisss Nymphaeo imperatorom quidem Calli- 
polim versus cum exercitu δὰ Conctantinopolim oppugnandam, 
novum vero patriarcham Nicephorum Νίοδθασι, quas cum esset 
tunc urbs regia, Latinis Conſtantinopolim tenentibus, in δὰ δὸ- 
HUtus erat Graecus Conastantinopolitanus patriareha diversari. ini- 
tium patriarchatas Nicephori verisimilitar ceonfertur in ſnem 
Aprilis ant initium Maii anni supra memorati 1260. narrat inde 
Pachymeres 1, 2 c. 20 diuturnam et irritam oppugnationem 
Galatas, in qua imperator consumpeit aeatatem. eoque δὰ eum 
Nicephorus patriareha, pertaesus Nioasensiuam, quorum Arcsenio 
addictorum οὐΐα in 86 irasque nulla delinire arte potuerat, ae 
contulit, ape ingrediondi cum ipao Augusto nebom mox, τι ere- 
debatur, capiendam. aed cum obridionem solvere coactus im- 
perator Nymphaeum se rocepiaset, secutus eoum illne Nicephorus 
ibi est mortuus sub autumnum, ut apparet, aut hiemis initium 
eiusdem anni 1960. quaroe illius patriarchatus haud fere Iongior 
septimestri aut octimestri fuit. hince vacavit 20des annum cirti- 
ter, anxie deliberante imperatore quem δὰ rationes meditatas 6Σ-- 
punectionis pupilli accommodatum οἱ praeficeret, quoad tondem 
in Arsenii revocationom consensit, cuius in praeteritione corona- 
tionis Ioannis pueri patientiam expertus spera vit etiam eo ſacilũ 
usurum in ἀχδιοίοσαϊζοπὸ quam parabat ciusdem. contigit in- 
terim capi urbem, οἱ imperatorem in eam invehi solemni pompa, 
ibiqus ἦχο iam domicilio, Arsenium denuo electum ἃ y—do 
missis legatis invitasse ad resumendam melioribus aus piciis abdi- 
eatam olim poteſtatem. quibus 1116 assentiens in urhem venit et 
aedis patriarchalis possessionem rursus adiit, 1. 8 ο. ῷ, 











118, 1π. cROMOI OGICusS. 7Ω7 


IV. Axreinũ του ἐπ ϊοιιθιι non multo post captum urbem 
eontigise inde argumentum duci poteſt, qnod in secunda coro- 
naetions Michaclis αν Arsenio delinito donis οἱ honoribus libenter 
celebrata, proxima dominiea poſt resumptum patriarchatum, 
Alexio Strategopulo Caesaris, qui urbem ceperat, eximius οἱ plane 
extraordinarius honos est habitus, ut statim post Augustos qui 
ooronabantur, hoc θεὲ Michaëlem Palacologum οἱ Theodoram eius 
coniugem, nominaretur in synaptis, hoc est in litaniis et preci- 
bus publiois. rofertur μος ἃ Pachymere J. 8c. 2 δὺ finem, ubi 
roote observat historicus fuisss hanc quandam exauetorationem pu- 
pilli Ioannis, astutiscimi imperatoris Planditiis et artibus impe- 
tfratam a aimplici nimium patriarcha, non providente tum videli- 
cet quo haee pertinerent. in quo πὶ fucus fieret seni, ut εχ 
eaeteris apparot, auspicaci, et cui alus dignitasque pupilli Ioan- 
nis, eius peculiari curae commissi, erat, ut oportuit οἱ res de- 
inde monetrerunt, longe carissima, quis non videt fuisse necesso 
ut gratia agrans Alexii Caesaris, in recentissima videlicet me- 
moria heroici facinoris quo rem Romanam imperii metropoli re- 
enperanda inoomparabili heneſicio mbi devinxisset, rationes pu- 
pilli principis, eni praeſerebatur, οἱ multas alas tam inusitalum 


Hominis non imperantis honorem dissuadentes conniderationes 


elnctarotur. igitur dum urbem ab Alexio captam statuerimus die 
26 101} anni 1961, ingressum vero in eam colemni pompa Mi- 
chaelem Auguſtum 18 Καὶ. Septoemb. eiusdem anni, die aacro 
deiparae assumptae dooeeat Acropolita ο. 88, dicere valdeo veriti- 
militer possumus rerumptum ab Arsenio regimen potriarchalis 80. 
dis aub ſinam Augusti mensis οἱ Michaëlis coronationem sub ini- 


definierimus superius e. 4n. 4 Ioannem Augustum puerum ex- 
caecatum fuisse die Christi natali huius anvi 1261, et manifestum 
811: inter eoronationem Michaëlis οἱ excaeeationem Ioannis ido- 
neum quodpiam temporis apatium intercessisso, haud utique 
multo ultra ſixam ἃ nobis inili aecundum ab Arsenio patriarcha- 
tus epocham lioebit quantumvis arguto coniecturis evagari. 

V. Habemus initium aecundi patriarchatus Arsenii. restat 
Sinis eiusdem indagandus. narrat Pachymeres l. 8 c. 14 Arse- 
nium patriarcham audita Ioannis excaecationo anathema in eius 
auctorem Michaéëlem Augustum intorsisse. id factum oportuit 
eirea initium anni Chriſti 1968, cum primum nempe vulgata fa- 
ma αδὲ facu atrocis. cop. deinde 19 dicitur Michaëlom, post- 
quam videlioet aliquandiu ignominiam meritissimae poenae taci- 
ius tulerat, petiisss eupplicem ab Arsenio solutionom anatlema- 
εἶθ, nee iamen, licet diu οἵ vehementer institiset, impetrare po- 
tuisse. multa dehince narrantur novem reliquis espitibus libri 
tertii, quae illo intervallo fruatra petĩtas absolutianis δ axcom- 


Ρ 514 


128 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΒ, ᾿ 


munieatione contigerunt. haese prout in aynopei οὐτοηοίοριοι 
digessimus, facile trium annorum ↄpatium explent. quando iam 
desperans Miehrel quidquam sua canan faetiurum Apaenium, δὰ 
episcopos de statu rerum sanarum θαμὰ orationem habuit, qu⸗e 
c. 11. 4 recitatur. in ea quasi fundamenta iacta sunt dopoeitio- 
nis Arsenii. δὰ quam ut processum fuorit, docere hietoricue in- 
cipit 1. 40. 8, ubi aceusatio ἐπ patriareham cupide ab ἢ 

accepta memoratur. damnatio Arsenii οἱ exauetoratio iudicio 
æaynodi decreta reſertur ο, 6. executio porro aententiae ot eiectio 
Arsenii e sede et urbe perscribitur c. 8, oretio, de qua ἀἰχίαιυε, 
imperatoris habita videtur δὰ} initinm anni 1268, οὔπε i 
annos tres excommunioationis, qua faiaet illigatus statim μοεῖ 
excaecationem Ioannis pueri, solutionem nequidquam ſlagitastet. 
Ῥοδὲ orationem illam, quas velut clarigatio quaedam fuit lerren 
do, δὶ fieri posset, patriarohae praemisass, aecutae sunt delibera- 
tiones epiſeoporum et οἴδοία multorum ex ipeis δὰ patriareham 
pro Augusto supplice, tum ultima huius Iovephi δὶ σοι ἔδοδαιά 
δὰ Arsenium allegatio. quas cum nibil proſiceront, tandem aub 
initium Aprilis Arseniq lis est intentata, oblato oontra illum Lli- 
bello. de hac τ verba Pachymeris ποδιά ραμὲ ε. 3 1, 4 
aic scribentis: τότε τοίνυν βοηδρομιῶνὸς ἐσεαμέγου καὶ συνήθων 
νηστειῶν τελουμένων ἑορτῆς ἀγομένης ἣν ἀκάθιστον σύνηθες ὄνο- 
μάξειν. tunc igitur δεδ inilium Agprilis δοεπιμὲφ iciunii ten- 
pore, dum feæatum ageretur quod Acathiatum μερζφο ποποῤναχι. 
datum contra patriarcham libellum δοουδδίοσέαπει consequenter 
narrat. diximus in Glosaario γεσδὸ ᾿Δμάϑεστος, ἔδείαπι ἐΠυὰ 
aolitum fuisse colebrari sabbato quintas hebdomadas verni ieciunũ 
dierum quadraginta, aexdecim dicbus ant⸗ Pascha. cum autem, 
ut est manifestum, non quolibet anno δασδαΐυει quintae hebdo- 
madis quadragesimae in Aprilis initium incideret, apparet his 
verbis contineri characterem anni quem quaerimus. ordo rerum 
gestarum in synopasi expansus ducit nos δὰ δηπυπι ΟΝ είδεὶ 1266. 
nam hic annus fuit periodi Ilianas 6979, cyeni δοίίδ 1, ογοϊὲ "ω. 
nae 11. Hhorum cyelorum certissimo indicis μοδδαγας Pascha illo 
anno fuisse Aprilis 18, unde retrocedendo δὰ δβὝρβαῦπει quintae 
hebdomadae quadragesimae ἃς festum Acdathistum, reperimus id 
incidisse ἴῃ tertium Aprilis, qui dies aptissime congruit ἐπ iln 
mentionem ἔσταμένου βοηδρομιῶνος incipientis Aprilis. 

VI. Mora iudicii tolius ἃ prima delations δὰ execntienem 
sententiae οἱ deportationem damuati δὰ ἱπδαΐδαι duorum fuit fere 
moneium, siquidem docet Pachymeres 1. 4 ο. 8 ὀχίσαϑαπ per mi- 
nistros imperatoris patriarchali palatio Arſsenium nocte εἰν οὐδεν 
ἐπέγεπις ais Mali. γὺξ ἦν περί που τὰ τελευταῖα πυαντιῶνος. 
810 scribit hoc loco ποῖον ἑδῖαά nomen, cum Δ] δὲ comntanter 
τουχνεἐψιῶνα Maium vocet. sed uteumque veriet acriptura voo⸗- 
buli, res est quidem ipsa minime dubia Maium hic indicæri. 








18. 15. GEROMOLOGICVUS. 729 


quars certo ex his licet ἀοδηΐτα ꝓpatinm δοοιπαϊ patriserchatus 
Arsenii, qui ἃ mense Septembrĩ anni Christi 1261 δὰ ſinem Maii 
1266 per annos quatuor οἱ menses praeterea circiter novem du- 
ravit. ut semel absolveamus de Arsenio, mortis eius diem hi-P 515 
storicuq noster expressit ]. ὅ ο. 20 his verbis: ἐπράττετο μὲν οὖν 
ταῦτα ἐλαφηβολιῶνος ἕκτῃ μηνὸς τοῦ ἐπιόντος ἔτους, τοῦ πατριάρ- 
χον Aoosvlov πρότερον ἢ ταῦτα γενέσθαι ἡμερῶν ὃξ κατὰ τὴν νῆ- 
δον μεταλλάξαντος εἴτ᾽ οὖν τριακοστῇ γαμηλιῶνος μηνός. ἀάαες 
ξεδία δπὲ (nempe ignominiosa traductio Holoboli) ineunte anno 
(οὗ initium videlicet indiectionis ἃ Septembri) die δοχέα Octobris, 
αϊγίαγολα Arsenio sex prius diebus quam haec fierent ἐπ insaula 
mortuo. in his nullus apparet character certi anni. quare ad 
illius indagationem alia grassandum est via. narraverat ibi Pa- 
chymeres causam primam irae imperatoris in Holobolum extitisse 
ex huius praecipiti quadam eruptione indignationis in imperato- 
rom, cui cum inservire coepistet in negotio conciliationis eccle- 
aiarum, auggerendis ex historia δαὶ lections patrum argumentis 
ad eam suadendam aptis, repente institutum οἱ sententiam muta- 
verit, offensus quod in quodam coetu, ubi aliis sessionis hono- 
rem imperator tribuisset, ippum solum reliquisset stantem. unde 
illo interrogatus de re quase tractabatur, praeterquam aperatis et 
prius oſtensis contraria omnia respondit, etiam Augusto expro- 
bravit excaecationem pueri Ioannis. unde imperatore vehemen- 
tissime commoto, Holobolus sibi metuens in asylum eccleriae 
confugerit, sed inde blandis imperatoris snasionibus extractus, 
relegatus Nicaeam fuorit in monaſsterium Hyacinthi. scribit au- 
ἔθει ibidem Pachymeres, ab ista relegatione nondum anno expleto, 
vocatum Nicaea Constantinopolim Holobolum ab imperatore δὰ, 
dirum saupplicium fuisse. igitur si potusrimus deſinire tempus 
illius convontus, quo suam gravem in perniciem ruit Holobolus 
intemperantia irae οἱ linguae, statuere licebit ἀθ vero tampore 
cum supplicii de Holobolo sumpti tum mortis Arsenii. atqui ape- 
ramus istius quidem voti nos fore compotes. nam conventus 
iste videtur 1116 idom fuisse quem deseripait Pachymeres c. 12 
libri eiusdem ὅ, ubi tradit intentum imperatorem adducendis in 
auam de pace ineunda cum Latina ecclesia sententiam, aversis ab 
oo concilio praesulibus Graeccis, congregato apud δ6 patriareha 
ΟΠ episcopis et praccipuis ex clero, inatatiaso ut in eam conci- 
liationem assensum darent, allegandis rationibus quas οἱ sugges- 
aerant docti homines, archidiaconus Meliteniota, Georgius Cy- 
prius protapostolarius, et rhetor eccletiae Holobolus, qui omnes 
aderanut, pro 86 quisque negotium iuvantes, quamquam, ut ibi 
aubmonet hietorieus, Holobolus quidem non ex animi δαὶ senton- 
εἴα, sed ἴῃ apeciem dumtaxat nee studio aincero. erss hune coe- 
tum eundem suadet personarum identitas οἱ τοὶ tractatae in utro- 
que: nam Moliteniota Cyprius εἰ Holobolus utrobhiqus memorantur 


730 OBSERVAT. ΡΑΘΗΥΜΈΒ, ᾿ 


adhibiũ ad invandum imperatorqm in convincendis ſautoribes 
achismatis. nec οδείδϊ quod illo c. O posterioris temporis me- 
moriam exequitur: nam diserte ibidem admonet, quod ihi nar- 
rat, actum superĩus, sed ἰδὲ memorari Οὗ similitudinem rerum. 
conventus porro ille e. 12 narratus significatur ibidem hobitus, 
postquam legati Gregorii X pontißeis Romani Constantinopolim 
advenerant. non potuerunt autem illi eo pervenisse prius quam 
anb finem anni 1272, aiquidem literas quas eis perferendas δὰ 
Michaëôlem imperatorem is pontifex dedit, recilatae ἃ Roynaldo 
illo anno 3. 25, scriptas sunt 9 Καὶ. Novemb. eius quem disi 
anni apud urbem veterem, ubi Gregorius tunc erat. sub ĩnmitium 
igitur anni 1278 Merit habitus is coetus, quo gratiam apud im- 
peratorem suam Holobolus perdidit. εχ quo temporo nondam 
anno eroluto, retractus Constantinopolim tam diras ibi (απὸ 
c. Wdescribuntur) contumaciae suae poenas dederit sexta die 
Octobris anni 1978, mortuo ante sex dies in insula Oxea, ubi du- 
dum exulabat, Arsenio, quem inde intelligimus poſst aunam 6 se- 
cundo patriarchatu eiectionem vixisse annis septem, οἱ quatuor 
super menaibus. 


CAPUTVI. 


Onronologia Patriarcharum Germani, Iosephi, et Iounnis 
Vecci, qui poet Arsenium, imperante Michaële Paldeodogo, 
aæedem Conetantinopolitanam tenuerunt. tempus miseue 

lægationis ad popam. 


Ρὅ16-. I. Ῥοεῖ amotum Arsenium Germanus ex Adrianopoſtana 
sede in Conastantinopolitanam tranalatus οἱ patriareba declaratu 
ἐδὲ mense Iunio die festo Sancti Spiritus, πὶ loquitur Pachyme- 
res 1. 4 ο, 18: μηνὸς μαιμακτηριῶνός ἐν νῇ τοῦ ἁγίου «νεύματος 
ξορτῇ. KHbenter hoc differrem in annum sequentem. nam inter 
exauetorationem Arsenii et promotionem Germani multa comme- 
morat Pachymeres ecapitibas 9 10 οἱ 111. 4, quao in angustias 
paucissimorum dierum inter extremum Maium et Iunium inenn- 
tem intercedentium aegerrime videntur posre compingi. ſoit, ἐξ 
diximus, hoc anno, quo est exauctoratus Arsenius, Pascha 18 
Aprilis, et consequenter Pentecoſte, quam hie vocat noster fog- 
τὴν τοῦ ἁγίου πνεύματος, 6 Iunii. rententia depositionis per- 
Iata in Arsenium et executioni mandata est “νερί πον τοὶ τελευταῖα 
τοῦ πυαντιῶνος cireiter ἐχέγεπια meneis Maii, ut clare tradit no- 
ater c. 8 1. 4. Germanus porro inauguratus patriarche, ἐσ eodem 

auctore, est die Pentecostes, μος ost, βαχίο Iunii. meduum δρα- 
tium non plus octo aut decom dierum fuiss oportuit. οἱ tamen 
docet indicatis locis Pachymeres primum electionem succerö 
Arseenio liberis auſfragiis aynodi relictam ab imperatore, unde ait 











115, 1π. ΟΒΆΟΚΝΟΙΟΟΘΙΟΌΒ, ᾿ 7541 


consequens moram dongregatos patres maturas inquititioni ido- 
neam sumprisse. deinde ubi auffragia in Germanum convenis- 
sent, recusasas ipaum admitters honorem, noe nisi urgentibus 
et aaepius iteratis imperatoris eum ad hoo quotidie adenntis in- 
atantiis denique inctinatum δοδοιιδῦθϑθ, prueterea meminit δὲ 
auctor factionis validas conflatas Arsenio faventium, quas tam 
vehementer invalnerit cum maniſeeato periculo publioae quietis, 
ut necesse habuerit imperator longa gom οἱ aconrata concione 
compescero conari. deniqus narrat doatam 6686 operam ut reliqui 
Oriontales patriarehas, Alexandrinus οἱ Antiochenus, eiectionem 
Arsenii probarent; quam δὰ rem veritimile ait miasum ad eos Γαΐ 
faetas nuntium, et expectatum videlicet eorum responsum re ad- 
hue integra ante subrogationem novi patriarchae in locum ex- 
pulsi. his de causis proponderem equidem δὰ differendam Gor- 
mani electionem in annum sequentem; quod per characterem 
Hoc loco memoratum licet. nam aeque illo anno Christi 1267, 
cum cyclus aolis ſuerit 16 οἱ lunae 11, qui dant Paseha 17 Apri- 
116, Pentecoste pertingit in mensem Innium, quintum eius diem 
occupans. quia tamen, quod statim ostendemus, corto constat 
Germanum eundem patriarchatu cessisss dis 14 Septembris huius 
eiusdem anni 1267, unde ereet conaequens non plus eum tribus 
mensibus cum dimidio ἐπ sede peratitisse, δὶ quem tanta patriar- 
chatus Germani hrevitas offendet, poterit is per mo eredere pa- 
tres aynodi, quo tempors Arsenii causam cognoverunt, disquisi- 
viase simul de suecessore, δὲ forte, quod pronnm factu appare- 
bat, illo amoveretur; quaro statim ac ſententiam in Arsenium 
tulerunt, suffragia in Germani electionom dare potuerint. deo 
conflato Arsenianorum echismate quod narratur, inehoſtum id 
pendente iudicio Arsenii, caeterum factionis corrohorationem 
usque δὰ periculum publicum, licet poſst Germani evectionem 
extiterit, ex occasione per prolepsim antea ἃ Pachymere relatam. 
postremo missos quàdem atatim nuntios indicaturos depositionem 
Arsenii δὰ Alexandrinum et Antiochenum patriarchas, sed eorum 
reditum minime expectatum. non enim 111} patriarchas habero 
putabantur ἐπ tali negotio ius sufſtrogii: aloqui ne dammatio qui- 
dem ante nutum eorum praecipitari debuisset, quod factum ta- 
men constat. summa sit in medio relinqui ἃ me coeperitne Ger- Ρ 617 
mani patriarchatus anno 1266 an sequentâ; propendere tamen 
magis ἴῃ quam maximam sedis eius brevitatem, utique in qua 
facilius rationem invenio οὐχ ab eo volento οἱ parato imperator 
anathemate solvi 86 non curaverit. 


Π. Finem patriarchatus Germani einsdem ponit Pachymeres 
Ἰ. 4 ο. 21 die feſato exaltationis ganctas crucis mense Septembri; 
quo ἀΐα ait illum celebratis, οἱ solemnitas poseebat, divinis in 
templo oſſiciis, aub verperam patriarchio cedentem, δὰ suas quas 


782 OBSERVAT. FACIXER. 


Bhabebat in Manganis oellulas ao rocepisse, nee postea ullis δὲ ad- 
dueci precibus aivisse ad ullum usum abdicatae dignitatis. unde ad 
auccessoris inquiaitionem conversao cum imperatoris tum anti- 
atitum quras aunt: quo anno id contigerit, ex auecessoris ele- 
ctione hrevi poſt aecuta intelligendum δεῖ; quas cum, ut mox 
demonatrabitur, peracta fuerit dis 98 Decembris anni desinentis 
ἃ Chriato nato 1967, pro conatanti est Habendum perstitisse Ger- 
manum in patriarohatu vel ἃ δαχίο Iunii anni 1266 δὰ quartum 
docimum Seoptembris anni 1267 per annum unum οἱ menses 
praeterea quatuor cum dimidio, vel ἃ quinto Iunii anni 1267 δὰ 
14 Septembrem eiusdem anni per menses tres οἱ dies novem. 
postquse iprius sSpontanesm abdicalionem sedem vacasse tribous 
monsibus, οἱ diebus praeteres quatuordecim, usque δὰ designa- 
tionem auecessoris; septemdecim vero usque δὰ eiusdem inaugu- 
rationem, quae Kalendis Ianuariis anni 1268 celebrate rite eet, 
prout deinceps ostendemus. scribit noeter ο. 28 L. 4 Iocephum 
monasterii Galesii praefectum confessarium imperatoris legitimo 
nuſffragiorum numero electum probante ac studente maxime im- 
peratore, designatum fuisse patriarcham μηνὸς σχιρροφορεῶνος 
φὐκοστῇ ὀγδοῇ νἧῆς δεκάτης ἐπινεμήσεως τοῦ σψοε ἕτους πεσεεὲε 
δευεηιόσίσ νὲρεδόπκεα οσίανα, detimae indictionis, anni 6778. 
moxque addit faisse ordinatum Κα]. Ianuariis anni δοαποι ἐδ ἔκα- 
νομβαιῶνος δὸ νουμηνίᾳ χειφοτυνηθεὶς εἰς ἀρχιερέας τετέλεσθϑει. 
aunus aeras mundi Graecorum reducitur δὰ vulgarem aerae no— 
atrae Christi detractione ὅ608. ſoit ergo ἐδ annus Ckristi 1967, 
periodi vero Inlianas 6080. qui numerus divisus in quindecim 
indicat indictionem eius anni characteriſticam, decimam, pront 
Fachymeres notavit. unde dubium 6586 non poteſt quin pa- 
triarehatus Iocephi Galesii ἃ Καὶ. Ianuarii anni Christi 1268 


proeedat. 


ΠΙ. VUbi derierit, modo deſiniam. refert Pachymeres L5 
ς. 17 Iotophum, qui 66 promulgatis palam literis iureiurando 
obetrinxieset δὰ nunquam aſssentiendum conciliationi cum Latinis, 
ab imperatore aegre id ferente persuasum migrare patri ĩ 
bus aedibus, a20cessisse in monaſterium Peribleptãâ, pollicitum κ8 
renuntiaturum patriarchatui, εἰ de concordia ecclesiarum Romas 
oonveniretur ἃ legatis eo δὰ hoc mistis; interim quasi privatum 
vieturum. postes cum legati paco composita redissent, iudic⸗æ- 
tum ease videri adem vacare, dessione conditionata Iosephi iam 
in absolutam transeunte, positione conditionis unde pendebat. 
quocirca itum in suffragia novas electionis. iste secessus patriar- 
ohase Iosephi contigit, ut noster ibi distinecte tradit, die 11 [2- 
nuarii, a2ecundae indictionis, anni 6782, ἑνδεκάτῃ μηνὸς ἕκατορ- 
βαιῶνος δευτέρας ἐπινεμήσεως τοῦ σψπβ' ἕτους. δὰ hio annus 
Christi 1974, per. Iul. 6987, qui revera numeravit indictionem 


18, M. ROXOLOGICVS. 733 


aeceundam, qualem nullus ex quattordecĩm praeeedentibus δὲ to- 
tidem recutis habere potuit, πὲ periculum nullum δἱϊ ne annus 
tam ipsi propria insignitus ποία cum alio quopiam eonſundatur 
aut muteétur. ἴα ἰδία porro ΘΈΏΒΡΕΣΙΔΙΟΠΕ res fuerunt fernie per 
annum, quoad legatis pacom ἃ Romano pontifice conventam ati- 
pulatamque referentibus, comitia sunt indieta novo creando pa- 
triarahas. quod non contigit ante sequentem annum, ut docet 
nos historici nostri Iocus modo considerandus. 


IV. De Ioannis Vecci Iosepho subrogati electione, quam et 
statim inchoatam post legatorum Roma reditum οἱ celeriter trans- 
actam apparet, 516 scribit Pachymeres c. 94]. 5. ὁ Βέκκος εἶ» 
φοστῇ μὲν καὶ ἔκτῃ Πυανεψιῶνος μηνὸς κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν ἁγίων P 518 
σατέρων τῶν ἐν Νικαίᾳ πατριάρχης προβέβληται. δευτέρα δὲ αι. 
μακτηριῶνος τῇ ἐπιούσῃ κυριακῇ, ἐν ἐπισήμῳ ἡμέρᾳ τοῦ πνεύμα-- 
τος, τὰ τοῦ πνεύματος δέχεται καὶ τελειοῦται ἀρχιερεύς, Veccu- 
sexta εἰ vigesima Maii mensis, ἐπ festo δαποίογιεπι patrum Ni- 
caueensium patriarcha electus εδέ, secunda vero Iunii dominica 
hebdomadis vertentis, insigni die Sancti Spiritus gratiam Spi- 
ritus percepit, ordinatus rite patriarcka. hi characteres unice 
designant annum Christi 1275, periodi Iulianae 5988, quo cyclus 
aolis numeratus est 24, lit. dominicalis fuit F, cyclus lunae curre- 
bat 8. quae notae ſestum Paschae confſerunt ἴῃ 14 Aprilis, domini- 
cam vero Pentecoſtes in 2 Iunii. unde patet ἃ prima successione 
Iosephi δὰ initum ἃ Vecco patriarchatum intercessisss menses 80- 
lidos sexdecim cum diebus octodecim. anno praecedenti Christi 
1274 εἰ quis suspicari vellet Vecci creationem factam, frustra es- 
δεὶ ob characteres diversissimos: nam cyclos is annus habuit 80- 
lis 28, lunae 2, qui dant Pascha 1 Aprilis οἱ Pentecostem 90 Maii, 
et liters dominicalis eiusdem anni G diem secundum Iunii facit 
aabhatum, cum dominicam fuisse oportuerit quo anno eſt Veccus 
in patriarehalem Constantinopoleos evectus sedem. huius fi- 
nis, quoniam Michatlis Palaeologi funere poſterior extra huius 
historiae limitem exit, nostrae considerationis nunc quidem 
non est. 


V. Restat ultimum quod propoſsuimus hie tractondum. 
tempus quo missa Romam eſt ἃ Michaële Angusto insignis legatio 
δὰ absolvendum negotium coneiliationis ecclesiarum, qua Ger- 
manus expatriareha οἱ Georgins Acropolita feliciter functi sunt, 
charactere non dubio insignitum legitur c. 91 1. 6. ait illic hi- 
atoricus solvisse duabus triremibus legatos paci conficiendae de- 
stinatos, paratis iam δὰ eam ex parte Graecorum omnibus. hi 
fuerunt, ut ο. 17 auperius dixerat, partim eceleriaſtici parlum 
genatorii. priores Germanus nuper patriaroha et episcopus Ni- 
caenao Theophanes, alii magnus logotheta Acropolita, praeses 
vestiarii Panaretus εἰ magnus interpres Berrhoeota. trireomium 


784 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΕΗ, 


alteram eonacenderunt Panarelus οἱ Βεσσμβοθοῖδ cum donis impe- 
ratoris δὰ pontiſficem, in altera ἀπο ορίδοορὶ οὔπι Acropolita fue- 
runt. altum petierunt, ait Ioco Ilaudato noſter e. 91 1. ὅ qo- 
νίου ἀρχομένου μηνός. οεἰ haud dubie Pachymeri Κρόνεος Mar- 
„tius, prout est huius ], c. 1 ἀοπιοπείκαϊπ. pergit dicere con- 
fictatos oos parum proepera tempeſtate pervenisae in sinum La- 
conicum, ubi est promontorium Malene, λήγοντος τοῦ μηνός, πος 
θεὲ eodem menes desinento, ultima eius decado: notum eſt enim 
Graecos partiri menses in tres decadas. primam vocant ἄρχο- 
μένου εἶνο ἰσταμένου, secundam μεσοῦντος, tertiam φϑίένοντος 
aive, ut hic noster, λήγοντος μηνός. ἀὐάϊξ ibi vehementi incta- 
tas procella triremes ambas primum dissociatas vi vonti fuisse, de- 
inde alteram illarum, qua Panaretus οἱ Berrhoeota vebebant, mi- 
aere frattam et submersam, aliam salvam appulisse δὰ Meihonas 
ortum; idque contigisse πέμπτῃ μεγάλῃ, hoc οεξ feria quinta 
—— maioris, qua coena domini celebratur ab eccletis. 
ox Hhis oportuit illo anno feriam quintam in coena domini menae 
Martio fuisse, et quidem aliquo die decadis ultimas mensĩs ĩstus. 
non potuit ille annus esse alius δ anno CGhristi iuxta vulgarem 
aeram 1278. manifestum hoc est εχ serie narratarum hae histo- 
ria rerum. num auperiori Christi 1272 coepit gedere Gregorius 
ΟΣ, qui primus mentionem conceordiae intulerat, postꝗauam in Sy- 
ria electum se absentem ἃ Cardinalibus cognovit. deinde iam co- 
ronatus legatos Constantinopolim δὰ id negotium urgendum mi- 
δογαῖ. hi atrenue rem egerunt, pro virili Augusto cooperante; 
quuae roſeruntur hoc libro δ τ. 11 δὰ 17, haet annum ſacile 
Gregorii 1, Christi 1272, expleverunt. dispositis uteumque ommi- 
bus ex parte Graecorum misti sunt legali, de quibus agimus, 
eirea initium anni, Gregorii Pontiſßcatus aecundi, Christi I273 
nec tardius potuerunt: alioqui Gregorium non reperissent Ro- 
1288, qui hoc anno inde discestit versus Galliam, ut ibi conci- 
lium oecumenicum Lugduni celebraret. habitum id concilium 
Ῥ 519 est anno sequenti ΟΝ γί οἱ 1974, praesente illic pontiſice, εξ legæ 
εἶς Graecorum iam cum ecclesia Romana conciliatorum ibidem 
comparentibus. quas conciliatio cum per δῆς legationem per- 
petrata ſuerit, evidens est eam prius obitam οἱ renuntiatar Con- 
atantinopoli faisss quam satra synodus Lugduni inchoaretur. 
quadrat autem unice ad μου iprum charscter hoc loco indicatas 
foriae quintas maioris hebdomadas incidentis in poſstremos dies 
Martii, siquidem hie annus Chriati 1278 fuit periodi In-- 
Ὧ86 6986. cyclum solis habens 22, cyclum vero lunas αἶψα 
aureum numerum 2, literam dominicalem A; quas notas Pa- 
acha illius anni deſigunt in 96 Martii. fuit ergo feria quinta in 
eoena domini ἀρ 28 Martii eindem. quare verax et εχδοῖδ 
deprehenditur historici naxratio οἱ chronologia nottra οομᾶγ- 
matur. 


1.18. 0|, ΟἸΒΟΝΟΙΟΘΣΟΒβ. 78ὅ 


CAPUTVII. 


De eclipei æolis α CGregora memorata, σφεα ctabilita hactenus 
cekronologia ſermatur. 


L. Hactenus chronologiam noſtram indicatis ἃ Pachymere 
characteribus, quantum licuit, munivimus. non est autem 
negligenda opportunitas quam nobis henignam oſſert insignis Ni- 
cephori Gregoras locus ciusdem coeleati quoqus solaris maximũ 
deliquii cuſſragio roborandae. scribit is auctor Historiae suae ], 4 
P. δ1 ed. Bazil. postquam narravit abdicationem Germani, Iosephi 
subrogationem in eius locum, et ab hoc indultam imperatori Mi- 
chasli Palacologo 30lIutionem anathematis quo dudum fuerat ab 
Arsenio devinctus ob excatcatum lonnnem pupillum, δ σι, in- 
quam, in hunc modum;: κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον ἐπεσκότησεν ἡ 
σελήνη τὸν ἥλιον ἄρτι τὴν τῶν διδύμων τετάρτην παραλλάττοντα, 
περὶ ὥραν πρὸ μεσημβρίας τρίτην τῆς εἰκοστῆς πέμπτης ἡμέρας 
τοῦ μαΐου, τοῦ οψοε ἔτους. ἦν μὲν οὖν ἡ πᾶσα ἔκλειψις δακτύ- 
λων ἔγγιστα δυωκαίδεκα, τοσοῦτον δὲ κατὰ τὸν μέσον τῆς ἐκλεί- 
ψεως χρόνον ἐγεγόνει τὸ σκότος περὶ τὴν γῆν αἷς καὶ πολλοὺς εῶν 
ἀστέρων φανῆναι. σμὖὸ oc tempus obscuravit luna solem quar- 
tam Geminorum tranemittentem gradum, circa horam ante me- 
ridiem tertiam quintae ac vigesimae diei Maii, anni 6785. fuit 
porro tota eclipsis digitorum proxime duodecim. tantae autem 
σμὸ medium deliquii tempus tenebrae circa terram extiterunt, δ 
εἰ multae etellarum apparerent. ila Gregoras descrihit insignem 
prorsus οἱ horrendam saolis deſectionem Constantinopoli visam 
paulo antequam exauctoraretur Germanus et Iosephus in eius lo- 
cum subatituendus eligeretur. quod utrumque illo unno ἃ Gre- 
gora indicato aeras Graecorum 6786, πος est aeras nostrae 1267, 
evenisse nos quoque ostendimus superito n. 2 c. 6. quarse ai de- 
monstrare potuerimus 546 tabularum εἴ. ratiociniis astronomicis 
solis deliquium tam notabile in urbe tam ſrequenti cirea meridiem 
apectatum, cum omnibus eius memoratis circumestantiis, illo re- 
vera fuisss commissum anno, nemo non videt magnum 1π46 fir- 
mamentum acoessurum et ratiociniis ποσσὶ οἱ ſidei hiatoricorum 
quorum auctoritate nitimur. haec me δρ68 inpulit δα rogandum 
per literas R. P. Icobhum Grantami a0cietatis noſstrae, Lutetias 
Farisiorum degentem, ut dignaretur istius eclipais calculos ponere. 
fecit 1116 pro sua οἱ eruditione et humanitate praestontibus dili- 
gentiscime, prout ex eius δὰ me missa, quam hic adscribam, exer- 
citatione astronomiea patebit. 

II. Iacobi Grantami 6 societate Iesu epilogiemus novilunii 
ΘΟ ΡΟΣ anno Christi 1967, 95. Maii, iuxta tabulas subridiarias 
Rudolſinas ad meridianum Constantinopolitanum revocatas. an- 
nus is est communis, non bissextilis, 


P 620 


736 OBSERVAT. ΡΑΓΗΥΜΈΕΗ... 


NXovitunium me di um. 
D. 
Mali 24 
D. 
tempus apog. sol. Iun. 14 
intervallum a novilun. 21 
motus inter vallo respondens tol- ,8. 
lendus 0 
loeus aꝑpogaei 8016 ὃ 
primus locus solis 2 
prima distantis luminaerium μοῖθ. 
longios progresso 0 
tempus apogaei lunae D. 
proximum novilunio 166 
intervallum 7 
motus intervallo rewonden⸗ 8. 
addendus 8 
locus apogaei lunas 11 
primus locus lunas Φ. 
tempus prosthaphaereticum 
addendum 


NXovilunium verum. 


D. 

Μαεὶϊ 94 

pro correctione. 8. 
δα primum locum solis adde 0 
δι ꝛecundus locus solis 2 


aecunda diatantia luminarium, 
luna longius progressa 0 
pro ΘΟΣΣΘΟΈΪΟΣ 6, 


ad primum ἰοσῦπι lunas, 8. 
addendum 0 
δὲ δοοαπάυβ locus lIunas δὰ secun- 
dum solis Iocum revooandus 2 


tempus correetioni respondens tollandum 
pro aequatione perfeota temporis, addenda 


σ. 


{0 


95 


41. 


14 
ὄ 


δια 1 ὅς ὅδ δ 2 δ 


Θ 


51 
ὃ: 


Novitunium perfecte correctum et ἀεφε ἀξ πι. 


ἐπ meridiano tabularum, Maii 24 
post meridiem. 

in meridiano Conttantinopolitano additi 
post mediam noctem fit dies MNai 25 


21 
Ἡ, 

1 
10 


26 
28 


64 


4 


0 
έ 








118, ||. (RONOLOGICOS. “87 


hoc tempore οἵ loco Zodiaci ſatta et vera aynodus: quo autem οἷξ Ρ 591 


viaa, tam minus accurata quam accurata, per triangulos οἱ pa- 





—2* octenditur i in eoguemibus. 
Ζ 

8 ν᾿ Ν ς 

Tres priores parallaxes. ων] Tres porieriores parallaxes. 
allitudinis 10 aiutudinis 28, 80 
latitudinis 28 40latitudinis 28 68 
longitudinis 8 88 longitudinis 16 856 
in ynodo vera. in Mode viaa minus accurata. 


In triangulo ΖΟΝ —88 in N Gr. 90 eclipticas. 


6. σ. 
ang. Ὁ 785 οϑξβανρ. : Θ᾽ 274 4 
latus ΟΖ .ι 54- 14 αἴὰ9 ΟΖ. 24 99 
ΝΖ 23 24 ΝΖ 28 88 
ΝΟ δ΄ 26 NC 6 60 
In triangulo 28N rectangulo in N. 
6. J 6 
latus Ns 9 183latas ΝᾺ 10 58 
59Ζ 5 ..ὅ . 32 . 3,25... 418 
ang. 5 99 8118. 8 δ4 58 
D. Η. 
primo tempore parallactico ΕΣ 0 9 16 0 
ΒΌΡΪΙαϊο ἃ vera βυποᾶο ἡ 25 10 54 4 
restat visa ynodus minus aceurata H. 

Maii die 235. 10 44 48 
secundo tempore parallactico 0 0 52 14 
sublato ἃ vera Synodo 25 10 54 4 
restat visa synodus accurata Mai 9.35 10 1 60 

locus lunae; qui οἱ aolis, in synodo λιν 
8. 


2 10 11 26 
Georgius Packhimeres 1. 47 





788 OBSERVAT. PACEXXAI. 
tolle motum respondentem tempori ὍΝ 


rallactico accurato 2o 7 
restat locus lunae in synodo visa acon- 8. σ. 
rata 2 9 42 19 
ex hoc tolle Iocum nodi 2 8 14 26 33 
restat verus motus latitudinis 5 οὔ 15 46 
P 522 unde vera latitudo borealis sive arcus 
inter centra 27 10 
e tertia parallaxi latitudinis 24 48 
tollenda: et restat visa latitudo seu ar- 
cus inter centra 22 


Quantitue ectipeie. 


Ex summa semidiametrorum 31 41 
tolle visam latitudinem aive arcum in- 

ter centra 2 22 
χοδίαϊ quantitas eclipcis 29 19 
in scrupulis 1759 


quae multiplicata per 6 ſaciunt 106554 

quae divisa per semidiametrum toli⸗ 900 

dant digitos 15 J 

restant 654 

quae ſaciunt digiti unin partes 40 

quantitas ergo eclipris eoat Aidiu —8 oum quadraginta parui- 
bus duodecimi. 


Duratio eclipæĩâs. 


Duratio huius eclipais exacte deſinietur ex scrupulis mediae 
durationis 81 85 per horarium lunae motum in incidentia εἰ 
omersions compositis, ut consequitur. 


In incidentia. 


locus lunae una hora ante visam yno- S. 6. 
dum accuratam 2 9 8 4 
Ὁ. Ἡ. 
tempus Mai 25 9 1 60 
In ameraione. 
locu⸗ lunae una hora post visam syno- 8. 6. 
dum accuratam 2 “ὸ 16 34 
D. H. 


tempus Maii 26 11 1 650 





LBB. M. GCERONOLOGICS. 
2 2 
8 c Ν ς 8 
Tres parallaxes. Tres parallaxes. 
altitudinis οὐ 30 altitudinis 25 
latitudinis 24 Olaetitudinis 20 
Iongitudinis 8 3871longitudinis 15 
δι. Οὁ 92 7ὅ 8595 16 arg. Ο 92 86 82 
latus (ΟΖ 24 9 41latus CZ 19 489 
ΝΖ 23 91 ΝΖ 19 86 
NC δ 94 ΝΟ 1 14 
ΝΒ 1 49 Ns 13 δ6 
5Ζ 24 88 5Ζ 23 δὅ 
ang. 8 72 82 50 1. 44 ΤΕΣ 
860 14{ 18 85. 8 δὅ 


739 


42 


ἱταπεῖα. 
ιο 5 ἴη 


tertia parallaris longitudinis 48 11, quae visae στο ac⸗ 
curatae respondet, comparanda cum parallaxi longitudinis in- 


venta. 


In incidentia. 


tertia parallaxis longitudinis 48 

parallaxis longitudinis in incidentia 
prior tempore 

diſſerentãa motu crescenti admodum 


celeriter 89 


hanc differentiam adde horario vero 
lunae ἃ s0le 29 

δὲ motus horarius apparens velocisti- 
mus 69 


Analogis. 


87 
34 


Dt hie motus apparens 69. 2. 4142 κἃ unam horam 3600, 
ita scrupula mediae qurationis 31. 85. 1895 δὰ tempus inciden- 


tiae 1647. 27. 27. 


740 OBSERVAT. ΡΑΟΗΥΜΈΒ. 


In emersione. 


terua parallaxis longiludini⸗ 48 11 
parallaxis longit. in emeraione poate- 

on lempore 16 10 

diſſerentia motu valde deerescente 88 1 
hane diſſerentiam adde horario vero 

lunae ἃ 8016 οι 49. 98 
ſit motus horarius apparens ψεϊοοΐβεῖ-- 

mus 62 29 
Analogia. 


Vt hie motus apparens 62 29 δὰ 8600, ita acrupala 
mediae durationis 81 86 δὰ tempus emereionis 80 20 


Integra duratio 67 47 


D. πη. 
initium 26 584 53 
medium ecelipeis ( Maũ 26 10 1 ὁ 
finis 26 10 82 10 
Conotantinopoli post modiam noetem. 
Ρ 59 emersio AD Septentrio incidentia AC 
Neridies 
TyPU- CCIIPfAO- 
in triangulo ABC rectangulo in A. 
ex eumma aemĩdiametrorum 8: 41 30 
tolle arcum ĩnter eentra 3 99. ΑΒ 
habes acrupulos medias durationi⸗ 8: 86 40 


ΠΙ. Ἐχ Βοο epilogismo clarisimum δὲ in eclipei deeripu 
reperiri characteres ἃ Nicephoro Gregora designatos, ↄnnum a 
mundo eondito 6776, id εδὲ Chriati 1967, Maiĩ diem 25, heram 
ante meridiem 8, οἱ digitos prope 12, unde tanta obecuritæs is 


⸗ 


LB. M. IRONOLOGICVS. 741 


terra ut atellao in coclo apparerent. at deſicit una illustris, nota 
loci solis in Zodisco: ponit enim Nicephorus gradum 4 Gemino- 
rum, noster autem calculus 10, 28ed in oo Nicephorus maniſeste 
hallucinatur, secutus non aſstronomicas leges, sed popularem pu- 
tandi rationem οἱ communem errorem inmgentium aequinoctium 
vernum, δ6ῖ} primum gredum Arietis, cum 21 Martii; quemad- 
modum iam ἃ concilio Nicaeno in nen id erat, non observato, 
saltem non correcto, vitio antecosionis aequinoctii versus initium 
Ianuarii unius diei per centum triginta circiter annos. qui error 
postea correctus est anno Christi 1682, δ] αἰ 10 diebus, qui- 
bus initium Arietis Martii vigeeimum primum praecesserat. oet 
revera ἃ conecilio Nicaeno habito anno Chriati 895 usque δὰ toem- 
pus huius eclipais anno Ckristi 1267 anni fluxerunt 942, pro qui- 
bus Nicophorus sex gradus antecesionis Geminorum usurpavit, 
cum morito septem integros numerare potnisset. Sethus Calvi- 
aius in Chronolog. anno Christi 1267 hane eclipsim notavit, eo- 
dem anno et die quo Nicophorus; eumque circa 4 gradum Gemi- 
norum iure corrigit: aed contigisas ait hora 11. 9. 91, post me- 
diam noctem, tardius multo quam velit Nicephorus qui 8 ante 
moeridiem scribit; cum quo belle caleulus noster convenit. nu- 
merat autem Calvisius digitos obacurationis 11. 52, fere ut nos et 
Nicephorus proximo δὰ totalem, foriam quoque quartam rite de- 
aignot. οἷ probat cyclus solis 16, Htera B Keplerus in tabulis 
Radolſinis p. 98 eiusdem eclipseos mentionem ſacit, οἱ ostendit 
recte ἃ Calvisio Nicephorum reprehendi, οἱ cum 60 ponit grad. 
10. 69 Geminorum, paulo liberalior in minutis. porro de dura- 
lione huius eclipais neque Nicophorus neque Calvisius aut Keplerus 
quidquam affirmant. ot vero quanta ea fuerit, δὰ fidem historiae 
aut temporis rationem nihil refert, probatis aliis certiscimis no- 
tis. verum ne ea ad integrum exactumque epilogismum deside- 
retur, magna diligentia eam connignavi. et πὸ quis brevitatem 
non integrae horae in eclipei prope totali nimiam roprehendat, 
velociisimum lunae motum apparentem eirea 8 parallaxem longi- 
tudinis, tam in incidentia crescendo valde in quadrante Orien- 
tali eclipticae, quam in emersione multum decrescendo in qua- 
drante Occidentali, quaeso ut mecum attendat, εἰ desinet mirari. P 589 
haec in gratiam R. P. Possini; qui viri amici laborem gratum, δὶ 
placet, habebit, et eum deo in suis orationibus οἱ sanctiâscimis sa- 
criſficiis commendatum habebit. 


ΓΝ. Hacetenus R. P. Iacohus Grantami. cui adiungam quod 
conanltus ἃ me do eclipasi eadem R. P. Ioonnes Baptista Ricciolus, 
atatim humaniscime respondit hisce plane verbis. 

Aera Conatantinopolitana supponit completos ſuisse mundi 
annos 5508 ante usitatam Christi aoram. quare annus 6776 ae- 
rase Constantinopolitanae est aerao Clristianao 1967. 


742 OBSERVAT. PACAVMER. 


Anno Chriscti 1267 cyelus lunae seu turous numerus fuit 14, 
epacta 8, novilunium civile inter 25 εἰ 26 Maü. cyclos sol⸗ 
fuit 16, litera dominicalis B et dies 25 Maii incidit in ſeriam 
quartam. 

Anno eodem 1267, die 25 Maii, novilunium verum Con- 
catantinopoli fuit sesquihora ante meridiem: sed ob parallaxim 
longitudinis ſuit hora 8, minutis ὅ, ante meridiem sole δὲ luna 
versantibus in gradu 12 Geminorum. latitudo πο Boreaflis εἰ 
vera fuit minutorum 19. 8. sed apparens οὗ parallaxim latitu- 
dinis fuit Australis οἱ minutorum 8. 8, summa autem semidia- 
metrorum solis οἱ lunas ſait minutorum 80. 40. et 50]16 diame- 
ἴον integra minutorum 81. 88. ideoque digiti echptici 11, 96. 
aod eo quod radii solis oblique in terram incidentes aliorsum pro- 
cul ἃ vertice Constantinopolis reflecterentur, nee multum aërem 
æupra positum illusſtrarent, visa eſt eclipsis paene totalis, εἰ atellae 
Hhorizonti propiores aliaeque eonspici potuerunt. 

Ex mea Geographia reformata suppono altitudinem polſĩ Con- 
atantinopolis esse grad. 42. 66, εἰ longitudinem ἃ Palma insula 
Fortunatarum gr. 54. 86. 

Quid aibi velit Gregoras, aut quibus ex ephemeridibus hav- 
aerit solom ſuisse tunc in quarto gradu seu parts Geminorum, pe- 
nitus ignoro. licet enim tabulae aſstronomicae insignium mathe- 
maticorum pauceis aliquot minutis dissidere possint ἃ meis, multi⸗ 
tamen gradibus nullas. certe enim anno illo 1967 50] ingredie- 
batur in signa Zodiaci diebus 9 aut 10 citius quam nunc poſt cor- 
rectionem Gregorianam Kalendarii. nunce autem ingreditur Gemi- 
nos die 22 aut 28 Maii. ergo tunc die 18 aut 14 circiter. atque 
adeo die 96 Maii erat iam in {1 νοὶ 12 gradu Geminorum. 

Haec ille. habes, lector, eruditissimorum hominum et prae- 
εἴδη! πὶ aſtronomorum eircea eclipsim ἃ Nicephoro Gregora me- 
moratam iudicia εἰ ratiocinia, quae tantam eius notitam auppe- 
ditant quanta optari ſere potest, certe quae abunde sufficiat δὰ 
usum nostrum insigniendi anni quo Germano abdicante Ioseph 
patriarcha est creatus, tam luculento charactere, ut in eo ἃ cae- 
teris discernendo labi deinceps aut vel titubare quisquam nequeat. 


CAPUTVVIiIII. 


Andronici, qui Michkaëli Augusto primogenitus, ἐπ imperio 
collega εἰ post eius obitum euccescor fuit, aetas, conixgü εἰ 
evectionis in imperium tempus, caeterorumque eius 
dctorum chronologia. 


I. Michasli Palacologo qui successit in imperio Andromicos, 
aenior ab historicis posterioribus dictas ex comparatäone cam 
ipsius nepote Andronico iuniore, avi in imperio collega, quicam 





LB. M. RRONOLOGICUS. 743 


graves σὲ γαὶ Homanas pernieiotisimas inimicitias eæereuit, in 
CGCantacuæeni praesertim historia narratas, Andronĩcus, inquam, 
Senior Michaclis Palacologi prioris primogenitas, imperii collega 
δὲ post patris mortem zuccessor, quando natus sit, qua aetate 
uxorem duxerit, quo anno particeps factus fuerit Augustae pote- 
statis, incertum faciunt variao ac male inter sess cohaerentes cum 
Paohymeris tum Gregorae δὲ aliorum qui de illius rebus seripse- 
runt affirmationes. quare qperae pretinm me ſacturum etatui, δὲ 
evolvendase ex ambagibus οἱ certo, quoad licebit, digerendae or- 
dine rerum ipsius hac historia memoratarum chronologiae eapitis 
Huius operam impenderem. prima omnium statuenda est epocha 
natalis Andronici huius, perplexis Pachymeris οἱ Gregorae ascer- 
fionibus nutans. eribit Pachymeres ]. 8 ο. 7 Theodoram Michac- 
1:6 Palacologi ο3ream, cum comperisset virum suum cogitare de 
ae ropudianda adscicendaque loco eius in coningem Anna Alamana 
Ioannis Batataae olim Augusti vidua, graviter, πὶ par erat, id 
ſerentem, expostulaase quod se coronatam iam Augustam sine ulla 
canuaa imperator vellet dimittere, poſtquam ei iam Augusto pepe- 
χίοδοῖ ſilios, primum quidem Manuẽlem qui cito perierat, deinde 
vero Andronicum adhuc uperstitem, quem pater regieo nutribat, 
denique tertium poſstquam in urbem Conatantinopolim 6 Latinis 
roceptam imperator migraverat, illic in purpura natum Constan- 
tinum nomino, cognomento Porphyrogenitum. ἡ βασιλὶς Θεο- 
δώρα χαλεκῶς εἶχεν ἐνέγκαι, εἰ δέσποινα ἐστεμμένη οὖσω καὶ γνη- 
σία γυνή, ὑπ᾽ ἀνδρί τε τῷ βασιλεῖ τεκοῦσα παῖδας, καὶ πρῶτον 
μὲν ἀποιχόμενον ἄλλον, τὸν Μανουήλ, εἶτα δὲ καὶ τὸν περεύντα 
᾿ἀνδρόνικον, ὃν βασιλικῶς ὁ πατὴρ τρέφοι. ex his videtur posse 
colligi gensisse Pachymerem Andronienm, immo et praeterea Ma- 
nuẽlem prius mortuum, post initum ἃ Michacle Palaeologo impe- 
rium natoe, ut sie illos mater eorum Theodora viro iam imperanti, 
ἀνδρὶ τῷ βασιλεῖ, pepererit. 

Π, Atqui hoc quidem repugnat 1085 primum Pachymeri af- 
firmanti Andronicum annos natum quatuor αἱ viginti patri mo- 
rienti suecescisse. δὶ enim is patre iam imporanto, et quidem δ6- 
cundus post Manuẽlem in infantia mortuum, natus est, cum Ni- 
chaël, ut οδὲ demonstratum, imperaro coeperit ΚΑ]. Ianuar. anni 
Chriati 1960, venire in lucem non potuit anto annum Christi 1261, 
imperii Palacologi secundum; αἱ consequenter, quando idem Pa- 
lacologus Michaci anno, ut cap. aequenti demonetrabitur, Christi 
1982 mortuus eat, Andronicus non nisi annorum unius εἴ viginti 
esse potuiset. pugnat id etiam cum eo quod Gregoras acribit I.4 
p. 40, Michaclem, cum solemni pompa Constantinopolim ἃ auis 
recuperatam ingressus est, Andronicum lium iam tum bimulum 
duxisse. ἱέναι πρὸς τὴν βασιλίδα τῶν πόλεων ἅμα τῇ συΐζυγῳ 
δεσποίνῃ καὶ τῷ υἱῷ ᾿Ανδρονίκῳ τῷ νέῳ βασιλεῖ δεύτερον ἕτος 
ἄγοντι τῆς ἡλικίαρ. certissimo enim statuimus superins ingrescum 


P 526 


Ῥ 581 


744 OBSERVAT. ῬΛΑΟΒΥΜΕΗ,' 


Μιομδὅϊασι Palacologum urbem Ῥααϊο prius ἃ δϑαΐδ οἀρέλῃε die 15 
Augusti anni Ckristi 1261, quo tempore ut duorum annarum 
puer Andronicus fuerit, oportuit eum natum saltem initĩo anni 
Christi 1260. quod diei nequit, cum ante illum patri iam impe- 
ranti natus fuerit primogenitus eius, Manusl in eumis mortou. 
necessario igitur agnoscenda πρόληψες εδὶ in illis verhis vᷣx ἀνδρὶ 
τῷ βασιλεῖ, αἴ nequaquam Theodora rigniſicare voluerit ae viro 
auo iam imperantà Manuélem οἱ Andronicum peperisas: δοὰ oppel- 
lationem imperatoris, quae 5800 marito tune com illa haec dicebat 
conveniret, tribuisse, licet illa non pertineret δὰ id tempus quo 
16 Manuolem οἱ Andronicum anixa ſuerat. 

ΠῚ. Sed aliquid certius de anno natali Andronici Senioris 
atatuere licebit ex tempore ipeius obitus, sicubi satis certo id de- 
finitum reperire potuerimus. legimus ἀρὰ Ioannem Cantacuze- 
num (1. 2 c. 98 p. 298 ed. Reg.) hune Andrenicom, qui ahdicato 
imperio ſactus monachus Antonii nomen δεβυχηρεοχαῖ, in mone- 
aterio mortunm 6886 mense Fehruario, indictione 16, anno quo- 
drageeimo supra sexies milleeimum et octingenteeimum, natum 
annos septuaginta duos. i ex numero 6840 annorum 72 demas 
annos, supererit annus aeras Graecorum 6768,. quo fuiare παΐτα 
oportuit eum qui annis duobus maior septuagenario anno 6849 
diom obierit. est hic annus 6768. mundi iuxta Graecos idem quen 
nos in aera Christiana numeramus 1260; qui fuit, αἰ vidimes, 
primus imperii Michaëlis. eius onni prineipio εἰ editus in lcemn 
Andronicus est, habere locum uteumque potest quod ex Gregera 
retulimus, eo bimulo, εἶνα seceundum aetatis annum agente, Sev- 
τερον ἕτος ἄγοντι τῆς ἡλικίας, uontigiass ingreesum triumphalem 
Michaölis eius patris in urbem regiam paulo ante de Latinis rece- 
ptam. sed non potest cum πος quadrare quod scribit Pachyme- 
res in historia imperii Andronici 1, 10. 1, cum quando patri suo- 
cessit, annos aetatis numerasae quatuor supra viginti. verba cunt 
de illo Pachymeris haec ipaa: τῷ τοι καὶ νέος ὧν ὁ ὑπολειφϑεὶς 
βασιλεύς, ὅτη γεγονὼς τέσσαρα πρὸς τοῖς εἴκοσε τηνικάδε. τιᾶῖὰ 
cum ab anno Chrristi 1260 δὰ 1282, quorum priori coepisse im- 
perare, posteriori obiisss Michaëlem Palaeologum certo demon- 
atravimus, manifesſstum δῖ: intercedere annos dumtaxat duos et 
viginti, patet promovendum ulterius toto biennio natalem An- 
dronici necessario 9886, δὶ vera de iptius, quando eapessivit im- 
porii habenas solus, aotate Pachymeres scraprerit. nam quod idem 
c. ἘΠ ]. 6 huius quam nunc edimus historias Michaclem. Palneo- 
logum tradit imperasse annis viginti quatuor, accommodari ſerte 
δα veritatem id posset vel θὰ ratione quam disseremus c. 86. Β. 8, 
vel intelligendo numeratum illie eius imperium ab eius οοδοῦτί 
praodictione quam Thessalonicas biennio ante aoceperat, vooe 
Marpou de coelo mista, ut narratur ], 1 ο. 11. ed hoo δὰ βεὶς- - 
tem Andronici trahi non potest, nec excustri aliter ab errore P- 





118. ΠΙ, GROXOLOGICUsSs. 2745 


thymeres, εὐ vero natum eum putavit quo anno coepit imperar, 
pater eius. 

ΙΝ. Exieatimo tamen vera illic Pachymerem et ex certa pu- 
blicaque notitia acripisse, erraase vero Cantacurenum in subdu- 
cendis annis Androniei Senioris, qui aetatis non 72, ut ille afſir- 
mat, a2ed 74 vitae ſinem invenerit. huius assertionis habemus 
auctorem eidem Andronico ſamiliarisstimum extremis vitao tempo- 
ribus Nicephorum Gregoram, apud quem cum legamus c. ult. 1, 9 
Ῥ. 209 ed. Bas. conſabulari δ0 quotidis eum Andronico tunc mo- 
nacho otiotisime aolitum, atque adeo ipsa nocte qua eſt mortuus 
multas horas suavissimi colloquii cum 60 duxisse, facilo credere 
Posſsumus rqscivisss ex eo ippum quae de illius annorum numero 
notavit in monodia de Andronici obitu initio 1,10 p. 214 his plano 
verbis: τέταρτον μὲν ἤδη καὶ ἑβδομηκοστὸν ἕτος ἀπὸ γενέσεως αὖ- 
τῷ τελευτῶντι ἠνύετο quartus et eptuageimus annus ἃ nati- 
vitate ἐροὲ morienti absoliebhatur. quas verba non tantum vi- 
xiase illum annis 74, sod etiam illos explevisao aignificant. cum 
autem eit mortuus ἀϊθ 12 Februarii, αἱ idem Gregoras affirmat 
80} finem ].9, vel 14, ut anonymus annotavit δὰ marginem locĩ 
Cantacuzeni, quem paulo ante retulimus, cogimur dicere natum 
fuisse Andronicum sub initium anni Christi 1958. ao0 ne quis 68.» 
apicetur irrepsisso errorem in notas numerales ρα Gregoram, 
qui tamen extense ac sine notarum compendiis aunum septuagesi- 
mum quartum aetatis Andronici exprimit, etiam aliundo maniſe- 
atum eſst ex animi ani certa sententia id aſſirmasso illum auctorem. 
ait is nimirum initio c. ult. L 9, inter alia signa quae portende- 
runt obitum Andronici Senioris, visam solis eclpsin, quae totidem 
diebus quot ipse annis vixerat eius mortem praeceserit. commis- 
802 sapeotatumque est id novilunium eclipticum ultimo Novembris 
anni Christi 1331. ex quo δἱ numeres unum οἱ triginta Decem- 
bris, totidem Ianuarii, duodecim Februarii dies, exacte conſicies 
rummam dierum septusginta quatuor, parem numero annorum 
vitae ipeius, τὸ scripit Gregoras, tacite hie revocans quod alias 
dixerat, Andronitum, quando cum patre primum ingressus eot 
Constantönopolim, secundum aetatis annum egisse; cum ex hoo 
quod nune ex certiori testimonio aſſirmat, maniſesſtum ait ipai tuno 
quartum aetatis ab aliquot iam mensibus currero eoepisse, quippe 
in lucem edito circa initium anni Christi 1958, id quod non pa- 
rum praeterea oonfirmatur ex tempore nuptiarum Theodorae ma- 
tris Andronici eum eius patre Michacle, ab Acropolita notato. 
hic enim historias suae c. 51 reſert Ioannem Ducam imperàtorem P 5648 
collocasss Michacli Palacologo, in gratiam recepto interventu 
Manuäêlis patriarchas, ——i,— fratris ϑυὶ olim deſuncti Isaacii 
Ducae sebastocratoris ſiliam. necesse est dicere factum id ſuisso 
ΒΌΡ ſinem anni Christi 1254 vel sequentis initium, quo post mul- 
torum mensium languorem loannes Augustus Octobri monse diem 








746 OBSERVAT. ΒΑΟΒΥΜΕΕ. 


obiit. δὲ autem incredibile fecundam aboqui molierem viro aeri 
pleni, quippe annorum duodetriginta cum duxit uxorem iuveni, 
sex totis primis eoniugii annis nullam prolem edidisse. quocirca 
existimo Manuẽlem primogenitùm, qui deinde infans obiit, ipeis 
natum anno Christi 1266, Andronicum vero biennio post, primis 
mensibus, αἱ dixi, anni Christi 1958. quo potito prona deinde 
facilitate apta eaeterorum Andronici actorum in serie huius histo- 
riae dispositio suecedit. num quod ante mentionem electi in pa- 
pam Gregorii X reſert c. 981. 4 Pachymeres, Andronico iam in 
virum adulto, hoo est in puberem οἴ coniugio maturam educto 
aetatem, patrem eius uxorem quaerere coepisse, bene quadrat in 
annum Christi 1271, sedis vacantis post mortem Clementis Quarti 
tertium; quo nimirum Andronieus quintum decimum agebat δείδις 
annum. nuptias 0888 Andronici cum Anna regis Pannoniae blis, 
capite eodem memoratas, δα annum sequentem Christi 1272 τεῖε- 
rimus. unde assumptio Andronici eiusdem in consortium imperũ 
ἃ patre Augusto facta, et solemnis coronatio Androniei οἵ Annas 
novorum Augustorum, quam Pachymeres altero ἃ nuptiis anns 
celebratam ibidem tradit, δὰ annum Christi 1978 Andronici ἀδο- 
devigesimum pertinet. 


CAPUT IX. 


Statuitur tempus obitus Michaëlis Palaeologi et numerus 
annorum eius imperii. appendix de anno οαρέαε α Persis He- 
γαοίεαε Ponti. 


Ι, Utrumque caput δα discuscionem hic propocitum moleste 
opinionum varietato perplexum est. ut enim omittam vaulgaris 
chronica, quorum in quibusdam vidi principium impermi Andro- 
nici Senioris, quod statim ἃ morte Michaëlis eius patris incepit, 
contignatum anno Christi 1294, et ipsi Michaëli sex οἱ trigint⸗ 
imperii annos attributos, Spondanus obiisse Michaclom anno Chri- 
ati 1288 ponit, et principatum tenuisse annis viginti quatuor re- 
ſert ex Gregora, ut ait; apud quem tamen loco ab eo laudalo id 
non reperio, sed tantum mortuum Michaélem anno mundi iuxta 
computum Graecorum 6791, aetatis suae ὅ8. ὁ μὲν δὴ βασιλεὺς 
(verba sunt Gregorae de Michacle Palaeologo seribentis) περὶ οὕς 
εἰρήκειμεν τόπους παρ᾽ ἐλπίδα τῆς οἰκείας ἔτυχε τελευτῆς κατὰ τὸ 
ἑξακισχιλιοστὸν ἑπτακοσιοστὸν ἐνενηκοστὸν πρῶτον ἕτος, ἀκτὼ καὶ 
σεεντήκοντα ἐτῶν τυγχάνων. hoc εδὲ: imperator circa illa qua⸗ 
diximus loca praeter pem vitae sude ſinem invenit, anno sexies 
millesimo sceptingentesimo nonagetimo primo, ugens aetatis an- 

num quinguagesimum octavum. ita Gregoras. 
I. ΑἹ noster Pachymeres J. 6 c. 86 huius operis εἷς xcribit 


de die obitus Michaclis. ἡμέρα ἦν παρασκευὴ ἔνδεχάτη σκιρροφο- 





LB. ΠΙ, CAROXOLOGICVS. 747 


ριῶνος τοῦ ςψγα' ἔτους. ſferia erat δεχία undecima Decembri- 
anni 6791. 86 in anno quidem magno consensu Gregoras, πὶ vi- 
dimus, praetereaque Phrantæes cum Pachymere conveniunt, ut du- 
bitari de hoc non debeat, cum ait tamen vehemens causa dubi- 
tandi ex circumstantia diei paraſsceues sivo ferias sextas illo anno 
incurrentis in undecimam Decembris diem. eſt annus aeras mundi 
Graecorum 6791 Christi 1933, hoc est per. Iul. 6096, quo ſuit 
cyclus solis 4, numerus aureus 11, indictio pariter 11. cychu⸗ 
porro solis 4 literam indicat dominicam C, quae cum insigniat 
diem duodecimum Decembris, undecimus nedessario fuerit sabba- 


tum, non autem porasceue ſive sexta feria, qualeam cum tamen P 599 


illo anno fuisse tradit pro certissimo et volgo notissimo Pachyme- 
res. igitur anno Christi 1282 mori Michaclem Palaeologum opor- 
tuit, quo cyelus solis 8 literam dominicae indicem dedit D: haec 
enim litera diem Decembris tertium decimum afficiens, tertium 
retro undecimum ſuisae sextam feriam demonstrat. quid ergo? 
dicemus errasss Graecos historicos in anno mortis Michaëlis, et 
pro 6700 equentem 6791 indicasse? ne cogamur hoc dicere, 
duplex huius explicandae perplexitatis suppetit ratio. aut enim 
Iabentis iam anni 6790 οἱ paucos duntaxat extremi Decembris dies 
reliquos trahentis rationem non habendam populus et historici 
censentes, obitum eius ex anno mox sequenti, 6791, quo is vi- 
delicet innotuit, insigniendum putaverunt, neglecto discrimine 
nullius momenti δὰ civilem aestimationem, quae fere minutam 
ἀκρίβειαν respuit. aut, quod verisimilius reor, annorum mundi 
εἴ aerae suae principium, item ut indictionis, ἃ Septembri Graeci 
repetebant. unde iam tum annus mundi iuxta ipsos 6791 coepe- 
rat ἃ mense ſere tertio, cum anni Christi 1282 τομαὶ ultimus 
December volvebatur. ut vere dixerint Pachymeres Gregoras οἵ 
Phrantzes obiisse Michaclem anno 6791, nec vere tamen acripee- 
rint Spondanus οἱ Rainaldus eundem anno Chriati 1988 fato ſun- 
ctum, cum illo anno dies Decembris undecima, qua eſſſlavit ani- 
mam, sabbatum, non sexta ſeria fuerit. 


III. Hoc igitur existimamus pro indubitato tenendum, anno 
Ohristi 1282, dis 11 Decembris Michaélem Palaeologum vivendi 
εἴ imperandi ſinem fecisse. quamdiu imperaverit disquirendum 
restat. diserte Pachymeres Hist. c. ultimo imperasse Michaëlem 
asserit annis viginti quatuor; idque ipsum, ut palam notum, antea 
posuerat c. 21 1.4. atqui hoc quidem aegre conciliatur cum 118 
quae iam omni ſirmitate constituimus, nimirum coronatum eum 
ritu solemni Augustum primum fuisse alendis Ianuarii anni Chri- 
δὶ! 1260, vivere autem deriisse 11 Decembris anni Christi 1282. 
nam ex his apparet manifetum impereasse illum ἃ die inauguratio- 
nis suse annos omnino viginti tres, minus vigintâ diebus. ἀϊοὶ ta- 
men potest non usquequaque aberraſsee ἃ vero Pachymerem, quem 





7148 OBSERVAT. PAOBCAIXR. 


verisimils est id retuliae quod volgo ſerebatur. rolet autem po- 
pulus in numerandis annis accuratam ot minutam aspornari dili- 
gentiam; nec ſere dubitat docem, exempli gratie, εἰ principi an- 
nos tribuere, quem conetet nonum excestiae. minime item po- 
tat neocessarium ab inaugurationis die primum initium regni du- 
oere, ubi supremam potetatem antes illum exercuisae palam ett. 
itaque imperium Michaelis Palacologi iam ex eo tempore numereri 
potuit quo is tutor Ioannis est declaratus; quod contigit paulo 
post Mu⸗2alonum caedem, qui nono die ab obitu Theodori Angusti 
aunt interfecti. mors Theodori ox Acropolita in Auguetum men- 
aem incidit, opinor desinentem, cum Pachymeres eam conſerat 
in confinia aestatis εἴ autumni. ἃ Soptembri ergo anni Chritti 
1259 imperiũi habenas Michael sumpserit, quas tenuit ἀυ οἷο magni, 
deinde despotae titulo, donee sub finem Decembris ad imperũ com 
pupillo collegium eveheretur. rovera igitur imperavit super anno⸗ 
viginti tres expletos duobus fers mensibus, ut si de annis inchos 
tis sermo sit, negeri nequeat 94 eius imperii annos numereri po- 
tuisse. ἐπ hunec modum Pachymerem quidem ab errore vindi- 
camus: Phrantzem, qui mortem Michaclis coniungit cum indi- 
ctione 14, ἀλογιστίας abεοlvere non poacumus, eertisimum enim 
est anno Christi 1282, quo Michaclem conttat mortunm, indi- 
etionem 10 fuiſse numeratam. 


ΕΝ. Hactenus versati chronologioa methodo sumus in epo- 
chis huius historiae ſigendis, 4086 oerto aliquo inzigniri charactere 
potuerunt: caeteras quarum tatuendarum in prudenti coniectura 
tota spes sita est, hic singillatim exequi nec otium est nec operae 
ſuerit pretium. satis sit eas, uti οἵ acta hoc opers memorata prat- 
cipua, verisimili rations in ordinem digestas, cortis in abaco chro- 
nologico annis assignare. quod antequam aggredimur, deſcriben- 

P 530 dam hie duxi annotatiunculam lectoris, ut apparet, accurati ad- 
βοσίρίδπι in Barberino optimo codice δὰ oram exteriorem, e re 
gione verborum illorum ς. L. 4: τῶν χωρῶν κατεχομένων τοῖς 
Πέρσαις, πάλαι ἂν ταῖς χώραις καὶ αὐτὰ συναπώλοντο. ad 
signo indioe apposito, βὶο ex ad vorao scriptum manu antiquiccima 
εἴ scripturas codicis, quantum indicari aspectu potest, δοαῦδῇ, 


acribitur 
ὡς ἀληθῶς εἴρηκας .«.«- 
πύτα μὸν ἅγιδ ..... 
γὰρ τῶν Περσῶν ἐπε... 
καὶ τῇ ἀμελείᾳ τω .... 
τούντων συνελ ..... 
τοῖς Πέρσαις, καὶ ἡ κατὰ 
τὸν Πόντον Ἡράκλεια ἑάλω 
ἐν μηνὶ Ἰουλίῳ εἰ Ν. 


τοῦ σωξη ἕπου 





118. 1Π, RONOCOGIVVS. 449 
quae desunt, resecta fuerant cultro librario. ea nos in hunc mo- 
dum restitui poes⸗ putahamus 

οἷς ἀληθῶς εἴρηκας δέσ- 
ποτά μου ἅγιε. "οἱ τῇ 
γὰρ τῶν Mesõy ἐπιθέσει, 
καὶ τῇ ἀμελείᾳ τῶν πρα- 
τούντων συνελθού 
Ξοἷς Πέρσαις, καὶ 7 κατὰ 
τὸν Πόντον Ἡράκλεια ἑάλω 
ἂν μηνὶ Ἰουλίῳ δ. Ν ιγ 
τοῦ σωξη ἕτουρ. 
Haec sie latins sonant. ut uere diæxisti, domine mi sancte. et- 
enim incuraione Percarum, et περ ἐρεπέξα imperantium coope- 
77 Persis, etiam Heracies αὐ Pontum aita οαρέα est mense 
24 indictione 18, anni 6868. 

— ie annus Christi 1860, per. Iulianae 6078, quo nu- 
merata est indietio 18. indictionem ἐπενέμησιν Graeci vocant, 
et nomen ĩtud ἐπινεμήσεως hie nota illa Ncompendiose indicatur, 
resecto mox numero 47. hoc est 18, quaälem exigit ille annus 
nondum reperi alibi notatam hape expugnationem Heracleae; 
cuius ἰάθο fortasae non erit inutile qualemcumque istam hinc no- 
ttiam sumpeise. alloquitur porro, ne hoc lectorem moretur, 
quicumque is ſuit, auctor annotatiuneulae historicum ipsum Geor- 
gium Pachymerem, quem ἅγιον δεσπύτην sanctum dominum vocat 
utpots aacerdotem οἱ in ecclesiastica conſtitutum dignitate. 


CAPUTX. Ῥ 631 
ϑγπορδὲα chronologica praecipuarum rerum hae kistoria 
memoratarum, eus assignane annis suis. 

Moritur imperator Ioonnes Ducas Ba- 
tiſenm. entio tataa prope πων 8 Καὶ]. Novemb. 
ΑἸοχαιάτ!} ἰοδαι Ceorg. Acropol. Hist. ο. 62. vide 1. 8 ΟΡ- 

1265 1 SServationum noſtrarum Ο. 2. 

Filius eius Theodorus, Laſcaris α matre 
dictus, proclamatur imperator consensn 
procerum et populi. Acrop. 

Recusante patriarchatum Nicephoro 
Blemmida, Arsenius e monasterio δα la- 
cum Apolloniadis accersitus δὲ patriarcha. 
idem Acrop. 

Is coronat Theodorum die Christi na- 
tali. Observ. Pach. J. 8 ο. 2n. 8. 

Sexto post die, 80 Decembris, eclipesis 
808 Ἠοστοπάα Νίοδθαθ cernitur horà 8 
post meridiem. Pachym. l. 1 ο. 18. vide 
auperius c. 2 n. 4 οἱ totum c. 8. 





Ἀπεΐ | Homano- Imperato- 
με. rum Pon-rumi Ori- 


750 . ὍΒΒΕΒΨΑΤ, PACIMR. 


Διαὶ [Εσπιοπο, [ἴπΡ. Ὁ Ἐχροῖηϊο Theodori Læasearis in Ocu- 
Alex. 1Ψ.}1μ866.1.6.} dantam contra Constantinum regem Bul- 
1gariae ἐξ Michaclem despotam, quem 
utrumque sui terrore δά pacem ait. 
Acropol. Hist. n. ὅθ et eq. Gregora L3 
. 20. ᾿ 
ὴ Sub autumnum huius anni Michaël Pa- 
laeologus magnus conoetaulus Nicaeae re- 
lictus ut rebus per imperatoris ahbrentiam 
praeeaaet, cum comperisset Cotys cuios- 
dam indicio excaecationem sibi pariri, 
cum ipso indice fugit in Persidem. βὲ- 
ehym. 1. 1 ο. 9 p. 19. 
Ibi ἃ Sultane Romanis quibusdam οὐρα 
praefeetus contra Scythas strenus rem ge- 
rit. Gregoras 1, 8 ρ. 97. Pachę5m. p. 18. 





Michael Palaeologus agente Iconiena 
praesule δῷ imperatore revocatos e Per- 
8116 benigne ab ipeo excipitur, εἰ mæagri 
conostauli dignitatem recipit. Gregora: 
I. 8 p. 28. Fachym. ]. 10. 9 p. 18. 





Michaël Palaeologus mittitur in Ocq- 
dentèàm cum exercitu, οἱ bene ac ſeliciter 
pugnat. Pachymer. 1 10. ſuærius Acro- 
polita Historiae n. 70. 

Theodorus imperator atra bile laboram 
Martham Michaëlis Palaeologi δογογεσι 
diro supplicio exeruciat, δὲ metuens ne 
ideo frater eius rebellaret, μὲς Chade- 
num in Occidentom miassum deduci Pæ 
laeologum ad se vinctum curat. Pachyn. 
111 ἀρ. 15 ad 19. 

Auguria imperii Michaëli Palaeologo, 
dum caperetur et vinctus duceretur, ob- 
lata. Pachym. p. 15 et 16. 

Michacl Palacologus educitur 6 carcere 
et recipitur in gratiam δῷ imperalore 
Pachymer. p. 17 et 19. 


Imperator Theodorus moritur menæ 
Augusto, anno δα autumnum vergente. 
Acropol. n. 74 p. 85. Gregoras L 8 p. 39. 
Ῥαοὶι. p. 19 οἱ 90. Phranizes 1 8 p.t. 





118. M. ᾿ΟΒΟΝΟΙΟΟΙΟῦΘ. γδὲ 
—— *5 relictis iupuberi ſilſo tutdribus Arsenio 


.tum — 

Alex-IV. Lase ius. patriarcha et Georgio Muzalone protove- 
ὅ “ἢ atiario. 

Nono die ab imperatoris obitũ dum ei 
iusta funebria in templo Sosandrorum 
Magnesiao redduntur, Georgius Muz-alo 
tutor Ioannis principis cum fratre Theo- 
doro trucidatur ab exercitu in seditionem 
concitato. Gregoras p. 80 οἱ 81. Phrant- 
zes 1 8 p. 42. Pachym. fusiscime ἃ p. 81 
ad 86. 

Michasl Palaeologus declaratur tutor 
pueri principis, οἱ fit dux magnus. Pa- 
chym. a p. 88. 

Idem largitione sibi conciliat studia ho- 
minum. ibid. p. 40 οἵ sq. 

Creatur despota ἃ p. 48 ad 47. 

Impetrat deniqus Summum imperi ho- 
norem p. 48. 

XXxtremo autumno hrnius anni princeps 
Achaias suppetias proſectus ad Michaclem 
Occidentis despotam rebellantem capitur 
ἃ dueibus Romanis, praelio victus prodi- 
tione Ioannis Nothi. Pachym. ἃ p. 50. 
Gregoras p. 85. 





Kalendis Ianuarii Michaël Palaedlogus 
rite acclamatur imperator, eollega princi- 
ꝑis pupilli euius erat tutor. Pachym. p. 61. 
Gregoras initio ]. 4 p. 86. Acropolita Hist. 
n. 77 p. 89. Phrantzes 14 p. 48. 

Michael Occidentis despota, auxiliis ἃ 
Manfredo genero rege Siciliae acceptis, 
Romanos ad Tricoryphum acie vincit et 
Caesarem Alexium Strategopulum capit. 

Pachym. 1 82. 

Alexius Caesar brevi ΠΡῸΣ ἀἰϊπιϊκδυδ δὰ 
Palaeologum imperatorem redit. Pachym. 
1 82. 

Palaeologus nondum coronatus limitem 
Orientalem νἱδὶξ οἱ arces praesidiis ſirwat, 
usus δὰ ποὺ coneilio et opera Chadeni 
apud ipsum gratioti, sed ἴῃ 60 quidem 
negotio parum providi: ex iis enim 4186 
tuno egit secuta deinde est arcium illius 


P δ83 


762 


τ τα rum Pont. —ã— 
Alex. IV 
1260 





xxRVAT. ΒΑΘΒΥΜΕΗ, 


limitis inetura. Pachym. partim 2 6p. 68, 


—* partim 1 ὅ p. 8. 


Decreta coronatione solemni duorum 
Aegustorum inter sacra per patriarcham 
celebranda, pervicit contra pacta Palaeo- 
logus arte magna οἱ vehementi ambito αἱ 
ipee 8010 eoronaretur, praeterito puero. 
Fachym. 4 7 et 8 p. 64 εἰ 84. 

Arsenius patriarcha Nicaea fugiem pe- 
triarchatu cedit. subrogatus in eius lo- 
cum Nicephorus Ephesi episcopus. Pi- 
chym. 2 18 εἰ 16. 

Capta Selybria imp. Michaël Palaeolo- 
gus Galatam oppugnat longo tempore, ſru- 
δα. 2 20. 

Soluta obsidione redit Nymphaeum, vubi 
Nicephorus patriarcha moritur. 2 22. 
Obs. 8 ὅ 8. 





Alexander IV pontifex max moritur 
Viterhii οοἰαγο Καὶ, Iunii, postquam æ- 
dieaet annos δ, menses ὅ, dies 4. ↄedes 
vacavit post eius obitum tribus mens. Εἰ 
trib. diab. 

Quarto Καὶ. Septembris creatus est pon- 
tifex Iaoobus Pantaleo Gallus, εἰ pridie 
Nonas coronatus assumpeit nomen Urbari, 
eius appellationis IV. 

Chalyphas Peraidis victus ἃ Tochnu 
auro in os inſuso necatur. Pachym. 9 34. 

Sultane ob socordiam contempto duo ex 
eius optimatibus, Basilici nomine, δὰ M- 
chaclem Aug. transſugiunt. ibid. 

ἴρβα postremo Suitan cum Vberis εὰ 
imperatorem supplex confugit. ibid. 

Alexins Strategopulus Caesar in θοῦ 
duum tractum despota illic rursus rebel- 
ἴατο moliente cum exercitu missus, et ur- 
bem obiter tentare iussus, eam cepit ope 
Thelematariorum, Latinis in Daphiuis 
oppugnatione occupatis. Fachym. 3 26 
564. . 

Recuperant Constentinopolim Graæec 
dis 25 [δ eacra apud ipeos 8. Annae 
mattri deiparao. ibid. 





118. nI. CRONOLOGCVS. 758 


Βοπιαπο- [{πρῷ. Ὅ᾽.[1 Τρηρογαῖοσ Michacl Palaeologus ingredi- 

* ee. —* tur —* Conatantinopolim —* ἄμα. 

2 ᾿ εβ[ϊ asumptas deiparase sacra, ipse pedes 

saequens triumphalem currum quo imago 

eiusdem deiparae ἃ 8. Luca depicta por- 
tabatur. Pachym. 2 81. Acrop. c. 88. 


Arsenius restituitur in patriarchatum et 
exceptus Constantinopoli Palacologum ite- 
rum solemniter coronat. Pachym. 8 2. 

Imperator legatos Romam mittit. 2 86. 


Cum Tocharis et Aethiopibus ſoedera 

icit. 8 8. 
Pupillum Ionnnem collegam δυῦπι no- 

vennem excaecat die Christi natali, et in 

arcem Dacibytzam perpetuo custodiendum 

includit. 3 10. 
Holobolum improbare ausum excaeca- 

ftionem Ioannis dire mutilat. 8 11. 








Arsenius patriarcha imperatorem ex- 
communicat ΟΡ excaecatum Ioannem. 
8 14. 

Zygeni sive Montani contra Michaëlem 
imperatorem rebellantes in gratiam cuius- 
dam pueri caeci, quem Ioannem Theodori 
filium esse credebant, aegre tandem do- 
mantur. Pachym. 8 192 εἴ 18. 





Triremes imperatoris insulas eripiunt Κ 594 
Latinis. c. 15. 

Imperator legatos δ papam miitit. 
c. 18. 





Expeditio Ioaennis despotae ſratris im- 
peratoris in Occidentem, qua Nichael de- 
apota coactus est paceom ſacere. Pachym. 


8 20. 
Cometa apparet mentibus aestivis. 
Pachym. 3 28. 


Urbanus papa moritur Perusii 6 Nonas 
Octobris. Spondan. hoc anno ἢ. 9, ex 
antiquis auctoribus quos laudat. absolvit 
annum tertium aedis, et inchoavit quar- 
tum per. dies triginta quatuor. 
Georgius Pachymerer L. 48 


754 


Annl 
Our. 


1266 


1266 


Romano- 


OBSERVAT. PACAVMXR. 


ἴων. 


Or. 
rum Pon. Mlchadti⸗ 


Cardinales Perusii οοπρτοραῖξ ροεῖ qua- 


Giem. 1Ψ.} Peoi. drimestrem contentionem tandem conve- 


6 


1 





nerunt in electionem δὰ pontificatum Gui- 
donis Grossi Galli Cardinalis absentis. qui 


postmodum Perusium adveniens, indeque 


cum Cardinalibus Viterbium proſectus, ibi 
conaecratus est pontifex octavo [καὶ]. Mar- 
tii, die cathedrae S. Petri, οἱ Clemens eius 
nominis Quartus nuncupatus. Spond. εχ 
antiquioribus monumentis, hoc anno n. ἴ. 

Sullan Azatinus, qui ex Perside proſe- 
ctus δὰ Michaclem Auguſstum ab eo parum 
oſſiciose tructabatur, elapſsus οἵ coniungen: 
868 Tocharis, tantum non oppressit impe- 


ratorem imparatum. Pachym. 8 25. 


Patriarcha imperatorem obiurgat, quod 
bella cum Christianis gereret, pacem cum 
infidelibus coleret. ib. c. 96. 


Foedus inter imperatorem εἰ Micha- 
lem despotam aſſinitate sancitur. ih. ο. 98. 





Imperator cum frustra per triennium 


petiisset absolutionem excommunicaoni⸗ 


a patriarcha Arsenio, de eius duritie que- 
rilur oratione δά episcopos habita. Pa- 
chym. 4 1. 

Ultimae ea de re imperatoris preces δὰ 
Arsenium per Iosephum Augusti confena- 
rium delatae οἱ reiectae. ib. c. Φ. 

Libellus accuaationis in Arsenium datus 
imperatori εἰ cupide acceptus. ib. c. 8. 

Damnatio δὲ depositio Arsenii. c. 4, 6 
et 7. 

Eiectio eins οἱ deportatio in insulem. 
c. δ. 

Suecesseritne atatim Germanus ἐπ Iocum 
Arsenii, an post annum vertentem, in am- 
biguo reliqui superius ο. 6 π. 1, magis in- 


elinans in dilationem propter causas illic 


indicatas, distinctius mox exponendas 


. 84. an. 


Arrenianorum ſactio conſſatur et inva- 
leseit. eolligitur ex Peachym. 4 11 εἰ 19 
et locis aliis 








118. 1Π. ἙΟΒΕΟΝΟΙΟΟΙΟῦΒ. ἡ 755 


ἀμ [οβοιο, {τῷ Sc coriuretio deprehensa in Angustum, 
iV. Ῥεϊεοοῖ, cnius cuspicione etiam Arsenius exul 
aspergitur: sed illo innocentiam zuam 


probat. ib. c. 1ὅ. 








8 Imperator Areenianorum sohisma repri- P 685 
mere conatur. eius ea de re δα populum 
oratio. Pachym. 4 11, 

Hoc anno tranalatum Germanum e sede 
Adrianopolitana in Constantinopolitanam 
verisimilius puto. 

Nam Σὰ ne ſactum exiſstimem anno au- 
periori, facit primum, quod cum Arsenii 
iudicium absolutum fuerit sub ſinem Maii, 
αἴ diserte tradit Pachymeres, apatium 
quod inde ad diem Pentecostes, quo idem 
inauguratum Germanum affirmat, cum non 
potuerit esse plus quam octo dierum, an- 
gustüus est quam ut capere possit inquisi- 
tionem et deliberationem synodi, tum suf- 
fragiis in electionem Germani perlatis, 
longam eius nec nisi per multos dies itera- 
tis imperatoris precibus victam denique 
recusationem. credibile etiam est cuncta- 
bundum alioqui et circumspectare cuncta 
solitum imperatorem haud statim ausum 
aubstituere alium Arsenio, priusquam mora 
εἰ experientia comperisset id 86 tuto εἴ ci- 
tra publicam ofſensionem ſacturum. ao 
cum perlato nuntio de assensu Antiocheni 
patriarchae, ἃ quo ut viciniori timeri plus 
potferat quam ab Alexandrino toto mari 
diviso, animatus ad audendum fuisset, re- 
tardatum tamen metu factionis Arseniano- 
rum, numoro ot viribus augescentis, quam 
ad compescendam variis artibus incubuit. 
existimans autem invalescere illam anar- 
chia et longa vacatione sedis, populo pa- 
atorem amotum ideo fortasse requirento 
quod praeentem qualemcumque non vi- 
qderet, decroverit Germanum promovere, 
fidum εἰδὶ οἱ vulgo, ut apparebat, gratio- 
sum hominem. quo ἐπ patriarchalem evo- 
οἷο Umdnum, oum nihijo segnius Arsenia- 
norum studia flagrare pergerent, absolu- 
tionem ab 60 daro licet parato noluerit 








Ῥ 586 


756 


Anniĩ 
σιν. 


1267 


Ramano- 
rum Ῥοπί. 
lem. 1 


ΠΝ 


—— —⸗öſſ Ὁ πον 


1268 


4 


OBSFRVAT. PAICEXMER. 


— 


9 


adeipere, clandestinisque egerit artihus πὶ 
Germano post tres menses abdicenti Iose- 
phus subrogaretur, ad versus cuius electio- 
nem nihil talo quale Germano obiiciebatur 
excipi posse confideret. quare δὴ illo de- 
uique reconciliari ecclesias voluerit. quod 
minime distulisset ἃ Germano impetrare, 
δὶ iam is ἃ Pentecoste superioris anni pe- 
triarcha inauguratus sesquiannum ſere in- 
togrum in ea dignitate perstitiaset. 

Quinta igitur dis Iunii, quae hoc nno 
1967 cycli 80]. 16, lIun. 11 Pentecoscte ſuit, 
patriareha creatus est Germanus; οἷ tran- 
actis in eo honore quatuor ſere mensibo— 
cum dimidio, dis demum 14 Septemb. ab- 
dicavit, prout narrat noster & 21. ini- 
tium patriarchatus Germani founestatum 
quodammodo est tristi angurio deliquũ 
solaris, quod horribile Constantinopoli ap- 
paruit 26 Maii, duodecim diebus ante in- 
augurationem ĩpeaius, ut videri potuocrit 
brevitatem οἱ — οἰ ἑαέοτα huius patriar- 
chatus praesigniſicatam oſtento εἶπα εἰπεῖι 
quo brevitatem pariter et inſelicitatem im- 
perii Theodori Lascaris eo nomine aecundi 
praesignatam fuisse creditum est. memo- 
ratur ἰδία eclipsis ἃ Niceph. Gregora L. ἐ 
p. 51 ed. Bas. vide supra ο. 7 huius Vbhri, 
ubi epilogismum istius noviluniũ ecliptici ἃ 
R. P. Iacobo Grantami astronomica me- 
thodo expansum damus. 


50} ſinem huius anni, die 28 Dece 
bris, Ioseophus Galesii monasterio praepo- 
aitus, conſessarius imperatoris, iusta y- 
nodi cuffragia ad patriarchatum tulit. Pa- 
chym. 4 28. 





Kal. Ianuariis Ioephus quarto Kalenda 
rite electus, ronsecratus patriarciu ect. 
Pachym. 4 24. 


Die 2 Februarũ ſesto Hypapantes iobri- 
tur anathemate ἃ novo patriarcha Mchæcl 
imperatar. 1}. ο. 26. 








— τον ΤΩΙ. ἴπρ δὲ 
Qlem. IV. Palaaol. 
268 9 








18. M. IRONOLOGICVS. 757 








11 


Tarchaniota lius Marthae rororis im- 
peratoris coniugem ducit filiam Ioannis 
ſfratris despotas Occidentis. ib. ο. 96. ᾿ 

Die 29 Novembris Clemens IV papa mo- 
ritur Viterbii. Spond. ex antiq. monum. 
hoc anno ἢ, 12. 





Orientales provinciase imperii Persarum 
incursionibus desolantur. Fachym. 4 97. 

Arsenianorum schisma magis magisque 
invalescit. ib. c. 98, 

Carolus frater S. Ludovici regis Fran- 
ciae, acie victo anno superiori Conradino 
ad lacum Fucinum, pacificam iam posses- 
sionem inchoat regni Neapolitani οἱ Siculi, 
ὃς Balduini filio Constantinopoli proſugi in 
generum adscito auxilia pronũûttens Mi- 
chacli Palacologo curam iniicit. indicat 
haec Pachym. variis locis, 8 8 οἱ δ6, 4 
20, οἷ alibi. 

Hyacinthi factio εἰ Pantepoptenorum 
monachorum pro Arsenio pugnantium ec- 
clesiam turbat. 4 19 et 28. 

Carolus rex Siciliae classem armat δά 
Conatantinopolim recuperandam. ὅ 8. va- 
rii contra istum metum imperatoris appa- 
ratus. ib. οἵ mox c. 10. 


—— — —ñ — —— 


Per hos annos enituit virtus bellica Io- 
ennis despotae fratris imperatoris, variis 
sauccessibus expeditionum prosperarum in 
Orientales οἱ Occiduos tractus probata. 8 
21 οἱ albi. 1 

Tarchaniota magnus Conostaulus, im- 
peratoris ex Martha sorore nepos, contra 
avunculum rebellat, δὰ Ioonnem socerum 
despotas Occidentis fratrem tranaſugiens, 
Tocharis prius in regiones imperio subdi- 
tas evocatis, qui caedibus et rapinis eas 
vastarunt. 4 80. 

Imperator legatos ad S. Ludovicum 
Francorum regem mittit, qui eum in 
Africa Tunetum obesidentem inveniunt οἱ 
eius morti intersunt. 


758 


- ἢ Romane-Ir 
Ῥ 587 —8 rum Pont. τ 
Sod. V. 


OBSERVAT. PACXMER. 


X 


4971] 8 

Greg. X. 
4979) ἢ Π| 48 
ϑ 
4213] 9 Ϊ 44 





Iouannis Dueas in arco Patrarum οὐϑοξεὶ 


ἃς. Ῥεῖ, alratagema insigns, 400 Ioannis ἀδεροίδο 


fratris imperatoris victorem exercitum pro- 
Πιραῖ, ipo ignominioss ſugers compulio. 
4 81 


Philanthroponus adinvante Ioanne d 
apota classem Latinam vincit. c. 82. 

Legatio ἃ Michaële imperatore in Pan- 
noniam missa δὰ petendam regis Panno- 
niae ſiliam in aponsam Andronico 00 pri- 
mogenito. c. 29. 

Cardinales Viterbii congregati tandem 
conveniunt in electionem Thealdi archi- 
diaconi Leodiensis in Rmanum pontißcem. 





Nuptiae Andronici filii Michaëlis imp. 
cum Anna filis regis Pannoniae in tempio 
5. Sophiae ἃ Iotepho patriarcha celebrn- 
tur. 4 920, 

Ioannes despota frater imperatoris βέῃ- 
δὶ πὶ in ordinem redactus insignia despoti- 
cae dignitatis ultro deponit. ἰδ. 
Patriarchase Iosephi proſoctio in Orien- 
tis provincias δὰ schisma ibi coëroendum 
ἔγυεῖγα suscepta. eius ibi cum Nicephoro 
Blemmida oongressus. ὅ 2. 

Thealdus in Syrix commorans audito 
nuntio auae electionis in Rmanum ponti- 
ficem, Michaclem imperatorem δὰ pacem 
ecclesiarum conciliandam invitat. quod 
is libenter audit, urgente ἃ Carolo metu. 
ὅ 11. 

Regi Bulgarorum Constantino Naria 
Fulogiae filia sororis imp. nubit. 5. 8. 





Thealdus Romam appulens ibi conse 
cratur pontiſex 6 Καὶ, April. et nomen 
astumit Gregorii X. 

Legati ἃ Gregorio ἋΣ Constantinopoſim 
missi δὰ negotium conciliandae pacis inter 
ecelesiam Latinam οἱ Graocam magno illic 
conatu rem promovent. ὅ 11. 

Imperator δοοϊδελδδξῖοο Graetos urget 
δὰ pacem. ο, 12. Holobolum grævitar 
multat. c. 20. 





118: ΠῚ. cOXOLOGIcCoSs. 759. 


ὮΝ πα —— J— 
τος. Χ. ἰ Ῥεϊδοοὶ tem condit in carcerem. c. 18. 
127838 2 14 Pertinaoes in schismate recusatꝰonis svae 

causas in libellum coniiciunt, quem impe- 
ratori oſſerunt. c. 14. 

Arsenius in exilio moritur 80 Septemb. 
ο. 90. 

Dyrrhachium subito et vehementi ter- 
rae motu nocte una destruitur habitato- 
rihus oppressis. ὅ 7. 

Affinitas imperatoris designata cum 
principe Serbiae disturbatur. 566. 

Andronicus adsciscitur ἃ patre in colle- 
gam imperii, δὲ cum Anna uxore corona- 
ἴων. 4 19. 

Imperator aſſinitatem et foedus contrahit 
cum Noga Tocharorum principe, data ipeai 
in uxorem Euphrosyne sua filis notha. ὅ 4. 

Pontiſex exoratus ἃ Graecis Carolum 
Sicilias regem impedit ab inferendo Con- 
atantinopol. bello. ὅ 96. 


Ioannem Veccum prae eaeteris reluctan- 


1214 ὃ 16 Iounnes Veccus lectis diligenter patrum Ῥ 538 
scriptis δὲ ecclesiasticis monumentis schi- 
amaticom sententiam ultro deponit, et in 
procuranda ecclesiarum concordia atrenus 
imperatori cooperatur. 5 15. 

Schismatiri Iosepho patriarehas persua- 
dent ut scripto publico declaret, iureiu- 
rando interposito, δὲ nunquam in patem 
ocelesiarum consensurum. ὅ 16. 

Imperator magna ecelesiasticorum parte 
in auam sententuam attracta, legatos mit- 
tit Romam δὰ pacem ecclesiarum compo- 
nendam, cum patriareha ita interim trans- 
igens, ut ipse patriarchali palatio exce- 
deret, pollicitus etiam 86 ihrono cessu- 

rum, δὶ de paco cum popa conveniretur. 
5 17 et 21. 

Eulogia soror imperatoris enixe ſavens 
achismaticis ἃ fratre avertitur, quod is 
pacem ecclesiarum promoveret; ac per 
filiam Mariam Constantinum Bulgarorum 
regem in eum concitat ὅ 8, εἰ 6 1. 

Legati imperatoris mutuos ἃ Gregorio 
Ρομβοο legatos adducentes autumno Con- 


700. OBSERVAT. PACRVMER. 


Annl Romano-L 

Dhuxr. rum Pont. M 
Greg. X.Palaeool. 

12741 8 15 





1976 nee. v.ſ 17 


P 539 


loann. 
XXI. 





παρ 1. etantinopolim perveninunt, ubi pex θοοΐο» 


aiarum concluditur, Gregorio inter acra 
proclamato Summo pontißes Apostolicae 
aedis οἱ oecumenico papa. ὅ 29. 

Germanus olim patriarcha cum Theo- 
phane Nicaeno et Georgio Acropolita le- 
gati imperatoris δά concilium Lugdunense 
misti 60 perveniunt die 94 Iunii. Acu 
concil. Lugdun. 





Acres inter Graecos dissensiones circa 


pacem cum Latinis. 5 28. 


Ioannes Veccus patriareha eligitur in 
locum Iosephi. c. 24. 

Imperator acribus suppliciis aaerit in 
obstinatos schismaticos. c. 19 et 20. 

Icarius δὰ imperatorem transfugiens εἰ 
ab eo elassi praepositus bene rem gerit. c. 27. 

Ioannes Veccus scribere contra chi- 
maticos cogitur c. 28. 

Iosephus expatriarcha Chelam in exi- 
lium depor tatur. c. 29. 

Genuenses invito imperators traniire 
Hellespontùm διαὶ capiuntur δὲ mole mul- 
tantur. c. 80. 

— — — — — 


Gregorius X Papa moritur Arretii die 
10 Ianuarii. Spond. ex antiquis monum. 

Eligitur in eius locum Petrus de Taranm- 
tasia ord. praedicatorum. Romae conse- 
cratur pontiſex die 22 Febr. nomine 88- 
aumpto lunocentii eius appellationis V. 

NMoritur quarto post mense die 22 Iunũ. 

Poet 19 dies creatur in eius locum pon- 
tifex Othobonus Fliscus, dictus Hadriæ- 
nus V. saed is electus 12 Iulii, obüt die 
18 Augusti. 

Suffectus huie Viterbii eſt die 18 
Septemb. Ioannes Petrus Lusitanus, Car- 
dinalis antea Tusculanus dictus. 16 nowen 
assumpeit Ioannis, quem Onuphrius XX, 
Platina XXII, Spond. οἱ ali quos sequimur 
XXI numerant. 

Hie legatos δὰ Michaclem / Polaeologum 
ab Innocentio quinto destinatos, episco- 





Ἀπεπὶ 
ie. 
1276 
1277 
Niool. III. 
1 
2 


1278 


ἊἋ 





18 





19 


118. M. ἙΒΒΟΝΟΙΟΟΙΟυϑ. 761. 


Ferentinum οἱ Taurinensem cum duo- 
bus fratribus ord. praedicatorum, profi- 
cisci Constantinopolim iussit, ibique con- 
firmationem et obervationem eornm quae 
legati Michaelis imper. in concilio Lugdu- 


nensi promicerant exigere. Spondanus⸗ ex 


antiqu. πὲ 8 huius anni. 

Constantinus rex Bulgariae, instigante 
uxore, bellum in Romeanos movet. 6 1. 

Ἑαϊορῖα ΒΟΙῸΣ imperatoris achismatico- 
rum princeps δὲ malis causas vehemenlu⸗- 
aima patrona. ib. 

Maria Bulgariae regina, Eulogias ie, 
matris exemplo οἱ hortatu —æe — 
Orientis et Sultanem Aegypti concitare in 
imperatorem conatur, quod is pacem ec- 
clesiarum procurasset et tueretur. ib. 





loannes XXI pont. max. Viterbii mori- 
tur ex vulneribus acceptis ruina camerae, 
quae illum noctu dormientem oppresserat, 
die 15, aut αἱ 611} tradunt, 90 Maü. 

P βῈχ τηθηδθ8 βεᾶϊβ ψδοδῃτδ clectu⸗ 
est in pontiſſcem Romanum Ioannes Caie- 
tanus patria Romanus, gente Ursinus, die 
26 Novembris, vocatus in pontiſicatu Ni- 
colaus eius nominis Tertius, Spond. οἱ 


Odor. ex Antiq. Maria Bulgariae regina 


Sphentisthlahum Mysiae principem adoptio- 
nis aimulations deceptum proditorie in- 
terſicit. 6 9. 

Lachanas subuleus armata rusticorum 


manu Tocharos Bulgariam incursantes re- 


primit, Constantinum Bulgariae regem 
acie vincit et occidit. 6 8. 

Mense Aprili huius anni Michaël imper. 
εἰ Andronicus eius filius οἱ imperii collega 
solemni formula fſidem οἱ obedientiam Rom. 
pontifici iurant. Regest. Nicolai 8. 


Michacl imperator Asanem in generum 
adscitum regem Bulgariae ſieri curat. 6 4. 

Michacli Occidentis despotas allam fi- 
liam collocat. c. ὅ. 

Ματία Constantini Bulgerias regis vidua 
Lachanas olim subuleo nubit. c. 7. 


Georgius Packymeres ]. 49 


762" OBSERVAT. ΡΑΟΒΎΥΝΒΕ. : 
Απμὶ { ἥοπιδιο. . [᾿ ΝΙςοἾατς pont. Ἰοραῖοδ epicopum Groc- 
—A τατον tanum cum tribus religiosis ordinis Mino- 

2 19 rum δᾶ Michaclem et Andronicum δὰ con- 

aummandum negotium pacis ecclesiarum 

mittit. Rogeat. Nicol. III n. 148 usque δα 168. 





Legati ἃ Michaële imperatòre δα ponti- 
ſficem pervenerunt gratulantes εἰ pontiſi- 
catum et ohedientiam proſitentes. attule- 
runt iidem literas ἃ Ioanne Vecco patriar- 
cha, quibus Nicolaum 86 agnoscere decla- 
rabat paſtorum pastorem omniumque 
praesulem supereminentem praelutorum. 
addebant —legati imperatorem quidem pro 
viribus conatum omnes Graecos δα pacem 
ecclesiarum amplectendam adigere, verum 

multos 6 auis propinquis aliiqque potenti- 
bus acriter obstare, adeo ut in apertam 
rebelßonem achisma erupistet; οἱ congre- 
gata pseudosynodo centum monachorum 
cum aliquot abbatibus et octo episcopis 
anathema intortum in patriarcham εἶ 86, 
nec sibi vires ad manum 6586 quibus tam 
potentem factionem opprimeret. quare 
boni consuleret pontifex, arte se ἃς mo- 
deratione in hoc negotio uti potius quam 
vi aperta: sic enim videri necease metu ma- 
ioris mali. Regest. Nic. ΠΙ. τι. 166 εἴ ἐ(. 
His ita praemunitis apud pontiſicem im- 

perator loannem Veccum patriarcham, σαὶ 
sciebat inſensissimos esse achiasmaticos, ut 
eos sic deliniret, vexare aggreditur accu- 
aationibus in eum admittendis. hunc enĩm 
annum designant illa Pachymeris verba 
6 10: ium autem evolutis annis quatuor 
ἐκ quo Iounnes patriarchatus honore prae- 
cellebat, mense Februario septimae in- 
dictionis, graves in eum accusationes ἃ 
quibusdam 6 οἷεγο conſlantur, mendaces 
illae quidem εἰ plane inanes, non tamen 
eiuamodi quas aegre imperator admitteæ- 
ret. numeravit hic annus indictionem 
septimam; et cum superius c. 6 n. 4 de- 
monstratum sit Ioannem Veconm patriar- 
chatus possesionem adiisse die 4 Iunuũ 
anno 1270, utique ἰδ hoc anno 1979 eius 








[18, ΠῚ. cRONOLOGICVS. 7163 


ΟΣ —. gnitatis quertum explebat. crediderim 

Nicoi. ΠῚ. [ Ῥα]δθο], [ Michaclem pro suo more circumspectisime 

1279] ὃ 20 agendi, iam ab huius anni principio aut 

ſine praecedentis, cum decreviset Vecco, 

cuius lĩbertato oſſendebatur, negotium fſa- 

cessere, ne id Romanus pontifex aequio- 

rem in partem interpretaretur, hac eum 

de qua diximus legatione praeoccupare 

studuisse. sicque iam securum ab ea parte, 

quae suis rationibus congruere putabat in 

patriarcham egisse, narrata ἃ Pachymere 

6 10 et tribus sequentibus. caeterum vi- 

detur, simul accusari coeptus est Veccus 

Οἵ aversus ab 60 imperatoris animus palam 

886 prodere (puod noster ait factum mense 

Februario 7 indictionis, hoc est huius 

anni 1279), expeditus Romam celer nun- 

tius, qui ad pontiſicem pervenerit paulo 

post quam audita ſuerat superior legatio 

imperatoris. eo vero accepto nuntio mo- 

tum pontificem statim ad imperatores le- 

gatos expedivisse, iussos festinare quan- 

tum possent et subvenirs quam primum 

Vecco laboranti. hos legatos Pachymeres 

occurrisse imperatori scribit 6 14 rever- 

tenti Hadrianopolim; iisque ut satisſace- 

ret, Veccum, qui pertaesus vexationum 
patriarchatu cessisse videbatur, in eo rur-p 541 

sum stabiliræe decrevisss. moxque Con- 

atantinopolim cum legatis proſectum, iis 

gestis quae 8 c. 14 ad 17 narrantur, ac- 

commodata δὰ ita satisfaciendum legatis, 

ut schismatici tamen non exasſperarentur; 

denique, ut ο. 17 dicitur, die δεχέα men- 

ϑὲδ Auguati ciusdem indictionis (nempo 

prius memoratae septimae, quae huius 

anni 1279 character οἱ) Veccum in pala- 

tium patriarchale solemni pompa reduxisse. 

Unum in his reperio perplexitatis inex- 

tricabilis, quod atatim Pachymeres ad- 

iungit datam fuiase operam concinnando 

æcripto quo papae ſis tunce erat Urbanus) 

æuper mandatis per legatose renuntiatis 

catisſieret. itans vero anno 1279 sedebat 

Romae Urbanus papa? an non est mani- 

festiscimum Nicolaum Tertium iam ἃ 26 


764 


Auni 


.Ixrum Pont. Michaelie 


1279 


1280 





OBSFRVAT. PACIVMEFR. 


Rouvane- Π1πρ., Sr. Novembris anni 1977 creatum fuise pon- 


— iii. —5 tificem, sedisseque inde annos integro⸗ 


21 





duos ac menses praeteres novem, Βος εε 
usque δὰ mensem Augusſtum * oequen- 
tis 1280, quo est mortuus. uæpiceri non 
licet mendum librarii: nam in mas codi- 
cibus optimis clarissime legiiur Οὐρβάνος 
δὲ τότ᾽ ἦν. existimo ergo errorem ese 
Pachymeris ipeius, ex eo forte ortum, 
φαοὰ cum Nicolaum Tertium pontißcem 
Οὐφσῖνον ſrequentius nomine familiae cla- 
risaaimase ex qua erat ortus appellari audi- 
ret, οἵ recordaretur Urbani IV, qui quo 
tempore ipse in urbem Conttantinopolim 
recens 6 Latinis recuperatam anni 1261 
rediit, Romanae ecelesiae praeese dicere- 
tur, Οὐρσῖνον cum Οὐρβάνῳ confaderit 
et Nicolaum appellari putaverit Urbanum. 
Idem Nicolaus pontiſex hoc anno mori- 
tur. vide Spondan. Odoricum οἱ alios. 
Hoc eodem anno Lachanas acie victus ἃ 
Tocharis eat, Maria vero eius uxor impe- 
ratori tradĩita. Asan autem gener impe- 
ratoris admissus Ternobum regni Bulgariae 
poasessionem adiit. Pachym. 6 8. 


Videtur ad hunc annum pertinere quod 
narrat Pachym. 6 18 de duobos episcopis 
Graecis accusatis de pertinacia in 2chiamate 
et ad papam ab imperatore missis ut puni- 
rentur; qui ab eo (videlicet Nicolao Ter- 
tio) remissi cum honore ſuerint in suas 
eccletias. 





Simon de Bria Card. creatus pontiſex 
assumit nomen Nartini vulgo quarti nu- 
merati, cum revera socundus eius nominis 
fuerit, quod ἀπο post primum interiectũ 
Μασὶηὶ „non Martini appellati ſuerint. 
Spond. ex Antiquioribus. 


Andronicus alter Augustus expeditione 


iam anno superiori in Orientales imperũ 
tractus suscepta, ποῦ anno urbem Tralles 
antena dirutam instauravit frequentavitquo 
colonia, novo nomine Andronicopoleo- 
aed ἃ Fersis novam munitionem auo limiti 





18. M. ΟΒΚΟΝΟΙΟΟΘΙΟΙΒ, 765 


ἐμ ποασαο ἀπὸ ἐς [ vicinam suspectam Habentĩbus inopinato Ρ 649 
Μεεῖ. IV. FPaiacoi. [ obsessa siti δὰ deditionem compulea est. 
Pachym. 6 20 εἴ 21. 

Imperator Michaẽl alterum δ] πὶ Con- 
stantinum Porphyrogenitum cum copiis in 
Occidentem mittens, ipse cum exercitu 
Prusam 86 conſert. c. 22. 

Anudita Prusae ereatione Martini IV im- 
perator legatos ad eum mittit. c. 80. 

Bulgari concitante quodam Tertere ab 
Asane novo rege aversi, dum ab eo deſe- 
ctionem machinantur, ipse rebus suis dif- 
ſidens Ternobo aufugit, vituperatus eo no- 
mine ab Augusto socero. Terteres va- 
cuum regni aolium occupat. ο. 9. 


Lachanas, qui Asane Ternobi dominante 
magnas Bulgaris εἰ Romanis clades intule- 
rat, ſaventibus illi parum benevolis Bul- 
garorum in Asanem studiis, ubi Tertere 
iam regnante difſiciliorem experitur recu- 
perationem eius regni, ad Nogam Tocha- 
rorum principem supplex conſugit, auxilia 
postulans. venit eodem Asan simili de 
causa, barbaro utrumque suspendente spe- 
bus incertis: sed δὰ extremum Lachanas 
ἃ Noga inter éepulas trucidatus est. c. 9 
et 19. 

Imperator suppliciis atrocibus in schi- 
samaticos saevit. c. 24 δὰ 27. 

Alios praeterea sins causa suspectos 
male multat. ἐπ his Pachomium gram- 
maticum, quem excaecari iubet ob quod- 
dam vaticinium de eius nomine vulgatum. 
c. 24. 





22 Redeunt δὰ imperatorem misti ab eo 
prius ad Martinum pontificem legati, re- 
ferentes 80 pessime exceptos ἃ pontifice 
oſſenso in ΜΠ Ομ δ θαι, quod negotium pa- 
εἶα ecclesiarum non bona ſide promoveret 
verba dare contentus. fuit οἱ alia causa 
non memorata Pachymeri, quod Michascl, 
conciliante Ionnne Procyda, ſoedus ini- 
visset cum rege Aragonum contra Carolum. 
quam οὗ causam anathema pontiſex in 





406 OBSERV. ΡΑΓΕΥΜ, IB. ΠΙ|, CRRONOLOG. 


πηΐ  Ἠοπιεδο- Imp. 





δὲ {σπιεπο, {Ππ|. ΩΤ. Nichaclem intorsit consütutione promul 
Mart. IV. * gata Urbeveteri 14 Kalend. Decembris anni 


saui pontiſicatus primi, hoc est huius 1981. 
quae extat apud Odoricum, et in Lect. 
Antiqu. Canisii, οἱ in Rullario tom. 1 in 
Martino IV. Pachym. 6 80. 

Carolus rex Siciliae detectis pontißci 
artificiia Graecorum, ſacultatem impetrat 
bellum inferendi Michaeli, idque agęre- 
ditur infeliciter, copiis eiu⸗ apud Bella- 
grada profligatis. 6 82. 

Anna uxor Andronici Augusti moritur. 
6 28. imperator Michaël indignans οὗ ea 
quae audierat in se dicta factaque ἃ Mar- 
tino papa, eius inter 3220ra commemora- 
tionem prohibet. tamen σὰ melius cons- 
derata persistere in iis quas decreverat pro 
pace eccleſsiarum atatuit. 6 80. 





Lazorum princeps Ioannes atudiose in- 


vitatus ab imperatore Michacle, εἰ tan- 


dem adductus δὰ afſinitatem cum eo ad- 
mittendam, ſiliam Michaelis imperatoris 
ducit uxorem Constantinopoli mense Se- 
ptembris. 6 84. 

Ioannes sebastocrator in imperatorem re- 
bellans terras eius incursionibus vexat. 6 8ὅ. 

Contra eum imperator Tocharos evo- 
cat. ib. 

Mense Novembri movet imperator cum 
exercitu occursurus Tocharis quos evoca- 
verat, οἱ verseus Thraciam progreditur, 
Augusta frustra reclamante. c. 86. 

Conscensa nave periclitatus in mari 
Michacl imperator cum Andronico filio 
aegre tandem Rhaedeſtum appellit. inde 
Allagen terra provectus positis ibi castri 
languore correptus est, ex quo die 11 
Decembris feria sexta decesit, in agro 
Pachomii dicto, πὶ ſdes prieret oracol, 
cuius eventum avertere tentaverat Pacho- 
mio excaecando, ut auperius c. 24 Pachy- 
meres narraverat. 


——e —