Full text of "De natura deorum"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


- Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


alhttpo://books.goodle.com/ 


WIDENER LIBRARY 


LLLI 


HX QeIS 





26 $3; 


MpeROSE 


"1m 





| | 
LUE 


UBD OU OY FL. 


lt b 
-— 
al 
at 
E sl 
[^4 
- 
dm 
Ld 
- 
— 
-— 
Ld 
— 
Ld 
Ln 
—- 


- 6 My0s 
Dcos 
GA*SLLG 


ter TU 


- -—- 
— Áo — 
^ — mum - 
PEE — 
-— 


E a x HT ELT 


IDEE 


T1 4.N. 


Lom 


|ON 5 


RT EKAP SIMI 


LX8.Iq TI TSOTHOo[oeu[ DJSGAIOUH-J18A0pUY 
Aa""^ IO á1r1ou1n8 Áq DapDJnostIq 





T, HT M j4E7, 


L. ANNAEUS CORNUTUS 


DE 


NATURA DEORUM 


EX SCHEDIS 


IOHANNIS BAPT. CASP. D'ANSSE 
DE VILLOISON 


RARECENSUIT 


COMMENTARIISQUE INSTRUXIT 


FRIDERICUS OSANNUS . 


PROFESSOR LITTERARUM ANTIQUARUM 9O1858ENSI1S. 


ADIECTA EST IOHANNIS DE VILLOISON DE THEOLOGIA 
PHYSICA STOICORUM COMMENTATIO. 


—— ———À—————U ERREUR tM 
GOTTINGAE 
PROSTAT IN LIBRARIA DIETERICEHIANA 
MDCCCXLIV. 


PRAEFATIO EDITORIS. 


JAndienam: non meum opus opera mea qualicunque in 
publicum emissuro nihil prius mihi faciendum videtur, 
n ut operis curis meis nunc editi rationem red- 

am idoneam. Cui officio rite ut satisfaciam, primum 
quam brevissime potero enarrandum, qui factum sit, 
ut ego quidem operis huius postumi evulgandi ne- 
gotium in me susceperim. Huius autem consilii aucto- 
rem habui gravissimum, quem sibi fato nuper ereptum 
Petropolitani et cum his quidquid est artis antiquae 
studiosorum lugent, Henricum de Koehler, qui quin- 
que — abhinc lustris Parisiis in bibliotheca regia 
quae lohannis Baptistae Caspari d'Ánsse de Villoison 
manu scripla qe sunt curiose perquirens, quum 
i eas schedas forte incidisset, quibus quae ad paran- 
dam Cornuti de natura deorum editionem: novam ille 
conscripserat, continerentur, subito tanquam thesauro 
reperto exsullare meque iuvenem iuxta tum adsiden- 
tem appellare, gaudii participem facere, mox, re dili- 
gentius inspecta, praestantiaque copiarum harum uber- 
rimarum, quarum famam iam dudum subinde divul- 
gatam fuisse posthac rescii *), cognita, exhortari me, 
ut laborem operis huius postumi redigendi evulgandi- 

ue subirem. Quod munus eo lubentius in me trans- 
ferri sivi, quo magis viri defuncti quidem, sed in ore 
hominum elegantiorum nunquam interituri memoriae 
deberi intelligebam, ut quae magno ipse studio et in- 
dustria contulisset, ne lane perirent sedulo caveretur. 





*) V. Bast. Ep. crit. p. 43.  Groddeck. Hist. litt. Gr. 
7. H. p. 114. Schoell Gr. Litt. T. Il. p. 657. Wester- 
mann Mythogr. Graec. p. xvi. 


*2 


ltaque animo confirmato munus meum quamvis taedio 
plenum ita persecutus sum, ut quae in schedis notata 
reperirem, aut ipse transcriberem, aut per aliam ma- 
num haud indoctam transcribenda diligenter curarem: 
quo factum est, ut quum Parisiis a. 1818 discederem, 
apparatum, qui dicitur, Villoisonianum domum mecum 
asportarem. — Áliis vero interim interclusus temporibus, 
nunc demum eas copias qualicunque mea opera ad 
mentem, ut puto, auctoris dispositas auctasque evul- 
gandi consilium cepi, quum praesertim virorum docto- 
rum neminem viderem, qui Cornuti, hominis haud in- 
docti, libellum, in summis ineptiis accurata disciplinae 
Stoicorum; enarratione conspicuum, turpi paene exem- 
plo ad hunc diem vulgatum in novum examen vocare 
sustinuisset, Nam ex quo Thomas Gale Opusculis 
mythologicis , p et ethicis bis a se editis eum 
inseruit, ab alio quoquam iterum editum non novi 
nisi a Neophyto Duca, Graeco homine, Vindobonae 
1811, una cum Sallustio de mundo aliisque eius ge- 
neris scriptis. Quam editionem, gentilium suorum usui 
' ab auctore destinatam, licet diu et curiose a me quae- 
sitam, nunquam oculis usurpare licuit, neque eorum, quae 
censor eius olim monuit *), recordatus magnopere id 
dolui. Post Ducam, qui Cornuto novam operam di- 
casset, nemo repertus fuit nisi Batavus, Gerardus loan- 
nes de Martini, non qui libellum ederet, sed qui Dis- 
putatione inaugurali de L. Annaeo Cornuto philosopho 
Stoico eleganter nec sine acumine scripta hoc de scri- 
ptore insigniter promeruit De qua commentatione, 
quae Lugduni B. 1825 prodiit, quid statuendum sit, 
quum olim censuerimus **), tum per hanc editionem 
nostram censendi passim locus fuit. | 
Quum igitur ad Cornuti contextum, ex pessimo 
olim codice descriptum, et ad nostrum usque diem 
paene neglectum refingendum qui sese accingeret ne- 


*) Ephem. litt. Lips. 1817. No. 41. | 
**) Ephem. litt. Hal. 1832. Suppl. 100. p. 793 sq. 


m: y — 


minem anmimadverterem, qua hbelli conditione Wester- 
mannus, quo minus in Mythographorum Gr. collectio- 
nem a se a. 1842 vulgatam eum adscisceret deterri- 
tum se esse narrat praef. p. XVI, illud opus vel potius 
onus humeris meis imponi eo confidentius passus sum, 
quo maior spes ostentata videbatur, horum studiorum 
commodo in profligando. opere nonnihil me allaturum 
esse, quod inclioatum et maxima sedulitate confectum, 
quamvis non perfectum a tali viro esset, qualem aequa- 
les Villoisonum noscitarunt, posterique ut edes 
consummatae doctrinae ingeniique haud mediocris ae- 
mulaturi sunt; cuius viri, a. d. vr. Kal. Maii a. 1805 
fato functi, virtutes varias qui recte aestimare velit, 
eum haud pigebit ea"perlustrare, quae in eius viri 
memoriam haud minore veritatis quam pietatis studio 
eleganter conscripsit Car. Bened. Hase *), discipulus 
olim eius et amicus, comparanda illa cum iis, quae 
eodem anno de vita et scriptis Villoisoni copiose enar- 
ravit Chardonus de la Rochette **)." Inter opera au- 
tem, quae aliquando se editurum esse ipse promiserat, 
quibusque profligandis repentino obitu interclusus fuit, 
etiam Cornuti libellum. fuisse, epistola Lutetiis a. 1775 
ad Bjórnstahlium Suedum, peregrinatorem doctissimum, 
missa, qua simul totius operis et consilii sui rationem 
redderet, significaverat ***), promissi huius sex annis 


*) Comment. de Ioanne Lydo $. 30. 

^ Mélanges de critique et de phüologie T. HI. p. 1. 

*5**) Operae pretium videtur ex ea epistola, quam Char- 
donus de la Rochette 1. c. p. 55 vulgavit, ea hic transcri- 
bere quae ad Cornutum pertinent, licet longiora: ,Dans 7 
à 8 mois je donnerai à l'impression deux ouvrages réunis 
dans un vol. in 4., dont fespére que vous serez mille fois 
plus content que de mon Apollonius. Le premier est une 
édition du philosophe stoicien Cornutus, trés-célébre dans 
l'antiquité et maftre du fameux Perse, le poéte satyrique. 
Le savant Gale en avoit donné une édition dans ses Opus- 
cula mythologica, sous le titre: De ^atura deorum, et sous 
le nom de Phurnutus. J'ai prouvé dans une dissertation 
particuliére, que je mettrai à la téte de ces deux ouvrages, 


— vi — 


post, quum Ánecdotorum Graecorum Tomum 1L vul. 
garet, euius vide p. 243, haud immemor: a proposito 


que son vrai nom est Cornutus, qu'il étoit le fameux stoi- 
cien de ce nom, et je l'ai demontré par les passages que les 
anciens citent de cet auteur. J'ai trouvé à 1a bibliothéque 
du roi six manuscrits, autant à celle de Florence, dont on 
m'a envoyé la colintiom, et un à celle d'Augsbourg, qui 
m'ont servi à en restituer plus de six cents passages si cor- 
rompus et si totalement defigurés, qu'ils étoient souvent in- 
intelligibles; et cela n'est pas surprenant; il y manque sou- 
. vent des mots et quelquefois des lignes entiéres, que j'ai 
retrouvés dans mes manuscrits. Comme ]e texte est entiére- 
ment changé, j'ai été forcé d'y joindre une nouvelle version 
Jatine de ma facon, et un trés-grand nombre de notes, oü 
je rends compte des changemens considérables que j'ai iniro- 
duits dans le texte. Comme l'ouvrage de Cornutus est le 
catéchisme de foi des Stojciens, et renferme l'abrégé de leur 
doctrine, et n'est qu'un extrait des: ouvrages actuellement 
perdus de Zénon, Cléanthe et Chrysippe, j'indique soigneu- 
sement dans mes notes d'oà est tirée chaque phrase de Cor- 
nutus, si c'est de Zénon, de Cléanthe, et quels sont les au- 
teurs qui nous ont conservé ces précieux fragmens, ce qui 
répand un grand jour sur la philosophie ancienne. 
Stoíiciens, au rapport de Cicéron, ont plutót inventé de nou- 
veaux termes que de nouvelles choses; et ils se sont servis 
d'expressions neuves et qui leur étoient particulióres, pour 
exprimer des dogmes déjà connus. J'ai soin d'expliquer tous 
ces termes de la philosophie stoique, qu'il est trés-important 
d'entendre. Je dis aussi un mot des difficultés mythologi- 
ques qui se trouvent dans Cornutus. 4A ]1la téte de cette 
édition, je joindrai l'autre ouvrage purement de ma compo- 
sition, que j'ai intitulé Theologia physica ótoicorum; jy ex- 
plique toute la théologie, cosmogonie, physiologie et psycho- 
logie des Stoiciens, et je tüche d'y faire pour ces perties 
importantes ce que Gataker a fait pour leur morale dans 
ses notes sur Marc- Antonin. Je n'ai épargné aucune peine 
pour donner à cet ouvrage toute la perfection dont je suis 
susceptible, et j'ai lu et relu exprós pour cet objet, 1a plume 
la main, tous les auteurs grecs et latins, sans en excepter 
un seul, méme les Péres de l'Eglise, trop peu connue, et 
oü jai trouvé des mines d'ésudition pour la philosophie 
ancienne et pour la mythologie, surtout dens Justin, Clé- 
ment d'Alexandrie, TThéodoret, Origéne, Eusóbe, Tatien, 
Atbénagore, Théophile d'Alexandrie, Hermias, Nemesius etc 


— WM —— 


vero exsequendo quibus de caussis post destiterit, quod 
in altera epistola eidem Bjórnatahlio exposuisse eum 
refert Marünius p. 4, iguoro, quum Bjórnstablü. Iii- 
nerarium, cuius Tomo Ill. p. 341 'edit. Belgicae epi- 
stola illa inserta dicitur, inspicere non lheuerit.. To- 
tus vero labor, qualem Villoisonus et meditabatur et 
nunc imperfectum in schedis reliquit, tribus constat 
partibus, verborum contexta refingendo, commentariis in 
hunc scribendis, doctrinam denique Stoicam, quatenus 
ad Cornuti libellum pertineat, disputatione continua de 
theologia Stoicorum physica enarrando; de quibus 
nunc singulatim, ut par est, dicturus, non solum quam 
materiam schedae Villoisonianae suppeditariet expo- 


Augustin, Lactance, Árnobe, Tertullien. Non content d'ex- 
pliquer les dogmes des Stoiciens, j'ai aussi voulu indiquer 
les sources oh ils ont puisé.  Cicéron remarque qu'ils ont 
beaucoup copié Héraclite, surtout pour la physiologie. J'ai 
expliqué par occasion le dogme de ce philosophe ténébreux, 
et jai étudié à fond Hippocrate, qui en étoit grand parti- 
san, et qui nous a conservé beaucoup de ses dogmes dans 
ses écrits. Les ouvrages de Galien, et surtout son traité 
de placitis Hippocratis et Platenis, m'ont été: d'un grand se- 
cours. Les Sioíciens ont aussi du rapport avec Hippase de 
Métapont et Parménide, quelquefois méme ayeq Platon. J'ai 
montré que ce qu'ils ont de commun avec ce grand ,philo- 
sophe, il l'avoit pris lui méme de Timée, et Timée le de- 
voit à Pythagore. C'est ce que j'ai soin de remarquer. Je 
regarde Pythagore comme l'Hoiére des philosophes. Orimnes 
ülius fontibus hortulos suos irrigaverunt. . J'aà aussi lu avec at- 
tention tout ce que les modernes ont écrit sur la philoso- 
phie ancienne. Chemin faisant, j'ai été à portée de corri- 
ger et d'expliquer une foule de passages de Cicéron, de Sé- 
néque, de Plutarque, de Stobée, d'Arrien, etc., dont lintel- 
ligence dépend de la parfaite connoiseance de 1a philosophie 
ancienne. Je me suis surtout appliqué à montrer.J'ordre 
et l'enchalnement des principes stoíques,. qui sont extréme- 
ment liés, et par-là j'ai sauvé plusieurs de leurs contra- 
dictions apparentes.  Cicéron et Galien remarquent avec 
beaucoup de raison qu'on les critique souvent sans les en- 
tendre Haec ille olim: ex quibus non solum perspicitur, 
quantam curam in hoc opere parando collocaverit, sed quid 
omnino consilii in eo secutus sit. 


— vul — 


nam, sed simul quo modo in redigenda ea usus «sim 
statim subiungam, in antecessum praefatus, in schedis 
digerendis hanc mihi in universum me praescripsisse 
legem, ut quae Villoisonus litteris mandasset, ea: verbo 
tenus redderem; a qua lege nonnisi in manifeslo: ca- 
lami errore vel in eius generis lapsu, quem auctor 
ipse statim éorrecturus fuisset, recessi; quod perraro 
facium memini. ltaque pro fundo semper habui ipsa 
Villoisoni verba, quibus quae a memetipso adiungenda 
visa sunt, ne cum illis mea commutarentur, utique 
uncis [ ] seclusi, aut ubi Villoisoni verba. meis inter- 
ponenda fuerunt, ea auctoris nomine consignavi. Si 
quis vero quod Villoisonus imperfecte vel minus ele- 
ganter scriptum reliquit, emendandum a me fuisse 
postulet, is non reputaverit, nullum tum modum cor- 
rigendi, mutandi, reformandi fuisse, quum tantum non 
omnia retractanda et de novo instauranda fuissent, 
quod in alieno opere, praesertim tironibus non desti- 
nato, piaculum putavi. Ceterum totius operis, quale 
nunc vulgatur, rationem accuratius intuentem latere 
non poterit, copiis Villoisonianis si libere uti licuisset, 
ut primarü editorns munere fungens omnia ipse in- 
stiluissem et ad meum arbitrium exegissem, et multo 
minorem laboris suscepti aerumnam futuram et ipsi 
rei melius fortasse consultum fuisse: sed deterruit me 
ab hoc consilio tam pietas defunctis debita quam ti- 
mor, ne eiusdem criminis coarguerer, in cuius suspi- 
cionem olim incidisse memini Bróndstedium, amicum 
meum, qui quum in edendo lünerario suo eiusdem 
Villoisoni schedis aliis quibusdam usus, in rebus mi- 
nutioribus, fontis, unde hauserat, quoque loco men- 
tionem non fecisset, graviter idi atque plagii 
ab obtreclatore iniquius quam verius reus factus est. 
Nunc singulas copias a Villoisono relictas enarraturus, 
praemonendum duco, earum omnium, quas ipse in 
epistola illa et in prolegomenis enumeravit, reliquias 
in schedis eius reperiri praeter versionem Latinam, 
cuius ego non memini vestigium me deprehendisse ul- 


e 


lum: quod damnum non tanti visum, ut nova a me 
confecta reficere studerem. 

Quod primum attinet ad verborum contextum, re- 
liquit Villoisonus exemplar libelli ab ?pso emendati, 
nen integri, sed omnia usque Pad verbum vmedapxur 
p. 206, 1 complectentis, nitide scriptum cum brevi ad- 
notatione critica, jh qua quum non ceiusque codicis 
lectionem, sed summam téntum eorum plerumque no- 
tasset, id, quatenus ex collationibus codieum promptis, 
de quibus infra dicam,: fieri poterat, a' me supplen- 
dum fuit. In vulgando autem -contexiu ita versatus 
sum, ut exemplum Villoisoni: quatenus porrigebat, fide 
exprimerem, tum solum a me desertnm, quum ab 
auctoris sententia discedendum videretur: quod haud 
raro factum est. À pag. 206 verbo Uf DIL coV usque 
ad finem: totus labor: meus fuit, quod ideo verbo mo- 
nendum, quotíüam adnotationem a me: solo concinna- 
tam ab illo inde loco uncis includere non opus visum. 
Omnis vero huec epera 'in refmgendo contextu prefli- 
gari non potuisset, nisi commodo ad menus fuissent 
codicum a Villoisono adhibitorum notationes, quam 
farraginem nomine Z'arr. lect. passim afferre soleo; 
horum recensus hic est. 


(Par. 1). Parisiensis Regius 2860. Desinit fol. 1132, 
teste Hasio, qui mea ' caussa inspexit, verbis Tay 
móvay xai TOV Qgovrídw» ÉmoroundésTa: dà &vri 
P 234, sed pluribus deinceps foliis vacuis re- 
icis, quae excipit fol. 116« "Ex TG» Tov IIa- 
Aaifdrov mtQi TOV icTOQuoW. — 

(Par. 2) Parisiensis Regius 3076, ,qui lectiones ex 

. . Cod. Hemriei Scremgeri excerptas babet — VIL- 
LOISONVS, quem v. in Prolegomenis sub cal- 
cem. Hic codex olim Florentinus fuisse videtur, 
siquidem idem exemplar Cornuti fuit, quod Iunius 
olim a Scrimgero Scoto, magno avunculo suo, ad 
ilum codicem collatum possederat, teste Holstei- 
nio Epist. p. 12 sq. ed. Boisson. 

(Par. 3) Parisiensis Regius 3078, ,,qui varias lectio- 


mem x erum 


nes a Claudio Salmasio e veteri libro descriptas 
continet" VILLOIS. . Non videtur ipso Salmasius 
codice usus esse, sed variantes eius a Sylburgio 
olim ex codice excerptas transcripsisse, ut conii- 
citur ex üs quífe Villoisonus in Próleg. et ad 
c. 27. p. 203 &ys Sa. adnotavit. 

(Par. 4) Parisiensis Regius. 2720. 

(Par. 5) Parisiensis Regius 3052. 

(Par. 6) Parisieusis Regius 2551. Desinit fol. 560, 
monente Hasio, verbis veBoida à 4 qd odes 
éyz Oa. Fol insequente excipit: Aorvafov 
dA.xaopacews (sic) mg? cvrOécews ovouaTcw». 

(Laur. 1) Florentinus Laurentianus 37 plutei 31. 

(Laur. 2) Florentinus Laurentianus 20 plutei 56. 
Hic cum Galeano contextu plerumque .consenut. 

(Laur. 3) Florentinus Laurentianus 13 plutei 58. 

(Laur. 4) Florentinus Laurentianus 9 plutei 60. 

(Laur. 5) Florentinus Laurentianus 24 plutei 57 *). 

(Aug.) Augustanus, quem Villoisoni in, usum contu- 
lit Schneiderus Saxo, tum iuvenis, teste Oberlino 
epistola Strasburgi data d, 1 Ian. a. 1775. V. 
Villois. Proleg. Scripturam eius usque ad c. 16. 
p. 167 verba yerryyuaTa £Gob, uti habet, ex- 
cerptam reperi: attamen passim in seq, ut c. 16. 
p. 167 ad rvxup, et c. 17. p. 173 ad v. ds? apud 


Villoisonum rursus huius, ut videtur, codicis men- 


*) Parisiensium horum et Florentinorum MSS. nescio 
quo casu factum est, ut variantes ab initio libelli usque ad 
p. 206 in schedas meas non retulerim: cui damno reficiendo 
succurrit E. Millerus V. D., qui Hasio intercedente varian- 
tes a me omissas ex schedis Villgisoni excerpsit mecumque 
humaniter communicavit. Ceterum lectiones ex codd. Lau- 
rentienis descriptas intentius perlustrantem non potest fu- 
gere, qui huic officio praepositus fuit, eum ei labori recte 
sustinendo plane imparem fuisse; nam non solum negligen- 
ter codices eum excussisse, sed etiam scripturae vim saepius 
non assecutom esse, multis probatur exemplis. Ceterum 
valde doleo, consulere de Laurentianis mihi non licuisse 


Bandinii Catalogum. 


— XB — 


tio fit; mancae igitur eae schedae, quibus usus 
eum. Idem est codex, mi fallit conisctura me 

mea, qui Monachii hodie servatus numeratur 567, 

de quo v. Hardtii. Catal. Cod. MSS. Bibl. Reg. 

Bavár, T. V. p. 438, quiqde desinere dieitur ver- 

bis Aowyos$ xeo xai TovroU C. 17. p. 175 *). 

(Ald.) Editio Veneta Aldina. 
(Bas.) Editio Basileensis. 

Quae his schedis passim insertae reperiuntur Villoi- 
soni notulae criticae, eas plerumque ut ex 7/arr. lect., 
nt appellavi, ductas attuli. Praeterea Villoisonus alio- 
rum quoque codicum quorundam collationes ad ma- 
mum habuit, quarum fragmenta vidi, ea tamen tam 
lacera et turbato foliorum ordine, ut non transeripse- 
rim, quod nunc quidem quam maxime doleo. lo his 
sunt. Anglici Baroceiani 72. 125. 131 e! Veneti S. 
Marci 531, cuius meminit Gaisford. ad Procli Chrest. 
p. 477, 513 et 490, de quo ipse monuit **. Horum 
codicum passim in adnotatione critica mentio fit, ut 
v. €. c. 8. p. 143. c; 4. p. 144 fin. c. 5 fin. c. 14. 
p. 161. c. 20 fin. Praeter illos etiam ahi MSS. in 
noüs Villoisoni obiter memorantur, quorum exempla 
in schedis desiderantur, ut binis locis Vindobonensis 
unus c. f. p. 141. Parisiensem Beg. 221 semel, si 
recte memini, affert c. 31. p. 221. Denique praesto 


*) Praeter hunc codicem statim moneo álium quoque 
in eadem bibl. Regie servari 536 fol. 71, de quo v. Hardt. 
l. c. p. 339. Desinit verbis dnovopa(stor Ó ini... , 
quae sunt cap. ult. p. 234. Hic non idem esse videtur cum 
eo altero codice Augustano tum deperdito, cuius meminit 
Villoisonus in Prolegomenis, siquidem is in fronte inscriptus 
Ilo)vótoxoec diovQyovsov; prius certe nomen non adver- 
tit Hardtius. 

**) Anecd. Gr. T. 1l. p. 242 sq. Conf. et Proleg. Phur- 
nuti de diis, ut appellatur, codicem Politianus Venetiis a. 
1491 vidit, epistola eius teste post alios ab Hoffmanno re- 
petita, Lebensbilder berühmter Humanisten, 1. p. 88. 8e- 
mel ad €. 2 soo*ec quarti quoque Marciani 59 mentio fit, 
nisi hic error in numero est, 


——— XH o 


Villoisono fuere quaedam Wyttenbachii coniecturae in 
Cornutum, quas unde acceperit, utrum ab auctore cum 
ipso communicatas, an alio quodam intercedente, non 
significavit. Ad has copias Villoisono . insuper 'acces- 
serunt variantes MSS:;, quos Cornuto edendo Galeus 
adhibuit quorumque is rationem, quod dolendum, iusto 
rarius nec nisi obiter reddit, neque hoc, ut videtur, 
diligentia ea qua par fuit, ita ut certum de eorum 
lectione quovis loco iudicium ferri: nequeat. Quibus 
vero usus fuit, hi sunt: 
Oxoniensis a, qui quantum ex Galei nota p. 234 
cognovimus, numeratur 125. 
Oxoniensis (3, qui :desinit c. 19 fin., v. Galeum 
p. 183. | : 
Oxoniensis tertius quidam, memoratus a Galeo tan- 
tum, si bene memini, in Praef. et ad init. Cornuti. 
Florentinus, cuius meminit Gale iit. Cornuti, c. 24 fin. 
et c. 35. p. 234 ad KA vios et BovXevóusvov. 
Ravi Codex. "V. Gale ad init. Cornuti, 
Vaticanus, cuius meminit l. modo citato et Praef;, 
' et hine, ut puto, Larcherus ad Etym. M. p. 214 
post Orionem. 
Gyraldi codex, de quo v. quae Villoisonus in Pro- 
legomenis attulit. | | : : 
Horum codicum priores ambos Oxonienses, quos uno 
compendio Oxon. afferre soleo, Galeus fere solos di- 
ligentius adhibuit, sed ita ut potiorem tantum scriptu- 
rae discrepantiam adnotarit, et subinde tam obscuris 
et ambiguis verbis, ut quid unus alterve revera ferat, 
i dubio relinquatur, ita ut totus hic Galei labor 
VWestermanno ]. ]. p. XVI haud immerito inutilis far- 
rago" audiat. Insuper Eudociae Violarium, ab ipso 
Dm editum, quod multa ex Cornuto ad verbum 
escripta contineri intellexerat, id quod etiam Bastius 
Comm. palaeogr. p. 750 observaverat, Villoisonus in- 
ter subsidia habuit: quo quum rarius eum usum esse 
animadverterem, potiorem eius varielatem, ubi aliquid 
commodi afferre videretur, diligenter adscribendam 


duxi. Nam etsi me non fugit, codicem, quem Eudo- 
cia exscripserit, ex ülciceseribus fuisse (v. ad c. 4 init.) 
tamen in pristina auctoris manu redintegranda is haud 
parum nos adiuvit, ut adeo uno quidem loco, ceteris 
codicibus ad unum omnibus silenübus, solus genui- 
naim scripturam suppeditarit. Ceterum quod hic de 
Cornuto monitum, id ad. reliquos omnes eos soripto- 
res, quorum scrinia Eudocia expilavit, pariter perti- 
net, similter de auctoritate eins statuente WV ytten- 
bachio Bibl. crit. Il, 3, unde quis usus eius in arte 
critica factitandus sit, nunc'iam satis liqueat. 
Horum codicum, saltim..eorum, quorum Villoisonuse 
notitias reliquit, si iam exspectar) potest ut ita ratio 
reddatur, üt ex ipsorum indole et conditione ii ed 
certas classes describantur: eam operae meae partem, 
quum ob mancam codicum. cognitionem, quam com- 
memoravi, certi nihil omnino statui possit, intactam 
relinquere malui, eo magis lubricam, quo minus com- 
perta nobis fuit uniuscuiusque aetq« — Quod tum de- 
mum aliquando perfici poterit, quum tum illi tum ce- 
teri libri MSS., qui adhuc hic. illic latitant *), quam 
diligentissime excussi fuerint. Interim omnia fecisse 
mihi videbor, si universe certe eorum de virtutibus 
statuero. Ttaque una per me licet familia comprehen- 
dantur ii, quos vel meliorum vel optinorum nomine 
passim appellavi, ceteris quidein praestantia antece- 
dentes, inter se tamen rursus dissimiles, ex Parisien- 
sibus 4 (hunc omnium codicum facile principem ar- 
bitror eoque nomine designavi ad c. 17. p. 178) et 
2, ex Laurentianis 2, 4. et 5, hunc cum Par. À non- 





*) Meum quum non fuerit, .Cornüti codices per omhes 
bibliothecarum latebras pervestigare, breviter designalo hic 
eos, quorum notitia forte in promptu est, quamvis numero 
paucos. Leidenses duos, olim Meermannianos, Ambrosianum 
unum ex Montefalconio Martinius p. 7 affert. Quartum 
Memmianum laudat Valesius ad Eusebii Hist. Eccl. VI, 19. 
Quintum servat Bibliotheca regia Matritensis, 66 numeratum, 
teste A. Federo, eruditissimo bibl, Darmstadiersis praefecto. 


— XIV (— 


nunquam : conspirantem, qui v. C. cUTOj$ C. 5, quod 
reponendum erat, soh: exhibent. His praestantia haud 
inferiores putandi Oxonienses et. alii bu non ac- 
curate nobis cogniti, veluti Barocciani quidam cum 
Venetis. Galeanorum MSS., puta Oxoniensium, sin- 
gularem advertas cum Par, 2 congruentiam in addi- 
tamento quodam alieno c. 9. p. 150 post v. zgoca*yo- 
everc;, Porro ex tota reliqua codicum farragine 
iscernendus unus Laur. 1, ut qui solus c. 12. p. 154 
exhibeal, quae a verbis Zr, usque ad da/uords Tiwas 
leguntur: quibus ut efficitur, ut ceteris omnibus Lau- 
rentianis ille aetate recentior putetur, ita quum quae 
ost verba da/uords Tipus ad. finem usque capitis ad- 
Weiuntur, tam ab hoc quam a ceteris codd. respuan- 
tur, etiam recentius eo oportet fuisse exemplum id, ex 
quo prmnum Cornuti contextus typis descriptus fuit. 
Rursus Laur. 2 et Paris. 1 aliquatenus eo conveniunt, 
quod c. ult. p. 234 hic v. émiSerixos, ille v. proxime 
praecedente (jpoyrídwy desinunt. | 
Commentarios, ad quos transeo, in Cornuti libel- 
lum amplissimos conscrptarus Villoisonus hoc egerat, 
ut legendis omnis geueris et aetatis scriptoribus Lati- 
nis pariter ac Graecis ommes eos locos in schedas 
referret, qui ad illustranda Cornuti vel verba vel ar- 
gumenta aliquatenus pertinere viderentur. Haec quum 
non alio um chartis mandata essent quam quo ipse 
scriptores deinceps legerat et excerpserat, AS 
corum parallelorum et animadversionum moles evasit, 
a me demum digerenda, et ita quidem ut primum 
rescissis, deinde ex ordine contextus inter se compositis 
sigulis schedis, quae antea sparsim adnotata essent, 
omnia nunc iuxta posita et Pix te quantum fieri pos- 
set iusto coniuncta unum sub conspectum collocaren- 
tur. Ea ut maxime taediosa officii. mei pars et one- 
rosa fuit, ilà non potuit non pro rei conditione fieri, 
quin Commentarii ita confecti etiam nunc rudis paene 
molis speciem prae se ferrent, in quibus multa quidem 
egregie dicia et apte inter se collata reperiuntur, alia 


vero vulgaria et trita, aha fortasse plane aliena, quae- 
dam etiam ab aliis occupata, a me tamen, ut in ra. 
tione. has schedas edendi semel instituta. mihi con- 
starem, non inducta, nisi quae vel prorsus cruda es- 
sent vel errore manifesto eodemque infructuoso labo- 
rare viderentur: quod admodum paucis in sche- 
dis factum memini, factum tamen, ut exemplum af- 
feram, in notis ad p. 149. Ego vero contra non 
defore suspicor, qui hanc in servandis doctissimi 
hominis reliquiis religionem meam superstitionis 
tius nomine reprehensuri smt: quibus nihil * 
quod respondeam nisi quod Bentilems ad Lucanum 
IV, A31 dixit, multa esse condonanda in opere 
postumo: quod quum ad totum hune Villoisoni labo- 
rem, tum maxime ad hanc ejus partem recte aesti- 
mandam valet. Quo antem modo in concinnandis 
conmmenlaris suis ipse, si per vitam licuisset, pro- 
babiliter usurus fuisset, perspici potest ex notarum 
exemplo, quo quae tribus primis Galeani Cornuti pa- 
ginis usque ad verba c. 2 iit. xai aUT4 xaAsiTI 
Ze)s (haec verba lemmatis instar sub calcem ponun- 
tur, quippe adnotatione, quae nunc desideratur, ali. 
quando illustranda) adnotanda ipsi visa essent, conti- 
nuo sermone iustoque ordine disposita, tanqepam in 
publicum exitura, complexus est. His notis maiore 
diligentia confectis, quoniam pro instituto huius editionis 
primitivo ipsarum ordine seorsim exhiberi non poterant, 
asteriscum praeposai, ut a corpore reliquo adnotationum 
cursoria potrus manu conscriptarum dignoscerentur. 

Postremo quod ad commentationem de theologia 
Stoicorum physica attmet, eam licet fine haud inte- 
gram, ut videtur, auctor chartis mandatam reliquit 
talem, qualem fere prelo subiecturus putandus sit; in 
qua nihil desideraveris nisi genus dicendi paullo li- 
matius, quale auctor exhibiturus fuisset, si opus ipsi 
licuisset in. vulgus emittere. Ego vero hac in parte 
quidquam mutare neque meum neque necessarium 
exislimavi. 


— XV —— 


Panea restant superioribus de. mea qualicunque 
opera.in hoc libro concinnando adiicienda. — Etenim 
iu tali scriptore, qualis Cornutus est, edendo, qui tam- 
diu iacuit neglectus,; et quem iterum ità mox editum 
iri vix credibile est, meum esse ratus, ut quae intacta 
Villoisonus reliquisset praesertum ex iis, quae a V. D. 
ad contextum verborum refingendum subinde allata 
essent, sedulo colligerem omnia inque usum converte- 
rem, feci quod. potui studiose, et ita quidem, ut quae 
ad Cornuti libellum vel restituendum vel explican. 
dum nolata rescirem,. si modo fructum aliquantillum 
allatura viderentur, appouerem. | Quapropter ne quid 
in hac editione desideraretur a curioso lectore, a me 
impetravi quamvis aegre, ut eliam Galei notarum mo- 
lem indigestam et crudam adiicerem, non tamen ser- 
vátis .quoque loco auctoris verbis, sed vel contractis, 
vel leniter mutatis. Postremo notandum, in locis Cor- 
nuti citandis Galeana editione utendum mihi fuisse, 
cuius paginas in margine exhibendas curavi, aique 
ubi in adnotatione critica cnm Villoisono compendiose 
Edd. scripserim, superiores editiones consentientes, in 
primis vero Galeanam intelligi. Restat. adnotare, si 
quidem hic liber ex manibus nostris paullo correctior 
nunc prodit, id Alberti Lion, Phil. Dr. Gottingen- 
sis, qua provinciam sibi demandatam, plagulas sin- 
gulas erroribus operarum emaculandi, administravit, 
dilgentiae deberi, cui eo maiores a me gratiae ha- 
bendae sunt, quo in observationibus aliis quibusdam 
bonae frugi humaniter mecum communicandis prom- 


ptior fuit. 
Scrib. Gissae Februario exeunte MDCCCXLIV. 


id 


VILLOISONI 
PROLEGOMENA *. 


Bude Hist. crit. philosoph. T. IL p. 537 seq. [de 
Cornuto]: ,Sub Nerone vixit Romae, haud ignobile in fa- 
milia Stoica nomen. Fuit is Leptitanus Afer **), et non 


. ") [Omnibus his iam prelo paratis in manus venit Persius ab 
Othone labn vulgatus: quo quum multa de Cornuto et acute expo- 
sila sint, eorum suis locis, quantum fieri poterat, ratio a me diligen- 
ter babita est.] d 

"*) [De patria deque iis quae Cornuto acciderunt accurate quae 
bodie sciri possunt exposuit Martinius |. c. $. 4. Cornuti philosophi 
vitam scripserat Diogenes Laertius nunc deperditaro, si quidem Sal- 
masio, quem banc in rem laudat Martinius p. 3 et Iabn p. vin, vel 
codici potius illi, quo nititur Salmasius, fides habenda est: quae res 
altioris indaginis videtur. Quod vero de Lepti Cornuti patria uno 
scriptores consensu affirmant, id nunc video in dubium vocari sup- 
plemento, quod Stephano Byz. v. Oíer.; nuper demum accessit. 
Vulgo enim: Oéeric, nóLlc "foafu» xal üllg ziférc. o molivgc óxa- 
véguc Otcrívgc, quibus iam Weslermannus ex cod. Vratislaviensi opti- 
mo addidit: ix dà «5c 2bgvazc Kogrovsoc q&Ào0ogog Otosísgs zQngua- 
zi(e». His autem adversantur quae eiusdem scriptoris v. Tíoyis post 
verba vulgata in codd. Palatinis exslare monuit Salmasius: ovre xol 
esAogopog Kogsobrog lyQgudáriQt dexrívgc. Patet alierum. utrum ab 
auctore profectum esse: uirum vero Stephano vindicemus difficile est 
dictu , .neque Westermannus, qui utrumque supplementum in textum 
soscepit, eam difficultatem, quam memorat p. xxiv, expedire valuit. 
Mihi vero, quandoquidem ea de re decernendum est, fateor posterius 
supplementum priore maiorem prae se ferre alieni additamenti spe- 
ciem videri. Sed satis est illam patriae discrepantiam noltasse, ila 
fortasse expediendam, ut 'Thestide Cornutum statuamus natum, a vicina 
vero Lepti et nobiliore Africae urbe appellatum esse. Ai vero pro 
Fiomano ipsum baberi voluisse, testatus est quum de N. D. c. 28. 

** 


-— XVII — 


philosophiae tantum cognitione; sed grammaticae quoque, 
rhetoricae atque poeticae usu singulari praestitit *. . . . 
Maxime tamen philosophiae Stoicae se dedit eamque pro- 
fessus Romae iuventuti ad sapientiae studium praeivit, mo- 
reque philosophorum Romae tum commorantium convictum 
philosophantium aluit; memoratque auctor vitae Persii, quem 
plerique Suetonium esse volunt, nwsm fuisse Persium prae- 
ter Lucanum poetam apud Cornutum convictu duorum. doctis- 
simorum et sanctissimorum virorum, acriter tunc. philosophantium, 
Claudii 4gaterni **) medici Lacedaemonii et Petronii /[ristocratis 
Magneltis, quos unice miratus sit et aemulatus, cum aequales es- 
sent. et. Cornuto  mínores "**). — "Tantusque fuit philosophan- 
tium, Cornuto duce, amor in praeceptorem, ut et maxime 
ejus conditionem et fidem extollerent et remunerari quoque 
eius diligentiam studerent. Inter eos omnium praeclaris- 
sime de Cornuto sensit Persius Satyra V, qui virtutem Cor- 
nuti extollere in sermonibus suis non neglexit satisque 





p. 207 zeguoayesus d rury scriberet Romenosque intelhgeret, ut ibi 
notavimus. Denique de Cornuti praenomine Lucii ei nomine An- 
naei post Martinium p. 6 iterum monuit Iahn 1. 1.] 

*) Suidas in Cornutus T. II. p. 351. 

['') In Suetonio nunc vulgatur 4gathemeri. Huius epitaphium 
esse pulatur, quod Roma, ubi repertum, in Britanniam delatum ibi- 
que in Marm. Ozon. p. 77 ed. Prid. editum, ex Reinesio p. 610 nunc 
Antbol. Palat. T. Il. p. 827. No. 224 insertum legitur. Neque aliter 
nunc sialuit labnius p. xxvm. Sed vereor ut recie illius medici no- 
men, quippe quod nulla fama apud veteres inclaruerit, substituerint. 
Immo scribendum gatA^ini, cuius medici auctoritate gravissima pas- 
sim usus Galenus eum insuper Lacedaemonium fuisse et. propriam 
seclam medicam condidisse testatur Definit. medic. T. XIX. p. 353 
ed. Kuebn. Praeterea ad hunc Agathinum monumentum illud sepul- 
crale referendum, quod inscriptio uxori defunciae eum procurasse 
enarrat, post alios vulgatum a Welckero Spicil. epigr. Gr. 1l. p. 20. 
Ceterum in epigrammate nomen £140EINOZ proferiur, apud Ga- 
lenum Ayaóivoc, et, probata coniectura nostra, iam de praenomine 
eius, quod reticet Galenus, liquebit.] 

***) [De discipulis Corauti Martinius agit 8. 7. p. 38, item prae- 
cedenti de magistris eius, certi tamen de bis (Atbenodorum et Cbae- 
remonem Stoicos affert) nibil extricans.] 


— X1X — 


ostendit, qualis vir fuerit. Ita enim inter alia multa 
v8. 34: 

Cumque Wer ambiguum est, et vitae nescius error 

diducit trepidas ramosa in compita. mentes , 

me tibi supposui: teneros tu suscipias annos 

Socratico , Cornute, sinu, tunc fallere sollers 

apposita intortos extendit regula. mores: 

et premitur ratione animus oincique laborat 

artficemque tuo ducit sub. pollice cultum. 

Tecum etenim longos memini consumere soles 

et lecum primas epulis decerpere nectes; 

unum opus et requiem pariter. disponimus ambo 

atque cerecunda laxamus seria mensa. 
Et paulo infra: 

4t te nocturnis iuat ímpalescere chartis: 

culter enim: íucenum purgatas inseris aures 

fruge Cleanthea. — Petite hinc. iucenesque senesque 

finem animo certum miserisque viatica canis. . 
Sed .tota satyra legenda est, laudám Cornuti plena, ut quen 
eobrie diecipulos docuerit quamque grato illi agnoverint 
animo: discamus. — Tanta etiam Persii fuit erga praecepto- 
rem grati unimi significatio (Vit. Persii 1l. c.), ut moriene 
ecriptis ad matrem codicillis rogaret eam, ut daret Cornuto 
sestertia, «t quidam dicunt, centies, ut alii volunt, plus, et 
argenti facti pondera viginti et libros circa septingentos 
Chrysippi, sive bibhothecam suam omnem. "Verum Cor- 
nutus sublatis libris pecuniam sororibus, quas frater haere- 
des fecerat, reliquit. Ceterum si Suidae fidendum, moster 
etiam in Romanae historiae monumentis condendis versatus 
est. Ita enim .lexicographus: Duo Hemaní hitorici fucrunt 
T. Livius, culus celebre et illustre est nomen, et Cornutus. — Hunc 
autem audio divitem quidem fuisse et liberorum expertem, nihil 
eero praeclari, habuisse, Tantum autem fuit auditorum discrimen 
in his oiris audiendis, ut. Gornutum quidem quam plurimi audi- 
rent, obsequ& ct aesentationis caussa ad hunc eirum confluentes, 
et propter haereditatis spem, quod nullos liberos haberet: Livium 


eero pauci: sed quorum aliquis erat usus et qui animi elegantia 
**9 


ei eloquentia praestabant. — Ft haec. quidem tunc. ita. fiebant. 
Tempus cero et eeritas . . . hunc tanquam occultum thesaurum 
et mulia eaque bona continentem demonstrarunt T. Livium nempe. 
lieri vero illi diviti et pecuniis circumfluenti Cornuto oblivionem 
offuderunt. | Quare eel unus oel potius nullus eum novit. (Cor- 
nulus iste fuit Leptites philosophus (Leptis cero urbs ^ffricae) qui 
Romae eixit sub Nerone et ante eum. — Sublatus una cum Mu- 
sonio. Scripsit multa philosophica et oratoria.) Haec Suidas, 
qui Leptiten Africanum quidem eum fuisse asserit, si ta- 
men rem recte aestimaverimus, more suo homonymos con- 
fundit *. "Ut taceamus enim Cornuti non ita periisse me- 
moriam, ut ne unus quidem eum norit, tempora non con- 
cordant. Livium enim L. annis prius obiisse, quam in exi- 
lium missus est Cornutus, ex Eusebii Chronico recte de- 
monstravit G. I. Vossius **. Nec qui Cornuti meminere, 
huius rei mentionem faciunt. Recte itaque hunc Cornutum 
obscurum historicum a philosopho Stoico discernendum esse 
iudicarunt viri docti, licet incertum prorsus sit, quod ex 
tempore coniicit Vossius, fuisse eum philosophi patrem." 
Hactenus Bruckerus, cui libentior assentior, Cornutum 
historicum a philosopho recte distinguenti. At vero forte 
non Suidas, sed eius exscriptores homonymos confundentes, 
ex duobus diversis articulis unum conflaverunt, et sic in 
Suida pro hisce verbis historici Cornuti vitae subiectis oU- 
voc ó KoovoU«og ita legendum xal £stpog Kopvovsog o 
Aenszíiege quÀócoqog, ut novum hic inchoes articulum. 
Certe Eudocia in '/uos.d MS. omisit prius fragmentum apud 
Suidam occurrens de historico Cornuto, quod recte pro sua 
incredibili nec umquam satis laudanda sagacitate Aeliano 
vindicet Toupius Emend. in Suid. T. Il. p. 107. Sic au- 
tem habet simpliciter Eudocia [p. 273]: Kogvovstoc fensi- 


[') Villoisonus: ,, V. Fabric. Bibl. Gr. III, 45. T. II. p. 401. Ca- 
saubono quidem iudice ad satyram quintam Persii Cornuto philoso- 
pho inscriptam multa de hoc falsa et inepta Suidas, cui fidem babere 
caveant tirones."] 

**) De bist, Lat. I, 25. p. 431. 


*9c qiiodogoc et cetera cum Suida prorsus convenientia *). 
Bruckerus autem sic vitam Cornuti prosequitur p. 540: 
,Exilium tandem passus est doctissimus philosophus 
sub Nerone, quod oris libertate imperatorem offendiseet. 
Refert enim Dio, a Nerone in insulam relegatum et prope 
Occisum fuisse, quod cum Nero plurimos iani libros versi- 
bus scripsisset, de rebus gestis Romanorum, et adulatori- 
bus suadentibus quadringentos adhuc esset compositurus, 
monitus esset a Cornuto, nimios fore, neque a quoquam 
legendos: cumque nescio quis obiiceret, Chrysippum, quem 
ipse laudibus eveheret, et cuius sectator esset Cornutus, 
etiam plura volumina scripsisse, responsum ferret, illa uti- 
lia vitae hominum esse, haec autem inutilia nulliusque pre- 
tii. Et Suidas quidem dvaigeÓcvra coU» và Movoovit 
dicit, quod cum ita intelligerent viri docti, interfectum esse 
cum Musonio, fides ideo Suidae vapulavit doctissimo Ion- 
sio "*). Ast licet supinam Suidae negligentiam multoties 





(^) Martinius, qui p. 15 utrosque illos Cornutos recte inter se 
distinguit, ovrog ó prorsus inducenda esse censet, ita ut sequentia 
novum argumentum constituant. Ego contra, quoniam initio duobus 
de Cornutis Suidas se dicturum profitetur (dów cvyypagét), malim 
reponi &regoc 0b Kogvobtroc, Sic ad alios bomonymos transiens verbo 
Kregog: passim. ulitur, ut v. Zfrvíparoc T. I. p. 224 et 225 et v. 4n02- 
Aw»:o€, p. 284 et alibi. Ceterum quum Martinius hic id agat ut eo- 
rum qui Cornuti nomine apad antiquos nostra memoria noti fuissent, 
recensum exhibeat, iuvat hac occasione uti Cornutosque quosdam ab 
eo omissos subiungere. Cornutum cum filio cognomine exhibet lapis 
in vicinia Apolloniae, Milesiorum ad Pontum Euxinum coloniae, re- 
pertum, in Boeckh. Corp. inscr. T. IL p. 76. Verecundus Cornutus 
memoratur in inscriptione ex foro Hadriani (Voorburg prope Hagam 
Comitum) allata a Reinesio Synt. inscr. 1, 160. p. 182.  Kogvoviiw» 
Sinopensis exstat in lapide, Syllog. inscr. p. 448.] 

['") V. Martinium 1|. c. p. 28, qui coniicit, in Gyarum insulam 
Cornutum relegatum a Nerone fuisse.] 

***) De scr. bist. phil. 11, 7. p. 241. (Tota hac re difficultatibus 
nonnulis obnoxia diligenter perpensa, Martinius p. 30 seq. statuit, 
annum fuisse sexagesimum octavum, quo Cornutus in exilium missus 
esset, in qua temporum computatione et nos interim acquiescimus: 
dreprtoÓus autem. illud in speciosis apud Suidam verbis dva:qeOtic 


— XXH pies 


accusavérimus ipei, eum tamen heic loci sipe censura di- 
mittendum putamus, eo quod t0 ayarocioOe: non ad mor- 
tem tantum, sed ad exilium quoque referri posse, supra 
demonstravimus. Ceterum cum plures Cornuti apud vete- 
rea occurrant, Stoicus a reliquis accurate distinguendus est. 
Quod leviori forte labore fieret, si hodie legeretur Cornuti 
hiworia, quam scripsisse Lacharem sóphistam tradit Suidas 
(T. II. p. 419) 9." . | 





ov» tà Movawviop , quum plerique nulla alia quam exilii poena Cor- 
nutum plexum fuisse tradant, non de caeso, sed süblato tantum b. e. 
relegato intelligendum esse, ut idem sit quod xe&aipeiaOas, statuerunt. 
In qua explicatione non solum Bruckerum Marlinius, sed Olearium 
quoque et Reimarum, quos laudat, adde nunc etiam lahnium p. x, 
socios babet. llis ego quoque accedam, simulac haec verbi significa- 
tio idoneis exemplis corroborata fuerit, quod vereor ut fieri possit, 
dum contra nihil magis ex usu scriptorum est quam altera illa verbi 
significatio. Utrumque verbum ita inter se differt, ut tllud simpliciter 
sit, de gradu vel loco aliquem deiicere, boc idem sed ita ut deiectus 
pereat. Theodulus in Boisson. Anecd. T. IL. p. 254: vo) uh» fov», 
vovg Ó'«»5gov». Cf. quae ex Gramm. MS. ad Pbilem. Lex. technol. 
p. 246 excitavi, quibus adde Gramm. in Maii Auct. cl. T. IV. p. 521. 
Jgitur ex Suidae vel eius quem ille exscripsit sententia de vita subla- 
tus fuit Cornutus, quod non eo, quod id factum cum. Musonii caede 
falso componitur, redarguitur, quum hoc facile errori tribui possit. 
Quae iam discrepanter narrari videntur Cornuti et de exilio et inter- 
emtione optime ita conciliabuntur, ut Cornutum iussu Neronis in esi- 
lium. ivisse eumque ibi defunctum esse statuamus, ita ut quum exi- 
lium mortis caussa appellari possit, Cornutus quodammodo a Nerone 
interemptus esse recte dicatur. Nam apud Suidam zQ90 avrob in xpo 
uvrob (J/Vígesoc) mutandum, quod iam Reimarus suaserat, iungen- 
dumque esse cum seq. «v«ugtO eic, recte monuit Marltinius p. 16.] 

[) Lacharis sopbistae Marciano et Leone imp. florentis banc 
igrogíuy 1i» xav& Kogvovroy ad historiarum scriptorem Cornutum Li- 
vüque aequalem referendam et inde potius appellatam esse, quod La- 
chares in ea concinnanda Cornulum secutus sit, adversus Bruckerum 
bene monuit Martinius p. 17.  Permirum aulem, historici illius quam- 
vis insipidi Cornuti memoriam, si Suidam duobus illis locis ezcipias, 
prorsus interiisse, et magis etiam mürum,. posleriore lempore quo non 
deerant optima locupletissimorum auctorum, scripla, quae qui vellet 
excerpere suumque in usum converlere potuisset, a Lachare doctis- 


"Certe, ut ait Gale Praeíat. Opusc. mythol., laudatur 
Cornutus quidam a Gellio, Macrobio, Servio, Charisio ob 
ea quae in Virgilium cominentatus erat." ,Et meminit qui- 
dem Gellius, ut ait Brucker. p. 537, Cornuti Grammatici, 
quem haud sane indoctum el ignobilem, et alibi hominem ple- 
rague alia non indoctum nec imprudentgn vocat, eiusque com» 
. mentarium in Virgilium laudat*) Ast hunc a Cornuto 


simo suaque aeiele clarissimo pbilosopho illius opus pro fundamento 
novi condendi adhibitum esse. Quidquid vero buius rei est, buius 
ex Cornuti libro bistoriarum malo sumptum putare frogmentum illud, 
cuius de fonte mihi cum aliis non liquet, quod, si raodo fide dignum 
est, a Beiero ad Cic. Off. T. 1]. p. 170 monitus labnius p. xx ex 
Scoppae Collectan. c. 3 (Grut. Lamp. T. 1. p. 895) affert: ,,Quod 
summus lanus diciut summa pars vici, in quo colebatur lanus et 
templum habebat, Cornutus philosophus de urbis Romae antiquitate 
ad Palaemonem grammaticum baec scribens aperlissime indical: in- 
quit enim: Jani templum biforis (Beier. biformis) in clivo Capitolino 
vetustissimum «eruatalis mermoreis..vel e Paris columnis vidimus: 
quia in medio eius clivi sumunitáa Ianus summus, et imus in extremo 
clivo appellatur: ubi Puteal et. feneratores incolerent." Philosophum 
hunc Cornutum. appellari nihil. moror: sed fatendum, temporis si sola 
ratio, babetur, librum ad Palaemonero grammaticum. scriptum proba- 
bilius & Cornuto pbilosopbo:. qmam ab historico profectum putari, 
Eiusdemque Cornuti, siquidem pro patre philosophi cognominis euro 
babere ías est, tentionem in loco perobscuro rfepefisse mihi videor 
Cbarisi 1l p. 181, ubi nunc vulgatur: Caecilius quoque ut. /4nnaeus 
Cornutus libro tab. castarum patris sui: Profecto etc. Haud. male 
Lindemannus fabsiarym in /ob. latere suspicatus: est; pro fab. ca- 
starum lahnius p. xxu legendum proposuit tabarseriarum .et ita. qui- 
dem ut in seq. patria sui lateat tabernariae alicuius nomen, quod vel 
ideo displicet, quod tale nomcn aingulare cum praecedentibus conci- 
liari non posse videtur. .Repositis aliis, qui in promptu sunt, ingenii 
lusibus, unum ego.hoc pro cerio babeo, commemorari illo loco qua- 
licunque tandem ratione regüituendo librum Cornuti patris a filio phi- 
losopho, qui aut secundis cüris expoliverit aul praefatione auserit, 
vulgatum.] 

") [In dubium a nonnullis quum vocatum esset, Stoicus Coruutus 
idemne esset cum Grammatico cognomine, bic illic a veteribus lau- 
dato, probabiliter nunc. maxime ex temporum convenientia ulriusque 
MarÜsius p. 19 seq. slatuit, non posse non de uno eodemque Lomine 


— XEKXIV | — 


philosopho diversumi esse contendit Casp. Barthius (ad Clau- 
dian. p. 128). Quod quamquam certo definiri non potest, 


cogitari; probabiliora certe baec iis, quae contra monuit Lilius Gy- 
raldus de poetar. hist. dial. IV. (Opp. ed. lensii T. 1l. p. 236), qui 
auctorem Scboliorum in Persium et Virgilium pbilosopho Cornuto 
multo posteriorem esse ait, non prorsus improbans sententiam Her- 
molai Barbari et aliorum, qui Scholiorum illorum auctorem potius . 
Probum nuncupent: quae sententia ab eodem alio quoque loco repe- 
tita (v. Grut. Lamp. crit. T. 11. p. 394), quantum ad Virgilium, vel 
solis scholiis Veronensibus nunc in lucem proiractis refutatur. Atque 
» Mariinii partibus se stare C. F. Hermannus quoque significavit Disp. 
de scholiorum usu et auctoritate in Persii satiris emendandis, Mar- 
burgi 1842. p. 12. De his Cornuti nostri Commentariis in Virgilii 
Aeneidem, Silii Jtalici, ut videtur, nomini ab auctore inscriptis post 
Burmannum ad Virg. Praef. p. 39. Maium ad Schol. Virgilii Vero- 
nensia p. xi. et Martinium p. 95 seq. diligentissime exposuit Suringar 
Hist. Schol. Lat. T. 1l. p. 116 seq. At haec omnia fusius nunc per- 
secutus est lahnius p. xv seq. CxLv. Ad eandem studiorum classem 
referenda sunt quae Cornuti nomine vulgantur Scholia in Persii disci- 
puli sui satiras scripta, de quibus in Epimetro horum Prolegomeno- 
rum dicami? Contra qui ex Frobeniana quadam Terentii editione a 
Westerhovio affertur titulus, Terentius cum scholiis ex Donati, /speri 
et. Cornuti commentariis, eum non salis idoneum testem. esse, quo 
Cornutum in Terentium commentatum esse plane demonstretur, lu- 
benter concedimus Martinio p.101 et Suringario l. c. T. I. p. 104 sq., 
quamquani non mirarer, si quod levi nunc fide vacillat, graviore ali- 
quando auctore *onfirmaretur. Praeterea iis quae Martinius p. 99 de 
libro de enuntiatione sive orthographia Cornuti nomini recte vindi- 
cato monuit, hoc adiectum velim, pro Creo nomine, quod in Cassio- 
dori exemplari Putschbiano p. 2281 fertur, aliquanto rectius Jfgneus 
in codice Cassiodori Darmstadiensi a me inspecto exhiberi, tam in 
elencho auctorum praemisso quam in capitis 1, quod est Cornuti, 
praescriptione; Ceterum in enodandis et explicandis vocabulis rario- 
ribus vel obsoletis magnopere Cornutum cum aliis illius aetatis ve- 
terum scriptorum enarratoribus sibi placuisse, loci nonnulli doce- 
bunt, qui hac demum aetate ad nostram pervenerunt notitiam, veluti 
qui exstat in Placidi Glossis in Maii Auct. class. (T. lll. p. 416: Ia- 
gluviem, Cornutus ventrem, Plinius edacitatem. Idem T. VI. p. 566: 
Magmentum alii pinguissimum extorum [sic leg. pro exterum); ali 
secunda prosecta. Cornutus quicquid mactatur, id est quicquid stra- 
tur, unde eadem glossa prius a Maio ex alio codice edita T. 1I. 
p. 485 corrigitur, qua sola usus est labnius p. xix, qui bunc et su- 


— XXV — 


caussa tamen gravis haud est, duos hic Cornutos exscul- 
pendi. Qui enim in dicendi arte ita excelluit, ut libros 
quoque rhetoricos conscriberet, et pangendi carminie feli- 
citate usus est *), eum in grammatica quoque versatum sa- 
tis fuisse quis est qui dubitet )?? Praeterea Galeus Prae- 


periorem locum ad Cornuti Commentarios Virgilianos referendos exi- 
sumat.) 

*) [Tregoedias Cornutum scripsisse, VVelckerus Trag. Gr. T. lll. 
p. 1456, cui adstipulatur labnius p. xxu, docere studet ex bis Vitae 
Persii verbis a Martinio neglectis: Per Cornutum cognovit /nnaeum 
etiam Lucanum, aequaevum auditorem Cornuti. Nam Cornutus illo 
tempore tragicus fuit, sectae Stoicae, qui libros philosophiae reliquit. 
Etsi etiam hac in parte litterarum Corpnutum vires suas expertum esse 
per se haud improbabile est, tamen boc ex illis verbis certo colligi, 
minime mihi persuadeo. Ut enim non obiiciem mirum videri, quod 
Cornutum, cuius hic accuratiorem notitiam scriptor exbibere vult, in- 
ter prima eius munera ac virtutes fragicurm fuisse exhibeat, quod isto 
excepto nemo memoria prodidit, ceteris omnibus, qui eius mentionem 
fecerunt, laudem philosophiae praevertentibus: gravissimi videlur mibi 
momenti esse, quod Lucanus eodem tempore cum Persio Cornuti au- 
ditor fuisse traditur. Num recitantis tragoedias suas, vel artis tragi- 
cae praecepia tradentis? immo philosophiae, ut paullo supra legitur: 
a quo introductus aliquatenus in philosophiam est. — Necessario igi- 
tur etiam posteriore Vitae loco de pbilosophia praecipue agi existi- 
mandum, ita ut commemoratio fregici Cornuti ab hoc loco plane 
aliena fuerit. Quare, ni auctor vitae plane ineptiit, potius de emen- 
danda quam explicanda voce tragicus circumspiciendum videtur.] 

**) [De variis Cornuti scriptis ad artem rbetoricam perünentibus 
v. Martinium p. 98 seq. Quae ibi ex ilhs afferuntur, augeri nunc 
his possunt, De ampbibolia affertur Cornuü sententia ab Anonymo 
in Walii Rhet. Gr. T. IV. p. 298: dvo £iyas 1v zat; ovdoeci» dpgo- 
BoÀíac* vj» ui» mpl (gd, vv vouxg» upqiBollar , xy» dà ntQi nou- 
yuasad, vr» OroyaOvix;» noeva di e»u) vd (grd vé» nQeypurwr, Si- 
millima ex Cornuto refert alius rhetor ibid. T. IV. p. 843, . unde .i- 
mul quod xoorega pro zgéra legendum esse coniicio, egregie confir- 
matur. Alius ibidem 'T. V. p. 592: T; ior. 576 (gvogixts 9 ordo; 
xal A£yogtv, 015. 0UMBEÉRnntv 56 Ayo c6 (roii 5 ová0i, xai Ovya- 
pav Cyn GgunfeBnxosoc, ravtge Óh cc Ódébge x«i foÀhwog doro wai 
KogroPros. De «ddé» sive generum numero, quem Cornutus statue- 
rit, disputatur a Schol. in Apbtbonium ap. Spengel Art. script. p. 225. 
et in. Walii Rhet. Gr. T. ll. p. 681. Bursus alius incertus auctor 


-— XXVI nad 


fatione: ,, Auctor vitae Persii ait Corhutum multa reliquisse 
philosophiae suae menumenta. Ea viderunt Origenes, Por- 
phyrids, lamblichus, Syrianus, Stobaeus, Simplicius et alii." 
Ad hunc quoque Phornutum seu potius Cornutum bre- 
vem de cometis, seg xojis toy, tractatum operi de natura 
deorum in Cod. MS. Laurentiano. immediate subiectum re- 
fert Bandinius Catal. Dibl. Laur. T, Il. p. 449: cui con- 
iecturae suffragari dicit verba, d»povyov:1ov step xopusow, 
singulis libelli paginis epigraphes instar apposita, ac sequen- 
tem subscriptionem in fine rubris litteris exaratam hoc 
modo: geveyoaqunoay xai zà nopoysa, 2100 OpovyoUtou 
zeQl Osu» xal negl xouziuy dia yeiQog &koU etc, *). 


apud Walsium T. VÀ], 3. p. 931: 4oxer 2i o Kogvoiroc capícrsQoy 
z4g) apzev dmey .. . egdiv ovv o Kogrottoc, xGÀov icr. uoQsov Ào- 
yov guyxtipevoy i dvouüre dio 7 xul nÀnoruv, 1e4tioUe ini nígoc dia- 
«04v , Ms zxGQuxarid» gagéígsegov vo» Àoyov ixoiggey, iziuvioOtie «v- 
voU* x6Àor ydg iG. Qunvoíag uigoc anagzitoy nQog Cape» xe9Àox zapa- 
xslptvov* v6 ydQ, 6 Té» XyoQeUutgv oUdk ó nQogxudécag dinuioq igcus, 
xov niv lcs Gügég, oux ü» Oi dÀimqurGe , ovdi vzv ini níQoc zag- 
ievgat» Zu» didvout» ui xQoclafeUo," vov dà yoggyov avrov ovdà o 
cvyxóyuc ov ÓOuon ding». iudeppüre d) xal neQi 10U wopuavog o 
KogvoUrog, Gage; ovtegi Aiyev' xóppa dari Àoyoc diuvovav dno dvo 
5 vQuol Adteasr , olov iavs vó* upÓly üyar, xai vó* yr9Üs cavtOr. Ex 
Cornuti libro de figuris sententiarum, de quo disputavit Martinius 
p. 94, nuper etiam lahnius p. xiv, posterioris temporis rhetoras veluti 
Cl. Sacerdotem argulias suas àdscivisse, Lobeckius in Actis soc. Grae- 
cae T. ll. p. 309 suspicatus est, iusto iniquius de Cornuti doctrina 
rhetorica ezisümans. De libro, quem adversus Athenodorum Tar- 
sensem , ^ut videtur, Augusli aetatem florentem (v. Martin. p. 35) de 
Aristotelis categoriis Cornutus scripsisse dicitur, post.eundem Marti- 
nium p. 93 nuper quaedam attulit labnius p. x, quem eliam p. xiu 
confer, zéy»p» Q5royixg» Cornutus reapse an scripserit, quod Marti- 
nius l. l. asseruerat, in dubium vocantem. |n quo toto studiorum 
genere, quod spectat ad rhetoricam, non magnopere errabimus, quum 
Cornutum, quo duce in libro de natura deorum scribendo eum usum 
esse in comperto habemus, eundem etiam hic potissimum seculum esse 
slaluamus. Ac constat Chrysippum cum alia multa de rhetorica scripsisse, 
tum eliam de arphiboliae ratione pluribus, teste Diogene, scriptis ex- 
posuisse. Cf. Bergk Comm. de Chrysippi libris 149? axoguvexov p. 31.) 

*) (func Bandinii errorem castigavi in. Ephem. litt. Hal. 1832. 


—— XXVII  — 


Gale Praefat. ,ob philosophiam inclaruit Cornutus, 
magnum quoque nomen obtinuit etiam ob humaniores lit- 
teras. Dio scribit eum sudoxi4.50ai inl naideío", et ,,Fol- 
gentius Satyricum vocat *)" Idem: ,BSimplidias ex Porphy- 
rio nes docet Athenodorum et Cornutum scripta edidisse 
adversus Aristotelis Categorias **). Addit Simplicius magnam 
partem operis Cornuti consamptam Ííuisse in explicatione 
et distinctione vocum." Hoc quidem Stoicis usitatissimum. 
Gale videndum iis didit, quibus commodum est, an non sit 





Suppl. 100. p. 198 seq. ubi simul monitam, libellet iMum nibil aliud 
esse quam pa?tem quae de comelis agat inlegram operis de estenti 
a Io, Laurentio Lyde conscripti: c&ius editio, suppletsenti imstar ad 
Hasianum totius libri bac in parie insigniter muuli, ex illo codice 
Laur. egregie restaurandi exemplar paranda et, ut promiseram Auciar. 
Lex. Gr. p. xvi, sine mora vulganda, licet tria quatuorve folia im- 
pressa prelo ante tria amplius lustra iam exierint, singulari quodam 
fati iniquitate quominus absolvéretur, ad hunc ipsum diem prohibita 
fuit. llla quum multis, ut dizi, abbinc annis palam professus essem, 
illarum litterarum studiosis parum consuluit Bekkerus quum in scriptis 
Io. Laurentii inter scriptores bist. Byz. nuper edendis »ibil aliud age- 
rel, quam ut codicis imperfecti scripturam ex Hasii exemplari descri- 
bendam curaret. Nam quae nunc in lucem prodierunt corrupta et 
manca, ea poterant omnia ex codice illo vel ex apographo meo inte- 
gra tradi. Praeterea praeter exspectationem nostram novae muper 
quoque ad dammum, quod Laurentianus libellus passus est, resarcien- 
dum invenlae sunt «opiae in cod. Brilann,, ez quo Excerpts ad illam 
operis partem maaime pertineptia edidit Craraerus Anecd. Gr. T. III. 
anno ante Bekkeri editionem emisso, p. 403, futuro editori haud sper- 
nenda, de quibus alias sermo eril.] 

*) [Hac de re infra dicetur.] 

**) [De bis supra. Videtur Cornutus et alia quaedam phíloso- 
phica scripsisse, quandoquidem sententia eius de immortalitate €ai- 
mae a lamblicho in Stobaei Ecl. phys. p. 922 Heer. tradiia certe in 
libro de natura deorum non reperitur. Quem locum quum nonnulli 
ad Platonicum nescio quem Cornulum referre maluerint, erroris eos 
Martinius p. 66 ee coarguit, quod placitum illud, quo animam simul 
cum cosmpore ioterire docelur, a Stoicorum docirina minime alienum 
fuerit. Neque aliter statuere isti poterant, qui corpus esse animam 
censerent, quod Chrysippi et Zenonis seclatores censuisse idem lam- 
blichus 1. 1. p. 874 tradit.] 


—-  XxEXVII  —— 


ille liber qui nunc servari dicitur in Regis Galliarum bi- 
bliotheca sub nomine Phurnuti una cum Magistro de vocis 
Atticis. At Fabricius Bibl. Gr. L. IIL c. 15. T. II. p. 401 
hunc Phurnutum, qui in nova Bibliotheca Labbaei p. 166 
traditur exstare in Cod. 29 Regis Christianissimi, non alium 
esse ab edito de diis libro observat. 

Quod Gale putavit in hoc nostro opere profiteri Cor- 
nutum se scripturum in Hesiodum, ad hoc credendum im- 
pulsus fuit auctoritate loci dubii, qui occurrit p. 178. c. 17: 
"Aia voU0 uiv 'Hoiodov etc. Fabricius p. 400 dicit Cor- 
nutum his verbis commentarium in Hesiodum promittere 
videri et ita vertendum esse illum locum, nec Clausero nec 
Velario intellectum: ,sed Hesiodi quidem perfectior inter- 
pretatio alio loco dari poterit, qui nonnulla, ut existimo, 
ab antiquissimis theologis desumpsit, fabulosiora vero addi- 
dit ipse, qua ratione plurima capita antiquae theologiae non 
mediocriter corrumpi contingit"; ubi vides, Fabricium le- 
Bisse s0s a» pro «ov da» "). 

Idem Gale ad Cornutum c. 1. p. 139 annotat, huic quo- 
que Nostro tribui 7fedéxa94oy Herculis in Cod. Veneto et 
sane immediate praemitti huic operi in Cod. Oxon. «a, ut 
. edidit Allatius. Sic et praemittitur in Cod. Laurent. 19 
plutei 60 in Catal Bibl Laur. T. ll. p. 609, ubi inscribi- 
tur Oi Ówóexa dyavec vou HoanxAcovg, versibus sex poli- 
ticis descripti, et postea soluta oretione capitibus duodecim 
explicati, auctore anonymo, et ubi concordare penitus di- 
cuntur cum editis inter Excerpta varia Graecorum sophi- 
starum et rhetorum Leonis Allatii Romae 1641. a p. 321 
ad p.341. "Vide et Galeum ad finem c. 21 Cornuti p. 227. 
Cfa Fabric. Bibl. Gr. T. ll. p. 400 **). ,Sed, ut observat 


*) [Praeter Martinium p. 100, qui illam Exegesin in Hesiodum 
inter eos Cornuti libros recenset, quos huius scriptores esse certo non 
conslet, vide nobis notata ad illum Cornuti locum l., ez quo nunc 
demum ad pristinam manum restituto patet, de libro in Hesiodum 
scribendo sermonem omnino non esse.] 

**) [V. Martinium l. c. p. 102 et quae coniecimus in censura eius 
libelli Ephem. litt. Hal. 1832. Suppl. 100. p. 198.] 


— XXIK —-—— 


Bruckerus T. 1l. p. 539, nec ex aliis Cornuti iisque indu- 
bitatis scriptis aliquid superest praeter libellum de natwra 
Deorum sub Phurnuti nomine primo quidem editum, postee 
vero recte Cornuto Stoico vindicatum, in quo mythologia 
Graecae Stoicae physiologiae, allegoriae in Stoicorum socbo- 
lis receptae opera attemperatur, et theologia Stoica eleganti 
eharratur compendio." Revera hic Fabricius p. 398 simi- 
liter memorat, ex scriptis huius philosophi nihil exstare 
quam Osegíav» tegi 5c tO» Oro» quoenc, sive librum 
de natura deorum saepius editum sub nomine Phornuti, et 
ad physicas ac morales trahentem allegorias, quae de diis 
apud. Graecos tradebantur, curiosiusque inquirentem nomi- 
num illorum etymologias, exemplo Zenonis, Cleanthis, Chry- 
sippi et aliorum e stoa philosophorum, ut Cicero de N. D. 
lil, 24 dicit magnam molestiam suscepisse primum Zeno- 
nem, post Cleanthem, deinde Chrysippum, commentitiarum 
fabularum reddere rationem, vocabolorum, cur quaeque ita 
appellata sint, caussas explicare. ldem ibidem monuerat, 
in enodundis nominibus eos laboravisse. 

Et huius quidem elegantis, quemadmodum vocat Brucke- 
rus, theologiae Stoicorum compendii, quod nunc denuo edi- 
mus, titulus et auctoris nomen varie in variis codd. defor- 
mata et corrupta sunt. In Edd. Venet. Basil. et Galei hoc 
opus inscribitur dovoyoUzov Oeopía veg) vygc te» Ócuy 
qvosec. Gale monet Gyraldi codicem et Oxon. a consen- 
tire cum impressis. Idem legitur in Codd. Regiis 2860 et 
3076 et in Cod. Augustae Vindelicorum *), cuius variantes 
habeo, et in Cod. 20 platei 56 Bibl. Laurentianae. At in 
calce libri in.ed. Venet. p. 81 verum ac germanum Cornuti 
nomen sic restituitur: véAot vov swgl *Zc Ósb» Quceogc 
Kogvoótov, et in titulo totius voluminis: Phornutus seu 
ut alii Cornutus de natura deorum. Quod repetit editio 
Basileensis, in qua et legitur huiusce libelli versio a Clau- 
sero Tigurino confecta, quae sic inscribitur: Cornuti de na- 
tura deorum commentarius. Similem inconstantiam in codd. 





*) [Item Monacensis Regius 536, de quo v. Praefa&ionem.] 


— XXX €— 


Oxonienaibus.observavisse se profitetur Gale Praef. Opusc. 
mythel; esse tamen unum inter eos, qui Cornuti nomen 
praeferat, cuique etiam adetipuletur MS. Vaticanus. Codd. 
Regii 2551 et 3078 alium sic exhibent titulum: doayovtov 
(pro devorovsov) ix vo» nopadedojcvorv isidporm xatd 
vx» "ElÀgvexrv O4cpiay. ldem bpgbet Cod. 37 plutei 31 
bibl. Laur.. praeter dovoyovzov pro vitióso doayovUtov, ut 
Cod. 13 plutei .58 eiusdem bibL habet Qevpovsov pro 

S$oavoUsov et Dovovostov. At Bandinius T. IL p. 449 
 annótat, in aliis Codd. pro: $9ovsvostou legi Kovorovsos, 
et hanc lectionem) viris doctis, Ioh. Meursio in Bib]. Graec, 
Henr. Valesio p. 122 ad Eusebium, Vossio de historicis La- 
tinis, Galeo aliisque maxime probari, ut Fabricius p. 399 
observaverat banc lectionem placere viris doctis loh. Meut- 
eio Bibl. Graec. et Praef. ad Apollonium Dyecolüm, Vossio, 
Galeo, Barthio aliique. Is qui vwarientes lectiones bibl 
Laurent. mihi misit, annotat in Cod. 9 plutei GO titulum 
esse .Kopvevvowv ngoc t0» vios l'sogyioy swaQà Oed, et 
in hoc codice per singulas paginas legi Kogyrostov. Hunc 
eundem esse codicem puto, quem Bandinius indicavit sub 
alio numero; scilicet süb 18 plutei 60 Bibl. Laur. T, 1l. 
p. 609, ubi dicit alibi Phornutum, sed bic ubique Cornu- 
tum scribi et in titulo praeferre Koovottou ngog vóv vioy 
J'sdpyeov stepi. Qeuy, et forte per bunc Gregorium [Geor- 
gium] intelligendus eet Cornuti filius, quem saepe in de- 
cursu operis sic compellat, & s;aj. At recte Fabricius p. 399: 
,Filii quoque nomen, cuius studiis hunc librum auctor di- 
cavit, in codice quo Gyraldus est usus, et in, Oxoniensi uno, 
quem Galeus inspexit, vocatur Georgius: 0 ougavóc, € szo4- 
diov l'mpyis. Sed et Pollucis illud praenomen et nomen 
Georgii subdititium mihi et meliorum codicum auctoritate 
reiiciendum videtur *)" Ante Fabricium Gale Praef. Opusc. 


*) [Idem statuit Martinius p. 2T. Georgii nomen, quod initio post 
zwdior nonnulli et melioris quidem motae codices inserunt, si genui- 
num est, cerlo prodit, totum libellum esse non posse Cornuti illius 
philosophi, quem ineunte Christiano saeculo primo vixisse constat; ab 


— XZXI  — 


myth. observaverat, istos codices, qui habent & soid/oy 


T'^upyis, dsse recentiüris aevi; et revera codex Laurentienus, 
de quo supra, optimae quidem notae, sed X]V tantum ee- 
culi dicitur apud Bandinium T. L p. 610.  Cornuti autem . 
potius quam Phurnuti nemen praefixum eese ced. 24 plotei 
97 bibl. Leur., non ex eo eonsequitur, quod Bandinius iri 
eiusdem babl..catal. T. Ii. p. 371 habet: d»povrovrov (sive 
Kovpysovsov) éridpop voy etc. .Et ibidem: vertit Phur- 
nuti (seu Cornuti) in ea, quae etc" Uode appareret utrum. 
que nomen in huiusce cedicis titulo consunctum íuisse. . Ged 
hoc ex ingenio restituit Bandinius, cum qui huiusce codicis 
variantes descriptas mihi misit, annotat in hoc MS. et titu- 
lum deesse et vetustate molta abrasa aut corrupta esse, 
Similiter in ostalogo Divi Marcí, qw& prodiit Venmetiis a. 
1740, habetur Cod. 513.. p. 277.. Phornuti, sive Cornuti, 
de natura deorum, et Cod. 531. p. 287 Phornuti, sive Cor- 
nuti, de generatione deorum *).' At credo etiam alium Cor- 
nuti codicem delitescere in eadem bibliQtheca sub nmumero 
490.  Doctisstnus enim huiesoe catalogi auctor cum alia in 


boc enim aevo Georgii nomen alienum. Sed ut nemo serio huic 
Cornuto opusculum eripiat, gravissimis testibus auctori vindicatum, 
ita fraus ex ipsa iunclura verborum & zrudíor F'edQyi, quae prorsus 
insolens videtur, satis cognoscitur. Igitur aliunde invasit nomen illud, 
quippe ab eo probabiliter adiectum, qui Georgio. cuidam, filio puta 
suo, institutionis caussa illud opusculum in manus traditurus, addito 
illius nomine tanquam ipsi ioscriptum dicare vellet. Neque sublato 
iam illo nomine cum iis consentio, qui ad filium suum a Cornuto 
libellum scriptum censeant, cui sententiae fulciendae nihil afferri po- 
test qum quae passim inserta legitur allocutio " "al cuius rationem 
exposui in Notis crit. ad initium opusculi, referenda potius illa ad 
artificium quoddam rbetorum vel.philosophorum, quo vel initio vel 
etiam medio in opere ad puerum tanquam inslitwendum oratio con- 
formatur: qua arte baud psuci usi sunt, veluti Philostratus Imagini- 
bus, Hermes in libri sui Excerptis ap. cnn Eck phys. T. il. p.926 sq. 
ed. Heer., aliique.] 

*) [Hie codex, teste Gaisfordio ad Procli Chrestom. p. 411, in- 
scripüonem banc fert: Qovgrovrev UuTowp nig v» n«Qededeniver 
zeQié Oeo».] 


—  XXXHM o — 


hoc MS. inclusa opuscula recensuit, Thomae Magistri, Am- 
monii, Harpocrationis etc., in hoc desinit T. I. p. 256: 
»praeeunt fol. 104 allegoriae et physiologiae de nominibus 
deorum. init. oUpavog ssQiéysa wvnAo v9v yov," quae 
prima sunt Cornuti verba: quod doctissimum catalogi con- 
fectorem fugisse miror*). Sic Valesius ad Eusebii Hist. 
eccles, VI, 19 dicit, se hunc Cornuti libellum olim ms. vi- 
disse in bibl. Memmiana, sed nullum fuisse nomen auctoris, 
et addit ex eo libro apparere Cornutum allegorias secta- 
tum fuisse; quare, inquit, Porphyrius merito illum recenset 
inter philosophos, qui tropologicum sensum adamarunt. 
Cornelius Tollius in Praefatione praefixa suae Palae- 
phati editioni (Amstelodami 1649), in qua Phornutum, ut 
vocat, a se recensitum propediem proditurum foras pollice- 
tur (quod non praestitit), dicit Cl. Se]masium ex veteri li- 
bro Londinensi sibi suppeditavisse Phornuti apograpbum, 
et contendit verum huiusce. operis titulum esse negl 7c 
'EAÀgsiugc Oe0loyí&ac , non ut vulgo n«sQ) 15c sav Osev 
qvosec. Hoc didicerat e Theodoreto, a quo et doceri de- 
buisset, verum auctorem esse Cornutum, non autem Phor- 
nutum. Sic enim habet Theodoretus Therap. Serm. II. p. 502, 
ubi Cornutum inter eos recenset, qui de veteribus scripse- 
rint theologiis et, quod Nostro perhonorificum est, cum San- 
chuniathone, Manetbone, Hesiodo, Orpheo et Cadmo (quali- 
bus et quantis viris) anpumeret et coniungit: Kopoyovtoc 
Óà ó quÀocogog 15v 'Ellgsiwzv Os0àoylav EtvytéÓO*xe. 
Consonat Etym. M. p. 408 in Zeve, ubi eodem prorsus 
modo et titulum operis et auctorem sic designat: KopvoU- 
tog **) àv 19 negl "EAlsgvixge Oeoloyíag, et verba ibidem 


*) [De boc Veneto codice v. Praefationem.] 

**) Notandum pretiosum Cornuti fragmentum servari a Stobaeo 
Ecl. phys. p. 116, qui eum vocat Koug»ovroy, non autem Kegroüror. 
[Eadem illa nominis forma recurrit in Schol. Aphthonii ap. Spengel 
Art. script. p. 225. Walz. Rhet. Gr. T. lI. p. 631 et in titulo Gruteri 
p. 633, 9, cuius loco Martinius, qui affert p. 19, Kogrouroc exhibet. 
[n Tzetzae Exegesi in Hiad. p. 8 ed. Herm. exstat KQovrobroc, non 
Korovroc, ut refert Martinius p. 6, idemque vitium in Indice scripto- 





—  XXXIH — 


affert, quae evidenter e cap. 2. p. 141 deprompta sunt. 
Sed per compendium síc vocaverunt Theodoretus et Etym. 
M., brevitatem quaerentes, ut ait Gale ad Cornut. p. 139, 
et, quod fere fit, magis operis propositum spectantes. Quem 
titulum et eam quidem inscriptionem, quam referunt Theo- 
doretus et Etym. M., non esse ab auctore, probe animad- 
vertit Vossius Arte hist. p. 36 et de hist. Graec. p. 218. 
Gale Praef. Opusc. myth. se videre dicit in quadam Philel- 
phi Epistola ad Pallantem Strozzam Kogyvovso» 'Pepaioy 
sag] aAÀsjyyogiey, ubi Cornutus ille, qui revera in suo opere 
allegorias explicat, male dicitur 'Pepaiocg, cum eum Lepti- 
tem esse probaverimus. Equidem verum huiusce operis ti- 
tulum esse puto: Kovosovutov (seu Kogyovsov *)) énidgouy 


rum repeülur, dum Kogrobroc; vocatur in Schol. ad Lycopbro- 
nem 111.] 

*) (Hanc ego formara cum Schweigbaeusero ad Appian. de bello 
civ. L 13 Marünioque nostro umice probo, non solum quod es ut 
origini vocis consentanea ideoque altera, quam baud prorsus damna- 
verim, certe antiquior videtur, sed etiam quod vetustiores testes, quos 
recenset Marüinius p. 5, cum Scboliis Veronensibus et parte ipsorum 
MSS. et quidem antiquiorum, ut videtur (v. Martin. p. 1), in ea coa- 
sentiunt, Hic vero notanda C. F. Bermanni l. L p. 43 sententia, qui 
nullum se ait dubitare, quin nativo nomine Phurnutus fuerit, quod 
Pburnuli certe radicem prorsus Africanam esse, oppidorum nomina, 
quae in Numidia audiamus, satis probabiliter suadeant. Qua de sen- 
tentia pene salios esto iudicium. De reliquis scriptoris nostri nomini- 
bus Villoisanum omnino tacuisse mirum, nunc supplendis ex accurata 
Martinii disputatione, qui demonstratum dedit p. $ seq. praeter Luci 
praenomen cognomini Cornuti nomen gentile 4£nnaei adiectum fuisse; 
subdititium .vero esse Pollucis sive IloÀvdtssov; nomen, quod in qui- 
busdam MSS. addatur: neque hoc veterum testinm ullus, quantum 
sciam agnoscit. Ceterum in folio volante, quod ad Prolegomena 
pertinere videtur, haec Villoisonus notaverat, quae nolui perire: ,,Gale 
suspicatur forte integrum nomen fuisse 7fv»atoc llolvdeUxgc Kogrob- 
soc,  Hevera Fabricius T. 11. p. 399 monet in MS. codice Bibl. Au- 
gustanae, cuius meminit Reiskius Catal. MSS. eius Bibl, p. 80, qui- 
que hodie in hac desideratur, opus de natura deorum, quod edímue, 
inscribi: IJoÀvdavxovc GovQrovrov; et Gesnerus Bibl. p. 561 testatur 
se inter codices Bibl. Vaticanae reperisse Polydeucen Furnutum de. 

*3* 





— XXXIV -— 


süy xaca ayv  EAilgvixgv Osapíiap nagadedouévey ; quem- 
admodum legunt Codd. Oxon. 5. Flor. Ravii et Vaticanus 
apud Gale ad Corn. p. 139 [ubi tamen sepadidouévev af- 
'fertur], qui sic ipsummet scripsisse Cornutum credit. Et 
quidem éridpojz» compendium hoc opus vocatum puto, 
quod, ut ait ipse Cornutus sub finem ultimi capitis p. 236: 
did nÀctóvoy Ob xal) itepyacteuotegoy sioysat voig s06- 
offvsépoic quÀocógote, ino vOv inivespuéyoc avvá. sta- 
padotsvai cot fovigOévsog* xoroips ydo oUt&v wol : 
én) vocoUzo» stpoysiposzc dosi. Dicitur «y» ragadcdo- 
pnévov prorsus ut decimum septimum Cornuti caput inscri- 
bitur sep] vov stegadedouévyey uvOcv, à quo uno capite 


— — —ÓMMÀ 


fabulis Graecorum, unde Gale ad Cornutum p. 139: ,,Fuit buic prae- 
nomen JJoivdevxgc, cuius ne) uvOe» in Vat. non videtur alius ab 
boc libro. Sed Pollucis illud praenomen subdititium et meliorum co- 
dicum auctoritate reiiciendum videtur Fabricio p. 899."" Quo autem 
casu illud nomen ortum sit, cum Martinio ignoro, praeterea miram 
Galei coniecturam de nominis PAurnuti origine explicanda non pro- 
bandam esse recte statuente.— Cf. censuram nostram libri Martiniani 
p.798. De titulo, quem operi Cornutus praefixerit, res mihi quidem 
non ita certa ut Villoisono placuit esse videtur, neque adbuc eorum 
me piguit, quae olim l. l. p. 796 dubitanter ea de re monui: ne- 
que genuinus mibi videtur, quem Martinius 8. 8. posuit, se9) 7c vé» 
Oté» gvorec, vulgo ab omnibus receptus: neque Villoisonianus ille, 
in quo deorum notio aegre desideratur; quamquam facile est ad in- 
telligendum, hunc ut qui a librariis minime confictus esse videatur, 
tam prope ad mentem auctoris accedere, ut addito seg? Ocór, aut 
mutato O«epíav in. Oroloyiay, rem acu tetigisse tibi persuadeas. Atque 
in ipso titulo expressam fuisse ^heologiae notionem, quum per se pro- 
babile est, tum Tbeodoreti et Etymologi M., quos secutus olim a Cor- 
nuto profectum putaram l. | seg) '"EAÀgsec ÓO*oloyíag, auctoritate 
confirmatur. Quum vero quae pristina et germana operis inscriptio 
fuerit, divinando magis quam certa argumentandi ratione assequi li- 
ceat re omni ex parte accurate expensa, tutissimum visum fuit, fronti 
libelli eum titulum praefigere, qui et vulgari usu ferretur, et ipsa bre- 
vitate sua argumentum planissime declarante commendaretur, b. e. 
de natura deorum, siQi vc *G» O9» QUorec, cui quod Galeus insu- 
per eeoía apposuit, id ego quoque admisissem, locutionem Otepía 
negé vivog si exemplo idoneo adstructam haberem.] 
r 


— XXXV  — 


nomen ducere potuit totus libellus, qui de hisce fabulis 
unice agit *). 

Esse autem verum ac germanum Cornuti foetum, pro- 
batur auctoritate codicis, ex quo descripta fuit Aldina edi- 
tio, codd. Ravii, Oxon. Flor. et Vaticani, de quibus Gale 
ad Corn. p. 139 et confirmatur epistola Pbilelphi ad Pal- 
Jantem Strozzam, cuius meminit Gale Praef. Idem ibidem 
Gale addit, omnem hac in re dubitationem tollere Theodo- 
retum supra laudatum et auctorem Etymologici M. a nobis 
supra citatum in Zsvc, qui cum quaedam adducat ex hoc 
libro ipso, eius parentem facit Kooyovsov. lisdem inniti- 
tur testimoniis : Fabricius .p. 398 et 399 et Theodoreto ac 
Etymologico M. comitem adiungit Eusebium Hist. eccles. 


*) [Sed ipsa capitis XVII inscriptio, teste eodem ibi Villoisono, 
suspecta, atque, ut infra nos docebimus, a Cornuto non profecta. 
Ceterum ex iis, quae supra posuit Villoisonus, Iabnii ad Persium 
p. xiu sententia refutatur, ob exilem quandam sterilitatem, qua liber 
compositus sit, viro tam eximie docto, qualem Cornutum fuisse scia- 
mus, slatuentis indignum esse: immo videndum esse, an hoc quoque 
opus, ut tot alia, epitomatorum et sciolorum magistrorum opera ad 
banc ieiunitatem redactum et luxatis membris maleque curatis turpi- 
ter deformatum sit. Quo ducere idem subiicit etiam diversos huius 
libri in codd. titulos, quorum unus ipsius sententiae egregie patroci- 
nari videatur, ita conceptus: Kovgvovrov inidgour) v6» xard Tg» 'EÀ- 
Àgruag» Oteola» nagadedouéses, qui dubitari vix possit quin ita emen- 
dandus sit: Kogs. ixeropy c» xavd T5» HÀA. Otoloyía» magad. n 
his unum verum, quod ó«oàoyía» scribitur: a mutande v. ixidgop, 
cuius sensum Villoisonus recte cepit, manum cobibent exempla eius 
significationis ex Gregorio (ubi cum cv»rou/a componitur) et Basilio 
ab editoribus Thesauri Steph. Parisiensibus apposita; est enim subita, 
compendiosa rei tractatio, quae omnino hurus libelli indoles est, quale 
opus se exbibere auctor loco supra descripto ipse professus est. — Est 
igtur compendium vel, si mavis, epitome doctrinae de diis Stoicae, 
sed ea minime a posteriore magistro confecta, neque mala membro- 
rum luzatione malaque curatione turpiter deformata.  Librariorum 
culpa quod operi illatum est, id suo quoque loco, quantum fieri po- 
tuit, notatum: cetera eius forma in qua iustam rerum dispositionem 
et ordinem desiderare possis, non excusatione, sed explicatione eget, 
infra danda.) : 


4 ***9 


—  XXXVl  -— 


V1, 19. Haec indubitata Fabricii et Galei sententia confir- 
matur opinione Meursii in Bibl. Graec, et Praefatione ad 
Apollonium Dyecolum, H. Valesii ad Euseb. p. 122, Vossii 
de hist. Lat., Barthii in Stat. Theb. I. p. 29 et Adversar. 
LX,... Kusteri ad Suidam T. 1I. p. 351, Koenigii Bibl. 
vet. et nov. p. 214 ed. Altdorf., Clauseri Tigurini in ver- 
sione sua. JBDruckerus et alii innumeri hoc. nostrum opus 
cum laudant, semper Cornutum eius auctorem vocant, ut 
Piersonius Verisim. I, 3. p. 32. Wesseling. ad Diodor. I. 
p. 17. Adrianus Heringa Observat. crit. p. 80.  Koenius 
ad Gregor. Cor. de dial. p. 69. "Valckenaerius Animadv. 
in Ammon. p. 10 et 52, in Hippol. p. 219, Digressionis a 
Theocrit. p. 179. 301 et 223 et Diatrib. c. 6. Ruhnkenius 
in epistola ms. ad me data et in Epist. cr. ad Valcken. 
p. 66. Bandinius Bibl. Laur. T. lI. p. 448 et 449 diserte 
testatur Cornutum illum philosophum sectae Stoicae, prae- 
ceptorem Persii et Annaei Lucani poetarum a Nerone in 
insulam relegatum ac prope occisum , ut refert Dio LXII. 
p. 715, quem /fenzívyy», sive e Lepti Africae urbe fuisse 
tradit Suidas, eundemque cui Persius satiram suam quintam 
inscripsit, esse huiusce libelli auctorem, in quo, ut ait Fa- 
bricium exscribens Bibl. Gr. T. II. p. 398, ad physicas ac 
morales trahit allegorias, quae de diis apud Graecos tra- 
debantur, curiosiusque ipsorum nominum inquirit etymolo- 
gias, Zenonis, Cleanthis, Chrysippi et aliorum Stoicorum 
philosophorum exemplo. Denique Hemsterhusius ad Luciani 
Timon. T. FI. p. 99: ,apud Phurnutum, quem Cornutum 
dicere malim", Eum Phurnutum vel Cornutum vocandum 
censet Gataker ad Antonin. IV, 21. p. 141. 

Enimvero etiamsi aliis quibus abundamus destitueremur 
argumentis ac veterum nec non recentiorum teetimoniis, vel 
haec sola theologiam physicam tractandi ratio prorsus Stoica 
absque codicum et auctorum auctoritate satis arguere pos- 
set ac prodere Cornutum, quem in aperta luce collocant 
innumera porticus dogmata passim plena manu in hoc opus 
congesta, quae suis indicare locis non omittemus. Unde 
miror Galeum Praef. Opusc, myth. ita duos statuere Cor- 


—  XXXVH -—— 


nutos, ut Pletonicus, non Stoicus illi videatur ille Cornu- 
tus, quem Stobaeus adducit, qui toties Proclo laudatus, 
quemque Platonicum huiusce libri quem denuo edimus 
auctorem. esse infeliciter coniicit eumque esee, quem toties 
Origenes et Proclus imitati sunt. Quod est prorsus miscere 
quadrata rotundie, et vel unum impedimento esse poterat, 
quo minus recte Cornutus Stoicus et Stoicorum dogmata 
exponens ab illo intelligeretur, a quo Platonicus esse im- 
merito et praeter omnem exspectationem credebatur. Hunc 
gravissimum Galei errorem sic docte refellit Bruckerus T. II. 
p. 539: ,,non ex aliis Cotnuti iisque indubitatis scriptis ali- 
quid superest praeter libellum de natura deorum sub Phur- 
nuti nomine primo quidem editum, postea vero recte Cor- 
nuto Stoico vindicatum, in quo mythologia Graecae Stoicae 
physiologiae, allegoriae in Stoicorum scholis receptae opera 
attemperatur et theologia Stoica eleganti enarratur compen- 
dio. E Porphyrio quoque Cornutum vocari debere hu- 
iusce libelli auctorem, probare, sed infeliciter, sic conatur 
Gale Praefat. ,Porphyrius de aptro nympharum proftetur 
se libenter sequi Cornutum in allegoriis eliciendis" Ad 
quae van Goens in Porphyrio de antro nymph. p. 85 no- 
tarum: ;,Cum in universo hoc Porphyrii libro ne unus qui- 
dem locus sit, ubi Corputum citet Porphyrius, et in scri- 
bendo Cronii *) nomine editi etiam omnes conveniant , du- 
bium non est quin sümilitodine utriusque vocie deceptus 
Galeus, Cornutum se crediderit legisse, ubi Cronium lege- 
rat." Sed pergit in eodem errore porro: ,mmo p. 262 de 
antro nympharum editionis Cantabrigiensis sic scribit, o9ev 
iniDvj(ía ply etc, Haec autem sunt ipsissima verba huius 
Cornuti, quemadmodum restitui ex MS. Cod. in n. 2. p. 148. 
Adhuc idem Porphyrius in libro sc! ayaAjavoy quaedam 
disputabat de voce Zug; ea hausit ex secundo capite hu- 
ius libelli? Van Goens: ,Quid.sequi ex hac argumenta- 
tione possit, non video: cum aetas istius Phurnuti sive Cor- 


a— -——— —— ))W— —á Me — — —— 


*) (De hoc Platonico philosopho adi Fabric. T. I. p. 499. Stob. 
Ecl. phys. T. Ii. p. 896. Heer.] 


— XXZXVIM — 


nuti, cuius libellus eet s:soé sc tu» Oeu» quUoseg , cerio 
definiri non queat, incertum est, uter alterum descripserit. 
ld manet, Cornutum a Cronio distinguendum eese et uni- 
versam istam Galei de Cornuto disputationem erroneam esse, 
et &jiaQsruato pynpuovixg inniti — Quibus ultimis van 
Goensii verbis libenter quidem assentior, ut putem eum im- 
merito affirmavisse, huius Cornuti aetatem certo definiri non 
posse, quem sub Claudio et Nerone vixisse constat. ;,,Do- 
cet autem L. Holstenius, teste eodem ibidem Galeo, ea verba 
(Porphyrii) tributa fuisse Cornuto a lo. Stobaeo, etiamei 
nunc dierum non addatur in Stobaeo nomen Cornuti. Sed 
hoc nemini videri debet mirum, qui viderit schedas Andreae 
Schotti, in quibus multa reperiuntur, quae frustra quaeras 
in Stobaeo edito." Notandum autem, Fabricium in eundem 
ac Gale incidisse errorem ac scripsisse p. 400, usum hoc 
Cornuti libro etiam Porphyrium in scripto de antro nym- 
pharum et altero deperdito negl eyaAuatow et hoc nota- 
tum Galeo. Verum in hunc eundem errorem incidisse Mos- 
hemium, qui ad Cudworth T. l. p. 401 hunc Platoneum 
dicit et hoc bene sane Galeo observatum pronunciat; sed 
hunc ipse errorem eic emendavit p. 625: ,,vix aptius haec 
omnia corroborari posse puto quam ex Phornuti qui exstat 
adhuc de natygra deorum libello, quem Thomas Gale inter 
opuscula veterum mythologica ... retulit. Platonicum hunc 
Phurnutum fuisse Gale coniicit in Praefatione p. 7, ego 
Stoicum fuisse potius crediderim, cum propter ea quae de 
mundi exustione c. 17. p. 174 tradit, quae a Platonis aliena 
plane sunt scitis, tum propter ipsam deorum naturam ex- 
plicandi rationem et alia, quae nunc praetermitto. "Utcum- 
que est, homo hic id agit toto hoc libello, ut veterum deos 
ad naturam rerum revocet et cum mundi adspectabilis par- 
tibus et membris componat. lpsum vero summum deum 
animam esse mundi, sine circuitu confitetur c. 2. p. 141: 
eonio Oi wjeig dnO Weyge OiomxoupueSa, oDvar xal Ó xo- 
Optog Vuynv yet vr,» ovvéyovoav aUtóy' xo) avt xoàei- 
vat Zeug." 

Revera totum Cornuti opus nihil aliud esse puto nisi 


— XXXIX  -— 


epitomen operis Chrysippi neg) 9ew», cuius meminit poet 
Laertium, Harpocrationem, Macrobium, Plutarchum etc. 
Fabricius T. lI. p. 396 quemque de natura deorum inscri- 
bit Cicero, qui quaedam ex eo deprompta et cum libello 
Cérnuti consonantia habet de nat. Deor. Il, 15 *. Non 
autem ex hoc solo Chrysippi libro, sed etiam aliis innu- 
meris Stoicorum maiorum gentium operibus hortulos suos 
irrigavit Cornutus eaque omnia ita in succum sanguinemque 
suum convertit, ot in iis quae ad theologiam, cosmogoniam, 
cosmologiam, physiologiam et metapbhysicam spectant, ea 
oninia ferme repraesentaverit Zenonis, Cleanthis, Chrysippi 
etc. fragmenta, quae de hisce disciplinis agentia apud va- 
rios auctores Graecos et Latinos supersunt **) Quorum 
omnium locorum diligenti collatione, quam in hac nostra 
inetituimue editione, et Cornutus illustratur et mutuam iis 
omnibus affundit lucem eoque pulchrior enitescit, quod non 
nadus ac solus ut antea et ab omni fere auxilio destitutus 
suas venditet opiniones, sed totius porticus systema fideli- 
"ter exponere ostendatur, et cum omnibus fere veteribus 
auctoribus Graecis ac Latinis, quorum intelligent]|a e Stoi- 
cae disciplinae cognitione apta et suspensa est, arctissimo 
vinculo coniungatur. 

Ex allegoriarum explicatione quae ad theologiam per- 
tinent, ea omnia Cornutus hausit e libris Zenonis, qui apud 
Laert. P 165, inscribuntur ngofAnuasev "Opodo siyce, 
et sreQi siot riMyG ax90c0s€c, in quibus fabulerum adeo 
poeticam theologiam, ut pulchre distinguit Varro apud Au- 
gustinum de civ. dei Vl, 5, ad physicam seu naturalem tra- 
duxerat, quod postea praestitit Heraclides, Stoico prorsus 


*) [De hoc Chrysippi libro ». Menag. ad Diog. Laert. VII, 202. 
p. $45. b. Placita eius exposuit Baguet de Chrysippo p. 89 (Annal. 
Acad. Lovan. T. IV.).  Átque non solum in doctrina, sed etiam in 
vocabulorum quorundam usu Cornuto Cbrysippum fuisse auciorem, 
dubitari nequit: v. Adnot. erit. ad c. 44. 15 et 22. p. 192. Animadv, 
ad c. 43. 11. p. 114, — Ceterum diversus videtur Chrysippi liber z«gi 
8covrvos, de divinatione, laudatus Schol. Plat. p.61 Ruhnk. (p. 315 Bekl.)] 

'*) [Eadem Heynii fuit sententia ad Apollodor. T. I. p. 888.] 


modo allegorias Homericas interpretatus. Hausit et ex eius- 
dem Zenonis theogoniae interpretatione, cuius meminit Ci- 
cero de N. D. 1, 14 *), cuiusque idem propositum erat, cum 
in eo, teste ibidem Velleio apud Ciceronem, tolleret omnino 
insitas praeceptasque cognitiones deorum; in quo eum se- 
cutus est Cornutus. Usus est et illius libris sreo) «rc  Ei- 
Àgsixge noidsíag apud Laert. p. 165. Profecit e libris 
Cleanthis ssol suy» **), neo) yiyavtew, mept «oU st015- 
voU et srpec '""foiosapyos , in quibus allegorias Homericas 
exposuerat (v. Laert. p. 206), ex eiusdem aoyatoàoyia et 
libris qui dicebantur vg (vJuxc', quorum meminit Athe- 
naeus XIII, 14: quae fortasse non diversa esse a libris o- 
gatoAoyieg Laertio memoratis suspicatur Menagius ad Laert. 
p. 198 et quae respicit Cornutus c. 31, teste Fabricio III, 
15. T. II. p. 396; qui ibidem dicit, Cleanthem in hoc opere 
videri commentitiarum fabularum reddere rationem, quod 
fecisse Zenonem , Cleanthem ac Chrysippum tradit Cicero 
de N. D. III, 24 ac facere Cornutum videre est. Quae de 
love et Iunone dixit Cornutus, ea partim desumpeit e Chry- 
sippi step) vov Zkog ovyypdi uat: et seo) " Hoac, quorum 
meminit Menagius ad Laert. p. 203 [VII, 202. p. 345. b.]. 
Quae de Minerva, ea mutuatus est e libro Diogenis Baby- 
lonii Stoici, qui, teste Cicerone de N. D. 1l, 15 inscribeba- 
tur de Minerva, et in quo partum Iovis ortumque Virginis 
ad physiologiam traducens, eodem prorsus modo disiunge- 
bat a fabula quo postea Cornutus ***). Unde Minucius Fe- 
lix p. 20 [XIX, 13. p. 124 ed. Lind.] in hoc ut in alüs 
bene multis Ciceronem sic expressit: Babylonio etiam Dio- 
geni disciplina est exponendi et disserendi, locis partum et ortum 
Minereae et hoc genus cetera rerum vocabula esse, non deorum. 


*) [Suo interpretandi modo Zenonem Hesiodi etiam Opera et 
Dies tentasse, ex uno certe versu 294 patet, teste ibi Proclo, ubi vide 
quae Heinsius attulit.] 

**) [De boc libro Diog. Laert. VII, 114. Cf. Cic. de N. D. 1, 44 
Plutarch. 'de commun. notitiis p. 1015. Chalcid. in Timaeum fol. 
XXXIX. a. ed. Ascens. Macrobius passim.] 

***) (V. notata ad Corn. c. 20.] 


Quae de Amore, de Gratiis, de legibus, de 4oy« dicit, ea 
sumpsit e libris Cleanthis seg) éQwsog, nep) voueov , negl 
Aoyov y, negl Xagssoc, quorum meminit Laert. VII, 175, 
et e libris Zenonis sep! Aóyov, nspi vopov, apud Fabric. 
Ill, 15. T. Il. p. 4165 *). Quendam Chrysippi librum indi- 
care videtur Seneca de benef. I, 3 et 4 et ex eo multa pro- 
fert cum iis ad verbum consonantia, quae c. 15 sol Xo- 
oíito» disputavit Cornutus. Denique praeter Cleanthis et 
Chrysippi opera seg) Ose&v usus est et libris Posidonii pa- 
riter seg) sw» inscriptis et quorum decimum tertium lau- 
dat Laert. p. 197. 

Quae ad metaphysicam spectant, ea transtulit Cornutus 
e libro Zenonis step) ovoíac, apud Laert. p. 196, e libris 
Chrysippi et Antipatri, qui inscribebantur et neol ovoíac, 
apud Menag. ad Laert. p. 204 et Laertium ipsum p. 200, 
e libris Zenonis, Chrysippi et Antipatri de anima, apud 
Laert. p. 201 et Menag. p. 204, e libris Chrysippi, Posi- 
donii et Boethi seg] eipíaQuéyyc, apud Laert. p. 200, e 
libris Chrysippi seg) sgovolac, sag) uavsinge, sept yot- 
opis et sto) idvvnsyiav , apud Menag. p. 203 et 204, e 
libro Cleanthis sreg) y00sov , apud Laert. p. 206. 

Quae ad physiologiam, cosmogoniam et cosmologiam in 
Cornuto referenda sunt, ea omnia decerpsit e libris Zeno- 
nis s;eQ) oAov, apud Laert. p. 196, ex eiusdem libro, qui 
fortasse idem est ac dicitur KaóoA«o, apud Laert. p. 165, 
e Cleanthis libro, qui Laertio vocetur p. 206: sieQ! «596 
toU Zvovog qvci0Aoyíag, et ex eiusdem apud Laert. ibid. 
'Hoaxàsizou ibyyyatov: quod, ut observat Cicero, Stoici 
in plerisque Heraclitum sunt secuti, qui fundamenta porti- 
cus iecit; ex eiusdem opere quod dicitur dyguxa. Unouvr- 
pata, v. Fabric. T. 1l. p. 397; e Chrysippo srsgl ssvov, 
seg] xivsjosec, svepl quos, seu libris, qui inscribuntur, 
Qvorx& , guoixal séyvas, qvoiza Crvtnaso , apud Menag. 


') [Quidni vel etiam. Chrysippi ex libro 39 vouov? De quo 
dictum in Beitrüáge T. l. p. 263. Cf. Petersen ad Phaedr. de N. D. 
p. 38.] 


ad Laert. p. 204, ex eiusdem ovyyoop nuove fep) Sov ag- 
yai uoioA0yov et siegt doyuasov, apud Menag. p. 204, 
ex Aristonis Chii dialogis seol vuv sov.Z5vovoc doyua- 
vo», apud Laert. p. 203, ex Apollophanis et Apollodori 
qvoixz, apud Laert. p. 197, e Posidonii gvoio Aoyo, apud 
Laert. p. 196. 197, e Boetho seo! qvoecc, apud Laert. 
p. 199, e Posidonii, Cleantbis et Antipatri Tyrii libris sso) 
«ocj0U apud Laert. p. 197 et 198, e Posidonio sso) jus- 
veoooy , ap. Laert. p. 196, ex Archedemo szegí ororyeíoy, 
apud Laert. p. 196, etc. 

Quod spectat ad partem grammaticam et ad etymolo- 
gias, quibus scatet Cornuti libellus, ut et aliorum Stoico- 
rum opera, ea sumpsit e libro Zenonis sep Acfeov , apud 
Laert. p. 165, e libro Chrysippi segi voU xvpioc xeyoz- 
o80o. Z5Zvova coic ovóuaciv, apud Menag. p. 204.  Enim- 
vero proprietatem verborum maxime spectabant Stoici et 
nova excogitaverant verba *), unde Cicero Tusc. V Zeno- 


— — 


*) [Ferax omnino verborum. vel recens fictorum vel novo el in- 
solenti -usu dictorum Stoica secta, non modo talium quae ad disci- 
plinae placita recte demonstranda fingerentur, sed etiam quae ad 
vulgarem dicendi consuetudinem pertinerent; nam ad hoc quoque 
genus excolendum ab altero illo, ex quo semel huic labori sese de- 
derant, facilis fuit progressus. Quam Stoicorum indolem praeter li- 
bellum de mundo, si non Chrysippo, Stoico certe vindicandum, de 
quo bac ratione disserui Beitr. s. Litt. T. I. p. 234 seq., in prirnis 
refert et prodit Cornuti opusculum, utroque verborum novorum ge- 
nere refertissimum. Ad illam classem, quae ad ipsius Stoicae doctri- 
nae expositionem speciat, in qua explicanda Villoisonus tum in Theo- 
logia physica, tum in Animadversionibus allaborat, ex Cornuto, de 
quo hic nobis solo sermo est, referendum est v. c. »&oic c. 28, in 
quo praeterea O:ouo0ét.; et vouoOíric reperiuntur. Adde ixgegopv- 
Ot». p. 219; ivdoypdstia, c. 14. p. 158, ubi vide; zagaírioc, quae Chry- 
sippea vox videtur, c. 22. p. 192, ubi vide. '4àgxrec, etymologiae 
caussa inventum, c. 10. p. 153, una cum «n«vczex, quod illius inter- 
pretandi gratia continuo adiicitur; de quo v. Beitr. |. c. p. 285.  Vo- 
cabulo &za/crec praeterea usus est Simplicius ad Aristotelem in Phi- 
lological Museum T. II. p. 611. Simile dzaguddáxvoc, Nemesio, ubi 
Stoicorum quandam sententiam refert, usurpatum, de nat. bom. p. 310. 
311: quo vocabulo adhuc Lexica nostra carent. Novae praetcrea vo- 


— XLI — 


mem verborum opificem vocat, et de finibus lll et passim 
alibi eum non tam rerum inventorem fuisse quam verbo- 
rum a[firmat. Et de leg. I dicit eos rebus non conmunutatis 
immutavisse vocabula, unde, inquit, nascitur non rerum, sed 
verborum discordia. Et Acad. Il. Arcesilas Zenoni obtrectat, 
eum nihil novi reperisse, sed emendavisse superiores immu- 
tatione verborum; contra quem Chrysippus scripserat librum 
Plutarcho laudatum, qui dicebatur ai moog '4foxeoíAoo» av- 
viypaga!, de quo v, Menag. ad Laert. p. 204. Sic apud 
Cic. de N. D. 1, 7 Antiocho Stoici re concinere videntur, 
verbis discrepare. Seneca Ep. 59: Permite mihi uti verbis 
publicis, nec illa ad significatienem Stoicam recoca. Quae verba 
Stoicis propria et in. Cornuto proinde frequentia in nostris 
explicavimus Animadversionibus, ad significationem Stoicam 
revocavimus et exemplis allatis ita confirmavimus, ut inde 
non parva philosophico scribendi genio apud Stoicos aucto- 
res recepto totique adeo porticui lux accendatur. Suas igi- 
tur hausit etymologias Cornutus ex operibus supra laudatis 
et e libris Chrysippi ssp! 699 xoto v5» diaÀexsiz» 0yo- 
paco» ngoc Z9gyova et ngog so sui oguacrov tDilevec, 
et AoyixoU tUn0U neg) cac Adbugc xal soy ua. avsac Aó- 
yov, nspol Aébem» avopuaAíag stoog 4fiuva Ó', apud Laert. 
p. 210, et ex aliia eiusdem libris grammaticis apud Laert. 
p. 211 memoratis, quorum iactura multo magis dolenda est 
quam omnium eiusdem librorum moralium, ut praeclare ob- 
servat Fabricius lll, 15. T. Hl. p. 393. Praesertim usus 
fuerat Cornutus libro éevpoAoyixov sipóg ZftoxÀée , cuius 
meminit Laert. Vit. Chrysippi p. 212. 

Notandum autem ea omnia, quae de physiologia et 
theologia dixit Cornutus, in variis auctoribus, qui varia ve- 
terum Stoicorum Íragmenta servavere, consonantia reperiri, 
unde evidenter apparet Cornutus eorum scrinia compilasse 
et libros sublegisse; ut et pleraeque illius allegoriae occur- 
runt in Plutarcho, Eusebio, Eustathio, in Scriptore Vitae 





ces Gntdá», c. 1 fin. el odvrygogoc, c. 30. p. 217, ut alia taceam, 
suo quaeque loco a nobis notala.] 


— XLIY — 


Homeri a Galeo edito inter Opusc. myth. et praesertim in 
Auctore, qui Heraclides dicitur, quemque Stoicum fuisse 
luce clarius est et cuius ope miror Galeum, qui Cornutum 
et Heraclidem coniunctim in eodem opere edidit, non plora 
Cornuti loca ad verbum convenientia explicasse, illustraese, 
emendasse. Sic et omnes Cornuti etymologiae, quod suis 
admonuimus locis et indicavimus, habentur in Hesychio, in 
Suida, in Eustathio et in Etymologico M., apud quem Fa- 
bricius p. 399 recte monet passim legi etymologias in Cor- 
nuti libro obvias. Merito igitur dixit Sylburgius ad Etym. 
M. p. 49. not., veluti per manum traditas esse istas vete- 
rum etymologias interdum phlilosophicas magis quam gram- 
maticas, id est, ut ipse explicat, rerum magis quam ver- 
borum rationem consectantes. Earum partem Stoici hause- 
rant e Cratylo Platonis, in quo eaedem prorsus reperiun- 
tur ac in Cornuto, ut in libro de mundo, quem Aristoteli 
falso tributam et cuiusdam Stoici, fortasse Posidonii, opus 
esse confido. 

Totum autem huncce Cornuti libellum nihil aliud esse 
nisi prolixiorum operum ab aliis philosophis Stoicis de theo- 
Jogia physica conscriptorum epitomen, ipse sic testatur fine 
ultimi cap. dia. szÀeióvo etc. *). 

Hoc opus merito Stoicae fidei symbolum et catechi- 


*) [Quod supra Villoisonus dixerat, Cornuti libellum nihil aliud 
sibi videri esse quam epitomen Chrysippei operis zegl Ocó», nunc sic 
ipse retraciat, ut eum iam ex variis Stoicorum libris conflatum vel 
compilatum esse censeal: in qua sententia ego quoque acquiescendum 
puto. Nam ut recte observatum est, in plerisque Chrysippo Nostrum 
usum esse, qua de re et conferri possunt nobis dicta Beitr. l. ]. p. 221, 
tamen ab illo minime totus pendet, ut adeo haud semel et primariis 
quidem doctrinae partibus ab eo omnino recesserit. Quae discordia 
satis animadvertitur p. 184, ubi mentis sedes in capite collocatur, dum 
contra Cbrysippus in corde ponebat, ut ibi docet Villoisonus ad verba 
ytréoOu, dà avrg» ix tgo voU ioc xeguáAc. Cf. Petersen ad Phaedr. 
de N. D. p. 41. 43. Aliud discrepantiae exemplum notavi ad c. 9 fio., 
ubi vocis &A«croeg ratio redditur. — Adde p. 151 et p. 236 rà» ng:- 
ofvvéour afferri auctoritatem, ubi praeter Chrysippum, etiam alios su- 
perioris aelatis Stoicos significari confitendum erit.] 


crue XLV cru t 


smum vocat baro de 8t. Croix, ut illud antea Bruckerus 
T. H. p. 539 dixerat theologiae Stoicae elegans compen- 
dium. Eo pretiosius autem est, quod solum tot veterum 
Stoicorum, Zenonis, Chrysippi, Cleanthis, Posidonii et alio- 
rum inpumerorum, quorum opera supra aut laudavimus aut 
brevitatis caussa omisimue, iacturam expleat *) atque cso- 
sustoory sistat, a doctissimo philosopho, celeberrimo ille 
Cornuto delineatam, et unicum supersit de Stoicorum theo- 
logia et physiologia conscriptum **), cum eorum moralem 
doctrinam ex Marco Antonino, Epicteto, Arriano et Seneca 
cognoscere **), phyeiologicam autem et theologicam e solo 


*) [Simplicio teste, aetate ipsius plurima Stoicorum scripta iam 
interciderant. V. Abh. d. philol. philos. KJ. der K. Baier. Akad. d. 
VWViss. lI, 1. p. 212] 

"") [Animi caussa iuvat his quae de laude Cornuti et gravitate 
Villoisonus commonuit, opponere iudicium gentilis cuiusdam sui de 
Cornuto, et iudice et Cornuto indignum, quo egregium babemus eius 
levitatis exemplum, qua nosira aetate multi, qui tanquam ex tripode 
respondere sibi sumant, uti soleant. Sed audiamus nostrum hominem. 
Quant à Cornutus, élait-il bien propre à former l'esprit de son 
éléve, lui qui n'admirait rien que les ouvrages de Chrysippe? Ce 
Cbrysippe était un réve- creux qui écrivit, selon la nomenclature de 
Diogéne Laérce, trois cent onze traités sur des matiéres de dialectique; 
trois cent onze pertes, à trés-peu de choses prés, pour la posterité, 
qui n'en a plus que les titres. Chrysippe soutenait, entre autres 
doctrines folles, qu'il est trés convenable qu'un pére épousé-sa fille, 
et quil vaut mieux manger les morts que les enterrer. Je puis juger 
Cornutus par son estime pour Chrysippe, et il le faut bien, puisque 
l'anecdote que j'ai citée est le seul monument biographique que l'on 
ait de lui; i| n'est pas deraisonnable de dire que Chrysippe et Cor- 
nutus étaient deux fous, qui ne pouvaient point à eux deux faire un 
bomme de bon sens. J'avoue que je n'ai pas lu un traité de la na- 
ture des dieux, qu'on dit étre l'ouvrage de Cornutus; parceque d'abord 
ca traité est parvenu jusqu'à nous sons le nom de Phurnutus, et parce- 
qu'ensuite un ouvrage de théogonie sioicienne ne serait guére propre 
à changer l'opinion que j'ai du bon sens de Cornutus" Etudes de 
moeurs et de critique sur. les poétes Latius de Ja décadence par M. 
D. Nisard, T. I. Bruxelles 1834. p. 314.) 

***) [Seorsim hunc locum tractavit Klippel Doctrinae Stoicorum 
ethicae atque Christianae expositio et comparatio, Gottingae 1838, de 


- XLVI ce 


Cornuto discere liceat. Praeterea cum, ut observat Brucke- 
rus T. I. p. 953, principiis physiologicis, quae abunde in 
Cornuto exponuntur, innitatur doctrina Steicorum morelie, 
sine horumce principiorum cognitione nec moralis perfecte 
cognosci potest. Idem Bruckerus T.I. p.920 similiter mo- 
nuerat, physiologiam Stoicam eo magis attenta considera- 
tione dignam esse, quod, ut ait, magis magnificorum atque 
splendidorum verborum ornatu summam. iactavit sapientiam 
et fundamenta praebuit morali philosophiae parti *, quibus 
ad nubes usque surgeret. ldem Bruckerus T. I. p. 911 di- 
cit secundum Stoicos, sapientiam esse rerum humanarum 
divinarumque scientiam, philosophiam vero, sive sapientiae 
studium, exercitationem esse artis ad sapientiam accommo- 
datae. Cum vero, 'inquit, mundus non dei tantum opus, 
sed et ipse deus sit, ut postea indubitatis Stoicorum testi- 
moniis probabimue, facile inde intelligitur, quae res divipae 
sint, circa quas sapientia et philosophia versatur, et qua 
ratione physiologia magna et nobilissima pars sit philoso- 
phiae Stoicae. Adde et hinc facile intelligi posse, quam 
utile sit Cornuti' opus, qui solus hanc magnam nobilissi- 
mamque philosophiae Stoicae partem tractat. "V. Plutarch. 
de Stoic. repugn. p. 1037, ubi legis Chrysippum disputa- 
tionem de deo solere omnibus moralibus praemittere quae- 
stionibus et ab huius cognitione omnia apta et suspensa 
statuere, et sine hac nullum initium, nullum aditum mora- 
lis doctrinae esse **. Et cum, ut ait Cicero de fin. V, [28] 


cuius disputationis indole et argumento copiose disseruit Censor in 
Zimmermanni Paedag. philol. Litteraturbl. 4825. No. 26.] 

*) V. Georgii Alb. Hagendornii Disputationem, quae inscribitur: 
Moralia Chrysippea e rerum natura petita. Altdorfii 1685. 

**) (Hac de sententia Chrysippi disputavimus Beitrige l. c. p. 239. 
Ceterum bic inserere ex re videtur, quae folio volanti a Villoisono 
adscripta in bis Prolegomenorum schedis reperi: ,,Cur physicae uon 
sine caussa tribuatur bonor, praeclare sic docet Cato, Stoicorum par- 
tes sustinens, apud Ciceronem de fin. lil, 22: propterea qued qui 
convenienter naturae victurus sit, ei proficiscendum est. ab omni 
mundo atque ab eius procreatione. Nec vero potest quisquam de bo- 


—  EKLVM — —- 


mirabilis sit apud Stoicos contextus rerum, respondeant extrema 
primis, media utrisque, omnia omnibus, et, ut in geometria, 
pergit Cicero, prima si dederis, danda sint omnia, sic prima sí 
eorum systematis fundamenta ignoras, ita prorsus quid inde 
sequatur, quid hisce fundamentis innitatur, ignorabis ac qui 
prima Euclidis et geometriae elementa non perspecta ha- 
buerit, propositiones inde deductas ignorare omnino coge- 
tur. Hinc vel tempore Origenis adeo diffücile erat omnia 
Stoicorum dogmata pernoscere, ut exclamet neminem adeo 
audacem esse, ut se ea omnia perspecta hahere praedicare 
possit: vc ovo Ooaovc cinsiy, navcu yao.olda sd Xsoisa. 
Ei vero, si quis tamen esse poterit, qui dicit parum sua 
interesse, porticus dogmata perepecte babere, respondendum 
est, eum in omni antiquitete nullum fore, in omnium aucto- 
rum Graecorum et Latinorum, sacrorum et.profanorum, tam 
qui adstricta quam qui soluta oratione poet Zenonem scripse- 
runt, libris omnino hospitem et peregrinum fore, etsine perfecta 
Stoicorum dogmatum cognitione nec intelligi posse scriptores, 
qui bene multi semper aliquid ex hac philosophia, quae alias 
brevi superavit, suis insperserunt scriptis, aut ad eam alla- 
serunt, quod patebit ex innumeris locis, quae ope Stoicae 
philosophiae ita explicaverimus, ut homo antea in ea parum 
versatus miraturus sit, se ea toties quidem legisse, numquam 
vero intellexisse. lta necessaria est ad historiam ecclesia. 


nis et malis vere iudicare, nisi omni cognita ratione naturae et vitae 
etiam deorum, et utrum conyeniat nec ne natura hominis cum uni- 
versa: quaeque sunt vetera praecepta sapientium, qui iubent tempori 
parere, et sequi deum, et se noscere, et. nihil nimis, Haec sine phy- 
sicis quam vim habeant (et habent maximam) videre nemo potest. 
"itque etiam ad iustitiam colendam, ad fuendas amicitias et reliquas 
caritates quid natura valeat, haec una cognitio potest tradere. Nec 
vero pietas adsgersus deos, nec quanta his gratia debeatur, sinà ex- 
plicatione naturae intelligi potest etc, Ut Antoninus, qui lll, 1. con- 
iungit ipnupía rà» ve Otito» xa) dvOQunelov, habet Il, 9: cobro» del 
dei peuyoÓw, xíc Y) vUv oÀov qoi xal víc rj iuf, xoà 58e abem "poc 
iusivyv Fyovoa, xal omoto» t. hígoc Omolov voU olov ovoa, xal ov» of- 
del; xeivo» vd dxólovÓa «f gcn, 7c Migoc el, npaügon» va ad xai 
Aiyty.— V. et Senecam Epist, 95 et Theol. phys."] 


—  XLVIM —— 


sticam et theologiam perdiscendam Stoica philosophia, ut 
sine ea patres ecclesiastici nec intelligi, immo non satis tuto 
legi queant, nisi scias, quos errores vulgo receptos impugna- 
verint, quos ipsi admiserint et retinuerint, ethnica philoso- 
phia seducti, quam prius complexi fuerant quaeque tot hae- 
resium ita origo fuit et fons perennis est, cuius solius ope 
veterum haereticorum placita, id est difficillimam historiae 
ecclesiasticae partem cognoscere queas. Sanctum quoque 
Paulum multis in locis illustrat et dilucidat Stoicismus. 
Salmasius Not. in Epictet. et Simplic. p. 119. ed. Lugd. 
Bat. haec habet: , Paulum fuisse secta Pharisaeum, ex ipso 
scimus. Pharisaeos autem cum Stoicis quoad opinionem de 
moribus in plurimis convenisse, losephus testatur. Maxime 
illud Stoicum, quod in xaodía Jiavoray statuit, et peccata 
passionesque animi haud sine drayoía fieri censet, hoc est 
xoigei — Hieronymus Stoicam disciplinam simillimam dicit 
Christianae religioni. V. et Brucker. T. I. p. 26, ubi so- 
lidioribus comprobat argumentis, sacris litteris lucem inferre 
Stoicorum dogmatum cognitionem *.. Idem et summum eius 


*) [Hic insero adnotationem Villoisoni loci quidem incerti, sed 
in bis Prolegomenorum schedis repertam: ,,Eusebius, teste Fabricio 
p. 398 et 899, Origenem e Cornuti scriptis allegoricam theologiam 
ethnicam interpretandi modum didicisse e Porphyrio scribit. Sic Gale 
Praef. dicit Cornuti, quem t1oties Porphyrius laudat Geralgmrixo», 
scribendi modum Origenem et Proclum imitatos esse. lac. Thoma- 
sius Diss. 19, quae inscribitur ,,Origenes aliqua ex parie Stoicus", 
sic babet p. 240: Hoc equidem constat, Origenem Pantaeno usum 
esse praeceplore sectae Sioicae scientissimo (Halloiz L. I. Orig. def. 
c. 1. f. 5), usum quoque voluminibus Chaeremonis Stoici et Cornuti 
(Niceph. Xlll, 5 e Porphyrio), pro quibus, ut obiter moneam, per- 
peram Zeno et Cerinthus memorantur apud Haymonem C. sacr. bist. 
Ill (p. 104 ed. Colon. a. 1600 et p. 110 ed. Lugdun. a. 1650 ex rec. 
Boxbornii) Contra Fabricius T. II. p. 540: ,,Utrum vero ab hoc 
Cornuto allegoriae methodum acceperit Cornutus, ut visum Galeo, 
qui in eo praeeuntem babet Eusebium Hist. eccl. l. c., iudicium erit 
penes eos, qui in Aegypto diu ante Cornutum banc methodum inva- 
luisse, Alexandriae autem litterarum studiis innutritum esse Origenem, 
cogitare volunt." Hieronymus Epist. ad Magnum T. VI. p. 656: Hunc 


es d XLIX mapu 


in iuris: prudéntia .usuim sic denionstrat p. 28: ,luris vero 
Bomeni.culturam histeria philosophica carere mon poáse, 
is non uegahit, qui ex. Romani ruris bistoria tenuit, :pla- 
cuidée omanis.iuris conditoribus Greecam pbilosaphieg, 
maxime vero Btoicam,, quae cum swodriieseoog Romania, 
qui ad rei publicae: gubernacole sedebant, principibua viris 
viderejur,. et. siegotiorom eppetentes sibi deditos faciehat et 
in docendi tradendique methodo .et.in ipsis adhibendis doc«tri- 
nis aliis. padmans' praenipiebat, Unde multa im iure esse 
tum dicendi génera, tmm..regulas atque. principíe ; ría e 
Stoicorum ducta pribcipils, recte disertissimus iurecomsülius 
lanns Vincentius Grawina monwit, alis non dissentientibus, 
sed' multis. ea exeuiplie probaatibus," : .V. sequentia apud 
Bauckerum, . qui confereridos monet. praeter elios anegni no- 
xninis lectos. lo. Schikerum in Manuduct. philos, mor. ad 
iurisprud, c. 5. p. 6 et Eyer. Ottonem, de Stoica veterum 
iuniaconsultorum philosophia, Plurimum. et confert Stoi; 
cismi.cognitio ad vetenes medicos intelligendos, ut Galenuam, 
qui.in philosopbia versatissimhe, de hac peculiares comscri- 
psit libellos et ex ea multa.ceteris suis ipnspereit operibus, 
Nouselmum est,. Hippocratem .plurims. deprompsiese ex. Her 
racliti,phjlosophia; quam in physicis dogmatibus plerum; 
que, secutus cum sit, noa potest intelligi sipe pbiloeophia 
Stoica, quae Heracliti wireribus: hortulos suos. irrigavit, et 
sic cum Hippocrate ibidem bhauriente in multis consonat, 
quod abunde patebit ex mostra Theplpgia. zin 3OSUris- 
que in Cornutam annotationibus. 

. Vides. igitur quem. utilia .sit historia. philosophica, id 
est historia ingenii humani, quae mulio. magis praeterea de- 
lectat et animo arridet quam: bistoria humanorum esacelerum 
et bellorum, quae semper una eatlemque est, idemque exhi- 
bet,et res mineri Manode dignas, affert, cam multe iu 





(Clementem) imitatus Ditcnn. decem scripsit Stromateas , Chrisiia- 
noruin 'et' philosophorum: inter se sententias comparans et oinnia no* 
strae. religionis dogmata de Plotone et vto id ais 
taque copsfirmans.) : | 
o GR 


c——-— |a nmm 


cumdius sit cognoscere quid veteres de deo, de materia, de 
animo eiusque immortalitate, de creatione censuerint, quam 
quot homínes in hoc aut in illo ceciderint preelio, quis 
princeps hoc tempore awt in illis regnaverit regionibus. 
Equidem tantum. interesse oeuseo inter historiam proprie 
dictam: et historiam. philosophicam, quantum inter corpus 
et animum, eudetius dicam cum Seneca in Praefat. Quaest. 
nat., quantum inter deum et hominem. ila docet quid in 
terris actum fuerit, haec quid agi in coele dictum fuerit a 
sapientissimis viris et ideo, ut nit Seneca, altior est et ani- 
mosior: multum permisit sibi: non fuit oculis :contenta ; 
maius esse quiddam suspicata est ac pulehrius, quod extra 
conspectum natura posuisset. llla mola humana et scelera 
pugnasque enarrat, semper susguine foedata et lachrymis 
deformata et clameribus resonans: haec multo amoenior 
hanc caliginem, in qua volutemur, excedit et e tenebris 
ereptos, e scelerum domicilio abstractos illo perducit, unde 
lucet, ubi pax, ubi virtus regnant, ubi felicitas, quam .ter- 
ris invidet, placide conquiescit. Equidem cum Seneca tonc 
naturae rerum, gratias ago, cum illam nen ab hac parte 
video quae publica est, sed in secretiora eius intravi: cum 
disco quae universi materia sit, quis auctor aut custos: 
quid sit deus; tunc cum eodem Seneca exclamo: quam utile 
existimas ista cognoscere et rebus terminos ponere... haec 
inspicere, haec discere, his incumbere, nonne transilire est 
mortalitatem suam et in meliorem tranácribi sortem? . Quid 
tibi, inquis, ista proderunt? $i nihil aliud, hoc certe sciam, 
omnia angusta esse ac praesertim hominum ingenium et il- 
lud quidem maximorum pbilosophorum, qui in hisce con- 
templandis caligant, nisi divino lumine collustrentur. O 
quam contempta res est homo, inquit Seneca, nisi supra 
humana se erexerit! Idem Seneca Epist. 65: interdicis mihi 
inspectione rerum naturae ac-toto abductum redigis in par- 
tem? ego non quaeram, quae sint initia universorum, quis 
merum formator etc, ego nesciam, quo hinc iturus sim? quae 
sedes expetat animam solutam legibus servitutis humanae? 
Vetas me coelo interesse, id est, iubes me vivere capite 


demisso. In Acad. L 1 Cicero Varronem alloquens se mirari 
dicit, cur'cum multa scribat, genus hoc praetermittat, prae- 
eertim, inquit, cum et ipse in eo excellat et id studium 
totaque.ea res longe ceteris et studiis et artibus antecedat 
(genus hoc, id est, ut explicet Tullius ibidem, philosophiam 
veienem illam e Socrate ortam) Latinis litteris illustrare. 
Hanc hietoriae philosophicae utilitatem cognoscebat .ille 
incomperabilis Hemsterhusius, qui, teste in illius Elogio 
p. 26 seq. HRuhnkenio, ;,per omnes philosophiae partes sio 
vagatus estf, ut modo versaretur in sancto Pythagorae re- 
cessu, modo: ih aeademia Platonie, modo in Aristotelis Ly« 
eeo, modo: in: Zenonis. porticu, modo in hortis Epécuri, uhi» 
que cum admiratione quadam deprehendens permulta, quae 
aetalis nostrae vanitas audet ut recens inventa iactare.  Plo- 
rique veteris philosophiae studiosi vel partem eius delibant, 
vel in locis amoenioribus, maxime in eo de moribus come. 
moramtur. At Hemsterhusius ingenii fui magnitudinl com 
sentaneum iudicabat, etíiam partem omnium difficillimam, 
quae metaphysicam complectüür, pervestigare . . . Caete. 
rum in metaphysica quae verá certaque sint et' in quibus 
firme conAistere poseis, apud veteres se reperisse omnia di« 
cébat. Novarum opinionum subtilitatem ut.faeile agnosce- 
bat, sic earum levitatem et imcenstantiam vel liot argue 
mentó demonstrabat, quod quotiescanque novus metaph ysi- 
eus existat, totiés prior loco, quem tenuit, pellatur .Enim- 
vero haec est non parva historiae philosophicae laus, quod 
omnia fere ex antiqua philosophia hausta aut ei cognita 
huius ope íta deprehendere lícet, ut non falsa novitatis 
specie proscribamus et nihil verum aut absurdum, quod non 
ab aliquo vetere philosopho diclum fuerit, deprebendamus, 
Et elegantissáme - ingeniosissimus poeta Germanus Gellert, 
quales multos ut et eruditissimos viros haec gens Musis 
egregie inter paucas dilecta tulit*), "in salsa sane fábula, 


*) Notandam in Germania ingeuiosissimos poetas simul et doctis- 
simos et erudilissimos homines esse ef intimam rerum alienarum 
docirinam cum flore ingebii coniungese, quales eminem Klopstock, 

**2*9 


— Lit — 


quae inscribitur lüstoria petasi, diclt eándemá fuisse phálo- 
sophiae soréem' quam. petasi, cui cum semper: vetus -rema- 
meret, a patribus ad filios et hinc ad nepotes per.manue 
traditus, novum semper habitum externum àccemmodabant ; 
quemadmodum Cicertonern. vidimus docentem, Stoicos non 
res, sed vocabula immutasse, Praeclare igitur. illa ingenio- 
rum regina Christina, -quemadmodura: eam: wotat Mathias 
Gesnerus, dicebat antiquas deliretiones certe non minoris 
esse debere quam novas *). TE 

His momentis àmpulsus non aii re litteraria fore. pu. 
tavi, sl sepositis paulisper quae graviora agito negotiis Cor- 
nutum ioaumeris in locis emendatum, nova .versione dona- 
tum et hotis ornatum ederem.. Hunc primus Graece cum 
Aesopi et Babriae fabulis, Palaephato, -Heraclidis seu Hera- 
cliti **) Allegoriis Honiericis, Hori Apollinis Hieropglyphicis 
et cum collectione proverbiorum Tarrhaei et Didymi Ve- 
netiis fol. a. 1505 Aldus edidit. Deinde, ut utar verbis 
Fabzici£ HIT, 15. T. 1l. p. 399, post. Aldinnm editionem Grae- 
cam lucem vidit Latine quidem Iodoco 'Velareo interprete 
Antverp. 1528. 8 et cum Hygino, Palaephato, Fulgentii 
myth. et de vocum antiquarum interpretatione, Arato cum 
Germanici metaphrasi et Proclo de sphaera Basil. 1549. 
1570. fol. Graece et Latine cum versione Conradi Clau- 
seri Tigurini, additus Palaephato cum vérsione Pliasianini 
et luliani Aurelii Leseignienais libris Ill. de: cognominibus 


Lessing, Wieland, inter Suissos Gesnerus, Hallerus. [Ad omnia illa, 
quae modo Villoisonus iusto pleniore sacculo effudit, recie aestimanda, 
nunquam quo tempore b. e. aliquot ante nostrum seculum lustris ea 
scripta sint, obliviscendum erit. Sed ad statum mostri sevi recte 
aestimandum iuvat etiam praeteritorum Mn perum menioriam non« 
nusquam recolere.] 

*) V. Mémoires concernant Christine T. r p.945 et Mémoires 
de Motteville T. I. p. 889: ,,Chrisüne n'a pas fait difficulté de dire, 
que les sottises anciennes valoient bien les nouvelles." 

:**) [Unice verum huius scriptoris nomen Zeraehtus, si quidem 
fas est in bomine nobis alioquin ignoto codicum auctoritatem sequi, 
illam nominis formam solam exhibentium.] ; 


deorum gentilium, ibid. 1543. .8*). Hactenus Fabricius. 
Sed liceat observare, .Basileensem editionem ut et pleras-* 
que in hac'urbe excusas fere semper «ato noa sequi 
priceipem editionem, nisi quod fere fit et non semel it 
nosíris annotawimus annotatiobibus, litterarum compendia 
in hac Aldina obvia assequi non potuit; quod obiter mo- 
nendum est, cum principes editiones in hoc codieis M8. 
vicem nonnunquam vel ideo .explere possent, quod earum 
compendia male a sequentibus editoribus lecta sint. Deni- 
que, pergit Fabricius, cum Conradi Clauseri versione et 
notulis suib atque castigationibue eruditis hunc Cornuti libel- 
Jum edidit rviv egregius Tho. Galeus inter scriptores Historiae 
Poetieae; Cantabrig. 1671. 8 et Amstelod. 1688, 8**). Quod 
spectat ad elegantem Galéi editionem, ea etsi multis parasangis 
praecedentes superat, textum tamen praefert in multis ita cor- 
ruptum et niancum ,: ut vix. in' maltis, nullo. autem modo 
in'quibusdam locis intelligi possit; qued nemo mirabitur 
qui nostram editionem cum. ea conferet nosque videbit co- 
dicum, quibus destituebatar Galeds, ope infinitos locos emen- 
dasse, voces quae deerant,,imo et elapsas lineas integras 
retraxisse: nam paucis adiuvabatur M88. ***) Galeus, qui 
praeterea ubi probas. lectiones offerebant ii codices, eas in 





*) Cornutum, ut Fabric. p. 400 observat, ante Velareum et Cor- 
narium (Clauserum ?] transtulit Latine Malarinus nescio quis, cuius 
versionera anie sexcenigs . vel. seplingentos annos compositam vidisse 
se scribit Barjbius ad $tat. T. ll, p. 401. 

") [De utriusque editionis diversilate v.  Martinium p. 6, quae in 
posieriore accessissent, ea Meibomio, quippe qui eam curasset, deberi 
censentem.  Posteriorerí cum Villoisono ego quoque secutus sum.] 

***) Sic loquitur Galeus Praef. ad ed. Cantabr. ,, Cornutus apissus 
nobis..negotiwsh facessebat, xodàon; i2x:6& evo». Suppetias venere 
bit tres codd, Oxonienses calamo eszarati, quorum mibi copiam fecit 
eruditus e£ amicissimus "Tho. Hyde, bibliothecarius Bodleianus. Ex 
iis nonnullas ipse emendationes excerpseram , alias (partem longe 
maximam) et capitis ultimi fragmentum bactenus desideratum idem 
semper mibi colendus Eduardus Bernhardus suppeditavit, Lilius Gy- 
raldus in Syntegmatibus (de diis) infinitos locos in hoc KB ex 
veiere. codice sanarat; eos quoque huc addinimus." 


-—  LVHI : 


videntur, si quo consilio ille scriptus sit memineris, facil- 
limo negotio expediuntur, et ita quidem ut his impedimen- 
tis de medio sublatis plane nova opusculi ratio cognoscatur. 
Etenim quum verissimum sit, quod Villoisonus in Prolego- 
menis demonstravit quodque ipsi etiam firmius corroborare 
studuimus, contineri eo libello theologiae Stoicae doctrinam, 
ex maiorum gentium Stoicis, praesertim ex Chrysippi pla- 
citis in forméám compenffii relatam, ea dottrina qualis eit 
quaerenti statim occurrit, haudquaquam Stoicorum esse po- 
tuisse, ut, in expliranda ea inm solis deorum snumeribus et 
facültatibus, quales vulgi: opinio sibi informaesset, àllustran- 
dis unice consisterent, sed ut ab eo exorsi, a quo Stoico 
«xordiendum erat, h. e. e- generali dei notione, huic omnia 
ista , quae a vulgo diis attribuezentur; ex illa. apta subiun- 
gerent; Summa vero theologige Stoicorum, ut egregie Vil- 
Joisenus de Tbeol plyse. Stoic. demonstravit, eo compre- 
hertdebatur, quod unum 'idemque numen eseet, quod iiden 
vel mundum, vel aundi animam vel rationem divinam ap- 
pellassent, quodque quum omnes rerum naturae partes per- 
.mearet et agitaret, variis innumerisque facultatibus piaedi- 
tum esset. Has terni aiebant variis muneribus operationi- 
busque, quae quamquam proprie ab uüius dei facultate pro- 
mamarent, tamen singularum speciem prae se ferrent nouii- 
nibusque singulorum deorum variis insignitae: essent. — Hos 
esse quos vulgus deos putaret, atque tot quidem inventos 
quot nosset varias virtutes divinas: de quibus quae anti- 
quitus traderentur, ea cum ipsorum de summi dei natura 
et: ratiooe conciliaturi simulque sese vulgi opinsioni appli- 
caturi explicandi gemus tam allegoricum quam etymologi- 
eum ita adbibuerunt, ut quum quaeque muners divina di- 
versorum deorum propría ex uno fente promansasse illuc- 
.-que reverti artificiosius quam verius dooere studerent, in- 
genio saepe abuei exetimandi sint. Itaque Stoico res divi- 
nas -explicturo et eo quidem ssode compendiario et ad 
adolescentulorum instituendorum captum acconnnodate, quo 
uti Cornutum voluisse ipse eius liber abunde testatur, sin- 
gulorum deorum res non seorsim vel singulis capitibus ex- 


ponendae erant, sed ita de iis agendum erot, ut quorumque 
virtutés, quae specie singulares esse viderentur, unius eius- 
demque muminis partes vel facultates esse demonstraretur. 
Quod reapse fecit Cornutus, euius opusculum si coaete argu- 
menti expositione nunc perlustraverinus, simul effectum iri 
speramus id quod demonstraturi sumoe, ut omnia eius ope- 
ris memhre ex ordine suo disposita esse junctaque ea unum 
efficere corpus integrum et sibi constans appareat. Naturam 
igitur enius maximi dei variasque eius formas interpretateres, 
Cornutes recte à mundo eiusque anima, a qua omnia gu- 
bernentur, quamque Iovis nomine appellemus, exorsus, die- 
crímaune inter aethera et 4éra, quorum hunc Iunonem, il- 
lum lovem esse perhibet, facto, horum:deorum ortum ex 
Crono et Rhea repetit iisque adiungit consanguineos Neptu- 
num et Plutonem, quippe cuius familiae facultatibus ele- 
menta, quibus mundus constet, univereaque rerum natura 
circumscribatur perpetuoque motu et mutatione mutua agi- 
tetur, c, 1-——7. His subiuncta aliorum sententia de Oceano 
omnium rerum auctore c. 8, ad Iovem summum, ut qui in 
summa inuudi parte sedem habeat, deum reversus c. 9, va- 
rias huius virtutes et manera exponit, quae inter quum 
etíam ultoris seelerum officium contineatur, Erinnyum, qui- 
bus negotium illud maxime demandatum sit, mythologia 
adiicitur c. 10, qua absoluta ad Iovem c.:11.*) reversus, 
clementein eum et in poena remittenda facilem exhibet, quippe 
precibus exorandum, quas nomine /ferew c. 12 pertractat, ita 
ut ipse sors hominum: esse videatur, so/pea, quae Morpey, 
de quibus c. 13 sgit, specié appareat, Ut vero sic vitae 
recte instituendae provisum sit, ita quum ad bene vivendum 
liberaliere institutione per artium litterárumque studia con- 





*) Inscribitur boo capul, ut ejiam c. 9, "Ers z49? xoi dioc, aperta 
librariorum interpolalione, qui ordinem, ex quo interpositae cetcro- 
rum deorum raliones suspensae essent, ignorarenl. Cuius generis 
interpolationum exemplum ipse Codex Reg. 3076 c. 9 praestat, ubi 
v. not. p. 29. Similis corruptelae index eadem particula ?r; exstat 
c. 12, ubi v. p. 31. : Aliud insignis inferpolationie ezemplum c. 2. p.8. 


fidenda opus sit, Cornutus pergit ed Muss, c. 14, hinc ad 
Gratias c. 15, utpote cum illis natura et munere coniuactis- 
simas, quarum utparumque déarum genitor item luppitér 
perhibetur, Mercurio, cuius facultates subsequente:cap. enar- 
rantur, Gretiis ideo statim ducis instar. et praesidis adiuneto, 
quod in beneficiis: recte collocandis, quod in primis Gratia- 
rum sit, ratione (40yo), quam. Mercuriue repraesentet, uti- 
ique opus ait. His absolutis, .quae.omania ad: lovem tanquam 
auctorem primarium referuntur, coróllati:i.medum c. 17, 
quod maso) «gv» sapadedopiévov jv Ges: absutde inseribitur, 
comprehenduntur omnia ea quae ad Iovis Iunonisque facul- 
iates plane perndscendas: restant. et quae. in phyiica petis- 
simum horem numinum naturá versantur, qualia sunt Iuno 
a love catena suspensa, res Titanum, Terree sílectiones; alin 
eiusdem generià ex physica theologiae ratione repetita, qui- 
.bus absolvitur id, unde auctor exorsus erat, a demonsireuda 
summi dei nolione,. quatenus ea in Iove atque ia Iunohe 
«ernatur.: Quibus adiungitur c. 18 Prometheins ut qui nihil 
aliud sit: quam intelligentia (ovseorc) et prouidentia, quibus 
facultatibus quem opu» sit ad artium inventionem, transitus 
paratur ad Vulosnuim et Minervam, quorum:res in ambo- 
bus capitibus subsequentibus tractantur: quorum quum hu- 
ius propria goovrore et cyyiyoma sit, illius tractatio iguis, 
.retio ideo ad lovem pariter pertinere intelligitur, quod is 
idem sit cum aethere et igne purissimo: unde et Minerva 
a love nata, Vulcanus s Iunone, vel simul etiam secundum 
quosdam a.love dicantur. . Praeterea. mentione bellicae: Mi- 
nmerwae sub calcem capitis facia, sequente cap. .recte adiua- 
gitur Mars, qui et ipse lovis filius - est, »atque.a patre in 
mandatis habet, ut dissidiis. inler homines per ipeum. exui- 
tatis, et fortitudinem ipsi colere pacisque suavitatem adamare 
discant. Profligata iam hac prima operis parte, qua quae 
ad lovis Iunonisque stirpem: pertinent éomprehenduntur, 
ad ceteros Croni et Rheae naios Cornutus transit, initio a 
Neptuno, lovis fratre, c. 22, ut par erat, facto. Atque ad 
alteram quasi operis partem. se iam properare, ea ratione, 
qua boc caput exorsus est, ipse aignificasae videtur... ,Neptuup 


iam, qui:-humidae naturse praefeetus. dicitur, una cum ds, 
qui eiusdem familiae sunt, quales Trito et Amphitrite, per- 
traetato; Cornufus ad ea numina pergit, quae Neptuni na- 
tur&e plus minus affinia sunt, ut. ad Nereum c. 23, ad V»- 
nerem.c. 24, quae non.aliam ob caussam iu mari genita di- 
eitur,'quams quod ad omnium rerum procreationem moiu et 
humorq epus sit." Veneri apte subimbgitur c. 25. Amor, ut 
qui a nonnullis pro toto mundo habeatur sueque nature 
motus. integinem exhibeat, ltem musdi. symbolum Atlanta 
esse ':docetur. c. 26, . sed ob furham stebilemque eius nàta- 
rem, qua coelum et terram: continere, valeat: item Pane 
€..07, qui idem ac.so soy sit; -cai fertasse et Priapus, cos 
lus fabulas esdem: cap. íraetat, non :abeimilis fortasse ait, 
quoeiam :elus sit, omnia in lueem protzahere, Sequitur, ut 
quum serio ad terrae sustemtationem :terresisiumque rerum 
procresdtionem et proventum delatus éit, de Cerere et Vesia, 
quae ab ipsa T'esra nihil differant, dieatur, quod c. 28 ita 
fit, ut quae. Cerere adiuvante: ex tezra procreals sint, costo, 
diae 'et ; praesidio. Horarum; :quibus .oenservandi nature. da: 
tur, c. 29 arhandentur. Hie c..30 propter egndem oonsen- 
vandi facultatem, praesertim in thendis. arboribus. mitibus 
conspicuam, Bacchus adéungitár, qui, istis virtutibus instructus, 
pacis maxime munenibus iuvandis praepositus.ait. .Quo.deo 
una cum omni eius comitum calerva abselüto,:Herculis, dé 
quo agitur e; 31, nomine. vim naturae. invictum, quae omni- 
bus eius partibus: robur et firmitatem, sistat, tractat, inde c. 
seq. ad Apollinem;et. Dianem pre&ciecens, quibus quum: so- 
lis et lunae eymbola, contineamtür,: horum ra£io et effecius, 
quatenus is in animantia terrestria vim babeat, cummaxime 
spectatur, inprimis vero Apollinis. ratione habita: nam'men- 
tione ibi etiam Paeanis, dei averrunci, facla, quum . oratio 
ad Aesculapium, Apollinis. flium,:qui c. 33 abeolvitut, ultro 
deflexerit, redit c. 34 ad, Diamam»: peculiariter tractandam. 
His- extremo:loco. et capéte .quidem: ultimo Heeate, quae 
praecedentis fine memoratur, sponte eo ducente, adiiciuntur 
quae de Plutone, ultimo Croni et EHheae filio, cuius iam 
supra c. 5, ut par fuerat, mentio facta fuit, tradita sunt, 


"Ma LXI — 


quaeque ea quae sub terra sunt omnia, h. e. inferum com- 
prehendunt. 

Alterum, de quo disserendi locum miht relictum. video, 
ad commentarios in Persium, Cornuto vulgo adscriptoe, 
spectat, de quibus .quum supra iam commodiore loco me 
expositurum pollicitus sim, id nunc exsequar, cententus, si 
qua attelero, quibus Martinii sententia mihi plane probata 
etiam firmius stabiliatur. Etenim commgqntariorum illorum 
sive scholiorum: quum iam olím de origine dubitatum eseet 
et.Casaubono maxime auctore plurimi Cornutueà pbiloso- 
phum cum iis quicquam commune habere negassent *), ob« 
locutus recte est Martinius p. 96 eamque contra. sustinni& 
sententiam, ut genüinis interpretis .verbis multa posteriore 
tempore aliena accessisse censeret. Quae sententia prófecto 
maioris et modestiae et diligentiae nomine commendatur quam 
quae nostro tempore VV. DD., re a nemine quod sciam 
accurate explorata, statuerunt. Ut omittam Passovium, cui 
ad Persium p. 142 nos satis probabile videbatur, magistrum 
in discipuli opus commentatum esse, nostra aetate E. Guil. 
Weberus Corp. poet. Lat. p. xrvn ea scholia tanto nomine, 
quantum fuerit Ànnaeo Cornuto, indigna censuit, adstipu» 
lante Baehrio Gesch. d. Róm. Litt. p. 175. His etiam con- 
fidentius, quo auctore fretus nescio, Pinzgerüus monuit iu 
Zeitschr. f. d. Alterth. 1835. No. 30. p. 247, quo minus 
pro spuriis habenda illa scholia eint, hodie vix ullum du- 
bitare, dum mulio cautius Plumius iam ad Persium p. 3792 
pronuntiaverat, scholia in Persium, quae Cornuti nomen 
prae se ferrent, ea certe forma, qua hodie exhiberentur, 
ab auctore non videri profecta. : At contra Marlinius prae- 
ter alia, quibus $cite suam sententiam confirmavit, boc de- 
monstratum dedit, in his commentariis quaedam inesse, quae 
oerto Persii aequalem auctorem prodeant, dum alia permulta 
concedit iis contineri, quae inepte et insulse scripta sint, 
quippe a seriore manu adsuta, quae hic recitare longum es- 





*) Varias superiorum sententias vide ap. Fabric. Bibl. Lat. T. 1l. 
p. 165. 


—-—  LXHI ——— 


set. Unum ex hoc genere addo, non solwm Iuvenalem ali- 
quoties, sed etiam Acronem grammatieum in iis Jaudari, queni, 
eius de aetate que modo cunque statuas, Nerone imp. certe 
uno duobusve seculis posteriorem cenecbis: qua de re in- 
terim adi Parrhasii Epistolas p. 15 ed. H. Steph. 1567 (Grut. 
Lamp. cr. T. Ll. p. 735). Neque iam latet, quo modo ubi 
Auctor operis de matora deerum eum Persii scholiasta dissi- 
dere reperiatur, quod factum 56e im evigime coguomipnis 
Bavoeapcóc deriva&da ad c. 30. p. 219 adnotavimus, ea dis- 
crepéántia componatur. lllam vero Martinii senteptimn eo 
promptius amplectimur, quo minus dubitari polest, Cornu- 
tem explicandis discipuli sstiris aliquam operam. navasse, 
quod quam Aucter vitae Persii anonymus, ubi .Persii sa- 
tirarum a Cornuto retrectaterum mentionem facit, breviter 
indicasse videlur, tem eo mánus a veritete abhorret, quo 
Corbutum certius nunc oonstat interpretis partes etiam in 
aliis poetis, ut in Virgilio, sustinuisse, Habemus igitur, ut 
summam colligam , farraginem scholiorum et antiquiorum et 
recentiorum, quorum fundus quidem fdit. Cornuti in Per. 
sium commentarius, sed ita nunc deformeius poeterioribus 
accessionibus, ot quum alia Corputo deberi in compertis 
habemus, alia eperte temporis recentioris esse qokvineantur, 
multa denique reperianlur, quorum de auctore, uirum ee a 
manu Cornotí profecta sint, nunqwam diiudicari possit. Quae 
scholiorum ratio eo insuper satis cognoscitur, quod non 
eadem eorom.est in quoque codiee conditio, sed ea modo 
contractiora modo uberiora ip variis codd. exhibentur; quo. 
rum magna pers ne.adhuc quidem publici iuris faeta est, 
ita ut etiamnunc plena horum commentariorum collectio de« 
sideretur. V. Passov. 1. 1. Otho iahn in Zeitschr. £F. d. 
Alterth. 1838. No. $30. p. 1049. llam vero sententiam 
tamdiu tebnebiünus quam meliora ab Iahnio edecti fuerimus, 
qui l. l. aliquando se demonstraturum | pollicitus €st,: a Cor- 
nuto quidem quopiam ea ecbolia profecta esse, scd non a 
philosopho illo, immo ab alio cognoraine medii aevi viro; 
quae opinio quibus sese tueatur argumentis, ea ne divinare 
quidem nunc valeo. Sed. omnia ista, quae de scholiorum 


—  LXIV — 


- 


Persianérum :origane -et: conditione monui, quo ainus dili- 
genius .persequár, otium mihi fecit C. F.'Hermanaus Dispu- 
tetione de scholiorum.:usu in Persii eatirnis emendandís su- 
pra iam laudafe, qui. totum hunc locum accurate. pertracta- 
vit. eandemque, &éententiam :se amplecti professus ebpt: quae 
disputatio in vulgus emissa, quum .quae supra posui mus 
annis anie scripta fuissent, comparaniem docebit, acta me 
non egisse, quum quod ipee olim .chartis mendaram, nunc 
in vulgus exire iuseetim, - At vero in bac causes ulteriue 
fortasse, qnamvis eonieotando, progredi licet. Laudatur a 
Fulgentio Expos. serm. ant. in Mythogt. Lat. ed. .Staweer, 
p. 773. v. &ttllitium baec: Nam ct/ M. Cornutus in Satira aá: 
tithivilles *), Flacce, do tibi. Quid hoc? Num 'satiras Carpu- 
tus scripsit? Potuit quidem; sed non est admodum probá- 
bile: neque magis commendatur sententia eorum, qui, ut 
Martinius p. 100, ad instituendum Persium de natura et in- 
dole satirae Romanae quiddam Cornutum composuisse vel, 
quae est Casauboni de Sát. Rom. Il, 3..p. 235 ed, Creen. 
coniectura, Persium ut exerceret. in scribendis eatiris, Cor- 
nutum exempli caussa saliras sctipsissq -cénseant; nam ne 
sic quidem tali scripto. satire nomen conyenerit. Quum 
vero semel propria tituli illius notio deserenda est, facile 
adducor. ut. nomine saf/rae nibil eliud dicem significari quam 
Cornuti.in saüras Persii sui commentariam. , Cui coniectu- 
rae si quid tribuendum, patet verba illa a Fulgentio lau- 
dàta: ex praefatiuncula essé; quam opusculo suo auctor prae- 
fixerit, et in' qua Persium quamvis mortuum allocutus.(nem 
eo vivo non probabile a .Cornuto aliquid de Persio vulga- 
tum esse) ipsius commenlarius, cuiuscunque demum formae 
fuerit, quum praesertim cum ipsis satiris Persii contendatur, 
quam vilis sit pretii, ingenue simul donfessus sit. Quid? 
None rei consentaneum. videbitur, Cornutum, etsi teste Ano- 
nymo in Vita Persij post mortem Pereii primum suaserat, 
ut poetae reliquiae abolerentur, tum quum mater vulgandas 
certe aatiras constituisset, comitem iis dedisse commentarium, 


") Tti villos legendum proponit Gromov. ad Plaut, Cas. II, 5, 39. 





ERES LXV : — 


quo imperfectum opus hic illic emendatione tentaret, quod 
uno saltém loco eum fecisse ex eadem Vita consiat, vel 
illustraret? (ua de laboris a Cornuto confecti ratione quo» 
modocunque iudécaveris, satirarum librum antequam vul 
garetur eum retr&ctasse certum est: v. lahn. ad Persium 
p. xov. Hunc vero sí audiamus p. xxr:, cui fregmentum 
illud a Fulgentio fraudulenter fictum videlur, omnia quae 
supra coniecimus concidunt: qua de re certum iudicium non 
ante ferri poterit, quam de Fulgentii auctoritate, de qua 
inter V. D. adhuc lis est, decretum fuerit, quod est altio- 
ris indaginis quam ut rem Iahnii expositione confectam exi- 
stimem. At non solum haec, quae modo statuimus, sed 
omnia quae de scholiorum illorum ratione cum aliis censuimus, 
vana et falsa, si quidem vera aut saltem probabilis videa- 
tar eiusdem lahnii sententia in Praefatione ad Persium suum 
enucleate exposita: in qua vir eruditissimus quum a recta 
via plane aberrasse videatur, ei refutandae eo maiore cura 
illaborandum est, quo plures vel rei novitate vel specioso- 
rum argumentorum íuco ísllere possit. Sed quae multis 
verbis lahnius exposuit, ea, quo rei ratio vera clarius per- 
spiciatur, contrahenda ac summalim examinanda videntur, 

" "lahnius igitgr p. exv ab eo profectus, quod Persii scho- 
liis, quae dicantur, fundamento fuisset commentarius ab uno 
quodam auctore et quidem perpetuus, qui dicitur, con- 
scriptus, quae sententia non ila certa est, ut in dubium 
vocati nequeat, tria haee posuit, commentarium scriptum 
esse tempore non ita antiquo neque a grammatico vera 
doctrina praedito, referri ad auctorem Cornutum, inesse 
ei autem quaedam, quae antiquam originem prae se ferant: 
quibus componendis ait demonstrandum esse, fuisse Cornutum 
quendam inniorem, eoque tempore, quod ab his studiis et 
simili dottrinae ratione non abhorreat, et quae in eius com- 
mentariis insint antiqua, probabiliter ad veterem aliquem 
doctum gramimaticum: partim quidem referri posse. Huic 
probationis rationi rite ut satisfaceret, lahnius in sequenti- 
bus demonstrare omni modo et quidem perdocto ac labo- 


rioso studuit, Caroli Calvi temporibus Cornutum quendam 
x***$ 


— — LXVI — 


grammaticum vixiese, quem iure pro commentarii perpetui 
auctore haberi posse veri quam maxime simile sit, illam vero 
schboliorum partem, quae antiquiorem originem prodat, ex 
Valerii Probi Berytensis grammatici commentariis olim in 
Pereium scriptis sublectam esse. Haec est summa sententiae 
* lahnio propositae, speciosis quidem sene argumentis sus- 
tentatae, nec tamen tam gravibus, ut a vulgari opinione 
sine mora discedere cogamur. Atque proinde & nemine 
non intelligitur, quum non inodo simpliciter Cornuti ali- 
cuius, sed Annaei Cornuti, et quidem ita ut philosophus 
Persiique magister significetur, nomine commentarius iste 
in plurimis codicibus tinscribatur, sed etiam Persii hunc 
magistrum in discipuli satiris vulgandis adornandisque ope- 
rem dedisse satis superque constet, banc veterum famam 
non posse aliter repelli quam demonstrando, vel Annaeo 
Cornuto commentarium prorsus esse indignum, vel argu- 
menta, quibus commentarium recentiori Cornuto adscriben- 
dum esse probetur, tanti esse momenti, ut nisi qui perti- 
nace mente omnino fuerit ipsorum pondere non persuadeatur. 
lam quod primo loco posui, id quum ex iis, quae de illo- 
rum scholiorum indole in superioribus allata sunt, tum 
maxime ex ipsa Inhnii confessione satis profligatum vide- 
tur, ut nihil addi opus sit. Nam quum ipse dieerte affir- 
marit, inesse in scholiis nonnulla, quae ab antiquo gram- 
matico necessario repetenda videantur, nihil caussae est quo 
minus eam scholiorum conditionem, quam supra expoeui- 
mus, cuiusque rationem et originem in plurimis eius gene- 
ris commentariis obtinuisse idem Jahnius p. cxiv agnovit, 
esse negemus. Cui sententiae praeter illos viros doctos, 
quos supra commemoravi, alios quoque adbaesisse atque 
hos inter Creuzerum quoque, quem honoris caussa appello, 
monuit idem p. cxrv. Quae quum ita eint, de alterius ar- 
Bumenti, quod posui, gravitate quaerendum, et primo qui- 
dem de altero Cornuto illo, quem lahnius sibi finxit, iu- 
niore. Atque totius argumentationis fundamentum nititur 
eo, quod qui in codice quodam bibl. Bernensis commenta- 
rius in Iuvenalem exhibetur, quem in eodem continuo ex- 


cipiat alius in Persiam Cornuti nomini adecríptus (v. p. oxv1), 
idem sit cum eo, qui in aliis exemplaribus Cornuto vindi- 
. cetur, in Laurentiamo quodam haeo in fronte ferente: Cor- 
muli expositio. super. toto li&ro Tucendlis (v. p. cxvni); bunc vero 
commentarium temporibus Caroli Caii confectum esse, Iah- 
nius p. cxxvn. colligi certo ait ex scholio eius commentoerii 
ad 1X, 37, quo auctor Hieriei alicuius *), quo magistró usus 
sit,  mentiosem iniiciat, quem nihil obstet quo minus eun- 
dem putemus esse cum monacho quodam illis temporibus 
vivente, Herico vel Heiríco appellato; cui argumento porro 
favere (v. p. cxxvir), quod Cornutus illius commentarii-auctor 
ad lil, 33 recentissimum se aetate et Christianum quidem 
prodat. His pro certo positis eoncluditur p. cxxxi, com- 
mentarios et in luvenalem et in Persium scriptos, quum 
praesertim illorum hi indole non dissimiles sint, summa cum 
veritatis specie ad eundem Cornutum referendos esse. Sed 
omnia haec calidius in rem probandam atque . speciosius 
disputata mihi quidem videntur. Ut primum non urgeam, 
an revera monachus ille significetur, ob. diversam nominis 
formam dubitari posse: gravius est, immo gravissimum, et 
in quo totíus argumentationis cardo vertitur, numne coui- 
mentarius ille in Iuvenalem reapse Cornuito cuidam adiu- 
dicandus sit, id quod extra omnem dubitationem positum 
esse, lalnius sibi persuasit, Quod ut verum existimemus 
tantum abest, ut, re diligentius explorata, longe alia eius 
commentarii ratio fuisse videatur, qua ea ipsa sententia, quam 
post alios nos quoque tenendam diximus, egregie sustentatur. 
Quum enim singulae tantum Cornuti alicuius observationes 
sparsm in commentario afferantur, quantum quidem ex 
speciminibus scholiorum a labnio exhibitis colligitur, per- 
mirum est lahnium non animadvertisse, falsam esse eius 
inscriptionem, quandoquidem omnia, quae commentario con- 
tineantur, ad Cornutum referenda esse ea indicetur, immo 


*) Verba sunt: Unus pes deest versui Graeco, quem magister 
lliericus scire non pofuit. lta Cod. Paris. et Laur, et Bern; in. hoc 
tamen Hircus. 


—5 LXVIH —— 


patet conformatam eam esse ad clarum eius grammatici 
nomen, quo in concinnando commentario auctor quicunque 
potissimum usus sit. ltaque ut commentator Herici vel 
Hierici fuerit discipulus, quod lubenter concedimus quoque 
concesso pro certo sane habendum, commentarium Caroli 
C. fere aevo adornatum fuisse: tamen Cornutum illa aetate 
quempiam fuisse, haudquaquam probatum est, atque notan- 
dum insuper, duobus illis scholiorum locis, ex quibus Cor- 
nutum Hierici discipulum atque receniissimum et Christia- 
num lahnius eíficere studuit, Cornuti nullam fieri mentio- 
nem *) Igitur Cornuto illo iuniore recte, ut videtur, de 
medio sublato, habemus iam euim totius caussae statum, ut 
lametsi nova exoriatur quaestio, quo modo commentarius 
in Iuvenalem Cornuti nomini inscribi potuerit, quam diífi- 
cultatem ita facile expediri posse existimo, ut a commen- 


"terii in Persium, qui in codice illum sequitur Cornutoque 


vindicatur, inscriptione nomen auctoris adscitum sit, tamen, 
hac de coniectura quidquid statuas — nam baec enodare 
meum non est —: disputaiio nostra ad Cornulum veterem 
ultro revocatur, tum demum omittendum et cum Valerio 
Probo commutandum, quum illi locum dari nullo pacto posse 
demonstratum fuerit, Hoc autem adhuc demonstratum non 





*) Priore loco quae in cod. Bern. leguntur, non quod decur- 
tala labnius p. cxx ea affert, sed ut uno exemplo demonstrem, son- 
nulla Cornuti nomine proferri, quae antiquam doctrinam indubie 
sapiant, pleniora ex Sinneri Catal. p. 503 describere iuvat: , Apud 
antiquos servi qui emebantur sub hasta emptoris domini iransire co- 
gebantur. Idem est autem, ut ait Cornutus, sub corona vendi quod 
sub hasta transire; sub corona vero vendi dicebantur, quia impone- 
batur capiti eorum ramusculus arboris etc. Hoc tractatum cst a lu- 
gurtba rege Numidarum ; cum enim esset lugurtba in. — Albinus Spu- 
rius el Aulus fraler eius. missi sunt cum magna legione; demum in 
tempore comiciorum Albinus Romam rediit; volebat enim scire si 
Romani vellent amplius eum regere consulatum. Interea Aulum ob- 
sedit Fugurtba, cuius legio voluit sese dedere Iugurthae; sed luguriba 
eos recipere noluit nisi in servitutis signum sub hasta ipsius (ransi- 
rent, quod ita factum est. Dominam autem dich hastam, quia do- 
minos facit," 


— MXIX vni 


est: immo quum in scholiis Persii concessum est nonnulla 
inesse, quae Probum merito auctorem habere possint, ni- 
hil impedit quo minus ea a Cornuto haud ite multum an- 
tiquiore profecta esse sumamus: quae sen&emtia imsuper ex 
eo nonnihil praesidii nanciseitur, quod cuius Cornuti com- 
mentarius ille sit ut significetur, adiecto 7;fanaei nomine im 
cod. Bernensi declaratum est. am quum nulla caussa ait, 
quod de alio commentarii fundamento anquiramus, . tamen 
operae pretium videbitur in examen vocate ea, quibus Iali- 
nius p. cxxxv1 sq. demonstrare studuerit, quae antiqua in 
scholiis reperiantur, ea omnia a Valerio Probe repetenda 
esse, Atque nititur omnis eius sententia e90, quod Vita 
Persii, Suetonio vulgo adsignata, in codicibus ita insoripta 
feratur: Pia ^4. Persü Flacc de commentario Probi Valerü 
subiaia, quod quum ita explicari posse videatur, ut eius 
vitae argumenta singula ex diversis Probi adnotationibus, 
quas ad Persium chartis mandaseet, congesta sint, id quam- 
quam in hac explicatiome, ipso lahnio moneate, loco vocis 
sublata aliam, veluti collecta, exepectasses, tum demum pro 
vero haberi-poterit, quum demonstratum faerit, oommenta- 
rium in Persium à Valerio Probo.reapae scriptum fuisse. 
At hoc ipsum, quamvis ab eadem illa inscriptione suppedi- 
tatum, quóminus credamus, multae caussae obeiant. Non 
ebiiciam, ut nibili lahnius fecerit, quod in codioe Bernensi 
Zinnaei Cornuti nomine commentarius in Persium inecriptus 
est, eodem iuxe etiam bic suspectum videri posse Jaleri 
nomen, a librario docto adiectum, quemadmodum idem in 
eod. Bernensi acciderit; neque equidem urgebo, comrhenta- 
rium in quempiam sériptorem Valerium Probum scripsisse, 
id prorsus adversari iis, quae de studiis eius litterariis Sue- 
tonius in eiue vita tradidit; possunt enim. iseia verba non 
accurate a librario scripta putari: at gravius est quod idem 
Suetonius narrat, primum nimis pauca et exigua de quibus- 
dam minutis quaesliunculis edidisse, reliquisse autem nom medio- 
crem siam ebservationum sereoms antiqui," ex quibus certo 
colligitur, Probi lucubrationes in explicanda notandaque 
sermonis indole cummaxime sese continuisse; quod etiam 


— LXX  — 


haec Suetonii verba aliquantum firmant, multaque exemplaria 
contracta emendare ac distinguere et adnotare curawit, soli huic 
nec wlli praeterea grammatices parti deditus, ità at Probus non 
alio quam grammatici proprie dicti nomine dignus esee vi- 
deatur. lam quae in Vita exponuntur, ad rem domesticam 
et litterariam Persii. amicorumque tantum non pertinentia 
omnia, si comparaveris, num credi posse videtur excerpta 
ea esse.ex adnotatione arida illa Probi mere grammatica? 
Adde mirum videri debere, quod quum quosdam poetas, 
in quos Probus coinmentatus est, aliunde norimus, Virgi- 
lium, Terentium, de quibus v. labnium p. cxr, curarum 
eius in Persium alioquin nulla fat mentio. Denique adji- 
ciQ quod gravissimi in hac re momenti esse videtur argu- 
mentum, à Iahnio quidem non neglectum, sed extremo loco, 
fortasse quod eo pondere totum ipsius aedificium artificioeius 
exstructum obrutum iri praevideret, positum p.crvir. Re- 
fert enim Parrhasius epistolis (Grut. Lamp. T. I. p. 735): 
»Incidi in Probi grammatici commentarios in primam Per- 
sii satyram, non illos qui Cornuti nomine circumferuntur, et quos 
Hermolaus ut. Probi citat ll castig. in Plin. in verbo Barba, 
sed alios longe maiori cura ac ingenio compositos" etc. 
Haec .quum nullo modo ad Berytiam referri posse ipse lah- 
mius concesserit, quumque nulla caussa sit, quod Parrhasio, 
homini minime mendaci, fidem denegemus, patet de iuniore 
Probo omnino cogitandum esse, eo facilius admittendo, quo 
plures eo nomine grammatici recentiore aetate fuerint, quo- 
rum unus istorum commentariorum auctor haberi potest. 
Simul vero etiam patet, haud levi premi suspicione inter- 
polationis nomen illud 7aleri Probo in codd. adiectum, de 
quo dubitari posse iam supra adnotatum est. Quidquid 
vero huius rei est — nam multum abest.ut expedita videa- 
tur, immo tantis tenebris ea obruitur, ut certi ego quidem 
nihil dispiciam — in luce clara positum esse videtur, Cor- 
nulo commentarii illi si quidem eripiendi sunt, cuius no- 
mini adsignandi ii sint, minime constare, nulli vero minore 
cum probabilitatis specie quam Probo Berytio tribui. 


m ——ÓRÀ—ÉSE DR DRERARRE mr mcm 


CORNUTUS 


DE NATURA DEORUM 


EDIDIT 


FR. OSAN N. 


KOPNOYTOY 


IIEPI THZ TON OEQON 


oYZEOZ. 


«osesaQsaQuOe. ur yov covtOV. alyissavtot, 05; 6 $56] 
sey 0Àe» yevégemg *obtg, T9. 4poapayv acné «00 nQuitérs 
Koovor» elgzadut, «9v ywopéyg» véuec nolÀg»9 vov. vob 
ssguéyoytoc ini «yy yes Jis, AsmvOTÓQUC fTtOLQOGOU 


sag avaóvjudgarg. - 


'H Ok so) xoouov qvoig intyv0te 
149 | énuyvoaca, zv xai dia dAéyopay xaleioDat,.so Alas. qe- 


Qop6yov 7c BTE Met x«l mam , guo 


male, fortasse revotendum: Hic 
iamen Xgóroc pro Koóro; et moy 
pariter ac Par. 4 xeriórra et 37 
I5 xóv» Ovgavov. Ceterum vo w- 
ywo0«, idem Par. et mox o 4t 
Zw pro o ui» ydg Zw. Pan 
Tie; o wi» Koàro; et mox o ydg 
Zws.]  W'yttenbachius coniicit : 
Tuc Jt o Koevoc xà» Koovor foro- 
Qeivas Gvveyéi; x«viovea, [Tíoc di 
9 niv et — ctÁevratos dà ó ui» MSS. 
et xaviorta ). v. p. v. y7 vóv ovQd- 
»ov — Lego igitur vó» oUQavó» ixve- 
pity. roUToy di vÓy Z(e ixvepek» x«i 
75. Tivaptoc o Koóvot Biacaptroc sov 
zurípm* népmrogc o Ztwc, xpatz0ac 
vev narQóc, Proclus Timaeo ex 
Orpheo. Sed aperiius Porphyrius 
de Aniro Nympb. 9 xe ndoyn 0 
Kgovoc* xal deOtig inzénveras, e 
ó ovQevoc, ét mox và» ovgaro» 
xetivru (c yg» ixrluve Kovvog. 


Vide Schol; Iliad. 9, 205. GALE. 


Augusumus ut vulgo, neque aliter. 


Eudocia.] 

[did yobs voviuv] Par. 4 dw 
9i Trovrev; 5 did yov» ve&vor.] 

j 1c vé» ele» yictec] Sic 
restitui e Codd. [Par. 4] pro jj 


Tijs oÀpc yevígeet, quod in Edd. 


[Galei MS8.5 và» cle» et sicPar.2.] 
jv igaie»] V. supra 'finenr ter- 
tii. capitis. 


ixiyvaes PDC fiscum 
refundens. Unus Cod. [Par.4 cum 
Laur. 5) babet iz:07veaca pro is«- 
xvous ixiposaca, [Illud coniecerat 
Galeus in notis, servata in con- 
textu *ulgais, acilicet uni&s Ozo- 
niens lectione simpliciter éxrv- 
gucn exbibenüs fretus.] 

ij» xa] diu] Quidam Codd. [Par. 
4] 7» 42 die. (Par. 2 omittit xe. 
Z7) sententiae aptissimum viz a me 
impetrare potui qo minus süsci- 
peem] c 

vo Àíav gegosevov] Scilicet illas 
Aenrorígac dvaÓvpatiots. 

(ix£oye) Par. 5 inmioye.] 

[ixeédnoc) Gateus. suspicatur 
inídyos, quod offert Par. 2, baud 
wale, probatum: etiam editoribus 
Il. Stephani: Thes. Parimensibus v. 
imexedáw, Et hoc ipso verbo Ta- 
tianus usus est, ubi de Crono viucto 
loquitur, Or. ad Graeces 45. p. 88 
ed. Worthii.. Item Anonymus de 
incredibilibus c; 18. p. 94 ed. Gale. 
Abstinui tames* a mutanda vulgata 
manum, quippe qui Cornutum no- 
verim vocabulérum vel 'mimas usi- 
tatorum vel adeo novorum, quo 
ex genere compositum ' illud est, 
alia 'auctaritate destitutem, ama» 
torem perquam stadiosum.) 

paxporípur dubeyoyr» éev;) Gic 


* 
py du scripturae intonilantia cum Ru- 


. madvy. 


OdÀetrap, xoi vd iui yygc xal «à d» OoÀawzy navra* 
xal dia voUro vaívyc FsUye wc mQoo5yyopic;, ovQog àv 


dvo stíytoy, xc) ogiQoy 15V QUOL. 


" Eviot d£ qaciy. dno 


v0U wosly «ttOV 7 oQsUtt» zà náyta, 0 dot. Quiaceeiv, 
oUQayO» xaAdoÓni* aq oU xal 0 OvQopoc wvopacón, xci 
10 TtoÀvopeiy. Aot. d poop €7q o9 ogkoÓcs ava 


[x«Q4f y]. Augustanus nepos] 
[&4Àarq P laddy» P$c.' 14.39 


6. Laur. 4. 3. 4, eandem formam 


per totum opus, ut videtur, $et-. 


vantes, quamquam boc quoque 


loco adnotatum non reperio, ubi , 


reperero sedulo moniturus; alte- 


ram reliqui, quantum bx Yslloi-. 


soni silentio colligitur, Codices, et 
jn his optimi. Par. $e4. Qua 


dolpho in. Beckii Comm. soc. phil. 
Lips. Vol. 1V. p, 91 facio, in ne- 
golio admodum Jubrico eum. var-, 
sarj staluente,. ,,qui ceniza libro- 
rum scriptorum, fidem, auctores, 
ad grammaticorum praeceptionem 
qorrigal". Sic infra. c.,23.. Codd, 
omnes O«Àuoga. , Cf. Ast, ad Plat. 
Bep. 1,7. p. 842., Iacobs, ad Achill; 
Tat p.392.895].. — . ..., 

ned, is lai] Copula a, ia é 
abest] — 5 4 
,, xai did vofire] Houses icopulóns; 
quae, ab Edd. aberat, e; :Dovem Ca4 
dicibus restitui, [Par, 2.. 3. 4. 5. 
G. Ceteri quatuar f^edices qui sinl, 
ignoro] . E 

osgos], In. quibusiam oflicibus 
agoc. [Par. 2 et Lapr, 4, . V, Api; 
In sequenübus post $i ex- 
cidisse. vàv, credibile.est et cam 
probatur deco. Libri de mundo ig 
Animad, . allata.) : jd 


eprtv.urrüv pj egrieay xi iu] 


, 


Restitui secutus plurimos Codices, 


profili]. AaaS gripA Y dope. 


lilam lectionem firmant sequentia, 


E v$ovele, zoAvegtir. [Par. 4. 3. 5. 


6. Laur. 1. 3 (bic tamen egíye) 
Spe v. vel eger» pro ogí». Par. 2 


, ogei» aUtóv 7 $getesr, Par. 4 eei» 


»al . egldrip, qui praeterea cum 
Os. 8. pro xavra habet órre, quod 


, , et Rubnkenius Bp. crit. p. 184 e4 
- Mitscb. citat. Oxonienses deii «t- 


voy jj egtuter. Villoisonus imS$che- 
dis, admonet, oU Quxex dedud, xaá, 
reí dgrtv 2. Schol, Hesiod. Theog, 
p. 244. V. Animadv. Receptam 
nunc leeljonem, de. gua. iam dicium 
ad Philemon.:Lex. Aeehpol p. 124, 
pridem Hematerhyaius i Ag. Gaisfox- 
dii Pos, Graen min, T. IE p, 540: 
ed. Oxo, ey Ruhskeningl,l. cnm-. 
mepdarant. | Migc. infra .c- 38, ul 
ex Godd. pusq resitujpm, Pe em. 
vd uynOd egere xai gudqutetae, 
Qbier adaoto, in, Hippocratis leo, 
quem affert Herodianus de. fiis p.41; 
ed, Dindorf, pro xgmegeb, uà ex; 
uno Cod, vulgaiur, npa xyattipeis 
sed x5a9p«i quod alius.Ced, effent: 
uA lenicem formam prautate] .. 

' «Ae pad q«] Quidam Cog, [Par A] 
x(xAn00 a4, Su f. fu ua ar 

& 9voegss] In quibuadam Codd. 
[Bar. 2 etj Ateste ia, Schedis, Villgi-. 
sono, Venelo; S, Marci 480). omie: 
sns est. acticulua, d. BEIBLEOTPE : 


évopmdiyavor.  Kotetvrürdi ov sow olo tegi ysrxoopop, 140 
€n0^ vov xao :Oraueotietfobo:. 


Tivig 0b vov nor 


"Té 'faueseo auséy. iqopay. clyar vió» , ed íxps tor yox 
meprpogág autoU alereso rasoir" 9 oneAaSóvssc otedglop- 
vOp 0091, €0U0TO. ogrosqor Did. Shp- écuptoAeyiag^ wexpurmi- 


suc ydo AyogrensoUg seveleossoseg.- 


'"H d'oUoia ed- 


€0U.2n0QU05c dosév, wp. Oylev: ix. S09 spiiov sel iu Uv 


dÀÀe» cotpov. 


[cuv xác,»] Par.'5 cvusue) 

wxlieru) Unus Cod. (Par 6] 
paleta,  Aliui [idem] vocl xosábg 
"preeligit articulum o.: (De illorura 
adxerbiorum cónfasiene v. Sopbo- 
clem Tereo Vl. Br. Plat. Plyleb, 
p. 26 (p, $62. Behkl)) et quae mo- 
nui. Okbéervattens: sur une nouvelle 
uoductios Frangalse :d'Hippecrate 
Aes aire etc. p. 9, ubi . simul. ex 
Codd. duobus, uto Báreccaiauo, 
altero Pers, 2740,. quem aunc 
quarturn . voca, . bic seponeodum 
mübi videsl deuxéxoepjaDue dixi. 

[Annovec]: Scripserat fuperroc 
Villoisonus, ut: est. io' Par. 2 Ald. 
et Bas, citra. nomibis. prosodiam. 
V. Callisoach, H.' i» Dian. 48. 55. 
Qvid. Fast, IV; 288..; Hinc in nu- 
mis Aomontiae, uebis Phrygiae, ab 
Aecmone quodam coAditae, 4 K MO 
NERQJY. 'v. Eekhel. Docir. num. 
T. lil. p. 128 et Sestioi Lettere VI. 
p. 68. Ceterum ad v. soréy 
Gale adnotasit: ,,Callimachus et 
Sirmmisze in. Als, ubi Scholiastes 
etGeimusiseriders possunt. Hesych. 
in xpostdyg — evgavéc, "Inpése; 
zulg Etym. M. consentit, legit 
quoque zo Zxpuroy aureb tie Tepe- 
eegáüc cum Emustathio ad Iliad. X 
et codd. Os. idem. — 7j 39oAup- 


"O8«» xoi aló£o ixÀgÓc «v0 iinvoto» 


farosve; (leg. ínod.) erv avrev, vw 
Sipéupgtot idri.S6. — Vide loann. 
Disc. in Besiod. Theog. p. 151, 41"] 

[4xyvo»] re curse Ald..et 
Bas. &rpytes] , eroe dg 

', MUTO» igaoax] Edd. Máian. q 
Buslesnso at quidam Godd. 1rer 
4j ipuoer uysov. . 

víjc xegepegüc udivop] Socasdum 
duos Codd. [Par.. 4) addsdi sese 
qued aberat. . 

[9sodefexs a] . zu $ Ses 
Bersac-] i; 

záqure«gs] Pro E resti- 
tui *ug«veságe seoundur  limguam 
et Godd. [Veneium S. Masci 490 
Villoisonus ia Schedis excitat ed- 
iectis. hie: .,,Siguifscat autem. de- 
clarare. Apud Stoicos tesie Leer- 
tio Vita Zenonis p. 400c c«gpgseni 
igve ipee yoepihec x&goréda so 
Asyouevos." Ceterum Laur. 4 xe 
vovzo "«oet.] 
Hs NAE Pan 6 zu 
isup] : 
: pioedieceree] Per. 1 ttAw- 
sgzérae.) . - 

[ix vob yAiov]: TANE wai prae- 
mitlit Par. 4.) 

[i v&» 421e»] Praepositionem 
omittit Par, 5.] . 

«growr] Alii Godd. . (Ozon. u) 





: Aégog tov wesj.00, dne «oU 'alósoOun" vuvàc 0c. qaem 
dn6 vet. ae sit evvüc «otóy ewopogÓvu, o cess Goito 
qéQeUÓa. — Kal «d «orga yp&o siors) dotes 4Ott, w6 
ovd$nore losauera, «ÀÀ ei serovjtepa.  EoAoyos dà nel 
voUc Ó400p ànó tgc OíSeg doygxévas 15» soootypopiav. 


141 IJoosoy ydp oi apyalos 4soUc UncAapfavos silvas, otc 


tógov adtancetoc qepoptéreve, aisiovc &UtSoUG vericortec 


«ctéye». [Sic legi iubebat Gale, 
allatis ad rem explicandam Diacono 
in. TBeogon. p. 145. 8 e1 Auctore 
libri:de mundo c. 3. Düscriminis, 
quéd- inter uovyo et 4orger gram- 
matici statuunt (v. Schol. br. .ad 
lliad. », 5. Macrob. in Somn. Scip. 
114. p. 58), a scriptoribus noh 
semper rationem bobitam esse, 
recie adnotavit Brunckius ad Ana- 
creomt. p. 83 ed. Schaefer. V. 
Animad*. et infra c. 27. p. 203.] 
[&eraror) Par. 4 é&es«re.] 
[u50:00«;) Laur. 2 uiOopus.] 
dei Osi») E duobus Codd. [Laur. 
4. 5 cam Par, 4 et Veneto S. Marci 
490] restitui pro ust Ov, quod 
longius recedit a voee ui&yo.  ll- 
lam lectionem firmant sequentia 
dei — s»evpera. [Gale^ ,,dx0 tov 
egovt», dre — ÓaI» concio le- 
gendum. Firmet banc lectionem 
Achill. in Aratum p. 85: 3 «xzó 
10U ogoUtp* xevtItas y&Q. — vo di 
opor o ü»t cgpeivt. Idem Oxon. 
B. 1. «d Oti», V. lib. de mundo 
c. 3." A verbo óíe et. as vox 
uiü5o pariter derivalur a Nico- 
macho Herm. p. 6. ed. Meib. V. 
eliam Animadv. Ante 439 rob uel 
Par. 5 inserit. olo».) 
[40:«r«] August dore vd, et 
deinde &«o pro iot. "fera et, 


ut videtur, £g; etiam Par. 4. 5. 6. 
"Aovava «ios Laur, $ et 8.] 

: eg ovdínoze] Sic in multis Codd. 
[Par. 1. 4. 5. 6. Laser. 5 Veneto 
$$. Marci'490] pro xa erdisere ^ 
Cornutus nempe declarare volui, 
&stea dici pro darwée, quod mun- 
quam consistat, ded etroper mo- 
veantun. [De vocis etymologia adi 
Doederl. Syn. Lat. T.'1V. p.414.) 

Bvloyov] Hic in meltis Codd. 
[August. Pàr. 1. 5 566 (bic omisso 
xu) post evàoyov)] initiunr novi ea- 
pis, quod in une quidem in- 
scriptum est z«oi ved /s99, in aliis 
autem negé vé» Aeyauivso xaQ' EÀ- 
Àg0: 8séiv. [Postesiorem iaecriptio- 
nem ex (z..Gele aíferh] . 

varidpBusor] Duo Codd. vxtA«- 
fov. [Ex sno Laur. 5 rniühefer 
enotatum reperio; aed Augual. vxé- 
Aauflas, Pav. & et. vaedupfuron] 

evQor ddéuxrezec] Pro iryér 
Gale emendat éwgu». fdiandeis sic 
pro «diasTesev; e plerinque Godd. 
restitui. — In. tribus. &diadecstese. 
[2ddiuxvézoc Oson. «.. -ddiance- 
wove Par, 5.  lliud. qui. praeterea 
habeant, non adootatur. — 0i 
Asiae Leur. 5 et Oxon, f; «dea- 
Àdaee Par, 4.) 

[»osíonr:ecg] August, vouíass- 
see] JE 


Ara v8» toU aíQog peta(jolo» xol sZc Seruerec. ver 
OÀe». Tuga d'aux eer ol sol OcvrQec uai mocgeod vé» 


yivopeésav. 


' Carvr Hl. 
[4eg; 709. fics.] 
"Màosteo 06 jii ano qvvyzZc OoixovjieDa , oUto xai 


0 xó0pog Woyz» Fyc vt» ovréyovoa» avUtOF, xol aUtyg 
xcAelzat ZeUg, nootoc xui di& narcog Qoca xal aítia 


&/goc] Sic plerique Codd. [Par. 
4, 8. 4. 5. Laur. 1.4. 5 et Auguet 
quibus Villoisonus in Schedis addit 
Florentinum et Vindobonensem] 
pro dorípoc. [Sic iam Gale legen- 
dum suspicatus erat, allaio Día- 
cono in 'Tbeogon. p. 145. f.) 

Táy« 9'ur ei) Sic ín pleris- 
que Codd. [etiam Augustano] pro 
vavra Ó'Gv sh», lllud Oxon. g. 
Par. 1. 8. 4. 5 (bi duo omisso 
articulo of) Laur; 1. 3 et 5, qui- 
bus in Schedis Villoisonus' addit 
Vindobonensem et Florentinum, 
o! pariter omittentem. | Ex Laur.4 
véyu tanium enotatur.] 

[Oevpec] Oxon. ft, teste Galeo, 
dor$pec.] n 

&é* ywopévas]- In. Edd. «à» yi- 


vonéver oÀe», Duorüm Codd. (Par. - 


45 alterum ignoro] auetoritate fre- 
tus delevi illud $4e», quod reduh- 
dat, et paulo supra legitur post 
«fc owrppíac. 

"flonso à' uec] Haec sine ulla 
distimetione cum praecedentibus 
comnectuntur in illis Codd., qui 
novum capitis initium consütue- 
rant ante eÜloyor d xat ves Ütborq. 
[Oxon. ? nou distinguit bic capita; 


tantum ponit colon, et aegi 100 


.4/ó« in. margine. GALE.] 


zgerec xui dié nartog (&ca] 
Pro origo» did «0 ocovou, quod 
in Edd., restitai secundum Cod. 
Regium 2120, Cod. XXIV. plutei 
LXI Làurentianae bibl, Cod. Oxon. 
a Galeo'llaudatum et alterum Oxon. 
a Wbistanley collatum. — At duo 


alii Oxomienses et Regius 8016 et 


Cod. IX. plutei LX Laurentianze 
bibl. 19&roc pro xgerec. Codd. 
Medicei  Xfl plate LVIH et 
XXXVII plutei XXXI et Keg. 3052 
xowrec x«l did (éona, Venetus 
Marcianae bibl. zowrec di to 
C&qda, Regius 2551 zoerrec did ve 
(60a. MarcianusLIH et Reg. 2860 
xQerrtgoy did ro (Goa. Cod. XX 
plutei LVI Laurent. xérepov did T6 
Cücc, [Augustanus :ooregor did 0 
(oa. Verborum xgortQo» et xotr- 
qo» confussrum exemplum offert 
"Theoph. Noani Epitom. de curat. 
morb. c. 2114. p. 324 ed. Bernard. 
Evor ene dà xQitroos xvroc lors và 
é7yya, ») ev, ubi leg. xótegov.] Art- 
stoleles de mundo T: 4(/«u, xal Zea, 
ex di v Cüpio, Eandern etymolo- 
gium vide apud Heraclidem p. 441. 


ovoa voj; (eo: tov (59* Xd ro0vo od ÜÉaorevety o-Zeec 
Aéyezet sv 0Olov, eg &» xol dy spi» sj yvyz xol ?) q- 
oig Zp9» facitsus ys. ia OQ aUtóv xoleUmsy, 

- 0tt Ót avsÓ9 yivetat xol oujetor 16 návta..— Iloga vuoi 
0b xal Z/h)g Aéyetat, vuya anO toU ÓsUtty, tv yr», 7 
142 pesadidovas voip Lào: Qwttxge | ieuadog xol 5 yevuxs 
s'1001g «n avtZc do: hog , sl'apaxetéyy vg "j 4s. 
Oixeiy 0 éy «o opos Acyezat, enel xe dosl 0 pia 
veto» J£QOQ tZQC VOU XOOROU QvVyze' xal yap ai 7étepas 


Vvyul nvg clot. 
[Kel aAdae, 


* 


Kata 4o» loropixov poer ve)y naáaiy n Kyóvos '0U- 


did rovro] Quidam codd. [Lawr. 
4. 8] »«i di4 Toive. — 

Buaayrv 6 Zesc]: Unus Cod. 
[Par. 5] x«i fuat. Quidam 
Codd. [Par. 2. 4. Laur. 4. 3] 4; 
vabzo xal B«cswny. [Hoc reci- 
piendum mihi visum, quaraequam 
lectionem | acsitpg — Etyrnologus 
M. tueri videlur, qui tolum lo- 
cure ita refert, haud plane ad 
verba exacium p. 408, 52: XKog- 
vevzo; i» c6 negl "EAAgrixge Oto- 
loyiex , urs wur) iqve aop zavvec 
A00pov, zaQü T9 Qu) xal airíu e yas 
Tolg Q4» Tol: Qv: xul) did voro 
QeoÀeg Myevus vv vÀnr, e xai 
iv pul» 9 wvyy.) 

ec ux) Male.io Edd. 7 9 &»; 
disinnctivam 7, qua sensus turba- 
tur, plerique Codd. oreittant. (Oxo- 
nienses, Augustanus, Par. 1. 4. 5. 
Laur. 4.8] . 

*á zárru] Quidam Codd. [Par. 
4; alios non novi] omittunt. il- 
lud: ««. | 

Ilugsá z49 41] Quidam Codd. 
[Par. 4; aljos iguoro] 3agá dE 20s. 


xai dux] Quidam Codd. [de his 
non liquet] omittunt illud x«t, [Pro 
4wc Laur. 2 Zius.]. 

Qorixyg] Quidam Codd, [Galea- 
nus unus Laur. 5) oupetergc- [Àu- 
gust. Qerixot;,] 

[4x avr gc] Addit Par. $ "is dii 'e 
evüeiac.] 

zj Zw] Ed. Aldina et omnes 
fere Codd. zj 4. [Hlud iam 
Gale, an ex Godice, dubium, Unum 
Laur. 4. novi, qui sic habere vi- 
deatur.] 

ixer iovi] Hoc iozi, quod ab Edd. 
aberat, ex omnibus fere Codd. re- 
stitui, [Par, 1. 2. 3. 4, Laur..1. 4 
el Galei MSS.] 

Ka) áileg;) Haec [et quae se- 
quuntur), .quae non.sunt Cornuli, 
in omnibus, quos traciaw, desi- 
derantur Codd. [Qui primus ex uno 
Codice Oxon,« protulit Gale,ipaius- 
que ediliani inseruit, baec subiecit: 


S) Operae erit pretium.conferre.cum 


boc. capite .primum caput. Eclo- 
garum pbysicarum Ioannis Stobaei, 
qu quidem eius partem | primom 


Qevyosig ey: Pa. Bydvpsgee so» ifie, vov llosereva sci 
vov iliesvopa.." Keexe di: na) €lÀo seya, €. qaour uas5- 
08:  nóvoy dk «óv. dia oVn xoráOsg qayelr , OhO vol 
povoc: ee. dAÀev dünosv 0 Zevc.  ZoUso niv allyyepe- -' 
wee oi dioystei qace9 slvat. TÓy niv yao Koérov. yoo- 
vov xaloUe; gavd nerdÓ«we Sov uudov eig S9 GvtiOtON- 
gov» adsu deseU* "Péiay db ex» yo, qvo nevsa (dec va 
UXexd, anÓ voU (elv. "Keàug oU» 7; cÀyopia -vorisat. 
4d yag soU. ygóvev kal 597p yz; svdveq síueevas* prj os- 
900 70g J00»eU, ovte &o«0g doziv*. ix ydp ve doyfc 
t0U yoovov O xooptog éyévezo. ".Emg oU y9óvog, mol kü- 
cpog* xal «0 &vánaÀw., Zv»tuíyy ovv 0 Kpoórog $5 
*Píc, iyovv ó Xeóvoc *Ü 7 , 00«v péyove vüÀAa. 'O dà 
Koósoc, 7*0; 0 jeóvos, wiastd xóvroÓ«a nÀz9 toU hog" 
sai toU«0 d7 pavegóv, ott 0-x0(Q0g stvv. cepavitn niv 
v0. 6v udüvato», . Kal yag Thavwy Q. gdósogog Zia v0y» 
cvyiayto abajo iipyónaga etat" &ÀÀpi | ài v9v vuyrv, 
did «à ad, ptéstiy*. GÀÀot 0b apsr» $t» évAav xal add- 
yatoy ovoiay. "flo:s ó ZiUg doti» dnÓ toU ([v* póvog 
yao m &Alev Éracey, xal vixtcug 16V Xgóvov ifaoilwv- 
qev* oU 5j Dacia. xa1à toe. nalgioy£ , vov EAigvuy 
en. uxgoscttzc sxoQveuc RON Qu06. Ovàcpisteie. nin. 


es Porphyrio 3:93, dyadpáve» de- — reícrei, vt e. 9 init. ete 46. p. 468. 


sumsit, tametsi in. impresso delit 
Porphytii nomen." Ege hec apo- 
spasmation, quod et alium aucto- 
rem spit ebipsum oralionis oexum 
turbat, ut zasititium a gesuifio Cor- 
nwii cóntexju:unciscerte secludeg- 
dum putari, aliunde jd adscitum 
esse, ipsa formula praescripta xui 
4AÀeg docmale, cuius idem usus in 
Eudocio p. 869 et in Scheliastis e&- 
etat, Diversi generis i? loct eunt, 
quibus adzecla. voce Alec signi- 
ficatur,. aliorum : iat , seatentiom 


Praeterea. quae de Crono: ct bea 
nerrantug,:ea Cornnius suo msore 
tractatu offert c. 6.] 1 

(se znárna $e d. élu] Ve- 
reor ut integra sint. Aliena, quae 
ex Chrysippo Etym. M. p. 208, a5 
affert: sy» ygr Pia» xmàpoeBu, 
ixudij dn aUvüc (4 td vduze.] 

[ofre xéouoc icrix] Malim ovdé 
pro ove. - 

[&eropoe sfrus] Posttemo vet 
bo melius carccemus.] 


4 10 — 


WEt oscpie dnolley xoi "-fgsepect dyurtjOgaay Dti szc 
ddytoUg. .igso yéo vá» voxta oxepalones xesd qítà.—- 
duci. soo. dagéoc Ó. aig «0 qudoy .avsev «, cy etc 
143 odca' d» ydo vi vUxs) xaGsvdO eros | Aes D avorses nat. 
ei &vOpenoi. — Ty; 01 Hoc ovppuyddc Pesxeo " dota? "Hoav 
dà sé» acQu xaAoUOQup oí naAcsot. — "Ecena di xai vov dto- 
vvooy ix soU [dieu goo énvétgrcoloy vaQs 59e Zep- 
A«c^ xal 'MdOg»üy in erc negalác avtov, dnordti syv 
»vaciv xal «yv qoorgaiw* dii xal. Torse avit» 7 dcóic 
diédextog Ovopd[u. . Teité.. pap er» xipelov gaq oi 
|oadOÓgswelo] C2 USE ^ WAS e de qud 
HOMME. NM T | TIGNA 
E [regi TÁS *Hoas.] C 


wj 0b xb) désAgi) GQUtoU nagadidoru: 5 5 Ha, Fue 
dosi» ó dZo' GovZnta: ydp eUOUgG cvtU xdl xexÓAAsat, 
algopévy «nó tZc nic, ixtiyoy aeg iniefiuxóvog* «cl 
yeyorváoiy 3n vic inl *d abrá jevosog. "Peeloo 26e elc 


[xeoe Age airet] Gale y. airoi;] | 


«digg avrov] In uno Codice 


legitur rob ioc pro «)tob, [Vi- 


-delur esse Oxoniensis ille, ex quo 
Gale apospasmation illud produxit; 
quo inserto quum sentenuarum 
nexus iurbatms essel, necessario 
pre euroí, quod tum. non bhabe- 


bat quo referretur, librario Tov 


4f» scriberidum erat, quam lectio- 
mem re vera ex MS. quodam Gale 
efiert] - 

9 42g] Articulum o, qui ab Edd. 
aberat, e plerisque Godd. restitui. 
(Par. 2. 4. 5.] 

tUOvc «vt&]  Pleriqae Codd. 
[Laur. 4; álios non novi] ubt, 
ac proinde paulo infra eipeuéer 
pro «igouéry. [Par. 5 uipoué») di.] 


gu ixafefrpeóres] Sic plerique 
Codd. [Par.4 et Laur. 4] pro av- 
v/c bnf., quod in Edd. Alius [de 
quo gon liquet] is' avr$jt. : 

ix vic inl td uvrd vevares] Sic 
omnes fere Codd. (Per. 2. 4&. Laur. 
4. Oxon. «.] pro ix) v; «se*ij 
vevges;, quod in Edd. Ego pro- 
cal dubio. legendum 'censeo. ée- 
cte; pro s«ogiec. . Conf. iníra ca- 
put quartem de Nepiuno et cap. 
«quintum de. Plutone, xeb «sv 
dylugeroc (Hr, et cap. septimum 
de Saturno, r5» ytvonéoyy (090 
nolÀgr PYJILN x:A, Hane emen- 
dationem : firmant" e&t sequentia, 
(vetoa yép io^ e Plur avrà. Propius 
enim accedit etymologia infra ca- 
pite sexto, ve 7Piuc xuré zür Qvow 


— 114 


jantosesa jj osGin, 9O sa v10Q xal cO» aiQu. UqiGTQOrv" 
ip « xol Péav. env jusé9a avsas ipyücusnyto, nasápa 
dé. coy Keovow* Qroc« dj& «o à» sesoyuávon pésoosc 30d 
vov yevéoOnt saUTa, sj dia SO xevd euyxpaciy sol ffge- 


eidoxevovpivgc. [Lectionem ix «ik 
ex Codd. iam Gale commendave- 


rat, qui et ipse eandem coniectu- " 
ram (evorec fecit, quam non du-.- 


bitavi suscipere.) 
zé vs ze] ld est lovem, xoa) 
wev alga, id est lunonem. 
[ooiesqeus] Par.3 et6 vpiaracw.] 


iy ei au1] In duobus Codd. [unum '- 
novi Par. 4) pro: i99 xui legitur. 


x«i. dui vevro, quae "est, glossa. 

[Recte: quamquam d: rovro Cor- 
mulus alibi. qudqee. - "H9' e, vel 
ig" ois pro dsov» dici, aduotatur in 
Boissonadii Anecd. Gr. T. L.p. 408. 
V. cundem sd Philostr, Heroic. 
p.310. Bekker, Amecd.. T. 1..p. 148. 
Eadem est ratio, qua v. c. ix ev- 
»si* pro simphlce dativo dieitur, 
de qua phrasi v. Foerisch Comm. 
cr. de Lysia et Demostbene p. 9 seq. 
Tyd i» wig Eurip. Hippol.1067. 
Epist. Socrat. 30. p. 88: 2ixein- 
dog — is.asifrig ovyss. Obiter 
de praecepto dicam (Srammaiuici in 
Villoisoni Anecd. Gr. T. lI. p. 89: 
"frr ro dn8 ip " Aéyovcs uera 
pótjc sageexenirgs i94. — Quac 
quurb nullus preli primo esse 
videapt&r, tamen re diligentius 
cedsideraia tablum abest ul sper- 
nenda sini, "ul siuceram. buius 
composiionis specém — exhibere 
credantur. Relatixum enim et prae- 
postio.sensu adiuxante Ja cOoa- 
lescunt, ut codem prorsus. rapdo 
quo nos worin el similia dicipus, 


unam plane efficiant sermonis par- 
tem. Apollonius de syntaxi IV, 10. 
p. 338 (334 ed. Bekk.): dve néppg 
Aeyov idvl, TÉ Wivvo. iE inavégov 
ovrod 6 é» v6 sugupiocu Tas dió x«i 
ec grwniva. «vea seqadiiipsó n, 
ye TO Hg0, iv e xai ib oV (ubi 
patét scribendum esse i»e et itoi') 
na) 0r, 1x) vé» noonQyuérer inij- 


. X gnuvemds eisorda, uppérdt..- Atque 
, haec verisaimia, «ss& ex, €0 cogno- 


scitur, quod quum antiquo more 
EXXHEZ h.e. & g« seribendum 
fuisset, id in titulis vetustis EXXEZ 
praeter tonseetediren exaratum 
reperiaiur. Qua de re iam moni- 
tum Syllog.inscr. p. 14. Sunt tamen 
omnia: ista amplioris indagimis] 

[Pía»] August. "Pí«.) 

: [isvevce»ze)] Par. 4 ipvÓOmpear, 
quà aclivum etiam p. 166. inxitis 
xeleris Codd. tuetur; eademque va- 
xielas €. 18. p. 180, ubi vide; et 
€. 22. p. 196. Medium legitur c. 11. 
p. 118 et alibi.] 

-weseypérosg] Male. Ed. Ald. et 
quidam Codd. (ut August] ve««- 
pérosg.. [Par. 6 irte pro 
i» texmyp.) 

[návgeus. zgorov] Par. 4, adiit 
pévgois.] 

' efyxqeter xeà Bean p i» vic iis] 
Restitui $g«cue» secuüdum Ed. Ald. 
et quosdam Codd. [Par. 1. 4. Laur. 
B. 4 et August.) prb xgegpuor, quod 
in Edd. AXrysgdcw, ex uno Cod. 
Yeueto-499 . [pro «ulgala qvyxqe- 


Uprop. vzc DÀyc. r9 si" 9d: osoryela. DusQuoy- -üscoveiai- 


144 e9ac, 5, ónep niéasumepoy , drà sg egrisasia | 9gitree- 


0Ó«r.s0y acga, S»i» o» ix nvgog àuvaito 5 ydo , éni 
tO ^oemivcryp xal unotelai» sa Orca. . c 


| Capevr IV. 
[4Isoi ToU llogtidGivos.] | 


Zhd dà saUsy» 2v eltíav xol vóy Ilosudasa ipa- 
ouv oi Gpyolor eivat Koóvov xai "Pag vlór* xo) yup vo 


vOwp éx t7c elorpevie 4tetafloAzg yivevat. 


Jloosdiy *0é 


"E TTE dntQraozi voU i» 35 yj wal negl $27». piv 
vypoU ÓU»a;ug, 9505 «80. $c stÓtGoQ. QUeor nÀzÓcio€ .Noi 
toU OiDorva: vaUigv' cd'te Aóyog xdO' 0» idis 5 quore, 


€ Jonfra c. 8: ix^ vic zosko» 
evyxpaoteg T uiiteg Upioraras vu 
be. [V. Anmimade. Verba xai 
Beaouév  usque* ad visit dd: 
omittit Par. s] 

[rg» ec 3d oves] Laur. 2 
T/s pro */».] 

voeloracÓus to» diga] Paulo su- 
pra nóp x«à zÓ» déga v9ioigew. 
Infra c. 8 veilosacus «d ovra, et 
C. À9 tjv veU xo0uow $Uow ctíuy 
yeyoviva, rüc voUre» Puoctügewg. 
Cap. 19: ix uorvov vel dégog tZv 
vzooruce Aapfd»ovos X Pseudo- 
Hermes c. 1: ovoiyete v6 ecu 
"o0 valevn. 

vo» díga] Quidam Codd. sible 
[Par. 4 et Laur. 4. fi0jy vero 
lovis, non Iunonis est.] 

iwekro]: Quidam Codd. (Par. 4 
et Galei MS.] wverzes, plures quos 
non novi] m»ru. — 

Ilootdé»a] De hoc vide c. 22. 
[Ceterum totum hoc caput, quod 
de Neptuno agit, iisdem poene 


verbis esscripsii: Eudocta P. 3M: 


in quo boc valde memorabile, mu- 


tilis illis cam usam esse codicibus, 


.quibus vulgata lectio manca, qua- 


lia'apud Galeumi exstat, debetur, 
[o6 dpyares :eiya;] Par. $ et 5 


airus oí dgyalo, Par. 3 ei dozabo 


KQoovou si»ds sc) eic, Par. 4 & 
doy&io, Kocvev aud TP^hus viéy tivas.] 
denuieos uevafeljc] Hic innvit 
idam, de qua sppre, ovyxptoie xai 
feucaór vc VÀge, ex qua vg» tic 
vd evoyera  dianguow : MAMMA ONE 
docuit 'capite tertio. . 

4o5 à» v5 yj] Hoc vov, ud 
ab Edd. aberat, ex omnibus 4ere 
Codd. restitui. (Bic August. Par. $ 
4. 5. Laur. :4 et Galei. MS.) 

dsdÓvai] Sic. edidit et Gale, qu 


tamen adnotueit in Codice legi di- 


dóvd), quas lyaec esset varia lectio. 
Sed facile est operarum witiam hic 
agnoscere; quum emim in Aldina 
et Basileensi editienibus, quas de- 
scripsit, iavenisset dedcros, obser- 


— 13 


véen jóev. devis" . e. ones sedooaiuv Ee: ac9o 
I — aUsob idrovyta. 


 Carvr V. | 
Legi 708 * 4dov.] 
M ài avtiy xal ó fige alvau Myetan." O$- 


«acit variam aui edic lectionem 
Aura. : 

ése ddyoc —BMbirgea] Sic hunc 
locum refinxi e Codd. Reg;:2129 
[hic otbndsv] et Cod, 24 : plute? 
51 . Bibl. :Lkaurenpiamo : Medicese 
[hic ideo), . In. Edd. enim: 7 u«o* 
Uregó» .Aoyo» llpeudao evépeere: 
di 5$ hapayÓ zyoehisrb- ud to8 i5- 
vtg»« Gale obsertat suoe Codd] 
sed utrumtgue, ut sit, biefcum, sié 
babere: .e?ze Aéyoc xa0" $4. dài» 
euWno, :Gvon 1diec deriv, M^ ogvy! 
nídbe -— fu» ei hagvaw xac 7». 
srÀ., .posierioresm vero, «fre Àoyoc, 
sÓ' cgo» dxid. — Out» (op, e 
Etyveologum conférendum monet. 
In Cod, Beg, 8016 reperis: ere 16v 
yoc 0! ogov dxó vob [dg cw 
eivépaavas stvà vio d'ipóocepóvy» 
eso idióovove, (Wreeteree Villoi-i 
soaus in Schedis adno(avit sd mar- 
ginem huius Codicislegi : ivodiib, 
id. est inter lineas, (10^ -00ev énó 
voii miden, qeo-sd7.3 Sed haec uzid 
v5 id») ove» glossam! esse ' putos! 
quae promit ee iníra huiusce 
ndmásis rationem. slistutum , - bic: 
eam - omitierec debuit. Enlmvetto. 
peodzissis stotib:- vy infr c. 38; ubi 
dectlerat, Nepiunum: esse esuecheur 
tbrvad emotuom ei binb desodyÓOobe, 
cesípbaoq ,':isposiyése». etc: diei. 
Cad, Vem.-400:. esve , ibopyoc, (9^ 


oo» unndyeHer disspvai: Cod. 
Bhrocciauus 135 a VVinstanley cel- 
lhtue: eive Aóyoc (10! 60ov bd ewev 
événacecai, Cod. Birocc. 181: ab 
ebdem ! VWiastanley collatus: eive 
Aéyeq xn0^90 ide «v beu. 9i- 
ct id» Jovov, dO! poov nelor 9d 
evepnaevs,, Cod. Laurentianus 31 
phetei 34: eve Aiyove. 40" $007 
insdigostes, Cod.:9 plutei'60 eius- 
dem bibliotbecne: sive A3yoc, NÓ* 
Suev dkó vob idu ever. eivópueata, 
xesd ev nagedpy Oyoenisqo npos- 
ygoraros. At vero Cod. Berecr, 
12: i0' doe duo voD và ww)o» 
ess», a uu" Prspo» Aoysn - dnó 
toD Tyv weser dev 3 decptty Fe 
0ondérya eropactts, — Omnes fere 
werd eje magabnySgcepivty pro 
zupay60resnipyv, - Wic autem dicit 
xhru cÜ)v.ideorwyre) dt iéfa c..h 
x«t &Àlov Aoyov. [Augustanus a 
contesjw Gales non. differre vi- 
deter, mis? quod: babet 7loandáo» 
pro Zloowdés des Per.4 et 8. 
Iondáno .Láur» S. : Pro sapa- 
dey0geopiyyy Pav vupaybnos! 
pévg», fortasse; ut: pit Villoisomüs, 
eb .Fhidearev. * Céteram' in foto 
boeloeointiestiwirho Villuisonnve 
presse: seeutus , quae prigre: certe 
prie resitàit; ea fateór wiidinon 
sslefagese.] o6 0 n 6 

bed. OU 404) Oni Aue 


voc dc. dest» à vtüyuMsQéGSovOC xoi spooyerotatec aso* 


145 óuoU yaQ | avsolg ziverar, xal avtoc eotopepog Ósiv xa) 


xQaívsty ta ovya, &ütG tOUC iy aUtO Aoyove «gc guosuc. 


Kaàeixas dà "7tdys, 


*9* eo^ d « * 9?» ? 
4| 0v: xaó avto» aopatog éoviv, 


0O9ey xai diugotvesc "idys avsop Dvopolopsy: ? xat 
Gyti Qao, ecavel o iydáyuy ziv elg *oUt0» yaQ ye- 


gustanus, quem Villoisonus in 
Schedis sequendum putabaet.] 

avrei; yívezeu] ECodd. [Par. 4. 
Laur. 5] restitui illud auvorc, quod. 
ab Edd. aberat. [Idem unus Galei 
Codex, alter. avszéc cum Par. 2. 
Laur. 4. . /fuze$ Laur. 1. Concise. 
Laur. 2 oov ydQ xai Ggyetas] | 

xeà aveoc dpbapseroc (ev xul 
xgaioteo] Sic edidi cum plerisque 
Codd. [Par 2. 4. Laur. 1. 4. 5. 
Oxon, utroque] pro xo) aQrevas 
xQuivte xai («v r& ovsa.. In uno 
Cod. x»al «vroc ugyrren Qe» xal 
xQedimuv, 

weuivur vd ovra] Supra c. 3: 
xQuivwr. nal anerehéw Td O»su. 
Infra c. 1 Koero» deducit dx 
xngeivtny, . 

iv «vze] Sic edidi cum spirite 
aspero pro i» avr&, quod in Edd. 
[Hoc August. aur. $ cum Par. $ 
i» ewtj7-] 

[7. 9s») Insert Par. 4 dice: 

444»»]: Sia. omnes Codd. pro 
dide, quod in ed. Galei (là 
lamen ex Par. 3. 6. August. Laut, 
4. 2. 4 enotatum ntin reperio, - Ce- 
terum fir» qui dizerit non me- 
mini. ,'7fijes et Vfids Epicis.fre- 


queniantur, ita ul, pro. versus ne-' 
cessitate. primam vel producant vel. 
corrzipiant, ut .Iliad, a, 8, ubi "vfu. 


in Scholiis a forma "fis, grose- 
majicis ficfa, derivatur.: Producta 


prima legitur praesertim in for- 
mula '7fujec; ew lliad. y, 3232. 
t 284. 422. y, 131. 4, 263. £, 457. 
v, 336. y, 425. e, 246. Odyss. 1, 
628. Hesiod. Scout. 151. Oracalum 
Scholiastae Burip. Phoen. 641 aliis- 
que laudetum, quod, ut boc obi- 
ler moneam, partem.suspicor esse 
Thebaidié cyelicae ;; cuius in frag- 
mento apud Schol. Soph. Oed. C. 
1310 rursus "^fidoc «se legitur. 
Anthol. Palat, T. I. p. 585. tige 
trisyllabum an in iambis reperia-: 
tur, adhuc ambigitur: v. Erfurdt. 
ad Soph. Antig..1235. ed. min] 

[«vso»] Omittant Par. 4 et 
Laur. 4.] 

[ere pavapev] Par. 4 et Láov. $, 
qui sunt ex melioribus, ovopatov- 

(nar dexippaoww]  Seripsi cum 
Par.4 pro. vulg, sew eríop., 
quod servat. Villoisonus| Itera (n- 
fra c. 35. p. 284. 

4€ vebvro»] ef sequentia endi 
ad roU.fercrov restitui ex tribus 
Codicibus,. Begio nempe .[P&r. 4,. 
ubi-«c «» pro esure.], Baree-- 
ciano et Florentino [Laur, $.) In: 
ediUs duntaxat. legebatur :eroavel: a. 
dvduvet niri cox: Odyatosi. - Haee: 
venba. ei; -zoirav.. yep, yegti» -&tol: 
Gale: in ano Codice inrenerat, sed: 
male retulit ed ea-quae paule ia- 
fre leguntur, evreb iwne qlveten.: 


i] 


um dE. 2n 


pev spi» uatc sóv Oüyaso» al syvyal deunovamm , csrosa 
avdarvortoc fiy s00 OQayétov. Kol Ilossey dk ixÀgOg 
dra «à, navsuy Ovsev püuorer, nrdiv elvat, 0 pe sa- 
Atvsaie» sig aUzO» sasáyazvot, xal avTOv xt57jrm yivevar. 


Camr VI. 
-[Hepi r3s '"Pías.] 
Tyc dà 'Péíag wavd «9v nagadsQtiypévn» Qvciv. el- 
dontorouuésoe elxótng 1r xal en». sev op(joev eisiap 
avasiOéagiy &UtZ, Ot; Dp inl «O0 nólV nta Bporeeov 


xal dospatsw ovpAaivet yivsaDat. — Kal taísyy naQue- 
&yoUgt suypssdsorg xal MOUIRISE xal wegavM Wes 5 àap- 


[Et caussam buius laeunae perspi- 
cere licet ex lectione eb Oar«- 
Tot, quam offerum Par. 4. Laur. 
4. 3. 3. August. càüm Ald. Bes. ét 
Eudoeia p. 18. Ceterum in vul- 
gata quaedam desiderari, iam Gy- 
raldus Synt. 6, adnotante ene 
perspeserat) ' 
xavrem Svren] Qwudzm Codd. 
[Par. 2) v8» »«vvev brre». (Par. 
3 et $ zdrrev và» ivves, haud: 
male. Par. THATELIO Oreuie y 
ré» ovze».] . 
. wurrdyevui]: Multi Codd. [Pur. 4. 
Leur. 5.] suvasasveres, . Kwtdyn-- 
va» €i yérgsus in. Cod. Ven. 490. 
»agaddJygivgs] Sic plerique 
Codd, (Par. 3. 4. Oxon] pro z«- 
gadisdoeuisgr, quod in Edd; Sic 
supra c. 4: saguédieyOgaoniv;r idio- 
vgsa, [Eadem verborum coníusio 
c, 35. P. 335. aun in cR 
»;c 
TUNE Por; $ et Lo 5 
demubieme]) 0o oe nn 


[ec ix) ro moAv] Par. 4 ec và 
zzoàe.] 

xagnceyoss;] Plerique. Codd. 
(Par. 3. 4. Laur. 4. 4 Ozon] 
zapnopyayor, [Et boc lectiome Vil- 
loisonizna fortasse praestat, sus- 
cepta paullo ante meliorum co- 
dicum : scriplura érariDésrec,. ita 
ut omnia baec uno iam ienore 
legantur.] 

tepavAcnuc] Hoc resutui ex omni« 
bus fer&' Codd. [Par. 4. Laur. 4. 
Oxon. «, non dissentiedtibus Ozom 
Bet Par,..2, qui arpemas; exhi- 
bewt] pro xepesvose, quod ja Edd. 
Gale quoque -rserito praetulit . si 
gavÁlas, [quamquam ilud.in con- 
textu. reliquét.] 

| dupspud no opas] Plerique Codd. 
Aapzudieegiasc. [Hos inter est Au- 
gust. cum Par, 5. Laur. 2. Ald. et 
Bas, -Áupnad ppepiez Laur. 15. Aap- 
zadapepías , Laur, B. .: Erat ipuasa 
peerem pro d, qued praecedit 
rescribendum. esse.xm] ^ 


stednpopiorg yurgovcax. 


M6 


"Eneidz .0' áse8ev. oppor xa-. 
146 1eeassoveér, noAAayoU Ób xal anó «uv | ope» ésapyopuror . 


qarvovcor, stoesox niv vy» Idy» énevojtasov oUt» te- 
*4epev Ogog:xel.O graxpoOsy doviw iOtiv, OQuiav.avtyy. 


[£Ez&25] Sic Villoisonus: quod 
unde habeat ignoro. Vulgo i»44) 

[9 uve Ov] Sic scripsi ex Par. 4. 
Villoisonus cum vulg. d? dreót». 
Idem Codex continuo oí ouo] 

xeragarrovo;] Sic restitui e ple- 
reque: Codd. pre xesexrodaovos, 


qiiod in Edd. V. Toup. Exnend. in. 


Suidam I. p.141. Quidam Codd, 
xatugotovos, [KaraQifovo: et xa- 
2et Laur. 4. K«ragdggovo: Par. 4 
et Laur, 3] 

iaegyoueros] | Sic. omnes. fere 
Codd. (Par. 4. Laur. 4 et 5. Par. 
4 imwpyousvod] pro sateQróntvos 
quod ia Edd. lacobus queque Tol- 
lius in. Feriuitis sacris p. 166. vi- 
dendus, legit. àx«Qxopceoos, 

eaírosas] Sn M DNA con- 
idt eigarsa.. — . 

avtZ] Sic omnes MSS. et. lac. 
Tollius pfo «vrob, quod in Edd. 
[blem. Galei quoque Codd. cum: 
Augsst. et Eudocia p. 869, quae 
nostrum locum exscripsil. . zfir7. 
non reperio -enolatum nisi e solis 
Per. .6. Laur. 2 et ó. .De bac v. 
inevouucter c. dativo copstructione 
v. Heindorf. ad Plat. Bbaedr. 30. 
p. 332. ln Schedis Villoisonus ed- 
notarat: ,,L. avifjz, Nouavré, cum 
izevuhoc; semper. cum genitivo, 
numquám.aulem cum dotied con- 
mmgalur. 'De duplicitpoteetaté v. 
i:tosvpet- ro:magis observanda, eme 
saepius deluserit eruditos interpse- 


tes, cum et eum qui nomen ab 
&lio traxit et qui suum alteri tri- 
buit, pariter designet, v. llemsterh. 


ad Lucian. T.I. p.310." V. Iae- 


geri. Animad. in Sophoclis Aiac. 


P. Sd 
panpéOm. icviy sz) KEusta- 


dius p..353 docel omaem eszcel- 


sum montem, nüv opo Ywglr, 


li dictum fuisse :3j» ab Ida Troica: 
Tugdvtrovg, MS. Galei. lllad Par. - 


et Creties. Idem p. 568: "Jocior 
0t or. xaxa diduuor idp ov uovor 
Totug, diÀd nüw $q0q, iE ov, 1d 
xvxAq ictiv idv, eq nul datieoc 
zü» véee. Confer eundem p. 356, 
11. 633, B5. et 1351, 15. "Suidas ;, 


"Idy, ná» so «vugvrav.opec, 9 Au 


xgeÜDer. ioxviv idir.— Kagmol M. 
p. 465- "Jdg eqoc ieri» wvipyáor*, 
yivtvus do TOU idti»* nOe» iori 
uxrrk Seer vd MyxoÓsv, an 
panpcOar?- (Plura in. Animadv. ed 
h. i. Villeisonua congessit.] Forte 
quis ia Gornute legete tentaret: 
00er uanQoÓtr laviv pro € uaxgé- 
Qb». ictir, .quin. e£ totum loeum 
refipgersl, 19érver piv idaidz, 1ova- 
ise)» ogsiav UU» SQeUuyopeüersac 
parietes ogot, xui.o, vel ofer, na- 
xoaÜev iow Miteiodb bsevoba- 
qa». [Hac scribendi ratione, quam. 
fateor se ot intellugere' quides- 
salis, haud puto locu mintvafi, queue 
interim ifa:isterprdio?! primam: 
ex lda, excelso monte et quera ex. 
louginduo éompicéze lieet, eam 
(Rheam) appellarunt, quippe mon- 


"»9egayogeuoytec' ma) s& yevyei'0sosa ve» dy voip OQest 
yeropiéve». (ue , sovc Adevsag zveoyovpávovg 9n. aveye 
sz«gstogyayorv* tuyo Ób éni) mel oi yetpewecg eypuenóv 
vs dyovsci. — Álogyoso». Oi negata. os£gavoy , $e0c di 
10 xas cQydc in sey L sid tí0z00as S&c n9Àugc, Sxveé- 
stc Évexey* 5j intel &gytyoc dott «zc siode e xal agye- 
*UnOU oUGíaQ T0U xóOJLOU. entier Ó. apatióeanw avsz, 


tamam (ogMu») eam nominantes." 
In bis si quid desidecatur, id scri- 
ptori ipei vitio vertendum, quippe 
cuius elocutio non semper perspi- 
cua el tersa sit. Exetnpli loco il- 
lud ipsum x9érso» sit, quod a nullo 
pertitionis membro ezcipitur. Ce- 
terum id unice Cornutus sgere vi- 
detur, ut montanae deae cogno- 
then explicet, non Idaese, de quo 
cogilaverat Villoisonus. "O6ev vero, 
qued idem comiecerat, propter 
ipstum »exgoOev, «hod juxta po- 
situm, prorsus alienum a re vi- 
detur.] 

[sgeceyogtvorstc] Par. 4 x9ooy- 
yogeveu» ; 3 nQogayopevcarzes.] 

s»xeyovsiwev; Vx aUrüg zaguc- 
eyóvo;] Ex omnibus fere .Codd. 
recepi g»orovgt£rovc [Par. 4. Laus. 
1 et 4. Par. 3 gvioyovpsévgc, omis- 
sis praeterea verbis yeyvaor&Ta civ 
i» tels 09e05 yovopévev (6e), quod 
sb Edd.aberat, quodque in suo 
Codice invenerst Iac. Toljius, qui 
is Fortuiiis sacris p. 166 hunc lo- 
cum partim e veteri libro, partim 
e cohiedtura: restituit. . V. Piertoni 
Verisimil. Y, 8. p. 8&. [Abest vox 
restituta ab August, ei ab Eudo- 
cia.] Pro xagnodyovos [quod vul- 
gatur] multi Codd. xageojyayor. 
[Moc recepi ob consensum melio- 


rum codicum, Par. 2. 4. Laur. 4. 
4. et Oxon., iavito licet Villoisono. 
Asgust. ut vulgo.) 

vuya dà ix9 xaà 6| yewévtc] 
Hoc d?, quod aberat eb Edd., e 
Cod. Reg. recepi. [An iure, du- 
bitari potest. Godex ille, Par. 4, 
ut puto, v&ye d) »a) ix) V. 
Pierson. Verisim. 1, &. p. 33 et 
Heringam [Obs. p. 98, qui Aene 
»(6 pro xeipéec coniecerat, a Pier- 
sono merito refatatus. Rhea enim 
ut pluvisrum, fakninum, toni- 
truum, ita etiam est dea: tempe- 
statum, quippe quae speciem quan- 
dam feritatis prae se ferant. .Ce- 
terum utramque vocem passim in 
MSS. commutatam fuisse, demon- 
siravit Iacobsiusad Philoatrat. Tag: 
I, 20. p. 333.] 

(Hvereres] Laur. 4 »vQyevós, 
nec tamen quod exspectasses, oví- 
eavoc. Mox Par. 4. 4 et 5 xazag- 
xeés pro xer' apyec-] 

oyvoergtoc] Sic in omuibus fere 
Codd. [Par. 4. Laur. 4 et Oxon.] 
pro oxvpererov, quod in Edd. 
Hodie quoque in plerisque Aegaei 
meris insulis pleraeque urbes a 
littore longius semotae et in mon- 
tibus posilae stat, piratarum nem- 
pe metu. 

erdíac] Plerique Codd. aeter. 

2 


' mulatione. 


— 18 


speQoégTavsec ove eivia v9c Qeoyovéac oUty iyipeso. — Kev 
vouvo Oh xal dllovgc weydQ sUvoUC sep) vO 035/00c aUVZC 
séQut4ÜcQOiy , cQ vzgc ro* Ovtur» nomulilac wo) savcoc 


joertesoc iE aveo yepovosog. 


" Bowie d avs xa) *j agd 


Zwgow zírapyoasig slvos, dv xo) did sO ri&QrogeQüg xal 


[Galei quoque." Ex Villoisonianis 
Pa& 2 et 4. [In Laur. 1. est 296- 
vepov, sine dubio male lectum pro 
5x0o4Ace, notanda vocabulorum com- 
Ceterum: totum hoc 
comma, in quo exhibendo presse 
Villoisenum secutus sum, non 
mibi persuadeo ut integrum cre- 
dam; desiderari mihi quidem vi- 
detur zoAsec aliqua mentio; nec 
tamen cuiquam aucior sim ut pro 
ovoigg ea vox inferatur] 
Kagdiur d' dvasiÜÉuaw  e15] 
Cod. Reg. 8052 [Par. 5] xagdíu» 
(i«v Ji. Hoc propius accedit ad 
xedíu», quod quidam praeferunt. 
Sic infra de Cerere c. 28: dse- 
TiOÍnc, d' avr xe) vag ugxevas, 
cujus rei hancce causam aflert: 
oxiguate drapiD.nugsa yeyséigiy e/0— 
ze * y57. [Ex Animad. Villois. buc 
refero: Porphyrius ap. Euseb. 
Praep. evang. Ill, 11..9. 109: 4;- 
pgrgo dà sd wip üÀÀa xavd cá 
avUvd Iye 39 Piq: durgvoys dt ov 
g avr] xe id Képgv ix wc, 
TovréOTA vov xógev ix Sé» ggvye- 
vedé» 02«Queivw». do xal nací- 
avéxta. xo fjoísac advzs votc eva- 
gum, Qxervie ve ntQl. dtr vie 
neÀvyoríag Ovpuflohor, et p. 113: 
jx dh vov wüxevoc vo yérviuev nai 
v0 -ÀnÜoc zév sgousjouivev tic 
4t» quyéü», eoneg tiq noA, ovi 
"ode 0 uyxev avufolov," De pa- 
pavere Cereali cf. Creuzer Symb. 


T.1V. p. 387. Ex Orphei sen- 
tentia dea primum Rhea, post- 
modo 4(7u7v79 dicta: v. Orell. ad 
Sallust. de mundo 6. p. 113.] Sed 
cor est vitae principium, [Cor est 
tovía v7; eworte xai usQonelsc «ov 
Cwwuroc, iesle non memini quo 
in Boissonadii Anecd. Gr. T. IV. 
p. 452.] Frequens boc sensu «s«- 
ví0s00as. — Sic c. 20 de Minerva: 
oí Ói dguxovrec xe) » ylavt ds»u- 
tiÓqryres vavty. 

4£negise04a0s]. Laur. 4 et Par. 2 
inereOénapw» , haud male omnino.) 

[ré&» ovrw»] Laur. 2 1à» oAe».] 

xoepnaroc] Quidam Codd. [Pac. 
3 et Ozon] roguazec. 

i£ asvgc] Plerique Codd. [Ozen. 
Par. 2. 5. Laur. 4. 3) 4» avr. 
Edd. Ald. et Basil omituwnt i. 
Hae praepositiones inter se com- 
mulantar. [Laur. 4 i5' «vs7«. Par. 
4 di* avrg».] 

ytyorézoc] Sic plerique Codd. 
(Par. 2. Laur. 5 et Oxon] recte 
pro xtyorvéuc, quod in Edd. 

['Hew d' avvz) Sic scripsi ex 
Per. 4 pro fous dà 9 avrj, quod 
in vulgata est et a. Villoisono áec- 
vatur.] 

, Z&vgex] Quidám. Codd. Lado: 
"m [nep "fosvelor Par. 1. 8. 5]. 
Herodot. Vil, 63: ovros 01 Ux9 uir 
TAÀgves ixuliovvo JZvQuos, vao di 
véy Bagfayer Jdosvqus inÀgOn- 
gu», [De promiscue horum normi- 


iyóvog dnéjasDn: | supo ; expaivorsec ots va JíaÀieva 147 


dyÀot»ta 99 svZc euUeícc alosery eso xa) 54e fosiv. 
Qevyre 9 idfec elereas , Óià «0. OproxeieoDas ntaod oig 
Devis óc, seg olg xa) 5 tà» [allow imenólace 
rtepedgle, c«ye «i soroUsoy &ugelyoveu, .0noloy xe) stagd 
sole : EAAgoi siepl «7c vov Ovoavos ixvojuic nejóDevser. 
Ilgerov à» yap 0 Kgovoc Aiyesos xasastisesm vd ix 50 


"Péag ato) yivogeya téxya* 


num usu v. Moti Coll. nov. Vatic. 
T... p.3] 

"fsaogpazti] Sic omnes fere Codd. 
[Soles Galei. Ms. novi) pro 7fos«- 
74, quod in Edd. (et in Endocia 
p. 970. legitur. Par.:.2 et 4 2fo- 
rayüri; B Werayarye; Laur. 4 
el 3 forayasgc. Ceterum scripsi 
Vfzapyaris;, non rapyesic, Ar- 
cadii de acc. p. 86, 18 praeceptum 
secutus, Cf.!Goelllingii Allg. Lehre 
vom Accent der Griecb. Sprache 
p. 215. Cheerobosco ibi allato pre 
"feagric idet nomen restituendum 
esse, nullus equidem dubito. Quod 
si pro cerio baberi potest, id si- 
snul.es Choeróbosco liquet Atar- 
gatin 'etiam 3 Thraciae populis 
cultam Ííniese.: ^fxaoyett» Straboni 
XVI. ». 4432. Alm. (T. VI. p. 465 
ed, Tasch.) pro 4vagy&v7» redden- 
dum, i ipsi suadent codices, e: 
y«vi». exhibentes.) 

[5» x& (à vo] Sic. scripsi Ste 
vulgata a Villoisomo servato 7v did 
zob, secutus. Par. 4.5. Leur. 1. 3 
et Oxon... Similis. enim Rheae et 
deae Syriae caltus, ita ut.pro una 
eodemque a quibusdam .baberen- 
tur. V, Creuseri Symb. T. U. p. 62. 
Causssm buius diverserum numi- 
num commislionis iam allaturus 


» 7 e? , 
elàzsttoat Hày ovy» ovto nayvu 


Cornutus addit, eandem colem- 
barum -et : piscium religionem in 
culta Rbeáe aeque atque in Atar- 
giidis obtinpisse. "Praeterea «o, 
quod revocavi, insnper August. Ald, 
et Bas. confirmatur, addicente ipse 
scriptoris usu. Cap. 30. p. 184: 
dwrep 6 7 405»& did vo dilolay 
eias Tgv TUS dgeviyc yéoeoin.. lbid. 
p. 485: did. d) ravey» v5» airiey, 
Idem paesim. dià vo$vo.] - 

aigeoee]. Wyttenbachius coniicit 
xguciw vel Qeiciy.. [Vide:quae Gy- 
raldus p. 62. Schol. Hom. lliad. e, 
18. GALE. fige» mihi quoque 
suspectum.] 

udeg iaví»] Omnes. fere Codd. 
[Par. 2. 4. Laur. 14 et 4] omittunt 
iezív. [Haud male.) 

[89zaxeveaG c] Laur. 1 et4 Ov- 
$2ugÓr ; 2 tgunitiioDu.] 

Z'uÀle»] Quidam Codd. [unum 
novi Par. 2] yspsw». 

T4 reso rov»] Quidam Codd. [in 
uuo Par. 2. reperio] ro:obróv T4. 

, ntptiDsvtas] Quidam Codd.[unus 
Par.:5] avO«ótras [quod baud de- 
terius videtur.) 1 

[avre) Vulgo avrs, quod tacite 
correxit. Villoisonus.] 

9iropera] Quidam Codd. yer»e- 
utra. [Hos .non nosi.) 

9* 





eixotuc* énrid) oca a» yirysar uasa «oy elggpnivor» «7c 
wertasoc Aóyor, nàÀm sesa so» oUsóv d» sreQróde eiga- 
vigesei.— Kal 0 qoovoc Àb soiovsóy dovi* danavacec ydo 
vs avfOU ve yevópeva db avrov. Elsa «5» 'Péíay qae, 
yevvapivou avsy v0V /og, AlDev dv uvvOU neoDsyey- 
xeiv dotagyaevoanéyor vc Koórvo, vootoy einevcuv cs$o- 
xéyci! ndxeisoy. ni» xacunoOzsor or cUroU, 0v Ob dic, 


[674g1v«5 a)» ov»] Par. 4 et Laur. 
5 HeDr» or» ] 

oga v yiyg1w] Sic in omnibus 
fere Codd. [Par. 3. 4. Laur. 4.3]. 
Ahi autem [Par. 4. 2. et August.] 
gívtre, pro yíroreas, quod in Edd. 
Infra sequitur dgavitCeras. [In Cod. 
París. 2130, qui est noster 4, le- 
gitur teste Boissonadio ad Psellum 
p. 201, qui probat, »ixzv«.] 

xard vé» dogpíror Tie xwyetec 
Aoyo»] Sic loquitur c.5: »exd vov; 
i» avrQ ÀAoyove vijo evowec. De 
hoc motu dixit c. 8: 5»x' u» ix 
Xvgoe ixertl'ro 7 9U0ic ini tO xgal- 
vu» xal dmortleby vu ovra, Re- 
spicit autem haec verba eiusdem 
fertii capitis: x«ríou d) vo» Kgo- 
vor xvÀ. 

[xard 3o» avzov] Par. 4 omittit 
aveo». Par. 6 «vd «v avvev, qui- 
bus insistens Villoisonus coniecit 
in Schedis: uvsd xevd vo» avro».] 

it avrov] Haec verba, quae ab- 
erant ab Edd., e plerisque Codd. 
(Par. 2. Laur. 4 et Osoniensium 
uno) restitui; alii babent i» avr 
[Oxon. alter cum Por. 4 et Laur. 
5. Ceterum iidem Codd. cum Par. 
5. Laur. 4 et Oxon. y«opera.] 

[yeyyonérov] Galei unus Cod., ut 
videtur, cum Par. 4 et 5 yevopévov. 
In postremo Cod. praeterea quae 


sequuntur usque ad rotro» tinovga» 
male omittuntur. Beail. yesyron/vov.] 

lonagyaropnivor] UnusCod. (Par. 
4] ioxegyavepnisg». (Haec vox He- 
raclidis Allegoriaram locum af- 
fectum in mentem revocat, ubi 
p. 408 ed..Gale volgatur: e8u; 
ydg ix nQerys gàexíuc rd e5mun 
và» dorinaO Gy naide» diducxalía 
su inve (v& Opngoe) vrÓeor- 
vus, xa) novoveu iveenagyuvepniven 
vot; Eneoov avrob, xa8anisl soví- 
ue y&Àuxt,, vde wvurdc ixapdener. 
Corropium eese vocabulum i»- 
enugyavenévos: , intellezere Scho- 
vius et Toupius et mutuo stadio 
ivtaxagyave piso, restituere conati 
sunt, quod refutavit bene quidem 
Boissonadius ad Philostr. Heroic, 
p. 814, in defendenda vero vulgata 
wünus felix; equidem certe non 
intelligo, quo pacto inagdt vevi 
tw; recie dicatur. Sanabis locum, 
si lineola adiecia mecum legas 
lveoxagyavopivovc, scil. naidas.) 

[Koóve] August. Xoose.] 

Kxebed»)] Sic restitui e duobus 
Codd. [Par. 4 et Lauc. 5] pro &i- 
"oica, quod in Edd. [August. àxv- 
xobg3u, quod non satis intelligo ; 
fortasse libtarius scribere voluit 
iyavevea, Idem Cod. cam Laur. 3 
mox xuxelye.] 


— 94 — 


Àé0ga coaqivsa,. SacievOe 05 x00j0U..  FozavOn oUy 
GAÀec siÀsnstes 9) xasánooi. — Xvysévaxsat yap à poóec 


$wspi! «5o tOU wóGQev yervéGeMQ, iv «& cote avitQUQ$) Y 
deoexoven aUtÓP qugic xa) Asengastgoev , 0ce alg «0 pae- 
oaísasey | aUsoU 9 A/Ooc oUsoc, Óv xaAoUpey y5jv, olore 148 
savastoOsic, éyxatsotyo/y0s. Ov yag &v GAÀec ovriovg 
sd óvya, el qj dni OeyaMov saUsyg 5osieUs, yrvoptvey 
xal vogegojiéyoy ivssuÓc» naytery. 


Curvr VII. 
[Zeg! rob Koiyov.] 


Téeg: 0b o0 piv Keóvoc lotogeftae OUFeyec xoSróvte 
inl] so níyyvodoi «5 I5 so» Ovgavóv dxtepely xi nav- 
02a; sc Ufqseg* 0 dà ZaUc éxBaAuy oUto» «zc Pacilsiag 


Ae89o] Hoc à«0Q«, quod sb 
Edd. aberat, restitu e plerisque 
Codd. [Par. 1. 2. 3. 4. 5. Laur. 4. 
3. 3. 4. 5. Oxon.] 

[ErrabOu ev» &AÀlec dgxtas 9 
xeve«xegs;] Haec verba a Villoisoni 
exemplari ahsunt omnino, incuria 
fortasse. Revoesvi interim, ut qui 
citra Codicum fidem, nisi res po- 
stulet, talia delere non. ausim.] : 

(9s eic «é] Pro eve Par. 4 9v«.] 

[€ nd dc in) Oeetàior ravsgeo] 
Vulgata à. ng. ini Omelio zavsa, 
quam servavit Villoisonus, 1dscita 
lectione suvtye pro sais«. Quod 
ezhibui unus Par, 4 cuggessit, sus- 
temiekam ipsa ceterorum Codd. 
seriphura vitiosa. Ex bis ei sg x«l 
inà Onalev vabva Par. 5 Ozon. 
Levr. 4. 3. & (in boc pest és ali- 
-quot paginae exciderunt). Ex Laur. 
5 tantura QejsÀdev enotatum. Cer- 
tim enim videlur, x«i illad, quod 


apte ixi inseritur, falsam esse scri- 
piuram pro ec. Utramque par- 
ticulam saepissime in MSS. com- 
mulatas esse constat: v. Bredovii 
Epist. Paris. p. 52. 11. et Schae- 
feri Gregorium de dial, ubi pas- 
sim huius coníusionis mentio fit. 
Ceterum cum lectione ix! 0speddov 
conferenda illa c. 28 init: i» Gv- 
peau xov olov igráras noouerv.] 
[Jesia&x] Sic pro volgata ig«- 
901, quara miror a Villoisooo ser- 
valeam, Par. 2. Angst. iggo03.): 
[i»ras0ev] Oraittitur in Par. 2.] 
Tie; di — 6 di Zw] Sic re- 
gitui cum uno Cod. Reg. (Par. 2, 
ubi tamen ixsapeto] pro Táec ài 
é Koóvoc lavogaisas Gurayés nutaeiy 
ixi v9 siyrvsDo, 1j yj, veUsor 
di investi nal xas0qe sijc vffgruc. 
o pie ydg Ztoc xvÀ., quod in Edd. 
Duo alii Codd. reAev1ato» d$ pro 
téec 9i, [Par. 4 et Laur. 5, baud 


acsecaptaQuUe. ug yov9 rovro» aisiscaveut, 0s. 8 Suy 
sev oÀey yevcotec Sdlig, 7» éQapay qr v00 wQaivMo 
Kovor elpradet, SZv ywvopévt» véuc noAÀgv Qvo. vob 
ssguéiyovsog ési «ry» yw tuis, AeOTéQaG ftOrgonca 


"sag. avaóvjudoue. 


'H db sov xóopov qvo iniyvouc 
149 | énigvoaca, 3 Zv wal ja lÀéyopev xeleloOat, t0 Àiay. qe- 


Qoj6vov các vais dsod ine, sal n »axgo- 


male, fortasse — €: Hic 
tamen Xgo»oc pro Kooro; et moy 
pariter ac Par. 4 xeviórra et 37 
I5 vo» OvQavoy. Ceterum so «- 
ywo0a, idem Par. et mox o 4? 
Zw pro 9 ui» ydo Zee; Pan 1 
Ties 0 giv Koàrvo; et mox o rig 
Zws.]  Wyttenbachius coniicit : 
Tíuc 01 o Kovoc vày Koovor favo- 
Qriras Gvreyéic xaveovra, [Tíoc di 
9 ni» et — vtdevrato» d) ó uà» MSS. 
et xareorcva à, v. p. v. y] 1v oíQa- 
»o» — Lego igitur vov oUQuso» ixvt- 
per. roiroy dt voy Zia ixvepety xoci 
7. TéraQtoc o Koóvot Buaadptvoc zov 
"utípa* népzTOC 9 ZtUc, xgatujoac 
tov nurpóc, Proclus Timaeo ex 
Orpheo. Sed áperiims Porphyrius 
de Antro Nymphb. 9 xei ndoye o 
Kpoóvoc* xal deOtig invépverde, os 
Ó oUQ«voc, ét mox vó» oUgavóv 
xut;0vru eic yy» ixriuv Koovoc. 
Vide Schol. Iliad. 7, 205. GALE. 
Augustmus ut vulgo, neque aliter 
Eudocia.] 

[did yov» vovto»] Par. 4 dw 
9! rovsev; 5 did yov» obror.] - 

g TZ; vé» oÀev ytvlctec] Bic 


restitui e Codd. [Par. 4] pro ;; 
T/s oÀyc yevícrec, quod in Edd. 


[Galei MSS. và» oÀer et sicPar.2.] 
jv» Vgajav] V. supra 'finem ter- 
tii capitis. 


ixiyvatac PEN Humorem 
refundens. Unus Cod. [Par. 4 cum 
Laur. 5) babet izioyvsaca pro és 
xyvous ixiyvenga, [Illud coniecerat 
Galeus in notis, servata in con- 
texiu vulgata, acilicet .uni&s Oxo- 
niens lectione simpliciter ixyv- 
ouox exbibentis fretus.) . 

7» xal di«) Quidam Codd. (Par. 
4] 7» 99 4a. [Par. 2 omittit x«/. 
Aj sententiae aptissimum viz a me 
impetrare potui quo mitrus susci- 
perem, * NE. 

v) Àja» erQoge»ov] Scilicet illas 
Amrorípac dvaÓOvjuaces. 

[ixfoy:) Par. 5. inioye.] 

[ixexédgyo«)  Galeus | suspicatur 
inídyos quod offert Par. 2, haud 
»wale,' probatum: etiam editoribus 
II. Stepbani: Thes. Parisensibus v. 
inisedae, ' Et hoc ipso verbo Ta- 
tianus usus est, ubi de Crono viucto 
loquitur, Or. sd Graeces 15. p.88 
ed. Worlbii.. Item 'Anonymus. de 
incredibilibus 'ci 48. p. 94 ed. Gale. 
Abstinui tames a mutanda vulgata 
menum, quippe qui Cornutum ne- 
verim vocabulérum vel mimus usi- 
tatorum vel adeo novorum, quo 
ex genere compositum illud est, 
alia 'auctasilate destitutem, oma» 
torem perquam stadiosum.] 

uaxporépus dubeyoy!)» deUc) Gic 


ségav duis dove 


«Uve t0 XOOJUC. 


Ilavv Ó' eixo- 


voc xal ayxviopumsiv xaAovor vov Koovov, ayzxÜÀev óv- 
vev xa) ÓvonagaxolovOgsoy , & ju veÀéogvat v000US0U€ 


dotógio Ug . disi ese. 


restitui e plerisque Codd. (Par. 2. 
4 et Oxon.] pro uaxgoetgos dibu- 
gays» xu dovc, quod in, Edd. Hic 
autem dulaysyg.est mora, con- 
sistenlia, quae opponitur z« dier 
vegnniru et reic. jexvoxágeeg ava- 
9vuasess, [Galeus in notis. idem 
probarerat,: simul collatis Schol, 
Iliad, e, 48 et Schol, Hesiod. The 
p. 146. 

(cvze] Par, 8 avxo] 

eyxzpiéagvw] pro dyavdenQgeuv 
[quod in Edd. legitur) restitui ex 
omnibus fere. Codd. (Par. 1. .3. 
August. ubi. est eyxvieugro De 
Jarma ila oweaszliag v. H. Steph. 
"Thes. ed.. Panis. h. v, ubi fuse 
simul de hoc Saturni cognorsine 
agitur. V. praeterea Orpb. Hymn. 
XIII, 9. Illuc quoque pertinet quod 
ibidem vs 2 Saturnus appellatur 


zosudoflouioc. Adge Scholion a. 


Boissonadio Àuecd. Gr. T. V. p.16 
editum: fyavdopareic* 9101406, 0x0- 
Aui fevàrvópevoc, o nowlioq x«l 
déd»g *dc flovàdc,. dolapi]gavec; 
và» yveul» d«uerQogoc. — Dgpuiei- 
ou. er) vo dyxpÀ4Maus, ve Sowu- 
Aópqric, vó dolepgric, xul 09a. uno 
. veU nuijrus. €vyaANTGS, 2x9onagotuse- 
za nalbdid xob Wéra yQüprzas* 
xAiaer d' ova ddía» zxoutroi, 4ÀÀ 
diga uAepejuou- xoà xooxelopiyton xal 
dolouyzow xAivtaas à bvegondizes, 
ec. a glodvc nged(lUrov, nui qtoàds 
zolloU, xuk noàÀd £raga* Bgajgr- 
xerdágaia Ób vaUr (Ore xai ovdé- 


' mora aAdeg. 


Ceterum in Schol. 
ie lliad. 9, 395 verbis sb. editori- 
bus H, Steph. allatis &c qos xai 
g ru, ubi legendum proponi- 
tur xej 6 dyuev, ege malim legi 
»al Evde(ue», buc ducente ipsa 
Cod, Ven. lectione 7d5uov.  Eu- 
daemonem vero intelligo eum 
grammalicum Pelusiotam, «ui Li- 
banii, cui et scripta quaedam de- 
dicasse dicitur, aequalis quum aha 
tum eliam 'Üsopaarizry éoOeypa- 
wia». scripsit, de qua vide quae 
post Bentleium. Ep. ad Millum de 
Malsla p. 141 ed. Bonn. Lardpe- 
rus ad Oriou. Etym. p. 330 expo- 
suit. Adde Etym. MS. in Zeitschr. 
f. d. Altertb.1840. p. 14198. Cum; 
Oro et Árcadio memoratur, ubi 
de forma aec pro wv agiur, ia 
Bekkeri Anecd. p. 4397. In SchoL 
Ambros. ip Odyss.z, 68 in expli- 
canda forma Pxxox« eius ad aucio- 
ritatem prevocatur , atque inter 
clarióris nominis grammaticos re- 
fertur io Lex. in Bibl reme 
p.591.] . 

a ag cuidegrui] TN ius 
Cedd. 45 [Par. 3. 4. 5] 4:eu «e- 
Aórreo; unus esoezas.— [Et 
mic Villoisonus in, Varr. leot. re- 
ponendum suadet. Codex vere ille 
quis sit ignoro.] Wyltenbachigs 
conicit à juriesu. [Laur. 8 A7 
stíéogg. Mexiidenes Galei MS. 
Aa margine, conmíerr) iusuper iu 
beulis Allatii Anonyw. 7teQl dai- 


24 


Carvr VIII. 
[Hspi ToU 'JAxeavo).] 


Kas' &Alo» db Aóyoy sóy "2xsavóv équccw dpysyó- 
voy elvat náyvov* oU yap pia. nvOoloyía negl votvoy 


gro» p. 42, ubi leguotur —— aam 
haec verba spectare Galeum puto 
— €. 48. p. 94 ed. Galeanae: gé- 
eus o Kooroc «jv ite eopdy xo- 
Ave d9' gnév. HI i xivyai ve- 
O7c xoà ev (adia «ots. dvÓQe ze 
eaivetes* dió íordru. avrov 9aoí 
nec xentdguive». Quo loco de 
siellari Saturni essentia, ut Ma* 
crobi verbo utar, sermo esse vi- 
deiur, quod nostro quoque loco 
fieri existimo. Item Eustathius ad 
lliad. 2,204. p. 203, quamvis aliam 
cognominis illius explicandi ratio- 
nem secutus: dlov dà ovs xal e 
xgovec o Kgovoc dyxvAounrge AE- 
pesos, di «dg dMEnc xal xsauzac 
vü» üve wiwüctev, gc "M utOcduc 
perge, Sed minime sufficiunt baec 
ad sensum nostri loci perobscuri 
pesitus explanandum, quem fateor 
me adhuc non satis perspicere; 
itaque de lectionis varietate dubius, 
vulgatam interim exbibui, ab Eu- 
docia p. 259 servatam, quam Ga- 
leus Latine sic reddit: ,,Saturnum 
vocant, quasi omnia ea quae cursu 
suo evoluto non perfecerit, incurva 
et tarda sini". Certe verbum £/o- 
0t» cum composilis solemne est 
de astrorum cursu ei conversione, 
quod cognoscitur ex frequenti usu 
in Dialogo Hermippo, 'quem Blo- 
chius Havniae edidit. De v. ite- 
Ay uoc v. Ast. ad'Theologum. arithm. 
p. 211, Ceterum in contextus exem- 


Briefe p. 159— 162)." 


plo Villoisoni manu conscripto 
susceptum , mi fallor, veiécren, 
Postremo audiamus Creuserum 
mysticam cogoominis ilius vim 
bis exponentem Symb. II. p.428: 
»Kronos, der das Beiwort dyav- 
Aeugsyc führt, eme bildliche Be- 
eeichbnung des in sich selbst zurück- 
gezogenen, verborgenen Gottes, des 
deus in statu abscondito, des un- 
gemessenen. dunkelen. Abgrundes 
dec Zeit, oder in auderer Bezie- 
hung des bsoluten im Gegensatz 
gegen das Intelligible: (Homer. 
Cum bis 
confer quae Cornutus infre babet 
c. 41. p. 118.] 
doyeyévor) Sic quidam Codd. 
(Par. 4 solum novi] pro «erzyov, 
quod in Edd. Sed supra c. 6: 
ind agygyoc lgve 2c nQezc xai 
dpyeró3ov ovGiec. V. auctores a 
Wolfio indicatos ad Origen. Phil. 
p.23. Infra c. 11: dgOsis dxo roU 
«pytyorov $ygov. app. [Rem con- 
ficit Ioannes Gasseus  Eepbr. ta- 
bulae mundanae 212. ed. Graefe: 
Kal oéflac -dgyeyoroso gusirezas 
dintervoto , 
óc (oov avtTollerrov oi Grepa- 
vido» élipoer, 
divarróv negl yuiuv (yes &vniov- 
pero» Uden. 
De Oceano omnium crealore adeas 
Heraclid. Alleg. p. 439.] 


£yévevo sóv.sónov.  ".Eose O' Jüntovóc uiv 0 (Mec 7íour 
xUxlec, xa) dpebzc nssa(idAAmv: TyOvc db 9) tov noto- 


»iev xixAoc] Quidam Codd. [Par. 
4. 2. 4 (posteriores duo cum Laur. 
5 et Oxon. »topevoc) 5. Laur, & 
3. 5 et Oxon.] veobpevos Aoyoc; 
alii »eopavoc xvxloc. [Par. 8 voov- 
pevog n0xloc. Laur. 23 otées voov- 
ptroc xüoc, Mire corruptus Àu- 
gustanus o exéec veoUpuevoc ydg xal 
igsbge eic.] An d»voperoc? Iníra 
c. 17 [p.117]: "fAhuevóéc d) xa6* 
ov i» *záyn &Gvveves, | Cod. Gale 
ante fov, d) "f2xeevos ponit: rov- 
vev dà eu) yvraten víüv TyOiv. 
[Postrema haec verba, quamvis.a 
Par. 4 quoque servata, Villoisonus 
meriio sprevit, qaippe a male of- 
ficiosa interpolatoris manu me qui- 
dem iudice imserta.] Heraclides 
Alleg.: p. 439: orgerepec- piv 'J2. 
stavor exe» [Homerus] v4» vyoay 
evo, sepd c0 einéee vixit.» Lege 
víev, [Aixsuvéq. aulec Jiasfovae 
eto, Procl. Tim. 393. Ty6vv 
Iamblichus ibid. interpretatur vov 
merrónj» 4ud0tow , 9€. «i qoisops 
vegou;, V. loann, Diac. in Heg, 
p. 141, ubi omnia.fere baec ex- 
plicantur. V. Agatbem. Symop. 
Geogr. GALE. Etym. Gud. P. 511: 
Jfissevis zapd vo eins xel 7$ évie, 
6 raylec oiu», jj xagd và eniec 
»aíu» (lege vie»), o love negtve- 
GÓ«s vay: ... finovec nagd co 
eiuéw; doit» nosÀw. Etym. M. 
p. 824: "ausurég zapá «0 éuÍec 
drézenv 6 ovpaypot- (Schleufsnerus 
coni. r0» ovgavos) vevejugtus- f 
xegu ro eméec »atv. [l. »£e»)- 7 
xapa vé exec xal ve eyrow (l. 
d»ow), 6 ruréec eioer. Duplex 


igitur &rammaticorum est ratio 
derivationis: una ab exéec »i«v; 
cortuptae enim scripturae »eiw» 
defendendae frustra — contuleris 
quae Proclus in Timseum p. 296 
de Oceano dicit: »«/n» iv vo; 
Ouontdles QelOpeic tol; prd «ov 
"Oàvàmer zo vd» dE sepe 
Oveoaver , dÀÀ ev ve» dupotuven, 
Secundum alteram ab éxíe» avvem 
vel a»veaÓu: ducitur, cui praeterea 
xvxÀle adiicur. Codices Cornuti 
iam si audiamus, tertio. efficitar, 
qua Ocesnus intelligitur o egies 
vooruevoc Aéyoc, cui praesidii ali- 
quid fortasee comperaveris ex his 
Prodi Comm. in Plet Cratyil. 
p. 96. Boiwon. o 'fixeavoc 4540; 
sf cimag xal inuasrdryc i»tp- 
ytluc abriec dors vete Ótofe, nui 
Tév Diaxpicte» v&v ve rtoétev xui 
nícu» xal vtÀrvreier * dbanéepev 
d9opuori&óc «sf n» DÓDKYTHTI 
JVOY ngoc lavróv ixeorQeppnivoc 
etc.: *Àc quum lectioni voerjevec 
Sppositumr sit Aoyec pro sUxiec, 
dubitasdi sane locus est, an quod 
facile coniicias probandum sit, 
v»eccpevec male ortam ese ex 
dvvépevogs, At 2b admittenda bac 
scriptura svertimmr' rion. eoltm 
quod ist derivandi ratio lengius 
petita, sed quod cum sequemtibus, 
quibus de physiea concretione ser- 
mo est, » qua Aóyoc alienus, noh 
beae come videetur. Qugere:aut 
cum Villeisono ewéeg  drvoptrb; 
suxdec scribemdum, aut quod, «t 
elementis v. A2xtaroo propius, me- 
lim eéeg dvser» xéndoo. vel. fot- 


26  — 


este», duauayy. . Eu yag. voc toro» euyxpagepc 5j pi- 
isuc oqlacavas sa Ovsa* ovdi» d' av 9v, «4 Gàe«oy no- 


vov duuxtop. ünexgaser. 


["Ers mw&pi ToU his.] 


Mesd dà vavva éAlog ó Zug notyo Aéyevat Oeo 
xe) dyOgunoy elvyoi,.d«X. vO vsv toU nóauov quos. ai- 
v(a» ysyovévat «5c soUvoyv «(mootaOewc, og oi fatéoac 


yevyoo: vd T(xVa. 


ANegsiyyepgétzv 0b xal) dgrydovnoy 


GUT*ó» xalouc:, xal tO» xegavvO» avtQ xal vy» alyida 
aeattUca0t,, vg dye Unio guac xa vépg uat vag Doos- 
«cg ovviamaOÓG:L, xal' tovg xtpaUsoUg fxdÜty x«i Tuc 


lasse verius xóndo ; nisi lutissimum 
in his tegebris videatur, rnecurme 
et Eudocia p. 439 interim vulga- 
tam tueri, in qua per se nibil in- 
est quod displiceat, nisi quod mi- 
more, uj res nunc esi, auctoritate 
Codicum nitatur.] 

pevafadle»] Plerique Codd. s«- 
Rule» [ut Par. 4. 3]. 

J7y0v« di y x&à»] Sic edidi se- 
cundum plerosque Codd. [Par. 2. 
3. 4] .pro 774v 0i ixi v&v, quod 
in Edd. 

[2ére»] Quod a vulgata a Vil- 
loisono servata abest; revocasi ex 
Leur, 5 et Oxon. in Par. 4 pwo- 
*Ov pOst üpexvap inseritus.] 

[in xQ«ve;] Par. à izingazg.] 

"Ese weg) voi 4t] Hoc frs, quod 
ab Edd. aberat, e Codd. (August. 
Par. 1. 3) restitui. (Ozon. et Par. 
2 on xoÀeeistpioc o Zi"'q captii 
pt aefigun t. Spurias has capitis in- 
ecripliones, ut ceterorum esse, ipsa 
«arum varicias salis arguit.] 


zerge] Par. 8 xai xav;g. 

d.d vo ty» oU xogpov evow] 
V. cap. T. [To vulgo omissum Vil- 
loisonus unde babeat, indicare 
neglexit. Habent Galei MS. cum 
Par. 4 et Laur. $. Totum locum 
ia Par. 5: dw s9 yepe»víras v9» 
aivía» et0fp VoU xoOpov. tÜg elc. 
Ceterum ab. exemplari. contextus 
Villoisoniano vov abest, incuris, 
eredo , scribentis] 

evrínr)] Ali Codd. aiziox. [Hos 
ignoro.] . 

eic oi.merípec)] Alii Codd. [quos 
non movi] ec «». [Moz arüculus 
ante rízva abest a Par. 2.) 

(avrór] Omittit Par. 4.]. 

xui rov xégavvo» — «da»uriOlao:] 
Hoc, quod in Edd. deerat, e Codd. 
(Oxon. Laur. 5 et Par. 4] restitui. 
. [gei] Par 4 gui». Paule ante 
Par. 1 rà ve eve] 

ví víqu xai vdc (jporíu,] Hos 
articulos :& et ««c e Codd. resti- 
tui, [Sic Par, 4, quantum sciam, 


— £T 


sataipldec nataomnsev, &AÀeg (dy. vu sov ovoavor Àe- 
Aeyyoss Oen sawsOc vov Ung t9g* yüv sónOU a9tePejoe 


pévov. 


Kal dia niv «dg alyidac, alc dj dO «ev aie- 


osty toUrogixt , alyíoyog dxizOy* di dAÀac Ob Oporoudeig 


solus. Per. 1. 2. 9. 5. Laur. 1 et 
8 xa) rác: fgesvác, sed ex bis Par. 
1 cum Laurentianis iisdem simul 
víéges pro »ígr, ita ut, si d «6 
illud adsciveris, in arehelypo ho- 
rem codicem: fuisse suspiceris v 
vé vxhp Sade víges xa) vd Boor- 
Tdc eile., quae vero lectio alteri 
receptae haud praeferenda videtur.j 

[wvopsgsvav] Hoc pro vulgata 
deougwve», quam. Villoisonus ser- 
vavit, dedi meliores Codices, Par. 
4 Oxon. et Laur. 5 (m quo es 
zavacxiste?), secutus. Infra c. 18. 
p. 180: imd oi xiQavsei uf 
savagujzterp,, sd: quem loowm 
de hac verbi auvoaosggru» ni pro- 
pria Villéisonus im Schedis con- 
salendum affert T. Hemsterbus. 
ad Luciab. Tinío.) T. L p.493. 
Utrunique vero verbum de ful- 
sime tempesistibusque immissis 
dicitur, ' signiGcatione et propria 
ettranslata, V. Valcken. sd Hippol. 
4884, ubi nostro loco laudeto se 
fertur xavaoxznasevos. De falmine 
iltud Herodotus 1V, 19; item.é- 
ox5sxsus Dionysius Hal, Epit. ed 
Maii p.51 ed. Francof] 

: Aedoyz és: n in ed. Galei 2 
Acyor:- 

sxu»vóc vob HIS ri voxev 
eeriuopévov) Bic restitui cum ple- 
risque: Codd. pro nd»«uc todo vaio 
y» dxewueméve, «uod in Edd. 
Poet «moveuopérov punctum di. 
(Repoiitum: babeat Par. 2. 8. 4. /5. 


Oxon. e& August. qui solus vio 
vj» yi» babet. Fx Leur. 5 certe 
adnotatum voxov dxeveneopnévov.] 
Kel did wi] Hoc sw, quod 
aberat ab Edd., e duobus Codd. 
[Usum devi Pst; 4]! rexiui. 
ek à) Sic esti cum Codd. 
pro sc gj, quod ia Edd. (lid 
August. Jar. 1. 2. 3. &, et Laur. 
4 et B ax dí. Pan. 4 ei dj, ad- 
dito tayosv. pest e»spa, aigue c 
Lsur. 5 saltem ijoye» enotatwr; 
iye» COhon., vulgata cemroquin 
servata, Ea quibus Codd. aMera 
loc forma comparatér «i dy d. 
w, d,'évenu teyov, quae dupliei 
recendidmis speciem prae se fert.] 
[iigon»] In. Edd. ediiciter rov 
epna», quod cmm Villoieono ut 
qlotsam preetedemtis verbi deleri. 
Atque .omfttüte Pase, 1. 3. 4. 5. 
Laur. 4.e$ 8. Kt glosae id de- 
beri, ipsa ratio, qua in Codd. scri- 
bitue, satis. prodit: etenim Par. 2 
et Ozon. xà egua»,. et August. ing- 
perfecte habet, ages» và 38 oroyue. 
Neque alter Lexigraphi veteres 
vocem solent: interpreters]. ;! 
[vobs€pra] Scripsi cam Villog. 
«x Par. 4: et 3. . A Por. 3 abesse 
videiur. Vulgo ze bvepa.] à; 
éfpeietdeBr db cveayveserouc] 
Alü Codd. ouendac. xal ivyré- 
etots. [ Opoi dit; Laur, 5, Par, 2. 
8. 4. 5.; Boyséorove Pag, 3s. Ha- 


"riore voce er'exiyseuroc praeler 


»hos usus (st Gtheliaeta Axati p. 43-] 


— 4T 


dà sQaic , naQ oic: 0$ 1é00aQsc , mag olc 0) értza. 


Tie 


pi9 , did. szv, sgosoruivr» «rg tQuadag velerosqta, 5 
sol |jyjd *Ó sQín pévg oxaupoaser elvat, OU v O xacd 
quiosóqiay Mos eopinàs;gov| sae. 4lio dà, ano sov Q«u- 


osiv ve xo) stQevsery và. Üfoyta* éniflaAAes zjplv xal dy 158 


dvo) Tovtotg ovv(otaoódui. TO nanaideUoÓ qp. Tícangag 
di «al ónsd, Sayo did 30 s& nola sé neuoie OQ- 


Omnibus his iom expositis, quam- 
quam post ea, quae Villoisonus 
et docie et sagaciter monwa, de 
sensa lec, quem Cornutus ex^ 
presseit, nulla omnino dubitatio 
esi, tamen de ipso contextu ad 
scriptoris mentem restilwendo prer- 
sus desperandum, quum codicibus, 
qui so$lram aetatem fulesrumt, cor 
ruptelam loci multo antiQuiorein 
esse vounifestum sit. Quae eoim 
incuria temporis interciderunt, di- 
viuari.quider, nom vero rediute« 
grari hodie possunt; : qued ipsa 
varietas Comretilecum: a. Villoi- 
cono propositorum arguefe potest. 
Quare dum aliorum codicum nuxi* 
jia exspeciamus, in vulgata quem- 
ws aperic.manca interim acquie- 
acere, tutissimum nobis visum estj 

. uesor]):In-quibusdam Codd. ni 
eae [Sic Par. &) ^ 5 7 

: 8a. eio dà ori] Quidam Gia 
[quos igsore]. sho ole: kei «eer; 

mue ok di.síséugw] Quidam 
Codd. [quos háud magisnovi] xay" 
olg dh nel.sicsagie. De hae va» 
rietate vide notabilem Tzeizae lo. 
oum ad: primum Hesiodi Operam 
versum, p. 6. [De. usu relativi in 
pertitione pro articulo positi omnia 
occupaet Beiaius de actent. inclin, 
p« $0 seq. et intpp. ad Demesth. de 


cor. p.248. Auctor libri de mundo 
c. €. p. 395. b. 4ed. Bekker. à» 
di oràáoe» & uv dxeyriQrvrus d Di 
erggísecas.] 

(gy so) did «9 vgi«] Copulam 
vulgo omissam inserui iabentibos 
Par. 2. 3. 4.5 et August] 

[iiffaAAes rj ptv] Heecverba vulgo 
ohissa invito Villeisono revecavi 
ex Par. 3. &. Laur. 4. 4, 5 et Oxon, 
io quibus, ugo Par. à excepto, vi- 
tiose legitur izmifladÀn» zat», Ce- 
terum. haec verba.curm sequenti- 
bue usque ad z15x«:4t66Óa, absunt 
3 Laur. 3, cuius non tanta est aucto- 
rias, ut ea ab interpolatore ad- 
iecta existimemus ; imrno illud ip- 
sum quod statim sequitür, «y» n«i- 
dee» , satis demonsiret, buius in 
Aipoiptdacad mentionem factam 
essel : 
-réya]) Omitir, bsud «c0 2n 
bensulto, in coptexta Villoisoni.] 

9se to và &alusd] Hoc «o, quod 
sb Edd. éberat ez:.Codd, (Par. € 
(qui v4 omittit) 2. 3. 4 et 5) ve- 
cepi. V. Tzetzám p. dssiaéd ad 
Hesiod. 

[Ségu»e] Sic in contextu Villoi- 
sonus, in notis vulgatam sgyuter 
servans, lllád Laur. 5. Oxon. et Par. 
4, eademque lectione usus videtur 
Lilius Gyraldus Synt. de Mausis 


Aa, tq) natQuor, ue) opóysiov, nal beviov, xe) «toeioy, 
xal foviaiow, xal sQonasmUyor, xai davóéQuoy a«Utós 
ftQoceyoptUevery, areQusnsav | 09M» ovopeouey .avca 
totvuy oucev: insg Jiasisaxev alc n&dav Quratuy ne) 
0yéorv, xa) navtey aitioc xal dnonszc dosi». Oise di 


tuli , quem Villoisonus quoque a 


Nostro respici suspicatur, — Sed 
apud Stebaeum Ecl phys. T. f. 
p. 85, qui manifeste libro illo usus 
est, legitur evogxic, de quo v. 
Heeren. De love $gxíe Villoiso- 
nus conéerri im Schedis iubet T. 
H. in Lucian. p. 99. Sopbocl. Phil. 
131& Antig. 3411. Eurip. Hippol. 
1052. Schol. Eur. Hec. 345 et ad 
Soph. Aiac. 492. Etym. M. p. 631, 
230 et Said. v. ogx;ec.. Drakenb. ad 
Sil. L, 9.] " 

nolle] Sic restitui e Cod. Reg. 
(Par. 2. 4 et Laur. 5], urbis pro- 
tfecforem. Pro xoàvía [ut vulga- 
iur] supra habuit wegelpyroérz», 
"évsov, 

Bevàaros] Sie restitui e Codd. 
[Par. 3. 4 et Oxon.] pro forActer. 
[De quo lovis epitheto, cutus fun- 
dus, ni fallor, Homericum tllud 
ec (ovis lMiad. «, 5 (ubi confe- 
rendus Heynius im brevi adnota- 
tone), vide Syllog. inscr. p. 232. 
Villoisonus ín Schedis: ,,govAato; 
est in senatu collocatus. V. Suid. 
in Bovicia et Harpocr. et ad eum 
Maussac."] 

[xoà *9ozese6yovy] Omittunt Ox. 
este Galeo; tuentur Auctor libri 
de mundo 7' et Stobaeus 1, c.) 

ftgoocyoprvovo:s] Post hanc: vo- 
cem legitur in Cod, Reg. 3016: 
ivrab0u dile» T» wi9élasov, T» 
yuQ i» oehids* Ps. srQJ venator, 


[Hic MS. Pr, sti và» )vondrer 
sut ex margine, aut videri possit 
phera addidisse, Gyraldus notet 
mulilos esse impressos, ut supra 
monui. Diversas polentias eius- 
dem Dei smominsem multitudo no- 
laü Hesiodi Interp. p. 3 et 46 
Schol. Arati in fme Proleg. Aristot. 
de mundo 7. Pignor. pag. 2. Men- 
eze leiacae. Achill. Stat. in Arat. 
pag. 111. GALE. Uti certum est, 
in codicibus nonnullis hic quae- 
dam adiecta Ífoise, quibus aha 
lovis cognomina afferrentur ex- 
plicarenturque, ita certo certius 
videlur, ea a g?ammatico quedam 
philosopho profecta esse, minime 
vero a Cornuto; qnod vel ipsa 
«uae sequuntur verba, umepil5- 
&r«» oce» eic., quae non possunt 
non Cornu esse, satis demon- 
strant.. Cuius interpolandi generis 
exémplum stmile iam supra cap. 2. 
notavimus] 

[«vve] Par. 4 «rreob.] 

[roire»] Par. 2 zovre; 4 vo- 
ovre», haud. male.) 

[oveGw] Hic vulgo pumetum po- 
nitur.] 

inedy] Sic plerique Codd. [Par. 
3. 4. Oxon.] pro i»&, quod in 
Edd. (Pro hec et sequente voce 


.Aegus. — budarérnpev; similiter 
Oxon. duusütar ivt quos apparet 


soribere voluisse diuréraias piv] 
[Otro di] His novam sectionem 


151 


HdiÓv wal tyc ixrc maszp sivoi^ 0 ydQ napayeysv eic 
*d nocynara v9» xonovic» vay ayOQssev.«a] sagdy- 
' yeldag aUtolc ps5 ddtnsiy dAlglovc, ovróc dese. Kol «ey 
Xeapise»* ivssUOsy ve yap slotv ai sov yapi(soOot xal 
eveoyezeiy doyal. — Kal vow '2gov, «ov xasd tác vau 
"piéyoyzog pesoffolag owtzolovc sav inl yo yivopévoy 
xa) to» aÀÀe» cwopcojévoy dno vrc quAaxZe.  llag- 
eredi yovs: d avcoy vsÀsiou. dydpoc s«xiay Pyoyca* inel 
oUte *0 sraQ5/xuaxog , ovre «0 &AAmic dpngaisc xatzos 


inchoant Par. 4 et August. Hic di 
xui pro d£, quod illeemittit omnino.] 

[dire] Valgo 4íxge.] - 

[rü» womwriev và» «vOgexeus] 
Villoisanus in Schedis: ,, Mallem 
vé» drÜQeaer v)» komebiav.) 

evwroic;] Plerique Codd. evcovc. 
[Per. 4. 3. 4. 5 et Laur. 3.) 

ivatbOér c«« yap tigew «5 soU ya 
Qícto&as na wroyrssty &pxot] Sic 
edidi cum duobus Codd. Reg. [Par. 
4 et 3, boc tamen e omittente 
et deve ctaDso  setvante). pro. i»- 
vaUÓa yáo tq a$ voU dasetaOe 
xvÀ4. [Praeterea yagéctaó«; Laur, 5. 
Ex Oxon. Galeus affett yegátrioQc. 
August. dexícsaDa.].— 
- "fg&» vé») Male.in Edd. AM. 
el Bas. [adde Clauseri] oQovrw». 
[Galeus recte iam in: contextum 
illud suscepit, MS,, a ait, secutus. 
Par. 2 et August, óoe»re».] 

[vé» x«xa rd; rov zapslyovrog — 
evAaxz;] Vulgo và» xard rok ne- 
(uíyorroc xoiugé, uerafeáde ow- 
179íovc xai ré juropivev .ixà cac 
yüc GÀÀe», xal ewopasufvw» Ao 
vc eUctec, ovvóc dOv« n«goxevs. 
Quam scripturam Villoisopus, si 
recte nolavi, immutatam in exem- 
plo contextus repetiit: sed. tola 


refingenda erat, postulantibus ipsis 
codicibus. Ex his suppediterunt 
id quod nunc suscepi, Par. 2 (qui 
tamen evceec pro eváaxzc) 4 (hic 
peragolAa omisso ante eváuxzt ar- 
ticulo) et Laur. 1, qui pariter gv- 
e«ec. QODvuàexze, quod beme habet 
ad declarandam nominis" J2pcs ari- 
ginem (v. ad cap. 29), ex uno quo- 
que Oxoniensi a Galeo: afferwue ; 
in quo praeterea verba ovcoc ior. 
zegoyevc pariter.omittuntur, quae 
nemo non er superiore loco, quo 
evrag io«s habemus, ficta agnoscet ; 
cuius interpolationis index ipsa vox 
zxaQoyesg est, ab usu Graecorum 
prorsus abhorrens et insolita. Ca- 
rere igitur bac voce melius per- 
gent Lexica nostra, nisi aliunde 
confirmetur, Ceterum vocabula 
evetec et ovAaxgc ia MSS. corn- 
fundi, alio exemplo Bastius demon- 
stravit, Comm. pálaeogr. p. 887.] 

vtÀslov] Quidam Codd. [Per. '8 
et:.4] «eei«». [Tiduoc dvgp pue- 
rili adeo:;aetati opponitur apud 
Polyb. V, 39,.3. V. Sturz. Lex. 
Xenoph. v. 4Aevos .ávdgec.] 

[1teoguisesoc] Oxen. seggsipcaopué- 
vor, Passyum huius verbi. an in 
usu fuerit, dubito omnino.] 


— 9 


TüUxós; dà. oineiós, Oe: swrovtO nal valete» cusa -ÓOvojpiver. 
T5 di oxs$mseov, Bacoiixóp .gopoypuim vnapyer, exc dvra- : 
oté/ac. avres Ov oÀov. d09ip, 77. v0U «rteter sa) aege- 
Aec avo» yes, de sovc ni. f awrQefc ipyQeropévovc* «o 
dà ngetoc, 0 iv ey Ostia gstob. xatéxes, caqeoszpac 9) xov 
inebrygare Ovopecíac doti. Heus. dà xa) visgv .xoa- 


[Àlgle] Abest a Par. 3, August. 
cum Laur. 4 dun.) 
[xevzQrixors 0$ olxetov] Sic scri- 


psi cum Par. 2. 4. Laur. 4. (li - 


tamen xarzgrgxor;) et 5. Ex Oxon. 
Galeus emotarit solum s«rggzsopé- 
»o». .Vulgo «8 d) xevgQvaa0c oi- 
xHo». Villoisonus, si bene xaemini, 
nibil matavit nisi quod pro colo 
post.évouivt: qomma posuit, Idein 
tamen baec in-Scehedis: ,,L, »e- 
15grvxoc. Hesych. Koragtvous ve- 
Àneica, el Karygrune e veÀnecac; 
svgéec dà ini v&v uAoyer Qww, 
orav igficÀp. nárvrag rovc odórvac, 
ubi v. intpp. [T. IL] p. 203]. Schol. 
Aeschyl. Eum. 416 xurzorvxes ex- 
plicant réicoc grglniuy, V. Suid. 
in xavggyvaota, Hinc recte in Cor- 
nulo sequitur:..did xobvo xai Té- 
Àna cirxe Qvousi." V. Schneiderum 
Lex. b. v.] 

[redeéu» ewse Gveuive»] Egre- 
gie sic Par, 4 et Laur. 4. (hic ta- 
men avrov); neque aliter babere 
videtur Par. 2.. Vulgata, quam re- 
tinet Villoisonus: rédna. avr Ou- 
evo«.. Es Oson. Galeus affert Gvo- 
sé»... Idem genilisi absolu, quo 
caussa enuncialur, usus in Cornuto 
frequentissimus, Y. 6. 1 fin.] 

[Tó di osíarQé» — wrowutiac 
ioxí] Horum loco vulgatum v6 di 
exg1rQorv, vije duracweuié avro 


aópdiiv i iov, quae ex pleine à et 
genuino contexiu mirum in mo- 
dum contracta sint. Qualem nunc 


restituimus locum, talem suppedi- 


tarunt Oxon. et Par. 4 cum Lavr. 
5, cuius scripturam espressi, quip- 
pe omnium proxime ad genuinam 
contextus forroam s€cedeniis, ed 
solam ab ea diacrepentís, quod 
enm. Qxon. xavexeUr rnm pro sev! 
ixeUjyy0:», uti recte Por. 4, babeat. 
Qnid inilio: buiua periodi in Oxos. 
legatur,.. Gales nom adnotavit; 
pam .'sialim; notam suam verbis 
fuoi» eic. inchoat, Per. 4 vero, 
verbis so d? oxijstQor», uti videtur, 
plase omissis, habet vo di oípfto- 
Aor «29 dureazeac durvov lozi, Ba- 
v4lexo» qgüoyua vxeQyerv. 5 vov eic. 
Mox pro ixi faxrgos, quod ex 
Laur.:et Par. suscepi, Ozon. in) 
Be«xvyeiac. Theocrit, XXIII, 49: 
ipuoapgevog d inl voiye - MOo», 
Porro sine praepositione dativum 
verbo igeide» iungit Apoll; Rhod. 
I, 610: Béxsow igidonéry, Adde 
1,320. ldem Ii, 197: faxree 
0xgnvouéivoc. Celerum si. Codex 
iai flant poit vel potius. ini .Baxvy- 
qiesc obtulisset, id equidem prae- 
ferrem, ut orationis prosae, in qua 


fuxrgeéa cummoaxime reperitur, 
.Msui magis conveniens. Pro io5- 


gtopévove Pat. d igggsoniévows (h. e. 


sev nl&esceat* mepleote yao nüsrow xa) stqü9 cUsOY 
152 ovdi» durata: — 'Ieigoc d' ogric | eUsoU 0. desóg Alyesos 
&yat, id só ObUsasoy covsor elvar vov dilev ncyvov. 
Zecqesas d' d)aig dd. S0 ueiDalig xal Àmmapów za) mo- 
Àvxoyotor ,. 9 dia vyv ipgéosiov vjc no0c s0v oUpavov 
yÀavxosyroc. - déyesat Ob UnÓ tiyev xal cÀaoseQ «oj 
ficÀauvciog, t6 toUc aÀaosogac xal salopvalove xola- 
(uv* v6v uiv evouacpévoy ínó soU voiaUta. Guata- 
ve , ép. olg das)» alaotzoar xol osevdtor, suy dà dno 


voU falg naAapaoig juaojata avcxnàvta dnotslety. 


iggoniópésov;). De recepta verbi 
forma v..quee contulit Schneiderus 
Lex. v. ipgoédares, quibus adde 
Diouys. Perieg. 395. In Apollon. 
Rhod. ll, 3230 Brunckius an recte 
ivggnrsas pro lprorsras scripse- 
rit, nune in medio relinquo. Pro 
o'pfolor Ald. et Bas. male oóy- 
Beviov, "Viloisonus totum locum 
ita a se emendatum exbibet: xo di 
Owijzvpo» ovpBlolev vic dvracvtiac 
avrov i9v« Bacilixor 90onpa Undo 
xov 1 voU unveércec, reliqua ut nunc 
edimus praeter quod ix) ffaxvpolac 
dedit.] 

[zepéeovs ydo mávve»] Absunt 
a Villeisoni exemplari, incuria, 
credo.] 

[jrrá» avrov ordis] Sic scripsi 
cum Par. 4 Leur. 5 et Oxon. 
]dem exbibere videtur Par. 2, ex 
quo «eUro» pro evveb enolalur. 
Vulgo enim odi» grvü» avtob. 
Villoisonus dedit, servato vulgatae 
verborum ordine, ovdi» q«v» ui- 
vv», Ceterum quae praecedit co- 
pula x«/, ab Aldina abest. Ad 
rem Galeus confert Pausan. V. 
p. 306 et Seguini Num. p. 135.) 


[sevo«] Par. 8.4 et Laur. $ «i«- 
voc, De harum formarum discri- 
mine difficilis est quaestio in scri- 
ptore, qualis est Cornutus. De 
Atticorum usu adeas Pierson. ad 
Moer. p. 231 et Aüctar. Lex. Graec. 
p. 146.) 

[seirvo»] Par. 3 voto] 

[vas sé» lle» 315»8»] Par. 4 
Tév xrgwé» n»us Par. 2 8 

vé.] 

unOaÀ) Multi Codices e&8aà/c. 
(Par. 3. 5, qui sunt ex peioribus: 
alios non nov Nullum vero oli- 
vae epitheton aptius illo.] 

[zoArzpperos] Par. 8 modvyos- 
ovor.] 

[sosaira] Vulgo praefigitur v«, 
quod sustuli auctoritate Par. 2. 4. 
$ et August.) 

vafe x«Àdipcic pidcpava dein- 
nàÀvra anevtis»]. Hoc recepi e 
Codd. (Par. 2. 4. Laur. 1. 5, in 
quorum postremis duobus aséx- 
Ovra pro dréundvvra] pro vdc xa- 
Adpac puaeparoé asetÀstrove dxo- 
veÀelv, Unus Cod. Reg. vai; za- 
ÀAdpouc nagpava üvínÜvtra. insre- 
às», [Hunc non novi; sed Laur. 


— 33 


- Carv? X. 


[//sgi. TG» '"Egirvov.] 


Kard t0Uvo» 10» Aóyoy xal al AeyÓpievat ' Eqiyyvec 
ytyovacuwv , dQtUvs Qua: t0» Guaptayoyto» ot0a), Mi- 
yaroa , Tiotporg xal ' igxzo* cmoncoel piyeiporsoe toig 
vOlOUTOLG YOU ÓOtoU xal tivvUu£VOU, YjyOUP tIpLOQDOUELEVOU 


10Ug yiVOouérovg Un avi» | govovc, xal dÀZxtwg xal 153 


GSuatüvegc toUSO SJLOI0UVPOC. 


Zonval À' aérea; ortug ai 


9eal xal Evpevidic tloi* xavaà ydo tv «lc sove drOQu- 
ftoUG eUptéyciay v4jsc QUvatug diatéraxtos xal 10 T» 710— 


i Lid dein 


Syschs iseciete.] Ahii dirsii- 
rete [Par, 5]q aii erewmábrov. 
[^frinOvva invreAestr ex MSS. suis 
Galeus Mist Aspen d dveundori- 
zove.] 2 
[Kasd iii Laur 5 4 vot- 
vov.) 
l'Egyo»rtc -— Hunc ver- 
borum ordinem adscivi ex uno, sed 
optimo Par. 4.: Vülgo yesyoracs 
"Episróic. Non: potest enim- dayo- 
pevas ab /eó n6thiné, quo réler- 
tur, disiungi.] í 
'Joevesirgies] Hoc téceps € Codd. 
(Oxon. Laur. 5. Par. 2'et4] pro 
igevrgijoic, quod in Edd: - - 
on *oe)roc] Hoc rtcepi e 
Codd. (Par. 2. 4: Oxon. et Eaur. 
5] pro robre« ;- quod iu Edd. 
[revvvpévov) Par. 4 4evvvpésot..] 
yov» vi egoviProv] Haee'glossa 
abest 4 quibusdam Codd. [Par. 2 
et 4," fpriasse recte] Male 'AH, 
vsptepgovipb»ovc. ([Si^tiori est glossa 
ab alia manu adiecta, Cornuturh 
suspicor poetae" aficuids locum in 


Doaidus dà vag ose Cyovoai ioi 


mente habuisse, quo mw»»vproc 
Iuppiter dicebatur.] 

(woru, $ovrec] Par. 4 oOrrec 
evras. "August oUre; pro ó» 
Yec, iraltitia vocabulorum con- 
fusone. V. Beitr$ge zur Litt. T. I. 
p. 224.] 

[Evr,yivid ic £o] Verbum adeeivi 


€x Par. 2. 5. Laur. 5 et Oxon] 


[x«rd ydo t5» die vovc ds0Qu- 
wove eiAP»&av' rc evotec diisé- 
vextas xa) età] Sic hünc locum, 
qai vtlgo ita ferebatur, xurd cà 
"ü» Hd vove d»ÜQgertov; tUklvtiay 
*7c pU0éwc DicruvrtoDa:, xal etc. 
refiixi, Villoisono ut videlur, an- 
muente, ex Oxon. et Pár. 4. Hic 
tàmen addit d* post duntbeuierm, 
éfiam 'répertüm' in. Par. 2, 7dp 
praeterea onfittenie. ' Ex Laur. '4 
dieréitwisus eerte. alfertur. * Pro 
950rec Laur. 3 edotoc] 

[99rxod5c] Par. 4 9pvxddeé 

[9wec) Laur. 5 yc] 

[!zovóa£ tici] Par. 4. Laur. 5 et 
Oxon. trovo, Pac. 2 et Laur. 1 

3 


Md 


— 4 — 


L| * 1 » t * ? d $ 1 ? 
xai sUQt xat. prao1ibi vovg agefieig duixoUvOat, xol ogeo- 
nÀAoxapor Acyópieyar, 30 v0t&UTTy t0lQ xaxoig (aytacíov 
N Lal ?, * n : - e 
noniv, Og Q9» drzotivQUL noirag avt vely nni pneirp- 


TOV, 


4Ev» /71dov 0& olxeiv Myovroi, Óià 10 àv dcaqel 


xeiodai uc q10UTOy aixíag xal dngoóparoy ipiotagdo: 


$79 viov. oig abíoug.. 


tyovous, sine &c.; August. contra , 


eios sine illo.) 


[xa? nvoi] Copulam omittunt 


Par. 2 et Laur. 4. Sed Córnuto pro- 
prium, copulae ope participia, qui- 
bus singula attributa enunciantur, 
annectere, ut c. 28. p.212: 909» xal 
ovriiDlutryos — xal diavenoutros.] 

[auocsts] Magy MS. et vies 
dus. GALEVS.] 
. Ogtonáoxauos Asyouéva:)] Sic re- 
situi € Codd. [Ozon. Laur. 5. 
Par. 2. (ibi 29tondoxguo:) et 4] pro 
dgevc nlonauovg tyouocs, quod in 
Edd. [et quod patet interpreta- 
mentum. esse y. ogeoztÀdxupuo:, Re- 
spicitur. probabiliter Orph. Hymn. 
LXIX, 12 et LXX, 10, ubi óg«ozáo- 
xauot Eumenides dicuntur, . iam 
monente Galeo, Ceterum con- 
sulto Codicum universorum scri- 
pturam ogeoxáoxapo, servavi, quip- 
pe altera forma OgiQuAoxauqus, quae 
in Orphicis legitur. alijsque id ge- 
neris composilis confirmatur, vix 
deteriorem,  Ügteziozapoc certe 
affert Eustathius p. 716, 5T, ob 
literam à illatam erroris redar- 
guius a Lobeckio ad Pbryn. p. 691.) 

[r$ To.«vv7»] Articulus abest 
alau.$] | 

vol; xa&xol; gavt&gíay] Sic re- 
stitui e Codd. [Par. 4] pro e«»- 
ragía»v Tol; xaxéc, quod in Edd. 


, 
s [y 
V. à ' SN 


[Et certe ordine vulgatae servalo 
Toig xuxolg; Par. 2 et Laun 5. At- 


que ex Oxon. August. Pan d e 3 


voie, xaxoIc aífertur.) ' 

[Gzmoríveo;] Par. 5$ unortivun.. 
Sed Par. 4 daorioon.,] ' 

[nAguuelgneres] Sfc Par. 4. 2. 
3. Oxon. Laur. 2. 3 et 5, quos 
sequendos dnxi cum Bastio Comnt. 
palaeogr. p.819, pro vulg. *xÀyu- 
ptÀguévos, quod sersavit Villoiso- 
nus De deliip, cuius aliqui» 
poenas dat, pariter voce zàÀgypué- 
Àgac nsus est. Nicephorus in Maii 
Coll. nov. Vat. T. II. p. 618. Ce- 
terum pone illam vocem in Laur. 
2 cantinuo adiupguntur verba ex 
fine buius capitis 9oítzc.x Toi; 
dEoic, ita ut quae in medio sunt, 
ea bic omnia casu. Saad pu- 
tanda sint.] 07 

E» dev Ji] Sie restitui e Codd. 
[Par.:4:et August.] pro i» dy, 
quod ig; Edd, 

. [AMyorras) Ang. Par et Atysves.] 
, dougs] Quidam Codd. depuis 
[Oxos. et Laur..5.]. 

«lxíac] Sic restijui e Codd, [Par. 
4] pro eir/ae, quod in Edd. 
, lgisvacO a] Sic restitui e. Godd. 
[Par. 4 et Laur,] Sic quoque, con- 
iecerat Gale pro ciiin [quod 
vujgatur.) 

[río] Vulgo Á— Par. 1 


2$ 


Ci»er XL 


[Eri wegi ToU 4fós.] 


'/íxolouOec di vobUtoig Aéyetai xol oti 
n&yt égop& Zióg oqOalpóg xal sàys inaxovet. 
Iheg yàg oiov *& dote zzv diá sarta» dizxevoay Ovra- 
quy. VavQasers ve vy dy vg xojojt yrvopévov; — f1000- 154 


evrunv, Blud suscepi cum Villoi- 
sono ez Par. 2. 5. Laur. 1. 3.5 
(hic «9» vio ipfovracBa:) et Oxon. 
Erat tamen quam tivi» pro ititer- 
pretatone baberem vocabili yoi- 
190w, quod de Furiis, quas duec- 
zolwe» diit Hesiodus Op. 801, 
bere dici potuisse nemo negabit. 
Atque Galeus: ,,*009oirsq devo 
Homero dieitur, &c ix 70b &xctevs; 
dgyonivi sx«i'uópuveq, Dehol. dd 
Iliad. 4,561." Orph. Hymn. LXIX, 
9 7/oiaset edo eum 2udiumt Evin- 
nyes Qued post z/ow vulgo ad- 
ditur evvG», et alienum .a loeo 
sustuli cum Far. 3. 4. 5. Laur. 2. 
et Aegrüst.] 
DOEN mil ToU diis] Hie titulus 
deest iw optimis Codd. .[ÍIn August, 
verbis verc «Lie ,. quibus. desinit 
caput praecedens, sine moruadiun- 
guuter dzolooAt4 db voUtorc &tc.] 

£árt' éxaxorp] In Ed..Galei sev 
evréq indWoóe, HBecte plerique 
Codd. (Patr. 4. 4. Laur. 2. 3] et 
Ald, et Bas. omittuát «vtos, quod 
verpum turbat. (Respici a Coraulo 
ait cum Galeo MINE mm 
Op. 361: 

zé&»ta idem deis: d ésizs »el 

' güvr« vorode: 

qua de re in utramque partem 
disceptari potest. Quidni alius cu- 


iusdam poetae nunc deperditi ver- 
sum a Cornuto aflerri statuamus? 
Nam vulgsris est de love. omnia 
audiente et vidente veterum sen- 
tentia, variis modis a poetis con- 
cepta, v. Vossium ad H. fL in Cer. 
21. p. 19. Epicharmus ap. Clem, 
Alex. Strom. V. p. 708 ed. Pott. 
sic citawte Grotio Proleg. ad Stob. 
Flar. fol. 19: 

Odi» Ósapetyrs To rto" rovro 

E nyréetus ee du- 
aréc ied duür Inoxi zc" ad v»a^ 
tef d'or S1. 

Xenophon, quem Villoisonus in 
Schedis affert, Mem. I, 4, 18 : y»si- 
6t. tO Otlor, óts voooUtoy zal tor: 
etos lor», e00" ina xarra oQs 
za) xcvva. axdótv , xal marrugob 
zxaQebveb, xai pa xavrem xig 
ÀtoOa.,: Epicharmus ap. Clem. 
Alex. Strom, V. P 369. D ed. Sylb. 
sie tefingendus:' 

Nob 09d xul voc dxove, tàMa 
000910 1 xeu sul vugla, 
ubi vulg: ' Nove edg voty dazovUn* 
vd J'ülAe ete. Ceterum v. Adn.] 

Tg» dii x&yre» Ódujxovoas] E 
Codd. [Psv.:4. 2. 3. 4 August. et 
Ozon.] restitai «7», quod ab Edd. 
aberat, et posut dijxovüev pro 9:04 
xobca» [ut vulgatur. Repositum, 
quod Galeus iam conieeerat, Par. 

3* 


ayopstovo: db xal pueiAiyrov «oy dia, evpielluxtoy óyta 
voie à&E adixac pesasidepévoig ov Ofoytoc adiaAAaxtog 
Éyetv s1Q0c ovsoté* ix Tovro ydp sal fxcoiqu Zfiog «loi 


foot. 


8. V. Adnot] Supra dixit.de love 
. .duavávuwe». rg zàga» durapiv xal 
oytaw. 

[ueAisov] Sic. Villoisonus in 
Schedis (ez Oxon.) aljato Tbemi- 
stio Orat. XV. p. 861, dum io con- 
textu. servavi). vulgatam. uedsyox, 
lUjam lectionem ideo potusimum 
probo, quod Cornutus hic ut su^ 
pra, ubi cognominum loris ratio- 
nem reddi Aucterem libri de 
mundo secutus videtur, qui non 
solum uediysos habet, aed insuper 
addit «exe oi moral Abyouass. 
Apud Siobaeum .Ecl. phys. T. I. 
p. 89, ubi totum illud de Iove ca- 
put Aristotelis nomine legitur, Co- 
dices inter uidiyiog et ndAxyos ve 
riant; illud , vero. recte praefert 
Heerenius ut magis poelieum et 
quod de poetarum epitbetis bic 
agi expresse addatur, allajo prae- 
terea Orph. Hymn. LXXII, 2: 

. Mtidiguov dia, n4yytvivg», fhio- 

deévopa Ovgyxóv. 
Copiose de hoc lovis cognomine 
exposuit Schneiderus Lez. v. u«- 
Aiyiog, quibus adde notata Creu- 
zero Symb. T. 1l. p. 521. Syllog. 
inscr. p. 188 et titulum, quem edi- 
dit Dubois Catalogue d'aniiquités 
de la collection de Choiseul-Gouf- 
fier, Parisiis 1818, p. 35: 
AXKAHHIAAHZ 
AZK AHIBIOAJ41POY 
d1I MIAIXLIAAI 


' Serpentis sigrmum, araglypbo sub. 


iecto expressum, mihi quidem, ut 
hoc obiter adiiciam, demonstrare 
videtur, medicis adscribendum esse 
hunc Asclepi»dem  Asclepiodori 
filium: vellem constaret de Asple- 
piadis illius Bithyni inter medicos 
clarissimi parentibus, ut liqueret 
certius, an uierque pro eodem 
bomine babendi essent.) E 

[suae unzov] Par. 8. apetAonzor. 
Laur. evstlaxto».] ) 

ov Óíorsoc; adiadddxtes Her) 
Quidam Codd. [Laur. 5 et Oxo».] 
oUd) ydg 9ryvec advallaxreg Lye, 
quod; quasi manu ducit ad lectio- 
nem .Cud. Reg. (Par. 4] ov déer 
vec od. Lye. [Velgo evdà yéo 
ddinddaxtec ye. : Praeterea iyo» 
affertur ex Par. 4 et illud ipsum 
iye» ex Laur. 4. In Par. 1 est 
ddinAdktec,. et sic per unum À 
verbum eA4eso in Codice Apel- 
lonii fesigrephi constanter scribi 
adnotavit Villoisenus. Formulae 
ddeniduxsec Lyn» xQóc 1:»a exem- 
pla nuac suppeditat H. Stepbani 
Thesautus ed. nov. Paris. b. v; 
T. I. p. 659. À.. Ceterum totam 
ilam seripiuree corruptelam pa- 
tet repetendam esse a frequenti 
particularum di et ydp commu- 
tatione in MSS. de qua v. Schaef. 
ad Dionys. de comp. verb. p. 192.] 

[diéc eos) Par. 4 celoi io.) 


3 — 


Carvr XH. 
[egi rÀyp irow.] 


Kal sdg jfivdg 0 nowrszc &quj zhóc Ovyastoac elvat 
jyoÀdg ni» ot0ac, did vO nntTuy» v0Ug yorvtvnttoUrtag" 
Qvocag Ói, inl naQactaot: $5gg a0Üeverag 1» ixesavoy- 
toy* naQg«fAunoc dà, «€ stopidovsag viva seva. voregoy 


bd w 
avayxzg9 i0yuy Anascag. 


noryizc og Qaípoy&g vira. 


Ufig? xà» 4i] August. aspi 


lev&».] 


deoc OvyasiQac. eimu]: Par. 4 - 


soU dioc sivas Ovynrégne. August. 
Ovyavígu. Homericus locus, in 
quem "Cornutus comfunentàtus est, 
leghur Wind. ^, 498. 
x«i) yao ct /foral eios dioc zob- 
Qus peydlono, 
getei ve, óvoaí ve, zxapefAentc 
. T édjBalws* 
at és Tt x«l uesonmg 0" ey uum 
yevUs x200096. : 
Villoisenus in Schedis enofer 
Orph.' Argon. 108. . , 
(001! — sd ydp lino : 
Íigeadov. Zgyóq xotoas Avul.]. 
Qvocüc db, ihi nupacvasn 976. 
deQweac có» isrswworze»] Sic 
«idi cum Codd. [Par. 4. Oxon. 


et Laur. 5] pre àxi 2agacvdoe d) 


vic dgÜtevelac avté», xw Qvo-. 
cc, quod in Edd. [Ex Par. 2 
tanium 'affertuc. ànisepiovésn di 
vije eynsAvgstiug Pe, eldenonr, 


contextwaperie BMENMO et in breve: 


conciso.] 

"Eo djonod] Haec usque «à 
finem capitis: desiderantur in .om- 
nibus Codd: nec sunt Cornuti, 


[Ert eidonoit sag -fivdg 0 


XwÀde ulv aUtag wexisgxe, 


sed Pseudo-Didymi in Iliad. », 498, 
ut observavit Gale, qui binc le- 
gendum censet. «veidedonoss, vel 
tideAonows pro eidozost. Sed su- 
pra c. 5 (jc dà Píag eidoroiovuérnc. 
Scholia duobus Regg. Codd. ad- 
cta monent, liaec abesse 2 vete- 
ribus Codd. [Quae inde ab iz, 
deinceps vulgantur, expresse ab- 
esse. dicuntuf a. Par. $4. 2 (cum 
nota in margiae: sd 1o2d «xara 
pigos Télovg iv. salas ovn 5v) 3 
(rursus: cum simili &oto) 4. 5. 6. 
Laur. 3, 3, 5 et 3 Galei Codicibus 
In uno Laur. 1 orátio contigua- 
tur usque ad duígorae vac, qui- 
bus verbis desinst; item [fortaege 
August., ez quo siDoosont certe 
alfertur, id ipsum quod Galeus 
coniecesat, Quae Codicum ratio 
sane noíagda paene me ceswmno-! 
verat, ut. verba demám inde a 
Sed pariter illa ieguotor in: Scho 
lio Homerico, ex quo ommnia haec 
petas "stique ed a Cornuti: eon- 
textu denbhino aliena esse, vel par- 
sicula P5, .demónstrxro potest; qua 
et alia.membra peregriua sano 
corpori adpei.supra vidimus] — 


did 20 Bgadéac xal nóAg mooniévas xal ArtassUety tOU- 
*0U£e , oU &y s Q05Óvias «0t * vecác 0$ xal dtaosgo- 
qovc vag Owyeg, inel Éapíuc xal ov yeynóoti TU ^ eog- 
155 diste spo0op&» .JUraviqu soüg nQo|zdrxupévovc,. neo ov 
eltoUvraqs Ovyyvojunp.. «hog Ób Ouyarégag. yevtalogyei, 
ugve geflagpag elvat.] 
Qo, Car XII. d 
[4ep$ Tov JM oig.) 


... OQ Zeug dé dott «al 5 polge, di «0 n7 € 
drovépiroug slvat DI, inifaAlóytov éxacto, iyte) O4y 50g 
tó» GÀÀAery pepiduy Morpe» ovopaopévov. | dion O6 àgtdiv 
sj diovog xal üyvaotog alivio tày ywopéyts" dhipaisevas 
0b vvv d vy xovo Hepoc dória, 7 oc oí n peo(fUsepot, 
4 4d ovoa.  Einaguévy dé doti, xaÜ 79 u£poQuos. aol 


[4sraveveis] Adde ex Schol yo- 
evxis AÀr. V. Demetr. Phal. 
e. 4. GALEVS.] 

' eig 4v ngogdsanxuras wo,] Sic 
restitui e Scholl. Hom. pro oi 
19goydaxgxévec ers, quod ig Edd. 

[z900sino] Addunt Schol, evdi 
og09 t€ .BAlnpuas..] 

lecze] Vulgo: &c 74.] 

[eegaemiac] Schol csfacpiezí- 
gac.] 

[J1e9) v&v..Moseós) Caput bon 
praeponitur priori in quibusdam 
MSS. GALEVS.] .. 

pi) 999pin)] Quidam Codd. [qui 
sini ignore] ibinaui à (Per. 2 
wd éoupény.] 

AnsdeAdevzeur) Sic resitui pro 
inifalAonivew, quod in Edd. .[(ll- 
lud. Qzon. ei Per. 4 In Schedis 
Villoisonus apte confert Diodor. 
ic. I. p.$ de providentia: rà im- 


BaAÀov iuaovoi 0x vijc nexQuplvne 
ptgitovon, Adde Theodoret. The- 
rap. VI. T. IV. p. 850 ed. Schul- 
1i: yes» nagé v0 yofoc &gijaDus 
10 ixa(luder xai paOjxov xazd vrv 
epaQnirr», et quae dpse Gorbutus 
ad calcem huius c»pitis. liabet v3 
ixalle» és4ove. — V. infra ad 
cap. 15 ini,  Dembath, de cor. 
p. 3423: va vàv diia» axügunor 
viygc 1d imlalloy i9  jnüc pnégec 
pesedgoéya,, ubi aunt qui .doeg 
quorundam Codicum auctoritate 
nisi deleanl.] 

[evopacpéver] - Villoisonus in 
contexiu oxopacopiren ,. nullo ad-: 
dicente Codice, nequa ulla caussa 
urgente; ex iacuria, ut credo ] 

[dàia] Par. 4 ddylórge]]. 

[440«9144) Sic scribendum fuit 
secundum plurimorum Codicum 
aucloritatem, illud vel disete of- 


OUsciArgftrOr navysd iv cát xol 090/50 pur Qyoyer népag 
yivQpare , &nsp s» vrgorsm ovAAa(s »reptéyes, xadusteo hel 


iv vw elona. 


' Pdrvreyue dé dattw , 2v:diee xal) sp neprpe- 


ecodat ovk. doviy ; dr dq 4v nàüyre, d dy» yéóvysor, env 


avycyayry. Aopdrst. - 


ferentium, ut. August. Par. 4. $5. 


Laur. 4 et 3, vel tecte, w Par.2. 
4.: Leer. 5 et Oxon. qui: habent 
vitiose 4éuaQzras — Praeterea Par. 
9 yo. Ménaptas xal tipepras, quo- 
rum poslerior pars prioris fortasse 
glossa eit; Vulgo weyioípatus, quod 
ViHoisonus servavit. Confitendum 
tatheh , "formae a! nobis non sine 
aliqua cunctatione repositae aliad 
exemplum adhuc desidevari.. Nam 
role provocare ad Etyin. M. p. 800; 
21, qui hac ipsa forma foríasse alj 
ipso ad explicandum capas ficta 
ulitue : 4xJ vob Auge vob Opmai- 
vOrTOQ TO pepiCio ii ded , Réptpxa, 
pégetgitu, dn2oflél voU w xal siso- 
»a0pnó tei T: Áuaopas.) 

zdyve' lv tto xal oteyu n5 
LIyovrs xlpug yi»opesa] Sic vesitui 
e Codd. [Oxon» Leur. 5; in. qui- 
bus o:izo ,' Par 4, ubi vd dnte 
ysrogera: inseritue]: pro i» vábes 
otviytlót^ pij Tyofcoc "*épae yivo- 
pe»ve, quod in Edd. '[Lour. 4 sé»r« 
i» vdin Dt xül'Utosytov up Uyov- 
set 5x. ys] Ex Pare 2 cenoutum 
iv vále d* ovoiyelóo ... 2... 
y»v9niva. Nou persauatum puto 
locum, nis post »i»r« excidisse 
và censtas, quae syllaba ob prae- 


cedentem facile perire petalt. Ce 


terum ad v. vroizo Vílloisonos in 
Schédis ednotavit: ,, Haec nomina 
saepe permretata sati: : Sic apud 
Clement, Sttonz, Vil. p. 991: icc- 


Kaos dAÁlo» Óh sQorto» 1pug Mor- 


xa0« dÍ nec oi Zrgepattis oU na- 
gaddobic Kpoxngplvost, intivoic voto 
iv'grouyeia xadvaxeoveengpivos eq 
zdosg» Uyiec, ubi recte Sylbuz- 
gius orocye [in Adnotat.]"] 

[4xeo] Abest a Par. 4 et Laur. 
8. Ab boc imde verbo huius loci 
simgula neque bene inter se co- 
haerent, meque iustum sensum ef- 
fielunt, - Atque Galeo jam: aliquid 
deesse videbatur. Pro £ze«g Par. 2 
Béyyow; Laur. 4 et Par. 3 t0j- 
«w 8, ad quae Villoisowust adno- 
tavit , fottatse légende (esse: f» 
oreiye nj Lyorrs xníQac cpi dd 
pwóssru óoRep y noecy ovÀÀA. Sed 
vereor üt sie locas'in - integrund 
restiiualur, q&em graviote cor- 
ruptela laborare existimo, sine co- 
dicum ope vix tollénda; quapro- 
pter vulgatam 'interrm didici 
curasi.] 

Tuvpa ü dx yévmeus] Plerique 
Codd. (Par. 4] n&s $ «» yirgvài; 
ali [Par. 2. Laur. €:et 3]: x&v» 5 
u» yévyta:. [Hoc vel illud vulgatae; 
quam cum 'Villoisono interim ser- 
vari, paene praestare dixerim' ob: 
meliorum librorum  censensum; 
Praeterea x&v yay 6id» Par. 8'et sic 
Par, &- queque et August., uisi quod 
babent à», : Ald. z&rra ydg. 4 &vi]: 

(dvuyepgj») Vileisonus we coti-' 
testü uyoy?pr, errore, credo.] ; ^ ' 

[Kue' &oy 51] Omitrant. rel 
Par. 1. 5 et August ] 


— 


156 ou4 tageioeyoyzor, ues «0 sQi0009. t0 | yoorew. — Kai 


Kàon9m Wl» wwópaota: nía aDte, «sto voU 1094 (gie 
Qotxéyat t4. yrropeya, GÀAe GÀAAoic épninvoptoy* xad0 
xab 170evaa» aUt2» ngeafviavs» Oravunovors. — Layeorg 
à &AÀg, «nO 100 v7 xoa1d xÀy9oovc Ante vd anodtD0jcva 
éxa0tw stpoocorévat. "frpgonog Oi sj toit, Utd «0 cQé- 
stog yv và xav avtZv Ouceoynuéra. (H O0 avi 
Óvvajug olxeiog &y Oofat «ov «Quav niQootyoQiy seyya- 
yetty..— /fUtty 0£ dosi xal ' /ógdotuo, 7100 stagd $0 dréx- 


vé xQorer] Sic restitui e Codd, 
[Par. 4 et Laur. 5) pro zo zQ9»o, 
quod ip Edd. Tria tempora, prae- 
sens, praeteritum et futurum in- 
dicat: 

[aie «vs&»] A vulgata abest «u- 
16», neque Villoisonus reposuit, 
lieet oblatum ab. Qxon.. Par.. 2. 4 
el Laur, 5.] 


igiey] Sic restitui e quibusdam 


Codd. (unum novi Par. 3] et & 
Galei coniectura. In Edd. ?oyo», 
quod potest retineri, Certe Mi- 
nerva dicla est igyary , ab opifi- 
cio, el peculiariter a lanificio. [Par. 
4. 5 et August. ?pyo».] 

- [gia losalvas zd. gyeróptra]. Ab- 
sunt a Par, 2.] 

[i»avorrar] Laur. 5. &na- 
atorten.] 

[1«90 xui rjOovcur cisg» not- 
adfvrazgv diuatraovgsr] Sia fere 
Villoisonus, quem seculi sumus, 
in contexiu, quo novam hanc loci 
sctipluram firmaret, nihil in Adnot. 
adüciens. Sed nititur ea optimo- 
rum librorum auctoritate. Reti- 
nui tamen xaQ«a, cuius loco Vil- 
loisonus xa0 e scripsit, quod nallo 
Codice probari video. Par. 2 x«i 


x«Oo x«& Vulgo xaf6 xai viOwur 
«cvy» oí ngsoflvxvavos datvxobgur. 
Quod restitpimus s50ovgu» avigy 
notofvrary» , ; suppeditarunt Par. 
2. 4. Laur. 5 et Oxon. Atque 
*r8ougax alíferlur ex Par. 4. 3. 5. 
Laur. 1 et August] 

A&yesi; Ó^ ádÀg) Sic restitui e 
Codd. [Par. 2. 4. Oxon. et Laur. 
5) pro 4AÀgr di .Muyeoes, 

. [àggovs] Par. 4 vore xággovc.] 

[4rgéxveg iyu] Par. 4 et Laur, 
5 ixu» árQt3ru4, hoc non male, 
fortasse suscipiendum.] 

4H d' act) Sic edidi cum Codd, 
[Par. 2. 4. Laur. $ et Oxon.] pro 
y 9' avg», quod in Edd. 

[dréxgeuxzoc] Villoisonuain con- 
textu vulgalam guxroc servavit, in 
Scbedis vero lectionem uséxgevxrog 
commendat, quam suppeditani Par. 
4. 5. Laur. f et.$, Eodem ducunt 
vitiosae scripturae Par. 2 uvéxgv- 
xrot, 8 uvugusvog, Angus. cum 
Ald. «végevxzac , Par. 4 ei Laur. 
4 urevgéxxoc, Laur. 2 dvevolares.. 
In Schedis Villoisonus ad v. u»éa- 
e«vnroc confert Apollonium T. I. 
p. 4. v. «u«mrorc, ac pergens: 
, Vlutarch. in libro an fniurorum 


— d 


qsvxrog kal avepodgaotoc slvas emeojoOHéry' 9 nagd 
10 ael. dod» vd xaÓ dovtyy, ecavsi a«iÓQaosera o0sa* 59 
*09 ereQytixov pogrov s45g0o0c «vy anodgloUysog, ec iv 
t7 ,UivÀp vÀg * noàvdgaoteue yag doti. Néjosc 06 anó 


scientia sit utilis apud Stob. Ecl. 
phys. c. 6. p. 43. [T. I. p. 1$8)« 
vijv eluagnuirgy xa) adgáctear xa- 
Aovder, 0*4 négac rele aiia: »yvay- 
xegpivey imri8gc;», dringevxteg 
cUda x«l dranodoagreg. Supra 
diserat idem ibid. Plutarebus: «o 
tipaopirov «vpexro» x«i anageapa- 
rev y seni (l. 5219; [Heeren pr 
wxep]) qpovo» ogQuos veDce, xap- 
TrQd vebve xnÀev' avtyne xai nt- 
noogéro, ubi leg. vobzo xíniyses 
d»dyxa eic. Fragmemium poeiae 
puto. [Recie: emendatiomem vero 
non probo.] At supra apud Stoh, 
p. 8 legitur v: adiu» drayxar n) 
&ovrsor. [Hermes ibid. p.482 ed. 
Heer. de. falo: ovroc »ópoc &ovxrac; 
«uó' o» xürr« tTíranvrau — Neque 
&9uatec, si per se spectatur, a loco 
nostro alienum videlur. .]ecepta 
voce praelerea similder msus est 
Desdorus- Sic. in Excerpt. VaL 
p. 109 : aríxgevuxzog 59 vapengot Dino 
pevígyea os vy» tüv doeéo roAuav.] 

€rexoduuoroc) Eadero voce uti- 
tur Aristoleles de mundo c. 7 ad 
Adrasieam definiendam. [Auguet. 
uxodoosveg;. Verba xui a»uzedpa- 
vto; ueque ad x«z' «vig» absunt 
a Per.'9. Im Laur. 3 omittuntur 
ilem xa) d»«xodouctoq usqua ad 
e»opuopérg, In 8chedis ad v. «vau. 
xódpaosec Viülloisomus adaoiava; 
,Esdem eiymologia in Hermiae 
Coma. M$, in Platonis Pbaedrum, 
laudante Gesnero Orpbic. p. 406. 


Conf. Eustatb. p. 555, 31" Adde 
Alesandri Aphrod. de fato 2. p. 13: 


"Oso, i» ydg avréev návra xa" 


Hpnonivgp yiyrto0ns lMyoves, wy» 
spagpirgy vsolaupavovyser dzegs- 
Bere» vimm niría» alpus nal &va- 
sodeaeres, ln Etym. Gud. p. 8 
Adrasiea dicilur «»xodidgeerot 
(quae. forma nibili est) aizia.] 

[2ag« x2 de doas) Laur. à zpi 
se «ideo».) 

x«ó' éav:igy] Sic resütmi cum 
uno Cod. Reg. (Par. 4] pro soc 
uv:g», quod in Edd. (Item ia &- 
mili contextu Schol. Platonis loco 
statim. afferendo.] . 

[eca»e; disdgdovon] Par, 4 ex 

&v ue) dgdoztia; 2 et Ald, olere) 
dil. dgacvea.) 
* [s4j04c vv» anedplovrroc] Sic 
rueliores Codd. Par. 2 (hio tamea 
inidgàovsvoc) 4. Laur. 5 et Oxon., 
quod miror Villoisonum non prae- 
tulisse vulgatae. vvv so xoàÀv im- 
dgáe?rroc.  Coníer Schol. Plat 
mox laudande.) 

[sc i» v7 4ubve vày] Vulgo 
ec ütedoc và, quod servavit Vil- 
loisonus, Receptum Par. 4 et Laur. 
5$, Gramm, in Bekkeri Anecd. T. 1l. 
p. 888 inter litterae alpha potesta- 
tes inivaeer queque numerat, his 
subiectis: sx i» eivÀe vàg.dyri 
vov à» xoAvtveA-. Quae sumta 
aunt e» lliad. 4, 455: iv ab 
luséeg vir, ubi v. Scholl. "74 
Ae» xo meivtvàer parer i 


5 ww 2» t --— .- 


44 


"Evvéa Ó' cloí, dia *0 vevoayovovc, cc quoi vig, xal 
sReQrtvoUc voUQ moo5xovvac aUvaic Gnovelsl»v* voroUtoc 
yag dovtv ,0 sày iyvéa agrÓuOg, ovyióvdpeyog xasa v0 
ip éavso» yavvaOOOt, xol :O.€0U ftQUTOU QR8Ó WC v6- 


Edd. oxàgoa, verbis ad metrum 
omnino non ezactis. De usu verbi 


s600« cE Neingke Eupbor. p.£62, ' 


ubi alius quogue Epicbarmi locus 
affertur, in quo idem verbum.] 

[vgo:] eon Par. 4 et 3. Cete- 
rum Simopidem bio intlligi ,.-im 
Animadv. monitum.] 

xepsrrove voUc] Sic invenerat in 
(0 Cod. Inc. Tollius videndus in 

sFortuitis sehctis p. 56. Sic ego 
quoque in omnibus fere meis [Par. 
1.3 (ubisugiscov;) 8. 4. et Oxon. 
quani lectionem: Baetius quoque 
comprobaverat Epist. crit. p. 116 
et.olim coniectando iam assecutus 
erat Meursius in Denario Pythag. 
c. 11 p. 1391, ut Villoisguus ia 
Schedis refert] pro seg! rev, quod 
in Mdd, Hic Gale in animadver- 
sione subiecta igdicat Tzetzem in 
Hesiodi Prolegomenis; scilicet ea- 
dem ,fere tradit Tzetzes omnino 
videndus ad primum Hesiodi ver- 
sum Moveus 13uoiy0«rv, non euteni 
i Prolegom. Pariter. Plutarchi 
locus, quem, oóperarwm foríaese 
vitio, male ibidem Gale designat, 
legiurr c. 14, non auteg 24 libri 
ottavi. Sympos. 

[zgoczxovsac)  Villoisonus in 
Schedis: ,,Lege voUe mooséypvrac, 
ut coniicit Wyttenbachras. . [ln 
conextu servavit: vulgatam , quod 
egà quoque faeiepdgm interim 
putari, licet sensui aptissimum sit 
z9odlyorrés ; de «uius verbi usu 


v. Lexicon Seweighaeuseri Poly- 
bianum h. «.] 

je £awrév ytrvagOm cic.) In 
Codd. [Laur, 5. Oxon. Par. 2 (sed 
hic yevrácÓns et. vivog pevéyto») 3 
(hic vero vi»oc pexéyts» doxoUrroc 


. *d upil uev)] 3M iavsór 9tréoOa,; 


vÓ» xQérov duo wovádoc rtÀtioty- 
voC Mtvlytoy TipOC dexoUvra dgsÜpov. 
Alii weréyorrog voi dyi&uob, Ego 
bunc depravatirm et intricatum 
Cornuti locum sic refingere ten- 
iarem: guviGvüpMévog. watu vo dp" 
daszó» yevrágÜue vov nQüvo» «a0 
povádoc xel oydeddoe weluorytoe 
pttiyu» *ivoc doxoUrra  doiOpoy. 
Sic Plutarchus (Quaest. Symp. IX, 
44] p. 144 [ubi de numero. Mu- 
serum agitur]: xa? sgo6Óec avsolz 
Ure veseUxov vó» dosOpov, ix Üveiv 
tév soiicer ownoubtaO«, uoradoc 
xal épdoádoc; Kal tuO' érigav ovv 
av nd diver in duti» vorye- 
ver , .cgsud oG xa) &udeg, e éná- 
vxtgos, xe] vélesb ave. Vel forte 
quaedam exciderunt, et sic légen- 
dum: yi»r&cÓa, xQérro» àXó xqu- 
toU :x6Qi000U revQuyoror o)và, ku 
mequGOdxic se duoOóv,  ttÀeiotfycos 
periyss civóg doxoUrra  dysÓpór, 
vel doszobrtoc dpsOpoU, ut idem 
ibidem Pluterohus: ság, yée did 
crouurog dors xal duüeev. VMPOUME— 
voc t2c i»eudot dps nis, esc nes- 
vog xó rnoetev ^ejvocei rétQu- 
yero à», sol JegiOguane segcoddc ji 
ave 0j) vov'Qiavojage ele vit idovg 


zs d ium 


Àsotgsoc x&va vovag peTiysuy dowos» apiÓgo0v. 


AauBavo» neQuggove. Quibus adde 
Eustathium, qui p. 80 Homero et 
veteribus bunc prae ceteris arri- 
sisse .dicit numerum, or» rerga- 
yevoc ovs xal eiÀuoc , bu cTileloU 
30U Tpía yiopavoc sedvzlagiaoÓtv- 
voe 41e éavso», dAÀd w«b dio de 
Movcue, «i 46 .aQiORES voUte ste 
Quyedgorras, o5 d' avrol saluo xal 
e sxuiGexue 74Qu000v «à» ir»ía 
geurvvoudiy aQsO pov, lc vette dun- 
pesptvov vgskdac,: oi» indora ndiw 
vQsuc sic uovadac xoeic; umde $n 
Plutarcbo pro zmélicwc.xnesooc 
mallem xeg.ocd se; ste9»900c.. Quod 
autem legam in Corsato woéro» 
exé zQsrou pro merüdec, nemini 
mirum videri poterit, qui sciat 
unurm, pr9murm, xoérrov, povéc, vel 
in compositis, per.simplex alpha 
iu quibusdam Godd. repraesentari, 
ulagov pro moreyob, ed? pro zoerw, 
effegarutQeoc pro speroftavsdipsoc. 
[V. editores Gregor. Cor. passim.] 
lnífra habet did «j» xponggndony 
vc TQuddeg: vrÀmoz gre , quod in- 
dicat bic savadec:legi meu debere 
cum MSS. (Ei Schedis: haec Vil 
loisonus: ,,Hunc locum corruptis- 
simum et intricatissimisa, ex. quo 
quaedam verha excidisse, :quae- 
dam alieno loco posita opinor; 
quemque iu suo Denasio P ythagor. 
non cepit Meursius c. 44. p. 1391; 
vitiosam lectionem et ineptam in- 
terpresem »«vd modu secutus, sic 
emendare conor ope codicum et 
veterum auctorum comparatione: 
yevvácOa, zdv ngüror dno zQerov 
x(Qu000U TezQaywvor, TtÀuovyTog 
xara Twag neríyt» QoxoUyveg toU 


Ai- 


vola dguü poU, vel yervétoÓd, xoé- 
vov duÓ cpevev sxeQuogeP TQ 
yevor xal miQugOQ:w4G c igo &xÓ 
rQuudec Telmo roe Tivoq. ueviyny 
deuobsra ugsDpov, uosis pignore 
certem , me si non ipsamet Cor- 
nuti verba, saltem eiusdem fideli- 
ier repraesentame sensum, [Se- 
quentur :demeeps quaedam ien 
i supesioribus a Villoisono occu 
pats.] Auctór Tbeologum. Arithme- 
tices p. 58 fp. 5T ed. Ast.) dicit hunc 
numeroWi zeérov me«o0ev TtTQA- 
yero» ox&pye, et p. 59 byslac dxó 
nt9io0sl- npüvoc verQityervoc. Unde 
Eeneadem primum ah impari qua- 
ératum dist Bruckerus T.I. p. 1056. 
Iohannes Protospatbarins ad Hesio- 
di Dies: ripe v7» ivátvr», ul did 
vér dpiBuó» süv Movaü» ivrla ydo 
ui Moiéus. 6 yd ivria dQuÓO sóc 
2Qéroc serodyasóc lor. , xe Igoc 
xdos vel; (avrob: págeos, vosatiras 
Jk xo? ef^ Mevoni ; vecpáypervos x&i 
LoesnavrayéO-. Aucior' Vit. Hom. 
p.800 ed: Gale: TZ 45 zer' or» 
larw o iv. ivvle doiOuég vhó- 
sBvec; Ors lore» nó veU moorob 
xepiscoU "tevolypvec xe). ntpiodá- 
xi€ neQuUEOQ, Ho voeie Dilipdige- 
seq vpiddag* a» hedórp nli dc 
vtl novddec diaiiPrei, Praelérea 
ie hoc Cortiuti loeo trecessario legi 
debuit uó mpéirov xeQiuooU 'siTQa- 
yere», quod ut immediate sequens 
anuurciant haec praecedentíà Cór- 
nuti verba: i»»ía 0* slo1 did tà vi- 
vQujgd roug rai-nipirrose etc. Toi- 
o9rros yàp loti? d vérr ivi doiD uos. 
Eulogius ad Somnium Scipionis a 
Meursio in Denar. Pytbag. lauda- 


45 — 


yovro: db mapa .ti9c sal. duo qi0pos. eivas* naQ. oic 


tus c. 11. p. 1391 [inler Ciceronis 
Scholiastas ab Orellio compositos 
p. 408]: ost igitur quadratus nu- 
merus novenarius, quia ex tribus 
in 46 friplicatis exoritur, ut Plu- 
tarchus supra laudatus: er« drj vy» 
Quxrop» tis teda luovc Aapfgasrev 
z1eQ:0govs, et Theologum. Arithmet. 
p.58: 5 dvoíac vgérg do v7 na0 
ew17v üv«Àoyo noofagre, Unde in 
boc Cornuti loco zQ:adoc mentio- 
nam factam fuisse ponfido,. quum 
praesertim idem Cornutus infra 
subiiciat dud v7» moonoruévzv «5c 
vQ«udog TeÀeovyta, .de qua hoc 
solo loqui potuerat loco. Hac 
novenarius nuruetus sacer, zaAoioig 
Otu»Urauevoc, ut ail Eusthibius su- 
pra laudatus, et.n4o. du ovada- 
voc xal xüqiw UpsoUAtvoc, ut modo 
vidisti e Plutarcho. Mire consonat 
Damoscius de priucipiis ap. Welf. 
Anecd. .Graec. T. III, p. 223: 1c 
Uy vVuroypéry , irvéag iv 19 »ogzo ; 
7 uorg» xtÀtozigra. Ogbaivto nüv- 
qeÀá vc int vQuádoc, 2v. aU; Dv- 
vüpeyos duuipti» zd ÀoyiOuo TQuij 
vv. ada. dnrüpty, T9 nartayü 
TÍluor avtgq. Unde recte in Cor- 
nuto conieci, ad triadem referri 
debere haec verha veÀeóv7roq vivog 
ptxéyur -QoxoUrrgs agiO pov, Plu- 
tarebus autem, qui initio IX Sym- 
pos. p. 736 observaverat, «gw iv- 
»eugu xutg Movaui ngoanxe», om- 
nino videndus est Quaest. 14 cius- 
dem libri, ubi varias affert. caus- 
sas — De distinctione autem primi 
ab impari et a pari quadrati sic 
habet Eulogius ad Somn. Scip. a 
Meurs. l. c. [p.406 ed.Orell.] pro- 


ductus: 14 a namero pari, qui fe- 
mineusa habetur, tribus illis limi- 
tibus duplicatis gates est cubus: 
ita tribus per su$ naturam ter tri- 
plicatis afficitur alius cubus ge- 
nería imparis masculinus." His in 
aliis .Sehedis Villoisonus adiicit: 
»Wylienbachius eoniicit rard «ó 
ie (l. do") iavzoD yeys&a0cs d50 
VoU nQetov vrtÀnotzrOg viwoQ mtrí- 
yuv doxobrroc ao«ÜuoU , et ralio- 
nem facile patere dicit ex Harmo- 
nicis p. 61." Ex Capella denique 
Galeus affert :- Enncas quoque per- 
fecta est, quoniam ex triade per- 
fecta forma eius perficitur. His 
adiüce Censorimum de. die natali 
C. 14 ita disserentem ex mente quo- 
rundam: septenarium (numerum) 
ad corpus, novenarium ad.animum 
pertinere ; huic módicinae corpo- 
rís, et. d pollini attributam : illum 
Musis, quia morbos animt, quos 
appellant: ná03, musica lenire ac 
samare consueveril, Atque bino 
musicam, lieet aliam ob caussam, 
novémarmwem numerum: appella. 
bant, .teste- Aristide Quintil. de 
mus, HI. .p. 122 ed. Meib. .Po- 
stwemo addere iuvat. schema, quo 
quid sit, enneas in quadratum de: 
scripta declaratur, contextui Laur, 
2et 3 post tesoUtoc y«g imsertum, 
Laur. 4 vero margini adscriptum, 
id ipsum fere quod eadem. de.re 
usus est Eulogius loco supra lau- 
dato p. 408: . D 


. 


— 4T 


dà spaic , neg oig: dà 2éc0apse , nag oic 03 ént«. 
n9 , die. azv, «dostQuuévn» syc 


T'osie 
toradog velerozyta, 37 


sai |dy&. só soíe pévn oxegpiosey elvat, dc e» O nasá 
qu4odóqiay Myos. eumd gov zer, dvo dà, ano vov: Osu- 


Qsiv «e xal stQovvery và Ófovta* éniflaAle sjpiy xa] dy 158 


Óvoi 10ovtotgG cup(ovandas. v0 némaidkUOÓD as. Tioqageg 
dà xe) áénsd, sayc ded. s0. 14 staAare 30. touc 9Q- 


Qmnibus bis iz expositis, Quam- 
quam post ea, quae Villoisonus 
et docte et sagaciter mona, de 
sensa loei, quem .Cornutus  ex- 
pressesit, nulla omnino dubitatio 
est, iamen .de ipso contextu, ad 
scriptoris mentem restituendo prer- 
sus désperandum, quum codicibus, 
qui nostram aetatem julerust, cor- 
ruptelam loci tnulto antiQuiorein 
esse woanilestum sit. Quae enim 
incuria temporisinterciderunt, di 
vimari.quidem, nom vero redinte- 
&rari. hole possuit; : qued. ipsa 
varietàs Cqmrhetitorum:.n .Villor- 
cono propositorum argueée petest. 
Quare dum aliorutn codicum auxé; 
lia. exspectamus, in vulgata quem- 
wis, aperífe manca inienim  acquie- 
scere, .tutissamum:nobis visum es] 
, aesos): In vend Mni aude 
vas. [$ic Par.:4&]) - "dndot seti 

. 3&9. oic db roeik]: Quidam Godd; 
[qbos. ignoro]: sk ole: ké)- vei. 
349 oi di.vécóuge] Quidam 
Godd. (suos baud imagisnovi] za" 
oig dh n«l.sécseagic. De hze va. 
rielale vide notabilem Tszelzae lo- 
cutu:ad primum Hesiodi Operum 
versum, p. 6. (De: usu relativi in 
partitione pro articulo positi omnia 
occuparit Reiaius de accent. inclin, 
p« 30 seq. et intpp. ad Demesth. de 


cor. p.248. Auctor libri de mundo 
c. 4. p. 395. b. 4ed. Bekker. 76» 
Ji oràde» & uir dxorriGevas à di 
erpglGereas.] ur 

( za) did vo sgí«] Copulam 
vulgo omissam inserui -inbentibus 
Par. 2. 3. 4..5 et August.] 

: [éiffuÀÀe pi] Haecverba vulgo 
olmissa invito Villoisono revecavi 
ex Par. 3. 4. Laur. 4. 4. 5 et Oxon,, 
in quibus, uno Par. à excepto, vi- 
tiose legitur imflalÀny gAi»,  Ce- 
serum baec verba.cumrn sequenti: 
bus usque ad zteneidtésÓe: absunt 
aLaur., 2, cuius mon taütaest aucto- 
rHas, ut ea ab interpolatore ad- 
lecta existimemus; immo illud ip- 
sum quod statim sequitàr, «yj» «.- 
due» , salis demonsiret , bures in. 
arte mentionem factam 
esse] c 
.Fráya]: Omititür, hsud eco an 
consulto, in contexta Villoisoni.] 

. sd £0 vá t&alasd] Hoc vo, quod 
ab Edd. 4berat ex: Codd, (Par. € 
(qoi vé omittit) 2. $. 4 et 5] re- 
cepi. V. Tzeta3àm p.t: pehehn ad 
Hesiod. o7 

[5pyu»e] Gic iw contextu villei- 
sonus, in notis vulgatam Joyatoy 
servans, lllad Lóurr. 5. Oxon. et Par. 
4, eademque leutíone usus videlur 
Lilius Gyraldus. Synt, de Masis 


-— 48 


yuva toceUsove qOoyyovc jyyxévoi. 


Gràsai 0 &tapy- 


yOxoov, và c*dg GQstag xal vy» noids(ny Orlexu Óvo- 


pesa x sUyre. Pru? 


xal) édpaiossgroc vj» nolvuaD cay nitoryiveacat, 


p. 551 (Opp. ed. Iensii T. I), Cor- 
nulí baec lta Latine reddens: ,,hoc 
ideo fortasse, quomam totidem vo- 
cesantiqua musicorum insirumenia 
continebant."] ! 

[054ne« 0 napryzO4cur] Par.2 
959A dà nup5yO«. Ex Laur. 4 
affertur 2a02y6«..] 

[s& 7u;] Par. 4 *é xe) tuc. 
Oxon. ve xai cuc] 

[cvugeAo»] Laur. 4 evagoate».] 

[vou ivdouevetuc xai idgaiovztoc 
vij» xnoàvudÜ nav xtQiyirea Oc] Vul- 
go voUro idgaiéraxer, meU. xn» no- 
AvuaO ese ntQiyirte Dus, quo lectios 
nem baud meliorem in Codice suo 
Gyraldum Synt. de Musis invenisse 
Galeus affirmat, et quod servasit 
Villoisonus hac: nota subiecta: ,,In 
plerisque Codd. voi ivdopavtiag xai 
édquiátyvoc v9» soÀunad tum xiQo- 
yix«0Oas. — Fortasse: vovro xev it 
édoeaouirog z5v zakup. xtQsy. Nus- 
quam hoc sensu i»douértió, quae 
forlasse est glossa rov édgairzsec. 
Hic autein édpai7c est vita.seden- 
taria, oixougéa, quae praecipua apud 
Graecos, utiham et apud Gallos, 
mulietum virtus" Quibus iunge 
stalim quae idem in Schedis con- 
scripsit: ,,Philo de legibus special. 
p.321: OnÀsuis d oixovQía nal £»- 
Jo» uevy, ubi Toupius Et. in Suid. 
T.L. p. 23 legit 2 de» uo»5." Sus- 
ceptam lectionem Par. 4 cum Oxon. 
et Laur. 5, qui taraen vitiose rc 
"odvuaÓOuHag. Laur. 4 Par. 2 et 


wooe oUjfoÀoy 300. dydopeyciag 


2vywetot 


fortasse 3. roro xui i(dguiotgrog 


' xolvnaO tt» zégiyeslo0 ai. Ego no- 


lim vocem singularem ivdopéveia, 
a Schneidero iam in Lexico defen- 
sam, Corpulto eripi, ut quae for- 
tasse ab ipso Chrysippo repetenda 
sil, novorum vocabulorum reper- 
tore studiosissimo. Praeterea baud 
opus videtar ut: genilivis repositis 
ix praefigatur, quod Villoisonus 
voluisse videtur, vulgaris hutus verbi 
coustructionis memor. V. Polyb. 
I, 85, 9, et,: quera ipse in Schedis 
affert, Eustatb. p. 9, 36: 7. y»&or 
in .Qgvpstoc ztegsyloevas, — Omissa 
praepositio in lis Xenophontis Hell. 
ll, 3, 8: & zxtQosyérorro và» popwr. 
Prorsus. «ero'loci emendatio reit- 
cietidá, quae. in H. Stephani The- 
suuro , ed. Paris. v. isdouértia pro^ 
ponitur: voU i»doutstit nalédpuis- 
vmwa vy» zoÀvpaÜDías mepey,; nam 
dativi illi non .solum a Codicum 
scriptura nimium recedunt, sed 
ipsum:.quoque sensum ambiguum 
reddunt; quamquam ipsa senten- 
lia lori.béne his in universum ibi- 
dem redditur: ,;feminas fiogi-Mu- 
sas etiam hac de causa quod eru- 
dilio paretur domi manendo et 
assidendo, ut HoiMMEuae sunt mu- 
lieres."] |. 

4 [seoexietédsu] Adisciuy vulgo 
RN Q* dixely xal did à yoriuov, 
e vuygc deuyséGe yiverus, quae 
miror a Villoisono non ciecta esse 
cum Oxon. Par. 2. 3. 4 et Laur, 


d) sal ovyyegevover» &AÀlnAcuc, wQoóc naguotaOm ve sac 
cpesde eyegíozovg; o€se» ze) éduelrUxvovc eivar. — Ilio 
d$ sog «o» Ou» Üpvevc ual eyv O«cpustuiay zeTacyo- 
Aovweoae ualmto, incid) osorgelo» xa) &oyr meddsiac dori 
*Ó myogdy n9og 5o Óslos^ xai cvovÓ' unedwypa coU. fiov 
nonoupnévouc ayd esopa Üyev del, "ding. Klee pio 
píao 36». Moves» dott» , &no soU sidey; coyyaserv vovc 
wemurdsupivovc, xal ausove va xal évépovc xAsuv. 
Eesíong Óà ino coo cüg OpiMac avrov. énisegnele uai 


$, ut quae manifeste aliae ma- 
num prodant In Par. 6, ubi phra- 
sis illa servatur, dà omittitur.) 
(arsà»] Villois. ave.] 
adieieeuntove) Sic resitui e Cedd. 
[Par, 2. 8..4. 5. 6. Laur. 4 et 5] 
pro diLavevc, qnod in Edd. 
[Restitutam lectionem, quam Ea- 
docia quoque p. 395 habet, i» niotis 
Gale: sílert, utràm ex MSS., an 
de coniectura, mcerium.] 
Ihi di vovc] Hoc 44, quod ah 
Edd. aberat, .e Codd. [Par. 4) re- 
stilui. [Vulgo inserebatur post 
8*6», loco alieno. Nam noli buc 
referre cap. 30. p. 220: xai é swaps 
v9 xegty Jt nbOoc; ibi enim di 
non ad totam pertinet enuociatio- 
uem, sed ad vodem praécedentem.] 
[x«eracyolovrra;] Par. 4 xeve- 
' eyolosrsze».] - 
[xe«) dgxyj] TR a Par. 3 
eti 4.] 
[s9 &9ogá») Ald. o6 4g. In Par. 
4 esse videtur xev v9 d9., non sper- 
nendum, si aliis quoque Cedicibus 
seperiretur] - 
(iles) Vulgo eie 4, quae 
cum seq. iunguntur, et sic Villoi- 
sonus. 4f) delew cum Par. 4.] 


avreUc re xa) ézépgew;] Sic re- 
stitui e Codd. (Par. 2. 4. 5. Laur. 
B, in quo éreígerc, et 5) pro xai 
vovg érígovc, quod in Edd. Sic 
ibidem peulo infra: sídnorrus juo 
ume nertev, na) plnovS, xà cu- 
xel reve £io5c. [Ex Par. 3 et 6 
affertur evveUc ézégorvc, Ante «v- 
verc addidi x«), quod Villoisonus 
neglesit, ex Par, 2. 4. 5. Laur. à 
el 5. Praeterea mihi quidem auctor 
ecripsisse videtue x«l avrovg rs xa) 
vouc eulgevc, quoniam évípese, qui 
«b usvefg, b. e. sole xenesdevpsd- 


se» distinguuntur, sullus hic eet 


locus.) 

[Ewrigmy] Vulge Eucignea, 
«quod servavit Villoisonus: neque 
aliter Eudocia p. 296. lllud Par. 
3. 3. 4. & Leur. £. | et 5. Prae- 
terea. pro dà, quod subiungitur, 
Laur. 5 45.) 

[imess9xets] Hoc ex auctoritste 
Chrysppi (*. Animadv), quem 
Cornutus secatus videtur, revocavi 
ez Par. 4, quicum conspirare vi- 
detur Laur. 8, ex quo allatum 


inmsegnelac. Vulgo evssoueie, quae 


est vos mere poetica.] 


4 


1 


50 — 
159 | evayeiyorig a]vat.— Galeta. dà , sjeo: ded «o OaÀsiw av- 


sey sov. Bíov* 9 dia sÓ Zyeuw aUsoUc xa) «3e ovpimnosi- 
xsv qostijv, ésidek/wg xai svjioUOUC uvaevesqoréuoog à» 
saic OaÀeiasm.  MeAstopéóos; dà, iio vc polngc, yleneiac 
svoc eric pese nélouc overc* udinortat ydg oj dya- 
9e) unà nuoüvsev, xal péAnovgs xal avto) voUg Oeorg uai 
voUe wQó «vtGv yeyovovag. .Tigyyoon dà, did só vig- 
35094 xal yaíQsiy eUv5 v0 nsÀsiovor. pégop «o0. íov* $ 
soi did s0:Gnó sov ogaoSo: capt yenv vépuu» tolg nQed- 
stsÀaQovouw avtg, vog Otouysioy mÀeovaQorvsoc à» «vo 
ovOpaT.* v&ya Ob xal és: yopovc iosaGav ol moÀa:rol 


[eveyeyovc] Par. 2. 4 et Laur. 
dyeyovc. Villoisonus in Schedis: 
» Fort. ixeaysyovc. Antonin. lli, 3. 
p. 15: Fyes re ebyags nad ixcyesyov."] 

(0441u5] Gálei MS. A«y8uvn».] 

[asrd» «o» gie»] Hunc verbo- 
rum ordinem ut elegantiorem ad- 
scivi ex Par. 2 et 4. Vulgo cé» 
Blo» «vsév.] * ud 

[45/4eE/9 5] Vulgo /&xatiec, quod 
in contextu habet Villoisonus, in 
Schedis id quod suscepimus pro- 
bans, suppeditatum a Par. 4. Laur. 
4. 5 et Oxon. Aperte enim Cor- 
nutus ordinem solitum, quo in 
convivio canentes sese exciperent, 
innuit: de qao v. Beitr. sur Gesch. 
d. Litt. T. Il. p. 94 et 104] 

(fyre» avrovc xe) T9» Ovuseri- 
xijv dgevzv] Absunt a Par. 2. Pro 
cupnoziunp» Par. $ evuzedgtuxg».] 

evpovaec] Sicin plerisque Codd. 
(Par. 2. 4. Leur. 4. 5 et Oxon] 
In Edd. isuoscec. 

[évaovgeponérovciy rte OaÀdcuc] 
Par. 4 i» «am Onlus &vaozo.] 

YÀvstiac TivOe e«vijc uezd uélovc 
evonc) Sic restitui e Codd. [Par. 3 


(ubi nei tamen remansit) 4. Laur. 
4 (sed omisso xava p.) 5 et Oxon.] 
pro xe) vjc ylexeuo gere nra 
síiovo obegc, [ut vulgatur.] Hisce 
enim verbis explicat, quid sit poá»5. 

$x6 n&rrer] Sic io Codd. (Oxon. 
ei Par. 4] pro dzo sere», quod 
im Edd. [Par. 4 vzo mdvre» oi 


" dyaOoi, quod probat Villoisonus 


ia Varr. lectt.] 

(asva»] Sic Villoisonus: vulgo 
avté».] | 

«vsj] Quidam Codd. (Per. 8] 
«vsy; ali [Par. 4] avrerc; alü 
[hos ignoro] esvesc. (Certe avrov 
intelligendum videtur] 

(9 xei did $$) Par. 4 9 did «o 
zx&/, haud male.] 

[segíyev] Abest a Par. 2 et 
Laur. 4] . 

[xgoozxedatovos] Par. 8 màie«- 
Covvis.] 

[svvg] Par. & avros. Abest a 
Laur. 4.) 

nAvatorroc] Scilicet vo z s- 
perabundat, ut quidam Codd, (Par. 
5] hoc scholion: 7te« vo6 x. 

vüya d mc) ixe)] Sic restitui e 


— bi 


tok Ovoic, ovvtsÜc»tev avsolc sdc eddg sev oegerréQuy. 
4H d''Egese, wóvegov armó soU Ppesoc Aoffevsa sj» 
Ovopeciav, t9» nep) nü» eidog 9iAocopíac émtovoogá v 
saQiOsysr** 4j «xc ssepi s0 iesaDas xal emtoxoiveoOa. dv- 
vdpiec dniícxomóc doswv, ec dy Jialextexo» .oysuv cov 
onovócie». llolupe;a O6 dose sj nolvsgueytog Gpesi: 
pilos long 9$ nolloUc vpvovoa xal 00a nep) sov srpo- 


yeveoségev vjelsot | saQuiyQovia, xal efc i» vs ve» 166 


somyuaser xal se» cliev evyypeppuáasey lesogíac àni- 


pedovpevy. 


Ovoasía di dosi» y nig) «d ovodyia. xal 


v9» fuv» 0Àle» quow dni0tgug: vOv» ydo GÀo» xoOjto» 
ovgavov ixaAovs ol malci. Kaluóng db 5 xoeAlqge-' 


voc £a) xeAlinsc (oogixy, 


plerisque Codd. (Par. 5] pro *uza 
9i ixe&) xaí, quod im Edd. 
(iovasw») Sic Par. 2. 4. Laur. 4 
et Oxon. Vulgo For2ua», quod ser- 
vavit Villoisonus. Pro ropovc, quod 
praecedit, Laur. 2 xogo».] 
zorego»] Quidam Codd. [Laur. 
4] s9oreqor. [Hac de vocum con- 
fusione supra monitum. Insolenter 
vero illad sévtoov in disiunctione 
pro 5 vel $ros positum. 
eilocegénc ixiorpopo»] Sic re- 
stitui e Codd. [Par. 4. Laur. 4. 6 
et Ozon.] pro ss16oogíav. 
lg«oOw,] Plerique Codd. [Pae. 
4. 8 et Laur. 1]. &geotas.. [Pro 
x*0!, quod praecedit, Par. 2 xao&.] 
ixíonenec] Sic restitui e Codd. 
[Par. 3. 4. Lawr. 4. 5 et Oxon] 
pro ixiegpoc, quod io Edd. 
et: 05): Hoc 247, quod ab Edd. 
aberat, restitui e Codd. [Laur. 3. 
4. 5. Par. 2. 4 et Osón. De phrasi 
e€ d» participio iuncía v. ad Phi- 
lem. Lex. techn. p. 261. Ast. ád 
Plat. Rep. E. p. 355.]: 


di 5c xal nolttevostat xai 


Té» exesdaiw»] Male in Edd. 
x«l ré» ox. Hoc sui a Codd. (Par. 
4. Laur. 4. 5 et Oxon.) sbest. Codd, 
adduntzsex. [Horum novi nullum.] 

[zodvvuryzos] Par. $ zodvu73- 
o6; 3 neÀU vuryres, et hoc qui- 
dem baud male.) 

[n«Àior iow;] Sic Par. 4. Laur. 
5 et Oson. pre vulgata jj uáAlor, 
omisso :owc, quam Villoisongms in 
contextu servavit, in Varr. lect. 
fassus, legendum sibi videri 7 2a1- 
Kev Laes.] 

faroícu] Quidam Codd. (Par. 
A4] il'irevc. 

7:69) wéby xgoyevtsrvrépes] Quidam 
Codd. [Par. 4] z3«gd [pre.zeQi. 
Pro xgoy. August. yestorége.] 

[1&» zo uén ev] Articulura omit- 
tunt Par. 4. 2. 3. 4 et August] 
' wel solitevorsa;] Hoc xa, quod 
sb Edd. aberat, e Codd. restitui. 
[Par. 2. 4. Laur. 4 et Oxon.) 

üyorrt; aéroiX] E Codd. [Par. 
4 et Oxon.) resti(ui. avrovc, quod 
ab Edd. aberat, , 

4* 


— Opi Qooqaroro;», &yovyvac eusoUe nerSol xol oU. fia 
ip 0 *i v .ngoaigóysor di sv aisíiay pádlsd quorv 
»f'eouievers ap aldoiouw ongdsw . ""fnodidora: dà av- 
sale s0:xíÀa opyava, ioaivoyroc éxaosoU 0t! Síopuo0Sat 
wa) ovp9evoc avvoc davto. xa) OÓnoleyotpervoc 0 v9 
ayaówuv (ioc dosi.  Juyyogeve: dà avUsaic xal 0 4fnóà- 
Ae», Óid sy» xoievíav vtjc novorurc" nagadédosar yao 
xc) ovvoc xidaQur5c, dr Sv «log pues OÀiyov citar. 
'E» Ói toig 0Qsoí quos yopevem, éseiD?) yosiay éyovei 


[»44»sra] Par. 8. u«Alita, de 
quorum vocabulorum confusione 
supra monitum.) 

ero] Hesiodus scilicet, ut ob- 
servavit Gafeus. ( V. Animadv. Par. 
4 9ac: pro ege«, quo nude. po- 
silo nomen quidem aucjoris reti- 
ceri, ipsum vero ul nolisuimum 
intelligi, idoneis demonatravit ex- 
emplis Boissonade ad Marini Vit. 
Procli p. 142.) 

"nodidoerra, Ó' avrase mewuila 
lera] Sic restitui cum Codd. [Oxen. 
Laur, 4, xai pro di et 5 dradide- 
T«» exhibentibus] pro dsedidere; 
4) avr aomila Fgya, quod in Edd. 
Alii Codd. ogra»e pro feya; alii 
zxouudía pro somíAa. [Enotantur 
ex Laur. 4 avrai; mouidia Iyya ; 
8 avruis nemida ioya; Par. 8 av- 
vale, xoxslía; 4 di avvatc nonnlíu 
Foya; Aug. anodéidosu, dà avratt. 
Par. 4 évadídorsa) d) avrazg noi- 
xíla opyasa, quod hic Villoisonus 
ait sibi placere; 5 emodédore, di 
.€vvule zoudMa lgpya; 2 axodíde- 
TG, avTÉE noiile ogyara.] 

[ingeévovroc] Ita pro vulg. i4- 
eaivoroa cum Vill. dedi ex Ozon. 
Laur. 1. 4. 5. Par. 2 et 4] 


avrog tavré] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4 et Laur, 5] pro evré& «v- 
vó;, quod in Edd. (Par. 4. 2. 3 
et 5 avvog avzé&.] 

sel e MnoAle»] Non male ab- 
est xal ab uno Cod. Reg. [Par. 4.] 
" wagadídora,) Plerique Codd. 
[Laur. 4 et Par. 4] »«gudidore:. 

4. 5» op etc.] V. infra c. 83: 
povcuxog dà sad mOcpcrje xag- 
uevijaras xvÀ, 

zegtons] Villoisonus, qui vulg. 
O9e«óuv in. contextu quidem reti- 
nuit, in Varr, lect. autem illud pro- 
bavit: ,,Plerique Codd. [Ox. Laur. 
4..2. 5. Aug. Par. $. 3. 3. 4 e 5) 
xepevew. | Gale annotat: ,,sailicet 
i» 'Elxnév.." Adde eum etin Cyn- 
tho exercuisse choros. Virgil. Aen. 
IV, 148: Delum rsaternem invisit 
"pollo Instauratque choros ete. 
Ipee iugis Cyntlà graditur, molli- 
que fluentem Fronde premit crinem 
fingena, atque implicat awro: Tela 
sonunt humeris." Cf. Hes. Theog. 
Ínit.] 

[ixed7] Quod velgo x«i subii- 
citur, cum Villois. delevi cum Per. 
4.2.4665]. 

[xovo;] In odntextu Villoisonus, 


$3 


v0U peporepévag xek ovreyng eic vuv loguav diva yogsiy 


oí quiopadovvse; ; 


Sc yeole ovdiv oepwov éfevolosezm , 


A] M , 
xara to» Koppuxov. 


Tovsov Ó' Zvexev mxcl ul dvwéa 


vüxtac Aéiyesas OUyyevouesoc o Zoe «5 Mynnoosvy yes- 


»goct: avrvag' xal ydo vyc d» vux|1) Qrvzosog Ó« ngóc 161 


và xot*& naiueíay. Juggortzs yag ol stottval ov dc aÀle 
«4 voy» vosta ixaAscas" sol ' Eniyaguoc avsixa sor 


vt vulgo, Zywes, sed, in Varr. leet. 
id quod repos ex Aug. Par. 2. 
4. $ et Laur. 2.] 

. peuovepésec] Quidam Cod. 
(Laur. 5. Par. 2 0t 4] xevateor. 

[ieysies] Gale jgenin] — - 

/[edenaÓoGvrec] Villoisenus, qui 
vulg. exlesopeivtsc, quee glosa 
videtur, expressit, in Varr. lect. 
recte illud sibi placere ait, obla- 
wm a Por. 6 Oxon. et Laur. 5. 
Par. 5 subiicit ai ei «7v ee 
seDobesee.]. - 

(ebevgéonesa]. Hoc recepi pro 
vulg. s«9gioxeras ex uno Par. 4, quo 
metram restitwitue, quo meglecto 
priores editeres.-urdo tenore con- 
tiuuabant o5 q.dogogeirretc, aue ev- 
divetc;  Consici vevo locum inda- 
gsre adhuc non wong 

5 renes]. Edd. &ene.. Dicsinsie 
dici peterat, mioime vero f»«a, 
quod a Per. 1. et 5 Minipes *e- 
poui iubebet Villoisomus, V. ad 
c. 89.) 

(i*) iv9da eed] Morem ye; 
quae suppediférunt Oxon. Laur. $ 
et Par. 4, baud improbante Vil- 
leisono in Varr. lect., in conteziu 
iamen solum svxsuc spponente, 
vulgabatür is»/«. Qmissa pruepo- 
sione »v&zug aduciunt Laur. 4. 4. 


Par. à et 5. Frigesi illsus ind, 
per, usus quum apud alios scripto- 
rep, tum .ap. Herodotum, veluti 
IX, 32: ixi i6 qAioec.. Cf. Il, 59. 
Vi, 404 et alibi.) 

[evrzreróptvos 8 € Zav«) Ita éepo- 

sui pto vulg. e Zave euyyceptrot 

ex Par. 1. 3. $, conspirente quo- 
daramoódo Par. 4, qui babet avy- 
yevopavoc. vj) .Mognoaovy e. Zers, 
quod probat. Villoisones in Verr. 
lect. et ego. quoque probassem, 
» plures exbiberent Codices.) 

[Meguoavsp) Gale a»guoosvrp.] 

Evogorg? yig) Alii yo». (Unum 
sovi Par. 4, qui illad ezbibest; .in 
quo memorabili varietate totus lo- 
cus ita legitur : HogQóérgr yelv es 
9. &Àlo v» ei mowgemi, «uod ad- 
modum placet.) 

(ov d» dAÀe] Par. 3 ovdi» &lle.] 

[inedseas) Gale, utrum ex MSS. 
an ex coniectura ignoro, in noti 
alíert. indAesar et supta 6 moujtge, 
comparalias Hesiod. Plutarch. de 
curiositate et Eustath. ad lliad. 9. 
ad ilud eó rej xerwoye. Cur 
vero unum, qui illa phrasi usus 
sit, poetam a Cocauto láudari pu- 
temus, quum tam malis ea. fo- 
miliaris fudrit? V. Animadv. Pos 
isulesn» vulgo additur quad ro 


, , 
xa, 


ror a Villoisono servatum: 7 2i 
vó eU eQovü» iy «vrg e, quae 
verba, ui quae otiosam docti cu- 
iuspiam librarii manum aperte 


redoleant, delevi auctoritate Par. 


" 2. 4. 5. Auguat. Laur. 4. 2 et 

«. Quae enim iis continentur, in 
ai aesderg: iam oceupata sunt.) 

Hziyaguec; aUvixa exei] Ex 
Codd, [Par. 4 et Laur. 5, ex qui- 
bus 952i» quoque adsciturn 'et &, 
quod vulgo ante xai "Exiyaguoc 
legitur, deletum est] restitui illud 
avríxa, quod ab Edd. aberat, quod- 
que a librariis minus intellectum 
et ideo amissum fuit, Significat 
autem verbi protia, ut in illo Vir- 
gilii Georgic. Continao ventis eur- 
gentibus etc. V. Koen, ad Gregor. 
de dialectis [p. 417 ed. Schaef., ubi 
haee ipsa Villoisoni verba ex Sche- 
dis eius déprompta Bastlus exhibuit 
suoque calculo cornprobavit. Ce- 
terum quae sequuntuc post 'Ent- 
xeQuoc, ea omnia usque -ad eic ante 
ev» omittuntur in Pon 2. 5. 
Laur. 1 et 2] 

C [wive v Dyer — — diy6vurréoy] 
Vulgo e vé v; 9yos« Grex: oogór, 
ae vuxvé; ivÜvurcéov, neque ali- 
ter in contextu Villobonus, qui in 
Schedis aliquid de 'versu. iambico 
bic commentus est. In his pri- 
mum exsulan iussi 90s, quippe 
ab iis adiectum, qui mendosam 
praecedentium scripturam, qua 
79s post avsísa ómittebatur, am- 
plecierentur. Nullus vero qui sa- 


alte v) (ytel 00góy ti£ , 9uxsOc. ivÓvtLISÉOV" 


sárra tQ OnovOala vox10c naAloy élovgioxisar. 


piat stiipios, 990. eo modo gemi- 
naverit: diversa enim ratio eorum 
exemplorum, quibus post A£ye ite- 
ratur e70:, ab Heindorfio ad Plat. 
Charra. 27 collectorum; atque ipsi 
quos contulit loci, quorum quis- 
que per se spectapndus est, inter 
se magnopere differunt. lo Epi- 
cbarmi versu restituendo secutus 
sum Porsonum Add. ad Eur. Hec. 
p. 104 ed. Schaef., qui quod nunc 
exhibuimus , partim. ope MS., ut 
ait, restituit, Galeanorum, ut puto, 
ex quibus affertur 4» ve — et Qy- 
vtt. Valde dolendum, haud satis 
accurale gravissimo hoc loco pau- 
corum bic non mutiloram Codi- 
curo scripturas & Villoisono ex« 
cerptas esse. Ex Par. 5 affertur 
evt vs eques Cgeeto moüyua gogpor 
eic., ubi non baesitabumus, zoáyna 
glosam agnoscer&, Par. 4 cé; 
»"xvuc, quod. anleaquam (Qyser 
MSS. auctoritate firmari cognosce- 
rem, erat quum genuinum puta- 
rem defenderemque vulgata ser- 
vata ex bis Herodoti verbis I, 186: 
zde di eussac và £oda valve qai 
písoxor ,.roUde &vexd , ive un dui- 
ootlérrtc Tác »vzsac sAbuveu» nag" 
aligie». Nxszto passim dicuntur 
horse nociarnae: v. Heindorf. ad 
Plat. Protag. 4p. 463.] 
vuxrec] Sic reatitài e Codd. 
[Laur. 5. Por. 4 et. Oxon.] pro 
rvxv(, quod in Edd. [JVvazes re- 
cipiendum.iam suaserat Porsonus 
l. c4 cuius acumini praeterea i&tv- 


— Bb 


Tuyic d'QQuparsU xài) Ivc iqaou» avtdc gUrar, ec 
doyouotazov jysuSas v0» neg) covse» Alóyev Oéevsec. 
Jisepavovpsas di persi, ec pé» sesec vopitoveiw , dti 
t9 ópevopiav , adnó toU ce» ODomvixev Ooxir enn 
elvai sd. yod pasa? ec à ev ops tepóv icti, óiG. s0 Qv- 
qeQov xol eveQràg xal &ejuov xal dvcave/fasoy xal ylv- 


*Uz0909.50U 9UTOU. 


Gasor XV. 
[Agi TGw Xagiroy.] | 


"Euiféllorto o" finiw ec sigieen, xul &UQyettxole 


quove. dde: ides loco: vul- 
gatur ePQísneyes; quod intactum 
Villoisonus reliquit.] LE. 

: doyauésatus) Sic sestitui e Codd. 
(Par. 2. 3. 4. 5. Laun 5$ et Oxon] 
pro doxasvera, quod ia Edd. 
(Laur. 2 egrtnésevat.] ' - 


«vore Sic restitài e Codd. [Par. 


4.4. 5] pro *ovrev, quod ie Edd. 

déorrec) Sie restitui ex uno cod. 
Berecc. pro deévsas. Iv ad cap. 
seq. p. 162: 

[.S6429uvobrvus etc.] Po 3' eve- 
garedvras uidi 3i! ex. nb» tó- 
sec etc.] 

(dxó ve? » Sie 'in* | 'Sekedis 
Villoisouus legendum seadet vex 
Lautv8 et Oxon; Neque aliter Bü 
docia p. 395. Atqie Abgest, Pur. 
4; 4e G dui vo9, o(ntwo- v». 
In- uno.Codiqe nescio qu» Villoi- 
sonus' in ' Varr. lect. ait reperiri 
ev, dé. Vulgo ábes vob. 

- (etogpia]: Vulgo eogrpuuva.: Viud 
ie Varr. leot; a Villoiseno cém- 
prebstum: Par. &) — ^ 

(edoyérepér -idvs] Par. 4 tódo- 


dep, E 


yérepe» » (4x) is pus Laer. 9: e 
! Dyeov.] 

(veworgés) Laur. 5 dips 
qua voce'carent Lexita] — 

(sUegeie) Sic reptitel e Codd. 
(Par. 4. Lour. $ et Oson.] pro 
avegyés. (Par. 2-«stové».] 

wej&Alosre;] Sic rvesütui e 
Codd, [Par. 4) pro éx«geddovre. 
[Por 6 imfulMévrac. In Schedis 


"Villeisonus :: ,,Hie VVyttenbaohius 


ipsam capitis iredriptionem ad ver- 
ba Cornuti sic referendam censet, 
u$ hanece. locnio boc swodo cou- 
stituendwm opineter: i»(joAÀév- 
vec di viv eigrdetas Rep) té» Xe 
(ieu y aj xal.eapvür: cUtpyeende 
eias xci: disc Üvyavépes supoede. 
dexacis oi 2dMleros," Hoc vero nod 
est atizity emendare, sed interpo- 
lare, quae sana sunt. Optime dé 
boc loce: refmgendo meru& Vil- 
loisonus, revocando insaÁlortoc 

et mox epribegdo rvroyerene&c, uti 
(evi Par, hi euius loco vulgatum 
mugyesiadoi Pat. 5. Adepyesines. 
Seseua cst: Quoniam vero nobís 


-—  bD6 


&ivae, s«padedemadip oi nàelovos zkéc Ów*yoatépag tüc 
Xdqisac*. oi. uiv 4$ Ugvdojyc avt peyovvioc, *9 n 


competit, ut supra dictum est (ec 


epyra,, quae verba, Villoisono 
bene iam monente, referuntur ad 
cap. 9. p. 151: x«i vé» Xapgiszur, 
ivraíÓna yap ow «i ToU yagitt- 
GÜu. xal evtgyezei»y dyral, cou- 
iuncta cum iis, quae modo prae- 
cedunt, xai zagayyelàac advolo n 
udixely dAlgAovc) beneficis quoque 
esse, lovis, ut omnium bonorum 
datoris, plurimi tradiderunt filias 
esse Gratias. ExufdAdnr wo est 
competere, vel convenire, quod 
docent baec a Villoisono in Sche- 
dis collata exempla: ,,Diog. Laert. 
vit. Zenonis p. 448; power toH; 
eveiolo -éxiflálàr. — Galenus. de 
optima secla c. 2: y 4i seuvrg 
xQídie qudogagos xal oUx lavgorg 
infuülds. Antonin, V, 15: uy 
Opene oUx imfldAlh. V. et Gatak. 
ad Antonin. VI, 7. p. 262. X, 25. 
P 911. Arrian, 1 Diss, 26. p. 103: 
eida vd infdAlor ipavri ne) spog- 
$juo». V. indicem Uptoni ad Arria- 
num." His oddas quae supra attu- 
lunus ad cap. 13 (ad is4ga2Aév- 
ver) De usu participii absoluti, 
quo imigadiorsec posium, v. in« 
fra ad díorrec p. seq.] 

sé9 .Xagesac] Articulum, qui ab 
Edd. aberat, e Codd. restitui, [Por. 
1. 3. &. 4 et 5... Post Xáorac Par, 
4 addit ovsac.] 

Evqvdopgs] Sia plerique Codd. 
[Par. 3. 4 (de hoc tamen Cod, 
non prorsus liquet) Laur. 5. et 
Oxon.] pro Evgvdeuirzc, quod in 


162 Àtota i tvorle». sal dio fle Bor privem dope» «dg Jeg«ác 


Edd. [et quod i in Codice invenit 
Lil. Gyraldus de ingrati crimine 
vitando p. 133 (Opp. ed. lensii 
T. 11).]- Sic-legit Salmasius ia Cod, 
3018. [Par. 3 Evgvrougc, quod ex 
seq. male buc tractum. Ceterum 
aut fallor, aut nomen Evgvdoyuy ni- 
hil aliad est quam diversa scriptura 
genuini nominis Evgvropg ab He- 


siod. Theog. 909 traditi, quippe 


a grammatico velere invenia et 
binc tamquam aliud matris Gra- 
liarum nomen propagata.] 

ave ytyovvíac] Sic restitui e 
Codd. [Par 2. 4. Laur, S et Qson.] 
[n Edd. dvvd« 7e. 

[H eoém») Sic cum Villoisouo 
dedi ex Laur. 5 et Oxon., ad quos 
accedit Par. 4, i6 evgiw» echibenk. 
Par, 2 4 idqaiev, vitioee pre & 
tiplev scriplum, Vulgo dxe iigp- 
nire», ad. quam leelionem Villoi- 
sonus in Schedis baec adnotavi : 
» Hine fortasse ap, Dionys. Aceop. 
T. M. p. 151 legerem .iipguiror 
pro épgegwivo» ToU O:eb. T. 
p. 80 de coel bier, vygAovavav 
xal ingenivmv Gyorevy." Non dif- 
fitendum evpéorv, quod suscepimus, 
inusitata hic legi siguificatiene; 
sed bene Villoisonus adimmomuü ia 
Varr, lect. evgéev propius. acce- 
dere ad notationem nominis Ev- 
Qvdong, aique hanc spectasse No- 
sirum, nemini dubium erit repu- 
tanü, eodem mode eodemque 
sensu. Chrysippum nomen Eury- 
omes, quae est altera et verior, 


zx. E 


quisly didoaÓms^ ol 0 dE EXgure;coc, xo) seveot. nagi- 
OT&»TtOc, OS: yaQuovimmSaQo! nés; ele)» 5j ogeiAoveev eipas 
ei. peyadovc nÀygoovg vejróprever* tiro d' dt Eogupedot- 
O5g, «ig v&mvesO cu»ceivorcog sal sOUVSOU SOU dtOjOU' 


xvQuvovor: yaQ vóv idiev oi drÓQeno:. 


ut monuimus, illius nominis for- 
ma, expliquisse,. Seneca de benef, 
I, &, uhi de Gratis: Matris quo- 
quc nomen ad rem indisat perti 
mere. JBurymomen enim dietam, 
gala late patentés matrimoni 
sif , beneficia dividere; tamquam 
matri post filias soleat nomen iem- 
poni, aut poetae vera nomina red- 
dent. Ex quibus potet verbis Core 
muli v» sdleza. ibesgées — dé 
dJos0n» Chrysippi bac de re sen- 
fenUam reddi, Neque abludit in 
terpretatio Gratiacum originis ex 
ipso, Eurynomes nomine derivata 
apud Scholissiara Hesiodi Theog. 
909: oss «b zov aio; degsal dri 
masa» Hol sq» eiouséryy. Deni- 
que Etymol. M. p. 386,82: Ev- 
qurónq, sj Oda, 1j vào Xaghiruv ue 
wvee' maod vo pU Qéé C xa) neyeb- 
dec »épo cova» na) didorus" deii 
veto ydo zal: Gvyevien Jixttyeb 
sa) ageíon Xugisw». oaci».) 
dexhfoqnisur] Vulgatam boac 
flagitaete sensu cum Villolsone 
servavi in mire diseensu codicum, 
dieftfquosar, cuius seusum equi- 
dem non ssequer, exhibenfüm, 
Hoc: certe. hsbere dicuntur" Par. 4, 
3. à 4. $.. August. Oxon.- Laur, 


3 et.5, ia ut ómnium codicem, — 


quorum notitia ad mie perlata eat, 
tantum. Laur. 4:ct 8 cum Par..6 
vulgatam forissse servente. borum 
vero libreeüse soripteras nen Ia- 


Tv» 9'" Hoa» 
bemus accurate enotatem, ita ut 
ez silentio eorum de cuiusvis loci 
lectione «erto heud qusquam li- 
quesk  Laarentianus 4 bic lacusa 
laborat, Una Eudocia p. 480, cui 
velim maiorem &dem habere pos- 
simus vulgstem twetur.] - 

(9/4ste] Abest. a. Poe. 3.] 

. eb4' à Evperapoe] Hoc Ki, quod 
eb TM ir e- Codd. restitos, 
5 et. Quee. ' 

[xe vevsov zxeQesrovres] Reve- 
cavi hanc lectionem wt vulgeis a 
Villoisone servata, quae habet xev 
SePre -»d9:/016pvec , elegantiorem, 
ex Par. 3 (ubi.est ux: 4. 

[ravso] August. sé evzo.] 

OUvveivorzog xai vovvor]- Sie re- 
siitui e Codé. [August Par. 4 (uhi 
xal omittitur) 3 (eive exhibente) 
8. 4. 5. Leur, 3. € et Ozon.] pro 
Gvrstieorrec. nul vobco, [uti vul- 
gatus. 

- zvgeniovss yup eic] Ob haec 
Galeus supra lagere.mallet Jfova- 
ptdovewc pro Higvardoveic, 'Theo- 
philus ad Anmtolycum 1L. p.263: 
avete sáyse», (De hoc verbi usu 
adeas Muesteri Obs. ex »marmori- 
bus Graeuis (Hatnme 1814) p. 22.] 
Ad bunc autem locum illestran- 
d&m et emendandum nullam opern 
afferunt codices, VV fttenbachius; 
qui merito cesset xvqubebos Bibi! 


98 


clo, Jidóncev OUsalp pMesíga, xaO0 suysPéOtatat. sow 
Deor eiel.  Iloog dàlgy dk Kugaorv yuyuval nagsmdyor- 
ve, ec «al vob qub» woína dyorcoy Urrovopsii «iva 
ed epriipac qupíceoOer t0ÀÀn Ovraptévee: na] o nage- 


esse, nec enim ralionem nominis 
[Evgvpedosogc] apparere, legen- 
dum coniicit: sPpérovo, yug dui 
pides» ol etc, [Nomen Boguye- 
deuas omnino pbilosophis debetur, 
omni fündamento mytbolog$co de- 
stitutum, Unam novi huius nomi- 
nis nutricem Nausiesaae, Odyss. y, 
8. In Varr. lect. Villoisonus: ,,For- 
tasse «d lovok [pro nwesrveves], Iliad. 
yi Ze n&sio HdyOis ntdinv/" Ego 
quidem pre comperto babéo; in 
zvpstvovo, verbum compositum ei 
evov- latere.] 

[nu69 t) yevlaravas v&v Ocio» tel] 
Oxon. cum Laur. 5 5»' evyesicro- 
rd» Té» Ot&v ecw, ec ol negl vá» 
soutew» Hoí (Laur. $o)). Eadem 
Par. 5, sed omisso aMero: membro. 
Par. 4 eoyeréavozos.] ; 

- [9e xai và» updi»] Par. 4*o*€ 
xai v0 mid; 3 ofnittit articulum. 
Par. 8 ec v9 uzdis.] 

xal epelipec vugittaB as nell 
Qurapére» xal oU xeQiovosaiegÓOns 
zmüvrec, iva rig tétQyerixog p, di- 
erxvos] Sic emendavi [ex Par. 2. 8. 
4. 5. 6. Oxon. . Laur. 4 et 5 leri 
hic illic inter se discrepantia sta- 
tim notanda] pro xzei siotidnes 
yoeilieóna xaYrec, jeu sip (Ueg- 
yevinog 9 drorsec, quod in Edd. 
Ia Cod. Reg. 3351 et 8018 [Par. 
6 et 3) v«»ác pro rwa, et eU zolàd 
Üvauisev; cum- negatione, et de- 
o»: pro Josroc. ldem in.Cod. 
8053 [Par. 5 adiecto và» ante ov 


zxolàd, prorsus ut t Par. $8 et 6) 
praeter v,»à pro rug; [uc deó»- 
?etc unWersi codioes, quantumvis 
nuuc ex conditione eacerptarum 
lectionum. colligere licet). Cod. 
3016 [Par..-2] omittit negationem 
ante welded et habet sci eU xtpe- 
evcsu(toÓa, det ndvrec [ex mani- 
festa. correctione]. Tid significat 
in quibesdam, ut infra vóv vxovo- 
yoésra-ti equAipnec. [Kal ante'eoe- 
Aépec abest a Laur. 5. Negatioriem 
smie xegievoiol;o0es omittit Laur. 
1.) déevre; gemitivo absoleto, ut | 
supre c. 14 weyesézetos jde0m 
vor neg) zovves Aoyoy déorcor, ubi 
male dióvreg. infra c. 160: aov 
Óíovses do nGUa» xQébw rythdP, 
yegoón , ubi. male editum avsob 
ortos, :M ibidom: uerd Aoyev hdvr& 
xesiv déovroc, ubi male editum 
deste. Et iufra ibidem: «7 lays 
pred Aoy.Ouo? voijjSOus Qéorsoc. Et 
€. 80: lx «oU woyoU avverndíyesó0n, 
díorroc, ubi male editum est Jeó»- 
sec. Óic suprà in principio c. 15 
éxefiidRerzoc J' zuPv, ubi mule edi- 
tum est. imflellorvee, et c. 1260: 
71enocnivy» Lyr» vy» diuvas bn- 
f'éAlercec, ubi editum: est ixi uA. 
Ae». lani dudum sic emendave- 
ram, quum in Koenium sad Gre- 
gorium de dialectis p. 169 .[p.:159 
ed. Schaef] incideus, eum: eodem 
proreus. modo huuc locum. emen- 
dere cormpertwm habei, ei recte 
addere, in Cornuti libelle de N. D. 


ovSraQroDas xiysac, ive cic cUegyesinóc 7, Oeovsoc" ec 


eloysas se] só, 


tesiov Oi ce Ovpóc ágwosec. 
Towic dà olovsa: did «5c yopegeelac acvl» nagleseoódes 
$0.evi)rec wol deapnodiovec div Nye noóc só yugi- 
(«o9ar.— iyovsas 0 Up óv. niv 0vo elvai* 99 à» &i, 


sQeic. 


Zvo uév, insidg vovg pi» dei ngonosdQye ya- 


pesoc, sovc 04, apelfecÓn: sedo di, inel) salée yer 


.SóV | sesevyósa apoifgc dosávas nd». yagrgtixée, Iva 163 


déorrec a librariis quasi. de com- 
pscio in deovrzec motatune fuisse, 
et credibile esse grammaticos ali« 
cubi díor, aoixev et wgociuev per 
deéstec, moenóovreg, xpoGyxzóvtec 
esposa venisse, nimirum cor- 
rumpée stfiptà pro déovros, weé- 
stevroc, 19007xost0q. — Sensus est: 
ad demousirandum, vel eos. qui 
nulla possideant divitias, utilem 
operom navare et eliliter henefi- 
eia conferre, saepe et im muliis 
posse, mec necessarium esse ali- 
quem bonis affluere, ut beneficus 
sit vel etiam pauperet, 

vo, ieviev] Quidam Codd. [Au- 
gust. Laur. 2 et Par. 1] và» tesiov. 
[Par. 5 sé Lee. Ceterum cuius 
poeloe sit versus illa psriicule al« 
lata, ego cum aliis igneró.] 

[rvargseius] Par. 5. rvpvabins. 
Hoc Cormuti, qui iníca c. 30. p. 216 
YvOCS yuavezge usus est, loco ex- 
cepto nompisi apmd recentissimae 
aetatis scriptores vocem yupvysea 
et hac quidem significatione repe- 
rias. V. Stepb. Thes, ed. nov. Paris. 
b. v]. 

[mwAuzet) Par: 1 dhvsws; Au- 
gust. evànrec-] 

[r9 ex ui» dUo EN Conidea- 


dat banc lectionem Villoisonus in 
Varr. lect. pro vulgata e9' e» niy 
dve, ab ipso in contextu servata, 
ex Par. 4 et 5 suscipiendam, qui- 
bus adde auctoritatem Pr. 4, Ozon. 
et Laur, 5 v9 ev dvo uiv soc exhi- 
bentium. Par. 3. Laur. $ et Auguet, 
Py e» wv alvus ve, De pbresi 
re — wv di supra dicium.) 

4 ngesavaere») Plerique Codd. 
[Unum novi Par. 4.] noexuvepyne 
dti. 

[neiéc] Vulgo negstio prae&gi- 
tur, a Villoisono, qui totius loa . 
rationem noo permpexit, servata: 
quippe addita ab iie, qui post x«- 
queraxgc, ut vulgabatur, adiicereat 
uAla-nale zaQcOroó us. Delevi cam 
Oson. et Par. 2.] zm 

vezevyosa) Edd. Ald. et Bas. ve- 
tarea. (Oxon, vesvyova, ut Endo- 
cia p. 430. De recepta forma per- 
facti. adi Gmammaticos et Sturzium 
de dial, Maced. p.198, sostri loci 


. haud immemosem.): ' 


. (Soveruo. rdder yaqoavmésg , sra) 
Sic reposui ez Osen. Par, 2 et 
Laur. $. Neque disent: Par. 4, 
pro regQsetraséc vitiose. exhsbene 
xaqiovias, Vulgo detamu yapievs- 
zéjg, GÀÀ d mela xaqiGuaduo , ubi 


exotcrRevOseg T0USO yivgtai" 20i toVÓ' ott dei yivsaDar, 


«cl *f£c xogeíag aUso» épgatvovorc. 


"Exegos ipucav 


pias niv elva« XaQqup, 9r» meg) so» Onovoyopyta cvi 
epeAipec" dséoa» d), «qv meg) sov Qeyouero» «5v vnovo- 
yiav sel iniegoovsza vOv xciQov vc dpod)nc* voisev 


verba dÀld. máÀw xagitoÓas ex 
interpretatione sunt manifesta. Et 
genuinae leclionis vestigium legi- 
: turin AugusL zag«rixoic pro vul- 
gata xaQuoraxze exbibente.  Cete- 
rum- adverbio restituto Lexica au- 
ger! possunt] 

. [dxercassabovec) Laur. 5 dxara- 
éxdscnt] 

.[révipyroo] Par. 3. ivezes.] 

[ovs d£ yivecOu: etc] Vulgatam 
benc scripturam licet languidissi- 
mam cwm Villoisono interim iu- 
tactam repeti, quamquam pea 
nonaullorum Codicum conditio in- 
tegram bic non esse scriptoris ma- 
num perspicue prodit. Etenim 
verba du yivsoÓ c) absunt omnino 
a Par. 2 et 4, . illo totum locum 
ita exhibente, ut servatis verbis zai 
vis zo*ac (nt volgo legitur) oronia 
ab his inde usque ad .diyóopevoy 
omitist. lam avt legendum x«i 
voUre xal sje vog. aPT. jag., de- 
letis quae vulgo interponuntur, aut, 
quod malim, xei sobzó v« (quod 
facile in voi 9" 6r« corrumpi pote- 
ral) x«l zj& rog. iwg. qued in 
contextum susceptum vellem.] 


[xogeíac] Sic ex coniectura scri- . 


pei tam certa, ut commendatione 
Don egeat, pro inepta vulgata yoóuc, 
i8 qu& rowor Villoisonum non of- 
fendisse, quur praesertim iam Ga- 
leus jocum laborare intellexisset 
proposwisselque legendum &996 


vel xegác, hac notula' adiecta: 
» Pausan. 6 »9écena xal yetoec xui 
néd«c ÀiQov AmxuoU. Vide cundem 
iu Boeoticis, ubi perpulchra de 
his. Schol. lliad. Z, $82." Nostrae 
vero emenmdationi ipsi Ozon. et 
Laur. $ smocurrumt, yeeac exhi. 
bentes. Et mirum ni a Cornuto 
decantatisimae Gratiarum inter se 
nexarum saltaionis mentio facta 
eiusque ratio philosophicura in. mo- 
dum explicata fuisset. Qua in re 
Nostro praeivit ipse Chrysippus, 
cuius, ut pulo, sententiam pror- 
sus similem recitat Seneca de be- 
nef. I, 3, ubi de Gratiis agit: Quid 
ille consertie manibus in se re- 
deuntium chorus? Ob boc, quia 
ordo beneficii per manus trane- 
euntis nihilominus ad dantem re- 
vertitur, et totins speciem perdit, 
si usquam interruptus est: pul- 
cherrimus, si cohaesit et vicea acr- 
vavit, Similia Mythographus Va&- 
canus Secundus c. 36. p. 96. ed. 
Maii de Gratiis: Jdeo connexae, 
quia insolubiles esse gratiae decet. 
Quod vero una aversa pingitur, 
duae mos respiciunt, haeo est ra- 
tio, quia profecta a nobis grotia, 
duplex solet reverti.) 

sic dposfijc) Hoc vc, quod ab- 
erat ab Edd., e Codd. [August. 
Par. 2.. 8. 4 et Laur. 1] restitui. 
[Par. 5 omittit «npodic-] 

vo/ty» di, rj») Hoc «4», quod 


dà, eg». nep) sóv cv OvReUOyeU»TE c) mov. aUvóp dv weio. 
'llagüe à eveoyevely. diovsoc nol lAagoUc stoiovesiv -sooc 
eVeQyevovupésovc «0» Xagisev, nQUto» Hiy woweg dnó 
v/c yapac náOct Xagisec eivopaopgrivas eloi* sol eXpoQ- 
qot dà Aéyovsas elvat, Ói& «0 eveidttay xai siiOavossta 
xaeitsodas" elsa xov iOíav $ uiv 'ylafa mQooryóQuv- 
vei, 4 Àb Gái, $4 dà Evgpoot»g: did sotvo dvíev x«l 
JEávóss» guocveev sj» ;j5éQa «vtr siycr, sevi» D 


aberat ab Edd., e Codd. [Par. 1. 
B. Oxon. Laur. 5] restitui. 

[d»8wvxovoyotrrà và xav' a)9zov 
à» nasQé] Sic rescripsi ex Oson. 
Par. 2. 4 et Laur. $ pro vulgata à 
-Villoisono servata dv8vnovpyobvta 
xar avre» xov v6» muipos. "f»0- 
wxevpytb» verbum in gentilis refe- 
rendis solemne. V. Dio Cass. in 
Exc. Vat. p. 536: nidis. Lien 
olo v sesjsani.] 

(Hegéc à evigyevaty élorrec] 
Vulgo iÀepév d' mvepyeréóv oveév, 
quod a Villoisono servatam, Gy- 
raldam quoque de Ingrat. pro- 
basse ait Galeus Ex August. af- 
fertur lAagóv, ex Laur. 2 lAagév;, 
sequentia omittente. Qued nunc 
restituimus ut vulgata multo prae- 
stantius obtulerunt optimi Leur. 5 
Par. 4 et Oxon., licet in vitiosa 
scriptura diorvweg:. conspirantes: 
qua de phrási vide quae supra 
Villoisonus congessit. — Lobeckio 
Aglsoph. 'T, Ll. p. 898 scribendum 
videbatur lÀegés e)tpyetovoby.] 

[zéo«s Xdgeres] Vulgo abest 
xégu,, quod a Par. 4 et Oxon. 
oblatum Vifloisonus reponendum 
in Varr. lect. censet, licet in con- 
*extu ipso non admiserit.) 

[événaepivits &oí] Haec cum 


Villoisono in Varr, lect. pribadie; 


jn contextu vero non exhibente, 


scripsimus secundum Par. 14. 2. B. 
4. 5. Oxon. Aug. Laur. 1. B et 5 
pro vulg. essndcOgoa».] 

(4:9 74] Par. 3. € et Laur. 5$ 
wu& in Laur.1 did wo deesse di- 
citur. E4sane si huius scripturae 
momentum ab auctoritate sola co- 
dicum penderet, »«i reponendum 
ssset. Sed ia Varr. leet, Villoiso- 
nus bene mohuit vulgutam multo 
praestare; eamque inseper firmat 
Eudocia p. 430.] 

eveidnay] Unüs Cod. (Par. 4] 
e9ydpias. 

[xev idiav] Par. 5 aui nas' idía», 
minus bene, ut recte Villoisonus 
censei in Varr, lect] : 

Evs9poevs»7] Sic restitui e Codd. 
(Par. 1. 3, 3. Ang, Oxzou. Laur. 
4. 3 e15] pro Evggors. [V. Ani- 
nadv.] 

[oiev xei HudvOy» yyeádvrver 17» 


urééoéá ast&v eivos, veréso d) Vulgo 


I»soe. adüvÓy» Iokcev «xv ur. os- 


mi» din, Toe 0, quod miror 


Villoisenum servasse, quàm quod 
nunc restitutmus, optimi libri ef- 
ferant, Par. 2. 4 (a quo vj» ante 


wi íon abesse videtur) Laur, 4 et 5.] 


164 


"iylgy.  Zevonxsi» d' "Outygec iqq jiav. «à». Xapizuy 
y9 Heaioso, did «ó iniyaprsa eivas tí Seyvixd doya. . 


: Carur XVI. 
[J7epi ToU '"Egpo).] 


"Hysnópa dà ragadidéaqi aveuy so» 'Eousts, ip- 
qaisopsec 684 nüloyiosag ósi xaeiteod os , wa) pg cix, 
aÀÀd volg dbfoig * 0 yàg ayagmt7Oslc OwwtygóvsQoc yive- 


vat TtQoc $0 evegpexatr. 


[4i] Recepi probante Vil- 
loisono in Varr. lect., in contextu 
tamen respuente, pro vulgata 
"fyiaip», coniecturam optimam 
Galei, Pausaniam IX, B5 afferen- 
tis, ubi Antimachus Aeglen et 


Solem Gratiarum parentes appel-. 


lasse dicitur. Quem secuti esee 
videntur Suidas et Hesych. v. 4i- 
ric Xéperro (ubi w. intpp, a 
Villoisono allati. C£ Muelleri Or- 
chom. p.182  Aique Villoisonus 
in Varr. lect. binc supra fiyAdiw 
reponendum spadet. Par. 5 4yAa?- 
-m) -. 
[navy] Par. 1 et B xal siar.] 
T$ 4ipeiere] Hoc v$, quod ab 
Edd. aberat, e Codd. (un&m no«i 
Par. 4] restitui. - [Post "Heaiorw 
quod vulgo inseritur z&y« et. a 
Villoisono servatur, deletum opor- 
tuit ob auctoritatem. Par. 4. 2. 4. 
$. Aug. et Laur. 2, a quibus abest] 
imyáqira iyu] Unus Cod. Reg. 
[quem igaoro] rage» sapi» Uyneo, 
quae ex glossa. Alius [baud ma- 
gis novi] ix/ragta.: Infra c. 19: 
xdgst oui» yr sd vtrrind ioya 
[unde ista sumpta videntur] 


Tvyyayes 0$ ' Eguzc o Aoyoc, 


styvau] Unus Cod. Reg. [puto 
esse Par. 5] veyvesa. 

evré» ve»] Unus Cod. Reg. 
[immo August] «vro» cov. 

[tvAoyio tec] Vulgo evAoyec, quod 
servavit Villoisonus. Recepi ex Par. 
3. 4 et Laur. $, melioris notae co- 
dicibus. Ad sententiam confer Se- 
necae de benef. 1, 15: Nom est be- 
neficium, cui deest pars optima, 
datura esae iudicio.) 

. [06 das Par..4 reqct- 
a6 dei.) 

[dx] . August. eixé», Laur. B 
eiupév (sic).] 

oic eliiess) Unus God. ME Par. 
4] addit nóvov. 

noéc TO evegyevee) Sie coniecit 
Galeus; sic quoque in plerisque 
Codd. (Par. 2. 8.,4. 5 e1 6) pro 
moo vov eeerévy, quod.in Edd. 
(Laur. 4 zpée và ivigytir, ex.ge- 
nuina lectione corruptum.]: Cicero 


:de Off. II, 48: Omnes immemorem 


beneficii oderunt: eamque inia- 
riam in deterrenda liberalitate sibi 
eliam fieri; eumque, qui faciat, 
communem hostem tenuiorüm pu 
ta. Seneca de bene£ 1, 1; Non 


G9. ané0siilav mgoc succ A ovQavov el Osoí, 


povoy 


sov üyOQunov sey inh ysc (mev loymóv menjsarseg, o 


napd sáAlo iEeyesasox eiyov avsoi. 


Af2yótaetas dà ané 


vop dgeiv pjsacÓOo:, ors. dos). Aéyer". 9$ dno soU (uua 


ypiv salvar x«l olo» oyvQeuao. 


est autem quod. tardiores faciat 
ad bene "merendum turba ingra- 
4oruv» — 

[o leros, 5j Duis Laur. $ o 
Aoyog e» (h. e. e»), o».] 

'&& osgarov] E Codd. [Par. 4. 
8. 3. 4. 5. August. Oson. Laur. 1 
et 3] resti 4j ongasos, quod ab 
Edd. aberat. 

Trà» xb yfüc (dw Aoyutév] Sic 
reseripsi ez Oxon. Par. 4 et Laur. 
5 (in quo tamen d»à reraausisse 
védetur). Enotataor ex: Par. 1 $»- 
ver» (6er Aeyiorv, ex Par. 2: Go» 
Aoyuxév,  À Par..3 uorov vov dvOQ; 
— $rtewv abese dicuntur. - Vulgo 
enim, quod servavit Villoisonus, 
dnd vr ixl y?yc ydcnd. lspsneo 
Q er ete] ' - at 

[igetv uyous8u;] Sic neccesmso 
scribendum erat ex Par. 2 et 4 
pro igi» nai ujoagów, ut vulga- 
tur, quod probasse Villoisonum 
€o meis müror, qao rectiorem 
viam Platonis Cratylus, quem ipse 
in Schedis» affert, monstrare ei de- 
buisset. MjoaéS«: erim. nón idem 
est ae Aiynr, ut verba Coreuti ali- 
quis accipere possit, sed Aíynuv est 
interpretotie rev iet» pyonasÓa:, 
ut res et qui praeivit Cornoto vel 
fortasse potius Chrysippo, ex hoc 
siquidem sua ille hausit, Plato do- 
ceat. Hie epim p. 468. A: 6 stp 
ev», iuquit, za) i». rel; iunoooDev 
(p. 399. B: 39 ydo dou» Aytiy 


"EvOev 0à sQesvos uir 


lavi») lMyoper, vo Qt» Aóyov xotía 
lesí, vo db olo» xai "Ongooc . (v. 
Heindorf. ad h.1.] se24én Aiyeo* 
ipgo«ro 9goí, revvo d) ugyargaa- : 
oO«ai lavi», iE dugoriQur ovv Tov- 
Tw» vov v0 Àlyty T£ xal voy Àóyos 
pusduerov, «ó dà Àfyus dj lore 
Ktir, voUror.xov Oto» e0nagsl ima- 
vüTrG ZAIv 6 vouoOÍryc, Jl üv- 
Spuzo , 0c và dou» iyjeato, di- 
seio. ü» zulofre uxo vué» Eloé- 
puc, vU» di pete, éi« olépeOa, xaÀ- 
Aesilorsee vo ovoua "Egusjv naloU- 
pe». Nihilo igitur, si copulam, ut 
par est, in Cornoto demimus, a 
Platóne hic differi; quam: quod 
Jpsi» pro pr» dixit. Atque in il. 
lius nominis origine a verbo seus 
vel égetv ducenda Grammatici. ve- 
Jéres. cummaxzime cónsentiunt: v, 
Etym. M. p. 316. Eudocia Viol. 
p. 153. Quae derivandi ratio certe 
nibilo deterior altera illa, quam 
nounullis probari video, qua 'no- 
men illud originis Aegyptiscne esse 
dicitur. : V. Creusevi Rerurg Bao- 
€hicar. Spec. L p. 34. Symb. Lh 
p. 365.] 

[420] Vulgo 5; illud cwm Vil- 
loissono ex Par. 3 4 et Laur. 1 
reposuimus.) 

[£;wi»] Par. 4 7n&», et sic eodem 
in contéxtu. Etym. M. p. 316, 39.] 

['Ex80«» 01] Sic cum Villoisono 
scripsi: vulgo iv6isds. Sed Par. 4 
aAA EvOev pep mpésrev et sic Oxon. ; 


— 64 — 


Óuxwepog xéxÀgtoas, 90) anÓ voU Ódudvopoc sivai wel 
tQayo£* $9) émO sov. diayerv. và, vor esa cjperv. elg sae 
ví» nÀgolov vvyác" ua90 xol sag. yldocec aveo «aÓte- 
povcty. — Elva iquoUsioc Óvopa(etar, anó «ov neyaloga- 
Aie. sip elyae xa) a0 vnegfloljv ovely toUc Jeetévoc 
oUTQ' xai OUXOQ, ejgayel indi: tO» OiXxOV óncoyev , $, 
165 wc suvec, | loyvooc. Kol sà axdxgra aísó» Aéyeoóqu 
tOL0UvOU TiyOC OfjuelOy dotip* OU ydQ sQOQ tÓ maxoU» 
xal BÀdnte», dÀÀd nog v0 ow(uy» ullo» yéyovev O 
Aoyog* 08e» xal ezv "Tyuia» aUv9 ovvexicas. — ' doye- 
qór»ttgc dé dosue, oiovs) dgyegásvetc, as0 S0U dQyoc rtávta 
gaisuy za) oagyysi(sty* s0 yag Aevuxo» aQyov ix&lovy ol 


nam in dÀ4 ivGérye, quod ibi ha- 
beri-dicitur, appsret ye falso pre 
399 scriptum vel lectum ease. Laur. 
4 i64» de (sic) aÀlo» niv diaxz., 
vitiose, Haud male vero illud «4- 
À&, — ydg habet.) 

(zpevov] Villoisonus in Var 
: lect. ,In Cod. 3551 [Par. 6] «*, 
quod compendium adnotare abs 
re non eriL" Confer quae ider 
supra.ad c. 14. p. 157 adnotavit.j 

(d:4zepec] Hic Gyraldus diize- 
voc legit. GALE.] 

dsayew] Sic recte Codd. Por. 
1. 3. &. 4. $. Oson..et Laur. 5] 
probante Galeo'pro &iad/yun. .[Ga- 
leus, quamquam vulgatam in con- 
textu servavit, confert verba Schol, 
lliad. 8,108 : odiaye» vac dyyeddas.] 

[xágoior] August. zxÀgoíev.] 

oven attzei]: Quidam Codd. (u- 
num novi Par. 4] ixoronatecas. 

éveio] Quidam Codd. addunt x«i 
eetity; [Hós ignoro. Pro ovy 
Par. .4 male ioyer».] 
: mel oézec] Unus Cod. Reg. (Par. 
5] addit zeÀ xéxàzres. 


(éxdxgra «vé» diyw0m] Sic 
restitui cum Villoisono, exdxsgror 
ceteroquin in conlexiu servante, 
pro sxexgror liytaOas, ut vulga- 
tur, omisso avro». Par, & dxaxgra 
curé À.; 5 dxegyver aproy À, Ez 
Laur. 5 égnexqgeo, ex Par. 3 axa- 
»gsev affertur. Laur. &, Par. 1 et 
8 daeix vor dà avvó» AéytoO Qs, quo- 
rum Par. prior cum dxéugra, à 
eanu recentiore subscripto.] 

'"Yyuia»] :Sic in. Codd. [unum 
Par. 4 video allatum); in Edd. 
vyelav. 
ovrpiucas] Quidam. Codd. [Par. 
4 et 5] avroizgao». 

agyéc] Quidam Codd. [Par. 4. 
4. 8. 4. 5. Laur. 8 et 3] Aewséss, 
quod est glossema, [Cf. Etym. M. 
p. 131, 58] 

(der?) Edd. cum Villoisono 
dQyt»or, unde quis mallet agyer- 
vo». Ex Codd. nihil allatum, nisi 
dgyesropv ex Por. 83. Ego dedi, 
quod res videbatur postulare.) 

[xaxd sg» gerjv] Sic reposui 
cum Par. 4. Lour. 5 et Oxen. uno. 


— 65 


selatoi' 5 GRO fjc xovG v6.9 qoyy sayusysoc" xal yao 


*0 vsayU aQyo» Afystas swa dwtiQQaoiu. 


XqvoogQanic 


dé, Ovs sso)etspioc" s01lo0U ydQ abías eloly aUxatQor vov- 
S«oías wol dst0zQoq5 v6v avralg sQocceyóysov. laga- 
dédozar 0b xe) nügvb Osuv, xal Órayyéclleuy avcov. iqa- 
ca» sd nap ixaivev cvoig adpyÓQotrorg" x8ovb niv, ànel 
dtd qoc yeyevoo nsagi0sG sd watd v0» AOyow Oypei- 
vopaya solo axeaig* yyelog dé, me) «O0 fovigua sàw 
Oed» yuvoOxOLEV ix 0s iyOsdopudvev 7guiv xacd sóv Ao- 


yov évagyeuov. |. Ilcdia Ok gps nvegoasa , nal dt acQoc 166 


Alius Oxon. cum Par. 2 xas' d»- 
típpacw. Par. 3 et 5 roi xaca- 
esté. Vulgo xeré ze? porté, quod 
Villeisonus servavit. — Receptam 
lectionem confirmari ait Galeus 
per Fx zvegoryza.) 

(zazezgroc) Vitiose Par. 5 xa- 
gwivytec, Siculi idem mos ze 
pro vezv.] 

[xev' dvripoac.»] Absunt a Par. 
3 et 4] 

.[abías sloiv eUwaiQos vevOtala:] 
Sic scripsi ex Par. 4. et Laur. $5 
(e9zdQsos pro eixe:po, exbibente). 
Vulgo ej joriv 5 rixaspoc vov- 
0es/a, quod retinwit Villois.. A 
Par. 3 vulgatam servante abest 7.] 

(eUrasg mpocerovrte»] Par..4 
xQocnrorrer» avzoh; Laur. 5 av- 
velt mxQocrorses Hinc avra 
scripsi pro ev:3, ut vulgatur Vil- 
loisonoque probatur. Par. 5 avz5 
aQgoUrpeyorsev.] 

(91. sa) xZovt] Deest xai in Par. 
4, baud male.) 

duayyíllusy] Edd. Ald. et Bas. 
diayyllny. 

[rore dv6$estosg] Articulus ab- 
est a Par. 2.] 


[reyerov] Hoc recepi ex Par. 2 
et 4, in quibus yeyeov, pro ye- 
yervíuc, quod servavit Villoiso- 
nus, ue memorata quidem altera 
lectione multo ezquisitiore. Par. 4 
et 5 yeyovvias, De adiectivo illo 
reposito adeas Valcken. ad Hippol. 
584. Schol. Philostr. Heroic. p. 311 
ed. Boisson.] 

ivdedonire») Quidam Codd, 4:- 
deuiver. [Hos ignoro.] 

[sevd vo» Aoyor) Articulus ornit- 
titur im Par. 4 et 5] 

ivagyeiéis] Sic edidi cum uno 
Cod. Reg. [de quo mibi non li- 
quet) Alü (Par. € et Oxon.] i»- 
vois», In Edd. ivegynév. [Ad con- 


Árrnandam receptam lectionem ad- 


biberi potest, quod Villoisonus in 
Schedis confert, Etym. M. in 4g- 
yneovrige p. 136, 50 de Mercurio: 
9 ivagysi; TéQ 9arviaUíag sow». 
Sed idem Alio loco: ,,Fortasse re- 
tinenduy ivegyuiév (quod probasse 
Gyraldum narrat Galeus.] Neme- 
sius c. 44. p, 95, [p. 309 ed. Mattb.) 
ubi agit 2:9) npegoQueoP Aoyov, 
quem esse Mercurium infra doce- 
bit Cornutus, sic babet: e d$ 2e 
9 


zw de. s 


qégevar, ovupuquyoc so Opnjon, xaÓdnso ciQrear «à 
,Ünsa ntspósvrsa*" zal ydo *z» 'Iqww mwoÓZeenov Ou 
v0Uv0 xai deÀAósoÓn xaloUcuw GyysÀov, «vÓ ovópasogc 
faQeiodyortec. — "uyonopnóy db sov "Eouzv dpwOev- 
cavso cl»vci, OvpifjaÀossec, OnsQ idroy. aveoU os, so 
yrvyaynyei»* Oud toUto yov» xal Q«ffdo» avsa dyyugi- 


covot , 


v5 * &»Ogo» óppasa Oéiyet, 


«& v9/c Óiavoiac Óyiorósi, 


dy d04Ày, vovc Ó' aUse xal) )rsoortac dyelg. 
Kal) sagopuav yaQ (adieg «ove vapspiévovre xol sata- 
oséAÀlety soUc ntaQoQtinésyovg Qvyazóc dotiy.  EveevOsv 


eoQuxog Aoyoc àv Tj geri xal iv 
. zai dialinvoi; vg» ivigyuas Uyn* 
égyu»va di ác ge»ijc nolla." At 
vero recepia lectione loco nibil 
aptius videri, docebunt ea v. vao- 
ye exempla, quae congessit Er- 
nestius Lex. technol. Gr. p. 106. 
Ewoyué» mentio a loco prorsus 
aliena.] 

(cvueerec r& 'Osgow] Haec 
omisit Villoisonus in contextus 
exemplari, an consulto, me fugit: 
foriasse recte. — Codices tamen, 
quantum sciam, ad unum omnes 
verba illa retinent] 

xaPün«] Plerique Codd. (Par. 
3) xa&«c. | 

[5a] Scripsi cum Par.4. Vulgo 
inp, quod servavit Villoisonus.] 

J;d rovro] Plerique Codd. 2/4 
vode. [Hoc unus Par.2. Sed Per. 
4 et Laur. 5 d;d vovd*t, quod eo- 
dem redit. Recepta formula nibil 
apud Cornutum frequentius "V. 
c. 18. p. 180 et quae diximus ad 
e. 2. p. 443.] 

«x9 roi ovoparoc] Quidam Codd. 


[Par. 2] xai &x$6 tov o»ópavoc [quod 
ab aliis velim probari codicibus: 
nam illud xal, et guidem, sensui 
aptissimum.] 

invOevoavro] Quidam Codd, 
[Par. 4] iuvOtvous. [V. ad c. 2. 
p. 143.] 

[owagaAerric] Vulgo tva. et 
sic, ni fallor, Villoisonus quoque; 
cvufallorree Par. 1. 8 et Laur. 3.) 

[avro?; iori] Par. 5 2az«» avrob.) 

[s5 v» «v9o&») lliadis o, 848, in- 
dicante Galeo. Adde Odyss. e, 46. 
"f2» i8iln, quod vulgo omittitur, 
Villoisono in Varr, lect. hortante 
suscepi ex Par. 4 et Laur. 5.) 

zagogpáü» ydQ Qudiec 1orc.sap- 
upivov;] Sic restitui e. Codd. [Par. 
4. 3. 4 et 5] pro xagoguá» yup 
vov; nugnpuiveve Qadéue. 

[1egeQpuznirovc] Sic Par. 4. 2. 
4, 5. August. Laur. 1 et 3, pro- 
bante in Varr. lect. Villoisono, qui 
in contextu quod vulgatur, *age- 
Mgxovac, servavit.) 

(Qvseroc] Par. 2 duraro».] 


-— 004 —— 


7dy tovc ó»eQovuc dsmipns» dole, xal pdvtit elvat 
dà so) tOr0USOU €Q0rtoU , Sirve oic fovdszar sag qayv- 
sacíag* Oeo» Ó' dyyeAos xal oi óveipoi.. Ol 0 ánonig- 
QoU»vec neg) «y» soguivg»s (Qadov tO svoU xrQviov 
eyypa dodxovsec oupiJoAov slo; «oU zal roUc Oyoeiduc 
Vn aUsoó »s5AdoÓc: xal xacadélyco9ar, Àvovsog sdg dy 
avselc diapogdg sa) ovsdéorcoc astoUc dijupiass dvcivsa. 
Ztà sovro yap sa) eiQyso|siorov Ooxst so wyoUxiov eivai. 167 
Gdipevor: d' GAAuc ol uesióvsec v9». elosvz9» sal 9aAloUc 
«vd yelgac, troop UnOnyro voU yeoQyeloOn: OcAnv. v7» 
qooar, xal qudd sia slvat s&» fjuQnr xal sagrtopogny 
guter, "Ex Ob Malag &qacav yeyes500ai0 fit $09 ' Ep- 


ToU« óreigot«] Quidam Codd. 
x&l] vove ó»tígovc. (Unum novi 
Par. 4, ubi hoc praestare adscri- 
psit Villoisenus.] ; 

[resovrov] Abest a Par. 4] 

Oe8» Ó' ayytlos ual oj 6ynQoi] 
Iliad, 8, 26 [quod affert Galeus]. 
Sic restitui e plerisque Codd. [Pur. 
4. 2. 8 (in duobus posterioribus 
v' pro 9") 4 et Laur. 1] pro 6:à» 
7'üyytÀo, Uv6oes, quod in Edd. 
[August. eu» ve uyytos oi 0vtiga.] 

nep) t7» elogmés;»] Quidam 
Codd. omittunt xeg/, quod abesse 
potest. [Hos codices ignoro nec 
concedam Cornuto ni illad eripi.] 

[tio;) Sic scripsi cum Laur. 5 
et Par. 4. Vulgo icv;, quod Vil- 
loisonus servavit.) 

[rob x«i rovc] Male Par. 4 rove 
xal) vote.] 

xgAeigDns xai  xara0llyroOas, 
Avorzoc] Sic restitui e Codd, [Par. 
4] pto x«leo8n, Àléovtac, quod 
im Edd. [Oxon. et Leur. 5 xexàj- 
00€ xal xaraDélyes0n, Avovtoc. 
Praeterea. Avovroc affertur e Par. 


4. 8. Laur. 4 et 8. Pro vulgata 
lectione xadersOa: dicitur Par. 2 
exhibere ov»dituOw.  Villoisonus 
in Schedis: ,,Koppiersius Obs. phil, 
p. 118 de b. l videndus monet 
recte a Galeo emendari x71eto8a4."] 

[G:agopde] Laut. 3 diagOopcc.] 

ovvd£orroc] Sic restitui e Codd. 
(Par. 4. 3. 4. 5$. Laur. 1. 8. 5 et 
Oxon.] pto 60v»9iorvrac, quod in 
Edd 


[advo?sc] Recteita Por. 4 etLaur. 
$. Vulgo avrdc, quod Villoisonus 
toleravit.) 

dppor;] Male in plerisque [Par. 
4. 8, 5 et Laur. 3] 9una.:. 

[rg» (o7»7*] Omittit articulum 
Par, 4, probante ibi Villoisono.] 

[rg» xéga», xal guido ti» cl- 
vt T&v üjuíou» x«l xagnogóper) 
Omittuntur in August. Pro rwe« 
Laur. 2 *:»d:.] 

[reyergoOw;] Par. 4 et 4 aut 5 
(nam certo non liquet) rye» ?- 
08«a..) 

drzodiloUvr:] Quidam Codd. 
(Par. 4] 1to05Àobvrec. 

5* 


pv, dneüploUpesg nadiv did soUsov, ÓOsagiac xal (y- 
sgoseg elvat yévrgia coy Aoyov* xal ydg ai paiovueva: 
cac yovaixag iyseDOss elQnysas: uolat, $6 o0ays) 2E dgsv- 
erc nooayev slc oec «a (joéqy.  TIÀóssezas 0k xal ayeio 
«a) áneug xoa) sesoayowoc «o oyxuas: 0 .Eopsc* sevoa- 
gevoc név, v€ so dédpalóv «e xa) doqaAlg ye, core 
xal] sog svzoOtC GUTOU (dg eivasr* GyeiQ Ob xal driovc, 
ins) o0se qeipóv , oUt& foU ÓOeivar siQoc sO drvev «0 
sspoxsiusyoy avsu. Oi Ó'agyalos voUc uiv nosofivid- 


[&»q» yeorgno] Par. & yévvzgpa 
tiras, 

zo» Àoyo»] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. 2. 3. 4. 5. Ozon. Laur. 
1et5] pro x6 Qo», quod in Edd. 
[August ye»»znara (Gor. His de- 
sinit buius Codicis collatio, ni fal- 
lor, haud integra.] 

[€ ueiovuesas] Vulgo a£ uaa; 
poiotutyas, quod miror non offen- 
disse Villoisonum.  Delevi: vocem 


male interpositam cum Par, 2. 4." 


Oxon. Laur. 1 et 5. In Par. $ 
a5 naa, Cyvospevas guaiovperas, ubi 
Cyvovperas manifesta glossa. seq. 
vocabuli est. Ad vocem moz se- 
quentem i£ igevyzc Villoisonus in 
Schedis: ,,Scilicet Eustathius «6 
sala deducit ex 4& seu uale, id 
est (gré, p. 10. 31. 1439, 46. 1813, 
4. V. et Etym. v. Moiga p. 589, 
43." V. et ad cap. 14. Ceterum 
formam verbi jwuoopa, ab omni- 
bus Codicibus oblatam advertas, 
non sollicitandam praeceptis gram- 
malicorum quorundam, quibus 
Schneiderus tantum fidei tribuit, 
ut unicam Ave, nauiokuas ag- 
noscere videatur. Recurrit illa in- 
fra c. 19. p. 4183, aliis exemplis 


comprobata, quae iam H. Stepha- 
nus attulerat.] 

[«oest] Par. 4 9c &» (wo«»).] 

& igwryc) Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. Oxon. et Laur. 5] pro 
ittgev»7ot, quod in Edd. In qui- 
busdam Codd. [Par. 2) i£ «rogo- 
»2c. [Eger vero forma auctori- 
tate caret, nec tamen in dubium 
vocanda; quae eius loco in usu 
cst, !gtvra, ea ipsa baud admodum 
frequens, Exemplis a H. Stepbani 
editore Londinensi cosgestis adde 
Chrysostom. de sacerdotio p. 214.] 

[sQozye»] Ald. et Bas, zgoca- 
ye», male. Eurip. Pboen. 4535: 
dtayaye cic oéc,  Philostr. Imag. 
I, 3: ic ec &yorzos.) 

[xe dyesg]. Deest xol in Par. 4. 

qvrob] Sic restitui e plerisque 
Codd. [Par.2. 4. Laur. 5 et Oxon. 
pro avró», quod in Edd. [n uno 
Cod. Reg. (Par. 5] avv&» et ad 
oram haec glossa, và» loyer» dg- 
dovocs. 

(gaew] Par. 2 faocuc.] 

oVts yugér, ovre nod] Sic re- 
stitui e plerisque Codd. [Per. f. 8. 
4 et 5$, in quo post eoe» inse- 
ritur àÀÀ] pro ovra moder, eurer 


-— 69 


govc sol yesusysac "Eondc opg0d àmolov» «d aidola 
éyorsag, toUgc Ób vewsépouc xal Asovc xal ayeraiovc 
siapetpéya , ssapiosdysec Ove dv volg npoflef]gx00: sel; 
ZÀedjat yov«uoc O0 Aoyog xoà véÀnog dosi», Oc O9 wal 


so|yó» «g ovv, iov) svyydverv dv àv sQ0Ógeai* dy 09108 


xeoés, quod in Edd. Supra Zyeó 
preecessit «o áxov;, 

[esté] Omittit Par. 5.] 

yertolsvac 'Eonác) Sic restitui e 
Codd. [Par. 2 (in quo est yere» 
vds "EQuac) et 4] pro yevvévrac 
vo» Eon», quod in Edd. Fortasse 
legendum «vé» 'Egné», cum qui- 
busdam Codd. [Hos quidem igno- 
ro; Galeus in nola yereévtuc 
vore Kou&c, utrum ex Codd. an 
ex coniectura, dubiwm. Sed ve- 
rissima illa Villoisoni coniectera, 
ad quam ipsa vulgata scriptura 
vo» 'Eouzv ducit, eaque multo prae- 
stantior, a Slaitero Lect. Andec. 
p. 88 quoque et Creusro iam 
olim commendata, Her. Baecbic. 
Spec. L p. 22. Ego interim co- 
dicum illorum scripturam cum 
Villoisono sdmisi.] 

voUG dà veewzígovc xai ÀAnove xai 
dyseslovg] Sic restitui e Codd. 
[Laur. 5 et Oxon.] pro rose di 
vterigouc xal dyesvtovG , avtpé- 
veve. Fortasse dyerelovc omitti po- 
test ut glossa vob Asovc. [Quod 
valde probo, quum praesertim ea 
ipsa verba, xal dytrMovc, quae 
otiosa sunt, omittantur revera in 
Par. $.] 

[xegnpéra] Sic eum Villoiseno 
dedi pro vulg. avcpuérevc ex Par. 
2. 5 et Oxon. Átque zagesuérovs 
Par. 4. 5. 6. Laur. 4 et 5.) 


[segsoeasrec] Sic cum Sluitero 
l.l. scripsi ex Par. 1. 2. 8. 4. 5. 
Laur. 1. 5 et Oxon. Vulgo xag- 
Grévrec, quod servavit Villoisonus. 

vei; xQoflefyxoo;] Sic restitui e 
Godd. [Par. 4. 2. 4. 5, quibuscum 
íscit Eudocia p. 455] pro «a5 
z90f., quod in Edd. [Vitium satum 
ex eo, quod subsequitur vatc $4» 
xie:c, Huius loco malles fortasse 
accusativum et quidem singularis, 
vg» 9hxiu», ut Herodian. H, T. 
Sed dativo usus est Lysias sl 
voU ddvearov p. 154 ed. HReiek. 
vo0s fjdg noofefiysorac vj sdinia, 
ubi v. Markl, et pluralem babet 


" Diodorus Sic. XV, 30: ref; $4- 


xénuc 7óg npofefanony. Neque 
aliter Xenoph. Hell. VI, 4, 4: serc 
piv nQetipiuOsrac 245 vel 5h- 
suc. Àd rem confer Aeschinem 
in Timareh. p. 148 R., ubi 9go- 
voboay xal ngeofjvzéga» 7sxíar le- 
guntur, et Plotini locum a Creu- 
sero l. c. allatum.] 

[rexév] August. reyo».] 

vuyyavex] Quidam Codd. (Oz.) 
vsvyya»ts] —— 

»900nvm] Ald. et Bas. 9o060$5- 
vas, [quod miror tueri Creuserum 
l. c. auctoritate Eudociae p. 155 
et mscr. In Godicibus iis, quo- 
rum scriptura ad menus est, illud 
non reperio enoialum.) 


— 90 


Qvon ve tDOnévg es xal Evvaís xal " Eycooic, 
Kio v 'dotépoyc ss nolvovégavog se. Meyivso 
«ai Oopíig, xal Zopnqy sal'Opgaig xal: GÀlarc nolla!, 


a Par. 4. Laur. 5 et Ozon. oblata, 
quam ex seq. Qvo adbacsisse Vil- 
loisonus suspicabatur, quod edidi, 
coniectando effeci, scriptoris ipsam, 
ut puto, manum. Adverbium a 
loco prorsus aliesum .est.] 

Gvos «t etc.) Hosce versus re- 
siitui e Godd, [Par. 2 (qui tamen 
xevoo et iniuggc) 4 (bic doraugsc) 
Laur. 4 (hic gepnévg pro $60:ufvy) 
4 (bic ut Par. 2) 5 et Oxon.] pro 
evce vt xai eOinérgy, eUvainv rt, 
nal Dyegosv, sevo vt, nal) dottugi, 
Xolvoripasor, xa) weyure , quod 
in Edd. [ia quibus bi versus a re- 
liqua oratione non distincti legun- 
tur.] Quidem Codd. xo; pro 
Kuweé, duiuere pro .dorrugre. 
[Nempe sic Villotsonus in contextu 
dederat: 

Qvaé ve, DOilyn ve, ual Evvady, 

xal "Eyepoic 

Ke 2 » dlovinene ve, Holvovt- 

eavoc ze, Mtyuo cel, 

xei d'ooíg, xa) Zogg xai eic. 

In boc loco vezatissimo ordinando 
et refingendo magnopere dissen- 
tiunt qui nuperrime in Empedo- 
cleis tractarunt, Sturazius p. 514 et 
$04 et Karsten p. 169, quorum 
ille quorundam a Villoisono ad- 
bibitorum Codicum lectionibus ipsi 
ab eodem commodatis usus, sic 
scripsit : 

Qvow v: OOigiéry ve, xa) Eoyain 

CT T "Eyt9ase, 

Koo v uOTeuene ve *oÀvotéígu- 

vog t Meyire, 


xai d/opíg Xogíiy ve, xai 'Ougainy — 
Hic vero: 
(vow vt DOinirn te, xal EUruig 
xai "Hyepoec, 
Kyo) z' Mariugy ve, nolvoséga- 
»oc vé Mesiovo) 
xai Qogin, Songy ve xai 'Oneals. 
Recte primum nominetivos revo- 
casse uterque cum Villoisono cen- 
sendi sunt. Altero autem versu 
(nam de primo non laboratur) 
Koww utrum, an K»e opiemus, 
inter quae codices luctuant, aptum 
est ex sequentis üominis scriptura, 
quod Karstenius recte monet, quo 
minus tanquam adiectivum ad prae- 
cedens vocabulum referatur, co- 
pula ve prohiberi, quam tollere 
baud sinst numerus lam vero 
vievíuoy si recie scribitur, quippe 
s philosopho, Karstenio monente, 
ad eumdem modum, qoo etiam IV5- 
péQvg ex NypiQxge elfecerit, ctum, 
patet potentiee vel facultati huic, 
quam non poteris aliter quam im- 
mobilitaus vel torporis sensu ac- 
cipere, K,»&) motum, aptius op- 
poni quam Kai»e, quam Sturzius 
iuventutem haud accuratius inter- 
pretatur, quam quum Meyiord se- 
nectulem esse dicil. Ex adverso 
enim facultates sibi contrariae hic 
iunguntur, ut ves genitura — 
O0:puivo interitus, Evveíy sopor — 


"Eyegosc suscitatio etc. Mox opi; 


vel dogvy, quas inter formas Kar- 
stenius fluctuat, utcunque inter- 
prelabere, sive cum hoc sordes vel 


OxeU/c «UsoU xc) 9üc Oeganeiac del hd Óà «0 morvóv 
cVeo» sivo. ual sO» uvtOP d»y va dvÓQURO(g nci xal 
veig Óeoig, 0sótay tic «Qr Si nQodyey d» 0dy, ovvyOec 
ésipOcyyeaOos, uowoy clvyas sóv ' Eoyss, üc d7) ovyiese 
áesl *5c evoéceec évodioc ev, iugaivorsec Ovs wosyoy 


vc xapaOxevie avtoU xul tfc 
OtQ«nslac] Plerique Codd. 29oc 
tvjv naQaeutvn» ajvoU xa «jv Ot- 
gantíav; alii ixi 7». [Vulgatae 
lectioni, quam interim repetendam 
nos quoque curavimus, insistens 
Sluiterus L c. p. 45: ,,Quia et in 
lods deviis, ait, Hermae poneban- 
tur, quod ibi maxime Mercurius 
colendus videbatur: vid. Cornut.; 
namque qwod in illis praecipue 
locis errantes eius auzilio indige- 
rent, ut ae in viam reduceret." 
Sed vereor ut sic totus locus ab- 
solvatur, qui si quis alius graviter 
laborare videiur, ipsis codicibus et 
corruptelam et medelam ex parte 
certe monsirantibus Etenim Par. 
2 (hic tamen omisso ds) 4. Laur. 
1 (bic xegaexivg») 5 et Oxan. 94e 
vgv imanvgy (Par. 4 inyevg») av- 
toD (boc deest in Oxon.) x«i «yj» 
(articulum omittunt Leur. 5 et Ox.) 
9uganeiav de. In his patet geni- 
tivum, quem requirat de, baberi 
in igguíec, quo loci sensus iia iam 
mulfatur, ut polius de solitudine 
sermo sit ad deliberandum el con- 
sultandum necessaria , avrob enim 
intelligitur Mercurü hb, e. «ov àc- 
yov. Alfertur igitur postremo ra- 
tio quaedam allegorica Mercurii 
viaci, quippe ideo ia biviis vel tri- 
viis exira urbem positi ,, quod fa- 
cilius ibi tranquillitatem mentis et 


otium ad meditandum necessarium 
nanciscamur. Quae si vera suni, 
quae de mente aucioris suspicati 
sumus, bunc fere in modum totus 
locus olim conceptus fuerit: séyu 
9 xai izedg iggsiac n9éc vgv im- 
Oxteg» avToU xa) OtQantiu» dei.] 

xal vov avzov] Haec verba, quae 
ab Edd. aberant, e Codd. [Par. 2. 
4. Laur. 5 et Ozon.) restitui 

[x«à vor; Ozor;] Vulgo x«l zac. 
vol; Otoi;, quod servavit Villoiso- 
nus. Delevi xà: auctoritate Oxon, 
et Par. 2. Idem Par. 4 et Laur. 
$, nisi quod i» post zai perperam 
inserunt. 

enxovas] Plerique Codd. [Par. 2. 
4 et Laur. 5) xai 0onoza», et infra 
ovrgOec inpOiyyraDns pro ovsg- 
Oe ixig0/yyria00; , quod in Edd, 
Ali ovegGec ixipÓtyyesas, [Par. 
3 et Laur. 5 ovsjOo o6íyyexos ; 
Par. 4 ovygOwc ixepOéyyevas, Ni- 
hil praeterea ex codicibus allatum 
video: sufficiunt ea tamen, ut a 
Cornuto scriptum suspicemur ov»- 
gOuc ixipOéyyevas.) 

1o» Eouiv] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 4. Laur. 5 et Oxon.] pro 
1€ £9^j, quod in Edd. [Idem iam 
pridem suaserat Creuzerus Spec. 
Berum Bacchic. I. p. 22.] 

- ingaivorttc] Si supra legis 'av»- 
gOec inigOtyyerias hic repone i4- 
eairar. [Pluralis nullo pacto nis, 





dhuoUer» siye: 2a) 90 svQruévov, iyrcuOcv sal «o» «U- 
eyudsov Eouaiev Aeyonévov.  Iloocoogevovot dà sovc 
AiGovc toic 'Eouaic, éxacvov &va viyd aUtz0lg n000st- 
Oévsoc, 7/00 eg yorOiui0» *; «0 sap avutóv éndgtov xal 


169 xorvasixzóop | noroovzoc, Ori toU xaDaipst» szv odóv, ei 


ve paosugonoirovguésou voy "Eouzy, ei se oig értiogpa:- 


sdmissa anacoluthia videtur feren- 
dus.] 

to von uivov] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. Laur. 9 et Oxon.] pro 
Tév evo évuv, quod in Edd. [Par. 
2 và» evQnuáxe», ex seq. male huc 
translatum.) 

[HEonaie»v] Par. 4 'Egnator.] 

"Eenak) Unus Cod. (quem non 
novi] Egxaloc. 

[ixdotov — nQootiO brvoc — £xà- 
cTOU :toioÜy vog — paQrvQonoiovpt- 
vov — inopuuüsonérovs — 50/00»- 
voc] Sie locum rescripsi ex Par: 
2. 4. Laur. 4. 5 et Oxon. in bac 
scriptura fere conspirantibus; quo- 
rum loce nominativus ubique in 
vulgata habetur, quem retinuit 
Villoisonus. In Par. 4 tamen vest 
uaQtvgonervautrove, oscitantia li- 
brarii, sicuti in Par. 2 utrobique 
zoiirroc. Ex Laur. 5 genitivi uap- 
TvQonoioDuívov, ixianpawonivov et 
ftoiovroc non afferuntur quidem; 
sed Codicem revera ista tenere, 
fidem faciunt praecedentes, quos 
babet, genitivi.] 

[éva v,va at voic] Pro asvotz Par. 
3 ei 5 avrei, EE i6 multi dixe- 
ront: v. lliad. «, 144. Sophocl. 
Oed. Tyr. 118. Reisig. Coniectan. 
p. 34.) 

[»QgoetiO£vsoq] Par. 4 et 5 8Qo- 
tiÓ9us.] 


j1o. e«]- Sic e Codd. [Par. 3 
(sed omisso ec) et Laur. 5]; in 
Edd. 5 e. 

[verosno» «t» v0 mup' avzov íixa- 
evov xal xowevwos] Hunc ut ele- 
gantiorem verborum ordinem ad- 
scii ex Par. 4 et Laur. 5. De 
Oxon. scriptura non liquet. Vulgo 
XQuowco» ví nal xovveruóy v0 noQ 
«vto) 6xacrec, quod servavit Vil- 
loisonus, uno «vro? in «vrob mu- 
tato. Par. 2 servata vulgata cerie 
avro», quod omnino tueor; quip- 
pe nud hoc loco fere idem quod 
xevá, ut in his Dionysii Hal. de 
comp. 15. p. 4416: lyyora yao 
euíverus ÀoyoiQ o nagd: vovc (v- 
Ouore nul vd uévQa xexiuvontvo», 
ubi Schaéferus in Indice p. 159 
"eg? malebat reecribi. At melius 
comparabitur v) nag' su4dg, quod 
dicitur, aliaque similis, Vocabulo 
xevevuov respici praecedentia xoi- 
vo» Trà» "Fopi», Villoisonus recte 
monuit.) 

[e ve uagvugenotovuirov) Ego 
non spoponderim in bac et sequen- 
tibus disiunctivis particulis manum 
scriptoris ezhiberi; nolui tamen 
cum Villoisono novare quidquam, 
quum de scriptura codicum non 
satis quoque loco videatur liquere. 
Ex Par. 4 solum affertur 7 e, 
sed ita ut utrum ad & re uapr. 


7) — 


vojévou vr» elc «vtov cep», ei pnydi» &ÀÀo Jyor ripoo- 
evsyxsiy aUto, ei ca (xdyAOtTeQov solc nuQrovo; $0 doi- 
dovua notoUytop, «| «6 sooc oUjrBolo» 906 dx pixQov 


psQév ovrcováva: v0» vQ9opogixóv  Aeyor. 


"diyesat. d 


xel dyogalog stoCtog, eixósoc* dmickonog yaQ s&y ayo- 


an ad sb ve eX ibm, referendum 
sit dubites, Sed idem mox 7 pro 
s? ve anle àxd., cum Laur. 5, qui 
praeterea supra 7 ec ix:o. De re- 
liquis libris non constat. Veri ta- 
men videlur simile, Cornutum 
seripsisse: &? ve apr. — B 
img, — 5 ixdpl. — P ve noc.) 

[47d)» dA1o] Pro udi» Par. 3 

m 

iyo] Sic restitui e Codd. pro 
Lye», quod in Edd. Alii tye. [Hoc 
unum video afferri ex Par. 4. Qui 
optativum praebeat, nom novi co- 
dicem.] 

pspé»] Quidam Cot [Par. 4] 
puogé». 

ovreovéyd;] Alii [Par. 4] ovsc- 
ovx«oO as. 

[.A£yeras d)] Pro d? Par. 5 yao.] 

[dyoperoc] Par. 4 &ypazos. 

xoéroc] An zgéro»? [Neque 
hoc neque xQo«dooc, quod Valcke- 
naerius Ànim. ad Ammton. 1], 2. 
p. 19, Villoisono in Schedis lau- 
datus, reponendum suasit, ad re- 
stituendum locum satisfaciat, quem 
aliis sanandum relinquo. Si vero 
in re conclamata liberiori con- 
iecturae locus datur, vide ne 19à- 
voc gravius corruptum sit ex voce 
margini olim adiecta spozxsgsose- 
pivec, quippe quae compendiose, 
ut mos fert, ita scripta, ut facile 
pro zQévos baberi posset, perpe- 


ram sic in ipsum conBtextum ad- 
sciceretar. Eitemim ita prosodico- 
rum nonnulli distinguebant inter 
dyogauo; et dyegaloc, ut hoc de 
deo tantum diceretur, Ammonius 
de diff. JfyoQaioc, id» tQosttupetu- 
TÓvec, O7paÍvto vóv noPpQér, Tov 
i» dyopG veÜpanpirov* id» d$ rpo- 
nigiosepiven, oypaives vé» i» yoga 
Tiuwpevor , quibus significatur vel 
Iuppiter vel Mercurius, cwius Athe- 
nis adeo statua in foro prope Poe- 
cilen, adnotante Valckenaerio. Cf. 
Bekheri Anecd. T. L p.321 et 
p. 389. Raoul-Bocbette Antiqui- 
tés du Bosphore Cimrnérien p. 200, 
ubi. inter alia titulus profertur Ol- 
biopolitanus, quo Mercurio ayopaée 
agoranomi victoriam brgenteam de- 
dicare dicuntur. Phavorinus: 7fyo- 
getov '"Epuij» zQonegioxepnéves ÀÍ- 
gout» in) zo0 O0, i» nion yup 
vf dyegé Sdgvras '"EgnoU dyeqaio 
dyadpaa. xub dyegutec Ze)c idou- 
vus »» vj dyopé nob i» v3 ixnàg- 
Gía. "fyopatoe zQortQuUxmiveg o 
iv fj dyvogü dvaorQépoutvog &v- 
Opwuxec* mgoxapobwrorec di dyo- 
(uoc, 5 rjulga i» p dyogd vtar- 
v&6, x«i dyogalec 'Eguic, oc dgi-' 
dgvras Kefoidoc üykasroc, eic uaQ- 
vvpe? (ulóyogog iv voire. Quae 
sine ordine hic coacervantur, sum- 
pis ex Hesychio, Suida et Schol. 
Aristoph, Equit. p. $04 ed. Genev. 


gevórto» dosis* 705 dà ano vc ayogag diataiver xoi eic 
sove dyog&(ovsag v4 7] sunQugxOyTGC, Cg TüvTO pet 
Aoyov souipy Ofoyztog^ évvaUÜev xal vu» (pnoQmiy dnc- 
otasgg dois» slyci, xo) dpmolaiog xe) wegípoc, «0v 
povoc say dàgOwey ssQdoy toig avOQuno; aittog es. 
Te dà Àvgac evgetsc doviy, olov «fc ovuquríag xal 
Onoloyiag, xa2' 3v oi (uvzsc evdaiptovoUoty, Zjouonpévgy 
üyey 159 0raO«0i9. énifl&Aloysog. Tlogaovzoot Ó' avtov 


1607, ipsos grammaticos de vocis 
prosodia fluciuasse satis demon- 
sirant, ita tamen ut quo modo dei 
cognomen olim pronuntiatum sil, 
nos non lateat. V.Goettlingii Lebre 
vom Accent p. 291. Nec iam mi- 
randum, doctum quempiam in Cor- 
nui margine boc notare voluisse.) 

vé» dyoptvorzev loriv* pdy di 
dxo tij; 4yogíg dioses nal dig 
veUc dyoQuQoryrüc v5 5 minpagxos- 
vac, €6 xuvra uerd Aoyov weuti»] 
Haec, quae ab Edd. aberant, e 
Codd. resütui, (Sic ad verbum 
Par. & et 5. Ex Laur, 5 (qui 7d: 
pro 785) et Qxon. tantum iz/aso- 
"og ydg té» dyopevórre» — dia- 
vHé»te afferuntur, ubi Galeus affir- 
mat, in aliis pro duveíve, legi dia- 
verts quod ipsum Laur. 5 habet. 
Cum Par. 4 et 5 prorsus conspi- 
rat Par. 2, sed omissis et voce 
z&vra et omnibus quae inter 4o- 
yov ei mox quuger(ag interiacent, 
lacuna satis ingenü, llla Par. 6 
quoque et Laur. 3. exbibere vide- 
tur, sed servato vulgato ordine 
pexd Aoyoy xáryra, Praeterea habet 
Per..3, cuius verba usque ad z- 
moeoxovrac afferuntur in Varr. 
lect] In Edd. duptazat legitur vé» 


dyegelorre» v», 3 mnQaexorte, 
e pera Aeyov mdáyra noui». 

diorroc] Sic e Codd. (Oxon. Par. 
4] restitui pro dtorzec, quod in 
Edd. Hoc omnino abest a Par, 5 
et 6. De restituta lectione v. ad 
€ 13. Valckenarius |l. c., notante 
Villoisono in Schedis, dere» 
scribi voluerat] 

inzogso»] Quidam Codd. [Par. 
3] iuzxoger. 

[€gd» uorvec t&v aÀgOvv&» xegd ev 
voi; d»ÓQenos alo; ev) Haec 
supplevi ex Oxon. et Laur. 5, in 
quibus ec 4». Par. 4, quem secu- 
tus Villoisopus, eic uovoc sé» dÀg- 
O,vé» xtgdév aljroc €» volg d»- 
09ezos.] 

[rgs 4? Avgac] Par. 5 vc 0$ xoi 
À, baud male.] 

[94o2054ac] Sic cum Villoiseno 
in Varr. lect, qui in contextu vul- 
gstam de consulto admisit, scripsi 
pro ose»oíac, quod Edd. habent, 
ex Par. 4. 2. 8. 4. 5. Laur. 1. 3. 
5 et Oxon. 'Quodoyíac Cornutus 
quum scripsit, Mercurium zo» Àó- 
yov sine dubio in. menie babuit] 

[«»] Laur. 2 Par. $ et Ald. 
ie] 

ix«faddarsog) Sic e Codd. [Par. 


-— 7$ 


vq)» duyajrs sol. did. 6v aseugoivovsay. Odiorsec xÀd- 
nv59» aovsO» segédoxay, xal doÀíov (muóv ' EopoU dvro 
idgUcavse* AayOdves ydQ Ugaipotueroc sà noodedoypéva 


vole dvógsszoi: xal| xÀdasor 400 0se sg vuOavosos. «ro 170 


dÀjOnay* 00sy civag sal énixAonorg Àoyoic xorjoOa: Ad- 


490U0t : 
0o9«r idi0y dosi. 


Kol yàg «0 cogí(soOas soy sidosev Aoyo yoi- 
Noptoc dà Aéyezas «d dm avogOcoet 


vópiog eivai, too0taxttxOG Oy tOV Óy xorvoviq stortéoy 


2. 4. Laur. 5 et Oxon] restitui 
pro éxifadde»,; [uti vulgatur. V. 
ad c. 43.] 

llagocigoa, d'arroUv wj» Qvva- 
p» xuh did vé» dnueppawovtey] 
Sic restitui e Codd. pro 1a9ac5- 
cus d'avr& zo» durae» xal Qv 
sé» axeuo-, quod in Edd. [.4/zo0 
affertur ex Oxon. et Laur. 5. Kai 
did s&» Oxon. (ubi est ipgasrov- 
ver). Par. 1. 4 et 5] 

do4loy fuper opos] Hane vo- 
cem «nov, quam in Cod. Reg. 
8018 [Par. 3] addendam censet 
Salmasius, quaeque in Edd. deest, 
e Codd. iestitui, [Sic Par, 4. Sed 
slio ordine Ozon. Laur, 1. 3 et 5 
Qollov 'EguoU Bunér.] 

[os idovsarro)] Sic scripsi cum 
Ozon. invito Villoisono. Prier vox 
vulgo abest, Par. 4 cum Laur. 5 
Epio, ividQvaarco, 

[xd wqodideyuéva] Sic Par. 4. 
Laur. $ et Oxon. eoque ducit Par. 
2 và xegedtidopntra, Vulgo róv s9o- 
didopsvo», quod retinuit Villoiso- 
nus, addito ex Codd., ut ait, 4o- 
yov; cuius vocabuli nec vola nec 
vestigium in codicum meorum ex- 
cerpiis. Post ydg Galeus suspica- 
tus erat excidisse Aóyoc.] 


[dderev] Omitiit Laur. 5.) 

v9 in dvegOwau] Sic restitui e 
Codd. pro 6 1j ixuvogG e06, quod 
in Ed. Galei. At Edd. Ald. ei Bas, 
et plerique Codd. [Par. 14. 4 et 5] 
omittunt 77. Unus Cod. ix' dveg- 
0«e0n vose». [Hunc non nov 
Oxon., unde iam Galeus ix' d»og- 
0e0t scribendum coniecerat, et 
Laur. 5 vo isGrogO ec. [n Sche- 
dis vero Villoisonus: ,,L. ix' ixav- 
oQOs0«4. — Cave autem scribas óx 
drogOwce. Epictetus apud Arrisu, 
Diss. lll, 21. p. 335: ixi xedeiq 
xa) ixarogOuge soU flou xettava- 
09 zxárvra vuUrG vxó vé» nado». 
Sed uti cerium videatur, insuavem 
illam ayllabae ix geminationem 
scriptori ex coniectura certe non 
obirudendam esse, ita me non fa- 
git, illud ipsum vocabulum, quod 
interim revocavimus, avogóeote 
quippe quod ne loeum quidem 
adhuc. in Lexicis. sibi vindicaril, 
dubitationi obnoxium esse. Voce 
ixavópOwpa pari sensu in defi- 
nienda legis notione utitur. De- 
mostbepnes apud Marcisnum in D. 
b 8, 2.] 

nmgogtuxzixéc ev zàv iv nuoweiis] 


Sic e Codd. [Par. 4) pro zgoc- 


736 — 


xa) aseyopsut(xOQ 69 OU Werytónv* did yovy vo» ópa- 
vuuiap peaygyóg xo) dm) vgv se» vouow dniutistas. 
JZXflovrat dà adtO» xal i» taig nalaiotpuic  Mesd toU 
""HoanAcove, ec sj loyvi' peva Aoyiopop. y05006t dloysoc 


vuxvexOc vu» ec àv xomwvyía, (Il-- 


lud é» praeterea esse dicitur in 
Par. 1. 2. 5. Laur. 4 et Ozon, 
ec quidem servantibus. Pro &» 
Ald. et Bas. v5».] 

[xevyréov] Par. $ mo«mtéor.] 

nal dxayoptUtinO0Q TÓv OU x0ip- 
vies] Haec quae aberant ab Edd, 
e Codd. [Par. 2. 4. Laur. 4 et 5] 
restitui. Alii (Par. 5) 47 xogréov. 
[Laur. 3 45 xe grie».] Salmasius 
sd Cod. $018 [Par. 3] haec quo- 
que addenda censet [Ceterum 
quam hic habemus legis definitio- 
nem, colorem ea duxit perspicue 
ex iis, quae ex Chrysippi seg] »o- 
pov libro retulit Marcianus in D. 
1, 3,2: 4e d? asvór (»opo») xgo- 
OrdTo» Tt (iv0s T» xal» xa) TU* 
uiGrQév .. . npoctaxrixO» piv " 
nommée (alii hic et moz zxomréor), 
dnuyoptvraxóv di ev oU xoméev, 
quibus iungas quae nectenda mo- 
nuimus Beitr, sur Litt. T. l. p.268. 
De loco Chrysippeo cf. Muretum 
in Thes. iur. civ. T. Ill. col. 183 
et Scip. Gentilis Parerg. I, 29. 
Ceterum obliquos casus verbalium, 
quale est soi cíev, ante Demesthe- 
mem in usa non fuisse, demon- 
strare siudet Spengel Art. scrípt. 
p. 118.] 

vr» ónevupiay] Sic e Codd. [Par. 
2. 4. 5. Laur. 5 et Ozon.] pro 
oporoutr, quod in Edd. [Laur. 1 
el 3 oporupittv, servatone articulo, 


»n omisso, mon liquet. Abest a 
Par. 4.] 

[ose»] Vulgo 4eye», quod adeo 
defendere studuit Villoisonus allato 
Etym. M, p.310: 'Eguzc xaQd co 
igé etc., ex quibus nibil ad nostrum 
locum proficias. lmmo quum in 
verbis did yoi'» v5v ouwrvpiay etc. 
caussa contineatur, legum quoque 
cura cur Mercurio demandata sit, 
banchomonymiam puto baud aliam 
esse, quam quae inter »opsoc, quod 
vulgo de pastoris officio intelligi 
Cornutus ignorare non poterat, et 
»omog intercedat.  Galeus vero: 
» Gyraldus forte plus in suo codice 
reperit. »o«o: autem exactum quod- 
dam  modulationis genus sunt." 
Quod edidimus »opw», suggessere 
Par. 4. Laur. 5 et Oxon.] 

eic 77 loxvi] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. 3. 4. Eaur. 5 et Oxon.] 
pro i» «7 loyóv, quod in Edd. 
[Laur. 1 x«) v7 loyvt: Ka et ex 
iam supra inter se commutata vi- 
dimus. Par. 5 neque iv neque ec 
babet.) 

r8 ydg xezoiDo7, et infra duc- 
Aobrr,] Restitui e Codd. (Par. 2. 
4 (hic nex&201:) Leur. 5 et Oxon.] 
pro và» ydo xenoOorev» et ape- 
Aovyre», quod in Edd. [Ex Laur. 4 
certe affertur oapedobrre.] 


[Sfevroc] Par. 5 deivrog. V. ad 
c. 15.] 


71 


ve ydp waTtot(os, póvg t7 voU onpasoc durájict, vov 
dé Aóyov, OQ xal sác séyvac eic só» (lior inyyaysr, ape- 
Aooy»s: navv a» tiQ oineiec isseinos €ó, 

Pauuósis, oOíos 0s sÓ 0Ó» pévogc. 


Curr XVII 
[ZsQ) rÀv mapadsdouívwv uv9wr.] 


Tov dà noAÀdc xal moimxíAag srieQl Oso» yeyovéva: 


ssepa | soie szaAosoic  .ElAgos: uv Sonoitag, ec dàAas jy 171 


sapd Mayo ysyovacw , áÀÀAne dà meQd deti xa) 50y 
naQ Zlyuntiotg ws xal Kelcolg xal /fífvot 11 voic &A- 


[vob 9 Aoyov] Par. 8 omiuit d/.] 

xal vüc vréiy»€«c) Hoc v&«, quod 
ab Edd. sberat, e Codd, [hos non 
movi] restitui. 

ixgyayer] Sic multi Codd. (Laur. 
5 et Par. 4, hic tamen ixeyeye».] 
In Edd. 5yeye. 

ineino: vó] Hoc vo, quod ab Edd. 
aberat, e Codd. (Par. 4) restitui. 

dunérve] Hiad. 5, 4017. [Notanda 
Par. 4 in boc loco Homerico va- 
rietas 36 vé» níroc; quippe libra- 
rius hic legiseo videtur 96isos Gs 
*eóv nívos, nescio qua auctoritate. 

Ili xév nageaidonivu» pvO€».) 
Recte Geleus observat, hunc titu- 
lum non agnoscere plerosque MSS., 
et immediate baec cum praeceden- 
tibus coniungi. 

[$c Glas) Par. 4 dila pro di- 
Aaa. Par.2 et Laur. 4 s«) e$ d 
Aas.] 

xa9d Meyos) Sicrestitui e Godd. 
[Par. 2. 3. 4& 5. Oxon. Laur. 1. 8 
et 5] pro ix& (In Varr. lect. Vil- 


. loisonus: ,,Legitur »agé per com- 


pendium im MSS. usitalissimum in 
ed. Ald.,. quod non assecutus Bas. 
editor male ix? pro 2e9€ posuit; 
quam editionem x«za zxodu secu- 
tus est Gale."] 

alia, dà xapgd out) xai 5d 
zaQ 4fiyvxzriec vt saà Kilsor] 
Sic restiiui e Codd. [Par. 4. Oxon. 
et Leur, 5] pro &àles d) nag' 4i- 
yvntéos xa) Kelvote, qued in Edd. 
omisso zépa Gevbi. [Ex Par.2 cerie 
affertur /fiyvstíom ve sa) Keltors.] 

[xo? .44fve») Omituntur a Vil- 
loisono in contextus exemplari, casu 
credo; nam leguntur omnibus in 
MSS.) 008 ; 

i8»«o;] Sic in Codd. [Par. 4. 
Laur. 5 et Oxon.] Male ia Edd. 
"EÀÀgos. [In Varr. leet. Villoisonus: 
»De Magia, de Aegyptiis, Celtis 
et Libyae incolis locutus addit xa? 
voi; 4Aless EAlges. An apud Cor- 
nulum vox "EAÀsstc idem significat 
quod spud Toatianum, lustinum 
ceterosque scripteree eccleiiasticos, 
id est ethnicos, Christianis oppo- 


73$  — 


Aorc i9»y404, naQsuoio» àv Aafjo. sig xa) so noQ Oproo 
Aepógeevos uszó Zoe ssQoc sv " Hoav, sovrov tóv.soónov, 
5 oU néuvgo os ixgdpeo viyóOay , dx Ok rodoliv 


&xuovag xa dye. 


"Eois ydQ 0 mortc nov t& vsaÀni(0U fnaQagtQtiy 
soUto «5005sa0pc&, xc Oy o ZtUg duvOsvezo xexgapa- 
sévat ix vov alóéQoc «n» "Hoa» yovcatg aÀvoso:, tO 
yovoopaséc s« Üysuy «à dorQa, xa) ix vu» nodo» avtt/c 


sitos? an loco: rob "E44yo; legen« 
dum i6»ec;, cuius gloea "EAlnes 
a manu Christiana profecta, de- 
inde ex marginein textum irrepsit?" 
Posterius probo.] 

&y Adfo;] Male quidam Codd. 
[Par. 5 et Laur. 8] et Edd. Ald. 
et Bas. dvalago. 

[xe? vó xaQ' 'Osspe] Vulgo xei 
abest et omisit Villoisonus, Re. 
vocavi ex Par. 2. 8 (ubi có omit- 
titur) et Laur. 5.] 

[Hod»v] Laur. 3 "Hoe» obrws, 
hoc, uti videtur, loco verborum 
subsequentium robtov vóv pores.) 

ov inglpe] Sic restitui ex Iliad. 
o, 18 et e Codd. (Par. 2] pro o: 
isgípo , quod in Ald. et Bas, et 
pro $re v' ivpéuov, quod in Ed. 
Galei. [Laur. 5 ixg2uo ; 4 inpgiuo ; 
4 oc ixgépe (sic). In Homero nunc 
vulgatur: 7 ov uéprr, ore *' ixoi- 
Me, quod ipsum sb omni parte 
cerium non est, Quae fuerit Cor- 
nuli vera lectio, non antea com- 
pertum bebebimus, quam scri- 
ptura codicum aecuratius explo- 
rota fuerit. Galeus: ,,Lege n£av5 
9 ov ixp/uo — poulo sliter tomen 
apud Hom. ,4. O. Hunc locum 
hoc modo etiam interpretatur qui 


' dxógnaoua nuoagéon» rostro. 


vitam Homeri scripsit et oy. Ho- 
meri,"] 

"Eew ydQ] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. 2. 8. 4. 5 et Laur. 5] pro 
lose», quod in Edd. 

[nvGev re saÀamri] GCopulam 
vulgo omissam adieci ex Per. 2. 4 
et Laur. $. Eadem phrasis ydo 
— ve ex MSS. infra c. 20. p. 189 
restituenda fuit. Cf. Schaefer. ad 
Dionys. de comp. verb. p. 410.] 

dxoonecun] Hanc vocem, quae 
ab Edd. aberat, e Codd. [Par. 2. 
4. Oxon. et Laur. 1, in quo vi- 
tiose dnío:zaAuo] restitui, [Laur. 5 
Sed 
vide annon legendum robo co, 
quae syllaba a praecedenti per- 
peram intercepta videtur.) 

[v Zt] Par. 4 sine articulo.] 

[invGsveso] Par. 5 ipvOevoao.) 

[xexpepaniva;] Subiungit Par. 4 
*t, baud male.] 

ix vov al04goc] Haec ab Edd. 
aberant. (Offerunt Per. 4. Laur. 5 
et Ozon. et firmant Scholia Hom., 
ut ait. Galeus.] 

avt$3c) Multi Codd. «vo. [Sic 
Par. 5. [n Par. 1 avv, sed in 
faargine yg. auro.) 


[dve] Par. 2 et 3 dvo, qua 


Ove &xjtovac rnorrxivanr «x» jv óyAoross nal sy» oa- 


Aatsay, Op ew ctipevat naso O ay, 
onacÓsrei Quyajuevocg.. ' Exágou Ób n$Oov préprgrat | soo 172 


pgdezégnO sv. as0- 


xazd vy» Ofsiy , eg Un aUtz; Os000udyov soU óc, 
ótnóvs pi». Eovósoa: Okipnioin qOcloy aAlo, 
"Hoy sv 50à. Ioosdauv xol. ITeAlec "87. 
Daivesas Ó' 0s« xat. idiay sovsav Fxaovog voy Oso iss 
BovÀwe sa 4i ovveyog, pélàoy dpnodi(uy sovss» sy» 
Óraxoojoiw , one By£yeto, el s0 vygoy énsxQavyos , sol 
dvdasoÓs nádyra* 5 v0 nop, sal i«nvouóg Ó ago. 'H 
db wasa soónov Oiadica narsa Osvic vOv éxasóyyerga 


forma Noster alibi utitar. Ille mox 
dapevac.] | 

(57d:vige8e»] Por. 4 p52' ii- 
quÓOtm; 5 45d siga". Vocem 
ex hoc loco H. Steph. Thesauro 
inseruerunt Edd. Angl.) 

vs «vrijc] Sic restitut e quibus- 
dam Codd. [Par.2. 8 (hi vero d»' 
pro 9$») 4. 5. Laur. 5 et Oxon] 
pro sx' avsobi, quod in Edd. et in 
plerisque Codd. 

(owxé:] Par. 14. 4 et 5 inért. 
V. Animadv.] 

[robyw» éxnovoc và» Oc&v) Par. 4 
fxuctoc vovrwy té» Ocv, quod sibi 
placere ibi ait Villoisonus.] 

[4s£AÀAi»]: Par. 2 u4Aovtec.) 

(7 và ^59] Villoisonus in Varr. 
lect: ,,Male Par. 4 x«i) 16 nb. 
Foriasse 7 xal *0 *ivQ."] 

xervd voósto» dia0eisa] In Sche- 
.dis Villoisonus: ,,L. vozo» secun- 
dum Eustatb. p. 123. Quidam The- 
$m esse putabant c7» vob savro; 
S£», rabvOr üugel zyoUMMO, TI?» 
se Obvw nai v7» Oto, ÓontQ »ai 
euter ai edo, Iníra Eustathius 
Thetin vocat v7» v&y Glen diáOtal» 


vt xal duixógpgom, loser autem ve» 
Oto» vot», 3i)» 9vyg» vob xavvec, et 
Neptunum 79 vdeo, unde Cornu- 
tus dimit & «3 ryoov imáryor, 
x«l itvdaveO5. Minerva autem 
secundum eandem allegoriam est 
«3 alOfoioy nU did v9 vij ygoluc, 
euciv, ürÜec ovtec éropalopivy. 
Unde Cornutus 7 v2 sf, x«l i£- 
etvgé0sy. Iuno quum Neptuno et 
Minerrae in. Homero coniuncta 
sit, post HenvgeSy in Cornuto 
figerem virgelam et 7 9 zo, sub- 
audiendo ixragergor, legere ten- 
tarem.," Iunomis quoque mentio- 
nem hic desiderari, facile concedo; 
non item mutandum esse vposo», 
Kard tQbxov est jusfo modo, ut 
legitur in lapide, in Chishulli Antiq. 
Asiat. p. 899. Adde Polyb. Ili, 1, 6. 
Praeterea cum toto hoc loco con- 
ferenda sunt, quae ad hanc alle- 
gorism explicandam affert Hera- 
elides p.444, iam a Villoisono in 
Schedis adducta: Zvyyéorec naoü 
pixgóv  evtTolc  ytvouispe , englón 
BorOoc 7 npovoia. — Bfri» D' avv» 
evÀoyec evügdotr,  /fUvp ydo vné- 


Boite aysétaga volg Oeolg, na9' zv iomc diapégroptos 
savvoyoos al de *97c yüc avadepudonc, oe diG nolley 
que)» «rnc sig navsag se)c dorOgoUG ÓiatQéosmg yivo- 
pévze. — Zuéyyos 0 ei nagd «0 alQuy. v9» ocovel Üogay 
tG9 €0U XOOMOU teQo» ovojyoozas Boidgeng. diyainy 


06 dovup Ó ae) ta8gAng xal yap. 


otg và» ole» «Uxcspo» dxóÓ:0:, 
iv vot; ovuauayois d' avr yiyoves, 
7 Boiaga xal noÀvyeQoc dUrajuc.] 

[Oéric] Hic vulgo adiicitur 7ro; 
moovo.s, quee esi aperte glossa, 
uli eiiam quae mox post Bgicgee» 
vulgo adduntur ses sg» Ha» dv- 
?t»; quae omnia et simul pro- 
gressum orationis male turbantia 
susiulimus auctoritale optimorum 
eodicum Par. 4. Laur. 5 et Oxon. 
Neque horum quidquam Eustathius 
p. 123 seq. bobet, ubi varias buius 
Íabulae allegorias fuse explicat. Sed 
doctam ista glossatoris manum re- 
dolent, Stoicos quippe secuti, qui, 
quod ex Heraclidis l.l. colligitur, 
zeoveuty interpretabantur Tbetin.] 

[sore O4ofc] Unus, quantum 
sciam, Par. 4 voi; elgnuévoig Otoke, 
quod ibi Villoisonus sibi placere 
ait.] 

zuvrayod:] Sic restitui ex Codd. 
[Par. 2. 4. 5. 6. Laur. 8 et 4] pro 
zarruyo0ev, quod in Edd, 

xapd] Sic restitui e Codd. [Par. 
B, 4. 3. 6. Laur. 5 et Ozon.) et 
ex Ed. Ald., cuius compendium 
minime assecutus est editor Basi- 
leensis, legens iz4 [Par. 1 aec. 
Laur. 4 et 3 xap.] 

(g» €cav« Bogd» t&v 10! xoopov 
usQé»] Vulgo eca»d Bogdr vé» voU 


zxoguov utQév, quod probavit Vil- . 


Zhi 0b uy evyyely 


loisonus. Par. 4 Laur. 5 et Oxon. 
v7» e ü» Bogdv toU xoGpov ut», 
sed Laur. 5 et Oxon. Poi». Par. 
6 ve wcavt) Bopd* xg» Tob xó0pov 
A^., quod ibi Villoisonus ita am- 
plexus est, ut mutato zj» in có», 
uli par eral, et rescripto t5» pro 
ve, eam lectionem efficeret, quam 
nunc suscepimus, Ex Par. 2 af- 
fertur v« eenrd Bogu»; ex Laur. 3 
cerle ze post eJoer adücitur, sci- 
licet male lectum pro ry».) 
"fiyaie» di] Quidam Codd. [u- 
num Par. 4 novi] iyaier uiv ya. 
[Laur. 4 4iygev. Formam nomi- 
nis illam firmat non solum quae 
stalim sequitur eius interpretatio 
y«iev, inepte ez Iliad. e, A05, xv- 
Óe yaiw», ut videtur, arrepla, sed 
eliam Nicetae grammatici aucto- 
rilas, qui nomen illud in iis re- 
fert, quae diphthongo «« scriban- 
tur, in Boissonadii Anecd. T. III. 
p. 825. Quare non audiendus 
Schwenckius, qui in Seebodii Kri- 
tische Bibl. 4823. No. 2. p. 205 
4iyaie* nomen, quod eo Solem 
significari nmarrarent gramimatici, 
cum .f'yeie», ab awyg, ovy» 
ducto, censebat omnino commu- 
tandum esse. Cum splendendi no- 
üone si Cornuti interpretatio sane 
conciliari polest, tamen quum de 
vocis origine quaeritur, tenendum, 


- 8] 


vovg hvOevc, nyó db éeígoo sd óÓvópiasa ig Fespov. pie 


va|gépem , 199 eU «i sigonerzesidoÓs toic was. astoUc 173 


antiquis aucloribus, quales sunt 
Eumelus in Titanomaebia et lo 
in Dithyrambo, quorum senten- 
tias refert SchoL Apollon. 1, 1165 
(cf. Eustath. p. 123 seq.), deum 
marinum fuisse ÁAegaeonem, cuius 
naturae nomen ab «t vel agat 
(aiyec de fluctibus) derivatum opti- 
me conveniat. Cf. Schol. Ven. Iliad. 
a, 404. Solis notionem Aegseoni 
tempore demum recentiore attri- 
buisse videntur, si quidem testibus 
laudatis nullus reperitur. scriptor, 
qui prius eius mentionem fecerit. 
Neque aliam ob caussam exzurendi 
facultatem, qua demum idem atque 
Sol visus fuit, tà eum. transtulisse 
videntur, quam ut praeter alias 
corporis vires eliam hanc prae se 
ferret et sic consummatam immia-- 
nis vigoris et ferocitatis imaginem 
exhiberet, qualem v. c. Virgilius 
f$nxit Aen. X, 565: 
"fegaeon qualis, centum cui bra- 
— -. oia dicunt 
centenasque manus, quinguagin- 
ta oribus ignem 
pectoribusque arsisee, 
Ques versus expreseos dicas ex de- 
seriptione Hesiodea, qua omnia 
praelibata habes praeter ignem el 
flammas, quibus imaginem fortasse 
prirmus Mare amplificavit. [lle enim 
Theog. 149: 
Kórvoc ve Bqisglec ve Ponc 0 
$stQ9o»a víava. 
JF» eró» uiv yHtpre dm duo 
" diogerto 
étxAauwo,, weeaal d$ fkxadze nrv- 
T7xe»ta 


KE eiue ixiguxor ixi avifáügows 

péleaciy. 

JToyvc d'üns rec ngeavegr ansydito 

ini dido. 
Vides iam, fictrix poetae manus 
quid effecerit in exornanda fabula 
per se simplicissima. — Ceterum de 
Aegaeone praeter scriptores lau- 
datos vide Servium ad Virgilii lo- 
cum et simul interpretes a Maio 
editos p. 10. In illius verbis, qui- 
bus Aegaeen (quippe idem ac 
Brisreus) Coeum et Gégen fratres 
babuisse dicitur, patet iam ex He- 
siodo aliisque reponendum esse 
Cottum; de Gygis nomine diffi- 
cilior est quaestio, de qua interim 
consulenda quac a Goettlingio ad 
Hesiodi locurm' allata sunt.] 

(4 d?) Vulgo det yao, quod 
wwetavi auctoritate Par. 4. 4. 5, 
qui novum hie inchoat árticulum, 
et Oxon., ipso sensus progressu 
postulante. A vulgata non disces- 
sit Villoisonus. Leur. 2 (7 yao-] 

oevyystv] Sic restitui e Codd. 
[Oson. et Laur. 5) pro corvyeti, 
quod in Edd. (Par. 4 Laur. 4 et 8 
eveyety.) 

pd iE fxígov «d óvopata ip 
&ptgov. pevagéges] Sic in. Codd. 
[Par. 8 (sed hic érégu» et érégovc) 
4. Oxon. Laur. 4 et 5 (sed bic 
cum Oxon. iis érego»)]. At in Edd. 
a5 d igur «d ovopara ip. évi- 
govc aerapiQuy. Alii [Oxon. et 
Laur. 5) perafaivu [nezafgelAn» ?] 
pro zesegégn».: 

zQo0tnenÀdo07) Male Ald. et Bas. 
s9ocemiláo0n. (Oxon. et Laur. $ 

6 


8 — 


sagadsdouévoig yeycaAoyleic Uno vu» 5 Oosi£vtoy & 
alvitsoytui, xeyorjévev ÓO' aUtolg op volg nàiaopeoiuy, 


aÀoyog viO50Óc:. 


Ilaàw *oivvy» mQuvo» àpvOtvcavto 


Xdog ysyéaO at, xaSonso Ó Hoiodoc losogsi* pes avro dà 
v5)» Do?» «al v0» Tuptapov xal t0» "Egwta^ in Ob «oU 
Xaovc *ó "Egeflog wal «£v N)sta qUvaw dx Ób c5c 
Nwxtog v0» .diBéga xal wv 'HyéQay. [Eldévos yovv 
dei, Ov: '"Hoíodog xo* agydc «0 Xaoc qoe yavéodat:, 


Acyov , 


19o0(n4ug0n. Iloeotnindavro de- 
sideratur in. Lezicie.] 

[rekc xuv' evrevc xaQadtdopé- 
»ac] Ozon. et Laur. 5 *atc 1«9a- 
dideuévasc xav avvovq, Ald. et Bas. 
xapgadepévas.] 

vno Té» wj Ovnévsu» — tole 
nÀdacgac:] Haec quae ab Edd. ab- 
erant, restitu. — [Reperiuntur in 
Par. 4. Laur. $ et Oxon. (in hoo 
tamen omisso «vsolic), Sed omnes 
bi libri post ec addunt x«/, quod 
espunait Villoisonus, iidemque es- 
cepto Parisiensi cv»orrew eabi- 
bent.] 

dÀoyec) In Edd. dvadéyec, quod 
et posset defendi. [lllud, quod 
unice verum, Par. 2. Laur. 4. 3 
et Ozon.  Galeus suspidatus erat 
d»tv. loyov.] 

[(H«ÀA» «oívyv»] Sic Par. 4. 2. 3. 
5. Laur. 1. 8. 4. 5 et Oxon. Vulgo 
24h» ov», quorum loco Par. 4 
noétor nuév.) 

[ngéro»] Adieci ex Par. 2. Oxon. 
et Laurentianis praeter secundum 
universis.) 

ipvétvoarro] Quidem — Codd. 
[quos ignoro] iuv6tvoa».] 

[9 "Hoéedec] Articulus vulgo ab- 
est. Revocavi ex Par. 4, ob nomi- 


nis dignitatem, adstipulante in Varr. 
lect. Villoisono, simul monente ar- 
ticulam quibusdem in Codd. re- 
periri.) 

[sev asso d)] Par. 4 Aes 0i 
avo.) 

[95»«] Laur. 4 eer] 

[Eidéra, yoUy des eic.] Parum 
Villoisogus hic rationis habuisse 
videlur codicum optimorum, Par. 
4 Laur. 5 uniusque Osopiensium, 
in quibus omnis quae e verbo :i- 
dives usque ad "Ear; dà Xaec in- 
termedia sunt una cum ipais He- 
siodi versibus omittuntur; ei recte, 
ni fsallor. Ut non dicam Cornuto 
ea prorsus indigua esse, tamen 
sliena a consilio scriptoris et otio- 
sa sunt, isierpolaitricem mansum 
manifeste prodeniia.  Artissimo 
enim nexu quae sequuntur » ver- 
bis "Hor. db Xaoc genuinis Cor- 
nul verbis xo vj» Hip/ga» con- 
ünuo subiiciuntur. - Quare tutissi- 
mum visum, ista omnis cancellis 
includere, — 4e abest a Pas. 1. 
5. Laur. 8 et August.] 

xat dorydg 10 Xuoc Fgyoa ye»i- 
cOo, Àiyev] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. Lawr. 4 et Oxzon.] pro 
ptva TÓ Xeoc 0ynos yr»iaDns vi» 


$10« Hiy noosi0sa — 


83 — 


O nevobU «yb rác xa) €0U oUgtyoU TO" OC Xdog yivetac* 


avUsao: enero 


TIui' svgUossQvoc, nayseov Hoc dagalic olei 
&Üavdtey, o? ÉFyovusi» xa05 vigotvsoc Olspmov, 
Tagsaoa v gegóevva pueya 300vog evovodeísc, 


35;", quod ia Edd. (A Laur. 4 
certe notatur v7» yz» abesse.] 

[0 uerub9 cvZc yZco xmi vob eJ- 
qurob vomvg] Sic reposwi ex Par. 
14. &. Leur. 1$ e 3. Ex Laur. 4 
certe allatam 9 tvutb. — Villoiso- 
nus ex Par. 2 inverso ordine de- 
derat ó urral) veü ovparob xai 
vie yc vosxeg; Vulgo merotU rob 
oUga»oU naul-t/jc yc, 0 t0meg, quae 
praecedentibus, quibus initium loei 
Hesiodei 'Theog. 116 statim sub- 
iecti continetur, male anmectuntur. 
Pari errore quae sequuntur adsup 
inwra, quae.Hem Hesodi eunt, 
Cornuto in vulgata tribuuntur.] 

: [rivexas] Sic pro vulgata iyésrro, 
quod Hesiódi ex persona dictum 
esset, scribendum secandum Par. 
4. 3. 5. Laur. 1. 8 et Oson.- Vil- 
leisonus at vulgo. Sed graviore, 
nisi fallor, elcere hic locus labo- 
rat Vides enim, quentopere ver- 
suum ordo terbetar verbis inter- 
lectis à pevatv etc. Olim suspioor 
uno tenore exbibitutn fuisse He- 
siodi locum; $e piv zeerore 
Xwuoc yibev', avsdg Htirca Far ei- 
QUereQroc et sequentis. His iam 
principio glossa adlinebatur, quee 
ad Xdog spectaret, 9 utrabU tic 
y9c xal voü ovQuroU "máxoc, post- 
hec io ipsum verbérum ordinem 
suscepta. ] 


bl 


[Pur] Par. 4. Laur. 4. 4 cum 
Ald. et Bas. xatd z".] 

[eii] Par. 5 sin] 

ot iyovas) Sic Par. 4. 3. 5. 
Laur. 1 et 4, neque aliter nunc 
in Hesiodo *ulgatum. Villoisonus 
cum Edd. vo. pro o£, licet ipse 
in Schedis annotarit, in Theo- 
philo ad Autolycuin HI. p. 851 hos 
versos laudante ojlegi, Idem offert 
Stob. Ecl. phys. T. Ll. p. 278 buuc 
versum cum duobus praecedenti- 
bus et sequente citans. Ceterum 
hic verwus quum aliis tum Goett- 
lingio quoque spurius esse videtur.] 

[x4Q5] Par. 5 xdpz».] 

gegotrra] Sic restitui e Codd. 
[Par. 3] pro evovóédorra, quod in 
Edd. Ali Codd. (Par. 14. 3. 5 et 
Laur. 8) evgvéerve..— Infra: «7» 2i 
yij» yesieóue xai xd gegérrra T&g- 
sage. :[Receptem lectionem He- 
siodi eodices et Theophilus L l. 
tuentur. Mirae compositionis vox 
ePuvéss;. Origenent p. 179 (ubi v. 
Wolf) Villoisonus in Schedis ad- 
notat legere »vepéevra.) 

nMex9)] Unus Cod. (Par. 5] v- 
y», per appositionem, Infra de 
Tartaro: .ó dà uvyor yfo eope- 
oe» à ns9erdnnb?ec neutris. [Euri- 
pides ap. Aeschin, adv. Timarch. 
p. 14: jug ni ioDdoy nds» kvy& 
$tíkvvos yüjc-] 

6* 


50 " Epoc, 0c xdAAtoTog ?y adSavaeossi Oeoíct, 
Àvouiedgg naviov vs Otoy , rtavcov " avOounty, 
Ódpyrazas dy ovrÓscoi vooy , xa) iniqoova Üovizr. 
"Ex Xdeoc d' " Egafióg ve péilaiya se (NUE dyévorvo* 
Nuxsog d' a9v. di0rQ «c ual 'Hpéor dicyévorso. 


174'H I"*5 uiv werd ovwí(yoi yélyovsev* 0 azQ Ob watc 


avado0t»* v0 dk Aenzojeoic coU aéQoc yéyove niQ^ » 0i 


"Egoc] Quidam Codd. [Par. 5] 
"Eg*c. [Obiter notandum, pro oc 
x&Àligroc iv aDavaroiw. Otto: bi- 
nis locis spud Aristotelem, de Xe- 
nopbane et Metaph. I, 4 laudari 
0€ rdv1400) uerampl:zes ei Cavatoios.) 

ÀAvoiusAgc] Quidam Codd. [Par. 
3. 8. 5 et Laur. 4) àvemerc.. [Hoc 
quidem nibili; sed aliud quiddam, 
nisi fallor, hac in lectione latet, 
quippe depravata ex avrozeAyc, 
quod si cui audacius tentamen 
videatur, is velim meminerit quam 
pulchre coeant ista maiusculis lit- 
teris exarata, AYCITE AHC —— 4Y- 
TOTEAHC. Aique eo epitbeto re- 
véra orpatur Àmor in Orph. Arg. 
426, ubi pariter de eius ortu et 
Hesiodeo quidem modo sermo est: 

nQeofvrasór vt xal «vrozeli xe- 

ÀAupgzi "Egerza.] 

[isi99oro] Sic scribendum fuit 
secundum ipsos codices, Par. 4. 2. 
8. 5 et Laur, 3, uii et in Hesiodo 
legitur; idem Theophilusl.c, Vul- 
go ixíegora, quod tuetur Villoi- 
sonus.] 

"Ex Xutoc eic.] In Edd. bic ver- 
sus sequenti postpositus est. Ego 
auiem Codicum [Par. 1. 3. 5. Laur. 
1. 8 et 4] ordinem secutus sum. 
[Neque aliter eodem Villoisono in 
Schedis monente Theophilus 1. 1. 


Qui ordo versuum ipsa re requi- 
ritur et superiore buius loci He- 
siodei expositione Cornuti confir- 
matur. Et noctem die priorent 
fuisse, est velerum opinio. V. Wol- 
fium sd Orig. Phij. p. 189. Diog. 
Laert. I, 36; quos attulit Villoiso- 
nus in Schedis, idem alio loco 
haec subiiciens: ,,Plutarch. Symp. 
Quaest. IV. p. 610: Jiyvarios xéó 
Oxóro; TOU 9erog ryobrro nmesofv- 
tego». Contra gymnosopbista Ale- 
xandro respondet apud Pluiarcb. 
vit. Alez. p. 101: v7» uu» gué- 
ee pda] 

"Hpaíog) Multi Codd. (Par. 4. 
Laur. 4 et 3) 5«íg«. Ald. et Bas. 
7s/gQus, nempe quod in quibus- 
dam Codd. ultimus rod 419a ductus 
ita in altum resurgil, ut iola ap- 
positum videatur, quod mullis 
fraudi fuit, ei de quo olim fusius 
in nostra Palaeographia critica dis- 
putabimus. [Qua de re, quam ipsi 
saepius in MSS. deprebendisse me- 
minimus, v. intpp. Gregor. Cor. 
p. 190 et passim. Quot errores 
hoc ex scripturae genere orli sunt, 
dici vix potest.) 

(o «gp 91] Omitsit dà Par. 2.] 

[réyovt»] Par. 5 àyíyose».) 

[dvadoc;»] Erat quum suspicarer 
4NA4OZXIN male scriptum esse 


Oalasta xatd dupUDzOiv* td dà 0gy xatd Ptosspauropóv 
tZgo yüc. ,Nvxs0c O0 a€9 alÓro ve, Ovi OQuyjte» vóv 
«l0dga soig aotQa0i» i9 «5 euxti* xa) naÀmy el ps) óno- 
quofou 9 v)E, 7ndépu o0 yivssai.]. "Eoss 09 Xadoc uiv 
*ó nó v5c Óíexooutjeeeg ysvópevoy Uygov, dno tfc qU- 
0502 oboe ovopnacnévoy* 7 «o nv, o &osi oloyei ydoc* 


wa) aUtÓ ydo xéyutar Ouid vzv AensopéQetay. 


* Hy. de 


'"toz8, d vcl, nUQ *0 ay , xal yeitjoeca: naÀiy d» ne- 
quodo*  offeodévtoc Ó' eig ecpa aUsoU pietefoàsj) dO poa 


pro 4NA4AYEIN, qua voce eadem 
de re passim usus est Chrysippus 
ipse apud Stobsewum Ecl phys. 
p. 343 et 344. Adde quae ex Py- 
thagora et ex Posidopnio idem re- 
fert auctor p. 414 et 434. Sed 
d»ddog« et dvadiJóvo, simili in 
argumento sdhibuerunt Schol. Hes. 
Theog. 133: p. 480 ed. Gaisf.] 
[644esvvu) Par. 5 6ulecca, V. 
monita ad c. 1 init.) 
itocrgeiionov] Ald. et Bas. et 
multi Codd. (Par. 1] &verQaucopov. 
(Scbol. Hesiod. Theog. p. 338: x« 
0Qy xegl 10 ave ualov Tc Gvrioatee 
FAafe sdc itoyae nai zavd ibeorQa- 
mono» avrzc. Eustath. p. 1161, 33. 
Quae contulit Villoisonus in Sche- 
dis.] 
[ni079 *e] Par. 2 omisit t«.] 
[ei94gu) In Scbedis Villoisonus: 
» Adde xexoouguésov, quae vox ad 
sensum pernecessaria excidit et e 
Schol. Hes. 'Theog. p. 238 resti- 
tuenda est. Sic enim habet: xo 
di v; vvxsóc xal vob igéflovuc ue- 
yvonive» 7 7 nion xa) o alO7Q yt»- 
vütus, ors ogépt» vo» alOéga xi- 
xo0pMnuávoy toic dergdgi i» vf vinti 
xai ors 7 7uiQu yivtrts vuxTOG U20- 


xegevdyc. Idem et p. 246, ubi x«- 
xoapnpésoy," In MSS.nullum omis- 


' sionis huius vestigium; neque il- 


jud im textum suscipere Villoiso- 
nus ausus est.] 

yerépavov] Sic restitui e Codd. 
(Par. 1. 4. 5. Laur. 14 et 3] pro 
govopevor , quod in Edd. 

d deve oloyti. ydoc] Hanc vocem 
oiovel, quae ab Edd. aberat, e Codd. 
[Par. 3. 4. Laur. 4. 5 et Oxon] 
restitui, ut et xáoc pro xdec, quod 
in Edd. [Par. 2 tamen xaeo«.] 

[x2 avro yag] Hoc yàg adscivi 
ex Par. 1. 8. 5 et Laur. 8. Pro 
ptg Par. 4 à et Laur. 4 87, tra- 
latitia harum voculerum  confu- 
sione in MSS. de qua v. Stunx. 
Lex. Xenoph. T. Ll. p. 569. Et ipse 
Villoisonus, qui in contextu vul- 
galam servavit et in. Adnolatione 
defendit, in Varr. lect. yap repo- 
nendum censet.) 

[x/zvre;] Laur. 4 xexiyces.] 

[ogto8ivroc] Oxon. xgoofeoOés- 
roc, haud male, etsi vox nova est. 
Laur. 5 ovrtBévvec.] 

[nevagoAg] Vulgo praemittitur 
articulus 7, quem in contextu de- 
fendit Villoisonus, in Varr. lect. 








yivesot dg Udnp* 0 0r Aou(fdves toU. uy oquotapévov 


pépovc «fc ovaíag xara svixvuciw, «ov dà Aencusouévov 


«ato «gaíociy.  Elxóseg oU» iqacaw uszí «0 Xaog v5» 


175 ve I'?v yevéoG0t xal zà fsgósvso Tdgtaga, & dà pw|yov 


I'c w»vopooey á gosiQyjiéyog nouierie, so sQostÀggtvat 


«v«£9 xal xQUnteuy. 


"O dé "Egeg avv evtoig ytyovévat 


djóo5óy, 9 ogutg in) v0 ysyyvav* apa ydQ *4 Fx vivoc 
yivesat, xal) stagsiyo: «y yevéger voutotéor saUSTy ty» 


Óvrvajuy, xaAÀ'Giyy xa) aitoOécazov otcay. 


vero delendum censuit, secundum 
Par. 4. 2. 4. 5 et Laur. 8. Sed 
Par. 4 et fortasse Laur. 8 ura- 
BoÀj «099g, in quo contestu olim 
procul dubio scriptum mex fuit 
yivevas vido.) 

vossapévev níégovc] Sic restitui 
e Codd. [Par. 4. 2. 3. 4. 5. Oxon. 
Laur. 1. 4 et 5] pre dguazapévor 
^ion, quod in Edd. (Sed non li- 
quet an &égov; in Par. 4. 3. 5 et 
Laurentisnis revera legatur. Ad 
vem Galeus: ,,Est enim yc vzo- 
oxdü pr vdep Zenoni apud Hesiodi 
intpp-"] 

[xava xvx»ecs] Par. 4 xera- 
zUxv0w0:.] 

[A4xrvvonivev] Laur. 4 Aewt7- 
xopivov népevc.] 

[n*sà vé Xaoc] Absunt a con- 
textu Villoisoni, negligentia, ut 
puto, scribentis.) 

s7» 1e IY] Hoc te, quod ab 
Edd. aberat, e Codd. [Par. 4 et 
Ozon.] restitui. 

[rgc) Laur. 4 »y7».] 

Té xgotAngévas irri» xal xQu- 
zt&*] Sic restitui e Codd. [Par. 4. 
Laur. 4. 5 et Ozon.] pro 1& sQo- 
tiÀnglras avvev xixorouy. [Par. 2. 
8. Laur. 4 et 8 x. 5. «rov. xai 


To d$ "Eps- 


xg'nru», Ex Par. 1 affertur xe- 
xouxtus. Kal in MSS. satis fre- 
quenti vio in xe vel ae» tranaiit 
et coutra: v. Heyn. Obs. in Iliad. 
T. V. p. 111. Boissonad. ad Tib. 
Rbet. p. 26.) Galeus coniecit zeQ- 
6dygeévus pro zpondrpívas (allatis 
Schol. Hesiodi Theog. [vs. 111] 
verbis «óv eíQa zov wp» y» nev- 
éxorza.] Sic paulo infra o zo» 
lgégenÓOus nal ztegsAupflaveoOa:. 

[O di "Egesc] Sic cum Villoisono 
rescripsi pro vo dà "Egefoc ex Par. 
4. 2. 8. 4. 5. Laur. 1. 4. 5 et Oxon] 

[»eyovévas 199g07) Par. 4 19)z0g 
ytyorívas,] 

z oQu5j) Quidam Codd. [Par. 4] 
9 oon 7. 

yéQ t.) E Codd. [Par. 4. Laur. 
4. 5 et Oxon.] restitui v» pro «5, 
quod in Edd, [A Par. 2 prorsus 
abest.] Sic infra: s» vg' érégov, 
non T:c. 

[riveves) Oszon. yírgra:.] 

[xai nageivos] Par. 5 omittit xaJ. 

«5j yero]. E, Codd. [Par. 4 et 
Laur. 5, in quo rese] restitui 
zj yt»ioe , quod ab Edd. aberat. 

[17» divapiw] Articulum omittit 
Par. 4.) 


flos in *o0 Xaowg dyévevo* Ó soi» doégecOat xal negi- 
Aenffáveoóel T: 09 issoou Aéroc , «a0 xo] tOUTOU SU- 
4e90n 5 I9, negagepe opoitozoney avt5.so» Ovga- 


voy w iyivvques, 


lya ney da suyta. MON 


- [Xaovc) Pur. 5 avvo?.] 

9 xo&r igégraUw] Sic restitui 
€ Codd. [Par.4. Laur. 4. 5 etOxon.] 
pro oxos' igégeaOn;, quod in Edd. 
In plerisque Codd, [Oxon. et Laur. 
4] igép0«. [Schol Hes. Theog. 
p. 955 ed. Gaieford. de Brebo: x«i 
xesév ioéfltoÓas, Syovy nazalapn- 
faveGÓus O&rsgev on  Bazigov, 
quae 4erba in Sehedis Villoisenus 
iar contulit cum Etym. M. p.810, 
21: "Eorfloc, xà vxo vg» yj» axo- 
vec* magd tj joégo, rQon? toU 9 
&c (i .«d xacacveyanpévov vxo vic 
75s et Suidae igsBodspértec, «d vo 
vxócoc wydlagérrec. Praeterea cum 
phrasi zo» igégss&On, Villoisonus 
in Varr. lect. comparat infra p. 249 
o xe» dvafaisn» vovg véovg, et 
p. 111 xeOagd szoüca.] 

[onoséoygnov] In Schedis Villoi- 
sonus : ,,Lege 9meiwoyruo». Laer- 
tius X, 46: onowGyruoreg vUnos" 
Tlaud magis vero illa fotrha eolli- 
citanda quam «;Ueyzuec, üeyypec 
et quae sunt his similia, seriore 
Graecitati condonanda. V. Bastii 
Spec. nov. ed. Aristaeneti p. 29. 
Auctar. Lex. Gr. p. 35.] 

vo» QOvoavor] Sic restitui e Codd. 
(Par. 4. Laur. 5 et Oxon.] pro rj» 
yj", [uti vulgatum.] 

era piv n€Ql zzártes xalbn vos, 09Q 
&5] Sic edidi ex uno Cod. Reg. 
[Par. 4) pro :*»« zegl sácur vzr 


yíj» i5. Respexit Cornutus lios Os- 
phicorum scriptoris versus apud 
Stobaeum Ecl. phys. tit, 16 [T. I. 
p. 284 ed. Heer.] 
five SQetiOTO xulsdooc geit 
pipes, 
95 Qa naqirei]rgr ónoniycopa Ty- 
Os» exvuv. 
l'uta di «os xQgérror uiv iytivato 
gor lavsi] 
Qugaeov dar:gQorvÓ , 5va pev negl 
ssevsa xaÁvstor, 
09g sig paxdotage Osotz édog d- 
: ogedéc aie. 
Grótius p. 153 edit. suae dictorum 
apud Stobaeum ezstantium edidit 
9c (9 eig [neque aliter Heerenius] 
pro 99g s. [n aliis Codd. Cor- 
nuti [Psr. 4. 2 (in hoc 4g» pro 
pu») et Lanr. 8) »»& ja» ntQi nà- 
oe» y)» Wy. Alius Cod. 5a nz» 
zegl zácow léoyes n d' sig (sicPar.8, 
nisi quod babet 4/», et Oxon. (bic 
tamen piv et &pyy). Ez Laur. 1 
allatum $ra uv zt9l nou» 5 iQyg 
- » » Quod non latuit Galeum, mi- 
ror Villoisonum latuisse, non Or- 
phicos versus, sed Hesiodeos a Cor- 
nuto respici, Theog. 126; quippe 
velustis illum deceptum Stobaei 
exemplaribus, quibus sane quinque 
ilh modo laudati versus Orpheo 
tribuebantur, dum nune tres po- 
steriores recie Hesiodi nomini red- 
diü sunt. Ceterum non est quod 


ógQ eiy uaxapeoot Osolc &Qoc coqaAlc alti 
oic és aU1Q OsoUgiw G0tQoig, naxgaleoiy oUgiv, aopallc 
oiwyss ouv. -  Eyiveros d' 5 I9 sóv Ovoavós àno sew 
ayadvjuacsOy, oUQasyoU vUY Atyoutvou xoryoesooy nas- 


v0c toU fteQ) avsy» AsnsojteQoUg. 


'Jov Xaove Àdà 9v- 


yaàv9o oss wal 5j Nui: 0 yaQ noesoc dgOslg dno sov 
doyeyóvou UyooU «xo CogoUzc wal cxoseóg Z9, siva 


176 Jenvuvógiesoc eic al9épa xal gag pevéffalev, svAO|yoc 


voUvro» i vc y5üc yeyovévat (mOécszoy. 'H 0$ T «a 


cum Galeo 2e! nágav, ut in Oxon. 
et aliis libris babetur, praestare di- 
camus Linus ap. Stob. l.l. p. 280: 

«di ydo dOurazog Oüratoc negl 

züvra xaAvsce.) 

[aie] Vulgo ac; Villoisono prae- 
eumte illud reposui.) 

[4orgo:c) Vulgo subiiciuntur sa- 
xaQegoiv, J)yov», quae invito Villoi- 
sono sustuli cum Par. 4. 2. 3. 4. 
5. Laur. 3 et aliis, ni fallor Lau- 
renlianis, quantum ez scripturae 
varietate non diligenter enotata 
perspicere lioet.] 

[naxoaíegi» ovd] Quod vulgo 
abest ovou» adieci ex Por. 4. Laur. 
4 et 5. [n Laur. 4 et Par. 2 aut 
8 (nam certo non liquet) ovca le- 
gitur, corrupte. Inter paxQaíeciy 
el uggali; aliquid excidisse nar- 
ratur in Laur. 8. Villoisonus vul- 
gatam servavit.] 

[9 9 r7] Laur. 8 d) yz. Con- 
tinuo sequi iussi xov Quoavo», vulgo 
post dvaGvasuoea» positum, Par. 1. 
4. Laur. 3. et 5 secutus.] 

[(cxó r&v] Obtemperandum fuit 
Par. 2. 8. 4. 5. Laur. 3 et 5, pro 
ix, quod vulgo fertur et Villoisono 
probatur, 420 offerentibus, Ex ra- 


rioribus tamen haec dicendi for- 
mula, yer»d» vs dmo 1»v06.] 

Aeyopévov xosvozepory) Alii Codd. 
[Par. 4] xoworeper Atyopérov. 

evsg»] Sic resutui e Codd. [Par. 
3 et 4] pro «szóv, quod in Edd. 

[Xaovc dà] Par. 3 omittit dé.) 

$ Not] Sic restitui [iam Galeo 
suadente] e Codd. [Par. 3. 4. 5. 
Laur. 4. 3 et Ozon.) pro 5» 77, quod 
in Edd. (Eorundem vocabulorum 
commutationem notavit Matthiae 
ad Schol. Eurip. Orest. p. 313.] 

zQ&vec] Quidam Codd, [Par. 4] 
ngerec. 

[eéc] Par. 2 eic e&.] 

pitifaAc] Unus Cod. [Par. 4] 
urrélafev [tralatitia in MSS. ho- 
rum verborum commutatione, V. 
Hymn. Hom. in Merc. 256 et in 
Baccb. VII, 21.] 

evAoyuc ovre» ix vZc lYc yt- 
yorises. QnóOérrus] Sic restitui e 
Codd. [Par. 2. 4. Laur. 4 et Ozon] 
pro evioyec or» ToUrov ix cfje yij6 
yeyovévas 4jóg89, [ut vulgatur. Sed 
Par. 2 3c vuxsoc pro 77€ 776, et 
ex Laur*5 enolatur eváoyec zv. ix 
sic vvxtóg ytyovévus Alque or» 
remansit in Oxon.] 


0Qy xal vo nélayog éigo Aiyeses yevo)cas ,«t1ep 94A0tz- 
voc iqupiéQod"* $9 16. yaQ Ocdusta Ontuerpey iv coic xoi- 
Aelg aU*5o uégevct xata pteta(joÀg» Unooyasa" và vs pt 
ysgh *O avoualo» viüc ovsi(yosec vag dboydc affe. 
Meza dà «atta yj vy Aeyopéyoy do1) yéveoig Ttsávoy. 
Ov«oi Ó' üy slev Oiagogal «uy Óvsav' wg yag .Epnedo- 


xÀrc dwoixoig éfaQriDueitat, 


nc Ayezao yervgaei] Sic resti- 
fui e Codd. pro i$. c Ayrras ye- 
»ícÓus, quod in Edd. ('Etzsc Par. 
4. 5. Laur. 5 et Oxon. It»rjca, 
Ozon. eedemque ducit quod in 
Laur. $5 est, yerveoów;.] is 

[e Asrgzec] Par..5 et Laur. 1 
evlezavov. Loun 2 siloresov.] 

isiníoov] Male in Edd. igzui- 
Qev. ""fxeg eiiorqsec iginégav He- 
siodi sunt Theog. 132 [quem om- 
nino Noster per totum: hoc ca- 
put tanquam .ducem prosequitur. 
Eeusípov Par, 4 et Laur. 5. Gete- 
rum Galeus: ,, Nescio an bic desit 
aliquid de Oceani generatione; se- 
quitur sane apud Hesiodum."] 

[GuAusre] Vulgo &dlaaga, ne- 
que aliter Villoisonus: v. ad c. 4. 
init.] 

avra] Sic restitui e Codd. [Par. 
4. 2. 4, 5. Laur. 4 et Oxon.) pro 
evré», quod in Edd. [Laur. 5 av- 
voic.] . 

»ava kevrafelg» vxzosraca] Sic 
restitui e plerisque Codd. (Laur.4 
et 5.) Kavrd in Edd. deest. Unus 
Cod. Reg. [Par. 2) xevd vsxocra- 
csec [quibus deinceps subiiciuntur 
sd se 69g elc.] 

vd te 0g) Sic restitui e Codd. 
(Par. 4. 2. 3. 4. 5. Oxon. Laur. 
1. 8 e1 5] pro «ac 9é, quod in Edd. 


[Confirmatur haec correciio Scho- 
liastae 'Tbeog. p. 556 ed. Gaisf. 
verbis, eiiam hunc Cornati locam 
more euo ezscribentis: Z»j d) 
wel vd og y yi iv eig xavomoU- 
ci ui IVpogidec, xoh sje Oulot- 
zu», étrp pulesgsec, magosor i» 
vele sollog avtgc mig» 9 O«- 
Aarrá ze very, xul evrgOQoícó: 
v& UVdeze, vd oeg di negl sé dvye- 
pales cc Gevwinosec LAags vàc 
éioyde, xai nuvd ibeotQassokor av- 


95€. Quae verba in Schedis. iam 


Villoisonus contulerat, Et oonfer 
his paullo post subiecta. In Sohe- 
dis ad rem praeterea Villoisonus 
confert Plutarch. de plac. phil. I, 
4. p.818: (avovexée di aiv (eros 
ever) douxupéry xattplgrvo nQoc 
voUC xe(lov; tomovc xa) Óvsapé- 
vovc yegügoas xal críbes, 5 xe6 


avt à deg Uroardy inoidase rovc 


visoxeuévove roneve.) 

[1e9) v9 dveualor] Vulgo nep« 
70 dyeip., quod mutavi, auctoritale 
non solum Ífretus Scholiastae |, 
cuius scripturam Villoisonus quo- 
que praeslare ibidem censuerot, 
sed etiam Laur. 14 et 8.) 

[sá» ovre»] Laur. 3 vé» oÀw».] 

(ec Ewnedoxigc] Inseritur yuQ 
in Par. 3. 4. Laur. 1 et 4] 

[dvosxekc] Ex lectione evoixéc 


Qivon va DOInero €& xa). Ecvaíg xal " Eycooic, 
Kio 9 ' dovépoue ve nolvotégayoc sc Meyiotoi 
«ni Gopír, xal Zopnqy sal'Opngaíg xal GÀAac nolo, 


a Par. 4. Laur. 5 et Ozon. oblata, 
quam ex seq. Qvae adbhaesisse Vil- 
loisonus suspicabatur, quod edidi, 
coniectando eífeci, scriptoris ipsam, 
ut puto, manum. Adverbium a 
loco prorsus alienum est.] 
Qvos cc eic.] Hosce versus re- 
stitui e Codd, [Par. 2 (qui tamen 
xe et dzenogc) 4 (bic aerappsc) 
Laur. 4 (bic 9enévz pro $0:s£»9) 
4 (hic ut Par. 2) 5 et Oxon.) pro 
evce sve xai eOunérg», eivain» ve, 
nal beggir, svo) 7e, xa) doveuo?, 
xolvotépavo», xa) weyigte , quod 
in Edd. [in quibus hi versus a re- 
liqua oratione non distincti legun- 
tur.] Quidem Codd. xe pro 
Kawe, dmiugrc pro dortuggs. 
[Nempe sic Villoisonus in contextu 
dederat: 
Gvo6 re, DOurg se, sa) Evvadls, 
xal "Eyegaic 
Kiwoi v, Morinnc ve, IToàvoxt- 
ga»oc ze, Mtyig TM, 
x«l) doo, x«à Zogy xai eic, 
In hoc loco vezatissimo ordinando 
et refingendo magnopere dissen- 
tiunt qui nuperrime in Empedo- 
cleis tractarunt, Sturzius p. 514 et 
$04 et Karsten p. 169, quorum 
ille quorundam a Villoisono ad- 
hibitorum Codicum lectionibus ipsi 
ab eodem commodatis usus, sic 
scripsit : 
Qvoe ve DOuidon ve, xal Evyain 
xai "Eytegae, 
Kwiwo v doriugrc ve soAvaviga- 
*ós ve Miyigzo, 


xai (Dooín Xogín ve, x«i Ouegaiy — 
Hic vero: 
Qvoo 1e DO il»n 1e, xal E/Urain 
xai "Eyeoaac, 
Kave z' Aavéíugg rt, nodvosíga- 
»og ve Meyiotel 
xai Dogrn, Zougyn ve xal 'Ongauly. 
Recte primum nomicativos revo- 
casse uterque cum Villoisono cen- 
sendi sunt. Altero autem versu 
(nam de primo non laboaratur) 
Kewe utrum, an Kiee opiemus, 
inter quae codices fluctuant, aptum 
est ex sequentis nominis scriptura, 
quod Karstenius recte monet, quo 
minustanquam adiectivum ad prae- 
cedens vocabulum referatur, co- 
pula ve prohiberi, quam tollere 
baud sinat numerus. [am vero 
vlesínoy si recie scribitur, quippe 
a philosopho, Karstenio monente, 
ad euadem modum, quo etiam JV;- 
négvy ex NgucQris eífecerit, fictum, 
patet potentiae vel facultati buic, 
quam non poteris aliter quam im- 
mobilitatis vel torporis sensu ac- 
cipere, K,»$, motum, aplius op- 
poni quam Kao, quam Sturzius 
iuventutem baud accuratius inter- 
pretatur, quam quum Mrey«orà se- 
nectutem esse dicit, Ex adverso 
enim facultates sibi contrariae hic 
iunguntur, ut Qvce genitura — 
$0.ui»y interitus, Evyaíy sopor —— 
"EyeQo«c suscitatio etc. Mox oí» 
vel &ogvy, quas inter formas Kar- 
stenius fluctuat, utcunque inter- 
prelabere, sive cum hoc sordes vel 


91 


«gv sloguérgo nomiAlay cuv Orso» alynsojravec.  Ov- 
vec Uno tuy malc. lasavog uy cvouagÓg o Ào- 
yoc, waÓ 0» qwe»ysiua vc (ea (eso wal OÀog o 
yógoc anstaMig0g, lageveg seg dip dd ydo s gem. 


miseriam (malim bumilitatem) sive 


cum Sturzio temeritatem (a s/gr- 
9060w) explicaveris, maiestati vel 
opulentiae, ut accipit bene Kar- 
stems, recie obiicietur. - Denique 
de ulimo barum facultatum pari 
audiamus Karstenium bene sic dis- 
serentem: ,,Omnes fere libri oogz, 
uno excepto Cod. Flor. qui babet 
cogi. Iam Geleus correxerat Zon- 
97, quod praeteriit Sturaius, scri- 
bens cegí(y, parum considerate. 
Voesbulum. couga; Hesychius in- 
lerpretatur yai»voc i. e. vanus. tw- 
adus. cdougo» de soce valet idem 
quod 9e» de colore: voz rauca, 
fusca: cf. Aristot. Topic. I, 45. 
p. 151. G.. Unde 22495 apte usur- 
pari potest de. obscuro murmure, 
inani strepitu, opposito 'Ougaís, 
i, e. voci clarae eà quasi fatidicae, 
ab "Ouoy, vex divina, oraculum." 
Tantum praeterea abest ut gepín 
aliquo modo :7 'Ougaír, cuius 
loco Villoisónus 'Ougaàg ex vulg. 
euoadg» effecit, opponi possit, ut 
illud nomen propter notionem ni- 
mis generalem, quam babet, neges 
a philosopho inferri potuisse, Ce- 
terum quod fecerunt et Sturzius 
et Karstenius, per me licet faciant, 
ut verba xai Pooín» eic. metro in- 
serta copula v» adsiringere stu- 
deant: Villoisono assentiri ob Co- 
dicum scripturam juvat, illis ab 
verbis siatuentj Cornutum quae 
apud Empedoclem sequebantur, 


ipsius oralici accommodasse. [ta 
cerle ea verba, ut Cornuti, non 
ipsa Empedoclis referri videantur, 


in exemplari suo Villoisonus ex- 


bibust. De dsemonum ilerum na- 


tura exposuere Sturzius ]. ], ei Kar- 
stenius p. 507. Vid. Animad*.] 
sel Gllas melle] Sic e Codd. 
pro x«l zoAléc &1Àac, quod in Edd. 
[In Iris Villoisono ctedendum. Ex 
libris enim, qui mihi ad manus sunt, 
nihil reperio enotatum.] 
[s)» eorpaisy»] Laur. 2 và» (di- 
eive.) 
orrev] Sic restitul e Codd. [Par. 
3. 8. 4. 5. Laur. 2. 4 et 5] pro 
9Àev, quod in Edd. Supra: ovre, 
9' dv et» Qiapogel càv erre». 
Obxes vxo xà» salue »] E Codd. 
(Par. 4 et Oxon.] »xó pro dxó, 
quod in Edd. Male in. Ald. [et 
Par. 5] ovroc pro ovre. 
eeurgrxd và Q&u) Sic restitui e 
Codd. (Par. 2. 3 (hi, si scribae 
fides habenda, omisso v«) 4. Laur. 
5 et Oxouw.] pro xai geveu Gon, 
[A Laur. 4. 8 et Par. 4 cerie xai 
abesse dicitur; in hoc praeterea 
eeixa, Par. 5 xa06 oormxd, Voce 
ee»vxoc adhuc Lexica caruerunt et 
nunc in omne aevum carebunt.] 
[9doc 9 wóoc] Sic cum "Villoi- 
sono (articulum tamen omittente) 
rescripsi pro vé edo wogoc ex Ozon. 
Pro woégoc Par. 5 (09oc.] 
[dxereAMoOy]  Villoisonus cum 
Oxon. et Par, 2 4340/7075, in con- 


92 


Kolog dà, xaó" 0» sold tiva sta Orta dosi vw yup 


177 | x noAÀayoU oi "levec ave) soU sw yourvo: $4 O0 sov 


xos?» aisi.og, vToUTtOTI! vociv, ? qooyeiy.  Koiog O6, «ad' 
0v s& uà» Gpyer wal ÓvvaoseUst t0» noaypavoy, to X 
Unotévaxsot xal Óvu»aeteussoi* iytevÓs» cdya xal voU 


i» *voig stoupwiorg xQu0U. noooayogsvojcérov. 


& , 
I£'negtov 


0c, xaÓ' 0v unspaso tuvd étégey nepinopsvesar. — f2xea- 


tezstu tamen, nisi fallor, vulgata 
dnettléo0n servata. Laur. 2 dze- 
12Mo6a, ; 4 dneveliyOg.] 

[iapevoc) Sic cum Villoisono de- 
dimus ex Par. 4. 2. 8. 4. 5. Oxon. 
uno, Laur. 1. 8. &et5. AliusOxon. 
JépO0eszoc. Verbum hoc cum seq. 
"ui; €» omittit Laur. 2.] 

[4] Recte sic pro vulgata ola 
scripsit Villoisonus ex Par. 4. 8. 
4. 5. Leur. 4 et Oxou. In sub- 
sequentibus 5 abest a Par. 8 et 
ex 4 enotatur yag ioci.) 

[ré »sg] Male Par. 4 et 5 «c 
rée-] 

zo&»ra;] Multi Codd. [Par. 2 et 
4] iyosvro. [Quod fortasse reci- 
piendum fuit.) 

[rovréors woety] Sic scripsi ex 
Par. 4 et Laur. 5, eoque ducit 
Par. 2 vob Te voei» exhibens. Ex 
Par. 1 solum «ob t. vost» enola- 
tum. Vulgo Zyov» toU voriv, Par. 
5 yov» vs votiy, In Laur. 1 yet» 
tob 1« vod» utrumque iuncium 
habes, Zyov» et tovtéevs. Et vovzé- 
ot: simillimo in contextu Gram- 
matici tuentur, in. Ànimad*. lau- 
dati.] 

Kotoce] Quidam Codd. Koertec. 
(Illud nunc Hesiodo vs. 134 resti- 
tutüm a Goettlingio, ad vs. 315 
consulendo. Vulgo Kyroc. De va- 


ria buius nominis scriptura v. Heyn. 
ad Apollod. |. c. Sed rem coná- 
cit Chboeroboscus Crameri Anecd. 
T. II. p. 226, 16: Keroc: love» 2i 
ovopa Tyrüvoc, did tob s» ygdgrvasr 
xega ydo v9 xexptaDnl lors" voirto 
di xal xQonequunopuevos jgzev, nQoc 
dyridiuvoÀz» toU xoooyyogexoU toU 
xQióc. Etym. M. p. 523,51: Koetey 
(sic) di, v» xoicsv. Similia Schol. 
Theog., quem secutus Galeus: 
» Kgetoy idem Zeno interpretatur 
vo fuciduses xal yyexuormov, ] 

[1a0" 9») Par. 4 et Laur. x«6o.] 

vd wis] E Codd. [Par. 4. 4. 5. 
Laur. 4. &. 5 et Oxon.) restitui 
illad zd uiv, quod ab Edd. aberat.) 

vnesévaxra;] Male Ald. et Bas. 
vneríravas 

(xpiov] Leur. 2 xgíow. De v. 
xQ«c accentu v. Choeroboscum 
l. c. Arcadium p. 31.] 

[ Yxtoie» d£] 4f? vulgo omissum 
nec revocatum a Villoisono adieci 
ex Par. 4 et Laur. $5.) 

[xe0" àv] Vulgo xa.) 

zeQsnopevetas] Unus Cod. Beg. 
(Par. 4] ixixoQevera,,— Àn vne- 
zogereros? [Laur. 2 nogeveres, Vil- 
loisonus in Schedis: ,,De Hyperio- 
ne Eustath. p. 1190, 4 se in Odys- 
sea dixisse profitetur, unde eum 
prius in Odysseam quam in llia- 


»óg dé, xaO Oy dyv«sat iv. Oq6i^ 0c 05 aoi dxaladeitec 
xéziytai, €o TOUJ(OY €? xol eyoAcioy v5» (oiv avtov, 
ec «9v soU gÀiov xivgcu , dpiqewew* »al. BaOvdivec, 


se (ja0cec XioDot. 


dem scripsisse colligo. Scilicet ad 
Od. .. p. 1388, 38. explicat quasi 
ó vxo gaác ww». V. Etym, M. 
p. 119, 3." Hic babes: 5 9 vaeQd»o 
gue» lev xal seQsmoÀéry zov xnogpov. 
Quibus sane Villeisoni wme9zogesa- 
Toe aliquantum confirmatur; quod 
verbum, si idoneo exemplo firmari 
possel, suscepissem. Interim iunge 
vnxeQu»e et évíge.] 

[4Jàxeavoc) Laur. 5 "faveavé.] 

(sa0" v») Par. 4 et 4 xa8».] 

[drveves i)» auge] Vulgo i» v«- 
xe» uvvesas,. lllud reposui ex Par, 
4. 4 (bic annuente Villoisono) et 
Laur. 5. Ceterum de etymologia 
illa et nominis interpretatione v. 
ad c. 47. p. 449.] 

[?; 44] Par. 5 à dg] 

[dxaAadosisge xinAgva;] Sic re- 
scribendum [fuit ex Par. 1 (bic 
e«xalapesac) 2. 8. 4. 5. Lour. 1 
(hic éxeAadérisac) 3. 4 (hic dxa- 
Aapeírac) et 5, qui vitiose dxadu- 
grec. Vulgo «sed«dóaivac 1g» nÀ7- 
cw toyer, — Epitheton est Homeri- 
cum, lliad. 5», 422: i5 axalagdQec- 
rao fBaOviéjoov Jixtavore, ubi Eu- 
stalbius p. 688, 49, Villoisono 'in 
Schedis allatus: vi» dà iv oAgiove 
Qgréov v9 voü yeetyQugov, &norrec 
ors 0 dxadaQgieirzc Lagacor Lys 126 
voU Jintaryol zxàgppvgidoc, iyovayc 
vj» iniflager mqaetav xa.ev veAeíoc 
Qosdg, &as« 0 uogóg ovkor vo dxa- 
Aadóeísge, o doi, ver 70uywc ié- 
ovra, oUy ec dni nexauoU Tov. Jixeu- 


T499c 96, «a0 5v ini uiac xa- 


»ov Adufure (cf. Schol. ad Iliad. 
«, 433), «24 e« 2a) Ouiucoye ixii- 
»ye 3c 6e dunenisouérgc uoipa 
zai ov xarag«xrixég iv v& nÀnu- 
pvgtr inigeurovags dic yjv.. Idem 
praeterea pariter Villoisono lau- 
datus p. 4009, 81: &xalov di, 9«- 
Giv, ngai, nuAO«xOr, üvogor, ov- 
xe», o0:» zal dxulagjeigc nora- 
uóc. Choeroboacus Crameri Anecd, 
T..1L. p..169: fxaAlugutrgc: To 
QU dipOoyyor* Oi yuQ yieGxtoy, 
0r. nurr& TÀ z&Qd *0 (itv Oud 


1ge & dipDGyyov yedorras" olov 
eugsizgc ,- jaOugQel vg" evres oUx 


xa) dxullagtwge" Ogpairto vo ggv- 
xyec (dur: uxaddagtvgc yéyorey ix 
ToU axGÀla, o lgrsr vo pergec lov. 
V. Etym. M. p. 44, 85. seq.] 

[6 go*xi»] Pro z9 Par. 4 male 
và, De hoc dativo supra monitum. 
Exemplis ibi allatis adde Schol. 
Odyss. v, 198, recte sic interpre- 
tandte Heynio Apollodor. T. 1 
p..899.] 

[gosyióv v» x9 oyoÀ«Ro»] Sic 
Par. 4. Leur. 5, et Oxon. Mira 
corruplela, cuius origo tamen fa- 
cile cognoscitur, Par. 2 et 4 jr;o- 
xó» sa xa) ayolalay, Vulgo 5ov- 
xóv «e xal oyoAuia», quod servavit 
Villoisonus ln sequentibus pro 
swróv, uli vulgatur, ex coniectura 
dedi avrov. Par.4 aveg».] , 

BaOlec dirioQw). Sic e Codd. 
(Par. 4. Laur, 4 (bic «v64ec di- 
-4130o0,) 5 el Ozon.) restijui pro 





um e ue 


re01«gt0g yporviQe. — Osía dé ieviv € «7c Üveng aisia: 
"Péa dé éoviv 9) «7c Qevosec: Dei 0, $ coU xadapa 
vrva xal Amumod selves, ovyeudéyeoO at covtorg xal) «de 
vv» byartior ejiosuy aisíag Ócoytog* Mrnpooson ód, 5; 
178 vov ovyavageQey sa. ysyovósa* Ocpug 0d, 9j vov | ovv- 
víGeoÓni v pevabU jnev xa) gvlasesoÓn:. — Koovog dd 
doviv Ó stQoeiQrpiévoc navtuv voy anoseicojavey Aoyog, 
Óstvosotog Uv vü» naiduv* onJórazoy Ó' adsóy Foy, did 


ei0lnc xvrtoÓt, quod in Edd. 
Villoisonus in Schedis: ,,Besyclius 
[T. I. p. 641] explicat à» 9d8 e zo» 
vd (ebpara (ut Suidas) 2 Pa0uac 
Oívat ly». Suidas babet et 2a0vj- 
(ugs Postremum etiam: Gboe- 
roboscus l| l in v. dxaà«góeivyc 
interpretatione. Oceani (ep divw- 
vó» dixit loannes Ges. Bephr. Ta- 
bulae mundanae I, 274. ed. Graefe.] 

xaO" j» usque ad oif» 01] Haec 
omnia, quae ab Edd. aberant, e 
Codd. [Par. 4. Ozon. £ et Laur. 5] 
restitui. [Sed im Par. et Laur. est 
x«Ó" v», unde coniicias xa&ó. Prae- 
terea Laur. et Oxon. xaracraoíac. 
Pro zgovi;& Ozon. roorxfzc. Mox 
Par. óvorec.  Scile iam Galeus: 
»T70)0; d* — forte Tethyos ex- 
plicatio excidit. Vide eam in He- 
siod. Schol. p. 128. (Cuius cum 
explicatione conspirat Etymol. M. 
p. 7196, 81.] . . . Est enim Iam- 
blicho 84 ewc xal uorígov xat«- 
oráotec ropryoc, apud Preclum in 
Tim. Plato autem deducit, ita ut 
TO üyQurtor xul xuffagoy significef, 
quae est explicatio hic (ín vulgata 
manca] posita:"] 

[Pfe] Oxon. 'Pr«.] 

[7 vo9 x«&«o«] Vulgo omissum 
Tof, et sic Villoisónus; sed tuetur 


idem articulum ad Par. 4, recte 
ilimra exhibentem. P»r. 2 14 pro 
tob. Laur, 5 vob sine 7. Laur. 4 
v$ 5 xavd. Laur; 7 vor; xa&apd.] 

[t»«] Vulgo subiiciuntur «c 
Zuvyra xov u, inducenda aucio- 
rilate Par. 2. 4. Laur. 1. 4 et 5. 
Ab Oxon. abest quidem vd ndvra, 
sed retinetur noioroa.] 

[evrexdézic00;] Vulgo praemit: 
titur xal, quod eum Villoieono in 
Varr. lect. delevi. secundum Por. 
2. 4. Laur. 1 et 5. Contra póst 
torrosc inserui xa) ex iisdem Codd., 
excepto Laur. 1, de cuius lectione 
certo non liquet. Exstat vero etiam 
in Oxon. Praeterea Laur. 5 ov»- 
digecOws, et mos pro edis male 
Par. 2 rovrov;.] 

[9éorroc] De plirasi bac ex con- 
ieetuta pro vulg. diurtuc reposita 
passim monitum, inprimis ad c. 45.] 

avvavagéytss) Sic restitai e Codd. 
(Par. 2. 3. 4. 5. 6. Oxon. Laur. 5 
et Oxon.] pro ev»agasgety, quod 
in Edd. [Lzur. 4 ov»avaga;gtty.] 

[rd yevovéra] Quod subiicitur 
vulgo et a Villoisono servatur aitía, 
delevi cum Par. 2. 4 et Laur. 5.] 

[4ev»»] Hoc a Villoiseno spretum 
adieci ex Par, 2 et 4] 

éxAvravoy] Sie restitui e Codd. 


— 95 


*0 xa] uetü vy» Ov» elonudvo» yéviory. dniptévytus. av- 
v0», «0nved dv yervícu üvsa. ^".dÀÀd tvyc niv 'Honródov 
veÀeioséQa oU sov &» éigysoic 00t yévorto, «à. pé «iva, 
eg oluci, nogd tà» apyarotéQuy avroU naQsiingótog, 
và dà uoOixuteQa. cq aUtoD nQooÓtvsog* 9 tQÓno xal 


(Par. 4. 4. 5 et Laur. 2] et ex 
Ald. et Bas, Sic quoque legisse 
videtur Velarius, qui vertit pos/re- 
mum. Conf. Theog. 131. Male 
&norarov in ed. Galei, [Villoiso- 
nus in Scbedis: ,,Scholiastae He- 
siodi explicant, cur Saturnus simul 
si »eezegoc (ondorutoc) et duvo- 
v&T0c." ]Veeravov unüvre» Satur- 
num vocat Apollod. I, 4, 8.) 
[99] Vulgo 9«o;, quod serva- 
vi Villoisonus. Quod recepimus, 
suggessere Par. 2. Laur. 4 et Ozon. 
Intelligitur Hesiodus.] 
vg» té» tioguéve»] E. Codd. [Par. 
4. 2 (sed omisso vé») 4 e1 5] re- 
stitui illud zz», quod ab Edd. aberat. 
[iv yevéae óvra] Vulgo orra iv 
7«»iou. lllud Par. 4. 2. 4 5, et 
praestare monet Villoisonus in 
Varr. lect Laur. 4 ec a» (b. e. 
ecd») i» ytvíats, omisso avra] 
[rc ^ir Hoawdov]. Vulgo *oi 
Pi» H., quod Villoisonus tuitus 
est, quam reposuimus lectionem 
praestantibus Par. 2. Laur. 4 ei 5. 
Unus Par. 4, et bic omnium co- 
dicum facile princeps, rZc wv 
-Hoíodev, quod si pa" scriptum 
essel, alteri leclioni praesiare di- 
cerem. Nunc xero hoc ex illo 4i» 
potius quam conira corruptum esae 
cogfitendum.] 
[x«A4nonéga. oU. moz: uv]. Sic.pro 
vulgata vt4eoregos. zov. (Galei; ed. 


prior Cantabr. sov") &v scripsi ex 
Par. 2 et Laur. 4, quam nunc de- 
mum restitulam genuinam eaucio- 
ris manum sagaciter iam divina- 
verat Gompfius, inter ipsas Senten- 
(ias controversas, quas ex more 
publice defendendas Specimini Si- 
cyoniorum Berolini 1832 edito an- 
nexuit, bac thesi allata, ,,Phurnut. 
c. 11. extr. emendari posse hunc 
in ruodum: Add rot! pi» JHowdov 
TéÀuoriQu oU nov ü» 75 iyuoc 
giverse." Hinc corruptum quod in 
Oxon. exstat, vsAnoséga . ssuzkox üv, 
Par. 4 re4to1éQu xov àv, quod in 
contesiu posui Villoisonus. Laur. 
2 veÀnotego» y ü», Ceterum de boc 
loco eiusque sensu male ante intel- 
lento v. Villoisoni Prolegomena.] 

[&xyyois cor pivosso] Vulgo 7 
itgygosc ylvorro, et sic Villoisonus 
Repositam lectionern Par. 4 offert. 
Ex Laur. 1 cerie enotatur »; yí- 
voavo.] 

(ugxesosíges] Sic scripsi cum 
Par. 1. 2. 3. 4, $. Laur. 1 et 3 
(sed in duobus his «gyaosegov). 
Idem commendavit in Varr. lect. 
Villoisonus, in contextu vulgatam 
dQyeuovavey servans.) 

[suQeAg90roc]. Solus Laur. 4 
790429020.) 

[uvO:xevega] Par. 4. Laur. et 
Oxon, uv8«xesagov, E sic. Ald. et 
Bos.] . NM 


90  — 


«d nÀelova €gc naÀate O60Àoyiac Oregünoy. Ny Oi 
và draffsBognéva nagd coic màAsiotorc éruoxentéov. 


Carver XVIII. 
[/eoi Tob lipouwSíuws.] 


Ilagadadouivou voivvs uvadev, ov« 0. IloongOssc 
ix y9c v0 OY dyÓ Quinuy yévog inAasev, vnovoyvéoy 
IToouz9 £a elofjoDa. «zv higojir dera . st éy "Ü v0» 
oÀoy vvyg svplay ? üv ixXÀeca» oi vewtteQOr miQoso(ay * 
xard yoQ vGUi99 va € adÀe (yéveso xal ix v5c y9c dQu- 
c&» oi &v»Ogumor, dmitydeíog ngog sovro PyoVorg xav 


de' aProv] Sic restitui e Codd. 
[Hosignoro.] Alii (Par. 4. 5. Laur. 
4 (ibi vy") et 3] eg evvot. In ed. 
Galei omissa est praepositio. [Par. 
2 ,,ix' avrob/ vel ve' avro, Par. 4 
&' «vrob. Laur. 2 vx avrob. Oxon. 
va^ avtob.] 

v4 mAeorG *Z7€ K&Àuuue Otolo- 
yías] E Codd. restitui vd et «76 
z«Àdiug, quae ab Edd. aberant. 
[Articulum ante záeroza inserunt 
Oxon. et Par. 5; z7c xaleiáo Par. 
2. 4. Laur. 5 et Oxon] 

[9:ep0uo7) In contextu suo Vil- 
loisonus &sí£g8ope.]- 

diafifoguiva] Alii Codd. [Laur. 
5 et Par. 4] (/«?ozuéva [per se non 
spernendum, quum eodem quo 
compositum sensu stmplez dicatur, 
ut ap. Theodorum Hyrtac. in Bois- 
sonadi. Anecd. T. I. p. 282, wisi 
ibi dogía diaftBonnéver legendum, 
ut monuimus in lahnii Jahrb. 4831. 
Vol. 11, 2. p. 466.] Unus iners 9) 
daft uiva, 

fep oie zÀHovoi] Sie. reshtui 
e Codd. [Par. 4 et 5] pro 4x, quod 


in ed. Galei. Sic quoque legitur 
zagd in Ald., et immerito hic [Ga- 
leus] observat: ,,saepe vo ix? po- 
suit bic exscriptor Aldinus pro 
z«g4 ; quod potius Aldinae edi- 
tionis exscriptori Basileensi impu- 
tandum. [Laur. 5 n:o/.] 

[izioxezvéo»] Par. & &xrréo».] 

[ix yjc và v8» dvOgertar yéroc 
Ix4ace»] Par. 4 FxAavev ix v5c x76 
tÓ và» uvÜpgénwr» yévoc.) 

[iogoOu: vg» ngoujOnarv, Tür» 
i» vij *ü» ole» quy xvgla»] Sic 
Villoisono asssentiente scripsi ex 
Par. 5 et Laur. 8. Minus bene 
elgjoOna, «jv ngougÓwa» tbe éd 
volg olor wvzZc Par. 2 (sed hic 
"sooeuvÓlt» pro npougOnar) 4. 
Ozon. Laur. 1. 4 et 5. Concise 
Laur. 2 eos0«s cv nQouzOuar, 
reliquis omissis. Vulgo aberant 
elozoOus v7v xQojrOcu»; reliqua, 
ut edidimus. Salmasius in Par. 8, 
notante Villoisono, eofjoDa» T?» 
zQougOtrau» addendum: esse. mo- 
nuerat. Idem supplementum af- 
fertur ex Par. 1.] |] 


— 0) — 


qoydc **yc *oU soópou Gvovaosuc. — deyevar dà sal oyv- 
eivai zota vo dii o [loeugó cuc" noAlgc yàg riQopsOsac 
s&0a uy doy9 wa) mQocsació nàuoror,. neliose dé 9 
voU /bàc.deisai. — Kao) xidyoas Ó6 aoi auvse» só. noo 
voic es Qonorc, ec «5g 7puetéQae 704 Ovséaeec ual ssQo- 
voíag inivengaonc v7* qorei soU sUQoc-  Kasssgpéy Óo« 
9à.ouso |.4peOetioavso à» sov. ovonasoOU, dà v0 sÀaopo- 180 
(ew ixel, fj ire] oi meQavvo) dsalOev xavaongnsovar, dii 
sàcüc sdwOnd djassoyseg, Toyo 4. sor0US09. xa] di: 
vagóyxec: alsisvopervoi. — diO0sg d' ón) voise. à Digope- 
devg d-olosd», soU 5x4z0c GrXOU .Us cneU seco/f- 
Bowoxouévov* y ydp zjuevéQa dyvoéyera «0 stQoeiQriévoy 
smÀeovéxty Ha OU» olg. &AÀong. Fyovoa , steipütal vivog 
sag éavt5 Oucyororeíag,, rtgoodedepéys] valg xara tO 
fiiov qoovtio odvuyrgai; oUocig, xal dostsQe) «à onday- 


xav dgydc] Par. 1. 4 et 5 xa:- 
egrdc. :.Amtea Par. 2 inverso or- 
dine .Iyovage- soac roirro.] | 
Aipyrsas di nal Gvreloni ove: vy 
dii. a 'IIoegpéts] Sic iin. Codd. 
. [Par. 4.] In Edd. 4éyrres xei avy- 
Mai xote o IloongOme và di. 
xoooracía] Sic restitui e Codd. 
[Par; 2. 4.. Leur. 4.5 et Qxon.] 
pro' sQecingec, quod in Edd. 
. [Diogenes Laert." Villoisópo in 
Schedis allatus Vit. Zenon. VII, 
86. p. 411: sei di Aoyop voi? Ào- 
yexolg zava geluorígay nQooracíav 
didonévev. Dexippus Excerpt p.31 
ed. Bonnens. xgaypato» ungetidev 
zzgoeraoíav.. Polybius. V, 90: z7c 
Vdier. seg) va xem npoorapías, 
mt' et Diodorus Sic. in Maii Ea- 
cerpt. Vat. p. 83.) 
[a€Aozo 22] Par. 8 xoi pacer.) 
ijvOevoarzo] In.Cod. Per. 2120 
(Par. 4, cmi xide Laur. $], ubi 


semper boc verbum in activo, nun- 
quam aufer in.media, ispOmoe». 
[4£anrorrec] Villoisonus in Sche- 
dis: 4Fuit.quum conicerem &cs- 
zorzéc, ut in. Libro de wmuado 4, 
8. p. 48: o£ 0) (urQavroi) vayéouc 
di«vxorsec, et 6,4. p. 40: os (ve- 
Mei) ix noÀne» dulisversec; Unde 
nomen duivsercec. d,.9, p. 48 et 
dubuvrovoss de venus 5, 4. p. $8."] 
*ouuves)] Sic restitui e .Codd. 
[Par, 4. et Laur, .6] . pro voco, 
quod in Edd. : ; 
aiv toutvoi] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 4. Laur. 5 et Oxon] pro 
«ivy voperes ,, quod. in Kidd, 
.[eUrop] baur, 5 avere] 
dvoxgnoveec] Quidem dueygy- 
oreiay, (Pax. 4. Sed Par. 3 et 5 
dvoypyeríav. Avtxgraviac Par. 4, 
«quae vulgaris vocis forma est, for- 
asse. revocanda] .. 
eonztQti] Bic restitui e Godd. 
7 


- 


[o 


yra dx Aemnopepisiag Oif pwosxoprévy. 


98  — 


'"fdsigóy» . 0' 


éqacaw elvai) vsovego9 v00 IloonyOéog «o» ' Enippóda, 
evnOcozepóv nop Üvra có» spónp», did vÓ noovoipuw 
vy sáu tZ» ngoOpao; «v5c ix 1v anoffaiwórsoy rtai- 
deíag xal inipiüsiag* su ydo Oyst. QeyOév, naOdy X 
ve vünuog (pvo . did 400vo yoQ *5 nQurg yevonivy 
yuvai) ovvenoei! €DÜtop ipacev*: depeséotspoy yap 
suc Ó) xel v0 Oràv elvar, xol iningOsioDo: uáMor 4 


181 npopitO cloSeir siegquxoc. | Iéysvos 0b nó eive» xa) «oy 


ve39uv evgeszc yevéodas Ó' FloougOsoc, Oi os0i» GÀlo $ 
OTi GUvcOene xai mtQojrt/Oelug Oel srgóc vr» eUpsaIy cUtOv. 


Capur XIX. 
[/Teg? To? "HQaícTov.] 


Oi nisiovc pévros «7. Arva xol 10  Hoaiotg av- 


1 


[Par. 4] pro ép 55, quod in 
Edd. 


Aezvopuepepstac] Sic resütui e 
Codd. [Par. 4. 4. Laur. 4. 8 et 4] 
pro AerroueQrmivolac, [quae vox 
nibili est. Par. 2. AerrontQvavolac. 
Par. 3 et 5 Aexropepinvieic. Laur. 
$ v& dnÀüyyva v3ó cfe Aem. ip- 
Pi oeowouév), Laur. 8 ixBeBpooxo- 
piviry.: Gale: x AertropeQsAviag 
ixB. ad mentem banc ettam He- 
siodi Interpres." 

(ens vtértpor] Par. 4 vesire,or 
Ev. ] | 

&UnOdocrpov) Sic restitui e Codd. 
(Par. 2. 8. 4. 5. Laur. 4 et 4. 
Vulgo dr6éeripor.] 

xgorQéruy] Gale emendat zoe- 
TtUte», [Recte hic offendit in vul- 
gata nporrget», a Villoisono ser- 
vala. Quod edidimus, nostrae de- 
betur coniecturae] 


ininnOseS] Sic restitui e Codd. 


. [Par. 4] pro ima0Huc, quod in 


Edd. : (Arceatur igitur a Lezicis 
quae ex uno boc Cornuti loco af- 
fertur voz ixinaÜDnuu,. Nam apetie 
Noster ad Epimethei nomen allu- 
dit.] 

zaDs» dí tr] pro xa) na6ev, 
quod in Edd, Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 8. 4. Laur. 1. 8 e 5) et ex 
Homero, in quo legitur Iliad. o, 32: 

"oív v» xaxov naOéntv" QeyOiv dé 

| vt 17706 yp. 

[A Laur. 4 se) certe abesse no- 
tatur.) 

[dui tobro] Par. 2 did ro.) 

(dy) Vulgo der. lllud cum Vil- 
loisono reposui ex Par. 3. Pror- 
sus omittit Par. 4. Laur. 5 men- 
dose xgoc 05 pro zec dy.) 

[ors ovv£oee] Lour. S ov« xl ov».] 

[névros] Par. 2 Aév.] 


vdc dvaviÓlacw «jj pi dOuró, ined) qoornoig xol 
ayyivora slyas dosei* €o 06 Hgaíose, dia só vác s)sl- 
osac sy veysve» à nvoog sd éavss» Koya dnodidóvat. 
'O này ydo alóso xal «0 dravylc sol xa0ago» nvp Zevc 
dcvi* «à Ó' dy» yornoes xol degojuylo " Hoaiotoc, &no sov 
790o. evon«cpuévog. "OOev xal is. /hoc zal" Hoac (ga- 
cuv avtoy yewrigOe; vig db novyc 96g Hoac. 4i 
yap gàoyec svayvpeoéoseoai sec ov00., oic ES nóvoU soU 
&épog dtaxatopiévov. «v Unooracu Aapiffavovos. — Xaóc 
0$ sagadídosas, «aya uiv dii so no|gslov sr» dia «rc 182 


vÀye nogeíayp soreloBa« soig énioxaloUOIw Operay* «aya 


vj 4O03yvj) Sic restitüi e Codd. 
[Par. 4.) Male is Edd. ix «7 403- 
và. [Quod numd repesuimurs fir- 
matur Schéliasta Villoisoni lliad. 
e, 911, baec Cornuti paene ad 
verbum ezscribente.] - 

avzdo] Stilieet véyvac, In. qui- 
busdam Codd. boe capat. cum 
praecedenti coniunctum est, 

vj si 4O0y»;] Sic resi e 
Codd. [Par. 1. 2. 8. & 5. Oxon. 
Laur. 1. 3: 5] pro xj» àv 46g- 
-i», quod in Edd. (iilud pee 
Schol. Ven. 1] | 

[»góvgrw] Lame. & etis) 

[dyrivow] Par. 5 male syyi- 
»olat.] 

did, và rdc wáeioeoc] E Codd. 
[Par. 2 et 4) restitui 70, quod ab 
Edd. aberat. (Habet item Scbol. 
Ven.l: Aliud exemplac secuta esse 
videtur Eudocia p. 238, quae aperte 
Nostrum esscripsit, exhibens: diu 
védc nádograc t&v» veyrvér dal rj» 
voU xvgóc ivipyeav. dstodidos Dn, 
vd lavveb lioya.) 

[161 *ó diavyie] Absunt ab Ozon. 
Schol. Ven. «6 na&ugoóv x«l Qiev- 


*ic. Articulum male omittunt Par. 
4. Laur. $ e13; in hoc est 0evyjc.] 

sorge) Plerique Codd. [Par. 3. 
5 et 6] névov. (IUad Endocia quo- 
que, praeterea post iguca» inse- 
rens Twéc, el níox pro bi ex- 
libens &ilo.] i ie 

eom) Unus Cod, Hog. Pur. 2, 
cui adde Leur. 4, mox $ed» cum 
Per. 2 exhibentem] &oi». (Vulga- 
tem Eudoca.] 

[diaxasopérov] Omittitur a Par.5.) 

[xegetav] Par. 6 soyele. Par. 2 
zal xeyttay, as & enm 
ex glossemate.] 

. vg» dui vC ise] Sie restitoi.e 
Codd, [Par. 2 (in quo »$* pro v9c) 
4 et Ozon.] pro 17» víje $17c,. quod 
in Edd. [Par. $ avvy» «je vàyc.] 

éimiazó(ovew onouv] Sic restitui 
e Codd. [Par. 4) et e Galei con- 
lectura pro ixacxiauoug» omoseiav, 
(uti vulgatur. "Opesas certe Par. 
2. 3. 5. 6. Laur. 1. 4 et Eudocia. 
Galeus: ,,Sensus esi: gressuni, per 
Tnaterlam spisssm, difficilem et 
«laudicanti similem facit. Vid hoc 


etiam Velarius in sna versione."] ' 


7* 


— 100 — 
ó& xa) «a0 sov m ÜvuyecDat noofatvets digo. EvAudovc 
vivog «o9ave) (lausoov* civic dà did «0 env. dvo nivooiy 
v/€ XGS€ fn00Cc Gt00Q9» d9i009 xaà a90jsGley ss0st0D04, 
ÉoadvvéQac avszc ovonc, yalaivat asso» dpacay.  'Pi- 
qüvcs. d vno vov Ztogc elc yrv à oUoavoU Ayesar, Pa 
v0 toUVc soueove iowc dobapdvovc yoycóuwi nvel éx xe- 
pavvofloAlou «ai0uésx voUvo seQisUysiy, utdeno inivolo 


[raze 91 xa] Omittit xa; Psr.4.] 
[dia v9 vg» üvei xivyai 17 xd10 


X9éc Grpogr» a»icov x«l d»eéualoy ' 


xeuiqóo eic.] Sic vulgo et Villoi- 
sonus, quod et nos suscepimus, 
mulaio tamen rgegy», uti vulga- 
tur, in oxgopz», auctoritate Par. 4. 
Querum vocabulorum frequentem 
in MSS. confusionem multi iam 
notarunt, ez quibus unum affero 
Wessel. Diatr. de ludaeorum ar- 
cbont. p. 13. In notis tamen Vil- 
loisonus commendat lectionem Par. 
2 et 4 ise. (hic isl et moz «po- 
eng») vg» üve xiepss cvüjc xere 
"Qoq Tgv OrQo9zv dme» xal d»e- 
ualor xoutsus Soadvréoac (Par. 2 
Beudvvsgoc) d' avrZc oUogc etc. 
Eandem lectionem servare videtur 
Laur. 4, ex quo aífertur unice 
"ofrm. Vulgstam, in qua interim 
acquiescendum existimo, Eudocia 
quoque tuetur.] 

(dv,0o»] Laur. 2 »/6xo».] 

[yeaise,y] Sic rescripsi pro vulg. 
yen», quod servat Villoisonus, 
ipsis codicibus flagitantibus, que- 
rum illud exbibere dicuntur Par. 
4. 2. 8. 4. 5. Oxon. Laur. 1 et 3] 

Pwigrya;) Sic Codd. [Par. 1. 2. 
4. 5. Laur. 1. 2 et 4, quibus adde 
Eudociam] pro j;903»«:, quod in 
Edd. (Cont. Lobeck. Phryn. p. 319. 


"nojóiersorra: Laur. Lyd. Ostent. 
p. 184.] 

[4^ $xo] Sic Par. 4 et 5. Vulgo 
dà vso.] . 

el; yz» ib ovgavos] Sic Codd. 
[Par. 4. 3. 4 et 5] pro i&& ovga- 
vob el; yo, quod in Edd. 

(dobenévevc] Hoc reponendum 
fuit ex Par. 2. 4 et Laut. 5, in 
quo male eoteueoc, Vulgatam 
apxopérovc Villoisonus, sed ia no- 
tis mutata sententia lectionem a 
mobis nunc resiitutam commen- 
dans.] 

[xegavvofleliov] Sic recte Par. 4 
€t Oxon., adstipulante in notis Vil- 
loisono, in contextu quod vulga- 
tur xepgavroflodov, quod alienum 
ab hoc loco, servahte. .Bidental 
enim, non fulgur intelligitur.] 

xmoptew vovre] Sic restitui e 
Codd. [Par. 2. 4 (ibi ?re) Laur. 
4 et 5] pro xesouévev rovrov, quod 
in Edd. [In notis Villoisonus evre& 
mavult pro vere] 

[irevoíg so?c svgéios] Oxon. et 
Leur. 5 àxevolg T&v svgivov. Par. & 
inevoía và» nvpile»v. lllud, qued 
cum Villoisono servavi, simplicius 
et rei accommodatius videtur. De 
re Villoisonus in Schedis conferri 
iubet verba Diodori Sic., iam Galeo 
notata, I, 43: yt»ouérov ydg i» vo?c 


— 101 — 


«oic sopíerg dsursageio Ouvauivoug. — Tvyaixa O' avsvoo 
vy» 'Jooodisg» Kqaca» aivci, xaÓ' 0v Aóyoy wal saw 
Xapíso» pía»y* eg ydo yap qupiv Fyuv sd sveyvixd 
Koya , o0vo sa) "dpgodisgv sud: accolc inisoéyer Myo- 
pev^ sl ,9 noóc sapuoreoi toD noÀU v0 nvolidsc elvai 
i» velg noóc edge uibeg oppelo rrériaotoat voUso.  /hày- 


oQe0s nepavroflolov déxdgov xal sijc 
xÀgoíor vÀyc xawpévns 900110 0rza 
ov "Hyasovoy xard 17» yupígiov 
ea» 5cÓZ»u. ixi) vj OiQuacig, 
ÀAgyovsoc dà vo xvQéc del vzc vÀgc 
éuflallur, xe) tovse 1$ vgóne 
GiargooUivra vo nUQ StooquadateO ns 
voUc &Aleve d»Ügénov; xQóc vj» 
iE avroli ywopárg» e/yopaviav. Qui- 
buscum, quae Diodorus ad men- 
tem Aegyptiorum narrat, Villoi- 
sonus confert Eusiaib. p. 152,8 et 
41495, 41. Ignem comparándrusum 
vetustissimum aliter 1radit Hera- 
clides Alleg. p. 446: tDyvciéc yeg 
x«t doyac owdime vic vob nvQec 
xogore, ixuxolalovogc, düv0Qenos 
AQovixée  xalxolt xi)» OQydron 
uetreaxevadnévos; igedzsdarso zovc 
Gx0 Té» ntTééQu» proopérov C ORiv- 
69«c, xazá-vdc ptezufolac ivas- 
zía T9 ge sd GOQyava viObvyec. 
Appsret tempora iu bis Heradi- 
den coníudisse: quae enim bic in- 
Sirumenta dicit, nihil aliud esse 
possunt quam specula aenea, qui- 
bus solis radii excipiuntur: quae 
certe non est vetusüssimi aevi in- 
wentio. Ceteram de ignis inven- 
tione adeas Polydorum Virgilium 
de rerum inventoribus 1I, 19.) 
xaü ov Aoyov xu] sé» Xagírer 
nias] Sic resütei e Codd. [Par. 
1. 3. 4. Laur. 1. 4 et 5] pro x«à' 


olo» Aeyor xai v7» yág« nav, quod 
in Edd. (Idem reponendum sua- 
det Galeus, an ex MSS. suis, in- 
certum ; praeterea addit, idem le- 
gisse videri et Velarmm et Clau- 
serem, | Confitendum vero, nullo 
ex Codice, quorum notitias babeo, 
alferri o» pro ojo». 

xdg ee» iyu»] Supra diit 
c. 15 fine: ixuyaqura e/vao xd zeysi- 
xà toya, [Pro gau» Laur. 4 eací».] 

[ovre xa] Par. 4 ovre€ zai 
Par. 5 dmittit 2o] 

xa) "fegodisyy vá] Male xa) 
vj» «fopodisg» viva in Edd. [Re- 
positum Par. 3. 4 et 5.] 

voU zodv] E Codd. [Par.2 et 4] 
restitui illud vof, quod ab Edd. 
aberat. [In notis Villoisonus: ,,Ua- 
denam Clauserus bausit sua: etiam 
animalium omnium ex calore pro- 
ficisci. venereos actus? — Nullum 
buiusce phrasis vesigium, quos 
consulere potuit, est in MSS."] 

didgsévo;] Sio restitui e sensu 
pro dtdoméva:, quod in Edd., d«- 
dunésvcs, et dtdeunévas, et dedenéven, 
quod in Codd. [Par, 4. 3 et 5 2e- 
duzivc« ; 2 et Laur. 1 dedvsévas. 
Par. 4 et Laur. 4 dadenéves, De 
reliquorum MSS. scriptura sile- 
tur. lllud vero ipsum, quod cum 
Villoisono nunc reposui, revera 
exbibet Eudocia, Ceterum in hoc 


—————— — 


u— MERC aA I c oz Dos 2m 





— 102 — 


xéyat 0$ ntOsvorcat sóv " Aor», noiyeiovsta «99 yuvalxa. - 


183 Kal | yàg 0 uv9oc sagd eg nou dosi, tialatótatog 


e», ines v5 vov supoc Ovsa psc 0 cirp0c xol Ó yaà- 
xoc dauagesar. — T0 dà. szc uioigelag nÀaopa naQiotyow, 
ó* ov nà»v ni» mépuxe wascliyie» só páyuio sal 
Biíaro» sq iAage wol peduyio* ovdà savd sO» quemov 
oUtQy» souov inisAixesot.—  dvsimoivuévoy dd nec v5c 
pílsug ovtav, «alo» xal yeyvaloy ydpygua, eg» à& dp- 


goly dQuosiay , asoveàel. 


"Léyesat dà " Hgaiosog uai 


ca0dat «0y din, 015 «y» "donyav odivev* Ouid» ya 


cohtextu evre» desidero, olim for- 
tasse ante uvOcvorra: collocatum.] 

[:407»] Sic Par. 4. 4. 5 et Laur. 
5. De qua forma v. Porson. ad 
Phoen. 184 et 950.] 

[z«gd v$ xo5*5) Hom. Od. 8. 
GALE.] 

ov xàüvyv] Quidam Codd. [Oxon.] 
omittunt ov. 

[xe«va44gAov] Deest in Laur. 2.] 

[ve i4ape] Par.5 xai interponit.] 

avté&vr] Sic restitui e Codd. [Par. 
2 et Laur.4] pro «v, quod in Edd. 
Alil Codd, [Par. 4 et Oxon.] avré. 

[hinAbeeco] Laur. € ixinAcxov- 
vus.] 

[Mrrinoiovuivar dé toc vic Mi- 
tret avr&y] Vulgo dvsioievpuevos, 
sensu, quantum equidem video, 
nullo. Nil vero magis proficiamus, 
si cum Villoisono dyrizocovpevoy 
et avrob scribamus, quod babent 
Par. & et Ozon. Laur. 4 avco. 
Veri cerle. nonnibil Galeus per- 
spexit, quum dvrztoiovaivov cum 
uUtoU reponendum suaderet, Rem 
absolvit Eudocia p. 224, cui esm 
quàm suscepimus lectionem de- 
bemus.] 


[xa4ov] Par. 1 xaàa».] 

yevyutoy] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 3. 4. 5. Laur. 1. 3. 8. 4 
el Oxon.] pro yerraeovego»v, quod 
in Edd. 

[uzoreAer) Sie reposui gx Par. 4 
pro vulg. dxoveleP :/e0c, quod 
servavit Villoisonus. Eandem le- 
ctionem habere videntur Laur. 4 
et 6, in quibus 4uO« deesse dici- 
tur, et Oxon., ex quibus Galeus 
isereAsek affert. In Par. 2 pro ele- 
Ot» fertur legi Aiyrzes, quod ap- 
paret ex sequenti falso geminatum 
esse: quo semel admisso, pronum 
erat infinitivum reponere, cui de- 
inde, deleto rursus 14yerxas, quod 
ab auctore ob ineptam eiusdem 
vocabuh repetitionem profectum 
esse non posee intelligebant, dee 
vel simile aliquid addendum erat.) 

(r7 405v» Gdivs] Par. & ddive 
viv A69»à».) 

Juàd» yag] Àut bic subaudien- 
dum Aéyerza;, aut legendum du- 
Aesra, [Neutrum satis placet. In 
Par. 4 sel praefigitur,. Interim 
servavi cum Villoisono vulgatam. 
Par. 5 dulóev.] 


— 108 — 


aUteU Ty» wgalgy, ixDoQur» óneivsy 0450047. €0 ydo 
$410, w yonvtas al s6yso«, quyagyov noot sv anodutty 
*£c quoiutc- se» avdgener ayyivoiog yevópavoy , ionao 
zesQuHMivqy avs» elc quc noojyays* vovg dà [gvoUs- 
vdge.*« xal mQodevQOySag xUHV  aUtO. Sai edivee qagiv. 


Carver XX. 
 [Hegi. Tis ".499pas.] 


'H 0' "Mdósoé doti» 5 voy ig ojveoig, 7 avty 
ovca v7 iv avta ngovoíe, xao xal Iloeeotag ' dOsvac 
idovoytas saol. TsvícOa: dà ix vZc vo /h0g wqalngc 
Aéystat , toga. ul» 10» apyalov OnoAofovzoy tO syepo- 
exo sfüc Vyeuyste uo» ivtaUO elvat, xaO dsceg ual Fsepor 
vov neta. cavta (Qobav* «aya Ó' ine) soo pio doOgo- 
q10U tÓ Gvotoctoy négoc S0U OGuatoc 7j xegoÀs9 £ost, SU 


zo ydg xU] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 4. Laur. 5 et Oxon.] pro 
z$ ydg mvg/, quod ig. Edd. 

[r&v dvO Qezev ayywoiac) Por. à 
eyxivelac vé d»Ópenerv, minus 
bene,'ut censet Villoisonusin Notia.] 

[rerópevov] Par. 4 yevopevoc. Ver- 
ba ngoc zz» óxoduljo — yevoptvay 
absunt à Par. 3.] : 

[xexgunAdérgs] Par. 5. et Laur. 2 
xauvguévg», Laur. 1 et 8 xaxvgpgs, 
quod eodem, ni faller, ducit] .. 

[xe? zQocwgerrac] Sic scripsi 
escunder Codd., quorum Par, 2 
et 4 »«) sgesrvpíaóq, ille com 
nota ye. mQogngovzac. Ex Laur. 4 
alleriur zgoctvQürras, qx & ngoa- 
evoéaQws, ex 1 sa) zgocevp. Vulgo 
& xQecegíóg, quod servavit Vil- 
loi.] 
(Pevic0u, di] Quod vulgo sub- 


licitur avrg», Villoisopo servatum, 
delevi cum Par. 2. 3 et 4.] 

[ix] Omittitur a Par. 1.] 

gu» ivzavO" tivas). Sic restitgi 
€ Codd. [Par. 2. 8. Laur. 4 et 5. 
Ex Laur. 4. 3 et Par. 6 affertur 


4xsavOa eva, In Laur. 2 ivreiOsy 


omitti et in Par. 4 avwg» post vc 


Syvy zs inseri dicitur.] ln Edd, dum- 


taxat éiwvevÓev. 

[Idoi«»] Vulgo iy»eoas el sic 
Villoisonus in contextu. et Notis, 
in Schedis tamen id probans quod 
suscepimus ex Par. 4. 2. à. 5. Laur. 
1 et 3. In Par. 4 idolaga».] . - 

voU ui» dvÜQuzov tO dveravor] 
Sic restitui e Codd. [Par. 2. 4] 
pro seU árÜQunov 19 uiv avezt- 
Qe, quod in Edd. [Lf»erzavo» 
eliam Por. 5 et 6.] 

[xtpaàgior;] Abestiov; a Par.3.] 


— 104 — 


dk xoejov Ó alü fp, onov «à 4yeuovisóv adsou dot) xal 


$ *?c Qoo»rosuge aisia. 


»Kogvg9 Ób Otóv, xata soy 


Bueinióy» , 0 vu) 700. Eje ganvóc alóZo - Aur- 
veo Ó éoviv 9 '/Osvd,. did «0 aAloia» elvai «9» víc 
dpevzQ yévscio zal ovy oiav voy éx ovydvacuoUD yevopá- 
voy. Ty» Mysw ovv wotani» Ó ZeUc yévsyce» a- 
vryv* inedr ursiivnc xal ovvesóc Ov, oUdapódsy dÀlo- 
Sev 7 éx vZc xaÓ' avró» ÜovAjc v5» coyy» oye vov 


Li 


[u4970] Male bic apud Galeum 
pusctum ponMur) ' 

[«?r/a] Memorabili discrepantia 
Laur. 4 et 3 ovoía aivía; 5 airía 
ovoa.] 

xeve sóv Evowmid»v] Sie resti- 
tui e Codd. [Par. 2 et 4] pre x«s' 
Evgin(dy», quod in Edd. [De Eu- 
ripidis loco v. Matth. Fragm. inc. 
CLXIL p. 406.] 

[x80óv] Sic scripsit praeeunte 
Valcken. Diatr. p. 48 Porsonus 
ad Eur; Med. 284. Vulgo y8óva, 
Laur. 1 z600rr6; 4 y0ovic.] 

[sanso;] Par: 4 gae»óc, ut 
Valckenarius 1. 1. exhibet, quem 
paene secutus essem, quum, quod 
idem ad Phoen. 84 demonstravit, 
forma bac Aeelica (v. Boeckh. not. 
cr. ad Pindar. Ol, I, 6. Choero- 
bosc. in. Crameri Anecd. T. Il. 
p. 213) "Tragicos in diverbio adeo 
non abstinuisse certum sit. due»- 
*sérurog in lyrico carmine Sopho- 
cles Aiac. 392, atque eiusdem mo- 
duli Eurlpidis locum esse, quem 
tractamus, dubitari nequit. Mat- 
ibiaeus tamen cum Porsonó vul- 
garem formam exhibuit; equidem 
non ausim decernere] 

[4ajrep ^" ivri] Sic rescripsi 


ex' Par. 2 et 4. Vulgo ior? ab- 
esL] 

[o«g»] Par. 4 oa, addito ioci 
post yevouéve».) 

[cvrd'vacuov] Laur.2 cvodiaopno?. 
Par. 2 et 8 ovvdiacnos.] 

yevonéseov] Quidam Codd. [unus 
Par. 3 ex meis) yowontvev. 

ovdayuo0tv GÀÀloOtr 7) ix 2c x20" 
uvro» Bovàgc) Sic restitui e Codd., 
quorum quídam babent $46» pro 
«vró», [Sic Par. 4. Laur. 4. 5 «& 
Oson.] In Edd. ovZapo0:» 5 àgexy 
lx vijc a0" odo» Boviz e. [Par. 3 et 
5 ovdanóDer 5 (ille 5) ix 8v 120" 
odi» BoviZc; Par. 4 cum Ald. ov- 
denoOt» 5 ix 7c xaO" odo» B. À 
Laur. 2 g derrg abesse dicitur. Il- 
lud avzó» non video e codice quo- 
quam afferri; sed suorum MS. 
lectione usque ad verba i4 v7 
memorata, Galeus' sabiicit ,,addo 
xav' avro» BavA7c . Fallor, aut in 
xaO" ódóv latet zd091ov.' Ceterum 
evUupoOe» et alloOr» iuxta se po- 
sità. magnopere displicent; cur 
enim non scripsit Cornutus sim- 
plicius id quod res ferebat, ovx 
&A1o8e»?] 

(foye vo? ggoret»] Par. 2. 4e15 
ToU eporetv toye.] j 


gpo»ve». JU JO é|vouo tü;c éxvac ÓvoeepoAopssos 185 
dia v5» aQyarostrd dove" sov niv ano«ev dÓgsiy navca 
oloy 'dOgyrsáv advo» sináüyserp sivaw sv Ob, did so 
xaisneo Ow«Anav. o90ay. 5090 OvÀUtytog xal ishuoser 
paséxyem «9» 'dogsás. "Aor dà ano «o9 7 nsgusé- 
va QaivecOns sa) UnovsdeseoDat vy» agetij9* aya X 
'"osvaia, dc oi ssaiaiol verna "AdOvnrvav Kyor, amo «ou 
ei8égop olo» ZiOsQevala. desi.  'M Ob negOeria ases;c 
soU xa&agoU sa) apiásycov ooujeAop dovi* voUsoy yüp 
vo: 7 dgesz. Kaóoniopévy Ob nÀuesesoi* xal oj9wc 
lov0Q0U019 aUtZ9 yeyovéya:, noQu0saveseg 096 aUtdQxec 
"00Q víg gylóvac x«l Ovogoperavove noise naga- 
OxevaGesat 7j QoóstO.C"  uéyuovasr yaQ Óoxovary al n0As- 


dvcirvpolóyrro»]: Gyrsldás teste 
Galeo legit dvservgoloyor. 

[doxaiovgra iov:;] Vulgo iot: ab- 
est dariiaviique in Notis Villoi- 
sonus, ib Varr. lect. tamen pro- 
bavit.' Suscepi ex Par. 2.3. 4. 5 et 6.] 

ofer "f8oyvay] E'Codd. [Par. f. 
2. 8. 4. 5. Laur. 1. 3. 4'et 5 (m 
hoc sublieitur statim //20spóvauá 
àeri)) restitui olov, quod sb vu 
aberat. 

Oeíveo0«] Sic restitui c Cod. 
pro 87»e080, quód in Edd. (Sed 
in solis MSS., quos novi, Par. 2 
et 4 dicitur esse 0iveo8t,, quod 
illo haud deteries.) 

*dya 0! [MO wvaiu, ec oi vádusi 
c5» 4dOnvüs- Hayor, anà voU a105- 
Qo« olov .diOtporas& ior;) Sic re- 
stitui e Codd. [Par. 2 et 4 (in quo 
amte 7fOy»ala inserimr &, male 
fortasse scriptum pro 7)] pro sdy« 
(^ dxó vob eiOlgor, ec wai oi wa- 
Aesod, vavr2» FÀwo» Jitgornav, 
[uti vulgatur. Receptam lectionem 


aliquatenus firmat, ut supra vidi- 
mus, Laur. 5. Ex Laur. 4 affer- 
tur tantum zara d" da67»0:av (sic), 
ez quo saltem rursus illud 7 pro- 
dire videtur, fortasse non sper- 
nendum.] 

[napOr»ie] Laur. 1 xag5fvoc. 
Pro «vtZ;, quod: continuo sequi- 
tur, Laur. 4 avco?.] 


- [rowéro»] Par. 2 et Laur. 4 
toes] 


yéQ vo] Sie restitui e Codd. 
[Par. 4] pro y«Q t;, quod est in 
Edd. (Ex Par. 9 affertur solum 
iovd tos 7 dorrij, haud accurate, 
jt» ut quo modo totus locus in 
codice exaretur nescias.] 
|cKabenbopnisn Ji) Sic restitui 
e Codd. [ar. 2; 4 et Laur..5 cum 
Eedocia p. 3] pro xeo. ré e 
in: Edd. 

órogooerdtovc;] Sic restitei e 
Codd. fPar. 4. Lau. 4 et 3] pro 


 dvdyegereasuc, quod in Edd. (Par. 


4 dvoyrgeorateve,] 


e 


— 106 — 


pesa eivai. — dd cedezv oU» «rv aisiay xai «o jnay- 
dpo» wa) yogyeno» «vs; Qrv«siÓéeg: noÀU Pyerm, toioU- 
*óv v& dugaevotonC xal v59c ylavxóegtog «vs?G* xol) ydo 
sev Ógoie» «à GÀimpuesasa, oiov «i negduluc xai oi 
Aéovsac, ylavxa si(0(, ÓvoavsifAeneow oOsil(jorsa, amo 


186 soy ópyidsav.  " E|vtoc d qact soraUts» as)» negauoa- 


560904, Ota so sov alOéQo yAavuOr elvat. Dlayv J' elnó- 
veg ovppuescye 39 Ai các oiyidog, ovy ésdga ovoa soU 
sog 0 Oonei Otagéouev dnavser no) nepuyiveoOai 0 Zevc. 
llgosous Ó' iv «avsg lopyóvog dosí, smava gov syc 


Míywrras, ydg doxoUgw a$ xole- 
pina e»w] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2 et Laur. 5] pro Aéyira 
ydQ doxovgw epeleiv oí exiugpé- 
ves, quod in Edd. [Affertur prae- 
terea ex Par. 4 et Laur. 4 ai xo- 
Asexai eva; ex Laur. 1 €i zod,- 
vuxal eivas.] 

4did ra/stg» ove] Sic edidi e 
' Codd. [Par. 5) pro did di zabrgs, 
quod in Edd. Alü did zevzz» di. 
[Sic Par. 2 et 8.] A Par. 23 et 
Laur. 1 9? abest.) 

yegrezo»] Male in Ald, et Bas. 
yogreto», [Eodem vitio laborant 
Par. 1. Laur. 1. 2 et 3. In Eu- 
dociae l. l. codice est yepyegesxér.] 

[xoA0 iyn»] Haec vellem abes- 
seni; nam turbant orationis con- 
cinnitalem et sunt superflua om- 
nino.] 

veerrg» avrg»] Sic restitui e 
Codd. [Par. 2 et 4] pro veabsa 
evvy, quod in Edd. [Per. 1. 8 et 
Laur. 5 voiatsà avza, Ex Par. 5 
affertur 9v, ... . xagnodytoóOas.] 

eidéea) Sic restitui e Codd. 
(Par. 4 et Laur. 5) pro &£g«, quod 
in Edd. [Laurentium Lydum, qui 


in eadem explicandi ratione voce 
do utitur de mens, p. 66 (p. 168), 
non moror, ità dicentem: yAav- 
x&xw di, Jud vy» oU digoc Oyuy 
iyylavsor évts.. At aethera Miner- 
vae tribuit etiam Sallustius de 
mundo c. 6 fin.] 

[rov z«g' »] Par. 4 omittit rev] 

douti diagéQur axárrey.xai zsaga- 
yíveo9a;] Unus Cod. Reg. (Par. 2, 
quibus adde Laur. 4] diagégu. à' 
&narrev xal zeQuivttaé, ——. 

[gere] Vulgo segui, quod 
servavit Villoisonus, memorata ta- 
men lectione altera, quam rece- 
pimus, reperta in Par. 2. 4. Oxon. 
Laur. 4 et 5. In Laur. 4 agorou7 
J'i» corrupiela satis perspicua 
transiit in zgéc vo uzdé». Et hoc 
vocabulo plerique scriptores iure , 
utunlur, qui Gorgoneaa imaginis 
in aegide Miaervae. conspicüae 
mentionem iniecerunt. De re ipsa 
quaedam attuli ad Lycurgum p.105, 
quibus iunge Creuserum T. Il. 
p. 116 et nunc in primis Levezo- 
vium et quae buius de opere »o- 
nuit Dux de Luynes in Ánnal. dell' 
inst.di corrisp.arcbeol, T. VI.p.311.] 


-— (107 — 


Oeag «0 ov5Óoc dfe noofsÜAsgsvia vj» ylocsav, eoay 
iunpaveovacou Ovvoc dv «5 c6» Ov olnovopig toU À0- 
yov. :. Ol d$ dgaxorteg xol 5 yAoUE di s0 dpgeoic sev 
OÓppóso» dyasi&avcor caos5 yAauxonid; oDeg*. opegdu- 
Aéoy ydg ó dgdxow ÓéOopwe, xc) qulaxsiO» ci Pyet wal 
áyeunvoy, sal ovx svésrpoasog eivat Dosxst, — ,,Ov ger yao 
stayy0jtoy eUdtv fovirgópo» dydoa." — /féyrsas Ó&  dvov- 


' , € , , e 9 » $ *» t «* 
vuv? £y, o0avel oU vQUOJc99) Ur; oUÜOevOC nÓVOU, 9) 6 0G» 


[» avv;] Par. 4 et Laur. 5 à» 
evte.] 

[4co»] Par. 2: et Laur. 4 v6 
péao».] 

[ro 9v76o;] Omittit articulum 
Par. 4 cum omnibus quae usque 
ad «&v oÀw» sequuntur.]. 

mooftBAgxvsta] Sic restitui e 
Codd. pro z9ofleBryxvtu, «quod im 
Edd. [Ex MSS. meis illud, quod 
reposui, non affertur; sed effer- 
tur a Galeo, e codicibus, ut vide- 
tur; eodemque modo seriptum ci- 
tat locum Creuzeras T. 1l. p. 716.] 

[é$cd»] Vulgo «ee &».] 

[O5 di] Par. 4 7 4€] 

[4«9roic] Laur. 3 dregeelc.] 

taóvy ylavxeide] Sic in Codd. 
(Par. 1. 2 e0 4] At vero in Edd. 
vacty cjj yÀ. 

[otog] Par. 5 ovo7;.] 

[curgduAlo» yag o dgaxe» di- 
degxe] Petita suut ex Iliad. y, 92 
et 95.] ; 

[&yqun»es) Par. 5 dygvzros.] 

[ovx evózgerec] Sic Villoisono 
invito, qui vulgatam a&79uroc ser- 
vavit, scripsi postulantibus et sensu 
et Par, 2. 4. Laur. 4 (bic «v65- 
eros) et 5 (hic «79asa). De 
locutionis restitutae usu v. ad verba 
ovx t'vcOevtov p. 188.) 


[re$ do] Pro puo Par. 4 di, 
male. Sunt lliad. 8, 34.]. 

[xe»riyio»] Par. 4. stevriyioc.] 

[Aiyrsus d) "MrQurés; nis] Ad- 
lidunt ab», a Villoisono spretum, 
Par. 1. 4 et Laur. 5. Par. 8 45. 
si» Ó' rgvrévy.  Reposito ui» 
respondet di post Torreyésna, ante 
quam vocem perperam punctum 
poni solet.) 

(eoevci] Laur. 5 $c] 

[rgwonésy] Sic propter etymi 
rationem rescrípsi ex uno Laur. 5. 
Sed Laus. 4 sQ9vovpévy et Par. 1 
ei 5 cum Aldima vouenísy, quae 
eandem lectionem includunt. Vul- 
go. touJonivn , quod servavit Vil- 
loisonus. Eustath. p.1517,6: 44z9v- 
von di MOsyvà, 9 üvQvroc 0 ieri» 
dregge. do dnó volo 196, iE ov 
xal zó zMQe xal «0 190€. dg ov 
nc) rgutdsn ixi QuyoU, 9 vtigenivg 
té apu tv Üysev.  À TQvta») 
item derivat Etymol. M. p. 167, 18. 
Paucis interiectis pergit Eustathius: 
ia di cob cQgbo x«l azQvcoc iv xó- 
vesc Àéyttous, Oy zx0v0) ov TeiQoUGe, 
Auetor libri de mundo c. 6 dedeo: 
o) xdauter wronévev, ddÀd dvyd- 


pe xQeparog drgsze.  Plaütarcb. 


Consol. ad Apollon. p.114: diaà- 
Aeayeic sfjc tol deépureg Aavegeec 





— 108 — 


cvovcov toU alOégec óvsoc^ Tossoyéyeis dE , ott » xoi; 
xaxoic iyyevyaca «o sQsiy sal socer avt dosi" 70s yao 


187 solsuoy sgoc vr» xaxiav. | "4dA1os dé Qaci Qià. soísou 


napíosacÓas «d vola yévn sov exeppásuy «yc xot gr- 
Aecopía» Osnoíac, navovpyoségas ÓuogOugiv 5 xasd voy 
epy«íay oAocyépsia» Pyoyvtog sovsov.  daogoóo» Ó' eu- 


«ey» énovoud(oUg:, did sO 


xai vé» drQutwr Evtxa voVTOU 9Qos- 
víduv xai gupgoQüv.  Postremis 
duobus lecis, quae Villoisonus in 
Schedis ad usum v. &vQvsoc de- 
clarandum contulit, etiam aptio- 
rem ipsius verbi rgvecÓas adde, a 
Schneidero ex Platone productum 
in Lez. v. «Qva. Praeterea firmat 
receptam lectionem Apollonii Lex. 
Hom. p. 114 ed. Tollii: 4zovvevy, 
dxoxéuroc, uw; *Qvoué»y, ubi non 
opus cum Heynio Obs. in Iliad. 
T. IV. p. 225 axaxinctog reponere: 
v, Stepb. Thes. ed. nov. b. v.] 

[zóvov] Huius loco nescio quo 
sinodo in Villoisonianüm contextus 
exemplar irrepsit zóxev.] 

[ece»] Vulgo «c á». Par. 4 et 
5 ec] 

drovrov] Ald. sgívov et Bes. 
&tgisov, [Postremum Par.2. Laur. 
3 dxgivoov, Par. & &vrgévov.] 

iyyarréóoa) Male in Ald, et Bas. 
iyyeséga, [Laur. 3 iyyevegazo co 
spi».]. 

go*] Sic edidi e Codd. [Par. 2. 
Oxon. et Laur. 4]. In Ed. Ald. et 
Bes. 205»:«. [quod tuentur Laur. 
3 et 3. Par. 5 et Lour. 1 7yvva«.] 
In Ed. Galei 7gru« (quod exhibet 
Par. 4. Hóleuo» vero &9a28a: He- 
rodianus VII, 40, et Schweigh. ad 
Polyb. Xl, 5, 6: ,,Aliud est aipe- 


* 


ooe.y dv toig pcycig sog 


cas vov xoÀtuov, nempe suscipere 
bellum: aliud aigu» v0» xoAmuor, 
quod idem valet ac &»eigelv. tol- 
lere bellum, finem belli . facere." 
Ad hanc normam Cornutum ezi- 
gere non ausim.) 

dui vovrev. xapélesacÓ«] Haec 
quae ab Edd. aberant, e Codd. 
restitui. (Ex Par. 2. 8. 4. 5. Laur. 1 
(hic cum 8. x:9/orac0«:) 2. 3. $ 
et Oxon. Sed Laur. 1. 2. 3 cum 
Oxon. vobro.] 

3776 xa vd gi4e0ogíay Geupéuc] Sic 
restitui e Codd. [Par. 2. 8. Oxon. 
Laur. 4. 8 et 4. Vulgo sj» x. 9. 
O«epíar.] 

[diogO wo] Par. 4 diogOc:.] 

gotw] Plerique Codd. (Par. 2. 
6. 5 et Laur. 4] cce». Edd, Ald. 


.et Bas. sevtv. (Et sic Par; 1. Quam 


etymologiam tuetur Etymol. M. 
p. 292, 44, ubi cofé pro ocove 
scriptum, littera 9 ex more saeculi 
pro v posita. Apollon. Lex. Hom. 
p. 434 ed. Tollii: 4«oo000c, 5j 1e»; 
ÀaoUe cooUga, o iCT« Goflovon, xai 
ix) nóÀeuo» ógu&ca" o dà zie», 
y Tovc Aeovc cwlovom,  Galeus: 
pHesych. 57 oeiovoa, 5 aocvga tic 
sóÀeuos, /íaocoéios bic legit. Gy- 
rald. Theocsft. Schol. idyll. 4. Z«- 
vuga» Hesych. et Pausan. agno- 
scunt. Alii deve». "] 





leovc, ee Agivig duàéOw nó ede Adep, 4$ nélloy di 
90 OwSeQay aUSV TO» yonjulver aves Anab» eivai. — Kat 
sólswc ydQ sc) oixou xal «oU Ófiou navsoc noootisty 


sor7esev vo» ggorsere. 

[reve Aaevc] Sic rescripsi ex 
Par. 4. 2. 3. 4. 5. Laur. 3. Ald. 
et.Bes. Vulgo và» 4ao», quod in 
tanto codicum consensu miror Vil- 
loisonum probasse. Atque in epi- 
tbeti huins interpretatione Gram- 
anatici pariter plurali utüntur. V. 
praeter Apollonium. modo lauda- 
tum Eiym. M. p. 556, 38: Auoc- 
Ge0€ "gri, xa0o ce(r. nal: zag- 
opidi voU€ Àcouc.] 

ec Agric] E. Codd. [Par. 4. 2. 
3. 4. 5. Laur. 3 et 3) addidi il- 
lud ec, quod ab Edd. aberat. 

[Agvre] Hoc revocavi ex Par. 4 
el Laur. 4, in quo àx:gc. Vulgo 
igeric, quod in contexim. Villoi- 
sonus servavit; sed idem in Sche- 
dis: ,,Vides Gornutum vocem de- 
ducere dno Anév. Sic Etym. M. 
p. 568, 28: axo riveg ydg üv xo 
Apiov ovepulorro 5 «me ré i «u- 
ToU sgupenivu» Aué&v; Aa ydo a 
person se à noMev Àwgvge, 9 
vé dnd Àpgzsee. Sed potius bic 
aliquid transpositum puto et le- 
gendum: Aaesgoey , .. did «0 00wv 
i» razg néyesc «ov lov, 7] nüddov 
did xà osugar . . . Aaéiv ive, 
et buc ita in finem reiiciendum 
Agitrric. in45O 9 ett.,.ut navam in- 
cboet phrasin. V. Hesych. Etym. 
M. Legendum autem Àgirss, vut 
llisd. x, 460. V. Eustatb. p. 818, 
31 et.1413, 9, ubi hgec: 4407»5 
aytlein piv 5 üyovou Jaiay ec Àgt- 
ve6, 3) &yovOSG Àuov, vovságs. Ao, 


4p o6 à) sal dvoinsolig xal 


ubi fortasse legendum ex Arca, 
7 7 &yovca Av, Nam dizit p. 818, 
26: và d) Aghrudi isec ni» onow» 
ievs vj aydaig , &neQ lxelvrg yivc- 
vu» xaQd TO dyt Àriav" 7s uégoc 
xal rà ldgvga.titevr dpsÀa* ib em 
exvAgsqus nagd Auxópgor. 7f67»à. 
H3 db ajyaleia. Ayexas ILMOnsü nega 
só üyti$ Ato 7) SaQé và Gyy iÀar- 
vt», diagéQgns ovtec y Agfrie xal 5 
dytlsis, Unde necessaria est mea 
emendatio p. 1473, 10, ne tam 
graviter a se discedat Rustathius,"] 

Tür» yoépe» avzf) Àxes] Sic 
restitui e Codd. [Par. 2 (sed po- 
silo s4»qs ante Aaey) 4 et Laur. 4, 
qui eundem verberum ordinem ac 
Per. 2 servat] pro xegmere» xoi 
Té» lag», [Ex Laur. 5 youndver, 
ex Ozon. roeniree air3. om af- 
fetiut.) at 

nóÀwc] e Codd. [Par. 3]' 


Sülaev. 


xQoo?ari» NIA 2j» $90v7e»] 
Sic.reatitui e Codd. [Par. 2. 4 (bi 


tamen gooozavz»). Leur. 4 ei Oxon.] 
pro zQooruvg» oi zoirod x9» egó- 
vidi». [Ex Par, 8 et 6 certe 2go- 
orav affertur ;. idern Laur, 2, qui 
cum Par. 6 vulgata servata post 


.epórgaw addunt o«o».] Sic Dio- 


nysius Areopagita. de ecclesiast. 
hierarcbia T. l. p. 290: 2 *&» oe- 
uure» marmora) noogrumiQ iu- 
v9». [Lectionem runc receptam 
Lobeckius quoque ad Sopb. Aiac. 
p. 219 ed. pr. prabaverat, servato 


— [$12 — 

anó eoU dye Vovc Auotg, 7 KRO «60 adajgiadzoy ciyas 
,: seig ayslaía«c Aovois ope(ac, &g.uadMota OVOUGM aUTJ. 
Tevc d' avieUc evoeiv pàv Atyeszos,. uadaraQ xoi sdàÀe 
iv val; eipreic yAapuQa" ep vv. ual és;otatie s£o sa- 
Aaciovoyíag doszi* iot dé, oc exOzÀvvovsoc «dc vvydc 
voU d) aUtO» drodidoguévov pélove, xal 3xi0va in&ydgoy 
xal zoAenixoU QoxoUveog selva: 'H 0' dAaía doQoy avcs 
devi dia. ce. sí. Dalle xal dii «à. ylavtonow vi Lid 

xal v0 Haiov 6 QUk tÜyÓOsvrÓ» ovt Or UAÀoU vypoU, 


dria] Bie restitui .e Codd. 
[Par; 4] pro: cjyeleeuc, quod in 
Edd. [V..H. Stepb. Tbes. ed. nov. 
Paris. T. 1. p. 268. D et preeser- 
tim quse ibidem Sinnerus .adno- 
tavit p. 365.. D, ubi eadem lectio 
comrmaetidetur Cornutumque ad 
lliad. 4, 128 respexiwe docetur. 
ldem in laadatis Cornnti verbis 
pro 4e, quod moz sequitur, pv» 
consulto an scripserit, me fugit: 
fmulalione cerie non opus Ad 
éytrtóa in Schedis haec Villoi- 
sonus huc referenda: ,,Recte Ge- 
leus observat hoc. nusquam legi. 
Dicitur &yele/y et dyeAsig apud 
Hesych. Etym. M. "dyeieig apud 
Hom. IL d, 128, ubi v. Eustaib. 
[et Heyn.] et p. 818, 21. HII, 62 
et 1413, 9. ad Odyss. », 818."] 

Ayers] E. Codd, (Par. 2..4 et 
Laur. $] restitui A£yeves, que ab 
Edd. aberat. 

«3c vaAngsovpyiac] E Codd. [Par. 
2. 4 et 6] restitui illud rc, quod 
ab Edd. aberat. : 

uxodidouivov] Quidam Godd. 


[Par. 4 et 5) dxodedopivow, Laur. 


13 dnedtdopnivev.] 
Óéger cvvj dovi dia ze v0) Sic 
restitui € Codd. (Par. 2 et 4] pro 


dégev ievo did c9, [4078 prae- 
terea vulgetae adiiciunt' Par. 4 et 
Laur. quatuor priores. Eudocia 
p-9 habet dégo» iova-avvic. dé 
eor dictum significatione attributi, 


quo aliquis: prae ceteris goudest, 


dum »i geuilvo iungitur, donum 
vel benefciumt indicat, quod ab 
aliquo in aliquere transfertur, ut 
ia locnüone diga Ot», de qua 
v. lacobs. ad Philestr. Imag. p. 669. 
Aelian. V. H. T, 2: toersexg» sai 
Veaówev xal dége Eoyuvpe. C. 
Iulian. p. 531.] 

[FAie;oy dà] Reposui dà ex Par. 
4. 2. 4 ei 8... Abest & vydgole, et 
neglexit Villoieonus. De formula 


au) — dé, ubi d? fere id quod 


praetenea, dispusavunt Zeunius ad 
Xenoph. Gyr. l, 1, 2. "Thiersch. 
Aet. phil. Monac. T. ll, 4. p. 39. 
Welcker. Spicil. Epigr. Graec. I. 
p. 1&. Xenopb. Ansb.T;.4, 2.] 
evoOtvvo»] Sic restitui e Codd. 
(Par. 2. & et.Oson.] pró avoósv- 
«o», quod. in. Edd. [Von eevofev- 
vec in Leaicis olim desiderata, nunc 
Parisiensi Thesauro hoc ex loto 
accessit, Ceterum eandem dicendi 
formam, qua adieciivis .cum.. ev 
compositis aegalio epponiter, Cor- 


— 113 — 


cÀÀ duéQeiov aei pévor, ec $7 napOevio nasaAAgor do- 
xe». "donua Ó' dnigÓv, «6 o1Qavryixs elyot xal dtoixg- 
vix TtoÀéHy xal Umtopayncuxy vov. dmaíov*. deiwosge 
ydg vrsp) vraytoy dos) sal ovyxegalaíao nace» dostay. 
Kai inneiay dà xal | Qapsennor. xci doQvxévteigay xol 


nutus amasse videtar. Sic supra 
p. 186 oUx evO «toc, cuius loco 
&Ofparoc vulgabatur.] 

[ds sàlov] Par. 3 ?g' (voluit, 
credo, v9) dÀlov.] 

GÀAÀ'ux£guior] Sic restitui e Codd. 
(Par. 1. 4. 5 et 6] pro «44& xai- 
(iov, quod in. Edd. [Par. 2 dx&- 
Quiov; et Laur. 5. dxggerov, quod 
item Galeus ex Gyraldo et MS. 
in notis affert, leceptam lectio- 
nem praejerea firmant Laur. 1 et 
8, dÀÀd xéguio». exhibentes.] 

péves] Quidam Codd. s£rovs. (Sic 
Par. 1. 3. Laur. 1 et 3.] 

[rz zapOtriq] Vulgo t7 nap- 
Oíre, quod servavit, si bene me- 
mini, Villoisonus. lllud suppedi- 
tarunt Par. 2. 4 et Laur. 4, in 
quo nugÓesr(a, Ex Laur. 5 affer- 
tur zapÓerz (sic) Ceterum in 
Varr. lect. Villoisonus lectionem 
nuno revocatam cornmendat.] 

Soxeiv) Sic restitut e Codd. (Par. 
4 (in quo praefigitur e»es, pro- 
bante in Varr. lect. Villoisono) et 
Laur. 4) pro dox«r. (Praeterea con- 
fert Villoisonus cap. 19. p. 183: 
oU nürv ni» nipvze xavállpàor vo 
páysuo? xa) fíuwv c6 ilagss xal 
pttloyio, Alia exempla vocis x«vá- 
Agios dativo iunctae dabit H. Steph. 
Thes. T. I. p. 863, Sic xasraAAglor 
quoque apüd Arrian. Diss, I, 22. 
p. 93.] 


[Qioinpting] Laur. 2. dioixr eis, 
forma nauci; genuina diomrrpia.] 

nep) savte» igrlh xul cUyxtga- 
ÀAcieit a0 dprrév]. Sic restitui 
e Codd. [Laur. 5 et Oson.] pro 
cü»ro» iori ys xtguAtuov c"u00» 
vé» uger&v. [Illam lectionem te- 
nere etiam ex reliquis MSS. plu- 
rimi videntur. Affertar in noii- 
tiis imperfecte ex Par. 1 zxávroy 
ier] xab xe9anAa(e ua nucó»; ex 2 
negl savro lgri xal ovyxegaulaie pna; 
ex B ior; xal xtpadalena; ex 4 nioi 
zevva loti xal; ex 5 iow, xal; ex 
Laur 4 neg) xavsev lovi xal ovyst- 
exldiov; ex B xteaiaioua; atque 
ex 4 meQl xavre ig. ye Ovyxnp- 
ealauiena, Vox proba ovyxtga- 
Aele ua in Lexicis desideratur.] 

[xxeíav] Janía» ut reponatur, 
praecipitur in Steph. Thes. ed. nov. 
Paris. T. H. p. 891. C.] 

[Quuvixzov] Par. 5 diazin50v; 1 
Qupitvory; 9 el Laur. 3 dapeno». 
Vocem dapu»ixzoc nulla caussa erat 
quod Schneiderus Lexico in sus- 
pectis haberet.] 

Jopvxivrega»] Sic restitui e 
Codd. [Par. 1. 3. Laur. 8 et 4] 
pro dogvxévroga, [Par. 2 dogvxés- 
teQu ; & doovxivropgar; 5 Jogezés- 
zou». Delenda igitur vox dogv- 
xivrep in Lexicis, quibus ex hoc 
loco solo admota est. Composita 
vero haec per v utrum scribenda 


S 





— 114 — 


folÀayoc aÀÀec «vtzv mpoccyoprvovoi. Kol aviotaci» 
avry *00noim dx EvÀo» &oivoy* ndlbta Ób xc) «y 
eíixgy avg nagsdpory didóaciv, 5 vic évl einst» vw nagi- 
yéyopésa noni, s«sQust? nepsicayopiévr, Uri «0 otéoo- 


sint, an per ;, quod in hoc, ut 
in ceteris praestare dicitur in Ste- 
phani Thes. novo, etiam post ea 
quae ad defendendam eam sen- 
tenüam Dindorfius attulit ad v. 
dogidAe voc, mibi quidem res ad- 
huc non confecta esse videtur. 
Ceterum ad. buius epitbeti signi- 
ficationem plane perspiciendam ez 
innumeris artis operibus, quae ba- 
slatam Minervam exhibent, ea in 
primis pertinent, quibus Minerva 
bastam sublatam deorsum tanquam 
ad perfodiendum hostem procum- 
bentem tendens fingitur, veluti in 
nummis quibusdam vetustae for- 
mae Syracusanis, quorum exem- 
plum ipsa integritate conspicuum 
scribenti mibi ob oculos est.] 

[Kel] dv.dráo:»] Laur. 1 xal jj 
d»g:., quod quid sibi velit non 
perspicio. Idem Codex post 4». 
er&cer addit «á.] 

avri] Multi .Cedd. [Par. 2 et 4] 
omittunt, 


ilatvuv] Quidam Codd, [Par. 5. 


Laur. 4 et 3] et Ald. et Bas. iàos- 
de». 

[^] &xe»] Horum loco vulgo 
fertur x», quo cum reliquo con- 
textu. nihil fingi potest absurdius. 
Quod reposui suggesserunt Par. 
1. 4. 3. (ubi Salmasius adscripsit 
dives olxtz». (sic)) 4 et 5. Idem la- 
tet in vitiosa scriptura Laur. 5 et 
Ozon. 5» iyu. Laur. 4 i») ali». 
Patet repositis a Cornuto exhiberi 


vocis xíxg etymologiam , quamvis 
ineptam, tamen velerum quibus- 
dam, et uti' suspicari licel, ipsis 
Stoicis probatam. Etym. M. p. 605, 
46: IVixy, 5 nagd v5» ivi dorixg» 
x«l) 10 ixe TO nagayivouas yiseres 
inixnp* xai xgdce vér f n dg ?v 
paxgo» vix, uxofoÀz voU 6 . . - 
vOsr xul y dOyva INixy ngoouyo- 
quaera vojiSouévis yag avtijc no- 
Ainao x«i eQorpgrixijg dxolovOos - 
üv € xal vo Ty» »ixgy uit ivz- 
énioD us và ydg ipggorec noltuti» 
»ixgtixóv" vo dà degovec x«l noo- 
nerég xai yeglo voi ogultQor xai 
ilastorrixo»y. 2 nagd rg» hi dori- 
xg» xul vo Hxe ro "noreQé yirt- 
t0« Íruéxp, xai xacd dxoffoAg» vàv 
dvo 4 xdi xQuGG TG» dUVo n yirst- 
T4 víxy, oiortl 7 ivl UnoyeQoUca. 
Villoisonum, in vulgata acquie- 
scentem, non possum satis mirari, 
quum ipse praeter Etymologi lo- 
cum modo exscriptum eliam Éu- 
stathium p. 662, 39 io Schedis af- 
ferat, ubi pariter leguntur. »/x5 
zaQu vo ivl Hntr.] 

[now:] Par. 5 xowut».] 

[zegecayonéisg])  Puncto ante 
2100«17 posito vulgalur xa«peaa- 
yt*u4, quod quum, ut par cst, ad 
Minervam referimus, alatam habe- 
mus deam, quam antiquilas igno- 
rat. Immo Victoria, Minervae co- 
mes, intelligitur, alis recte prae- 
dita, V. Animadv, Quare revo- 
cavi optimam lectionem Par. 2. 4. 


— 115 — 


noy xc) evptesafloley so» nagasdbwy. Kal i» $5 noc 
vove yíyavvac Qk udyg nagadidosas ror vevavia 9 '4Ovva, 
wa) yiyavysoQortic dmovouajssar xasd tOroUSO» Aoyoy. 
Tesc ydo nQevovc in yc yavoptéyovc avOQunove cUAo- 
yov (fjwiovzg xal Ovpuxo)e xav aAÀgAey yevécÓOat, did só 
pgóéno OvyacÓat OuaxgivsoO nr, 50 diuinoÓDas vov 


ivosva  avzolg omiwóroa sf; xowo»iag. 


Oi 0b QOe0i 


co0negel vussoyreg xal Unojgupvoxoyttg avtOUG vo» dv- 


Laur. 1 et 4. Hescayopnéry Laur. 
$. Vulgatam Villoisonus reddidit, 
sed addito dà ex coniectura, ni 
fallor, ante xagtaayerei, nimirum 
quod inconcinnam  periodorum 
iuncluram esse sentiret.] 
evpevdfolovy] Sic edidi e Cedd, 
[Par. 4. 4. 5$. Laur. 4 et 5] pro 
dpustüflolos. [Villoisonus in Varr. 
lect.: ,Oritur mendum ex affini 
conformalione" Voce resilula 
utuntur praeler alios Aristides 
Quintil. de mus. IL p. 197. Oci- 
basius Medic, Collect. I, 2. p. 8. 
ed. Gruner.] 
và» nacoerdbe»] Sic edidi e 
Codd. (Par. 4. Laur. & et 5, quo- 
rum prior arliculum omittit, et 
sic legi *ult Galeus, num ex MS., 
non liquet] pro và» zgutew». 
[zeóc ves yiyavrac db mdyy) 
Offendo in particula dt, non tam 
quod post plura vocabula posita 
est, quam quod iongenda, v7 sec 
veuve yiyasrae padáyp insolentiore 
smodo dmiupguntur.) 
(yoyurtopórris]. Laur. 4. y»yav- 
Topurze. Par. 3. 4 et 5 yoyatvo- 
eóvvgc. Cf. Eudoc. p. 5. Vocem 
jiyurtógorres non mibi persuadeo 
ut satis antiquam existimem, quip- 
pe quae ad analogiam v. 7feyn- 


eorzzc, urdgoporryc et si qua alia 
haiusmodi sunt, seriore aetate ficta 
videatur. Praeter Nostrum enim 
nemodum qui ea usus esset re- 
pertus est.] 

[ix x$jc] Sic reposui ex Par. 2. 
4 et 5, prorsus ut p. 119. Vulgo 
is re ygc, quod servavit Villoi- 
sonus V. ad c. 22.) 

[revonévovce] Vulgo yavopérove, 
quod retiauit Villois.] 

[dsnngivesO c] Par. 2 diaxgrras.] 

7d idsa0n] Sic restitui e 
Codd. [Par 4. 8 et 5) pro &5d) 
(e 6o8«,, quod in Edd. [Sed Par. 
3 et 4 (»tacw, Hemsterbusius ad 
Lucian. Tim. 4 T. I. p. 100 (T. I. 
p. 835 ed. Bip.), cuius verba Vil- 
loisonus in Schedis adducit: ,,de- 
buerat quidem àjjiieo0a, vel js- 
Covo«,; sed concoquat, qui slo- 
macho sit tam ferreo, durissimam 
dxvgedoyia» , onwÓnQu (uioUsÓw, 
dum legam 474' iisniaÓ ws; nota 
sunt Quxitus , dradpisitnv , dxge- 
niQu»s;.alterum illud verbum «i 
ecripsisset, addidisset utique «à ivi» 
avtelc ornígne c3c xevevlac."] 

(Oi dà 8:1ei) Par. & oi Oti di.) 

«0x:94] Quidam Codd. [Par. 3] 
écmeQ. - 

Tl» ivvoilv] Àn zjc opnovolac? 

g* 


— 126 — 


e 


A«yoU, woayel dm avcG xsudivou soU dogalegc éotavo: 


v& oix9yuava in) erc y9gc xaà aUvoU ÓOéorcroc. 


Toraiwa 


Ó' aUsoU qógrud dove, novego» ins] avtz yodstTa:r ssQ0c 

vg» «üy lyOUnv O7Qocy, 7) ag énivydtiov soUsov tov óp- 

yavov nooc ez» xivycu «rc y9c oveog, ec slogvar, — Kol 
«vtog Ó' 'Evrvooíyaiog éyey qelQscot voloivay , 


OEJLZEBAZTAIK AIZ APIK AI 
HOZEIAJ1NI AED A AELK AI 
AD POAEITHEYILAOIA 
Sed tamen haud falsa forma aoga- 
Àioe, quippe poetis recepta. Op- 
pianus Hal. V, 619: 
yaiyc d' dorvgéluxva Iloondue 
igvorro 
dapélios (itorya Otneilia vépOs 
eváaoge , 
ubi v. Schneiderum edit. pr., in 
Notis manu ab eodem scriptis, 
quae penes me sunt, cum sensu 
illorum versuum  comparantem 
Anonymi versum apud Etym. M. 


p. 

dÀÀd Iloondae» ycijoyoc dGxt- 

Ale aie. 

Ceterum quod I7oondéi (vel JTo- 
«:d&»i) in. universis Cornuti MSS. 
primo loco laudatis post degadeío 
subiicitur, id ex margine irrepsisse 
suspicor.] 
e [woavs] Par. & ec áv (oca), 
constanti fere varietate. Ceterum 
verba eg«rel — ca oinguata omit- 
tit Par. 2.] 

[x«l] avvob déovroc] Haec, quae 
a vulg. absunt, invito Villoisono 
revocari ex Par. 2. 4. Laur. 1 (hic 
0) ovrroc) 4. 5 et Oxon., in quo 
uvté. Quis vero illa, si Cornutus 
non scripsit, scripsisse putetur? 
quamquam ea si abessent, non 


valde desideraremus. Ceterum de 
Neptuno 7:&09w17 dicto, qui ter- 
rae curam et imperium habeat, 
v. lacobs. ad Philostrat. Imag. Il, 
41. p. 490.] 

[Toíawva d' avvob gopppa tov] 
Sic Par. 2 (hic 9eprj,o») 4. Laur. 
4. 5 et Oxon. In Laurtntianis ta- 
men laudatis 9ópyue» legitur vi- 
tiose, unde novum rursus illud 
vitium 9opzàxo» natum. | Ex Laur. 
1 mendose affertur vQsuvagore- 
porrog (sic). Vulgo 9éges dt «giwu- 
vu», quod servavit Villoisonus. 
Voce eóggpua Noster et supra usus 
est.] 

[uvrZ yoérvu;] Par, 2 et 4 yoé»- 
vas uvrj.] 

[9»ros] Vulgo et a Villoisoni 
contextu abest, reponendum ne- 
cessario ex Par. 2. 4 et Laur. 4] 

[ec e£9gras] Sic dedimus ex Par. 
2.4 et Laur. 4. Vulgo e£jgra» ydQ 
orrec, quod incuriose repetiit Vil- 
loisonus. Respicit enim Noster ad 
ea quae paullo supra de Neptuni 
potestate terram concusiendi vel 
sustentandi dicta sunt vel quae 
monuit cap. 4 fine, ubi Neptunus 
dicebatur z:dooMe».] 

autoc Ó' ivveciyesec] Sic in Ho- 
meri lliad. », 28. Male in Edd. 
xal Ó'avroc ivrvoo:yatoc, [Ego ta- 
men copulam x«/, quam Villoi- 


— 11 — 


Care XXI. 
[7egi "Moss xai Evvovs.] 


"diio dà map) ed molepixa  avactQéqovsas eol, 
pue)" ojioiog vo sUovaDoUc xal soU xasd Aoyov otoya- 
Copsesor, vapayedéorepo: dé stoc, 0 sa donc xal g Evvor 
xal vovzove Ó' sloryev clc «à noaynato ó ZsUg dgeOicag 
xav aAAgioy td (Ga xa) oOx aypnovoy ovOi volg av- 
99unon £09 ' onov Sz» 0r onÀov Ouxgsiguy. evéalev, ipa 
ve *O yevvalo» wal dedgsloy a«soí * à» davtoic xaí ye 
in aAAfAong 0 olxsov Tác eloyvyc cvaopevitmor — 4d 


caussam delevi, quod illorum ver- 
bprwm significatio ad Minervam 
potius spectat quam ad Poliadem, 
in cuius nomine afferendo prima- 
riam auctor vim posuit: huic po- 
tius quam illi nomini Cornutus, 
si voluisset, explicationis aliquid 
adiecturus fuisset.] 

'"Evvovc] Quidam Codd. 'E»ioi. 
[Par. 4 "Errobc et ubique Hy», 
et sic esse ia Par. 3 adnotavit Sal- 
masius. Neque aliter Par. 5. Ald. 
et Bas, ubique 'Evrvo).] 

zodwuxd] Sic restitui e Codd. 
[Par. 3. 4. 5, Laurentianis omni- 
bus et Oxon.) pro zoáizixu, quod 
in Edd. 

[rcreyacontro:]] Male hic vulgo 
pusctum positum. Par. 2 oroya- 
Gopévov.] 

à' dozyr» rs] E Codd. [Par. 1. 
23. 3. 4. 5. Laur. 1. 4. 5 et Oxon] 
restitui illud &ogye» £c, quod ab 
Edd. aberat [cum signo lacunae.) 

(x«i ovx &yogoro» etc.] Vulgo 
ovx üyogorow» db vovvo ovdi Toig 
drOQs3os. iov. ydg oxe vj» O9 
oxÀev didxgssiy dpfuÀlos — Prius 


comma usque ad voi; usÓpere« 
Villoisonus omisit in contextu, 
caussa im Notis non reddita. Quod 
reposui, suggesserunt P»ar. 2 (hic 
tamen ipaie») et 4. Eandem 
lectionem ex reliquis quoque MS$. 
plurimi tenere videntur, siquidem 
refertur ex Laur. 1 et 4 xai ovx 
&yggorob ovdi vol; c»Üpemos et 
ivéfadi (ille tamen iagaller). 
Laur. 3 ipguAlu ; Par. 5 ixaáAln.] 

[*« vc *9] Copulam vulgo et 
a Villosono omissam suppedita- 
runt Par. 4. 2 et 4.] 

evsoi *' iv íavroi;] Sic edidi e 
Codd. [Par. 4. 2. 8. 4. 5 et Laur. 
4 (sed hic íavrzs;)) pro «vvoé v« 
éuvtols. 

[rc deg»gc)] Recte sic Villoi- 
sonus. Legitur in Ozon. Laur. 4. 
Par, 2. 4 et 5. Ex Laur. 1 affer- 
tur ye, compendium haud recte 
depictum , sed sine dubio deris 
explicandum. Vulgo 77« doezijs, 
sine sensu apto. Quod in MSS. 
quibusdam Villoisonus exhiberi re- 
fert 1c £ignuivge, id in Codicum 
notitiis meis non exstat.] 


— 1418 — 


saUtg» pl» ot» t9v ala» dug víóc xal Ó " Morc va- 
padédotat, oU xat ' dÀÀo 7 xal oflognonasQy vj ' 0 s»a. 
Ilo) dà «gc '"Evvovc ol piv q:51006, 0l Ó' ec vyatoosc, 


[e)aopsrice m] Pro evwevizovos, 
ut vulgo legitur, Villoisonus de- 
dit evpevitucs, addens fortasse le- 
gendum esse uopevitegs, Par. 2 
«raopericovoa, Laur. 4 «va opesi- 
Cove, Par. 4 ivaojevicuas. Oxon. 
ivacperitovoi, Hoc verbum, quam- 
quam ad genuinam scripturam 
proxime accedit, Villoisonus ideo 
reiiciendum monuit, quod dativum 
sibi adsciscat. Recte. Exempli loco 
affero Nicephori Blemm. Orat. in 
Maii Coll. nov. script. Graec. T. II. 
p. 668. At idem in Schedis iveoji- 
vijess probat, sic interpretatus: 
»pour leur mieux sentir le prix 
dela paix. Hesych. ropér cav, iyá- 
Qgoav. dayeritrs, xaloes, dyalle- 
vas lamblich. Vit. Pyth. p. 166: 
590 cTeUre» dOgirí0us ÓÜdcverov. 
Suid.in Maperitu. Etym.M. p.155, 
25." Quod ego reposui ex con- 
jeciura verbum, quod ex Codicum 
inter se comparatorum scriptura 
leniter mutata sponte procedit, 
auctoritate quidem, ratione vero 
non caret iusta.) 

did ravrg» ui» ovs] E Codd. 
[unum novi Par. 4] addidi yi» 
ov», quod ab Edd. aberat. 

[»«; o "4oyc] Copulam adieci 
ex Par. 2. 4. Laur. 1 et 4) 

[1egadédora;] Sic scripsi, Par. 
1. 2. 8. Laur. 4. 8. 4 et 5 obae- 
cutu& Vulgo sagadídoras , quod 
servavit. Villoisonus.] 

[o9 xaz' áile j wai offgnonátQg 
9) 405»i) Haec im vulgata eta 


Villoisono in contextu omissa, in 
Varr. lect. ab eodem probata re- 
vocavi ez Par. 2, ad cuius lectio- 
nem Villoisonus adnotavit: ,,et hoc 
forte innuit Gale quum annotat 
in MS. (Oxoniensi) sequi quiddam 
de '405vü, extra suum locum." 
Eandem scripturam ez Laurentia- 
nis 1. 4 et 5 tenuisse videntur, ex 
quibus nunc, negatione omissa, 
corrupte profertur, xav' 414óv (4 
&Alo) 9 (4 7) x«i ifguenezoec (4 
iBegspónavQuc; S opfiguémasoic). 
Par. 2 ofqanonasQvc Huius nomi- 
nis differentias exegi. ad Homeri 
exemplar, Iliad. «, 741, quum satis 
comslet syllabarum 7 et «c con- 
fusione in MSS. vix ullam repe- 
riri frequentiorem. De scripturae 
discrepantia ofguwendrQy et ow- 
BgionésQy, quam quis praeferat 
ut etymo magis convenientem (v. 
Goetiling. ad Hesiod. Theog. 140, 
cuius sententiam non reíellunt 
quae contulere Heynius Obs. in 
lliad. T. IV. p. 649 et Bachius ad 
Callinum p. 32), nunc non est lo- 
cusaptus quaerendi. Ceterum sup- 
plendum ad verba numc revocata 
zagadídora:.] 

[Hegi dà vc '"E»vot's — oudér] 
Sic scripsi cum Par. 2. 4. Laur. 
1. 4 ei 5 librariorum tantum culpa 
inter se hic illic discrepantibus. 
Par. 2 "Evweove. Laur. 1 s»; 
(sic). Idem oiuec pro oi ut», et 
mox jujtígoc , cuius loco Laur. 4 
et 5 uique. Par. 4 diagégortos 


— 119 — 


ei À dg «9opov " osec diragégorsar, diagdgorsac oUdéy* 
"E»ve yóo dosi» 5j évielon Oupóy xal aÀxr» sotg uayo- 


pávoig* 9 xa «vgr|juocuo» anO toU $x0ca )vy)e xal 191 


éisuaixgg elvat. 'O 0 "dore vf» Oropacíia» Foyey anó 
soU aiQgny xal ayoigely* 5 anó ToU dy, 9j dot BAa(fr, 


pro diagégorzes. — Neque aliam 
lectionem Ozonienses babere vi- 
dentur, siquidem Galeus zegi di 
tc Evvobg oí uiv saltem attulit, 
Vulgo «7» d? Ervé, oi wi» tQo- 
eor, oi dà ugriQa, oi dà Ovyastípa 
"Mores sagíidexay,  diapégovas di 
ovdés. Quam loci scripturam ser- 
vavit Villoisonus, memorata tamen 
in Notis altera lectione nunc a 
nobis ob praestantissimorum Co- 
dicum auctoritatem restituta, in 
qua si insuper e; ante s7rgoc ad- 
dideris, nihil desiderabis Par. 4 
et 5 vr» 0$ "Ervrid, oi niv ngréoa, 
oí dà Ovyaríga, oi d$ vQogo» etc.] 
'E»vé yág) Sic in Codd. (Par. 
2] pro 'E»ve dé, quod in Edd. . 
ivetoa] Sic restitui e Codd. [Par. 
4. 4. 5. Laur. 8. 4. 5 et Oxon] 
pro !»)ca, quod in Edd. [Laur. 
4 ivvotou. In Schedis Villoisonus: 
»Male in Etym. M. p. 845, 52: 
"E»ve , solu] 0:00" $9) nagd vo 
ivavn», 0 lorw iuguytiy. L. Iur, 
vel iviei, 9 lotiw lpgorcótv.. Nam 
infra idem habet p. 846: 'Ervd . .. 
dzó 10U give «à gortve, dzoflo5 
voU 9 Uve, xuvd sagayeyny ivve* 
xal óvopa onparizév E»vél xal'Evvá- 
Avg." Adde Etym. Gud. p. 66, 54.] 
[55j«) Par. 14. $. Laur. 2. 8 
cum Ald. et Bas. i»:7«.] 
(foye»] Haud male Par. 4 sub- 
iicit 7ro:.] 


[ege] In Schedis Villoisonus 
uigetr legendum suspicatus est, 
collato Etym. M. p. 149, 20, ubi 
eadem etymologia; sed oblitus fuit, 
ibidem etiam nomen zag« rà geiQe 
derivari. Praeterea Clemens alio 
Schedarum loco ab eodemlaudatus 
Coh. ad gent. p. 56: o sxolHuoc 
"donc 4no vc ügotec xal «vaigi- 
otec xexÀgpéívoc. Posterior expli- 
candi ratio Chrysippo tribuitur a 
Plutarcho Amator. p. 751 (T. IX. 
p.38): 6 dà Xqroetxos i£ryovpe- 
voc voUvoua toi! ÓroU, nuT2yoQiav 
nouk xa) diuflolrv* dregetv ydg ei 
*t té» fon» eyeív, ubi pro vi- 
tioso d»toeiv, in quo corrigendo 
priores editores operam perdide- 
runt, Villoisonus in Schedis ave.- 
get» legendum proposuit, oratione 
haud satis concinua; rectius, opi- 
nor, Petersen ad Phaedr. de N. D. 
p. 36 «»aigtoi.] 

[dzoó vov dgg] Sic reposui ex 
Par. 4 et Laur. 5. Vulgo «ze v7c 
&g&c, quod in contextu, ni fallor, 
Villoisonus servavit, Etymologi M. 
p. 140, 1 fortasse et Eustathii p. 32, 
29 idem referentium et in Sche- 
dis allatorum auctoritate nisus, At 
vero formam dj certe plerique 
MSS. confirmant, veluti Par. 4. 2. 
Laur. 4 et 4 cum Aldina, in qui- 
bus legitur «xo 2c ug. Et He- 
raclides de alleg. p. 450, Villoi- 





— 120 — 


7? fuv satü dvaytiugey, o0ayt) dxuieii000Révoy aUtÓv 
«wy s10000y005U09TO09* ÓtaOsaTiXOCG yaQ wal AupavtixüC 
TU» QQO0UfQJtOOgtévOV* yivétat OU CitO 100 GQOat, O dOTLY 
&Qjt00Q4*. 27) yaQ Ógeotius ÜUvayuc spooapuójer «à noà- 
yyrata* «40t0Ut0U T&yO *iv0Q £yopiévte xal vij Ad opoviac, 
jv épuOsvoav (E avtoD yeréodat. — Elxótog Ó$ xal taeoi- 
q0vog Aéyevat, xal fgotoAoryog, xal aAaAaiiog, xal fom;- 


sono laudatus in Schedis: o ao- 
Àepog zmuQd wgv dg» eropaopévoc, 
7n:Q jos! BAafg. Hanc scripturam 
loci si. praetuleris, ego non re- 
pugnabo. Ceterum interim re- 
ceptae favere videtur, quod offert 
Par. 2 o iov. fi«fty.] 

inptids00ouíiye»] Ald. et Bas. ix- 
uulugonive», ut quidam Codd. 
[Par. 4 et Laur. 2. Laur. 4 ixua- 
Aiaouv; 3 ixu«diucopésor,  Cete- 
rum verba xazd ivaryiie0w usque 
ad «Qoa, absunt a Par. 2.) 

«vtá») Quidam Codd, [Par. 5] 
avzó», 

[19o0ayogtvorrev] Laur. 5 19o0- 
uyogivcarre».) 

[Q:aosa3,x0$  — — yirtxes— ov] 
Omnia haec vulgo desiderata re- 
vocanda ex Venelo Codice, quo 
illa in Notis ait contineri, sprevit 
Villoisonus  Leguntur vero etiam 
in Par. 4. Laur. 1 (ubi vitiose d;a- 
orcTuu5 et Avuuavaxr) 4 et Oxon. 
Quod in Oxon. 7 pro yéera. exz- 
bibetur, ignorantiae librarii tri- 
buendum, quippe compendium, 
quo yi»tvads scriptum reperiret, 
parüieculae » haud dissimile, non 
inteligentis. Praeterea in Laur. 5 
cerie vulgatae adiicitor suo loco 
yivttas ovv.) 

[«goc;] Laur. 5. Ald. ei Bes. 


dgoc,, et sic scribi mavult Villoi. 
sonus Laur. 1 »«goa..] 

[y yág dQuorexj Qvrapsc ngoc- 
aguoQu Td nQuyuutru] Absunt a 
Laur. $. liem in Par. 4 deside- 
rantur 5 yàg dguorixy.] 

[rosoivov] Oxon. voiovre.] 

[o4] Par. 4 *« Post vi»94 
Laur. 2 addit ovro«. 

iyonévgc] Quidam Codd. [Per. 
2] evxouérgs. ; 

[s4&0rog] Iliad. e, 31. Cf. Plu- 
tarch. Amator. p. 151. Schol. Eur. 
Phoen. 1569.] 

[8govoAoos] Il. 1l. c.] 

dAuÀ«tioc] Quidam Codd. [Par. 
9] «Aube. [Poetarum quis boc 
epitheto usus sit me fugit] 

[2977voc] Hoc epitheton Martis 
reponendum fuit ex lliad. », 521, 
de quo v. H. Steph. Thes. T. IV. 
App. p. 653. Vulgo «vwezuoc, quod 
a Villoisono servatum explicare 
studuit. Creuserus Symb, T. il. 
p. 612. Sed Gale iam adnotavit: 
», Gyrald. ei MS. [b.e. Qxon.] £9- 
zog et consentit Schol. Apollon. 
Rbod." ldem Laur. 4, eodemque 
spectat 8ogms, quod Par. 4 et 
Laur. 5. babent, et ffgvinoc in 
Par. 2. Mionioc Par. 1. 5. Laur. 
1 et 3. Ac receptam lectionem 
Villoisonus in Schedis probat, al- 


191 . 


nVog, H&yioSzc iv «aig nagasdikow Uno suy payonéyoy 
aqiepuéptc qeygc* odev vipeg xal Ovovc aUtQ Oogayid- 


Covor, | Óa *0 vagogudsc xal yeyervog «9c Oyxrotec* 01192 


sÀsloSo. Ob wvyag, Ouid *Ó OQgaaU mal éiwiÓÜesixO» v0U 


Ceov. 


Tinacón: db 9n0 Ogcxuv uacua xe) ZueoOocy 


xa) vu» tOl0Uve9 dÓvo» Afyesa:, sraQ olg 5) so» srole- 
quxo» Goxgotg evdoxipisl, zal «0 dveniesoQrglc src dixyc. 
JI'vna Ó' iegóy qaot» avsq ogyiy. elvai, did s0 nÀsova- 
Ce» *d Opyea saUta, Onovu mov à» mtOuata st0lÀo 


"AdoníqOoQa doy. 


lato Eustatbio in Iliad. l. c. p. 944, 
61, ubi voz derivetur ab save», 
cuius loco Dorenses «ver, unde 
vo» xggux& duUrgy» ign Tw Té» 
naÀudv, oU xard xvQ», dààd 
énsOesinéis.] 

[yiovgc] Par. 2 ueyulgs. Par. 
$ niysoros.] 

negeseteu»] Quidam Codd. 
[Par, 4. 5$. Laur. 1 cum Ald. et 
Bas.] »eatco», [Eorundem voca- 
bulorum confusionem supra nota- 
vimus c. 20. p. 189.] 

[uno ré» nayonives] Desunt in 
Par. 4.) 

[*:le xa) ovov; avie] Par. 4 
xui vovg ti»); av*&, elegantiore, 
ut videtur, verborum ordine.] 

["yevocs] Par. 2 et Ald. cum 
Bas. yeyovoc. Villoisonus adnota- 
vit: ,Sic in Philos. Vit. Apollon. 
V, 9 pro ytyorec ig0yCaro recie 
7*79»9c reponit Heringa ommino 
videndus Observat. crit. p. 64; ubi 
roale Olearius xeyavec." Ac certe 
unus Codd. Paris. Reg. à me in- 
speciorum yeyeros.] 

[9yxgo«ec] Pan 1 oyx«otec. 
Oxon. oyygewsc. Ald. ei Bas. óy- 


zectiec. Laur. 8 eyyaccec. Manuel 
Moschop. Gramm. p. 58 ed. Titze: 
ix) ove», ggeupuuügÓus* A£yovg. di 
x«i oyxacOns, dàÀd ondriov vobro.] 

[seg o4] Vulgo ix& ze ixc- 
»o6, quod servavit Villoisonus. " 
Hlud reposui ex Par. 2. 4. Laur. 
4. 4 et Oxon.) 

5 vüv noltuxév &ox240«] Sic in 
Codd. (Par. 4. Laur. 4 et Oxon. 
(hi duo tamen zod/ue»)) pro vé» 
2oÀtpxé 7 49170:4, quod in Edd. 
[Et ilud fere reliqui MSS. licet 
librariorum culpa deprevati. Per. 
23 ógyrév xolipio» &0x90:6; idem 
Laur. 4, .nis quod seAíue» ex- 
bibet.] 

[evdoxi»e:] Laur. 2 evdoxiuor-] 

[Zva«] Laur. 5 yvzov.] 

oxmov xov a» nxr:éu«41a molld 
"doyieGoja ex] Sic restitui e 
Codd. [Par. 2. 4. Laur. 1. 4 et 5] 
pro 9xou 4» ej mzeura xoÀÀd 
depipOeyya üvra. Alii Codd. 5. 
[Sic Par. 4. De Laur. 4 non cerio 
liquet, utrum ec an y babeat. 
Laur. 5 ovra. Ex Qson. Galeus 
tantum affert — 405790090 egi. 
7$gy*e0oga revocandum esse, iam . 


— 132 — 
Curr XXII. 
[Z7sp? ToU IToctidGwos.] 


Mesá dà saUso negí soU Iloauduvoc, e nal, Aexséov. 
Iloosigzsas pàw 0*5 O0 avsOg doti «7 vesaypévt xavà 90 


$ygó» Quyaust* vov 0) nagauvOrtéov toUso. 


Iloosov 


pà» o» QusaAr aUsó» inevónosar, inudy «00 qua- 


cÓa. «à ds yüc yuvopera 
Schneiderus Lex. Gr. h. v. mo- 


nuerat.] 

[I2QosíQgre;] V. cap. 4.] 

e avzoc] E Codd. (Par. 4. 2 et 
4] restitui 94, quod ab Edd. aberat. 

(xavd vo i»oó»] Articulum omit- 
tit Par. 2.] 

[1ageuiv03siovy] Par. $ xaganv- 
Sevstov.] 

[»wr4Lov] "Vulgo 9vrdÀjor, 
quod servavit Villoisonus. — lllud 
vero ut reponatur, postulant Par. 
1. 2. 4. Laur. 1. 8 et 4. A Codd. 
quibusdam, quos nomine non lau- 
dat, exhiberi evradso» et gezadior, 
ait Galeus, evraàmiov nomine 
Neptunum a 'lroezeniis cultum 
esse insuper addens, allato Pau- 
sania ll, 82, 7, ubi v. Siebelis. 
Ex huius vero scriptoris interpre- 
tatione epitheli 9vzadjioc , quod 
item confirmat Plutarchus Quaest. 
Symp. p. 615 et 130, a Villoisono 
in Scbedis laudatus, etsi patet de 
scriptura eius dubilari non posse, 
tamen haud minus certa altera a 
nobis recepta videtur, quippe quae 
sensu ab illa baud quaquam dif- 
ferat. De v. svetuAjuoc v. Creuser. 
Mel. I. p. 388. Dissen. Expl. ad 
Pindar. Nem. Ill, 54. 

[1d ix y7c] Sic reposui ex Par. 


5 iv avsg Óglovóti ixgdc 


2, abiecto articulo *7;, quem vul- 
gata habet et Villoisonus servavit; 
ille enim mos dicendi Cornuto fa- 
miliaris. V. ad c. 20. p. 189. C. 4. 
init, et 34. p. 3309: :x« ini 77; 
c. 85. p. 288: «d vxó y;v. Haud 
aliter Plato Pbaedr. 61: «4d vao 
yfjc el 88: vg» vxo yjc nmogtías. 
Philo Migr. Abrab. T. Ill. p. 494 
ed. Pfeif. sà ovgaria rois ini yis. 
Diogenes Laert. haud memini quo 
loco: yévege». dvO einer» in yc &- 
sas, sicuti idem IX, 22 dixit ?éve— 
viv dvOQeixur iE nÀiov xQéror ye- 
»éc0u. Sic xavu yg» (vel yi) 
Epist. Socrat. p. 31 ed. Orell. 
Aristoph. Nub. 188. 192. Valck. 
ad Hippol. p. 312. Philostr. Imag. 
l, 24. 'Yno yi» (vel y5c) Aeschyl. 
Prom. 152. Eurip. Hipp. 1290. 
Plato Phaedr. 88. Sic rd vs or- 
Ajvg», sine articulo, Lydus de 
Ostent. p. 60 ed. Hasii et Simpli- 
cius in Philological Museum T. Il 
p. 591. 611. 'O vxo atigrg» vóxoc, 
Aristides Quintil. de mus. p. 110. 
Alii scriptores sine discrimine ar- 
ticulum addunt: promiscui buius 
usus exempla dabit Boissonad. ad 
Pbilostr. Her. p.291. Ceterum 
nostro loco Par. 4 «« i» 2j yjj.] 

5; ivavvij] Referendum ad prae- 


sregaísióg dosiy* eiso dvo|loíyOora , wa) dvvooiyatov , xal 193 


1238 — 


ouoíyOoya, sa) suvaasoQa yalac, ec oU neo aAÀg» ai- 
síav voy Guoji9 yivopuéyey, 4j naga sj» elc sac dy «yj 
yó o5oeyyac dunzeo e)c va Ooldcoyc xal sev aAÀUy 
OÓdse»' octcevoyegotusva ydQ 9G d» avtalg nvsUpata 
xol ijodow (xtovvta mloreoÓc: xal (G5yvvcOn: avtQs 
soul, anosslovtiéyoy igÓ' osa xal jtxgpádsev xotg 9ry 


cedentem rz» veraypivg» natd «0 
vyoor dva», aut legendum 5 i» 
«sre, nempe JTosndé»,, (ut ba- 
bet Laur. 4. Verum Laur. 8 7 
avsza d.) 

xeaeaírioc] Sic restitui e Codd. 
(Par. 4. 2. 5. Laur. 1 et 3] pro 
zavmrios, quod in Edd. Quidam 
Codd. [Laur. 4. 5 et Oxon.) za- 
vosría, [Par. 8 et 4 xag«itía. Sed 
xapaírioc genere communi efiam 
alibi Cornutus dizit. Ceterum voce 
xagaít.s saepe usum esse Chry- 
sippum, monet in Schedis Villoi- 
sonus, allato Plutarch. de Stoicor. 
repugn. p. 1041. 1049. 1650.] 

era) E. Codd. [Par. 4. Laur. 4 
et 5] restitui illud era, quod ab 
Edd. aberat. 

[s,rdszsope »«í«c] Sic edidi e 
Par. 4. 4 et 5 et Laur, 8, Villoi- 
sono idem in Varr. lect. suadente, 
in Nojis «ero yaíge cum Ald. prae- 
ferente. Laur. 1 vvuxtoga yatav, 
Vulgo virazroguyaigy. Poetarum 
illa pbrasi quis usus sit, me fugit, 
Sed dixit Nonnus Dion. XXI, 154 : 
yOovoQ viraxreQa. Kravoyaésgv.) 

(ec ov) Par. 3 ex vd. Negatio- 
nem omittit Ald.) 

j»roníivey] Quidam Codd. [quos 
non novi] yexouérery, 

[n«Qa v5» de sde iy 15 9j o4- 


*gayyac] Sic Par. 4. Laur. 4 et 
Oxon. Laur. 4 sagd «é && tovc 
elc, Ex Laur. 2 affertur. yaíyc 
ejpayyac. "Villoisonus vulgatam, 
xagd vé vovg i» 7j y/j ergayyac.] 

ZIuxteom] Sic edidi e Codd. 
[Par. 4. 2. 8. 4. 5. Laur. $ et 
Oxon.] pro ixzz«ci», quod in Edd. 
[Barioris vocis Ppnrecie exempla 
vide in Stepb. Thes. ed. nov. Paris. 
quibus adde lo. Pbhiloponum in 
Aristot. Meteor. T. 1. p. 141. ed, 
Ideler.] 

ric ve 6adasoyc] E Godd. [Par. 
4] restitui illud z«, quod ab Edd. 
aberat. 

[vdére»] Vulgo hic sebiicitur 
d4yecO«s, quod delesi cum Par. 2. 
4. Laur. 1. 5 et Oxon. Adieetum 
fuit illud déyeseOc, ad resarcinan- 
dam mancam scripturae vulgatae 
rationem.  Villoisonus in vulgata 
acquievit, ne mentione quidem al- 
terius lectionis in. Notis facta.) 

[iv.«vvarc] Annuente Villoisono 
in Varr. lect., qui in Notis vul- 
gatam i» avsj defendit, illud, ad 
o9gayyac quippe referendum, sus- 


. cepi ex Par. 4, «vzoic quidem ex- 


bibente, sed reformandum in «v- 
vai; ob preecedens va,.] 

x«rd vj» Qu&w] Hic figo pun- 
clum, quod posuit Galeus post 





óykv. 


124 


EvÀóyug Unó tvwy xal puxgtag eloneat, «9c 


OaÀdgoge «ud vbói0UT0v jyov drosslovogc: dg ov xol 
5/y7600€, xal ayaozovoc, xa) ssoAUgAoro(foc Acyevat.—— Ey- 
vsUOey Ok FOola» xa) oi vavpo! aUtQ siQoo5xciv* wai 
ovo aito taUoov; stapurdAasag, Ora S79 yoortv soU 
ncÀayovc, xal énel GAÀog «0 vduQ nélay elvat Aéyovow, 
eUAoyog 50y xvavoyaivry avtoy elpgxaot, wal iy doÓss: 


sequens evAcyec: [cui praeivit Eu- 
docia p. 342, quae, «oye ita 
affixo, post alia mulia interiecta 
ad Cornuti verba vso wwe di 
x« etc. redit.) 

vxo ruwe»] In Edd. vxo re» 
9i. [Abest particula recte a Par. 2 
ei 4.] 

puxgzag] Quidam Codd. ívxg- 
zíac. Plerique [Par. 5] uvxoisas, 
aut 4gxoívac. [Sic Par. 4. Non 
novi ullum Codicem, qui uvxgríac 
praebeat. Sed affert uvxzvíos on- 
ojo Galeus ex Aristotele de mundo, 
ex MS. ipsius laudans uvxigsec di- 
qgvru..— Sed quae sequuntur satis 
demonstrant, non agi hic de nomi- 
nis alicuius, quo genus quoddam 
terrae motus designetur, origine, 
sed de epitheto Neptuni exzpli- 
cando. Vellem vero Cornutus, ex 
poctis et quidem ex Doriensibus, 
uti videtur, quis illo epitbeto usus 
esset, nominasset. Ceterum Villoi- 
sonus in Schedis, posito Aristote- 
lis illo loco c. 4. p. 396 ed. Bekk, 
ubi leguntur, yírovras dà xal uv- 
xytía: 0ucpol, atorteG trjv yi» ut- 
1d ffoóéuov, haec subiicit: ,,Stoici 
teste. Laertio Vit. Zenon. p. 464 
dicunt ee, ngrorgger roUc wi» 
otouatíac, toU; d$ y«cparíac, 1oUc 
0t xuvpatiuc, ubi H. Stepbanus 


monet scribi xvuetríu;; mallem 
Avxgrius. V. Menag. p. 834." 
Schneiderus Lez. Gr. v. xavuasíag 
legi mavult xàuesiíac, Heraclide 
de alleg. p. 459, ubi Galeus x1;- 
nuríac vulgavit, ni fallor, nisus.] 

[yxz«oon) Laur. 1 7y5ocaca.] 

[Aéyeses] Sic rescripsi pro &p;- 
142, quod servavit Villoisonus, cum 
Par. 2. 4. Laur. 1 et Oxon] 

[ErvrebO«v. dà idobe» xal oi vai- 
Qo« «Ur& xQocg5xes] Vulgo ivriU- 
Oe» xai oi xaiigos avro z0002x0Ug«. 
Illud suppeditarunt Par. 2 (quae 
sequuntur xa) Ovovow — yQowuiy 
omittens) 4. Laur. 4 et 5. In hoc 
z9005x&. Praeterea ex Laur. 1 af- 
fertur zpoogxos (sic). Vulgatam 
Villoisonus servavit, in Varr. lect. 
tamen lectionem nunc receptam 
commendans.] 

[roods] Par. 5 ygew».] 

[xai inei 4ÀAue] Sic scripsi ex 
Par. 3. 4 et Laur. 5. Idem olim 
fuit in Laur. 4, ex quo nunc af- 
feriur xal ini Ód' GÀÀec. Vulgo 
ind 0' ülÀec, quod retinuit Vil- 
loisonus.) : 

[A£yovc;»] In quibusdam MSS., 
quos non indicavit, Villoisonus 
adnotat esse Alyeva,.] 

[727] Abest a Par. 5.] 

eipyxuo:] Sic plerique Codd. 


— 1425 — 


eloayovor zsoraveg. — Tovtouv Ó' Cvaxsy xoi SoUGC T10TGJI0UG 
s5pa0gopoUc xol ravemmoUc avanAaTsovoiy, eoayel) (iau v 


v4 *7c qgegac avio» | xoà nuxgsixov dyoUor;" xc) yaQ o 194 


Zxc&uavÓgoc nagd «9 noms, 

fovyev , ec ova savooc. 
Kav &ÀÀo» dà «gómo» yauoyog A£yezat Ó. [looetdoy. xoi 
Oepueliotyog vno vivo»* xal Ovovouw avtQO a0galste noÀ- 


[Par: 2. Laur. 4 et Oxon] Ed. 
Galei. eiggxecav, Ald. et Bas. &- 
Qixcur, Alii Codd. [Par. 4. 3. 5. 
Laur. 2 et 3] &Qzxav. Abi xvaro- 
xuisov auvoU donpirow xal iv 190 57r; 


eiauyopérev sesuvzz. [SicPar.é&, et,.- 


ni fallor, Laur. 1 e15, quum ex hoc 
siennisov enoleiur, ex illo xvuvov 
«UtoU , . . eioeyepévov, Ex quo» 


rum Cadicum .scriptura prorsus 


nova contextus forma evadit, ho- 
rum ipsorum MSS. ob auciorita- 
jero eximiam Ííorlaese non sper- 
nenda.] 

[revgezxorc] Hanc formam ez- 
bibent Par. 2. 4. 5. Laur. 3. 4. 5 
et Oxon. Vulgo cavgézec, quod 
servavit quidem Villomonus, alte- 
ram tamen lectionem fortasse prae- 
fereddam esse monens. Par. 8 xe- 
qanosrc, V. Auctar. Lex. Gr. 
p. 154.] 

(9u«a»d] Par. 4 éc &» (b. e. 9s«»).] 

[sc 9op«c] Villoisonus in con- 
textu 77€ eeras, ex conieciura, 
ut videlur, ingeniosa quidem, sed 
non necessaria. Immo tei vulgata 
apiissuma, dum oryj fuviorusma 
insolenter dicium esset. dioeu de 
cumsvis fluentis impelu dicitur. 
Sic' eegá «ipavoc in Herm. Tris- 
megisto ap. Róiber. ad Lyd. de 
mens. p. 816.] 


[avré»] Abest a Par. 2.) 

[3gurer] Sic reposui ex Par. 2. 
4. Laur. 4 et Oxon., aunuente 
Villoisono in Varr. lect, qui in 
contextu et. Notis. probavit. quod 
vulgatur 7/yevic, quippe à sequen- 
tibus poetae verbis separatum. Par. 
4. 3. 5. Ald. et Bas. zgryervc. Laur. 
3 geryerss,— Etenim Cornutus spe- 
ctavit Iliad. v, 403: Zqvyar, wc ovt 
1ebgec nquytv éÀxóptrog elc. Sed 
immemor, haec de Hippodamante 
ab Achille hasta percusso dici, con- 
fundit locum de Scamandro im 
lliad. e, 231 : seuvxoc jVte raigoc.] 

y«5joyoc] Quidam Cedd. 2u;- 
ovyoc. [Sic Par. 6.] 

«oealse) Sic. restitui e Codd. 
[Par. 2. 4. Laur. 1. 4. 5 et Oxon. 
(quatuor postremi «c9e2le, quod 
Villoisonus praeiulit)] pro &oza- 
ÀAdxov;, quod in Ed. Gelei, ei 
doeuádxovc, quod in Ald. et Bag. 
[Adde Par. 4 et Laur. 3]. Merito 
Galeus secundum Pausaniam [VI1l, 
21, 3] et Suidam annotat ,. Lace- 
daemonios et Rhodios [teste Stra- 
bone L. p. 54 ed. Bas.] «ogulor 
Hoondéva coluisse. [Receptam for- 


mam nominis firmat inscripiio pri- 


mum edita a Beaufortio Karama- 
nia p. 301 et repetita in YValpolii 
Travels p. 558: 


— 126 — 


Ld 


Aeyov, coavel dm avvG xeuévou «oU dogadec éovava: 


và obejuoava dnl 9Zc y97gc sol aUvoU ÓOorrogc. 


Torawa 


Ó' aUvoU góggud dove, novsQov dns) avtz yOUVSacs riQOc 

vg» «üy lyOUov O79ay, ?j ag inisyÓtiov soUSoy voD op- 

yavov ngog ez» xivrou src y9c ovsoc, ec elgrvas. — Kol 
«veog d "Evvooíyaiog Fyey yeíQeoot vplacay , 


OEJLZEBAZTfKAIZAPIK AI 
IIOZEIAJ1NI MAZDA AE? K A1 
4D POAEITHEYILAOIA 
Sed tamen haud falsa forma «oga- 
Aic, quippe poetis recepta. Op- 
pisnus Hal. V, 619: 
yaiyc d' dorvgllaxsa IHoonduev 
igvorro 
a0eadioc Qiborya Otneilia vépOs 
evádoger , 
ubi v. Sehneiderum edit. pr., in 
Notis manu ab eodem scriptis, 
quae penes me suni, cum sensu 
illorum versuum  comparantem 
Anonymi versum apud Etym. M. 


dÀid Hoonudu&ev yaijoyoc d0xi- 
Ale aei, 

Ceterum quod Ion dés (vel 7To- 
e:96»i) in universis Cornuti MSS, 
primo loco laudatis post degaeíe 
subiicitur, id ex margine irrepsisse 
suspicor.] 
e [$oa»e]) Par. 4 ec üv (soar), 
constanti fere varietate. Ceterum 
verba eo«»tl — và oixguat« omit« 
tit Par. 2.] 

[xu) avvoi; déovroc) Haec, quae 
a vulg. absunt, invito Villoisono 
revocavi ex Par. 2. 4. Laur. 4 (hic 
dà ovrroc) 4. 5 et Oxon, in quo 
uvté. Quis vero illa, si Cornutus 
non scripsit, scripsisse putetur? 
quamquam ea si abessent, uon 


valde desideraremus. Ceterum de 
Neptuno 7ze9ety dicto, qui ter- 
rae curam et imperium babeat, 
v. lacobs. ad Philostrat. Imag. ll, 
4T. p. 490.] 

[Te/esva d' avroD goggna dors] 
Sic Par. 2 (hic yop5À»») 4. Laur. 
4. 5 et Oxon. In Laurtntianis ta- 
men laudatis sópyno» legitur vi- 
tiose, unde novum rursus illud 
vitium 9oQgÀxo» natum. Ex Laur. 
1 mendose affertur sQuevagori- 
porroc (sic). Vulgo 9éges 9$ voimi- 
vu», quod servavit Villoisonus. 
Voce 9óQgua Noster et supra usus 
est.] 

[avt yo&rrw] Par. 2 et 4 yoà»- 
vas avz5.] 

[óvros] Vulgo et a Villoisoni 
contextu abest, reponendum ne- 
cessario ex Par. 2. 4 et Laur. 4] 

[wc 4£9gvas] Sic dedimus ex Par. 
2.4 et Laur. 4. Vulgo e&gyra» ydg 
orzec, quod incuriose repetiit Vil- 
loisonus. Respicit enim Noster ad 
ea quae paullo supra de Neptuni 
potestate terram concutiendi vel 
sustentandi dicta sunt vel quae 
monuit cap. 4 fine, ubi Neptunus 
dicebatur sidookw».] 

auro; d' ivvegíyesoc] Sic in Ho- 
meri lliad. «, 28. Male in Edd. 
xal Ó' avrog ivrvos:yetoc, [Ego ta- 
men copulam x«, quam Villoi- 


— 1297 — 


gyus* ix 0' aga návsa Oepébiua yevs Ovou(r. 
' Eyesas. dé sivog ánoxexQunpévoo isvpov ovty «a xal ó 
T'oisov xa) 'dpiqitQiss" eisovy nisordQorsoc soU € e«oi- 


sonus invitis omnibus, quantum 
sciam, libris abiecit, intactam re- 
liqui, quippe qua versus Homerici 
praecedentibus melius adnecian- 
tur.] 

[6444044] Apud Homerum ó:- 
pius. Omnes MSS,, quantum 
sciam, in illa vocis scriptura con- 
sentiunt, praeter Par. 2, Oculi 
et Ozon. O«peilia exhibentes. Non 
tamen satis caussae est, cur illam 
formam ad Homeri exemplar ac- 
commodemus, quum praesertim 
ez sequentibus pateat, Homeri 
verba a Cornuto non admodum 
accurate recitari. Quare 0«4402.a 
interim defendendum  arhitror: 
quam formam, quam*ris alio exem- 
plo non sustenfalam, neque adeo 
in Lexica relatam, non est quod 
per se condemnemus, quum ana- 
logia v. v. IdeO dor et idiO:o» suc- 
currat. Illud vero 9ejdiou scriptum 
ex usu dicendi, ul videtur, vulgari, 
cuius éxemplum praebet inscriptio 
Patáreasis in Walpolü "Travels 
p.534, repetita à nobis iu Auctar. 
Les. Gr. p. 134, ubi leguntur: 1é 


45 29oUxp»xer» xart0xtUuOt» idm Dae - 


ptu» à nav)o. Adde Heraclid. 
de alleg. p. 459 ed. Gale.] 

[xete. 0voati] Sic Par. 1. 2. 3. 
4. 5. Laur. 1. 3. 4. 5 et Ozon. 
sicque legendum monente Villoi- 
sono, qui in contextu cl Notis 
Ogxs Gsoecr, quod vulgatar, de- 
fendi. Galeus: ,,Apud Homerum 
— miuus) níuze nunc legimus; 


nisi forte illud in mente habuit 
quod alibi de Ennosigaeo ait Ho- 
merus [lliad. 9, 237] rovc InBalAt 
Ovgal» ; aut forte wyyporinov dpdg- 
*gpua," Memoriter Homeri verba 
Cornutum recitasse, Heynii quo- 
que T. IV. p. 379 est sententia.] 

"Hxyevas dé vivoc axoutnQupplvov 
ivvuov] Sic restitui e Codd. (Par. 
4. 8 (absente in his d/) 4. 5. €. 
Laur. 1 (a quo pariter dà abest) 
&. 4. 5 et Ozon. (in tribus po- 
siremum laudatis MSS. rursus di 
omissum)) pro i»déyeraé vivos óno- 
xexQuaMévor. [Galeus suspicabatur 
g Lyesas.] 

[aus ve xal Toize» xal Adnp:- 
vQ/r5] Sic refinximus hunc locum 
volgo mancum corruptissimumque, 
ope Par. 6, ea quae nunc repo- 
suimus, ad «erbum referentis, Fir- 
mantur praeterea etiam Par. 2. 
Laur. 1. 4. 5 et Oson., qui, ge- 
nuima scriptura oblitterata exhi- 
bent: eegrío» so) o Tite» x«i 
Vippirgizg. Apparet enim in vi- 
tioso «irgséor latere obecuratum 
«(17 re. Quod miror fugisse Vil- 
loisonum, vulgatam tuentem: o 
uus d' dzo voD Toísevog. ivOt 
"ugirgisg* o d) Toíxes. Pro 5- 
$1» Mpgizoirg Par. 8 et 5, vul- 
gatam servantes, i»Oev xai dd ugs- 
vQ9ízy. Celerum aegre omissum ar- 
ticulum y ente Zfpgitgéry, in Pa- 
riensi quodam, quem non novi, 
offerri adnotat Villoisonus, Sen- 
sus tolius loci: nominum et rgsai- 


— 128 — 


jsov, énó dà erc óvorec avsay otroc dropaocévayp, ci 
195 se xa) sap &AAg» aisiay. | 'O dà. Toisev Órpoogoc ov 
«9 Hi» jye pépog avOQousiov, «o 0) xys0ovc , incidy) xai 
v0 elogpéyoyr vyoov «5v niv egelrtixgv Ovvatty, ary 
0) flansixzw qe. — Kaleizas 0' cvovosepvoc o [Toocióoy, 


dta «0 nÀavogc soU nelayovc, eg siQrsas xol 
in' evoca voca Oaidoorc. 
Miyetat 0$ xdx sovtov xal evQupuédov xal eUgvufíac. "In- 


vp. et. Tyivevoc et. "fngiszolege 
communem videri esse originem 
quamvis occultam. Quae deinceps 
subiicitur explicandi catio nihilo 
cerle absurdior ea sententia esse 
videlur, quam nostris diebus pro- 
poni mirati sumus in Annal. dell 
Inst arcbeol. 1833. p. 164, secun- 
dum quam nomina Zfmpiroirg et 
Viegeditg ad communem originem 
revocantur.) 

[rrov» xAeovuc.ovroq —  e«iviav] 
Sic locum exhibent, in singulis 
paullum discedentes Par. 2. 4. 
Laur. 4. 4. 5 et Ozon., quos se- 
quendos putavi. Par. 3 ovre &ro- 
nuouérov, Par. 4 cum Ozon. et 
Lanrentiauis & x' or», quod ext &c' 
ov», ut passim in MSS. scribitur, 
v. Procl. in Plat, Cratyl. p. 104. 
Boiss. Praeterea Par. 4 x omittit 
et je pro sire habet. Vulgo: o d? 
Toivev, eivov» ano tic (é0tec ov- 
Tec eromagtus, zÀtevuGurreGc *OoU 
T OrOurtíov, Ht 4AO TOU vgelw, TO 
Toup, zuTr& avrippace, qua scri- 
ptura servata post zasa arréepa- 
oi» subiecit Villoisonus elre xo) seo 
&ÀÀnv airíav. In qua lectione con- 
stitwenda id fortasse verwm videri 
poles!, quod verba sir' «xo vob 
rgeir, 10 tQlputw, nara drrippuow, 


quae ab Auctore profecta esse pos- 
sunt, a Villoisono servata sunt. 
Nos interim meliorum codicem 
auctoritai paruimus. Laur. 2, qui 
vulgatam tuetur, jyrevv pro &'rev».] 

[O dà Terre» dipnoppec &»] Sic 
Par. 2. 4. Laur. 1. 4. 5 et Oxon. 
Vulgo dígoggec dà 9 Toire».] 

[xgrovs] Laur. à. xg:7.] 

[ix«] Ab hoc loco in Par. 2 
transfertur post egelrvixz».] 

[r'grovsgeoc)] EvovoStr2c Ho- 
mer. et MS. GALE. Huius lectio- 
nis nec bola nec vestigium in MSS. 
meis. Geterum eeovoripror quis ez 
amüquiortbus Neptuuum  vocarit 
non rmemtmni.] 

Tob :tÀéyov;] Sic restitui e 
Codd. [Par. 2. 4.. Laur. 4 et 5] 
pro rjc OwAutrgc, quod in Edd. 

[xax vefzov] Sic Par. 1. 2. 3 
et 5, et boc repositum vult Vil- 
loisonus in Varr. lect, vulgata 
xara voUto im contexim et Notis 
defensa. Par. 4 ix rovrov, V. m- 
fra c. 24. p. 198.] 

svovAiac] Sic restitui e Codd. 
(Par. 2 et 4] pro edgvi/0uc, quod 
in Edd. [Gale: ,,Qui «vgvfoac, est 
Pindaro erevfiac. MS. male evgv- 
84uac." Pindarus Olymp. VI, $58: 
Jleotidiv engvBiav, qui hoc epi- 


— 499 — 


stieg db, vdya anó NT vayelay v)» dui daAco0fc ipogüv 
elvat ,/ sadernep nnoié o» soig vavo) yonnévay* dy- 
veUOes $5 xul r(ouontov ovtóy sivo: cu» Ührrov, vra- 


ondebajdpyop tüy ped taüsa. 


Zéyrsat Àà napa. 1006 


»«l »epptyésuc xal xQrvovyoc Oa «adc ngosiQyuévac at- 
elec yvtpat vae slow ud vU» notaio» Oddtoy nyyai, 


theto alibi quoque, ul Pyib. H, 12, 
utitur alrisque heroibus tribuit. In 
Orpb. Argon. 341 est epitheton 
Tritonis. Praeterea idem Pindarus 
alibi simili fortha &gevzo«luc usus 
est, teste Eustathio Prooem. Com- 
mentar, ia Pindarum p. 7.) 
['Fez:06] Par. 2/106; 51226:0€.] 
[$9opds] Recepl ex Par. 2. 4. 
Laur. 14. 4, $ et Óxon. pro ti», 
uti vulgatur et Viltoisonus scripsit.) 
[r&v ^o»] Oxon. và» Tzzlo».] 
xg7vo?roc] Multi: Codd. [Par. 1. 
3. Laur. 1 et 3] xpzrovzec. 
[1torauío»] Quod reposui pro 
vulgata zorigov, a Villoisono ser- 
váta, obtulit unus Oxon. ' Idem 
coniettando assecutus erat VVake- 
fieldius ad Lucret. V, 269, cetero- 
quin monens, omnia baec epi- 
theta, quae Cornutus recenseat, 
pendere ex notissimis illis Serenus 
Ntiad. », 195: ' 
otd)  Ba&vjjelrao plya VEN 
Mixtavofo, ' 
vot jeiieg ftáyttG xtorajol s nácn 
UU 6diuded : 
ya] zaods xp7val xal gpoetara ua- 
5571 709 9 5 7 wii wdovoiy, 
Quem focum quani' afr, quos in- 
dicavit Wakefleldins , st/o et qui- 
'dem , diverso ' more : éxpresserumt, 
tet Quintillinus X, 4; 46 hic in 
transcursu ftiictàndus ubi de Ho- 


mero: Hic enim , quemadmodum 
ex oceano dicit ipse amnium 
sim fontiumquecursusini- 
tium capere, omnibus eloguen- 
fiae partibus exemplum et ortum 
dedít, Sic Spaldingius, codicum 
scripturae parum insistens. Nam 
vim wut praestantiorum codicum 
auctoritate prorsus destitutum de- 
lendum esse bene Frotscherus mo- 
nuit, monueratque iam ante eum 
Genslerus, quem non laudat. Sed 
haec non sufficiunt restituendo 
loco. Non perspexerunt editores, 
qua emphasi omnia illa dicta sint: 
quemadmodum 'enim Homerus 
omnia flumina, omne mare, omnes 
fontes ex Oceano promtanasse di- 
cat, ita omnibus eloquentiae par- 
tibus eundem exemplum et or- 
tum praestitisse; unde patet priore 
membro notionem omnis, in qua 
vis principalis sita est, desiderari. 
Quae quum iam olim in censura 
libelli Gensleriani (Ephem. litt. 
Hal. 4825. Suppl. No. 43. p. 341) 
moruissem, tamen breviter hic re- 
petere ex fe visum, quum bac 
demum via sperandum sit revoca- 
tum iri pristinum huius loci can- 
dorem. Quod olim l, c. legendum 
conieci, omnium rivorum fontium- 
que cursus, ideo mumc displicet, 
quod sim, quo riporum nititur, 


9 


130 — 


, Y e — 9 t , , * P 1 - r es 
GLO €0U (EL vaat qGiv&sOOat, 1? G9EO QU. QGIFELP OUSQG 


oropaojépos. 


Tac Óà yoguovuévag. svHugac xaÀA0UO(v, 


Guo voU vuv nQu«oc QaiveoOQtL, .xQgursotéveg «dug, 
Jov d' avso9 Aoyov éyeva:t xal s. [loosidovog. viav slpat 


196 soy Iljyaeov, ano | v&v nzyüv dvopaguévoy, , hd. d 


vjv Oeogovpivgy iav nsol tyjv 9ülaoGay. xo] sov«ac 
voUg ftaíiovg xal pueyalenifoUVAovg ysvopévovc, og sy 


parum aut nihil fidei mereatur. 
Magis foriasse placebit mecum 
nunc reponere omnium amnium 
fontiumque c. Quo modo exci- 
derit omniuin, nemo non videt] 
eaivey]. Ald. et Bas guise. 
[Sic Eudocia quoque p. 343. Sed 
manifeste tolus hic locus, quo de 
elymologia v. »'497 agilur, nis 
probes gare» , routilus vel cor- 
ruptus, cui resarciendo nullus co- 
dex adest, Mirum omnino videri 
debet, in Notitiis variarum lectio- 
num Villoisonianis per totam hanc 
reliquam paginam Galeamam vix 
unam alteramve scripturam dis- 
crepantem ex codicibus afferri: 
quod cuius negligentiae tribuam 
ambigo. Apposito in Schedis hoc 
Eustathii loco p. 1554, 41: wrü,4- 
9us xaloürrus did TO Gb véov, ijj 
xard *O0 vU» euiveGÓns, Villoi- 
sonus alio Schedarum loco haec 
subiicit: ,Bustathius p. 1384, 34: 
xcTd vÓ -éov ga.vóut»ae, 7ros xazà 
vo Lag. o0t» xal y »Uuey Ovrri- 
Otarau, oloyel »eougg xai /fioluxer 
viue. Unde i in Cornuto legerem: 
4o ToU xura v0 vlov, iro» xgre 
10 Pag gaive,y. Etym. M. p. 608, 37: 
zGQd Trà »Íoc xai ró gà TO Qaivp 
yivevas vtóugn, xal Ovymomj xai 
*Qong vag, x vox guivonéyg."] 


[w»opacuéras] Laur. 2 dodosn 
opérvac.] L 

neg! 37» Ouàncocar] Sic reslitei 
e Codd. [Par. 4] pro zog& v. 9., 
quod ia Edd . 

[neyalemifovÀov;] Toupius ad 
Longin. p. 266. VVeisk. cerrigi 
iubet 4yuÀexi0lovq, quem eo 
minus sequendum putari,:quo de 
tola eius adnotatione, qua de dis- 
crimine vv. ixpfloàos, et. inífloloc 
ooníuse agilur, rectius Schaeferum 
Melet. p. 48 et 119 viderim sta- 
tuentem, Toupio quid faciat se 
nescire. Quidquid vero censeas de 
borum vocabulorum significatione, 
quae in nolione aliquid malientis 
vel adsequi students universe con- 
sistit, quo iure utyaAexífodoc dici 
potest, eodem concedas, oportet 
dici posse keynáexifaviog, qui in 
struendis insidiis valde .sibi :pla- 
ceat, Quae vocabuli, ex sola Const. 
Manass, Chron. p. 54 auctoritate 
H. Steph. Thesauro .ab edd, Angl. 
illati, notio optime cum mentione 
Laesirygonum convenit, quorum 
immanitas et ferocia notissima est, 
dum contra si Toupianam leco- 
nem tueare, eam unice possis ve- 
ferre ad ardua illa et stupenda 
opera, quae persequi Aloidae cor 
nati sunt; quod. neque in Cyclo- 


— 4394 — 


KüxAofta xa) oUc /fawwtQvyóyac xol voUc ' fiefdag, Ilo- 
ostÓwyvoc dépiOsvoay ixyovovg elvat, 


perh neque in Laestrygonas qua- 
drot, duorum nulle facinora me- 
morentur: cum, iis. comparanda, 
quae tentarunt Alaidae. Sed om- 
nes qui exempli gratia hic com- 
memorantur, de immani quadam 
superbia et violentia male apud 
antiquos audiunt, cui notioni con- 


grua illa ipsa vox fíaiog a Cor- . 


nuto adiecta. Supra c. 20. p. 189: 
tUÀoyor Bialovc xal'Óvpgrkotc xac. 
&llgÀe» yevíaOai.— Diodorus Sic. 
I, 24 iungit: aov xal aoefobc ov- 
Toc. Lysias mtQi vov udvr. p.151 
Reisk. oc vfgiotzs elus xal fliaiog 
xal Ài«» dotÀyg xtlptvoc. ldem 
vnig ToU crQav. p. 334: zaguro- 
awe xai pialus. Contra apud Diod. 
Sic. I, 19 peyalenifolog est Hercu- 
lis epilbeton, non sine laude eius 
virtutis dictum, quod non perti- 
net ad illos, Gellius XV, 22, una 
cum Sersio i in Aen. III Galeo lan- 
datus: "Praestantissimos virtute, 
prudentia, viribus Iovis filios poe- 
tae appellaverunt, ut 4feacum ...j 
ferocissimos et immanes et alienos 
ab omni umanitate , fanquaimn e 
mari genitos, Neptuni filios dixe- 
runt, Cyclopa et Cercyona et Sá- 
rona et Laestrygonas.] ., 

ToUG Auistgryóvas] Male i in Ed. 
Galei vdc A. , et in Ald. et Bas. 
Jtotquyóvac. [Sic- eliam Par. 2 et 

udocia.] 


ME 
i 


— VÀw:9ac] Quidam Codd. [Par. 
4) 41eddac. [Esdem nominis for- 
ma perperar legitnr in Philostrat, 
Heroic. p. 6714. Olear. i» Oirxoig 
Td T&» Jfleüdev», ec ivvtoQytuos 
drtyrüc iybrorro xal oxelos üdor- 
Tus, Uübi non possum satis mirari 
novissimum editorem, quod in 
Conversione Latina .loidas red- 
diderit, in contextu vero et in loco 
quodam 'Themistii, quem affert, 
alteram formam servarit, quam 
ut genuinam credam numquam 
adducar. De quorum nominum 
diversitate et confusioneadeas Hey- 


nium ad Apollod.I, 7, 4, binis lo- 


cis Aleuda; ex MSS. reponen- 
tem. Sed et Cornuti loco et ubi- 
cunque forma ZAeada. in libris 
offertur, malim reponi 4fAecida,, 
probam formam, ab Mies eo- 
dem modo derivatam quo Oroer- 
du. a Oron; penultimam enim 
produci testatur Virgilius Àen, VI, 
582. F requentissima vero elemen- 
torum a et & in MSS. confusio, 
ex qua omnino formae ^fieudas 
originem repetendam esse duco. 
Diducta forma -44e&4dgc metri 
necessilati debetur, apud unum, 
si recte memini, Apollonium ob- 
via, Arg. ], 482 et 489.]. 
" [invOrvoas] | Por., 5 
cuv 9.] 


ipvOsv- 


9* 


— 182 — 
Cuvr XXII. | 
[Jepi ToU NwoÉvc] ^ ^ ^" 


"O à Nijoeuc 1 94Aacca dosi, TOUTOV divonaapévog 
tov tQOfzOV astO VoU seioda: Oy avais. Kaosos. dà sov 
Nyofe xei &Àbv pégovsa , Ó d: *o wonep stolas. énav- 
9ety toic XUjact 10» ágopóv* xai yap ?] 4evxoDda SoióU- 
20y t: épgaive ; 7Ug Mpisas evy«tyo Nioéug, ei vat, 
Óxlo»vow tO À«yxap ToU aipgod. 


Capvt xxtv. B Bn 
[uepi T6 "dpgoüírns.] 
Iliavos à xai 5y [ppoditz» n x dila v4. stet 


gadidóoOtt ytyoryviav y «7 9aàlceoy, 7 Anecd n góc YO 
và nata ysvéoOut xiv tjoeng Oti xo). € iygacíag, dnsp aq 


[vv opampboos] Vulgo Qvouagji- 
*p. V. Àdn] 

t£Àio»] E Codd. [Par. 1. 2. 3. 
4. 5. Laur. 1. 3. 4. 5 et Ox] re- 
stitui illud &4;ov, quod aberat ab 
Edd., et legitur in lHomero [lliad. 
a, 338, dAloio yíporroc, nempe se- 
nior, ul Galeus ait, Neptuno cre- 
ditur. Hesiodus Theog. 233: N- 
géa d' dyevdla xai dÀgO(a yeivaco 
Jlovrog ngtoflUvaro» xaído»' av- 
vdp xaAlovo, ylgorra.  ITolofiavog 
éxávro» Nereus dicilur Orpheo 
Arg.338, quem Villoisonus in Sche- 
dis affert, Praeterea x«i ante &4io», 
quod in Edd. desideratur et a Vil- 
loisono in Varr. lect. commenda- 
tur, adieci ex Par. 4. 4. 5. Laur. 
$, 4. Eius loco in Laur. 4 eX, 
tralatitia utriusque particulae con- 
fusione, etin 5 vo». Ceterum Laur. 
3 sic locum exhibet; JVgoía xa: 


&Aiov dugóriQa dayiÀg xav Ll 
OuÀagga» ixayOti» etc. [Interposita 
verba dugorega — Oulaccar male 
huc translata ex cap. seq. initio.] 
zoAid»] Sic restitui e Codd. [Par. 
4] pro zoAió», quod in Edd, [in- 
telligitur teíya, de quo usu sin- 
gulari, quem Schneiderus Lex. 
neglexit, v. Steph. Thes. T. III. 
p. 468. B. Ceterum zodió» yégorsa 
dixerunt Arrianus Diss. T, 22. p. 84 
et Libanius Parent, ia lul. p.314. 
HÀ appellatur Calcbas in Hist. 
Troi. c. 146. in Maii Bibl. Üffenb. 
p. 667. , Frequens maris epitheton, 
ab albicante spuma undarum prae- 
cipue littori allidentium ductum. 
V. Heyn. Obs. in lliad. T. IV. 
p. 91.] | 
[*p9€ TO Ta nzuvra ye»ío8«4] 
Vulgo xoc v5» rob x«&»ra yrevi- 
008«. uiríuy, quod retinuit Villoi- 





-— 1388 — 


qosega dovils) wasd vz9 Ouiestay Joi. | ' Eovoyaoavro 197 
0) sov a6to6 £a) oj Aui95c aUt5v Ovyatéga sinóvtsc 
elvai Gispóv yéo «à dygóv dot. '"Aqpodísr ME dovi 5j 
oU*v yovuo :sÓ dà$e» sal c0 OZÀv Ovyejuig, tdya did v0 
depuón sg ondepace vdwv (we eivwt SoUtyv». éryrhvta 


v3» d cotaiidd d ic Biernidre vnoros , 'drd 30 HS 


- ud DE 


sonys. -llisd reposoi — —— 


Ppr. 3. 4 (pd amittente). Laur, 4 ^. 


et alio Codice, cuius Tollius For- 
tuitis sacris p. 90 a Villoisono lau- 
datus meminit. Eandem leetionerh 
praeteres tenere: videtur. Taur. 5; 
im q&o eite» 'deesse- adnotatur: 
Paullo ante pfo àn«27 idem Tol- 
hus. teste. Villoisóno legi mavult 
orv'dj, vel 5v. simphelter. Neutro 
opus: ised5- est quandoquidem, 
quoniam. V. Vig. p. 404.] 

[9e] Par. 5 44) 

dyoovepu] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 3. 4. 5. 6. Laur. 9. 4 et 
5] pro dugoriqus , quod ia^ Edd, 
Sic et in Codice cuius: meminit 
Toles bh e 5 .. 

[Our ve» ]oDaor, 8 FOMES . 

voU uUt4)]'Siu' vestitur e Codd. 
[Pae. /2; 4st Lanr..5, insupec xa? 
peeentanis] iae idu qoe in 
Edd. |: -. 

[4ie ns] ar. i Ud ddros) 

[ése reg does) Bic, annuente 
in Varr, lect; 'Vileisono, qni vul- 
galum. ordinem (a. dróptec ju 
conteatit reGauit et in Notip ddfen- 
dit, reponendum erat ex. Pur, 1, 
2.4 e 5. Ex Laurentimis nibii 
emotatür.] c: "ss 

,faez;] Adiedi ex Par. $. 2. 4. 9 
el Laur. $, qui praeterea: di prd 
ydo babel, Írequentissitma harum 


» 


' & 


cvm aonfusione. . v. PM 
ad, Gregor. Cor. p. 1. Hoc 4i re- 
putaveris, canoni illorüm, qui dà 
significatione «ob yag poni sta- 
tuent, maltum wucioritatis Berobi 
mécufn senties.] 

.Gvwityovon] Sic restitui 'e Codd. 
[Par. 4] pro i»éyovou, quod in 
Edd. (Iu Schedis Villuisotius con- 
iecerat eig 1» üyovoa, sed ídem 
aMo Scehedarum loco lectionem 
receptam comprobavit allatis Au- 
ctore de Mundo c. 5: davor... 
vó üggtv Ovvjyaye mQog 10 Ov 
et Hermia [rris. gent. p. 408 et 
p. 26 novae edit.: ex Empedocte 
haec referente: aQya) vd» n&rvov 
iy8Qd xai pila, 9) uir 0vvyovga, 
$ Jt diaxglrovéa, ' Egdem sigaify- 
catione, sed reffexiva hoc verbo 
imsolenter usus est; Philostratas 
Bpist. 42. p. 982: 5j 9k Tees . 
éypptioris ixi Oddavron vivijaptr, 
B. 'e; sese praebuit.] S LWAE 

loyyavia vir ovocaoiay] 'Sic s- 
pra'c. 28: 0/0 Moyse vj» Macs 
oie» Poye. 

Esqiiidgc] Schol. Hesiod. "Fhvog. 
p. 281 ed. Basil. a. 1542. 7ípoe- 
yit] "ipeodivriw 5 nuüp& to» 
dgQóv yj nupd «0 veietam e 
Evgsaidus * 

7ü néiga $60 Xe»yt iy Miis: 

divg Bootots. 


— 1436 — 


llegieg Asyopévzc, vaya xav JXeye dRO S09 Gnegi- 
Oxzp , O d0Tuy. ünasi»" Jye. pap xazg uus. «ov '"Hojodor 


xata db sóp Opuooy 


uetóruota 9 dandsag ve, 


* suaQgasuy 7v UxÀstie vóny "Uxo "ep gooscóvsas, 
'O db xeosog iuac wc olov xexacuévog dosiv, 4 o Oiaxe- 
xevtygévoc xol nomilog, Jvvojuv Lyoy sou dnd sel 


9. p. 1600, 63: dia và it L4gge- 
dízge TO xit» nogrgOa, o lovs mo- 
qioOas 7 nogoevioOc,, — [Adde 
Schol. lliad. «, 422, quem Galeus 
attulit] Mirum est Clauserum, 
ineptum alias interpretem, hanc 
emendationem occupavisse, quum 
verit: alludit enim et ipsa ad di- 
clionem xvzce«c, id est, impraegna- 
tionem." 

(4trouívgc) Par. & Aeyonivy.) 

dnagicxtu»] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4 et Laur. 4] pro azogioxu», 
quod in Edd. [Ozon. «xagícawr. 


Eustathius p. 1600,62: did v0 ix«-. 


9uo8a. dà 7 did dqagionter jyovr 
daGrü» XGTd TpUC xaGÀueUg T7 
vdegodivg dsdias 5 llápeg ol 
toiovtogeroc 1/j ngodgopq.] 

[xe yàg xaxd uiv ve» Haíador] 
Par. 5 iyu d» ydQ xara v. .H. 
Sequentia Hesiodi verba exatant 
Theog. 205.) 

[ro» "Ouggos] Par. 5 «à» tio» 
"Onggor.] 


ixÀtut »oov nixa rto egortóv-- 


1w»] Sic restitui e Codd. (Par. 2. 
4. Ozon. Laur. 4 et 5 (in his duo- 
bus zxAeye»)) et Hor. Iliad. v, 301 
pro A»4syev nai nvxo zeQ gQoréor- 
14. [Ex Laur. 3 affertur ggo»eo»- 
tw», praelerea exbibente in supe- 
rioribus ncpg aci» 5vr . Par. 1 DxÀe- 


vtr o nvsa, Gyraldum jaixis e 
gisse adnotat Gajeus] . , 
[xexaonívos] Quasi ab boc idi 
derivetur. ers. Par.à spud 
uitvpe.]. -— ; 
darius] Sic resünoi & 
Codd. [Par. 3. 5 (a quihus abest 
articulus praeoedeas) Laur. 4. (2i 
pro ?»» quod praecedit, exbilygte) 
8 et Oxon.) pro dianírz;aoc, quod 
in Edd. [Par. 4 dixeytgnéros; & 
zeuervyuiros. In Schedis Villpisa- 
nus: ,Etym. M. p. 506, 52: 9 xe- 
xo0p 1 névoc nai Qianezonulaudpoc xu) 
Oiaxextvgrnéroc. Sip et Spid. Eu- 
stalb. P 425, 24. 627, 17, 919, 16." 
Sic x«vrgràg didum de vestimen- 
tis pictis et varie diminciis: v. Syl- 
log. inscr. p.88. Loci deprawatio. 
ab omissione, reduplicationis repe- 
tende yidelur, in qua ezaranda 
librarios saepe deprebeodas negli- 
gentiores.] ; 
[xoaxi4o«] Sic ex Par. 4 reposui, 
lliad. £, 314, quem loeum Cornu- 
tus ob oculos habuit, secutus pro 
vulg. *exigr, quam Villoisonus 
servavit, Par. 4. 2. 5. et.Laur. à 
zosx(Aoy.) 
ovróriv xai PROTROE, Sic v re- 
sülui e Codd. [Par. €&. Laur. 4. 5$ 
(in boc evegiyyes) et Oxon.] pro 
du» xa) cpiyyuv, quod in Edd. 


— £437? — 


ovagíryeiy. — Kalaisas Ó' odoaría se sai sarÓrpoc sa) 
sovsía, dd «o sa) iv oUgavo nal àv y5 xe iy» 6013005 


«xv OU»aup avtgc Oavopelaca:t. 


'"iupevc 0b sa) ov» 


iunowinoug; ipecay sovc apeodtoiovc opkeuc elyas, map 


000v x&v $ («9ía na|gacyedg sar, nae0" Opxuse énxyaoéas 199 


ovi gxe vouc nspovtac olc ov. spemnon | Wepersaeé 
Óà «dy ogvéev galeu posa, co ids sd nre 0 


Lour. 4 et 8. endet» xal ovogiy- 
»ur ;. Mud ex Par. 1 quoque afíer- 
tur. Par. B evdet» xai vob 09épi 
yu», et.Pan. 2 certe evodet» exhi 
bere dieitur, Bariore verbo ovoyi£y- 
y«9bas usus est Theollorus Hyrtac. 
in Boisson, Anecd. T. I. p. 258. 
4lgogéyytor et sgeodenogiyym» ex- 
stant apud Antyllum Oribasii iu, 
Maii Auct. class. T. IV. p. 4$. In 
Sophoclis Aiac. 808: 


» » «4 


Uxybo d' assóv e napsaseldac dy 


mira exatat leclio xaoiogigtac apud 


Phavorinum Lés. hb. v., 5on' sper- 
nenda, misi ex Scholiis Sophoclis, 
quibus megsaveldm e verbis diaye- 


QuAuaeroc, nepiogipbaq. in v. »5 


explicatur, orta videretur.) 
soria]. Sic restitm e Codd, (Rer. 
2. 4. Leur. 4. 5 et Oxon]. et. e 
sensu pro xu»oasrín, quodin Edd. 
Sequitur.enim €cláoap, ut. recie 


observat Gale, [qui praeterea ew 


Orphicis confert : x«l xpavéts sqeo- 
ci» AO) oéiy — orUQavob, 37, nórrov. 
Par. 4. 5 et Laur. 8. ne»vín; 9hale 
pré zoxrí&, quod euam Vossium 
de idolatr. 2. pc444 legisse videri, 
adnotat in Schedi$ Villoisonus.) 
[n«2. iv ovas nal i» yg nal-iv 
O«dosp] SicPat. $. 2.01 4; idem- 
que babere videatur Lbun 4.et 8, 
ex quibus sol&m .enolitiur aui d» 


SÜACG. 0 


spiri. Leur. 3 )/ «6 Ee 
omisso, quod praecedit, £af.: 'Vul- 
go xd9 t9 'pUpevs hal iv *3 »/ 
xel'OuAéos» , . quod sérvavit TE 
lotones] !. 

[99ve;u») Pár. 4. 3 et iun 1 
yoi.] - LES ' 

xal oUx ipmowipov;] E Codd. 
[Par. 4 usum novi] addidi xa/, 
quod sb Edd. sberut. V. Toup. 
Er. in Suidsm. Pert. I. p. 2383, 
[Par. 2 2xeesiuovc pro lpsw»ijrove.] 

[9gxevc] Bic tastes lpoaca» 
Par. 4.] 

[omm Par $ "ue 
axebijras.) 

[ro?c s&órrac]  Clauseruni bio 
insuper jad/a inserelssa «et Vela- 
rimut lorum lócd veré igéswàt 
legisge, adnotat Geleus.] va 

[os 4» meigée;] |Blaec ' vulgo 
omia neqde a Villoisemo revo- 
cala réstitui/ex Par, 2. 4&. Leun 8. 
4..5 et Oxon, ; Salniasime ig: Pan 3, 
addendurh .cemsehot oic u» meupdv- 
Tw, quod teneát Par. 4. $ et 
Laur. 1.] go. 5c 

[1€ nec egar] Pro Té ullos TÓ, 
quod Villdiaomus quidem servevit, 
sed bác not» instructum: Lege 
dia. ww ,..*el potius quus subito 
iníra :sequatur dud vé», repone 
7$, qui legendi. médise saepe. apud 





— 138 — 


(wov sel priogpevnsióy , Àw «o» ocays giltpiasmy 
dv»ünoAwó £c du vi» dxadagoiay aÀlotoía evene si- 
wat Qoxsl. "Tov ys uv gutev $9 uiv nvoei»» à «oy 
eveldiay "foosdisgc eivac dreíAgneoi* 5 Ok qiavona did ve 
soSsoga, Oti wu quie» vagaxeuilvec Biersvexsar, Neri 
énsal iai sdg "mone nàoxag elbOaciy avs vexei- 


Cornutum occurrit. [De quo su- 
pra diximus, Quod recepi, dudum 
legendum soaserat Munckerus ad 
Fulgent, Myth. II, 4. p. 74, et con- 
firmatur insuper auctoritate Eu- 
dociae p. 14, Ceterum pro »«&agd» 
Par, 4 xaQapre», Laut. 8. xagor.] 

[vo Q&o»] vat 4 in margine »o, 
vgstor.] 

[4a« dew] Exemplar contextts 
Villoisopanum, si hese notavi, 
Oeze$ tiva cuius ordinis verborum 
nullum in MSS. vestigium.] . 

Té» yt (py) Sic quidam Codd. 
[Par. 4 et 5 cum Ald. et Eudocia. 
p. 14] pro xé» ye név, quod in Edd. 

[g 5» uvgoivz] Par. 3 et Laur. 
4 v)» Mi» uvgoirg».) 

sewdiay) Sic restitui e Codd. 
[Par 4. 2. 3. 4. 5. Laur. 1. 3. 4. 
$ et Oxon.] pro e«lopoogirg», quod 
in Edd. [Hoc vocabulum, nuper 


in Epigrammate sepulchrali in Bull. 
dell' Inst. archeol. 4830. p. 48 re- 


perium, qua via in contextum ve« 

neri, me fugit omuimo.] 
[4egodíryc] Par. 5 ^fooodicy.) 
eiàvoa] Sic reposui ex uno cod. 

reg. [Par. 4] et € coniectura Ga- 


lei pro gsásegia,. qued io Edd, 
Alii Codd.. evÀs dívdgor; alii 9t- 


Ayréa, aliá qidgeiga, [Par. $ 9i- 
ÀAvrea; 8 giàvroia, Laur: et Par. 
2 ellyrew. Goleus: ,:4 Ób prd 


dirdpov vgadia ve colUroua MS. 
Pro gsdízpa. vel eiioro hon au- 
dei Gyraldgs . reponere ^ p/Avoa, 
Désplicent nexae philyra cojonwe; 
Heraiius, quod hic sequitur; Lege 
59 di 9ilvoa Qisdpo» Jué re voP- 
ves. Cui de adütiendo divJooy 
non accedo, quum id ex glossa 
nalum esse videatur. duàuquor re- 
ponendam suadebat Selmeiderus 
Lex. h. v.] 

vW eu»] Sic restitui ex uno 
cod. reg. [Par. 4] pro «9 eit», 
quod in Edd. [Mesas est, quod in 
edvga vé guilty. GALE] : 

nai inei x99c dc] E Codd, [Par.. 
1. 2. À&. 4 et 5 (hic ini cum Ox] 
restitui illud àix4, quod ab Edd. 
aberat .. 

[xeyozoO e. plor] Par. 3 Ane 
Àev xtxoijoBa..] 

: (Ty» 0$ zwto»] Edd.. T 9 x. 
lllud ex Par. 4. I756o» Par. 2. 5 
et. Laur. 2.) 

[s$ 9e$) .Arüculum omittunt: 
Par. 4. 2. 5. Laur. 4 8 $. EE 4 - 
vj 6e] 

deoeioiAevos] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. 3. 3. 4& 5. Laur. 5 (in 
quo dgociope»o)) et. Oxon. dgo- 
ciovkevoy exhibente] pro àgswpe- 
coytvos, quod. ia Edd. (Codicibas 
illis adde Florentinum quendam 
a Galeo allatum.  Villoisonus in 


— 1389 — 


odes uxAÀor. 


Tuy» à nvtox quiiscovras ^ 6e 


fi9oggeoety , — eg én eUsyc v5v eroe. 


sCarr XXV... 
Urrg ToU Bguros.] dd. 


L] 


Ovói» di riaqi deber « tornieg, e0g owsqnótat 


ev|vg se) ocvunagQayísézes à." Nguc, vo». nàeiosep xal 200 


«dgpadisye viov ausàp. stagadsduxósay , 0g dy saig us» 


Schedis: ,,Becte doctissimus Wyt- 
tenbachius ad Plutarch. de sera 
numinis vindicta p. 22 ebservat, 
d9edsooÓn, interdum dese, reli- 
gioni sibi quid ducere, .ect tame 
quam impimm) aversari, quod pe- 
tiis e Plutarcho exemplis confr- 
mat lamblichus in libro MS. sz«pi 
Tis xowij; naOnuaviuiis c. 26 apad 
Valcken. in Hippol. 494. p. 194 
de Pythagoreis loquens: và» eu- 
guasies:vgv peváüdoce Hmoio?rto 
i» dnoóijseso, odiyes «c sdsv foc 
yvédiec avri ixomerovs, xul e. 
zov' v. lxpepov yívorre de vede 
z0ÀÀove, dpeciolrto vobro dq dol- 
Brua." Adde Sallust. de mundo 
c. 148. Ceterum librum illam lam- 
blichi memini Parisiismanu et qui- 
dem nitidissime scriptém  servarij 
nimirum tertism operis cujusdam 
Iamblichteni partem, : Cuius codi- 
cis Parisini pridem mentionem £e 
cerat Kuster. ad Suid, T, IL. p.90] 

[45 eupzc) Sic pro «olg. is «v- 


Ttc Par. 4. ' Villoisonw, s recte 


notavi, in'ayvj» in contextu, in 
Notis scribens: ,,ix' -— ') Fo Edd. 
avtor. ] 

wvyy»)] Iu Edd. soyyjv: E con- 
ieetorh reslitui n&y5», 'quomodo 


Clauserum legisse adnotát Gale. 
[(Gyraldus vertit, ut expiarent pa- 
leestram Veneréam. Velsrius, ce- 
stum. GALE. Buxum Veneri ingra- 
tam: Cornutus, si eam recte mtel- 
ligo, dixit ob ndminis cognatio- 
nem cum zvy;j, quippe cuius ne- 
fandas delicias Venus: aspernetor, 
Si autem' veram quod de buxo a 
Veneri» sacris probibenda Cornu- 
tus trádit, id malim sb insuavi 
diharitudiné' repetere, quae buxo 
propria esse dicitur. V.Columuam 
sd Esnium p. 18. Hess.) 

1096)». 01] Revoeavi d) ex Par. 
2, ab.iis proeul dubio eiectum, qui 
novum capnt bic incipere putarent, 
quod quam falsum esset; poterát ved 
docete pronomidis «vv asus, cu- 
ius loco "q9u8 beue GCobshuto scri- 
bendum fuisset, Celerum pro adv5 
Pur. 5. as*z«. Lour. 6 omittit. : In 
Per. 3 statim. post ovo infertur] 

'Svrsegüivav: etc. ] Urrus Cod. reg. 
[Par. 2: et fortasse Laur. 4, ex quo 
tentum affertur ovandptoviv ó "H- 
gue) ouemápeors xa). ov9riuüras. 

[ró» mÀderev cel f gpodiene 
vor. evto»] "Par. 5 sul ^ráy vàu- 
ore» vidy t9 Ufppodik p actór.) 


sdb € (E *. 


— 140 — 


lovi, dà. «0 deaÀrj 59». yvoptv evelanasyeoy lyew covc 
épg)»vac'* s:eagorog dé, Oví xoUqóvovc moni, $ 0t: og 
Og»ig mQocinata: tolg Óravolaug cOQonc* sobovgc dé, 
éste nÀgyng vui Ojtoroy a0 *2jc froooótiswe oi dÀumxópe- 
90r GUSQ fÀOyoUOLy ,. oUse ssÀAZOIGCOpTéS OUÓ' aiypeyot 
vdy xcÀd», dÀÀd paxoódev avtoUc idoyveg. 7fyadido- 
vas dà kel Aipnat &UvG, dupoUy OoxoUve:i vdc tvyde. 
" Epusa' d asvóy elgfeóas niJasÓ9 üno vc éritmiijosuc 
TOY dgouéve" vovsevar ydp in) voO (yeelv «o gely, oig 


dQyeastÓ — 


Levetazav ror) - Par. 4 ida 
- Ujsewe.] 

xeuparerc] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 4 et Leur, 5] pro xoci 
9ovov;, quod in Edd. Alii Codd. 
szovporac [sic Oxon.]; abi xovgovc. 
[Sic coniiciebat Galeus. Quod nunc 
ex MSS. reposuimus, Valckena- 
rius Villoisono in Schedis laude- 
tus ad Eurip. Hipp. 1268. p. 894 
conàectando asseculus erat, ubi 
Cupidinem als a veteribus fictum, 
esse demonsiratur. His Villoisenus 
ibidere addit, et.apud. Sophoclem 
AuUg. 638 legi xouposém» igtrxem, 
quod respesziese Gornatum pulat. 
De alia Amoris im primis notandi 
sunt duo Homeridarum 735 a Pla- 
tone laudate Phaedr. 10: 

To» d! $v0oi 8yrsol ni» " Egorta 1a- 

Aobgo morqvór, 
Mo Hsígerca, o sz4Qó- 
20 .90Ht0» dYGyuI, 

ubi v. Heindorüum de usu barum 
alarum in artis operibus effingen- 
darum neoterico disputantem.] 

o9».c] Unus cod. reg. [Par. 4] 
uc, [Laur. 1 subiungit 4r, quod 
eodem tendere videtur] 


, n9eceyrac] Sic restitui e Codd. 
[Par. 2. 4 et 5] pro zxpeceisec, 
quod in Edd. Alii (Par. 4. 8 ei 5] 
zgoc«wtec. . [Repositum coniicie- 
bet Galeus quoque.] 

avzg] Unus cod. reg. [Par. à 
cum Laur. 4.et 5] avvor, 

[nAgo.acavres] Oxon. ságew- 
Corrac.] 

oU O' dq/áuavos] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4. 2. 8..4. 5. Laur. 1. 8. 4. 
5.et Oxzon.] pro ovrajsvo:, quod 
in Ed. Galei, Propius accedit Ald, 
in qua ovOuparos. 

[swxov c] Male Par. 4 avra.) 

«ab Ax«axac] E Codd. [Par: 2 
et 4] resütui illud xa/,: quos ab 
Edd. eberat. 

i, [evzip] Laur. 1. et 5 ee 

"Egeva ó' avver] E Codd. [Par. 
4. 3. 4.et 5] restitui illud 4, quod 
ab Edd. aberat. 

[gigas] Vulgo Ggrgatec: 
illud Per. 4. 2. 4. 5. Laur. 1. 3. 4. 
5 et Oxon, quod recipiendum sibi 
videri Villoisonus quoque in Varr. 
lect. admonuit.] 

égeiv] Sic restitui e Codd, [Par. 
2.8. 4. 9. Laur. 1. 3. 4. 5 et Oxon]. 


— 141 — 
'"Igrsoc a90* Vtmeoc dole. É 


"Eysep&ey olpas zal 99 Seeóva i ne irtss 


pro icis, quod in Edd. [Par. 4 
eigszy. 


exponit. Quod autem igev»y el 


igevyà binc veniat, testatur EustatB. : 


ad illud lliad. 2: ^4gyeie» iglev 
yrevejv x, Miad..9: immove xd 
ipie» — 'Oducgt ovrjrteto.]. 
, ggreas so]. E. Codd. '[Ptr.. 4, 
Laur. 1. 8 et 4] restitui c6, quad 
ab Edd. aberat 

[Jostoc av&^ iumowe igws] Ge- 
nuinam banc lectionem ohtulerumt 
Par. 2, ubi male z»2', 4 et Laur. 
4, in lanta scripturae diserepsa- 
tia iam ob ipsam praestantiam il- 
lorum librorum MSS. cooptandam. 
Cui prope accedit Laur. 1 19. rai" 
557. ig, Vulgo 10" aUref; O' énzove 
igit». Par. 4 IGsavO sux. ig. Laur. 
3 i0. sauO 1x2. ia., quod Selma- 
sius quoque in Par. 3 affert ei 
tesie Villeisono reponendum cen- 
suit Villoisonus, qui licet servata 
im conjexia vulgats in nota sub- 
iecia praeferendam fortasse csse 
2it eam lectiones, quam nune re- 
stituimus, insuper: in. Godice: ali- 
quo, quem ignoro, adsotat exhi- 
beri vo» L9» zn00^ ius, dp. Re vera 
ipse quam preharet lectionem. du- 
bius fuit, quandoquidem in Schedis 
hadác veiulit: Etym. M. p. 333,12 
docet so ielo significare ae) ve 
eyes, sio vó : 

etes vds igéus 'Odvoij, aii 

"E . 445 

ubi legendum ut Odyss. », 80: 

inxovc d avvoc iye ngateQe vega 

, dv peyétQosaa * 


Galeus: ,,5ve» Didymus 


Kai 


tüc jóbós 'Odvei, evrjrreze, 
ubi v. Eustath. p. 4899, 21. Legi- 
tur et Iliad. 4, 610: 
"dM IO. viv Flavoonde dit elle, 

JViezog' Eouo. 

Quas duós vensus iia sonfadit Cor- 
Dulus, seu polius eius libreríus, ut 
inde suam confinszerit i0* avret. 0" 
Wneuc igépe. Apud Heasyebium: 
Eoie», navseveópevog, igeryouv, 
faresaov, ubi frustta Heiskius emen- 
dat wazeucópewop vel manttvoogt- 
s) quam alludit ad Iliad. a, 63: 

dA" üyt b To Andrew igeiopay 

7 ise. 

Pbatius in Excerpis :e Damaseio 
p. 1033 [p.337 ed. Bekk.] a Suida 
in "Egec descziptus autorem vocat 
36» xaÀé» xa) dyaOox debérutos 
Myyevtg». .Sed plene bic Villoi- 
AoRus caecnüisse videtur, quum 
non animadverteret eiusdem Odys- 
seae libri, quem laudavit, peucis 
versibus anie baec. legi : 
: "Ipevoc. avO" inmonc dineros... 
Maec. quum , Caroutum «respexisse 
dubitarà riequeat, . equidem bic sia- 
Mo, pre dij7jt»oe quum igle» ea- 
biberet, eum aut aliam loct.Ho- 
3herick lectüdnem .ante oculos ba- 
buisse, quod parum tafien credi- 
bile videiur, aut rhemoxia deceptum 
verbis "Igssog sé iunooc falso-ex 
$&.31 Mpfw» adiuaaisee,. quod, :eo 
snagis ad veritatem ecccdera vide- 
iur,, quo in similem confusionis 
culpsm edm. alio queque loco su- 
pra iasidusee cerüus motavimus.] 

[vfc igevpys iro puai»ne] Huius 





-— 1442 — 


nÀciovc Óà "Egwwec napgadideyso: Jià «3v nolvsooníay 


201 guy» dursav xa) *ó molAoig vorovsorc óradole weyolog- 


y9goOai vov dopodivgv. Kolsva: 0à sal) "Iusooc, si- 
vot» sapo vo lecÓn. xol gdQsoga. inl vov dnóAavory 
«oy woaíoy cvopaouévoc, eive xavd piptow svyc negl 
v5» Óiavorg» óxotaOseg, Oc psuogyoDas negl saUtq»" 


genitivi rationem non satis perspi- 
co. Fortasse Cornutus scripserat 
accusativum , ut etymologi partes 
bic quoque sustineret. — Possunt 
vero etiam quaedam excidisse.) 

vé»igevrev] Sicrestitui e Codd, 
[Per.d. Lauri 4 et 5] pro sà»1QU- 
*«v, quod in Edd. [Idem suade- 
bat Galeus] 

[0xadorc] Vulgatam hancinterim 
cunmr Villoisono edidi, imvitis licet 
Codd. tantum nen omnibus, quo- 
rum Par. 1. 2. 5. Laur. 1. 3. 4. 
5 et. Oxon. oxadov.) | 

xeyoogyijo8us] Plerique Codd. 
(Par. 1. 3 et 5] nyogpyetobers, 
[Laur..2 zxexegzyeó0n,; 3 xtxope- 
54500.) E" 

[44egoc] Laur. 8 ipeoov.] 

[d&vovy] Vulgo 5ro, quod in 
contextum suebepit Villeisonus, in 
Varr. lect. probags quod nos quo- 
que ob sequens eire. proetulimus, 
oblatum a Par. 1. 3 (perperam 
hic 5jvev») 8. 4. 5. Lsur. 3 et 6. 
Suidas : "Hiyevy, eIrov?, imjüguertó 
diasuprind, Igitur in hoe con- 
sensu MSS, potiorum, quum prae- 
sertim eadem phraeis c. 33. p. 194 
et c. 33. p. 238 sine vitii süspicione 
legatur, non proscribenda illa phra- 
sle, licet it scriptore esas aetatis, 
cuius Cornutus est, adbuc non re- 
perta: de cuiua usu npud. recen- 


tiores egregie disputavit Bastias in 
Bredovii Epist. Paris. p. 56, ipse 
eimel adiiciens, pro «rov» passim 
vitlose 7toev ferri, quod in Par. $ 
et supra l. l. in Laur. 2 factum 
vidimue. Pro xepd, quod conti- 
Wuo sequitur, Laur. 8 i/.] 

' evoguopivoc] Sic restitui e Codd. 
[Por. 4. 4. 5 et Oxon.] pro «»o- 
uacuése», quod in Edd. [Par. 3 
eoguopnésac. Laur, 3 érvoncopé- 
»uc.] 

(d:«] Reposui ex Par. 1. 2, 4. 
5. Laur. 4 et 5, adstipulante Vil- 
loisono in Varr. lect, vulgatam $ 
ín contextu defendente.) 

izxctuseuc] Sic restitui e Codd, 
(Par. 14. 4 5. Laur, 1. 8. et 6] 
pro ixraceoc, quod in Edd. [Idem 
reponendum censebat Geleus, In 
Schedis Villoisonuws: ,,Fortasseéx.- 
v&gree, Eustath. p. 1799; 44: eae- 
gec imÓvpiac inivaps."] 

[e* ntueoo0«] Vulgo &c d»a- 
penepeieóe ; Wiud. Par. 3 (sed hie 
pineorieó«) idemque suadere vi- 
dentur, qui tralatitiam corruptelam 
experü xa) seuepijsOu. exhibent, 
ut Par. 4 (bic atuogi7oó«») Laur. 
1 (hic pepwpiTo&as) 4. 5 (hic. pe- 
pegrioOn;) et Oxon. Villoisonus 
sensu parum apio ejcavel utpepD- 
e8«« ex Par. 1 (bic wepegrioDa) 
8 et 5 (hic stjugrio0o:) , quo ex 


— 148 — 


[lé9oc O4, dnó esc sew quigudeov pusocuc* odey Joys 
vyv slow xal 0 nonc" 5j ano sov nella nuvÉcyenÓ«: 
nep) ve» doepépyuy vovg dQevrac, xal avsey dxeivev, 


nóds» ipyovsat xa) noU voa. 


* Eyios dà xal soy 0àÀov 


xóouo» vopicovciy " Eonza slvat, xaÀoy ve sa) énaggo- 
ürtov xal vsagóy Oytà, xal neo Usato» aja naysoy, 


vitio alterum illud drapaueiQtto os 


partum est, Verbis ec uiueQoOus 
lar. describitar ratio ecstaseos il- 
lius, derivationis, ut puto, son 
ene ralione, Ex Hippocrate Ga- 
leus confert; wepeQgniva, «vai- 
gcÓgyra.  Moros Íacere hominum 
mores Àmorem ait Plautus Trin. 
Hi, 2, 43. Pro zt9/, quod sequi- 
tur, upus Laur. 5 xega.] 
[xazuc] Vulgo zxe«xaüác, quod 
servavit Villoisonus in contealu, in 
Schedis haec adneiapa: Legitur 
nezzec in Euststhio p. 566, ex 
qua Syracusiorum esse proprium 
boc vocabulum didicit Gale, quam- 
vis idem tradat Etym. p. 654, 1. 
Ex Etym. et Hesych, m «naa et 
Pbotii Lex. [Jiásac: vovc saségax 
x«ÀAoyoi.] et ex Eustath. scriben- 
dum z«zzac." Non accedo quan- 
tum.ad prosodiar: consentaneum 
enim videtar, in eiuammodi nomi- 
pibus, quae ab exclaestionibus 
originem duxerunt, quele illwd 
ipsum zenac est, nimiruya ez in- 
Íantium *& acclamantium consue- 
tudine.geminando natum, aocen- 
tum in.finem vocis proiici: quod 
ab imíantübus eBam nostris fieri 
sudimus semperque fiet. Ceterum 
zhxée dedi ex Par, 1. 5 et Osou. 
Lawr. 4. xasoDc. Par. 4 sexag. 
De dwplicbiome vero litterae x, 


quam Syracusiorum dialecto pro- 
priam fuisse narrat Etymologus, 
equidem cum Villoisono non li- 
tigo, quum nihil impediat, quo- 
minus utrasque formas in usu 
fuiase. libenter concedam. De hoc 
idiomate Syracmpio cf. Huscbkii 
Cemm. de Anaio Cimbro p. 53 
cum Valckenaerio .$ormam  zé« 
cum.»á commulamdam falso sta- 
tuentis, Huc enim pertinet quod 
ex iuscriptiomibus nonnuBisin Wal- 
poli Travels. p. 215 colligitur, Io- 
vem.utpole pairem deorum ho- 
z7inuuique in Bithynia nominibus 
Ug, zWEg, *usie (hoc quoque 
affert. Eustath. lliad. c. p. 428) ap- 
peliatum. faeie. In Grammatici 
verbes, quae ex: cod. Barocc. in 
Philologseal Moseum T. il. p. 423 
promuntur, o ndc, ve6 2à' oppal- 
s» di Td» xQéic» vide an praestet 
legete vi» navípa pre-tov noéov: 
scribelatur enim serága per com- 
pendiem sgd: v, Rubnken. Épist. 
p» 434; ed. Tittmann]: 
. evvés iativuv]: Fortasse tol uv- 
vv isri?€y move igenísovc, vel 
aei eUt&v, tovg: [Ego malim 
av tü» inve.) ' 

(7o«»] Laür;& inepte rici. Idem 
mox eypple] 0n 

[xaAév]; Oxon. oxeios.] 


—' 44 — 


wi nello xeyoruévo» nupl nal seysda» €0ncQ a8O tü- 
Eelug 7. did .sisepev vv nivyory vtorotgcevoy, 


'  CaruT XXVI. 


- [Zfegi ToU " drAayros.] 


Toiovzoy à &Àiue &lvas xol zoy " dsAayza , asaàai- 
nupuc drodidóyta tG xa*d toU dimeprsiouévovg iy avtü 
Aóyous ywopava, 0V1O.Xul t0» oUQavOv xal vzv yzv (a- 


[esbilac] Vulgo RUN E s 
quod apprdbsnte in Varr. lect. 
Villoisono, qui quidem in coutexiu 
retinuit, delevi cum. Par;4. In enul-- 
lis 17« omisli, naerat Villoisonus.] 

Tewbtor) S&c vestitu e Codd. 
(nullum equidem novi] pro roP- 
*or, quod in Edd. [Idem suaserat 
Galeus C£ cap. seq. init. Laur. 
5 vovrov. Ceterum initiurn. buius 
capitis perspicue docet, Cornuti 
libellum nou per sectiones singu- 
las deseriptuni esse, séd uno te- 
nore decurrere. Postquam enim 
fine praecedentis capitis mundum 
simul Amorem esse demonstravit, 
nunc iam íie petgit, nt continuo 
alios recenseat, Allantem et mox 
Panem, qui pariter atque Amor 
eadem allegoria ab aliis (huc re- 
fer illud áAleg iniüo cape). pro 
universo ve] mundo habi. bint. 
Etenim suspensa accusstiti cum 
infinitivo copstruclio, quae per hoc 
caput et priorem .sequenüs par- 
tem obtinet, repelegda ab ./»e 
vouiova,v praecedentis capilis sub 
finem posito. Nam quod addit 
Eudocia p. 16 2/yevoi post dvva- 
At6, quum ad enunciationem in- 


tertmediam geniadit; nibil effici 
ed complendam orationis prima- 
viae conlotmstionem.) 

vo» vAarra] E Codd. (Par. 4] 

restitui illud vo», quod ab Edd. 
aberat. [Quod praecedit xa/, omit- 
titur a Par. 6.) 
* [dvalaxeews;] Ed. Galei dra- 
Àwszopec, quod correxit Villoiso- 
mus. Laur. 4. drude£xeQoc, Ante 
eruÀger owe vulgo xaub additur, 
Villoisono servatur, quod delevi 
curh Par. 2 ei 4.) 

[av:e] Sic Villois, pro «vté, 
ut vulgatur.] 

[revéuera] Sic Par. 4. Vulgo 
yiyrépave.] 

[oso xai] Vulgo ei ove, quod 
relimuit Villoisenus; illum verbo- 
rum ordiaem Par. 2 el * Lewr. 1 
xel ovre za] 

x«) vg» yg»] E Codd. [Par. 4 
unum novi] restitui xal vy» 9$», 
quod.ab Edd. aberat. (Non solum 
coelum," sed simul etiam terram 
sustinére Atlantem, antiquorum 
fuit opinio, ut recte demonsiravit 
Baoul - Róchette Mémoire sur les 
représentations  figurées | d'Atlas 
p. 18. seq., inprimis de hoc dae- 


— 445 — 


otó(orysa'. ipery. Ob xu0veg. uaxo&c, sag v0» Oroiysley 
Óvrzjstc, «có dg sd pv ovegigt) Posi, d Óà xatequos: 
vno rovto» yàp OiaxgaseloOa: vz9 yrnv. 'Oloogoosa 2 
avesór eigroÓet, OG so mepi vov OÀev qgorsiGusy xal 


stpovosiaDat ti;c ftu9TOV oUTOÜ TOV (L6QUy OtTTOLOC- 


'Ex 


à' aUvoti iüc. [Detidag yeyorérot stapgigraotr, ori tiávra 


» yt 


mone cansnlendus, cellatis iis quae 
Leironms in Féeussaci. Bull. des 
sciences historiques 1831, No. 2. 
p. 139. seq. ei Heffterus in Allg. 
Schulseitung 4832. No. 74. seq. 
monuerunt; "Quámquam a.recen- 
tioribus Atlas etiart: simpliciter vóv 
eUgavov facr&jus dieitur: qua 
phresi àüsus est Scholiasta. Eurip. 
Hipp. 142 Mattb. — Villoisonus in 
Schedis senarios conferri iubet 
Schiel, Oppien.. Hal. h Hn mnt 
fos hose ^ ^ 
Müo8es "NN uc " Medi qo. 
' To eíón . ic 
Vo» oPQuvoy nuvuÓer ix yia uve 
éym». .* | 
i ME dxoUwy ysà&s toUt. dÀ- 
'Apyogus. VE 
"Opec ydo "frlac Ado» i»iozd- 
11. HEN 
ob "P xog Uy ix vipáiv xexQupu- 
wir» 
den desse oUpevore Gvryypé- 
v. 
Evrtidtr ot» EAÀlgoi 5 nvOovp- 
| pin 
"sierra ewitos eloaéi xóAoy gé- 
Qe. 
jn'quorum versuum secundo, ut 
Villoisoni verbis utar, pro drziye» 
lege asízo» cem: Eudocia: eosdem 
ia Atlantis capite describente et 
cum MS. Rittershusii, ín sexto lege 


»^ 


cum Eudocia ovrguuér,»," Prior 
emendatio usu scriptorum com- 
probatur, qui ubi de Atlante lo- 
quuntur, Hlo verbo eVéges.ple- 
rumque utuotur: vide, ne mulla, 
Pausan. Vl, 19, 5 et Símphlcium 
in Aristot. in Philological Museum 
T. Il. p. 609. Ceierum vérsuum 
illorum auctorem vel ipsa proso- 
4fia prodit recentissimae aetati ad- 
scriberidum esse.) à; 

[&vres] Villoisonus .in otis 
monet ip M6S. quibusdam: legi 
TÜÉv "dvro»; mibi de iis non li- 
quet.] 
[ró» pd] Arce sdicci 
ex Par. 2 ei d. Ceterum.avvoó 
sensu quidem: referendum ad tá» 
oÀe», quasi sctipumm auteà eseet 
vob. xocpov. Sed audacior baec 
explicaridi ratio. Immo «vrob cor- 
raptum ex «viov. Fidem. buius 
emendationis facit Eudovia; in cu- 
ius Viol. p. 11. eodem ceteroquin 
contesxtu legitur: contractius: . xoi 
nQorosiaD us «viov ntgly cw ngíac. 
Verum nom persoanatum credide- 
rim hunc locum, nisi a)vév loco 
suo amotum statim post a 
vuÓ«u collocetur.] .: | 

magucsaow] Sic edidi e Codd. 
[Par. 2 et Oxon.] pro! zuotapná- 
»9vc, [ut vulgatur Laur. 4 xui 
xepiutaptveve.] 

10 


7  wpc-—- 


146 — 


vd doroa nÀciova oryta Pyéyvtaev, dotooro «vs xai Oav- 
9. *« " wv eo " 
pa»rt ó aUtoQ €» * * * oUre yap fotava: 0 GOUr0loy 


návra 1d 4corga] Sic in Codd. 
(Par. 4. 4 e15) pro r4 &ovQ« xurva, 
quod in Edd. 

"IMorguie] Male in Ald. Aaro£o. 
(ldem Par. 3. 4 et 5. Sequens «e 
abest ab Ozon.) 

O«viparts 0 avrec €») Sic edidi 
pro 48«sarci , QT, OÓ uwtog e», 
quod in Edd. [Eadem profert ex 
MS. Galeus (ors recle omittitur 
etiam in Por. 2. 4. 5. 6 et Laur. 1) 
collatis de Astraeo et Thaumante 
'itenibus Apollodoro, Schol. lliad. 
a, 486 et ad Hesiodi IJigsdwr 
fF riayyesioy, quibus ipsam Hesiodi 
Theogoniam 231 ibiq. Schol. p. 494 
e1 560 ed. Gaisf. addas et de Tbau- 
mante Hyginum genealogia Fabu- 
larum libro praefixa. Codicum eo- 
rum, quos ego novi, in nullo nisi 
Oxon. O«vgurrs affertur, Sed ut 
Alhamanti nullus hic locus dari 
potest, ita fatendum, de ratione, 
qua Thaumas, Ponti el Terrae 
filius, cum Atlante et Astraeo com- 
ponalur, ex contextu, qualis vulgo 
habetur, non satis liquere, misi 
"'haumanti Atlantem, ut ex sequen- 
libus coniicias, ideo comparari di- 
cas, quod Atlas O«vmaoteg sil. 
Maec vero Cornutus in sequenti- 
bus sine dubio diserlius explicue- 
rai, quae nunc omnia eacidisse 
videntur. Atque huius sat amplae, 
ut pulo, lacunae cerius index illud 
ipsum e65»«, quod quo referatur 
nunc non habet Praeterea cum 
praecedentibus, si sensum spectas, 
minime coeunt quae subiiciuntur 


a verbis ore yüe »aratus.— Áperte 
enim loquitur Cornutus de con- 
ditione mundi, qui quamquam na- 
lura esse videatur stabilis et firmus 
(à xal or. udliora "E BBgxivas 
dox: xai doult'rog (64), tamen 
semper sese moveat; quem rei 
slatum qui contempletur, uon pos- 
sit sas admirari. De sempiterno 
mundi motu praeter Plinium 1E. 
N. ll, 2 et 3 Villoisonus ia Sche- 
dis conferri iubet apte. haec. Se- 
necae de benef. 1V, 23: .A4dapice 
ista tacito «uperne coelo labentia, 
quemadmodum velocitatem. suam 
sub specie stantis atque immatt 
operis abscondant. Vide praeteree 
Ciceronem Somnio Scipionis. llla 
iam de aeterno mundi motu, quae 
ad mentem Stoicorum dicta viden- 
tur (v. Librum de mundo 6. p. 398. 
b. seq.), divinari quidem potest, 
qua ratione ad eum, qui coelum 
terramque sustinere vcl dislinere 
dicitur, Alantem referantur, aique 
revera de Atlante. Simplicius in 
Philological Museum T. 1l. p. 609: 
ivepyti 1:9l vdg peylovac vo xoouov 
utgiduc" diuxgéra» piv xai a»íror 
ví» oríQuvó» «x0 tie yc, 0€ um 
imegvyyeoDq, vd d"€ volo xátO, 
et Schol. Eurip. Hipp. 142 Matth. 
roig db" Mrlarca éQrxanm cuvor 
ad» ütova vob orgavob, di ov 5 
vroU 3xawrog xéevpoig yirtit ; Item 
qui locus hac in allegoria Astraeó 
h. e. coelo et Thaumanti, qui pro 
mari accipi videlur, datus sil, ex- 


cogilari polest: sed plane deside- 


— 144 — 


ayrocijuytog Unapyow, sb xal Ott uua 5D fe rxevas 
doxei xal daaAsviog elvat, Qavjiaopóv. Ob voic igpsasaoi 
in] «9g» Óia1aEiv assov noU» ipnod. 


rantur ea, quibus rationes istae di- 
ligenter, ut par fuerat, explanen- 


tur et inte? se congectentur. Quare . 


non dubitavi suo loco lacunae signa 
apponere. Nihil vero horum Vil- 
loisopus animadvertit, qui totum 
hunc locum omnino negligentius 
traclavit. [Insuper casu admodum 
infelici facium, ut Codicum, qui 
Villoisono ad manus fuerunt, scri- 
piura haud eadem qua alias dili- 
gentia per totum bunc: locum exz- 
plorata sit; quod vel ex eo cogno: 
scitirr, quod in Ovoniensi quaedam 
afféruntur, veluti Guvparvi), quo» 
rum: nihil ex ceteris nibilo illo de- 
terioribus, ut Par. 2 et 4, enota- 
tum babemus, Neque Eudocia auxi- 
lio &st, more suo vulgatam fere 
referens. Sed et hac et nostris, ul 
videtur, Codicibus antiquior est illa 
loci contractio.] 

ovfolugiog) Deessé.ovguvec con- 
iecit Galeus, [Ego malim xóduo£. 
lllud &i in mente Cornutus babuis- 
set, rhox noa dgtor&c,» , Sed éev- 
geo.» scripturus fuissel.. Ceterum 
idem? Galeus eu Ozon. uvxpénarog 
affert, usmde efficit dvuxQánaoros, 
vocabulum in Lexicis desideratum. 
Schneiderus coniecerat &»tppuri- 
oves, in Lexico b. v; Vocem ds;- 
Qépsxrrac, licet alibi non repertam, 
ego quidem iotactam rekliqui.] 

tU. Bifyxivus] Gale caniicià ec 
BsBulras. (Leur..4 «v. Bepuxivas. 
Bene vulgatam &o defendit Bastius 


Epist, or. p. 43, quod in bac phrasi 


gefyxivas idem quod 5oracÓa, sit. 
Exemplis allatis adde Libri de 
mundo c. 6. p. 400. a., ubi de dee 
supremum coeli locum obtinente 
agitur: 4»e xadugog iv xuÓO«ps 
xeQo Prfigxeic, quibuscum conferas 
Eubuli apud Athen. X. p. 450. B: 
tori» ayadpa (7t iyxóc dvo, ubi Ca- 
saubonus: ,fe)nxírasait, est rectum 
insistere". Quem locum cem aliis 
hunc verbi foivev usum illustren- 
tibus attulit Boissonadiws ad Pbi- 
lostr. Her. p. 411.) 

[4ouAsvroc] leposui ex Par, 4 
et Laur. 5. FA Par. 2 axolevtos, 
quod eodem tendit. Vulgo em- 
Avsec , quod Villoisónus retinuit, 
Laur. 1. Par. 4. 5. Laur. 2 cum 
Ald. umeAuro;. Par. 8 exeávra: 
Terra vocelur dxiegroe xui ugu- 
Arvro; in Libro de mundo c. 3. 
p. $82. b. Eadem vocabula iubgit 
de re a loco nostro mon aliena 
Eusebius quoque in Maii Coll. nov. 
Vat. T. Ll. p. 160: «I 05 [vseuax] 
dm deye vc wecponasiag xui je 
Yes *9jc currtlMaQ aweyruc xal 
douAtreg émtoTaTOov» tol; méQrws 
roU zxuvrég. Nicomachus Harm. 
p. 41 ed. Meibom. xdy;ov x&i «gd 
Amov ana) iputÀ c Íavvéd xout» vÓ 
má». Cf. Subol. Oppian. Hal. I, 87.] 

[6auauopcv di) Sic restitui en 
Par. 2 et Laur. 1 (hic perperam 
O&vpeozo»). Adcedii Par. 4 Guw« 
pe«spórv vt ezhibens, Vulgo xi 
Gunaaüuer, quod servavit Villoi- 
sonus.]: 


10* 


— 148 — 


CapvT XXVII. 


[ egi , Toü. Havis.] 


T'owv10» tiv«« xai 20». Ilava, incid *& navti 0 


e ' NA $c .4, C 0 gp. 
«U:0g Po1.. Kol 1d piv xdto Adoia xoi zQoyoÓ) din 


1429 tZc y5c Óeovtyc« Puer, 


«à .0 a» aedQenopopgqa, 


dra. v0 !y t9 alPéQi v0 Vyepiovexóy &eiv'au toU sóntov , Ó 
07 Aoyixóy eat. 4ayvóv ó? xoi Oyevry QUtOV Tapet0- 
&ytod «i di 10 nàgOoy vn eiànge OTLeQH T Ux Aoyuw 


Poe [ 

(Tosovror] Par. 4 voi'rapy quod 
praetulit. Villoisonus, quod a ple- 
risque Codd. exhiberetur. . Ceteruni 
de suspen4$ huius loci aonstra- 
ctione v. ad cap. praecedeatis ini: 
tium.) 

Té n4rri O0, G4PrOQ POT)] Sic.:re- 
stui e Cedd, (Par. .2..3. 4.5. 
laur. 2. 5 et. Oxani.] pro vo zer- 
X68 0. «tác! idri,, quod in Eddi 
Capite. praecedenti: 
xai Oacparrs 0 avioc gir. 

. dui ra. «26 gijc) E Codd. [Par. 
4. 8.4.5. et. Laur. 8. cum Ald.] 
restitui illad. «5» pro ro, quod it 
Edd. (Par. 2 did v9, tz» 12 yi] 

[ducvtzr«] Hoc Villoisonus, tul- 
gata rgayvegt« in contextu ser- 
vata,. reponendum in Varr. lect. 
censuit ex Par. 4 et Laur. 5. Par. 
S. et, Laur. 4 Ooaovrgra. . Nonno 
Dion.XLL, 186 Pan vocatir.ducv- 
óxepvoc.  lbidem 1X, 208 x00) da- 
eixvguésdi.. Beceptae lectioni not- 
wihü praesidii affert Pbilargyrius 
in Virgilium apud VVosrem did Mi^ 
nuc. Eel. 21.: p. 206. ed. Lugd. B. 
1399. Villoisono in Schedis alletus : 
Pan ;per' cornu solem significat et 
lunam, per pellem maculosam-coedi 


-darguío ve 


Miis per ungulas cáprings $0 
liditatem. terrae.  Alterará 
contra commendant quae.legun- 
tur is. Platonis Cratylo p.408. D: 
ll&» aimoleg «jp, digvgc Houet 
uiec, và ub» üveÜev .Antoc , vai 
xdzreÓ4v cQayüc wil TQuyondíc. 
Quibas efficitur, ut quid a: Cos- 
nui manu profectum. si dabites.] 
. )su so iv vei «iD i.] Gic rest»- 
tui e Codd. (Per. 14. 2. 3. 4. 5. 
Laur. 1. 3. 4..5 (bic :ip;) et Ox.] 
pro d«d có 30v nue u— 
Edd. 
Loxez] Bssiw Par. 5. p 
8. 4 et 5 oyevróy. Par... oyecó».] 
. [sges0ctye0Oa:]. Sic repesui ex 
Ozon. Par. 3 et Lawr.:5. Oxon. 
Aiyesas 8 oyeuvg» .aseóp nuQ., es 
correciione, ut videtar, mala; Con- 
tinuatur enim adhuc suspense in- 
finitivi cum accusativo oratio. Vul- 
go nugascyonge,] 
exeo d5À2os bai xEESNS isi] 
Sic restitui: e Codd. fPar. 4. 2 ei 
4] pro é»zesp exriuicrezé» Aoyerm 
eiápee, [quod wulgalur.] Alii (Par. 
5] em siupeiing à oxtQu. Àoyp. . [quod 
redit.ad réceptám lectionem, quur 
recipienddm: Galegus. iam suaserat. 


— 158 — 


aldoiev «yv. nÀ«ovetoyda». | d». tp Ono otspjraciuv do- 205 


vepy: 7) 0. £y solg aoànote ovteg nayxagnía tx» doi- 
Auas toy Óp aaig. oiusiauc c Qose: érrOC 100 xÓARON- QUo- 
pévos xol a»ederxiuyucxer agna. ..legeoaysrac dà xol 
apsOg quieb sé» te wnünov xel ev ajtéÀmy, inwudy 
4Gv« TOV yevyOvto. é0tu xal 126. Oujsiv € yeyyG, «o£ 10U 
4hog dvteuOsy outqygoc dva Aeyajévow' xei.«0. uàv vw0- 
ÀAvgogow xai xudeooY «i cutselor. siagiotaOs, jtaltogu Od 


i» 19 Oto] Sic restitui ex uno 


Cod. Reg. [Per. 4] pro i» 19 «i- 
Jolie, quod im Edd, quodqae 5b- 
surdum. [Par. à «vc «ido, 2 
té» uidoivr.) 

zuyxzagnie] Si6 restitai e Codd. 
[Pas. 3. 4. Laur. 4. 5 et Oxen.j 
pro xayxdQxog, quod in Rdd. 
: oet pog trus Atyoutésov] Gerars 
dus Vossius monente Galeo legit 
gerjpoc vióc &rus Alyerii, [Sen- 
sus est, Priapum ideo: quod. ea 
quae ipse procrearit tueatar,'Iq- 
vis utpote eandem facultatem ba- 
bentis filium a2mdiré. :Id usu du- 
pliéis: gemitivi, qnorum. unus ab 
altero pendet, equidem nom im- 
pingo (». Syllog. inscr. p. 93); sed 
in. omisslona pronorninis c«irsos 5d 
Prispum' referendi, qwod «quuni 
praccedemtia .aniverse de quovis 
genitore accipienda sint, recte ab- 
esse don polest. Kottasse legem- 
dum sal awroU do ivrebÓ:» etc. 
Ceterume eral quum Zfiorsoev pro 
4io« reponendum esse putarem] 
illum .enim: Priapi patrem. vulga- 
ris opinio tradit, V, Creus. Symb. 
T. M. p. 444. -A qua sententia me 
non tam terocávit Suidae testimo- 
nium v. JIpíexeg, pariter: loveni 
appellaptis, qu2t0 Eudociae p; 345 


auclorilas, quae scriptorem nescio 
quem secuta talia refert, quae non 
possunt non t&mnice ad Iovem -te- ' 


Kerri. Cui fabulae id consentaneum, 


quod etiam in vulgari de ortu Priapi 
éradione, qua Bacchus pro love 
nominatur, primariae parles lu- 
noni dantur, quippe quae ob com- 
missum a lote curm Venere sdul- 
terium ira incensa effecerit, ut par- 
11$ ederetur informis et pudendus, 
quemr ipsa mater suscipere nollet. 
V Schol, Apollon." Rhod. 4, 932. 


. Quae bmnia aptius ad lotem' quam 


sid Bacchum referuntur. Practetea 
in patre Priap? designando aptiqui 
non umam fabulae forinam secuti 
esse videmur, si quidem rarsus alia 
harret'etes vulgi quidem, ut ait, 
opinione Afranius apttd Macrob. 
Sat VI, 5. p. 456, es persona Priapi 
in prologo: : j 

.—. nem quod vulgo praedi- 

cant 
aurito me parente natum? non 
ia esl, 

ubi satyrus utrum, an asinus Pria- 
pum genuisse dicatur. dabites.]- 

: SoÀtgogo»] Sic: restitui e Codd. 
[Pas. 4..5. Laur. 14. 4 et Oson.] 
pro nodtge»or, quod in Edd. Par: 
4 xoà, poryor,. ". duztoi ao ryeo: 


— 152 — 


c0» inonjoa»1io, suya ni» dee voUrO xoà xsQGOSQ» av- 
tó» xai Cra nievio»rec, $cya di se dissóy so» di- 
tyOytav avia Qu aivvvsójievon. osos T 
"]oec 9 dv. oUto; xo) 0 Iloianoc ciz, xaó' 0v veoo- 
eu» tig gugc nuüvzu, Toy coyaicy decideqrosoc xoi 
ddgug dia *otrov a égpoOovov» spl: ezc tov xoojtoU 


qvoOaeg nepgroravioy. 


avrov] E Codd. [Par. 2. 4 et 5) 
restitui illud avrov, quod ab Edd. 
aberat. 

[xegdozo» «vróv] Rursus bic in 
vulgatis avrov exciderat, quod 
quamvis invito Villoisono reposui 
ex Par. 2. 4 et 5, quorum aucto- 
rilati obtemperandum fuit.] 

zàutvorrez) Ald. moavrorrec, [Et 
sic Par. 2 quoque.] 

acri) Unus Cod. [Par. 4] i» 
«vt. 

"[ome) In quibusdam Codd. no- 
vum hic orditur caput, inscripium 
ntpi JIgiuaov.. [Sic Par. 1. V. bac 
de re. Prolegomena.] 

ovrog] Qnidam Codd. [quos non. 
novi] otros. 

(eg) Abest a Par. 5.] 

9ugiduuioroc) Sic cestitui e ple- 
risque Codd. [Par. 2 et 4] pro à 


&ol duipoyur, quod iu Edd. Alii, 


Codd. &&oidwipcyov. Ioannes Che- 
cozi, vir doctus et ecclesiae Vicen- 
tinae dum viveret theologus, qui 
ne plura scriberet, a Veneta fidei 
Inquisitione probibitus fuit, in eru- 
ditissima dissertatione Sopra l'an- 
tica idololatria de' boschi p. 153. 
T. IV. Actor, Academ. Corton. le- 
git và» dQyaigy deciduiuoror xoi 
udgor avvor x, v. À, veteribus deo- 
rum cultoribus eum praeterea pín- 


"Egtqatvee yooy. $0. uéysDog aov 


: gom exhibeutibus, pingue a fine 


d' esprimere il conflusso di tutte 
le cose, inteso enche nella persona 
e nome di Pane. Gale, qui in quo- 
dam suo Codice, ut ego in uno 
Regio [Par. 2, sed ibi in schedis 
meis ducidunuisoe el dédpor], in- 
venit r&y agyaiov. ducidauicovor 
xu) ddyoc diues je 4, coniicit «door 
uUo» xai diuxerij Ov & igpórov», 
et haec.annotat: ,,4dg0c fructus, 
Qi«tevrs epertionem pororum spe- 
clat, quurum utrumque sequitur." 
Non male unus Godex Reg. [Par. 
4] tà» «pxaim» Qucid«isorwc xai 
ddosc (id rovre» € igQórovy, id 
esi, sic anliquis superstilioso et 
pingui modo, crassa Minerva, ea 
quae de mundi najura sentiebant 
designantibus. [Hanc Villoisoni, 
qui in contextu vulgatam xai. «door 
avràr Ui 4 iqpovovr eervavil, sen- 
teniiam eo libentius seculus sum 
in refingendo contextu, quo ma- 
ior est Codicis illius inter optiraos 
habendi auctoritas, et quum «dq 
eliam 3 Laur. 5 oblatum viderim, 
e quo enolatum babeo in Schedis 
ddp diuxevgg € iggóroyr. ldem 
Par. 5 quoque, exhibens ré» «p- 
xaiw» duaidaiuorog x«i adgés «w- 
vor dic & ipporvour.] 
[ Ejguira) Par. 5 ixgaéres.] 


— 158 — 


aldoiev 5v. nieoveloyda». | 2». aq: Oeo onsojtasiuv du- 205 


vefut: 7 d. Uy olg woànoto ovtew nayxaQnía tz» datyi- 
Aet suy p a0ig. oduciauc gate: dzOc 106. xÓAROM: 9UO- 


pios xol a»edeixpujucrov amgnev. . 


JIleoesotyerue. 0à sol 


apcog 4pUÀ«E sé» 1e xüno» xe 1ey GpéÀwv, inwudy 
«eva TOY yeyvyüvto é0Ti. xal s0.0wQu* € ysyyü , not 100 
"hog éviouD&» on1(QQog sivo Jeyepuvot! xei.co. uàv sro- 
Avgogow xai xudegov ai cueAor. siagiota0r, sialrosa Od 


&» 19 Üto] Sic restitui ex uno 


Cod: Reg. [Por. 4) pro i» s «i-- 


dolo, quod im Edd. quodque anb: 
surdum. [Par. à «vzg «idoéa, 2 
vé) «idoiw».] 

muyxagnic] Sw restitui e Codd. 
[Pas. 2. 4. Laur. 4. 5 et Oxon] 
pro xuyxdozxog, quod in Rdd. 

ootfoog rut Atyouésov] Gerar- 
dus Vossius monente Galeo legit 
gerjpoc vióg &vus Alyevts, [Sen- 
sus est, Priapum ideo: quod éa 
quae ipse procrearit tueatur; Iq- 
vis utpoie eandem facultetem ba- 
bentis fifium zudir& :In usu du- 
plieis: gemtivij, qnorum. unus ab 
aliero pendet, equidem nom im- 
pingo (». Syllog; inscr.: p, 93); sed 
in! omisslona pronominis «iroi 5d 
Prispum' referendi,. quod «uui 
praecedemtia .aniverse. de quovis 
genitore.aociprenda sint, recle ab- 
esse don potest.. Fottasse legem- 
dum xul uvroD:. rfioq. iyvatbOs» eic. 
Ceterume erat. quum. 7fiorsoev prp 
Ao; reponendum esse putarem | 
illum enim: Priapi patrem vulga- 
ris opinio tradit, V. Creuz. Symb. 
T. Il. p. 441. -A qua sententia me 
non tam fevocávit Suidae testimo- 
nium v. Jfpiu«xeg, parjter. lovem 
appellaptis, quam Eudeciae p. 345 


L] 
Ld 


anctorilas, quae scriptorem nescio 
quem secuta talia refert, quae non 
possunt non unice ad Tovem :re- — 


ferri. Cui fabulae id consentaneum, : 


quod etiam in vulgari de ortu Priapi 
éradtlone, qua Bacchus pro love 
nominatur, primariae partes lu- 
noni dantur, quippe quàe ob com- 
missum a lote cur Vetere sdul- 
terium ira incensa effecerit, ut par« 
ts ederetur informis et pudendus, 
quenmr ipsa mater suscipere nollet. 
V. Schol. Apollon. Rhod: 4, 932. 


, Quae bmnia aptius ad Iotém' quam 


iid Bacchum referuntur. : Praeteteà 
it patr'e-Priopr designando antiqui 
non unam fabulae forinant secuti 
esse videntur, si quidem rursus alia 
Rarrat'et ex vulgi quidem, ut ait, 
opinione Afranius aptrd Macrob. 
Sat. VI, 5. p. 466, ex prreona Prispi 
in prologo: ' 
: nemi quod vulgo preedi- 
, m. og |ocanb 2 € 
eurito mé parente natumy non 
ita est; 

ubi satyrus utrum, an asinus Pria- 
pum 'genuisse dicatur. dubites] 

: * ssodtigpogos]-.Sic- restitui e Codd. 
[Poe. 4..5. Laur. 4. 4 et Oxon] 
pro:zodbeeror, quodin Edd. '[Par. 
4 aoÀU0,Qporor, "duxtÀo: 20Àídetor 


— 154 — 


v0 sto(xiÀo» xal énetsQnlc xol (adiav er» vévsom norov- 


gevov oi x5noi, sotavsz;9 wg évima» aUtoU xal) t7v 


écózva Kyorvog.  /oinaroy d) iv v5 Osbi& yeipl noosci- 
ett, nOtegoy ine) vovea yoüysar spóg t5» ÓianaDaQoty 
TO» aGj£Àev, 9 dns) xav tOy vtgortá *| dott xai 
zadomziicóa: "poc «opaásray atTOU, 7 Gc tZC avtZc 
Óvvaueog pO vO )vtyxely «d Óytu ixtepivotiotre aUta 
xui pOstQovoge. "dyaó dc Ó) daíuav jor *cÀt» 0 xo- 
SL devi BoíOwv xal avi10g voig xagnoic 570 moeotug 
avToU Aóyog, xaO" 0cov Quteivat xol diapeQí(ss 20 eu- 


206 4a1|Aov, ayadóc Jiaigévzg Unagyev. looovatzc 0b xoi 


Li - , - - 
ocwtyo wv olxerev loti, tx) oc(tt» xalog 20v [Oti0y oixov 


dixit Psellus in Boissonad. Anecd, 
T. I. p. 244.) 

[u4 dpzxtÀos) Par. 2 xal éuztg.] 

24401605] Sic in Codd. (Par. 2 
et 4]; at in Edd. xaqio1éovi. 

[x«i 59234] Vulgo inserilur 
1a, quod delevi cum Par. 4. 2. 4 et 5.] 

zoiavatvov] Quidam Codd. (Par. 
4 et Laur. 4] xomvyeroi ut -refe- 
ratur ad x72o,. [Male: mente enim 
ex superioribus zag«oráos repelen- 
dum, quod in Laur. 4 post oí xj- 
zo» perperam adeo legitur.] 

[avrov] Laur. 5 «fro». Laur. 4 
avrà» et ante vouuergg, Pro é£ac- 
a4» Laur. 3. iai 04v] 

[xoregor] Laur. 1 xQéreQo».) 

di«xuÜDugni») Sic resiitui e Codd. 
[Par. 4) pro «489v», quod in Edd. 
(De quo v. usu vide Schneid, Lex. 
v. Óuxa D aipe.] 

[r4 iav4) Par. 4 v6 ior] 

140«a4i00«] Sic restitui e Codd. 
[Par. 4] pro x«$«e34;av«s, quod in 
Edd. [Idem suaserat iam Galeus. 
Quod praecedit xe, omittitur iu 
Laur. 5.] 


e tjs avt c) Sicrestilui e Codd. 
pro ec ro;aérjc, quod in Edd. 
Quidam Codd, [Par. 2 et 5] eX 
tQe vouurzgs. Alii. (Par.- 4] ia& 
1/e uürrjc. 

[(aer& vo] Par. 4 zgoc «4 vo. 
Displicet moz simplex iveyxet»; ex- 
speclaram sooereyxet».T 

[re0t490v0gc]. Recipiendum fuit 
ex Laur. 1. 3. 4. 5 et Par. 2. Vulgo 
diugOtiQovozs, quod servavit. Vil- 
loisonus.) 

duteiras]. Sic restitui e. Codd. 
[Par. 4] pro deire;, quod in Edd. 
[Capite seq. Cornutus similiter iuu- 
git dureteD us xal dairvaDu:.) 

[vxapzo»] lioc vocabulo desi- 
nunt exemplum Cornuu a Villoi- 
sono correcium et descriptum eius- 
qwe Notatio critica. — Par. 2 el 
Laur. 4 vaupyn.] 

Iigeovurgc] Sic annuente in 
Varr. lect. Villoisono reposui ex 
Par. 2. 4. Laur. 4. 5 et Oxon. pro 
vulgata reyrévgc. Par. 1. 5 cum 
Laur. 3 aqoegtye. 

tw oct] Sic Par. 4, sand ibi 


155 — : 


xoi vsréUgiyne nogéystv. é&vtov. x«b vole allo. 270 b 
vZc nalOeíag xépag oixsiov avté qópgpe tw, à» o 
Gjt6 nGyo aÀÓzoxer và xata 100€ oixelovg xaigoUc qvó- 
p6ya , aÀÀ oU noi Ey 4& avtTO. ycrojiéya, sep] wolÀd d 
aOQ0ug* xel notiÀAÀer xal épneprodog aptalóbDra 7 na- 
Àtv xepuíGe« vavta, dira 1n» yevotiéyzs» é& aUroU noog 


recipiendum suadet Villoisonus, 
Vulgo ve ow$n». Galeus nescio 
unde profert xuà&c :goioráperos 
fev idíov oixot; incertum utrum 
e codice, an de coniectura. 

v1oduyua] Par. 3 xo vzodosypa; 
5 vaodrxza. 

z«gére] Laur. 4 et Par. 2 zag- 
í&yts. 

eopgua] Villoisonus im Schedis: 
»Vir magnus el inter praestantis- 
simos crilicos numerandus Leo- 
pardus Emendat, IX, 19. p. 484 
(Grut Thes. cr. T. Jii.) in hocce 
Cornuti loco legendum gopnpa, 
gestamen ,. pro eeergpa (uti vul- 
gatur) et basce voces saepissime a 
librariis: confusos fuisse observat." 
Idem alibi Vossio de Idolulatc. 1i, 7. 
p. $40 laudato, quem m eandem 
ait incidisse correctionem, conferri 
insuper iubet Eustath. p. 1910, 21 
el 161, 8 ed. Bae. » -ugdud; 53v 
y «iviypactax)) Gogén qoggpu tu 4fio- 
»veiu didus, ubi.monet legen- 
dum esse 4oseae. Verum quod 
nuuc Cornuio reddidimus, egre- 
gie Par. 8 et 4 offerunt. Ceterum 
in arüis operibus passim Priapus 
cum cornu €opiase conspicitur, C& 
Gerhardi Neapels 'antibe Bildw. 
T. L p. 122. No. 446, siquidem 
figurae binae rupi insidentes. recte 
pro Priapis habentur. — 


dddgoan] Villosono in Varr. 
lect, probante illud reposui ex Par. 
4. Laur. 5 et Oxon. Par. 5. Laur. 
1 et 3 didioxu. Par. 4 d1ox5; 2 
idioxe, Vulgo diexei, ex quo Ga- 
leus efficiendum olim putabat d;- 
ore, 

avr&] Scripsi cum Par. 2. 5 et 
Laur.4. Vulgo «vró» sine sensu. 

yeroptva] Vulgo ysyvépevov, pun- 
cto sale apposito Par. 4 et 5 y;- 
»optpex, At ywvépera Lauv. 4, Pwri 
3 yevopeva ; 4. yovouévov, 

xui -RomiÀles nui ipneQiodec d- 
paddure 7 ndo noutia] Sic ve- 
bnzà locum hunc affeetissimum ad 
pristinam eius, ut opinor, formam. 
Vulgo xul zeuudiu ipnmeiodec d- 
palüsvts 9 xal xiguitn. Por. 4 
z«i xosidÀn^ ix ipmrpudec «- 
pnulÓsvg, 9 xulw xgatzuv, Par. 2 
et $ «ui zxomiáa (ille zouili«) in- 
2égsod wc dyaAOvyes ? xul xepat- 
qt«. Ex. Laur. 3 smorxídu tamtum af- 
fertur. Laur. 5 x«l. toiiddre ip- 
Jsgedec amaldUriras 5 xdv mt- 
Qa. Ex Par. 1 et 3 enotatam 
up«Adove, Sed Oxon., quos potis- 
simum sequendos putavi, x«) zo 
xilÀts xai ipnsgeód ue upedUon, vj 
aule eOtipe, scoez;ts, in quibus 
nikil inest quod offendat nisi o0«- 
qt, quod co certius pro glossa ha- 
hendws, quo Hesychius'T.1l. p.229 


A Amm 


196 


to Cove frtQorgamjw, wg TUX cyan». Tolg py joAoxi- 


bo, fvoig Qo6ye.vopieyus. 


b E Hi 


cus XX VHI.. 


[egi Tis fiie gos xai Tis Ec rías.] 


Etge Ó meo! «5e diptgoe xoi 'Eotíag, w nai, 
Àektéow*  óxavcpa Ó'  domev eL: éréQa vue y5ze eivat. 
Tavtzv uiv ydo Ord «0 dordrois did naüvruy ' Eotiav 


7 Qoo jyógevagv oí 


qt aÀQt0L, 7 Óit v0 taUtzv UnÓ 3176€ 


207 qvesec scusate caüsladar, 7 Xi | và in avtzc eda" 
ini Oepnalov tOv OÀoy éotavat- x00009*. Oi Ob v0 qty- 
TQOc vpOnOv QUttv 15 Wal tQéQetv návta Ziumtoav, oi- 


pretándum xzepaije. 


eo verbo pluries uüitur ad inter- 
Goleus to- 
twm lacum ita concinpnandum pro- 
ponebat: »eyeogevoy [inpaive] qÀ- 
Àd zéQl modàd «Oqgowg. 
zowíAAn, xai iuzxegaod ui; dnaddp- 
$m, 9" xah» 9Otigt.. xal: utoaz;e 
aurra did Tj» juiyw-. Mox ante 
Jiu inserunt. 5 Pàr. 2. 4. Lour. j 
€t Oxán , quod quo defendam aon 
habeo. Potest haec particula, quae 
a Pati 3 diserte abesee dicitur, ex 
praecedentibus, quae in Codicibus 
valde turbata fuisse vidimus, male 
iterata, in alienum hunt locuni 
translocata putari; nisi forte aliud 
quiddam in ea latet, ut eirov» vel 
yer. 

nei ve danumrooc] Acuibafuia 
quem Par. 4. 2. 4 5 omittunt, 
auctoritatem reliquorum Codd. edi 
üonumque atque etiam Eudociae, 
quae totum hoc de Cerere caput 
in Viol. p. 140 seq. transumpsit, 
seculus setvavi; 


xal. »«o 


Neque qmod. in: 


altero riembro articulus omittitur, 
a consuetudme. dicendi alienum. 
V. Schaeferi Melet. p. 117. 

€ xui] Villdisonws: ,,Sie. inci- 
pieos dixit & zundiov, et p. 114. d 
aui, et sub :finem:.cap. 35. p. 235 
& cat, P. 223: téunvay." 

j did T6 .vartg» Uxd .qgucén 
igar«rai Teo Ó«:]. Absantvulgo: 
neguwe: babet Eudocia. Revocasi 
Mmibente Villoisogo .ex Par. 2 (ubi 
ueodruei pro éajvaro) 4. 5. Laur. 
3. 4 (Ibi iowrécra). . (At collato c6 
fia. ore e tO ueséitavo» aoi .o 
Ài$og ovroq, à» x«AoUgar pi» eic, 
paene!inclino,.u& «eoeiruzv, aut ' 
$i hoc ob insolentiam wocis repu- 
dies, iv jeeometiru tsribeadume ceue 
seam. 

e dou ei) Sic pro wo 
quod  vulgatur, restitui auctorita- 
tem seculus Par. 1. 5. Laur. 2. 
4. 3. Ald. cum Bas. et Endocia. 
Eadem leclionis varietas p. 212. 
De qua nomiuia forma «v. Creu- 


151 


C— Leno 


ovid piv ptiépa 00609; 79) Zio nytripa, Si x«l aUizYy kel 
sü in avizc dgOoroc dqeioBut «6le oróednorc, dàn el- 
ade xol: OkiysoO«, 7) én' aver Oker, 0. Posi» exoroxem, 


& náMota dsitrvover. — FHlagscodyerae Ó sui»  Eosio vop- "^ 


L] , , 
O9érog Jia *0 zv dxiryoíav pnÓfvog eivai. yevrztinzv, 
! : vos wt 8 » E TENTAT, deo. d ' 


j Q^ (C9 . 
xeri Gomm. Herodil. p. 308. Ephem. 
liii Hal; $808. Ne.74. p. 580, Bois- 
son. ad Procl. in Plat. Crat;l. p.$6, 
ubs licet.dissqntiente editore codi- 
cum lectio Z/anzpar. revocanda 
videtur. Eandem próba»it Goeit- 
lingiws in. Artstót.: Oecon.. p. 118. 
In celeris caAibus :Corpnutás .con- 
slanter afgujvgo, Zgugroos, 4i 
pgt(s, et recte: illius ehim  for- 
mae accusativus. solus in usu fuit 
quippe.a mseteplasmo: repetendus 
conferqndusque .: éiim . heterodlitjs 
quibusdam formis, .&t jbie«fkav, ià- 
zider 3lusque, de quibus breviter 
menui Auciar. Lex. p. 4. ,Nomi- 
nalivo.enim 4iíngqa qut usus. sil, 
noM equidem :'neminem. 

y?)* ugréga] Hoc. dedi ex Par; 
2.. 4. Laun. 4.5 Oxon... In Laur 
2 certe. duuzrga» ,. upsáouy, Vul- 
go cum Eudocia y7o jsQé. Post 
ovou» in sulgatis 7^ 4f.óc préQmy 
did motxal.avtoq, td in urvelg, 
lIuc tero perhnet 'Villoisomi^ ad» 
notdhie 1 in': Collectaaeis.. reperta t 
»Discimus ex libwi: qui -dititur. «d 
eBiokoyolatbk vfs udiD rris p.44 
[p. 42. ed. :A s.) ;Zvda. a. Pytba- 
goricis dictam Ziog7roga, dc fiot 
pgréqu. : féa d Veyon vr» novada 
au) Pia» (addo.diddo) . axo. «5c 
é00ied xul axo 29 14a, one 
oixeTo» 44) dua nui qoe x svo 
yervvonivs." - Sed dotis. mentio a re 


[P 


Bede Tout oak oue bue 3 ' 
prorsus aliena. Quod revochyi; 
suggeeserunt Par. 2! (hic tamen «e 
pre 1€): 4& Laur..4..5. Esndem 
ldctionem alii quoque sebrare *i- 
dentur Codices, Ex Par.1.e15 certa 
*€ x«i pro dic vd xml adfertur: 
Laus. 1 4f,& pro pw. Laur. 2 et 
Par. 4 x«i rd (3 avg. Eudocia 
ut vulgo, praetergubm quod .zZ 
habet pro.d«& vé. Y'& et alibi No- 
ster. pro. did «o, quod ad nauseam 
usqüb frequentat, Simile etiaro il- 
Iud llíadis a, 418: ve ot nanj? aiog. 
vÉnob iv utyagouwar; quod interpre 
tantur 44) 0j. Qe Vepusdi 
. éestaQuw] Vulgo et Eudocia ig;- 
eiaDus quoil per, se non spernen» 
dum, el sic Par..8 cet 5,. uti viz 
detur. ; Receptum Qxon,, Par. 2. 4. 
Lanmr..4. 5, de ducanühus, et reli4 
quis.fodd. Laur; 3. igstaGcs. Pant, 
4. Laur, 3 et Ald. ig6tigóu.: 
- Quttis£«] Rar, 1. 3..4.€t Laur, 
5 duirtioÓu,, quod in Par. 2 et 
Laur. 3 in d««tetaDwu, gbiit: forma 
verbi per sé non. apekgenda.. Vul- 
galam, quam espressi, tuentur. re- 
lhqui MSS. cum Eudocin. Exsut 
étiam cap. 27. p.306... 
- dainugO e] Par; 2. & ei Laur. 8 
deírrva0v.,  Eudotia dgevusO«. 
ix avzfgc) Sic Pos.. 4. 4. Laur, 
5. Oxon, Vulgo in'uvsoie, quod 
etiam Kudotia servat... , 
.&xivgott») Quodiai Galeus ne- 


198 — 


xa) voUzOU ycQu/ xal Un0 napÓcrey veexoQutoi 7 d) 
Zyrjezo ovx ét, aÀÀd vs» Koguy tizOwVia , «tjv nooc 


v0 TQégeoÓo: Hnéyor xopov Uy. 
208 aszodidovar 17 ' Eotig, dia s0 | xai avo Dowsi» «ivo, ov. 


cipiendum suadebat, suggesserunt 
Par. 4. 2. 4. 5. Laur. 14. 2. 3. 4. 
5 (hic dzuxgaíiuv). Vulgo dtx97- 
cia», etsic Eudocia. Galeus: /fn- 
xevgaía tribuitur quidem igni, sed 
ignis multa gemerat, ut mox sequi- 
tur, «fri» reU Qv T0 xvpoédec. 
Plato in Theaeteto: n5Q v&ÀÀ« ye»- 
»4 xai ixerQoxtves ; et — doi surza 
évog nugoc ixyryaeiru. — Zoroaster, 
Schol. Hesiod. p. 446: xà» r2 xi- 
vorutvov cxtoí Té üxivgvev xivH Ets. 
Idem hic legebat 7/74 wrrzo erga, 
závva ydo ix ye 30ofoytvus," Ean- 
dem vocum «xívyroc el demiyrroc 
confusionem notavi Beitr. s. Litt. 
T. II. p. 31. 

xul vxó mapOÜtsev) llag0ivur 
MS. nam erant apud Romanos sex 
Vestales, cum essent paucissimae; 
crevit postea numerus. lulianus 
Orat. V. GALE. Vwlgo cum Eu- 
docia :xtupgOtvyov. Receptum Pur. 4. 
9. In Par. 2 n«gO vo. Kul, quod 
vulgo abest, suppeditarant Par. 2 
et 4. 

ot'x P] Eudocia ovx fur. 

"vtronvla v5» 5909 TO rgígeoDa, 
pfygs xopov vàpy] Sic optimi Codd. 
Par. 2 et Laur. 4. Goleus: ,,1ero- 
xvia t] ngec ro ro/geoÓDws ntyQs 
xogev 547 MS. Lil. Gyr. malo bic 
usus est exemplari." Sed apparet 
librarium scribere debuisse v7» — 
vày», Vulgo veroxviu, olov có» kó- 
Qo», 5 1906 *ó tgígraÓDa: yg) xo- 
eov VÀ», el sio Eudocia. Par. 5 v:- 


To O' deifwov nvo 


voxvíay. Par. 4 rz» xogoy pro zó» 
xogov ei mpogrQégecÓns pro mQoc 
vé voígrgO e, Etenim verba olo» 
1é» xógov ex margine irrepsisse 
videntur. 
ut ues] Galeus, qui cum cete- 
ris «zl Q&or edidit, in nota: ,,d«- 
$«ov MS. Heraclito raundus a«- 
Qwov zio. [V. H. Steph. 'l'hes. ed. 
Paris. T. I. p. 139. A.] Est autem 
"Eexía publicus focus, qualis apud 
Persas, Aegyptios, Graecos, Ro- 
manuos Schol. Aeschyli: xoAee» 
"Edvríns i» rotg "pvre»tioG ügí- 
Jovrees, [V. Syllog. insct. p. 215.) 
Esaiae XXXI, 9: oe 1ye« onutovc i» 
degoveuáAdgp, Alii vertunt xAd?«»o»; 
quare pro oix&ovc mallem legere 
eixia», ut propius ad "Eoríay ac- 
cedamus; etiam numerus in [le- 
braeo singularis. Plato legg. XII 
"Horí& olxgseoc et in Phaedro 4i- 
v«s 'Eavía 4» Ot&y one no9y.. For- 
tasse maluere pro 'Eocía interpre- 
tes ponere.oixiuv, sed dictio gé« 
praecedens aliquatenus ad hanc 
significationem limitat ro "^in. 
V. D. Cudworthium de Eucbar. 
c. 6." "Meizoov, uti Villoisonus quo- 
que scribi suadebat, Par. 4 et 5. 
dxodídores] Par. 4 et 5. cabdé- 
doros., | 
xai auro doxu»] Vulgo «vtp» 
pro «vro, quod suscepi ex Par. 4 
et Laur. 4. Par. 2 avsg.  Refer- 
tur enim ad sé «&Qwov zug. 
eiyas ov] Fortasse eva) Q«0». Nam 


— 159 — 


v«ya ÓÀ' ins) «d swogd td i» to s00un nüyta dytiD Oe» 
TQé9star, xa) did «o€tE» vqeovtxev* 5 àuel. (el degog 
iov: xal (uev pfo, gc viv efto» 109 ([Z* 10 "I'UQN- 
dec.  ZtgoyyvAs Ó& nÀatveteu , xol xetà néoovc idovta: 
voUg oixouc, Ótà vó x«i t9w yr» totaUtyy yo, xo) oU- 


Ilalicarn. 'Eoríg uvüxecra. t9 nip, 
$1. yi 1e ovoa 5 0t. GALE. 
Villoisonus: ,,Sic Plutarchus de 
lside p. 352 deum his vocat vo 6», 
et p. 854: vo d' i» Zune vic 407- 
vüc (/» aul Jew vepizewmw) (dog 
inyQaeue siye rouwstgY- Eys dips 
St&y rO ytyovog mal o» x«i ioogpt- 
vov. Sic Deus: Sum qui sum." 
"Eye üpl o 9v, ut vertit Iustinus 
MarL Coh, ad Gr. p. 24 ed. Colon. 

v4 3XUQd YG £v v4» xo00pe] Vail- 
loisonus: ,Fone legendum i4- 
zuQe, Stoici teste Laertio. in Ze- 
nonis vila p. 436 dicum zoígeod «s 
vu lpaugea x«vtu nu vd uAde uatQn 
rop qr pier, ix vijc utyuánc Oen 
Áuitgo »oMNQO9v GürZ& HrGUMM YUY 
Ó) otàgepv ix Xoviuww Pérou», 
eegopuy vuyyárevguy se . udo 
yesov ovoue . , . t& .d. dida, dno 
*J€ yüc, "uhi.v. Menag. p. 817." 

»xuwru) «uod vulgo abest, Vil- 
loisond cénsentiente suscepi ex Par, 
2. 4. Lour. 1 (ro, able xoopq orit- 
tentibus) et 4. 

Cridesgoc) Qued «ulgo adicitur 
4govoa, delevi cues Par. 4, 2. .4. 
5. Laur. &. 8. 4. 5. Oxon. Qvi 
addiderunt dysvga , fotmulae bu- 
ius Hloméricae memorés fuerant. 
Cf. Creusevgi Mel. I. p. 25. 

gc ioxi» aive» roS Lj» và mv- 
esit] Villoisonus ex Par. & ma- 
lebat transponi ulr;o» 4ovi:  eun- 


dem ordinem Laur. 1 4 (ibi tamen 
airuc). Par. 2. 7c devi. ToU Q7» 
oO seésdie: ioter, Pro. 7e Par. $ 
5; Oson. oic. 

argeyyvág) Sic pto evpeyyiden, 
uli vulgatur, annuente Villoisono 
interim scrips, ex Par. 2. 4 et 
Laur. 4. Reliqui evgoyyvAos, vi- 
tiose, ut videtur, pre crooyyviec, 
quod hübet Per. 1 et quod a €or- 
nuto scriplum suspicor. Et susce- 
pisse, si aliud formae huius utri- 
que, generi communis exeroplum 
in promptu fuisse; Ceterum com- 
moli huic in Lour, 1 praefi Beuter 
xa. o xu», 

oixenc] Vulgo éyevc, made sdn^ 
su caret.  leceptam — lectionem 
rei.aptissimam suppeditarunt Par, 
3,4,5. Leur, 4, 5. et Ox. . (voca 
tjevtas ad. finem collocata); ap- 
prebante Villoisono,. lice idem in 
Animadv, aliam commendarit, sot- 
licet acumine.suo et eruditione nb. 


' usus, Peuevc, in quod et Galeus 


iaeiderat, qui ed oixovc baec ad- 
netavit: ,,V. Palaephat. p.57. n. 5. 
Schol. Pindar. N. Od. XLI. For- 
lasse hic erat ia (exitu f/waovc, quod 
possit ex Schol. Aeschyli ad Suppl. 
coairmari, ubi fepéc x«l Esvít 
z20o»0;." Nibs vero mutandum. 
Addit enim. Coritus id ,: quod 
addi. meriio exépectamus, etiam 
privatim in shnciuaris aedium: Ve. 


— 460 — 


soc idpvsoOui covpirienikynépzo" 0sy xad pnigutjoiw y5 

vs xa) yÓow ngouryógeevel. P'ayo 0$ $ y9ev ano tov 

yelg&ut, tot ymosiv, stárrv& oUcug nds ep elprrat 16, 
ovdoc Ó' upiqoségose ods yeioetat. 

Mvósvevas ÓÀ stQutQ xol doyaty, yevéicOac, vo) elg qav- 


stam cultam esse, atque - quidem 
locum suum babuísse in mediis 
áedibus, utpote terrae in mundi 
centro collocatae symbolum. Schol. 
 Aristid. p.264; ed. Fromunel. :de 
Vesta: du& toro: i» volg olxon 
lygágox, sva Gvr»icrQ wai evvfyy 
«uUrQVe, «vt x&) zippsy tovc oixové 
deíjaog. Par. 1 opowt. 
-xQosyyopeutes] -Subiücit emus 
Par. 2: 7 Ót yivtoio «xà v5c yf 
leye v)» dvepucidr, x«i oux dr&- 
sueayc: xal 9 yvej daé' rfc yevé- 
desc, quae verba non a Cornuto, 
wb Villoisogo! placuit, «qui rcc*: 
pienda censuit, sed a docto scili- 
cet: librario profecta videntur. 
Tugua di 9 yOd» nó vob y44 
00i] Sic. e» uno Par, 4 Villoiso: 
nus recte adnoiavit reponendum 
ese pro vulg. sáya di.cno vot 
xtio0a. y y5; oui corréctiomi.ér« 
mandae conferenda quae idem: in 
Collectaneis cangessit, huo trans- 
ferenda: , Etym. M. p. 809, 10: 
xOov», ragd và diayelo a, xa) yodv- 
»voOd duvacÓ«* 7 mugá vo yé 
t9 YUQG' ov xapuyeyor gto oer 
^ Ovdos Q'augorigu" od yelarra:, 
ubi Sylburgius annotsts Eusta- 
ibium p. 1615, 36 &agorépovc ba- 
bere, nou meminisse videtur, bunc 
versum legi Odyss, o, 17. Ceteram 
cum hoc Etymologi loco mirum 
in Ymodum consentit Interpres La; 


tinus fla baec omnis reddens: ,,ni- 
mirum «xo ToU yetoÜDo, id est, a 
fundendo: aut ánà voi yeptt», quod 
capiat omnia," quasi in contextáà 
Cornuli esset «xo vo9 y800m, 5 
vot (vel potius 7 dxó toi) xopgety 
nusra.": Praeterea Villoisonus l. l. 
affert Clementis Strom. V. p. 614 
verba: yOo» ói 7 yfj, tic uiytdoc 
eerepívy: quae etymologia cum 
priore ab Etymologo exhibita ali- 
quátenus conspirat. Quae omnia 
me paene eo adducunt, ut locum 
gravius «uemi pulalur affectum 
esse censeam: quippe Cornutum 
utramque derivmdi rationem at- 
talisse, et sic fere in modum olm 
scripsisse: suya d) z yOev axo vob 
yetoOun 7 dno roU yeitaÓsu, 710 
xepri», marvra etc. 

ovdog À' upgorígove ode yeiaeras] 
Odyss. Z, 11 ubi Schol. reoree, 
et éx eo Hesychius. Clauserus edi- 
dit ye$ra«, mendose. GALE. 7:t- 
vui Par. 4. Magorégev odeyeacas 
Laur. 2; o diyeéio; Laur. 8; uyp- 
gorége» ode yes Ald. et. Bas. 
De proverbio hoc Villoisonus con- 
ferri iubet Forsterum ad Plat. Ey- 
thbypbr. p. 324 ed. Oxon. 1165. 

zoesy] Ex uno Par. 4 suscepi, 
idem suadente Villoisono. Vulgo 
xgoríou. Mox vulgo ysyvoutra. 
Sed vide ne post dvadteaÓu ex- 
cideril sa»ra, | n 


— 161 — 


vy» avoAvsoOa. vd dr aUSZC yuvopeya xal dE avsyc 
£v»icsa0O0s* xnaÓ0 xav valp Ovolaig ol "EAAgvec dnó 
sQU79c 5 aUT/c foyorvto xal sig doydüvzv avs9y xaté- 
savo». Zséppoata Ó'avt ÀevxG neQixsstat, €Q Otd- 
osoUas xal xalósescÓns navytayoÓs9 avvyy Uno toU 
Asvxoravov Ovo(|yeíov. 

"H uévsor 4guys9Qo sav s0 dvadovixo» so onsp- 
pixvov sidonoimvpuépy, navv olnsiog siokyssoas Otayvouv 
dotegavopuéyr.  To)so yag avayxatóvazoy dw xeyapiotat 
voig avóQusorg 7 Suspog vpog? dov:. Tovvgy Ob uv- 
O«evezas oOnclgas did «7c olxovutvgc ó JQunzóleuog O 
"Elsvoistoc, dvaffiffaockagc assóv inl nssQetov Ügaxóvtoy 
Oy"Ha tZc Zugvoog. "Eoixe ydo rtQut0C Sig Uy ttaAatv 
OQaxci» xal ovyiéyat, 9600 vavac ét] uesengotégay iénivoriay 
avaflifácassog, vóv navayeiqiagóy 1776 xQiÓzc, 09 sQostoy 
zotBopévy xal dtexorvopévs; ürà. «oU slg 10» déga ava- 
QinieloOos ànÓ vo» ayvgoy* OUsv xol xguó7) iivydelnc 


209 


tvriazaoOw] Par. 3 ovrioratus. 

xu» zal Óvoias] Vulgo xai pro 
x&v, quod probante Villoisono re- 
vocavi ex Par. 2. 3. 4. 5. Laur. 4. 5, 

419 ngwrgc)] Quod vulgo inse- 
rMur z7c, cum Villoisono delevi 
iubenübus Par. 2. 4 et 5. 

xeyaguUtus] Clauseri editio x«- 
azdggovas, perperam. GALE. 

Toinólipoc] Par. 4 TosnoAsunos. 

&»affaoáogc] Sic unus Por.2. 
Vulgo «rvafsfaogs. 

4 njpu5vooc] Sic Par. 4 et 5. Vulgo 
ZdypgrtQos, el sic iufra p. 210 et 
211, lectionis varietate non adno- 
tala. 

ngéro;] Vulgo ngéro». HRece- 
ptum Par. 2. 8. 4. 5. Laur, 1. 4. 
9. Qxon. 

. 9gaxtt»] Toc ex Par. 2. 4 et 


Oxon. suscipiendum 1!am Villoi- 
sonus suaserat: cuius loco vitiose 
scriptum dgapuet»y , quod exstat in 
Par. 1. 5. Laur. 1. 2. 5 et Ald, 
unde demum diadgapei» factum, 
quod vulgo editur. Quum enim 
per totum hoc comma Cornutus 
allegoricam et Stoicorum quidem 
more verbis adstrictam fabulae de 
Triptolemoin priore breviter enar- 
ralae explicationem aperte perse- 
quatur, non dubito, quin verbo 
dg«xei»y. Cornutus ad. draconum 
mentionem respexerit. 

tQaBouévg xal diaxgsronivr] Sic 
cum Villoisono scripsi ex Par. 1. 
2. 4. 5. Laur. 1. 3. 4. 5. Vulgo 
xquopéyg xal durrQidoutrg. 

drugóimtelo0a,] Par. 2. axaqi- 
zeia0 d. 


11 


— 162 — 


éyet vgog vrv onopay. 


"Evtewv0ey 0b v9» ovouactav 


elÀyqev 0 egliac sdc ovàag* ovial 0 AMyortat al xpi- 


ai. 


'Elevoig Óà O «vómog, Óvstov nowutoc ctUpéOnoap. 


' Ex4509$ 0$ xol 9 dgutgsyo ' Elevotvia , dnó *7c avto0: 
TtOUTOV PdÀevotog yevoucvre volg ayOoonoic elg avOpo- 


oOtrv xal] Par. 4 dió xoi. 

x(ió5) Vulgo xpióc, cui nullus 
hic locus est; illud Par. 2. Laur. 
4 et Oxon. Locum baud integrum 
censet Galeus: post dyi'go» enim 
videri aliquid deesse. 

o roéyac] Articulum omittit Par. 
4. Laur. 1 &Ayger 146 ovAag. 

ovÀai] MS. et Gyrald. scribunt 
oUÀ«i, V. Schol. Iliad. e, 449. 
GALE. Ex Scholio laudato huc 
pertinent quae ex Theophrasti li- 
bro de inventis afferuntur: zl» 7 
páSodiy ot árÜQuxoi dAtiv vOv Z1g- 
Agrgutxcv xaQao»v, oUrQ OUuQ uU- 
rác 00.0v. oÜtv ovAdg aUTdG q0iv 
50515c. Quae verba hinc mutua- 
tus est Etym. M. p. 641, 32, Theo- 
phrasto non nominato. 

'"EÀtwvoig] Laur. 5 ct Par. 2 'EAtv- 
oiv , nempe "£Atvotvy; atque illam 
formam babet, qui hunc locum 
affert Salmasius Exerc. Plin. p.521. 
Priscianus VI. p. 689: Et scien- 
dum quod omnia nomina in in de- 
sinentia etiam in is productam 
finiuntur. drin proprium nomen 
et. Afris, delphin et delphis, Eleu- 
sin et. Eleusis, Trachín et Tra- 
chis, Et notandum quod auctores 
Graecorum in is magis termina- 
tione usi sunt; nostri vero fre- 
quentius in in. Cf. Heusinger ad 
Cic. Off. 1, 22, 4. Tertia denique 
borum verborum forma exstare pu- 


tatur in a desinens, quam in Cic. 
de N. D. I, 42 meliores Codices se- 
culus Heindorfius revocavit, Eleu- 
sinam. Apud [ustinum XLIV, 3 
Salaminam habes, Codicum quo- 
rundam auctoritate probatum,idem 
apud Ánonymum in Maii Auct. 
class. Tom. II. p. 162. idemque 
Plin. H. N. IIl. p. 213 ed. Franz 
pariter a Codd. offertur. Eleusi- 
nam denique lapis Gruteri p. cccix, 
8 et Fleetwood p. 134, et Maii 
Mythographus Secundus c. 96. 
p. 119. Quam formam, quum ce- 
teri casus praeter accusativum in 
usu non sint, cum Censore in 
Ephem. litt. Ien. 1816. Suppl. 74. 
p. 205 existimo Latina termina- 
tione factam ex Graeco accusativo 
Zeloutra, EÀwotva, eadem pror- 
sus ratione, qua recentiores yv- 
»aixav et alia id genus finxerunt: 
de quibus supra dictum est. 

ngerec] Suscepi ex Par. 2 et 
Laur. 4. Vulgo zgoreQo». 

'"Exàg03 0$ xal 9 d7u7v50] Vulgo 
xai 7 dnu5jvgo. Quod recepi, sug- 
gessere Par. 2 et Laur. 4. ldem 
et Par. 4 et Laur. 5, omissa ta- 
men particula d£. 

ilevaee ] Sic scripsi probante 
Villoisono cum Par. 1. 4. 5. Laur. 
1.2 et 5. Vulgo evo£ocec. Etym. 
M. p. 329, 31 et Gud. p. 181: 


* Ld M 


"Àeeoic, did cr» dno drumttgos 


163 — 


suyoy ovvuc (op. 'ondoai à à "dioc «rv Ovyatéga 


vye Zduusvooc iuvOes| Os, dui sóv yrvóusvoy énl yooyov 210 


vi90 OY OnsQphatov xota y59c agayicHoy.  Tloooenáa- 
gü* Ó' 5) xatrqea vrc 0500 xal 5 Óià «o9 xóouov (á- 
«5o.  Toivroy yàp à wal sap iyvnctioig Ó Cysov- 
puevog xal cvsugioxojieyoc aso src Joidog  Oaipie üpiqai- 
ver, xa) saga Oolviki Ó «và uégog sag 8E uyvac Unig 


lVànvgur*. DueE ydg evQe có». naQnóv 
ix Koregc iÀOobca xal iw '"EÀtw- 
oívy [leg. '"EAmorn] lueve, o0c» ó 
vonoc EAwols. Atque 'ElcvOo ipsa 
Ceres dicta: de quo nomine nunc 
adeas Naekium in Welckeri Mus. 
Rhen. V, 1. p. 45. 'EAevoiva eadem 
audit Cretensibus in iuramenti for- 
mula in Corp. inscr. No. 2554. 
T. II. p. 400. b. 

noéro»] Laur. 1$ zQoerexc. 

ytvouévyc) Par. 4 et 5 yivonésyc, 
quod probat Villoisonus. Par. 4 
yivopnéroic. 

evOosxivor] Sic optime etiam 
Villoisono censente Par. 4. 5. 
Laur. 1. 8. 4 et Ozon. Per. 2 
&»Openiov, Vulgo ovouriov. De 
horum vocabulorum frequenti in 
MSS. confusione, qua veterum 
contexta mirum in modum pas- 
sim vitiata sunt, uberrime egit 
Valckenaerius Opusc. T. II. p. 273, 
nostri loci haud immemor. V.eius- 
dem quoque notas ad Schol. Phoen. 
1515. p. 418. intpp. ad Gregor. 
Cor. p. 415. 634. Auctar. Lex. Gr. 
p. 89. seq. Atque recepta lectio 
praesidii nonnibil nanciscttur ex 
vocabulo ovrec, quod non latente 
sensu voci «»OQuwzvov prozime 
subiicitur, quodque, dum ante in 
vulgatis post gie» legebatur, sedi 


suae nunc reslilui, auctoritatem 
secutus Codd. Par. 2. 4. 5. Laur. 
1. 3. 4. 5. 

vo» yivóusvov] Par. 4 vo pro vóv..— 

zc Otov] Ita MS. Clauserus per- 
peram edidit cob Orov. GALE. 
Hoc Par. 1 et Laur. 2. Cererem 
intelligi, ex contextu palet: iuvat 
tamen adnotare 7» O40» etiam 
simpliciter eam. appellatam fuisse. 
V. Welckeri Mus. Rb. Ill, 4. p. 584. 
'* 4p 7:] Par. 4. 2. 5 ydo vo. 

uvtvgigxouevoc] Vulgo inepte ad- 
iicitur agavguoc, quod delevimus 
cum Par. 4. 2. Laur. 1. 8. 4. 5 
et Oxon. Non placet neque satis 
perspicuum quod, ut «cga»poc 
servareiur, excogilavit Villoisonus 
legendum: 0n«Q «gaviaunóg roi 47- 
Myr QuaxoU xugzov, xa) dvo ulQos etc. 

inpaivye] Vulgo sequitur 03*Q 
omisso x«/, cuius loco quod re- 
posuimus, suggesserunt Par. 2. 4. 
Laur. 4 et Ozoniensis unus: quod 
et Villoisonus probavit. Fortasse 
tamen uirumque servandum, ut 
scriptum olim fuerit: 9z«Q xoà n«- 
od DoisEy 0 dva uígog elc. "tva 
pégoc est i. q. allerne. V. Pausan. 
VII, 11, 3. 

vxo yj») Par. $. Laur. 2. 3. 5 
vao yjc, de qua phrasi v. Anal. 
cr. p. 99. Utrum Gornutus scripse- 


11* 


— 164 — 


y5ü» st xoi ono yye yuopavoc "dówvic, &nó v0U GOuv 
vole dvOQunoic ovvec Ovopacjévoc €ÓV ojeoiaxoy 
xapnov.. Tovte» dà nàÀrtac xüsQoc avelsip Adyesa:, Dia 
v0 v&Q Uc Ooxeiv AgrfoseQac slvai, 5 *Ó» vc Ürcuc 


rit, difficile dictu est: utrumque 
enim usus comprobat. V. Mattb. 
ad Eurip. Fragm. Meleag. XIII. 
p. 229. 

yirópntroc] Sic diserte Par. 4 et 
5, probante Villoisono. Vulgo yi- 
yroptvoc. 

dz0 ToU ud» — 9» /fnurrpia- 
xov xaQnó»] Sic scripsi meliores 
Codd. secutus, Par. 2 (hic 474;5- 
vpixo») Laur. 4 et Oxon. Vulgo 
idv et AnumiQiixoU xapoi, quo 
recepto certe voUC avÜQuov; re- 
ponendum fuerat; ac praeterea 
explicando illi nomini verbum mere 
poeticum, quale est ddr», vix ad- 
bibitum fuisset. Contra alteram de- 
rivandi rationem commendat Ety- 
mologus M. p. 19, 4, iam a Vil- 
loisono collatus: "doc xvpios. 
dv»varas xal o xaQmog ecvats üOw»ic" 
olov ddevrioc xagnoc, dgéoxev.  At- 
que adeo fuere qui ob honc ety- 
mologiae rationem nomen aspira- 
tione auctum proferrent, ut esset 
scilicet 4dw»ic, figmentum merum, 
ut puto, Grammaticorum, sicut et 
illud ipsum, quo usus est Cornu- 
tus, verbum dade», de quo v. H. 
Steph. Thesaur. ed. Paris. T. I. 
p.716. B. Schol. Ven. A in Iliad. 
e, 203: x«l) vo "MOe»nc di cmuwvtG 
$aovvova, zapd và 7de. "V. eun- 
dem et ad 4, 88. Cf. Maii Mythogr. 
Primum Il, 200. p. 68 et Secun- 
dum c.34. p.96. Adde Boissonad. 
Anecd. Gr. T. Ill. p. 207.  Cete- 


rum verba ovre; evouaopívoc Ga- 
leus transponenda esse post xag- 
zó» censebat: quo non opus vide- 
tur. Par. 4 evouaopévov. 

Tovro» dk zÀptac xanoec avelit»] 
Sic cum Villoisono ex uno Par. 4 
(ubi tamen 24yteca esse videtur) 


rescripsi pro vulg. vc di màgtac 


mpooc»elerv, viam monstrantibus 
Par. 2 et Laur. 4, qui babet zo- 
ve» d) vc nÀgtac xal ngocavtátiv, 
Ex quo enim ab oscitante librario 
pro x«xQoc scriptum erat xai z9o0, 
quod tum cum sequente d»tàey 
male conflatum ífuit, ciccumspi- 
ciendum erat de subiecto, et sic 
vc ex sequentibus adscitum est. Id 
autem spurium esse, vel vaga eius 
sedes, qua in MSS. reperitur, ar- 
guere potest. Par. $ vc dà z45bo, 
zooga»tlety. Laur. 1 rojvtTove di 
vc zÀ. ngos. Laur. 5 robro» d) vc 
x4. *Qoc, Alque aprum, cuius per- 
sonam induisse Mars dicitur, di- 
serte nominant Glyco ap. Hepbaest. 
p. 56 ed. Gaisf. 

xámQoc rviy o uuwóAne 

odóvz. OxvAaxexvore 

Kvngidec Oaloc eacer, 
et Servius ad Virg. Ecl. X, 48, 
quamquam alii suem, sed marem, 
ut Plutarchus Quaest. Symp. IV, 
5$. p. 6714 (T. VIII. p. 661). 

doxaiy] Ahest a Par. 2. 

AgiBorngac] Par. 5. male Ayiio- 
*5guc. Epitheton hoc suis sum- 
ptum ex Odyss. a, 29. 


— 165 — 


odovsa alyissopéver auto», Ug oU xasa yrc xoUnsetar 
v0 onégua.  ZiavevayOas db és saQd ve v5 ' dppoditg 
vov ioo» yoovo» nuévev co» "Owviv xal nagà «5 Ilco- 
0egóyy, Or 7v einopev aisiay. ' ExaAecay dà Ilegoeqo- 
vy» v9y vgc düiuvQoc Ovyaséga, Oi vo inínovoy sia: 
xa) novev olovuxyv v5» épyacíay, 7 vo x nóvey Uno- 
povyy qépecOoi. — Nzotevovo: 0$ elg sipsv. «c. Zr|nyg- 211 
vQog, 7*0t yeQaigovsec ausu iO(o «porto vivi anapyze, 
7 (à só ngóc nay Zuépav anéyeoOas voy dedopévay 
avroig s GU$?c, 9j xav cvAdfwas iyÓsíac nagd vc 


xpumceras) Sic Par. 2. 4. Laur. 
4. 5. Oxon. Vulgo xqvmre. — 

ed«] Par. 5 9n:g. 

nive] Par. 5 usur. 

Ty» «fc drugvgoc] Tc abest a 
Par. 2 et 5. Ceterum vulgo 4;- 
pmtQoc: repositam formam Par.4; 
de qua in superioribus monitum. 

vy» igyucíavy]  Articulum cum 
Villoisono ex Par. 4 revocavi. 

ix xóvw»] Vulgo ix erre». il- 
lud probante Villoisono Par. 2. 4. 
Laur. 5 et Oxon. 

vxowory»] Sic dedi ex Par. 2. 
Laur. 5 et Ozon. pro vulg. vxo- 
povijc, suffragante Meinekio in Hee- 
renii Bibl. der alten Litt. u. Kunst 
fasc. 5 ined. p. 38. 

$vo: yegalgorrec] Pro vo: vulgo 
5*o. lllud Par. 4 Laur. 1 7ro, 
yigorzec; Laur. 5 7o: yégo»; Laur. 
4 cum Oxon. oi yégorzec. Apud 
Cornutum passim 7co. — 2 — 7, 
ut c. 3. 

uvzy»] Laur. 4. 5 et Oxon. avri. 

&nxeoygc] Par. 1. 2. 4. Laur. 4. 
3. 4. 5 et Oxon. «x' axe. Par. 5 
«anapyj. Vulgo dx avrác. Legen- 
dum esse 4nagxije, Villoisonus quo- 


que intellezit, qui in Collectaneis 
ad v. »geravova» adnotavit: ,,Hic 
ritus origine Aegyptiacus. Diodo- 
rus Sic. I, 14. auctor est, etiam 
suo tempore xaxá vo» ÜtQiGkov reve 
zQerov; dpnOirrac Gváyuc Otvrac 
voUc dvÜQeimovc xoxreoÓu: nÀggioy 
voU doáyuavoc x«l T5» low dva- 
xaligÓcs xni voUro nQüsTur 4no- 
víporrac siu» vj OtQ9 té» woy- 
Mive» sard vo» ib doyic evoloees 
xuigó». Alque oaxugry proprie de 
Írugum primitiis dici constat: v. 
Auctar, Lex. Gr. p. 138. Basi sta- 
tuae nuper repertae simpliciter, sed 
alio sensu, inscriptum 4114 PX EJV 
(dxagzr»): v. Schornii Kunstblatt 
4836. No. 16. 

xoc uiu» npégav] Pan 4 mo 
puc nuíonc. Intelligitur sine du- 
bio dies ille Thesmophoriorum, v;- 
ostía a ieiunio vel eliam uioz ab 
ordine dictus, de quo v. Beck. ad 
Aristopb. Av. 1518 et Prellerum 
in Zeitschr. f. d. Alterthumsw. 1835. 
No. 98. 

«vzzgc] Par. 9 avroic, male. 

z«04 vc ÓtoU zogk yevopivnc] 
Vulgatam hanc inlerim servandam 


— 166 — 


OeoU nosb yevopévgc: ner 0b Koncgoy , a9rQovy ano 
vG» idie» yorov, xaO0 xal saod Sov toU OnOQOU Xaov 
vg éogtzv avtzc dyover. hol dé «0 &aQ *z XàÀog 4z- 


putavi, quum sensum certe per- 
spicuum exhibeat; prorsus aliam 
vero lectionem ab auctore pro- 
fectam esse, Codicum scriptura, 
licet nunc corrupta, testatur. ll- 
lorum enim verborum loco Par. 4 
et Laur. 4 n9ogelglvOoxoc vov Otob, 
vitiose, credo, pro x«guordnivOc- 
Tog ToU Ótov, ut habent Par. 2 
(hic tamen 7c pro zov) Laur. 4 
et 5. Eudocia vulgatam. 

xoté»] Omititur a Par. 2 et 
Oxon. In Par. 4 est rgovov. An 
xegndve»? | Neque bic locus satis 
integer videtur. 

xa&o xa) aga] Vulgo xa&0 xai 
ztQ/. Laur. 4. 5 et Par. 2 xa90 
nupu, Il«gd temporisnon momen- 
tum, sed spatium significat, ut saga 
xoro» vel o:»ov, quod dixit Xeno- 
phon, vel zaQd r7» 0ovrovoía», in- 
ter convivium, ut Polybius X, 85, 
2 (hoc tamen ex Casauboni cor- 
rectione, sed certissima) et XXIII, 
1, 8, vel nagd xarra vóv uva, per 
omnem mersem, apud Io. Lydum 
de Ostent. p. 82. Atque haec prae- 
posilionis significatio rei, de qua 
agitur, eo aptior videtur, quo pro- 
babilius est, de Thesmopboriis fe- 
slis Atticis hic, ut manifeste supra, 
Cornutum cogitasse: quae non per 
unum, sed plures per dies cele- 
brabantur et eo quidem tempore, 
quo inprimis opus bibernae satio- 
nis agitabatur, b. e. Pyanepsione, 
quem Plutarchus onóQuuow va 
ideo appellat V. Salmas, Exercit. 


Plin. p. 521. De vernis Cereris 
festis Cornutus deinceps loquitur. 

vr» éogxry» uUtfc Gyevoi] Sic an- 
nuenie Villoisono dedi pro vulg. 
avrZc uyovos Tz» tovg» ex Par. 
2. 4. Laur. 5. 

vj XàÀón dZagro] Vulgo 4;- 
Mitos xÀog», cuius loco quod re- 
stuimus exhibent Laur. 4 (ubi 
dyngrgos) 5 et Par. 2 (ubi 47- 
picti). 4. In Par. 5 est 7» XÀópy 
do»gyrQ. Ad haec Villoisonus: 
»Non immolatur berba, sed con- 
secratur. Sic p. 146 et 212 dicit 
arare0 cao) de papavere, seu corde; 
p. 194 de Neptuno similiter dici- 
lur &vovg.» avr a0gaA/o, ut emen- 
datum pro «o0z«4axovc, De Baccho 
p. 218 gallo) avrà aravi&erra, ; 
de Phoebo p. 224 averíós0a», vel 
dvaxdgÓc,, ut de lauro p. 221." 
Ceterum idem in Collecianeis pro 
xAon» legendum esse 7407 monuit, 
his subiunctis: ,, V. Eustath. p.112, 
63. 713, 2. Hesych. v. yÀo;d, ubi 
Palmerius et Sopingius in Cornuto 
legisse videntur z4opg, quemadmo- 
dum divinaverat Meursius Graec. 
Fer. 6. p. 281. X4ogc idem me- 
minit Athen. Ait. Il, T. De hoc 
cognomine v. et Spanhem. ad Cal- 
lim. H. in Cererem p. 813 ed. Ern. 
Orpbeus Cererem vocat y4ooxag- 
zov, H. XL, 5." Eiusdem vero Col- 
lectaneorum in aliis Schedis baec 
reperiuntur, alio tempore, ut vi- 
detur, conscripta: ,,yÀoy»] Lege 
woyÀon, ul felicissime Toup. Em. 


— 167 — 


50s vovor, paso sardo xal qagag ldoyteg yAoctoyta 


xai «oOoviag «vveig éAnióa vnodexvUvta. 


E»teUOey 


0) xai o lliovsog *59e düpnwzQog vióg sivat (obey " xa- 


Àog yag síQysas 90, 


Gít0U xai xQuÓZc, Q vrme, 9*Àovtoc agiotog- 
Kal iyavzioy sug dots vu Auwttery «0 steQiovoiusqeaO ou 
eig 0 ual asidu» o FHoíodoc qroiw* 

"Eoy«(iev, [Iégoy, iov yévoc, o0ppga ae Auc 


in Suid. T. II. p. 471 (p. 286 ed. 
Lips] voce oi»aga pro 

4dugvos vavoev OX AON aygo- 

«gc Qvcac 

corrigil d7u5cvg.vuvgos E Y X.40421 
etc. Sopbocles Oed. Col. 1596 ba- 
bet euxáoov dgunrQoc, cuius fuisse 
íeQov 500€ 7j ungonoÀa ibidem 
adnotat Scholiastes [X4ozgc dum- 
taxat nomine, testibus Eupolide 
ap. Schol. l, et Aristopbane Lys. 
835). Hinc festa X4ót«, quae teste 
Pottero Archaeol. Graec. ll, 20. 
p. A06 (Tbes. antiq. Graec. Gro- 
nov.) erant festa Athenis sexto 
Thargelionis die, in quibus ludi 
et gaudia agitabantur simulque 
aries Cereri mactari solebat in 
lemplo, quod vel in ipsa Athena- 
rum acropoli, vel in eius vicinia 
situm erat, sub nomine X4orzs cul- 
tae." Cf. Casaub. ad Athen. XIV. 
p.618. Hermanni Feste von Hellas 
T.i. p. 70. Welckeri Zeitschr. für 
alte Kunst I, 1. p. 21. Creuzeri 
Symb. T. IV. p.314. Galeus prae- 
terea confert illud Virgilii Georg. 
lj, 339: 

Sacra refer Cereri, laetis opera- 

tus in herbis. 
auidiag] Ald. et Bas. «ideas. 
xÀouborvsu] Videtur aliquid de- 


esse, quo illud et v:odrxvevra re- 
feramus; forlasse post ylo«sosta 
excidit 24»vca, vel simile aliquid, 
ul rO» Oxógor. 

vxoduax»vrsa] Sic rescripsi sua- 
dente Villoisono ex Par. 2. 4, 3. 
Laur. 4. 8. 4. 5. Vulgo &vde- 
xvvrtu. 

vc duugrQos viog erue tdose] 
Sic reponendum censuit Villoiso- 
nus cum uno Par. 4. Reliqui prac- 
ter Par. 2, qui certe babel &»«« 
vios, ut vulgo «7c dumJregos teras 
vio, in quibus post vioc Galeus 
Aéiyevas excidisse suspicabatur, et 
re vera id quod Galeus addendum 
censuit, in. Eudocia p. 1123 post 
llÀosrog insertum legilur. 

*€ Asuevru») Par. 4 male 1o. 

&g 9 xai] Abest a Par. 5 xa. 

o 'Hoíodog] Articulum vulgo 
omissum Villoisono obtemperans 
restitui ex Par. 2. 4. 

ego] Laur. 4 ^eg' Hesiodi ver- 
sus leguntur Op. 299. 

9io»] Cum Se vino se legere malle 
4iov, adscripsit Villoisonus, iis, 
quae Goettlingius attulit, refuian- 
dus. Rem conficit comparatio lliad. 
4, 938, nam in nomine proprio 
Zio; per se non offendendum, v. 
lliad. e, 251. 





168 


dySaigg , qiiég dé o éUnAoxapog. russo. 
Ovovo. 0' oc iyxtporac «2 ZruzsQ. stavo olxsiog, «o 


212 toÀvyovoy xol svovÀÀzgsso» xol zelso|gógo» napitav- 


veg. "MratiO cac: Ü' avsj xal vag pyxoyac xav Aoyov. 
T6 «s yàg ovgoyytÀov xol nspigspig ovio» mapiotro: 
«0 0oy5üua tác yÓjc oqaigostÓovg oUorc, 9| 1s dvopola 
vüg xoilorgvag xal «Gc éboyag v0» opóy* và Ó évtoc 
voig avtQuÓOto; xal vrovoporg Forixs* onépjraco ve ava- 


Qí(Opsgta yeyvociw coseQ 7 


Jü. 4ha dà «9v dgoSoriay 


vü» OG5009y iAnavUvcavyto oi avOporo: ÓvonoóQusoy xci 


euin dE o] In plurimis Hesiodi 
Edd. olim vulgabatur 9:445 di, quod 
ex hoc Cornuti loco iam corrigi 
potuisset et debuisset. Eandem, ut 
hoc addam, lectionem comproba- 
vit Victorii Codex in Thierschii 
Act. Phil. Mon. T.I, 3. p. 310. 
Pro $3145 Laur. 4. 83 et 5 gidíe. 

éxÀéxauogc] Vulgo iiorígasos, 
quod ex Hesiodi libris, qui nibil 
hic differunt, Cornuto obtrusum 
videtur. Nam illud hic reponen- 
dum esse, mirus Codicum tantum 
non omnium consensus postulat ; 
unus enim Par. 4 cum Ald. et 
Bas. vulgatam servat; neque Vil- 
loisono adstipulor, iiis4oxapoc pro 
glossa babenti. Etenim lectio no- 
stra s Hesiodea non melior, certe 
non peior videlur, quippe ex He- 
siodi exemplari repetenda, quod 
diversum fuit ab eo, quod vulga- 
res Codices Hesiodi secuti sunt. 

Tj düugro;] Sic probante Vil- 
loisono scripsi, auctoritatem secu- 
tus Par. 2 (ubi tamen Z/zugreQ;) 
et 4. Vulgo Z7zu2ttQ«, atque sine 
articulo. 

eUgvAlgaroy] Par. 4 dovAlyzvor. 


rdc &üxerva;] Par. 2. Laur. 4 
(hic ugxovac) vovg p., quod ob 
praestantiam horum Codicum pae- 
ne suscepissem: nam etiam 0 y7- 
xev dicitur, proprie fortasse pa- 
paveris caput, i. q. xsd«a, de qua 
voce v. ad cap. 6 et Bast. ad Gre- 
gor. Cor. p. 368. Mitscherl. ad H. 
H. in Cer. 18. 

x«rd Àóyov] Cum Villoisono vo», 
quod in vulgatis interponitur, omisi 
et sic Par. 4 et 2. 

nepigegic] Par. 5 xepigavéc, male. 

xo.dorgvac] Par. 4 xoàórycac. 

vd O'ivróc voi; ürroeidto;] Par. 
5 và dE iv rovro: uvrQsdioi. Quod 
probantibus Villoisono et iam an- 
tea Galeo revocavi &vrQeidto: pro 
vulg. devdQodros, bene suppedita- 
runt Par. 4. Laur. 1 (ubi avroó- 
dto) 2. 8 (dvtpgódeai) 4. 5. Oxon. 
Galeus: ,,Orpheus Terram 4478;- 
doc &vrpov vocat. Gyraldo suus 
codex hic imposuit: v. eum p.522." 

&oneQ 57 yi] 41oz:Q vulgo ab- 
est, nunc probante Villoisono re- 
stitutum ex Par. 2. 4. 5. Laur. 4. 
5. Oxon. . 

Jvomópucrov] Sic ex consensu 


— 169 — 


&jigidjortoy vzv soo?» Kyoryseg , oove xal ooytiOdpievol 
viva npoc cAlZAovc negl oy xova «d ZAlosoropéva né- 
soo» xal Oyavenógevor *à. yevyuipeva dixalog agysyóv 
deyov vopov xal Qscgo» «99 Z]u9sQav aUtoic yeyoyé- 
vui dyveDOUev xal OeopoOésm avsz» stQooyyóQevoay, 
oloy vopoO£vrv oDoav, oUx 0gOvc vrvoy Ox0pÓy Unola- 
fóvsoy siggoÓOn: vóv xapnó» dno o0 aU0s0» dnos(Oe- 


oO9ac xal O*ycavorteoO at. 


Codicum paene omnium, eoque 
ducente Aldinae quoque scriptura 
óvogópicrov. Vulgo dvogoggro», 
quod ex Codd. meis unus Par. 5, 
siquidem hoc recte ex silentio con- 
ferentis colligitur, servat. De voce 
confer Diogenis Laert. locum a 
Villoisono in Collectaneis allatum 
ex Epicuri vita p. 657: v0 uiv ev- 
cixóv mxüv eUmoQicvóv jgr,* cO di 
xevov dvozóQiovov. Quod ante in- 
serui oí ávO Quo, quod a vulgata 
abest, consentiente Villoisono re- 
cepi ex uno Par. 4. 

dugidrporrovy] Hanc formam pro 
altera d«gudrQiUrov dubia, quam 
habet vulgata, praebent Par. 2 et 4. 

écr«]) Vulgo 98c». lllud, sen- 
sui accommodatius, revocavi ex Par. 
4. 4. 5. Laur. 1. 3 (omissa tamen 
copula) 4 et 5. 

zàile:Qiepéva] Salmasium Vil- 
loisonus adnotat Codici Par. 2 ad- 
scripsisse, ygorQuuiva ; in quod 
Galeus quoque coniectando inci- 
dit, qui praeterea ad rem conferri 
iubet Servii in. Aen. IV, [58], de 
origine Thesmopboriorum. 

pivgev] Par. 4 peronom. 

dixuiec] Vulgo additur d£, pun- 
cto ante dixa/ec posito. Quod re- 
posui, Villoisoni debetur acumini, 


Mvoszoila O0 dye. zotavso 


partim confirmatum Laur. 5, ubi 
cerle dà omittitur, xa) vero ante 
Jixa(wc pariter atque in Par. 2 
male inseritur. 

Zdpyvoav] Sic Par. 2. 4. 5. Laur. 
8.5. Vulgo /5u7v9a; de qua dis- 
crepantia v. ad initium huius cap. 

ivrebOtv xol. OtonoOtrw|] Mire 
variant Codices. Par. 2 irre 
€» (sic) O«opeDésiv.. Laur. 5 ivves- 
9t» iv0capnoOlsev. Oxon. $01» xai 
iv0topnoOtri». Ex Laur. 1 adnota- 
tum certe reperio. i»0topoÓO9v5». 
Vocularum xai et iv rara in MSS. 
confusio. 

vouoOtv.»] Par. 5 male vouo6£- 
v7». Pro olv, quod praecedit, 
Oxon. £r. 

$«cuov] A vulg. abfuit. Inserui 
Villoisono approbante et laudante 
Apollonii Lex. Hom. v. 66o0« et 
Etymol. M. v. «cuoc, ubi Otouoc 
pro 95oavgóc dici affirmatur, ex 
Par. 2. 4. Laur, 4. 5 (in hoc 9i- 
Ope»). 

elozgoOa;] Laur. 4 eipeoOa.. 

viv x&v dno toU avro») Vulgo 
«xà voU có» xaQnov. lepositum 
Par. 2. 4. Laur. 1. 4. 5. 

O50avolito0«] Sic Par. 2. 4. 
Laur. 4. 4. 5 et Oxon. Vulgo 
950avoitu. 





— 170 — 


qU77, QIÀOUOQOUMTEeQ Cji0 v7 6EUQ6OEL VOV TtQOg tOV (io 


213 yoroípoy «oi v7 nayyyvges yorgoyteg, wc | uaQtvolo 


q9uJi6vor soU mesavoÓat nayoutvovye avroUc allyiong 
seg] S09 dyayxaioy, HUOLOP v6, O0 £015 xexoQroO Qt" su- 
Qavóy yaQ ivssU Oe» ovouaoÓas sd nvotyQia* oÓev xai 
Mvoía naga «viguy 7) Zgpaje9o, v ano toU fuo0sog Oci- 
o2«i sà Ovoblvuu(Agsoy 1; éyoysa. 


zavgyvQn] Par. 4 et 5 navry5- 
ge. Villoisonus hic confert Hesy- 
cbii: Havüyv(ss* éoQtq. 

«dÀgies] Aberat a vulg. Resti- 
tui ex Par. 2. 4. Laur. 4. 5. Oxon. 

pucuiv Tt, 0 Ore xexegijoOcu] 
Sic Par. 2 (qui tamen xexogetoOa:) 
4. Laur. 4. 3. 5. Oxon. Et xexo- 
ega0«. Par. 5$. xopijoO«, Par. 1. 
Durius tamen, fateor, praeceden- 
tibus adiungitur svo,á» ts. Vul- 
gala babet: Mvowiv ydg ioz, a 
xoQeioQus. Mvoiár, verbum quidem 
probum, sed originisincertae. He- 
sychius, quem unum novi qui hu- 
ius verbi meminerit: Mvoiév' &v«- 
zs», 7 OUrOUQHiSOVTX. XvtUOTMEY 
o di ev1:goguü». Fortasse tamen 
hae verbi potestates specie diver- 
sae in unam cogi possunt nolio- 
nem, quippe a sono et vi litterae 
5v repetendam: in qua explicanda 
nunc non libet immorari. "Vide 
interim de litterae illius sono et 
derivatis hinc compositorum signi- 
ficationibus Columnam ad Ennium 
p. 118. 137. 445 ed. Hessel. Taubm. 
ad Plaut. Aul. 1I, 4, 12. Creuzer. 
Symb. T. l. p.45. Heyne Obs. in 
lliad. T. IV. p. 551 seq. In Pbae- 
dri fabula IX, quam in medium 
produxit Maius Auct. class. T. III 
p. 288, versus lcgitur: 


sibi quisque metuit, primi mus- 
sant daces, 
ubi scribendum mussitant. Simil- 
lima correctione alii eiusdem poe- 
tae loco affecto nuper succurrit 
Boitbius in Welckeri Mus. Rben. 
V, 2. p. 268. 

g 4dy»j*ne) Haec, quae vulgo 
aberant, reposita sunt ex Par. 2. 
4. Laur. 1. 4 et Oxon.; contra 
A£yesas, quod post 340: in vulgatis 
exbibebatur, eorundem Codicum 
(praeter Laur. 1 et Oxon.) aucto- 
rilatem secutus delevi. Galeus: 
»,Mysia inter Horas numeratur a 
nonnullis. V. Hesych. in ugiuv- 
oiev , cui a Grammatico adiiciun- 
tur: zugrQio cei, et repetito eo- 
dem lemmate: 5 445570; quae 
omnia tenebris obscuriora mibi 
videntur. Quae post z Zrugczo 
usque ad finem cap. sequuntur, 
absunt a vulgatis, nunc revocala 
ex Par. 2 (ubi avoeorg et «5 pro 
si) 4. 5. Laur. 4. 4. Oxon. Vo- 
cabulum 4éo«c hoc loco excepto 
non reperitur, in rem h. e. a quae- 
rendo a philosophis grammaticis 
fictum, necdum in Lexica relatum. 
Ceterum Mysiae Cereris, cuius sa- 
crum apud Pellenenses erat, cogno- 
meu a Mysio quodam Argivo re- 
petit Pausanias VII, 27, ubi de íc- 


— 11 — 


Carver XXIX. 
[spi TOv Ago.) 


Zia 0b cavvyv vr» alvíay xal ix Oéfuidoc 0 Zeige 
Àéyevas yeyvioas. sàg "29ac, 09 0» vd ayaDd nàvta 
xaó ynág ogevevat xai qguAdzvevat. — Kadeisas Ó$ avtov 
5 piv EUvouía, esto €9c 100 éniffeAlovsog Ótavepitjasue* 
q 95 ixy, àno voU Qíya yepgijswv ass aAAgAor sovc Óra- 
qspopévovg" 7 9à Elorvy, anó vov dia Aoyov, xal ov óc 
oso» diaxorvsO ac stoisiv* dxaAovy yaQ TOv ÀAoyov Ei- 


stis in buius Cereris honorem ce- 
lebratis multa aífert. Sed Myasii 
huius nomen, ni fallor, ex Cere- 
ris cognomine demum fictum, ila 
ut ad originem eius investigandam 
ex illo Pausaniae testimonio nibil 
proficiamus. — Sed succurrit alius 
ciusdem scriptoris locus, Il, 18, 3, 
ubi regionis JMysiae dictae men- 
tio fit, qua illud ipsum Mysiae 
Cereris sacrum fuerit: a loco igi- 
lur cognomen derivare praestat. 
Postremo adnotare iuvat, scriptu- 
ram Muvcai;ov, quo nomine sacrum 
Mud priore Pausaniae testimonio 
binis locis vocatur, baud sanam 
mihi quidem esse videri, quippe 
quod nomen idoneo modo neque 
a Mysio neque a Mysia fingi po- 
tuerit Viam, ni fallor, monsirat 
Codex Mosq. uno loco Mvoio pro 
Mvuo«ie exbibendo: nullus enim 
dubito quin nomen eius fuerit «à 
Mvcsov vel Mvotor, vel etiam Mvu- 
oitoov. 

o Zug Aéyeva] Par. 4. Alyetos 
e Ztuc. 

xqÜ yuüc] Vulgo i» gui», ne- 
que aliter Eudocia, quae plurima 


ex Nostro transcripsit p. 441, pes- 
simum, ut solet, exemplum secuta, 
ex Cornuto passim corrigenda. 
Quod reposui, Villoisono atque 
eliam Rubnkenio Ep. cr. p. 184 
ed. Mitscb. annuentibus, exhibent 
Par. 24. Laur. 4. Oxon. Ka" gui» 
Laur. 5. A Par. 4 tota phrasis 
abesse videtur. 

egsvezes] Sic cum Ruhnkenio 
l. 1. ex Par. 2. 4. 5. Laur. 1. 3. 
4. 5. Oxon. scripsi, eoque ducit 
Par. 1 egíyeres. Vulgo 0ogéyeras. 
V. Animadv. et quae ad c. 1 mo- 
mita sunt. 

vc voU imfjulAorzog diaveuij- 
cewc) .Hoc pro vulg. voU izifaA- 
Aovroc rfc O«c»epnocog reposui ex 
Par. 4. Laur. 4. 5 et Oxon. In 
Par. 2 est 17c diaveuroto toU ini- 
gaAdorvoc. 

g 94 ding] Par. 2 01 omittit. 

tovc Jiagegouévovc] Par. 2. Laur. 
5 et Oxon. vov. diagtgopévov. 

9xÀev»] Sic, ut Galeus iam con- 
iecerat, Villoisono probante et con- 
ferenle p. 190 «y» d; onAe» diá- 
xQioiv, restitui ex Par. 1. 2. 4. 5. 
Laur. 1. 8. $. Vulgo ow». 


172 — 


ervgs* o Ób nolepoc, dnó vov noAllovc 0Àlvya: ojte; 
evopiagtui, j| GnÓ soU nalápag OnsUUsi neptyivegDo. 


*0M iyaytiOV. 


Cirver XXX. 
[ZJeoi ToU 4fiowvaov.] 


Olxeiuc Ó' idotey Elgyvyg xavà *& xal Ó Zkóvocog 
elvat, sv zndoey divdpev iniaxonoc dy xal dovjo O«óc" 
xa] Ótà vasa osoyddc sor Uysai OeydQoxonoUyso: yap 
ai yoQas eoig stoAépuiotc" dv alQrg Ó$ xal «d «àv eVeyioy 


,. Biervy»] Villoisonus: ,,Fortasse 
Eon», ut p. 164: zvyyaves di Eo- 
Mic € Aoyoc, quum và "Eouic, ut 
Eigryo, ab &nv deducat", et Ga- 
leus: ,,Sane 'EouZc Aéysoc dicitur 
eign»oxode . 

"epiyirtoÓOo!] Oxon. zxepoyevé- 
cÓ«a;. 

Oixeiec elc.] Totus biclocus non 
videtur integer ad nos pervenisse. 
Laur. 4 idete;. Par. 2 Eioroys. 
Ex uno Par. 4 reposui e&a;, cu- 
ius loco vulgo s&g7c6«:, quod a 
Par. 2 et Laur. 4 omittitur. Cum 
constructione confer similes per 
huncce libellum passim obvios lo- 
cos, ut c. 6. p. 146: ioi d' avv» 
xai y mapu Xvgow Vfragyatig e- 
»t, unde aliquando suspicabar 
loiéva, legendum pro ea. Oixeieug 
cum io£r iungendum, quo transi- 
tus ab Horis vel potius à Pace 
iam ad Bacchum progressuro pa- 
ratur; quam vocem a Schneidero 
neglectam, Lexicis optime idoneis 
adeo ex Thucydide allatis locis vin- 
dicavit Presselius Beitr. zu Schnei- 
ders Wórterbuch p. 69, quibus 


iam et hic et alius Cornuti acce- 
dat, c. 16. p. 110: zxd»v &v vi, ol- 
xeíec ixcixoi. Adde c. 28. p. 209. 


'In aoristi idofe usu non baeren- 


dum, passim obvio, ut c. 22. p. 193: 
irreUOey dà idota» xoi oi vabQo; 
«vz& mogyxe», et c. 80. p. 211: 
v6 di OopvBedu vé» utÜvoxopi- 
ve» otov t4 idotey toas xal t&v 
(onvQer vóoec, quo loco cave ne 
abutare rescribendo hic olxefog et 
Fieygvp. Postremo post eo, in 
Par. 2. Laur. 4 et 4 av subiicitur, 
quod alienum videtur: in poste- 
rioribus tamen duobus Codd. «v 
cum seq. r&» in evré» abiit. 

xai did vavva) Praefigitur vulgo 
ixeí, quod delevi cum Par. 2 et 
Oxon. 

oxerduc] Male Ald. oxovdác. 

devdQoxoxovrroas] Ante Galeum 
edebatur devdQooxoxoUrras. 

y&g ui y&éges] Ab Oxon. abesse 
videntur. 

volg zoÀiuok] Praepositionem 
i», quae vulgo praemittitur, sustuli 
auctoritati obtemperans Par. 2. 4. 
S5. Laur. 4. 3. 4. 5, ita ut vois »o- 


— 1789 — 


4aÀe, ole evayxari0sasov 0 olvóg doti. 


Tuyydes d) 


«al Zhópucoc )o: dtóvuboc v, 5j olov dávusoc nap só 
diaiverv zug 106uc, 4 naga v0 «zv Oivoiay inop(fosiy 
«al savafosyeiv, &xyyudc vxv nQoeyyooílay án «zc Usu, 
7 dioavel diaÀvoogc xsxnAvévoc , dg 56 doy5c xal /Uciov 
avtóy xal /fvaioy inavónacav, Gg Àvovra vdg pepinvac. 
Tiwic di qaci ano voU tOv /ía msg) «ó Nvoiov ópog 


Aéuosg; nunc ablativus sit instru- 
menti, ut vocatur, ut apud Hero- 
dianum Hist. VI, 2: nolípoic ovr- 
exícs vc Maxedosov dQvsdpeez it- 
«c0trovagc. Erat quum «ois so- 
ÀAe&íos; scribendum putarem, in 
quod Villoisonus quoque incide- 
rat. 

iv signvz d] Quod subiunxi xa, 
in vulgata omissum, adscivi ex Par. 
2. 4. 5. Laur. 4. 5. 

«vayxcaióraro»] Quod Par. 2. 
Laur. 8. 4 et 5 offerunt d»ayxasc- 
vuvoc, Villoisono minus eleganter 
dictum visum, et illa ratio, qua 
adiectivum neutrum singulare sub- 
stantivis diversi generis et numeri 
jungitur, sane frequentissima: v. 
Brunck. ad Theognid. 501 p. 291. 
Minime tamen repugnarem «vay- 
xdiovarog praeferenti, praesertim 
in hoc consensu meliorum Codi- 
cum. 

xal 4iovvgo;] Articulum o pro 
xal Par. 4, quod probarem, si alii 
Codd. addicerent. 

diovvtoc] Par. 4 dvorvooc. Oxon. 
diovvtoc. À Par. 2 vox una cum 
seq. &» prorsus abest. De hvius 
nominis ratione v. Etymologum M. 
in Animadv, laudatum. 

3$ olo» diávvsoc] Vulgo 7 di«- 
»vcog 144. Par. 2 qvo; diavvgos, 5 


]vo» diovvoog vic &v, 4 7 oiov did- 
»50oc. Laur. 5 olo» did vwpoog. 

5 xagd T t9» Oidvo.ny — cfc 
vowwc] Haec yulgo aberant, ex uno 
Par. 4 nunc restituta. 

di4ÀAvooc] Pone hanc vocem vul- 
go subiiciuntur vgos7 vob a dc o 
xai voU À &c », quae ut inutilem 
glossam, ex Etym. M. p. 211, 51 
Íoriasse transcriptam, omisi cum 
Par. 2. 4, Laur. 4. 4 et 5. Ex 
iisdem vero adieci xexàznívoc, vulgo 
omissum. 

LL 7« 4ozij«] Sic pro vulg. de' 
ev cum Oxon. iidem Codd. prae- 
ter Par. 4, in quo vitiose legitur 
«di« pro egrijc. 

4dic:»] Vulgo 4fAvosor , et sic 
plerique Codd. 4fvo;ov, quod Vil- 
loisonus quoque reponendum cen- 
sebat, suppeditarunt Par. 4 et Laur. 
3 et margo Par. 2. V. Animadv. 

ec Avovra] Vulgo abest ec, quod 
adscivi ex Par. 2 et Laur. 4. 

và» día negl vo JIVvowo» ogoc 9U- 
»«] Horum loco, quibus nunc de- 
mum, ut pulo, scriploris manus 
restituta est, imperfecte vulgaba- 
tur eh; «o Gérioy ogov giras. Par. 
3 ví» Aia negl tv vaiov 0goc gi- 
«t, ubi iam Villoisonus legendum 
esse vo lVvoiw» adnotaverat. Et 
JVv0so» ügos Par. 4, in reliquis vul- 


— 114 — 


quras szporo» vyy cuftÀoyv fapeÀgAvÓévar tovto vo 
ovona elc v5» ovyróeas.  /[cyevas 05. Qid. ssuQóc Aoysv- 
Ó9vai, só Óecou0v avtov xal nvputixO» qOV $e capio» 
wa) vvyuy sagrovdssoc soU nuOov: Óysoc ydo olvóg vi 
«vol ico» pévoc Üyes, xavd voUg nosác* Magos X 


215 ec sov pulo» soU Zg, Pixel veleogopgóO var, Ótd «ó 


nemarvegoa. xa] «sÀerovoOat t0» 0ivov* oc yaQ py ne- 
quxova yevvyalo» anovidéuevos, ctsÀy Ó cg nog tzv 


Xonow» ovyxojiOÓévra v5vÀs. 


galam scripturam exbibens. Par. 5 
de TOv vUGio» güva,, 4 rupi TO» 
zteQvídios opoc. Similiter Laur. 1 
did artQyvoiov ogoc gives, 5 dia 
megríciov opoc evas, & zrol xo »v- 
0«ov opoc eUvas, et sic MS. Galei. 
Laur. 2 el; r9 ZvVtwov 0Qoc 9Uven, 
8 ric v0 vvoiov ogoc gUra:. 

avrov] Par. 2 arr9; Laur. 4 
avro, 5 avrov. 

Té* Tt 00uGTUY xai Tür vvyó»] 
Sic ex uno Par, 4. Vulgo ré» 
Owdte», 

ó»rec yag orvog 1:] Vulgo otro 
ydQ oivóc icvs,  Repositum habent 
Par. 2. Laur. 14 et Galei MS. (in 
hoc utroque tamen te pro c). 


Praeterea adnotantur certe hae 


lectiones: Par. 4 v; pro icv,, Par. 
4 et Laur. 5 ovre yag. 

iyu) Sic Par. 2. 4. Laur. 14. 4. 
Oxon. Vulgo tro». 

ej; ydg pij xtgvxora — Guyxo- 
pacOsvra vr»de]  Reposui interim 
quae, ne perirent, ex MSS. repo- 
nenda erant, quum praesertim iis 
certa genuinae scripturae vestigia 
manifeste inhaereant; quamquam 
de restituendo hoc loco, qui, ut 
nunc editur, integer non est, me 


'En:s spo:y uiv aQtov 


quidem fateor desperasse. Omissis 
enim quae post ro» o/ro» vulgo ad- 
lciuntur verbis vozc »5poic ix dev- 
1égev, Galei MS. Laur. 1. 4 et 5 
xal ydQ um] xegvxora yevratoy axo- 
vibipevor, dttàij Ó' eG mQoc tv 
zogom cvyxopigOtvra v5vde. Pro 
xe) tamen Laur. 4 e&, quod in 
eodem contextu Par. 2 quoque, 
praeterea ix devsépov retinens. Par. 
4, qui eandem scripturam cetero- 
quin habet, & pro ec. Pro 15»d: 
hic 94; Par. 4 174:; Laur. 1 rad*. 
Eorum vero loco, quae iam re- 
vocavimus, in editionibus vulgan- 
tur: zexavÓelg; ydg mQortQov, ors 
dreljc laws 30g rojo, voregov 
d* xargÓtc roig; xoci, téÀtios yi- 
vera, ubi post zoéregor Laur. 3 
et Par. 5 iv &4zíÀo inserunt; prae- 
terea ille cum Par. 4 ?r« pro or:. 

"Exe noa uiv avroU yírvycic] 
Vulgo zQw*z ydg ixeivg yirryoic. 
lllud Oxon. Par. 4. 2. Laur. 1. 
4 et 5; quatuor postremi tamen 
Codd. evcv7;, fortasse recte, siqui- 
dem in antecedentibus i» apnédo 
servandum est. Sed melius ad vi- 
num referlur, ut et in seq... Ce- 
terum Par. 1 et 4 yérto«. 


— 175 — 


yévogoic doviy v, watd sténavoiv yc onogac, 7j tiQ yivs- 
va. UY wavpavo» oxuaQóvroy' OevséQa Ó' 9 xata. sz» 
stàegouy AxOArff'opéyou «oig stoolv aUtoU, xal voroUtÓV €t 
éx vo0U qupoU ovysxóéyeoOas Ocoyzoc. — Boojuog 0à xal 
"loxyog xal Éviog xa] Bafawrye xai 'Ioffexyoc xaletza:, 
Ódi& vOÓ molÀdg voiaUzag Quyrag vOUC. vtaTOUVTAG aUTÓY 
s00c0y, silva voUG óc uéÓvgc utra TaUTG yooutvovg 


e qiévat. 


7zo0)v avrov] Sic pro vulg. m. 
«ePró» concinente Villoisono de- 
dimus e£ Par. 2. 4. Lawr. 1. 3. 
4. 5. Oxon. 

rOoirroy] Par. 4 rovro. 

9fovroc] Vulgo deovroc, quod 
in déorroe mutavi, Villoisono bor- 
tante, ex Par. 1. 4. 5. Quo de 
usu parlüicipii absoluti v. ad c. 15. 

Boonsog 9* xai] Sic scripsimus 
ex Par. 2. 4. Vulgo BgójuoQ t 
di x«i. Pac. 5 omittit ve et x«i. 

xal'Iaxyoc — oflaxyoc] Resti- 
tuimus ex Par. 2. 4. 5. Laur. 14. 
4. 5 et Oxon. Sed pro Bafaxcysc 
Par. 2 B«fexxoc, Oxon. Baxrys, 
Laur. 1 Bafoay85je; pro Jofaxyoc 
Par. 2 loféyoc, Laur. 5 P'»offaxyos. 
De vocis BafBaxzzc origine et ra- 
tione dixi in Mida p. 50 seq. Adde 
Bekkeri Anecd. T. Ll. p. 223. Ba- 
Báxvgc: vuveidoc, opygoctric, xgav- 
yactyuc, uavwidnc. Est etiam Pa- 
nis cognomen, teste poeta inc. 
ap. Hepbaest. p. 51 ed. Gaisf. 

Xaigt yovaoxége, Bagáxva n9Aov 

Hv», Ilacyixóv» "Aoyoc: ipfa- 

TtUMY, 
ubi Cod. Darmstadiensis yam o 
Xovcoxéípoc, praeterea male »axá- 
xra pro faáxra. Ceterum otmnia 
illa a vulgatis aberant. 


Trzc à iy volg noto naidiac, eiv. éxovaosog 


diu *O xolÀdg To.«UvTaQ Qevac 
vove zarovvrac] Vulgo diu t0 vovg 
TuvoUrrac. Repositum Par. 2 (bic 
tamen *&« pro vó). 4. Ozon. Laur. 
4. 8. 4 (ubi z«ràrrac) et 5. Sed 
Par. 4 et 5 di4 vo zoAiar; (hoc 5 
omittit) vo.avouc gurazg ToUc xa- 
voUvtac, scilicet dativum exhiben- 
tes propter sequens yo7oO«u:, quod 
vulgo post xpéro» adiectum, Co- 
dicum vero supra laudatorum au- 
ctoritate delendum erat. Retinent 
vero Codices istt (5 tamen yosgna) 
cum Laur. 3. 

e/ea: ove éuc] Copulam xa) post 
era in vulgatis inserlam | sustuli 
cum Par. 2. 4. Laur, 14. 3. 4. 5. 
Oxon. Celerum notandus serioris 
aetatis usus, quo £ve praepositio- 
nis vim induit: :de quo v. Lamb. 
Bosii Elips. p. 141 ed. Schaef. 
eundemque Ádnot. ad Demosib. 
de cor. p. 262 ed. Reisk. In Geo- 
grapho anonymo de stadiasmis in 
Gailii Geogr. min. T. Il. p. 459 
adeo legitur £e. (dlc. 

des£va;] Non opus esse Lobeckii 
ad Sephb. Aiac. 248. p. 258 ed. pr. 
coniectura igs£sei, iam ex lectionis 
vatrietate a Galeo adnotata perspici 
poterat. Nunc vero prorsus a loco 
alienam esse; docet verborum con- 


— 176 — 


cvj0Àós. «low. ol ZásvQoi, vr* ovouaciay doyyuoseg ano 
«oU ge0yoévar, xal oi Zxgsol «nO voU OxeiQuy, xal oi 
ZXtÀgvo) ano soU aiAaiyeuy, xol ol Xevídat ín vou o«veiv, 


textus in pristinam, ut pulo, for- 
mam refictus. Plutarchus Quaest. 
symp. I, 1. p. 671 de Bacchi mi- 
nistris: xal ruUtg» aqiügs geni», 

Toc d'iv vol; novos zaidiac] 
Vulgo vati; i» vots zxóror »xa4dsate, 
el quidem praecedentibus nexa, 
periodumque terminantia. Quod 
dedimus, iam Villoisonus vidit ex 
uno Par. 4 reponendum esse, quo 
omnia egregie in ordinem redeunt. 
Hic tamen Codex miro consensu 
voxow; pro szoro cum Par. 4. 2. 
3. Oxon. Laur. 1. 3. 4. 5. Vetus 
vitium, a frequenti utriusque vo- 
cis confusione repetendum, quam 
multis exemplis illustravit Bastius 
in Bredovii Epist. Paris. p.101. seq. 
Etiam vo:xog et xovroc inter se con- 
fusa memini me legisse. V. Wel- 
lauer in Seebodii Misc. cr. II, 4. 
p. 693. Varr. lect. Aristot. Mirabil. 
ausc. 15. p. 84 ed. VVestermann. 
Matth. ad Schol. Eurip. Phoen.214. 
Quare in Demosth. de cor. p. 236 
miram illam lectionem «ózov pro 
zopÓpor, quam interpretantis esse 
dicunt, qui xegópuóv de oppido 
intelligeret, malo falso pro xovro» 
lecium accipere, quippe quod in- 
terpretandae voci sog,» adscri- 
ptum fuerit. In Schol. Pbilostrati 
Imag. p. 832 Codicis Paris. Reg. 
1161 de Io haec leguntur: Tavsg 
ydg 59 Hoa Qplorvnüoa0u ocorQor 
Uwpuyty^ nv davroniérg e9:34Q 
xoQvic zxagiiOs zo» vóxov, ubi le- 
gendum có» xóvsovy. Praeterea ad 


zoideaig, ut vulgabatur, Galeus 
adnotavit: ,,Clauserus edidit sx«- 
deas; et addit: sic mallem legere: 
tandem uli turbas procedenteebrie- 
tate dederint , in vincula istis in 
locis rapiantur. Perperam tamen 
baec." lllud ipsum z«de/a«c Par. 1. 
Sed Par. 4 zxydiaic. et 3 2406£o«. 

tit' lxovdorec] Priorem vocem, 
quae a vulgata abest, suppedita- 
runt Par. 2. 4. Laur. 1 (ubi est 
ixcagenc) ei Oxzon., simul d), quod 
vulgo post ixoragewe subiicitur, 
recie. omittentes, excepto Oxo- 
niens. 

Zgroi] Sic pro Zeágvoi, ut 
vulgatur, scripsi cum Ozon. Par. 
4 et 5, adstipulante Villoisono et 
postulante ipsa etymologiae a Cor- 
nuto allatae ratione. Eandem tra- 
dit Aelianus V. H. lil, 40, quem 
excitat Villoisonus, simul collato 
Hemsterbus. ad Lucian. T. I. p.192. 
Ceterum de nominis scriptura dis- 
crepante Xilgvoc et XuÀgvoc v. Syl- 
log. inscr. p. 511. ZIAHNOZ Si- 
lenorum figuris adscriptum in 
vasculis quibusdam in labnii Va- 
senbilder p. 22 et 24. Z140VO0Z 
paterae item inscriptum, ibid. p.27. 

viAaíse v] Vulgo ocàaives. lllud 
Ozon. Par. 14. Laur. 1 (ubi oiÀ«;- 
»d») 5 et Ald., vulgari formae 
eidlaívt», de cuius vi cf. Hemsterh. 
ad Polluc. IX, 448, propter ety- 
mologiae rationem praelatum a 
Cornuto. Xiàg»ve Hesychius b. v., 
sed auciorilate valde dubia. Nec 


0 dos,» oQpnav. 


171 


wOapel uev àxÀvosee «al OyÀUSSOC staQüQoQo» vU» m- 


yO0VSOV. 


Tovcov Ó' iysusy xal GyAvuopgoc uiv nAd1vesa:, 


xégaza Ó' yo», cg voUe ni» vovove anoflallóvsoy vuv 


tamen repugnaverim formam o;à- 
Aaivtiy tuenti. 

Zevida;] Cum Villoisono reposui 
ex Par. 2. 4. Oxon. et Laur. 5, 
qui tamen cevedus habet. Vulgo 
cevíidas, | Gyraldus, teste Galeo, 
Zxevidu,, | V. Animadv. 

9" Iooc] Omittunt Par. 2 et Laur. 
4, ille di& vovvo exhibens. Post 
zagíoravas fortasse. excidit xai. 

«ga»si] Additur vulgo ó», quod 
abiiciunt Par. 2. Laur. 1. 3. oc«- 
»Hoy» Ald. et Bas. 

pev] Laur. 4 et 3 A70". 

zagágogov] Sic scripsi ex Par. 
4. 5. Ozon. idque legendum esse, 
iam in Par. 3 Salmasius monue- 
rat. Ald. et Bas. zagdgger. Ga- 
leus xaQagpor. 

ét]. Adscivi pro vulg. é»exa 
ex Par.1 et 4. Ald. et Bas. évexe. 
V. ad c. 14. Observasse enim mibi 
videor, Graecos xai sequente for- 
mas évexe et évexev praetulisse, — ll- 
lius usum egregie confirmant exem- 
pla inscriptionum in Sylloge no- 
stra p. 260 et Boeckh. Corp. 1341 
et 1404, quamvis hoc ex con- 
iectura, sed certissima. EJVEKEJV 
K.AI, ibidem 413941, et alius titu- 
lus in Sylloge inscr. p. 450, alius 
in Marm. Oxon. p. 15. 1n Demosth. 
de cor. p. 266 vulgatur dQez7c évexa 
xui, non sine mendi suspicione. 
Male enim auribus veterum acci- 
disse videntur elementa iuncla xe 
x«., Similem ob caussam in clau- 


sula periodi, quum praesertim se- 
quens vocabulum a vocali incipe- 
rel, é&txev, non &»exa, ponere ma- 
luerunt, ut in Demostb. de cor. 
p. 234. In ea vero clausula, quam 
nullum orationis elementum ezci- 
piebat, é»exa locum sibi retinere 
poterat, ut v. c. in Corp. inscr. 
1383 et passim factum. Neque alia 
caussa, quam ut hiatum evilarent, 
fuisse videtur, quod plerurhque 
formas ngooÓe», tuxQogÓ ev, 031100 
similesque scriberent, decurtatis 
ium solum usi, quum consonans 
sequerelur, id quod iam Etymo- 
logus M. p. 385, 4T et Zonaras 
Lex. p.896 statuerunt. Quod gram- 
maticorum praeceptum non erat 
quod in dubium vocaret Lobeckius 
ad Pbrynich. p.284, qui quum 
formas illas decurtatas ex gram- 
maticorum baeresi repelendas cen- 
serel, vel iis redarguitur, quae at- 
tulit Mattbiaeus ad Eurip. Androm. 
19. T. VII. p. 507. Conf. Schmidtii 
Quaest. gramm. de praepositioni- 
bus Graecis, Berolini 1829. p. 20. 

OgÀépoppog uiv nÀurTEvaé, xé- 
ga:a d'iyev] Sic restitui ex Par. 
2. 4. Ex Laur, 5 certe affertur 
xígavs db txuv. Vulgo 95ÀvUuoQeos 
nÀdrrevas , xal xégera Ue. 

dc] Par. 4 ex a». 

vóvovg] Vulgo zorvovc, sine sen- 
su; sed iam Ald. et Bas. vóvovc, 
quod tenent Par. 1. 4. Laur. 1. 4. 
Recte. Quae enim de nervorum 


12 


Zdhü voUse»v Ó icec | nagícsasas 10216 


— 178 — 


pisovopérov, Gic dà yonpuévoy xal dvoxaDextov- vs xal 
0ppirtuxov yóvems. — Kal «0 pui» «5c do0510c avOsoóv «7v 
stonuAiay naglorgor vc onoQag" 45 Ó à» toig nàeíotorg 
v)» sÀacuatOy yupuyOTZC vÓV fiaQO TOUC TOTOUC yi90- 
pieyoy dnapgiaouoy vov vponov' xao ÓOoxei xal t0 olvog 
xal aÀgOsia elgzgoDar saya dia vovsov xal payviia £o9 


0nou vov Zovvcov Pyoytog. 


remissione dicuntur, ad muliebrem, 


potandoque effeminatam, sequen- 
tia, Bí« dà yoentre» etc. ad vehe- 
mentem impeluosamque dei na- 
turam referuntur, quae una Bac- 
chi cornuti effigie repraesentatur, 
baud male ea ad duplicem vini 
virtutem a Cornuto translata. Ce- 
terum unus Par. 5 «or. 

ut8vouivey] Vulgo ue8vórtw». 
Illud Par. 2 et Laur. 5, quo du- 
cit Laur. 14 quoque, 4:8vogivo 
exhibens. Sed Par. 4 4(6voxogi- 
ve», haud male. 

«nopBaljóvrev] Sic Par. 4. 5. 
Vulgo «noflalorrov. 

v» nouudlay xagíoina;] Par. 4 
zapiotrQgs tr» ztouuliav, 5 zc nos- 
xidíaug sxapíovyos. 

5 9 i» rol; nÀdotoic] Sic legen- 
dum monuit Villoisonus cum Par. 
2. 4. Laur. 1 (ubi nàgeros) 4. 5. 
Vulgo 5$ di xàsctos. 

nÀacparov»] Par. 5 mgayudrov. 

zaou] Par. 2 et Laur. 4 ne. 
Plutarcb. Quaest. Symp. l, 1. p.612: 
xupa moro» et passim. 

nórovc] Lege bic zorovc pro 
tónzovc, quod perperam habet Clau- 
seri editio. GALE, qui in testum 
recepit. Tonovc cum Ald. et Bas. 
Par. 1. 2. 5. Laur. 1 (qui prae- 
terea 77 pro ró» ante zaga) et 4. 


Tw àà 9opvfode cw» s- 


ovrog x«i dipÓua) Vulgatur oi- 
vog aàpO &c, unde Arnaldus de diis 
paredris c. 19. p. 124 legendum 
suspicabatur: xa$à doxez xal 9 oi- 
voc 4ÀnO07« doioOu, quo nunc 
non opus. MRepositum exhibent 
Par. 2. 4. Laur. 1. 5. MS. Galei, 
qui apprime iam atiulerat Theo- 
crii XXIX, 4: 

Oivoc, € gilt zat, Myrras xal 


aia0ca., 
xüpputc roy utÓvorrac diuOéta; 
tuntyas. 


De proverbio oévog xai dàgOua 
Villoisonus conferri iubet Eustath. 
p. 140, 12, praeterea allato Apo- 
stolio Centur. VIII, 44. p. 96: i» 
o:ye dÀnOna etc. Quibus addas 
quae congessimus Beitr. zur Gr. 
u. Róm. Litt. T. Ll. p. 51. Athen. 
ll. p. 31. E. 

did tovrov] Sic scripsi ex Par. 
4. 4. 5. Laur. 1, ut supra p. 215 
did voítor, ubi eodem modo li- 
bri variant. Non sibi constat bac 
in locutione Cornutus. In Par. 2 
d? rovtov, ex quo aliquis efficiat 
di did 1ovrov, quod tamen alie- 
num a loci structura videtur. 

purtela CGÓ' onov vol diorvoov 
Fyovroc] lta pro vulgata aavtHa 
lo9' ore voU /ioyvcov y«vopivg ut 
scriberetur, quamvis paullo impe- 


— 179 — 


Ovoxouéyev olxcló» vt iQokey sivaa xal v9» QonsQUy qo- 
qoc wal tvusnavoy, & nogalapÜavovouy slg «a Ogyia 
avcrOy. .Xouvras dà ssoÀAol] xa) avUAole mapa vy» ovyxo- 
judzg» voU xaQnoD, xal &ÀÀoi voroUtorg Opyavoig. 'O 
dà Guoooc àpuqaiver v0 ur apxeloÓas sole éavzav soo) 
voUc stoÀU» olvo» ssvoysac, «oy Ó vsootqQuovsev av- 
vov? deioOo:.  Tivic dà sow Ovol|omv xal ànidogasidag 217 
xQusTouévac Uno vOv» QuAAOy Üyovoww , vg xal OÓUvygo- 


diliore structura, potulavit melio- 
rum Codicum consensus in v. lyos- 
voc non spernendus. Soli Par. 3. 
$9. Laur. 2 et 3, qui peioris notae 
omnes sunt, vulgatam yivopéry ser- 
vare videntur, quando recie hoc 
ex silentio conferentium coniici 
potest: quae ratio haud prorsus 
ceria est. "Osov, quod propterea 
necessarium, quod loca significan- 
tur, quibus oracula Bacchus ha- 
buerit, ex uno Par. 4 sumpsi. Idem 
puyrtíay, quod cum reliqua huius 
Codicis scriptura Villoisonus repo- 
nendum censet. [n recepta lectione 
fo0" oxov genitivo participii iun- 
gitur pro plena oratione: uavreta 
lo0" onov o ióvvaog Lyr, ut si- 
millimo loco paullo infra: e x«! 
0dvvggópov riróg ia0? ore xQunvo- 
névov, 

To di OogvBedu] Vulgo vo di 
OopvBàdtsc. Quod restitui habent 
Par. 2. 4. Laur. 5. Facile igitur 
supersedebimus Galei coniectura 
satis pingui, /»8«óv v. laudato Iam- 
blicho Myst. 8, 9 suadentis pro 
olxeto» i. 

ééxrQu»] Par. 1 (onvo», Laur.1 
gore», viliose pro jonrQw», quae 
est vulgata. Sed Par. 2. Laur. 4 
et Oxon, óópBey, quod praetulis- 


sem, nisi etiam illud locum suum 
iure tueretur. Sensu enim nibil 
differunt, aut certe unum pro al- 
tero ponitur. V. Schneid. Lex. v. 
óo1rQo», De v. jóufloc v. monita 
ad Pbhilem. Lex. technol. p. 112. 
Ceterum Qóx1Qa et v/nzara, quo- 
rum praecipuus usus in sacris 
Cybeles, etiam alibi de more scri- 
ptorum iunguntur. 

rvpsxuvwy] Vulgo và» praefigi- 
tur, quod omisi secutus Par. 4 et 
2: de qua articuli omissione in 
altero membro supra dictum. 

arróy] Optime avré», unde as- 
và» scripsi, Par. 2. 4. Laur. 4. 5 
et Oxon. Refertur enim ad ré» 
pntÜvoxouivoy, Vulgo avrob. 

zagd Ty» Ovyxogidp») Par. 4 
*epgl pro zxuga. 

voUg zoÀU» oirov xivovrag] Sic 
Par. 2. 3 (hic tamen n/oxras) 4. 
5. Laur. 1. 2. 3. 4. 5. Horum loco 
in vulgatis oU; utOvoxouérov;, ex 
glossa satis manifesta. 

vzoorpgijovre»] Vulgo vxootg- 
Quovrro». 

vzo rà» ovÀÀoy] Par.4 vno vof; 
evAlo. Ald. et Bas. gvlw». 

odvrngópov] Vocem ex hoc solo 
loco cognitam H. Steph. Thesauro 
inseruerunt edd. Angli. 


12* 


— 180 — 


gov tiyoc loO' Ove xQUntoévoU «7 stapd v7,y mroÀustociay 
iAagovqgsi, elc vfoste àviov xal stagaxossag éxssirivOvroy: 
ag oU 0g xal Maivolyc 0 Zhoyucog àxiyÓm, xal. Moawa- 
dsc ai sep) avto» yvuwvaixec. lliawsezas dà wai wéog xal 
nocof utyc did 0 ssaog zAmiía ssoonqogoc clvat, «Ov này 
vény AaflgoteQov auTO yovenévo», vuy Ób nosofjvtégoy 


70tov. 


Oi dà Zuvor ssaQsicayoysat «aic voipaic ni- 


juysyUpueyor, xal «dg uly ssQuyvsc, sag Ób uera mat- 
Ót&g fftaCopevoi, 10) v79 sooc t0 0Ó0Q xQdoiw voU olvov 


xQvzvropérov] Par. 4 vzoxQvzro- 
M£vov, quod Villoisono suscipien- 
dum visum. 

vfonc) Par. 4 vfoi. 

ixmarovrev] Vulgo :iwxinró»- 
ze». lllud Par. 4, approbante Vil- 
loisono. Herodianus Hist. V, 1: xa: 
vé» ul» ewvzarQide» facie» ro 
eUyeylc eic vnegovíav ixxinves xa- 
Taü9QovjOt T&v» Unnxoay» «c nou 
ilar1óso», quo loco ex cod. Ba- 
varico, cuius variantes penes me 
sunt, scribe zo4lá» pro vnzgxoe», 
quod sensum reddit ineptum pro- 
pier seq. oc moàÀs Marróvev: at- 
que glossam quod vulgatur ma- 
nifeste redolet. 

Maólge) Par. 4 Mouivoàs. 
ldem eliam 4fvórvooc hic et pas- 
sim. Ceterum totius loci scriptu- 
ram vulgatam interim servavi, 
quamquam ex Codicum lectione 
discrepante apparere sidctur, alia 
Cornutum scripsisse. Post Mai- 


»0Àgc enim, omissa quae praece- 


dit particula x«i, Par. 4 «c, Par. 
2. Laur. 1 r* xa! subiiciunt. A 
Laur. 4 copula illa pariter abest. 
Unde coniicio olim scriptum fuisse, 
licet singulari verbi insolentius ad- 
misso ug ov dr Maivólgc ve o dhio- 


»vcoc ixÀjO9g xai elc. plane ut in- 
fra inter avrog; et negijsras Par. 
4 et 5 ve inserunt, eadem in loci 
conformatione. 

Mavadec) Bas. Mevades. 

29009ogog] Par. 4 nQóogopo». 

7d:o»] Vulgo zóvrego». lllud 
Par. 2. 4. Laur. 4 (ubi die») 4. 5. 

Z«go;] Hanc vocem in vulga- 
lis omissam omnes quot novi Co- 
dices praeter Par. 3 et Laur. 2 
exhibent. 

zagncayorras] Vulgo subiicitur 
i0» av1aic, quod delevi aucto- 
ritate Par. 4. 2. 4. 5. Oxon. Laur. 
1. 3. 4. De Par. 3 Villoisonus ad- 
notavit : ,,Deest avratc. Quod vero 
spectat ad vocem 7dio», eam ad- 
baesisse suspicor e praecedenti 
z960fviégey» rdovtQov, pro quo 
dior in margine adscriptum, quod 
deinde ineptus alieno loco in tex- 
tum intrusit librarius." 

inuuyriutvos] Oxon. inmayvyo- 
nt»oi, vitio ex litlera maiuscula M 
male lecta repetendo. 

zuidi&q] Ald. et Bas. «deas. 
Omnino malim verba uer« za;- 
diác ante s6Qí»tec legi, quo certe 
melius quadrant quam ad fiaioye- 
voi. Neque aliter Latinus interpres. 


— 181 — 


ovvrgOa: yoncipsyy odcav. Tuc dà nagddAec )no(ev- 
y9vaci. TG 4iovucp wal nagaxolovDovac slodyovttw, 
$vo: Qià «0 soixíAov vc yoordc, og xal veflolUa aUtóg 
"5075*0, «ab al Baxyar, 5j dc xal vd dyguisosa 76s 
s"c otuuévQov olvaoeug éb5yuspovogc. "Tov Ób vQayoy 
avro Óvovot, Ow «0 Avuavsixóv Ooxseiv «à» dunédloy 
xal và» OUxGOv siyas v0U*0 «0 | COoy' xaÓO xal) àxdé- 218 
QosyTeg aUtO», eig sOy doxóy évdÀlovto: xatd tdg Zfr- 
vixdg xouag ol yeooyol veasíoxoi. — Tuya Ó dv yatgot 
vorovzp Ovpazi 0 Zóvucoc, did vo oyevsixoy elvat sv 
sQcyo»' cq oU xai O0 Oyog àv vaig tvouinaig avvov Oapí- 
Cer, xal ol. qaÀÀol avo avaviOcvtar, xal và qgaAAayayta 


vnoQwyrvao,] Par. 2, 4. 5 et 
Laur. 8 vzoctvyrvovo:. 

ec xai] Sic Par. 1, 2. 4. 5. Laur. 
4. 3. 4. Oxon. Vulgo e s6ó. 

sxo:íAov»] Ald. et Bas. zo«xiAÀov. 

»tfoida] Laur. 1 et 3 »efoidac. 

avrog] Par. 4 et 5 avrog «e, 
baud male: v. notata supra ad 
Maivoágc. 

7; «c xai] Copulam omittit Par.4. 

dygierrara] Vulgo additur và» 
4» geze», quod delevi auctoritate 
Par. 4. 2. Laur. 14. 2. 4 et 5. 

Tov dà vQayov] Par. 2 vo» di 
TO» tQUyo». 

did vo Àvua»rixo» doxe»] Sub- 
licit Par. 4 v0» vQ&yor, reliquis 
usque ad eívus tó» xQáyov omissis, 
satis aperta huius omissionis caussa. 

voUro v0 GGor»] Sic Par. 1. 2 et 
5', quod Villoisono revocandum 
videbatur. Vulgo vo Q&o» 10vco, 

ixdégorrec] Par. 1. 5. Laur. 1 
cum Ald. et Bas. ixdaigortes. 

iváAlovras] Par. 2 ivaAortes. 

yteproi] Vulgo yewgyé». Re- 
positum Par. 2. Oxon. Laur. 1. 


4 et 9, in quo usus v. vta»ioxnoo 
adiectivi loco positi notandus est. 

x«igo] Par. 1. 5. Laur. 3 et 5 
xen. 

orevrixov] Vulgo éavróv. Quod 
revocavi, egregie exhibent Par. 2. 
Ozon. Laur. 4 et 5. Eandemque 
lectionem commendant  vitiosae 
scripturae yevror Par. 1. Laur. 14. 
8 et Par. 3 y! avro». 

o orvoc] Sic Par. 2. 4. Laur. 5. 
Vulgo oi àvoi. Par. 5 o$ o/yos, Oxon. 
0 oivoc, minus recte, ut ait Galeus, 
immo inepte. 

«vvov] Laur. 5 ave. 

2apite] Sic iidem qui supra o 
oxo; Codices cum Ozon. et Laur. 
4, quem suspicor etiam o ovog ser- 
vare. Vulgo Oupitovas. 

vá eaAAaysyiu] Sic interim edi- 
di, quamquam viz dubilarim, Cor- 
nutum 7 guAlayeyie scripsisse : 
quae etiam Villoisoni semtpntia 
fuisse videtur, afferentis Theodo- 
reti Therap. I. p. 482 (T. IV. p.122 
ed. Schulzii): x«i ixaAttro 0$ naQó 
voi; BEÀÀgo, d'aÀÀayeyie 7 cov — 


— 182 — 


GyetQi* xiVt/tIXOY. yag sspoc otvovoíav 0 olvoc, did soUso 


ivíioy xowz Ovóvsev 4ftoyvoo xai '4dggodisy. 


'O ài 


yupógE did «5c oxoAl0tzvog sv woÀcp ànpaiyst vo cgde 
xüxsice swQupepgópievoy voy neOvovso»* aua O3 xai 2la- 
epoUg xal eUfoovaxvovc sivat* siuvig Ó6 qai Ost xal vo 


euÀÀov éoprg, ubi Ursinus legisse 
fertur «7 £ogrj, !j» xaAovow 'EÀ- 
Agwec gadÀayoyws. Quo loco et 
Cornuto allatis Schneiderus Lex. 
Gr. utitur ad confirmandam for- 
mam vocis rd eadàayeyis, quam 
unicam agnoscit. Sed idem Theo- 
dorelus in consimili loco eiusdem 
operis III. p. 521 (p. 7183), quo 
res conficitur: xal có» toU 4fiovv- 
gov gadAov» iv vj eadlayeyia xad 


Tü» opyiulóvre»  zQoOxVroUptYoy. - 


Codices quidem vulgatae et nobis 
quoque receptae lectioni favent, 
praeter Laur. 5, ex quo 9alao- 
yeyía affertur, Par. 4 et 5 oga- 
Aereyias; 2 cum Bas. galayolyia. 
Par. 4 ga4laoyoyia. Laur. 4 xol 
10 ggadlayoyin. 

xviytxO0v] Vulgo praemittitur 
xal, quod monente Villoisono sus- 
tuli cum Par. 2. 4. 5. Laur. 3 et 4. 

zQ0c ovrorvoid»y] Interpositum 
vulgo articulum 15» delevi cum 
Par. 1. 2. 

lyie xow7 Ovorre»] Vulgo iviov 
xovij utÜvorreu». Repositum Par. 
4, nisi quod bic male xw», et 
simul manifestum, in ceteris Codd. 
utOvortor exbibentibus, boc vitiose 
pro Ove»xre» scriptum esse. Sed 
Laur.4 et Oxon. ?»;o, xo»; Ovovoi, 
recepta lectione haud deterius, sed 
a reliquorum Codicum lectione 
paullo remotius, ut bene iudicat 


Arnaldus de diis paredris c. 44. 
p. 66, idem coniectando assecutus 
legendum esse xoi»7 uiv Ovorro». 
Et fortasse Gi» recte relineatur, 
quippe quo manifesta corruptelae 
origo habeatur: neque a 4i» nude 
posito sine sequente dt Cornutus 
abhorret, uti paullo infra ad verba 
vv 4»ugOQo» ul» r2; àadlag mo- 
nebimus, 

'O di vagO7zt] Par. 5 5 pro 5. 
Idem mox £d và v7 pro did 7c. 

"stQuptQóuevor vé» — utÜvorre»] 
Sic ex Par. 2. 4, eoque ducit quod 
babent Laur. 4 et 5, zegi9egoyi- 
ver ré» utÜvórrev. Vulgo ntpi- 


. 9lpeaOcs vore peOvorsac. Sed ex- 


quisitior ille participii substantivi 
vices suslinentis usus, cuius aliud 
exemplum apud Xenopb. Mem. Il, 
6, 28 vo wtvapelgaoptsoy, excita- 
tum a Matib. Gr. Gr. p. 833 ed. pr. 

evfaaraxrovc] Laur. 4 evacva- 
xrovc; 9 ixflaováxtas. 

rule dé quoi 015 xal ro üvug- 
OQor uiv] Sine sensu vulgo et im- 
perfecte vo d? £»agó oor. Quae re- 
stilui, suggesserunt Par. 2. 4. Laur. 
4. Idem Laur. € et Ozon., sed 
omissa copula x«(. Ceterum yi» 
illud quod revocavi, non habet di 
respondens: de quo usu v. Schaef. 
ad Dionys. de comp. p. 291. Vide 
paullo ante monita ad verba xo» 
Ovorrev. 


— 183 — ; 


a»agOgoy uà» «9c Aaliag avvoy, ucasil dgOQa pir éyov, 
sagíotzot. — Ogeigoisos Ó' elo) xal quAéQguos al. Básyat, 
dtà só A5 d» vaig nóleguy , aÀÀ inl quy yoQiu» yevva- 
09at «09 olvoy. Zióvoaulog 0 Zivuooc ixÀz Oy, noze- 
Qo» wg *0 OdidvQov voU ocvouatog dyagoivoy xal | àx- 219 
qagopiwüely va anogdógyva none, T ac Ór avs» xal ini 
vag Ovgac avafaivovtoy soy véoy, T infaivóytav elc 
evtag, ó dosi» ixnisitOytov xal diacaAsvoytos va xàsi- 


90a. 


waart) 4gOQu L5 iyovy] Rursus 
sensu manco el adeo repugnante 
vulgo wcu»é ágO0Qu Lyev. "Eyor 
adscivi ex Oxon. Laur. 4 ei 5, ad- 
iecla in Laur. 4 ante yov parii- 
cula uév, quod apparet vitiose ex- 
aratum esse pro 45, quod repo- 
nere non cunctati sumus. Galeus 
coniecerat ec p ágO oa Lye» nagi- 
9150. 

xegie»] Par. 2 xége»; 5 xegé». 
Galeus suspicabatur oge». Oppi- 
dis recle xegéa opponuntur, non 
item monles. 

motreQov eg xo JíOvgor voV Or0- 
uuog avagaérory] Sic reponendum 
erat ex Oxon. Par. 2. 4. Laur. 4. 
5, licet vitiose dvaff«ivor exbiben- 
tibus cunctis Ex Laur. 4 adno- 
talum tantum reperio zóveQov e 
ro díÓvgov. Vulgo zoreQov die 
*o diÓvgor v0 OrÓuu 7o». 

xai ixgeQouvOs *d unodógsa 
204»] Vulgo di« *« 19 dxagai- 
vu» xai iugtQouvOet» noui» vd 
4noQégxu. Quod dedimus, habent 
Par. 2. 4. Laur. 1. 5 et Oxon. Ex 
Laur. 4 rursus tantum enotatum 
1d daódógra now». Pro «vagai- 
»t:» lectionis vulgatae Par. 5. Laur. 


'O dà 9olapjog dnàó *oU ÓOoosi» xal lap(figey 


2 c1 3. dicuntur «vaflairev exbi- 
bere. Ceterum rarissimum voca- 
bulum  ixgegoavOciv, | Eudociae 
p. 121 aucloritate confirmatum, 
ad Acnean Tact. 22, ubi alterum 
unicum eius exemplum reperiri 
creditur, Orellio notante Add. 
p. 297: cuius loco Schneiderus 
Lex. Gr. formam ixgrgekvO e» ad- 
scivit, similium fortasse memor 
compositorum, ut gegéo«xoe, gegé- 
x4pzoc, gegenorvia, de quibus v. 
Lobeck. ad Pbryn. p. 168. Ter- 
lium vero illius formae exemplum 
ex Basilio admovit H. Stephanus 
Thes. L. G. T. 1V. p.103. G. Si- 
mile illud éixgéqe» vd nvorggia, 
de qua phrasi v. Lobeck. Aglaoph. 
T.L p.55. 

3j c d« avro» — vá xAtiÓ Qa] Sic, 
restituimus ex Oxon. Par. 2 (sed 
habet ixgaíre») 4 (bic tamen i4- 
Bevorruv pro ix.) Laur. 1 (sed 
bic iummrórvw») 4 (hic vero ia- 
Baivovsey et dunivróvio») 5 (sed 
hic ipzimróvro») Vulgo 7 € «v- 
TOG d» à ztou&» ini xáq OvQuc ava- 
Baivt» vovc »lovc, 7 ixBaivuy 6c 
«UiüG, xal ixzinvt», xu) diaga- 
ÀAmur và xÀdOga. Pro ixxinzer 


— 184 — 


ez» xÀgouw Paysv: 00e» wal iy soig wazd v69 srole- 
níay Soitufoic noÀlolg avasaiotoig oxontovseg yons- 
vct. — Kol v5 wivvav Ób wc AaÀov Opvsoy saOusQoUoiv 
avvG* xal Baocopén xaloUo:9 anó vov (fev: wai 
elgaqiitg» dno soU pw agiéva. — Kaóoigesuuóg 0i 
saytOop ovtuvocoUy vndQyov, Jobs xal noleovye sl- 
yat, xal sspovoc xavadedsiyévar vov d» vaic svoAepuxalc 
vixaig ayopevoy Oolapgoy..— To 0b seco océqevos di 
v5» sgoc 159 GjmueÀoy ngéQuav ovtoU xal «2v noc 
vovc (fozQu; Opor0tTra TOY xWopuu(ju»' sépuxe dà xal 


vulgatae lectionis ex Laur. 2 i»- 
inve», ex Par. 4 et 5 lunizcunv af- 
fertur. 

té» noÀtuioy] Sic annuente Vil- 
loisono dedi ex Par. 2. 4 et Oxon. 
Ex Laur. 5 enotatum -xoA/4uo». 
Vulgo vo» nodrpuov. 

xivra»] Laur. 5 víirra». Quod 
statim sequitur d4, vulgo omissum, 
suppeditarunt Par. 2 et 4. Supra 
c. 15. p. 163: xa «nopgo: di AL- 
yorrai, C. 38. p. 229: xal và fa- 
xvgov d£. Strab. XV. p. 16. Tzsch. 
xal » roU Hoaxifov; di oroy. 

x«Óstpovaiy] Sic Par. 1. 2. 4. 5. 
Laur.1. 3 et 5. Vulgo dgitgotoi. 

Baccapía) Par. 2 Bacapía. Par. 
4. Laur. 4. 5 et Oxon. Baocapla. 
Laur. 8 Baorag/a», item Par. $4, 
simul pro fátu» exbibens faora- 
Gu». Par. 5 Bacragaía». Vulgo 
Bacoad)aiavy. Quod edidimus, id 
Gaisfordio quoque reponendum 
visum ad Hephaest. p. 11, recte 
simul adnotanti, picae mentionem 
a Bassarei nomine et ratione dis- 
iungendam esse; nam vulgo omnia 
uno tenore proferuntur, ita ut pi- 
cae cultus ad Bassarei nomen per- 
tinere videatur, quod alienum est. 


elgagieirz» axo toU tuv dguéyeu] 
Par. 5 djóagivg» (et sic Laur. 3) 
«x0 ToU aigu» dp. Laur. 1 eic 
óapiet». 

xa8aiprrixoc] Laur. 1 xa&aie- 
Tix] et mox zxodeuiíT». 

xutadtónyéva:] Vulgo xarade- 
duxévas, — Clauseri editio xarade- 
Ovxiyui, ex Basileensi et sic Eu- 
docia p. 121. Quod suscepimus 
ex Par. 4 et Laur. 5, Villoisonus 
confirmavit collato c. 33. p. 229: 
vzodideiyisas v)» lavgixry. Laur. 
4 didi». 

»íx«ic] Monente Villoisono ex 
uno Par. 4 addidi. Imperfectum 
esse hunc locum in vulgatis Ga- 
leus sentiens, zoumat; post zoÀs- 
psxatc adiüciendum coniecerat, al- 
lato Etym. M. p. 455, 16: Opiaau- 
Boc, inidutic víinpe, zona. 

T6 di wrróo] Par. 2 v6 x«vvo) Qf. 

Bévovc] Oxon. fórgvac. Ean- 
dem formam Laur. 4 paullo in- 
fra, ubi reliqui fgovgvc retinent. 
De discrimine harum formarum 
accusativi a grammaticis nihil re- 
perio praeceptum; nominativus 
vero fórqvec commendatur in Bek- 
keri Anecd. T.I. p. 68. Ceterum 


— 185 


opdlley «d divdgo, cavépnoy Oi avvóy xal nspiniexo- 


pievoc | Biacozepoy volc scpspuwoig. 


posa có». Zióvuooy Oegarseve,, did v9y stoüg vdc Qaia 
oixei0tyva avvO», oio» mÓZc wal wJapag* , rd yaQ v 


&yaó9uata Ódamoc . 


Mv8oàoyslzas Ó ovi. Óranstacó elg 


vno soy Tivávoy ovyevéón nálw Ono «zc '"Péac, ai- 
yivrouévoy v0» napadoysoy voy uoO0v , 0r ol yeoQyol 
Ooéjuava y5c Ovzsg OUPCyeav toUg (foOtQUg xal oU dy 
aU1oig Zhovucou và péoy dyogruav dm dÀAZAoy* à dy 


cf. 'Tbeodos. Gramm. p.115. Goettl. 
Oi Bérovc ultima producta, ut par 
est, affertur ab Arcadio de acc. 
p. 196. Quare merito in offensio- 
nem venit Coluthi versus 39: 
xQuoatioic d  éxdrepOs vivaodopevoc 
ztÀoxajoto, 
BovQvc dxeQaexóugc ZtgvQo ocv- 
gtáitero yaíxgc, 
ubi d'Orvillii coniecturam flórgvy 
cum Lennepio eo lubentius am- 
plector, quo certius poetae Non- 
nus simili loco in rariore singu- 
laris usu. praeivit Dion. XV, 229. 
T6v xopvufu»] Sic adsentiente 
Villoisono dedi ex Par. 2. 4. Laur. 
4. 5. Idem Omxon. sine articulo. 
Té» xopvugadw» Par. 5 et Laur. 
3, foriasse non spernendum, si 
modo «dc xogvufuc de hedera dici 
probari possit. Nam quod in vul- 
gatis sine sensu est, egvufudo» 
(sine articulo), apparet vitium esse 
pro xogvafádw». Galeus: ,, Vela- 
rius legit Orybadon; quod bic lo- 
cum non babet", Par. 1 vulgatam 
cum articulo. 
dyíone»] Laur. 2 avéAxw». 
Bunézigor] Hoc adscivi ex Oxon. 
Par. 2. 4 Laur. 4 et 5. Vulgo 
Bisiorégoic. 


áxpocuara] Par. $ dxgodopata. 

olxtoryra avrà») Sic Par. 2. 4. 
Vulgo ordine inverso. 

oiov &d7c) Pro olov Laur. 2 xai, 
quae voculae baud infrequenter in 
MSS. confunduntur. 

*d ydo *' dvaOruava daoc) 
Pessime vulgo «d yág dv«Oruaza 
vjc deos. Est enim particula 
Odyss. a, 152. Atque bunc in mo- 
dum Cornutum scripsisse, ex ipsis 
Codicibus colligitur. Td y4Q v 
Par. 2. 4 et 5 (hic tamen «« pro 
v) Par.4 vd ydg vo. De phrasi 
epica yég ve, cuius loco deinceps 
7t yàg in usum venit, adeas Tbier- 
schium Act. phil. Mon. T. 1. p. 215. 
Articulum ante duoc; omittunt 
Par. 4 et 5. Pro da:roc Laur. 2 
yu40190€, sed a correctore additum 
dasroc. 

dia0xacÓOcl;] Laur. 23 ov»di«- 
ozacg0eí;, quo composito Lexica 
carent, insuper firmando auctori- 
tate Damascii de princip. p. 3841 
ed. Kapp. 

Béxgvc) Laur.4 govgvac. V.no- 
tata de hac forma ad p. 219. 

iv avvoi;] Recte ita Par. 4 et 
Laur. 4, collaudante Villoisono. 
Oxon. irayr;, in quo i»orros la- 


Ta 0$ OvpeAxa dxgot- 220 


— 1484 — 


«x9 xÀgow aysv* OOev wa) iy voig wavd c6» srole- 
píay Oodpu(oic noÀlolg avasaiotoig oxüntovseg vons- 
vat. Kol t9v wvvay Ób oc Àalow OQveov xaÓusQovoiP 
avcü' xal JBaocogéu xalotcw anó vov aQev' xai 
&lpgagiouvgv dao soU Pw agiva. — Kaóoigevixóg dà 
savytOg ovtuwvocoUy Usndgyov, ddobe xaà nolejuovgg sl- 
yai, xal spootoc xavadeÓsiyévas «oy iy valc svoAepuxaic 
vixaig ayopsyoy Opiap(gos. — "To d$ xivvo ovégevar dt 
v5» sQoc tg» üpsreloy ugéQerav avtoU xal vov no0c 
vove fTQv; Opoi0tyra *ÀY xopgvuÜov* séiguxe Ób xal 


vulgatae lectionis ex Laur. 2 i»- 
ixruv, ex Par. 1 et 5 2unéizz&v af- 
fertur. 

tà» xoÀtuiuy] Sic annuente Vil- 
loisono dedi ex Par. 2. 4 et Oxon. 
Ex Laur. 5 enotatum zo4/guor. 
Vulgo vo» moderno». 

xivra»] Laur. 5 »irrav. Quod 
statim sequitur d4, vulgo omissum, 
suppeditarunt Par. 2 et 4. Supra 
c. 15. p. 163: xai euopgo: 01 Àt- 
yorras C. 33. p. 229: xal xo Ba- 
xzQov dé. Strab. XV. p. 16. Tisch. 
xal » ToU HoaxiÍovc; di oroày. 

xaÓOstgovco«w) Sic Par. 4. 2. 4. 5. 
Laur.1. 8 et 5. Vulgo dgstgovor. 

Baocagía) Par. 2 Bacagia. Par. 
4. Laur. 4. 5 et Oxon. Baocapía. 
Laur. 8 Baoragía», item Par. 4, 
- simul pro fatu» exhibens faardá- 
Guy. Par. 5 Bacragaíav. Vulgo 
Baccaióaiay. Quod edidimus, id 
Gaisfordio quoque reponendum 
visum ad Hepbaest. p. 11, recte 
simul adnotanti, picae mentionem 
a Bassarei nomine et ratione dis- 
iungendam esse; nam vulgo omnia 
uno tenore proferuntur, ita ut pi- 
cae cultus ad Bassarei nomen per- 
tinere videatur, quod alienum est. 


elgagieiry» axo voU tiv dgséyas] 
Par. 5 dljjagitg» (et sic Laur. 8) 
«t9 ToU aiou» de. Laur. 4 ei; 
(aguerpr. 

xaÓOaigerexog] Laur. 1 xa&cipe- 
tix et mox moAesyinTP)v. 

xatadtónyéva:] Vulgo xecade- 
Jduxívas, — Clauseri editio xarade- 
Ovxírai., ex Basileensi et sic Eu- 
docia p.121. Quod suscepimus 
ex Par. 4 et Laur. 5, Villoisonus 
confirmavit collato c. 33. p. 229: 
vnodidtiylsas vov lavgixrv. Laur. 
4 dideiva:. 

»ix«u«c]. Monente  Villoisono ex 
uno Par. 4 addidi. Imperfectum 
esse hunc locum in vulgatis Ga- 
leus sentiens, zoyuzate post xods- 
paxatc adiiciendum coniecerat, al- 
lato Etym. M. p. 455, 16: Op/au- 
Boc, inidutic víxpc, noun. 

Te di xwrvó] Par.2 vo xivco) 0. 

Bévovs] Oxon. fórgvac. Ean- 
dem formam Laur. 4 paullo in- 
fra, ubi reliqui forgve retinent. 
De discrimine harum formarum 
accusativi a grammaticis nihil re- 
perio praeceptum; nominativus 
vero fórgvec commendatur in Bek- 
keri Anecd. T.I. p. 68. Ceterum 


— 185 — 


opáAÀey sd. dévdga, cvégnov Ji avsóv xal) sepimásxó- 


pievoc | 8iaiosepov voic srpstuworg. 


pasa voy Zdiósvooy Oepanevst, did v9y nooc vac SaÀiac 
oixeiótyva avvOX, oro» GÓZc xoà wiRÓGQac* , rd yaQ v 


d»yaó9uota ÓOcióc . 


Mv9oàloyelsas Ó ovi Ótaonacó cle 


vso sOy Tisdvoy ovyevéóg nálw Uno «gc "Péag, al- 
yitrouéyoy voy napadoysoy «09 uóO0ov , 0«i oi yenpyol 
Ooépuata yc Ovtsg OUvVEysa» vovg fOvQUc xal voU dy 
aUoig Z4iovvcov và uéoy &yugrca»v dm dÀAZAov* à Om 


cf. Tbeodos. Gramm. p.115. Goettl. 
Oi Bórovc ultima producta, ut par 
est, affertur ab Arcadio de acc. 
p. 196. Quare merito in offensio- 
nem venit Coluthi versus 39: 
xQuatéosc d' éxdvepOc vivagouevoc 
ztÀoxUj40501 
BoxQvc dxegatexóugc ZetguQo orv- 
otáitero yaívns, 
ubi d'Orvillii coniecturam fórgvy 
cum Lennepio eo lubentius am- 
plector, quo certius poetae Non- 
nus simili loco in rariore singu- 
laris usu. praeivit Dion. XV, 229. 
Tév xopvuBu»] Sic adsentiente 
Villoisono dedi ex Par. 2. 4. Laur. 
4. 5. Idem Onszon. sine articulo. 
Té» xopgvuBade» Par. 5 et Laur. 
3, fortasse non spernendum, si 
modo cac xopvufuc de hedera dici 
probari possit. Nam quod in vul- 
gatis sine sensu est, eovuBudwuv 
(sine articulo), apparet vitium esse 
pro xopvafládev. Galeus: ,, Vela- 
rius legit Orybadon; quod bic lo- 
cum non habet", Par. 4 vulgatam 
cum articulo. 
dvyégnov) Laur. 2 a»éAxor. 
Buiózcgov] Hoc adscivi ex Oxon. 
Par. 2. 4. Laur. 4 et 5. Vulgo 
Bioiovégosc. 


dxgocuava) Par. 5$ uxgoacpuaca. 

olxuoryva avr] Sic Par. 2. 4. 
Vulgo ordine inverso. 

oiov ed7c] Pro oiov Laur. 2 x«i, 
quae voculae haud infrequenter in 
MSS. confunduntur. 

*d ydo *' dvaÜrnMava duoc) 
Pessime vulgo «d yaQ d»aOruaza 
vic dorocs. Est enim particula 
Odyss. «, 152. Atque bunc in mo- 
dum Cornutum scripsisse, ex ipsis 
Codicibus colligitur. Td yéQ *' 
Par. 2. 4 et 5 (hic tamen «s: pro 
*) Par.4 vd ydg 1x4. De phrasi 
epica y«g ve, cuius loco deinceps 
vé ydQ in usum venit, adeas Thier- 
schium Act. phil. Mon. T.I. p. 215. 
Articulum ante d««voc omittunt 
Par. 4 et 6. Pro d«xoc Laur. 2 
yaocoóc, sed a correctore additum 
dasroc. 

Jdia0xacÓsl;] Laur. 2 ov»dia- 
oxagÓríc, quo composito Lexica 
carent, insuper firmando auctori- 
tate Damascii de princip. p. 841 
ed. Kapp. 

Bóxgvc] Laur.4 BorQvac. V.no- 
tata de hac forma ad p. 219. 

iv avsoic] Recte ita Par. 4 et 
Laur. 4, collaudante Villoisono. 
Ozon. i»ayr;, in quo ivorros la- 


Tu à Ovueluxo dxgoc- 220 


— 186 — 


s;dÀw 95 eig savso oUQosUVOIC oU yAevxOUG OUFZyaye xa) 


89y O0 iL avt ascréAsoe. 


Kol 0 nagd s& nog 


dà uoO0g, oc qevyov novi s9y soU "Íuxovoyov iniflov- 
Ag» 0 Oeoc idv xasd OaAdssoc, elO' Z Oésic avsóv Ódié- 


0006v, dugay9 v5.9 Ouvoay Pu. 


TiO va: niv yao scio: 


voU /iovucov ai GpuisAot" Savvyc Ob O dvxovQyog sQu- 
yytgc à» doxDieo0e xol amexoouyoev: si Ó oivog Oa- 


tere Galeus suspicatus erat, quod 
olim Villoisonus probaverat allato 
Anonymo de mundo 4, 3 (p. 394, 
35 ed. Bekker): igydtevas . . . 7 
cvannlc reU i»orrog vygob cr» 
vurgorgra. Vulgo iv avre. Aliter 
boc de loco statuerat Creuzerus, 
qui Rerum Bacchicarum Spec. I. 
p. 18 Galeani cod. lectionem am- 
plezus: ,,Confidenter, inquit, lege: 
xai voU ivavtiov Zio»vgou và uéÀg 
et adversarii sui Dionysi membra 
disiecerunt. Pertünet enim baec 
res ad Tizarvouayíay, in qua sin- 
guli Dii Titanibus adversabantur. 
Miày autem continuo reponendum 
esse censeat, qui cogitet proprie 
hac de fabula et 4edoxonía» dici 
et diautliouóv. [Cf. Plutarch. de 
esu carnium p. 996. C.] Sunt au- 
tem mythica baec inserta pbilo- 
sopbhicae exzplicationi."^ De reci- 
piendo 444g equidem haud dubi- 
tassem , nisi rem nobis cum phbi- 
losopho neque admodum eleganti 
scriptore esse intelligerem, cui par- 
tes pro membris dici posse non 
est dubium, praesertim in tanta 
significationis utriusque vocis af- 
finitate, qua utraque copulantur, 
ut apud Nicephorum in Maii Coll. 
nov. Vat. T. Il. p. 612. Quam- 
quam inler utramque vocem probe 


veleres distinxerunt, ut Eusebius 
Praep. evang. lII, 10. p. 105: vov» 
«UroU vo» aiÓÉÍou, pin vt avrov 
xal oépa vd Àosid vob xó0kov uin. 
In Hermete ap. Stob. Ecl. phys. 
T. IL. p. 993. recte Heerenius «« 
MiQg reposuit pro v« Ay. 

iysigisav]  Villoisonus: | ,,Sepa- 
rare consueverunt: baec vis aori- 
s." C£. Mattbiaei Gr. Gr. 8.503, 3. 
p. 103 ed. pr. Fritschii Comm. de 
aoristi Graecorum vi et potestate 
(Gissae 1836) p. 11. 

p tc vavso] Sic cum Villoisono 
dedi ex Par. 4, omilttente tamen 
arlüiculum. Vulgo sy eic avzó. 

vob Avxovoyov] Articulum omit- 
tunt Par. 4 et 3. 

o O«og idv xavá Oalavvyc] Re- 
cepi adstipulante Villoisono ex uno 
Paris. 4. Vulgo mutilata sentep- 
tia O40c sic vd xard ÓOaàlurryc. 
Non tamen ego intercedam, quo 
minus vulgata vel quod babet Laur. 
4 tig vo xazd gc Oalavige re- 
ponatur, si modo idv inseratur. 

&ig« ToU /fiovvcov) Par. 2 vov 
4iovegov. didi. 

vQvuygtzc) Laur. 4 vQryetsoc. 

ánxexoOpupocy] Par. 4 aénexócpuseat». 
Rarior illa vox exstat in lapide in 
Murator. Anecd. Gr. T.I. p.8: 8i 


viG GUzéXOOUTO6 ToUTO TO Qüor. 


— 187 — 


ÀAdssg puiyelg doqQalec dnervéÓg. Kal neg) uiv Zhovo- 


00U v00aUta. 


"| Carvr XXXI. 221 


[Zep; *"HoaxAÉovs.] 


' HoaxAáge dé doviy Ó à» woig OÀo:g AOyog, xaÓ' Ov 9 
qvoic loyvod xal «gazaía dociy, avixztog xal assquyesti- 
vog ovoa, uesadotixOg loyvog xal volg xavd uéQog dàxtzc 
Unapyov. 'lvyouaova: d) vdya aso *oU Otaveivew elc 
v0Ug 7Qo0ag, wc aUtov OvtOoQ TOU WAÀdgegÓQ. vovg ysv- 
vaioUg s0.009TOg* T7Qoag yocp ixcGÀov» oi saàÀaiol voUG 
dópoUc voig copa05 xal vaic ivyaic, «al xard voUTO S0U 
Oeiou yévove uezéyeiy Qoxovvyzag. OU Oel dà ono vewté- 
onc iovogíag ànivagdeteoOat did yaQ aoevzy ytu)OT 7c 
aviác vo ep soo05yyoplacg, dàÀwpov5uc xal JpugisQUa- 


OaÀdv:p] Laur. 5 O«Àdocy. 

odo,] Par. 5 Aóyosc. 

dneQuyivgvoc] Sic reponendum 
ex uno Par. 5, annuente in Sche- 
dis Villoisono, ob praecedens d» 
x7*oc: Reliqui cum vulg. azegi- 
yé»rgoc. 

uezadorixoc] Laur. 5 ueradozixy. 
De usu genitivi ab adieclivis in 
sxog desinentibyus apti v. Matth. 
p. 441 ed. pr. Ast. ad Plat. Remp. 
Ill. p. 443. 

voie x«r& uégoc] Recte sic pro 
vulg. 7c x. 4, Par. 2 et Laur. 5, 
qui post 4égoc insuper xai iterat. 

xAeég0«] Par. 5 9cAiiata:. 

vov; ddgo/sc] Probante Villoi- 
sono hoc reposui ex Par. 2. 4. 5. 


Laur. 4. 5 et Oxon. pro vulg. vov$ 


dvdgriovg, quod correctioni debe- 
tur. Laur. 4 zorq aidolovrc;; 3 tovs 
uydgorc. Praeterea Villoisonus in 


Varr. lect. ex Codice aliquo 221, 
Parisiensi, ut videtur, lectionem 
nunc receptam affert. 

voi; geyuacs) Vulgo «€ oeiuats. 
lllud cum Villoisono dedi ex Par. 
3. 4. 5. Laur. 1. 4 et 5. Plurali 
similiter usus est Tbeadulus in Maii 
Coll. Vat. T. III. p. 168 ubi vo- 
luptates dicuntur insidiari ov osij- 
u«40s uóvov dÀÀd x«l wvyak. Sy- 
rianus in Aristot. Metapb.: 4fxàg- 
"i06 TZ» Óta» lye» latQuugv, de 
yc Ótoio vt xal wvrai; xai cw- 
p«os eic. 

Ov 0 91] Optime sic Par. 4, 
adstipulante ibi Villoisono. Vulgo 
ovd, uhi voculam de desiderari 
iam Galeus animadverterat. Ea- 
dem phrasis sub calcem buius cap. 

veervéguc] Praemittit z7c Par. 2. 

vij; aute và 0t nQeopyopiac] 
Sic probante Villoisono scripsi cum 


— 188 — 


voc viog Gy. To Ó$ OvodiaxQisa yeyovéyvar: và vov OaoU 
idia ost v&v meg) vov Zowoc losopovuévoy * * *. Taya 
d'a» 9 Acoyzy xa) «o QomaÀov éàx wvyc naàÀaag O50Ào- 
glac inà soUtoy uezevzveypéya cis. — Zrodvgyóy yag avU- 
vov yeyousvov ayaOO»v xoi noÀÀa guépy sc yyc nera 
2220vovpsng éneÀOOovza ovy | olov «e yupvoy (ote nepi- 
aAgAvOéyar, EUÀo uovoy onArxuévov, dAÀd toig énuos- 
pO: 700 Os00 nuevd vsÓ0y GnadOavaviokoy Unlg voy sU- 


epyevovpuéyoy  xexoopMmjoÓ at. 


Par. 2. 4 et Laur. $. Ex Oxon. et 
Laur. 4 affertur «7c avi/7c mQoo- 
7yogíac, ad quam lectionem Ga- 
leus adaotat: ,,Eadem fere Macro- 
bius Sat. I, 20, uterque forte ex 
Cleantbe." Vulgo «à 0t9 *oiavx 6 
z:0007yopgías. 

To dk dvodidxQira — utterp- 
»eyuiva eiy] Imperfectus, si quid 
video, hic locus. Vulgo comma 
post ida et punctum post icro- 
Qovuiro» posita, quo efficitur enun- 
ciatio manca et abrupta. Mibi qui- 
dem post ierogovuére» nonnulla 
excidisse videntur, quibus conti- 
nebatur id quod ex eo, quod non 
satis dignosci possent, quae de 
Hercule deo, quae de Hercule 
heroe antiquitus tradita essent, ef- 
fectum esset, h. e. confusam esse 
omnem antiquorum de Hercule 
doctrinam: quae Ératosthenis et 
tantum non omuium opinio fuit 
teste Strabone XV. p. 10 ed. Tzscb., 
omnia quae de Hercule antiquitus 
tradantur, omnino esse incerta et 
fabulosa monente. lllis optime iam 
adiunguntur, quae de pelle leo- 
nina et clava exempli loco Cor- 
nulus subiungit. Quare lacunam 
in contextu notandam duxi. Vil- 


Zvoufoàlov Ó' àv éxctTcQoy 


loisonus in Varr. lect. coniicit ini- 
tio v& dí, quo non video quid 
lucremur. Ex MSS. nibil ad re- 
sarciendum illud damnum affertur. 
Post iorogovuére» Par. 2 ioxi ad- 
dit. Tovro» reposui ex Par. 4. 4. 
5 et Ozon. pro vovivo. Dein Ald. 
Bas. et Clauserus cum Par. 1. Laur. 
3 (praelerea e/o, pro £i; exhibente) 
uerevpvtynérn,; quod Galeus cor- 
rexisse videtur. 

idot] Sic Laur. 4 et Par. 2. 
Vulgo iota». 

Movo»] Sic rescripsi pro vulg. 
novo ex Par. 2. 4 et Laur. 5. 

vols inisruosc] Sine sensu vulgo 
vols 7t0V»os, neque aliter Eudocia 
p. 223, quae totum hoc caput us- 
que ad verba oc xa) KàsavOne 
éxoípoe» exscripsit. lllud probante 
Villoisono edidi ex Par. 2. 4. 5. 
Laur. 1. 8. 5 et Oxon., quod Ga- . 
leus recte iam clavam et leoninam 
pellem interpretatus erat. Par. 4 
et Laur. 2 cum Ald. zoic s07uoi, 
unde illud vitium. 

$zmio] Vulgo vzxo, cuius loco 
«4pm Villoisono vz)g reposui ex 
Par. 2. 4. Laur. 1. 4 et 5. 

xexooA7oOus] Laur. 4 txouicÓO ui. 


— 189 — 


sig Ówjvrco xal yeyyarosysoc 0 này yàg Aéoy 50 gAxipi- 
va709 tO Ó9Qioy dosi, v0 Ób QOrtalov v0 xaQrsQuivasoy 
vov onÀey. Kal vokóvyc Ó &» 0 Os50g nageodyorso, 
xava *6 €0 saytayoU OuxysoOa. xol wazc v0 jvroyóv 
vi Pyety xa] vr» «sov fei» qoQaus* ovrgavyAavgv Ó' oUx 
c&Àoyoy *oUtOrg OstÀoig semouiOova sig dg staQavateic 
&navvay. Olxeiag dà nagédoca» .avcoy Kaos sz Hy 
OUVOLXOUYTG, UG OÀO0ysQé0TeQov aUTOV vzy ÜtGyoray Ovta" 


ug ya 


véoy» T; Óp&» uiy svvoyureQas y6psg" 
vVvxyal Ó' apeiyovg voy yepartéQu. st0ÀU. 


Zvufoàor 9' u»] Sic Par. 4 cum 
Laur. 4 et 5. Vulgo ocvgaf. yag. 

&àxueeraror] Recte Villoisonus 
hoc praefert vulgatae yervaioraov, 
ex praecedentibus adsumptae, nisi 
Íorie glossa est. Hesychius: 421- 
xinorr&toy , ytvvatoy , loyvgorato». 
Illud Par. 1. 2. 4. Laur. 1. 3. 4 
el Oxon. Ex Laur. 2 xagveQixóva- 
ov alífertur, ni potius boc varians 
lectio est sequentis xugregeravor. 

düxvtioOa] Par. 2 duxeioDa:. 

xai xava] Sic reposui Villoisono 
probante ex Par. f. 2. 83. 4. 5 et 
Laur. 1. 

*o Lvvovovy] Par. 4 aov Pvrovo», 
quod miror Villoisono ibi placere 
potuisse. 

orQargÀ4rg»v] Laur. 1 or9a*7- 
À«1zc. 

&Àoyov] Scripsi quod necessa- 
rium, de coniectura, pro ebAoyov, 
uli sensu perverso vulgatur. In 
eadem phrasi similiter supra er- 
ratum fuit, Non potest enim noQ 
Cornutus telis bic magnam vim 
et efficaciam tribuere, qua fretus 
dux exercilus aciei occurrere va- 


leat; quamquam constat artem sa- 
gittandi tempore cullioris Graeciae 
contemptam fuisse, cui nullam fere 
gentem nisi Cretenses operam de- 
dissent (v. Lobeck. ad Aiac. p. 394. 
seq.), caussam banc prodente Phi- 
lostrato Her. p. 676: 9 pi» ydg 
voblevuy. dus» gyeiras. Jlegi 26 
xurd Tovg 7Qwa«c czobtag librum 
conscripserat Neoteles, teste Por- 
phyrio in Valcken. Opusc. T. Il. 
p. 142. ed. Lips. 

voUro 0xdo«] Par. 2 vovrox 
volg omo. 

Kéo,] Par. 5 Koo». 

eic oAonzegéaveQgoy avxov] Horum 
loco solum o4ogyegéovego» vulgatur. 
lllud cum Villoisono edidi ex Par. 
4. .4vvov vulgatae addunt Par. 
4. 2 et Laur. 5. 

ue ydg — zoàv] Vulgo haec 
uno lenore sic proferuntur, e 
ydQ vie» v» dod» tUrovorrtQus ai 
xegec, ovro vvuyal aptivovc và» 
yegaitépa 20Àv; sine metri suspi- 
cione. Par.2 »éo» 14 dQü» pi» m- 
vovorvtous yéQec" vurai di elc. Ex 
Par. 4 afferiur »év» vos et yvyei 


— 1990 — 


'Tnovos dà xal] s?» nap 'Ongalg Àavoeiay éxciyo mi- 
Oasesépgas elvat xal n9oogxew, àpqamvoyvcoy salu. dud 
vtovtoV voy nalarey, oTt xal tovc loyvoosatove Unoras- 
veiy. dsl éavsotUc v0 ÀAOyo wal sd Ortó SoUSOU fiQoOTasto- 
peva stocly , el xal OvzÀUrepoy 9i nasa t7» Oenpíay xal 


223 «jv Aoyixrv oxójuy noonninver vyc opngrc, 9» | ovx deo- 


sec à» Óotou» "Opngalg» nooozyopsuxésar. — Tovc 0i 


d'dasivovc, postremum etiam ex 
Laur. 4. Ex Par. 5 ovrw xai yv- 
xoi; ex Laur. 4 dod» ui» evrovo- 
TeQas yíQec wvyal üpsivovc; ex 5 
xíqec^ zvyai (sic). In Schedis Vil- 
Joisonus: ,,In Stob. Sentent. p. 585 
leguntur versus Euripidis Bellero- 
phontis, quos sic ex hoc Cornuti 
loco emendat Valckenaerius ad 
Eur. Hipp. p. 179: 

e xar, vie» OQ» tvrovertQa: 

xtpec* 
;»&ua. Ó' áputivov; Tv ytgaivé- 
Qu» moàÀv. 

Apostolius Cent. IX, 6. p. 105: 
"Eoya iw», BovAa, dà ulcer, ev- 
xal dà yegorcev* sobro 'Ynegidgc 
iv *& xav AiroxAlov;  "Hoiódov 
[Fragm. CXVI. ed. Goettl.] eo? 
eiyas zaQoular, j» àv typave (l. 
dvíygaye [uti iam legitur in Har- 
pocratione eadem referente v."Eg- 
ya viev]) xai 'fguovogargc o yQap- 
puvixoc." Eadem versuum Euripi- 
deorum (Matth. p. 109) scriptura 
a Valckenaerio ad Phoen. p. 274 
commendatur, his tamen subiectis: 
,nisi apud Cornutum in s. lateat 
To: tum scribendum: — »íe» ro: 
dg» uiv eUroro: yégec" e Stobaeo" 
Vides, conieciando quod assequi 
liceat, egregium Criticum assecu- 
tum essc, nec tamen locum ab- 


solvisse, Codicum ope nunc, ut 
opinor, restitutum. Quo vero Sto- 
baeus et Cornutus inter se diffe- 
runt, id an ab Euripide profectum 
sit expendere, buius loci non est. 

"Yxorvo& Ódi xaj) Postremam vo- 
culam adieci ex Par. 4. 

xal mgoojxu»] Copulam addidi 
ex uno Laur. 4. Par. 5 et Laur. 8 
zQ007xt. 

iugaevóorrev] Laur. 1 et 5 ia- 
oaivorra. 

vovtov] Par. 4 corro. 

npoocrarrour»u] Por. 1. 3. 4. 
Laur. 4. 2. 3 cum Aid. zga:vo- 
peva, facillimo lapsu. Eodem modo 
supra erratum fuit, ubi zgáyua 
pro xoóoraypa vulgabatur. 

«9c onegc) Laur.2 7c oppador. 

oUx donee v doter Onoargrs] 
Sic rescripsi ex Par. 2. 4 (bic o4- 
eaàov) Laur. 4. 5 et Oxon. Affer- 
tur ex Par. 5 &» dot« i»; ex Laur. 
4 ovx 4rozo» &»5; ex 8 dota» 'O. 
moocyyogrtuxag,. Vulgo ovy évé- 
pav &» dobaueev "ÜnealoU, et sic 
Eudocia p. 218, nisi quod habet 
débeu». Post dótau» Galeus vic 
adiiciendum censet; immo mente 
supplendum, nisi dóbaiuev retinere 
malis. 

zQo0ryogtuxéva:] Par. 2 et Eu- 
docia sQocyyograévas. 


— 194 — 


dédexa dOÀov; dvÓéyevas piày. avyayaysly ovx. aÀlosoloec 
ini só» O50», oc xal KiedyÓrnc éoigoev* oU Qeiy d) 
dowei ttavsayoU evpsotioyoy noso(feveiv. 


Carr XX XII. ; 
[Hegi ToU "[móAXuvos xai Tüs -dQrÉuudos.] 


"Eyonévuc zoivyvy, à zéxvyov, 'dnólAAoy 0 zjÀuc dosi, 
"Aotejug dà 5j ascdrvsr did soUro ydo xal sotósag avtovc 


.dudexa] Par. 1 dvoxaidixa. 

dilosoéec) Sic Par. 4. 2 et Laur. 
4, idemque Galeus iam et Villoi- 
sonus reponi suadebant, bic alla- 
tis cap. seq. p. 221 verbis: 47 dà- 
Aozolec dvaxetaD.as v& xaCagotdco 
xal xavgtixorato Od. Vulgo 4à- 
Aorolove. Par. 4 àAlorg«a. Laur. 1 
&AÀorpíov. 

vo» 0toy] Eudocia vó» 'HouxA7». 

dt» di dox] Vulgo d£ di do- 
xeiv, quibus illud substitui ex Par. 
9. Laur. 4 (hic omisso d£) 8 et 
4, allato certe dei» ex Par. 4 et 
Laur. 5. 

zavrayov] Par. 4 zavrw». 

xptoBeves] Sic scribendum fuit 
pro vulg. zxgrofvzv ex Par. 2. 4. 
9. Laur. 4. 3. 4. 5 et Oxon. Sed 
obscurus, fateor, totus bic locus, 
quamquam evoeciAoyo» ad Clean- 
them referendum esse non est du- 
bium: nisi ita explicandus ut, qnod 
modo Cleanthis testimonium ad- 
vocarit, in ambigua, qua iste phi- 
losopbus ob stolidam utique ety- 
mologiae affectationem laborabat, 
fama excusaturus, Cornutus adii- 
ciat, de nugalore, qualis sit Clean- 
tbes, honorifice non utique existi- 


mandum esse. Cuius explicationis 
summa pendet a vi adversativae 
particulae d£. Praeterea ngeoftvev 
idem quod r;4&v, ut Lexigraphi 
interpretantur. Cf. Erfurdt. ad So- 
phocl. Trach. 4066. Wolf. ad Plat. 
Symp. 12, 3. p. 38. Adde Schol. 
Eurip. Hipp. 5. 

"Eryout»ac] Par. 5 ?rouívo. Moz 
pro e zéxrov Galeus malebat ov»- 
víyvo legere, quippe dativum ex 
iyouérec aptum desiderans; £y«- 
cÜa, enim cum vi consequentiae 
diclum praeter genitivum in hoc 
usu solemnem etiam dativum non- 
nunquam adsciscit. V. Dindorf. 
ad Diodor. Sic. T. IV. p. 280. Sed 
iyópuevov, consequens est, nude quo- 
que positum reperitur. V. Aristot. 
Rhet. III, 4. Aristox. Harm. p. 18. 
19. 21 ed. Meibom. et passim. "Ero- 
Mvec, consequenter, hic simplici- 
ter transitum ad novam materiam 
facit, sicut capitis 28 initio /t7«. 

"inoAÀev o Ac ics] Par. 5 
9 nolle» ioriv 0 zs. 

aUrovc] Aberat ab Edd., nunc 
revocatum ex Par. 2. 4. 5. Laur. 
4 et 5, approbante Villoisono. 


— 192 — 


dj oségovc napyyoyorv, vn» ocaysh dqecuw móQoe cuv 
«xvivoy alvisvopsyor.  Kalouyvot dà Ó pniy ftc ".Exa- 
vog di& voUro, zj dà  Exaty vu éxaOev ÓsUgo aquévasr xal 
anoovéÀÀlery v0 que* Dove s.agaxeiuévoc xal éxavgoAovc 
aUvoUg s:Qo07y00osuxagGiy. "Evios 03 v0y " Exacoy xal «yv 
' Exavyy aAA évupioloyoboOty, oc tüY vsÜcixOTOy aUTOiC 
224 và 0vOuava vavta éxdg avtoUg elvat | eUyopévuy, xal 
v2» it av:üy Ülafy» n5) nooonsidls avUvoig* ÓOoxovoi 
yàp xal QOsiQsuv dcÓ" ove vóv déga xol vOv» Aouuxüy 
«xovacváosoy altot ylysoOar Oi0 xal soUg o£cig Qavevovg 
avvolg aysviOcoay ol nalar, xal 0 notre oc éupaséegc 
v& dy v9 Àoug mageugayes vov ""dyilÀéa Adyovysa, ove 


Dyvstéov uas , 

zagyyayov] Par. 5 zaQzyaytr. 

&gto»] Laur. 2 ugexror. 

9 uiv ZÀoc Exaroc did voUro] 
Sic Par. 2. 4. Laur. 4 et 5. Vulgo 
Ex Laur. 4 certe 
affertur "Exaroc did vobUro. 

19 (xa0cv] Vulgo di4 «à éxa- 
9:v. Quod reposui, firmant Par. 
2. 4. Laur. 4 et 5. Dativus ille 
caussalis Cornuto admodum fre- 
quentatur. 


o uiv Exacog. 


dote) Rescripsi iubentibus Par. 


1. 2. 4. 5. Laur. 4. 4 et 5. Vulgo 
00t», 

7:0007yoperxagi»] Sic Par. 4. 5. 
Laur. 3. 4 et 5. Vulgo nQoozyo- 
Qrvcav. 

t0 nxoro»] Par. 4 veÓcutvos. 

éxás] Scripsi quod iam Galeus 
coniectando assecutus erat, ex Par. 
2. 4. Laur. 1 et 5. Vulgo evr««. 

avrovc] Sic Par. 4, et sic re- 
poni iubebat Galeus quoque. Laur. 
9 a/vuc. Vulgo uvzd. 

i avréó»] Probante Villoisono 
hoc pro vulg. :190c «vró» rescripsi 


ex Par. 4. 2. 4. 5. Laur. 1. 4 et 
Oxon. ligo; avvot; Laur. 5. 

xai gOtigny t0  ov:] Elegantio- 
rem bunc verborum ordinem an- 
nuente Villoisono dedi ex Par. 14. 
2. 4. 5. Laur. 4. 3 et 4. Vulgo 
oO" ose xai eOtigur. De absolute 
interposito 10" ove supra monitum. 

xaragráctu»] Laur. 2 c7; xa- 
vagráctuc. 

yi00u] Par. 2 yeioóq. 

vovg oteie Gav&vovc] Sic locum, 
ubi rovc otic pessime vulgabatur, 
reficiunt Par. 4. 2 (ubi tamen ots 
esse videtur) 4. 5. Laur. 1. 4. 5 
et Oxon. 

oí z&Àc:] Ex Oxon. Galeus, sed 
dubitanter profert oí. z&Aaio£. 

xal o zxour]e ec ipeavég ci] 
Vulgo puncto post z4Àa. posito 
xai we o moe ceteris omissis. 
lllud Par. 2 (hic tamen wc pro 
xal ex tralatitia confusione) et 4. 
Idem ex Par. 5, nisi quod initio 
0C xai. Atque eg iupu»íq vs af- 
fertur ex Ozon. Par. 1. Laur.1 ei5. 


— 103 — 


0g 9 einor Ote «óco0y àyecato ODolfjoc ' nolle. 
Tovrov O' &vexev olovvar nas evoruopóv. «ov này " do- 
Yap» en0 voU Gosspueic soris, 6 dosi Dyiudc, avopàa- 
GÓq:, «ov O' nóAlera dc anolvorsa sug sy vóooy, 
$ ans)oUvovsa dq Tie» aUtaQ, 7 Gf10ÀoUOvta vavrac 
vaUtyce vereUyivur v9C ntponyypogiac? xaÓ Z» évvoray xa) 


Hle» ixAcÓs xc) lavQoc £Qota» civa:. 


Tivic di av- 


vóDe» ' /nüAMeva avtoy anó toU anoAlra: qas» ailgf- 
0Ó«* xal yüp t0» anollUssa vavty» ty» Oxóougouy 
soUsop sivat, did v00 Odtaspi(ti9. adialeinteg navsoOey 


ec x emo: etc.) lliad. e, 64. Laur. 
3 vocor. 

vá» wi» "AMotruv] Sic Par. 2. 
Vulgo 4i» aberat. 

7ost?»] Orfittunt Par.2 et Laur. 
4. Par. 5 not. 

dzoÀDorra] Par. 5 male unodvuv; 
etiam peius «xoAlre» Laur. 1. 2 
et 3. 

dxoloborra] Vulgo «xolàrrvra. 
Sed audi Villoisonum sic in Sche- 
dis loquentem: ,,L. ànolovorra, 
quum infra sequatur do ToU axzoÀ- 
Avras, Plato Cratylo, cuius ety- 
mologias semper ad verbum Stoici 
describunt, sic babet p. 218 (p.405. 
B]: Ox à xa0uiger Otróc xal o 
dzoAove» xal ó &noÀvev TG» toioU- 
Te» xaxü» ovrog ü» 6g) EPM. 
Ilárv uiv ovr, Ef. Kard piv voí- 
vv» td€ ü5oÀUOotc Té xal ánolov- 
dnce Oc largéc 9» vé» rox vtwy 
dzxoÀve» ü» ópOcc xalorro." Re- 
ctissime. Par.2 «zo4ovra subiecto 
vavtac, quod pariter suscipiendum 
putavi. Par.4 axolluvra, cum nota 
in margine: P» vw dneiAdarra, 
Laur. 1 (omnibus post z«tr76 us- 
que ad tojobro» tiva: omissis) 2 


et 3 uxodavra. Lour. 5 cxóddarra. 


Àv 
Par. 14 asxoàarso (sic). Ald. et Bas. 
uxoAvrra. 

Ttrevyévo:] Hanc formam per- 
fecti ut insoleniiorem nec tamen 
aucioritatle carentem restitui ex 
Par.1.4 V. Buttmanni Ausf. Gr. 
Sprachbl. T. 1l. p. 286. «Adde Eu- 
ryphami Pythag. Fragm. p. 663 
ed. Gale. Eodemque ducit lectio 
vétevye vitiosa in Par. 2 et Laur. 4. 
Vulgo «vevvysyuíros, ex correctione. 

Hajer] Oxon. Haie. 

avró0tv "fnollera avrov] Sic 
Par. 2 et 4, hic tamen omisso av- 
vó0:v.  À vulgata abest atcóv. 

eaoly 5g200«] Sic Par. 2. 4 et 
Laur. 4 Vulgo avro» doo8«s. 
Ozon. avro» eac tgrja0a:, haud 
male, si superius avzó» deleveris. 

voU'ro»] Probante Villoisono hoc 
recepi ex Par. 2. 4. Laur. 4 et 
Ozon. pro vulg. vob ro». 

dievpite»] Hoc reposui ex Par. 
2. 4. Laur. 4. 5 et Oxon. Male 
vulgo xouAv. — Omissis di& vof), 
Laur. 4 &iaxogittr. 


13 


— 194 — 


aU) v0 UyQOv xal sp aió6Qt noodworatesti»: cayo Ó 
225 | Gy »aà am0 toU asmAove x«l. Àveiv t0 ovysgt0g «fX 
eUcíac, (.xXel té oxósoc, dod» anie» eloyuévec iiw. 
Oixeiac dà sal adsÀpoUc avtovc staQuofyoyor ipqegtig 
dÀigAeig Ovsac, xal Ouoed wivrcw xivovpévovg, xol 
Qivapuv naganigoiay àv voíc 010g Cyoysag, ual vQéqor- 
sac opoíog «d én) y5gce. Elva o uà» 'dnolle» &górv 
avyenAacÓg' OeokoseQov yap v0 soo xal -OoaottxOTeQoy" 
4 9 '"eszspuic OrÀeia, &pfAvorépar xel.acOevs «zv Qu- 
vepey Pyovoa. — Bovsnoidoc Q. sAmíav 0 nolle» iyu, 
xa9 7v xal'oi üvOQosto: &veidéoteQor éavsiv paivoytat: 
xdÀAw og ydp oqOZ»c: wol veaperatóg: Lori» Ó Troc. 


&yyz] Sic. Par. 4. 4. 5. Laur. 2 
el 5 cum Ald. Vulgo «vc. 

ecd»] Vulgo ecavtí. Illud Par. 
4. 4, 5. Ald. Bas. et Eudocia p. 8, 
quod probat Villoisonus. 

«zÀé»] Eodem probante boc re- 
posui ex Par. 4. 4. 3. Laur. 2 et 5. 
Sine sensu vulgo «zà&«. 

&gnaévoc] Quod legendum Ga- 
leus suspicatus erai, nunc cum Vil- 
Joisono reslitui ex Par. 2. 4. 5. Laur. 
4 et 5. laepte vulgo cdignuésor, 
quum iam in Ald. legeretur sigz- 
Mévov, quod Eudocia quoque habet. 

«vrov;] Sic reponendum erat 
ex Par. 2. Ozon. et Laur. 5. Ne- 
que aliud habere videtur Por. 4. 
Vulgo «vze. 

smagnuoryayov] Rescripsi appro- 
bante Villoisono ex Par. 2. Laur. 
1et5. Idem Par. 4 et 5, ut vi- 
delur. Atque lectionem  «vvor's 
"nagno5gyayos monet Villoisonus in 
Varr. lect. Tollinm quoque For- 
tuit. sacr. p. 74 in veteri Codice 
reperisse. Vulgo magesocyovcir. 

eAlgios] Par. 4 et 5 a4AizAovc. 


oneno7] Laur. 2 male ous 27. 

td x) yp] Vulgo rd imi rfc 
y5jc. lllud Par. 4. V. monita ad 
p. 189 et 192. 

4Qoy»] Hoc MS. Oxon. ei Eu- 
doda. "4o5» Par. 2 et Laur. 4. 
Par.4 4»7p. Vulgo 497. Simil- 
lima de solis natura Aristides Quin- 
til, de mus. p. 148, ubi de eius 
orbe agit: o dà roó yàiov Eygote- 
qoc xal wavorexoe, d«oÀov ce 01g- 
noc xai dgactixos, gres cov üggera, 

O«Quorrgor yap ro nio] Par. 2 
(in hoc omittitur ró) et 4 e» pro 
yág. Mox post douoszixeiegos Par. 
2 addit zeg? Mqiéjudos, quae ex 
margine irrepsisse recte ibidem 
Villoisonus adnotavit. 

dufvorígav] Vulgo praemitti- 
tur oc, quod sustuli cum Par. 2. 
4 et Laur. 5. Ex tralatitia litt. v 
et P confusione, de qua v. supra, 
Laur. 2 €& upvávoziga». 

eredicteiQo) Par, & et 5 «750é- 
ortQos, Par. $ cum Ald. et Bas. 
tvydíovegas (sic). 

xai »xQurato; — Aetas dud 


— 195 — 


Mesa dà sosta Oolfog uiv Myesa: Qt só saOapóc sia: 


xa) Aceooc. 


"Es: Ó& voip GAAos olweieg eig avcvov 


yo€vvar, yovcoxOpay xol cxeipsxOgtaw rtQoOayoQsvorsec, 
àneió») yoUoonóc dos, xol lta nivOovc xaOsosaoc dio. ere 


to] Omnia haec, quae a vulg. ab- 
erant, cum Villoisono restitui ex 
Par. 2. 4. 5 (hic cum Laur. 3 
veaperepoc) Laur. 1. 3. 4. 5 et 
Oson. . 

&»a;] Vulgo &». lllud Par. 1. 
4. 4. 5. Laur. 1. 3. 4. 5 et Oxon. 

"Ev, dà — ryoérra:] "Er, Villoi- 
soni coniecturae debelur pro vulg. 
int, Sed manet illud, quod valde 
durum videlur, £c aezóv yg&rro:. 
Ex Par. 4 affertur isi 30 voc... 
z0708«.. 

xovooxóuav] Par. 4 xovaexóugr. 
Dorica forma in hoc et axtpexo- 
pay» testatur, Cornutum haec epi- 
thela ex lyricis aliquibus laudare. 
Xqvcoxouzc Apollo dicitur in Ora- 
culo Delphico ap. Diodor. Sic. in 
Excerpt. Vat. p.3. In formam axa«- 
Qexogav, quae mox legitur, cuius 
loco Par. 2 «epcxoga», 4 axtipe- 
xoupv, $ axgpexourv, Laur. 3 dQ- 
yvgoxoga», alíferri potest Pindar. 
Isthm. ], 7, ubi omnes MSS. in 
lectione dx&gexóga» | consentiunt. 
Alias dxepaexouac. De utraque for- 
ma v. Boeckhium ad Pytb. III, 14. 
Cf. lacobs ad Philostr. Imag. II, 19. 
p. 910. Homero dici ozfoc dxto- 
otxóngc, admonuit Eustathius p. 
1194, 50, Villoisono in Schedis 
laudatus. De forma altera idem 
conferri iubet Schol. Hesiod. ad 
Theog. p.200. Ceterum ad huius 
epitheti sensum sunt qui explican- 
dum censeant Apollinis Granni 


nomen Gallicum vel Celticum, dum 
alii ad praesidium aquarum me- 
dicarum vel salubrium referre ma-. 
lunt. V. Schoepflinum Mus. T. 1 
p.5seq. Illam sententiam nuper 
suam fecit Creuzerus zur Geschichte 
Alt- Rómischer Cultur am Ober- 
Rhein und Neckar p. 100; banc 
Hauptius in Allgem. Schulzeitung 
1830. No. 14. p. 599. Quo de sen- 
tentiarum discrimine si in tanta 
reí obscuritate fas est pronuntiare, 
mihi fateor posteriori opinioni id 
favere videri, quod Apollini Gran- 
no deam Sironam sive Dironam 
in monumentis nonnullis a Grut. 
p.81 et Schoepflino ibid. p. 15. 41 
laudatis iuxta apponi videmus, 
quam viri docti uno fere consensu 
Dianam et quidem fontium salu- 
brium patronam agnoverunt. V. 
Wienerum de legione Romanorum 
vicesima secunda p. 105. Quare 
suspicor eiusdem Apollinis Granni 
imaginem exhiberi in amaglypho 
Rottenburgi ad Nigrum prope 
aquas medicas reperto, quo Apol- 
linem urnae incumbentem conspi- 
cimus: de quo v. Schornii Kunst- 
blatt 1837. No. 10. p. 12. De ipsa 
vero vocabuli Grannus origine et 
ratione videant linguarum Celtica- 
rum periti. ' 
"névOovc] Vulgo sine sensu xa»- 
voc. [llud Par. 2. 4. Laur. 5 et 
Oxon. Ad quam lectionem Villoi- 
sonus in Varr. lect.: ,,et sic e co- 


13* 


H 
1 





— 496 -—— 


cyvoryva. Zhjhov d) avtov edwojacay wa] Doyalov, anó 


296 vov ÀrlovoÓa: Xr avsov «d Orta | xal qgesitesOot voy 


xó0ptov* og xai '7vagalov '/nolluvoc isQóv idovcaveo, 
toU cvyagaivortoc náytu* soUtQG Ó 7xoloUUsyes xal so 
vxrv dzlov xal 'dvaqgyr» iegac avta vopioO var. — ha di 
voy elorpévov oaqrsicpoy eov ngaypatuy xol vr» nav- 
Tix9y aUtQ ngo0yVoy, xa) evosOl» tO iv ZfeÀgolg nav- 
velov v6 "/nolle»v. npocovonaco$ lloOiov, ano toU 


- 6sUpo ?oyopiévove voUc dvÓponove nvyvOuvecOo: sd xa0 


éavyroUg* PÀfyÓy Óà xal 0 «ónog ojpalOc tc y5uc, ovy 
ec jt0a/tasoc Qy avrZc, «ÀÀ ano vfc aradidopévgc iv 


dice suo emendavit Tollius Fortuit. 
sacr. p. 66, nisi, inquit, ex Hesy- 
chio quis malit ite x«vroc né»- 
Oovc xa8tcvei; legere." Idem ta- 
men Villoisonus alibi propius ait 
accedere z«0ov;. Optimam ego 
praestantiorum | MSS. lectionem 
dedi, quae lucem ab ante memo- 
ratio epithelo «xegrxogurc. accipit, 
sicul rursus ryQvco:zo; ad xrovoo- 
xouü» referendum esl; eum enim 
in bis veterum morem Cornutus 
spectavit, quo comam in luctu ton- 
dere soliti sint. V. Kirchmann. de 
fun. Rom. IT, 14. p. 209. Erfurdt. 
ad Sopbocl. Electr. p. 434 ed. mai. 
Heyne Obs. in lliad. T. lV. p. 198. 
lo. Damasc. in Boissonad. Anecd. 
Gr. T. IV. p. 35. Contra capilli 
promissi in venustatis, qualem 
Apollinis effigies prae se ferebat, 
signis habebantur: quo babitu An- 
tbiam pinxit Xenophon Ephes.I, 2: 
xopn L£avOd, moli xaO n puivy, ubi 
v. Locellam. Eodem sensu puellae 
tribuit Auctor. Queroli Plautini 
p.38 ed. Patav. effusa copillorum 


volumina. ixnugeixouge exhibetur 
Apollo in pictura ap.Pbilostr. lmag. 
H, 19. 

dyvotyta] Par. 3 euoryra. 

45Ào»)] la. vulgata praemittitur 
xa, quod delevi cum Par. 4. 5 
et Laur. 4, approbante Villoi- 
sono. 

7xolovOgo:] Laur. 5 5xelovó7- 
ca». 

isgdc) Recepi ex Par. 1. 2. 4. 5. 
Laur. 2. 4. 5. Ozon. et Ald. Edd. 
iegu. 

«vt&] Par. 2 et Laur. 4 «vror, 
haud male; de qua varietate su- 
pra monui. 

vopiaO jvc] Par. 5. voptio9«. 
ldem rà anie r7» 47àov omitiit. 

zQogevopaoar] Laur.1et5 n9oo- 
eropot. 

iQgxauévove rov; uyOQwaovc] Pro- 
bante Villoisono huuc verborum 
ordinem adscivi ex Par. 2 et 4. 
Vulgo vov; «u»OQwemovc igyoaé- 
sougc. 

Atguiiatos] Par. 4 et 5 í«oai- 
tator, 


— 193 — 


avis OjpQfc, qug doti Osía quyr. doter dà xal stept- 
Oxtlov Ovte» t€» Jyoyouóov, ovc Oidoc, /obiug ovo- 
pa0t0:* 5 dno v9c Aobowysoc vc swogs(ac, T» morsi- 
vut Óia zov (adiaxoU wuxAov.  Movoixoz dà xol xi9api- 
Ov5c naQuojxssot, S9 xgoUs» évoopovieg sà9 uépoc vov 
x0gpov xoi GvyoO0y «UtOY naci volg aÀÀlorg udpeos ssoseiy, 
po5ósuudg avtov dxuslsiac éy volg oUgs Oenpovérye, 
uAÀa xal vzv sv yoovow ngog dAÀgAovt ovjuetQlay àn* 
&xgo» wg iv óvOpoig SrpoUytOQ aUtOU, xol tQ tU» (wov 
g«r«g | xol 100g sov dile» coepto» wogovg dui vo 227 
£yoatveoOar yogoi uec n0 xov» atpa unodidovtoc xal dat- 
povíog 929056080t sQÓ0c «dc axodg noiotrtog. "nó ta- 


«»adidopivgc] Eeeposui cwm Vil- 
loisono pro vulg. a»adtdoptrzs ez 
Par. 4, qui praecedens r7« omittit. 

zeguUxeAQ»] Par. S. segestpelGv. 

vé xgeves) Ald. ro xgovu». 

svvedo»] Par. 4 et 5 cum Ald. 
et Bas. avrodor. Sed confert Vil- 
loisonus ovrqdor ex c. 34. p. 231, 
ubi v. Gale. 

&AÀoec] Addidi cum Villoisono 
es Par. 1. 4. 5. Laur. 14. 3. 4 
el 5. 

«vrés] Pac. 3 et Laur. 4. av- 
toU, 

ixpedeiag] Sic probante Villoi- 
sono reposui ex Par. 4. 2. 4. 5. 
Laur. 1 (ubi ixieMas) 4.5. Oxon. 
ei Eudocia pro vulg. ipedeiuc. 
Vide quae de ixpcAsía. notavimus 
ad c. 21. p. 204. . 

éx «xgov] Quod reseripsi pro 
vulg. ix' áxgov, a solis Par. 1 et 5 
offertur, pridem commendatum io 
Steph. Tbes. ed. noviss. Paris. T. I. 
p. 1331. B, ubi docetur iz áxgor 
saepe idem esse quod su«me, quan- 
tum maxime, Par. 2. 4. Laur. 4 et 


Oxon. es' axger. Laur.1 is uxo ; 
5 ix uxger. 

QvOAMorc] Vulgo $óuOaue; illud 
Par. 2. 4. 5. Laur. 4. 4. 5 et Oxon. 
Par. 8. QvO ov. 

Té» (€wv Qurac — «xodg zoi- 
ovrrac] Restitüi quae Par. 2 (bic 
tamen gguso6o) Laur. € et Oxon. * 
(vxo omisso) exhibent. Sed an omni 
ex parte sic persanatus sil totus lo- 
cus, cuius praecipue verba did «à 
EpgaívesOa, elc. interprete egent, 
fateor me subdubitare. Vulgo fer- 
tur té» (uw di gerüc, €» aUtoc 
vé» &ÀÀo» cepáse» qvogoc idiq xo 
Eppaivea ÓOus xQoc rác dvaxodg sout. 
À Laur. 4 abest di ante ger»dc; 
praeterea enotaiur ex eo wogové 
idiu rà $ggaiveaÜu. zoyoipuec vov 
dégu dnodidorvoc xal duporiuc 
yeuogÜu. nQog tüg dxodg TowUv- 
rog. Ex Par. 4 affertur và» Gee» 
pwrüc «ev aUtéQ zü» üÀle» GUpui- 
1€» wogov; oi di& ro EpgaivtoO us 
Xeneiuec vae ro» aíga axodídor- 
vts, duipovíay rousaÓus xpoc vc 
dxodg mowUrrac; ex 5 e» và» À- 


— 198 — 


vgc 0) ác «Qycc xol uovoryévgo éxAnOv xa) émioxenos, 
xci aUsOQ &oi(My pera soy Movoos ivoniady. 
"Ex yap ze4 Movoéos xal ényfolov '4dnoAlevoc 
&*Opec a0r00) lao;9 inl yOori xa) Gaciigec, 
e«oly ó 'Haiodec. kd soto yaQ xal iapoc out O sv- 


Àe»v owpnero» vegove idía vo Ey- 
pa/veaDas yoraisg Uno và» aloa 
zagadidec, x«l davis pnQnuo- 
gÓ«a xQgoc vac «xodc out; ex Laur. 
5$ 130 Epoairta Das t0 v» diga dxo- 
didorre, Qaiuoriez gousaÓÉa: xgoc 
rdG &xodc mowUvroc. Laur.3 vév 
(eor dà gerdc xai rov, tÀ» dàÀ- 
Àev Gu AGTU» qopgovg dia ze Epoei- 
vtaÜ a. yQrao. vov uéga xagadiídwos 
zai duiovíwc JopocÓn. nQog rdc 
d£odc zow4, Pro d»«xodse, quae est 
vox nibili, enotatur pariter ex Par. 
4 dxoac. 

fno vavtzc] SicPar.4; ex Laur. 
'5 certe íxo affertur. Vulgo ds' 
evsj:. Eudocia ix' avrzs. 

avrog] Addidi ex Par. 2 et 4. 
Laur. 1 «vro. Non tamen si ab- 
esse desiderarem. 

za») Pac. 4 xaidtias. 

Ex yao voi Movoiov) Apud He- 
siodum Theog. 94, cuius illi ver- 
sus sunt, ix yap Movoue», ut vul- 
gata. Sed iam Boissomadius ex 
Schol. Pindari eandem ibi lectio- 
nem restitui, quam nunc in Cor- 
nulo revocari, Etenim -co, adii- 
ciunt Par. 4. 2. 4 et 5. Movoío» 
coniecturae debetur. 

a»dorsc] Laur. 2 za»c«, ex glosso, 
ut puto. 

Fuciv inl y Gori nai BaciAgec] Ver- 
sus poslerior sic occurrit apud He- 
siod. Tbeog. iuc.» ini yOóva, x«i 


xià&'aquozaj. MS. xard yÓov«, Sclyol. 


Homeri iz? x0o»(. Debet autem 
addi, ix d? 4ioc BuoiAzec.  Quan- 
quam enim reges et poetae sint 
ix 5c «UTZ7c otpoüg sive x7yDc, 
sive ugrje; lupiter tamen supre- 


mus est, inferior Apollo, nimirum 


quartus a love. GALE. Difficilli- 
mum est dictu, Cornutus quid 
scripserit: nam quid Hesiodus, ad 
aliam pertinet quaestionem. Quod 
ego imferim dedi, offertur in Par. 
4; in qua lectione exhibenda Cor- 
nutus aut memoria deceptus fuit, 
aut ipse Hesiodei loci verba con- 
traxit; nam forlasse verba xai fa- 
0:À5tc, ab alia manu adiecta sunt, 
omissa illa in Laur. 4. 3 et for- 
tasse Par. 3 et $. Hi vero postremi 
duo cum Laur. 1 ?/«o, xerayóà- 
v0 Par. 2. Laur. 4 et 5 fao, »a- 
rayÓO0riorsal facilge. Vulgo ixi- 
x04vo. BamiAec. In Hesiodo Her- 
muannus quoque cum aliis isi yóevi 
legendum censebat. 

y&g) Probante Villoisono adieci 
yág vulgo omissum ex Par. 2. 4 
et 9. 

avr&) Laur. Í evré», per se 
baud male, siquidem simul Musas 
comprehendi dicas. Eurip. Iph. 
Taur. 1103: 

aliíacovoay vdep 
xtxdsov, ÜvOu xunvoc utApdoc Mov- 
cu$ Otgaztót.. Praestat vero illud, 


— 1499 — 


x90c, TU 0VOIxXOTGTOV xal AevxOraSO» Gpa ciyas TOV 
opvóny* ó dà xogut cÀAoTQrog, Ótà v6 «0 juaQOg silvas nei 
éd «x» yoori».. 'H dà Qiqoy, xainso Qagoivz ve oUca, 
oséppe atto dosi», incdr, sveovég v« xal aciOalbe qu- 
zO» dov( tUyyaver Ob nal sUÉzxGUOTOG *ic O00 xoc spec 
vag woóaQostc oixeloy vi K'yovoa, oo0ts pi aAÀorOLoG dvo- 
xeloOot v9 seOuQusdto xai xcvoruMwzcse Suo* edya Óà 
xa) «v0 Ovoua aUvZc spo0tQ£yov ngog to Qiagaiveny éne- 
vy0siav aUTZV inoígge &QgOc tüc pavveiag slvat dossiy. 
"O Óà voínovc did velerovtyo vov soy» | vou aQiO uoo 228 
dédozat aUto' ÓOvrasc: dà xol ano t«* cqui» naQallg- 


quoniam de solo Apolline agi- 
tur. 

wovcixeruto» xu4b  Aevxézaro»] 
Par. 5 novam revo xal Asvxorato. 

did] Ormitiunt Ald. et Bas. 

xoe«ev] Par. 4 yegod». 

Jápvy] Vulgo deer. 

xuímaQ dagows v ovea] Non 
videlur Velarius in codice.suo in- 
venisse. GALE. MS$. servant om- 
nes. Vulgo d«go»7. Quod sequi- 
tur 7, ormaitütur a Laur. 4&  Xe- 
nopbon Mem. init. 7 ypagy xav 
uvreU Todde ri 5v. Sic haud 
paullo post sUíxxavovóg vic ovoa. 

evepréc] Evagyic MS. ut el prius, 
in Palaephato. Vide Tzetzem ad 
Lycophr. GALE. Praeler Oxon. 
weg»éc, quod pro vulg. evegyic cum 
Villoisono reposui, tuentur Par. 2 
et 4. Constans illud lauri epithe- 
ton: v. Eurip. Iph. Taur. 1100. 
Omnino de voce videndi intpp. 
Hesych. b. v. Cum anale iun- 
git Strabo XVI. p. 1083. A, cum 
evOuAnc Aelian. H. A. VIII, 26. 
«duBOaudlsc et ipxtdogvudlor iuxta po- 
suisse Empedoclem ap. Plutarcb. 


Quaest. Symp. lll, 2. p. 649, Vil- 
loisonus adroonet in Schedis. Pro 
«t0 «Ac Eudocia «v0nA«c, Laur. 5 
aid ég. 

evéxxavavzoc) Vulgo svéyzavosoc 
recte illud Par. 2 et 4. Neutram 
vocem Lexica. Par. 5 wveyydáquatoc. 
insequens 1:; omittunt Peor. 4 et 
Laur. 5: vide paullo ante monita. 

olatiev] Sic Par. 4. 4. 5. Laur. 
3. 4 et 5. Vulgo oiudier. 

«vr3«) Par. 5 evcop. 

mooeroíyov] Sic ez coniectura 
dedi pro vulg. xoeroézov. Laur. 2 
ngootoíror. Par. 5 cum Ald. zgo- 
vQéxexy. Polyb. XVII, 15, 3: w«- 
Acta À' àv mQoosQéxes (r.9) smQo« 
vg» aApyOtay, maxime accedat quis 
od veritatem. 

»Qoc vo] Vulgo zé« ve; illud 
Oxon. 

$iagaisu»] Par. 1. 4. 5. Laur. 
3 et 5 cum Ald. diafuive. 

zaguAÀjie»v] Sic cum Galeo in 
notis et Villoisono reposui ex Par. 
4. 5 et Eudocia p. 9. Vulgo nug' 
dÀldjiwn. 


— 900 — 


Ae» xvxiov, ov va uà» vépwer xivoUguevOC vrv. Pviau- 
cuo» wivzgouy 0 6, Óvol»y 0  ipantesat. "Enel. d iy 
voic Àospwoig ug Éniray doxsl sà. Opfupioza ngnaiveoócat 
stpvro» xal ovyeyéoveQoy xa aUsa pOeígsaDar Aoiuxae, 
savG soUtO xal v7» OV TnOpvioy iniut)uap oycóyxay 
avso, Nopuoy xal /óxiov xal 2Ívxoxsovyo» sspocoyo- 
Qevorsec. '"dyvisUc d duÀgjOy dsovtos, idousÓelc iy voic 
&yUicig* xacavyaQu yaQ taUsag xal sàgeol qoermógc ava- 


véÀÀev, cc dx soU PvaytioU eiQgtas v0, 


3c) Vulgo hic colon positum, 
quod cum commate commutan- 
dum esse Galeus bene monuit. Et 
sic Eudocia «t Par. 5. 

zyueiytoOai) Vulgo zowuiveras. 
lllud reposui ex Laur. 4 (bic ta- 
men a manu recentiori) et Oxon., 
Galeo apte conferente Schol. Iliad. 
&, $U, unde haec huc pertinent: ix 
yc ywopévgo "t5c vooov dvoayxato» 
vov; xvryug noéver 5)o0700«. tc 
Banc, ov. v& xal ala yrixertQa 
dU. Td üÀopa (Uu gvOn tA» dy- 
ÜQoxev, xui Or» xutevt'oUd: XQóg 
ty» yij xul dwyvtiovo, Par. 2 
SoiévecO ns. In. Ald. et Bas. post 
mowuaiveras virgula posita. 

xa" avta] Sic rescripsi iubente 
eliam Villoisono ex Laur.1. Par. 1. 
4 et 5, ubi xaÓ' avza. Par. 2 et 
Laur. 5 x«v' «uva ; 4 xav' avrei; 
3 xar avrág. Vulgo xev' dgyác. 
Philostratus Her. p. 681: d8ogac 
0i, onóca, ntQi rdc dyélag yiyvoy- 
1&4, Ubi ex Cod. Paris. B et ex 
Schol. xerà pro zs) legendum. 

e0síoecOc,] Sic recte Par. 3. 
Laur.4et Oxon. Vulgo 9O0cigtcc:s. 

IVóuwo»] Addidi ex Par. 2. 4. 
Laur. 4 et 5 Hunc locum cum 


verbis sequentibus ex MSS. redin- 
tegrandum esse, iam olim mon- 
stravi Auctar. Lex. Gr. p. 82, ubi 
etiam de boc Apollinis epitheto 
nonnulla attuli. Galeus: ,, Moz ante 
4vxio» MS. habet JVojuo», quod 
conficmatur ex Schol. lliad. e, 448. 
Habet et Macrobius utrumque, 
quia pascit omnia quae terra pro- 
generat — omnium pecorum pa- 
stor canitur. Idem." De Nomio 
Apolline v. Anonymum in Hee- 
reni Bibl. für alte Litt. u. Kunst 
9. ined. p. 9. Sol suo splendore 
omnia //óoxru» dicitur Sopbocli 
Oed. T. 1425, vgíge» Aeschylo 
Agam. 643. 

zel .1ivx:»] Copulam vulgo 
omissam adieci ex Par. 4. Laur. 
1. 4 et S. 

Viywevic] Par. 5 Mywidc. 

ixÀgOn] Sic Par. 2. 4 et Laur 
5. "Vulgo ixe»oncljewm. Par. 5 
izevopacóO. . 

xevavydQn] Laur. 1 xeravyatov. 

ix vov ivavríov) Vulgo a/rebU 
isavtiov. Quod reposui probante 
Villorsono ex Galei coniectura, con- 
firmatum Par. 1. 5 et Laur. 3. 
Sed Par. 2. 4 et Ozon. ix :&» 


— 201 


OVceso s' Jjélioc Gxcouvsó se nacar ayteal. 
Kal àsoygvogroy Ó' avsóv sgoogyógeucaw , dià v0 sdg 
qpépac vaig Aéoyaig xal s& opulsi» aAÀsAorg ovyéyeoOac 
voUg avOponovc, vüg 0b vvasac xaO iavsoUvc avanave- 
oOa:.  Iloikva Ó' adsóy dxdÀeoav, eitov» xava avsigga- 


oy. iiiaotixóv, Iva p?) vooove av|vole avanépng, 00b 229 


QOsioy vÓv dvanveopevoy Un caUtO» déQu, sire eg vg 


ivavyriev, Ceterum verba ec avrov 
ivavríov usque ad ayviai omittun- 
tur ab Eudocia p. 10. 

Óoero etc.] Odyss. 8,888. Mira 
codicum lectio. Por. 4. 2. 4. 5 et 
Laur. 3 dvrovróc v yeAíoso, idem- 
que esse videtur in Laur. 5$, ex 
quo tantum 7edíovo enotatum. Laur. 
4 d'ivórroc v' j:Àioio, quod eodem 
spectat. Cornutus, nisi fallor, po- 
steriorem tantum versus Homerici 
partem, oxówrro etc., quippe quae 
sola in rem suam faceret, appo- 
suerat: quae praecedunt, aliunde 
adsuta videntur, quae nunc vul- 
gantur, ad versum, illa ad sensum 
complendum. Pone enim verba 
&yras và nihil aliud quam ver- 
sus ipse Homericus sequi poterat. 

ox:w»ro] Par. 2. oxiówvrd «t. 
Laur. 4 cxóerrat ct. 

Atoy5ysópiov) Par. 2. Laur. 4 et 
Ozon. AeoyyraQios. lllam formam 
agnoscit et comprobat Schneide- 
rus Lex. Galeus: ,,71ioy5 dnuocov 
eiue zmaod v0 i» avve ove wj 
Pyovrac oiwymava Ayo nowrigÓme, 
5j naQu TO Ltoyoivt» div assi , o 
iore» opsdeir , Schol. Odyss. E et 
Hesych. Suidas babet Aeoyyoeov." 
De re v. Zellii Ferienschriften I. 
p. 41. Ceterum Harpocration v. 
ZAloyai: — — KAuty0ns iv 6 neQi 


Os9» anortryepijgOws ve "dnollev, 
«ac Aéayac egoiv* itídgoic 0) opoiac 
yivtoOus avtuác, nal xag ivoic vov 
O«0» /ftoynrogior imixaudetoOnu,, Ea- 
dem Photius Lexico p. 216. Can- 
tabr. ubi Afoygr: 0gesov ex Codice 
vulgatum pro 2fr07»ógiov. 

vé ojuiÀe»] Articulum omittit 
Par. 2. 

dAÀglos] Par. 2 dAiglovc. 

avriyic0n;] Laur. 5 ovyéxeoÓDa:. 

vig di voxrac] Sic probante Vit- 
loisono scripsi ex Par. 2. 4 et 5. 
Vulgo rdc »/xrac dé. Supra ante 
syjuioauc fortasse piv excidit. 

ixal:oa»] Hoc reposui ex sola 
Eudocia p. 10 pro vulg. xa4écarrtc. 

efrov;] Laur. 1 ex. De rov» 
*. supra. 

itidaorixos) Rescripsi ex Par. 2. 
Laur. 4 (hic iteAacvixo») et Oxon. 
Laur. 1 i&Aeorixoic, praemíssa co- 
pula xa/, et similiter Par. 4 x«i 
iidagtixó c, quod revocandum Vil- 
loisonus censebat. In xai latet, ni 
fallor, ec obscaratum: a Cornuto 
enim profectum suspicor es i- 
Aactvixóv. 

daUré»] Vulgo «/rov, male. Il- 
iud, quod iam Galeus legendum 
suaserat, obtulerunt Par. 2 et 4. 
Laur. 4 et 4 avro». | 

ere — yiopiyov] Sic cura Vil- 


202 — 


Ort. T0U &UTtOU veiac *o (past aisiou guropdyov, Óia 
95g *OU TWQiEyortoc dxo«giac. 


Caryr XXXIII. 
[Zsgi ToU doxXamiov.] 


Ka axólovGov salw só» 'doxAgniov viov avzov 
épacav yevéaOat, «0v OoxoUyva coig &yOQunoig vsods- 
deryéva, vov lotoune' éyorn» ydo sal toUo vu tono 


loisono reposui ex Par. 4, in quo 
tamen yeropéros. Sed Codices si 
audimus, aliud latere videtur. Par. 
2 Hw xal avzg 9 ovr. ToU Gu- 
ToU Vytíac t€ Gopar, alzíoy yetrvo- 
pávov.  Affertur ex Oxon. i» avte 
vw ovr» toU avrov, ubi Galeus se 
malle dicil ec «vro» robroy ovra 
-€ 1c vy., allatis Macrobii ver- 
bis: temperatus solis calor mor- 
borum omnium fuga est. In Laur. 
1 post «íg« continuo subiungitur 
ToU GUroU vytac. Laur. 4, cum 
lacunae post aga indicio, i» avro 
Té o»r& toU &UToU vptlac té GU- 
p«zs aixiov yevoja vov, Ex Laur. 5 
enolatum ovr, roU avuto vy. T€ 
ceuav,; ex à et Par. 1 v9 osa. 
Vulgo &re xaj e avr& órr. TZ 
vyeag (Eudocia x9 vyseíac, Ald. 
el Bas. «à vyeac) vov Ocwpavos 
«tío yevopért, 

4xQugíac] Sic Par. 2. 4. Laur. 
1 et 4. Vulgo euxQaoíac. dxga- 
oía idem bic esse videtur quod 
zayvrzc ap. Etym. M. p. 651, 8, 
ubi de Paeane: oi dà avypuol xa) 
74 Àownuxd gvosipava xol ai vóoos 
T jov xai otÀgrge ipnintovgi, 
dno 17s vob ados 7z&yvrzTog tob 
CQséyortog vove dvyOQoixove, 


Kas'axoAovOos] Par. 4 xaxc zo» 
dxdÀovOor, ubi Aoyov supplendum 
esset. 

zovre re rong] Par. 2 vourov 
*$ nóÜw, atque cerle r9 zoOw 
enotatur ex Laur. 4 et Oxon. Par. 
4 vovzov 19 roxo. Vulgatam, quam 
cum Villoisono expressi, defíen- 
dendam ille in Schedis adnotavit: 
Haec vox familiae Stoicorum vin- 
dicanda, de qua haec eruditissima 
mecum communicavit doctissimys 
etamicissimus W yttenbachius: De- 
signat res universales, genera for- 
masque et quae ad cas referri pos- 
sunt, quod individuislatius pateant, 
ut pars quaedam doctrinae, argu- 
menti, libri. Nec Stoicis ita pro- 
prius est usus, ut non ab aliis quo- 
que scriptoribus frequentetur. Nam 
apud oratores dicendique magi- 
siros. tam Graecos quam Latinos 
hac potestate quavis pagina occur- 
rit véxec et locus. Partes pbilo- 
sophiae, tesie Diogene Laert. VII, 
89, Apollodorus vocabat romovs, 
Chrysippus et Eudromus «27. Ibi- 
dem segm. 43: s4v di [banc par- 
ticulam Wytt. adiecit] diuAenvexgv 
dicsQeso as tic v6 xo» negl vàv 05- 
uuavouisey xu) vc guryc texov' 


— 203 — 


Gsioy ss ids0s20ai. — i2souas07 dà O 'deoxiynig anà 
sov doxAsgoÓOa: xal dvafaAleaOat 939 xava v0y Qasasoy 


xui To» ui» Té&» Onuüiouévev Hq 
té TO» 7tQ) Tv gurragiü» vóxo» 
elc. Et ibid. segm. 189: Aoyixov 
voztov Oleuc.. Chrysippus ipse dia- 


lecticam vocat zozev ap. Plutarch. 


de Stoic. repugn. p.1046. A. idem- 
que banc vocem transfert ad signi- 
ficandam rationem agendi, ibid. 
p. 1043. Nam cum dubitaret, utrum 
sapiens mercedem a discipulis exi- 
gere deberet, ab initio statim cum 
primum se in eius disciplinam da- 
rent, an tempore demum quodam 
praeterlapso, ita tandem pronun- 
ciat, ut illam securiorem rationem, 
hanc bumaniorem, sed iniuriis ma- 
gis patentem iudicet: zó»v v& yQo- 
voy [Reisk. xasgós] eloezes nóvegos 
ti Ove det vo» pug O0» AanBdvty cua 
v5 xQocode (xaÓdneQ màelove me- 
zo43xG0i») 3) xal yQovor avtoio di- 
dovas, voU t0n0v tovtov u&AAev xai 
ddiaguave Óryéntvov, dob«vvog 
à' &» eivas tUyveporvtotéoov,  Simi- 
lis fere est vis apud Polybium Ex- 
cerpt. Legat. 25. T. II. p. 574: é»a 
dà tono» «yenit» vov xaTd ToU 
"Podíovs, una in parte se angi, quae 
ad Rhodios pertinet. Plura ex 
Epicteto congessit Uptonus Ind. 
v. tózo, Eadem potesiate a Ci- 
cerone locus dieitur, pars disci- 
plinae, v. c. Divin. lI, $: cumque 
fundamentum esset philosophiae 
positum in fimibus bonorum et ma- 
lorum, perpurgatus est is locus a 
nobis quinque libris. 'Thbucydides 
1, 91 xegiov dicit pro loco seu 
parte bistoriae: iypaya dà avtd 


sal vg» inflohgv zeb Aéyov ineuj- 
cápg» did Tó0t, ors vols ngo ipoU 
&xaciy ixÀinig volto 7v» to yegior." 
Adde Lycurgum, qui p. 161 Reisk. 
sycophantztum esse aii morem, 
Opel» zd yegía vara, i» oi raUg 
zupuloy,cuovc xard Té* uyeriQo- 
píve» noujsorzas Hinc apud rhe- 
tores toxog xowoc, locas comma- 
nis, frequentatur, de quorum usu 
v. lahnii Jahrb. VI, 6. p. 197. 

9 "Mongmoc] Articulum resti- 
tui ex Par. 3. 

loxijo9«e,] Beposittum obtule- 
runi Par. 2. Laur. 4. Oxon. et teste 
Galeo, Gyraldi Codex, quem iam 
audiendum esse censuerat Falcko- 
nerius Inscr. atblet. p. 129. Vil- 
loisonus in Schedis conferri iubet 
praeter Moerin v. axoowáZvas cum 
interprete Hemeterh. ad Lucian. 
T. I. p. 442: Mexàyxic, 9 42 ie» 
vd 9xlÀy laxAgaéiva: nai ppaiveo Dus 
et Eustaib. p. 463, 18: ssu9u «9 7 
oxtAtreveaÜas avrog lüv., 'ereieec 
ngoogegoutvo». Vulgoévócus quam 
lectionem iam BEudocia reperisse 
videtur, ubi de nominis A4eudznmo 
origine haec narrat p. 16, a no- 
stris ceteroquin discedentia: xagd 
vó vd doxeÀg vü» voocyudrev 5x. 
zou». vo t dOxedic saga v0 onlÀ- 
Àe, vo Gya» GxÀggaive , eOt» xai 
oxélec" 7 diór. Monág» vov Eme 
Qusoior lécuro 0pOuluiévra, 7d 
intivo garvelc, mAscovaoné voi À* 9) 
zmoapd vo wj) dxelevevesÓas avtov 
idv, znlec xgoogrpopevoc" 7 eno 
toU iréoÓ.. na) avafaAMto0d. vy» 


— 904 — 


yivojuion» dnegxigow.  Zhd voUto yup Ógdxopysa avt 
naQr0s00», Éhqgaivorteg 0S6 OMOLOF €; €OUTO sSGGyOUOIV 
oi youpevor vg latQix7, xata YO oiovel avaved(tiw éx 
té» voco» xal ixjU:gÓa: «O yyoac* Gua Ó' inel stQoco- 
q9c 9 dodxov ozueiov, 7€ noÀAZc dei ngog tdg Oeganeíagc. 
Koi *xó flaxtQov dà votovsov *ivOp £omxev. slva« oUufo- 
Aow* nagí0sasas ydg Ó& avtov, Ovt ei n7 «avtoirc sag 


xu:d vé» Üdv»ero» yevopivpv Gxo- 
oxÀges». Scbol. br. lliad. d, 194: 
Eiygsas di ax0 voU uOxek» xai 724u 
và uiàg nouiv. De etymo vocis 
omnino Spaldingius videndus in 
Abbhandl. d. bist. phil. Kl. der Pr. 
Acad. der Wiss. 1813. p. 1T. 

«xoozÀpow] Vulgo «xéxigow. 
lilud rescripsi cum Villoisono ex 
Par. 2. 5$. Laur. 5 et Oxon. Par. 4 
dxoxÀndi, sed sigma supra scripto. 

749] Quod vulgo subiicitur x«/, 
sustuli cum Par. 2. 4 et 5. 

inouívorsec] Aberat a. vulgata, 
nuuc ex Par. 4 annuente Villoi- 
sono restitulum ; quamquam si ab- 
esset, nos non admodum deside- 
raremus. 

zovrp] Laur. 4 vavrev. 

xaxd to oiosti] Kov abesse posse 
censebat Galeus, cui non adstipu- 
lor. Non paces enim inter se con- 
tenduntur res, sed similes, com- 
parationis lege iunctae, cui x«zd 
inservit. 

ixdves0 os] Sic reposui probaute 
Villeisono ex Par. 1. 3. 4 ei 5. 
Laur. 5 ixdvoec0w. — Vulgo «xe- 
dveoOo., — Lucretius IV, 58: ser- 
pens Exuit iu spinis vestem. 
Praeterea huc referenda Macrobii 


verba a Villoisono in Schedis ad 


230 éstuyolauc  éniovmortopeD a , ovrayic sic agiw|osíav du- 


illustrandam sententiam apte col- 
Jata, Sat. I, 20. p. 248: Simulacris 
"fesculapii et Salutis draco sab- 
iungitur ; quod hi ad Solis natu- 
ram Lunaeque referuntur. Et est 
"desculapius vis salubris de sub- 
stantia solis subveniens animis 
corporibusque mortalium: Salus 
aulem naturae lunaris effectus 
est , quo corpora animantium iu- 
ventur, salutifero firmata tem- 
peramento. Ideo ergo sunulacris 
eorum iunguntur figurae draco- 
uum, quia praestant ut humana 
corpora velut infirmitatis pelle de- 
posita ad pristinum revirescant vi- 
rorem [malim vigorem], ut vire- 
scunt dracones per annos singulos 
pelle senectutis exuta. 
mQocorgc] Recte sic Par. 2. 4. 
Laur. 5 et Oxon. Eodem spectat 
zgoceygc, quod habet Laur. 4. 
Vulgo sine sensu zQooeríc. 
gc zoÀAgc] Pro 7c Par. 4 et4 oX. 
zxQéc sdc O«gextíac] Sic Par. 2 
el Laur. 4. Vulgo soi ác 04g. 
Laur. 4 ze x. 0. 
ineorqgoi;opntóa] Vulgo ineo12- 
QuEopsÓa, et sic Eudocia. In Varr. 
lect. Villoisonus: ,,Lege in:o0tgQ«- 
QoputÜu cum 2120 (Par. 4) et 3052 
(Par. 5) et Ald. [ibi éxscs.] cuius 


nintsur, xa» ÓOavrov soU Ofovsog ogallOgtvyor xata- 
nínvorey. — /Ltyevas 0  Ó Xelgu» cesQogévat vy doxig- 
si» xd» volg lavontzc Oeopr aoi, yv Did vov yergov 
irigyttoy 95e 2£y»yvc éngaisyeiv avtov (fovionéveyv,  Ila- 
padédora, dh xal yvy toU 'oxAgniov "Hoiwvy, sov 
0vópGTog ovx apyuge eig voy uodoy noprilgnpévov, 0z- 
Aovytog db x0 sQaUvrixO» v0y OyAygso» Oià v4 vniov 


qgappnaxsrag. 


C male legit Basileensis Editor. 
Eadem fere in codicibus decimi 
praesertim seculi roi C et E figura, 
V. Tabulas nostro Apollonio prae- 
fixas." 

cu»tylc — xaraninroiuty] Vulgo 
ini v0 ovveylc dv dic di$eevor Ocr- 
Té» ToU Ótovrog agedAdoueros nart- 
zizxveptv et sic Eudocia nisi quod 
xevemizzrepnev, vitiose. Aliud vero 
quiddam Cornutum scripsisse te- 
statur Codicum scriptura, ex qui- 
bus interim edidi quod obtulerunt 
Par. 2 (sed hic xazenínteer) Laur. 
4. 5 et Oxon., ow»eyéc, quod prae- 
bent, in cev»eyéc, ct xavaninveer, 
quod Par. 2 habet, vel xavdsimso- 
ptv, quod ceteri (res praestant, in 
zeTudsivowutvy de.coniectura mea 
mutailis. Par. 4 09or. ixi rt Gvrtaséc 
tis uggmoria» iunimttv, nay Oa1tT0y 
vob ddorro, 0gaddopevos xattxinvo- 
pt»; similiter Laur. 4 ooo» 61 xo 
gvvsyhe eic adgeotia» lpainttiy, xàv 
Oorro» v. 9. 09. x. 

lurgsixrc) Vulgo praefigitur x76, 
quod :delesi cum Par. 2. Laur. 4 
et 5. : 
1g» did vév yupér — Tuvy] 
Haec cum Villoisono ex uno Par. 
4 (in quo tamen «vréx pro «v- 
ro») dedi pro vulgats, quae manca 


et inconcmua, 1eU "fexigmib, 
9azw»y». Prorsus alia, sed, ut vi- 
detur, ex correctione Par. 2. 5 
(sed omisso zoxzxíiva:) Laur. 4. 4. 


$ et Oxon. xoxgxivu, yv vov | 


axigxiov "Hziorjs.  Galeus voci 
JHniovg» adscripsit: ,Uxor Aescu- 
lapii fuit illa, Pausania teste. Vid, 
Scbol. lliad. 4, 493. Proxime post 
Aesculapium in catena constitui- 
tur Telesphorus, qui so iAAsxor 
u»usàigoor. Damasc. ex Orpheo." 
Aesculapium cum Telesphoro nu- 
mus exbibet in Creus. Symb. T.I. 
p*392. De Ha» v. Schneid. Lex. 
h. v. Dissen. ad Pindar. P yib. lll, 6. 
p. 203. Quam im mente babuit 


Martianus Capella, quum Nupt. 


philol. 2. p. 12 ed. Goez. amoris 
affechione Aesculapium liberum 


non [fuisse traderet. 


ngtirsinor). Laur. 5. sQuxvixón. 
Hinc/Crinagoras Anibol, Pal. T. Il. 
p. 108. No. 218: nggdégc ... H- 
mo»yé. Aesculapium Aristides de 
fonie Aesculapii p. 253 vocat Ger 
xegóravor xui eulavOQenoratox, 
Postremo epitheto eum designat 
Aelianus quoque Hist. An. VIII, 16. 
Omnino jjz:0€ cum compositis et 
quae mitia, jucunda, lenia, pro- 
prie de Aesculepio iisque quae ad 


Crvr XXXIV. | ; 
[4díq * aeQi IMdor£judos.] 


"H 0'" dovejug quogópoc niv énovopaoÓn, dia «à 
xal avrZv oflag fdAÀsw xal) qewviQetv nooüg «à nspié- 
yov, ónórva» qaluva navoéAgvog Z. xwvva à avt 
Aéyevas ano vov faAAewy devgo sag dxvivac* Óíxew yàp 
v0 falÀew* 75 aànó toU OuxvsloQa: vv OUyaIuy avtyc 


elg sàvva và inl ygc, oc Zitiyoc auvüc evogc. 


Kv- 


vyydvep Ó' aUttY xal Ovypoxsóvov sa) agrfólor xal 
óge0íqortoy magenmyayov, dmot vpimsus slg vd Gypia 


etus familiam pertinent, dicuntur. 
V. Gesner in. Comm. soc. Gott. 
T. II. p. 289. 

7c 71iov) Sic probante Villoi- 
sono reposui ex Par. 2 et 4, in 
quo 57ztov. Vulgo rc rob ríov. 

* Abest idí« a Par. 4 (etiam re- 
liquam praescriptionem omittente) 
et 5. Ald. et Bas. 1d/a, sine iota. 
' «vsr»] Par. 2 et 4 avr. 

onórav) Par.2 et Laur. 4 ózór«. 

Zdfixrvvra d' uvtr) ÀMdyrra:] Vulgo 
Aixrivay Ó' avri». Myovas..— Illud 
obtulit Par. 2 eademque lectio aliis 
quoque in MSS. feisse videtur. 
Etenim ex Par. 5 affertur Zexztva, 
ubi Villoisonus adnotavit: ,, Voyez 
ma Dissertat. sur Marseille". — 4;- 
x:iva Par. 4 quoque cum Ald. et 
Bas. neque aliter Eudocia p. 1t 
ceteroquin vulgata servata. Laur. 
8 dixrpva. 

&xó vob BdAlns] Sic probante 
Villoisono reposui ex Par. 1. 2. 4 
et $ pro vulg. dd «o fallu». 

Zdezivgc] Sic Par. 4. 4. 5. Laur. 


231 | PovAoussor szv d avvyge gAafy», 4$ ineó2 náosa 


2. 8. Ald. Bas. et Eudocia. Laur. 
4 Adixvovgc. Laur. 1 4ixsivygc. Ad 
firmandam banc nominis formam, 
8 solis etymologis, ut videtur, fictam, 
noluerim abuti auctoritate numo- 
rwm Cretensium apud Mediobar- 
bum, quibus, ut narrat Wesselin- 
gius ad Herod. III, 59, ubi Zíxrvs« 
omnium librorum consensu scribi- 
tur, exbibeatur ZIKTIN AK PHT. 
Fateor enim dubiae fidei mibi vi- 
deri banc numorum inscriptionem. 
Hanc cum altera Zixrvryoa Raschius 
quidem Lex. T. II. p. 218 profert: 
posteriorem vero solam agnoscit 
Eckhel. Doctr. num. T. II. p. 393. 
Kvrgyéviy]. Laur. 8. xvvpyisy». 
Opoxrróvor] Oxon. 87piuoxrovor. 
oQeoígosrsoy] Haec vox in Lezi- 
cis desidetabatur, nunc adscita ab 
H. Steph. Thesauri edd. Anglis. 
nagronyayoy) Sic Par. 4. 5. Laur. 
8 (ubi xagsoyyayo») 4 et 5. In 
Par.4 xmegeioetyorras: cum yo. sap- 
&gyayov in margine. 
3 ixud4] Par. 5 omittit 5. 


— 1297 -— 


vuxt0C xataQeivezat" noli Ób iv «5j vus) gevyia nas- 
sayoU, x«Oostep iv talc OÀerc ua) d» salc dgyuosc éoviv, 
vote d» «otovsoic Tes yepiotc aUcgjv nàieteo0 or Ooxety, 
épeOev sÓy covze nooonesicouécvoUu soU svvyysteiv au- 
vy», tobortv.oDgay.  Zvrodoy Ób sovto sal «0 sovc xo- 
vag iegeUg avsj vorucÓ var, nooc ve vag OvQac iyos- 
vac éimeendaioc xol dypvsvely dv calc voti xal Oienseliv 
wepuxósog. Kovzyyía Ó douxe wal vo jo dialeiriee? eu-- 
vr», Orb ub» Otexevcae vé» yo», 0:b Ó5 quUyoveav, 
els év «vo (unÓiexv pasegyopiéyip *a Cuidia xal vayéec 
ovstoUoay" .oi»«tos - Tee dici xcà v0 vayoc" mrOecysto- 


xol] Laur. 4 zoÀíg»y et mox 
zovyíav. 

vai; ipguow] Sic rescripsi ex 
Par. 4. 5. Laur. 65. et Oxon. pro 
vulg. vai; igna,  V.supra mo- 
nita. 

dieci»). Par. 8 ovre. 

xyeoío:c)] Par.2 etLaur. 4 yesgasc. 

doxeiy] Par. 5 et Laur, 1 deoxet. 

vovrw] SicPar.4. Vulgo rovaov. 

noodstniacpévov] Par. 4 et 5 
nQemenA, Laur. $ zsQevenducpmivov, 

toU xvynyere?»] Par. 4 09 xvrpy. 
. volore] Par. 4 voliorp». 

Zv»edov] Par. $ avvode»v. Ean- 
dem scripturae varietatem supra 
notavimus c. 323. p. 226. Ex Ari: 
stopbane Galeus confert ov»eóa 
gos ÀaA. Adde Alexandrum Epbe- 
sium ap. Heraclid. de alleg. p. 426. 

av*7] Sic pro vulg. avzgc re- 
posui ex Par. 2. Laur. 4. 4 et 5. 
Supra c. 82. p. 226: 54d «né 
vops0óosas, ubi v. notata. 

vac Ovgac] Sio ex uno Par. 4 
reposui pro r«e 65oec, uti vul- 
gatur. 

vvti] Male Ald. yvruii. 


Kvvgyic d' Fowe] Vulgo xv»z- 
yer] di Fou. Quod. rescripsi, 
obtulerunt Par. 2. 4. Laur. 4 et 5. 
Ex Oxon. Galeus xv»zye0(« pro- 
ducit, simul addens vocem xv»g- 
yío:c legi apud Aristotelem de 
mundo, 

76 wp dimus] Ald. và 47 
diaÀ, 
vü (ejdia xal vaylec omeobiouy] 
Sic cum Villoisono dedi ex Par. 
2. 4 (hi tamen sd omittunt) et 
Laur. 5. ^ Vulgo hie ordo: xci 
OvriobOae Taylag rà Qudic, Pro 
cvviovcav Oxon. d»vovoa». 

olxtzos] Par. 2 Foie. Lour. 4. 2 
cum Ald. oixez. Scilicet. qui ita 
scripserunt, non perceperunt com- 
pendium illud scribendi, quo syl- 
laba finalis o» saepe solo accentus 
gravis signo pingitur: unde innu- 
mera promasarunt vitia. V. Scbae- 
feri Greg. Cor. p. 1012. 

xv»yyia] Sic et sine articulo 
scripsi ex Par. 2 et 4 pro r5 xv- 
»zytoíg, ut vulgo. Par. 5 77 xv- 
vpyít; praeterea xvrpyía etiam ex 
Lour. 5 affertur. 


vd«9g» v6 «e» oUpavíio» oUvcav aUvf5y neQi Suy xooeqer 
ve» op9» ipacu» avaosoiqpsoQO nr. OUy áxépa 0i ovoa 
eUTvüc 9 JDwaty toipoppog slo5xsoc, dux 96 sQía 0yy- 
paso yevixesaca aroseAsly «ny oelyvogy, nuyvosili? yevo- 
pvygr xo) rayocArpoy, sa) spívo» tt &AÀo oyfjue nàAac- 
vovgiy avalapovovcae , xad* 0 ranigoosar piy avtéác 
0 u5víoxoc, oU stesAZoesa: Ó' O xUxAoc. 'EvsevOer d 
232505 x«l | spuodisic énexAgOs xol cà» soda». inonvyc 
dyopíc0g, dic và sQuyac nesvaficilsv 0devovsov Did. soy 
Qodier. Tov Ó' yov Órà vrZc 9udgoc uóvov qaiwopé- 
voU, aGUtZ» vuxcóc x«l oxotovg Opepéetn» wol nesaf?aA- 
Aovcav vuyia» se xal vuxveóAoy xal yOoyíay ixaAecay* 


xal cvoig xatoyÓOovioig Óeoig Zobavto ovvzuua9 Óinva 


mQogytoratyv] Laur. 4 xgoc- 
ytiorasor, 

avijc] Par. 5 evrov. 

yevonéryy] Idem. jovouévgr. 

4Àlo exZu«] Vulgo «AÀg» oyt- 
o:. lllud Par. 2. 4. Laur. 4. 5 
et Oxon. 

dralasfavovcuy]) Optime sic 
Par. 4. Vulgo dv»elaufévtoOa:, 
quamquam etiam hoc ferri posset. 

x«ó'o] Sic Villoisonus: vulgo 
xao. 

avrác] Vulgo uvzj; illud Par. 
2, 4. Leur. 5 et Oxon., Villoisono 
quoque probatum. 

z9:08;r,;] Vulgo tg«odirac. Mi- 
rum in rgiodírz« consentire Par. 
4. 5. Laur. 4. 5 et Oxon. Re- 
ceptam formam confirmat Chari- 
clides ap. Athen. VII. p. 525. D, 
ubi est epitheton Hecates. Prae- 
terea conf, Schneiderum b. v. 

énontec] Vulgo imosric, quae 
forma a Lexicis abest, a me non 


revocanda ; caret enim, pi fallor, 


analogia. Quod restitui, praebent 
Par. 4. 5. Laur. 8. 5 et Ozon. 
Nec tamen qui praeter Cornutum 
izómrpe genere feminino dixerit, 
afferre possum. 

' ed'evovoay] Par. 2. 4. 5. Laur. 
4. 5 et Ald. odevovoa. 

Cudie»] Sic pro vulg. Céw» re- 
ponendum fuit ex Par. 2. Laur. 
4 et Oxon. 

»vxzoc] Vulgo praemittitur zai, 
quod cum Par. 4 delevi. Qui mox 
sequitur genitivus Gxozovc praeter 
usum dictus, excusationem babet 
a praecedente vvxro. 

uivafallovoas] Oxon. xeraful- 
Aovoar. 

ixádecav) Par. 4 ixaAtor. 

Zotavro Gvrruü» dituvn ingé- 
gortic avr) Vulgo en»a iugé- 
Qor1«6, avzz zgbavto avrziuáv, qui- 
bus tacente MS. suo Galeus scri- 
bendo avc» succurrendum pu- 
larat.. Quae nunc leguntur, sug- 
gesserupt Par. 1. 2. 4. 5 (bic i«- 


ipeépoyrec aver.  IlgooaveniesÓs dà soUte xal) «0 proi- 
»e0Óai yy» dii savsoy xal. juaiveiv é0feQ S00g x&sono- 
pádvovc xal so «alc quQmausiaic ovvepyely xal émdysgóda: 
velg olxieig* eisu selevsaiow vo col névOsor ual se géye 
qeige, i6 o0 siyàg nooryOsaav in) «0 ual Ovoílem av- 
v9)v avóno xal cgayranpolg avOodsiev iàgcksgÓa: Gé- 
Ae. KaóS«guoay Ob xai «59 tgiylu» aussy did ses- 


gígerrec) Laur. 3. 4 et 5. Villoi- 
sonus in Varr. lect. confert c. 25. 
p. 199 ovrrisáras abey. 

Jigesasezias0;] Hanc vocem 
Lexica ignorant. 

v0 juuaivegOn:] Pár. 4 v6 wai- 
vegO es. 

yj» dà ravg»] Vulgo sz» «v- 
viv. Qued dedi, ex coniectura 
fluxit, ad quam duxit Par. 2 ex- 
hibens yg» $44 vavvy», Cete MSS. 
vario modo coreupli. Par. d v7» 
iveszavg». Laur..$. Par. 4. 4 (hic 
wa» cum Laur. 5) et 5 sj» «ba 
vawr»», Üzon. vg» iva» coe/ty». 
Laur. 4 75» evdyayov «aszz», quo 
aliud quiddam latet, quod ignoro. 
lmmundos illos in triviis Cornu- 
1ms respicit locos, quibus purga- 


menta et sordes depomere sole- : 


bant: dé quibus monitum in Ani- 
madv. ubi de Hecates coena agi- 
twr. Plsra Schmeiderus Lex. v. 
olvOv;ue et Classical Journ. Vol. 
XVI. p.315. Etym. M. p.626, 44: 
'Oiv8v,ua, và xeuguare vür ve- 
xQ&r' à O5 xal Exarata Ayorzeew 
5 vd vé» ohué&v x»a&dgnasa, vd 
iv 10i; vrQuédosc viÓÁpeva, Eadem 
im Bekkeri Anécd. T. L p. 287 et 
288. Quippe in sacris Hecates 
thbymas comburebatur, quae a ve- 
teribus inter ligna »p94ds« recen- 


sebatur, teste Schol. Soph. Oed. C. 
100, simul diserte tradente, Lunae 
Athenienses non vinum, sed aquam 
libraresolitos esae. Galeus affectura 
bunc locum restituere sibi videba- 
tur legendo robvo Jià v9 juaivt- 
c8: eic. ut vulgo. Aldina xg» ev- 
T7 interiecto spatio vacuo, ut ali- 
quid deesse intelligeretur. 

egagnaxsitic] Sio reposui ex Par. 
2. Laur, 4 et Ozon. Vulgo 9ag- 
pxid. Par. 1, $ et Laus. $ gep- 
puxíos. 

oixía:g] V. Animadv. 

ze velg nérÜtc nal *9 ore] 
Articulos voi; et *»9 iubente Vil- 
loisono adieci ez Par. *; ve illud 
Ospittente. ' 

zgenjxó$go«»] Par. 4 apeiis: 
cav, . Auctor libri de mundo 6, 2 
Villoisono in Schedis.]nudatus: d«o 
x«l té» RuaÀusév daeiv virtG. Xpo- 
ja 9eav. 


isi. vo xai) Sic. rescripsi proc 
bante Villoisono ex Par. 2 et 4. 
Vulgo xa? «o. 

vy» zQíylas] Articulum adacivi 
ex Par. 2. TeíyAa» dixit, non vgí- 
7Àg», quam formam in boc. st in 
aliis consimilibus vocabulis Atti- 
V. Pierson. ad Moer, p. 184; ln- 
fra tamen c. 35. p. 235 MSS. con- 


14 


— $940 — 


vonau.  Evodía Ji lovuv ey Àr diio ti 7j Yeore od. dí ruo 
Aes "dyvtatc. — .donsl Ob wal voig siAeiocorm *j avtyg alveus 
v5 ElleóOwio, anavesec ellovpévg- xnl 4ovaa nap] «gy 
y59' Sv sUyo»sa: diOsiv aUvaic 9niay xa) AvoiCevov. oi 
233 edísovec;, Avovcar | vo dogrypivoy vov. sole mooc so 
ó«o» wal] &novosapov mov000a» sieelp $6 suiguopievov, 
leyouéstc asvzc BiesO9oUc. lIlisovc Àà' Eilaiówua: sa- 
gadidovsa:, xaÓ' oy Aoyov xal neiovc "Epgwszec* noà4- 
vgonos yap oi voxerol vuy yovaixuy og al «iy dpovtoy 
dnidupiot, — Daveoug d' « osAnvg veleogogeioóas 350461 
su ovAAapÜBarópsve* nel taUtyc eiyas $0 v6. abfsy avra 


sentiunt in' owíyAgr, ubi pariter 
opiyla» exspectasses. 

dióri] Sic scripsi pro «oc, quod 
vitiese vulgabatur, ex Par. 2. 4 et 
Oson. Par. 4 4:9, quod placebat 
Villoisono. Cf. Auctor. Dex. p. 82. 

"dnolÀe»] Vulgo noÀàerec. 
lllud Laur. 4 et Oxon. 

Tek xÀeoro«) Articulum adiect 
ex Par. 2: 4 et 5. 

1j EileOvi«] Recte sic Par. 2; 
vulgo Eilg0via. Par. 4 Eidudhwe. 
Laur,4 Eili&wa. De varietate no- 
miris v. Boéttigeri Ilith. p. 10. 

0(evea) Pat. 4 et 5 Ovrevoa. 

iA9er»] Abest a Par. 2. Male: 
nam spectatur nominis dxó oU 
iàÓ«» etymologia, de qos v. Boet- 
tigerum ). c. 

avraic] Laur. 5 «evrj. Vulgo 
«Uva. QUE 

«0 iopuynévor] Par. A vor» log. 

- »^o$ea»]  Abese wetur a 
Pur. 2. 

rteseiy] Vulgo s s&óuty ; illud egre- 
gie Par. 1. 2..5./Laur. 1. 3. 4 et 
Ozon. Par. 4 ixziodt», ex cotre- 


clione, puto. Laur. 2 ordine in- 
verso steel» xouoi'gay. 

Hàewóesc) Clauserus ia Lat. in- 
terprelatione "HAesOsvga, veniens; 
ad sensum 'recte. (Quod placere 
videlur Boettigero l. c. p. 41, al- 
teram tarmert foernam ibidem ido- 
neis ezeraplis sustentahti. 

HiÀuÓvu] Vulgo HilgOvens. 
Pan 4 Hiluówa. 

I Par. 5 nuQadi- 
dovru:. 

ol roxerol] Praemitiit xai Par. 4. 

ui rà» derrur insÜÉvuies] Cum 
Villoisono sic scripsi ex Por. 2 e£ 
4. Vnlgo vév Jgsrre» «5 imóv- 
Mic. Par. 1 igerre» imOvuiae. 

Qa»pec] Sic Par. 4. 2. 4. 5. 
Laer. 1. 3. 5 et Ozon. Valgo 9a-« 
vegá. Par. 8 govepé». Laur. 2 9o- 
ego». 
"nas sa Gvilaufesopntra] Par. 4 4 
sd cvulÀ. sme. 

eva!] Adieci ex Pat. 2. Leur. 4 
et Oxon. 

Tó r4] lidem. Codd. cum Laur. 
1 osé. Law 9 ag». | Fortasse 


— 9441 — 


ze) «0 .d5edUdn9 co». qeoovonv senavoivso. Ov Ouv- 
passo» Ó' ei nav dile ui» Kpqaoiy nagÓévoy dnevoy- 
va» su» .dosepuv, dyodseo» xal cyy)v ovoav ópoíuc 
sa 7À(p* xas &AÀlye Ób.dminovgo» sov suasovcop, n 
aU95. xt MévOU. S0) susexsloDa: va tixsopieva' soseé voi 
ve dà qoixedéc sí xal yalenór JÜyovenv, olo»: Igauev 
nsgi vc Exavyc vnóvoiaw slvat. 


Cumt XXXV. "n 
[4/sgi oU "4dÀov.) 


Telsvsaiov dà có» drgópavos «dg tvyae adoa "dye, 
éc Aoy», dià «o acidic noooryopescav. M) garvopdsoy 


Ó $juiv vüv Uno yZv, éxsice qugely | zovc OiaAAasrOv- 234 


Cornutus utrumque sctipserat: ei- 
»«.xesb:. vo «ve abjh» etc. 
estu] Laur.:5 vavre, 
«soÀveer) Sic rescripsi cum.Vil- 
lois. pro vulg. «xoAlww» ex Par. 
4. 2. 4. 5. Laur. 4. 6 et Ozon. : 
"Tébe.gsgovsé» nemarÓévta] Vul- 
go vo gau»eoébe mxovO ves, — Iliad 
iubente Villoisono recepi ex Par. 
3. 4 (ut videtu) Laur. 4. 5 et 
Oxon. Laur. 1 «à» sa»eQodcev ze- 
zesÓéva, in Schedis Villoisonus 
confert e. 30. p. 245, ubi 1r1:09095- 
QOüsyas et xcsalvi06o, comungun- 
tur. : 
. 2u9604vov) Sie Par. 4. 5. Laur. 
4. 5 et.Oxon. Vulgo ápyuiav. 
obca»] Vulgo ea. llind Par. 4. 
4 et 5, quod et Villoiibno arrisit. 
inisevpor) Sic reponendum erat 
ex Par. 4. 2. 5. Laur. 2. 3. 4. 6 
et.Oxon. Vulgo ixivovoor. Par: d 
uwevglbr,. 7 7. TL 


: swuflvev] Par, 5 nunivg. ^ 

ole»: ipapiv] Supra: p. 228. sen. 
Galeus: ,,9c i95» MS. e enim 
boc p. 1." 

wer deyopewov] Proweiti d 
Lew. 3. c 

*, wesrdi] Subiicit * 4d perperam 
Per. 4 

loy*] Sie Par. 2. 4. Laur. 4 et 
Oxon.5; hue nempe puto pertinere 
quae ez: MS. Galeus protulit ad 
Xgapi» sub calcem cap. praeceden- 
te, errore illuc relata. Designa- 
ter, monente Villoisono,: cap. 5, 
"bi eadem etymologia affertur. 
"'yeQti» xé0c diuAlearrovrag du- 
Bonca»] Vulgo regoUrrev diaAlat- 
tosrG éféndev, ex quibus nullum 
seusum extrices sanum? nam quod 
Clauserus in interpretatione dial- 
Àárvevta, reconciliatorem, utpote 
Orci epitheton, exbibet, id nibili 
bssucídcile apparet, Dedimus in- 

14* 


. — 914 — 


pov Jyev, 9 daAO v0U weyysévos. 


"O dk: Mdrépn» 'anó 


se» yuroudvyow. àn) «oic: SeveleueyRO0. cy&» oooryóv, 


xe):5 ' fyspovela Mus. 


diaycpéy. 0à móSev sod 0 Ke- 
235 xetog xal Oó lhvorgie|pyiOew sz» wiwouw 4&oyov, ndà« 


siióyTty voU0p vVexpoUc xa) wenuUtOP Pynpoycey vnv  EÀ- 
Agvyey, dei-voUro xol Qmípovop avsOUC üsO $00 weweU. 


09«at xalovytoy. 


dno vo) aégog mgoo7yogevó 


"H dà dopyoc Aípyy quorixorsepoy loo 


xaíto: xal TOY OXOTtOV 


Ko9' oss xal. vi oni &épm oi naAa:ol ixaovv , si 
m) y) ia ovsoc dneypraavte ej veu atgee àyyreusi, 
we xal tov Asyopévov qaoyíyov otópovo: vóv IlÀov- 


uno ToU yegée srro» yavdáve scri- 
petris; mam werbis 3 veU ye»d. 
manifeste praecedentée verbi in 
terpretatio-continetur. Eit fortasse 
tié haee quidem sufficiunt, quum 
in eiusmodi exzplicationibus Cer- 
nutus verboram IET uti so- 
leat. 

e») Laur. $' - 

xey5sísas] Par. 8. xeygxuéva:. 

ini] Omittit Par, 4. 
serelwwrgxoss] Par. 5. veltvzy- 
xou. E t&v 
dy&») Par. 3 oui». 

zpecgyOy] Par. 4 »Qojz07. 

8 Kwnavsoc] Abest a. Laur. 8. 

ieye»] Par. 2 et Laur. 4 foyty. 

xu:oyruo] Addit Par. 5 malt xoi. 

xexvrür] Sic: Par, 2. 4. riens 
et 5$. Valgo »exvteix- 

wulorsrev] Iubente Villoisono 
illad reposui ex Par. 2. 4. 5. Laur. 
1et4. Vulgo mooncinne naAo6v- 
sec. Làur. B x«Aoóvro;. Villeisonu 
in Varr. lect. adseripsit: ,,Inepté 
dedueit «9 Qaigw» a Due, imcentio, 
Hesy eh; /Aatr, tet» duin», xei- 


e», gllyns. — dehuy, xaiev. ' daie 
xu) ibinve , et postrema aiuwr, 
Ocgioppe», quam vocem ultimam 
in Hes. unice retinendam, néc euni 
clar. Biel. in &e«oppu» mutándam 
comprobare. videtr  Cornütas." 
Genuina3m vocem Prpsépoe recte 
nunc H. Steph. Thoszuro inserue- 
runt editores Angl. et Paris. Re- 
liqua a verbis 7 $à deproc usque 
ad oe» deavagrüv omittunt Par. 5 
et Laur. 4. 

pvoswetepo»] Per. 4 — 

ixdàesy] In enr peces 
hic positum. 

: & ug vy dia] Vulgo eU my» idic, 
Quod nunc cum Villoisono resti- 
tmi, o[ferunt Par. 3. 4. Laur. 4 
et 5. 

dxeyQ5darre] Sic pro vulg. axe- 
Xenocso legendum esse, siam! Ga- 
leus coniecerat, nunc cohfirma- 

tum Por. 4. ip et d 

ec x«l sé] Vulgo eg v in «6». 
lllud Per. 3. 4 et Laur, 5. .Exera- 
phum genitivi in hac phrasi nude 
positi. ezhibet inscriptio in. Ghis- 


— $913 — 


soivdiyuey wel solvaQyog, solÀevc se deyousvoc wai 


sey Aeyopiwe» nàsnóye» g nolle aoyev. 


Ilviagsey 


db avsóv ó mwerngszc noeenyóQevaev, iig auoifeic gopoond- 
vac sac nUAac dyoyso sol ugdive avuiysa. 'O dà Xa- 
qev eec pi» xav d»zípoatu du 959c yeQüc evopdoóy: 
óvyasc, db «oÀ c«0 syc qy6Qac 9 900 ycydOuye x0 isv- 


exeraplis illustrantes. Ex hoc ge-- 


nere est, ut quaedam addam, or- 
cus tayxooc, de quo v. Thiersch. 
Act, Phil. Mon. T.I, 4. p. 62, et 
Pluto uygoiAac, de quo v. Ben. 
Epist. p. 11. ed. Friedemann. Gale: 
» IHoàvdéxvgc, ut Isis, quae Terra 
est, Platoni dicitur z«»deyric. 

znolvdiypnev). Sic probante Vii- 
loisono suscepi ex Par. 3. 4. 5. 
Laur. 4 et 8. Idem coniecerat Ga- 
leus. Laur. 4 xoAvdaiypev. Vulgo 
xeivdeyeie»v, quod quo modo ex 
HOAYAELMJÁLUV nasci potuerit, 
facile est intellectu. 

4iyoptvoc) Án forie deyopávm». 
Gyraldus noluit vertere hunc lo- 
cum. Ego Aexowérer in versione 
expressi. GALE. Postrema perti- 
nent ad Asyoué»e»; verüit enim: 
»tt plures quam relinquuntur". 
Correctione nulla opus esse, aunc 
patet revocato xànover ez Par. 4. 
5. Laur. 1 et 8, cutus loco vul. 
gabatur zleiovac, quos Villoisonus 
in Varr. lect. recte interpretatur 
mortuos , bis additis: ,,los, Scali- 
ger Coniect. in Varsop. p. 138 ei 
134, Tanaquil Faber ad Aristo- 
phanis Concionalrices et post eum 
e Suida Kusterus ad v. x4uóvey 
in versu Aristopb. pro xagd vé 
»tzQé» legunt zag« sàv xántovem: 


nam, inquit Faber, PLVRES sunt 


mortui. Hesychius, Plautus [Tria. 
Il, 2, 14), Pausanias p. 44. Sed 
horum piget. Suidas: HAuover: 
sé» vexQév. Hesychius: Ilàuorec: 
ol zeselevygnoseg.. lta Latinis dici 
ire ad plures, id est mortuos, quo- 
niam maior est numerus mortuo- 
rum quam viventium, ad Hesy- 
chium observavit Maussacus. Vi- 
dendos Suidam et Casaubon. ad 
Laert. I, 104. monet ad Hesycb. 
Albert. Toto.coelo hic aberravit 
Gale." In Schedis idem cenfezxt 
Alciphronis Hi, 7. p. 299: jjv- 
o«z6 ue péllorza magd rovc nÀtée- 
vuc Vu. Moz Gale «oyév. 
dévase. dà sai] Sic cum Vil- 
loisono restitui en Par, 2. 4 et 5. 


: Vulgo abest 4, 


j vov yarydá»w) Hic mihi aqua 
haeret, et, ut puto, Gyraldo. Xaáie, 
unde xea»ées, est yegé. — Xusdy 
xvi apud Euststh. — An ergo 7 
uxo ve9U y«»dov? aut yardáve? 
GALE. Postremum Galeus in Ver- 
sione expressit e& nos cum Villoi- 
sono in textum interim suscepi- 
mus ex Par. 2. 4 et Laur. 3. Prae- 
terea Villoisonus in Varr. lect. 
scriptum ait se malle do «o9 ye- 
Qe, vovvéct. yasdurye. — Vulga- 
tur 7 dxo voU yasddxov. Certum 
est locum in genuigam formam 
adhuc restitutum non esse, nisi 


— 916 — 


Aifladec GpaDetjay cóv vexgsv.  Oixsiuc Ók soic xavei- 
qopévoig xal 0 vapxiceoc Pyewv. dQole «al. sev Epwyver 
Kpaca» avsov oseparyepna elvai, s1000c0geUGuvSec $5 na- 
qaOccon «ne vapsye xal «0 olov Qtavagnay sovc anodvg- 


0xovtac-. . 


Ovse Ó' av dg xa) «dÀÀa sov. pvOixov. nagadsdo- 
0Ous sep) Oemy» dozovvsev awayayel» inl và magade- 


est nomen fluvii in inferno. Sui- 
das in Kyo. Aíyevo, dà x«l 4A4- 
Bevra vi»a Hvus zerapor* dao vos 
&z&vra xarotpyoaivtoy xa) 579i L- 
Bada vnaoyeuv, gyovy Ixpádda, Idem 
fere de Alibante fluvio habet Etym. 
M. in Kexuréc p.550. Plato Rep. 
Hl sub init. comiungit xexvrese 
ve xal orvyac za) ivliogeuc xal dài- 
Berrac [ubi v. Ast). Praeter aucto- 
res ab Hesychii interpretibus in- 
dicatos v. et Eustath. p. 679, 19. 
1559, 44 et 49. 1619, 33." 

v7c Adiadoc] Par. rdc L4fádec. 

t&v Egwüe» igaga» avre» ova- 
edvupna ooi). Vulgo 'Epirsiy Iga- 
Ca» auTS Ortpdeena nva, Par. 4 
vg» Eow»vu igacav avro» cc:9. 
Soc; Ex Laur. 5 excitatur 'Eeis- 
vom .. dUrév. Kx his effeci quod 
exhibui et quod aptissimum loco 
visum fuit, nisi malles vat; "Egss- 
»"9., quod vero a scriptura lon- 
giws recedit. Villoisonus in Varr. 
lect. ai$ rà» "Egwvvwv "Eouwricur 
etc. (sic) legi vult, quorum ratio- 
nem equidem non perspicio. Pro 
G*t9u»epa e» Galeus servata vul- 
gala coniiciebat oregase zva:, lau- 
datis Eustatb. p. 8T. Phavorino v. 
z4vaj et Schol. Sopbocl.. p. 410 


236 deuypiéva. ot0tyela , à ssal, Dóyato, | nercÓOcic ot: ovy oi 


et 534. Eustathii verba apprime 
huc faciunt: JVdgsxiogoc "Egevrvos 
erepdvepna* »doxig0óc we ymQ ix 
v0U vadoxav» xapayetras nal vov veag- 
ze» "puwUtc tol; saxovgyor xag- 
aivios, De narcisso proprio Furiis 
inferisque omnino flore v. Mit- 
scherlich. ad H. H. in Cer. 8 et 
Meineke ad Eupbor. p. 128. De 
voce vmoxp eiusque vi adi Mat- 
thaei Lect. Mosq. T. ll. p. 82. 
»«) vo cov] Par. 2 aai ze lev. 
Laur. $ et 8 «9 omittunt. 
4iarvagzáv] Laur. 1 et 3. duavag- 
xev. 
Ovro d' à» 20g xai sülla vr 
pvOixév — ixi sd nagaditdeyniva 
otosyeta] Sic cum Villoisono, qui 
prseterea post avOixé» addendum 
censebat xui uvO:ixéc, restitui ex 
Par.4. Ex reliquis MSS. bic sub 
finem non iusta, ut suspicor, dili- 
gentia excussis afferuntur ovre à' 
&» ex Par. 2; ovve d dy dig x«i 
vé&dle và» uvO:uxé»' xal xagede- 
docÓ«: et mox nagad«doypéva ovov- 
rye ex Laur. 14; ovre J' à» xai 
vüÀÀla Té» uvÓÜ;RÓ» xq) napadtóc- 
oO« sp). Ot&s dexnovrzev dvaya- 
yel» ini vd zugadidiypiva üvoveta 
ex Laur. 85 orie d'«» 5j dà xai 





217 — 


svyovseg dyivoyco oi salaioi, dAXi xal cvriives 9i sev 
sócuov. ever» ixaso) xal wQoc so dr evp(iólev xal ai- 
viyyieüceov quAosoqGoes vrapl avv56 eveniqepor. — hd ssÀnie- 
voy db xal djegyaosexesegov siQueas tolg sso vséporc 
giÀosógeic , ipoO vo» inivesuspévec ossi s«gadeivai 
cos (jovigOévsog* xoroiptz ydo avsew xal $ ini soce- 
so» siQogergosrc dosi. — Ileg) dà ixsivew xal meg zc Oe- 
ganeiag vo» Ósóy xal sóv oixeieg slg i» avg» yi- 


vüÀla et mox zaQaudediyuíva ex 
Laur. 5; oUre d' av xal vd &Ala 
xal xagadidocÓc, noi Odi» dox. 
d»ay, inl và zagadtdiypniva aroi- 
rH ex Par.5. Vulgo obve di á» 
eldíras xal. saAÀa ví» pnvOmxéc xa- 
qadtdooDo, mpl. Ot» Doxevrtoy 
dvayaytly in] rà xagadidoutya. 
Verborum nagadtdeiypiva et saga- 
didoudva inter se commutatorum 
exemplum iam supra c. 6. p. 145 
notavimus. ' 

e zat] Villoisonus: ,,V. annot. 
ad p. 206 9 xai." 

oí vvyortec] In Varr. lect. Vil- 
loisonus: ,,Male 8052 [Par. 5, cui 
accedit Laur. 1] 9c svyérvec. Sic 
de Moyse dixit Longinus: 9 ré» 
"ovdaiev vouoDévgc, ovx 9 vvyev 


a»jg . ldem in Scbedis: ,,Sic Ar- : 


rian. Diss. II, 21. p. 335: svorixov 
lavi», ody eic Ervyer, ovd? v& rvyérT: 
didopnivov, Sic Latine dicitur non 
quilibet. Augustinus de C. D. I, 
36. p. 8T: ut et contra philoso- 
phos in ea disseratur: non quos- 
libet, sed qui apud illos excellen- 
tissima gloria clari sunt, Seneca 
Epist. 98: non fuit unus e mul- 
tis." Philo de somniis Il. T. V. 
p. 184 ed. Pfeif. ovy 5 tvyoboa 
uote TZ; Hgüg ixxÀgoíac. 


Íxavo]] Par. 2 ixa»d. 

evexigegos] Par. 2 d'inígoge:. 

itrgyaovixerregos] Sic cum Vil- 
loisono rescripsi ex Par. 4. 5. Laur. 
4 et 8, quemadmodum supra p. 285 
ovsixe rego» t9o0gyogti0n Cornu- 
tus dixit. Vulgo &&igyacvixertéger, 
quae adverbii forma a Lexicis ab- 
est et aberit, nisi certiore aucto- 
ritate aliquando cohfirmare licebit. 
Contra vero sitaplici iiegyaovatésc 
locus concedendus erit, tunc re- 
pertàe apud Phaedrum de N. D. 
p. 34 ed. Peters, Laur. $ ita- 
gvixelregov. 

ixsrespnpivec] Par. 2. Laur. 1 
et 5 ixerevugxso. Par. 5 inevevpo- 
xec. Laur. 8 iserevpetunxec. Par. 4 
imisopexésc, quod correctionem sa- 
pit. In Schedis Villoisonus: ,,Sic 
suam de rebus naturalibus ad He- 
rodotum epistolam concludit Epi- 
curus apud Laert. p. 638 [X, 82]: 
Taóxá vo, e Hyódore, lovi xea- 
Àmedicrara jniQ te t&» oÀev 
evoteg ixvrevugpéva. 

zugadovrai] Sic Par. 2. 4 et $. 
Vulgo zagudidóre:s. 

ini vosqUvov] Par. 4 omittit in. 

stQ) 1]jc Orqanelac] Praepositi 
abest a Par. 9$. 

oixtiec] Hoc ex coniectura Vil- 


vepérev sci 9€ nacpia ual say dyscAs Ans Aoyor, ous 
póvov ec elc «0. eveef aiv, aÀÀa pt sic so Deuiiduiuoveis, 
eleayoudvoy cev. veur nal Gus xai evyesDat xal s900- 
sovsl» xol iédod xacd rpomo» x«l d» colg ini/&AÀ0vot 
xotoelc, na" 7» aoutottei OUfSpeT Qico, diduoxopióvwv. 


lowonus. álistis p. 235 oue e, 
vágxigsos Gyeiv Edobe, p. 214 oixeiec 
9' Idolev , p. 456 oinueiec au» ditas. 
Confrmavit Laur. 8, eixiec exhi- 
bens. Vulgo oiztio». 

sai tà 3atgix] Rescripsi ex Par. 
2. 4. $. Laur. $. 4 et 5. Vulgo 
xard rd xatQua. 

ov1w] Laur. 5 ovre. 

imi«AÀovoi) Vulgo jnigeAdopi- 
vec. Becte illud Par. 2. 4. 5, qui 
omisso xai babet perverso ordine 
rok i» izxif., el Laur. 4. De quo 
usu verbi iniiaAlu», quem supra 
iam passim adverümus, Stoicis in- 
primis familiari v. Baguet de Cbry- 
sippo P 163. ; 

xaó 2» Tees] Haecetsequen- 


tia, quopiam ut vulgapiur non io- 
epte composila videntur, inlacla 
interim reliqui, donec libris me- 
lioris notae (de quibus omnino a 
Villoisono bic siletur). diligentius 
aliquamdo excussis quid Cornutus 
scripserit compertum habuerimus, 
Nam aliud ab auctore profectum 
esse, magna suspicio est, si modo 
fides iis MSS. babenda est, quo- 
rum scripluras ex parte novimus. 
Par. 5 x«9* ov, deguedewseQór iovu 
omisso gidaaxopivev. Laur. 3 x«0' 
elc aQuodieraroy lays, an pariler 
omisso didacxopuérw, incertum. Ex 
Laur. 4 afferlur x«0" 7» uguodisi- 
Tutor. 


ANIMADY ERSIONES 


CORNUTUM 


DE NATURA DEORUM. 


- CaPvT lE. 


* sastgc Urvye "vic zeosyyopíac] Cornutus c. 32. p. 224: redtqc p. 4 
veruyguéras vüc zoecgyooíac. P. 140: .loyynivas «gv nQgeeyyopiav, e ed. 
p. 156: rà» vQié» ngeoyyoQuó voyyévur.  Ocellus Lucamus p. 508 buius. 
ed. Gale: dia ydo voíre x«i züjc seogpyopéac Irvye savrgc. Diogenes 
Laertius in Zenone L VII. p. 390: ro$ dà Acyov leri pie xivre , ex 
ego. dioyivgc iv vé nig) gevijc, nal XoUewmoc évopa, mQesnyopia, 
(jua, cusdiopoc, GpOQeo», ubi Casaubonus p. 400: ,Qua voce usus 
est etiam Priscianus libro secundo [p. 574], cum orationis ipse quo- 
que partes emumeraret, et quidem eas quinque esse ex Stoicorum 
sententia diceret. Eius verba volui huc afferre: Secundum Stoicos 
vere, inquit, quinque sunt cius partes , nomen, appellatio, verbum, 
pronomen sive articulus, coniunetio."  Menagius p. 289: ,,0voua, 
sQo09yopía, id est nemen, appellatio. Nomina propria et appella 
tiva Latini similiter appellant. Quintilianus 1, 4 etiam appellationis 
voce usus est: Pecabulum , «an appellatio dicenda sit. nQosyyopgin, 
et. subüieienda nomini, necne, quia parvi refert, liberum opinaturis 
relinquo." Quintilianus paullo ante: lii ex idoneis auctoribus octo 
pertes secuti sunt, ut .dristarehus et acinie nostra Palaemon , qui 
vocabulum sive appellationem nomini subiccerunt tanquam species 
eius: at 4i qui alind nomen, aliud vocabulum faciunt, novem ni- 
hilominus fecerunt, qui ipsum. adhne voenbulum ab appellatione 
diducerent, ut esset. vocabulum córpus visu. tactuque manifestum, 
demus, leetus; appellatio, cui vel alterum deest, vel utrumque, 
ventus, coolum, deus, virtus. V. Sosipatrum Charisinm p. 126 et 
Isidorum Orig. 1, 6. p. 823. seq. ed. Gothofr. [Vide nobis hac de 
re disputata ad Philemon. Lex. techn. pase «de Probi 
Grammaticis, p. 178.) 

* ovQoc ev üve návrev xal igitur TZY THE Aristoteles de mundo 
c. 6. de deo: za8uoóc i» naOuga yéoe fifigxde, 6» sine naloUutv 
ovQu»vor uiv cx6 cvoU ego» siia, vé» ve. Philo de mundi opificio 
p. 7 coelum dictum putat ovgavés, $ros diéve návrwv egec &tc., ot de 
mundo p. 531: «e» 8 alólqeey iv uude sóner eiyvgoUrro , vé» ivsoc 
ege» ve xa) ouAauvéQioy evvor Teig, do ov xci esgavés ivonücBo, 
dos. Achille Tatius in Áratum p. 129 ed. Petav. $ dxó vo8 oUQec 
sioe, na] lepuvoc opec. [Fallumtur qui ovgec censervaterem interpre- 


»* 


. 9 


— 222 — 


tentur, quod cum aliis fecit Galeus: quam nominis ovga»oc explica- 
tionem Cornutus in sequentibus demum subiicit Immo accipiendum 
pro ogoc, quo de usu v. Bast. ad Gregor. Cor. p. 390. Etym. M. v. 
ovgoc. Hinc quoque factum, ut insolentioris huius dictionis locum in 
MSS. nonnullis vulgaris forma ogoc occuparit Ceterum lonica forma 
Cornutus, quippe origini v. ovg«»oc melius ita declarandae accommo- 
daturus, usus esse videtur.] : .. . 

* d3ó voU eei» airo» 5 etit» vd ndvra eic.] Etymologicum 
Magumum p. $42: Qvquyéq:;.. nagd so ovg, vó qvÀdrre, O0 ndrte 
zQuixer. Idem in indpovgec p. 353, 37: osges, 9 9vÀat. Supre Phi- 
lonem audivimus de coelo dicentem: r&v ivióg ope» vt »al gukeuty- 
quor sutóv viÓei o, a9 ov »al ewguesc e»oj&gOa, doxut. — Achilles Tas- 
tius in Áratum. p. 129. ed, Petavii: Ovgavoc dà jremoloygres To 
imei &goc xumioc 01i, 2) ie) opuigoridge ev i»díbev avro ru&c dgs 
(emendo «ger, ut apud Cormatum) e toxe gvidoon? vo Ó opoc ro üve 
dybeiv- dvpér Idiov ,. eic Nitonrólinos i iv vate. Dovypétic ousatc ... 5 
dno voU óvgec M»e, aui loyerog ogoc. Huc respicere videtur rope 
ue IV, 5 (Herm.]. dé: coelo: cenens: 

vo ergiüseegxOóssooc «& pélab xdrru» — 

(b aviQrenm iro» qvonez émágrov ésayxyo — 
Hinc Demaseius mepi- dezés laudatus a Thoma Gale: 'O cev Oppius 
eXgavét oveqoc zal nárrehy orat eeu, fobleras . à 

* o 9vowoós] Etrmologieum M. in 9deat p. 464, 21: yivesui 
neu. ve. "e, So T eges "ar epos" 60er xai erem xai 
aehepót. 
* aeiveptie] Kym. M. p. 682, 4: Ihivagó . 0 devis "m vxo 
NOTA nal. ird cob molé inióejuevoc ypiseràs noÀveQé , wolveoroe, 
7yev» ixixoÀ) eviuke, - V. Hesychium in »edeweroec et noAvwgs, ubi 
oppositam vocem olsywosiv memorat. . M iid m^ x Uusug est 
Boethips Planudis: p. 27. ed. ; Weberi] 

*,ané tob igasÓns eve| Plato in Cratglo p 273: 9 lc v6 4» 
éyuc xaAse Uyn cd. ose nelataO c) oUgasa, og&cn xd.&vu^ ober d; 
x«í g&oir . .. 0] jurtogodoyos xil x& ovgaei? dgOGc o. ovopa netaÓ«:. 
Etymol. M. p. 642: Üloasoc mpd vé op j và-fàlso, o niiow: opone- 
»oc, 5ros guiwoutvoc. Achilles Tatius ]. c. o'gu»ó» deduci posse. putat 
euo vob op&cÓMe ' 

* móonoc]: Achilles Tatius L. c.: e»onioPus di sicpoe (4 argue) 
Juf vg» ré» cupmndyre» doaxocppow.  Pluterchus Plac. philos. Hl, 1. 
P. 886: Huóeyópae mQérsog: é»ónacs vuv rs 0ojev: xepíeyxe weguor ix 
*j9 iv» avrà rrakreog, ubi Corsini. p. 45 suae ed.: ,quanivis haoc opi- 
nio Pythagorae iisdem omnimo rerbis a Galeno e$ Stobaeo exprima- 
tr, Leertius tameu 'VIM, 48 nog umiterfam. rerum omai&m compa- 
gem,-sed eoelum- dumiaxet mundi; memino a Pyihagora vocalum esse 


tesiaigr: cov odQa»ó» moéwor:orejüSes .xócnov nei sj» vé» .Oupopyvigy 
0a 96 d) Oróppnoros Jlagmvidqv, wo. dà Z/se» 'Hoiodes.". Achilles 
Teüius Ll. c. ei-a Gale laude$usi:.s6 d) i» noopov ITvGuyéguc. ixadeder 
là rie deauxoopj0éec, ovdrig dh ngo awvov, ldem ibidem p. 130: os- 
euves. Aéyeras & «óouog. Photius: .Cod. 259 in excerptis vitae Pythago-- 
rae p. 1318 [ed. Schott. p. 440. ed. Behk.]: 'Ors zQésec Iiv0oyéeag 
ré» odpavév.xóGuov nQo6nyoQiucer , -did. wo tíluor-elyas nel sos ntzo- 
epjoéa |) voto s QMorg xal voi; madorg. Philo msg) «gOwgoiuc né- 
epgov p. 989: Aíyesus xóopoc uosoc ovQaréc* &c vx extidu» vdraluyopuc, 
zpóc vé» kvvÜuvouevor, 5€ évexa airiug td mold z&Quima det»vwrte 
Qtiti». UrtaiÓQot,. dxexQirave, voU zo» nooue» OragaeDas ic pepéiut. xat 
xepipepnuc rà» aeríQur ai»,wreptsoc. ^ Idem Philo ibidem p. 943: 5 
ydo ovtot À» epe» ieryne map mooopoíotise .xéspoc nude res, dumri- 
vdypéroc xai duaxeRoopeuivég... Plinius H. N. ll, 4: Consensn. gen 
fium moveor: nam quem noogo» Graeci nomine ornamenti appella 
verunt, ewm nos «a perfecta absolntaque elegantia mundum. (Alium 
hunc Plinii.lecum Villoisonus ia Schedis confert, ll. ini. Mundum 
et hoc ,: quod nomihc alio. cochem «ppellare libuit, ubi v. editores:] 
Varro Satira Menippea, cui 'titglutf feeit Dolium, p. 13: Mendwuj 
damus est maxima homulli, ct appellatur a. caclntura 1-1-) eaclum, 
Graece ab ornatu xóopnec, Latine & puritic mundus. Cicero. in Ti- 
maeo seu fragmento de universo T. IV. p. 1114. ed. Erriteti: . Cis 
cum coelum aequabiliter distribuit, wt hunc kac varietate dístinetum 
bene Graecí xcouo», nos lweentem mundum. nomínaremus. : Pietó 
Timaeo p. 4« »upag neg) mávra xvnÀe vOv orQarov «ócgmgov uàgÓavóy 
qeT& nfaenüdulivor cveae-qe0 oÀ»v, Apuleius de mundo p. 134:! Quis 
smüundo- praestantius? / Loude: quam pote. speciem; portio & te.inu- 
dabitur 'meundus. — ddmirare quam. veles. temperantiam , .ordinatio-- 
nem , figuram; ÁAio:ct. per hune illud puodcungue ei inventetur ese 
lewdandwd. Nam quid, oré te, ornntum. atqut. ordinatum vidert 
potesl, quod nUn ab ipsius exemplo iémitatu)a sit. ratio? — Unde só1 

. E 46 usd. L4 DA à . (ak vh. o» ub 7 E 


4 


1) [Unus Bekkeri eodek. &cronexooufo0«, "Haud wal Bodem 
vetbo in eadem re usus est Philo in. Maii Amct. clads.:T. IV. p.489. 

t1) [Absurda . est, Britanpi nescio, cujus jn Dibl. crit. I, 1. p. 6 
sententia, coelum ex Hebraeorum idiomate derivantis, atque adeo in- 
eptientis, ut xciíày cognomen, quod 'a Graecis tribuatar multis urbi- 
bus, significare dicat non eava, sed eoelestis. | Quis veto hodie igno— 
rat,..coblum. vocaitim esse a rotunda . eius forma in- modum tympani. 
cavi ficta, qua terrae subiectae insidet? , Et sjmiliter xoc, , nbi. de. 
urbibus dicitur, de.situ earum montoso, in vallis formam excavato 
dici, dudum apud omnes constat Quo sensu xoí/1g 4axtdaíuo» dici- 
tur in Odyss. 2, 1, ubi v. Schol, xotios "[oyot Sophoeli Ovd. Col. 
1387, cellato Schol. ad vs. 375, alia.] m 


— 222 — 


tentur, quod cum aliis fecit Galeus: quam nominis ovgavéc explica- 
tionem Cornutus in sequentibus demum subiicit Immo accipiendum 
pro ogoc, quo de usu v. Bast. ad Gregor. Cor. p. 390. Etym. M. v. 
ovgos. Hinc quoque factum, ut insolentioris huius dictionis locum in 
MSS. nonnullis vulgaris forma ogoc occuparit Ceterum Ionica forma 
Cornutus, quippe origini v. ovg«»o; melius ita declarandae accommo- 
daturus, usus esse videtur.] | * .. . 
* d3ó voU eei» aUró» 5 etin» và navra elc] Etymologicum 
, Magnum p. $42: Qvqu»óq:; 4... nagd v0 5998, và gvÀdrro, à ndrta 
Spine». Idem in indegovgec p. 383, 37: osges, o 9uÀat. Supre Phi- 
lonem audivimus dé coelo dicentem: v&v ivzóg oQe» vt »al gvlaWry- 
Quov. siti» TiÓeic , dp' ov xal owgawó; evoágOn, doxe. — Áchilles'Ta- 
tius in Arsatum: p. 129. ed, Petavii: Ovgoevüd dà fvwpoloygres js 
inel egoc zaAaioc ots, $ àxel oguigoridge e ivdóBev avro ynüc «get 
(emendo: eger, ut. apud  Cormaiahm) o6 tox» evldgon* zó dà dpoc rà dvo 
dgimov. 4pvyér Idiov ,.: eic Ntorólenos iv. vale. Dovpétic 9usatc ...3 
dnóvoU ougec eivas nui loyeroe ogoc. . Huc respuere Vagissd " Orph 
Hymn. IV, 5 (Herm.].dé: coelo- canens: . 
Do 5860 oMgtreecs yOorooc «s wéAab xdrre» —n a- e. E 
; Q coígranm iro» puotec emÀngsor dsapzno. . 
Hino Demaseius 79i- derés laudatus a Thoma Gale: 'O rev "reis 
eXgavés oveoc xa) xdyreh ovÀab eeu, Bobleras, : 
* s $vougse] Etymologiemn M. in 9sieek p. 464, 21: yivesen 
neu. ze ovs , vo. eive eges War eee o0er» xoi ty xui 
siue Z 
.— * edvegti] Kiyw. M. p. 682,4: Ihàvégé -.. lev ded vv 
eriuqoe^ nal prrd.coo moÀs ixueinevoc yiserós nolveQé , wolveorjcem, 
7yev» ixwxol) oviate, : V. Hesychium in »Aewioet et nolvwos, ubi 
oppositam vocem olswosi»v memorat. . M erbo poet nmn usus. est 
Bocthius: Planudis: p. 27. ed.. Weberi.] - E 
*.dnó rev dQ&eÓu, Gre| Plate in Cratglo p:273: 9 lc se ; dee 
éyue xao De cd. oxona: qletaDcs oUgawa og&on rd.&ve* eÓer-dy 
xei .gkow . .. 0) jurtegedóyos xbbl x$ ovgavip doOdic «o. oVopa srtoDai. 
Etymol.-M. p. 649: ÜJoasoc mapd cé opo j và: false, o mücowr: opspe- 
»oq, 30s eeivoutyoc. — Achilles Tatius l. c. o '9«»ó» deduci posse. putet 
elu vob op&mÓem ' 
P. 5 : sionoc]. Achilles Tatius l. c.: evopaoóus dà xockot (9 ovQavao) 
did vq» .rér -cvpidyrd/» deaxoopaci. : Plutarchus Plac. philos. II, 1. 
p. 886: HuóOeyopat- nQérsog' disópa0s. vyy vd» ode xegioyge xenpór ix 
*je iv avra zokeeo, ubi Corsini. p. 45 suae ed.: ,quanivis heec egi 
nio Pythagorae iisdem omnimo verbis a Galeno e$ Stobaeo  exprima- 
tur, Laerüue tameu VIM, 48 nos unmiterfam. rerum; omniam compe 
gem,-sed eoeium-dumiaxet mundi momine a Pythagora vocaium esse 


— 9995 — 


nuius infra c. 14 p. 160: zo» vÀo» xogmo» ovgavé» appellavit; cuius 
circumflexu teguntur, numen esse credi'par est. Macrobius Sat. I, 
18. p. 312: Mundus vecatur coelum, quod appellant Fovem.  En- 
nius in Scipione apud eundem Sat. VI, 2. p. 587: mundus coeli va- 
stus. constitit silentio. Seneca Ep. 90 hunc locum sic videtur re- 
spexisse: insigne spectaculum noctium, mundus in. praeceps aqcba- 
tur, silentio tantum epus ducens. Et de benefic. IV, 23: ipse mun- 
dus quoties per noctem ignes suos fudit. Seneca in Hippolyto Act. 
L 332 et 333: candide munde sídera cwurrunt. In Hercule furente 
vs. 18: mundus puellae serta. Cnossincac gerit. V. ibid. et vs. 68 
et 70. In Oedipo vs. 45: tristisque mundus nubélo pallet novo. 

* sje ntepopac avrov] Sic Eustathius ad verbum p. 1150, 58: e 
rob Koóvov zavrQ Zdxue» éxalewto dno «ic ToU ovQuroU, qaocív, eaum- 
Merov QuOtO;, ainvvropévo» Tév OtoAóyo» vó üxpgrov avrO» je nxtQu- 
eoQüc Tov evQavoí, ut in Etym. M., qui eadem ad verbum habet 
p. 49, 52. ldem p. 1154, 23: 'uue» 0 tov oDgavev ÀAbtza) xasyo 
did TO «xdpavo» Tijg ovt»iov wiesrOteN . . . xal Or» "dxupovidus oi Ov- 
qavidas, dgÀeboiw oí naAcio(, ec di xpovog ó OvQauvoc, 0 -diupüv, 
egi, loros. Quod quidem vocabulum e$«o;» demonstrat, Alcmanis 
carmina non habuisse Eustathium. 

* ersousvos] Sic Thaleti Pherecydes scribit apnd Laert. p. 77 
ex emendatione Casauboni: oco d'» imlyg Otoloylerra , dn yo 
vou»* üma»tu yuQ «lvíGgopuc,, quaecunque leges ad deos pertinentia, 
allegorice sunt intelligenda: omnia enim scripta sunt allegorice. lo-- 
sephus Praef. Antiq. lud. T. L p. 4 ed. Hudson. sà aiv aizvonérov 
toU vopoOtrov Ottíec, vd Ob alàgyegoUvroc uersu expvótvoc. 

* dg0agvog icv.»] In hac fuere sententia e Stoicis Boethius, Po- 
sidonius, Panaetius, Diogenes Babylonius. V. Philonem de mundo 
incorruptibili, Ciceronem de N. D. III, 46.  Stobaeum Ecl. phys. c. 2A. 
p. 44. Idem censuerunt Pythagoras, Plato et Xenophanes. Plutarch. 
de plac. phil. II, 4. p. 886: «i agOagvoc e xoguoc. V. Laert. p. 455. 
[Cf. Aristot. de coelo I, 9. init. et II, 1.] 

* xexu5xéva;] Huncce Cornuti locum profert Meursius in libro 
singulari de funere c. 1. p. 1086. T. XI. Antiq. Graec. Gron. 

" tvgeidzc| Orpheus Hymn. V, 3 sic aethera alloquitur: 

zavduuareQ, nuQinvov, muügw Quoigiy tvavOp. 
Jdem Hymn. VII, 5 de astris dicit: 
üvravyeio, muQorvrec, del yevtvijQec anavro», 
et vs. 9: avQudQopove vocat. Ubi dixit de sole Hymn. VHI, 11: 
xogpexQuTeQ , cugexrá , zQiÀQopuE, xuxdoÁdaxte, 
melius conveniret ax:017z4; sed Orpheus Apollinem cum Pane con- 
fundit H. XXXI, 25. . (V. infra ad. c. 27. p..203.] De substantia 
solis ignea v. Plutarch. de plac. phil. II, 20. p. 889 et 890, ubi inter 


15 


— 2296 — 


alia dicit eum Stoicos vocasse &v«gpua vorgó» ix ÓOaldzrgc. Stoici 
teste Laertio p. 456 dicunt sv, vo» plv $0» sugli; nUD xaÓu 
ega Ilocudérioc i» z& £j sii wertebQuov . . . cQ mb» ov» tivgi, GT 
14 nzvgoc nevra xou, ubi v. Menag. Chrysippus apud Plutarch. de 
Stoicor. repugnanüis p. 1053: luwvyov yyeira: và» 7Às0», xUQivov ovzu 
xai yeytrguívo» ix ric dvuOvpuiageec sic xi9 urrafalovogc. ldem adv. 
Stoicos p. 1084: yeyorévas d) xal vo» Av ipwuyor Abyovci, veU vygov 
uerufaAlorrog tic zUQ worpóv. Balbus Stoicus apud Cic. de N. D. Il, 
15: ea gwidem (sidera) (ota esse ignea duorum sensuum testimonio 
confirmari Cleanthes putat, iactus et oculorum . . . is tribuen- 
dam divinitatem probare conatur ibid. et c. 16 eos esse deos ita per- 
spicuum esse dicit, ut id qui neget, vix eum sanae mentis existimet, 
quum, ut ai(, ex mobilissima purissimaque aetheris parte gignantur : 
ubi fortasse xobilissima quis legendum censeret, ut in quibusdam 
Edd., sed retine smobilissima , quum infra ibid. c. 15 dicatur: sidera 
«ethereum locum. obtinent, qui quoniam tenuissimus est et. semper 
agitatur et viget . . . (Cornutus infra: vé erga oiov& &crard iat. 
xal ovdénort iaraprva , dÀÀ di xivorpeva), ex quo efficitur, in deo— 
rwm numero astra esse ducenda. V. et c. 21, ubi sidera dicit non 
posse nos non in deorum numero reponere et sentiendum, ea deo— 
rum vim habere. Idem c. 46: swnt awtfem stellae natura flammeae. 
Plutarch. de plac. philos. I, 7. p. 881: fratiwavdooc voUc dovéQac 
ovgavíove Otovc. Similem fere Xenocrati sententiam tribuit Cicero de 
N. D. I, 13. Sidera Stoicis animata visa et deorum loco habita. V. 
apud Gatak. ad Antonin. VIII, 19. p. 302 et lac. Thomas Diss. 14 
de Stoico deo formas mundi informante p. 222 et 223, quibus adde 
Epiphan. Haeres. ]. haeres. 5 de Stoicis: Lepitovas di a5» piav Oe«ó— 
vgra dc xolldg ueQixdg ovoíag, tig 7o» xai ceÀgvg», eic üovQu, 6i 
vuyy» xal aíga xal vd ülle. Plutarch. de plac. phil. I, 7. p. 882 
dicit Stoicos vocasse 8:0» xal vó» xoGpov xai rovc dotxégug xal Tv 
yi». Varias de solis, lunae et stellarum natura philosophorum sen- 
tenias recenset Theodoretus IV. p. 530 et 531. Achilles Tat. in 
Arat. p. 124: ó 5c n6Q xard ToU; Zreixovg. 

" dorgw»] Achilles Tat. in Aratum p. 134: foro wv iovi eod» 
o voU Kpoóvov 3 vov EonuoU, eic agsO uer ücrgos db 1o iu noA agvé— 
Qu» cvoTZuu, ec 5» J»doouída 57 o Kírravgoc. Ode di xri» diagogd» 
xai ""fgaroc* 

 4cvQa diaxgírvac* iaxiyavo d'&c iviavxov Morégac x. v. À. 
Ein ov» o ui» daTQo yveuivov, vó dà &GrQo» ix ducvemrev xal eQuné- 
*w». Ammonius p. 26: "Jorgo» xal dorgg diagéQe* ügrQov pi» ydQ 
iov; 10 ix zollé» dovígwv utuoQpmpuivoy Caldiov, olor Jlpiwv* ""fQxtoc- 
dorjo 9? o c&. Macrobius in Somn. Scip. I, 14. p. 82: Nunc vi— 
deamus quae sint hace duo nomina, quorum pariter seminit, cum 


— 2007 — 


dieit (Cicero), ,,quae sidera et stellas vocatis." Neque enim hic reg 
wna gemina appellatione monstratur, ut enusis et gladius: sed sunt 
stellae quidem singulares, ut erraticna quinque ct ceterae, quac non 
admixtae aliis solae feruntur. Sidera vero, quae in aliquod signum 
stellarum plurium compositionà formantur, wt aries, taurus, dm 
dromeda , Perseus , vcl eorona ct quaecunque variarum genera for- 
marum in coelum recepta creduntur. — Sic et apud Graecos aster ct 
astren. diversa significant. Et aster stella una cot; astron. signum 
stellis conctum, quod nes sidus vocamus. [Plura in Not. crit. ad 
h. l. De sole sidere nonnunquam, licet raro, dici, id a poetarum 
usu excusationem habet V. Weichert. Ep. cr. de Val. Flacco p. 66 
et intpp. ad Lucan. I, 15.] 

' 30 &eevov] Seneca Nat quaest Vl, 16: totum hec coclum, 
quod igneus aether mundi summa pars claudit. Cicero de N. D. 
II, 10: restat ultimus ct « domiciliis nostris altissimus, omnia cin- 
gens cl coercens coeli complexus, qui idem aether vocatur, extrema 
ora et determinatio mundi, in quo cum admirabilitete maxima 
igneae formae cursus. ordinatos definiunt. Stoici, teste Laertio in 
Zenonis Vita p. 451 dicunt a»xwvare su vó nvp, ov» dy aiDlga xa- 
AuoOn.. Achilles Tat. in Aratum p. 130: ovgavoc iere ai&égoc 30 
toyeror. 

uxo vok «i0eo8«,] Hanc Anaxagorse tribuit opinionem Aristote- P. G 
les Meteor. I, 3. p. 530. ed. Duval. 

* axo vov de) Ori»] Propius accedit ad ai95o, quodque confir- 
mant sequentia. Schol. Hesiod. Theog. p. 238: Ocovc dà vv» Aéyes sd 
ácrQga xal amdéc rd ovgásua ceuara, did vo Ülu» cui. Auctor libri 
de mundo c. 2: ovgarvoU dà xai GorQw» ovoíav pi» alÜéga xaloUut», 
ovy, é Twtg, did TO nvQudg ovga» oiDtdÓ«,, uÀÀd did vó del Ósie 
xvxlopogovuérg». Clemens Cohort. ad gentes p. 22. ed. Potter. 6tove 
in ToU ÓÜti» Ovouugarttc sovc dorégue. — Etym. M. v. Osce p. 445: oi 
ydg dpyalo, e ixerocezgro» ixl pÀiov xal giÀgvne xai drew (dacra- 
robo, yüg) izí(Ütcu» zo Ovou«, xaQgd roO uH Ótiv xal xweloOc,, — Idem 
p. 33, 3: 705g, naQé vro ud Ütiy xvxAogoQixé , qnoi» MoiatoríAns 
a9) Kuggsaimv. Sic Plutarch. de Isid. et Osir. p. 375 0o» deducit 
dno ToU Oéovroc. Eustath. p. 697: o ai0po duy Aéyevas 7 yàp nagd 
vo uiÓtv», Zyovy Àdpntw, otv xal o dvo, & x«l) udliosa vol; Gogole 
dgéaxes zxagd TO dil Oti» aiOnQ AeéyOws, did rà x«av' avzoe demivgtor, 
gv»togaiQdptrov rà ovguyo. ldem p. 982, 34: 9 wivre» Ztv$ aid 
del liyggyogt *7 xvulogogíg, oc xai nagd vo deb Üetr ain xam, 
Eleganter Synesius Hymn. II, 9: 

Ilolvxvpgovog uiv vàag 
ixddvwe. viro» ulOrQ 
zvgog ip[hfüc dero, 


15* 


— 998 — 


iva xvdiua 0eldva 
TUuCTra» &vtvym vip. 
Plato in Cratylo p. 173 eandem afferens etymologiam dieit, solem, 
lanam, terram, astra et coelum a primis Graeciae incolis Oeo'c vo—- 
cata fuisse, & «& . . . eti iovra Opgouo xal Oéorra, et p. 281: «o» di 
ajiga .. . vnolaufluvo or. eel O4t mgl vov díga, óie» «nO7zo di- 
xuíie, à» xaÀAorro. Plutarchus sic lequitur de plac. phil. I, 6: 44- 
So»ts; db de) voUc dovépauc Ólortac, uitíouc ve tob OteQet» rne 7e» 
vé xui GtÀgvnc, Otoíc nooopyogevgay. Macrob. Sat. I, 23: Oc, di- 
eunt sidera et stellas dxo xoí Oínuv, id est volysv, quod semper in 
eursu sint. Eadem etymologia apud Tertullianum ad nationes II, 4. 
p. 55. Simplicius ad Epicteti Enchir. 38: rovc i» ré ovgave nt 
zoÀoUrvrac, «gd toU OU», vovríGt, TQlye v 3 Obéec xvtioÓni, ovtuc 
(Otovc) esenacu», et deinde: xal avro yoDr, ec eioyver, v0 vov Orov 
évona ano Tüv oUQaviev krvaTOr, CC Obiec xwovuive» xa) Owwvrw». 
Ocellus Lucanus c. 2. p. 58, ed. Batteux: có di it dagorépe» avtoU 
(vov mavrog) zeU uiv dei Odovroc Otiov, voU db dr) nevaflaAlorrog yts- 
vyrov xoouoc &Qu icrív. Aristot. Meteor. I, 3. p. 747: «6 yap du 
céua Olov, apa vt Üstóy t. Tiv Quoi éoinadi vroAa(etv, wel diepica* 
ovouuGtv ai8(oa v0 TorUror. [Philosophorum de aethere sententias 
collatas habes in Symbolis nostris litt. T. I. p. 168. seq. Adde Pla— 
cidi Grammatici in Maii Auct. elass. T. Ill. p. 427: ether generis 
masculini supra coelos est igneae invitibilisque naturae, quem qui— 
dam Deum magnum vel eius regnum dicunt.) 
oit 9iprs0a)] Euripides ap. Clem. Strom. V. p. 717 et Euseb. 
Praep. evang. XIII. p. 681 et Grotium in Excerptis Trag. p. 399: 
ot to» evrogv?, te» iv aiDtoio 
QUE sáwre» eUoiw innAltavÓ", 
ubi v. Valckenaer. Diatr. p. 41. "Píufloc alóég:oe Hesychio est o ov-- 
qa»óc. Est autem (vpfoc ai&£og.oc Acistophani Nub. 379 aió/pioc di- 
»ec, 5; T&v» dcréqu» divgo.; (v. Markland. ad Maximum Tyr. XXII. 
fine) sive xvzie zepigoga, prout Platoni dicitur de legibus V. p. 747. 
À. VIL. p. 818. C. 'H negueood rzc oÀgc ovrrateec apud Athenaeum 
IX. p. 328. D. Hos versus leudat Euripidis Scholiastes ad Orest. 
980 et Schol. Apollonii Rh. IV, 144. V. Hesychium in al8éQwoc 
rUMfoc, ubi recte interpretes emendant j'agoc. Orpheus sic coelum 
alloquitur, Hymn. IV, 4: 
oixe Ot&» uuxáge», Qóupov divgow odtvm». 
*à &crgu) Eleganter sic depingit Synesius Hymn. IV, 171: 
iv «ntigoflaGove 
alÓgac Aayóo, 
"zoÀi&» dovrQu 
dylla v»ípetai, 


— 220 — 


et Hymu. Il, 7 de deo: 
og idoxe» a01Q« »vari, 
neQexodpéóay yopeiarv , 
ut de Christo Hymn. VI, 16: 
OU piv ouQuvob Gopu» viUyu »0AGG, 
vü» Ó' 4crQuv ayéàuv uti voutUtic. 
[Egregie Critias p. 67 ed. Bach. 
deortgetóv ovoavoU duas, 
xQovov xaÀóv xoixilua, véxróvoQ G0go).] 

[eievéé dorava] Eandem vocis dovjo etymologiam Nicomachus 
Harm. p. 6. ed. Meibom. et Schol. br. ll. », 252. Plura in Not. cr.] 

* dzo r6. Oéssec] Eadem etymologia in Eustathio p. 1148, 51. 
1575, 54. Idem yp. 10, 45: O:0c Ovoua ixi vt GorQe» Abyeras, uod 
Tó Ülev, xai ini v&» ovoyHav nagd «vj» tivaxtoy Ofor avvóv* xai 
ini vov vd mávza av diaviDtuivev volg. V. et p. 978, 12 et Etym. M. 
p. 445. 

* oí upyato: OtoUc vnrdpfaroy] Plato in Cratylo p. 273: e«ívov- 
tab uoi oi xQécro, àv dvOpoirnmy» vov nto) vyy EAAada voirovc uórove 
OroUc gystgÓai, oUgneQ vUv mollol cà» fagfüger, 7A» xal oeÀyvn» 
xul yi» xal GorQu xui oUQgu»ó» &Tt yoiv aUrd oQevreg mávra del iovra 
dpoum xai Oiovra, «mo vautgo 7G qUcHec d *0U Ütt» ÓroUc avtovg 
izovopudáca;. 

[r&» oÀe»] Stoici inter rà xü» et và 94o», teste Stobaeo Ecl. phys. p. 1 
T. I. p. 440, ita distinguunt: xü» be ydg OU» To) xevé r& depo, 
olov di yepic voU xevoU xóGpov.] 

* 6ex5gec] Ut supra p. 140 9«ovc deduxit «xo 5c Bb Theo- 
philus ad Autolycum I. p. 344 ed. Benedict. 6«oc dà Aiyeses did. v9 
treÜLxisas vu zxd»ra in) vjj éavroU usgaltq xai did v0 Giu», ubi v. 
intpp. Citat hunc locum S. Iohannes Damascenus sub nomine $8. 
Amphilochii, episcopi Iconii, non tamen sine aliqua dissimilitudine. 
Sic enim habet: 6:0; Aéyeres di sÓ TtÜtixivas sürva vij FavroU itov- 
oín xal ac9GÀru. V. et Wolfium p. 18 et 19 suae ed. Sic Hero- 
dotus II, 10 deos a Pelasgis Oro?c vocari dicit, or. xoouo Oérttc và 
névra noxypura xal nácag voaue eyov. [De hac et altera etymologia 
vide Creuzerum Symb. T. 1. p. 169 copiose dispulantem, cui addas 
Nicomachum Harm. p. 6. Meib. vocem «óc a verbo Oíe, curro, 
derivantem. Vocabulum «7o ceteroquin rarissimum, a philosophis, 
ut videtur, fictum, Hesychius cum Etym. M. *0o4u715c, 29ax19c inter- 
pretatur.) 

2 sosjrai] Plato, teste Origene in Philosophum. p. 109, deum 
vocavit zo,piz» xal diuxogpioarvia v00t TO zü» xul nRQUvnatrer au- 
rov, ubi Wol&us: ,deus sensu Christiano reete z0:gr5« huius uni- 
versi dici petest, quippe quod ex nihilo produxit: quae creandi ra- 


— 930 — 


tio verbo :o«:» denotari solet. Vide lac. Basnage Diss. historico— 
theologic. p. 173 seq." — Sed hic quidem sensus a Platonis dogmati- 
bus alienus est, qui materiam praestruxit divinae creaüoni. 


CaPvr Il. 


"floasg di wutiq — xal avrg xolttra: Zm«] Sic Stoici, testé Dio— 
gene Laertio p. 197, eig &mav avroU (xoouov) mégoc dinxorroc voU voU 
xaó«xeQ i9 yai» r2G wvy5c. Seneca Epist. 65: Quem in koc mundo 
lecum deus obtinet, hunc in. homine animus: quod est illic materia, 
íd nobis corpus est. De quo vide Lips. Physiol. Stoic. 1 Diss. 7. 
p. 35. Sic mundi animam cum anima hominis confert Varro in li- 
bris de düs selectis apud S. Augustin. de civ. dei VII, 23 et apud 
Tertull. ad nationes II, 2. p. 54. Varro ignem mundi animum facit, 
ut perinde in mundo ignis omnia gubernet, sicut animus in nobis. 
Philo de migratione Abraham. p. 417: AoyuroOs ec i» yx» wor 
volg xai v& n«vri icri, xal ec o yuittQoc agyr» xai dugxoreía» vv 
tQ) puc dvuwüpevog ixaO0rov T6» poQíw» vmnyxoov ünipgre» éavre^ 
OvT& x«] o toU mavtOg vy» yytuovia» ntQiflefAnuévoc, avroxQátoQs vopeo 
zal díxy vo» xocpo» yw. Manilius IV, 888: 

wique sit ex omni constructus corpore mundus, 

aéris atque ignis summi terraeque marisque 

spiritus et teto rapido quae iussa gubernans: 

sie esse in nobis terrenae corpora sortis, 

sanguincasque animas, animum qui cuncta gubernat, 

dispensatque. hominem. 
»Comme le monde, vertit Pater Pingré, est composé de tous les ele- 
ments, de l'air, du feu, de la terre et de l'eau, et qu'il y a de plus 
dans ce monde un esprit qui veille à l'execution de ce qu'il a or- 
donné, de méme il se trouve en nous un corps formé de terre, un 
principe de vie residante dans le sang et de plus un esprit qui gou- 
verne et dirige." Sextus Empiricus ex Stoicorum mente loquens 
adv. Physicos IX. p. 569: 15» vé» oÀw» vig» OtwpobrrtG xiwoumévn» 
xal i» uogg7 1t xal diaxo0uGH vvyydvovOGav , tUAoyec üv OxentoiueÓ e 
tO xivoUy «UTE xal zolvnudüUg uogpotUr «v/ty»' roUro di eUx GÀÀo t» 
miÓavov ic1v svo. 5 Ovvaniv iva OV avro ntgouyxviay xeOuztQ 
gs!» (lege i9' jut», seu potius i» gui) vvyr xepoírgsev. — Ánte hos 
omnes Xenophon Mem. 1l, 4, 17: xerapaÓ0e, ors xal o oo6 (vel aoi) 
voUc i»4» To Gov géjpga, occ fovÀerui, nerayngiGeraes, otgÓds ot» rod 
xal T2» i» xaytil egóvgow Td aürra, onec 4v GUT) góU p, ovre Ti- 
9to8a:. 

Quod autem dixit Cornutus sua mundum anima contineri, xocpoc 
wvygw tyu t5» ov»iyovcay avtóv: hoc vocabulum ov»éyev et elegans 


— 934 — 


est et in tali re proprium. Laertius Vita Zenonis: evo» di notà xiv 
dxooaívovsa, (oi Xrwixol) tg» Oov»éyovcu» c0» xógwov. Ad verbum 
Balbus Stoicus apud Ciceronem de N. D. ll, 11: metwura est quae 
contineat mundum omnuem eumque tueatur. Balbus ibidem conten- 
dit, deum esse mundum omnemque vim mundi divina natura conti- 
neri ut Chrysippus dixit apud Plutarch. de Stoicor. repugn. p. 1035: 
ov»iyegdOa, uui du»uut, TOv xoguov évG ovra xal neneQuopésov. lidem 
ibidem Balbus: Haec ita feri . . . non possent, nisi ea wno divino 
et continuato spiritu continerentur. — Eadem apud Cic. de div. II, 
ubi addit: toiem mundi huius molem mens divina couténel, ut anima 
corpus. Idem alibi Balbus de N. D. II, 22: mundi, qui omnia com- 
plexu suo coercet et continet, et ibid. c. 34: omnia sicut membra et 
partes suas. nutrieatur et. continet mundus. — Quam Spinozisticam 
philosophiam omnium orientalium communem esse scribit lohannes 
Tolandus in Originibus ludaicis p. 118. Sextum caput Libri de 
mundo inscribitur, z«g) *Zc v6» 0oàe» Ov»twvixfs uiziac, eti ibidem 
legitur: z&c o zov fiov didáxodpoc vxo vavtge cv»iyevas, et infra ibi- 
dem deus dicitur cvríyer vj» 1G» oe» águosíav vt xal cetgoíav, ul 
apud Gregor. Nazianz. Orat. 34. p. 539: «ob ei» Óiov xai r9» zxüv- 
1€» Topix» Tt xul Gvvexixgv Gité4», x«i owe; diddoxaAo, xal o gv- 
cxoc opos. Habetur apud Clementem Alex. Strom. V. p. 674 a 
Gatakero laudatum ad Antonin. XII, 30. p. 435: o dujxe» nvevpati- 
xog vovog xa) gvriyw» vor xocuov, et infra ibidem: co» aiÓíga narco 
cv»éyorra , ut in Sapientia Salomonis ], 7: z»eua xvgiov zenAgQwxt 
vy» oixougéxp» xai ov»iyts xávra. Origenes interdum Stoicissans de 
principiis lI. p. 77. ed. Lutet. 1773 eodem sensu ac noster Cornutus: 
sicut corpus nostrum ex multis membris aptatum est et ab una anima 
continetur, ita et universum mundum, veluti animal quoddam immen- 
sum aique immane opinandum puto, quod quasi ab una anima, vir- 
tute dei ac ratione teneatur. Ubi vides Origenem conferre mundum 
cum animali: in quo Platonem secuti sunt Stoici. Marcus Antoninus 
IV, 40: ec ?» Q&ov ro» xeOpov, Miu» owOiau» xai wUyn» uéuv éyov, 
Gv»txéc ixvot». [De hac sententia adeas Chalcidium in Timaeum 
fol. XXX. a. ed. Áscens.] Et hoc quidem ev»éyes vocabulum esse 
Platouicum et ab anima mundi desumptum, quae per omnem mun- 
dum se diffundit eumque rationibus substantialibus continet tanquam 
formale eius vinculum, observat Bruckerus Hist. cr. phil. T. 1l. 
p. 694. Plato autem eodem sensu simplex iye» usurpavit pro com-— 
posito curéyew. Sic enim habet in Cratylo p. 275: sr» ve» «her 
ánüvte» QUO,v oU JUuOTtUE "Ávalayopi vo» xai wvyyy «vas vy» dur- 
xoGuoUcuw xui iyovgav, ubi cave emendes cvrérovou», quum síatim 
sequatur ecci» oxyt» xai iu». Apud Nemesium de natura hominis 
c. 2. p. 49 Plato vg» voU xoguov yvyg» vocal evréyovcu» xui av0gíy- 


— 2392 — 


yovoaw 10 oopaterndic rov xóguov' deioÓn, ydg sd OéMatG voU Gu»pé- 
yevtoc iv toi; ngolafloUo idriyOn. Supra enim ibidem dixerat Ne- 
mesius p. 20: iduyO; mà» cüpa deioOns vov cvriyerroc, Apud Phi- 
lonem de Abrahamo p. 361 deus vocatur xóouev flaclev; cwwiye. 
Apud eundem xegl xóspov deOagoiac p. 947 mundus dicitur aiw»ie 
cvvtyouevog xai diaxgatoUgevog decus. S. lustinus Ep. ad Diognetum 
p. 236 : oneg éoriv iv oepari wvyy, vovv dow i» uo0ue XQuoriavol ... 
OVvÉyt avt5 vo Oépa . . . avtol dà ovviyovas vv xóopov. 

P. 8 *oU Qj»|] Auctor de mundo 7: 4a — ex xu» à Àiyoweemw, dV 9v 
Cent. [Plure Biagius Mus. Nan. p. 166. Beitr. z. Gr. u. Róm. Litt 
T. L p.225. Adde versiculum Pythagorae adscriptum in Keilii Anal. 
epigr. p. 4: 

"fde Guys» xttvas Záv, ov dia xixÀgoxoven.] 

[Bac.Asveis]: BaciAsóc generale Iovis cognomen, a principatu eius 
repetendum , neque uni alterive Graeciae populo proprium, sed uni- 
versis. V. Hippocrat Epist 12. Neque cuique populo peculiaris 
cognominis origo quaerenda, quod facit Scholiasta Aristoph. Nub. 2. 
Praeter alios hoc cognomine lovem Parii quoque coluerunt: v. Vi- 
dua Inscr. Tab. XLIHIT, 3. Poetarum omnium primus, quantum sciam, 
Pindarus lovem eo nomine adornavit.] 

[$r« d avzóv] Hanc ipsam, ineptam licet, rationem reddidit Or- 
pheus in Cratere: 

xa) Züvy avro» xaÁÉovo 
xa) dia v' pd' ov. dg did zolvov ndvra vérvuras. 
GALE. Conf. Beirüge 1. 1. p. 224 seq.] 

[7d z«vru] luppiter etiam /7&» dictue, utpote d«erdxrep t&v oÀo» 
(ro zavvoc), de quo v. Damasc. de princip. p. 382.] 

eic nagd vici] Scilicet a Doriensibus, qui dicebant et Geic, de 
quo v. Koen. ad Gregor. de dial. p. 76. Hinc Latinum Dew. Om- 
nia.fere Doriensium dialecto debet Latina lingua. Multae sunt for- 
mae Latinae a Doricis expressae, ut quum primam personam plura- 
lem indicativi in s terminant Latini, prorsus ut Dorienses, qui dicunt 
TUxtoss; pro ticrrouev. Sic post Maittairium et Marklandum Koen. 
ad Gregor. p. 163 observat, multa praesertim apud Pindarum colligi 
exempla de i» cum quarto casu, ut adhibetur Latinum in, et Argivos 
et Cretenses pro sic dixisse i»c, sicque pro riO:ic usurpasse r481»c, 
et hanc Creticam et Argivam participiorum terminationem receptam 
fuisse a Romanis in doces, legems, eamque ipsam, vel erc, in 
priscis verborum Graecorum participiis obtinuisse, arguere genitivos 
TiÓÉvroc, ruzív1iog etc.  Terminetiones Latinorum «manto etc. ex— 
pressae sunt e Dorica imperativi forma cyytàovro pro Attico ayytA- 
Aovre», quod et ipsum est pro communi dyyridfrecay, ut post Mait- 
tairium et Mazocchium observat Koen. ad Greg. p. 75. Sic Latini 





— 933 — 


terminaGonem dominos, libros eic. sumpserunt a Doriensibns, qui 
primo dicebant zegóévoc, Auxoc, apséloc, et deinde nagOévec, Aóxuc, 
dunélec pro zapOévovc, Avxevc, dyrtélovyc, de quo v. Koen. p. 147 ei 
148.  Terminationem nominum fimor, woeror accéperant Latini a 
Laconibus, qui omnia nomina apud ceteros Graecos in os desinentia 
in er terminant, ut in nobilissimo illo decreto Tiuoótop megayevout- 
»op eic. Veteres Laüni, ui videre est im Gifansi indice in Lueretium 
v. sanguinis, in nominativo dicebant senguinis, mentis et vomeris, 
ut Aeolenses dicunt in nominativo o págrvooc, o0 evAaxog et &yeoc 
pro &re» apud Álcaeum, yégovroc pro »égev, iégaxoc: pro Heat etc. 
de quo v. Koen. ad Greg. p. 278 et 279, et quum constet Aeolenses 
geniivum pro nominativo posuisse, hinc ego hasce formas vegeipye- 
Qa, uyriéra et inxora, non ut ab omnibus huc usque pro vocalivis, 
sed pro genitivis habeo, qui Aeolensium more nominativorum sedem 
hic occupant. Nam Aeolenses in genitivo dicebant »:pedzysQévao, uz- 
Tiérao, ínzorao. De hoc o micro omisso formatum est »egelryroéza, 
Myréra, imzóro. D orienses autem, quorum affinis, immo quorum 
una eademque erat dialectus, r6 o omittebant, ut JVixólac pro Jixó- 
Aaoc, 7 ixovoiAug pro 7xovoíàaoc, Mevéàag pro MevéAaoc , unde Latini 
ex s/og pus, ex 4opoc mors eflinxerunt.  ÁAeolenses ipsi «9 omicron 
omituat, quum ex iuo, cio, éo pro ipeb, avi , ov formant ipiGe», 
otOtv, 69e» pro litoDev, dio0s , &oOtw. Ut Aeolenses, sie Latini iota 
dativis et ablativis non eubscripserumt, quamvis et olim Latinos dati- 
vis-singularibus addidisse litteram i, ut populoi Homanei, ex anti- 
quis monumentis observaverit Lipsius de pronunciatione Latinae lin- 
guae c. 9. De quo v. Fabric. ad Sext. Emp. I, 9, p. 252, ubi pro- 
bat e Strabone XIV. p. 648, multos etiam e Graecis iola dativis 
nullum apposuisse, zo4doi rel; roU $» yQágovo. vá dorixág; quae 
quidem littera dativisne subscribenda sit an omittenda, quaesitum 
fuisse a grammaticis monet Sextus Emp. l. c. 1). Denique quum, 
observante Quintiliano XII, 10, pleraque Latini illa quasi mugiente 
littera claudant M, qua nullum Graece verbum cadere ait idem Quin- 
ülianus, qui dixit Graecos » iucundam et in fine praecipue quasi le- 
.mientem illius loco ponere, quae est apud Latinos rarissima in clau- 
sulis, hanc ego mugientis litterae M clausulam Latinos Doriensibus 
debere existimo, qui interdum in fine ^ loco ro? » ponerent, ut in 
marmore antiquo, quod erat penes Burmannum, cujusque partem 
edidit Koen. ad Gregor. p. 292, legitur vu» (pro v«») x&cuv. In eo- 
dem marmore apud eundem Koen. p. 83 legitur zootevíap, et dy, 


t) [Exemplo esse potest titulus in Sylloge inscr. p. 320, ubi v. 
notata. 


— 934 — 


el vou, et duen pro ngebevíav, zd», róv eb djuov 1). Alque haec 
pauca e multis in gratiam tironum collecta sufficiant, ut linguam La— 
tinam ad Doricam dialectum revocare discant. [De forma Aeolen— 
sium .fevc v. Midam nostrum p. 76 et Classical Journal No. 45. 
p. 2 seq.] 

[éeve vg» yi») De re v. monita ad cap. 9: vér;x. Haec in 
mentem mihi revocanL affectum Oppiani locum, Cyneg. Il, 127, ubi 
de Oronte: 

gíQUov ouoU xal vjOov, ipgv nzoéÀw, Udavi ytver. 
Vehementer dubito an eve» nméÀw vdav. recte dici possit de fluvio 
urbem aqua sua irrigente. Mirum ni dederit poeta deve», verbum 
huic rei proprium. Euripides Phoen. 1168: 

£god» d' idtvor yatav aipazs Qoais. 
Ibidem 840 de Dirce fonte: 

xÀesgorQogor à mtdíov 

noóxaQ Joumvov xaradeve.] 

[xei 5 yen zrécic] loann. Diacon. in Theog. o Ze/; vov 4g 
xÀiveras. drÀovuévov navreg guiv, eg ovrog Te (ej Pur. xal d av vov 
Q&os vd Qevra. GALE.] 

xvgiwicror uégoc] Aristot de mundo 6 vZ» ré» ole» ovvextaxie 
avríuv YOCAl xócuov to xvQsevarov. Cicero de N. D. II, 16: Proba- 
bile est igitur praestantem intelligentiam in sideribus esse, quae et 
actheream mundi partem incolant etc. De hoc Stoicorum dogmate 
v. Theol. phys. 


1) [Sed hoc scripturae genus non tam Doriensibus, quam polius 
universae Graeciae commune fuisse, innumera quae nunc innotuerunt 
exempla in monumentis inscriptis satis testantur. De cuius usus, Ro- 
manorum quoque, ut arbitror, linguae communis, ratione vide quae 
succincte monui Zeitschr. f. d. Alterthumsw. 1837. No. 6. Ex Grae- 
cis titulis nunc adde ics a5 et raezzàac (pro «dc or jA«;) ap. Fran- 
zium Fünf Inschriften und fünf Stádte P. 17 et 18. In libris scripüs 
nil mirum usus illius hodie nulla aut paucissima vestigia reperiri, 
quoniam eorum scriptura minus ad oris consuetudinem quam ad 
normam a grammaticis constitutam exacta fuit, et quoniam si qua . 
forte eiusmodi idiomata antiquis exemplaribus immutata adhaerebant, 
ea transcribendis codicibus librariorum socordia sive polius ignoran— 
tia interierunL — Non tamen prorsus exemplis caremus, quorum ex 
numero unum coniectando assequi licet, quod habemus in Hymno 
Hom. in Cererem 7, ubi nunc ex Ruhnkenii correctione vulgatur : 

Àupüv üv naAaxov xa) dyaÀlidac zd' vdwsOor. 
Codex Anara aaÀaxov, scilicet vitiose omissa littera j« ante padaxoy, 
ut olim scriptum fuerit À&uó»' Gp nalaxov, quod in novissima Fran— 
ckii editione nunc adeo repositum video, qui etiam vs. 17 recte scri— 
psit JVicuo» m xediov. Apollon. Rhod. II, 514 bim 


000 ivigorzo dyuztÓioy QOinc IMOconarrior. 


— 9235 — 


[s$o &o/] Animus est ex sempiternis illis ignibus, quae sidera et 
stellas vocatis. V. Macrob. Somn. Scip. J, 14. GALE.] 

[Tovro uiv aÀÀgyogexég oi yyrai ac» cva;] Tam hic ipse lo- 
cus ob usum v. &A4pyogwxéc, qua Cornutum adbuc usum non esse, 
monuimus ad c. 18, indicio esse potest, totum hoc apospasmation ab 
auctore nostro alienum esse: qua de re dictum in Not. cr. Ceterum 
intelliguntur hic, ut ex seq. patet, interpretes ii, qui allegorias ex 
vocabulorum maxime natura et ratione enuclearent, quos inter cum 
scholae, cui adscriptus erat, magistris Cornutus sane primarium lo- 
cum obtinet. Ántiquissimum vero totum illed genus allegoricae in- 
terpretationis, a Stoicis minime inventum, sed a Theagene Rhegino, 


uti fertur apud Schol. Iliad. v, 67. p. 533 Belk.; qui quum primus 


de Homero scripsisse traditur, eo ipso libro, ut mihi quidem videtur, 
istius interpretandi generis periculum feci. De quo grammatico ve- 
tusto, Aristotelem aetate longe superante, qui primus grammaticam a 
rudi elementorum cogniione ad elegantiorem disciplinam revocasse 
dicitur, adi Welckerum Mus. Rhen. T. I. p. 156 seq. Ceterum Thea- 
genis nomen suspicor in his Tzetzae ad Lycophr. 177. p. 455 Muell. 
ante Pyyívov excidisse, quibus scriptorum quorundam, qui allegorias 
captassent, recensum exhibet: xa vov :xoÀvégrogoc L4Àsé»dgov xai 
"foAlodeéigov, xai "Pryisov voU noÀvuvguovog xui "foiiptrog vov Il:g- 
yepngvos elc.] 

Kovo» roévov| Heraclides Alleg. p. 465: Kgóvo» uiv ydo óvena- 
Qt vov ygoryov xard Qrralgyav £voc cvoiyeiov. [Eadem Etymol. M. 
p. 540. Schol. Hesiod. Theog. 459. Macrob. Sat. 1, 8 et 22. Ly- 
dus de ostentis p. 276 'ed. Hase: Eiol dà oi q«c;, vov KQoror, 9, xasd 
uvviOsoyeiuv, vov Xoosyov, OigavoU eivas zxaida.] 

[vv« 9 x«:goc etc.] Huc facit Eudocia p. 258, de Crono agens: 6 
oi Té» nvOev Ósganmtwral xul O:0Aoyo, vàv EAÀjve» dààigyopovrric 
guo», Ov» eàngmius uv oUY oUT& CXü»U eiuorec, udg 904 4» yivorre 
xard ro» vijg wivpOtec Àóyo», zxdliv xarü 30» avrov i» meQuode) dgavi- 
Geras. xai 0 rQóvog di TowUrO» igr,' Ódazarütas yag v3 avro rd ye- 
vouera.| 

[HÀerw»] Platonis locum reperire non contigit; si quidem non 
est Politici, ubi Croni et Iovis fabulae ad explanandam mundi, qua- 
lis nunc est, rationem adhibentur; nam alieni ii loci videntur, quibus 
deus o xocuog appellatur, ut Timaei sub flnem. Ceterum eandem il- 
lam Platonis sententiam Incertus ap. Stob. Ecl. phys. T. I. p. 50 
his verbis respexisse videtur: JJÀárwv yáQ vo. xa avrog día ul» xa- 
Au to» ÓÜnpiovoyor Tàv azavrev, día dk nai corde xov xoapor.] 

[i2 «xQor«zc etc.] Color horum ductus ex lliad. e, 499, ubi 
Iuppiter dicitur sedere «xgovazg xoQvo;z noAvduQudo; Ovidnumow.] 


P. 9 


[r7» »vxra] Anastasius MS. in Casaubonianis p. 107: "O8«» oi P. 40 


— 236 — 


puOsxol xoottQor dxo [l. Unc] zgrobc reyOgva, "Agrtuiv gacw, cta 
VixcAÀeva vo/rtGre dxo [l. unó] vvxvéc.  .duzp d'ü» dg 4nprd' xai 
ydg ÀnÓn xav ajsg» xal Vnvoc yivewes — Eudocia p. 277: Aíyevas di 
4yré nagd $0 ÀAgÜe, vo ÀavÜdse' |) imigosa ydg x«xüv 9 Otóc, 
ec EAÀgwuc pvOoloyobcs. — VfAÀpyope?ras dà oU. povor tic ÀpOgv, aÀÀd 
aai ts vUxsa elc.] 

[ix vob idíov a5gobv, éxtangner»] V. Creuzeri Symb. T. III. 
p. 96 s6q.] 

[Tere] Varias huius nominis explicationes v. apud Creuzerum 
Symb. T. II. p. 650 seq. Epigr. in. Brunck. Anal. T. III. p. 177: 

ZG, 0«4 Tovrot, và zeOérza ve, vov v dsaBirra.] 

[o5 2409vato,| Etym. M. p. 767, 43: TQiroyis&a — 5 ined z9sso 
ors, oneQ xava. "MOauapta Onuaists vjv ntgaAgr, ubi erat quum 497- 
»aiov; pro 4Gauarra reponendum censerem, donec incidi in Hesy- 
chii glossam: Tgsre* JVixavdQoc o Koá4ogerióc qnos vgv stguÀgv xeAtiy 
"óau&vac; quod nuno Etymologo vindicandum censeo. ldem Pho- 
tius quoque refert Lex. v. TQ.royevzc. Ceterum huno vocabuli usum 
Cretensibus Euststhius ad Homerum, Aeolensibus Diaconus ad He- 
siodi. Theogoniam et Schol. ad Aristoph. Nub. 987 Herm. attribuunt : 
v. intpp. Hesychii T. I. p. 1421 seq. Pashley Travels in Crete T. I. 
p. 225 seq. Tzetzes denique ad Lycophr. 519 ex Boeolica dialecto 
vocem repetit. Cum Nostro, qui ad Atheniensium dialectum pro- 
vocat, unus Suidas v. Tysoyevzc T. III. p. 506 facere videtur; nam 
dubium annon restituendum ei 4Ouuóve; pro. 4ónraro,, quum illud 
Photius, cutus verba Suidas manifeste exscripsit, tueatur. Sed Atha- 
manum de dialecto libere fateor, hoc loco excepto, nili] me ha- 
bere compertum, ita ut malim totam hanc rem in medio relinquere : 
utcunque vero siatuas, omnibus illis locis mentio aut Athamanum aut 
Atheniensium inferenda erit. Postremo annotare iuvat, ex Photio col- 
lato nunc satis probari Salmasii coniecturam, Suidae verba vQ«ve yap 
y xegaÀp xavü OwáAexrov delenda esse censentis, ad Dosiadae aram 
p. 140.] 


CaroT lil. 


Iv» Ài xai ddilgz] Balbus apud Ciceronem de N. D. HI, 26: 
"Fér autem, ut Stoici disputant, interieetus inter mare et coelum Tl. 
Funonis nomine conseeratur: quae est soror ct coniux lovis, quod 
ei similitudo est. aetheris et cum co. summa coniunctio. Cornutus 


it Eadem Etym. M. p. 564, 17. Cf. Schol. Hesiod. Theog. 918. 
m te pne luno vj» utootyra ovríynuv dicitur Proclo Theol. Pla. 


"* 


— 981 — 


p. 192 ostendit aethera esse lovem.  Athenagoras p. f92 dieit secun- 
dum Stoicos lovem esse aàrem, cuius co wi» ügoe» (aether) 0 Ze, 
vé di OpàÀv (aér) "Hoa, dà xal ddrlgy xai yv»j. [lunonis sereríae, 
utpote sororis Iani Curiatii, qui à Iove non diversus videtur, men- 
tionem facit Enarrator antiquus Ciceronis, in Maii Auct. class. T. II. 
p. 93. 94.] 

Tuc lovi» o dre] Eustath. p. 45, 45: "Hoa 9 ép. Etym. M. 
p. 434 et Suid. v. "Hoa. De hae Stoicorum etymologia v. Diog. 
Laert. VII, 147 ibiq. Menag. p. 319 et 32. I. Firmicus de errore 
prof. rel. p. 6: Assyrii et pars Af frorum aérem ducatum habere cle- 
menforum volunt, et hunc imaginata figuratione venerantur. Nam 
hunc cwndem nomine Funonis, vcl Feneris, si tamen Veneris virgi- 
ns, si tamen Feneri placuit aliquando virginitas consecrarunt. V. 
Plutarch. in Crasso, ubi de dea Hierapolitana, p. 553. [Philoponus 
ad Aristot. Meteor. T. Ll. p. 219 ed. Ideler.] Plato Timaeo p. 58: 
xarü raUtd üígoc TO piv tvuytoraro» imíxÀg» alÓpQ xalovatwoc, o di 
Soltoévatog opiylp ve xai 0xóvoc, FrtQu e üvovvua ddp yeyovóra. did 
TZv TtüY vTQiyovev aviOotnta. 

xrxóÀÀgvoa,] Hoc pretiosum Lini fragmentum servavit Auctor 
Theologum. p. 51 [50 ed. Ástii]: Aívoo ó Se0loyoc i» t& nQóc "Yud- 
vaio» dtvríQo Otoloyiea oaivesas Abyev*  Tíocaptc dpyal &naoe cQio- 
coi; decuoi; xg«tobrra, 1). lé ui» ydo xal yj ovvpouooÓngoa» dà- 
Ago xavàd vri)» yrepevQixg» drvadoyias* 0 nQog dígu nUp, toDO. tdeo 
móc nUQs xal avámalw 90 moog dígu nip, voUÓ' vdmp mQéc yv, xal vo 
i»urriov. 

óevoeec] Sie apud Cic. de N. D. I, 15$ Chrysippus Stoicos ignem 
et aethera, tum ea quae natura ffaerent atque manarent, ut et aquam 
et terram et a6ra, deos esse dixit. Synesius de provid. I. p. 89 [ed. 
Petav.]: ov ydQ *o vot» avro?» ini yíjc gira, yortow, voUto Qoo5xt 
vvyaR, dd TO ix jg (vivas njygc, et infra: «jv aírjv ódóv avOic 
dvagóvi»us xui elg v5» oixelav dvayvOlva, syn. 

veicrgo:] Dionysius de caelesti hierarchia p. 52 [c. 4. T. I. P. 41 
p. 46 ed. alt. Corderii]: 7 vxtgovoiog Otapyia vag rü» Óvrev ovoíac 
wmocryoaOu, móc vó e», zapngyaytv. Pag. 18 [c. 2. T. I. p. 16] 
idem deum vocaverat O»ttc ovo» vnxaptu, essentialiter essentem exi- 


- 


1) [Fragmentum hoc in has versuum particulas solvendum: 
Tícongtc &pyal axaow 
TQuUGO?O:» OtOMolG xperéorras . . . 
In alio fragmento, quod affert Ambrosch. Comm. de Lino p. 8 
FAnsoOns yaQ yQn mávr, inel ovx. lav ovdi» üseAnvov, 
delendum ro, quo metrum terbatur. De Hymenaeo illo supra lau- 
dato mihi cum Astio non liquet.] 


sientiam, ut vertit Corderius, et de divin. nom. c. t, 5 (T. I. p. 382] 
vnsQuyaÓ erytoc vxeQuzaelor. 

Pius] Eustathius omnino videndus p. 978, 44, sic habet: v7c 
"Péac Zyovs (nó vjc doyeyovov VÀge, vj« Qepervvpes Qevovze, et lin. 50: 
t9» Ó' avtg» x«l Pug» axo vob Qtr. 

ovyxgaci»] Sic Heraclides Pont. Alleg. p. 440: 6c usiav opovesay 
dvaxouO7, et infra: «óc evenc dllylam bvarría Qpovovcac, ova» eic 
v9 avro xaO Gcw, oporesr. Haec e Galeni tractatu MS. xoi yvuev 
afert Menagius ad Diog. Laert. [I, 27] p. 16: T& uv ov» zolvOpea- 
Àgra vérrapa, o» TO zmoQévo» sva, UdeQ quuiv, x«i ec«vtl uóvor drves- 
xttov TÍÜsuev mooc OUyxQuOev, nal xgyyuGw, xal OvGraGi Tév ÜyzoGpier, 
z90c «Alpe gvyxeQavvvra., quae e Thaletis secundo sei vé» dorér 
libro descripsisse se profitetur Galenus 4). V. Gataker ad Antonin. 
10, 24. p. 370. Sed et ovyxQiou» dici posse, testatur Origenes Phi- 
losoph. p. 42: xerd i17» doyg» x«l ovyxqugi» ví» mavrev: V. Gatak. 
ad Antonin. 2, 17. p. 76. 

P. 12 d:uxpioiv] Diogenes Laert. prooemio [10] p. 8: rd víosage avo- 
gea. d avrgc diaxgiOsvas. 

uxovtltioO o;] Sic Homeri vitae Auctor dixit: v7» dvalvew &« v« 
yevrgytuxsd Orouwyta oU navróc. 

UV9igracÓc, vóv díga] Eustath. p. 978, 27: "Ex icxéov xal en, 
x«Üd zov ovQa»ow Tfj yj, xal vó» Jlatuyov vf TOW, ovre mec xe 
vé» aiOÁga día 0 nüOoc «i Hon rov» v& dígs eic yvvaixa avdol ov- 
Üríyrvciw , iva eire Qwoyóvoc 0 dro n&Àlov yivosro. Tunc aér (luno) 
entia producit, cum ab igne, Jove, commovetur et agitatur. 

ix zvQóc buveire] Sic ap. Cic. Acad. II, 37: Parmenides, ignem, 
q*i moveat terram , quae ab eo formetur. Balbus ap. Cic. de N. 
D. Il, 10 docet calidum illud atque igneum ita in omni fusum ne- 
tura, ut in eo insit procreandi vis et caussa gignendi, a quo et ani- 
maniia omnia, et ea quorum stirpes continerentur, et nasci sit necesse 
et augescere. V. et IT, 9. [Proclus in Plat. Pol. fuse hanc rem ex- 
plicat "V. Schol. Hom. Iliad. «, 609. GALE. Huc refero quod a 
Villoisono in varr. lect. enotatione p. 143 ed. Gale subiecta reperio: 
»Sub init. cap. 2 lovem dixit esse xoouov wvyrv, et in fine addit. 
ai juiviQus vvyal nüg oiv. Scriptor Homeri Vit. p. 325: Zavgc di 
9 ai&jo, rovrícriy 5 mvQedyc xal I»0tpuoc ovoía. Heraclides p. 441: 
zvgóc di sloxguwoUg qvac ü w' olas xovgordrg rov vygloravoy dxoxt- 
wAjgwra. y&pov, Scriptor Homeri vit. [p. 326]: Ze; v ars vv 
ToU nvgóc ovoíav, llooudv di vj» vov vdaroc, Adgc di vv vov di- 
e»s. Empedocles secundum Heraclid. p. 443 lovem dixit aióOÉpa, 


1) [Unica haec, nisi fallor, scriptorum Thaletis mentio satis su— 
specta, de qua v. Menagium.] 


— 2839 — 


Platonem vero déga, id est, ut habet Cornutus p. 144, & neyvgepé- 
oruürog xal zgooyeorarog &5Q. Schol. Hes. p. 273 et 274: 9 Ze», 
vovríor. vo Ü[woyóvor nUp, zov uve vóxXo» gym." Ceterum de du- 
plice genere aéris vel levioris et tenuioris, qui proprie «i67o dictus 
est, vel gravioris et crassioris adi Rosinium ad Epicuri Fragm. p. 74 
ed. Orelli.] 


* 


Camur IV. 


vygov dusajic] V. Theol. phys. [V. Plutarch. Quaest. Symp. V, 3. 
Proclus Theol. Plat. VI, 22. p. 403: 'O di IJosudé&» cvunAggot xa»- 
vaUÓa rd uéga rác ÓpjiovQyine, xal pddiova vOv wuyuxo» diaxoopoy 
xvfeQva* xwijctec ydQ 0 Ótoc igvi» aiviog xai ytvégtug nao0gs.] 

4X0 rj mzoctec ovre xàgO:toa| Heraclides Alleg. p. 418: o 1Jo- 
oudé» vyoü ri; €» vig, x«l nagd v9» noow ovte c e»ouacuérocg, Cle—- 
mens Protreptico [p. 42. D]: «i ydg ier: mgoveQor, llooudé& 5 vyQá 
*i€ oUOiu, ix iG mÓURMC Ovoparozowvué»y ; [De hac nominis etymolo- 
gia v. Boettigerum copiose disputantem, Amaltheae Vol. II. p. 333 seq.] 
Singularis prorsus est Olai Rudbeckii Atlant. T. I. c. 34, 4. p. 724 
sic e Gothico deducentis sententia: , Supra c. 11. p. 447 monuimus 
basa aliud non esse quam coercere, punire, unde basse, besse, busse, 
passe, posse princeps durus et severus, et do» aquarum fluminumque 
inter abrupta decurrentium stridorem.et fremitum. lta Posidon ae- 
stuantis, frementisque maris dominus fuerit." ta Neptunum derivat 
& nepta, compescere continentem, coercere, in ordinem redigere, et 
tun, quo nomine sic in Edda vocatur mare, quia circumdat et cir- 
cumcingit continentem, e fus circumcisgit, circummunit. 


Caprur V. 


"40z] Hunc Synesius quamvis poeta Christianus et episcopus P.13 
ad adventum Christi homines liberaturi et inferna adeuntis loca ex- 
palluisse sic dicit, Hymn. IX, 12: 

eoiter oe yíoev coit 
fida; 0 nalawevrs etc. 

"ayupueoícvarac] V. Theol. phys. 

wQocynoreroc dro] Pars ima (aéris) et vicina terris densa est et P. 14 
caliginosa, inquit Seneca Nat. quaest. II, 10. Sic Diogenes Laert. 
vit. Zenonis p. 456 [VIL 145] lunam vocat ngócynov. [V. Animadv. 
ad cap. 35. init.] 

[xa9" avvóv dóparóc iov»] V. ad cap. 35. init.] 

[ITAo?vrew d' ixà5O0»]| Balbus ap. Cic. de N. D. II, 26: Terrena P. 15 
autem vis omnis atque natura Diti patri dicata est, qui Dives, wt 


— 940 — 


apud Graecos ITAovcev, quia et recidant omnia in terrae ct oriantur 
e terris. 

aurov x:jsa] Eleganter Seneca Nat. quaest I], 59: im omnes 
constitutum est capitale supplicium, ct quidem constitutione iustis— 
sima. 


Carr VI. 


ó/c:] Heraclides Alleg. p. 465 dicit Rheam elementorum ma- 
trem, ixedg (voe Tw) xal dty»üq xinot TO müv olxovouttras  [V. 
Eudocia p. 341.] 

üufoe» airíav| Etym. M. in "Pla p. 701: 'Pía .. . oi dà, ixnedg 
zapa roU moaidog avigc 4e oufpo. xavaQíovc — Koórvo di A£yovdw 
aUrZv Gvytva., xaDógo» iE didiov xgóvov 7 voutvty Qoic yivrras. — Li- 
yUnri0; dé gaciw atr» eiva, Qvorv xal gopdv và yivoulismy stQoypuave. 
[XoUoimsoc 0t Myr vr» yzgv Plav xtxjoOa, inudg dz avec je va 
vdara.] Schol. Hesiodi p. 247 (Theog. 459]: 'Pía xazd vov Xqvex- 
7Ztov 7 i ouflpav gvoic. 

vvjzdvoic] Orph. Hymnus in Rheam omnino videndus, XIV, 3: 

TvtavOdovzt , gslororQouavybc, zaÀxoxgore xbvpg. 

dorganév] Teste Plutarcho Quaest. nat. p. 912 dorga:xei vocan- 
tur quoque v» ouBoie» vdire» và nerd. Booyrüv xal dotgasxiv, quae 
evagdéovega cot; oníQuac, esse dicit. Sed fortasse in hoc loco pro 
& dj xal dorgazác xaloto. legendum & dy xa) dorgmzara, et pro 
evapdécrepa reponendum «:valdícreoa, ut diserte [Sympos. IV, 2] 
p. 664: dorQazafa cüv vdarew» svaldo xalovo:, et infra ibid. ror; 
dargazxaío xal xegavviorc vdaot». 

[vvunevo:;c] Philostratus Imag. II, 12: xei críuzava rxovtro i 
Pac (templo).] 

[xegavAaic] -dvÀoc Begexvvrioc. Hesych. Ovid. Fast. IV, 181: 

Protinus inflexo Berecynthía tibia cornu 

flabit , et Idacae festa parentis erunt. 
Seguini Num. p. 118. GALE. Ovidius Met. XI, 15; 
sed. ingens 

clamor, et inflato Berecynthia tibia cornu, 

tympanague plaususque et Bacchei ululatus. 

obstrepuere sono citharae. 
Praeterea avido xepacgógov, forma uyvouder, Lunae sacri mentionem 
facit Aristides Quintil. p. 147 ed. Meibom. V. Schneideri Lex. Gr. 
v. xíguc 4.] 

[4«43ad79opía,s] Rheae in honorem lampadum certamina habita, 
quis praeter Cornutum memoriae tradiderit, non novi.] 

P. 16 dvwÓt» Onfpo, xarapdsrovo,] Aristoteles de mundo 2, 9: $A8po: 
x«ruQdogovo. ldem 4, 4: uevd vdavoc ixgayévrec dOQóu4, 0 5v cov 





— 941 — 


»égovs izppb. Heliodorus Il. p. 110: Aaéfow» veràv Quyvvpirer. 
Philo de Abrahamo p. 355, ubi loquitur de diluvio: «ob ai» dvoOtv 
xavuodrrorroc;, unde cataraetae. |n Etymol. M. v. Pí« p. 701 pro 
x«rapéovc. lege xaraQusgovo:. Alia exempla v. ap. H. Steph. Thes. 
T. I. p. 518. De vocibus i&uodrve et ixéd)ate v. Toup. Em. in 
Suid. T. L p. 139 et 147. Dicitur et de ventis. Aristoteles de 
mundo 5, 3: ovragavtovrev avipnev navtoie», et infra và» (gyvyvpiven 
yuneveur; et 6, 10 opnfoo: nazadoayérsec, et ibidem: i» AfIrsp xgaty- 
gev avadjayivre»v yendgjov dixg». [De hac verbi (zy»vus significa- 
tone v. Boissonad. ad Philostr. Heroic. p. 403. Sic Latini rumpi 
de igne prorumpente: v. Wernsdorf. ad Aetnam 1 (Poet. Lat. min. 
T. IV. p. 87] 

.. aeríegory opoc] Schol. Pindari Nem. X, 132: $va idy» xá» oyoc 
vwgiór dxovoeuev. Pausanias X, 12: sóv di yepgíe» rà daoíu vnó 
t&» dyOgenov 144Z vore ovouáttoÓa,, de quo v. van Staveren Fe- 
rias c. 15. p. 811. T. VIII. Misc. Obs. nov. De voce idg v. Koen. 
ad Gregor. de dial. p. 225. 

[o9e/av] Hesych. Zeuigapsv, quae Suidae est Rhea, spiorrpa 
ógeía» interpretatur. N7Y2T et Dh. GALE. Eurip. Hippol. 144 «- 
vQóc ogeíac goriaAtov, ubi v. Schol. Musgr. ad Sophocl. Philoct. 
391 Erf. 

[v« yevvaiorava vüv iv volg oQto: yevouévov Cowv] Hinc leones 
egeoívgogo: dicti: v. Odyss. &, 130.] 

[rose Afovrac] Claudianus: — blandique leones submisere iubas. 
Serrius ad III Aen. ad cultrix Cybele. GALE.  Eudocia p. 369: 
doi d) vij» "Piay, xa) KvBilys, nagd và Koftla 097" oQsía ydg Otóc 
dió xai imoyrra, Aovrev (vyu. — Cf. Pierson. Verisimil. I, 3. p. 32. 
Diversas aliorum de Rheae sive Cybeles leonibus sententias v. apud 
Creuzer. Symb. T. II. p. 51 seq. et 54. In gemmis aliisque artis 
operibus dea vix aliter quam currui leonibus vecto insidens conspi- 
citur; ipsi quoque leoni insidentem exhibet gemma in Causei Mus. 
Rom. T. |. sect. 1. tab. 35. Adde statuam deae utrinque leonem 
secum habentis, eo notabiliorem, quo certius eius nomen fiat inscri- 
ptione antiqua ipsi operi subiecta: VIRIVS MARCARIANVS V. C. 
DEAM CYBELEN P. S. De quo monumento Neapoli conservato 
adeas Gerhardii Neapels antike Bilderwerke T. I. p. 23.] 

[aygsemóv 1e]. Scilicet ut leones, quorum est gA£uue oxvOQurtov 
xal &ygiov. Translate Ephraemius Caes. 9352: fàoovgé» 78oc xei 
Asórrrov. Sibylla XIV, 132: 

"Aon d' dAlog avgo vpi«dev dina. Oni Qoid 

iv ryabry Bloovgerroc de Elljww» yeséoyro:, 
ubi legendum evzaír; BAocvgenoc. De voce :evyaivgc; adeas Lexica. 
Grammaticus in Boissonadii Anecd. Gr. T. IV. p. 376: Evyaírge za- 


16 


P. 11 


— 9042 — 


Àe Aiyerdi oOTviQ xaÀóq vdc TQiyac. Ceterum in Philostrati Imag. 1I, 
18: Kel BÀinnu» uir DutQov ooi», inudy ig^ tyiv di gd, xal vzo- 
xcÓÜnutvor Ur, xaOuxto vé» ÓnyQiwv và dvéyxnc gtteura [acobsius 
quod olim conieceral, áygeo» pro «ys» adversus monita in Syllog. 
inscr. p. 151 in editione Imaginum frustra defendit; nihil vulgata 
sincerius, in qua dypiov op optime eam oppositionem exhibet, quam 
requirit praecedens 74:gov fàifxu»: contra dyostor eo minus aptum 
loci sensui, quo feris quamvis etiam inclusis et necessitati cedentibus - 
ebtutus semper quidam manet ferox.] 


dQygyoc] Sic c. 8 init. «gyryor eivac zuriov.. Eandem voce utitur 
Dionysius Hal. Antiq. Rom. VIII, 69 in loco, quem elegantissime 
Toup. in Suidam T. II. p. 124 restituit. 


agzetUzov] Sic Pimandrus apud Pseudo- Herm. Trismeg. c. 1. 
p. l. &dec iv v6 và TO dgyérumov eidoc vó mgouQrov Tüc dy/e tc 
daeQuvrov, et c. 2. p. 17: c0 dyyétvxov güg to dQyitumo» wuric. 
Synesius Hymn. IIT, 154 deum vocat «&» dagz:yovov dugipel; ec. 
Heraclides Alleg. p. 491: «Qrsyóvov xai zxgwrgc ovoíac. Clemens 
Alex. Cohort. p. 56 [43. À ed. Sylb.]: o£ aei "HgdxAtxoy 10. xi ek 


«Qyéyovov aéflovrtg. 


P. 18 gc Qwoyoviag] Sallustius philosophus c. 4. p. 250: 5 ulv ov» aj- 
*gQ Té» Ütév Quoyovog iosi Otd, xal Qué oiro urtgg xadeiras. [Rheam 
Orpheus mundi naturaeque parentem facit apud Proclum in Timaeum 
p. 315. IlequeiÀggty za0a6 tá6 looyorgvixag durant, Proclus ibidem. 
Zwoyovov (oijgua nQozgos el Quoxoso; 7 Pía, Damascius nei agxev. 
GALE.] 

[r&» o»vre»| Titanes a physiologis dicuntur qualitates, horum 
praeses Rhea, z«ogc Turawinzo diuigécee  PiaQyoc. Proclus Timaeo. 
p. 296. V. Damascium et Pignor. Mens. Tsiac. p. 19. GALE] 

vfsugyari| Alii vocant segyaviv, alii -4ragyariv: v. Voss. de 
idololatr. L, 23. Legitur 4fdargatis ap. Macrob. Sat. ], 23. p. 255 & 
Somn. Scip. ], 22. ftargatis apud Tertullianum ad nationes II, &. 
p. 38. [Id nomen videtur derivari ab "IX et 2" piscis magnus, 
puto «yy» et «yov apud Damascium, Babyloniorum deos, hinc 
dici. V. Seld. de Diis Syris. Bochartum in Phaleg. Gyrald. Syn— 
tagm. 1. p. 61. 62. Voss. Idol. I, 23. Macarii Abrax. p. 70. Sy- 
riae duo numina. German. Eratosth. GALE. — Cf. Schol. in Germa- 
nici Arat. T. Il. p. 47 ed. Buhle et in primis Creuzerum Symb. 
T. II. p. 61 seq. Voelcker. in Welckeri Mus. Rhen. I. p. 200 seq. 
V. etiam Adnot. crit. ad h. 1.] 


[1*e«ov«g4c] V. quae Gale ad v. 9peíav supra adnotavit Clemens 
Alex. Protrept. p. 25 ed. Sylb. (p. 335 ed. Pott.): «&» ui» Dosvisyy 


, , [4 MAP ? [] 
Zupov xatoixovrtey — oi uly ofBovoy T«S atguottoac, oí dà vovg ivOU.. 


— - - Mp o cpm T-— 


— 943 — 


De oultu columbarum apud Syres aliosque populos v. Ceeus. |..e. 
p. 70. seq.] qu ug 

ly8vog dmiytaOw;] Plutareh. Quaest. Symp. VIII, 8. p. 730: o8: P.19 
oy map' Aiywnuio uovor, eUdi ZvQow, did wal nap HàÀÀga , ylyovty 
dy»aiue nágoc dxoyj iyOvev; wrzü rob dixuíov mal vó nigísgyov (ots) 
züjc fpeesue éxodwnopxevubros. vnolufdy d? ó Nisree" Tàv d' iud» 
(loq) moÀerav, &eneQ. Meyagée», oudéiq Àóyog. meiwos noÀlesia dxgrnouc 
iuov Abyovvog, ot» au) o lIootidésvog iaQeis (oU€ lagopri novas xaÀeUpav) 
iyOUe ovx icÓiovsew. o y&Q Oto; Aiyrreu evráljioc* oj di, dg KAÀQroc 
oj nalmoU, xal xazQoyeéie IlogtidGr) OVovew, in ic vyQüc v8» uv- 
Sownov ovdíag eveus dote»ysec, eX xal ZvQes dió xal eifovra: vov 
iyOv», wq óuepevj x«l GvysQopor. Cetera vide apud eum, ubi nota- 
bilem Anaximandri de hominum origine opinionem recenset. [De 
religioge, qua pisces apud Syros cognatosque populos colebantur, v. 
Creuzerum l. c. p. 69 seq.] 

Fálie»| Eustath. p. 234, 21: FülAew, jvo dZXoxonev»' cagíorsQor 
di dmaiv, eUrovyon. V, Etym. M. p. 220, 22. Suid. T. Il. p. 466. 
Heayoh. et eims intpp. [V. Sallust. de diis et quem Orell. ibi p. 84 
affert Iulian. Or. V. in deor. matrem p. 302 (p. 165 ed. fpaah. 
Lips.)] 

ó Kgóvog ligeras xaxanisu» eic.] Cení. Saluust. de mundo c. 4. 
P. 241. (ubi y. Orell. P. 78]. Etym. M. in Kovoc Pp 540: xavazi- 
vt dà AMyrva, vd víxva, or. 99a Ópá ygovos yivtvts , 1G xoort nul 
gvsdiasQifssas. — Derrsog nasQuéQyue. Macrobius Sat. ], 8. p. 185: 
hune (Saturnum) aiunt filios suos solitum devorare eosdemque rur— 
sws cvomere; per quod similiter signifisatur, cum tempus esse: a 
quo. vicibus (iv nagsde) ewcta gignantur ablsumesnturgue ef. ex 
eo demuo renascaninr. . l'erinllenus ad nationes Il, 12. p. 61: ele- 
gaxter quidam sibi. videntur physiologice per allegoriesm argumen 
(atiomem de Saturno interprosari tespus esse, ot ádeo  Coolum et 
Terram parentes, ut et ípsos origine nullos, et ideo falcatun, quia 
tempore emnia dirimantur; et idee voratorem suorum, quod omnia 
ex se edita in seipsum consumat. Augustinus de civ. dei VI, 8: Sa- 
turnum suos filios devorasse, ita nonnulli interprétaniur. qued ien 
ginquitas temporis, quae Saturni nomine significatur, quicguid gignit 
ipsa consumat. Cicero de N. D. JI, 25: Saturnum autcm eum essc 
voluerunt, qui cursum et conversionem spatiorum ac trmperum cen— 
&neret, qui deus Graece, id ipsum women habet: Koovoc enim di— 
eitur, qui est. idem ygovoc, id est spatium temporis. Saturnus autem 
est appellatus , quod saturaretur annis. — Ex se enim natos comesse 
f»gitur solitus, quia consumit actas lemporum spatia annisque 
praeteritis insaturabiliter expletur. — 

tc xwijatwc Àóyov] Motum omnium caussam agnovisse videtur P. 20 


16* 





— 944 — 


Darius Hystaspis filius in sua ad Herstlitum epistola, quam memo- 
rat Diog. Laert. IX, 13. p. 555, ubi ei dicit ipsius librum desei» de- 
vani» Tra xrgi£yeev Ocniac xóopov ve ob GUuzevroc xal ré» à» TOUTO 
yevouivey* üneQ dori» iv Oeiovdty weiuteva 5505; quod videtur ex 
ipsomet hausisse Herecliti libro, qui philosophus foit ante Stoicos 
Stoicus. Plutsrchus de plac. phil. I, 22. p. 884 dieit plerosque Stoi- 
corum tempus vocasse avrgv v5» xivpow, Pythagoram vero v5» reb 
oPQavobU xivgcw --), at Platonem ol&vec eixéva xvgrjs», 7 didovona «5c 
tol xó0pov wxwvüctec. V. omnino Tustin. in Paraenet. p. 19. 
danavárc,] Orph. Hymn. XIII, 3 de Saturno: 
0c daxaric ub» Gnavra xal aPbec Ipxad; avtreéc. 

[MOo» d»v' avrob nQoorveyxety ioxapyavepivov] Apud Plataeenses 
simulacrum Rhese memoratur a Peusania IX, 2, 5: iod0o00; ub 
"Pla vóy nivgov xarulpuivoy anagyüvos , ola dy có» nald«, o» Usexs, 
Kóro xopi(ovou ics..] 

P.21 evo] Quid sit evo«, v. apud Plutarch. de plac. phil. I, 1. p.873. 
meouiravo» avrov] Schol. Hesiod. Theog. p. 238: co ptoaisavev 
voU zxavrog lov», fyov» 5 y; «xivyroc uevoUca. Plutarch. de plac. 
phil. III, 11. p. 895: oi dao Ote t7» yi» wlopv. [Augustinus in 
Genesin II, 7: Coelum sicut. sphaera undique concludere. creditur 
terram in. media mundi mole libratam, aut ex una parie desuper 
velut diseus oyperitur. Ovidius Fast. I, 110: 
sederunt medio terra fretumque solo, 
uti recte nuper pro vulg. loco scriptum est. lia attulimus ad 
c. 28 init.] 

(A48oc] Bwuriloc a Graecis, 4baddir vel 4badir à Bomanis vo- 
catus, teste Prisciano V. p. 647: .4badir deus est: dieitur ct koc 
nemine lapis ille, quem Saturnus dicitur devorasse pro love, quem 
Greeci Baesiloy vocant, unde profecit Glossarii MS. auctor, cuius 
fragmentum edidit Sinnerus Catal. codd. M8. Bibl. Bernens. p. 413, 
ubi appellatur ^fbardir. Cf. Augustini Epist. 44. In alio Glossario 
MS., de quo v. Valckenarii Opusc. T. I. p. 243 ed. Lips., exstat 
A Valdir. Plura dabit de horum nominum origine et penc 
Orellius ad Senchuniath. Fragm. p. 30 seq.] 

iyxavtovnoiy07] Seneca de providentia 1: Smpervatuum est ín 
praesentia. ostendere, »on sine aliquo custode tantum. epus stare, 
xec hune siderum certum. discursum. fortuiti impetus cesse, ct quae 
casus incitat, saepe turbari et cito arietare: hanc inoffensam velo— 
citatem proecdere aeternae legis émperio, tantum rerum terra tmari— 


T) [De Crono lo. Laur. Lydus de Ostentis p. 276: Eio? 0i o 
euo, vór Kovo» — Qvguvoi: evas nGida* xal yag in 17€ orgavoU wi- 
vijotwc o yoóvoc.] 


— 945 — 


que gesiantem , lantum clarissimorum luminum et ex dispocitione 
lucentium ; mom esse materiae errantis hunc ordinem: ncque quae 
temere coierunt, tania arte pendere, ut terrarum gravissimum pon— 
dus sedeat immotum et circa se properantis coeli fugam spectet. 

inà Osuidiov] Hoc Stoici hauserant a Timaeo Locro, qui p. 552 
sic habet: (fa xarse xa facie &. y& igronosos — Plutarchus de plac. 
phil. H, 6. p. 887: OQ: evoio) uno yr agbacGaí qacs vy» ylvecv soU 
xoomov, xa&dnzeQ amo xivwQev' «Qyg di cgaíQuc vo xiv:Qov, [Schol. 
Hesiod. Theog. 126: Kéwvgo» 9 y7' airov di egaigac *0 xévrQow' dio 
yer y] vóv evoavor.] Seneca Nat. quaest. Vl, 1 de terrae moti- 
bus: Quam latcbram prospicimus, quod auxilium, si orbis ipse rui— 
nas agitet? si hoc, quod nos tuctur ac sustinet, supra quod urbes 
sitae sunt, quod fundamentum quidam orbis esse dixerunt, discedit 
ec titubat? Terra Orph. Hymn. XXVI, 4 igavor» 4Oavatov xoouov 
dicitur. Pindarus ap. Plutarch. de facie in orbe Lunae p. 923: «7» 
yj» ddapavrozídilo. xióvec neqséyouae. — [De hac fabula et eius phy- 
siologia Hesiodi Interpres agit pag. 129. 130. 143. 144. 147, ubi no—- 
stri verba videas, V. etiam Schol. Iliad. o, 318 et Apollonii Rhod. 
|, 1098. De Rhea ista óeoAoye; Damascius: H 'Pía rov KQovov ii; 
4ÀÀg» diaxocupgw mQoüyt cd yevviuaro, Et alibi idem: Ty Pie 5 
'Oydodg mgodpxe, ec ini nüv xvgOoy xara rdg diaigétotc, xal ovdiy 
qvrov iovcy xeyiec xal xufixéc T). idem: mgéroc ixtvo; (0 Kgc- 
voc) fovÀAma. sd oixta yrvvguaza neQiéytv , deo xal oic ieQaixoiz oi 
Koóreos rerzgnyvas dQaiporec nasdofQooíeus; [immo azaidoflgwoie:c]  yai- 
gortec, xal trjv voixvsgv nQoftBAnnivo, dvyaus, GALE. De eo, quod 
sedens cogitatur Rhea, adeas Creuzerum Symb. T. IL p. 51. Se- 
dentis Terrae statua Patris: Pausan. VII, 21, 4. Ceterum in primis 
huc pertinent quae infra c. 28 de Vestae, quam eandem esse cum 
Terra demonstratur, nomine leguntur, scilicet derivando di« zo in 


1) [Hinc Rheae 1ó zerQaywrov oyu« adscribit Philolaus, teste 
Damascio in Plat. Parmenidem, cuius locum excitat Creuzerus Comm. 
Herodot. p. 343.  Theolog. arithm. p. 64 Ast: ix dà vn9uyewov o 
xufos" vovro d) oygua y9c icrw. Neque ineptum plane dixerim eum, 

ui Cybeles nomen a avufoc derivandum censeat. Cf. Creuzeri Symb. 
. II. Jd 52. not. 'Ex vo6 xvfov ytyorivas 15» y5v, dixerat Pythagoras 
teste Stob. Ecl. phys. T. [. p. 450. Heer. Lexicon apud Hermann. 
de em. gr. gr. rat. p. 325: A&yrra, Ok xa) Kvfilg dno ToU xvfuxoi 
cyynarog xard yteutrQía» p yi, did vo Bacisov xaà csáciuov. — Prae- 
terea Scriptor enonymus in Zeitschr. f. d. Alterth. 1839. No. 53. 


p. 420 de Platone: ry» aiv ydg yZv did tO evédQaorov xal Brfgxoéc^ 


avtZc xvfoudi AMyn (ídgaro; ydo o xvfoc), ubi non opus est cum 
Prellero, qui fragmentum illud ex apographo Hamburg. edidit, :Pe- 
doe» scribere, quum adiectivi forma «vídoacros per se omni mendi 
suspicione vacet. ) 


— 9246 


auti dou imi Dtueliovu von olov éarásus xócpov. — Cf. Prelleri De- 
meter und Persephone p. 15.) 

vorposévey] Seneca. Nat. quaest. VI, 16: Tota diss mehr 
quod ígneus aether, vmi summa pars, claudit, omnes hae etellne, 
quarum iniri non. potest mumerns, omnis hde ooclcstium coctus, et 
(ut alia praeteream) hic tam prope a nobis agens eursum sol, omni 
terrarum. ambitu non. semel maior , alimentum ex terremo traÀunt et 
inter cc. partiuntur: nec ullo nljo scilicet quam halitu terrarum 
sustinentur. — Hoe. ilio alimentum, hic pastus est. V. Menag. ad 
Laert. p. 186. [Hine meter hominum dicitur terra a Xenophonte et 
Cicerone, ad cuius de legg. Hl, 22, 56 v. Geerenziem. 


Capur VH. 


Koévo;] In Ezeur Vedam Indorum p. 31 Saturni planeta dicitur 
Choni, quod prope accedit ad Koó»oc;, et BRobi sol, Chomo june, 
Mongolo Mars, Boudo Mercurius, Zibo luppiter et Bargobo Venus. 
Sic ap. eosdem Indos in eodem libro p. 93 aiou est durée de la 
vie des hommes, «ie». Indi quoque, teste eodem p. 97, suum ha- 
bent Soturenouno, qui primus regnare in monte Nilo dicitur. 

piyrusÓn, v5 yj| Euripides ap. Stob. Eel. phyt c. 12 [Eur. 
fragm. p. 364 ed. Matth.]: 

"Eoc d'9o ceuvoc ovQavoc sánposuevos 
üppov zteoti» dq yatav "Lopodirye vno. 
"Ora» d* evuuiyOfjrov die cavvov dvo, 
Tíxrovoi niv závra xexrQépovo. uua, 
o0tv Boóétevor G5 Tt xal Odllnu yívoc. 

P. 23 9 tZc rüv ole» yevégeec cab] Alio quoque modo id explicave- 
runt Stoici, teste Balbo sic loquente apud Cic. de N. D. I, 24: 
Nam vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Coelum a filio 
Saturno, vinctum autem Saturuum ipsum a filio Iove. Physica ra- 
tio non inclegans inclusa est in impias fabulas; coclestem enim, al- 
tissimam aetherenamque naturam, éd est, igneum, quae per sese omnia 
gigneret, vacare voluerunt ea parte corporis, quae eontunctione al— 
terius egerct ad procrceandum. 

[xoAÀg» Qvo:] Saturnum esse «iow» oU ÓePuatToc Qóov, monuit 
Phaedrus de net. deor. p. 17, ubi v. Petersen p. 36.] 

[Alenvorégac zoujoucu vac dvaÓvuiconc] Saturno à magistris phi— 
losophiae Platonicae recentioribus vis discretiva attribuitur. Proclus 
apud lo. Laur. Lyd. de Off. p. 278 ed. Hase: xd ydg vZc Tsvo- 
vixi gytivus diano0pmGtec xp vo drnQtTuxo» xul v6» vorgür có dxgo- 
raro», i» oig éreQosyo iéAupwe did. 0b ravra xal laufláreev avtóv qao, 


— 947 — 


xul didóva, vg» faculta» oiov u&yptixéc xai (haieq, Ovrapiy Tt TY 
égilovscav 1d desepa vol; ngemoi xaÓcevpo, etc. Idem Comm. in 
Cretyl. p. 60. ed. Boissonad. de Saturno: Ty» ydo yvewivg» vonow 
ele. mànOoc figoc yrs wal xemADQUNV éavrOv» và» ininav dueyesooévesy 
vopta» oOr dg xal gyruei» tiva, AEyszas vov TizavaxoU yévove xai dia- 
xoíctec xavyroluc itagyoc xal vijg értgenosvoU dQurapeec. — Et paullo ante 
idem p. 59: Movoc d' o. Koóroc xai agasQe?rac sov Ovgavor t7» faci- 
Ada» veléec, xal vé Z6 mageryeQu vgc gysuovelac , save» xal ttpyo- 
troc, 9c 9ndw o uéOocc. Anonymus MS. sxegi Gt&» excerptus a Kop- 
pio ad Damasc. de princip. p. 63: zal joue» vé&v ovrayeyév xai ré 
diipéceer rdc dkporárag savrac ayríaz Lye» sag éavr& 6 Kgevos, dia 
Mi» r&v odpearíev con&v ngeüym» dc vd uiQg tv olovgt cu» votQdy 
xal mooóde» ytvrrrtixiv xa) nollandaoungué Gitioc ytréptvoc, na) oÀec 
tfc Tivawuuc yevtüc gyovusvoc, dg! ne 5j diaiQtoic t&v» orvrey.  Macro- 
bius Sat. I, 8. p. 185: Ex quo intelligé volunt, quum ehaos esset, 
tempus nón fuisse: siquidem. tempus est. certa. dinensio, quae ex 
coeli conversione colligitur; iempus coepit inde. 4b ipse natus 
putatur xgóvoc, qui , ut diximus, yoóroc est. Quumque semina re- 
rum omnium post coelum giígnendarum de coelo fluerent, et cle- 
menta universa, quae mundo plenitudinem facerent, ex cllis semini- 
bus funderentur; ubi mundus omnibus suis pertibus membrisque 
perfectus. eét: certo iam tempore finis factus est procedendi de coelo 
semina ad elementorum conceptionem. | Celerum de Saturni natura 
et nomine meliorem nunc expositam habes doctrinam ab Hefftiero in 
Allg. Schulzeituag 1833. No. 29 seq., ubi docetur eo numine sigifi- 
ficari terrae frugum provenientium et malurescentium el messis ra- 
tionem.] 
xóguou QUoic] Eleganter de deo dicit Synesius in secundo hymno- 
rum, quos parum vel eruditis notos doleo, vs. 60. 
ov ÀÓ' iaoi (ica 

zmugrovrov , ngo v iovtoy, . 

nuettorrev, ivaovte. 

XV xaróp, ov Ó' ioci mary. 

Zw d'ugóg», ov d$ Ónàve: 

Xv Ób go»«, gU db cwa* 

evoHeC QuOIG yoréioa" 

coU Ó'uüvab, aleroc aisi». 
V. et Hymn. ll a versu 145, ubi deum vocat naréQu» zaX1íw» zxa- 
víp«, uUrexatoQu, mQomdropa, dxarepm, viov ÁauroU, P» évoc xgosegor 
etc. et infra oupa íavroi, et Hymn. IV, 61 seq. agr» dpgruv, nayór 
n«yüv, (ier ilu» .. . xoouo» xócuov ei vs. 291 veo» vóov, wwoy&» 
vvyür, eUOw euo», et Christum Hymn. VII, 14 T9Y *Sevropy] QU- 
«v. Deum Hymn. |, 52 vocaverat avroonvsos dore». 


— 948 — 


inéoye] Similis allegoria apud Schol. Hesiod. Theog. p. 214. 
p.23 dut«yeyjs] De hac voce rara sic Stephanus Thes. Ling. Gr. 
(T. IJ. p. 76): ,Budaeus duteyeyrs vitam et moram in rerum natura 
interpretatur in hoc Damasceni loco De providentia: nQavos iov; Boi- 
Ages; OtoU, d 9» n«vra rd ovra 5v» zQoggogor dutayeyg? Àanflavn. 
Sic in Basil. Homil 8 in Hexaem. di ve ro» zoQiono» t76 1Qo9nc 
xui dui Tgjv Aor» vov Bíov dutayeyys. Ego apud Damascenum et 
in aliis eiusmodi locis malim interpretari: in commodo statu vitam 
degunt" Fallitur vir doctissimus, et vel ex boc Cornutüi loco discere 
poterat, die£uyoyz» recte à Budaeo in Damasceno explicari moram in 
rerum natura, quum apud Cornutum uaxQoréQqur dutayoyg» significet 
longiorem moram, in loco autem Basilii citato zz» Aog» vov fiov 
jutuyeyy» possit significare ea, quibus vita sustentari in posterum 
possit, quum proxime adhaereat v& :zogusAe 7c tQoefc, eli supra 
recte e Synesio, Polybio Gregorioque Nazianzeno vé» fio» dubuyaye 
esse vitam traducere, vitam tolerare, comprobaverit Stephanus, ut in 
hoc quem affert Polybii loco e Budaei Commentariis 9. p. 380: o 
d) Kagrgdorio, vtov; uiv wav idiaw fiov de dietayayórse o uxo vw» ix 
vic yegQac yevrgmarev, Adde et apud Antonin. VII, 69: saca» gaé- 
qu» ec vHvrata» Ódut«yus, Wolfius ad Arrian. II, 1. p. 172. ed. 
Upton., ubi legitur ec govioutOa dutayev, u( volumus degere, anno- 
tat T. II. p. 103 eiusd. ed. «o dietdyu» x«i di&ayoyz» Stoicis omnem 
tetius vitae cursum significare, et Uptonus in [ndice observat «o d.- 
eiayc», id. est, vitae cursum traduco, et hino dutayuyrj», id est, totius 
vitae cursum, esse vocabula e porticu, et septem indicat loca, in qui- 
bus apud Arrianum similiter pro totius vitae cursu, Nullus dubito, 
quin et hic in Cornuto et alibi designet mansionem, moram, Gallice 
la durée. Nemesius c. 42 p. 164: sxQovoíac (icri) g wesd v9» atio 
dutayeyi v6» ovre», ubi dutaywy] idem est quod dsewo»g. ldem 
enim Nemesius infra c. 44. p. 170 suam eic explicat sententiam: 1e 
Ot niu» gaci vc ví» ovre» diauo»zc, «ort undi» và» ytvopiver 
nA, xal ToUtov uóvov TQorou» sxowtoÓn. Sic et idem provi- 
dentiam definit c. 43. p. 166: zgovo«d. ior; Bovigaic OtoU, d» zv ndvra 
td ovra TO» mxoUgoQov dutaywyg» Àaufávu. Quam definitionem et 
Damasceno tribuit Lipsius Physiol. Stoic. I, 11. p. 54, qui male ver- 
it ,convenientem ordinem et regimen", ut Nemesii interpres Nicasius 
Illebodius male interpretatus est ,per quam omnia quae sunt apte 
gubernantur", ut supra male vertit ,providenüae est res creatas ad- 
ministrare", quum legeretur in textu dubuyeygr vo» ovre». V. au— 
tem quae de voce diéuye» annotavimus in Theol phys. Confer 
Numenium apud Euseb. Praep. evang. XV, 19. p. 821, ubi habes zz» 
«utp» Qufayeynv nostre, ei ex cuius verborum serie apparet, zg» 
dutayey)v sensu morae et per mansiones explicandum esse. Neme- 


— 949 — 


sius c. 44, p. 168: rZc Ji Qubeyeync xai rev rllev; re sQaxsiws. 
Saepe haec vox iungitur cum «gr, initio, et dxolxte seu cin, fine. 
Marcus Antoninus VIE 20: 9 9vos icróyagtes éxdevoo, ovdi» cT! 
làaoco» vijc dzodnitec, 9 vüc donc vt xa) duteyeyos, ubi reete In- 
terpres verüt. durationem. 7/7 dioe; opponitur sxsteyeyy apud 
eundem Ántonimum, qui V, 23 «6 cáyos vZc vnsbmyey7c usurpavit ad 
exprimendam celeritatem, qua ommia auferantur et abripiantur. Haec 
autem vox dubeyeyr legitur apad Origenem contra Celsum III. p. 500 
ed. Benedietin. et p. 159 ed. Spence. in loco corruptissimo quemque 
ideo interpretes hactenus non ceperunt. Scilicet Celsus Christianis 
obiecerat, eos vana spe lactari: cui respondet Origenes, idem et iis 
dicendum ethnicis, qui animi immortalitatem vel sakem longam, ut 
cum Cicerone loquar, illius usuram exspectant, oí »agadstapevos v7» 
*zge wuyZc diauovg». Pergit Origenes et addit, idem quoque et iis 
obiiciendum, qui sunt zecÓévsec ztegl «eU OvodOt» vov ec O.4V4TOY 
KAINOY AIERAPA)EHON idiorrvo;.. Lego ec .40.4N.A4TON KAI 
AIEZADÍI2EIHN é&orroc, id est, qui credunt animam esse immorta- 
lem, vel saltem diu permansuram; quam quidem emendationem mire 
confirmant sequentia Origenis verba, in quibus subiicit sic et iis ad- 
versari Celsum quae nom spernenda dicuntur meg) -7c dÓ«vaocíac vi 
vvygc 7 tgc Uxideugorüc avigc 9 «jc vov eov dOuavaciec. Hinc vides 
in Damasceno, Nemesio et Cornuto zz» dubteyeyg» idem esse ao ime 
diuuorj». Enimvero philosophorum alü animam immortalem, alii 
mortalem esse, alii autem aliquamdiu permanentem opinabantur. Her- 
mias in gentilium philosophorum irrisione p. 22. 23 ed. Dommerich 
[S. 3. p. 216 ed. Worth.]: vg» di evo» avvügc (vurfjc) o) iv dOd»a- 
vov gau», oí dà Orgryv, oi dà noc oliyoy inidiapévovcay. — At yero 
insduapovy , seu. Qubayoyj, quum de animo agitur, est dogma et vo- 
cabulum prorsus Stoicum. Nam apud Diog. Laert vita Zenonis 
Cleanthes affirmat xáouc yvzdc imdiapive» pnéyQs vic ixnvoeasec, 
Didymus apud Euseb. Praep. evang. XV, 20. p. 822 dicit yvy» im- 
névv , et infra diauévoes. Antonin. IV, 21: & diapévovos ai vvyod. 
Clemens Alex. Strom. V. p. T12 habet wvyé» budiaporg». V. no- 
stram Theol. phys. Unde Cicero Tusc. I, 31 dicit Stoicos usuram 
nobis tantum largiri animorum ut cornicibus, diu permansuros dicere 
animos, semper, negare. (pse Origenes, quemadmodum et Stoici, 
inter v7» dOa»aoía» cic vurágc et vj» imdauowj» discrimen facit, 
quum in S. Matthaeum dicit Sadducaeos omnino negare vz» 17s vv- 
Xíüjc oV uóvo» &Oavuole», &ÀÀd xal imdi«uovjv. Quum autem dixit 
ibidem Origenes zxeQà zov OvQaOt» vov, eos designat qui dicant ani- 
mam extrinsecus insinuari, quod erat eorundem Stoicorum dogma, de 
quo v. Lipsii Physiol. Stoic. IIT, 7, apud quem Tertullianus de anima . 
c. 25. p. 232 dicit, Stoicis animam videri nondum vivo infanü ex- 


— 200 — 

trinsecus (&voaOe») imprimi, Lactantius IIl, 18. p. 237 seq.: Py- 
thagorici et Stoici — quum timerent argumentum iliud, quo colli 
gitur, mccesse esse ut occidant animae cum corporibus, guia cum 
corporibus nascuntur: dixerunt non nasci animas, sed insinuari po— 
tius in corpora. Idem de opific. dei c. 17. p. 119: non post par— 
tum insinuatur in corpus anima, ut quibusdam philosophis videtur. 
Et Instit. div. VIL, 12. p. 551 dicit Pythagoram existimasse, animas 
insinuare se novis ac recens natis. Hecte igitur Origenes opinionem, . 
qua animae extrinsecus in corpore insinuari dicuntur, cum ea, qua 
immortales esse aut saltem diu permanere dicantur, coniunxit. Lu- 
cretius IIl, 670: 

Praeterea , sí. immortalis natura animai 

constat , ct in. corpus mascentibus insinuatur. 
Rt I, 112: 

ignoratur enim, quac sit natura animai, 

nata sil, an contra nascentibus inzinuetur , 
et IIl, 691: 

corporibus nostris extrinseeus insinuatas, 
et 699: : 
Quod si ferte putas extrinsecus insinuatam 
permanare animam nobis per membra solere. 
V. et 722. 129. 738. 782. 764. Graeci autem ut hanc animam ex- 
trinsecas insinuatam exprimant, utuntur voce óvodÓer, ut apud Theo- 
doretum Therap. V. p. 547. [T. IV. p. 826. ed. Schulze]: ei seo: 
JHlaveva .. . óvoáÓt» cvoürov (vov veUr) daxoístoOn, AMyovow. [In 
alia Schedula Villois. ad v. detayoyyr: ,ln quem errorem ixiduxuo- 
vc, non dOo»acac animorum sic impegit S. Irenaeus V, 7. p. 300: 
quemadmodum coelum ... multo tempore perseverant secundum 
voluntatem dei, sic et de animabus et spiritibus et omnino de omai- 
bus his, quae facta sunt, initium quidem facturae suae habent, per- 
severant autem quoad usque deus et esse et perseverare voluerit." 
Ex huius operibus animi materialitatem inferri posse fatetur Diss. 3. 
art. 9. p. 153 seq."] 

[Qvenapaxoloe0g:ov| Tz» rà» vene» H*vaow dessensdislén 

vocavit Tiberius Rhetor 13. p. 30 ed. Boisson.] 


Carver VIII. 


P.24 [Kuv' áÀÀoy di Aoyov| Eadem phrasis apud Proclum in Tim. ll. 
p. 111.] 

doreyóvoys tiva ndvte»] Plutarch. de [side et Osir. p. 364: eies- 

vas db xal"Opngoors (onto Éuls naDorca sap variar, vdap doy 

&ndyrey xul yivtaiw tiOcoBu. (rov ydo 'flxsavóv "Üosey sivus, ttjv di 


— 281 — 


T26v» Tow, dc TiÀgrovupivg» suryre xai cvvexzoégovceas.| V. Auctores 
a Wolfio indicatos ad Orig. Phil. p. 22. . [Ordine temen et looo su- 
periorem Oceano Cronum fuisse, Proclus cum plurimis testatur ad 
Timaeum p. 296.] 

ov ydo win uvOoleyía| Videlicet Pythegorici, teste Plutarcho 1. c., 
mare dicebant esse lachrymam Saturni, Kegovov Óáxovoy, quod Plu- 
tarchus ait innuere và ay xa&agov, ugd? c/ugvàos avzic. 

[x«i ipsbge merafdlle»| Merafalie» est.pro pevagellóépsroc, ut P. 25 
saepissime, dictum.  Ád sensum horum verborum explanandum com- 
mode facit Hereclides Alleg. p. 439: cevwdvor Te *ó vdeg xai perru- 
BalÀouevor (ie ld)» dmeyaseiras.  Btenim Oceani concitatus fluxus, quo 
ipso. nihil perfici potest, tandem adiuvante uxore. eius Tethye, Coeli 
et Terrae filia (Hesiod. Theeg. 136) cohibetur vel morari iubetur, 
hoc est, in paludem vel terrenam materiam coalescit et mutatur, ex 
quo demum, commistis inter se Oceano et Tethye, omnia gignuntur 
et consistunt. Proclus Comm. in Plat. Cratyl. p. 86 Boisson. 'H 4i 
TyOv)c vj» uev» irriógae voi; vxo ToU .ixtavyoU mevevuévesc , xal vg 
ideoioryra napéyrvas 10; Queytsopévess Vx. (ueoov ez vy» dnoyirryaw 
té» ÓdrvríQe» xal vj» xaÜÉaporyra vc ovcíac Tolo uüxpoiec navze 
naguyty iputplvoic, oc nà» và diavreiusvoy xai dipOovusvov té» Oeuv 
vmocrugemv d»íyovga», etc. V. lamblichi locum Galeo allatum, in 
Adn. erit. ad verba sev xóxAoc. Eudocia p. 439: 'O dà av6oc, 9a- 
civ, alvrezas, Ove Wlxeuvóc mv dove» 5 vyg& eiow, 5j (0 TpOUc 9 
Egod, vovcéaviv 5 yüj* xal ors nále: vc vyQüc evotec n5 cvyyiwonivgc 
vj yj, oUÓiv Ewoyovt?ro xal dxóllowe znarra* £a 5 Ha eG lgogoc 
oUuga rje cvGevbtec, nutaAAdiie vd dvo Orouela cic Ovvdgnay, zal yi- 
veras lostov GCuoyoria. Cf. Schol. Ven. ad [liad. £, 295.] 

[Gdivegovy uóvov Gpaxrov ixexQgdve] V. Macrob. Sat. c. 23, ubi de P.26 
Adadi et Atargatis agit simulacris. GALE.] 


CaruTr IX. 


dÀÀes etc.] Hoc caput expressum est e sexto Libri de mundo 
zeQ] tü» ToU OtoU Ovomásev, ubi praeclare auctor inilio: Eic dà ew 
"nolvovuuog iori, xavovogatopevog vele xdÓeas sügey &eQ eUrOG vtoypor. 

Zug narjQ Ayeva, Gió» xal d»Ogonov riu;] Hinc praeclare 
Epictetus apud Arrian. Diss. I, 3. init. E? r;; 1€ doyuet. zovto ovp- 
*x&0fo« xcx atilav duruiso, Ori yeyovapt» Uno toU ÓtoU mávitG AQog- 
yovuivec, xal ó Ótoc mevyQ iow vé» T avÜQdne» xal vév Ótüv, cina: 
o1» ovdlv dyt»slg oUdk vanavory ivÜvugOnoria, niQl iavtot: dÀX av uy 
Kaioap damowjomtai os, ovdeig gov vg» opgvv fagrdcn' àv di yvés 
ot; roU Zhóg viéc ci, oss ixapOgop; Eidem luppiter dicitur ze*ge 
dvdpe» vt Ot&» 1e, L1, 19. Sextus Emp. adv. Logicos VIE. p. 647: 


«ov día papi» 9s» và xal dyOQene» xavéQu. [Originem huius ap- 
pellationis ab Homero repetendam esse constat, unde certatim ea usi 
sunt poetae alique scriptores. Ennius p. 65 ed. Hessel, divum pa- 
ter atque hominum rex, ubi v. Columnam. Cic. de N. D. II, 26: 
(luppiter) « poetis pater divumque hominumque dicitur. Valerius 
Serranus, vel potius Soranus, Mythographo in Maii Auct. class. 
T. III. p. 161 laudatus: 
Iuppiter omnipotens , rerum regumque repertor, 
pregeniter genitrixque deun, deus unus ct idem, 
de quo íragmento alibi monitum. Poeta inc. in Servii Centimetro 
p. x ed. Kleinii: Hex paterque Fuppiter deorum.  ÀAtque pater sim- 
pliciter luppiter dictus, ut apud Pindarum Olymp. II, 49. Hymn. 
Hom. in Ven. 29 t). Hinc luppiter in Bithynia zac dictus, de quo 
nomine v. Ádnot. crit. ad c. 25.] 
xéguov evow] Sic apud Plutarch. de plac. phil. I, 7. p. 861 deum 
dicunt (Stoici] »o9» roi xócpov. 
igiydovnoc] Eustath. p. 1064, 8: 4éyes dà. o avvoc (o Hoaxlaidyc) 
zal ec oi Haunoéra xqogriÓlacs xai auro) vo y vaic Àibess, xo» deb- 
zev ydobmov AÓyorttg, 00e» igiydovzoc xoci "Hogc, s«i X0 ToU »gec 





T) Vulgatam lectionem servare malo 
1j 0) margo Zee déxe xaÀóv yíQac elc. 
quam cum Hermanno ex llgenii coniectura scribere 
ty di xargQ déxev xaÀov yégac etc. 

Ut enim verum sit, quod Hermannus Orph. p. 101 et 817 statuit, 
quicum conferas Graeflum ,Zu Nonnos Hymnos und Nikaes, Peters- 
burg 1813. p. 39", xaAó; Epicis produci, quod de Homero ante 1am 
affirmaverat Clarquius ad Iliad. 2, 43, tamen quo minus ea regula ad 
corrigendos locos adversantes utamur, obstant duo correptae syllabae 
exempla apud Hesiodum Theog. 585 et Op. 63, quo posteriore certe 
loco certa corrigendi via Goettlingio iudice inveniri vix possit. Et 
Opera et Dies si seorsim spectamus, eo minus de mutando illo loco 
cogitandum erit, quo praeterea plus uno exemplo, si bene memini, 
producta syllaba in hoc poemate non reperitur, vs. 738. Contra vero 
in Theogonia uno illo loco excepto constanter producta legitur, vs. 
17. 22. 201. 216. Neque alia prosodia in Fragmentis reperitur, ubi 
duo exempla notavi, 55 ed. Goettl. et in versu, a^r'áÀoea xaÀa v»i- 
Movra,, allato ex Plutarcho in Heinsii editione a. 1622 p. 184. .Ce- 
terum de syllabae usu in reliquis poetarum generibus haec notavi. 
Apud antiquos iambographos syllabam constanter produci, monuit 
Porsonus ad Eurip. Orest. 5. p. 117. Apud Pindarum ÁAtticosque 

(as contra dpi d notavere Hermannus de dial. Pind. p. x et 

runck. ad Soph. Phil. 1280. Erf. et «d Gnom. poet. E 346. Apud 
Theocritum iam legebatur x«i xauÀd nméguryru. — À Ducolicis nullo 
discrimine modo corripitur, modo producitur. Ut Theocritum mittam, 
ex syllaba legitur apud Bion. I, 1. 2. 5. 7. 3T. 38. 61. GT. 92. 

; 2. VI, 7. XV, 24. 29. XVI, 8. Mosch. Ill, 7. 34; correpta, ap. 
Bion. J, 29. 30. 55. 71. III, 2. XIV, 1. 


— 2053 — 


xal pvópec. V. && p. 1195, 34. [Idem qui deus bronton Latinis di- 
citur. V. Oderici Diss. ad inscr. ined. p. 176. 4 Boovrérrs xai 
xarayÓovícc ÓOcoi; titulus mon valde antiquus ap. Franzium Fünf 
Stáüdte und fünf Inschriften p. 5. Aliam transcribere iuvat inscriptio- 
nem nuper repertam ex libro.in his terris raro, ex Romanellii Isola 
di Capri, Neapoli 1816 edito, p. 95: 

DEO SOLI INVICTO MITHRAE 

FL. SEPTIMIVS ZOSIMVS V. P. 

SACERDOS DEI BRONTONTIS 

ET HECATE HOC SPELEVM 

CONSTITVIT 
Ceterum cognomina illa innumera lovi a poetis et philosophis tri- 
buta et a natura eius coelesti repetita facete deridet Lucianus. Timo- 
nis init. 2 Ze) 9i, xal Evi , xal évosgete , xai igéícTis , xal doreQo- 
zyrd, xal ogxu, xal vegeAyyegéra , xal igiydovze, xal &i «i ac dÀdo oi 
iuBpórrgros zorra? xalovci, x«l maligra oru» dxopéoc: noo; vd wérgor 
Tóve ydQ aUrol; xoÀvewupog yesóptvoc imweQeldesc «o simrov toU uézQov, 
xal dwauxàngoi; tO weygvoc ToU QvOGoU* zoU Go» vU» 5 igupdQayoc 
dovrQang, xal y fapvBgóuoc Boovrj, xal o alOalónc xal dQysec xai 
cuegdaAéog xrQav»óc; ümavra ydo ravra Apoc dy dvunigy» xal xa- 
"»og nowytuxóg dieyvéc, ite coU zardyov rà» Ovondvou».) 
ve d»e| Saepe sumitur [dativus] apud Cornutum pro £i vó, ut 

et apud: alios scriptores, quorum exempla protulit Gatak. ad Antonim. 
III, 1. p. 85. 

W [xul did piv rdc ailyldac] Io. Laur. Lyd. de Ostent. p. 170: Tavry P. 21 
aida 4i zxtgsré0pow 0o Aóyog, olovti vov díon xuveuyidoc xal ovocu- 
epob alvo» nagawirtoptvoc. De 4fegiochi cognomine v. Schol. cliad. 
B, 157.  Cleric. ad Hesiod. Theog. 484.  Creuzer. Symb. T. IV. 
p. 424.] | 

vérig] Epictetus I, 19. p. 106 ed. Upton. dAÀ' orav 0445 diva, P. 28 
véviog xal HuxdQmic xal wmaTgQ dvOQév *s Od» ve. — Verto Pluvium, 
ut Tibullos I, 7, 26: ^ 

Te propter nullos tellus tua postulat imbres: 
arida nec Pluvio supplicat herba Iovi, 
[ubi v. intpp.] V. Gatak. ad Antonin. V, 7. p. 191. [V. quee nota- 
vimus ad Stuartii Antiq. Att. T. II. p. 300. Pluviae auctorem Iovem 
putari, antiqua est vulgi opinio, unde illud Ze/; ve, iam Hesiodo 
notum, Op. 488. Adde Theognid. 21 (882 ed. Welcker. Sophocl. 
Fr. Polyxenae III. Valde vero memorabile est quod Io. Laur. Lydus 
de mens. p. 228 ed. Róther, postquam Eumelum Corinthium secutus, 
lovem in Lydia natum retulit, subiungit: Pr» yoQ xa ví» noc vé 
duran vic Zaodiavüw xólrog uigr iw axQeptlac rot Tylov TóXo; 
lovi», oc xdÀa: niv l'oval dioc vetiovr, vU» dt, xsagazQantoye 1€ rQóro 


— $954 — 


víjc Afteuc, «fevose» moocayeorvezus.  (Q&od nomen non poteris non a 
verbo deve» derivare, quae Lobeckii quoque sententie est, Aglaoph. 
T. L. p. 609. Quibuscum comparari petest Hymetti montis religio 
nominisque origo, de qua vide quae conieci in Annot. ad Stuertii 
Antiq. l c. luvat denique Ennii de love rerum naturalium auctore 
locum gravissimum proferre, a Varrome servatum de L. L. V, 71. 
p. 70 ed. Spengel. 
Estic est is Iuppéter quem dico , quem Graeci vocant 
afrem , qui ventus est ct nubes, imber postca, 
atque ex imbre frigus, ventus post fit, air denuo. 
Haec propter. Iuppiter sunt istm quac dico tibi 
quia mortalis atque urbes belluasque omnis iuvat.) 
[22.zdpz.ec] Áuctor libri de mundo 7, ubi de Iovis epithetis: xe; 
pi» imuxegnuoc piv axo vv xagmév, Apud Stob. Ecl. phys. T. I. 
p. 88, ubi totus hic locus transcribitur, miror Heerenium codices 
secutum x«l ulv xdgmio; edidisse, quum hic parüiculae 4i» nullus lo- 
cus sit. Non dubito, Stobaeum eandem lectionem, quae apud Aucto- 
rem exstat, olim exhibuisae.] 
dÀÀec xollayex] V. Theol. phys. Stoic. Seneca de benef. IV, 7 
omnino videndus in baeo verba desinit: Tot appellationes eius pos- 
sunt esse, quot sunera..— V. Augustin. de civ. dei VII, 11. p. 386 
de variis lovis cognomimbus, ubi haec observat: Haec omnia cogno- 
mina Amposuerunt uni deo propier cawssas potestatesque divereas, 
non lamen propter tot res etiam tot deos ewm esse coegerunt. 
[cerzga] Trelatitium .lovis epitheton (v. Creuzer. Symb. T. Il. 
p. 496), hoc nomine quum apud alios, tum eUam apud Athenienses 
cul: v. ad Lyeurg. p. 32. À religione etiam ad res symposiacas 
translatum, de quo v. Beitr. z. Griech. Litteratutg. T. I. p. 101. Quo 
sensu luppiter eíl, quoque dictus et arte exhibitus; cuius erat 
signum a Polycleto facti, de quo Pausanias VIIL 31, 2: JIoAvxA«- 
vov uv veU /dgysiou s0 üyaÀpa, diorvow di iugtQéc* xóDogvol «a ydo 
vd vnodjuara dorw avtQ, xal Lye 157 yugl ixnopa, v7 di érégg. Ovg- 
cov, xaO ztas d dezoc énl «i Ovgop* xal vol ye oic & Adfiivvoor Àt- 
yonivo; voUro ovy ewoAoyoUur ios — Cuius symbolorum confusionis 
caussam aperient Athenaei verba V. p. 185. C (T. L p. 401 ed. 
Dind.): dou yap iyu» x90€ qiAéav r« 0 ofsoc éAnvataxóv , znaQaOtQuai- 
ver v3 wvyg»v xol dinyiw», Praeterea lovis gs4iov, sed alio, ut vi— 
detur, sensu mentio passim fit apud Platonem: v. Phaedr. p. 234. 
E. Gottdeb. ad Alcibiad. I, 6.] 
epxeov| V. Etym. p. 375. Sophocl. Antig. 493. [Adde Procli 
Chrestom. p. 484 ed. Gaisf. Column. ad Enn. p. 238 ed. Hessel. Heyn. 
Obs. in lliad. T. V. p. 246. Seidler. ad Eurip. Troad. p. 7. lacobs. 
ad Philostr. Jm. II, 23. p. 529.  Creuzeri Comm. Herod. T. I. p. 232.] 


— 255 — 


zxolea| dxó T&v xolie» Aristoteles in cap. 7 de mundo, quod 
totum hic expressit Cornutus. Themistius Orat. XVI, quae inscribi- 
tur duÀddeieos, [p. 406 de love]: ov nücas à» gilavOQuniuc inwvv- 
piti, 0 utilugog, 0o gilsoc, o Eiviog, o ixécvoc, o gevyo. Sed fasius in 
Dionis Chrysostomi de regno orat. I. p. 8 et 9, ubi babetur et zo- 
Aweve. Quos inter se confer, ut Cornnt. p. 187. [Cf. Enmi locum 
supra allatum et Creuzer. T. lI. p. 500.] , 

zerQeor| luppiter Pindaro dicitar apud Plutarch. adv. Stoicos P.29 
p. 1085 xergéoc xai vorarog xai Orpictiog xal dQugrottyvac. 

[oMóyvuov xa? bévwov] Schol. Sophocl. Aiac. 487: "Egécrse» 4ía 
7tgorsivovucu» oi Ov»ouxoUrttG* os Ób gilos, (Dilios* o dà iv pug vate 
xaruÀeyóptvos xal uud cvuuuoQit , Ezaigskovy* ok db Eévos, Eivriov* oi di 
iv opxo«; Ovugeniuc noir , "Ogxio» * oí di deoptvos, Juíguov* oi di 
«deÀgoí, 'Ouóysiov, ubi v. Lobeck. De his cognominibus v. Creuze- 
rum passim.) 

xr5g:»| Sic in epigrammate ÁAnthologiae Reiskü p. 26 legitur 
Keyoía Kvngsc, feliciter ut omnia emendante Toupio Em. in Suid. 
T. II. p. 117. [De hoc lovis cognomine, quod a peculio dicitur, vide 
Creuzerum T. II. p. 521. Glossarium vetus in Valcken. Opusc. T. I. 
p. 242 ed. Lips. Zevc xvzowc, Novis speeularas, ubi pro extrema 
voce lege peculiarius, aut peculiaris.] 

[Hsv8igios] V. Creuzerum T. Il. p. 537. Wieland. Mus. Att. 
IV, 2. p. 95.] 

antQiAgniev] V. Plutarch. de aud. poet. p. 31, ubi Cleanthem 
nomina Iovis absurde interpretantem redarguit. 

[dnegsAgrev o0w»] "Ocwv nomini, quo refertur, subiectum more 
veterum, ut in Árist. Nub. init. ro xeua Tév vuxt&» ode». han. 
1304: «0 rogua Té» xoxo» ocov. Rariorem usum in casibus obli- 
quis firmat Plato Rep. I, 22: uera idg&rog Oavupasrov ogov. Aliud 
est ubi 9go» relativi vice fungitur, ut Xenoph. Anab. IV, 5, 18: d»a- 
xguyóvreg o0» idUvavro uiyiorov, sed ita comparatum, ut illius brevi- 
loquentiae originem demonstret. 

[rZe 4ixzc] V. infra cap. 29. ovis et Themidis filia audit He- P.30 
siodo Theog. 901. Cf. Blümner Ueber die Idee des Schicksals im 
Aeschylos p. 128. Eius de figura in artis monumentis v. Raoul- 


Rochette Orestéide p. 213 seq. Cum sequentibus confer Sophocl. 
Antig. 449. Odyss. t, 84.] 


[v&» Xapirev] V. infra cap. 15.] 
[ré» "J2o9»] V. infra c. 29. Horat. Carm. I, 12, 15 de lore: 
Qui marc ac terras variisque mundum temperat horis.] 
[obre vo Anke ingalvs] Qua in re Cornutus fallitur. Nam haud 
deerant anüiquitati lovis iuvenilis atque adeo imberbis signa. V. 
Toelkenii Verzeichniss der antiken vertieft geschnittenen Steine der 





Preuss. Gemmensatnmlung p. 461. Adde Iovis imberbis simulacrum 
in Dicte insula sive Cretae monte positum, teste Etym. M. p. 276, 19. 
lovem ímpuberem, vel adeo imberbem olim erant qui Ciceroni IV 
Verr. II, 57 vindicare studerent, sed falso: quem locum olim a me 
tractatum  retractavi in Arriano Hoffmanni p. 211 seq. quibuscum 
confer ipsi Hofmanno notata p. vis et quae de love iímperatere 
afferuntur in Bull. dell' inst. arch. 1840. p. 69—71. De love 
Hellenio imberbi in nummo vide Ephem. litt. Lips. 1813. No. 130. 
p. 1036.] 

P.31 [vo dt xg«roc] Intelligo fulmen, potentiae lovi datae signum. 
Horat. Carm. III 3, 6: fulminantis magna lovis magna. Ovid. 
Eleg. in Drusum 214, ubi v. Burm. Sophocl. 200: z2e«9gopov «crga- 
zü» xor] vluev, € Zrb nártg etc.] 

[vxg» xgavró»] PFictoriam gestans.  KQuzrety accusativo iunctum 
de re, quam manibus gestamus, serioris Graecitatis est, Schol. Pin- 
dar. Olymp. XIII, 56 ed. Boeckh. &» € (dyàvi) Ergeyos veavias Aauzxa- 
dac xgaroUryreg.  Ártemidorus Onir. IT, 37. p. 213 ed. Reiff de For- 
tuna: z7d0dÀo» xgavovca. Diaconus ad Hesiod. Scut. 184 rovoa; 
Gdfdov; xgarobvrsc. Cf. Gramm. in Boissonadii Anecd. Graec. T. II. 
p. 348. Omnino accusativum huic verbo, ubi vincendi, obtinendi 
significationem habet, iungunt non solum recentiores, de quo usu v. 
Letronne Nouvel examen de l'inscription Grecque du roi Silco p. 11, 
sed nonnunquam etiam probatissimae aetatis scriptores, quorum exem- 
pla quaedam congessit Matthiae ad Batrachom. 62. Ceterum lovis 
victoriam manu gestantis imagine constat illud Phidiae signum Olym- 
pium insignitum fuisse, quod et Cornutus in animo hic habuisse vi- 
detur. Et ipse luppiter »xggópoc, vietor, invictus (Cic. legg. II, 11, 
28 Drakenb. ad Sil. XII, 672) dictus.] 

P.32 [góc d' oprc avrov] In hac phrasi Cornutus modo tertio, modo 
secundo casu utitur, sed diversa, ut par est, constructionis raüone. 
Villoisonus confert p. 227 iepoc GUTG O XxUXvoG; p. 226 üo« d" avze; 
p. 198 ia c7c 44epodivgc.  Genitivi exempla dabit Syllog. inscr. 
p. 316; quibus adde inscriptionem & Paciaudio Monum. Pelop. et 
Gellio de Ithaca p. 37 allatam: IEPOZOXA2POZTHIAPTEMIAOX. 
Eadem ratione zo ov4gígor utrumque casum sibi iungit: v. Schaef. 
ad Demosth. de cor. p. 235, 21 ed. Reisk., ubi si auctoritatem codi— 
cum potiorum sequamur, oportet reponamus ro vov d»inanov.] 

op».; avroU o drroc] Varias rationes v. ap. Eustath. p. 87, 15. 
711, 24. [V. Gic. de legg. L 1, 2 ibiq. intpp. Iacobs. ad Aelian. EX. 
A. p. 308. Auctar. Lex. Graec. p. 146. Crameri Anecd. Graec. T. K. 
p. 97. Bóttigeri Amalth. 1.] 

[did v9 cbvraro» voio» cb»yw:] Miad. o, 674: 


— 291 — 


wOüt' aievoc, ov (4 € qualv 
oturaro» digxecÜas vnovguviwv nete vév, 
ubi Schol. "Opric d' oparixóg na$ dbrG P» TG oQü» xai inva0Ó«,, — duoi 
- yüg Vfgiororllne eig i0T$Ui» toU rtogGOUe zmqoc Tov pho» drayxüzov 
BMnu», nai 0 durgÓsis ogár, voi! utroU ig1iv vióg* 9 0) pj, inimi 
xal yéyorvev aiutetes.] 

[Z*ígrras d' ideíq] Rursus Nostro ob oculos versatus videtur 
Phidiae luppiter Olympius, quem oleagina corona redimitum fuisse 
scimus ex Pausan. V, 9, 1; neque dubitari potest, eam ob caussam 
eius generis corona caput huius statuae ornatum fuisse, quod oleastri 
pone ipsum templum Olympium «sil foliis eae coronae antiquitus 
conflcerentur, quae victoribus Olympicis praemii loco offerrentur. 
Cf. Pausan. V, 15, 3. Quas Cornutus affert eius rci caussas, eas 
patet in scholis grammaticorum vel philosophorum excogitalas esse. 
Praeterea advertere hic iuvat, oleae religionem per totam Atticam 
disseminatam, etiam ad Iovem perlinuisse, quippe qui sacrarum olea- 
rum custos et inspeclor Mog/ov nomine cultus fuerit. Schol. Soph. 
Oed. Col. 734. Mosor Jia sat 70» inóatg» Té» opi» iÀuiv^ xui 
ügzruv o AtyoptvoG Mogios Zug neg "fxadguíuy elc. Cf. Bróndsted 
Mémoire sur. les. vases Panathénaiques (Parisiis 1833) p. 15. — Cete- 
rum omnino constat raro lovis caput in artis monumentis corona 
aliqua ornatum reperiri.  Oleaginae exempla exhibentur in DBulletino 
dell' Inst. archeolog. 1832. p. 184 seq. Lippert. Dactyl. I, 10. p. 5. 
Winckelmann. Mon. antich. ined. I], 2, 1. p. 7 Vers. Germanic. 
Querneam habes in Causei Mus. Rom. T. L. sect. 2. tab. 1. Loto 
cinctum capat v. ap. Zoega Num. Aegypt. p. 43] 

[(«àucrog] Rarum, lovis cognomen. V. Hesych. h. y. ibiq. intp. 
T. J. p. 219. Photius Amphiloch. Quaest. XXI (in Maii Coll. nov. 
Vat. T. J. p. 233): 'O aàuorog di oguaivt uir éxÀg vày xaxoügyor: 
onuaivt 0) xul vov avioytpí« oóvov tpyaoulvov* dAÀd yt di] xal rov 
inebiórra TorroUu; €99g t4 áÀaota imigxonot »te6, xal Tovg eiqyaduirovs 
&ongdirorra dixac* ?»Üty nag avrol; xal o Zwwg dAtareg. Verum in 
explicando hoc vocabulo Cornutus recessit a Chrysippo, qui teste 
Grammatico in Bekkeri Ánecd. T. I. p. 374 da9o 174 iddotes. deriva- 
vit et interpretatus est «&oc iAavvtoOu: did. goros,  Celerum eodem 
Grammatico teste Apollodorus 4a) TOU dlateiv, ToUtO dgr»» dAiraveU- 
ze aduci», Didymus «0, ToU tolg áluora magyovgw igapwvev dictum 
censuerunL]  . 

salauvuroe| Timaeus Locr. p. 566 [p. 39 ed. de Gelder]: "narra 
d! rabra i» divriga a«uódo d. Vineis avsdiexgiye oU» daigoms ngla- 
pulos yOovío« vey xol inonruig và» dyOgenivus [ofc ó sav1wv aye- 
uev Otoc inérQrys dioéxnasy xo0ue GuuxezAnguplvo ix Div etc.  Prae- 
terea lorem z«áagvator commemorat Auctor libri de mundo 7.] Sce- 


17 


— 258 —. 


lesti Doriensibus dicebantur et q0ro,: v. Eustath. p. 1098, 14. 1654, 

33. Etym. M. p. 662, 3. ' 
P. 33 xard roUro» To» Àoyov! Pag. 149 xar' lior Ó Àoyov, xat! Alo» 

TQomov. . ) 
'Epvwec] De variis earum. cognominibus omnino vide Eustath. 
p. 763, 26. Ego quidem hanc vocem deducere tentarem ex ipie, 
quod apud Arcadas significat op7iCe00c:, teste Etym. M. p. 374. [Adde 
Pausan. VIII, 25 et Brunck. ad Aescbyl. Sept. 490. De horum nu- 
minum potestate adeas Bluemnerun Ueber die Jdee des Schicksals 
im Aeschylos p. 125 seq. et qui nuper hoc argumentum peculiari 
commentatione tractavit, Kampe Erinnyes, Berol. 1831. 8. s nota- 
tione verbi, quam Villoisonus amplexus est, spreta originem ab !g« 
terra, quicum Erinnyes necessitudine aliqua coniunctae essent, repe- 
tere maluit, p. 43. Sed haec non certiora illis, neque ratio satis in- 
telligitur, qua ab ?« effici potuerit "Egw»vc. Multo mihi quidem, 
nominis sive originationem sive potestatem specto, probabilior deri- 
vandi ratio videtur ab ?pi; vel igi]4», cuius loco quominus etiam 
lot» in usu olim fuisse cur negemus, nulla est caussa, ita ut igr»- 
xvn» et 'Ho:s»vc eodem modo hinc prodierit, quo vi»'e» a tín. 
Átque cognationem quandam Erinnyas inter et Erin Hesiodus ipse 
Op. 801. 802 innuere videtur. In Par. 4 ad verba ret; towvro;; hoc 
scholion legitur adscriptum: "Egw»vrec Alyovtoas. ai tipo t:xal. dvva- 
Muc neod TO d» cj lQa xal vj yj veni), 5d naQa TO Tdg dQac 
dvisnur Ll). Tweórvg (Cod. Twigorvri), nagd 10 Tín» voUG $oréuc* 
Miyaiga , nap ró ueyalQu» xul gOoretr toI; xaxolc*.— Minsvo, napa 
TÓ Un] Àjyt» siueigei» org Toiorrovc. Apparet easdem harum nomi- 
num etymologias sequi Cornutum in verbis subiectis eoeQel pyei- 
gorroc etc. Ceterum illa Erinnyum nomina Kampius l. l. p. 11 su- 
spicatur cyclicorum demum aetate inventa esse, etiamtum tragicis adco 
incognita. Recte hoc de tragicis. Earum locum apud Euripidem 
Herc. fur. 878 Aíoo« occupavit At vero nominum illorum, quae 
scholas philosophorum quodammodo sapiunt, origo etiam seriori aevo 
adscribenda mihi quidem videtur. Primus certe, quem novimus, iis 
usus est Apollodorus Atheniensis.] 

ptyatgovroc] Eustath. p. 946, 44. Zulaygwiw» 96 qao: Mg ioci 
TO utyaiots. 

[Zr4vai] De hoc Érinnyum nomine vide Kampium 1. c. p. 44 et 
quae annotavimus ad Philemon. Lex. p. 162, quibus adde Schol. 








.. T) Scribendum »aíe», ex Etym. M. p. 374, 4. Pro xai post £e 
scribendum puto Zyovvr. 
D, Eadem Etym. |l. c. et Gramm. in Crameri Anecd. Gr. T. I. 


P 


— 209 — 


Aeschin. in Timarch. T. 1. p. 747 ed. Reiske 4). Cf. Creuzeri Symb. 
T. IV. p. 327.] 
€ [Evpsvidec] V. Kampium 1. e. p. 45 aeq.] 

[episedusg d vic opc] Sophoeli Oed. C. 84 durésic audiunt, 
Euripidi Orest. 255 yogyéinec, Orphic. H. in Eum. LXX, 8 et 10 sc- 
fiegéines.] 

(xe? »voi etc.] In. numo Seguini p. 178 habes pictas cum suo P.34 
instrumento, clave, serpente, facibus, flagello, ense et canibus, GALE. 
De facibus, quas gestarent Erinmyes, vide omnino Boettigerum Fu- 
rienmaske p. 59 seq.] 

[opeozAoxapo;] V. Not. erit. Ab Euripide Orest. 250 appellantur 
doaxorzeduc xoQui.— Cf. Herc. far. 879. Kampius l. c. p. 42.] 

[E» "4dov di oix] Orph. Hymn. LXIX, 8 appellantur 7f:dre 
x9ovu goffegal xogus aieAopepges "- T). Cf. Iliad. «, 572. «, 259.] 


: Capvt XI. 


"ioc opOadnoc] Orph. H. in Pareas 13: P. 35 
xul ioc oupa víluov* ixté y' eQ& yiysetas jpiv, 
Moigu ve xal dig olde vóoc diuzarsóc uxaypta, 
ut in H. 4/xzgc 1: oupa Aixgc, ut in Furiarum hymno 15. Quod in 
proverbium abit, de quo v. Toup. Emend. in Suid. T. I. p. 103. [V. 
Tollii Itin. Ital. p. 167, de metaphera, qua oculi deorum vel regum 
de providentia, vigilantia, scientia accipiantur, copiose agentis. Xe- 
nophon Mem. I, 4, 17: «à» dà seb OtoU dpÜuiuer áddvrauror civa, üpa 
zavru ogáv. Diphilus ap. Clem. Ales. Strom. V. p. 606. B. ed. Sylb. 
Voter dixgc 0oOnlpoc, óc vd nu» egd. 
In primis vero Soli notum est haac omnia visu et audüu perscru- 
tandi potestalem veltezes tribuisse, qui haac ipsam ob caussam fevis 
oculus vel mundi oculus appellatur. Cf. Hallenberg Disq. de nomi- 
- nis dei Gud origime, Stockholmiae 1796. p. 47. Héeusinger ad Cic. 
Off. IT, 8. p. 432. Cerda ad Virgil. Aen. XIL 176. Hinc varia illa 
Jovis epitheta za»oxvgc, xavdegagc, alia, de quibus v. Mitscherlich. 
ad H. H. in Cer. 70; binc adeo illa munerum cemmunio et cogoa- 
tio in utroque numine, apud Sophocl. Oed. T. 499 Herm. 


* 


T) Ibi inter alia haec leguntur: «oí uívros aírdc, ol uiv P5 

& vus xul Zuóvouc, oi dà Zuórovg xol Evtrrínov, 5v xai Fyj oéveuattaÓ«s, 

ubi repone Every; Schol. Soph. Oed. Cel. 42. "Ivgec ... ngtíége 
vw» Evptrvidev Evervpyo avuyQueto , jj» vopiqtoDa, I7». 

ti) Hoc ex epitheto Boetügeri coniectura in Épimenidis versu 

ap. Schol. Soph. 1. c. 

Moigat v' dDaravos xal 'Epwyitg aiolódopo 

legentis eiolódrQo;, praesidii nonnihil lueratur. Cf. Furienmaske .p. 15. 


17* 


— 29258 —. 


lesti Doriensibus dicebantur et qovo,: v. Eustath. p. 1098, 14. 1654, 
33. Etym. M. p. 662, 3. ' 
P.33 xard roUre» To» Àoyov!| Pag. 149 xav' 4AÀor Ob Aoyov, xav' GÀloy 

TQomov. 

"Egsvvvec] De variis earum cognominibus omnino vide Eustath. 
p. 763, 26. Ego quidem hanc vocem deducere tentarem ex ipie, 
quod apud Arcadas significat opyiceo0 ci, teste Etym. M. p. 374. [Adde 
Pausan. VIH, 25 et Brunck. ad Aescebyl. Sept. 490. De horum nu- 
minum potestate adeas Bluemnerun Ueber die Idee des Schicksals 
im Aeschylos p. 125 seq. et qui nuper hoc argumentum peculiari 
commentatione tractavit, Kampe Erinnyes, Berol. 1831. 8. 1s nota- 
tione verbi, quam Villoisonus amplexus est, spreta originem ab oa 
terra, quicum Érinnyes necessitudine aliqua coniunctae essent, repe- 
tere maluit, p. 43. Sed haec non certiora illis, neque ratio satis in- 
telligitur, qua ab :g« effici potuerit "Eg.vrvc. Multo mibi quidem, 
nominis sive originationem sive potestatem specto, probabilior deri- 
vandi ratio videtur ab ?g.; vel ipiju», cuius loco quominus etiam 
igi» in usu olim fuisse cur negemus, nulla est caussa, ita ut ?pi»- 
voe» eL "Hoi»vc eodem modo hinc prodierit, quo v«xr'e» a tínv. 
Atque cognationem quandam Erinnyas inter et Erin Hesiodus ipse 
Op. 801. 802 innuere videtur. In Par. 4 ad verba ret; rovro; hoc 
scholion legitur adscriptum: '"Egivvreg Myories. al viueigriixal dvya- 
Mac nagd vo ly vj 0Q« xal vj yj vwu»l), 9 naQ4 ró TaQ üpac 
dy/nr tl) — Twowpóvg (Cod. Tupovi!), nagd và tí» voUc gorlac: 
Míyaiga , xaQá r0 ueyaiQty nai gOorety volg xaxolc*-— Màgxré, xapá 
TO uy Àjyt» siueipetv rong ToiUTove. Apparet easdem harum nomi- 
num etymologias sequi Cornutum in verbis subiectis &o-teQe? peyai- 
eorroc etc. Ceterum illa Erinnyum nomia Kampius l. |. p. 11 su- 
spicatur cyclicorum demum aetate inventa esse, etiamtum tragicis adeo 
incognita. Recte hoc de tragicis. Earum locum apud Euripidem 
Herc. fur. 878 A4/oo« occupavit At vero nominum illorum, quae 
scholas philosophorum quodammodo sapiunt, origo etiam seriori aevo 
adscribenda mihi quidem videtur. Primus certe, quem novimus, iis 
usus est Apollodorus Atheniensis.] 

utyatporroc] Eustath. p. 946, 44. Zulauwieov dé qao. Aitig dori 
TO utyainy. 

[Zt4va?] De hoc Erinnyum nomine vide Kampium 1. c. p. 44 et 
quae annotavimus ad Philemon. Lex. p. 162, quibus adde Scbol. 





scribendum peritis vai, ex Etym. M. p. 374, 4. Pro xai post /g« 
p. iei Eadem Etym. "LatGrngc is Coauer Anced: Gr. T. I. 


— 209 — 


Aeschin. in Timarch. T. I. p. 747 ed. Reiske 4). Cf. Creuzeri Symb. 
T. IV. p. 327.] 

€ (Bopavidec] V. Kampium l. c. p. 45 seq.] 

[opetedesg d. c6 oveic] Sophoeli Oed. C. 84 du»en« audiunt, 
Euripidi Orest. 255 yoeyénee, Orphic. H. in Eum. LXX, 8 et 10 9o- 
fiegéines.] 

[xe2 xvoi etc.] In. numo Seguini p. 178 habes pictas cum suo P.34 
instrumento, clave, serpente, facibus, flagello, ense et canibus. GALE. 

De facibus, quas gestarent Erinnyes, vide omnmino Boettigerum Fu—- 
rienmaske p. 50 seq.] 

[oosozm4oxauo;] V. Not. crit. Ab Euripide Orest. 250 appellantur 
doaxorvreduc xopa., — Cf. Herc. fur. 879. Kampius l. c. p. 42.] 

[E» "4dov di oixe] Orph. Hymn. LXIX, 8 appellantur 7£id:e í 
xOovun goftgal xogus uieAopegees "-L). Cf. Iliad. «, 572. «, 259.] 


; Capvt XI. 


4i o90aàuoc] Orph. H. in Parcas 13: P. 35 

xai 4g oupa clltov* ine y' o0& yiysrtvas npiy, 

MoiQu vt xal dog olde vóos duuzarsóg unaysa, 
ut in H. Zíxzc 1: oppa fingo, ub in Furiarum hymno 15. Quod in 
proverbium abit, de quo v. Toup. Emend. in Suid. T. I. p. 103. [V. 
Tollii Itin. Ital. p. 167, de metaphera, qua oculi deorum vel regum 
de providentia, vigilantia, scientia accipiantur, copiose agenlis. Xe— 
nophon Mem. I, 4, 17: «à» di vei Oto0 dpOeAuér ddvvaror cives quet 
závra ogüv. Diphilus ap. Clem. Alex. Strom. V. p. 606. B. ed. Sylb. 

lare» dixyg opOulpoc, 9c và navÓ' ed. 

In primis vero Soli nounn est hagc omnia visu et audilu perscru- 
tandi potestatem veteres tribuisse, qui haec ipsam ob caussam Jovis 
oculus vel mundi oculus appellatur. Cf. Hallenberg Disq. de nomi- 
nis dei Gud origime, Stockholmiae 1796. p. 47. Heusinger ad Cic. 
Off. II, 8. p. 432. Cerda ad Virgil. Aen. XIL 176. Hinc varia illa 
lovis epitheta c«voxrgc, xa»degxyc, alia, de quibus v. Mitscherlich. 
ad H. H. in Cer. 70; binc adeo illa munerum communio et cogna- 
tio in utroque numine, apud Sopbocl. Qed. T. 499 Herm. . 





T) Ibi inter alia haec leguntur: «4d/«oi nivro aurdc, ol uiv Pic 
evas xui Zxórove, oi 0) Zxorovg xal Evervinov, gv xal IY» nonien 
ubi repone Evevrpi c, Schol. Soph. Osd. Col. 42. "Irsgec ... 5g1ége 
vu» Evpivider Evosvpg* asuyQugts , jr vouittoOas is ] 

Ti) Hoc ex ju Boeuigeri coniectura in Epimenidis versu 
ap. 'Schol. Soph. 1 

Moigai. T ? Mdraros xal "Epvvveg aiolodopor — 
legentis aioAódero,, praesidii nonnihil lucratur. Cf. Furienmaske p. 15. 


17* 











dil é pi» ov» Zw, o v "fxollee Üwvrres, na) wu (jooré» ederet. 
Unde adeo factum ut quae propria [ovis signa essent, ut fulmen, 
aquila, Apollini quoque attribuerentur. V. Laur. Lyd. de Ostent. 
p. 174. Porro Boethius de consol. phil. V, pros. 2 $n. Quee ta- 
men Hle, nb acterno cuncta prospicitns, providentiae cernit intmi- 
tus, et suis quaeque meritis pracdestinata disponit, xa«rr igoQa zai 
xe»r' ixaxorne, haec ex [liad. », 277, qmi decus pro fando omnium 
horum accpi potest Cf. Procl. ad Hesiod. Op. 9. Digseum vere 
quod hic integrum transcribatur, qmod Christianus ille poeta Chri- 
stiana mente metrum composuit et verbis modo appositis coniimue 
«abiecit : 
Pure clarmn lumine Phocbum 
wellifiui canit oris Homerus: 
q*i tamen intàina viscera terrae 
nen valet, aut pelagi , radiorum 
infirma perrumpere luce. 
Haud sic magni conditor erbis: 
huic ex alto cuneta tuenti 
uwlle terrae mole resistunt, 
mom nor atris nubibus obstet ; 
wnme ments cernit in selu, 
qnae sint, quae fuerint veniantque: 
quem , quia respicit omnia solus, 
verwem possis dieere Solem. 

Versu 11 praestat cum codice Moguntino scribere 

quae suni, quae facrant venientque, 
nisi malis fuerunt admittere, media svilaba hamd praeter usum cor- 
repta. Praeterea iubentibas codicibus , quorum haud parvum nume- 
rum insperi, versus hic praecedenti amteponendus, qued et Maximi 
Planudis, interpretis Graeci auctoritate confirmatur, editionis Webe— 
rianae p. 56, ubi in contextu Latimo versus illi duo iam tramsposii 
recte leguntur.] 

dujxovomy] Thales im hoc prorsus cwm Sioicis cemsentt apud 
Stob. Ecl. phvs. (T. l. p. 54]: Gaàizc sob» vov xzoouov we» Dé», v9 
dà zxü» fuvryor aa& zai O:» AÀppéc* dejzu» Ób wei du veU OTOc- 
gyeedove rypov derapr Üna» xvrprxgws avrov. Apud eundem Sto- 
beeum (T. L p. 178]: "Hyazànroc ovoie» Hpaguirgc axtgeirero loyer, 
ze» did oevolag; vob zxavroc dugxerza. Pro duque Chrysippus utitur 
verbo diessour, ut apud Plutarch. de repugn. Sioic. p. 1050: v4« 
zosc ervgrec so xdvra diernrovorc. Phwtarch. de animee procrea- 
Uone ex Timaeo p. 1026: d»reéyxg zal voiq ig. 7 dijzovoa dia mav- 
1e» drva. indi quoque putabamt, teste Megasthene apud Strab. 


XV. p. 490, &v. dioutéóv. uécpeo xal xewrr Ju di oov 3i90itqxty GN ToU. 





— 9601 — 


Aa»8uü»ts» xi] Eodem modo Heraclitus ut ostendat,. nihil intelli- 
gibilem lucem latere posse, exclamat apud Clement. Paedag. ll, 10. 
p. 229: 1ó up Óivór aore mg d» T«; AáDon 


Camr XI. ^7 


vac /hrdg] V. Eustath. p. 768, 2— 39. uu omtino Heynii Obs. 
in Itiad. T. V. p. 642.] 

[xovvzxeroi»rac] Gregorius Cyprius in Boissonad. Aneéd. Gr. T. I. 
p. 350: Myjdovc dc ixeveiav. Badilorzag xul yoxvxerobrtus.] 

óvccac] Idem Heraclid. de alleg. Hom. p. 458. 

votegov d»&yagv ioyu» Aiavtag] Seneca de ira Il, 34: Quam 
saepe veniam qui wcgavit, petit? quam sacpe provee vius advolutus 
est, da a suis NE. 


Ciror XIII. 


idi ] ied Eustath. p. 250: Ziic . . . oc lori tipaQuérg, 1uu- 
vo» di sei» woigé. ldem p. 1881, 52.,1200, 15. 1727, 1 Iovem et 
Apollinem cum fato confundi. De Apolline habet p. 22, 35: de di 
tdiva. xal ors 0 vfínollo» uígoc Ti. TG tipaguévgc Aapflasevas pvQan- 
yo8 và our] wal, ec v» r.c (wp, utguxOc. guivezas Zeís xal olov j- 
xQO» Te yQtóv, vovríare pexQe: vic cpooonivn. ' Nota has voces, uepixoe 
Zw. Sic Ceres quoad .panem, Bacchus quoad vinum etc. erant 4«c- 
Q«xot. loves et partes dei xo»róc. [V. omnino Libri de mundo cap. 7 
et quae: congessimus Deitráge rur Griech. Lit. T. I. p. 220, ubi de- 
monstretur, plurima quae hic proferat Gornutue, ex Chrysippi doctrina 
sumpta esse.] 

dia»épyo:c] Chrysippus apad Theodoret. Therap. VE. p. 562 (T. IV. 
p. 850 ed. Sehihii] dicit : Moigus ejvouag Out dno vob pepepíaO us xal 
xcraveveu 0080s zivd: 7 péiv. ixaavo. 

(n£pid o») Etym. M. p. 589, 81 de Morgu: TN xul vyv ntgída.] 

[9c oi zQeogvvroo;] Chrysippum probabiliter intelligi, monui Bei- 
tráge T. I. p. 222.  Ceternin a/cu» xapd và dé Toy viva; Etym. M. 
p. 38, 57, quo loco collato Villoisonus in Schedis suspicatus est, 
Cornuto fortasse reddendum esse ) 4 4) igp ovoa. Sed in Libro de 
mundo c. 7 habemus a/ca» d$ d vvo«».) 

Eikaguévg] V. Theol. phys. Tzetzes in Hesiod. Op. p. 9: Zr 
oguuiv& . .. wv spapuérgy xev voro ZErwixorc, Diogenes Laert. 
Vit. Zenon. p. 196 Lond. (VH, 135] dicit secundum Stoicos: £& vr 
syas Ütóy xal voUr, xui 6papuévgy xal. diu, nolÀutg ve irlgnug dvoua- 
olei; mpodovoudiroOas, Plutarch. de aud. poet. p. 28: sidérai det x«i 
prgpovevuy, ori xal xà vov Aic xai Z»yvoc óvonare morb uiv vóy Oiór, 


P.31 


p.38 


ze1b di vg» vtrygr, zxollaxi dà vg» cipaQguivg» xQocayogsvovow. — Sic 
Boethius llI metr. ll. Stoicissans: 

Quamvis rerum flectat habenas 

nalura potens, quibus immensum 

legibus orbem provida servet 

stringatque ligans irresoluto 

singula nexu. 
(Conferri iubet Galeus Alexand. Aphrod. de fato e. 22. p. 103. Stob. 
Ecl. phys. p. 12. Ethic. p. ultima. Eustath. p. 1200, ed. Rom. item 
p. 1847. Plutarch. in plac. phil. Alia congessimus in Beitüge 1l. c. 
p. 220.] | 

Mínagra;] Hoc e Stoicis petitum. Chrysippo apud Gellium VI, 
2 sic definitur fatum: sempiterna quaedam et indeclinabilis series 
rerum et catena , volvens semetipsa sese et implicans per aeternos 
consequentiae ordines, ex quibus apta et connexa est. Plutarchus 
videndus in libello x«Qi eipaQuérge p. 570: &pnapnirg nQooayogevevas 
eg 4» Hyouérg zig, V. Brucker et auctores ab eo laudatos p. 930 
et 931. : 

p.39 [n5 Tyovrs xipac] Alexander Aphrod. 23. p. 104: ro«vg» db ov- 
var v5r toU navrog deodxgow ii dxaiQov el; ümtepor évegyéc xal exuta- 
orpogec yivtoóas.] 

iv 16 digne] Seneca Ep. 19: qualem dieimus eese seriem. caus— 
sarum , ex quibus neetitur fatum, talem et cupiditatun: altera ex 
fine alterius nascitur. Pulchre et vere Platonice Ps. Dionysius de 
divin. nom. T. l. p. 536 de deo nbique praesente: jac ov» aUrorc 
vulg yate dvartivepey ial 7v vu» Otio» etc. [Sallust. de mundo 9: 
Einagnivy xuidra. did và püàle» [i] veic Gemacs quirecOns tor 
eiopo».] 

Vivayxg] Cicero Acad. ], 7: quem vim anum ease dicnnt 
mundi eandemque esse mentem sapientiamque perfectum ; quem deum 
appellant omniumque rerum, quae sunt ei subiectae, quasi pruden— 
tiam quandam, proeurantem coclestia maxime, deinde in terris ea, 
quae pertinent ad homines: quam interdum candem necessitatem ap— 
pellant; quía nihil aliter possit, atque ab ea constitutum sit, inter 
quasi fatalem et. immutabilem continuationem. ordinis sempiterni : 
nonnunquam. quidem eandem fortunam, quod efficiat multa impro— 
visa haec nec opinata, propter obscuritatem ignorationemque caus— 
sarum. Praeclare Manilius IV, 93: 

Quantum cest hoc regnum, quod regibus imperat ipsis! 
qui, quod notandum, vs. 115 dicit quosdam esse ín culpam poenas- 
quc creatos. 
L3 neuyisicóu] Hinc apud Aristot. de mundo c. 7: o/uui Ó? xoi 
T5» d»üyan» ovx 4áÀÀo v, AéytoÓQ, mig» vovrov [dian], oiov uxivgtov 


— 963 — 


ovcíus oóvrw, Pro dxivgre» legerem dwwyrov, quod propius ad ety- 
mologiam accedit et Cornuti ameteritate fulcitur et Chrysippi epud 
Plutarch. de Stoico. repugn. p. 1056. [Hoc nunc a Bekkgro receptum, 
Plutarchi loco simillimo staüm afferendo insuper confirmatum. . Eo- 
rundem vocabulorum confusionem in eedem argumento notavi Bei- 
tráge l. c. p. 221.] 

r&» yQovev] Hae omnes rpagnuésrgc, Parcarum, Adrasteae etymo- D. 40 
logiae e Chrysippo, ut docemur e Theodoret. Therap. VI. p. 562 
[p. 850 ed. Schulzii], apud quem dicit: v0or:d) dquO0 uv r&v Moigé» 
voUg vgHg yoórovo nugadpoíe, i» ole wvnlsPrus Td mdwru, x«) dw ew 
ureltiras — [Cf. Beitráge.l. c. p. 222. .De Parcarum numero. ef of-- 
ficiis vide Heinrich. ad Hesied. Scut. 257. Mythographus Vatic. 1l 
Maii IT, 14. p. 8T: Harum igétur una denet colum, id est praecst 
nativitati; altera trahit filum, id oet disponit vitam: tertia nobrum- 
pit, id. est mortem abducit. Unde est: 

Cletkeo colum baielat, Lachesis tralit, dtropoe oceat. 
Prima autem Clotho, id est evecatio; secunda Lachesis, id est sors; 
tertia. "diropos , id est sine ordinc. — Préma igitur nativitatis -) est 
evocatio: secunda, vilae sors, quemadmodum vivere possit: terlin, 
snortis eonditée , quae sine lege venit.) 

xÀeonu) Antonin. II, 3. p. 9: v4 tZ« tvygc oíx áàvtv gvotec 7 
cvyxÀAnctec xal inexAoxig t6» nporvoiq duouovutvev, et III, 11. p. 20: 
xard v5» GvAÀgt» xai T5» ovupgovouévgy ovyxdeco, — III, 16. p. 22: 
vd GvuyxieOóutva, IV, 26. p. 28: co. avyxaDtpaQro xal ovvtxAdOtzo 
zü» tà Gvufairor, ubi Stoice alludit ad nomina Parcarum. Vide et 
IV, 34. V, 8. VIII, 23. X, 5. VII, 57. [De verbi xàew» significa- 
tione cf. Etym. M. p. 495, 25. Callinus Eleg. 8: O4»«vo; di sov 
logproi, onnove xev 05 Moigw, imxAegec, ubi recte Sclmeidewinus. 
Tov revocavit, sensui unice aptum: nom enim omnibus moriendum 
esse ait poeta, sed tum moriendum, quum quis vitae finem a Parcis 
praestitutum assecutus sit, quo fiat, ut omnis morts timor inanis sit. 
Clotho ipsam cum colo heroi adstantem exhibet opus anaglyphum 
descriptum a Palladinio Descrizione d'un sepolchreto a Pozzuoli (Na- 
poli 1817) p. 29.] 

"":gomogs] Chrysippus ap. Plutarch. de Stoicor. repugn. p. 1056: 
1j» d' épuegnirgs uiriur avixtyrov xal. dixsàvroy xul zQenvov unogai- 
v€v, (GUTOQ 4tQomov xaÀtb xGl ddQucraav xah éváyxg» xal neaQwpuivym 
ec nigac «xac inni8Hsnv. [Hunc locum iis adde, quae ad de- 
monstrandam Libri de mundo originem ny ppeem congessimus 
Beitráge p. 220 seq.] 


T) Hino Parcae etiam geniturae praeesse finguntur. V. Boetti- 
gerum de llithyia p. 18 seq. 


— 964 — 


dtpím1eg lyuv]:Sic in libro, qui dieitur «a O£oloyospeva Tic 
«giOugtiic, de monade, qui est deus. Pythagoricorum, p. 7 [p. 5 ed. 
Ast]: es Aoyoe 1:6 végywixOg long TÀ Oi, wal oU muÜD,Tcrupévy vob 
xaÓ* tavziy Aoyov, :oddk peOlovacO n: üAlor tr 180a, dla Prgtetor 
wg digO8c xui uolge "/frgoios. 

7"40gáctra)] Notandum est, apud Athenag. p. G legi, Helenam pro 
Nemesi Ádrmstea ab lliensibus cultam fuisse. 

p.44 xoÀvdbrrwra] Valckenar. Digressionis a Theocriteis p. 223 [p. 43 
ed. Berol.], qui hunc Cornuti locum allegat, observst:' Non attigit 
illud Auetor Etym. M., attigit Scholiasta ineditus in Platonem. " [Hu- 
ius locum exhibui in Not. ctit.] 

Neo] Hane zeríd; designabant Pythagorici. Habes apud 
Auctorem vé» Oroàoy. dosOp. pi 32 [p. 31 ed. Ást]: JVíueow xaleivo: 
Tij» nevrüda* vius yoUs mQoO0nxorvreq 1d tt obpuria xa) Oeia nul gv- 
cx4 Orowtia Tol; nxíivrs, Hunc numerum secandem eundem p. 33 
vocabant :mQovostr x&à dixyv olo» diyuo;» xal Bovfáoveas did vo iv 
Bovfaero 7c 4iyónrov rikGo0«i, [Magis ex re erit adnotasse, Ne- 
mesin atque Fortunam pro: uno eodemque numine habitas esse, teste 
lapide Gruteri p. 83, 1, repetito im Seiverti Inscr. p. 51 et in Act. 
soc. Lat. Ien. T. V. p. 55, in quo exstat DEAE; NEMESI SIVE 
FORTVNAE J 


Carver XIV. 


P. 43 Movioac] Suidas in JVíéuguc docet Musas a Lydis fruges dici. 
Hesych. Népez .. . xal $ Motou, Servius ad Virg. Aen. VI: Ut 
poetae invocent Nymphas, hanc rationem Farro dicit, quod ipsac 
sint IVymphae , quae et Musae. (Cf. Creuzeri Symb. T. III. p. 272. 
Ceterum de oripiné Musarum variae apud veteres exstiterunt. senten- 
tiae. Villoisonus in Schedis: ,, Apud Arnobium adv. gentes IV. p. 143 
(c. 24 ed: Orell.] Myrüilus Maeari filiae Megaclus ancillulas profite 
tar fuisse Musas, quae fusius leguntar apud Clem. Alex. Protrept. 
p. 9. Àt Mnaseas apud eundem Amnobium IIl p. 121 est auetor, 
filias esse telluris et coeli." Ipsum Mnaseae locum licet ab Árne- 
bio dissidentem nune nacti sumus in Crameri Anecd. T. Il. p.277: 
-fxó uic ai nüou, [Movou;] Ayorras* Myaalug 06 guion, ots ui nu- 
o«, rgeiQ uiv" Mobou, Ord, "Yuya. "Ev piv ovv IAuds AtuvjaOa. 156 
Orág* nijriw &nde Ora* ly 0) 'Odvacsa vic Morouc* ávdga pos Ervezte 
Mobica* iv di vá llalaugÓda vüjc Yurotc. De Musarum genealogia 
v. Albertrandi Diss. de Musis Varsaviae editam, cuius epitome exhi-— 
betur in Comm. soc. phil. Lips. T. III. p. 43 seq. (qua utimur) p. 46, 
et Petorsenii Comm. de Musarum apud Graecos origine; numero no- 
minibusque iu Münteri Misc. Hafn. T. I. p. 77 seq.] 


— 266 — 


pwocteg) Helladius in. Chrestomathia apud Phot. Cod. 279. p. 1532 
[p. 531. a. ed. Bekk.] eandem afferens etymologiam addit: «e 5?de 
Ure» depuic Àyovrs, uà, xal uérmrus xó toiror. zgóOotov ap Es- 
xzégno-xel üvra. 1aop! Bigopiose, xa$ etra, 9) pevoyy- xupe: Xogeo- 
zii. Huec autem etymologia petita e Plntone, qui in. Gretylo p. 279 
Movoec deducit uxo vob uégOÓus xu) vico Cprjotóc ve nai gidodogéac. 
Eadem 'etymologia apud Ewstath. p. 9, 35. Etymol M. p. 399 et 
Suidam. (V. Creuzer.. Symb. T. HI. p. 270. Mira est Albertrandi 
l:c. p. 46 ratio, qua Musas quasi euoiovesag vel upov eveac dictas 
putat. Be vecis AMeío& dialectica ratione epud varios Graeciae po— 
pulos deque eius origine legenda tradumtur in Crameri Amecd, Graec. 
T.l. p.278, quibuscum. compemas quae. nuper monita sunt in Zeitschr. 
f. d. A. W. 1840. No. 109. p. 889 seq. et ab ignis Ueber die 
Reuchl. Aussprache. p. 114.] 

verpoye»ovc) infra p. 167 Merewrims similiter dicitnr dne P, 44 
Stephanus: Pighius in Thenide dea, seu de lege divina p. 1165. T. IX 
Thes. Ant. Gr. Grenov. monet, quadratum hominem antiquo prover- 
bio virum omnibus numeris absolutum, probum sac imstmm designare, 
o y wc disc (Vaquit ÁAristeteles Ethicorum primo a Pighio laudetus, 
et Rhet. IH, 2). dyaO0g xul vevgdyemog üvev woyov. Sopater apud 
Stobaeum Serm. XLIV. p. 811 [XEVÀ, 51. T. Il. p; 235 ed. Gaisf.]. 
Tíc ov» oUve xard zó» Suwvidov Aoyos. retQdyePoc, 0c xurd nácas 
Tüyyv xa) xguypuve» peruüorGO.v dogeAekc torpberws eic. Suidas: Ti- 
vQ&yevos, mora0gcy idoatoc, euegxioc* Xeusóc di zv xal evoyánev 
và zuürr&, xu) rMwQdyesoc, aa) üvev woyov sttáyuévod;! oq 9drvac xarà 
vTóv Z»uwvióg», ubi.v. Kuster [T. Ill. p. 452). Unde in Cornuto per. 
haec verba occ sro. v.g designatur Simonides. V. lulimn. .(;aesar. 
p. 333. Toup. ad.Suid.. Part. III. p. 196 et Martin. Var. Lect. 1, t. 
[Quaternarius numerus cregeoc appellabatur, teste Aristide Quintil. de 
mus. p. 122 ed. Meibom. Cf. Graev. Lect, Hesiod. p. 80.) 

ves uiv] Plutarchus Quaest.-Symp. IX, 14. p. T6G de . numero p. 47 
Mussrum ommino videndus: JXixvenuo: 16» vpuoy ove» niu». dTodvgua- 
One» xal. Serrius ad Virg. Ecl. VIII, 75. Musae .ternac, ubi 
non mecesse est ut ter fernae rescribas cum Voss. de idololaur. 2 
p. 453. [Tria genera. Musarum ex Moasea, cuius loeum supra. ap— 
posui, recenset Arnobius adv; gent. IV. p: 80 ed. Ehnenhorst. At- 
que Musae numero tres antiquo habítu ropraesentantur. in vasculo in 
Stackelbergii Grüber der Griechen p. 16. Tab. XIX. V. Creuzer. 
T. HI. p. 279 seq. et Annal. dell' Inst. archeol. T. VIL .p. 236. Co- 
piose hoc de Musarum numero egit Petersen 1. c. p. 80 seq. Quem 
miror in Pausaniae loce.1X, 30 inii. quo de Musarum. simulacris in 
llelicone positis agitur, haesisse p. 93, an. recte eontenderet cum sin— 
gulari Varronis de eadcm re, u& videlur, enarratione. Tui; Morgais 


— 966 — 


di, ait Pausanias, éyadpuara ple nera iot, Kogecodórov tíyryy mácax. 
upotÀDorz, dà oU nol, tQelo pé» eioev uvOs; Knewedotov, Xrpeyyv- 
Aievoc di &€reQa vo0aUsa . . . 1de di vwxoloímevg; zgeig ixoigaevy 'Olva- 
zi00ivgc, ubi aperte Musarum signa numero octodecim commemo- 
rantur, quarum novem Cephisodotus, rursus novem alierarum tria 
idem Cephisodotus, totidem Strongylio, reliqua tria Olympiosthenes 
fecissent.  Fallitur enim Petersenius, xoéra antiquissima interpre- 
tando, ut tres numero illae Musae Cephisodoti intelligantur, quum ea 
vox ex ordine, quo Pausanias varia haec simulacra inspexerit, expli- 
canda sit, ut ex seq. ngoriOorr, intelligitur. Caussam vero tripartitae 
illius in Musarum signis faciendis collocatae operae cognoscere licei 
ex Varrone apud Augustinum de doctrina Christ. II, 17: Farro dicit, 
civitatem nescio quam (neque enim recorder nomen) locasse apud 
ires artifices terna. simulacra Musarum, quae in. templo. dpellinis 
deo poneret, ut quisquis artifcum pnlchriora formassct, ab illo po- 
tissimum electa emeret. — Itaque contigisse, ut epera sua quoque illi 
artifices aeque pulchra explicarent, cet placuisse eivitati omnes no— 
vem, aique omnes emtas este, ut "d pollinis templo dicarentur, qui- 
bus postea dicit Hesiodum poctam imposuisse vocabula. Non ergo, 
«it, luppiter novem Musas genuit, sed tres fabri ternas fecerunt.) 

vc vQuidec reluoergra] De numeri ternarii perfectione v. Plu- 
tarch. de Isid. et Osir. p. 381 et 382. Idem Quaest. Rom. p. 288: 
Tá ui» ivv(a, nmgénog lov, verQüyevoc , dnó xeQsvroi na) vtleiou. js 
vQsudoc, et infra: r« dà ivríu, vevgeyorvoc unà rq«adoc. Auctor Theo- 
log. arithm. p. 14 [p. 12 ed. Ast): 5 :Qudc ilaigeror v» magé narras 
vove dQiÓpoU; xaÀloc HAÀpye xal evzQéznus. — Anatolius. apud. eundem 
p. 16 (p. 14): à vo/a ngéroc nriosoc xaléras vn ivie» tlÀnoc, [ov 
ngéro; và xü»ta& Gnuaiveva,, uoyy» xal mido» xai ríào;]. Et Nico- 
machus Gerasenus p. 17 [p. 15]: "dior yov» xal ifaigezor ?ye« zaga 
vove dAlovg dpiOpo!c, ó rQía, [vo ro mp uvrov Ioog ew]. (Ari- 
stides Quintil. II. p. 122 ed. Meib. zQg.ud« dà «d oríuma» ixalov», 
ivavtiórgvs 20] uegoryxo nexAggepivov, — Alia de sanctitate et dignitate 
huius numeri Eulogius ad Somnium Scip. p. 403 ed. Orell. Chal- 
cidius in Plat. Tim. fol XIX. b. ed. Ascens. Servius et nostris 
temporibus inprimis I. H. Voss. ad Virg. Ecl. VII, 75.) 

vga yivy Gxspuátev] Easdem rationes, cur Musae tres fuerint, 
affert Plutarchus Quaest. Symp. IX, 14. p. 744, quem vide. Hera- 
clides Alleg. p. 454 ed. Gale [ubi de tripartita philosophia agitur: vo 
ul» ydQ Àoyixdv, «0 di gucuxóv, vO Oh gOixó» óvondQevas, 2aíra d' $0- 
neQ dg í»vog auvyive; ixxegvxora (sic ex MSS. legendum) vo xev 
Tj» xiguliv pioitrtas.] Homeri Vita p. 323 ed. Gale. [ruisra di me- 
veytipigavro oi d» eulogogín durrpóparric* nc Di (malim roía pro ?vi) 
Hip, vó gvOwmor xai Oir xui diuleerixov.] Chrysippus ap. Plut. 


de Stoicor. repugn. p. 1035: FiQ&rer uiv oU» dout uo, xard và ég- 
Üéi vno ré» doyaiev donsiva , viu yévg vév toV giàocégov Otepa- 
prem evo, vd ub, Aoyund, vd Ob, zrOmd, zd 0i, ovauxd. Sextus 
Emp. Pyrrhon. Hypotypos. Ill, 2. p. 69: Oi Zreixol xa) &AÀos twice 
vQíu uípg Tic qiAodogíac ecvus. Aéyovas, Aoysnoy , eouoixov, nOinóv, ubi 
v. Fabric. et VII adv. Logicos p. 370. Seneca Ep. 89. Philesephiac 
ires partes esee. dixerunt. ot. maximi et plurimi anctores: moralem, 
naturalem ct rationalem. | Prima componit animum, secunda rerum 
naturam serutatur, tertia proprietates verborum exigit et structuram 
et argumentationes, ne pro vero falsa surrepant. V. Eastath. p. 1554. 
Augustin. de C. D. XI, 25. Wolf. ad Origen. Philosophum. p. 2 
et ipsum Origen. p. 130 et Laert. in prooem. p. 12. Quam divisio- 
nem a Zenone primo, deinde a Chrysippo, Apollodoro, Ephillo, Eu— 
dromo, Diogene Babylonio (v. Phaedt. de nat. deor. p. 21, quem lo- 
cum infra ad cap. 20 dabimus] et Posidonio factam memorat idem 
viL Zenonis p. 388 seq., ubi v. Aldobrandinum. [Eadem tripartita 
philosephime ratio infta quoque cap. 20. p. 187 commemoratur, ubi 
v. notata, et, si lubet, Beitráge zur Litteraturgesch. d. Gr. u. Rém. 
T. I. p. 230. Diversas aliorum sententias de trinitate Musarum alle 
gorico modo explicanda collegerumt Albertrandus p. 48 et Petersen 
p. 94, ubi de nominibus queque trium harum Musarum agitur. Hie 
adiicce Varronem apud Auguslinum J. c., ubi Musarum trias ad sono—- 
rum triformitatem refertur: aut enim editur (sonus) voce, sieut est 
eorum, .qui faucibus sine insírumento canunt; aut flatu, sicut tuba— 
rum ct tibiarum; aut pulsu , sicut in citharis ct tympeanis et. qui— 
busdam aliis, quae pereutiende sonora fiunt. V. et Mnaseae locum 
supra allatum.) 

[dvo 91] Unicum hoc, quantum sciam, de duabus Muais testimo- 
nium Cornu, quod ignorabat Winckelmannus tum quum Opp. T. V. 
p. 975 seq., an duas veteres unquam statuissent Musas, dubitaret; de 
quarum nominibus et parentibus Cornutus quum nihil tradat, Peter- 
sen p. 89 in eam fatetur se proclivum eese sententiam, ut duas Mu- 
sas merae allegoriae deberi, ad philosophemata saeculi cuiuscunque 
polius, quam ad antiquissimam poesin referendae, cénseat.] 

Otegei» xai zouvres] Communius philosophia dividebatur in con- 
templativam et acüvam. Seneca Ep. 95: philesephia contemplativa 
est e activa; spectat simulque agit. Et de viL. besta c. 31: natura 
195 &d wirumque genuit, et contemplationi et actioni, . V. um 
de C. D. VIII, 4. p. 438. 

(Técoagrc etc.) Respicit Cornutus telrachordum ex primitiva ly- 
rae forma aptum (v. Platon. Rep. Il, 11. p. 400.. A), quae. posthac in 
septem chordarum systema aucta est. Cf. Boeckh. de metr. Pindari 
p.204. De quatuor Musarum nominibus v. Petersen. p. 95,. eundem- 


— 9?9$8 — 


que ilem de septem diserte exponentem p. 97 seq., quibus adde Ho-. 
rapollinis ex diseiplina Aegyptiorum disserentis, Hieroglyph. 1I, 29; 
Fydsmara émrd, iv duci daxvvAos meQuyoutva Moboay, 7 dmugor, 5 
notga» opuaivt. — Intelliguntur vero literae vocales em v. Fischer. 
ad Demetr. de eloc. 71. p. 46.] 

P. 49 detras dzwoiareuc] Sic Stoici teste Laertio vit. Zenon. p. 400 
dicebant d, egerág drraxolovOti» dÀÀgAaic, x«l vov món» Pyoria ma- 
c«c Lys» eic. ubi v. Menag. et Lipsii Manuduct. Stoic. philos. HE. 
diss. 4. p. 262 usque ad p. 266. [Dogma hoc esse omnium philo- 
sophorum asserit Cicero Off. Il, 10, 1, ubi v. Heusing.] 

udiatsvarouc] Semeca Ep. 95 hoc Stoicorum dogma sic respicit: 
Sed nihil agetur, si ignoramus, quid sit virtus: una zit, an plures: 
separatae aun annexae: au qui unam habet, et ecteras habeat. 

Evrégng etc.) Haec e Chrysippo Plutarch. Quaest. Symp. IX, 14. 
p. 743: ày& di peraaosobpaé T» xal c5c TéQwiyógge* eiue (ec ono: 
Xgusanzoc) at15j v. neg). «dg ojuÀiuc Prirapnio rlÀnye xoà xeyugaapévor, 
ubi pro T'*gwireonc legendum Ewrégzrgc cum Xylanmdro interprete et 
cod. Bas. Theologum. erihm. p. 56 [55 ed. Ast]: Evrípmy oveaa 17 
oydou0: nQéxem LLeyor, nay' oqoy eUtQenroz padiara v» irróg dexidoc etc. 

P. 50 Gvuzx0rixpy dpetr»] Scilicet, w est apud Eustath. p. 742, 37: G«a- 
Àla 0i ej; xcgdía xagolvuróveg ait 5 wapa, di yc OGÀÀM tac, eX 
oía' xai z« Oüloc . . . Ónkua uivros xQonagotvtorwc, twylac ixit- 
tov, x«l uovUgc Ob xal Vpeyidoc óveua. "V. et p. 1474, 55. Odyss. y, 
421: durra Ouleus, Tliad. ., 143: oc we« rpÀvyrrog voígeras Oalin 
iv) sol. (Plutarch. Q. Symp. IX, 14. p. 746: «7c dh éxiDvpiac To 
ui» nig) idedy» xai nóOw :) Omnia xeewrutao» xot xu) Gupxetisov. 
Thaliae nomen dao tob OdÀlÀu» repetendum esse, post alios Vossius 
quoque momuit ad Virg. Ecl. VI, 1.] 

[rógovc] Plato Phaedr. 91: Teewirigp piv oU» rote à» vof; regole 
veripnnorac avt» dxayylllortec sowas roongeltovéQove. 

P.51 "oure) Discimus ex Theolog.: arithmet. p. 13 (p. 11 ed. Ast.] 
secundum Pythagoricos dvade vocari et "Eoere. — Rationem addit ibi- 
dem eiusdem libri auctor: zz» ydg các uorvádoc wc sidovc mQóGodov» 
0: foura insS3oulvg, xd Aomtd dxoriMopuva yerrá, dogbanuirg dno vQsa- 
dog xal.verQidoc. "flrouágOas d) u/rz» olVorrus naQ avcvgv «rv tolng- 
0i» GTe dg« Uzxípnvt vov xeQiouo» nQwriory, Órn e xal vnoporg xui 
vipuesguvg* dxoUt. ric tg ÓUo ropY)e finn "re, olovel diyg, xe "Bow, ov 
Hovov ,"éf« doy éywüt/ vo dné xavaxpiGtuc, oc Unum, v& dazé ov»- 
Oicreg, dlÀd xai ors oUÓk T9» dig Ó»icu uovermatg diaigegiv AyyeQrt. 
Kel q00iw d) arcjSUsalooos xivgow ydo tig 1ó evaí lor» avr. Cum 
quo conferenda cedseo haer Sanchuniathonis apud Eusebium: ove dé 
ege nodtUOw có ninm ide idüw» doyéiv xul iyivivo aUyxpacic, 7 
zÀoxj (xtv: ixàiOr raéÉoc* adv di 5) doygj welatog: ándvvorv. 


9idosogíac] Haec est mens Cornuti: Ereto est philosophia, quum 
deducatur ab ?gwzoc, ut gilecegpía. a 9iiie. — [Alía ratione vov Igur« 
cum Ersto componit: Plato Phaedr. 91.] 

loenOci x«l dxongívecOn;] Haec et sequentia e Stoicorum fonti- 
bus ac praesertim Zenoni$, curas sentegtiau sic explicat Laertius Vit. 
Zenon, p. 394: .yeic a/vijc, ovx ves 0dg igetüv xal dxozgivacÓOa:. 
diavtst» dà) c7v i» valo sxepdota, sQosévtu» xal im) vé yrvopneva, 
Gore ri; dxeGplav wui elucióvgva volxt0Óns voUc éyuvuragzove iyortec 
*dc qgexracíac. éUx lAÀec ve dir» xal dyyivovy, aul) v0 olo» Ón»ó» iv 
Àoyo.e guvjotoDa, «xó» Gópor* Te: ydQ ovtToP alvus opOG di«liycaDd, 
xai dinàoylosgÓGe, xal voU avvoU zgóc ve và nooxeiueya. JiclAeyÓTivés, 
xa) npoc vó iQerejtvow dmespivacDns, xao ipmtigov douAnrixüc d»- 
dgóc eas. 

IloÀvpva] Etym. M. 2 396, 38: d ugupdi vo Jloàsuwia , dno 
100 zxoÀv'u»vuxy axoBáAlor v0 D. : 

ovguvér] Sic Tatianus p. 75 (ed. Worth. c. 35]: .Ovx iex, yàp 
ünepog ó (UQuvoQ, € üvDQunr , nexegaduivos dk nal in) ziQgneve, ubi 
oUpurog prO xoguoc. 

[d zc xel molzsvorra;] [ntelliguntur oratores, qui in admini- 
stranda re publica operam suam collocant, quo sensu Demosthenes 
de cor. p. 257 :. 6v« noAdovc. uiv iortpardueve 7Ón vév nolizevopive, 
uti. recte. pro ' xeudsrebuésm» Wnundéerlichii ed. posterior. et Bekkerus 
ex codd. exhibent. . Eosdem. agipéllavit. ru RH Liberius. Rhe- 
tor p. 45. ed: Bemson.] . "EE 

eneiv) Seilicet Hesiodus, ut óhrervavit Galenus... ('Eheog. 19. 3 

Rec 9'* 30 sQoptQerréTA lovi» àzapius*, | «e 

4 ydo xal Deato«igvoiw uj aldolovv onpdtt,  —— .— qu os 
ubi Aristarchus quum teste Seholiasta ngogroedzátg uvri voU notafu- 
Tárg accipit, meminisse videtur. Platonis, qui Phaedr. 91 »Qeofivsavzv 
eam dixi, Ceterum eundem ordinem,;queo apud: Hesiodum singulae 
Musae deinceps enumerantur, Cornutus cum miis, nisi memoria fal- 
lor, secutas est ut normam;.ita ut quod oasu.vel metro suadente 
apud poetam factum, id in religionis formem ahiisse videatur. | AL- 
que si non omnes eundem posthac ordinem .adoptarunt, in hoc tamen 
plurimi, qui Musas:;enumerant, consentiunt, quod Calliopae: quippe 
ceteraram ieu extremum locum ut maxime, ieignem ad- 
signarunt.] i 

[ivvta sherac] De re genitura v. quae babet Eudoeia p. 294. P. 53 
Ob has ipsa» ndvem noctes, quibus eas genuisse Iuppiter. dicitur, for- 
fasse ipsae ivruyíav dictae, épàd Hesiod. Theog. 10, uhi. v, Wolf.) , 

Evogorzs] Hinc proverbium apnd. Eustath. p. 168,.3 (adde. Apo— 
stol. Cent. VIII, B2. p. 97) i» wwxri-fevig, ád quod idem alludit 
p. f140, 64. V. Etym. p. 399, 560., Apud Suidam: Hvggary, 5 "ui: 


— 970 -— 


Tic té» neyiozogerors ivdoy gc atíiygc 
Ineiotr ogrsv. goloytty 79» igaégar. 
Recte monuit Kusterus duos hos senarios iambieoa legi apud Geor- 
gium Pisiden in poemate de creat. mundi sive »49) xosuoupyiac 1087. 
1088. Sed addendum puto, pro /oxéga» legendum evggoryr, cuius 
glossam pulo zy» £oxépav, quum non éaxíga, sed svoyósy apud Sui- 
dam explicetur. Revera video apud Pisiden (ed. Genevens. poetar. 
vett) legi loco citato eíéggorys, quod miror Kusterum fugisse. — 
Noctem ecggoo?»yc epitheto donat Orpheus Hymn. II, 5 [ubi v. Gesn. 
Evogo»y» noctem dixerunt Ánaximenes ap. Diog. Laert. Il, 4 et So- 
phocles Electr. 19.] 
P. 55 (Orgarev xe) IY«] De hac Musarum origine v. Petersen ]. c. 
p. 91.) 
[ZrepavoUvra) dà poiro;] Cf. Albertrand. 1. e. p. 62.] 
[r&» dowixe» doxeiv evorua)] Galeus ex Hesych. v. govixéo« aÍ- 
fert: doxet o Kádpoc ix Qowixnc xexopinéva;, Alque Musae ipsae lit- 
teras invenisse traduntur: v. Barth. Adverser. XLIII, 28. p. 1983.] 


Carr XV. 


P.51 [Eígevengc] De hoc matris nomine vide omnino Hermann. ad 
Orph. Hymn. LX, 2. p. 329, ubi Eunoméa dicitur, quod servandum 
censet Muellerus Orchom. p. 179, adstipulante nunc Lobeckio Aglaoph. 
T. 1. p. 398 aliisque auctoribus allatis hoc matris nemen confirmante, 
quibus addere iuvat, quod apud Themist. Or. XVL. p. 406 ed. Petar. 
Ewnemia inter ipsas tres Gretiaa memoratur. Preeterea Eunomiam 
adscripto ipsius nomine habes in vasculo picto, de quo v. Gerhard 
Berlins Bildw. T. I. p. 300. 303. Ceterum Eurynomen eandem cum 
Venere et praesertim cum Venere Acidalia, apud Orchomenios ma- 

" xime culta esse putat Muellerus p. 179, quippe cuius Gratiae fuerint 
filiae vel ministrae. Mythographus Maii Secundus c. 36. p. 96 de 
Gratis: Peneri «wtem sunt consecratae, quia carum pulsu cuncta 
animalia ad amorem prona fiunt.  Lavantur autem in fonte Mdeida— 
lio, qui est in. Orckomeno Bocotiae civitate; de quo ctiam Fenus 
atídalia dicitur. Quare Veneri Gratiae unguentario instruoisee in 
artis monumentis passim iunguntur, quippe quarum munus esset, 
Venerem, postquam lavisset, exornare et amicire (v. Mueller l. c. 
p. 181 seq), ita u€ sic revera propriam ipsaruta naturam et notio— 
nem prae se ferrent, quae in venustate et gratia exhibenda consistit. 
V. Mus. Flor. T. Y. tab. 88, 2. Winckelmann. Monum. ined. No. 34. 
His optime explenantur et rursus lucem refundunt quae in Odyss. 
9, 363 seq. de Paphia Venere dicuntur.  Villoisonus in Schedis: 
»Cur quidam Gratias 7/9» fllias fecerint, rationem vide in Kustath. 


— 901 — 


p. 282, 46. De Gratiis queque notanda et parum nota vide in eo- 
dem p. 1665, 58, e Sostrati poemate elegiato, quod Tiresias inscri- 
bebetur, deprompta." Idem alibi: ,Totum hoo caput e Chrysippo 
haustum esse doeet Seneca de benef. ], 3 et 4. Heringa Obs. c. 11. 
p. 86." Apud Calimachum, cuius locum tenebris eripuit Bast. ad 
Greg. Cor. p. 899, Tivgsdc Eurynome appellatur. Cf. Creuzer. T. II. 
p. 181.] e 

"Hoe») Eustathius p. 40, 31 Iunonem s&àg faote«» a veteribus 
sumptam docet, e& p. 81, 37: "Hoa-ydo 5 faciua" x«l 5oaía Con 9 
B«cxy. Eudocia in Ixione: "Heac, vwoeve vivóg dglady zyenorixob^ 
xal ydg oi malaiol xul Hg vowoivvór Ti, e torva, Ti» Ha» iulap- 
Bávovo, , Cor» zQuia*» Aiyovrec wm» facolxy». [Iunonem Gratiarum 
matrem perhibet Mythologus Vatie. Primus II, 132. p. 48 ed. Maii. 
Cf. Boetüigeri Aldobrandinische Hochzeit p. 39 seq. Coluthus 87: 
"Horn» ni» Xagíres icgrv ivixovas veÜsva».) 

[199c dAÀg» di Pngaci yeuyal mugrodyortu:)) In. caussis commi- p.58 
niscendis, ait Koenius ad Greg. Cor. p. 159 ed. Schaef., cur nudae 
dicerentur Gratiae, valle ingenio indulserunt veteres: vid.. Suidas v. 
Xdágirec et Th, Munckerus ad. Fulgentii Mythol. HI, 4. Qua de re 
scite Beettigerus |. e. p. 146 (licet obloquente quodam in Ephem. 
litt. Lips. 1812. No.. 238. p. 1899), ita statuit, primo tempore Gratias, 
quum adhuc essent Iunonis famulae, decenti vestitu ornatas apparuisse, 
deinde demum ex quo Venerem Orchomeniorum praesertiia cultu 
comitarentur, ad formam eius numinis, cui adiunctae essent, nudas 
vel pellucidis certe et volKantibus vestibus fictas esse. Cf. Manso 
Ueber die Horen und Grazien p. 80 seq. Ea vero commenta, quae 
Cornutus ad hunc dearum habitum explicandum affert, omoia philo- 
sophorum' schofas sapiunt. Ex quo genere illud quoque est, quod 
ex Chrysippi doctrina, ut suspicor, refert Seneca de benef. I, 3, pel- 
lucidis esse Gratias tunicis velatas, quia beneficia conspici velint, et 
rursus quod legitur in Mythegrapho Vaticano Secundo c. 36. p. 96 
ed. Maii, quod Gratiae sine fuco esse deboamt et sine simuletione.] 

edÀítec xal drepxodiorec) Seneca [de benef. I, 3J e Chrysippo: P. 59 
i» quibus. nilil estre. alligeti deoet,. noc. adstricti. (Vulgatur hoc 
loco adscripti pro edrtricti, illnd haud satis apte.  Galeus ad hunc 
locum:: ,Át víde Severinum de Vipera p. 63, uli Gratiarum pedes 
serpentis nexu eonstrieti pimrantur."] 

[4ío zy] Primitivum hunc Gratiarum numerum et antiquissi- 
mum fuisse, dubitem nequit, licet Hesiodus tres iam noverit. . V. 
Pausan. IX, 35 et ex nostri temporis doctoribus in primis Boettipe- 
rum l. c. p. 39 seq. collato 'Muellero 1. c. p. 182. Earum figures 
exhibet vasculum pictum in Gerhardii Berlins Bildwerke T. I. p. 302. 
Celerum quae ad explicandum hunc numerum Cornutus affert, sumpta 


— ?272 — 


sont.ex Chrysippo: illu« enim sine dubie referenda sunt, quae ex 
huius: libro 0] épevó» Phaedrus Epieurems,. vel quisquis hnius libri 
awetor.est, de natura deorum. p. 19 ed. Petersen profert: Ji »epor 
930i» sw xal 1e; Xdgrrag tdg suiriQguc menaQyée. su) vdg errano- 
decMg re» evtgytGióv. Ex. his quidem minime sequitur, .duas eolas 
Chrysippum statnisse Gratias; immo ex Seneca de benef. I, 3 con- 
stab in ternario numero Gratiarum explicando eum operam navasse; 
sed eandem eum et in denario ab antiquis teedite iam patet more 
suo subiisse. Fundum vero illius explicandi retionis in ijs verbis 
habemus, quibus Áiacem Tecmessa .apud Sophdáclem vs, 518 Herm. 
admonet : j 
xüque xdquv yág iGTwv. €) tíwrovG de^ 
orov d'dnoist urzavic € nexorDdvec, 
oUx &» yivor' LO" ovrog aPyerjc d»jg. T 
Variae denarii numeri Gratiarum explieationes afferuntur a Lilio 
Gyraldo de ingrati crimine vitando p. 732 (Opp. ed. Jensii T. II.)] 
p.61 làug&c ó' mspyewsr» etc.] Seneca de henef,.], 3 e Chrysippo: 
ideo vitltntes: guia promerentidtn vultus Ailaras sunt, quales solent 
à esse qaó dant vil (C beneficia. 
E «Phogpgo] Seneca l. c. Chrysippus Graties. eit . . . ecteic mi- 
naves [an smeieres?] quam Horas, sed molinscula feeit et ideo Ve- 
: [4fpyAofa». efc.) .Eadem Gratiarum nomina recenset Seneca |. c. 
cum aliis v. c. Themistio Or. XVI p. 406. Orph. H, LX, 3, Hesio- 
dum et Pindarum Olymp. XIV .secutes, — Mythographo Vaticano 
"Primo Il, 132. p. 48 et Secando c. 36. p. 96 ed. Maii appellestur 
Pasithon, Adegiale (vel Eugénle, utrumque errore. lbrariornm) et 
Ewphrosyne. De Pasithhea v. Pausan. IX, 35.  Vulgaria nomina: 
EYOPOZYNH, A41:441H et G/1A41H tribus Gratiis adscripta legun- 
tur im amaglypho Museo Borbonici, teste Gerhardio Neapels antike 
Bildwerke T. I. p. 82: iuxta eas in eedem tabula conspiciuntur nym- 
phae tres appellatae nominibus inscripta 4J2MHJVH, KYKAIZ e& 
. EPANIVO:, quibus septima figura muliebris minori forma adiungilur 
unà cum nomine TE40/V/VHZOJA,. quo numine, . cum Procennesos, 
JHalonneses alísque urbium appellationibus componendo, repraesen-- 
teri aiunt locurh quendam vel regiomem ignobilem, cuius notitia ad 
nostram aetatem non pervenerit. Fortasse intelligitur Telus, una 
Cycledum insula, .vix nomine nobis notas, cuius meminit Merodotus 
VII, 1$3, a Telo conditore (v. Steph. Byz. v. TjA«) iuxta, ut opi- 
DOf, T5dovwgcec nominata. Littera E pro. 4H in ansglypho nomep in^ 
sulae scribi, haud magnopere uxgended. . 
[Evérv&y»] V. Constanün. Caes. Geoponie ii; e foribus solent 
ornari, este Pausania. GALE.) a 


— $273 — 





"On2Qoc] Seneca de benef. J, 3: 4glaian maximam natu «yppel-- P. 62 


lavit, mediam Euphrorynen, tertiam Thalian . . . Itaque Home- 
rus uni mutavit, Pnsithean appellavit et in matrimonium produxit, 
wt scias illas Vestales non esse. Hemsterh. ad Lucian. T. I. p. 242. 
[lliad. c, 382, notante iam Galeo.] 

vtyvixd. Doyu]- V. similem allegoriam apud Heraclid. Alleg. Hom. 
p. 468. [Iuliani Orat. nescio quem locum conferri tubet Galeus.] 


CaPpuT XVI. 


rov Kowzv| Contra Seneca de benef. ], 3: Mereurius una [cum 
Gratis] stet, »on quía beneficia commendat, sed quia píctori ita 
visum est. Hinc 'EgpoU rnaidec sunt ol Aóyion , 3 noAvxtüuosic, 7 dó- 
à, Eustath. p. 18, 31. 1053, 56. (De Mercurio Gratiarum duce 
v. Creuzer. T. II. p. 267. Mueller Orchom. p. 180. A poetis yogz- 
yov và» lVvugé» Mercurium appellari, testatur Aristides in Maii Auct. 
class. T. IV. p. 521.] 

9 Aeyoc] Idem ap. Eusjath. p. 10, 19 et alibi, V. Theol. phys. 
(V. Creuzer Melet. T. Ll. p. 33 et Symb. T. |. p. 380. IL p. 618. 
Choerobosc. in Crameri Anecd. Gr. T. 1I. p. 214, 26. Proclus Theol. 
Plat. VL, 22. p. 404: 'O ui» EQue siÀomopínug dori yopgyóc, xul diu 
T«UT2C dváyt TGG weyüc xal valc"diadextoxuzo dusüpueDss Pn avto qya- 
Oo» uraxépxt Tác "vt eAdg xal vdg utpaxic.] Hinc Demosthenes et 
quisquis post eum orator celeberrimus eminuit, dictus est 'EguoU Ao- 
yíov *vnoc, primum ab Aristide Vol. H. p. 307, deinde a Synesio 
Epist. 101. p. 240. Juliano Or. VH, Eunapio in Proseresio et Da- 
mascio in v. lsidori ap. Phet. p. 1029, ut recte annotat Toup. Em. 
in Suid. T. IH. p. 235. [Cf. Doxopatr..in Walzii Rhet. Gr. T. VI. p. 6.) 


nuovo» To» &vOpeno» etc] Cic. legg. I, 7 de homine: Solum est P. 63 


enim ex (ot animantium generibus atque naturis particepe ratio- 
nis et cogilationis, quum cetera. sint omnia expertia. Eleganter 
Pseudo - Hermes sub finem Trísmegisli: colpgréo» igrie diztbo, vo» 
piv üvÓQuno» iniyto» tivüs. Otóv. Orgtóv,! vóvy dk ovQdásioy &vas Otóy, 
aÜuvaro» üvOguno» 4). dem hominem «c. 8. p. 23 voeat Aeyixos 
Qéov, e& c. 1d. p. 29 G&o» Oso», Quum Steicis, Pythagoriois et 
Platonicis animus bestie ut et homimis ez eadem divina mente 
haustus delíbatasque videretur, hoo tuno praestabat homo, quod 


T) (Postrema voce deleta 1 vOv Oi ougd»eo» rivus Ótov 
uÜcvazov,  Similima sentenüa X. udi in Dione | ieri apud Zo- 
naram, cuims locum recitat Maius Coll. Vatie. T. II. p. 533: ovx Joriv 
ovdi» Qeor Oryzo» ovd [leg. otiz ] üptivor , ovd loyegovegor dvOQeinov." 
54 ydo 7i Ütk xai Ogacvrópevoy elzeiv , ovv üvÜ Quot oydis &Àlo laviw 
y O«0c o&pu Ornsóv Iyuv: olre «óc uide «i 7 üvOQuxoc aceipacor.) 


18 


— 914 — 


varie modificata sit in eo mens divina et in corpore collocata sit, 
quod eo modo affectum est, ut illius ope virtutes sibi insitas pro— 
ducere queat. Pintarch. de plac. phil. V, 20. p. 909: lIvOauyegas, 
K&zer» loymxdáe Qi» tiva, xal v» dioyes Qe» xalovuivar Tüc vvyas, 
éU ug» Àoyuxee imQyoUcac nagd T)v ducxQuGiuv r&v Owpdrerv, xai v 
pj Uu» rÓ eQuarumóv, agatQ Pn) ré» maÓfxer xaà ré» xvyé». da- 
Aobos pi» ydQ ovzos, oU eQuQovG dé. dioyivge, ueréytv pi» avsd coU 
»oyxeU xal dégoc, di& dà vxo td ui» nuxvorgr., v4 di nÀtovague tüc 
Vyoacíug ure diavotigÜc., ugv aidOaveaÜas, nQocgrgé d' aiza dia- 
xelgÜas voi; MéMyvOOL, TiuQERTUIxXÓTOQ TOU yytuovixoU T), id est: Pytha- 
goras, Platon animas omnium etiam animalium, quae rationis exper- 
tia dicuntur, rationis compotes, non.tamen eas agere secundum ra- 
tionem, idque fieri eb incommodum corporís temperamentum, et quia 
loquela destituantur . . . . Diogenes, rationis et aéris participes esse 
bestias, sed ob crassitiem vel ob abundantiam humoris neque intelli- 
gere, neque sentire eic. Idem et Indis placere, audi apud Mignot 
probantem Mém. de l'Acad. T. XXXI. p. 306, ubi Abraham Rogel 
p. 191 et 192 allegat, ut et Lettres édif. et cur. 23. rec. p. 178: 
»Ce que les Indiens disent de l'ame de l'homme, ils le disent aussi 
de celle de la béte; les ames des uns et des autres sont non seule- 
ment de la méme nature, mais encore de la méme espéce; Ia diffe- 
rence ne provient que de la perfection ou de l'imperfection du corps; 
'homme est plus parfait, parce qu'il lui a été donné un corps par 
le moyen duquel l'ame produit et fait paroitre les qualités qui sont 
en elle, au lieu que celuj que les animaux ont recu n'est point or— 
ganisé de maniére à faire paroltre ces qualités; ainsi quoiqu'ils tien— 
nent pour certain que l'homme est la créature la plus parfaite, ils 
ue font point consister cette perfection dans l'ame, mais uniquement 
dans le corps, dont les organes servent d'instrumens à l'ame" etc. 
Haec qui leget, nonne mirabitur Helvetium in suo opere famoso, 
quem de l'esprit inscripsit, Discours 1 chap. 2. not. 1. p. 2. ed. 12mo 
(prodiit Hagae comitum 1759) ,On a beaucoup écrit sur l'ame des 
bétes; on leur a tour -à- tour óté et rendu la faculté de penser, et 
peut-étre n'a-t-on pas assez scrupuleusement cherché, dans la dif- 
ference du physique de l'homme et de l'animal, la cause de l'infe— 
riorité de ce qu'on appelle l'ame des animaux." Nonne in hisce 
Pythagorae, Platonis et Indorum verbis agnoscis totum Helvetii sy- 





t) [De hoc Plutarchi loco affecto Reiskius: ,,Aut post did d) «c 
deest aliquid, e. c. iunodiov, vel &venizi duo», aul leg. dià di va mi» 
"ux»orpra , Td Ob nzÀto»aouóv," Locum sanabis, si mecum .Ó' post 
"Qo09tQós deleveris, ita ut iam verbis werízges ui» extrema z000gtQéic 
wurd diantieÓn, elc. ex adverso ponantur, dum praecedentibus caus— 
sae aperiantur, ob quas animalia in vesanorum numero habenda sint.) 


S€WO20NSOO0OWY-WVwoO- 0 — 





— 9275 — 


stema, qui dicit p. 2, ,,C'est en combinant toutes ces differences, dans 
le physique de l'homme et de la béte, qu'on peut expliquer pour- 
quoi la semsibilité physique et la mémoire, facultés communes aux 
hommes et aux animaux, ne sont pour ainsi dire dans ces derniers 
que des facultés stériles." Quid nuno diceret ille Helvetius, qui in 
hoc eodem opere adversus eos declamat, a quibus nova, ut putamus, 
inventa antiquis tribuuntur, si videret vel hoc ipsnm systema, quo 
unice inniütur liber de l'esprit inscriptus, veteribus deberi?  [Cete- 
rum cum tota illa Cornuti sententia comparandum, quod de Mercu- 
rio habet Horatius Od. I, 10, 2: 
qui feros cnltus hominum recentum 
voce fermasti catus. 

Libellus ined. MS. bibl. Darmstad. xg) ópOótzvoc cvrcdttec, initio: 
Tov Àeyov rQoi tugyvus uiv 5 Müllo» voie dvÜQuno« didoras napá 
O100, TZc dvüyxalag xowewiíag 6vexa" guloxowov ydg Q&ov 0 üvÜQuoc 
x«l dysÀacT.xo» xard llàéreva. 'EÓínoe voísv» awroi; Àoyov, wu dv 
avroU zd uev  dàÀnÀew meirtas zowevyMutu, oiov virs rü» Bovipua- 
và» Ígugrek vw Àoyp xoouiroig. Platonis locum laudatum adhuc inve- 
nire in scriptis eius non contigit; si est re vera Platonicus, hunc 
ipsum potius malim ob oculos habuisse Nemesium, quum de nat. 
hom. p. 53 ed, Matth. dicit &on:Q Idiov lor «c ovoíac avro (homi- 
nis) vó dyelaorixóv (sic ex certissima d'Orvillii coniectura) quam, ut 
censet Hasius in H. Steph. Thes. T. L p. 268. A, Philonis illa de 
dec. orac. Vol. IL. p. 202. «yeAuorixóv ydg xai Gvvvouo» Q&o» Té Zp- 
Quraro» 5 evo: ytvvjouca, Nempe nterque vocem «yedagriuoe Pla— 
toni, qui primus fortasse ea usus eral, saurripuisse de more suo 
censendi sunt.] 

itoyóravor] Chrysippus in Cie. de N. D. I, 15 dicit vim divinam 
esse in ralione positam et dei principatum in mente et ratione ver- 
sari; ut ibidem Cleanthes c. 14 nihil ratione censet esse divinius. 
Seneca de ira L 3: /Nulli nisi homini concessa providentia est, di- 
ligentia, cogitntio: nec tantum virtutibus humanis animalia, sed 
etiam vitiis prohibita sunt. Macrobius in Somn. Scip. I, 14. p. 55 
ed. Pontan. JHemo et rationis compos est cl sentit el crescit sola- 
que ratione meruit praestare ceterís animalibus. [Aristoteles Polit. 
J, 1. p. 4 ed. Goettl. Aóyo» di uévoc üvOQonoc iyt6 rà» Qu» 5 ul 
ov» eur] roU ÀvxgooU xui gdíog iari Ogptior .Di0 w«) tof; GAAon UndQ- 
ge boi pixos y«Q rovrov 9 quoius cuv» lAgAvOt, dore aio0urtaDa 
ToU ÀvxggoU xai gÓéog xai saUre Gguaivt» dàlpàog" o di Aoyog ixi 
v& daioU» do1) v0 GUpMQgeQor xai v0 Aufegorv, «crt xal TO dixawo» xai 
vo üQixov, Alque etiam animantibus celeris ratione praeditis, id est 
daemonibus et angelis, hominem praestare dicit Nemesius de nat 
hom. p. 53 ed. Matth. did v0 ovyyreags iv TQ ntravost» utioUoÓo.] 


18* 


— 216 — 


7 dno toU :Qvuu] Eadem in Etym. M. p. 370, 28. [Adde Gram- 
melicum in Crameri Ánecd. Gr. T. II..p. 436, 3.] Hippocrates de 
morbo sacro T. Il. p. 329: có 8480» . . . . fgvuu yevópeso» 9p» e 
in Epistola ad Abderit. T. II. p. 304 dicit: rove «yaOocc &rdpac épv- 
mara Onpuov, xel ov roUQ miQyovc ovd) rd tvéiysu , dÀÀd 009é uvdoàv 
OoQde yrepnac. 

P.64 didxsogoc] Eadem fere in Eustath. p. 182, 8. 1393, 23. V. He-— 
.  sych. et Suid. Etym. M. in 4idxropoc p. 268, 13 7 diazxvóge ««l oa- 
ec xarü *0 Aye», ubi ex seq. et ex hoc nostro Cormuti loco di«- 
vópe legerem. "V. Hemsterh. ad Lucian. T. J. p. 489. [Heyn. Obs. 
in Iliad. T. IV. p. 212. Eleganter Svnesius Hymn. IX, 30: 
péídgaty ÉnogoQoq 
o Qiáxropog apíQuc, 
xu) yQvotoc 6anegoc, 
KvóOsgrioc aovgg. 

*& vorpara né») Macrobius Sat. L, 17. p. 225: nam quia sermo 
interpretatur cogitationes latentes, '"Eouzc ano vov iogugvtiew vocita— 
tus est. V. et ibid. c. 19. p. 241. 

;^9ecac] De hoc usu v. Eustath. p. 1470, 32. 

igsovsios] V. Eustath. p. 1194, 39. 1599, 20. 1354, 27. Etym. 
M. Suid. Hesych. [Adde Crameri Anecd. Gr. T. IL p. 437, Alii 
aliter hoc epitheton interpretantur, ut Creuzerus Symb. T. lI. p. 379, 
qui idem-*ac y86»:0; esse censet. Cognatum aliud illad, quo o»/c:poc 
Mercurius dicitur: de quo v. Akerblad Iscrizione Greca sopra una 
lamina di piombo, Romae 1813. p. 29.] 

qüxoc] V. Eustath. p. 854, 62. 1197, 40. Etym. M. p. 142, 10. 
Apollon. [Lex. Hom. p. 628. Zexei», ioyve* ex Schol. Iliad. v con- 
fert Galeus. Plura Philemo Lex. techn. p. 146.] . 

uxdxpra] Eustath. p. 75, 35. 1033, 55. ['O agdtvóc xaxov urra- 
dor;xog, Schol. lliad. x, 185. Nescio tamen annon ab Acaco enutri- 
tus Mercurius, inde etiam nomen hoc traxerit. Dictus est Acacesius 
ab Arcadibus. GALE. De illo epitheto conf. Spanhem. ad Callim. 
in Dian. 143 et in primis Schneideri Lex. Heyn. Obs. in lliad. 
T. VII. p. 175. Wolf. ad Hesiod. Th. 614. Iacobs. in Thierschii 
Act. phil. Mon. T. I. p. 288. Quod de epitheti illius vel quod inde 
ductum, nominis "fxaxjo:s etymo Galeus monuit, id nuper denuo 
Panofka in Anm. dell' inst. arch. T. If. p. 189 comprobare studuit, 
simul docere conatus, sensum eius coniunctum esse cum lyrae. in- 
ventione Mercurio tributa. Qua sententia quamquam non efficitur, 
ut propria epitheli vis et origo perspiciatur, tamen es mirifice susten— 
tetur Nicandri auctoritate, qui ubi testudinis in lyram per Mercurium 


wansformatae mentionem facit, deum eodem cognomine ornat, Alexi- 
pharm. 572. seq. 





— 901 — 


pvz  Uxuxyra 
avdgjeogar bOguev dvavOnrov neQ ievca»y "Eguelpc.] 

[rz» 'Yyueia» avrà ovyoxoa»] Mythographus 1 Vatic. IT, 119. ed. 
Maii de Mercurio: quem Juno ita dilexit, quod propria mumma eum 
lactavit et artem. medicam insinuavit.] 

[ore oorrzc] fortopurrzc ex Epigr. affertur, "ut. jeoogerrz, 
Proclo, 90 iv doy& ew»ó». GALE.  Villoisonus in Schedis: Hinc 
[o«iv] vides in Proclo ad Hesiod. Op. 84 4oyegorrgc explicante 
9 doy&c 9uivo» hon praeferendum esse i»vagyóc gevàv, quod tentabat 
Hemsterh. ad Lucian. T. I. p. 489." De historica huius nominis 
origine v. Creuzer T. II. p. 619 eiusdemque Melet T. L. p. 34. 
Cramer. Anecd. T. IL. p. 84.) 

Xqvoogdó«m,c] Eustath. p. 1658, 58. (Schol. lMiad. o, 256, quem P. 65 
Galeus confert. Xgvoodjaxic Mercurius appellatur Odyss. «, 87. H. 
H. in Ven. 117 et 121. in Merc. 539. De aurea hac virga Mercurii 
v. Cerda ad Virg. Aen. IV, 242. Creuzeri Symb. T. II. p. 620. 
Intelligitur vero a Cornuto is Mercurii baculus, quo tamgenti opes et 
divitiae comparantur, de quo Apollo in H. H. in Merc. 529 

üÀBou xal nlovrov duco ntQuaAla $ufdor, 

x e voely , A 
quo loco, ut hoc obiter adiiciam, quae variae baculi huius virtutes 
enarrantur, eae ad diyersas rationes pertinebt, omnes hic in unum 
coniunctas. De virgula illa aurum divitiasque tangenti. largiente v. 
Boettigerum Amalth. I. p. 65 seq. et 104. . Hano virgam gestanti dex- 
tera Mercurio insuper cornu copiae addi tanquam opum aflluen&iae 
symbolum, consentaneum est. V. Hieronymi Al]eandri Tabulae He- 
liacae explicationem p. 746 (Graev. Thes. antiq. T. V.. Neque porro 
iam caussa latest, cur auro Mercurii signa passim conficerentur, cu- 
ius exemplum exhibet inscriptio post alios nuperrime relata a Mor- 
cellio de stylo inscr. p. 152 et Romanellio Storia di Napoli T. I. 
p.86. Codinus de orig. Constant.: O: coívxec voi; Gtoic avivà» zÀav- 
vovOiw inigéQovrac (juÀárriu yQvoà wc vov yQvgoUv avufoào».] 

x7put] Augustinus de C. D. VII, 14. p. 392 dicit eum ideo nun- 
Hum dictum, quoniam per sermonem omnia cogitata enuntiantur. 
[Virgae vel caducei, quem gestat Mercurius hoc praeconis officio 
fungens, rationes Servius ad Virg. Aen. IV, 242 affert has: Mereu- 
ríus et orationis deus dicitur. e& interpres deorum. | Unde virga ser- 
pentes. dividit, id est, venena. Nam serpentes ideo introrsum spe- 
clantia camila habent, ut significent inter sc legatos colloqui et eon- 
venire debere, quia bellantes interpretum. oratione. sedantur. etc. 
Similia Mythographi Vaticani a Maio editi. Longe vero aliter hac 
de re, illis an feliciore successu alii iudicent, statuit Lajerdius in 
Nouv. Anf. dell' inst. archeol. T. Ll. p. 174 ita, ut caduceo herma- 


— 278 — 


phroditismi symbolum exhiberi contendat: unum enim anguium ait 
genere esse marem, alterum feminam. . Praestat advertere, ipso illo 
Mercurii caduceo exhiberi ornatos praecones veterum, quod factum 
conspicimus in personis Talthybii et Eurybatis, ministrorum Ága- 
memnonis, in Inghirami Gall. Omerica Tab. XXX et XXXIII] 

&yyeloc] Haeo vox legitur sensu angelorum in libro qui dicitur 
zd Ótoloyovutva *Zc cQuiOMmprixUS p. 21 (p. 20 ed. Ast]: xard v7» 
xoGgixZv GuutÀgQecu, uüyytio, daiuortc, L6, eur, avuxAggot vó zv. 
Quum «à &£yyiios, angeli, tà Jaípnovec oppositum videatur, hinc con- 
cludam, auctorem ignotum huiusce pretiosissimi operis fuisse Chri- 
stianum. Jdem dicit p. 44 (p. 43]: r&» dyylle»v Mügyerrag derigec 
xal duipovag opoiee dyyllov; x«l doyayyliovyg mQocuyopebegÓa:, osztQ 
elaiv ínzd 0» apsÜuór., 

P.66 Ux nregórvra] Augustinus de C. D. VII, 14. p. 392: ideo alas 
ei in capite et pedibus ponunt, volentes siqnificare, volucrem ferri 
per «ira sermonem.  [Mythographus Vatic. Primus 1I, 119. p. 43: 
4lae cius im capite et in. pedibus significant volucrem ferri per 
aéra sermonem. Similia Mythogr. Tertius p. 235.] 

[xodzveuov] Iliad. 9, 786.] 

dtilo3oda] Haec fere ad "verbum Eustath. p. 555, 33.  [lliad. e, 
TT : "Jos; deAlónoe dyyeAlopaa.] 

dzó rob óvóuavoc] Heraclides Alleg. Hom. p. 448: xal vj» dxe- 
avtAloubv» "Toe, Gyytior coU dioc, vóv tiQorra Aóyov vplüravas (0xtQ 
'Foug» vo» igagrztüorra. dvo ydQ yyelos Orb», oUdevóg dllev xÀ9v 
ixevvpos vc xard vov ÀAóyov lgagvac. Eustathius p. 555, 35 eno vov 
doe v0 dyyflie derivat. [De qua nominis origine 'conf. Reuvensii 
Collectan. litt. p. 103, qui alteram derivandi rationem eb ive, eunde, 
probat. Galeus: Iris videtur Hebraeorum "1^3? in Daniele." Cete- 
rum quee cognatio symbolica lrin inter et Mercurium intercedat, non 
solum ex eo cognoscitur, quod illa ut hic humeros pedesque alis in- 
structos habet, quod notum est, sed quod adeo caduceum manu ge- 
stans illa fingitur, in gemma apud Toelkenium Verzeichniss der antiken 
vertieft geschnittenen Steine p. 230. No. 1344, et in vasculo picto 
nunc Berolinensi, de quo v. Gerhardii Berlins antike Bildwerke T. I. 
p.230. Hunc tamen caduceum [ris a Mercurio non mutuata est, sed 
eodem quo Mercurius officio fungens nuntii deorum gestare recte 
putatur. Inter haec tamen utriusque numinis munera mirum in mo- 
dum Mythographus Secundus Vatic. c. 6. p. 85 ed. Maii ita distin- 
guit: Iris dicitur quasi :Qic, id est lis; mam nunquam ad coneilia- 
tionem mittitur, sicut Mercurius, sed semper ad. disturbationem.]) 

vvyoxeuno»] V. Menagium, qui Cornutum adducit, ad Diog. Laert. 
VIII, 31. p. 215 ed. Lond. 1664. [Quod evromowzmé» vocat, idem est 
cum dicitur xopaesc;, nvAuloc, y0orvic, wvrév vapiacs. GALEVS. V. 


— 2790 — 


Lobeck. ad Soph. Ai. p. 353. ed. pr. Harlesii Opusc. p. 144.  Toel- 
ken l. o. p. 182. No. 893. Mercurii 9vroxoumov imago in Christia- 
nis quoque monumentis conspicitur. V. Commentat. de gemma scal- 
pta Christiana. Gissae 1843. Ceterum in Diogenis l. verbis: xei di 
voUvo nxopumía AéyeoÓns xal nvÀate» xab yOóvi» cave cum Lobeckio 
l. l. pro zvàatov, quippe quod alienum ab hoc loco sit, scribas à4- 
zoÀatov; ad aliam enim Mercurii virtutem hoc epitheton spectare, 
et ipsa vocis origo docet et Eustathius p. 1353, 5, ubi iungitur cum 
ígualev dorjo. Ego xviaroe; malim eodem sensu accipere quo ieni- 
tor Cerberus dicitur.] 

xal napopuüv] Idem fere Eustath. p. 1353, 39. 1522, 25. 

[o»e/gove iminépnu»)] De Mercurii virga somnum ciente v. Stat. P. 61 
Sylv. V, 4 extr. Hinc cubitum ituros Mercurio libasse, narrat Plu- 
tarch. Quaest. Symp. VI], 9. p. 714. De virga Mercurii omnino Gy- 
raldum conferendum censet Galeus. Aliam huius virgae virtutem 
tradit Mythograpbus Vatic. Primus J, 119. p. 43: qua sí quem ex 
grossiori parte & capite tangeret, moreretur; quem vero & subtili, 
viveret. Mercurium évegoxounóv exhibet gemma ap. Toelken l. c. 
p. 182. Plura dabit Buil. dell' inst. arch. 1835. p. 14. Ibi Mercurii 
signum describitur, euius dei ad pedes exhibeatur lacerta:. in cuius 
significatione expedienda quum videam dubitari, breviter adnotare iu- 
vat, animalculi illius symbolum cum Somno iunctum passim reperiri, 
cuius de compositionis ratione et sensu adeas Welckerum Kunstmu- 
seum zu Bonn p. 74. lam Mercurio quoque utpote somni somnio— 
rumque auctori bestiolam illam sociari comitem, non potest amplius 
videri mirum. Praeterea adverias quae ex Apollodoro affert Schol. 
Odyss. v, 198: T€ d) évuporounóv avróv [Mercurium] eyes, xal «ove 
xosuetouévovc avrér sUyeGÓas, xal avrov dvapuévtv, eidorro i» tol; Guàd- 
poc Fev aUvov guAaxa coU Vmvev, imwogoai «e xal doxijgas toVG vév 
xÀwév.xódag dc vuv voi OtoU moécoyiv, onec dAigrogac Eyorrec idías, 
vd ui» diipuara pr qofotvro, ngosdoxéev di nàeargv inagoodvoía» did 
v&» évigdrw», ubi Buttmanni coniectura inevónoav db xa) dox. lenior 
videbitur medela izi»xojceviee xei dox.] 

[(Qodxovres] V. supra dicta, ubi de epitheto xjpvxoc sermo erat.) 

eiQgvomonv dox *0 xpyQvxo»] Mercurium paciferum cum ramo 
oleagino et caduceo exhibet gemma ap. Toelken l. 1. p. 178. Cf. de 
vi ac potestate caducei omnino Gerhardii Hermes auf Vasenbildern 
p. 5 seq. In Gallico nummo, Donni regis nomine insignito, quem 
in medium nuper protulit Pinderus Numism. antiq. ined. P. l. p. 9. 
Tab. I, 5, caput alatum virilem magis quam muliebrem speciem ptae 
se ferens, quod in aversa nummi parte exhibetur, caduceo simul hu- 
mero sinistro imposito, obiter admoto non Pacis deae signum mibi 
esse videri, quód editor statuit, sed Mercurii Gallici.) 


— 980 — 


dvü ytpac] Dicitur et «ertd yetpac, de quo v. Obs. misc. nov. 
T. 1, 2. p. 33, ubi hicce Cornuti locus adducitor. V. et T. X, 1. 
p. 210 et 211. 

[gnudo viva eva) 6» nutgur eic.] V. monita ad c. 16. p. 214: 
axo»da..) 

P. 68 Osvgiuc xal Cgvrorec] Idem in Eustath. p. 1766, 15. 

aaiorjstya] Eleganter Dionysius Áreop. de eccles. Hieros. T. I. 
p. 333, voce utens Socrati familiarissima: « T&v» Aoyiw» edes xai 
dvaypreguG vovg drtlgrovg aetUovrus muog Qwyeogor vioOtclas [ubi 
vide an legendum sit »ovO«o/u».] 

virQáye vog] Idem in libello Theolog. arithm. p. 24, ubi videtis 
et apud Pythagoricos eadem de caussa Herculem et lustitiam dicta 
fuisse ve:9«da. V. omnino et eundem p. 52. Macrobius Sat. I, 19. 
p. 241: Pleraque etiam simulacra Mercurii quadrato statu figuran- 
fur, solo capite insignita et virilibus erectis. Martianus Capella 
L. II: Quaternarius suis partibus complet decadis ipsius potestatem, 
ideoque perfectus est, et habetur quadratus, ut ipse Cyllenius. FA 
L. VII: Hic numerus quadratus ipsi Cyllenio deputatur, quod qua— 
dratus deus solus habetur. Hinc ci sacer quartus cuiuslibet mensis 
dies et quarto quoque mensis die -dthenienses ipsi placeutam offerre 
consueverunt. Meursius in Denar. Pythag. c. 6. p. 1362: ,inde que- 
rela est Mercurii apud Aristophanem Pluto: 

oluor zÀ«xoUy1og toU» vevQads zaneppévov. 

Ad quem locum Scholiastes: 7 vevgdc ivouétero EouoU, xa) xa6^ éxa- 
Cro» ajva TaU:m tZ npigy dutríÓsivro TQ EQuy." Scilicet ut tradit 
Plutarchus Symp. IX, 3. [p. 738]: 'Eguer d? uaAigra vo» aQiüpéiv 3 
rerQdc u»áxterus" moÀlÀoi di xal rtxQdds ugvoc ixvapévov ytriaÓqs vov 
0o» igropovos — Meursius idem Depario Pythag. locum e Nicomacho 
apud Photium in excerptis laudat p. 1368 et 1369, ubi vezoec dici- 
tur 'Epugc et gvosic xal aioda, ubi legendum censet gvosc 7fiolov, s«-— 
tura J4coli, quod probare vult e Theologum. arithmet., ubi habetur 
p. 24 .diohov gVoiw warevoualov vg» vtrQddu , rO zoixiÀov ipgaivortte 
*Zc oixuotgroc. Sed in Nicomacho svo;c aiódo; et in Theologum. 
aloÀov gUOsv legendum puto t), quum nuavaiolog PTT. dicatur in 'In- 





1) [Astius vulgatam scripturam repetiit, quum iam Graevius Lect. 
Hesiod. p. 594 d Loesner. in Nicomacho gvei; aioàa reponendum 
monuisset, testante et comprobante Creuzero Rerum Bacchic. Spec. I. 

. 56, allata illa ipsa inscriptione, quac exstat in Boissardi Topogr. 
om. Part. IV. Tab. 118. ud mala coniectura eandem vocem S15 
monidi de mulieribus 42 vindicare studet Otto Schneider Comm. de 
veterum in Aristophanem Scholiorum fontibus p. 48, pro gv» d' oc 
zorro; dÀloiy» Tyne, ut vulgatur, reponens gv» e€ móvroc aiólg» Lyn. 

' Schneidewino enim meo non adstipulor, totum hunc versum ex vs. 11 

consarcinatum opinanti.) 


— 281 — 


scriplione veteri. V. Hesych. v. zaveíoAoc. [Mercurii esse vo vizQu- 
ye»ov ex doctrina Pythagoreorum, affirmat Damascius quoque, cuius 
locum ex Commentario in Parmenidem inedito profert Creuzerus 
Comm. Herod. T. Ll. p. 343 collata eiusdem Symb. T. I. p. 579; 
item Rheae, qua de re v. quae c. 6 ad calcem adnotavimus. Aliam 
explicandi rationem ex Apollodoro affert Schol, Odyss. v, 198: 'Eg- 
Müc 9 dioc xal Maia; «zc "fsAavroc, nag Ur, c» iv &vÓQouoig víc- 
capa niy,gra evQtvo, yQdupara xal uovOuxnw xal naÀcotQar xa) yte- 
utvQíav* o0tv xal vovg EAÀgvag vevQdyevor avrov uoxijous, x«l outre 
iv tolg yvuvagiog avaOtivai,  Celerum non. potest dubium esse, ea 
Mercurii signa, quae hermae dicantur, Cornutum hio in mente ha- 
bere, de quibus praeter alios adi Lessingii Kollektan. I. p. 368 seq. 
Bottari Mus. Capit I. p. 1. Boettügeri Andeutungen l. p. 45 seq. 
Sluiteri Lect. AÁndoc. p. 32 seq. In aliis Schedis Villoisonus affert 
Eustath. p. 1353, uhi de Mercuriali quadam statua in Ceramico po- 
sita secpuxepáAo docte agit. — Erat herma hoc titulo, Eustathio teste, 
inscriptus : 
'Egui revQaxiguAs, xaAo» TeAecuQyidov tgyor, 
závÓ" ogaqc. ! 

Quae desiderantur ad explendum pentametrum (talem enim fuisse al- 
terum versum suspicor), omisit Eustathius. De insolita v. recQaxé- 
euÀog prosodia dictum in Auctar. Lex. Gr. p. 156, quibus vezQaxé- 
euÀe satis munitum videtur adversus importunam Sluiteri correclio- 
nem 1) rerQuxéggve, haud magis adrmittendam quam xvroxageve in 
Aristophanis quodam loco pro xvvexegáio, infeliciter inventam et 
commendatam a Blomfieldio Review of Hermann's Photius p. 746 
ed. Lips. Ceterum herma ille quatuor capita, si quid video, non ha- 
bebat, sed unum quatuor fsciebus instructum, pro quadrata herma- 
rum forma quatuor versus latera spectantibus, ita ut recte deus un- 
dique prospicere posset.] 

"ve9:sG avrov fád,» ei] Sic apud Suidam T. lH. p. 100 Hie- 
rocles dicit: xéfos; ioixevas voUg -XomQ«urovo Àoyove; «ar(rvag yáQ ti»ae 
nuvruyobU, ong ü» négeoc. [Quae Cornutus paulo obscurius hic dixit, 
hunc ea sensum habere videntur: hermam, si corruerit, propter qua- 
dralam ipsius formam fundamento nunquam carere; quodque enim 
latas hermae basin esse.] 

[£xeo] Servius ad Aen. VIII, 138: unde etíam hermas vocamus 
quosdam stinulos in. modum signorum sine manibus. Plura Slui- 
terus l. c. p. 33 seq.) 

zotoBvrégovc etc.] Plutarch. an seni gerenda sit resp. p. 797: 





T) Eandem olim suaserat He ius, praepropere obatam Silligio: 
Catal. artif. p. 437. dui a d cia 


* 


sé» 'Egupé» vong xmQtoBvuríQovc üynpac xal amoduc, ivrevapévovo dà voi 

Mogío.c dppiovoyoUgus ,  alverróuevo, ví» ytgorvsav. iayviva deraDus di 

zoD Geparoc ivtpyovrzev , ld» vày Àóyov ivroyór, € noocáxu, xal yóni- 

no» Lyeci. [Quae praeterea Villoisonus hic congessit, ea omnia oc- 
cupavit Sluiterus ]. c., non repetenda, praeter unum Synesii locum, 
de prov. p. 101: .iyvxrio. dimlz» nonvs. t9» ldéa» coU Ódaípovoc 

(Egnuov) , vfo» iorávrec nagd mqeoffirg, divoUyrec, elneQ vic riiv uld- 

Àne xaÀéc idpogeiGtw, lvvovs xe eiva, xa] üAmpuor, ac drtlic ei; eglinay 

Odzego» magd ÓOdrtgo».) 

P.69 [roc d? »tezégovc etc.] Apposite in rem Artemidorus Onir. II, 37: 
Howe revQdyeroc 0 Opyvoneo» giloloyo aoro; Gvuelge^ o di se- 
vQuyevog xai [fort. o] dyévtiog ovd)» rovro; ovupéQe.  Dignitatem sa- 
pientum ex prolixa barba pendentem irridet Theodorus Prodromus 
in Boissonadii Anecd. Gr. T. IV. p. 434: 

Deiz db, xai, teyevoc dxeígov fjdgove, 

Tiva xQureBo ixebrov ; Iknesgo». Aoyov ; 

vic vBgrec geU vé» Gogür uuOyudrev! . . . 

doxtt dé uov* GU «rv quAó0ogor ydáQu» 

voi; dyelaQgyo.g nQooríuoi; xÀÍor 1Qayom, 

& v6 ytvelo) xov. Aoyov zeQiypdgosc" 

xal ydo yevtiáoxovdw d, BáDoc vguyos. 

VÀ oUre và xelyovs dolut» vov Myor, 

oUtt vro«yovc vábeuuy i» gilocóposc. 

Cf. Zeitschr. f. d. Alterth. 1843. p. 587.) 

P.71 wowvó» uvróv tva eto.] Seneca Epist, 02: Ratio vere diis komi- 
nibusquoe communis: haec ín illis consummatn est, in nobis consum 
wabilis. Balbus ap. Cic. de N. D. H, 31: Seguitur ut eadem sit in 
iis, quae in genere humano, ratio, cadem veritas utrobique sit ea— 
demque lex: quae est recti praeceptio pravique depulsis.  [Arrian. 
Diss. I, 3. p. 17: dvo vabíva i» v5 ytríon. uv iysasapipentas, vo 
C&pa uiv xowo» mpog vd (Ga, ó Aoyog di xal p yv xowó» mQoOc voUc 
Otovc. Galeus: ,lamblichi de mysteriis prima sunt verba: Oeóc e 
ré» loyev» jyeuov o EQuic ndies didonza, — eivas xowoc. Vid. Ha- 
licarn. Dionys. in za»zy."] 

xovo» tva, vov Eouy»] Seneca Epist 119: quoties aliquid in- 
veni, non exspecto donec dicas, ix commune, ipse miki dico. [De 
xowé Eg»j, unde (guuor, v. Cic. Ep. ad Att. XIII, 19. Ruhnken. 
ad Tim. p. 161. Dorv. ad Char. p. 629. Fischer et Wolf. ad Plat. 
Symp. IV, 4. Villoisonus in Varr. lect. Etymol. M. p. 330 et He- 
raldi Adversar. JI, 1. Galeus Iamblich. de myst. p. 1 conferri iubent.] 

p.12 toUc AiQovce] De hoc iaciendi lapides more, cuius vesligia appa- 
rent apud Salomonem Proverb. XXVI, 8, quique apud Indos et ve— 
teres Árabes ethnicos obünuit, hodieque etiamnunc spud Mahumeda- 


t 


— 9283 — 


nos viget, notanda tradit Ouzelius ad Min. Fel. a p. 11 ad p. 13. 
Apud eundem p. 14 Vincentius Bellovacensis L. IV Speculi Histo- 
rialis haec profert e Christiano, qui Arabice adversus Mahumedanos 
scripsit Duarum Indiae gentium, quae vocantur Zechiam et Alba- 
rachuma, antiqua consuetudo fuit, nudos et decalvatos magnisque 
ululatibus personantes simulachra daemonum cireumire, angulos quo- 
que osculari et proiicere lapides in acervum, qui quasi pro honore 
diis exstruebatur. Inde est quod in libro Salomonis dicitur: qui 
proiicit lapidem in honorem Mercurii . . . Haec ergo consuetudo 
cum ab Indis ad Arabes descendisset, eamque suo tempore apud 
Mecham in honorem Veneris Mahumed celebrari reperisset: sic il- 
lam manere praecepit, cum tamen cetera idololatriae vestigia remo- 
visset. Illud vero soli Veneri in illa celebratione dicitur exhiberi 
solitum, ut lapilli retro, id est, sub genitalibus membris proiiceren- 
tur, eo quod Venus maxime partibus illis dominetur. Unde id ad- 
huc hodie fit in domo dei illicita quam vocant" Ubi vides hunc 
scriptorem ut et Petrum AÁlphonsum ab eodem Ouzelio p. 15 lauda- 
tum hoc in honorem Veneris, non Mercurii fleri affirmantem, quam- 
vis ibidem dicat Alphonsus, duos filios Loth, Ammonem scilicet, et 
Moabum idolum ex albo factum lapide in aede Mercurii et comsisse 
et vocavisse Mercurium; sed in hoc falsos fuisse eos coniicio, quod 
hic iactus lapillorum nen in honorem Veneris, sed die Veneris Ma- 
humedanis usurpatus faent, qui dies Veneris appellatus fait Arabice 
y«umol dgomaa, dies congregationis, quod in hoc, quem magnis 
laudibus efferentes principem dierum vocant, et in quo futurum diem 
iudicii autumant, congregantur homines ad cultus sacros peragendos, 
quorum pars erat iactus ille lapillorum, cuius meminit Ábulphara- 
gius p. 30 Speciminis de Árabum moribus a Pocockio editi, quem 
vide et p. 315 seq. notarum. (Vide quae de hoc Arabum more enar- 
rantur in Harlesii Opusc. p. 476. De acervis his Mercurialibus Ga- 
leus conferri iubet Drusi Prov. et Scotti Adagia sacra, quibus adde 
Sluiteri Lect. Andoc. p. 44 seq. Schol. Nicandr. Ther. 149: "Egyua- 
xae Tov; íoualovc xai Aí0eldec vónovc, 59 ÀOove otcegevpivove eic vi- 
n9» soU "EppoU.] , 
dgíidovna] Hesych. '4eidQvoua, igov, ubi recte emendatum ag/- P. 73 
dgvaa: v. intpp. Suid. eudovuasa, vd x&v Otby dydinasa ix maxQüv 
aeQé». V. Eustathium, similia tradentem, p. 1809, 31 et Etym. in 
"Eouato» p. 375. Suid. T. I. p. 857. Hesych. in 'Eguaroc Àégov. [In 
Tabula rerum a Pompeio M. gestarum, quam servavit Diodorus Sio, 
in Exc. Vatic. p. 129, iunguntur d»doiavrec xal sd Ao»xa. dgidgvuara.] 
zQopogexov Àoyo»] Proclus in Hes. Op. p. 31: o xQ9ogogsxoc Aoyoc 
'Eouije Alyevus, maod TO íQugstUtixóc ti»yui..— Auctor Theolog. arithm. 
p. 49 de puero: digpOQeuuiruc Urvye vo xarzoc zoopogrreU Aóyov d». 


— 984 — 


rj ngorépg vü» iróv ifdondd. etc. Sextps Emp. adv. logicoe VIII. 
p. 512: dieit s,0a»ov ela, Aóyos elc v9 ur) üeQora vvyyavter vd. üdoya 
vév ([&ev. d ydg mágeüri» «UrbIQ O mQopoQesxog Aoyoc, d»éyxg zal vov 
ivdiaÜevov avrok; magriyas* Óiya ydQ voUvrev üvvzógraro; dor:» o mQo- 
eogixoc. Vide omnino Nemesii de natura hominis c. 14, quod in- 
scribitur megi voU ivdiaDísov Aoyov xal ToS mQogoguxoP, id est, de ra- 
tone et de oratione. Philo de vit. Mosis p. 672: à» dvOQese o uiv 
Aeyoc lavi» ivdudOvroc, o dà ngogopuxóc, quod e Platone expressum. 
Diog. Laert. vit. Zenon. p. 399: diagíges dà xei và Ayr». x6v. rtQopé- 
QeoOai* ngopégorra: uy ydo ai gevaí, Aiyevas d) xd nQcynara, a d? 
xa) àexvrd zvyydve [Manuel Moschop. Gramm. p.27 ed. Titze: x«i 
o i»diiÓttoc ydQ Aoyiguóc Aóyoc Alyeras, x&Ó8" 0» Aoyixol xal d)awoygri- 
xoi icwiv* xal o mQepopuxóc. Anonymus Leidensis in Cic. de inv. 
apud Suringer Hist. cr. Schol. Lat. T. I. p. 234, Victorinum seenutus, 
ita distinguit: Retio ad sententiarum gravitatem refertus: oratio vero 
ad ermementum verborum.  Plutarehus in Platonis Gorgiam editus 
in Spengelii Art. scripter. p. 36 his exponit: Aóyoc écrà mpogoQuroc 
dgÀed« irvolac avOQdnov did qur»zc ivigOgov.] 

P.74 rà Aoyov] Augustimaus de C. D. VII, 13. p. 392 dicit Mercu- 
rium ideo mercibus praeesse, quim infer vendentes et ementes sermo 
ft medius. [Plautus Amph. prol. init | 

Ut vos in vostris voltis merelmoniis 
emundis vendundisque me laetum lucris 
efcere 1 .. 
et mox ibidem: | 
Nem vos quidem id iam scitii eonceesum ct datum, 
ihi esse ab diis nliis, nuntiis pracsim et luero.] 
ipnolatoc) Aristoph. Acharn. 816: 'Egz' ipzoAase [ubi Schol. in- 
terpretatur recte àpzogixé, xQuyuurtvrixé.. V. supra. monita, ubi de 
cognomine svyozeuzo;. De nominis significatione dubitanti omnem 
scrupulum. eximet unus locus Aristophanis Plut. 1156. : 
EPM. AX innolator, KAP, MÀ nÀovrobper? ti ovy 
"Fougv malwyxángàos jug db rQégtiv;) 
xtgdoc] Hinc Árnobius adv. gentes IV. p. 132: Qwis est enim, 
qui credat esse deos Lucrios? — De hoc cognomine v. Nonnum 
Gregerii Scholiastam p. 158, qui et de Mercurio agens p. 164 foede 
corruptus est. Nam quum sic dicit: méwrec oi Qaiuosee xvíodvic yai- 
gorrec Alyyos eloí* nadicia db xouoóstras 0 "Hgugc, statim addit: dio 
xGi Àiyrra, xgí& laxpiw». Legendum cum Eudocia [p. 103]. huno 
Nonni articulum ad verbum describente capite sup) r2c Qausóvey A«- 
grtíae: dió. Àbyevas dsAuxgiors, e xgradiuy ixidtuxvuué»oy cut xurtQ- 
xonísp £i; và xotur«.. Idem fere in Suida T. I. p. 529, ubi duá«- 
x(le» in yÀMoyge»v mutantem Kusterum cave sequaris. (De Mercurio 


- 


— 885 — 


lucri deo v. llgen. ad H. H. in Mero. p. 352. Creuseri Melet. T. I. 
p. 34. Hermogenis personam in Platonis Cratylo Proclus Comm. in 
hunc dialogum p. 10 ed. Boisson. ait xesedtroów ec yoyndzev 5z- 
rovu; quibus mox baeo eubiiciuntur de derivando illius nomine: 39 
di ovous zugd *0 "Eguíor [legendum -"Eguafov] «9 xegdaAÍov ytríoOu, 
avrQ, 7 nüÀlo» or. o pig O:0g ieri» xtgd&» ipopoc. Hinc ipso 
negotiateris nomine Mercurius appellatur, teste Creuzero Alt-Rómi- 
sche Cultur am Oberrhein p. 97 seq.; item nundinetorem Mercurium 
inscriptiones exhibent Reinesii I, 80 et in Annalen des Vereins für 
Nassauische Alterthumsk. J. p. 16. Cf. Iahnii Troilas und Telephus 
p. 79. Hinc mercatorum nomine Mercwrialium collegium Beneventi, 
teste lapide in Romanellii Storia del regno di Napoli T. 1I. p. 383, 
in quo Helvius quidam appellatur »wmmularius Mercurialis. De 
alio Mercurialium negotiatorum collegio adeas Jaumannum de colo- 
nia Sumlocenne p. 179. Quid? A mereís voce nomen Mercurium 
traxisse ecquis dubitabit? taque Mercurius manu marsupium ge- 
stans fingitur; qua de re verbum adiicere iuvat. Unam tantummodo 
statuam Mercurii marsupium d. tenentis sua aetate Winckelmannus 
norat, quem vide Opp. T. IV. p. 86, neque memini an posthac aliae 
idem symbolum referentes in lucem produetae .sint. Sed quum illud 
ipsum statuae diciae marsupium pro spurio additamento habitum sit, 
qua de re v. Siebelis. ad Winekelm. T. VIII. p. 171, ex re nunc 
erit adnotare, marsupii imaginem certe a signis Mercurialibus alie- 
nam non fuisse; quod luculenter testatur- sarcophagus antiquus Pu- 
teolis repertas, in quo praeter alia exhibetar, ut Palladinii *) verbis 
utar p. 29, ,,Mercurio col pegaseo alato, e '1 caduceo nella sinistra, 
riceve colla destra la borsa, che le presenta Giunone" etc. De Priapi 
d. crumenam gestantis imaguncula aenea v. Begeri Thes. Brand. 
T. III. p. 266. Mercurium cum marsupio complures exhibent gem- 
mae scalptae apud Toelkenium l. c. p. 178. 180. 181. 183.] 

[17e d! Àvgac eUgerge ioviv] Fuse hac de fabula Panofka in An- 
nali dell' Inst. archeol. 1830. p. 185 seq. et intpp. ad haec Philostr. 
Imag. Ll, 10 init: 7c Avqac vo cóguopa nQémoc HEouüc sptacÓ« Ai- 
yetus xeQürow Quoiv, xata Quyov xai yélvoc. A testedine cognomen 
Mercurii fictum, quod vitiosa scriptura obsemratam adhuc latet in 
Alexandri Aetoli fragmento, quod primum Galeus et post alios nu- 
perrime edidit de Gelder ad Timaeum Locrum, p. 82, ubi vs. tertio, 
ex huius, ni fallor, ipfelicissima coniectura vulgatur : 

diirtQoc av aviAgev yel,uiov "Egueiao. 


t) Descrizione d'un sepolcreto scoperto in Pozzuoli e di alcumi 
alti amtichi monumenti per la prima volta pubblicati da Lorenzo 
Palladini. Napoli 1817. 8. 


— 986 — 


Peerlkampius, quem laudat Gelderue, yeAvi&evov, eithara cineti, repo- 
nit, quod vellem per metrum liceret. Ego vero, quum in codice, 
Galeo teste, rzeivocsov esse videretur, commode legendum censeam 
yiÀvotógov, comparandum enm H. H. in Merc. 41: 

I6" avaxpágsac 1) yAvgdyo noliezo cidggov 

aiev ijnrógpse» opsaxeoso yelevyc. 
Sed vestigiis scripturae accommodatius videbitur tale quid ut yedvoo- 
séov, certe compositum a xedvo-, de cuius prosodia vocalis mediae 
consulas Orph. Arg. 434. Oppian. Hal. V, 392.  Allgem. Schulzei- 
tung 1832. p. 301.] 

"agdorzow] Haeo vox hoc sensu apud Cornutum frequens. Sic 
Diog. Laertius vita Chrysippi p. 478: fovàóuevoc zaQwraves.  Ori- 
genes contra Celsum p. 229 ed. Spenceri: xegaovüjous rot; avOQeo 
v3 xouilo» vg iv T9) xoGgue xavacntvic. 

P.15 dxenpesvorre»] Hac voce ad Platonis Phaedon. p. 399. A sic 
usus est Olympiodorus ineditus ap. Wyttenbach. Animadv. in Plutarch. 
de S. N. V. p. 83: xaào» igp *óv ubíÓo» eX mal vó geurópevor xatd 
evo, iyorra, xal ovdiv dztupairov. Eodem fere sensu usurpatur a 
Marino Vita Procli o. 33 [p. 27 ed. Boiss.], quem laudat Toupius 
Em. in Suid. T. II. p. 56. Scilicet Marinus haec dicit de libro, qui 
matris deorum theologiam explicabat: "Oweras ydp eM ovx dvtv Dtíag 
xGzcweyüe vy» Ütoloylas tj» negl vüjv Otóv ibóppyev &nacav . . . eX 
agnis. OgdrsacÓas viv dnor» ix vév datugdvorcev Üggve» xai r&v 
üÀÀle» sé» bur xquglec Aryonévev.  Pseudo-Dionysius Areop. de cae- 
lesti bierarchia T. I. p. 15: Té al» ydQ pjwév rt draymyixemiQor Uuà- 
Ae» Ee, xal xdg VmneQuoouiovo ixpavrogíac ov xeTQyer dc 7dg dnep- 
eewovcac dvopeiorgvag, Et p. 16: Ei dà «dg dxeugeurovoag tixoro- 
yQueiac, ei mox dzeouxóc xal dmappalve» nÀarróivoc. P. i7: oi 
dxepgaivovgc, viv oponszrev, et p. 18: dnepawolouc uv0uesorgtac. 
Hinc Hesychius: 4zeugaivovra, dmtoméra, et Lex. MS. in Dionys. 


T) Huius verbi originem et significationem qui satis explicuerit, 
neminem equidem novi, neque id fleri posse arbitror, quum locus 
mihi quidem corruptus esse videatur. Fortasse dedit poeta dvaps- 
d/suc, novo quidem exemplo vocem, sed analogis abunde firmatam ; 
neque ea a codd. scriptura multum recedit. A qua si longius disce- 
dere licet, in prompti est legere, quod rei foriasse aptissimum est, 
«vexvzelac, quo verbo in simili testudinis tractatione utitur Nicander 
Ther. 705: 

t5vÓ' dvaxvxogac, xtpalge dnaó Üvyuóy dota, 
. * uavAids yaàlxelp, 
ubi recte Schol. covrécri» Umtía» nowgac xal dvaroéwac imi vérov. 
Ceterum in eandem coniecturam nunc video Schneiderum quoque in- 
cidisse, Lex. Gr. v. dvancAio, fortasse Nicandri sui memorem. 





-— 1287 — 


Areopagit. éneuguive , anéonev, — Eodem sensu Dionysius p. 21 4z- 
dovoue uoggds. 

xÀéxrgs) Eustath. p. 1337, 22. ([Puris epitheton sine dubio re- 
petendum a furto illo boum antiquitus tradito, unde Sophocli apud 
Athen. IX. p. 409. C fBoóxinp audit Mercurius. Qui simpliciter eum 
furem dixerit, non novi antiquiorem Hipponacte auctorem, qui teste 
Tzetza in Welckeri Mus. Rhen. IV, 1. p: 22 appellavit 9eQàév FzatQo».] 

[doAtov] De hoe Mercurii epitheto v. Eustath. p. 1766. Aristoph. 
Plut. 1158. Similis significationis est aliud ibid. vs. 1155 oblatum 
Mercurii ozgopaíov epitheton, de quo v. Schol. Hoc vero eo potis- 
simum consilio profero, ut quod nuper Barocciano. ex codice in 
Cantabrigiensi Museo philologico Vol. Il. p. 114 secundum Theo- 
gnostum allatum est orgevazoc ut Mercurii nomen nihili esse doceam. 
Quae enim ibi leguntur: ZrQryatog 0 "Egugc magd r9 "IM piorogasti, 
zagá vó dueorQugÓas vd; Oye, quis non videt ad Pluti locum per- 
ünere, illudque nihil aliud esse quam falso lectum pro CTPOQ.A10C, 
unde CTP€V^410C.] 

[copíceoO n, etc.] Philostratus Heroic. p. 665: 'Odvoos . . . ivzv- 
x» o 'Eguic, 9 vw v6» magd voU EguoU Gopür, ic xowmwvíav Aoyov 

. 4eíxe0, ubi Viscontius apud Boissonadium p. 332 sapientium 
imagines ait ad hermarum modum exornatas respici. Immo sapiens 
Mercurialis intelligitur, h. e. sapiens quisque, a Mercurio institutus 
ideoque sermonis peritus.] 

»o;:i0c] In Suida et Hesychio: JVousov, dixe», ubi male Maus- 
sacus in Hes. emendat »ój«uov. [Dubitari nequit, epitheti huius sen- 
sum proprium, secundum quem de gregibus Mercurii curae deman- 
datis T) dicitur, Cornutum deseruisse et praeter usum  detorsisse, 
quod philosopho verborum allegorias sectanti largiendum est. In 
Schedis Villoisonus in Simonidis verhis ab Eustathio p. 1766, 3 al- 
latis Qvu» JIViupaic xa. Mmaiadog Toxe, oto; ydQ drdQÀv alua lyovas 
zosuuivov Obiter refert legendum esse zosuévo».] 

»óuoc té»«s TiQoOTaxTixOQ €» etc.] Xenophon Mem. I, 2, 42: zc- 
TQ OUTOL vópos Oi», OUG 30 záÀgÓoc ov»tàOo» xai doxskácay Uygayr, 
eQéio» & Te d mouiv, xal à pj. Plutarch. de Stoicor. repugn. 
p. 1037: To xarépÓÜepna quos vouov noocraypa t»gs* 50 d dpügtrAud, 
»ouov dxayopgevua. Cleanthes Hymno sub finem: 

oUrs Bporom; yíoag áAÀo t» pei(ov 
oUtt, Ütoic, 7 xowo» ddl sopor i» díuy Durtir. 


V. Theol. Phys. Stoic. (Cf. Petersen ad Phaedr. de nat. deor. p. 38.] 


d Pausan. IT, 3. Manethon. IV, 70. Toelken l. c. p. 181. 
No. 883. Creuzeri Melet. T. I. p. 34. Gerhardii Hermes auf Và- 
senbildern p. 7. Comm. de gemma scalpta Christiana p. 10. 





— 1288 — 


P. 16 [Zigorra, dà asvo» &to.] De Mercurio ivayevie Galeus praeter 
Pindari Pyth. II et Nem. I conferri iubet Fabr. Agon. I, 18 et Fal- 
conerium ad Inscript. athlet. p. 21. Adde Syllog. inscr. p. 153. 288. 
324 et hermam in Roessii Imscr. Gr. ined. T. I. p. 11. No. 29, cu- 
ius scripturam repetendam curavimus in Zeitschr. f. d. Álterthumew. 
1837. No. 57. p. 467. Olear. et Iacobs. ad Philostr. Imag. II, 32. 
De Palaestra, Chorici Arcadiae regis filia, quam Mercurius amasset 
et compressisset, quo hic demum palaestrae et certaminum gymnasti— 
corum praesidium nactus esset, vide Servium ad Aen. VIII, 138, 
fuse hanc fabulam more suo vel potius philosophorum allegorias 
sectantium  explicantem. De Hermaeis in gymmnasiis celebratis v. 
Heindorf. ad Plat. Lys. 3.] - 


Carver XVII. 


P.11 MZyoic] Notanda haec Pausaniae verba IV, 32, 4: "Hye 4? Xaà- 
daíov; xai ]vdé» coUQ uóyovc zQérov; ole ixovraq, e dÓdcravoc 
lov.» d*OQérov vvyZ* xaé 090i xal 'EÀÀgvew Alo, ve ixeioÓg0a» xal 
evy wor JlÀire». Theodoret. Hist. Eccl. V, 36: Mayovc 0$ xalob- 
ow» oi Eiigoa, «ov vd ovowta ÓOtonowbvrac. "(De his vide Laertii 
Prooem. et notas. Vossium de sectis phil. c. 1. Quod de Phrygibus 
&it, habes apud Diodor. Sic, et Eusebium.  ovyioc Aóyog tribuitur 
Democrito a Laertio. Damascius de Rheae physiologia laudat 4:pv- 
yiov; Àcyove — credidi Orpheum scripsisse. Vide apud Suidam eius 
Sponcnovc; Mrzrowov; et Kogufavraxa.  Pertinent enim ad Phrygum 
MvÜonosa» sive Oeomosa», cuius auctorem Orpheum facit Proclus. 
Damascius zeg) cQyé» postquam enumerasset avOw» 'FAly»uxéiv vno- 
66cuc (v. Gerh. Vossium in Phurnuto), addit moAió» xal dÀÀe» ov- 
có», colligitque Phoenicum ,vOoloyiav ex Mocho; Aegyptiorum ex 
Hersisco, Asclepiade et Eudemo; Babyloniorum, Sidoniorum, Ma- 
gorum (quibus adiungit wá» vo '7onuo» yévo;) ex eodem Eudemo. 
Idem docet Chaldaeorum Phoenicum, Aegyptiorum et Orpheos Theo- 
logiam esse eandem. Confer Plotarchum xz:Q) yogouco».: GALEVS.] 

P.18 $ ov uiuvgo] V. Origenem contra Cels. VI. p. 664, ubi Celsus 
hos versus laudat et allegorice interpretatur et plurima veterum theo— 
logorum aenigmata dilucidare conatur. [De fabulae traditae allegoria 
v. Heynii Obs. in Iliad. T. VII. p. 7.] 

xQvoatc; aÀveso;] Eadem allegoria eodem prorsus modo explica- 
tur apud Heraclid. p. 463. 464. 
xevoogavéc T: iy] Heraclides p. 464: zou v0 uesaiypaov aiOé- 
goce *e xai dípgoc yQvos aalGra ty» yQou» iugeplc eai — Euripides 
Anaxagorse discipulus in Phaethonte solem dixit yovoéu» fele». 
P. 19 ibggrgairu] Heraclides p. 463: Zt voirv» 9 nQéroc tó» (avrot 


-— 1289 — 


dípa xezájQrgxa* OvtQiol Ó' &xuovtt vno val loyávo:s dígog facemw, 
vdeo ve xa) y]. Cf. Eustath. p. 1003, 8. Eadem allegoria in Vita 
Homeri p. 326. 

ozzore etc.] lliad. «, 400. "V. et vs. 503. V. lustin. Coh. ad 
Graecos p. 7. [Cf. Lobeck. Aglaoph. I. p. 287 seq.] 

di«xogpuz0;»] Eadem explicatio in Heraclid. de alleg. p. 440 seq. 
Hanc allegoriam eodem fere modo fusius explicat Eustath. p. 122 et 
123, ubi sic habet: ovdi» u» ixove, r0» alOíga día xavagiagioÓ07- 
«us UxO TG» Àorsdy OvOupHev xal üve xáro mzG&vra yevícÓcs xal gUy- 
xvcwx vo gUpza» xaÓetv, d uj Ot, vovriOt;» 7 toU naryvog xard 
evo» Oíc.c, nivur avrd xaxd yogayv ixoipoe dui pícov voU éxnarOyyu- 
Qoc, vtovrícr. ToU zÀiov etc. 

v9 vygQó» inuexgdvyo:] Eadem fere in Hippocrat. de diaeta c. 4, 
14 seq. Heraclid. p. 444. 

inexQai5os] Ocellus Lucanus [Il, 4. p. 40 ed. Batt.]: :»va ai v- 
vüphg avruaOÓs ovgus, unyrt xQuioci» iq vílog avrah uürwYv, Att 
xQarovrus avra) va a/td». Et S. 12 p. 50: ore ov» xo i» tQ aíQs 
vyQór imixgarZOt vov lv 19 nvQi ggoU, uerafdÀÀn xo naUQ 6c dígu, 
et infra: ors ov» và lv Vdurs qvgQó» imixQurgon ToU i» và digo OuQ- 
poU, yivera, ib digoc eig Udug ursufolg ... ove ovy so i» yj Eggóv 
iningat]on xoU iy rà Udas. vygov, yívtxas ib voarog dc yz» nirafloág. 
Sic et Antoninus IV, 1: «ozQ Tó zmíQ, ora» imaQuij và» iumamtov- 
vw», Hoo Lucretius vocat exsuperare, superare, regnare. V, 384: 

quum sol ct vapor omnis 
omnibus epotis humoribus exsuperarint. 

Et vs. 395: 


quum semel interea fuerit superantior ignis, 
et semel, ut fuma est, humor regnarit in arvis. 
Et vs. 408: 
ignis enim superare potest. 
Et. v. 412: 
Humor item quondam coepit superare coortus. 
itvdavo9r] Laertius in Zenonis vita p. 454: itvdevobva, 0 xo- 
cuoc. Censorinus (de die nat. c. 18] dixit exaquescere. Gatak. ad 
Antonin. VI, 30. p. 238. 
itexvgoo7] Cicero Panaetium Stoicum vertens dixit ignescere, de 
NK. D. II, [46]. 
[zagd vo aigu» etc.] Alias nominis Boicoeoc etymologias vide ap. P. 80 
Etym. M. p. 213. Schol. Hesiod. Theog. 148. Eustath. p. 123 seq., 
ubi secundum Árrianum fuse DBriarei fabula tractatur: quibuscum 
conf. Eudoc. p. 91 et Tzetz. ad Hesiod. Theog. 149, quem Galeus 
conferri iubet.] | 
Xáoc] Sic in Theologum. arithm. p. 8 de monade: X«os avrg» P. 81 
19 





— 990 — 


euo, vo zap' Hoióde, 1Qeroyovov, it o» rd lo1d ee ix porádoc, le 5 
O'yyvdi; Tt xal tyxQacic, alapzín vt xal Grtojot duugOpéotec xai 
diuxoictec vé» Hi; «arre Pruvoritas. 

Huípav] Platonis notanda haec in Cratyl. p. 287 (p. 418. C]: « 
pi» doyuiraro, ipipav *n» ruíQav ixálovr, oi Ób ipipav, oi db vi» 
puípur. Quo vel uno exemplo satis evinci potest, Graecos veteres 
non, ut hodie Graeco-barbaros, pronunciationem H' et 7 confudisse. 

P. 83 Pat! evovoreQroc] Orph. Arg. 425 [ubi de ortu Terrae pariter 
agitur, secundum Hesiodi theologiam. Praeterea eodem epitheto usus 
est Mnaseas, teste Schol. Hesiodi ad h. 1.] 

P. 84 Hnaiog) Vox lonica. Apud Hippocr. de diaeta I, 6, 12 jio; 
xai eveporrg iunguntur. 

xard GuríQnoi»] Nemesius c. 5. p. 74 [169 ed. Matth. quem vide]: 
Oulzgc rà rdeg moro» Aye» tva, Oroutov, nnoüru, duzrony vülla 
Tola (30 Tovrov yiróutva, zv ul» ydg UvVxocraÓyz» avroU yz» yiwe- 
cOu X) r0 dt Aervoutpiorrgor dípa* vob db digoc và lrxroptpésrepo» 
zvp. Plutarebus Plac. phil. I, 4. p. 818: ix wd» vé» vaoxeOlórres 
byevvO0sm 9 yü, ix di và» nrreepiloufvu» ovearóc, nr, dp. ldem 
ibid. c. 12. p. 883: -Freixoi dío uiv ix ví» ttcOÓQuY» Growtiew xeíga, 
a^p xui uíga* dro d? Bagía, vdep xal yx. Idem Macrobius in Somn. 
Scip. I, 22. p. 90 seq. Manilius I, 159. 

Ultima subsedit glomerato pondere tellus. 
Lucretius V, 496: 

Sic igitur terrae, concrete corpore , pondus 

constitit ; atque omnis mundi quasi limus in imum 

confluxit gravis, et subsedit funditus , ut faex, 
Seneca de brevit. vitae 19: quid sit quod huius mundi gravissima 
quaeque in. medio sustineat, supra levia suspendat, in summum 
ignem ferat, sidera vicibus suis excitet. [Haec omnia [a verbis 71 
r;] usque ad vc z7« descripsit Schol. Hesiod. "Theog. Post dorga- 
«»» idem recte. addit xexoopzuírov. GALEVS. Ad demonstrandam 
ilam, quam Cornutus vel quisquis horum auctor dicit, mundi par- 
tium ultro citroque commeantium coniunctionem Villoisonus in Sche- 
dis conferri iubet Balbum apud Cic. de N. D. II, 33 et III, 12.] 

7 di Gularra etc.] Schol. Hesiodi Theog. p. 238: acr nérg (và) 
»urd r0» favti; HogrQaxuo» xai vj» ixpvigo:» vaiva (sv Odlarrav 
xai vd opp) axtyirrzae. 

[Xao;] Quamvis longiora, digna tamen quae describantur viden- 
tur ea, quae de tota hac fabula, cuius philosophicam rationem pul— 


1) [Eandem sententiam amplexus est teste Schol. Hesiod. Th. 
117 Zeno Stoicus, eadem voce vzoctdÓMp usus, cum reliquis Stoicis, 
de quibus v. Matth. ad Nemes. 1. 1.) 


— 291 — 


chre irridet Aristoph. Av. 692 (ubi v. intpp.), ex Orphica cummaxime 
disciplina mystica refert Clemens Romanus Recognait. ad geatil. X. 
p. 140 ed. Colon.: ,Sapienüiores inter gentiles iniüo rerum Chaos 
fnisse dicunt. Id per longum tempus exíernas partes condensans 
tandem sibi fecisse fines certumque fundum atque ovi immanis ac- 
cepisse formam. Deinde sub illius testa vivum aliquod esse gene- 
ratum, quod testa fracta, forma masculinofoeminae in lucem. prodie- 
rit: nomen ei esse Phanes a splendore. Nam simulatque prodierit, 
lucem in rerum naturam venisse, Genuit autem Phanes substantiam, 
prudentiam, motum et coitum, hique fecerunt Coelum et Terra. 
Coclum sex creavit filios, Titenes nominatos: Oceanum, Cocum, 
Crium, Hyperionem, Jlapetum et Cronum. Terra autem totidem 
peperit filias, appellates Titanides, Theiam, RBHheam, Themidem, 
Mnuemosynen, Thetidem et Heben. Filius Coeli natu maximus filiam 
duxit Terrae primo natam, secundus secundam etc. et prout quisque 
natu maiorem aut minerem duxit, ordo eius inter deos constitutus 
est, Innumeri vero liberi ex his connubiis nati sunt. Unus ex Ti- 
tanibus Saturnus duxerat Rheam atque oraculo monitus, unum olim 
ex filiis, quos cum illa sit geniturus, ipsum throno deiecturum esso, 
gnatos, ut mater pepererat, devoravit, primum .4iden, deinde Neptu- 
num etc." ldem mox p. 145: ,Inter multos alios Graecorum de re- 
rum originibus scripserunt Orpheus et Hesiodus, quorum scripte 
duplici modo possunt intelligi, vel ad litteram, vel allegorice. . . . 
Omnium rerum principium, inquit Orpheus, aeternum, ingenitum at-- 
que infinitum fuit Chaos, quod neque clarum, nec humidum mec 
obscurum vocat, neque calidum aut frigidum, sed omnia in eo com- 
mixta fuisse vult unamque effecisse molem, quae informis olim, de- 
inde saeculis praeterlapsis in immanis ovi formam sese redegerit. 
Id protulisse prolem duplici sexu, quae dicitur Maseulofoemina, 
omnium rerum principium primumque omnium ex subtiliori materie 
composita. Hanc demum effecisse elementorum disiunctionem, ex 
duobus coclum alterisque duobus compomentem terram. Hactenus 
Orpheus. Sed addit multo plura. Hesiodus, qui Coelum et Terram 
stalim post Chaos natos dicit et duodecim, ant undecim secundum 
alios, procreasse liberos, sex quidem pueros et quinque puellos. Il- 
los vocat Oceanum, Coeum, Chrium [l. Crium], Hyperionem, la- 
petum, Cronum filiasque Thyam [l. Thiam vel Theiam], Rheam, 
Themidem , Mnemosyuen atque Thetidem."] 

xvotec] Eadem etymologia in Schol. Hes. Theog. p. 2237 et 
p. 240. Plutarchus in tractatu aquane an ignis sit utilior quosdam 
per Hesiodi Chaos intellexisse puíat vo vdeQ zaQd Tü» ryvow. 

[Hy dé xore etc.] HydsAproc n0Q zQévé» qro« ytyorévas, Achil- 
les in Aratum. Mundi ixséQeocw credidere Stoici. V. Laert, in 

19* 


— 1292 — 


Heraclito. GALEVS. . Cf. Stob. Ecl. phys. T. I. p. 282 ibiq. Heeren. 
Ceterum quae a Cornuto hic enarrantur de mutua elementoram mu- 
tatione, eorumque fluxu et refluxu, qua de re Villoisonus conferri 
iubet Ocellum Lucanum p. 513 ed. Galei, Stoica omnia sunt et vere 
Chrysippea. Cf. Beitr. zur Gr. u. R. Littg. T. I. p. 203 seq. Ipsa, 
qua statim utitur Cornutus, vox dg«ioc;c Chrysippea est: v. Beitráge 
l. c. p. 231.) 

(xul yewáoeras náli i módo] Stob. Ecl. phys. T. I. p. 414: 
Kàtáv0to xal XQvoinzo doloxes rr» ovoíay pevaflalÀny , olov &c anio- 
nuu, £c rOó nbQ, xal málw dx toUrov voinUTZ» aGmevtleilo0 ds vr» dia- 
xópg"iP, ofa nQóteQov 7v. 

P. 86 T«graga] Eustath. p. 108, 22: 7 TéQrapec ftaQd Jh04go xol 
zxapd 'Hoide ovOtrgwc, vdgraoé v ieposra, — Lege yegéersa, ut in 
Etym. M. p. 502, 31 eadem ad verbum habente. 

P.88 uengaleoc;] Secundum Eustath. p. 114, 31 4dxag est ó n7 vxo- 
zxelpevoc xnoé, Tovríar, Guyatgoóoe uoiga. V. Etym. M. v. nauaQeoc. 

oix7159:o»] Aristoteles de mundo 2, 2: có cvwrdáve Ot&v» oixgry- 
Quo» oUge»oc evoacora, Idem 3, 3 et 6, 3 et 4. Bic secundum 
Stoicos, teste in vita Zenonis Laertio p. 452: ovgae»óc io1e» 9 loya13 
méiuplQna , iv 7 náüv idovra, rO Oc», [Eadem metaphora wrbem 
coelum Stoici ad mentem Platonis appellarunt: de quo placito adeas 

. Richstadii Exerci, Ántonin. VI. p. 8.] 

(Eyév»goe 9' 5 Ij etc.] Plato in Phaedone ait azro» vov xoouov 
v7» y?» — id autem ita verum est, quemadmodum punetum centri 
generat circumferentiam. GALEVS.] 

[(oUguvoU v^» Aeyouivov etc.] Hoc sensu evgarov de abre dixit 
Euripides Phoen. 219: i» ovgavo x«ALiorov xeàddgpua.] 

Tov Xaov; db etc.] Schol. Hesiod. Theog. p. 238 (p. 555 Gaisf.]: 
'"Ex» Xáove d? vo lgefog xal 9 w)L yevvürei, dpÀa8g, o duo *oU mQo 
tic diaxoopyote e vygoU Copoldne xal Oxornvóc dyo, oce d] Aentvvo- 
ptroc sic aiÓfcpa xal eig eéc uerígalw. [Qui manifeste Cornutum hic 
expilavit. Secundum physicos quoque nox ix cob vypoU orta: v. 
Schol. Eurip. Orest. 174. Chrysippo ea dicebatur O44 mQwrioty, 
teste Phaedro de nat. deor. p. 19 ed. Petersen.] 

P. 89 vjc cvwigorec] Supra p. 173: » yj xaxd ovritgoi ylyove. 

diagogal vá» ovrwv] Titanes sunt secundum Orpheum in eorum 
hymno vs. 4: 

doyal xa) xyyal mavre» Ovyvü» solvuoyOwr 
et infra vs. 6: 

& vplev ydp nácu xil yever x«vd. xoguor. 
Suos ergo habebant aeonas pagani, vel potias haec ab íis mutuati 
sunt Valentiniani. V. Wolf. ad Origen. Phil. p. 18. Tales sunt Cab- 
balisteram Sepkirot, quos muKa accepises e schola Alexandrina Pla— 





— 993 — 


tonicorum ad orientalium philosophiam reformatorum, doctrinam il- 
lorum e àoye menteve divina ceterarum rerum omnium fonte lucu- 
lenter demonstrare menet Brucker T. Il. p. 992: in quibus enume- 
rantur eether, corona, ut zoAvorígavov, chochma et binak, sapien- 
tia et intelligentia ut cogz, gebAurah et tipheret, potentia et glo— 
via ut ueysozo , iesed , fundamentum ut aoveugz etc. Sed compara- 
tionem non urgeo, ut «dam kedmon, 9voo etc. V. Bruck. FF. III. 
p. 296. Tales sunt certe aeones gnosücorum, quae omnia ex Ále- 
xandrinorum Pythagorico - Platonicorum fontibus hausta. Certe teste 
Bruckero T. II. p. 647 aeonum nomine designantur illae virtutes sub— 
stantiales, quae ex deo egressae et emanantes divinam quidem natu- 
ram et essentiam babent, suo tamen modo et peculiari quadam exi- 
stendi ratione a suo fonte diversam. [Quod hic diagogai ré» ovrov 
Titanes dicuntur, idem est ac quod universa gens Titanica appellatur 
diuígacsc vé» ovroy apud Ánonymum MS. z«yi 0cà» apud Kopp. ad 
Damasc. p. 63. Cf. ipsum Damascium p. 168 et 264 et passim. Pro 
colluvie enim materiali, ut cum Creuzero ad Plotin. de pulchr. 
p. xin loquar, usurpatur vo Tirawuxo» nÀzOog, et sic sensu a mate— 
ria ad animam translato, teste Plutarcho de esu carnium p. 996. C, 
quem locum Creuzerus admovet, vé i» yai» Aoyov xai áraxtTow mal 
Bétiov, oU Ottov, dÀÀd Qdaueovutór, ot zmaÀuil Tirürag wvouacav, xai 
voUro iot; xoAalouévoy xai dixy» didórroc. n Procli.loco T. V. p. 83 
Cousin. ivzabOu ydo x0 EpnidoxAtiov vtixoc xu) 0 yiyavzixog nóAtpog vido 
ne rescribendum sit v«c«»;xoc, nisi Gigantes et Titanes ipse confudisse 
putandus est, ut confudit Servius ad Virg. Georg. I, 279; quorum de 
discrimine in artís operibus consulendus Raoul-Rochette sur l'Atlas p. 42.) 
[Zuzeroc] Hanc nominis originem et allegoriam ab alio quoquam P. 91 
non memini traditam. A verbo /zr&» tantum non omnes derivant, 
sed ratione inter se discrepantes. Sensu rov fAénte», praeter alios 
Choeroboscus Crameri Anecd. T. ILI. p. 222. Unde apta, ni fallor, 
novissima nominis explicatio a Voelckero commendata, Mythologie 
des lapetischen Geschlechts p. 319, qua lapetus allegoria sit ,,des 
abgefallenen, unglücklichen, dem Verderben übergebenen Menschen- 
geschlechts", Simile quiddam spectare videtur Etymologus M. p. 523, 
53 fa«górgra lapetum interpretando. Contra vero de materia in al- 
tum sublata Schol. Theog. 134: ix& dà gvow iyu n&vra vd xoíga 
agsÉnteva TtizEty v0, ro voirUroy uígos IAIIETON ináAtoe, ubi vide 
ne pro zísre», quod pluribus de caussis displicet, isr&» reponen- 
dum sit. Allegoriarum in Theog. auctor p. 556 ed. Gaisf.: Kotto» 
di xai '"Yzxigíova xul Jantrov, t0 néQ lxigniéto», ec UnxeQaviQTQxoc Tüv 
&GlÀe» faciixéGc 5 ÓQacruée, xal vntQiutvor 7 vatgorgóutrov*. Tóy 
&r»e ydQ 1óno» HàÀgye. Ceterum Hesiodum secutus, eosdem Titanes 
enumerat Ápollod. I, 1, 3, ubi v. Heyn.] 


— $094 — 


P. 92 Kolc;] Eudocia im "Hiiov yereloyie: Koloc, vevtictew 5 xeérpe 
Jielz&c yp xePec «wii ToU xolg siogses Etym. M. p. 523, 47. 
(Cramer. Anecd. Gr. T. H. p. 453, 1&. Galeus: ,Kel» ze Konto» 
6 Zyüve» lyns vovc Trravac 6o5oOa, rd Grows vov zóopev. Keote 
ydo liye vj» zoo0vyra xard vQoxn» Jioluxps Te X tig v0 m — sed 
et lones vertunt x in x, saltem in nonnullis, ut ait Corinthus de dia- 
lectis", ad quem Villoisonus conferri iubet Koenium p. 129. Her- 
manno Diss. de Apolline et Diana I. p. 14 nomen Koro; a xéo» unde 
ztig0us, h. e. a conglobando, contra Koroc, quippe qui illi sua natura 
oppositus sit, a xgíre», secernendo, dictum esse videtur. Ceterum 
vide omnino Schol. Theog. p. 4-2 ed. Gaisf., ubi 2ox«oiàaoc, ad cu- 
ius auctoritatem in explicandis Titanum fabulis provocatar, ex Etym. 
M. 1. c. patet male vulgari pro xovciaec, quem constat in enodan- 
dis genealogiis Hesiodi in Theogonia atque etiam in Meyadeuc Hoi 
vestigia cummaxime secutum esse. Quod quum aliis argumentis lo- 
cupletissimis demonstrari potest, tum ex fragmento cognoscitur, nu- 
per ad nostram notitiam perlato m Damascii de princ. p. 383, quo 
ex parte certe sua ex Hesiodo Acusilaum mutuatum esse probatur: 
Víxovoiluo; dà X«oc ml» vaotíÓtoDai pos Qoxet viv noutg» doynv, e 
mac uyroctor, tüc d) dvo prd vr» níay 1, "Eordoc ui» vr» aiprve, 
vjv d) Orinas N'vxra, ravrpy ui» arri dutnugíac, ixtirye dà ursi xi- 
Quroc^ ix d) roviev nol piyOi riu» 7fi0iQa yrvloDm., xal "Epwra zai 
Mip, *dc TQéig vavrag voyrdc vaeoráong, tz» wv &xpav /fibíQa 
meus, t5» di wicy» "Egera me1d v» Qveiumi» picovwta Top iperec, 
1j» d) soívz» Mrrw xav avro» 5jdg *0v molvripgvos vov». leeeyt, 
dà ixl vovroic ix. s&v uvrü» xai «Àlev Oté» nolr» doiÓnor sarà vr» 
Evózxov [Peripatetici puta, cuius testimonio se uti Damascius etiam 
p. 382 profitetur] :crepia».] 

P. 93 [Ora] Schol. Hesiod. Th. 135: 6:a» T» Ote pobsay 37d xc»)€ 
évvapiv, nagd 10 OrdcÜa,* 7 xaQd vó Oln», ves navraye? olpircÓn.] 

[doigr] V. Schol. Hes. 136 et p. 556 ed. Gaisf. Etvmol. M. 
p. 796 in derivando Phoebi nomine: 7 «axo 4oífz; wuppnc vouixtos, 
ec 7loíodo,, ubi collato Etym. Gud. p. 555 legendum paappevvpixes ; 
quod ideo moneo quod Sylburgium vojsxéc tuentem et v& vjc ov- 
otwc vogue interpretantem video.) 

[M»znoov»zg] Tr» ininorov duasAad,w v&v ew» Schol Hesiod. 
reddit GALEVS.) 

[9 xgonpgwévo;] Videtur spectare quae c. 7 sub finem leguntur, 
ubi vide.] 


[desoreroc &» và» xaidw»] 7fgaririxoc e» r&v xpayuárer. So— 


t^ Pro iur, nisi fallor, scribendum zoe:7». 


— 290 — 


L4 


phocl d4mavÓ'o uaxgóg xdvaQiOugtoc yQovoc 9va t'üdgÀa xai euvírza 
xgvéareras, GALEVS. Sunt Schol. Hes. p. 557.] 

iv yivíats ovra]. Simili voce tempus designat Dionysius de div. P. 95 
nom. T. J. p. 380: xgóvo» ó* x«Ae (sacra scriptura) vov iv yevéots xai 
939ogg xai dAÀow)Ot4, x«i ÀÀore üÀÀoc ixorvra. Eustath. p. 203, 25 
(ubi de ipso Saturno: io0/ovrog rà iv yeréots 75 xatd yQgórov uüxuvva 
diya yt toU xurd voi» 4hiog.] 

[e vQózxo etc.] Sic Damascius ait, Orpheum nzagareQárre» rc 
naÀciug Otoloyíug Tg» znárQuov vxoOeoi. GALEVS.] 

[m0xe2:£o»] Galeus: ,,Missis iis quae de mundi origine Grotins P. 96 
ad verit. Chr. rel. , Arati interpretes, Aristoteles, Stobaeus, Chalci- 
dius, Auctor vitae Hom. anon., Ántiphanes apud Irenaeum, Aristo- 
phanes, Laertius, Plutarchus aliique tradidere, visum est quaedam ex 
Damascio z:Q? dozà» (quo utimur MS. Doctoris Fell. D. Ae. Chr. 

Ox. viri inlegerrimi literatissimique beneficio) hic adiicere." Quae 
iam a Galeo promuntur, hic repetere noluimus, utpote nunc yulgata 
a Koppio p. 384 seq. Postremo cum iis, quae ibi ex Phoenicum 
mythologia referuntur, Galeus conferri iubet Simplicii Phys. p. 56.] 


Carr XVII. 


[I7pougO*vc] Ponitur Prometheus inter Deos ab Aeschylo. V. 
Lucianum in //gop. iv Aoyou. GALE.) 

vaxovorríoy] Plutarebus de aud. poet. p. 19 docet allegorias olim 
diclas fuisse vzoroíac. Voce tvzoroíaeg sensu allegoriae ulttur Philo 
de mundi opificio p. 36. (Cf. Martin. Diss. de Cornuto p. 79, scite 
inter alia animadvertens, vocabulis «44gyooía et aAÀgyogetv, quae illo 
sensu recentioris demum aetatis essent, adhuc carere Cornutum; apud 
quem eius loco aivirrew, wxoAaufuvtv, vaorotiv, alia id generis re— 
periuntur. Cf. Creuz. Symb. T. J. p. 69.] 

z90roav] Sic Laertius Vit. Zenon. p. 197 «o» xoouov diaxetoD as 
(l. dio«xezoD ui) xuvà voUr xaà nQóvoav, xaÓB4 quo. XQUGaxaog iv Tolc 
ntg) mQovoíac, xul Iloonde»iog iv tQic xaà dexáro negi 0:0». ldem  , 
Laerüus p. 199 deum vocat e mente Stoicorum zQorogrixov xoouov 
v£& xa) và» iv xoOAuQ. 

dAÀa iyivero] Sic e Stoicorum mente dicit Cicero III, 39 de N. D.: 
Materiae universae fictricem ac. moderatricem esse divinam provi- 
dentiam. V. Lipsii Phys. Stoic. Diss. (De allegorico hoc nominis 
ligongOt« sensu, quo zgoujÓcna, goorgoig intelligitur, v. Welckeri 
Aeschyl. Trilog. p. 70 et Heffterum in Zeitschr. f. d. Alterthumsw. 
1836. No. 33. p. 431 seq.] 

ix The ys 6evcav oi ur»0Quao;] Apud Censorinum de die natali 
Zeno Citüieus, Stoicae sectae conditor, principium humano generi ex 


— 9060 — 


novo mundo constitutum putavit, primosque homines ex solo admi- 
niculo divini ignis, id est dei providentia genitos. Quod vero dicit 
e terra genitos homines, hoc sic explicat Cicero de legg. I, 8, 24: 
Quum de natura omni quaeritur, disputari solet . . . perpetuis 
cursibus, conversionibus coclestibus exstitisse quandam maturitatem 
serendi generis humani; quod, sparsum in terras atque satum, di- 
vino &ucium sit animorum munere, [quo loco aperte usus est Lactan- 
tius IT, 11 in his: Aiunt certis conversionibus coeli et astrorum mo- 
tibus maturitatem quandam exstitisse animalium serendorum.] Ut 
de N. D. I, 32: semina deorum decidisse e coclo ad terram putumus, 
et sic homines patrum similes exstitisse, ubi ad mentem Stoicorum 
.loquutus. Quare quum providentiam in hac primitiva hominis ge-— 
neratione admiserint hominesque ideo a diis recentes tunc fuisse vo- 
cet, cave confundas cum Empedoclis sententia, qui, teste Nonio in - 
blitum, ex terra homines natos ait ut blitum, aut Democriti, qui teste 
Lactantio VIT, 7 homines vermiculorum modo effusos de terra, nullo 
auctore nullaque ralione fingit, ut Epicurus eos educit e limo et ex 
terra eadem, quae nunc eos ex se alit, ut Zeno Eleates apud Laer- 
tium p. 244 dicit »yives» a»0Quino» ix yc tiva, sed adfuisse hic pro—- 
videntiam non adiicit. Seneca Ep. 90. Epictetus apud Arrian. Diss. 
I, 9. (p. 40]: «z' ixtrov (Otoi) 1d oniguara xarunéarextv ovx &c vov 
zaríQu TO» luo» ovO tig 10» názxov, dÀÀ dg ünavru piv vd ixi yUc 
yervolueva T€ xai guopgeva, — Lactantius 1I, 10. p. 125: Stoici animan- 
tium fabricam divinae solertiae tribuunt. Hinc Stoici homines vo— 
cabant yzyyeverc,— Sextus Empir. adv. Physicos p. 555: «&» di »tezt- 
Qu» Xteixüv paci rive; ToU; ztQU/tovo xal ygytreic 13à» dyOgunov xavd 
70ÀU tüv ví» ovvlan diugígorrag yeyovivai. V. Wolf. ad Origen. p. 82. 
Burnet. Archaeol. Phil. p. 495. [De mortalium ortu ex terrae ignis— 
que comrmnistione v. Plat. Protag. p. 320. D. 44»0gónove ynytrec 
dixit Philostratus Imag. II, 27. p. 853.] 

P. 91 xócuov Gvoractoc] Sic Anaxagoras Clazomenius egregie suum 
opus exorsus est, teste Plutarcho de plac. phil. I. 3. p. 876: 'Oyov 
züvra yo/]nara 5v, voUc dt avrd dije xai duxoopgot. 

[ovvtztva£ ztove TG 4i o IlgougO:«éc) Haec nullum, quantum me- 
mini, fundum in fabulis Graecorum habent, quippe a philosophis, ut 
opinor, ficta.]: 

xa) xAhyas d£ gac;] De hoc furto v. Platon. Protag. p. 224 ed. 
Frcof. [p. 320 HST.], ubi narratur Epimetheus animalibus distri- 
buisse, illi quidem robur, huic vero velocitatem, aliis dedisse arma, 
inermibus autem aliam quamdam salutis tuendae rationem, ut pen- 
nas, corporis molem etc. ita omnia singulis distribuisse, ut nullius 
animalis immemor fuisset, solum autem hominem neglexisse et iner- 
mem, nudum exposuisse. Quum eutem nihil aliud superesset, quod 


— 297 — 


huic dari posset, tuno Prometheus Vulcano Minervaeque cum igne 
sapientiam surripuit. Pro sapientia pone formam, et pro viris mu- 
lieres, et tunc habebis primam Anacreontis odam, quam hio expres- 
sisse videtur Plato. 

fuerigac dn ovslac] Heraclid. Alleg. p. 446: 'O IToouz6Gesc 
&* oUQavoU diaxÀbyas vO nbg Alyrtai. xut Tiyvrc ngourOua ví» 
d»yOgono» ixevógce vg» ixeiÜi» dnódóowa» avrob. (Dicitur Vulcano 
ovyytvjc O0cóc, apud Aeschylum. "Tzetzes ad Hesiod. p. 12. GALE.] 

[KerevyséyOn, dt a/rob luvOrvcarro etc.]  Persequitar Noster 
varia huius fabulae explicandae tentamina philosophorum allegorica 
et physica. In antiquissima fabulae forma Prometheus ab Hesiodo 
fingitur Iovi ignem eripuisse, quod posthac a subsequentibus ita ac- 
ceptum, ut Prometheus ignem simpliciter de coelo abstulisse, quod 
cum Cornuto Hyginus Graecus p. 70 ed. Boecking et Heraclides 
Alleg. p. 446 tradunt, aut ferulam sive facem, quarum de discrimine 
infra dicam, igne Solis accendisse traderetur. Quare in Hygini 
Astron. 15, ubi de Prometheo vulgatur devenit ad FKovis ignem, ma- 
lim Solís pro lovis, ut quod huius farinae scriptori magis consen- 
taneum videatur. Mythographus Vatic, L p. 1 ed. Maii: qui adhi- 
bíta facula ad rotam Solís. Alter Mythographus p. 108, in ceteris 
cummaxime Hyginum secutus: adAibita ad radios solis facula ignem 
furatus est. Idem p. 107: phoebaicis [lege Phoebíacis] rotis ap— 
plicans faculam ignem consequitur. Quorum locorum primo vereor 
ne reponendum sit radíum pro rotam et tertio radiis, nisi rota et 
rotis Solis currum malis intelligere ignitum.] 

[ixeà o$ xeQuvvol ixetÓtv xavacxgxrovo;] Hinc ipsa fulmina in 
donis Promethei habebantur, teste Dionysio Hal. Epit. ed. Maii p. 52 
ed. Francof, Praeterea Villoisonus in Schedis confert illa Lucretii 
V, 1090: 

Illud in his rebus tacitus ne forte requiras, 
fulmen. detulit in. terram mortalibus ignem 
primitus; inde omnis flammarum diditur ardor.] 

vápO5xa] Procl. ad Hesiod. Op. 52: ior, piv nvQoc órrec ovàa- 
«rix0q 0 vyágOmE, rziav Üyu» ualaxóvgta iow, xal volgt» *0 zxUQ xal 
p5] dnoopevrUsus duvauivnv. Phanias in Epigrammate quod publici 
iuris fecit Kuster. ad Suid. T. II. p. 319: 

] zugoxoírav 

vugÜgxa, xporaqu» nÀdxvoga vpnuiyw. 
Unde Cornutus did z47y7c etc. Aeschylus Prom. 109: 
vupOzxoningowror di Ónggépuas nvgog 
nyygv xlonzaías. 
Tournefort Voyage dans le Levent T. X. p. 290 et 201 [Lettr. VI. 
T. I. p. 93 ed. Amstelod. 1708]: ,La ferule des anciens croit en 


— 300 — 


'"Pezveetc.] Similem allegoriam vide in Heraclide p. 446. |De 
fabulae sengu acute disputantem vide Heynium Obs. ad Iliad. «, 587: 
arsisse aliquando repente Lemnum (baec enim intelligitur, quam No- 
sler universe »7» dixit) ignibus subterraneis; cumque ea incendia et 
cum tempestatibus et fulguribus coniuncta fuissent, convenisse sermoni 
antiquo, narrari haec sic, ut Vulcagus de coelo praecipitatus esso 
diceretur. Addi his potest, eandem iam veterum philosophorum 
fuisse sententiam.: Diserte Heraclides p. 44T: vo» di xQéro» óvx 
dloyoc luvOtvce Tj» Uzodtauivg» v0 Otoglgroy nbQ^ ivraUOa ydp 
dvitvras, Dyygyrvtig zvQog avrógavos gàoytc. Cf. Buttmannum de Mo- 
sychlo monte Lemni ignivomo disserentem in Wolfii Mus. d. Alterth. 
I. p. 296. E» yug juve, ut verbis utar Schol. Sophocl. Phil. 774, 
igyaotrQ«oy "Houíasov, ivDa xal xgavryorc nvQgec. Cf. eundem Schol. 
ad vs. 973 et Musgrav. ad vs. 791. Claudian. Gigant. 85.] 


P. 101 "epodizzv v«vi] Idem fere in Eustath. p. 1197, 62. 


Zdrxiva, etc.] Aliam huiusce fabulae interpretationem allegori- 
cam quaere apud Plutarch. de aud. poet. p. 19, ubi hasce explica- 
tiones deridet, olimque a veteribus vzxovoíuc dictas fuisse, sed suo 
tempore «AÀyyogéag vocari observat. Idem de Is. p. 363: ravra av 
oU» vo.uUTug Uxovolag dideci, [De hoc verborum discrhnine v. quae 
supra disputata sunt. Aliam rursus illius fabulae allegoriam perse- 
quitur Áristides Quintilianus de Mus. p. 105, secundum quam ani- 
mam Venus, corporalem vero naturam sive substantiam Mars signi- 
ficet: has deinde naturas iungi et vinculis constringi ab artifice, quem 
Homerus appellarit Hephaestum. De sensu huius fabulae, cuius 
imaginem praestat gemma scalpta in Descr. des pierres gravées du 
cab. d'Orléans T. I. tab. 34, vide quae nuper allata sunt in Welckeri 
Mus. Rhen. I, 2. p. 254] 


P. 102 [e e:459o;] Sic Martem interpretatur Apollonius Lex. Hom. 
p. 155. Toll] 


[xaÀó» nal yevvatov yévvyuc] Hanc allegoriam tangit Palaephatus 
in Fragm. item qui de Homero, edit. Steph. p. 22. GALE.] 

pawcaców;] V. Etym. M. in 'Egzz0«vc p. 371 et Nonnum Gre- 
gor. Schol. p. 168. Pindar. Olymp. C, 65. Hemsterb. ad Lucian. 
T. Y. p. 226 et 227.  Philostr. Imag. p. 853. Origen. adv. Cels. VIII. 
p. 791, Tatian. adv. Graec. p. 250 (32 ed. Worth.) [Eudocia p. 3: 
igioraras db nQocxÀgpOsl; "Hgaugro; xal nAjrre nilixes 15v xtpaÀnv" 
xal có lyxvuovovuevor ibiOoQs, xógg Lvozxloc.  wAlgyoq«Gg di, e; i» 
oliyo xoÀàd cvvtÀOsI»y, dO 9 eqorgoic* ix afioc dk, did vo ix vov 
voóc. Z)c ydg xaà 0 voUQ ix mt9uA]s, dud cO ixet Aoywgtixóv, oU mQo- 
BoÀ] 9 9gorgoie. "Higuigroc dà avr» ixgaívts, d«ors aUvoc uiv &c AnUQ 
dÀÀgyogeiras, *O xul geopopoUv xal ixxe«Fo» xal ü»€ géQouerov ab 5; 





— 304 — 


egovgo.e, emagégoc ví icr. xa) vo dgacrrQiov mpgoripiov Tyt* xol ov- 
di» vtuntróv epos, dÀÀd vxoOoQstras xal dvo ofer] 

[ró ydo mío etc.] Tz» dgav; rÓ» xtxQuupuése» Aoyov duvajss. &ic P. 103 
esc &yo» "nds Aiyrcos (is autem Vulcanus est, ut ostendi ad Palae- 
phatum) Jamblichus de myst. Schol. liad. o, 491. idwuoc 9o ceyvirye 
tà» 'AOgpsré» "Hoawroc. Fabri in officinis ferrariis ànorévgv, luteum 
Fulcanum habuere. Schol. Iuvenalis et Suidas. GALE.] 

e roevro, aí ziysu:] V. Balbum Stoicum apud Cic. N. D. II, 15, 
ubi distinguit inter ignem, quem usus vitae requirit, et inter corpo— 
rewn , vitalem et salutarem. 


CAPUT XX. 


[y vo& 4iéc cvvecic) Plato vocat 0:0»ogv, ubi plura. Heinsius 
ab Chaldaea originem deducit. JVji& aut JVgi05 dicebatar Aegyptiis. 
Plato et Hesych. GALE. De hac allegorica dese significatione vide 
Eudociae p. 3 verba, sub finem cap. superioris adscripta et quae 
attulit Orellius ad Sallust. de mundo p. 110. 

z9o»oi«] Eustath. p. 83, 32: M0y» 59 990»g0: 7 xavá atíQno: 
xal avr] vc O5Àjc did vo víÀuow 7 zmagd ró dÓQei»v *O fAimuw, 
dÓg9rg vic ovca, do Tü» utÀlóvtew» xu deórrow mQoflemvin]* ix dioc 
di, dióvs ix voU vwooc. Ztuc ydQ wal o wevc ix xigaAZG di dud và lust 
AoyiOtixOy , oU mpofolg y gQovgowc. 

Ilgovoiug 2407;yác idovovras vaoí] Eustath. p. 728, 14 et p. 83, 41: 
o d mepafrne iv ofc dia vost vov zov, i& aUtoU ytríaDus Myr vy 
Vfonváv ijvos vr» ngórvouur. dio, 970i, xa) Ocig uolga Ourygec anxtpas- 
vsvgato *Ó, volu», cQ vitz "dÓnvaip xal fnuolles. yevwi OE, ggair, 
ovx i$ uxgorárov pégeve, dAàd oÀg» ib olov, Ori dà 4Onvü ngavou 
Alyexras , géíQrs intivog xal ygijoev vouvsm»* 

exero d ic IIvOo xal ig yAavnona moroiny. 

Scilicet 7Igovosa 2405» Delphis colebatur. Apud Hesychium I7go- 
vatac ,$O5sü&g véutvog i» iAgotco, ubi v. interpretes incertos, legen- 
dumne sit J7oovacac an lligevoiacs. Sed ex hoc Eustathii loco et e 
versu ibidem allegato facile cuilibet patebit, in Hesychio legendum 
cum Cornuto JZgovoía;. "V. Kuster. ad Suid. T. III. p. 190 et 191. 
Macrob. Sat. I, 17. p. 233: ideo in insula Delo, ad confirmandam 
fidem fabulac, aedes Providentine, quam vaóv IIgovoia; 405»&« ap- 
pellant, apta religione celebratur. (Pausan. Phocicis et Herodot. 
nooroigo 4On»ainc igo» agnoscit, Hesych. quoque et Macrob. 1]. 
GALE. Plura de Minerva Providentia Creuzerus Zur Gemmenkunde 
p. 104. Hinc Philostratus ad Minervae cultum. respiciens de Pluto 
dixit Imag. II, 27. fin. p. 853: "Ex mQoervoíac áo avrete ugixero.) 

yeídOu, db in «jc voU dioc xipaAic] Haeo sumpta fuisse suspi- 


— 304 — 


y» ó ulójg. loto dà xa) dig ó O44, ov udQg, y xal zd imi pie 
0Qg, oyxo» Qou&tuy GÀoyos; . . . €) Ot xal o voUg voU fioc ovdiv allo 
nÀj» voó dgieOiwxo; aiOÁgog 5v, ulÓQ dh djg ir. 0 vipglórateg xai 
"vQuUdgc, dao vov alO«gÓns, ong igrà xaisoOq , vavzQv, Gc gaow (v. 
Cornut. p. 140), &ágrec vg» bxevvpiay. Secundum Diog. Laert. p. 197 
Cleanthes solem habuit pro principatu et anima mundi, dum contra 
Anüpater Tyrius et Chrysippus apud eundem Laertium hunc hono- 
rem aetheri tribuunt. De quo Zenonis et Cleanthis dissepsu Cicero 
Acad. Quaest. JL 41. Hanc quidem Cleanthis sententiam secutos 
esse lulium Firmicum Mathes. L. I et Plinium Il, 6, quorum ille 
solem mentem mundi atque temperiem, ducem omnium principem- 
que, hic mnndi totius animam, ac planius mentem, et principale na- 
turae regimen ac numen vocat, ostendit Lipsius Physiol. Stoic. II, 13. 
p. 199. Cuius Stoicorum dissensus non satis meminisse videtur 
Bruckerus T. I. p. 942, ubi eit falli Lipsium, qui hoc Plinium Stoice 
dixisse scripserit. Idem ibidem Bruckerus immerito contendit, Stoi- 
cos germanos solem non primam omnium rerum causam, quae omnia 
fecerit, sed principem inler deos factos constituisse. Nam, inquit, 
eupremus deus in extremitate mundi coelive est, quem locum soli 
Stoici non assignabant. Sed non observavit Bruckerus, Cleanthem, 
germanum et maiorum gentium Stoicum, quum. soli, non autem ae—- 
theri principatum tribueret, solem habuisse pro prima rerum om- 
nium causa, quae alis aether erat. V. Theol. phys. 
P.104 [x«za vo» Evginidg»] Cum Euripideis his Villoisonus in Schedis 

confert illa apud Stobaeum Ecl. phys. c. 3: 

'Opgs vo» vyoU xovd ántgo» ai0fga 

xai ygv niquE ÜyovO" vygaig i» dyxadouc* 

voUro» von, Zigva, vovÓ TyoU Oto» 
et Enniana 

"fspice hoc sublime candens , quem invocant omnes lovem, 
iam inter se collata a Valcken. Diatr. p. 48.] 

"fpjr:eo] Habes apud Auctorem Theolog. arithm. p. 54 [p. 53 
ed. ÀsL]: "Ov. Morrás na) Kaigov xad. Tuygv viv ixváda inevopasor* 
VdOgrár uiv, o1: nuganágoiue *7 nuOtvouívg nagÓOtroc vie xai Gut 
vx4Qyn, ovrt ix unrQoc yevrpOtiga, o lqru» agtiov a&QiÓkoU, ovre lu 
zGTQÓC, O igr& méQuOO0U' nÀm»v duo xoQugic ToU müvru» matQog, ontQ 
&» H5 4n9 rij ToU di&OnoU xteuÀAgc, novádoc. [Pollux Iul. Movroye- 
»gc Orph. Unigena Catull. Sane nec Homerus nec Hesiodus ei ma- 
trem tribuunt. Coryphasia sive Hippia alia est. GALEVS. De Mi- 
nervae epitheto u4greo cf. Creuzeri Symb. T. IL. p. 762. Adde 
Etym. MS. in Zeitschr. f. d. Alterth. 1840. p. 1190.) 

[Tr» Mgr» ov» xarazw) o Zt«] Hesiod. Theog. [889, ubi v. 
in primis Goettllingium.] Galenus III de Hippocr. et Platon. decretis 


— 305 — 


[T. V. p. 349 et 353 ed. Kühn. dÀ4' or, zuvanu vg» Mirw 9 Zu, 
sa) (0zxeQ iyxouev ib avrZC yevopevog, Tr» ytvygOitoa»y lv awvé zxoQnv 
dntxvpoe dia. gc xegaÀze.] Schol. Hesiod. p. 162. 3. GALEVS. 
Adde Tatianum adv. Graecos 42. p. 91 ed. Worthii.] 

"A0orva»] Heraclides Álleg. p. 435: Zyedov ydg 9 8406 ovx áÀ- 
lov vivog 7 Ov»ictec ixeruuog lor», dOQnryü vic oUOG, xal n&üvra Tol 
Aemvrorázos; Ouua0e t&v AoyuUjeó» duaOQoUca, Idem Eustath. p. 83, 33. 
Etym. M. p. 24, 44: O8 rvà oiort) dOQgrü vq oU0a, ragd vd xov vol» 
aOpei». 

[jpuora OnÀsTgros xa lxÀícrec wrriyuy] Haec quoque Stoicorum 
ex sententia. Certe huc spectare videntur Diogenis Babylonii apud 
Phaedrum de nat. deor. p. 21 verba: u« MOyra» uiv olo» MOivyy uv 
&p0ÓO«, ad quae v. editorem. Auctor. Theolog. arithm. p. 54 (53 Ast.): 
saj idri». olo» /405v& aOTzÀvrrvog «s, OgÀv di o ddialgrroc dgsOpós.] 

[4402vaía] De buius nominis usu Attico v. Syllog. inscr. p. 45 
et 572, quibus adde Scho'. Sophocl. Aiac. p. 146 ed. Erfurdt. Se- 
riore aetate 407»uiac nomen etiam ad mortales feminas translatum 
esse nunc satis constat; item 748g»& quoque. Sic enim interpretor 
quod in basi Athenis eruta litteris Romanam aetatem prae se feren- 
tibus inscriptum legitur 40HIV4Z A4HMOKPATIAZ, in Schornii 
Kunstblatt 1836. No. 84. p. 347.  4puoxgavía enim cognomen est, 
baud inusitatum. JPraeterea de nomine deae adiicio, eandem formam 
7107vaia etiam apud Dorienses usu receptam fuisse, teste monumento 
satis antiquo inscripto 1$0.4N.41L4 AEKAATAI: de quo v. Raoul- 
Rochette Lettre à M. Müller sur une statue votive en bronze.] 

naug8eía] Heraclides p. 430: dió 07 xal nagOíro» avtzv ivjen- 
gu», igOopov ydg de) v0 gQóvruau, ovdtudg xnÀlds piavO vas duyajtvoy. 

[Ka8vxLoni»;] Hymnus Orphei, Pindarus et Hom. iye»uro »5- 
velita Ztüc Xupyc ix xipalác moleuniu vt'ye Uyovcav, GALEVS. — Sal- 
lust. de mundo c. 6.] 

[vó FxevdQov x«l yogywxóov etc.] Philostratus iun. Imag. 8 p. 873 P. 106 
de Minerva: mavonAlav duneyonivn, xal ylavxoóv vno rq noQvOoc og&ce, 
tU» ddjevuno và TQ 5Ó6 Tj» naQud» ixigowirrovon, ubi v. lacobs. 
Hinc ipsa yAavxéme, uti constat, et adeo Gorgo dicta: v. Creuzerum . 
Symb. T. II. p. 708 seq., varias illorum epithetorum rationes copiose 
perlustrantem. Cf. Voelckeri Mythische Geographie T. L. p. 24 seq. 
Hinc Gorgonis caput in numo Atheniensium, de quo vide Heerenii 
Bibl. f. alte Lit. und Kunst 9. p. 47 seq. Peculiarem de Minervae 
cognomento y4«vxési; commentationem Bonnae 1831 Lucas edidisse 
fertur.] 

[Movrec] Philostrat. Heroic. p. 718: fAixorszog v« gegen; tof; 
T vxó vj» &ógu», ole» oi Movrig i» dvefleg voU ogurou, ubi 

v. Boissonad.] 
20 





clóioa yAavxe»] Sic Diodor. Sic. L. p. 16 Wess. eam ylavxéxo 
dictam putat &xó reU zo» díoe« ry» xQocoys iyev Lyylawzov, ubi v. 
Wessel, qui hunc Cornuti locum adducit. 
ovy évíQa ovca] Eadem fere ratio apud Eustath. p. 602, 32 & 
p. 87, 22 et 39 seq. [Jso» lyovca» zar) mivec xal inippova fovlijr, 
Hesiodus. GALE.] 
[xard m£cov v7c vac xó or70oc ite mngofrfAgxavta) Sept. Severi 
numus apud Seguinum p. 140. Virgilius: 
ipsamque in pectore divae 
Gorgena , dissecto vertentem lumina colle. 
GALEVS.) 
P.101 Oi dà dgexorre;] Eustath. p. 1399, 63: yAavx&szec dedxorrec. [Dra- 
conum oculi zvgordeic xa) 9loyedes audiunt Nicephoro in Maii Coll. 
nov. Vat T. IL. p. 619. Hesiodus Scut. 144: 
iv nícap di Jodxzorroc Ip» qofloc oUrs gavnoc, 
Iuzale 0cow:» xvol lapzenivowss dtdeQxekc. 
Flavsog vero primitiva significatione idem ac ilajxQoc vel, ut cum 
Etymologo M. loquar, à iye» xvoed; rd ouuara: de qua vide quae 
retulit Fuhrius in censura Quaestionum lexilogicarum a Carolo Lucas 
Bonnae editarum, in lahnii Jahrb. 1837. XX, 4. p. 410. Quicum 
consentit vocis »A«v& notatio apud Etymol. M. p. 233, 17 sega vé 
yÀavese; ibidemque auctore Demonico affertur, or. ylavt moÀ) sxv- 
Qédec xal Osgnór ntQ) sovc ógOaluoUc iyu, et mox ró swoédec T&v 
9e».  Dracones autem Cornutus quum narrat Minervae sacros 
fuisse, non potuit non cogitare de serpente illo Minervae Poliadis 
tanquam custode Athenis in arce nutrito, de quo v. Creuzer. T. Il. 
P. 727; cuius signum adeo in artis monumentis deae adiecttm con- 
spicimus. Cf. Visconti Descr. des antiques du Musée Royal à Pa- 
ris, ed. 1817. p. 55. Boettiger Zum neuen Jahr 1803. p. 20. Toel- 
ken Verzeichniss d. geschnittenen Steine d. Kónigl. Samml. zu Berlin 
p. 122. 123. 124. Raoul- Rochette Lettre sur une statue de héros 
Attique p. 12 seq., ubi praeter alia serpentis illius signo Erichtho— 
nium exhiberi demonstratur] 
[pvAuxrinóv v5 Dyer xa) Gygvxvos] Dracones thesaurorum a vete— 
ribus passim perhibentur esse custodes. V. Philostrat. Imag. II, 17. 
P. 837, ubi etiam dracones duo dixve memorantur. Galeus: ,He- 
Sychius scribit olxovoór ogrs esse vc lloludec 9vÀaxa dodxorre. 
Vide Severin. de vipera p. 48. Schol. Hom. £ in Boeot. v. 228." 
P.108 «9 rpé»] V. Etym. M. p. 767, 56. Eustath. p. 404, 25. Suid. 
in Toroyivea [qui Photium expilavit v. rQeroyevjc.] Plutarchus de 
Iside docet Pythagoricos 7: lcoxd:vQo» tQiyerov vocavisse .4Onva» 
xogueaytr! xal Toivoyévnenv. [DiAoecros xaxoi; , Orpheus. GALEVS 
Varias veterum de Minerva Tocroyirea vel Tritonide (sic appellatum 


— 307 — 


Catullo Epithal. 396) sententias habes expositas in Ephem. Litt. Ien. 
1803. No. 140. p. 377 et & Creuzero T. JL. p. 650 seq. Hesiodus, 
teste Chrysippo apud Galen. 1. c. de Minerva: 
vg» ui» Urawra mar)o dvdgév ré Otüv T4 

tdg xogugr» Toivevog ix oyÓgaiy xorápo. 
Eorum ab sententia, qui epitheton deae a palude illa ductum refer- 
rent, Santram quoque stetisse, docemur nunc ex Scholiis veteribus in 
Virgilium a Maio editis, ubi p. 29 ad Aen. Il, 170 haec leguntur: 
Tritonia . . . alii in Libya esse confirmant. Quidam etiam palu- 
dem interpretantur, ut. Santra. Adntiquitatum libris . . . Ope» sit 
gofttaÓa, et Minerva hominibus in proeliis metum iniiciat. Extre- 
mis his verbis vides eandem nominis etymologiam, quam Cornutus 
dedit, exhiberi, modo pro óo:, ut male vulgatum, vQe?v corrigas. 
Praeterea paludem mutando in Palladem vel Pallorem frustra ten- 
tavit Lerschius Zeitschr. f. d. Alterth. 1839. p. 102.] 

[7ot yàg néltpor] Hesiod. Theog. 296: 

TOT YHEY , 7 xiAudoé ve üdov ztóltpol 36 máyus ve.] 

v& TrQia yivy ví» Oxeuuüre» eic.] Sic idem de Musis cap. 14. 
p. 157. [7 did «0 «Qía yérgy axtupáoy equ, di e» ó navd gilocogíay 
Àéyog ovuzAngovre,, ubi vide adnotata.] Eustathius p. 504, 28: 7 ec 
vQlà ytvvüOu xaÀd vua vd ixdict xazd xoUQ zaÀcwvc dnAosptra, quod 
hisce eiusdem Eustathii verbis dilucidatur p. 696, 34: Teiroyé£vua di 
dilgyoguxéég 7 9Qorvncic, ime) xard dguoxQurow TQía ylvevas vaUva i5 
aUrjc, tO eU doylcÓna, v0 Ayers xaÀüg TO vopOiv, xul vo ogO GG 
xQürTH» GUTÓ^ TtÀHaG ydQ ÓrvreGc goovpotec vO voiud., TO tintiv, cO 
30/5044, xaÀ zxuüvra xaÀwc. Locus Democriti à Tzetza ad Lycophr. 
ad partes vocatus legitur apud Diog. Laert. in Democriti vita p. 574. 
V. Menag. p. 413. De illa Stoicorum divisione Plutarchus de plac. 
phil I prooem. p. 874. [Diogenes Babylonius apud Phaedrum de 
nat. deor. p. 21: Toivevida 0) xai TQiroyíveav. did v0 vj» 9Qorgow 
ix vQué» Gv»toTZxÍvcs Àoyer, Té» QguO.xA» xal v&r xOixóv xal ré» Ào- 
yix&», ubi v. editorem.] 

x«vd vy» aQyaia»] Sic apud Philostratum Heroic. p. 719 Hercu- 
les Áiacem Telamonium adhuc puerum tollens dvuAeror 7r& ye»iaO«. 
xard v5» dogá» toU Aorroc, quod male Olearius vertit, qwa parte 
leonis pello tegeretur. Redde: sicut pellis leonis. Apud Pindarum 
Isthm. VI, 67 (V, 47] idem memoratur; Hercules Iovem precatur, ut 
Aiacem reddat &ízxtov gvdv, €on:Q sódt dípua ue vvv neQqmAavütas 
97e9. 

Ilolide] Aristophan. Av. 329. Etymol. M. p. 386, 5. ([Galeus P. 410 
conferri iubet Schol. Odyss. «, 34. De Poliade Minerva nihil hic, 
quoniam fere omnia ab aliis occupata video, addiderim nisi. quod huc 
inprimis pertinet, illo nomine Minervam Athenis non. solum, sed etiam 


20* 





— 308 — 


in extraneis civitatibus et praesertim in iis, quibuscum aliqued com- 
mercium interesset, cultam esse, ita ut pro generaliore haberi recte 
possit. V. Mülleri Aegin. p. 69. Eo igitur nomine Prienenses co- 
luerunt: v. Choiseul Gouffier Voyage dans la Gréce T. L p. 183. 
Ad Sirin quoque ltaliae civitatem eius cultus translatus fuit e Grae- 
cia. V. Bomanellium Storia del regno di Napoli T. l. p. 252. His 
fortasse etiam Rhodus addenda, siquidem Philostrato lmeg. Il, 27 
teste ibi ea in acropoli colebatur. Villoisonus confert haec Phbilo- 
strati Vit. Apoll. III, 3: «& d? Gogyesóraza vé» sao Eligo, zo ze v/X 
"iOnsüg rác llohuidoc xal rov 7inóllevoc vov ullos z«h woU diwww- 
cov, xal ró r& "fuvzlaiov, xul ono0« dgyat«, savrza idgveoÓai ve Tov; 
Tvdo/c xal vouitt» "EAÀAgvixotc 7020:.] 

& Zws nzol«v;] Etym. M. p. 215, 1. 

[40gvrras dà. avvzv iv vaic dxgonciro;] V. Philostratum Imag. II, 
27 et, quem laudat Villoisonus, Petitum Misc. Obs. III, 20. p. 196.] 

P. 111 JVixy mgoouyogreera,] Eustath. p. 879, 64. 1244, 26. Suidas, qui 
Harpocrationem describit, in JVixg 405va, et ad eum Kuster. Etym. 
M. p. 605, 50. [De Miaervae JVíxgc vel »xge?gov mBomine Athenis 
in arce celebratae templo notissimo e&t cultu v. Brunck. et Erfordt 
ad Soph. Phil. 134. Mémoires de l'acad. des inscr. T. XLVIII. 
p.352. Heinrich. ad Hesiod. Scut. 338. JVixyeégov nomine Minerva 
eüam Pergami culla, ubi adeo lucus ei sacer hinc appellatur &isoc 
IVixngógiov. — V. Cavedonium in Annali dell' Inst. archeol. 1835. T. VI. 
p.273. Jn philosophica epitheti ratione exponenda a Cornuto disce— 
dit Proclus ad Plat, Cratyl. p. 119 ed. Boisson. victa appellatur 
Minerva in lapide Murator. Nov. thes. inscr. Cl. XV. p. 1094, non 
sine voÓeíac suspicione edito, assentiente Romanellio Storia del regno 
di Napoli T. I. p. 115, qui omnino spurium esse censet.] 

&; nudeora. Üvovow avr7] Arnob. adv. gent. VII. p. 227: Miner- 
vae virgini virgo caeditur vitula, nullis unquam stimulis, nullius 
eperis exercitaia conatu. [De vaccis Minervae immolatis v. quae 
congessit Gerhardius Rapporto Volcente p. 134.] 

P.412 To'c Q'aviorc cvge»] Hinc Eustath. p. 1139, 54: dió xei odl- 
miyE MOnvü napd "oyeiosc TipáTus nal xeias nagd Advxégpors [915 et 
986] ro ixi0rro». Apud Hesych. 14085»á, oc aviov. [IVifgea d4 
eoría cerQnvovro igyor 2405»ainc, Callimach. H. in Dian. Sed de 
hac re diximus ad Palaephatum. — Aristoteles , Ovidius et Claudianus 
idem testantur. Orpheus vocat eam g«dostysov — ceylad ipya 7fr- 
O9sxov; idídutey i31 yOovoc. GALE. Cf. Boeckh. Expl. ad Pindar. 
Pyth. XII, 18.] 

[7e raÀeoivgyri«c] Haec ad Minervam 'Foravgy» dictam referas, 
de qua v. Creuzer. T. II. p. 748.] 

((we. d£) Nempe quod buccis infletis foeda visa esset. "V. 


— 309 — 


Olear. ad Philostrati Epist. 55. p. 941. Eudoc. Viol. p. 5. V. Gem- 
mam scalptam in Toelkenii Catalogo laudato p. 126. A caussa, quam 
Cornutus indicavit, non multum discedit Aristides Quintil, de mus. II. 
p. 109, qui tibias Minervam narrat abiecisse, quod minime conve- : 
nientem voluptatem sapientiae studiosis afferrent, ideoque sapientibus 
maxime fugiendae essent. Nec tamen a fingenda Minerva, quae tibiis 
caneret, veteres arüfices prorsus abstinuerunt. V. Annali dell' Inst. 
archeol. 1829. p. 295.] 

[4£4ovs] De tibiarum cantu usurparunt Pausanias quoque X, 30, 
5 et Philostrat. Imag. I, 21.] 

[4 2'iàaí« etc.) Schol. Iliad. 2, 156 Minervae sacram ait oleam, 
eg xaÜacQwráryc olopc ovoiac" ewtéc pag vàg y iiu, De sacris 
Minervae oleis Athenis in acropoli omnis occuparunt C. O. Muelle- 
rus de Min. Pol. p. 30. Schneider ad Theophrast T. V. p. 425 et 
Broendsted Mém. sur les vases Panath. p. 13 seq. Adde Dionys. 
Hal. ed. Maii p. 31 ed. Francof.] 

did tà zo OcÀlus] Non possum mihi temperare quin hic aliquem 
Eustathii locum emendem. Scilicet in Odyss. v, 190. p. 1944, 4 ed. 
Rom. et p. 810, 4 ed. Bas., ubi Ulysses loquitur de oleagineo ligno, 
quod suo lecto conficiendo adaptaverat, haec annotat Eustathius: i94- 
Àe& di ovuflolixée 'Odvaotóg did roU vovUrov vgÀtÜouvzoc xu) jinagob 
gvroóU tvsyy» Lpuv, OuàiÓn» xuvá vó» fior xai de yigoac lÀOGt» Auma- 
qo»' &AÀec ydg &xev 0 moujrpe íríQav tevd xaracntur» xlivgc nÀaca- 
cÓas, H n3 voUzá vua privrero. "Eom d$ xal $jeQoq eivai 7 soixvtm 
làaia ivióg ovoa olxov* a«l 5» xal «vro cuufloloy rjc xard vOv Bio» 
evvoiac. Pro evsoíac repone evgoíac. Plutarch. Pericl. p. 164. A: 
ebgours Tüv ngayadrev, ldem in Panlo Aem. p. 274. D et ibid. C 
adversam fortunam vocaverat uerefoÀg» xal naÀ(jóoarv. Dixit Laer- 
tius Vit. Zenon. p. 418 «'govu» piov. Huiusce vocis exempla e Sexto 
Emp. X adv. Mathem. Epicteto Enchir. 13, Marco imperat. II, 4. V, 
11. X, 6 et e Latinis habes apud Menag. ad Laert. p. 298 et Gatak. 
ad Anton. p. 59. Apud Hesych. «vorua, inósvyía, ubi Biel allegat 
lerem. 45, 5, Locus legitur apud Septuaginta c. 45, 2, non 5: x«i 
fora. 57 wur avreU dc evogma xal Gjoarras. — Pro evQgac in Ieremia 
et in Hesychio fortasse legendum «i'go«av.. In. Hebraico textu c. 38, 2, 
quod respondet Graeco capiti 45 legitur et erit amima cius in spo- 
lium et vivet. Fortasse Septuaginta pro Sow spolium legerunt 45v) 
tranquillitas, s/go/a, quod vocabulum sensui melius convenit, et legi- 
tur cum affixo Psalm. 30, 7, a rad. ^51», quod Hebraice, Chaldaice 
et Syriace et salvus, tranquillus, felix fuit, ut Arabice mw. In 
loco autem Ieremiae, de quo hic agitur, vulgata habet, et erit aníma 
eíus sospes ct vivens.  Árabs legisse videtur evgyaa, quum vertit ad 
verbum, et erit anima eius in inventione. Paulo laxius Latinus Ára- 


bicae versionis interpres, hwiws anima vivet et superstes erit. Hanc 
audacem coniecturam timidissime propono. 
P.113 '4gQua] Pseudo - Orpheus Árgon. 30: 

éQyia. nogaLidingg xal Losige vivae MOmnvgc, 
de quo v. Toup. Em. iu Suid. T. IIL p. 73, ubi hunc Cornuti lo- 
cum laudat [Galeus: ,An quod bellicosa, en quod Orestes ei in 
Areopago aram hoc titulo posuit? Quod iustitia curae sit Palladi, 
v. Schol. Yliad. c, 491." Cf. Creuzer. T. II. p. 772.) 

[ixzem»] V. Creuzer T. II. p. 782 seq. Toelken Verzeichn. d. 
geschn. Steine der K. Preuss. Gemmensammlung p. 93.] 

P. 114 [noAiayéc GÀAwc a)v5» xpocayoptvovo;] Plura Minervae cogno- 
mina cumulat Inc. in Creuzeri Mel. T. I. p. 22.) 

[JVixy» avv ndgedQor] Apud Orpheum in Hymnis JVixy proxime 
sequitur Minervam. Minervae cognomento Wists templum in Atticis 
Pausanias agnoscit Huius tamen simulacrum zr:go» fuisse legimus. 
Harpocrat. GALE. Ad haec Villoisonus in Schedis: ,Sed haec tan- 
tummodo ad 405vü» IVixrp» pertinent. JVixg vero proprie dicta a 
Minerva separata alas habebat, quas Ámor sibi, iussu deorum, ne 
rursus in coelum avolaret, abscissas Victoriae dare coactus fuerat, 
teste Eustath. p. 880, 5 et p. 987, 22." Victoriae signa primitus sine 
alis ficta esse, demonstratur in Annal. dell Inst. archeol. 1832. p. 201.] 

P. 415 [r;yarrogórrs) Minervam cum gigante pugnantem exhibet vascu—- 
lum, in quo Minerva fingitur manu tenens brachium giganti abscis—- 
sum. Cf. Gerhardii Neu erworbene Denkm. des Mus. zu Berlin I. 
p. 50. De aliis artis operibus, quibus pugnae gigantum exhibentur, 
adi Raoul -Rochette Sur Atlas p. 40, eundemque Sur une statue de 
héros Attique p. 16. Gerhard Auserl. Gr. Vasenb. T. p. 204 et Ber- 
lins Bildw. Y. p. 281 seq.] 

[ix 726 yZ7c yrvoutvove] Respicit. gigantum ex terra ortum, unde 
et ipsos nomen traxisse veteres tradunt: quam sententiam, tantum 
non omnibus hostrae aelatis magistris probatam, vereor ut iure Doe- 
derleinius deseruerit, quum nomen à communi radice 77£/2 redupli-- 
cationis ope ducendum moneret Gloss. Hom. Spec. p. 4. Ex hac 
enim radice non efficitur naturae terrenae gigantibus propria et pri— 
mitva notio.] 

P.116 [d»709x/v«: a?rovc] Callim. Lavacr. Pallad. Multa alia ad hoc 
caput adferri possent ex luliani Or. 4, ex Laertio p. 196, ex G. Syn— 
cello p. 149, item ex Parthenio. GALE.] 


CuruT XXI. 


P.111 [Kai vovrove 9' dozye etc.] Sic et Heraclitus apud Plutarchum 
in lside ZloAeuov óvepnátts navíga xal x'éQioy n&rzev, GALE.) 


— 311 — 


[E»ve] 7s oj swersQos soipral viov eivai oaOs rov "gra, xai dua 
volze xaAeÓas '"Evváliov, Schol. Iliad. «. (333). GALE. De Enyaho 
v. Lob. ad Soph. Aiac. 180. Pro Marte simpliciter dicitur Meleagro 
Epigr. 115, quicum conferas Leonid. Epigr. 47, et, ne alios afferam, 
Pausaniae V, 18: "Eov, di xai gc onda. ivdidvxec, dogodivg» üyev 
iniygapua di Esválóg iov» avré.] 

dixyy] Etym. M. p. 346, B1: 'Hryud .. . saga zó jw, ano vob P.119 
bt» vof; moleovnévow 9v uàygr, ubi mallem dàázy». (Non probo. 
Fere eadem Grammaticus in Crameri Aneod. T. ll. p. 434. Hoc 
vero duce mallem reponi voie zoleulo«.] 

[dno vov doy] Haec est etiam Heraclidae Pontici etymologia. 
Legis lud. c. 8 dnó vc zxagaráltec 7forgc. Hebr. DT. Erat Solis 
et Martis cultus apud nonnullos idem. Poss. Idol. Existimaret ta- 
men quis ab "7? venire, quod significat robustum tyrannum; et 
in proverbio, 'ggc Tvga»vo; — Mird 0i vo» IVivoy ifaailsvoey 0s 
cvQiu» Oo/góac orvópar., Orr,v& uesovonagt» 0 TovroU naT)o Zapgec ix 
vc Píac ddelgog '^fgea — mox, xaàovo, IJegowovi vov Bad 8e» (l. 
Bad Oosg) o jarww uiOsQugrevóptvoy "onc, noliuey 68:ó9. Chron. 
Alex. et Suidas. Est autem 9ovo ab Hebr. "5n.  lornandes inter 
Gothos Balthorum familias memorat; et Worm. lib. L. c. 5. M. D. 
venerantes Thur dominum suum. Erat Thur pater Getarum; unde 
Thursagetae. Pompon. Plinio Thussagetae. Ortel. et forte Gr. 9cv- 
Quoc et Goígoc "forc. ouo» yévos (sacerdotes). Hunc coluere no- 
mine -fgQuaasg» et vfguuareov, Damascius et Plut. - Quis autem 
fuerit Thur apud Getas, audi JFormium. Tyr (m. Thnr) cuius. ge- 
niüvus Thyrs, Odini f. audacia et manuum promptitudine — hono- 
res adeptus, cui pro victoria supplicabant; ab hoc Martis dies Thyrs 
dag. Mars dictio Latina non est 071572 (LXX. Interpr. Mugad et 
Gothis Mara) est graminetum: fert autem fabula Martem e gramine 
ortum. | Festus et Gyrald. Unde autem illa vocabula Marcomannus, 
Marcusanus? etiam Massagetae (hic enim littera r videtur omitti ut 
in Thussagetae) eiusdem videntur esse originis. GALE.] . 

[77s 44guoriac etc.] Ex illo et Venere, ut finxere »eozzQo poetae, p.429 
Vid. Plutarch. lib. de Iside et Dion. Halic. in Homerum. GALE.] 

órovg . . . xv»uc] Arnob. adv. gent. IV, p. 143: quis ei (Marti) P. 121 
canes ab. Caribus , quis ab Scythis asinos immolari? non prineipa— 
liter cum ceteris -4pollodorus? [Cares canem; Scythae asinum ei 
mactabant Clem. Alex. Protr. [p. 18 ed. Sylb.] GALE] 

[Zxvó&»] Ammianus Marcell XXXI. Soythis gladius barbarico 
ritu humi figitur nudus, eumque ut Martem — colunt. V. omnino 
Sheringhamum Antiq. Ángl. c. 8 et alibi. Schol. Iliad. 385. GALE. 
De hoc ense Scytharum, quem dx»dxy» appellabant divinoque cultu 
prosequebantur, monuimus in Ephem. litt. Hal. 1824. No. 300. p. 780.] 


— 312 — 


zxleowdhu» rd ogwea vavta Oio.] Christus in Malthaeo c. 24, 28: 
oxov ydg ld» 7 v mrüpua, ixtt GvvayOrcorras oi devo, ubi v. Morum 
in Notis ad quaedam loca novi foederis p. 40. 41. [IFrémare sunt 
cadavera, uti zec/uara quoque: v. Valcken. ad Phoen. p. 415.] 

[4oip8oga do] V. Voss. Idol. III, 81. Confer cum hoc capite 
Hymn. Hom. in Martem. Superioribus quaedam addi possunt de 
Marte ex D. Hieron. in voce Ariél in locis et nom. et quaest. Hebr. 
Jtem ex luliani Orat. p. 281. ex Ernstii Observationibus de ldolo 
Martis. GALE.] 


Capo XXIL 


P.122 IIocndévec] Fortasse Neptuni Latinum nomen profloxit ex Áe- 
gyptiaco JVi90v», quod, teste Plutarcho de Iside p. 366, sensu paullo 
diverso significat 17c y7c vd loyara xal xagoQua xai wavorra 7c Oa- 
Àértge. [Alias nominis etymologias enarrat Creuzerus Symb. T. II. 
p. 608.] 

Ilq&:o» piv ovy] Haec vox ov» reponenda In Dionys. Hal. Antiq. 
VIH, 32. T. HI. p. 1578 ed. Reisk. ubi Coriolanus dicit, v; 9' ovx 
dy» immivíon uov dxovocc, quum contra ex sensu manifestum sit, Co- 
riolanum dicere voluisse et debuisse, qwis non vituperaret me.  Vul- 
gatam tuentur lectionem cod. Vatican. et Lapus, qui vertit: quis non 
vtíque me laudaret. Particulam negativam expungendam censet Syl- 
burgius, quem secutus Latinus interpres vertit: quis vero me lauda— 
ret? Paullo durius Reiske in Ánnotat. p. 1962 mavult c/c 2' osx &» 
luxtvott uo, dxovoac, ecquis me non conspuat audito?  Levissimam 
emendationem hic locus requirit. Lege meo periculo, r/; d' ob» üv 
etc. quis igitur me laudaret?  Tantilla res tantos viros fugit. 

: P.123 [ixociyOova] Idem quod Pindarus teste Eustathio Prooem. com- 
mentar. Pind. p. 7 dixit: iAavíy0ova Hooudóva, quod ibidem expli- 
catur i»vocíiyciov; ubi ne ivocíyOova corrigas, quod cuipiam ipsa mu— 
tationis facilitate commendari possit, dissuadent similia apud Pinda- 
rum composita, ut iAugixnoc , tAaoífgorros.] 

[i»vociya:oc] V. Schol. lliad. », 43 et 125. Heyn. Obs. in Iliad. 
T. V. p. 568. Erfurdt. ad Sophocl. Trach. p. 24. Seneca Quaest. 
nat. VI, 23.] | 

[ceciyóüovc] Rarioris huius epitheti habes exemplum in Orac. 
Sibyll. p. 122, 7 ed. Gall. Sicuti Noster, ita Gellius H, 28 ex alio— 
rum mente refert, illo nomine Neptunum appellatum esse utpote ter— 
rae tremorum auctorem. Adde Heraclid. de alleg. p. 459.] 

[oeonéry] De similibus cirea caussas terrae concnssa opinionibus 
veterum Villoisonus in Schedis conferri iubet Gell II, 28 — Eustath. 
p. 1012, 8. Auctorem vit. Homeri p. 31 seq. ed. Gal. Senecam 


— 313 — 


Quaest. nat, Vi, 7. 8. 9. 12 et praesertim c. 23, ubi Callisthenem 
huiusce sententiae auctorem laudet. Adde Auctorem de mundo c. 4.] 

todo» Lyrobrra] Idem fere in vita Homeri p. 332. (Item de 
eadem re loquens, Auctor de mundo c. 4. p. 395, 35 ed. Bekk. 5- 
Toby itodo» éavro.] 

azorteAovuisey] Sio Laertius Vit. Pyrrhon. p. 591: cecpol anprt- 
Ao&rras, ldem p. 647: divos uxortàobrza:. 

[7xg«00a] Wiad. «e, 157.] P.124 

[dyáorovoc] Odyss. », 97, ubi Amphitrites est epitheton.] 

[zoAr'gAosnfoc] Iliad. a, 34.] 

Tuvoosc] V, omnino Eustath. p. 1676, 33. [Neptuno tauri ma- 
citantur in Helicone et Onchesto, Schol. Hesiod. Scut. (104, ubi v. 
Heinrich.) Schol. Iliad. «, 422. Odyss. », 6. [unde vargove 3uíuu£- 
Aav«e Cornutus sumpsit] GALE. De bobus nigris Neptuno immo- 
latis Philostratus Imag. II, 16, ubi v. Jacobs.; de albis v. Voss. ad 
Virg. Ecl. VI. p. 311. Porci adeo Neptuno mactati. V. Beck. ad 
Aristoph. AÀv. 565.] 

[xveavoyaivz»] Nonn. Dionys. I, 60. Schol. Odyss. », 5. Schol. 
Soph. Antig. p. 164 ed. Erf.) 

[roíe xor«gMoUc xtQasgogovc xal vavQgemnosc duvasxAárrovoi] Nempe 
in fabulis. Aelian. V. H. IJ, (33.] GALE. De fluviis tauriformibus, 
h. e. qui caput habeant taurinum, v. Sclrol. Soph. 'Trach. p. 93 seq. 
ibique Wakef. p. 247 ed. Erfurdt. . Graev. Lect. Hesiod. 17, p. 85 seq. 
Heinrich. ad Hesiod. Scut. 104, et quae de numo Metapontino Ache- 
loum referente olim disputavimus, Unde ra«vgoxpa»os dicti: v. Schol. 
Eurip. Orest. 1378. (1363 Mauh.)) 

[reijoyos] De huius epitheti vi et sensu v. Letronnium in Fé- P. 125 
russaci Bull. des sciences hist. 1831. No. 2. p. 149. In titulo nuper 
Athenis reperto, quem Rossius in Schornii Kunstblatt 1837. No. 79. 
p. 326 edidit, memoratur t:gevc IToondOvoc '"EgexOfoc yuióyov. Eius- 
dem vel similis significationis vocabulum fortasse yewvc, quod in 
gemma scalpta apud Toelkenium Geschn. Steine der kónigl. Samml. 
zu Berlin p. 64. No. 92 mihi videor reperisse, in quo Consi sive 
Neptuni equestris currum ascendentis figurae adiectum habemus 
IAIEY, quod interpretor yeev, vel potius yc«vc. In qua explica- 
tione ne opus quidem est ut f perperam pro 2f lectum esse statua- 
mus, quum constet, litteram 4 in monumentis inseriptis passitn for- 
mam Tob .4 induisse. "V. Syllog. inscr. p. 586.] 

z00€ T7» và» iyOvev 65o9av] Hodie etiamnunc tridenti ad pisca- P.126 
tionem utuntur Graeci, quod saepius ipse vidi. [V. Boettigerum 
Amalth. T. II. p. 306 copiose de tridentis usu. in piscatione .praeser- 
tim thynnorum disserentem.] 

4 Toizev) Eudocia [p. 398]: /fvxogQorr tdv Tpivwva IHootidéva xar. P.121 


— A4 — 

P.128 [O di Tiro» Qiuopeoc)] Zievzc etiam erat Glaucus et Dagon 
(Damascio faxo»; lsaiae Nabo) de quo in 5. pag. et Seld. Diis Sy- 
riis. GALE.  Tritonis figaram nemo accuratius descripsit Pausania 
IX, 21. Cf. Tzetz. ad Lycophr. 43. De pedibus adeo alatis, qui ei 
tribuuntur, v. Ephem. litt. len. 1804. No. 112. p. 270.) 

[x' eUgéa »àva Onldcogc] Phrasis Homerica. "V. Iliad. 9, 159. 
9, 511. Odyss. e, 17. 142. 'Eni vel sol yv. ve xal «oí véra O«a- 
Àdcoge iungunt Hesiodus Theog. 790. 972 (coll. 762) et Theognis 181 
Brunck. In Coluth. 204 Bekk. 

ine» '"EAAgonorroy ix eva vota vibnvge - 

quomodo exirema vox sese tueri possit, non perspicio; legendum aut 
cum Brodaeo 9aàÀ4cogc, aut, quod malim, cum Lennepio y«j»zyc, 
hoc ex constanti Nonni imitatione, cuius locum Bekkerus ipse exci- 
tavit; huic alium adde X], 50: xevíygage voro yaàÀgrgc. Philostrato 
iun. Imag. 9. p. 874 Neptunus dicitur va'ddiavro afow và tic ya- 
Àgvgc dia0tuv véa.] 

[evevaéd ov] Hoc epitheton in Orph. Hymn. 16 obvium.) 

"Inz;oc] Eustath. p. 656, 22. [Neptunus primum Arcadibus Hip- 
pios dictus. Pamphos vetustissimus poeta (ap. Pausan. VII, 21] ;x- 
ze» vt Qdorzoa ve&» T lOvxQrdiuve» eum vocat. Fuit praeses totius 
rei equesiris. Homerus: ywoyov ivvoolyawor ouvvÓ,, in ceriamine 
equestri. V. Schol. Iliad. v, 346. Odyss. 2, 421. GALE. De hu- 
ius epitheti origine explicanda nova est, quantum sciam, et ingeniosa 
Gerhardi (Neapels Ántike Bildwerke T. |I. p. 286) sententia, quippe 
a forma undarum maris, quae littori deinceps equitautium in modum 
sese appropinquarent et superne cum impetu sese effunderent di— 
ctum referentis: ex qua similitudine equitum celeriter sibi succeden— 
tium seque excipientium undas illas etiamnunc vulgo ab Italis caval— 
loni appellari.] ER 


P.129 xaÓdáneg (az0:5] Sic Arabes dicunt ll MOS (Cf. Bochart. 


Hier. IT, 2.  Chardin Voyag. en Perse T. Hr. p. 36. Naves passim 
cum equis comparantur. V. Valcken. ad Schol. Eurip. Phoen. 219. 
In Yonis loco ibi allato 
ora» di novrov nid/ov diyatoy dpa 
malim scribi 4iya(ov. Eurip. Hel. 130: 
Mígov 7ttQis0. níAayog "fiyaiov nógov. 
Idem Troad. 88: zaQate séluyoc Jfiyalac aÀóc. 
[ix£oxozo» auvóv eivas vé» »nxw»] Cf. Schol. Sophocl. Oed. C. 703.) 
xezvovyos] Proserpinae quoque simulacrum ad fontes aquarum 
olim collocatum fuisse, a Iustino docemur Apol. I. p. 82. [Epitheto 
illo, quod solus, quod sciam, Cornutus memoravit, bene usus est 
Welckerus in Mus. Rhen. T. I. p. 324 ad vasculi Neptunum exhi— 
bentis inscripionem KPEIVOXEI recte explanandam, spzy»ovye; unde 


— 315 — 


novum zo5r»ovyet» lucramur verbum, Numen fontigerum una cum 
Nymphis commemoratur in Grut. p. 93, 11. Cur vero redux Neptu- 
nus? quod aquas fontium interclusorum reducit. Similem phrasin 
exhibet consecralio illa Nymphis Lymphisque dulcissimis dedicata 
ap. Grut. p. 93, 1 OB REDITVM «aquarum placide prosilicntium ab 
pop. Rom. diu desideratarum.) 

IVísg«,] Notanda quae e Pythagorico Numenio affert Porphyrius 
de antro nymph. p.256 ed. Cantabr. a. 1655 [c. 10. p. 11 ed. Goens.]: 
IVvuoag dt JVaidag Abyoaev xal zaQ cá» vódto» nageorécag dvruutie 
ldiec, lAsyor» Ob xal vdg dg yéiwe0i» xüTioUOnG Wvyug xowé; ünaceg, 
"Hyo?swro ydg mQocjuvt» vé vdur, Tdg werd Ótonvó- 6vvr&, Oe now 
JVovug»ioc* did cobro Abye» xe) zov mpogrrig» dogxivu, iuelgecÓe) 
imáye toU Udaroc OtoU m»d'ua, ubi agnoscis Genesin: spiritus de— 
ferebatur super aquas. Apud eundem Porphyrium p. 117 et p. 131, 
laudatum a Gesnero p. 149 Corollarii animarum Hippocratis, Nai- 
dum Nympharumque nomine ab Homere (potius a philosophis Ho- 
merum ad suas sententias trahenübus) intelliguntur animae igneae . 
naturae ad generationem et corporis formationem, quae humoris ac- 
cessione peragitur, descendentes, et p. 119 4liwca. eae tantum vo- 
cantur animae, quae cum iustitia victurae et deinde peractis, quae 
diis grata sunt, reversurae sunt supra in ignem.  Papilionem apud 
Latinos 'animi symbolum esse ostendimus; sic et »'ug«,, quae pro 
anima usurpantur, sunt et vermes in favis apum, dum alae ipsis na- 
scuntur, et apes, vespae, crabrones ete. quum ex vermibus in formam 
expressam transeunt, quod ex Hesychio, Suida et Aristot. de anima 
V, 19 comprobavit Gesnerus p. 149 Corollarii animarum Hippocratis. 

Tac d* yagovuévag vvngaq xaloimw] Hodie etiam sponsa Graecis P. 130 
dicitur »'/4gy, et corrupte »íez. Tournefort Voyage du Levant Let- 
tre V. p. 240. T. I. ed. Lugdun. 1727 sic interpretatur inscriptionem 
Graecam insculptam famoso illi marmori in insula Paro, quod ipse 
vidi, et in quo non numeravit nisi XXIX figuras, quum XXXI in eo 
deprehenderim: ' 

444M AZ 
OAPYZHZ 
JVYMOAÁIZ 
»(dama Odryses & dressé ce monument aux. filles du pays. An- 
ciennement les dames s'appelloient des nymphes, comme nous l'ap- 
prend Diodore de Sicile, et Barthius démontre assez bien que ce nom 
étoit consacré pour celles, qui n'étoient pas mariées." Sed hic JVea- 
euic significat nymphis quae in hoc marmore saltantes exhibentur. 
[De toto hoo opere v. quae monui in Welckeri Mus. Rhen. 1832. 
fasc. 3, praesertim p. 421, ubi de inscripsione illa agitur.] 
xgvatouévac viec] Hodie etiam in Graecia virginum arcüissima 


— 316 — 


est custodia 1). In nullis Aegei maris insulis virgines, in paucis ma- 
tronas virorum convivio accumbentes, in quibusdam, ut in Andro, 
virgines lectissimas et generosissimas matronas, quas edgrovrícoac vo- 
cant, viris mensae accumbentibus ministrantes vidi. Hunc usum noa 
a Turcis, ut ipsi dicunt, sed ab antiquis Graecis acceperupt. Corn. 
Nepos in Praefaüone: /Vulla Lacedaemoni iam est nobilis vidua, 
quae non ad scenam eat, mercedo conducta . . . Contra ea plera- 
que nostris moribus sunt. decora, quae apud illos turpia putantur. 
Quem enim Romanorum pudet, wxorem ducere in convivium? (V. 
Cic. Ep. ad Att. I et Mureti V. L. VII, 2.) aut cuius materfamilias 
won primum locum tenct aedium, atquo in celebritate versatur? 
Quod multo fit aliter in Graecia; nam neque in. convivium adAi— 
betur nisi propinquorum, neque sedet nisi in (nteriero parte aedium, 
quae gynaeconitis. appellatur; que nemo acecdit. misi. propinqua 
cognatione coniunctus. — Cicero in Verrem: Tum ille (Philodamus) 
negavit moris esse Graecorum, ut in convivio virorum accumberent 
mulieres. Nepos Vita Att 14: JNeme in conviviis eius aliud acro- 
ama audivit quam anagnosten. Enimvero, ut observant interpretes, 
sub coenae finem (quod saepius in Graecia usurpari nuper vidimus) 
admitti solebanl cantores, tibicines, citharoedi et alii delectandi gratia, 
quos Graeci et Latini uno verbo dicunt acroama. Anagnosten autem 
in solis monachorum Graecorum ut et nostrorum conviviis audies. 
Sed de his fusius olim in nostro ltnerario disputabimus, Cic. Tusc. 
], 2: est in Originibus, solitos esse in epulis eunere convivas ad ti— 
bicinem de clarorum virorum virtutibus. Confer et IV, 2. 
[(Hocesdéivog viov eivas xo» Ilpyacov, 4xó x&v ngyév evopaomivo») 

Fons huius fabulae est Hesiodus Theog. 278 seq., unde huc maxime 
perünet illud quod subiungitur: 

ibiOogs XQvodeQ vt niyac xal Ilgyaoog $x5x06* 

T& ul ineruuo» nv, or ág' JixturoU negl Mgydc 

y59. 
Partum Pegasi exhibet artis monumentum in Gerhardii Berlin's antike 
Denkm. T. I. p. 331.] 


Carr XXIII. 


P. 132 [da9 voU »t00a;) Etym. M. p. 604, 40: JVrgevc, 9 Gaàdaaic das- 
pe»r' ano TZc vittec xal roU (Qudíwc v», oio») O vgyomtvoc Otoc. 
Communis originis est, ut hoc obiter adiiciam, vox »gg9s sive vegoc, 
et hinc z:ó »2go» i. q. aqua. V. Auctar. Lex. Gr. p. 115. Letronnii 
Nouvel examen de l'inscription du roi Silco p. 16 (Jourm, des Sav. 





1) [V. Hemsterh. ad Lucian. dial. sel. p. 105.] 


— 34317 — 


1825. m. April et Maii). Mullach. ad Demetrii Zeni Paraphr. Ba- 

trachomach. p. 69. Utar hoc loco ut ijs, quae in Not, or. ad h. l. 

de Nerei cognomine d4íov yígovroc monui, nunc adüciam, in vasculo 

picto, quod edidit Gernhardius Auserles. Gr. Vasenbilder T. II. p. 136, 

Nerea exhiberi adiecta epigraphe .4LIOZ A4EPON, h. e. «Los yéger.] 
4lwvxo8ta] Etym. M. p. 561, 45. 


[7r Myra Ovyótgo IVgoloc] Non sic yeveaAoye? Schol. Yliad. 
a: Kix»ov toU IloonudGvoc Tívvgc 5» xai /ftvxo0ia, GALE.] 


CaroT XXIV. 


yeyovviay ly 22 Oulavry] Varro de L. L. IV, 10: Poetae de coelo 
semen. igneum cecidisse dicunt in. mare, ac natam e spumis Fenerem 
coniunctione ignis et humoris; unde idem [paullo ante]: animalium 
semen ignis, quod Zenoni Cittieo tribuit. Id fusius in Cic. de N. D. 
II, 10 explicat Balbus Stoicus. 


zi»potec xal vyouaíag] Sic Gesnerus p. 84 Disputatione de ani- 

mabus Heraclii et Hippocratis ex Hippocratis primo de diaeta libro 
concludit, ignem et aquam esse elementa et principia rerum omnium 
elc. ignem movere omnia (xjatec), aquam nutrire (vygaoíag); et 
optime monet p. 86, ad duo illa elementa quatuor revocari interdum. 
Varro de L. L. IV, 10: Causa nhscendi. duplex ignis et aqua eic. 
Lactantius lI, 9: Reete igitur. Ovidius [Met. I, 430]: 

Quippe ubi temperiem sumsere humorque calorque, 

concipiunt, et ab. his oriuntur «uncta duobus. 

Cumque sit ignis aquae pugnax: uapor humidus omnes 

res creat, ct discors eoneordia foctibus apta est. 
Adlterum. enim quasi masculinum elementum est, alterum quasi foe— 
mininum, alterum activum, alterum patibile ideoque a veteribus in— 
slitutum est, ut sacramento ignis et aquae nuptiarum foedera san- 
ciantur; quod foetus animantium calore et humore corporentur, at- 
que animentur ad vitam. Cum cnim constet omne animal ex anima 
et corpore, materia corporis in. kumore est, animac in. calore cic. 
Hippocrates de diaeta IV, 10. p. 182: vo ul» ydo ziQ dvravas návra 
did zaryroQ xivijoas* *O di vdeg zdvra did mavroc O0gíyri, — Balbus in 
Cic. de N. D. II, 9: omne quod est calidum et igneum, cictur et 
agilur motu suo; quod autem alitur et crescit. Idem c. 10: intel- 
ligi debet, calidum illud a(que igneum ita. in. omni fusum essc na— 
tura , ut in eo insit procreandi vis et causa gignendi. 

4divyc] Etym. M. p. 280, 45. [4ievaia depodivo Orph. Arg. P. 133 

Plutarchus Crasso: «gyal xa oxéguaza mücw it vygé». GALE. De 
Dione Veneris matre vel de hoc nomine ipsi Veneri tributo v. Creu- 


— 318 — 


zer. Symb. T. I. p. 613. Voss. ad Virg. Ecl. IX. p. 482. Bern- 
stein. de vers. ludicris p. 29.) 

[f.p9v] Oppianus Hal. I, 5 piscium dicit d:spevc yduovce, quo- 
niam eae nuptiae in mari fiunt. De aére humido voce usus est Hip- 
pocrates de aére $. 84.] 

y cvváyovca vo üjjt» wal r0 Ov dvvejic] Hano numero quin- 
que designabant Pythagorici. Habes in Theolog. arithm. p.33 [p. 31]: 
xal ooodivp» (xtvrada xaloUow) did «à ixinAbaÓcs aAAgloc üdjeva 
xai OjÀv» dQiOnov.  Kavá và» avróv di vQónov xal) l'uyglia xal dy- 
dgoyvría xal gui8toc; et supra p. 25 [24] de pentade: yapoc xaAd ras 
ex it ügitvog xul Orte. Secundum eosdem ibidem p. 34 yduwoc et 
&«d, designabatur, qui est numerus «ooeréOmvc ; etenim, ut ait p. 38 
[97]: «tvg evunàeix] dQevoc xal OrÀroc xav FyxQacewv. — Quae &dc 
apud eundem ibidem et yvyz» et xocuo» designat, et IMugirQivg», sci- 
licet dvo zagíyovca» rQu4dec. V. Plutarch. de Iside p. 355 et 381. 
382. Huius munera apud Latinos partiebantur dea Prema et Per- 
tunda, de quibus Augustinus de C. D. VI, 9: si adest dea Prema, 
subacta ne sc commoveat, comprimatur , dea Pertunda ibi quid fa- 
eit? At Pertunda, teste Arnobio IV, 7, ín cubiculis praeste. est, 
virginalem serobem ceffodientibus maritis. Deaque Persica, eodem 
ibidem docente, obscoenas voluptates ad exitum perficit dulcedine 
inoffensa procedere. [Ideo Venus genitrix. V. Lucretii primam 
pag. Assyriis Mylitta Hebraeum n»n faciens parere, a verbo "5", 
eam originem confirmat. "Hiiív lyy'c ovou "Mggodirg xal Gvuxaga- 
Oéovca nàÀgQot ub» cO» oUQavóv tüUxQaciac, ivdidec: d$ xà yorviuoy 17 
7j, lulianus GALE. Hinc Physicae cognomen Veneris, in inscri- 
ptione obvium apud Reines. Class. I, 18. Chrysippo Venus symbo— 
lum erat osovoíac vel elp/»gc, teste Phaedro de N. D. p. 17. Inter 
comites eius Consuetudo refertur ab Apuleio, qua nihil alind nisi 
ovvovoíey intelligi, docetur in Seebodii Neues Archiv II, 2. p. 105 seq.] 

4:4 10 dggodz] Etym. M. p. 179, 10: vivi; dà xapá vo» dggóv 
TG GUvovoiac. , 

P.134 [KaA4Uorz] Sallustius de mundo 6: Fvuv? 0' 5? Mepodiry ia5d7 
«guoría ai» TO xdÀlog zmowt, co di x&Alog i» votgQ Ope uéroi oU xQv- 
zT u.] 

Tj» ward gvunlexz» 5do»j»] Augustinus de C. D. XIV, 16: Haee 
Hbido sibi non solum totum eorpus, nec solum extrinsecus. verum 
etiam extrinsecus vindicat totumque commovet hominem, animi si— 
mui affectw cum carnis appetitu. coniuncto atque permixto, ut eu 
voluptas sequatur, qua maior im corporis voluptatibus nulla est: 
ita ut momento ipso temperis, quo ad cius pervenitur extremum, 
paene omnis acies et quasi vigilia cogitationis obruatur. Egregie 
Seneca de benef. VII, 2 de hac voluptate: res humilis, membrorum 


-— 3419 — 


turpium «e vilium ministerio veniens, exitu foeda. — Quod videtur 
ante oculos habuisse Jean Jacques Rousseau, qui multa Senecae 
sublegit, quum diceret, ,que les conduits des besoins les plus 
degoutants sont les organes des plus grands plaisirs". Obiter autem 
notandum, losephi Cajot librum qui inscribitur ,Plagiats de Rous- 
seau 1765" plurimum augeri posse. Praeclare Antoninus VI, 13 
hanc summam voluptatem nihil aliud esse dicit quam ivrepíov zag- 
vQui» xal nerd rwvoc axacuoU pvbapiov PIxxpuoww, — De quo v. elegan- 
tem Hippocratis locum de genitura p. 124 et 125 Tomi I. 

[9:4ou527c] Cf. Etym. M. p. 546, 22. Eustath. p. 1600.) 

[réc Xégrrag] Notissimus est locus Iliad. e, 338, ubi v. Heyn., 
de peplo a Gratiis Veneri confecto, ut alia taceam.  Colutho 16 Ve- 
nus dicitur Gratiarum regina. Cf. omnino Creuzeri Ausw. uned. Gr. 
Thongefásse p. 61.) 

[699] Cf. Gerhardi Neapels antike Bildwerke T. Y. p. 70. 
Coluthus 28: Kal cotígoc doxgcacu yapyjor ,ÀAvOc Iu60w, Totevtzpos 
"Egerogc iÀaggitovsa gapérogc. Ceterum quae hic Cornutus de Ve- 
neris ov»ídgo:; habet, ea otiosae philosophorum sapientiae non de-— 
beri, immo antiquitus ex cognata horum numinum natura et neces- 
situdine esse repetenda, monstrat simillimus nullique dubitationi ob- 
noxius Plutarchi locus, Nuptial init: oi zelo) :7 249900/12 vov 
"Eoug» ovyxzaOidQvcav ec vij; mQi TOv yüpo» zdovfc udlura Àóyov 
dtouévye, 17» vs ITu09 xai xdg Xdgrrac, iva. neiDorrto diangévrevrus 
xag dÀijàe» à fovÀovzu, uy puyoutrvos wndk gilovuxoUrreg. (Quae 
verba cum Cornuto non sine fructu iam contulerat Bouterwelkius 
in Schornii Kunstblatt 1833. No. 97. p. 387. Neque nune caussa 
latet, quo sensu in vasculo picto, quod edidit Creuzerus 1. 1. Tab. I, 
in Paridis iudicio Veneri Mercurius comes subiungatur. 

[K?zgoc] De corruptis feminarum Cypriaram moribus Villoiso- P, 435 
nus in Schedis conferri iubet Schol. Hesiod. Theog. p. 245 (in quo 
Tzetzam agnoscere sibi videtur): Aesyéseoav 070. ró» Tómo» tidorv, xa) 
9voioAoysire ga». nto) v&v iv avtG yvraixév , did ví. ualaxosates xol 
790g ovvovoías érosnoxatas, et Pocockii Orientis descriptionem T. IV. 
p. 195 versionis Gallicae: ,,Les femmes ne sont pas plus vertueuses" 
eic. Nomen Kvnsg;c interpretantur 10 igwr.xo» má8oc: v. Lennep. ad 
Coluth. 290. Sophocl. Fr. inc. LIII ex Plutarcho: 

?n) Oto , ic aga Kenpsc , 7 tie T TT. 
roUds Evygyaro;] 

[I1«gigc Àtyoué»vgc] Homerus numquam sic vocat, sed »eetQos. P. 136 
Vide Schol. Il. , 422, ubi videas Hesiodum Homero recentiorem. 
Quod Interpres Hesiodi etiam fatetur. GALE.] 

[x«oxóc indc] Spectat Cornutus ad Iliad. t, 214, ubi de Venere: 

"'H, xa) dnó orgOtoger lÀUouto. xeürÓ» ipdrta, 


— $3290 — 


zeuidov* i»Oa Oi oi Giixvgqua nassa tétysvo* 

UO" Uv. uio guAozgc, iv d' sptgoc, i» d oagagtUG. 
Qoibus adiunge quae antea vs. 198 luno dixerat. Hinc decaeg ige- 
ze» Veneris zona vocatur a Colutho 98: 

ew Oo0» lyyoc Lyovoa ptÀiggova dtouor lgevwr 

xtGró» Lyo , xa) xivrQoy áye , xa) volor atíQw, 

xé010» , 60e». giAotgvoc ipic inoU oigzQoy éloUgas T) 

zoÀÀ4xig eléivovos nal oU Óvrgaxovos yvraixtc. 
Idem poeta vs. 154 de Venere: 

ye) d* làagitovaa pthippora diauov igésor, 

0rjÓoc «xu» yOpnvedge. 
Quo loco quum iam pateat cestum intelligi, poterat eo Heynius com- 
mode uü, quum demonstratum iret Obs, in Il. T. VI. p. 620, mam- 
mis subieclam fuisse ex mente Homeri Veneris zonam, non femori- 
bus iniectam. Conf. eiusdem Antiq. Aufs. T. L p. 148. Creuzeri 
Auswahl nned. Gr. Thongefásse p. 40. Praeterea de Venere Nonnus 
Dion. XXXII, 3: 

"Hog dégor iduxs OtÀguor, xeoro» (goto, 

aai tova uUOor Ade, yaQiw Oclxggog iudrrac.] 

P. 131 [ovguséa ve xai zd»07uoc] V. Plat. Symp, 8, 2 ibique Wolfium. 
Adde Apulei. Ápol. p. 281 ed. Elm. De coelestis Veneris cultu v. 
Ann. dell' Inst. archeol. T. VI. p. 252 seq. Venerem eoclestem 44u- 
gustam exhibet lapis Romanelli Storia del regno di Napoli T. II. 
p. 442. De Amore ovgavío v. Iac. ad Philostr. Imag. I, 6. p. 240.] 

[sortía] Hoc nomine qui praeter Pausaniam de cultu eius apud 
Hermionenses referentem 1I, 34, 11 Venerem appellarit, me fugit. 
Sed notissima Venus «vaio, hic ubi de Veneris potestate per mare 
quoque exercenda agitur, in primis commemoranda, de qua v. Visconti 
Anüiq. du Musée royal à Paris No. 95. p. 37. GCreuzer Zur Gem- 
menkunde p. 53. Stackelberg Grüber der Griechen p.24. Huc re— 
feras Horatianum Sic te diva potens Cypri. dogodirg cvnàoia iuxta 
Neptunum «ogaàeov memoratur in titulo supra, ubi de hoc Neptuni 
cognomine disseruimus, laudato.] 

zal i» ovguvQ xui i» yj xai i» OaAdcoy] Sic Orpheus dixit de 
natura Hymn. X, 14: 

«itin yOorin vt xai eralin utdfovoa, 
et de Hecate Hymn. I, 2: 
oUgaviny yOorigv vt xai &valíny xQoxoxtmáo». 





1) Hinc oiergogopo; Venus dicta Paulo Silentiario in Anthol. 
Palat. T. I. p. 153. No. 234, ubi quod legitur oiorgogoQov lla9ínc 

. 9eauóv dxemdügtvog noli. adhibere ad defendendam ante Bekkerum 
vulgatam lectionem in posteriore Coluthi loco laudato S«suóv iere. 


; — 23 — 

Sic et coniunctim legitur íq» xg» xo»r9 xg» yÜov) in Zosimi Epi- 
grammate Anthol. L. VI. c. 15, ut recte emendavit Piersonus Veri- 
sim. I, 7. p. 88. [[n trium elementorum, terrae, aquae et solis (qui 
coeli loco ponitur) mixtura cerni Veneris facultates, iam Empedocles 
a Buttmanno in Beckii Comment. soc. us Lips. Vol. IV, 1. p. 39 
sic restitutus dixerat: 

& dé xi 00r neQi t&v yAvnUG iuegoc égte xexvabas, 

néc vdaroc yaigc vt xa) pyeMdov puyOérzuv, 

eideu. « Reylvorro ro0uUtTá ve yQenara Orgvüy 

000a v& vU» ipuvyg «QuooOérvr' ei» "dggodiry. 
Quibuscum eleganüssimum confer Euripidis locum, Fragm. inc. III. b. 
p. 364 ed. Mattb.] 

"dxvgovc dà nal ipxowiuove eto.] De v. ipzoinpoc videndus Tou- 

pius Em. in Suid. T. I. p. 132, ubi hunc e Stobaeo senarium profert: 

""egodíciog yág ogxog ovx ipaoiviuoc. 

Plato in Sympos. p. 127 ed. Fisch. [10, 2, ubi v. Wolf. p. 32): 
opvuvrs mó»Q bvyyveno naQu O:dvw ixfdvr, ví» OQue»' dpgodicio» ydg 
opxo» ob eaci svus, ubi deesse puto ioo», et in Philebo p. 94, 
conferente et Ábresch. ad Aristaenet, p. 316: e Aopos iv rat pdorakc 
vai; ntQ) «d doQodic«a xal 0 éxioQxéi» Ovyyseipny tiÀgee nagd t» 
O9r&»,  Apostolius Cent. XVIII, 22. p. 224 [ed. Dan. Heins. L. B. 
1653): TayvBduovac ogxovg . . . . BlAtiay à vog iy érige (l. éraigo 
vel igur; 1-)) sev]. yevopérovg voti»* afAafet; yág o& xiopxzaariec? oiv 
y nagewuía, 'dogodicioc ogxoc ovx ipxoíriuog. 

vc] Eustath. p. 853, 33: «jj 'egodivg vc iOvero, xal pahactu p, 438 
zaQ J4gyto, nag oic xa) éoprg 499odísgs v4 upvqi. [Haec mu- 
tuatus Eustathius ex Athen. III. p. 96, ubi plura de hoc riti.] 

(zy ^» avgsír;] An quod planta litoralis? an quod morbis , 
muliebribus multis conveniat? an quod odorifera et speciosa? an 
quod myrteam coronam Venus gesserit, cum vinceret deas in Paridis 
iudicio? hoc Nicander memorat in Alex. GALE.  Villoisonus in 
Schedis confert Plutarch. Quaest. Rom. p. 268: c5» ovv uvgoirg» ec 
guo "degodivg agociobrrai, xal ydo jx vo» Movgxiay dpgoditgy xa- 
AeUcs, Mugtzíay vonaAuiór, eig leer, eivouacov, ubi v. Xylandrum, in- 
ter alia Plinii verba afferentem gemina Hist. na. XV, 19: quin et 
ara vetus fuit Veneri. Myrteae, quam nunc Murtiam vocant. Vix 
vero hodie quisquam erit, qui cognomina illa nihil inter se com- 
mune habere non perspiciat, quum praesertim de origine et potestate 
nominis Murcis, quae murcida ab inertia et ignavia vocata est, du- 
bitari nequeat. V. Schwenck. in Zeitschr. f. d, Alterthumsw. 1836. 
No. 70. p. 568. Et Murcius nomen proprium, quod nemo a myrtis 





1) [Sic iam interpres Latinus ia amore.] 
21 


— 322 — 


derivabit, ínscriptum ponderi antiquo, de quo vide Panofka Mus. 
JBartoldisn. p. D5.- Ceterum in tadssa explicanda, cur myrius Veneri 
conseetaretur, ipsi veteres magnopere inter se discesserunt :. . quorem 
epiniones acute perfustravit Vossius ad- Virg. Ecl. VH, 61. p. 374. 
Praeterea Dianae quoque myrtum sacram fuisse, ib Schedis See 
sonus ex Clemente Paedag. II, 8. p. 213 refert.) 

giAvga] Horatius [Carm. F, 38, 2]: 

Displieent nexae philyra coronwe 
Ovidius Fast. V, (331]: : 
Ebrius incinctis philyrn conviva capillis. 

De philvra seu tilia v. Ang. Politiatum Lib. agora et emenda L 
72. p. 85. T. I. Lamp. Grut. 

'otegrivony news) Etym. M. P. 7795, 3:. dWÀrgu, guiar me e Aor 
fh'Bàe zxaxvQe opor, i ob veUc OréQdvov, nléxouc, — Knuster. ad 
Suid. corrigit &rgàe 7 xeneoo. Hesych. daàAvgor, vods, iàagper. 
Suidas in duAvqeoc Kivgoí«c habet: d&dtugivog avri vob ydepéc? 9 ydg 
viíleQe yloQi* Jj wobgog . . . x«l yrip a0 EbÀov sotro. gocgor xai é&a- 
«uo», unde feértasse impugnari possit Heringae emendatio, qui Obsers. 
crit. p. 275 legit s;ago» pro gidvoov, pto quo' fortassc reponendum 
qidl'qurors, cui videmus et iugporgyra & Suida tribui. 


Caprur XXV. 


D. 139 [169r nÀdotw» ctc.] De variis Amoris genealogiis, quae apud ve- 
teres ferebantur, unam reconditiorem fabulam afferam, qua Zephyri 
et Iridis filius esse perhibebatur: de qua vide Loheck. ad Aiec. 
p. 351 ed. pr. Quibus adiice Zéphyri gigantis filium divi -ab Euryto 
Lacedaemone ;:20oz0:9, teste lo. Laur. Lydo de mensibus fragmento, 
quod edidit Hasius ad Lyd. de Ostent. p. 282. Ex quo poeta, cüuites 
nomen non sollicitandam, quum affertur apoepesmation "4yeduond)c 
"Fuere, iuvat nunc adnotáre, ingeniosam Moinekii Quaest. scen. Spec. E. 
p. 24 coniecturam «yA«ouc 4); dignam fuisse, quae ab eo certe me- 
moraretur, qui vocabulum illud Thesauri Stephaniani editioni nevis— 
simae inseruit, cf. Welckeri Mus. Rhen. T. HW. p. 254; etsi:ego ne- 
que in significatu vocis neque in ratione grammatica quidquam inesse 
video, quod codicis scripturam nos relinquere cogat. -Habentur enim 
alia quoque eiusdem compositionis exempla plura indubia, veluti 
va1rQuoloyoc, quod legitur Aristoph. Av. 282, inxta oxrgputoAoyos. 
Valde notabilis nominum Kvuodoxy et Kvpuroàfjyy origine cognato— 
rum forma, cuius diversitatem nemo est «qui nod inlelliget a. solu 
versus heroici conditione repetendam esse, unde vulgarem ih usum 
recepta sunt. Utrumque nomen exhibet Vas pictum in Annal. dell 
Inst. arch. 1832. p. 124 et 125; sed ibi vitiose scriptum KYM.AO.2I. 


— 9239 — 


Neque .jenique audiendum esse Schneidewinum, qui»ad eycum p. 1i1 
«yaroutidic coniiciebat, demonstravit ee in Iahnii Jahrb. 1832. 
VII, 4. p. 382] 
relorgs] Xenoph. Mem. I, 3, 13: vobro vó 05pior, à o xaAovos x&- P. 140 
Ào» xai eyator, T0O00rT (Q d'ivortoor lati TO» guáayyiw», 000 ixel»Q này 
dwüptpa, ToUro d) evd aaxroptroy, iu» vig also. Otütus, Ivingi xai návv 
20)0pÜev, Toiolt0», ogrt uaiveaO us tory; aec. d) xal oi "Egertc voto- 
1us dud volte xgÀoUrras, or. xal nogQwOer oi xadol 1evQoinxovowv. De 
hisce Amoris iaculis *. quae e Libanio, Arisjaeneto Meleagroque 
collegit Piersonus Verisim. 1l, 1. p. 147. [Haec eleganter describit 
Alexander Aphrod. in Probl. « (modo is auctor sit) xard véc «rac, 
ix Mi, uxvirog Tüy Oytov. o (Qu6 uxortAetrus —c utin d Cour. [HÀts, 
T& Gxovui.s00di ztQog vo oopu. GALE. — Praeterea Villoisonus-coufert 
Musaei 90: 
, Sev f'itoagem Ó' axtioiy its mvQgós igorror , 
xal xgadíy nugAusty &vixijcOV zvQog ogug. 
KálÀog:ydQ méQixvoro» duoptro yuvuixóS 
obvréQo» rQOoIXedO, nÍÀe, mTtQORYrOQ cigroi^ 
óg8aÀuac d'odóg iov«v* Ga .ogOaApoto floluer 
£Axog 04400 uivts, xai ini gpívag «vdyoc odmn. 
Extremo versu notanda codicum Gothani et Veneti cuiusdam olim a 
me inapecti (v. lacobs Achill. TaL p. xciv). seriptura x«áàog. | Adde 
Nonn. Dionys. XLII, 135: Z 
Ai0ip pd 
xállog ómimtiorre xul ijAxoc óuuaTU xovQrc 
, OKvaQdio» ilayaa nagatgagis éoviv lgeror. 
Hinc Sophocles Antig, 787: 
vux& d ivapyrs BAsgágev -—, 
sAtgos evAéxTQov . . 
vUjpas. 
Afferri denique potest, oculorum ipsorum creationem Veperi ab Em- 
pedocle tributam fuisse: v. Buttnann. in. Beckii Comment. soc. phil. 
Lips. IV, 1. p. 38.] 
- [due Md éuiorrEorec]. Aliam etymologiam habet Plato Phaedr. 
32: 'H zde &»tv Aóyov dotgc isi «à. og8dr $9 xQar/joaca ix v- 
Mín, mgoc dori» 4y9ei0a xdÀloug xal vzxó av ré» favrijc cvyytvéiy 
inmiÓvuiv ixi ceparog xdlloc, iQiwputivoc QuOtica, vixjoaca dyayn dn 
(iie vZ9 (ere inevvuiay Aafovoa Igec ixÀgón. Cf. Proc). in Plat, 
Cratyl. 16. p. 8 Boiss.) 
"Egwrec] Theocrit. XV, 120: P. 442 
o; dé rt xógoi UzeQaetovcas "Egwrts. 
Bion Epitaph. 62: 
eid  oÀogrgavo Kvagss* Exavasovoi yere. 
21* 


S8 QÀí " (9 


0*1 


— 34 — 


[De multitudine Amorum eorumque muneribus variis v. Welcker. ad 
Philostr. Im. I, 6. p. 237 seq.] 

[xodvrgomía rà» igevre»] Alexand. Aphrod. gilovvre» wvyul w- 
uerügagvos,, et xo4Adotg Ipuoiy 9 avroq mzolAuxiq vxoxíaxtt. Moscho 
dganívgc "Egec. GALE.] 

[7»«0oc] De hoc vide Boettigerum Amalth. II. p. 290. Schel- 
lingius Ueber die Gottheiten von Samothrace p. 61 numiha illa ita 
distinguit: ,7700o; ist die Sehnsucht nach einem verlorenen oder 
doch jetzt abwesenden Gut. "Wie llo80oc sich auf das Vergangene 
bezieht, so "7uepoc auf das Gegemwüártige, Ánwesende. "Fpec ist das 
erste Entbrennen, die Begierde, die dem Besitz vorausgeht, also nach 
dem Zukünftigen strebt." De I7ó5e Villoisonus in Schedis conferri 
iubet Eustath. p. 1679, 12, quippe ex Áthen. XV." p. 679. C profi- 
cientem. ^Zj:pov et lIlóOov cum aliis figuris Bacchicis exhibet vas 
Siculum in Bull. dell' Inst. archeol. 1836. p. 122. In alio vasculo 
nunc in Ceromotheca Magni Ducis Badensium reposito iidem genii 
cum Amore Venerem comitantur, teste Creuzero Auswahl uned. Gr. 
Thongefüsse p. 103, bac de re omnino conferendo.] 

(dno rov *:00«,] Eandem etymologiam Etymol. M. p. 467, 8. 
Grammaticus in Cramer. Anecd. T. I. p. 215 et Choeroboscus ibid. 
T. II. p. 223, ubi male 5xeo8«; scriptum pro $08. 

[rüó» $gauie»] Cf. Coray ad Hippocr. de aére T. II. p. 208.) 

P. " "H»p,o di xai vi» olov xócuo» etc.] Finxit quidem Orpheus ex 
Chao primum ortum Ámorem. iunt Orphici :7» ver doy» werd 
14€ dve ptrrójvas (sc. Udup xal yzv), dodxorra 03 cai — Pynv ini 
T€» epo» nttQd, *000uzo» di Otob, xegaddg var ger xai Mevret (hinc 
Platoni Ámor zoàvxíguaov 67eíos) tivopiücÓ qs r1: ggóvov dy'jgaov , xal 
"Hoaxiiu — Gavretvas dà avid) v9» dváyxg», QUoi ovoav, Tj» aUtz» xa: 
Vfdodarta» acoparor duwpyrvepnirgy iv navil và xogue, t&v mtQáre» 
avioU igasrouivy». Damascius seo? agro» ex Hieronymo et Hella— 
nico. V. Athenagorae Legat GALE. De Amore omnium rerum 
auctore vide quae congessit Beckius ad Aristoph. Av. 695.] 

[rexQó» ovra] Plato Symp. 18, 3: dAÀ4 ggui vewraro» avrov eivas 
Ot&» xai del vlo».] 

ngtoflovavos] Orph. Argon. 426: 

zQeoBvraror vt xul avroriAZ zxoliumgriv "Egora , 

900a T igvot» &auvra, zd Ó' Pxo4Oe». 4AÀov &m dÀdov, 
(Plat. Symp. 117. ed. Fisch. "Egec xQrofvtavog 9», neyiasav üyaOé» 
eir;og ioviv.] 

[sayefa» e0neQ dnó roteuc] Plautus Trin. III, 2, 42- 

FBta est amor, balista ut iacitur: nihil sie celere est neque relat, 
atque is mores hominum moros et morosos efficit. 


Adde Plat. Symp. 18, 3,] 


9 ** v *; we? 2 


PX 


— $825 — 


Caror XXVI. 


[éralasxeQec] Jn mente Cornutus habet nominis '7fz4«c originem P. 444 


a sÀjj. ducendam, quo etiam respicit Schol. Eurip. Hipp. 742. Matth. 
Sic et alii permulti.] 

iuxeqetyonivovs] De hoc dóguinié et vocabulo Stoicis proprio v. 
Theol. phys. 

yu» di xórac uaxoac] Alludit ad Odyss. a, 92: 

"Áràavrog Ouyárgo oÀoógQovoc, vore Qulácogs 

sücc pésota older , Eye. dé ve xióvae avrog 

pu axQac , at yatav Té x«i osguróv angie tyovos , 
ubi v. Eustath. p. 1389, 53, cuius in eadem pag. lin. 47 (ed. Basil. 
p. 18 lin. 10) maculam eluamus; sic enim habet: 'Üdvoae'g . . o ré- 
yové vijo xav vj» giAogopíur noOovuivi c nurQidos, ubi lege xoÜov- 
Mtvog, 

ovoueiw» duryáunugo] V. Proclum ad init. Hesiod. "Egy. 8. 

óÀoógpova) Eustath. p. 1389, 55: oÀooggora tO» tewobtor '1larta 
vooUG,», eq Td Vnlg OÀe» gQoroUrra, fyov» v4» oÀe» gQorrigtixóp, dió 
xal o KAtdyÜgc, w gagw, idácvre xo 0 vg «gyovoge. [V. Schneid. 
Lex. bh. v.] 

[vporri2u»] Huic verbo sm:Qj rarius iungitur: usus est phrasi 
Herodotus VIII, 36.) 

[IHÀu«4dac] Mater earum secundum Cyclicos vocabatur teste Schol. 
Iliad. c, 486 Pleione, quod nomen recordati ii videntur, qui J725ád«« 
a nÀdw» derivarunt. Vide etiam Schol. l., de patre quoque earum 
Atlante disserentem, Galeo iam laudatum, qui praeterea conferri iu- 
bet Schol. ad Hesiodi JJAgiudw» frloyyevéov. — Ovidius Fast. III, 105: 
Pleiadas 44ilantcas,) 


CaPor XXVII. 


1:9 mai] De Aegyptüis haec scribit Hecataeus Abderita ap. p. 146 


Plutarch. de Is. et Osir. p. 354: «oe mQérov Oso» v9 nurvi to» av- 
1ó» vonisovmwr, Ibidem: xo d'iv Xue sc Ongvac (v x«i "Jaw. vopí- 
(ovas) og iniyQagr» aie vouttgv* "Eyé tij nüv 0 yryovóc wal ev 
nui igoutvo»s, Suidas: XZvanav, o Àyout» xócuMov* t0 Ovunu» tod*, ubi 
v. Toup. Em. in Suid. T. III. p. 174. Sic Hermes in 'Yuvedin xv- 
n7 naAwyytwoiac c. 13. p. 37 deum alloquitur: durápag àv Ppo« (quae 
vox Christianum latentem arguit) oà v0 a» vpvovgs .. . inl ob «o 
nüv, débu. ano már:w» Aoyixw Ovoíaw. Notanda quae de deo et de 
eius trinitate ex Orpheo in Cosmopoeia sua affert Timotheus Chro- 
nographus laudatus Cedreno in Chronographia p. 46 et Euseb. in 
Chronicis: à dà avro 'Oygess iv TJ avPsob Bifàp ovrivattr , otv. dui 








— 324 — 


[De multitudine Amorum eorumque muneribus variis v. Welcker. ad 
Philostr. Im. I, 6. p. 237 seq.] 

[xodvrgoníu r&v igevrw»] Alexand. Aphrod. gilosvre» wvyal w- 
prrügAgros, et xellotg loeo,vy 0 avtog nolis vxoxixre. Moscho 
dganivzc "Eoec. GALE.] 

[74«0os] De hoc vide Boettigerum Amalth. IT. p. 290. Schel- 
lingius Ueber die Gottheiten von Samothrace p. 61 numina illa ita 
distinguit: ,1ó00oc ist die Sehnsucht nach einem verlorenen oder 
doch jetzt abwesenden Gut. Wie Jló8o; sich auf das Vergangene 
bezieht, so "Iuegoc auf das Gegemwürtige, Anwesende. "Fpec ist das 
erste Entbrennen, die Begierde, die dem Besitz vorausgeht, also nach 
dem Zukünftüigen strebt" De 7765» Villoisonus in Schedis conferri 
iubet Eustath. p. 1679, 12, quippe ex Athen. XV.' p. 679. C profi- 
cientem. "7pego» et IloO0ov cum aliis figuris Bacchicis exhibet vas 
Siculum in Bull. dell' Inst. archeol. 1836. p. 122. Yn alio vasculo 
nunc in Ceromotheca Magni Ducis Badensium reposito üdem genii 
cum Amore Venerem comitantur, teste Creuzero Auswahl uned. Gr. 
Thongefásse p. 103, hac de re omnino conferendo.) 

[uno vob *00« Eandem etymologiam Etymol. M. p. 467, 8." 
Grammaticus in Cramer. Anecd. T. I. p. 215 et Choeroboscus ibid. 
T. II. p. 223, ubi male ?xec&a; scriptum pro $69«..] 

[r&» egaie»] Cf. Coray ad Hippocr. de aére T. II. p. 208.] 

P. Adi "Eypios Oi mal vi» OÀov xóGQov etc.] Finxit quidem Orpheus ex 
Chao primum ortum Ámorem. Aiunt Orphici «7» voir doyr» wetd 
1d dvo rrójvas (sc. Üdeg xal y»), dodxorra 03 eias, — Fynw ixl 
Té» Guev nvrQU, z000emo» Ob OtoD, xigalác vai Qo". xal Mlorros (hinc 
Platoni Amor zodvxígalo» Orngéov) evopücÓc, dk yQovo» «y5paor, xal 
'Hoaxiia — ovvtiva, dt avrà vj» dráysry, Qvo. ovaav, jv evt» xa: 
Vfdgdarua» acduaror dQieQyryvenirny i» navi và xocup, Té» ztQárer 
avioU iguxropívgs. Damascius zeQ? apgré» ex Hieronymo et Hella- 
nico. V. Athenagorae Legat GALE. De Amore omnium rerum 
auctore vide quae congessit Beckius ad Aristoph. Áv. 695.] 

[reagd» ovra] Plato Symp. 18, 3: u14d erui »veurarov avtór eva» 
Ot&iv xul dil »lor.] 

ngtoflPravo»] Orph. Argon. 426: 

mQtoBvravor 1t xal avrore7 xolíugri» "Eua , 

000a T tevot» ü3avra, vd d' IxqgiDev uÀAlov da dAlov, 
(Plat. Symp. 117. ed. Fisch. "Egec »Qeofvravogc &», ueyiote» ayaDí» 
eir ioTi.] 

(rayeray &onsQ dz9 robes] Plautus "Trin. ITI, 2, 42. 

Iia est «mor , balista ut iacitur: nihil sic celere est neque volat, 
atque is mores kominum moros et morosos efficit. 


Adde Plat. Symp. 18, 3) 


— 82b — 


CaAror XXVI. 


[draAasxegwc] In mente Cornutus habet nominis '7fz4ac originem P. 444 
a vAg;s« ducendam, quo etiam respicit Schol, Eurip. Hipp. 742. Matth. 
Sic et alii permulti.) 
lyaeqitxouiryovs] De hoc dogmate et vocabulo Stoicis proprio v. 
Theol. phys. 
Uyu» di xióvag naxoas)] Alludit ad Odyss. «a, 52: 
"Áriavyro, Üuyárgo oÀoógQorog, vor& Ouldaogs 
saü0pc fí»Ota oddtr , Uyes dé ve xióvag avrog 
uaxQüc, a? yalüv ré xui ovQuvor dugic tyovos, 
ubi v. Eustath. p. 1389, 53, cuius in eadem pag. lin. 47 (ed. Basil. 
p. 18 lin. 10) maculam eluamus; sic enim habet: 'Odvaee« . . . zé- 
yovt tjs xavd xj» galocopíau» noÓOovuivjc narQidog, ubi lege zoóov- 
ptvog, 
oroyeioy dQurdutis) V. Proclum ad init. Hesiod. "Eoy. 8. P. 145 
éloógpora] Eustath. p. 1389, 55: odoógpora vo» voioUro» /f1Aavra 
vooUci», eq TG Vnxig ole» gQoroUrru, jyou» và» oÀev gQorrigrixóv, dió 
xai o Kliw0ys, e 9ugdir, idácv»e vo 0 UT: &Qyovopc. (V. Schneid. 
Lex. h. v.] 
[repose] Huic verbo sm:g? rarius iungitur: usus est phrasi 
Herodotus VIII, 36.) 
[HÀu«4dac] Mater earum secundum Cyclicos vocabatur teste Schol. 
lliad. c, 486 Pleione, quod nomen recordati ii videntur, qui J22ad«c 
a niue» derivarunt. Vide etiam Schol. l., de patre quoque earum 
Atlante disserentem, Galeo iam laudatum, qui praeterea conferri iu- 
bet Schol. ad Hesiodi IJigi4de» Arlayyevém». Ovidius Fast. IIT, 105: 
Pleiadas "dtlanteas,]) 


Carr XXVII. 


1:w muri] De Aegyptiis haec scribit Hecataeus Abderita ap. p. 446 
Plutarch. de Is. et Osir. p. 354: «o» mqérov Oaov v9 naurvri v)» av- 
và» vopisovO.», lbidem: xo d'i» Xue sgc -dOnrac (ijv x«i "Iaw. vopí- 
Cove) ioc inwygagrr aye vovwig»* "Eyé eio nüv v0 ytyovóg xal v 
nai icoptvov, Suidas: Zvunae, o Aéyout» xóGpov* t0 OVMnU» ToOe, Ubi 
v. Toup. Em. ia Suid, T. III. p. 174. Sic Hermes in 'Yu»edí« xv- 
535 nadyyecoiac c. 13. p. 37 deum alloquitur: durius àv Ino; (quae 
vox Christianum latentem arguit) oà 6 zü» vuvovG» . . . inà ob *o 
xnüv, ditas «ano márvrtov» Àoyuxiv Ovoiav. Notanda quae de deo et de 
eius triniale ex Orpheo in Cosmopoeia sua affert Timotheus Chro- 
nographus laudatus Cedreno in Chronographia p. 46 et Euseb. in 
Chronicis: 4 dà avroc 'Oygeic év Tjj avvoU BigAp avrévattr, ov. dui 


— 926 — 


Tü» uUtG» tTQué» Ovouárey Mag Ütovgtog v& aurca lylvtvo xa) 0 uvu- 
voc dora rd zxdvra, Orpheus H. in Pana init. 

Iláva xaÀo xQurtQór, vópiov xóOuow 10 OUpUGY, 

orgaróy, 5dà Odlaccar, idt yOora sagaciter, 

xal niüg dÓavuro»* vádt ydo uiÀg lovi vá Iavós. 
Coelum, mare, id est aérem et aquam, terram et ignem, qttae sunt 
quatuor elementa, dicit 4A roS zxa»róc, ut Pseudo-Tristhegistus sub 
finem cap. 16 Aesculapii ad Ammoném regem p. 43: sópia oU Otol 
z&ri« etc. Quae plane Spinozistica. [Vide Verulamii Sap. vet. 
Non male haec sequuntur; nam Orphici Panem diáxvopa 9Àov soU 
xocuov faciunt. Damsscius. Quod et Amori tribuebant. "Vide Sui- 
dam in J7gi«xoc. GALE. Eandem rationem symbolicam, qua pro 
urivefsó Pan habetur, secuti sunt ii qui Panis effigiem intra zodia- 
cum vel adeo plànetas inclusam gemmis insculpserunt. V. Toelken 
Geschn. Steine p. 208 et 209. Tc voU marvrog pwveyíag xevvpor 
eum vocat Aristides Quintil. de mus. JII. p. 156, cuius facultas 
signum sit pedum ei ob hanc ipsam caussam 'attributam. Panis si- 
gillo Manhemiensi, de quo v. Graeffii Grosshérzogl. Antiquarium in 
Mannheim 1l. p. 25, subscriptum -4PKH (sic) 71.4 VT2NN, si modo 
genuinum est. Ceterum in alia nominis etymologia ludit Auctor H. 
YI. in Panem 47: 

Iláva di psv xudétoxov, ots goíra nácw Free», 
Verius Vossius ad Yirg. Ecl. II. p. 70, cui Pan est à zu», pascens, 
pascuorüm praeses. Cf. Motty Comm. de Fauno et Fauna sire bona 
dea, Berolini 1840, p. 23. In transcürsu iuvat lüliàni locum appo- 
iere vitio Tiberanduin, Epist. 51. .P. 97 Heyl. «à» u£ya» "HAiov. Ayo, 
TO QUY &yalpa , xaé tuyvyov, xa&i t»voUy», xai dyaDotoyór ro Sontaw 
zargoc. Sic postrema sine sensu. Tu corrige zu»io; pro ""atpoc. 
Cf. Damascius de priac. p. 144: xai & ixl rà» roprór ovrec «toU- 
pui», Ti xeJ zngogdoxz» inà vev 7:99 vy0D vwontoU zXurroc vxoxtpuévmv 
dvoiv doyov;) 

"guyddr] Orpheo dicitmr aiyouriye, H, XI, 5. (Mipongoswzog ct 
1QuyooxtÀgc, Herodoto [M, 46]. GALE. "V. Elmenhorst. ad: Minuc. 
Fel. 21. p. 206. ed. Lugd. B. 1709.  Hemst. ad Lhcian. Dial. deor. 
T. II. p. 320: Bip. Ceterum in exhibenda hac Panis imagine Cor- 
nütus, non qua forma in artis opétibus deus ille antiquo, sed potius 
suo, vel certe recentiore tempore ÜÉngi solitus sit;' : spectavit : quo 
modo exhibetur in' sarcophago Cretensi ín Pashley Tíaiels in Crete 
T. Tl. p. 6, quicum conferas ionita p. 13 seq. Nam florentissima 
aris Graeca eaetdté constat Pahem forma Iuvenis formosissimi mere 
hümiana repraesentátam esse, [n qua milíll pecorini conspicuum nisi 
'cormua' arietina caffitis fronte prominentia. V. O. Muelterum iri An 
nali dell' Inst. archeol. 1835. T. VIL. p. 167.] i 


— 327 — 


did so iv r9 aiÓéQe vO Qytuorixós eu] De hoc dogmate v. Theol. 
*phys. Stoicorum, Cf. supra p. 142. 

éxevvz»] Hinc teste Eustathio p. 827,.32 omnis xuragsgus xai 
svidvevacrixog JIás dicitur. (De hircina Panis lascivia v. Hemst, ad 
Lucian. Dial. deor. T. 1l. p. 322. Bip. Motty l. 1. p. 16.] 

[o2sppurexsi» Aóyov] V. Villoisoni Tbeol. phys. Stoicorum. 77» 
Aéyor esse Panem, iam Plato Cratylo 53 dixerat. Generalem huius 
numinis notionem his verbis complexus est Motty l[ l. p. 15: ,Vo- 
luerunt nimirum (Graeci vim terrae masculinam a sole excitatam ii 
menübus et pratis, in arboribus et herbis, in pecudibus et genere 
humano conspeciam .cognitamque, quae cum rusticorum praesertim et 
pastorum vita est coniuncta, eorumque poljssimum animos permayel 
divina cius origine intellecta, sub Panos specie colere et venerari." 
I» bis si. quid. inest veri, id ad scholam allegarizanüum  philosopho— 
rum magis pertiaere .censebis quam ad primitivam huius dei speciem 
el forniám', ex pasíoritiae.et agrestis vilae notione unice repetendam. 
Illa explicandi ratio a Stoicorum doctrina, quam refert Cornutus, 
parum aut nihil! differt.] 

tc yup xab wovoyevgq 0 xedgog (o:í] lloc Platonici hauserunt a D.149 
Timaeo Locre, qui p. 545 ed. Gal. mundum vocat év« uorvoytrz. Ea- 
dem.voce de mundo ulitur huiusce sententiae. fautor Parmenides in 
versu, queg servarunt Theodoretus Therap. iV. p. 504 (528) et Cle- 
mens Serm. p. 528 et quem respicit Hermias Irris. gentil. philosoph. 
p. 403: ovo» uovroytríc tt xal drgeuho 9 dyivgrov. Plato in Timaeo 
p. 1084: ob/re dio olv! dxelgevo' ixolgotv à zowar xo0novc, dÀÀ Ho ode 
Moroysvijg evparog yeyovog, Lars ve xa) Votrus, ubi vides hie, quemad- 
modum supra, orpa»or idem esse quod xóouov. dem p. 1089: ode 
0 x0UMOG . . . GOOY ogato» .o.. Horoyeyre cv. V. ei p. 1049 et 1022. 
Aristot. de coelo II, 14. Vita Hom. p. 329 ed. Gale: (4 iori» o 
xognog xal néxeQucuivog. Eleganter lamblichus de myst. VIII, 1: zo 
TÉ» 0ürteg O»t&Y xul TOv OÀco» doyüv ior] Otog sig . . . iv novovmti 
jc íuvrob ívovgroc uéwr. Theodoretus Therap. IV. p. 529 [T. IV. 
p. 795 ed. Schulz.]: "Izz«0oc à o Miruaórtiog xul HpdxAutog 0 Bàáo- 
o6«voc o Hpíaiog. tv ecvus v0 méy, dxivQtov xul xeutQuouévov, upxnv di 
1o züQ icygxó« Plutarch. de plac. phil. J, 5. p. 879 omnino vi- 
dendus, quum jn hoc loco perpendat, & 6v ro z&», sic habet: oi uiv 
uo Téjg'ZroUe Évu xoopo» untgrvuürto, Gv Ób xal vo müv igacay tva 
zai x Gonatuxov, Sic teste in Zenone Laertio p. 453 dicunt £va xov 
x00uo» eévuas, Quam idem Laertius p. 455 Zenonis in libro de toto, 
Chrysippi et Apollodori in Physica, et Posidonii in primo naturalis 
sermonis sententiam fuisse docet. Sic et Parmenides apud Origen. 
Phil. p. 86 ?» «à a4» vaorideva,, Quem Parmenidem abiter notan- 
dum in multis cum lHeraclito et adeo cum Stoicis consentire, ut 


*« 





— 328 — 


quum apud Theodoret. Therap. V. p. 545 animam dicit xood»; apud 
Clement. Protrept. p. 42 O:ó» et air.» vé» ole» ceneet có nog xal 
t7» yij» quorum tamen posterius non admittebant Stoici, in hoc He- 
raclitum et Hippasum eius magistrum secuti. Apud Theodoret. The- 
cap. IV. p. 527 et 528 [p. 793 ed. Sch.] Parmenidis magister Xeno- 
phanes Colophonius v7; 'Elteringc aigíatec 7yyedpevoc 1o eivas v0 záy 
Ipp, ogaigoridic xal nentQuapévor, oU. yerrrvóv, AA edior nai xdpzay 
dxivyrov; quae fere sunt ipsamet Heracliti et Stoicorum verba. Cic. 
Acad. I, 37: Xenmopkhanes unum esse omnia . . . et id esse verum 
deum. V. Aristot. Metaph. I, 5. Hanc doctrinam Zeno Eleates ac- 
cepit a Parmenide, cuius n«;dixd fuisse dicitur in Platonis Parmenide 
p. 1110, quem totum dialogum de hoc vide dogmate. Cf. Stob. Ecl. 
phys. p. 52 [p. 60. T. I. ed. Heer.]. Clemens Romanus Ep. I ad 
Corinthios p. 46 alios mundos trans Oceanum esse diversos ab eo 
quem incolimus putat, quod ei exprobrat Photius Bibl. Cod. 126 e 
de quo v. Hieron. Ep. ad Eph. I, 2 et Origen. de princip. II, 3, an, 
ul olim versibus ludebam: 

An fuit arcani naturae conscius orbis, 

quem post ingenti complexus mente Columbus, 

quos fines posuere dii, pede reppulit audax? 
[Panem xpeioyovov vocat Orpheus apud Damascium. GALE. [n Or- 
phico Fragmento XXVIII p. 486 Herm. enumerationi praecipuorum 
numinum verba haec ex philosophorum dootrina subiiciuntur : ?» uds 
narra.) 
[Tuc d) Níugac dixo] Cf. H. H. XIX, 3. Incertus poeta apud 
Servium Centim. p. xxi: Fawne, IVympharum metus ct voluptas. 
Ceterum de limpida Nympharum natura, quae hic intelligitur, supra 
monitum.) 

salg ix y76; vygat; dvaÜvjudatoiy]. Plutarchus de plac. phil. I, 3. 
p. 875, ubi Aristotelem Metaph. I, 3 exscribit: «ó sig vev gov mei 
té» aOrQU» ral; rà» vOure» dvaÓvuiicio, vQíperai, xal aUróc o xó- 
cuos;. [Eadem eodem ex fonte Stob. Ecl. phys. T. I. p. 290. 292.] 
Nam, ut habet Hippocrates primo de diaeta 4, 10. p. 182, «ó vdeg 
zd»ra did zartOog ÓQgéwas dUvacas — Plutarchus ]|. c. II, 5. p. 887: 
diÀclaoc, dixi» (ras v0v eOopds, vorà ui» iE ovgureb xvgéc (virzec, 
vorb d' iE vduioc oelgraaxoU nequurQogij soU dégoc dmoyvOértoc" xa 
ToVTw» tu. Td, draÜvuikGHG 190pdg toU xócuov, [In hoc loco pro 
ovpa»ob lego ovga»ev, quum sequatur vdavog ceigriuxov, [In qua 
emendatione Villoisono praeivit Corsinus, Reiskio probatus.] 
(vo d ox.grmprixcv] Nonnus Dion. IX, 201: 
dupl d) xitQy 
Ilustc ixvaldoarro yopoizvzo» viu Overrc, 
xo00] QuavxrzZnogs ntQiUxaipovttg Jgczraes , 


— 3990 — 


Baàxyo» uvtvdGCorttc" Hscoonbvay db yogtin 
alytig xgoradize xod» omgQrgnare yj. 
Malim scribi yogeizvzso,: Bacchus enim puerulus non ipse saltans est 

[JVegpida di 7 zugduij»] Ingenti pelle indutum Panem exhibet P. 150 
marmor anaglyphum in Gerhardii Neapels antike Bildw. T.I. p. 108. 
De nebridostolis omnia occupavit Creuzerus Ueber ein alt-atheni- 
sches Gefáss p. 76 seq. De pantheris eadem de caussa Bacchum 
comitantibus v. Cap. 30. p. 217.] 

16» rouuaro»] Plutarch. de plac. phil. I, 15. p. 883: Zy»ev o 
Zreikóg vd yoduara mQorovg eva OyguaricuoUg ri; vVÀgc. Hino oio- 
Aog et zmavaíolog snnt gvorec propria epitheta. Inscriptio antiqua 
apud Gruterum a Graevio Lect. Hesiod. 16. p. 81 laudata: 


GYXIZ HANAIOAOZ 
IHANT. MHT 
Zvgixrz»] Orpheus Fragm. XXVII, 14 [ubi Iuppiter quidem di- 
citur, sed Pan intelligitur, quod non fugit interpretes]: 
znvevuaOs OvQi;ov gurnolv c Tone 

Idem Orpheus sic Panem alloquitur Hymn. XI, 4 

4401 udsap, exigit , neQidoous , por ejodie , 
ubi non displicet ovpsxrd, Vide quod dixit de Sole Hymn. VII, 11: 

xoOMoxQaveQ, OvQuxTÓ, zvgidgone , xvxAollixre , 
ubi melius conveniret exigrzru. Sed Orpheus nponieem cum Pane 
confundit, Hymn. XXXIV, 25: 

Iláva, Oto» dixiQgov, avíuev avolyuaO" ifvva, 
[Nihil vero illo Orphicorum loco mutandum esse, potest vel ex iis 
colligi, quae paullo ante ad verbum «o dxigvrgvuxo» atiulimus, — Cete- 
rut de syriuge Pani propria omnia nota. V. Vossium ad Virg. Ecl. 
IL p. 70. A Longo p. 36 ed. Schaef. Panis «4yadpe describitur 7Qu- 
yoOxeÀéc, xeQuagogo», TJ ule OvQupya, cz db suyo» x«zíyov. Et sio 
in artis operibus Pani saepe syringa tributam videmus. V. Millin 
Monum. ant. ined. T. I. p. 25. Toelken Geschn. Steine p. 208, ubi 
duabus gemmis exstat Panis imago Olympum syringe canere insti- 
tuentis. Jn numo Hunteriano, quem descripserunt Combe Mus. VII. 
No. 4 et Landon Numismaüque du voyage d'Ánacharsis tab. 43, ex- 
hibetur Pan, manu dextra pedo imposita, rupi insidens, infra syrinx 
el iuxta nomen OAXYM reinulioribus litteris inscriptum, quod ad 
Olympum, quem Pan edocuerit, malo referre quam ad Olympiam 
cum Mwellero in Ann. dell' Inst. archeol. T. VIL p. 168 et 171; nisi 
ferie figura numi non Panis, sed ipsius Olympi est. Possit etiam in 
illa epigraphe exhiberi eius, qui numi formam soulptit, nomea com- 
pendifactun.] 

[iv vet; oxpÀuloss] De hac Panis consuetudine v. Piécioundi Ve- P. 151 


— 330 — 


ris. I, 3. p. 30, Villoisono laudatum. Geleus ex Maximo Tyr. Or. 38 
&rrgo» faO7 Pani dicatum admovet.] 
[ro vc mívvoc ovíspa) De pinm Pani sacra et corollix ea factis 
: easdem in:honorem v.. Vossium ed Virgil. Ecl. VH. p. 361.  Galeus 
cenferri iubet Anonymum sol Gxígrewv.. Noa addimus GCrinagoram, 
im cuius epigrammate 7 in Brunokii Anal. T. II. p. 142 Pan vocatur 
xrvsrezro;, Cf. Motty 1| |. p. 14. Redimitum Panem exhibet mu- 
mus Augusti literis Punicis inscriptus in Krebsij Num. vet. gymnasii 
Weilburgensis Spec. p. 38. De pineis sertis, quibus praeter Panem 
eliam alii eius generis dii cingebantur, ut Olympus, satyri, centauri, 
adeas lacobs. ad Philostr. Imag. I, 21. p. 337. Incer& poetae versus 
enoplius exempli loco affertur a Bacchio Introd. mus. p. 25. ed. 
Meibom. o có» nzizvoc grígavor.] 


Ilarwxdg ÀlyeoOus vagayác] De Panicis terroribus v. Koppiersii 
Obs. phil. p. 121. [V. Anonymum seg) daiorov p. 103. GALE. 
Adde Aeneam Tacticum c. 27 ibiq. Casaubonum. Motty l. l. p. 21.] 


[Ogruuarov ixicxonov] Ad: hunc dei cultum Longus 1. p. 60 ed. 
Schaef. alludit lepida hac narratione: Ka rabíra pulv szeQuoresas au- 
xÀe tj» XÀóg» €0ztQ roQoóc, OxiQrGrra xai Bigxonera. xal Onoux yui- 
govoui»* ai di vé)» üÀÀev aixoeÀov uiytg »«i ngog«ra 2. O«rgati ad»- 
ver i»tyouévor xai vov Jláva ürtvg jRQUvVOY etc.] . 

[xegdzvm»] Panis hoc epitheton legitur Orph. Hymn. XI, 12. 4i- 


xtpoc vocatur in H. H. XIX, 2 et 37, Cf. Hemst. ad Lucian. Dial. 
deor. T. Il. p. 320. Bip.] 


(&yyie»] Panem ungulis rvwanifeste bovinis exhibet Marmor in 
Gerhardii Neapels antike Bildw. T. E. p. 108.) 

9 IToiunog] V. Eustath. p. 32, 15. 691, 44. (Priapus dicitur Or- 
phicis theologis zo/xoafoc, ita etiam et Pan. Damaseius. V. Sui- 
dant in 7pixameioc et Elesych. et Macrobium; item Suidam in Jgie- 
soc, 2K N^D Onagri pater; v. Voss. idol. Il, 7. GALE. Nominis 
7oixenaloc vel voenaros, quod Bentleius Epist.. p. 143 seq. ed. Frie- 
demann. «Qeroyovoc interpretatur, verias explicationes expendit post 
Creuz. Symb. T. III. p. 296 seq. Lobeckius Aglaoph. T. I. p. 479, 
ipse rem ut desperstam in medio relinquens. Neque ego certi quid— 
quam afferre possum. Dicam tamen, sed oaute, quod sentio. Quod 
alii iam perviderunt, priorem vocabuli partem ab ?ao derieandam esse, 
id eo lubentius arripio, que cum altera optime coire oertius demon- 
strare posse mihi videor. Etenim posterioris parüs elememta fun-— 
dum habere suspicor im ea radice, ex qua verbum adwe, xuxse cum 
tota familia derivatorum, ut x«x»óc, natum; de quo v. Sobneid. Lex. 
v. xaz»oc. Ad substantivum x«zoc, quod z»eiu«. interpretantur, pro— 

' vocare nolim, quoniam illud omni auctoritate destitutum, a gramma— 


P — $4 — 


ticis-fletam. videtur 4). Quum vero nihi! ebsit, quo minus in com- 
posito illo formam xazero; quoquo modo ab illa stirpe, in quà rio- 
tio spirandi vel flandi inest, 'derivatam statuamus, 7prxanutoc is erit 
* putandus, verno tempore qui fistus edat vel perflet. Orphici iam illi, 
notiones generales symbolica quadam personarum imagine more suo 
includentes, comprehenderast illius nominis syrhbolo emm spiritum 
vitalem, qui quum vere omnes naturae vires excHét ét ad germinan-- 
dum iinpellat, omnium rerum aüctor' et procre&tor habestur, vel qui, 
ut alils verbis utar, vitm omuibus inflet sive infundat. Cum qua 
,explicatione plane consentit, quod: Cedrenus et Malela Lobeekio lau- 
dati nomen illud iaterpretantur &wodorjo: luminis enim, aitmt, quod 
aethere perfracto terram collusiret, tres essé' nomina et facultates, 
Mgr», Dáygra et 'Hoixozxatoy; hoc vero tihi aliad. nisi ipsum deum 
invisibilem esse, trinis fácultatibus potéststem suam declarantem, ex 
quo omni& nascantur. Ac fortasse hic ipse spiritus omnia fecundans 
non diversus est a flatibus illis, quos Cronus una cum Amore ge- 
naissé dicitur ín hoc versu Orphieo spud Schol. Apoll. Rh. III, 26« 
airdo "Fowra xal vt»eUpuva návt' híxvoot. 
Ceterum de "Hiorozaio Damaseium praeter 'locos i'Eobetkio indica- 
tos adi etiam p. 380. "Veris autem notio cur spiritui illi admista sil, 
nemo est qui non perspiciet. Elegagter quod rei est declarat auctor 
Pervigili$ Veneris, unde transoribimus ws.: 59-.seq.. b 
: COrás erit qua primus ether copulasít nuptias. : 
Ut pater totis crearet vernus annum nubibus y scwt 
, in. sinum maritus imber fluxét ulace coniugis ; 
: unde felus mixtus omnes gleret magno corpore... 
Fpsa venas atque mentem permeante spiritu 
intus occultis gubernat precreatrix viribus , " 
perque caelum perque terras perque poutum subditum 
pervium sué tenorem seminali tramite 2 
, — Unbuit iussitque mundum nosse nascendi vias. 
Ceterum Cornutus, ad quem redeo, haud male fecit, quod Pani con- 
tinuo Priapum subiunxit. Magna enim inter utrumque numen cogna- 
tio, ita ut eorum attributa in unam imaginem nonnunquam collata 
sint; qualem sistit gemma scalpta in Descr. des pierres gravées du 
cab. d'Orléans T. T. tab. 76, in qua quod exhibetur sacrificium Pani 
offerri dicitur. Panem vero quo minus accipiamus fictum ipsum 
obstat ingens'"rüetübrufn virile, duo "deus conspicuus, quod a Pane 
Alienum. Cum 'Prinbo'vero insuper corvertit frugum ómmis generis 
; 6 eon (d 


£) Falli grammaticos qui xtx0Q scribant, ut nonnisi dialecto à 
&5xo; differat, vel illius vocis prosodia satis docet. Ex quorüm nu- 
méro ést, ot unemr'afferám, BSeholiasta à Valekenavrioeditew IH. y,-407. 


oblatio a puellis arae admota, dum conira deus ipse fstulam ori ap- 
plicat, qua Paa magis quam Priapus gandere solet. Habemus igüur 
hic signum numinis ex duobus in unum conflati.] 

P. 153 [s7» zárevalovsus eic.] Heoàlvsozepes, Orpheo. V. Pig. Mens. Isiac. 
p. 91. GALE.) 

[x«7s«Qxí«] Án ergo 2M ^'"nD fructuum paler Priapus? GALE 
Àn arüs monumentis saepe vidisse memini Priapum veste fructuum 
congeriem altollentem sinuque conlinentem, quemadmodum Corsnins 
hic umaginem eins describit Exempli loco sit gemma scalpta apud 
Toelkenium Goschn. Steine p. 208. No. 1131.) 

[rPAat và» ze z5xe») inscripüo nuper reperta, im Ephem. litt. 
Hal. 1834. JIniellig. No. 65. p. 532: 

Hortorum custos pene destricte deus 

Prispus ego sum: mortis et vitae locus. 
Mox cum verbis, quibus huius patrocinii caussa enarratur, ucLsta 
dà zó,xomílor elc. conferas haec Mythographi Vaticani Secundi c. 38. 
p. 97 ed. Maii: Dicitur autem pracesse hortis propter fecunditatem: 
mam cum alia terra semel aliquid creet, horti numquam sine fructu 
sunt: et cum alia terra semel in anno proventum habeat, hortus 
habet multiplicem.,] 

[xal sé» upaíler] De Priapi cultu Becchioo alibi diciurus, nunc 
hoc adiicio, a quibusdam olim Priapum cum Bacche eundem esse 
creditum. V. Suid. v. J1gíazoc. Schol. Theocr. L, 21 et Schol. Lucian. 
T. Il. p. 79. Bip.] 

P. 154 [rosavzg» ec ixixa» avrov fel rj» leO07ra iyorro;] 74»yÓgoar in— 
tellige ex c. 30. p. 216. Veste amicti Priapi signum exhibet Bois— 
sardi Tabula 73.] 

(4eénaro» etc.] Virgilius IV Georg. 

Et custos furum atque avium cum falce saligqna 
Hellespontíaci servet tutela. Priapi. 
Baal-Zephon furum custos et speculator.  Pingebantur Satyri (et 
Pan) manu obumbrantes frontem, 4a00xoxoi»reg; ideo dicti Plinio et 
Hesychio in v'aósxozo» et oxenztvuárov. GALE. Immo quod in spe—- 
culis petrarum considere solent.] 

[/xzeuyovogc avrà xal eOngovog;] Hinc in Bee laudato 
mortis et vitae locus.] 

zQot0rec avroU àoyos] De hac voce et re Stoicis propria v. Theol. 
phys. Diogenes Laert. v. Zenon. p. 196 ed. Lond. ubi v. Menag. 
p. 183 et quos allegat auctores. Seneca Epist. 65: Dicunt Stoici 
nostri, duo esse in rerum natura, ex quibus omnia fiunt, causseme 
et materiam. | Materia iacet iners, res ad omnia parata, cossatura, 
si nemo moveat. — Causa autem, id est ratio, materiem format et 


— 8393 — 


quocunque vult versat, ex illa varia opera producit. ...... 
Faeiens, hic deus: est. Manilius If, 82 de mundo: 
Hic igitur deus et ratio, quae cuncta: gubernat. 


Hic ióyoc erat vob; "Fhaletis et Anaxagorae et Platonis et natura na— 


turans Spinozae, quam distinguit 4 nafura naturats, quae'est materia. 
V. Lipsii Physiol. Stoic. T, 4. p. 20. 21. et Senecam de benef. IV, 7: 
quid enim aliud est natura quam deus ct divina ratio, toti mundo 
et partibus eius inserta? ' 

eixsroy] Vox obheta est prépria, quum aliquid alicui proprium 
designatur. Hinc emendandus Themistius, qui Orat. XXII. p. 281. B 
[p. 304: Dind.] quum iníagihem sistit amicitiae et simulationis, illam 
inter alia ita propriis depingit coloribus: dygéroro dà divxóv viva. x6- 
ogov IKEON diagavíü»y xal Aenvàv ipgariov, ubi Abresch. Ánnotat. ad 
quaedam loca N. T. ed. Medioburgi 1743. p. 541 corrigit ix«»àc; 
at ego olxetov legendum censeo. Graeci vulgares efferunt oix To» ut 
IKEON. Hinc natus error. Petavius corrigit eixatzov. [In eandem 
cum Villoisono emendationem incidisse Hemsterhusium Dindorfius 
adnotavit.] 

ipnegiéóduc) Diodor. Sic. I, 11: cor9roro di rov; O:o)c Sgíoras- 
Tus TOY osumavra xocuo» OiouxtI», rQlporrác ve xal abtovraQ nmávra 
vQuueQíguw  aipoug dopárto xiviot Ty» stpiodoy nagnésueeis, 77 tt 
lagiv7 xal OtpirZ xal yuptpeyy. 


Carver XXVIII. 


oUp.éréon "jc yc] Timaeus Locrus p. 552: yà 2' i9 poo idov- 
nive éovia Odo. V. Theol. phys. [Vesta eadem est et Terra: sub 
est vigil ignis wtrigue, Ovidius. Et: Stat vi terra sua, vi stando 


P. 155 


P. 156 


Festa voentur. ldem. GALE.  Laetent. Hl, 6. |Jdelero veterum ^ 


iMem opinionem, qua Vesta sive "cría eadem quae Terra putetur, 
Romanis demum .deberi contendenti, in Wolfii Mus. der Alterth. IF, 
9. p. 397, minime ego adstipulor; non solum enim ea Stoicis pro- 
pria, sed adeo Steicis antiquior. Emripides fragm. ed. Barnes. 178: 
Kai yata arto, 'Eotíav dé o' oi aogol 
Boovév naloUcw, nuin» i»: ai8fQs. : 
Ceterum Ovidii ille locus exstat Fast. VI, 266: 
Vesta. eadem est et Terra: subest vigil ignis mtrique: 
significant sedem terra focusque suam, 
ad quem cf. Merkelium p. o, pluribus hanc veterum sententiam illu-- 
strantem, eundemque el p. cezxxix et cexuvn. Cf. ei notata ad 
c. 6 fin.] 
éav&vas diá. nari» '"Eevíay]| Aristot. de mundo 2: ta/szc di «à 
Mécov, dxivytov vt Ov xal ídgator, 5 grpíafioc eiÀgyt yz, n«avroduaüv 


p.451. 


i 


— 3884 — 


Cedo» écwa rt ovom ag; ujrgo, Cf. Etym, M., p..382, 232. ..[De bac 
nominis etymologia v. Aiemsterh. ad Lennmep. Etym. p.224. . Alias 
enarrat Proclus ad Plat, Cratjl. 138. p. 84 «d. Boisson. , Cf..Creuzer 
Symh. T. JI. p. 622. Intpp. ad Salipst, . de sm p. 109 ed. Orell.j 

[ix OepsÀcov) V. ad cap. 6 fin.] Du 

ri ugriga) Sexlus Emp.. adv. Physicos IX. m B92. 73 dznisuo, 
qaniv, oux Alo vs loviv. 5 y?) weg, ubi v. F abric. wpnotantem Do- 
rum iusiurandum esse, ov dá» pro ov wd tgv y75,, Apud, Theocrit, 
HII, 39. [Schol. Eur. Phoen. 1403: g«2 d&] To dà «xr vov yg, do- 
qixsc.] — Eustath. p. 765, 23: 4dgunjego. iazi,gü wuvge aAigyogsxdie, 
Eadem etymologia apud, Diodor. Sic. I. p. 16. MEN. Orphens 
apud Theodorgt. Therap. serm. JlI. p. 515: 

I5 ujryg návrav, dgwuyrgo nlovrodoruga.. 

Balbus apud Cic. de N. D. 1I, 26: ab js (Graecis) queque Zoe 
iggp quas I9 ptg nominata est. (Sophocl. Oed, Col. 1480: £4 
&«&vpo. Koen. ad Greg. Cor. p. 373. Schaef, Hanc , nominis Zzu;rgo 
originem argutius quam verius nuper in , dubium vocavit Schwenclius 
in Zeitschr. f. d. Alterth. 1841. p. 653. Cf. Hermanni Quaest. Oe— 
dipod. p. 70.] 

[429] De hoc Cereris nomine (Sophocl. Antig.. 1108) v. Creuzer. 
Symb. T. IV. p. 274 seq. Jgnarra et Mitscherl. ad H. LL in Cer. 
122. Ruhnken. Epist. ad Ernest. p. 49. . Etiam 44H12 scribi, ad—- 
monet Schow Chart. papyr. p. 82.] 

[Eo:/a xagOérvog etc.] Vestgm Romanorum magis hic in mente 
Cornutus habuisse videtur quam Graecorum 'Eexíe», quippe cuius 
sacra, licet ipsa virgo putaretur T), obiisse virgines hon tradatur, sed 
viduas vel matronas prytanibus simul etiam hio illie adiuvantibus, 
V. Creuz. ]. e. p. 628. Syllog. inscr. p. 275, Et Momaserum cul- 
tum deae spectari, illud ipsum 55i»,.quód Cornutus adiseit, indicare 
videlur, .Neque ego intercesserim qo minus megOíven, quod mos 
legitar, proprie de Vestalibus ipsis ae€oipias. J'irgínwn..enim nemine 
simpliciter a Romanis Vestales dietas esse, demonmttravit Cramerus 
Excursu 1V: ad dcs p. 6.seq. Cf. Fler. 1, dE 12 et Gic. Ill 
Catil. 4, 9.] 

sas yevrgrixrv] Plutarch. vit. Numae p. 06; £o nao xui uyo- 
voy T7 Rapper. GvvoixtioUv ttg. 

djnizgp ovx Exc etc.) De Tovis .in Corre ampribus.v. Arnob. 
adv. gent. V. p. 170 et 171. [Ovx 5«, «Ad insolentius. dictum pro 
numquam nisi. Similis iunctura apud Galenum de Hippoer. et Plat. 
plac. VIL init. T. V. p. 587 ed. Kyühu: Qire Zswixoc qviósogeg; : erre 


1) V. Spanhem. ad Callim. H. in Cer. 109. Eciii Asma, 
ad H. IL in Ven. 22... 


— 399 — 


lTepuurgcezoc, else javQoc vig .opoieic Oguoug . . . cores, uA Criol ya 
xu): eavegboo itisvév adgÓq uieiargga» àoye», Vulgare est Pv dasu- 
per, praeterea cum &Aloc iumgi: v. Doederlin. in Thierschit Áo. phil: 
Mon. 3, 1, p. 34] 

Képr»] De hse v. Plutarch. .de facio in orhe TERN p. 942. No-P.158 
tanda eb haec Plutarchi in eedem libro p. 943: vovs rexgovsc 719y- 
vaio df nugvoeíovc «evéneatos. 

niyps xógov] Porphywms ap. Euseb. Praep. evang. HL 11. p. 109: 
y uero dx dioc xut Mi Kop» don:Q ov» gj mad»de pij vé» xógon 
ie ré» govyaredue gqmpuumey. [V. Etym. M. p.:5029, 52. ltaque 
Cora praeest egvieniarae :. v. Graevii Lect, Hesiod. 10. p. 52.] 

[(Ue» ngspg] Hinc Peste Mater in hümis saepe obvia |), eo aP. 159 
tempore sic dict, quo Vesta cum (Cybele dea matte confusa fuit 
Ad hunc deae cultum iamiam adülterinum pertinent quae Eusebius 
Praep. evang. Ill, 11. p. 109 de figura Vestae tradit: »«Oo0 2i yon. 
poc 5 dUvapu, Grndivovcuy Gezg» yvraimdc slób. nooxaorov, Sic enim 
pro «96 ueerov cum Creuszero Symb. T. II. p.640, aliis práeeuati^ 
bus, aut &oàuuagrov legendum. . Neutra vox in Lexicis.] 

C'tooyyviy] Hanc formam, quod perfeelissima esset, et mmndo 
wibuebant Stoici, Pythagorici, Aegyptii, apud Laert. prooem. p. d, 
Indi, teste Megastiome apud Strabon. XV.:p; 490; et. quum deus. ac 
mundus Stoici idem essent, hinc. Stojcerum deps. rotundus erel 
[Sphaericam terrae foruiam fuisse, Stoicorum esat placitum: v. Lexi- 
con ap. Hermann. de em. gn gr. rat. p. 325. Mirum vero eos, qui 
de simulacri forma. ét figura, quo Vesta a veteribus fingeretur, ac- 
curate egerunt, Lessingium :Laoc. IX. p. 96, Millinum Mythologische 
Gellerie p. 276 et, Creuzeram Symb. T. Il. p. 639 17, hunc Cor- 
muti locum latuisse, que praeseftim ea. quae de Coüini verbis. Les- 
singius commentup est, facile expediri peterant. Etenim haec Geor- 
gius Codinus de orig. Consíant, p. 12 ed.: Venei. et Suidas: 7y» yi» 
Àbyovoiv "Horiav, uul nAdrsuvo:v avg». ybya?xa, vU mavov 2noretovods, 
itudi) voUc d9lpove 7 yj 9e iuvrys ovyxit. : Quibus verbis quutn 
fucile appareat, camssam. ab inclusis ventis repetitam perineptaW esse, 
Lemingius bene intellexit, quod 4ympanum Vestae tribustur, id buic 
deae recte convenire, quateums eadem sit ac Terra, cuius forma ro 
tunda sit atque .quae: adeo szvazarondge appelletur. E4 haec quo te- 
riora esse videantur, eo minus Lessingius de: rei tradiuie fide suspi- 
eionem exoMare debebat, ieri collato iam Cornuti loco miriflee cem-- 





t V. Basche Lex, A num, T. V. P. II. p . 1046. - ; 

m Statua. quaedam Dresdae servata Vesasi deam exhibere u- 
tatur. V. Beckeri August. Tab. VIIC et Annal. lit. Heidelb. 1312. 
No. 21. 'w. 323. Non, credo, iure. De Senes -— eüeas nunc 
Ann. dell' inst. arch. 1831. p. 60 seq... .- 


cns 0398. 


probatur. Etenim quum roümda forma Vestam, quetenns- terra sit, 
exhiberi Cornutus dicat, non potest nunc dubitari, eandem formam a 
Codino quoque universe designari, quum tradit, Vestam tympanum 
gestare: hoc vero tympanum quale sit, haud ita facile expeditu est. 
Nam quod rei consentaneum esset, id quod Vestam gestare Codinus 
scribit, non tympanum sensu proprio, sed globulum, h. e. terree ro- 
tundae symbolum, minime vero, quod Leseingius putavit, rotam 
fuisse, ita ut Vestam nobis fingamus terram vel capiti impositam vel 
etiam manibus gestantem, id lubenter probarem, si deae simulacra, 
quae in artis monumenüs, praesertim in numás conspiciuntur, hunc 
fere in modum efficta essent. Alia vero omni ferma hoc numen ex- 
bibetur quam ea, qua addito rotundae terrae symbolo signifücetur ; 
quod enim tutulo ornata fingitur, id eo minus huc traxerim, quo ipsa 
tutuli forma a globuli specie longius recedit. In hac rei difficeltate 
explicanda si nobis cum uno teste Codino agendum esset, ego huius 
scriptoris ob auctoritatem haud magnopere laborandum censerem 
Leseingioque adstipularer, Codinum aut falsa tradidisse aut simulacra 
diversorum numinum inter se coníudisse suspicanti. Sed ita quo 
minus statuamus, prohibemur altero Cornuti testimonio, de cuius 
sinceritale cur dubitemus nulla omnino caussa est. kiuius vero verba 
ergoyyvig miarreras vix aliter accipi possunt, quam ut non de ipsius 
deae signo, sed potiüs de eius deae, quatenus eadem est cum terra 
rotunda, natura in wmiversum dicta videantur,. scilicet de rotunda 
templorum, quibus maxime a Romanis colebatur 4), forma interpre- 
tanda. Neque haec explicandi ratio aliena videbitur ab homine Ro- 
mano, qualis Cornutus putari voluit, de dea cummaxime Romana 
exponente. Neque etiam defuere, qui hane templorum formam ab 
illo deae symbolo repeterent, ipso Ovidio praeeunte, Fast. VI, 266 seq. 
ubi v. intpp. et Oisel Sel. num. p. 252 seq. In qua explicatione eo 
non offendendum, quod templi forma-iam in ipsims deae figuram 
transfertur. Vesta enim non tam dea, quam simul ipse ignis sacer, 
focus vel ars ardens cum aede superstrueta existmabatur, ita ut 
sane Vesta ipsa rotunda appellari potuisset. aque non mirandum, 
ioríav de quovis loco sacro, quo sedem suam numen aliquod habe— 
ret, dictam esse, quo sensu suspicor legi im ara, cuius iaseripionem 
habes editam in Journal des Savans 1831. p. 56, EXZTLA4I 4IONY- 
ZOY etc. à Raoul-Rochette, qui ibi tractavit, haud feliciter expedi— 
tam. His positis, quae non sine probabilitate disputasse nobis vi— 
demur, Codini testimonium, ad quod revertimur, tantrm abest, ut 
huic explicationi adversetur, ut adeo favere videatur. Etenim quod 





OT Hoc multae numorum imagines et He testantur. Cf. 
Nibby Viaggio antiquario nei contorni di Homa T. I. p. 157. 


— dd — 


rotundae aedis formae consentaneum est, ut teeto in testudinis mo- 
dum concameralo clauderetur, quae forma $91o; Graece itidemque 
Latine dicitur, et quae non solum Vestae templis propria esse dici- 
tur ab Ovidio Fast. VI, 282 et 296, sed quae etiam in numis, qui 
ad Vestae sacra speciant, repraesentatur (v. Spenhem, de praest. num. 
T. Il. p. 647): id optime cum iis, quae Codinus enarrat de Vesta 
tympanum gestante, conciliari potest, si quidem tholus a tympani 
forma nihil discedit et recte ipse tympanum vocari potuit; nunc enim 
Codini mulier, quae tympanum gestat, . quamquam ipsius Vestae est 
simulacrum, tamen huias ut speciem prae se ferret, significanda eo 
erat symbolo, quod ipsiws proprium esset, h. e. tympano, quo ro- 
tundi tecti imago refetretur. Repetenda igitur tota haec Vestae ef-- 
fgies a primitiva eius notione, qua nihil aliud erat quam ignis saeer 
in ara vel foco incensus, qui me exsümgueretar, peribolo circulari 
cireumiecto muníebatur. - Plutarch. Numa 9: JVovuác 0i déyeza) xai 
v9 vic "Eeriac lego» iyxvxh» nwijulis0as vq doficre nvgi egeu- 
Qd»; in iis vero quae idem statim subiicit, et quibus a vulgi sen- 
tentia discedit, non potest dubiari ez opinione eorum eum loculum 
esse, qui Numam Pythagoreorum sectae adscriptum fuisse putarent 1): 
dnopsuovpr»oc, ail enim, ou vé oyzue wüge yüc eg Hovíac oUGgc, aAA 
voU gcUwxu»roc xocuew, ob uigov oí lluO«yogixel xo xUQ idoUoOu: voul- 
Covos, x«l vovro "Ecxía» xalobc) ua) uevüda' Tgv di yév, eU€ dxivg- 
vo», oUr i» moe tij meQupopüg ovgav, dlld xvxÀ nel vO nüo ele- 
povuirgr, ovra we» cviuwTüre» oUdiv, ovxe TÓv nQUTtÉ toU xOCMOV 
pogíe» vxdoyus, lam aliquis per me licet dicat, tympano a Codino 
significari coeli polum a terra sustentatum: quae Stoícorum, ni fal- 
ler, sententia fuit. Heraclides Alleg. Hom, p. 457 ed. Galei:: xvx1$ 
Ó'vmhp evsrgv (vgy» y5v) evoaroc azevotoi; meQapopalg elovpevog du 
drarolgc de dudaw» vav üt) dgouor iàavyt, — Cf. Anonym. de mundo 2: 
vob dk gvpmavroc ovQuvov e&e.  Quicum consentit ea ratio, qua coe- 
lum: vel potius circulum coeli finientem veteres repraesentabant, so 
ToU zxóÀov coU zarvróe gucpaigsev, ut cum Alexide ap. Athen. II. 
p. 60. B loquar, id est concavum, cui terra subiecta, concaneratum 
hemisphaerium 41), quod tympani figurae prorsus respondet. Et 
ipso vocabulo s&» vuuzdve» quasdam (terrae regiomes, quatenus in 
circulum finientlem incidant, voealas esse, tradit Olympiodorus ad 
Aristot. Meteorol. T. I. p. 301 ed. Ideler, scilicet dd x0 iomévas xe- 
vesc xoAevgois.] 


1) V. Ideler in Wolfii Mus. d. Alterthumsw. II, 3. p. 398. Adde 
Cic. Kep. H, 15. De illo Pythagoreorum placito v. Aristot. de coelo 
13 


tp V. Raoul - Rochette Mémoire sur les représentations figuróes 
d'Adas p. 10. 





22 


— 3898 — 


xata nuigoug idovra, ToU olxeve] Legendum Bepnov;. . Be hac 
Vesta Balbus Stoicus ap. Cic. de N. D. 1l, 27: vis autem iesus ud 
aras et. foces pertinet. Augustinus de civ. dei IV, 140.. p, 235: ewm 
Vestam nonnisi ignem esse. perkibeant pertinentem. ad. foeos, sine 
quibus civitas esse non. potest. Rationem subiicit Corautus, cur 
Vesta xaro swécove sÓQuras voDc BwuoUc, scilicet diu to xai «n» yj» 
vovg» tvm.  Vità Hom. p. 324 [ed. Gale]: 7 y iv nice ocu 
zavrayóOes, Philo II Legis allegoriar. p. 79 yj» voeat vo» utcuita- 
vo» y6Qov layobous, Plhutarch. adv. Stoieor. sent. p. 1000: 5 y5 «ey» 
ptor» yegav Üyovca. Enimvero terra, quae dieebatur Vesta, secun-— 
dum Stoicos erat sita ia media mundi parte, ut ait Balbus ap. Cic. 
de N. D. HH, 36, qui et II, 39: terre universa loeata in. media mundi 
sede solida et 5 . . glebosa ct undique ípsa ín seso nutibus suis 
eenglobata, ut immediate supra Cornutus habet de Vesta; evrgoyyvlec. 
9* nÀdtrtrw,. Stoici, teste Diogene Laert. p..201 ed: Lond. statnunt 
péay» v)» yip» xivtQov Aoyory intyovsuy, Unde Lipsius Physiol. Stoi- 
cor. Il, 18. p. 230 habet: ,Natura est quae repugassmt, ei sistit, et 
tendere eam ad media sui iubet: ad media, 

quía totus ab ilia . 
pue refugit mundus fecitque cadendo 
undique ve caderet ; mediwn totius. et. imum. ect, 

ut ingeniose Manilius [], 168] scripsit". Sio Stoici, teste eodem 
Laerüo p. 197, volunt /noordOug» n&vre» jv yi nésg» ovcav, ut 
Manilius. medium : totius. et imum est. Haec do statu térrae- erat 
Thaletis, Anaximendri et Plinii II, 69 sententia. V. Plutarch. de plac. 
phil. HI, 11. Apud Galenum de Hüppocrat. et Plat. plac. VIII, 1. 
T. V. p. 221 (T. V. p.664 ed. Kühn.] EUxiMdyc ui» 5 (aut iv) Gew- 
Qycto an 7ipuTe xavd TO Té» ptuvouéve». PiBlioy. Iniduts 09 GAuiosev 
inóv, v)» yi» néany erts toU xéOuovV, xai o»ktiou xal xévsgov Aoyev 
Pytw tóc airo» etc. Haec awtem habemus in libro, qui dicitur «d 
Otoloyovutra vic dosOÓu. p. B (p. 7 ed. Ast]: 'Hoisacs dà xatà y: 
vaUra wuür]xelovÓzgxiva. col; IlvGeyopsioig of ve xegi "Epzidonilo xal 
Flapuesidg» nal oytdór oi stisioros sé» nda, cogor, g9duwo «5» uo- 
vadixjv eoe "Ecriae vQórov i» micw, idovcÓsu, xal did «0 loogóoxos 
9vidccR» vn» avv5» (doay* »al dj Efgumidyc, oc iine qun ytvópe- 
voc maóTtüc, ovro cv€4 yf uiuwxyras, "Eewéav di yb (l. y) oi c090i 
Begoré» vouizowciy 1). Auctor libri de mundo c. 2: TOV r7S 9b (c, 


Té» oÀev» rGttec Tt xai diaxooaZOtec) vo ui» uico» uxivpvov ve 6v x«i 





t) [Ex Macrob. Sat. I, 23 fragmentum Ewwipidis imtegrius ila 
affertur, inter incerta ed. Matth. p. A1: : er 


, Kal ax Ai7Tep " Horía» dé v' oi 0090) 
Bgovéiv xaAobow , yuivgv iv al0tQ:..) 


— 3839 — 


idgator 9j eeglafic (Àgye yfj, xavrodana» (du. oin te oVOA xai uj- 
TyQ, €i: daduergoc voU xoguou uiegn» lyovoa c5» yi», Hoc Stoici 
hauserunt a Timaeo Looro, qui P. 552 eg. Gale habet: yá 9', iv néco 
idovutva, laria Oc&v, gos dà ópgvac xai ápniqac yivtras, Cornutus 
p. 147 et p. 148: &s vo atgaivasov aUtoU ó Aog ovrog eic. Axio- 
chus p. 1308; «fc rs ievogs xd udoun vob x60MoU. Heraclides Alleg. 
Hom. p..457: uscmzaürg ydQ &nérre» tavia vi6 ovG& xul duvaju» xiv- 
vgou iniyovou, xa0idovra, fagaiec 7) yij n&ca, Dionysius Hal. Antiq. 
Il, 66. T. L p. 376 ed. Reiske: 'Eosíe dà dvaxta&a: v0. z6Q »onitov- 
Gi», OTa yij t4 ovOG X) O10g, xal zó» págov xutiyovou voü xósupu «cóxov. 
Cf. Plutarch. vi. Numae p. 67. Cic. Fnso. L 7.  Anaximander ap. 
Laert. p. 33 dicit doy» vj» yi» xt50a:, uivsQov vul» iniyovGu», ou- 
cu» 0gaigond 7. Idem Platoni tribuit Laertius p. 87, qui hoc primum 
& Parmenide dicium scribit p. 242: ngéxoc dnigyve ogaigond? xai iy 
níq9 wicoOq, Apud Stob. Ecl. phys. p. 61 [T. I. p. 488 ed. Heer]: 
DiJdjnes mig. i» .uáeq sugli zo. xivrQoo, entQ. (víup. voi nawvóq xal, 
xal 4fidc oiov, kl, uytíQu. Oséiv,. nov ta xai nie etc. Orph. 
— in deorum .maizem 5; 
, d) wetéyne xéopeio itio» Üporor, evrexev, atq 
ya» Eytie. 
H. in Vestam 1: . 
$ [José esBvriseie Keives — Baie, 
y wiea».oixov iytic zupéc derdoio ueyiavov.]. 
Cf. Meurs. de denario Pythsgor. c. 1. p. 1350. (V. Boeckhii Phi 
lolaos p. 114 seq.] Cur autem terra dicta éoría, v. epud Plutarch. de 
primo frigido p. 954.  Auetor libri .de- mundo Aristoteli -immerito 
tributi interdum Sieicissans sio habet c. 3c. saxü «o uonítaror cos 
xoqjov Guvtonouapévg yi) x&kca nel xeruicpéen qurigvsxev, üxí»groc xai 
«gaAevroc, ut Cornntus hoo eodem loco habet: did r9 xal t5je yije 
voitU T5» tous, sab ovg. idgitaÓn: cuuiteniinsivr». Quae omnis no- 
suam firmant. emendationem, quam per &Bebulas vídit Gale. 
vouuirg» s»o] Sic legitur in Ezour Vedam p. 9: ,La terre eat 
de figure ronde, mais un pew oblongue: c'est pour cela que les 
scavanta lont comparóe à un oeuf". Et infra p. 10: ,Du reste 
quand je tai dit, que les scavants comparoient la terre à: un oeuf à 
canse de sa figure et qu'ils lui avoient domné pour cela le nom de 
Brammandou, ne t'imagine pas, qu'ils ayent voulu dire que la terre 
étoit l'oeuf de Bremmsa, comune le mot semble le sigaifier; ce n'est 
qu'une simple comparaison par un seul mot," ap! 
(re de vavrg» d»alvtoÓns etc.] Timaeus Locrus, de mundo lo- P. 161 
quena; éavr$ vQogg» r5» iavroU 90i: nagiyex, GALE]. 
dvuivecÓn,] Sic Thales apud Hermiam rris. gentil. phil. p. 27: 
ix soU wygoU merra Gvr(graza) nal dc vygór usadirra, , ldem fere in 
22* 


— $940 — 


Iustino Coh. ad Graecos p. 9, ubi male quidam MS. dieiiioÓn, pro 
dyelvecÓc,, — V. eundem et p. 11. ^ Nicomach. Arithm. H. p. 39 fp. 108 
ed. Ast.]: "Exe oavoittov. Myrras xul Egvi, It oU mowtviorév Ovv»lova- 
vel T) xu) elc o0 loyaroy dvadterai, 

dao npe eic.] Proverbium de* iorlac oppácÓm, legitar apud 
Plutarch. de facie ih orbe lunae apparente P. 920. Jdem de primo 
frigido P. 948: det ydp, Gonep dg. lat(ac, vfjc rbv ole» ovoíae, &pyt- 
o0m zd» COygow. Michael Man Cent. V, 20. p. 54: Lid éaviac. 
Plato Cratyl. (39. p. 40t. AJ: 9 'Ectiac toydutOn xard by vouov, 
et [40. p. 401. D]: ró ydo id mivro»v Oso» cfj Fort ngern nQo- 
Qit.» &xóg. ixelvouc, otrevic tv. rrévru» oudía» "EFortay inevonaces. [V. 
proverbimm, de9' 'Foríac, apud Porphyrium 2 ::pi dzor. Zenob. et 
Hesych. et Eustath. Odyss. H.. GALE] 

él Poyizy» avvg» xaríiztavor] Balbus Stoicus apud Cic. de N. D. 
II, 27, de Vesta lequens: vis eius ad aras ét focos pertinet.  Ftaque 
in ea des, quae e*t rerum eustos. intimarim , 6mnis ef preentio et 
sacrificatio ext»ema est. V. Potter Archaeol. Gr. 1V,.20. p. 758. 

[origecDas xal xalsaTem00:;] Cererem: emm. velo. albo et spiea 
exhibet Seguini nummus p.22. Supplíces ad eum confagientes sede— 
bant ovyxexalvuuévos ixi 73€ "Eoríac. Schol. Bad. e.  Palaephat. 
c. 41. GALE. V. Feithii Antiq. Hom. IIT, 14.] 

ovüyvoiv laxvegusenisg) Cererem spicis rediuritam capillos spicea- 
que donatam corona vide in nummis et apud Ovidiwm, Tibullum 
Horatiumque a Graevio Lect. Hesiod. 7. p. 33 ed. Amstel. 1701 lau- 
datos. (V. Creuz. T. IV. p. 70.) 

(rooe7) Hine Toógiuoc vocatus ipse Triptolemus, qui hune victum 
hominibus largitus traditur. Cf. Schol. Aristid. p. 22 ed. Frommel.] 

[raéry» d* uvOrvera, etc.] Similiter Maii Mythographus Secun- 
dus c. 97. p. 120 de Cerere: ae TYiptolemo alumno suo aeternum 
beneficium. contulit: nam fruges ci propagandae ct currum draconi— 
bus. iunctum. tradidit; quibus ille vectus orbem tervarwm feugébus 
obsevit.] 

[is mrtQevév douxórtie» oypua] Haud rara in artis monumentis 
est Triptolemi imago currui alato et a draconibus vecto aut eurruwi 
ab alatis vel non alatis draconibus vecto idsidentis. Vide Ephes. 
litt. Ten. 1802. Vol. HI. p. vi... Annali dell Inst. di corrisp. archeol. 
1829. p. 261. Boetügeri Vasengemálde ], 2. p. 197 seq. Creuzer. 
Symb. T. ]V. p. 193 seq. Theodulas in Maii Coll. nov. Vetic. seri— 
ptor. Gr. T. HI. p. 155: £1 b» pee olo» v p» demo vussTfQo» ixa- 
crayóot yer», xal di yc sx«opc ve, erevc ToUGc TQixtolíuov t) 
diarlovc geol mowrral, "Ynónrepoc hic translato sensu de volabilitate 





t) Vulgatur Tocrroiikovrc,. Vel fortasse legendum. Teesteliniorc. 


— 041 — 


acsipiendum, qua Tripiolemus oxbem terrarum peragrasse traditur : 
nam vxamttQoc proprie de.eo dicitur, qui pedes babet alatos, nti 
Berseus; quem hoc cognomine ornat Precopius in Maii Auct. class, 
T. IV. p. 228. Nave terras circumvectum esse Triptolemum Philo- 
chorus tradens aliam babet alarum interpretationem, laudatus Schol. 
ad Arisüd. p. 23 ed. Frommel.: duAoyogos di iazopet oss 9 verc, i0« 
2» 9 Te«aróliuoc, dad. toUzo ivouícÓt WxómttQoo, inti) i$ ovglag ipi- , 
Qvo dgoue^ oi dà avadvorrtg só» uvDor gag, sovrrov, Qua yag dga- 
WovteUY QAO, Or» X9 XÀoiM Ovoua MQua, avtQaTOr di vus vé» dga- 
xovtev vo &4Qua did vd, guten, ina uui Jloiodog guae mreQd. wave cé 
dpa. ] 

[sov merayeQuauo» 46 xQuOZc, o» vQono» eic.] Hinc in campo 
Rario prope Eleusinem, quo primae segetes provenisse dicuntur, 
teste Pausania Att. 38, &Aec xalovuíog TQuxroAÓuov, x«l Beuog du- 
xvvrus, Alio quamvis cogualo sensu Ceres vocata aàegia, de qua v. 
Mitscberlich. ad H. H. in Ger. 23. Creuzer. Symb. T. IV. p. 308. 
Ceterum, scriptores, ubi de his Triptolemi satis agunt, aut universe 
de genere frumenti loquuntur, aut si diligaptiae student, hordeum, ut 
Cornutus, vocant, facem his praeferente auctore Hymni Hom. in Cer. 
452. A quà [ama uaum Tatamum video discedere, qui tritioum vo- 
cat, Orat. ad Gragoos 15. p. 37 ed. Worlhii: ZTq«mzoAeuocg ionuge 
rovc WvQovc, xul mete vo xivOog evepyetet []. euegyáres vel gurpyéxas] 
vovg '4ónp»mivs.  Conferendus. tamen , Antoninus Liberalis 3, ubi 
Hierax.Cereris culior Mariandynis fame laborantibus zvgó» xal aAÀgv 
tgogi» diyisisse dicitur;] 

oyAa) di) Eustath. p. 133, 8. 14T6, 12. EG: p. 641, 36. P.162 

dunyvgo "Eicvowin] Varro apud Augustin. de civ. dei VM, 20 
dieit multa in. eius mysteriis tradi, quae nisi ad frugum inventio- 
nem non pertincant. 

[A4es«c«s &i.] Raptum Posserpisse exhibet Seguini num. p. 22. P. 163 
GALE.] : 

di4 vo» je»outyor $1e.] Arnobius .adv. scu: V. p. 180 [p. 106 ed. 
Elmenhorst.]: Sie ef ille, qui raptam Dite a patre Proserpinam, di- 
cit, nan (nt reris) 3n turpiteluos appetiius uiraginem dicil raptam: 
sed qnia glebis ocemlimus semina, desc sub. terraa Deam, ct. cum 
Qreo significat foederm genitalis conciliare foeturac. — Et p. 183 
(p. 108]: seminis abstrusio raptione in. Proserpinae nuncupatur ; 
quam ridet allegeriam. V. et P 187. Hoc sic dilucidat Tzelzes in 
Hes. Opera p. 18: vq». Kogyv, yovv vó» eta(oyra gGrrow, ;1dic ággg- 
"qgé' euopuévo» yüg Toirto» nQgoveQoy Ovréfaws doavílea0 qs nal dui 
&yvoa» yewQyius. Hinc Orpheus in Proserpinae hymno, XXIX, 16, 
alludens ad illius nomen: 

Heguegóvtim qéQas yàg uti 20à nürru. gortvts. 


— $49 — 


Balbus ap. Cic. de N. D. Hf, 26 de Proserpina: ea enim est," guae 
Thootoórt) Graece nominatur; queam fragwum semen esse vólunt, abs- 
eonditamque quaeri a matre fingunt. Eadem allegoria in Plutarch. 
de [side p. 377. [Aliam explicandi rationem Mythographus Primus 
Maii I, T. p. 3: qued ideo fingitur, quia Proserpina ipsu est et 
luna, quac toto anno sex mensibus crescit, sex deficit, stilieet per 
singulos menses quindenis diebus: ut crescens apud superos et defi 
clens apud inferos videatur. Hoc etiam fuosius nec alterius expli- 
cationis oblitus persequitur Mythographus Tertius VII, 2. p. 214. 
Rursus aliter Sallustius de mando c. 4. p. 16 Orell. The! yoUs «7» 
ivavríar ioputQíe» 5$ Kóonc áQmayr uvOoloyttzas eistsn e dy xuDe- 
9óc leva x&v wvyé».] 

xar59ua 75e 0tov] Orpheus composuerat poema, cuius initium: 

Mr» ündt 8:td dogngregoc aylaoxagrov, 

quod exordium ab eo mutuatos est Homerus, ut docemur e Tustino 
Parsenet p. 20. (De quo poemete, euius initium personatus ille 
Orpheus ab Homero potius mutuatus existimandus est, haud memini 
qui praeter lustinum tradiderit. Neque in recensu poetsrum vel 
scriptorum, quí res a Cerere gestas referente Creaxzero Symb. T. IV. 
p. 5 celebrarint, Orphemmn video laudatum. Fabulatum vero Deme- 
triacarum argumenta copiose in Orphicis tractata esse, fragmenta 
certo quaedam testantur, allata a Procio ad Plat. Cratyl. p. 96. 97. 
102 Boiss. Ceterum egregia magáoque poeta digna est descriptio 
Cereris moerore ob filiam smissam aífectae, taciturnae velamentoque 
caput obtegentis, in H. H. 192 seq. Hinc Geres velata in. monu- 
mentis artis: v. Mitscherlieh. ad H. H. 181.  Creuz. Symb. TY. IH. 
p. 546. Hanc Cereris xwrgecav Sallustius de muedo c. 4. p. 16 
Orell. .ad miseram mortalium animarum, quae ex tosto: deciderimt, 
generali et mystico sensu transtulit.] 

"Ocipis ingaísr;] Eadem allegoria in Llwlio F bemioo 4e errore 
prof. relig. p. 4. Plutarchus de Iside et Os. p. 377: A&yevrte, Sa- 
zre0ÓGs ui» viv "Üciquv, Ove xQUmtetus Tic yl OnnHpóntroc 9 xagmos, 
avOíc d' dvafiovoOus xa) dyugaivteDe, exe Bàenrájesec aor. 

P.464 "4dev«] Eundem esse Adonin, Osiridem et Baccham comproba—- 
vit Mignot in Regiae inser. et litt. acad. commentariis T. KAXI. 
p. 137 usque ad p. 146 et a p. 154 usque ad p. 176, ubi multa no— 
tata habes, Osirim, Bacchum et Adonin spectantia, quae vel post tot 
alios auctores utiliter legi possunt. De Osiride omnino vide et Ber— 
thelem. T. XXXI. p. 727 et 728 eorundem Commentar. Becte idem 
p. 138 "4devic deducit a Phoenicum semi TUA 1, me 





) Plutarchus Quaest. S IV, 5. 671 vim. 9), 
ubi A ionidem et Bacchum Sues Qui. domomüut. y iius culum 


— 343 — 


Laeedaenténiis vocabeiur -K£gic aut. Kopec teste Hesychio h. v., et 
Cyprijs, qui muka Hebraea retinuerunt. vocabula, Ké(jj»c, docente 
Eiymek M. p. 515, 14, a communi Graeco suQuc. Hesychius v. 
"Móoe»t sio- & Pheenieibus vocari dàrsorg» observat. [De diversis his 
Adonidis nominibus ejusque religionis origine ex SEES fepetnde 
*v. Creuserum Symh. T. ll..p. 906 seq.] 

vov Znugrosunen kagmov] Sallustius Phil. c. 4 p. 248. dieit s«g- 
zewc;ab anlüqnis. vocatos "dew, quem wl» vócal nUÓ«» vgónov, 
quo maxime usos fuisse J»' dzaidevolay Aegyptios dicit. [V. ibi Orell. 
p. 81. Eusebius Praep. evang. IlI, 11.: p. 110: o dà "Mdav«c vZc và» 
TeÀtev xcQmer imrogye Gvufolov.  Copiose de tota fabula eiusque 
sensu mnmper disseruit Creuserus Auswahl uhbed.. Gr. S peicipus 
p. 71 seq.] 

[tov rgc vrtuc odorvra &ivwerrouivom avrà] De Aegyptiorum re- P. 165 
ligionibus egens Plutarchus Quaest Symp. IV, 5. p. 670 (T. VIIL 
p. 662); «5g» 0i v» dné vjc youac xal viuzoÓUq. Alyovei. niger] yag 
ojicaeu ré» EQolyovrs vc OQuryic, Wc gum, Tv yi», Lrvoc GQoOtec 
lOynt, xal vo sje UrEtG Ueryjeavo Terer* o0ev xa) vobvoua yrvícO c) 
v4 doyuleim A£yovdw amo vc Woc. oí dk vd uaÀGuana xal xofÀa "le 
xeigas Ziysntes ytaQyovrrec ovd à deózgov ' déovsts xonagámna», dÀÀ o eru». 
9 lVtidos daoQilg xuzeapolt«c rac dgosgac, inaxolovDoUrrig wHg Uc 
 xarífalov* ai di yonodgeva, méto xa dQvzj |), vax0 wg» yi» Large- 
vay ix BáÓOov; xal vóv Gnógov duíngvPuv. Verum quum Cornutus 
aratri. oderra. dixit, Romanorum ex dimlcto locutus est, a quibus 
passim, nec a solis poetis dess eo. sensu dictum est. V. Columell. 
I], 6. Cf. Graevii Lect. Hesiod. 10. p. 49.) 

[xa] xag z; llegotgóry] Bion Epitaph. Adon. Adae Ilqoe- 
eó»vu rà» iuó» nówu», de Vesere, V. Theocrit, Syrac. 103. GALE. 
Totius de Proserpina fabulae, allegoriam. audiamus succincte ex Stoi- 
corum, ni fallor,- mente explicantem: Mythographum Tertium. Maii 
VII, 4.' p- 216: per eps Plutanis et. Proserpinae terrae ef 





religiones Hebraeorum refert. In quo loco; quod obiter moneo, no- 
tandum frsgmentum hymni. dE imterlocutoris a Plutarcho inser- 
tum, hoc modo componendum : 
— titor, 0QUiy UYUixG , 
qutivoplvaug duo étvca tia ai0i y dio»vgor — 
Exemplis formae restitutae 79»vcoc; 'Syllog. inser. p. 198. adde 
Timonem Sillis p. 44 ed. Paul.]. 

1) Haec vox si quidem recte hic legitur, de quo dubitari vix 
potest, idem iudicium ferendum de superioribus verbis «& zQuUyorre 
vi; 0Quxge, ubi toj óvyrovc Reishius scribi suadebat pro v7c oQvzic. 
Notandus hie vocis usus, quo de rostro suis dicitur, insolentior, for- 
tasse ex communi vulgi sermone adscitus, quapropter Plutarcho ad- 
ieiendum visum est og gao:. 4 


— $44 — 


ÀAumeris eius. innui nonnulli intelligunt connexionem. Per Pluto 
ném cnim terra, cui pracest; per Proserpinam humor terram feoun- 
dans figuratur: quae bene Proserpina proserpendo quasi nafa dici. 
fur, quod humor per horbae vel arbores erescentea insensibiliter de 
terra surgat et. eis incrementum conferat. — Quod Ceres, quae don 

E frumenti est, Proserpinam quaerere diclóur, fruges ut. perhibent 
significat vimine siceitatis tempore hwnbrem desiderare.) 

: xove» olores] deberum patiemtem, ut optime explicat Toup. 
Epist. erit. p. 30. 

(ix mó»w» vsropovjv eégesÓ«,] V. Gyrald. Synt. 6. Etym. est 
elQovoa TO» poro» -— ngoc 7)» enogípovras oí xegortuuévos, — Axiokersa 
idem significat et Isis xa»d:yyc. Barbsram hanc vocem Gragci in 
molliorem formarunt. '4regd Hesychio 77, et Ayegovoiie Alp (ubi 
descensus Averni) et Acheron. V. Bochartum lib. 1. c. 12 Geogr. 
GALE. Ceteras nominis lZtpotpóvy etymologias a veteribus vel a 
recentioris aetatis doctoribus excogitatas v. apud Creuser. Symb. 
T. IV. p. 315 et passim. Adde Procl in Plat. Crat. p. 101 Boiss] 

ytoaíoorrec] lustinus seu quisquis est auctor epistolae ad Diogn. 
p. 235: cavraw Tat; rinato uvtoy (O«0r) yegaiQn». 

D.161 [dp Gov/ac arrot; Mida] Hino Bonae Speí tabula votiva inscripta, 
qua veris renascentis imago exhibetur, apud Hieronymum Aleandrum 
de tabula Heliaca p. 746 (Graevii Thes. Antiq. Rom. T. V), haec 
ipsa Corpnnti verba apte conferentem. 

[9 27iovroc;] De Pluto Cereris filio cf. Welf. ad Hesiod. Theog. 
p. 138. Creuzer Symb. T. II. p. 348. 378.] 

oirov etc.] Schol. Hesiod. Theog. 971: »sw» ivl «Quom . . . 
lyivrgos vov IHlAobrov* xal ydo xal szaQouia, 

nuQé xal «iB», o vine Hlobre, | 

ubi lege eum Cornuto z4ovroc doscrec, et fortasse oívov xal upi0sAE 
pro zvpü» xal xg.Ow», quamvis mallem zvoó» quam oívov, [À oivec 
dicitar Ceres Xv. "V. Schol. Odyss. E, 125. GALE. De hac Ce- 
rere v. Creuz. Symb. T. I. p. 722 seq. Moschopulus Exeg. in He-— 
siod. Op. init.: 'HxcAov» Zjwzyroav viv Giro» xal voUc xagszevgo xal T5v 
depovuivys Oto» xa) imiraroUSa» avrotc. Omnia haeo ad mentem 
Chrysippi. V. Petersen ad Phaedrum de N. D. p. 37.] 

ve lyuípovac] Varro de R. R. Il, 4: initiis Cereris porcus im— 
suolatwr. Arnobius adv. gent. VII. p. 225 [p. 135 ed. Elmenhorst.] : 
Telluri matri scrofa inciena immolatur, foeta, scilicet, ut mox ha— 
bet, ob honorem feccunditatis ipsius, et quod Tellus est mater, 
censimiliter gravidis accipienda est scrofis. De sue, hostia mystica, 
v. Castellani KPEf2D4T I4 sive de esu carnium Il, 1. p. 382 et 383 
(Thes. Antiq. Gr. Gronov. T. IL). Meursii Eleusin. c. 7. p. 129 
(Gron. Thes. Antiq. Vol. VIL). Muret. V. L. III, 7. [De scropha 


— 945 — 


in mysteriis Eleusiniis immolata v. Ephem. lit. Ien. 1802, Vol. Hii. 
p. viii. . Creuzerum Symb. T. IV. p. 178 et inprimis p. 473. Schor- 
mi Kunstblatt 1828. No. 41. p. 161. 1841. No. 84. p. 350.  Gerhar- 
dium Neapels antike Bildwerke 'F. I. p. 13, nostri loei haud imeewme-- 
res. Huc refer Automedontis illud in Bronck. Anal. T. II. p. 208. WB 
j» d) xal. v» dy&yyce, aUtéc 6 Tozéltpos. 
Confer denique gemmarum imagines in Toelkenii Verz. vertieft ge- 
schnittener Steine in Berlin p. 119. Neque falli me credam, quum 
Platonem secra illa in. mente habuisso suspicor in his, de re publ. 
Il, 17, ubi de fabulis veterum poetarum perniciosis sermo est: & di 
d»dysn vic 9v Ayo, de ümodógre» dxovt» wg oleyícwovc, ÓOucupivort 
oU yokpo», dlld v» Méya mal áxoQge» Obpa, exec vrs làuyiciom tvvifiy 
dxovows His adiiee Epicharmum Athen. p. 374. E: 
dilgaxe vé ré» yntóvev 
vote "Elevoivoit 9vídoow» deusoviwc dnedeca, 
ubi nom video cur respuamus quod ab Etymologo M. offertur, 'EAv- 
c:loc, nuper iam a Meinekio commendatum, Cur. crit. p. 35. . Ce- 
terum videtur scribendam déleax in rà» ynrovev, de qua phrasi v. 
quae notavimus ad Lycurg. p. 87. Adde Nicestratum Athen. p. 700. B. 
Lysimm de caede Eratosth. p. 16 Reisk. Libanii Orationem, ab Er- 
nestina Reiskia Lipsiae editam 1775, p.13. Simili ratione et eic et 
iv ynróre» dicitur; boo apud 'Kheedorum Hiyrtse;. in Béissonad. 
Anecd. Gr. T. Il: p. 19 et 60, illud. apad Eunapiam Vit. Soph. p. 75 
ed. Beisson. Quapropter non erat quod Boetüigerus de Ilithyia p. 18 
in Schol. Pindari Nem. VII init. i» yesvóvo» in ix yeróro» mutaret.] 
[rdc aZxe»«c] Myxevac et spicam cum cicere repraesent«t Se— 
guini nummus p. 23. GALE. Cf, Creuzer Symb. T. IV. p. 192 et 
387. Aliam ceussam papaveris Cereri attribntae excogitavit Maii 
Mythographus Terüus Vli, 1. p. 213. Hinc papaves inter Cereris 
insignia affertur in. gemmis permuluüs, v. Tólken l. l. p. 117 — 119. 
Creuzer Zur Gemmenkunde p. 51. Gerhard espe antike Bildwerle 
T. Y. p. 28.] 
ergéryvàes] Diogenes Laert. tradit in vita Pythag. P. 525, eum 
v7» yijv o»opaca, etgoyyvis».  Diogemes quoque Apolloniates teste 
Laertio in eius vita p. 578 terram vocavit osgeyyságv, iQngnenéyov 
i» v6 nop. 

, e9wQpendesc] Plutarch. de plac. phil. HI, 10. p. 895: Gaii xei 
oi Zueiyol xul oj dx' «Utó» ogauigond; vj» yi. Achilles Tat. Isag, 
in Arat. Phaen. c. 6: erima, 0b xócpou oi ui» xenmondi; eizov, o5 di 
opuigetidég, o$. dà. eonrdéc* gc dotgc iyovwas oi cd 'Ogguxd uvergeus 
veleb»rec, [dem in Plutarch. de plac. phil..l], 2. p. 886. Manes 
Lb 235: 

'ex quo colligitur terrarum forma rotunda, 


— 346 — 


quem, (amen versum ui im&cetum et spurium no(ai Denübius P 48 
ed. suae. [Alia supra congessanus.) 

P.169 40uo0ís,s] V. Diodor. Sic. l. p. 18 et 29, qui Iidem, au 
eandem ac Cererem esse existimat; ob hanc eandem caussam Ó«4epe- 
eoQo» dictam tradit. V. Theol. phys. [Ex Grut p. 309, 1 Galeus 
affert: MEI. AAHE OE 4Z OEZMOSOPOY AHMHTPOZ.] 

$e5ervro] De horumee mysteriorum origaae vide notatsda ap. Ar- 
nob. gentes V. p. 174 seq. 

P.110 e«losogovrris] Harpocration: Guipoegpele urti toU mertiaÓme gd- 
Oz». "oomQaryc niQib züc 6Qurgc, zu Mévmdoec Ogesbliers, lac. 
Gronovius p. 126 not. suae edit. isgoniose comiicii exi] tow mosaeÓs 
xai «Oxsiv. Fortasse legendum «xzà tov nzo»sie8es eden à Jsosoa- 
1p; eic. quod propius accedit quam «à xereied«s eyeieiIgexgasqc eic. 
quam viri docli in .codice Goesiamo esse coniecturam monet idem 
lac. Gronovius. Suidas, qui Harpocratiomem hic descripsit: d^leco- 
ei»* avrà voU XordioDus ... teg Mivesdoec orga nel Jaengacs ge. 
EGramm. Bekk. Anecd. l. p. 314: dalecópgput impegpa, veysizeuna.) 

ssxavoOus payenirovuc eie-] Clemens CoherL p. 22 ed. Pouer. 
Hinc frages sa4íQevc reepdc vocat Arrianus Diss. l, 4. p.28 ed. 
Uptoni, qui confert haec Oridii Met. V, G55, ubi Triptolemus sic 
 lequitur : 2 
Dona fero Cereris; latos quae aparsa per agros 
frugiferas masses alimeniaque mitia reddent. 


CaPpur XXIX. 


p.i *flou;] Apud Phutarchum Quaest. Symp. V, 4. p. 677 (T. VIII. 
p. 697 Reisk.)  Anüpster dicit veug ivre; doyeixec egovc Alye- 
c9«. (Ceterum tres Noster numerat Horas, quei:novit Homerus, 
quem antiquiores utique secuti sunt: quataor vero receataeres figxe— 
ran. V. Winckelmammi Opp. T. IV. p. 132. Creuzes Symb. T. iV. 
p. 492.  Bredovii Untersuch. über einzelne Gegenstànde der alten 
Geschichte p. 39. Welcker ad Phálostr. Imag. p. 418 et 570.  Qua- 
fermarium Horarum numerum a medicis: inventam masral Maximus 
Planudes Comperatione veris et hyemis, in Boissonadii Anecd. Graec. 
T. II. p. 310. Quae vero idem, postquam in duas tantum partes se— 
cundum solis vel advepienüs vel .abeunüs rationem aomum describi 
demonstravit, de imagine, puta anaglypba, duas Horas exhibente rhe- 
toram more exponit p. 320, digna ea videniur, quae: ipsius. verbis 
repetantur. "Eye Óà dg za) &do» ixi) Óivgc 6avveo xvxlo» zi»u yt- 
yeuupuévoy xal zoUvoy. inaíguÜtr yvrakxs due zitQUyogoyes Qoter nag- 
uyivgy aic yegol neqiotQíigtuy, | OGutua Ó) oye» rüjc yoagtis (ovd) yag 
o v» BovÀtzas Uxor Ovreives), éxggomgs cv viv nootoiotev o v: Ojj- 





— B7 — 


sott '0npai»ny à yeydenulsoc Up Toly yorato» tn vQeróc. ' Kui 06, 
iEgyotutvoe vov elxiva', vóv udv n/xÀor, ljausev , d 'ya0t, vdy ivuveór 
pos voyodmic^ vd Ji napiotirie Caltw vt épug 00» faQiUTÉ, regurr&s. 
oUouc, aj róv bwudbdir x)onle» M duei)io de vé Ouprtiic diareAovcuy 
lnicgoxrlovaiu. Kal ydo vubÜ oUre xoi; oopewvipes idoxt) *&» na- 
Àmiy*: dAN, inel ug ixngope vd. nolàd vé» yijg qulodogíeq doyuuzen, 
oPU" divd zxagrdo0z0av. ilo, : «à éc i» cvufióleig v«0), xal ola d 
vd rü» Jfiyvnxiev fegd nálas dmore Aoyoc Uyes yonupara ytyorivas, 
evysexgigora, — Kal) uy éc ene. Haec si non prorsus a sopbista 
ficta sunt, plures ob causses notsnda videntur, imprimis ab archaeo- 
logis. Atque duas. Athenieeses quoque Heres coluisse, Carpo et 
Thallo, auctor est Pausan. IX, 35: quorum ipea nomine satis testan- 
tnr, veris et auctumni tempestates, quibus amnus circumscriberetur, 
iis significari. Alae denique quum Horis tribuuntur (sveQvyogogo), 
id pulchre et aptissime fit, eo magis vero notandum, quo alatarum 
Horarum non memint alibi mentionem factam esse.] : 
ejgeterd;] Eadem Schol. Hesiod. Theog. 903. 
[eir gy" upivovos xaàveÓ7tou Bgoxoro:) 

et Etym. M. p. 823, 15. Cf. Ruhnk. Ep. er. Y. 'p. 66 et Valek.' ad 
Adoniaz. p.394 [et quae ipse Cormutus de Horis attulit supra cap. 9. 
p. 151 ed. Gele.] 

: Evopníu) Orph. Hymn. XLII, 1. 2 [ubi:eadem Horarum nomine 
afferumtnt. Galeus: ,,Haec nomina eis tribuit Diodorus Sic. in Cre- 
tensium Theologia. Recte autem sequi hic dices, si legas quae Hy- 
ginus fab. 183 Benin eis dat," * "Themist. Orat. XVI. p. 406 ed. 
Petav.] s id 

[$09 tiny] V. sd 'eap. 9.] . 
diya ywpit:cy] Eadem fere in Etm. M. p. 215, 5. 

, did Aóyov] Eustath. p. 347, 39: v5» diggryv dno vob 6pti9 0 iori 
My fgdyovei Btrm. M. p. 308, 41; Eigávy z«od v9 ege 10: Myw' 
7 naQd *ó Hon» Zgnüc 6x asi; us tortue legendum «lc &, ut iá 
Eustath. p. 1910, 16. 

* [nódenoc] Alias voois istos baud sanigres Etym. p.679, 45.] p. 472 


CAPUT XXX. 


[O?xsioc d idote» Elgjs; etc.] Paci dAgedorelga vel gssvsieiiu. 
ut Euripides vocat, comitem iungi Bacchum, et rei et veterum opi- 
nionibus admodum consentaneum, quandoquidem illa quam ommis 
affluentiae mater, tum etiam vitium tutelam suscepisse putabatur: 
unde Aristophani Pac. 308 gvAnuzeAwrávy appellatur. ltaque Baccho 
scite apponmitur Pax in vasenle. picto, quod ediderunt Lahorde I, 65. 
Dubois -Maisormeuve Tab; 22. Gerhard Antik. Bildw. I, 17. Aliud 


— 9448 — 


nuper demum a lehnio Vasenbi der Tab. Il, quem ipsum hac de re 
consulas p. 13 docie dissereutem, publici iuris factum, Bacchi et Pa- 
cis amplexus iuxia vulgares personas Dionysiacas et eroticas elegan- 
ter exhibet, ut de ineundo coniugio ibi agi censeas.] 

guíour divdQer-iníaxonoc) Plutarch. Quaest. Symp. V, 3. p. 675. 
[T. VIII. p. 688): 4iowieq devdpivp zxávxec, ec xoc tint», EAÀgwe 
Ovovc,», Apnd eundem de Iside p. 365 [T. VII. p. 440] Pindarus: 
4ivdger di voué» dióvucoc zRoÀuyaOgc avtdvo, myvov eíyyec oneQac, 
(Haec Dissenius p. 655 de arberum arvis Baccho, auctumni numine, 
adiuvante augeudis recte intelligit, praeeunte Plutarcho, qui de quovis 
arborum hortensium gemere interpretatur, mox eo ipso nomine dí»- 
dgev guíige»y usus: quo sensu idem usurparunt Herodotus IV, 21 et 
VIII, 115 et Pausanias I, 21 fin. Adde ipsum Cornutum c. 16. p. 167. 
Eodem modo Cereales fruges Polybius XXXVII, 7, 8 et Diodor. 
Sic. III, 56 54£govc xegzxovc dixerunt, et Triptolemum Aesrianus Diss, 
J, 4. p. 23 «dc zuigac vQoocuc refert mortalibus dedisse, — Praeterea 
de Baccho malorum Cydoniorum repertore et fautore, cuius Disse- 
nius quoque meminit, in primis copanlendus 1. H. Vossius ad Virg. 
Ecl. Vi. p. 345. In toto autem hoc arhorum genere una vites com- 
prehendi, non est quod r&oneamus. Jgitur non miranda intima, quae 
inter utrumque numen, Bacchum et Cererem intercessit, necessitudo, 
quod adeo nuptiis iupcta exhibeanter ig curzru leonibus. vecio, una 
cum signis fecunditatis omnis atque. eem vini, in gemma ap. Milioui 
Pierres gravées L fol. 54.] "ug 

[cxo»dde] Supra legimus c. 16. p. 167 ramos oleaginos gestasse 
pacem orantes, mQoc vnonvnow coU yregyelaD as Oíhn» v5v yeQuy xa 
eudo va tvus tà» ruiger xal xqonogogur eure», Quae omnia ex 
iure gentium anüquo Graecis universis communi repetenda sunt.) 

P. 173 [4.o»vcos) In recensendis variis huius nominis etymologiis, quas 
veleres ad insaniam fere usque ineptientes profuderunt, iuyat uno 
leco Etymologi M. immorari, quo plurimae diligenter enarrantur,, iis 
augendae, quas copiose enarravit Creuzerus Symb. T. III. p. 122 seq., 
scite admonens, nugas illas propterea haud indignas esse quae co— 
gnoscantur, quod iis variae diversorum seculorum opiniones velerum 
de Bacchi natura et potestate inhaereant. llle igitur Etymologus 
p. 271, 35: Ziovvooc] o£ uiv diovvtor avra» Orvoudtovoiy, ots gU» zígaos 
yevreipgvog Evvbe vo». ioc ugogóv, e JCruoimfporoc. oi dà 4tuwvsor, 
ized Basdavg iyisexo INígayc*  debroy di vo» Baca Ayovoss oi "Ty- 
dei, e Jofag T). ot dà dao vo 4ió£ xai xgg lVUgque xov ogovg €ve- 





T) Eadem iisdem paene verbis apad eundem leguntur p. 259, 
28 eeq., quem locum correctiorem dedit- Bastius in Schaefer Greg. 
Cor. p. 882. Ut verum sit, quod de voce indica ex luba affertur, 


"^" 


— $49 — 


pücDw , imi iy tobre lyerrjóg, dc IHisdagoc 4), se dvergdog. oi di 
d3à foU moAÀd diavbges xa) xmrogÓ Gon: , sc LdMEasdoor o Odoiec. oi 
0i dx0 voU Qoveirtr xoà wivtly rà Goeva, mAtovaocone ToU 5, Og stUXvOG, 
mwMeyóc. ol db und voD /feóc Vrrol; xrQdvrvaÓ c, 6 loti» bOaciv, ec m» 
Ouvevevai fovit nnoct JF) 7 ovi Zfióc Vorroc PthyOs* 5 nagd vd duoc 
d'uódvroe (leg. daóvvoec)* xal rQomg voU a el; 5^ zugd ydg Hiuosw ó 
e)réc v& 1e vouiterms* 1-4) fy 5 Ó alus, à vob ddovc, o lors nv- 
e9c 7) qwvoe direc. 7 dmó voU vie iovrooor xul /iévveot, d modi 
Pian? xa$ ug OraÓeooPe eras Tode nivorrac. 3 stagd «d seAÀa dou- 
A$uus di€lvgog, xal rQox? tob a (le o xal rob À eig v.] 

[irowBorr] Translato pariter sensu éxopfpies Mtv dixit Syne- 
sius de insomn. p. 156.] ) 

4fvcio» avro» xal /fwaroy] De illo: epitheto v. PPerson. Veris. IT, 
8. p. 230. Hesychium v. -7fvoes, pro quo fortasse /féoios, ubiimo- 
net Bacchum vocatum fuisse. 7fíosov. V. Taylor. ad Lysiam werd 
Orouvyrovov p. 373. T. V. ed. Orat. Gr. Reiskii. Dicitür et ;fóevoec 
de love apud Pluterch. ad. Stoicos p. 10v6: 8 yov ... lOedíoue 
jr0à cwryo, pgdb Aíciog erai, unÓb disixaxoc. dem: xal rj» xlv 
6 Aíciog Pbtozoxet fio»vooc. (Cf. Creuzer Symb. T. Hi. p. 95 et 110. 
Zvetoy et "fvo,ev iungit Plutarchus quoque Quaest. Symp. I, 1. p. 613. 
Oto? Àvcoios ap. Plat. Rep. II, 8.] ; 





quamquam regi vel principi-certe in lingna Sanscrita longe diversa 
nomina esse ab huius doctrinae peritis doceor, tamen erroris eog, 
ui ad originem nominis 4f;ó»vco; enucleandam illa voce utuntur, 
facile redarguit illud ipsum, quod optime Etymologus adiicit, à Sa- 
miis /«o»vooy dictum esse Zf;óvegov, unde pér synaeresim Zfeb»voo» 
factum, prorsus ut 'Owdoro; ex Oecdosoc: de quo v. Syliog. inser. 
" 150 seq. Ex quo genere permulta alia, si opus, afferri possent. 
llam vero ipsam formam Anacreonti vindicavit Hermannus Elem. 
Metr. p. 484. Cf. Syllog. p. 198. Hanc in Grammaticorum ratio- 
nem, quam verissimam existimo, parum adtendit Creuzerus, quuni 
ne allata quidem ille explicatione; cupidius: ea amplecteretur, quae 
de Indica nemünia origine Etywmologus tradidisset. Ceterum Villoi- 
sonus haec adscripsit: ,Hoc nomen, 4ió»voo;, Mignot (Mém. Acad. 
inscr.) T. XXXI. p. 163 derivat a deun, vel dun, quod in Malaba- 
rica et Persica lingua: idem significat quod 'dÀwu arabicum, id ist do- 
minus, ut sit. dominus .Z/Vysae, qnurs eum Avowov ab Indis et omnibus 

orientis pose vocari tradat Philosu. Vit. Apoll. II, 1." . 
T) In deperditis, ni fallor. Ceterum «ao vov. /f;óg nomen deri- 

vat Damascius quoque de princip. p. 289. db 
Ti) Cf. Creuz. ). e. p. 103. A'Plutareho de Iside p. 365 Bac- 

chus vocatur omnis humidseo naturae dominus. et- princeps. 

TT) Maorob, 1, 1&; p..237.. ed. Pontan. de Baccho, qui idem sit 
ac sol: Unde Cleanthes ita cognominatum scribit uxo «oU Qiavvoc, 
quia quotidiano impetu ab oriente ad occasum diem noctemque f 
ciende caeli conficit cursum. — Paullo ünte idem Alexandri cuiusdam 
seréptoris mentionem fecerat, a Thasio illo, ut videtur, haud diversi. 


— 350 — 


Àvorta v4c uoínyac] Seneca de tranquil, animi 15; «onnunqetam 
et usque ad. ebrietatem veniendum, non ut mergat nos, sed wt do- 
primat.  Eluit enim curas, et ab imo animum. mavet: et wt morbis 
quibusdam, ila tristiiae medetur; Liberque non ob licentiam. lin—- 
guae dictus est inventor vini, sed. quia liberat servitio curarum ani—- 
sum et asserit vegetatque et audaciorem in. omnes: conatus. facit. 
Sed wt libertatis, itg vini salubris moderatio est. Quae in Seneca 
nolamda sunL (Bacchylides Athenaei HI. p. 39. F de. vino: . e»dgác, 
d'wworzüva níyne uegipvas. Alcaeus ihid. XL p. 481. A: o/vov yug 
Zuudlac xul dióg viag AnOGuxaÓla. doO Quae» ideaxt — Cypriorum au- 
ctor, ut fertur, apud Athen. II. p. 35. €: 

ocyoy vos MevéAas Oto) wtoígcav» üQuctov : 

. — Ovwgzeke dvÓ Qao ux daoUxtddgqs urlsd'étoac, 
Aliam, sed consimilem nominis -fvy«re; originem tradit Athenaeus 
VHL p.363. B. Ceterum de hac vini virtute disertus. est Manuel 
Palaeologus in Boisson. Aaecd. T. H, P. 299 seq] .. 

[dmó reU vóv diia ad *ó JVvdio» ógoc etc,) Eudocia p. 118: ov, 
9'Zrie xor, diovugav ti TO» AQgQow ástdidyeso xal Swyxev ds Nvogas 
iid Unig /fyUmrov ouqe»' ipnalog ó, ec 9o o Twwygágos, avxóó., 
oU €sÀtgíxapmoc* dxogple ydg o. lseove sQiv 7 xiQuugp, did Tovg üg- 
dg» owfoovce.  Laudatus Strabonis locus est XV, 7. p. 13 ed. Tzsch. 
"x di rà» voiwoUre» lVvcaiovg d5 zivac tÓOvoc nQocevouagar, nal néÀw 
xe aüroi; Nugsce, dfiovéUov xtícuG, xel éQoc to vnio vüjc notes 
Mpoóv, alvuuoaptvoi xal v0» aUvóDa sigo0v, xal üuntAov, ovdi varyv 
viÀeginagnov* axogóst ydg 0 fovrQve, mpl» zeQxagas did ToUQ Opfipove 
ToU ,,6À5», ubi notandum pro 4dz», quod nunc ex sententia Tyrwhitti 
vulgatur, codices igózv, ut in Eudocia, exhibere. De Nysa Bacchiea 
urbe vel Indiae vel Aegypti quae mythologi et veteres et recentiores 
somniarunt alia occasione expendemus. Interim Cotnuti loco expli- 
eando confer allata Schotto ad Procli Chrest. p. 431 seq. ed. Gaisf.] 

P.111 [did xmvgec AoysvOZva] Tu» wvygv sxeQqaOtQuaiveo vinum dicitur 
ab Athen. V. p. 185. C. (T. I. p. 401 ed. Dind.. Qoare Bacchus 
zvQiyévnce dictus: de quo cognomine ab eius origine ignea ducendo 
v. Creuzer T. III. p. 89 seq. Hinc igxigenam eum vocavit Ovidius 
Met. IV, 12. Adde Anthol. Lat. ], 22. T. L p. 11. Burm) 

[cepdrov xal svyi»] Mnesitheus, vel quisquis horum versum 
auctor, Athenaei II. P. 36. À de vino: 

vQogn» vs ydg dídwas verc, aeunéro -—2 
leyU»: ve raf; «vyalós zal. rois cópene.] ít 

.[mvp? foov uivoc] Poetarum Toc quis dixerit, haud: menia. , Ho- 

merus vero Iliad. 5$, 261: 
uvydgl dà xsxagoz. uivoc uéya odvog aites.] 
(HoóeeÓO:i; etc.] Hinc syoodjaeyc Bacchus dictus, apud Strabo— 


-— 351 — 


nem XV. p. 11 ed. Tzseh.; ut certe cum alíis wmihi:quidem pro 4;- 
gorgagrc reponendum videtuw. V. Creuzer T. lll. :p. 97 seq. Nou- 
velles Ann. de l'Iustitet archeol. T. I. p. 358. Grertera Etruskische 
Spiegel Tab. LXXXII.] 

[1065 si» eYvob yi»vgec] De duplice Tees natu adeas Creu- 
zer |. e.]- 

[17e inses] Hine in thiaso Baccho /Opora iungitur in vasculis 
duobus, de Do post alios nuper monuit: lahnius Vasenbilder p. 17 
et 21.] 

[y xaxd vy» ny duBdiflojison vol; "e asceí] Abunde con- P.115 
stat eundem usum, quem etiamnum apud mós passim ebiümere vide- 
mus, haud minus apud.veteres invaluisse, ut uyae maüsrae exprüune- 
rentur ;calcando et pedibus quidem humanis. , Iuvenalis V, 31: | 

calentemque tenet bollis sopíalibus. MUSS. sss 
V. Long. Past. p. 46 Schaef. Huo refero artis opus, quod vulgavit 
Olivierius Marmorum Pisaurensium. in. froate ,et hinc Millipus Galle- 
rie mythol. tab. LVI. No. 269; .quo, ina receptaculum vinarium 
uvis repletum fagni duo exbibentur manibus iunctis tripudiant&s et 
sic vinum exculcantes. Idem exhihet vag pictnm in Catalogue des 
Vases Grecs de la collection de C. Kk. F. Pancourke, . par Dubois. 
Paris. 1835. No. 35 et 43, ut doceor a Welckero Mus. Rhen. V, 1. 
p. 133.  Faunorum saltantium personas sustinent Ámores peda ma- 
nibus gestantes in eodem opere perficiendo, in vindemiae binjs i ima- 
ginibus in Sculture e pitture dai cemeteri di Roma T. I. Tab. I et 
Tabulae ultimae subiecta. "Vide etiam Gerhardii Auserl. Gr. Vasen- 
bilder, Tab. 15. Quae omnia eo magis faciunt ad illustrandum Cor- 
nuti locam quo Bromii aliorumque Bacchicorum cognominum origo 
ab exsultatione uvas caleantium certius repetitur, quo facilius conce- 
damus, cuim saltatione illa coniunctrm fuisse dei imvocationent, vel 
sdéo cantilenàm quandam. Quid? quod in pompa Dionystaca Kto- 
lemaei Philedelphi imssu deductae, Callixeno teste spud Athen. V. 
p. 199. A, toreuler eurrui impositum a trecentis' hominibus velteba- 
tur, uvis repletam, quae pariter a satyris cantantibus calcabantür: 
Esutovv di, inquit, £xovra Jurvpos nooc adAov Gdorwec péloc imf: 
wo»* iprnüvixe d avrei; Zhgsóc* xal:di oigo cfe 90oU «3 ylebnoe 
Fdo. — Et hos satyros inter calcandum cordacem vel aliud saltationis 
genus ludicrum. duxisse, quis dubitet] ! 

[Bgosoc etco.] Cum hoe loco, quo variá iila dei cognomina 2 
veriferatione et cantilenis Baccho operantium repetuntur, Em 
conferenda verba Ennii in Athantante e& Bothe p. 38: ....... 

His:erat in ore. Bromius , his Bacchus pater, 
illis Lyaeus , vitis inventor sacrae; 
tum pariter ,,Evan, evoe! evoe Evius!" 


— 352 — 


Fguotus iuvenum coctus alierna vios 
. énibat alacris, Baechico insultans modo, 
cui loco Columna p. 264 ed. Hessel. apte apponit Ovidii MeL IV, 11 
de orgia Bacchica celebrantibus haec afferentis: 

Bacchumque veeant, Bromiumque Lyaeumque 
ignigenamque, satumque iterum , solumque bimatrem. 
"ddditur hís INyscus, indetonsusque Thyeneus, 
et cum Lenaco genialis consitor uvae, 

INyeteliusque , Eleleusque parens, et Iaechus, et Evan: 
et quae praeterea per. Graias plurima gentes 
nomina, Liber, habes. 
Ceterum de Bromii nomine veterum sententias v. ap., Columnam 1. c. 
et Creuzerum Symb. T. IIT. p. 90. fuvat hic epigramma Iuliano 
imp. vulgo tributam in cerevisiam haud inficetum apponere, Ian- 
manno Colonia Sumlocenne p. 106 nescio unde allatum: 
Baeche , quis aut unde es? tibi, Bacche, íiwro per ipsum, 
te minime novi , sed love nosco satum. 
Tu híreum, non nectar oles, nam Gallia tellus 
fe flava ex spica viffs inops genuit. 
Dicamus te igitur Cerealem , non Dionysum, 
spícigenam potius et Bromum, kaut Bromium. 
Quantum ad nomen Ev:o;, de quo omnia nota, nihil addam nisi quod 
nunc eliam nymphae DBacchicae nomen Evo?« in vasculis nonnullis 
repertum est, de quo adeas Iahnium Vasenbilder p. 18.] 
[1«xyoc] Rarum boc Bacchi nomen sive cognomen, huius dei 
figurae indubiae adscriptum in vasculo Graeco, de quo v. Gerhard, 
Berlins anüke Bildw. I. p. 220.] 


P.416. veo] Sic Maimonides in More Nebuchim L. l1. c. 46. p. 486 
dicit secundum Zabios, quos quidam a Sabaeis differre existimant, 
praeter:Deum dari et daemones, qui formam habeant hircorum atque 
ideirco dicantur Seirim, ut in Isaia 34, 14 per hanc vocem quidam 
sefyros intelligunt. [Cf. Tho. Crenü Praef. ad Casaub. de sat. p. 21, 
ubi de cultu hircorum divino apud Aegyplios aliosque populos agi- 
tur: quibus confer quae de, etymologia nominis ecvvgog habet Etym. 
M. P. 709, 6.] . 

[dx9 ToU ocrsgpíva;] Idem Aelianus V, H. IIT, 40. Scholiasta 
Plat. Rep. p. 396 ed. Bekker., ubi oagdeoc ?4Aoc quid sit exponit: 
calour DE Tov. «d Dulsro rà ovoua xal. yaisu»v, Diogonianum, ot vi-- 
detur, auctorem secutus: v. Ranke de Lexico Hesychiano p. 16. Cf. 
Bekk. Anecd. p. 1417. Ioannes Gaz. Ecphr. tabulae mundanae 300: 

eQuxadéo» dite crogoóra sopOnér odorrev, 
Oris igitur brutorum more hiantis, quale sane setyris ab artificibus 


— 853 — 


passim tribui videmus, memores ii fuerunt, quorum ex tente ipsum 
nomen Satyrorum Cornutus illine derivat.) 

[2x70] Valde mirum debet videri apud nullum Cornuto anti- 
quiorem scriptorem hoc nomen, quo aperte genus aliquod comitum 
Bacchi designatur, reperiri. Atque qui ex reoenüssimis scriptoribus 
eorum mentionem fecerunt, lo. Malalas et Cedrenus, eos Lobeckius 
Aglaoph. T. II. p. 1311, composiüs horum locis, ex Cornuto censet 
sua hausisse: quod nunc in medio relinquo. . Praeter nomen certe a 
Cornuto Malalas nihil mutuatus videri potest, quippe qui de Baccho 
Boeotiam occupaturo ll. p. 17 (p. 43 ed. Bonn.) haeo referat: x«- 
.xocunuivor One xal crQurQ, oUS, euoé, Zxigvouc ixáÀe, €G yoQyoUc 
xal KaAlonivovc* ca» ydQ lx Biogingg yegac, nel Gopík uuUOTIZ nt- 
naidtvuivo,,  Propius vero ad Nostrum accedunt Cedreni verba Hist. 
J. p. 24. B: «ov« al» üvdQac Zxigrovc ixudege duà T0 dAAtgOci, xdg 
di yvvaixac Buüxyac. Felicioribus licuit nobis esse in exploranda no- 
minis origine, quod dubitari non potest, quin cum verbo oxQrüv 
vel, ut Noster, oxaíge» cognatum sit, atque ipso Donato ad Ter. Hec. 
I, 2, 3 teste, quem affert Lobeckius, Scirti servi nomen a oxgraáv 
factum est, ita ut ministri illi Bacchici a tripudiando vel exsultando 
dicli videantur, Satyris quippe aliisque id generis personis Bacchicis 
accensendi, quorum aliquis ipso epitheto «e9roxodzc ornatur in Epigr. 
in Brunckii Anal. T. If. p. 238. Praeterea illa ipsa verborum fa- 


milia rei, de qua agitur, propria. Homerus, ubi vindemiatores sal- 


tantes canit, Iliad. e, 571: 
vol 0) óyosovs. «pat 
poÀni v lUype Tt, moOh OxaiQovveQ éxorto. 

Panem vzeowprás sv» in montibus fingit Philostratus Imag. 1, 14, 
quibuscum conferenda sunt iunioris Philostrati verba c. 10: xagóéros 
rt y4Q xa) yeOto» ebio» xal Daxymóv iv óvOue gaivovcw, Cf. Nonn. 
Dion. IX, 202 seq. Atque ipse Bacchus dicitur oxe/gev, 0x:977176, 
oQxgor5o: de quibus cognominibus v. Gail Rechercbes sur le culte 
de Bacchus en Gréce p. 339. Eo minus vero cum 2»roic eonten— 
dendi erant oxísa4o, Aristoph. Pac. 640 a Schneidero Lex. h. v., quo 
hoc daemonum nomen ab ipso poeta probabilius fictum est: atque 
ipsa nominis scriptura incerta, quum dubitari possit, an non praestet 
Ravennatis lectio Zxvra4o:.] 

o:À«ist] Hinc Timonis Z;44o/, de quibus in huius vita sic Laer- 
tius p. 600: zàe dà qi4Àew zQía lox.» (Ff48Mu)* iv oic navvac Aeidoges 
xaà cillaises vov; doypatisovc, ubi v. Menag. p. 440. [T9 ovAduisti» in 
oblecismentis convivalibus refertur a Luciano Prometh. T. IL. p. 109.] 
Scripserat ZildoUg 5ros woyove và» eiAecégov [hfÀia y, inqua Suidas 
T. IJI. p. 476, quorum Sextus Empiricus nobis insigne servavit 
fragmentum adv. Ethicos Il. p. 721, quod ex Homero ac praesertim 


23 


— 454 -— 


ex Odyssea s, 299 usque ad 313 expressum, seu potius mapadynéver, 
quod miror Fabricium fugisse. Seilicet versus Timonis 

ej dé vic aiazev, oia fporol aiatovgw 
est imitatio versus Homerici Od. v, 197: 

fa8re» xal nivtv, ola f?povol uvdprc idovaer. 
Versus Timonis 

eiuos iyd Tí taÓ€; ti »U nos 0090» ivÓu yérytas 
expressus est ex Odyss. v, 299: 

€ gos ye) Q'dOc, tí vU pos utpuera yéviytas. 
Versus Timonis 

zr€roc uiv Qpérac cui, voovu dé pes ovx Py, noxnoc 
haud absimilis est ab Odyss. 9, 288: 

14 dul Edrov , Ur vo. goésic ovd 9fums, 
et Iliad. &, 141: 

ine) oU oi Uv, golvez ovO ypgawi,  - 
ut Odyss. », 14: 

"fidoie ovÀ' rflaiev, 
Versus Timonis ; 

5 ut párg» givtroOus otoua, «inov edtÓQor 
expressus est ex Odyss. y, 167: 

uAÀà viv ov. gevtesOas orouas aki» odsOgos. 
Versus Timonis 

*Qlc naxdgsec uévro, nal vezQumie oi ug tyostec 
expressus est ex Odyss. », 305: 

vQic páxagec Zlavaol xai verQdxiG or 107. olorto. 
Versus Timonis 

»Uv Dé ut Awvyadéass tgadwr eipa pto dapgras 
ex Odyss. », 311: 

vU» dé ue Awyalip Oarádze cuapto dÀévas 
Io his Timonis versibus inducitur iuvenis delens, quod philosophis 
dederit operam iisque ita frustra operam, ut famem sibi imminentem 
prospiciat: eos beatos praedicat, qui sua bona adhue possident, nec 
in scholis consumpserunt, . 

vQic mexuapec mévros x«l vertQüxic o» ug iyowttc 

ptt xarucQuSasrac ivi OyoÀz, ooa inéxavro, 
ubi pro 4; iyovrec legendum censeo Gi» iyors«. Non enim eos, 
quibus res est angusta domi, sed qui sua bona in philesophorum 
scholis minime profusa adhuc retinent, beaíos praedicat ille iuvenis. 
"Hyerwc consirui potest eum oco' ixézarro, ut sit sensus, ea habentes 
quae possidént; sed potius per o: Lyevrec imtelligendum est divites, 
ut in Eurip, Danae apud Valek. Diatr. c. 1. p. 7: i» xoiz yovas né- 
over n7vjs ode. (Conf. Kuser ad Aristoph. Plut. 598. Erfardt. 
ad Soph. Aiac. p. $06 seq.: Non tamen probo Villoiseni conieetu— 


— $355 — 


ram, in qua cerle ure in 43d) mulari oporteret: nisi illud orationis 
membrum excepit allerum eadem negatione instructum. | Eorum vero, 
quae de imitatione Homerica Villoisonus acute demonstravit, nihil 
commonuit qui de Timone nuper, Berolini 1321, peculiari de Sillis 
Graecorum cemmentaüone scripsit, Paulus, apud quem fragmentum 
illud Timonis exstat No. XL. p. 46, in loeis Homericis, quos Timon 
expresserit, indagandis ceteroquin nom incuriosus p. 29 seq. To cà- 
Auivt, ad quod verbo redeundum, in oblectamentis cohvivalibus re- 
fertur a Luciano Prometh. T. I. p. 109.] 

Zu] De bis altum apud veteres silentium, vel apud Strabo- 
nem, qui X. p. 717 [T. IV. p. 169 Tzsch.] Bacchi comites sic re- 
censet: Zfovécov db Xuágroé vt x«) ZuürwQos, xai Büxymi, Jigval vt 
xal Ovi, xaà. Mipalloyte, xui IVasdec, xu Népgat, xui Tívvoo nQoa- 
'uyoprvousvos, — Àt ego Zeidas à oír» irruere eodem modo formatum 
puto, quo Ovze; a Ove, quae sunt cognata et affinia vocabula. Cotta 
iocans apud Cic. de N. D. III, 6 se Fewu»us omnino quid sit nescire 
affirmat. Ego vero multo minus Zevidu:, quid sint, scire poscerem, - 
quum in hoc solo Cornuti loco appareant et. omnibus aliis veterum 
libris nulli sint omnino. Suspicor esse Latinorum Faunos et Panis- 
cos, quos Cicero de N. D. lI, 17 cum Satyris coniungit. [Neque 
hac de re sibi satis liquere confitetur Lobeckius Aglaoph. T. II. 
p. 1312, neque mihi liquet omnino; quamquam ut verissimum vide- 
tur, nomina evade» et Xavéáde;, quibus Sileni Thracibus appellaban- 
tur (v. nobis monita in Mida p. 36 et Sturzium Dial. Alex. p. 46 
Lobeckio allatum) hue referenda esse, ab huius vocis familia minime 
aliena, ita omnino dubitari non posse crediderim de nominis Ztvda. 
origine à Cornuto tradita, idem statuente Iahnio Vasenbilder p. 15, 
qui nomini ZYBAZ, quod satyri figurae im vaso picto adscriptum 
invenit, cognata satyrórum nomina, quale istnd est Zoguda», scite 
admovet, hac de re omnino consulendus. JX/6« enim et oo«co6a. 
sive o0t09a. (activa forma an ín usu fuerit dubito) non solum stirpe 
sua, sed etiam significatione affinia eme, quod docet Etym. M. p. 2790, 
36, eo demonstratur, quod unum cum altero ab antiquis confunde- 
batnr; cuius rei testis est locus Apollonii Rhodii IT, 295: 

oi d' ógxo  eitavrtc UxivrQtgos e ix) via 

orve0Om..  Z'rpogádac dà nevuxitiovo üvOQuxos, 
ubi erant qui olim legerent oecó«, quod ab editoribus adkuc non 
animadversnm est. -]ta enim Etym. M. p. 742, 7: «o di 0weo 67uíi- 
v^ T0 ou, dc xó, EétoOus avQogiün» 1), xaod nollevio.  Utram- 


1) 2*eoeudg» in Lexicis desideratur, recte, huius si loci sola 
auctoritate niteretur, a quo plane alienum est. Sed usus ea voce 
est Phanudes in Boethii etaphr. p. 51, collatis iis quae ex schedis 
meis ibidem p. xix editor amicus vulgavit. 


23 * 


— 356 — 


que vero formam promiscuo frequentat usu Apollonius. Exzemplis 
verbi a«céecóu, Schneidero Lex. allatis adiice 1l, 268: contra oeemé- 
vov; Brunckius, quem vide, Ill, 307 reposuit pro vulg. c«vopérovc, 
quicum confer II, 1012. Ceterum oeecó«. eo loco, ex quo profecti 
sumus, Gerhardius inter vestigia alterius Árgonauticorum recensionis, 
quae in Lect. Apollon. percenset, si bene memini, neglexit. 
p.111 [GgÀ'íuopeoc] V. Creuz. T. Ill. p. 186. Pashley Travcis in Crete 
T. II. p. 6. Ovid. Met. IV, 19 de Baccho: 
tibi, quw sine cornibus adstas, 
virginewm caput est. 
Atque nomine diminutivo (v. Ioann. Alex. Ton. p. 8, 34) fios; de- 
signabatur homo yvruxí«g et xoegiüpÀvc a veteribus, quorum locos 
composuit Bergkius in Zeitschr. f. d. Alterthumsw. 1835. No. 49. 
p. 321; ex quibus huc in primis pertinet Herodian. x. wo». A4; 
p. 31: "Eors dà xai vó diovbg xeQu voic xepexojg ini ToU ixÀvvov va0- 
goutvov, Augnypévo» ixi tov diovvcor. Quam Bacchi naturam in signis 
eius artifices saepe expressisse videmus. V. Welckeri Kunstmuseum 
zu Boon p.83. Hic vero non cogitandum de tauriformi illo Baccho, 
qui Hebon dicitur, scd de deo iuvenis formosissimi et mollissimi 
figuram induente, ex cuius Íronte racemis redimita cornua surgunt ; 
qualem egregie pioxit Philostratus Imag. l, 15: K«i ydo o: xoqtAfo:, 
ciépaurog ovrtQ, 4lovogov yveQaUpa . .. xu xigug U:xtxQuoputro» Tv 
xQorágev 4orvcov Ó5Àoz  Talemque figuram ment Tibulli obversa— 
lam censeo, pulcherrime canentis, lI, 1, 3: 
lHlaeche , veni, duleisque tuis e eornibus uva 
pendeat, et spicis tempera cinge, Ceres. 
Cornu enim copiae, quod dicitur, uvis referto ornatum Bacchum a 
poeta fingi ut credam, Dissenius mihi nom persuasit: iam iuxta Ce— 
rerem spicis coronatam akerum deum pariler serto redimitum ex— 
speclamus, ac dubitandum praeterea an cornu copiae Baccho conve— 
nienter attribuatur, quo in artis operibus hunc deum haud memini 
insiructuu me vidisse. Cornutum Bacchum hedera redimitum exhi— 
bet gemma scalpta Musei Berolinensis, ap. Toelkenium Veraeichn. 
der antiken Steine. etc, p. 186. No. 928. Ceterum de Baccho tauri— 
formi adeas Creuzeri Rerum Bacchic. spec. Ll. p. 8 seq.] . 
P. 118 [dvoxaOtrrory] Rariore hac voce usus est Nicephorus in Maii 
Coll. nov. Vatic. T. Il. p. 658] 

[r9 ub» vic écOiroc dr079óv] De veste florida variisque colori— 
bus distincta Baccho propria, qua discolor agrerum varietas respici 
videatur, Welckerum egisse Zeitschrift für alte Kunst Vol. Il. p. 535, 
[acobsius monuit ad illa Philostrati F, 15: ocxsw; ul» ydp 5»0:5u£wm, 
x«i QvQgo., xai veggidtc. V. Annali dell' Inst. archeol. 18323. p. 99. 
Qualis vestis ea videtur, quam Gratiae Baccho confecisse Apollonio 


— 337 — 


dicuntur, Argon. IV, 423, collato Tliad. s, 337, ubi peplus a Gratiis 
factus de quovis vestimento pretioso dicitur.) 

[uera] Athenaeus IL. p. 38. A: xai ovróc iari» 0 cg digOtas 
vQitovc. — fio aóllerog ul» oio; lid. vij». ix. nartixj o. &ÀgOcar, 
diovioov dà dié v)» 0» ufBg. Euripides Bacch. 279: 

p&viig O0 Qaiuov 0ds* và ydp uxyevaiuoy 
xul «o0 ucviddeg uayrixyy ztoAÀAgy Vyns* 
ora» yug 0 O:0g ig và cba lA0p zoàÀUc, 
Alytv xà. néllov ToUG ueugvotag mot. 
Ceterum de Baccho apud Thraces vaticinante huiusque dei in Thra- 
cia oraculis v. Lobeck. Aglaoph. Y. p. 289. Schol. Eur. Hec. 1243. 
Matth. Macrob. Sat. Y, 18. Eiusmodi sacrum fuit apud Amphicleen- 
ses Phocidis, ubi Bacchus colebatur vatis nomine, teste Pausania X, 
339, 5. Conf. Creuz. Symb. T. IIT. p. 166.] 
[uógog x«i vvuzavo] Poeta inc. ap. Serv. Centim. p. xi ed. Klein. 
Tolle thyrsos aera pulsans: iam Lyaeus advenit, 
el p. xxiii: 
Indi Lyaeo dediti tympana i(am quatiunt.) 

[«4AÀosc xosovrosc égydvoic] V. Plutarch. Quaest. Symp. , t. p. 671.] 

[Tovie 0$ vé» Üvgour xal imidogarídag xQunrouérvac Uno vG» evÀ- P.119 
Àe» iyovax] De hoc genere thyrsorum, qui veteribus 9vgooloyro. di- 
cebantur, v. Salmasium Epist. XII alibique copiose de iis agentem: 
cuius verba attulit Barkerus in Classical Journ. Vol. XII p. 407. 
Cum quo usu conferendum, quod Harmodius et Aristogito enses, 
quibus Hipparchum occisuri essent, foliis myrteis occultatos gestasse 
dicuntur. V. Scol. p. 47 et 61. Macrobius Sat. I, 19. p. 240 ed. 
Pontan. de Baccho: sed et gmwm thyrsum tenet, quid aliud quam 
: latens. telum gerit, cuius mucro hedera lambente protegitur? Addo 
Plutarch. de Is. et Osir. p. 364 (p. 439 Reisk.). Afoyros dt Bovyevgc 
4d.oruoog ininàg» iaviv' dvaxaAoUyvas d' avrov vxo aaàniyyoy i& vdaroc, 
ipBaAAortec vdÀov tg T5» üflvagov &ova vQ nvAuOye. rác dà aádmyyac 
iy Otgaorc xQUzvovow, Num ex aqua, ut Xylander vertit, tubae illae 
factae? Pro vdaroc lege vadov.] 

[Mtuvadec) Habes haec omnia in gemma apad Casaub. de satyra P. 180 
p. 67 et 98. GALE. Philo de plantatione Noe T. III. p. 150 ed. 
Pfoiffer: 24 1obro uíivros xui v7» Getz» tQG meg) vov oivor Pgyacóac 
puivopivy» ixdAtgav oi nQGvoi, xal vac i6 avroU xaracyésovg yevouivac 
Báxyac, Maiwaduc ind uaviag xai naQapgogUvyc a/tg voi; dxÀZgTUC 
ingopovpésyos, ubi ex Vat. Ms. revocandum videtur 4aodp» pro ua.- 
»ouivgy. Praeterea pro zqUro lege :xo/7ruí, quos idem simili loco 
advocat p. 152.]. 

[»£oc] ANéoc 7fiBíona:c Anacreonti. Heraclitus: d»ro oxora» usOv- 


— 308 — 


' cO fj, &yrvas vao zuidog driflov, odx Exatev, omy fuirts, UyQd» vov wv- 
xq" yo»' avp vvyn cogwrarg xul ágéotp. 
Ebría Maeconiis figit vestigia thyrsis, 
Claudian. V. Casaub. de satyr. p. 74. GALE. De variis aetatis hu- 
manae formis, qua Bacchus a veteribus repraesentatus est, Macrobius 
Sat. I, 18. p. 236 ed. Pontan. 7tem Liberi patris simwlaera partim 
puerili aetate, partém. iuvenili fingunt, praeterea barbata specie, 
senili quoque, uti Graeci eius, quem Bassarea, itin quem Brisea 
appellant etc. Quo de loco et praesertim de sene Baccho v. Schwar- 
zii Miscell. p. 107. De Bassarei nomine infra dicetur: de Brisei v. 
Creuzeri Symb. T. III. p. 353, qui addere potuisset, synodi nomine 
collegium quoddam huic Baccho dicatum Smyrnae constitisse, teste 
inscripüone in Sponii Misc. p. 354, quo et altera quae ibi vulgatur 
referenda est.] 
[Zurrvoos etc.] Casaub. de sat. p. 43. GALE.] 
[rd Tj» ngóc vo vOwQ xgáci vov oirov etc.) Eleganter eandem 
allegoriam persecutus est poeta Anthol. Lat. I, 22. T. I. p. 11 Burm.] 
P. 181 (1«9ó«iec) De panthera Baccho sacra omnia nota atque artis 
monumentis satis illustrata. V. Creuzer T. Ilf. p. 114. In caussa 
vero et ratione exploranda veteres differunt. Philostratus Imag. I, 19 
de panthera: 424ía 0) Ziovíco npoóg vO L&ov, nud) Otpuoraror rà» 
Cum» jorí, xui^nydG xoa, xal fom Ead — "Ope yof» xul avro 1o 
O7glov Erualéor và /fiovíon xal agd&s ixi vole Tvdóorre». Hanc re- 
tionem Cornutus ignorat. Cf. cap. 27. p. 203 ibique monita et locum 
Eustathii descriptum p. 206 ad v. eógrzo.] 
[và soix/Ào» vc roow:g] Hinc panthera vería dieta: v. Welckeri 
Mus. Rhen. V. p. 314]- 
[»«89:2«] Nifgidic in apparata Bacchíco referuntur a Philostr. 
Imag. J, 15. V. ad c. 27. p. 203. 
eic tO» u0xÓ» ivtÀlovic;] V. Hemsterh. ad Aristoph. Plut. 1130. 
[Ibi Scholiasta cum Nostro consonans inter alis, quae ad doxoilsa 
festa exponenda pertinent: doxet d? iyOg0» (^ra, duxilo vo Lov. Si— 
milia Tzetz. ad Hesiod. Op. 366. Cf. Intpp. Plat. Symp. 15. Ephem. 
litt. Lips. 1812. No. 238. p. 1898.  Gerhardii Antike Bildwerke Nea— 
pels T. I. p. 199. "Virgilii intp. vet. ed. Maii p. 13. lahnii Pen— 
theus und die Mainaden, Kiel 1841, p. 12. In thiaso, quem exhibet 
gemma scalpta, Miliottium, qui edidit Pierres gravées I. fol. 64," fugit 
quod a quopiam calcetur, non vasculum esse, ut putat, sed utrem, 
ità ut haec imago ad doxeliacuo» referenda sit. 
óyvtixóy] Eudocin p. 397: tlc di ví» AMfiyvxriery ioiflovvo xà» 
tQdyo» dvaxsiuevov tj yovipt) duyduat xul yüg óytvtixov CGoy 0 vQ&yoc 
Myevas tias. V. Theodoret. Therap. III. p. 521. (T. IV. p. 784 ed. 
Schulzi. Adde Horapollin. Hierogl. 48. p. 60 ed. Pauw., et quae 


— 9000 — 


notavimus ad c. 27. p. 203 ad v. oyw:4». De capro, quem Baccho 
mactare solerent, v. Meineli Eclog. Qvid. p. 203.] 

[9 9»oc]..Sileni asinum, ni fallor, Cornutus in mebte habuit; 
praeterea et ipsi Baccho animal illud sacrum fuit, varias ob caussas. 
V. Creuzer T. II. p. 483 seq. Comm. Herod. I. p. 228. Hinc idem 
asino vel etiam mulo insidens fingitur: v. Hamiltoni Vasen T. H. 
Tab. 42. Gerhardi Berlins Bildw. I. p. 226. 239. 243.] 

[29«41o0j]] quorum obscoenitatem frustra conatur excusare lambl. 
de myst. c. 11. segm. 1. GALE.  Villoisonus in Collect. , Plures 
erant apud Latünos dii et deae, qui illa Veneris orgia celebrantibus 
adessent. Augustinus de civ. dei VI, 9: .. . Sed quid koc dicam, 
cum ibi sit et Priapus nimis masculus, super cuius immanissimum 
et turpissimum fascinum scdere nova nupta iubebatur more hone- 
slissimo et religiosissimo matronarum. — Vide eundem VII, 21 de 
phallo, cui membro inhonesto matremfamilias honestissimam palam 
coronam imponere necesse fuisse dicit in oppido Lavinio. Et VII, 
24: iem quod ín. Liberi sacris honesta matrona pudenda virilia co— 
ronabat, speétande multitudine: ubi- rubens et sudans, si est ulla 
frons ín. hominibus, astabat forsitan et maritus: et quod in cele- 
bratione nuptiarum super Priapi scapum nova nupta sedere iubeba- 
tur." De Bacchi phallis festorumque hanc in rem celebratorum ritu 
cf. quae collegit Creuzerus Comm. Herod. I. p. 146.] 

[xov Ovovruv diovboe x«i fpgodivy] Intelligitur, ni fallor, Li- P. 182 
bera, quae pro Venere habita fuit. V. Creuzer T. III. p. 375. Ce- 
terum Baccho, Cereri et Liberae Romae commune templum: Tac. 

Ann. II, 49, ubi.v. Vestran. Poeta Anthol. Lat. J, 23. T. I. p. 13 
Burm. 

"irdenti -Baccho suecenditur. ignis moris, 

: wem sunt unanimi. Bacehus 4fmorgue dei.] 
[O dt »igort] Versus notissimus, qui in proverbium abiit: 

Ifolloi tos vuQÓ5nxopóQos, navQos dé 1€ Baxyos. 
Quo praeter alios usus est Melogalas quidam in Epistola edita in 
Extraits des Mas. de la bibl. Paris. T. VI. p. 512. Alios monstravit 
WytMenb. ad Plat Phaed. p. 173 (176 Lips). 1VáQ9gt£ Baccho cur 
sacer fuerit, alias affert. caussas Plutarchus Quaest. symp. l, 1. p. 612 
(Y. VM. p. 416).) 

ptOvovrey] Philo de plantatiene Noe p. 237 [T. IIl. p. 158 ed. 
Pfeiffer] : 2x0 rovrov y£ vos qaa) zo. ueÜvtiy. oropuoÓw, or» uétü o 
Ovav (Ooc r9 toic ngórtgor oyreuaQus, 

(Owcíooros etc.] Eurip. Pboen. 1765: :0' «44a. BQojio$ we ye 
oquoc .uflexoc oQegs. Mawudw».] 

(deOcQuufoc o Zavvooc ixÀgOy] V. Athen. I. p. 30. A. XI. P.183 
p. 460. A. Varias nominis etyumologias enarrami Schouus ad Procli 


— 300 — 


Chrest. p. 432 ed. Gaisf.  Lindenbroch. ad Priap. $2. p. 172 ed. 
Sciopp. Timkowsky in Beckii Actis Vol. I. p. 204 seq. Creuzer 
T. Ill. p. 130. Primitivam nominis formam d;6vgeuoc fuisse, nuper 
statuit Welckerus in Annali dell' Inst. archeol. 1829. p. 400.] 

[o d GpiuuBoc] Varia$ derivandi explicandique rationes exponit 
Etym. M. p. 455, 16. Opíaufoc ipse Bacchus appellatus: Athen. I. 
p. 30. A] 


P. 184 [rg» »/v1a4»] De loquacitate picarum v. Jacobs ad Philostr. Imag. 
JI, 17 fin. ubi iuxta psittacum pica laudatur, plane ut in Persii pro- 
logo, ad quem v. Passovium p. 226.) 


[B«coagíc] De origine huius cognominis veterum loca occupa- 
runt Gaisfordius ad Hephaest. p. 70 et Creuzer Symb. T. III. p. 360. 
Ad lectionem MS, B«cagí« Galeus adnotavit: ,Alii cum duplici s, 
et Bassarin talarem intelligunt. Ovidius de ea: 

Funditur ad teneros lutea palla pedes. 


Agathias Epigramm. z«Qs09vQiov vocat." En igitur Bassarea habemus 
Bacchum, talari vestitum, non hercle Indicum illum, ut nonnulli pu- 
tarunt, sed Thracium: Thracibus enim Dacchabus facocpac illas, 
unde plerique Dassarei Bacchi nomen duxerunt, proprias fuisse, nunc 
salis constat, V. Lobeckii Aglaoph. T. 1. p. 203. Creuzer Zur Gem- 
menkunde p. 200 eiusdemque Auswahl uned. Gr. Thongefüsse p. 57. 
Qualem Baccham monstravit Gerhardius Neapels DBildw. T. I. p. 308; 
neque Bassareum Bacchum cunctor eum agnoscere, qui multis in 
anaglyphis ampla et demissa ad pedes usque vesie amiclus senex 
exhibetur. Quae sententia egregie firmatur Macrob. Sat. I, 18. p. 236, 
cuius verba exhibuimus supra, ubi de iuvenili Baccho sermo fuit. 
Ceterum in etymo vocis declarando Cornutus secum ipse dissidet, si 
quidem idem est qui ad Persium I, 100 adnotavit: Bassareus a ge— 
nere vestis, quo Liber utebatur demissae ad talos, quam Thraces 
Bassarim vocant. De quo dissensu componendo vide Prolegomena.] 

[6oag«orrgv] Faber Tan. in Epistolis deducit ab ip«poc. In Bac- 
chi Omestae sacris reclamantium caprarum viscera cruentato ore dis- 
sipabant. Arnob. Ut igitur Kogvxiergc , sic et égugiorgc. Porphyr. 
de abst. 3, 17 dicit ab animalibus diis data esse cognomina: fzoà- 
Ae», ul. vocetur Zfuxeoc, Zfioytog, &Qaugiergc, GALE. Eandem quam 
Noster etymologiam inter alías Eustathius refert ad Dionys. Perieg. 
576, ubi tamen gaíru» est pro divas; utrumque coniunxit Eudocia 
p. 121 eadem in re. "Veterum et recentiorum hariolationes circa 
cognomen illud explanandum eollegerunt Creuzerus T. HE. p. 97 et 
qui nuper ipse novam coniecturam adiecit illis haud probabilioremm, 
Burmeisterus in Zeitschr. f. d. Alterthumsw. 1836. No. 131. p. 1055.. 
Mibi interim ad antiquae disciplinae placitum illud revertendum vi- 


— 2601 -— 


detur, qua elgapuerpc. mapu so jjjagOu, b» v nypo ToU fic, uli 
cum aliis Eudocia ]. l. dieit, appellatus creditur, non tam ineptum 
illud quam vulgo putatur. Neque excogitata haec vocis origo a solis 
grammaticis, sed adeo poetis celebrata. Nonnus IX, 18 de partu 
Bacchi: . 
Aoytvopéivo 0) vxaío 

zmurQuz» lÓguey inervpiny voxtroo, 
xixÀgOxerv diovvgov , ine) nodi góQro» ceiQey, 
ji xeAaive» Kgowdyc fifguOoze uou, 
víooc oz, yAdcoy ZuQaxoooid. yelog dxovt. 
xal O4ov aQriAóytvvo» igruica» Eigagurzv, 
Orr. piv &UeiJuv: zxatgo iQjuvero unos. 
Iam quod ad ipsam vocis derivationem attinet, Burmeistero quidem 
concedendum est, sigagior2c admodum facili ratione a j«zze deri- 
vari neganü; nulla tamen vocis etymologia rei aptior; et hac in re 
puto nobis solum laborandum, ut quo modo utriusque vocabuli 
cognatio constet demonstretur. Qua in re nihil, fateor, cunt proba- 
bilitaüs quantulaecunque specie afferre possum nisi coniecturam, olim 
igusre vel, ob nativam litterae rho geminalionem, ijj«zxre dictum 
esse, ad eorum quidem verborum analogiam conformatum, quibus 
ex usu quodam priscae Graecitatis e vel 7 verborum formis primiti- 
vis praefigeretur, unde prodiit v. c. zfovÀópy», alia: quo de usu 
v. quae sagaciter monuit Boeckhius ad Min. p. 148, collato tamen 
Lobeckio ad Phryn. p. 700, sententiam suam hac de re suspendente. 
Ad eandem verborum classem referendum esset dvgouas (odvQoua:) 
et quae alia id generis sunt. Formae vero ijj«g9:wvgc, si quidem 
apud Graecos in usu fuit, paulatim, praesertim poetarum studio, mol- 
liorem elgug:ovzc substitutam esse, haud valde mirandum. Denique 
in hoc non laborandum, quod significatio passiva, quae inest in v. 
sgugieTgc, usui huius classis substantivorum in -orzc desinenüum 
acliva plerumque vi gaudentium repugnet: sunt enim quaedam quae 
statum significant, ut »zc.czc et similia, et quod proxime huc perti- 
nel oxapyu»ioTyc, quicum suo loco Schneiderus Lex. comparat illud 
ipsum egag:rgc. — Haec pluribus abhinc annis scripta nunc re- 
tractanti in manus incidit Choeroboscus a Cramero Anecd. Gr. T. Il. 
p. 211 editus, qui sententiam meam nonnihil confirmat: Eigagwurzc: 
dui vc & digÜoyyov* dnó ydg ToU idjagOus yiyovev ljagsoitgg xui 
dpaquTgc, nQoctiÓorvvoc voU & xul dmofÀnOévvog voU Q. — Eigagewegs 
di Aéyevas 0 fiovvooc , do& «o idjágOe, iv à npa vov fioc elc.] 

[xoÀsuiorgc] Macrobius Sat. Y, 19 init.: Quae de Libero putre 
dicta sunt, haec Martem eundem ac solem esse. demonstrant. — Si 
quidem plerique Liberum cum Marte coniungunt, unum deum cesse 


monstrantes. | Unde Bacchus irvaÀiog cognominatur ; quod est inter 
/ 





propria Mertis nomina |). — Colitur etiam apnd Lacedaemonios si- 
muleerum Liberi patris kasta insigne, non thyrso cic. Idem mox 
quae paene ex nostro loco transumpta dicas: Hüne etiem Liber pa- 
ter. bellorum potens probatur; quod ewm primum ediderunt awete— 
rem triumphi. De Baccho proeliatore audace conf. intpp. Horat. 
Carm. I, 12, 21.] 

[T6 d) x*r6] De hedera Bacchi v. Plin. H. N. XVI, 34. Strab. 
p. 489 ed. Casaub. Macrob. Sat. TJ, 19. Passov. ad Persium p. 219. 
Hinc Bacchus »«o:vc, de quo v. Lobeck. ad Soph. Aiac. p. 352 et 
360. ed. pr. Ceterum de hedera eiusque speciebus v. Millini Monum. 
ant. ined. T. I. p. 140.] 


[ré» xopíugw»] Bacchus adeo xoQvufogogoc Nonno Dion. XVII, 

3 dicilur, utpote corymborum serto redimitus, quod Petronio 110 
corymbiwm dicitur, de quo v. Klotzium Alte geschnittene Steine p. 106. 
Nouno V, 99 Mars deposita galea dicitur: 

pirQogaue nÀoxauidag dvauuüxtons xoQrp(dos. 
Idem X!, 515: 

ovne ydg yQvoiev iAixe» nAexrofos xoQUuois 

BorQvec duneAotrreg in£QQtov. avyévs viugz«. 
Cur vero hederam Bacchus tantopere in deliciis habeat, Plutarcho 
Quaest. Symp. IIT, 2. p. 571 (quem locum Villoisonus atiulit) nemo 
melius ostendit, quippe non eo, quod vi sua ebrietatem reprimat (8«g- 
Mórmi. uvoiyovro vovg zogovc) T1), sed ob plantae similitudinem: x«i 
y4Q roU xÀgkarog vó LÀuxüdte voUto xal oguAloutvoy iv 17 mogeiq, x«i 
ToU nttálov v0 vygov xal ntQuurvnuévoy üTüxtee, adlata d aUrOQ o 


L] 


xoguuflog Üugaxs nvx»Q xal ntQxügovrs ngogtouxog ixuipmptus vn» tie 
up axédov di«0t0i.] 


P. 185 [SvaeAsa] Ovalàng mensa erat super quam stabant rustici fabu- 
las agentes in scena. V. Rittershusium ad Salvianum p. 207. Alex. 
ab Alex. IIL 9. Adhibebantur thymelici in conviviis nuptialibus. 
Recte ergo sequitur in G«4i«c et àvad nara duixóc, ex Odyss. a, 152. 
GALE. V. Syllog. inscr. p. 206. Ceterum hic commemorandum 
Phornuti, ut appellatur, fragmentum quoddam, quod ex Rhodigini 


1) Proprie hoc cognomen, de quo v. quae contulit Lobeck. ad 
Soph. Ai. 180, duobus numinibus solis convenire, Marti et Romulo, 
traditur a Schol. br. llind. 8, 651. Scd conf. Creuzer T. III. p. 231. 
i? Contrariam bederae virtutem asserit Inc. in Boissonadii Anecd. 
T. V. p. 422. Aliam hederae vino admixiae zog mauwonosay exci— 
tantem praedicat Craünus aut Crateuas, ut mavult Schneiderus. ad 
Theophr. Hist. plant. IIT, 18. p. 263, apud Schol. Theocr. NT, 46, 
ubi sub finem pro gavo;» ex codice quodam, cuius variantes penes 
me sunt, eov legendum. 


— $03 — 


Anüquit, IV, 8 (ubi nihi] horum reperio) affertur in Stuarüi Antiq. 
At. T. HL. p. 249 ed. Darmst. Jvuvixove ayévac zxaQaoxtvaQovos 
JHàstos Ovptiimoc KogivOios, axzvexoUuc 7109»ato. De quo quid sta- 
tuam non babeo.) 

Tiróvoy] De hac fabula notanda habes apud I. Firmicum de er- 
rore prof. relig. p. 8 et 9 (ed. Wower Amstelod. 1645]. His doce- 
mur Creticam fuisse illam fabulam, atque in Creta insula natum adeo 
Bacchum perhiberi constat. Quo probabiliter censeas respicere sar- 
cophagum in Creta nuper repertum, scenas bacchicas exhibens, cuius 
in latere uno infans Bacchus cunabulis insidens a duobus satyris 
sustentatur, teste Pashley Travels in Crete T. f. p. 19. Creticum 
Bacchum insuper commemorat cum aliis Pausanias. Sed hac de re 
alias. Interim affero, quae apprime huc faciunt Etym. M. p. 255 
verba: $z, Td io»/cov plÀp onagutarrtg oi. Tiváürvic, v6 "froliwv: 
mapíOevro, lufaAovrec Algrri. 0 d) sagd t6 tQízods dzíOso nagd: vé 
udrÀgé , quibuscum confer Tzetz. ad Lycophr. p. 43, qui ex Etymo- 
logo hausisse sua videtur. Hinc Bacchi sepulchrum Delphis, à» 4«i- 
go!; zapd "*ó» yQvGob» xalospsvov Vfnólle»a, ut ait lulianus, cuius 
locum scite confert Worthius ad Tatiani Or. ad Graecos p. 34. De 
tota hac Bacchi ,eAoxoxzia cf. Creuzeri Rerum Bacchic. Spec. I. 
p. 16 seq. eundemque ad Plotin. de pulchr. p. xur.] 


[v9djrvos] quoniam Rhea inde videtur deduci. V. Schol. Iliad. P, 186 
o, 19. GALE. Ibi leguntur: "Pía» 01, vj» ixdtopévgv vducw. Qua 
de re, ubi de Rhea Cornutus, dictum.] 

[1aQà v9 mo:;77] Iliad. $ et v, 91 ibiq. Schol. Hyginus et Ovid. 
GALE. De hac Lycurgi fabula Villoisonus conferri iubet I. Firmi- 
cum de errore prof. relig. p. 10 et de allegoria eius Eustath. p. 871, 
36. De insolentiore parliculae d£, quae conlinuo sequitur, sede v. 
ad c. 14. p. 138. | 

TiO57v«:] Heraclides de alleg. p. 456 ed. Gale: s:97»ac dà vogui- 
Cu» dti xag auzélovc. De Bacchi et aliorum deorum nutricibus v. 
Plutarch. Quaest. Symp. III, 9 fin. p. 657 (T. VIII. p. 610, ubi dum 
ali dii singulas vel duas nutrices habuissent, Baccho plures fuisse 
narralur, ore dez voy Otov voUtov iv nAMoc: Aérgoug vuugéiv 1iÜÓagotvo- 
atvov xul naidtuousvor, utQu1tQov ziosiy xal ggovuswttQor, Nymphae 
enim proprie Bacchi dicuntur nutrices: v. Athen. XI. p. 465. À et D, 
ob aquam vino admiscendam.] 


[/oxrdevoe] Fabulam a Cornuto de Lycurgo traditam quum alia 
multa arüs monuinenta exbibent, tum gemma scalpta in Toelkenii 
Verz. der vertieft geschnittenen Steine zu Berlin, p. 204. Cf. Zoega 
Abh. herausg. v. Welcker p. 1 et 353 seq. Gerhard Neapels anüike 
Bildw. T. l1. p. 325] 


— 804 — 


rovygine] Heraclid. de alleg. p. 455: «à d'ieriv oivov ovysopid 7c 
ytegyoic aAànyopía. 

P. 181 dxstíÓg] Villoisonus: ,Galeus coniicit dxemoÓ*y; male. Vino 
aquam marinam admiscebant veteres, ut diutius comserretum repo- 
neretur. Heraclides, apud quem eadem allegoria, p. 456: i6e« y: 
pg» Toig xollom ixi qvÀaxg rov diapivev dni voy uagzov, inau- 
vávüs OaAarrip vdar. magd voUto 0 4óvvcog 

dvotÓ" aoc xavd xbpa, Olzic d vntdétavo xóáze 1). 
'H vwrala utxá x9». üxoÓ0lwuy ToU xagxoU OÍgic" «vig ydg ioyaty 
déyeras xóv ovvov. Plutarchus Quaest. nat. p. 914 [T. IX. p. 620]: 
did ví tà oiv OdÀacgur zagayéovde, xal yQgopo» vua Aiyevci» &Àstis 
xopagÜijvua , xoociutvorra fazxriu» Xo» dió»ugo» mpoq vj» Üuluzraur" 
oí dà nojje Oaldzrge infuliovyo. yvwo» ZaxvrOiar oaxigcaritc, tl). 
zortQo» 5 OtQuotge flo Ott 3906 vgv niQipvto», 5 avr iorgos pul- 
ova TO» oiov dmoOftvrvUovga xal eOtí(Qovca zy» Óvrapav; Qj *o vdate- 
deg xaà mwevparüdec vob oirov, ngog pexufoAgy iuagalsgaraig» Urorrec, 
(qrg0& r& ytodpg zapuxora OrUQuy xul xGTtioyüvty ; os dà GÀtG pezá viG 
OuàÀártge Atxvüvorvrég xal duorgxovr&g 10 ddÀorQuo» xai fuQrtrcw, ovx 
i&o: dvoudíar, o/UdÀ onw iyyivtoOu" Manifestum agi hoc loco de 
temperatura vini es, qua aqua marina admisceatur; quod varias ob 
caussas a veteribus factum esse tradit Athen. I. p. 32. A et D. Non 
est igilur dubium, quin de eodem genere mixtionis, non de quavis 
vini cum aqua temperatura accipiendum esse Oraculum illud a Phi- 
lochoro in Scholiis lliadis traditum: quod cum Heynio Obs. T. V. 
p. 716, qui primus vulgavit, Lobeckius statuisse videtur, ad Sophocl. 
Aiac. 804. p. 347 ed. prior. Nam unum idemque oraculum ab utro- 
que scriptore spectari conferenti patebit, Scholion vero illud satis 
mendosum ita habet: 7 ot; yogcuoc idoOm, dAuvnr Py vóne Zióvvoov 
&Aéa Baxrijote. Ut difficillimum fuerit, ipsa oraculi verba ex his 
expiscari, tamen periculum Lobeckius 1l. l. fecit, ita ut versum hunc 
sagaciter erueret: 
iv Qixay /Jiovvoov uiua Baniitons. 

In quibus quum c4e/a egregie repertum videatur, tamen ingeniosis- 
simo viro de reliquis haud adsentior, non solum quod marinae aquae 
mentio, quae desideratur, posthabita est, sed quod commodior lectio, - 
qua simul id quod desideramus assequimur, in promptu est, 2» rox 
(i» díxar) mutato in i» zxovro, tralatiüa illa utriusque vocis permu- 
tatione, de qua supra monui monuitque Friedemannus ad Strabon. 


[lliad. 2, 136.] 
d [Ipsi 2 Zacynthio gypsum admiscere soliti sunt, teste Athe— 
naeo p. 39. B. ldem in (Latin factum, affirmat Theophrastus de 
lapidibus 67. T. I. p. 704. Schneid.] 


— 365 — 


T. VII. p. 406. Restat ut «ve, quod in Scholio sequentibus ora- 
culi verbis iunctum legilur, praecedentibus potius adscribendum esse 
adnotem, et quidem in «A40,» mutatum, qua correctione nihil cen- 
sebis facilius admitti posse, quum repulaveris antiquam utriusque 
vocis scripturam 44J€Y€IN et A4416€ICIN.] 


CaruT XXXI. 


JHgaxAgc) Orpheo erat O«oc dgdxo» £Auzoc o Hooxáge. V. Athe- 
nagor. p. 156 et a pag. 144 ad p. 146. (Herculem hoc modo fetum 
interpretabantur ygóro» dyggarov, cuius imagipem ex Hieronymo vel 
Hellanico Damaseius de princ. p. 381 ita refert: v7» dà rQérg» cQr5» 
atv. cde dvo: yerrgOijyas uiv dx. vovrwv, vduvoc gus xui yix, do«- 
xevra dh eívüs. xetqaddc UÜyovra mgooanéepuxUíaQ vuvQov xal Avovrog, iv 
níau dà OroU ngóoemo», Uytv dà x«l in) vüy duwy nreiQu, GropágÓns 
di rgóvo» dyrgarov xai "Hoaxiga zé» avvov.] Sed Heraclides Alleg. 
p. 492 seq.: 'HguxAMa di voyioTÉovy osx dnó OouarixG Üvrupteg dva- 
xOírra togoUto» layvau. *oiGÓdt ygévoic, dÀÀ dvrg tiugQew nal cogíac 
orguxior uvOTzgc, woneQui xurd faOtiug dxÀ/oc, imidtdvxviay igertiot 
rJ» 9ràoogíav, x«ÓuneQ onoloyoUga xuà ZroWké os doxiuohi avos. 

9 iv volg oÀo.; Aóyoc] V.. Theol. phys. Stoicorum. Orpheus apud 
Clem. Alex. Strom. V. p. 607: 

ái; di Aoyov Octo» BAdyuc vrovrQ p 
Tertullianus Apolog. 21: apud. vestros quoque sapientes Aoyor, id. est 
sermonem atque rationem constat artificem videri universitatis.  Iune 
enim Zeno determinat factitatorem, qui cuncta in dispositione for- 
maverit. Plato de legg. IV, 4eyoc Gcozaroc, de deo loquens. Clean- 
thes Hymno: 
xosvo» Aoyov, og du müpr*v 
gort uiyvuuevoc. 

Heraclitus ap. Steph. Poes. phil. p. 129: «vé» Otto» Àóyov xaO" 'Hd- 
xÀtto» d) évanvogc GOnácurrtg votQol yovóptOa, Hunc ibid, p. 130 
Heraclitus vocat xowov Aóyov xai Oto» xa oU xüTü pEroyuy» yavoptÓu 
votgol , nQatziQiov dàgOsiac. ldem apud eundem: vo Àoyov iorzog tv- 
»oU. Secundum Stoicos, teste in Zenonis vita Diogene Laertio p. 418 
ed. Amst, ó »opog 0 wowoc igt,v o oQOdc Aoyoc did nárrev iQyoutvoc, 
9 avrog d» v 4f xadgyiso" roUtQ cc tar» orvi€v duowxgdese Ov. 
Quod Meibomius vertit eademque im Jove. lam dudum legendum 
censebam o «avro; e» vg 4, quod postea vidi expressum in ed. 
Lond. p. 185, ubi recte prior interpres nihil dístams ab hoc ipso 
Fove. V. supra ad p. 147 w»vgoesee Aoyor. 

dyixgroc] Seneca de benef. IV, 8 ostendit secundum Stoicos 
idem esse naturam, deum lovem, Liberum patrem et Mercurium, 


— 366 — 


atque addit: Herculem (nostri putant), quía vis eius inviela. [Ipse 
Hercules ínvietus dictus, teste lapide in Ephem. lit. Hal. 1822. 
No. 14. p. 107. Cf. Klotz. ad Tyrtae. 1l, 1. p. 74. Atque etiam 
vieter: v. Oderici Syllog. inscr. p. 304.] 

[dÀxgc] Jlagd voic evcixot; 0 Jigaxige cuvtcw; xal dixj Aapfu- 
«triti, Schol. Apollon. Aegyptii hunc dicebant vo» i» záo« xai dia 
ná»ru» 5o», fortasse Aoyov. Macrob. Sat, I, 20. GALE. Hinc .41- 
eaeus olim ipse Hercules dictus: de quo nomine vy. Welckeri Epigr. 
Graec. Spicil. Il. p. 10. Cf. Mythogr. Vatic. Tert. XIII, 1. p. 269. 
ed. Maii.] 

[-2vónaova, d* etc.] Mythographus Vaticanus Terüus l. c.: Her- 
eules igitur quasi 7oewv xAloc virorum fortium gloréa interpretatur.) 

[7gw«e y&Q ixálov» etc.] Spectatur hic vocabuli .usus. inprimis 
Homericus, ubi 79ec nihil aliud quam vir fortis, ut interpretatur 
Servius Aen. I, 196. Conf. quae diligenter et acmte hac de voce 
disputavit Schneiderus Lexico, quibus nunc adhibe commentationem 
On the Homeric use of the word 7oec in Philological Museum 
Volk IF. p. 72 seq. Varias veterum opiniones de vocabuli origine 
vide apud Grammaticos in Crameri Aneod. Gr. T. J. p. 186. T. II. 
p. 444 et apud Eudociam p. 218 seq. Epigrammatis ibi ex Porphy— 
rii nescio cuius scriptis laudati qui affertur versus 

cjua ule iv zxóvto xeiras, nseUpa d' &yo o0 iyu, 

non uno loco de mendo laborat, ita restituendus pristino nitori, ut, 
deleta inutili glossa »cir«:, oéiua pro oua reponatur, de quarum vo— 
eum satis frequenti confasione adi Boissonad. ad Philostr. Her. p. 440. 
Etenim sermo est de quodam mari absorpto, cies corpus mari re— 
lictum sit. Tota phrasis accommodata ei formulae est, in monnmen- 
tis sepulcralibus frequentissimae, secundum quam mortui corpus ter— 
rae remaneret, anima in aethera tolli diceretur, de qua v. Syllog. 
inscr. p. 19.] 

[veo répeac ioropínc] Yn Varr. lect. Villotsonus: Fortasse indicat 
Euhemeri ;roés dvayQagz», in qua deos nihil aliud esse affirmabat 
quam, ut loquitur Minucius Felix (c. 21] p. 28, homines in deos as— 
sumptos, qui utilitati nomiue profuere." Quae comiectara valde 
probabilis videtar.] 

did ydp ugrrjv] Minucius Felix l. c. ege Steícorum serijta 
vel scripta sapicutium cadem mecum. recognósees, 0b merita virtu- 
(s aunt muneris deos habitos, fubi plura intpp.] Heraclitus in sua 
ad Hermiodorum epistola ap. Pep: ides phil. p. 143: "HoexAzc di 
oUx ü*ÜQwoc iriyóre etc. 

P. 188 [Tara 0' àv 5 Atovgg ete.] Pisdrws Camirensem vel quisquis 
Heracleae auctor fuerit Cornutus, ni fsllor, in mente habet, qui 
Hetcolem primus pelle leonina clavaque instruxisse a Strabone tra— 


— 36? — 

ditur XV. p. 14 et 16 ed. Tzsch. xa) 9 vov HoaxMove dà 0:015 7 
TourvT5 moÀU vtwriga vic TouinZc urvnune iosí, nÀdoua và» 15» Hyá- 
xÀna» zongdvrer, Ure lltc«vdQog 5», ev üÀÀog vi* vd Q' dQyata 
Loera oUy ouxe duoxivaora. — Quae clava apud Pisandrum teste Schol. 
Apollon. I, 1196 dieitur fuisse jóém«lo» oAoyaixov; quare non mirum, 
Herculem eam a Vulcano dono accepisse dici a Diodor. IV, 14. 
Megaclide autem teste apud Athen. XII. p. 412. E seq. primus Her- 
culi symbola illa arcu aucta Stesichorus tribuit; quam differentiam, 
de qua Winckelmannus Operumque eius editores disputarunt T. V. 
p. 224 seq. et 539, et Heinrichius ad Hes. Scut. Here. p. 1xx, nuno 
non examinabo; satis est commemorasse, secundum Megaclidem or- 
natu illo Herculem poetas Homero et Hesiodo posteriores instruxisse, 
qui omnino Herculis fabulam ita exornassent et dilatassent, ut adeo 
prodierit exercitus dux orbemque terrarum peragrarit multasque ur- 
bes expugnarit Eiggxaow oc ozgaronídew gyetro xal moàng Qt, et 
paullo post: voUrov oi víos zougra) xaracxevatovcs iv ÀperoUv Oyguar, 
póvov niQemogevoutyov , 5vÀoy Lyorra xa) Atrujv xui vota, quibuscum 
verbis apprime conferenda sunt quae apud Nostrum leguntur: Zroa- 
*gyo» ydo avrov ytvóptvo» eic. admodum similia.) 

valo vü» evigyerovupivsy] De hoc vetusto, ut vocat Plinius II, 7, 
referendi bene merentibus gratiam more v. Theol. phys. Balbus ap. 
Cic. de N. D. II, 24: Suscepit autem vita hominum consuciudoque 
communis, wt beneficiis excellentes viros in. coclum fama ac volun- 
tate tollerent. 1, 15: Persacus, eiusden Zenonis auditor, cosa dieit 
essc habitos deos, & quibus magna utilitas ad vitae eultum esset 
inventa. Ibidem Chrysippus homines censet etiam eos, qui immor- 
talitalem essent consecuti. [De Hercule Cicero de Off. III, 5, 10: 
quem. hominum fama beneficiorum memor in concilio coelestium eel-. 
locavit, ubi v. Heusing. collato legg. Il, 8. De eius apotheosi con- 
sulendus Gerhardius Berlins Bildw. T. I. p.328 seq.] 

[0 4i» ydg Aw» etc.] Nicetae 979 Bacixos leo vocatur in Án- 
nae Comnenae Supplementis a Tafelio editis p. 7. Cf. Creuz. Symb. 
T. If. p. 229 seq.) 

[roborge d' u» o 640€ maQuoáyoo] V. Eurip. Herc. Fur. 472. p. 489 
Arcum gestans passim Hercules in artis monumentis conspicilur, ple- 
rumque in iis, quibus tripodem Apollini auferens fingitur; quamquam 
arcus ille Apollini ereptus vulgo dici solet. Sed alias quoque Her- 
culem arcu instructum exhiberi, Passovius luculenter docuit in Boet-- 
tigeri Árchaeologie und Kunst I. p. 149 aeq. Praeterea conf. Ántiq. 
d'Herculan. J. Tab. 6 et quae supra, ubi de: clava Hereulis et pelle 
dictum, disputavimus. Ac telis plure& adeo dii ab Hercule percussi 
in fahulis tradebantur: v. Heynii Obs. in Iliad. T. V. p. 77. 79.] 

[Keo,] Hanc insuam a Troia reversus devastavit Hercules. Schol. 


— 368 — 


lliad. GALE. De proelio, quod Hercules eum Cois commiserit de- 
que caussa, qua cultum sacrum apud eos nactus sif, ut sacerdos eius 
in memoriam factorum illorum muliebri veste indntus sacra faceret, 
copiose agit Plutarchas Quaest. Graec. p. 304. Atque cultum Her- 
culis ea in insula, de quo v. Eckhel. Doctr. num. T. Il. p. 599 seq. 
permulti testantur numi. V. Mionnet Descr. des: med. ant. T. Ill. 
p. 402. Quod autem Plutarchus tradit Herculem ibi Alciopi filiam 1) 
in matrimonium duxisse, quae caussa illius cultus fuisset, id ipsis 
numis, si recte coniicio, comprobatur. In bimis numis a Mionneto 
commemoratis p. 403. No. 20 et p. 405. No. 44 exhibentur in ad- 
versa Herculis caput imberbe, in aversa feminae caput velatum. 
Hoc, ni fallor sponsae, quae Herculi nupserit, caput. Neque a vero 
aberrare me crediderim si ad eosdem amores referendum esse ceu- 
seam alium numum apud Eckhel. l. l, quo Hercules stans cum Cu- 
pidine brachio eius inhaerente repraesentatur. Praeterea in alio 
Coorum numo ap. Eckbel Num. vet. anecd. T. l. p. 214, in cuius 
adversa item caput muliebre velatum, in adversa paguri imago exhi- 
betur |), eandem haud dubitabis agnoscere Herculis coniugem prae 
lole vel Ompale, quarum alteramutram hio repperisse sibi editor vi— 
debatur; de Omphale certe quo minus cogitemus vetat alius eorun- 
dem Coorum numus apud Mionnet p. 404. No. 31, quo certam ha- 
bemus Omphalae imaginem, sed eo habitu, quo par est, indutae, h. e. 
Herculeis imsignibus ornatae. Omphbalen pelle leonis tectam exhibet 
artis opus in Museo Parisiensi, de quo adeas Visconti Description 
des antiques du Musée royal, No. 151. p. 62. ed. a. 1817. Cum illa 
Herculis coniuge confusa Hebe esse videtur, si quidem verum est 
quod Cornutus narrat, propriam fuisse Cois famam de nuptis Her- 
culis cum Hebe initis. Nuptiarum harm, ques pulcherrima pictura 
vasculi nuper reperti repraesentat (v. Gerhardii Berlins ant. Bildw. 
T. I. p. 299), ratio nihil in se habet, quod ad Coorum cultum vel 
religiones peculiariter spectet. 


1) Plutarchus: iyáge t5» fAxóxov. Eadem esse videtur quae 
testibus Callimacho H. in Del. 161 et Schol. Pindar. Nem. IV, 40 
Rhen. Chalciope vocatur et in sacrario peculiari culta dicitur. Mi- 
rus vero nomimum patris et filiae consensus, ut quum de lectione 
apud Callimachum dubium sit nullum, illius nominis apud Plutarchum 
scriptura ad huius modum revocanda videatur, ni praestet legere v7» 
XaÀxiong», quum pater eius diserte Eurypylus vocetur Apollodoro 
Ii, 7, 8, 11 et Schol. Pind. 1. c. 

. T1) Similem numum profert Mionnetus p. 405. No. 36, eo tamen 
diversum, quod paguro adiecta est clava Herculis, quo fit ut etiam 
cer&us de mulieris persona s$etuere liceat. Atque paguri quoque 
notionem aliquo modo ad Herculem referri, monuit Cavedonius in 
Annali dell' Inst. arch. T. VII. p. 263, quem nunc video de effigie 
illa capitis velati eandem sententiam proposuisse. 


— $9369 — 


[ry» seo  'Ouealy Àurgsav] Pherecydes apud Sehol Odyss. », P.190 
23. Lucian. Dial GALE. V. Creuz. Symb. T. H. p. 231. Suo 
more rem enarrat Auctor de incredib. p. 55 ed. Gale. In ratione 
allegorica huius fabulae à Cornuto tredita fateor me non satis intel- 
ligere, quo sensu v7« ouezc dicatur. Etym. M. p.626,1: 'Onor,, 8a 
eju, xigyde»* xagd TO 9 *ó quis xul vó Ov, y TO ov guivovda, 
jyov» zó digOic. Cf. infra c. 32. p. 226. Sensus fere hic esse vi- 
detur: rationi se subiicere, etiam fortissimi esse, etiam tum quum 
quiddam in rationa'em theoriam incidat, quod mulieris petius. quam 
viri sit, qualis 94957, h. l. inspiratio divina, quam non inepte Om- 
phalen dixeris. Diversam eius rei interpretationem habet Mythogra- 
phus Vaticanus Tertius XIII, 1. p. 270 ed. Maii, de Hercule loquens: 
Et tamen a libidine superaturi ópgalyj enim Graece wubílious di- 
citur; libide autem in umbilíco mulicribus dominatur: ostenditur, 
quod libide etiam invictam domat virtutem. Quam in mente ii MS 
buisse videntur, qui Cozmuti loco o49a4o» intulerunt.] 

[Tosvc di deédixa. áOdovc) 4udinnO1ov Herculis edidit L. Allatius. 
MS. in Bibl. Ox. nescio an idem sit opus. V. p. 1. Phurnnti enim 
ex hoo opere (aut ex Apollodoro) quaedam habes. lliad. o, 639. 9, 
368. Hercules Sol esse intelligitur; 12 labores ad aigna zodiaci re- 
feruntur. Intpp. Hesiod. Theog. p. 165. Serv. ad Aen. GALE.] 

KÀA05y] Hunc magni faciebat Cornutus. Unde Cornutum sic P.191 
alloquitur Persius in quinta Satyra: 

Cultor enim iuvenum purgatas ínseris aures 

f'"ge Cleanthea. 
[Cleanthem citat Schol. lliad. », 64 [ubi sententia eius de Venere 
aurea laudatur]. Praeter ea quae Laertius, scripsit xagi. Qté» et uv- 
9:xa, ut testatur Clemens Alexandrinus; credibile est ad alterum ho- 
rum operum respexisse Phurnutam. GALE. V. Villoisoni Pzolego- 
mena.] 

avgedaAoyov] Suidas: Evgeoilóyoc, 9Àvagoc, ivoutoA Pyoc, ubi v. 
Toup. Em. in Suid. T. I. p. 161, ubi corrigit locum Polybii, in quo 
legitur evoeciloyetv. Pariter dicitur et sUgvéyoc et ontsguoloyoc, de 
quo v. eundem Toup. Emend. T. HI. p. 151. Sic Tzetzes in "Egya 
p. 54: && dé no. dvosori vic ec evQeosntt, Eadem voce ntitur Plu- 
tarchus de aud. poet. p. 31: Xusumnoc dk zoAlayov* yÀiGyQog ios», 
ov züi(w»v, uÀÀ tUgaculoyüs dmiOd»wec, xaÀ naQafialóntoc, aUQvona 
Kooridg» £a, vóv Quróv iv» 19 diuadoyicÓ ns, xa) diafefgxóra «jj dv- 
»áut toU loyov. ldem Chrysippo vitium sic arguit Theophilus ad 
Autol. lI. p. 267: Xqvosszoc di o mold elvaggoac né euyi evQíaxe- 
Tui, OUncivor r5» Hoa» crouars iaoé, [sagéc?] cvyyiveo0as và die. 
Quod dedecus supra p. 226 Iunoni exprobraverat Theophilus. Athe- 
naeus V. p. 193 de Antiocho Epiphame: «Ugioweve evgecsloyó», quod 

24 


— 370 — 


el hic in malam partem accipitur. Plutarchus 1. c. supra dixerat: 
dei...ryv KÜtusÜovg nad» saQwutétoOn., — Clesnthem quasi deli- 
rare dixit Cicero de N. D. I. p. 1892. (Philo in Boissenad. Anecd. 
Gr. T. Ll. p. 79: ZXegioselac igyo» evQtdiloyetr, doglac dà ézanra du- 
gevrü» zé» i» rj evcn jur aldoD; xal vc douortoudpe «medepyic. 
Polybius in Excerpt. Vatic. p. 400: ré dveeelec xa) nagadóbovs ev- 
qeniloylac evodeboUrsic xuravQiovas zovc féovzc. Idem p. 426; flàe- 
"*10Ün. did vd dxalgove svgsciloyíacg* nay ydQ diufolge lyevenc 
ofv re xal wevgvixor.) 


Carr XXXII. i ; 


"dnóluy o fle] Heraclides Alleg. p. 416: $1» ub» teive? 9 av- 
rog fxollw» »À(o xal Otoc (lc duoly évopacs xooueiras, oteie vul» Es 
rt Tà» votum eyes, ove ai dmodigros teleral Oroloyovos" [xa vo 
dyuad:; dvo xai x«sw Opvlorueyos, 2Àoc nolle», 6 BE ye "dno. 
Ae» 5jAec. Esdem Chrysippi de Apolline sententia fuit. V. Petersen 
ad Phaedr. de N. D. p. 37. lam ante Homerum Apollinem cam 
Sole confusum esse, Heynii erat opinio, Obs. in Iiad. T. IV. p. 28.) 

"Mereus 5 ocijv;) De luna elegantissime Synesius Hymn. WX, 33: 

V4 uiv xtgér» oldac 

zÀ5jsaca Óóov mvpog 

&yeiro gtÀuva, 

solunv vvyluv Otév, 
[In speculi perantiqui parte aversa exhibetur Diana cum face et cane, 
inscrip&one LOSNA (luna) adiecta: v. Schornii Kunstbl. 1823. No. 52. 
p. 207. Cf. Spanh. ad Callim. H. in Dian. 11. Erfurdt ad Soph. 
Oed. T. 207. ed. min.] 

dgeci módje Tüv dxrive»] Macrob. Sat. I, 17. p. 226: Minc est 
quod arcu et sagittis f pollinis simulacra decorantur: ut per sagít-- 
tas intelligatur vis emissa radiorum, In huno sensum Sophocles in 
TPACoróuog ap. Valcken. Diatr. c. 16. p. 167: 

"Hie diezora 

xal nUQ igo», vq sirodíaq 

"Exdt2c Lyyoc, ' 
ubi male «o Lyroc in eéyyoc mutabat Sealiger. [Hinc uggreg Apol- 
linis epitheton. V. Schneid. Lex. h. v. Nicetam in Creuzeri Melet. 
l. p. 30. Boissonad. Anecd. T. III. p. 328. Heraclides Alleg. p. 418 
de Apolline: x«i xg» xQvodogov t) avro» evópuOtv, ovy oc vsttluagsé- 
vov ypugobyr Eígoc* u»oíutió» ydp Mnollors v0 onÀov' ov coloryc yup e 





1) De hoc Apolline v. Heyn. Obs. in lliad. T. V. p. 100 seq. 
Anse. dell' Inst. arch. 1830. p. 329. . 


hy 


— 934 — 


6«óc, ubi male habere negationem ante votorgs inlerpretes viderunt ; 
tolle eam, quippe ex praecedenti syllaba o» natam. De y«g sic ge— 
miato v. Wyttenb. Eclog. Hist. p. 306 ed. Lips.] 

["Exeroc] De hoc Apollinis epitheto indeque duclis, ut ixucrgo- P. 192 
Aoc, v. Creuz. Symb. T. II. p. 124 et Melet. 1l. c.) 

tropisoy] Hano vocem Epigrammat dvexdore ec xAvovzou, quod 
protulit Pierson. ad Moer. Attic. p. 278 fortasse quis restituendam 
censeret : 

Movvo nov Oluic dori yoraizi» i» gilocgvs 
niaytaÜa, gavepüc Avo0outvyuy ntoOitm" 
noUroc: d^ gi8fow: xe) avd odor rb yíQovaiw 
magOtvzalg v inifg» ayrsvuivuy voxlor, 
ubi pro drvvuiver mallem esyonéru», ut respondeat praecedenti à:c- 
copíxev socio». (Iacobs Antbol. Pal. T. II. p. 561. No. 55, qui vi- 
tío leotione dvrouísov i. e. ixerevoyzov succurrendum censebat] 

vtüv Àouxós xavractaOte»] V. Heraclid. Alleg. p. 419. Eustath. 
p. 92, 27: »oeegd» voU dígoc xnaraozaciw. [De Apolline et Diana pe- 
sium auctoribus omnia nota ex Homero. V. tamen Macrob. Sat. I, 
17. p. 227. Jn numo Selinusio, quo civitas ob depulsam ab Aescu- 
lapio pestem grates agit, ob eandem caussam eorundem deorum cur- 
rui insidentium imagines adiectae sunt: de quo v. Perieren in Ánn. 
dell' Inst. arch. T. VIL p. 265.] 

. [vote ote; Oardtovc avrotc dveriOccav] Niobes liberi ab Apolline 
et Diana ideo dicebantur intersecti. V. Schol. Iliad. », 758. Hinc 
"dnollosófigro, et 4ovejidoflágro: [Maerob. Sat. I, 17. p. 126.] GALE. 
Conf. Hymn. Hom. in Ven. 152. Horat. Od. I, 12, 23. V. Boetti- 
geri llithyia p. 24.) 

dgteuste zo:siv] Eadem eiymologia apud Eustath. p. 32, 33. 577, P. 193 
43. V. Platon. Cratyl. p. 279 [p. 406. B.] 

vc 4xoÀrovra] ldem in Eustath. p. 32, 30. Etym. M. p. 130, 18. 

[dncAatvorra] Macrob. Sat. I, 17. p. 226: mam wc aneduvvorra 
vdg vócove "fxollera, tamquam Linileva, cognominatum putant. 
Alia est noniinis etymologia ceteris haud deterior in Vita Platonis in 
Heerenii Bibl. f. alte Litt. u. Kunst fasc. 5 ined. p. 8: 4xoAAo» pág 
dpàor à xaymQuGpivoq tüm» molle To ydQ ux OrtQgrixo» &ogsov , ubi 
legendum a; nomen enim Apollinis Grammaticus ait derivari ab « 
privativo et xeA2&s. Cf. Steinhart Meletem.. Plotinian. p. 37.] 

[/Iujes] Homerus et Hesiodus disünguunt inter. Paeonem et 
Apollinem; recentiores non item. Schol. Od. », 232. Iliad. .o, 365. 
GALE. De Apolline Paeone sive medico y. Creuzerum Zur Gem- 
menkunde p. 106. 109 seq. Lennep. Anim. ad Coluth. I], 1. p. 5. 
Valckep. ad Eur. Hippol p. 313.  Boetügeri Zum neuen Jahr 1803. 
p. 19. Villoisonus in Schedis conferri iubet Eustath. p. 138, 3 et 


94* , 


— 3912 — 


Hesych. v. lTawjova et v. Huuv.  Medicam Apollinis facultatem in 
rem suam adhibuit Plato Symp. 15, 3. 4. Hinc filius eius perhibe- 
batur Aesculapius. V. Pindar. Pyth. III, Ap. Euseb. Praep. evang. 
IIT, 14 hi leguntur versus, ita interpungendi: 

Toixxgc i6 legc xe Otóc* ov mort urv9o 

Q'oiffo vxevvagO«toa xvt goglac Bacilza, 

idgiv iyropíac, /faxágnu». 
Theocrito Epigr. 7 vocatur o roü llaovog vióc. Etiam Romam 
translatus hic cultus, ubi Apollinis medici templum erat, teste Publio 
Victor. de reg. Urbis.] 

di& ToU Qiurpuilev etc.] Vita Homeri p. 333: 9 54:9 ix Bá&ovc 
dva0aG» TZc yc *à vygd. Heraclides Alleg. p. 482: 'Hiiov rQoor» 
dntogvüutÓa vg» IvvyQov oUG(av xai uaAwra vüjv dipupdy»* i) lelpóo- 
toc ydQ dnO yfc v0 diFyQgov dvacnüv 12€ ütuiDoc, tovr9 walore rur 
xvQudg gvci» aUte. Stoici teste Laertio Zenonis vita p. 462 dieuna 
solem esse anni tempestatum auctorem, éuruorra td »íg9p, evape— 
rantem. Bic Xenophanes apud Laertium in eius vita p. 558 [1X, 19] 
dicit vd »£gy cvvicracÓa. tc de yÀiov avuidoc avagegouévyc xal ai- 
Qovogc avvd elc vo meQiéyov. Anaxagoras ibid. p. 84 [1 8]: dum- 
0Óivre» vno toU yii vé» vygüv. Herm. Áesculap. ad Ammon. 
c. 16. p. 42. [Hano fere rationem adfert ex Cleanthe Macrobius; 
confirmat ex Euripide et Árchilocho Sat. I, 17. GALE. Hesychius: 
Vífruoc, 7 ix roU vygoU drddocic, ubi v. intpp. Praeter Plutarchi lo— 
cum de plac. phil. I, 3, quem supra ad c. 27 verba var; ix y/c vygatg 
dvaÜvuidoro,y exscripsimug, Villoisonus insuper conferri hic iubet 
eiusdem de facie in orbe lunae p. 940: avry» zg» ckgvy», eom 
vo» $5Àwv, L6ov ovra nvQuwow, xal v2c yijc ovra mollamAuguov, dne té» 
vyQ&» quc) và» inl cfc yi; voígeoÓ, et Cic. de N. D. III, 46.] 

anloív] Etym. M. p. 130, 22: fnólàe» . . . 5 sagd «ó dnlobv 
xal Àvnv tO Ov»tOtOG TC ovGíaQ xa) «0 Gxóvroc, ubi lege cv»eorog. V. 
Plat. Cratyl. p. 278 [p. 405. C), ubi praeterea dicit. Apollinem a 
Thessalis vocatum fuisse 7f»4ó. [Immo nior», uti ex MSS. scri- 
bendum videtur: Bekk. 24z2&». Minime vero haec a Platone ficta. 
AILAOYNI dativum binae exhibent Thessalicáe inscriptiones Laris- 
sam inter et Tempe repertae (Walpole Travels p. 506), in quarum 
una Apollinis nomen epitheto T«uzcírzc ornatur, de quo cultu dei 
antiquissimo v. Mueller in Classical Journ. Vol. XXVI. p. 394 seq. 
Cum qua nominis forma vetustissima ineptus fueris si non mirum n 
modum convenire intelligas Apollinis nomen Hetruscum .fpiu vel 


1) [Hine erant qui 4A«oc (7.06) duo vot dÀóg derivarent, quo- 
aiam sol marina aqua aleretur. V. Olympiodor. ad Aristot. Meteor. 
T. I. p. 270 ed. Ideler.] 


— 33 — 


«ply, pateris nonnullis inscriptum, de quibus v. Winckelm. Mon. 
ined. 133 et Annal. Heidelb. litt. 1824. No. 52. p. 818 (ex Inghira- 
mio) Alia patera Heirusca fert 44puiu, Ann. dell Inst. areh. 1833. 
p. 186. Hie vero magnopere labefactatur sententia eorum, qui Grae- 
cum nomen 'fxolie», quippe quod Aeolice 7fmíéAlov scriptum fuis- 
set, derivandum esse suspicentur ab Aeolico axéAàu» h. e. «1e4ety, 
aperire, appellare: quod nuper statuit Car. Gottl. Schmidt Quaest. 
gramm. de praepositionibus Graecis (Berolini 1829) p. 67 seq. Ut 
enim neque probabile neque oredibile videtur, dei huius nomen a 
verbo composito profectam esse, sio ante omnia demonstrandum es- 
set, non quo modo VxóAlev, sed quo nominis illa forma Thessulica 
utpote antiquior explicaretur: in quam qua ratione ea quae de 4fzii- 
le» monita sunt recte referantur, equidem non perspicio. Alias no- 
minis explicandi rationes enarrat Millinus Monum. antiques inéd. 
T. I. p. 100, ubi de 44belliene, Gallorum numine, agi. V. praeterea 
Hermanni Diss. de Apolline et Diana I. p. 4 seq.] 

eponda xivpow] Stoici teste in Zenonis Vita Laertio p. 456 di- 
cunt ro» jl» Aobnj» vn» mogHa» nowicÓns did xoU (mdiaxoU xVxAov, 
'polec xal v9» aizvgy ixoudig. 

(dvraps» zaQganApoías] 4vvuusv maQumigoia» habere ostendit Ma- 
orobius; quod viri dicantur "Hiófàgre,, feminae Zelg»ófigpwo. — Si- 
miles sunt solis lunaeque effectus in iuvando nocendoque. GALE.] 

(doigoc] Macrobius Sat. I, 17. p. 229: dorftoc appellatur, wt ait 
Cornificius, ano voU gorr&v fig, quod vi fertur. Plerique autem & 
specie et nitore Phoebum, id est xa&uQov xal Aaungo» dictum pu- 
fent. Schol. br. Iliad. «a, 43 interpretatur «aQuQóc, apíarzoc, ? uas- 
vuwOC.  GDoifory ydQ v0 xaOaQov. '"Hoiodog Ok utravvpaxég Qotfor ualet 
«xo Qoífpc. Cf. Heraclid. Alleg. p. 416 seq. Schol. Barocc. ad Soph. 
Aiac. p. 242 ed. Erfurdt. Toll. ad Apollon. Lex. v. goigoc p. 693 et 
quae monuimus de Sophoclis Aiace p. 140.) 

47À:ay) Eadem etymologia apud Eustath. p. 87, 14. 679, 50. [Cf. P. 196 
Creuzeri Melet. T. I. p. 30. Schol. Eurip. Hec. 454: 7 d? 4o 5v 
92006, ec tuac uív gaciv, dvadoOstoa dzó OnaAdconc" ec dÉ eivtc, xe- 
vovké»r xQéror, vore oxaÓstca x«i dn yevopivrg. | Schol. br. lliad. a, 
9 et Eustathius ad Dionysii Perieg. 525 eam sic dictam tradunt, or. 
i£ ddzlov Báseec ijisce0g , quae ad terrae motus, quos olim Delus 
sustinuerit, ab Eustathio referuntur, approbante Broendstedio Reisen 
in Griechenland I. p. 37.] 

[Guvaro»] Macrobius Sat. I, 17. p. 229: a»«to», inudi) 9civezas 
víoc, quia sol quotidie renovat sese. Immo egregie patet origo hn- 
ius cognominis a portus et promontorii in Chio insula nomine ducti. 
Vetus enim Virgilii interpres a Maio editus p. 12 ad haec Georg. 
Wi, 98: 


— 974 — 


Tmolius adsurgit quibus et rex ipse Phanuaeus 

adnotavit: Phanaeus promontorium ín Chio insule, wbé Liber et 
"pollo maximo honore coluntur. Servius: Phanaeus mons est óm 
promontorio Chii: dietus a Phanaco rege. In hoc vero falluntur 
uterque, quod Phanecus promontorii illius vel portus nomen fuisse 
docent: immo Phaenaeus adiectivum, ductum a Q/«xc, de quo Livius 
XXXV], 43: ab Delo Phanas, portum Chiorum in. degneum mare 
versum , et XLIV, 28: Phanas premontoríum Chiorum. Et sape 
origo huius nominis & e«íveoÓc, derivanda videtur, quippe quo mone 
ex longinquo prospicuus designaretur.. Bacchum in Chio cultum esse, 
propter praestantiam vini Chii nen est mirandum, atque insuper Ser- 
vius Phánaeum montem vitibus consitum esse refert: de Apolline 
autem rem nobis expedit Stephanus Byz. dva, dxgwtypior voi; Xiov, 
umi voU ixdÜsv d»ugavzvu, vj .yrot vw doy. Oi oixyrepe; Da- 
»ufo, etc. Haeo etymologia licet male sedulam grammatücorum sa- 
pientiam redoleat, tamen suspicari nos ea iubet, Phanaei Apollinis 
eultum cum Delio aliquo modo coniunctum fuisse et hinc suam 
traxisse originem. Praeterea Apollinis imaginem numus Chius exhi— 
bet ap. Mionnet Descr. des med. ant. T. III. p. 278. Quid? quod 
alii haud pauci numi ibid. p. 276 et 277 Bacchum et Apollinem ara — 
interposita ostendunt, quod ad communem quendam horum mumi— 
num cultum in Chio manifeste spectat]: 

vfvagalov] Eustath. p. 35, 25: JMyere« yov eje xai iv Mdrápy vac 
VfoervnaAailus Twoc dio nígdisac ixaglvroc obrec eigogror sodixev ó 
Tómoc, eg xevdvveUGas dvaoárove yevioOoa voís vmeivac,  dorvudioues 
dí, euciv, uvO«w "fragalou vwoc* dvo Aaysorc auri] infalorroc ovre» 
avQuaxec fOye» vno mÀgOove lay&w, e roUc orvnalasio mel aUtév 
uavcevaaoÓos xal Tn IlvOiav» dzxet» xv»ac Tegépn» xai xv»pyove " ae - 
vaí re gai» iv iviavti nàdove «&» itaxayiliev, ubi lege xaxéc pro. 
xvgnaxóc. [Insula Therae nunc Santorina dictae vicina, in qua cele- 
bre fuit Aiyigrov "4nollevog isgóv. "V. Cellar. Geogr. ant. p. 1279 
et 1280 et Tournefort Voyage du Levant p. 275—278, qui bane in- 
sulam nunc Nanfio vocari monet, et in ea huiusce templi Apollinis 
Zfiylyrov vestigia observavit. Aliud vetus nomen insulae 7ráo7c fuit 
MinuBlMagoc, v. Stephan v. 44ruoy. [De hac insula v. quae congessit 
Ruhnk. in Ep. crit ad Ernest. p. 85 et Hemsterh. ad Lucian. T. L 
p. 315. De Apolline Aiyijrov nomine in Anaphe culto adi Syllog. 
inscr. p. 396; ad cuius templum pertinuisse haud dubitari potest pe- 
riboli rudera illa, de quibus agitur in Schornii Kunstbl. 1836. No. 20; 
p. 8 seq. Haud minus certa est coniectura, Jfiyijrov nomen ductum 
esse a splendore marmoris refulgentis, quo mons, cui templum in- 
haerebat, constare dicitur. Ceterum etiam fzóAlorog IfvOiov et 4o- 
tíj.dog oetHípac sacrarium in ÁAnaphe fuisse, testatur lapis in eius- 


— 3410 — 


dem Schormü Kunstbl 1835. No. 88. p. 362. 1836. No. 19. p. 74, 
quod nunc nen vacat exquirere an ab illo diversum habendum sit.] 

svrÜdvtcÓq.] Eadem etymologia in Eustath. p. 274, 15. 

[óoupaAoc ie yis] Delphi ut in medio terrae siti non solum wm- 
biléeua orbis terrarum, ut ait Livius XXXVIII, 48, appellabantur (v. 
Sophocl Oed. T. 493. 898 ubi v. Masgr. et Erfurdt, Aeschyl. Eum. 
173. Eurip. Orest 325. 584), sed in adyto templi Delphici marmo- 
ream petram in formam umbilici excisam exstitisse, quam antea 
pro corünae signo habuissent, oplime .docuit Passovius in Boettigeri 
Archaeologie und Kunst I. p. 159 seq.] 

[0697c] V. ad cap. 31. Schol. Eurip. Orest. 3234 Matth. óue«- P. 191 
Aéc Aiyrsas 5 IlvOc, nuod v0.*dc opgdg vuc dué QeoU yonovyQeatoni- 
eue léytus, 7 «0d xo sas i» pop sc aixovuésge. Myra: yéo có» dia 
na0ti» Boviouivo» vo uide» Tc yc, dvo derove lcevayeto dgriras, à» 
py. aizzo. dvOorue, tO» dà axo dvatoÀge, xal ixit avrov, Ovravv20as oU 
oueaio; ixÀgÓrn. dvaxeoÓni za yQvGov; Merov; Qaci té» nvÓtvouirev 
aeróv vnóuryuera.] 

. 4otía;] Eadem etymologia in Eustath. p. 794, 54. Suid. h. v. 
et Etym. M. p. 569. Cf. Synes. de insomniis p. 133. (Hanc ratio- 
nem reddit Oenopides Chius apud Macrob. I, 17 (p. 229]. Vel quo- 
niam .fot€ nympha eum enutrivit, Schol. Callim. p. 21. GALE. 
Macrobii verba sunt: Lexías cognominatur, ut ait Oenepides, o, 
ixxopevezus rov Aobdr wÜxlo» dno ducuév (de dravoldc xwovpavoc, id 
est, quad obliquum circulum ab occasu ad. orientem pergit; ; «ut, "t 
Cleanthes. scribit, inudz xa0' £Aixac xetivas* Aobal yug doi» xal av- 
v«», quod flexuosum pergit iter, 7 ovs rdg Aobdg uxti»ag ipow ig 
juüc Bogtiovc ürvrag »ovuoc dv, vel quod transversos in nos a meridie 
immittit radios, quam simus ad ípsum septemtrionales. — Allata ea- 
dem Oenopidae sententia ex Diodor. Sic. l, 98 Villoisonus in Sche- 
dis confert: .,Stoici teste Laertio in Zenohis vita p. 455 dicunt vó» 
ZÀwv Aon» tg* nogsa» mowioÓa. did voU CediaxoD: xpüxAov, Opoite t)» 
osÀnvg» élixotid 7... Plufarchus de plac. phil. H, 12. p. 888: HvO«yo- 
Que nmQ&Toc imwexonsérsus Aéyevas v5jv. Aobenay toU CadianoU xvxÀou, 7v- 
viva Üi»onidgc 0 .Xtog ec idiav ogezeQ/,rroi." Priorem Cornuti ex- 
plicationem amplectitur Schol. Eurip. Orest. 161. Praeterea conf, 
Creuzeri Melet. T. I. p. 36.] 

Movaixoc di etc.] Orpheus H. in Apoll. 16: 
cv Ói na»ra nolo» xiOdQn noluxQéxto 
GQuoQuee, Orb ul» sauigg in) régpava Guivev, 
dÀlore Ó' aUO" indzgo, noxk dequo» elc duixocpor 
navra molo» mQvuc, xoivtc Bio09/upora 9UAa, 
«Quovip xeQaGag nayxógjMov evdQdos polgav. 
dem for in Plat Cratyl p.279 [p. 405. C: Kausau dà vg» novem» 


— 29066 — 


de dxolefete .. . Oro 50 « ogutives nollayoU vd OpoD, xul ivraUOw 
tij» OueU nólgo«w «al me) vÓ» ovgawó», ovc drj nóAovc saloUSe, sci epe 
nt) vj» iv «5 wÓj douovlav, (j dij Gvupyeria »aÀwro,, 9v tavta 
mdwra, é€ acu» oj xojpol xegl uova» xal dovgesopiíav, apnovíg xavl 
zoÀs üp& nàvra' bxigratt: di ovvog 0 Ow, v; donovíq, Oneneldv avcé 
zxárra xa) x«vd 4006 xai xev dvÜoenovs, Huc spectat Proclus Theol. 
Plat. VI, 22. p. 404: o dt 'Mfnéllev» did wovon 1d mérra T&ÀMor, xai 
ixsovQégn, n&vra énonoA&v, &c egcw o Zexgdrye, xa) di douesiac nei 
(vOuoU zoóc «i» vosQu» iÀne» digÓnav x«i vo ies q68c.] Heraclitus 
ap. Plutarch. de procreat. animae e Timaeo p. 1626 habet weAivrQe- 
zo» GQuoríy» xóguov oxwec xeg Avggc xal votov. BBt infra idem ibid. 
dQuovi ydg ügavrc gu»eQác xgtsves. Plutarchus ibidem doeet, pri- 
scos theologos, quos philosophorum vetuwstissimos esse dicil, musica 
instrumenta in manibus deorum posuisse: e? ve malas Oteloyos, zQe- 
ofírazo, gulogéger ovrt, ogyava uovoumd Oui» iveyeiquiov dydÀpacor* 
evy ec Àvgav xov xal avÀóv, dÀÀ ovOie loyov ciémeeo, Otév, olov ag- 
poviav tivas xal ovugeviay. ta Pythagoras ap. Origen. Philosophum. 
p. 27 (T. I. p. 879. A ed. de la Rue]: asiedeiv igg vó» uóopor xei 
4Qnovíg DvyxetaDus, 

ivaouovíec] Haec vox legitur ap. Dionys. Áreop. de coelesti 
hierareh. T. I. p. 41. 

[rá» ygore»]) Anni aetates intelligo , quarum dispositio ad ratio- 
mem modorum musicorum aequabiliter ordinate similiter sd Apolli- 
nis h. e. solis munera refertur in Orphico Hymno in Ap. 21: 

Mibag rtpéivo; Oígroc v ioo» dugoséQeue, 

el; vnaraG ynuuóva, O£ooc vedzoasc diaxoivag, 

4egiov tic lagec szolvggárev sQioy &vOoc. 
V. Heraclid. Alleg. p. 417. Non tamen intercedam quo minus dicas 
diei tempora diversa ex solis altitudine constituta Cornutum in mente 
habuisse: qua de re v. Chalcid. in Timaeum fol. 34. b. ed. Ascens. 
Fortasse de utroque cogitavit.] 

D. 198 wovoryéryc] De hoc titulo cf. Gatak. ad Antonin. XI, 18. p. 405 
et 406. [Musis Apollinem a melicorum Lesbiorum demum aetate 
sociatum esse, contendit Nitzschius in lahnii Jahrb. Suppl. IV, 1. 
p. 47.) 

[poc avr" o xvxvo;] V. Philostrat. iun. Imag. 14. "Voss. ad 
Virgil. Eclog. p. 462. Beck. ad Aristoph. Av. 771. Creuzer Zur 
Gemmenkunde p. 107. De cycnorum cantu adi Scalig. ad Caton. 
Dir. init. (Burm. Anthol. Lat. T. II. p. 650) Millini Magasin ency— 
clop. ann. VII. No. 13. p. 35 seq. Olear. ad Philostr. Imag. I, 9.] 

p.199 novaixercarov] Idem fere in Eustatb. p. 87, 12. 

[o dà xéga& dààorQuc] De corvis Apollinis v. Creuzerum Zur 
Gemmenkunde p. 159. Miliotü Pierres gravées I. fol. 14. 16.) 


— sq — 


vvyyd»yt dà xul (xepvovogs eto.) Euseb. Praep. evang. IH, 11. 
p. 112: neQuédecar dà avrg v5» ddgry»* voUto uiv ovs ssvQoc nÀgo 
vd gvr0J xal did vobro dxiyOlc daiuocs coíro dà or. Àdlow xeiopevov 
dle naQáuravi *oU mQegrreUnv Tóv Óeóv. [Omnia quae de lauro Cor- 
nutus enarrat, egregie illustrantur Anonymi verbis im Boissenadii 
Anecd. Gr. T. I. p. 426: Jy» ddp»y» dà ob xalami «$ "xolle» 
xaÜuQoUOsv , 01. mxngoc náÀgohe vÓ ouróv, xal Ó 7faólàw» nüQ* o 5lws 
yág ios" 90e» xal dneyOsivesas daikods voUro «0 pvzóv, xal EvOu üv 
ép ddgrg, ixxodev Oaipostc. — Kd» talc pavttitic xoiorssg vavvp» oi 
dvÓQezmo, megdorace mQogrttíac doxoboee rvQyxive. — NonnuHis de 
lauro Marti quoque sacra interieotis sic pergít idem: .4lyotos 0$ zeoi 
vc dügrgo Ur, xa) P"yríac lori lgyaoven* 00v nal gvAAa avis ixe- 
didorro vois üpyovcs nagd: voU Oéuov vj noe; roU Jerovaglov upvec' 
ovdi ydo legd socoQ 7 Jaiuev maQeroylt và róno iv & dupvr lou, 
eoo ovd? xepav»og oxov owxij. "MÀÀd xai cwtdacTixr gapudxe» dosi. 
Tavrp vos xai oi Oi àvelgoy Oclac cvyey Umipavelag intipónevos loya- 
dev xal uovev pttalapfuavovsu etc. ubi v. editorem et Laur. Lyd. 
de Ost. p. 172. Praeterea de illis lauri virtutibus vide quae conges- 
sit Creuzerus'Zur Gemmenkunde p. 107 et 192; de vi eius. saluti- 
fera ei medica Boettigerum Zum neuen Jahr 1803. p.24 seq. De 
lauro variisque eius virtutibus, usu et sacro et profano copiose dis- 
putavit Sehneiderus Theophrast. T. V. p. 341 seq.] 

[dAergiee dvaxttoOo:) Villoisonus in Varr. lect. ,Sic supra dixit 
de Hereule c. 31. p. 223: dvayaystv ovx dàlorgiec ini vov Oeoy."] 

Toitovc] Eustathius omnino videndus p. 740, 11. tripodem Baecho 
aeque ac Apollini dicatum fuisse docet, huiusque rei' causam affert ab 
ea diversam, quam innuere videtur Etym. M. p. 255, 13—16, qui et 
ipse p. 255, 10 emendandus sic habet: 7 vQinoda «o» 4iovvaor, Quis 
unquam Bacchum cum tripode confudit? Lege 7 rQíxodu vo 4iovi- 
gov. Cornutus p. 216: u«rrera i00" ore voU Zfiovvaov yiwopérr. 
— 4d rvHnórgra ToU T&v vQusv dgiÓuou] Haec Pherecydis trinitas 
apud Hermiam p. 29 [c. 12. p. 222 ed. Worth.]: d'exvdgc uiv ag- 
yde cu, Myew Zijva xui XOovipv xal KQóvos* Ziva uiv vóv aiSioa, 
XOorigy di vj» yüjv, Kgovory dà t0» ygóvov* 0 iw aiÓnQ và mowbr», 5 
d) yj vó ndoyov, o di yoóvog i» c vd ywópeva. De numeri tertii 
praestantia et sanctitate v. Meurs. in Denario Pythagorico c. 3. 

[Qurazes d xal da) vàv wQuà» magallgiev» xóxiow etc.] De tri- 
plario hoc solis motu v. Macrob. Somn. Scip. Il. p. 117 seq. ed. 
Pontan. Haud absimiles rationes in declaranda tripodis origine et 
significaione persequitur Beckerus August. T. I. p. 61 seq., ubi ad 
tres anni tempestates, hiemem , auctumnum et aestatem refertur.] 

[i»avs.e»] Hunc communis generis usum apud Atticae prosae D. 200 
auctores an invenias dubito. Certe non ita neque Plato neque Xe- 


— 2918 — 


nophon, sed recentiores dixerunt, ut Potes Vl, 19, 1 et 3. He- 
rodian. Hist. I, 16, 7.] 

-vxie»] Schol. Arati fsoesdixgy 2, vj dravelys epos, di« zo 
vev ÀUxov dvantioÓus T$ vÉnxolle». e yéQ ixtivot nazQoOtcr ev oQr 
Qérazas, ovre Og xal ó lvxoc obvdeguue dora: did dy vo obwdegxic aw- 
ToU ngocgguoOu» aurov 1$ nolle». l) .xasry vos xa) Àyzogec tg» 
uvyi» AMyovow, 2yovr oza» o Àvkog Osira«. [De hoo cognomine Apol- 
linis cf. Creuz. Symb. T. IJ. p. 132 seq. Ephem. lit. len. 1803. 
No. 139. p. 375 seq.  Erfurdt. ad Sopb. Oed. Tyr. 204. ed. min. 
Winckelmamni Lycurgus p. 39 seq. Hermanni Diss. de Apolline et 
Diana L p. 6 seq. Eius de templo Mycesis constituto adi Muagr. 
ad Sophocl. Electr. 7 ibiq. Schol. Etiam Athenis cultus, de cuius 
statua v. Visconti Description du Musée d'antiques à Paris, No. 146. 
p. 60 et No. 154. p. 63.] 

Avxoxzósec] Hesych. [Cf. Schol. Sopb. Electr. p. 129. 130 ed. Erf.] 

Vfyveesc] V. Helladii Chrestom. p. 983. B. Tbes. Ant. Gr. Gros. 
[V. Auctar. Lex. Gr. p. &. Schol. in Suringar. Hist. cr. Schol. Lat. 
T. IIl. p. 167. llgen Hymn. Hom. p. 604. Sissi raione nomine 
«godrergoíov Apollo cultus, de quo Photius Lex. JIgetrevgquc z£xéá- 
Aer im xQgó v6» Ovgé» «vxo» idgvorvo. Macrobius Set, L, 9. p. 187: 
"pud Graecos. polle colitur qui Ovgulez voentur, eiusque aras 
ante fores suas celebrant, ipsum exétus et. introitus demonstrantes 
potentem. Idem .4polle apud illos et "Myverc nuncupatur, quasi 
viis praepositus urbanis; illi enim vias, quae intra pomoerium tunt, 
ayvia; appellant. Joannes Damasc. Lex. MS. ep. Mueller Analector. 
Bernens. L p. 10: '[4yvurc nie». xiv tio oiv Ayer, 9v iGru0 xQo 
v&ü» avito» Ovg&. lov dé gadw avíóv eivns vdnolleva, oi dà dié- 
vuJov, ubi Lízollevoc et /i;o»vcev legendum. Cf. Brunck. ad Arist. 
Vesp. 875. . Valcken. ad Phoen. p. 298. Schol. Sophocl. Electr. 
630. p. 251. Erf. ipsumque editorem p. 445. Beck. Aristoph. Áv. 
1233. "Walpolii Travels p. 574. Raoul-Rochette Antiq. Grecques du 
Bosph. Cimm. p. 197. In lapide Bosporano vitiose edito a Leone 
de Waxel Rec. d'antiquités trouvées sur les bords de ]a mer noire 
(Berolini 1803) Tab. LI. No. 1 fertur 

4110A4A4 NI 
IIPOZTATIOI 
pro 7POZATH OI etc. In alio titulo Attico quem ediderunt Stuar- 
tius Antiq. Att. T. I. p. 25. Clarke Travels T. H. p. 355 ed. 4to 
et Raoul - Rochette 1l. c. Tab. XIV, 3, xeoorar5Qsq Ot dywrc iuxta 
referuntur inter Apollinis epitheta.] 





fDe luporum significatio thol di Creuseri Comm. 
AS L n^ ign ne mythologica adi Cr 


— 34)0 — 


/ 
[Mera] luii» Uprog ric L4nolleva ini dpíct ÀoioU ddOueroc, P. 201 
Sehol. lliad. 4f. Macrobius Sat 1, 17: polle. auctor. est publicae 
sospilatis, quam  ereditur. sol. animantibus praestare. temperie. e&c. 


GALE] 


Carver XXXIII. 


[Qodxovra] Do heo Aesculapii symbolo x». Macrobii locum in P;204 
Netis cr. deseriptam et Spaldingium in Abh. d. hist. phil, Kl. d. Pr. 
Acad. d. Wiss. 1813. p. 13. De Epidaurii Aesculspii ' serpentibus 
memorabilis locus exstet apud Peusan. il, 98 init, ubi vulgatur: 
Adáxovrs; di ol Àoinol x«l $ceger yivog i 10 LqyOortQov yQous T) iegoi 
iv :.*ob Zdoxigmubi vepitorrus, quibus Schneiderum impegisee Siebe-  . : 
lisius adnotat, ipse quae offendant tolli posse. censens ita interpre- 
tando: et reliqui in. Epidauria serpentes, ct diversum ab iis genus, 
flavo colore conspicui eic. quemadmodum Wiedaschius quoque haec 
verba vernaculo sermone expreseit, vereor ut recie; nam religwi ser- 
pentes qui sint, fateor me non perspicere. Sed in promptu est loei 
medela cerüissima et, si omnia conlinuo ordine et litteris rotundis 
olim scripta memineris, lenissima, si quidem,in litterarum elementis 
ói oi Àoxoi latere dicamus Aemdoroé, ita ut oratio sine dé, quod 
omitti posse, alii haud pauci eiusdem scriptoris loci confirmant, i&a 
ordiatur: 4fogdxovrec Aemidenroh wal €rtQov yévog eie. enic vero de 
serpentibus quoque dicitur, ut apnd Nicandr. Ther. 154, ubi Scholia: 

g Ói leig yQdgerus iU» 1,9 Aogíg" [) eyva. Ób peragogixéig (no 
tà» iyOver. 

: [ré go»] De Aesculapio Chironis discipulo v. Pindar. Pyth. IH P.205 
ini. Nem. III, 52. Apollod. III, 10, 2, 3.] 


CaruUT XXXIV. 


vo mrQuyov] Sic supra dixit de Phoebo c. 32. p. 229: Ji: «74 P.206 
vob TtQiyovrog evxgaociuc. [Ibi v. monita. Adde Plutarch. de facio 
in orbe lunae p. 938.  I7]rtg//zr.» omnino philosophi de eo spatio di- 
cunt, quo mundus circumscribatur. Philo de migrat. Abrah. T. I. 
p. 464 (T. HI. p. 494 ed. Pfeif.): «0 ydp 0» ntQdlyee , dX oU. neQi- 
é£yea0u Oluic. Idem de profugis T. I. p. 557 (T. IV. p. 256): in«27 
zeQiéyov ov setQilyeras.] ) 

[Zixvv»vo] Dictynnam in nummo habes apud Seguinum p. 116. 


ii Eundem colorem Aesculapii serpentübus tribuit Aelianus H. 
À. VIII, 12. 
ti) Vox nihili: legendum go4/c, tralatitia consonantium traiectione. 


GALE. V. Creuz. Symb. T. Il. p. 150 seq. Melet. I. p. 29 et quae 
monuimus in Welckeri Mus. Rhen. Il], 2. p. 253. Antiq. d'Herca- 
lan. T. I. tab. 5.] 

duxrtig0n;] AristoL de mundo 6: in) xu» düu»HoDa: nigvne «5 

«fo». 

[670oxvovo»] Colebatur praecipue apud barbaros, ut Schol. Ho- 
meri notat, ad Iliad. v, 74. GALE.] 

P.201 [reUc z5»«c] ozeusc Ost "Exávg; iia ei omes sacri. Hesych. in 
"záry; &yalu& — et xvrvexípulos avtg» nxlaxvese, idem. Theocr. 
Pharmac. et Tibullus: 

Sela feros Heeates perdomuisse canes. 
GALE. Cf. Eustath. p. 1714, 41. Creus. Symb. T. II. p. 125.] 

P. 208 did «o tQía oyjuara eic;] Cleomedes Il. de mundo, capite de 
lunae propinquitate ad terram: oj xaleel vgím ses niQh gv otdsvr» 
Op)nava ipasas, có ppvondic, vó Qiyótonev, vo nendgpepivor, eDtr xai 
TQunooceno» v5» wdortuuv xeiubr IOec icviv. Plinius IL 9: mede cwr- 
vata in eornun, modo aequa portione divisn, modo sinnate in or- 
bem. Stobaeus p. 59 dicit secundum Stoicos lunam eygneritc0w, 
mollaypéct na) yco zavolànvev yiyvonivg» nal diyéremo» nal apgixvprov 
s«) agvond;. [Ali hmae decem apparitiones varies, alii undecim 
enumerant, teste Lydo de mens. p. 108 ed. Roeth., septem Galenus 
T. XIX. p. 280.] 

[27»o&47]) Hio luna ab ipsius figura e/yu« (C) dicta: v. Huschke 
de imser. vasc. Locris reperti p. 7. et quae modo Villoisonus ad— 
notavit Signum album in vaccae tergore conspicuum, quam Cad- 
mus olim sequi iubebatur, cum lunae figura comparatur in Oraculo 
ap. Schol. Eurip. Phoen. 641 et alios. Praeterea Diamae sacra pu- 
tabatur tibia cornigera, quoniam esset vond;«, teste Aristide Quin- 
til. de mus. p. 147. Aegyptios quum lunam scripto exarare vellent, 
cyjna ugvoudic exhibuisse testatur Clemens Alex. Strom. V. p. 556 
Sylb.] 

TQ/ro» ts GÀÀlo Gyzua] Scilicet Zuírouor et diyérouor, secundum 
Pythagoricos, teste Áuctore libri qui dicitur «d O«odoyovmevm vic 
agiOpmaxáe, p. 14: vj otàgvg di oacw igaguozur vo dude ovoua, or» 
vé nal zxÀHovac dvcHe ix nüvre» rà» dnÀavé» diyezas, nal ox idvaaÓOq 
xal idigovonrÓ n ruírouog ydg xal diyovouog Alyevas — [Hinc diyonzvec 
grij»r, 8p. Boissonad. Anecd. Gr. T. I. p. 258. T. HI. p. 217. Ga- 
leus conferri iubet Ártemidor. Onir. II et Athen. VII, ubi ex Chari- 
clide laudatur p. 325. D: 4iono' Exdrg tQwdir, vQiwogge, Qi 
sQocexe, volyAmse xnimpiva.) 

tQuod?r.s] V. Voss. de idololatr. II. p. 451 — 453 [de luna 1o- 
quens]: xaíro: pia» oU xiwePrae xivpciw, UuÀÀ e mov xal Àiyevae vQao- 


45s. [Chariclides 1. l. eo epitheto de Hecate usus est. De Heca- 


— 381 — 


tes sacris in tnivils, atriis, locis publicis v. Voss. in Nov. Act. soc. 
Lat. Ienens, T. I. p. 371. Welcker. Spicil. Epigr. Il. p. 8. Siuiter. 
Lect. Andoc. p. 49.) 
[»varizoAov xai yOovia»] Apollonius Rhod. III, 862 
Beine) vuxvenódor, yOorigv, ivigoww aracda», 
lvyaip ivl vvxth ov» oQgvaíown prece 
Cf. Voss. 1. 1. p. 373 et 380.] 

dua» lugíQorric «v:7] V. Hemst. ad Plut p. 195. De hae 
coena sub initium cuiusque mensis Heocaiae a ditioribus instructa 
propositaque in triviis, postquam luetrata fuerat domus et purgamenta 
in trivia fuerant deportata, vide omnino post Brodaeum Miscell. I, 
24. 25 Hemeterh. ad Lucian. 1 Dial mort. T. Ll. p. 330. Lucianus 
hoo 'Exergo .é:cixvov habet et Dial. mort. 24. p. 425 et im Cataplo 
p. 628. Hic Cornuti locus Brodaeo et Hemsterhusio omissus est. 
[Adde Phot. Lex. v. u«y:dec p. 240.] 

&0ztQ vovc xaroouévovc] V. Hemsterb. ad Lucian. T. I. p. 330. P. 209 
Hinc corpus spiritu vacuum sive iuanimum, cuius Oavac;nos ixxvoul 
contage sua polluebant, dicebatur jsxgov a juive, observante Valck. 
Diatr. p. 57. 

indyroÓ«,] Eustath. p. 1098, 60: "Ezexvgqec oi O5oaval, wc ac 
vs imayoutvyou, olov avvqe 9 ond, 1j wc inayoutvos toic. Ónolow, Zyovy 
noAtuíov Oixy» bxwvveg. v0 yug ixdytw moÀtuexg moàlámw Aitw, e 
dor xal o xeusxóc. [Cf. Schol. Soph. Aiac. p. 142 ed. Erf. et qnae 
ibi adnotavit Lobeck. Sed aliena haec a loco nostro. Recte ad sen— 
sum, ni fallor, interpres Laünus de luna e coelo deducenda intel- 
lexit: quod arte magica, de qua hic sermo, perfici posse credebatur. 
V. Burmann. ad Propert. p. 14. Voss. ad Virg. Ecl. VIIJ. p. 423. 
Naeke in Mus. Rhen. I, 3. p. 488. Eodem modo et Galeus locum 
intellexisse videtur, qui pro v«zc elxíu:; reponendum censebat zac 
inedek, quippe quo sensus ille clarius prodiret. Ego leni mutatione 
pro OJKIA4IZ suadeo ut reponatur GY-ZLAILZX.) 

(ro zo; nívOso. xa) v$ 9órw yaíQur] De immanitate eius dicia 
9:06 dev Apollonio Rhod. IH, 1213, 9ao247r«« Theocrito II, 14.) 

[opay.aapotc «»OQezw»] Victimarum humanarum Cornutus me- 
minisse videtur, quae Dianae Tauricae immolarentur: de quo cultu 
v. Herodot. IV, 103. Voss. in Áctis nov. soc. Lat. Jen. T. I. p. 372. 
Meyen Diss. de Diana Taurica et Ánaitide (Berolini 1835) p. 19.] 

vj» 10iyÀas] Toupius qui hunc locum adducit Em. in Suid. 
T. III. p. 223 [p. 492 ed. Lips.], haec addit: ,Quo respexisse vide-— 
tur Phurnutus ad Dianam TPILA4HNO sive sQíuoogov appellatam. 
Athenaeus Lib. VIL. p. 325: Tg 4i Exdrp anodidora, H TPILAH 
did zz» vü]« ovouaciac xoworgra, TQoiodzvis yao xel Wan Ter- 
geminam vocant Latini. Virgil. Aen. IV, 511: 


— 382 — 
Tergeminamque Ilecaten, (ría virginis era Díanao." 

[V. Voss. l. c. p. 375. ToiyAeic xzAevpíva. Hecate appellatar Chari- 
clidae ap. Athen. l. c. Apud eundem VIII. p. 358. F: "Hxéry« Boe- 
para tgp sác umvíidac xal vrowplidac. Eustath. p. 87, 28: 5 voíiyla 
xard Toro nulmeve forégedoc &yalua, sxmQócov 5 zgiyla pulv zatd 
vó» Kilua noui» [Oppian. Hal. I, 590) «g«yovesc. yovaie inwmvópnaota:, 
vole yevvéca ToU Prove elc.] 

P.210 [H»odíe] V. quae supra de Hecate in triviis culta adnotavimus.] 

: [(E3àuO vix) Est ab origine Hebr. Bochartus et Heinsius. GALE.) 
[éxabcrec] Vox Chrysippea: v. Beitr. zur Gr. Lit. T. J. p. 235) 
Aucitevov] V. Voss. Idololatr. II. p. 429. 430. [Ad eandem no- 

tionem referendum sKud Dianae etpote praefectae puerperio epithe- 
ton seedísy, quod legitur in titulo Chaeroneensi apud Walpole Tra- 
vels p. 505: 

ATIOAADnNOS 

4A406NHO0PID 

APTAMIAOS 

ZOft4INAX 

Quae parturientes a doloribus liberat. Inde etiam 4oy/a dicta, cuius 
de epitheti sensu mystico v. Procl. Theol. Plat. VI, 17.] 

[n4dtovc "Egerrec] Villoisonus in Varr. lect. confert c. 25. p. 200: 
saà xldov; d'"Egertc nagadídorras, De numero plurali Bithyiarum 
v. Boettigerum [llith. p. 27. Non unam, sed plures agnoscit etiam 
Schol. Soph. Electr. p. 128 ed. Erf.] 

ovÀleufuvóneva] Balbus apud Cic. de N. D. II, 46 a sole lunam 
illuminatam graviditates et partus afferre maturitatesque gigaendi con— 
tendit. V. et IT, 27 et omnino primum Orphei hymnum. ([Lyd. de 
mens. p. 244 ed. Boeth. gr? ye»éotus 5 ocAnrg. Vide et eundem 
de Ostent. p. 66.] 

P. 211 nap0ísov] Plutarchus de facie in orbe lwnae p. 938: "More 
avrágv vouicÓ va, gejnousr, ec xaQOIver xal dyovov. [Ceterum zag9£- 
voc et &ygavrec ut Noster iungit, Proclus quoque, ubi de Persephone 
loquitur, in Plat. Cratyl. p. 100. Boisson.] 


Carver XXXV. 


&igu] Sic supra de Plutone dixerat eap. 5: ovvóc ievwv 9 marv- 
pepéovaroc xal mQegynoraroc, Pars autem aéris superior est luno, 
teste eodem cap. 3; aér autem supremus et purissimus est luppiter, 
seu potius aether, ignis artificialis, pellucidus et purus, «9 diary 
xa) »«0«Qó» xp; ignis autem inartificialir abreque permixtus est 
Vulcanus, *é i» yojcs xal degojeyíc, ut docet idem Cornutus e. 19 
de Vulcano. Sic Seneca Quaest. net. I], 10 dizit permeare sb se— 


-—— — o 


— 383 — 


there lucidissimum aérem, in terram usque diffasum, summam par- 
tem eius esse siccissimam. calidiasimamque et ob hoc etiam tenuissi- 
mam propter. viciniam eeternorum ignium, illam partem imam et vi—- 
cimam terris densam et cáliginosam esse. 

"71à5») Hinc, ut vides, et ipse observat Epiotetus L. III Diss. 11. 
p. 321, apud Stoicos ovde "40gc, evd' MyiQuy, ovd? Kwxavróc, ovdi 
IIvgigleyé&w», ut Seneca Consol. ad Marciam 19: Cogita . . . üla 
quae nobis inferos faciunt terribiles, fabulam esse. — Nullas immi— 
mero moríuis tenebras, nec carcerem, nec. flumina flagrantia igne, 
nec obiisnionis amuem etc., ut. Iuvenalis: 

esse aliquot manes et subterranea regna. 

Balbus Stoicus ápud Cic. de N. D. 1I, 2: quaeve enus tem cxosre 
inveniri potest, quac illa, .quac. quondam eredebantur, apud inferas: 
portenta extimeseat? | Quemdam tamen aéórem peculiarem in eo sta- 
tuebant quidam, non omnes Stoici, quod, teste Bruckero T. 1. p. 932, 
post mortem anima mala et ignobilis in aérem dissipata (eic aéQu' 
utOicrapivp, ut ait. Antonin. IV, 13, scilieet eic xov deyoptroy Tác 
vvyac 4égu, ut idem habet Cornutus) et materiae contagio gravaía, 
aestu aéris vehementissime agitau, donec plane dissipetnr, rapitur. 
Hinc Lactantius VII, 7 dieit Zenonem Stoicum isferos esse do- 
cuisse et impios luere poenas in tenebresis locis alque in coeni vo— 
raginibus horrendis, quod erat contrarium natürae igneae, e& quo 
solo supplicie plecti poterat. Obscurum. et tenebrosum esse hunc 
aérem, cuius aestu agitantur animae, et dia x6 dedi« diclum "fdr» 
observat Cornutus. Hi sunt inferi, ad quos, teste Tertulliano de 
anim. c. 59, veliquas animas, id est impies et ineruditas deüciunt. 
Stoici, qui poetarum inferos reiiciunt. V. Lipsii Physiol. Stoic. III, 
14. p. 334. Hunc tenebtosum porticus inferum beatae felicium ami- 
marum in aethere degentium vitae oppositum aguoscit Dionysius Hal., 
qui sic Vetnriam Stoice loquentem inducit L. VIII. T. HI. p. 1629 
ed. Reisk. e£ r.c dg« zdg dvOgenivaq vyvyec anoÀuOcisag voU Géparoc 
vzodérru, vomoc (ut Seneca Ep. 63: si .medo sapientium vera fama 
est reeipitque nos loeus alignis, ct ad Polyb. c. 28: quisquis ilio 
est locus, qui solutas vinculis animas beato recipit sinu.), ovy 6o 
xu1ayÓónoc xul dpeyyre Unoditerus «n» iun», li» 9 quc» voUc xaxodai- 
povac oiv, oUdi vÀ Aeyóptve» iO0nc ntdior, «A ó perieooc nal 
xuÓapóc alÓjo, i» € ToUc ix Ot» gurruc olus» Aoyoc, e9deiporu xul 
paxágior Lyevrac Bios. Veturia addit Coriolanum alloquens: of; dia- 
yíllovsa tO co» Voie xal «dg gdc yeQitat, uic avsrv ixospj0as, del 
vac alujseat gos uod Otü» duiflág xaÀac. Ubi vides in ore pa- 
ganae mulieris Catholico-Romanam Sanctorum apud Deum intevces- 
sionem, quam vocamus. Heraclius autem spud Clem. Strom. V. 
p. 549 [ed. Sylb.] ignem, quo in conflagratione mundus ardebat, so- 


— 384 — 


lam fere eorum, qui male viserunt, poenam contendit: eJdey ydo x«i 
ovtoc, ix cic fagfáQov ilogopíac maÓev, tjv d: xvQóc n&DaQosv 
Té» xax efuexüóte», 7v voreger ixxUouce inuleca» oi Zreizo. At 
hunc inferum non admilttebant, qui animam inerudatam 'et impiam hac 
sola defungi poena putabant, qued statim interiret et in cognata re—- 
solveretur elementa nec ad aetherem ibi permansura attolleretor. 
Unde Seneca huiusce sapientiae fautor loco eieto addit: mers em— 
nium dolerwm et solutio est et finis, ultra quam mala nostra uon 
exeunt etc., ut infra Cornutus habet: did ve zevev asroUc nort vov» 
mo»or xai x&v ggorríidu». Seneca Epist. 82 decet Orcum, ianitorem 
Orci, carcerem inferum et perpetua mocie oppreaesam regionem fa— 
bulas esse, nec quidquam defunetis superesse quod timeant, et duo— 
bus iu eadem epistola locis mortem indifferentem esse debere et in- 
ter adidgopa reponendam ostemdit: ut ad Marciam c. 19 dicit moer- 
tem nec bonam nec malam esse, quod ipsa nihil sit et omnia in ni- 
hilum redigat. Ut Seneca, cui tribuuntur Troades, díxit Act. Il. vs. 398: 

Post mortem nihil est ipsaque mors uiMl, 

velocis spatii meta novissima. 

Spem ponant avidí; solliciti metum. 

Quaeris , quo íaecas post obitum loco? 

quo non nata iacent. ' 
Et eiusdem familiae Lucanus Pharsal. III, 39 [ubi v. Cortium]: 

"fnt nihil est sensus animis a morte relictum, 

«ut mors ipsa nihil. 
Per quae verba cave intelligas, mortem vere et proprie nos in nibi- 
lum redigere, quod adversaretur Senecae menti, quam toties evolvi, 
et toti Stoicorum systemati, qui ut plurimi veteres philosophi puta— 
bant, in nihilum nihil posse reverti; sed haec ita inlerpreteris ut 
significent, mortem singulas hominis non excellentis qui ad astra evo— 
let, sed communis et ineruditi partes in propria et cegnata resolvere 
elementa, ita ut post obitum eodem iaceamus loco, quo non nata 
iacebamus, et uterque Seneca eundem constituat hominis post fata 
statum, quem antequam nasceretur habuerat, quim anima in mundi 
anima, corpus in materia, quae est dei corpus, deliteaceret. Unde 
Seneca ad Marciam c. 19: ssors nos in illam tranquillitatem, i» qua 
antequam. nasceremur, iacuimus, reponit, quum singulas homipis 
partes isdem reddat ex quibus constabat partibus. Idem Seneca a 
Lipsio in Physiol. Stoic. Ill, 11. p. 319 laudatus: mertem diw ex- 
pertus. sum, Quando? ante quam nascerer. Mors est, non esso: id 
quale sit, iam scio. Hoc erit post mc, quod ante ec fuit. Quae 
sic optime distinguit Seneca hucusque non intellectus Epist. 24: meme 
tem puer est, «ut Cerberum timeat et tenebrae et larvalem habitum 
"udis ossibus cokaerentium. Mors nos consumit, aut exuit. Emis— 


— 388b — ! 


sis meliora vestant, onere dotraeto:. consumupis nihil vestat; bona 
pariter maleque submota sunt. — Ut Epist. 66: mors ant finis. est, 
aut transitus. Itaque ostendit Seneca, nullie Gmendam esse mortem, 
non bonis, quibus in coelum evoletmvis et md astra transeuntibus 
meliora restent, nón. communibus, quibus in cognata elementa resol- 
vendis et censümendis nihil restet nihilque sensus a morte relictum. 
Qwae quum non satis perpemdisset et distinreset Lipsius in. Phys. 
Stoic. IIT, 11. p. 319, male fingit Senecam de aeternitate armimi am- 
bigue loquentem et aliquando ad eam accedentem, aliquando rece- . 
dentem, quum semper secum eoncors sit, sed quum varia: adferat, de 
duebus loquatur vari ineruditorum e& eruditorum inimoram post 
mortem statibus, quod discernendwmn .erat- 

-Non selum ínfermum quidam Stoici, sed et purgatorium quod- 
dam finxeraat, ubi, quod e Tertulliano: probat Lipsius Phys. Stuio. 
YU, 14. p. 331, tmprudentes anímae circa terrens prostratae e ezpien- 
tibus mwite superioribus erudirentar. Dogma est Stoicorum. inqoit 
idem Lipsis, sapieatum animas aWoli, volgarium versari et volvi 
eirca terram, donec ab illis empientibus edoctae et. vitiis .purgatae 
ítem 'sabvolarent. Quod. recte probat. Lipsius et: lioe. Spnecae ad 
Mareiam v. 25 loco: [nteger ille nililque in. terris velinguens fugét 
et. (ofus exaessil ; paullumque supra noe commoratus, dum expur- 
gatus, et inhaerentía vitia. situmque omnis mortalis acof exoutit, 
deinde ad excelsa. sublatus , inter. felices eurrlt anintas. Quod vero 
spectat ad duplex animarum purgatorium, quod Gioicis tribuit Bru- 
ckerus, quorumque unum infra lunam in abre penit, alterum im luna 
eiusque cavernis, earum maxima'|), quam fKoicis penetralia: Hiecátes 
dici e Phetercbe: ptobere vult, miror acutissimum Brackerüm non 
vidisse, haec quae affert e Plutarcho de facie in orbe lunae p. 948 seq. 
non & Pintarche Stoieis tribui, sed cuidam hospiti unius e tribus in- 
sulis maris, quod Koóri;o» zéAayoc vocat, ut videre est ap. Platarch. 
p. 945. .Haec se audisse referebat a. Saturni famulis et cunc w arii 
qui profoeto a porticu longissime aberámt. 

dià «o dudis] Eadem etymologia in Platoms' Cratylo p. 277. 
Eustath. p. 1011, 5. [Adde Diac. ad Hesied. Scut. p. 76 ed. 'Heigir.] 
Seneca Ep. 82: llla quoque res morti »os alienat, quod hace iu 
novimus: illa ad quae transituri sumus , nescimus qualia .sint et 
horremus ignotae.  Naturukis pravtcreu tenebrarum mtus est, ime quas 
adduetura sors creditur. — tuque etiamtl indifferens. mors, wn ta- 
men (nder cn ett, quas facile negligi possint . ..,— Bescriptus vat 
earcer infernus et perpetua nocte oppressa veqis. Suo sié mere lo- 
:ENDE- , » ^ , Ps )C! 





1) (Plutarchus: xaAovo. d' avrà» [xoieudtuv] v0 niv niyiorro) 
Vxcd*n( uvyor.] MET j 


25 


— 3986 — 


quitur Pindarus ap. Plutarch. Consol. ad Apollon, p. 104: 7Tugregev 
nvO iva méttc opvQgidros dvtynzuc. De hoo 705 omnino v. Ges- 
neri de animabus Heracliti et Hippocratis disputationem p. 76 et 77 
Tomi I Commentat. soc. Gottiegens. 
[ixeae) Sic ixer de vita post mortem. — Boiseonad. Anecd. T. II. 
p. 102. Plato Rep. p. 331: dmévas ixerae, Adde Euripidis fragm. 
ap. Valcken. ad Hippol. p. 163. Piutarcho Num. 12 Manes dicumter 
o5 dixe Si.) 
P, 212 djo rdg senigymivoc 7j 9u»j] Macrob. Somn. Scip. Il, 4: dixi 
mus nunquam songm fieri nisi aóre percusso. Lactantius de opificio 
' dei c. 15. p. 112. T. II: Grammatici quidem ae philosophi vocem 
esse definiunt atrem. spiritu eerboratum, unde verba sunt nuneu— 
pestis; ubi ea v. quae e Diomede et Prisciano profert Betuleins, Ter— 
tullianus adversus Prazeam c. 7. p. 503: Quid est enim, diees, 
sermo nisi vox et sonus oris al (eieut Grammatici digunt) air. of— 
fers. — Philo de maigrat Abrah. p. 7965 vocem sio defmit: eec 
slglic dié v&v. ovéparoc xa) ylevsgc ogyasev. Timaeus Lotrus p. 559: 
veva d'iovi uiv niai; lv dig. Hauserunt Steici a Platone, qui apud 
Sext. Emp. VII. adv. logicos p. 3995: 4... 9 €2o9 aíQu zindgymévoy 
xqivovga, omeg ic») vu» eeryr. [Seneca Nat. quaest. Il, 29: Fex wi- 
Ml akud est quam istus eir. Alia plura 6ongossi Beitr. x. Gr. u. 
Róm. Litt. T. II. p. 246.) 
Evgovios] Orph. H. XVII in Plut. v. 12 eum vocet 3a odos. 
sUfleviu] Hesych. h. v. ibiq. intpp. : 
nave» Ptc.] Seneca Consol. ad Marciam c. 19: . Moers omnium 
dolorum et solutio est ot finis: ultra quam mala nostra nen exeunt. 
(Zavaidvnoc ofao; appellatur sepulcrum in titulo, Sylleg. iser. p. 501. 


No. LÍ] 
P. 213 [noAvapros] Hoc epitheto quis usus sit poetarum, nevi equidem 
nullum.] 


HvÀágsyv] Eustath. p. 718, 20 ad Iliad. 9, 367. v, 415. p. 1684. 
42 ad Odyss. 4, 2TT. Etym. M. p.696, 48. [Tó»v rdc noÀec leyvoec 
inagrévra, Schol. Odyss. 4, 276: quae quidem verba Porphyrii sunt, 
ut patet ex Grammaticis Graecis MSS. in Bibl. Regis ad S. Iacobum. 
GALE. De'4dov soie: v. Anal crit. p. 101. Geterum quae Ga- 
leus ex M$8, excerpta hic dedit, ea quidem Porphyrii, sed non ex 
Scholiis eius in Homerum, sed ex eiusdem libello 1499 noocediac de— 
prompta esse, adversus Valckenaerium Díss. de aeheliis in Homerom 
ieditis $&. XI. p. 105 (T. II. p. 110 ed. Lips, Opusc.) Galeo sine 
cautione obsecutum monuit Villoisonus Proleg. Hom. p. xvn, not.] 
[Xáge»] Vide Apollodorum de Styge apud Stobaeum p. 129. 
GALE.) 
P.214 (dnà veU xeyn»évoa;] V. Ann. dell Instituto arch. Vol. VI. p. 345.] 


— 3834 — 


dy&») Melanippides in Proserpina spud Stob. Ecl. phys. c. 40 
[T. IL p. 1006 ed. Heer.]: 
| nadsrae Ó' iv udinewe 

yoaies üyeu ngoylev dyigus. 
Incertus ibidem: « 

i puplais rrayalc 

daxQiev "yipur dyée» v Bons, 
et alius incertus: 

"fyiQu» ayía Boorotos xopgÓptve. 
(Suidas v. Ksg Acherontis nomen deducit dno zoU su dyg dc «vro» 
$e.) 

[^fregovoia Mpuvg] V. Stob. l1. c. p. 1008 et 1010.] 

[xexvrog] V. Suid. v. Kzo.] 

(xa;óvre» etc.] Schol. Iliad. «, 52. Hercules morem invexit. 
GALE.] 

[Goproc A/u»7] Immo dicta ab avibus, quae ibi ob pestiferas aà- 
ris exhalationes vivere nom possunt. V. Sickler. de monumentis qui- 
busdam (aec. Vimariae 1812. p. 4.] 

[rg» oniyig» diga oi zaÀciol ix&lovr] De hac abris notione an- 
tiquissima v. Ephem. litt. Ien. 1803. No. 133. p. 327.  Cleric. ad 
Hesiod. Op. 549. Item pro tenebris habetur. V. Musgr. ad Soph. 
Electr. 86. Schol. Eurip. Phoen. 1530.] 

[vacyave»] De his vide Libanium Orat. p. 539. GALE. 

dutOstiay] Dionysius de div. nom. T. I. p. 496: 7 v7« savarioy P. 216 
Orórgrog eputOttia, — [Rariore hac voce praeterea usi sunt Theophy- 
lactus ad loann. VIII, 58 et Schol. Plat p. 152 ed. Ruhnk.: hic 
qui sint «4/gevrec exponens, simillima haec habet: xe) aveovg vovc 
eexgoUg voptíoy did v» 17; lfádoc dutOstiav.] 

(Q:a»apxa»] Auctoritatem huic verbo pete ex iis, quae Schnei- 
derus Lex. v. £;agxío excitat ex Dione Cassio et Theophrasto. 
Somnum vero veteribus frequentissime mortem dici, res tralatitie est. 
Narcissum exeitmre soporem (faegurzrac vagxoejdec) testatur Plutar- 
chys Quaest. Symp. YIT, 1. p. 467.] 

4i ovufólus] Proclus L. I. c. 4 Theolog. Platon.: 'Oggixol did P.211 
vvpfóle» . . . uyvvnv igipevoi, Clemens Strom. V. p. 556 [Sylb.]: 
Flávri, ovv, éc xoc eixet», oi Otoloyjoavtes, Bápgfegol tí xal "HAigvec 
«ác pip dgydg và» mQuyuaru» daexQUyavro' tj» di digOua» alviyuacs 
xai Gupfoloc, diÀlgyog&uc Té av xal ueragogaic x«l To«0UT0(dL T405 
vQónow sapadsdeinac;y. V: Theol. phys. Stoic. 

svosfei»] Sic Stoici teste Laertio vit. Zenon. p. 439 dicebant «- 
»« cn» tuGiBeuay bnovjpny Ot)» Organelac. — ] 

dÀÀd wp sie v0 ducidaunori»] De hac Cornut prudentia v. Theol. 
phys. Seneca de clem. I], 5: religio deos colit, superstitio violat. 

25* 


— 488 — 


Epist. 123: Superstitio error insanus esi; amandes timet; quos co— 
lit, violat. Quid enim interest, utrum deos neg4s , «4n. infhmes? 
(e:3onógo:c] Id fecisse videtur Alexander Aphredisiensis (v. Probi.), 
Andreas (ap. Athen.), Anügomus Carystius, Apolloderus '), Apolloni- 
des, Archelaus Aegyptius, Cleanthes?), Damascius et Niceleus. Da- 
mascenus *), Dorotheus *), Euanthes *), Euphorion, Heraclides Pon- 
ticus, Heraclitus, Dionysius, Iamblichus (negà. Oeev) 5). Isigonus (apud 
Arist.), Iulianus z«geg«ryc, Lamiscus Samius, Melissus?); Metrodo- 


1) [Fragmenta collegit Heynius ed Apollod. 'Y. 1. p. 387 seq., in 
quibus tamen quaedam insunt, quae aliorsum referenda videantur, ut 
quae ex Scholl. Apollonii et Thucydidis afferuntur p. 401. Certius 
huic Apollodori z:Q; 9:&» libro adsiguabuntur, quae ex BeLkeri 
Anecd. ad Cornuti c. 9 fin., ubi qui sit Iuppiter ci«creg exponitur, 
edmori.] . 

2) [V. Prolegomena.] 

3) (V. Simplic. in Aristot. de coelo.] 

4) [Huius, qui et Persaeus, liber z«oj O:óv inter eius scripta 
"ap. Diog. Laert. VIT, 36 non affertur quidem, quamquarh hoc arga- 
Mecp. eum tractasse, " iud de N. b. ve constat. Plore de eo 

ad Diog. L ]l. et en. Ep. ad Ernest. p. 107.) ] 

5). [Jmmo Evander, ni fallor, Phoceng Diog. Laert. IV, 60. 
De scriptis eius nihil liquet.] 

6) [Ita inscriptum librum laudari animadverto ap. Proclnm Theol. 
Plat c. 11: o O*toc Jáufiyoc d» «5 meQ) Ovó» mQayparela vong «à 
yivi voU ovteg iv vel; vongvoic «norsBtuiveuc yvidcato.  Damescius de 

inc. p. 171: elg doxovO. zToui» ot QuÀOUoQ04, xui avrog 0 JdamfAsyoc 
4AÀoOí v& noÀllayoU xal i» 17 mtQi On», atque ad hunc librum idem, 

i saepe lamblichi mentionem facit, ut p. 106. 118. 125. 131 et 
aibi, respicere. videtur. . Jtem Proclus quoque paewim, TU quem 
quod de fato et providentía scriptum Jambhchi laedatur T. I. p. 13 
ed. Cous. ab illo nihil differre suspicor. Át diversi generis fuisse 
videlur ejus Xaldeixy viAnovárg Ocoloyia, cuius liber XXVII affer— 
tur 4 Damascio p. 115. d j 

T) Hie) 9:5» nomine librum ellum  Melíssi inecriptum faisse, 
ne à quoquam traditum, neque veri est simile, ndoquidem 
Malimus, teste Diog. Laert. IX, 24, "Qi Oto» ldaya uy, Osiv «xogai- 
vtOÜws* uj ydg tiva yyooiw avrov, quibuscum pugnare, nt quibusdam 
visum, mihi quidem non videntur quae affert Stob. Ecl. phys. T. Y. 
p. 60 Heer. liy db xal TG 6rTowyifa Dore xal TO uyu& totu TOY 
xéógpo?»' xal ftpoq caUra avmivÓpatrus 10 wopyotidéq* xai Otíug ub» okt- 
vue vc Vryác, Gaiouc Ob xa) Tovg uezégorrag auutes xuOagovc xaba- 
e»«. Nihil enim aliud his spectasse videtur, quam ut vulgi sermoni 
notiones ipsius de rerum natura abstrusas accommodaret. Ceterum 
"oÀvudÉc, quod pro zovonóic, in'quo explicando haesit; Heerentus 
coniecit, cave probes, ipsa verbi d»ulreoOu nodióno. arguente, de 

Mudime, at quae iam Jj partes resoluta sit, sermonem esse non 
posse: immo intelligitur ea rerum primitiva forma, quae unius na— 
turae speciem quidem prae se ferat, in elementa vero resolvatur: 
quo, quae Melissi mens fuisse videtur, illud ipsum conficitur, quod 
&b eo vo É» xe) zó» appellatum est.) 


- uw -— w-— L. d »--— -- -- 


rus Lampsacenus, Myrsilus Lesbius, Lamiscus Samius, Palaephetus, 
Polémon (sped Alhen.), Ptolemaeus (ey. Arati), Sallustius, Silenus 
Chius, Setion, aliique apud Mausacum in Plut. de fluviis. GALE. 
His addenda Villoisodus in Schedis censet quae leguntur in Theolo- 
gum. arithm. p. 41: 4répoxvdgc dà d HvOayogixoc !) 0 sto «àv ava- 
foÀu» ygupat xa) Evfoviidgc à llvuGayopuxOg 9) xai dgeowolevog xul 
Zxaofovoc ?) xai IVeuv&-ge etc. *). ] 

Opus sane non tam philosophorum quam omnium, quormmcua- 
que est res divinas humanasque cognoscere, cura dignissimum sus- 
ceplurus is essét, qui veterum doctrinam deorum de natura seorsim 
quidem, sed imnctis omnibus momentis, diligenter explacaret, in cmius 
argumenti rudimentis ponendis Lilius Gyraldus, explanatis veterum 
philosophorum sapien&iumque placitis, haud spernendam operam col- 
locavit 5): quo dexire perfecto gravissima non solum pass philoso- 
phiae antiquae lucem acciperet, sed omnis antiquitatis cognitio miri- 
fice et augeretur et emendaretur. Ego quidem nunc id mihi solum 
sumendum putavi, ut eorollarii instar reeensum illum scriptorum a 
Galeo confectum ampliücarem, et ita quidem ut eos tantum scripio- 
res afferrem, quorum Mbri ex argumento illo inscripti (1494 Oec» vel 
similiter) essent, neque eos omnes, sed quórum noltiüa modo in 
promptu esset. 

Gabius Bussus. Macrob. Sat. 1, 9: Gabíus Bassus in co libre, 
quem de diis composuit, lánum Difrontem fingi ait quasi superum 
atque inferum ianiterem; eundem  quadriformem quas universa 
climata maiestate cowplexum. o. Laur. Lyd. de mens. p. 146 ed. 
Roether. de Iano: ó dà I'uGr Bágco; iv tà xtQl Oadv awzos tiva» vo- 
nit sirayuirov in) voU dígoc, xai d& avrol vdc vé» dvÜQuxev yag 
uvaugéosqÜa, vole sQttrocs vavT9 ÓDipoggog tea, Abyssus Ex ce TUA 
XQoc Aüs, ix vt rfc ngog Otevc ówewc. Ex eodem libro esse viden- 
tur sumpía q«ese de. more caput in sacris Herculi faciendis velandi 
refert Macrobius HI, 6: Farro eit Grueeum hune esse morem : quia 
sive ipsc sive qui ab eo relicti aram maximam statuerunt, Graeco 


ritu sacrifieaverunt. — Hoc amplius addit Gáb$ts Bassus: idcirco 


1) De hoc *v« 'Egéai« yu nara ad symbolicam interpretationem 
exigente v. Clem. Alex. Strom. V. p. 568. Sylb. 

2) Huius, ni fallor, meminit Boethius de maus. p. 1406. ed. 
Bas. 1570. : 
3) De Pythagora scripsit, teste Clemente Strom. Lk p. 300. 
4) Iu opere, ut suspicor, zeg ved:ro». De quo scriptore Cyzi- 
ceno eiusque scriptis in primis consulendus Marquardtius Cyzikus 
und sein Gebiet p. 164 seq. et Sintenis ad Plutarch Themistocl. f. 
Adde Clem. Alex. 1. l. et Schol. Vatie. Eurip. Troad. 89. 

5) Historiae deorum gentilium Syntagma l (Opp. ed. Iensii T. L). 


— 390 — 


enim hoo feri diet, quin ara maxima ante ndventum densae in 
NHtalia constituta est, qua hunc ritum velandi capitis invenit. Hem 
quae de Fatua Fauna Lactantius. de fal. rel. 22: qwem €. Bassus 
Fatumn nominatam tradit, quod mulicribus fata camere consuevis— 
sel , ut. Faunus viris. "Traiani temporibus vixisse traditur post alios 
a Barkero in Classical Journal Vol. XXXI. p. 78, siquidem idem est 
qui praefectus orae Ponticae sub imperatore illo fuit, teste Plinio. 
At quum hoc valde dubium videtur, tum omnia suadent ut Bassum 
aetate multo anliquiore, non ultra Áugusteam, ut coniicio, floruisse 
statuamus: qua de re hic non est lecus disserendi. Ceterum de 
praeenomine eius quum disceptatum a viris doctis fuerit, Gabiine 
an Gaii fuerit, illud Barkerus admittendum esse recte censuit." Et—- 
enim quod apud Macrobium Gavíws dicitur, id viGum est pro Ga- 
bius, ex vulgari istarum litterarum confusione repetendum. 

Chrysippus. V. Prolegomena. 

Corwificius. Priscian. VI. p. 267 ed. Krehl. Cornificius in 
primo de KEtoemis deorum: ,,lpsis vero ad Cererís memoriae no- 
vandae gratiam lectus sternuntur."  Etoemís quid sit ignoro, nisi 
idem cum etymís, ut legendum puto, esse vult editor, ad eias expli- 
cationem admovens glossam cod. Heidelberg. de erígine et proprie- 
tate deorum.  Vulgabatur de coenís, quod mire imposuit Merkelio 
ad Ovid. Fast. p. xcviii, eosdem Etymorum libros ex Festo excitanti. 
Rem conficit Macrobius Set. I, 9. p. 187: Cornifieius Etymorum 
libro tertio: ,, Cieero, inquit, non Janum, sed Enanum nominat ab 
eundo." Idem liber leudatur I, 17. p. 2334. Ex eodem sumpta puta 
quae idem refert I, 17. p. 225 et 229. I, 23. p. 252, et quae Árno- 
bius adv. gent lI], 39 de diis Novensilibus ex Cormificie monet. 
Neque dubito huc referre Mythographi Vat. secundi in Maii Auct. 
class. T. III. p. 99: Corvilius dieit IF esse Mercurios etc. Pro 
Corvilii enim nomine, quod nibili est, reponendum Cernificii. Cete- 
rum Weicherto plane adsentior, Gorniicium huno a cognomine illo 
Virgilii vel obtrectatore vel interprete aequali nihil diversum esse 
statuenti, Comm. de Helvio Cinna I. p. 15: quae latuiese videntur 
Meyerum in Zeitschr. f, d. Alterthumsw. 1836. No. 47. p. 380 aliter 
hac de re censentem. Nomen eius Maius Intp. vet. Veronens. Vir- 
gilii restitait p. 7. 

' . Epicurus. Diogeni Laert. X, 27 laudatur liber inscriptus Xu,- 
Qidgnoc 7) nt? 0«d». V. infra, ubi de Theodore. 

Nigidius Figulus. Operis de diis liber XIX Macrobio Sat. III, 
4 laudatur. Fragmentis, quae recensuit Rutgersius Var. Lect. IIT, 16. 
P. 284, accedat, quod ex Scholiasta Leid. vetere in Virgilium Su- 
ringar Hist. cr. Schol. Lat. T. II. p. 347 pretulit et huic Nigidii li- 
bro recte adscripsit: Omnes dii dicuntur qui nullins egent. 


— $391 — 


Phaedrus. Epicureus x19) 9votec Oc», quo nomine librum ex 
Voll. Herculanensibus edidit Petersen. Hamburgi 1833. Sed quibus 
dubiis id prematur, exposui Beitr. z. Gr. u. Róm. Litt. T. II. p. 114. 

Philodemus x9 Ocev, inter Voll. Herculanensia. V. Petersen 
l l. p. 7. In Indice Voluminum illorum revolutorum Neapolitano, 
quem narravi l. l. anno 1819 me inspexisse, binos libros Philodemi 
sia allatos memini, unum ,intorno a' dei", alterum ,al culto degli 
dei" inscriptum. 

Posidonius. legi 0:9» librum XIII laudat Diogenes L. 

Prodieus eo nomine librum an reliquerit incertum. — Quid vero 
statuerit, exposuit Welckerus Mus. Rhen. p. 633. 

Speusippus. Diog. Laert. IV, 4. Cf. Cic. de N. D. I, 13. 

Strato Lampsacenus, cuius tres n«oi Oco» libros affert Diog. L. 
V, 58. Cf. Augustin. de civ. dei VI, 10. Cic. de N. D. I, 13. 

Theodorus, primum 4á0*oc, deinde «oc appellatus. Diog. L. 
Il, 86 et 97, ubi haec leguntur: xai avrov ztquetvyouev figi) in 
yoaeouéve ntgl. Ótóv, ovx evxavaggorrzq* ib ov quai» "Exíxovgoys zd 
nádora Aafovra excl», 

Theephrastus. "Tres z:Q) O0: libri laudantur Diog. L. V, 49, 
ubi etiam vé» neg!) vo Otto» icrogíac libri sex memorantur. 

Farro. Huc pertinent potissimum eius .fntiquitates rerum. di— 
vinarum, seorsim a priore parte, qua res humanae comprehendeba- 
tur, ab auctore vulgatae et sic passim citatae, ut Macrob. Sat. III, 6. 
P. 317 et Laur. Lyd. de mens. p. 146 ed. Roeth., et de cultu deo- 
rum liber, laudatus Áugustino de civ. dei VII, 9. 

Xenocrates. 11:9) 0c» libros duos laudat Diog. L. IV, 3. De 
natura deorum appellat Cic. de N. D. I, 13. 

Zenodotus. Suid. h. v. T. II. p. 8: £ygaye xQoc Hàavova neg? 
9r. 

Postremo hic afferendus Ánonymi zi 9:6» liber, in codice 
Monacensi servatus, ex quo apospasmatia quaedam, quibus usus sum 
Animadv. ad Corn. c. 7T, excitavit Koppius ad Damasc. de princip. 
p. 63.] 


VILLOISONI 


THEOLOGIA PHYSICA 


STOICORUM. 








Physica Stoicorum theologia tota duobus innititur re- 
rum principiis, ex quibus constare mundum opinabantur. 
Horum quidem unum erat agens, «0 storoUy , alterum vero 
patiens, «0 tG0yoy; principium quod patiebatur, erat ma- 
teria carens omni qualitate, quam srocózzyta Graeci vocant, 
ut inquit Cicero !), qui alio loco ?) similem vocem coactus 
adhibere, sibi dari postulat, ut in rebus inusitatis, quod 
Graeci. ipsi faciant, a quibus haec iam din tractantur, uti 
possit verbis interdum :inauditis. Principium, quod agebat, 
erat ratio in materia insita eique inserta, id est, deus qui 
aeternus et (quod infra demonstrabimus) unicus per eam 
intentus et commeans ex ea universa singula exprimebat et 
efficiebat. Sic Laertius de Stoicis loquens 5): doxei ' ao- 
volg &pydg silvas se OÀwv» ÓUO, svO so400* xal so nà- 
0yoy. 10 (Hv ovy nádgyoy, eiyar «99 Gracay ovolay, vzy 
vÀ9v* t0 Ób noroby, sÓv àv avvyj Aoyoyv, vov sov. vov- 
voy yaQ Ovza oídtoy did nonc avv5c Ónypiovoysiv &xa- 
oa, ubi haec vocabula, dia st407c avv7c, nobis deum ex- 
hibent tanquam mundi animum per omnium rerum natu- 
ram pertinentem *), et ut Iacobi Thomasii verbis utar, ,,for- 


4) Acad. 1, 7. ([Vocabulo xo;órgc primum Platonem usum esse, 
narratur in Vita eius anonyma in Bibliothek der alten Literatur und 
Kunst, fasc. 5. ined. p. 45.] ' 

2) Acad. 1i, 6. 

3) Diogenes Laert. de vit. phil. pag. 196. ed. Londini 1663. 

4) Sextus Empir. adv. logicos IX. p. 550. o£ dnó vc croüg dvo 
Alyovseg dgyac Oto» xal moro» vàgrv, só» uiv Oto» mouiv xtÀD9aos, 
sg» di vig» náOye» t» xuh «oéntoBo,. Tertullianus ad nationes ll, 4. 
p. 99: Zeno materiam mundialem & deo separat, vel eum per illam, 
tanquam mel per favos, transisse dic. Itaque materia et deus duo 
vocabula, duas res; pro discrimine vapabulorum etiam res separan- 


— 396 — 


mam mundi non solum adeistentem, sed etiam informan- 
tem"; quam quidem distinctionem, qua praecipuum porti- 
cus dogma illustratur, peculiari dissertatione, quae decima 
quarta est, confirmavit lacobus Thomasius, vir de Stoico- 
rum philosophia optime meritus. Et hanc quidem vim vov 
dia nac9c avirc non salis videtur percepisse interpres 
Latinus, nec ipse Menagius !) ad hunc locum, conferendus 





tur. Eandem autem patientis et agentis divisionera Mosi sic tribuit 
Philo de mundi opificio p. 2 ed. Paris. 1640 [T. 1. p: 4 ed. Pfeiffer]: 
Moos d. xai giAogogíag in' uiti» qOÓugag dxagorgra, xal yocuoic vu 
molÀd xai cvvexraxerura TG» T]; QvOteG dvudidugOtHc, Tyse dy or. 
druyxuirarO» doviw i» rot; ovoi», t0 ul» tias doacrjQu» airov, vo Ó) 
zaü851óv. (cum Pfeiffero legéndum nuOmtixóv]: aal ore v9. ,àv dyacrg- 
quo» 0 s&» ole» ve?Pc ioviv eic. — Vide euodem ibidem Philonem p. 4 
[p. 12 ed. Pfeif.], ubi materiam vocat 4&voso». Multa autem Philo 
son solum Platonicis, sed etiam, quod minus nolum est, Stoicis et 
Chrysippo sublegit. Sic de opificio mundi p. 14 [p. 40 ed. Pfei(f. 
sàr» ipyoyur nQerove iyéivygaety igÜUc — noc avrrv [Pfeif. avro] uo- 
vov vv và» Uwpndxov diapovgv naguczxaQévroc [Pfeiffer. mavult zagnu- 
cmupévrog, ego magevomagério;] aUroig voU qvyondovc, xaÓdxeg gaol 
vovg üÀec voi; mQlage, *»« ur) Qudiec oOrigorro [iugOsigorso Pfeift], 
Quod quidem hausit e Chrysippo, qui apud Cic. de (in. V, [14, ubi 
v. Goerenz.] de nat deor. 1l, 64 sui, ne pulresceret, animam ipsam 
pro sale datam esse dicit. Quod et legi apud Varronem [de re rust. 
H, 4], Plinium VIT, 51, Porphyrium 1l. 111 zegi 4zogzc et apud Cle- 
mentem Strom. V]l (p. 718 ed. Sylburg. übi Cleanibi tribuitur], ob- 
servat. Petrus Castellanus de carnium esu 1], 1. Sic idem ibidem 
Philo p. 27 [p. 99 ed. PfeifT.]: eurixa «ze urrépac suzis vé Giga 
voU pytuoxixoU pégovg íarayz Gyiltras ngog névit ulaÓgGnc, xai vo 
eerngtrQse» eQyavor, xal ini sos «o yonpos. De qua animi divisione 
tide quae idem ad verbum sonantia e Laertio, Varrone, Tertulliano, 
Nemesio etc. protulit Lipsius Physiol. Stoic. 111, diss. 11. p. 243, qui 
et bunc Philonis locum conferre debuisset. Stoicuga degma et in 
hisce agnosces verbis apud Pbil. de 4omniis p. 1841 [T. V. p.104 ed. 
Pfeif.]: doypua TiOluevos voic n0] qidegogíam Qusveiioussr , 615 woroc 
0 Gogoc üQye«v xal Recien, xul p agerg dsuxivÓtroc «gy5 vs xe) fla- 
9:440 [ubi Pfeifferus spte confert de posteritate .Ceimi T. ll. p. $18: 
revés (doevev) d' zyauoric iacoty xa) facalég dor., xal 0 xsgcüpavoq 
avzdc dore» nai Bacieve e'Oltc, x&» updejudg vÀgc acnopy.] 
4) Not ad Diog. Laert. p. 188. 


c7 7» 79 "7 wo 


a. u-—— —- - -—— ——- -— c— —- 


— 389; — 


L] 


cam Lipsio ia erudito dpere quod iuecribitur Physiologih 
Stoica' My s 4 
Hi auteni dowmviri apprime haec a facnniio addunt ?): 
Stoici naturam in duas dividunt partes, unam, quae efficiat, .ai- 
leram, quae se 8d faciendum  tráctabilem: praebeat. — In. illa 
prima esse oim sentiendi, in hac mateeiam : mec alterum sine al- 
iero esse posse. lta isti, prosequitur Lactantius, nno nafarae 
nomine res diversissimas. comprehenderunt, deum et mundum, ar- 
tificem et opus; dícuntque alterum sinc. altero mhil posse: (quem- 
admodum: nihil potest artifex; eui materia ad artem exer- 
cendam desit) tanguam natura sit deus memdo permisius.. Nam 
)nlerdum síe confandunt, ut sit deus ipsa. 5) meus muli, e mun- 
dus corpus dei. Haec ut.multa alía Lactantius expreseit e 
Cicerone *), culus verbe, quae exscribere longum esset, pete 
ex ipsomet Tullio et confer Plutarchum 5). Seneca 9): Dj- 
cunt, ut. scis, Stoíci noslri, du6 essc in rerum motüra, ex quibus 
omnia fiant, causam et materiam. | Matería facet Wwers, res ad 
omnia parata, cessatura, si nemo mooent. Causa «ulem, id est, 
ratio, materiam format, et quocunque ou, versat: ev illa caria 
opera producit. Esse debet ergo undc aliquid fat, deinde a 
quo fiat: hoc causa est, illud materia. — Omnis ars Ímitatio esi 
naturae; Maque quod de unieersó dicebam, ed kaec transfer, 
quae ab domine facfenda sunt. ^'Statua et materim' habuit, quae 
pateretur. artificium , et art lficem , qui materiae" détet faciem. 
Ergo In statu& (materia aes fuit | ^ causa. arsfex,. Eader: '€on- 
ditio rerum. omniam est; ex eo constánl guod: fit, el ex eo 
quod facit. Stoicis placet unam causam esse id, quod facit. 
Ibidem infra: Quaerimus quid sit.causa? Ratio faciens, id 
est, deus. "Vide et tcn .endem Stoicis tribuen- 


4) 1. diss. 4 p. 20 seq. et diss. 5. P a sbq; bn Tipi. » 1644. 

2) Institut, dirin, VII, 3... ^. IET 

3) [In edit. Lugdumensi 1652 ; que vtor; legiior dpie jen qui- 
cunque primus cum ipsa SORHNUI EH, bene fecit.] 25 

4) Acad. l, 6. . i NM : 

5) Adversus Stoicos p. 1085. ^ ".. - E 

6) Epist. 65. EX A. 

T) Legat. pró Christianis p. 295 ed. Paris, — "— 


— 400 — 


dic deum ab, animo, cum sit ex animo et corpore. '). Ne quis 
autem .hanc.Varronis propriam, nom autem Stoicorum et 
aliorum . philosophorum communem fuisse sententinm dicat, 
haec subiicit Auagustinus: Haec. est oidelicet. breoiler in ista 
praelocutione proposita. theolegia naturalis, quae non huic tantum, 
sed et. multis. philosophis placuit. Quae quidem diligenter iis 
perspicienda. sunt, .qui eos. omnes in Spinoaistarum grege 
promiscue annumerant, & quibus mundes dei nominé nuecu- 
patur. .Equidem vere de ees cecinit illustrissimus Po- 
ltgnacus: a S i; 

omnsgenae Sphosa. de fabricator , et prbem 

. . appellare deum , ne. quis imperet orbi, 

tanguam esset domus ipsa domum 'qui. cándidit, uusus.. - 

Sed quo, sensu et quam .divereo mundum dei nomine 
vocdverint Stoici, supra laudatue indicavit Varro apad Au- 
gustinum. — Hic cum eadem alio laco ?) rorsus usurpat verba, 
haec addit: solum ftaque rnàndi corpus món ést deus (ut solum - 
hotinis corpus :^on' est sapiens) sed aut sola: anima elus, aut 
simul corpus el animus , ita tamen ut non sit a corpore, sed ab 
- animo deus.. Unde Augustino supra ibidem vel eecundum 
istos corpus non est deus, sed: anima mundi ac partes eius. 
Kdet Varro apud eundem: Augustinum 5) dicit hos solos ipsi 
videri, animadvertisse, quid esset deus, qui. crediderunt eum esse 
animam , motu ac ratione. mundum gubernantemi, | lidem Augu- 
stinus *)i Sí muni deus ünimus est eique animo muridus ut cor- 
pus est, "ut. sit unum unimal constans ex' animo et corpore etc. 
Epiphanius, de Stoicorum deo agens), dicit. iis deum esse 
mentem, coeli, térrae totiusque aspectabilis molis tanquam 
corporis smmnam; sovy , 7 JIGyT0g TOU ópuuévot xvtove, 





1) [Mythographus i in Maii Auct. class. T. III. p. 162: Et Farro 
dicit quod unus idemque sit homo; a corpore tamen; homo ; ab ani- 
ma, sapiens dicitur. lte ergo et. deus cum unus idemque sif, in mal- 
tis tamen per. dispensationem sive diyersitatem censetu? .gocabadis.] 

2) De civ. dei VH, 9, 

8) Ibid. IV, 34. 

4) Ibid. IV, 42. us 

5) L. I. Haeres. in Stoicor. baeresi p. 12 ed. Peiawvii Coloniae 1682. 


—' 404 — 


oUQasoU *6 Qui xe) pne xal TO» cÀÀANP dcc 0» oos: 
Vuyüy. Sic Laertius ): sig cav xocpau uégog Orrxoy- 
vog «ow vou xeÓanep dp uiv *5c 1vuyre. Seneca?): 
Potentius auiem est. quod facit, quod est deus, quam materia 
patiens dei, — Quem in hoc mundo locum deus obtinet, hunc in 
homihe animus :. quod. est flljc materia, id nobis corpus est. ldem: 
fere dixit.Pleto 5) lulius Firmicus et ipse Stoicus *) apud 
Lipeium 5) hoc de loco adeundum: Mens illa divina. animus- 
que caelestis per omne mundi corpus in.modum circuli collecatus 
e. nunc intrinsecus , nunc extrinsecus. positus .cuncia, regit. atque 
compost... Quod quidem dogma sic respexit Regius Tatiapi 
Scholiástes ad baec Tatiani verba, sveDja Ó «0c, oU Ot- 
«oy dud «Wc vÀge, & clar. Worth. 9) laudatus: ov disxoy 
did Qc UÀsgc, olosal xas dpyvyiav, (ve q mMiv UÀy g 
dse 060, 15c.0b toyjc o «0c. Aoyo» éncyy.  Seneca7): 
Quid interest inter naturam dei et nostram! — Nostri pars melior 
animus csi: im ilo nulla pars extra: animum; dolus rafjo est. 
Hic vides Senecam deum, quem supra ibidem mentem upix 
versi esee dixit, et in quo nullam partem extra aninum 
reperiri, quemque totum rationem esse docet, a materja et 
i»undo, id est, a suo corpore aperte distinguere. ldem 
quoque de Vita beata 5) sic deum a mundo distinguit; 
Mundus. cuicta  complestens. rectorgue. uniuersi. deus. .: Tantum 
igilur inter deum facientem seu mundi animum et inter 
melieríam patientem seu mundum, dei corpus, a Stoicis in- 
tervallum interiectum est, 90» Óiagoga iov: psrobO noi- 
oüvsog xal yaveuivou xal ÓruosQyovysog xol x1:0046- 


1) Peg. 197. 

2) Epist. 65 fin. 

8) Epinomide p. 1010. 

4) L. I. Mathes. 

5) Physiol. Stoic. L diss. 8. p. 34. [diss. 8. p, 542 Opp. Lips. 
Antwerpiae 1631.] 

G) Pag. 18 edit. Tatiani. 

1) Praefat. quaest. natural. 

8) C. 8. " 

26 


— 400 — 


vov, ut dixit Zacharias Scholesticgs 3), .Mitylenes episco- 
pus. Et, ut ait Seneca *)t. Universa &x métorin et-ex deo 
conslant: deus isla températ, quaa cirpumfasà reoerers. sequam- 
tur et ducem. — Potentius. autem est p To pes est. deus, 
quarti: matería patiens dei. 

Duo igítur illa principia; "m et: desi quue » ders 
vocabant Stoici, aeterna incorreptaque permaebset, et in 
hoc ab elementis, oro:ryeíorc,: discrepabant, quae et.mata 
erant et in mundi conflagratione- diesolvenda atque: interi- 
tura. Undé Laertius?): drayépev 9$. paci doyde wai 
vToiyéin* edQ Ly ydo elvai dyevsfovovo; üpódovovc* «a 
Ok 'otorysfa. x&vd. vvv imigotiy qisloseDar- "De: quo 
vide Plutarthum *), qui eandent Aristotsli.ac. Platoni di- 
etinctionem tribuit, eamque sQo ipee comprobat calculo, 
contraríam "Thaletis 'explodens sentemtíam; in quo Plutar- 
chum ad verbum secutus est Stobaeus 8). 

Gtoicorom autem mundum. pro dei corpore habentioca 
opihionem *evocavit et suam fecit: auctor: libri Demonstratio 
alegorica: históriae. vetarís et. woo? testarhenti et. vevelatfonis myste- 
rli S. S. trlades, qui Groningae 1690. in 4to sine nomine 
&uctoris prodiit et publico procerum Groninganorum edicto 
prohibitus est; it! quo Stoicam 5) per aflegórias theologiam 
interptetandi methodum secutos contendit, scriptura sacra 
universa utriusque foedéris, veteris et hovi testamenti, illu- 
strari naturam, ;S. S. trinitatem esse allegoriae fundamen- 
tum etc. mandum esse dei corpus, et deum mondi animum. 
De quo víde Reimannum?). Sic veteres Indi mundum dei 
corpus esse existimabant, quod optime probat Bruckerus 9), 


1) Pag. 209 dialogi, quem Aeneae Gasaei EBIGpUrMMS sabiecit 
Barthius edit. Lipsiae 1653. 

2) Epist. 65 fin. 

3) L. VII. p. 449. 

4) De placit. philos, I, 2. p. $15. bo 7 

5) Eclog. phys. c. 13. p. 28. 

6) L. I, 89. p. 30. ^ me 

1) Historia atheism. p. 418. 

8) Histor, crit. philos. T. 1. p. 207. - 


— 403 — 


quodque infra demonstrabimus. Seam autem de dei cor. 
pore et animo doctrinam ab:Orphicis accépisse mihi. viden- 
tur Stoici. Orphicam Kusebius?) sie imterpretatur theolo- 
giam: dyoà pi» ydo ovs (lege oUUiw *)) cÀXo syotpuar, 9 
voy OgUpntPO» xóOnop, in wavrelup cUptUTUTO twF Ne 
Dir, voy se xav oUpasóv uat alódga: «at «o6 iv vovcorg 
gutyonévop docom9, coneo iv neyalov edpavoc xoqeia) 
sgorsteyuóseyp , «uy cs dp déQr xa) y7: xol -QaÀavoy «al 
voic sagaságolon. quépy yoly suóopov,: xal y5 x«i op) 
xai fovwoh sistat «5 evcuv dw don CovyS: TQOSLe9 9$ 
9dÀa0oo xa) sz$o db zal dep, Vvb. se sei znéiga, a9e 
avvác eisy aU €«óU xbouoU qvsseg pépn . . . . avEmia- 
Aunvog (uev jya.sós x00p0v .Uso0spsvoc, x«l vovtoV 
Zia sroooersév , 900» ui» cUtov «vov ai8/on , od; di 
và Àorma oU wogppio9 puégy dnegssaso sivar?), Eandem 
et Arietoteli sententiem sic tribuit Athenagoras 5): o dà 
'Aoiavovélgg sol oí ds& aUsoU, va dyovreg olovet (gos 
cUsQezos, éx teyüc xal cupasog OvssosSwOvo ACyeuot 
vov (eos, nuo. by .aUroeD so aiddQtov voniloytsc, vaug 
ve szÀoseM6évoUG cetépac xal sn» 6paipay zo» amáevoo, 
s900 pea: AUAM gogartimoc, iÜVIZA: à, 999 ini v5 nevijoel 
«oU. 0Upiosoc. AMiyov" QUseV. mi». QU wroUpiever , aiti 
0$ S76 t0450U. XLVNOSNE yudgaevov. sd T E 

, Porro apud Stoicos prima et. princeps causa, pare agent, 
ratio in materia insita eiuaque artifex, id est, deus faciens 
variis, pugcypabatur nominibus. ' Varjag illos inioi viddem: 
que nominis, appellationes ideo. accuratissime; articulatim 
distinpteque persequemur, quod sine.subtiliori eorum 'iada- 
gationd et cognitione Stajcorum systematis seriem .continua- 
tiogenique, qua fit ut ex vm aie res. et eententiae Bectgoe 





4) Prep. evang. Ili, 9.. p. 102. 
2) [Recte: sic mox xai ovdiv Gilo xütd roug Zreiwovq, et pag. 
seq. ovdi» üAÀo j vOv OQOptrvov xoGuo» d7AovaDa:.) 
3) Hic Eusebius Orpbei versus respexit, qui et ias Macrobium 
leguntur Saturn. I, 48. p. 239. 
^ 4) Legat. .pro. Christianis p. 284. pe paci Mort: edit. Bene. 


dictinor. 


26^ 


— 404 — 


tur, et omnia inter se apta connexaque cehaereant, minime 
adsequi liceat. Viri enim doclissimi et gravissimi, inter 
quos eminent Miuucius Felix et.Lactantius, Ciceronem qui- 
dem, ut ipsi decepti putabant, sed revera, quod infra de- 
monstrabimus, Epicureum Velleium apud Ciceronem in pri- 
mo de.N. D, libro disputantem imaserito aecuti, falso pu- 
taverunt: multiformes Stoicos a semetipsis diseidere secum- 
que diseordere, nec ferendam eorum inconstantiam, qui modo 
huic modo illi rei omnem tribuerent divinitatem sicque de- 
sultoria levitate modo hunc modo illum esse deum conten- 
derent. Nos contra probabimus, unum idemque constanter 
contineri in porticu numen, sed illud quidem diversis gau- 
dens nominibus, quae a variis operibus, aut muneribus aut 
virtutibus, aut a variis materiae, per quam diffanditur, par- 
tibus invenit: nec eius unitati obstare appellationum diver- 
sitatem, cum ipsa significatione ad unum omnia revolvan- 
tur. Quod fateri ipse cogitur Lactantius !), quodque non 
satis perspectum multos induxit ut errarent, et fuit in causa 
cur Stoici vel ob: hanc unam causam minus intellecti, in- 
constantiae mentisque mutabilitetis temere accusati atque 
indicta causa, immo incognita condemmati feerint.  Gale- 
nus ?) monet, Stoicos hoc in ceteris reprehendisse philoso- 
phis, quod statim prius porticam impugnént eiwsque dog- 
mata condemnent, quam id exploratum habeant, quod in 
ea dicitur: ésvut0iw Z7uty cuding Oc noonévoc avtrié- 
yovot, stpiv yvavai vó Acyóueyor. Revera omnes fere er- 
rores in Stoicorum et plurimorum aliorum philosophorum 
doctrina exponenda hinc orti suht, quod vocabulorum huic 
aut illi sectae propriorum vim 'non satis perceperint, et 
vocum ambiguitate, aut etiam peculíari significatione apud 
hos aut illos philosophos obvia delusi fuerint, qui historiae 
philosophicae illustrandae operam dederunt; clar. W'eissius 5) 
existimat plerorumque argumentorum resolutionem nihil aliud 


1) Institut. divinar. I, 45. p. 19. 
2) De placit. Hippocratis et Platonis lll [p. 215. T. V. ed. Kübn.] 
3) In Logica Latina p. 107. 





— 405 — 


esse quam aequivocatiomis claram explicationem. Et apte 
Plutarchus 3): dgrova Aéyezot aga soie quAooogotg 10 vovg 
p5 pnavOdávorrag ópOng cxoUri» ovopatop, xaxog yon- 
cfac xal volg vspdypaou. — Epictetus apud Arrianum 2): 
vig dovl Ó ysypagog, Ott apyr sraideUoeng 7) Ov 070 &- 
voy ün/oxsyuc; Zwoxoatzc Ó ov Adiysi; xal negl «ívos 
ypige: Sevogoy, Ott fjoyevo astO «ze voy Opojtacov àni- 
oxéeoc ci axualver Axaosoy. Non enim solum attenden- 
dum est.duid in porticu dicatur, sed etiam quomodo et quo 
sensu dicetur ponderandum. Sic enim Epicureos admonet 
Balbus Stoicus apud Ciceronem 5): PFobis minus notum est, 
quemadmodum quodque dicatur: oestra enim solum legitis, eesira 
amatis, ceteros causa incognita condemnatis, Quod ut cavea- 
mus utque ea in porticu discrete ef electe digeramus in 
ordinemque adducamus, quae confusa pertürbataque hue us- 
que commiscuerunt critici, de vera Stoici dei nominum eno- 
datione et cognitione parum solliciti, ea quam diligentis- 
sime fieri poterit ita exponemus, ut unius eiusdemque nu- 
minis propria esse comprobemus, et totam theologiae Stoí- 
cae seriem et nexum, singula suo disponentes loco, evol- 
vere conabimur. AN 

Ac primo quidem deus dicebatur mundus ob eas, quas 
supra attulimus, eausas, cum Lactantii et Varronis verba 
protulimus, et ostendimus mundum deum dici ab. animo, 
cum sit ex animo .ét. corpore, sicut, inquit Varro, hominem 
sapientem, cum sit ex corpore et animo, tamen ab animo 
dicimus sapientem.. Et:boc quidem, scilicet deum dici mun- 
dum, indubitatis Stoicorum testimoniis probari docent et 
innumeris exemplis omnino videndi Bruckerus *), Lipsius 5) 
et Gatakerus 9): ipse Laertius): Aéyovo: Ob xóoptoy. tQi- 





4) De Iside et Osir. p. 379. ; 

2) L. I. diss. 1T. p. 98 ed. Upton, quem et ipsum v. not. p. $3. 
3) De N. D; IJ, 29. 

4) Hist. crit. phrl. T. F. p. 911. ui 

5) Physiol. Stoic. diss. T. p.'34 et 35, el diss. 8. ' 

6) Ad Antonin. 1V, 28. p. 145 et 146. 

7) Vit. Zenon. p. 197 ed. Londin. 


— 408 — 


iudicat. Vide et Plutarchum !), Sie et. Chaldeei teste 
Philone ?) «0v xootoy avtó» oncAafov sivas 9eoy ?). 

At vero, ut iam exposuimus, nen proprie mundus deus 
est, sed, ut ait Manilius, ratio quae mundum et cuneta gu- 
bernat, id est, anima mundi, a qua .deus dicitur mundus, 
ut homo dicitur sapiens ab animo, cum sit ex animo et 
corpore, Hinc deus proprie vocatur a Cormüte *) Stoico 
xóeuoU qvyz. Sic Zeno apud Stobaeum 5). deum. vocat 
voUy xoojov (lege. zxo0pv) nopiyos. Seneca 9): Quid est 
deus? Mens unieersi. . lta Cleanthes apud Gioeronem 7) totius 
naturae menti atque animo tribuit dei nomen; et: Chrysip- 
pus 9) ait, vim divinam esse positam iu uhiversse naturae 
animo atque mente. Marco Antonino ?).deus dicitur o vov 
DAov voUc xorvowixog, et 10) c «oU olov Oiávora. Hanc 
mentem mundi vel prudentiam, vel providehtiam recte La- 
tine appellari posse et graece spóvoim» diocl, observat Bal- 
bus Stoicus apud Ciceronem H). Haec. habes apdd eundem. 
Ciceronem 12): Vis animusque mundi eademque mens et 
sapientia perfecta, guam, inquit, deum appellant ommiurmque 
rerum ,' quae suni ei subiectae , quasi prudentiam. 1n Somnio 
Scipionis 15) sol dux et princeps et' BONS as relguo- 
rem, et mens mundi et temperatio, 

Et hanc quidem mundi animam *on novum n fuisse Ze- 
nonis e9oy,ta, sed commune totius antiquitatis dogmà, recte 


1) De placit. pbilos. I, 8. p. 882. 

2) De Abrahamo p. 360 (T. V. p. 262 ed. Pfeiff.] 

8) Philo ipse «9i xoouov «gO0agoíac p. 955: gvoioAoytiras 0 xo— 
ouog xai gUUiQ ÀAoyix, oU uóvoy Ppyuyoc 6v, dÀld xai votQog, noc di 
xui gpoviuoc. Vide omnino Sextum Empir. IX adver». physices p.515 
et 916. Cicero Acad. 1l, 1: i& natura sentiente ratio perfecta inest, 
quam vim animum dicunt essa mundi. 


4) De N, D. 2. p. 441 ed. Gale. 


5) Eclog. phys. p. 2. 8) Praef. Quaest. naiunr. 1. 
1) De N. D. 1, 15. . 8) lbidem. . . 
9) V, 30. 40) 1X, 28. ; 
11) De N. D. Il, 22. 12) Acad. 1, 1. 


13) Cap. 8 [De It P. VI, 11] PE s 


— 400 -— 


monet Bruekerus ?). — Idem placebat veteribus theologis, 
Orpheo, Pythagorae, Timaeo Locro, Pythagorem secuto Pla- 
toni, 'Fhaletí, Democrito ete, Chaldaeis, ' Aegyptiis, Indis, 
Hebraeorum  Cabbalistis etc, E Proc Eschenbachius ?) 
versum affert, in quo Orpheus deum sic .indusit loquentem: 
spvy9) yt voie xol SepweyoUsa ussovce. 
Pythagorae apud: Iustinwm:.5), Cyrillum Alexandrinum *) et 
Clementem Alexandrinum ^) deus;dicitur yovc xod wiyeoi 
v6» 0ÀAo»y. Apud Stobaeum 9) Thales deum vocat vob» 
voU £00ft69. et Anaxagoras 7) djcit yoUy .x00p09" stouÓ» «6v 
sov ,. pro quo lege s00j050:0» 9). Et Democritus apud 
eundem deum definit yovv iy vol ogatgoerssi, melius quam 
apud Pluterchum 9), »eUv àps0Q080057, X9 90U XOOU0V7 
Suy». Apud. eundem Stobaeum: Zroyévyc xal KAeavó-ne 
sui 'Olveniye v)» .s00 sóeuov woyrs deum eppellant, 
Porphyrius apud Eusebium: voy //e c0 voUy vo xo0Mof 
vxolanevoyiec. Sc apud Clementem 19) Aristoteles, qui 
mundum. esee.deum exietimot, coy spopo» .Seóv 7yovue- 
voc, deum supremum animam universi. eseo. dicit , «av: «a- 
Aotyisvüs Unate» Vueynv. sbyar coU siavtog olerar, SeUt- 
éovs voU xoouoU vs «uyrv..Osov vsioAagy dye. — Augu- 
stinus 1?) docet lovem paganis esad corporei buius mundi 
animum.. Apud. eundem.??) Varro de netureli theologia 
praeloquens dicit, deum se arbitrari animuyi: mundi, et bunc 


L , 
4* . 


4) T. 1p. 4329; c1 9o 

3) De poesi Orphica' p. 19. [Vitiosam TOC PN 
Orph. p. 488 949gup vvrdoa correxit, quod' Lobeckius rAglaopb. T. MH. 
p. 953 comprobavit, vvyovoa legendum. esse recie adiitiene.. - : Bgo in- 
cideram. in- Qepuowryoboa , omisso xat. 507 100 noe 

3) Ad Graecos cohort. p. 21 ed Benedietin. ato ang, 

4) L. l. adv, Iulienum: p.30. Di we ose MENO 

5) Cobort. p. 62. 5 [e Eclog. phys. p. 2. 

T) De bac Anaxagorae sententia ef. Valcken. Diatr. 5. p. 40 seq. 

8) [ld nunc receptum in: editione Heerenii. T. LIE 66.] is 

9) De plac. philos. 1, 9. p. 884. : p uc 

10) Cobort. p. 58. go 11) De civ. dei/ IV, 44. 

12) Idem vii 6.- TEE ; pot 


— 410 — 


ipsum mundum esse deum; quod prorsus Stoicum est. pud 
theulogos Iuppiter. est. mundi anima, inquit. Macrobius !?) Pla- 
tonicorum autem trinitas ex his tribus constabat, :ex deo, 
mente et anima, ita ut e éummo.deo mens (verha Macrobii 
recito), ex mente anima sit, Solehant quippe dei vocabule 
summum numen, mentis munduni intelligibilem, enimae spi- 
ritum huius universi àdspectabilem :desiprare, inquit lec. 
Thomasius ?) Doctrinam de deo pro anima mundi habito 
per omnem íere orbem terrarum perwaghtami esse, merito 
dixit Bruckerus 5). - Haec apud Aegyptios.?) iavalueret, qui 
lovem vocabamt «à did mevtey. yopoUV: tpcv ie , testo 
Athenodoro 5), quorumque systema Breckerus 9) dicit àcee« 
dere ei non pláne Spinozistico, -Stoico. tamen' non melioris 
notae. ldem placuisse Chaldaeis, testis est Philo 7). Indi, 
prorsus ut 840ici, deum vocabant ignem, in quo insit ra- 
io, sensus et 'intelltgentla, eumque: per.totum mundum tan- 
quam animam permeare..et ómnia. amimare censebant: de 
quibus Indis vide Megasthenem, :qui apud Strabonem 9) sie 
habet: 0.Óoixd* x00puo» xoc) wtet0y 'Osog di 0100 Ütasss- 
qoíegxey auvov. . Hoc est. quoque, recentiorum .Indorum 
dognia, apud 'quos$ in Bagavadam legitur 3);  , lame :géné« 
rale dans l'ame vivante"; quod interpres explicat, ,ame gé- 
: nérale qui est dieu"; 'et 19): ^, cette.ame' supréme et. utiivere 
selle qui est dien?;; unde cum. per omnia diffundatur: et 
aequabiliter fusa sit, deus ibidem !!) dicitur soa, id est, 


1) L. 1. in Somn. Scip. 17. p. 67 ed. Pontani 1597.: . 

. 2) Diss. 44, 23. p.182. de, Stoico. deo diim rro 
Eundem ibidem .vide 49. p. 221... .... ers qu 

3).T. M. p. 8923. . ... 

4) Notandum est Plularchum; Vil. Nüsse p. 62 uis non | ab- 
surde Aegyptiis visum íuisse,' nibil prohibera quominus spiritus dei 
cum femina mixtus ei semina infundat generationis: ddnoUdw ous &m- 
O«vec Fiyvmtio duxagety, ec yurvaixi niv ovx. Gdvyüror teen nÀQoiá- 
944 O40, xdi vwvé ivrtstiv toyec yevíotuc. 


5) Therapeut. 3. p. $44. .. . 6) T. I. P 291. 
1) De migrat. Abrabami p. 443. «^ * a MEC 
8) Sursbo XV. p. 1040. 9) Pag. 18. d uot E 


10) Pag. 127. 11) Pag. 18. 


ss a 


»Cre qui est partout", et alibi !): ,sembleble eu feu qui 
se. trouve dans les bois et dans les pierres, dans l'eau et 
dans l'air, Visnou se trouve dans l'intérieur. de toutes cho- 
ses", De Persis, quibus eadem mundi anima placuit, con- 
fer Bruckerum ?), qui, Senecam 5) secutus, Stoicam quoque 
Etruscis tribuit sententiam.*) de deo anima mundi ac epi- 
rità, mundani huius operis domino et artifice, cui omne 
fati, naturae, providentiae mundi etc. nomen convenit, qui 
ipse est totum, quod videtur totus süis pdrtibus indutus. 
ldem ex Edda comprobat principium illud de deo per. te- 
tum mundum. diffaso, cuius partes sint daemones in toto 
Grbe habitantes, esse theologiae Celticae fundarhentum: adeo- 
que eundem in modum ac de Stoicis debere intelligi, ut 
omnia, etiam. dii, in deum redeant, eum: mundus, quod erat: 
Stoicorum dogma, exustione peribit.ac deinde, prout et:&w 
8toa, post incendium renascetur. Hodie litteratis Sinenei- 
bus deum videri esse animam mondi; tradit Trigautius ^). 
À recentiorum ludaeorum Cabbalistis anima mundi vocatur 
Sandalphon, ut docuit in Cabbala denudata Knorrius a Ro- 
senroth. mmo et apud ludaeos veteres creditüm fuisse, 
spiritum s. et'animam mundi idem esse, eo facium tempore 
docet Bruckerus 5), quo purissimis divjnáe doctrinae fonti- 
bus turbidae gentilium laciniae ipymixtse sint.. Et alibi ?) 
recte observat, Philonem.5). more Platopicotum deum ha- 
buisse pro anima mundi omnia cóhtinente:'"cui quidem opi- 
nioni fidem ut adstruat, haec affert Philonis verba: dQeog 
iyxsx0AsuOTOL và 0OÀa, xol dià «Gy ToU navtoG peQüv 
Orci Au Oe, Hunc autem errorem, spiritum s, et mundi ani-' 
; caue A soon 

1) Pag. 7. 3) T. I.. p. 468. 

8) Quaest. natur. H, 45. 4) T. I. p. 846, 

5) De Christ. expedit. L. 4. p. 967. 3s 

6) T. I. p. 604. ..... - . 2) T. lb p. 806. - 

8) Philo L. I legis. allegoriarum p.53 [T. |. p. 172 ed. Pfeiff.] 
denm vocat. 47» .s»» oÀo» wnyé»; nzm,' ut. addit, 5 v» ükwy wtyg 
0406 lov, xav ix», Et de migratione Abrahami p. 389 [T. HI. 
P. 412] eum vocat vé» *áiv oÀev vor, ut ei p. 448 [p. 300]: et mri 
xocueu üpÓegoi«s p. 958 eum vocat «o6 xoopov «mygr. — ev a 


; — 412 — 


mam. cosfundendi, multos quoque veterum Christianorum 
erravisse, monent Bruckerus ?) et Mosheim ?). Bic et Cor- 
nntus 5) Stoicum dogia explicans dicit, quemadmodum noe 
anima regamur, sic.et suam in mundo esse animam .que 
comtineatur, et eam quidem mundi animam vocari Iovem: 
ejoneo. 0b 7pslc dvo vuyzc OroiwoUpeDa, ovto xal 0 «ó- 
opoc Vvyrzp Üyec «qv ovrdyovoas a9vov* xal a8v5 xoAet- 
$a« Zug. Nihil apud Stoicos similitudine frequentins. Ex 
eorum menté. haec habet Diogenes Laertiug 2): sie- &nav 
evvoU u£poc Jixovtoc soU vov, xaOumep eq Tuy Sfc 
vyvyrc. Seneca 5) supra laudatus: quem in hoc mundo: locam 
deus obtinet, hunc in homine animus: quod est illic materia , id 
nebis corpus es, Quod et expressit Lipsius 9) omniue vi- 
dendus. Sic mundi animam cum anima confert Varro in 
libris de Diis apàd Augustinum 7), et apud Tertullianam 5) 
ignem mundi animam facit, ut perinde in mundo ignis om- 
nia gubernet, sicut animus in nobis 9). 





4) T. Ill. p. 528 et 1I. p. 612 et.613. 
2) Mosheim ad Cudworthi systema intellectuale p. 430 et 558. 
3) De N. D. 2. p. 441 ed. Gale. 


a 


un 4) Pag. 191 [VI], 138]. $9) Epist. 65 fin. | 
6) Physiol. Stoic. L. Y. diss. "T. p. 35. dad 
: 1) De civ. dei 1, 23. ' . 8) Ad nationes Il, 2. p. 54. 


9) Philo de migratione Abrabami p. 417 (T. HM]. p. 498]: .4o-: 
yietoOe zio 9A ejg i» vuly iari vob, xai dd xar dows.xal eg o .vud- 
Ttgec agri xal dtonortíua» vOv epi Vu üg drayápevos, éx4OTOY T6Yy pt- 
Qu» va7xoov dnigg»ev favràa* ovre xal o vov zavrog tá» pytuoviay 
nepifeBAnulvoc, aUvoxgárope vont) xal díny vov xoopov "mire,  Mani- 
lius 1V, 888 seq. 

Utque est ex omni cónstrucius corpore mundus, .. | 
aéris atque ignis summi terraeque marisque; 
spiritus et toto rapido quae iussa pubernane:. 
sic esse et nabie terranaé corpora sortis, 
getheréesque auras ohimo, qui cuncta gubernot. 
Sextus Empiricus eX Stoicorum mente loquens adversus: PHtysieos 1X: 
p.569: v5» và» ole» vig» OsepoUrsec xivorvnérnv, xal iv pepos? «ec wed ' 
diaxoougce vPyy4rowSüv, quiéyec ü» OxentoljeeÜu xo: ssS00» adryv kal 
molvudes uoggoU» ajgiop, ToUre dà ova: üÀÀo ve ziO«ye» igvo c»as, 9 


— 43 — c 


Quod autem dixit Cornutus sua mundum anima coriti- 
neri, xóopoc syvyrv Jyss v7 ovvéyovoav avsó», hoc vo- 
cabulum ZTNEXEAIN, coniinere, et elegans eet et in tali 
re proprium. Laertius ): vom dà, smosh ph» anog&i- 
vorrap (oí Zzoiwoi) «sj» ZINEXOTZAN sov xóouor. 
Ad verbum Balbus Stoicus apud Ciceronem ?): natura ea 
igilur quac.contineat mandum omnem eumque ducatur. Balbus 
ibidem: contendit, Deum. esse. mundum omnemque vim mundi 
divina nalura centineri, ut Chrysippus dixit apud. Plutar- 
chum 5: ZINEXBEZOAI mà Óvydyes sov nóopov iva 
üyzo xal svenegaogtéyoy *). Idem ibidem Balbus: Aaec.;ta 
feri .... non possent, nisi ea. . . . » continerentur. ldem alibi 
Balbus 5): mundi, qui omnia complexu suo coercet, et 9): omnia 
sicut membra ei partes suas nutricat e& continet. Quam Spi- 
nózisticam philosophiam omnium orientalium communem esse 
scsibit Iohannes Tolandus 7). Sextum caput Libri de mundo 
inscribitur: Ik) «9c «o» oov ZTNEKTIKH?2 aisvíac. 
Et ibidem legitur 5): neg yao 0 sov fiov diduoopog Ux - 
vcaviyc cUpzcar xel diasécaxvar: xo) ZTNEXETAI, et 
infra 9) dicitur deus EZYNEX/(2N v5» sav 0iew copo- 
yiay vs xal gerteiav, ut apud Gregorium Nazianzenum 10): 
vov pie yaQ sivas Oeoy xal «zv stc?cow tiricod "4 


Déísaui» vita. di ausis nedorrguviur, xaDaneQ 7i. (leg. iv, dtm io. 
zi», ecu d» 746v) virg negoisyuev. Ante bos oranes Xanoshon Mem. 
], 4, 11: x«1duaÜt, o1» x«l 0 eis (vel i [quod iam Reiskio legen- 
dum videbatur]) »oUe ivo» tO GO» O&u, One fiobaeran, ntragepistcas, 
eitabas oU» XQ xul «p» iv muri 9povnou vd "vta, ED &y «vii 
70v J, evro zíÓtoDn:, 
1) Vit. Zenonis p. 199 [VI], 148]. 

* 2) De N. D. 11, 11. 

3) De Stoicor. repugnantiis p. 1035. E d 

4) Contra Philo de migrat. Abrahami P 416 c. I. pP. 404 ed. 
Pfeiff.] dixit: ZYAEXEZXO.AMI ui code vó Tw» dogárosg [Pfeifferus 
mavult djógxroc] dvrápeoiv. 

5) De N. D. lH, 22, 6) 1, 34. 

1) Origines [udaicae p. 118. 8) C. 9. p. 92 ed. Bateus 

9) Pag. 96. . ; 

10) Orat. XXXIV. p. 539 [ed. Colon. 1690]. 


) — 412 — 


mam: confundendi, multos quoque veterum Christianorum 
erravisse, monent Bruckerus !?) et Mosheim ?). Sic et Cor- 
nntus 5) Stoicum dogta explicans dicit, quemadmodum noe 
anima regamur, sic.et suam in mundo esse animam .qua 
eomtineatur, et eam quidem mundi enimam vocari lovem: 
eanep. Ob zpetc dwo wuytzc dioovjeDn, oUtt xal 0 «ó- 
opoc Vvyrzp Pyer v)» ovrdyovcas a€v0p* xal aUt6 xoAet- 
vac Zug. Nihil apud Stoicos similitudine frequentius. Ex 
eorum menté. haeo babet Diogenes Laertius *): ei$-&n«v 
ewvoU 4iéooc diyxovcog «oU vo), saOussp Eq Tijv «9c 
vvvyrc. Seneca 5) supra laudatus: quem in hoc nmmdo: locum 
deus obtinet, hunc in homine animus: quod est illic materia, id 
nebis corpus est, Quod et expressit Lipsius 5) omniue vi- 
dendus. Sic mundi animam cum anima confert Varro in 
lbris de Diis apad Augustinum 7), et apud Tertullianum 5) 
ignem mundi animam facit, ut perinde in mundo ignis om- 
nia gubernet, sicut animus in nobis 9). 





4) T. Ill. p. 528 et 1I. p. 612 et 613. 
2) Mosheim ad Cudworthi systema intellectuale p. 430 et 558. 
3) De N. D. 2. p. 141 ed. Gale. : 


" 4) Pag. 191 [VII, 438]. 5) Epist. 65 fin. 
6) Physiol. Stoic. L. Y. diss. 7. p. 95. 
T) De civ. dei 1, 23. |: — 8) Ad nationes Il, 2. p. 54. 


9) Pbilo de migratione Abrabami p.417 (T. M]. p. 498]: ..do-' 
yieto0e 729, or& og i» viv iori »obc, xal 7$ zarií dovs.xal ec o vuh- 
TeQoc agr xal dicmortíu» Tdv apr vuüc dravpitvos, &xaUto» z&y put- 
QUx Ux7xoov dnlggvt» lavrd* ovre xal 6 voU zmavrog Ti» Qytuoviav 
nepsfeBlnuivoc, aUvoxoárops vóno xai díxy vó» xócno» 5"rsoyer,  Mani- 
lius IV, 888 seq. 

Utque est ex omni constructus corpore mundus, .. 

a?ris atque ignis summi terraeque marisque; . ur 

spiritus et toto rapido quae iussa pubernans:. : 

sic esse et nabie terranak córpora sortis, 

getleréesque auros Ghimp, qui euncfa gubernot. 
Ses Empiricus ex Stoicorum suente loquens adversus: Pltysieos: 1X. 
p.569: vj» vé» ow» vig» Osepetrrec xiíovafeg», nal àv popof «e wei 
diaxoOunoL tUyyévovSüv, tWÀéyoc uv oxentolpeDa o siot» adriv 29) 
molvdec uoppoU» aj&io», toUre d ovx üÀÀo re zuO«ve» igvo vas, 5 


— 413 — 


Quod autem dixit Cornutus sua mundum anima coriti- 
neri, sóopoc WVvyre Fyu v9v ovvéyovca» aUsó», hoc vo- 
cabulum ZZNEXEAIN, continere, et elegans est et in tali 
re proprium. Laertius ]): qvo Ob, mozh pà» onog&i- 
verrag (oi Zzoiwoi) «y» ZITNEXOTZAN sov» xóopor; 
Ad verbum Balbus Stoicus apud Ciceronem ?): natura eai 
igilur quac.coniineat mundum omnem eumque ducatur. — Balbus 
ibidem: contendit, Deum esse mundum omnemque vim mindi 
dina natura .centineri, ut Chrysippus dixit apud Plutar 
chum 5: ZINEXEZOAI iG Óvrydpes sey nóopov .éva 
0yva xal senegaogióyoy *).. idem ibidem Balbus: haec üa 
fieri .... non possent, nisi ea... . » continereniur, ldem alibi 
Balbus 5): mundi, qui omma complexu suo coercet, et 5): omnia 
sicut. membra ei partes suas nutricat. eà. continet. Quam Spi- 
nozisticam philosophiam omnium orientalium communem esse 
scribit lohannes Tolandus ^). Sextum caput Libri de mundo 
inscribitur: Zh] «7c «e» o4» ZTNEKTIKHZ2 eivíac. 
Et ibidem legitur 89): nag yao 0 sov (iov Qiauoopog Us 
savegc cUpzvat x&l diavézaxva: ual. ZTNEXETAI, e 
infra 9) dicitur deus EZYNEXJ(N «f» sov 01ev aQpo- 
víay xe xal oergoíay, ut apud Gregoriuni Nazianzenum 10): 
vov piv ydo sivas Osoy xal «59 mG?CO siODgTANT T4 





disapi» *:*a. di asi tedorsrgseluy, anOcneQ rui. (leg. iv, sew ie 
zuir, eeu d» "u&v) wvyg zxegoirgxey.— Ante bos oranes Xenophon Nem, 
], 4, 11: x«wutue0t, o1 xa, 9 voc (vel eoi [quod iam Reiskio legen- 
dum videbatur]) voUg ivdy» cO GO» Opa, onec fioidevas, nttaygistras, 
iride ov» xQg xai v9» i» nurti separa vd závra, oxec à» avif 
70v ?, ovt z(ÓtoÓ«.. 

4) Vit. Zenonis p. 199 [VII, 148). 

* 2) De N. D. 11, 11. 

8) De Stoicor. repugnantiis p. 1035. 

4) Contra Philo de migrat. Abrabami P 416 pr. lll. p. 494 ed. 
Pfeiff.] dixit: ZYAEXEZO.M4I uiv tode ro 3» dogátes [Píeifferus 
mavult djjzxvo«] Ovrdpeciv. 

5) De N. D. 1, 22. 6) M, 34. 

1) Origines ludaicae p. 118. 8) C. 9. p. 92 ed.  Batleux; 

9) Pag. 96. ; 

10) Orat. XXXIV. p. 539 [ed. Colon. 1690]. 


— 414 — 


xal XYNAKUVK HN: aiviay, ud) oyec Óddusulog xai o 
gvorxóg »ojiec..- kabetur apud Clementem in quinto Stro- 
metum :Abro, ;a. Gatakero ?). laudatum: ó Onde» .... 
SPNEXÍN so» xocuow; et infra ibidem: . «óy ai9coa 
novrsa- ZZNEXONTA, ut in Salomonis ?) , sscUuo xv- 
píov. rtesA9Qoxe Sy: olxotpéyry sa) ZTNEXEI xaviía. 
Sic legitur apud Laectantium 5), divinum epirítum esee ubi- 
que diffusum eoque oninia contineri, ES. lustimus *):: ore 
dosl àv ocjiavt siUy?, voUto clolv àw woopo. Xovostavoi 
(5. AycéxAstozas ubv 7) pug?) so ovuact ,; ETNEXEI 
dà ave» vo owia* xai Xprovioyol. xaezyossui pile cic dv 
qpovoa 75 xoógwo, avo) dd ZYNEXOTZI *óv. w00ptov. 
Origenes 5).imterdum Stoicissans eodem sensu ac noster Cor. 
nutus: sicmt corpus: nósiràóm unum ex. multis riembris aptatum 
est et ab una anima continetur, ita et- universum. mundum eeclut 
atimal: quoddam immensum dtque immane opinandum pulo, quod 
quasi ab .una anima virlute Dei ac ratione teneatur, ubi vides 
Origenem mundum conferre cum animali, ut Antoninus 9): 
&c £v DUO» tOV X00nOV, Rev ovoiav xal yvy pies 
énéyoy , ovveyog ànivosty. Et hoc quidem ouyéyscy. vocas 
bulum esse Platonicum et ab anima mundi desumptum, quae 
per omnem mundum se diffundit eumque rationibus sub- 
stantialibus continet, tanquam formale eius vinculum, ob- 
servat Druckerus?). Plato autem sensu simplex écyery usure 
pavit pro composito 0tréysty, Sic enim habet B: vy» «cov 
GAlov andytuy qÜoiv ov nicteUEIG "fyoboyópe vovv xal 
jyvyzg9 tivat 59 ÓOtexoouovoos xal Pyovoay , ubi cave 
emendes oyvéyovycav, cum statim sequatur quoi oyety xal 


1) Ad Antonin. XII, 30. p. 431. 

2) Liber Sapientiae Salomonis 1, '. 

3) Institut. div. VHf, 3. p. 521. 

4) Epist. ad Diognetum p. 236. 

5) De principiis 1I. p. 77. T. I. ed. Lutet. A118. (i, 1, 3. T. (1I. 
p. 84 ed. Wirzeburgens.] - 

6) 1V, 40. 1) T. M. p. 694. 

8) Cratylo p. 215 (p. 460. A. ed. HST.] ! 


— Mb — 


Kup. Apud Nemesium ?). Plato «9» soU wocpov qvyojv 
. vocet ZTNEXOTZAN «xal ovogiyyovoa» «0 enuatose- 
die. 40). «00p0v* dtloOa. yag «à oouava s00. 3TNE- 
XONTOZ, iv vole nooAeflovory. ddeiyOr. Supra enim 
ibidem dixerat Nemesius ?): édsly9g yap, nàv obpa ÓG- 
oc29«« vo ZT'NEXONTOEZ. Apud Philonem 5) deus vo- 
catur woopov acie ZTNEXAN. . Apud eundem ^) 
mundus dicitur alevip SUITEPBIOE ni UiRQONOU LY pe 
despesi. 

Enimvero cum haec anima: jaundi per omnia difanda- 
tur, hinc eam Cornutus ^) vocat «x9 dic nusyeoy. Jtooc- 
va» OUyapi», ubi lege Jirxovday, quod eret dogma et vo- 
chbulum Stoicis proprium. : Plutarchus 9) dicit Stoicos deum 
nuneupasse szyeUpia ZLHKON Ov olov t0 xó€uov, «ác 
4» ngooyyopiao pevalaudvoy dra sag vÀgO, Ób Tc we- 
qoo5xet, sapalAateig, ut optime post Xylandrum ex Eu- 
sebio et Pseudo- Galeno emendat Iacobus Thomasius ?), cu- 
ius emendationem firmet Atbenagoras ), qui alio: loco 9) 
dicit, Stoicis videri có sw»eojia. 9e00 ZIIHKEEIN 0t óAov 
soU xóogtoy, ut supra 10) dixerat, hunc dei spiritum ia 
«9c vÀyc Xupeiv. Clemens Alexandrinus ; qui in " Cohorta- 
tione 1!) et in primo et quinto !?) Stromatum libro, a Ga- 
takero 15) adductus, observat deum secundum Stoicos dic 
sa0z2c VÀygc wal dia vc atipora?oc JIHKEIN. et ne- 


$0 


^ 4) De natura heminis c. 2. p. 49 (p. 443 ed. Manhaen, Utram- 
que verbum copulat Theodorus EIU in TOM Ateed 
Graec. T. J. p. 251. 258.] | 1 
2) Pag. 29 [p. 10 ed. Mattb.]. "T 
3) De Abrahamo p. 361 [T. V. p; 264. E put ] ^ 
4) II«gi xóapov dgOagoiae p. 947. '. 
5) C. 11. p. 153 Gile, [uhi v. not.) 
' 6) De placitis philos 1, 7. p. 882. 
1) Diss. 14 de Stoica mundi exustione No: 493. "p. 222. 
8) Apolog. pro Christian. p. 56 ét 488 edi-Lipstde' 4688. 
'9)brdem p. 58... - " - — $9) Ibidem p.589: - ^ i! 
* 41) Pag. 58. rà * 42) Pag. 346 eres. AES 
13) Ad Antonin. IV, 40. p. 164 et 165. ' i 


— 4132 — 


mam confundendi, multos queque veterum Christianorum 
erravisse, monent Bruckerus ?) et Mosheim ?). Bic et Cor- 
nmtus 5) Stoicum doge explicans dieit, quemadmodum nos 
anima regamur, sic et suam in mundo esse animam qua 
contineatur, et eam quidem mundi animam vocari lovem: 
ejonco Jb scpnslc duo wveyzgc dioisoUpeÓe, ote xal 0 xó- 
opec tvyzs £yec 19)» ovréyovoae a9soy* xo) a9v5 xaAei- 
vac ZiUg. Nihil apud Stoicos similitudine frequentius. Ex 
eorum mente. baec babet Diogemes Laertius 5): sie &vav 
evtoU j(£Q0c dizxoyroc «o0 vov, seOumso ép fjuov €9c 
vvvyzc. Seneca 5) supra laudatus: quem in hoc mundo locum 
deus obtinet, hunc in homise animus: quod est illic materia, id 
nebis corpus est, Quod et expressit Lipeius 9) omniue vi- 
dendus. Sic mundi animam cum anima confert Varro in 
libris de Diis aped Augustinum 7), et apud Tertullianum *) 
ignem mundi animam facit, ut perinde in mundo ignis om- 
nia gubernet, sicut animas in nobis 2). 


1) T. III. p. 528 et Hl. p. 612 et 613. 
2) Mosheim ad Cudworthi systema intellectuale p. 430 et 558. 
3) De N. D. 2. p. 441 ed. Gale. 


. 4) Pag. 191 [VII, 138]. 5) Epist. 65 fin. 
6) Physiol. Stoic. L. 1. diss. T. p. 35. 
T) De civ. dei 1, 33. ' . 8) Ad natienes 1l, 3. p. 54. 


9) Philo de migratione Abrsbam. p. 411 (T. 1j]. p. 496]: 4do- 
ume. 78 97A, e i» truly dati obe, xai d narii dev. xal ec o vpl- 
Tiget- dg xal dicnoreíay rGy epi vudg divayépevos, éxaOTov T€» Mt- 
Qu» Uxfxoov dníoyve» iavré* ovre xal 9 voU za»róg c9» gyenovías 
nepeffeBlnuivoc, at roxpdvogs vok« xal díxy tO» xoopo» rwy. Mani- 
lius 1V, 888 seq. 

Utque est ex omni constructus corpore mundus, 

aéris atque ignis summi terraeque marisque; - 

spiritus et toto rapido quae iussa gubernane: 

sic esse et nobie terranae corpora sortis, pO 

getleréasque auras enimo, qui euncfa gubernat. 
Sextus Expiricus eX Stoicorum mente loquens adversus Pitysreos: 1X. 
p.569; vy» gà» ole»: vig» Osugeirrtes xievaérpy, nah àv wopos) «e ual 
duaxo0Uron zryyévouguv, (uÀéyec uv auem voljpeDa tO Xi9UU eirjv sab 
soÀvudec uopgoU» agio», xoíre dà ova GÀÀo rà miOeve» igew dvds, 9 


— 43 — C 


Quod .autem dixit Cornutus sua mundum enima conti- 
neri, xóopoc wey» (yes 979 ovvéyovcov avcó», hoc vo- 
cabulum ZTNEXELIN, continere, et elegans eet et in teli 
re proprium. Laertius !): qvo Óà, sos pi» onogai- 
voyrag (oi Zseiwoi) «y» ZITNNEXOTZAN s0v xóopor; 
Ad verbum Balbus Stoicus apud Ciceronem ?): mara ea 
igilur quae. contineat mandum omnem eumque iueatur. — Balbus 
ibidem: contendit, Deum esse mundum omnemque vim mundi 
divina nalura .centineri, ut Chrysippus dixit apud Plutar- 
chum 5: ZTINEXBZOAI a Óvydges voy nóopov .£va 
0yvo xal senegaogéyoy *).. Idem ibidem Balbus: haec. da 
feri .... nan possent, nisi ea . . . » continerentur. ldem alibi 
Balbus 5): mundi, qui omnia complexu suo coercet, et 9): omnia 
sicut membra eà partes suas nutricat. et. continet. "Quam Spi- 
nozisticam. philosophiam omnium orientalium communem esse 
scribit lobannes Tolandus ^). Sextum caput Libri de mundo 
inscribitur: Ik) «9c «ey oo» ZTNEKTIKHZ eistiag. 
Et ibidem legitur9): nag yao 0 vov fiov Qiadxoopog Usà - 
«avec eUozcvar. xal diavésaxvar «ol. ZI NEXETAI, e 
infra 9) dicitur deus ZNEXJ(2N «sy sov 0e» agno- 
yiay ve xal oertolav, ut apud Gregorium Nazianzenum 10): 
vov này yuQ sivat Os0y xal vuv sti»cos Miki là 





dóvaui» vira di avzijs neóorrguotus, xaDüntQ 7t. (leg.iv, dem ig. 
"uiv, eeu d» zu$v) virg megoizquev, Ante bos orones Xonophon Mem. 
], 4, 11: xaidua0Ue, o1: x«l o cg (vel goi [quod iam Reiskio Jegen- 
dum videbatur) »oUg iv» vO GO» GU, One fioidereu, htvagngiseras, 
aua ovr Xo9U xal vg» iv nuvrl goóvgow và nüvtu, 936 &y L7 
7Óv 2 ovre víÓtóÓu:. 

4) Vit. Zenonis p. 199 [VI], 448]. 

* 2) De N. D. 1I, 11. 

8) De Stoicor. repugnantiis p. 1035. 

4) Contra Philo de migrat. Abrabami P 416 rr. lH. p. 494 ed. 
Pfeiff.] dixit: ZYJAEXEZOAI uw -T00& r0 34ü» Maid [Pfeifferus 
mavult 4jógxvoi] Ovrápueoi. 

5) De N. D. Hi, 22, 6) 1, .34.. 

1) Origines ludsicae p. 118. — 8) C. 9. p. 92 eJ. Batteus 

9) Pag. 96. 

10) Orat. XXXIV. p. 539 [ed. Colon. 1690]. 


— 416 — 


gertzxéyat, hoc haustum putat e Sapientia Salomonis !), 
ubi prorsus ut apud Athenagoram de Stoicis loquentem «o 
nysvua ZIHKEI xei qogei ?) dia ssaysey. — Laertius 5) 
monet Btoicis dei praecipuam partem esse so «poc *O 
AIHKON dia ns&vsov, 0 tollaiz ssoooryopíasc s30000»0— 
pa(esae xosa sac duyapieic, ubi omniuo vide Menagium *) 
et Kuhnii observationes ad Laertium 5). Supra legimus 
apud eundem Laertium, «eic esa» xoagitov uepoc A2IH- 
KONTOZ sov vov 9). Stoici, teste Pseudo- Origene 7), 
jnéDevto xal avsoi agygy pie Geoy suv navsev, oGjG 
óyra sÓ xaQaQusatop, Ota suivsev Ok durxeev sv noo- 
void» eUzov, ubi omnino vide quos auctores ibidem indi- 
cat Wolfius, Daelium ?), Buddeum 9) et Hinckelmannum 19). 
Confer Lipsium 1!) et Iac, Thomasium !?). -Sextus Empiri- 
cus 15) de deo 19: Zrwixoi n»eouao dIHKON xe) dius 


4) VII, 24. 
2) Prorsus Stoice Aegyptii apud Theodoretay Therapeut, Serm. 
3. p. 513 [T. IV. p. 171 ed. Schulz.]: 4fiyóarios di r9» dow xai và» 
"Ociguv 5Àiow tivus xal cejvy» qagí. a d) và did návrw» yeQoiv 
n»tipa* "Hoawroy dà zo níQ* vj» 0) vygdv ovciuy fixeavóv.. Tarxa 
d) xul o MaviDw» xal à Ziódupoc yodgu. 
3) Vit. Zenonis p. 458 ed. Meibom. (VII, 141]. 
4) Pag. 319 et 320. 
9) Laertius T. 1j. p. 532 ed. Meibom. 
6) Sic Nemesius de anima nostra loquens c. 2. P- 30: 7 very 
d! oàov 412HKOYZA xoi copuarog, Plutarchus de animae procrea- 
tione p. 1026: xal ydg dsayxy xa) NOYZ iosiv z AIHKOYZA dui 
nario» Qurajice 
1) Philosophum. p. 143 [T. IV. p. 266 ed. Wirzeburg.] 
8) Dictionn. T. 11I. v. Spinoza. 
9) De Spinozismo ante Spinoszam 8. 48. 
10) Detectio fundamenti Boehmiani p. 88 seq. 
11) Physiol. Stoic. L. I. diss. T. p. 83 et diss, 21. p. 134 et 125. 
12) De Stoica mundi exustione p. 111 diss, 14 de Stoico.dee for- 
mam mundi ioformante, 
13) Hypotypos. ill, 24. p. 182. 
14) V. eundem Sextum Empiricum et adv. physicos IX. p. 580 et 
581, ubi vocibus dia aávsw» AIHKEIN, und cu et iàgivOi- 
»«& eodem sensu utitur. 


— 47 — 


vey sicisy Oe» (Myovci), quod et Stoidis exprobrant Tatia- 
nus), eo ZJIHKBELN verbo utens, et Clemens, a Gata- 
kero laudati ?).. .Apud..Ozigérem 5) Celsus dicitur sg »or- 
cag vd.neQgh t0U mvewpotoc toU Óso), utpote olóprevog 
jnac Àéyeysac nvebpm aslvas sov Oeó», utdiv dy voUto 
dregéger» sy f*tep " "Else: Zreiuov, qacxóytay. 0vt Ó 
deog nveUpa dos. Out naveey OuigAvÓOC, ««l mays' d». 
éavsg nepisyos. Orxes n)» yag 5 ineewons xol 5j noo- 
voee toU. Os09 dui siestev, zÀÀ ovy ec «0 «oy Ztoisuy 
seevre. Bic Tatianus supra laudatus: sescua 0 eg, oU - 
AIHKON id scc vÀzgc. Cleanthes apud Tertullianum *) 
deum vooat spiritum permeatorem universi, et apud Her- 
miam 5) docet «gv syeyr» di ólou toU xóopov AIHKELN. 
Hinc .Manilius 9), poeta Stoicus: 
infusumque deum coole terrisque fretoque , 
et infra 7): 
cum spiritus. unus 
per cuncias hábüet. partes atque. irriget. orbem 
ampia pereolitane, corpusque animale figuret. 
Hoc Stoici debebt Pytbagoricis, quorum systema ele- 
ganter sic expreseit Virgilius: 
ta . deum namque. ire per omnes 
terrasque lractusque maris coelumque profundum, 
et: 
totamque infusa per artus 
mens agitat molem el magno se corpore miscet, 
quod imitatus fuisse videtur auctor hymni sacri, quem festo 
ascensionis die decantamus: 
cunclisque itam dividis 
infusa ceu, mens artubus. 
1) Pag. 18 ed. Woerth., quem vide et p. 13. 
2) Ad Antonin. IV, 40. p. 164 et 165. 
3) Comra Celsum vi. p. 696 ed. Benedietin. (T. II. p 254 ed. 
Wirzeburg.] 
4) Apolog. c. 21. p. 19. 
5) Irris. gentil. philos. p. 405 ed. Beriedictinor. 
6) 1, 61. 1) NH, 64. 
27 


— 416 — 


gortyxivar, hoc haustum patat e Sepientia Salomonis !), 
ubi prorsus ut apud Atbemagorem de Gtoitis loquentem «9 
n»evua AIHKEI x«i gyoosi?) da ssapysev. — Laertius 9) 
monet Stoicis dei praecipuam partem esse só uoc vO 
AIHKON ia s&rzov, 0 stolAalz ssQo0yyogíasc s006090— 
pa(esac xasá sac duvapuic, ubi ompiuo vide Menagium *) 
et Kuhnii observationes ad Laertium 5. Supra legimus 
apud eundem Laertium, eig emo» xoajiov uépoc 4IH- 
KONTOXEXZ vov vov 9). Stoici, teste Pseudo- Origene 7), 
oncOevto xe) aUsol apyg» uie Geop sav navsev, onua 
óyra v0 zaOaQesatov, dua süvsev dà. duxem sv neóo- 
voiay eUzot, ubi omnino vide quos abctores ibidem indi- 
eat YVolfius, Baelium *), Buddeum ?) et Hinckelmennum 10). 
Confer Lipsium 1!) et Iac. Thomasiam !?), .Sextus Empiri- 
cus 13) de deo 19: Z«reixoi nsewua JIHKON zeli du 


4) VII, 24. 
2) Prorsus Stoice Aegyptii apud Theodoreiarm Thberapeut, Serm. 
3. p. 513 [T. 1V. p. 171 ed. Schulz]: 4iyoxv;o, dà vy "Jose xa và» 
"Ocigsy gÀiow tivua xal cedri gagí. 4ia dà co did xüvrev yepolv 
avena "Hoawroy dà zo níQ* vj» d) vygdy ovoiar "fxtayóv. Taiva 
d) x«i o MaviDGwv» xal à Zidepoc yQdge. 
3) Vit. Zenonis p. 458 ed. Meibom. (VI, 131]. 
4) Pag. 319 et 329. 
5) Laertius T. If. p. 532 ed. Meibom. 
6) Sic Nemesius de anima nostra loquens c. 2. p. 30: 7 wezy 
d& olev 4IHKOYZA vov oogaroc, Plutarchus de animae procrea- 
tone p. 1026: xal yág d»ayxg «aà NOYZ iosiv 7? 4IHKOYZA dii 
sevser» Qvrajic, 
1) Philosophum. p. 143 [T. 1V. p. 266 ed. icr 
8) Dictionn. T. lll. v. Spinoza. 
9) De Spimozismo ante Spinozam $. 18. 
10) Detectio fundamenti Boeheniani p. 88 seq. 
11) Physiol. Stoic. L. l. diss. T. p. 33 et diss, 21. p. 124 et 125. 
12) De Stoica mundi exustione p. 177 diss, 14 de Steion, dee for- 
mam mundi ioformante, 
13) Hypotypos. 1i], 24. p. 182. 
14) V. eundem Sextum Empiricum et adv. physicos IX. p. 580 et 
581, ubi vocbus dia aár&ker ZAIHKEIN, diaat9orpaléons et iàgàuO4- 
v«. eodem sensu utitur. 


— 47 — 


voy elcdsy Oe» (Myovor), quod et Stoicis exprobrant Tatia- 
nus), e» ZIHKELN verbo utens, et Clemens, a Gata- 
kero laudati 3), Apud. Osigénem MÀ 'Celsus dicitur 49 vor- 
cac vd.nep) «oU rev urtoC *$0U Ó*0D, utpote olójrevoc 
yndc Àéyeveac nysino lives vov Gur», utdiy dy «ovt 
dragéger» vb» fte "Elio Zveixóv, pacwovtev ott 6 
$e0g n»sv)pa dosi t SLOveov dilizàvóoc, ««i "ave iv. 
éavsg sepiéyov. dires pàv 74e 5 énesnont) xai 9j f:Q0- 
vosa SoU. QsoU duc sesta, aÀÀl ovy dc 0 «oy Zrofsoy 
*wevjte. Bic Tatianus supra laudatus: s9supa ó 9606, oU. 
ZIHKON dix essc vàigc. Cleanthes apud Tertullianum *) 
deum vocat epiritum permeatores universi, et apud Her- 
mien.5) docet es». speysv di olos sev xoeyiov ZIHK EIN. 
Hinc .Manilius 6), poeta Stoicus: 
infusumque deum coelo terrisque jreeque, 
et infra 7): 
cüm spirilus unus 
per cunctas hábüet. partes atque. irriget orbem 
ampia pereolitans , corpusque animale feguret. 

Hoc Stoici debent Pytbagoricis, quorum systema ele- 

ganler sic expreseit Virgilius: 
20 . deum namque. ire per. omnes 

terrasque iractusque maris coclumque profundum, 

el: ! 
totamque infusa per arius 
mens agitat. molem et magno se corpore miscet , 
quod imitatus fuisse videtur auctor hymni sacri, quem festo 
ascensionis die decantamus: 
cunciisque eitam dividis 

infusa ceu, mens artubus. 





1) Pag. 18 ed. Worth., quem vide et p. 43. 

2) Ad Antonin. IV, 40. p. 164 et 165. 

3y Comra Celsum vi. p. 686 ed. Benedictin, (T. If. p. 254 ed. 
Wirzeburg.) 

4) Apolog. c. 21. p. 19. 

$) Irris. gentil. pose p. 405 ed. Benedictisor. 

6) 1l, 61. 1) M, 64. 


27 





— 418 — 


Apud Ciceronem !) Pythagoras censu dew animum esse per 
naturam rerum omnem intentum ct. commeantem , ex quo nostri 
animi carperentur, ut postea Cleanthes Stoicus apud Her- 
mimn supra laudatum dixit egy sjvysx» di 0ÀAev coU xo0jtoU 
AIHKEIN, 5c utQoe pstéyortac spuac dpeyovoda: 2). 
Quae autem de Pytbagorae sententia hic affert Cicero, haec 
more 5800 ad verbum descripserunt Minucius Felix 5) et 
Lactantius *), quorum hic alibi 5) monet, ex .eiusdem .Pytha- 
gorae opinione deum esse mentem incorporalem, quae per 
omnem rerum naturam diífosa et intenta, . vitalem .sensum 
cunctis animantibus tribuat, ut Stoicus Seneca 5) eum vo- 
cavit divinum spiritum per ommia maxima, minima aequali in- 
tentiene diffusum, ut ipse Zeno apud Ciceronem 7?) rationem 
quandam, per omnium naturam rerum pertinontem (diyxovsa), 
ei divina esse affectam putat, atque Balbus Stoicus apud eun- 
dem Ciceronem 9) deum pertinentem per naturam cuiusque rei 
memorat. Idem de fato, quod aliud esse a deo infra pro- 
babimus, sentiebat Heraclitus, qui porticus fundamenta iecit. 
*' HoaxÀtitog ovoíav eiptapuévrc Aoyovy «O0» did v5 ovoiac 
vo savzog ZIHKONT.A qgyoív, inquit Plutarchus 9). 
Idem Heraclitus 1?) de deo: did siaoyc Zoyevas 7c ovoiac. 
Ut Heraclitus, sic Antoninus 1) habet: «o» did ovoiag 
AIHKON'T.A Aoyov, xal did waveóg vov aioyoc olzo- 
vouoUrva vo nó. In Libro de mundo !?) legitur: did 


4) De N. D. |, t1. 

2) Sextus Empir. 1X adv. physicos p. 580: oi al» meg) vo» IIv- 
Oayógav xai 10» EyuntdoxÀía xai vé» Jrale» nÀgOoc aol un pwowov 
zui» nQog alÀglovg xal nQOg vroUg O«oUQ tival Tiva xoweviuv, GÀÀd mai 
"90€ vd üÀoya TG» Qiev. ?» ydo vaágru» n»tUua, TO did mavyrOc ToU 
xoouoUu ZIHKON wvyjs rgonov, tà xal ivo&y gnüc ngóc PxHira. Egre- 
gie Diodorus Siculus de historia sic loquitur 1. p. 5: g v« ieropéec 
dvrapic Óni nága» t9» oxovuirgo dIHKOYZA. 


3) Octav. p. 20. NN 4) Instit. divin, I, 5. p. 18. 
$) De ira dei c. 11. 6) Conspl. ad Heliam c. 8. 
1) De N. D. 1, 44. 8) Ibid. JI, 28. 


9) De plac. philos. I, 28. 
10) Epist. ad Ampbidamant. p. 147. Poes, phil. 
11) V, 32. 12) C. 4 et 5. 


— 419 — 


návcuy AIHKOTZAÀ ijpvyoc xal.yóviuoc ovoia, et did 
siysew. et. did. soU. ovjimossoc; s00uov ZZTHKOTZA 
4AT.N 4 MIX, ut habes apud Cornutum supra laudatum, egy 
dia szavsop JIHKOTZXAN dUINAÀAMIN ?). Unde me- 
rito hinc de. inundo librum. ne:Peripatetici quidem, nedum 
Aristotelis, sed cuíusdam Stoici, puta Posidonii, foetum iu- 
dicet Thomasius *).. Thales apud Stobaeum 5) existimat 
AIHKEIN did vov Gs0gstodovc vypgoo . 42 NAMIN 
Oeía9 wmiySsiV avtov. Docet Horus Apollo *) Aegyptios 
pet anguem integrum depingere co) novsog xoopov 4[H- 
KON. nvevpa. | Denique: plerisque ethnicis, teste Athena- 
gora 5), Minerva nihil aliud est quam geóvuoie im s cy- 
TOC Óuxevoa. 

Sedulo autem notandum est. Tatianum, qui Bidkirum 
doctrinam de deo in singulis rebus vel sordidis et vilibus 
insito ac tanquam spiritu se materiae insinuante acriter im- 
pugnavit ^), nihilominus dixisse, spiritum (szyev4ra) unum 
et eundem, at tamen varie affectum et temperatum , inesse 
in angelis, in stirpibus, in hominibus animalibusque 7); 
quem spiritum, qui in materiam penetrat et per.eam per- 
meat, a divino sic distinguit 5): swsüja so did. «zc Dzc 
AIHKON asz0y UndQyu *0U. Q«ovégov nvevjiazoc, 
ubi egregie Scholiastes Regius a Worth. ad Tatianum lau- 
datus 9): nysup. d Ógutovoyiur v éduv GXOVOTéoY vur, 
eisoty dóvotuy, 1 Jj» v5 vig iyxavaonelgac 960c, «ac dia- 
qopovc iv v& 0gdto 70UTO Gntvé)cege gvotic , (mov yee- 
cain , àvidpov , "t5yoYy, Üwogovev, qvtoy. Quae qui- 
dem distinguere debuissent, qui quosdam patres ecclesiasti- 
cos levius Spinozismi reos faciunt. Sic Lactantius paulo 


1) Sic apud Porpbyrium ab Eusebio laudatum Praep. evang. 1ll, 
11 babes ró» omeguavixo» Aeyow vóv 41HKONT.A did xavrom. 

2) Diss. 14. p. 179. (V. Beitr. s. Gr. u. Róm. Litt. T. 1. AE ius 

$) Eclog. phys. I. p. 2. 

4) Hieroglypb. I, 64. p. 69 ed. Hoeschel. 

5) Legat. pro Christian. p. 299 ed. Benedictinor. 

6) Pag. 13 et 18 ed. Worth. 1) lbid. p. 58. 

8) Ibid. p. 19. 9) Ibidem. 


27 * 


— 490 — 


durius et iniustius babetur a Bruckero !). dicente eam Seneca 
vel Antonino digniora quam Lactantio protulisse, €um scripeit?), 
divinam mentem per universas mundi partes intentam discur- 
rere et omnia regere, omnia moderari, nhique praesentem, 
ubique diffusum. ' Tatiepus autem a spiritu puriori divinoque 
discernit materialem, vici», et de mundo agens haec ba- 
bet 5): Gelgjress v00 Órypieevoyzaavetoc styesyrecog pessi- 
Àgqsv vimov. Sic et in nobis duo spiritaum genera po- 
nit *), Óvo nvevunasev Oaqopdg, unum spiritum .materia- 
lem dictum sjryg», alterum vero praestentiorem et dei 
imaginem, ubi, imquit doctissimus Abbas de Longerue 5), 
vOU UVürov et voU swevjiatioo. dilucide. perspicimus di- 
stinctionem, quam Tatianus mutuatus est a Gnostieis. 
Porro deus pro. mundi. enims habitus dicitur Iuppiter. 
Augustinus 8): Quid est genius? deus est, inquit (Varro), oui 
praepositus est, ac oim habet emnium rerum gignendarun. — Quem 
alium hanc «m habere credunt quam mundum, cui dictum est 
(a Valerio Sorano ^)) lupiter omnipotens, progenitor genitrix- 





1) T. 1H. p. 468. 2) De opiócio dei 16. 

8) Pag. 41. 4) Pag. 45. 

5) Dissertationis p. 11 subiectae Tatiano ed. Worth. 

6) De civ. dei VII, 13. 

1) [Statim ibi praecedunt haec verba: Nonne expositio versuum 
illorum Valerii Sorani sic se habet: Jovem esse mundum et eum om- 
nia seminn ex se emittere et in se recipere? ' Ipse est. igitur penes 
quem salionum omnium domihatus est, — Versue ipsos, quos. respexit, 
his verbis Augustinus ante cap. 11 attulerat: ipsam Iunonem nihil aliud 
esse quam Iovem, secundum Valerii Sorani versus, ubi dictum est : 

Iuppiter omnipotens regum rerumque deumque 

progenitor genitrixque deum. 
Jdem paulo anie c. 9 eosdem versus e Varronis libro depromptos ita 
laudat: 

luppiter omnipotens regum rex ipse deusque 

progenitor genitrixque deum, deus unus et omnis. 
Sed multo integriores hos versus nobis servavit nomine Serrani ancto- 
ris Mythographus in Maii Class. auctor, T. IK. p. 164 editus, qui de 
love loquens: Plerusique, inquit, et unus idemque, nom solum diversis 


nominibus, sed e£ diverso ac vario sexu dicitur, iuxta illos versus 
Falerii Serrani : 


— 421 — 


que? Et cum alio loco genfum dicit. esse uniuscuiusque animum 
rationalem , et. ideo esse singulos singulorum: talem aut. mundi 
animum deum esse, ad hoc idém utrique revocat, ut tanquam 
umversalis genius ipse mundi animus esse credatur. — Hic est igi- 
i quem appellant Iovem. Nam si omnis genius deus, et omnis 

eiri animus genius, sequitur ul. sit omnis viri animus deus: quod 
sí e£ ipsos abhorrere absurdias ipsa compellet, restat ut eum 
singulariter et excollexter. dicant, deum. genium, quem dicunt mundi 
animum, ac per hoc lovem. Hactenus Augustinus, qui quen- 


luppiter omnipotens, rerum regumque repertor, 

progenitor geníitréxque deum, deus unus et idem. 
Unde est et illa Iovis oratio: 

Caelicolae mea mergbra dei , quos nostra potestas 

officiis diversa fcit. 
Maius, loci illius apud Augustinum procul dubio memor, legendum 
lam suaserat Sorani pro Serrani. Sed de hoc poeta deque horum 
versuum lectione alio loco dicam. — Celerum quaeri polest, an non 
Augustinus pariter atque Mytbographus ille deus unus et idem scri- 
pserit ; illic enim mox eubiiciuntur: qua. causa, imquit (Varro), scri- 
psit, Seronusg, Iuppiter progenitor genitrixgue: neo minus cum cauda 
unum et idem omnia esge: mundus enim unus etc, Porro ab his 
non aliena sunt quae tradit. Servius ad Aen. lV, 638: Et sciendum, 
Stoicos dicere unum esse deum , cuius nomina variantur pro actibus 
et. officiis, | Ünde etiam duplicis sexus numina esse dicuntur, ut cum 
in actu sunt, mares sint, foeminae, cur patiendi habent naturam, 
Unde est: Coniugis in gremium laetae (Mythographus ille lau- 
dalus, qui bunc Servii. locum expilavit, male /a/e, in aliis quoque 
verbis e Servio corrigendus) descendit. 4b actibus autem vocantur: 
ut lupiter iuvans pater. Mercurius, quod mercibus praeest. 
Liber a libertate, ei mox Hinc est. lovis oratio, 

Caelicolae, mea membra , dei, quos nostra potestas 

officiis divisa facit. 
Similia Mytbogrsphus 1l ibid. p. 88. Proprie enim Stoicorum di 
per se neque mares neque foeminae, unius omnes dei notione com- 
prebensi. V. Phaedr. de N. D. p. 17. 22. 85 ed. Peters. Oo; ek 
dicitur Iamblicho Myst. 8, 4. In gemma, Christiana quidem, ut vi- | 
detur, ap. Toelken Geschn. Steine p. 456 EFIE. FHECOE, «(e 9c. 
In alia in Bull. dell' inst. 1889. p. 105 Serapidis Bgurae additum 
J11AAq3): 39V -— , h. e. els Zeig Ziganic, vocali / pro & 


scripta.) 


— 492 — 


dam hic respicit Varronis locum, quem ipee alio protulit 
loco )), et in quo doctiseimus ille Romanorum contendit, 
tertium gradum animae mundi, id est, hominum, dicá deum, 
in nobis autem tertium et summum animae nostrae gradum 
genium vocari. Quod autem dicit, ab hoc, ut omnie viri 
animus sit deus, abhorrere Stoicos ob absurditatem, boc 
faleum esse, tnm probabimus, cum demonstrabimue, Stoicis 
animum hominis videri deum, nec hoc cum totius Stoici 
systematis serie coniunctum connexumque ullo modo ab- 
surdum esse. lam Augustinus dixerat, lovem esse corporei 
huius mundi animum, qui universam istam molem ex qua- 
tuor elementis constructam atque comparatam implet et 
movet. Sic supra e Macrobio et Porphyrio, Cornuto et 
Stobaeo probavimus, animum mundi vocari lovem, id est, 

supremum porticus numen. Hoc confirmant Seneca 9), An- 

toninue 5) aliique innumeri, et praesertim Laertius *), qui 

dicit Stoicis ip v6 eivat 9eov xal your xal sipaguivzy 

sel dia. 

Verum non proprie quidem ipea mundi anima erat 
deus, sed potius eiusdem animae mundi pars praecipua et 
melior, seu tertius gradus, ut vocat Varro supra laudatus; 
quae pars praestantior Antonino 5) dicitur v0 «oU xoopov 
jyenovixóv, et 8) Zyauovixóv 190 0AÀov, et ) KOiyOy Tyt- 
piovikoy. 

Balbus Stoicus apud Ciceronem 9) in unaquaque na- 
tura in homine, in belua, in arboribus radicibusque, quid- 
dam inesse praestantius, quod principatum: vocat, et graece 
7ysposixoy dici contendit, et ideo in mundo suo quoque 
inesse principatum longe omnium optimum, eic declarat: 
omnem naturam necesse est, quae non solitaria sii, neque sim- 
plex, sed cum alio iuncta atque connexa, habere aliquem in se 


1) De civ. Dei VII, 23. 

2) Quaest. nat. Il, 45 et De benef. IV, 1. 

3) V, 8. XI, 8. 4) Pag. 196. 

$) VI, 15. 6) 1X, 33. 

1) VI, 86. 8) De N. D. 11, 41. 


— 493 — 


principatum, ut in. homíne mentem, ie belua quiddam simile men- 
tis, unde -oriantur rerum appetitus !). In arborum autem, et ea- 
rum rerum , quae gignuntur e terra, radicibus inesse principatus 
putatur: principatum- autem id dico, quod Graeci sjyeptovixóy 
eocant *), quo nihil ín quoque genere nec potest, nec debet. essc 
praestantius, — Itaque. necesse. est! vllad etiam, in quo sit totius na- 
turae principatus, esse omnium optimum, omniumque rerum pote- 
state .dominatuque digniseimum. . P'idemus autem in partibus mundi 
(nihil est ehim in omni.munde, quod non pars unfeersi sit) in- 





4) Confer Senécam de ira I, 3, ubi dicit, regium illud et prin- 
cipale animallüm parum subtile, parum exactum esse; ea humanis 
affectibus: carere," habere autem similes illis quosdam impulsus. Cic. 
Tusc. ], 9: aliis; pars quaedam cerebri visa esse animi principatam 
tenere. ldem cap. 10: Plato triplicem finxit aninum, cuius princi- 
patum, id est , rationem in capite, sicut in arce posuit, — 

2) Seneca Epist. 58: Sunt quaedam, quae animam habent, nec 
sunt animalia, 'Placet enim satis et. arbustis animam inesse: ita- 
que et videre Hla et mori dicemus. ldem ibidem paulo infra: .4ni- 
mauka quemadmodum divido? Ut dicam, quaedam animum ba- 
bent , gugedam. taMum- animam; ut sic: quaedam impetum ha» 
bent, incedunt, trünseunt ,. quaedam solo affixa, radicibus aluntur 
et crescunt, "Plato in Timaeo p. 1018 [HST. p. 11] de arboribus: 
ói9 05 tz jd, fori TE uy driper eov, povigoy 0E xai xuttQQssuput- 
vov híxpys Ód'co Te 9 édvrob sirjotus inrigijoDas. Supra duit 
ibidem: nü»' ydg of», o vi siQ ü» utrücyg vob Lj», Qwov aW ü» 
iv dixp Myorro ogOsrara. Et'ín'Epinomide p. 41008 (HST. p. 9814] 
yyivc. Qoa, 3nimalia terrestria, vocat zürs«g pi» dyÜQeimove, mávcoa Ói 
oda xoÀlónoda xui dzod«, x«l oda noQetgquea, xa) o0a. uóriua , dinis pe 
Aníva Qitaug, — Sic Tatianus ad Graecos 10 p. 2. ed. Benedict, et 50. 
ed. Wortb. dicit, unum. eundemque spiritum inesse in angelis, i in ho- 
minibus et in stirpibus, sed hunc vario modo pro variis affectum 
esse. partibus. ' [Tunc Platonis locum respexit Cicero. De principatu 
autem animalium sic loquitut Seneca Ep. 121: quaerebamus, an es- 
set omnibus animalibus constuutionis hic sensus? . . . . Constitutio 
eat , inquit, ut vos dicitis, principale animi quodam modo se habens 
erga corpus, Hoc tam perplexum 'et. subtile, et vobis quoque vix 
enarrabile, quomodo intelligit infans? . . .'. infans, quid ei! consti- 
tulio, non novit ; constitutionem suam nopit, et guid sil animal ne- 
scit, animal esse se. sentit. — Praeterea. ipsam constitubionem suam 
crasse intelligit , et summatim , et obscure. eic. 


— 496 — 


Ov»ages. Quae omnia Platoni eublegerunt Sioicd.. No- 
tsnda autem sunt, quae de Stoicis aliisque philosophis Pia- 
tonem exscribentibus affert Clemens Alex. ?): moàÀlo! *t 
tuy usto Ilidsepog ovyypagap nenoicseas, xa oc ano- 
Óstx9U0OUOI, voUG se ZesinoUg, uc ày coys eignzxapuv, xov 
vs douosotilsv «c nàieloca xa) xvpiisasa- vev Qoypdtoy 
naga lliavewog slÀgqéva: — Sic et Antiochus apud Sex- 
tum Empiricum 3) imeÜsixvus, Ot: nds Iliesews «selva: 
sa voy Zeoiuaw doy rre. 

Hoc dyeuovimóy Plato ipee "— a Py thagoricis, 
qui.de eo sio loquuntur apud. Auctorem libri, nimis ignoti, 
qui imácribitur sc .GeoAoyovteva 15c. aqeO uy tese 9) , ubi 
agitur de monade, eupremo -horwmcé :philesophorum: nu- 
mine:' déyovygi» oU» taC0t5*. oU. uóvoy O«oy, aÀÀd mal 
vous, xcl cgcsvoOviy» (lege aüpeso0gAu» [sic Astius] 
quemadmodum alibi *) in eodem libro recte scribitur) sotw 
piv. 09s vo dv ÓO«4p syekovixuzezo» xel iv xocortoríQ 
wel iw siadg GnáAec. véyvg ts xaL Aóyo, si xal us] in- 
quivosso xd (xagtoy 0Àgc. 05. évegyelag, veUc dosi, sav- 
soveg: vete. uy. sal: custasoentoc d» àmtestjugc, c avt 
ncvva neget e vla. 0v: avt xaO. éuivorap.  Orates Py- 
thagoricus. &pnd Stobaeum 5):::0: 80g, dot» vOoc wal Srvygc 
(lege. juyy) xol v0 «yeuosixór t9 ovjiiasteg xoc , in 
quo quidem fragménto dorico lege sine.iota subscripto, ee 
evprmavytoc xou, qui est génitivue. Porro cum, ut ait 
Plutarchus 9), Stoici: vo» d»ezave ncvwtey oO». i» oi- 
$e: 7) callocassent, ille mundi, principatus, seu «0 syego- 
vexóy , haud aliud erat ab aethere. Cornutus. diserte duo- 
bus locis?) aífirmat aethera esse principatum mundi, to 


4) Stremat. VÍ. p. 152 (p. 629 ed. Sylb.] 

2) Pyrrh. Hypotyp. !, 33. p. 62. 

3) Pag. 7 [p. 5 ed. Ast.] 4) Pag. à4. : 

5) Eclog. phys. cap. 3. p. 4. 6) De plac. philos, 1, 7. 

1) Stobaeus Eclog. phys. c. 3. p. 5 eundem locum: describens ha- 
bel d»er&re mdwte», vov» ivaiÓéQuov tva; 0téc.. E Plutarcho emenda 
EN 4IOEPI ..... OEON. 

8) Cap. 27. p. 203 et cap. 20. p. 184. 


M 


— 495 — 


slerhusius, qui emehdat üseg coó swQrecató» devuw D), 
hamc dicit esse Platoriicam loquendi. formulem : hnius enim 
scholae philosophos Pythagoram edcutos docuisse, «0 svgus- 
satov xa) gysuerrxerasov avO0opnov qigoQ:sivas tov 
vyvyy». Huius autem animi só dyetioraxóy segl t5» xaQ- 
Oo» staluisse Stoicos, dicit Auclor vitae Homeri P 347 
ed. Gale, | 

Enimvero ut diuiia alia, eic et suum non solunà ani» 
mae, sed eliam mundi syyespovexow Stoici debebant .Pla- 
toni, apud quem Sogrates eq loquitur.modo, ut ewm ante 
oculos -habuisse: et ad verbum fere expressisse videantur 
Balbus apud Ciceronem et Sextus Empiricus supra laudati. 
Sic enim legitur in Platone.?)t «0 naQ y9piv onpe &Q oU 
veyzr» quoopne» yer; i... 006», à giis Iloutagye 
AeBór, simsp Mt) SO ye sOU na»tOg OOJ& £pwuyov Gy 
dvvyyave, svOta ye Üyov soUso, tul &c nolÀAoya ..... 
oU ydo vtov doxoOpd». ye, à Ilossaoye, «à s5vtaga éxolve 
0. fca00y: ka) szavtolay ooglay. énexedeioO ai, voy di 
QUTUY: ToUtOV- GVtUM. i9 0Ào. S8 OUDUFW, Ro) xoxa  ue- 
y«Àa néQy, xal stooecti xaAoy xai clitxpr9oW,: iy sovcoig 
Ó oUx Gpa pegryyaszoOoni tgy v8» xalÀtotos xal) spe 
qütf0y €U0I9 . . « . (vide Ciceronem, qui et, hoe expret- 
sit 5) -ovxoU» . . . . xal suc ànf adtoic aisía DU quus, 
&o0 tote v5 xal ovyvsattoUca /viaUtoUC ve eue se) pie 
vec; copia xal. "ove. "Aeyopén dixeigias dy ... . 0ogia 
pv xal voUg fev tiUy)G ovx a» note yeyoioOmy . . . . 
oUxoU» i» piv vij toU wfíog dlc qvae facrum» iv 
yvyrv, faoixóy Ó$ vovy éyyiréodui, dia v1» ác aisiag 





1) Forte legendum ?» co,, ut habetur apud Auctorem libri, qui 
inscribitur rd Oroloyoíptva «c dpiOurtixc p. 0: $0 à» O«€ zymruomi- 
xwrarov, Sic supra vidimus apud Sextum Émpiricurh ie navi nolv- 
ptQez oer TO xvQrbor, et infra ibidem i» avré vd xvqsbor.. Puto 
Lucianum ante oculos babuisse buncce Phatowis locum in Aleibiade 
primo p. 93 ed. Oxoniens. 1111. oU yup xot Eipeevipos oFdi» «» rpn&v 
atté» q romper, 5j TZ» qiypv. 

2) Philebo p. 882. 

3 De N.D.1,6. — ' " 


— 496 — 


dU»agty, — Quae omnia Platoni sublegerunt Stoici. —No- 
tanda autem sunt, quae de Stoicis aliisque philosophis Pla- 
tonem exscribentibus affert Clemens Alex. ): sroÀAo: te 
vv unó Ilàdeceroc ovyypagag nenoigssat, xa€' cc ano- 
ÓsuxyU0UUI, SOUG «e ZeeinoUg, uc ày coy? elgrxajc ev, xov 
ve dQi0tovdÀgv «d nàislova x«l zuQuesasa Té Ooyyater 
napz lliasovog slÀgqévas:. — Sic et Antiochus apud Sex- 
tum Empiricum ?) imedeixwus, Ov: indi Ilusews wsiza: 
sü voy Zeoiuaw doy pese. 

Hoc jyeuovimóy Plato ipee — a Pythagoricis 
qui.de eo sic loquuntur apud Auctorem libri, nimis ignoti, 
qui inscribitur sca .Geodoyovgteva s5c. aqiÓussexgc ?) , ubi 
agitur de monade, supremo M horumce ;philesopborum nu- 
mine: Aéyovoi» oU» ta0$759. oU. ó0voy Osoy, adàÀd xai 
voU», xci cgosvoOvAs» (lege adpesóOvnAu» [sic Astius] 
quemadmodum alibi *) in eodem libro recte scribitur) »os 
piv 09s zO dv ÓO«ag vy&kovixutazo» xel éd» xosponotiq 
wel i» sia0g Gnáeg véyvy se wab Aópo, si xol us) isi- 
quivoxzo xm inaosoy 0Àgc.0. ivegyelag, vovg dosi, sav- 
vov9g vie wy sal custacQentoc da àmeostuc, Oc avv 
nc»va neQieutzqvia iy davty x00. inivorap.  Onates Py- 
thagoricus. apnd Stobaeum 5): 9: &eóg éotx voog wa) vuytxic 
(lege syvyy) xo) «0 aysporixor «9 ovjimassec- xootjue , in 
quo quidem fragmento dorico lege sine.iota subscripto, ve 
evpnavroc xo0j0, qui est genitivus. Perro cum, ut ail 
Plutarchus 9), Stoici. v0» d»oraze navwtep voOv i ai- 
$gr 7) collocassent, ille mundi. prineipatus, seu «o syejio- 
vtxó», haud aliud erat ab aetilere. Cornutus diserte duo- 
bus locis 9) aífirmat aethera esse principatum mundi, «vo 


.. 4) Stremat. VI. p. 152 (p. 629 ed. Sylb.] 

2) Pyrrh. Hypotyp. 1, 38. p. 62. 

3) Pag. 1 [p. 5 ed. Ast.] 4) Pag. 34. 

5) Eclog. phys. cap. 3. p. 4. 6) De plac. philos, 1, 7. 

1) Stobaeus Eclog. phys. c. 3. p. 5 eundem locum describens ba- 
bel d»eture mavrtor», vov» ivaiO(Quov tva) 0«és. E Plutarcho emenda 
EN AIOEPI ..... OEON. 

8) Cap. 21. p. 203 etl cap. 20. p. 184. 


- 


— 4297 — 


qrejovenoy toU xó0poV- Laertius !) auclor est Sioicis vi- 
deri «oy OÀov «00409. (mov ovra xal &utwvyor. xal Ào- 
yuxov , Pyety fyepovixóy ni fO» aidipa , xuóa grow 
'"dysinaspoc 0 "Twoioc àv «6 0ydo stegi xó0uov, ubi vide 
Menagium. ldem. lego et apud Arnobium 2), Augustinum 5) 
et Macrobium *). 

Inde numen supremum; qui erat animae mundi prin- 
cipátus, seu tertius gradus a Stoicis audiebat gether. Zeno 
apud Ciceronem 5) aethera deum. dicit, et infra ibidem, 
Cleanthes ultimum et altissimum, atque .circumfusum et ex- 
tremum, omnia cingentém atgue complexum ardorem, qui 
aether dicitur, certiseimum deum iudicát, ut supra c. 13. 
Aristoteles, tesíe Velleio c. 15, coeli ardorem dicit .deum 
esse. . Et ibidem 5) Ghrysippus disputat, aethera esse eum, 
quem homines lovem appellarent. Et apud eundem Bai. 
bus ?):.Jupster est coelestis, altissima aethereaque natura, id esl, 
ignea, quae per se omnia gignat. De quo vide clarissimi et 
omni laude maioris Valckenarii sextum caput Diairibes in 
Euripidis perditorum. dramatunmi reliquias. lmmerito autem 
Laertius 9) in hoe ab Antipatro Tyrio Posidomium et a se 
ipso Chryeippum dissidentes facit, quod cttm uterque coelo, 
non autem aetberi principatum mundi tribuisset, deinde 
alio loco idem Chrysippus purissmmam aetheris partem pro 
totius natgrae. principatu et pro.sumuo deo habeat: .Xgvu- 
cisnog dà àv vo nous sagi stQovolac, xal Ilooetdoviog 
iy vg neg) Qe» vOv ovQasyO» qao. tO TysuovixÜy coU 
xooji0U. 'O géysor XoUointsiog Óragopovegoy sidÀw cO 
xadugurepoy ToU alOégoc iv vuvto.. "O sal noovoy J«óv 
Aéyovoiy etc. quod quidem Chrysippus nactus est a Pla- 
tone, qui apud Stobaeum ) sov &00pt0y 69705 buov , £n- 
wvyo», éyvovy 14, 09: 16 aq éaUtoU vQigetar, 10 OX yys- 
pi09txOP. £00. xo0jtoU. y ocQayo. — At vero nullo modo dici 


1) Pag. 197. (VII, 139.) 2) Adv. gentes 1l] p. 118. 
8) De civ. Dei VII, 16. 4) Saturnal. 1.c. 17 et Ili c. 4. 
$) De N. D. 1], 44. . 4) Iidem 1, 43. - 


1) Ibidem Il, 24. , . 8) Pag. 191. [VH, 43.] 
9) Eclog. phys. p. 47. "ZU es 


— 428 — 


poteit, in hoc dissentire a semetipso Chrysippum. — Cum 
enim principale naturae regimen, v0 fy»rpopixO», primum 
in coelo, cuius pars aether, collocasset, deinde distinctius 
et accuratius loquens partem coeli, in qua sedem haberet 
ile principatus, id est aethera assignavit. Sic et Cornutus, 
qui primo ?) praecipuam et praestantissimam animae mundi 
parlem, «0 xvorotovto» pégoc tüC TOU x00j(0U Uuync, in 
coelo posáerat, deinde accuratius loquens ?) mundi princi- 
patum aetheris terminis circamscripeit. 

Haud absimililer coelum et aether promiscue a Latinis 
usurpantur. Belbus BStoieus.apud Ciceronem 5): religaa. astra, 
quae oriantur in; ardore *j coelesti, quí aether. oel coelum nomi- 
natur, .et alibi 5): coe complesus, quí idem aether. vocatur. 
Proprie autem, ut infra ostendemus, coelum est dei caput, 
et aether illius mens, in coelo tanquam in capite collocata. 
À priscis autem Romanis aether non erat vocabulum tritum 
pro Latino, sed postea receptum fuit. ldem Balbus Stoicus 
apud eundem Tullium 8): mundum rursus amplectiur immen- 
sws «ether, qui constat ex; altiesimis ignibus; mutuemur hoc quo- 
que eocabulum, dicaturque tam aether. Latine, quam dicitar aer, 
etsi EHE Pacuvius : 

Hoc ,. quod memoro, mostri. xad 
4 Graii perhibent; aethera 7) 
Immo et apud ipsosmet Graecos 0 otipayüg et 0 aióv;o pro- 





43 C. 2. p. 142... pd 

9) C. 20. p. 184 et c. 27. p. 203. 

.8) De N. D. 11, 15. 

4) Allusit ad etymologiam Stoicam, qua 9 ui8pg deducitur dxs 
voU aiO:7Üa., ul monent Cornutus c. 1. p. 140 et Eusebius Praep. 
ev. IIl, 40. p. 105. Sic J, 144 de nat. deor. Cleanthes apud Cicero- 
nem aelbera vocat omnía cimpentem atque complexum ardorem; coe- 
lurh autera. Purmenidi, Heraclito, Suwaboni et Zenoni igneum videtur, 
teste Stobaeo Eclog. phys. p. 53. Cornutus c. l|. p. 140: 5 d' ovoía 
uvvoU nvQédgc dai». 

5) De N. D. Il, 49. 6) Ibid. 1l, 36. 

1) (In Edd. hic Pacuvii locus vario modo nunc totistituitur: sed 
de hac re exponere, non est buius loci. V. intérim Pacuvii Fragm. 
ed. Bothii p. 112.] cn 


— 490 — 


miscue usurpantur. Plato ?) sie loquitur: à» «aao xei- 
cÓut 1& oUpave, dv ento dos) «à &osQa ?). o» dy ai2ípa 
ovogta(ety voUg mtoÀAovc so» negl TG voravte eleOotoy 
ÀAéyetv. — Auctor libri..de mundo, quem Posidonio aut cuili- 
bet alii Stoico potius quam Aristoteli adscribam, sic ha- 
bet 5): ovoevov dà xa) &otQuv oUcíae uia» al$égpa xa- 
Aoujiey, — Clar. Valckenarius *) observat, Euripidi Z/fía, zfioc 
al9épa et oUpayó» usurpari promiscue, et hoc ab illo tra-. 
gico mutuatum esse Lucretium poetam philosophum. .Ma- 
crobius 5): mundus cocat&r coelum, guod: appellant Iocem.  lta- 
que cum coelum et aethér unum idemque sint apud vete- 
res, hinc sequitur Chrysippum caeterosque Stoicos, sive in 
coelo, sive in aethere mundi principatum repositum esse 
dicant, semper tamen omnem divinitatem tribuere aetheri, 
in quo eis cum multis aliis convenit philosophis. &Sic Plu. 
tarchus apud Eusebium 5) «iodyesae Zevc (eic) 5v «idé- 
piov -Qvapuv aAÀgyegovjrévog. Et alibi apud eundem 7) 
O0 ZeUc, tvovtéiOtus , 5] Depp xa) swoadrc Ovragug. Et 
Varro apud Auéustinum 9) aethera constituit animam mundi. 
Lactantius 9): Cleanthes e$ /fnaximenes aethera dicunt esse sum- 
mum deum; cui opinioni poeta 10) noster :dssensit: ..— 
Tum pater omnipotens foecundis imbribus aether 
coniugis in gremium laelae descendit, et. omnes 





1) Phaedone p. 291. ed. Forster. | 

2) Apud Hesycbium ovrgeurec est o tesosabel vómoc. Stoicis 
vero, teste Laertio VU, [188]. p. 452 ed. Meibomii, ovqe»oc lov» 5 
icyárg ntQiglgna, iv 5 sdQvras và Otior; quam quidem loquendi | for- 
mam Laertius mutuatus est ab Aristotele, qui libro 1 de coelo 9 sic 
habet: &»a uiv ovy tQoxov ovQuvov Aiyouty Mid ovoiav T9v TG loyérqe 
toU ruü»róG meQupop&üc (an seQupeQe/ac, ut babet Laertius?) 7 odue 
gvOixóv v0 i» vj doydvy néQupop toU ma»voc'. ie aps» ydo tO lgra-: 
tov xa xó á»w pda xe» ovQuróv, iv» € xei ré Oa» nx idQi- 
00uí ouutr. 

3) C. 2. p. 602. Tom. I. Oper. Aristot. 


4) Diatrib. c. 6. p. 49. 5) Saturnal. 1, 18. p. 287. 
6) Praep. ev. Jl] prooem. p.83. 7) lll, 2. p. 86. . 
8) De civ. Dei VII, 33. 9) Inst. Div. 1], 5. .p. 18. 


10) Virg. Georg. 11, 325. 


— 4390 — 


magnus alit, magno commirius corpore; feetus, 
quae ómnia prorsus Stoica sunt. Euripides apud Stobaeum !): 

ópac t0» viyou tOvÓ aseigo» alóépa, 

kal y5» stépiE: FyovO" oypalc àv: dyxadaig* 

vovto» vojule Za, vevd ryoU Osov, 
quem locum eic latine transtulit Cieero ?), postquam obcer- 
vavit augures dicere loee fulente, tonamte , pro codo fulgente, 
tonante, ut apud. Horatium sub loce frigido, 

Vides sublime fusum , immoderotum aethera, 

qui tenero terram circumiectu amplectitur : 

Àmunc summum habeio 'dieum ; hanc. perhibeto Iooem. 
De quo vide Valckenarium *) docentem Euripidi, poetae 
philosopho, aethera esse patrem hominumque .deumque, at- 
que.adeo eum ipsum, qui vulgo lupiter dicebatur, 

Praeclare, ut omnia, egregius ille et maiorum, si quis 

unquam fuit, gentium criticus, in eadem illa aurea Dia- 
tribe $): ,ex perdita sunt, inquit, Euripidis tragoedia, nec 
Grotio, neque aliis, quantum recordor, animadversa , quae 
preebet Cormutus 5): wot?) dà 9ioy , nav Bopinidg» , o 
sepl yOovu duy g«evog aió5o; ex chorico carmine pro- 
cul dubio petita. sunt : 


xopugr dà Oso», 0 nepl y8óv , "T 

qaeyyog alóso, 
id est, 0 negiéyo» xyOova al805o." — Apud Ciceronem 5) 
Balbus Stoicus: Restat ultimus, e a. domicillis .nestrís altissimus, 
omria cingens et. coercens coeli complexus, qui idem aether. oo- 
catur, extrema ora et determinatio inundi etc; Idem ?) de aére 
loquens: quem complexa summa pars coeli, quae aether. dicitur, 
et suum retinet ardorem tenuem et nulla admixtione concretum et 
cum aeris exiremiate coniungitur. Sic et Cruolao deus est 
voUc as aiOéQog anaÓoUc, teste Stobaeo 8). 

Similem sententiam Orpheo tribuit Eusebius ?), quem 


4) Eclog. phys. c. 3. p. 3. 2) De N. D. 11 25. 

3) Diatrib..c. 6. p. 4T sqq. 4) Pag. 48. 

5) De N. D. p. 184 ed. Gale. 6) De N. D. H, 40. 

1) lbid. II, 43. 8) Eclog. phys. c. 1. p. 2. 
9) Praepar. evang. ll, 9. p. 102. 


-— 431 — 


sic audi loquentem: éngeper ('Opgeuc).s0» voUy toO «hoc 
(animum lovis voéat Tertulüanus !)) A&yow sva: vOv. «i- 
Sépa, xal oUdiv xÀÀo xaza tovg Zroiwovg (forte $ xata 
voug Zswixevg) v5» nvguóo xal deop?v ovolav, «à zys- 
HOYIxXO9 QuOxd*rac elvyas 00 xooguiov' xa) vOv Oecy eiva, 
Og, zol T0 dnpiovoyov QUTOV ovdécepoy. (an oUUiv 
ÉssQoy) «zc voU nvpüg Ov»d;uMOg Xovà vc avia vae oi- 
Hos «al éy Soig éfis06v sleio3a: » 
Nos À' ayev0rg ?), Baci tog, &gOisog. 4IGHP, 
« Óg n&vyva xvxÀol xo) QodQssan. — 

Idem alibi 5: o à ( Oggevs) X6QaAns TOU Seo voy 0v- 
Qa9Oy , xal *& iv toUto qroac, xal vov» aysov voy ai- 
Oépd, u£Àsy «5 aU10U xoi Oujato A0i.G TOL x00H0U KEQT, 
ovre ÓgtuovQyó» , oUvve Osoy diioxeta, &ideg. ov yag àv 
aUv0g éaUrOV à pitoveyotz , ovd av Pu yove A£ysaDa 
dvvarto,. oU. VOUg V O elóte' roi0g y*Q.xai sig 0 dog, 
ov uet, "d xal va ài Y5c 007, Dy xoi cupátay «Aoyo: ; j 
sug di xai. svAoyoy $t0y avayoQsUtiV , tOV adelgóv xat; 
Otyy6v5 ngog. x«i Gcgog , xu) UOnzoc, «Aoyov xai qOap- 
vyc UÀgQ Axyóyuv ; el 0à xol 0 voUc voU hog, ov0iv «Ao 
nj» vo» ÓyieOé»vtog alüdgoc jv, ai97Q à arg. dot 0. 
Üy5lóvavog xol myguógg, ano vov ciOecOng, ong dot: 
xaie0Oar (vide: Cornutum *) qui, eandem affert etymolo-. 
giam), «auagv, Gc Qaoiv, eisyuc «yy iT0yUHOM E 
Quod vero dicit Orpheus coelum esse caput dei, xeqaÀgv 
v0U JsoU tOy puQavOy, in hoc.eum secutus est Cornutus, 
qui sic habet 5) de Minerva: yevéoOa: 0$ asy» éx wüc 
vov Zhüg xspaAZc Adyevat . . . . . tay0 03 inel 100 ov- 
Sounov vó uiv dywtegoy éQog toU coftrotog 9j xegaly 

4) Ia apologet. c. 21. 2 

2) [Sed legendum Jove d4 ob dwevóyc et mox adir pro xvnior, 
ut ex Procli auctoritate hi versus afferuntur in Hermanni Orphicis 
p. 458. Contra : apud Lobeckium Aglaopham. p. 912 prior versus 
scribitur: ovg d£ oi dwevdic facijioc ágOsroc eio1gQ. Nes de discre- 
pantia expogere nunc haud vacat.] 

3) Praepar. evang. Ill, 10. p. 105. 

4) Cap. 1. pag. 140. 5) Pag. 184. 


— 432 — 


doti, to€ di .moouev ó ale ónov vO fysuovmOy «vtot 
itt, xai 9 7c Qoorzosege «ivo, ubi candem prorsus 
agnoscis oemparationem. . 

Nullus dubito, .quin ab Orphicie sua bu aethere. acce- 
perint Stoici, quamvis non Stoicos omnes aetberi, sed quos- 
dam ex iis, ut Cleanthem, soli hunc honorem detulisse ob- 
servandum sit, Hoc sic diserte docet Cieero ?): Zenoni et 
reliquis fere Stoicis aether videtur summus deus, mente. praedi- 
tus, qua omnia regantur; Cleanthes, qui quasi malorum est gen- 
tium Stoicus, Zenonis auditor, solem dominari eà rerum potiri 
putat.  ltaque cogimur dissensione. sapientium *) dominam | mo- 
strum ignorare, quippe qui nesciamus, soli, an aetheri sereiamus. 
Auctor fragmenti, quod Censorini esse dicitur, a Menagio 5) 
laudatus: cuius (mtudi) principalem (lege principaley solem qui- 
dam putant , ut Cleanthes , ut Chrysippus, aéthera. 

Itaque cum e Cicerone ipso, ex incerto huiosce frag- 
menti Auctore, et, dt infra probabimus, e Didymo apud 
Eusebium, aliisque innumeris constet, Cleanthi solem pro 
mundi principatu et:summo deo habitum fuisse, felsus (uit 
Velleius Epicureuns, cum apud Ciceronem *) dixit, a Cleanthe 
ultimum et altissimum atque undique circumfusum, et ex- 
tremum omnia cingentem atque complexam ardorem, qui 
aether nominatur, certissimum deum iudicari. Scilicet Vel- 
leio utpote Epicureo, sua solum legenti, sua amanti, minus 
notum erat, quid a caeteris diceretur philosophis, quod ei 
exprobrat Stoicus Balbus apud eundem Ciceronem 5): quem 


d A 


1) Lucullo 41. 

2) Eadem Indorum dissensio apud Auctorem libri manuscripti 
qui inscribitur, Heletion des erreurs de Malabare, quem sic audi lo- 
quentem: ,dans un endroit de leur docirine, qu'ils appellent seience 
infaillible, ils dieent, que dieu est une substance spirituelle, et quel- 
ques lignes sprés, ils assurent, que l'air est un dieu et qu'il n'y en a 
point d'autres, et ils disent en d'autres endroits, qu'il wy a que le 
soleil, qui soit dieu." 

8) Ad Laert. p. 184. [Locus ezstat in. Censorini ed. Lindenbro- 
chiana cap. 1l. p. 210.] 

4) De N. D. ], 44. 5) Ibid. Ij, 29. 


— 493 — 


quidem Velleii erkorem. imprudens..$ecutue est Lactantius 7), 
qui personam Velleii ab ipso Cicerone non satis distingaetis, 
Cleanthis aethera summum eese déum affirmavit. | Multo 
doctius ac verius apud Eusebium ?) Didymus: "Hyspovixov 
0» sal. $00 xécpov Kicusó«t niv yosce vov Hio sive, 
did *O héyuOtoy sO9 QOTQUy UssOQjery, xai mAsióra bupe- 
BaAAsaSar mo0g 499 và» OÀmy Oteiagoue , t uégas xal 
éviavaov $10.09 99 , IG) tag lla éigas. .J3e] dà sov 
«no «5g alosgsec- 40obe, purs so. dyepavuxóv siyatr «$00. xó- 
oho... Xeutinme. óà. «0» iOdga: tov. uaOaQasotoy sei 
slàexqanégnasov,, &se TiO ySoy sVMMvIROSQ TON OvTO, xal csv 
0ÀqV su6Qui J0sSa- S00. x09j(0U (opas, ubi observa Didymum 
auctorem. esse, terram a quibusdam Stoicis: pro mundi prin. 
cipatu haberi, quam peculiarem sententiam Stobaeus 5) tri- 
buit. celeberrimo illi Stoico Anchedemo Tarsenei, cuius opus 
3:40) ovoryeioiy laudat Laertius *) quemque Antipatro, Chry- 
sippo et Posidonio adiungunt Arrianus 5) et Seneca 5) cuius- 
que meminit Plutarchus ?), et de quo vide Lipeium 9). 
Cleanthis autem mundi syeuosixo» soli tribuentis opi- 
nionem secutos fuisse lulium, Firmicum 9) et Plinium 19), 
quorum ille solem, mentem mundi:atque temperiem, du- 
cem omnium principemque, hic myndi.totius animam,. et 
planius mentem et principale.naturae regimen ac numen 
vocat, vide démonstratnm apud. Lipsium ?!). . Macrobius !?): 
physici 4hóvedoy ,. óc voby, quia solem mundi mentem esse 
dixerunt ; et ibidem 15): mundi mentem solem. esse. opinantur 
auctores, alibi uia Sol mundi mens est. .In quo expressit Ci- 





1) lostit div. Y, 5. p. 18. 2) "«— ev. XV, 45. p. 818. 


8) Eclog. phys.:p. 49. * 4) Pag. 196 [Vll, 40). 
5). I], 427. .p. 210. c. 49. p. 218.: 11], 2. p. 311 et c. 21. p. 333. 
6); Epist. 121. 1) Adv. Stoeic. p. 1081. 


8) Manuduct. adv. Stoicos, , philos. I diss. 12 p. 72. 78. [Clem. 
Alex. Strom. 1I p. 446 ed. Sylburg.] 
9) Lib. I mathes. 10) H. N. II, 6. 
11) Phil, Stoic. II diss. 18. p. 199: 
12) Saturn. I, 18. p. 231. - 13) Ibid. p. 238. 
14) lbid. ], 19. p. 241. 


28 


— 404 — 


ceronem, apud quem, in Somnio:Beipionis, ut supra apud 
Plimàm, sol audit dux et prínceps et .moderator luminum 
reliquorum, mens mundi et temperetio. 

Cuius quidem Stoicorum. dissensionis mon eatis maemi- 
niese videtur Bruckerus ") cum ait in hoc falli Lipeium. 
quod scripserit 2), Stoice dixisse Plinimm, :cum solem non 
femperum: modo terrarumque, sed siderum ipsorum, coeli- 
que rectorem et mumdi totius animam, ac planíus mentem 
et principale naturee regimen (id.estZyeporvixOy) ec nu- 
men vocavit, ldem ibidem DBruckerus immerito contendil, 
Stoicos germsnes solem non primam rerum onmium. ceu- 
sam, quàe "omnia fecit, sed principem iater deos, factos con- 
stítujsse: ;,mam;: inquit, supremus deus in-extremitate mundi 
coelive est;'quem locum soli Steici non wssignabant." Sed 
non observavit Bruckerue, Cleamthem germanum sane et 
maiorum gentium Btoicum, cum, quae-erat' propria ipsius 
sententia, sef?, non autem aetheri, principatum tribueret, 
solem habuisse pro: prima rerum omnium causa, quae Ze- 
nomi, Chrysippo aliisque Stojcis aether erát, — 

At vero sive in aethere, sive ín sole, tanquwm in arre 
donminetar supremus ille deus, nihilominus tamen igne con- 
$tant sol et aether; unde Stoicorum: deus dicitur 60, ignis. 
Cornutus 5): «6 diavyie xal waOep0y: nóp, PZLevc Por. 
Plutarchus *): oi Ztrebxol wowotepoy Seov énopeivorta:, 
nUp veyvixóoy Ódg ffaditov , énl yevéce: woupoU. épsiepiei- 
Aygotog stávrag voUc oneopavixoUe Aoyovc, xaO" oGg Ena- 
0vo xaó' eiuappéyt» yiyevat. &ol nvevua hiv duguoy ài 
0ÀoU toU xO0pt0U, TOC 0b moo0Tryogiag ueraAapfovory di 
0Àyc *9g ÜÀgc, d$ $c weyoprxes nagallabuc. Oeo» di 
sal 0v xo0poy . . . . &y alot. Quae quidem absoluta 
Cornuti libelli et totius Stoicorum systematis epitome ad 
verbum legitur in Athenagora 5) praeterquam quod in hoc 
habetur: és yevéoesg xoouov éunegieiMpog &navtag etc. 


1) Hist. crit. pbil. I. p. 942. 2) Phil. Stoic. H. diss. 43. p. 499. 
3) Cap. 19. p.484 ed. Gale.' 4) Plac. philos. V, T. p. 881. 
$) Pag. 56 ed. Rechenberg. ) | 


— 49b — 


pro: ini. yevécer sóoguov. driegraigqoosog. — At vero cum 
perpetuas mundorum aliorum ex aliis renaseentium : vices 
et aeternam "eorum seriem continuationemque connectant 
Steici, ut infra declerabimus, hinc Plutarchus ex Atherá- 
gora emendandus est, et legendum yey»éoetc pro yevéoet. 
Stobaeus quoque, qui eadem adducit !), habet vospo» Oa0» 
aropuisoyrar pro soovegoy , et nl yevéoct uoopov. dp» 
sítQuetÀgQoé ete, — Sed in Stobaeo pro voepóy unice legen- 
dum ori Plutercho *OLPOSeQOV, Sic Antoninus 9)c diio. 
0ógo; ó Siógoaevoc dy kc ovyxoícet sy cpaptuHosoy, 
OC &» vip &orvóvepoy «à voraUsa Oocyxglyere , qrol etc. 
Idem: Plutarchus 5): ej db xoevóvepoy 9410s sig vasa uz- 
vaÀafov Onoyodia: Idem Plutarchus *): ópifovvar di 
vv oU Ocíov ovolay ol Ztuixo) oUto, s9evpa vorpóry 
«cl nvpoedec, ovx Pyov ui» uopgzv; uevafáliey» Ó' sig 
& feólexar, xal ovvetoporobueyoy now: quod quidem 
Stobaeus 5) Stoico tribuit Posidonio. Sic apud Eusebium 9) 
supra làudatum: 0 Zvc, vovtéotiv, 7j epu) xal neoodrc 
Oóyatuc , ut Scholiastes Hesiodi 7): 0 ZeUc, vovtéos: t0 
CvoyOvoy' vtop 10v dvo sonov elÀyjev , de quo dogmate 
vide Lipsii Phystologiam Stoicam 9). Et Varro apud Ter- 
tulliaaum ?) ignem mendi animum: facit, ut perinde in 
mundo ignis omnia: gubernet, sicut animus in nobis. 

Et hoc quidem, ut alia plurima, debent Stoici Hera- 
clito, qui: apud Paeudo - Origenem 10) ita prorsus deum vo- 
cat n00 vospóy, ut Posidonius et Stoici amnes apud: Sto, 
baeut et Plutarchum, supra laudatos; &d quem Origenis 
locum vide elar..Wolfrum et quos ibidem allegat auctores 
vir stoÀvuadéotatoc, cuius haec editio vel hoc nomüne 
maxime commendatur, quod in ea plurimi indicentur libri, 
et plurimae laudentur disputationes ad hístoriam philoso- 


1) Eclog. E p. 5. 21,409. . . c1 
3) De fato p. 568. - : ^. 4) Plac. pbilos. I, 8. P $19. 
5) Eel. phys. c. 4. p 37. — $) Praep.'evang. 1H, 1. p. 86. 
1) Theog. p. 273. 224.. 8) I. diss. 6. p. 21. 32. 

9) Ad sat. H,'2;p. 54 — *: 10) Philoseplium. p: 54. 


28 * 


— 436 — 


phicam pertinentes, quae in Gallia rarissimae, immo "neos 
tae sunt. Vide et clar. Bruckerum. P, 

Clemens ?): «o too «ov vreiiggesov "Inszaaóg te ó 
Mesenovsivog xal ó 'Egéotoc LHQanAeitoc. — Idona legitor 
et in Aristotele 5. Tertullianus 5): ubi aliguid de igneo do 
allegatur, Heraclitus interoenit. Apud Ciaenonem 5) Cotta Stoi- 
cos sic alloquitur: omnia. vestri solént, Gd igneam eim referre, 
Heradlitum, ut opinor, secuti. . Hinc -Hipppcrates 9), in multis 
Heraelitum secutus: v0 Óeggu.0sosev sal; leyudoxaso». s:Up 
ónep fOyto» nixgoséetau Oiérop sueta: sovd gour 
&yogey xal GU «ai Varvost, iy tovto. LL vo0c, qpo- 
vudic, Q av$roid£, xi v10I6, peloug, didiàatic, Unroc, àyos- 
yopatg. vovko mavsa dig, avrog sv(isQyg , wo) sade sel 
ádxeiya , ovÓ£uose asgapitov. | Et alibi ?): .doxépa di quot, 
waAconev Segnóv , , üOdyatov. xe tiat. wal vos sarta 
so] Opés xal dxoVsi»" xc) elivas soya so) sd orsa xai 
td u£Àloyta doscÓa:, ubi vides Hippocratem, proreus ut 
Stoicum Balbum apud Ciceronem 9), putavisse naturam ca- 
loris vim habere in se vitalem per omnem mundum perti- 
nentem, et calidum illud atque igneum, ita in omni fusum 
esse natura, ut in eo insit procreandi vis, et causa gignendi, 
& quo. et animantia omnia et ea, quggum stirpes terra con- 
tinentur, et nasci sit necesse et augescere, Sic Democritus 
apud Plutarchum 9?) dixit, deum esse soU» éputivoosiÓg, t1» 
soU xoOpov svy5y». Empedocles, teste. Pseudo-Origene !9), 
putavit ro «2c uovadoc sosqoy s90 S0v Ótov, xa) cvv- 
soszoyat ix nvoog và naysa, «0) sig nJo apaAvOzosoDar 
c Oyedo» ual ol Z'aiwoi avysiO eysas: Óoyuasi, éaunvoeci 
siQocdoxustec. Pythagoras quoque, Orpbicos secutus, deum 





1) Hist. crit. philos. I. p. 1243. 
2) Protrept. p. 55 ed. Potter. et p. 56. et de Hippaso Strom. I. p. 347. 
3) Metaph. I, 8. T. Il. p. 843. 4) De Praes. c. T. p. 232. 

5) De N. D. IIl, 44. 

6) De diaeta 1. c, 11,89. p. 189. T. I. [Sect IV. p. 11 ed. Foes 
' T) De earnibus init. p. 112. T. I. [Sect., Ill. p. 29. ed. Foes.] 

8) De N. D. lH, 9 et 40. 9) De plac. philos. 3, T. p. 881. 

10) Philosophum. p. 9, [T. IV. p. 232 ed. Wiraeburg.] 


"- "--— X T» —.— — — -— — — 


-. 


— 437 — 


docuit esse ignem, id est, aetherd et animam mundi, pror- 
sus ut Stoici, qui multa.et ili et Heraclito sublégerunt. 
Immo et Plato, si.tamen fides hic habenda est Iustino !), 
déum à» «voodt) oUcí& esse dixit; de quo vide quae ad- 
notat. postremus Perisiemsis lustini editor [Prudentius Ma- 


. renus], et confer eundem. Iustinum ?), qui haec profert e 


tertio Feegum libro 5): iy «c nvol) wvQroc. "Vide eiusdem 
Petris Epistolam: ad Diognetum *). Sic et i$ oraculis, quae 
Zoroastro:vulgo trihuuntur, passim deus audit sug et sra» 
vow sg... Et ibidem versu 25 deus intellectualem in se 
ignem proprium comprehendens, ita cuncta perfecisse dici- 
tur,.ut cuncta ab uno igne progenita sint; unde merito 
Bruckerus 5) concludit, ex veteri Zóroastris, adeoque' Per- 
sarüm.theologia,. déum esee ignem longe purissímum intel- 
leétualem, eusms potissimum symbolum et:imago sit iguis 
solis, et hancce infinitam lucem, tanquam universalem rhundi 
enimam cuncta regere et animare, Et' hoc quidem veteris 
philosophiae dogma. respexit auctor libri sapientiae , cun 
dixit 5): 7 t€o, 9 nena, 4 vayevóy déga , $ xUkÀo» 
dovgov, D] Biatoy UÓwo, 7 quo0rZoog ovQavoU, siuvaverg 
woopov «ovg ivoiucav. llla autem mundi anima ignea, 
seu potius illius prmcipastus, id est, causa, deus faciens, et 
materia .patiené, id est;;mundus, dei corpus, res tam diver 
s&e, quam sunt awifex et opus; cum tamen naturae nomine 
comprehendebantar a Stoicie, ut supra e Le«tantio ^) decla- 
ravimus:. unde natura et deus apud Stoicos pro uno eo- 
demque habenda. sunt. Seneca 9) loquens de Iove, supremo 
deo, quem vocat custodem rectoremque universi, animum 
ac spiritum, mundani buius operis dominum et artificem, 
cui dicit omng convenire nomen, sic exclamat: is illum 
naturam vocare? non peccabis? est. enim, ex quà hata suná om- 


E m At m € * Pl | d : 
1) Coh. ad gent. p. 40. .— 3) Ibid. p. 30. , 
' 8) Begum 1j, 19, 44. 4) Pag. 231. -—" 
i$) I. p.:180—184. 6) Cap. 13, 2. 


T) Instit. div. VII, 8. 8) Quaest, nat. Hf, 45. 


— 438 — 


nia, culis spiritu ofoimus; et. elibi ?): Natura, isquit, haec mhi 
praestat, — Non. intelligis te, cum hoc dicis, mplare namen deo? 
quid enim aliud est nalura, quam deus et dióina ralio, toti mundo 
et partibus eius inserita? quoties ooles, tibi licet aller hunc. eucio- 
rem rerum nostrarum compellere, et lovem ium optimum ac 
marium rite dices etc. Et 2): Ergo mhil agis, ingratissimc 
mortalien , qui te negas deo debere, sed naturae ; quia noc na- 
tura sine deo e$, nec deus. sins natura, sed. idem est utrumque, 
neo distat officio. Si quid a. Segeca eccepisses, jínnaeo te di- 
ceres debeéo, vel Lucio, mon creditorem mutares, sed nomen; quo- 
nium sive praenomen &jus, sivc nomen disisses, sie cogmpmem, 
idem (amen ille esset. — Sic hanc nateram' vocus, fateor .etc. 
Haud absimiliter Plinius 5) interdum. stóicissans: per quac 
declaratur haud dubie naturae potentia, iddue. eise, quod deum 
eocamus. Bic Stoicus apud Ciceronem *) natmza, id est, deo 
mundum administrari dixit, Sextus Esmpiricus 5), e Stoi- 
corum merite disputans: qvoig *5j avr dosiv dep , et ibi- 
dem habet: eh vOV OxtUy qvo, js Ode desiv, et in- 
fra ibidem: «y» diomovcav so» «0009 QUGLV, JitiC OV 
Óuvzvoys aov. 

Hinc deus paseim ab Epieteto 9) et Antonino 7) YOCR- 
tur 7 to0€ 0Àlov, et 7 vuv OÀov quoc, et 5$ va ola Óimo:- 
«ovca qvorg ?), ut Chrysippo dieitur apud. Plutarchum ?) 
5 sov 0oÀev QUOI, xaó' zy n&vta Dumeirut, Ab eodem 
Antonino !0) appellatur $ ssavse didovom uo] arsoAapa- 
«0Uvcu «UOI, €t o xow queri 1); uti apud Plutarchum !2?) 
de Stoicis loquentem legitur: ort 0 "m gvoig xai o 
m nd ! P à ' " 

^. 1) Dé Pénefic. IV, 7T. e 2) Did. 1V, 8. 
"8HNHWHBL o5 $ Dex D. n, at 34. 
" Sy Adv. philos, IX, p. 518. 
6) Arrianus 1, 20. p. 112 ed. Upton. 
1T) 11, 9. 1j, 41. IV, 86. V, 8. V, 10. VI, 9. Vl, 58. VEHI, 15. 


Vll, 5. VILI, 6. VIII, 26. vii, $0. IX, 14. Hs 25. X, 41. X, 20. Xl, 
15. XII, 23. XII, 26. 


8) VII, 25. 9) De Stolc. TN p. 1050. 
10) X, 14. p.on 11) 1i, 9. V11J, 7. VI, 46. XH, 32. 
12) De Sioic. repugn. p. 1050. ROCN 


— 49 — 


«oip0g Sfjc quesmc àoyoc elueQuuávs xai siobvoro. uat Zeve 
desiw, oUÀUÀ eovc avsísoDag AélegOe. ^ EytcoDer , inquit 
Clemens Alexandrinus !), sel J*wixol 0 cxolovOog s 
quos; Gpv. *dAog elvas ddoyjkavicay , «üy Qaev eig QUOI 
peiovotegopssc sUnQsmeg. Cornutus ?. paseita diserte 
dicit., Ioxerh .nibil. aliud. es$e , quam did 20v icd Ótot- 
aobOas.: (pUoiv. . Peg Lu 

, Áb. eoi autem ,- quà deum.; et naturam ;ugum. idemque 
esse. apud Stoicós: mentinerit,. et voria nomisa:nb illis nu- 
minh iributa probe .tenuprit, vel ea, quae primo adspectu 
inter se. pugnanila, videbantur, facile concilieri poterdnt. 
Sic: exempli gratia. apud Cornutum 5), anima mundi gesexec 
v0» xoujop ; Bt.yero, apnd -Laertium *) non anima piumdi, 
sed naturg continet, niundum; . ouyéyest voy xoggtes ,. ut ad 
verbum ; Balbus Stoisus- apud. Cieéronem 5): satura. est. igitur, 
quao continet mundum amnem. Selva hic res est, cum aupra 
natupam ac deum umum. idemque. esse, nec distare, e Se- 
neca. comprobaverinua, :ac- Iovem, . proindeque. supremum 
deum; nén alium esee ab.anipia mubdi; ex eodem ibidem 
Cornuto. aguoscamus.. ldem. Leeríius ?) de Stoicis; qUgaw 
db sovà gp desopuisostar S56v OvVéyoUOey zÓy XOGUuOY, 
sovb Ób ey qvotvdav su imi yro. Neque hic secum dis- 
cordant Stoici; semper enim eundem agnoscis deum, natu- 
ram scilicet naturantem Spinozae dictum, qui, ut ait Dal- 
bus apud. Ciceronefn 7), omnium rerum seminator et altor et 
parens ,. uL.ita dicam, atque educator ,' & lior sit, omníaque, 
sicut membra et pártes suas nutricelur et contineat ; ubi vides 
Balbum, prorsus ut Laettidin, utramque vim coriiungere, 8ci- 
licet «gv qurégquoav *óy wüGpev.et tqy, qUoycay. $a. ini 
jJ". Sic Plutarchus 8) ex Atbenagorae ?).deum ease. decla- 
rant nÜp: teypixer eds féditor elg : Lisci dum contis 
—— M——— X us pps 

4) Seom. 1l. P 482. [p. 404 ed. Sy] 

2) Cap. 6. p.:141i et cap. T. pe 148. 449. et cap. 9. p. ise. 


8) Cap. 3,9: 449, ':4)) Pág. 199. oe m 
|. 5) De. N. D. lf, 41. '' — * 6)'Pag. 199. , 
1) De N. D. Il, 34. 8) Plac. puer: ; 1T. P án. 


9) Pag. 56 ed: Rechenberg. 


hanc eandem definitionem non deo, sed naturae atecommo- 
dant Laertius !), et Zeno cum Laertio ad verbum censo- 
nans apud Ciceronem ?), ubi naturam didit esse igmem arti- 
ficfosum progredientem vía. Sed: hoc ad idem revolvitur, cum 
deus nihil aliud sit quam natura et binc .dictue fuerit 3j 
TOU 0ÀoU QgUOIg, seu potius G^ soryog 9c qvototc Aoyoc. 

Enimvero non natura ipsa erat deus, sed divina ratio, 
quam naturae totique mundo: et partibus eius: inseríám in- 
ditamque dieit Seneca 5), quamque Plutarchus *) éupra. lau- 
datus vocat Aóyow Goo, ét ^oc Aoyoy et vüy sowóy vc 
qUVeeec Aoyorv; et Antoninus 5) voy egc Wosjc quosuc 
Adpo»; et Laertius 5), coy à» 0A$ 'Aóyoy vov. Geov.  Tan- 
twm igitur diseriminis interesse existimandum esk.inter eg» 
S0.*7/y- &901v , et «oy xoivoy. 9c «Uosag" Aóyov, quantum 
inter «0 no(oUy» et v0 no0yoy, inter. mundum, dei corpus, 
et mundi seu dei animum efusque principatum, inter. vAgy 
et sou», postremo "inter naturam mnes&uüretam et maturam 
meturentem Spimozae?). Seneca?): quaerimus, quid sit causa ? 
Ratio faciens , id est; deus, Et 9): Causa autem, id est, ratio 
materiam format, et quocunque culi , eersat : ex; illa earia opera 
prodweit. Ex quo intelligitur, bunc 4óyo», hanc rutiouem 
esse deum facientem, ut infra idem ibidem habet Seneca, 


4) Pag. 301. 2) De N.D..Il, 22. 
, 8) De benefic. IV, 1 et Epist. 90. 4) De Stoic. repugn. p. 1050. 
5)1V,29. — | 6) Pag. 196., 


, T) Quid per naturam naturantem .et naturam. naturatam intel- 
ligat Spinoza, id definivit in Scholio Propositionis 29 Eihices parte I, 
p.« 21 Op. posthumorum (ed. Paulus. T. II. p. 61], ^ ubi dicit: ,,per 
ndturaám natarantem nobis-intelligendum est id, quod in se est et 
pet se concipitur, sive talia substanüae attributs, quae aeternam et 
infinitam essentiam exprimunt, boc est, Deus, quatenus, ut causa li- 
bera, consideratur. P'er naturatam autem intelligo id. oreae, quod 
ex necessitate Dei naturae, sixe uniuscuiusque Dei attributorum sequi- 
tur, hoc est, omnes Dei attributprum modog, qsstepus considerantur, 
ul res, quae in Deo. sunt et quae sine Deo net esse, nec concipi 
possupt." 


8) Epist. 65. 9) Seneca ibidem. 


'$ » 


— «441 — 


qui hunc facientem deum, t6 XOIOUV, EUN patienti.deo, 
t(0 9550yovsc, opponit. ZEE Dad 
Igitur deus creator proprie a Stoicis aliisque philoso- 
phis nuncupatur Adyog, ut verbum & Christianis aine lo- 
quehtibus !), : Lactantius ?): melius Graeci Aóyoy dicunt, quam 
nos oérbum , :sive-sermonem; | Aóyog enim et sermonem significat, 
et: rationem , quia. ille. eel et vex. et sapientia Dei. — Hunc. sermo- 
nem divinum ne philosophi: quidem ignorüeerunt..— Si. quislem Zeno 
rerum nülarge disposiorem atque epificem  unicersilatis A0yoy 
praedicat , quem et. fatum , ei necessitatem rerum vet: deum, et 
animure locis inmecuput;: ea seilice comsuetudins , qua solent lo- 
eem pro: deo accipere. Sed: níhil -obstant .verba , . cum. sententia 
congruui oerMalh — Est enim spiritus dei, quem ille animum. Iovis 
nomínaeit; ét, ot elibi. monet idem Lactantius 5), cuius verbe 
huc. ueque 'usurpavi?,! s»e natura, eee acier, sioo' raso , -siec 
mens, síve fatalis necessitas, sioe divina lex, sive quid aliud dixe- 
ris: idem.est,; quod a nobis: dicitur deus. Nec. obstat- appelia- 
tionum díeersilas, cmrh ipsa siénificatione ad unum omnia revol- 
edntur *). 'Textulliamus 5) sic. gentiles: alloquitur:: apud. ec- 
stros quoque sápieptes A0yev;, id est, sermonem: atque rationem 
constat artificem videri unicersstatis, Hunc enim Zeno determinat 
factitatorem., qui. cuncta 'im. dispositione formaverit;, éundem et 
fatum eocari, et deum, et animum Iovis, et. necessitatem omnium 
rerum eic. Haec Cleanthes in spiritum: congerit, qudm .permea- 
torem uniqereitutis: affirmat.  Hinc:Zenonem secutus. et Clean- 
them Corautue, de.Pane agens 9), deum creatorem; Ó«ów 
ÓrpuóvQyóv , YOcat szooeUTE OG XOOUOU Àoyov , ut recte oh- 
servat Olearius o» Et hunc. LAE 9«0v eee Ae» 


4 / 





1) [Hoc sensa faulligesdum, quod i 4* lapide antiquo metnini me 
legisse: ET VERBVM CARO FACTVM EST]. te cia 

2) Instit. div. IV, 9. p. 294. 8) Ibid. 1], 5. p. 48 et 19. 

4) Supra idem ibidem Lactantius observaverat, naturalem vim 
divina ratione praeditam interdum licam necessitatem et deum a 
Chrysippo nuncdpat — «5 .'! T (ad 

3) In :Apolog. c. 31. p. A9. 6) Cap. x. p 205. i. 

1T) In. dissert, posleriore de rerum . yevídu. ex' mente - Heraclii 
p. 854.. Hist; pbilos. Stsnleii, Lipsiae 1711. .. 34 


— 444 — 
Brachmanibus a Bissaeo cum Palladio ?) editus: eerbum deu: 
est, hoc mundum creavit, hoc regit et alit omnia. 

Suam autem de /£O 7:127, deo ae mundi creatore, doctri- 
nam ex Heraclito, qui porticus fundamenta longe antea ie- 
cerat, mutuati sunt:Stoici, Sic enim habes: apud Plutar- 
chum 2): *Hoáxiettoc o00la9. elnappévzc ,OT'ON «0» 
dtd v£c ovolac soU suvsog: Qryuoyse (Ayer), et apud Sto- 
baeum 5) Heraclitus eipiaggiéys y: dicit esse /ZOTON..... 
ix vüc Pvayttodoepiac: Óyjuovoyov sóv üyzov. — Haec 
autem Heraclii verba, fatum vocantis ,£OI'ON et 4H- 
MIOTPTION «ow»: dur , confirmant sententiam Tertul- 
liapi-et Lactantii supra laudatorum, qui /£OI'ON, id est, 
sermonem atque rationem, quem spud. Ethhieorum sapien- 
tes uriiversitatis aftíficem videri constat, ubum idemque esse 
dicunt ac fatum, fatalemque necessitatem rerum, et deum. 
Et hunc quidem, Z/OI'ON ideo Óruiovoyóv «6» Ovsew, 
rerum opificem appellari . monet Olearius *), quod, teste 
Clemente Alexandrimo 5), motus, per quos ex igne aér et 
sic deinceps reliqua elementa nsseuntur, ex Heracliti ac 
proinde Stoicorum miente a dirigente omnia verbo sive deo, 
$énó sov. AJIOIKOTNTOZ A4OTOYT xal 9eo0, proce- 
dere dicuntur. Hinc Marcus Antoninus 5), qui deum sim- 
pliciter vocat zo» «a oÀ«,dtootyta, eum.quoque nuncu- 
pat?^) «ov JIOIKOTNT.4 Aóyoy et9) soy. dad. *5c ov- 
oieg ZZHHTKONT.A AO0TON. Iste autem /OI'OZ dea 
e7c otolac A4IHKI2N, apad Heraclitum et Marcum An- 


sas, Syros et Indos arcana sua ei mysteria religiosarum fabularum 
specie involvere, sed haec facile sapientes iu. unaquaque gente evol- 
vere: et perspicere, quid sub illo delitescat. — cul soli vulgus 
rude. et cressum inbaeret. 
(7 74$) Pg. 94. (Londini 14668.] - 3) Plac. lile: z 28. p. 8835. 

3) Eclog. .phys. c. L p. 2. 

4) In dissertatione posteriore, de rerum — ex mente Hera- 
cliti p. 860. Histor. philos. Stanlei. 

5$) Strom. V. p. 112 ed. Poller. p. 599.ed. Colon. 

6) VL 42. : . 1) 1V, 45.. 

8) V, 32. is 


— 44 — 


toninum aud alius est ab illa ratione, quam per omnium 
naturam rerum pertinenten (ZJIHKOTZAÁAN) ut dieínam 
[recte neno yulg. ei divina] esse affectam in suis putabat li- 
bris Zeno, teste Cicerone !)), Sic et Cleanthes apud eun- 
dem ibidem Ciceronem, nihil ratione censet esee divinius, et 
Chrysippus 2?) vim .divinam. im ratiome esse positam, et prin- 
cipatum dei in.mente. et natiome versari cintendit, Eandem 
Sinensihus aemtentiam: tribuit Clandius Visdelou 5) . 

Porro apud Stoicos dei, qui, ut supra declaravimus, 
idem est ae 4QTI'O2Z, vis ad rafiesemn pertinens dicitux 
Hercules. Cornutus 5): Honsázg dé éos«v 0, iy sog 010g 
AOTOZ (sic Antoninus -hebet «O0» sov. élov 4OTÓN) 
god 09 9 qÜatc lexvgá - $e) xoo&at(a d0viy , dwéxiroog xel 
dseQuyéssytoc oU0u«. petadosisoc i0yvog, wol v7c wosd 
pdoog «àatjg UfrGoyov; ubi pro anegiyépstvoc, lege asseQi- 
yéi»5ytog cuni Codice Regio 3052. . 

Át yero comtuniue dicebatur Mercurius. . Seneca 5): 
Hunc (lovem) nostri putánt. Mercurium: quia ratio penes illum 
est, numerusque et ardo et séientia, Sic lustinus.5) dicit Eth- 
nicis ' Eouzy:este /0I'ON só». águtgyevtutoy. sah sap 
vov» OiddoxaAop. Hinc Theodoretus?) et alii bene multi 
Mercurium vocant 40ycoy. Clemens Alexandrinus 5): oi 
TGV $9tuQ Bw Aoyswsator sg. .Eoug, ov à5 Àoyos. s 
eai qae: dic esy dgperyeiav ,. wad16p00U0: «5 Qoidg vOv 
«eono»* sxoÀvxevOge yao 0 /OT'O2X, Comutus 9) svy- 
xave. 0$ 'Egufc ó 40I OZ; . Idem Cornutus 10). dicit 
hunc Mercurium, sive ,071'ON , communem esse diis et 





1) De N. DLL, 4. 23) Ibid. I, 15. Le 

3) Pag. 412. Notice de I' Y-King subiecize versioni gollieze 
Chouking. 

4) Cap. 31. p. 221. 5) De benef. IV, 8. 

6) Apolog, l. p. 56 [B. 1o. Diaconus ad Hesiodi Theog. 943 
bunc refert versum Orphicum: '"Epuzc d'igugwss vàp nàürre» áyyt- 
Aog laz..] . ; 

1) Serm. VIL p. 483. 

8) Strom. VI. p. 806. (p. 679 ed. Sylb.] ' 

9) Cap. 16. p. 164. 10) Cap. 16. p. 168. 


Sic deus appellatur yov; ab Anaxagora, qui binc et 
ipse dictus est vovg sb Archelao, Democrito, Critolao, Dio- 
doro Tyrie, Seusippo etc. apud Stobaeum ?). Cum Epicteto 
autem sapra laudato eic consonat Seneca 9): qud ergo in- 
terest, inquit, imer naturam dci, e£ mostram? — Nostri melior 
pars animus ces: in lio nulla pars extra amimmgm; totus ratio 
est, übi vides mentem mundi, id est, deum, qui totus ratio 
est, et in quo nula. pers extra anónum, distingui à mundo, 
qued erat dei corpus. Sic et Plinius 5), interdum BStoicis- 
sans: quisquis est deus . . . . . éotus est; sensus, lotus visus, to- 
tus auditus, Volus' animae, totus animi, totus suí, .Epiotetus au- 
tem deum dicit esse scientiam, prorsus ut 1ndi, teste Auctore 
libri mánusceripti, qui snscribitur, Relation des erreurs du 
Malabare et de la cÓte'du. Coromandel:: unum deum esse 
contendunt, quem vocant pes bruma, id est, perfectam 
et supremem scienliara. 

Et primo quidem aspectu:ab Epicteto et Seneca, dei 
naturam éx mente, scientia et recta ratione constare affu- 
mantibus, discedere videntur Zeno, Chrysippus et Posido- 
nias, qui, apud Laertium *), dei 'naturam, ove/av «ov, ex 
universo mundo ac coelo constare volunt. Sed haec ho- 
rumce Stoicorum verba eodem recidunt, ac si deus ex ani- 
mo, corpore et membris constare diceretur; nam cum, ut 
supra e Lactantio, Varrone, Augustino, Eusebio, Orphicis- 
qué abunde probavimus, mundus sit corpas dei, coelum il- 
lius caput, aether illius mens et anima, in coelo, tanquam 
in capite, hinc scite diti potest, dei, qui totus sit ratio, to- 
tus mens, naturam ex illo coelo constare, in quo ratio su- 
prema seposita sit, et in quo vigeat, docente Cornuto 5), 
praecipua pars animae mundi, «9 sepusaro» pnéooc wc 
voU xó0HoU yuyZc. Unde Laertius 5) docet in coelo a 
Stoicis collocari quidquid divinum est, oUpevóg ó6 Jove» 7 

écydvyy negipégeia , ày 5 nàv Hera vó soy. Praeter- 


1) Eclog. phys. c. l. p. 2. 2) Praefat. quaest, nat. 
8) H. N. M, .7. 4) Pag. 199. 
5) Cap. 1. p. 142. 6) Pag. 191. 





-— 449 — 


ea ut dei sic et coeli nalura ignea cst, teste Cornuto !). 
Unde et Boethus Stoicus in libro de natura apud eundem 
Laertium ?) dei naturam nihil aliud esse dicit, quam astro- 
rum inerrantium sphaeram, ovoíay eov, t9v t» &nàia- 
vuv oqgaloay. Et hoc quidem sensu Stoico verissimum est, 
et cum Zenonis, . Posidonii, Cbrysippi, Epicteti et Senecae 
sententia mire congruit. Nam Stoici, teste eodem Laertio 5), 
illum ignem, quem supremum deum, supremam inentem et 
rationem e. aethera appellabant, in supremo collocabant 
coelo, ibique primum siderum inerrantium globum genera- 
tum esse opinabantur, avez:áze eivat t0 9s.00, 0v Ój ai- 
Oéga xaAciaOcr, àv d nouvrv vav vuy cniova» ogaigay» 
yev»aoOci.  ltaque cum deus haud alius esset ab aethere, 
in quo divinae mentis principatus dominabatur, cumque 
ex aethere pariter constaret astrorum inerrantium globus, 
hinc dei et astrorum inerrantium globi utpote ex eodem 
aethere constantium natura eadem esse necessario debe- 
bat. Neque his adversantur Zeno, Chrysippus et Posi- 
donius ex universo mundo, non autem ex solo aethere, 
dei naluram constare affirmentes, Nam cum praeter alíos 
iunumeros doceat Augustinus *), doctissimum Varronem, cui 
plurimum merito tribuit, in sua fateri Theologia naturali, 
auimam inundi (aethera) ac partes eius (ex quibus constat 
universus mundus) veros deos esse, cumque nihil in uni- 
versitate rerum non sit ápud Stoicos pars dei deificata, seu 
divini particula animi, ut sol, luna, stellae etc, seu divini 
pars corporis, ut terra, mare etc., hinc recte Zeno, Chry- 
sippus et Posidonius in lisce omnibus dei naturam repo- 
nunt. Unde et Seneca 5): deus est totum, quod videtur, et 9): 
quid est deus? quod vides totum, et quod non vides tolum. 
Eiusdem et gentis et sectae Lucanue 7) Stoicum Catonem 
sic Stoice loquentem inducit : 
Estne dei sedes, nísi terra, et pontus, et aer, 


1) Cap. 1. pag. 140. 2) Pag. 199. 
3) Pag. 197. [VII, 137.) 4) De civ. Dei VII, 6. 
5) Quaest. nat. 1, 45. 6) Praef. quaest. nat. 


1) Phars. IX, 518 sq. 
29 


— 4900 — 


el. coelum , et eirlus? superos quid quaerimus ultra? 
luppiter est. quocumque vides, quodcumque moveris. 
Ut divus Paulus, ethnicum poétam describens: in ipso ss- 
mus, eivimus et movemur. Sed haec non obstant, quominus 
cum Epicteto et eodein Seneca dicamus, partem dei divi- 
niorem, id est, eius animum et mentem, tolam esse scien- 
tiam et rationem, cum 1ola sit ignea, et in supremo aethe- 
ris igne haec omnia dominentur. Hinc sequitur, Stoicos, 
vel cum maxime discordes videantur, secum tamen concor- 
des esse, et eandem quidem sententiam, sed diversis efferre 
verbis, cum dei naturam modo ex ratione et animo, modo 
ex mundo et coelo, modo ex astrorum inerrantium sphaera, 
modo ex toto, quodcunque vides, et quocunque moveris, 
modo etiam ex aére constantem dicant. Enimvero quod 
Antipater in septimo de inundo dei naturam aériam facit 
apud eundem Laertium !), aepoerdz «vvoU 5* ovoiar, 
hoc quoque aliorum Stoicorum opinionibus non adversatur. 
Nam, ut animae, sic et deo, corpus a&rium tribuebant Stoici. 
Tertullianus 2): corporalem statuunt deum Stoici. — Pseudo- 
Origenes *) dicit eis deum esse corpus purissimum, owya 
v0 xaOagutarov. Clemens Alexandrinus *): oí 2Zzeixoi 
094048 0yTG *0» O&0ov Ót& t9dc attiotatge DÀZG f6qottt- 
«&yat )£yovor.. Seneca apud. Augustinum 5): Ego feram aut 
Platonem aut  Peripateticum Stratonem , quorum alter fecit. deum 
sine corpore, alter sine animo. — Eusebius 9) demonstrat necesse 
esse, ut Ürphicorum et Stoicorum deus, quem aethera esse 
putant, sit corporeus. 

Plutarchus ?): oUr0o( (oí Xtwixoi) 20» Q«ov, 4? XHN 
0vta, GWpiG vospóy xal vouy éy Ag norvvseg etc..— Ari- 
stocles apud Eusebium 9) duo dicit, ut Platoni, sic etiam 
Stoicis principia (agyac), deum et materiam, quorum unum 


1) Pag. 199. 2) Apolog. 41. 

3) Philosophum. p. 143. 

4) Stromat. 1. p. 346 (p. 295 ed. Sylb.] 

9) De civ. Dei VI, 16. 

6) Praepar. evang. 1I], 11. p. 108 et 1ll, 9. p. 102. 

1) Adv, Stoicos. p. 1085. 8) Praep. evang. XV, 14. p. 816 





— 4601 — 


erat agens, alterum vero patiens: sed Platoni primum prin- 
cipium, id est, deum videri incorporeum, Stoicis vero 
utrumque corporeum: eoyac vÀz» xal 9eov , oc ITÀAavov. 
aÀÀ ovto djtqo cojiavt qaoiy elyar, xa) $0 nom)», xal 
vO stG0yov , éxe(voU spe toy viotovy alvioy aoopazoy el- 
yat Àéyoyzoc. Recte igitur Laertius !), discrimen ponens 
inter 4P X 4Z 9), principia, et Z'TOI X EI A, elementa, dixit 
Stoicis principia esse corporea et formae expertiía, elementa 
vero forma gaudere, X(2 M 44 elyat sac APX AZ, xal 
e0opovc, và Óà pepogpaoÓatr, ubi male Aldobrandinus 
legit 42.0 M 4TA4 eivos sdg APXHALÓ, id est, incorporea 
esse principia, et Casaubonus, «ÀA« xal 2:2M ATA elvat 
(nempe «& ZTOIXEIA, non autem zac 4PXAZ) «dc 
Ü APXAZ AXÍJ)MATOTZE slvat xal aptopgovc. | Ad 
hunc locum, cuius lectio immerito ab Aldobrandino et Ca- 
saubono sollicitata fuit, Menagius 5), quamvis fateatur Li- 
psium ^) pluribus exemplis declaravisse, deum et materiam, 
quae duo erant principia, Stoicis corpora esse, et hinc 
Z(1MATA vai «ag 4MPXAZ, pro A4X.2M ATA le- 
gisse, male tamen addit Casauboni lectionem sibi magis 
placere, immo solam placere. Et hanc quidem Casaubonia- 
nam lectionem Menagius tuetur auctoritate Suidae 5), qui 
haec ipsa Laertii verba, quae nempe in vitioso legerat co« 
dice, imprudens ita describit, ut dicat, 442:(02M ATOTX 
elva. «dg .4P X 4X. Sed quod nec Menagius, nec Kuste- 
rus viderunt, ipse Suidas hic e Laertio corrigendus est, ne- 
dum eum corrigat, cum hanc et in Laertio lectionem, et in 
Suida emendationem firmet totius porticus consensus et gra- 
vissima auctoritas Plutarchi et Aristoclis supra laudatorum, 
quorum ille quidem dicit primum principium, id est, deum, 


1) Pag. 196. , 

2) Christophorus Wolfius in Origenis Philosophum. p. 5T. anno- 
tat, Ánaximandrum primum fuisse, qui A4PX4Z dixerit principia re- 
rum naluralium, quemadmodum Plato, teste Laertio in eius vita lll, 
24, primus ZTUIXEION elementi notione usurpavit. 

3) Ad Laert. not. p. 183. 4) Phys. Stoic. II, 5. 

5) V. doy T. I. p. 342. 

20 * 


— 42 — 


esse corporeum, «oy /IP.XHN orsa ceiyas 22M A, hic 
vero docet Stoicis duo principia, id est, deum et materiam 
esse corporea, dum contra Platoni deus, id est, primum 
principium, corporeus videtur. — Clemens Alexandrinus !): 
qaot 2M. eiua 10» Oiov oí Zieixol, xai svevpa 
€X6* OUGIGY, 007160 apié£Àer xol 17v qvjzy. Ex quo qui- 
dem Clementis loco intelligitur, Stoicis deum et animum, 
quamvis corporeos, esse tamen spiritus, s*evje xat' ot- 
oíay , quo prorsus modo Chrysippus apud Laertium ?) se- 
men vocat sevj« x«t ovOius. lmmo et, quod mirum 
videri poterit, ideo corporei deus et animus, quod spiritus 
essent. Sic Laertius 5) diserte dixit animum Stoicis videri 
spiritum, et idcirco esse corpus, Ótó xai ouwjta. eivar. 
Bruckerus 5): ,vocat quidem Seneca deum incorpora- 
lem rationem, sed id corpori tantum craseiori opponitur, 
quidquid enim est, Stoicis corpus est; nihilque incorporale 
praeter infinitum, quod extra mundum est vacuum, animus 
corporeus, vox corporea, et ita deus quoque." [In haec au- 
tem Druckeri verba observandum est, non ex sua opinione 
sic Senecam dixisse, nec pro se ipso et animi sui sensu 
deum vocavisse incorporalem ratronem, sed in hoc loco varias 
variorum plilosophorum de deo deique natura opiniones 
ita recensuisse, ut de iis suum non interponeret iudicium. 
Sic enim loquitur 5): quisquis formator umieersi fuit, sive ile 
deus est potens omnium, sivc incorporalis ratio ingentium operutn 
arlifex, sive. divinus spiritus, per omnia maaima minima, aequali 
intentione. diffusus, sive fatum etc. 1n eundem ac Bruckerus 
lapsus erat errorem clar. Menagius ad Laertium 9), ubi di- 
cit Aldobrandino, qui in supra laudato Laertii loco pro oc- 
paz emendabat a4Àe xol d 242 M AT eivac aug ALT X AX. 
favere huncce Senecae deum incorporalem rationem. vocanti: 
locum, quem tanquam propriam ac peculiarem Senecae et 
ideo Stoicorum sententiam immerito adducit.  Accuratius 





1) Strom. 5. p. 699. 2) Pag. 202. 


3) Pag. 201. 4) Tom. I. p. 924. 
$) Ad Ielviam c. 8. 6) Pag. 183. 


— 493 — 


idem Bruckerus !): ,,deus, etsi corpus est, est tamen spiri- 
tus. Probe haec notanda sunt, ne a Btoicis, totam dicendi 
rationem philosophis receptam mutantibus novasque vocibus 
significationes inducentibus decipiamur; id quod illis accidit, 
qui spiritus ímmaterialis appellatione seducti, Stoicos deum 
(adde animum) rerum corporearum numero exemisse cen- 
suerunt." Sic 8. lrenaeus, qui animam flatum esse vitae 
(vrevpio) dixerat, haec Stoice prorsus observat?2): sed in- 
corporales animae, quantam ad. copparatienem | mortalium. cor- 
porum. Cassianus 5): Licet enim pronunciemus nonnullas esse 
spiritales naturas, ut sunt /ngeli, zírchangeli, caeteraeque vrrtu- 
les, ipsa quoque anima nostra, oel cerle per se (alii cum Fausto 
Regiensi legunt ger iste) subtilis, tamen incorporeae nullatenus 
aestimanda (alii cum Fausto Regiensi legunt caistimandac) 
sunt. — Habent enim secundum se corpus quo subsistunt, licet multo 
tenurus, quam nos *). Nam sunt. corpora secundum Apostoli sen- 
lentiam ita. dicentis: Et corpora coelestia, et terrestria. — Ft ite- 
rum, seminatur corpus animale, exurgit corpus spiritale, Quem 
quidem Cassiani locum profert Faustus Hegieneis 5) in li- 
bro, qui inscribitur ,,De creaturis, quod illis incorporei ni- 
hil insit", ubi haec e S. Hieronymo adducit: si angeli coe- 
lestia etiam corpora ad comparationem dei immunda esse. dicun- 
tur, quid, putas, homo aestimandus est? Contra quem Fau- 
stum Regiensem Claudianus Mamercus, Manierci Viennen- 
sium Galliae Episcopi frater, tres de incorporei animi statu 
libros conscripsit, qui in sexto Bibliothecae veterum Pa- 
trum. tomo habentur. Cum Irenaeo, Cassiano et Fausto 
Hegienei consonant Hilarius 9) et Ambrosius?) et Genna- 


4) Tom. L p. 924. . .  . 2) Lib. V. c. 1. p. 800. 

8) Collat. VII. c. 13. p. 439 ed..Arras 1128. [p. 317 ed. Francof.) 

4) Sic Velleius Epicureus apud Ciceronem de N. D. 1, 19. lo- 
quens de forma aut specie deorum: »ec tamen ea. species corpus est, 
sed quasi corpus. 

9) T. Vl. p. 1043. Bibliotbec. veterum Patrum, ed. Lugduni 1611. 

6) Ad Matbaeum p. 633 ed. Paris. 1693. 

1) De Abrahamo H, 8. n. 58. T. |. p. 338 ed. Benedict. 


— 454 — 


dius !), qui, ut Tertullianus, animam quoque corpoream 
crediderunt et dixerunt, nihil esse, quod non sit in sub- 
stantia sua et creatione corporeum, nec quidquam pulan- 
dum materialis compositionis immune ab eaque alienum, 
praeter S8. Trinitatis substantiam. | Vam, ut ait Hilarius ?!, 
et animorum species, siee obtinentium corpora, sive corporibus e:- 
ulantium, corpoream tamen nalurae per substantiam partiuntur. 
Et hoc quidem sensu, scilicet quantum ad corporationem 
crassiorum corporum, ita corpora, dicta fuisse incorporea, ut 
a veteribus ipsa materia teste Porphyrio *) ideo dicta est 
incorporea, quod esset alia a corporibus, «7g Oàzc za idi, 
xata t0Uc apyaíovc, vaÓs doujaza" éceQa yag Ompatur, 
vide demonstratum apud clar. Beausobre *) et apud erudi- 
tissimum et omni doctrina excultum de Burigny 5), cui plo- 
rima egregia debemus opera, quorum plurimis nomen suum 
praeponere neglexit. 

Hoc patres Christiani retinuerunt e veteri, qua imbuti 
fuerant, Stoicorum philosophia. Nempe Stoici nihil, teste 
Pseudo - Origene 5), praeter corpora dari opinabantur, oe- 
pavo nàyya UnéOcsyzo; unde et animas corporeas esse exi- 
stimabant.  Nemesius?): ZfrpuóxQutog xal "Enixovoog xci 
nàü» v0 vüy Zuwiwov qocóquy ovotzua cepa voy q- 
y!» «nogaivoyta: *). Apud eosdem Stoicos quidquid fa- 


1) De Eccles. dogm. c. 11. append. 

2) L. |. 3) Sentent. 21. p. 226 ed. Capubrig. 

4) Histoire du Manicheisme III, 2. 'T'. 1. p. 482. 

5) Theologie Payenne, T. I. p. 311. 

6) Philosophum. p. 147. 

T) De nat. hom. c. 2, de anime p. 28 ed. Antwerp. 1565. [p. €: 
ed. Matthaei] 

8) Tertullianus de anima c. 5. p. 261: Stoicos állgo, qui spin- 
tum praedicantes animam, pene nobiscum, qua proxima inter se fec 
tus et spiritus, tamen corpus, animam facile persuadebunt. | -Deniqu 
Zeno consitum spiritum definiens animam, hoc modo instruit : qus. 
inquit , digresso animal emoritur, corpus est ; consito autem spurits 
digresso, animal emoritur: ergo consitus spiritus corpus est ; consitu: 
autem spiritus anima est: ergo corpus est anima, [Hinc ilud St!0;- 
corum dogma, cnm corpore crescere animam et rursus simul minvi 


— 4505 — 


cit, corpus est, et hinc deus faciens, ut vocat Seneca !), cor- 
poreus erat. Cicero ?): Zeno . . . - . nullo modo arbitraba- 
tur quidquam effici posse ab ea, quae expers esset corporis — 
cuius generis Xenocrates , et. superiores etiam , animum esse. dixe- 
rant — nec eéro, aut quod efficeret aliquid, aut quod efficere- 
lur, posse esse non corpus, Quam ob causam et ipsam vocem 
corpus esse existimant Stoici apud Plutarchum 5) sic loquen- 
tem: Oi Zewixol, odgta vv qovgy. nov ydo 10 Ópopis- 
yov, 7j xal mor U», O€9ua* v Ób qovy sort xa) dgo. 
axovoJisy ydo avtzc, xal aloOavópeOa. siQo0riisoUote 
17 4x07, *0i éxtvnovOZC, xaOaneo Qaxvulrov. slg xyoov. 
Sic et Seneca *) Lucilio declarat, Stoicis bonum corpus esse ; 
facere enim, et quod facit, corpus esse. Idem 5): Primum ex- 
ponam, quid Stoicis videatur, tum dicere sententiam | audebo. 
Placet nostris, quod bonum est, esse corpus; quia quod bonum 
est, facit; quidquid facit, corpus est. Quod bonum est, prodest; 
faciat autem. aliquid oportet, ut. prosit; si facit, corpus est. Sa- 
pientiam bonum esse dicunt; sequitur, ut necesse sit illam corpo- 
ralem quoque dicere, Pariter contortis aculeatisque sophie- 
matibus utens docet 9), in porticu iustitiam, fortitudinem, 
caeterasque virtutes animalia esse et proinde corpora, idem- 
que dicendum de animo, de virtute, de artibus, de vitiis, 
de affectibus, de sententiis et cogitationibus, imo et tacere 
et ambulare et coenare animalia esse; quod etiam testatur 
Plutarchus ^), Stoicos irridens, qui non modo hisce rebus 
corpora tribuerent, sed etiam ea censerent esse animalia ra- 
tione praedita, nec virtutes tantum et vitia, ac motus animi, 
et iram, invidiam etc. et artes, quales sunt fabrorum, aera- 
riorum, sutorum, dicerent esse animalia, sed ipsam etiam 
actionem, ambulationem puta, salutationem, compellationem 


Schol. Leid. in lMiad. «, 115 (Valcken. Opusc. T.1l. p. 132 ed. Lips.): 
vobPro ixivpoe rovg Zreixoíg, xal viriiiurQov iv vo negli wvyris dw- 
aiQQ, Aiytiy, or, Gvravtevus TQ OolsuTo 9) VvpUr)), x«) zddey avuptioUras.] 


1) Epist. 65. 2) Acad. 1, 11. 
3) De plac. philos. 1V, 20. p. 902. 
4) Epist. 106. 9) Epist. 117. 


6) Epist. 113. 1) Adv. Stoicos p. 1084. 


— 456 — 


eic. corporea esse, immo et animalia opinarentur, et eic tot 
animalium adducerent examen neque amicum neque man- 
suetum , Ceo tocoutor Ocju5voc ov qiAor, oU0b Sgrepor, 
un plat d'animaux malfíaisante", ut vocat noster La Fon- 
taine. De hoc autem Stoicorum dogmate vide Lipsium ?). 
Tertullianus ?): bene autem quod et artes Stoici corporales ad- 
firment. | Sextus. Empiricus 5) dicit, Stoicis" veritatem esse 
corpus, verum autem incorporeum: 5; ji» dàgÓeia oegi« 
i091, v0 Ó «ÀrgBic, nocpatoy Untzoye. 

Et hoc quidem acceperant Stoici a quibusdam veteri- 
bus sophistis, qui apud Platonem *) dicunt, animam corpus 
quoddam habere, nec hanc solam, sed et iustitiam et sa- 
pientiam et virtutem quamlibet, et vitia his contraria, aut 
uihil omnino, aut corpora esse: 4$ judi» vu» óvvey, T 
9569 civat Owjiote,— Hisce verborum praestigiis et captio- 
nibus delusus et ipse Tertullianus, qui dixit 5): m/ esse in- 
corporale, nisi quod non est; unde Stoice prorsus conclusit, 
animum et deum corporeos esse. Augustinus 9): Tertullia- 
nus, quia corpus esse animam credidit, non ob aliud nisi quod 
eam incorpoream cogitdre non potuit, et ideo timuit ne nihil es- 
se, si corpus non esset, nec de deo ooluit aliter sapere. — Ipse 
Tertullianus 7) de deo loquens: quale est emm, ut nihil sit 
ipse, sine quo nihil factum est? — Ut inanis solida, et cacuus plena, 
et incorporalis corporalia sit operatus? — Nam etsi potest aliquando 
quid fieri diversum eius, per quod fit, nihil tamen potest. fieri per 
id, quod eacuum et inane cst. Facua et. inanis res est. sermo 
dei, qui filius dictus est, qui ipse deus cognominatus est, et sermo 
erat apud deum, et deus erat sermo? — Scriptum est, non. sumes 
nomen dei in vanum. — Hic. certe est qui in effigie dei constitutus, 
non rapinam existimaeit esse se aequalem deo. In qua effigie 
dei? — Utique iu alia, non tamen in nulla. Quis enim negabit 





1) Physiol. Stoic, L. 1]. dissert. 4 et 5. 


2) De anima c. 6. p. 268. 3) Adv. logicos L. VII. p. 311. 
4) Sophista p. 113 ed. Francof. 4602. 


3) De carne Christ l| IL. p. 341. [Cf. Georg. ad Tertulliani 
Apologet. 'T. 1. p. 457.] 


6) De genes. ad Litt. X, 24. 1) Advers. Praxcam c. T. p. 90-2. 


— 457 — 


deum corpus esse, etsi deus spiritus est? — Spiritus enim corpus 
sui generis in sua effigie. Quo fere modo et Epicurum et 
Indos veteres corpus deo tribuisse, suis locis docuisse se 
monet Bruckerus 1); cum praeterea apud Pseudo-Origenem ?) 
Brachmanes vovvov 0» /OI'ON, ov tcov óvopnatovaw, 
X42MATIKON elvai existiment. A quo tamen errore 
abhorrent, qui inter Indos recentiores sapientia eminent, 
cum in Ezour Vedam 5) multo consultius *) quam in ipso 





1) Tom. 11i. p. 412. 2) Philosophum. p. 164. 

8) Pag. 17. versionis Gallicae manuscriptae. 

4) Clare autem Cicero, quid esset spiritualitas, ut vocant, seu 
immaterialitas, perspexit. Sic enim loquitur Tuscul. 1], 27: Nihil est 
in animis mixtum atque concretum, aut quod ex terra natum atque 
fictum esse videatur; nihil na aut humidum quidem aut flabile aut 
igneum. His enim in naturis nihil inest, quod vim memoriae, men- 
tis, cogitationis habeat ; quod et praeterita teneat, et futura provi- 
deat , et complecti possit praesentia; quae sola divina sunt , nec in- 
venietur unquam, unde ad hominem venire possint, nisi a deo. | Sin- 
gularis est igitur quaedam natura atque vis animi, seiuncta ab his 
visitatis notisque naturis, Ita quidquid est illud, quod sentit, quod 
sapit, quod vivit, 'quod viget, coeleste et divinum, ob camque rem 
aeternum sit. necesse est, Nec vero deus ipse, qui intelligitur a. no- 
bis, alio modo intelligi potest , nisi mens soluta quaedam et libera, 
segregata ab omni concretione mortali, omnia sentiens et movens, 
ipsaque praedita totu sempiterno. | Et Tuscul. I, 29: In animi au- 
tem cognitione, dubitare non possumus, nisi plane in physicis plum- 
bei sumus , quin nihil sit. animis admixtum, nihil concretum, nihil 
copulatum, nihil coagmentum, nihil duplex. Magni autem ingenü 
est, ut ipse ail Tusc. I, 16, revocare mentem a sensibus, et cogita- 
tionem a consuetudine abducere. Apud eundem de N. D. 1, 11. Vel- 
leius Epicureus: 44naxagoras, si mentem istam quasi animal aliquod 
esse voluit, erit aliquid interius, ex quo illud animal nominetur: quid 
autem interius mente? . Cingatur igitur corpore externo. Quod quo- 
niam non placet, aperta simplexque mens, nulla re adiuncta, quae 
sentire possit (Olivetus legit qua sentire posset, ut apud S. Augusti- 
num Ep. 118. no. 25. ego autem quae sentire possit), fugere intelli- 
gentiae nostrae vim et notionem videtur. Idem Velleius Epicureus 
ibidem IJ, 12: Quod vero sine corpore ullo deum vult esse, ut Graeci 
dicunt , 4oeinparov; id quale esse possit, intelligi non potest; careat 
enim sensu necesse est, careat etiam prudentia, careat etiam. vo- 
luptate, Idem apud eundem infra c. 43: Cum aufem sine corporc 


— 498 — 


legatur Tertulliano, ,que l'étre supréme n'a ni corps, ni 
figure", et !) ,que dieu est pur esprit de sa nature", et in 
Baga Vedam ?): ,ce dieu, qui est invisible et sans corps, 
tout puissant et immense". Ad hunc errorem si toU 
ivoegjiítov 9eoU confirmandum peculiare opus conscripsit 
Melito in secundo post Christum natum saeculo, de quo 
vide Eusebium 5). Et hoc quidem quinto saeculo tenebapt 
plerique Aegyptiorum monachorum , qui Theophilum Ale- 
xandriae episcopum ab ipsis dissidentem convenientes, e 
mortem minati sunt, niei deum corporeum profiteretur, quod 
metu mortis ipsis concessit Patriarcha. 

Stoicorum autem de corporea anima opinionem confe- 
tavisse Longinum et Plotinum in scripto, oss oU Óvvata: 
copuuvixy sivot wvyy, cuius reliquias in Eusebio *) babe 
mus, post Lipsium 5) observavit Menagius 9); quemadmo- 
dum et ab eodem Eusebio ?) laudantur Éxcerpta ex libro, 
qui inscribebatur, ov: oUx a» ci5y oca *O Oy xat& *oUQ 
Zrwixovygc, cuius libri meminit etiam Nemesius 8). — Animis 
corpore solutis rotundam formam tribuit Chrysippus, teste 
Eustathio 9). 

Ex hisce dictis faeile colligitur, Stoicos per hoc ipsum 
ovoíag vocabulum, quod deo accommodabant, non id quoi 
substantiam vel, ut Scholaetici loqui amant, realitatem ex- 
stentiae et essentiae habet, sed corpus proprie dictum intel 
lexisse, Sextus Empiricus !0) sic habet de Stoicis: O» xc- 
Àovvteg vÓ cQua, contra quam opinionem Numenium sci- 
psisse vidimus. Et sic explicari potest, quomodo esser 





idem (Aristoteles) vult esse. deum, omni illum sensu privat, | etic: 
prudentia. Quo porro modo mundum movere carens corpore, aut qu 
modo semper se movens esse quietus et beatus potest? — 1a quier 
enim vilam beatam reponebant Epicurei. 


1) Ibidem p. 28. 


2) Pag. 185. versionis Gallicae manuscr. 


3) Hist. eccles. VI, 7T. 4) Praep. evang. XV, 24 et X 
5) Phys. Stoic. III. diss. 3. 6) Ad Laert. p. 191. 
1) Praep. evang. XV, 11. 8) De nat. hom. 2. p. 29. 


9) Ad lliad. v, 65. 10) Adv. physicos X. p. 634. 





— 499 — 


tiam !) dei aériam. vocaverit Antipater, quam contra Epicte- 
tus ex mente, scientia et recta ratione conetare dicit, quae 
quidem hoc uno modo apprime conciliari poterunt, si me- 
minerimus, e Stoicorum mente supremum illum ignem, id 
est, deum, principium quidem eese intellectuale et animans 
sed corporeum tamen, quod mundo tanquam corpori prae- 
est, ut secundum eosdem noster animus, quem et corpo- 
reum censebant, et corpus regere, animare et continere. , 

At vero corpus, quod deo tribuebant Stoici, erat sub- 
tilius, tenuius atque azrium, degosrdég, quod ex unico Boe- 
thi loco apud Laertium ?) cognosci potest, quodque dili- 
gentius a Lipsio et Menagio observari debuisset. Sic apud 
Stobaeum *) et Plutarchum *) Heraclitus, quem «aea 600a 
secuti sunt Stoici, tribuit 4/OEPION 22M. fato, quod 
idem esse ac deum apud Stoicos constat, cuiusque ovogíar 
ÜUvaguV nyteuptatixyv ibidem vocavit Chrysippus. Ut au- 
tem intelligatur, quid sit illud fati /J/J/OEPION 2X42M.4 
apud Heraclitum, haec tenenda sunt Eusebii 5) de Orphicis 
Orpheoque: ay»otégu gib» éÓjlov xo (m9, vo» voUy voU 
Zhog eivas *0y aldéga* vyi Óà 0 Aoyog *í nozé ovs O 


1) De hoc vocabulo (essentia) haec notanda habet Seneca Epist. 
98 init.: Quanta verborum nobis paupertas, immo egestas sit, nun- 
quam magis quam hodierno die intellexi. Mille res inciderunt, cum 
forte de Platone logueremur, quae nomina desiderarent, nec haberent: 
quaedam vero cum habuissent, fastidio nostro perdidissent. | Quis au- 
tem ferat in egestate fastidium elc. (quod apprime in linguam gal- 
licam superbo interdum inopem fastidio cadere posset)? Quid, inquis, 
sibi ista vult praeparatio? quo spectat? Non celabo te ; cupio, si fieri 
potest propitiis auribus tuis, essenliam dicere; sin minus, dicam et 
iratis. Ciceronem auctorem huius verbi habeo, puto locupletem; si 
recentiorem quaeris, Fabianum, disertum et elegantem, orationis etiam 
ad nostrum fastidium nitidae. Quid enim fiet, mi Lucili? quomodo 
dicetur ovoía res necessaria, naturam continens, fundamentum om- 
nium? De quo vide omnino elegantissimum et eruditissimum Mure- 
tum Variar. Lect. XV, 20. et magnum illum Salmasium de Helleni- 
stica p. p. 117 et 118. (De voce essentia alibi dicam.) 

2) Pag. 199. 3) Eclog. pbys. p. 12. 

4) De plac. philos. ], 28. p. 886. 

$) Praep. evang. XV, 14. 111, 11. p. 108. 


— 460 — 


aló5o diopietat, Gégn Aéyov. eiyat avtov. Aentopiepéosa- 
sov* oca db O c50, xal noÀO ngóvegov o alOvo* o ó; 
vovc «ge XOU hog $Aeyxtas Ota. ctyyosoy , 6i wal t0 
n&vrov Aentojepéozator. Prorsus ut Pseudo- Origenes !) 
" supra laudatus dicit, Stoicis deum esse corpus purissimum, 
0Gj(G *0 xaÜcpuravor, quod idem sit ac corpus Aerrro- 
piégéotetov et alQdpioy, seu aegosidéc, quod Orpheus Or- 
phicique, Heraclitus et Boethus dei proprium esse cense- 
bant. Sic iidem Stoici, qui teste eodem Pseudo- Origene ? 
animam corpus esse existimant, hoc corpus tenuissimum et 
exilibus ac minutis constare partibus dicunt. Seneca 5: 
Robora in rectum, quamvis flexa, revocabis, | cureatas traba 
calor explicat; et aliter natae, in id finguntur, quod usus noster 
exigi; quanto facilius animus accipit formam , flexibilis , et. omni 
humore obsequentior ? Quid enim aliud est. animus, quam quo- 
dammodo se habens spiritus? — Fides autem tanto. spiritum esse 
faciliorem omni alia materia, quanto tenuior. est. Chrysippus 
apud Plutarclium *) animam vocat egotótegov susona 56 
qvoeog xal Aesiogiepéovepoy ; de quo vide Nemesium 5) et 
Spinozam 9), qui huiusce Stoici erroris fontem indagavit. 
Hoc Stoici a veteribus acceperant philosophis. Sic Aristo- 
teles 7) dicit, quibusdam videri animum esse cg,gra «a ÀAc- 
s10469féc, uude, inquit, avayxaloy iy «x avtq ÓvO iva 
coparo, cb cop 7 Uwvyy. Stobaeus 9): ewig này» sur 
Zorovovelixov. AIOEPION X[2MÁ vàjv vvyrzv «iae 
vat, Ánaximeni apud Plutarchum 9?) anima nostra est aér. 
et Anaxagorei, teste eodem Plutarcho !?), animam dixerurt 
aériam et corpoream, «egoerÓg x«i ooa. ldem sensisse 
Archelaum et Diogenem, auclor est Stobaeus !?). 


1) Philosophum. p. 143. 2) Ibid. p. 145. 

3) Epist. 50. 4) De Stoic. repugn. p. 1052. 

5) De nat. bom. c. 2. p. 29. 

6) Tractat. de intellectus emendat. p. 380. oper. posth. ed. 167: 
1) De anima 1, 6. T. 1. p. 626 ed. 1629. 

8) Eclog. phys. p. 108. 9) De plac. philos. 1, 8. p. 876. 
10) De plac. philos. IV, 3. p. 898. 
11) Ecl. phys. p. 93. 


— 461 — 


Horum et praesertim Stoicorum de anima corporea et 
aéria opinionem ex parte secutus eet Tertullianus !): quem 
igitur alium animae aestimabis colorem, quam acrium et luci- 
dum? non uL aér sit ipsa substantia eius, etsi hoc. denesidemo 
eisum est et. /Ínaximeni; et ibidem narrat calculoque suo com- 
probat visum mulierculae obiectum, quae animam sibi ap- 
paruisse sic referebat: infer cetera ostensa est mihi anima cor- 
poraliter, et. spiritus eidebatur; sed mon inanis et eacuae qualita- 
lis; immo quae eliam teneri repromitteret, tenera et lucida et 
aerii coloris ?). Prorsus Stoice autem de subtili animarum 
corpore et de earum in deum, unde profectae fuerant, re- 
versione sic loquitur Auctor Indicus Baga Vedam 5): ,,Vis- 
nou créoit des particules de ea propre subetance ]es ames, 
auxquelles il donnoit d'abord des corps fort subtile; en- 
suite il les joignoit avec d'autres corps fort épais. La sub- 
stance de l'ame et la connoissance, qu'elle a, ne sont autre 
chose, que Visnou lui- méme, et à la fin de la carriére elle 
rentre dans Visnou." 

At vero Stoicorum deus, quamvis corporeus, humana 
tamen non praeditus erat forma. Laertius *) eorum deum 
non esse a»ÓponoopQoy diserte dicit: in quo Epicureis 


1) De anima c. 9. p. 210. 

2) Ibidem addit Tertullianus, banc animam fuisse forma per 
omnia humana; unde concludit, effigiem nos aliam animae humanae 
deputandam praeter humanam, et quidem eius corporis, quod uaa- 
quacque circumtulit ; effigiem igitur animae dat, et corporales illi in- 
scribit lineas, non tantum, ut jnquit, ex fiducia corporalitatis per 
aestimationem, verum el ex. constantia. gratiae per revelationem. 
Idem ibidem c. 22. p. 280. definit animam corporalem, effigiatam, et 
teste Àugustino Haeres. 86. animam vocat corpus effigiatum. Sic Ire- 
naeus dixit II, 94. animas habere etiam hominis figuram, ut cogno- 
scantur. Sic et apud Reimannum Histor. Atheismi p. 311. videbis An- 
tonium Roccum statuentem, animas omnes, adeoque rationalem, com- 
mensurari corpori, ut pars animae parli corporis respondeat. Ean- 
dem etiam nunc Siamensibus opinionem tribuit La Loubiére Du Ro- 
yaume de Siam T. I. p. 361. 

8) Versionis Gallicae manuscr. p. 24. 

4) Pag. 199. 


— 4629 — 


adversabantur, quos humanam deo speciem et formam af- 
finxisse passim apud Ciceronem de natura deorum et alibi 
videre est. Non solum autem non humana, sed ne ulla 
quidem alia indutus erat forma Sioicorum deus; quod e 
Lactantio !?), dicente, a Stoicis negari ullam formam habere 
deum, recte probat Lipsius ?) Laertius 5) supra laudatus 
docet, secundum Stoicos, apyac, principia, quae sunt deus 
et materia, esse quidem .corpora, oo iata , sed djií6ogove, 
id est, forma carentia: quemadmodum "Timaeus Locrus *) 
unum ex illis principiis, scilicet materiam, dicit: aopgo» 
d? xaÓ' avid», mal acyygnuaTw010y , Óeyogéyay 0b naoay 
poog av. — Sic Stoicus deus, cum nulla propria gauderet 
forma, in omnes sese vereabat flectebatque docilis Proteus. 
Posidonius apud Stobaeum 5) deum vocat n»sbya vospoy 
wal nvguósc, oUx /yov pi» nopyT» , nevafallow dà eic 
0 Bovàictar, xal ovyefopioiotpevoy naot. 

Neque iis, quae de dei forma experte diximus, adver- 
santur quae primo adspectu repugnare videantur, haec Se- 
necae 9) verba: sí rotundam illi, qualem deo, dederint formam 
Stoici, aut quae dicit idem Seneca), Claudium Caesarem 
illudens: dic nobis, qualem deum istum fieri velis? Stoicus? 
quomodo potest rotundus esse (ut ait Farro) sine capite, sine 
praeputio? — Iam video, nec cor, nec caput habet. Quae ut in 
deum forma carentem cadere possint, observandum est no- 
mine dei, seu inundi, ut supra demonstravimus, modo deum 
mundi animum, modo mundum sic proprie dictum, id est, 
dei corpus, significari. In Seneca autem haec rotunda tri- 
buitur forma non deo, seu dei animo, forma carenti, sed 
mundo, quod erat dei corpus, quique a deo, scilicet a prin- 
cipio animanti quidem, sed et ipso corporeo, accurate di- 
stinguendus est. Sic enim Stoici teste Laertio 9) dicunt, 


1) De ira dei 8. 2) Phys. Stoic. I. diss. 7T. p. 32. 
3) Pag. 196. 4) Pag. 544 ed. Gale. 
9) Ecl. phys. 4. p. 2. (T. I. p. 58 ed. Heeren.] 


6) Epist. 113. 1T) De morte Claudii Caesaris. 
8) Pag. 191. (VII, 140.] 


— 463 — 


mundum esse forma praeditum rotunda: hanc enim omnium 
formarum ad motum aptissimam a Posidonio et Antipatro 
existimari: Zya vo» xoojtov sivat, sal voUvoy sissvepaopé- 
voy, Oy)ua Cyoyva OoqouigostÓtcg. stpog ydQ WV xivtyouy 
aofuodtovatoy v0 vo:0Ucov. De quo loco vide Menagium ?!) 
ad Laertium, ubi e Plutarcho ?) et Cyrillo 5) Plutarchum 
describente, et e Cicerone in libro de Universo Platonia 
Timaeum convertente, probat veteribus philosophis, et prae- 
sertim Stoicis, mundum esse cg«pocióz , rotundum, globo- 
sum fabricatu. Menagii diligentiam effugit locus Ciceronis *), 
in quo Velleius Epicureus, cum Laertio mire consonans, 
dicit mundum Stoicis esse animo et sensibus praeditum, ro- 
lundun, ardentem, volubilem, deum. Hic autem mundus, 
dei corpus, dicitur rotundus et ardens, ut Chrysippus apud 
Plutarchum 5) xóojov. 1v9uóg appellat. Idem apud eun- 
dem Ciceronem 9) Velleius eorum tarditatem admirari se 
dicit, qui (ut Stoici) sapientem, animantem, immortalem et 
beatum et rotundum esse velint deum, quod, inquit, ea 
forma ullam neget esse pulchriorem Plato. Et iníra ibi- 
dem: quae vero tribuitur cita :sli rotundo deo? nempe ut ea ce- 
leritate. contorqueatur, cui par nulla ne cogitari. quidem possit. 
At contra Balbus Stoicus apud eundem Ciceronem 7) dicit, 
Velleium prae se ferre, Epicareos plane expertes esse do- 
ctrinae, novum oculorum iudicium habere, neque unquam 
eruditum pulverem attigisse, neque in physica versatos esse; 
qui contenderent quidquam pulchrius esse posse forma ro- 
tunda, quae omnes alias figuras contineat, et sine qua 
aequalitas motus constantiaque ordinum non potuisset ser- 
vari. Ex quo sequi putat, nibil posse esse indoctius, quam 
quod ab Epicureis affirmari soleat, qui non hunc ipsum 
mundum pro certo rotundum esse dicerent, sed posse fieri 
censerent, ut eit alia figura, innumerabilesque mundos alios 


——À 


1) Ad Laert. p. 184. 2) De plac. philos. ll, 2. p. 886. 
3) Contra lulian. II. 4) De N. D. 1, 8. 

5) De Stoic. repugn. p. 1053. 6) De N. D. 1, 10. 

1) De N. D. Il, 18. 


— 464 — 


aliarum esse formarum. dem supra dixerat !), per se non 
obstare, quin hic quam volet Epicurus iocetur, homo, non aptis- 
simus ad iocandum, minimeque resipiens patriam, et. dicat se non 
posse intelligere, qualis sit oolubilis e£ rotundus deus. — Dalbus 
Stoicus apud Ciceronein 2): mundum, id est, deum globosum 
esse, Et astra rotunda esse dicit 5), quibus formis, inquit, 
minime nosci potest. Incertus vitae Homeri auctor *): 2d A4I- 
POEIAOTX 0oyzoc toU xóojcov. 

Liquido igitur constat, deum hisce in locis nihil aliud 
esse quam imuudum, cuius rotundam formam Stoici acce- 
perant a Platone, quem vide in Timaeo 5), ubi coelum ro- 
tundum esse docet. Hinc Achilles Tatius ^): oyzga xoopov 
oí nly xevordic sis0oy, oi dà ZOA4ICPOEIAEZ, oi 02 
cotidíc* sjg doire £yovras oí tà  Ogquxd jivotrpra sa- 
Aovviec. Hoc ipse Plato mutuatus fuerat e Timaeo ?) Lo- 
cro, quem vide de anima mundi; ut hoc ipsum Timaeus 
ipse debet Pythagorae mundum vocanti, apud Laertium 9): 
&jiUvy0or, vorpoy, agargosidic, (i602, nepiéyoysa «rv yr»; 
quae omnia sunt prorsus Stoica. Pythagoras autem hoc 
sumpserat ab Aegyptiis, qui, apud eundem Laertium ?), vo- 
lunt, mundum esse yeyvzgtc» xci qpOaotov xa) £ZdAÀI- 
POEIAH-* «ove «ovéoac nv sivar; ut supra docet Laer- 
tius, iisdem Aegyptiis Osoug crYat 1410. xai 0edgvgy* vov 
piv " Oops? i5» Ó  " Iow, et mox: acÀrrzyv éxAetrtev, cic 
10 OxíaGgta tnc yZe Épuuiniovouy. v5 Wvyz9 xal £na- 
Óiapévery xal uetepiGatvetv. Quae quidem omnia a por- 
ticus doctrina haud aliena, immo ei aífinia sunt. Sic et 
Megasthenes apud Strabonem d) dicit Indos ssp; ttoÀAcov 
voic " EAÀgot 04109o$ &i9. OTi 740 yevv21og o xó04t0€ , Xai 
qOagtoc. Àéytiy. XCX6LVOUG, Xi Ott ogaigotidré, 0, *& 9«oi- 
XxU9 GULOV, Xai "09V QtOg dr OÀlov Otantqoitsyxev «USO. 


1) De N. D. Il, 17. 2) fibid. II, 45. 

3) lbid. 11, 46. 4) Pag. 324 ed. Gale Op. myth. 
$) Pag. 1049 et pag. 1068. — 6) Isagog. in Arati Pbaenomena. 
1) De anima muudi p. 546—548. 

8) Pag. 220. (VIII, 25.] 9) Prooem. p. 3. [Sect. 1l. p. 8-] 
10) Lib. XV. p. 1039 ei 1040. (p. 671 ed. Basil. 





— 40) — 


Sic Plinius !): formam eius (mundi) in speciem orbis ab 
soluti globosam esse, nomen inprimis, et consensus in eo morta- 
lium, orbem appellantium, sed et argumenta rerum docent, Idem 
infra dicit, hanc figuram ad motum, quo subinde verti debeat, 
aptissimam esse, ut eam srooc «gv xivycu aopodiesatoy 
vocat Laertius supra laudatus. Mundum quoque globosum 
et rotundum dixerunt Leucippus et Democritus apud 8to- - 
baeum ?), Auctor libri de mundo 5), quem Stoicum fuisse 
semper credam: coU d? oUjgutavtoc ovQavoU vs xal xó0frov 
o9atposidoUc -0yzog. Ecphantus Pythagoricus mundum vo- 
cat ogarposidzg apud Peseudo-Origenem *), ut apud eun- 
dem 5) Parmenides $»y «0 rà» vnoriderar, dídiov xal o0 
yevoptevoy xal aqaipoerdéc, quod et alibi legitur in eodem 
Pseudo-Origene 9) et in Stobaeo 7). Xenophanes apud eun- 
dem Pseudo- Origenem 98) zeli O«óv slvas afOtov xal éya, 
xal 010109 fta s7?, xoi ftesega0péyoy, xal ogaigosidz, xai 
"G0: toic poploig aloOsgrixoy. Quae omnia ad porticus 
doctrinam proxime accedunt. Idem Xenophanes apud Sex- 
tum Empiricum 9) dicit: $» svas «0 tav, wol) ov Oso» 
ovpQv? toic rác: «lvas 0b ogaigosid xal anaó7, xal 
apnetüfigtor, xal Aoyixóv. idem ad verbum apud Cice- 
ronem 10): JXenophanes unum esse omnia, nequa esse mutabile, 
et id esse deum, neque natum usquam et sempiternum , conglo- 
bata figura. Eadem fere leges apud Theodoretum 11). 

Hoc igitur manet fixum atque immotum, porticus deum, 
quamvis corporeum, nullius tamen esse formae, et totum 
ex sensu, intelligentia, scientia et ratione, seu. //OT:027, 
constare, 

Hic autem deus seu 9eoc dy;uovoyog vocatur et /£O- 
IOZX XIEPMATIKOS, id est, causa seminalis. Laer- 








1) H. N. I1, 2. 2) Ecl. phys. p. 84. 
3) C. 2. Tom. 1. p. 604. Operum Aristotelis. 

4) Philosophum. p. 103 [T. 1V. p. 253 ed. Wirzeburg.] 
5) Pag. 86. [T. 1V. p. 246.] 6) Pbhilosopbum. p. 88. 


1) Ed. phys. c. 14. p. 2. 8) Pbilosophum. p. 96. 
9) Pyrrhon. Hypotyp. 1, 38. p. 59. 
10) Lucullo c. 35. 41) Therap. Serm. 4. p. 528. 


30 


— 406 -— 


tius J) dicit Stoicis: deum eme ZIIEPMATIKON A40- 
J'ON so? xoonev. Sic. Pythagoricie.jovec, id est deus, 
ut docte probat e Nicomacbo Meursius ?), dicitur o ZIEP- 
MATIKO£X ZÁfOIOZ, teste eodem Nicomacho Geraseno, 
, cuius:exeerpta exstant apud Photium. Hino Seneca 5): re- 
dü ad.aetermam: rationem deti iuditam,; el eir ommum seminum 
singula proprie figurantem. Inde Meursius *) e Capella de- 
clarat banc numerum omnium ehórum seminarium esse, ut 
Laertius 5) dixit, secundum Stoicos, «0 onaspua yeu év 
esta novragc ovt. /ÁOT'OTZ «5$ Cuyc.. Sic et Aristo- 
cles apud: Eusebium 5) doeet, Stoicia v0 susov vo 
&var, wadonspsi v; OnéQua, TOY Onaytav CyOv ToUC 
Aeyovc, xui vàc alviac ve ysyovóscov, xol tuy yu 
vouévoy, xcà) Tov dooucyas. Hoc Stoici hauserant ab 
Heraclito, qui apud. Stobeeum 7) .ZOTI'ON see ài tác 
oUdiaQ S0U svavsog Órjxovsa , quem, idem esse vult ac fa- 
tum et deum, Z/]IEPM 4 «9c s09 navvog ysyéadenc No- 
eat. Hinc Zeno, apud eundem Stóbaeum 9) dieit: Jia «7c 
vÀzc diadeiy — yo»5 v0 onéoga.: ; Sic et Sextus Empiri- 
cus): Zryov o Kiesuse, Gnó Xevogoscoc tj» aqopuv 
Aafjov, ov1o00i Ov*tQucG* v0 npoltuevov aniojia Aoyexov, 
xcl avtO Aoyuxow &osuw' O Óà wo0HOo£ 9vwoítter onéeuo 
AoyixoU, Àoyexoy Qa &osiw 0 xÓcjOC. €» OU*etQU.y6So£ xai 
$ tovtov Uscolig. xat éi» 5 t9) OVweQuiTOSeI n(:Oa- 
9Ov5c TQOUntOQ. stdüfC ydQ QUOéwQ qal AyUJSIC C &ov00y7) 
v5nc xumyoeec yiseoOor Óoxei Gs10 TyejtoviuOU, xa) saca 
ei én) «à 605 sov 0Àov éfanooveldüpavaos Qüvayutag, coc 
€5s0 SiYO0C "zyZc toU Zy6p0VtxOU ébanootcAloytas" €OS6 
süday Üuvajus v59 scQi tO MiQog oUOay, wGÀ neo) vO 
0Àev eivai, dia 1ó anó s0U àv aUsQ cyspovexoD. Otaóé- 
dooOat. 00cv , olov iot; «O0 juéQog «5 Óuvausi, 100100t0v 


1) Pag. 196. 
2) Denar. Pythagor. c. 3. T. X. Thes. euntiq. Graec. Gronovii. 
8) Epist. .90. 4) Denan. Pythag. c. 3. p. 4849. 


5) Pag. 511 ed. Meibom. 6) Praep. Exong. XV, 14. p. 817. 
1) Ecl. phys. c. 6. p. 12. 8) Ecl. phys. p. 29. : 
9) Adv. Physicos IX. p..515. 


— 467 — 


vtoÀU srporeQov 80v. vO OAÀOV. xal did vofto cl npoísra: 
AoyixoU Cwov ondopa Ó wocpoc, ovy wc tOv iGvOQUTOV 
(ubi Fabricius annotat debere esse ovy cog ó &»Opusrog, vel 
subintelligendum A£yoyrsvov) xoco &nofonopióv, aAÀd xad0 
meQréysev oréopiata. Joytxov Coov, mepityet to máy; et 
infra ibidem: ,Z£Ol'OI IHEPMATIKOI àAeyexov Coóoy 
iy «Ueg neoilyoytat, et: 0 Od ye xóopoc sepiéyer ZILEP- 
MATOZ [fortasse ZIZEPMATIKOTS] A4OTOTXZ 2o- 
yuüv Couy* Aoytxóg doa doz)9» o woogoc. Deus igitur 
proprie non erat o ZIIEPMATIKOSXZ /4OL['OZ, sed in 
se omnes XI]IEPMATIKOTX 40T'OY'S complectebatur. 

Recte Joachimus Kubnius ad Laertium !) per ostepjto- 
Tixove Aóyovg imtelligit vim illam, quae instar seminarii 
continet in se causes rerum factarum, quae fight ét quae 
futurae sunt, ut Aristocles eupra loudatus dixit hoc semen ^ 
&yeiv. vote. ZOT'OTZX xal «ag aitíag vovv yeyovorav, wol 
*T6y ytvopiyo» xaé tG€9 jcouícray. Unde Joly Gallicus 
Marci Antonini interpres hos 317/EPM.,£TTKOTZS 40- 
I'OTZ eleganter vocat ,la pepiniére de la nature", ad An- 
toninum 2), in quo liaec vox non semel usurpatur, quique 
has seminales causas alibi 5) voeat duyvaygeie  yovipiove. 
Seneca *) aeternam rationem toti inditam , et vim omnium semi- 
num singula proprie figuranterm coniwngit. — De bocce autem 
onsopastkav Aoyor vocabulo, qued saepissime in Stoico- 
rum scriptis occurrit, vide Iacobum '"Thomasium 5) Prae- 
clare ad rem facit hic Athanasii ) de Christo ,/fOT:27 lo- 
quentis locus, a Thomasio aliisque praetermissus: ÀAoyo» d 
qnt, o0 30» dy éxuoto vUY ycyopuévoy ovpmendeypdyo» 
xaà Gupiamquxóta, Ov.di xa) ostepytavexOv sivec. sleD'ao: 
xcÀeiv, Givyov ova wal udi» Aoyibópevo» qute vo- 
ovrta' GlÀa v5 dbeOse céyvyg nuovov dvepyovvta xate 


1) VH, 136. 2) Lib. IV, 14. 21 et VI, 24. 

3) Lib. IX, 1. 

4) Epist. 90. [Secundum Stoicos oi oztQuavixol Aoyos ciolv dpoug- 
10:, feste Proclo Opp. 'T. V. p. 135 ed. Cous.] 

5) Dissert. 14. dedeo formam mundi informante, a p.191 E p. 198. 

6) Adv, gentes:p. 89; [p. 44 ed. Colon. 1686.] — 


30* 


— 468 — 


v5» toU éàn(jdllortoc avso» siot». Suos autem 
Stoici habebant osepuatixoUG Aóyovc, ut sua tpyypasia 
Heraclitus, sua oejids:a. et oyadag Leucippus, sua vaot 
et eiómAa Democritus, $uas Anaxagoras oji0togtéQeíag , sua 
&dtaígeva Metrodorus Chius, suas asojrovyg Epicurus, sua 
semina rerum et genitalia corpora Lucretius !), sua Diodo- 
rus, cognomine Kgovoc, seu Saturnus, ildy«osa xol apueps 
Owpato, suos Bithynius Asclepiades dvaggtovc Oysovc , de 
quibus vide Sextum Empiricum ?), suos agr fioUg Pytha- 
goras, suas /Jéac Plato, suas Aristoteles formas, suas Sinen- 
ses lineolas, vel potius suam vim, seu virtutem materiae 
insitam, quam Ay dicunt, et omnium rerum principium esse 
putant, suas, inter recentiores, formas plasticas Cud worth, 
suas denique immortalis Bufo partes, seu moleculas organi- 
cas, quarum semina fuerunt oj oseouiatixoi Aoyor porticus. 
Quod vero contendimus, deum in se omnes onsegyi- 
vixoUG AOyoyc continere, id confirmatur auctoritate Athe- 
nagorae 5), cui Stoicorum deus dicitur esse sU seyyixóv 
o0 fadi(ow» ini yevéotic xo0piov, épmepriilgqogc anavtac 
vov ZIEPMATIKOTZ AOTOTZ, xa9 ovc &xa0sa 
xaó siuaguévg»v yiysesai. — Pro. dpneguetAggog  Plutar- 
chus *), in quo eadem ad verbum, habet éjsmeQiecÀrqosoc, 
ut referatur ad mundum, non autem ad deum. Sic Se. 
neca 5): ut in semine omnis futuri ratio hominis comprehensa est. 
Et legem barbae et canorum nondum natus infans habet; totius 
enim corporis, et. sequentis aetatis in pareo occultoque linearmenta 
sunt. Sic origo mundi, non minus solem el lunam, el oices si- 
derum, et animalium ortus, quam quibus mutarentur. terrena, 
continuit. Sic Balbus Stoicus apud Ciceronem 9) dicit, mun- 
dum reliquas naturas omnes, earumque semina continere ; 
et 7): omnium autem rerum, quae natura administrantur , semi- 
nator et sator e! parens, ut ita dicam, atque educator e£. altor 


4) Lib. I. v. 52 et 53. 2) Adv. Physicos IX. p. 621. 

3) Pag. 56 ed. Rechenberg. — 4) De plac. pbil. I, 7. p. 884. 

5) Quaest. nai. 11], 29. [Pro canorum fortasse legendum capillorum.) 
6) De N. D. Ii, 33. 1) De N. D. Il, 34. 


— 469 — 


est. mundus, ut Plato !) naturam vocat vooqry xal riO zv tv 
soU naytog. Laertius ?): oz; ovoig Ete xivovpiévg «acd 
oseonavixoUc Aoyovg. Augustinus 5) pariter dicit a deo 
tsse semina formarum, formas seminum, motus seminum atque 
formarum. Idem Augustinus *) sic habet: Jm hanc senten- 
tiam etiam quosdam versus Palerii Sorani exponit. idem Varro; 
06S . Qui versus hi sunt: 
. Juppiter omnipotens , regum rex ipse deusque, 

Progenitor, genitrizque deum, deus unus et omnis, 
Exponuntur autem in eodem libro, ita ut eum marem existima- 
rent, qui semen emittere, foeminam, quae acciperet, Iovemque 
esse mundum, el eum omnia semina ex se emittere, et in se re- 
cipere: qua causa, inquit, scripsit Soranus, luppiter progenitor 
genitrixque. Soranus autem et Varro dicunt lovem esse pro- 
genitorem et genitricem, marem et foeminam, ut Orpheus 
apud Eusebium 5): 

Zee dgogv yéveso, Zevc &q9isog inAero 9Opuq. 
Ut Syneeius 9), deum alloquens: 
Z0 se170, oU Ó' £oo. na170, 
Zv à' ddoyv, ov 0$ 9zivc, 

et alibi 7) eum vocat ostégya vo staysoy. OvÀv xal agóev. 
Varro dicit Iovem semen emittere, ut Seneca 9): Hunc (Io- 
vem) et Liberum patrem, et Herculem, ac Mercurium nostri pu- 
tant. Liberum patrem: quía omnium parens sit, quod ab eo 
primum inoenta. seminum vis est, consultura per eoluptatem. — Qui 
quidem Senecae locus hisce illustratur Augustini ?) verbis: 
Ibi Liber, qui marem effuso semine liberat. Ibi Libera, quam 
et Penerem volunt, quae hoc idem beneficium conferat. foeminae, 
ut eliam ipsa emisso semine liberetur. Idem 19): confert selectus 
Saturnus semen ipsum: confert selectus Liber. eiusdem | seminis 
emissionem virís: confert hoc idem Libera, quae Ceres seu Fenus 





1) Timaeo p. 1086. 2) Pag. 199. 

8) De C. D. V, 114. 

4) Ibid. VII, 9. (De hoc loco v. p. 4209 monita] 
5) Preep. ev. IIl, 9. p. 100. 6) Hymo. 2. 

1) Hymn. 3. 8) De benefic. 1V, 8. 
9) De C. D. VII, 2. 10) lbid. c. 3. 


— 410 — 


est, foeminis; et ibidem infra docet omuium seminum emit- 
tendorum potestatem habere Liberum et Liberam. Et alibi !): 
Liberum a liberamento appellatum volunt, quod mares in cocundo 
per eius beneficium | emissis. seminibus liberentur.  Iloc idem in 
foeminis agere. Liberam, quam etiem P'enerem putant, quod d 
ipsas perhibeant. semina emittere, et ab hoc. Libero eandem | eiri- 
lem corporis partem in templo poni, foemineam Liberae. |. Et hoc 
atique totum refertur ad mundum, id eet, ad lovem, qui 
propterea dictus est progenitor genitrixque, quod omnia se- 
mina ex se emilteret, et in se reciperet. Unde idem Au- 
guslinus ?) de love: ipse est igitur, penes quem sationum om- 
nium dominatus est. 

Ita Chrysippus ut a Iove profluere et derivari semi- 
nales rationes significet, allegorice interpretatur obscoenam 
tabulam Sami publice expositam, in qua luno lovi ore mo- 
rigerans exhibebatur, referente Origene 5), qui dicit Chry- 
sippum stageguz»vevuy yoagzy vr» à» 2upo, y 9 agQr- 
vonorov0a 7 Jlga vov Zia éyéypganso. Àcyer yaQ év xoic 
éavtoU oUyyocHia0.y Ó G61/y0g quAoOOqO0G, OTi SoUGC OntQ- 
potuxoUvc Aoyovg vou OeoU 7) UÀz nagaüktagery Éyen Ev 
éayr:5 slg xaTtaxOOuOLV OV 0ÀUF. UÀSZ yaQ 7) £v 15; xata 
vy» Z£«pnov ygagrg, uy Loa, xal o 950g 0 Z«vc. Hunc 
quidem Chrysippi locum, ex eius ssp? 10» agyorew qv- 
0(0À0yo» ovyyQajuuatr decerptum, respiciunt. Laertius *) 
in Chrysippi vita omnino videndus, et Theophilus 5) a4 
Autolycum; quam quidem oris impurissimi Lesbiacam foe- 
ditatem et Iovi exprobraverat Orpheus apud Laertium 9$). 


1) De C. D. VI, 9." 2) tbid. VII, 43. 

8) Contra Celsum. 1V. p. 540. (T. 1. p. 538 ed. Wirzeb.] 

4) Pag. 209. 

$5) Ill. p. 267: Xqvoinaog dà o moÀàd gàvaQuouc zxéc ovyà er 
Oxttus, Onpuaüivov vy» Hoav avonat. jiaQo OvyyivieÜns vq afe. Idem 
dedecus supra p. 226 lunoni ezprobraverat '"lheophiles. [lidem loci 
supra ad c. 32 aliam ob: caussam allati fuere.] 

6) Prooem. p. 2. [De hac pictura Samia c£ Lobeckii Aglaopb. 
Tom. L. p. 606 seq. Ceterum quum iam olim, Diogene Laertuc 
VV, 188 teste, fuissent qui quod de illius picturae argumento Chry- 


— 4n — 


Haud absimiliter Pan, qui idem erat ac. natura, apud 
Cornutum !) dicitur lascivus et libidinosus fingi, óre to 
nàÀgjoc ov dunsQuiAgqs (sic enim legendum probavimus) 
onegjtatixuv. 20yo» , xol. sev xava cujgubm di avrov 
ytyvonéray , scilicet ob eeminalium .causatum, quibus tur- 
get,.«t eorum omnium, quae.ex lis per commixtionem 
gignuntur, aífluentem. copiam. Sic Porphyrius. apud Euse- 
bium 2): o dà évzeragiévoc 'Eopre 0gAot v5 sUzoviaw: 
Ótixyucs Óà xol cov onsouasikov Aoyoy vov Orjuovsa dia 
navsoy, ubi vides Mercurium ideo rigente Veneris perci- 
tum mysterio virilibusque arrectis effingi, ut per eum, quem 
idem esse ac rationem declaravimus, significetur seminalis 
ratio per omnia aeque pertinens et diffusa. Simile quid, 
quod mireris, vel apud Sinenses occurrit 5), et apud Aegy- 
ptios *). 


sippus tradidisset, ab ipso ficlum esse contenderent, in promptu est 
adnotare, in ipsius argumenti certe foeditate non offendendum esse, 
quandoquidem in tabula a Parthasio picla. Atalantam Meleagro mo- 
rigerantem exbibitam esse constat, | V. Raoul-Rochette Peintures an- 
üques inédites p. 256, et de illa ipsa pictura et omniuo de toto hoc 
genere mopvoygugi«c consulendum. — Quibus addendum, ab hac ne- 
fanda libidine, modo plane viperino (s. Physiologum in Maii Auct. 
cl. T. VII. p. 595 et Placidum ibid. T. Vl. p. 574) exercenda, nullo 
adeo sexus discrimine habito, veteres omhino noa absiintisse, quod 
non uno potest demonstrari exemplo. "V. Priap. 12. 21. 15. Polyb. 
X11, 13. Sueton. de ill. gramm. 23 fia. Unam locum instor omnium 
(nam quos modo laudavi non plane eosdem irrurnationis modos enar- 
rantes exculiat, qui eiusmodi deliciarum ainator r fuerit) exscribam lu- 
venas" VI, 300: 
Quid enim Venus.ebria curet? 
Inguinis et capitis quae sint discrimina , nescit.] 

1) Cap. 21. p. 203. 2) Praep. evang. 11, 11. [p. 114.) 

3) Claud. Visdeleu p. 433. annotationum subiectarum notice de 
lY king, quam cum versione gallica Chouking a patre hausit confecta 
Paris. 1110. edidit Clar. de Guignes. [Huius verba sunt, alibi a Vil- 
loisono sic apposita: ,,Tout ce qui anime le corps, est souvert ap- 
pellé du nom de CAia, surtout lorsqu'au: terme de Chí& ot ajoute 
celui de /sing, c'est à dire semen, pour faire de ces deux termes le 
T'sing-chin, qui veul dite semen et spiritus rationalis: manicre de 


— 412 — 


Hosce spiritus rationales, baec insita rerum semina Cor- 
nutus !), de Atlante loquens, quem idem esse ac mundum 
opinatur, vov éumspisyopiéyouc dv aU«e (xóopy) Aoyovc 
vocat, ut alibi 2), sovc iv avso :ZZOI'OTZ «9c qvosec, 
atque lohannes Diaconus à J'aAgsoc 5) eosdem spiritus di- 
cit sovc ou ZIIEPMATOZ A4OT'OTZ. Clemens au- 
tem Alexandrinus ) «zc qvoeoc, uon /fOTOTZ, sed 
AOTIZMOTZEX habet. At Philo 5): oU uóvov Zoaw oi 
xapno) «gopal (worg, aAÀà xal nagaoxsual so0c «rv vov 
ópoíuy cel yty&Oiy, vag OnsQrasimag oUciac nepiéyovea:, 
iy alg ddyior này xal agaseig oi Aóyos «dv ole eloiv. 
Quod prorsus Stoicum esse non negabit, qui quae superius 
& nobis dicta sunt, ea attente legerit. 

Porro haec eadem suprema ratio, 0 /£OI'OZ, sive 
deus, a Stoicis ac peculiariter a Zenone appellatur divina 
naluralisque lez, teste Lactantio 9), docente hanc legem idem 
esse Stoicis ac naturalem vim divina ratione praeditam, et 
perinde esse, sive ratio, sive divina lex dicatur, cum sem- 
per idem per hasce varias appellationes intelligatur deus. 
Sic idem Zeno apud Ciceronem 7) naturalem legem divinam 
esse censet, et Chrysippus apud eundem Ciceronem 9) legis 
perpetuae et aeternae vim, quae quasi dux vitae et magistra 
officiorum sit, lovem dicit esse. Auctor libri de mundo ?): 
vójiog p» yao qui laoxAiwvrg, 0 950g, oUÀtuay Drode- 
qonevoc àiógOwoiv, 7 uev eoty * sQe/110 OÀ, olgiat, xol 
fisffatosegog «v iv xUp(feow avoyeypgappilvor. 


parler, qui est communément en usage pour signifier l'état du. corps 
vigoureux, plein de suc, semineque et spiritibus turgentem, quomodo 
Pana vocat Cornutus [p. 203]"]. 

4) Liber de divina sapientia secundum Aegyptios X, 11. p. 641. 
Tomi quarti Operum Aristotelis ed. Paris. 1654. 

1) Cap. 26. p. 202. 2) Cap. 5. p. 145. 

3) Initio Allegor. in Hesiod. Theogon. p. 2890. col. 4. 

4) Paedag. 1l, 10. p. 220. 

5) De mundi opificio p. 9. [T. I. p. 26 ed. Pfeiffer.] 

6) Inst. div. 1, 5. 1T) De N. D. 1, 44. 

8) De N. D. I, 45. 9) Cap. 6. p. 615. 





— 413 — 


Hinc illa divina naturalisque lex ita prorsus dicebatur 
communis hominum deorumque, ut rationem, quam eandem 
esse atque illam legem constat, deorum hominumque com- 
inunem esse supra declaravimus. Cleanthes in suo hymno: 

— énti oUts (posoic xcgac aÀÀlo ss usitov, 

oUts Otoic, ?j xouoy de) vouor iy Oixg vpyely. 
Marcus Antoninus ): Qeóg eig ded savsow, xal ovoía tía, 
x«i vouog clc, Aoyog xonOc savto» TOV VvosQey Lowv 
(quod' et alibi ?) usurpat) sa) dÀzOua ga. Cicero 5): est 
igitur (quoniam nihil est ratione melius, eaque et in homine et in 
deo), prima homini cum deo ralionis. societas. Inter quos autem 
raiio, inter eosdem etiam recta ratio communis est. — Balbus 
Stoicus apud eundem Ciceronem *): sequitur, ut eadem sit 
in iis, quae in genere humano, ratio, eademque veritas (pror- 
sus ut in Antonino supra laudato) utrobique sit eademque 
lex: quae est recti praeceptio praeique depulsio. 

Enimvero haec lex a Stoicis definiebatur recta praeci- 
piens et praea ectans. ldem Cicero 5) dicit a doctissimis vi- 
ris, scilicet, a Stoicis, legem definiri rationem summam, in- 
silam in natura, quae iubet ea, quae facienda sunt, prohibet- 
que contraria. — /rbitrantur, inquit, prudentiam esse legem, cuius 
ea vis sil, ut, recle facere iubeat, velet delinquere. Et infra 9): 
Lex est recta ratio imperandi atque prohibendi, Et alibi ^) eam 
definit rectam rationem in iubendo et. eetando, et alio loco 9): 
hanc igitur eideo sapientissimorum fuisse sententiam , legem neque 
hominum ingeniis excogitatam, nec scitum aliquod esse pepulorum, 
sed aeternum quiddam, quod universum mundum regeret ,| impe- 
randi prohibendique sapientia. lta principem legem illam et ul- 
timam , mentem esse dicebant omnia ratione aut cogentis aut. oe- 
tantis dei. Ex qua illa lex, quam dii humano generi dederunt, 
recte est laudanda: est. enim ratio mensque sapientis, ad iuben- 
dum et ad deterrendum idonea. | Et infra: quamobrem lex vera 


1) Lib. VII, 9. 2) Lib, VII, 53. 1V, 4. 
8) De legibus I, 1. 4) De N. D. Il, 31. 
5) De leg. 1, 6. 6) Ibid. ]J, 15. 


1) Ibid. 1, 42. 8) lbid. II, 4. 


— 474 — 


atque princeps, apta ad iubendum e& ad oeetandum, ratio est 
reca summa lois. ldem Tullius apud Laectantium ?): £s 
eera lex , rechts ralio, naturae congruens, difjusa in omnes (ut 
eam sxoivó» vopoy vocat Cleanthes supra laudatus), con- 
stans, sempiterna , quae vocet ad. officium, iubendo; oetando, a 
fraude deterreat. Apud. Cornutum ?) Mereurius, quem idem 
esse cum love supra e Seneca probavimus, dicitur sasop- 
$«os: (lege divisim àn' avopÓwcer), «0joc svgooraxvixoc 
vOv Og dy xowwrio nonpréey , ubi adde cin. codd. Regis 
2720 et 3076. xal anaoyopstvikOQg vov oU srorgtéoy,, vel 
py noséoy cum codd. Regiis 3052 et 2651: quae verba 
revocanda iam viderat o ss&vy Salmasius, qued et annola- 
verat in codice Regio 3078, ubi e quodam codice manu- 
scripto Cornuti excerptas lectionum varietates exliibet. Enim- 
vero cum de hac lege naturali divinaque verba fáciunt Stoici, 
semper docent eam 'esse non solum recti praeceptionem , sed 
etiam praeí depulsionem, quod e Cicerone Graecos xasa nodu 
sequente declaravimus 5). Sic loquebatur Chrysippus, qui 
fulcire dicitur porticum, de quo haec habes in Digestis *): 
Philosophus summae Stoicae sapientiae Chrysippus sic incipit libro, 
quem fecit nep »ouov* 6 vojtog avtov lovi faciieoc 
Oeiey v6 sal «yOQosivoy sipayjatoy* (ut iam Pindarus 
dixerat, yójrov stavtov (acia Ovasoy 3s x«l cOava- 
vuv éivat) Ost Ob avsov. stQgoovautzy va sivc: Tuv zuluy 
xal vo» aloyoey, wal cpyorvso xci sxyssnowa xol xazc 
vovTo xavora vs slvos Otxaíov xal adixe» xal tQ» qvoet 
"oÀuixwy (oy, TtpoovoxTrOy. uie oy nontéov, anayo- 
Qrusixov. Ob oy» oU seryréoy. Plutarchus 5): «0 xatog— 
«uc aot vopov nooctay;a eivai? v0 Ó ajraQsgye, 


1) Institut, div. VI, 8. 3) Cap. 16. p. 170. [ubi v. not.] 

3) Cicero de N. D. I, 14: Zeno naturalem legem divinam esse 
censet eamque vim oblinere, recta imperantem  prohibentemque  coza- 
traria. Apud eundem IT, 31. Balbus Stoicus: sequitur, ut eaderm 
sit in. iis, quae in genere humano, ratio, eademque veritas utrobique 
sit eademque lex, quae est reeti praeceptio pravique depulséo, 

4) Lib. I. Tit. 3, 12; $) De Stoic, repugn. p. 1037. 


— 410 — 
»opoU 42114 'OP ET MA. Clemens Alexandrinus !): veyàg 


(Stoici) Àdyov 0g80» (ut eam Cicero vocat rectam rationem) 
$0y vóntoy fgacey mQogsaktixów pv, dy svortdoy, amp» 
eyopsytcxOy 0à, Ov oU storytéov. Quae verba et in Sto- 
baeo ?) leguntur. Antoninus 5): sj «0 vospóv 7uY xovóy, 
xal Ó Aoyog, xaO" O» Aoyuxol dopev, xoiwoc" ei sovto, xal 
é ngoctaxrixÓg TOV viotZTíQy , 7 n9), AOyog xouog' si 
v0Ut0,.xXal 0 vÓp(OC xo»vóg: quae quidem verba sunt eo- 
rum, quae iam supra diximus, veluti aesaxepaAeíoet. Unde 
haec recte annotat Abbas d'Olivet 5): ,la raison, l'intelli- 
gence eic," Sic Philo 5, quem interdum stoiciesore decla- 
ravimus , dicit stgoova&uv soy sQuxviuy xa) amoyopsvoty 
VV OV ngaxséuy (otov vónoy , et alibi J legem contendit 
sipootaveiy & Ócl, xal anayogsver à ps yor, et alibi ?): 
tQy y«g àv solg ngootateot xal anoyopsuaeoi vOLLOV, of 
Ór xvoicg «lol vojtos, et9): vóuoc db ovdév iv Cnspov, 
3j Àoyog stQootat309 QU yon xoi enoyopsues € nto yes. 
Similia et Jamhlichus ?). 

Porro apud Stoicos ille deus, seu ,ZOI'OX, nou so- 
lum lex naiuralis dieinaque, sed etiam et fatum appellatur et 


———— ———À—À 





1) Strom. ]. P 420. [p. 350. B.] 

2) Hic quoniam legis et Stobaei mentio incidit, iuvat vocem »(- 
po» elapsam revocare et restituere Diotogeni in libro de regno apud 
Stobaeum Serm. 46. p. 329. ubi sic legitur: : «cies x eip 0 Durinió- 
vUuroc' dixmóvuvoc db, Ó vopgenwrarog. xr. Ok vóno , dinuiogUva (sub- 
auditur ovdepía.) o ui» ydQ QOéxuvor vong ivtà (forie ix vouo ivi), 0 
ói LDEIVOMENOSZ aitiog 1à Qixaio , ubi lege o dé ye »óuoc pro o di 
yevoutvog.. Mendum hinc ortum est, quod in veteribus codicibus le- 
geretur OAELENOM, per quod compendium pariter designatur o dé 
yt vóuoc et ó 0» yevourvog; de quo vide Tabulam septimam termina- 
tionum et compendiorum nostrae Apollonii editioni .praefixam. 

8) IV, 4. T 

4) Ad primum Ciceronis librum de N. D. p. 33. T. I. version. 
Gallicae. 

5) Lib. 1l, de vita Mosis p. 654. 

6) De migr. Abrah. p. 498. 

1) Tractat. quod deus sit immutabilis p. 301. 

8) De praemiis et poenis p. 918. 

9) In epistola ad Agrippam ap. Sieb. Serm. 44 p. 345. 


— 4176 — 


necessitas omnium rerum. Supra vidimus apud Tertullianum !), 
AOT'ON, id est, sermonem atque rationem, quem apud 
gentilium sapientes constat artificem videri universitatis, et 
fatum vocari, et deum, et animum fTooíe, et necessitatem omnium 
rerum. Ubi animus loeis nihil aliud est, quam o vov 2froc 
Aoyog, quem Chrysippus apud Plutarchum ?) cum fato unum 
idemque esse contendit, v; EIMAPMENHI sóv avso» 
iva: ; ut idem Plutarchus 5) dicit Platonis fetum nibil aliud 
esse, quam universam mundi animam, quae erat o vov 
4lO2 AOI'OX. ldem quoque significat Ó xormog ttc 
qucsoc Aóyog, quem ab omnibus Stoicis cum Iove et fato 
confundi sic docet Plutarchus *): 0s; d' *j xorvyj vore. xai 
Ó xoiwóg v5c QUcsec AOoyog cijtaQjtévs xal mQovora sai 
Ze dotiv , oUÀ» voUc ave(nodog AéÀgÓs. navtayoU yao 
vaUra Govilssa: 9v avtov. Sic Zeno apud Stobaeum 5) 
supra laudatum, dicit dug SÀzc dianSelv «0» toV savszoc 
AOTON, ov istos cipapuésqs xalovow. | Nam, ut ait 
Lactantius 9), sie natura, sie aether, sive ratio, sioe mens, 
sive fatalis necessilas, sive. divina lex, sive quid aliud dixe- 
ris: idem est, quod a nobis dicilur deus; nec obstat appel- 
lationum diversitas, cum ipsa significatione ad unum omnia re- 
eoleantur. Bic Seneca 7): quisquis formator universi fuit, sive 
ille deus est. potens omnium, sive incorporalis ratio ingentium ope- 
rum arlifex, sive divinus spiritus, per omnia maxima minima, 
aequali intentione diffusus, siee fatum el immulabilis causarum 
inter se cohaerentium series. Revera diserte dicit Laertius 5), 
Stoicis unum idemque esse et deum, et mentem, et fatum, 
et lovem, et aliis praeterea cognominibus gaudere numen: 
&» «e elva« QeOv xai vovy, sai «eiuagpévz» «al dia, vtoÀ- 
Àalg vs étéQaig 0yojuaníaig stQooovopiaQsoO at. Apud Sto- 
baeum 9) legitur: 'Eysinotog 0 Zwcinog O«0v drtqaisezo 


* 


1) Apolog. c. 21. 2) De Stoic. repugn. p. 1056. 
3) De fato p. 568. 4) De Sioic. repugn. p. 1059. 
$) Ecl. phys. p. 29. 6) Instit. div. I, 5. p. 18 et 19. 
1) Cons. ad Helv. c. 8. 8) Pag. 196. [VII, 135.) 


9) Eclog. phys. p. 12. [T. 1. 'p. 178 ed. Heeren., apud quem 
J£rxinavgot , quod unice verum, nunc e codd. repositum legitur.] 





— 4177 — 


vv «gogpévgv, ubi pro corrupta ENTIIL4TOZ Pa- 
naetium hebet interpres Latinus; ego potius legerim ,4N- 
TIIIATPOZX, cuius Stoici libros de natura et de mundo 
laudat Laertius !), qui eum Tyrium dicit. 

Fatum autem et Iovem, seu supremum deum, idem esse 
apud Stoicos, sic clare docet Seneca 2): vis illum fatum vo- 
care? non errabis; hic est, ex quo suspensa sunt omnia, causa 
causarum , et alibi 5): hunc eundem et fatum si diveris, non 
menlieris; nam cum fatum nihil aliud sit, quam series implexa 
causarum, ille est prima omnium causa, ex qua ceterae pendent, 
et infra *): sic hanc naturam eoca fatum etc. Idem 5): sive 
ille deus est potens omnium, sive incorporalis ratio ingentium ope- 
rum artifex, sive divinus spiritus, per omnia maxima minima, 
aequali intentione diffusus, sive fatum et immutabilis causarum 
inter se cohaerentium series. Cornutus 9) de Iove sic loquitur: 
Elinaouévsy dé dcoviy (0 Zwzg), xaO 1,9» nénapsat (sic enim 
e codd. mas. emendavimus) xal ovysígnza: navsa dy «a- 
fes wal ovo/yo qs5 &yovt. n£Qoc yiuvogueva (sic legendum 
pro absurdo et inepto ovorysíov jj &yovtog, codices mss. 
monetrant) «seo 7) 59017 ovAAaf negiéyet, xaQanso xal 
dv vq sigyu. Quae esse ipsamet Chrysippi et placita et 
verba, a Gellio 7) servata, vere monuit Bruckerus ?). Ci- 
cero ?) de ratione (401.127) perfecta et sempiterna sic lo- 
quitur: quam vim dnimam esse dicunt mundi (ut eundem ani- 
mum vocant t0» zov Ztoc /ÍOI'ON, so» xoiwvoy sgg qu- 
ecenuc /.10l'ON) eandemque. esse. mentem. sapientiamque | per- 
fectam : quem. deum appellant (ut supra Laertius £» elvai Os0v 
xal vovy) omniumque rerum, quae sunt ei subiectae, quasi pru- 
dentiam quandam, procurantem caelestia mqxime; deinde. in-ter- 
ris ca, quae pertinent ad homines; quam interdum eandem ne- 
cessitatem appellant; quia nihil alter possit, atque ab ea consti- 
tulum sit, inter quasi fatalem et immutabilem continuationem or- 


1) Pag. 191. 198 et 200. 2) Quaest. nat. 1], 45. 


3) De beneficiis IV, 1. 4) Ibidem IV, 8. 
5$) Cons. ad Helv. c. 8. 6) Cap. 13. p. 155. [ubi v. not.] 
1) VI, 2. 8) Tom. H. p. 540. 


9) Acad, quaest. 1, 1. 


— 418 — 


4 


dinis supremi. Eleganter Seneca !): qualem dicimus esse se- 
riem. causaram , ex quibus nectituwr fatum , talem et cupiditatum ; 
altera ex fine alterius nascitur. Apad Ciceronem ?) Velleius 
sic Stoicos alloquitur: Hinc vobis vewstitit primum illa fatalis 
necessilas, quam eipooutsyy dicitis, ul , quidquid accidat , id 
ex Getérna .eeritete vausarumque  euntinuatione : fluxisse. dicatis. 
Seneca 9): quid fles? gaid optas? perdis operam. 
Desine fata deum flecti sperare precando : 

raid et fixa sunt, alque imagna el. aeterma. necessitate. ducuntur. 
Eo ibis, quo omnia eunt. — Quid tibi nooum est? ad hanc legem natus 
es; hoc pairi tuo accidit, hoc matri, hec matoribus, hoc omnibus ante 
te, hoc omnibus post te. — Series ineícta, et nulla mutabilis ope, illi- 
' gat ac trahit cuncta, Quod hic quidem de morte, de omnibus 
aliis dicebant' Stoici. Antoninus *): éx vo» olov an' cpyzc 
cot Ovyxadeipaoto ; xo) ovysxAo0 sto t&v vo oonPaivoy, 
et 5): éxoy aaauvov v7 xAvoOo0i ovyeniDidov, noplyorv ov»- 
»5oat, oig *(00 note noaytaot (jovAereun, et 9): ovycyoc 
éncvosi»* xol nag eig qioÓzowv uiav vyv TOUSOU, ftüy't« 
Gvadidosat. xa) nog opu tug stávta mQaboei* «el noc 
soytG nz&YtOV TOV yiyopnévov cvvaivia* xol oid «ie $ 
oUvy5ori? xal ovugugovoig. — Sic habet 7): za éx s0» olov 
ovyxAoO0tevo. Haud aliter dicunt Sinenses, teste Claudio 
Visdelou 9): ,,Les destinées sont marquées etc." in quo qui- 
dem Sinenses mire consentiunt cum Stoieis semper praedi- 
cantibus necesse esse, ut homines deum, fatum, rectem ra- 
tionem sequantar. Ut Sinenses, sic noster Chrysippus Ía- 
tum semper vocavit ,£OI'ON. Apud Stobeeum 9) et apud 
Plutarchum !0), Xovomnoc Óvyatuyv svevpatixz» (ut He- 
raclitus ibidem ai9épiov oc«) Tz» ovotas «9c cijteppic- 
ejo «atr» voU navsog Ótonwetxn» appellat. Sic Antoni- 
nus !) deum vocat soy» Jrà 42c oveimc dryxevta Aóyov, 





1) Epist. 19. 2) De N. D. I, 20. 

3) Epist. 7T. 4) IV, 26. 

$5) IV, 34. : 6) IV, 40. 

1) lil, 4. 8) Pag. 418. not. subiecl, notic. Y-king. 


9) Ecl. phys. c. 6. p. 12. 10) De plac. philos. 1, 28. p. 885. 
11) Lib. V, 32. 


wem— -— -— -— - - 


— 419 — 


«cl Od stavcOQ voU GiUvog xotü st5pi0doug set«yrtévac 
olxovoptoUyva v0 này; quemadmodum et Heraclitus apud 
Stobaeum !) fatum vocaverat s5Qr00oU évQov vetaypévoe. 
lidem, Stobaeus et Plutarchus, in loco supra laudato, sic 
pergunt: xai noÀw (0 Xovowwnoc) d» soig Ogotg^ elpap- 
pévy dosiy. 0. so9 &óopov. .4Ol'OZ, 7 .40T'OZ (Phutar- 
chus habet NOMOSZ, quod idem esse probavimus) «ov 
Ovtoy ày t xo0pt, nQoroie Óroxovujévoy, 7) Aoyoc, xad 
üv 1d jp» yeyovóova yéyoye" va dà yivoueva yivevai* td 
Ób ysvqcójsva ysvrzosva: Hoc Antoninus?) vocat ovy- 
xÀeorp xai éinanoxyv so» stQovolc Órouxovpiéyoy , et 5) 
Àóyo tQ "& oÀa Ótorxovvr:. Sic Aristocles in septimo de 
philosophia libro apud Eusebium *) dicit, Stoicis videri cro 
puévtor supuvoy sp sivcs xadaneget «4 onégua, «uy 
ámavcuy dyoy soUc Aoyovg, xol vag alvíag 10» yeyovo- 
v0y , xol vU» yuyyoutvoy, xal sw» écojétyov' vr» 0b 
vovtov isumAoxán9 xal axoAovOiav, xal sinappévzv , «al 
inetyuyy, xal dij9uav , ai youoy elvat 30v. 0ytuy 
adtadpaotóv "uva xol ágvxvoy. vaUT2 0b nàáytuc diouxel - 
odar 1€ xavà vOv xoOJLOV Unieu, , xadastp iy v7 &Uy0- 
pnorüty t9] noAe(a. 

Laertius 5) de iisdem Stoicis komen dicit «yv &íjiap- 
pnéygy esse JODI'ON, xad 0» 0 xoopog ALEZATETAI, 
ut Damascenus a Lipsio $) laudatus: srgovoud éats (fovig- 
eig 950v, Ó& jv nàyta va Óvqa Vr» noo0gqopov Óutaye- 
yn" àapfaver; quod ad verbum habet Nemesius ?). Plato 
in Timaeo, laudante Plutarcho 9), dicit fatum esse NOMON 
dxOlovOQo» v7 tov naytOg QUO, xaO Oy Onidysvoas cc 
yivoutva, ut Nemesius ?), Platonis de mundi anima senten- 
tiam explicans, dicit dz,i/0UQyóv, id est, creatorem, animae 
mundi NOMOTZ óadoxévoi, xa9' ovg ALEZAI'EIN oqei- 


Àes sotv0 70 sid», otc wai eiptapucyys xaAsi, et alibi 10), 


1) Ecl. phys. p. 12. 2) Li, 8. 
3) IV, 46. 4) Praep. ev. XV, 44. p. 817. 
5) Pag. 200. 6) Phys. Stoic. I. diss 14. p. 54. 


1) De nat. hom. c. 42. p. 166. 8) De fato p. 568. 
9) De nat. hom. c. 2. p. 48. 10) Ibid. c. 38. p. 144. 


— 480 — 


de eodem Platone loquens, illi videri docet cozso» Ó$ sov 
NOMON (id est 9eiov vójorv, seu "fdoaesetay et ei- 
napuévny) 0idooQa: apa 1OU nQutov xal asctatov d«ov 
v0» svavzogc (lege TU v0U "aVcog 2) yvys eig dtaxoeuz- 
ci» 1» OÀoyp, xaÓ' 0v Ütebaystos td ytyopueva; qua voce, 
scilicet ZEE 4IT'EXOAI, eodem sensu idem Nemesius 
alibi ?) usus est. 

Plutarchus 5): JJiase» iw» v9 llolissig *) drayxgc 
G$vyatpoc Kogrc 4dajgéoeng Aoyov qwoiw sivas «tjv eipap- 
pévgv, o 19ayixüc , aàÀd Osoloyiug 5) 20 ag£oxo» avo 
&nogatvogieyog. el Ok xowotegov dOcÀor vig saUza pnesa- 
Aafo» UnoyoaUar, oc ple dv Daíóop, Aéyorv av 9 ci- 
poauuévg, Aóyoc 9slog anagaffasoc Ut alsíav dveunodi- 
ovoy. Sic Nemesius 5), de Platone loquens: Ilasev óà 
dryec Atyet. vv elnaguév nv: I, phy xav ovcíav ty» Oi 
xat dyfpystay* xav ovOíiay uie, vr» vsoU naytoQ vuygv 





4) [Ita nunc e codd. repositum legitur in ed. Matthaei p. 304.] 

2) De nat. hom. c. 42. p. 161. — 3) De fato [p. 568.] 

4) X. p. 163. 

5) [Cbalcidius in Plat. Timaeum fol. XXXVIIL b. ed. Ascens. 
porro in Politia Lacheseos appellat orationem non tragice, sed more 
theologorum.) 

6) [De nat. hom. c. 38. init. Malit aliquis Plutarcho restituere 
&»axodpgacto» pro d»euxodicrov. Quam suspicionem firmare videtur 
loeus de fato simillimus, nescio unde descriptus apud Mauuelem 
Moschopulum Gramm. ed. Titze p. 51: Eisagué»g, yéxid atia vé» 
0Àe»* 7 Aóyoc, xaÓ'O» 0 xóGpoc Óubdyerae, 7 (Quoc TiG xa ixsgus- 
dicuog áxagágaroc, d» airíuy dvunodQugvovy* 7 ÓOvraac xevyrixg «Ue 
vàgc. Quibus verbis bonus magister de se addit: Zueic dà Xqeasor 
ópoloyoUut»y diosezy và závra. Nihil tamen mutandum esse docent 
Chrysippi apud Plutarchum de Stoic. repugn. p. 1056 de fato disse- 
rentis verba: ovdi ydg «xa, 7 dic, dÀld xavrayeU, nülÀor Ó'iv mcs 
Tol; gucixole, yíyguge, val; ui» xara wipec gUOtge xal xvjOu» ivgua- 
pura xolÀd yívtoDus xal xeAvpara, x7 dà và» ole», ugdiv. xul mé 
él; sd6 xavd wígoc 5 vé» SÀe» dixttivovaa xivgsic, ipxodicouirew xa 
xelvosive» ixivwv, driumodicroc avig xal dxeéAvrog; ior; Rursus 
tamen Plutarchus apud Stobaeum Ecl. phys. T. I. p. 188 ed. Heeren. 
eéptouivnv appellat «*uxodoacvor; neque aliter Áuctor libri de mundo 
c. 1.] 


— 481 — 


xav ivégyetay 0b, Óeloy vóntov anagaosor di aiziay 
avanódQacto». xac! d$ sovso» Oeopov '4dOgdoteray. ldem 
Plato apud Stobaeum !) dicit /O ['ON dídto» «9v ovoía» 156 
dpuaouévgc, xal vojtoy aíidiovy vzg *0U staytOc Quota. 

Stoici vero et ante eos Platonici fatum yvyocantes //O- 
TON, in hoc imitati sunt Heraclitum dicentem apud Sto- 
baeum ?), sipaguévgy esse :OI'ON én &5c ivovsiodgo- 
puc Óyuovoyoy sov üysoy. . Idem Heraclitus apud eun- 
dem alibi Stobaeum 5), ut et apud Plutarchum *), docet fa- 
tum esse. /:/0I'ON «ov Jia vc ovaíag-voU siavzog dz- 
xoyga. 0*5 d dosi vo aiOéQro» oua, orégia vzc 100 
siayzog yevégasog, xal ssQuódou pdtooy vesaypévgc. Idem 
ibidem addit omnia fato fieri et hoc fatum idem esse ac 
necessitatem: sapra dà xoÓ eigaguéveg», try Ó avigs. 
vnagysy. ,4NADKHN. ldem fere sentiebat Leucippus, 
qui fatum ipse vocabat ,£OI'ON, illudque cum necessitate. 
confundebat; quod sic legis apud Stobaeum 5): /fsvxisirtov: 
soya xev avyayxuy, vi» ÓÀ avvr9 vnagyey sipagpéyus 
Adyss yag àv $9 negl voU* ovdi» yon udwtgv yiysevat, 
aAÀd nàvva ix Àoyov v& «ol Us dvayxgc, ubi haec verba 
EK AOTDOT ita intelligi possunt quasi haberetur é£ eí- 
piagnévyc, cum «oy jóyov et vzv siuaQuévsy idem esse 
probaverimus. 

In hoc quoque Heraclitum secuti sunt Stoici, quod &i- 
DT TTTTLIL pariter vocaverint ayáyxyy, necessitatem, et pro 
uno eodemque habuerint Apud $tobaeum 95) Chrysippus 
fatum modo /4/OT'O N, modo veritatem, modo causam, modo 
naturam, modo necessilatem appellavit: pezadaufava Ó' 
avt toU AOyoU T5v aÀZgÜso», tzv altiuv , v?9 GUOI, 
«av avaüyaz». Sic idem Chrysippus apud Ciceronem ?) 








1) Ecl. pbys. 1, 6. p. 12. [T. I. p. 118 ed. Heeren.] 

2) Ibid. c. 4. p. 2. 

3) Ibid. c. 6. p. 12. [T. I. p. 178 ed. nece 

4) De plac. philos. 1, 28. p. 885. 

$) Ed. phys. c. 5. p. 10. (T. |. p. 160 ed. Heeren. quem vide.] 
6) Ibid. c. 6. p. 42. [T. J. p. 19980: Heeren.] 

1T) De N. D. 1, 45. 


31 





— 482 — 


deum dicit esse fatalem umbram et necessitatem rerum futura- 
rum, et infra ibidem: idem etiam legis perpetuae et aeternae 
eim, quae quasi dux vitae et magistra officiorum sit, lovem diit 
esse, eandemque fatalem necessitatem appellat, sempiternam rerum 
futurarum eeritatem. | Supra apud Tertullianum !) et Lactan- 
tium ?) vidimus deum modo rationem, modo divinam natu- 
ralemque legem, modo fatum, modo necessitatem omnium 
rerum, modo divinam fatalemque necessitatem promiscue 
appellari. E Cicerone 5) declaravimus, rationem perfectam 
et sempiternam, vim animumque mundi, mentem sapien- 
tiamque perfectam, id est, deum, interdum et necessitatem 
vocari; quia, inquit Tullius, nihil aliter esse possit atque ab 
ea constitutum sit. Seneca *j fatum existimat necessitatem 
rerum omnium et sententiam dei esse. Plutarchus 5): Ev- 
ernióre Ó' oUx op26c ave TOU OUyunÀexTIMOU *€ Ütacev- 
XxTUXO styorv au Zwc, eis" dyd yy qoocag, era voUc Beo- 
16y. xal yaQ avayxyg xal voUc dosi» 4j Órzxovoa tà nav- 
voy duyouig. Versus autem. Euripidis, quem hic affert 
Plutarchus, legitur in Troadibus 9): 
"Oetic nov sel ov Óvotónaotog eidévas 
Zevc , eis avayxg quoeoc, eire vovg (gosay. 

Sic et Auctor libri de mundo ?) saepius Stoicissans: opa: 
dà xoa) vv dvayx9v ovx aÀàÀo v: ÀéycoO at, nÀgv voUtov 
(lovem), oilovel axivztoy ovociav, ubi pro 4A4KINHTON 
legerem ,2NIKH' TON, quod propius accedit ad etymolo- 
giam, ad quam allusit Cornutus 9), qui, docens Iovem esse 
ANATKHN, sic loquitur: a»eysxm 04 otov, v &Eae xal 
zc IIEPICTENEZO AI ovs àcviv. Stobaeus 9), qui haec 
ipsa Pseudo-Aristotelis verba laudat, pessime hic habet qoi- 
x7tov» oixíay, quod magis tamen cum JZNIKHTON ov- 








1) Apolog. c. 24. 2) Instit. div. 1, 5. 

3) Quaest. acad. 1, 1. 4) Quaest. nat. 1], 86. 

$) Deanimae procreat. p. 1026. 6) Vers. 884. 

3) Cap. 7. p. 869. T. l. ed. Paris. 1654. 

8) Cap. 13. p. 155. 

9) Ecl. phys. c. 6. p. 144. (T. I. p. 188 ed. Hecren. ubi nunc 


d»íxgyro» repositum.] 


ciay, quam cum dxívyto» ovoiay convenit. Hanc nostram 
emendationem, quae ex levissima pendet litterarum inver- 
sione, confirmare videtur Chrysippus apud Plutarcbum !), 
ubi «zv eipagpévgy oisiay» 4ANIKHTON xal dzovtoy 
xal ósQencov anopaivoy, avtoc atosrto» xoAel wa) ddpa- 
ovuay xal) avayxyge xad nsnoepiyyv, oc négac &naou 
initiOsioa» ; prorsus ut Cornutus ?) ostendit, Iorem simul 
esse utolgay , aloav, eipagpéyry , avayxyy , Parcarum dU- 
vapiy, 4dogaoteilay ,| INéueoiv et. oniy..— Hanc. eandem 
Chrysippi, et Cornuti, qui Chrysippum descripsit, senten- 
tiam fusius expositam et iisdem fere ac in nostro Cornuto 
verbis: expressam omnino confer apud Theodoretum 5) et 
apud Stobaeum *) et in septimo capite Libri de mundo, ubi 
Stoicam prorsus agnosces doctrinam. Plutarchus in tractatu, 
au futurorum scientia sit utilis, cuius fragmentum nobis ser- 
vavit Stobaeus 5): «à eljiaguévoy atosntoy xal anagaffa- 
voy, X OonsQ (lege y'onsg) póvov 0gppvor vevoet, xap- 
vega (forte xoavaQa) voto xéxlev (lege vovto xéxÀngta:) 
AN AT K A xol tengoypésy (legestenoouévg). Za vovto 
v2» sinapnévyy xal adgaoverav xeAovotv, óv« néQag vale 
aiviaig Zvayxaopévoy énigiOgouw , dvéxqevxsoc ovoa xal 
dvanódoaosor. Didymus apud Eusebium 5): Zeve Adyera: 
0 «*00H0g, inis; soU (X9 aitiog Tuly doti, xa000oy Ó 
elpouiévo Aoyo svávza Otoixel asaga(fasoc a oidiov, 7000- 
ovopapsodot eipao nés gy "Adpdosutay Ób, 0*4 oUdéy doviv 
QUtOV dn odidpxoxem" Ilooyo:a9 Ó', 0*4 s:QOQ 90 Xefioiiov 
oixovopet Exacta. 

Nec ulla fuit peculiaris de fato et necessitate Stoico- 
rum sententia, Nam Theodoretus 7): ov jvoy 0$ ol agupl 
zov /nuóxQitov, uci. Xovoimnnoy, xal ' EníxotQoy, navia 


1) De Stoic. repugn. p. 1056. 2) Cap. 13. p. 156. 

3) Serm. VI. p. 562. 4) Ecl. pbys. p. 12 et 13. 

5) Ecl. phys. p. 13. (T. LI. p. 186 ed. Heeren. qui z' wm c 
codd., ut videtur, edidit, sicuti eliam mox zezgopuívg, quod Villoiso- 
nus proponebat] 

6) Praep. ev. XV, 45. p. 818. 

1) Serm. VI. p. 562 et 563. [T. 1V. p. 851 ed. Halens] 


31 * 


— 48M — 


xatd dvoayxys dqaoo» yiyeisÓnt, vüyuyy naloUvtsc 
vj» eiuapuévss* dila xol Ilv9uyógac ó 0:01000vAÀ9toc, 
dydyxty elus nepuxeloÓ a. vo xoojg. o Ok [lagnevirc 
v5» avayxiy xal daiuoya véxkene, xal Ziwyw, xai Iloo- 
voiay. xol 0 JlodwAnsog db naysao xa cipagpevyy ci- 
enxe yiyveaOat.— dodyugo db az». cinaguévrv ual ovzoc 
oyáuage. xal Xqvoisog db 0 Zrwinog undi» Óragépsiw 
ene sov eipiaQuévou «0 xotyyayuacuévop" slvat Óà vy» 
eipaQuévos, xivzaw dídtoy, ovesyr) xol vevayuéyzy. — Zin- 
voy dà Q Kissievc dUvapav xéx)gyuo vr» ceipaguevgy s 
yqsinov *rc vÀyc* wz9 Ob ad*59 xal Iloovouav, xal qva 
wvonacsy. Sic etiam Polus Pythagoricus in fragmentis Py- 
thagoreorum apud Gale), de' iustitia: à» xoócguo jap ev 
aUtG vd» 0Àav cpya» ÓtaosQusayoloa (ut supra apud Di- 
dymum.szgoc s0 yozouow oiwovogei Üxaova) (xéxAvgta:) 
s:Q0vosG e xa) aouoyia xai díua, yévovc.vivoc Oeuv oto 
vegitonssu», uhi legere tentarem, x«l NOTZ (yro DE- 
NOTZ) «wóc Oeóv ovto vagitopéyo, id est, vocatur et 
mens, deorum aliquo sic volente. Facile «0 ILENOTZ in 
textum irrepere potuit pro K,47 NOT'ZX, quod gamma et 
kappa sint litterae valde affines et secundum recentiorum 
Graecorum pronuneiationem .et «0 xa) efferatur et «o xi. 
Anaxagorae apud Platonem ?): NOTZ oscy 0 Ótanoopov 
va xal sóyvuv ai:og, ut Polo say oAoy agyav diactoa- 
«eayeiv et Didymo oixovousiy &xa0za dicitur. — Chaldaei 
apud Philonem 5), z0y gawwopevov vovsoy xóopoy iy soic 
0UOLV Unesónqoay elvat uóvoy 4 9«0»y Ovva aUSOV , 9j iv 
aUo 9sóy seguéyoyva 97 voy oloy vert, eipapnévyev 
v& xal avayusgy Otonioossgavsec. 

Haec necessilas dicebatur et aiía, causa, ut eam srev- 
voy AITIAN et AITIAN avíugtoy vocavit Chrysippus 
apud Plutarchum *), qui et apud Stobaeum 5) supra lauda- 
tum ecaAatrfaver avti zov. Aóyov vv aÀyOtiav , ezv 


1) Graec. Mythol. p. 108. — 2) Pbhaedone p. 260. ed. Forster. 
3) De migr. Abrah. p. 415. 4) De Stoic. repugn. p. 1056. 
$) Eocl. phys. c. 6. p, 12. (T. i. p. 180 ed. Heereo.] 


— 485 — 


cis(a» , s)» quo, S49 INATKHN. — Enimvero, ut ait 
Seneca ?), qui deum alio loco?) causam primam et genera- 
lem vocaeerat, cum fatum nihil aliud sit, quam senes implexa 
causarum , ille est prima omnium causa, ex qua caeterae pen- 
deni. Et 5): hic est,-ex quo suspensa sunt omnía, causa cau- 
sarum.. Laertio *) fatum Stoicum est JITIA sóv vopor 
EIPOMENH , ut Senecae series implexa causarum. — Pari- 
ter Antonino 5) deus dicitur y I7 14, et 9) roov AITIA 
et?) Saa .4ITIAM, ag $c ovufaivu nào návca. 
Idem 9): ovpfluiver 1« noi ; Oéyoptai, ini tovc 9soUc dva- 
gépguv, xal «9v návrw» myjne, dq fc návsa vd yivo- 
ava ZTMMBPTET AI, obi AITIAN EIPOMENHN 
agnoscie; et 9): deseo du navcev tov ompavoy 0 xóopoc 
s0r00s0» OOp0 OvjiÀZQoOta:. Cicero 1): fatum id ap- 
pello, quod Graeci cipaguádsr», id. est, ordinem seriemque cau- 
surmm, quum causa causae nexa rem ez se gignat. Ea est ex 
omni aeternitate fluens. veritas. sempiterna. — Quod quum ita sit, 
nihil est factum, quod non futurum fuerit; eodemque modo nihil 
est futurum, cuius non causas id ipsum eficientes natura. conti- 
neat. Sic Augustinus 13): locem autem, qui etiam Tupiter. di- 
citur, quem oelint. intelligi, exponant. — Deus est, inquiunt, habens 
potestatem causarum , quibus aliquid fit in munde. — Hoc quam 
magnum sit, nobilissimus V'ergilli eersus ille testatur : 
Feliz qui potuit rerum cognoscere causas ; 
et: Hunc sane deum, penes quem sunt. omnes causae factarum 





1) De benefi. IV, 1. 2) Epist. 65. 

3) Quaest. nat. Il, 45. 

4) Pag. 200. [Cbalcidius in Plat. Timaeum fol. XXXIX. a. cd. 
Ascens. Quippe providentiam dei esse voluntatem. V oluntatem porro 
cius seriem esse causarum: et ex eo quidem quia voluntas, providen- 
tia: pórro quia eadem series causarum est, fatum cognominatum. 
Ex quo fieri, ut quae secundum fatum sunt, etiam ex providentia 
sint ; eodemqua modo, quae secundum providentiam, ex fato, ut pu- 
tat. Chrysippus.) 


5) IX, 6. 6) IX, 4. [Cf. Sallust. de mundo 5.] 
1) Vil, 21. 8) VIII, 23. 
9) V, 8. 10) De divinat. ], 55. 


11) De C. D. VII, 9. 


— 4M — 


«acc dvayxy9 qgagae yiyyicÓnt, | ivdyuty» wnoloUrte: 
v2» eipaouévsgs* dÀÀa xol Ilv9ayópac 0 noleOpvAAnytosc, 
deocyxg» eiua nsprueioÓn: vo xoopue. 0 Ob [laguevidzce 
sge avdyxy9 xal daiuoya xéxkgae, xal) Ziwyv, xat. IToo- 
vouuy. xal 0  JFlokuAnsog 0b navsa xa cipaguévgs ci- 
oyxe yiyveaDat.— dydyuso Ób ary. cipaguévi» xal ovsoc 
qvópage. xol Xovormmmoc db 0 ZveixOg arÓiv diagépeiy 
eine soy eijiaQuévov «0 xovgyaynaonévoy* silvas dà vyv 
eipappévsy, uivzaow dídiov, ovssys) xal vesayuéyrv. | Z- 
voy Óà Q Kissuesc QUvapev xéxAgks t9» eipaguevgy xi- 
ymqrinNs *nc vÀgc' vz9 Ob aves» xal [loovouav, xal qvatv 
«vopagsy. Sic etiam Polus Pythagoricus in fragmentis Py- 
thagoreorum apud Gale), de iustitia: à» xo0guo pip ev 
avt vdv 0Àav coycv ÓtrmosQavayoiga (ut supra apud Di- 
dymum sgóg 0 yoZoio» oixovagsi Exo0va) (xéxÀzgta:r) 
Stgovora v5 xal GQuovia xai diua, yévovc vivoc Oeiv oU$0 
vegicoucso», ubi legere tentarem, xa) NOTZ (yro I'E- 
NOTZ) vwóc Qeuv ovvo vagitopéyo, id est, vocatur et 
mens, deorum aliquo sic volente. Facile «o I'ENOTZ in 
textum irrepere potuit pro K,47 NOT'Z, quod gamma et 
kappa sint litterae valde aífines et secundum recentiorum 
Graecorum pronuneiationem et «0 xe) efferatur et so xi. 
Anaxagorae apud Platonem ?); NOTZ osew 0 Ótaxo0pev 
va xal sdytoy alwog, ut Polo sày oAay agyá9 diaospa- 
«ayeiv. et Didymo oixoyopeiy $xo0ta dicitur. — Chaldaei 
apud Philonem 5), «0v patvoptevov votsoy s00po» éy toic 
oUOLV UsstOnyOay elvat uóvov 7 Osoy oysa aUsOy , sj i» 
avstqg Oso» neguiyoysa soy voy olov spuyrv , eiuxopi£voy 
v6 xal avayxgv ÓOsoniaosycavsec. | 

Haec necessias dicebatur et aívía, causa, ut eam sray- 
voy AITIAN et AITIAN ayíxgtoy vocavit Chrysippus 
apud Plutarchum *), qui et apud Stobaeum 5) supra lauda- 
tum jievaAapover dvtl soU. AÓyovu v9» cÀyÓeiav , rv 


1) Graec. Mythol. p. 108. — 2) Pbaedone p. 260. ed. Forster. 
3) De migr. Abrah. p. 415. 4) De Stoic. repugn. p. 1056. 
5) Eocl. phys. c. &. p. 12. [T. 1. p. 180 ed. Heereo.] 


— 485 — 


citu» , v9» quouww, 999. YI NAT'KHN. Enimvero, ut ait 
Seneca !), qui deum alio loco?) causam primam et genera- 
lem vocaeerat , cum fatum nihil aliud sit, quam senes: impleza 
causarum , ille est prima omnium causa, ex qua caeterae pen- 
deni. Et 5): híc est,-ex quo suspensa sumi omnia, causa cau- 
sarum.. Laertio *) fatum Stoicum est ATT'AÁA sov vopon 
EIPOMENH , ut Senecae series implexa causarum. — Pari- 
ter Antonino 5) deus dicitur y AÁIT74, et 9) noovg ATTI A 
et 7) 8sia. . 4MITIA, agp $e ovufaiye n&cw navta. 
Idem 9): ovufaives 134 oi 5 Oyopiat, én) vovc 9soUc dva- 
qépov , xa) «Sw návcuy nyjnv, dp 9c náyta «d. yiyo- 
usa ZMMHPTETAI, obi 4ITIAN EIPOMENHN 
agnoscie; et9): deseo dx novvey tuv couctoy 0 xóopoc 
«0100v09» cOji9 OUpiíÀZO00tat.— Cicero 10): fatum id ap- 
pello, quod Graeci sipiagudos», id est, ordinem seriemque cau- 
surum, quum causa causae nexa rem ex se gignat. — Ea est ex 
omni aeternitate fluens oeritas sempiterna. — Quod quum sta. sit, 
nihil est facium, quod non futurum fuerit; eodemque modo nihil 
est futurum, culus non causas id ipsum efficientes natura. conti- 
neat. . Sic Augustinus 13): Iocem autem, qui etiam lupiter di- 
«itur, quem oelint. intelligi, exponant. — Deus est, inquiunt, habens 
potestatem causarum , quibus aliquid fit in munde. — Hoc quam 
magnum sit, nobilissimus P'ergili oersus ille testatur : 
Felis qui potwt rerum cognoscere causas ; 
et: Hunc sane deum, penes quem sunt. omnes causae factarum 





1) De benefic. IV, 7T. 2) Epist. 63. 

3) Quaest. nat. Il, 45. 

4) Pag. 200. [Cbalcidius in Plat. Timaeum fol. XXXIX. a, ed. 
Ascens. Quippe providentiam dei esse voluntatem. | Voluntatem porro 
e£us seriem esse causarum: et ex eo quidem quia voluntas, providen- 
tia: porro quia eadem series causarum est, fatum cognominatum. 
Ex quo fieri, ut quae secundum fatum sunt, etiam ex providentia 
sirzt ; eodemque modo, quae secundum providentiam , ex fato, ut pu- 


£at Chrysippus.] 


5) IX, 6. 6) IX, 14. [Cf. Sallust, de mundo 5.] 
1) VIII, 21. 8) VIII, 23. 
9) V, 8. 10) De divimat. ], 55. 


11) De C. D. VII, 9. 


— 488 — 


cas, fatum, fortunam: omnia .eiusdem dei nomina sunt, oaric 
ulenfís sua potestato. — Est iustitia, probitas, prudentia; fortitudo, 
frugalitas, unius animi bona sunt: quidquid horum tibi placuit, 
enimus placet. gitur at de poetis affirmat Plutarchus !), 
eidéyas Oe? «ol psgpuoyeosi» , Ov «al «cG soo fog xai 
Zvóc ovopae svosb niv «óy Geov, moth 0b «yv TTXHN, 
soAlaxc ÓÀ 9» elpappévg» noocayopstevor, quae qui- 
dem omnis apud Stoicos, ut apud poetas, unum idemque 
sunt, immo et cum ipsa confunduntur providentia. 

Seneca, qui docuerat ?) lovem posse vocari fatum, for- 
tunamque, baec observat 5): ois illam prooidentiam dicere? 
recte díces. | Est enim, cuius consilio huie mundo providetur , ut 
inconfusus eat et actus suos explicet, ut Laertius *) dicit, Stoi- 
cis deum efse soovoysixÓy xóopov 76 «ab sy d» xoojeo 
et alibi 5), «o» xóojtov olxeioOat (lege dtorzeloOwt) xava 
vov» xal noovoiuy. Quod acceperunt Stoici a Pythagora, 
qui apud eundem Laertium 5) docet, «$Ooenowv «vat stooc 
9«oUg ovyyiyeiav , navd 0 ueséye. dyÓpuno» O«ppov. 
Ói0 sal sspovosioQar voy Oeo» vi&v. — Cicero?), qui dixe- 
rat vim animumque mundi nonnunquam appellari fortunam, 
observat hanc eandem esse omnium rerum, quae sunt ei 
subiectae, quasi prudentiam quandam: ubi per prudemtiam 
intellige providentiam. Balbus enim Stoicus apud Cicero- 
nem 9): talis igitur mens mundi cum sit ob eamque causam vej 
prudentia oel providentia. appellari recte possit, Graece enim st oó- 
vota dicitur, haec potissimum providet ct in his masime est. oc- 


-—— — MÀ  — — — 


1) De audiend. poetis. p. 28. — 2) De benef. IV, 8. 

3) Nat. Quaest. 1l, 45. 4) Pag. 199. 

$5) Pag. 197. [Propria huic rei est vox dioneroOu.. Sallust, de 
mundo 9: diontoÓcs cd. dvÓQun,ya ngáyuara, Phalaris Epist. 40: 
»j ÓioxoUom ngóro., ubi Lennepius p. 158 seq. ed. Lips. multa de 
Stoicorum providentia confert, comparanda ctum iis, quae editores ad 
Sall. |. ]. p. 123 ed. Orell; de providentia philosophorwra omnis aeta- 
tis et scholis congesserunt. Varias v. mgórous significationes exponit 
Stepbanus Schol. in Hippocr. p. 60 ed. Dietz.] 

6) Pag. 200. [VIII, 27.] T) Quaest. acad. 1, 7. 

8) De N. D. D, 22. 





— 480 — 


cüpata, primum ut mundus quam aptissimus sit ad permanen- 
dum, deinde wt nulla re egeat *). ldem 9): nec anum fatidicam, 
Stoírorum vtQóvoi«y, quam Latine licet providentiam dicere; unde 
liquet hoc vocabulum a Tullio fictum tue ; qui ibidem et 
infra c. 9 habet pronoea. 

Didymus apud Eusebium 5) observat 'Stoicis lovem, 
xa900ov db sigopévo Aóyo nàvta Otorest aonapafiatogc éE 
didiovy, npgocovoja(e0Óa: elipappésgo* ""dOpaoveiay Oi, 
Ott ovOc» Por: avzov asoódtdoaoseiv*  loóvoiay Ó', osi 
c00c *O yo$Oipio». olxosoge? Axaova. — Plutarchus *) ne mi- 
nimum quidem aliter fieri posse dicit, quam secundum com- 
munem naturam et eius rationem. Idem autem ibidem af- 
firmat, ne antipodibus quidem ignotum esse, communem 
naturam, communem naturae rationem, lovem, fatum, pro- 
videntiam, idem esse apud Stoicos, et haec ubique ab illis 
praedicari: oUdi» yoQ dowiv dÀÀog vov xara péQog yíve- 
0Óct., oUÓR toUAÓyriOTOV, 7) xavd $T» kowT9 QUoiv xai 
xavd sOY dxeiyzyc Aoyov. Oti Ó 7) xowvy qUOIC xa) O xoi- 
yog *fjc qvVoeoc Aóyoc elpuoopéoy xal mgóvoia x«i Zeug 
iotty, ovÓb voUc ayvínodac ÀcÀgÓs. sitayszayoU yap vavva 
OovÀAsitar Us avtOV* xal* Zogc Ó' iveAcltso Bovig* voy 
"Opoov slpyxévac qyolv (0 Xovornnoc) ópOvc inl eyv 
elpappéygy dyaqégorsa, xal s9y voy 0Àov qvow, xac 
yv nceyca ÓOhuxelza:. — ldem. Plutarchus 5) hunc. eundem 
Chrysippum tradit omnibus suis moralibus praemittere quae- 
stionibus zóy fa, v99 eipagjrévg», v5v sipovoiay , v0 
ov»écyecOat pig Ovysdpuer, 120v s00uo» &ya Óyva xai ft6- 
"epaopévoy. | Hic quoque vides a Chrysippo lovem, pro- 
videntiam, fatum et. communem naturam coniungi et pro 


1) Sic quoque Spinoza, quem in multis cum porticu de fato, 
providentia et libero arbitrio consonare infra ostendemus, fateri cogi- 
tur Propos. 24. Etbic. Part. 1. p. 23. deum non tantum esse causam, 
ut res incipiant existere, sed etiam ut in existendo perseverent, sive, 
inquit, ,,ut termino scholastico utar, deum esse causam essendi rerum." 

2) De N. D. I, 8. 3) Praep. ev. XV, 45. [p. 818.] 

4) De Stoic. repugn. p. 1050. 5) Ibid. p. 1035. 


— 400 — 


uno eodemque.haberi deo. "Theodoretus !) docet secundum 

hunc Chrysippum, szesrQctévyyr, eltaopévty», tolpag, qoiov 

etc. unum idemque esse et haec addit: sy» dà stQóvotay 

v0UIO x5xÀZxaGOi, OkOwe.swQog 10 voroiuoy olxovogtel Exa- 

o:a, ut supra Didymum audivimus dicentem, lovem esse 

vg» slappéyry et stQóvoius 0€: stQOC «o. yoroiuioy. oixo- 

vonst Exacta. — Chrysippi magister Zeno apud eundem ibi- 

dem Theodoretum ey» avv» eipaouésysg» xal sQovotav 

xo) qvo eyójiacey , et alibi ?) in eodem opere, ut apud 

Stobaeum 5) in libro sig) qose», fatum vocat Óvvajuv 

xevrvixz9 tnc VÀgc (quod dei et Aoyov drurovoyov pro- 

prium est) et addit apud Stobaeum, parum interesse, utrum 

illud fatum providentiam appelles, an naturam: 7wvcv:vo (si- 

uaQuevg») ug duxqogoy szpoyora» xoà quoty xaAsis. Sic 

Parmenides apud Theodoretum *) «y» davayxsv xal dei- 

posa uexinxe, xal Qixzv, xal soovoias. Zeno autem pro- 

videntiam vocat siyssixrv 1276 VÀyge, ut Cotta apud Cice- 

ronem 5), e Stoicorum mente loquens, eandem appellat ma- 
teriae universae fictricem atque moderatricem. Sic Cornu- 
tus habet ): egy iy vr «o9 0Àc09 wuyy xUQías, f» éxa- 
Aegav oi viGtsQor vtQ0vOIa9 , et por quam ombia condita 
fuisse observat. Sic Parmenides et Democritus apud Plu- 
tarchum ?) et Stobaeum 9) dicunt, omnia fieri ex necessi- 
tate, eamque necessitatem eandem esse ac iustitiam, fatum 
et providentiam et mundi fictricem existimandam, ssewrc 
«aT avaxg»' vr» cvtzy» Ó elvat sal elnaguéygy , xtok Ói- 
«9e, xal noororv, xal xooponoroy , ubi quis forte pos 
so0vorav delendum coniiciat «0 xal, ut xoogt'onoro» sit 
$tpo»oiag epithetum. Haud absimiliter Auctori hyninoruss. 
qui Orpheo male tribuuntur, natura, fatum et providentia 
unum idemque sunt. Sic enim habet ?): 





4) Therap. 6. p. 566. (T. IV. p. 851 ed. Halens.] 


2) Serm. 6. p. 563. 3) Ecl. phys. c. 6. p. 12. 
4) Therap. 6. p. 562. 9) De N. D. il, 39. 
6) Cap, 18. p. 119. 1) De plac. philos. ), 26, p. $54. 


8) Eclog. phys. c. 5. p. 10. 
9) Pseudo- Orpheus hymn. in natur. vs. 26 et 17. 


— 4904 — 


' AÁrpopie, savsopuaserga, nestoopiépn, aloa, nvoinvouc, 

 afdtog. Lov), 7À a9avasy 3€ IIPONOIA. 
Sic et Chaldaei, teste Philone !), in hoc cum Stoicis con- 
sentiunt, quod mundum, aut, quae eo continetur, universi 
animam, solum et unicum crediderint esse deum, quodque 
fatum et necessitatem cum deo. commiscuerint: oD20t XaÀ- 
Üaior 09 qouvOricYOV €0UtOV 40009. Óv tolg oUOLy. Usts- 
v0n5cay elvat n0vOV 7j O0» Ova aUtOr , 9 iv aUsq Ósov 
sepiéyovea vr tO» OÀlow wvyyv, eluaopévgy. ve xal 
avayxgp OsonàAooiycusvec. Nemesius ?) Platonis de fato 
et de providentia sententiam sic explicat: aveog dà 0 siog 
v0jtOc, Ov Quoty stpoyosa9 elyan OnoU xal eittapuésoy, 
sapra dy éaveg segréyer, et supra 5), quid inter sipap- 
pévzy» xav ovcíay et cipaguéyyy xav. évépyeiay. discrimi- 
nis intersit, declarat: vavsyv Ob 7» xav àvégyciav elpap- 
pvtv xai xazí mQosvorup A£yci. (ubi forte quis post «o 
xol tollendum censeret có xatd) o50 ydQ Zc sooroíag 
dpt eguéyeoDos vy» eipapudyyy* say yaQ zo sad cipap- 
I(€V59 , xol xazà moovoiay yivcabat. 

In hac autem divina providentia praedicanda multi sunt 
Stoici, eamque ad omnia pertinere .dicunt, dia ssavsoy dty- 
xtty. 3tQ0VO.cY OeoU, inquit Pseudo- Origenes *), ut Laer- 
tius 5), eic ànav xóouov uépoc Órjxovtoc 100 vov. Hinc, 
teste Lactantio 9), Stoici prae caeteris philosophis maxime 
et acerrime eos retuderunt, qui providentiam tollerent, ac 
docuerunt, nec fieri mundum sine divina ratione potuisse, 
nec constare, nisi summa ratione regeretur. Non ignoro, 
quanti eius (providentiae) nomen putetis, inquit Cotta, Stoicos 
alloquens, apud Ciceronem ?) ^ Merito igitur apud eun- 
dem 9) Balbus Stoicus Stoicorum .ratüionem de providentia 
deorum eanctissime et providentissime constitutam esse af- 
firmat, ldem apud eundem Ciceronem ?) Balbus dicit, Stoi- 


1) De migrat. Abrah. p. 415. 2) De nat. hom. c. 38. p. 145. 
3) De nat. hom. c. 88. p. 444. 4) Philosophum. p. 148. 

5) Pag. 191. 6) Instit. div. 1, 2. p. 8. 

1) De N. D. 1l, 31. 8) De N. D. lil, 40. 

9) Ibid. 1l, 4. 


— 492 — 


cos primum docere esse deos, deinde quales sint, tum mun- 
dum ab his administrari; postremo consulere eos rebus hu- 
manis; et infra !) in eo totus est, ut doceat, deorum pro- 
videntia mundum administrari, nec a Stoicis, quod falso pu- 
tabant Epicurei, qui Stoicos, ut hodie bene multi, causa in- 
cognita condemnabant, providentiam fingi quasi quandam 
deam singularem, quae mundum omnem gubernet et regat; 
sed, ut dicunt providentia mundum administreri, et ut alio 
loco?) habet, omnia regi divina mente atque providentia, 
et 5) providentia deorum mundum et omnes mundi partes 
et initio constitutas esse, et omni tempore administrari; 
unde, ut supra dictum, Cotta e Stoicorum mente loquens *) 
divinam providentiam materiae universae fictricem atque 
moderatricem vocat; quod quidem in sequentibus secundi 
libri capitibus usque ad eiusdem finem fusius persequitur 
Balbus, et post Balbum praestitit Seneca in aureo suo de 
providentia libro, ubi 5) probandum suscipit, praeesse uni- 
versis providentiam atque interesse nobis deum, et, ut ibi- 
dem addit, facit rem non difficilem, causam deorum agit, 
et homines in gratiam reducere vult cum diis adversus opti- 
mos optimis. Vide et eundem Senecam sub fnem praefa- 
tionis Quaestionum naturalium. Egregrie M. Antoninus 9): 
6l ovx sloiv Ó«ol, 5 ov néler avtoic süv ayOQurcioy, ti 
poc Czv àv wo0u9 x&vg OcOv, 7 noovolag sevo; «ÀAa 
wa) sii wal pdÀet avtoig &O» avÓQunsiev. Unde mo- 
net?) «0 puéAÀoy dsuzQénsu v5 mpovoíg. ldem alibi 8) 
sic fortunam providentiae subiecit, et ex eius legum nexu 
aptum suspensumque facit «& voy soovoíag peosa. ta Oi 
TC VUyT"C, OUX GveU- QUO&UC , f] 0UyxAo0soc xal évcicÀo- 
«7c t€» ngovoia diomovucvop nayto. Axeióev. Os, pror- 
sus ut Chrysippus fatum ipsum providentiae subilit, cum 
dicit apud Plutarchum ?) et Stobaeum !0): éínapuéve Ao- 


1) De N. D. li, 29 et 80. 3) Ibid. Il, 31. 


3) lbid. 1J, 39. 4) lbid. IH, 39. 
5) De provid. c. 4. 6) 1l, 11. 
1) XII, 4. 8) IIl, 2. et VI, 44. 


9) De plac. pbil. 1, 28. p. 885. 10) Ecl. phys. c. 6. p. 42. 


— 493 — 


foc (aut »ogrog , ut habet Plutarchus) tow dv' tw wócgpu 
5»9010í(& Ot0ixoUtiEvOv, Scilicet fatum esse eorum rátionem; 
vel legem, quae providentia administrentur.  Anteriorem 
causam , scilicet providentiam, hic vides, et istam, scilicet 
fatum, ex ea natam aut subeequentem, inquit Lipsius !), 
qui supra monuerat 2), fatum et prowidentiam quamvis saepe 
a Stoicis confundantur, sic tamen discerni posse, ut provi- 
dentia in ipso deo sit scientia, vel sententia omnium, fa- 
tum autem distinctius lex ipsa et decretum singulis datum, 
quod a deo est magis, quam in ipso deo. Providentiam 
comparat Lipsiue. cum proconsule, qui decernit et statuit, 
fatum vero cum lictore, qui sententiam illam fato promit 
et omnibus propealat. At Pseudo-Hermes ad Ammonem 
apud Stobaeum $) necessitatem et fatum a providentia sio 
distinguit, et ex ea derivat: szdeva Ob yíyvezat guost xal 
einapnévy, xal ovx dot« sónog Sgypog noovolac.  Iloo- 
vora Ó' iov) avtotcÀZc Aoyog sov éstovpasiov Oeo. vo 
d? voUcov avvoQvsig Óvvapsrc, cvdyuy xai siuaQuévy. 
'H 0$ cipapuérg Ursostet ngovoig xal dvayxg, ubi «à 
avsorsÀhg illustrandum est ope Plutarchi *) dicentis, qui- 
busdam videri fatum Chrysippeum non esse avzoreig oi- 
ví(uv, oJÀd uóvov sgoxozaQxtuxZs , ut Timaeus Locrus 5) 
vd énOusva «c xa) Ovyaitia. dg dydyxay avayeoDa, ob- 
servat. Videbis apud Ciceronem 9) Chrysippum causarum 
genera distinxisse, ut necessitatem effugeret, et retineret 
fatum, et causarum alias perfectas et principales, alias ad- 
iuvantes et proximas admisisse. Quarmobrem,. inquit idem 
Cicero, cum dicimus omnia fato fieri, causis antecedentibus non 
hoc intelligi oolumus, causis perfectis et principalibus, sed causis 
adiuvantibus antecedentibus et. proximis. Nemesius 7), de Pla- 
tone loquens: xa2s? (o lJAéve») 0:09 dtivatiy xol ffov- 
Àgoww «v5» cluaguésmv , ual vr» elipaguéyys Onayet 15 


1) Phys. Stoic, Lib. ]. diss. 13. p. 60. 

2) Ibid. p. 51. 8) Ecl. phys. p. 13. 

4) De Sioic. repugn. p. 1056. 5) Pag. 544 ed. Gale. 

6) De fato 18. 1) De nat. bom. c. 38. p. 146. 





— 496 — 


sunt, philosophandum esi: sive nos inexerabili lege fata. constrin- 
gumi, sivc arbiter deus umiersi cuncta disponit, sie casus res 
humanas sinc ordine impellit et iactat, philosophia nos tueri de- 
bet. — Haec adhoriabitur , ut deo libenter pareamus , ut fortunae 
contumaciter resistamus: haec docebit, ut deum sequaris, feras 
casum. Sed non est nunc in hanc disputatiomem transeundum, 
quid sil iuris nostri, si providentia ín imperio est, aut si fatorum 
series illigatos trahi, aut si repentina , aui subita dominantur. 
Cicero ?) prorsus Stoice loquitur: exsist /la a deo Delphis 
praecepta cognitio, ut ipsa se mens agnoscat, coniunctamque cum 
dieína menle se sentiat, ex quo insoliabili gaudio compleatur: 
ipsa enim cogitatio de ví et natura deorum studium incendat illius 
aeternitatis imitandae, neque se in breoitate eitae collocatam pu- 
tat, cum rerum causas alias ex alüs aptas et necessitate nexas 
videt. — Quibus ab aeterno tempore fluentibus in aeternum, ratio 
tamen mensque moderatur. Balbus Stoicus apud Ciceronem ?), 
postquam dixit deorum consilio mundum administrari, haec 
subiungit: qwod si aller es, aliquíd profecto sit necesse est. me- 
lius, et maiore ei praeditum, quam deos, quale id cunque est, 
sive inanima nalura, sive necessitas vi magna incitata, haec pul- 
cherrima opera efficiens, quae oidemus. Non. est. igitur natura 
deorum praepotens, neque excellens, siquidem ea subiecta. est. ài 
cel necessitati, eel naturae, qua coelum, maria terraeque regan- 
tur. — Nihil autem est praestantius deo; ab eo igitur necesse es 
muudum regi. Nulli igitur est naturae obediens, aut subiectus 
deus. Omnem ergo regit ipse naturam; eienim si concedimus, 
intelligentes esse deos, concedimus ctiam providentes, et rerum 
quidem maximarum. 

Paulo severius igitur et fortasse iniquius adversus Stoi- 
corum providentiam invectus est Bruckerus 5), qui, contra 
Augustini sententiam, cuius loca sibi contraria silentio prae- 
termittit, Stoicorum providentiam nihil aliud esse affirmat *), 
nisi aeternam atque indeclinabilem seriem rerum, eui Ordini 
et immutabili legi necessario deus ipse subiiciebatur; nec. 





4) Tusc. V, 25. 2) De N. D. 1i, 30. 
3) T. 1. p. 909. 4) T. J. p. 910. 


— 497 — 


ut Bruckeri. verba usurpem, liberam esse dei volumtatem, 
aut determinationem bonitate et sapientia nixam, sed ne- 
cessariam causarum et eventuum catenam, et ex interna 
combinatione nexuque effectam sequelam nec nisi poet Chri- 
stum natum Stoicos in doctrina de providentia dei verbis 
suis attemperavisse propius disciplinae Christianorum, ac 
fatum in providentiam moutavisse, et eleganter de ea com- 
mentatos esse, nihil tamen, inquit, quoad rem ipsam in 
Stoico systemate mutantes, sed providentiae voce et liber- 
tatis assertione eandem quam Clirysippus necessitatem uni- 
versi incalcantes, cum viderent, impiam et absurdam suam 
de necessitate doctrinam a doctoribus Christianis facile ever- 
sam fuisse. Sed vel Ciceronis tempore, e Balbi verbis in 
secundo de natura deorum libro satis apparet, mon tam 
impiam et absurdam fuisse eorum de providentia doctrinam, 
quod pluribus exsequi possemus, nisi instituti ratio obsta- 
ret, et prudentes declinare vellemus scopulos illos naufra- 
giis infames, et illas divini decreti et liberi hominis arbitrii 
Scyllam et Charybdim, ad quorum alterutrum, dum alte- 
rum vitare cupiunt, fere semper corruunt praecipites et 
eolliduntur mentes humanae in pelago immenso, inter opa- 
cas tenebras et densae noctis horrorem ventis discordibus 
iactatae, nisi fides anticam praeferat facem. 

Immerito Plutarchus !) in hoc a semet ipsis dissiden- 
tes et discrepantes videre sibi visus est Stoicos, quod, qui 
dicerent res nostras divina administrari providentia, iidem 
tamen haud ignorarent, nos in iis degere malis, ut, si dii, 
mutata sententia, nobis malum ac perníciem afferre vellent, 
nos adeo funditus evertere, ac pessumdare, nibil aliis oc- 
curreret, quod nostris possent adiicere miseriis, cum ipse 
Chrysippus nihil ad huiusce vitae, quam vivimus, mala et 
infelicitatem accedere iam posse confiteatur. Sic cum idem 
Chrysippus dicat, quod Christiano homine indignissimum 
est, nihil, ne minimun quidem aliter fieri posse quam se- 
cundum dei rationem et providentiam, cuius constituto se- 


1) De Stioic. repugn. p. 1048. 
32 


— 498 — 


mel ordini nulla res adversari possit, quód iam docuerant 
Plato in decimo de legibus libro, nec non in Epinomide, 
ac Epictetus apud. Arrianum )); hino Plutarchus effici opi- 
natur; deum.a Chrysippo omnium peocatorum, quorum ta- 
men ipse rursus poenas repetit, auctorem constitui; nam, 
inquit Plutarchus, cum omnia, quae fiunt, diis adscribenda 
sint, binc turpia et impia facta diis pariter adacribi debeant, 
neque a diis, eorum auctoribus, punienda sint. Sed, ut 
egregie observat Dailius ?) in Chrysippo omnino videndus: 
»si Plutarque n'avoit reproché aux Stoiciens, que de s'étre 
coniredits dans la doctrine de la destinée, et dans celle de 
l]a liberté de l'homme, il n'auroit pas remporté sur eux tant 
d'avantage; car on répondroit, pour justifier Chrysippe, les 
mémes choses, que l'on répond aujourd'hui en faveur de 
ceux, qui ne peuvent accorder les décrets de Dieu avec 
notre Íramc àrbilre, et qui ne sauroient cboisir des termes, 
quand ils parlent de la prédeetination, qui ne semblent étre 
opposés aux plireses, dont ils se servept en exhortant 
l'hamme à Ja veriu, et en le censurant de ses vices" — Et 
hoc quidem responsum valest etiam adversus Bruckerum, 
Stoicos hoc nomine reprelhendentem, quod parum accurate 
de fato coniunctim ac de providentia locuti, in lubrico ac 
salebroso minus firmi constiterint loco, qui pede suspenso 
adeundus erat. Enimvero qui libros veterum ac praeser- 
tim. Plutarchi. de Stoicorum repugnantiis opus perlegerit, 
interiores porlicus anguloe rimatus fuerit et varias Mubam- 
medanorüm $ecies penitus cognitas babuerit, is procul dubio 
facile mecuin fatebitur, easdem prorsus apud Stoicos et 
Muhammedanos, quas hodie apud nos Christianos de libero 
hominis arbitrio, ac dei praesentia et gratia, et, ut loqui 
amant scholaetici, praedestinatione diíficultates ortas fuisse, 
easdem opiniones pugoacissine, ut fere fit, defensas et acer- 
rime oppugnatas, eadem in utramque parlem argumenta 
fuisse allata; de quo vide Maraccium 5) et Pocockium *), 


— 








1) I, 12. p. 55. 2) T. I. p. 946 sqq. 
3) Prodrom. Alcoran. 4) Specim. hist. Arabic. p. 231 sqq. 


— 499 — 


ubi observabis vel Muhammedis tempore illas de dei de- 
creto et de libera heminis ad bonum et malum voluntate 
motas fuisse quaestiones, quarum ambages torquent et ela- 
dunt aciem ingenii vel ipsorum diabolorum, quos in inferno 
de.hisce rebus disputantes, utpote otio abundantes ac desi- 
diose occupatos fogit ille Miltonius in suo immortali Pa- 
radiso deperdito. Sed manum de tabuja. Invita enim in 
hoc loco difficili versatur oratio, ut Cottae de hac ipsa pro- 
videntia apud Ciceronem !) disputantis verba usurpem: qui 
plura volet, is praeter alios innumeros, imprimis adeat 
Lipsium 2) copiose et docte disserentem, nec non plurima 
afferentem, quibus adversus Plutarchum et Bruckerum Chry- 
sippus omnesque adeo Stoici defendi possint. 

lam vero vidimus apud Stoicos unum eundemque deum 
pariter vocatum fuisse principium agens, Iovem, Iovis ani- 
mum, Zióg Àoyov, mundi animam, vim animumque mundi, 
mentem sapientiamque perfectam et eiusdem animae mundi 
principatum, id est, aethera, ut Chrysippo, solem, ut Clean- 
thi placuit, ac proinde ignem et naturam, communem na- 
turam, et in natura insitam materiaeque insertam rationem 
sempiternam, et rationem communem, et rationem semina- 


* lem, seu polius seminales causas in se continentem, ac le- 


gem divinam naturalemque, legem communem, legem recti 
praecepiricem , pravique depultricem, fatum, eipappévey, 
«ion* , nolgav , Parcarum Jurauy , adgaoseiav, vépeciy, 
On», necessitatem ompium rerum, divinam fetalemque ne« 
cessitatem, causam primam et generalem, causam facientem, 
navto» aluiav, altiuv asixgsoy , 10». aÀgÓev aitiay 
35,Q09*15v, scientiam et veritatem, omnium rerum, quae sunt 
ei subiectae, quasi prudentiam quandam, íatalem et immu- 
tabilem continuationem ordinis supremi, fortunam, et po- 
stremo providentiam, quae omnia unum idemque sunt, et 
id quod a nobis dicitur deus, inquit Lactantius 5), cum non 





14) De N. D. Iii, 35. 
2) Sioic. phys. l1. a dissert. 13 usque ad 18. 
8) Inst. div. ), 5. 


32* 


— 500 — 


obstet appellationum diversitas, sed ipsa significatione ad 
unum revolvantur, non solum haec omnia cognomina, sed 
etiam et alia innumera, quae huic améco numini aptari pos- 
sunt, et re vera aptantur. Nam, ut ait Beneca !): quoties 
eoles, tibi licet. alüer unc auctorem. rerum nostrarum compellare, 
et infra ibidem: quaecumque ooles illi momina proprie aptabis, 
eim aliquam effectumque coelestem. coutinentía. — Tot appellationes 
eius possunt. esso quot. sounera. Prorsus nt Iustinus ?), de vero 
deo loquens: «À Óà susgo, x»ai 9&0c, xol) wríovze, x«l 
«UQrog, xai deosz0tTec, OU: OrOjgras dosi» , aÀÀ éx vow 
sUnodoy xci vo» épyor nQooQuosg. ldem Seneca: Sic 
hunc naturam eoca, fatum foriunamque: omnia eiusdem dei no- 
mina sunt, varie ulenlis sua potestate. — Et iustia, probitas, pru- 
dentia , fortitudo, fregaltas, unius animi bona sunt. — Quidquid 
horum tibi placut , animus placet. 

Et hoc quidem nomine Senecam immerito derilendum 
propinat Abbas d'Olivet 5), quasi propria esset unius Sene- 
cae opinio, non autem communis omnium fere philosopho- 
rum ac praesertim Stoicorum, Zenonis, Cleenthis, Chrysippi 
et aliorum sententia, qui varia cognomina ad unum revo- 
carent deum. Sic Chrysippus apud Stobaeum *) non solum 
numen modo fatum, modo veritatem, modo causam , modo 
naturam, rhodo necessitatem etc. vocat, eed etiam alias quo- 
que ei appellationes, utpote uni eidemque deo diversis de 
causis accommodatas, tribuit: sasadoeses O' drei cov 
Aoyov 15» alyOuav, «sv alziay, sz quoi», 17» dvayxsr, 





1) De benefic. IV, 1. 2) Apolog. 2. p. 92. 

8) Abbas d'Olivet "Theologie des philosophes p. 296. "Versioni 
Gallicae operis de natura dei; qui quidem huiusce de philoeopbo- 
rum theologia libelli vitium imprudens sic prodit iu. sui operis initio 
»je n'entreprends que d'expliquer la théologie des anciens . . . . .. 
ce que Ciceron leur fait dire sur ce sujet," quasi vero ab uno auctore 
illustrari possit obscura veterum theologia philosophorum, aut eliam 
quilibet auctor a se ipso ita illustrari possit, ul non alii fere omnes 
in auxilium advocentur, quibuscum conferatur, et 3 quibus lucem 
ipse accipiat, mutuamque iis vicissim accommodet operam. 

4) Ecl. phys. c. 6. p. 12. (T. I. p. 1480 ed. Heeren.) 


— $901 — 


s00011O elg xa écépeg ovopacioac, wg ini 15e avtZC ov- 
víac tagcopévoc xaO ácépec «ol écénpag énifloAdg. lia 
Cornutus, qui semper Chrysippum sequitur,. postquam varia 
lovis. nomina recensuit !), subiicit aliis quoque eundem ap- 
pellationibus alias ob causas gaudere, »u).aAAng Ó$ moÀAÀAa- 
yg nav :Otaqopovc éntyoiac, et infra ?) observat infinita 
ei esse nomina, quod aequaliter diffusus ad omnem pote- 
etatem -et habitum pertineat, omniumque sit causa et in- 
spector, anepiltzrivov 000v 6yojcciOY aUtio voUtov (lege 
vorovtw» cum codice regio 2720) ovao», inel 0? Jiavéza- 
wey sic srGOav OUxajuiy. xat. oy£ory.. Sic Laertius 5) dicit, 
Stoicis unum idemque esse deum, mentem, fatem, et Io. 
vem, et multis aliis praeterea cognominibus designari deum: 
zv alvas O5óv, xal elpiaoriéy ye , xol dia sroAÀoig v6 dcé- 
pacc ovogaoieuc a9ocoyogiaGeoO or. — Pariter et Plutarchus *) 
dicit, deum a Sioici$ vocari ny:Djta Órjxoy Or oov toU 
«00400, tag d) spoozyopiec Aopfavoy, dic seg vÀzc Os 
je xeyoonzet 0.00AÀ0[u90; in que adsentientem habet Athe- 
nagoram 5), qui monet porticus deum varia a variis mate- 
riae, per quam diffunditur, mutationibus nomina invenire, 
et hunc Stoicis unusjm eundemque esse, quamvis diversis 
appellationibus multiplicari videatur: oi 0$. 450 sre otoag, 
x&v» vaig spooryooície xota Tac n&paÀlldber t9C vÀrgc, 
Or 4c qao. «0. nvevja qoosiy «oU: QeoU nàgOvsuc tO 
Jeiov soig dvopaot, 14) yoUv 6dQyo £va vouiCovot «oy 
eov. ldem infra) iis non esse nisi unum deum. affirmat, 
«qui Zevge dicitur ab ebullientis materiae fervore, Iuno 
propter aérem, itemque in caeteris, pro unaquaque mate- 
riae, per quam discurrit, parte varie appellatur: «6 stssv- 
(€ GUtoU Ütrgxer Or olov vot xoapov, O Oeog elg xav 
ax UtOUg£. sve piv xat. 10 Gov **5c vite ovo ro Coq ev'oc" 
*' FHpa Ó , xa1« voy «£go «oi Td uas x«J xa0tov vá 
wAÀ5c uégoc, di vq xegoQnxe , xaÀoUjievog.  Notanda haec 


1) Cap. 9. p. 150. 2) Cap. 9. p. 151. 
3) Pag. 196. ' . 4) De placit. philos. I, 3. P 852. 
5) Pag. 54 ed, Rechenberg. | 6) Pag. 38. - 


— 902 — 


Epicteti apud Arrianum !) verba: svydorsvo: d ayOoemnoi 
xal alügporec, &j pdt v aÀlo xaÓ' y p£oey «grovc éo91or- 
cec, 0oÀjiaor. Acyeey. 014 0Ux oidayey el. doi sic Arp, 
$ Koog. 7 Iloview; iva qs Àéye vextOc wel sjréeac 
anolatosrec, xai. puesa(jolde «oU isovc, xa] aosQuv, xai 
OaÀacozc xal yzc xal $SZc wepG avÓQener» cvvepyiac, 
vs ovOerog sovrey ovOÀ xava srocó» imiospégorzar, ubi 
vides, quid per numina civili et fabulosa theologia conse- 
crata intellexerint Stoici, omnia ad allegoriam revocantes. 

Sic Augustinus ?), paganorum de deo doctrinam expli- 
cans: Tot cogmomimbus unus lupiter . . . . . in quibus omnibus 
eis multiplex esse dicitur ad. unum deum, oel ad uam deam 
pertinens: non muliitudo cogneminum deorum etiam multitudinem 
faciens. Et ibidem de variis Telluris cognominibus dicit: 
unius sint isla multa nomma ... . .. ealde aliud es, unam 
deam nomina habere multa, aliud est deas multas. — Sed. potest, 
inquit, fieri, ut eadem res et vna sit, el in ea quaedam res 
sint plures. Concedo, ut in uno homine esse res plures: num- 
quid ideo et homines plures? — Sic in una dea esse res plares, 
numquid ideo et deas plures? | Eadem similitudine usum fuisse 
Senecam 5) vidimus, qui dicit: ef iustitia, probitas etc. unies 
animi bona sunt; quidquid horum tibi placuit, animus placet. 
Idem Augustinus alibi *): ipse in aethere sit lupiter etc. — Ips 
sit Mutinus, qui apud Graecos est Priapus, si non pudet. — Hoe 
omnia , quae dixi, et quaecunque non dixi (non enim omria di- 
cendu arbitratus sum), hi omnes dii deaeque sint unus. Fupster: 
sioe sint, wt quidam oolunt , omnia isla partes eias, sioe oirfulc 
eius, sicul eis eidetar, quibus eum placet. esse. mundi animum: 
quae sententia velut magnorum multorumque doctorum est. — Idem 
alibi Augustinus 5): Ergo ct lovem, ut. deus sit, et maxime & 
rex deorum, non aliun possunt existimare, quam mundurm : ut i 
dis caeteris. secundum istos. suis partibus regnet. In hanc sez- 
tentiam etiam quosdam versus l'alerii Sorani exponit idera. J'arro 

1) 1l, 39. p. 801 ed. Upton. 2) De Civ. Dei VII, 24. 


3) De benefic. IV, 8. 4) De Civ. Dei IV, 11. 
3) De Civ. Dei VII, 9. 


— 900) — 


in en libro, quem seorsum ab istis de cullu. deorum: scripsit: qui 
eersus hi sunt: 
luppiter omnipotens regum rex ipse, deusque, 
Progenitor , genitrixque deáümy, deus unus «t omis. 

Non igitur, ut immerito -Epicureus Velleius dixit apud Ci- 
eeronem !), Antisthenes sustulit vim ét najuram deorum, 
quum naturalem unum esse dixit, ubi naturalem Lactan- 
tius 2) interpretatus est summme totiue artificem. ldem Au- 
gustinus. alibi 5): Jpolimem, quamvis divinalorem et medicum 
oelint , tamen ut in aliqua parte mundi statuerent, ipsum etiain 
Solem esse. dixerunt :. Dianamque germanam similiter Lunam el 
eiarum praesidem. | Unde et virginem: volunt , quia nihil pariat, 
eL ideo ambos sagitlas habere, quae ipsa duo sidera de coelo 
radios terras usque perlendant.— Fulcanum volunt ignaein. mundi, 
Neptunum aquas mundi, Ditem palrerm, hoc est Orcum, terrenam 
et. infimam. partem: mundi. . Liberum et. Cererem praeponunt se- 
minibus , eel illum masculinis , illam foemininis , oel illum liquori, 
Mlam vero ariditati seminum. . Et hoc ulique totum refertur ad 
mundum, id est, ad luem , quia propterea. dictus est. progenitor 
genilr&cque, quao omnía .semina ex se emitteret; eL in se recipe- 
rel. Quandoquidem. eliam matrem: magnam eandem | Cererem 
volunt, quam nihil alíud dicunt esse quam terram, eamque per- 
hibent et Iunonem. — Et. alibi *): Mercurium vero ei. Martem 
quomodo referrent ad aliquas partes mundi, et opera dei, quae 
sumt in elementis, mon invenerunt, et ideo eos saltem operibus ho- 
minam praeposuerunt, sermocinandi et belligerandi mínistros. Xe- 
nophon 5): Zeug 0 avtog Óoxov tive, solde énwvv- 
prog Eyer, 

. Hinc recte Bruckerus 9) affirmat, hunc morem Theo- 
gonias veterum ad rationes philosophicas applicandi et deos 
in rerum: naturae partibus quaerendi in schola Stoicorum 
celeberrimum fuisse et ad Cornuti ac Sallustii libros pro- 


—— 


4) De N. D. 1, 13. 2) Instit. div. 1, 5. 
3) De Civ. Dei VII, 16. 4) De Civ. Dei VII, 44. 
$9) Sympos. c. 8. 6) T. lI. p. 928. 


— bo6 — 


s904t10U Quedoyovvsec é» toi; noooOer astedery Ó yoav) ovy- 
stu TG. wal toU:0U DSÀco» oUÓbv td mag&siÓiwta vov 
ino» ó5ununtso Ótodqyocv. Et hanc quidem doctrinam ab 
Orpbhicis, ant certe a' veteribus philosophis, ut observat 
Eusebius, ad Stoicos transmissam, origine Aegyptiacam e 
Nili fontibus fluxisse, facile persuaderent Aegyptiaca lsi- 
dis iysteria, quam loquemtem et omnia numina, quamvis 
multiformi specie, ritu verio et nomine multiiugo in toto 
terrarum orhe culta ad se unum numen revocantem audi 
apud Apuleium in undecimo Metamorphoseon librg, et eius- 
dem ad eandem lsidem Apuleii precatiomem confer cum ce- 
leberrimo illo Orphei de dei seu potius de naturae unitate 
hymno, quem ab Eusebio et Clemente Alexandrimo prola- 
tum in mysteriis Eleusiniis et Hierophamta sub creatoris 
imagiue apparente decantatam fuisse ita cum Warburtono !) 
existimamus, ut quod iam saepius inculcavimus, eum potius 
ad pantheismum, quam ad theismum et dei unitatem refe- 
rendum opinemur. 

Laertius ?) dicit Stoicis deum eese so» dyjoupyov ev 
0lov, wei wgonepQ ftetíQa màvtev. xorvec ts x«i s 1600€ 
evtov tO Jujxov did novterv, O stollalg soo0syoQraic 
$rpo0ovotricCezas xara «ac Ovrajete.. za pà» yap qaot, 
Ór 0v sd nawsa' (ut in Cornuto 5)) Zy»a dà uolovos. sap 
000» *oU (9v eitiog écxe» (ut etiam in Cornuto *)) z dua 
voU (59 5) zayeorxev.  JdOnvüv Ob, xasa «gw eic adócoa 


1) Dissert, 5. T. T. p. 197. 2) Pag. 149. 

3) Cap. 2. de love p. 41. 4) Ibid. 

$5) Forte hic in Laertio pro di« rov Z7» legendum di4 vov eir, 
ul Athenagoras p. 58 habet, Zrüc aiv, xavd *Ó do» sic "vÀgc eévema- 
Qoperoc, el p. 186 7 Qrecoa ovaía xard voíc Zrexos;, Sic ek Auctor 
allegoriarum Homericarum, qui vulgo Heraclides Ponticus vocatur, 
quemque Stoicum esse credo, basce duas coniungit elymologias p. 44t 
[ed. Gale], wt in Laertio coniungendas puto: &7 d'ár, oinus, vor1o 
Ze inervuoc; rov vo Cv nageyóptroc avyÜQuno, 7 2üQu. v9» Fa uv- 
gor (iowv ovrec eouaguévos. ldem fere in incerto auctore apud Sto- 
baeum Ecl. phys. c. 4. p. 4. Praeterea cum paulo supra Laertius xe 
Zijva derivaverit axo veo (2v, non hic quidem incukare debuit, nec 
disiunctivam particulam praemisisset, 7 did eic. quae aliam promit- 


— -—— -— —2 -— — wm — Ld us wu TEE 


— bD0b — 


bebat, ita baustam puto, ut in Orpliieis: nvysteviis, aliqua 
tomen -Spinozismi tabe infectis, et ad pauthelsmum propius 
quam ad theismum accedéntibus, id praecipue traderetur, 
quod iam'supra qbservayinroe, scHicet populares deos esse 
multos, naturalem unum, id est, unam eandemque naturam, 
quae: diversis nominibus pro divereis suis partibus' et po- 
testatibus, gaudeat. Praecipua setem suae theologiae natu- 
ralis dogmata Orpheo sublegisse:8toicos, docet: Eusebius !), 
pretiosissimum illud Orphei, seu potius auctoris, «oi sub 
Orphei nomine delitescens, illius dbgmata repraesentevit, 
Íregmentum Jaudeme ?) et cum $Stoicea conferens doetrina. 
ln hoc autem íragmento. omnes dii .sic ad unieum'lovem; 
ut in Macrobio 5) ad unicum referuntur Solem: :quibuscuni 
sic consonat Hermesianax, vetus .poeta Steicis laudatest : ! 

Jliovse», Ilioequyy, jpustyo, Kvnpie, ".Eoaeeg, : 

* dfosepug , 40. éxdsQyoc "nolle , elc Ovog dati, 
id est, deus unus ct. omnis, ut ait Valerius Soranus supra 
excitatus. 

lohannes Diacenus in Allegorim "Theologiae Hesiodi 

apud: Eschenbachium ^) alioe. Orphei vereus éx v6$ guaya- 
Aov xpa*rzQoc depromit, in quo: opere :docet Orpheus: Mer- 
curium esse interpretem et nuncium, 'KEojm;c 'Eoreyviwce, 
Nymphas aquam, Vulcanum ignem, Cererem frumentum, 
Neptunum mare, Martem bellum, Apollimem solem etc. 
Ensebius 5) autem monet, Orphea totam suam hausisse theo- 
logiam ex Aegyptiie, qui similiter putarent mundum utique 
deum esse, ex pluribus diis, sui partibus, id est, ex parti- 
bus, quae ipn deorum numero reponebantur, constantem; et 
hoc unum, praetereaque nihil aliud, in Orphicis, quorum 
supra meminit, expressum fuisse veréibus contendit Euse- 
bius: /fiyunzíov Ok O0 Aóyeg, nag ow wal 'Oppeide ty» 
Seodoyiay éxAafov, voy xocpov elvat toy. Ocóv' Qeto, dx 
mieóvey Ou» rüy «Ut0U iEQUy (Ov: xal sd pégr voU 

. 4) Prep. evang. ll, 9. —— ': 3) Dbid..-p. 400 sqq. 


3) Saturn. J, 11i : : 4) De. péesi Gsphica pP ws 
5) Praep. evagg. p. 103. [Lib»dMysfehq snslusumeq miicica 


A 








-—---— 4— —À7&à - c 


uegopryég, ut. pulchre distisguit Cornutus !), qui et inar- 
tificigsum vocat 2): seUo, « yoevrat cl cc ysat..— Sic et Bal- 
bus Stoicus apud Ciceronem *) discernit ignem, quem .adbi- 
bemus ad usum etque ad victum, ab eo, qui corporibus 
animantium continetur, afque hic noster ignis, inquit, guem 
usus oilae requiri, confestor est, e consumptor omnium, idem- 
.que, quocunque ineasi, cmncte dislurbat, ac dissipat. — Contra 
ille corporeus (id est, qui corporibus animantium continetur , ut 
supra explicavit) oifalis et salutaris, omnit: conseroat, alit, au- 
gel, sustintt. sensuque afficit. Et idem *): muridi ille fervor, pu- 
rior, perlucidior , mebiliorque mulio: ob easque causas aptior ad 
sensus commooendos, quam hic nester calor, quo haec, quae nota 
nobis sunt, relinentur. et oigent. Apud Stobaeum 5) Zeno pa- 
riter dicit go yóvg nvooc eivar, «0 pi). dseyvoy xab jte- 
sefiloy alc éavco «xv egogr», so OQ) seyvixop, av£zse- 
wor te xal t5oytraow, olov. iv «oig quvolc ése) xal (morc, 
0 dr quoic dosi acl vuyy: tovcov dà nepos elvai «7v vuv 
d0tQo» ovoíav, ut Balbus apud Ciceronem 5) docet solem 
igaenm , cum is efficiat, ut omnia floreant et iy suo quo- 
que genere pubescant, esse artificiosums.et ei, qui corpori- 
bus animantium continetur, similem. Sic Plato 7): «ov iv 
"poc oco» tO ub» waist» ovx Foye, v0 dà nagéyerv qesz 
ZHéQOV « -- . . v0 ydg ?»eOg fjiQv adsÀgov Ov vovtou 
sup elàexQrscc. Be vera hanc a Platone distinctionem mu- 
tuati fuerant 8toici. Apud Platonem 9) Socrates: svo Zosi 
pé» sov yaQ zuiv, Lots Ób- dy so saytl ... « . » Opu- 
xQ0» 6» 34 10 ztaQ Tuy xal ac0sypig, xai qatlov* so 
Ó i» vq navi, nàgOs. v& Oavuagzoy, xa) xaÀÀAet, xoi 
sa05 Óvvauec v5 negl v0 sop ovog.  Rechenbergus ?) 
Stoicos artificiosi vocabulum active ueurpasse dicit, quod 
arte, id est, ratione, inensura et pondere, certis omnibus 
omnia faciat, ut, inquit, Plato alicubi scribit. Stoicis au- 


1) Cap. 19. de Vulcano p.181. 2) Ibid. p. 183. 


3) De N. D. II, 45. 4) Ibid. 1j, 14. 
$) Ecl. phys. p. 51. (T. Il. p. 538 ed. Heeren.] 
6) De N. D. Hi, 15. 3) Timaeo p. 1056. 


8) Pbhilebo p. 182. 9) Ad Athenagor. p. 57. 


— 509 — 


tem iguis ille arbficiosus purus et pellacidus, id est, aether, 
erat lupiter; ignis autem inartificiosus, quem usus vitae re- 
quirit, erat Vulcanus: quod éic clare docet Cornutus )): 6 
pi» «lüso xol vó Ówwyie sal xaSagov .nvo Zeve Povi* 
vó Ó i» yoyost xal aspopuybe " Hqaiovogc. Sic et Auctor 
allegoriarum Homericarum, Pseudo « Heraclides, qui: procol 
dubio Stoicus erat ?): ém:xalsisas (Opisoog) sov opovo- 
vov aljéípa, 17» üvevoaie sabiv. clàgyova. siugóg Oh elli- 
xptvovg qvoic 4v. oluas xovpotáco soy: Uyyocaqo» «no- 
xsxÀzousas ymooy. eis Ó av olnat, coto Zebt éno»vpoc 
etc., et alibi. 5): 4r $7 segóg ovoía Qin Aot, xel «o0 piv 
elóéotoy (wc iwayyoc tlpnxapav) inl szZc avotdto vo) 
sa»t0g alogec, oU0iy voragov9 ys swpog téÀerotgto. 
vov 0b sag Zuiv nvgog 5j vÀg noocyeiog 0000 , QOcprt, 
waà did 9c €sn00TQeQovenc nap éxagta Cenvpovpévy. 
did voUro 19)» Ofvtüsy» Qàoyo ovysyac, 709 se «al fa 
9000uyogsvst. 0 Ó dnà yrc nuo, Hawsov, évoipog 
üntOusvOV v6 ab Offeyyvjyov. 005v. cinosug xavd. 0Uy- 
xQIO!9 éx&ivoU SOU OÀOxÀgQoV, vOUSO v&vORIOSUL yOÀlow 
eiyet «0 z10Q . .. -. 90v yovv  Tiqaiotoy ovx diÀyyop- 
xoc éy étéposrg, aÀÀa. Qiedózürv nv quoi " Ongpoc «vat. 
ZnàÀayyya Ó' ag apneigarsec, Ursigsyor  Hqoaiotoro*). 
Idem Heraclides alibi 5) Vulcanum vocat G»»ysó» mp, et 
opponit ougapí/p aiOéQs xal ax5odto sÀloU qAopi, ubi 
vides per solem et aethera ideo artificiosum ignem intelligi, 
quod, ut supra demonstravimus, 'alii quidem in aethere, ut 
Chrysippus, alii vero, ut Cleanthes, in sole purissimum 
ignem, mundi animam ac supremum deum collocarent. 
Itaque cum constet, in porticu longe diversa esse ignem 
artificiosum, sivo teyrexov, ld est, Iovem, et ignem iunarti- 
ficiosum, id est, Vulcanum, hinc sequitur, Laertium imme- 
rito dixisse, deum tunc Vulcanum appeHari, cum pertineat 


LI 


1) Cap. 19. de Vulcano p. 181. 

2) Pag. 441 ed. Gale. 3) Pag. 445 ed. Gaule. 
4) Miad. 8, 426. ubi legitur iynefgarzec. 

$5) Pag. 483 ed, Gale. 


-— bD10 -— 


ad ignem artificiosum, xeca sg» alc so seyvixóv nip da- 
vagiy vOV TyruOviROU avutOU. Nam, ut supra in aperta 
luce coliocavimus, deus ad hunc artifciosum ignem perti- 
nens non Vulcanus, sed lupiter vocatur. |n hoc autem 
lapsus est Laertius, quod non cum Heraclide, seu potius 
cum Cornuto et Stóico apud Tullium Balbo, immo cum 
ipsomet Zenone, distinxerit craseum istum igmem et cum 
abre permixtum, inartificiosum dictum, quem usus vitae re- 
quirit, quemque Vulcanum esee putant, ab igni puro et 
pellucido atque artificioso, id est, ab aethere, quem Iovem 
Stoici nominant. . Sicque male confudit Laertios duas illas 
ignei dei partes, quae ideo iam separandae erant, quod di- 
versis gauderent et nominibus et aífectibus. 

Idem infra Laertius !) naturam definit nuo ssy»ezov 
009 (jJadiQov ?) eic yévsow , onsp loviy , ut ibidem Laer- 
tius explicat, ssveUpa nugosiÓbg sa) seyyosidcc. Eandem 
deo, quem nihil aliud esse ac naturam probavimus, defini- 
tionem accommodeant Plutarchus 5) et Athenagoras *). Sed 
non vidit Laertius, non solum apud Stoicos inter se dif- 
ferre ignem artifieiosum et insrtificiosum, sed etiam aliud 
esse apud eósdem. ignem artificiosum , aliud ignem artificem. 
Hoc postremum ab ipso Zenone observatum, nec a Plutarcho 
nec ab Athenagora commemoratum, uni debemus Balbo apud 
Uiceronem 5) sic loquenti: Zeno ila naturam definit , ut eam 
dicat ignem esse. artificiosum ad. gignendum | progredientem osa. 
Censet. enim, inquit idem Balbus, artis maxime proprimm esse, 

4) Pag. 204. 

2) Cornutus c. 19. p. 181 ed. Gale, quemadmodum e codicibus 
emendari debet, de Vulcano loquens: ryoeló; d) zxagadídorw, *óya 
piv.did vU sxayHar» Tj» dii Tie 9pg nogHauy nouigDa., volo ixwxe«- 
Quucu» ouoíap. Alii, inquit Balbus Stoicus apud Ciceronem de N. D. 
ll, 32, naturam censent esse vim participem rationis, atque ordinis. 
tanguam via progredientem declarauntemque , quid cuiusque rei causa 
efficiat, quid sequatur ; cuius solerHom nulla ars, nulla manus, nero 
opifex consequá possit imitando. 

8) De plac. phil. 1, 7. p. 881. 

4) Pag. 56 ed. Rechenberg. — 5) De N. D. 11, 22. 


— $011 — 


creüre et gignere; quodque in. operibus nostrarum artium manus 
e[ficial, id multo artificiosius naturam efficere, id est, ut diui, 
ignem arificiosum , magistrum artium reliquarum (ut Zeno su- 
pra laudatus apad Stobaeum !) dicit «0 «5y»ixOy sivo eese 
qvot). — dtque hac guidem ratione, inquit idem Balbus, omnis 
natura. artificiosa est, quod habet quasi oiam quandam et sectam, 
quam sequalur,  lpsius vero. mundi, qui omnia complexu suo 
co&rcet et continet, natura non arlificiosa solum, sed plane arti- 
fex ab eodem Zenone dicitur, consultriz, et provida utilitatum 
opportunatumque omnium. Hiec vides inter naturam artifi- 
ciosam, habentem viam quandam et sectam, quam sequatur, 
et inter naturam mundi, id est, animae mundi, non artifi- 
ciosam eolum, sed quam sequatur natura artificiosa, idem 
discrimen statuere Zenonem, qued Spinoza inter naturam 
naturatam et naturam naturantem,. Scilicet natura artifi- 
ciosa est materia ita a deo aífecta, ut creet et gignat; na- 
tura autem artifex est ó i» €Ày Aoyog, tO storovv, id est, 
ratio in materia insita, deus faciens et naturam artificiosam 
ita afficiens, ut possit creare et gignere. Qui quidem su- 
premus deus haud alius est ab aethere, quem lovem fuisse 
dictum supra declaravimus, 

Deinde cum, ut ait Seneca ?), permeet ab aethere lu- 
cidissimo aér, in terram ueque diffusus, agilior quidem te- 
nuiorque et altior terris, nec minus aquis, caeterum aethere 
spissior graviorque, cumque, ut ait idem ibidem Seneca, 
summa pare eius sit siccissima calidissimaque, et ob hoc 
etiam tenuissima propter viciniam aeternorum igniam, dum 
contra pars ima et vicina terris, densa et calipinosa est, 
hinc Stoici summam atris partem, Junonem, imam Plutonem 
vocabant; quamvis utraque pars ex eodem communi fonte, 
id est, communi natura proflueret. Unde Chrysippus apud 
Ciceronem 5), postquam ignem et aethera deum dixit, idem 
quoque tribuit nomen aquae, terrae et aéri, quae dicit na- 
tura fluere atque manare. Sic et Cornutus 9): (veica eic 
MEER AES 


4) Ecl. phys. p. 51. 2) Quaest. nat. II, 19. 
3) De N. D. 1, 45. 4) Cap. 3. de Junone p. 143. 


Aensosegta y evdía só «e soo (lovem) xa) «ev. déga (Iu- 
nonem) v«rosrar. ldem ibidem. supra de iisdem, Iove et 
lunone: yeyovaoi ds» *95c cvUi:6c QUosee. Bic enim le- 
$gendum pro imi *Zc cvszc weoceegc probavimus. Apud 
Athenagoram !) Stoioerum dogme.explicentem pars lovis, 
seu dei supremi, quae pertinet ad aérem, dicitur "/7pa, 
so:ü v0».aéQn, ubi latentem in voce "77pa ad EPA 
allusionem , seu annominationem, ut vocat Auctor ad He- 
rennium, sic indicat idem Athepagores ?): "Joa, xaea tovc 
Ztoixovc, 0 &70, wal coU Ovojiasog, el avso avse dni- 
OUFGfitOLTO GUVEX(QUVeUMEvov, vel ovprpoiveviésoo, ut con- 
iecit Gesnerus, Idem habes in Arnobio 5) et in Servio 5), 
citante ad Arnobium  Elmenhoretio 5). Vide et Menaegiui 
ad Laertium 9), et observa, hanc Stoiesm, ut multas etiam 
alias, e Platone in Cratylo 7) petitam fuisse etymologiam. 
ldem Athenagoras 9): s5Q) dà coU 4uoc, ei àv avo dove 
yeyovac àx Kooyov, oU 10 piv, áQoe» (aether) ó Zee, «o 
dà 93Àv (ar) "Zga, Jio xoà adeAqo] xal yuvr, prorsus ut 
Balbus Stoicus apud Ciceroaem ?): a£r autem, ut Stoici dispu- 
lant, inieriectus inter mare el coelum, Iunonis mornine consecra- 
lur: quae est soror et coniux lovis, quod ei similitudo esi aethe- 
ris, e£ cum eu sunma coniunctio, — Effemiuarunt autem eum TIu- 
nonigue (ribuerünt , quod. nil est eo mollius. | Augustinus 30: 
Cur. Wi eliam luno uxor adiengüur, quae dicitur soror et coa- 
jux? quia. doem, mquiunl , in Gethere accepanus, in acre Iuno- 
nem, «f baec duo elementa coniuncta. sunt, alterum superius, al- 
terum inférius. . Cornutus 11): yevr 0b xal adsÀqpg avrov: 
*aoadsdoras 7 Hoa, 7j vic .éoziv agp* oveintar yap «ev- 
Uc av1qg, xal wexolàttut, algojiéys, ano fyc y5c, Éxei- 
»otv avitc értife(sxot1og. Auctor vitae Homeri, apud quem 


1) Pag. 58. 2) Pag. 186. 

3) Adv. gentes Ml. p. 118. 4) Ad Aeneid. l. fol. 171. [vs. 7T8.] 
5) Pag. 181 ed. Arnobii. — 6) Pag. 181 sq. 

1) Pag. 218. 8) Pag. 192. * 

9) De N. D. Ii, 26. ' 10) De civ. dei IV, 10. 

11) Cap. 8. p. 143. 


-— 513 — 


non de illius poetae, sed de istorum philosophorum opinione 
tractatur, quod Augustinus !) de Stoicis quendam Homeri 
versum interpretantibus dixerat, sic babet 2): 2» oig Óé 
g5e« o nove ovsomely v0 Zt vy» Hpav obcay düsÀ- 
qa, Ooxsi tavza dàÀgyoosioOnt , ost "Hoa uiv voeitat 
0 a5, 75cQ dovly vypa ovoia, 00 xal Acyet, — £oo Ó* 
" Hoa Ilíswa 0609s BaOsia» [1l. 9,7]. Zsvc 0$, 0 ai9vo, 
vovtéctiy 7) vQuOUgc, xa) iyvOsopoc ovoía, Zsvc à day 
ovoavov eUQUy dy aiO£gi xal veqéAgow. adsgol uiv oby 
idotap did «9» ovvaqsiav, xal «59» xata tt Ojtoi0773a, 
0T: Gjigo xoUpor xal. xiwovpiesor* ovyorxor O3 xal). Ono- 
Aextpor, O0*& dE avrOüv OU9IOVTEV ysvvatat TU TGyTO. 
Heraclides 5): Óvo yàp Opto» xard voUG qUOuxOUQ twv 
sw»evjuatixaV ovorysiuy , alOcooc vs xa) aégog, voy piv 
Zía, «zv nvgudg gap» ovoiav: 9 0$ "Hoa pev avsóy 
éoviv c0, peAaxomsQoy ovoryelov, Ó:à vovto xa) 97v, 
prorsus ut Balbus supra laudatus apud Ciceronem *): effe- 
minarunt autem eum lunonique tribuerumt, quod nihil est eo mollius, 
Servius ad Aeneida [T, 47] a Iac. Tollio 5) laudatus: Physici 
lovem aetherem , id est, ignem volunt intelligi; lunonem vero ae- 
rem, et quoniam tenuitate paria sunt, dixerunt esse germana. 
Et alibi: interdum pro aere luno, et pro aethere lupiter ac- 
cipitur. "Tertullianus 9): ipsa eulgaris superstitio communis ido- 
lolatríae . . . . . figurans Iovem in substantiam fervidam, et Iu- 
nonem in aeriam, secundum sonum Graecorum vocabulorum. . Et 
hoc procul dubio respexit dogma Tertullianus, cum dixit 7): 
Zeno aérem et aetherem deos pronunciat. Non hic autem omit- 
tenda quae de lunone habet Iulius Firmicus 9): fssyrii et 
pars Afrorum aérem ducatum habere. elementarium | ovlunt,. et 
hunc imaginata figuratione venerantur. Nam hunc eundem, no- 
mine lunonis, vel Feneris virginis, sí tamen Feneri placuit. ali- 





1) De civ. dei V, 8. 2) Pag. 325 et 326 ed. Gale. 
3) Pag. 429 ed. Gale. 4) De N. D. Ii, 26. 

5) Fort. p. 190. 

6) Advers. Marcion. 1, 13. p. 312. 

1) lbid. J, 12. p. 311. 8) De errore prof. rel. p. 6. 


33 


* — 514 —t 


qvando virginitas, consecrarunt, De quo vide Plutarchum ?), 
in Crassi vita, ubi de dea Hierapolitana loquitur. 

Pars autem aéris ima et vicina terris, densa et caligi- 
nosa, ut vocat Seneca ?), Stoicis est Pluto, ut iam supra 
diximus. Cornutus 5): adsAgog dà avsaw (lovis et uno- 
nie) xal o ihre eivas Acyesen. eUtog Óé dott» 0 mayv- 
qtégéovavoc xai mgo0yerózav og agg. Auctor vitae Ho- 
meri 5): Zug pi» &aye trv soU swpoc ovoíav.  Hera- 
clides ?)» postquam docuit lovem esse noeroy aiÓéga, ad- 
dit: «o» Ó' Unévep sv aídny aAtyoprxac aépa stQooayo- 
petes? pé)ay yao coy) osoryeioy , aic oy olgrar, noyvse- 
qae xai Ótvygov Aayo»v uo(Qug, ÓOiya yov» tO9 xezogqe- 
«íCet». ÜOvvapéyoyv, ddapnzc Gs:9^ o0cy cvAOyog avtov 
aíórv» moooryoQevosy. Et hauc quidem distinctionem Stoici 
videntur a Platone hausisse, qui sic habet in Timaeo 9: 
noo ji». ele &nayza OuirivOse paliota, «go di devec- 
Qc, Oc AsntOvtt: Óaviegog Pqv, xal v&ÀÀa veUty, tc 
yap ix peyiosov  ueQuy peyovósa mayioeny sevotyta dy 
y E£vosaoes naQacAome, i à gx Qórava dAngrotzv. 
5 0j tnc suZoreg tuvodog sa ouxQa de sü TO» psya- 
Àev Óiaxeva bGvyeOe. OjuxQuy ov» moQd peyaAa ziÓs- 
[£voy xal td» dAatt0voy tà HéiQova OtoxQuyOovtoy», tow 
Óà n&govoy éixciya OUyXQUVOVTOY, TtGyT cr'O xdvo) gteta- 
qípevas viQ0g ToUg £aviuy SostOve' Jtevafjaulloy yaQ «o 
qysO og ixa0TOV xal Ty sp sone petaoÀAs orco. 
ovte Jj dia vaUtG v5 9) tzZc avopialoszroc dragedogréry 
yéveoig ael tr» xivrci» zOUTQV oUGGaV (OOjtyry *& Zvds- 
Àsyog msapégerar. p6a. rj «auta dei votiv Ort swwOOG sc 
pévy "0AÀ& pyéyovey, olov Qàob 10 se amO v9e A070; 
GfQ109, 0 x«t (tày ov, gog Óà vol; Ouprao0t staQéyes , «6 
16 gAoyoc énospco9 cíozg iv €cic dienvvoorc *sataAcen o- 
4(690Y GUtOU. xava vaUTO aGéQog TO iiy cUayéorasoy. 2su- 
xigv aió9o xaAlovgevog, 0 Ói OoleQurasog, OniyAy tc 


1) In Crasso p. 553. 2) Quaest. nat. Il, 10. 
3) Cap. 5. p. 144. 4) Pag. 326. 
9) Pag. 442 ed. Gale. 6) Pag. 10663. [p. 58. HST.] 





— 0105 — 


xoi 6xorop. Pythagoras apud Leertium !) dicit Ótzxety 
a*&0 voU (ov «xziva Óira voU alÓéQoc soU v& wvyoov 
xui staysog. xalovo: dà vov này aéQa, Vvyoov alBéga* 
27» Ói Qalaocav xal v0 vygov, nayv» alOtga. raUt9v 
0h vry dxsiva x«i elg va (jdÓg ÓveoOat* xal Oi zoveo, 
Ceostoitiy noyta. 

Idem deus seu Iupiter ad "mare pertinens dicebatur 
Neptunus. Apud Cornutum ?) Neptunus est 7 ast6Qya02:7) 
dy vy y wai sveol vij» yry toU vypoU duvagug. — Et alibi 5): 
0 aUt0C 507. 5j Sezayjiévy xasa 10. Uypov Óvyayiec, — Àu- 
guetinus *): animam mundi et partes eius deos veros esse exi- 
slimatis: partem animae mundi, quae mare permeat ,:deum Ne- 
piunum etc. Apud Ciceronem 5) Cotta Academicus Stoicum 
sic alloquitur Balbum: Neptunum esse dicis animum cum in- 
lelligentia per mare pertinentem ;. idem de Cerere, Istam autem 
intelligentiam aut maris aut terrae non modo comprehendere ani- 
mo, sed ne suspicione quidem possum attingere. Sed multo ac- 
cüratius, quam Academicus Cotta dixit Laertius 5): eig Gay 
X00f10U jiégoc dríjxovvoc OU OU, xad nep ip 7v TTC 
Vy. aAA 70x Ór dw ply uaÀlov , óc oy i jrsov. Ó 
ev piv yao. ug £e &EyuQTReV , uc Óid *o9 o0tOY xai 
vüy veUQur* Or oy Óà Gc xoUQ, og Ord VOU Ty6JtOVILXOU. 
Et infra 7): 9«o» Acyovoiv alademixeg woneQ weyopnxéyat 
Ótà r0» dv att, xa) Óud so» (uoy anáytoy xal quray' 
Órd dà v5c ygc avrZe xaO éd». taque, ut vides, deus 
non proprie oe vouUc, et aiGÓ?vixGg, id est, ut animus, 
cum intelligentia, ut male dixit Cotta, per mare et terram 
pertinet, sed potius xa$' é&v. De significatione autem vo- 
cis £&; vide Salmasium 9). Apud Philonem de mundo ?): 
&£tg dor) nvsUjiG avaoroégoy ig éavto. dgyezat piv yao 
ano TU» gi£0Oy dmi za TéQuvO ceivceOÓau* jJaUcay dà 


1) Pag. 220. [VIII, 27.] 2) Cap. 4. p. 144. 

3) Cap. 22. p. 192. 4) De civ. dei VII, 22. 

5) De N. D. Ii, 23. 6) Pag. 197. [VlI, 138.] 

1) [V1I, 139.] 8) Ad Simplic. p. 130 et 131. 


9) (Pag. 1154.] 
33 * 


— Di6 — 


dxgag émipavetac dvaxápness nály dyoc dv ànl 10» 
aU1ió» dqixgsa. «ónoy, ag o9 «0 nQUtoy cQU07, iiem 
0 OVVSJ;G oDzog OQiíavAog, et ibidem: éc ào:i swyevuavs- 
xóc voc, Ósopóc ovx GQówvoc, aÀAd póvoy dvcdicAvsoc. 
Auctori definitionum apud Galenum ét:ig àot) nypeUjia. Ovy- 
éyov xal OvyxQatouy «d uégy. Sentis igitur hanc 4r», 
seu bunc nseujtasixó» cóvoy, multo inferiorem esse intel- 
ligentia, quae dicitur yopg, et in aliis partibus, ut in gys- 
fL0940 , habitat. Multo melius quam Cotta Academicus 
porticum noverat et de eo accuratius loquebatur Chrysip- 
pus, qui apud Ciceronem 1) disputat, Neptunum esse a&rem, 
qui per maria manaret, non autem, ut Cottae visum, ani- 
mum cum intelligentia per mare pertinentem. Et hoc qui- 
dem, ut et multa alia, Stoici sublegerunt Xenocrati Chal- 
cedonio, Agathenoris filio, de quo vide Stobaeum 2), cui 
hanc observationem debemus. 
| Pars eiusdem lovis pertinens ad providentiam dicitur 
Thetis apud. Cornutum 5) et Heraclidem *), et Prometheus 
quoque apud eundem Cornutum 5), qui dicit 77904t59a 
ese cr» dy «f v» 0lov Voyr xvgiov, qj» ixaAscav oi 
vttsQer stQovorav, — Eadem providentia dicitur etiam Mi- 
nerva, teste eodem Cornuto 6), 9 0 .dOxva ét 7j x0U 
dig oUvecig, 9j «Uv]j ooa «5j i» avtO v00voig. Sic 
Laertius?) dicit, Stoicis lovem vocatum fuisse '"AOvvar, 
xard «d» sig alüéQa diívaowy soU fyspovixov avrov etc. 
et, ut ait Seneca 9), hunc et Liberum patrem, et Herculem ac 
Mercurium nostri putant: Liberum patrem, quia omnium. parens 
st, quod ab eo primum ineenta. seminum eis est. consultura per 
eoluptatem; Herculem , quia. ois eius invicla sit, quumque lassata 
fuerit. operibus. editis, in ignem recessura Mercurium, quia rat;o 
penes illum est, numerusque et ordo e scientia, et ut addit idem 
Seneca, quocunque te flexeris, ibi illum eidebis occurrentem tibi, 





4) De N. D. 1, 45. 3) Ecl. phys. c. 5. p. 5. 
3) Cap. 17. p. 118. 4) Pag. 444. 
5) Cap. 48. p. 179. 6) Cap. 20. p. 184. 


1) Pag. 199. 8) De benefic. IV, 8. 


— D17 — 


nil ab illo eacat; opus suum ipse implet. Sic et Chrysippus, 
qui apud Ciceronem ?), disputabat, aethera esse eum, quem 
homines Iooerm appellarent , quique aér per maria manaret , eum 
esse INeptunum, terramque eam esse, quae Ceres diceretur, simi- 
lique ratione persequitur eocabula reliquorum deorum — Et, ut 
Cornuti ?) verbis utar, oUze Óà av eldévo: xai sàAÀa coy 
pvOixog szapadsdonO nr ssp) Jav Dowovryvmy cvayaysiv 
inl «à stagadsdópieva, & stat, Quyato: sitigdelg Ot« ovy ol 
vvyovreg dyévoyso ol siaAciol, aAÀa xal ovyiévas s» v0U 
xogpotU. qUGiy. ixavol, xal spog à Jia ovjifoloy xal ai- 
»tuyuacay qiiogoqzoo: né avvaC eusnigopot. Enimvero 
probavimus, singula dei munera, singulos effectus coelestes 
dei nomine consecratos, et singulas huiusce dei, seu mundi 
partes deificatas fuisse. 

Inter partes dei deificatas praecipuae, et ut ita dicam 
diviniores eminebant sol, luna et stellae, utpote ignea, ex 
aethere, supremo deo, delibata, et ideo sensu praedita. 
Igneam esse coeli naturam, inde apparere dicit Cornutus 5), 
quod sol ac reliqua astra eint ignea: e ÓrÀov éx toU 
jÀlov xai ix tv GÀÀoy dotpur. Sic et Aristoteles apud 
Stobaeum *) dicit ctveazávor và corQo xal t0» oUQavOv 
à« toU aiOégoc. Apud eundem Stobaeum 5) Parmenides, 
Heraclitus et Strato igneum esse coelum affirmant; ex ae- 
there enim. innumeraliles flammae siderum existunt , quorum esi 
princeps sol, omnia clarissima luce collustrans... . . . . . deinde 
reliqua sidera, inquit Balbus Stoicus apud Ciceronem $). 
Alque, ut ordiamur a sole, quem Balbus Stoicus apud Ci- 
ceronem 7?) astrorum, Cleanthes autem non solum astrorum, 
sed etiam totius mundi eiusque ahimae principatum obti- 
nere dicit, Chrysippus apud Plutarchum 9) Zjiyvyoy zyci- 
vat 09 jov, nvQuOv Óvyso , xa) yeyc9rpiéyov xa) «nc 
cvadvtuaoeog sie vu tevafflalovogc, ubi vides animan- 





4) De N. D. 1, 15. 2) Pag. 235 ei 236. 
3) Cap. 1. p. 140. 4) Ecl. phys. p. 51. 
5) Ecl. phys. p. 53. 6) De N. D. 1i, 36. 


1) De N. D. 1I, 19. 8) De Stoic. repugn. p. 1953. 


*- 


— D18 — 


tem et igneum solem, quemadmodum apud Laertium a Posi- 
donio Stoico vocatur e/Auxpivig svo. Apud Stobaeum !) 
idem Chrysippus dicit solem esse «0 «Opoto9iy étape vos- 
Qo» ix soU tZc Qalaoorc avaÓOvrucpiatoc, ogarposióz ?) 
Óà eive: và oyr uas, ubi pro portentoso 2£epe lege &vapg- 
.pa, vel potius £a cum Lipsio 5. Sic apud eundem 
Stobaeum *) dicit Cleanthes ZyaAua vospov t0 dx OaÀco- 
05c, t0v 9jÀtoy, ubi pariter pro /yaAua lege xvapa vel 
i$apuo cum eodem ibidem Lipsio, et cum Kustero, vi- 
dendo ad Suidam 5) haec laudantem e Laertio 5): «voége- 
cÓar; và /Zunvoa vaUTa xa) «€ GÀÀa dovoa. tO» py 
30v ix t9Zc peydige Qalaongc vospo» 0yvo avapa etc. 
quae quidem verba e Plutarcho repetere Eusebium 7) ibi- 


4) Eclog. phys. p. 57. [T. IJ. p. 540 ed. Hecren, qui e codd. 
it«uua  dedit.] 

2) Stoicis sol dicitur agaiqonud c &valoy&c 1G xóoj o apud Laer- 
tium p. 198, ut et Pythagoricis apud Stobaeum p. 55. Sic iisdem 
Stoicis luna og«ipoed zc, testibus Plutarcho de plac. pbil. ll, 31. p. 901 
et Stobaeo Ecl. phys. p. 59. Sic omnibus fere Stoicis astra oga«po- 
&di apud Laertium p. 199 et Ciceronem de N. D. 1l, 46. At xe- 
»otd7 Cleanthi apud Stobaeum Ecl. phys. p. 54. Plutarchus de plac. 
phil. IT, 44. p. 889: oi Ziwixoi 0g9üiQiXOUG TOUS agrégac, xaÓdáaeQ vor 
xoguov xal 5i» xal ceÀgvgv' KtuvOnc, xevonudi. | Figuram quo- 
que rotundam terrae tribuebant Stoici, ut in nostris ad Cornutum 
notis declaravimus. (De daphnephoria est insignis locus spud Proclum 
Cbrestom. p. 386 ed. Gaisford., e quo patet, rotundam solis, lunae 
astrorumque figuram artis quoque monumentis exhibitam fuisse: £&- 
Ae» làaiag , inquit, xa1aovígovos dág»aig xal nowiAon &rÜtgs* xai ix 
üxQov ul» yaÀxij igaguoQevas cgalgu, ix dà «avrS pixgoréQac i&apreor 
xat& Ói ro uíco» ToU Lvov, neQiOévreg lÀáoaova vic x üxgov ogaigas 
x&Üdnrovc, zoQgvod Gctínuara* cd Ódi ctÀevratu ToU ErAov zrQaotél- 
Aovas xgoxero,  BovÀera, d' avro?; 5 ub» dv»erdto Gcgatpa vo» ror, 
€ x«i voy Vinólleva drapiQouci»* 9. 0 Unontepéry, 17v atàjvgs" «d di 
7z9oUnotzuiva rü» Ogaipiev, áctQa tt xd) agTíQag" rd dé ye gréuuaxa, 
tdv ixixv0ioy dQouo».] 

3) Physiol. Stoic. Tl. diss. 14. p. 206. 

4) Ecl. phys. p. 56. [T. 11. p. 532 ed. Heer., ubi e codd. nunc 
repositum vaya ] 

$) Voce évapua T. Ll. p. 111. 6) Pag. 199. 

1) Praep. evang. XV, 28. 


— D19 — 


dem ad Suidam monet Kusterus, suam praeterea confirmans 
emendationem et auctorítate Clementis Alexandrini ?), apud 
quem pariter sol a Stoicis dva. voepov ex Galatrioy 
vóutuy vocatur. Ut Eustethius 9): &yapgio y&o ÀíoU 
9dAacod qao oi yraeuol , npoorrOéyeec xal 10 vospóv, 
iy và sineiv &vajigiavospóv 10 &x Galaitzc avanepstóo- 
pievoy.: Vide quae e Porphyrii de antro Nympharum li- 
bello affert Menagius ad Laertium 5), in quibus Stoicis sol 
dici affirmatur cua vocpov ix / oÀcs1zc, ubi mallem 
ayappaa. Bic et Heraclides *): oí Óstvol. 10». quAocoquy 
$60. «6 U10 Gwüjjrata sUDOQ tivor vüc 10» aOTÉQU! Tte 
Qi00ovg vogiítovot.. In. loco. autem. Stobaei 5) supra lau- 
dato, ubi Chrysippus solem vocare étais dicitur, potius 
cum Lipsio legerem dfe no, et confirmatur auctoritate eius- 
dem Chrysippi, qui apud eundem Stobaeum 9) lunam vocat 
vo c0pov0Oiv éboppa puerí 09 qÀLOV (x TOU O30 10V 
noriuov viuvey «syadvjuduagog. Et hoc quidem dogma 
hauserunt Stoici ex Heraclii fontibus, qui, ut Hecataeus, 
apud Stobaeum 7) dicit: vaina vorooy 10 àxX OaAlattgc 
eivat tóy. fj)tov, ubi et lege Gvaprgia. Apud eundem Sto- 
baeum 9): O«ógonotoc éy Toig q voro yéyooqur, ix nv- 
oid ev pb» soy ovyaOporfogtévoyy vZc Vyo&g avaOvua- 
oco, Ovradgorfovsov Ob voy 310v. Quae quidem ygrba 
corruplissima emendanda sunt ope Plutarchi, qui hanc ta- 
men opinionem non Theophrasto, sed Xenophani tribuit, et 
rectius sic habet: ,Zeyvogd»ye ix nvpilioy 109 ovraODo- 
Douévoy niy àx vzge óyoíc üdvadvjucocog, 0ovyvaOgoitov- 
voy Ób v0» qw». Sic idem Xenophanes apud Pseudo- 
Origenem 9) dicit «óy zA(ov éx uuixQuy nvgi0iov aJQorgo- 
pnéyov yivsaOnt xoó éxdatqy c néav.. Apud Theodore- 
tum 10) so» 4A.» sei 5v ceÀ5vQgv 0 Xsyogatygc viqr 


1) Strom. VHI. p. 552. -: 2) Ad Iliad. p. 985. 
3) Pag. 186. 4) Pag. 451 ed. Gale. 
$) Eccl. phys. p. 51. 6) Ecl. phys. p. 59. 


T) Pag. 55. (T. Hl. p. 524, ubi Heeren üvupspt.) 
8) Pag. 55. [T. II. p. 522] 9) Philosophum, p. 96 et 97. 
10) Therap. Serm. IV. p. 530. 


— 5D20 — 


elvat menvoepiéva geiv , et ibidem Xenocrates contendit 
ix yequy swmvQuuévoy ovuiozacDa: q0Ug aesépag. Plu- 
tarchus loco supra laudato !) addit, 7 v£qgoc scenvoeiévoy. 
Mallem x vequy ssenepogiéyoy 7), ut Stobaeus 5): Zeyo- 
Qoyuzc Ux vagoy nanvoouévoy slvat 0» fiov. dem 
Xenophanes *) apud eundem Stobaeum 5) astra quoque pa- 
riter putat esse x veguy ixnoQouévoy, Bic et apud eun- 
dem Stobaeum Anaximenes et Antiphon sregeyóv stop dixe- 
runt solem, et Xenocrates 9) Chalcedonius, Agathenoris filius, 
cui multa sublegisse ibidem dicuntur Stoiti, contendit, G«iov 
elvat xal *Óv ovQasOy, xai tovg dovéQuc svvoedsg Oàlvgu- 
siovc OsoUg. 

Vidimus igitur solem esse animantem, Zjvyoy, ut ait 
apud Ciceronem ?) Balbus Stoicus, qui supra ibidem eum 


4) De plac. phil. IT, 20. p. 889 et 890. 

23) [Villoisoni coniecturam egregie firmat cod. Paris. Beg. 2841, 
de quo alibi dicam.] 

8) Ecl. phys. p. 55. ; 

4) Hic quoniam Xenophanis nomen occurrit, occasione data ve- 
ram et genuinam illi sententiam, quae e Stobaei codicibus exciderat, 
quasi iure postliminii vindicatam reddamus, et sic eiusdem Stobaei 
lacunam expleamus ope cod. Reg. 2120, qui Stobaei Eclogas pbysi- 
cas ita continel, ut ad hunc utilissimum auctorem emendandum haud 
parum ab eo auxilii exspectandum sit. Apud Stobaeum legitur p. 26: 
(T. 1. p. 294, ubi babes Villoisoniana ab Heerenio occupata.] .£ero- 
gavnc GvrtGrüyG, vO züv» ix toU log, mai toU devvdpv, dírvyauov v9» vig» 
ulvzvoMevog dud ToU zÀjO9ovc. |n boc articulo pro Xrvogpa»gc, ad 
quem nihil bic pertinet, lege XZrvoxoárgc cum cod. Regio et alium 
subsequentem articulum, qui immediate infra librarium festinantem 
effugerat, sic revoca: XZevogá»nc doynv vü» nüvrw» t»ae vn» y». yQdá- 
gt ydo iv và negl qvotoc* 

ix yüjc ydo rd müvru, xai dg yy» náwca Tt tO, 

in quo versu, ut metrum constet, tolle yàg seu potius ra. [Praestat 
Heerenii scriptura, codicum auctoritate, ut videtur, sustentata, ix ya; 
ve 1d z4vr&. — Celerum. Xenophanis nomen passim a librariis cor- 
ruptum fuit: exempla dabunt Dindorf. ad Herodian. zeQ) uo». Ait. 
p. xxr et Goettling. in Epbem. litt. Halens. 1824. no. 6. p. 44.] 

$) Ecl. phys. p. 54. 6) lbid. c. 4. p. 5. 

1) De N. D. IH, 15. 


— 924 — 


dicit igneum oceanique ali humoribus, quod Aniceris dixe- 
rit, quia, inquit Cicero, nullus ignis sine pastu aliquo possi 
permanere, Unde Balbum sic compellat Academicus Cotta 
apud Tullium )): quid enim? non eisdem vobis placet, omnem 
ignem pastus indigere? non permanere ullo modo posse, nisi ala- 
iur; ali aulem solem, lunam, reliqua astra aquis, alia dulcibus, 
alia marinis? eamque causam Cleanthes affert, cur se sol refe- 
rai nec longius progrediatur solstitiali orbe, itemque brumali , ne 
longius discedat a cibo. Lucanus, poeta Stoicus, sic Achorea 
Aegyptium sacerdotem Stoice loquentem facit ?): 

Nec non oceano pasci Phoebumque polosque 

credimus , 
et supra 5): 

Sed rapidus Titan pón sua lumina pascens. 
Sic et Plinius *), saepius Stoicissans, ut dicitur a Menagio, 
eum, ut et Lucanum, adducente ad Laertium 5): Ocea- 
nus sidera ipsa tot et tantae magniludinis pascens. De quo 
vide omnino Lipsium 9) et quae profert e Panegyrico, qui 
Constantino dictus est, ex Ambrosio ?), e Macrobio ) etc, 
Ante hos omnes Anacreon ?) 

sivc. $aÀAaoca Ó' aUpag, 
0 0 ZÀwg 9aàÀaccaes. 

In quodam Lexico graeco inedito, quod servatur in biblio- 
theca Sorbonensi, haec legi: 74409 .. . . . sal Uno vow 
souytOy élue, szaQd «yy cÀc, cÀugc xal wÀvoc. Pow: 
yàg, «atà Zvova züy Zw:ixov, Gyau pua voegoy &x Sa- 
Aacz7c. 

At vero non solum maris, sed etiam aquarum dulcium 
vaporibus luna et terrae exhalationibus stellae pascuntur. 
Hoc sic diserte docet Laertius 10): «oégscóas Ób *& Éu- 
Q4UQU ... - » . GÀÀo on0 v9g y5gc (ut apud Stobaeum 1!) 


1) De N. D. lll, 44. 2) Pbhars. X, 268. 

3) IX, 313. 4) H. N. Il, 68. 5) Pag. 186. 

6) Physiol. Stoic. Lib. II. dissert. 44. p. 204 et sqq. 

1) Hexam. Il, 3. 

8) Saturn. 1, 23. p. 253 et in Somn. Scipionis IT, 10. p. 125. 
9) Od. XIX. 10) Pag. 198 et 199. 11) Ed. phys. p. 59: 


— 022 — 


Chrysippus lunam vocat :0 dÓgoicOi» i$anpua usta soy 
$Àm» éx vou dro SQ» nozijuy vdarov avadvuapatoc). 
Hanc divisionem admittit Cotta apud Tullium !), dicens ali 
solem, lunam, reliquaque astra aquis, alia dulcibus, alia 
marinis, Plinius, qui docuerat ?), in dulcibus aquis lunae 
alimentum esse, sicut in marinis solis, alibi 5) obser- 
vat, sidera haud dubie humore terreno pasci.  Menagius, 
qui haec loca ad Laertium *) adducit, e Porphyrii de an- 
tro Nympharum libello probat, Stoicis videri yAeo» qi 
vpéqecOat éx trc on0 5c JaAa00zQ avadvpaosnge" ck- 
Agyzgs O ix «oy fwyaiQ9 «ol notaio» vazov* tva Ó 
G0100 «90 trc ix yygc uvaóOvjuaoroe. Hoc etiam Stoici 
sumserant ab Heraclito et a Parmenide. Plutarchus 5): 
'HodxAetog xo) ol. Ztoixol, toéqsoÓn: coUc aovéoag éx 
«7€ Éwuysiov «vadvpux0sug. Sic apud Stobaeum 9) Par- 
menides et Heraclitus dicunt, egéqsgóas voUg aotégag éx 
*$c «n0 yyc avaOvguaceog. lmmo apud eundem?) haec 
ipsa et Thaleti tribuitur sententia: ayvo vo nvo gàiov xai 
vt» &otQoy taic 1Uy vOxtuy avadvUuA0S0L tQéqetat, xai 
«vtog O wOOju0C. 

Etenim minime existimandum est, astra solo terreno- 
rum humorum pastu contenta, nullum praeterea alium re- 
quirere. Marinarum quoque et dulcium aquarum vapori- 
bus, ut eol et luna, alebantur. Balbus Stoicus apud Cice- 
ronem 9): probabile est praestantem intelligentiam in. sideribus 
esse, quae et aetheream mundi partem incolant, et marinis ter- 
renisque humoribus longo intereallo extenuatis alantur. ldem ibi- 
dem 9): sunt autem stellae natura. flammeae: quocirca terrae, 
maris, aquarum vaporibus aluntur iis, qui a sole ex agris tepe- 
factis et ex aquis. excitantur: quibus altae renovataeque. stellae 
atque omnis aether refundunt eadem 19) et rursum trahunt. indi- 


1) De N. D. 11i, 44. 2) H. N. 1i, 1. 

3) H. N. 11, 9. 4) Pag. 86. [ad VH, 455.) 

$5) De placit. philos. 1, 17. p. 888.: — 6) Ecl. phys. p. 53. 

1) Ecl. phys. p. 26. (T. 1. p. 292 ed. Heeren.] 

8) De N. D. Ii, 16. 9) Ibid. 11, 46. 
10) Fuit cum legere tentarem refundunt eodem pro eadem, ut in bis 


— 923 — 


dem. "Vidimus Plinium !) dixisse, sidera ipsa tot et tantae 
magnitudinis oceano pasci, quod solis proprium erat, et 
alibi ?) observasse, haec eadem sidera haud dubie humore 
terreno pasci, quo non solum astra, sed etiam sol et luna 
praecipue eustentabantur. Seneca): Totum hoc coelum, quod 
igneus aether, mundi summa pars, claudit, omnes hae stellae, 
quarum iniri non potest numerus, omnis hic coelestium coetus, et, 
ui alia praeteream, hic tam prope a nobis agens cursum sol, 
omni ilerrarum ambitu non semel maior, alimentum ex terreno 
trahunt, et. inter se partiuntur, nec ullo alio. scilicet, quam halitu 
terrarum sustinentur; hoo illis alimentum, hic pastus est. Sic et 
Cornutus *) dicit, terram pro fundamento substratam fuisse, 
et ab hac nasci eaque ali omnia: yivogpttéyoy xai vcgeqotié- 
vey évtsUOcy n«rvoy,, et alibi 5 de hac eadem terra lo- 
quens: «4 swUQu vG /y qu *00,(p iyvcUOcy votqetar, xal 
Óid vaviSv vgríotzxe», ubi quis forte legere tentaret c 
Zunvoa cum Laertio dicente 0), eoígeodut «a. &£nnvoa 
vaUz&. Denique idem Cornutus alibi ^) hanc aífert cau- 
sam, cur sol Apollo dicatur: xoi yo 70» ünoAÀv»ta vaU- 
t9yv *97V ÜiaxoOpi5OLV, voroUtov &vat, Ori toUtov ÓÜtati- 
tst» (Bic lege cum optimis codd. pro dià voU xojuce) 
aÓtalsinvug naytoÓt» aUrüc YO UVyQov, xal 1o GiOtQi 
s:po0xatazctvciy. Seneca 9) contendit, e coelo et terra 
alimenta omnibus animalibus, omnibus satis, omnibus, stel- 
lis dividi, Hine quidquid est virium, inquit, singulis, hiuc ipsi 
mundo tam multa poscenti. subminlstratur , hino profertur , qua 
sustineantur tot sidera, tam exercitata, tam avida, per diem 
noctemque , ut in opere, ila et in pastu; ubi indicat sidera 
Stoicis esse.animalia, quod infra deimonstrabimus. 





Pacurii versibus, quos post Scaligerum ad Varronem p. 31 et Gatakerum 
in Marc. Anton. ]V, 23. emendavit Valckenarius Diatribe c. 6. p. 4T, 
legitur: indidem eademque oriuntur de integro atque eodem occidunt. 
[Praeivit Villoisono Lambinus, cuius lectionem nuper suscepit Orellius.] 


1) H. N. 1l, 68. 2) Ibid. 11, 9. 
3) Quaest. nat. VI, 16. 4) Cap. 6. p. 148. 
5) Cap. 28. p. 208. 6) Pag. 199. 


1) Cap. 32. p. 224. 8) Quaest. nat. 1I, 5. 


' — $24 — 


Solem autem, ut et omnia sidera, esse igneum alque 
animantem, atque propterea nobilissimam aetheris, id est, 
dei, deificatam partem, sic probat Balbus Stoicus apud Ci- 
ceronem !), respondens Velleio, qui ?) Zenonem et Clean- 
them vituperabat, quod tum ipsum mundum deum esse di- 
cerent, tum divinitatem tribuerent astris, immo etiam an- 
nis, mensibus, annorumque mutationibus, sideribus: eadem 
ac mundo divinitas; quae, inquit, ex molüissima 5) purissima- 
que aetheris parte gignuntur, neque ula praeterea sunt. admixta 
natura, totaque sunt. calida atque perlucida; ut ea quoque rectis- 
summe et animantia esse et sentire atque intelligere dicantur. — At- 
que ea quidem lota esse ignea, duorum sensuum testimonio con- 
firmari Cleanthes putat, iactus et oculorum. Nam solis candor 
illustrior est, quam ullus ignis, quippe qui immenso mundo tam 
longe lateque colluceat: et is eius tactus est, non ut tepefaciai 
solum, sed etíam saepe comburat: quorum neutrum faceret, nii 
esset igneus, Hunc autem solis ignem non ei similem esse, 
quem adhibemus ad usum atque victum, sed ei, qui corpo- 
ribus animantium continetur, ac proinde artificiosum, cum 
id efficiat, ut omnia floreant, et in suo quoque genere pu- 
bescant, docet apud Tullium *) Balbus: Quare, inquit, cum 
solis ignis similis eorum ignium sit, qui sunt in corporibus ani- 
mantium , solem quoque animantem esse oportet, e quidem rei- — 
qua astra, quae oriantur in ardore coelesti, qui aether. oel coe- 
lum nominatur. Apud Stobaeum 5) Zeno dicit, solem, lunam 
et caeteras stellas esse intelligentes, sentientes, igneas, et ex 


4) De N. D. II, 15. 2) Ibid. I, 14. 

8) Alii pro mobilissima legunt nobilissima, sed male: mam et 
eodem capile diiit: sidera aethereum locum obtinent : qui quonian 
tenuissimus est, et semper agilatur et viget , necesse est, quod am- 
mal in eo gignatur, id et sensu acerrimo et mobilitate celerrima esse. 
Et infra ibidem: mundum, qui integro, et puro et libero eodemque 
acerrimo et mobilissimo ardore teneatur. [Neque aliud nunc vulgatur 
quam móbilissima.] 

, 4) De N. D. 1i, 15. 

5) Ecl. phys. p. $7. [T. II. p. 538, ubi nunc id legitur ex Hee- 

renii coniectura, quod Villoisonus rescribendum censet. 


— 925 — 


igne arlificioso constantes; quam ignis artificiosi speciem eic 
prorsus ab inartificioso distinguit, ut Stoicus Balbus supra 
laudatus, qui utrumque iísdem depingit coloribus: Zz»ay 
voy 2340» Q9. xcl szv oeÀnvzgv xol so» dÀÀo» a0tQov 
éxagsov .sivat vospov xal qQgOviuOY, sUQuU/OP fUQ OQ 
vc]stxoU, ubi procul dubio rescribe, s199rvóv sivQog veyvi- 
«09, ut apud eundem Stobaeum !) Zeno lunam vocat aot9oy 
yosgov xal gooyiuov, vUoiyoy Ób swQüg veyvixov, id est, 
ex igne artificioso constantem. 

Ex hoc Stobaei loco constat, lunam, utpote intelligen- 
tem, sentientem et igneam esse et ipsam partem dei deifi- 
catam. Sic Anaximenes et Parmenides apud eundem Sto- 
baeum ?) pariter volunt lunam esse svgrvyz» et Clearchus, 
apud Plutarchum 5), eam vocat &ozgov aiOégiov «xal qoo- 
qógoy. At non ex igne puro constabat. Apud Stobaeum *) 
KAeavónc nvgotió] vr» csÀyvogv, n5louón 0 và 0y5- 
poti dicit. Apud eundem Stobaeum 5) Posidonio ac ple- 
risque Stoicis ex igne et aére videtur temperata permista- 
que: JJooetÓwviog , xai oi màeiosos: voy Zroixü» juxToV 
ix nvpoc xal aépoc. Vide et Plutarchum 9), qui dicit ?) 
Stoicis lunam videri o£gog gtiypia xal jiaAdxov stvUpoc. 

Eandem quoque lunam srpóoyecoy dicunt Stoici, ut 
Plinius 9) terris familiarissimum sidus. Sic Cornutus ?) lunam 
appellat szpooyttozo1z» 10 ovgavioy. Stoici, teste Laer- 
tio 10), ytpócozégay «zv 0tÀnvtzv, (ve xal ssQooyctortQav 
vocant; eandem videbis lunam ab eodem Laertio infra !?) 
dictam, aegoguyz xoi noóooystoy, oc 0 Tloociónviog àv «o 
éxro ToU qvoixoU Aoyov. Sic Leucippus apud Laertium !2) 
dicit z0y xuxAoy v5g OcÀ5vre silvas stpooyeiovavoy. CTi- 


1) Ecl. phys. p. 59. 2) Ibid. 
3) De facie in orbe lunae apparente p. 921. 
4) Ecl. phys. p. 59. 5) lbid. 


6) De plac. phil. Hl, 25. p.901. 7) De facie in orbe lunae p.931. 
8) H. N. H, 9. [Reliquis astris lunarem motum terrae esse xQoo- 
geoxegor, dixit Nicoroachus Harm. 1. p. 6 et IL. p. 34 ed. Meibom.] 
9) Cap. 84. p. 231. 10) Pag. 198. 
11) Pag. 199. 12) Pag. 243. 





— 5028 — 


esse neget, et tum facile tibi apparebit, in hoc loco a Stoico 
doceri Balbo, non solum esse deos, sed etiam astra in ho- 
rumce deorum numero esse reponenda, quam Balbi men- 
tem non assecuti sunt interpretes. 

Ergo stellae sunt dei, praesertim cum sint dei, id est, 
aetheris deificatae partes. Augustinus !): dicum omnia sidera 
partes lovis esse, et omnia vieere atque rationales animas habere, 
et ideo síne controeersia deos esse. Et infra ibidem: stellas 
omnes ideo colum , quia in love sunt. "Ut Seneca ?) contendit 
ignes dici divinos, quos habet mundus aeternos, quia par- 
tes eius sunt et opera. Apud Augustinum *) Varro dicit, 
& summo circulo coeli usque ad circulum lunae esse animas 
aethereas, astra et stellas, easque coelestes deos. Sic et 
Seneca *), de ignotis loquens astris: innumerabiles, longiusque 
a conspectu nosiro seducti dii, eunt redeuntque, Unde Epipha- 
nias 5) postquam dixit Stoicum deum esse yovy, mentem, 
totiusque huiusce adspectabilis molis tanquam corporis ani- 
mum, siayrOog toU ÓpojpVoU xÜTOUC, OUQavOU TÉ Qui 
zai y5c, «ai voy cÀÀo» dc iw cupats wpvyzy, haec ad- 
dit: siepicovos. dà ol advo) szv uíay Ouórgsa slc stolAac 
peQixüg ovoíag elg SjÀroy , wal oeAzvzv, wal ü0tQa, eic 
Vuvyry, x«i «éga, xal sd dAÀa. Lotius Stoicorum theolo- 
giae physicae compendium sic exhibet Cicero 9): hunc mun- 
dum esse sapientem, habere mentem , quae et se et ipsum fabri- 
caia sit, et omnia moderetur, moecat, regat. Erit persuasum 
eliam, solem, lunam, stellas omnes, terram, mare, deos esse, quod 
quaedam animalis intelligentia per omnia ea permeet et transeat: 
fore tamen aliquando, ut omnis hic mundus ardore deflagret. 
Apud Stobaeum 7), Posidonius Stoicus dicit astrum esse 
oca Ociov , é& alOcQoc ovysostxoc , AennQoy xal) nvoo- 
sc, ovOérove o1aciw lyoy, dÀX del Qepousvoy iyxvzAieC, 
ut Balbus apud Ciceronem 9): sunt stellae natura. flammeae ; 


Ld 


1) De civ. Dei IV, 14. 2) Quaest. nat. VII, 23. 
8) De civ. Dei VI, 6. 4) De benefic. 1V, 23. 
5) De baeresibus I. p. 42. 6) Lucull. 31. 

4) Ecl. phys. p. 54 et 55. 8) De N. D. lI, 46. 





— 5329 — 


ut Bseudo-Orpbheo:!) NUMAE Mi Ld oca et no» 
o/dpopot. "nd íi: ue 

Hoe: sumpseraat Stoii e y Bviliseent; qui veritet solis 
lunam, et. reliqua ástra in deorum sumPero reponit, et apud 
Laertium ?) dicit só» .ssegl: 95». 97*..a6Qa ,. oes:0r0» £&i 
vo06QO0y, xal za à» cvi9 szavrc O»5gsa' v09.dà avováso, 
datxivgtoy v6 elyas, xal uaOaQOr, xe) vyin * xol ssávsa 
1d dy avsQ dOdyasa, xai Oa sovro Oela. JA ve wai 
0eÀ7vy» , xa) 10Uc aAlovc doségag, sivei OeoUg* -inixga- 
vsi ydg xO deQgiO9 dp oUsol, en4g dos) (wg aíivioy. Hor 
fortasse ipse Pythagoras debebat. Aegyptiis, , prorsus Stoice 
apud Laertium ?) dicentibus: Osogc sivos às» xai 0sl7- 
»gv, sóy này "Oauv, sy» Ó " Inuw zalovpisme oe 
vovc a9séQag svUp ei*a(, de quo vide Diodorum Siculum ^). 
Clemens Alexandrinus 2): o ràe so; Kgotavinege di- 
xjaioy OeaUc qero.toUC doségac &lyas. éguyvxove óvteg 
(de quo vide Ciceronem 9)) ,dsvoxgat$g -.. - . xoopoy 
aiviss6za«.  Anaximander quoque, teste Plutarcho ?), astra 
vocavit ovgasiouc Osove. Apud Ciceronem 9) Crotonjiates 
Alcmaeo soli eg lunae reliquisque sideribus animeque prae- 
terea divinitatem dedit. "Velleius apud Ciceronem ?): idem 
(Plato) e£ in Timaeo dicit, et in Legibus, et mundum deum esse 
et astra. et terram et animam. ldem ibidem !?) tradit, Xe- 
nocratem aideribus tribuisse divinitatem. — Nec pero, inquit 
ibidem, Theophrasti inconstantia ferenda est: modo enim menti 
divinum tribuit principatum (x0 vyeuovixóv), modo coelo, tum 
autem signis sideribusque coelestibus, (Quae tamen omnia probe 
a Stoicis. conciliari demonetrabimus. 

Varias autem de solis, lunae et stellarum matura pbi- 
losophorum opiniones recenset Theodoretus 17), ompino vi- 
dendus. Merito Bruckerus !?) observat, dum vulgus Chal- 


1) Hymn. 6, 5 et 9. 2) [VIII, 26.) 

8) Prooem, p. 3. 4) 1. p. 44. : 
9) Cohort. p. 51. 0) pe N. D. 1, 18. 

1) De plac. philos. I. 7. p.881. 8) De N. D. I, 11. 

9) Ibid. I, 42. 10) Ibid. 1, 13. 


11) Serm. 4. p. 530 et 5841. 123) T. I. p. 135. 
34 


deeorum mexinam divinitatis partem sideribus tribuebat, 
eaque tanquam deos habebat, sapientes dumtaxat credidisse, 
maximam dei emmepationis pertem, sive.amifae mundanae 
nobilissimum purissimumque spiritum: hiece sideribus prae- 
sidere et in iis habitare; quod et de Stoicis: apprime dici 
potest. Etenim omnes fere veteres sidera primo animantia 
et dei partes esse censuerunt, deinde ea pro ipsis diis ha- 
buere. Quae Sabaeismi origo sic in Ezour-Vedam: Biache, 
qui cum Chumontou colloquens ab huiusce dialogi auctore 
inducitur, sidera esse enimantía contendit, quam opinionen 
ibidem exagitat et confutet Chumontou ac docet immerito 
Biache iis eundem, quem hominibus, sensum et intelligeo- 
tiam: tribuisse. 1n hoc cum veteribus Indis, Chaldaeis et 
Magis consentit Pythagoras, at et Pjeto, quem Worthius 
ad Tatianum !) observat edixisse, sidera non modo animan- 
tia esse; sed et optima quoque fente praedita, dtxe/ec 
Auvvya avta Aé(yopey , inquit in Epinomide et alibi, eo- 
dem Wiorthio allegante. ldem Plato in Timaeo ?) astra 
vocat Ósia Qua, OeoUc, Osdw eixovac. Stobaeus 5) dicit 
Platoni et Aristoteli xosga Qwa AéyecÓct, $09. 200pi09. xai 
v0 (lege xa) sóv xooptoy) &vOtov (wor , Aoyttóv , oOara- 
voy. Hinc Philo *), Platonem secutus, apud Lipsium 5) 
a0vépag appellat a/097100c, dydApata Oshe xa) meQexal- 
AéoraTa, et dqOagrovc xol aOavatovc tweyüc et Dec 
vorod. Sic astra esse animantia contendebat R. Maimoni- 
des, quem vide in More Nevochim 5$). Immo et haec fuit 
omnium fere veterum ludaeorum opinio, teste Origene 7). 
qui et ipse in eadem fuit sententia, ut ex iis apparet, quae 
contra Celsum 5) sic disputavit: ol àv oUgoya dotépeg (ma 
elo; loprka: «ol onovdaia , xa) équríoóyoav» v9 cesi t5; 
yvwcsug UnO tC OoQíac, tip É0tu9 dstaUyaOHa (qesoc 
didiov. Plura apud Origenem videnda in primo neo ao- 





1) Pag. 50. 3) Pag. 1053. 8) Ecl. phys. p. 81. 
4) De opif. mundi p. 44 et 16 et de Abrabamo p. 312. 

5) Phys. Stoic. IL. diss. 14. p. 208. 

6) Part. U. c. 4 et c. 8. 1) De prece V, 24. 

8) V. p. 235. (T. 1I. p. 20 seq. ed. Wirceb.] 


— 5A — 


yo» libro et in opere sro] eva$g, monet Worthius ad: Ta- 
tianum ?). Hoc de Origene testatur et S. Hieronymus 2); 
et, ut ait 8. Thomae:5) ,Origenes posuit coelestia: corpora 
animata. Hieronymus etiam idem sentire. videtur, Augusti- 
nus vero sub dubio reliquit ldem Thomas 9): ,hoc au- 
tem quod dictum est de animatione coeli, non diximus quasi 
asserendo secundum fidei doctrinam, ad quam nihil perti- 
net, sive 8ic, sive aliter dicatur. Vides S8. 'Thomam hic 
modestius egisee quam imperatorem Iustinianum, qui in Suis 
contra Origenem anathematiísmis astra non esse animantia cre- 
dendum iusserat, hancque sententiam a Papa Vigilio et quinti 
auctoritate Concilii confirmandam SHTRVOEBE) de quo vide 
Abbatem Mignot 5). 

Cum autem astra ideo in deorum nümero apud 8toi- 
cos reponerentur, quod essent aetheris, supremi :dei, parti- 
culae, hinc et animi atque praesertim excellentium virorum 
mentes ob hanc eandem causam pro diis habebantur, quod 
essent astrorum, ac proinde aetheris et animae mundi par- 
tes. Vere Seneca 5): innumerabiles sunt. quaestiones 'de animo ; 
unde sit, qualis sil, quando esse incipiat, quamdiu sit, ari' aliunde 
alio transeat, et domicilium mutet, ad alias animalium formas, 
aliasque coniectus, an non amplius quam semel serviat, et emis- 
sus evagelur in toto: utrum corpus sit, am non sit: quid sit 
facturus, cum per nos aliquid facere desierit: quomodo libertate 
sua usurus, cum ex hac effugerit caeca; an obliviscatur prio- 
rum, et illic nosse se incipiat, postquam de corpore abductus ín 
sublime secessit. 

lam autem declaravimus, secundum Stoicos animum, ut 
et deum, corporeum esse; nunc doceamus, unde sit. , Laer- 
tius ?) affirmat, Stoicis animos, qui in animantibus repe- 
riantur, immortalis animae mundi partes videri, ut et iam 
supra 9) observaverat, mundum animantem esse, patere e 





1) Pag. 50. ^ 3) Advers. Avitum p 59. 
8) I part. quaest. 10. art. 13. 4) Contra gentes II, 10. 
5) Mém. de l'Acad. des inscriptions T. XXXI. p. 286. 
6) Epist. 88. 7) Pag. 201. 8) Pag. 198. 


34* 


— f32 — 


nostro animo, qui:est: huiusce mundi perticula, ec dro 
dx 45e fnetigag "pvyc iwiiOev oUcsr. Didymus apud 
Eusebium !), de Stoicis loquens: elya«-Óà qvyys iv se ole 
$aoiv, 0 xaAovo alOZga, xol déga xUxÀe sep) ss ynv 
«a) Odlaocav, wal ix zocsox avadvjudesic* sac dà Aor 
ndg wujyüc neoonapuxévas saUsy, ous sa dv ÜDmorg sioi, 
xol óda, à» «e sspiéyose:, — Cleanthes apud Hermiam 7 
dixit, eg» wveujyr» Ór olov vov x0guoU Ótrxety , $c nuépooc 
petéyovsag pc, ipUyvyovobas. Epictetus apud Arri 
num 5): ov ano0nacpe el soU 0600. Idem ibidem *): & 
yàg 10 idiov iépoc 0 duiv idexsv anoonacac o toc. 
et 5): ai sjvjyal oUsug .eloiv ivdsdegiivas ual ovraqeig 1o 
Oeo, &ts aUtoU poQua ojca; ua) anoonaopasa. Seneca] 
animum humanum ex terreno et gravi corpore non dicit, 
sed ex illo coelesti spiritu deacendere, et paulo infra ibi- 
dem subiicit, ex iisdem, quibus divina, compositum esse 
seminibus; affirmat enimvero corpus animi, ut supra mo- 
nuimus, non terrestre et grave, sed tenuissimum, subtilis 
simum et a&rium esse, quod Stoicis videbatur; in his autem 
seminibus, ex quibus mens humana, ut et divina, composita 
est, agnoscis Stoicorum onsQuavixoUc Aóyovuc, de quibus 
supra. Confer illud Virgilii 7): 
Igneus est. ollis eigor, et coelestis origo 


seminibus. 


posu omnt 


4) Praep. evang. XV, 20. 3) lrrisione gent. philos. p. 31. 
3) M, 9. p. 151. 4) 1, 11. p. 96 ed. Upton. 
5) 1, 44. 6) Consol. ad Helv. c. 6. 
1) Aen. VI, 730. (lbi sequuntur: 
2... quantum non noxia corpora tardant , 
terrenique hebetant. artus, meribundaque inembra. 
hinc metuunt, cupiuntque: dolent, gaudentque: neque aure: 
dispiciunt clausae tenebris et. carcere coeco. 
Versu extremo Augustinus, qui de civ. dei XIV, 8 hunc locum re 
spicit, suscipiunt habet, quod, si corrigas suspiciunt, vulgatae mult: 
videlur praestare. Atque suspiciunt ipsa iam praebet. ed. Mediol 
nensis Virgilii. Cicero de N. D. 1l, 18: raeli palatum, ut ait Fr 
nius, non suspexit, 


, — $33 — 


ldem Seneca !): dixit mentis dei partem et in hoc pectus 
defluxisse; quemadmodum alibi ?): ois istuc dieina descendit. 
Sic idem 5) hominem divini spiritus esse partem docuerat. 
Idem *): ratio nihil aliud est, quam in corpus humanum pars 
divini spiritus mersa. Si ratio dicina est etc. Idem paulo su- 
pra: una est ratio recta, simplexque; mhil est dieino. divinius, 
coelesti. coelestius, ubi vides illum Stoicorum xouóv Aóyov, 
rationem scilicet diis et hominibus communem.  Antoni- 
nus 5) hominem vocat vou xol Óeíag «sopolpac pneséyov, 
et 6) xóojov  népog xal toU OroroDvtoc sov xoopiov a 0ó- 
Qotav 7) et 8) tiépoc sov 0ÀoU xal vZc vOv OÀey quosog. 
Ut Antoninus, sic et Seneca 9): animus contemplator admira- 
torque mundi, pars eius magnificentissina. Bic et deum ipsam 
maximam mundi partem vocat idem !^), 

Animae autem mundi ac proinde dei non solum opus, 
sed et partes, esse animos, neque ab ipeo, sed ex ipso esse 
factos, oUy Usy eUtoU, aÀÀ ust aUrOU xol d cUvov, et di- 
vinae esse particulas aurae, ut vocat Horatius 1!), atque ex 
hac anima mundi, tanquam ex communi omnium animarum 
fonte, ut ait Macrobius !?), profluere; quod et Platonici 
volunt, et in Platonicis quaeetionibus docet Plutarchus !5), 
vide demonstratum apud Lipsium !*), et apud Bruckerum !*), 
a quibus multi auctores iique omnino videndi iudicantur. 
Confer et Virgilium ita canentem !9): 

Esse apibus partem divinae mentis, et haustus 
aetherios dixere. Deum namque ire per omnis 
terrasque, tractusque maris, coelumque profundum. 
Hinc pecudes, armenta, eiros , genus omne ferarum, 
quemque sibi tenuis nascentem arcessere vitas, 


1) Epist. 120. 2) Epist. 41. 

3) De otio sapientis c. 82. — 4) Epist. 66. 

5) M, 4. 6) 1, 4. 

1) Vide et 1I, 8. 8) Hi, 9. 

9) Consol. ad Helv. c. 8. . 10) Quaest. natur. VII, 34. 
11) Sat. 11, 2, 19. 12) in Somn. Scipion. 1, 6. 
13) Pag. 100. 44) Phys. Stoic. 1l, diss. 8. 


45) T. I. p. 949. 16) Georg. 1V, 220 sqq. 


— $34 — 


ubi observa tenues vias esse sruyag Graecorum philosopho. 
rum, adeoque Virgilium idem hic dixisse, quod apud Laer- 
tium J) Stoicos, «yc sey oÀer vvyrc apOaosov utor ci- 
var *dc i» soic Céorc. ldem Virgilius ?): 

Principio coelum ac terras, campesque liquentis, 

lucentemque globum Lunae, Tütaniaque astra, 

spiritus intus alit, totamque infusa per artus 

mens agitat molem, et magwo se corpore miscet. 

Inde hominum pecudumque genus, citaeque- oolantum , 

el quae marmoreo feri monstra sub aeguore pontus. 

Egneus est ollis oigor , et coelestis origo 

seminibus , etc. 

Hanc opinionem 8toici debebant Pythagorae. Nam, ot 
ait Cicero 5), audiebam Pythagoram, Pythagoreosque ,. incola: 
paene nostros, qui essent Italici philosophi guendam nominal, nun- 
quam dubiüasse, quin ex umeersa monte dioína delibatos animos 
haberemus. Vide Davisium ad hoc Ciceronis *): humanus 
animus decerptus est mente dicina , cum alio nallo nisi cum ipso 
deo, si hoc fas est dictu, comparari potest. Apud eundem 5: 
Pyihagoras, qui censuM, animum esse per naturam rerun omnem 
intentum, et commearntem, ex quo nostri animi carperenfur; quem- 
admodum hic apud Laertium 9) dixit, animum esse aso- 
onao; a alücooc. Deinde Heraclitus, quem in multis se- 
cuti sunt Stoici, idem affirmavit. Sextus Empiricus «o 
9«eloy Aoyoy , xaO" ' HoauAstsov , d &vonvorc onacavt. 
»ot00] yivopitOa. — Vide et apud eundem ibidem Sextum 
vo» KOINON AOTON, xal slo», xo) 09 xata  pito- 
yiv yivopieca vospoi ; quod prorsus Stoicum est. — Clemen: 
Alexandrinus?) monet Platonicis vou» dici OsíaCc 440:0c: 
«nogóorav, Hinc Pseudo-Hermes 9): and gag tyUxrc soi 
sayi0g sücat a). tvyaí elorv.. Hinc et Philo ?) Aoyzopo 
vocat v2€ S0U fvtavtOCc U'yzc anooma0ua. 


1) Pag. 201. 2) Aen. VI, 124. 

3) De senect. 21. 4) Tuscul. V, 18. 
3) De N. D. I, 414. 6) Pag. 229. 

1) Strom. V. p. 696. 8) Pimandr. c. 19. 


9) De nominum mutat. p. 4019. 


— $35 — 


In hoc eodem errore quoedam vel e scriptoribus eccle- 
siasticis. fuisse contendit Beausobre !) Iustinus ?) animum 
vocat dei partem, quod esset dei, tégoc sov O:0v xal ép- 
gUogna. Idem 5) animum vocat vov actAtxo0 vov. uégoe, 
in quo eum secutus est eius discipulus Tatianus, qui *) di- 
cit spiritum inesse in stellis, in angelis, in stirpibus, in aquis, 
in bominibus, in-animalibus, et hunc spiritum, quamvis unus 
idemque sit, dissimilitudines tamen in se habere, et varie 
in variis affectum esse partibus: égsi» oU» syeUpa àv qm- 
097005, vveUjra. à». ayyéAoig, svreUgua. dv. gueolg xal 0Oadi; 
nvevjia dy dvOgunor, nyeuua y. Cooig* iy dà vnapyoy 
xci hastov, ÓOiagogac àv. avto wéxvyvat. — Sic prorsus 
Auctor libri de mundo 5): Aéyssas 0à nyevta 5 «6 iy qu- 
voig xa) [moic mal di navvov Óuysovoa uyvyog es xai 
yoviptoc. ovoía.  Synesius 9): ày v5 qeyzg swpouódsi» voy 
pioigav 5v Osiov. Lactantius) dixit animam ex deo 
oriri, immo .ex deo constare, et esse ex coelo et deo; ubi 
vide Gallaeum. Bic animam a propria dei substantia esse, 
Stoici, Manichaei et Hispaniae Priscilleani suspicabantur, 
observante S. Hieronymo 9), de quo vide Nemesium 9), qui 
hanc Stoicam prorsus Manichaeis tribuit sententiam ibidem 10): 
qao) nàv ydo evtüv aOÓavatoy sal acopasop* uíay ài 
povty salvar, «vv sev spiveoy Vuyprv , xovaxspgpavitopé- 
5v xal xacaseuvopéyry» cic td xaÓ xaota oue, 
«wyuya «s xol &pwvya* (vide Nemesium !1)) xol «€ uiv 
J&Àeiovoc avvze pstáysuyv, vea d) dAavsoyoc* sÀelovog niv, 
vx ipwuya* dAívroyog dh, «d civya* s103Ào db stÀeiovos, 


1) Histoire du Manichéisme, VI, 15. T. 1t. p. 350. 
2) De resutrect. 9. 

3) Contra. Tryphonem p. 106 ed. Benedi 

4) Advers. Graecos 12. p. 26. [Pag. 254 ed. Marani.] 
$) Cap. 4. p. 604. 6) Epist. 105. 

1) Instit. div. IJ, 113. 

8) Epist. 82 ad Marcel. T. 1V. p. 642 ed. Benedict. 
9) De nat. hom. c. 2. de anima p. 29. 
10) Pag. 48. [de nat. hom. p. 110 sqq. ed. Matthaei.] 
11) Pog. 29. 


— 536 — 


v4 ovodsia* eg *yc wmaóo0Aow wuy5Sc née sác xa9' £xa- 
evoy slvat spvyac- xal ei. à» apspoietec peoitecOas vao- 
vyv (qaOxo», ec tzp qurnr à» solg qxoUeU0., LuESQ(LOV 
d» y» t0 suxóp' vU» Ob «nv oc0íay avtZ* vc q/vjyrC 
sateiegiteo Oa: Àcyovar' na) 10 navsoy yalenerasov, os: 
xvo/ec aUtsv ev 1oic 0t9rysioig elvai (joviovvas, zal ovp- 
peoltecOat sovsom dv «s sow oejisey yeveow , nal ma- 
Aw cig savsó Ouviévat Oiaivouivor «uy cuptvev, ec 
9deo pnagrjopevoy wal mali ovvayopevoy sal pyvUpne- 
vov, xa) sac ri» xadaoae Vvydc yegeie sic «o quc, qec 
ovOacg, tdg dà pepolvouévac vno crc vàgc, yopeiv eic 
vq esorygela , xal may ano và» ogorysiey elg sd usa 
«ci td [ua' xai ovte $99 ovOia* aUS.C zasatéjsOVrec, 
xai Gouatur9 onogaivorsec )), «ual naS«sow  vstofiai- 
Aoy«ec , adavasos elvai qaot. 

Hoc dogma, quod olim plerisque Chaldaeis, Persis, In- 
dis et Hebraeis Cabbalistis fuit commune, etiam nunc reti- 
nent Indi. Legitur in Baga Vedam, ,que dieu a créé les 
ames des particules de sa propre substance, que la sub- 
stance de l'ame et la connaissance, qu'elle a, ne sont autre 
chose que Visnou lui méme, et qu'à la fin de sa carriére, 
elle entre dans Visnou." Nom alio modo Stoicae sectae 
conditores locuti fuissent. ldem quoque deprehendi in alio 
libro manuscripto, quem evolvi, quique imscribitur ,,Rela- 
tion des erreurs Malabares". Sic et Spinoza ?): ,quod au- 
tem ad mentem humanam attinet, eam etiam partem natu- 
rae esse censeo; nempe quia statuo, dari etiam in natura 
potentiam infinitam cogitandi, quae, quatenus infinita, in se 
continet totam naturam obiective et cuius cogitationes pro- 
cedunt eodem modo, ac natura eius, nimirum idearum. 
Deinde mentem humanam hanc eandem potentiam statuo, 
non quatenus infinitam et totam naturam percipientem ; sed 
finitam, nempe quatenus tantum humanum corpus percipit 
et hac ratione mentem humanam partem cuiusdam infiniti 


A - 


1) [Malim «xoQaivortec.] 
2) Epist. XX. ad Oldenb. p. 441. (T. l. p. 500 ed. Pauli.] 


— 037 — 


intellectus statuo." ldem !) sic loquitur: ,Hinc sequitur 
mentem humanam partem esse infiniti intellectus dei; ac 
proinde cum dicimus, mentem humanam hoc, vel illud per- 
spicere, nihil aliud dicimus, quam quod deus, non quatenus 
infinitus est, sed quatenus per naturam humanae anentis ex- 
plicatur, sive quatenus humanae mentis essentiam constituit, 
hanc vel illam habet ideam." dem ?) quoque dixerat: 
Substantia cogitans et substantia extensa una eademque est 
substantia, quae iam sub hoc, iam sub illo attributo com- 
prehenditur. .Sic etiam modus extensionis et idea illius 
modi una eademque est res; sed duobus modis expressa; 
quod quidam Hebraeorum quasi per nebulam vidisse viden- 
tur, qui scilicet statuunt, deum, dei intellectum, resque ab 
ipso intellectas unum et idem esse. 

Hanc autem praestantissimam entiquitatis philosopho- 
rum fuisse opinionem, sic monet Macrobius 5): animarum 
originem manare de coelo: inter recte. philosophantes .indubitatae 
constat esse sententiae. Et quidem apud Btoicos e purissima 
coeli parte, e praestántissima fluebant animae mundi par- 
ticula, scilicet e sideribus et aethere, quem ob hanc cau- 
sam Pseudo-Orpheus *) vocat swvoínvovs, nao (woity 
&yatouo, et xogj OU GTOLY5joV, GQt0z0y , quod eo animante 
oninia regerentor. Animus secundum Zenonem et Cicero- 
neni 5) hominibus datus est ex illis sempiternis ignibus, quos 
sidera et stellas vocatis; quae globosae et rotundae, divinis 
animatae mentibus, suos orbes conficiunt celeritate mira- 
bili. Seneca 9) dicit hominem divini spiritus esse partem 
ac veluti scintilles quasdam sacrorum in terras desiluisse at- 
que alieno loco haesiese; ubi Lipsius?) pro sacrorum feli- 
citer emendat astrorum. Sic Heraclitus Physicus, teste Ma- 


1) Corollar. propos. X1. pag. 50. (T. 11. p. 87 ed. Pauli.] 
2) Ethnic. part. 11. schol. propos. V11. p. 46. [ T. 1I. p. 82 ed. Pauli.] 
8) Somn. Scip. 1, 9. p. 38. [De origine animarum v. Augustin. 
Epist. 21.] : 
. 4) hetheris hymn. v. 8 et 4... 5) Somn. Scip. c. 8. 
6) De otio sapient. c. 32. 
1) Phys. Stoic. lll. diss. 8. p. 308. . 





crobio !), animam dixit esse scintilleris essentiae ?). Ea- 
dem elegantissima imagine utitur Synesius 5), deum sic al- 
loquens: 

Zo» anéousa qégo, 

&Uv4yapéoc 

onivó9Qoa voov, 

à& (ad9og vias 

«xatSaxeuAuucvoy. 

JV yao iw woopQ 

xagéO0U VUYZV, 

Óm 0b wyvyac 

éy cwpass vous 

éonsipae, aval. 
Hinc Philo *) animum vocat aidegí(ov qvosug poipay , ae- 





4) Somn. Scip. !, 14. p. 5T. [ed. Pont. Praecedunt ibi baec de 
natura amimse: Hippocrates spiritum tenuem per corpus omme di- 
apersum ; Heraclius Ponticus lucem, ubi legendum Heraclides.) 

2) Cabbalistae Hebraei animas vocant scintillas, et teste Bruckero 
T. Il. p. 1048. existimant possibile esse, simul duas vel tres scintillas, 
sed non plures quam quatuor, in uno eodemque corpore revolri. 
Sic Hippocrates, cuius opiniones de animo cum Cabbalisticis saepis- 
sime conferri possunt, plures animos in uno eodemque homine repe- 
riri posse, et eum fortiorem esse statuit, qui plures animas alere 
possit. Sic enim loquitur L de diaeta 18,16 seqq. p. 196. [L. sect. 1V. 
p. 941 ed. Fo?sii]: dv»dora, dà áv0quno, $0ric dvvaves nÀsigrove av- 
Ogeaovg voépty, ovrog loyvgoc. dzolnnóvre» d) rév xaQ' aUroU vQu- 
egouive, ovtoG dcOevígztQoc. voíoltoy xai txucta TG» Owpute skAerota, 
Oxola zÀdHGOra Ovvara, qvyac tQíQu», TaUra loyvgoreQa, unsADGrv1wT 
di vojrwev, doOevícrega. Idem ibidem 22, 16 seqq. p. 199 [p. 348]: 
8 04 vie dmuovoig, wvry]v uj ngoopíoyetaÓc svypy, «eger dczáv. cv- 
OQaxac xtxavupévovc xQóc sexavwisovc ngoofaAlev, loyugovc nQec egó:- 
»lac, rQogrv avtolg. didoUc, OMoio» T6 O&pG xüvrtG saQUOyDGOFzGs, nc 
ov diddpoc Cregoc soU éxíQov, aAÀ' iv oxocp ce puo Cunvolorrae, wosot- 
rov dao ndvre» lora, Oxora» Ó' dadeigwc. vy» vndQyovoaw wQoqi 
diaxgivovras ig vo üdgàov. ToUro xa) dyOQeunivg yvy) nugye. ubi o» 
09axec Ilippocratis sunt scintillae Stoicorum, 

3) Hymn. 3. p. 48 ed. Turnoni 1608. [vs 538. p. 830 ed. Lu. 
teliae 1612.] 
4) Legum Allegor. li. p. 99. 


— $39 — 


thereae naturae particulam. Ennius in Epicharmo laudatus 
a Prisciano et Varrone, et emendatus a magno Scaligero ?): 
istic est de sole sumptus ignis, isque mentis est, ubi mentis dici- 
tur pro mens; quemadmodum et a priscis Latinis usurpa- 
batur sanguinis et eomeris in nominativo, ad imitationem 
Aeolum, qui dicebant 0 ragtvpog, Ó qgvAaxog, 0 ayovog, 
de quo nos alibi2). idem Varro 5): recte igüur Pacueius 
ait: animam aether. adiungat. 

. Animus igitur, utpote aetheris et astrorum pars, erat 
ipse ignis spud Stoicos. Cicero *): cum autem : quaereretur 
res admodum difficilis, num quiuta quaedam natura eideretur 
esse, ex qua ratio et intelligentia oriretur, in quo etiam de ani- 
mis, cuius generis essent, quaereretur : Zeno id dixit esse. ignem. 
Jdem 5): Zenoni Stoico animus ignis oidetur. Hinc Stoicus Cor- 
nutus 6): ai ypévspat syvyal svo siouwv. — Plutarchus ?) sic 
secundum Stoicorum mentem loquitur: $5 vy5 Seguóta- 
voy dct: Órnov xal Asssvopepdovatoy , id est, animus est 
calidiseimus, et ex minutissimis partibus constat. Apud 
Ciceronem ?) Academicus Cotta sic Stoicum alloquitur Bal- 
bum: quomodo autem hoc, quasi concedatur , sumitis, nihil esse 
animum , nisi ignem? probabilius enim videtur , tale quiddam esse 
animum, ut sil ex igne, atque anima temperatum. : Quod in 
Stoicorum de anima sententia immerito requirebat Cotta, 
id eis prorsus asserit Panaetius Stoicus apud eundem Cice- 
ronem 9) animum ex inflammata netura. constare affirmans. 
Idem ibidem !?) Cicero: animum autem alii animam, ui fere 
nostri declarant nomen. Nam et agere animam, cet efflare dici- 
mus, et animosos, et bene animatos, et ex animi sententia *. ipse 


1) Coniectan. ad Varronem p. 21. 

2) V. edd. Gregorii Cor. p. 592 ed. Schaef. collatis Mida nostro 
p. 68 seq. et Frommelio in Creuzeri Melet. llI. p. 1456. Id ipsum 
9v4axoc, quod laudatur, offert Inscriptio vasculi picti res Cyrenaicas 
referentis in Monumenti inediti dell' inst. di eorrisp. archeol. Tab. XLVII.) 


3) L. L. IV. p. 11. 4) De fn. IV, $. 
5) Tuscul. 1, 9. 6) Cap. 2. p. 142. 
1) Adv. Stoic. p. 1084. 8) De N. D. Ill, 14. . 


9) Tuscul. 1, 18. 10) Tuscul. J, 9. 


— 9&0 — 

autem animus ab anima dictus est. Seneca !) sic declarat, 
quid intersit inter animum et animam: diffclle es, inquit, 
animum perducere ad contemptum animae.  Laeriius *) e mente 
Zenonis, Posidonii et Antipatri Stoici in libro de animo 
animum vocat sysUjco PFyOspouoy; ad quem Laertià locum 
vide Menagium 5). Plutarchus, de animo verba faciens *): 
oi Z*soíxol, swtUpia Osouoy. Theodoretus 5: oí. Zzesixoi 
svsupazixg9 uby (19v ipvyr»), nàeiovov 0) netéyovoar 
eov. Unde patet in hoc falsum fuisse Cottam, quod 
apud Stoicos nihil esse. animum nisi ignem putaret, cum 
hi semper eum ex igne atque anima temperatum esse vo- 
luerint. Cicero 9) haec egregie et vero philosopho digniora 
recitat e suo perdito de consolatione libro: mi es! im am 
mis mixtum aique concretum , aut quod ex terra natum, atque 
fictum. esse. oideatur ; nihil est aut. humidum quidem , aut flabéle, 
aut igneum. Vide Gatakerum ad Antoninum 7) et Lipsium 5). 

Cum autem in animo inesset aliquid ex anima tempe- 
ratum et flabile, hinc ab eodem Zenone dicebatur ovjtovic 
sssupna. Tertullianus 9): Zeno consitum spiritum defmiens, 
animam etc. Macrobius 10): Zemo concretum corpori spiritum 
vocat animam. Ideo autem illi igneo, quod ex aethere 
astrisque delibaverant animi, eliquid flabile immixtum vole- 
bant Stoici, ut illud temperarent. Nam, ut recte observat 
Bruckerus !!), cum facile viderent, ignis tanti ferendi capa- 
eem hominis naturam non esse, inde statuebant animam, 
sive ignem istum divinum, in pastu hominis inditum, simul- 
atque infans ex utero materno prodiit, ab aére refrigerari 
ac durari, veluti ferrum ardens frigidae aquae immersum, 
et mutato epiritu fieri animal; unde anima dicebatur spvyz, 
scilicet a refrigeratione aéris ambientis, d» «yc stepnpvtecoc 


1) Epist. 4. 2) Vita Zenonis p. 465. 3) Pag. 325. 
4) Libro de placitis philos, si tamen illius est. 1V, 3. p. 898. 
$) Therap. V. p. 345. 6) Tuscul. I, 21. 

1) IV, 21. 8) Phys. Stoic. ]il. c. 8 et 9. 
9) De anima c. 5. p. 261. 10) Somn. Scip. 1, 146. p. 51. 
11) T. 1. p. $50. 


— M4 — 


tov dépoc £00 negieyorcoc, ut loquitur Pseudo-Origenes !). 
Plutarchus 2): yivscGes uà» yag qvzo« (XQuoeim ioc) 27v 
fuyrs, ova» tO Üoéqoc anossyO7, xcOdnep osouOcet vy 
nsprietet sot. nvevjiasoe pnesafaAoysocg. Supra 5) dixe- 
ret idem Plutarchus secundum eundem Chrysippum: «0 Boé- 
qoc d» v5 yaospi quUots vocqenOat vopi(st, xa&aneo qu- 
tOy' Otav Ob. «5yO gy, Vuyouievoy Uno soU aégoc xal oco- 
povpevoy co nvevua pnesaffaleww , xol yiveoDat Cuoy. 
Ojey oUx dnO tpónov txv wvwyrv uvopacOat saQü v5v 
wvt», ut recte emendat Salmasius *). Hanc eimilitudinem 
sic expressit Tertullianus 5): sunt qui praesumunt, non in utero 
concipi animam , nec cum carnis figulatione compingi alque pro- 
duci, sed effuso iam partu, nondum vico infanti extrinsecus im- 
primi; caeterum semen ex concubitu muliebribus locis sequestra- 
ium, motuque naturali vegctatum compinguesceró in. solam sub- 
stantiam carnis; eam editam, et de uteri fornace fumantem et 
calore solutam, ut ferrum ignitum, et ibidem frigidae immersum, 
in. a£rís rigore percussam, et eim animalem rapere 9), et vocalem 
sopum reddere. — Hoc. Stoici cum  /enesidemo, et ipse interdum 
Plato. Ubi notandum a Stoicis non subetantiam carnis, sed 
animam extrinsecus insinuatam in corpus, ut passim in ter- 
tio vocat libro Lucretius et Lactantius 7), cum ferro ignito 
frigidae immerso, quod aére refrigeratur et duretur, com- 
parari 9). Sic Philo 9); có 6gégog anoxvrOiv .. .. . éx 


1) Philosophum. p. 146, ubi Wolfius videndos monet Menagium 
ad Laertium VII, 4517 et Gatakerum ad Antoninum IV, 21. 

2) De repugn. Stoic. p. 1053. [Chrysippi doctrinam de anima 
exponunt Baguet de Chrysippo p. 101 sq. Petersen ad Phaedr. de 
N. D. p. 43 sq. Cf. Sallust. de mundo 8] 

3) De repugn. Stoic. p. 1052. 4) Ad Simplic. p. 121, 

$) De anima c. 23. p. 282. 6) [An capere ?] 

1) Div. instit. 11], 18. 

8) Vide tamen Salmas. ad Simplic. p. 129. et Didymum apud 
Eusebium Praep. evang. XX, 20. [Philo de somniis T. V. p. 16 ed. 
Pfeiff. 5 ?vOcouoc iv jpiv giai, ola cidpgoc iv yalnlec nemvQepivos, 
UVduv. wvyoé ngoc vÓ xquraséreQov OTouoUsa:; cf. Lobeck. ad Soph. 
Aiac. 650. p. 811. Plutarcbus de fort. Alex. M. 1l: ors v7» vvxyr» 
avrov xaOantQ oídpgor ipdlate.] — 9) De mundi opiác. p. 81. 


— g& — 


deopsotdvov xu) *vpudrosttou yapíoD «oU xatd tyeoas, 
€ noÀU» ypovos ivOiyts 05, ngos» éfanivaiue cic &fpa 
tvyoov soa) dcv»gós sonoy , éninyOn , id est aéris rigore 
percutitur, ut eit Tertullianus, et ut ait Seneca !): ex ma- 
ternorum oiscerum calido mollique fomento emissum afflavi aura 
liberior. Similiter Pythagoras apud Laertium ?) dicit ani- 
mum esse asoonaója &ilOégoc, xa) sov O«guov, xai tov 
vvyooU, có (an và) avpuetéyerv spvyoov alBégoc; ubi per 
vvyoor alOépa «Qa intelligit; nam eupre& idem ibidem 
Laertius de Pythagora loquens: xaAovor: Óà v0» pi» ata 
Vvyooy al9tga. 

Zeno apad Varronem 5) dicit animalium semen esse ignem, 
qui anima et mens: qui calor e coelo quod hic innumerabiles. et 
immortales ignes *). 'Theages Pythagoricus 5) dicit virum qui- 
dem seminando animum gignere, feminam vero solam sup- 
peditare materiam: oeyrésaxza: 0 yépiov Fvsua «e ffeÀ- 
víovog* dg év ui» «a xoeno só demaóic "av uipoc, 
&vexa 100 actupata* ày db a av(vyía «ay (dev vo OvÀV 
éysua v6 Ójsvoc" «0 piv ydo onelpss vay soydv. yev- 
90», t0 Ob uóvoy va» UÀa» siaQípyeter.«Q vysvvo6sc. 
Theodoretus 5) affirmat, secundum Zenonem: «ó» av»ÓQoe- 
"voy Oegov, OyQov Ovsa, sal ueséyoyta rsysvuuatog, *rc 
wvy9Zgc /Fqgosv elvac uégoc ve xal amóonaoua, xal «ov 
«ov nQoyoveo» ontounasoc xeégaopd v8 xol piypHa, 
andyzoy tw» tic Vuyygc pooim» ovyaOQoi00í». oU Óyg 
qao» ass» xal qOcQeg» noooyyogevosy. Ab hac sen- 
tentia a Numenio Pythagoreo et a Longino apud Theodo- 
retum loco citato iure ac merito explosa non ita procul 
recedit Tertullianus ?), sic loquens: in ilo ipso ultimo «eo- 
luptatis aestu, quo genitale virus expeliiur, nonne aliquid de 
Gnima quoque sentimus exire; atque adeo marcescimus, atque 


1) Epist. 102. 3) Pag. 320. 

3) L. L. IV. p. 11. [p. 18 ed. Bip.] 

4) Cf. Laert. Vit. Zen. p. 303 ed. Lond. 

9) Fragm. Pytbag. p. 683 ed. Gale. 

6) Serm. V. p. 541. [T. IV. p. 825 ed. Halens.] 
1) De anima c. 21. 


— 543 — 


devigescimus , cum lucis detrimento? De qua opinione vide 
Christophorum Sandium !) et Gesnerum 2). t x 
Omnes veteres philosophi, qui animum nasci et gigni 
credebant, ideo et eum interire arbitrabantur. ' Contra :8o- 
crates 5) et omnes ii, quibus animus immortalis vel potius 
aeterhus videbatur, ideo tantum eum non interiturum esse 
contendebant, quod nunquam genitus fuisset: émedy d) 
Gyeyvyzoy éo1t xal adiaq9ogoy avs0. avayxy civar, et 
infra: 7E dwíyxgc dyívvziO0v t8 xal aÓavavow 7 wvyy 
&v tig. Numenius apud Eusebium *) animam dixit Stoicis 
videri yeyyztzy ts xal pOagtyv, id est, genitam et ideo 
mortalem, ut supra Theodoretus 5): ov dz yag» ad1v 
xal qOaotzZv snpooryoorvosv (ó Zmvov).  Nemesius 9) af- 
firmat, Stoicis, ut et Aristoteli, animam videri mortalem, 
quod in corpore gignatur: Ovyv7v aUtiv Aeyévo, og os- 
0totílyc, q5oac avtyv iy ocuati yevvaoOatr, xat üg oi 
Zvefxoí. Panaetius Stoicus hacce collectione utitur apud 
Ciceronem ?) sic loquentem: credamus igitur Panaetio a. Pla- 
tone suo dissentienti? Quem enim omnibus locis dioinum, quem 
sapientissimum, quem Homerum philosophorum appellat, huius hanc 
unam sententiam de immortalitate animorum non probat.  Pult 
enim, quod nemo negat, quidquid natum sít, interire; nasci au-. 
tem animos, quod declarat eorum similitudo, qui procreantur : 
quae etiam ín ingeniis, non solum im corporibus apparet. |n 
eundem errorem incidit lustinus ), eodem prórsus modo 
loquens: enimvero nec immortalem animum dicere oportet; 
si enim immortalis foret, nunquam genitus fuisset: ovó 
pv a80dvazoy yo9 Aéysiy avtzv* 0i el aOavatóg Pati, 
xai ayév»syroc ÓgÀadg. Eodem quoque argumento addu- 
cturh Theophilum Antiochenum 9) in eandem discedere sen- 


1) Tractat. de origine animae p. 1 seqq. 

2) Disput. de animabus Hippocratis et Heracliti p. 190. 

3) Phaedr. p. 1221. 4) Praep. evang. XV, 20. 
$) Therap. Serm. V, p. 541. 

6) De nat. hom. c. 2. de anima p. 45. T) Tuscul. I, 32. 
8) Contra Tryphonem p. 222. (p. 107 ed, Benedict] 

9) IL. ad Autolycum. 


— 5644 — 


tentiam observat Worthius ad Tatianum !) videndus. lies 
Iustinus ?) dicit animum vitae participem ense, quoniam eun 
vivere voluit deus, ac proinde ea privatum, iri, quado si 
deo videbitur: Cure à yvy patéyan , ine) (5v avit 
«0c Bovissat* oUtec &Qu xal ev ueóstu nosi, ett 
avinv un 96e bz. ]dem ibidem 8): 0gav déy sp ue 
q5* pyséss elvai, anéosy Gs aUSfG di (usrmóv f'vityt, 
sal oUx &OSi9 7) VUyr C51, aÀÀd xo) ave ow üsght 
éxeice qopsl nálw, id est, quando necesse erit, animu 
amplius non esse, tum spiritus ille, qui vitam infondes. 
discedit, nec iam exstitit animus, sed ad illa, e quibus tur 
ptus est, redit: quee quidem. porticum redolent. 8icle 
stini praeceptor Tatianus animum humanum sua nalura 09 
esse iminortalem, sed contra mortalem, et simul cum c" 
pore interire ac dissolvi, et delnde in fine mundi reu. 
gere aífirmat 5): ovx &otiv dOdavatog, avdgsc " Eli 
Vvi za dave, Ovgsy dé. diàa duyasai: 7 eii "i 
e dnovij/oxery. Ovyoue: piv yaQ xal Àvesot pas ts 
opio soc, ug yuvooxovoo viv diróuav, dviosasu d 5 
voveo» énl ovvtTsÀsg tOU xOOpi0U OU v4) OGJUS, ir 
vazoy di tiuaoiac dv dOavagig Aajfdvouoa. noit 
ov Ov5ox, xav so0g wcigoy AvÓg, ex» iniyyaon V 
5o) nenonmuévyr. Haud absimiliter est Chilensium t* 
nio, qui, teste Marcgravio 5), mortuos quidem porte " 
surreciuros putant, sed statim post obitum nihil ex honi 
superesse censent, ldem quoque Tatianus 5) dixerat, * 
mam non esse simplicem, sed ex multis partibus con^ 
tem: yvy uiv 7j süv avOqunoy nolvusprc it. d 
povopnsore. — Hos Tatiani errores renovaverunt Gulieir: 
Cowardus, medicus Londinensis, et Henricus Dodwell 
qui animam natura sua mortelem, actualiter autem ims* 
talem fieri per merum dei arbitrium, adeoque eam * 


1) Pag. 25 et 32. 2) Contra Tryphonem p. 468 ed. Bere 
3) Pag. 109 ed. Bened. 

4) Pag. 51 ed. Worth. (p. 254 ed. Benedict.] 

$) VIH. append. 3. 6) Pag. 56. 

1) Ue quo vide Acta Eruditorum Lipsiae 4701. p. 203. 


— M5 — 


corpore interire quidem, sed cum eo rursum resurgere, in 
scriptis publicis contenderunt, de quo adeundus est Rei- 
mannus!) Sic Petrus Pomponacius, Caesar Cremoninus et 
Antonius Roccus, Itali, humanam animam per se esse mor- 
talem scripserunt. Sed errorem Tatiani, qui idem docuit, 
ideo excusandum censet Nourray ?), quod idem senserit et 
docuerit cum aliis antiquissimis Ecclesiae patribus, immo 
et cum suo praeceptore S. lIustino. Addendum est, Ire- 
naeum, ex cuius libris animae materialitatem inferri posse 
confitetur Massuetus 5), sic dixisse *): quemadmodum coe- 
lum etc. multo tempore perseverabunt, secundum volunta- 
tem dei, sic et de animabus et spiritibus, et omnino de 
ombibus his, quae facta sunt, cogitans quis minime pecca- 
bit, quod omnia, quae facta sunt, initium quidem facturae 
suae habeant, perseverent autem quoad usque deus et esse 
et perseverare voluerit. Quae est ipsamet Stoicorum sen- 
tentia de animi aliorumque omnium remanentium és:dia- 
410»7. Sic Seneca 5) dicit deum providere, quemadmodum 
«uae immortalia facere non potuit, quia materia prohibe- 
bat, defendat a morte, ac ratione vitium corporis vincat. 
JManent enim cuncta, inquit, non quia aeterna sunt, sed quia 
defenduntur cura regentis: immortalia tutore non egent; haec 
conseroal artifex , fragilitatem materiae vi sua vincens. 

Auctor incertus Homeri vitae 5): avsz» dà t9» «vyrzv 
oi Zxwixol ogíLoysat nvcOpa ovutQuic, xat avacvpiaoty 
eilcónxtwjy, avantopnévyv ano Toy (v Oopot; VyQur. 
Longinus, teste Theodoreto ?), dixit, Zenoni animum videri 
0175060U oUjiatoc siyar ayaQvpiaory. Didymus apud Eu- 
sebium 9); KAedvOye niv sa Zizvovog Ooyiaca nagati- 
ÉtM&vog ngog OUyxQuO., vzy viQOC tovG GÀÀOUG qUOLIROUE, 





1) Hist. Atbeismi p. 462. ubi monet Ioh. hbapson, qui se iis 
opposuit, immerito dixisse, ]. Epist. miscell. p. 94. banc opinionem 
cum religione posse consistere. 

2) Dissert. ad Tatianum p. 186. 8) Dissert. 3. art. 9. p. 186. 

4) De baeres. V, 7. p. 800. $) Epist. 58. 

6) Pog. 344 ed. Gale. 1) Therap. serm. V. p. 549. 

8) Praep. evang. XV, 20. p. 824. 

35 


— $46 — 


qyolv ósc Zzvoy spvyny Atyst otoO toi, 5j avaD epic, 
«ad«aneo ' HodxAcitog ctc. Confer et Nemesium 2), qui et 
ezc avaOvjudoeoc Heracliti meminit. Forsterus ?) anno 
tat ad haec Platonis, nózepoy *0 aipd dotiv , p qporav- 
pev, 7 9 opp, 7 10 nog, ex Heracliti eiusque discipulo 
rum sententia dictum fuisse co stop. Huiusmodi enim aye- 
9vpníae:y apud Aristotelem fuisse 5), constanter tradidere 
veteres. Leucippus quoque et Democritus, teste eodem ibi 
dem Aristotele, nvo te xal O«opo» qaow clyat avtry 
(17v tvy5jv) animamque et ignem ex atomis similibus coc 
stituunt. Aristoteles 5): édoEé v4oí mvo civas (agp wn 
yz»)! xal yag toUvo Aensopuepéovazóv 18 xal ualet 
vü» Ororyeleoy aoupiatoy , Ctt Ob xuveizal v6 xal surei tc 
&4AÀla noorogc. Democrito hanc sententiam tribuunt Plu- 
tarchus 5) et Hermias 9) ^ Nemesius 7): Zruoxomoc nvg 
(Myet tà» spuyujv)* 3d yag oqaiposiórg oyritava te» ac0- 
piov ovyxouyüpieya , sivo *& xal déga , VUySV anottciev. 
Nec dissimilem esse hodiernorum medicorum opinionem, 
qui de flamma cordis agunt, putat Worthius ad Her. 
miam 9). 

Sed, quemadmodum Velleius apud Ciceronem 9) Sioi- 
cum alloquitur Balbum: omnia vestri solent ad igneam vs 
referre, Heraclitum, ul opinor, sequentes; haec opimio de igne 
animi natura una est ex iis, quas $toici Heraclio, Heraclii: 
ipse Hippaso suo magistro debet. — Theodoretus, qui vwari: 
philosophorum de animo sententias recenset 19), (quod e 
praestiterunt Hermias !)), lustinus !?) et Macrobius !5. 
Theodoretus, inquam, sic habet: JJeggevidgg Óà xai  Ia- 
sacog xal) 'HodxAuvog swoudg vovsyy (voyrv) xexAzza- 


1) De nat. hom. c. 2. de anima p. 328. 
2) Aunotat. ad Platonis Phaedonem p. 385. 


3) De anima !, 3. 4) Ibid. p. 620. T. I. 

5) De plac. phil. 11l, 7. 6) Irris. gent. philos. p. 22. 
1) De nat. hom. c. 2. p.28. 8) Pag, 53. 

9) De N. D. Ill, 14. 10) Tberap. serm. V. p. 545. 


11) Irris. gent. philos. p. 402. 12) Paraenet. p. 13. 
13) Somn. Scip. 1, 14. p. 51. 


— 5047 — 


cry. Sic apud Stobaeum !) legitur: JJoaouevidyc xal Il- 
yucog, vvouxy. Pro Iljyacoc, qui nunquam fuit, Leucip- 
pus legit interpres latinus; iam pridem e Theodoreto "7s- 
$agog reposueram, cum postea deprehendi hanc emenda- 
tionem fuisse occupatam a Gatakero, quem miror simul non 
vidisse in Tertulliano 2), apud quem £Hipparcus et Heracü- 
lus ex igni animam elfingere dicuntur, et in Macrobio 5), 
apud quem, cum ignem vocat, Hipparchus, pro Hipparcus et 
Hipparchus omnino legendum Hippasus, qui sic et apud Ari- 
stotelem *) Heraclito comes adiungitur. De ignea autem 
secundum Heraclitum anima confer Olearium 5). Hinc He- 
raclitus, qui animam srvgoóy esse existimabat, dixit apud 
Stobaeum 5): «97 1/vyy copoaty xal egloty, id est opti- 
mus et sapientissimus ille est animus, qui siccus ad sv- 
o5 oUc(ay proxime accedit, quod recte interpretatur Vir 
doctus, de hec omnino videndus ?), quemque Petrum Wes- 
selingium esse constat. ldem ibidem Heraclitus &»yo oxo- 
vav neOvoOZ .... . Uyprv vry Vuyrv Éyuy, ubi vides 
v2 vyonv wWvyyv, animam humidam hominis ebrii c7 ay, 
siccae, ibi oppositam esse. 

Nec, ut ait Forsterus ?), praetereundus est Hippocra- 
tes, qui, utpote et ipse Heraclitus, de eo, qui homini inest, 
calore sie loquitur 9): éy v0Uto 1pvyyj, v0og, qooyvotc, av- 


4) Ecl. phys. p. 93. [T. II. p. 796 ed. Heeren. quem egregia 
haec emendatio fugit, dubitationi tanto minus obnoxia, quanto faci- 
lius HHI4COC et IIIILACOC inter se confundi potuerunt] 

2) De anima c. 5. p. 261. 8) Somn. Scip. I, 14. p. 37. 

4) Metaph. c. 3. T. II. p. 843. 

5) Dissert. prior. de princip. rerum naturalium ex menle Hera- 
clit, seu de igne rerum omnium principio p. 844 seqq. Historiae 
philos. Stanley. 

6) Ecl. phys. c. 31. p. 123. 

1) Miscell. Obs. Vol. V. T. Ill. p. 43 seqq. [Ibi disputatis adde, 
quae auctarii instar supplevit Heynius de animabus siccis, ex Hera- 
cliteo placito, optime ad sapiegtiam et virtutem instructis, Opusc. 
acad. T. III. p. 93 sq.] 

8) Annot. ad Platonis Phaedonem p. 385. 

9) De diaeta 1, 11, 43. p. 189. 


35* 


— 948 — 


Egoic , xivroic etc. Adde et eundem Hippocratem mulio 
clarius suam de anima sic patefecisse sententiam ?): doxée; 
Ó€ uos 0 xaÀcopey. OQepuov, aOuvatoy v5 clyat, xal votiv 
sàyta xol óg&y wal cxovttw* xal elÓcvot tapa. xol «à 
0»ytra xol tà pcÀloyta PosoOc:, — Neminem autem propius 
quam Hippocratem, qui animi et, ut supra vidimus, dei 
naturam esse igneam putabat, ad porticus decreta, ab He- 
racliticis profluentia accedere, nulliusque physiologiam tan- 
topere Stoicis arrisisse, sic confirmat Galenus ?): «i soiX 
eno v5c Zvodg quAocogovg sig v0 ovvédpioy. cloayeyors- 
veg inuivQéyaipiey xol vovvoic cry. trgoov, dE &» auroi 
ei0syrzas doyundzoy , à» vovtoy "Insoxodty» crtqare- 
00U0:; et ibidem paulo post: xara vovg éx €$zZc Jroac 5 
"Innoxodtove vixG qvotwloyic. Huius imitatorem fuisse 
et Platonem, nec non ab illo plurima mutuatum fuisse de- 
creta, idem testatur Galenus 5). Sic et Aristoteles *) Pfa- 
tonem in iuventute Heracliti doctrinam secutum affirmat. 
Porro haec Hippocratis opinio bilem movit Iulio Cae- 
sari Scaligero sic loquenti 5): ,Tueris atque profiteris ne- 
fandum illud Hippocratis deliramentum, ex quo non absunt 
Galeni trepidationes, animum nihil aliud esse quam coeleste 
calidum. Sed ignoscendum Hippocrati, quod naturae purae 
et a materia secretae clara et distincta species in eius animo 
insidere tum non potuerit." dem autem sic loquitur 9: 
qAby Éyei stayei iv éxazzgo 1ivÓG. vavta péyiosow Lye 
póorov Evycoroc , quod plerique ita interpretantur, quasi 
Hippocrates dicere voluisset, in animarum venis maximam 
prudentiae partem repositam esse, tanquam sapientia in ni- 
veo puellae gremio excubaret, et in sororiantibus papillis 
avide quaerenda esset ibique tanquam in arce dominaretur. 
Sed fortasse hic Hippocratis translatione usus est, et quem- 
admodum hodie gallice dicimus ,,avoir du fact", sic ille 


4) De carnibus, init. p.112. T. I. (Sect. lII. p. 29 ed. Fozs.] 
2) Meth. med. I, 13. (T. X. p. 45 ed. Kübn.] 

8) De usu partium I, 8. 4) Metaph. 1, 6. T. II. p. 847. 
$) De subtilitate advérsus Cardanum 18. 

6) Popul. morb. Il, 44, $7 et 38. 


— b49 — 


contra in papillis prudentiam inesse dicit, quae essent sensu 
subtilissimo praeditae. Haud absimiliter Tullius 3): cibi et 
potionis. iudicium magnum earum est (narium); et ibidem in- 
Íra 2): gustandi pariter narium item et, et tangendi magna 
iudicia sunt. Sed ego potius crederem Hippocratem hic 
dixisse, in admirabili illa mammarum et venarum illis in- 
textarum fabrica providentiam et supremi artificis sapien- 
tiam elucere. Ita prorsus Cicero 5): sanguis per oenas in 
omne corpus diffunditur et spiritus per arterias. — Utraeque au- 
tem crebrae multaeque', toto corpore intextae, oim quandam in- 
credibilem artificiosi operis divinique testantur. Sed manum de 
tabula, et à mammis ad mentem humanam, aetheris, astro- 
rum ac proinde Stoici dei partem redeamus. 

Quid est autem , exclamat Seneca *), cur non existimes in 
£o divini aliquid existere, qui dei pars est? Totum hoc, quo 
continemur, el unum est et deus, et socii eius sumus et membra. 
Hinc animum diis cognatum vocant Stoici, ut Seneca 5) 
Epictetus 8): Gevatoc ov xaxog xal ovyytveig tiveg toU 
coU dopiv, waxeiDey dquc siae dnsAOeiv, 00sy &yÀv- 
aps», et ibidem 7): dvdQosrog valg aÀnOsíaig ovyyssvuc 
vu» Oeny. Etalibi 9) habet v5» srooc v0Ug O«oUg avyyé- 
v&tay 9). Sic Pythagoras apud Laertium 19) dixit dyQu- 
stOy elvat stpog OeoUg Ovyyévetay uava v0 uetéyery. üv- 
2oonoy Osouov. Hanc ovyyéverap stQoc 20v 9eoy eodem 
sehsu babet S. Justinus !1!). Macrobius !?) ad haec Cicero- 
nis animus hominibus datus est ex illis sempiternis ignibus haec 
Observat: mentem praestat intelligi, quae nobis proprie cum coelo 
sideribusque communis est. ldem ibidem !5): solum hominem 
constat ex terrenis omnibus mentis, id est, animi, societatem cum 


1) De N. D. Ii, 56. 2) lbid. 1, 58. 

3) Ibid. II, 55. 4) Epist. 92. 

5) Consol. ad Helv. c. 11. 6) Arrian. diss. ], 9. p. 42. 

1) Pag. 44. 8) 1, 17. p. 73. idem 1, 9. p. 41. 


9) Confer et T, 3. p. 20 et 21. 10) Pag. 220. 
11) Contra Tryph. p. 106 ed. Benedict. 
12) Somn. Scip. 1l, 14. p» 54 ed. Pontan. 
13) Pag. 56. 





— 590 — 


coelo sideribusque habere communem. Apud Senecam !) Au- 
relius Fuscus dicit animum Ciceronis divina origine hau- 
stum ad sedes suas et cognata sidera recurrere. Plinius ?) 
dicit Hipparchum astronomum nunquam eatis laudatum fuisse, 
ut quo, inquit, nemo magis approbaeerit cognationem cum  ho- 
mine siderum , animasque nostras partes esse cocli..  Putes Pli- 
nium hunc ante oculos habuisse Axiochi locum 5): gv »voo 
Óg Ovgty ye gvorg v0009. Órpato peycÓOovoyiac , esoze 
xavoqooszoa: niv vncofalAoyseoy Ogoioy fiac, Otass- 
Qai00a08ai 0b nsÀcyy . .. . 5l uc] ti Oslov Orto évrv 
"95UnO v7 VUyZ, Or oU vy voy vylixovós nsoivoiav mai 
yvo0tv. &yety,— Nom, ut canit Manilius, poeta Stoicus *): 

Quis coelum possit, nisi coeli munere nosse, 

el reperire deum, nisi qui pars ipse deorum est? 
Et, ut ait idem 5): 

Quis dubitet post haec hominem coniungere coelo, 

cui xemum natura dedit linguamque capaxque 

ingenium , volucremque animum? quem denique in unum 

descendit deus atque habitat , seque ipse requirit ? 
Enimvero Stoici putabant, ideo deum in hominem venisse, 
quod sui partem, id est, animum ex se delibatum excer- 
plumque ei dedisset. Seneca 9): miraris hominem ad deos ire? 
Deus ad homines venit, immo (quod propius est) in homines oenit. 
Nulla sine deo mens bona est. | Semina in corporibus humanis 
divina dispersa sunt, quae, sí bonus cultor excipit, similia origini 
prodeunt, et paria his, ex. quibus oria sunt: si malus, non aliter 
quam humus sterilis ac palustris, necat ac deinde creat purga- 
menta pro frugibus. Cum quibus confer illa, quae supra 
laudavimus, e tertio Synesii sic deum olloquentis hymno: 

Zo» oncoua qéQu 
éoneigag Gat. 


— — 


1) Suasor. 6. 2) Il. N. 1, 26. 
3) Pag. 1031 ed. Platon. Francof. (p. 310 ed. lIST.] 
4) 1l, 115. 5) 1I, 105. 


6) Epist. 13. 


— 50931 — 


Nota autem, secundum Senecam, in omnibus pariter cor- 
poribus humanis divina dispersa esse semina, quae malus 
quidem cultor necat, sed bonus ita fovet, ut similia origini 
suae prodeant, et paria his, a quibus orta sunt, surgant. 
Praeclare Seneca !): non sunt ad coelum elevandae. manus, nec 
exorandus aedituus, ut nos ad aures simulacri, quasi magis ex- 
audiri possimus, admittat: prope est a te deus, lecum est, intus 
est. lta dico, Lucili, sacer intra nos spiritus sedet, malorum bo- 
norumque nostrorumque obsereator et custos: hic prout a nobis 
tractatus est, ita nos ipse tractat bonus vir, et sine deo nemo est, 
4lut. potest. aliquis supra fortunam nisi ab illo adiutus exsurgere ? 
Ille dut consilia magnifica et erecta. In unoquoque virorum bo- 
norum quis deus, Jncerlum est, habitat deus. — Si tibi occurrit 
vetustis arboribus, et solitam altitudinem egressis frequens lucus, 
et conspectum coeli densitate ramorum aliorum alios protegentium 
submovens illa proceritas silvas, e& secretum loci, et admiratio 
umbrae, in aperto tam densae atque. continuae, fidem tibi nunii- 
nis facit etc. — Si hominem videris interritum periculis, intactum 
cupiditatibus , inter adversa felicem, in mediis tempestatibus .pla- 
cidum , ex superiore loco homines videntem, ex aequo deos: non 
sulbibit te veneratio eius? — Non. dices: ista res maivr est altior- 
que, quam ul credi similis huic, in quo est, corpusculo possit? 
Fis istuc divina descendit: animum excellentem, moderatum, om- 
nia tanquam minora transeuntem , quidquid tímemus optamusque 
ridentem, coelestis potentia. agitat. — Non potest res tanta sine ad- 
municulu numinis stare. Itaque maiore sui parte illic est, unde 
descendit. Quemadmodum radii solis contingunt. quidem terram, 
sed ibi sunt, unde miütunlur: sic animus magnus et sacer, et in 
hoc demissus, ut propius divina nossemus, conversatur quidem 
nobiscum, sed haeret origini suae. — Ilinc pendet, illuc spectat ac 
nititur , nostris tanquam melior interest. Et, ut ait 7): sapiens 
assectatorque sapientiae adhaeret quidem in corpore suo, sed 
optima sui parte abest, et cogitationes suas ad sublimia intendit, 
et velut. sacramento rogalus, hoc quod vivit stipendium  pulat. 
Jdem 5): si cui virlus animusque in corpore praesens, hic dcos 


1) Epist. 41. 2) Epist. 65. 8) Epist. 92. 


— $52 — 


aequat, io tendü originis suae memor. — Nemo improbe e 
natur ascendere, unde descenderat. — Sic. Lactantius Stoci- 
sans !): quodsi anima ignis est, ut. ostendimus, in corum ddd 
eniti, sicut ignis, ne catinguatur, hoc est, ad immortalitatem, qu 
in coelo est. Et, ut exclamat Manilius ?): 

An dubium est habitare deum sub pectore nostro, 

In coelum redire animas coeloque eenire? 
Hinc Seneca 5) Scipionis Africani animum in coelum. « 
quo erat, rediisse persuadet sibi. Egregie Epictetus 1 
Arrianum 5): ov anoosaopa sl «o0 Oso), Pjuc viv 
otaUtu gt£Qog éxeiyoU . - - . - - OUx oldag Oti Duy t 
94g «-... O60» fispigéonuc salac, sal dyryoit..- 
éy Gavt9 qoa; avtov: ut Seneca 5) supra laudatur: py 
est a te deus, tecum est, intus es. 

Seneca 9): .Sepone in praesentia, quae quibusdam plua: 
unicuique nostrum paedagogum dari deum, non quidem vi 
rium, sed hunc inferiorís notae, ex eorum numero, quos (is 
ait, de plebe deos. ta tamen hoc seponas colo, ut maxi 
maiores nostras, qui crediderunt hoc, Stoicos fuisse: sinpili 9 
et genium et. Iunonem. dederunt. Unde colligitur, e Stoicis 
mente, unicuique appositum esse angelum custodem, 5 
rum bomorumque nostrorum observatorem, qui, p! 
nobis tractatus est, ita nos ipse tractat, quemadmodum i» 
Seneca ?) supra laudatus. Sic docet Epictetus apud 7? 
num 5): singulis a deo tribui genium, qui eorum cant? 
vigilet, qui sit custos diligentissimus, quem latere nihi * 
sit aut fallere, Quamobrem, pergit, clausis foribus '!* 
Duis quum iu tenebris consideritis, nolite dicere vo 
solos: non enim certe estis, sed deus intus, vester f"? 
prope adest. Quid ením, inquit Seneca 9), prodest ab hc 
aliquid esse secretum: nihil deo clusum est.— Interest anins? 
strís, et. cogitationibus mediis intercedit, Plinius 10): Sipi* 

1) Instit. div. 11, 13. p. 167. 

2) [Versus laudatos non reperio in Manilio.] 

3) Epist. 86. 4) IT, 9. p. 131. 5) Epist. 41. 
6) Epist. 110. 1) Epist. 41. 8) 1, 14. p. & 
9) Epist. 83. 10) HI. N. II, 7. 





N 


— $03 — 


semet fpsis  otidem deos faciunt, genios, lunonesque adeptando 
sibi, id est, ut explicat Menagius ad Laertium !), genium 
viris, Iunonem feminis. Hoc fortasse haueerant Stoici e 
Platone 2, apud quem narratur /fayeoiv éxacoto, 0v ciAtto 
Ücipiopa, tovto» qvàiaxa Eupnépnewv 200 fiov, xal àno-.— 
nivoetüv voy aipsOiysey. Quem Platonis locum profert 
et Stobaeus 5). Sic Sallustius *): oí elAgyotec wji&g dai- 
povec. — Gale 5) confert haec Damascii «ol eoyoy inediti: 
ol elÀyyovec ejpág Oaípoveg dxoivzoy Üyovor, moóg vite 
ibovoíav, eig xal oí voueig noog va sso pia. Malos quo- 
que genios esse, cum Empedocle, Platone et Xenocrate do- 
cuit Chrysippus, teste Plutarcho 9) Sic de/sjtovog xaxoUgc 
habet Sallustius ^), ubi omnino vide Gale, Secundum eun- 
dem Sallustium 9) sceleratorum animos cerpore egressos dii 
expiatores ceu daemones a sceleribus purgant, vov oojiatoc 
iteAO otoagc svyag «oi xaddQorot xol Qaijtovsc 1o» iuap- 
veryud:oy xo&aípovo«. — Idem 9) dicit, peccatores a diis 
tradi daemonibus tortoribus, da/gto0t xoAaotixoic, et 10) jai- 
pioveg ol «oAdQosesg vag wvyac et 1) impiorum malorum- 
que nostrorum animae corporibus egressae xoAo(o»tat vno 
Üaipiópyoy sapactopevar. Sed illud de genio observatore 
bonorum nostrorum malorumque esotericae duntaxat Stoi-* 
corum doctrinae decretum fuisse mihi videtur. Hi cum 
probe nossent, omnia nobis mala persuadere solitudinem, 
ut ait Seneca !?) conferendus et alibi !5), et magnam pecca- 
torum partem tolli, si peccaturis testis adeistat, discipulis 
suis nondum initiatis custodem imposuerunt, ut haberent 


1) Pag. 189 ed. Lond. [Sic IVNONI in fronte inscriptionum ad 
feminas, GENIO ad mares spectat. — V. Giornale arcadico 1819. m. 
Febr. p. 418. De Iunonibus, propriis mulierum geniis, cf. Graevii 
Epist. 51. p. 320.  Cardinalii Iscriz. Velit. p. 29.] 


2) De re publ. X. p. 165. 3) Ecl. phys. p. 14. 
4) De mundo c. 40. p. 278, ubi vide Gale. 5) Pag. 219. 
6) De orac. def. p. 419. 1) De mundo c. 12. p. 266. 
8) De mundo p. 267. 9) Cap. 15. p. 210. 

10) Cap. 10. p. 211. 11) Pag. 228. 


12) Epist. 25. 13) Epist. 11. 


— 5954 — 


quem respicerent, quem cogitationibus suis interesse iudi- 
carent, denique coram quo peccare non auderent. Deinde 
cum illi iuvenes tantum profecissent, ut esset illis etiam 
sui reverentia, tunc illum dimittebant paedagogum, ut verba 
Senecae usurpem. Hunc certe non admittebant plurimi ma- 
iorum gentium Stoici: hunc seponendum dixit Seneca, qui 
hanc opinionem quibusdam dumtaxat placuisse monuit. ldem, 
in hac re secutus Epicuri praeceptum, Lucilio suadet ?), ut 
aliquem virum bonum sibi eligat, quem tanquam paedago- 
gum sequatur, quique cogitatus adeo emendet, quemadmo- 
dum loquitur Seneca ?). Antoninus inter magnos huiusce 
sectae auctores diserte docet ?), genium, quem unicuique 
praesidem et deum assignavit deus, nihil aliud esse, quam 
uniuscuiusque mentem et rationem, divinae particulam au- 
rae: 0 Óaigtuv, 0» éxaoto stQoototyy xal yyepova ó Zevc 
£CÓmxev, dnoOfta0ja aUS0U. oUtoc dc iO«ry Ó éxaOSOU voUC 
x&b Àoyog *. ldem 5): o éxaovov voUc «0c x«à éxeióer 
dQovtzxev. ldem 9) monet «có» iwJov iv «o ov5Oe idpv- 
piévoy Qaiuoya p) qUosiv, uz;db Oogvsiy oyÀo. Idem 7: 
0 &y 00t 950g et 9) à évdoy Qaípey et?) o iy cot Óaiyerr. 
Seneca 19): guid aliud voces hunc quam deum in. humano cor- 
"pore hospitantem. 

Sic Plato 1!) animum vocat da/jtova Evvotxoy (et haec 
intellexisse puto Socratem, cum de hoc genio loqueretur; 
et mox s0 é» sui» Ocio», ct!?) negl v0U xvQtorsasot 
"nap niv ciÓovc ÓravosioDat Osl vzUs oic avtO Qaigcoro 
660g éxc0to Ócdwxe (prorsus ut Antoninus !5)) «ouo etc. 
stQ0g Ó? vyv iv ovQavo ovyyéveray ano yrc 9uag eigrm. | 
0g Ovvag qQUTOV OUX Cyystov, &ÀX ovoasioy, ubi vides il- 
lam soóg vovc OeoUg ovyycveras, de qua supra locuti su- 
mus. Enimvero Plato et Stoici animum vocant deum, ut 
Heraclitus, e cuius communi fonte hauserunt, dixit apud 


1) Epist. 11 et 25. 2) Epist. 11. 3) V, 2T. 

4) Coufer eundem et V, 10. VIII, 45. XII, 3. 

5) XII, 26. 6) 11i, 16. 1) MH, 5. 

8) 11, 11. 9) 11l, 4. 40) Epist. 314. 


11) Tim. p. 1087 ed. Francof. 42) Ibid. 13) V, 21. 


— 5050 — 


Plutarchum ?): 79oc avOoonov Oaijoy. Hinc Dio Chry- 
sostomus 2): o idtog éxdovoU ovs, oU1ógc &ott Óa!jtov v00 
Éyoyvog ay ópog. Sic Menander et Euripides vy voy zv 
ixaotov &ivar 9coy dixerunt; de quo vide Valckenarium 5). 
Eleganter Pseudo- Hermes in Pimandro, laudatus et a Sto- 
baeo 5): «oAgéov sireiv «09 avyOQustos éniysiov , clvat 
Ovytoyv 50v , 0v dà otpasioy Oeüvy , dOXvatov dvOQu- 
20». -Sic Heraclitus loquitur apud Lucianum 5), ubi inter- 
roganti mercatori, «)] Ó«i oí cwvÓounor, respondet «ol 
9»5toí, et rursus quaerente mercatore, z; da) oi «oí, re- 
spondet Heraclitus, dy Ooonot cOavavor, Hinc Cicero 9): 
nec enim tu is es, quem forma ista declarat ; sed mens cuiusque, 
is est. quisque, non ea figura, quae digito demonstrari potest. 
Deum te igilur. scito esse: si quidem deus est, qui viget, qui sen- 
lil quí meminit, qui providet. etc. — Cicero 7): humanus animus 
decerptus est ex. mente divina: cum alio nullo, nisi cum ipso deo, 
sí hoc fas est dictu , comparari potest. 

Hine illa Stoicorum superbia, qui se deo non solum 
cognatos, sed etiam pares credebant. Seneca 9): Sic itur ad 
asticea. — Hoc est enim. quod mihi philosophia promiilit, ut me pa- 
rem deo faciat: ad hoc initiatus sum, ad hoc veni. Idem 9): 
quanti aestimamus hoc otium, quod inter deos agitur, quod deos 
facit? Ita dico, Lucili, et te in coelum compendiario eoco.  So- 
lebat Sextius dicere, Iooem plus non posse, quam bonum voirum. 
Plura lupiter habet, quae praestet hominibus: sed inter duos bo- 
nos non est melior, qui locupletior; non magis quam inter. duos, 
quibus par scientia regendi gubernaculum est, meliorem dixeris, 
cui maius speciosiusque naeigium est. — lupiter quo antecedit vi- 
rum bonum? diutius bonus est. Sapiens nihilo se minoris aesti- 
mat, quod virtutes eius spatio breviore clauduntur. | Quemadmo- 
dum ex duobus sapientibus qui senior decessit, non est beatior 
eo, cuius inira pauciores annos terminata oirius. est: sic deus non 


1) Quaest. Plat. p. 999. 2) Orat. IV. 
3) Diatr. c. 22. p. 238. 4) Ecl. phys. p. 89. 
5) Vitar. auct. 'l', I. p. 554. 6) Somn. Scip. c. 8. 


1) Tuscul, V, 13. 8) Epist, 48. 9) Bpist. 73. 





— $058 — 


nuntii fuisse perhibentur. Quid? Ino, Cadmi filia, nonne. Leuco- 
thea nominata a. Graecis, Maluta  habelur 9. nostris? — Quid? 
totum prope coelum , ne plures persequar, nonne humano genere 
completum est? — Si. oero. scrutári. oeelera, et ex. his ea, quae 
scriptores Graeciae prodiderunt , eruere coner: ipsi illi, majorum 
gentium dii qui habentur, hinc a nobis profecti in coelum  repe- 
rientur. Quaere, quorum demonstrantur sepulcra. in. Graecia: 
reminiscere, quoniam es iniliatus, quae tradantur mysteriis: tum 
denique, quam hoc late pateat, intelliges. ldem Cicero !): Quod 
autem ex. hominum genere consecratus, sicut Ilerculem et ceteros, 
coli lex iubet, indicat omnium quidem animos immortales | esse. 
sed fortium, bonorumque divinos. — Bene oero, quod Mens, Picias, 
Firlus, Fides, consecratur manu: quarum omnium Homae dedi- 
caia publice templa sunt, ut illa qui habeant (habent autem om- 
nes boni) dbos ipsos in animis suis collucatos putent. — . Nam illud 
vitiosum zíthenis, quod , Cylonio scelere expiato, Epimeude Crete 
suadente, fecerunt. Contumeliae fanum, et Impudentiae: | eirtutes 
enim, non vitia consecrare decet. Hinc Laertius ?), cum Balbo 
consentiens, dicit genios et heroas Stoicis esse bonorum vi- 
rorum animos, qui remanserint: «oi Óà eivas xai tivoc 
daípovac, avOponay ovpszaÓOnay Éyoysac, énóonscag var 
avOQunsiev noaypáato» xal ooac, Tac vnoAcAerupnévac 
10v 0novdaiev ivvyac. Quod ut intelligatur, tenendum est. 
Stoicos, ut ait Cicero 5), usuram animi nobis largiri tanquam 
cornicibus: diu mansurus aiunt animos, semper negant. Et ibi- 
dem 5): aiunt animos manere, cum € corperibus e€xcesserint. 
lbidem Panaetius Stoicus demonstrare conatur animose in- 
terire. Putabant enim sapientium animos, corpore soluto: 
diutius, immo usque ad mundi conpflagrationem remanere 
utpote validiores; sceleratorum autem et stultorum imbe- 
cillas mentes statim, aut non ita multo post obitum exstia- 


1) De legibus II, 11. 


2) Pag. 200. (VIIJ, 151. De re vide Chalcidium in Plat. Tim. 
P. XXxviL a. ed. Ascens. de daemonum natura copiose disserentem. 


Cf. Blümner Über die Idee des Scbicksals im. Aischylos. p. 132.) 
3) Tusc. I, 34. 4) Ibid. 1, 32. 


— $591 — 


ldem !?): Multis eidemur maiora promittere, quam recipit. hu- 
mana conditio s non immerito: ad corpus enim respiciunt; rever- 
tantur ad. animum: ium hominem deo metientur. Denique ?): 
Sed sí cui vírlus animusque in corpore praesens ; hic deos 
aequat, illo tendit. originis suae. memor. |. Nemo improbe eo co- 
natur ascendere, unde descenderat. | Quíd est autem, cur non 
existimes, in eo. divini aliquid existere, qui dei pars est? Totum 
hoc, quo continemur , eà unum est, et deus, et socii eius sumus 
ei. membra. 

Cum autem omnes omnium animi eadem et divina 
origine et coelesti cognatione secundum Stoicos superbirent, 
hic sequi videretur, omnes promiscue post mortem in coe- 
lum tanquam in domicilium suum pervenire et superis ad- 
scribi, quod tamen Stoici negant. Nam hi dumtaxat, teste 
Balbo apud Ciceronem 5), dii rite sunt habiti (fd est, pu- 
blico cultu consecrati) guorum remanerent animi et. aeternitate 
fruerentur, cum, ut ibidem subiicit idem Balbus, et optimi es- 
sent et. aeterni: suscepit enim, inquit, oa hominum consuctudo- 
que communis , ut. beneficiis excellentes eiros in coelum fama, ac 
voluntate tollerent. — Hinc. Hercules, hinc Castor , et Pollux, hinc 
Aesculapius, hinc Liber etigm: etc. Idque, inquit Cicero *), 
cum multis alis rebus, tum e pontificio iure, et caerimoniis sepul- 
crorüm intelligi licel: quas maximis ingeniis praediti nec. tanta 
cura coluissent, nec oiolatas tam ineapiabili religione sanxissent, 
nisi haesisset in eorum mentibus, rnortem non interitum esse, om- 
nia tollentem atque delentem, sed quandam quasi migrationem, 
commutationemque eitae, quae in claris eirís et foeminis dux in 
coelum soleret esse: in caeleris humi et retineretur et permaneret 
famen. — Ex hoc, et nostrorum opinione, Romulus in coelo cum 
diis ágit aevom, ut famae assentiens dixit. Ennius: et apud 
Graecos, indeque perlapsus ad nos, et usque ad Oceanum Hercules 
tanlus et tam praesens habetur deus. — Ilinc Liber deus, $emele 
natus, eademque famae celebrtate Tyndaridae fratres: qui non 
modo adiutores in proelüs victoriae populi Romani, sed etiam 





1) Epist. 71. 2) Epist. 92. 
3) De N. D. 1I, 24. 4) Tuscul. i, 12 et 13. 


— b060 — 


749e Ó' ini vvyy Hatoonigoc Óaolo, 

sàüv$ avt, Jt£yeDOg ve xal Oftguasa «GÀ , eixvia, 
07 sín0at 0$ os) iytsUOsy "]dytioÓévrc opionyiovec gro 
vdg Vvyac volg mepiéyovot oepiags. elvas?— XQvoesistoz Ó 
puza *0y yoQucjt0v oU O0íraYOC Ogairposideg yiveodui. 
Dionysius Halicarnassensis ?), Stoice, ut alibi saepe, loquens, 
dicit, secundum quosdam, animos cum ex corporibus excet- 
serint, aliquandiu remanere, bonorum quidem virorum men- 
tes ad longissimum tempus, malorum quidem ad brevissi 
mum: 4ujxi010». iiy , al voy ayadw» ayóQoy, £Aayiosor 
0b, ai tov xaxcy. Tacitus in Agricola dicit, sapientibu: 
placere, non cum corpore exstingui magnas animas. Noti 
magnas, inquit Lipsius ?); minutae igitur et fatuae pereunt; 
aut enim non dia manent, ut eas voluit Numenius in Ev- 
sebio, émiqpiéveiy xaO. éavtag sto0oUg Tiveg yoorotrc, aut 
cum concreto, c 4& volg Ovyxol aor, intereunt, ut voluit 
Plutarchus 5), 

Animae autem, quae corporibus solutae non statim ex- 
tinguuntur, Latine dicuntur remanere et graece. deapiéver 
et éstipiéveiy , ut apud Platonem *) supra laudatum. — Apud 
Eusebium 5) supra laudatum dicitur et aUvZ aS" £avir» 
&iyat, ipsa per se, sine corpore existere, ut supra ibidem 
apud Eusebium vidimus Zsrigiéyesv. tevag yoovoug xad éct- 
v5», et apud Theodoretum 9) xa2' éavstac (rv. Plato 
dicit e£» yv;r» ano voU owjilat0g analÀayeloas aut 
xu avvzv sivar. ldem9): acvy xa ' avsz» elAmxonü 
v7 Oiusoíc youpievog atto xa auto slÀixgrrig  Exaoso 
iniyetQoig Oves vuv ovroy, et9): avit xa aviri 
4 wvy9y £otoi qyeplg zov oopatog 10). ldem !?): gAJX ou 


1) T. Ill. p. 1652 ed. Reiske. 2) Phys. Stoic. 111, diss. 2. p. 32! 

3) De placit. philos. IV, 7T. — 4) Phaedon. p. 216 ed. Forster. 

5) Praep. evang. XV. p. 20. 6) Serm. V. p. 546. 

1) Phaedon. p. 113 ed. Forster. [p. 64. C. HST.] 

8) Pag.177. [p. 63. A. HST.] 9) Pag. 119. [p. 66. E. HST.] 

10) Confer et p. 181 et p. 182 et p. 488 et p. 211 et p. 213. 
ubi bis idem Joquendi modus occurrit. 


11) Pag. 116. (p. 65. C. HST.] 


— $061 — 


plura aUi] xaO aUsz» yiyrzcat dnoa yeigsty 10 OOpo, 
x«| xxO00ov ÓObvatas gU) xoivovovoa avrGO prÓ anto- 
pnévg ogéyieae *soU óyrToe;  .Eoti vaUta.  Oüxovy sal 
ivraD Oa 7 10v qrio00g.oU uy? palosa ati pace TÓ cupa 
xai gsvyet cn avvoU, (ytsi 0b avv) xaÓ' aUvrv yiyve- 
02«:; Sic lustinus ): 4a2:0:a. Óà enoàvóesioa toU ow- 
[ratog xoi aut9 xa" éeetóv yevopévy, voyydyer ov zjoa: 
Nemesius 2s VUX9Z ToU cu pasos éaviry yepíCei, xal xad 
éavtz» yiyvesat. 

Quamdiu vero et quorum animi, secundum Stoicos, 
corporibus soluti remianerent, in porticu magtia quaestio et 
dissensio fuit. Vide apud Gatakerum et Antoninum 5), Me- 
nagium ad Laertiam *), I. Vossium 5, Delrionem ad Sene- 
cae Troadas 9), inprimis apud Iac. Thomasium ^), a Wolfio 
ad Origenem 9?) laudatos; adde et apud Lipsium 9), ubi pe- 
culiares Steicorum sententias leges. Nunc me putas, inquit 
Seneca 10), de Stoicis dicere, qui existimant animam hominis 
maguo pondere extriti permeare non posse, ei statim spargi, quia 
non fuerit illi exitus liber: ego' vero non facio: qui hoc dicunt, 
eidentur mihi errare. Quemadmodum flamma non potest op- 
primi: nam circa id diffugit, quo urgetur; quemadmodum aer 
eerbere aut. ictu. non laeditur, nec scinditur quidzm, sed circa id, 
cui cessit, refundilur: sic animus, qui ex tenuissimo constat, de- 
prehendi non potest, nec intra corpus affligi, sed beneficio. subti- 
litatis suae, per ipsa, quibus premitur , erumpit. Quomodo ful- 
mini, etiam cum latissime percussit ac fulsit, per exiguum fora- 
men est reditus: sic animo, qui adhuc tenuior est igne, per 
omne corpus fuga esf. taque de illo quaerendum est, an possit 
immortalis esse? — Hoc quidem certum habe, si superskies est cor- 
pori, propter hoc ilum nullo genere posse perire, propter quod 
non perii: quoniam nulla immorialitas cum exceplione est, nec 
quidquam nozium aeterno. est. 





1) Contra Trypbh. p. 106. 2) Cap. 3. p. 58. 
8) IV, 214. 4) Pag. 326 seqq. 
5) De origine et progressu idololatriae XL. 6) Pag. 438. 


1) De Stoica mundi exustione diss. 45. 8) Philosophum. p. 145. 


9) Physiol. Stoic. lil. diss. 2. 40) Epist. 57. 
36 


indes A à à perm — Ón——— h- [ mend * 20 


— $62 — 


Hactenus Seneca, qui, ut ipse de ee profitetur !), non 
se cuiquam maencipavit, nullius nomen fert, multorum 
magnorum virorum iudicio credit, aliquid et suo vindicat. 
Nam ilk quoque, inquit, mon inventa, sed quaerenda nobis reli- 
querun( : et invenissent. forsitan necessaria, nisi et superflua. quae- 
sissent. — Mulium illis temporis eerborum cavíllatio eripuit, et ca- 
ptiosue disputationes, quae acumen irritum exercent. — Nectimus 
nedos, et ambiguam significationem verbis illigamus, deinde dis- 
solvimas, Ubi, ut et alibi ?), tacite notat interrogatiunculas 
vaferrimas (qualibus interdum Socratem usum fuisse nol- 
Jem), mendacia a vero nascentia, conclusione falsa adstricta 
et azgutias Graecas hominum otio abundantium et littera- 
rum intemperantia laborentium, ac praesertim Stoicorum 
philosophorum tristius ineptorum, immo ipeius Zenonis col- 
lectiones et circumscriptiones, quae imnponebant, non per- 
suadebant, et illa spinosiora, quae prius ut confiteamur, nos 
cogunt, quam ut assentiainur. Haec ludicra in Zenone ipso 
aliisque huiusce sectae principibus aperte damnat 5), sic et 
Chrysippum in ordinem cogit, ut ipse eit *). Sic et Luci- 
lio scribit 5): Multum mihi tibique negotii concinnabis , et, dum 
nescis, in magnam me litem ac molestiam. impinges, qui mihi 
tales quacstiunculas ponis, in quibus ego nec dissentire a. nostris 
salva gratia, nec consentire salea conscientia possum. — Quaeris, 
an ecrum sit, quod Stoicis placet, sapientiam bonum esse, saper 
bonum non esse? Primum exponum, quid Stoicis eideatur : tum 
dicere sententiam audebo. ldem 9) hancce causam affert, cur 
libertate utatur, interdum a Stoicorum opinione recedendi, 
quod nunquam tamen ita facit, quin prius huiusce rei lecto- 
rem suum certiorem fecerit: nom ergo sequor priores ? facio, 
sed. permitto mihi et invenire aliquid et mutare et relinquere. — N«a 
servio ilis, sed adsentior. ldem ?): Qui alium sequitur , nihil 
ineenit, immo nec quaerit. Quid ergo? mon ibo per priorum. oc- 
stigia? ego vero ular eia veteri; sed si propiorem planforemque 


4) Epist. 45. 2) Epist. 48. 55. 102. 106. $09. 111. 
8) Epist. 82. 83. 113. 111. 121. 4) De benefic. 1, 3 et 4 
5) Epist. 117. 6) Epist. 80. 1) Epist. 33. 


c Dd 


inenero, hanc muniam. — Qui ante nos ista moeerunt, non domini 
nosiri, sed duces sumt. — Patet omnibus veritas, nondum est oc- 
cupaia; multum ex illa etiam futuris relictum est. lbidem hec 
interesse inter Stoicos et Epicureos monet, quod apud hos 
omnes omnium huiusce sectae philosophorum sententiae ad 
unum conditorem Epicurum referrentur, apud S8toicos au- 
tem singulis singulae, quae saepe diversae erant et opposi- 
tae, assignantur et suis vindicantur auctoribus. Non enim 
in Epicuri hortis passim et temere lascivientes vagabantur, 
sed quasi sub rege vivebant: in porticu vero tanquam in 
ea degebant re publica, quae paucorum principum consilio 
nonnunquam dissidentium regitur, et, quod de se aífirmat 
Seneca 3), interdum et in aliena castra transibant, non tam- 
quam transfogae, sed tamquam exploratores.  8ic autem 
loquitur Seneca ?): Puta mos velle singulares sententias ex turba 
separare: cui illas adsignabimus? Zenoni, an Cleanthi, an. Chry- 
sippo, an Panaetio; an Posidonio? . Non sumus sub rege: sibi 
quisque se vindicat. /fpud istos quidquid dicit Hermachus 5), 
quidquid Metrodorus, ad unum refertur. Omnia quae quisquam 
im Wlo contubernio locutus esi, umjus ductu et auspiciis dicta sunt. 
Idem *): Ne putes autem me primum ez nostris, non ex prae- 
scripto loqui, sed meae sententiae esse: inter Cleanthem et disci- 
pulum eius Chrysippum non conoenit, quid sit ambulatio. | Cleun- 
thes dit: Spiritum esse a. principali usque. in. pedes permissum: 
Chrysippus, ipsum principale. Quid est ergo, cur non ipsius 
Chrysippi exemplo sibi quisque se ofndicet? 


1) Epist. 2. 2) Epist. 33. 

3) [Sine dubio legendum ITermarchus, quod in ed. Mattbiaei 
nunc repositum invenio. "Egkuyoc enim minime mibi persuadeo ut 
Graecum nomen esse credam, utpote omni analogia destitutum. — Cf. 
Orell. ad Orat. de barusp. respons. 46. Atque Hermorchi illi Mity- 
jenaco philosopho nomen íuisse, dudum demonstraverat Murrius Vo- 
lum. Herculan. p. 4. Sed talia 301 contemnant, aut occaecatis ocu- 
lis legunt qui nobis bodie philosophiae antiquae historias condunt. 
Nam ad unum paene omnes Hermachum pro Hermarcho exhibept, 
alius alium 'exscribentes.] 

4) Epist. 113. | 

36* 


-—— e fl 


— D64 — 


Sic supra vidimus Chrysippo et plerisque aliis Stoicis 
placere, solos sapientium animos, utpete validiores, usque 
ad mundi conflagrationem durare; contra illios praecepta 
Cleanthes omnes pariter animos tam indoctos quam erudi 
tos usque ad illam impendentem mundo ruinam -putavit re- 
manere. Betwius ad haec Aeneidos !) animamque sepmlchre 
Condimus haec observat: Rite ergo redeéée legitima sepultura, 
rodit anima ad quittem sepulchri, qudm Stoici herciscundi, id 
est, medium seculi, tami diu durare dicunt, quam diu durat ei 
corpus. | Unde Jfegyptii , periti sapientiae, condita. diuins reser 
eant cadavera; scilicet ut anima malto tempore perduret et cor- 
pori si obnoxia, nec cio ad alia transeat. Stoici Cornmuti de 
hec quaestione sententinm servavit Stebaeus ?): srpogaevat- 
QeioÓat 7j Vvyr) «& cepas: xa9dnsp KopyoUtog oieza:; 
triplex enim eret opinio, teste eodem ibidem Stobaeo: pri- 
ma scilicet eorum, qui animum in morte ante corpus per- 
ire, iy v9 dstoOwsjoxety stooqUsiQsoDnt toU onjrasocs se- 
cunda eoram, qui eum simul cum corpore exstingui et 
occidere, evvenollvodar avt; tertia denique illorum, qui 
eum superstitem per se solum remanere, postquam e cor- 
pore excesserit, opinarentur, drauévsio xad éavtrzy» nueva 
*ü9 ivOévÓs iodo». Cicero 5) opinioni Stoicorum, vel 
saltem illorum e Stoicis, qui aiunt animos manere, cum e 
corpore excesserint, sed non semper, Stoici Panaetii sen- 
tentiam opponit, qui in hoc a Platone suo dissentiebat. 
Quem enim, ait Cicero, omnibus locis divinum, quem sapientis- 
simum , quem sanctissimum, quem Homerum philosophorum ap- 
pellat, huius hanc unam sententiam de immortalitate animorum 
non probat. Pul enim, quod nemo negat, quidquid natum sa, 
interire; nasci autem. animos, quod declaret eorum similitudo, qui 





1) [Ili, 68. E verbis sequentibus haecce non negligenda: Idee 
autem Stoicos medium sequi diximus, quia Plato perpetuam — dicit 
animam, et ad diversa corpora transitum facere statim pro meritü 
vitae prioris ; Pythagoras vero, nen pettpupiagenw, sed xaAsyyereciav 
esse dicit: hoc est, redire, sed post tempus, — Cf. Orell. ad Sallust. 
de mundo p. 115 sq.] 

2) Eclog. phys. p. 116. 8) Tuscul. T, 33. 





— b65 — 


procreentur; quae etiam in ingeniis, non solum ín corporibus ap- 
pareat. iteram autem affert rationem: nihil esse quod. doleat, 
quin id aegrum esse quogue possit; quod autem in morbum ca- 
dai, id etiam interilurum: dolere autem animos, ergo etiam in. 
terire, Hinc patet, Panaetium vel usuram animorum , quos 
nobis tamquam cornicibus alii Stoici paulo liberaliores lar- 
piebantur, negare vel videri animum cum corpore dissolvi. 
Duas vero communiorea Stoicorum opiniones, illorum 
scilicet, qui animes corporibus solutos saltem sapientes et 
ideo validos, aliquamdiu inter divina coelestiaque remanere, 
et horum, qui eos statün post obitum neturae suae remi» 
sceri et jn apimam mundi, communem animarum fontem 
refundi censebant, paseim coniungit. Seneca, in utrumque 
paratus. Sic enim loquitur !?): Mors quid et? — Aut finis est, 
au transius. — Neo .desinere timeo; idem est enim quod non coe- 
pisse: nec transie; quia nusquam (am anguste: ero, Et ?): 
Magnus animus deo pareat, et, quidquid lex universi iubet, sine 
cunctatione patiatur. — fut in. meliorem emittitur etam,  lucidius 
iranguilliusque inler dioina mansurus; aut certe, síne ullo futurus 
incemmodo, naturae suae remiscebitur et reeertetur in. tatum. 
Et 5): Nec has spe, inquit sapiens ille, fortius exeo, quod patere 
mihi ad deos meos iter iudico. — Merui quidem admitti, et iam 
inler iMlos fui; animumque ille meum misi, et ad re illi suum 
miserunt. $ed lelli me de medio puta, et post mortem. niil ex 
homine restare; aeque magnum animum habeo, etiam si nusquam 
iransitarus exceda. | Et *): Mors nos aut. consumit , aut. emit(il ; 
emissis meliora restant , onere detracto; consumptis nihil restat : 
bona. pariter malaque submota sunt, Sic idem 5): Nihà autem 
minus bono viro convenit, quam in fratris luctu. calculos ponere. 
Sí illius nomine doleo: necesse est, allerutrum ex his duobus csse 
judicem. | Nam si nullus defunctis sensus superest, evasit omnia 
frater meus vitae incommoda , e in eum reslitulus est locum, in 
quo fuerat antequam nasceretur, et. expers omnis mali, nihil (i- 
met, nihil cupit, nihil patitur. — Quis iste est furor, pro eo me 


4) Epist. 65. fine. 3) Epist. 714. 3) Epist. 93. 
4) Epist. 24. 5) Consol. ad Polyb. 27. 


sec R68. 


"mamquam dolere desinere, qui numquam doliturus est? — Si eat 
aliquis defunctis sensus: nunc animus fratris mei, oclut. ex  din- 
líno carcere emissus, tandem suí iuris et arbitrii gestit, et rerum 
naturae spectaculo fruitur, et humana omnia ex superiore loco 
despicit; dioina vero, quorum rationem tamdiu frustra quacsierat, 
propius intuetur. Quid ítaque eius desiderio maceror, qui au 
beatus, aut nullus est? — Beatum deflere, invidia est: nullum, de- 
mentia. Sic prorsus Cicero ?), e quo saepe colorem duxit 
Seneca: Quo modo igitur, aut cur mortem malum tibi oideri 
dicis, quac: ant. beatos nos efficiet, animis manentibus , aut. non 
miseros, sensa carentes? ldem Cicero ?): ita nos ipsi, si pes 
morlem miseri futari sumus, miseri fuimus, untequum nati. — Ego 
auiem :non. commemini , antequam sum ndlus , me miserum.  Se- 
neca 5): Nonne tibi oidebitur stuliissimus omniam, qui fleverit, 
quod anie annos mille non oixerat?. Aeque stullus est, gui flet, 
quod post anmos mille non oit! Haec paria sunt: mon eris, 
nec fuisti. Utrumque tempus alienum est. In hoc puncium con- 
lectus es, quod , ut extendas, quousque extendes? 

Senecam autem potius inclinavisse ad Panaetii senten- 
tiam, qui animum corporis vinculo solutum statim epargi 
et dissipari censebat, merito observavit Warburtonus *), 
ubi haec subiicit; ,Ce philosophe qui n'éteit fidéle aux 
principes d'aucune secte, nie un état futur dans les endroits 
de ses ouvrages, ou il raisonne en philosophe spéculatif, et 
il le soutient dans les endroits, oü il raisonne en philo. 
sophe moral?" Sed non ideo Seneca dicendus est Stoico- 
rum castra deseruisse, apud quos controversa ea res erat, 
nec consensu recepta, ut vere monel Lipsius 5. Supra vi- 
dimus Panaetium et Cornutum, prinerum gentium Stoicos, 
et infra demónstrabimus Marcam Antoninum censuisse, ani- 
mum cum corpore interire. ]pse ibidem Warburtonus, ut 
et Menagius 5), Bruckerus ?) et Lipsius 9), fatetur Epicte- 


1) Tuscul. 1, 11. 2) Ibid. c. 6. 3) Epist. 11. 

4) T. IL. Diss. 8. p. 34 versionis Gallicae ,,Sur l'union de ]la re- 
ligion, de la morale et de la politique." 

9) Physiol, Stoic. p. 319. 6) Ad Laertium p. $91. 

1) T. L p. 950. 8) Physiol. Stoic. lll. Diss 2. p. 831. 


! — 8€; — 


tum in eadem ae Panaetium fuisse opiniene. Optio igitur 
eligendi Stoicis dabatur, utri sententiae vellent adhaerere, 
quosmam duces, sed eos quidem semper Stoicos, sequi mal- 
lent. Obptionem suis lectoribus iia semper proponit Seneca, 
ut mortem in utroque. casu contemnendam esse declaret, et 
hanc esse calcem, ad quam cum sit decursum, nihil sit 
praeterea extimescendum, ut ait Cicero !).. Eodem argu- 
mento ad idem inculcandum saepe utitur M. Antoninus, 
ut 2): sí oU» steQritévaic làng try site offéaw, elisa pa- 
vedoraciy. Sic de morte?): pror ojfféeig 7 pevaovacc, 
et 5): degost 4$$0( oxedacÓ var 10 Ovyxoruatióy 00v, $4 
efjsoóTz var «0. n«vupiiTiov , 7 nézaotz*or xal aAÀayon 
xatsayOsva. | Vehementer Seneca. dubitere nobis videtur, 
sic Lucilio suo scribens 5): Quo modo molestus.esà iucundum 
somnium cidenti,. gti exciat (aufert enim voluptatem, etíamsi 
falsam , effectum tamen verae habentem): sic. epistola tua. mihi 
fecit iniuriam; recocaoit enim me cogitationi aptae traditum, «& 
Hurum, si liculsset, ulerins. — Iucabat de aeternitate animarum 
quaerere, immo mehercule credere: credebam enim me facile opi- 
nionibus magnorum eiroram, rem gratissimam promittentium ma- 
gis: quam .probantium. — Dabam me spei iantae: iam eram fa- 
stidio mihi; iam reliquias aetatis infractae cogtemnebam , in. im- 
mensum illud tempus et in possessionem omnis aew transiturus : 
cum subito experrectus sum epistola iua accepta, el 1am bellum 
somnium perdidi. Quod repetam, si te. dimisero, e& redimam. 
Sed ipsi maxime fides habenda est, cum in rem praesen- 
tem adductus loquitur de morte vicina, cuius tormenti ad- 
moti conépectus veram. et germariam sensuum intus laten- 
tium confessionem exprimit. Itaque illum audiamus, quasi 
de morte cognita ferentem sententiam, et qualis eius na- 
ture, velut propius inspectae, ipei esse videatur, ut loqui- 
tur 9), sic iudicantem ^). lbi postquam suo narrovit Luci- 


1) Tusc. 1, 8. 2) V, 33. 3) V1I, à. 

4) VIII, 25. (Adde XI, 3: Oia iariv à vez 5 €roiog, lu» 0n 
uxolvOra, dép vo Genaro, xui pro. OffraÜ imus 5 oxiducÓ vus 75 
otpueteus ;] 

5) Epist. 102. 6) Epist. 30. 1) Epist. 54. 


— 568 — 


lio, se in eo fuisse, ut animam ageret, haec subiicit: Ego 
eero et in ipsa suffocalione non desi cogitationibus laetis ac for- 
libus acquiescere. — Quid hoc est? inquam: tam saepe mors ex- 
peritur me? faciat! at ego illam diu cxperius sum. — Quando, 
inquis? — /4ntequam nascerer. Mors est, non esse id, quod antc. 
fui: sed quale sit, iam scio; hoc er& post me, quod ante mc 

fuit. Si quid in hac re tormenti est, necesse est et. fuisse, antc- 
quam prodiremus in lucem; atqui nullam sensimus tunc oczatio- 
nem. Rogo, non stullissimum dicas, si quis existimet , lucernae 
peius esse, cum exstincta est, quam antequam accenderetur ? Nos 
quoque eL accendimur et. exstinguimur; medie illo tempore aliquid 
patimur. | Utrimque cero alia. securitas esi. In hoc enim, mi 
Lucili, nisi fallor, erramus, quod mortem iudicamus sequi; cum 
Ma et praecesserit et. seculura sit. — Quilquid ante annos (lege 
nos !)) fuit, mors est. Quid enim refert, utrum non incipias, an 
desinas? utriusque rei hic est effectus, non esse. — His et uius- 
modi exhortationibus , tacitis. scilicet. (nam verbis locus non erat), 
alloqui me non desi. Sic idem ?) scribit se frequentius ve- 
nire ad Aufidium Bassum, in quem senectus magno pon- 
dere incubuerat, et qui corpore quidem, sed non animo 
deficiens, in conspectu mortis hilaris laetusque, eo animo 
vulluque finem suum spectabat, quo alienum speclare, ni- 
mis securi esse putaretur. Nam de morie, inquit Seneca, 
multa leguitur et id agit sedulo, ut nobis persuadeat, si quid. in- 
commodi aut metus in hoc negotio est, morientis oilium esse, non 
morlis, nec magis in ipsa quidquam esse molestiae, quam post 
ipsam. Tam demens autem est, qui timet quod non est passu- 
rus, quam qui tímet qued non est sensurus. «ín quisquam hec 
futurum credit, ui, per quam uihil sentitur, ea. sentiatur? Ergo, 
ingu£ , mors adeo extra omne. malum est, wu sit extra omnem 
malorum metum. — Haec ego scio et saepe dicta et saepe dicenda: 
sed neque, cum legerem, aeque mihi profuerunt, neque, cum au- 
direm his dicentibus, qui negabant timenda, a quorum metu ab- 
erant. — Hic eero plurimum apud me auctoritatis habuit, prose- 
quitur Seneca, cum loquerctur de morte vicina. ldem Seneca 


-— — —Ó 





1) [lia nunc vulgatur.] 2) Epist. 30. 


— 009 — 


epud Tertullianum !): post s»oriem omnia finiuntur, etiam ipsa. 
Seneca ?): Mors omnium dolorum et solutio est el fanis: ultra 
quam mala nosira non exeunt, quae nos in illam tranquillitatem, 
in qua, antequam nasceremur, iacuimus, reponit. Si mortuorum 
aliquis miserelur, et nom nadorum misereatur! Sic Cicero ioca- 
tur 5): lta qui.nondum nati sunt, miseri iam sunt, quia non 
suni: e£ nos ipsi, si posl mortem  iiseri futurl sumus, miseri. fui- 
mus, antequam nali, Sic autem prosequitur Seneca 5): Mors 
nec bonum nec malum .est. — Id enim potest aut bonum aut. ma- 
lum esse, quod aliquid est: quod. vero ipsum mihil est, et omnia 
in nililum redigit, nulli nos fortunaa tradit. Mala enim bonaque 
drca aliquam versatur materiam. (Hinc eam inter adtaqopa 
seu indifferentia, ut vertit Seneca 5), reponit Zepo apud 
eundem ibidem Senecam.) Von potest id fortuna tenere, quud 
nalura dimisit: nec poles miser esse, qui nullus. est. « Excessit 
filius tuus. termiuos, intra quos. servilur. — Excepit illum magna e 
aelerna paz: non paupertatis metu, nen. divitiarum cura, non li- 
bidinis per eoluptatem annos carpenlis stimulis incessitur 9), nou 
invidia felicitatis alienae tangitur, nec (tae premitur, neo. coneiciis 
quidem ullis verecundae aures .eerberantur: nulla publica. clades 
prospicitur , nulla privata: nom sollicitus futuri pendel ex eventu, 
semper. incertiora. rependenti. Tandem ibi constitit, unde nil eum 
pellat ,| ubi pil terreat. Sic prosequitur ibidem 7): O ignaros 
malorum suorum, quibus non mors ut optimum inventum naturae 
laudatur! quae sve felicitatem includit, sive calamitatem repellit, 
sive satietatem aut lassitudinem senis terminat, sive iucenile aevum, 
dum meliora sperantur, in flore deducit, sive pueritiam ante gra- 
eiores gradus revocat: omnibus finis, multis remedium, quibus- 
dam votum, de nullis melius merita, quam. de his ad quos venit, 
antequam | inoocalelur. — Haec. seroitutem inoilo domino remittit: 
haec captivorum catenas levat: haec e carcere edusif, quos exire 
imperium impolens octuerat. — Haec. exsulibus in. patriam semper 

1) De anima c.42. p. 495 el de resurrectione carnis c. 4. p. 325. 

2) Consol. ad Marciam 19. 3) Tusc. I, 6. 

4) Consol. ad Marc. 19. 9) Epist. 82. 


6) [Malim Jlacessitur, quod melius congruit cum s/imulis.) 
1) Consol. ad Marc, 20. 


— 070 — 


animum oculosque tendentibus ostendit, nihil interesse. infer. quos 
quisque iaceat. Haec, ubi res communes fortuna male. diwiss, 
et aequo iure genitos al'um alii donaot, exaequat omma. — Haec 
est, quae nihil quidquam alieno fecit arbitre, — Haec. est, in qua 
nemo lhumiltatem suam sensit. — Haec est, quae nulli parua. 
Haec est, Marcia, quam pater tuus concupieit. Haec est, i- 
quam, quae effecit, ut nasci non sit supplicium: quae efficit , ut 
non concidam adversus minas casuum, ut seroare animum sal- 
eum Gc potentem su! possim.  IHabeo quo appellam. — Fideo istk 
cruces non unius quidem generis, sed ulcer ab akis fabricatas. 
Capite quidam conversos ín terram suspendere, ali per. obscena 
stipitem egerunt, lalii brachia patibulo: explicwerunt. | Fideo fidi- 
culas, video oerbera: et. membris et. singulis articulis singula ma- 
Chinamenta: sed eideo et mortem. Sunt istic hostes -cruenti, ci- 
ees superbi: sed oideo jslic e£ mortem, — Non est. molestum | ser- 
wre, Wubi, si domini pertaesum est ,; cet uno gradu ad bberta- 
iem transire. — Contra. infurias  oitae beneficium | mortis . habeo. 
Nam, ut ait !), in hoc profundum inquietumque proiecti mare 
alternis aestibus reciprocum, "et. modo allecans nos subitis incre- 
mentis, modo maioribus damnis deferens assidueque iactans, num- 
quam stabili consistimus loco: pendemus et. fluctuamur, et akter 
in alterum illidimur, et aliquando naufragium facimus, semper 
tímemus. In hoc tam procelloso et. in. omnes tempestates. expo- 
silo mari navigantibus nullus portus nisí mortis est. —.Ne itaque 
ineideris fratri tuo: quiescit. Hinc et Stoicus Cornutus ?) di- 
cit, Plutonem vocatum fuisse KEvfovAéa, qued hominibus 
consulat, quodque illius beneficio tandem a laboribus et 
curis quiescant: cg xeAug not «0» uvyOQdnev ovAcvo- 
4t690v, Qt&. 200. ftavetp, ateoUg s)0t8 «0» nl'OPOV xal cur 
ggorrión». Hic enim fovAevojevo» restitwendum ect e 
codicibus pro fovátvopniésoy, quod in editis. Sic Seneca 5): 
Quis in tam obscura et inooluta eerítate  divingt , utrumne fratri 
fuo mors ineiderit, an consuluerit? et *): unde enim scis, an diu- 
tius oivere illi expedierit, an. illi hac morte consultum sit? quod 


1) Conrol. ad Polyb. 28. 2) Gap. 85. p. 234. Gale. 
3) Consol. ad Polyb. 29. 4) Consol. ad Marciam 21. 


:- -— — -— — -—— 0-08 


— 81 —-— 


a Cornuto dicitur ZovsAsvecOo:. — Sic idem Seneca, aut quis- 
quis fuit auctor Troadum ?): 

Post montem nibil est, ipsaque mors .nihil, 

. eelocis spatii meta novissimo. 

Spem ponant aeidi; solliciti metum. 

Quaeris, quo iaceüs post obitum loto? 

Quo non nata iacent. 
Eiusdem et gentis et sectae Lucanus ?): 

4fut. nihil est. sensus. animis a. morte relictum, 

. dut mers ipsa nihil. 
Sie et Plinius 5): .Post. sepulturam aliae atque. aliae Maium 
ambages. — Omnibus a suprema dio eadem, quae ante primum: 
nec magis. a. morte sensus ullus aui corpori aut. animae, guam 
ante hatalem. .Eadem enim canas ín futurum etiam se propa- 
gat, et ia muriis quoque tempora ipsa sibi eitam mentitur : alias 
immortalitgtem animae, alius transfigurationem, alías sensum in- 
fers dando , et Manes colendo deumque faciendo, qui iam etiam 
homo' esse desierit: ceu cero. ullo modo spirandi ratio homini a 
ceteris animalibus distet, aut non. diufurmora in eita mulla repe- 
riantur, quibus nemo similem. divinat immortalitatem. Quod au- 
tem corpus anímae per se? quae maleria? ubi cogitatio illi? 
quomodo eísus? auditusque, aut. qui tangít? qui usus eius? aut 
quod sine his bonum? — Quae deinde sedes, quantaee multitudo 
fot seculis animarum, oclut umbrarum? puerilium ista delínimen- 
forum aeídaeque numquam desinere. mortalitatis commenta sunt. 
Similis et de asservandis corporibus haminum, ac revieiscendi pro- 
missa a Democrito vanitas, qui mon reeizit ipse. Quae (malum) 
ista dementia est, ilerarí wtam morie? quaeve genitis quies um- 
quam , si in. sublimi sensus animae manet: inter inferos umbrae? 
Perdit profecto ista. dulcedo. credulitasque praecipuum | natarae 
bonmtm , mortem; ao duplirat obitus, si dolere efiam post futuri 
agstimalione eoenit. — Etemim si. dulce eivere. est, cui potes esse 
vixisse? — At quanto facilius certiusque, sibi quemque credere, ac 
specimen securitatis antegenilali sumere experimento, Ut. supra 


1) Ve.898. [ubi dogma Epicureum respici monet Torkillus Badcn.] 
2) Pbars. iil, 39. 8) H. N. VIi, 56 (55). 


— g — 


laudatus Seneca !): mortem diu expertus sum.  Quamdo, 
quis?  /nteguam nascerer. 

Tatianus, qui, ut supra UTR putabat. animum 
cum corpore dissolvi, sed cum eo postea resurgere im mundi 
fne, dixit ?), post obitum nos ad id redigi, ut iam no 
simus, et in eum feponi statum, in quo iacueramus, ante 
quam nasceremur, et quamvis nostra caro tota igne ab 
sumpta evanuerit, quamvis in fluviis aut mari destructa 
feris distracta fuerit, nihilominus fore ut mundus materiam. 
ex qua constabat corpus, evaporatam excipiat, et ipei in 
divitis dei thesauris reconditi servemur: eosso «e ova 
e» stoiy 9j ysvéoD os Sag 79» ovs éyiveoxoy , povoy di 
iv. 90086054 Sec OaQuixt)c UÀnc onsoyo?* ysyovex dio 
pü.ndlos, dua «cc yevycaeng «0. sivas sraniosevxa* sor 
eUtO» voOno» O ysvOpuevog , xa) dua Oavasov puxéss ev, 
aUOic t& ugxéÓ' Oppevog, l0oopus r.aÀty, QOREQ prt me 
Aat yeyoyoc sito yarvnósic. xa» nuo djaqasíog nov «o 
cagQxioy, iasiutoU «oov «79 UÀ5» 0 xéopiog xeysoyxue»" xay 
i» sosauolc, wn«» d» Oaldocaic éxdasiavgOn, sav Oné 
ótgiuv ÓrnonacÓo, sapnsioic ivanenerias sÀovOLOU. Ót- 
onotov. His Tatiani verbis, quae ad.Senecae aliorumque 
Stoicorum doctrinam proxime accedere primum viderentur, 
utpote qui censerent, post obitum corpus ad cognata ele- 
menta rediturum, animum autem in sinum animae mundi 
recipiendum et sig voy vw» oÀev GneouasixO» Aeyoy re- 
fundendum fore, cave putes, omnem resurrectionis spem 
tolli: cum contra idem ibidem Tatianus diserte a[firmet, 
deum, qui regnat, substantiam humanam, sibi soli conspi- 
cuam, quando voluerit, in pristinam integritatem restitutu- 
rum esse: xa) 0. ji». sseyóg xal ad«oc ovx olde sa ano- 
«sipsso* Os0c 0à 0 Üeoidevuv, 0se fj'ovudssat, eZ OQa- 
959» autQ Lóvo ^) noovaGiV dftORGSa0t)/05 ftQÓC *O aQ- 
4eio»v. Stoici quoque, qui, ut infra declarebimus, deum 


4) Epist. 54. 2) Pag. 24. [p. 248 ed. Benedict.] 
3) Sic lego pro aorgv. [Mo»rw esstat in ed. Benedictinorum, non 
vero item aíro, sed avis] 





— W3 — 


credunt post huiusce mundi conflagrationem iterum eadem, 
quae destructa fuerant, restituturum et mundo renovato at- 
que reparato eosdem animos in eadem corpora insinuatu- 
rum, de resurrectione quidem, sed de ila, quae a Chri- 
stiana longe diversa sit, minime dubitantes. Cum Totiano 
consonat Tertullianus, sic loquens !): Recogita, quid fueris, 
antequam esses. — Utique nihil: meminisses enim, si quid fuisses. 
Qui ergo nihil fueras, priusquam esses, idem nihil factus cum 
esse desieris, cur non possis rursus esse de nihilo, eiusdem ipsius 
auctoris eoluntate, qui te. coluit esse. de. nihilo? — Quid novi tibi 
eveniet? qui non eras, factus es; cum ferum non eris, fies. 
Redde, si potes, rationem, qua factus es; et tunc require, qua 
fies. — Et tamen facilius utique ftes, quod fuisti aliquando, quia 
aeque non difficile factus es, quod numquam fuisti aliquando. 
Dubitalitur, credo, de dei oíribus, qui tantum corpus hoc mundi 
de eo, quod mon fuerat, non minus quam de morte oacatienis et 
inanitatis, composuit, animatum spiritu omnium amimatore. — Signa» 
ium et per ipsum humanae resurrectionis exemplum in testimo- 
nium eobis. Lux quotidie interfecta resplendet, et tenebrae pari 
eice decedendo succedunt. — Sidera defuncta. reoiviscunt; tempora 
ubi finiuntur, incipiunt, Fructus consumuntur et redeunt. — Certe 
semina non nisi corrupta .et dissoluta fecundius surgunt. — Omnia 
pereundo seroantur, omnia de interitu reformantur. Tu homo, 
tantum nomen, si inteligas te, vcl de titulo Pythiae discens, do- 
minus ommium morientium et resurgentium, ad hoc morieris, ul 
pereas? Ubicumque resolutus fueris, quaecumque te materia de- 
struxerit, hauserit, aboleeerit, in nihilum prodegerit | reddet te. 
Idem Seneca ?) quoque eodem modo ac Tatianus affirmat, 
divinum animum, cum egressurus est hominem, quo re- 
ceplaculum suum conferatur, ignis illud exurat, an ferae 
distrahant, an terra contegat, non magis ad se iudicaturum 
pertinere, quam secundas ad editum infantem. — Utrum pro- 
iectum aves differant, an consumatur 
— canibus data praeda marinis, 
guid ad illum? . . . . Neminem, prosequitur Seneca; de su- 


1) Apologet. 48. p. 88. 2) Epist. 92. fine. 


— $816 — 


narras. 4. Cur, q aeso? M, Quia disertus. esse possem, si 
contra ista dicerem. | 4. Quis enim non in eiusmodi causa ? aui 
quid negoti est, haec poetarum et pictorum portenta convincere ^ 
M. Atqui pleni libri sunt. coutra ista ipsa disserentium philosopho- 
rum. 4. Inepte sane: quis enim est tam excors, quem ista mo- 
eeant? Et, ut ait Balbus Stoicus apud Ciceronem !): Quac 
anus tam excors inoenir$ polest, quae illa, quae quondam  crede- 
bantur, apud inferos portenta. extimescat? ldem ?):. quales. sini 
(snimi), ra&one discendwm es.  Culus ignoretio fimsit injeros 
easque fermidines, quas tw somemnere non sine causa vidcbarr. 
In terram enim. cadentibus corperibus , iisque humo dectis, e quo 
dictum est humari, sub terra. censebant. reliquam ostam agi 
mortuorum. Quam corum opinionem magni errores consecuti sumi : 
quos Guxerunt poetae, —Frequans omm consessus theatri, im quo 
suni mulierculae et pueri, movetur. audiens tam. grande carmen: 

Zdsum atque advemio. ,cherunte oix, oia alta atque ardua, 

per speluncas, saxis siructas asperis, pendentibus, 

mazumis: ubi rigida constat crassa caligo inferüm : 
tantumque valuit error, qui mihi quidem iam sublatus videtur, ut, 
corpora cremata cum scirent, lamen ea fieri apud inferos finge- 
rent, quae sín& corporibus mec firi possent nec intelligi .. . . 
Inde Homeri tota venvia: inde ea, quae mens amicus Appius 
yexpgopayzeia faciebat: inde in eicinia nostra /feerni lacus, 

unde animae excitantur obscura umbra, aperto osiio 

alti Acheruntis, falso sanguine, Mortuorum imagines. 
Nexgojavrsia quoque Hebraeis populisque vicinis nota 
erat tempore Mosis, qui eam suis legibus prohibuit. Quo 
solo argumento, ut est exemplo Saulis, qui evocatam mor- 
tui Samuelis imaginem interrogavit, animornm immortalita- 
tem Hebraeis finitimisque gentibus innotuisse declaratur. 
Quis enim eos interrogat, quos nusquam esse arbitratur: 
Recte Seneca 5): Cum de animarum aciernitaie dissermus, non 
leoe momentum apud nos habet consensus homimin, aut. timen- 
iium inferos, aut. colentiun aethera. 


1) De N. D. Il, 2. ' — 23) Tusce. 1, 16. 
3) Epist. 117. 


— 7 — 


Ut Seneca, sic et Chrysippus poenas sceleratis defunctis 
imminere prorsus negavit. Apud Plutarchum ?!) enim Pla- 
tonem ideo damnat, quod homines a vitio deterrere velit 
deorum et suppliciorum post mortem impendentium metu; 
hunc sermonem ab illis anilibus fabulis, quibus infantium 
lasciviam coercent mulierculae, nihil differre aífirmavit; 
dy voip no0c aveo» Illavova msph demei00Uv yc, sOOUc 
& «oyyc ivoAAezas vo sep) Oso» Aoyo, xal gsolv oóv 
opóec amnosoénsus «o dnó soe Os qoo «sc aDimsiac 
vov Kigalos, evdidfAgsos «' slvat xa) nooc sovvavcioy 
diayosta nolÀoUc fspiemaouoUc sol siÜavotssac dysi- 
sufsoveac?) «óy seo «dv €OnO vo Oso0 xoÀacsov, Aó- 
yoy, € ovOhv Oiagépovsa «59g Jdxxovc xa) vZgc  fgu- 
v0Ug, Oi ov» vd satÓnQia «96 xaxocoyoley ci yvvalxeg 
avcigyovory. Seneca 5): Sí animus fortuita contempsit, si se 
supra metum sustulit, . . . . si deorum hominumque formidinem 
eiecit et scit, non multum esse ab. homine timendum , a deo m- 
hil: sí contemptor omnium , quibus torquetur oita, dum ornatur, 
eo perductus est, ut illi liqueat, mortem nullus mali esse mate- 
riam , multorum finem . . . . consummavit scientiam utilem at- 
que necessariam. — Stoici enim censebant, nihil metuendum 
esse a diis, quos unam potentiam sortitos, scilicet prodesse, 
putat Seneca *). idem ibidem 5): Deos neme sanus timet. 
Furor est. enim. metuere salutaria: nec. quisquam | amat ,. quos 
timet. Quid ergo, ait alibi 9), illa laudata et omnibus prae- 
ferenda artibus rebusque philosophia praestabit? | Scilicet ut ma- 
lis tibi placere quam populo . . . . ut sine metu deorum homi- 
numque vieas. ldem 7): Quam grande praemium nos exspectat, 
si occupationes nostras ei mala tenacissima  abrumpimus? — Non 
cupiditas nos, non timor pellet: inagitati terroribus, | incorrupti 
eoluptatibus , nec mortem Jhorrebimus , nec deos ; sciemus, mortem 
rznalum non esse, deos malos non esse. Tam imbecilum esi, 


1) De Stoicor. repugn. p. 1040. 
2) [Non integra haec verbs. Reiskius deesse putabat nug£yorra. 
F'ortasse ante avremenvovoac excidit ek]. 
8) De benef. VI, 4. 4) De benef. VH, 84. 
5) Ibid. IV, 19. €) Epist. 29. 7) Epist, 75. 
37 


— 8 — 


quod noce, quam cui nocetur: optima vi moxia carent. E:- 
spectant nos, si ex hac aliquando faece in illud ecadimus sublim 
el. excelsum , tranquillitas animi et, expulsis terroribus , absoluta 
libertas. Quaeris, quae sit ista? — Non. homines timere, mo 
deos. ldem !): Mors malum nom est. Quid quereris? sos 
ius aequum est generis humani 9);  Superetitio error insanus es: 
amandos timet: quos coli, oiolat. — Quid enim interest, utrum 
deos neges, an infames? Sic idem 5): Religio deos coli, s» 
perstitio oiolat. Secundum autem Stoicos et secundum Cot. 
tam Academicum apud Ciceronem *) in superstitione ines 
timor inanis deorum, at religio deorum pio cultu contine 
tur. Cultus autem deorum, secundum Belbum Stoicum apod 
eundem Tullium 5), es; optimus idemque castissimus aique 
sanctissimus plenissimusque pietatis, u& eos semper pura, infegra, 
incorrupta e mente et voce oeneremur. Non. enim. phülosophi so- 
lum , verum etiam maiores nostri superstitionem a religione sepa- 
raeerunt. lta Cornutus Stoicus in fine sui operis de N. 
D. 9) praecipit, ut iuvenes ad religionem, non autem ad 
superstitionem traducantur, og sig vó sUoeffjeiv , aAAa pr 
elg «o dsioidaipiovely. cioayopéyoy zov véav. Seneca 7): 
Quomodo sint dü colendi , solet. praecipi. ./fccendere aliquem in- 
cernam sabbathis (quod hodie omnes Graeci usurpant) 9) pre- 
hibeamus: quoniam nec lumine di egent, et ne homénes quides 


1) Epist. 128. 

2) Sic Epist. 91: Non est quod nos tumulis metiaris, et hs 
monumentis, quae viam disparia praetexunt; aequat omnes cans 
impares nascimur, pares morimur , . . . Conditor ille iuris huma 
non natalibus nos, nec nominum claritate distinxit , nis dums suma:. 
Ubi vero ad finem mortalium ventum est: Discede, inquit, ambitio! 
omnium, quae terram premunt, sirempa lex esto. Et Consol. x 
Helviam c. 43: Quid servo, quid domino, quid regi, quid clienti t» 
irasceris?  Sustine paululum: wenit ecce mors, quae nos pares fa- 
ciat. Confer et Consol. ad Marciam 20. . 

3) De clementia II, 5. 4) De N. D. 1, 43. 

$5) Ibidem 1I, 28. 6) pag. 236 ed. Gale. 

1) Epist. 95. p.181 ed. Matthiae. 

8) [Adde ludaeos, ad quorum morem etiamnum obtinentem Se- 
necae verba spectare, iam priores Senecae editores intellexerunt]. 


— $79 — 


fuligine delectantur. — letemus | salutationibus matutinis fungi et 
foribus assidere templorum ; humana ambitio istis officiis capitur. 
Deum colit, qui novit, — Vetemus lintea. et strigiles Iooi ferre, et 
speculum tenere. lunoni, Non quaerit ministros deus; quidni? 
ipse humano generi ministrat; ubique et omnibus praesto est. 4u- 
diat licet, quemadmodum se gerere in sacrificiis debeat, quam 
procul resilire a. molestiis ac superstitionibus : numquam satis pro- 
fectum | erit , nisi, qualem debet, deum mente conceperit, omnia 
habentem, omnia. tribuentem, beneficia gratis dantem. Quae causa 
est dis benefaciendi? | Natura ! | Errat, si. quis putat illos no- 
ceére oelle, non possunt: nec accipere iniuriam queunt, nec facerc. 
Laedere etenim laedique, coniunctum est. Summa illa ac pul- 
cherrima omnium natura, quos periculo exemit, nec periculosos 
quidem fecit. Primus est. deorum cultus, deos credere; deinde, 
reddere illis maiestatem suam , reddere bonitatem, sine qua nulla 
maiestas est; scire, illos esse qui praesident mundo , qui universa 
ei sug temperant, qui humani generís tutelam gerunt," interdum 
curiosi singulorum. | Hi nec. dant malum, nec habent: ceterum 
castigant quosdam (in vita, non post mortem) e£ coercent, et 
irrogant poenas, et aliquando specie bomi puniunt. Pis deos pro- 
püiare? bonus. esto! Satis illos coluit, quisquis imitatus est. 
Idem censebant et Epicurei, quorum unum, scilicet Vel- 
leium , eic inducit disserentem Cicero !): Imposuistís in cer- 
eicibus nostris sempiternum dominum , quem dies et noctes time- 
remus . . . . His terroribus ab Epicuro soluti et in. libertatem 
eindicati, nec metuimus eos, quos intelligimus nec sibi fingere ul- 
lam molestiam nec alteri quaerere: et pie sancteque colimus na- 
turam excellentem atque praestantem. ldem ?): ere exposita 
illa sententia est ab. Epicuro. Quod beatum aeternumque sit, id 
nec habere ipsum negotii quidquam nec exhibere alteri; itaque 
neque ira neque gratia teneri (ut. Lucretius 5): nec bene prome- 
ritis capitur , nec tangitur ira), quod , quae talia essent, imbe- 
cla essent omnía, — Si nihil aliud quaereremus , nisi ut deos pie 
coleremus e ut superstitione liberaremur, satis erat dictum; nam 
et praestans deorum natura hominum pietate coleretur, quum 


4) De N. D. I, 20. 3) Ibidem c. 47. 8) (4, 61]. 
37* 


— 580 — 


et aeterna essel. et. beatissima: habet. enim. oeenerationem | iustam 
quidquid excellit: et metus omnis a oi atque ira deorum pulsus 
essel : intelligitur enim, a beata immortalique natura. et iram et 
gratiam segregari; quibus remotís, nullos a superis impendere 
metus. Epicurum nihil moror: nam, ut ait Cicero ?), oeriu: 
est illud quod Posidonius disseruit in libro quinto de natura deo- 
rum, nullos esse deos Epicuro videri, quaeque is de diis immor- 
talibus dirérit (ut libro de sanctitate, quem supra ibidem 
Cicero memoravit), inoidige detestandae gratia. dixisse. Ft 
ibidem ?): Tantummodo negare deos esse non audet. Epicurus, 
ne quid ineidíae subeat, aut. criminis. Et ibidem 5): Pideo non- 
nullis viderí, Epicurum, ne in offensionem /itheniensium cadera, 
verbis reliquisse deos, re sustulisse. — Nam, ut alibi ait *), 4- 
bderites Protagoras . . . . cum ín principio libri sui sic posuisset, 
De diis neque ut sint, neque ut non sint, habeo d:- 
cere, /ftheniensium iussu urbe atque agro est exterminatus,  Li- 
brique eius in concione combusti. Ex quo equidem existimo tar- 
diores ad hanc sententiam profitendam  mullos esse factos, quippe 
cum poenam ne dubitatio quidem effugere potuisset. Sed nullos 
a superis impendere metus, censuerunt non solum Epicurei 
ii, qui omnem religionem funditus sustulerunt dicentes, ut 
ait Cicero 5), totam de diis immortalibus opinionem fictam esse 
ab hominibus sapientibus rei publicae causa, ut, quos ratio non 
posset, eos ad officium religio duceret, sed etiam omnes alü 
philosophi; quod patet ex hoo Ciceronis 9): Num iratum t- 
memus looem? — [t hoc quidem commune est. ommum philosopho- 
rum, non eorum modo, qui (ut Epicurei) deum mhi! haber: 
ipsum negotii dicunt, et nihil exhibere alteri, sed eorum etiam. 
qui deum semper agere aliquid ei moliri volunt, numquam mec 
irasci deum, nec nocere. 

Igitur nec deorum iram, nec supplicia post obitum 
sceleratis destinata reformidabant Stoici, quippe qui cense- 
rent, sublimes dumtaxat et egregios animos in coelum evo- 
lare, sed viles, indoctos imo et impios statim cum corpore 
4) De N. D. I, 44. 2) 1L), 4. 3) I, 30. 

4) 1, 28. 5) De N. D. 1, 42. 6) De Offic. IH, 2& 











— 08 — 


aut non ita multo post exstingui et tandem serius ociusve 
in animam mundi refundi, caeteresque bominis partes in 
cognata elementa subito post dissolutionem reverti. Epicte- 
tus apud Arrianum !), postquam dixit, nos post mortem 
eo reverti unde venimus (quod ad verbum habet Seneca ?) ), 
in affinia et cognata elementa, scilicet quidquid est in no- 
bis igneum in ignem, quidquid terrestre in terram, quid- 
quid flabile in aéra, quidquid tumidum in aquam reverti: 

eig tà qiÀa xai ovyyes?), eic vu osorjela , 0009 799 iv 
00 51090 eg 9UQ TOU, 0009 j* y5Ó«ou eig 99Àtov, 
000* nveupasíov eic svevpjiatiov, 0009 UOaviov eig vda- 
«iov. Hinc sic colligit igitur Plato: nullus Acheron, nul- 
lus Cocytus, neque Phlegethon: ovdelg íógc, ov0 'fyé- 
gov , ovóà Konvsos, ovóà [vgrgAsyesov. Unde eleganter 
Antoninus 5): o Quvatoc soroVsog 010» yéveoic , qvoeug 
[1017 0u0 9" OU 2QI0t. ix 109 QU1OV 0soryelv elg vavva. 
Et *): éni su&os dé «ov 9àya1oy là vz yyouy. neguié- 
voyta wg ovdhv GÀÀo 5 ÀUGug 49 OvOryGiey , dE cv &xa— 
0109 LU0V a , ubi vides eum monere ideo mor- 
tem securo animo expectandam esse, cum nihil aliud eit 
quam dissolutio elementorum, ex quibus unum quodque 
animal constat. dem imperator diserte dicit 5), Alexan- 
drum M. et eius mulionem mortuos ad idem recidisse, sci- 
licet in idem Feceptus fuisse naturae seminarium: ';4Àéfus- 
dgoc ó Maxedw» sai ógaeopio€ QUtOU dnoDavóyseg eic 
$0U10 xQté0T170ay* d yag drqóncas cic vovg ajsoUr 
«0U xO0Gu0U OTn5QuatixoUc Aoyove. Et alibi): Aéne no- 
coi àveÀUOvca» sig vd cworysia. ldem docet ^), omne 
materiale post mortem in universi substantiam quam celer- 
rime absorberi, causale autem (id est, animum) in univerei 
rationem, seu mundi mentem non minus cito refundi: sz&v 
vo (»vÀoy ivagavi(eza. sóyiova T3) Vv OÀoy ovOíc xai 
s&» aisiov eig *0y tüy 0Àu» Aoyoy sayicva. ayvalepja- 
etta. Supra dixerat 9), se constare ex causali, id est, 
1) Diss. Hl, 13. p. 313. 2) Epist. 10. 3) IV, 9. 

4)1, 47. 5) Vl, 24. 6) 1V, 82. 1) VII, 40. 8) V, 13. 


— 589 — 


animo, et ex materia, id est corpore, i£ ei Óove xoi 
OAuxov. Vides igitur M. Antoninum, ut alios principes 
Stoicos, Epictetum, Senecam, Cleanthem, eorum opinionem 
amplexum fuisse, qui, ut verba Ciceronis?) usurpem, omne: 
omnium virorum proborum et periter impiorum , doctorum 
et indoctorum animos quasi capite damnatos morte mul. 
tant. Ipse suam sententiam sic clarius profitetur ?): quo- 
modo, inquit, dii, qui pulchre et cum singulari erga ee- 
nus hwmanum amore universa disposuerunt, hoc unum ne- 
glexerunt, scilicet providere, ut homines boni iique inpri- 
mis qui boni fuerint, frequentissima cum ipsis commercia 
habuerint, piisque operibus et sacris ministeriis quam anaxi- 
mam cum ipsis contraxerint familiaritatem, etiam post mor- 
tem existerent, nec omnino exstinguerentur. Hoc vero si 
sic se habet, pro certo teneas, aliter facturos fuisse deos, 
si aliter fieri oportuisset. ldem 5) probere conatur, animos 
non posse semper manere, quod tunc aér ab aeterno non 
magis eos capere potuisset quam terra eorum corpora, qui 
tot abhinc seculis humati sunt. Eodem argumento adver- 
sus animorum immortalitatem utitur Plinius dicens *): qua: 
deinde sedes quantave multitudo tot seculis animarum | oelut. um- 
brarum. Sed, inquit idem ibidem Antoninus, quemadmo- 
dum corpora, quae cum aliquando hic in terra duraverioi, 
deinde mutata dissolutaque spatium aliis corporibus prae 
bent, sic et animae in aéra subversae, postquam aliquam. 
diu hic remanserunt, mutantur, succenduntur, et in semi- 
nalem universi rationem receptae refusaeque, hoc modo lo- 
cum dant aliis animis: ei diapiévovoty ai tpvyal , meg ac- 
vdg éb aidiov qupri Óó azos noc 0b 9 yr yogst «à ev i 
vocoUtov alovog Qantójeva (vel Qansojiévoy) ocpiosa; 
e0nep yap ivOads v tovtue npog T9"wuwa inidtaporzs 
qu6va(0)5 xal diaivoig yopgav aÀÀo vexgolg stotci* oDSoc 
aí slg aépa jis8iotduievar. tpvyal , enl moo0v ovgukeiva- 
cct pegafjaAlovo. xal. yéovias xal. ébansovto: , cip tO» 


——QáÀ— 








1) Tusc. 1, 22. 2) Antonin. XII, 5. 
3) IV, 214. 4) Hist. nat. VII, 55 (56). 


— 583 — 


v9» 010v onspouacuoy Aoyoy avalapnavopeyot, xol zov- 
vov 09 t*Q0stOY yoga» salg swpooO0Upornubouévarg stotel. 
Sic et dicit !), universi naturam, cum se certis terminis 
comprehenderit, quidquid intra se corrumpi, senescere at- 
que inutile fieri videtur, id in semet convertere aliaque 
ex his ipsis nova producere, adeo ut nec materia extra- 
nea opus babeat, nec quo putrefacta proiiciat, desideret: 
ita contenta manet et loco suo et materia sua et arte sibi 
propria. ldem ?) dicit, se ex animo et corpore constare, 
quorum neutrum in nihilum reverteretur, quemadmodum 
neque ex nihilo factum est; igitur, inquit, singulae corpo- 
ris mei partes in aliquam mundi partem commutatione 
transmutabuntur et sic in infinitum; deinde addit, se suos- 
que patres et avos bac commutatione genitos fuisse idem- 
que perpetuo futurum, quamvis mundus certas et fixas ha- 
beat periodos: 2E oisiudovc xa) UÀmoU ovyéotyxa* ovdé- 
vspov dà voce cip v0 uf) Óv qóagzostar, conep ovdi 
àx voU quj Oyvoc Ünécvy. oUxoU» xctSQüyÓTrOtTas vG» nué- 
ooc àpnóv xavd pnesa(jolyv sic juégog «c *oU x00d0Uv. xai 
sdAw éxeiyo eig érsQov pégoc vov xoouov evajaet, 
«al 705 elc &neigovy. «avo soravvgy Óà uesafoAns xdyo 
vntotr» xal oi àuà ysvytoaysec, wal àravióvrs elg aÀlo 
&T7e(909. 0vÓby ydg xoÀver oUtOUC QU9OL, NGY xOTQ fi6- 
Qtódove ssmnapacuévag o xoopoc ÓiouxSsar xw. v, à. Et 
alibi 5) affirmat, quidquid moritur, numquam extra mun- 
dum cadere, sed manere et immutari et dissolvi in pro- 
pria quae sunt mundi et nostra elementa; et haec ele- 
menta rursus immutari, nec tamen murmurare: "Z£o vov 
xógpnou so anoOayop ov nins. s) QÀs uéver nal peza- 
fdiÀnu, ws «al diaAUetas, sig va. idta ài osoryeia doi 
v0) xOocjtou xal o& (ut Epictetus supra laudatus, eic «c 
qíÀa wal ovyyevyz, slg 1d Otoryela). xoi av:a Ób ueva- 
ffK &ÀÀe xal ov yoyyo(u.. Et alibi *): 0 «0» Gavavoy go- 
ffotjevog , 7o. dvaicOq0(at qo(feizat, 9 aloOvoiy éze- 
1) VIII, 50. 2) V, 13. 3) VIII, 48. 
4) VIII, 58. 


— 584 — 


goiav. aÀÀ eiss oUxéti alOOsOrv , oUÓE xaxoU sivoOC ci- 
có5os' eise dAAor0s6éQas alaÓ goi x1505, aÀAolo» Deor 
. 40g xa) (g» oU nabog. Caofer eundem et alibi !) , ubi de 
bacce mutatione agit eamque vocat aAàoíeo:» et diaàverr, 
elg savsa yuopérry eb ov dxacso» ovvicTata: — ldem ?) 
dicit, universi naturam ex communi rerum omnium mate- 
ria, tanquam e cera, nunc effingere, quem mox denuo 
diffingit, eiusdemque materia ad arborem producendam uti, 
tum ad homuncionem, deinde ad aliud quidquam : horum 
autem quidlibet ad breve temporis spatium remanere: quae- 
cumque vides, ea omnia mox est mutatura universi rectrix 
natura, aliaque ex eorum materia effectura, et ex horum 
rursus alia, ut mundus semper renovetur. Confer eundem 
et alibi 5), ubi affirmat, omnia ista, quae funt, mutatione 
fieri et nihil aliud tam amare universi naturam, quam es, 
quae iam exsistunt, mutare et ex iis sic mutata nova es- 
que similia refingere, et quidquid est, hoc esse illius se- 
men, quod ex se futurum est. Apud Ciceronem *) Cott 
sic Stoicos alloquitur: u£ hominum membra nulla comtentionr, 
mente ipsa ac voluntate moecantur, sic numine deorum omia 
fegi, moveri mutarique posse (dicere soletis). Neque id dicitis 
superstiliose atque aniliter, sed physica constantique ratione: ma- 
leriam enim rerum, ex qua et ín qua omnig sint, lotam ess 
flexibilem et commutabilem , ut. nihil sit, quod non ex ea quam- 
eis subito fingi convertique possit; ejus autem universae fictricen 
et moderatricem «divinam esse providentiam; hanc igitur, qguocum- 
que se moecat, c[ficere posse quidquid velt. Unde Seneca * 
de morte loquens: Nunc supervacuum est naturae causam 
agere, quae non etiam voluit legem nostram quam suam. — Quid- 
quid composuit , resoleit , et quidquid resolvit , componit iterum. 
Quid enim, inquit Seneca 9), mutationis periculo exceptum ?. mn 
terra, non coelum, non tolus hic rerum contextus, quameis de. 
agente ducatur; non semper tenebit hunc ordinem ,. sed illum e 


1) VII, 50 et X, 1. 3) VII, 22, ubi v. Gatakerum. 
38) VII, 18 et IV, 36. 4) De N. D. iil, 39. 
5) Epist. 30. 6) Epist. 714. 


— $85 — 


hoc cursu aliquis dies deüciel. Certis eunt. cuncta. temporibus : 
nasci debent, crescere, exstingui. Quaecumque vides supra nos 
currere, et haec , quibus innixi atque impositi sumus, veluti. soli- 
dissimis , carpentur ac desinent. — Nulli non senectus sua esi: in- 
aequalibus ista spatiis eodem natura demittit. Quidquid est, non 
erit; nec peribit, sed resoleetur. — Nobis solvi, perire est. Proxima 
enim intuemur: ad ulteriora non prospicit mens hebes, et quae 
se corpori addixerit ; alioqui fortius finem sui suorumque paterc- 
tur, si speraret omnia illa sic in vitam mortemque per vices ire, 
el composita dissolvi, dissoluta componi; in hoc opere aeternam 
artem cuncta temperantis dei certi. Sic Antoninus ): assa 
vaU*4 ... . id est, non erunt amplius quod prius fue- 
rant, ut vere explicat Gatakerus. Seneca ?): Quaecumque vi- 
demus ac tangimus , Plato in illis non numerat, quae esse pro- 
prie putat. — Fluunt. enim et in assidua deminulione atque ad- 
jectione sunt. Nemo nostrum idem est in. senectute, qui fuit. iu- 
venis; nemo est mane, qui fuit pridie. Corpora nostra rapiun- 
tur fluminum more; quidquid eides, currit cum tempore, nihil 
ex his, quae oidemus, manet. Fo ipse, dum loquor mutari 
isa, multatus sum. — Hoc est, quod ait Heraclitus: in idem 
flumen bis non descendimus. Manet idem fluminis no- 
men: aqua transmissa est. — Hoc ín amne manifestius est quam 
in homine: sed nos quoque non minus velox cursus praeterechit ; 
et ideo admiror dementiam nostram, quod tantopere amamus rem 
fugacissimam , corpus, timemusque ne quando moriamur, cum 
omne momentum mors prioris habitus sit. — Pis tu non timere, nc 
semel fiat quod quotidie fit? De homine dixi, fluida materia 
et caduca, ei omnibus obnoxia causis; mundus quoque, aeterna res 
et inoicta , mutatur , nec idem manet. Quameis enim omnia ín se 
habeat, quae habuit; aliter habet quam habuit: ordinem mutat. 
Ilà» yag *0 yuópévor s, inquit Sallustius 5. Idem 
fere legitur in veteribus Persarum libris, teste Anquetil, 
qui haec ex illis recitat *): "La nature sortie des mains 


1) (V, 8. 2) Epist. 58. 3) De mundo 4. p. 250 ced. Gale. 
4) Mém. de l'acad. des inscr. T. XXXVII. p. 665. 





d'Ormusd ne souffre point d'anéantissement: les astres 
changent seulement de forme; par exemple, à ia mort 
de l'homme, l'eau de son corps se réunit à l'eau, les os, 
les veines, le sang, la graisse et la chair s'identifient en 
quelque sorte avec la terre, le poil avec les plantes et les 
arbres, la vie animale, sjvuyr, se réunit à Pair, et le feu 
au feu" 1). At in resurrectione, teste eodem ibidem An- 
quetil ?), *les genies et les éléments, qui auront recu 
comme en dépót les différentes parties, qui composent le 
corps, le rendront. De ]la terre, dit le Boundehesch, 
viendront les os, de l'eau le sang, des arbres le poil; du 
feu la vie, comme à la creation des étres les parties se ré- 
uniront de nouveau". Jdem Seneca): guod si tanta cu- 
pidüas longioris aeoi te tenet , cogita. nihil corum, quae ab ocu- 
lis abeunt, et in rerum naturam, ex qua prodierunt, ac mox 
processura sunt, reconduntur, consumi. Desinunt ista, non pereunt. 
Ft mors, quam pertimescimus ac  recusamus ,. intermittil eitam, 
non eripit: oeniet iterum, qui nos in lucem reponat, dies (et hoc 
quomodo fiat, infra declarabo), quem multi recusarent, misi 
oblitos reduceret. Sed postea diligentius docebo , omnia quae ei- 
dentur perire, mutari. ./fequo animo debet rediturus exire.  Ob- 
serea orbem rerum in se remeantium: eidebis in hoc mundo ni- 
hil exstingui, sed vicibus descendere ac resurgere. — estas abit, 
sed. alter annus illam adducit; hiems cecidit; referent illam sui 
menses; solem nox obruit, sed ipsam statin dies abiget.  Stella- 
rum iste decursus, quidquid praeterierit, repetit: pars coeli levatur 
assidue, pars mergitur. Antoninus *) dixit: 5 droffoÀg ovdiv 
&ÀÀo dosiv 7j ueva(joÀsy. Seneca 5): Graoissimum iudicabis ma- 
lum , aliquem ex hís, quos amabis, amittere, cum interim hoc 
tam ineptum erit quam flere, quod arboribus amoenis et dornum 
tuam ornantibus decidant folia. Quidquid te delectat, aeque. oi- 
deris, ut vides eas, dum virent. Utrique aliud alio die casus 
exculiet: sed, quemadmodum frondium iactura facilis est, quia 
renascuntur; sic istorum, quos amas, quosque oblectamenta ortae 
1) Sadder Boundehesch dans le vieux Rav. Fol. 160 verso. 

2) Pag. 610. 3) Epist. 36. 4) 1X, 3. 5) Epist. 104. 








— $87 — 


putas esse, damnum; quia reparantur, eliam si non renascan- 
tur. Sed non erunt üdem. Ne tu quidem idem eris. Omnis 
dies , omnis hora te mulat; sed in aliis rapina facilius apparet; 
hic latet, quia non ex aperto fu. li auferuntur; at ipsi no- 
bis furto subducimur. Eodem fere modo Epictetus apud Ar- 
rianum !?) de morte loquitur: .fvogypov Ó£ nos Aye 
ÓVORG QUOIXOU viYOC siQíyjuatoc OfjuGyTIxOy 5. Aéye Óvo- 
quo» sivat xal so 9epi00zyat «oUg ovayvac" andoAciay 
yàp O09uai»s, tO OrGyUOF, dÀX ov vOU xóOpoU. Sic 
Antoninus ?) hunc profert ex Hypsipyle Euripidis versum, 
quem servavit et Stobaeus 5): 
fiov 9sol(sw mova «cQniuoy oxayuv 
«a) vov niv sivat, vOv Ób uy. 

Uptonus *) recte observat, ad hunc Epicteti locum re- 
spexisse Antoninum 5), Sic autem pergit Epictetus: Aéye 
óUogsuov xal «0 qvÀAogogeiy xol xo ioydda yivsoSa: 
&»1i oUxXOU, Xa) actagidec ix vic Osaqvigc. nàvsa yaQ 
voca voy nooséQuy siolv sic (ssga tevoj0lal, 0Ux «uei, 
dÀÀd vevaypésy vic oixovonia xol Óuíx5cuig ToUtéOTuV 
asodguia, xal nevafjoly pixoo. soUzo Odvatog, ueza- 
floÀg neifov , ovx àx toU vOy Ovtoc elg «0 ut 0v, «ÀX 
eig vÓ viv p5 Ov. oUxést. ov» (00uar, ovx dog, aÀA 
GÀÀo Ti, oU 9Uv Ó woOouoc yosíap Éyer. xai yaQ 0v éyé- 
90V, OUVy 016 OU 506A50ag, aÀÀ Ove xOOpi0g Oslo &0ye. 
Ubi per hanc mutationem illius, quod nunc est, non in 
hoc, quod nullo modo existit, sed in hoc, quod nunc non 
est, àx 100 vU OVtOQ OUX tlg 40 jur Ov», GÀÀ slg 30 voy 
p 0» nihil aliud intelligitur quam illa hominis mortui, 
unde venit revertentis, in cognata elementa resolutio, quae 
fit, ut non idem post obitum sit, quod in vita erat, sed 
aliud quid evadat, sicque reparetur, quamvis non renasca- 
tur, postquam illius partes igneae, aériae, terrestres et hu- 
midae in univereum ignem, in aérem, terram et aquam 


1) Diss. Ill, 24. p. 509. 2) VII, 40. 
3) Tit. 108. [V. Eurip. fragm. ed. Matthiae p. 193.] 
4) Pag. 221. 5) 1l, 34 et 85... 


— 588 — 


refusse , ei deinde in alias naturas, quarum tonc indigebit 
mundus, quarumque materiam ipsae praebuerint, conversae 
et immutatae fuerint. Sic prorsus Antoninus !): oygot. 
osoQUÀ2, O0vagic, nàvsa nezaffolal oux sig sO qu ov, 
qAÀ sig sÓ wv» u59 Óv. Sic idem Antoninus ?) dixerat, 
quemadmodum ex nihilo nil fit, sic in id quod nullo modo 
existit, nil posse reverti: ovdi» ix voU u5devog ipta, 
eensp pujd sic só ovx oy Koyesa:.. Le. Batteux 5): "Les 
uns disoient qu'il se faisoit quelque choee de ce qui n'étoii 
pas; les autres (pbilosophes anciens) au contraire "qu'il ne 
se faisoit rien de ce qui étoit", mais par ce qui étoit, il: 
entendoient des corps, des substances, qui avoient une 
forme, un état par elles mémes, tels étoient les atome:: 
et par ce qui n'étoit pas, ils entendoient Jes substances cor- 
ruptibles et altérables, qui n'avoient aucune forme fixe, ou 
permanente, qui n'étoient qu'up étre en puissance, telle 
que la matióre premiére: language clair pour eux, mai 
qui a fait prendre le change à ceux des modernes qui n'é 
toient pas assez initiés dans les mysteres. Les Grecs distin 
guant le néant du non étre, avoient deux mots pour ce: 
deux idées, usgdiv et uz o». Les Latins ayant rendu ce 
deux idées par le méme mot nhà etc." 

Marcus Antoninus *), supra laudetue, affirmat, quid. 
quid moritur, numquam extra mundum cadere: ut Se 
neca 5): nihil deficit quod in se cadit, et 9): rerum natura x 
hil dicitur perdere, quia quidquid illi aeelltur, ad illams redi. 
nec perire quidquam potest, quod quo excidat , non habet, s 
eodem  revolvitur , unde discedit. — Antoninus exclamat 7): » 
qUO(g, x 000 nàyta, £v 00! nayta , elg 0b ssdsyza , Y 
est, natura, a te omnia, in te omnia et ad te omnia re- 
vertentur. Sic Cornutus?) de Pane, quem cum natura uni 
versi unum eundemque esse dicit ?)), observat, huius cac 


— — — —— — ——ÀÀ 


1) M, 35, ubi v. Gatakerum. 2) IV, 4 ubi v. Gatakerurn: 
3) Causes premieres p. 198. 4) VIII, 18. ] 
5$) Quaest. nat. 1l, 9. 6) De benef. V, 8. 


1) 1V, 238. 8) Cap. 27. p. 205. 9) Pag. 203. 


-V » '-— "- - hj -— -- -—— — z 


— 589 — 


esse vim, ut eas deinde exscindat et perdet naturas, 
quas ipse protulit, dc ve«astyc Óvvajeog, eta «0 Pvey- 
Xeiv , vd Ovva dxwtepwovoye oU«c xa) Óraqóciposong. Si- 
mile quid Pacuvii in Chryse fragmentum, tantopere prae- 
dicatum ab illo pantheismi antistite Toland !), quod nobis 
servavit Cicero 2): 
Quidquid est hoc omnia animat, format, alit, auget, creat, 
sepelit recipitque in sese omnia, omniumque idem est pater ; 
indidemque eadem quae oriuntur de integro, atque eodem 
occidunt. 
Epictetus apud Arrianum 5): dAA sy weipog droOavsiv 
p] voayaós *s0 noayua, dÀÀ sini eg Py. $05 xaigoc 
vzv UÀqv, E àv ovv5AOcv, elc dusiva nau avalvóz- 
voi. &&) ví. Óttyov; vi néAÀer anólAvoOar toy dy cQ 
x00((95; Et, quod vidimus apud Senecam ?), quidquid est, 
non erit , nec peribit, sed resoloetur. |. Nobis solvi perire est. Et 
apud eundem legimus 5), desinere ista, non perire, et quae 
videntur perire, dumtaxat mutari. Sic Heraclitus apud An- 
toninum 5) dicit, terrae mortem esse, aquam fieri, et aquae, 
aérem fieri, et aéris, ignem fieri: ygc Qavatos viwo yt- 
véo9ai, xal 9Àatvoc Oavazoy, atpa yevéoOar, xal atpogc 
swo, sel Kuna. Sallustius ?): $ uiv aov 9 oops &à- 
Aov yéveoig dosi" coUo 03 gósíQsoOa. niv oux tosi, pe- 
vaflalleoOo: dé. Lucretius 9): 
Cedit enim, rerum novitate extrusa, vetustas 
semper et ex alüs aliud reparare necesse est; 
nec quisquam ín barathrum, nec Tarlara deditur atra. 
Servius ad illa Georgicon 9): 
scilicet huc reddi deinde ac resoluta referri 
omnia, nec morbi esse locum, 
annotat dissolvi cuncta et redire rursus in originem suam, 


1) Orig. ludaic. p. 118. 
2) Ubi Gulielmus a Grutero laudatus emendat indidem eademque 
oriuntur. [Hinc ab Orellio nunc vulgatum indidemque eademque etc.] 


3) Diss. IV, 1. 4) Epist. 11. 5) Epist. 36. 
6) IV, 46. 7) De mundo 11. 8) Il, 911. 
9) IV, 225. 


— 590 — 


nec universa resoluta: et res, quae mors vocatur, nonsi 
mors, quippe quae nibil perire faciat, sed resolutio. & 
Macrobius!), laudatus a Gatakero ?): constat secundum o 
rae rationis assertionem , quam nec Virgilius ignoravit, nihi win 
eivum mundum perire sed eorum, quae interire videntur, sim 
mutari speciem et illud in originem suam atque in ipsa emat 
remeare, quod tale, quale fuit, esse desierit. Hanc verme 
germanam fuisse puto Orphei Heracliti, Stoicorum , Pyth» 
gorae et mysteriorum doctrinam esotericam, cuius mix 
mum decretum, scilicet naturae apotheosis ut et subit» 
tiarum palingenesia, paucis et in interiora sacra admissi tr 
debatur. Sic prorsus canit Pythagoras apud Ovidium 3 

O! genus attonitum gelidae formidine mortis! 

quid Styga, quid tenebras, quid nomina oana tímeiis, 

materiem catum, falsique piacula mundi? 

Corpora siee rogus flamma, seu tabe oetustas, 

abstulerit, mala posse pati non ulla putetis. 
Et 5$): 

Omnia mutantur, nihil interit. — Errat, et illinc 

huc eenit, hinc illuc , et quoslibet occupat. artus 

spiritus: eque feris humana in corpora transit, 

inque feras noster: nec tempore deperit ullo. 

Utque novis fragilis signatur. cera figuris, 

nec manet ut fuerat , nec formds sereat easdem ; 

sed tamen ipsa eadem est: animam sic semper candem 

esse, sed in varias doceo migrare figuras. 
Et ibidem 5): 

Nec species sua cuique manet: rerumque nooatrix 

ex alüs alias reparat natura figuras. 

Nec perit in tanto quidquam, mihi credite, mundo; 

sed variat faciemque novat: nascique  eocatur, 

incipere esse aliud, quam quod fuit ante; morique 

desinere illud idem. — Cum sint huc forsitan illa, 


1) In Somn. Soap. II, 12. (p. 132 ed. Pontan] 
2) Ad Antoninum VIII, 18. 8) Met. XV, 153. 
4) lbid. vs. 165. 5) Ibid. vs. 252. 


— $5004 — 


haec translata illuc; summa tamen omnia constunt. 

Nil equidem durare diu sub imagine eadem 

crediderim. : 

Idem fere canit Empedocles laudatus a Plutarcho con- 
tra Colotem. Hinc opinor illam Pythagorae metempsycho- 
sin nihil aliud fuisse quam palingenesiam, quod diserte dixit 
Servius ad Aeneidos III, laudatus a Gatakero !)), cum dice- 
ret, hominem post obitum in feram, et e fera in hominem 
transformari, nihil aliud eum intellexisse, quam partes cor- 
poris nostri terrae reddita in lacteos plantarum succos con- 
verti, quibus deinde aluntur ea animalia, quibus nos postea 
vescimur. Sic hominis substantia primo in plantam immu- 
tatur, deinde e planta in bovem convertitur; ac postremo in 
hominem redit, ac sic vice veraa, lllius autem anima in animam 
universam refunditur et naturae suae remiscetur, et deinde 
ex ea refluit, ut in alium immittatur hominem. Hinc forte 
adductus Lactantius ?) Pythagoreos sic cum Stoicis coniunxit: 
Superesse animam | post. mortem  Pythagorici et Stoici dixerunt, 
easque non nasci, sed insinuari in corpora, et de alüs in alia 
migrare. Hoc fortasse voluit Epiphanius, cum Stoicis tribuit 
in eorum haeresi, quae est quinta libri primi, jpevayyt- 
OLOUC €5 MUUYOY xal jetevoopaTQOsC; ano coOpavog sie 
cone xadaionévag oonovoy, O0 aU sav slc Óvovoagc 
xol épnaÀw ysvvojéyag, nisi forte respiciat ad aliud 
Stoicum dogma, de quo infra.  Nemesius 5) omnibus illis 
Graecis, qui animam immortalem esse censent, videri eam 
ex aliis corporibus in alia migrare: xosv5» (lege sowcug) 
nb» oy sávveg " EAAgvec ol «zy spuyro cOavezop ano- 
qyvdpesor, vy pnsveyoopataooi doypatiQovyoiy, ubi vi- 
des a Nemesio diserte affirmari, nulli Graeco philosopho 
animam eodem sensu visam fuisse immortalem, quo a nobis 
Christianis esse creditur. Animus quidem, secundum ve- 
teres, immortalis erat, sed ut caetera omnja, quod respon- 
sum dedit Demonax, de hac re interrogatus, apud Lucia- 


4) IV, 24. 2) Inst. div, UII, 48. 
8) De nat. hom. 2. p. 05 (p. 115 cd. Matthaei, qui reposuit xo»7]. 


— 599 — 


num in Demonacte !)) Etenim supra vidimus, secundun 
eosdem, nihil quidquam perire in hoc mundo, sed omni 
eo reverti unde venerant, sicque animum in animam muy 
poet mortem refundi; quod Stoici hauserant ex Hendit 
dicente apud Theodoretum 2): sae dn adiastopérar t0 
0v iat og veydc sig 199» toU s evsóg ayayepy. Vy, 
ola 97) Ópoyeyz; vs o00a9 wal opoovoroy, — Sic Pythagora 
et Plato, teste Plutarcho 5), ideo tantum animam credebarl 
immortalem, quod corpore soluta in mundi animam, utpet 
cognatam, reverteretur: /]vóayopag wa) Iliases agber 
vov alvo: 5v wyvyszv* éioUOav ydo slg S9» toU neri 
vvjgr» aveyeoss noóc 0 Ópoyevég. — Cuius quidem lc 
verum sensum minime assecutus est Bruckerus*) Vi 
omnino Nemesium 5), ubi Platonis de mundi anima sente* 
tiam explanat. Socrates in Phaedro 5) animum aeteruus 
esse docet, et ideo. numquam mori, quod numquam ge 
tus sit: dstecd 0à. dyévyrsóv doti xa) adraqOopoy att 
«&vayxg elvai; et infra: e£ avdyxgc ayévysgtoy vt 9 
d9ávato» qoy9)) í9 ei. Quod et sibi videri innuit yt 
sius ?). Pythagoras ideo animum credidit immortalem, qu 
et id, e quo delibatum et excerptum est, immortale ' 
dOdsavóv ve slvai avvry, udneo xa) «o, ap " 
enéctactat, dÓdvazóv iov:, ut lustinus 9) ideo anims 
vocat immortalem, quod sit dei pars, ridoog ooa «ov 9t 
«al àpngvogua. Quin eutem ex universa mente divini) 
libatos animos haberemus, numquam dubitarunt Pythagt* 
Pythagoreique, qui erant Italici philosophi quondam no» 
nati, ut inquit Cicero ?). Vides igitur, Pythagorae Py 
goreisque omnibus animos non immortales, sed sempir 
videri (quod minime confundendum eset), «utpote quU 
sempiterna mente divina excerpti essent. Hanc doctrix 
acceperat Pythagoras a magistro suo Pherecyde, de quo 


4) T. II. p. 381. 2) Therap. T. V. p. 546. 

3) De plac. philos. IV, 1. 4) T. L p. 1094. 

$) De nat. hom. 2. p. 49 et 50. 6) Pag. 1221. 

1) Epist. 199. 8) De resurrectione 9. 9) De senec 


— 393 — 


Tullius !): €redo:equidam: etam: alios tut. suecullp; sed ^ quw) 
litéeris, . exstet, . Pherácydes Symus pelas dixit, mimos: esto hu« 
mimum sempilermos: antiquus sane; furl enim meo regnante. gentili 
(Servéó. Tullio) . Hanc opinioném discipalus efus Pythagoras 
maodime. confirmaeit: qui', oum. Superbo regnante in. Italiom oed 
nissct, temi. magnam ilam Graeciam cam. honore et: discipliria, 
ium: &jiam- émdldritate: mulique sacoula pest sio. igit Py- 
thegorcoruin nemen j ut nulli cali :docti ^eidenentur..— Male igi- 
tü£: , Cieerónis : iuterpres.:(Jalfiéus, d'Olivet, lune Tuseule- 
aarum-loeuri sic vertit: Les siécles anterieure à Pliereayde 
n'omk:pas;été apparemment ,sans quelques .esprité, qui';au- 
ront bien. Comapris, que l'ame etóit..immmortellez mais de 
tous.cenx- dent il nous ireste.: des ecrite .Phereoyde est :le 
premiee, qui l'ait soutenu, dmmerito;quoque Tournefort, 
animosum iinmortalitatem cias heternitate:confundema, dixit): 

*Cioeron.loue ce:grand; homme (Pherecyde) par »n endroit 
" plus rematqueble, c'est ponr avoir; enseigné le premies 
l'imsnortalité de*lame,' quoique Suidas, l'aocuse. d'en avoir 
péblifla tramamigration d'un corps dans un autre", | Ani, 
mam autem .et, aeternam esse:,et eorporibes aliis. in alia 
ntigrare. doouerumt Pherrydes.et Pylbagoras. .Srilicet: clhrn 
et.palup dogsbast Pytliagorei'animorum aeternitatem, sed 
palam.tantumi animorum transmigretienem decebant, quam 
in private. scholis .megabaet. -Kolem smretempsychosin prae 
8a.dérebant, clam auter pelíageuesiam .corporum .et:animes 
rum, in animam, mundi refusioném insusurrabant, Haenc.au- 
tem palinganesian , , quad. nullam. nec. morti mec peenis post 
. Morea prüeparatias xelinquehagt locwmés, aperte prefieri 
nen audebant, quod facile viderent, hae esoterica doctrina, 
si in vulgus SuiAnATGE ; probo& mores et. religionem: 'omnem 
ac fidem tolli posse, siedub wWmicum illud claustrum per- 
rumpi.ac. refringi quod homines 'ad "vitia rnentes continet 
ac coercet". Itaque plebi'et iis, qui necdum initiati essent, 
pio palingenesia ' metempsychósin inculcabant ,' Pythagorae- 


NH" Tuae: A. 46. EE : m 
.. 9) Mayage-du Levant, EF; dL. is 1 ei "He. 1721; . 
38 


[1 





— 59.4 — 


que sic melum iniiciebat, ne, si truculenti fuissent, in ur- 
sorum, si praedones, in luporen, si fallaces, in vulpium, 
si vino libidinibueque addicti, iu porcorum corpora immi- 
grarent eorum animae. Hoc arcanum patefecit "Tisaeus 
Locrus Pythagoreus ?), ubi diserte docet, sapienti instituto 
ad freenenda vitia confictas esse de inferorum poenis et de 
animorum in varia corpore commigretione fabwlas. Quem- 
admodum enim, inquit, corpora remediis quibusdam, mor- 
bosis sanamus, nisi:cedant saluberrimis, ita et animos. falsis 
sérmonibus coercemus;, nisi ducantur veris. Praeterex se- 
eundum Pythagoreoruin praecepta corpore solatus ànimus 
cum in animam mundi, in seminarium naturae, refusus es- 
set, rursus ex eo depromi poterat, ot. in ferae sive homi- 
nis corpus' insinuaretur, cum certus ac definitüs esset nu- 
merus animarum, certisque limitibus circumscripta natura, 
eumque ex eodem communi fonte haurirent, et sibi tenues 
mascentja arcesserent vitas, wire, ut dit Virgilius, omnia 
animalia, tam, ea quee ratione osrent, quam illa quae ea 
praedita sunt. Tunc vera quidem fuisset metempeytChosis, 
sed non eodem sensu, quo *am imperite plebi tra- 
debant. Pytbagorei, ut a :vitie metu poenae deterrer*.- 
(ur. Macrobius ?) dicit philosophos . admittere fabujosa 
veluti 5) licita et his uti solere, :cum vel. de anima vel 
de aériis aethereisve polestatibue, vel de caeleris diis 
loquunter. ldem ibidem addit Macrobius: De dis' ts- 
tem, ui dii, caeteris et do euima nun frustra. se, nec wi 
oblectent, ad fabulosa concertunt:. sed'-.quia sciunt. inimicam es 
naturae apertam m— pee sui "o 8ic Diodorvs 





1) De anima mundi p. $66: cd. Gale. 

:2) In somn, Scip. 1, 2. p. €. ed. Pontan. 
| 78) [Haec esse videtur emendatio Macrobiani E HMM meque ei 
mala: vulgatur enim. admittere. fabulosa vel licüg, inepte.] 

4) [Ibi sequuntur: quae sicut vulgaribus hominum sensibus ix- 
tellectam sui vario rerum tegmine operimentoque subtraxit : ifa c 
prudentibus arcana sua voluit per fabulosa tractari, Sic ipsa my- 
stería figurarum cuniculis (malim icunculis, vel jmégumewlis) ope- 
riuntur; ne sel haee adeptis nuda rerum. taliom se matura prac- 


— $95 — 


Siculus )) dicit, illas de inferis fabulas, quamvis. falsas, 
multum tamen prodesse hominibus ad pietatem et fustitiam 
colendam: y suy àv ",ddou ueóoloyía ty» ÜnóOcciw ns- 
SAaopéryy Üyovca, noÀÀd ovualleto: dolg ayOQurivit 
100p slodfetay wal diuatoovvyrs. Confer quae e Polybio?) 
profert Warburton 9), ubi de bac pia freude disserit. 8ic 
et laponensibus sua est doctrina esoterica. Olivier de 
Noort *) dicit, *que les Bonzes, ou docteurs des Japanoie, 
sont diyisés en onze sectes opposées l'une à l'autre, con- 
venant cependant toutes en ce: point, de nier l'immortalité 
de l'ame et la providence de dieu; mais qu'ils ne relevent 
ce secret .qu'aux nobles et aux esprits relevés, et qu'avec 
le commun ils perlent de l'enfer et de la vie. à avenir, 
comme si leur sentifnent étoit qu'il y en eut?. Sic apud 
Sinenses in. eanonico eorum libro, qui de mutationibus agit, 
legitur: *Ching-gin-y Chin, che, Kia-o", id est, «les saints 
expliquent la religion et la crainte des esprits,. pour per- 
suader aux peuples l'observance des lois", ut vertit Clau- 
dius Visdelou 5). Et secta Foe Kiad cemtendit, teste Cle: 
rico 9), «qu'on ne decouvre jamais aux simples la doctrine 
interieure, qui est pourtant selon eux la solide et la veri- 
table, parcequ'il faut les retenir dams leur: devoir par [d 
crainte de l'enfer et d'autres semblables histoires". Bic et 
Dow 7) affirmat, "que les bramines les plus écleirés assu- 
rent que l'enfer n'est qu'un epouventall pour. le vulgaire 
et un moyen pour fortifier le pouvoir des obligations mo- 
rales sur Jes esprits, qu'il n'y a pes d'autre enfer que la 


beat : sed summatibas tantum viris supsentia interprete. veri arcani 
consciis, conLenlá sint rgliqui ad venerationem figuris defendentibus 
a vilitate secretum]. 

4) I, p. 5. 2) VI, 34 ei 55. D DUMRCHIN BUE 

4) Voyage autour du monde, T.1l, p. dem 

5) Notice Y-King, p. 444. 

6) Bibliothéque universelle, T. VIT. p. 406. 

1) Dissertation sur les Bru; la Dii d ef Ia philosopbie de 
Indous, p. 79. 

38* 


— 590 -—— 


conscience , .le remotd. et l1és huites' funéites j' gu: sont in- 
sepafablement. aux .matvaises . aetions", e 

. Nempe Indi, quod supra móhuimus; "m fere ac 
Stoici credebant atque eemper crediderunt-de anima mundi 
pern.omnem naturam diffusa, ex qua omnia exeunt, et in 
quam.omnia redeunt. De quo vide. Dow J). Recte Gas 
adndi. obáervat.2), vix ullos fuisse veteres philosophos, qui 
nàn- imeiderent in ertorem.illum .de 'refusione in animam 
mundi, .Nümirum,: inquit, sicut existimarunt, singulorum 
animas perliculas esse. animne: mundanae, quatum quaelibet 
qonpore. suo,. ut aqua vase, ibchideretur, ita reputarunt 
unam quamque.ebiman; coppore! dissóluto, quasi :diffracto 
vase, :eífluere ,::ao.- animae! asündb, 'a qua deducta fuerit, 
iterum uniri; Sic Mariehaei apud Nemesium 5) animam 
mundi 2». zeig oreyeiosg sisut (fovàopeds, xai: ovpuIepi- 
(sake, voUtote dy 25 voy OnpiQTOy. yevéost , 'xak mado 
eig totivd ausicvot, diclvouevoy cov. empdsoy , cx UÀwo 
negiQojievor xal xus  ovsayoHcioy xpl uy»Dpevov. 
Eadem .pronmsüs smilitudise utumtur philosophi Indi, qui, 
teste Beraler *), deum conferunt. cum immenso oceano, et 
ree creatae oum. bullis vitreis aqua. repletis et: in.eo natsan- 
tibus, «uae rupise aquam oceeno-reddünt. : Supra monui- 
mus legi in, Baga WVedam 5) «que:dien a créé Pame des 
particules.de se, propre substance"; et infra,. 4que Ia sub- 
stance de l'ame. et;la connoissancé: qu'elle a, ne sont autre 
chose que. Visnou lui-máme , et. du'À:la fim. de sa carriére 
elle, rentre. dans Visnou",.et 9) *l'ame. etant une .production 
du trait de dieu, ce méme dieu doit étre sa fin et le lieu, 
oü elle se retire au terme". Sic et Cabbalistae Iudaei ani- 
mas. humanas in enimam:4nundi olim refundendas, omnia- 
que. in numinis einum'retrehenda atque: absoPbenda opi- 


1) L. c. p. 60. 63. 98 et 133... 

2) Animadv. ad Diog. Laert. 1X. p. $30. 

8) De nat. hom.. p.48. T - 

, 4) Suite des memoires sur l'empire, du eund Mogul p. 202 ed. 
Holland. 5) Peg. 24. 6) Pag. 51. : 





— $097 — 


nantur. Ab hac opinióne non alienus videtur Synesius, 

cum sic deum alloquitur !): 
"uégiatoy seg] yay nyveüpia peplzuc, 
xai sayg 10 0oO9iy naw ovantes , 

quod vocat idem alibi?) juyOrvar qvyac nere. Idem 5): 
4óc p* quyolgay 
onparog dv&T;- 
oov &Àpuo Üaiiv 
inl vag avàag 9), 
énl GoUc xóÀmoy, - E 

IRL INL 0I RR us Sale wd 

S$o0QE6t:fRG YO... ., | ias 
4ifüc otpovia . EI 
xéyupto xé&te yag Sese spend 

E "ay us div, "Un B MU 
0Ocy ileqvovv. ü s 


D64..El PN DENS e. t 


Et 5j: T" pas MG 
dinifiume, uud pne, | Ro ! 
49ovl .3& yOoyég Amoioa. ] 
Tuya d áy puoyelona: sia1Qb 5. 50 0 0700? 
606 dy Sep Xogebooic 6), P4 xe qus sect 
E Hyma. VI, (24. P. 345. ed. Petav.] 
, 2) Hymn. V, [47. p. 842 3) Hymn. Ill, (106, p. 334]. 
AI Hic, versus cum tribus sequentibus repetitur Hymn. Iv, 227 
P. 341.] z ^15) Hynin. [1 131. P. 316.) 
6). [Tis deci Villoisoni manus: ipse his an finem. operi impo- 
sueril, 1 non constat, neque, quae ad absolvendum tolum bunc . locui 
supersint, eyquirere refert]. 


1 "ceo TET E d 20 "s à »( V ^l *»1 tbt. 
€« 


L4 


INDEX LATINUS. 


Abardiw 244 

Acheron 381 

Adonis 342. 343. "dev, unde 
deriv. 164. "4dur ib. ab apro 
percussus ib. 

Aelianus H. A. 149 

acr et aetber 239 

Aesculapius, serpens sacer 319. 
Cbironis discipulus 319 

aetber Minervae 106. sedes ani- 
mae mundi 383. 304. ve yy«- 
morxes 321. 421. cius natura 
428 

CL Agatbemerus medicus xvin 

Agatbinus medicus xvm 

Aglaia 212 

Aleman 225 

Alecto 258 

Alexander Aeiolus em. 285 

Alibas fluvius 216 

Allegoriae usus 235 

Amor 322. volor, 323. "Eow, 
unde deris. 323. Amores 323. 
ortus 324. omnium rerum au- 
ctor 324. aetate omnes supe- 
rane 324. alatus 140 

Amphbitrite 318. Vngatyirg unde 
deriv. 128 

Anaphe insula 374 

Anastasius em, 235 

Androcydes Pythagoricus 369 

animae immortalitas 249. 543. 558. 
anima maleriae pro sale indita 
$96. animarum bumanarum íata 


post mortem 383. 556. anima 
corporea 454. de exms matura 
546 

animus, uade sit et quis 531. 53. 
hemasus 534. des pars 53v 
L q. igeis 339. 5643. sedes ia 
capue 392 

Anonymus MS, xegi epSerrrs 
otvratsec 215 

Asoaymus MS. z:,i Oeo» 391 

Autbologia Gr. em. 371 

Antoninus XII, 5 em. 5823 

Aoristes vi acilionis repetitae 156 

Apollo sol 310. eoqveg 318. rc:- 
e«ege; 310. Exe«re; 31d pe- 
stis auctor 311. subitae morts 
auctor 311. (zolle», uade 
deriv. 193. 311. 313.  Paeos, 
medicus 311. '4xiec» 3123. V. 
Add. Tuszxergc 312. Md pln Be- 
truscorum 372. euge 3.3; 
Aie; 313. «rete; 313. i. 
Chio cultus $14. 'f»eoeis 3.4. 
Ayung 314. IleS:5e 33. 
Mei; $15. peveczoc BIS. n- 
ogyé1gc 816. cycaus sacec 3.6 
corvus 316. tempestates rezesz: 
316. laurus sacra 331. &npc 
311. Ara: 318. dvsezrowec 3.7. 
Viyvurc 318. zoesrasgpsec 3.5 
Paeanm 319. saltator 52. »o4.5 
209. Àtoyrrogsoc 201. reuvosz:- 
»^5s 1959. Gramnaus ib. es. 
z»unc 196 


— 599 mami 


Apollodoras «p? 016».388 
Apollonius de synt. em..14 
Apollonius Rbodios 32. 355 
Apostolius .Proverlb. em.: 499. 321 
appellatio 221 . 
aqua et iguis EN rerum 311 
aquilae visus aceWesimus 356 
Archedemus: T'arsengis : 483 
Aristoteles de mtindo:282,.429. 482 
Artemidoras.Oniw; em.. 282 
articuli gr. dativus potestate caus- 
sali 181. 150. 451. 454. 151. 
Asclepiades repesen f. medi- 
cus 86 
asíira cum auri colore comparan- 
tur 288 
Atbamanum .dialectus 236 
Atbenagoras Apol. Christ..em. 449 
Atlas 144. deae, unde deriv. 825. 
celumnae 845. eeégpu» 325 
Bacchus de»doírgc .34& — Cereri 
iunctws 348.  4i.ovvooc, unde 
deriv. 348. 4is»voo; 349. hu- 
midae: naturae dominus 349. 


ZAocwg e$ vule; :849. idem 
qui sol 349.  avpeyrrgc 850. 
Mg9eodoaenc 350. 361. 'orius 


3851. Opora comes 851. ..Bgo- 
peoc 351.  Ebiec 852. "Jaxyoc 
852. saltator 853. Opàvunogeos 
356. tauriformie 856. hedera 
redimitus 356. . veste florida in- 
duius $56. vattcinans 851. tym- 
pana, thyrsi 251. omni buma- 
nae aelatis fo&ma repraesenia- 
tus 368.  Baessreus 358,360. 
pantbera sacra 358. ; éxvagpy- 
vuutoc 286. veidec 150, 358. 
''asinus sacer 359. phallions 859. 
templum Bonitae: 359. »«gónt 
sacer 359. di0voapufoc 859. «1- 
queiesiyc 360. 204ini0t99. 869. 
pica sacra 184. udo; 363. 


Creticus 368. loxoxia 363. 
nutrices 368. in Chio. cultus 
$814. Awirvéec 349. 

barba philosophorum prolixa 282 

bellum 311 , 

Boethius em. 260 

buxusa Veneris eacris preneur 
139 (nn 

Callinus 263 

capilli promissi in: vet senu 
496 - . 

Cassiamus 433 

Gassedorus tent. xxm 

Censórinus em. 432 

Ceres. 5n;:5o, unde deriv. 334. 
dye 334. lon amata 334. ve- 
lata 840. 3423. spicis redimita 
340. eeata 844.  HAevoiría 
$41. taciuroa 342. i» Or- 
phicis decantéáta 3490, Zvre 344. 
scrofa imrmolatuce 344. papavec 
sacrum 18.345. Oseooopoc 846. 
yeg 166. 'EdevOw 153.  Mvoia 
110. 4ujgyvg«v scc. $56. 169 

Chalciope Herculi nuptà 368 

Chaos 289. 290 

Chbarisius Sosipater xku 

Charon 386 

Choeroboscus em. 324 

Cbrysippi liber seg) 0c» xxux. 
evgecidóyoc. 369 | 

Cicero de N. D..226. 451. 522. 524 


Cleanthes 191. :910ed» 369. Xt 


Clemens Alex. Strom. em. 39 
Clemens Romanus em. '291^ 
Cocyms 887 ^. — d 
Coeli babitacalam 292. ^ "'. 
coelum ei terea priticipra rerum 
498 : n 
€otum principalis mundi jars 
' 284. i. q. aethér 438. córfum 
unde deriv, 233 » 
Coeus, Ketbc 294 


ceitus. per. os 416 ' pcs 
. calumbagum::culius:2423 
Coluthus e£»: 18$. d44. .: . 
-comam -ondere in.iuelu 106 . 
cor, principalis corpótis pars 4B 
Cornificius 390. ^ .. . : id 
Cornutus, petsia yii. néraen xvin. 
xxxur discipuli xvri.. bistoxficus 
alius xx. xxi. — in? exilium mià- 
$U5,3Ab :a]u Cornuti xxr; gram- 
malicus Xxlii. tragicus Xxw,-. tbe- 
tor XIv. iunior LEffI sqq. .s4gi 
xouyró» liber. xxv& pbiloso- 
phus xxvi,. Hesiodi. interpres 
;:EXVgi..— Gonnutue, ari Phueon- 
. nusrmr filius euis Giebtguus xxr. 
(c K6rgrobroc xxxn, Jibel zegl deo 
jilulus xxxn xxxiv. eius cogditio 


. 1 et iidolgs xs1y. eius quis &utlor - 


. JXvL'. pjage.Stoicieiel, peae- 
. serlim mgl. praecepta. Cbrysippi 
e XXX.  übelli neq? Oc» edüio- 
.. D6$ Lil, codices Liv. .sacholia in 
e Persiem un ixvi . 3 
Creu», Kisec 394 . 
Cronius pbilosophbus xxu... :' 
Cronus 22,94. 294. unde deriv. 2€ 
Cybele 241. unde deriv. 245 
qyenorum *cantus 376 
Cypiiae mulieres Rene cor- 
ruptis 349 
Damescius-de .princ, em.. 294. 
Datisus gr, .potestale: caussali "2. 
2568 "mI : 
dea Syzta 19... 5.0 9 us) 
Delphi, umbilicus tezree 335- .) 
Demosthenes: de cor. $264 131 , 
d&ys animae, mundi :pas qprdeci- 
pua 408. 422. «o wytuowixov 
,: $23, igneus: 434. . idem quod 
 Aalura .iye .mundus 405. 436. 
Aeyog 441. i. q.. aether . 449. 
habet corpus &$9..Aujoana.gon 


praeditus forma 469. fbotsa ro- 
tuuda..463. Aoyog cmepueerene; 
4685; 10i nomiha babet quot 
! "meebra 500. deotfüm timor sa- 
perstitiosus 917. "ratio agens 
:' mundo 395. deus facsens unus 
variis nominibne. 403. dii Stoi- 
corüm noque mares, neque foe- 
. riííin8e^121. deus ünus et. idem 
421. omauum rerum aucior 2H. 
- omnia penetrat. 260 
Diana. canes sacri. 380: lunae 
tres facies 380. — (yrordqe 380. 
TQiod iru 880. Hecatés sacra 
- ju triviis 381. vvrinokec 384. 
Hecates epulae 381. crudelis 
381. :"Taurica 381. toéyán $a- 
. era 881. Avesis/vog 382. ive- 
- 8ía.882. . ESO vu, BiArdviw 
' 882., o«odivi logia 382. "myr- 
tus saorà 323. luna 310. pe- 
siis auctor 371. .subilae mortis 
buctet: 314. . "a(grssus, unde de- 
' riv. 311. lumsa ierrzae humori- 
bus alitor -212. — Aivszvyra 380. 
^ Ongoxverves. 380 
Dio.Casiius em. 218 
Diogenes Babylonis stoicus- 303. 
XL PN : 
Diogenes Laertius 219. 451. em. 
424. 295. 366...429. 488, 506 
Dione, Veneris roéter 811 
Dionysius Áceop. em. 56. 289 
Dion4stus Hal. de coerop. 12. Hal 
i; Anbüqi. em. 812. ^ T 
D*oitogeues Siobaeliem. 4525 
Doroihbeus 7t :Geev 388 ^. 
dracoses, visus 306. .cusiodes 306 
Elementorum veris mutatio 291 
Jileusinam acc., 162. 
Empedocles 89... . 
Kayalius .314 
Eo$o .314 - 





— 001 


Epicharmus em:«35. 43.54. 845 

Epicutfid zo? Ow 890 .. 

Epimenides 259 

Erato 268 ; 

essentia 459. 

Etymologicum Gedanum 25. 4t. 
212 uu ord 

Etymologicum M. em, 25. 119. 
141. 224. 236. 241. 294 du. 


348. 311. " 
Esander Pied de dib $88 
Euantbe 212 n o 


Eubulides Pythagoricus 880 
Eudaemo Pelusiot3 23: í' 
Eüdemus peripateticus 294: 
Euhemerus 366. 
Eunomia 210. 341 etn 
Euonyme 2$9 . - . 
Euphrosyüe 212: 
Euripides 164. £38. 189. 190. 
Fragtnenus 838, 870^ — 
Burynome 279. .: 00h 
Eürytus Lacedgermeuius poeta $22 
Eusebius Praep..ev;:et. 3903...823. 
403. 431 ec 
Eustathius in oid em. 9. 2941. 
. 899. 325. 
Euterpe 268 . 
exuere , de serpentis pellé 204 * 
Fatum 411 
Rhuvii. tauriformese 313 | 
Fulgentius Expos, serm. ant. Lxw 
fulmina Promethei 29T 
Gabius Bassus de: diis 389... .: 
Galenus em. 302. 338. : — 
Galli, eunuchi 243 0d 
Gemtna' expl..334 
Genii bominum:552 
. Genitivus gr; nudus rei, ex qua 
aliquid. conficitue: 214. Pape 
458 «^ "Es EE UE 
Geergius. Pisides. em, 210 
Getmaniae enditae laus L1 . 


Glossarium em. 355 
Grammatieus ine, en. 143 
Gratiae 270. nudae Zff. nume. 
rus 2934. Veneri» comites 819A 
Saltavrtes- 60* 
Harpocratio em/:3469— 
'«Weente: rpiod rr c 208: 
Heplnestio.dé metr?115 5 
Heraclides Ponticus, !Stoicus xziv. 
^ verum ciás :-nomen : Hernelius 
Lm. Allegor. em.*36. 25. $10 
Hercules draconis forwha 4empo- 
ris symbolum 365. invictus 366. 
Alcaeus 356: in deos. relatus 
366..36t. . pelle leenino et clava 
instructus 366. ovgavpyó c: 367. 
arcus et sagittae: 8307. à Cois 
bw 967. Mebe éoniux 268. 
insreda $69. ddus et HN 
ros 488 . g ws y 
-Berrhaéches vhiloseghus. s6E : 
Hermes Trismegistus em. 273. 
Herodianus de. fig; em. 4. i:- 
Herodianus Hist em. 180 
Hesiodus 89...81. 88. e : 436. 
161. 40$ Ue fU 
Hesychius 144. 228. 243. em. 3». 
822 . e 
Hippasus philosophus "S 
HippobotWis,. de Pyibagoro 999 
hivcus Baccho inimicus 858. ojev- 
' *uxog 398 
Historiae plilosophicae laus NLIX 
Homerus paesim Córtmetto laudatur. 
Aiymet: in Ven, 25217. in. €er. 
284.' in Merc, 'em. 286 ^. 
Homo selus rittionis particeps 213. 
' 319. homidlim genii 593, cogna- 
Sio :cuiti. diis 035... bbmines:-unde 
- nali 290.  ypyteto' 296.77 
'-Horae 233. 346 
Hygiea 241 |: . — "7s 
Hygious- Astron. eni,- 287. 298 


Ut. T7 ) et 


lamblichus zegéó vc .xemüc naÓn- 
uasentc MS. 189, ni9i Occ 388 

lapetus 293 

leremias Graecua. em. 309 

ignis elementum 204.  xautdum 
movet 238," 'arlificiosus et in- 
arüficiosus 301. iguis et aqua 
elementa rerum 811. ignis in- 
ven&o $09. 

Inscriptio hermae 281. Paria 315. 

' Bosporauma 818 

Ioannes Damascius Les. em, 318 

Iris. 316 

Iulianus Epist. em. &26 

luno 236. str 281. 911. Gra- 
tiarum mater 214. "Hoaía (o7 

.. 221. Iunones mulierum genii 
553. "Hoa.undc deriv. 19 . 

Iuppiter deorum hominumque pa- 
ter 251. pater, nàá; 252. igi 
ydauzoc. 252. brontom 238. «i- 
yiayoc 263. vívec 268. . devcax 
254. imxugnec 254. oerjo 
254. gílic 254. tgxeec 294. 
zoluPo 255... Zesc Beao«uue 232. 
Ilü» 232. navgoéoc 295.. brioc 


(0255. xtpdoe 255, MvOfQuc 
255. imberbis 255. imperator 


256. »x9o9oc 256. aquila 256. 
ebthgina redimitus 257. dducvong 
. 291... sudanurdioc.. 291. oculus 
259. sxavonrgc 259. 4i«. acc. 
unde deriv..7. 232. fc 232. 
234. mundi. anima.,420. 439. 
foemina 469, .omniur. proge- 
nilor 469. Iovi [uno ore mori- 
gerans 410., i. q- fatum 471. 
488. providenlia 489, igni» $09, 
aether 511. Zovásiot 20.. ommia 
audit et videt 35. eediysoc 36. 
zc, mas«c, xasíac 143. Zgrva, 
unde deriv. 7. éxtwoc, oguioc, 
svopxiog 29.  xelecoc 20 


lutaménia amantium 321 
Iustinus Cob. ad: gent. 340 
Lachares sopbista xiu 
Lactantius 391 
Laestrygones 131 
Lstina liagua Doriensium dsalecto 
multa debet 232 
laurus zveg»pc 199. virtutes eius 
8 
Lemnus exzardescens 800 
leonis virtutes 8361. babitus 241. 
visus 305 
Leto .336 
Leucothea 817 
lex, notio eius 16. 413. rauo 281 
Lexicon Gr. MS. 524 
Linus 231 
Litterarum inventio 210 
locus, sensu translato 203 
Lucianus Soma. ers. 424 
luna, ignea et pars dei 533. y«e- 
dgc 526. in deorum nurmero 
528. eius viein parturientes 382 
luporum significatio mythologica 
318 
Lycungus Baccho inimicus 363 
Macrobius Sat. em. 890. Soma. 
Scip. em. 541. 594 
Maenades 357. ogeígosto. 359 
Magi 288 
Mars 311. a Seyibis cultus 311 
materia Stoicorum patiens 395 
Megaera 258 
Melissüs 2:94 0c» 888 
Mercurialiwum collegism 285 
Mercurius Gratiatum, Nympharum 
dus 213. Aoyipc, Aéyoc 112. 213. 
445. 'Egwgc umde deriv. 276. 
. wiu4srogog 316.  ipios»c 216. 
. eyijmskac. 3136, o&aoc 216. &xa- 
xnc, axaxgosc 216. doyeiportuc 
211. - yoveogóanic 211. 2eveo 
virga 211. igna aurea. 271. 


— 000 — 


xjgvt 310.  weyemouzéc 218. 
xvÀaPog 219. o»egemxouma; 279 
&Qyvoxore 219. (asllicus 219. 
verQuyeroc 280. bermae 284, 
G&yeg 281. xexaoc 282, acervi 
lapidum Mercuriales 282.  so- 
goQixoQ . ÀAayog 288.  éprtola£oe 
284. arg)eoc 284. mwegolialor 
285. cum marsupio 28S. «yo- 
Qeioc 18.. dvodieg 30. 14. ly- 
rae invenlor 285. fur 281. 4 
Aie 281. ctgepaiec, ovohpátoc 
281. vojsoc 281. ivaydrioc 288. 
scminalis ratio 411. 4:9&7« unde 
deriv. 62. prowideatia 916. bha- 
status 114 , 
metempsy chosis 593 
Metis 104 
Minerva et Vulcaeus 299. 300. 
llgorosa $01. genitura 301. 108. 
aa/;veo 304. 40rvà unde de- 
riv. 305. Ogvaía S05. virgo 
809. armata 305. yà«va(see 
805. yegyén:.305. 806, dro- 
cones sacri 806. Toivoyérria 806. 
JMoàwe. 301. in arcibus conse- 
crala 308, .JVisy: B08; 310. .vi- 
tulae vel vactoe immolantur 308. 
tibiarum anvenirix. 308... "Boyer 
40. 308. olea sacra 309. "fgeia 
310. izxznsa 310. »j:yartopor- 
.v*«; 810. Tore 236. 
Mnaseas 264 t 
Mnemosyne- 94. .394. , 
neers, posi moriem bominum fala 
883 éd 
mortuorum: cerpora tercae relin- 
quuntur, animae: in asibera tol- 
luntur 3406 mt. 
mulierum najura stalida-.299. 
maundi sempiterius motus 146. 
ratio (4eyoec) 434. periodi 838 
muudi anima 230. de sede 393. 904 


mundus deus Stácorum 4090. dei 
corpus 402. mundi snima pér 
omuia diffunditur .4t$. mundi 
anima dicitur loppiter 420. ignea 
. 436, Forarotunda 335. in se 
babet Aoyove oztQuatixovg 149. 
incorruptibiRs225. unus et solus 
; 821. forma rotundus 468 
mundus, xoguog 223. 226 
Murcia dea :821 , 
Musae 264. numerus44.265. ord 
269. novem no£tibusgenitze 269 
Musaei Carm. de Her. et L.: 833 
myrtus sacra Veneri et.Dianae 3821 
Mysius Argivus 1370. jÀ 
Mythogeaphus Vatic. em. 212. 390. 
421 
norcisius Furiis sacer 216 
natura, iguea 511. 51T 
náves cum 'equis oomparálae 316 - 
Neanthes 389 
Nemesius de nat. bom. em. 2195. 
419. 491, 536. 591 . 
Neptunus, unde deriv. 812, ive- 
' iym», ilaciyOwe, ivrveoiyja«s, 
onoiyOur 312. aydceroc, xoÀv- 
gÀogfoc 348. xvaregaityc 313. 
tauri sacri 313... yugogec, yasevc 
. gA3. Tuve» 3iB. evovsdov 
314. $xsec 314.7 xonroryoc 314. 
redux 315.. evgvotegsog 128. «v- 
evéiac 138. 5xrpeeus 120. 9v- 
*ddjsec 122. luppiter ad mare 
' pertüneme 615. 239. Ioondw», 
- unde dictus -1&. 289. ^ : 
Nerests uàcc 183 
Nicolaus Damase:de:diis 388 
Nicomachus ap. Phot. em. 280 
Nigidius: Figulus de die 390 
Nonnus Gregorii scholiestà em, 384 
Nonnus -de.cur, morb. ew. T 
Nonnus Dion. em. 329 . 
novenarius numerus sacer 46 


-— 404 — 


Nos, unde orta 292. die prier.84 
Nuras, Pythegoreus 331 
Numi Céotum 868. 
Numus expl. 329! -. 
Nymphae, animae M. — 
03415. EE 
Nysa Bacehica 350 ^ —-— 
Oceaihuis 250. 0mnium creator 24. 
unde :derix, : 25- "thy 
ee orius 323. 'deorom -vel re 
"gum 2595, Z 
"n religio 251 
CQiympus a Pane edoctus 829. : 
Qin phalse imago 368. 369 
Onatas Stobaer em. 426... 
Oppisnds-Gyneg. em. 384. Ht 
126 
Oraculeit: in Scholis lliadis e ens 
364 pue ct en 
Kcus.388, eus terrores. non. di- 
mendi 515 3 
Origeues Stoicus x1 vu. Phiüooopk. 
em. 443. adv. Gelsiima.em. 349 
Orpbi£a ier. 87. 409, 43t..- Hymn. 
220..8320. de Cerere carmen 342 
Osiris. 242 PN ) 
Pacuvius Chryse 589. 
palingenesia 593 . "s 
Pan.148. universum 3268. 328. 
unde deriv. 326. xo«yedzc 326. 
-oyavige-32T. Aeyoc 821. Nym- 
pbarnm persecutor 828. .salia- 
»1 ter 338... nella indutus 329... ov- 
e Quergc. 820. . in: ndeia ;babitat 
829. pious satra 830. .terror 
Panicus 830. s2050z5€ 339. ar- 
neentocum £usios.. Qáylot 33V. 
ygjxamorog 380 . .. 5x iod 
papawer, "ipiius 168 
Percse 263 . s el 
Parficipaum. subslarfivi. »pote- 
state 182. 5. 5 5. 5c 
Pasibea "7 ar 


Pausanias em. 110. 266. 319- 
P6aedras Falulis em. 110 
Phaedros Epicureus »eo) Occ» 891 
phallorum réligio 859 

Phanae ét Phanaeus in Chio 374 

Philo em. 359. 396 

Philodemus .ireo? «6v. 394 

Philosophia tripártite 266. bipar- 
(ta 261 7: 

Philosophise ratio tripartita $91 

Philostratus Her. expl. 28T. em. 

» 228. Imag. M32. . - 

Phoebe 94 . . 

Photius Lex. 204. Bibl. 223 

Phurnutus; women xxn 

picarum loquacitas 360. 

pineae coronae 330. . 

piscium religio 243 

Pincidus Glossis eru. xxiv 

Plato :335. 215.- s iuro em. 
313. - $2 3 

Pieiades 325 

plures; mortui 218 

Plutorches Queest, Symp. em. 41. 

— 44. 45. .215. 268. 842. 343. 
Amator. 149.: de Stoic. rep. 
/'em; 51T« Quaest. nat. em. 249. 

: de fato 880, Stobaei 483. Plac. 
phil. 234. 388, 445. 434. 400. 

: $30. Quaest. gr.. 368. de ls. 
. ef: Osic. 3577. 

Pluto 239. 'aZr crossissimus 382. 
"/d, unde deriv.:385.. s&gov- 
Aoc et evféniivc: 886. »oivap- 
xoc 888. drvàdge»c 386. aeris 
pars ima et terrae vicina 514. 

. Welvdéyuo», ^ moáodéurgc. :342. 
zeyndéxuc; uppcilac 218 

Plutus, Cereris f. 34& 

Poeta $2c::68..59. ap.: Buseb. em. 
812. apr$chok Oppisn. em. $45 

Bolus: o nan em. 484 

Pulymáia 269 


Porphyrius Epigr. em, 866 
Posidonius .nzQ? Oro» 391 
Priapus, quis paler eius 153. cum 
cornu copiae 155. jqsaz«reg 
330. frugum, vitium custos MR 
falx 332 
Priscianus em. 390 TI 
Probus iunior Lxx 2 
Proclus em. 293. io Plat. Crat. 
151. 285. in dieiod. 211 
Prodicus de dns 391 
Promeiheue 295. de ferula 291, 
artium: inventor 299: 
Pronoimén. relativum. cum: pree- 
positione in unaju TOC P cqa- 
lescit, ut ig pro ig' 9 11.. apre 
articulo 47. 59 ; . .* - 
Proserpina. .Kogr, unde deri. 135 
rapius 341. "idc 343. . nd 
otgovg 344 * 4 / 
Proverbium Gr; em. 344 .. 
providentia 488 
Pueris tanquam instituendis, opera 
& kbetoribus p in- 
,,setibuntir xxxi. .- 
Pere homo 265 
quaternarius, numerus. 45. 265 
Quintilianus. Inst.. er. 129 
natio. in materia ageos 395. giis 
- hominibusque -coromunis 283 
Bbea 84, 238. 240. leonibus vecta 
241. mater 242. eadei cum 
dea Syria 19. tempestatnrh. gtc. 
dea 17. sacra forma quadrata 
245, .Píe unde deriv. 9. 10. 363 
Rhetor anonymus Walzii erg, xxv 
ságiltapdi.ars 189". . 
Saturnus-28. 243, 246 .. .. 
Satyri 832. 338. 
Scholia Philosirati Imag, etn. 416 
Seholia Ver. Virgilii ez. 301 
Scholia lliadis em. 23 
Scholia Odysseae etu. 239 


Sthoha Piadars 343 

Schelia Tbeoeriti em.. 362 

Scholia Nieamdri ern, 319 

Scholia Aeschinis or. em. 259 

Scholia Hesiod. sss em. 293. 
294 

Seneca Epist. em. 583. 569. 569. 
de benef. 214. Quaest. naL 468 


serpens sacer in à Athenis 
306 

Sextus Empiricus em. d 443. 
461 P 


sidera de sole 221 JEDE 
Sileni.aseus 359. .- « 
Simonides .em..287. .. . 
Simonides de mul, em. 280 
Sol et stellae aquse .eslialatione 
-. gluetur 328. ignem. et animans 
225. 511. 524. roturdus .518. 
mundi principatus 43d. omnis 
alit 200. bumores attrahit, 313. 
Aobg zogea 313. 319; motus 
triplaris 317. matura. -— 
194 ea 
Sophocles Àiace 423T. ' (. 
Valerius Sorenus (Sertanus); 41 
Speusippus de. diis 384. : -.... 
stellae, forma rotundae 518. ; hu: 
moribus terrae marisque. alun- 
tur 159. 521. di: 3526. .divi- 
nam nalurum habent 226. ooe- 
lum exornbant 228. tat! 
Stephanus Byz, xvu.- . Y 
Stobaeus Ecl^ph. em. 254. à88. 
A26. 435. 416. 482. 490. 518. 
919. 520. 523..580. 341. Serm. 
..em, 415.  Stoicerum . Theolo- 
giae physicae: summá £vi -. 
Stoici novorum: vacabulorum .in- 
ventores Xu. .Stoicorum scripul 
mafure amüssa XLv,. doctrinar 
summa :XLyI1..- ., 


Strabo em 419. 351 dis o3 or 





— 6806 — 


Strato Lampsacenus z9) G«&v 391 

Suetonius Vita Persii xvin. xv -— 

Suidas em. 215. 236. 451. xx. xx1 

superstitio 38T 

sus, bostia 844 

Tatianus em. 341. 512 

Telonnesus 212 

Telus, Cycladum tna 272 

tempus omoium caussarum motus 
243 xS 

ternarius numerus 266. 397 . 

Terpsichore 268 

terra. et coelum priócipia rerum 
398. terrae coocussrones. 312. 
terra in media tnundi paris. 244. 
sedens 245. mater 246. rotunda 
335. 345. in medio posita 338. 
"Hora 899. mundi priseipa- 
tus 433 

Terrae ortus 290 

Tertullianus de anima em, 541 

Tethys 98. 251 

tetrachordus 261 

' Thales 238 

' Thalia 268. 272 

Tbsumss 146 

Theagenes grammaticus 25. 

Theia 94 " 

Themis 94 

Themistius em. 333 

Theodoretus em. 559 

Theodorus &Ósc B91 

Theodulus em. 840 

Theogntostus em. 28T : 

Theologie Stoicorum duobus paín- 
ciprtis constat 395 E 

Theologumena arithmeticée aucto- 
rem babere Cheistianum 218. 
em. .380. 451. 436 - 

Theophilus ad Autol. em. 309. 

Theophrastus s:9) 0«d» 391. 

Thesmophoria 166. 169 

Thetis 79. 80. pate levis perti- 


nens ad providentiam 516.  Io- 
vem servans T9. 289 

Thur 311 

thymelici 362 

tbymus 209 

thyrsi 351 

"Tibullus 356 

Timonis Silli 353 

Tisiphone- 268 

Titanes 292. 5603 

tridentis usus. in piscatione 313 

Triptolemus Tbopiuoc 340. currui 
alato et à draconibus vecto in- 
sidens 840. vxexxegoc 344. fru- 
' mentum 344 

tritus 371 

Trito 313. 314 

Tietzes ad. Lycopbr. em. 235 

Varéo de diis 89€ 

Vasculum pictum 272 

Venus, ortus 317. Awreía 311. 
zevrac 318. genitrix, physica 
3818. Consuetudo iater comites 
3816. :4eQodivry, uude deriv. 
818. giloundyc 319. Pitho et 
Mercurius.comites 319, Kenos« 
319. .«ona 319. ovpa»i« 329. 
nuü»Ónuéc $380. movria, emen 
820. .iovgogopes 829. ubique 
regrat 829. sus sacra 321. myr- 
tus sséra 321. tilia saera 323 

Verbatium Graecorum casus obli- 
qui T6 

Verborum Gr. formae primitivae 
praefixis vocalibus 4 vel à. auctae 

. 861 : 

Vesta, terra 838. 'Eoríc, unde 
deriv. 833. virgo 384 — mater 
833. quo babitu ficta 335... qui- 
vis locus sacer 836. [focus in 
media domo 838.. ea9' "Feria; 
340. in aedibusprivstis culta 159 

vini virtütes 359. calcondo ex uvis 


— (6007 — 


ezsprimitur 351. commixtio cum 
aqua 358. cum hedera tempe- 
ratum 362. aqua marina miz- 
tum 364. gypso mixtum 364. 
Proverbium: Qvo; x«l aàgOna 
118 | 
Virgilius Aen. em. 582 
virgines Graecae viris im convivio 
sccumbentibus minisirantes 316 
virgines, Vestales 834 . . 
virtus una, non plures 268.  vir- 
tutes, animalia vel corpora 453 


voluptatis affectus 318 

vox, afr percussus 386 

Vulcanus et Minersa 299. 300, 
claudus 299. cum Venere 300. 
faber 301, ignis 509 

Xenocrates zeQ) Oed» 391 

Xenophanes 520 

Xenophon Mem. 230. 413 

Zeno Stoicus, citatus in Lex. M$. 
521. Hesiodi interpres xL 

Zenodotus zegi Oeuv 391 





^" INDEX GRAECUS. 


» ndo in MSS. scriptum 84 
scriptum 4 313 

&yaduonuógc 322 

dyágrovoc 124 

&yytÀos, sensu. Christiano 218 

dyllaiog et dylÀtiog 119 

dyelacrixog 215 

dyelg's 412 

dyxvAóépgric 28 

dyogasos et dyogutoc 13 

dyeyéc; 134 — : 

* 4dqs 289. 7435 po, 433g 44. "Hi 
doc, "fid; prima preducta 14 

ddiaAldxreg Lyn» 86 

udíarroc 215 

"fde«srta 264. unde deriv. 44. 

deiteoc 158 

ati0aáre 199 

én&íivyvot ei dxirgroe conf. 458 

«rzog el aieroc 82 

djp et dorge conf. T. dp et ul- 
07g conf. 12. 186. opiyin 381 

Aiyuiev 80 

Afiyig 82 


ai9jo, unde deriv. 6. 227. cum 
dg conf. 12. 1068 

alvívrregO us 225 

aigr» 108 

a:ga 261 

dro0t» 2T 

airía, y, necessilas 484 

deaAauQQeivgs 93 

dxgramavoroc 60 

dxtiQexouge, dxeQaexoune 195 

dxípasog 113 30E. 

axiváxg Scytharum 311 

&xi»goía 151 

dxivgrog et «txévzroc conf, 158 

"MÉxue» 5. 225 

ix' áxgov, summe 197 

dxgacía 202 

dÀaÀxopevg*, 111 

uÀdoce (dAiÀluoow) 36 

uÀdgoxev» 155 

uAiBarrec 215 

dlàgyogei»v et allpyooía 295. ^ 

dAÀorgíec 191 

&Alec 9 


— 0608 — 


"ieudeas et 7fieeide: 134 .. epyray et avoue» 802: 451 
dubia B8T. s 0 0 degré M. M3 
dujgreg. 104. . c... 5 — dosáivrog $43 

Crüysg, g4 268. AM... Aekignaós , unde deriv; 203 
avudoc;c 85: EPI dozwha, sá 358 
a»qiotiaóes XS , ^. Moovqios et Eígios 18 
dvaxglpagroc 141 "otiuenzc 90 

draxvzdum 288 ^ wdezspezelc 28 — 
«»ulvsoOas 330 "C . edite et üévoer. $. 266. Unde 
aralvese. 95 . ^c - deriv. 6. eev7g et dzg.conf. 7 
d»autdaM 288. . |. .  dPdpano. 240 ^... 
ürappuu, vo 518 éaxoaxarog et eoz «mos 28 
d»anxodgaoro; 41 a09dÀnog; et «09d4ioc 125 
dvagdQinvetoO n, 161 avaAdmineoec 144 

drei évas. 166..— avavídtoO«, 18 77 ""fragyasic 19. 242 
&víxxdvroc 32 ""frgoxoc 263 

avíixngevxvoz 40 drQvrec 108 

avepnodiozec 59 "LV DET  drepriiun wmde deriv. 101 
a»íytw. 145 "^ — A evrixa, verbi gratia 54 
«vggíngesc 141 bis , Qo w€wrondgc 84 . 5 
á»Oenos. et esgaroq conf. 163, ápídQvua 288 ., 


dgiévas 115 t 
«gogiovgOa, 139 ' 


aárÜvnzovoyety 61 
dvogO woe 15 


. 11 TES 


sav avrípoacw 14 (00... VWopsdno, unde deriv. 128 
&£fudo; vÀy 41 sas a o 9x0; 4401... 
&ogvoc Aiuvo àBT m aves. BeBexvge 115. 
uzxaguAlaxrec, Legicis addendum — faszvAoc 244 : 

XLI ] PBnxivas i. q. 9ragOo. 141 
dzagy? 165 j 3 , C Blase 13157. — ; 
dxavoreg 382. xyU .. . Boá» pro diafoüv 96 
dxeagaivew 286 tu .  BexQus, acc. 184. 483 ^ 
dreQiyévrvoc 181 E ,O pBevÁwe«s 29... 
&noxposez» 186 ; Boiagec , unde deriv. 289 
&x0gxÀgo:c 204 20. eV Bergnvoc 120 
ünxostAtto0as 8A3 . . y«nvs 343 . 
degeiwon , YOX Chrysippea 292. yoiporoc 125 
doré 64 '. ..  gdg ei d? coní. 36. 86. 133.  ge- 
upgy 119 minatum 311. «gre $85. yàp 
Vforp:g0opgoc 121... - — ve "I8 » 
donpexéva. 134 : la et i» yevrávom, 845 
"Aene. unde derív. 119. — "ors, — guw»oc 65. 121; .., 

accusat. 102 e... ,.5— wyegalgur 344 


&Qyeyovoc 24. 242 $5 rf 77 ci »v£ conf. 88. ini yc, sine 


". 


— 600 — 


srliculo 415. 122. 449. 194. 
vno yj» et yijc 163 

Iiyarvve; , unde deriv. 310 

yuyavtógorrig 115 

yAabxoc; 306 

yovvzevel» 261 

yvurgveia -59 

dalue», unde deriv. 244 

dépnwiznoc 113 

daretaD o, 154. 151 

dé et yaQ conf. 86. 85. 133. in- 
solentius collocatum 363 

dtoidauuóvog 152 

diorro; absolute 58. 64. 70. 14. 
16. 115 

diouoc igerov 320 

dtveiy yj» 234 

did, c. accus. 19. diu vovrov 66. 
418. did roUrov et did voUto 
212 

diayty. 64 

diaxaO ago; 154 

diuxocuno.; 224 

diaxoouo; 224 

dia AÀA4rvt» , mori 212 

diauvapxüv 216. 38T 

ówvtu» 91 

Jutdyry 248. 419 

dutayoyy 23. 248 

ÓiEQoc 318 

dijxu» 260. 445. 
conf. 35 

diOvgapfoc , unde deriv. 350 

dix 255. 841 

Zixvvrvya 206 

dioixezy 488. cum duzxeiv conf. 35 

dioxgrixog 113 | 

Zlo»ic, homo effeminatus 356 

Ziog, nomen proprium 161 

dogv. Ín compositis utrum v an 

scribatur 113 
dogvxírrtiou 118 
dogvxéryreg vox nibili 418 


cum JÓioeiv 


dvotrruuodoygroc 105 

dvoxaÜD:xvroc 356 

Jvozópsdrog 169 

Jvoyggortia el -ia 9T 

Jd&go» 112 

"Eyegosc 90 

idotu 112 

ídgaióvgc 48 

Eilu0wia, EilgOwa 210 

Eipaguivg, 57 261. 416. «vano- 
do«ctoc; 480 

Eigjvy, unde deriv. 341. Bacchi 
comes 341 

alg ac T3 

&ivov» 128. 142. 201 

'Exazata, vd, in triviis immundi- 
liae 209. in Hecates sacris thy- 
mus combusta ib. 

ixdvtoOn, , de serpentis pelle 204 

iet, de vita post mortem 386 

ixplluan et iuutànua 151. 197 

ixsinvt» (ic; v4 180 

ixgígtiy và. uvovijQua. 183 | 

ixgtgonvO ti» 183 

'"Hhàv0s 163 

'"EAsvoi; 162. unde deriv. 162 /' 

éMaar» et composita de stellarum 
cursu 24 

iunoir,nog 13917. 321 

ZpagocÓe et iuxgogOevy 111 

tuzrogic 123 

iv et xai conf. 169 

ivagytia 65 

ivaguoviec 816 

ivaopevi;o dativo iunctum 118 

ivdouívt.u. 48 

Éexa, Evexe, CEvtxe»y. 98. 1TT. 

ivegyela. 65 

iviavoioc gen. fem. 371 

bvoun , ai 116 

ivodioc 10 

ivoxynvev 21 

ivrgé£yeu 291 


39 





— 610 — 


Eyv», unde deris. 119 

itdrru» 91 

iroyantixeéQoc, vox dubia 241 

itsvgloxeaoO n: 53 

itiAantixog 201 

(s, 7 515 

itoorgaxicuoc 85 

ixáytaÜns in re. magiea 381 

ixayeyoc 50. 134 

inaropÜ aic 15 

inu05, quandoquidem 133 

 impfleAoc et inifloÀoc 130 

ini dativo iunclum pro. simplice 
dativo 11. 1. q. per 53 

imfluAÀuy vové. $6. 248. 19 4i- 
BuAlo» 38. iufelAorroc abso- 
lute 55. 56. 74 

inidelig 151 

Guditie« 50 

inidggur) xxxv 

tixapnoc 28 

mxgorei» 289 

CujutÜ ne vox nihili 98 

inin:ida» 22 

imioxgnru» 21 

imirepgngc 49. 154 

nura pgsivec 2137 

uydQrroc 62 

inoufoeiv 349 

àorouctzt». dativo iunetum 16 

inonrgc, inonric 208 

ine»vuoc; 16 

"Eoefloc 81 


igtidr» 31 [Adde Aescbyl. Agam. * 


64.] 
loe» 140 : 
igeivg 68. [Formam ?perya Leon- 


tius in Mani. Coll, Vat. T. IX. 


p. 419.] 
fopua, va et «i tonno. 449 
iggotiopívoc 32 
"Egivvvec 258. 
ipii tiv. 258 


oturaé 258 


"FQrtuzot, an nomen proprium 563 


idóaa19 361 

igvai1vod«; 110 

io0" ove 192 

'Foríu 158 

éraiQog et £repoc. conf. 49 
értgog et éralpoc. conf. 49 
EUty 0 yog 30 

Eva»v05 61 

evacpevise 118 " 
evfuoruxtoo 182 
evédgaosoc 245 
&Uínxavarog; 199 
tUetanuzgroc 140 
tvexiyvogtoc 21 

evepric 55. 199 
evAoyiotwc 62 

enAoyerrepoc 55 

wàAvrec 59 

Evyuteride; 259 

svutvüfloloc 115 

Evvaig 90 

eUvoOsvroc; 112 

eogéa vera Oalacogc 314 
evgegiAoyog 369 

evoonc 83 

eiposa 309 

ergvfíac 128 

Evpvdonz 956 

Evovuédovca 58 

Epgvvopn 56 

evovAAgnrog 168 
Eviígsuu 49 

evrQrgepoc 55 

Eveporg 53. 269 

"'yairpe 241 

svedía 138 

i9 "i pro dior, 11 
tyeaD a, *1 consequentiae 191 
iyoutvec, consequenter 191 
Lyorrtc, oi, divites 354 
tuc, vi praepositionis 115 
€ et E conf. 205 


— 06013 — 


ovgog 222 

ovcoíag et xoAtee conf. 18 

o(róg iors 0 — 10 

ovrwc et ovrec conf. B8 

ogroxAoxauog et oquoxà. 84 

oyevvixog 181 

xz Syracusii geminare solent 143 

nayxapnía 158 

oí zaAas 192 

zaÀAaxg 110 

znaAÀgt 110 

"ü», v0, mundus 825 

zavpyvoss 110 . 

naszüc 143 

zapa pro xard 12. de tempore 
166 

napad:Ótyuiva et napudeidouiva 
conf. 211 

zagadtdouíra eU nagadtduyuiva 
conf. 211 

nagaíriog 123 

zagaratic et zoálic conf. 115. 421 

znagdaÀg» et nagdads» àvjgOas 150 

za&Qigravas, declarare $. 57. 286 

zagoyevc 30 

nacyo», ro 395 

zavío« compendiose scriptum 143 

zde» 22 

Ilu8o 319 

zeQuyéveaÓ né vivoc 48 

negiéyey. de eo spatio, quo mun- 
dus circumscribitur 319 

ntQsmopevegOa, 92 

Iljyacoc , unde deriv. 816 

zguaivtoOa. 200 

zà4cua et noáyua conf. 418 

nÀ&tvew» et nQuvrev conf, 152 

7zÀeiovec , o4, mortui 218 

zÀyenutAnua 34 

Ilo9oc; 321 

z0:07T9C, 7 895 

zo U» , vo 895 

zoAeuixóg eb zxodsrenog conf. 147 


voi; xoliMosc, in bellis 172 
:z0Àsuog, unde deriv. 841 
zoÀsog et ovgíag conf. 4 
70A: 132 


' sodrreveoOu, de oratoribus 269 


szolsroxocg el zoAspaxog cont. 111 

zolvdíyue» 218 

sxoÀvóíxrgc 212 

noÀvva»gtog 54 

zoÀrígAosofoc 124 

zoÀUgogoc 153 

zoÀveger»v 222 

zovroc; et voxoc conf. 116 

zortQo» et frpózegov conf. 7. 51 

sz0o10g et vrónoc conf. 11€. 118 

zQüypua et zAaoua conf, 178 

zgáLic et zagatatsic conf. 115. 121 

zoarruy» eb xÀdrre» conf. 152 

ngavtópéva et xQogravro utro conf. 
190 

ngaUrrexóc 205 

notOfevter 1, q. viua». 191 

zQoxaraQyt» 59 

290»on, z 295. 488 

ngooBivrvus 85 

zgogtmixÀAdTiu» 82 

zQocére» 44 

z9o07yogía 224 

n9ocÓOe et ngocÓes 111: 

zQo0cwQrvry T2 

ngocraocía 91 

ngocratri; 109 

ngocrarroueya et xgasroueva conf. 
190 

zoocroérr» 199 

zmgoogevytov. voví. 141 

zgoreQo» et zoregor conf. 1. 51 

mgogopuxóg Aoyoc 283 

n9&rov in codd. per simplex a 
scriptum 4$ 

nregoévra Exea. 218. ! 

znrépa, cadaver 312 

égy»vps 241 


. —.6012 — 


Aetrouepups ia 98 

Àeoygvogsoc 201 

Àyigorvega 164 

Agvric 109 

Arai 81. 261 

Aoyocs, deus 441. lohannis evang. 
442, Mercurius 445.  onspua- 
Tixoc 465. lex naturalis divina- 


que 472. lovis 416. fatum 411. 


ratio 369. cum »ouoc conf. 16. 
xard Aóyov 19. 250. 258 

Àvosueágc 84 

Hue 68 

Maivolgc 180 

paiconos 68 

nuüxag 292 

uaxgaiev 88 , 

nuéliora et xuAliora conf, 5. 52. 
134 

ntyudeniflovÀoc et  mtyadenifloloc 
130 

Miyisre 90 

ptiyioc el utiduroc 36 - 

péloc et uégoc 186 

nipnagvas 38 

ntuoreuévoc 53 

MÁ», nude positum 182. 

MíQgoc et Lílo; 186.  dv« pos, 
alterne 163 

ix uevaflodtc 116 

pttíBale et ueséAafev. conf. 88 

utvtlafiy et uezifjadtv cont. 88 

uerenporpc 111 

pydevígo0«» T9 

u5oucóa, 68 

Miv» luppiter imbibit 304 

uitipovog 120 

Moiga 461 

nv 110 

nvOmt» et uvOitgOa, 11. 66. 91 

nvOono*a, variae apud peregrinas 
gentes 288 

puxyrác el uvzgviac 124 


Mvoias 110 

pvyog 83 

u&c8a, 44 

peo; 110 

» finale in u transit apte seq. » 333 
vagOnt 291 

IVipecig 264. unde deriv. 42 
N/ggevc , unde deriv. 316. 317 
»pooc 316 

»zavtía Thesmophoriorum 165 
vixy , unde deriv. 114 

vouog et Aoyoc conf, 16 

e, 

vvxttc, horae nocturnae $4 


»vagayévgc 129 


»vpog, unde deriv. 130 

»vt et yj conf. 88 

E et & conf. 205 

efginonatom et ouBo. 118 

Oyxg0:; , asinorum 124 

ódv»zoóogoc 119 

oixttoc 338 

oixtiog 112. idots 218 

v0 oÀo» et zé xà» 229 

Guoogyroc 81 

opoloyla et ouóvout. conf. 74 

'Ougaig 90 

9» terminatio, quo medo in MSS. 
scripta 207 

9», To, deus 159 

ovrec et ovrzec conf. 33 

0nigOt et onio0ev 111 

ogecígosvoc 206 

oQuyr, rostrum suis S43 

000; nomini suo subiectum 255 

oV adiectivo cum 4 composito 
praemissum 107. 

ovde; d' apgorígovg ot reiGeza: 
160 

ovx tr. alla, nunquam nisi 334 

ovg 162 

ovgavoc, unde deriv. 4. 224. & q. 
xoguoc 269. cum &r&penoc conf. 
163 


— 615 — 


gie, de prosodia 286 ixtavog 92 

109», unde deriv. 160 ep«la, 14 324 

ylou, Cereris festa 167 epi» 4 

zovooxounc 195 ' — epe» 111 

yolaivty 100 €ejg et xui conf. 21 

zepior, sensu translato 208 e); Ó participio iuncta 51 


(ngijvas et QupÓ nva, 100 
Qouflos 419 . 

Qonroor 119 

óvnfloc 228 

os'toOa, 355 

Zwide, 355 

ojua et c&üápa conf. 366 . 
ceiAnsvtiy. 116 

ZXigroi et Znàgroi 116 
c.AAaivuy 253 
oxigtyrixog 110 

Zuprot 858 

goty 108 

co«0On. et oocoÜDa, 355 
Zonen 90: 


ontQuoloyec et — 1 et 


similia comp. 322 
criyoc et gvolyoc conf. 39 
Orowslov et apyg 402; 451 
OTolyoc el oTiyoc conf. 39 
orQoyyvAoc, gen. dein. 159 
orQogudt» 355 
orQopy et vgoer 100 
gvyxegaduionuu 118 
ovyxpaonc 11 
ovrüyey 133 
ov»diaonuctoOa, 185 
ovyílyc» 230. 443 
cv»odoc 197. 201 
ovgixzgc 150 
ZéQuos et IMoorgio, 18 
0vogiyyty 131 
cépa et ozua conf. 366 
cepuura pro sing. 187 
valeciovoyita 112 
Téoraoa 292 
ravowzoc 125 
tíÀnuoc de aetate 30 
Terevyiscs 193. 
ve1paxígaloc 281 
vi»axvep 123 


vretevyota. 59 


T£, abundanter posilum 199 


tóxoc, sensu ad philosopliiam trans- 


614 — 


lato 202. cum zo»rve et aei& 
conf. 176. 118 

vost» 306. 301 

voíyAn, Attice 209 

vQiod?ric 208 

xeruü vgomo» 79 

TQog5 et ovQogz 190 

vUunzayoy, de coelo 8331 

avro», o 211, 

"é*xegie» 92 

verevc 28 

vntQzopevecÓa, 93 

vxovon, allegoria 295. 366 

vao gtÀnvg», sine articulo 122 

vxootuDp5 290 

veloracOu, 12 

gat»vóc $04 

galAuyeyuia, va 184 

enge, omisso dicentis nomine 5? 

dOuirg 90 

g:AonaOct» 53 

q«evogei» 846 

gsÀoggoory; 188 

eilvoa 188 

doi; 294 

goítgoi; Furiarum 35 

scelesti 258 

eopé, de fluentis impetu 435 

goggna 126. gestamen 155 

(oogig 90 

egortiSe» nol vivoc 825 

evàaxge el evctec conf. 30 

evÀAexoc, 0, nominativus 539 

eUceuc et evAaxi;c conf. 30 

evo.c 244 

divos 90 

purálaos et gurdá;uoc 122 

gerixog 91 

tic géc üyu», ngonyn» 68 [Cf 
p. 103.] 

guvdava» 213 


gagsovixüe 59 
youss» et Aupory conf. 11 


6 
9ovos,
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "De natura deorum"

See other formats
