Google
This is a digital copy of a book that was prcscrvod for gcncrations on library shclvcs bcforc it was carcfully scanncd by Googlc as part of a projcct
to make the world's books discoverablc onlinc.
It has survived long enough for the copyright to cxpirc and thc book to cntcr thc public domain. A public domain book is one that was never subjcct
to copyright or whose legal copyright term has expircd. Whcthcr a book is in thc public domain may vary country to country. Public domain books
are our gateways to the past, representing a wealth of history, cultuie and knowledge that's often difficult to discovcr.
Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this flle - a reminder of this book's long journcy from thc
publishcr to a library and fmally to you.
Usage guidelines
Googlc is proud to partncr with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to thc
public and wc arc mcrcly thcir custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we liave taken stcps to
prcvcnt abusc by commcrcial partics, including placing tcchnical rcstrictions on automatcd qucrying.
Wc also ask that you:
+ Make non-commercial use ofthefiles Wc dcsigncd Googlc Book Scarch for usc by individuals, and wc rcqucst that you usc thcsc filcs for
personal, non-commercial purposes.
+ Refrainfivm automated querying Do nol send aulomatcd qucrics of any sort to Googlc's systcm: If you arc conducting rcscarch on machinc
translation, optical character recognition or other areas where access to a laigc amount of tcxt is hclpful, plcasc contact us. Wc cncouragc thc
use of public domain materials for these purposes and may be able to help.
+ Maintain attributionTht GoogXt "watermark" you see on each flle is essential for informingpcoplcabout this projcct andhclping thcm lind
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.
+ Keep it legal Whatcvcr your usc, rcmember that you are lesponsible for ensuring that what you arc doing is lcgal. Do not assumc that just
bccausc wc bclicvc a book is in thc public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other
countrics. Whcthcr a book is still in copyright varies from country to country, and wc can'l offcr guidancc on whclhcr any speciflc usc of
any speciflc book is allowed. Please do not assume that a book's appearancc in Googlc Book Scarch mcans it can bc uscd in any manncr
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite seveie.
About Google Book Search
Googlc's mission is to organizc thc world's information and to makc it univcrsally acccssiblc and uscful. Googlc Book Scarch hclps rcadcrs
discovcr thc world's books whilc hclping authors and publishcrs rcach ncw audicnccs. You can scarch through thc full icxi of ihis book on thc wcb
at |http : //books . qooqle . com/|
Jahresbericht
uber das
Konigl. Joachimsthalsche Gymnasium,
womit zu der
am 29. September stattfindenden ofTentlichen Priifung
ergebenst einladet
Dr. AUGUST MEINEKE,
Director.
Yoransgeschickt ist
eine Abhandlung des Adjuiict Herm Dr. Hermann Planer:
De Tyrannione grammatico.
Berlin.
Gedrackt in der Drackerei der KonigL Akademie
der Wissenschaften.
1852.
1
r
— ^
k
\
LJe TjrannioDe apud Suidam baec sunt testimonia;
TvpAvviuv ( ' ), EiriKpcLTi^ov kcu Aiv^w * AXs^cLvipevyi^ 'AfAirnivoi. ixp^fMCtiXji ii Ko-
pvfjL^oVj ytyovoii n\ IlofjLirKtov tou fjLsyciKov^ kcl) Trporupov^ fjLASvir^f aXXuv n kcl) 'EoTiaiou
ToC *AfJLi<nivov^ vffi ov kcl\ TvpcLwiuv uvofjLAcOvi^ (i^ KCLXCLipix^ ^^ ofjLO^xo^v^ irpmpov
KoKovfjLtvoi Sio<pp(Lrroi' tTreL infKovTi ka\ Aiow<rtov rov QpcfKoi h *Poica' ivTi^^o^irrevrt
AvifJLViTpiea tta 'Epudpflttib;* o^ ^X^ '<'^ 'PoifJLViv^ \r,<l>Si\i a/^^aXwTo? vtfo AovkovKKov^ on x«-
TnrohJfjLmn MtdpitaLTViv^ tov toO noVrou iOvoiv ^xTiKiVTAVTtL. t,%irpiir^^ Si ytvofJLtvo^ iv 'PoifJLff
ka\ TrXova-iog IxTrWTo kcl\ fit^KicL virip Tet^ rptU fJLvpitiSa^. inT^vTifiTs ii ympeLioi vtto xo-
feiypcLf TTCLpcLKvdit^ oKvfJLincLii Pk\(*) iv tu y hti tii; ikvfjLicicLSog.
Huc accedunt duo alia:
TvpcLwieaVy i vturtpo^ ^oivt^^ 'jrcLTpo^* ApTtfJuieapov^ fJLCLOviTv,g TvpcLwftavof To? irptT^'
TipOV itO KCl\ (ivOftCka^dvi TvpCLwiuV^ TrpOTtpOV KCLKoVfJLtVO^ AlOxXfJ^* CLlxfML^taTO^ Sk Ka\ CLVTOf
ytvofJLivo^ nri toS iPo\ifjLov *AvTodviov kcl\ R«/(ra^oc, viro nvoi ^vfJLCLVTo^ uviidvi^ toO YicurcLpo^
ovToc iTrtXsvSipov. thcL iSwpiSvi TtptvTit^ t^ tou KtK^puvoi yvvcLiKi' iKtv6ipu6t\i St vif* «utyi^
iTo^ivTtvfTtv iv *PcifJLif kcl\ iypcLyf/t i3i0AJ« ojcrej irpo^ ToTf ^\ Siv Koi TfltuTA* 7rtp\ Tvi^ 'O^uif-
piKiiii icpoTt^SicL^' ifip\ Ttiv fjLtpuv Tou Xoyou* iv u Xfyn ctrojbbfli fjiiv tTvcu ta KvptcL ovofJLCLTti^
6tfJLCLTtKCL Sl TCL irpOTHiyopiKCL^ i6ifJLCLTCL it TA fJLiTOXttt,CL, Hip\ Tfl? 'PufJLCLlKig SiaTJkTOV^ OTt
Srrtv tK TVi^ 'EWifvixfi^. Tov^AvTtyivoviC) ii^PufJLCLtK^ JiaAjxto^* '^Ori ^iflt^on^oSo^iv oi vtu^
Ttpot ToiYiTflti ?r^o(^0ft9i^ov* 'E^^yiia^iv toO Tupfltvvici;vo( fjLtptTfjLov ' Atop6uTtv *0/u.ti^ixi|v* 'O^-
doy/9flt^ifltv.
Tu^fltwian^, Mfo^o^Vioc, ^iXoVo^o^. Oiawoo^xoTixct fv fit^?Jotg Tptff-i, xflt) ctAAot i\ tw
fit^Xiuv cLVTov fpiptrcLt ;^Viftflt.
Hunc locum vitiis non carere veraque cum falsis esse mixta accuratius in-
spicientem non fugiet. Nam ut de numeris taceam, quos jam alii manifesto vitiatos
esse docuerunt (^), id mirum videalur, quod gravissimo ez his tribus ejusdem no-
minis viris ne unum quidem librum Suidas assignat, quamquam inter Tyrannionis
(•) CoA HarL VI. 200. Twp«ir/«v.
(*) pvn A. B. y. £. pit Kiist ex aact Patr.
(') Ix TPV 'Arri^ivouc ot» ^Aniyvnfi A. B. V. £. apri^ir^c Gaisford.
(*) cf. Kasterus et Bernhardyas ad Suidae 1. L Bayle dict. hist et crit a. Tjrrannion. Bracker d. phU.
Rom. II, p. 19: Apad Saidam enim qai senem podagra confer.tnm obiisse Olymp. CXX dicit in namero vt-
tiam esse ex Syllae, Laculli, Ciceronis, Strabonis aetate qaa vixit Tyrannio manifestnm est Stahr. Arist.
II, p. 126 n. 2. Die oiTenbar fabche Angabe des Saidas etc.
A
Phoenicis scripta e^Yiyiia-tv toC TvpAvviojvo^ fjLtpKTjLLov coiiimeinorat. Cujus tandem Tj-
ramiionis nisi magistri sui Amiseni? Unde si quantum vix ac ne vix quidem potest
coucedamus, Tyrannionem minorem quos Suidas fuisse ejus libros coniirmat omnes
scripsisse, id tamen apparet, Amisennm Trtp] fjLepta-fA.oxi sive 'jrepi riv fjnpuiv tou Koyov
opus composuisse. Sed videamus singula.
Priusquam vero quae nobis proposuimus enarremus, hoc praemonendum vi-
detur de tertio Tyrannione Messenio nullam notitiam nisi quam Suidas tradiderit ad
nostram memoriam pervenisse. Itaque de eo tacere et de duobus tantum reliquis
disserere cogimur.
Tyrannionem majorem Amisi in Ponto natum esse Suidas prodit, quem Strabo
testis locupletissimus contirmat, quum inter Amisenos eruditione illustriores etiam
Tyrannionem nominet (*). Quo autem anno in lucem editus sit, lexicographus non
addit, sed aetatem ejus obitcr indicat yeyovu^ fTr! TlofjuTCYiiov tgu fjLtydKov, ubi ysyovti^
non de anno natali accipiendum esse jam verba xeti frporfpov demonstrant. Graviora
sunt quae sequuntur. Narrat enim aliquot vcrsibus interjectis Tyrannionem ductum
fuisse captivum Romam a Lucullo, quum Mithridatem Ponticarum genlium regem
vicisset. Ubi vero Romanorum in maiius venerit, in vila Luculli a Plutarcho enar-
rata refertur. Hic testis eniin gravissimus memoriae prodit, Amiso expugnala etiam
Tyrannionem grammaticum captum fuisse, quem a Lucullo sibi petiisse Muraenam
et acceptum manumisisse, Lucnllum vero id aegre tulisse, quod tam insigni virum
doctrina ex servo fieri libertinum noluisset (^). Ex hoc loco certissimum est Ty-
rannionem eximiae erudilionis fama jam tum celebratum fuisse. Amisum anno septua-
gesimo a. Cbr. captain esse constat. Egcrit Tjrannio tum fere annum trigesimum;
non muUum igitur a veritate aberrare nobis videinnr, si grammaticum paullo post
vcl ante centesimum annum a. Chr. nalum putamus.
De parenlibus, quos nominat Suidas, Epicratide patre et Lindia Alexandrina
matre nihil alibi proditur. Quae verba sequuntur €;^y;^aTi^« Kcpvfji^ov (Gaisf. KcpvfjL^o^)
obscurissima sunt. Patri an iilio hoc nomen datum sit, non apparet. Si patri, cur
hoc factum est? Si ciim Bernhardyo C) nomen per irrisionem dictum et quidem filio
(*) Strabo XII. p.548. Mi;(Pi y\v ^q ^tuce ^kynoyiv^. ^Av^pic tk ytyovuci» a|ftei |uiin]m}C xari? irat^i(av
IvrauSa* )uia^i]iuaTixo2 juiVv, Ai]Ui]Tp(ec o tou *Pa^}]vev xai Atervo-to^wpoc, ofnawfiog ri} Imvi ^wpiTpt)*
vpaufiaTixoc ^^ Tupavviwy, ou Y]uifc ilxpoacdjuii^a.
(') Plnt. Liic i9. TOTi xa2 Tucawcuv e ^pajjjULaTCxoc iaXw. Moupvjvac ^avTov l^vfnja-aro, xa2 XapoSv diri}-
Xiu^ipwo-iv, dviXiv3ipwc '^J ^wpi^ ^^pvjo-dfiivoc. ev ^p ij^cev AewiovXXec av^pa iia icaiMav Inrou^ao^i-
vov, ^ouXov ^ivio-;&ac irpoTipev, ilTa dictXtuSipev. d^acpie-tc yap r^v Tvic vjrap;^ev0^c ii Tqc ^exev07]C iXtv-
^tplaQ ^offig»
(') Bmnh. l.i. Nihil tamen yetat xopvjuipeu per irrisionem dictiim interpretari velnt Philooles 'AXfuwvoc,
Antimachnii ^xa^oQ, Theocritua quidam '£Xa<^oTcxTev apnd Lysiam c. Agor. p. 4i6 vocabantnr. Kepvfi0ec
•i probamu» in promptu est Hegesippus o KpJjsvXoc.
inditum ftiisse magis placeat, alia difficultas ofrertur. Nam m verbo xP^uArCC^uv (')
uon Bolum inest nomiuari sed eliam nomen assumere. Eslne igitur ab aliis nomen
impositum, an sc ipse ita appeliavit? Si illud tin^is, habes puerum condiscipulis suis
odiosum et gravem, si hoc niavis, vanum et insolenlem. Qunm vero pueri nomen,
quod eiagilaret vexaretque condiscipulos suos, ab Hestiaeo magislro in Tyrannio-
nem C) mutatum audiamus, facile in eam opinionem adducimur, ut putemus, adole-
scentem naturae bonitale elalum forlasse quos in omnibus doclrinis anlecederet con-
discipulos contempsisse et a magislro Tyrannionem, ab his xepvjUjSiv (cacumen, vertex)
nominatum esse* Sin vero lectio ko^ij,0cv sana est, non aliter inlelligi polest, nisi
Tyrannionem se ipsum filium nominasse summi viri, quod cognomen ex palris '£t<-
xpAriiov nomine duxerit. Nam «i iiriKpxriit^ (legumentum quoddam capitis) et ko-
pvfjL^of (ornamenlum capitis) similia significant.
Magistris Tyrannio adoiescens usus est pluribus, inler quos nominantur He-
stiaens Amisenus et Dionjsius Thrax (^), cui jam aelale proveclo simul cum Deme-
trio Erythraeo (^) Rhodi operam dcdisse fertur. Athenas eum profectum esse et inde
Aristionis tyrannidem fugienlem in palriam se recepisse unde Bruckerus(^) id sump-
serit nescio, equidem id in Plularchi (^) verbis inesse negarim. Neque vcro uon est
verisimile Alhenis eum fuisse, si repulaveris urbem cum per se clarissimara tum Pe-
ripateticorum sedem fuisse, quorum vel polius Arislolelis praecepta in scriplis iliius
perlucent. Quam opinionem etiam aliunde probare possumus.
Postquam cum Lucullo Romam venit, arlero suam professus est et mox cla-
rus factus et dives triginla millia librorum sibi comparavisse Iraditur. Addit prae-
(') Steph. Thes. s. v.
(') Alio judicio nsvs est Graefenbanins Gesch. d. kl. Phil. I, p. 4o4. Solche f^amendeutnngen haben
immer etwas Verdachliges. Vielleicht war Tyrannion sein recbter nnd nur Theopbrast der beigelegte
Name, den er wegen seiner Liebe zu den Werken des Aristoteles von seinen Mitschiilern oder Zeitgeno9>
sen bekommen haben mochte.
(') Glinton Fast. Heil. III, p. 131. ad. ann. 107. Dionysins Thrax come between Aristarchus and Ty-
rannio. Suidas. s. v. Aristarchus began to be eminent b. C. 156, Tyrannio was brought to Uome b. C. 71.
An interval of eighty five years. Dionysins in his yonth might have heard Aristarchns in his old age; bnt
it is not probable that he could have li\ ed to teach at Rome in the time of Pompey. Snidas therefore
may be thns corrected. Aiemo^ioc -* 'Apiarap^^eti jtiadijTijc yfainAurutoQ nal Igij^i^o-aTo Tvpawito^i r^ irpovipi^,
o( hc-o^tmvm h 'Pwpii M nejunniiov tou ^tyakev, Uaec Clintuni conjectura mihi magis placet qnnm
qnod pro iv 'Pwfivi vulgo scribitnr h 'Po'^t^, quia, qiiamqnam Rhodi Dionysium artem professum esse recte
ita docemnr, tempora tamen inter se conciliari non possunt. Qno eoim tempore Snllae honoribns Pom-
peji gloriola primum accrescere coepit, Dionysins forta^se jam e vita abierat
(*) Diog. Laert. Y. in Demetr. c. 5. 'Epv^paroc iroXiTo^pa^i)^i2c hf T^fAVtf' Quocum Demetrio num
iisdem stndiis certarit an inimicitias exercnerit Tyrannio^ nt alii volunt (Stahr. 1. 1. p. 123) ex verbis Snidae
non intetligitnr.
(*) Bmcker. d. phiL Rom. II. p. 19* n.
C) Plnt. Lncnll. c. 19.
A2
mtw^*t*Mf*^Mfvti9t9tw%
terea Suidas et mortis anDam et quo morbo confectus vita decesserit, reliqua tacet.
At Strabo et PlularchusC) uno ore coufirmaDt Tyrauniouem praefeclo bibliothecae
Apellicontis a SuIIa Romam allatae officiis conciliato, ut Aristotelis scripta sibi tra-
derentur impetrasse. Quid? Ut aditus ad Aristotelis scripta sibi pateret, quae G-
ceronis testimonio Romae ab ipsis philosophis praeter admodum paucos ignoraren-
tur (*) studiosissime expetiisset, nisi Athenis non solum Peripateticis operam dedisset^
sed etiam Apellicontem et Aristotelis scripta habuisse et edidisse jam cognovisset (^).
Quae hucusque exposuimus ad Tjrannionem priorem spectare, qui ejus in
scriptis Buis mentiouem fecerunt omnes conseutiunt; de illo grammatico ejusdem no-
minis, qui Cicerouis in epistolis et ad Atticum et ad Quintum fratrem saepius in-
▼enitur, magna dissensio est. Nam et Kusterus, et nostra memoria fere omues vel
palam vel obscurius Amisenura grammaticum }am quinquagesimo octavo anno a. Chr.
aetate confectum podagra decessisse confirmant, Tjranniouem vero, quo Atticus et
Cicero usi sint, Phoenicem fuisse existimant C).
C) Stnbo XIII, 609. Plat. SallA c. 26.
C) Gic. Top. in.
(') Qaam partem in Aristolelis libris edendis Tyrannio habnerit saepins qaaesitnm est sed variae sant
doctissimornm hominnm et discrepantes sententiae. Cf. Schneider. praef. ad ArisL H. A. vol. I, p. 85. sq.
BrandisRh Mns. Jahrg. I. p. 237. Uubmann. Jahn'sJahrb. f. PhiloLSuppL III. p. 124 sq. Graefenhan. Gesch.
d. klass. PhiloL I, p. 357 etc. Accoratissime de hac re dispntavit Stahrins Arist II, p. 128, qui Tyrannio-
nem a praefecto bibliothecae ezemplaria non solnm quae legeret sed in domo sna haberet impetrasse Stra-
bonis et Pintarchi verbis confirmavit. Libros acceptos Tyrannionem transcribendos curasse neqne memo-
riae proditnm est neqne enm id fecisse existiniem. Nam si eos edidisset, qnomodo fieri potuit, nt anno
quadragesimo quarto a Chr. viginti qnatnor annis post quam Tyrannio Romam venit, ab ipsis philosophis
praeter admodnm pancos ignorarentnr? Tantum igitur thesanrum velsibi servavisse vel cnm pancis tantnm
amicis, ot cum Attico et Cicerone, commnnicasse videtur. Neque vero non dnbito, an Cicero totam Aristo-
telis libromm rationem a Tyrannione acceperit. Quamquam enim versatissimnm in graecis litleris enm
faisse pntamns, enndem tamen obscurilates quas scripta Aristotelis et ea cormpta praeberent omnes sine
rhetoris ope intellezisse persnaderi nobis non potest. Tyrannionis vero opera an nteretnr postea, qnnm
simili afficeretur diflicultate, ut infra monstrabimns, eum haerere videmos. Antequam Tyrannio Romam
venit, Ciceronem Aristotelis libros jam legisse, id quod Stahrio placet (L L p. l40.sq.) eosqne magis qnam
obiter Athenis novisse negem. Nam et Peripateticos nnm Cicero andierit valde dubitamus et st audisse
damns, eos neque omnianeque quae iis trita essent Aristotelis scripta satis perspecta habnisse Athenaeus te-
statur (XIII, p. 60^). Tum vero Ciceronem qnem non pius operae in phiiosophiam contnlisse scimus, quam
futuro oratori opns esset, priusquam summos in repnblica honores consecnlus esset, Stagyritae iibris vaca-
visse vix credi potest Denique paucis annis po&tquam Tyrannio in domo ejos bibliothecam et disposnerat
et sappieverat, anno dico quinquagesimo primo a. Chr. Cicero de finibus bonorum et maloram iibros iiios
Aristoteiiis placitis refertos cundere sibi pniposnit (de leg. 1, 20), quo tempore qnum auctoritMtem suam in
dies imminui videret, ut cnram animique angorem ievaret, in studiis phiiosophiae conquievit Aristotelis
vero libros a Tyrannione acceptos Andronicnm Rhodinm divnlgasse ex Plutarchi verbis irap' fivrou *A. *P.
tuflropifjo-airra tmv avny^d^av tlg fAkcov ^ivm consequitur. Nescio an ab hoc iibrarii hos iibros acceperint
O V. Kuot ad. L Hubmann. Jahn's Jahrb. f. PhiL p. 125. Im Vorbeigehen will ich bemerlcen, daOi
der genannte Tyrannio (^ 5K) nicht, wie so haufig geschehen ist, mit seinem Schiiier Tyrannio dem jiin-
Tyrannionem majorem )am quinquagesimo octavo anno a. Chr. e vita abiisse
ne credamus epistola Ciceronis ad Atticum impedimur. Anno euim antequam in
exilium ivit Cicero jam de salute 8ua timens, ut animum a sollicitudine avocareC, li*
brum de geographia Attico auctore componendum susceperat. Opus erat magnum,
res ad explicandum dirficiles. Tum primum Tjrannionis meminerat, num forte ejos
auxilio oteretorC). Senis decrepiti, credo, et podagrae morbo confecti. Talis autem
erat Tjrannio testimonio Suidae, si jam anno sequente mortuus esse putatur. At
non de Tyrannione majore sed de Phoenice cogitandum esse dices. Perpendamus
igitur, quae de hoc Tjranuione minore tradita sint. Refert Suidas eum fuisse na«
tione Phoenicem, Artemidori filium, Tjrannionis majoris discipulom, ideoque ei hnjos
nomen inditum esse, quum antea Diocles appellaretur; bello inter Antonium et Cae-
sarem captum, a Djmante quodam Caesaris liberto emptum, Terentiae postea, Ci*
ceronis uxori, donatum et ab ea manumissum, Romae eum docuisse. Fingamus haec
omnia constare et praeter consuetudinem Suidam accurate sibi tradita perscripsisse,
manifestum est vel post vel uon multo ante tricesimum annum a. Chr. Phoenicem
Romam venisse. At sedecim annis ante librum, quem Tjrannio scripserat et Atlico
audiente recitaverat, Cicero ab amico petiit ('). Quod etsi cum Bernhardjo po-
sueris in Antonii nomine vitium inesse (^) et Phoenicem illum nescio quo bello gal-
lico vel civili captum a Terentia manumissum esse, rem nondum expediveris. Nam
discipulum non ante magistri sed post mortem in domo Ciceronis fuisse videbis.
Difficultates augentur, quod a Terentia, Ciceronis uxore, manumissus dicitur. Hoc
geren ans Phoenicien, der im Haase des Gicero in besonderer Gunst stand, anch dessen Bibliothek ordnete
nnd acht nnd sechszig Biicher xneist philologischen Inhalts schrieb, verwechselt werden darf. Schneider.
Ll. de dispositione nt cogitem, facit recordatio locomm Giceronis in £pp. ad. Att 2,6, 4,4 et 6, nbi reli-
qnias bibliuthecae disposuisse et designasse Tyrannio, sed jnnior et anliquioris discipulus narratnr. Grae-
fsnhan. Gesch. d. klass. Phil. J, p. 406. Der jiingere Tyranuio, um diesen hier gleich mitzunehmen, anch
Tyrannion Phoenix nnd friiher Diocles genannt, war ein Freigelassener der Terentia, Gicero's Gemahlin,
und lehrte in deren Hause. Lersch. SprachphiL der Alten II, p. 58. £s scheint aber dieser Tyrannion der-
jenige Grammatiker zn sein, den uns Snidas als Freigelassenen der Terentia, der Gemahlin des Gicero, an-
gibt. Quae refert Parthey. (Alex. Mus. p. 131) errorum sunt plena. Aliter sensemnt Glint L L p. 185.
Bayl. L L Brucker. 1. 1.
(*) Gic. ad Att 11,6. £tenim ytbtypa^iiut, quae constitueram , magnum opus est; ita valde £rat08the-
nes, quem mihi proposueram a Serapiooe et Hipparcho reprehenditnr : quid censes, si Tyrannio accesserit?
£t hercnle sunt res difQciles ad explicandum et ofioii^cfc Att. ib. 4. Fecisti mihi pergratum, quod Sera-
pionis librum ad me misisti : ex quo quidem ego, quod inter nos liceat dicere, millesimam partem vix in-
telligo.
(^) Gic. ad Att XII, 6. Yenio ad Tyrannionem. Ain' tn? verum hoc fnit? sine me? At ego quoties,
quum essem otiosus, sine te tamen nolui? Qnomodo hoc ergo lues? Uno scilicet, si mihi libram miseris,
cpiod ttt facias, etiam atque etiam rogo. £tsi me non magis liber ipse drlectabit, quam tua admiratto de-
lectavit. Amo enim wdvra ^iXe)ii|yiov (Mein. vind. Strabon. p. 242 f tXic^^|uioira) teqne istam tam tenuem
^BMpfav valde admiratam esse gandeo.
(') Bernhardyus ad I. In Antonii nomine fakus fnit scriptor.
6
ante morfem Cicerouis vel ante divorlium quadragesimo sexto anno factum vix ad-
miUi polest. Sed ut fingaraus et iu hac re Suidam errasse et jam antea Tjrannionem
libertum in domo Cicerouis fuisse, ccteri loci in epistolis et ad Atticum et ad Quin^
tam fralrem respiciendi sunt. Post reditum in patriam Tjrannione usus est CicerOi
ttt librorum suorum reliquias disponeret et designaret; quod negotium quam bene
gesserit collaudat ('). Duobus annis post Quinto fratri, )am in Galliam profecto^
quum bibliothecam supplere vellet et novos libros comparare, proroisit se Chrjsippo
imperaturum, cum Tyrannione locuturum, quod res nisi per hominem et peritum et
diligentem confici non posset ('). Nonne haec omnia in Tjrannionem majorem ca-*
dere videntur, qui ipse tantam librorum copiam sibi paraverat, ut in his rebus facile
esset versatissimus? Nunc vide, quam diversis vocabulis utatur. Chrjsippo impe-*
rabit, curo Tjrannione loquetur. Et Chrjsippus erat libertus. Quo tempore Cice-
ronis libros disposuil Tjrannio, eodem et Marci et Quinti filios erudivit. Laudat
Cicero progressus filii fratris et addit, id se magis nunc animadvertisse, quod Tjrannio
apud se docerel (^). Autea igitur Ciceronis in domo non docuit. Paulio post poeros
Paedoio rhetori, Dionjsio, Atlici liberto, et Chrjsippo, suo liberto, erudiendos eum
tradidisse legimus. Videtur igitur et Cicero occasione praebita usus a Tjrannione
petiisse, ut dum ad libros disponendos adesset, liberos quoque doceret, et gramma-
ticus bibliolheca disposita et designata Ciceronis domum reliquisse. Constat vero
Tironem, Chrjsippum ceterosque libertos nuuquam nisi morbo vel alia re coactoa
a patrono suo discessisse. Quid? Si Tjrannio semper in domo Ciceronis fuisset,
quomodo fieri potuit, ut Atticum amicum jocosis verbis castigaret, quod solus gram-
maticum recitantem audiissetr C) Itaque quum Tjrannio, cujus Cicero in epistolis
mentionem facit, vir acris ingenii atque in libris et comparandis et disponendis versatis-
simus, non libertus sed aniicus fuisse videatur, facere non possum, quin cum Dru-
manno coosentiam Amisenum esse, quem LucuIIus ex Asia in Italiam deduxerit(^).
Quodsi eum jam anno quinquagesimo octavo a. Chr. mortuum esse affirmant,
falluntur. Postremum enim Tjrannionis nomen iuvenitur in epistola quadragesimo
sexto anno a. Chr. ad Atticum scripta. Huc accedit, ut Strabo se Tjrannionem Ami-
(*) Cic. ad Att. IV, 4 b. Offendes enioi designationem Tyrannionis mirificam libroram meoram; quo-
twoDL reliqniae mnlto meliures sunt, qaum putaram. Eliam velim mihi mittas de taii librariolis duos ali-
qnoa, qnibus Tyrannio utatur glutinatoribus. Ib. 8a. Postea vero qnam Tyrannio mihi libros disposuit,
mens addita videtur meis aedibus.
(*) Cic. ad Qu. Fr. III, 4. De bibliotheca tua Graeca supplenda, libris commutandis etc. ChryBippo
iamen imperabo et cura Tyrannione loquar. Ib. UI, 5. De libris, Tyrannio est cessator — sed res est ope-
rosa et hominis perdiiigeutis.
(') Cic. ad Qnint. Fr. 11,4. Qointns tuus, puer optimos, eraditnr bene, qnod Tyranuio docet apud me.
O v« 8. p.5. n. 2.
(*) Dramann^s Gesch. Roms.V. p.608.n. Ein Gelehrter Asiat, Lncnllns Gefangener im mithridatischen
Kriege und in Rom auch der Lehrer der Sohne des M. u. Qn. Cicero.
sennm audivisse testetnr (ov ifjUii; lixpoao-ct/ie ja) ; quod Dusquam nisi Romae factnm
esse exislimandum puto C), ubi Strabo, si Grofskurtio credendum est ab anno vi*
cesimo nono ad annum vicesimum quintum morabatur ('). Sin autem conceditur
Tyrannionem non ante hoc tempus e vita decessisse, nihil obslat, quin illum Olym-
piadis numerum apud Suidam pK in pW mutandum judicemus C). Nam si Tjrran-
nionem eodem fere tempore natum esse poncs, quo Dionjsius Thrax vulgo floruisse
putatur, ad octogesimum annum vixerit, quae aetas, quamvis admodum provecta nec
Suidae testimonio repugnat, nec mira videbitur, qui quam grandaevi Aristophanes iile
Bjzantius aliique grammatici mortui sint memoria tenet. Tum vero Tjrannio alter
aive Actiaco sive alio belio captus majorem audire poterat et fortasse discipulum
magister eo magis dilexit, qui iisdem rebus adversis cooflictatus esset
Yenimus ad scripta, quae sub npmine Tjrannionis minoris feruntur. Suidam
auctorem secuti etiam nostra memoria fere omnes sexaginta octo (^) libros illum
scripsisse affirmant. Qua de re nos dissentire )am supra commemoravimus. Sed
res difficiiis est ad jndicandum, quod ubicunque in libris suis scriptores veteres Tj-
rannionem nominant, cognomen non adjiciunl. Itaque quaerendum censeamy num
scripta, quorum fragmenta ad nos pervenerint, Amisenus an Phoenix composnerit. Li»
brum, qui inscribitur inpl rwv fjitpciv tou \oyov grammatico majori attribuendum esse
Lehrsii auctoritate adjuti eliamnunc contendimus (^). Etiam de Homerica prosodia
dubito an Amiseno non abjudicari possit. Nam in eo libro Tjrannionis, quem Ci*
cero ab Attico petiit, aliquid de accentu esse disputatum ex verbis epistolae opinari
licet C). Haec esse incerta confileor nec sententiam jam ab aliis C) propositam am-
(*) Schoell. Gesch. d. griech. Litt. II, p.j55. Zu Amisns, wo er eine Schnle stiftete, wurde er der
Lehrer Strabo^s. Hoc non concedam; qnatnor enim vel quinqne annis antequam Strabo natns estTyrannio
a Lncullo ex Asia dednctns Romae jam docnerat Hnnc errorem vitatunis Graefenhanius (L L p.405.) in
alium incidit, qui Tyrannionem minorem in Orientem reversum Amisiae (sic!) ludo aperto aStrabone audiri
facit Idem Kusterus L 1. notavit.
(') Grofsknrt*s Vorr. z. Strabo's Erdbeschr. §. 3. p.XIIL Yermnthlich blieb er den Winter iiber dort
(Korinth), um die Stadt nnd Nachbarschaft, namentlich auch Athen und Atlika, kennen zu lernen, und ge-
langte dann im Friihjahr 725 nach Rom, wo er drei oder vier Jahre verweilte.
(') Ita jam Bemhardyus corrigere volnit, quod ad litterarum dnctum proxime accederet; sed cur ratio-
nes temporum magis cnm poij concordare pnlaret non adjunxit.
{*) Ita vttlgo iegitur. Codd. dant ^'p' «poc q xul ^. Bemhardyo (a. L) vestigia libroram suadere vi-
dentnr huitov itu\ % . Sed locns sola conjectnra sanari non possit.
(^) Lehrs. Herodiani scripta tria emendatiora p. 4l6. Alte Grammatiker achrieben «ipi fcipco^^oS oder
mpl )uiipc0-|uiev Twy tou Xiyov fnipwy. So Apollonius Dyscolus vier Biicher nach Snidaa, und vor ihm der
altere Tyrannio, wozn der jiingere Tyrannio einen Commentar. cf. Stahr I. L p. 1 2S. n. 1. Corrigenda vi*
dentnr, qnae Graefenhan. L L I, p.405 u. 469 et Lersch. L L II, p.58 affemnt. Hic vel a se dissentire vi-
detnr; ib. p.265, III, p.83. cf. Schoell. L L
(*) Cic. ad AtL XH, 6. Scire enim vis, quo uno animus alitur; ted, quaero, qnid ex ista acuta et
gravi refertur ad t2Xoc.
(^) Drumann. I. L p. 85. Andere schickten ihm ihre Arbeiten; keine war ihm wilikommener, als die
8
mi*i%^mf^^0¥9tt^^f9 ^ ^
plexus 6886111, nisi Servius, quarti vel quinti saeculi graminaticuSy qui librum de
accentibus reliquit, tradidisset, Tyranniouem Amiseuum quattuor scripsisse esse pro-
sodiaSy ^xptiAVy /bicmiv, o^cikv et iripiTiruffJLiwfv (*). Itaque non inconsiderate facere nobis
videmur, si illud scriplum Trtpi Tii^ 'OfAvipiKi^ icptvtaiitL^ Tyrannioni Amiseno attribui-
mus. Si vero reputaveris, quam arcto vinculo apud veteres grammaticos omnes quae-
stiones grammalicae et inler se et cum Homero conjunctae sint, ipOoypaipUv quoque,
iiopSutTiv *OfA,vipiKiiv (^), oTi iiAtpmovrtv 01 vturtpoi «ohita} ir^o; ^O/junpov quin ei mecum
des non dubitabis. Quum vero ex his scriptis quae habemus fragmenta omnia sumta
videantur, sequitur, ut Tjrannio quem veteres grammatici laudant sit Amisenus. De
duobus scriptis, quae praeter i^iiyviTiv supersunt et Trtp] ivii 'Pw^alkfic ^iaX^tou et iFtpi
ToO oxoXiou ixirpcv C) num ab Tyrannione majore an minore scripta sint, quod ho-
rum operum nihil praeter nomen exstat, dijudicare non licet. Quamquam, 8i Suidam
dixisse reputo commentarium irep\ tou o^XioC fJLirpov Tjrannionem a Cajo Caesare
facere jossum esse, nescio an de hac quoque re a majore sit scriptum, qui fuit Cajo
Caesari aequalis. Liber vero irtp) tyI? 'PufjLautvii ^iflbXcxrou qua aetate et a quo scriptus
sit ne Oedipus quidem expIiceL Itaque Bernhardjo aliisque, si Tjrannioni minori
datur non repugno C).
Quae quum ita sint uisi vereremur ne artificiosius videremur quam criticae
arti convenientius agere, duas illas Suidae notaliones aliquot versibus mutatis alioque
loco insertis sic pronuutiaremus scribendas esse:
Tvpakwiuiv^ *£TiicpaTi%u — fAvpioiiA^* iypityj/t TFtp) t?( 'Ofiif^ixtic vpoa-u^uf^ ictpi
rSv fMpSrv Tou Xoyou, iv u Xdyti ato fJUL fMv tTvAi ri HvpiA ovofuiTa, 6tfJLa,rtKA ik r<t vpo^-
v(yopiK<Ly idifJLAra» ^e Tei ^rro;^iKfli* oti iteL<l>uvovfriv ot vtoirtpot Troiiira) iFpo^^^OfjLvipov* iiop»
dufTiv ^OfJLVipiKiiv opdoypAijiicLv, rrcXfimio^e ii ytipoLioi uto iroiAypAi irtLpcLKvStU oKvfiirtcLA
p7ni\ fv T^ y Irti rvig oKvfJL-Ktiio^.
Tvpwvitav vttirrtpo^ — - koX iypAyf/t jSi/SX/k (oxtw itpog ro7<; J^'?) Siv ka) rcLvrtu*
irtp) rvii*PcafJLaCKVii JifliX/xTou, oti Iotiv oc riig '£XXi|vixti? toO 'AvTiy^ou^ (?) ii Pw/Uflbixtf ^ia^
XCXTO;* i^iyVlTtV rCV TvpAWtUVOg fJLtpiTfJLOV.
Untersiichnngeii des Tyrannion iiber die Prooodie; die Accentlehre schreckte ihn nicht ab, er konnte die
Zeit nicht erwarten, sie mit Cicero zn lesen.
(*) Endlicher anall. gramiii. p.iiO. Serviua de acc. §. 20 Tyrannio vero Amisenns, qvem Lncnllas
Mithridatico bello captum Lucio Murenae concessit, a qno ille libertate simnl et civitate donatns (ait, qnat-
tnor scribit esse prosodias Papttav^ H^^*^* i%*^* ^^ mptvmafiivfjiif. Atqne memoriae proditum est, hunc ante
alioi fuisse pronuntiatione potiorem, quod nequaquam asaequi potuisaet, nisi tenore singnlamm vocnm di-
ligentissime perquisito.
(*) Graefenhan 1.1. Und soU auch eine Ausgabe des Homer beabsichtigt haben, die aber nicht zn
Stande kam. Quo ez fonte vir doctissimns id hauserit nescio.
(') Suid. s. V. oneXfoir: v«o'uyi]pa typa^tt Tvpairvttfy wtpl xov oxoXiou fiirpev, l «potTo^i) wnf vmi Taiw
KoiVapoc. Idem legitur ap. Schol. ad Arist. Ran. v. 1337.
(*) Bemhardy Gesch. d. Griech. Litt. L p. 395* Graef. 1.1. 405, 425 et saepins.
9
M^f9nMfV9^mfW^^fVf%
Fontes et subsidia, quibus Tjrannio major usus fnerit, certo demonstrari non
possunty neque magis, quo anibitu Honiericis studiis vacarit, num alhetesibus qui-
busque usus sit, qua ratione lecliones suas probarit, qua orthographiam, qua gram-
maticam uuiTersam tractarit, proplerea quod scholiastae in nudis lectionibus memo-
randis acquiescere solent rationibus aut omissis aut obiter affixis. Nonnulla tamen
ez iis, quas habemus reliquiis divinando assequi possumus. Tjranniouem de accen-
tibus aliisque rebus ab Aristarcho ejusque cultoribus dissensisse iegenti in promptu
est. Omnibus fere locis nonnullis. exceplis ejus lectiones refutari videbit; num recte
necne in tauta testimoniorum inopia diiudicare difficile sit, quod quae habemus quum
admodum sunt mulila, tum ab adversariis tradita, qui ut diligenter attulerunt, quibus
sententias suas defenderent, ita quae Tyraunio pro se dixit, neglexerunL Haec dis-
sensio, cui plurima, quae supersunt, debemus, unde orta sit neminem, qua ratione
grammatici veteres artem suam excolerenl, strenue persecutum praeteribit. Quo enim
tempore Tyrannio scripsit et Aristarchi ejusque discipulorum auctorilas et illud di-
cendi genus, quod vulgo vocatur xoivr, nondnm adeo praevaluit, ut quae non erant
consentanea et inusitata haberentur et ut barbara repudiarentur. Multa ergo, quae
Aristarchus sive observandi diligentia sive sensu insilo ad peuetralia quasi linguae
perductus jam rejecerat, quod e sermone vulgari nondum abiissenl, Tyrannio non im-
probavit, apud quem et analogiam vel rationem et anomaliam vel consuetudinem ct
usum valere videmus. Dialeclos enim eum non repudiasse sed etiam defendisse ex
reliquiis cognosci licet (iv^pii^f ixP^io^ scripsit Altico more, Ketptio-c^ Cjzicenorum).
Neque tamen constanter idem eum fecisse docet illud fragmentum ex lexico de spi-
ritibus sumptum, in quo Icgitur, litteram v iuitio verbi positam semper spiritum as-
perum babere; quam regulam Tyrannionem quoque in Homeri carminibus vfjijuLt^
scribentem secutum esse, quamquam vjAiuLt^ Aeoles pronuntiarent. Unde factum sit
ut ab Aristarchi doctrina a Dionjsio Thrace tradita descisceret, si quaeritur, non
babeo quod respondeam nisi quod Aristoteiicae philosophiae praecepta tanto studio
amplexus erat, ut a Strabone ^iXa^io^oreA)!^ nominaretur. Aristoteles vero linguas
non natura sed usu ortas esse dixerat ('). Nec desunt vestigia Tjrannionem etiam
in aliis rebus grammaticis explicandis Aristotelis doctrinam secutum esse. Quamquam
enim grammaticam esse ifjnFupicLv tuv iFcLpa tok ntoiviTAt^ ka) (njyypa.<piv<rt Xsyo fjihm (')
Dionjsius ille Thrax dixerat, Tjrannio eam Bsufpidv rJi^ fjLifjLY,(r(ut^ nominasse traditur.
Quis in his verbis Aristotelis discipulum non agnoscat? Itaque a duobus magistris
eruditum, eorum diversas sententias ut conciliaret Tjranuionem studuisse confirma-
▼erim, praesertim quum idem studium anomaliam cum analogia conjungendi Cice-
(^) Lersch. I.I. I. p.JTsq.
(^) Lersch. 1.1. 11, p.678q*
B
fO
ronis (*) in scriptis ejusque ainid Terenlii Varronis (') reperialor, qoibos cnm ▼iris
necessitudinem quaudam et studiorum et sentcntiarum Tjrannioni inlercessisse ▼eri^-
sinile est.
Qnae quom ita sint Tjrannionem, ▼irum acris ingenii, in nomero eoram
grammaticorum ponendum putem, qui suam et propriam haberent viam ac rationem,
qua de rebus grammaticis fudicarent, nec uni alterive scholae addicti magistri verba
constanter repeterent. Qua quidem ralione, quum qoasi medium cursum tenere vel-
let, vera non semper eum invenisse, sed multa nova et saepe inaudita (') excndisse
noa negem.
Hip) Tr^ 'O/uL^piKi^ irpoTtaiiAf.
h IL A^ 116 Lex. Gud. s. ▼. cic. 'Apimipxpi £ itApifimi mi Tvpojnluv ro dff
if t^ furf ^pftVri 'rtptrxir^ tl /tAii vTor^a-a-Mc rvviirpL • • • »c ro icai iXAtL xai tlk iOi><Mf
ffVffiJ^ c^ Aytf ffScfc AArni* iKXi jcai »c tTwtHn fjirrwmpuu. i>X viUwu Tt ioKwdk iwi^
rfrtfai iuucotiit*. Eadem inveniuntur sed emendatiora ap. Cram. An. Ox. L p. 449, 11.
^Aplrrapx^^ ^ v««jfyfft xai Tvpmsmuf to ci; cr Tjf pUrf ^paru TtpmSw^ fifui ovotmvoito
nffitTfJiM fik To Mu:
«XAft m1»( ^iKu IL 1,116.
ffn} 6i^ «yff vffBcof A0i(ni IL 1 1, 721.
JlKKa tuu wc nrirfuo-i fJLrrtrropLtu IL 4, 322.
*AA ot>#' »c 0*0 coXx* oroWffo^Ai xaxotiito^ Od. B^ 379.
His vero duobns locis to fui ejiciendum esse et allata exempla dooent et Cram. An.
Ox. Ily 373y 5. 'Apirrmpx^^ ^ vopifrffi xcu Tvpawflu9 to wc ff» fi«nf ^iim Ttptrrinu (?
w^trrif) ffi uvoTfltoTorro rvfitrfjLu' irvtp ffxi ruf Toioutwr. Sequuntnr fere eadem
exempla (IL 11,710; 721; 1, 116; Od.5, 219; 379> Similes regulas et alii gram-
matici velut Herodianos apud Joann. Alex. p. 31,30 (nbi tiyift»»( in iyt vffoco< motan*
dum est, id, quod Diudorfius neglexit), Trypho ap. Herm. d. em. raL gr. p. 466 et ib.
111.; Apio et Herodoms ap. ElusL IL p. 62, 2 proposuerunL Nnm ApoIIonios nihil no-t
vandum esse pataverit nec ex illo a Spitznero jam landato loco ApoUonii de adverb^
(*) Lendb LL I, p* l42. Aber ocboo oss dooi oben Aw g eg eb caea gcbl berror» dois er (Cicoro) woder
Aaologie Boch AsooBAlie zor RichtsduBvr Bahm, soederB dals er de« Woblkbeg sJs d« Giwidsatx aassli,
der bei »chwieri*er EBtscheiden* die FormbilduBg bcdiageB sollte.
(^) Tbro d. liag. lat. LX, p. 45S Speagel. CoBSBeludo et BBalogiB coBJBBCtiores SBBt iBler so, qBaoi
bi credBBl. Qaod esl BBtm ex qoBdaaB coBSBetBdiBe SBBlogia el ex bac coBsBelBdo, ex dissiBufibBs el si>
■olibBs Terbis euniai qood dediBBtioBibos cobsIbI, Be^BO bbobmIib BeqoB BBalogia est repBdiaBda, ■iai «i
•OB esl bomo ex BBima, qaod est homo ex cnrpore el BBima.
(*) Lehrs. Arislarch. p.2i9* Qaod qBaalBm Taleal iBtelligilBr Buodme compaiBlis qBibBsdam potl»-
rtoiis aeTi •ramaiaticis cam alios dico tam TyraaBioBem el Ascaloaitam PtoloBiaeBm, qai Gollscbedii si-
mili stadio aihil bob certa qBadam Te«Bla ad^B*i Tolebaal (a «|Bo sermo iageaioso bomiai similis abhorrel),
fmi iBBBditos aec a paradosi Tel ab UerodiaBO modostisqBe grammalirii leceplos bcccbIbs «xcsdebaBL
11
mttt9fvmt^fu y w%mf*f*f^
p. 581,3 nec ex altero de conjunct. p. 523, 20 certo quidem intelligitur. De ui ▼•
Jen. Lilter. Zeit. 1809. No. 245, S. 141.
IL Schul. Ven. II. A., 126. t*ut*: to il rttvT TvpAwiuv 6^v«i, &*Jj t* cuird.
Lectio non rejicienda est, nam Homeruin jam o avrU usurpavisse Herrman-
nus in opusc I, p. 333 de pron. auroc observavit. Sed propter articuli syuizesin
Bcnipulus mihi injicitur, quem me doctior eximat.
III. II. A. 166 Cram. Au. Oic. I, p. 67, 15. aTctp. Typttvvuav & iTap ava*
ytyvoSvxu iiru oviiv iU p Xiiyov VTrip fjni^ trvKKafirs ^paxoKaTdXi^KTov e^vtTat ^iap^ 64^
vcLp^xiap^ (ffpiAp^ viKTAp' Taura. to ica.Tip oti trxfirxiKkiTai CTri tcAoO^ ^%pvvtTcLt ircLTip^ oflotuf
ivip ivip, iavip iiip' ivTintxTi fA^v ^ uxcp irpcSia-t^^ il fJLii KCLTupSuno to ttatclv i]pjvi^6cu
irpoGiTtv, (Cf. ibid. p. 2, 18 oi fjiiv ouv o^vtovcii^ iviyvui^cLv^ d^ KAXA.ifict;^o$* ot ii ^cLpVTo-
ita^ Xioyu Toiciii' itivcL Xi^t^ ik ap Xviyovtra ^apvviTat x. t. X.).
Eandem regulam Ptoleroaeus Analogela secutus non avTcip sed avTap scripsit,
quam scripturam etiamsi non aspernalur Apollonius tamen non accipit; cf. Becker
AlU. p. 508, 3. 11 fAiv yap ffxavvi leapitvivrTat aXoyo?, i^tyi ra iU p XiryovTci fJHTa j8^flt;^££t(
fjtopta fiapvTOva irrt^ xai ita toSto toC «-«Tif^ if xXi}Tixii i^cLpvv$n iv tu -KaTip xfti to?? ta-
paxKviviot^, Koi ovk cLKoyo^ ii ivayvoavt^ IlroXcjbtciiou tgO ctyaXoyirTiicoS ev t^
avrap iirii KCTfMidiv. (II. 3, 1)
^apvvovTof To riKo^, KaSo ynp vpoSiTt^ if VTcip^ ovKiTt ivvarat ivTtKMiirBat^ oinp irrt to t/Xo$
iiy TravTOTi. Adversatus fuisse videtur Herodianus; cL Arc. d. acc. p. 184. et Choerob.
in Beck. An. p. 1239. 1240.
IV. Schol. Ven. U. A. 421. vvv. to vvv ivr) rov ivl. iio xctl Tvpawtcav i/^iov
O^VCIV 01UTO, OVX CV.
NOv semper scribendum esse nisi yersas sjllabam correptam poscat Lehrs.
quaestt epp. p. 130 exposuit
V. Schol. Ven. II. B, 8; A, 166. jSacx* t6t. Tvpawiuv vtfliv dt^ itrtSt, irap-'
atTViTiov ii* Tct yap iU fM X^yorta fJUTa irpoBinttt^ i^iKit rwTiSia-Sai, fjnr iKKuv ii X^iwv
oux/r<. X0ti iraKiv ra ita rov x xapax^ivra xat ipx^v ov $iKit TvvriBiTdat * xa\ afJLtivov Tcti;-
ToXoyffltv civflti, ifju^aivovrav r^v tirtt^rv' Ka\ oKKaxov' tK$ot xetl Txoito, Isro? t fi^fltT cx t
ovojtt«t^cv.
Haec vocabula non in unum jungenda fuisse et Tyrannionem errasse quis
neget? Eundem significant quae apud Eust II. p. 165, 38 leguntur: tou? H ypatpovra^
v(pi tv, ficLOTttSt^ ivarpixovctv oi iraKcLtoi; et in Lex. Gud. p. 105, 40 s. v. Baox ii$i: ipviv^
(tl>aTi?) KOi iirtOt Tiv/?, Ka\ ovxi cv irapadiirtt. Cram. Ox. I, p. 89, 11. tivc; ^cLTKtOt ok
ixiiu Quam ad sententiam Tyrannio inductus videtur, quod si duo imperativos con*
flavit in unum, pleonasmum, qualis est in jSfltW iOi^ evitavit.
VI. Schol. Ven. II. B, 162. tpiKm i^ro xarpiioi atm. ovx ivarrpnrriov
rviv irpoOtvtv d^ Tvpawim Koi JlroKifJLahi. oirort yap Ycvixji ovvrimrat i ctxo (inseruit
B2
12
h. L Lehrs. Herod. tr. script. emeud. p. 205 , fjuii fjnTeLJg) xixrouo-bw x/^eciw kcl\ ayifJLAmf to
CLTrO$iv) TVpit 70V TOVOV.
ka\ yetp tU 6'h(L fJLYva* fJiivtav ixo rc a\o;^oi9 (II. 2, 292).
Quae de praepositionis inter substantivum et adjectivum vel inter duo
substantiva positae anastrophe veteres grammatici tradiderint jam Lehrs. quaest. ep.
p. 79. sq. exposuit. Tjrannio praepositionem a-ko hoc loco vel adverbii vim induisse
sensit vel accentum retraxit, quod praepositionem post adjectivum positam praepo-
stere prolatam judicavit; id quod praestiterit , quia Ptolomaeus, qui una cum Tyran-
nione nominatur teste Schol. Ven. B, S39, praepositionis anastrophen ad ta T^oo^yo-
piKcirepA referebat.
VU. Schol. Ven. II. B, 269 ixp^^^v, Aiovvo*i05 kcl\ Tvpttwuav ti}v irpurviv o^-
VOWIVy SfqTTip Ka\ ITApA 7o7^ * AtTIKoU KtL^ JivA\oyU)^, ir<tpCL yip TO XpiUL TO XflbTeb (^p^v^iv
(Lxptio^ (*>i fJLovTtL ifJLowoi' 4 fjL^Toi 'KeLpi t5 7^011}^)} ivayvuta^t^ y ief^opfJLiii ix^M'^ '^^ KtLTtL
Tftv avviKipofJLY,v TipoTripiiTireLcSin.
Duplex igitur erat scribendi ratio. ixP^tog dicebant, qui ut Tjrannio Atti-
corum morem exemplis ut ifjLova-o^ defenderunt; Homeri morem Herodianus alia re-
gula in scholio 1. 1. (ri iv tjj irpujTif o^AXflbjSji l;^oyT« to £ fJLvi kclSclpov iirt^ipofjJvm Juo
avfjLfpoivcnjv fjLiTA TY,g it ^tipScyyoVy fA.Yi o^fjLeLtvovTtL fJLtpoi irufJLCLTtKOv icpoiripta-iriTCLty ivi)iiTo^
'ApytToi. ouToy^ xct) ixfi^to^) proposita probavit. Alteram originationem, quam Lex. Gud.
8. V. ixfiitov repetit, a verbo xfi^ Schol. Ven. alterum h. I. offert. cf. Lob. Paral.
p. 235. Cram. Ox. I, p. 12, 22. Verba Arcadii d. acc. p. 87: ;^c/(t ixfiM^ KOtviv^
iXjpiTo^ Sk To irrtKov transpositione XP^^* oLxpttog to irrtKov, ixjp^To^ & to Kotviv sa-^
nanda existimem.
VIIL SchoL Ven. II. B, 585 OfTuXov: ei? ^(txTiiXov a^;^eTac yip to IvofMt,
iiro Tii^ ot ^tipSdyyov. KtLKuJ^ ii TvpeLvvtuv^ oiOfJLivo^ oLpdpov iTvoLi to ot^ KtL\ TTApi TYtV avviir
OtlCLV ToO TTOtlfiTOV ifJLCLpTCLVUV KCl\ TTCLpi TY,V tq^OpiCLVy it yt OUTO;? ^O"} KCl\ ^tpiKvSYH ,,TOU il
yiviTCLt 'A^4^etvot^, tou i* OtTvKoi^ iefi ov ii ToKt^ ii iv ^ircLpTYi xetXfTrcu." To Sk x€^«^a<ov
btTtTCLTCLt iv T^ iTpoirttfSie^ tZ *llp<aiieLv2 'Wip\ tSc ivcLyvuMTtea^ Tif^ Tu^ctvviei;vo(.
Auctoris nomine suppresso plenius de hoc errore disputat Eust. II. p. 295,
41 Irtpoi Hk To OmiA.ov ifJLeptvifjLovTo ev ^ci fJLiptTi Koyov ivcLytvdrKOVTtv^ CLp$pov fJLtv tv^
OivTt^ To of, iroA.iv Sk Tijv Tt/Xov, Tva x/yjf oTi KtLi o^ ti)v TuXov ifjLeptvifjLorro. oux ipiaxtt
^ touto to?<; iKpt^iTtv^ ot TvXtv fjukv iroKtv OpeLKYi^ oiScLa^t KKtvofJLivYtv TvKtcog' TuXov it ov
TciXtv AcLKUfvtKY,v. Oetjll nomcu servatum est etiamnunc in BrruXo;. Cf. Strab. VUI.
p. 360. ib. Cramer.
IX. Schol. Ven. II. B, 648 'Putiov: T^oTrttpo^Tovctf^ ci^ e^iitov. oux tSi i\ Tu-
pOLwfm TTCLpo^VVtt CLVTO ti^ Ttiiiov' OVTt yip UTOXCpi^lXOV, OUre ffi YiV UTOXOpi^lXOV, TrCLpOtfj^VtTOf
KCLOiTt Tpi^pCLXP» TOUTO H ttlfOfJLtV XaI CIt} TOU QpOVlOV.
13
Conjicere licet Tjrannionem etiam &poviov scripsisse; tenorem vero non ad
vt^iov sed ad nomina propria in to^, quae habent tres sjllabas breveSy ut KAvtio; II.
3, 147; S;ce^<oc, ib. 2, 517; ^etXio^, Thuc. 1,24 referendum puto.
X. Scbol. Ven. II. B, 662. xetr/KTa: UToKefjULioi ^fio^iv o 'AoxcbXan^/Tii^, 'Api-
Cct^^ov Aviyvamivcu ifAoua^ rZ
eKTtb <n}y ovXofA&vi iXoxv (Od. 11, 410)
XATct cva^oXiiv. Tvpamaw ii kat tKTAdv, oTf^At il iKoKovSov eTvAi audnf Tjf ypcL^y t^ xo*
fJuCfif/iivif vir * ApirreLpx^^t
W^ efJitV tig OTS iToV '"EptuSAhJoitVa, KttTiKTAV (II. 4, 319)
vi fJiivToi KOiv^ ivcLyvo^ig ii Korti rortoKvf d<(>opfMiv io^xt fiv Tii^ iiroKOTnig^ Ofj^oiui i^
OUTflb KATflt XeLTTcipVlV (II. 6, 64).
Grammaticus erravit manifesto quod et tKTAfjLev aliaeque formae <l breve osten-
dunt et xctT/xTA correptum pronuntiatur U. 15, 432: mi ivipA xat^t* Ku^^jpoio-i
l^eLSeoiff^iv.
XI. Schol. Ven. II. A, 228. HeipAt^eLo: iv ria-^ekpa-i (ruXXetjSa^tp xpofpipereLi tiiv
iudfiAv ToG TCtLTpmvfJiiKoy}^ xfli) 01 C1A.X01. TvpeLvvtufv il TpnrvKki^ui^^ hiym d^ oti ou^cv xa-
rpCimjfiiKov ireLpeL ru toiiit^ Sxfi '^po riKov^ ^it^ei,\fjiJvov ro T iTTO eripov ipcinnievro^j oTov Ilctv-
Ooi^f^ 'BoviOoi^^y UriXetiyig' ovi' eLpeu touto. vTflp ie rov TrrpctoxiXXaiSa;^ iveLyiyvda^Ketv exofi^»
iKeivo Xf/ttVj (i^ ort ivrekt^ et^t to XATeb SteLKua^tv rov f, xcbi oti oux «;^oju.ev toiouto ti 7(t-
rpwwfJUKoVf KeLri rvKKffyj/tv ^nvix^ '^ov £ xal tou f irpo t/Xou^. x«pa to nci/9ciiio$ ouv
Ueipeit^i eyAero,
Ueipeu^i quod a Uc^ctio^ deducitur et altera forma UeipeLev^ (Lob. Phrjn.
p. 41) et patronjmico 'AXxa/lJii? apud Pindarum (OI. 6, 68) ab *AXxflt?o$ facto firmes.
Quibus suam Tjrannio sententiam defendit n«v$oi%]^, UfiXii^i;, haud scio an apud
Homerum in U*v$otiif\f ni)Xff<JYi$ dissolvenda sint.
XII. Schol. Ven. II. A, 423. Zeif>vpov viro Kivvia^eLvroi: UroKefJLeLToi i tou
'A^ioToviitou kcl) Nix/ct^ xcbi TvpeLvvtuv iveLrrpifpovirtv^ 01 ^' eLKXoi veupiKKiw ^Airi ti;v icpoOer
vtv^ iv6ev kcl) fpvKaa^a^ereLt i rovo^ ifjLotca^ r<^
ifTKW U<fHfV|0%0$ (IL 6, 19)
Iloa^fi^cta/yo^ vicoifj^^ (Od. 4, 386).
Acquiesco in iis quae Spitznerus doctissime ad h. L disseruit, quibns non-
nunqnam cum Zephjri nomine KtveTv et uto conjungi, sed nunquam vTcoKtveTv docetur.
XIII. SchoL Yen. IL £, 302: ^fjLep^eLXieL leix^^* fieLpvvetv hT Tifv ulxo^'
eve^Sko^ yeip cori xcbl xct^cbTctTixou. ou fJiivToi ireptnreLTSTiTtTeLiy ui oiereLi TvpeLVviuv* Meimt
ri KtvvifJLeLTeL:
ifjLeT; il leLXovreg (Od. 4, 454).
ffi yip irepttaiceiroy ui voovvre^ iyivero,
fir} t* teLx^ Xcbo^ oirta^Oe (IL 13, 834).
rpU y itev leLXfiVTO^ (IL 11, 463).
14
m^tmm^^m/wywt/ ^
• > \
^diyl^ofjL iytav ict;^ou0'flt (II. 21, 341)
off^ifKofMv 7rpoTr€Lpo]^viiv,
SchoL LV. II. E, 343. Tvp%vvt<av TFpoirepirirS, to lix^^^^^ kakS^,
Quas jgitur fonDas bu)us parlicipii apud Homerum invenimuSy Tjrannio non
aoristi secuudi putavit esse, id quod Goetliingius doctr. acc p. 62 supposuit, sed
▼erbi ifli%fu, quod frequentissimum est apud poetas Atticos et in hjmno ad Cer. 20
legitur. Thema quum servatum sit in adjectivo clvUxoi (II. 13, 41), aegre de prae-
senti Uxt^ mihi quis persuaseriL Cf. Lobeck. Rhem. p. 148. Lehrs. Arist. p. 315.
Arcadius de acc. p. 154 vix inteliigi potest, nisi locus emendatione sanetur.
XIV. Schol. Ven. II., £, 638. «XX* oior tiv«. NiKia^ ypiKoT iK^€XOfA.ivoi li
/JLOVOV ctXXoi ^i ^ctoiiyouo^i QoLVfxtLmKm fjc^e^^o^tcvoi, a*< xai 'HpctxAiwr, ika oftoior jf ria
iK^ om Tov TnKi^iiviv (Od. 11, 518).
Krx^Tflti /btfr our «uTb/ xai ofAOMfJLdUKSf^
oiov rt Kpofjuuoio XoWr (Od. 19, 233)
KtLl AVrt TOti CtfC
0^09 ctvAi^a^ (Od. 1,410),
TvpAWuav ti iXKolbv JLvAytvoirKH ei(. erf^oioy, iuoua^ ru
ctAAoic? ftoi ^fiVf. (Od. 16, 181).
iifjuv il ioKti OavfJM^Ptmtpov AvtLyivdmtv^ (oTWip xcti toi^; vf^i 'H^ctxX/bnrc^ Tva ofJiOiov ji rS
oo^o^ctTioy Tf xflti oior (II. 5, 758),
oXX' oTov rir fyeltv (Od. 4, 242),
wrta^ ipirKMi xcti ^iXo^fvc^.
Inter tres lectiones, quas schol. 1. 1. praebet, Tjrannionis mihi maxime arri-
det, quod miiius artiiiciose dicla videtur. Quod yero Spitzuerus 1. 1. ctXXo?o^ com-
parando aptum negat, non intelligo. Nam et 11. 4, 258 aliisque locis rem alius speciei,
sic tamen ctXXoio< significat, ut semper aliquam comparalionem involvat nec simpliciter
aliud nolet; et qua re Hercule inferior sit Sarpedou comparaudo nostro loco cogno-
Bces. Cf. Nauck. Arist. p. 53. Diod. IV, 32; 49.
XV. Schol. Ven. II. Z, 229. ^uvifcti uk Kiynai xcti fpipn^i
9v ie xfv xctxcv oTrov oXiicti (II. 3, 417)
TvpeLwuav ii rrpoinptnt^' xcti ^iiXov oti xcti to TrpHrov ctuTcu irpo^uitov ^ivoi iwufJULi ci( vi-
xoi^tcti. ctXX* fi Avet^ fori To o^ioTixov xctTct ^^^nv, i\jVAfMu iuvACtLi xcti oftoXoyfiTcu ciiro
TGiW fK jbti, c/btoTovfiVfi TouToi? xcti Tet uxoTctxTixct. 0UTCM< xai'A^iVctp%o( XCti 01 ctXXoi.
Fuit ergo Tjrannio, ut opinor, vel eorum numero qui activam formam idwifju
finxerunt, (Eust. Od. p. 153S, 56 tov Sk ^vciVfti o ivtrtok iwdO^u ixpn^o^ fjav TctvTwc,
«oii|Tix<#Tf^o( ie, yevofJievog £x Tov iuvcj^ i^ ou xcti to ^uviiai, ou xctAiTixov, to idvAfJMi) et
regulam secutus, quam apud Arcadium de acc. p. 171 legimns, iovufjMi efTecit, vd
contractione posita in secunda persona expulso o- ^vticu scripsit.
15
«^A^<X<VV«'
XVI. U. I, 7, Crain. An. Paris. III, p. 11, 30 to 7<tp/^ o Tvfiftwtuv tv ft^
poq Xoyov iiKOVTiv^ iv ^ ixippvifAck^ ka) ^tLpvvti xa) exei >Jyov d^ 'HpoJbro; (IV, A6) iv af
(Lebrs. Herod. tr. 8cr. eni. p. 248 correxit ^) Teijpe^ toC ^kvSikov sQvto^' icApi Sk t^ to^-
ifr}} to iFApi^ ivo fjiipfi A.o^you etV^ xet) iyK\(vtT(tt, ti Svo TrpoStTti^,
A Tjrannione non solum libros optimos sed grammaticos etiam meliores
dissidere iam animadvertit Spitznerus Exc. XVIII, p. LXIX. Grammatici uostri sen-
tentiam ea quoque videntur spectare, quae leguutur in Cram. An. Ox. I, p. 380, 7
To 'xapt^ ^ApvvofJiivov KAt Yfvixjlr ovvrtLT^^o/Atvov e;^ffi ti irap<tiniit4.ov, x. t. X*
XVII. Scbol. Ven. II. I, 393. a^oooa-t, Tvp<LvvioiJv irpoTrfpiairZ dg voSiTtVi tii iiri
ToO 0*061 xtpmcafAJvov^ ixei, tfnna^iy xa) to cuxTixcy Kowri aToxo^y itiFtv
Si x/ o^^iv viitLi Tf a^oca ka\ Xcboy *A;^ctifii!v (IL 9, 424)
ka) to iivrtpov
OTWOJ^ Ksv initU Tff 0*00;? xct) Xttcv 'A;^etifa!ir. (II. 9, 681)
*Ajfluv ik itoL Tou i ypoitptty iiFt) xa) iv aXXoK ovru>^ tvpiTKtrtLt
TtLOjTt ii WKrt xaXu^^etc (II. 5, 23),
Tov fjLtv iyoi itrtLooTtL (Od. 5, 103),
dKKA vdoo fJtXv rtLvra^ Toiut i* ifjii (Od. 13, 230),
xa) ht) fJiiKKovrog
KtpfaXfvii it rh ksv ipvcirAt iiXk TtLurtt (II. 1 0, 44).
il il rcKitfav xjfi^^^* ^ ^< '^ ^ 'Ao^AXanrirf}?, ci$ TcSQMTt, xxl) ifikov ort tou Toio^t onioro-
XtfV CtUTOl); ^ff? 'KtLp(Li^A9-6(Lt, TpO^XoV XCtX T«)C /U.ffT0;^1((
Tb; ^' ffr//9eii iKtLrtpOtv trviv To^ovrt^ srcupovi (Od. 9, 430).
Verbum coioo, quod ab aliis in o-aoci; dissolvitur, a Tjrannione in o^octeu di*
stractum videtur; qua forma posita conjunctivum o-oteio-iy contractum efTecit. Quo-
modo bic .apocopeu adhtbuerit non intelligo, nisi bunc fere sententiarum nexum fuisse
divines, ex o-o^ per apocopen fieri trow, ergo conjunctivum esse o-ocSo-iy (cf. GoettUng
doctr. acc. p. 102). Aristarcbus eandem formam probasse videtur teste Scbol. Ven.
IL 9, 681.
XVIII. Scbol. Ven. II. R, 25 (LvrS, TvptLwtow rviv tLvrS ivromfitav kojS* iv
iKtLfJi^tLViv (ii iv r^ cvvvi$tuL' o ^ff 'Aox«Xei^vmi? Toy obv TvvitafAov Tra,ptKtLfJLPtLVi, xct) to rS
iroivvtLfJt.ovv rif rovrea, ifJLoto^q rS
rovi* (Lv Tou XvKti^tLvrof (Od. 14, 161)
MTtf il fAOt ^xff? ii ivdyvoirt^ ttvttt. m fxivrot rov rovi* aZ toS XuxctjSetm^ KariTsTyov iortv
ctv, iTra» rov ivtLyvtavAt" KUfKvtrtLt yip ivStiit ifJLTctLpttKvitpSiivtu viro tou Ti^fJUtivofjLivov to ctuTou.
De artificiosa Ptolemaei Ascalouitae lectione non est cur nno verbo exponam.
r. Spitzner. ad. 1. 1.
XIX. ScboL Ven. II. K, 292: nroXffjbtet?o( o tou 'O^octv^ou iviyvoi iivtv dg /k^
vtv* xcti touto o^ffiXffi ffnrcti t^ ctyctXoyoy* TvpcLwtcifv H o^vit riv Tcpolmnv' xct) ^ifXoy oti
iiirii xct) rvf fx) T^ou; htnlvia^tLt' o^cict ytip Ka,ri fJLtMtpii fipAXJM^ iTttpipofjUwif oti
16
m/V9^09fv*fkmftnMm/w^
irhrrti Mri to koivov I9oc, v^xtTraXfjLivm rSv TtTviiuLttciffiivuv, }Jyu) ^t roS ttdt^ cu$tf VAtXh
irtpi Ov kcl\ Xoyov MoiKa,jMV' rixfl* ^^^ ^'^ '^^ ^^'^ tKruvti i Tvpavvuav ^ii ri fiirpev^
evX^ iii ri irKviQuvrtKiv
mvti liit/oTac (II* 6, 99).
xai yip it^oKT^ yJyovTi kcl) TtoKfv ka) fjLttvrT^ kcu fjucLvri^v.
Eodem errore Descio an Tjrranuione auctore teneatur Eust II. p. 805, 58:
r^v m vivtv^ iviKot ivtoLVTtaLtetv^ iv iKrctctt Titc KinyovTyi^ oiieLCiv et iraXaio^ et Od. p. 1473,
45, ubi addit ab Atticis hanc sjrllabam productam esse (to ^t w oti iKrtivtt rviv Xif-
yovircLv 'AttmcSc o fjLtrptKOi iviKo7 TroitTfjLo^). Ultimam vero Tocabuli sjUabam in quarto
pede versus heroici sine numeri detrimento ancipitem esse posse, quod docuit Herrm.
el. doctr. metr. p. 41, neglexeruut.
XX. Schol. Ven. II. A, 192. ctXcTai. '\pt\ovra,t^ tnt iir) rov htkKivtiv Toir-
a^Tflti, Si ^no^iv 'Ao^KaXwvrnic, ttrt fV) toO ovrrpeLfpviveHt di kcl) TvpAvviuv^ Z kcl) fJLSiKKov
avyKCLrcLrStfJLCLt. iroKK^ ik vt KiwiTig avrov ircLpcL tw iroiiiTij* eptTriKoi fMv yip itvrtpo^
dopirrog
TY} vire TrZi iciKvi (II. 13, 408)
kcl) tFKvi6vvrtKov rpirov kcltcl ovyxoinfv
01 ivi Toi tU i<rrv iKtv (II. 22, 12)
a/KApifJLipcLrev rt
vi KtLovt; tU rttxo^ ofjLOKKtvtitv ctXifvai (IL 16, 714)
ka) unrtp ii tpcLvtig fJLtroxi ovrcaq kcl) ii iKtU
elfJLViirw it dKtU (IL 22, 308)
Xflbl oviirtpev
il ;^ci/4./|9iov «Xcp vio^p (II. 23, 420)
Kfti icKvi6vvrtKev apvtvtKOV
avrap iirtt k i^ rtTx!^^ ivcLTrvtvToou^iv aKivrt^ (II. 21, 534)
Ka) ytviKii ^,^^^ ^ ifji^Kviro dKivrujv (IL 21, 607)
T6UT0U retwv vweraKrtKov oKvirat ui KcL^rat. on/o-ToXii evv iyivrre i| fjLtxa^oK^ tyKKictu^
ifjLoiug rci
tirt) ap KMv ifjLtfsptrat tpKo^ oiovruv (11. 9, 409)
e<ppa Ka) aKKo^ irruxo^ iKtvtrat iiirtpoirtvvlii (Od. 14, 400)
vi avro^ <l>SUrat irpoircf h ofjLiKea (II. 20, 173).
To ^c oXoy yiyevtv iiro tov aXoI, o frY,fjLavrtKov irrt toS xKavu^ eirtp ^tKovrat* Initium
Et. M. p. 59, sed nomine Tyrannionis suppresso.
Quin a verbo crxci; formam aKtrat sive aXifTflii (II. 21, 536) natam esse dicam
obstat, quod iKiivat cum praepositione tU conjunctum nonnisi passive legitur. Itaque
cum iis consentiam, qui eam formam spiritu aspero instructam ad verbum oKKofjLat
revocaverunt (cf. Eust. 11. p. 839, 27; Spitzn. ad h. L). Et haereo an sit conjunctivus
aoristi cWXato, quem habes IL 12, 438.
17
XXI. Schol. VeD. II. A, 326. TrAXivopfAhea, TvpAwtiuv ivo nrott?^ o ie 'Ep-
[xeLTriAi ovvSiTov iKSex^rcLt KOLt 'AptVrap^o^. tipyiTAt Ss ictpt tti^ avvSetreca^ rov iFAKtv d^ irpoi
Tet? jMTox^i f V Tji A, oTf xfpi ToC 'KKeLyx^ivTeL^ iieXAjui^oLvofjLiv,
Et. M. p. 648, 32. TLcLXtvop/uLevw. Tvp«Lvviujv ivo fjL€pvi Xoyov icoisl' o ^e'£^/u.A-
»«k? (TvvSrrov cx^f^rrai xeti 'A^iVt*^;^^? «tvTi tov oTrta-Qop/MovvTs^, C) ^^ ireLKifjLirX.ayx^svrt^
(II. 1, 59) Ktti tVpVKpttOiJV, CyifJLAtVtt it 70 VTFOrrptypeLVTt^ Ka) TCAKtvipOfJLYi^AVJt^, KpelTtov ii
TP 'TTpciTOV,
Inter veteres grammaticos summam fuisse dissensionem, num ircLXtv cum verbo
sequenti conjungendum sit necne ex Schol. Ven. II. 1, 59; 16, 95 aliisque intelligimus.
Qua vero lege usi sint in hac compositione, unde et multa et inaudila, ut xttXi/i^^aif
(Nauck. Arist. p. 94) vocabula lexicis illata sunt, non tradilum accepimus. Tjranuionem
Don solum icAKtvopfjiivuj , sed etiam icAKtfjLir\Ayx6evTt^ et tvpvKpttwv diremisse putemus.
De irAKtvTpoTAAa-BAi V. Spilzn. Exc. XIX, p. LXXXIII. Kptiufv h, L parlicipium esse
confirmem ; nam auctore Herodiano fjLov. Xt^. p. 28 fuerunt, qui Kpiojv vel Kptteav par-
ticipii vices sustinere dicerent. cf. Lob. Rhem. p. 128.
XXII. Schol. Yen. II. A, 395. irtpl irKitg, TvpAvvieav irtpiicXtti avvOireag
ctvryvw, ti}v pi tvKKa^^v o^uvcdV o ^i * Ao-xctXwvirij? kata TCApAStrtv^ >Jyujv Kttirttv t^v avtov^
IV A ri 'TTtpl etuTov irKit^, ovTcog Si ka) 'A\€^iwf, Xoyw toutw, oti ka) kat litAV ivev t?? TrpO"
Sicteafi SVpiOvi TO irKiti Xa) TA AIT ctUTOU KtVVlfJLATA
TOTTov iyea ^fJLt tX/ci? tfjLfJLtvAt (II. 2, 129)
ov yAp TToKXovgy aKXa irKiovA^, eifAoKoyrifjiivov Totwv oti tou
irKiovi^ Ktv fjLwiaTyipt^ (Od. 18, 247)
ovyKoxT, trrtv fj irKjle^ ef^eawij f/LVi ovto^ Sk ApA tov avv6iTov^ irtptirKiovti y ioSrta^tTAt fJLiiit to
AT ctuTou ovyKtKOfjLfJLivov, tvStv iirtta^Svia^Av kata irApAitTtv AVAytveia^ttVy Kttirov^^ vli^ avtov,
(Scripsit TrtptirKiovtg pro irKiovt^ Lehrs. 1. 1. p. 265).
Tjrannionem errasse manifestum est (v. Spitzn. ad h. I.). Praepositionem ad-
▼erbii vim h. I. induisse et pro Tripi^ esse positam versu h. ad Cer. 276 firmemus.
XXIII. Schol. Ven. II. A, 409. 'AA.£^/ci;v to Tov^f iv fjLipo^ Koyov tKSixtTAt ka\
TTApo^vvtty TvA ta^oSitvAfjLvi fltvot^o^ixjf Ttf TouTov. Tu^etvvici/v Si ivo fxipvi Koyov irottX Tva ff tou-
Tov iiy KATA eivAel>opAv ofJLoiea^, t^AfJLtv it oti irct^ct tS toiyit^ ii jict tou ii iirl TAVTVii ti9$
etVTO^vu/^ict^ iiriKTAO^t^ a^Avfug pikv tvpidvi iir civct<f)opct^, oiroTt ittKAfJL^AvofJLtv irtp\ tov
Toviit i' lct (p6tvv6tiv (II. 2, 346)
cSffTf ou^fv KtHMKvKt ka\ iv^diit To ToiouTo xot^aAF^ctTdeti ^ict To Viii/i irtTritT^At rviv irApAioa^iV
fit^AtOTipA fJiivTOt ioTtV ii TOU Tu^CtVVUi^VO^ CtVCtyvCdTI^* OuJfV yAp fVCtVTIOUTCtl.
Lectlo ab Herodiano probata in optimas quas habemus editiones transiit.
Tjrannionem etiam aliis locis in apodosi o ii^ toIo^ ii alia id genus exhibuisse veri-
(*) ^OmcBtv oppiSmQ libri MSS. nec non Schol. Ven. L 1., qnod vero waXiv non est onic^tv sei] ojriVrw
vel tls rovnla^au, asio-^opfiovvrtc tentavl
c
18
simile est, qaa de caoBsa SchoL Ven. IL 6, 146 ejosdeni consuetadiaem spectare
censeam.
XXIV. SchoL Ven. IL A, 454. dfjLfi^^rAL 'ApirrApx'^^ ^? iOKyiTdu^ TvpAwiuv
Sk (ii KOjxiiTaLLt ovvStTov cK^e%9fCfvo? rtiv yJ^iv, AfAiivov it Xryeiv wq oti ri ek mii Kiiyorrat^
T^ i) iTApdLKi/iyofJLivtt^ exovrcb irpo tou t to a\ vxep iuo wKKafiif ovta u^uvrrcti, ^ti|0TI|(,
opx^mi^. ovrcatg cvv xai dfjLifininq.
SchoL Ven. IL X, 67. to u)fAyia-r<ti *KpirrApx^^ ^^ iSKnrcLi^ Tvp^wiuv ii u^
MfjLnrcLt, iipcLfjLiy ie iv ry A (v. 8,) ivreKuq irep) rtii iFpoquSuL^^ dg ixeKpeLrTiTsv ii *A^i-
nmpx^^'
Philem. ed. Osann. p, 215. (i/jm^AL Kvptu^ ol wfJLCL io-Siovre^. KiyercLi ie eiri0rruccti$
xm) nri Kiomufv kcu ^piwv clKKjuv icai e-xi Ix^^' oirep ^cLpvvei o TvpcLwiuv ui ovvSerov ac tov
UfJLi h$ieiv, ^ApirrcLpxoi i^ cfvvei K^vcvi roiovru' ri eU tijc ru ii ircLpcLKinyofjLevcL exorrck
irpo rov r ro T VTfip iJo rvKKcL^M o]^vvovrcLiy oTov epTnirTp.q^ opxt^^^^ ufJLTimi^ oti Se ufMt^
0Ti|( cx Tou ufjii ea-Siiiv yivercu rpcLTsvroq 'Iuviku^ rov iario^ eh yf^iKov % '^OfMjpo; fJLrr
oKr/cL iviKoT eliruv 6ucl< ufJLoipcLyovq^ o tccuto^v im rc^ dfjLtiTrcLi.
Eadem repelit Kust. IL p. 855, 38. Quae sub finem loci ex Philemone allati
de composilione hiijus vocis dispu(an(ur, Tjrannionis esse ezistimem, cui de accenta
adstipulor, non item de caussa. Exempla eiiim ab Herodiano proposita a re aliena
▼ideantur, quod epmiTTiii^ 0^x^19"^%^ etc verbalia sunt, contra verbum ufjLciu vel cifjLeu
nasquam occurrit. Vocabulum ufjLii<rri/iq (uam sic scribeudum videtur) vocum yevayiTi^^
KifJuvvcTri*;, 7oXii(tii$ potius analogiam sequitur, quamquam haec non in mffi esse non
negligendum est. Quodsi vorabuli vim spectamus, compositio forsitan praestet, at
thematis eSu similis in ifo-nfc conformatio aegre alio exemplo probetur. Ad Miu enim
Philemo confugere non debebat.
XXV. SchoL Veu. IL A, 495. ifpva^yerov, * Apia^TCLpxo^ e^uvn ofJLoiuq ru
vsfov^ ie TvpcLvviuv ^apxivei oftoiu^ t^ ctT^vyeTov. eoTi ie nuivo vxep rov *Af lora/i^ou X^
yeiVf ori ri vrep rpeli TvKKafii^ Sii rov rro^ eKfpepofjLevcL, fJLfi exovrcu TopCLo-xyifi^aLrta^fJLiov 6v^
KvKov^ i-KiBeTiKUi fjAv KcLfL^cLvofJLevcL rpirnv iiro reKov^ 6eKei £%e<v Tiqv ol^etcLV^ urjrep ex^i
i ifJLCLifAtiKeroq^ TcepiuyiKiTo^' ro ie KcLiKcLiceTcq fjLVi ov ixi6eTiKov u^vv6vi Kai to 'la-Keroi iiA
Kvpiov. eiirep ovv Koi ro i<pvTyeTCi ovk emv iiri6eriK0v^ iyiuq c^TonfdisVeTflU Kari tov 'Apf-
0Tap;^ov. f} ciTe^ avTo ^apxivofjLev^ iurofjLev avro Kat extKelr^ai tivi.
Eust. II. p. 858, 59. To ie ifpvr/erov Tvpawiuv fj^lv ^apvvet u^ ro irpvyero^,
*Kpirrapxo^ i^ o^uvei u^ ro 'laireTo^' iviKoi ie 19 Ke^t^ tov iXucJ^ rup^eroVj civo^ToTCToi-
VifjLivov ui iiro tou iipvrru, Kat avro ivofiaroxoiia^ rpoiro^ irvL
De vocabulo itpvo-yerc^ ejusque accentu v. Lob. Path. p. 374. Arc^d. de acc.
p. 81. Quae vero de motioiie adjeclivorum minus mobilium Lobeckius (Paralip.
p. 478) praecepit si in hoc verbo teiienlur, afpvryero^ scribendum existimemus. Nam
ifpvr/ero^, quod ab iipvfro-u vulgo ducitur, non est quod hauriri potest, sed quod
19
ivtMf v tw^m^^%^^nf%
flamiiiis decnirentis impela haiistnm est, et inter A<f)t/r/sro( et i^frytti^ ita eandem
dissimilitudinem slatuainus afque inter ^^^Aiptrcc et «^aiprroc. Sed haec vulgaris origi-
natio non mordicus tenenda est. Praestiterit enim alia eaqne ab Apollonio Sophista
proposila, a Tyrannione forlasse jam antea usurpata: ac^ua-yem — iyctv <piVKTo^. ro
yip £ auTi <tycLv l;^ci. to ii Kotircv Xfltpayor/M' ireLpi 7o <pivyeiv, Quam seiitentiam si
adoptamus, ? illud insertum esse, quemadmodum in fjLiyco fAia-yu), ila in ipvyuj ipvcyw
judicabimus. Sed vide ue a privativum in locum inlensivi subslituendum sit, ita ut
i<pv<ryiTo^ sit limus, quem effugere non possumus, sive quo impedimur. Yerba, qni-
bus Et. IVI. s. v. iipvryeTOi iuterpretatur to ^ii <iTco<pevyov tvi KcLT<t<popA tou pevfAcLTo^ non
intelligi possunt, nisi t%v MTA<popiv scriplum fuisse autumes. Denique <l privativi.
habita ratione accentum ut in iTpvyeTo^ in tcrliam a fine sjllabam rejiciemus. Ho-
mericam vim retinuit Oppianus (Hal. I, 779), novam effecit Nicander (Alex. 342; 597),
qui pro adjectivo usnrpans abundantiae uotionem videtur inlulisse.
XXVI. Schol. Ven. II. M, 20. Kfltffio^o^. TvpcLwmv i^vvet ro Koi^iio^o^ ci^ ll<tp^
VATO-o?" ouTwc yip VTFo Kv^QtK^vtiv ovofjLAC^e<rOeLi rov iroTct/Aov* o ii *Apia-Tapxoi ^tLpvvei u^
KAvei;/3o<. eiirofjLev H iv iTepoi^^ oti ov Wvtcii? iiriKptTet ii oixo tSiv edvuv ;^fj<rf^ Keii m riiv
*OfAr,ptKY,v (LvcLyvdf^tVy oitoTe icepi tou rAiO-ivT* (II. 2, 504) iteXcCQofjiev^ etye Aioiww? la^GpeT
Touc ey^cwp/ov? auirreWetv to rKcLi fjLifi TrepttnrSiv' tc ti AvKcurro^ o clvtU tTTopeT i^vvea^OAt^
iifjMV Av<tytvufa-KOVToov (iapvTcvta^ (II. 2, 647). ourci/^ ouv eUoi KCLt eir\ toS K.<Lpfi(roq fjiii iret-
vSvivai Tov 'ApiTTapxf^v ofjLotco^ toic eyx^piot^ TrpoeveyKaa-dai ty,v Xe^iv. rax^ ^« ^^'' i^P^ t*
iU 0? XwyovT* viFip ivo avKKa^a^ d^uvo/AfVA, rut »j icapaXfiyofJieva^ hepov rp^ovTft f, touto i\
Jv itvaJe^etficvov, ^iet toCto xai e^vKKa^vf avTo tJjc exeivcjv TctVfWf, £^71 To^AXixctpviia-o-o? ^io*-
<rov l;^€i To oF, AuxajSrff^W, TctpT^o-o-o?, to /a/vtci Kajpijo-o? «v f;^ei to ^. «rwj ouv ^ia toOto
Haec scriptura Arcadio de acc. p. 77 obversata est, qui haec scripsit: Tet
tU a^a-o^ ( ' ) Tw *! irapaKyiylfteva o^uveTati — to /4,/vtoi KaQijo-o-o? (Cod. Havn. KcLpifia-a-og)
Tive$ ^apvvcva-i. Qui accentum retraxerunt aut Ket^iio-o-c^ ut Mapmia-a-ogf aut quod prae-
atare videtor, Kapvio-c^ exhibueruDt. Scripturam Kapivm dod omni analogia destitutam
esse exempla a Lobeckio (Pathol. p. 411) alfata docent. Cf. Bernhard. ad Diooys.
Perieget p. 604. Quae Eust. IL p. 890, de hoc nomine refert haec sunt: tov il K«*
pvi^ov^ •< ifjL^iiKXMV ek riv Airnwov va-Tipow UtioK inXnOvi^ c^Tovuf^ 'xpoipepova-tv ot Ku^ixnvo/'
«xoXoJAbK ie^ fpcLffL, Toi< Kv^ixtfvo?r ypa^ii xiti i Tu^ctwiwy. ou XAVTCtf^ Sk iirtKpcLTtT ir tcSv
iSvwv Xfi^^^^' tpiperai yap Kavdv tovixo^ toiouto^' t* eU a^o^ virkp iuo rv^yXafia^ ri 19 7«-
p«Xif7«/bLiVA ^ovTcb xctx rrc^v ^ i]piviTatj 'AAixct^vcuro^oVi AvxetjBito^roc, TctpTtirroc, Avpvifr-
0-^$' To Kft^ro; /ai} ^irrov ^ov to r e^nAXe^Tif xctTct *Apbrapx^Vy ii xcti Tv^vvi!wv ot)
/SouAjtm.
(') Ita legendam pro o^oc propter sequentia.
C2
20
XXVII. Schol. Ven. II. M, 430. ndvryi iii' i /A.h 'A^urr«^;^o( tov Hi fnjvii"
frfMv TCtLpiXaSev' Tvpa.wuav Sk fK^f^fTai to y i-Kipp^fJLcu toitikov^ Tva, Aio fjUpti Xoyou VTrdpxHfi
ii Xa} Jir, Ka) IfpOmOl/i^^l TO r KAI ioLOVVU OfJLOtUg tZ
j p* y Xvra-dSifii (II. 13, 53).
OVK ivAyKAtOV ii' 9f JV| ytLp lCpOKMlTAl TO TTAVTVI TOTTIKOV,
Vide, quae Spitzn. ad 1. L nolaTlt.
XXVIII. Schol. Ven. II. M, 462 \iog vtto piTrvii: riiv ie TcpoOto-iv Tvpdwtuv
ivATTpiipiiy 7vA To i^yi^ viccLpxi(l ^"^^ Xidov pnnig' ovk dvAyKoiov ii' ti yip waKvti ^uXebO'-
a^sv^SAi Tov tovgv T^i TrpoBiTiU)^ ka\ itvAi VTTO piini^ \i6ov.
Cf. Lehrs quaest. ep. p. 84 et supr. Nro. VI.
XXIX. Schol. Ven. II. N. 191. ;^poo?. 'A>«^«w» <l>^<r\v d^ *ApiTTApxoi «f o"o-
ipo^ TcpoyivvfKATOy TvpAvvim ii <iq tfoKo^^ xai £;^ei Xoyov iKATipA ii ivAyvojcto' iiv f^iv XP^^^
(i^ xoXoc KAT evSitAv iFToJo-tv ivayvS/jLiv^ itTTAt To XMyofJLtvov^ fltXX' oviAfui^ XP^^ iipAVfi.
iiv il XP^^^ ^^ To<l>o^ KATA yiviKtiv icTZa-iv^ eo-ra/, aXX' oviAfjLS^ toO XP^9^ itrixSe' to
yip iifTOfjLAt KAi To ^avffycti ayifJLAsvii ka\ to inXSiTv. iirtKptvofjLev il ^fjLeig 7rep\ Tvi^ ivAyvd-'
ireoog iKilvo^ d^ oti itiSavov ia^u fjLcLKXov Tr,v yiviKviv iKiixt^rSAi mvtp Triv viieiAV* ^v yip
AVTta idog tv6i?AV fJLtV tJrtTTAC^At iU UJi TTipATOVfJLiwiV
ivc) ov Tipi hl6o^ XP^^ ^^^^ riiripog (II. 4, 510).
Xa} iKO\Ov6o^ AlTtATtKli
XP^"^ i^JFovtyf/AfJLiwi (Od. 18, 172).
Tcb^ ii aKKa^ vXAy tov^ oHtv iiro tyi? ov^ evditAi'
Xpoi i* evTe iivo-eTo irAfJLipAvouiVTA (II. 9, 596).
Ka\ TViv AtTtATIKliv
fJLli Tt^ XP^^ XctXoir (II. 5, 354?).
urre el ov KeKuKvTAi tiic yevtKiig vi owra^i^, ti^ im to KATeTrtryov fjLvi tii <rvvii6n kKirti
T%v ivAyvutctv 7oici(rdc6i;
Varias veterum grammaticonim lectiones, quas Scholiastae 1. I. enotaTerunt,
si paucis reddimus, uominativum ;^0oo? exhibuerunt et Tjrannio, et Aristonicus, xp^^
Zenodotus, Herodianus incertus inter nominativum et genitivum haeret magis tamen
in genitivum inclinans. De Aristarcho pugnantia traduntur; etenim Schol. Ven. Ari-
starchum et XP^^^ ^^ XP^^^ commendasse tradunt. Sed utra lectio praeferenda sit ex
loci sententia cognosci potest. Ajax enim Hectorem hasta projecta petiturus, quum
nudatam corporis partem nusquam emergere videret, ubi adversarium perfoderet,
hasta scuto infixa eum repressit. Quocirca Herodiani placitum aspernamur et XP^^^
nominativum praeferimus, etiamsi nusquam apud Homerum obvius est. Neque tamen
sermonis regulis repugnare videtur forma ;^oo( ex ;^oo( genitivo uata, quomodo e
ifjLcaog effecit jam Hesiodus ifjLoiog (ep. x. ifjL. v. 430) et e Tpwog ortus est nominativus
TpSiog (Bekk. An. p. 1181).
21
'WMAW«^
XXX. Schol. Vcn. IL N, 382 ieivurAi ti^ xfi^^^^^ *^*^ ironiTCLt' outw^ tov-
m. TvpAVviwv it irpoireptTiri^ ovp^ vyiuq' Tpoitpi^TtLt il ii/jiiv ret Trf^ Trpoa-ufiut^^ cag ra,
sU Tvi^ prifJLeLTtKci virlp ivo cvKKcLlieL^^ (pvfmi fJLcLKpA irttpeLKviyofJLsva» o]pjvea-dAt 6iKu^ auXirnic,
'jreipetvig^ X^^pMmif^ ^pcL^evTii^, ovrco^ ovv KcLt to eeivcavi^^ T;^/i.AT<a*5€v Traupi to
hivoircLtTo SvycLTpcL (Od. 2, 53).
irep] i^ Toiv «ifTif? kcl) Kvl3epv^T7ii ^etpvvofJLevuv Koyov iiiofjLev,
Quibus cxeinplis Tjrannioacui defendam non habeo, sed fortasse cum i^e^?,
intitoiTyii (II. 2, 554; Theocr. 14, 67) aliaque ex substantivis deducta pellexerunt.
XXXI. Schol. Vcn. II. N, 543 eAcpByi. Tryphonc feste Aristarchus ab fWc-
o-Sai derivavit excpSyi, quem refellit Herodianus, quia if in eet dissolverctur, si ct ipsum
cx €6 vci 9| natum cssct. Tum de Tjrannionc haec. TvpAwiufv hciix^cLt iiro tov iirrca,
ov yiveTett iopicTog^ epvia-tv^ r^^^ Kett TrotifiTtKw^ Aep$vi^ irpoToicv ie tcC e eetepdvi. ou ie to Trpor-
epxofJt^tvov E Tctt^ ieLOVvofJLeveLt^ Ki^ect fjLeTcLKviirTtKov yiverett Tr? eKeivojv ietTVTyiTO^^ irpoifiKov
KAK Tov eeprcLy eeivtt^ eifvieLve^ eoipujv, outo;? ovv kcl\ to ieLcpdfi ex^t' (nifJLCLivet ie to oiove) Tvv^
ifepSvi CLVTU* TctUTcb fjLlv TvptLVviooV el ie rjSouXrro kcl) itetipeertv iretpdKetfjL&eiveiv o ivv,p^
oviev %v To kujKvov, Quod vcro ab eirofjLOLt aoristus eTcpSmv vel ^(pdviv nusquam invcnitur,
eeLcpSiii ab ZirTofJLett deduccrc malim. Cf. Spilzn. Exc. XXI V, p. XVII. Cram. An.
Ox. I, p. 169, 10 de eeL<p6vjv cx ei(p$Y,v vel r,<p6viv nato, iKK «(tt) fjLovvipt^ to Tr<i6o^ Keti ovSkv
AVTco ofjLotov. Dc interpretatione vcro utriusquc vcrsus Homerici (II. 13, 543; 14, 449)
cum Spitzncro non omni ex parte consentio. Quum cnim cljrpeo uon protectam cor-
poris partcm et Aeucas ct Ajax procul dubio pctcrent, unus hasta, alter saxo, a
dextra partc et Aphareo et Hectori vulnus infligitur. Itaquc capite in alteram i. c.
lacvam partem ictu ita rcclinato, ut galea summam cljpei oram attingcrct, utrumque
corruissc Homcrum significarc voluisse existimem.
XXXII. Schol. Ven. II. N, 809. ^t^eia-^ujv. TvpcLwiojv ireptTirZ^ ovx vyiSg'
i yip ;^ap0b)CTi^p PeLpelLV tclciv ivcLtTeTy ene iiro tov jSfjSo; fit^ci6u) yevofj^ivov tov pifftcLTog,
xeptTKeovcLTCLVTo^ Tov d^, S^ (pvi(rt ^iKoj^evogy etTe iiro ivofjLcLTog tov ^i^cLrro^ fii^CLO-^Ufv^ cig
flubro^, if(r6u)v' yiveTCLt yap TtvcL iiro tHv eU to? KttTA fjLercL&oK^v tov TiKovg eU 6ca jSctr
pvTovcL p^fjLCLTcL^ eyepTo^ eyip6ujj epeKTog epex^ut, i'i^og<t it(r6ea' ovTtag KCLi vcLpcL To (Bi^cLg^of
^t^CL<r6cMjv ' iroLpenTriTiov ie kcl) tou^ i^vvovTCLi dg ievTepov iopta^ov.
Grammaticum etiam ut jSf^cbo-dafv, sic cLia-duJv epex6u)v aliaque id gcnus scripsisse
suspicari licet. Lobeckius (Rhem. p. 97) praescns Pi^cLa6iu) verbali jSijSaoTc? convc-
nicntius defendit. Cf. Lchrs. Arist. p. 265. Goettl. doct. acc. p. 61.
XXXIII. Herod. fjLov, Xe^. p. 34,9. II. St 214. iviptcig. ta eU cl^ KifyovTCL
KCLdcLpoVy eKTeTCLfjLivov exovTCL TO Oj et exoi ^po TiKovg (poiVY,ev vi cpcjvvievTCL ^cLpvvea-6ci,t 6iKei'
ipCLKOVTicL^y OVO fJLCLTicL^^ XOTTTraT/aC, Ao^tct^, 'EpV^icL^^ BopioL^j ^HpicL^y &pCLTicLKy KpaTicL^j MtVVCLfy
^Xf/Ufltc, AvipicL^. fjLvpiov co^t) irKvi^og TotovTU)v ivoftetTcav iiteiirTurrov. anifjLetciieg apcL to iv^
ipiif i^vvofJLevov, oinc iyvoSi i\^ on ^UKiiioipog ejSouXfro auto Trept<nriv. ofjLOttai il kcl) to
00
IfJUL^» To ^* eLVTo i^iov ka] ApoLKOov SrpflbToviKfv^ hi il xa,\ TvpeLwiuv. ovk tx^ ^^ o\/tta
T0b Tii? iuvtLyffjiVtta^^ UA iv ertpoiq iSf^Kui^A.
De accentu v. Lehrs. ad I. I. Quae«6edes hujus fragnienti fuerit, quum du-
bitari posset et praeter hunc locuin de substantivis in a^ loquendi occasionem et II.
lly 423 Xipa-iiAfjLctt: et 2, 611 'ApKoi^ offerrent, in re levissima Schol. Ven. II. 14, 214
de Yoce IjMi^ adminiculo usus hanc quaestionem ad hunc locum rejeci.
XXXIV. Schol. Ven. II. jSf, 396 toVo-o? yt, *Kpina,pxfl^ tpvXda-Tu T»fv c^e?(tv
ixi TVi^ To? ovX>^etS>i?. Sk TvptLvviwv Totra-o^ yi iviyvoo^ tyjv oro? TvXKA&riv i^vu^. ovk ev.
yip y{ ovK iKXcLO^trei rcv rovov Toiv Trpo ieLvrov Ke^euv, tl ii n^ Xiyoi iireKrAtriv eJvcLi^
fJLvi Tvviea-fjLov^ iTroo oti to ivcLvriov ^o^pifo^ef. ii yeLp iiCL rov ye ixiKrcLO^ig rpiryiv tixo reKovf
iiroiet rviv c^e?av, fywye, efJLoiye,
Provoco ad Lehrsium dicentem (quaest. ep p. 133) Tyranuiouem roa-a-o^yt
ejusmodi epectasin voluisse, qualis esset roa-oiie^ romie etc.
XXXV. Schol. Ven. II. O, 4. u^ct) ieiov^, i\ iiro irpoSea^i^ vtfai iyivero hfxotm tSj
UTTfltl itiiau veiArov lir,^ (II. 2, 824).
kcl) eoTi To e^^ Oto ieov^, ovru kcl\ ' Apia-rttpx^^' ^to TreLpcLirvireov tov TvpeLwioovA ^cLpvvovrA
rriv vTrcLij kcl\ viyovfJLevov iiro rov vttohSa eTvcLi TCoLdo^ ro t^? iiroKOirii^,
"TitclI an sit a graramaticis fictum haereo, quum vto ieiov^ sufficiat. Nam iio^
ubique quattuor locis (II. 5, 827; 7, 117; 13, 163; Od. 2, 67) exceptis vocalem an-
tecedentem brevem producit. Si ad acceutum spectas et icat.paLi et iiOLi etiam vtcoli ef-
flagitant, et quae est gravissima caussa, propter significationem vix ex vifchScl hoc
loco v^xcLi factum esse cuiquam Tjrannio persuaserit.
XXXVI. Schol. Ven. II. O, 606 rcLpepea^iv u^ ^eKeriv ol irKetovei' KcLt iifJLel;
ie ovyKCLrcLriBif^eBcL' ov yip ia^rtv iiriSeriKov, u; ci^toT TvpcLwiufv, i f^ivroi * AptarotpcLwi;
oceivo (^fjo^iv, oTi icLV fjLtv Toi^ icia^eTiv tig ^iKtTt^ ripfpea-iVy iiv ie ro imBertKOv^ rcLpejtia^tv
crf? e^eo-iv.
Ad analogiam confugiens Nauckius Arist. p. 225 rdpipo^ grammaticorum com-
mentum notat et hoc loco et II. 5, 555 rcLpepia-i veram Icctionem esse existimat Et
nos analogiam sequimur sed aliud quid effjcimus. Haud rara enim sunt substanliva
ueutrius generis in oc cognata adjectivis in u^; ita Graeci dixerunt icia-o^y icLrvg, Kpirog,
KpcLTvg, viiog vel ffjb^, iiivi alia. Quidnam impedit dicere rcipepog?
XXXVII. Schol. Ven. II O, 607 cLfffKoiTfjLif i]^rovcdg avcLyvurtiw ta yip
mU fJLOf KviyovrcL virep i\So avKKcLPoLg^ exovra ▼po rov p, to r o^uveo'^*! liXei, fjLtptVfJLoq^ oTcKjir
rfJLog' ifiot ik auto vcLpi ro deppto^iJLo^^ fJLtrcLlioKiig yevofJLiwi^ toO p eiV to K kcl\ TrKtovcia-cLvrog
ToC 0. 01 ii itOipcL To ^Kiu kcl\ (f>Kvu, (pKota^fJLog kcl\ iifkKjoirfd^ig ev 7rA.e0Vflb9/4^ toS «. iio
cv ieivim Tu/9«vvici;v TpOTctpo^uvei.
Quum nullae quae Tjrrannionero itpKoKTfjLoi scribere commoverint caussae
prodantur, unde hanc scripturam defendamus non suppetit.
i
23
XXXVIII. SchoL Ven. II. O, 698 ivrsTd*. TvpcLwuav ircLpo^pjvsit ti^ Xa&MiH^
TnjSetrSon iK^ixofJLivoq fjJrov ievTspov iopKTTov^ ov^ vyicHi' v^fifjimvsi yip xa^aTctTixoy» iMtX
STTi To piifJi^a, TCdLp CLVTla [Kcti irspiTwujfJievovJ^ xai (idpvvofjisvov» to ya,p
ilvTfi<rovfs Uov (Od. 4,201),
ivT^irca yctp syu rovS' ivspog (IL 16, 423),
Aico TTspiTTrufJiivov X^cXtTCtl. TO i^
ta^ iv rk Ts ovvAVTOfjLsvog (Od. 17, 165)
wg imifjisvogy Ktu
viVTSTo ycCp Toi ^o/jSo? (IL 16, 788)
(ig fixrcTo, hfjLoKoysi ti^v ^xpsTcuv tcltiv' oU iKoKov6ov xai to avTco^dcti. (ka) ^spinnifjLsvov inse-
ruit Lebrs. L L p. 295).
Reliqui gramraatici quod ego sciam omoes posteriorum aetatum usu (Soph.
O. C. 243) innisi praesens ivTST$cn judicarunt. Tjrannionem aliam analogiam secu-
tum suspicor. Quum enim Jones pro ivTcCuf sciret dicere ivTsu), cujus formae imper-
fectum iivTscv IL 7» 423 occurrit, ut a rrvyeoj, sTTvyov, a ^AiTfjiica sxpttiTfJiov sic ab
ivriofjLOLi aoristum alterum r,vTOfjLfiv formavit. cf. Lob. Rbem. p. 98.
XXXIX. ScboL Ven. II. U, 542 sipvro, *Apt9TOLpxog rpiTviv iTCo riKovg Tifv
H^stcUV lCOlst^ vyioJi ITOLW. O Ss TvpOLVVUtlV TtpOTCepiTlCAy SK TOU eipVSJO (pOLTiUaV OLVTO TVVflKst'
c^dai. SvvokTOLi is T0 sipvTO kKiOsv i-Ko To/v sU fJLi ofJLoiu)^ TM s(^evywTo i;VUTO.
Oocii is 01 fjvuTo fjoyov (Od. 5, 243)
iKTSTOLTSoLl. OUTC*;? i^lOVfJLSV KOLl €TI TOU stKVTO XAI stpVTO,
Etym. Magn. p. 304, 13. Ef^uTo. 'ApiTTOLpxo^ irpoiroLpo^Tovujg' ttolvv yip liyiSg
cig To slCjsvywTOy ouTc*; xai toOto. o fJLtvToi TvpoLvvicttv itpoftsptTTCoL iico Tov sipvfJLi slpxho.
Zon. S* V. EtpVTO' KOLTOLTXOl. ' ApiTTOLpXOS TCpOTCApO^VSl TTOLW Vyioi^, (i^ 70 sQsV~
ywTOj ov fjLsvToi cig TvpoLvviutv irpoTrepiTXA elpvTO,
Conglutinat duas diversas sententias ScboL Ven. II. A, 138: ro Sk Ipvro yj^i-
KovTOLi xeti irpo7roLpo]^vvsTon ' outo;^ 'ApiTToLpxoi koli sicsirSri avtu % icoLptLioTig' /91 yip n jnifjusb
sipvca' rovTOV iret^aTflbTixo^ TcbdifTixc? ytvsTOLi slpvofjLriv^ to TfiiTov sipvsTOj sv (rvvoLKoiifni koH
svisic^ rov r eysvsTo spvro. Quae exempla affert ScboL SCjEvywTOy iiWTo a re aliena sunt,
quod paenultima brevi pronuntiautur, cipvTo vero habet semper v longam. Zonaras
eam formam optativi videtur putasse ut ^aiv-jro, vftyvi^To (Buttm. gramm. ampl. I.
p. 519). Non bene. Buttmaunus (LexiL I, p. 65) aoristum esse statuit, cui creden-
dum est. Cf. Lebrs. Arist. p. 265. Tyrannionis quoque consuetudinem spectare cen-
seam Scbol. Ven, IL M, 286 st^vroLi irpoicsptTTcciTtVy Ivol cx tov stKvoLTOLt rvvoLKotfpn vTripxti^
f| TOU ClX.VeT0ll* SijVOLTOH yip KOLI SVtKcii TVVTOLTTSTSoLt TO pnfJLOL KOLt •KKyiSvvrtKcHg. 0VX iliSrii Si 11 TOI*
oLvryi TvvoLKot^fiy stys kol) to spverSoLt pvTSoLt scpri. EtKvro an sit plusquamperfectum haereo.
XL. SchoL Ven. II. U, 827* icifpvovrcL di rifjLvovroL* outci;? kaV Apt^oLpxo^^ i Sl
TvpoLvvuav TTOLpoj^vvsi (i^ XflbjSovTflb, SsvTspov ioptTTov SKSexofJLSvo^. ovTca^ Ss kol] riv svSsuLV olgivsi
Knp AX^o^ fJLsSiriKO, ;^cpffiovct 7fp KaLTciici^vcav (11. 17, 539),
24
70V ^ApirrApx^^ jSapui^ovroc. x,cn fj,ot ioKii i TvpAvvuav Xjoycf vyu? xfi^^^*^' c/ yip iti^vfa^
iriif^vu^ TTtfpvei ov XiyojuiiVy viroTaLKTixMg ie irifpvo^^ 9rc(^v))C, iri<pv7i xai
Tri<f>vs ya,p 'Oipvovi^A (II. 13, 363)
KAi im ievTepo^ dopnrTog u>g sKaPe XctjSo;, XctjSj}?, Kd^yiy SiiKovoTi oifieiKoiuLev kcl) ty,v ^fiTop^ijy
i^vvetv, i fjLivToi * ApurreLpxo^ Ka\ tu ;^apa>cTi;f)f Trlc if>ujvyi^ cir^/ir^, xa) ovtw^ e&Apvvev, eTrei
yttp ebl ek voi)v XviyovTAt ^£To;^a/, exovTAt Kpo toO v <rv/JL<poi)vov kat csrtirXoKiiv, dto< £jSfl6-
pvvovTo VI irspietnroivTO j oviiiroTe ie ti^vvovTOj Si^Tfep ex^t ii TifjLvoov^ KAfJLVu)v^ ttitvoov^ eioKifJLAl^e
ka\ Tfiv 7ci<pvoov ^Apvveiv^ ovx^ o^vveiv, el ie Tt^ Xiyot iti Tt yAp ov ireptTirAi itiAX^T^At
ex TVi^ kKttreoog* ov yap TeetpvovvTA epovfJLev vi Trefl^voovTA dg voovvta.
Aristarcbi leves esse caussas, Tjrannionem vero recte judicasse, quis noo
videat? Neque vero me retineut, quae Lehrsius (Arist. p. 263 sq.) attulit, quamquam
parodosi iciTvoovy G<f>Xa;v, Btyuv^ Txi^oov concedo (nam de bis dubitari posse non negem),
quin ire^vovTA et KATAiceipvoSv in editionibus nostris restiluenda putem, quod non so-
lum significatiouem aoristi babent, sed etiam formam accuratissime expressam. Cf.
Lob. Rbem. p. 127. Goetll. doctr. acc. p. 61. Arcad. de acc p. 173. Cram. An.
Ox. I, p. 359, 10.
XLI. Scbol. Yen. II. P, 40. ^povTtii d^ HKtit, ovtoo^ TvpAwtoovy xaI eireia-dvi
VI iTApAiortg, i fJiivTot KAvoiv o^vToveT To (f>pcvTK. TA y<ip ek Tt? K^yovTA SviKvKA ^<o\iAAa/3(»,
fJLvi OfTA mSeTtKA^ irApAKY,yofji,evA ie tZ o hto^ fjLovoo vi tvv eripta <punnievTt^ o^vveirdAt BiKet^
KotrUi HpotTk^ <ppovTi^y outk to l^Zov TTAp * AKjKfjLAvt. cvTo;? ovv ka\ <f)povTiV, ei fiLvi ApAj mi
KVptOV TgOtO, Ka\ ^ApVT0VY,6Y,TeTAi, OV f/LtLX^^^ ^O TTOpTt^' Ka\ yAp X^P^^ ^^^ ^
TTopte^ Tcep) jSoOc AyeKAtA^ (Od. 10, 410)
fJLvi OVTA eiTldeTtKA ITpOTKetTAt il<i TO VrOTtCy W TCApAKetTAt TO TFOTVI^,
Lobeckius (Palb. p. 512) scripturam ^povTig commendat; at bisce in rebus
grammaticis morem gerere satius duxerim.
XLII. Scbol. Ven. II. P, 218. ^opKVv uj^ ^orpvv^ iir evSeiA^ tys eU o" Kviyov^
0>}^* VI fJLivTOt ^OpKVVA (312) AlTtATtK^ AIT evSetA^ TVIi f(V V. TO H TOtOVTOV titOV irOtVtTlKVIi,
ovx yytSi^ ii TvpAvviQov eKTeivet to u, eire\ evpidvi^ <pvi<rt^ KAt vi evSetA acTetvofJLiwi,
^opKVi Av ^pvyAg Jiye (II. 2, 662)
hteT yip to fJLirpov KATviiretyev^ kvSetie il oviev KATeiretyet,
^ipKvi duplicem babet declinationem. ^cjoxuoc, ^o^xuvo^, ^opKvi (Hes. Tbeog.
333) ^opKvvy ^opKvvA. Quod yero grammatici accusativum ^opKvv ad ^opKvg nomina-
tiyum pertinere opinati sunt, ^opKvvA yero ad ^cpKw nominatiyum, falluntur. Homerns
quidem in eodem yiro significando et ^ipKw et ^opKwoL admisit (II. 17, 312; 318)*
Consimilis est Hesiodi usus (Tbeog. 333; 336). ^opKvq^ ^opKwo^^ ^opKWA semper v
longum praebeut (II. 2,862; Od. 1,72; 13,96; 345), quod etiam de Tbeog. 270
dictum yelim. Itaque ^ipKw productam yocalem babere censeo.
XLIII. Scbol. Ven. II. 2, 266. TvpAwttav irApoo^ve to riSeTOe^ iyvoSjv ou
fJLeTAysverripujv leJvwv iai) ta toiavta, iriSiTStt KA^iirOe,
25
Tyrannionem accentu secundae personae singularis iri6ov in errorem dedu-
ctum eundemque Xtt^iirSt aliaque similia scripsisse putem.
XLIV. Schol. Ven. II. 2, 580. ip'JyfjLfiKov^ ug ^i^Kov, ri yip ^ti rov iiXoj
linlp iiio nfXXcL^ig 'jrpoTriyopiKi «) KupiA irp07rApo]^vve(r6<ti 6e\Ei^ K<t/j,r\Xog kai <pdi(rv{Kog^ '^rv/M-
^XoC T* (xivroi iici^sriKei o^vve^dcLi jjlIv 6i\u^ ore irApeLO^XKl^oLTKffAov e;^ei fl»jA.uxoO, (riyi^Ko^
vyf/viXogy axc6T)}\o^?, fjifi ovrcag ^e exovroL l3<tpvve<rdcLt^ ^i^YiKog^ xijS^viXo;, KCLiPfiXog. el ivi ka\ ro
ipvyfMiKog ovK ex^t 6vi\vkov^ SiiKov ori vyicog l3oLpvrovyi6yio'ircLi kcl) ov ieovru>g cLvro TvpcLvviuv
i]pjvti, iyivero Sl ircLpci ro ipvyu^ ev6ev iroLpcLrcLriKog
mpvyev eXKOfJLevog *'EXikuviov (II. 20, 404)
ipvynXog^ kcl\ ev TrXeovcLiTfJLQ tou pi ipvyfJLfiXog.
Accentus formae femininae ipvyfjLi^Kfi (Et. M. p. 379, 27) etiam in ipvyfjLyiKog
tertiam A fine sjllabam fuisse acutam ostendit; quae feminina positio Herodiano ad-
yersatur ejusque praeceptum labefactat. Cf. Lob. Palh. p. lOSsq.
XLV. Schol. Ven. II. T, 72. '!kuKog ipiovviog *EpfJL7ii, TvpcLvviuv a^io? o^-
veiVj TvcL iTTOfpvyyi ro KVpiov ^CLpvvofjLevov
Z ^;^' 'iTnrAixou vii (II. 11, 450)
Sc^ep evl ToO AevKog^ TXclvko^, ovk em Si ofJLoiov roT(; TrpoKeifJLivoii koivoT^ iiri^erovy oLXXeb
tSiov Tc? 'EpfjLoVy uTTcep KAi rov *AiroXKuv ^cLpvvof^evov to ^oT^o^' Sio ^CLpvrovyiriov ofjLoiug
KCLi CLvru rS Kvpiu' etV} Se oi ci^iova^i kcl) KCL6ori cvv6erov i(m 0cLpvve(r6cLi cLvro, ht yip tou
TtiotKog yeyevyic6cLi r^v KpSiTiV ovroj Sk Sda-ovTi kcl\ T^povKetfJLevov rZ 63 to f, r^g TrcLpCLSoTeoo^
ovx ovru)^ ixovcyi^, rci fjLivroi eU Kog XyiyovrcL SitvKKcl^cl ov iFCLpea-xi^fjLCLricfjLivcL eU yivo^
dtfXuxov, (pv(ret fJLCLKpZ ircLpeLXyiyofJLevcLt ficLpvveT^oLt ^eXzt^ otov <p!aKo%y 6uK0i' ovr^a^ o^oIko^. <re~
(ryifjuetuncLt ro <ryiKog (Lehrs. 1. 1. p. 315 addidit ov ante ircLpe^rx^l^cLTtTfjLivcL).
Philem. ed. Osann. p. 146. ZSolxo?. ofJLu^wfjLeT rS ^EpfjLri' dvcLirrvTTercLi Si ti }J^tg
CLvryi iiro rov ToSQetv^ y^ kcl\ clXXu^ <iTro rov ^tojkw^ o ircLpcL ^oi^oxXe? (EI. v. 119, 120) ivr\
Tou l<rxp(^ KeTrcLL, i) axo toO ccietv oScov, o c0T< o^c^e^y. o^rep oi ircLXcLto^ ovk ivoSixovrcLiy dg
fJLyi ypcL<povre^ to r iv ru crZKo^, o Sk TvpcLvviuv o^vet irpog ii^o^p^jyviv xvptov tcu Z ^cDxe, 'It-
ireto^ou vti' ivriXiyercLi S* ofJLu>^, Sequitur regula de accentu ab Herodiano supra pro-
posita et ab Arcadio de acc. p. 50 servata. Quae )am inde a verbis Sto kcl\ iirXov-
<rrepov krvfJLoXoyovvre^ avto, ^cltiv^ &nrep dcirTt*) ^ako^^ KAi v^cuta <rcLKO^y oStci; kcl\ <roiuf a^cHKog,
o-woTtxo? Philemon adjungit, unde repetierit, ignoro. Eust. II. p. 1 1 97, 40 to Sl ^^
Ko$ eTri 'EpfJLov o TvpcLvviojv o^vvet rrpo^ iirofpvy^v Kvpiov rov Z 'XuKe etc. Reliqua ut apud
Philemonem, cujus adnotatiunculam et hic et p. 854, 62 negligenter reddit.
De accentu decernere non ausim, quamquam Mercurii cognomen Xl^og non
nisi hoc loco me legisse memini. Radici a-ciu) etiam a Lobeckio (Rhem. p. 285) al-
latae verbum ^runcSi a Philemone oblatum anteferendum videatur. Cf. Lex. Gud. p. 61
8. V. ivrt<ryiKovvrcL,
XLVI. Schol. Ven. II. $,186 ip}i<r6cL, o ^ TvpcLvviujv ^cLpvvet dg ive^Sjrog kcl\
f/Lsri Tov T ypcLipei,
D
26
Caussae TjranDionis quum non afferantur, nsui standum erit, qui quantum
1108 scimus 6a praeter in tiu-Ba et I<pvi<r6a0 nusquam nisi in conjunctivis et optativis pro
sjllaba paragogica admisit. Cf. GoettL doctr. acc. p. 77. Arcad. de acc p. 168.
XLYII. Schol. LV. II. Xy 347* xetTa njrroKKv ro Kpea, iv£yvuc6n H^ictp xa)
ffv Tif Tovifi6u<t, iKriivet Se o TvpAwiutv, aXX' ovieiroTe o Troif\TVi^ xpetL eTnev,
Tjrrannioni adversor Buttmanno auctore in gramm. ampl. I, §. 54, n. 3.
XLVIII. Schol. Od. A, 174. ro elila TvpcLvviojv f/iv ^Apvvei^ *Kpirt<tpx^^ ^
'Kepm^ u KAt 'jretrreov.
Hunc accentum praetulit quod etica perfecti conjunctivum judicavit esse, qui ''
contractionem respuit. Quam senteutiam ut adoptaret adductus videatur tribus de
caussis. Nam et formarum elioi, eiietviv etc. notio et participii elibig forma manifesto
ad oT^A pertinent. Tum ea potissima mihi videtur fuisse caussa tenor conjunctivi
crdb/Afv ex eti^uf non eliui deducendus. Cf. Buttm. gramm. ampl. I, p. 550 n. Lex. Gud.
s. V. oJ3c6. Quum vero apud Aristotelem in manuscriptis saepe eiSU) pro eHu legatur
(Goettl. doctr. acc. p. 79) Tyrannionem praesens etSta effecisse putare malim, prae-
sertim quum et posteriores grammatici hanc formam finxerint (cf. Cramer. An. Par.
III, p. 30, 9 etSere). ''Opa, Hk ro etiere ;^ovou ov everrokog ;^);aToi^ 'OfJiY,pca, l^t il tviro
ka\ irpSnov TrponaTcov irtLpci tS irotviT^ (11. 1, 363; cf. Ib. p. 297^ 15, p. 351, 24) nec de-
sint vestigia ab Aristarcho accentum esse mutatum. cf. Schol. Ven. II. Z, 150 'A^^
o-TtLpxoi TreptrjrA eli^g ka) ovTug eireKp<iTin<rev 19 irpov^uiicL' t|V yip ka\ XoyoK exovTO,. Eust
II. p. 118, 27* KAKeTvo ii Irriov^ dg irtLp ifiiv fxh to eiiufjiev ctt} iverroiTOi ir<LVTe^^ eorly ^
ixj^v[rrov^ x<Lpi ii ye tZ irotviT^ ToXXct^^oC £u;^9Tfnrflii. xX/ve/ yip <lvto di iiro rov eiitaj
etietg, 6ifjt,<LTo^ et;^i(oT6u vifMv. Id. Od. 1455, 15. Koi} %p<L to eiiofAev. everrtig y<lp im
KJivT<Lv6<L ovK su^^oTOf, To/V fJt^ ypA<t>ovTi iFoivijtKcii' cf. Ajcad. de acc. p. 167*
XLIX. Schol. Od. YI, 200. Ava-fAtviuv ^ctVd.' Tvp<Lvviuv ruar^ei. iiri
TOU ^jyiflfJU OfJLOtUi T$
ka\ iyye>Aiv iirofpAo-^e (II. 9, 649)
TtvU i^ ifJLOtug Tu votSir^e^ u^ k<l\ hreKp^LTVirev,
Eust. Od. p. 1613, 16 'Irriov il oti tou fZ/t^ Tovrirrtv liirdpxf^t aXXci;; ir<Lp(Lyc^
fjUvov KotvoTepoVj 'RpcLKketivif >Jyet irep\ <lvtov d^ ivtoi tuv AIoXikuv fJLeTCLTtdivTeg ev Trpoiri) xcU
ievTipcL <rv(^vyieL tuv irepinrufJievuv to \u\ eig vi 'jroiovn piifJULTCL eig fju irKeovcLa-fJLc^ t5? fJLi ruXX«i-
|3i]$ m t/Xou^. ouTfii; ipcLv] kcl\ iiro tou ^o! to AIoKikov ^fJLu ito ficLpvvuv TvpcLVvtuv ([nifM
ypcL^et ficLpvTovo^ AioXiKUTepov oTov
ifnifJLi yctp ovv KCLTCLvairAi (IL 2, 350). i
Putandum est analogiae servandae caussa Tyrannionem Aeoles secutum tpnfd
scripsisse, ut fiat passivum (pcLfJLCLt^ ad quam formam manifesto ipcLr6e referendum est»
quum alii <pcir6e scripsissent, quod in cod. Harl. 1. L exstat (^). Aliam originationem
(*) <t>a(r;&* In margine ^uo-fjiiviwv ^uvSr\ Tvpavviu)v avrrkWti, Becte. Aliter esset verbum <f»cEoffai, <^ulfiai.
27
offert EusL Od. p. 1641, 32. To i^l <pA(r$(iiy ipiiSi (pviTiv vi KOivyi XP^^^^' ^^ ^o civciTrAXiv
JiTroipitSt, xe&Tci rov ciWvta m fptbSi fi eivo(peL$t. ipiCKit Si roTg ir\ito(rtv atto tou ifpAfAViv fjU^'
cov dopta^ov ^ivripov yiVicSAi, ^to k<u Trctpo^vrDViTrOtiLi d^ (pvtni ^pctx^^^ ovrog rov 'jreLpotr'
rek€vrov a. KetSi Sii\ov Ktt\ bk rov i<pcLro kcl\ (poLro kcl\ (fxto, oTov^ tiroq (poLOfAivov 3* iTci-
KivSe (haec verba apud Homerum nusquam leguntur. Quum vero formam tptto exemplo
Eustathium firmare velle perspicuum sit, locus alio versu poetae ita sanetur IWe^ fpAo^
fJLViS' iTFiKivSs Od. 16, 168). u)v ipx^i i^viv SiVTipo^ fi'£^y>jTiHc? Aoptfrrog. ov fJLirox^
ipAg iptivrog* ovrojg fJLiv ol vXsiovg. Tum Heraclidcm quendam grammaticum (pia-dtii de-
fendisse tradit (o ii ^(tdvi "ELpcLKKitS^fii (pcLivircLt QiKu)v (pvfnt re ftCLKpiv sTvai rnv ireLpdKii^
yovTCLV rov ipSi<r6cLi kcl\ frpoTnptTiroiirScLt CLViiiv' iliroov yip p^YJvcti h ru (pvifJLi ro ^ct^Tixov
elvcLi (pcLfioLi iiai tc? cL\(pcL kcl\ ofJLug SKKiKoiTcivcLi itcL ro itavXXcL^iTv. eirei ovSiv iig fjLCLi
Xnyov TTCLSyirtKOv kcl\ ru clK<Pcl ircLpcL\yiyofJLevov ^KrvKKcL^sTy TreivrcL ycLp v^irip S\jo avXKa^cLg
sItiv — X/y« OT* KCLdci eK tou rtSoj voTroimrcLi ro rtSvifJLt kcl\ WrZ 7(rrr,fjLt^ ovru) kcl\ tou <p(!i
<p3fJLCLi ievr/pcLg (rvl^vyiAg, ov TCA^virtKOv ^pAfJLCLi. appvjrov JifXci^if. «OtcO il ro diFApefJL^pArov
ki. Cf. Cram. An. Par. III, p. 67, 7; 339, 11. Ox. I, 429, 1.
Fragmeuta sedis incertae.
L. Lex. de Spirit. p. 236 to v iccinfig K^sdjg apx^v icLfrvvsrAt oTov vdKtv6ogy ujSoV,
iyetcLj vS^upy vAKog x. t. X. TrKriv rov vfjLfJLeg avr\ rov vfJLelg atoXiKuig. cikkd Sta rov ivut pn-
Sivra KAvovA o TvpAvviu)v irApA rS Tfotyir^ eicirvve ro vfjLfjLeg,
Tjrannionem Aeolum usum aspernatum etiam vfjLfjLi et vfjLfjLs scripsisse facile
tibi persuadebis, nisi totam hanc aduotatiunculam, quod equidem dubito, a librariis
fictam Lobeckio (Paral. p. 34) credere mavis. Minime enim negligendum puto, quod
in fronte libri positum est AvrtypcL<potg itA<popotg dvri^XviBsv ka\ op6u)6iv.
LI. Etym. Magn. p. 621, 32 oXyiAt' TvpAvvuav 'KpoifeptTifA xai to T 'Kpotrypd^ei^
olofJLevog rtApikKetv r^v At' ovru)g ka\ eir\ tou Trpdrov eTrAvpyiAi (Ritschl. Orus. p. 48 cor-
rexit M rvig TrpdrYtg eTFAvp^At). Sequentia verba non sunt Tyrannionis em S>e fjLerog ao-
pirrog ievrepog ka\ ov iceptTTCArAi^ ovS\ 7rpogypA(perAi ro T. ro fjJvroi
auToV i^p^AKfJLoTa^tv opyiAi (Od. 14, 343)
tK rov opeAi y&erAi evertug^ ifc dico r%g irpoiry\g cvQvyiAg KAr eKrAo^iv tig iiCjBAiy iit;if\AL
yjyovvi ydp o/ haveg opita^ dg atco rvig irpcoryig cvTC^ijytag. ^pog o MtXifctog.
Conjicere licet non solum Tjrannionem scripsisse o\y,ai sed etiam m^cc/,
i<piK^Ai etc. Grammaticus manifesto erravit* hp^Ai defendit Buttmann. gramm. ampl.
I, §/l05.
Fragmentum dubium.
Schol. Yen. II. IT, 185 AKCLKyirA. 'ApirrApxog 'irpoicApo^vei' o/ il etXXo/ avA-
Xoy/ifc iretdofJLevoi vpoTreptTTrZa-tv.
His extremis verbis etiam Tjrannionem significari Lehrsius (Arist. p. 268)
autumat. De dKCLKyira v. Bekk. An. p. 1240.
D2
28
Quae hucusque protulimus fragmenta Tjrannionis libro de prosodia Homerica
inserenda putavimus, quod quibus rcbus secundum grammaticorum placitum illa et-
licitur tenore, quantitate, spiritu ('), haec tria illic copiosius tractantur, neque leve
illud duxerim, quod eadem fere omnia Herodiani in libro Trgp] ty,^ 'iKioLKvii irpoa-ui^iAg
leguntur. Ex opere de orthographia ne unum quidem verbum servatum habemus.
Qui vero grammaticos veteres reputaverit diversissimis locis de iisdem rebus occa-
sione oblata solere disputare, neque minus in orthographia quam in prosodia, dia-
lectis, etjmologiae, analogiae (^) locum dari, facile adducetur, ut de nonnullis ex his,
quae attulimus, in orthographia Tjranuionem disceptasse existimet. Ex libro vero
de prosodia et de orthographia uatam esse nfv tiopSeaa-iv *0/jLfipiKYiv perspicuum est.
^Oti ii(tif)U)vo\)(riv o/ veuTepoi xoiifTai Trpog ^OfjLvipov,
Quibus in rebus ab Homeri usu poetae posteriores discessissent Tjrannionem
hos in libro docuisse et inscriptio indicat et adnotatiuncula apud Schol. Mic Ther.
52 servata: AKvyim^. Tadtviv ik ot fjilv r^v xvi%)v, ol & tiiv erxiXXAv )f iKaXiifpi/iv (o fjih
TvpAvvtuv TYiv (TKiKKcLv)^ ' AxoXXuvio^ il MejU.(^rTY}$ T6 Kviwpov^ ^if Tive^ KV^TTpttV K(t\ovri.
Nam apud Homerum iKwifm^ est dorsum bestiarum, apud Nicandrum vero herbam
quandam significat.
Hep) Tuv fJLepuv tov Xoyov.
Quod Tjrannionem minorem i^ifyiio^iv tou TvptLvviuvog fJiepiTfJiov scripsisse video
et ApoUonium ts^} fjupiTfjLov tuv tov Xoyou fjiepSiv quatuor libros edidisse Suidas ret-
tulit, an huic operi eadem verba inscripta fuerint haereo, praesertim quum lexicogra-
phum istum in titulis inscribendis negligenter egisse constet. Opus ipsum, si fingere
licet, consimile grammaticae Dionjsii Thracis, Tjrannionis magistri, fuisse videatur.
Initium ille procul dubio aeque atque hic a grammaticae definitione duxit. Fuit yero
haec ypcLfJLfjLATiK^ im Oeupta fjiifji.y,reui C). Qui Aristotelis scripta probe novit, verba
ab eo fjLifjififjLATA C) vocata esse tenebit, id quod in Tjrannionis dicto latere existi-
mem ('). Aristotele quidem grammaticum duce usum esse et aliunde haud aegre
efGcias. Vel participia, quae Dionjsius Thrax C) et verbi et substantivi naturam
O Crain. Oxon. lY, p. 308, 27 tt^ri ^\ irpoo-t^^/ac tp^A} tovoi, xP^'''^^ ffytvjLiceTa.
O Gram. Ox. lY, p. 331,31 iroVoi xavivtg op^oypa^Uci ^, dvaXoyUf ^iaXfxroc, Iru/ioXo^^a, IrtopU*
C) Bekk. An. n, p.668,9.
(*) Rhct. 111,9.
(') Scholiastes hanc sententiam improbans pntasse videtar, Tyrannionem tantnm ea verba respexisse,
qnae ceteri grammatici ntnotrijJLtva ovonata yocant (ou jjlovov yap iripl fiifJLrio-iv xaTa^iWat, oXXa waX «>pl
X,i|scc pij i;^ovo-ac jli/|ui>io-iv).
(*) Bekk. An. p. 639, 30.
29
prae se ferre dixerat, nominam in numero reposnit. Qaot vero partes orationis snm-
pserit, nusquam proditum repperi; attamen nomina propria, appellativa, participiay pro-
nomina et fortasse adverbia eum novisse fragmenta docent. Apud Suidam enim le-
guntur: cir ^ TJyu ATOfACL fjitv eiveti ta KvpiA ovo/JLAtA* SsfJLcLTiKA Sl ri TrpoayiyopiKAj oAi^
fjuLTA ii TA fjLiTox^y ^uae vcrba obscuriora jam alii ioterpretari conati sunt ('}.
Inter haec nominum tria genera id discriminis eum posuisse putem, ut Kvpi(L irofjub
fiinty quod verbum cum Dionjsiano prototjpo congruat(^), irpoa-yiyopiKeL vero et fjLt-
rox^KcL TTApdywyA. Quod Tcpotniyopati SsfjLcLriKci nominat, fjLeroxiKei vero cL6^fjt.a,retf quod
vocabulum in lexicis nostris non inveni, illa nomina, a quibus nova derivari possent
vocabula, aliis interdum esse irptarorvTrA^ fjLrroxiM nnnquam indicare voluerit. Pro-
nomina nfifjuuiia-ii^ eum nominasse, testatur ApoUonius Dyscolus (^), dicens, n ri (ipia-"
fjiivtu TsayifJLtuarttiy al ik ivrojwfJLiAi upirfJiivA 'irpoiruTrA iTApimiciVy ovk iiridcLvui i TvpAVviuiv
^fjLiUiia-eig Avrig ncaXco-fVy quam deiinitionem posteriores grammatici latini non asper-
nati sunt (^). Denique adverbia Tjrannionem novisse ex fragmentis XVI de TroLp^
XXYIIy de y aliisque conjiciam.
Ilrp} Tti; *F(afJLa,\'Kiii ^iaX/xtou.
Hoc in libro Tjrannionem sive hunc majorem illum sive minorem putas
fuisse, linguam Romanam a Graeca esse oriundam contendisse Suidae verba oti irrh
tK Tvi^ 'EKKfiviKiig non obscure indicant. Quae sequuntur tou *Avrtyivovg n 'PufjLCLuvili
^iaAjxto^ verba ad explicandum difficillima sunt Quid? Si emendemus ovk avSiyt-
(*) Lehrs. Herod. tr. gcript em. p. 4l6. n. Das Letzte ist deutlich; denn das Participium ist atl p^pa-
T0( ^cvrtpov und Ixttvo l^ti ^alptxow to fAifiroTt nptarorxmev tlvcu (Iler. poir. 27. 28), auch als Gegensatz
das mittlere verstandlich. Zn dem ersten kann man denken an SchoL Dion. Gram. 679, 10 xoi curo tt^ev^
tl( aTOjixa, wc av^pvweQ tlg tevg ftara fiipeg av^pwirovc, tt; SuxpaTijv xal Tlkaxtava' Prisc. 11, 4, 6. Pro-
prinm vero qnod natnraliter nnioscojnsque priFatam sobstantiam et qnalitatem significat et in rebus est in-
dividuis, quas philosophi axena yocant, ut Plato, Socrates.
Lersch. 1. 1. III, p. 83. DaTs die Bemerkung aus seinem (Tyrannio^s) Werke iiber die Redetheile,
dafs die Eigennamcn aTo^a d. h. in Elemente nicht aufzulosen, dafs die Hauptworter StjyutTixa d. h. auf
Stamme, Wurzeln- zuriickzuruhren und die Participia odijutaTa d. h. ohne eigentliche Wnizeln seien, eine
etymologische Beziehung haben, ist kanm zu leugnen.
(') Bekk. An. p. 634, 21. Er^v] Vh ^uo, npfarirvwev koI napaywyev npurervnev fAv evv lorl t^ xaTa
Tijir npJrriv ^to-iir Xt^^kv.
(') De pron. p. 2, 10.
(*) Don. Putsch. p. 1751. Pronomen est pars orationis, quae pro nomine posita tantnmdem paene signi-
ficat interdumque personam recipit Diom. Pntsch. p.315. Pronomen est pars orationis, quae posita pro
nomine minus quidem plane idem tamen significat Ghar. Putsch. p. 934. Pronomen est pars orationis,
quae pro nomine proprio uniuscnjusque accipitur, personasqne finitas recipit
30
iyww^M^fyvy%mt%nn
vfii? O Adstipalatus est ei teste Prisdano (') Didymns in opere -suo Trep) rii^ icApA
*F(afji.a,kig ivcLKoyidgy neque minus Apio, quem Trtp) tyI^ 'FeofjuLoivig ^icL/Jktov scripsisse
Athenaeus (XV, p. 680 D) refert. Qua de re quali Ptiiloxenus, qui et ipse de lingua
romana librum composuit, usus sit judicio assequi non possumus (Schol. Od. 7, 90,
Et M. s. V. Kopciwi), Obtinuit vero illa opinio apud posteriorum aetatum gramma-
ticos, id quod clare demonstrant Bekk. An. p. 1184; Cram. Ox. IV, p. 174, 7.
(^) Bekk. An. p. 25, 24 avBiytviig aji}utlvti ^^ xov yvi^a-iov xai fii} aKXo^anov fivfi% voBov. p. 463,10
avTo^^wfj yvricriog,
(*) Prisc. pQtsch. p. 1347. Teste Didymo , qni hoc ponit ostendens in omni parte orationis et con-
stmctionis analogiam Graecomm secutos esse Romanos.
Jahresbericht
von Michaelis 1851 bis dahin 1852.
L Die Lehrverfassung
hat weder im Allgemeinen noch im Einzelnen irgend eine erhebliche Yer^derung
erfahren; weshalb ich mich der wiederholten Angabe der Pensa iiberheben zu k5n-
nen glaobe.
IL Lehrer.
Die wichtigste und folgenreichste Yer&nderung, welche das Lehrer-CoUe-
gium getroffen hat, ist die Berufung des Herm Professor Dn Wiese als Geheimer-
und Tortragender Rath in das KOnigliche Ministerium der Unterrichts-Angelegenheiten.
Herr Geheimerath Wiese hat das an unsrem Gymnasio ihm fibertragen gewesene
Lehramt seit Michaelis des Jahrs 1838 mit seltener Ejnsicht, Gewissenhaftigkeit und
Treue verwaltet, und wie wir dies hiermit 5ffentlich auszusprechen uns Terpflichtet
halten, so flihlen wir uns zugleich gedrungen ihm unsre Gluckwiinsche zu der neuen
Laufbahn auch an dieser Stelle darzubringen*
Die Wiederbesetzung der durch Herm Wiese'8 Ausscheiden erledigten Lehr-
stelle hat sich das Kdnigl. Provinzial-Schul-CoIIegium vorbehalten. VorlSufig sind
die Lectionen andern Lehrern unsrer Austalt, die Yerwaltung der Alumnatsgeschftfte
dem Herrn Professor Jacobs iibertragen worden. Den Religions-Unterricht in Prima
hat Herr Prediger Orth zu ilbernehmen die Giite gehabt.
Einc andere Yeranderung in dem Lchrer-CoIIegium wurde durch die Beru-
fung des zweiten Adjuncts Herrn Rehdantz an das Gjmnasium zu Halberstadt
herbeigefiihrt. Dies geschah im Anfang des December 1851. Seine Stelle wurde
durch Ascension der folgenden Adjuncten besetzt und die sechste Adjunctur dem
Candidaten des hdhern Schulamts Herrn Dr. HoUenberg tibertragen. Herrn Reh-
32
dantz aber fiihlt sich die Anstalt zum Oflentlicheu Dank Terpflichtet fiir den erfolg-
reichen Eifer, mit dem er seinem Lehramte an dem Joachimsthalschen Gjmnasium
elf Jahre lang vorgestanden hat.
Am. 3. Juli d. J. ivurde der Anstalt zu ihrem schmerzlichen Bedauern der
zweite Gesanglehrer, Herr Julius Fabricius von Tengnagel, nach fast funfzehn-
jMhriger gesegneter Wirksamkeit, durch den Tod entrissen. Sein Nachfolger ist der
Cantor an der Meuen Kircbe Herr Wendel.
Zu Ostern d. J. wurden zwei Schulamts-Candidaten, welche ihr pSdagogi-
sches Probcjahr an dem Joachimsthalschen Gymnasio abgeleistet hatten, die Herrn
H5lzer und Liesegang, jener an das Gjmnasium zu Wesel, dieser an das zu
Cotbus versetzt. Zu gleicher Zeit verliefs uns Herr Dr. Bournot, Mitglied des
KOniglicheu SemiDars f(ir das hdhere Schulamt, um an dem PSdagogium zu Putbus
ein Lehramt zu libernehmen. Mit der Ablegung ihres pSdagogischen Probejahrs wa-
ren seit Ostern d. J. die Herrn Candidaten Grofs und Schulz beschSftigt.
Ich schliefse diesen Theil meines Berichts mit Nennung sammtlicher Lehrer,
welche wShrend des verwichenen Halbjahrs den Unterricht an unsrer Anstalt besorgt
haben: L Ordentliche Lehrer: 1) Director Dr. Meineke. 2) Professor Dr. KOpke.
3) Professor Dr. Snethlage. 4) Professor Dr. Conrad. 5) Professor Dr. Pas-
8 0W. 6) Professor Dr. Mtitzell. 7) Professor Dr. Jacobs. 8) Professor Dr.
S^ffffert 9) Professor Dr. Giesebrecht. 10) Oberlehrer Schmidt. 11) Adjunct
Oberlehrer TSuber. 12) Adjunct Dr. Planer. 13) Adjunct Dr. Nitzsch. 14) Ad-
junct Dr. Kirchhoff. 15) Adjunct Pomtow. 16) Adjunct Dr. HoIIenberg. H.
Wissenschaftliche Htilfslehrer: 1) Prediger Orth, fOr den Religions-Unterricht in
Prima. 2) Geheimer Jnstizrath Professor Dr. Rudorff, fiir den stiftungsmSfsig zu
ertheilenden juristisch-propadeutischen Unterricht. 3) Professor Fabrucci, fUr den
Unterricht in der italienischen Sprache. 4) Dr. Philipps, f(ir den Unterricht im
Englischen. 5) Dr. Weifs. 6) Dr. Ribbeck. 7) Dr. Fischer. UL Technische
Hiilfslehrer: 1) FUr den Unterricht im freien Handzeichnen der Maler Bellermann.
2) F(ir den Unterricht im Planzeichnen Brtigner. 3) F(ir den Gesang-Unterricht
der Musikdirector Dr. Hahn. 4) Gleichfalls ftir den Gesang-Unterricht der Cantor
Wendel. 5) Fiir den Schreib-Unterricht Lefshafft. IV. Candidaten des hOhem
SchuIamtSy welche mit Ableistung des pddagogischen Probejahrs beschaftigt sind: 1)
Grofs. 2) Schulz.
III. Schiiler.
Die Zahl per Schtiler betrug im ersten Vierteljahr 346, im zweiten 343, im
dritten und vierten 368, von welchen 60 in zwei Abtheilungen Prima, 70 in zwei
Abtheilungen Secunda, 111 in drei Abtheilungen Tertia, 63 Quarta und 64 in zwei
33
AbtbeiluDgeu Quinta besuchen. Die Benefizien des Alumnats geniefsen 120, Pen-
sionaire de& Aluinnats sind 4, die iibrigen besucben die Aastalt als Hospiten. Abge-
gangen sind 97, aufgenommen 125 Schiiler.
Mit dem Zeugnisse der Reife zu den UniversitSts-Studien sind entlassen
worden:
a) Zu Michaelis voriges Jahrs : 1) Wilhclm Heinrich Gercke aus Tem-
pelburg, eyangelischer Confession, 19-|-Jahr alt, 3^ Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima,
studirt Theologie in Berlin. — 2) Theodor Graf von Schlicffen aus Berlin, evang.
Confession, 20|- Jahr alt, 5 Jahr Hospes, 2-|- Jahr in Prima, widmet sich dem Mili-
tairstande. — 3) Richard Wilhelm Dove aus Berlin, evangel. Confession, 18^ Jahr
alt, 7 2' Jahr Hospes, 2 Jahr in Prima, studirt Jura und Cameralia in Berlin. —
4) Ludwig Philipp August Heinrich Laue aus Niederfinow, evangelischer Confes-
sion, IS-f Jahr alt, 1-^ Jahr Hospes und k\ Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, studirt
Theologie in Berlin. — 5) Friedrich August Erdmann aus Lindow, evangelischer
Confession, 20 Jahr alt, 1-^ J^br Hospes und 6 Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima,
fitudirt Theologie in Berlin. — 6) Carl Ludwig Gustav Schulz aus Danzig, evan-
gelischer Confession, \^\ JShr alt, 4-|- Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, studirte Jura
und Cameralia in Berlin. — 7) Albert Carl Adolph Kiihn aus Berlin, evangelischer
Confession, 18 Jahr alt, 6~ Jahr Hospes, 2 Jahr in Prima, studirt Theologie in Ber-
lin. — 8) Hermann Alexander Bethe aus Muskau, evangel. Confession, 20 Jahr alt,
5 Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, widmet sich dem Militairstande. — 9) Otto Paul
Martin Frick aus Schmidtsdorff bei Rathenow, evangel. Confession, 19-1- Jahr alt, 6
Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, studirt Philologie und Theologie in Bonn. — 10)
Moritz Ernst Snethlage aus Barmen, evangelischer Confession, 18-^ Jahr alt, 7 Jahr
Hospes, 2 Jahr in Prima, ging zur Landwirthschaft fiber. — 11) Franz Volkmann
Moritz Albrecht aus Weissig bei Naumburg am Bober, evangelischer Confession,
22 Jahr alt, 1 Jahr Hospcs und 6 Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, studirt Theolo-
gie in Berlin.
b) Zu Ostern dieses Jahrs: 1) Friedrich Wilhelm Reichert aus Miin-
cheberg, evangelischer Confession, 19^ Jahr alt, 1 Jahr Hospes und 4 Jahr Alum-
nus, 2 Jahr in Prima, studirt Theologie in Berlin. — 2) Carl August Ludwig Munkel
aus Pyritz, evangelischer Confession, 15-^ Jahr alt, 7y *^dhr Hospes, 2 Jahr in Prima,
studirt Jura und Cameralia in Berlin. — 3) Ernst Allwin Schuster aus Liibben,
evangelischer Confession, 19 Jahr alt, ^\ Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, studirt
Jura und Cameralia in Halle. — 4) Otto Willielm Adalbert Grantze aus Soldio,
evangelischer Confession, 20-^ Jahr alt, 6 Jahr Alumnus, 2 Jahr in Prima, studirt
Jura und Cameralia in Haile. — 5) Ferdinand Wilhelm Meyer aus Landsberg a.
E
34
d. Warthe, evangelischer Confession, 19-~Jahr alt, 5 Jahr AlamnciSy 2 Jahr in Prima,
studirt Medidn in Berlin.
IV. Anderweitiges.
Von anderweitigen Ereignissen gedenken wir zunSchst der Geburtstagsfeier
Sr. MajestSt des KOnigs am 15. October v. J., welche in hergebrachter Weise durch
Rede und Gesang und feslliche Speisung der Alumnen begangen wurde. Die Fest-
rede, welche der Adjunkt Herr Dr. Nitzsch hielt, behaudelte die Verdienste Ho-
henzollerscher Ftirsten um OfTentliche Kunst.
Am 2. November wurden die von dem Hochldblichen Magistrat uns gtitigst
zugestcllten DenkmttDzen zur Erinnerung an die EinfQhrung der Reformation in der
Mark Brandeuburg an einige Schtiler der beideu obem Klassen vertheilt.
Am 13. October uahm der Winter-Cursus seinen Anfang.
Am 20. December, beim Schlufs der Lectionen vor den Weihnachtsferieny
hielt der damalige Alumnats-Inspector Herr Professor Dr. Wiese eiue auf das be-
vorstehende Fest beztigliche Ansprache an die Alumnen*
Am 19. April nahm der Sommer-Lehrsursus seinen Anfang.
Am 20. Juni begingen die Lehrer und Alumnen der Anstalt in der Dom-
kirche die Feier des heiligen Abendmahls.
V. Verordnungen.
Yon den Verordnungen und Rescripten, welche der Anstalt im Laufe dieses
Schuljahrs dnrch das KOnigl. Provinzial-SchuI-CoIIegium zugegangen sind, heben
wir folgende als von allgemeiuerem Interesse hervor: 1) vom 4. October 1851. SchQ-
ler, welche aus Secunda abgegangen sind, solleu, wte das Abiturienten-Reglement
§.41 festsetzt, nicht frOher als nach zwei Jahren von ihrem Austritt an zum Abitu-
rienten-Examen zugelassen werden. 2) vom 28. October 1851. Die Gefahr eines
ans der Benutzung von Leihbibliotheken hervorgehenden verderblichen Einflusses ist
von den ZOglingen dcr (vjmnasien mit alien zu Gebole stehenden Mitteln abzuwen-
den; dagegen wird die Leitung und Pflege der Schtiler-Bibliotheken auch fernerhin
angelegenllichst ancmpfohlen. 3) vom 27. December 1851. Die Circular-Verftigung
vom 20. December 1848 in Betreff der alle drei Jabr einzuretchenden Personalbe-
richte wird anfgehoben. 4) Vom 13. Januar 1852. Einem Primaner, welcher im
Disciplinarwege von einem Gjmnasium entfernt ist oder ein Gjnmasium willktihrlich
nm einer Schulstrafe zu enlgehcn oder aus audern ungerechtfertigteu Grtinden ver-
lassen hat, soll, wenn er an einem andern Gjmuasium die Zulassung zur MaturitHts-
35
PrilfuDg, sei es als Abitarient oder als Extraneer nachsuchty dasjenige Semestery in
welchem seine Entfernung oder 8ein Abgang von der Anstalt erfolgt ist, ilir das ge-
setzmdfsige Biennium nicht angerechnet werden. 5) Vom 7- Februar 1852. Die
Zulassung von pro facultate docendi gepriiften AusISndern zur Ableistung des Pro-
bejahres oder zu HQlfeleistungen an den diesseitigen Gjmnasien kann nur mit Ge-
uehmigung des Herm Ministers der GeistL Unterr. ond Medicinal-Angelegenheiten
gcstattet werden.
^ VI. Lehrapparat.
Die Bibliotheken der Anstalt sind theils aus den etatsmafsigen Fonds (300
Kthlr. jahrlich), theils durch Geschenke ansehnlich vcrmehrt worden. Yon letztern
heben wir folgende hervor: 1) Palaestra Musarum. Materialien zur EinObung der
gew5hnlichen Metra. Halle 1834. 8. 2 Thle. Herausgeg. von Moritz SejfTert. Ge-
schenk des Verfassers. ^ 2) C. Jul. Caesaris commentarii de bello Gallico. Gram-
matisch erlSutert u. s. w. von Morilz Sejffert. Zweite verbessertc Aufl. Halle 1851.
8. Geschenk des Herausgebers. — 3) Zur Theorie der Perspective fQr krumme Bild-
flfichen, mit besonderer Beriicksichtigung einer genauen Construction der Panoramen
von C. J. Anger. fol. 1 Bog. mit 1 Bog. Abbildung. Geschenk des KOnigl. Schul-
collegiums. — 4) Hamasae Carmina cum Tebrisii scholiis integris edita versione
latina commentarioque illustravit et indicibus instruxit Geo. Guil. Frejtag. Pars poster.
Bonnae 1847. 4. Vom KOnigl. Ministerio der Unterrichts- Angelegenhei-
ten. — 5) Nippon, Archiv zur Beschreibung von Japan. 17-20. Liefer. mit den dazu
geh5rigen Abbildungeu. fol. Von demselben. — 6) Entwurf der Preufs. LitterSr-
geschichte von Pisanski. 2^'" Bds. 2. Lieferung. Von demselben. — 7) Catalogus
librorum manuscriptorum quae inde ab anno 1741 bibliothecae Lugduno-Batavae ac-
cesserunt. Descripsit Jac Geel. Lugd. Bat. 1852. 4. Vou einem Lehrer. — 8) Ferd.
Beckers Schulgramraatik der deutschen Sprache, herausg. von Theodor Becker. Sie-
bente Ausg. 1852. S. Geschenk des Herausgebers. — 9) Lepsius Denkmale aus
Aegjpten und Aethiopien. 5-32. Liefer. Voin KOnigl. Ministerio der Unter-
richts-Angelegenheiten. — 10) Puttrich, Denkraale der Baukunst des Mittelalters
in der Provinz Sachsen. Schlufsheft. Von demselben. — 11) Bemerkungen (iber
Sprach- und Musik-Rhjthmen uud die Quantitdt der deutschen Sprachlaute u. s. w.
von Fr. Bultner. Havelbcrg 1543. 8. — 12) Bemerkungen (iber die QuantitSt der
deutschen Sprachlaute u. s. w. vou BOttner. Havelbcrg 1843. 8. Beide von den
Verwandten des verstorbenen Verfassers. 13) Vjiidiciarum Slrabonianarum liber.
scripsit Aug. Meineke. JBeroIini 1852. 8. Geschenk des Verfassers. 14) C. Sal-
lusti Crispi de couiuratioue Catilinae et de bello Jugurthino libri. ex historiarum li-