Skip to main content

Full text of "Dionos tou Chrysostomou Logoi. Dionis Chrysostomi Orationes. Recognovit et praefatus est Ludovicus Dindorfius"

See other formats 


ΗΑΝΟΒΟΙΙΝΟ 
ΑΤ  ΤΗΕ 


υΝΐνΕΚ5ΙΤΥ  ΟΡ 
ΤΟΚΟΝΤΟ  ΡΚΕ55 


Λ, 


ΔΪΩΝΟί:®   - 

ΤΟΥ    ΧΡΥ202Τ0Μ0Υ 

ΛΟΓΟΙ.  ) 

ϋΙ0ΝΙ8^  0ΗΙΙΥ8Ο8ΤΟΜΙ 
0ΚΑΤΙ0ΝΕ8. 


ΚΕΟΟαΝΟνίΤ  ΕΤ  ΡΚΑΕΡΑΤυβ   Ε8Τ 

ιυυονιουδ  ΒΐΝΒ0ΕΓΐυ8. 


ν  ο  Ι..     Ι 


ψ^' 


ΙΙΡ8ΙΑΕ 

δϋΜΡΤΙΒϋδ   ΕΤ   ΤΥΡΙ8   Β.   Ο.   ΤΕϋΒΝΕΒΙ. 
ΜΟΟΟΟΙ^νπ. 


ν.ι 


ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ. 


Οοάίοθδ  Βίοηΐδ  (^ϋϋπι  οιπηβδ  3(3Γηοάαιη  δίηΐ  νίΐΐοδί  οογ- 
ΓβοΙΟΓυιηαιίθ  θΐ  ϊηΙβΓρΓεΙϋπι  οοηΐΓΠθπΙίδ  βΐ  δάάϊΙ&ΓηβηΙϊδ  ίηαΐϊΐϊ- 
1)υ5  ΓθίεΓίϊ,  ηβο  ταπο  ΐΒοαπίδ  άβΓοηπαΙί,  ιηΐΐιΐ  ΟΓ&Ιίοηβδ  είαβ 
οοΓΓθοΙΐοΓθδ  θάβηΐϊ  1ϊΙ)Γ0Γυιη(ΐα6  ΐΏβχίηιβ  πιεϋοΓϋπι  ορβ  Γηαΐΐίδ 
1ί1)6ΓΕηΙί  νίΐϋδ  Ιιβαά  ρβαοΕ  Ιαπίθη  βο  ρΓΕθδθΓΐΙπι  άβ  ξ^βηετθ  ίη- 
ΙαοΙα  ΓαβΓυηΙ  Γβΐίηςυθηάβ  ςυοά  ηοη  ϊη  δΐη^αϋδ  θδΐ  νοο&ΐ3υΗδ, 
56(1  ίη  οιηηί  ΟΓδΙϊοηβ  ίΐα  ρρΓίυτΙιβΙίΐ  αΐ  νΐχ  δβηίθηΐία,  ηθάϋΐη 
ν6Γΐ)£ΐ  θχ  Η^ΓΟΓϋπι  νθδ1ϊ§-ϋ5  ροδδΐπΐ  Γβδίίΐυΐ.  Ν&Π1  βΐίδίη  πίθΠο- 
Γϋΐη  δ&βρβ  ΙαηΙϋδ  βδΐ  ϊπΙθγ  δβ  (ϋδδβηδϋδ,  υΐ  βρρ^ΓβαΙ  ϋίοηίδ 
Οπαϋοηβδ,  ρΓοχίηιΐδ  ροδΙ  θυηι  δβοαίίδ  ίηιιΐίαιη  ΙβοΐΊΐ&Ιβδ  θΐ  άβ- 
δΟΓΪρΙίΐδ,  άθίηάθ  ηιΐπϋδ  €θ1βΙ)Γ3ΐ3δ*),  ηιυΐΐο  δπΐβ  οοάίοϋηα  δυρβΓ- 


1)  Α(1ηιο(1ιιηι  Γ3Γ3β  βνιηΐ  3ρυά  ΓβοβηΙίθΓ63  ϋΐοηΐδ  οοπιιηειηθ'3- 
Ιΐοηβδ,  νβΐηΐ  Ευδίβΐΐιϊαπι  ίΐΐϊςαοΐϊβδ  Βά  ΗυπιβΓυπι  (αΙ)ί  ςαοά  βοήΐιϊΐ  II. 
ρ.  258,  14:  Ήγεμονικϋότΐρον  δε  τανρος  λέοντος,  ώς  καΙ  6  χρν- 
σονς  /ύίων  μΐλΐτά ,  την  μεν  τον  λέοντος  άρχην  τνραννίΛην  εϊναι 
ν.αταο•κενάζων ,  την  δε  τον  ταύρου  βααιλιχην,  Γβίρϊοϊβηβ  Ογ.  2, 
ρ.  35,  22,  Ιιαυύ  (1υΙ)Ϊ6  ΓεΓοΓέ-ηάαιη  εΪ  ίηδΟΓΪριϊοηειη  0Γ3ΐϊοηϋπι  ία 
Αΐ(1ϊηα  ρ.  4  6ΐ  Ι'ώΓΪδ  ηοηηαΐϋδ  ροβϊΐβιη  'Ρητορί-Λαϊ  μελέται.  δϊπιί- 
ΙίΙθΓ  ϊίίειη  8ΐίΙ)ϊ  υΐϊΙϋΓ  νβΛο  νοηματιζω  ά&  δΟΓΪρΙοηΙιαδ  οχεδίχών 
νοημάτων.)  βΐ  ϋΐοηγδίαπι  ν.  209,  υΙ)ϊ  άεΙεπΟΓβπη  δεςαϊΙΟΓ  δοήριυΓθπι 
άποδημείν  ρΓο  έπιδημείν  2,  ρ.  246,  11,  δοΐιοΐ.  Ηβδϊοιίί  Ορ.  109, 
υΙ)ϊ  3(1  1,  ρ.  237,  16,  τεδριοΐι  ροΐϊαδ  ςιιβιη  ςαο  ΟβϊδΓοΓίΙηδ  τείιιΐίΐ, 
ρ.  9,  12,  Τ1ιοιη3πι  ρ.  421,  625,  ϋ1)ϊ  έγρηγόρως  ιϋοβηΐεπι  νίΙαρβΓαη» 
ηοη  νϊ(ϋΐ  δοπρδίδδε  ςΐίθ(1  ηΐϋδ  εβί  ΐη  Ιί1)Γί8  έγρηγορώς.  ΡΓθΐ•δΐι» 
ηε^Ιβχϊδδβ  νϊ(1εηΐιΐΓ  ί.εχίοθ5ΐ"3ρ1ιί ,  (ΐιιί  βαβρε  οϊΐαηΐ  €38δίϋΐη  Όϊο- 
ηεπι,  είδί  ΟΙίΓγδοδΙοπιαδ  ηοη  ηιϊηυδ  ςιΐ3πι  ΐΐΐε  νείεπεβ  Η  ΙβοΐίΐίΐνεΓ»!  εΐ 
δβερε  ιηοάο  Ιοοοδ  εοΓυηι  3£ΓεΓΐ  ηοοάο  τεΓΐ)3  εχρήπιίΐ,  υΐ  ίη  {ρι9•ος 
η  τρνγήτρια  1 ,  ρ.  134,  16.  Οεπιοδίΐ).  ρ.  1313,  β,  εΐ  3ΐί1)»  Ηειοοίοιί, 
Τ1)ϋογ.ιϊ(1ϊδ ,  ΡΐΕίοηίδ,  Χεηορίιοηιΐδ,  νείαΐ  Οοην.  1,5,  αντονργονς 
της  φιλοΰοφίας ,  1,  ρ.  2,  28  .  Αηαϋ.  2,5,9,   φορερώτατον  έρημι'α. 


IV  ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 

δΐΊΐαΓΠ  αβΙ&Ιβηη  ηΐ3ΐΘ  Γαίδδθ  1ι&1)Ηίΐ8,  αΐ  ΐαιη  ΡΗοΙΐϋδ,  ηυϊ  ηοη 
οΐ)80ϋΓβ  δΐ^ηϊΓιοίΐΙ,  ςϋθπι  &β€[ίΐ&1θδ  ΟΗΓγδΟδΙοιηαιτι'^)  νοο&ΓΐηΙ, 
ιηίηϋδ  δΘ  αοΙηιίΓαΓί,  ηοη  ηιοθο  ΟταΓιοηβδ  ηοη  ρΐυτβδ  ηοδδθΐ  (^υίΐηι 
Ιιοάίβ  δϋρθΓδαηΙ,  οθΙθγ&  βαίοπι  βίιΐδ  δοπρί»,  ςυαβ  ΡΙιϋοδίΓίΐΙαδ, 
8γη6δΐα8,  δίοΐ^αβαδ  1觕(ίΓυηΙ,  ηοη  νίάίδδοί,  δβά  ρΙϊ3πι  οίΐδάβΐΏ 
δΐη^υΙαΓαιη  ροηίΐΐ  ϊαδοπρίίοηβδ  ςυίΐβ  βαηΐ  ϊη  ΓιΙΐΓίδ'),  ^Γίΐιτιΐϊΐίΐ- 
Ιΐοο  δ3βρθ  άϊ§•ηΐοΓθδ  (}υ3ηι  Βΐοηβ,  υΐ  ΟΓαΙϊοηϊδ  59  οοίΐϊοίδ 
&αοΙθΓΪΙ&ΐΘ  3.  πιβ  δαΐ3ΐα1α  εβτι  δε  παράφραβίς,  ^Ιςυβ  οΙίαπΊ  Οτα- 
Γιοηθδ  77  βΐ  78  ΓβοβπδθΑΐ  Ιβη^υαιπ  όαίΐδ.  Ρι-ορϊοΓ  αυίοιη 
ϋϊοηΐδ  36ΐα1ΐ  δγηβδίαδ  ηοη  δοΐαηι  αδίόρ&ωτα*)  οΊιΐδ  ηιβΠΊΟΓειΙ 
βχβηιρΐ3Γί3.  ϋΐοηβ  ρ.  59,  Β ;  62,  Α  (οοηΓ.  ΕρΙδΙ.  153,  ρ.  291,  Ο), 
δβά  βΙΐίίΓη  ίΐ),  ρ.  39,  ϋ,  νβΓΐ)»  βϊϋδ  ηοηηαΙΙα  δίΤβιβπδ  οχ  ΟταΙ. 
4,  ρ.  90,  10  θά.  ίΐρδ. :  Οίς  ποτέ  εκείνου  τυχεΐν  επεκλωααν 
αγα&οιΐ  ΜοΙραί  παιδείας  νγιονς  καΐ  λόγου  μεταλαβούΰιν ,  καΐ 
δη  πεπρωμ,ένον  αυτοΐς  εκ.  &εών  εγένετο,  ίη  Ιιϊδ  ίρδίδ  νϊΐΐυηα 
ίΐΓ^αίΙ  ϊΐα  δοπϋεηδ :  Παύεται  δε  τον  βιβλίου  τον  λοιπόν 
έπαγγειλαμ,ενος  αντίκα  αποδωβειν,  οτω  ποτέ  πεπρωμένος  εκ 
&εών  εγένετο.  Οϋδβ  ηυοηιοάο  οαιη  δοιϊρΙαΓϊΐ  οοάίοαιη  ϋίοπΊδ 
οοηοίΙΪΗηάα  βδδβηΐ  (^αυπι  ηοη  βρρ&ΓΘΤβΙ,   ο^^ο  άεηιυηι  ίη  Γιΐ3Γϋ 


1,  ρ.  57,  21;  6,  1,  8,  πνλνα  μεταοτρεφόμενος,  1,  ρ.  218.  20.  Οκ» 
άβ  ηβ^ΐβοΐίοπβ  οοπηιΐ6ΐ•ίΙαι•  ΝΪ6ΐ3υ1ΐΓίιΐ8  δοΐιοί  ΗΊδΙοΓ.  νοΙ,  3,  ρ.  296, 
υΙ)Ί  (1β  Οίοηΐδ  βΠοιιχιιιςυο  ΓβοβηΐϊοΓαΓη  ιΙιείΟΓυηι  νίΠιιΓώιΐδ  ρΐ  νίΐϋβ 
άίίρυΐίΐΐ.  ΜβΓποΓαΙ  νβιο  Ρ1ΐΓγηϊο1ιυ3  ρ.  30  ί,ο\).:  ^ίων  δε  ο  φιλό- 
αοφος  βνν  τω  ν  λέγων  (πιονμαι)  άμαρτάνει ,  εχ  1,  ρ.  425,  4. 
Ταιη  Ιυϋαιηίδ'ΟΓ&Ι.  7,  ρ.  212,  0:  Διογένης  δε  και  πένης  ων  και. 
χρημάτων  ενδεής  ΐίς'Ολνμπί'αν  έβάδιξεν,  Άλ^ξανδρον  δε  και  ην.ΐΐν 
ίτίέλενε  παρ'  ίαντόν,  ε£  ούτω  (οοιτηρίπηι)  6  ^ίων,  ςιΐίΐβ  ΡβΙεινίυΗ 
νβΓίϊΙ,  8ί  βα  ίη  Γβ  Γιάβδ  ϋϊοηΐ  Ρηίδϋβο  Ιι&ΙίβικΙα  68ΐ,  αά  ΟιαΙ.  4  ΓβΓβΓβηδ. 

2)  Οιιοά  ραναΐΏ  νϊδίιηι  ϋΙ^Γαρίο  ίη  οοά.  Εδοοπ&Ιβιΐδί  βρικί  Μ11- 
ΙεΓϋΐη  ΟαΙα'οςϊ  ρ.  107:  Εντυχοίης  ^ιόγενες  (*ΐο),  ου  μόνον  χρν- 
βόστομε,    αλλά  και  ολόχρνοε. 

3)  Βορνα&ενιιιω  ρτο  Βορνΰ&ενιτίκφ  2,  ρ.  100,  10  6(1.  1.ΐρ8. 
1ίΙ)Γ&Γϋ  β83β  άαχί  ρεοοβίυιη. 

4)  ΟοηΓ.  άβ  οοάΐουηι,  απίεςπαπι  ίκΙοΙθΒοεηΐβ»  ϋδ  ιιΙεΓβηΐπΓ, 
διορθώσει  ϋίοηιείΐΐδ  δοΐιοΐ.  ίη  ϋϊοηγδ.  Υϋΐοϊδουϊ  Αηεοά.  νοΙ.  2. 
ρ.  173:  ϋρό  τον  αρξασ'θ'αη  άναγινωσζειν  6  διορ&ωτης  λαα- 
βάνων  το  βιβλίον  διωρ&οντο  αυτό,  ί'να  μη  άναγνονς  6  νέος 
επταιαμίνον  είς  ν.ακήν  εξ,ιν  ^μπέατ}  κ.  τ.  λ.  0,\ή\\%νηοΑ\  αδιόρ- 
θωτα βχβιτιρΙίίΓίει  ηιεηιΟΓΕηΙ  δίερίι.  Βγζ.  ίη  Γεδρωσία  εΐ  βΐί'ι,  βΐΐϋΐΏ 
ίη  δαΙ)3οπρΙϊοηίΙ)ΐΐδ  οοάΐοπηι ,  υΐ  ΧεηορΚοηΐίδ  Ηί&Ι.  Ογ.  1.1  εχΐΓ.  ίη 
βΰ(1.   ςιιβηι  ιΐίχί  Ρ.   ρ.  67  εά.  Οχοη. 


ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.  V 

λΊη<1οΙ>οηβη8ί*)  βΐηιϊΐβ  (ΐαίά.  άθρΓβΗοηάί,   ςαί  οίς  ηοτε  ίκείνου 

βιν 
τυχεϊν  εηεκλώα  αγα&αΐ  μοΐραι'  παιδείας  νγιονς  '/.αΙ  λογον 
μεταλαβονβί  και  ότι  πεπρωμενον  αυτοΐς  εκ  &εών  εγένετο. 
^\1οά  ί^ααΓη  ϊηΙθΙΙϊ^Ί  οθγΙθ  ροδδϊΐ,  Βίοηί  ΓβδίΊΐϋϊ.  Ριοχΐπιαδ 
ροδίΒνηθδίυηι  Ιοειηηβδ  δΙοΙ)£ΐβυδ  ηοηηαΐΐ»  οχ  ρθΓάίΙίβ  Βΐοηίδ  δοπ- 
ρΐίδ  οΊΐανίΙ,  ςπίΐβ  βχΐιώαί  ροδΙ  ΟΓδΙϊοηβΓη  ΟοΓΪηΐΗίίΐοβηι,  είδΐ  ηοη 
άίχθΓΐιη  υΙηίΓη  Ηυίϋδ  3η  αΙΊαδ  δίΐ  ϋίοηϊδ  Οικονομικός,  υΐ  δαΐ- 
(138  ςυ&θ  ΟΓπίδδϊδ  0Γ3ΓιοηϊΙ)α8  ϋίοηΐ  ΐΓί1)αϊΙ,  Ιιαίιΐδ  ίΐη  ΣίΠαβ 
ΓαθΓΪπΙ  άιΛίΙίινΊΐ  ΒΓθί^υϊ^ηϊαδ  Τΐβε  (168  αηοϊεπΒ  0Γαΐ6ΐΐΓ8  Ογ608 
νοί.  2,  ρ.  73  δθα[(^.  Ιρδειιη  θπίηι  €οΓΪη11ιί303ΐτί,  βΐϊδίη  &  ΡΗοΙιο 
ίηΙθΓ  0Γ3ΐϊοηβδ  ϋΐοηϊδ  ΓρρβΓίίΐιη,  οθΙβΓΪδ  ροδίροδϋί  Ιαηςπβιη 
&ηοηγιηΊ :  (^αειιη  ϋίοηϊδ  ηοη  βδδβ  ροδίςηβηι  ΝίεΙιυΙιπαδ  ΗϊδΙ. 
Κοπϊ.  νοί.  1,  ρ.  118  δΐιίιηαάνβΓίθΓίΐΙ,  ρθουΐίαπςυθ  άίδδθΓΐ&Ιίοηβ 
άβηιοηδίΓανβΓ&Ι  ΕιτιρθΓΪαδ  (Βρϋηδνΐ^&β  1832),  ηοη  πΐ3^ίδ  Γα- 
νοΓΪηο  ΐΓ!ΐ)υΊ  ροδδβ  οδίβηάίΐ  Ι.  V..  ΜηΓΓβδ  ϋίδδθΓΐ.  άθ  ΓβνοΓίηϊ 
ΑΓθΙδΙθηδίδ  νϊΐ»,  δίαάϋδ,  δοπρίΐδ,  ΤγϊιϊθοΙϊ  3ά  ΚΗοη.  1853, 
ρ.  92 — 97.     Οϋϊυδ  ίΐαίβηι  δίΐ  ηβηιο  άυπι  ροΐϋίΐ  θΓϋβΓβ. 

Οοάϊοθδ  νβΓο  ςαϊ  Ιιοάίβ  δαρθΓδυηΙ  ϋϊοηϊδ  δι  ηαίδ  3οοιιγ&- 
Ιίαδ  6Χ3ηηίη&νβΓίΙ,  ΓίΐοίΙθ  άοριείιαπάβΐ  θΙϊλπι  πΐί•1ϊοΓβδ ,  ^α^ηινϊδ 
Βΐϊαδ  3ΐϋ  ρΓ3β5ΐθΙ,  ϊη  ηιυΐΐϊδ  οοηνοηίΓο  νίΐϋδ,  ςυ3β  ηϊδΐ  3ΐϊαη(3β 
3Γ§•ϋϋηΙαΓ,  δοηΙΐΓΪ  Γ^οίΓιαδ  ροδδυηΐ  (^υβιτι  ΙοΙΓι ,  νθίαΐί  ςααηι  1, 
ρ.  79,  4,  ρΓΟ  ΕϋΓΪρίάθο  ΟΓβδΙ.  2,  ανμφορα  '9•εηλατος,  οηιηβδ 
οοπδοηΐίαηΐ  ΐη  βνμφοραν  νβΐΰνμφοραΐ  δαιμόνιον^),  δϊιηίΙίΙβΓςυο 
ΐη  αΙϊοΓϋηι  Ιοοϊδ  ροβίΛΓϋπι ,  οηιηίηοιίϋβ  αάηιοάαηι  π6§•1ι?ρηΙθΓ 


δ)  ΟββΟΓΪρδϊ  ίπΓΓΕί  ρο5ΐ  ρΓΐΐεΓαΙίοηβιη. 

6)  Νοα  0Γβ(1ϊ1)ϋ6  βηϊιη  Όίοηβπι,  είδί  ηοη  βοίαπι  ΗβοαΙ).  ν.  607 
ΐαηςη&ιτι  ΟοηηοΊ  οίΐβΐ  1,  ρ.  430,  2,  δκιΐ  βΐίίΐηι  ΗβΓο.  Γ.  673  ηοηηϊΐιίΐ 
ΐιηπιαίίΐΐ  2,  ρ.  434,  30,  νβΓδυηι  βίο  εχ1ιίΙ)υΐδ5ε  πιεπιοπΙεΓ  δοήρίππι,  ιιΐ 
ίεοϊΐ  εχ  ρ8Γΐβ  ίη  ΑΓοΙιΠοοΙιείδ  2,  ρ.  6,  25,  βΐ  Εΐϋδ  νοί.  2,  ρ.  28δ,  3. 
Αρηά  Ευπρϊιίειη  βιιίειη  &εήλατον  \<το  &εήλατος  εΐϊ&ιη  βΙϊΊ  ςιιϊ  νβΓ- 
δηδ  ί11ο3  ΰϊΟΓϋηΙ,  ςιΐδΓπνίδ  βεΓνϋΠίεβ  ανμφορά.  Νεςπε  ία  Γογποϊ» 
νθΐΙ)οηιηι  βηΐϊίΐπϊδ  ΓεάάβΠίΠδ  ίΐα  ίηάΊΙί^εϋΐεπι  ραΐβνί  Γαϊδδε  ϋϊοηεηι, 
ηΐ  2,  ρ.  163,  4,  κεχρισμένον  8οηΙ)6Γει  ρΓΟ  Απδίορίιβηεο  κεχριμέ- 
νου ,  οηίϋδ  νεδίϊ^ίϋπι  δεΓνβΓβ  νΊάβΙΠΓ  κεκραιιενου  ίη  ΟΓαιηεή  ΑηεοίΙ. 
Ρβήδ.  νοί.  1,  ρ.  19,  ςιιαηι  -κεχριαμένον  &ίΙ  εΐίβηι  ίη  νϊια  δορίιοοίϊδ 
ρ.  8,  2  εά.  Οχοη.,  υΐ  Γβιε  δβηιρει  α  ίιιΓεηιηΐ  ΠΙϊΓΕΓϋ  ϊη  Ιιοο  νβΛο  βΐ 
νοο&1)η1ο  χρΐαα,  οΙε  (ΐαΊΙ)υδ  άϊχί  δΐά  ΧβιιορΙιοηΓίδ  ΑιαίΐΙ)αδίη  βΐ  Ουγο- 
ραβίϋβπι.  Ιη  νεΓδ'ώιΐδ  ΗοπιεΓίοΐδ  &ρα(1  ϋϊοηεπι  Γοιπι&ε  ερϊο&β  δαερϊη» 
κχ  1ί1)Γί8  βαηΐ  ΓβδΓιΙα!»ε. 


VI  ΡΕΑΕΓΑϊΙΟ. 

δοπρίοδ,  θίίβΓΠ  ϋΙ)ΐ  ηΐΗϊΙ  ΐη  δεηίβηΐΐίΐ  νϊΐϋ  οδββ  νίθβΙυΓ,  ίη  οτά- 
Ιΐοηβ  6ΐ  άΐΆΐβοΙο  δΟΓίρΙοπδ  Γβάάεηάίΐ  ρΙυΓίηιυιη  Γ&ΙΙβΓβ.  1ΐ& 
ςαϊοςυΐά  βραά  ϋϊοηβιη  εδί  ηοΓπίηυιιι  ρΐΌρποΓυηη  ιηΐηυδ  ΐΓΪΙο- 
Γαηι  ρΙθΓαπκιαε  ηαβ^ίδ  πιίηυδνβ  ΓθρβΓΪΙϋΓ  οοΓΓυρΙυω,  αΐ  3ΐη- 
ρΙαίΏ  ίιυίϋδπιοιϋ  νϊΙίοΓαηι  ο&ΐίΐΐο^υηι  ροδδίΐ  οοιηροηβΓβ  ςυϊ 
οπιηΐα  νθΓιΙ  οο1Π§•θΓβ,  βΐ  ηίδί  ίΐΐϊυηάβ  οοηδΙ&ΓβΙ,  ηβιηο  βδκθΐ 
δϋδρΐοαΙϋΓαδ  Ι&Ιβηδ  νίΐΐηηι ,  ιι1)ί  ν<?1  ΓβρβΙίΙϋΓ,  υΐ  2,  ρ,  274, 
6,  Δημόδοκος  ΐΏβαιοτΆΐητ  ΟΓοΙοηίίΐΙβδ  ηιβάϊοαδ,  ίΙθΓϋΠίςυβ 
ύίΐΐίνο  ^ημ,οδόκω  13.  Οαβιη  ςυαηη  ^ημοκηδην  άίο^Ι  ΗβΓοάο- 
Ιϋδ  3,  125  — 131,  ϊίίβηι  δΟΓΪρδίδδβ  Βΐοηοιη  Ιβηαϊ  ο崙ηοδθΐΙυΓ 
ν65Γι§^ϊο  δοπρΙαΓ&β  ^ημοδόκης,  ηαίΐβ  ρτΐοΓΐ  Ιοοο  οδΐ  ΐη  ιηβ- 
1ίοηΙ)α5.  \νγΙΙί•ηΙ)ίΐοΗϋ  οπίπη  άο  ΡΙαΙαΓοΙιυηι  ρ.  74,  Β,  ορϊηίο 
ϋθαιοάοϋϊ  ηοΓηβη  ϋϊοηί  ΐΓΪΙίαδ  Γαΐδδβ  β  δοοΓαΙίοοΓαιη  ΙβοΙϊοηβ 
ςααηίχ  ϋβιηοοθάϊδ ,  ϊρδο  1ί1)Γ0Γυιη  ίπάίοίο  ηοη  ιηΐηυδ  τβΓβΙΙΐΙαΓ 
(ΐαΛοι  ηιβηΙΓβδΙα  ΐηιΐΐαΐΐοηβ,  ςαα  ΗειοάοΙυηη  βχρπΓπεηδ  ϋΐο 
*  νΐοΐδδΐηι  ΐΐΐΐ  &1ΐ€[αΐ(1  ορΐδ  Γογγθ  ροΙθΓΐΙ.  Ναηι  δρυοΐ  ΗθΓοάοΙαηι 
ςαοά  θδί :  Ελληνικοΐβι  ίημαΰι  χρεωμένος  καΐ  ήπια  μετά  τα 
ίΰχνρα  ηροβαγων  ντννον  τέ  μιν  λαγχανειν  εποίεε  καϊ  εν  χρόνα 
ολίγω  νγιεα  μιν  εόντα  αττέδεξε,  ϋΐβ  βΐηβ  εόντα,  ΓοΓίβδδβ  εΐίαιη 
δΐηο  3ΐΙβΐΌ  μιν,  δΟΓΐρδΐδδβ  νΐ(]θΙϋΓ,  αΐ  134:  '^ς  δε  αρα  μιν 
μετά  ταύτα  ίώμενος  νγιεα  άπέδε'ξε,  βΐ  Οίο  ρ.  274,  7:  "0?  καΐ 
παραχρήμα  μεν  καΰ•ν%νώΰαι  αντον  εηοίηΰεν,  είτα  καταπλάτ' 
των  και  καταιονών  και  ταλλα  έπιμελη&είς  ολίγων  τριμερών 
νγιά  απέδειξε,  υΛ)Ί  άβίείο  μεν,  φιο^  οιτηΐΙΙυηΙ  ηαεΙΐοΓΘδ,  βΐ 
είτα,  φιοά  ΐΐεηι  ΟΓηΐδδαιτη  ΐη  βΙϊο  Μεβπτηαηηΐαηαδ  ρβ11ΐ(1ο 
ίΐΐΓίΐηιεπΙο  ροηίΐ  δυρΓίΐ  νεΓδυηι,  ΐηΙθΓρα秕εη(3αηι  νΐάεΙαΓ  και 
παραχρήμα  καϋ'νπνώΰαι  εποί^βε  καταπλαττων  και  καταιο- 
νών καΐ  ταλλα  —  απέδειξε.  —  2 ,  ρ.  285 ,  26 :  Τοις 
Σνρων  καΐ  Βαβυλωνίων  υφαΰμαβι,  (\\ιηηι  Ίητβ  Κεΐδίίΐϋδ 
άθδϊάεΓ&ΓΐΙ  Σηρών,  ΐάεηιςιυε  ηοιηεη,  δι  ίιΐο  ροδΐΐυηι ,  βΐΐαπι^ 
ϊηΓΓ3,  ρ.  287,  10,  υΙ)ΐ  §•εηΐ8β  &η1εα  ηιεηιοΓειΙείδ  ιερείΐΐ; 
Αρα  έν&νμειΰ&ε  οτι  πάντες  ούτοι,  λέγω  δε  τους  Κελτονζ 
(ακαιοτάτους  οοά.  ΜεεΓπι&ηηΪΣΐηαδ,  (ΐυΐ  εΙΙβΓΠ  ρ&υΙΙο  αηΐε  περί' 
κείτων  ρΓο  περί  Κελτών)  και  Ινδούς  και  'Ιβηρας  και  Άραβας 
και  Βαβυλώνιους ,  βΠβηΐδ  ά\)  Ηοο  Ιοοο  Ιΐ3εΓΪδ  δΐΐ  δϋΙ)δΙΐΙαεη(1υηίΐϋ 
ηιΐΐ'ϋπι  ϊηΙεΓ  Ιιοδ  εΐ  Β£ΐΙ)γ1οηΐθδ  ΐηίετροηΐ  ΑΓ&1»αδ  ,  ςαυηι  ψΐΆβ•\ 
ίεΓ  Η&δ  ^θπίεδ  ρ.  286,  19,  κιεηιΟΓεηΙαΓ  ηοη'Άραβες,  δεά  Αιί 
ϋ•ίοπες  οι  ανω,  ςυοδ  οεΓίε  άΐδίΐη^αΐΐ  βΙ>  ΑΓ&ΙιΐΙιαδ  1,  ρ.  413^ 
22,  23,  αΐ  καΐ  Άραβας  ηηη  ΐϊΐΐηιΐδ  €[α3ηι  και  "Ιβηρας  εχ  ηι^Γ-ι 


ΡΕΑΕΡΔϊΙΟ.  VII 

ξϊηβ  ϋΐαίαιη  νϊάβαΙαΓ  ρΓο  και  Σηρας.  —  νίΐίοδβ  1ί1)π  1,  ρ.  76, 
6:  Την  των  Σακών  εορτην  ρΓΟ  Σαχαίων,  ψιατη  υπΕίιη  νβΓαιη 
βδδβ  ΓοΓΓΠΕίηι  δ&Ιϊδ  ρΓθΙ)αΓβ  νϊάβηΙϋΓ  ςαββ  άίχί  αά  ΤΗβδ. 
δΙβρΙίΕΐηί,  νι1)ϊ  δίιηίΙίΙβΓ  Ιη  Σάκα  άθρΓαναΙαπι  ηοΐ&νί  βραά 
δΐΓ£ΐΙ)οηθΐΏ  11,  ρ.  512,  ςιιο  ηιίηαδ  βΙΐ&ΐΏ  ΓεΓβηάαιη  Σάκων 
ϊίοο  αοοβηία,  ΐ£ΐηο[ϋαηι  &1)  Σάκαι.  ίθνϊοΓα  δαηΐ  Μεταπόν- 
τΐΌΐ  2,  ρ.  9,  14,  (ΐιιοά  βχ  ρΓορίηο[υο  Θονριοι  ρΓΟ  Μετα- 
ηόντιον  ϋΐ&ίαιη  οοηϊθοΐ  αά  δίβρίιαηϊ  Τΐιβδ.  Ιΐβιη  "Ορβας  Άα- 
νϊαβ  2,  ρ.  44,  5,  ςιιβιη  ροΓ  γ  δοπΙΰθηάαΓη  βδδβ,  υΐ  νοίβ- 
1)αΙ  0ίΐδ3ϋΙ)οηϋδ  βΐ  βδΐ  3ραά  δΐΓ3ΐ)οηβιη  βΐ  Ρϋηίυιη,  νδπβία- 
Ιθΐη  ΟΛ&δ  αραά  Ιιυηο  ρβΓδυ&άθΓβ  (Ιϊχϊ  ϋ^ΐάβω.  —  2,  ρ.  239, 
10,  (ΐαϋΐΏ  Θαμνρα  ρΓΟ  Θαμυριδος  βχ  1ίΙ)Γίδ  δίΐ  ΓβδΙίΙυΙϋπα ,  ββ- 
άβηκιαβ  ίοητια  ίΐραά  ϋίοά.  3,  59,  67  αΐΐβπ  βχ  οο(ϋοϊΙ)ϋδ  Γβά- 
άϊίΆ,  ρΓοΙ)α1)ϊ1ϊδ  οοηίβοΙϋΓίΐ  βΓ&Ι  βΐίαηι  1,  ρ.  247,  1,  Θάμυρις 
ϊη  Θαμνρας  βδδβ  ιηαΙαηάυΓη.  Οα&ηι  ϊρδβπι  γπϊΙιϊ  οοηβηπίΐ- 
νΐΐ  οοάβχ  ΜββΓΐη£ΐηηϊ&ηαδ ,  (^αί  ις  1ι&1)βΙ  ϊη  ΙϊΙαΓα  βΐ  ΕΐοοβηΙϋηι 
βυρθΓ  α  ραΐϋάο  αίΓαιηβηΙο,  υΐ  νίάβΙαΓ,  α  οοΓΓβοΙοΓβ  ροδϊΐυιη. 
ΑΗδ  Ηυϊϋδ  δ^βηβΓΪδ  νΐ1ϊ&  κυηΐ  Παλφό^ροις  1,  ρ.  216,  5,  ϊη 
ηάλιν  βάϋ•ροις  &ϋΙ  Παλιμβάκτροις  οοΓΓυρΙυπι.  Εΐ  ρ.  377.  25, 
ίη  ΟΓβοαΙο  άβ  Τΐΐθ&^βηβ  :  Θεαγένους  (ϊ'  ελάϋ'εΰ&ε  ενί  ιραμάϋΌίβι 
ηεβόντος,  ς[υοά  Θειογένους  ελά&εΰ&ε  δ  ενΙ  δοπρδίβδβ  νΐάβίατ 
Βίο,  αΐ  ΡδϋδβηϊίίΓη  ϊη  &1ίο  άβ  βοάβηι  6,  11,  8,  Θεαγενην  δ 
άμνηβτον  άφηκατε  δοπρδίδδβ  νϊάβΓΪ  Θειογένην  άϊοΐυιη  αά  δίβ- 
ρίΐδηϋΓη.  Ν&Γπ  ΙβνίοΓα  ϊΐΐα  νϊΐϊα  ηοηιΐηαιη  ίη  1ίΙ)Γίδ  &υΙ  οοη- 
δίΕΠΙθΓ  ΓβΓβ  οοΓΓϋρΙΟΓαΐΏ  ,  ιιΐ  Ακαδημία  ρΓΟ  ^Ακαδημεια,  Ολυμ- 
ηΐΛν  ρΓΟ  ^Ολνμηιείον ,  αυΐ  ν&ΓΪίδ  ηηοάϊδ  βραά  βοδάβαι  δΟΓΪρΙο- 
ηιιη,  αΐ  Λεωνίδας  βΐ  Λεωνίδης,  ςιιοά  βχϊιηβηάαιη  βΐΐβιη  Ρο- 
1γΙ)ϊο  βΐ  Π1)Γίδ  βχ  ρίΐΓΐβ  ρΓ3ββαηΙϊΙ)υδ  Οίοάορο  11,  4  δβςί^. ,  Με- 
νέλαος βΐ  Μενελεως^  Νομας  βΐ  Νονμας,  ΣαρδανάτίαλΧος 
βΐ•  Σαρδανάτιαλος ,  Σνρακόβιος  &\.  Σνρακονβιος,  ςαοΓαηη  ηοη- 
ηαΐΐα  βχ  ΗΙ)Γίδ  οοΓΓβχί ,  οηιϊΙΙβΓβ  ΙΐοβΙ.  ΜοηίΙαιη  ΐΗπιβη  νβΙΪΓΠ 
ηβςαβ  Κεάδας  δΟΓΪρδίδδβ  ΒΐοηβΓΠ  2,  ρ.  291,  15,  ϊίΐΐΏ  ά  ΜοΓβΙΙο 
ίη  Καιάδας  πιαίειίααι,  ηβί^υβ  Πελοπία  2,  ρ.  221,  17,  δβά  Πε- 
λοπεία,  άβ  ς[ϋί1)αδ  ρΙαΓα  ν.  3,ά  Τΐιβδ.  δίβρίι&ηί. 

Ε&άβπι  (^ϋ&β  ίη  Ιιΐδ  ίηοαΓΪα  ΓαίΙ  1ίΙ)ΓίΐΓίθΓϋηι  ίη  οαιηί  οβΓηί- 
ΙυΓ  άί&ΐβοΐο  ϋίοηίδ,  ηαβΓη  αάβο  Γυίδδβ  ίηοοηδίαηΐβπι  ϊη  Γβ1)αδ  1β- 
νίοΓίΙ)υδ  ρΕίΓΪΙβΓ  αίςαβ  §^Γ3νίθΓίΙ)αδ,  υΐ  ΓβΓίαπ  ίη  1ίΙ)Γίδ ,  ηβςαβ 
0ΓβάίΙ)ϊΙβ  βδΐ  ηβςαβ  1ίΙ)Γ0Γαηη  Ι&ηι  πβ^Η^βηΙβΓ  δΟΓίρΙοΓϋΐη  ΙβδΙί- 
ηαοηίο  οοπιρΓθΙ)&Ιαιη.   δνιηΐ  &ϋ1βαι  Ιιαίαδ  §^βηβπ3  ρΓ&βΙβΓ  ΙβνίοΓα 


VIII  ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 

ΐΙΙίΐ  πιοθο  Γαπϋδ  Γποοίο  0Γ6ΐ)ηυ5  ϊΐΐίΐΐίΐ  ^νν  ρΓΟ  ΰνν^  66  ρΓο  ττ^), 
ρ6  ρΓο  ρρ,  ε§  ριο  εις,  ρΙϋΓΪηΐίΐ  ίη  οτηηί  §^θϋβΓβ  νοο8ΐ)υΙθΓϋίη  νβΓ- 
ΐ3ί<5αβ  βοχΊοηο,  ιιΐ  τ]  ριο  ει  δθουηάίΐβ  ρΓδβΒβηΙϊδ  βΐ  ΓαΙϋΓΪ, 
&υ§^ηιβηΙαιη  ρΙαδηαίΐηιρΘΓΓοοΙϊ^)  νειΙ^οΓαΓηςυβ  ά\)  ευ  ϊηοϊρϊβηΐΐαιη 
ιηοάο  αάάΐΙυΐΏ  πιοάο  ηεςΙεοΙαίΏ  οαάειη  ίηοαΓΪα  ςαα  ελληνιξεν 
ρΓο  ηλληνιξεν  ηηβΙίοΓβδ  1,  ρ.  263,  27,  βΐϊ&ιη  Τΐιαογάίάί  £ΐΙπδς[αο 
ίΐΐαΐϋΐη,  δθά  ηοη  ιηίηυδ  1)&Γΐ)βΓϋΐτι  ςυ^πι  αττίκιζεν,  ΐάεηιςαβ 
ίη  οοΓηροδίΙϊδ  ουιη  ηρο  ιηοοίο  οοπίΓαοΙαιη  ουπι  δβηυεηΐί  ε  ηιοάο 
ηοη,  ορΙ&Ιίνϊ  ΓοΓηι&β  ίη  οΓ ρΓο  οίη,,  ΗΙ)ΓΪδ  δ3ερϊυδ  ΐπίετ  αΐΓίΐδ(ΐαβ 
ν&η&ηΙίΐ3αδ ,  υΐ  2,  ρ.  231,  1,  ίη  ημ^ν  ρΓΟ  μεν,  ίη  αιεν  ριο  είαν, 

7)  ϋβ    ΓΟΓΠΙΕ  ξύν    8ΐ3  ΗΙ)Γ&Γϋδ    63βρβ    ΟΟΗδΙηΠίεΓ  ϊΐΐβία  80ΓΐρΙθΓί1}α§ 

»1)  β3  3ΐίβηΪ3  (ϋχϊ  ρΓαεί.  βά  Χβηορίι.  Αηβΐ).  εά.  Οχοη,  ρ.  "VIII ;  άε 
<τσ  ρΓΟ  ττ  άΑ  ϋΐο^οπιπι.  υΐϊϊ  ςιιαε  άΐχεΓαιη  ενβΓβιίΓηβ  δοΙίΒεΓβηιβ 
3ά  ΡΙηΙβΓοΙιηΐΏ  νοί.  4,  ρ.  3(^8,  ηπί  ΓώΓηΓίοπίΓη  ίη  ΙβΠΙιαδ  ςυοά  ία 
οαΐβιηαΐϊΐ  νεηΪΓεΙ  ροηβηΐΐηπι  ΙβηιβπίΕΐΙειη  εεςιιεηάΒΐη  ορΊηαι•εΙυΓ,  ηοη 
Βοΐαηι  ηιΪΓίΐΙϊίΙε  ςιιοιίάβπι  δϊ^ηϊΓιοβΓιοη'β  άίδοΐ'ίιηεη  ϊηΐεΓ  Γοιηΐίΐδ  γλώσ- 
σα εΐ  γλώττα  ίιηχίΐ ,  δεά  εΐίδπι  ΓοΓπΐιαιτι  γλωττημα  ηεπιίηεηι  ηοη 
ιηΪΓίΐΙηΓηπι  ριιΐΗνίΙ,  εΐ8Ϊ  ΙιηΚιδ  ηιΪΓδουΙϊ  εχεηιρία  νεί  8γ11)ΐπ•§ϋ  8(1 
Ώϊοηγδΐυπι  ίηιίεχ  δΐιρρεόϊΐαΐ.  Αρικί  ϋίοηεηι  βοΐεο  Γ£ΐΓ3ε  δηηΐ  ΓοΓπιαβ 
ρει•  σσ ,  ηΐ  εχοερίϊβ  Ιοοϊδ  ςνπΐιιΐδοίηιτι ,  η1)ϊ  ροεΐ3ΐ•υηι  νειίίΐδ  υΙϋαΓ, 
18Γ  ς[υ&ΐ6Γνε  ΙβηΙαητ  ϋΐ^ήβ  ίηνίΐίδ  δίηΐ  ΙοΠεηάαε. 

8)  Άκηκόίΐς  ρΓο  ηζηκόεις  ρΓαεοεάεηΙε  ραηΐΐο  ηηΐε  ακη'κοας 
δυδίυΐί  1,  ρ.  257,  24,  ει  άκηκόίίν  1,  ρ.  330,  1,  ςιιοά  ηοη  δοΐυηι 
ΡΙαΙοηΐ  Ογ&ι.  ρ.  384,  Β,  ϋΐ^ΐιιηι  ίη  1ίΙ)Γί8  ηοηηιιΐΐίδ,  βεά  εΐίβηι  Ηειο- 
οΐίηηο  ΓΓα£;ηι.  1.εχ.  Οι•.  ρ.  351,  ΧΙ,Ι,  Ιίίδ  ίίδ  ίρδίδ  ίη  νεΐ'1)ίδ  ()υίΙ)υ3 
η-Ληκόειν  άΐ€\ ,  ηοη  άκητιόειν,  ίτϋάιΐ.  Οαοηιπι  ρι-ίιΐδ  ΑΐΙίοίδ  ΐΓί1)αεη8 
Ρΐιοΐίπδ  ν.  Ήνείχετο  εΐ  ειιηι  Ιιοο  εΐ  ήνώχλει  οοηιροηεηδ,  τεοΐίπδ 
ώλωλει  οοπιρίΐΓ3δ6ε1,  εΐ  ώμωμόκει,  άβ  ςιιίϋπδ  εΐίαηι  αρυά  Αΐΐίοοδ  83ε- 
ρίδδίηιε  ηιοιίο  ΓβοΙε  πιούο  δεοηδ  δοΐΊρΙίβ  άίχΐ  ρΓ3εί3ΐ.  αά  Χεηορίι. 
ΑηαΙ).  εά.  Οχοη.  ρ.  XI.  Ρ3πΐεΓςυ6  συνεστηκει  οοιτεχί  1,  ρ.  207,  17, 
υΐ  2,  ρ.  53,  25,  εφεατην,εσαν ,  2,  ρ.  253,  22,  άπολώλει,  εΐ  1, 
ρ.  183,  3,  πεπορ&ή-Λει,  1,  ρ.  187,  28,  τε&νηκεσαν,  1,  ρ.  248,  27, 
γεγόνεσαν,  1,  ρ.  388,  15,  παρα-αεχωρηκεσαν ,  2,  ρ.  53,  12,  σνγ- 
■ΛΪ-Λλειντο,  2,  ρ.  114,  23,  πεποίητο,  2,  ρ.  132,  1,  συμβέβηκεν^ 
2,  ρ.  224,  17,  νπερβεβληκει,  2,  ρ.  298,  32,  επίλελοίπει,  &νώΐ  τεοΐβ 
ουηι  βηβπιεηΐο  ΒεπρΙα  ίη  Ιϊΐίήδ.  Νακι  ςυί  νεί  βρυά  νεΙεΓεδ  ίαΐία 
ρυίδηΐ  ΓεΓεηά3,  ροείδπιπι  ΑίΓιοοηιηι  ρΓοΓεΓΓβ  οΙεΙ)εΐ3υηΙ  εχεηιρία 
βυςπιεηίαπι  ρΙαδςηβπιρεΓΓιϊΟΐί  οπιίΐΐεηΐίηηι,  υΐ  ΓβεΙυπι  Ιη  ίηδεπρίίο- 
ηίΐΐϋδ  (}υίΐ3υ5(ΐ3ηι  3βΐ3ΐί3  1ηο6Γΐ38,  δεά  ρβΓηηι  8η1ί(ΐη3ε  Οοπρ.  ΙηδεΓ. 
νοί.  2,  ρ.  126,  η.  2059,  ιιΙ)ί  πεποί'ητο;  νοΙ.  3,  ρ.  83,  η.  4034,  10,  ηΐιί 
μεταβΐβηκει,  ςυίΐιηδ  ηοη  ρΓθΙ)3ΐηι•  εΐίβηι  ι-εοβηιίοΐ'εδ,  βεά  ιηΐηΐηιβ 
ηε^Ι'δβηΐεδ  ίη  οΓΗΐίοηε  δοηρΙοΓεβ  ίΐ3  ίΐιιοΐυβίδβ  ηΐ  1ί1)π  δγηεδϋ,  άθ 
^ηίΒαδ  Κι-αΙιΙη^εΓ.  βά  ΑεςγρΙ.  ρ.  182,  εΐ  βΐίοηιπι,  νβΐυΐ  Ρ1ι11οδΐΓ»Ιί, 
8εά  ςυοΓυπι  ηοη  οβΓίίοΓ  βάεδ  (ΐααηι  ΑΐΙΐοοΓαπι. 


ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ.  IX 

«λοάη,  γνωη^  δωη,  ρΓΟ  αλοίη,  γνοίη,  δοίη,  ΓϋΙϋΓΪ  ϊη  ίΰω  ρΓΟ  ιώ, 
ρβΓΓθϋΙϊ  εωρα'/.α  ρτο  εοραζα,  οΐΐαιη  ϊη  ΠΙίΓΊδ  δίίβρίυδ  δΟΓΥίΐΙο,  ά& 
ψιο  ά'ιχΊ  ρΓβθΓ.  δά  Χοηορίι.  Αη^Ι).  ρ.  Χ  οά.  Οχοη.,  »οου52ΐΙίνϊ  αά- 
ίθοΙΐνοΓϋΓη  ΐη  1^5  ρυΓϋΐη  ιηοάο  ροΓ  ά  ηιοάο  ρβΓ  ή  δΟΓίρϋ.  υΐ 
άνεπιδεη,  νγιη,  νπερφνη,  ηοηιίηυπι  ρΓορΓΪοΓϋηι  ϊη  ης  νηυάο  ϊη 
ι^ν  ιηοίΐο  ϊη  η  Ιβηηϊη&Γι ,  ίη  ςϋΐΙ)αδ  β^ο  ά  βΐ  ην  βΐϊβηι  ίη  1ϊ- 
ΙϊΓΪδ  δίίθρβ  δεΓνβΙα  οοηδΙ^ηΙβΓ  ΓθδΙϊΙαΐ,  βΐ  ηοΐΏΪηυηι  \ίπόλλων 
βΐ  Ποΰειδών  ιηοάο  ίη  ω  ηιοάο  ΐη  ωνα,  5Ϊ秕ιι1οΓυπι  (Ιβηϊ^ϋβ 
νοοαΙιαΙοΓυηι,  υΐ  αρμόξείν  οΐ  αρμοττε^ν ,  ΰημερον  €ΐ  τημερον^ 
άοπλος  οΐ  ανοπλος,  βύΆΐη  νθΙθΓΪΙ)αδ  δββρο  ϊΐΐαΐυηι,  υΐ  ΗεΓοάοΙο 
οΐ  ΧθηορΗοηΙϊ ,  ονδεϊς  αί  ον&είς,  νγίεία  ρΐ  νγεία,  μόλφδος 
θΐ  μόλυβδος,  μόλις  βΐ  μογις,  μέχρι•  βΐ  μέχρις,  εμπιμπλάναι, 
εμπιμπράναι  οΐ  εμπιπλάναι,  έμπιπράναι,  γίνεΰ&αι  εΐ  γίγνε- 
ϋ&αί  6ΐ  δΙϊοΓυηι  ίοηπαβ  άυρϋοβδ.  ΟϋδΓϋηι  άβ  ρΙθΓΐδςαβ  ηουπι 
πιαηΊΓθδΙυιη  δϊΐ  ηοη  Βϊοηΐδ,  8βά  ΗΙ)ΐ•£ΐΓίθΓϋπι  ουίρα  ηιοάο  Ιιαβ 
ροηϊ  ηιοάο  ΐΐΐ&δ,  ο§^ο  ηιαΙΙα  δοδίαΐΐ  άβ  Ιιοο  ^βηβΓβ,  ηβςαβ 
0ΓβάίΙ)ί1β  άυχί  ςυΐ  εγημεν  άΐχίδδβΐ  1,  ρ.  299,  11,  γημας  1, 
ρ.  207,  12,  γημαι  1,  ρ.  213,  3,  ευηάθπι  1,  ρ.  118,  22, 
γαμηβας  ροΓιυδ  δΟΓΪρδΐδδβ  ςυβπι  γημας,  1ίΙ)Γ&Γϋδ  ΓοΓΠίβπι  ϊΐΐβπι 
ίηΓθΓεηΙΐΙ)αδ  εΓΐίηη  αρυά  αΐίοδ,  υΐ  ΧοηορΗοπΙοιη  Ογρορ,  8,  4,  20, 
υΐιΐ  ρΙεΓΪςαθ  γαμηβειας  τρΓΟ  γαμεΐς,  ΑροΙΙοάοΓϋηι  3,  14,  3,  υΙ)ί 
εγάμηΰε  ηοηηυΐϋ  ρΓο  έγάμει:  ίΐαΐ  ηαί  ΆΪ'ώ'ι  δεηιρεΓ  άϊχϊ^δΡΐ  ην, 
ευηάβηι  ημην  άΐχϊδδε  δεπιβΐ  2,  ρ.  115,  8,  άβ  (^υο  εΐϊβηι  ΑΙ- 
ίίοίδ  ίΐΐ&ΐο  άίχί  βά  Χεη.  ΟγΓορ.  6,1,9:  αηΐ  ηαΐ  βαδωνμαι 
1,  ρ.  345,  12;  425,  11,  ευηάβηι  1,  ρ.  159,  10,  δοπρδίδδε: 
Τί  δε  ποιηβεις ,  όταν  άλλα  υποδι^ματα  μη  εγ^ης  — ;  αρα 
ουχ  ντιολνβάμενος  οτί  τάχιβτα  ανυπόδητος  βαδίβεις,  \χΙ 
Υώή  ορΓιη)ϊ  ρτο  αν  αννπόδιμος  βαδίΰτις,  δοά  βαδιεΐ,  βΐί&πι 
βΙίΙιΊ  δΐο  άθρΓΒΥίΐΙϋπι.  1'υΐ3Ϊΐ3νΐ  υθγο  ΙοΙΙογθ  ηοη  ηπΗ^ϊδ  Γογ- 
Ι3δδβ  Βϊοηευηι  &ανμάΰεις  1,  ρ.  301 ,  30,  ςυβπινΐδ  δβορβ  ϋΐδΐυπι 
510  &ϊ)  ΥώτΆτύΒ,  ψίΜνη  καταγελάΰονβι  1,  ρ.  249,  27,  εΐ  νπο- 
ΰιγηβονΰί  1,  ρ.  292,  9,  νιΐ  ϊη  €θΓΊη11ιΪ3ε3  ρ.  305  ,  7,  ΰιγήβείν, 
ηοη  πΐίΐ§^ϊδ  ΑίΓιοα  δίηΐ  (^υ&πι  όμόΰειν  2,  ρ.  180,  5,  εΐ  ΓοπηίΛβ 
ΓυΙαΓΟΓαηι  δοΐϋΐαβ  ελάβω,  καλέσω,  διατελίΰω,  ϊη  ςυίΐϊυδ  1ίΙ)π 
οοηδβηΐΊαηΙ,  εΙ§ί  αηολεΐβ^αι  άϊοίΐ  ϋϊο  εϊηιιβ  διολείν  ρΓΟ  διολ- 
λνειν,  διαλΰειν,  διολίαειν,  ΓΟδΙίΙυϊ  1,  ρ.  89,  12.  δεά  βοηαετε  % 
ρ.  139,  20:  Ουκ  εν&νς  βοηαετε,  λοιδορηΰεα&ε ,  εις  χεΐοας  τυ- 
χόν έλεΰΰεΰ&ε,  ςυυπι  1,  ρ.  136,  30,  δίΐ  βχετλιάΰειν  και  βοη- 
βεα&αι  χαι  ίτίετευαειν  ,  βχ  βοηϋ•ηΰετε  οοΓΓορΙαοι  νίάβά  άϊοΐϋΐη 


χ  ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 

αά  Τΐιβδ.  δΙθρΙίΕΐηΐ.  Νβςαβ  ωφελη&'ηΰεΰϋ-αι  δΟΓίρδίδδβ  Βϊοηβιη 
ροΐίαδ  ςα&ΐϊΐ  ώφεληβεβ&αι  αΓΗπτιβΙ  (^υΐ  αραά  ίιαηο  Ο[υο€[υθ, 
υΐ  3ρϋά  δΐΐοδ  ρΐΘΓθδθ[αβ,  1ϊΐ3Γ0δ  ΐηΙθΓ  υίΓυπκιυβ  ν&ΓΪβΓβ  νί- 
άβτ'ύ,  υΐ  δοΐβηΐ  ϊη  Ιιίδ  ίοΓπιίδ,  νβΐ  ε7τΐ(ΐελη&ηβόμεϋ•α  ϊηΓβΓβη- 
Ιβδ  1,  ρ.  110,  23.  δϋδίαΐϊ  υθγο  ίοΓπιαίΏ  ΓϋΙϋπ  αποπλευβεΐ- 
6&αι  1,  ρ.  130,  14,  θΐίδίη  βραά  ΑΐΙΐοοδ  δδθρίδδΪΓηθ  ϋΐίΐΐβιη,  ηΐ 
άΐοΐαΐΏ  &ά  ΤΗθδ.  δΙβρΗαηΐ  ν.  Πλέω,  βΐ  Ηραά  Βίοηθπη  2,  ρ.  239, 
26,  θΙί&Γη  οοάϊουιη  άίδδβηδϋ  ΙβΙ^βΓίίοΙαΙίίΓη.  Νθο  πίεξοννταί  2, 
ρ.  290,  20,  δΟΓΪρδίδδβ  ρυΐανί  θυηάθΓΠ  ςαί  πιέξεΰ&ε  (ΙίχίΙ  2,  ρ.290, 
20,  ηβ  ΓΠθΓηοΓβΓΠ  αοΐίνίΐ  πιέζει,  έπίεξε,  ετνίεαε,  1ίΙ)ΓίΐΓϋδ  θΙίΒΓη  βρυά 
ν6ΐθΓ<:8  αά  Ηοο  νϊΙϊιίΓη  ρΓορθηάθηΙίΙ)υδ  βΐ  δβηΐθΐ  ίΙθΓαηκ^υβ  ΐπΓβ- 
ΓθηΙίΙ)αδ.     ΓοΓίηα  οίδας,  βχ  οοάίοΛαδ  ΐη  οΐβ&α  ιηυΐίΐΐίΐ  1,  ρ.  66, 

29,  ηϊΗίΙο  οβΓίϊοΓΪ  ηϊΙΐΙαΓ  βχβιηρίο  1,  ρ.  22,  7:  Και  6  Φίλιπ- 
πος γελαβας  λέγει,  Οΐδας,  ώ  Αλέξανδρε,  ότι  δει  μη  λιπεΐν 
τονς  αγα&ους  ποιητάς,  \Λ>Ί  ρΓΟ  λέγει  αΐϋ  οοάϊοθδ  εΐπεν  νβΐ 
εφη,  ρτο  οΓ(ϊα?  ϋάβηη  η  δ^  ος ,  ςαοά  εΐβοΐο  ϊΐΐο  λέγει,  νεί  είπεν 
νβΐ  εφη  ηβ  άαΙ)ΐΐ3ΓβΙ  0[αί(1οηι  ς[αΐδθ]ϋ£ΐιτι  ΓβδΙϊΙαβΓβ,  δϊ  νβΐ  υπαιη 
βΧδΙ&ΓβΙ  βχθΓηρΙυηι  ί11?ι1ί  ροδΙ  ηοΓποη  άίοοηΐϊδ  η  δ  ος,  ιιΐ  ρΐυτίΐ 
δΐιηΐ  οοηϊϋποΓι  οαηι  βο,  δβά  ρΓΗβοβάθηΙβ.  δεά  ΐρδαηι  ΐΐΐαά  τ} 
δ'  ός  ρΓΟ  οΐδας  δϋρροδίΐαηι  βάβηι  ίοΓίπδβ  ηοη  ιτιΐηαδ  ΙοίΙίΙ 
ςαζίηι  οΐβ&α  ςιΙΙθγο  Ιοοο  ΓβρθΓΐυιη  ΐη  1ίΙ)ΓΪ8  θΐ,  (^ϋ&πινίδ  θΙϊηπι 
£ΐηΙϊς[υϊοΓθδ  ϋϊοηβ  αΙαηΙπΓ  ΓοΓΠΐίΐ  οϊδας,  βαςυβ  νβΐ  οοηΐϋποΐα 
οαηι  &ΙΙβΓα,  ΓοΓί&δδβ  Ιιΐο  ηυοί^υβ  ΓβδίΊΐϋβηάυηι.  ΟοηΙπα  (^α&β 
ρΙυΓίΐΗδ  3ραά  ϋίοηθπι  δαηΐ  βχβηιρία,  οϊδαμ,εν,  οϊδατε,  οϊ- 
δααι,  προοίδαΰι,  βίδΐ  1θ§^ϊΙίηΐ£ΐΓϋπι  βχεηιρΠδ  ϊΐα  δυρβΓβηΙαΓ  υΐ 
δϋδρίοίοδ'ιοΓ  θ[υϊδ  ΓοΓίΕίδδθ  1ϊΙ)Γ0δ  ϋίοηΐδ  Γαΐίετε  ορίηεΙϋΓ  αΐ  Ηβ- 
ΓοάοΙί  εΐ  ΧεηορΗοηΓίδ,  άε  ςαϊΐιαδ  άίχί  αά  ΑηαΙ).  2,  4,  6,  οοάί-, 
οαηι  Ι3πιβη  ηαΙΙο  Ι&Ι^βΓαοΙαηΙυΓ  άίδδβηδυ,  ϋΐ  ΓοΓπια  οΐδας.  ΓοΓπιαί 
^φηΰ&α   ρΓο    εφης   ςαυπι   εχ   οοάίοβ    δίΐ   τεδίίΐαΐα  2,    ρ.  188,1 

30,  δϋδρθοία  ΓοΓεΙ  βΙΙθΓα  1,  ρ.  254,  13:  Ου  γαρ  δηπον  τον 
Περΰών  βαβιλέα  /ίαρεΐον  ουκ  αν  εφης  έλεΰ&ερον  είναι ,  επειδή 
χαταπεβών  απο  τοϋ  ίππου  εν  αυνηγεΰίοις  υπηκουε  τοις  ιατροΐς, 
θΙί&ηΊδί  ηοη  1ίΙ)Γ0Γαπι  ηιεϋοΓυπι  δΟΓΪρΙαΓα  εφη  ϊρδΕίςαβ  δβη- 
ΙεηΐΊίΐ  δΐίιιά  Ιεηιρίίδ  ροδοεηΐε  ενβΓίθΓβΙαΓ.  Νβς[υβ  εηϊηι  εφηΰαν, 
ςαοά  Κεϊδίνίαδ  δυΐΐδΐίΐαίΐ,  Ιοοαπι  1ΐί»1)εΙ,  βεά  δαί  φαίης  Ηοτ'ώβη- 
άαιη  »αΙ  φαΐεν.  Ναηι  δαίΐδ  οοηδίβΐ  εφη  δαερβ  οαηι  &1ϋδ  νβΓΐ)ί 
ιηοάίδ  οοηΓαηάί.  Παλαιτάτους  φιιΐϊη  1,  ρ.  220,  14,  ρΓ»εΐ3εΓεΙ 
Ρ&πδίηαδ  3009,  ΐάεπι  ρ.  266, 28,  βΐ  παλαίτερος  ρ.  188, 9,  ρΐ'ο  πα- 
λαιότερος Γ6δ1ϊ1υΐ  δΐηε  Ιϊΐιπδ,  (^αοδ  ίη  Ιιίδ  ίοΓοιίδ  ρετρείαο  &ά 


ι 


ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ.  XI 

ίΐ11θΓ3ηι  ΓοΓηι^ηη  £ΐΙ)βΓΓαΓβ  δ&Ιίδ  οοηδίδΐ  εχ  ΑΐΙϊοίδ,  νβίαΐ  ΤΙιυογ- 
άιάβ,  ίΐραά  ηαθίη  οογγθχϊ  ϊη  β(1.  Οχοη.,  εΐ  Χεηορίιοηΐε.  Πλη- 
ΰιαίτατα  ρΓο  πληβιώτατα  εχ  ΠΙϊΓΪδ  ΓεδΙϊΙαΙιιηι  2,  ρ.  201,  7 
ΟδΙεηάΐΙ  εΐίβιη  ίηνϊΐϊδ  ϊΐΐϊδ  2,  ρ.  62.  22,  εχρεΙΙθπάαιη  Γυϊδδβ  τιλψ 
αιωτατος.  Οϋνεκα  Ι,ρ.  349,  17,  δεηιεί  ϋΐ&ΐαηι  δΟΓΪρδϊ  ένεκα, 
ςαο  άβ  νίΐΐο  (Ιϊχΐ  Άά  δίθρίι&ηαιτι  ν.  "Ενεκα  ρ.  1059,  0.  ΙΙειη 
δαδίαΐϊ  ΓοΓωβδ  πόμα  ρΓο  πώμα,  ενρεματρτο  ενρημα,  εΙί»Γη  1ίΙ)Π3 
6χ  ρβΓίε  ρΓ3θΙ)εηΙίΙ)ϋδ  ΓοΓπίδίη  νεΓΪοΓειη,  υΐ  ϊη  ϋδάβιη  ε1ϊ3 
ΓπαΙίΕΐ  δαηΐ  δβΓν&Ιίΐ,  €[α&ε  δϊηβ  ΐΙΠδ  ΓοΓί&δδε  ρΙεΓίδί^ιιε  ηοη  νΐβα 
ΓοΓΘίΐΙ  ΪΗΓεΓβηάα,  αΐ  ρι,γώντα  ρΓΟ  ριγονντα  1,  ρ.  97,  4,  εγχονΰα 
ρρο  αγχοναα  1,  ρ.  135,  7,  βααμοϊν  ρΓο  βα&μοΐν  2,  ρ.  103,  29, 
αΐ  3ρρ3Γε&1  Βϊοηϊδ  άίηΐεοΐϋηι  Ιΐδαά  ρίΐϋΐΐο  ηπεϋοΓείτι  Γη3§ϊδ(ΐυε 
Γϋΐδδε  ΑίΓιο&ηι  0[υ3ΐη  βηΐε»  0ΓεάεΙ)ίΐΙυΓ,  δίΐΓίδοιυθ  ΗίΐΙ  ρΓοΙ)3ΐ)ϊ1β 
εΐϊαιη  ίίΓίΑ  ιηυΐΐα  Ιιαϊαδ  ^-εηβπδ  Γιιίδδε  δαϋΐδία,  ηεςαβ,  υΐ  Ιιοο 
υΙ&Γ,  ρέγχονβιν  2,  ρ.  11,  23,  υΙ)ί  &1ϋ  ρέκχονΰιν,  8βά  ςυοά  β^ο 
Γεροδυί  ρέγκονΰιν  δΟΓΪρδΐδδβ  ϋϊοηειη ,  υΐ  δγηθδΐϋΐη ,  ρβΓρεΙαο 
αϊ)  1ίΙ)Γ3Γϋδ  δϊο  άερΓίΐν&Ιυιη.  ΙηΙεΓάαηι  ΓιΙ)π  Βΐοηϊδ  ϊρδΟΓυιη 
νεΙεΓαηη  ΑΐΙϊοοΓαιη  ΙϊΙΐΓίδ  ϊη  Ι&ΗΙιυδ  ειηεηίΒΐΐοΓεδ  εΐ  νΐΐίίΐ  ΠΙο- 
ΓαΐΏ  ΓθάίΐΓ^υυηΙ  εΐ  ρ3ΓΐθηΙΪ8Γη  βραά  ΑΐΙίοοδ  ΓβΓεηΙίαΓη  ηαίΐε  ηβ 
βρυά  ΓεοεηΙίοΓβδ  (ΐυίάθΓπ  δϋπΐ  ΙοΙθΓ&ηά&,  νείαΐί  ςαοά  Χεηο- 
ρΐιοηΐϊδ  Η.  Ογ.  7,  2,  7,  ίη  1ί1)Γΐδ  εδί  χαμό^εν,  ϋϊοηϊδ  2,  ρ.  108, 
17,  ιηεΙϊοΓεδ  πιαί^ηΐ  ϊη  χαμά&εν,  εΐ  ςαοά  ΤΗυογάϊάίδ  εΐ  ΡΙδΙο- 
ηϊδ  οηηηεδ  ΓεΓαηΙ  βνγκλνς,  3ραά  ϋϊοηεπι  1,  ρ.  313,  24,  εχ  οοάίοβ 
ΜεεΓΓΠβηηίαηο  ιηϋίΕνΐ  ϊη  βυνηλνδας.  ϋικίε  ϊηΙεΙΠ^ϊΙαΓ  ^α&β 
δϊΐ  β(1εδ  Ιϊ^ΓΟΓϋΓΠ  αραά  βΐίοδ  δΟΓίρΙοΓεδ  ίη  Ηΐδ  αϋίδι^υε  ΓοΓΠΐίδ 
νϊΐϊοδίδ,  ςαβε  Γηβ^'ΐο  εχεηηρΙοΓυηι  ηαηΐθΓΟ  άεΓεηδ&ε  ρυίδηίατ. 
Γοηη&πι  άχάριτος,  άβ  (^αα  ίη  αχάριβτος  άερΓαν^Ια  άίχί  ρΓ&βΓ. 
&ά  ΧεηορΗοηΙΐδ  ΑηδΙ».  εά.  Οχοη.  ρ.  XII,  εχ  οοάίοε  Γενοο»νί 
1,  ρ.  89  ,  3:  όθεν  ξητονβιν  αχαρίτονς  και  ατερπεΐς  ηδονας, 
είΐηάβηιςαε  τεδϋΐαί  2,  ρ.  109,  20:  Μάλιΰτα  μεν  ονν  νμάς  βον- 
λομαι  το  ηϋΌς  Ελληνικον  εχειν  ααϊ  μήτε  αχαρίτονς  μήτε  αβν- 
νέτους  είναι,  νίοίδδίηι  ΓεοεηΙίοΓυιη  ϋίοηε  δΟΓίρΙΟΓαηι ,  νβίαΐ 
ΡΙήΙοδίΓίΐΙί  εΐ  δγηεδίί,  οοάίεεδ  ϋίοηείδ  ίη  Ιίΐΐίΐΐϋδ  ίηΙεΓάασι  βυηΐ 
εηιεηάαΙΐοΓεδ,  υΐ  ίη  Γογπιει  τιΰαν  ρΓΟ  τ^εβαν,  άε  <^υ3  βραά  ΑΐΙίοοδ 
ςϋοςιιε  ίηάε  &1)  ΤΗαογάΐάε  Γοπε  £ΐ1)ο1ίΐ£ΐ,  δεά  υΐίίςαε  ΓεδΙίΙυεηάδ 
βΐίίίπι  Γώιίδ  δεηιεί  ίΙεΓυηκ^υε  ρΓ3εΙ)εη111)αδ,  άίχί  &ά  Χεηορίιοη- 
Ιεηι ,  ΡΙιϋοδίΓαΙί  V.  ΑροΙΙ.  4,  39,  ρ.  82.  4  εά.  Κ&γδεΓ. :  Προΰη- 
ΰαν  (δΟΓ.  προβτιβαν)  μεν  ονν  ταϊς  πνλαις,  αΙ)ί  δοΐιοΐ.  ρ.  187: 
^Αντι  τον  ττροαηεΰαν.      ΟυίαδΠίΟίϋ   ΓοΓΠΐ3δ   ηοη   Ι&ηΙαηι  υ1)ί  ίη 


XII  ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ, 

1ΐΙ)ΓΪ3  ο&δη  δυηΐ  δβΓναΙαβ,  δβά  οοηδΙίΐηΙθΓ  βδδβ  ΓθδΙϊΙϋεηάαδ 
8θΓίρΙοΓΪΙ)ϋδ  ΠΊοΠοΓβΓη  δθί^υθηΐϊΐϊαδ  (Ιΐβίβοΐυιη  ηθΐηο  ίΙυϋϊΙβΙιΊΙ 
ςαί  1ίΙ)ΓαΓΪ0Γΐιηι  ίη  οοΓΓϋηηρβη(ΐΕΐ  (ΙϊίΐΙβοΙο  ΠοβηΙϊίίΓη  βχ  αηΐϊ- 
ς^υίοηιηι  ίηάβ  αΐ)  ΗβΓοάοΙο  οΐ  Τΐιαογάϊάβ  δΟΓίρΙΟΓυπι  οο{1ίοΊΙ)υ3 
οο§^ηον6ΓΪΙ. 

Νβο  ΐϊΐΐηοΐ'  ίπΐαΓίΕΐ  ϋϊοηί  βΐιίδςιιβ  ίιαίυδ  αβίβϋδ  δ€ΓΪρΙοΓίΙ)α8 
βΐ  ηιαίΐϊδ  ίη  δγηΐηχί  νίΐϋδ,  ςυαβ  ΙίΙ^ΓαΓίοΓϋΐη  δυηΐ,  ηοη  ίρδο- 
Γαιτι ,  ΒβΙίΐΙϊ  βοΓαιη  ϊιηραίβηάίδ,  ηιϊηϊηαβ  βά  ΙβηΙβίη  ϊ^γπ  \)ΆΤ- 
Ι^&ιϊθηι  άοίαρδ&ε  αΐ  (^ια&β  ηοη  ηιΊηυδ  Ιΐη^υαθ  Ιο^ϊϋυδ  Γβρυ§•η3ηΙ 
ηα&ηι  ίρδΟΓίιιη  οοηδίίθΙυάίηΊ,  ηιαίΐϊδ  οοηιρτοΙίΛΐίΐβ  εχεηιρίίδ, 
ίρδίδ  ροΐίυδ  ΐΓΪΙ)υ6Γθ  ΙϊοεαΙ  (}υίΐηι  ΙϊΙΐΓ&Γϋδ.  Οαο  άβ  §•θηοΓβ  βδΐ 
ρ3Γΐίθϋ1»  αν  οιτιίδδ3,  υΙ)ί  ηβοθδδ^ΓΪΗ,  ΕΐαΙ  ίΐάάϊΙ&,  αΙ)ί  δΐιρθί'- 
νδοαα  6δΙ  βχ  αδυ  νοΙβΓαηη  ΑΐΙίοοΓϋηι,  &  ςαο  ηϊΐιϊΐ  (ϋδΟΓβραΙ 
υδαδ  Βϊοηΐδ,  νβίαΐ  1,  ρ.  52,  2  :  Τι  γαρ  αν  άλλο  τις  εΐποί  τον 
ηλιον  εργάξεα&αί  δί  αιώνος;  δΟΓΪρδϊ  ρΓΟ  τί  γαρ  άλλο,  οΐ  2, 
ρ.  207,  24:  Ττ]  μεν  δεξιά  χειρί  πηδάλιον  κατέχει,  χαί,  ως  αν 
ζϊηοι  τις,  ναντίλλεται ,  ρτο  ώς  εΐποι,  υΐ  οδΐ  1,  ρ.  35,  10,  μετ 
εννοίας,  ως  αν  εΐποι  τις,  και  κηδεμονίας"  2,  ρ.  4,  16,  ονδεν 
εΰϋ•  ότου  μνηβ&είς  χωρίς  επαίνου  τε  και  τιμής,  ως  αν  εΐποι 
τις,  παρηλ&εν.  ΕΙ  1,  ρ.  131 ,  17:  Ον  ουδείς  —  φαίί]  αν 
ποτέ  αντειρψκέναι  νβΐ  ροΓιιΐδ  φαίη  ποτ  αν  ριο  φαίη  ποτέ' 
2,  ρ.  19,  11,  πυ&οίμην  αν  ηδεως  ρτο  πυϋ-οίμην  ηδέως'  2, 
ρ.  302,  8:  διαβολής  μεν  γαρ  ένεκα  καν  Σωκράτης  εΐη  των 
νέων  διαφ&ορεύς ,  ρΓΟ  και  Σωκράτης ,  ΐίικίριηηυο  ρ.  231, 
4,  άναλαμβάνοι  αν  αυτόν  ρτο  άναλαμβανοι  αυτόν.  Τϋίτι 
1,  ρ.  124,  15,  οπηνίκ  αν  τι  ϋ'ηρα&γ^  ρΓο  οπηνίκα.  Νεο 
ΓβΓεηάαηι  ην  ρΓο  αν  ην  2,  ρ.  133,  21.  ΟοπΙπα  <3ε1ενΐ  1,  ρ.  132, 
15:  τάχα  γαρ  αν  φανεΐται  χαλεπόν'  344,  7:  Έ^ω  δε^  αν 
μεν  νμΐν  άκ,ονΰαβιν  η  μηδέν  των  δεόντων  η  περί  τίνος  των 
μη  πάνυ  αναγκαίων  φανώ  λέγων,  δικαίως  αν  αμφότερα  φημι 
δόξειν,  άμα  ενη&ης  και  περίεργος,  ιιΐ  άείεηάίΐ  βδΐ  ΓοΓίΒδδβ  1, 
ρ.  131,  32:  Σκεπτέον  αν  εΐη  πώς  αν  μαλιΰτα  διάγοντες  καΐ 
ττοϊ'  άττα  μεταχειριξόμενοι  δννηβονται  μη  κακώς  ζην,  ραΓΪ- 
ΙεΓ€[υο  272  ,  7  :  Το  γαρ  αυτό  έτερος  λαβών  αν  ισχυρότερος  ρα- 
δίως  οΐΰει.  ΕΆηάβνη  2,  ρ.  157,  4:  Ουκ  αν  προ&υμοΐτο  ο.τι  δύ- 
ναιτο  ποιεΐν  υμάς  αγα&όν,  άείενί  ροδΙ  ο,τι.  —  1,  ρ.  244,  24: 
^Η^ίουν,  αν  άρα  μη  δύνωμαι  απομνημονενβαι  — ,  Ονγγνωμην 
^χειν ,  ηϊδί  ε§Ό  ίη  \\\)ϊο  ορίίηιο  ΓβρεΓΪδδειη  αν  ρνο  ει,  ΓοΓίίΐδδβ 
βΧδίβΙεΓεΙ,  (^υί  Βίοηί  οοηοεάεηάυηι  ραΐΕΓβΙ  ει  οαιη  οοηίυηοΐΐνο. 


ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ.  ΧΠΙ 

βδβρβ  8Ϊ0  ίΐΐδίαπι  3ΐ)  Γι5Γ3Γϋ3  Π10ΓΘ  Βγζ&ηΙίηοΓοιη.  Ευηάοιη 
δοΐοθοϊδίηυηι  δϋδΐυΐϊ  1,  ρ.  249,  23:  Ένε&νμονμιρ/  δε,  φέρε, 
ε£  μιμούμενος  τοιοντονς  τινας  διαλεγωμαι  λόγους  — ,  τνχον 
ον  καταγελάΰονΰί  μου,  \Λ)[  ίάθηι  Ε  ηηαηυ  ρΓΐιτίίΐ  διαλέγομαι, 
υΐ  αΐϋ  ρΙθΓΐςϋβ ,  δΟΓίρβΐςαβ  διαλέξομαι.  Νβ  ΐιΐβιη  ΓαοβΓβηι  1, 
ρ.  233 ,  22 :  ^Αφ  ον  γε  ει  μη  Όμηρου  πολν  φανώ  χρείττων 
γ.αϊ  ΰωφρονέοτερος  ποιητής^  βΐ  αν  ΓβροηοΓεπι  ρΓο  ει,  υΐ 
εδί  ρ.  244,  7,  «V  μη  φανώ,  Ίάθΐη  ο\)&[\1'ύ  οοάθχ  ΜεβΓ- 
ιηβηηϊαηυδ,  (^υϊ  οιηίΙΙϊΙ  νοιίίίΐ  αφ  οΰ  γε  ει  μη,  ηοη  ΐΏ3§ϊδ,  υΐ 
νϊάεΙϋΓ,  ΰΐοηβ»,  οβΓίβ  1οθ[αεηάί  ^βηυδ  ηοη  πιϊηιΐδ  «Ιϊβηυπ)  ά\)  θο 
ΓθΓθΓβηΐΊα  ηιΐίίπι  οηιίδΒίΐ  δΐ)  βοάοηι  Ιΐ1)Γο  ρ.  233,  16:  Μάλα  μεν 
νψηλώς  ΰνμπαντα  ν,οομών  τοις  ε'πεβιν  (ΗοηιβΓϋδ),  όμως  δε 
εχόμενα  θνητής  ομοιότψος.  και  δη  γε  χαΐ  οπότε  ετόλμηΰεν 
Αγαμέμνονα  προβει-καΰαι  του  &εοϋ  τοις  κνριωτατοις  μέρεοιν, 
\6τ\)Ά  χαι  δη  γε  καί,  ηαδςυΑπι  δίο  ϋδαΓραΙα  α  Οϊοηε,  εΓΐΒπίδϊ 
οοηιιτίίΐ  ροηΛίαΓ  δηΐε  χαί. 

Ρ3Γΐϊοΐίΐ3θ  Ιοοϊ  οοηΓϋδίΐε  1,  ρ.  211, 23,  ΐη  τοις  ανωθίν  ίθνε- 
βιν,  άίνεΓδο  ά\)  ου  πολν  άνωθεν  2,  ρ.  48,  13.  εΐ  ίΐΐϋδ  αά  δρε- 
οϊεηι  δίηιϊ1ϊ1)αδ,  άε  ςαϊΐίυδ  ν.  αά  δίερίαβηαηι  ν.  Άνίο&εν,  δεά 
ςυοά,  ηϊδϊ  θ^ο  ανω  δοηρίυηι  άερΓεΙιεηάϊδδεηι  ίη  οοάϊοβ  ΜεοΓ- 
ηπίΐηπίβηο  ,  ΓοΓίαδδε  ίρδυηι'ςαοηϋε  (ΙεΓεηδΟΓεηι  ΐηνεπΐτεί  ςιΐδίεπι 
&εοΙ  άνωθεν  οντες  ρΓο  ΰοντες  ΧεηορΗοηΙΐβ  Οοην.  6,  7  δο1ΐ3β- 
ΓεΓϋπι ,  ςαϊ  ΐΙεΓϋπι  ΐΙεΓυηΊ€|αε  άείεηάϊΐ  ςυοά  ηοη  ίηΙε11ϊ§•εΓεΙ 
ςυΒπι  θδδεί  3ΐ)δθηυιη.  δϊιηίΐε  αλλαχόαε  ρτο  αλλαχό&ι  ροδϊίαπι 
1,  ρ.  386,  13,  εΐ  αλλαχοϋ  ρτο  αλλαχόβε  νεί  άλλαχοΐ  2,  ρ.  72, 
32:  Επειδαν  γαρ  αρ'ξωνται  διαβτάντες  αφέλχειν  άλλος  αλλα- 
χοϋ. Ει  οποί  ρΓο  οπού  1 ,  ρ.  36 ,  22 :  Τών  οποί  ποτέ  αν- 
θρώπων χρατεΐν'  ρ.  58;  1%^  /ίια  μεν  τών  ωτων  ουκ  αν  τις 
αχουΰαι  η  τών  ΰφοδρα  εγγυϋ•εν,  δια  δε  τών  ευνοονντων 
ονδενος  τών  αναγκαίων  οποί  δηποτε  άνηχοός  εβτι•  433, 
13:  Πάντα  γαρ  χρείττω  χαι  πολυτελέΰτερα  έχει  τών  οηοι 
διριοιτε'  2,  ρ.  8δ,  9:  Η  υμετέρα  πόλις  χατά  τε  ιβχνν  χα» 
μέγε&ος  ουδεμιάς  ηττωμένη  τών  οποί  ποτέ  ενδόξων ,  υΙ)Ί 
'άπον  δΟΓΪρδί,  ηϊΐιίΐ  1π1>αεηδ  ΡΙιοΙϋ  ^1θ5δ3ε :  "^Όποι  ποτέ,  οπον 
ποτέ,  3ϋΙ  ΓώιοΓυπι  ϊη  Ι3ΐίΐ3ϋδ  εΐϊίΐηι  βραά  τεοεηΙίοΓεδ  εχι^υ^β 
βάεϊ,  υΐ  ΡΙαΙίίΓοΙιϊ  ΡεΓίοΙ.  ο.  17,  αΐ)ϊ  ηιεϋοΓεδ  όπη,  υΐ  Ιοοο  ΙβΓ- 
Ιίο  ϋίοηϊδ  ΜεεΓηΐ3ηηΪ3ηαδ  &  ρπηι»  ηΐ3ηυ  ,  αΐ  νϊάεΙαΓ,  βΐ  Ρΐι&- 
Ιϋτϊάίδ  ΕρίδΙ.  96,  ρ.  270,  ηε  νεΙεΓαηι  πιεπιΟΓεηι  ΑΐΙίοοΓαπ» 
βχεηιρία,   (ΐαίϋαδ  οποί  ρΓο  οπον  ϋΐαίαιη,   ιιΐ  ΑΓίδΙορΙι.  Αν.  9: 


XIV  ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 

Ονδ  οΛου  γης  εβμεν ,  ίη  1ίΙ)Γί8  ρ&Γίητι  ονδε  ποΐ  βΟΓίρΙϋπι, 
ςαοά  δαδίϋΐϊ  βραά  Βίοηθπι  1,  ρ.  50,  2:  ^Αλλα  μηδέ  οποί  γης 
είβι ,  υΐ  Γηθ1ίθΓθ8  ηοηπαΙΗ  1,  ρ.  144,  2δ  ,  οποί  πλεΐβτοι  κάμνονΰι 
ρΓο  οπου.  ΝίΙιΠο  οθγΙϊογςι  δυηΐ  όπου,  που,  ου,  ρΓο  οποί, 
ποι,  οι,  ϋΐ  1,  ρ.  76,  6,  ου  νϋν  ωρμηκας  ΰτρατεύεΰ&αΐ' 
ρ.  290,  32,_ο•υ  τις  αν  άπέλ&τ}  •  βΐ  ρ.  289,  26,  οπου  αν  αφί- 
κψαι,  βΐ  ηλΟ-ον  όπου  η&ελον  2,  ρ.  103,  24,  εΐ  1,  ρ.  320, 
32,  οπότε  απίοι  που,'ΙΐΆαά  (1α1)ίθ  ΗϋΓ&πίδ  Γθΐΐηηϋθηάυηι,  ςυαιη 
ποι  80ΓΪρ8Ϊ8δθΙ  Οίο,  ϋΐ  Χβηορίι.  ΟγΓορ.  Ι,  3,  28:  Όταν  άπίωΰι 
ποι  απ  αλλήλων,  θΐ  ποΐ  απειβιν  δΟΓΪρδίΙ  1,  ρ.  157,  7,  βΐ  όποι 
βούλεται  απιων  1,  ρ.  257,  28,  υΐ  ρι-αοοΐρϊΐ  ΡΙίΓγηϊοΗυδ  ρ.  43,  εΐ 
ίόντες  ποι  2,  ρ.  53,  17,  βΐ  βαδίζω  οποί  βονλομαι  1,  ρ,  108,  4. 

Ιΐθΐη  ΙθίπροΓα  οοηΓαδά,  υΐ  ρΓαοδβηδ  ρτο  ΓαΙιίΓΟ  ροδΐΐιιηι 
1 ,  ρ  4,  16 :  Οΰτις  δε  κακός  ων  ηγείται  ποτέ  θ•εους  άρεβκειν^ 
ρΓο  αρέβειν,  υΐ  2,  ρ.  289, 12.  —  2,  ρ.  134,  10:  Ίνα  ωαπερ  επί 
των  ευγενών  πωλών  και  των  βκυλάκων  το  εΰόμενον  μέγε&ος 
είκάξουβιν  οι  ορώντες,  εαν  η  τα  κώλα  υψηλά  και  μεγά- 
λα, εαν  δε  ταπεινά  και  αναυξη,  φαβιν  αεί  ποτέ  μένειν 
τοιαύτα,  ρτο  μενεΐν,  (^αοά  ροδοίΐ  ρΓ&βΟθάθπδ  εΰόμενον,  βίδΐ 
δυο  Ιοοο  αεί  ποτέ  γθοΙθ  οοηΐυη§;ΐΙϋΓ  ουω  ρΓ3θ8θηΙΐ.  ΕΙ  ιηΐ- 
ηαδ  ς[ϋΐ(1θΓη  «Ιίθηυδ  30ΓΪ8ΐυδ ,  δθά  ]ίΙ)Γ0ΓϋΓη  ϊη(1ϊοϊο  ΐη  ρβΓίβ- 
οίαηι  ηΐϋ1ίΐη(1αδ,  1,  ρ.  349,  17:  Των  εν  πολεμώ  ποτέ  προ&ύ- 
μως  ηγωνιΰμενων  η  των  τυράννους  κα&τιρημένων  η  των  εαυ- 
τούς η  τέκνα  προεμένων  ρτο  προειμενων,  ςαο  (ΙαουηΙ  ιηβΙίοΓβδ, 
ςαί  προειρημένων ,  ιιΐ  βδΐ  ρ.  365,  19:  Μύριοι  δ  είΰϊν  οι  τας 
ψυχας  προειμένοι  εαυτών  υπέρ  της  πόλεως  και  του  ζην  εωνη- 
μένοι  την  εικόνα  και  την  επιγραφην.  Εΐ  2,  ρ.  305,  23 :  Αλλα 
τοΰτ'  εκείνος  ειδεν  ακριβώς  ότι  μη  δει  τας  άν&ρωπίνας  τυχ:^ς 
εκτείνειν,  ηαού  δΟΓΪρδΊ  ηδει.  II).  ρ.  286, 11 :  Ει  γαρ  ην  όφελος  τι 
χαλκού  καλώς  κεκραμένου  — ,  η  Κοριν&ίων  πόλις  αν  ευδαί- 
μων ην  και  πολύν  ωκεΐτο  αν  χρόνον,  δΟΓΪϋθπάϋΐη  ροΐίαδ  ωκητο, 
ϋΐ  ρ.  287,  1:  Και  πολλαχοϋ  φαβιν  εν  τοις  τοίχοις  ένοικο- 
δομεΐΰΟ'αι  τά  κρανία  τών  ελεφάντων  αυτοΐς  οδούΰι,  βρίΐϋδ 
βδΐ  ενωκοδομηβ&αι,  υΐ  ρ.  286,  10,  ερριπται.  Νοη  Γπίηυδ 
δπδρβοίει  δαηΐ  Ηοο  άβ  ^βηβΓθ  ίι&βο  1,  ρ•  394,  27:  Είτα 
'Ρωμαΐοι  μεν  και  Νέρων  ούτω  τα  παρ  υμΐν  ετηρηβαν  και 
βεμνά  έκριναν '  υμεΐς  δε  ου  φυλάξετε;  και  Νέρων  μεν  — 
ουδενός  άφείλετο  την  εικόνα  τών  πάρα  μόνοις  Ροδίοις  τιμη- 
'&έντων  αυτοί   ί'   υμεΐς  άφαιρεΐοϋ^ε;   χχΙ)Ί  δΟΓΪΙίβηάϋηι  νϊάεΙϋΓ 


ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ.  XV 

άφελεΐ69ξ.  Οϋδβ  ϋδίΐαΐ^  βδΐ  ροδΙ  εϊτα  βίο  ροβίΐιιηι  οοηδθουΐΐο 
ΙθπιροΓαιη,  υΐ  ρ.  139,  22:  Εΐ9•  α  λεγόντων  ετέρων  ονχ  άν- 
έχεβΟ^ε  ακονοντες,  ταντα  ερεΐτε  αυτοί  καθ  εαντών;  —  Ρςιγϊ- 
ΙβΓ  2,  ρ.  138,  23:  ΚαΙ  γαρ  δη  ννν  μεν  απειΰι  μετά  την  τημε- 
ρον  ΐΰως  ημέραν,  αφικνεΐται  δε  ολίγον  νοτερον ,  δθπ5βηάαιη 
νϊάθΙαΓ  αφι'^εταί,  &1)  ΙίΙΐΓίΐιίο,  ί^υϊ  απει,ϋιν  1ι&1)0ΓβΙ  ρτο  ρτίΐθ- 
ίϊθηΐϊ,  ϊη  ρΓΕθΗθΠδ  ιηυΙ&ΙυΓη,  ςυυηη  άπιέναι  ηοη  δοΐαιη  ρτ&θ- 
δβηδ  δϊΐ  Πϊοηΐ,  υΐ  ρ.  249,  10:  Το  γαρ  αντώ  χρτ^σθέν  εκαατος 
ατίονβας  απειΰί,  δβά  θΐίβηι  ΓϋΙαΓαιτι  ρ.  135,  2:  ^Ή  μόνον  έξιόντα 
με  ί  αΐ  περίττατηβοντα.  31 :  Την  ηΰνχίαν  εξω  βοωντων  υμών, 
μά?.λον  δε  άπειμι.  ρ.  248,  7  :  Οτι  απειΰιν  επΙ  τα  πρόβατα  '/.αΙ 
περί  εκείνα  διατρίψει.  ϋικίβ  ρ.  185,  16:  Ουκ  εφη  παρ  αντώ 
μενεΐν^  αλλ  εις  Φ&ίαν  απιέναι  πάρα  τον  πατέρα  και  παρ 
έχείνω  παιδεύεβ&αι ,  ΓβδΙίΙϋΐ  παιδενΰεΰΟ•αι.  δίπιίΙίΙθΓ  ρ.  139, 
25:  Εαν  ποτέ  γένηται  διαφορά,  κάκεΐνοι  προφέρωβιν  νμΐν 
το  πονηρονς  ε'χειν  πολίτας ,  το  βταβιαζειν  ονχ  αίβχννεβ&ε ; 
ηΓίΓϋΐΏ  &οοί(ϋΙ  ρΓβθδβιΐδ  ριο  αίβχννεϊβϋ-ε ,  δϊοαΐ  ρ.  202,  8:  Ει 
μέλλει  χα&έξειν  μεν  τονς  υπηκόους,  αμυνεϊαΟαι  δε  τους  πολε- 
μίους, ϊη  ηοηηαΐΐϊδ  ϊη  αμννεβ&αι,  ϊη  οηιηίΙ)υδ  &α1θΐη  δθοιυθηδ 
ΥΜταβΐρέψεβ&αι  Ίη  χαταΰτρέφεΰ&αι  οοΓΓϋρΙαηι,  βΐ  2,  ρ.  271, 
23,  ζητοϋβι  Κθϊδίνίαδ  1)Ϊ5  δθπρ5>ϊΙ  ζητηβουβι  ρΓορΙθΓ  ρΓΒβοβάεηδ 
α/ατΓί/σουσί ,  υΐ  επιξητοϋβι  αρυά  ΡοΙνΙ)ΓϋΓη  11,  1,  1,  &1)δυΓ(1β 
δθΓίΐ3ΪΙϋΓ  ρΓο  επιξητηΰουβι.  Εΐ  βχ  οοπΙγηγιο  ΓυΙαταπι  ριο  ρΓ&β- 
δθπΐϊ  νβΐ  ΒΟΓίδΙο  2,  ρ.  272  31 :  Πότερον  όταν  χειμων  ισχυρός  Τ} 
χαΐ  μη  χατιβχύη  τοΐν  πηδαλίοιν  έχατέρου  δια  γήρας  η  δια  βίαν 
τής&αλαττης,  ουδέ  τότε  φιλεΐ  χυβερνητην,  ουί'  εύχεται  φα- 
νεΐΰ&αι  τον  διαδεξόμενον,  ιι\)Ί  φαίνεβ&αι  βχδρβοΐβΐυι•  νβϊφανή- 
ναι,  υΐ  ρ.  273,  23:  Άρα  χαΐ  τότε  ευχοιτ  αν  μηδένα  άλλον 
ίατρον  εύρε&ήναι,  βίδί  8ίη§^αΐ£ΐΓΪ3  ϋαηι  ίηβηϊΐίνο  ΓϋΙϋΓΪ  οοηδίτυ- 
οΐϊοηϊδ  νβΓΐ)ί  ευχεΰ&αι  Θχβαιρίϋΐη  δορΗ.  Οβά.  Τ^γ.  268  ηοΐ&νί- 
ιηυδ  &ά  δΙβρΗειηί  ΤΗβδ.  ν.  Εύχομαι,  ρ.  2522,  Β.  Οααβ  ρβηηα- 
Ι&Ι»  1,  ρ.  269,  22 :  ^ιεγνωχότας  εΰεΰ&αί  τίνα  απαλλαγην  τού- 
του χαΐ  μη  πάντως  αει  φανεΐβ^αΐ  τίνα  αίτίαν  του  πάγους, 
υΙ)ϊ  1ϊ1)Γΐ  φαίνεβ&αι ,  \νγΗθηΙ)&οΙιϊαδ  αά  ΡΙαΙ.  ρ.  764  φανηβε- 
β&αι,  ρΓοΐ3ίΐΙ)ϊΓιυδ  ροδϊΙϋΓϋδ  φανεΐΰ&αι.  ίθνίαδ  θδΐ  ςαοά  2, 
ρ.  197,  8:  Ηδει  γαρ  ως  το  πολύ  τονς  νιχώντας  υπερήφανους 
γιγνομένους  άβάΐ  ρπο  γενομένους  {γινόμενους  οοά.  ΜθβΓπι.) 
ί  ρΓΟΓδαδ  ΐηβρίο. 

ίί1)Γ&Γϋδ  &α1θΐη  ϊη  Ιαϋΐ^υδ  αραά  νθΙΟΓβδ  ρίίπΙβΓ  &1(ΐυβ  γ6- 


XVI  ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 

οθπΓιοΓβδ  Βίίθρίδδίπιβ  ρθοοΕΐηΐϊΙ)υ8 ,  ιτιυΐΐο  ηιϊηοΓθηι  1ΐ1>Γΐ  βάθπι 
πίθΓβηΙαΓ  ϊη  βχηαϊϊΐΙίοΓ'ώιΐδ  1οα[αθη(1ϊ  δΟΓΪϋβπίϋςαβ  §•βηθΓΪΙ)αδ 
δ&βρϊυδ  άορΓαναΙϊδ  €[ϋ8ΐΓη  ϊηΐβοΐίδ  ροΓ  1ΐΙ)Γ3ΓίοΓυΓη  ϊιηρθΓί- 
Ιΐ3ΐιη  ΓθΙϊοΙίδ.  Οϋίϋδΐϊΐοίΐΐ  εδί  ηυοά  ΥώΐΊ  βχΚώοη[  2,  ρ.  172, 
18:  "Ηδει  τούτω  και  μάλιβτα  ονηΰειν  τους  αννόντας,  δβά 
ϋϊο,  αΐ  ορϊηοΓ,  δϋΓΪρδθΓΗΐ  ονηΰων,  υΐ  1,  ρ.  159,  1:  Ονκοϋν 
6ρϋ•ώς  αννηκεν  νπο  ΰον  διαφ&ειρόμενος•  210,  8:  ^Επί- 
βτάβ&ω  αδύνατος  ων  απαλλαγήναι  απάτης,  δγηβϊΐϋδ  νοί. 
1,  ρ.  130,  7:  "Ηδει  και  μη  τυχών  ουκ  αν  ήττον  ευδαίμων 
γενόμενος.  —  ΕΙ  ςιιοοΐ  2,  ρ.  241,  7  :  Ουδέν  γαρ  η  αβτρονομία 
εμτίοδων  εβτι  τω  μη  τα  δέοντα  ποιεϊν,  τω  ηιυΐίΐνί  ϊη  τό,  ϋΐ 
αραά  δγηβδϊαηι  νοί.  1,  ρ.  366,  5:  Κα&εύδοντι  δε  ουδείς  Άδρα- 
οτείας  νόμος  εμηοδων  το  μη  ουκ,  απάραι  της  γης  εύτυχέύτερον 
^Ικάρου,  1ΐΙ)βΓ  ιιηυδ  τω,  &ΓιΙ)Ί  1ίΙ)Γ3Γϋδ  ^θηΐΐίνυηι  ριο  το  ίηίει• 
έμποδών  βΐ  μη  ϊηΓβΓβηΙίΙ)ϋδ,  υΐ  Χθπ.  ϋγΓορ.  2,4,  23:  ςαο  (Ιβ 
νΐΐϊο  (Ιίχϊ  ϊη  βά.  Οχοη.  ΕΙ  Ηρυά  Βΐοηθπι  2,  ρ.  189,  3:  Ου  δυ- 
νατόν, εΐπερ  Ελλην  ων  τυγχάνεις,  το  μη  απολωλεναι  ΰε  ίν 
τηδε  τη  ημέρα,  ΙίϋθΓ  αηαβ  του.  —  ΕδΙ  εΐίαιη  υ5ΐ  ΐηΙειοίιΙθΓίΙ 
ΕΓΐΐοαΙαδ,  (ΐαειη  Ιίη^ααβ  1觕θδ  ροδίαΐαηΐ  1ιΐ3Γ3Γϋ-;  ϊκηοΐαβ, 
αΐ  1,  ρ.  4,  4:  Ου<?'  έ'βται  ποτέ  εκείνος  βαΰιλεΰς,  ουδ^  αν 
πάντες  φώβιν  Ελληνες  — ,  καΐ  μη  μόνον  άν&ραποι  '&αυμά- 
ξωΰιν  αντον  καΐ  ύπακουωβιν,  αλλ^  οι  τε- ορνι&ες  πετόμενοι 
και  τά  %•ηρία  εν  τοις  όρεΰι  μηδέν  ήττον  των  αν&ρώπων  ΰνγ- 
χωρη,  η\)Ί  ηοη  δοΐϋπι  οι  τε  Όρνι&ες  οι  πετόμενοι,  υΐ  βδΐ  2, 
ρ.  127,  2:  Τί  λέγει  περί  ημών  ο  κολοιος  ο  πετάμενος,  &βά  βΙΪΗΐιι 
τά  &ηρία  τά  εν  τοις  όρεΰι  δοΐ'ίΐ3οη(1απΊ,  ηηοά  αΐίοςαϊ  τά  ίν  τοις 
όρεΰι  &ηρία  (ΙίοβηςΙϋίτι  ΓοιβΙ,  υΐ  1,  ρ.  64,  20,  τιμάΰ&αι  υπό  τε 
των  όρνί&ων  και  τών  εν  τοΐς  όρεΰι  θηρίων. 

1η  οΓϊΐδΐ  θΐ  (ΙϊαβΓθδί  ςααηι  Υώή  ηοη  ηιϊηιΐδ  ΓαΙΙαηΙ  βΐ  Ιυάίΐηί 
(^αίΐηι  ίη  νοο&1)ΐι'θΓαηι  ηαοναηάίΐηι  ΓοΓπιϊδ  οοηΐΓ&οΙίδ  εΐ  δοΐαΐίδ, 
νείαΐ  ίη  χάλκεος.,  ^Ικ^αοΙΐεδ  ΐΐΐαίο  ρτυ  χαλκούς ^  β\ι\)Ί  τεοΐβ 
810  δΟΓΪρΙο,  αΐ  αργυρούς,  πορφυρούς  εΐ  ^Ιία,  ρίΐηίει-ςυε  «η 
3ρο5ΐΓορ1ιο  εΐ  ΗκΛία,  (^αο  ίΐε  §εηθΓε  ηοηηαΙΙα  οερίβ,  υΐ  ημέ- 
τερα άττα  βοίδια  ρΓΟ  ημέτερ'  άττα,  1,  ρ.  111,  21,  (Ιο 
ςϋο  Βαί^αεΙπδ  αά  ΟτίΐΙ.  8,  ρ.  92,  ρΓΟΓδίΐδ  δϋηΐ  νϊΐΐοδί»,  ρραείβι- 
Θ3δ  ς[ϋ3δ  ΐ'Χ  ΙΠ3ΓΪδ  Γ8δ1ΐ1αί  0Γ3δεδ  1ο秕υηΐ(ΐϋβ  δΐΐ  εηυηιεΓαΓβ, 
βΐΊαηι  ειΙΪΑδ  ρΙαΓΪηιαδ  εδδε  οΙ»δοαΓίΐΐ3δ  αΐ)  1ίΙ)ΓαΓϋδ  αραά  ΓΠοηρπι 
ηοη  ηιίηαδ  (^αϋπι  αρικί  νείετεδ  ΑΐΙϊοοδ  ϊρδ3θ  1ΐΙ)Γοι•υηι  ρΓοάαηΙ 
ναπβΙ&Ιβδ.      Ν&ην   (^ϋΐ   ββιιιρβΓ  (ΙϊχιΙ    τάλη^ες  βΐ   τάλη&η,    βΐ 

ίΙ 


ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ.  XVII 

τάλΊ}&ονς  1ΐ3ΐ1)βΙ  1,  ρ.  22δ,  12;  234,  12,   νΐχ  δΟΓίρδΐΙ  τον  αλη- 
θούς 1,  ρ.  210,  9;      3αΙ  τον  αόελφον,  τον  ανόρο'ς,   τον  άν- 
^ρύάιιον,   ςυϊ  3ΐίΙ)ϊ  τ« — ,  ηβί^υβ  ςυϊ  τανδον  1,  ρ.  342,  12;  2, 
ρ.  190,  12,  ϊάβΠΊςυβ  θχ  ΙϊΙΐΓίδ  ΓβοβρίΙ  1,  ρ.  1δ,  17,  ρΓΟ  τα  έν- 
δον^   6ΐ  τάκεί  ά'ιχ'ύ  ηοη  τα  εχεΐ,  τα  ίτίΐτηδεια  ροΐϊυδ  δΟΓΪρδΐΙ 
ςϋδηι  τάττιτηδεια ,  βΐίίΐιη  βριιά  ΑΐΙϊοοδ  δαβρβ  ίΐΐ&ΐυηι  ρΓΟ  αΙΙβΓΟ. 
ΟυβΓβ  δβΓνβνϊ  τονδαφος,  ϊη  το  έδαφος  άϊδίΓαοΙϋΐη  ΐη  ηοηηαΐ- 
■Ιίδ  2,  ρ.  252,  24,  ςυαπι  τονδαφος  ροΐϊυδ  ΓθδΙϊΙϋβηάυιη  νίάβ&ΙαΓ 
1,  ρ.  219,  1,  ηαοά  βδΐ  δρυά  δϊ-ηβδΐυπι  ρ.  16,  Ο,  (νοί.  1,  ρ. 39, 
4.  Κγ31).)  βΐ  3ΐΐθδ,  ρ&πΙθΓςϋθ  τοννομα  τηοάο  δϊο  Γηο(3ο  το  όνομα 
δοηρίαηι  οοηδΙβηΙβΓ  δθΓΪ1)θη(1αηι  ρυΐο  τοννομα,   ςαοΛ  βχ  Ιϊΐιπδ 
Γ60βρΙϋηι  1,  ρ.  82,  13;  259,  18;  412,  17,  υΐ  τοννόματος  ρΓΟ  τον 
ονόματος  3ρα(1ϋΐρΗίΙαιτιδίρ1ιηιαΓη  Αΐ}ιβηβθί8,ρ.356, 0.  ΙηΙβΓάαιη 
Ιδίία  θΐϊαιη  ^ΓΕίνϊυδ  άβρΓ8ν3[&,  υΐ  2,  ρ.  112,  2:  ^Αδικεί,   φηβί, 
Σωκράτης  τονς  νέονς  διαφ&είρων  και  ονς  μεν  η  πόλις  '&εονς 
τιμά  μη  τιμών,  έτερα  δε  είβάγων  καινά  δαιμόνια"  οχεδον  αντα 
ταΰτα  τα  εναντία  οΐς  ίποίει  Σωκράτης,    υΐΰί   αντα   ταναντία 
δΟΓΪρδί,   υΐ  ταναντία  ΓεδΙΐΙυί  1,  ρ.  193,  27;  2,  ρ.  161,  20;  232, 
12,  &1ίΙ)ϊ  δ&θρβ  δθΓν&ΙαίΏ  ΐη  Ιϊϋπδ,  δβά  βΐϊβιη  2ρϋά  ΑΐΙϊοοδ,  υΐ 
Τίιυογάϊάειη  βΐ  ΧβηορΙαοηΙθίη  ,   πιοάο  οοηϊυηοΐυηι  ιηοάο  Γπαΐβ 
<3ίδΐΓ3θΙυπι.     Ει  ςυεηι&άιηοάυΓη   δθΐηρεΓ    5ϋΓΪΙ»ϊΙυΓ   τονναντίον, 
ίΐα    1 ,  ρ.  278,  19 ,    τονλάχιβτον  50ΓΪ1)θηάυιη    ρυΐο ,   υΐ   βδΐ  2, 
ρ.  223,   12,  ρΓΟ  το  ελάχιστον,  ίηΙεΓ  ςυαβ  ν3ΓΪ&ηΙ  1ίΙ)ΓΪ  Χεηο- 
ρΐιοηΐϊδ  ΑπηΙ).  δ,  7,  8.     Νβο  (1αΙ)ϊυηι  ςαΐη  1,  ρ.  243,  10:    "Εως 
«ν  ετίΐ  το  νατατον  άπέλ&ης  της  γης,  δ0ΓΪΙ)θη{1αιη  δίΐ  τονβχα- 
τον,  φι&β  ΟΓαδϊδ  βχ  Π1)ΓΪ5  (ϊυοΙ)αδ  ΓβδΙίΙυοηάίΐ  δγηβδϊο  νοί.  1, 
ρ.  3δ6,  11  ΚγηΙ).,  δθΓν&Ιίΐ  ίη  οηιηϊ1)αδ  ρ.  381,  12,  δβά  ά\Μ,  αΐ 
ορϊηοΓ,    1ίΙ)ΓΕΓΪ0ΓυΓη  ίηοαπ»  δυΙ)ΐ3ΐ£ΐ,    υΐ  ρ.  271,  12,   υ1)ϊ  τον, 
ςυοά  θδΐ  ίη  0|αίΙ>υ5(ΐ3πι,    ίοΓί&δδβ  βχ  του  ηαΐαηι,  υΐ  ρ.  319,  6, 
τον  μεν  αηαδ  ρτο  τονμόν.     Ιάβηι  οοηδΙαηΙβΓ  ΓβδΙΐΙυβηάυπι  ΤΙια- 
ογάϊοΐί,  άθ  ςυο  Αηιοΐάαδ  &ά  4.  31.     ϋίοηί  2,  ρ.  271,  26:  Φέρε 
ηορνοβοβ'/.ώ   δε  ον  κερδαλεώτερόν  τε    και   άμεινον  προς  την 
εμπολην  μόνι^ν  ε'χειν  τούτο  το  όνειδος  και  μόνον  αντον  ακονειν 
κακώς  η  ανν  ετεροις,  ςααηι  το  οοάϊοβδ  οπιϊΙΙαηΙ  οπιηβδ  ηβο  Ιοοϋδ 
8ίΙ  ρΓοηοηιϊηί,  ΓβδΙΐΙυί  τοννειδος ,  ΐάοπιςαβ  ΓθδΙΐΙυβηάυπι  ραίο 
ρΓΟ  το  όνειδος  1.  ρ.  378,  26,   ηβο  άαΙ)ΐαπι  1,  ρ.  134,  25:  Λοτέ 
επειδή  ον  φαμεν  χείρον  ονδε  δνβτνχεΰτερον  πλοντον  πενίαν 
ονόε  πολλοίς  ΐαως  άονμφορώτερον,  ονδε  το  όνειδος  τον  ονεί- 
δονς    μάλλον   τι    βαρνντέον  τοντ    εκείνον,     ψχοά  \ΛτΊ  Ιιοηϊ 
ριο.  Ι.  Ι) 


XVIII  ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 

οηιίΙΙαηΙ  τον  ονείδους ,  ιηοηδίΓ&Γβ  οβΙβΓίΐ  δίο  &\)  Βίοηβ  δΟΓίρΙ» : 
ονδε  τοννειδος  μ,άλλον  τι  βαρνντέον  τοΰτ'  εκείνον. 

δθά  ιπϋΐΐο  Γηα^ίδ  οοηΙαΓηϊπΗίδ  βδΐ  οΓ&Ιίο  Βίοηϊδ,  ιιΙ)ί  οοΓ- 
ΓΘΟΙοΓϋπι  &αΙ  ίηΙβΓρΓθΙυΐΏ  δβάαΐίΐ&δ  νθΓΐ)Ε  βϊαδ  'ύΆ  ΆξξΤβδδΆ  βδΐ 
υΐ  ρΙαΓΪΐΏΪδ  οδίβηάΐΐ  Ιοοϊδ  οοάβχ  ΜθβΓΓηαηηίαηυδ,  ηιοάο  ηΐθΐίο- 
Γβδ  τηοάο  άβίβήοτβδ  οοάίοϊδ  ςυοουΐΏ  οοΐΐαΐϋδ  βδΐ  δοτϊρΙαΓ&δ 
6χΗϊΙ)οηδ  ϊη  ηΐίΐΓ§•ίηβ  βυΐ  δυρΓίΐ  νβΓδυδ  ροδϊΐΗδ,  ίηΙεΓάυιη  βΙίίίΓη 
ίίΓιί,  ϊη  ΓπυΙΙϊδ  ίΐ»  ν&ιί&ηΐβδ  ϋΐ  ηβιτιο  βίηβ  ϊΙΙοΓυπι  ΐηάϊοϊο  υογΙ)» 
δΟΓίρΙοΓΪδ  ρυΐυϊδδθΐ  ΓΟδίΊΐαθΓβ  &υΙ  οοΓΓθοΙΟΓαίη  ίΐάάϊίβηιβηία  Ιβιη 
ο6γΙο  οο3Γ§^υδΓβ  υΐ  ΓώποΓυιτι  ορβ  ΓιοβΙ  β.  §•γ.  1,  ρ.  13,  1 :  Όσο* 
γάρ  ποτέ  ΰοφοί  ααΐ  αλη&εΐς  κατ  αν^ρώτιονς  λόγοι  πεφ,  Ό-ίών 
τε  καΐ  τον  βνμπαντος,  ουκ  άνευ  '&είας  βουληβεως  και  τνχης 
εν  ιρυχτ]  ποτέ  αν&ρωπων  εγενοντο,  ως  εΰτι  μα&εΐν  δια  των 
πρώτων  μαντικών  τε  και  '&είων  αν&ρών^  η\)ϊ  άοίενϊ  νοΓίΐίΐ  ϊη 
ορΓίΓπΐδ  οηιίδδα  ως  ε'βτι  μα&εΐν.  Οαΐΐ^αδ  ίΐοοβάϋηΐ  δοΚοΙΐ»  ϊη  ηιβ- 
όίδίη  οΓίΐΙΐοηβιη  ίΐΐαΐα,  ηιοάο  ηοηηαΙΠδ  ηιοάο  οιτιηϊΙ)αδ  ίη  1ϊΐ3Π8, 
νβίαΐ  1,  ρ.  38,  15:  Ον  μάτην  περί  ττολλον  ποιονμε&α  τον  Αρι- 
ΰτοτέλην  καΐ  την  πατρίδα  αυτώ  ϋυνεχωρηοαμεν  ανακτίζειν^ 
νβΓΐ)»  Στάγειρα  της  Ολυν&ίας  ούβαν  ροδΙ  ανακτίζειν ^  ς[ϋ&β 
λΙ)  ΚοϊδΚϊο  άβΓεπδα  Ηΐο  ηοη  &β(]ϋβ  Ιοουηι  1ΐίΐΙ»οηΙ  υΐ  δΐηιϊΐίδ 
άβ  δίΕΐ^ΪΓίδ  αηηοΐαΐΐο  2,  ρ.  132,  7.  Εΐ  ειΐίαά  1,  ρ.  153,  15: 
Τοις  άγαν  φιλοπόταις  και  οίνοφλνξι  ταυτο  πεπον9ως  πα&ος, 
οϊ  πολλάκις  προς  την  πολλην  ακρατοποβίαν  και  ΰννεχή  ουκ 
ε&ελοντες  πιεΐν  ανχμον  εξεπίτηδες  μηχανώνται  δια  τε  ιδρω- 
τών και  αιτίων  αλμυρών  και  δριμιών  προΰφορας.  111)1  βίδί  ΐ'β- 
οβρίο  οχ  ηΐ6ΐίοπΙ)υδ  προς  την  ρτο  ϊηβρίο  οογγθοΙογϊ$  οοηΊηιοηΙο 
μετά  003Γ§•αϊΙϋΓ  3ηΙΪ€[υΐοΓίδ  δάάΐΙ&ΐΏθηΙαηι  ίηΙθΓροΙίίΙοΓΐδ  ου» 
έ&έλοντες  πιεΐν,  ηοη  ρΓαβδΙβηι  Ι&ιώθπ  ηοη  και  ΰυνεγ/]  αυχμον 
δΟΓΪρδίδδβ  Βίοηοιτη,  ηβάϋπι  την  πολλην  ακρατοποβίαν  καϊ 
αννεχή,  δοηαοηΐο  ανχμόν,  δοά  οχρυΠδδβ  ΐΐΐυά  ουκ  ε&ελοντε$ 
πιεΐν  δΠδρΊοοΓ  νοοαίιαίϋπι  κραιπαλην ,  ςυοά  ροηίΐ  ΐη  δίιηϊΐϊ  Ιοοο 
1,  ρ.  97,  27:  Κραιπάλης  και  λη&ης  τάς  ιρνχάς  γεμοντες,  \ι\ 
'ύΆ  δοηρδθΐΐΐ  ϋΐο :  Οϊ  πολλάκις  προς  την  πολλην  ακρατοπο- 
αίαν  και  ΰυνεχη  κραιπαλην  αυχμον  εξεπίτηδες  μηχανώνται.  ~ 
1,  ρ.  157,  24:  Τι  δε  καϊ  βονλόμενος ,  είπε,  ζητείς  τον  παΐδα; 
η  ουκ  ην  πονηρός;  Πάντων  γε,  εφη,  μάλιΰτα  '  μηδέν  γαρ  υπ 
εμοϋ  αδικούμενος,  προς  δε  και  γενόμενος,  ηγεΐτο  πονηρον. 
ει  γάρ  αγα&ον  ηγεΐτο,  ουκ  άν  ποτέ  απελιπεν.  Ι'οως,  ω  /ίιογε- 
νες,  κακός  αυτός  ων.    υΐ3ί  ΗΙ)Γί  ηοηηυΙΗ  ευ  γενόμενος,  βξο  δίο 


ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ.  XIX 

€0ΓΓβχ"ι :  πάντων  γε,  εφη,  μάλιβτα '  μηδέν  γαρ  υπ'  εμοϋ  αδικού- 
μενος, προς  δε  και  ευεργετούμενος,  Ι'αως,  ώ  ^ιόγενες,  κακός 
αυτός  ων  ηγεϊτο  πονηρον  ει  γαρ  αγα&ον  ηγεΐτο,  ουκ  αν  ποτέ 
απέλιπεν.  Οαοιηοάο  ΒίοάοΓαδ  άίοίΐ  13,  22:  Ουχ  όπως  ηδί- 
κηβεν,  άλλα  και  προΰηυεργέτηβε.  ΛΊιηίδ  θηίηι  ϊηθρίυιη.  βί^Ι 
ΐβως  κακόν  άίοί  ς[ϋί  ιτιοάο  πάντων  μάλιατα  πονηρός  άϊοΐϋδ 
ΓϋβΓ&Ι.  ΑρΙαΓΠ  νθΓο  ΐβως  οϋΐη  ηγεΐτο  πονηρον  οοηίυηοΐυηι.  Ιπ 
56ςυθηΙίΙ)ϋδ  3ϋΙθΓη  ηϊ$ϊ  ΙίΙΐΓΐ  ηΐθ1ίθΓ65  ϊηάϊοίυπι  ΓαοβΓβηΙ,  ρ£ΐυοΪ5 
ίοΓί&δδβ  ρΓθΙ)αΓ6Γη  ϋϊοΐιϊδ  ηΐΗπυηι  α  ιηβ  ΓβδΠΐϋΙβω.  δίο  βηΐηι 
Αΐάαδ;  "Επειτα  εκείνος  μεν.  εφη,  ΰε  πονηρον  ηγούμενος  εφυ~ 
γεν,  ίνα  μη  βλαπτηται  υπο  ΰού'  βυ  δε  εκείνον  πονηρον  είναι 
λέγων  ξητεΐς.  ου  γαρ  άδηλον  οτι  βλάπτη  και  ΰυ  υπ  αυτού 
βουλόμενος.  υΐ3Ϊ  άβίβΐίδ  ({αββ  ηιβΙΐοΓβδ  οΓπϊΙΙαηΙ  βαΐ  ίη  πιηγ- 
§ίηθ  αάάϋηΐ  οοΓΓβοΙοΓΪδ  αύάϊΙίίπιεηΓίδ  ον  γαρ  ρΙ  ΰύ  δΟΓίρκΐ  ΰυ 
δε  εκείνον  πονηρον  είναι  λέγων  ζητείς,  δηλον  οτι  βλάπτεαθ^αι 
νπ  αυτοϋ  βουλόμενος.  ^αϊ\)α5  3ρ1β  αάάυηΙαΓ  δβςαβηΐΐίΐ:  Η 
ουχ  οι  κακοί  άν&ρωποι  βλαβεροί  ειΰι  τοις  εχονΰι  και  τοις  (ηΐδϊ 
Κοο  άθίβηάυηι)  χρωμένοις',  —  1,  ρ•  244,  13:  Τα  εμπεαόντα  εις 
τας  δ  ίνας  είλουμενα  κ,αΐ  περιατρεφόμενα  και  ουχ  οιά  τ  ε  δυνά- 
μενα άπαλλαγηναι  της  δινηΰεως,  οοΓΓθοΙΟΓΑΙάϊηυδ  δΟΓΪρδϊΙ  }'ίνο- 
μενα  ρρο  δυνάμενα,  υΐ  ΜοβΓπΐίΐηηϊ&ηυδ  οθΙβΓίθ[ϋθ  οοάίοβδ,  ηβί^αβ 
ϊηΙβΠθχϊΙ  άεΙβηάιΐΓΠ  βδί-β  νοοα^ϋίαιη  ηϋοά  θΐϊδίη  ρΓ3θθθδ56Γ{ΐΙ 
ν._11,  ιιΐ  βοϋΙίοΓ  Ιιΐο  ΜοΓθΠαδ  ρ.  68.  —  1,  ρ.  338,  12:  Μέχρι  μεν 
ουν  έτυχε  νεοκατάβτατος  ων  ο  βίος,  τους  ϋ•εους  αυτονς  τε  πα- 
ραγίγνεΰ&αί  και  πεμπειν  ωβπερ  αρμοβτας  παρ  αυτών  άρχον- 
τας τους  έπιμεληαομένους ,  οίον  Ήρακλία  τε  και  ^ιόνυβον  και 
Περσία  και  τους  άλλους,  ίηΙθΓρΓθΙϊδ  νϊάβΙϋΓ  άρχοντας,  αΐ  δαϊ- 
(ΐ3δ  (Ιίοϊΐ:  ΑρμοαταΙ  ονν  οι  υπο  Λακεδαιμονίων  εις  τάς 
υπηκόους  πόλεις  άρχοντες  εκπεμπόμενοι,  ^αο  άείείο  ϋϊο  1ο- 
ςαίΐϋΓ,  υΐ  Ηεδγοίιίαδ:  Άρμοατης  ό  πεμπόμενος  επιμελητής  εις 
υπηκοον  πάλιν.  δΪΓηϊΙε,  αΐ  Ιιοο  αΙίΐΓ,  ^Ιοδδειηα.  νοο3ΐ)α1ί 
διφϋ-έρα,  1,  ρ.  76,  59,  ίμάτιον  γεωργικον  βτερεον  προς  ομβρων 
μάλιατα  αποφυγήν  ικανόν,  οωίΙΙαηΙ  οοάίοεδ.  —  2,  ρ.  180, 
13:  Αντί  δε  τού  μόνον  μεταγαγεϊν  απο  ακηνης  επί  ΰκη- 
νην  χρυβίον  επαγγέλλεται  δώαειν  πολύ  και  ίππους  και 
τρίποδας  και  λέβητας  και  γυναίκας  και  πόλεις•  τελευ- 
ταΐον  δε,  ως  ούκ  ον  ικανόν,  των  θυγατέρων  τριών  ου- 
ΰών  ην  αν  βούληται  ΰυνοικιεΐν.  όπερ  ουδείς  πώποτε  κατε- 
κρίΐ^η  πα&εΐν ,  αντί  9εραπαίνης,  καΐ  ταύτης  αιχμάλωτου,  μη- 


XX  ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. 

δεν  τΐα&ονΰης,  αναγκαβαι  ΰννοίκηδαι  την  θυγατέρα  ίπϊ 
ηροικί  μεγαλτ]  άνευ  εδνων,  άβΐθνί  άναγκάΰαι  ί-Ι  ΰννοίκίβαι 
Γβοβρί  βΐ  1ίΐ3ΓΪδ.  —  2,  ρ.  210,  17:  Ουκ  αν  τψ  Αυδών  ελοί- 
μην  τρυφην  οϋτ  ευτελειαν  την  ^Αττικην  οϋτε  πενίαν  (η(1- 
άθηάαπι  την)  Αακωνικην  ούτε  Κρότωνα,  οϋτε  Συβαριν,  οτι  ου 
πονοϋΰιν,  ούτε  Σκυ&ας,  οτι,  ου  γεωργοϋβιν ,  νβΓΐ)α  πένονται, 
γαρ  τ^ο•ά{  Κρότωνα^  Άά  πενίαν  Ααχωνικην  ίΐδΟΓΪρΙίΐ,  (ΐυαηι  <1θ 
0ΓοΙοηΪ3  ρ&υρθΓίαΙβ  ηιΪΓυιη  δίΐ  1υΓ|αΐ  (ΐαί  θ3Γη  οαιη  δγΙ)αΓΊ  οοη- 
ίυ秕&1.  Οϋϊαδίηοάΐ  ηηΐηοΓίΙ)αδ  δοΐιοΐϋβ  «οοβάϋπΐ  απιρίΕΐθ  δίίορθ 
ΙθοΙΟΓϋΓη  οΙίοδΟΓαπΊ  Άά  υθγΙ)»  ϋΐοηίδ  βρρβηάϊοθδ,  α  ΐΏβ  ρ&Γΐϊηι 
8βο1αδ3β  ρ3Γΐίηι  ϊη  ΓηδΓ^ϊηθηι  Γβ1觕{ΐΐ3θ,  ϊηΙθΓάϋΠΐ  βΐίδηη  δυΙ)1?ι- 
Ι&β,  ιιΐ  1,  ρ.  13,  16,  ίΐ  ΚίίγδβΓΟ  ηοΐίΐΐα  Ιηάίο.  ΜοηΕίο.  1845, 
ρ.  679 :  ος  ην  πάντων  φιλοπονωτατος  καΐ  πολύ  κρείττων  τών 
ίκεΐ. 

Νβο  άϊίβοΐΐβ  6δΙ  πιυΐΐίΐδ  ΒΓ^ϋβΓβ  Ιδοκηίΐδ  ηυυηι  ΐη  ιηοάίίΐ 
δθηΐθπΐϊει  Ιαιτι  ϊη  ήηβ  Οτίΐΐϊοηυηι,  ςϋδΓϋίτι  ηοηηυϋίΐδ  Ϊ3Γη  Λναΐνβ- 
Γιβίάαδ  αά  Ογ&Ι.  10  (ΒβΙβοΙ  Έεεαί^ς  ο/  Βίο  Οικ.  Ιοηά.  1800) 
ρ.  243  αηΐηΐίκΙνθΓΐΊΐ,  ηϊδί  βΐ)  ϊρδο  Οϊοηβ  ϊηιρβΓΓθοΙββ  δυηΐ  Γβ- 
1ίοΐ£ΐ€,  ηΐϋΐΐΐαΐ&δ  βδδβ  ΐη  βηβ :  υΐ  ΟΓ&Ιίοηΐδ  6δ  ιηβηΊΐ3Γα  ϊΐα 
8υηΙ  νϊηοαίϊδ  δοΐαΐα  αΐ  δΟΓίρΙΟΓΪδ  ροΐίϋδ  ηΐίΐηυηι  υΐΐϊιτίίΐηι  ηοη 
βχρβΓίβιη  6δ8β  3ρρ3Γβ&1  ηα&ιτι  £ΐΐ3  1ίΙ)Γ£ΐΓΪο  δΐο  άβρΓίΐνίΐΙιΐηι. 
υηαηι  βΐ  ίΐΙΙβΓαηι  Ιαίοπι  Ιαοιιπίΐηη  βΐΐίΐηι  βχρΙθΓβ  ΙίοβΙ  δβΐίδ  ρτο- 
1)ίΐΙ)ί1ίΐ6Γ ,  αΐ  ϊη  οίΐηηίηβ  ΤγΓίαβί  1,  ρ.  33,  13:  Ααια  μεν 
ί'τυν  προ/5άλεσΟ•ε ,  δόρυ  δ  ευτολμως  πάλλοντες  μη  φειδο- 
μενοι  τάς  ξωάς'  ου  γαρ  πατριον  τα  Σπάρτα.  \]\)Ί  ροδΙ 
πάλλοντες  νβΓδϋδ  βΐαδίηοάί  (ί1β6ί<1  αΐ  Σπάρτας  κρατερώς  προ- 
μάχεβϋ•ε.  Οαβιη  άθδίάθΓβηδ  ΤζβΙζθδ  ΗίδΙ.  1,  169,  ρΓΟ  φει,δό- 
μενοί  ροδαϊΐ  φείδεβϋ•ε.  Εοάβητι  ΐΏοάο  β§•ο  2,  ρ.  210,  25,  ςαοά 
ίβηι  0»δίΐυ1)οηαδ  ρ.  93  ρΓορΙθΓ  νθΓΐ)£ΐ  ουκ  αρκεΐ  μοι  φυτά  τρέ- 
φειν  με  μη  δυνάμενα  ηβοβδδίΐΓίαηη  άαχθταΐ,  ρποΓΐ  νθΓδϋί  Ηο- 
πιθγϊοο  Οά.  Ζ,  162,  αΙΙΟΓϋίτι  αίϋεοΊ  φοίνικος  —  ενόηβα,  οΓηΐδδαηι 
ϊη  1ίΙ)Γίδ,  υΐ  θχ  ηοπηαΐϋδ  άαοδ  νυΙ§Ό  οηιϊδδΟδ  2,  ρ.  181,  12,  13, 
κάρτίβτοί  μεν  εβαν  —  απόλεβΰαν.  (}αοδ  ϊη  ΐΙΙΊδ  ηΐ)  ΓιΙ)Ι'3ΓΪο 
βδδο  αάάΐΙΟΒ  ηιΗϋο  0ΓβάΐΙ)ϊ1ϊαδ  ςηβΐΏ  α  ϋίοηο  2,  ρ.  12,  20,  νεΓ- 
δυιη  ΗοΓπβηοϋΓη  Οά.  <Σ,  1:  ηλ&ε  δ'  επΙ  πτωχός  πανδημιος^ 
ος  κατά  άβτυ  δίηβ  ν  βΓΐ)ίδ  δβ€[ϋθηΙίΙ)αδ  πτωχεύεβκ  Ι&ακης 
Γαϊδδθ  ροδΐΐυιτι,  ςαββ  θ^ο  βχ  ϋδάθΐη  ίκΐάίάί  οοίΐΐείϋϋδ.  —  1,  ρ.  9, 
3:  Ζευς  γαρ  μόνος  -Ο-εών  πατήρ  και  βαΰιλευς  επονομάζεται 
καΐ  Πολιευς  και  Φίλιος  τε  και  Έταιρεϊος  καΙ'Ομόγνιος,  προς 


ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ.  XXI 

ίί  τούτοις  'Ιχέΰιός  τε  γ.αΐ  Φΰ^ιος  γ.αΐ  Ξΐνιης  και  μνρίας  αλλάς 
ίττιγ.ληΰεις  έχων,  πάαας  αγα&ας  '/.αι  αγα&ών  αιτίας,  \ι\)Ί  ρο>ίΙ 
Ξέηος  ΆάάΙά'ι  χαΐ  Κτηβιος  και  ^Ετΐΐκαρπιος ,  ςαυιη  οΐ)  αΙΪΛκ 
!  (Μοηβδ  Ιυηι  ρτορΙβΓ  5θ(}υθη1ίίΐ :  Φνξίος  δε  δια  την  των  κακών 
οφνζίν^),  Λενιος  δε  ότι  καΐ  τούτο  αργή  φιλίας  μηδέ  των 
ων  αμελεΐν  μηδέ  αλλότριον  ηγεΐβ&αι  μηδένα  ανθροαπων, 
κτηαιος  δε  και  Εαιικάρπιος,  άτε  των  καρπών  αίτιος  χα* 
όοτηρ  πλούτου  και  κτ7}ΰεως,  ψΐΆβ  ά\)  1ίΐ3Γ&ΓΪο  οδββ  οαιϊδδ»,  αΐ 
ηοηηυΙΠδ  ϊη  ΙϊΙ)ΓΪδ  χαι  Φνξιος,  ίοΓίΒδδβ  ηβ  Κβϊδίνϊϋίη  ηαίάθπι 
Γί:^ίδδ61,  ηίδΐ  ΙοΙαιη  ίιαηο  Ιοοαιη  ΓβρθΙί  Ογ.  12,  ρ.  237,  7,  αΙ)ϊ  &δ- 
δαηΐ  βχ  ρβιΐθ  φΐΆβ  Ηϊο  άβδϋπΐ,  Ιαηη  άβιηυΓη  ίΐηίΐϊΐ&άνβΓίϊδδβΙ 
(]αϋΐη  ϊΙΙαο  ρβΓνθπϊδδβΙ ,  υΙ)ϊ  γθοΙθ  ίρδβ  βχ  Ιιοο  Ιοοο  δυρρίβν'ιΐ 
'/.αΙ  Ομόγνιος  βΐ  και  Φΰζίος  θΐ  ΐρδϋπι  ίΠυά  και  Κτηοιος, 
ριίηΐϋπι  ϊΐϋο  ϊίβω  οιηίδδαιη,  δβά  άθϊηάθ  ίΙ)ί  (^αο^υθ  οοΓπρ&Γβηδ, 
αΐί  Γ&Ιΐο  ΓβάάϊΙϋΓ  δϊη^αΙοΓαιη  βρίΐΗβΙΟΓϋΐη ,  ηίδΐ  (\\ιοά  πλοντον 
■/.ία  δυνάμεως  ϊΙΙϊο  βδΐ  ΐη  1ϊΙ>Γίδ  ρΓΟ  βο  ηυοά  β§Ό  6Χ  Ιιοο  Ιοοο 
ΓυδΙϊΙυϊ  πλούτου  και  κτηβεως,  ςαϋπι  ηοη  ϊηΙοΙϋ^αΙαΓ  (^ϋίά  αά 
βχρΥιΟΆπάνίηιΚτηαιος  Γ&οίαΙ  δΰναμις,  βχ  ρΓΕίθοβάεηΙί  ρίΐιιΐΐο  ίΐηΐθ 
δΰναμιν,  υΐ  νίίΙθΙαΓ,  ΐθρβίϊίαιη.  —  1,  ρ.  26,  2Ά:'^βπερ  οί 
καλοί  παίδες  ξηλοτνπονβι  τους  καλονς,  ενίοτε  κρειττόνων  ερα- 
ΰτών  τυγχάνοντας,  βχοϊάΐδδβ  νϊάβΙαΓ  ήττον  ροδΙ  τους,  ηι&Ί  νΐΐϊο- 
δαπι  καλούς.  —  1.  ρ.  42.  2:  ΤΙαβών  γάρ,  ως  έπος  ειπείν,  τών 
κακιών  αιβχίατην  τις  αν  εύροι  την  κολακείαν'  πρώτον  μεν  γαρ 
το  κάλλιβτον  και  δικαιότατον  διαφθείρει,  τον  επαινον,  ωΰτε 
μηκέτι  δοκεΐν  πιβτον  μηδέ  αλη&ώς  γιγνομενον,  και  το'  γε 
πάντων  δεινοτατον ,  τα  της  αρετή;  ϊπαϋ•λα  τη  κακία  δίδωΰιν. 
ώΰτε  πολύ  χείρον  όρώΰι  τών  διαφ^ειρόντων  το  νομιβμα'  οι  μεν 
γαρ  νποπτον  ποιούβι  το  νόαιβμα,  οί  δε  την  αρετην  άπιοτον. 
ν\)[  ΙοΙ  ίΐΐϋδ  νβΓΐ)ί8  ίηΙθΓροδίΙϊδ  άίνίάαηΙϋΓ  οι  κόλακες  ρ.  41,  22, 
»ά  0[ϋ&β  ΓβίβΓυηΙϋΓ  δρώΰι  βΐ  οί  μεν  ποιηύαι ,  ιιΐ  δΟΓΪρΙαιτι  ιηίΐΐϊδ 
όρώβιν  οί  κολακευοντες.  —  1,  ρ.  46,  22:  Ει  και  πολλας 
μεν  εχοι  τιάρας,  πολλά  δε  βκηπτρα  νπακούοιεν  αυτώ,  ςυοά 
&ηΙβ  ύπακούοιεν  Κβίδίνΐαδ  ΕΐάάΐΙ  πολλοί  δε,  οοηοΊηηϊΙ&δ  δυ&άθΐ 

9)  άπόφνξιν  ρποΓΪ  Ιοοο  ΓββίϊΙυί  6Χ  βΙΐβΓΟ,  ίάειηςυβ  Γ&ϋϊβηάιιηι 
ριιΓο  Λ.πδΐ.  ΝυΙ).  874,  υΙ)ί  άπόφενξιν  δίκης,  αΐ  Υβδρ.  645,  άπο- 
φν^ιν  ρΓΟ  άπόφενξιν  Γεροδΐΐιιιη  εχ  558,  βΐ  πΙ)ί  ϊηΐβΓ  αίΓϋίηςαε 
νΕίΓΐΒίοΓ,  562,  ςα&ε  ίοπιιαε  εΐΊβιη  8ΐίΙ)Ί,  ραπΙβΓ  3!ςιιε  αΐίαβ  εϊαδάεπι 
§εηεΓΪ8,  αΐ  φνξις,  φνξιμος,  δυαέγ-φυκτοί ,  οΙ)1ίΙΙβΓΛΐ8ε  νϊιΙεηΐιΐΓ 
<&ιη  αραά  ΑΚίεοδ  (^υαπι  αρα(1  ΓεεεηΙϊοΓεβ. 


XXII  ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ. 

υΐ  ίΐϋ§"βίΐΙιΐΓ  νοοαίϊυΐο  άν&ρωποι,  ίη  οεΙβΓίδ  Βίοηβηι  ηοη 
ΰχηπτρα  ουπι  νπακονοιεν  ΐϋηχϊδ8β  ίρδβ  ρΓθΙ»£ΐΙ  1,  ρ.  68,  18: 
Ονδ  αν  πάντες  φώβιν  "Ελληνες  καΐ  βάρβαροι  καΐ  πολλά 
διαδήματα  καΐ  ακηπτρα  χαΐ  τιάρας  προΰά^ωβιν  αντώ^ 
ϋΐ  ΓοΓί&δδβ  Ηϊο  ηιιο(:ιαβ  ροδΙ  ΰκηπτρα  ίηδυρβΓ  θχοίάθΓΐΙ  καΙ 
διαδήματα.  —  1,  ρ.  49,  19:  '^ς  ηκιβτα  μεν  κυβερνήτης  αν 
αχ&εβ'&είη  τοις  εν  ^αλάτττ}  πόνοις^  ηκιβτα  δε  γεωργός  τοις 
περί  γεωργίαν  ε'ργοις,  ηκιβτα  δε  κννηγέτης  οϊς  δει  Ό•ηρώντα 
χάμνειν  καίτοι  βφόδρα  μεν  επίπονον  γεωργία,  βφόδρα  δε  κννη- 
γεβία,  ΓιβνΊ  ροΐβδί  υΐ  δοΐ'ΐρΙοΓ  οιτιίδθΓΪΙ,  δβά  βθΓΪ  βΐϊ&ιη  αΐ  1ί- 
1)Γ£ΐπαδ  βφόδρα  δε  νεώς  κνβερνηβις.  —  1,  ρ.  58,  6:  Ει  δϊ 
οφϋ•αλμοΙ  και  γλώτται  και  χεϊρες  άν&ρωτΐω  του  παντός  άξια, 
δθηαβηΐβ  Γποχ  ΐηΙθΓ  ΓηθΓπΙίΓα  δια  μεν  των  οφ&αλμών  —  τη  μεν 
γλώττη  και  ταΐς  χερβίν  πιθιπΙιγο  δια  μεν  των  ωτων,  ΐη  ρΓίΟΓί- 
})ϋδ  ϊηΙβΓοίάϊδδθ  και  ωτα  ροδΙ  οφ&αλμοϊ  βηίπιειάνβΓίϊΙ  Καίιηΐίβ- 
ηίαβ  αά  Χβη.  ΟοιτιηιβηΙ.  2,  4,  7,  ηοη  ίΐηΐηι&άνεΓίϊΙ  υθγο  θΐΐ&ιη 
γλώττα  δΟΓΪϋθηάυηι  βδδβ  ρτο  γλώτται,  υΐ  2,  ρ.  227,  7:  "ίΐβτε 
τους  γε  φιλοπαιδας  και  βφόδρα  οϊμαι  μακαρίζειν  αυτούς  τοις 
φιλοδοξ,οις  παραβάλλοντας ,  όταν  αυτοί  μεν  όρτνγας  ξητώβιν  η 
αλεκτρυόνα  η  αηδονιον,  τοις  δε  ορώβιν  ανάγκην  ούβαν  αμοι- 
|3αιαν  πώλον  ξητεΐν,  ςυαπι  αλεκτρυόνα  ρΓΟ  αλεκτρυόνα^  ΓβδΙί- 
ίαΐυπι  δΐΐ  βχ  ΗΙ)Γίδ,  όρτυγα -ρτο  ορτυγας  οοπϋοίο,  υΐ  Αιϊδίορίι. 
Αν.  707:  Ο  μεν  όρτυγα  δονς,  ο  δε  πορφυρίων  ,  ο  (ϊέ  χ^ν',  ο 
ίε  Περβικον  όρνιν.  —  1,  ρ.  161 ,  7:  Προς  δε  τούτοις,  εάν 
τις  ίμάτιον  αποδώ  (αποδώται  Κβϊδίίΐαδ  ρΓθΐ33ΐ)ϊΠΐθΓ ,  βίδί  3ΐ- 
ΙθΓαηι,  ςαοά  νΐάθίαπ  βδδβ  ϊη  1ίΙ)Γίδ  0Γηηί1)υδ,  ηοη  Γίΐΐδαηι  άβ 
ΓβάάβηΙθ)  κίβδηλον  η  βκεΰος  η  κτήνος  νοβοΰν  τε  και  άχρη- 
βτον,  ανάγκη  αυτό  άπολαμβάνειν ,  €[υυηι  (ΙοδϊΙ,  ςαοά  ιπίΐχΪΓηβ 
Ιιίο  άιοΊ  άβ\)β\)Ά{  ηΐΕΐηοΐρϊαιη,  ηοη  ΪΓηρΓθΙ)ίΐΙ)ϊ1θ  βχοίίΐϊδδβ  η  αν- 
δράποδον,  αί  βδΐ  ρ.  355,  20:  Έάν  μεν  οίκετην  τις  άλλότριον 
■η  βκενος  άποδώται  ιρευβάμενος  ως  εαυτού,  βφόδρα  εκαβτος 
αγανακτεί  τών  ηπατημενων.  Νθ€[αβ  βηΐιτι  βκεΰος  δΐο  ςυίδ- 
ηαηπι  ΐηΙθΓρΓθΙ&ΐ3ΪΙυΓ.  —  2,  ρ.  168,  20:  Αλλα  δη  τών  μεν  &αυ- 
υ,αίοαενων  εκείνων  βοφιβτών  εκλελοίπαβιν  οι  λόγοι  και  ουδέν 
ή  τα  ονόματα  μόνον  εβτιν  οι  όε  του  2.ωκρατους  ουκ  οιό  όπως 
διαμενουβι  και  διαμενοΰβι  τον  άπαντα  χρόνον,  τούτου  μεν 
αυτοϋ  μηδέν  γράιραντος  η  καταλιπόντος  οϋτε  βύγγραμμα  οϋτί 
δια&ηκας,  Ίη  ΙϊΙ»πδ  ΓποΗοπΙίαδ  ϊΐα  δΟΓίρΙα:  τον  άπαντα  χρόνον, 
τούτου  δε  αύτοϋ  γράψαντος  η  καταλιπόντος  κ.  τ.  λ.,  αΐ  άϋ1)ίϋίη 


ΡΕΔΕΓΑΤΙΟ.  ΧΧΙΠ 

γϊάβΛίαΓ  υίΓυιη  ουδέν  αντοϋ  δΟΓΐρδθΓΪΙ  ϋϊο  βη  βχοίάθΓΪΙ  Ιαΐβ  ςυϊοΐ 
αΐ  1%είν(ον  μεν  πολΙα  γρα•ψάντων ,  τοντου  δε  αντον  ^ραψαν- 
τος  κ.  τ.  λ.  —  2,  ρ.  187,  25:  Προς  μεν  δη  τους  βαΰιλεας  ουχ 
ώμολόγηΰα  την  πράξίν ,  ετΐιΰτάμενος  την  τοϋ  άνδρας  ί'χ-θ'ραν, 
ω  γε  αυτός  αίτιος  εγενόμην  καταλειφ^ηναί ,  οτε  δηχ&εϊς  ετν- 
χεν  υηο  χαλεπής  καΐ  ανιάτου  εχίδνης.  ούτι  αν  ουν  ωμην  ουδέ 
ηειΟ•ώ  τοιαύτην  ε^ευρεΐν,  νφ,  ής  αν  τΐοτε  εκείνος  εμοί  πραως 
εβχεν.  υΐ)ΐ  ββΓΪ  ροΐβδί  υΐ  κχοΐάβΓΪΙ  ρο3ΐ  ωμην  βΐαδίΏοάί  €[υί(1 
υΐ  εκόντα  άγαγεΐν.  —  2,  ρ.  223,  18:  Οί  μεν  ούν  χρημάτων  η 
γένους  επιτυχόντες  η  τίνος  των  τοιούτων  η  ΰωματος  η  δια- 
νοίας, &άάβηάηη\  νίάθΙυΓ  αγα9ών. 

δβά  Γπυΐΐο  ΙίΐΙίοΓ  οβττιραδ  ρδίθΐ  οοηίεοΙϋΓίδ  ίη  δίη^υΐϊδ  νο- 
οαΙ)υΗδ,  νθΙιεηιβηΙθΓ  δαβρβ  οοΓΓυρΙϊβ,  υΐ,  ηΐδΐ  Π1)π  ορβηι  ΓβΓ- 
ΓβηΙ,  ρ1ϋΓΪΓηα  ΓΓαδίΓίΐ  ΙβηΙβΓβηΙαΓ.  Οαο  άβ  ^εηβΓβ  βίδϊ  ε^ο  ρβΓ- 
πιυ1ΐ3.  βχ  οοηϊεοΙϋΓα  οογγθχϊ,  1ΐ3α(1  ρ&αοα  ΐΗΐηεη  δαίίυδ  νίδυιη 
βδΐ  ίη1θηΐ£ΐΐ3,  ΓβΠικιυεΓθ  ςυδπι  ιηβηάοδίδ  ηίίιΐΐο  ίοτί&δδβ  νβποΓα 
δαΙίδΙϊΙαθΓθ.  Ββ  ςυίΙ)αδ  οιηη'ώϋδ  δίη^υΐαΐϊίη  άίοΐ  ςαυιη  ιπϋΐΐο 
Ιοη^ϊϋδ  δϊΐ  (ΐααιη  Ιιυΐο  Ιοοο  οοηνθηΐίΐΐ,  δρθοϊπιϊη&  ΐΒηΙαπι  ςυίΐθάαιη 
δάάθΓβ  ρΐαοβί.  Υβίαΐ  1,  ρ.  17,  13:  Καταλαμβάνουΰι  την  Τυ- 
ραννίδα χα&ημενην  ύ'ψ7]λην  εξεπίτηδες ,  προβποιουμενην  καΐ 
άφομοιοϋΰαν  αυτήν  τη  Βαΰιλεία,  πολύ  δέ,  ως  ενόμιξεν,  υψί]- 
λοτερω  και  κρείττονι  τω  θρονω,  ϋϊο  δοπρδΐδδβ  νίάβΙιΐΓ  εν 
υ'ψηλοτερω,  αΐ  2,  ρ.  147,8:  '£ν  &ρόνοις  χρυβοΐς  χα&ημένονς. 
Ν3ΐη  βΙδί  ηοη  ο&γθΙ  θχθίϊΐρϋδ  (ΐ3ΐϊνυδ  δίηβ  ρτίίβροδϊΐίοηβ  ουιη 
νθΓΐ)ϊδ  ΙΐϋΐυδΓηοίϋ  οοηΐϋποΐαδ  εΐ  ΡΙιοΙϊϋδ  ϊηΐΐΐο  ϋίοηίδ  <ϋοίΙ: 
"Ηκμαΰε  δε  κατά  τους  χρόνους  τοϋ  βαΰιλεως  Τραϊανού  — 
και  της  ότι  μαλιΰτα  τιμής  και  δεξιωΰεως  ετυχεν,  ως  και 
αυγκαϋ•έξεβϋ-αι  αυτόν  τω  βαΰιλείω  οχηματι,  Ιιίο  Ιβηιεη  ηΪΓηΐδ 
ρΓοοΓινΊδ  ΓαΐΙ  ρΓβεροδϊΙϊοηϊδ  ρΓ&εΙεΓπιΐδδϊο,  εΐίβιηδί  ΡΙιοΙϋ  ίΠυΛ 
ηοη  δΐΐ  η&Ιυπι  εχ  αύτω  εν,  (ΐυαιη  δυϊάαδ  Ιι&εο  τερείεηδ  ροηίΐΐ 
ώ^  και  ΰυγχα&έξεα&αι  εν  τω  βαβιλικω  όχηματι.  —  Ιη  ολτ- 
αιίηβ  ΑπΕΟΓεοηΙΐδ  1,  ρ.  34,  6  δΟΓΪρδϊ: 

Συ  δ    ευμενής 
Ελ&οις  μοι ,  κεχαριΰμένης 
ευχωλής  έπακούων. 
Κλευβουλω  ί'  άγαΟ^ος  γενεϋ 
βυμβουλος,  τον  εμόν  ό'  ερωτ  , 
ω  ^εννυοε,  δεχέΰ&ω. 


XXIV  ΡΚΑΕΡΑΤ10. 

υΐ)ί  1ΐΙ)ΓΕΐΓϋ  ηοη  δοΐυιπ  ελ&^  ημ,ΐν  ΐηΙιιΐ6Γ3ηΙ,  8θθ  βΐϊαιη  0θΙβΓ3 
ίΐα  ρβΓνβΓίθΓβηΙ :  Κεχαριαμένης  δ  ενχωλης  εηακούει,ν.  Κλευ- 
βούλω  δ  αγα&ος  γενον  βνμβονλος ,  τον  εμον  δ  ε'ρωτ'  ωδ 
ον  ννν  ΰε  δέχεΰ&αι,  ΐϊίθΙΐοΓίϋαδ  Ι-ιηπεη  εΐ  έπακούων  δθΓναηΙΐ- 
1)αδ  βΐ  ^εννυβε.  Ι1)ίάθΐη  12:  Τας  των  ^Αττικών  ΰκολιών  τε 
καΐ  εποινίων  ενχας  οογγθχϊ  ρΓΟ  ίποίνων  νβΐ  έηοίρων,  φΐΆνη 
ΓοΓπι&ηι  οοηΓιηπανί  ειά  Τΐιοδ.  8ΐβρ1ι&ηΐ.  —  1,  ρ.  76,  21:  ^Επει,δαν 
αρωβί  τον  αν&ρϋοπον  εκ  των  δεΰμών,  δΟΓΪρδϊ  αφώβυ.  — 
1 ,  ρ.  9δ ,  21 :  Είναι  γαρ  τψ>  χώραν  αραιαν  καΐ  τον  αέρα 
χονφον,  ως  μήτε  νεΰ&αί  πολλάκις  μήτε  νπομένειν  το  γι- 
γνόμενον  νδωρ,  αηο  ίη  ΙίΙ^ΓΟ  ΐη  άναμένειν  οοΓΓαρΙαηι,  επι• 
μένειν  δΟΓΪΙ^εηάαΐΏ  νϊάθΙαΓ,  αΐ  ΡοΙγΙ».  2,  15,  10:  Τα  άκρα 
δια  το  ηλη&ος  της  ετνιμενονΰης  αεί  χιόνος  αοίκητα  τελέως 
ίΰτί.  —  1 ,  ρ.  97 ,  26 :  "Οτι  δε  εξ,εβτιν  αυτοΐς  ΰκια  μεν 
αφ&ονω  χρηΰ&αι  τον  &ερονς,  τΐίνειν  δε  οϊνον  οη06ον  βονλον- 
τοτι,  δια  τοντο  άπειροι  μεν  ηλίου  διατελονΰιν^  άπειροι  δε  τον 
διψην  κατά  φνβιν,  οίκοτροφοι  μεν  ονχ  ήττον  των  γυναικών^  ; 
άπονοι  δε  και  άργοΙ  τα  βώματα,  ψιαπι  οίκότροφος  Ιιοο  υηο 
δΐΐ  Ιοοο  ΓβρβΓίαηι ,  €[αο  ειΐϋ  ηοη  ιηϊηαδ  1)οηί  1ίΙ)Γί  οικία  νοί  οι- 
κεία νεί  οίκείαν  βΐ  τροφή  νεί  τροφ-τί  νβΐ  και  τροςοί;,  ϊάεηη  Ιιίο 
3θοίάί8δε  νΐάεΙαΓ  ςαοά  ρ&υΐΐο  αηΐε,  αΙ)ί  ΰκιά  ΐη  οηιηϊΐιυδ  βδΐ  ΐη 
οικία  οοΓΓϋρΙυηι ,  υΐ  βκιατραφεΐς  δΟΓΪρδεΓΪΙ  Βίο ,  ς[αΐ  2,  ρ.  238, 
25  (Ιϊχΐΐ:  ^Εΰκιατραφημένος  και  μάλιΰτα  έοικως  ταΐς  γυναι- 
ξίν.  —  1,  ρ.  110,  23:  Εις  ανριον  δε,  ο^τι  αν  ύ^  δυνατόν,  επι- 
μεληΰόμε&α  όπως  βω&τις.  δοτ'ώβηάηηι  ΐα'ύ  όταν,  ηεηηρε,  ςα&ηάο 
ΙειτιρεδΙαδ  δϊηεί.  —  1  ?  Ρ•  113,  18:  Τε&νηκαβι  δε  αμφότεροίι, 
περυΰι  ΰχεδόν,  τα  μεν  ετη  πολλά  λέγοντες,  α  εβεβιώκεβαν,, 
ΙΰχυροΙ  δε  ε'τι  και  νέοι  και  γενναίοι  τα  βώματα,  ΓπΪΓβ  άϊοίαιη 
άβ  ^Γ&ηάίίενΐδ  νέοι  δυδρεοΐυπι  εβί  Ι3.ηα[υ3ηι  εχ  και  γενναίοι 
ΟΓίαηι,  ηΐ  ρ.  119,  2  γενναία  ίη  γε  νέαν  εΐ  γενέα  άερΓ&ναΙυπί  | 
Ϊη  1ίΙ)Π3,  εΐ  ίΐραά  δαΐά&πι  ν.  ^Απολλώνιος  Τυανενς  ρ.  493,  Ο,  | 
βθ.  ΟαΐδΓοΓά.  οοηΓπδα  νέους  εΐ  γενναίους.  —  26:  Έξενί- 
ΰαμεν  δε  αύτον  ως  εδυνάμε&α  κάλλιβτα  δΟΓΪρδϊ  ρΓΟ  μάλι- 
ΰτα, δαερβ  δίο  οοΓΓίιρΙο,  Ιιΐο  &α1βηι  ηοη  ηιίηιΐδ  αΐίεηο  ς[α3ηι 
αΙΙεΓαηι  εδί  ηβοεδδδΓίαηι.  —  1,  ρ.  134,  2 :  Πάντα  τα  τοιαύτα 
πράττοντες  προϋ•ύμως  και  φιλοφρόνως  οϋποτ  αν  ενδεείς 
έργον  και  βίον  γίγνοιντο,  δΟΓΪρδϊ  φιλοπόνως.  —  1?  Ρ•  136, 
6 :  ^Αναΰτάτου  της  πόλεως  αντοΐς  (Τ1ΐθΙ)βηΪ8)  γενομένης  καΐ 
εη  νυν  αχεδον  ουΰης,  πλην  μικροΰ  μέρους,   της  Καδμείας  οι 


Ι 


ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.  XXV 

κονμίνης.  Ι^βξβηάυχη  νί(1θΙυΓ  καλονμένης.  —  Ι,ρ.  169,  2δ: 
Μάλίβτα  δια  την  Α&ηνάν,  όπως  μη  δοκΎ)  αδίκως  διαφ&ηραί 
την  αντής  ηόλιν  μηδέ  εναντία  βονλεΰ&αι  τω  αυτής  πατρί,  δβη- 
ΙβηΙία  ρο8θΐΙ  βεβονλενσ&αι.  —  1,  ρ.  178,  19:  Τούτον  ό'  αι- 
χίαν  εφη  είναι  οτι  φιλήδονοι  ειΰιν  οι  ΐλλί/νε^'  α  δ  αν  ακον- 
Οωβιν  ηδέως  τίνος  λέγοντος^  ταύτα  και  αληΟ^η  νομίξοναι, 
δΟΓΪρδΐ  φιλήκοοι,  υΐ  βδΐ  2,  ρ.  ό3,  13:  Αλλ  όμως  όντως  ήΰαν 
φιλήχοοι  και  τω  τρόπω  "Ελλΐ]νες ,  ωβτε  μικρόν  δεϊν  άπαντες 
ηαρηααν  εν  τοις  οπλοις,  βονλόμενοι  ακονειν,  ςοαιη  βΙΙβΓαηι 
ίη  νϊΐϊο  ροηβΙϋΓ  1,  ρ.  145,  14  (βΐ  ρ.  22,  1).  —  1,  ρ.  183, 
31 :  Οϊ  πρότερον  αντην  αφείλοντο  Θηβέως  γ.αϊ  ον  περιείδον 
αφαιρεϋ•εΐϋαν ,  νβΓϋυαι  βχ  ρΓΪοπ  ΓβρβΙϊΙαιη  οοΓΓΪξ^βηάαΓη  νίάβ- 
ΙαΓ  αρπαα&εΐααν.,  υΐ  βδΐ  ρ.  187,  29,  αρπαα&ηναι.  —  1,  ρ.  205, 
18 :  -Εν  τοις  . .  όνείραβιν  οι  αν&ρωποι  τοιαύτας  όψεις  όρώΟί, 
ννν  μεν  δοκοϋντες  απο&νήΰκειν  και  ΰκνλεΰεβ&αι^  πάλιν  δε 
άνίβταΰ&αι  και  μάχεα&αι  γνμνοί  οντες,  ενίοτε  δε  οίομενοι 
διωκειν  καϊ  τοΐς  '&εοις  διαλέγεα9αι  και  αντονς  αποΰφαττειν 
και  μηδενός  δεινού  όντος,  υΐιί  ιπίΓα  οοηΊυηοΊϊο  ΓθΓϋπι  (ΙίνθΓδίδ- 
βΪΓΠδΓϋΓη  διωκειν^  ςυοά  αρίϊοδ  οαηι  μάχεβΟ-αι  οοιηροηθΓβΙαΓ ,  βΐ 
τοΐς  9εοϊς  διαλέγεα&αι  ϊϋΓθ  Κθϊδίίίϋπι  οίΓβηάίΙ  6ΐ  ουϊαδ  βΓηβηάίΐ- 
Ιϊοη'ώαδ  Μδδ.  ιΐδϋδ  δΐιιη,  ΙαοοΙ)δίυιιι ,  εν  ονρανώ  (οννω)  οίκεΐν 
οοηηοϊθπίθίη,  νίΐΓκιιιβ  £ΐ1ί(ΐαϊ(1  Ι&ΙβΓβ  εΐίβηι  ΙϊΙιπ  αηϊαδ  δΟΓΪρΙαΓδ 
διωκοντος  ρΓο  όντος  ίΐΓ^ϋβΓβ  νΐάθΙοΓ.  8θ(1  οβΓί&ιη  εχ  Ιιίδ  οογ- 
ΓθοΙίοηβιη  νϊχ  ςυϊδηαίΐίη  θΓαεΙ.  ■ —  1,  ρ.  212,  25:  Πρίαμον  τον 
βαβιλεα  της  Ααίας  εν  εβχάτω  γήρα  κατατρωΟ^έντα  πάρα  τον 
τον  Αιος  βωμόν,  αφ  ον  το  γένος  ήν,  επ  αντω  βφαγηναι, 
δεΓίΙ)6η(1ϋΐτΐ[  νΐάεΙοΓ  εαχατόγηρων,  ηί  ΌΊοά.  20,  72  εΐ  3ΐΐΙ)ΐ 
εβχάτω  γηρα  ρτο  εβχατόγηρως  ϋΙίΐΙυΓη  ηοΐ&νί  Άά  ΤΙιεδ.  δίβ- 
ρΗαηί,  3ραά  δίοΐ).  ΓΙ.  10,  62,  εαχάτον  γήρως  νβΙοΙίεη&Γίαδ. 
ϋοί  εν  ΆάάΙά'ύ  οοΓΓεοΙΟΓ.  Βεϊηάε  καταΰτρωΟ'έντα  ρΓΟ  κατα- 
τρωθε'ντα,  ςαοά  οαηι  αφαγηναι,  ηοη  ίΐρΐβ  οοηϊαη§ΊΐαΓ.  δϊο 
ΥΐΓ^,  Αεη.  2,  550: 

Ηοο  (ΙΊοεηδ  ίΐΙΐ3πα  αά  ΐρδα  ΐΓεηηεηΙειη 

ΐΓδχίΙ  θΐ  ίη  ωιιΙΙο  ΙαρδαηΙειη  δβη^υΐηβ  ηαΐί  βΙο. 

—    1,  ρ.  211,  31:  Προς  δε  τούτοις,  εΐ  ^δειν  οτι  ηείΰω  ταντα 

λέγων,  ϊαως  αν  εβονλενΰάμην  ειπείν,  1姕εηάαΓη  νίάεΙϋΓ 
εφνλαξάμην.  —  Ι,ρ.  261,  10:  ^Επίβταμαι  τας  δονλας 
τάς    μεν   προ    τοϋ    τόκον    διαψ^ειρονοας ,    τάς  δε    νΰτερον, 


XXVI  ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ. 

εαν  δννωνταί  λα&είν,  το  γενόμενον,  ετί  καΙ  των  ανδρών 
ϋυνείδότων ,  δΟΓΪρδί  ενίοτε  τρτο  ετι,  βΐ  νίοίδδίηι  ρ.  264,  10:  Τον 
δε  Καλλίον  νίον  —  ονδείς  αν  'ηξίον  της  πολιτείας  ατνελαννει,ν 
ένίοις,  ωΰτε  και  ο  νομός  ου  φηβι  δούλους  γεγονεναι  τους  αδίκως 
δουλευΰαντας ^  οοΓΓβχϊ  άτνελαυνειν  οπότε  χαϊ  ο  νόμος,  υΐ  βδΐ 
ρ.  263,  19.  —  1,  ρ.  370,  30,  πιίΓβ  (ϋοίαιη  αλλ'  ει  μη  ίιίο  βΐ  2, 
ρ.  291,  ι,  υΙ)ΐ  β1ί3πι  290,32,  άαϋ'ενεβτέρους  βχ^τρβοΐβδ  ρΓΟ  ασθε- 
νέστατους, θΐ  2,  ρ.  138,  10,  άλλα  αν  μη  δυδρεοΐυηη  ΓαοΐΙ 
άλλως  ει  μη  1,  ρ.  381,  23.  —  1,  ρ.  430,  8:  Τω  παντί 
γαρ  κρεΐττον  ερημίαν  κα&οράν  και  δεκαπέντε  άν'&ρωπους  εύ- 
πορους η  πλη&ος  ανηριϋ•μον  αν&ρωπων  ά&λίων,  ηυιτιεΓϋδ  ηοη 
ηΓιηαδ  ΓΠΪΓαδ  0[υαιη  Γοητίίΐ  αραά  ϋϊοηοΐΏ  οβΓίβ  ηοη  «Γώϊ  οΐ3νΪΕΐ 
ηοηάυηι  βηπθηάβΐϋδ  νϊάβΙαΓ  τβροδίΐο  δέκα  η  πέντε,  δθά  τέττα- 
ρας  η  πέντε  δΟΓΪ^βηάϋίτι,  αΐ  ρ.  42δ,  10,  τέτταρα  η  πέντε  βήματα 
νικάτε,  οοηΓαδίδ,  αΐ  ά\Ί\)Ί,  ηαπιεΓίδ  δ'  βΐ  δέκα.  —  2,  ρ•  71,  3: 
Απέδειξαν  αυτήν  μεγίβτην  ούΰαν  των  αν&ρωπείων  αγα&ών, 
«ΟΓΪρδϊ  μέγιΰτον.  —  2 ,  ρ.  134,  32 :  Τας  εν  τη  'Ρωμη  τας  χρυ- 
ΰάς^  εν  ταϊς  των  ^Αντιοχέων ,  των  Ταραέων.  ΑρΙϊαδ  νίάοΙαΓ 
η  τας  των  ^Αντιοχέων.  —  2 ,  ρ.  166,  5 ,  τοΰοϋτον  άπο  των  ποιη- 
μάτων πορίζοντα  οΰον  άποξην  δΟΓΪρδί  ρΓΟ  οπόαον  αποξην, 
ψχονηοάο  ΘδΙ  αρυά.  ΤΙιαογά.  1,  2,  2:  Νεμόμενοι  τα  αυτών  εκα- 
βτοι  οβον  άποξην,  βΐ  ΆΪώΊ  \η  Ια1ίΙ)αδ,  ηοη  οπόβον,  ΕΙ 
οοΓΓβχί  νβΓΐ3ει  ΐΏ&ίβ  ΐΓ3ηδροδΊΐ£ΐ:  "Ετι  δε  το  μηδαμοϋ  γεγραφέναι, 
(ΗοηΐθΓϋπη)  το  αυτοϋ  όνομα,  άλλα  μηδέ  εν  τη  αυτού  ποιη- 
θεί μνηΰϋ•ηναι,  ρΓΟ  άλλα  μηδέ  μνηβ&ηναι  αυτοϋ  εν  τ^ 
ποιηθεί,  υΐ  δβί^αϊΙαΓ  18:  ώστε  ουδαμοΰ  φανηβεται  της  ποιή- 
ϋεως  αντοΰ  μεμνημένος,  ίΙ)ί(1βηΐ€|αβ  12:  Καίτοι  των  άλλων 
απάντων,  οπόΰοι  τίνα  εδοξαν  εχειν  δύναμιν  η  περί  ποίηΰιν  ι 
καταλογάδην  ΰυγγράφοντες,  και  πρώτον  και  τελευταΐον  το 
εαυτών  όνομα  βυγγραφόντων,  δΟΓίρδί  γραφόντων.  —  2,  ρ.  203* 
25:  Οι  δε  άπολειφ&έντες  εν  πελάγει  μέαω  μάτην  οδύρονται^ 
&1ίθηαηι  Ιιίο  ν6Γΐ)ϋηη  ηιαί&νΐ  ΐη  άποληφ&έντες,  άβ  φιο  δϊο  ροδίΐ4 
βχθίηρία  ϋΙ)ϊίΐϋβ  ο\)\\ά  ηιβηιοΓόΐνΐΙ  Η.  8ΐβρ1ΐ3ηαδ  ϊη  Τίιβδ&αΓΟ. 
2,  ρ.  214,  20:  Ταμιεύει  δε  αυτών  προς  το  επιβάλλον  η  τύχι^ 
και  ρητορι  και  ΰτρατηγώ  και  πένητι  καΐ  πλουβίω  καΐ  πρεββυτ-^ 
και  νέω.  Κροίΰω  δίδωΰι  χρυβόν,  Κανδαύλη  γυναίκα  —  Αρι 
ΰτείδη  δικαιοβΰνην,  Αακεδαιμονίοις  την  ^Α&ηναίων  &άλατταν: 
δοΓΐρδϊ  Αακεδαιμονίοις  γην,  Α&ηναίοις  ϋ'άλατταν.  —  2^ 
ρ.  229,  8:    Πολλάκις  έν  ηΰυχία  τινά  όντα  και  μηδέν  εχοντί 


ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.  ΧΧνΠ 

%α»ον  αρπαβαΰα  χαΐ  ττ}  μάϋτιγι  -ψοφηΰαΟα  ε^ίβαλεν  εις  πανη- 
γυρίν  τίνα  η  ϋ^έατρον,  οοηϋο'οβ  βοβηβααα.  —  2,  ρ.  241, 23,  πάντα 
ένπάΰίν,  αΐ  ΆΥώι,  βχ  παντάπααιν  η&Ιυπι  ορίηοΓ.  —  2.  ρ.  245, 
9:  ^ια  τι  ποτέ  οί  ανϋ•ρωποι,  όταν  μεν  τίνα  ϊδωβίν  αυτό  μόνον 
χιτώνα  έχοντα,  οϋτε  προΰέχονΰιν  οϋτε  δίαγελώΰί,  λογίξόμενο» 
τυχόν  ναύτης  εατίν  6  άν&ροαπος  χαΐ  οτι  ονόεν  δει  καταγελάν 
τούτον  ένεκα,  βχδρεοΐβδ  οτι  Ίη  ρΓίοΓΐ  ΓηθΓηΙ)Γ0  ροδϊΙϋΓΠ.  —  2, 
ρ. 291,  24:  "Οθεν  ον  νημάτων  εβτι  λεπτών  ενπορηβαντας  εξελ- 
&εΐν  βθ7}&εία  κόρ7]ς  άφρονος,  ει  μη  τις  αυτής  οΐμαι  της  Α&ηνάς 
παριΰταμένης  χαΐ  ΰωζονΰης  άμα,  δθΓΊΙ)θηάϋΓη  νϊάεΙυΓ  τι. —  δβά 
(^ιιαπι  Ιοη^αιτι  δϊΐ  υΙΙβΓΪαδ  ρΓοάαοί  (^α&β  άβ  ν&Γϋδ  νίΙϊοΓϋΐη  ειρυά. 
ϋϊοηβιη  5θηβΓίΙ)ϋδ  οΐίχΐ  Γηα11θ(ΐυθ  ρ1αΓΪ1)αδ  ροδδίηΐ  βχειηρίίδ  οοιτι- 
ρΓοΙ)»ΓΪ,  δαίϊδ  ΗαΙ)αί  ραυοα  Η^βο  ρυδυίδδβ  δρβοίηιϊη&,  οβΙβΓίβ  ίη 
&Πα(1  Ιβηιριΐδ  <1Ίΐ3Γΐ8.  Ν&ηη  ςαϋΓπ  ρΙϋΓΪηηβ  ^υββ  Ίηάβ  α  Ο&δίΐα- 
1)οηο  θΐ  Υδίβδΐο  Β.ά  εηπθηά&ηάϋΐη  ΐηΙβΙΠξ^θηάυπκιυβ  ΒίοηβΓη 
εαηΐ  οοΐΐ&ΐα  ΐΐα  δίηΐ  ρβΓ  βάίΐΐοηβδ  ΣίΠοδί^αθ  ΠΙϊΐΌδ  άίδρεΓδ»  αΐ 
άϊίβοίΐε  δϊΐ  οιηηϊ&  ίη  ρΓοιηρΙα  1ι&1)εΓε  ςυ&ε  ρεΓίϊηεηΙ  ίΐά  Ιοοοβ 
δίη^ϋΐοδ,  αηίηΐϋδ  εδί  δίη^αΐβη  νοίυπιίηε  οοητιρΓεΙιεηοΙεΓβ  ςυαιη 
1ίΙ)Γ0ΓαΓη  δοηρΙαΓίΐδ  ΙοοαρΙεΙίοΓεδ  (^αΕίπι  ηαηο  ΓεΓαηΙϋΓ  Ιαιη  οείεια 
ςυ&ε  &ά  ϋίοηεηι  υΙίΓΐΛ  δαηΐ  ρΓοΙαΙα,  ιηυΗίδίΐαβ  άβ  τεΐ^αβ  άίοβΓβ 
(^αοδ  ηαηο  ραυείδ  ΙαηΙυιη  αΙΙί^ίιιιαδ. 


Ρ.  V,  δ)  ΙπδρεχίΙ  ηιβίΐ  οααδδδΐ  ίηΙεΓοεάεηΙβ  νίΓΟ  οΐβπδδίηιο 
Η.  ΒοηίΙζΐο  νίΓ  άοοίίδδίηΐϋδ  Μ.  άε  Κ£ΐνίΐ]£ΐη,  άβδοηρδίΐίΐϋβ  βΐ 
Ιιαηο  (ζιραά  Νβδδβΐίυιη  IV,  ρ.  10,  XII)  εΐ  δΙΙεΓϋπι ,  άβ  ςυο  ίπΓΓδ, 
Ηίδ  ΓεΓε  νεΓΐ)ίδ.  ΡΓΪωί  ίη  εο  δυηΐ  4  λόγοι  περί  βαβιλείας.  ΡοδΙ 
ίπδΟΓΐρΙίοηεπι  Οτίΐΐΐοηΐδ  ςαίηίαβ :  Διογένης  η  περί  βαβιλείας  προς 
αλεξανδρον  τον  μακεδόνα,  Ιι&βο  δβ€[υυηΙϋΓ:  Ταναντία  δο- 
κοϋντα  —  εκ  &εών  εγένετο.  Τυπι  ίηδοηρίίο:  Αιβνκός  μν^ος. 
Τάχα  γαρ  κ.  τ.  λ.  ΡοδΙ  ΟΓΛίϊοηεηι  άεοίπιαπι  Διογένης  η  περί 
οικετών  δβςαίΙαΓ  ^ίων  περί  Όμηρου  εά.  ΑΙά.  ρ.  372.  Τϋπι 
περϊ  Σωκράτους ,  Αγαμέμνων  η  περί  βαΰιλείας,  Πότερον  βον- 
λει  περί  Αγαμέμνονος  ακονειν  φρόνιμους  λόγους  κ.  τ.  λ.  Ύιινη 
Ι^έΰτωρ,  Αχιλευς.  δεί^υυηΙαΓ  3  λόγοι  περί  τύχης,  3  περϊ  δό- 
ξης, Ιαηι  περί  αρετής,  περϊ  φιλοσοφίας,  περί  φιλοΰόφον,  περί 
τοϋ  βχηματος,  περί  πίατεως,  περϊ  άπιΰτίας,  περϊ  νόμου,  περϊ 
ε&ους.  Ευβοϊκός  η  κυνηγός,  Ιν  ^Α&ηναις  η  περϊ  φυγής. 
Ολυμπιακός  η  περϊ  της  πρώτης  τοϋ  &εοϋ  εννοίας.  ΡοδΙ 
^υ&β  Γοΐ.  118,  1): 


XXVIII  ΡΕΑΕΓΑΤΙΟ. 

ενταϋ&α  νυν  ε'ΰχηκε  η  βίβλος  τέλος 

των  του  βοφον  Δίωνος  ηδίϋτων  λόγων:  <~ 

5β(ΐα[1\ιν  Γοργίου  ελενης  ίγκωμιον  Γοΐ.  119  —  122,  βΐ  Ανοιας 
άβ  ο&θάθ  ΕΓαΙοδίΚβηίδ  3ρο1ο§^ΐ&  Γοΐ.  122 — 126».  Γοΐ.  126  Ι). 
Αίων  περί  βαΰιλείας  καϊ  τνραννίδος,  ϊηο.  ΚαΙ  μεν  ει  τις  ενός 
ανδρός  ουχ  οίος  τε  αρχειν  εΰτί'  και  τούτον  κ.  τ.  λ.  Ταπί 
0Γ&ΙΪΟ  3  ΊίερΙ  τύχης ,  ίηο.  Οι  ΰφόδρα  τ^  τνχτ}.  δβφιιΐητ  περί 
αΐβχνλου  και  βοφοκλεονς  και  ενριπίδον,  <η  ηερι  των  φιλοκτη~ 
τον  τόξων ,  Ιαιη  ττερι  ομηρον  και  ΰωκράτονς.  Ταπί :  Πλουτάρ- 
χου περί  αρετής  και  κακίας,  ίηο.  Γα  [μάτια  δοκεΐ  &ερμαί- 
νειν  τον  αν&ρωπον  κ.  τ.  λ.  δβ^αίΙαΓ  Δίωνος  Τροικος  νπερ 
τον  "ίλιον  μη  αλώναι,  Ιαηι:  περί  δουλείας  και  ελευϋ•ερίας 
πρώτος  βΐ  δεύτερος,  περϊ  λύπης,  περί  λόγου  άΰκηβεως,  περί 
της  αυτόν  φιληκοίας,  περί  αναχωρηβεως,  ίηο.  Το  γάρ  ποτέ 
το  της  κ.  τ.  λ.  Ταιη  περϊ  κάλλονς,  περί  πολέμον  και  ειρήνης, 
οτι  ενδαίμων  ο  ΰοφος,  περί  ενδαιμονίας,  ίηο.  Οι  πολλοί 
ανϋ•ρωποι  κ.  τ.  λ.  περί  τοΰ  δαίμονος,  περί  τον  βουλενε- 
ΰ&αι ,  διατριβή  περί  των  εν  ΰυμποβίω ,  μελαγκόμας  πρώ- 
τος τη  τάξει  β"^ ,  μελαγκομας  δίυτερος  τη  τάξει  α".  Ύηνη. 
χαρίδημος,  ίηο.  Ακηκοβιν  (δίο)  μεν  και  πρότερον  κ.  τ.  λ., 
ροδιακός,  προς  αλέξαν&ρον  (δίο),  ίηο.  Αρά  γε  βούλοιΰϋ' 
αν,  ώ  κ.  τ.  λ.  ταρβικός  πρώτος  οΐ  δεύτερος,  ίν  κελαιναΐς 
της  φρνγίας,  βορυβϋ-ενητικος  6ν  ανεγνω  εν  τη  πατρίδι,  κο- 
ρινθιακός ,  προς  νικομηδεις  περί  ομονοίας  της  προς  νικαιεϊς, 
περϊ  ομονοίας  εν  νικαία  πεπαυμένης  της  ΰτάΰεως,  εν  τή  πα- 
τρίδι περϊ  της  προς  απαμείς  ομονοίας,  προς  απαμεΐς  περϊ 
ομονοίας,  διάλεξις  εν  τη  πατρίδι,  πολιτικός  εν  τη  πατρίδι,  φι- 
λοφρονητικός προς  την  πατρίδα  ειβηγονμένην  αντώ  τιμάς,  απο- 
λογιβμός  όπως  ε'ΰχηκε  προς  την  πατρίδα,  περϊ  τον  φιλοΰοφεΐν 
εν  τη  πατρίδι ,  δημηγορία  ίν  ττ^  πατρίδι ,  πολιτικός  ίν  εκκλη- 
αία,  παραίτηΰις  αρχής  εν  βουλή,  περϊ  τών  έργων  ίν  βονλή, 
προς  διόδωρον.  Ταπί  ίΙβΓαΐΏ  Αχιλλενς  Γοΐ.  325,  ςαί  ίαηι  ΓοΙ. 
60 13.  8β(ΐαίΙαΓ  Φιλοκτήτης,  ίηο.  Φοβούμαι  μήποτε  μάτην  κατ 
εμού  φανώΰιν  κ.  τ.  λ.  Ταιη  Νέβΰος  ή  δηιανειρα,  Χρυβηίς,  περϊ 
φ&όνου  πρώτος  βΐ  δεύτερος,  άοηίί^αβ  τών  εν  κιλικία  περϊ 
ελευΰ-ερίας. 

ΑηΙί€|αίοΓ  οΙ  XIII,  υΐ  νίάεΙαΓ,  δθοαίί  ββΐ  οοά.  ΟΙΧ.     Οαίΐο 
ϋίοηοηη    οοηΐίηοΐ    ρίΐΓδ   ίπδΟπΙιίΙαΓ  Αιώνος  τοϋ   παρ    "Ελληδι 


ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.  XXIX 

χρνβοΰτόμον  Ρητορικοί  μελέται.  ΡΓΪηιυβ  ροηίΙϋΓ  ηερί  δοξηζ 
λόγος  πρώτος,  Ιαπι  δεύτερος,  άοβδί  ΙειΓιαδ.  δβςυίΙυΓ  ^Αγιλ- 
λίνς,  Ιϋπι  ^Ολνμ,πίκος  η  περί  της  πρώτης  τον  &εον  εννοίας, 
<]'^^Ίη\1  λνγρον  έχεις,  αι^μεΐς  τε  κακώς  και  αει  χαΐ  αεεαί:  ο-> 
'ΟίαιΙαΓ  Νέααος  η  δηιάνειρα,  περϊ  βαΰιλείας  λόγος  πρώτος 
<  ίοΙ.  269,  Ι)),  δεύτερος,  τρίτος,  άοδίηΐΐ  τονς  αίχμαλώτονς  οΐχοι 
}.αβόντες  εκτεινον.  δβηαίΙαΓ  ΟγβΙϊο  4  περί  βααιλείας.  Τυιτι : 
ζίίωνος  τού  παρ'  "Ελληΰι  γρνβοβτόμου  μνϋ•ος  λνβΐ'χός.  Τάσι 
ίοΐ.  2981)  Ιΐίίθο:  τω  μεν  ομηρψ  'Λατα  το  βραχντερον  προβφέρε- 
ται  τανάντια  τοις  κατά  την  ίλιαδα  πραγματευμένος  —  αγε  δε 
πολλών  ο  λόγος  της  π . .  .  νοιάς  ματος.  καΐ  μετά  τον  περι- 
εββκεμμενον  και  νεανικωτεροι  προιων,  και  νπο  ττ}  ακηνεια  το 
πεπον^ος  κατακτονμενος.  ο&εν  και  μακροτέρω  εχρηβατο  προ- 
οιμίω  —  αναγκαι .  .  φιλονντων  τών  α  ποτέ  τα  μένων  προοι- 
μίων τοις  προκαταλημμοις  δόξη  τινι  εξαννβαΰ&αι  ετι  τοις  άλ- 
λοις α  λεγναι  (δίο)  ον  τον  παρεντος  καιρόν:  οο  δβςαίΙυΓ 
Τρωικός,  Ιιιιτη  περί  Όμηρον,  άβϊηάβ  δίηβ  ϊηδΟΓΐρΙίοηθ  ςαβθ  ϊη 
ΑΙάϊπΑ  ϊηδΟΓΪΙιίΙαΓ  περί  ΰωκράτονς,  ροδΙ  €[αίΐπι  ουιη  ϊηδΟΓΪρΙίοηβ 
περί  βωκράτονς ,  (\[ΐΆβ  νϋ1§Ό  ίηδΟΓΪϋίΙϋΓ  περί  ο^ΐί^ροι;  και  6ω- 
κράτονς.  δβίΐϋϊΙαΓ  περί  λνπης,  περϊ  πλεονεξίας,  ουί  δϋ5- 
δΟΓΪρΙαιη  Δίωνος  τον  χρναοατόμον  ρητορικαι  μελέται.  Ταηι 
β&άβηι  ηιηηα :  έκλογη  εκ  τών  λοιπών  τον  δίωνος  ΰνγγραμμά- 
των,  άαο  Γοΐια,  άβηίςϋθ  Φιλοκτήτης  ϊηΙθ§^βΓ. 


ϋΙΟΝΙδ    νίΤΑ 

ΕΝΑΚΚΑΤΑ  ΑΒ   ΗΕΝΚ100  ΥΑΙΕδΙΟ  ΕΜΕΝϋΑΤΙΟΝυΜ 
ΙΙΒΚΟ  δΕΟ.    ΟΑΡ.  Ι. 


ϋΐο  01ΐΓγ5θ8ΐοηιαδ  η&Ιαδ  βδΐ  ϊη  Βΐ11ιγηί3β  ορρίάο  ΡΓυ83. 
δβά  ΟϋΐΏ  άααβ  3ΐη1  Ιιαϊϋδ  ηοΓπίηΐδ  υΓΐ)θδ  ϊη  ΒίΐΗγηϊα,  £ΐ11βΓ3,  αά 
ΟΙγηιρϋΓη  ηιοηΙείΏ,  αΐίεια  &ά  Ηγρρίυιη  ίΐανϊυιη  δΐΐα,  ιιΙγε  Ηα• 
Γϋΐη  ίαβΓίΙ  Βΐοηίδ  ρ&Ιπ»  οΐ3δθϋΓαΓη,  Ε^ο  νβΓΟ  ηοη  άαΙ)Ηο  €[αΊη 
ΡΓαδ&β  δά  Οίγηιραηι  ηδίαδ  δίΐ.  Ι(1α[ΐιβ  υί  ΟΓθά&πι  ρΙϋΓΐηιίδ  3Γ 
§υπιβηΙίδ  ίηάϋΟΟΓ.  ΡΓίαιαιη  βηίηι  Βίο  ίη  ΟΓίΐΙϊοηβ  ΧΙ>,  βΐ  ΧΙ,Ι. 
Ρηίδαιη  δυαιη  αίΐ  νΐοίπαπι  οΐ  οοηΙβππίηαΐΏ  Γαίδδβ  Αρ^ηπίεΐθ,  οΙ 
νΐΐίΐΐΐ  ΐΏ&ΓΪΙίηι&β.  ϋβϊη(1β  ΐη  0Γ&Γιοηβ  ΧΙ,ΙΥ.  αίΐ  υΓίιβΓη  Γαίδδβ 
ηοη  £ΐ(1ηηο(1αΐΏ  αηΐίςυαηι,  θ[υ£ΐβ  Ιίΐπίθη  1)Γβνί  0β1βΐ3θΓπηΐ£ΐ  ίηίβι 
ΟΓ&βο&δ  υΓϋβδ  εν&δθΐ'ίΐ.  ΡοδίΓβιτιο  ίη  ΟΓΕίΙίοηβ  XI,.  6ΐ  ΧΟΥ. 
αίΐ  ίη  β£ΐ  οοηνεηΐϋπι  Γαίδδβ  ίαπδάίοΐίοηίδ  ο&α83.  Ηαβο  βαΐβαι 
ηοη  αΙΙβΓί  οοηνβηίαηΐ  ςα^πι  ΡΓαβαβ  αά  ΟΙγηιραΐΏ  ,  ς[αίΐ6  νίοίη, 
ίυίΐ  ΑρΒΠΊθ&β,  ΙβδΙβ  Ρίοίθοιαβο;  βΐ  Γβοβηδ  οοηάΐΐα  αϋ  ΑηηίΙ)α1β, 
ϋΐ  άοοβΐ  ΡΓιηίαδ  ίη  ΙίΙ).  V.  δαί)  βηβπι :  βΐ  οοηνβηίαδ  ίατίδ- 
άίοΐίοηίδ  ο&αδα  δοΐβηηίδ  ΓαίΙ  Ριαβαβ  &ά  ΟΙγηιραιη,  Ο[αοά  άοοεί 
Ρΐίηίαδ  ίαηίοΓ  ίη  ί,'ώ.  Χ.  ΕρίδΙοΙ&Γαηη  &ά  ΤΓ&ί&ηαηι,  ϊγΓ  (^υα  ηο- 
ηηίηειίίιη  άβ  ϋίοηβ  ηοδίΓΟ  Ιοί^αίΙαΓ,  υΐ  ροδίβίΐ  οδίβηάβιηαδ. 

ΝαΙϋδ  ααΐβπι  ΓαίΙ  ραΓβηΙίΙ)αδ  ηοΐϊίΐίδδίηιίδ.  Νάπη  βΐ  ραΙβΓ 
θίαδ  ΡαδίοΓαΙθδ  ρπηοβρδ  ΓαίΙ  οίνίΐαΐίδ  ςαοαά  νίχίΐ,  βΐ  ίΐνυδ  ^Γ&Ιίδ, 
βΐ  βαοΙοΓίΙαΙβ  ρΙαρίΐΏαπι  ροΐαίΐ  3ραά  ΙπιρθΓβΙοΓβπι  Κοηι&ηαιη, 
&  ςαο  εΐί&ηι  οίνίΐαΐβ  Κοηι&ηΗ  άοη&Ιαδ  6δΙ,  αΐ  δθπ1)ίΙ  ϋίο  ίη 
ΟτίΐΙ.  ΧΙΛ.  &ά  Αρ&πιβηοδ:  οιαί  δι  άίαΐίαδ  νίχίδδβΐ,  Ιιοο  βΐί&ηι  ΐ)β- 
ηββοίαπι  ίηΊρβΐΓ3ΐαΓαδ  θγ&Ι,  αΐ  Ριαδίΐ  ΙΙΙϊθγει  ΓιβΓβΙ  30  δαί  ίαπβ, 
ϋΐ  £ΐίΙ  ίη  Ογ£ιΙ.  ΧΙ,ΐν.  ΓαίΙ  ΕΐιιΙθηι  νίΓ  δίη^αΐαπ  άοοίΓίηα  ρΓίΐε- 
άΐΐαδ,  ^ααβ  αηιίοίΐίαηι  ρτίηοίραπι,  ορβδ  (^αοιιαβ  ίρδί  οοηοίΐίίΐνίΐ. 


ϋΙΟΝΙδ   νίΤΑ.  XXXI 

Νδίη  ο\ΐΓη  ρβίΓΐηιοηίαπι  οιηηβ  ΐη  6Γο§&Ιίοηβδ  ριώΗοδδ  ρδίτΐαβ  βα&β 
ΐηιρ6η(ϋ556ΐ,  ροδίβα  Ιυηη  βχ  άοοίΓΪηβ,  Ιυπι  ΙηιρβΓδΙοΓαιη  ϋεηβ- 
Ποϋδ,  ορ65  δΐΙ)ϊ  οοιηρ3Γ£ΐνίΙ,  (^υοά  γθΓθγΙ  Βϊο  ίη  Ογ&Ιϊοπθ  XI, VI. 
δβά  6ΐ  ιηίΐϊοΓθδ  θϊϋδ,  οΐ3ΠδδίΓηϊ  ίη  Κβρ.  νϊπ,  δίβΐυΐδ  βΐ  ραΐϊΐίοα 
5βρυ11ϋΓ&  ΟΓηβΙΐ  ΓαβΓίΐηΙ,  υΐ  ϊΙ)ίάβΓη  δΟΓίΙϊίΙ.  Εχ  Μδ  ί^ΊΐαΓ  η&Ιυβ 
Βίο,  οΐνίδ  ΓϋϊΙ  ΚοΓΠβηαδ,  ςυβΓηαάηηοάϋΐη  ΐρδθΓηεΙ  ρΓοβΙβΙαΓ 
Ϊη  Ογ&Ι.  ΟοΓΪηΐΗίειοΕί  [(^ϋ&θ  ηοη  6δΙ  Βΐοηΐδ]:  ΐάί^υβ  εχ  βςαβδίΓΐ 
ΓβιηίΠΕί,  εκ  των  ίπποτρόφων.  δβά  (^υαιτιςυδηι  οΐνίδ  Κοπΐ3ηυδ, 
βΐ  δρΙεηάΐάΑ  βί^αβδίπΐ  ί&ΓηΠία  η&Ιυδ  Ί)Ίο,  αά  δϋοιηποδ  ΙιοηοΓββ 
Γ&οίΐβ  3ΐ(1δρΪΓ3Γβ  ροδδβΐ ,  ϋϋηοΐα  ί3πΐθη  ρρββ  δΒρϊθπΙΐ&β  δίαάϊο 
θθδρβχίΐ.  ΑΙ)Ϊ60ΐ&  ϊ^ϊΙαΓ  οαΓ&  Γβΐ  ΓβιηϊΙϊ&Γίδ,  ρΗϋοδορΙιαπ  ϊη- 
δΐΊΐαΐΙ,  30,  ΓβΙϊοίΕ  ρ3ΐΠΛ,  ρβΓβ^Γβ  ρΓοΓβοΙαδ,  υηϊνβΓδϋηι  ρρορβ 
οΛβιη  ΚοΓΠ.  ρθΓ3§^Γ3νϊΙ,  βο  οοηδΐΐϊο ,  υΐ  βΐ  8β  ν3Γϋδ  ΐ3ΐ)0ΓΪΙ)ϋ8 
3ά  ρ&Ιί6ηΙΪ3ίη  30  ΓοΓίίΙυάϊηβΓη  βχθΓΟθΓβΙ,  βΐ  ουηι  δυιηιηίδ  (ΐιιϊ- 
1)αδ(ΐα6  νΐπδ  οοΗοίΐυθηάο  υηάϊηϋβ  δ3ρίβη1ί3β  ρΓ3β06ρΐ3  οοΙΠ- 
§^βΓθΙ.  Νθ(ΐαβ  νθΓΟ  ρ1ιΠοδορ1ΐ3Π  ίρββ  οοηίβηίαδ,  3ΐϊοδ  ηυος^αβ 
ρ3ΓΐΪΓη  βχθΓηρΙο  δυο,  ρβΓίϊηη  δ6ΓηιοηίΙ)υδ  3ά  δ3ρϊθη1ί3θ  δίαάΐϋΐη 
ΐηοϊΐανίΐ,  ιιΐ  ϊη  0οΓίηΐΗϊ303  [Οίοηί  δυρροδίΐ3]  ϊρδβ  5ΐοπ3ΐυΓ:  ΐϊι- 
ΙβΓ  (^υοδ  ί,3δ11ΐ6ηθδ  ΓαϊΙ  ς^αίάαηη  ,  οπαηάαδ  Αρ3ΓηΪ3θ  Βϊ11ΐ7ηΪ3β, 
ςαϊ  ΐ3Γηθη  3Η€[α3ηΙο  ροδΙ,  τείϊοΐο  ρ3ΐ1ϊο,  3ά  ιηΐ1ϊΙΪ3ΐη  άβδοϊνίΐ. 
δβά  οαιη  ΐάβηι  ροδίβα  Γηαΐ3ΐο  οοηδΐΠο,  3ά  ρ1ιΠθδορ1ιΪ3Γη  Γβ^Γβίϋ 
νβΐΐβΐ,  3  νθ$ρ35Ϊ3ηο  Ρήηοϊρβ  ίηηρθΐΓ3νϊΙ  ϋίο,  αΐ  δ30Γ3ΐηβηΙο 
πιίΙίΙί3β  δοΙνοΓθΙυΓ:  3άί6θίΐ  νβδρ35ί3ηυδ  ϊη  ϋίοηίδ  5Γ&ΙΪ3ΐη,  υΐ 
Ι.3δ11ιβηί  ρΗϊ1θδορΗ3ηΙϊ  δ1ΐρβηάί3  ρΓοοεάβΓβηΙ,  ηοη  δβουδ  30  δϊ 
ηιϊ1ίΐ3ΓεΙ,  ιιΐ  δθΓίΙ)ίΙ  ΡΗΊ1θδΐΓ3ΐυδ  ϊη  ίίΐ).  V.  άβ  νϊΐ3  Αροΐΐοηϋ.  Ιη 
1ΐ30  ρεΓε^ΓΪηΑΐϊοηβ  οοηξ^Γεδδυβ  εδί  ϋίο  ουπι  ΑροΠοηϊο  Τγ^ηεο 
βΐ  ΕαρΗΓ3ΐβ  ΤγΓίο,  οθΙεϋεΓπωϊδ  βϊαδ  3εΐ3ΐΐδ  ρΜΙοδορΗίδ ;  ϊηΙεΓ 
ςαοδ  οαηι  εχ  3εηιυΐ3ΐίοηβ  άίδδΐάία  βχΐϊΐϊδδεηΐ,  ϊρδβ  ϊη  αίπαβ- 
^ϋβ  3ηιίοϊΙί3  δΟπιροΓ  ρεηη^ηδΐΐ. 

Ροιΐο  οϋπι  νεδρ3δΪ3ηαδ  ηοηάυπι  3ά}ιιιο  βπη3ΐο  ρπηοϊρ3ΐα 
εχ  δγΓί3  ϊη  Αβ^γρΙϋπι  νεηίδδβΐ,  ϋΐοηεπι  εΐ  ΕυρΗΓ3ΐθΓη  δϊΙ)ϊ 
οοηιϊΐεδ  δάϊϋπχϊΐ,  εοΓϋπκ^αε  οοηδίΠο  ϊη  ΓεΙ)α8  §τ3νΐδδίηιίδ  υδαβ 
βδΐ.  Οαεπΐ3(ΐΓηοάϋηι  τεΓεΓΐ  Ρ1ιί1θ8ΐΓ3ΐϋδ  ϊη  εο  ,  (^αεπι  άίχΐ,  1ίΙ)Γ0. 
νε»ρ3δί3ηϊ  ϊηιρεΓΪο,  3ΐ  ηοη  3πιΐοίΙϊ3ε  εΐ  1)εηενο1εηΙί3ε  ΐη  Βϊο- 
ηεηι,  δαοοεδδίΐ  ϋοηιϊΙί3ηαδ:  ηαί  οαπι  ΙγΓ3ηηοδ  οηιηεδ  δ3ε- 
νίΙί3  εΐ  0ΓυάθΓιΐ3ΐε  δυρεΓ3ΓεΙ ,  ορίΐηπϋπι  (^υεηκιυε ,  ϊη(ϋοΐ3 
03υδ3,  ϊηΙεΓβοεΓεΙ,  3ΐθ[αε  3(1εο  νίΓαπι  <ιαεηά3Γη  ορίίπιυπι  3ο 
ηο5ϊΗδδίηιυπι  Βϊοηίδςυε  3ηιϊοίδδϊηιαηίΐ ,  ηυ1ΐ3Πΐ  3ΐί3ηι  οΐ)  03ϋ- 
63ΐη ,   ςυ3Πΐ  ρΓορΙεΓ  ίρδίϋδ  νΪΓίαΙειη   ϊηΙβΓεηιϊδδβΙ ,  Ιΐ3αά  ηυ&- 


XXXII  ϋΙΟΝΙδ  νίΤΑ. 

ηοαιη  ΙεΓηΙαβ  Βίο,  βαηη  §•Γ9.νΐΙθΓ  οΙ)ίαΓ§•ίΐνΐΙ,  8ρΓ6ΐϊδ  βΐυβ  ηηΐηϊβ, 
ΐρ8υηι  αΙίΓο  ρτονοοίΐηδ  &ο  Ιαοθδδβηδ.     Εγ&Ι  αϋοί^αϊ  ϋοηίΐίΙϊ»ηα3 
ρΐιϊίοδορίιΐδ    οΐΏηΐΙ)υδ    ϊηίβηδΐδδϊιτιαδ :    ρΓΟΪη  ϊη    οχϊΗυιη    αΙιΪΓο 
οοαοΐαδ  βδΐ  ϋίο;  ηαοά  Ι&ιηθη  βχΊΙίυηι  ηοη  δβηΙθηΙΪΕΐ  ρΓΪηοϊρί$  ϊγ- 
Γ0§•ίΐ1αίη,  δθίΐ  νοΙϋπΙαΓΪαηι  Γαϊδδβ  ΡΙιΠοδίΓ&Ιαδ  ΐΓαάίΙ.    Βίο  Ι&Γηβη 
ρ&δδίιη   ίη  ΟΓ&ΙϊοηίΙΐϋδ  ϊά   βχϊΐΐυηι    ηοιηΐηαΐ,    οαϋδ3ΐηο[αβ  οχϊΐϋ 
ρΓοάίΙ  £ΐηιίοίΙί3ΐη  ϊΐΐϊαδ  νίΓΐ,    ςυβιτι  άϊχΐ,   ίη  Ογ^Ι.  ΧΙΙί.   Βοπιί- 
Ιίαηαιη   ί^ίΙαΓ  Γϋ^ίβηδ  ϋίο,  ηοη  ρΓαβ  ιηβία,  ηβς[ΐΐ6  βηίηι  ίδ  βΓίΐΙ 
Βίο,    ς[αί   ΙοΓκιβηΙα  αΐΐίΐ  πιβΙαβΓβΙ,  δβά  ηβ  ίηιηιαηίΐβίβπι  αΐΓ[αβ 
ίΐίΓΟοίΙ&Ιθηη  ίΐΐίϋδ   1)β11α3β   ίηΙυθΓβΙυΓ,   ίη  εχίΐίαηη   &1)ίΓβ   δΙ&Ιυίΐ: 
Άο  ρπηηαηι  ρΓοίεοΙαδ  6δί  Ββίρΐιοδ,  υΐ  Αροΐΐίηίδ  οΓ3ου1ιιπι  οοηβα- 
ΙθΓβΙ,   υΐ  πιοΓίδ  ΓϋβΓδΙ  οΐίπι  βρυά  ΟΓ&θΟΟδ,  ηαί  ηυΐΐαηι  ηιαίοΓίδ 
ηιοπΊβηΙί  Γβπι,  ηίδί  οοηδαΐΐο  ρηαδ  ΟΓβοαΙο,  δυδθίρίβΙ)£ΐηΙ.     Αο- 
οβρίΐ  ααίβηι  ίιοο  ά\}   ΑροΙΠηβ   Γββροηδαηι,    υΐ   ίά  ςαοά  ίηδίί- 
ΙϋβΓαΙ,   ΓοΓίί  ίΐηίηιο    &§•θΓβ  ρβΓ§•βΓθΙ,   άοηβο  &ά  υΐΐίηη&δ  ΙεΓΓ»» 
ρβΓνβηίδδθΙ,  ςυβπίΕΐάπίΐοάυηι  ίρδο  ίβδΙαΙαΓ  ίη  ΟΓίΐΙίοηβ  XIII.  ειά 
ΑΛβηίβπδβδ.     ΡΓοίηάβ  βάβηΐίιΐδ   ίΙίηοΓί  δθ   ίΐοοίηχίΐ,    δοΐϋδ   άο 
δβιηίηαάαδ,  ίίΐηκ^αβ  δάΓβοΙα  δβΙ&Ιβ:  ρΓοΓεοΙϋδ  οδΐ  ααΙβίΏ  δβουη- 
άυητι  τίραπι  ϋ&ηυΐιίί,    €[αο  ΐΓαίβοΙο,    Βάιΐδηαβ  ΒοΓγδΛθηεηι    εΐ 
Ηγρίΐηίηι  ρεΓνβηίΙ.    ^\1Ά  ροΓΓΟ  1ιυηΐ£ΐηίΐ3ΐ8  βχοερίυδ  δίΐ  ά  ΒοΓγ- 
δΐΗεηίΙίδ,  ίρδεηιεί  ΙαοϋΙεηΙεΓ  η&ΓΓίΐΙ  ίη  ΟΓ&Ιίοηε  ΒθΓγδ11ιεηίο£ΐ,| 
α1)ί  δίίαπι  ίΐΐίαδ  υΓίιίδ  εΐ  ογ&πι  ηΊ&ΐ'ίΙίπΐ3ηι  είαδ  ΐΓδοΙϋδ  &οουΓ3ΐβΙ 
(ΙεδΟΓίϋίΙ.     Ηίΐ1)εΙ)&1  ίη  αηίηιο  ρεΓ  δογΛίίίπι  ρΓοβοίδοί  &ά  0ε1ίΐ3ί| 
δίοαΐ  ίρ88  ίϋίάεηι  ΙεδΙ&ΙαΓ:    δεά  υίΓυηι  δογίΗ^δ  3(ϋ8ΓίΙ,   ίηοοπι? 
ρεΓίαηι   εδί:    εΓαηΙ  οεΓίε  δογίΗ&β  νίοίηί  ΒοΓγδΙΙιεηίΙίδ  εοδςα^ 
αάδίάαίδ  ίηοιΐΓδίοηίΙ)αδ  ίηΓβδΙ&ΐ3αηΙ.     Ηίο  νεΓΟ  Ιιοπιίηίδ  ήάαοίαΓ 
ιηίΓίΐΓί    8αΙ»ίΙ ,    (^αί    §εη1εδ    ΓεΓοοίδδίηιαδ  ίηεΓπιίδ   ρεΙεΓε   βακυί 
ΓαθΓίΙ,  ηοη  ηιεΓο&ΙαΓαε  ο&αδίΐ,  ηεςαε   Άά  Γοεάαδ  εΙ  δπιίοϊΐίαηι 
οαηι  ίίδ  ρ&οίδοεηάαηι ;  βεά  άαηίαχαΐ  υΐ  εοΓυηι  πιοΓεδ  αο  άίδοί - 
ρΐίη&ηη  βΐ  δίαάία  οο^ηοδΟθΓεΙ.     ΕχοερΙυδ  εδΙ  αυΐεηι  1)εηί§^ηβ  α 
ΟεΙίδ,  ΙαπιεΙδί  ηαάαδ  άά  αΓηιαΙοδ,  ίπι1)ε11ίδ  Άά  ΙιεΙΙίοοδΟδ,  ρ^- 
ο&Ιαδ  Άά  ίηο[υίε1ί85ίηιοδ    ρεΓνεηίδδεΙ.     Αΐηαβ    υΐίηαηι  εχΙ&ΓεηΙ 
ϋΐίαβ  ΟεΙίοΕί,  (^υοά  οριΐδ  δαιτιηιίδ  1&α(1ίΐ3αδ  είΤεΓΐ  ΡΗίΙοδίΓίΐΙυδ. 

ΜοΓίαο  ΒοηιίΙί&ηο,  τείιαδ^αβ  ηιεΙίοΓθπι  ίη  δΐίΐΐιιηι  οοηνετ- 
δίδ  ,  Βίο  ίη  βΓαεοίαηι  τενεΓδαδ  εδί:  ηο  ρτίηιο  Οίγηιρίίίπι  ίκϋίΐ 
νοίί  ο&υδίΐ,  ς[υο(1  ητιαίΐο  ΆηΙβΆ  Ιονί  Οίγηηρί&οο  νονεΓ^Ι.  Ιΐ3ί 
ΟΓαΙίοηεηη  1ΐίΐΙ)ϋίΙ  δάΕΙίεηδεδ,  ηα&ε  Οΐγπηρίοα  ίηδΟΓίϋίΙυΓ,  ηυηηι 
βηαίάβηι  ίηΙεΓ  βίε^&ηΐίδδίηι&δ  Βίοηίδ  ΟΓ&Ιίοηεδ  ηυπιεΓαΓε  δοΐεο. 
Ιηάβ  οαπι  Β,οηιαηη  ρΓοβοίδοί  ίηδίίΐυίδδεί,  ιιΐ  οοηνβηίΓβΙ  ΝβΓν&ηι 


ΒΙ0ΝΙ8   νίΤΑ.  XXXIII 

ορίπηυηι  ρΓίη&ΐρβηι,  ηαοοαηι  6ΓίΐΙ  ίΐηΐίοιαίΐ  ηεοβδδίΐϋάίηβ  οοη- 
ϊαηοΙϋ8,  ίη  ιτΐ0Γΐ)ϋΓη  ίηοΐάΐΐ:  ςυο  ΓαοΙυπι  βδΐ  αΐ  ρϋΙοΙίθΓηιπα 
ορροΓίαηϊίαΙβ  ίανΗπάββ  Λΐηαβ  ίΐϋδ^θηά&θ  ρβίΓίδβ  ίΓαβίΓαΙαδ  δϊΐ 
ϋίο:  ηϊΗίΙ  εηίπι  βΓ&Ι,  (^αοοΐ  ίΐΐβ  &  ΝοΓν»  ίηιρθίΓαΓβ  ηοη  ροδδοΐ. 
δβά  Ιάάπο  ίαοΙυΓαηι  ΝβΓνββ  8ϋοοθ$δθΓ  ΤΓίΐΊ&ηϋδ  1)Γονΐ  δαρρίθνίΐ. 
Ηΐο  εηίηι  ηοη  ηιίηοΓΪ  ΙίεηονοΙβηΙΪΛ  Όίοηθηι  οοιηρίοχϋδ  βδΐ :  Β,άοο 
υΐ  ίη  οοηδοδδοηι  ν^^ί^^α1^  δίίορο  ϋΐαηι  αάπιϊΙΙθΓβΙ,  εΐ  αά  ευπι 
οοηνεΡδυδ  Ιιειεο  οϋοετε  δοΐβτεί,  (^αϊά  Ιο^ηαηβ ,  ϊηςαίΐ,  ηβδοΐο: 
οαείβηιηι  ίβ  ατηο  7ΐο?ι  τηϊιηιβ  ^ιιαηι  ιηβ  ϊρ8ΐι?η;  ηαειη^άΐΏΟίΙυιτι 
α  Ρ1ιΐίοδΐΓ3ΐο  Γθίαΐϋπι  εβί.  Εά  ροΓΓο  αηιΐοϊΐϊίΐ  ρΓϊηοίρϊδ  ηοη  ίΐ(1 
(^ϋαεδίϋΐη  ρΓορΓΪαηι  3ΐ)ϋδυδ  εδί  ϋίο,  ΠοεΙ  ηιαχϊιτιο  αειε  ίΐΐίεηο 
ορρΓεδδΐΐδ,  (^υοά,  ραΙεΓ  ει  ιηοπεηδ  τεΓκ^αεΓΕίΙ :  ηϊΐιΐΐ  εηίπι  ηβ(|ϋβ 
δίΙ)ϊ ,  ηε(ΐα6  δαϊδ  α  ΤΓαίβηο  υητοια&ηι  ροροδοϊΐ :  δεά  (Ιε  ραίπα 
δαα.  άαηίαχίΐΐ  δοΐΐϊοϊΐαδ  ,  ([α&ηι  εΐ  ηιηρίίδδίηιαηι  εΐ  ΟΓηαΙίδδίηιβηι 
εδδε  οαρίε1)&1,  ίπιρείΓ&νϊΙ  εϊ  α  ΤΓ£ΐί3ηο  υΐ  εεηΙυΐΏ  δεη&ΙΟΓεδ 
δαρτα  1ο§;ίΙίηΗΐιτι  ηυηιεΓυιτι  αΐΐε^^ετε  ίρδΐ  ΙϊοεΓεΙ;  αΐ  δοιΐϋΐΐ  ΐ>ϊο 
Ίη  ΟΐΆ[.  Χυν.  εΐ  XI,.  ΙιηρεΙι&νίΙ  εΐϊαηι  ϋΐ  οοηνεηΐυδ  ΡΓαδίΐο 
α§εΓεΙαΓ  ά  ρΓθοοηδϋΓι1)αδ,  (ΐαο  νίοΐηίΐε  οϊνϊΐβίεδ  εΐ  ορρϊά^  εΙ 
νιοι  ίαΓΪδάϊοΙίοηίδ  οβιΐδίΐ  οοηνεηΪΓεηΙ,  αΐ  ίηάϊο&Γε  νΐάεΙϋΓ  ία 
β&άεπι  ΟγειΙ.  XI.  ρ.  495  εΐ  ϊη  ΟγειΙ.  XI, V.  ρ.  δ16.  Μδχίηιο 
Ιϋπο  οιτιηίϋπι  Ιιοηιίηαηι  ΓίΐνοΓθ  οβΙεΙ^ΓαΙαβ  εβί  ϋίο:  ηβηι  εΐ  Κο- 
ηΐίΐβ  Γο§^ίΐΙαδ  α  εΙαΓΪδδΊηιίδ  1ιοιτιϊηίΙ)ϋδ  ΓρεηαεηΙεΓ  άεοΙαπίΕΐνίΙ 
βυηιιτιο  ίΐαοϋεηΐίαιη  ρίαυδα,  αΙ  ίρδο  ΙεδΙαΙϋΓ  ϊη  ΟταΙ.  XIII.  εΐ 
οηιηεδ  Γετε  ΟΓαεοίαε  δΐϋ^ηβ  Αδίίΐε  οίνίΐαΐεδ  ,  ηιϊδδϊδ  Άά  εαηι  1ε- 
^ίΐΐϊοηϊΐιυδ  εΐ  ΙιοηοΓΪβοϊδ  ίΙεοΓεΙίδ  ρϋϋΐϊοε  ΐρδϊ  §Γ&Ια1ίΐΙίΐβ  δαηΐ 
οΐ)  ΓεάίΙαηι  Γείϊοεηι,  εαηιηιιε  οίνεηι  εΐ  δεηαΙοΓεηι  βρικί  δβ 
αάδοϊνεΓαηΙ,  0[αεηΐ3(1πιο(1ϋΐη  ίρδε  ίη  Οοηηΐΐιίδοα  εΐ  ίη  ΟταΙ.  &(! 
Νίοοηιεάίεηδεδ  εΐ  ίΐά  Αραηιεηοδ.  ΡΓΟδεηδεδ  (ΙεοΓεΙο  ραΙ)11οο 
61  ^ΓαΙίαδ  ε§^εΓαηΙ,  ιιΐοΐϋβ  ίη  ρ&ΐΓίαπι  τεάίτε  νείΐεΐ  ιο^&ΓυηΙ: 
ΙαπΙο  αιηοΓε  ραΐηαε,  ΙαηΙο(|αε  άεδϊάεΓίο  ίΐ3^Γίΐΐ5&1  ϋίο,  αΙ 
ΡΓίηείρίδ  &ηιίοίΙί3ηι  εΐ  £^ΓίΐΙί3ηι,  αΐ  Γ&πιίΙίαΓΪΐΗΐεΐΏ  ηοΐϊίΐίδδίιτιο- 
ΓϋΐΏ  ΗοΐΏΪπϋηι,  ςυί  εΓαηΙ  Ιη  ΟΓΐιε  ,  αΐ  ορεδ  αίςυε  ^αοΙοΓίΙαΙεηι, 
οηιηΐίΐ  άεηίηυε  εί  ιιηί  ροδίροηετεΐ.  ΙΙ&ςαε  οαηι  δυρετ  Ιιαο  πβ 
ερίδίοίειηι  αά  ΤΓΗΪαηυιη  δοιίρδίδδεί,  άΙ)  εοςαβ  Γεδροηδυηι  3θοε- 
ρίδδεί,  (ΐϋο  Γίΐουΐΐαδ  Γεάεαηάί  οοηοεάεΙϊ&ΙαΓ,  ίη  ραΐΓίαπι  Ι&ηιίεηι 
Γενετδϋδ  εδΙ. 

11>ί  ουηι  τεπι  Γ&ηιίΙί&Γεηι  πΐ3^ηορ6Γε  ίπιηιΐηαΐβιη  ΓερβΓΪδδεΙ; 
(ΐιιίρρε   οΙ»  άίυΙαΓηαηι    είϋδ   εχίΐίαηι   αο  Ιοη^ίηί^ϋαηι ,  ρ1επ(ΐυβ 
εεΓνοΓϋηι  ^υΓυ^εταη!,  ηο   1ίΙ)εΓΐαΙεηι  αδυΓρ&νεΓίΐηΙ;  ηιιιΐΐί  (ΐϋο- 
οιο.  Ι.  ο 


XXXIV  ϋΙ0Νΐ8   νίΤΑ. 

€[ϋβ  Γαηάθ8  30  ρΓίΐθάΐα  ρβΓ  νϊιτι  οοουρανβΓ&ηΙ,  ΐρδβ  Ιδίπεη  άβ 
ηαΐΐο  υιηηααηι  οοικιαβδίαβ  68ΐ,  ηβηιίηθίη  ΐη  ϊαάίοίαΓη  νοοίΐνίΐ, 
υΐ  ίΐϊΐ  ΐρδβιηβΐ  ίη  Ογ31.  XI, V.  Σία  οίνβδ  δυοδ.  δβά  Γαηιβη  Ι&Ιίδ 
ΐ£ΐηΙιΐδ(ΐαβ  νΪΓ,  εΐ  άβ  ρ&Ιπα  δυα  ορίίπιβ  ιηβπΐϋδ,  ηοη  ρβΓβηι  & 
δϋϊδ  οΐνϊόϋδ  ^ΓαΙΐ&ηη  ΓβΙυΙϊΙ.  Οαηι  θπϊιη  ροΓίίοαιη  οιααπκΐΒΓη  ίη 
ρ&ΐΓΪίΐ  δϋίΐ  βθΓΐ  δυαδίδδθΐ,  υΐ  βΐ  ρβΓβξΤΪηίδ  βΐ  ρΓοοοηδυ1ίΙ)υδ,  Γ[ϋϊ 
ίη  αΛβπι  ίαπδάΐοΐίοηίδ  οίΐιΐδ&  νβηίθΙ)3ηΙ,  οίνίΐ3δ  ΟΓΠίΐΙίοΓ  ίκΐ- 
ρίΐΓθΓβΙ,  αΐί^υβ  ίη  ίά  οραδ  πΐίΐ§•ηίΐηι  ρβοαηί&β  νίΐΏ  οαπι  ίρδβ,  Ιαηι 
αηιίοί  θίϋδ  ροΙΗοίΙί  βδδβηΐ,  ίη  Ηυίαδ  ορβπδ  ΕΐοάϊβοίΐΙίοηβηι  οο- 
βοΐαδ  ΟδΙ  ΙαΙ)βΓη&ηι  ςα&ηιά&ηΊί  3βΓ&Γίδηι  άβηιοΙΪΓί.  Ηίηο  οοοίΐ- 
δίοηβ  &ΓΓ6ρΐ£ΐ  οβΙυιηηίίΐΙοΓβδ  βίαβ  αΓΐ)θηΊ  ά\)  ίΐΐο  άβδίΓαί  οπιπί- 
ηαΐί  δοηΐ:  οαπιςαβ  οραδ  ίίΐηι  ρθΓΓθϋΙυηη  Κείρ.  &(3δί§η?ΐΓ8ΐ  Βίο, 
Ειιπιοΐραδ  εΐ  ΑΓοΗίρρυδ  ρΙιίΙοδορΗϋδ  ΓβδΙίΙεΓυηΙ  εΐ  Ρΐίηίο  ρΐ'ο- 
οοηδαΐί  Ιίΐίβΐΐοδ  ο1)Ιυ1εΓυηΙ:  ηυίΙ)αδ  ϋίοηεηι  ίηδίηια1&1)3ηΙ,  ςαοά 
ηοη  ΓεοΙε  ηες^αε  εχ  υΐίΐΐΐίΐΐε  Κείρ.  Ίά  ορυδ  ΓεοίδδεΙ,  εΐ  ηϋοά  ίη 
εοάεπι  ορειε  δίαΐα&ηι  ΡΓίηείρίδ,  εΐ  οΆάανβτΆ  υχοΓίδ  &ο  Γιΐϋ 
ροδαίδδεί.  Οαιη  Ρΐίηίαδ  δυρει  Ιαοο  ροδίΓεηιο  δοεαδ&Ιίοηίδ  οά- 
ρίΐε  ΤΓ&ί&πϋηι  οοηδϋΐυίδδεί;  τεδοπρδίΐ  ΤΓ&ί&ηυδ,  ςα&εδίίοηεηι 
πΐίΐίεδίαΐίδ  ίη  είαδπιοάί  ηε^^οΐίο  &άηή11εηά&πι  ηοη  εβδε;  ίά  εηίπι 
ίΐ  ΙεπιροΓαηι  δαοπιπη  πιοάβδίία  αΐ3ΐΐ0ΓΓει•θ.  ΕχΙίΐΙ  εΐί&ιτιηαητι 
Ερίδίοΐα*)  Ρΐίηίί  Άά  ΎνάΐΆηηνη ,  οιιπι  τεδΟΓίρΙο  Βίνί  ΤΓ&ί&ηί : 
ςυοά  οεΓίε  πιίΓυπι  εδί  ηοη  αηίηι&άνεΓίίδδε  ϋ&8{ΐαΙ)οηυηι ,  ρΓαε- 
δεΓίίηι  οαηι  εΐ  ίη  Βίοηίδ  οΓδΙίοηεδ  εΐ  ίη  Ρΐίηίί  Ερίδίοΐδδ  ηοΐ&δ 
οοηδΟΓίρδεΓΪΙ.  Βε  Ηίΐο  ο&ΐϋΐτιηία  ρ3δδίπι  Ιοί^υίΙαΓ  Βίο  ίη  0γ3- 
ΙίοηίΙ)υδ  XI..  εΐ  δεηυεηΐίΐιυδ. 

8εά  εΐ  &1ί(ΐα£ΐηΙο  ροδΙ ,  ουηι  ρεηιΐΓί»  ^ηηοηβε  υ^^δ  Ρρα- 
δεηδίαηι  1ίΐΙ)0Γ&ΓεΙ,  δρ£ΐΓδυδ€[υε  δετητο  εβδεί  ίη  νυ1§•ιΐδ  Βίοηεπι 
ΙιοΓΓεα  οοοΙαάεΓβ  ,  υΐ  ΓΓαιηεηΙαηι  ο&Γίϋδ  νεηάεΓεΙ,  ροτραΐΛίεβ 
ΓαΓΟΓε  οοηοίΙ&Ιί   ίη  αεάεδ   είαδ  ίΓΓαεραηΙ  ουηι  δ&χίδ  εΐ  ΓΛθίΙ)ϋ8, 


♦)  υι\}.  Χ.  ΕρϊβΙ.  85,  «1)1  Οίο  Ηίο  01ΐΓγ8θ8ΐοπιη8  νοοΗΐιΐΓ  Βίο  Οοο- 
οείαηιΐΒ ,  &  ρΗΐτοηο  βιιο  Οοοοεϊο  Νβτνα.  Υΐάβ  ϊΐΐϊο  ηοίΗΐη  Οαίβηίΐβΐ, 
ί|ΐιί  ΓΡΟΐβ  Βίοηεηι  Ρι-αϊβηδβιη  ίηΐβΐΐϊμίΐ;  ιΐίΐηι  Ρϋηϋ  Ερ  δίοΐίΐηι  «Λ  Ηυηο 
Βίοηβηι  ρβΓίίηβΓβ  ίαηι  άικίιιπι  05ΐί•ικ1βΓΗΐΛ'»Ιβ8ΐα8  «ά  Εχοβηρία  Ρβΐιβδο. 
ρ.  80,  ηΙ)Ί  ρίειβςικί  βαίΐβιτι,  ηιΐ36  Ιιΐο  (1β  ίηϊυΐΊΗ  οΐνίιιη»  Ρηιβκιΐδίυιη 
βΓ^Λ  ϋίϋΐιεπι  ΐΓΒάϊΙ ,  ηοΐβνίΐ.  Εη•ϋΐ  ί^ίΐπΓ  Ιοηδΐη^  ϋβ  ί^οιίρΐ.  Ηϊϊΐ. 
ΡΗϊΙοδ.  ο.  14,  ρ.  283,  υΙ)ί  Οϊοη€Γη  Ιιυηο  Ρτυδίΐβαιη,  οηϊιΐδ  ΟΓΗΐίοηβδ  δΐι- 
ρβΓδαηΙ,  άίνβιδίιιη  ί&οϊΐ  »1)  ίΐΐο  Βϊοηβ  ΟοοοεΪΗηο  βρικί  ΡΗιήιιηι  πιβηιο- 
Γίΐιο:  ιηεήΐο  εΐίΒπι  ΓΗΐ)ιϊοϊαδ  ίη  άίνρι-δα  ίΐΐιϋΐ  3  Τϋΐθπιοηπο  πΐϋδςυβ 
νίΓΪδ  (Ιοοίίδ,  (^αί  βοδ  άϊδίίη^αβικίοβ  βδδβ  οοΐδΐιβηιυί.  ΒϋΚΜΑΝΝ.  ν'^.  ίη- 
Γγ8   ρ.  XXXVII   εχΐΓ. 


ΒΙΟΝΙδ  νίΤΑ.  XXXV 

ρ3ΓϋΓηο[αβ  &1)ΓαίΙ  ςυΐη  αηα  ουιη  οοηΐυ^β  βΐ  Ιίϋοπδ  ΐηοθηάβΓθΙαΓ  : 
<3β  ςαο  ςαβπΙϋΓ  ^ανϊΙθΓ  ίη  ΟπίΐΙ.  XI. VI. 

Ιη  Κβρυ&Ηοίΐ  ΛυΙθίη  ΊΐΒ.  56  ^β58ΪΙ,  αΐ  ηϊΗϊΙ  Ι&υάϊδ  βΐ  §;•1ογΪ3θ 
ο»α8»  ΓίΐοθΓθΙ:  δοΐϋηι  εηΐηι  ρΕίΓΪββ  οοΓηΓηοάααι  ρΓ3β  οουΐϊδ  Ιΐίΐ- 
1)βΙ)£ΐΐ;  αΠοΓϋίτι  &α1εηι  §^1οΓί»β  ΓανβΙι&Ι  (^ϋβηι  ππβχϊπιθ.  Ιΐβίΐυβ 
δϊ  ςυίδ  ϊη  8θη3ΐα  βυοΙοΓ  ΓϋϊδδβΙ  αΠοϋϊαδ  δβηίβηΐϊαβ,  <ιυ&ιτι  ΐρδβ 
θ  Κερ.  Γορε  εχίδΐϊιπίΐϋβΐ,  ρΓΐηιυδ  Ιιοηιίηεηι  Ιαυάβΐιαΐ,  «((^υβ  εϊ 
ηβ^οΐϊϋηι  οοηιηηΐΙΙεΓεΙαΓ,  δυίΐ<ΐ6ΐ)&1.  ΟαηοΐΕΐ  εηίιη  ρεΓ  αΠοδ 
§0ΓΪ,  ηυίΐηι  ρεΓ  δεΓηεΙϊρδυηι,  ιη^ΐεΐ)»!,  ηϊδί  ίοΓίε  οητη  εΐαδπιοάϊ 
Γθδ  εδδεί,  ςααε  ηοη  ηϊδί  ρεΓ  ϊρδααι  ροδδβΐ  ρβΓβϋί,  αΐ  ΙββΙβΙϋΓ 
ϊη  Οτ&Ι.  XI,. 

Ουοά  αά  ρΗϊΙοδορΗϊίίΓη  αάΐΐηεΐ ,  δοοΓ&Ιΐουιη  ιπίΐχΐΓηε  ρΐιΐ- 
ΙοδορΗίΐηάϊ  ^εηαδ  βάδΓηίΐνίΙ;  30  εΓε1)Γ0  άϊοεΓε  δο1εΙ)&1,  υΐ  οϊΙ)ϊ 
αΙ)δ<ιαε  δ^Πδ  εοηάίηηεηΐο  ΐηδυΐδϊ  δυηΐ,  ίΐβ  οΓβΙϊοηβιη  ςυαε  δο- 
ΟΓ&Ιϊοο  5&1β  &ο  ΙεροΓε  άεδίίΐϋΐα  δίΐ,  ίηοοηάΐΐδπι  βδδθ.  Εχ  δο- 
ΟΓβΙίοίδ  δϋΙείΏ  ρΓίΐεοϊραβ  ΧβηορΗοηΙειη  δϋδρεχίΐ,  ουίαδ  δυίΐνίΐα- 
ΙεΐΏ  εΐ  ηβΙίνβΓΠ  ςα&ηιάδίη  δϊιηρίΐοΐΐίΐΐεηι  ίη  άΐοεηάο  3ειτιυΐ3ΐϋ3 
εδί,  είϋ5(ΐυε  1ΐΙ)Γ0δ  Πϋηηςυ&ηι  άε  ηΐ3ηϊΙ)αδ  (Ιεροηεικίοδ  εβδβ 
Ιιοηιΐηί  Κειπρ.  §•6ΓεηΓι  εΐ  βά  βίοηυεηΐίβε  ξ^ίορίδίη  βάδρΪΓδηΙΐ 
δϋίΐάεΐ  ίη  Ογ&Ι.  XVIII.  Η3ΐ3αίΙ  ίΐαίβηι  άϊδοϊραΐοδ  βΐ  δβοΙβΙοΓεδ 
ςυβαι  ρΙϋΓπηοδ,  ςαοδ  ρ3Γΐίηι  εχεπιρίο  δυο,  ρβΓίίηι  δεΓπιοηΐΙ)υ8 
3ίά  ρΗΐΙθδορΙιΪ3ηι  ϊηεϊΐβνΐΐ.  δβά  οΓηηΐϋΠΐ  Ιοη§^6  οεΙθΙ)6ΓΠΓηαδ 
ΓαΐΙ  ΓβνοΓΪηαδ  ΑΓεΙίΐΙεηδΐδ  ,  ςυϊ  ϋίοηειη  δβπιρβΓ  ηΐίΐ§^Ϊ5ΐΓυιτι  νο- 
€3Γ6  δοΠίυδ  βτ&Ι,  υΐ  «υοΙοΓ  εδί  ΡΙιί1θδΐΓ3ΐϋδ*).  Ηυηο  ί§-ίΙυΓ 
ΐηΙεΙΙί^Η  Οίο  ίη  ΟγεΙ.  ΟθΓίηΐΗίίΐο&  [ςαβε  ηοη  βδΐ  ϋίοηίδ]  ρ.  462. 
ουηι  3ίΙ  86  ηιυΐΐοδ,  ηοη  Ορδεοοδ  δοΐαηι ,  δεά  εΐίβπι  Β&Γΐ»&Γθδ  εο 
»ά(1αχίδδ6  ,  υΐ  δεουηι  αηα  ρΗίΙοδορΙι&ΓεηΙϋΓ:  εΙ  θΓ36οίδ  ςυίάβηι 
οδίεηάίδδε  ηα^ηΐυηι  ροδδβΐ  ίηδίίΐαΐίο  Άϊφχβ  άοοίππα ,  υΐ  ςυίδ 
Οτίΐεουδ  εδδε  νίοΙεβΙϋΓ,  (^υί  ΐΗπιεη  ΟΓίαηάαδ  ηοη  εδδεί  εχ  0Γ3β- 
013:  Κοιτίϊΐηίδ  νεπο,  εοδ  (^οί  (Ιί^ηίΙ^Ιε  εχοείΐαηΐ,  άοοίΓίηΛίη 
<1ί§-ηίΐ3ΐί  ροδΙροηεΓε  ηοη  οροΓίεΓβ :  Οβίΐίδ  νβΓΟ  ,  ηειηίηεηη  Βεγ- 


*)  Οαί  ΐΗΐηθη  ΐΓβάίΙ  βιιιη  ϋίοηβηι  ςαϊιίβηι  ΒϋάΊνίδδβ,  νβπιιη  8ΐ> 
βο  ΐΕηΐυΐΏ  <ϋ8ΐ3Γβ,  ςιίΕηΙπιη  15  ςαϊ  ηαηςϋβτη  8ϋ(1ϊνΪ586ΐ.  Υϊά.  Ι,ΐΙϊ. 
1.  άβ  νΐιΪ5  δορίι.  η.  8,  ιιΒϊ  νΐΐ3ΐη  βίιΐδ  €ΐβ80ΓΪΙ)ϊΐ,  εΐ  ςα»β  άβ  Ηοο 
ΚίΐνοΓΪηο  ϊΙΙΊο  ηοΐβνϊΐ  ΟΙββΓΪαδ.  ΒυκΜΑΧΝ.  Οε  Γανοπηο  ν.  Ι.  Ι,. 
Μίΐιτβδ  ΟϊδδβΓί.  άε  ί"«νοπηί  ΑτεΙβίεΰδίδ  νΐΐβ,  δίαάϋδ,  δΟΓΪριίδ,  ΤΓαίβοΐί 
ϊά  Κΐιεη.  1853. 

Λ* 


XXXVI  ϋΙΟΝΙδ  νίΤΔ. 

1)εΐΓ0Γυιη  δπίηιαηΊ  (ϊβδροηοΙθΓβ  άθΙ)6Γθ,  (^ϋίΐδϊ  δά  άοοΙππΛΓΠ  Οι•3β- 
οοΓϋΐΏ  δάδρΪΓ&Γβ  ηοη  ροδδβΐ. 


ΚίίγδβΓϋδ  &(1  Ρΐιϊ1θ5ΐΓ&Γι  νίΐ.  8ορ1ι.  ρ.172δβθ[. :  Βίο  Ρταδίΐθ 
3(1  ΟΙγηιραηι  βδΐ  η&Ιαδ  (οοηΓ.  Ογ.  40,  41),  ΡαδίοΓ^Ιβ  ρ&ΐΓβ. 
Μα^ϊδίΓΟδ  ηοη  ηονΐηιυδ.  Υιγ  ίανθηΐδ  αρυά  ρορυΐβΐ'βδ  (3觕ίΙ 
(Ο.Γ.  40,  ρ.  519,  522),  ΙαΓί^αΙβηΙο  ίΐυΐθίτι  ίπΊροΙυ  ρΐ6ΐ)Ίδ  ϊηάθ  οο- 
άβιο  οοαοΐιΐδ  βδΐ  (Λ.)  ΙηΓθΓΪθΓίΙ)α8  εηΐιη  ΙβηιροΓΪΙιυδ  ογ&Γιο- 
ηθΐΏ  Ιααά&Ιαηι  ίΐ  ϋίοηβ  δΟΓΪρΙβπι  θδδβ,  ςαοΛ  ν&ΐβδίηδ  ρυΐΒΐ 
(ΕΐΏβηά&Ι.  ΠΙ).  2,  1,  ρ.  47)  ηοϋ  οτβάβτο.  Ιη  Αβ^γρΙο  άϊϋΐϊαδ 
ιηοΓ&1)£ΐΙϋΓ ,  60  ΐρδο  3ηηο,  ςυο  Υθδρ&δί&ηαδ  'ύ>Ί  ΓαηθαηΐΘπίΛ 
ίιηρθΓϋ  δΐιΐ  ίβοίΐ;  ίΙοΓθΙ)&1  βίπδ  ^Γ^Ιία,  ηϋοά  ηοη  βχ  ϋδ  οοη- 
οΙυδθΓΪηι,  φΐΆβ  ΡΗΐΙοδίΓ&Ιυδ  ηίίΓΓβΙ  άο  Ηαϊαδ  ΐηιρθΓ&Ιοπδ  άθΐΐ- 
1)βι•αΙΐοηβ  οαηι  Αροΐΐοηίο  ,  ϋΐοηβ  εΐ  ΕυρΙίΓδΙο  δυροΓ  ορΙίιυ&  Γβί- 
ρα1)Ιίοαβ  ΓθΓω&  (V.  Α.  5,  32,  214  δβΓ[€[.) ;  Ιι&ηο  οηίηι  ρΐίΐηε 
ΓιοΙ&ηι  6δδο  3,ά  ΗεΓοάοΙϊ  ίοΓίίΐδδβ  εχεηιρίυηι  3,  80  δες.,  γο5  ΐρδ» 
άοοεί,  εαΐΏί^αε  ηιεπίο  εχρίοδίΐ  Ι.  0&δίΐυ1»οηιΐδ  ηοΐ.  αά  δυείοη. 
ΥεδραδίΣΐη.  ο.  7,  ηεο  (1εΙ)6ΐ)αΙ  ΡΐιίΙοδίΓδΙο  ΓκΙεηι  1ΐ3ΐ)εΓ6  δοΐιοείΐ. 
ΗϊδΙ.  ΙΐΙΙ.  δ.  ν.  ϋίο;  δεά  εχ  εο,  (^υοά  ΐάεηη  οοπιπΊειηοΓ&Ι  άε 
1<£ΐδ11ιεηβ,  Βίοηΐδ  άίδοΊρυΙο  εΐ  αηηίοο,  V.  Α.  5,  38,  223.  Οοη- 
δαείαάίηβ  αΙεΙιαΙαΓ  ΑροΙΙοηϋ  Τγ3ηεηδΐδ ,  ςαεηι  ηοη  αάάίΐο  ηο- 
πιΐηε  (Ογ.  31,347•)  εχΙοΙΓιΙ  Ιαυ(1ίΙ)αδ.  νίΙυρεΓίΐΙ)αΙ  Ιυηι  ΑροΙ- 
Ιοηΐαδ  ϋίοηείΏ,  €[ϋθ(1  ηπΏΪϋπι  δΙαάεΓεΙ  οΓίίΓιοηίδ  ρί^ηιεηΐίδ,  V. 
Α.  5,  40,  ερίδΐ.  ΑροΙΙ.  9.  νϊάεΙυΓ  δ&ηε  ΓΐιεΙοπο^ηι  βο  ΙβιτιροΓβ 
δοΙίίΓη,  ΓεραάίίΐΙίΐ  ρΐιϊίοδορίιϊα,  εχοοίαϊδδε,  ςυΐη  εΐί^ηη  οοηΐΓ» 
ρΚϋοδορΗϊ&ηι  1ϊΙ)6ΐ1ϊδ  δγηεδίο  οο^ηίΐίδ  (ΙϊδραΙ&νϊΙ.  Ηαβο  οηίιη 
Ηΐε ,  ρ.  37,  Ι) ;  ο  τε  κατά  των  φιλοβόφων  αντω  λόγος  εδπονδά• 
6&η  ΰφόδρα  απεικονιβ μένος  (δΟΓ.  άτιηγκωνίΟμένος)  και  ονδεν 
Οχημα  όκνηβας,  καϊ  ο  προς  Μουΰώνιον  έτερος  τοίοντος.  δο- 
ρΐιϊδίΐοί  αΓ^υιηεηΙΐ  εδί  άΐδδεΓί&Ιΐο  νττερ  τον  "Ιλιον  μη  άλώναί, 
ρθΓΪεΓ8  Μεμνων  ^  τα  Τεμτίη  (δγηεδ.  ϋίο  39,  ο),  ιριττακοΰ 
εΛαινος  &  ΡΗΠοδΙι•.  οϊίειίαδ,  ό  τού  κώνωττος  έπαινος  (δγηεδ.  ϋϊο 
39,  ο.).  ΒοηηϊΙΐηηϊ  δυΙ>  ίηηρεΓΐο  Κοιτίίΐε  νϊνεΙ)£ΐΙ,  εΐί^ηη  Ιαηο  α 
ρΗϋοδορΙιΐα,  δϊ  Γιάβδ  δγηέδϊο,  αΐίεηυδ.  Οααηάο  αυΐεπι  εΐ 
ς[ϋ£ΐΓ6  αά  ίΐΐΐϋδ  δίαάίαηι,  δορίιίδΐίοα  οπιΐδδα,  δε  οοηΙαΙεΓΪΙ,  εχ 
ϊρδοϋϊοηε,  ηίδΐ  ειρωνεύεται ,' Υκ^ηβΐβ  νιάοΐατ.  ΟοηΓ.  Ογ.  13, 
ρ.  222,   (ΐαο  ΓΟδρίοίΙ  Ιι^αά  <3αΙ)Ϊ6  δγηεβίαδ  ρ.  36,  »,  6  όί  ///ων 


ΟΙΟΝΙδ  νίΤΑ.  XXXVII 

^1  αγνώμονος  αοφιβτον  φιλόΰοφος  απετελίΰϋ•η,  τνχτ}  δε  μάλ- 
λον η  γνωμτ]  χρηβάμενος  την  τνγην  αντος  διηγηβατο.  ΐί[({\ιβ 
»ΙΪΓΙιΐ3ηΙο  ίπΓΓίΐ:  διό  μοι  δοκεΐ  καλώς  εχειν  επιγράφειν  άπαΰ* 
τοις  Δίωνος  λόγοίς,  ότι  προ  της  φνγης  η  μέτα  την  φνγην,  ονχ 
οϊς  εμφαίνεται  μόνοις  η  φνγη,  καθαπερ  επεγραψαν  ηδη 
τίνες,  αλλ  άπα'ξάπαβιν ,  οντω  γαρ  ειημεν  αν  τους  τε  φιλοΰό- 
φονς  και  τους  αννο  τοΰτο  ΰοφιβτικονς  λόγους  διειληφότες 
εκατέρους  χωρίς  κ.  τ.  λ.  Ηαβο  Γϋ§^ίΐ ,  ουΐϋδ  δ&βρίδδίηιβ  Γ&οϊΙ 
ιηοηΐίοηοιτι ,  θίΐηι  ΗίΐΙιαΊΐ  ο&αδβηι  (^υοά  νίπί  οαϊυδοίαιη  οΙβΓίδδίπίΐϊ, 
(|υϊ  ϋοιτιίΐίαηο  δϋδρβοΐϋδ  θγ&Ι,  ραΙαΐ5ίΐΙϋΓ  αηιϊουδ.  Νοη  άίοΐΐ 
(}υ'ϊδ  ΐΐΐβ  ΓαβΓΪΙ,  ίά  Ιδήΐϋΐη  πίίΓΓαΙ,  οβρίΐϊδ  &1>  ίιηρθΓαΙοΓβ  <ΐ3Πΐη»- 
Ιαιη  οδδο,  ςιιοά  ΓβΓηΐϋδΓΪΙβΓ  νίνθΓβΙ  ουηι  ρπηοίρϊΙ)αδ  νϊπδ  βρυά 
ΒοιηϊΙΐίΐηυΓη  ίη  δϋδρίοίοηβΓη  ίΐάάϋοΓίδ.  Αηιΐοϋΐη  υΐΐϋδ  βδΐ  ϊιοθγ- 
ΓΪηιΐδ  θΓίΐΙίοηίΙ)υδ  ΐη  Ώοηιϊΐϊβηαηι  δΟΓΪρΙΐδ  (οοπΓ.  Ογ.  4δ,  ρ.  513), 
ςαίΐΓΐιΐΏ  ϊηρΓΪηηϊδ  ϊαοΙιΐΓίΐ  άοίβηάίΐ.  ΑπΙθςαβηη  ΐη  θχϊΐϊυηη,  1ι.  β. 
υΙΐΓ»  ΚοΓηαηϊ  ϊηιρβπΐ  βηβδ  ίΐΙ)ΪΓεΙ,  αάϋδδβ  δβ  Γίΐΐ3υΐΕΐΙαΓ  οΓ&οαΙϋίπ 
ΑροΙΓιηϊδ  ϋβΙρΗϊοΐ,  Ιιαηο  βυαδΐδδβ  ιιΐ  δα  υΙΙίιπδδ  ^βηΐεδ  ρβηβ- 
ΐΓ&ΓθΙ.  δβΓίο  ίΐη  ϊοοίΐηδ  Ιιηβο  άίοαΐ,  άεοθΓΠθΓβ  ηοΐίιη.  Ι,οη^&πι 
ΟθΓΐβ  ρθΓβ^ηη&Ιΐοηβιη  ίηδίϊΐυΐΐ,  ευ&ν  τοϋ'ΐβτρον  και  της  Γε- 
τών χωράς.  \Άΐάβ  ΗοδρίΙίΐΙϊΙβΓ  θχοθρίαδ  βδΐ  &  Οτ^βοΐδ  ΒοΓγ- 
δΐΗθπϊδ  αοοοίΐδ  (Ογ.  36  ).  ΡοδΙ  οοηιρΙιΐΓΪαηη  3ηηοΓαιη  θχϊΠυΓη, 
ςαιίΓη  ϋοΓπίΙΐίΐηυδ  ίηΙει-θΓπΙϋδ  βδδεί ,  ιβάϋΐ  ΚοπιβΓη,  βά  ρίΐίΓΟ- 
ηαηι  δααΐΏ  Νθγυβπι',  ά  ςαο  θΐϊ^ηι  ίΐ^ηοιηθη  ΐΓαχίΙ  Οοοοθί&ηΐ, 
δβά  (ϋϋΐϊϋδ  ίΙΓιο  Ϊ£ΐοβ]3Λΐ  §τ&νΐ  Π10Γ130  οοΓΓβρΙϋδ,  η6(ΐαθ  ροΐαϊΐ 
βΓπίοίδδΐηιΐ  ΝβΓνίΐβ  αΐί  ^πίΐΐίίΐ  ίΐά  οοΓηοιοάίΐ  ρορϋίΑπυηη.  Νεπν» 
άεΓαηοΙο  ηοη  ιηϊηαδ  1)εηενο1αιη  εχρεΓίαδ  βδΐ  ΤΓ&ί&ηαπι,  ςυΐ  α 
Βΐοηε  βχοΓ&Ιαδ  ΡΓαδ&ηϊδ  οοηοεδδίΐ  υΐ  οοη\•εη1υδ  βρυά  εοδ 
δ^εΓεηΙαΓ,  εΐ  νεοΓι§^3Γιει  πΐ3ίθΓΪδ  Βΐ11ιγηΪ3ε  ϊΐιί  ΣΐάηιίηίδίΓ&ΓεηΙαΓ, 
ηεοηοη  αΙ  εεηίαηι  δεη&ΙοΓεδ  δϋρυα  1姕ϊΓΐΓηυηι  παιπεΓϋπι  εΙϊ^εΓβ 
ίΙΓίδ  ΗοεΓεΙ  (Ογ.  45,  513.).  Μοχ  ίρδε  ΐη  ρ&ίΓΐίΐηι  ΓεάΐΐΙ,  Άβξτβ 
ρετπιοΐο  ,  αΐ  δε  (ΙΐηιΐΙΙεΓεΙ ,  ΐπΊρβΓίΐΙοΓθ,  βεά  ηε  Ιαηι  ςαΐάεηι 
ΓεηιΐδΐΙ  ο1)ΐΓεοΐ3ΐ1ο  (οοπΓ.  Ογ.  40,  488-  ΡΠηϋ  εΐ  ΤΓ&ΐ&ηΐ  ερΐδί.  10, 
85,  86.  άε  οδΐϋπιπΐα  Εαπιοΐρΐ  εΐ  ΑΓοΙιΐρρΐ  ποίο  3(31ιΐ1)6Γε,  ςαο- 
ηΐίΐηι  1Ι1)εΓ  10  αΙ)  Ηεΐάΐο  Ιάοηεΐδ  αΓ§αηιεηΙΐδ  δΟΓΪρΙοΓΐ  βΙ)ΐυ(ϋθ£ΐ- 
Ιαδ  εδί).  ΙΙα  Βίο  εάοοίαδ  εδί  δαο  ςαοςοε  εχβιηρίο ,  οτι  ηαβι 
τοις  φιλοβόφοις  χαλεπός  εν  ττ]  πατρίδι  ό  βίος  (οοπΓ.  Ε.  ίαο.  4, 
24.)  ηεο  <3ΐα  ΙααεδΐΙ  βραά  υΓΐ)£ΐηοδ  ΐΐΐοδ  μικροπολίτας,  Τεηιρϋ8, 
(}αο(1  άοηιΐ  ρεΓε^ίΙ,  εχ  Ογ.  48.  ρ.  530.  (3θβηΪΓΪ  ροΐεδί,  πιεπηΐηϊΐ 
1ι.  ι.  ν^Γεηΐ  ρΓίΐεΓεοΙΐ,  ςαεηι  ά\)  η.  99  — 102  Βΐώγηΐαιη  Γεχίδδβ 


XXXVIII  ΌΙ0ΝΙ8  ΥΙΤΑ. 

οοηδίδΐ,  ίη  Ογ.  49.  ρ.  540.  1)Γ6νίΐ£ΐΙθηι  ίπιδημίας  βχοπδ&Ι  οΙ)1α- 
ΙαΓΏ  δ'ώί  ιηβ^ϊδίΓίΐΙϋΐη  Γθρυάίαηδ.  Κοηΐ3ηι  αΐιίβηδ  ϋίοάοΓαηι 
βΙίαΐΏ  ,  ςαΐ  οΗπι  1)οηαΓαηι  αΓίϊϋΓη  ηιαξ-ϊδΙβΓ  ΓυβΓαΙ ,  δθη&1υΐ  Ρπα- 
83110  ειάδΟΓίρΙυιιι  Γβΐΐηυίΐ.  ΙΙΙίο  (Ιθίπαιη  ίηνβηΐΐ  ΙΙΐθ&ίΓυηι  δυϊδ 
<ϋ§•ηϋηι  νίΓΐυΙϊΙ)ϋδ.  Ουο  βίαάϊο  θπηι  οοΙαβΓΪΙ  ΤΓ&ίαπϋδ  η&ΓΓίΐ- 
ΙΟΓ  βΐ  Ά  ΡΙιίΙοδίΓδΙο,  θΐ  ΐρδβ  ϋίο  ΙβοΙίαδ  δί§η)βθΗΐ  (45,  513). 
ΡΙαΙβΓοΗί  βΓπίοαδ  ΓαΐΙ,  ηαί  βϋαιη  1ϊΙ)ΓϋΓη  ηοηιίηβ  βίυδ  ΐηδΟΓίρδΐΙ, 
ηυηο  άβρθΓάίΙαηι ,  Γ&νοΓίηιιηη  άΐδοϊρϋΐυιη  Η^ΙιυϊΙ,  δίο^αίάθίη 
Ιίαηο  δρεοΙ&Ι  ϊη  Ογ.  47,  ρ.  529.  Αραά  ΡΗίΙοδίΓίΐΙαηι  ςυοςαβ' 
ρ.  490.  ΓίΐνοΓΪηαδ  ϋϊοηβιη  ηΊΕΐ^-ϊδίΓυπι  δΐιαιη  ηρρβίΐίΐΐ.  Γγθ- 
(^αβηΐΘΓ  ϋϊδραΐίΐΐϊ&ΐ  ΚοΓΤΐίΐβ  ρυ1)Ιίοβ,  ροδΙϋ1&η(ίΙ)υδ  αηιϊοίδ  (οοηί. 
Ογ.  13,  227.),  ίΐ1ϊΙ»ί  ςαοί^αβ  επιδείξεις  ηΓιπϋδ  οδίβηίδΐίο- 
ηίδ  Οίΐϋδα  0{υ3ΐη  £ΐ(1ΐΏοηίΙΐοηϊδ ,  ίοΐίΐυθ  ΙίΐΐΏ  δοϊΐβ  ΐηδίϊΐυίΐ,  υΐ 
ρΙϋΓΪιτίίΐθ  οίνίΐαίθδ  ΙηηΙαηι  &1)βΓίΐΙ  υΐ  ΐ秕θηυΕΐ  Βίοηίδ  ΟΓδϋοηβ 
ΙαθάθΓθΐΊΐυΓ,  δαυιτι  βδδβ  ΐΐΐυηη  ΟϋρθΓβηΙ.  Κοηι&ηι  ΓβνβΓδίΐδ 
ςυαιικϋα  Μ  ΓαβΓΪΙ,  ηυαηάο  οΙιϊθγϊΙ,  ηβδϋίηιυδ,  ηβο  υΙ)Ί  γπογ- 
Ιααδ  δίΐ,  οοπδΐίΐΐ.  Ργ&θΙθγ  δορΗϊδΙίοα  ορυδουΐβ  εΐ  οοΙο§;ίηΐΑ 
μελετάς   ηοηηαΐΐίν  ρΐιϊίοδορίια    δΟΓίρδίΙ,    ΙαυοΙβΙ»    δαΐά^ε   δ.  ν. 


ΕΐϊΐρθΓΪυδ  άβ  βχίΐίο  Βίοηίδ  (ΒΓυηδνί§•£ΐβ  1840,  ρ.  5 — 7) :  ΑΙγοχ 
ΒοιηίΙίίΐηϊ  ιΐϊΐρβΓίϋΓΠ  βΐ  ηΐϋΐΐίδ  νΪΓΐδ  άοοίηπα  βΐ  ί秕βηΐο  θ§•Γ⧕ϋδ 
βΐ  ϋϊοηΐ  ηοχίιιηι  ΓαΐΙ.  Νειπι  βίαβ  (ΙθογθΙο  Γβίβ^^ίΐΐιΐδ  βδΐ.  Ββ 
(^υο  οίΐδα  §;1οΓίίΐΓί  οοηδυβνίΐ,  Ιβαάβιτ)  ςα&θΓβηδ  β  ρβδδίιτιί  ρΓΪη- 
οίρίδ  οάίο.  Εοάοηι  βαΐεπι  βχίΐϊο.,  αΐ  ϊρδβ  αίβΓπι&Ι,  νΐΐαβ  βίαδ 
ΓΗΐΐοπθδ  ρΓΟΓδαδ  Γπαΐίΐΐίΐθ  δαηΐ;  ά\)  οΓ&ΙοΓία  βηίιη  &Γΐβ  ίΐά  ρΗϊ- 
Ιοδορίιίαιη  (ΙθΓθοϊΙ,  οιααΓη  ίάβιπ  βηΐβ»  ςυ&ά&ηι  ΟΓ&Ιίοηβ  ηαηο  άθ- 
ρβΓάΐΙα  νβΗθίτιοηΙίϋδ  ΐπδθοίαΐϋδ  βΓίΐΙ*). 

ΟααρΓορΙθΓ  ίΐηΐϊ^αϊΐαδ  ίαβΓβ,  0[αί  βχίΐΐο  δοηρΐ»  βίαδ  \)\{ά- 
γΊάπλ  άίνίάβΓβιιΙ;  ςαοά  ηοΙ)ίδ  ίιηίΐ&ηάαιη  ΓογθΙ,  δί  ηιοάο,  ηυο 
(ΐυίΐθ€[ΐΐθ  ΙβιηροΓβ  βάίΐίΐ  βδδβηΐ,  δ&Ιίδ  οοπδΙβΓθΙ. 

Ι&ηι  ρΓίηϋΐίΓη  ηα&θΓβηίΙϋηι  βδΐ  ί^αειηάο  Γ6ΐ觕&1αδ  δίΐ ;  ςαο 
νίίΐηη  ΓποηδίΓδΙιίΙ  ίρδίϋδ  ςαίά&ηι  Ιοοαδ,  ηυβΓη  ίη1θ§τυιτι  Ιιαίο  ρβ- 
§•ίηβθ  δαΙ)]6οί;  ηδίη  δίη§^υΙανθΓΐ)£ΐ(ϋ1ί§•ΘηΙίυδ  θΧίίΓηίηαηάα  θΓ&ηΙ*). 


Ι)  νί(1.  δγηεδίί  νΐΐΕΐη  ϋΐοηϊβ  βηΐβ  Ηείδΐί.  ϋΐοηΐδ  β<ιϊΙ.  ρ.  15  βΐ 
ρ.  17.  βΐ  Κβγδ.  Ρ1ιί1υ8ΐΓ.  V.  δ.  ρ.  173. 

2)  Οϊοη.  Τ.  II.  ρ.  418  Κβίδΐί.  οτε  φενγειν  αννεβη  με  φιλίας 
ενετιεν  λεγομένηξ  άνδρόξ  ον  πονη^ον,  των  §ε  τότε  ενδαιμονων 


ΒΙ0ΝΙ8   νίΤΑ.  XXXIX 

ΕχίδΙίΓηηΙ)»ΙυΓ  Γ3Γηί1ΪΑπΙθΓ  υΐί  νΪΓΟ  ηαοάΑΐη  ηοη  ρρ&νο ,  οαΐ  ουιη 
1)βαΙΪ8  (ΐϋϊ^ϋδάαηι  1ιοιτιϊηϊΙ)υδ  βΐ  Ιαηο  (3οηιίη3ηΙΐ1)υδ  §βηβΓΪδ  ηβ- 
οβδδίΐαάο  ίηΐ6Γθθ(1οΙ)3ΐ,  δθά  ^αϊ  6ίΐΐΏ  ΐρδβηι  ο&υδδίίΓη  ϊηΙβΓίΙαβ 
1ι&1)αϊΙ,  ρΓορΙθΓ  ςαβηι  ηιυΐΐΐ  ΓοΓίαηβιη  βίϋδ  ρΓ&6άίο»1)&ηΙ.  Ι^ΐυΓ 
εχρΙοΓ&ηάαΐΏ  βδΐ  (ΐαίηβιη  ϊδΐίδ  νβΓΪ)ίδ  Όίοηίδ  ραίΓοηϋδ  δί^ηϊ- 
ήϋβίατ. 

Αο  ρΓΪηιο  ςαίάθΐη  άβ  Ιαπίο  ΚϋδΙίοο  €0§:ΐΙ»νβπΙ  ^υίδρίδίη, 
ςαΐ  ςαοά  ΡββΙί  ΤΙΐΓ&δβϋβ  βΐ  Ηβίνϊάϋ  ΡΓΪδοϊ  Ιβαάβδ  βάΐάΐΐ  ά.  94. 
ρ.  Οι.  άαηιη&Ιϋδ  βδΐ.  Χδπι  ίιαΐυδ  ΟΓΐηιίηΐδ  οοοαηΐοηθ  ϋοιηίΐϊίΐ- 
ηαδ  ρΙιϋοδορΗοδ  οηαηβδ  υΓΐ)Ρ  Ιΐβΐίβςυβ  δυΙ)Γηονί{').  0υβΓη  ηο- 
Ιίηι  ΐηΙθΠϊ§•ί.  Νθςαβ  εηίίη  Κοηια  ηιοάο  ΙΙβΠβςαβ  δαΙίΓηοΙαδ  βδΐ 
Βίο ,  αΐ  Γηοχ  άθΓηοηδΐΓίΐ1)ίΙαΓ ;  ηοςυβ  θγ»!  φΐοά  ΙοΙίβδ  §•1οπ3Γβ- 
ΙαΓ  άβ  θχΐΐϊο  οιηηΐϋπι  ρίιϊΙοδορΙιοΓυιη  οοιηιτίϋηί.  —  Αη  δβίνΐϋδ 
Οοοοθΐβηυδ  6ΐ  Βϊοηΐδ  ρίΐίΓοηαδ  βΐ  οβαβδα  ΓαϊΙ  θχΐ1ϋ?  Η3ΐ)βΙ 
ϊΐΐαά  αΐΐςαϊά  θ  ηοηηίηίδ  ραπίβΐβ  ρΓβθδϊάϋ.  Νβπι  ςυοά  θχίδΐίηιβηΐ 
ίΐ  ΝθΓνα  Οοοοεΐαηί  ηοηιβη  δοοβρϊδδθ  ϋίοηβιη,  ϊάοηβο  8Γ§•αΓηβηΙο 
(Ιοοθπ  ηβςυΐΐ,  ΑΙ  δίΐΐνΐαδ  Οοοοείίΐηαδ  0[αο  Οΐΐιοηϊδ  ΐΓηρβΓΕ- 
ΙΟΓΪδ,  ρδίΓαΐ  δαϊ,  άίβω  ηαΐδίβπι  οβΙεϋΓίΐνϊΙ ,  &ά  ιηοΓίθΐη  ίΐάΕίοΙϋδ 
βδΐ^).  ΙΐΕ€[ϋθ  ν.  τότε  ενδαίμονες  &άνθΓδ£ΐηΙϋΓ,  ςυδβ  ηοη  ροδ- 
δοηΐ  ηοη  ΓθΓβΓΓΪ  &ά  §^θη1ίδ  ΓΙανΪΕΐβ  ΙηιρβΓ&ΙοΓβδ.  Νβο  α  δυοΓϋπι 
ΟΕΐβάθ  ϊΙ&  δΐΙ)ί  ΙθπιρβΓ&νί^ϋοπιϊΙΪΕΐηαδ,  υΐ  ί[ϋο  ΓβνοοίΐΓθηιυδ  ϋίο- 
ηΐδ  γβτ\)Ά  ηοη  Ιΐ£ΐΙ)θΓΘΓηαδ,  δβά  ροΐίυδ  ϊάοΙβ.  6ΐί§-βηάί  ορίΐοηβ  Ιιββ- 
δΐΐίΐΐϊοηθπι  ηοΙ)ϊδ  βάΐαΐϊΐ.  Νβηι  β  ρ&ΐΓυθ1ίΙ)αδ  δϋϊδ  άαοδ  ηεο&νίΐ, 
Τ.  ΓΙ&νΐυιη  δ3ΐ)ϊηϋηι  θ  Ι  Γΐανίαηι  ΟΙεηιβηΙβπι^).  ΗοΓαπι  ^ΙΙβΓϋΐη 
ιιΐΓϋπι  ϊηΐεΐΐί^βηάυπι  βδδβ  πιΐίιϊ  ρβΓδααάβο.  ΕχρΙοΓβηΐϋδ  αίΓυηι 
ϋίο  άίχθΓΪΙ.  Η3ϋ(1  ΙθπιβΓβ  οΐ-λεωτψα  οορυΐίΐνΐΐ  βΐ  βνγγένειαν, 
«ΐυοΓυηι  ϊΐΐιιά  αίβηίΐαίοπι,  Ιιοο  ϋθ§-η3ΐίοηθΓη  δϊξηίβοαΐ^).  ΑΙ  Ηϊηο 
ηιΐιίΐ  οοΙΓι^ί  ροΐβόΐ.  Νβπι  Γΐ3νίϋδ  Οΐθπιρπδ  αχοΓβηι  Ηβ1)εΙ>3ΐ  ΓΙ&- 
νίαιτη  ΒοηιϊΙϊΙΙ^ηι,  ΒοπιίΙϊίΐηϊ  δΟΓΟΓΪδ  β1Ϊ3ΐη'');  Τ.  ΓΙανϊαπι  83- 
1)ϊηαπι  οοοϊάίΐ,    οο11⧕8ηι   ΟοηδηΙ&Ιαδ,    (^υο   υχοΓβ    βίαδ  Ιαΐϊ», 


τε  ν.αϊ  αρχόντων  ίγγντατα  οντος ,  δια  ταντα  δε  καϊ  άπο9α- 
νόντοξ ,  δι  α  πολλοίς  ν.αι  σχεδόν  πάαιν  ^δόκει  μακάριος,  δια 
την  εκείνων  οικειότητα    και   ξνγγένειαν. 

3)  λ'ϊίΐ.  8ϋβΙοιι.  ΟοαιΐΙ.  ο.  10.     ΟεΙβηιιη  Βίο  Ιιιηο  ηβ  βεΙαοηιεΓ&ΓΪ 
[)αΐ(1βιη  ρΙιΠοδορΙιίδ  ροΐβΓβΐ. 

4)  διιείοη.  ϋοηήι.  ο.  10. 

5)  δυβίοη.  ϋοιη.  ο.  10  βΐ  16. 

6)  Υΐά.  Οίοη.  Ογ»ι.  Τ.  1.  ρ.  136,  10.  βΐ  1^8,  δ.  εΐ  ρ.  169,  9. 

7)  Υίά.  ΧίρΗίΙ.  ϋοΓπϊΙ.  Οϊοα.  Οοδδ.  Κεϊπο,  ρ.  1112. 


XI.  ΟΙ0ΝΙ8  νίΤΑ. 

ΐΓηρβΓαΙοήδ  ΤϊΓι  Γιΐία,  ροΙΪΓβΙαΓ.  Ιαηι  8&{)ίηα8  δί  ρ&ΐΓοηϋ3  ΓαίΙ 
ϋίοηίδ ,  ν.  αποθανόντος  δια  την  εκείνων  οικειότητα  ααΐ  'ξνγ- 
γενειαν  (\\ΧΆ.χη  νβΓο  άϊοΐα  δίηΐ  ηοη  ΙίΐΙοΙ.  δβοί  β^άθΐη  ηβ  3, 
ΟΙοπΊβηΙθ  ΓΐαΐάθΐΏ  »1Ϊ6η£ΐ  δΐιηΐ.  ΑΙΐαοΙ  ΐ^ϊΙαΓ,  ηαο  Γβδ  οοηΓιοϊα- 
ΙαΓ,  ΐηάΐοΊαιτι  οΪΓοαηίδρϊοϊ&ηηυδ. 

Πίΐνΐαδ  ϋΙθίΉθηδ  οοοίβιΐδ  βδΐ  β.  93,  υηο  αηΐο  ίρδϋπι  Βοπιΐ- 
Ιΐαηυιη  3ηηο ;  ΓΙ&νΐαδ  δαΐ3ΐηαδ  &.  82.  Αίο  ί§ΗαΓ  δΛΐ)ϊηαηι  ίη- 
ΙοΙΙϊ^οηάαΓπ  βδδβ.  Ναηι  (Ιο  (ΙίαΙαΓπϊΙαΙβ  βχίΐϋ  δαορβ  οοηοιαεδίαδ 
βδΐ  Βϊο«). 

ΙΙΙει  ί^ΙΙαΓ  οΕΐαδδίΐ  ΓαίΙ  εχΊΙϋ.  Ιρα,δ  ίΐϋΙβίΏ  ΙιηρβΓ&ΙοΓίδ  πια^ηα 
οοπδΐίΐηΐΐ^  Ιαΐίΐ,  θ[αϊ  ΓαΓίΙ)αη(1υιτι  Ιιοιτιΐηοηι  υΙίΓο  ΙαοβδδβΓβΙ  βΐ 
ΟΓβ  δίγίοί^αβ  οίαδ  ηοηιιίΐΊαιη  οαδίι^ατθί.  Οααβ  1ϊΙ)βΓΐίΐΙΐδ  δυαβ 
ΐΏοηαΐΒθηΙα  δυρετεδδβ  αϊΐ  6ΐ  οιηηίυηι  ιπίΐηϊϋαδ  1βι•ΐ;  αά  ηοδ  νετο 
ηοη  ρεΓνβηοΓϋηΙ.  Ναιη  οπαΐΊα  Αΐΐιοηϊδ  άε  εχϊΗο  Η&ΙιΐΙίι 
(0ΓαΙ.  XII.)  δεΓίοΓίδ  Κειαά  άιιΐιΐε  ΙεηιροΓΪδ  6δΙ.  Αη  ΟταΙ.  VI. 
άβ  ΙγΓΕίππΊάε  δί^ηιΓιοαΓΐ  6χΪ8ΐίπΐίΐ1)ίηιυδ? 

8εο[υΊΐαΓ  υΐ  ίη  β^εηαδ  εχΠϋ  ΐη(ΐϋΪΓαηιυδ :  (1β  ςαο  ςαί  ϋΐο- 
ηϊδ  νίΐ&ιη  δεί'ίρδεΓε  άϊνεΓδΐδδϊιηα  (χαειεί^αβ  ηίίΓΓ&ΓαηΙ.  ΕΙ  Ρίιΐ- 
ΙοδίΓαΙαδ  ηαϊάειη  ηοη  (ΙαιτιηίΐΙυηι  Ιγ&οΙϊΙ,  δεά  νο1αηΙ&ΓΪο  εχϊΐΐο 
βχ  ΙιοΐΏΪηϋηι  οοαίϊδ  εχεεδδϊδδε  ,  ίΐΐ€[αε  ηυηο  ρ^ΐαηάο  ηαπε  ΙαΙϊ- 
ΙαηοΙο  δαίαΐι  δα&ε  οοηδυΙϋΊδδβ.  Οαίΐε  βϋηί  Γαΐδίδδΐιηα ,  αΐ  ρΙεΓίΐ- 
^αε  (ΐααε  άε  ϋίοηε  ΐΓίκΙίάϊΙ  ΡΙιΊΙοδίΓαΙαδ.  Ηαηο  Ι&ιηεη  δεοϋΐϋδ 
δΐ  ΡΙιοΙΐϋδ. 

ΡΓορΊαδ  α  νβΓο  ίΐΙ)εδΙ  ααοΙοΓ  εοΓϋπι ,  ςυίΐε  ίη  Οο(Ι.  Μβάϊο. 
ΡΙϋΙ.  49,  22.  βΐ  Ρ&ΓΪδΐηο  2958  ϋϊοηϊδ  ορεΓΪΙιαδ  ρΓαεηιίδδίΐ  1β§^υη- 
Ιαρ;  ςααΓη€[ϋ£ΐηι  ίδ  (^αοςαε  πΐίΐηϊΓεδΙο  εΓΓΟΓε  ηδΓΓ&ΙϊοηεΓη  οοΓΓα- 
ρϊΐ.  νεΓΐ)α  είϋδ  Ιι&εο  δΐιηΐ'):  ταύτη  τοι  και  τη  του  λόγου 
χρηΰάμενος  §ύμη  και  τί^ος  Νέρωνα  υπέρ  των  εαντοΰ  παρρη- 
ϋιαΰάμενος  φίλων  αειφυγίας  κατεδικάβ&7^  και  ην  τω  ζη- 
μιώματι  επίτιμος  τούτω,  ες  οτε  Ούεΰτταβιανον  η  Ρωμαίων 
εύτύχει  πολιτεία,  ω  ϋυγγενομενος  κατά  την  Νειλωαν  Αλεξαν- 
δρειαν  και  τΐολλα  των  βαΰιλεΐ  υπο&εμενος  ανηκόντων  τέλος 
καΐ  τους  παρόντας  βαΰιλικούς  λόγους  αυτω  εξεπονηΰεν.  Ηοηιο 
1)οηυδ  ΝεΓοηεπι  οοηΓϋίΙϊΙ  εαπα  ΒοπιϊΙΐίΐηο;  ϊάεπι  τεοίε  ορίηοΓ 
ίη   ρεΓρεΙααηι,   ηοη    ίη    Ιειηραδ,    ϋίοηεηι    τείε^^ίΐΐαηι   ΐΓίΐάίάϊΙ. 


8)  Τ.  II.  ρ.  159,  25.   εν  τοβοντοις  ίτεαι  ψνγης.  οοηΓ.   II.  208, 
15.  βΐ  Ι.  59,  40. 

9)  νΐιΐ.  Κίίγδ.  ΡΙιϊΙοδίΓ.  V.  8.  ρ.  171. 


ϋΙΟΝΙβ  νίΤΑ.  ΧΙ.Ι 

Εχΐΐΐο  ααίβηι,  ροδίί^υαιη  ιηαΐΐοδ  αηηοδ,  υΐ  άε  τεάίΐα  βίοδ  ϊαιη 
άεδρβΓδΓβΙαΓ,  άυΓανίΙ,  ϋοηιίΙί3ηΐ  οαβάβδ  βηειη  &<11υ1ίΙ^°). 

ΚθΠςαυιη  εεΐ,  ςαοηϊβιη  άβ  ΙεπιροΓβ  δαίΐδ  άίχίιηυδ,  υΐ  εχ- 
ρΙοΓεηουδ  ςυδηδίη  ΙοοοΓαηη  ρΓ&εδοπρΙίοηε  Οίοηϊδ  Γείε^αΐίο  βηϊΐίΐ 
ΓαεπΙ.  Νβί^αε  εηίιη  ΙοΙο  ΚοιηαηοΓαπι  ΐπιρεΓίο  βϊ  ίηΙεΓάϊοΙιιηι 
εβί,  ςυοά  ίρδίυδ  νεΓΐ)ΐδ  ίαοΐΐβ  άεΓηοηδΐΓ3ΐ)ϊΙυΓ,  δεά  υΐ  νΐάεΙαΓ 
Ι^ηΙαπα  ε  Βϊΐΐιγηία  εΐ  ΓοΓί^δδε  Ιΐαΐΐα  τείε^&ΐαδ  εδί.  Εΐ  Κοιηα 
(ΐυϊάεπι  ευπι  δυΐ3ΓηοΙυιη  ίαϊδδε,  εχ  Ιιίδ  βίαδ  νεΓΐ)ϊδ  οοΙΗ^ΐ  ροΐεδί 
Οι&Ι.  Ι.  Τ.  Ι,  ρ. 59,  40.  £05  γαρ  Ιτυχον  εν  ττ)  φνγτί  ποτέ  άλω(ΐί- 
νος  —  και  πολίην  γε  χάριν  οΐδα  τοις  ϋ^εοΐς ,  ότι  με  ονκ  εϊαααν 
&εατην  γενέα&αι  πολλών  και  αδίκων  πραγμάτων  — .  Κείί^ϋ&δ 
ΙεΓΓ&δ  ΚοίΏδηοπιπι  ϊπιρεπο  δϋΙ)]εοΐ3δ  εϊ  ραΐυΐδδβ  ΐηάβ  ΐη1ε11ΐ§^ΐ- 
ΙυΓ,  ςυοά.ϊρδο  ΓεΙε^Εΐΐοηΐδ  ΙειηροΓε  Ογζίουηι  εί  ΠουίΙ  &ΓΐΪΓε. 
Ι1)ί  ΓπυΙΙι  βαιη  3Πΐίϋΐ  οο§;•η3{ίςυε  οοηνεηεΓυηΙ,  ρΓορΐυδ  ααΐεηι  Άά 
ρΗΐΓΪαε  βηβδ  δε  Άοοβάβτβ  νοίαίδβε  η姕&1,  ηβ  εχΐΐϊυιη  3θ^παδ 
ΓεΓΓε  νίάθΓεΙαΓ ").  Εοάειη  ρεΓίϊηεΙ,  ηαοά  ςυβηινίδ  εχυίειη  α 
ΓΠϋΙΙϊδ  δε  νοο&Ιαιη,  υΐ  τειπ  ρυΐιΐίοβηι  &ραά  ϊρβοδ  ^εΓβΓεί"),  εΐ 
ίη  Ρείοροηηεδο  δε  νεΓδ&Ιϋπι  βδβε  δοηΙ)ίΐ'^). 

ΤοΙϋΠ)  νεΓΟ  εχίΐϋ  Ιειπρυδ  €ίΓουιην3§^βη(1ο  θχ姕ϊΙ.  Ρΐϋπ- 
πΐίΐδ  ΙεΓΓ&δ  ο1)ϋΙ  εΐ  οιβχΐίηίδ  ΐηΙεΓν3ΐ1ΐδ  ίπίεπ  δε  άΐδίαηΐεδ.  Ιη 
ςυο  ^Γανϊδδίΐηΐδ  &άνεΓδίΐΕΐίΙ)υδ  οοηΟϊοΙαΙϋδ  εδΙ;  δδερε,  ^υο  άβ- 
νβΓίΡΓβΙ,  ηοη  1ι&1)εΐ3&1,  &ο  ηε  αηαδ  ςαΐάεπι  δεΓΥϋδ  ειιπι  οοιηίΐΕΐ- 
1)3ΐαΓ").  Κεί  ί&ΓηϊΠαΓΪδ  ςυοςαε  ιη&^ηυιη  άεΐηηιεηΐυηι  οερίΐ. 
Νβιη  ΓηαΙΙί  Άά  ίΓδυάεπι  &1)αδΐ  δαηΐ  είαδ  8ΐ)δεηΓι&,   ε  ουίαδ  ρεΓ- 


10)  Εχϋϋ  όΐυ1ϋΓηΐΐ3ΐειη  άεηιοπδίΓΗηΙ,  ςυββ  βυρΓβ  αάΐυΐίπιυβ.  Ηϊηο 
ΐηΙεΙΗ^ΐΐϋΓ  ςποηαοάο  Ιοοαβ  ςυίάΕπι  Ογ81.  Ι.  Τ.  Ι,  ρ.  61,43.  |ίηΐ6ΓρΓβ- 
ίβηάαβ  δϊΐ:  ΚαΙμετά  ΐοντο  δη  ηροέλεγεν,  οτι  ου  ποίνς  χρόνος 
ίαοιτό  μοι  της  αλης  καϊ  της  ταλαιπωρίας,  οϋτε  σοι,  είπεν ,  οντε 
τοις  άλλοις  άν^ρώποις.  ΝΪΓηίΓαπι  νεΓ^βηΐβ  ϊ&ιη  Άά  εχΐΐυιη  Οοπιί- 
Ιΐ&ηΐ  ίπιρεΓΪο  ΐβίαά  ν»ιίοϊηίαιη  εί  (Ιαίαπο  ε>5β  βη^ΊΐαΓ. 

11)  Ι,  ρ.  48δ  ,  11.  ίγώ  δε  ουκ  η^ελον  ίγγνς  Ιέναι  προς  αυ- 
τούς τους  ορούς  (Βϊιΐιγηΐββ) ,  αλλά  εδόν.ει  μοι  το  τοιούτον  παν- 
τελώς άχ^ομένου  τινός  εΐναι  τ^  ψ^γί]  χ«ΐ  επι&υμονντος  χατ- 
ελ&εΐν. 

12)  II,  197,  15. 

13)  Ι,  59,  40. 

14)  II,  159,  32.  11,201,5.  δαΐδ  Ιιβεο  βχβ^δβΓίΐνίΙ  οοηιπιβη- 
Ιϊβ  Ρ1ιϊ1θ8ΐΓ»ΐ.  ϊη  ΛΊΐίΐ  Οίοη.  Ιρββ  βΙΊςαβηΐο  πιοιίεδίϊϋβ  Ι,  59,42. 
Ιη^ειν  γοΰν  ώς  εδυνάμην  πλείοτην  γήν  έν  άγΰρτου  αχήματι 
ηαι  ατολτ]   τοϋτο  μίν  παρ'  Ελληνας  τοϋτο  δε  πάρα   βαρβάρους 

αίτίζων  άχόλους  ου*  άορας  ούδε  λέβητας. 

ο** 


ΧΕ.Π  ΒΙ0ΝΙ8    νίΤΑ. 

ρβίαΐΐ^ΐθ  ϊιηρυηϊΙαΙβΓη  5ίΙ)ΐ  ίοΓβ  ΓβΙ)3ηΙυΓ**).  ΕΓΓοηβα  «αΐβιη 
ίδΙ&  νίΐβ  1&ιιΐΓΐυ3ΐη  άϊνΐπα  αυοίοπίαΐβ  οοηιρΓθ1)αΙ&  βδΐ.  Ν&γγ&Ι 
θπ'ίΓη  άβυιη  ϋοΙρΗίουπι  ά  8β  οοηδυΐΐαηι  ιρδροπϊυηι  άβάΐδδβ, 
ρ6Γ§•βΓβΙ,    ςυαβ  ΐηοβρίδδοί  ίδοβΓβ,  βΐ  βχΐΓβηι&δ  0Γΐ)ί8  ΙβΓΓίίΓαπι 

ρ?ΙΓΐ68    αάίΓΟί'^).       ΡΓοΓοοΙυδ    6δΙ    νβΓΟ     ίΙΟδΙ&ΐΘ    Γβΐθ^ίΐΐϊοηί    ρΓΟ- 

χΪΓΠίΐ  ΒοΓγδΙΙιοηβηη ,  υηάβ  δογίΗαΓαηι  ΟβΙ&ΓϋΓπηαβ  ΙβΓΓ&δ  οΙ»ί- 
ΙϋΓαδ  6ΓίΐΙ.  Ουοά  οοηδίϋαηι  υίΓαιη  Ιαηο  βχδβοαίυδ  δϊΐ  ηεο 
116,  )§•ηοι•αηιαδ ;  ροδίΐι&ο  οίΓβοίΙ;  αάΐιαο  ίηιρΘΐ•&ηΙθ  ΒοηιίΙϊ&ηο, 
ΚοιηαηοΓϋΓη  οαδίΓίΐ,  1)β11αηι  Οαοϊδ  ϊηΓοΓβηΙΐαηη  ,  δβουΐαδ  ΐηβΓηιίδ. 
Νονίωυδ  βα  βχ  ΟπαΙ.  ΒοΓγδΙΙίθηϊΙϊοα  εΐ  ΟΙγιηρΪΕίοδ.  Α11θγ& 
ΗπΓαηι  1ΐ£ΐΙ)ίΙ&  βδδβ  βη^ΗιΐΓ  ΒοΓγδίΗβηβ ,  δβά  τβοίΐαΐίΐ  βδΐ  &  ϋίοηβ  , 
ροδΙ  ΓβάίΙαηι  ίη  ρΕίπα  πΓΐ)β  ,  ΡΓαβαβ  &ά  ΟΙγιηρυΓη.  Ιη  ΒοΓγ-ΐΙ 
δ11ΐ6ηΊΐϊθ£ΐ  Π.  ρ  74.  Ια&εο  Ιβ^αηΙαΓ:  ίτύγχανον  μεν  ίπιδημών 
εν  Βορνΰ&ίνεί  το  '&έρος,  οπότε  εΐβέπλενβα  μετά  την  φνγην, 
βουλόμενος  ελ&εΐν,  ίαν  δννωμαι,  δια  Σχν&ών  εις  Γέτας, 
οτιως  &εάΰωμαι,  τακεΐ  πράγματα  οποΐα  ίβτιν.  V.  ^αν  δννωμαι 
δί  ηοη  ΙθΐηβΓε  αάάϊΐα  δαηΐ,  ϊηάίεΣίΓβ  νίάβηΙυΓ  ίΐΐο  ςυίάθηι  Ιθγπ- 
ροΓβ")  Βίοηβηι  αά  ΟβΙ&δ  ηοη  βδδβ  ρΓοΓβοΙαηι.  ΑΙ  ΓβοΙβ  Ι&ηίθη 
ΡΙιίΙοδίΓ.  ίη  νϊΐ.  ϋίοηίδ  ν,αϊ  γαρ  δη  ζαϊ  ες  Γετας  ηλ&εν  οπότε 
ηλατο  ΐ.  β.  ΙβηιροΓβ  βχίΐϋ.  Ν&ιώ  Οΐγπιρϊ&ο&ιη  Ογ^Ι.  (Τ.Ι,  ρ.379.) 
1ιαΙ)ϋίΙ  β  ΙβΓΓα  ΟβΙ&Γϋπι  ηηοάο  ΓενοΓδϋδ  ,  αΐ  ίρδβ  ϊη  βίαδ  ΐηίΐίο 
ρΓοΓιΙβΙυΓ.  'ΟοηδΙ&Ι  αιιίοπι  ΐδίαηι  οτ&Ιΐοηβπ)  αηΐβ  ίΐηπϋηι  86. 
ηοη  ροΐαίδδβ  1ι&1)βπ,  δβά  Ιαηιεη  βαηίίβηι  αά  ΒοηιϊΙΐ&ηϊ  ΙβηιροΓα 
ΓθίβΓοηάίΐηι  βδδβ, 

Οαϊά  νβΓΟ  Άά  ΟβΙίίΓαπι  βηβδ  θυηι  ά6άαχΐΙ?  δοίΠοθΙ  ϊά  3§•θ- 
Ι3α1,  υΐ  Γβδ  ΟβΙϊο3δ  οοηδϋπΙ)ΘΓθΙ.  Οαοά  οραδ  Βίοηθϋπι  ηοΐιϊδ 
ίΐθΐ&δ  ίηνίάΐΐ;  ηονβΓαΙ  ΡΙιϊΙοδίΓαΙϋδ ,  ηονβΓαΙ  ΓβΓϋπι  ΟοίΗίοοΓϋίτι 
δΟΓΪρΙοΓ  ΙοΓηίΐηάβδ  δίνβ  ΙοΓάβηίδ,  ςαί  ΟθΙΐδ,  δι  Βϋδ  ρΐαοβΐ,  οαω 
Οοίΐιίδ  οοηΓαδίδ,  θ  ϋίοηϊδ  ΟβΙίοίδ  ήυ,ίΐθάαηι  θχοβΓρδϊΙ. 


15)  Π,  208,  14. 

16)  1,  422,  25. 

17)  Ι.  β.  ίΐ.  8-3.  ρ.  01ι.     Ναηι  ι'βπιτι  Γβ1⧻ΐυπι  β88Ρ  ά.  82.  «ιιρΓ» 
05ΐι•ιΐ(1ϊηιη8. 


ΙΝϋΕΧ  0ΕΑΤΙ0ΝΟ1. 


Λ^  ϋ»;  Γβ^ο.  Υοΐ.  Ι. 

^.  ϋε  Γ6§ηο  .     .  . 

III.  Πβ  Γβ^ηο  .     .  . 

IV.  ϋβ  Γβ^ηο  .     .  . 

V.  Γ.ίΐ3γθ£1    ΠΕΤΤ&ΐίο       . 

^  Α^       Οϊο^βηβδ  Τ6ΐ  άβ  ΙγΓβη 

ηίάβ  ..... 

VII.      ΕαΙιοίεα  νβΐ  άβ  εαηυιη 

νβηβία    .... 

"  νΗϊ.     Όίο^εηεβ  νείάβ  νίπϋΐβ 

-  IX.       ϋίο^βηβδ  νβΐ  Ιδίΐιπήοβ 

■'  Χ.         Οίοςβηβδ  νβΐ  άβ  δβΓνίδ 

XI.  ΤΓοίοβάβΙΠοηοηοβρίο 

XII.  Οίγιηρίοίΐ  νβΐ  όβρππίίΐ 
άβϊ  οοςηϊιίοηε  .     . 

XIII.  Αΐΐιεηΐδ  άβ  Γα^α  .     . 

XIV.  Οε  δβΓνίΐιιΙε  ει  ΓώβΓ- 

Ι3ΐβ 

XV.  ϋε  δεπνίΐυΐε  εΐ  1ίΙ)βΓ- 

1811• 

XVI.  Οβ   ϋε^ΐ'ίΐϋθίηβ  βηίπιί 

XVII.  ϋε  ανίΐΓΐιΐα  ,     .     .     . 
ΧνίΠ.  Οε  εχεΓοίιβίίοηβ  ογλ- 

ΙΟΓΪει 

XIX.  ϋε  δΐιει  ίΐυδοϋΐΐαηιΐϊ  οα- 
ρίάϊΐαΐβ 

XX.  ϋε  ιεοβδδα  .     .     .     . 

XXI.  Όβ  ραΙοΙίΓίΐϋάίηε  .     . 

XXII.  Οβ  ρ8οβ  βΐ  ΙιεΙΙο  .     . 

XXIII.  Ουυά  Γεϋχ  δίΐ  δηρϊεηδ 

XXIV.  ϋε  Γείϊοΐΐβίε     .     .     . 

XXV.  ϋε  κεηϊο     .     .     .     . 


Ρ3?• 

Ρ3?• 

1 

XXVI. 

ϋβ  οοηδηΙΐΜϊοηε  . 

314 

10 

XXVII. 

άε  οοηαροΐ&ΐϊοηε  . 

310 

38 

XXVIII. 

ΜεΙαηοοπΐ3δ  ρποΓ 

319 

63 

XXIX. 

ΜεΙαηοοιη&δ  &1ΐεΓ 

323 

90 

XXX. 

ΟΙιαΓΪάειηαδ      .     . 

330 

XXXI. 

Κ1ΐθάί303      .      .      . 

343 

95 

XXXII. 

Αά  Αΐεχαηάπηοδ 

400 

108 

ΧΧΧΠΙ. 

Τ8ΓδΪ03  Υοΐ.  II. 

1 

143 

XXXIV. 

ΤβΓδίο»    3ΐΐεΓ& 

22 

1δ1 

XXXV. 

Οείδεηίδ  ΡΙίΓγ^ίΕβ 

39 

157 

XXXVI. 

ΒοΓγδΙΙιεηϊΐίο» 

48 

166 

XXXVIII 

.  Αά   Νϊοοιηεάεηβεδ 
άβ  οοηοοηΐϊα  οαιη 

213 

Νίθ88ηδϊΙ)υδ      .     . 

67 

240 

XXXIX. 

ϋβ  οοηοοΓάΐίΐ  .     . 

85 

XI.. 

ϋβ  οοηοοΓάϊίΐ  .     . 

88 

252 

ΧΙ.Ι. 

Αά  Αρβιηεηδεδ     . 

102 

ΧΙ.ΙΙ. 

ϋίδραΐαΐίο   ίη   ρβ- 

258 

ΐΓΪίΙ    ..... 

107 

269 

χυιι. 

ΟίνΐΙίδ  ία  ρβίΓΪ»   . 

108 

272 

χι,ιν. 

ΟΓίΐιϊΐϋάο    .     •     . 

113 

χι,ν. 

ϋεΓβηδϊο      .     .     - 

118 

279 

χι,νι. 

ϋε  Ιαιηαΐΐα       .     . 

124 

XI.  VII. 

Οοηοΐο  ΐη  ραίπβ  . 

129 

286 

χι,νιιι. 

Ιη  εοηϋϊοηβ 

138 

288 

ΧΙ.ΙΧ. 

Κ«εαδ3ΐΐο      πΐ3§ί- 

297 

δΐΓ3(Πδ     .... 

144 

303 

Ι.. 

ϋβ  3άιηΐηΪ5ΐΓ&(ΐοο6  150 

305 

1.1. 

Αά  ϋϊοάοπιπι  .     . 

154 

309 

\λ\. 

ϋβ  .λβδοΗγΙο  εΐ  δο- 

310 

ρΗοοΙβ  ει  Εαπρίάβ, 

χι^ιν 


ΙΝϋΕΧ    ΟΕΑΤΙΟΝϋΜ. 


νβΐ  άβ  Άτοη  Ρΐιίΐο- 

Ρ3§Γ. 

ι,χνι. 

Όβ  ^ΙοΓΪδΐ    .     .     . 

Ρ««Γ• 

219 

ΟΐβίΕβ       .      .      .      . 

157 

ι.χνιι. 

Οε  ξΙοτίΛ  •.     .     . 

229 

ΙΙΙΙ. 

Οβ  ΗΟΓΠβΓΟ          .       . 

163 

Εχνιιι. 

ϋε  ^ΙοπΛ    .     .     . 

231 

ι.ιν. 

ϋβ  δοοΓίΐΙβ       .     . 

167 

ΙΧΙΧ. 

Ώε  νΪΓΐϋΙβ  .     .     . 

234 

ίν. 

ϋβ  ΗοιηεΓΟ  βΐ  8ο- 

ΙΧΧ. 

Βε  ρ1ιί1θ8ορ1ιΪ3     . 

238 

ΟΓΕίβ  

169 

Ι.ΧΧΙ. 

Ώβ  ρΙιϊΙοδορΗο 

241 

ινι. 

Α§8Γηειηηο  νβΐ  άβ 

Ι.ΧΧΙί. 

ϋε  1ΐ8ΐ)ίΐα  .     .     . 

245 

Γβ^ηο      .     .     .     . 

176 

Ι.ΧΧΙΙί. 

ϋε  βάβ  .     .     .     . 

251 

ι,νιι. 

ΝεβΙΟΓ    .      .     .     . 

181 

ιχχιν. 

ϋε  ίηοΓεάυΙίΐΛίε  . 

254 

ι,νιιι. 

ΑοΙήΙΙεδ       .     .     . 

18δ 

ι,χχν. 

Οε  Ιε^β .     .     .     . 

265 

ΙΙΧ. 

ΡΙήΙοοΙβΙβδ  .     .     . 

187 

Εχχνι. 

ϋε  οοηβυείαάίηο  . 

268 

Ι.Χ. 

Νεδβυβ  νεί  ϋείαπίΓα 

190 

ι,χχνιι. 

ϋε  ΐηνϊάίβ       .     . 

270 

Ι,Χί. 

ΟΙίΓγβείδ      .     .     . 

194 

ιχχνιιι 

ϋε  ίηνίάϊίΐ  .     .     . 

275 

Ι.ΧΙΙ. 

Οε    τε^ηο   εΐ    1γ- 

Ι.ΧΧΙΧ. 

ϋε  άίνίΐϋβ  .     .     . 

235 

Γ&ηηϊάε  .     .     ,     . 

200 

Ι.ΧΧΧ. 

Οε  ΓιΙΐ6Γΐ£ΐΙε  εοΓϋΐη 

1.Χ1ΙΙ. 

ϋε  ί'οΓίπηίΐ       .     . 

203 

ςηΐ  ΐη  Οϊΐίοία  δυηΐ 

288 

ι,χιν. 

ϋε  ΓοΠπηίΐ      .     . 

206 

XXXVII. 

ΓοΓίηΐΙιΐαοβ        .     . 

293 

Εχν. 

Ό  8  ΓοΓίιιηβ  .     .     . 

214 

ΟΟΚΚΙΟΕΝΟΑ. 


1,  ρ.  19,  26  1.  ποιητών;  39,  3  Σωκράτης  101,  29  ώ'ρα 
170,6  άσνμφορον  186,  28  καταδυαεται  225,  11  επίνοιαν 
297,  7  (ΙεΙ.  ίέ         298,  18  ενόμι,ξον; 

2,  ρ.  13,  8  ιρηφον  50,  30  άναπ{ίϋ•£ΐν  174,  32  Λβΐ. 
ί'π'         320,  29  φαίνεται; 


'  Ι'  ^  ΙΩ  Ν  ο  Σ    ΛΟΓΟΙ, 


43  ρ. 


ΠΕΡΙ  ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ   Α. 

Φαβί  ποτέ  Άλεί,άνδρφ  τω  βαοιλεΐ  τον  ανλητην 
Τίμόϋ-εον  το  πρώτον  έταδεικννμενον  ανληααι  κατά 
τον  εκείνον  τρόπον  μάλα  έμπείρως  καΐ  μονβικώξ,  ον 
μαλακον  ανλημα  ονδε  άναβεβλημενον  ονδε  των  προς 
ανεΟιν  καΐ  ρα^νμίαν  αγόντων,  άλλ'  αυτόν  οίμαι  τον  δ 
ορ&ιον  τον  της'^ϋ-ηνάς  επικαλονμενον  νόμον.  καΐ  τον 
'^λέ^ανδρον  εν&νς  άναπηδηβαι  προς  τα  όπλα  τοις  εν- 
θεοί? ομοίως '  οντω  ΰφόδρα  έπαρ9•ηναί  αυτόν  υπό  τον 
μελονς  της  μονΟικης  καΐ  τον  ρν&μον  της  ανληβεως. 
το  δε  τούτον  αίτιον  ονχ  όντως  η  της  μονΰικης  δνναμις  ιο 

44  κ  £05  η  τον  βαβιλεως  διάνοια  βνντονος  ονβα  καΐ  &ν- 
μοειδής'  επεί  Σαρδανάπαλλον  ονκ  αν  ποτέ  ηγειρεν 
έκ  τον  ^αλάμον  παρά  των  γυναικών  ονχ  όπως  Τι- 
μό%•εος  η  άλλος  τις  τών  νεωτέρων,  άλλ'  ονδε  Μαρ- 

2Μ  (ΐνα^  αντός  η'Όλυμπος'  δοκεΐ  ά'  εμοιγε  μηδέ  της  13 
Αϋ-ηνάς,  εΐ  δυνατόν  ερεΐν,  διεξιούβης  τόν  αυτής  νό- 
μον  άιΙ'αθ%-αί  ποτέ  όπλων  εκείνος,  πολύ  δ'  αν  πρό~ 
τερον  ορχηβαβ&αι  άναύτάς  η  φυγείν"  ούτως  α&λίως 
ειχεν  νπ'  είονβίας  καΐ  τρνφης.  ονκοΰν  καΐ  ημάς 
εικός  εβτι  μη  χείρονς  ανδρός  ανλητον  γενεύΟ-αι  περΧ  2ϋ* 
τό  ημέτερον  έργον,  μηδέ  ήττον  άνδρείονς  καΐ  μεγα- 

I      λόφρονας  ενρειν  λόγονς  τών  εκείνον  κρονμάτων ,  Ετι 
ϋΐο.  Ι.  1 


2  ΒΙ0ΝΙ8  ΒΕ  ΚΕΟΝΟ 

^5  μη  ενα  τρόπον  ηρμοΰμενονς ,  άλλα  τους  αντονς 
ΰφοδρούζ  τε  καΐ  πράουζ  καΐ  πολεμίχονς  αμα  και  εί- 
ρηνίκονξ  καΐ  νομίμους  καΐ  τω  οντι  βαβί?ακονς ,  ατε 
οΐμαι  τίροξ  άνδρεΐον  βονλόμενον  είναι  καΐ  νόμίμον^^κ 
5  ηγεμόνα ,  πολλον  μεν  δεόμενον  θάρρους ,  ηολλης  δε 
καΐ  έτίίείκείας.  ο  γονν  Τιμόθ^εος,  ει  κα^άπερ  Λολε- 
μικόν  τίνα  δίελ&είν  ^δει  νόμον,  όντως  ηπίβτατο  αν- 
λημα  δικαίαν  καΐ  φρόνιμον  καϊ  ΰωφρονα  την  φνχην 
καΐ   φίλάνϋ'ρωτϋον  δυνάμενον  τΐαραΰχεΐν,    μη  προς 

10  όπλα  ορμώΰαν  μόνον,  άλλα  έπί  τε  είρηνην  καϊ  ομό- 
νοιαν  καϊ  ϋ^εών  τιμάς  καϊ  άν&ροάπων  έπιμέλειαν,  τον 
παντός  αν  ην  αί,ιος  Άλε^άνδρω  παρείναί  τε  καϊ 
έπανλεΐν,  ον  %^νοντυ  μόνον,  άλλα  καϊ  άλλως,  οπότε 
η  πενθών  ακρίτως  τνχοί  παρά  την  α^ίαν  καϊ  το  πρέ- 

15  πον  η  κολάξων  πικρότερον  τον  νομίμου  καϊ  έπιεικονς 
η  χαλεπαίνων  τοΙς  αυτοΰ  φίλοις  τε  και  ίταίροις  η 
νπερορών  τονς  Ο^νητονς  τε  καϊ  άληΟ•εΐς  γονέας,  άλλα 
γάρ  ον  πάύαν  ί'αΰιν  ονδε  ώφελειαν  ολόκληρον  η&ών 
[κάνη  παραΰχεΐν  η  μονΰικης  έπιβτημη  τε  καϊ  έξις '  ον 

20  γάρ  ονν ,  ως  φηβιν  6  ποιητής, 

ονδ'  ^Αύκληπιάδαις  τοντό  γ'  έδωκε  Ο'εός' 
μόνος  δ\  6  των  φρονίμων  τε  καϊ  βοφών  λόγος ,   οίοι 
γεγόναβιν  οί  πολλοί  των  πρότερον,    ανενδεης  και 
τέλειος  ηγεμών  και  βοη&ος  ενπειΟ^ονς  καϊ   άγα^-ης^α^ 

25  φνβεως ,  προς  πάβαν  άρετην  παραμν&ονμενός  τε  και 

άγων  εμμελώς.   τις  αν  ονν  πρέπονβα  και  αξία  φανείη 

διατριβή  της  6ης  προ&νμίας,  καϊ  πό&εν  αν  ενροιμεν 

Ύΐμεΐς  τέλειον  οντω  λόγον,  άνδρες  άληται  και  αντονρ-  3Μ 

.  γοΐ  της  ϋοφίας,  πόνοις  τε  και  εργοις  όβον  δννάμε&α 

30  χαίροντες  τά  πολλά,  τονς  δ'  αν  λόγονς  παρακληβεως 
ένεκεν  ψ&εγγόμενοι  προς  αντονς  καϊ  των  άλλων  αεΪΑΐν 
τόγ  έντνγχάνοντα ;  ωΰπερ  οι  κινονντες  καϊ  μεταφε- 


ΟΕΑΤΙΟ   Ι. 


ροντΒζ  ονκ  ενφορον  βάρος  φ^εγγονταί  τε  χαΐ  αδον- 
0ιν  ηΰνχη  το  έργον  παραμν^ονμενοί ,  εργάται  οντες, 
ονκ  ωδοί  τίνες  ονδε  τιοίηταΐ  μελών.  ΛολλοΙ  μεν  ονν 
κατά  φιλοΰοφίαν  λόγοι  καΐ  πάντες  άκοης  άξίΟί  καΐ 
Ο-ανμαβτην  ώφε'λειαν  έχοντες  τοις  μη  παρεργως  5 
ακροωμενοις'  άλλα  δει  τον  εγγνς  τε  και  μάλιΰτα 
αιρόμενον  άνενρόντας  και  Λαρακαλέβαντας  Πει%ώ  τε 
και  Μονβας  καΐ  ^Απ6?Λωνα  ώς  δυνατόν  τιρο&νμως 
διελΟ•εΐν.    φέρε  ειτζωμεν  τά  τε  ηϋ^η  καΐ  την  διάΟ-εβιν 

■     τον  χρηστού  βασιλέως,  εν  βραχεί  περιλαμβάνοντες  ίο 

Β     ώς  ενεύτιν, 

Ι  ω  έδωκε  Κρόνου  παις  άγκνλομητεω 

ύκηπτρόν  τ  ηδε  β•εμι6τας,  ίνα  βφίΰι  βονλενΤ{0ιν. 
πάνυ  γαρ  ούν  καλώς  ανν  άλλοις  πλείοβιν  "Ομηρος, 
έμοί  δοκεΐν,  και  τοΰτο  εφη,  ώς  ονχ  απαντάς  παρά  ΐό 
τον  /ίιος  έχοντας  το  Οκηπτρον  ονδε  την  άρχην  ταν- 
την.  άλλα  μόνους  τους  άγαϋ-ονς,  ονδε  επ'  άλλοις 
ΚΡ.τισι  δικαίοις  η  τω  βουλεύεύϋ^αι  και  φροντίξειν  νπερ 
τών  αρχομένων,  ονχ  ώβτε  άκο?.α6ταίνειν  και  απα9άν, 
ανοίας  και  νβρεως  και  νπερηφανίας  και  πάύης  άνο-  2ο 
μίας  εμπιμπλάμενόν  τε  και  άποπιμπ/.άντα  εζ  άπαντος 
αντον  την  ψυχην  τεταραγμενην  όργαις  τε  και  λνπαις 
και  φοβοις  και  ηδοναΐς  και  παντοίαις  επι&νμίαις, 
α/Λ  ως  οίον  τε  προΰεχοντα  τον  νουν  αυτω  τε  και 
τοις  νπηκοοις,  νομέα  και  ποιμένα  τω  όντι  τών  λαών  μ 
γιγνομενον,  ουχ  εΰτιάτορα  και  δαιτνμόνα,  ώς  Βφη  τις, 
αλλ  οίον  ουδέ  κα&εΰδειν  αυτόν  άξιονν  δι"  όλης  της 
νυκτός,  ως  ονκ  ονβαν  αντώ  βχολην  ραϋ^μεΐν.  ταύτα 
4 Μ  γαρ  φηύι  και  "Ομηρος  ομοίως  τοίς  άλλοις  βοφοΐς  τε 
και    αλη^εύιν   ανδράβιν,    ώς   ουδείς   ποτέ  πονηρός  3β 

ί      και  ακολαβτος  και  φιλοχρήματος  ούτε  αυτός  εαυτόν 
γενε6%^αι   δννατός  άρχων  ονί'  εγκρατής  οντε  τών 

1* 


4  ΌΙ0ΝΙ8   ΌΕ  ΕΕ&ΝΟ 

άλλων  ονδενόζ,  ονδ'  εΰται  τΐοτε  εκείνος  βαβίλενς, 
ούδ'  αν  τίάντες  φώΰίνΈλληνες  καΐ  βάρβαροι  καΐ  άν- 
δρες καΐ  γυναίκες,  καΐ  μη  μόνον  άνΰ•ρωποι  &ανμά- 
ζωΰίν  αντον  καΐ  νπακονωόον,  άλλ'  οι  τε  όρνιΟ^ες  πετό-  49β 

6  μενοι  καΐ  τα  Ο^ηρία  εν  τοις  όρεβι  μηδέν  ήττον  των 
ανθρώπων  ύνγχωρη  τε  και  τΐοιγι  το  προβταττόμενον. 
ονκονν  λέγωμεν  ύπερ  του  κα^'  "Ομηρόν  τε  και  τ^ 
ά?.ηϋ'εία  βαΟιλεως'  οντο^  γκρ  6  λόγος  άτίλώς  λεγό- 
μενος άνευ  πάϋης  κολακείας  η  λοιδορίας  αυτός  άφ' 

10  αυτοϋ  τον  μεν  ομοιον  τω  άγα&ω  γνωρίζει  τε  καΐ 
επαινεί,  καθ'  οβον  εβτιν  εκείνω  όμοιος,  τον  δε  άνό- 
μοιον  εξελέγχει  τε  καΐ  όνειδίζει.  εϋτι  δη  πρώτον  μεν 
ϋ'εών  επιμελής  και  το  δ αιμόνιον  προτιμών  ου  γαρ 
δυνατόν  άλλω  τινί  πεποι^έναι  μάλλον  τον  δίκαιον 

ΐί>  άνδρα  καΐ  άγα&όν  η  τοΓ^  δικαιοτάτοις  τε  και  άρίΰτοις 
&εοΐς.  όΰτις  δε  κακός  ών  ηγειταί  ποτέ  ϋ•εονς  άρε- 
ϋκειν,  κατ'  αυτό  τούτο  πρώτον  ούχ  οβιός  εΰτιν'  η 
γαρ  άνόητον  η  πονηρόν  νενόμικε  τό  &εΐον.  μετά  δε 
τους  ϋ•εούς  άνϋ-ρώπων  επιμελείται,   τιμών  μεν  και 

20  αγαπών  τους  άγα&οΰς,  κηδόμενος  δε  πάντων,  τίς 
μεν  γαρ  αγέλης  βοών  κηδεται  μάλλον  του  νέμοντος; 
τίς  δε  ποιμνίοις  ώφελιμώτερός  τε  και  άμείνων  ποι- 
μένος ;  τίς  δε  μάλλον  φίλιππος  τοΰ  πλείΰτων  μεν  άρ- 
I  χοντος  ίππων,  πλεΐβτα  δε  άφ'  ίππων  ωφελουμένου -,ϊιοη 
'  25  τίνα  δε  εικός  ούτως  είναι  φιλάν&ρωπον  η  όύτις  πλεί- 
ΰτων μεν  άνϋ•ρώπων  εγκρατής  εΰτι,  μάλιοτα  δε  υπό 
άνΌ'ρώπων  0•αυμάζεται•,  δεινον  γάρ,  ει  οι  αλλοφύ- 
λων καΐ  αγρίων  άρχοντες  Ό-ηρίων  ευνούΰτεροί  είοι 
τοΓ^  άρχομένοις  τού  βαΰιλεύοντος  άν&ρώπων  ημέρων 

30  καΐ  ομοφύλων,  και  μέντοι  και  φιλούΰι  και  ανέχονται 
μάλιΰτα  πάντων  άγέλαι  μεν  νομείς,  ίπποι  δε  ην\- 
όχους'    κυνηγέται  δε  υπό  κυνών  φυλάττονται  και 


ΟΕΑΤΙΟ  Ι.  Ο 

5  Μ  αγαηώνται ,  καΐ  ταλλα  όντως  αγαπά  τα  αρχόμενα 
τονς  άρχοντας,  τίώς  ονν  είκος  τα  μεν  άφρονα  καΐ 
αγνώμονα  είδεναι  χαΐ  φιλείν  τονς  επιμελονμενονς, 
το  δε  πάντων  βννετώτατον  και  μά?Λβτα  άποδονναι 
χάριν  επιβτάμενον  άγνοείν  και  επίβονλενειν;  άλλα  5 
γαρ  ανάγκη  τον  ημερον  και  φιλάν%ρωπον  βαβιλέα 
μη  μόνον  φιλείβ&αι  νπ'  ανθρώπων,  άλλα  και  ερά- 
09αι.  ταντ  ονν  είδώς  και  φνΰει  τοιούτος  ών,  ΐλεων 
χαΐ  πραον  παρέχει  την  ψνχην  παβιν,  ατε  πάντας 
ηγούμενος  εννονς  καΐ  φίλους,  και  μεν  δη  οίεται  δεΐν  ίο 
πλείον  εχειν  δια  την  άρχην  ον  των  χρημάτων  ονδε 
των  ηδονών,  αλλά  της  επιμελείας  και  των  φροντί- 
δων ωότε  και  φιλόπονος  μάλλον  εβτιν  η  πολί.οΐ  των 
άλλων  φιλήδονοι  και  φιλοχρήματοι,  επίϋταται  γαρ 
ΟΓΐ  αι  μεν  ηδοναί  τονς  άεΙ  ΰννόντας  τά  τε  άλλα  λν-  ΐό 
μαίνονται  και  ταχν  ποιονβιν  αόννατονς  προς  αν- 
τάς,  οί  0£  Λονοι  τά  τ  ε  άλλα  ωφελονβι  και  αει  μάλλον 

ακπαρέχονΰι  δνναμένονς  πονεΐν.    ονκοΰν  μόνω  ε^εβτιν 
αντω  τονς  μεν  ΰτρατιώτας  βνΰτρατιώτας  προβειπειν, 
τονς  δε  6ννη%^εις  φίλονς,  μη  καταγελώντα  τον  ονό-  20 
ματος  της  φιλίας '   πάτερα  δε  των  πολιτών  καϊ  τών 
αρχομένων  ον  λόγω  κεκλήβΰ•αι  μόνον,  άλλα  τοις  ερ- 
γοις  τούτο  επιδείκνναϋ-αι'  δεβπότην  δε  ονχ  όπως  τών 
έλενΟ^ερων,  άλλα  μηδέ  τών  δον?.ων  χαίρειν  καλον- 
μενον '   βαβιλενειν  γαρ  ονχ  αντού  χάριν  οΐεται  μάλ-  25 
λον  ενός  όντος  η  τών  άνΟ'ρώπων  απάντων,    και  τοί- 
ννν  ευεργετών  ηδεται  πλείω   τών  ενεργετονμένων, 
και  μόνης  ταύτης  εβτι  της  ηδονής  άκόρεότος.     τα  μεν 
γάρ  άλλα  της  βαβιλείας  αναγκαία  νενόμικε ,  το  δε  της 
ενεργεοίας  μόνον  εκούβιόν  τε  και    εύδαιμον.     καϊ  30 
τών  μεν  άγαϋ'ών  άφειδεβτατός  εβτιν,  ως  ονδεποτε 
έπιλειψόντων ,  κακού  δε  ήττον  αίτιος  γίγνεΰ^αι  πέ- 


6  ϋΙΟΝΙδ  ΏΕ  ΕΕ&ΝΟ 

φνκεν  ητζερ  ο  ηλίος  τον  βκότονς.  ον  οί  μεν  ίδόντες 
καΐ  βνγγενόμενοι  ουκ  έ&ελουΰίν  άτΐολιπεΐν ,  οί  δε  6  μ 
άκονοντες  έιαΟ^υμονβιν  ίδεΐν  μάλλον  η  παίδες  αγνο- 
ούμενους πατέρας  άνευρεΐν.  τούτον  οι  μεν  πολέμιοι 
5  δεδοίκαβι  και  ουδείς  ομολογεί  πολέμιος  είναι ,  οι  δε 
φίλοι  ^αρροΰοι ,  καΐ  οί  ΰφόδρα  εγγύς  ηγούνται  πάν- 
των έν  τω  αβφαλεΰτάτω  είναι,  ου  ταναντία  υπάρχει 
τώκακω,  τους  μεν  έχΟ•ρούς  ϋ-αρρύνειν ,  τους  δε  φί- 
λους καΐ  τους  εγγύς  εκπληττειν  καΐ  φοβεΐν.    τω  γε 

10  μην  ημερω  και  άβλαβεΐ  τους  μεν  προολιπαρούντας 
μετά  τού  πεποι&ότος  περιγίγνεται  βιούν'    τους   δε 
προύιόντας  καΐ  ορώντας  ουκ  ^κπλη^ις  ούδε  φόβος, ^2κ 
άλλ'  αιδώς  ύπειΰι ,   πολύ  κρεΐττον  και  ίΰχυρότερον 
φόβου,  τους  μεν  γαρ  φοβούμενους  ανάγκη  μιΰείν  καΐ 

15  άποδράναι  %•έλειν,  τους  δε  αίδουμένους  παραμένειν 
και  %•αυμάζειν.  την  μεν  ουν  απλότητα  καΐ  την  άλη- 
%'ειαν  ηγείται  βαβιλικόν  καΐ  βωφρονικόν,  την  δε 
πανουργίαν  και  την  άπάτην  ανόητον  και  δουλοπρε- 
πες,  ορών  ότι  καΐ  τών  ϋ•ηρίων  τά  δειλότατα  καΐ  αγεν- 

20  νεότατα,   εκείνα  και  -ψεύδεται  πάντων  μάλιϋτα  καΐ 

■'  εξαπατά,  φιλότιμος  δε  ων  την  φύοιν  καΐ  είδώς  ότι 
τους  άγα&ούς  πεφύκαΰιν  οί  άνθρωποι  τιμάν ,  ήττον 
ελπίζει  τιμάα^αι  αν  υπό  ακόντων  η  παρά  μιβούντων 
φιλίας  τυγχάνειν.     και  πολεμικός  μεν  ούτως  έβτίν 

25  ώβτ'  έπ'  αύτώ  είναι  το  πολεμεΐν,  ειρηνικός  δε  ούτως 

ως  μηδέν  ά^ιόμαχον  αύτώ  λείπεΰθ-αι.    και  γαρ  δη  και,ό3Η 

τόδε  οίδεν,  ότι  τοις  κάλλιΰτα  πολεμεΐν  παρεβκευα- 

^μένοις,  τούτοις  μάλιΰτα  έ%ε6τιν  είρηνην  άγειν.  φιλέ- 

ΐαιρος  δε  και  φιλοπολίτης  και  φιλοβτρατιώτης  ομοίως 

30  πέφυκεν'  όΰτις  μεν  γαρ  υπερόπτης  τών  Στρατευο- 
μένων και  ούδεπωποτε  η  ΰπανίως  έόρακε  τους  υπέρ 
της  άρχης  κινδυνεύοντας  καΐ  πονούντας ,  τον  δε  αν- 


ί 


ΟΚΑΤΙΟ  Ι.  7 

όνητον  χαΐ  ανοαλον  οχλον  διατελεί  ^ωηενων,  ομοιόν 
γε  πε'ηονϋ^ε  χα&άπερ  ει  τιοιμην  τονς  όνμφνλάττον- 
τας  αυτώ  κνναζ  άγνοοίη  χαΐ  μήτε  τροψην  αχηοΐς 
ορεγοι  μήτε  όνναγρνπνηύειε  τίοτε  φνλάττονύιν '  ού- 
τος γαρ  ου  τα  Ο^ηρία  μόνον,   άλλα  καΐ  τονς  χννας  ο 

7Μ  άνατΐεί&εί  μη  άπεχεβ&αι  της  ποίμνης.  οβτις  δε  τονς 
μεν  ϋτρατιώτας  δια^ρνπτει,  μήτε  γνμνάξων  μήτε 
χονείν  παραχελενόμενος ,  των  δε  άλλων  άν&ρώτιων 
ημεληαεν,  ομοιός  έβτυ  κνβερνήτ-τ]  τονς  μεν  ναντας 
δίαφ^είροντι  πληΰμοντι  τε  και  ντίνω  δι  ημέρας,  των  ίο 
ά'  εχιβατών  καΐ  της  νεώς  άτίολλυμένης  ονδεν  φρον- 
τίξονχί.  ει  δε  τις  ηρος  μεν  ταύτα  εχοι  μετρίως ,  τονς 
δε  πληύίον  αντω  καΐ  φίλους  κα?.ονμενονς  άτιμάξοι 

54Κτε  και  μη  βκοΛοίη  τοντο,  οΛως  δόί,ουβι  μακάριοι  καΐ 
ζηλωτοϊ  πάβι,  λανθάνει  προδότης  αυτού  και  της  αρ-  ΐ5 
χης  γιγνόμενος,    τονς  μεν    οντάς  φίλους   αΟ•ύμους 
ποιών,  των  δε  άλλων  μηδένα  επι^υμεΐν  της  αυτού 
φιλίας,    άποΰτερών    δ'    εαυτόν  τού  καλλίστου  και 
ώφελιμωτάτου  κτήματος  φιλίας,    τίς  μεν  γαρ  άοκνό- 
τερος  τίονεΐν,   όταν  τούτου  καιρός  η,  φίλου;  τίς  δε  2ο 
ύυγχαίρειν  ετοιμότερος  εν  ταις  ευτυχίαις ;  τίς  δε  δνΰ- 
χεραίνειν  ετοιμότερος  εν  ταΐς  ατυχίαις;   ο  παρά  τί- 
νος δε  έπαινος  ηδ ίων  η  των  φίλων;   παρά  τίνος  δε 
τάλη^\ς  άλνπότερον;  τίς  δε  φρουρά,  ποία  δε  έρν- 
ματα,  ποία  δε  όπλα  βεβαιότερα  καΐ  κρείττω  της  από  25 
των  εννοονντων  φνλαχης;  όπόβους  γάρ  αν  τις  η  κε- 
κτημένος εταίρους,  τοβοντοις  μεν  όφϋ•α?.μοίς  α  βοΰ- 
?.εται  ορά,  τοοαύταις  δε  άκοαΐς  ά  δει  ακούει,  τοβαύ- 
ταις  δε  διανοίαις  διανοείται  περί  των  βυμφερόντων. 
διαφέρει  γάρ  ούδεν  η  ε'ί τω  Ο'εός  εν  αώμα  εχοντι  πολ-  30 
λάς  φυγάς  εδωκεν  άπάβας  νπερ  εκείνον  προνοονμε- 
νας.    ίνα  δε  τά  πολλά  άφείς  εΙπω  το  φανερώτατον 


8  ΟΙ0ΝΙ8   ϋΕ  ΕΕβΝΟ 

βημενον,  τοιοντόξ  έβτιν  6  χρηϋτοζ  βαοίλενς,  ον  οι 
αγα&οΐ  ανδρεξ  ουκ  αίύχϋνονται  έπαινονντες  ούτε  Ι 
τον  παρόντα  χρονον  ούτε  τον  νβτερον.  καΐ  μεντοί  και 55 κ; 
αντοξ  ον  τον  πάρα  των  βαναύΰων  χαΐ  αγοραίων 
5  άγαηα  επαινον,  άλλα  τον  παρά  των  έλεν&έρων  και 
γενναίων,  οις  ουκ  α^,ιον  ζην  -ψευΰαμενονς.  τί%  ουν 
ουκ  αν  μακαρίβειε  τον  τοιούτον  άνδρα  τε  και  βίον; 
ηό&εν  δε  ουκ  αν  ελΟΌΐεν  ε%  εκείνον  οψόμενοίτε  αυ- 
τόν και  άπολανβοντες  της  καλής  διανοίας  καΐ  άγα-      ί 

10  Ο'ης'-,   τί  μεν  γαρ  βεμνότερον  ^έαμα  γενναίου  καΙ      , 
φιλόπονου  βαΰιλεως;  τί  δε  ήί^ον  ήμερου  και  προ6-  8Μ 
φίλους,  πάντας  μεν  ευ  ποιεΐν  έπι&υμοϋντος ,  απαν- 
τάς δε  δυναμένου;   τί  δ\  λυΰιτελέβτερον  ί'ϋου  και 
δικαίου-,   τίνος  μεν  γαρ  6  βίος  άΰφαλέΰτερος  -η  ον      '.■ 

15  πάντες  ομοίως  φυλάττουΰιν ;  ό  τίνος  δε  ηδίων  ?]  του 
μηδενα  εχ^ρον  ηγουμένου ;  6  τίνος  δε  άλυπότερος  η 
του  μηδέν  έχοντος  αυτόν  αίτιάβαβΟ^αι ;  τίς  δε  ευτυ- 
χέστερος εκείνου  του  ανδρός,  οβτις  άγα%•ος  ών  ου- 
δένα  λαν&άνει;   εγώ  μεν  ουν  απλώς  είπον  τα  περί    , 

20  τον  άγα&ον  βαΰιλέα.  τούτων  δε  ει  τι  φαίνεται  προβ- 
ηκειν  6οι,  μακάριος  μεν  αύτος  της  ευγνώμονος  καΐ 
άγα%•ΐίΐς  φύΰεως,  μακάριοι  δε  ημείς  οι  ΰνμμετέχον- 
τες.    μετά  δε  τον  νϋν  είρημένον  λόγον  εγώ  μεν  έπε-  56  κ 
0•ΰμουν  διελ%'ειν  περί  του^ιεγίΰτου  καΐ  πρώτου  βα- 

25  βιλέως  καΐ  άρχοντος,  ον  χρη  μιμούμενους  άεΐ  τους 
%•νητούς  και  τα  των  θνητών  διέποντας  έπιμελειβϋ'αι, 
προς  εκείνον  ως  δυνατόν  έβτιν  εύ&ύνοντας  και  αφο- 
μοιοϋντας  τον  αυτών  τρόπον,  δια  τοϋτο  γαρ  και 
"Ομηρος  διοτρεφέας  είναί  φηΰι  τους  άλη&ώς  βαΰιλέας 

30  καΐ  ζΐιΐ  την  βουλην  ομοίους,  και  τον  Μίνω,  μεγίβτην 
έχοντα  δό^,αν  έπι  δικαιοβνντ],  του  ^άιός  ομιλητην 
εφη  γενέύ^αι.    καΐ  ΰχεδον  όΰοι  πώποτε  εν  Έλληβιν 


ΟΚΑΤΙΟ  Ι.  9 

η  βαρβάροις  γεγόναΟί  βαβιλεΐς  ουκ  άνά^ιΟί  τνγχάνειν 
ταντης  της  προβηγορίας ,  τον  ^εον  τούτον  μαΟ-ητάς 
τε  χαΐ  ξηλωτάξ  6  λόγος  αντονς  άηοφαίνεταί.  Ζενς 
γαρ  μόνος  &εών  πατήρ  και  βαβιλενς  επονομάζεται- 
και  Πολιενς  και  Φίλιος  τε  και  Έταιρεΐος  και  Όμό-  ? 
γνίος ,  προς  δε  τούτοις  Ίκέύιός  τ  ε  και  Φύ^,ιος  και  Ξέ- 
νιος και  Κτηβιος  και  Επικάρπιος  και  μνρίας  αλλάς 
επίκληύεις  έχων,  πάύας  αγαπάς  καΐ  αγα%•ών  αΐτίας' 
βαβιλενς  μεν  κατά  την  άρχην  χαΐ  την  δύναμιν  ώνο- 
μαΰμενος,  πατήρ  δε  οιμαι  διά  τε  την  κηδεμονίαν  και  ίο 
το  πραον,  Πολιενς  δε  κατά  τον  νόμον  και  το  κοινόν 

ί>ι  η  όφελος,  'Ομόγνιος  δε  διά  τψ/  τον  γένους  κοινωνίαν 
&εοις  τε  και  άν&ρώποις ,  Φίλιος  δε  και  Έταιρείος, 
ότι  πάντας  άνϋ^ρώπονς  βννάγει  και  βούλεται  είναι 
άλληλοις  φίλονς,  εχ^ρον  δε  η  πολεμιον  μηδένα,  *Ικε-  η 

9Μ  ϋιος  δε  ως  αν  έπηκοός  τε  και  ίλεως  τοις  δεομένοις, 
Φν^,ιος  δε  διά  την  των  κακών  άπόφνί,ιν,  ΙΕενιος  δε, 
οτι  και  τούτο  άρχη  φιλίας,  μηδέ  των  ζενων  άμελεΐν 
μηδέ  αλλότριον  ηγείβϋ'αι  μηδένα  άνΟ^ρώπων ,  Κτη- 
Οιος  δε  και  Έπικάρπιος ,  άτε  των  καρπών  αίτιος  καΐ  20 
δοτηρ  πλούτον  και  κτηΰεως,  ον  πενίας  ονδε  απορίας, 
ως  ενΟ%'ς  απάβας  ταύτας  δέον  έγγενέύ&αι  τάς  δννά- 
μεις  τη  τον  βαβιλέως  δννάμει  τε  και  κληβει.  καλόν 
ονν  ειπείν  νπερ  τών  όλων  της  διοικήΰεως  όποιον 
γε  το  βύμπαν  αντό  τε  ενδαιμον  χαΐ  αοφον  άεΐ  δια-  25 
πορεύεται  τον  άπειρον  αιώνα  ύννεχώς  έν  άπείροις 
περιόδοις  μετά  τύχης  τε  άγαμης  και  δαίμονος  όμοίον 
και  προνοίας  και  άρχης  της  δικαιότατης  τε  και  άρί- 
βτης,  ημάς  τε  ομοίονς  παρέχεται  κατά  φύβιν  κοινην 
την  αντον  και  την  ημετέραν,   νφ'  ενί  %^εύμω  καΐ  3ο 

ι>Βί{νόαω^ίεκο6μημένονς  καΐ  της  αυτής  μετε}^ντας  πολι- 
τείας, ην  6  μεν  τιμών  κάΙ  φνλάττων  χάί  μηδέν  έναν- 


10  ΟΙ0ΝΙ8   ΟΕ  ΕΕΟΝΟ 

τίον  Λράττων  νόμιμος  καΐ  ϋ^εοφιλης  και  κόΰμιος ,  6 
δε  ταράττων  οβον  εφ  εαντώ  και  παραβαίνων  καϊ 
άγνοών  άνομος  καϊ  ακοΰμος,  ομοίως  μεν  ιδιώτης, 
ομοίως  δε  καϊ  άρχων  ονομαζόμενος"  Λολν  δε  μείζων 
5  καϊ  φανερωτερα  τΐάΰιν  η  παρά  τον  άρχοντος  πλημμέ- 
λεια, ωΰπερονν  όβοι  βτρατηγοί  τε  καϊ  άρχοντες  Στρα- 
τοπέδων καϊ  πόλεων  και  ε&νών,  όϋτις  αν  τον  ϋον  μά- 
λιβτα  μιμηται  τρόπον  καϊ  τοις  ΰοΐς  ηϋ-εβιν  όμοιον  αυ- 
τόν ως  δυνατόν  φαίνηται  παρέχων,   ούτος  άν  εί'η 

10  0οι  πάντων  εταιρότατος  καϊ  προύφιλέΰτατος'  ει  δε 
τις  ενάντιος  καϊ  ανόμοιος  γίγνοιτο ,  δικαίως  αν  τυγ- 
χάνοι  μεμψεως  τε  και  ατιμίας  καϊ  αυτής  γε  της  αρ- 
χής ταχύ  παυΟ•εΙς  παραχωρηβειεν  έτεροις  άμείνούί 
τε  και  αμεινον  δνναμενοις  διοικειν '  οϋτω  δη  καϊ  των 

15  βαΰιλεων,    ατε  οίμαι  παρά  τοΰ  ζΐιός  εχόντων  την 
δύναμιν  καϊ  την  έπιτροπην ,  Ος  μεν  αν  προς  εκείνον 
βλέπων  προς  τον  του  ^ιός  νόμον  τε  και  ϋ•εβμόν  κο- 
ϋμηται  καϊ  αρχή  δικαίως  τε  καΐ  καλώς,  άγαϋ•ης  ^υ^/-10Μ 
χάνει  μοίρας  καϊ  τέλους  ευτυχούς  '  ος  δ'  άν  παραβη 

20  καϊ  άτιμάβΐ]  τον  επιτρεψαντα  καϊ  δόντα  την  δωρεάν 
ταύτην,  ούδεν  άπώνατο  της  πολλής  ε^ουαίας  και  δυ- 
νάμεως η  τοβοϋτον  μόνον  όβον  φανερός  πάβι  γενε- 
αϋ•αι  τοις  καθ•  αυτόν  και  τοις  υβτερον  πονηρός  καϊ 
άκόλαβτος  ών,  τον  μυ&ευόμενον  Φαε&οντος  άναπλη- 

25  ρώΰας  πότμον,  ατε  ίΰχυροΰ  και  &είου  παρά  μοΐραν^ή 
έπιβάς  οχήματος,   ουχ  ικανός  ων  ηνίοχος,    λέγει  δϊ 
καϊ  "Ομηρος  ώδε  πως ' 

ος  μεν  απήνης  αυτός  %  καϊ  άπηνέα  είδη, 

τώ  δε  καταρώνται  πάντες  βροτοι  άλγε'  όπίΰΰω 

30       ζωώ,  άτάρ  τεϋ•νεώτί γ'  έφειρώωνται  άπαντες" 
ός  ί'  άν  άμύμων  αυτός  ετ]  και  άμΰμονα  είδη, 


ΟΚΑΤΙΟ  Ι.  11 

του  μεν  τε  κλέος  ενρν  διά  ξεΐνοι  φορεονβί 
πάντας  έτι    ανθρώπους,    πολλοί  δε   μιν  εΰ&λον 
εειπον. 
το  μεν  ονν  εμσν,  όπερ  εφην,  ηδιϋτα  καΐ  προΰ^νμό- 
τατα  τούτον  εί'ποιμ'  αν  τον  λόγον,  τον  νπερ  τον  ζΐιοζ  ί 
και  ττίζ  τον  παντός  φνΰεως.    επεί   δε  πλείων  εύτΐ 
παντός  τον  καιρού  τον  παρόντος  καΐ  δεόμενος  απο- 
δείξεων άκριβεβτερων,  αν&ίς  ποτέ  ί'αως  γένοιτ    αν 
ύχολη  διελ%•ειν  αντόν.    ει  <ϊ'  άρα  μν&ον  ε^ελοις  τίνα 
άκούόαί,   μάλλον  δε  ίερον  καΐ  νγιά  λόγον  ϋχτίματι  ίο 
μν^ον  λεγόμενον ,  τνχον  ονκ  ατοπός  Οοι  φανηβεται 
νύν  τε  και  νϋτερον  εν&νμονμενω  κατά  ύαντον  ον 
εγώ  ποτέ  ηκονβα  γνναικος  Ηλείας  η  ^Αρκαδίας  νπερ 
Ήρακλέονς  διηγονμένης.    ως  γαρ  ετνχον  εν  ττ]  ψνγτι 
ποτέ  άλώμενος'  και  πολλήν  γε  χάριν  οίδα  τοις  0-εοΐς^  ι» 
οτι  με  ονκ  είαβαν  ^εατην  γενεϋΟ-αι  πολλών  καΐ  αδί- 
βοκκωι/  πραγμάτων  έπν^ειν  δ'ονν  ως  εδννάμην  πλεί- 
ί\>\6την  γην  εν  άγνρτον  β  χη  ματ  ι  και  ύτολ^,  τούτο  μεν 
παρ'  Έλληνας,  τούτο  δε  παρά  βαρβάρονς, 

αίτίζων  άκόλονς ,  ονκ  άορας  ονδε  λέβητας.  2• 

χαΐ  δη  ποτέ  άφικόμενος  εις  Πελοπόννηΰον  ταΐς  μεν 
πόλεύίν  ον  πάνν  προΰχιειν,  περί  δε  την  χώραν  διέ- 
τριβον,  άτε  πο?Λην  ίβτορίαν  εχονβαν,  νομεύϋι  και 
κννηγέταις,  γενναίοις  τε  και  απλοΐς  η&εύιν,  έπιμι- 
γννμενος.  και  δη  βαδίζων  ως  άφ'  Ηραίας  εις  Πΐ-  25 
ααν  παρά  τον  Άλφειον  μέχρι  μεν  τίνος  έπετνγχανον 
της  οδού,  μεταξύ  δε  εις  νλην  τινά  και  δνϋχωρίαν 
61 Κ  έμπεαών  καΐ  πλείονς  ατραπούς  έπΙ  βονκόλι  αττα  καί 
ποίμνας  φερονβας ,  ονδενΐ  ΰνναντών  ονδ\  δνναμε- 
νος  έρέϋ&αι,  διαμαρτάνω  τε  καΐ  έπλανώμην  μεΟημ-  30 
βρία  βτα&ερα.  ίδών  ονν  επΙ  νφηλω  τινι  δρνών  βν- 
Οτροφην  οίον  αλΰος ,  ωχόμην  ώς  άποφόμενος  έντεύ- 


12  ϋΙΟΝΙδ  ΟΕ  ΕΕαΝΟ 

Ο^εν  οδόν  Τίνα  η  οΐκίαν.  καταλαμβάνω  ονν  λί9•ονς 
τέ  τινας  είκτι  ΰνγκειμενονς  καΐ  δέρματα  υερείων  κρε- 
μάμενα και  ρόπαλα  καΐ  βακτηρίας,  νομέων  τινών 
άναΟ^ηματα ,  ως  έφαίνετο,  ολίγον  δε  απωτέρω  κα&η- 
5  μενην  γυναίκα  ίβχνράν  καΐ  μεγάλην,  τ'η  δε  ηλικία 
ηρεύβντέραν ,  τα  μεν  άλλα  αγροικον  βτολην  εχονΰαν, 
πλοκάμους  δε  τινας  πολιούς  κα^εΐτο.  ταύτην  ε'καΰτα 
άνηρώτων.  η  δε  πάνυ  πράως  καΐ  φιλοφρόνως  δω- 
ρίζουΟα  ττ]  φωνή  τον  τε  τόπον  εφραξεν  ώς  Ηράκλε- 
ιο ους  ίερος  εΐ'η,  και  περί  αύτης,  ότι  παΐδα  εχοι  ποι- 
μένα και  πολλάκις  αύτη  νέμοι  τα  πρόβατα '  εχειν  δε 
μαντικην  εκ  μητρός  0-εών  δεδομενην ,  χρη6&αι  δε 
αύττ]  τους  τε  νομέας  πάντας  τους  πληύίον  και  τους 
γεωργούς  ύπερ  καρπών  καΐ  βοβκημάτων  γενεΰεως 
15  και  ύωτηρίας.  Και  αύ  δε  έληλυ&ας ,  εφη ,  ούκ  άνευ 
%•είας  τύχης  εις  τόνδε  τον  τόπον  ού  γαρ  έάΰω  6ε 
άπελ&εΐν  μάτην,  μετά  τούτο  δε  προέλεγεν  ότι  ού 
πολύς  χρόνος  εΰοιτό  μοι  της  άλης  και  της  ταλαιπω- 
ρίας, ούτε  βοί,  είπεν,  ούτε  τοις  άλλοις  άνθ-ρώποις. 
20  ταύτα  δε  ελεγεν,  ούχ  ωϋπερ  οι  πολλοί  των  λεγομε-]^2Ά 
νων  ένΟ'έων  ανδρών  και  γυναικών ,  άβΟ'μαίνουΰα  και 
περιδινούΰα  την  κεφαλήν  και  πειρωμενη  δεινόν  έμ- 
βλέπειν,  άλλα  πάνυ  έγκρατώς  καΐ  βωφρόνως.  Συμ- 
βάλεις δε,  εφη,  Λοτ\  άνδρΐ  καρτερώ,  πλείβτης  άρ- 
25  χοντι  χώρας  και  άν&ρώπων '  τούτω  μηποτε  όκνηΰης 
ειπείν  τόνδε  τον  μύ^Όν ,  ει  καί  βου  καταφρονεΐν  τί- 
νες μέλλοιεν  ώς  άδολεΰχου  καΐ  πλάνητος,  οί  γαρ  αν- 
θρώπων λόγοι  καί  τα  πάντα  αοφίΰματα  ούδενός  άξια 
προς  την  παρά  τών  ϋ'εών  επίπνοιαν  καί  φημην.  οβοι 
30  γάρ  ποτέ  βοφοί  καί  άλη&εΐς  κατ'  άνϋ•ρώπους  λόγοι 
περί  θεών  τε  καί  του  βύμπαντος,  ούκ  άνευ  θείας 
βουλήΰεως  καί  τύχης  εν  ■ψυχή  ποτέ  ανθρώπων  εγε- 


ΟΕΑΤΙΟ   Ι.  13 

νοντο  δια  των  Λρώτων  μαντικών  τε  χαΐ  %•εί(ον  αν- 
δρών οίον  εν  Θράκϊ]  τινά  λ^γονβιν  Όρφεα  γενέο^αι 
Μονο-ης  νίόν,  άλλον  δε  ποιμένα  εν  ορει  τινί  της 
Βοιωτίας  αυτών  άχονΰαι  τών  Μονβών'  οβοι  δε  ανεν 
δαιμονίου  κατοχής  και  επιπνοίας  ?.όγους  τινάς  ως  5 
άλη&εις  παρ"  αυτών  έκόμιοαν  εις  τον  βίον,  άτοπους 

63η χαι  πονηρούς,  άκουε  δη  τούδε  τοϋ  μύ&ον  ύφόδρα 
εγρηγορώς  τε  και  τον  νουν  προοεχων  ^  όπως  διαμνη- 
μονεύοας  απαγγείλεις  προς  εκείνον,  φ  φημί  ΰε  βυμ- 
βαλεΐν.  εΰτι  δε  περί  τοϋδε  τοϋ  Ό-εοϋ,  παρ'  ω  νϋν  ι» 
εΰμεν.  ην  μεν  γάρ,  ώς  πάντες  λέγουβι,  ^ιος  υίος 
ίξ  ^Αλκμήνης,  βαβιλευς  δε  ου  μόνον  "Αργούς,  αλλά 
καϊ  της  Ελλάδος  άπάΰης.  τούτο  δε  οι  πολλοί  ονχ 
ΐβαβιν,  άλλ'  ότι  αυτός  άπεδημει  ύτρατευόμενος  καϊ 
φνλάττων  την  άρχην,  οι  δ'  ΕυρυΟ&εα  φαοι  βαβι-  15 
λεύειν  τότε.  ταύτα  μεν  ούν  λέγεται  μάτην  υπ""  αυτών, 
εκείνος  δε  ου  μόνον  της  Ελλάδος  ην  βαβιλεύς,  αλλ' 
άπ'  άνίβχοντος  ηλίου  μέχρι  δυομένου  πάβης  ηρχε  γης 
και  τών  άνΘ^ρώπων  απάντων,    παρ'  οϊς  ιερά  εοτιν 

ΜηΗρακλέους.     ην  δε  και  πεπαιδευμένος  απλώς,   ού  2ο 
πολυτρόπως  ουδέ  περιττώς  βοφίβμαΰι  καϊ  πανουρ- 

ίΖΜγημαΰιν  άν&ρώπων  κακοδαιμόνων.  λέγουβι  δε  και 
ταύτα  περί  Ηρακλέους,  ώς  γυμνός  γιει  μόνον  έχων 
λεοντην  καϊ  ρόπαλον.  τούτο  δε  ούτω  λ.έγουβιν,  ότι 
εκείνος  άντε  χρυύίον  ούτε  άργύριον  ούτε  έβ&ητα  25 
περί  πολλού  έποιειτο,  αλλά  ταύτα  πάντα  ένόμιξε  τον 
μηδενός  άί,ια,  π?.ην  οβον  δούναι  καί  χαρίύαβ&αι. 
πολλοίς  γούν  ού  μόνον  χρήματα  άπειρα  καί  γην  καί 
άγέλας  ίππων  καί  βοών,  αλλά  βασιλείας  καί  πόλεις 
όλας  έδωρηβατο.  έπίβτενε  γάρ  αυτού  πάντα  είναι  3ο 
καί  ούδεν  άλλότριον,  προβγενέΰϋ^αι  δε  τοις  δοϋ^εΐβι 
την  εύνοιαν  τών  λαβόντων.    ού  τοίνυν  ονδε  εκείνο 


14  ΒΙ0ΝΙ8  ΌΕ  ΕΕΟΝΟ 

<χληϋ•ες  φκβιν  οτι  δη  Λερί'ηεο  μόνος  ανεν  βτρατίάς. 
ον  γαρ  δυνατόν  τίόλεις  τε  έ^αιρεΐν  καΐ  τυράννους 
άνΰ-ρώτίους  χαταλύειν  καΐ  τιάβι  πανταχού  Λροβτάτ- 
τειν  χοαρίς  δυνάμεως,  οτι  δε  αυτουργός  ην  καΐ  τ'η 
5  ψυχ'η  πρόϋ-υμος  καΐ  το  αώμα  ικανός  καΐ  πάντων  μά- 
'λιΰτα  επόνει,  μόνον  αυτόν  εφαΰαν  βαδίζειν  καΐ  πράτ- 
τειν  άπαντα  οϋα  βούλοιτο.  καΐ  μην  ο  γε  πατήρ  αυ- 
τού πολλην  επιμελειαν  έποιεΐτο,  ορμάς  τε  άγαΟ^άς 
έπιπεμπων  καΐ  εις  ομιλίας  αν&ροάπων  άγαϋ•ών  άγων. 

10  έύημαινε  δ\  καΐ  δι  οιωνών  και  δι  έμπΰρων  και  δια 
πάύης  μαντικής  εκαατα.  επεί  δε  έώρα  βουλόμενον 
άρχειν  αυτόν ,  ου  των  ηδονών  ούδε  των  πλεονεί,ιών 
επιΰ'υμούντα ,  ών  ένεκεν  οι  πολλοί  τούτου  έρώβιν, 
άλλ'  ως  αν  δύνηται  πλεΐΰτα  και  πλείβτους  ευ  ποιεΐν, 

15  έπιβτάμενος  αυτού  γενναίαν  ούβαν  την  φύβιν,  ομως^'^>^ 
δε  ύπονοών  όβον  ην  έν  αύτώ  Ο^νητόν,  και  ότι  πολλά 
παραδείγματα  εν  άνϋ•ρώποις  πονηρά  εΐη  τρυφης  και 
άκολαβίας  και  πολλά  παρατρεπουΰιν  άκοντα  τον  πε- 
φυκότα  ορ^ώς  έ%ω  της  αυτού  φύβεως  τε  και  γνώμης, 

20  ταύτα  λογιζόμενος  Έρμην  επεμφε,  κελεΰοας  α  δει 
ποιεΐν.  6  δε  άφικόμενος  εις  Θήβας,  ^ν&α  νέος  ών 
ετρεφετο  Ηρακλής,  §φραξε  τε  ος  εί'η  και  παρ'  οτον 
πεμφΰ•είς,  καΐ  άγει  λαβών  αυτόν  άφραΰτον  και  άβα- 
τον  άνΟ•ρώποις  όδόν ,  εως  ηλΟ•εν  επί  τίνα  ύπεροχην ηΐΛ 

25  όρους  περιφανή  καΐ  βφόδρα  υφηλην,  τα  δε  εξω&εν 
δεινώς  άπότομον  κρημνοΐς  όρΟ-ίοις  καΐ  βα^-εία  φα- 
ράγγι, ποταμού  κύκλω  περιρρέοντος  πολύν  -φόφον 
τε  καϊ  ηχον  άναδιδόντος,  ως  τοις  κάτωΟ•εν  άνα- 
βλεπουβι  μίαν  ορά()0•αι  την  άνω  κορυφήν,  το  δε  αλη- 

30  ϋ-ες  ην  δίδυμος  εκ  μιας  ρίζης ,  καϊ  πολύ  γε  αλλήλων 
διειβτηκεΰαν.  έκαλεΐτο  δε  αυτών  η  μεν  βαΰίλειος 
άκρα,   ιερά  ^ιός  βαβιλεως,  η  δε  ετέρα  τυραννική. 


ΟΚΑΤΙΟ  Ι.  15 

Τνφώνος  ίπώννμος.     όνο  δε  είχον  ίξω&εν  εφόδους 
κκεις  κντάξ,  μίαν  έχατερα,  η  μεν  βαβίλειοζ  άΰφαβ,ή 
χαϊ  πλατειαν,   ώς  ακινδύνως  τε  χαΐ  αηταίβτως  δι 
αντης  είαιέναι  εφ'  άρματος  ελαννοντα,  εΐ  τω  δεδο- 
μενον  ειη  παρά  τον  μεγίατον  ϋ^εών'  η  δε  έτερα  ΰτε-  5 
νην  τε  χαϊ  βχολιαν  χαΐ  βίαιον,   ώς  τονς  αλείότονς 
πειρωμενονς  αντης  οζχεβ&αι  κατά  των  κρημνών  χαϊ 
τον  ρεύματος,  ατε  οϊμαι  χαρά  δίκην  Ιόντας.    φαίνε- 
ται μεν  ονν,   όπερ  εφην,  τοις  πολλοίς,   ατε  ορώβι 
αακρόθ-ίν,  αμφω  μία  τ  ε  χαϊ  εν  ταντώ  ύχεδόν,  νπερ-  ίο 
έχει  δε  η  βαΰί?.ειος  κορνφη  τοοοντον  ωβτ   εκείνη  μεν 
επάνω  των  νεφών  έβτιν ,  εν  αντω  τω  τε  χα^αρώ  καΐ 
αι^ρίω  άερι ,  η  δε  έτερα  πολν  κατωτέρω ,  περί  αντην 
μάλιατα  την  των  νεφών  ανΰτροφην ,   βκοτεινη  χα\ 
άχλνώδης.     άγων  ονν  εχεΐόε  6  Έρμης  επέδειξε  την  ΐ5 
φνΟιν  τον  χωρίον,    τον  δε  Ήρακ?,εονς ,  ατε  νέον  χαϊ 
φιλοτίμον,  προ^νμονμένον  &εάαα6&αι  τανδον,  Ον- 
κονν  επον,  φηβίν,  ίνα  καΐϋαφώς  αδτ]ς  την  διαφοράν 
ζίκτών  αλ?.ων ,  α  λανθάνει  τονς  ανόητους,   επεδείκνυεν 
ονν  αύτώ  πρώτον  επΙ  της  μείζονος  κορυφής  κα&η-  μ 
μενην  εν  0-ρόνω  ?Μμπρώ  γυναίκα  εύειδη  και  με- 
γάλην,  εαϋ-ητι  λευκτ]  κεκούμημενην ,  βκηπτρον  §χον- 
Οαν  ου  χρυΰοΰν  ούδε  άργνρονν,  άλλ'  ετέρας  φύβεως 
κα&αράς  καΐ  πολν  λαμπροτέρας ,  οποίαν  μάλιατα  την 
Ηραν  γράφονϋι '   το  δε  πρόβωπον  φαιδρόν  όμον  χαϊ  ά 
αεμνόν,  ως  τονς  μεν  άγα^ονς  άπαιηας  ^αρρείν  ορών- 
τας, κακόν  δε  μηδένα  δύναύ^αι  προΰιδεΐν,  μη  μάλ- 
λον η  τον  άό&ενη  την  οφιν  άναβλέφαι  προς  τον  τον 
ΐ5Μϊ?ΑίΌυ  κύχλον'   κα&εβτηκος  δε   και  ομοιον  αντης  το 
είδος  οράβ&αι  και  το  βλέμμα  ον  μετατρεπόμενον'  » 
πολλην  δ'  ενφηιμίαν  τ  ε  χαϊ  ηΰυχίαν  ά&όρυβον  κατ- 
έχειν  τον  τόπον '   είναι  δε  άπαντα  μεΰτά  καρπών  τε 


16  ΟΙ0ΝΙ8  ΒΕ   ΕΕΟΝΟ 

χαΐ  ζφων  εύΟ'ενονντων  κπο  ηαντοζ  γένους"  παρην 
δε  καΐ  χρναος  αντό&ι  ατΐλετος  βεβωρενμενος  καΐ  αρ- 
γνροζ  καΐ  χαλκός  και  ύίδηρος.  ον  μην  εκείνη  γε  ου- 
δέν τω  χρυβώ  προύεΐχεν  ούδε  ετέρττετο,  άλλα  μάλ- 

ί>  λον  τοις  καρποΐς  τε  καΐ  ξωοις.  ίδών  ούν  αυτήν  ο 
Ηρακλής  'ηδεβ^η  τε  καΐ  ηρυΟ-ρίαϋε,  τιμών  καΐ  6ε- 
βόμενος,  ώς  αν  άγα&ος  παις  μητέρα  γενναύαν.  καν 
ηρετο  τίς  εβτι  %εών  τον  Έρμην '  6  δε  είπεν^  Αντη  βοί 
μακάρια  δαίμων  Βαβιλεία^   ^ίος  βαβιλέως  ^κγονος. 

ιί  ό  άε  Ηρακλής  εχάρη  και  έ%•άρρη6ε  Λρος  αυτήν,  και 
αύ&ις  εΛηρετο  τάς  βύν  αυττ]  γυναίκας ^  Τίνες  είβίν; 
ζψη'   ως  εύβχημονες  καΐ  μεγαλοτίρετιεις  και  άρρενω-ο'α 
ηοί.    Ηδε  μεν ,  εφη ,  βοι  η  προΰορώΰα  γοργόν  τε  και 
πραον,  εκ  δεξιών  κα&ημένη,  ^ίκη,  πλείύτω  δη  και 

15  ^ανερωτάτω  λάμΛουβα  κάλλει.  παρά  δε  αυτήν  Ευ- 
νομία ,  ηάνυ  ομοία  και  μικρόν  διαφέρουβα  το  είδος. 
εκ  δε  τοϋ  επΙ  ϋ•άτερα  μέρους  γυνή  βφόδρα  ωραία  και 
άβρώς  εβταλμένη  καΐ  μειδιώβα  άλύπως'  Είρηνην  κα- 
λοϋΰιν  αυτήν  6  δ'  εγγύς  ούτος  εβτηκώς  της  Βααι- 

20  λείας  παρ'  αυτό  το  ΰκηπτρον  εμττροβ&εν  ίβχυρος 
άνήρ,  πολιός  και  μεγαλόφρων,  ούτος  δε  καλείται 
Νόμος'  6  δε  αύτος  και  λόγος  ορ^ος  κέκληται,  ΰύμ- 
βοΰλος  και  πάρεδρος,  ού  χωρίς  ούδεν  έκείναις  πρά^,αι 
%'έμις  ούδε  διανοηϋ•ήναι.    ταΰτα  μεν  ούν  άκοΰων  και 

25  ορών  έτέρπετο  καΐ  προβεΐχε  τον  νουν ,  ώς  ονίεπτοτε 
αυτών  επιληΰόμενος.  εντεύθεν  δη  έπει  κατιόντες 
έγένοντο  κατά  την  τυραννικήν  ειΌοδον,  Ζΐεϋρο^  εφί^ί 
^έαβαι  καΐ  την  ετέραν,  ης  έρώβιν  οί  πολλοί  και 
περί  ης   πολλά    και    παντοδαπά    πράγματα    ίχουΰι, 

30  φονεύοντες  οί  ταλαίπωροι,  παίδες  τε  γονεύΰι  πολ- 
λάκις έπιβουλεύοντες  και  γονείς  παιβι  καΐ  αδελφοί 
άδελφοΐς,  το  μέγιύτον  κακόν  επιποΟ^ούντες  καΐ  μα~ 


ΟΒΑΤΙΟ   Ι.  17 

καρίζοντες,  ε^ονύίαν  μετ'   άνοιας,     χαΐ  δη  πρώτον 
μεν  αντω  τα  ηερί  την  εΐϋοδον  έδείχννεν ,  ώξ  μία  μεν 
[-φχίνετο  τιρόδηλος,  καΐ   αυτή  ΰχεδον  οποίαν  πρό- 
τερον  ε'ιπον^  έπιϋφαληζ  χαΐ  παρ'  αντον  φερονβα  τον 
κρημνόν,  πολλαΐ  δε   άδηλοι  καΐ  αφανείς  διαδνβεις,  5 
καΐ  χνκλω  πάς  υπόνομος  ο  τόπος  χαΐ  διατετμημενος 
ύπ'  αυτόν  οΐμαι  τον  ϋ-ρόνον,  αϊ  δε  πάροδοι  καΐ  ατρα- 
ποί πάβαι  πεφυρμέναι    αΐματι  καΐ  μεβταΐ  νεκρών. 
δια  δε  τούτων  ουδεμιάς  ηγεν  αυτόν,   άλλ'  Ιξωθίν 
κα&αρωτεραν ,  ατε  οίμαι  &εατην  εβόμενον.     επεί  δε  ίο 
είβηλ^ον,  καταλαμβάνουοι  την  Τυραννίδα  κα&ημέ- 
νην  ύφηλην  ε^επίτηδες ,   προϋποιουμενην  χαΐ   άφο-    ' 
μοιοϋβαν  αυτήν  ττ}  Βαΰιλεία,  πολύ  δε,  ώς  ενόμιζεν, 
νψηλοτερω  καΐ  κρείττονι  τω  θρο'ι/ω,  μυρίας  άλλας 
χινάς  ίχονχι  γλυφάς,  χαΐ  δια&έαει  χρυΰοϋ  χαΐ  έλέ-  ΐ5 
φαντος  χαΐ  ήλεκτρου  χαΐ   εβένου  και  παντοδαπών 
χρωμάτων  πεποιχιλμένφ.  την  δε  βάβιν  ουκ  ην  άοψα- 
λης  ο  θρόνος  ούδε  ηδραβ μένος,  άλλα  κινούμενος  τε 
Γοκκαΐ  οκλάξων.    ην  δε  ούδ^  άλλο  ούδεν  εν  κόβμω  δια- 
κείμενον,  άλλα  προς  δό^αν  άπαντα  καΐ  άλαζονείαν  20 
χαΐ  τρνφην,  πολλά  μεν  βκηπτρα,  πολλαΐ  δε  τιάραι 
χαΐ  διαδήματα  έπί  της  κεφαλής,     καΐ  δη  μιμούμενη 
το  εκείνης  ηϋ^οςάντί  μεν  του  προϋφιλοϋς  μειδιάματος 
ταπεινόν  έβεβηρει  καΐ  νπουλον ,  άντΙ  δε  τοϋ  ΰεμνοϋ 
β?.έμματος  ακυ&ρωπόν  ύφεωράτο  και  άγριον.    ίνα  δε  25 
φαίνοιτο  μεγαί.όφρων ,  ου  προύεβ}.επε  τους  προύιόν- 
τας,  αλλ   υπερεώρα  και  ητίμαξεν.    εκ  δε  τούτου  πά- 
6ιν  απηχ&άνετο ,  πάντας  δε  νπενόει.    καθήμενη  δε 
ατρεμίζειν  ουκ  έδύνατο,    &αμινά   δ^  κύκλω  περιε- 
βλεπε  και  άνεπηδα  πολλάκις  έκ  τοϋ  θρόνου,    το  δε  3ο 
χρυβίον  αΐβχιβτα  έφύλαττεν  έν  τοις  κόλποις,  πάλιν 
δΐ  ερρίπτει  φοβη^εΐβα  ά^ρόον,  ειτ'  εύ^ς  ηρπαξεν 
ϋΐο.  Ι.  2 


18  1)10X18  ΌΕ  ΕΕαΧΟ 

ο,τι  ^χοί  τις  των  τίαριόντων  ζαΐ  το  βραχύτατον.    η  δε 
έο^ηζ  παντοδαπη,  τοντο  μεν  άλονργίδων ,  τοϋτο  δε 
φοινίκων,  τούτο  δε  κροκωτών'  ηβαν  'δε  καϊ  λενκοίπι 
τίνες  φαινόμενοι  των  πέΐΐλων'  πολλά  δε  καϊ  κατερ- 

5  ρηκτο  της  βτολης.  χρώματα  δε  ηαντοδαπα  ηφίει,,  φο- 
βούμενη καϊ  αγωνιώβα  καϊ  άπιΰτονΰα  και  οργιζο- 
μενη,  καϊ  ποτέ  μεν  νπο  λνπης  ταπεινή,  ποτέ  δε 
νφ'  ηδονής  μετέωρος  εωράτο,  καΐ  ννν  μεν  έγέλα  τω 
προύώπω  πάνυ  άβελγώς,  πάλιν  δε  ενϋ•νς  έ&ρήνει.-η 

10  ην  δε  καϊ  όμιλος  περί  αυτήν  γυναικών  ούδεν  έκείναις 
ομοίων,    ας  εφην  είναι  περί  την  Βαβιλείαν ,   αλλ' 
'Ωιμότης  καΙ"Τβρις  και  Ανομία  και  Στάοις,  αί  παβαι    , 
διέφ&ειρον  αυτήν  καϊ  κάκιΰτα  άπώλλυον.     άντΧ  δ\ 
Φιλίας  Κολακεία  παρην,  δουλοπρεπης  και  άνελεύϋ'ε- 

15  ρος,  ουδεμιάς  ήττον  έπιβουλεύουβα  εκείνων,  άλλα 
μάλιΰτα  δη  πάντων  άπολέβαι  ξητοϋβα.  ως  δε  και 
ταϋτα  ίκανώς  ετε&έατο ,  πυν&άνεται  αυτοϋ  6  Έρμης 
ποτέρα  αυτόν  αρέβειε  των  γυναικών.  Αλλά  την  μεν 
ετέραν,  εφη,    -Ο-αυμάξω  καϊ  αγαπώ,   και  δοκεΐ  μθ6 

20  θ•εό?  άλη&ώς  είναι,  ξηλου  καΐ  μακαριβμοϋ  ά^ία,  ταύ- 
την  δε  την  υβτέραν  έχ^ίΰτην  εγωγε  ηγούμαι  καϊ  μια- 
ρωτάτην,  ώΰτε  ηδιβτα  αν  αύτην  ώΰαιμι  κατά  τούτου 
τοϋ  ΰκοπέλου  καϊ  άφανίΰαιμι,  ταύτ'  ουν  επηνεβεν  6 
Έρμης  καϊ  τω  ^ιΐ  έφραϋε.    κάκεΐνος  επέτρεψεν  αύ- 

25  τω  βαΰιλεύειν  τού  βύμπαντος  άνΟ•ρώπων  γένους ,  ώς 
οντι  ίκανώ.  τοιγαρούν  οπού  μεν  ί'δοι  τυραννίδα  καϊ 
τύραννον ,  εκόλαξε.καϊ  άνηρει,  παρά  τεΈλληβι  καϊ 
βαρβάροις'  οπού  δε  βαΰιλείαν  καϊ  βαβιλέα,  έτίμα 
καϊ  έφύλαττε.    καϊ  διά  τούτο  της  γης  καϊ  τών  άν- 

30  %•ρώπων  ΰωτηρα  *  είναι,  ούχ  οτι  τά  ϋ'ηρία  αύτοΐς 
άπημυνε'  πόΰον  γάρ  άν  τι  καϊ  βλάψειε  λέων  η  ΰύς 
άγριος;  άλλ'  οτι  τους  ανήμερους  καϊ  πονηρούς  αν- 


ΟΚΑΤΙΟ  II.  19 


ηκΟ^ρωτΐονς  εκό?Μξε  κία  των  υπερήφανων  τυράννων 
κατέλυε  καΐ  άφν^ρεΐτο  την  εξουβίαν.  καΐ  νύν  ετι  τούτο 
δρα,  χαΐ  βοη&ός  εβτυ  χαΐ  φυλαξ  βοι  τηξ  άρχης,  εως 
αν  τυγχάντιξ  βασιλεύων. 


18Μ  ΠΕΡΙ   ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ     Β. 

Αέγεταί  ποτέ  Άλεξανδρον   τω    πατρί   Φιλίππω  5 
μείράκων  οντά  διαλεχ^ηναι  περί  Ομηρου  μάλα  αν- 
δρείως και  μεγαλοφρόνως'  οί  δε  αυτοί  λογοί  ουτοί 
ύχεδόν  τι  και  περί  βαΰιλείας  ηΰαν.  ετύγχανε  μεν  γαρ 
6  Αλέξανδρος  βτρατευόμενος  ηδη  μετά  τού  πατρός, 
καίτοι  τού  Φιλίππου  κωλύοντος'  ο  δε  ουχ  οίος  τ  ην  ίο 
κατεχειν  αυτόν,    ωΰπερ  οί  γενναίοι  βκύλακες  ουχ 
υπομένουβιν  άπολείπεβ^αι  των  έπι  ^ηραν  εξιόντων, 
78  β  άλλα  βυνέπονται  πολλάκις  άπορρηξαντες  τα  δεαμά. 
ενίοτε  μεν  ούν  ταράττουβιν  εν  τω  έργω  δια  την  νεό- 
τητα καΧ  την  έπι^υμίαν  (ρ^εγγόμενοι  και  προ  τού  και-  ΐ5 
ρού  το  ^ηρίον  άνιατάντες '  ενίοτε  γε  μην  ειλον  αύτοΙ 
προπηδήααντες.    τοιαύτα  εκείνος  επαΰχε  το  πρώτον, 
ώατε  και  της  εν  Χαιρώνεια  μάχης  τ  ε  και  νίκης  φαβίν     . 
αύτον  αίτιον  γενεόϋ-αι,  τού  πατρός  όκνούντος  τον 
κίνδυνον.  τότε  δ'  ούν  από  βτρατείας  ηκοντες  εν  ^ίω  20 
της  Πιερίας  ε^υον  ταΐς  Μούΰαις,  και  τον  αγώνα  τών 
^Ολυμπίων  ετίΟ-εύαν,   ον   φαβιν  άρχαΐον  είναι  παρ 
αύτοΐς.    ηρετο  ούν  αυτόν  ο  Φίλιππος  εν  τη  βυνου- 
βία,  /ύιά  τι  ποτέ,  ω  παΐ,  βψόδρα  ούτως  έκπέπλη^,αι 
τόν  "Ομηρον  ώβτε  διατρίβεις  περί  μόνον  τών  ποιη-  25 
τών.    εχρην  μέντοι  μηδέ  τών  άλλων  αμελώς  εχειν. 

2* 


20  ϋΙΟΝΙδ   ΌΕ  ΚΕαΝΟ 

/  0οφο1  γαρ  ον  άνδρες,  καΐ  6  Άλε^ανδροξ  εφί],  Ότι 
δοκει  μοί,  ώ  ηάτερ,  ου  πάΰα  ηοίτιβις  βαβιλεΐ  πρεπειν, 
ώΰπερ  ονδε  βτολη.  τα  μεν  ονν  άλλα  τΐοιηματα  εγω-^^^ 
γε  ηγούμαι  τα  μεν  ΰνμποτικα  αυτών,  τα  δε  ερωτικά, 
5  τά  δε  εγκώμια  ά&λητών  τ  ε  καΐ  ίππων  νικώντων,  τα 
δ'  επί  τοις  τε&νεώΰι  ϋ•ρήνους ,  τά  δε  γελωτος  ένεκεν 
η  λοιδορίας  πεποιημενα,  ωβπερ  τά  των  κωμωδοδιδα- 
ύκάλων  και  τά  του  Παρίου  ποιητοϋ'  ί'βως  δε  τίνα 
αυτών  και  δημοτικά  λέγοιτ   άν,  ύνμβουλεύοντα  καιΐ9Μ 

10  παραινοΰντα  τοις  πολλοίς  καΐ  ίδιώταις,  κα^άπερ  οί~ 
μαι  τά  Φωκυλίδου  και  Θεόγνιδος'  άφ'  ώντί  αν  ώφε- 
λη&ηναι  δΰναιτο  άνηρ  ημΐν  όμοιος, 

πάντων  μεν  κρατεειν  ε&ελων,  πάντεββι  ί'  άνάύ- 
0£ΐν ; 

15  την  δε  γε  Ομηρου  ποίηβιν  μόνην  ορώ  τω  'όντι  γεν- 
ναίαν  καϊ  μεγαλοπρεπή  καΐ  βαΟιλικην ,  η  πρέπει  τον 
νουν  προβέχειν  άνδρα  μάλιβτα  μεν  άρ^ειν  μέλλοντα 
τών  οπού  ποτϊ  ανθρώπων ,  ει  δε  μη ,  τών  πλείβτων 
καϊ  φανερωτάτων ,  άτεχνώς  γε  έβόμενον  κατ   εκείνον 

20  ποιμένα  λαών.  η  πώς  ουκ  άτοπον  ΐππω  μεν  μη  ε&ε- 
λειν  η  τω  άρίβτω  χρηβ&αι  τον  βαβιλέα,  τών  δε  ποιη- 
τών καϊ  τοις  ηττοβιν  εντυγχάνειν,  ώΰπερ  βχολην 
άγοντα;  ευ  ΐΰ%Ί,  εφη,  ώ  πάτερ,  εγώ  ου  μόνον  ποιη- 
την  έτερον ,    άλλ'   ουδέ  μέτρον   άλλο  η  το  Όμηρου 

2^  ηρώον   άκούων  ανέχομαι,     πάνυ  ούν  6    Φίλιππος ι^ΐί 
αυτόν  ηγάβ%•η  της  μεγαλοφροβύνης ,   οτι  δήλος  ην 
ούδεν  φαύλον  ούδε  ταπεινον  έπινοών,  άλλα  τοις  τε 
ηρωβί  καϊ  τοις  ημι%•έοις  παραβαλλόμενος.    όμως  δ^ 
κινεΐν  αυτόν  βουλόμενος ,   Τον  δε  Ήύίοδον ,  ώ  ^Αλέ- 

30  ί,ανδρε ,  ολίγου  ά^ιον  κρίνεις ,  εφη ,  ποιητήν ;  Ουκ 
εγωγε,  εΐπεν,  άλλα  του  παντός,  ου  μεντοι  βαοιλεϋ- 
6ιν  ούδ\  ΰτρατηγοΐς  ΐβως.      Άλλα  τίβι  μην;  καϊ  ο 


ΟΒΑΤΙΟ  II.  21 

Αλέξανδρος  γελάΰας,    Τοις  ποιμέβιν,  ίφη,  χαΐ  τοις 
τεχτοΰί  χαΐ  τοις  γεωργοΐς.     τονς  μεν  γαρ  ποιμένας 
φηοΐ  φιλειβϋ-αι  νπο  των  Μονύών,  τοις  δε  τέκτούι 
μάλα  εμπείρως  παραινεί  πηλίκον  χρη  τον  α^ονα  τε- 
μειν,  χαΐ  τοις  γεωργοΐς,  οτίηνίκα  αρί.α6ϋ•αι,  πί&ου.  δ 
Τίονν;  ονχϊ  ταντα  χρηβιμα,  εφη^  τοις  άν&ρώποις, 
ο  Φίλιππος ;  Ονχ  ημΐν  γε ,  είπεν,  ω  πάτερ,  ονδε  Μα-    , 
κεδόΰι  τοις  ννν ,  αλλά  τοις  πρότερον,  ηνίκα  νέμοντες 
καΐ  γεωργονντες'ίλλνριοΐς  εδονλενον  και  Τριβαλλοΐς. 
Ονδε  τα  περί  τον  ΰπόρον,  εφη,  και  τον  άμητόν,  6  Φι-  ίο 
λιππος,  άρεβκει  οοι  τον  Ήΰιόδον  μεγαλοπρεπώς  όν- 
τως είρημενα; 

Πλψάδων  ^Ατλαγενεων  έπιτελλομενάων 
άρχεύϋ''  άμητον,  άρότοιο  δε  δνβομενάων. 
«κ ΤΖολυ  γε  μάλλον,  είπεν  ο  Αλέξανδρος,  τα  παρ"  Ομή-  ΐ5 
ρω  γεωργικά.    Και  που  περί  γεωργίας  εΙ^ρηκεν  "Ομη- 
ρος; ηρετο  6  Φίλιππος,  η  τα  εν  τ^  άβπίδι  μιμηματα 
λέγεις  των  άρονντων  καΐ  0•εριζόντων  καΐ  τρνγών- 
των•,"Ηκι6τά  γε,  είπεν  6  Ά?.έξανδρος,  άλλα  εκείνα 
πολν  μάλλον '  η 

οι  δ'  ωβτ'  άμητηρες  ενάντιοι  άλληλοιΰιν 
ογμον  έλαννωΰιν  άνδρος  μάκαρος  κατ    άρονραν 
πυρών  η  κριϋ^ών '  τα  δε  δράγματα  ταρφεα  πίπτει ' 
ως  Τρώες  και  Αχαιοί  επ  ά?.λη?.οι6ι  ϋ-ορόντες 
δχιονν,  ονδ'  έτεροι  μνώοντ  ολυοΐο  φόβοιο.  25 

Ταϋτα  μεντοι  ποιών"θμηρος  ηττάτο  νπο  Ήύιόδον,  ο 
Φίλιππος  είπεν '  η  ονκ  άκήκοας  το  επίγραμμα  το  εν 
Έλικώνι  επΙ  τον  τρίποδος ' 

Ήαίοδος  Μονβαις^ Ελικών ίβ ι  τόνδ^  άνεθ-ηκεν 
νμνω  νικηΰας  εν  Χαλκίδι  ϋ•εΐον"θμηρον ;  30 

Και  μάλα  δικαίως,  είπεν  6  Αλέξανδρος,  ηττάτο'  ον 
γαρ  εν  βαβιλενϋιν  ηγωνίξετο ,  άλλ'  εν  γεωργοΐς  και 


22  ΒΙ0ΝΙ8  ΟΕ  ΕΕαΝΟ 

ίδιωταις,  μάλλον  δε  εν  άν&ρωτΐοις  φιληδόνοις  καν 
μαλακοΐς.  τοιγαρονν  ημννατο  τονς  Εύβοέας  δια  της 
ποιη6εωζ"θμηρος.  Πώς;  ηρετο  %'ανμάβας  6  Φίλιπ- 
Ίίος.  Οτι  μόνους  αυτούς  των  ^Ελλήνων  περιεκειρεν 
5  αί'βχιύτα,  κομάν  οπιΰ&εν  φηβκς,  ωΰηερ  οι  νΰν  τούςιτκ 
τίαΐδας  τους  άτίαλούς.  και  6  Φίλιππος  γελάοας  λέγει, 
Οίδας,  ώ  Αλέξανδρε ,  οτι  δει  μη  λυπεΐν  τους  άγα- 
ϋ•ούς  ποιητάς  μηδέ  τους  ^βινου^  ύυγγραφεας,  «521  μ 
κυρίους  οντάς  ο,τι  βούλονται  περί  ημών  λέγειν.     Ου 

10  πάντως,  είπε,  κυρίους,  τω  γοϋν Στηβιχόρω  ψευβαμε- 
νω  κατά  της  Ελένης  ου  ΰυνήνεγκεν.  6  μεντοι  Ηϋίο- 
δος,  ώ  πάτερ,  δοκεΐ  μοι  ούδε  αύτος  άγνοεΐν  την  εαυ- 
τού δΰναμιν  ούον  ελδίπετο^Ομηρου.  Πώς  λέγεις -"Οτι 
εκείνου  περί  των  ηρώων  ποιήΰαντος  αύτος  έποίηΰε 

15  Γυναικών  κατάλογον ,  και  τω  ^όντι  την  γυναικωνΐτιν 
νμνηβε,  παραχωρήΰας  Ομήρω  τους  άνδρας  έπαινέ- 
ΰαι.     εκ  τούτου  δη  ηρετο  6  Φίλιππος,  ^Αλλά  βΰ,  ώ 

[  Αλέξανδρε,  πότερον  ε'λοιο  αν  ^Αγαμέμνων  η  Άχιλλεύς 
η  ι  εκείνων  τις  γεγονέναι  τών  ηρώων  η  "Ομηρος ;  Ου 

20  μέντοι,  η  δ^  ος  6  Αλέξανδρος ,  αλλά  ύπερβάλλειν 
πολύ  τον  Αχιλλέα  και  τους  άλλους,  ούτε  γάρ  ύε  χεί- 
ρονα  νομίζω  τοΰ  Πηλέως  ούτε  της  Φ&ίας  άο%•ενεύτέ- 
ραν  την  Μακεδονίαν  ούτε  τον  Όλυμπον  άδοί,ότε- 
ρον    ορός  τοΰ   Πηλίου  φαίην  αν '    άλλα  μην  ούδε 

25  παιδείας  φαυλοτέρας  έπιτετύχηκα  νπ'  Άριΰτοτέλους  78Β 
η  εκείνος  ύπο  Φοίνικος  τού  Άμύντορος,  φυγάδος  αν- 
δρός και  διαφόρου   τω   πατρί.     προς  δε  αύ  τούτοις 
6  μεν  Άχιλλεύς  ύπηκουεν  ετέροις,  και  πέμπεται  μετά 
μικράς    δυνάμεως  κυρίως  άλλω  ΰυβτρατευβόμενος' 

30  έγώ  δε  ουκ  άν  ποτέ  ύπο  άνϋ•ρώπων  ούδενος  βαβιλευ- 
0•είην.    καϊ  ο  Φίλιππος  μικρού  παροξυνΟ-είς ,   Αλλ 
ούχ  υπ     εμού   γε  βαβιλεύει,    ώ   Αλέξανδρε;    Ουχ 


Ι 


οκΔτιο  II.  23 

ίγωγε,  εΐπεν'  ου  γαρ  ως  βαΰίλεως,  ά?.λ'  ως  ΐίατρος 
άκονω  ΰον.  Σν  δηπον  καΙ  ϋ-εάς  φηΰεις  μητρός  γεγο- 
νέναι  βεαντόν,  ωοπερ  οΆχίλλεΰς;  είπεν  6  Φίλιππος,, 
η  Ολυμπιάδα  ΰνμβαλεΐν  αξιοΓ?  Θέτιδι ;  και  6  Άλέζ,αν- 
δρος  ^<3νχϊ]  μειδιάΰας,  ΈμοΙ  μεν,  είπεν,  ώ  πάτερ,  5 
ανδρειότερα  δοκεΐ  παβών  των  Νηρηίδων,  ενταν&α  6 
Φίλιππος  γελάΰας,  Ουκ  ανδρειότερα  μόνον,  εφη,  ώ 
παΐ,  άλλα  και  πολεμικωτέρα.  εμοι  γονν  ου  παύεται 
πολεμονΰα.  ταύτα  μεν  ονν  επΙ  τοΰοντον  άμα  όπονδη 
επαι^άτην.  πάλιν  δε  ηρετο  αντον  6  Φίλιππος,  '^λλά  ίο 
ί2^ΐτ6ν"θμηρον  ούτω  ΰφόδρα,  ώΆλέ^,ανδρε,  ϋ-αυμάζων, 

79  κ  πώς  νπερορας  αντον  την  ύοφίαν ;  "Οτι ,  εφη ,  και  τον 

Όλνμπίαύι  κηρνκος  ηδιβτ'  αν  άκονοιμι   φϋ-εγγομέ- 
νον  μέγα  καΐ  βαφές ,  ον  μέντοι  κηρνττειν  εβονλόμην 
αντος  έτέρονς  νικώντας,   άλλα  πολν  μάλλον  κηρύτ-  ΐ5 
τεβ&αι.    ταύτα  δε  λέγων  έποίει  φανερον  οτι  τον  μεν 
"Ομηρον  ενόμιξε  δαιμόνιον  καΐ  &εΐον  τω  οντι  κήρυκα 
της  αρετής,  αντον  δε  και  τονς  άνδρας  εκείνους  α&λη- 
τάς  τε  και  άγωνιβτάς  τών  καλών  έργων  ηγεΐτο.    Ου- 
δέν μεν  ονν  άτοπον,  είπεν,  ώ  πάτερ,  εΐ  καΐ  ποιητής  20 
άγαδ^ος  εί'ην  παρεχονΰης  της  φύβεως'   επεί  τοι  και 
ρητορικής  δέοι  αν  τω  βαΰιλει.    βν  γονν  άντιγράφειν 
πολλάκις  αναγκάζει  και  άντι λέγειν  Αημοβΰ^ένει,  μάλα   « 
δεινώ  ρήτορι  και  γόητι,  και  τοις  άλλοις  τοΐςΆΟ-ήνηύί 
πολιτενομένοις.    Και  εβονλόμην  γε,  είπεν  ο  Φίλιπ-  25 
πος  παίζων,   παραχωρήΰαι  Ά&ηναίοις  Άμφιπόλεως 
άντι  της  Αημοΰ&ένονς  δεινότητος.    άλλα  πώς  "Ομη- 
ρον οίει  διανοεΐύ&αι  περί  ρητορικής;  Αοκεΐμοι,  εφη, 
το   πράγμα  ΰ^ανμάζειν ,   ω   πάτερ,    ον  γαρ  αν  ποτέ 
ΆχιλλεΙ    διδάβκαλον   λόγων  έπήγετο  τον    Φοίνικα.  30 
φηβΐ  γονν  πεμφ&ήναι  αντον  νπο  τον  πατρός 

80  κ      μύ%•ων  τ  ε  ^ητηρ'  ίμεναι  πρηχτήρά  τε  έργων. 


24  ϋΙΟΝΙδ  ΒΕ  ΕΕΟΝΟ 

των  τε  άλλων  τους  άρίΰτονς  χαΐ  βαβιλιχωτάτονς 
έτίοίηβεν  εβπονδακότας  ονχ  ήττον  περί  την  τοιαντην 
δνναμιν,  τόν  τε  ^ι,ομηδην  καΐ  Όδνοοέα  καΐ  ΝεΟτορα, 
ττοΰτον  μεν  υπερβάλλοντα  τι]  βννέβει  τε  καΐ  ττ]  πει- 

5  ξ^οΐ.     φηβΐ  γονν  εν  άρχγΙ  της  ποιηβεως, 

τον  καΐ  άπο  γλώββης  μέλιτος  γλνκίων  ρεεν  ανδη ' 
ωΰτε  καΐ  τον  Αγαμέμνονα  ενχεβ&αί  δέκα  γέροντας 
αύτω  τοίοντονς  είναι  μάλλον  βνμβονλονς  η  νεα- 
νίσκους οϊος  ο  τ  Αίας  καΐ  ^Αχιλλενς ,  ως  ^άττον  άν 

10  αλοΰοης  της  Τροίας,    καΐ  μην  το  μεγε&ος  της  περί 
τους  λόγους  χρείας  εδηλωΰεν  εν  ετέρω.   των  γαρ  Ελ- 
λήνων δίά  το  μήκος  τον  πολέμου  καΐ  την  χαλεπότητα 
της  πολιορκίας ,  ετι  δε  οΐμαι  δια  την  έπιλαβονβαν  νό-η^ι 
βον  καΐ  την  ΰτάΰιν  των  βαβιλέων  τον  τ  ε  Άγαμέμνο- 

15  νος  καϊ  Άχιλλέως  ^  άπειρηκότων  ηδη  προς  την  βτρα- 
χείαν ,  προς  δε  αν  τούτοις  δημαγωγού  τίνος  έπανα- 
ΰτάντος  αντοΐς  και  ταρά^αντος  την  εκκληβίαν ,  το 
πλη&ος  ωρμηβεν  έπΙ  τας  ναύς,  καϊ  παραχρήμα  έμ- 
βάντες  έβούλοντο  φεύγειν,  ου^ενό^  δνναμένον  κα- 

20  ταβχεΐν^  ονδε  τού  ^Αγαμέμνονος  έχοντος  ο  τι  χρηύηται 
τοις  παρούβι  πράγμαΰιν.  ονκούν  ενταύϋ-α  μόνος  αν- 
τονς  έδννή^η  μετακαλέβαι  και  μεταβαλειν  Όδνύ- 
βεύς,  καϊ  τέλος  έπειβε  δημηγορών  μετά  τον  Νέΰτο- 
ρος  μένειν.    ωβτε  τούτο  μεν  το  ^ργον  φανερώς  των 

25  ρητόρων  έγένετο.  πολλά  δ'  άν  τις  έπιδεί^ειε  καϊ 
έτερα,  φαίνεται  ά'  ον  μόνον  Ομηρος  ^  άλλα  καϊ 
Ήΰίοδος  οντω  φρονών,  ως  φιλοβοψίας  τε  αμα  και 
ρητορικής  της  άληΰ^ονς  τω  βαοιλεΐ  προοήκον,  εν  οις 
φηΰι  3Τ#!ρι  Καλλιόπης, 

30       η  γάρ  και  βαβιλεύύιν  άμ'  αίδοίοιβιν  οπηδεί,  »ι  κ 

οντινα  τιμηβωβι  Αιος  κούραι  μεγάλοιο 
γεινόμενόν  τ   εΰίδωΰι  διοτρεφέων  βαβιληων. 


ΟΚΑΤΙΟ   Π.  25 

^πη  μενονν  ποιεΐν ,  ω  πάτερ,  η  λόγους  πεζούς  ανγ- 
γράφειν,  οποίας  ύν  τάς  οάς  έπιύτολάς ,  αφ'  ών  ϋφό- 
δρα  βέ  φαΰιν  ενδοχιμείν,  ου  πάντως  άναγχαΐον  τοις  , 
βαβιλενβιν,  ει  μη  γε  νέοιςουβιν  ετι  και  βχολην  αγου- 
ύιν,   ωβπερ  καΐ  6ε  λέγουβιν  εν  Θηβαις  διαπονηβαι  δ 
τα  περί  τους  λόγους '  ούδ'  αύ  φιλοβοψίας  άπτεβ%•αί 
προς  το  άχριβεΰτατον,  απλάύτως  δε  και  απλώς  έν- 
δέιχνΰμενον  αυτοΐς  τοις  εργοις  φιλάν&ρωπον  ή&ος 
χαΐ  πράον  χαΐ  δίκαιον^  ετι  δε  υψηλον  χαΐ  άνδρεΐον, 
και  μάλιύτα  δη  χαΐρον  ευεργεβίαις,  όπερ  εΰτίν  ^γγυ-  ίο 
τάτω  της  των  0•εών  φυΰεως'  των  γε  μην  λόγων  ηδέως 
άχοΰοντα  των  εκ  φιλούοφίας,   οπόταν  καιρός,  ατε 

24  Μ  ουκ  εναντίων  φαινομένων ,  αλλά  ΰυμφώνων  τοις  αυ- 
τού τρόποις.  τερπεύ&αι  δε  ποιηθεί  και  προβέχειν  τον 
νουν  ούχ  άπάβη,  ττ}  δε  καλλίΰττ]  και  μεγαλοπρεηεβτά-  ΐδ 
ττι ,  βυμβουλεύβαιμ  αν  τω  γενναίω  καΐ  βαΰιλικω  την 
ψυχην,  οΐαν  μόνην  ΙΟμεν  την'Ομηρου  και  τώνΉοιό- 
δου  τα  τοιαύτα,  χαΐ  εί'  τις  άλλο  τι  λέγει  χρηϋτόν. 
ούτε  γαρ  μουβικην ,  εφη ,  πάβαν  μαν&άνειν  ε&έλοιμ* 
αν ,  άλλα  κιθάρα  μόνον  η  λ,ύρα  χρηβ&αι  προς  ϋ-εών  20 
ύμνους  και  θεραπείας,  ετι  δε  οίμαι  των  άγα&ών 
ανδρών  τους  επαίνους"  ουδέ  γε  αδειν  τα  Σαπφούς 
η  Ανακρέοντος  ερωτικά  μέλη  πρέπον  αν  εϋη  τοις  βα- 
ύιλεύαιν ,  αλλ  ,  είπερ  άρα,  των  Στησιχόρου  μελών  η 
Πινδάρου ,   έάν  Τ]  τις  ανάγκη,     τυχόν  δε  χαΐ  προς  25 

ί>2Τ{  τούτο  ικανός  "Ομηρος.  Η  γάρ,  εΐπεν  6  Φίλιππος, 
προς  κι%•άραν  βυμφωνηΰαί  τινά  βοι  δοκεΐ  αν  τών 
Ομηρου ;  χαϊ  ο  ^Αλέ^,ανδρος  γοργόν  έμβλέφας  ωβχε^ 
λέων,  Εγω  μέν,  εΐπεν,  ω  πάτερ ,  οιμαι  πρέπειν  πολλά 
τών  Ομηρου  επών  προς  αάλπιγγα  αδεβ&αι,  μα  ^ί'  30 
ου  την  ανακαλούβαν ,  αλλά  την  έποτρύνουΰαν  χαΐ 
παραχελενομένην ,  ούχ  υπό  γυναικείου  χορού  λεγό- 


^ 


26  ϋΙΟΝΙδ   ϋΕ  ΕΕαΝΟ 

μένα  η  παρ&ενων,  άλλ'  ντίο  φάλαγγος  ενότίλον, 
τίολν  μάλλον  ί]  τά  Τυρταίου  παρά  τοις  Αάκωΰιν.  έν- 
ταϋΰ^α  έπ^νεβεν  ως  καλώς  αυτόν  είπόντα  ο  Φίλιηπος 
καΐ  ά^ίως  τοΰ  ηοιητον.   Ουκοϋν,  ή  δ'  ος,  καΐ  τοΰτο^ 

5  οΰπερ  νυν  εμνηϋ&ημεν ,  "Ομηρος  έταδείκνυΰι.  τον 
γοϋν  Αχιλλέα  πεηοίηκεν  υβτερίζοντα  έν  τω  βτρατο- 
πέδω  των  Αχαιών  ουκ  έκλυτα  ούδε  ερωτικά  μέλη 
αδοντα '  καίτοι,  φηΰί  γε  εράν  αυτόν  της  Βριΰηίδος ' 
αλλά  κί%•άρα  μεν  χρηΰΟ-αι,  μά  Αι   ουκ  ώνηύάμενον 

ΙΟ  ουδ^  οΐ'κο&εν  άγοντα  τίαρα  του  πατρός,  αλλά  εκ  τών 
λαφύρων  έ^ελόμενον,  οτε  είλε  τάς  Θήβας  και  τον  Ήε- 
τίωνα  άπέκτεινε  τον  του  Εκτορος  κηδεΰτην. 

τχι  ογε,  φηβί,  0•υμ6ν  ^τερπεν'  άειδε  δ'  άρα  κλέα 
ανδρών, 

15  £05  ουδέποτε  έκλαν^άνεΰ&αι  δέον  της  αρετής  ουδέ 
τών  εύκλεών  πράξεων,   ούτε  πίνοντα  ούτε  αδοντα, 
τον  γενναΐον  άνδρα  και  βαύιλικόν,  άλλ'  ά ει  διατ ε-2όΜ 
λεΐν  η  πράττοντα  αυτόν  μέγα  τι  και  %•αυμα6τ6ν  η  με- 
μνημένον  τών  ομοίων,     ταύτα  δε  έλεγε  προς  τον 

20  πατέρα,  έπιδεικνύμενος  την  αυτού  διάνοιαν.  καΐ  γάρ 
δη  ετύγχανε  τον  μεν'Ομηρον  αγαπών,  τον  Αχιλλέα 
δε  ου  μόνον  έ&αύμαξεν,  αλλά  καΐ  έξηλοτύπει  της^ζκ 
Όμηρου  ποιηβεως,   ωβπερ  οι  καλοί  παίδες  ξηλοτυ- 
πούΰι  τους  καλούς,  ενίοτε  κρειττόνων  έραβτών  τυγ- 

2δ  χάνοντας,  τον  δε  Αγαμέμνονα  ουκ  έμακάριζεν '  ήλ- 
πιζε γάρ  πολύ  πλειόνων  άρ^ειν  αυτός  η  όπ06ων  εκεί- 
νος, τών  δε  άλλων  ποιητών  ου  ΰφόδρα  έφρόντιξε. 
Στηΰιχόρου  δε  και  Πινδάρου  επεμνηΰϋ-η ,  του  μεν  ότι 
μιμητής  Όμηρου  γενέΰΟ^αι  δοκεΐ  και  την  άλωΰιν  ουκ 

30  άνα^ίως  έποίηβε  της  Τροίας ,  του  δε  Πινδάρου  διά  τε 
την   λαμπρότητα  της  φύΰεως  και  ότι  τον  πρόγονον 


ΟΚΑΤΙΟ   II.  27 

αντον  κκΐ  ομωννμον  επτ^νεβενΆλε^ανδρον,  τον  φι- 
λέλληνα έπικλη&εντα,  ποιηΰας  εις  αυτόν., 
ολβίων  έτϋϋάννμε  ζίαρδανιδάν. 
δίά  τοντο  γαρ   ίίαΐ  Θήβας  νατερον  πορ&ών  μονψ/ 
κατέλιπε  την  οίκίαντην  εκείνον,  κελενβας  ετίίγράψαι,  5 

Πινδάρου  τον  μονοοτίοων  την  βτεγην  μγ^  καετε. 
ηΛον  πολλην  ηπίύτατο  χάριν  τοις  αντον  εγκωμιάξονόί 
μί}  φανλως,  όντως  άγαν  φιλότιμος  ων.  Τί  δε;  είπεν 
6  Φίλιππος,  ώ  παΐ,  πάνυ  γαρ  ηδεως  άκονω  6ον  τα 
τοιαύτα  λέγοντος,  ονδε  οικηβιν  άί,ιοΐς  κατεβκενάβΟ^αι  ίο 
τον  βαβιλεα  προς  ηδονην  κεκοβμημενην  χρνβω  και 
ηλέκτρω  και  ελέφαντι  τοις  πολντίμοις;  Ουδαμώς,  εί- 
πεν, ώ  πάτερ,  πολν  δε  μάλλον  βκνλοις  τε  και  οπλοις  πο- 
λεμίων ανδρών '  καΐ  τά  γε  ιερά  τοιοντοις  κόβμοις  ιλά- 

β4κ  βκεβ&αι '  κα^άπερ  και  ο  "Εκτωρ  η^ίου  προκαλούμενος  ΐδ 
τον  άριϋτον  τών  Αχαιών '   ότι  κρατηβας  το  μεν  βώμα 
άποδώβει  τοΓ^  ϋνμμάχοις,  τά  δε  όπλα,  εφη,  ϋκνλενΰω, 

και  κρεμάω  ποτι  νηόν  ^Απόλλωνος  εκάτοιο. 
τω  παντϊ  γάρ  κρείττων  οντος  κόβμος  τών  ιερών  η 

2β:>ΐΰμαράγδων  και  βαρδίων  καΐ  ονύχων,  οίο^  ην  6  Σαρ-  20 
δαναπάλλον  περί  Νίνον.  ον  γάρ  βασιλέως  τά  τοι- 
αύτα φιλοτιμηματα  ουδαμώς,  άλλ'  άνοητον  μεν 
παίγνια  κόρης ,  άκολάβτον  δε  γυναικός,  ονκουν  ονδε 
^ Αθηναίους  όντως,  εφη,  ξηλώ  της  δαπάνης  και  πολυτε- 
λείας της  περί  την  πόλιν  καΐ  τά  ιερά  όΰον  τών  έργων  25 
α  επραί,αν  οι  πρότερον '  τον  γάρ  άκινάκην  τον  Μαρ- 

85  π  δονίου  πολύ  Οεμνότερονκαι  κρεΐττον  άνά&ημα  εχουβι 
καΐ  τάς  Αακώνων  άύπίδας  τών  εν  Πύλω  ποτέ  αλόν- 
των  η  τά  προπύλαια  της  ακροπόλεως  και  το  Ολνμ- 
πιείον  από  πλειόνων  η  μυρίων  ταλάντων.  Ονκουν,  η  30 
ί '  δ?  ό  Φίλιππος ,  ενταϋΟ-α  τον  "Ομηρον  ουκ  άν  εχοις 
έπαινειν.  τά  γάρ  τον  Άλκίνου  βαΰίλεια,  ανδρός"Ελ- 


28  ΟΙ0ΝΙ8  ΒΕ  ΚΕαΝΟ 

ληνός  καΐ  νηβίώτον,  διεκόΰμη^εν  ον  μόνον  κηποίς  καΐ 

,  φντοίζ  καΐ  νδαβιν,  ώξ  ηδιβτα  ένοικεΐν,  αλλά  και 
άγάλμαΰί  χρνβοΐζ.  ετι  δ\  μάλλον  την  τον  Μενελάου 
οίκηβίν,  καΐ  ταϋτα  άπο  ΰτρατείας  ηκοντος,  άρ'  ου 
5  Περβικην  τίνα  καΐ  Μηδικην  εξηγείται ,  ύχεδόν  τι  ον 
Λολν  αποδεουβαν  Σεμιράμιδος  η  Δαρείου  τε  καΐ 
!Ξ!ερξον  των  βαύιλείων ;  φηβΐ  γοΰν, 

ωβτε  γαρ  ηελίον  αίγλη  πέλεν  ηε  ΰεληνης 
δώμα  καϋ''  νφερεφες  Μενελάου  κυδαλίμοιο 

10  χρυβον  τ'  ήλεκτρου  τε  και  αργύρου  ηδ'  έλεφαντος. 
τοις  γαρ  Τρωικοΐς  ϋκύλοις  εχρην  μάλλον  λάμηειν 
αυτό  η  τούτοις  κατά  γε  την  6ην  διάνοιαν.  καΐ  6  ^Αλέ- 
ΐΕ,ανδρος  έπιβχών^  Ουκ  ^γωγε,  εΐτιε,  τον  "Ομηρον 
έάΰειν  μοι  δοκώ  άναπολόγητον'  ί'<ίως  γαρ  Λρος  τον 

15  τού  Μενελάου  τρόπον  έποίηβε  τα  βαβίλεια ,  όν  φηΰι 
μόνον  είναι  των  ^Αχαιών  μαλ&ακόν  αίχμητην.  Σχε- 
δόν γαρ  ονν  εοικεν  ούδε  των  άλλων  ούδεν  μάτην  ο 
Λοιητης  ούτος  λέγειν,  άλλα  και  βτολην  καϊ  οί'κηβιν 
καΐ  δίαιταν  προς  το  των  άνΟ•ρώπων  ήϋΌς  πολλάκις 

20  άπεικάζει.   δια  τούτο  τα  μεν  εν  Φαίαξι  βαβίλεια  έκό- 
βμηΰεν  άλΰεβί  τε  και  οπώραις  δι   έτους  και  κρηναις 
άενάοις.   ίτι  δε  μάλλον  το  της  Καλυψούς,  άτε  ωραίας ^β^ 
καΐ  φιλαν&ρώπου  ϋ•εάς,  έν  νηβω  καθ'  αύτην  άπω- 
κιύμένης'  τούτο  μεν  γαρ   ευώδη  διαφερόντως  φηΰι 

25  την  νηύον  των  ηδίύτων  εν  αύτγι  Θ^υμιαμάτων ,  τούτο 
δε  βύΰκιον  δένδροις  εύΟ-αλεΰι,  κύκλω  δε  περί  το 
βπηλαιον  άμπελον  περιηκουβαν  ώραίαν,  βότρυύι 
βρι&ομενην ,  εμπρο6&εν  δε  λειμώνας  απαλούς  αναμί^ 
ύελίνων  τε  καϊ  ετέρων,  εν  δε  τω  μέΰω  κρηναςτέτ- 

30  τάρας  λαμπρού  καϊ  διαφανούς  ύδατος  πάντοβε  απορ- 
ρέοντος 5  άτε  ουκ  όντος  ετεροκλινούς  ούδε  άνίβου  τού 
χωρίον,    πάντα  γαρ  ταύτα  ύπερφυώς  ερωτικά  καϊ 


οκΑτιο  Π.  29 

ηδέα,  χατά  τον  τρόπον  οΐμαι  της  9εάς.  την  δε  γε  τον 
Μενελάου  πολνχρηματον  καΐ  πολνχρνοον  ανλην, 
κα&άπερ  οΙμαι  των  ^Αβιαγενών  τίνος  βαβίλέων.  χαΐ 
γαρ  οντος  ην  ον  μακράν  τον  τ  ε  Ταντάλου  καΐ  Πέλο- 
πος ,  ο&εν  οίμαι  καΐ  τον  χορον  Ευριπίδης  εις  τοντο  $ 
αίνητόμενον  πεποίηκεν  εν  τ^  προύόδω  τον  βαβι- 
λέως, 

[Μενέλαος  δε] 
πολλή  άβροαύνΐ]  δηλ.ος  όράβ^αι 
τοϋ  Τανταλιδών  ί|  αίματος  ων.  ** 

ου  μην  την  γε  του  'Οδνβύεως  οικηβιν  ουδαμώς 
χούτοις  ομοίαν,  άλλ'  ως  αν  άβφαλοϋς  ανδρός  πε- 
ποίηκε  προς  αύτο  τοντο  παρεβχευαβμενην.  λέγει  γαρ 
ούτως ' 

^7  κ      ίξ  ετέρων  ετερ'  έβτίν,  έπηύκηται  δε  οί  αυλή  ΐ3 

τοίχω  και  ^ριγκοΐβι '  Ο'νραι  δ'  εύεργέες  είβι 
δικλίδες '   ουκ  αν  τις  μιν  άνηρ  υπεροπλίββαιτο. '  ^ 
δει  δε  τοϋ  ποιητοΰ  τα  μεν  ώς  βυμβουλεύοντος  χαΐ 
παραινοΰντος  άποδέχεβ&αι,  τα  δε  ώς   έ^ηγουμένον 
μόνον,  πολλά  δε  ως  ονειδίξοντος  και  καταγελώντος.  2• 
εοικέ  γε  μην  καΐ  τά  περί  κοίτην  και  την  κα&'  ημέραν 
δίαιταν  Ικανός  είναι  παίδεΰειν"θμηρος  ηρωικήν  τίνα 
και  βαΰιλικην  τω  οντι  παίδευβιν ,  ως  τάς  Αακωνικάς 
έβτιάαεις  των  φιλιτίων  δείπνων  μα&όντα  παρ*  εκεί- 
νου Αυκοΰργον  νομο&ετηβαι  τοΐς  Σπαρτιάταις.  έπεί  2δ 
τοι  και  φαβιν  αυτόν  έπαινέτην'Ομηρου  γενέβ%αι,  και 

δδΜπρβίτον  από  Κρήτης  η  της  Ιωνίας  κομίβαι  την  ποίηβιν 
εις  την  Ελλάδα,  τόν  γοΰν  ^ιομηδην  πάνν  βτερεώς 
χατέκλινεν επί  βυρύης  άγρανλου  βοός,  κύκλω  περιβτη- 
ϋας  τά  δόρατα  όρ&ά  έπϊ  βαυρωτηρος,  ου  κόΰμου  χάριν,  30 
άλλ'  έτοιμα  λαβείν '  εύωχεΐ  γε  μην  από  χρεών  τονς 
ήρωας,  και  τούτων  βοείων,   δηλον  ότι  ίαχύος,  ονχ 


30  ϋΙΟΝΙδ  ΒΕ  ΕΕά^ΝΟ 

ηδονής  ένεκεν,  τον  γονν  ^Αγαμέμνονα  τον  βνμπάν 
των  βαύίλέα  καΐ  πλονΰίοάτατον  βονν  αεί  φηΰί  Ό^νε^ι/, 
χαΐ  έπΙ  τοντον  καλεΐν  τονξ  άρίβτονς.  καΐ  τον  Αΐαντα 
μετά  την  νίκην  φιλοφρονείται  τοΐξ  νώτοις  τοΰ  βοός. 

θ  ίχϋ-νων  δε  ονίδ'ποτί  γενομένους  αυτούς  έποίηβε ,  και 
[•    ταϋτα  ετίΐ   ϋ-αλάττης  ΰτρατοπεδεύοντας ,  καίτοι  τόι/8δκ 
^Ελληβτίοντον ,  ωβηερεΰτίν,  ίχ&νόεντα  έκάΰτοτε  κα- 
λών πάνυ  γαρ  6ρϋ•ώς  αύτο  τοϋτο  άπεμνημόνευοεν 
,    6  Πλάτων   άλλ'  ούδε  τους  μνηΰτηρας  ίχ0•ύ6ιν  εΰτια, 

10  βφόδρα  άΰελγεΐς  και  τρυφερούς  οντάς,  εν'ΐΟ-άκτ]  και 
ταύτα  εΰτιωμένονς.  οτι  γε  μην  ουκ  άλλως  διέ^ειβι 
ταϋτα,  φανερώς  αυτός  αποφαίνεται  ποίαν  τινά  δει 
την  τροφην  είναι  και  προς  τί  γιγνομένην.  ην  γάρ 
έ%•έλει  επαινέβαι,  μενοεικέα  δαΐτά  φηύι,  την  οΐαν  τε 

15  παρέχειν  μένος,  τουτέΰτιν  ίΰχύν.  ταϋτα  δε  λέγει  δι- 
δάϋκων  και  παραινών  ώς  δει  καΐ  τραπέζης  επιμελεΐ- 
6ϋ•αι  τους  άγαΟ-οΰς,  επεί  τροφής  γε  παντοίας  και  πο- 
λυτελείας ουκ  ετύγχανεν  άπειρος  ων,  ωβτε  τους  περί 
ταϋτα  νϋν  έπτοημένους  ΙΊέρβας  καΐ  Σύρους  καΐ  των 

20  Έλληνων'ΐταλίΰάτας  καϊ'ΐωνας  μηδ)•  εγγύς  άφικνεΐ6%αι  89 κ 
της  παρ^Όμηρω  χορηγίας  και  άβρότητΟς.  Τί  δέ,  είπεν 
6  Φίλιππος ,  ου  δίδωβιν  έΰθ-ητα  ώς  ριόν  τε  καλλίβτην 
τοΐςηρωβι;  ΝηΑία  γε,  η  δ'  ος  6  Αλέξανδρος,  ου  μέν- 
τοι  γυναικείαν  ούδε  ποικίλην,  αλλά  πορφύρα  μόνον 

25  εκόΰμηΰε  τον  ^Αγαμέμνονα ,  και  τον  'Οδυβαέα  δε  μια 
χλαίνη  τη  οί'κο&εν.  ούδε  γάρ  οΐ'εται  δεΐν  "Ομηρος 
τον  ηγεμόνα  φαίνε6%•αι  ταπεινον  ούδε  τοις  πολλοίς 
και  ίδιώταις  ομοιον,  άλλα  καΐ  6τολη  καΐ  οπλίϋει  δια- 
φέρειν  παρά  τους  άλλους  επί  το  μείζον  καΐ  βεμνότε- 

30  ρον,  ού  μην  τρυφώντά  γε  ούδε  ΰπουδάζοντα.  τόν29Μ| 
γοϋν  Κάρα  τον  χρνβω  καλλωπιζόμενον  εις  τον  πόλε-  Ι 
μον  μ/άλα  νβριβτικώς  ελοιδόρηΰεν ,  ειπών, 


'  ΟΕΑΤΙΟ  II.  31 

05  καΐ  χρνβον  ^χων  πόλεμόνδ'  ΐεν  ηντε  κονρη 
νηπιος,   ονδ'  αρα  οι  τό  γ'  ετίηρκεύε  λνγρον  ολε- 

^ρον 
άλλ'  εδάμη  ντΐο  χεροί  ποδ(6κεος  Αίακίδαο 
εν   ποταμφ'    χρνβον   δ'  ^Αχιλενς  εκόμιββε  δαΐ-  5 
φρων' 
καταγελών  αντον  της  τρνφης  αμα  καΐ  της  άφρο6ν- 
νης,  οτι  τοις  πολεμίοις  άϋ•λα  εκόμιξε   τον  &ανάτον 
^κβχεδόν.     ονκονν  ψαίνεταυ  χρνβοφορίας  έπαινών  6 
"Ομηρος,    και  ταύτα  εις   Λολεμον,    ■ψελίων  τε  καΐ  ίο 
ΰτρεπτών,    ετι   δε  χρνοών  φαλάρων  καΐ  χαλινών, 
οποία  τους  Περβας  φαβιν  εΛίτηδενειν'  ον  γαρ  εχου- 
ΰιν  επιτιμητην  "Ομηρον  των  πολεμικών,     εκ  δε  τού- 
των τών  επιτηδευμάτων  τους  τε  άρχοντας  πεποίηκεν 
άγα&ονς  και  το  πλη&ος  εντακτον.    προΐαΰι  γονν  αν-  ΐδ 
τώοιγτΙ,  δειδιότες  ΰημάντορας,  οι  δε  βάρβαροι  μετά     ^ 
πολλον  ϋΌρνβον  και  αταξίας,  ταΐς  γεράνοις  ομοίως' 
ως  τοντο  μάλιϋτα  βωτηριον  ον  και  νικηφόρον  εν  τοις 
κινδννοις,    το  μη  άδεεΐς  είναι  τών  ηγεμόνων  τους 
βτρατιώτας.    οΰοι  δ'  αν  ώΰιν  άφοβοι  τών  βφετερων  20 
αρχόντων ,    ούτοι  τάχιΰτα   αν  φοβοΐντο  τους  πολε- 
μίους,   και  μεντοι  καΐ  νικώντας  τους  ^Αχαιούς  κ«θ* 
ηΰυχίαν  φηαΐ  βτρατοπεδεύειν '   παρά  δε  τοΓ^  ΤρωβΙν 
επειδή  τι  πλεονεκτεΐν  εδο^αν,  εύ&ύς  είναι  δι'  όλης 
της  νυκτός  25 

αυλών  ΰνρίγγων  τ' ένοπήν  ομαδόν  τ  αν&ρωπων' 
ως  και  τοΰτο  ικανόν  ον  βημεΐον  αρετής  η  κακίας ,  οΐ- 
τινες  αν  έγκρατώς  τάς  ευτυχίας  η  τουναντίον  μεΟ" 
νβρεως  φερωβιν.  εμοί  μεν  ούν,  ώ  πάτερ,  ίκανώτα- 
τος  Οωφρονιύτης  "Ομηρος  και  6  τούτω  πειρωμενος  3ο 
τον  νουν  προαεχειν  ευτυχέβτατός  τε  καΐ  αριβτος  βα- 
ύιλεύς.     αυτός  γάρ  ϋαφώς  υποτίθεται  δνο  τάς  βα- 


32  ΒΙ0ΝΙ8   ΟΕ  ΕΕαΝΟ 

ΰίλικωτάτας  άρετάς  την  τε  άνδρείαν  καΐ  δίχαιοβν- 
νην,  οπον  φηβίν, 

άμφότερον,  βαβιλενζ  τ'  άγα&ος  κρατερός  τ    α^χ-9'ικ 

5  (05  τών  άλλων  τανταις  ύυνεηομένων.  ον  μεντοί  μόνον 
αυτόν  οιμαι  δεΐν  διαφερειν  τον  βαβιλέα  Λρόξ  το  αν- 
δρεΐον  καΐ  ϋεμνόν,  αλλά  μηδέ  των  άλλων  άκονειν 
μητ'  αυλονντων  μήτε  κιϋ•αριξοντων  μήτε  άδόντων 
ανειμένα  μέλη  καΐ  τρυφερά,  μηδέ  αύ  λόγων  δίεφ9•ο- 

10  ρότων  κακούξ  ζήλους  παραδέχεβ&αι,,  προς  ήδονήν 
των  άμα&εΰτάτων  γεγονότας ,  αλλά  πάντα  τά  τοι- 
αύτα πρώτον  μεν  καΐ  μάλιβτα  εκβαλεΐν  ως  πόρρω - 
τάτω  και  άποπεμφαι  της  αυτοϋ  ψυχής,  έπειτα  τής 
βαβιλευούοης  πόλεως,  γέλωτας  τ  ε  ακράτους  καΐ  τοι- 

15  ούτου  γελωτος  ποιητάς  μετά  βκωμμάτων ,  έμμετρους 
τε  καΐ  άμετρους,  όρχήΰεις  τε  προς  τούτοις  καταλύειν 
άβελγεΐς  καΐ  ύχήματα  εταιρικά  γυναικών  εν  όρχή- 
ΰεβιν  άκολάΰτοις ,  αυλημάτων  τε  ό^,εΐς  καΐ  παρανό- 
μους ρυ&μούς  καΐ  κατεαγότα  μέλη  άμούΰοις  καμπαΐς 

20  και  πολυφώνων  οργάνων  ποικιλίας,  μόνην  δ%  ωδήν 
μεν  αύεται  καΐ  παραδέχεται  την  τω  Ένυαλίω  πρέ- 
πουβαν  μάλα  ίβχυράν  καΐ  διάτορον,  ούχ  ήδονήν 
ούδε  ρα%'υμίαν  φέρουύαν  τοις  άκούουβιν ,  άλλ'  άμή- 
χανον  φόβον  καΐ  %-όρυβον ,   οΐαν  ο  τε  "Αρης    αυτός 

25  ήγειρεν, 

ό%ν  κατ'  ακρότατης  πόλιος  Τρώεββι  κελεύων. 

ο  τ  ε  ^Αχιλλεύς  φ&εγ^άμενος  μόνον,  πριν  όφ&ήναι,  92κ 
τροπήν  έποίηβε  τών  Τρώων,   καΐ  δώδεκα  άνδράδιν 
30  αί'τιος  υπήρ^εν  όλέϋ•ρου  περί  τοις  αυτών  αρμαβι  καΐ 
οπλοις.  και  τήν  έπΙ  ταύττ]  ποιη&εΐΰαν  υπό  τών  Μου- 
αών  τήν  έπινίκιον,  ή  οίον  έκέλευεν  Άχιλλεύς  τοις 


ΟΕΑΤΙΟ  II.  33 

ΆχαιοΙς  τον  "Χαιανα  λέγειν  αμα  τη  τον'Έκτοροζ άγωγτΐ 
προς  τάς  νανς,  αντος  εξάρχων, 

νυν  δ'  αγ'  άείδοντες  παιηονα  κονροί  ^Αχαιών 
νηνΰΐν  επί  γλαψυρτιβι  νεώμε^α,  τόνδε  δ'  αγωμεν. 
ηράμε^α  μέγα  κνδος,  επέφνομεν"Εκτορα  δΐον,         5 
31 Μ      ω  Τρώεζ  κατά  αΰτν  ϋ-εω  ως  εύχετόωντο. 

ίτι  δε  οΙμοΛ,  την  παρακλητικήν ,  οία  η  των  Λακωνι- 
κών εμβατηρίων ,  μάλα  ηρεπονβα  τ^  Λυκούργου  πο- 
λιτεία καΐ  τοις  έπιτηδεϋμαβιν  έκείνοις ' 

αγετ\   ώ  Σπάρτας  ευάνδρου  ίο 

κούροι  πατέρων  πολιητάν, 
λαιά  μίν  ΐτυν  προβάλεΰ&ε, 
93  κ  δόρυ  δ^  εύτόλμως  πάλλοντες^ 

μη  φειδόμενοι  τάς  ζωάς ' 
ου  γαρ  πάτριον  τα  Σπάρτα.  15 

χορενματα  δε  και  χορούς  άνάλογον  τούτοις  ου  βφαλ- 
λομένους  ούδε  ακρατείς,  αλλά  ως  οίον  τε  ίΰχυρούς 
και  βώφρονας  έπάγειν  εν  κα^εβτώτι  ρυ&μω,  την 
γιγνομένην  τοις  &εοΐς  άπαρχην  άμα  καΐ  μελέτην  των 
πολεμικών  'όρχηβίν^γε  μην  την  ένόπλιον^  ης  φηβιν  2β 
6  ποιητής  και  τον  Μηριόνην  εμπειρον  εΐναι'  των  γαρ  ^ 
Τρώων  τινά  πεποίηκε  λέγοντα, 

Μηριόνη ,  τάχα  κέν  6ε  και  ορχηβτην  περ  εόντα 
εγχοςέμον  κατέπανοε  διαμπερές,  εϋΰ'  εβαλόν  περ. 
η  αύ  οΐει  άλλην  τινά  λέγειν  έπίαταβ^αι  τον  του  Μό-  25 
λου  υιόν,  άρι&μοΰμενον εν  τοις  άρίύτοιςτών^ Αχαιών, 
η  την  ενόπλων,  την  Κουρητικην ,  ηπερ  ην  επιχώριος 
τοΓ5  ΚρηΟί,    την  ο^εΐαν  και  ελαφράν  κίνηΰιν  προς 
το  διακλίναι  χαΐ  φυλά^αβΰ-αι  ραδίως  το  βέλος ;  τού- 
τοις γ  ε  μην  ύυνέπεται  μήτε  ευχάς  εϋχεβ&αι  τον  βα-  30 
9ίτιύιλέα  τοις  άλλοις  όμοιας  μήτε  αύ  τους  Ο-εούς  χαλεΐν 
ούτως  ενχόμενον  ώβπερ  6  Ιώνων  ποιητής  'Λνακρέων^ 

ϋΙΟ.   Γ.  3 


34  ϋΙΟΝΙδ   ϋΕ  ΕΕβΝΟ 

ωναξ,  ω  δαμάλης'Έρως 
καΐ  Ννμφαί  κνανώτίΐ,δες 
Λορφνρεη  τ'  Αφροδίτη 
ΰνμπαίζονΰίν ,  εΛίβτρεφεαι  ί' 
^  υψηλών  κορνφάζ  ορέων, 

γοννονμαί  6ε ,  βύ  ά'  ευμενής 
ελ&οις  μοί,  κεχαριΰμένης 
εύχωλης  εηακούων.  32  μ 

Κλευβούλω  ά'  άγα&ος  γενεϋ 
*"  ϋύμβουλος,  τον  εμον  ί'  ερωτ\ 

ώ  ^εύνυαε,  δεχεα&ω. 
η  νη  /άία  τας  των  ^Αττικών  σκόλιων  τε  καΐ  έηοινίων^^^ 
ενχάζ,  ου  βαβιλεϋβί  πρεηουβας,  άλλα  δημόταίζ  καΐ 
φρατορβιν  ίλαροΐξ  και  σφόδρα  άνειμένοις, 
Ιό       εΙΌ•ε  λύρα  καλή  γενοίμην  έλεφαντίνη, 
^     και  με  κάλοι  Λαίδες  φεροιεν  ζίιονύσιον  ες  χορόν. 
είΟ'   απυρον  καλόν  γενοίμην  μέγα  χρνύίον, 
καί  με  γννη  καλή  φοροίη.  96  κ 

Λολυ  δε  μάλλον  ως  "Ομηρος  πετίοίηκεν  ευχόμενου  τον 
20  βασιλέα  των  πάντων  ^Ελλήνων, 

Ζεΰκύδιστε,  μέγιστε,  κελαινεφές,  αέ&έρι  ναίων, 
μη  ΛρΙν  έτι   ηέλιον  δϋναι  καΐ  έηι  κνέφας  ελΰ•εΐν, 
πριν  με  καταπρηνες  βαλέειν  Πριάμοιο  μέλα%•ρον 
αί&αλόεν ,  πρησαι  δε  πυρός  δηίοιο  0-ύρετρα ' 
2δ       Έκτόρεον  δε  χιτώνα  περί  στη&εσσι  δαΐ%αι, 

χαλκώ  ρωγαλέον,  πολέες  δ'  άμφ'  αυτόν  εταίροι 
πρηνέες  εν  κονίησιν  όδάί,  λαξοίατο  γαΐαν. 
πολλά  δε  και  άλλα  εχοι  τις  αν  ειπείν  παρ  Ομηρω 
παιδεύματα  καΐ  διδάγματα  ανδρεία  και  βασιλικά, 
30  υπέρ  ων  ί'σως  μακρότερον  τα  νυν  έπε^ιέναι.  πλην 
ότι  γ  ε  την  αυτοϋ  γνώμην  άπασαν  αποδείκνυται  σα- 
φώς, ότι  πάντων  άριστον  οΐ'εται  δεΐν  τον  βασιλέα 


ΟΕΑΤΙΟ  II.  35 

είνοα ,  μάλίΰτα  δε  επΙ  τον  ^Αγαμέμνονος ,  οτε  το  :ζρώ- 
τον  Ίίαρατάττει  την  ύτρατιαν  καΐ  τονς  ηγεμόνας  βνμ- 
■χαντας  καταλέγει  καΐ  το  πληΰ^ος  των  νεών.  εκεί  γαρ 
ζζΜονδε  αμιλλαν  των  αλ).ων  ουδενΐ  καταλελοιτίεν  ηρώων 
Λρος  αντόν,  α)Χ  06ον  ταύρος  αγέλης  νπερφε'ρεί  δ 
κατά  ρώμην  και  μεγε&ος ,  τοβοντον  διαφέρειν  φηβΐ 
τον  βαΰιλεα,  οντωβΐ  λέγων ' 

ηντε  βονς  άγέλτιφι  μεγ'   ένοχος  επλετο  πάντων 
τανρος'    ο  γαρ  τε   βόεβύι    μετατίρεχει,   αγρομέ- 

ντιαι '  10 

τοΐον  αρ'  Άτρείδην  &ηκε  Ζενς  ηματι  κείνω, 
εκτίρετίε   εν  ^ολλοιΰί  καΐ  εζοχον  ηρώεύΰι,ν. 
βτκτοΰτο  άθ  ονχ  απ?.ώς  εί'ρηκεν,  εμοί  δοκεΐν,  την  ίβχνν 
αυτού  μόνον  έτίαινών  καϊ  επιδείξαν  βονλόμενος '  οντω 
μεν  γαρ  δη  καϊ  λέοντι  παραβαλών  καλώς  αν  αυτόν  ΐ5 
εδοκει  αφομοιώΰαι '  το  δε  ημερον  της  φυβεως  ενδει- 
κνυμενος  καϊ  την  νπερ  των  αρχομένων  προμηΟ•ειαν. 
ο  γαρ  ταύρος  ουκ   εΰτι  των  γενναίων  μόνον  ζωών 
ονδε  αυτοϋ  χάριν  χρήται,  τ^  άλκί^,  καϋ-άπερ  ο  τε 
λέων  καϊ  6νς  οι  τ  ε  αετοί,  διώκοντες  τα  λοιπά  ζώα  20 
καΐ  κρείττους  γιγνόμενοι  τροφής  ένεκα  της  αυτών ' 
διό  δη  καϊ  μάλλον  αν  τις  αντονς  φαίη  τυραννίδος  πα- 
ράδειγμα η  βαϋιλείας  γεγονεναι.   6  δε  ταύρος  ΰαφώς, 
εμοΙ  δοκεΐν,  προς  βαΰιλείαν  καϊ  βαβιλέως  εικόνα  πε- 
ποίηται.  τροφ^τε  γαρ  ετοίμτ]  καϊ  διαίττι  ραδίαχρηται,  35 
ηΰυχτι  νεμόμενος,  ώΰτε  μηδένα  δείν  βιάζεβΟ^αι  μηδέ 
πλέον εκτεΐν ταύτης  ένεκεν,  άλ^  ώΰπερτοις'όλβίοις  βα- 
βιλεύΰιν  ανελλιπή  και  άφβ-ονα  υπάρχει  τα  της  αναγ- 
καίου κτηϋεως.  βαβιλεύει  δε  καϊ  άρχει  τών  ομοφύ- 
λων μετ    ευνοίας,   ως  αν  εΐποι  τις,  και  κηδεμονίας,  30 
τούτο  μεν  ε^ηγούμενος  νομής,  τούτο  δε  ϋ^ηρίου  φα- 
νεντος  ον  φενγων,  άλλα  πάΰης  της  αγέλης  προμαχό- 

3* 


36  ϋΙΟΝΙδ   ΓΕ  ΕΕΟΝΟ 

μένος  καΐ  τοίς  άβ&ενεΰί  βοη9•ών  καΐ  προμη&ονμενος 
βώζειν  το  πλγι^-ος  άπο  των  χαλεπών  καΐ  αγρίων  θη- 
ρίων ωΰπερ  καΐ  τον  άρχοντα  χρη  καΐ  βαΰίλεα  τω 
οντι  καΐ  τηζ  μεγίβτης  εν  άν&ρώποίς  ουκ  άνάξιον  τιμης^ 
5  ενίοτε  γε  μην  άλλης  αγέλης  έταφανείΰης  αγωνίζεται 
προς  τον  εκείνης  ηγεμόνα  νίκης  ένεκα ,  ώς  κρείττω  9δκ 
μεν  αυτόν  δό^αί,  κρείττω  δε  την  αντον  άγέλην.  κα\ζ^1Α 
μην  τό  γε  αν&ρώποις  μη  πολεμεΐν,  άλλα  των  αφρό- 
νων ζωών  ηγεμονυκώτατόν  τε  καΐ  αρίΰτον  πεφνκότα  ' 

10  όμως  προΰίεαϋ-αι  την  τον  κρείττονος  ηγεμονίαν, 
ίβχύί  μεν  καΐ  &νμω  καΐ  βία  μηδενός  ηττώμενον  μηδέ 
νπείκοντα,  λογιβμω  δε  καΐ  φρονηύει,  εκόντα  νπο- 
ταττόμενον ,  πώς  ονχΐ  καΐ  τοντο  0•είη  τις  αν  παί- 
δευμα  καΐ  δόγμα  βαβιλικόν  των  ΰωφρόνων  βαΰίλεων, 

15  τό  δεΐν  άν&ρώπων  μεν  τών  ομοίων  κρείττονα  φαινό- 
μενον  αρχειν,  δικαίως  καΐ  κατά  φνΰιν  έχοντα  την 
ηγεμονίαν ,  καΐ  τό  μεν  πληϋ•ος  ΰαίζειν  τών  υπηκόων, 
προβουλεύοντα  καΐ  προπολεμοΰντα ,  όταν  δέη,  και 
φυλάττοντα  από  τών  αγρίων  και  παράνομων  τυράν- 

20  νων,  προς  δ\  τους  άλλους  βαΰιλέας,  ει  τίνες  άρα  είεν, 
άμιλλάο&αι  περί  της  άρετης  και  ζητεΐν,  ει  δυνατόν 
εί'η,  επωφελεία  τών  όπου  ποτέ  άν&ρώπων  κρατειν' 
9•εοΐς  γε  μην  τοις  άμείνοβιν  επεβ&αι ,  κα&άπερ  οίμαι 
νομεϋΰιν  άγαϋ•οΐς,  και  την  κρείττω  καΐ  μακαριωτέ- 

25  ραν  φύβιν  προτιμάν,  δεΰπότας  αυτοϋ  καΐ  άρχοντας 
νομίζοντα  εκείνους,  καΐ  τον  μεγίβνου  και  πρώτου 
βαΰιλέως  &εού  κτήμα  άποφαίνοντα  τιμιώτατον  πρώ- 
τον μεν  αυτόν,  έπειτα  τους  άλλους  τους  υπ  αυτώ 
τεταγμένους,    και  γαρ  δη  ώβπερ  οι  βώφρονες  νομείς, 

30  έπειδάν  χαλεπός  και  άγριος  ταύρος  γενόμενος  αρχή 
άύελγώς  παρά  φύβιν,  της  μεν  αυτού  καταφρονών 
αγέλης  και  λνμαινόμενος ,  τοις  δε  ε^ω&εν  έπιβονλεν- 


ΟΒΑΤΙΟ   II.  37 

^ηονβιν  νποχωρών  καΐ  προβαλλόμενος  το  αδννατον 
πλήΰ-ος,  μηδενός  δε  χαλεπού  :ιαροντος  υβρίζων  και 
Ο^ραΰννόμενος,  τοντο  μεν  όξυ  και  άπειλητικον  μνκοά- 
μενος,  τούτο  όε  ορ^Όΐς  τοις  κεραΟί  παίων  τον  ουκ 
άν&ιβτάμενον  ^  επιδεικννμενος  δε  την  ίαχνν  εν  τοΐς  5 
ηττοΰί  χαΐ  τοΐς  ον  μαχομενοις,  το  δε  των  βοών  ττλη- 
0-ος  ουκ  εών  νεμεΰ&αι  κα9•'  ηονχίαν  δι   εκπληξιν  καΐ 

ΖόΜφόβον'  τον  τοιούτον  οι  δεΰτΐόται  καΙ  βονκολοι  μετεΰτη- 
ύαν  και  ηφάνιβαν ,  ώς  ονχ  επιτήδειου  ονδε  Συμφέ- 
ροντα ηγεΐ69αι  της  αγέλης '  τον  δ\  πραον  μεν  ταΐς  ίο 
επομέναις  βονβίν,   ευ^υχον  δε  καΐ  αφοβον  προς  τα 
ϋ^ηρία,  βεμνον  δε  και  μεγαλοπρεπή  και  δυνατόν  φυ- 
λάττειν  και  προηγεΐσϋ-αι  της  αγέλης^   τοΐς  δε  γε  νο- 
μεύαιν  εΐκοντα  καΐ  πει^όμενον,   εώΰι  μέχρι  γήρως 
ύύτάτον^    χαν    ηδη   βαρύτερος    το    βώμα    γένηται.  ΐ5 
ομοίως  δε  και  οι  &εοΙ  και  6  δη  μέγας  βασιλεύς  βαβι- 
λεων,  ατε  κηδεμών  καΐ  πατήρ  κοινός  άν&ρωπων  και 
^εών^  Ζευς,  ος  αν  άν&ρώπων  γένηται  βίαιος  κάΙ 
άδικος  καΐ  παράνομος  άρχων,  την  ίβχύν  ου  τοΐς  πο- 
λεμίοις  ένδεικνύμενος ,  άλλα  τοΐς  υπηκόοις  και  τοΐς  2ο 
φίλοις,  άπληβτος  μεν  ηδονών,  άπληΰτος  δε  χρημά- 
των,  ύπονοηβαι  ταχύς,   αμείλικτος  οργιβ^είς,   οί,υς 
προς  διαβολάς,    απειλής  λόγοις,   πανούργος,   επί- 
βουλος, ταπεινός,  αύ&άδης,  τους  κακούς  αυ^ων,  τοΐς 
κρείττοβι  φ&ονών,  παιδείας  ασύνετος,  φίλον  ουδένα  25 
νομίξων  ονό'  έχων,  ώς  ελαττον  όν  αυτού  το  κτήμα, 

10(}Κ  εκείνον  εκποδών  εποιήοατο  καΐ  μετέοτηβεν,  ώς  ουκ 
α^ιον  οντά  βαοιλεύειν  ούδε  κοινωνεΐν  της  αυτού  τι- 
μής και  επωνυμίας,  μετά  τε  αισχύνης  καΐ  προπηλα- 
κισμού,  κα^άπερ  οίμαι  Φάλαρίν  τε  κάϊ  ^Απολλόδωρου  3ο 

101  κ  κα^  πολλούς  άλλους  των  όμοιων,  τον  δέ  γε  ανδρείου 
και  φιλάνϋ-ρωπον  και  τοΐς  ύπηκόοις  εννονν  χαΐ  τι- 


38  ϋΙΟΝΙδ  ΌΈ.  ΕΕβΝΟ 

μώντα  μεν  την  αρετην  χαΐ  Ονναγωνιώντα  μη  τίνος 
των  αγαΟ^ών  δό^τ]  φαυλότερος,  τους  δε  αδίκους  μετα- 
νοεΐν  αναγκάζοντα,  τοις  δε  άϋΟ-ενεύιν  άρηγοντα, 
της  αρετής  άγάμενος,  ώς  το  πολύ  μεν  άγει  προς  γή- 

5  ρας,  κα&άπερ  άκοΰομεν  Κΰρόν  τε  και  ^ηιόκην  τον 
Μηδον  καΐ  'ΐδάν&νρΰον  τον  Σκΰϋ•ην  και  Αεύκωνα 
και  πολλούς  των  Λακωνικών  βαΰιλεων  και  των  εν 
Αιγΰπτω  πρότερόν  τινας.  έαν  δε  το  της  ειμαρμένης 
αναγκαιον  επείγη  προ  του  γηρως^  αλλ*  ούν  μνήμης 

10  γε  άγα&ης  και  παρά   πάβιν   ευφημίας  εις  τον  άεΐ 
χρόνον  ή^ίωΰε,   κα&άπερ,  είπεν  6  Αλέξανδρος,  τον 
ημέτερον  πρόγονον,  τον  νομιβ&έντα  του  Α  ιός  (ϊια36Μ 
την  άρετήν'Ηρακλέα.    ταύτα  δε  άκούοας  6  Φίλιππος, 
ηβ%•είς,  Ου  μάτην,  είπεν,  Αλέξανδρε,  περί  πολλού 

15  ποιούμε&α  τόνΆριΰτοτέλην,  καΐ  την  πατρίδα  αύτώ 
ύυνεχωρήβαμεν  άνακτίξειν.    υ  γαρ  άνηρ  α^ιος  πολ- 
λών και  μεγάλων  δωρεών,    ει  τοιαύτα  οε  διδάβκειιοζκ 
περί  τε  άρχης  και  βαβιλείας    είτε   Ομηρον  ε^ηγού- 
μενος  είτε    άλλον  τρόπον. 


ΠΕΡΙ  ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ    Γ. 

20  Σωκράτης  Άϋ^ήνηβι ,  πρεσβντης  άνηρ  και  πένης, 

ον  και  ΰύ  γιγνώβκεις  άκοΎΐ  πρό  πάνυ  πολλών  ετών 
γενόμενον ,  πυϋΌμένου  τινός  ει  εύδαίμονα  νομίζοί 
τον  Περοών  βαΰιλέα,  Τυχόν,  ειπ εν,  ευδαίμων  ουκ 
εφη  δε  αυτός  είδέναι  δια  τό  μη  ΰυγγενέα&αι  αυτώ 
μηδέ  γιγνώβκειν  οποίος  έΰτι  την  διάνοιαν,  ως•ουκ 
άλλαχό&εν  οϊμαι  γιγνόμενον  τό   εύδαιμονειν ,    απο 


ΟΒΑΤΙΟ  ΠΙ.  39 

χρνΰωμάτων  η  πόλεων  η  χωράς  η  ηολλών  ανθρώ- 
πων ^  εχάβτω  δε  παρά  τε  αντον  καΐ  της  αντον  δια- 
νοίας. 6  μεν  ονν  ΣίΛίράτης^  οτί  ετνγχανεν  άπειρος 
ων  τον  Περΰον  της  ψνχης,  άπειρος  ηγεΐτο  είναι  καΐ 
της  ευδαιμονίας  αντον.  εγώ  δε,  ω  γενναίε  αντο-  ^ 
χράτορ,  παραγεγονά  σοι,  χαι  τνγον  ονδενος  ήττον 

ί03τίξμπειρός  είμι  της  0ης  φναεως,  οτι  τυγχάνεις  χαίρων 
άλη&εία  καΐ  παρρησία  μά/.Ρ.ον  η  θωπεία  και  άπάττ^.   | 
αντίκα  τ  ας  μεν  άλόγονς  ηδονας  νποπτενεις,  καθά- 
περ  ανθρώπους  κόλακας,  τους  δε  πόνους  υπομένεις,  ι• 
έλεγχους  ύπολαμβάνων  είναι  της  αρετής,    έπειδη  δε 
και  ορώ  6ε,    αύτοκράτορ,   έντυγχάνοντα  τοις   πα- 
λαιοΖς  άνδράοι  και  βννιέντα  φρονίμων  κάί  ακριβών 
.    λόγων,  φημι  δη  Οαφώς  άνδρα  είναι  μακάριον,   τον 
μεγίΰτην  μεν  έχοντα  δνναμιν  μετά  τους  θεούς,  κάλ-.'ΐ» 
λιότα  δε  τω  δνναβθαι  χρώμενον.     ω  γαρ  έ^ον  απάν- 

37 .Μ των  μ\ν  άπολανειν  των  ηδέων,  μηδενός  δε  πειρά- 
βθαι  των  επίπονων,  ραθνμονντα  δε  ως  οιόν  τε 
βιοτενειν,  αννελόντι  δε  ειπείν,  πράττοντα  ο,τι  βου- 
λεται,  ου  μόνον  κωλύοντας  ούδενός,  άλλα  καΐ  έπαι-  20 
νούντων  απάντων ,  ούτος  6  άνήρ ,  όταν  ^  νομιμώτε- 
ρος  μεν  δικαβτης  των  κατά  κληρον  δικαζόντων,  επιει- 
κέστερος δε  βαβιλεύς  των  υπευθύνων  έν  ταίς  πόλε- 
αιν  αρχόντων ,  δικαιότερος  δε  ϋτρατηγος  τών  επομέ- 
νων βτρατιωτών,  φιλοπονώτερος  δε  έν  άπαβι  τοις  2» 
εργοις  τών  υπ   ανάγκης  πονούντων,  ελαττον  δε  βον- 

ΐ'ίΓχλόμενοςτρυφάν  τών  μηδεμιάς  ευπορούντων  τρυφης, 
εύνούβτερος  δε  τοις  ύπηκόοις  τών  φιλοτέχνων  πατέ- 
ρων, φοβερώτερος  δε  τοις  πολεμίοις  τών  ανίκητων 
κάί  αμάχων  θεών,  πώς  ουκ  αν  είποι  τις  τούδε  τοϋ  30 
ανδρός  αγαθόν  είναι  τον  δαίμονα,  ουκ  αυτώ  μόνον, 
άλ?.ά  και  τοις  άλλοις  άπαΰι;  τών  μεν  γάρ  πολλών 


40  ϋΙΟΝΙδ   ΡΕ   ΕΕβΝΟ 

αν&ρωτΐων  ααΐ  ιδιωτών  η  μικράν  τίνα  (χρχην  εχόν- 
των  0Λί.}^02  ο  οαυμ,ων  χαι  μόνον  τον  εχοντοζ'  οτω 
δε  παμπληϋ-εΐζ  μεν  νπακονοϋ'βι,  πόλεις ,  πάμπολλα 
δε  εϋ•νη  κυβερνάται  δια  της  εκείνον  γνώμης,  άνα- 
5  ρί&μητα  δε  φύλα  άν&ρωπων  χαΐ  άμικτα  άλληλοις 
αποβλέπει  προς  μίαν  φρόνηβιν ,  πάντων  ούτος  αν- 
θρώπων γίγνεται  ΰωτηρ  και  φυλαξ,  'άνπερ  ?}  τοιού- 
τος, τον  γαρ  πάντων  άρχοντος  καΐ  κρατούντος  η  μεν 
(ρρόνηβις   ίκανη  καΐ  τονς  άφρονας   ώφελεΐν'   βου- 

10  λενεται  γαρ  ομοίως  νπερ  πάντων,  η  δε  Οωφροβννη 
καΙ  τονς  άκολαοτοτερονς  βωφρονεΟτερονς  ποιεί '  εφο- 
ρα  γαρ  ομοίους  απαντάς,  η  δε  δικαιοβννη  καΐ  τοις 
άδίκοις  αύτης  μεταδίδωΰιν,  η  δε  ανδρεία  και  τονς 
ήττον  ενφνχονς  ον  μόνον  βώζειν,   άλλα  και  Θ^αρ- 

15  ραλεωτερονς  ποιεΐν  δύναται,  οντε  γαρ  δειλός  όντως 
άγαν  ονδείς  ώοτε  μη  ϋ-αρρεΐν  επόμενος  με&'  ον 
νικάν  ετοιμον,  οντε  επί  τοΰοντον  άνειμενος  ωΰτε 
ρα&νμεΐν  πράττοντα  ορών  ω  μόνω  το  προΰτάττειν 
^νειμεν  6  &εός,  ονδ'  αν  βφόδρα  όντως  άναίδχνντος 

20  ωβτε  παρών  ω  το  πονείν  ονκ  άναγκαΐον ,  τοντω  μη 
ανμπονεΐν  έϋ-ελειν.     δοκεΐ  δε  μοι  καΙ'Ομηρος  αΰτοΒβΜ 
τούτο  φράξειν '  μνηΰ&είς  γαρ  τού  χρηατού  βαβιλεως 
επΙ  πάΰιν  εί'ρηκεν, 

άρετώΰι  δε  λαοί  νπ'  αντον.  '  ΐ05ΐ^ 

2δ  6  γαρ  τοιούτος  βαβιλενς  τοις  μεν  άλλοις  καλόν  κτήμα 
την  άρετην  νενόμικεν ,  αντω  δ\  και  άναγκαΐον.  τίνι 
μεν  γαρ  δει  πλείονος  φρονηβεως  η  τω  βονλενομένω 
περί  τών  μεγίοτων ;  τίνι  δ\  άκριβεοτερας  δικαιοσύ- 
νης η   τω  μείζονι  τών  νόμων;  τίνι  δε  ΰωφροΰννης 

30  εγκρατεστέρας  η  οτω  πάντα  ε^εβτι;  τίνι  δε  ανδρείας 
ίΰχνροτερας  η  νφ'  ον  πάντα  σώζεται ;  τίνα  δε  μάλ- 
λον ευφραίνει  τα  Εργα  της  αρετής  η  τον  σνμπαντας 


ι  ΟΕΑΤΙΟ   III.  41 

άνϋ'ρωπονς  ^εατας  καΐ  μάρτυρας  έχοντα  της  αντον 
χΐ'νχής ;   ωΟτε  μηποτε  πρά^αντι  μηδέν  οίον  τε  λα&εΐν, 
ου  μάλλον  η  τω  ηλίω  πορενεΰ^αι  δίά  βχότονς '  πάν- 
τα γαρ  ταλλα   άναφαίνων   πρώτον   εαυτόν   έπιδεί- 
κνυύι.     λέγω  δε  ταύτα  ουκ  άγνοών  οτν  τα  ρη&εντα  ό 
νϋν  υπ'  εμοϋ  έν  πλείονι  χρόνω  ανάγκη  λεγεβ^αι '  αλλ* 
ουκ  εβτι  δέος  μήποτε  εγω  φανώ  τι  κολακεία  λέγων. 
ου  γαρ  ολίγην  ουδέ  έν  ολίγω  χρόνω  δέδωκα  βάβανον 
της  έλευΰ^ερίας.    ει  δε  έγώ  πρότερον  μέν,  οτε  πάβιν 
άναγκαΐον  έδόκει  φεΰδεβ&αι  δια  φόβον,  μόνος  άλη-  ι<* 
^εύειν  έτόλμων ,    κα\  ταύτα  κινδυνεΰων  υπέρ   της 
■ψυχής,    νϋν   δέ,    οτε  πάβιν   ε^εβτί  τάλη^ή  λέγπν,  , 
ψεύδομαι^   μηδενός  κινδύνου  παρεΰτώτος,   ουκ  αν 
είδείην  ούτε  παρρηβίας  ούτε  κολακείας  καιρόν,   καί-    ^ 
τοι  ΰύμπαντες  οι  πράττοντες  οτιοϋν  εκόντες  η  χρη-  ι* 
μάτων  ένεκα  πράττουΰιν  η  δόξης  η  δι'  ηδονήν  τίνα 
α?Λην  η  λοιπόν  οίμαι  δι'  άρετην  καΐ  το  καλόν  αυτό 

ΐ06κτιμώντες.     έγώ  δε  χρήματα  μεν  λαβείν  παρ'  ούδενός 
πώποτε  ηζ,ίωΰα,   πολ?.ών  δούναι  βουλομένων ,   των 
έμαυτού  δε  ολίγων  υπαρχόντων   ου  μόνον  μεταδι-  2» 
ίου^  ίτέροις,   άλλα  και  ρίπτων  ψανηβομαι  πολλάκις. 

39^ΐηδονην  δε  ποίαν  έ&ηρώμην^  οπότε  και  τών  κολάκων 
οι  φανερώς  πεποιημένοι  τέχνην  ταύτην  όμολογούβιν 
απάντων  άηδέοτατον  το  κολακεύειν;  πώς  γαρ  ηδν, 
ΐν'  άλλον  αδίκως  έπαινί]  τις,  αυτόν  δικαίως  φέγε-  25 
β^αι;  και  μην  ούδε  ενδοζον  ούδε  καλόν  είναι  δο- 
κεΐ  τό  κολακεύειν,  ίνα  τιμής  ένεκεν  η  δι'  άρε- 
την τις  τούτο  έπιτηδεύτ}.  παΰών  γάρ ,  ως  έπος  ει- 
πείν, τών  κακιών  αίΰχίΰτην  τις  αν  εύροι  την  κόλα- 
κείαν.  πρώτον  μεν  γαρ  τό  κάλλιστον  καΐ  δικαιότατον  30 
διαφ&είρει ,  τόν  επαινον ,  ωύτε  μηκέτι  δοκεΐν  πιβτόν 
μηδέ  άληΟ^ώς  γιγνόμενον,  καί  τό  γε  πάντων  δεινότα- 


42  ϋΙΟΝΙδ  ΒΕ  ΕΕΟΝΟ 

τον,  τα  της  αρετής  §πα%•λα  τ^  'αακία  δίδωβιν.    ωΰτε 
πολν  χείρον  δρώΰί  των  δίαφ%•ειρ6ντων  το  νόμίΟμαΊαικ 
οι  μεν  γαρ  ιίττοπτον  ποιοϋαι  το  νόμιβμα ,  οι  δε  την 
αρετην  άτίίβτον.    ετίειτα  δε  οψαι  αεί  ποτέ  ο  μεν  πο- 

5  νηρος  ανόητος  λέγεται  καΐεύτιν  όντως,  τω  δε  άφρο- 
να πάντας  νπερβεβληκεν  6  κολα|.  μόνος  γαρ  των 
άφανιζόντων  την  άλήϋ-ειαν  τΐρος  εκείνους  ΰ^αρρεΐ  τα 
■φενδη  λέγειν  τους  μάλιβτα  είδότας  οτι  -ψεύδεται,  τις 
γαρ  άπειρος  εβτι  των  εαυτόν  πραγμάτων ;   η  τις  ηλί- 

10  Ό^6θ?  ούτως  όΰτις  ουκ  οίδε  πότερον  πόνοις  η  ρα%•υ- 
μία  χαίρει  κα\  πότερον  ηδεται  πλέον  έχων  η  τα  δί- 
καια πράττων  και  πότερον  ηδονών  ήττων  έΰτίν  η 
των  καλών  πράξεων  εραοτης ;  καΐ  τοίννν  ο  μάλιβτα 
οί'εται,  χαρίξεΰ&αι  τοις  επαινουμένοις ,  εμοϊ  δοκεί 

15  τούτον  καΐ  μάλιβτα  αποτνγχάνειν '   τονναντίον  γαρ 
άπεχ%^άνεβ%'αι  μάλλον  η  χαρίζεβΟ^αι  τοις  μη  τελέως 
κονφοις.    αντίκα  ο  τον  πένητα  μακαρίξων  ως  πλον-ιΟΒη 
6ιον  αντος  μεν  ψεύδεται,  τω  δε  μακαριζομενω  την 
πενίαν  ονειδίζει.     πάλιν  ο  τον  αΙΌχιβτον  ως  καλόν 

20  επαίνων  άλλο  τι  η  προφέρει  τό  αίΰχος  αντώ;  η  6  τον 
άνάπηρον  όλόκληρον  είναι  λέγων  πώς  αν  χαρίξοιτο 
νπομιμνηΟκων  της  άτνχίας ;  όδεαν  τον  άνόητον  ως 
φρόνιμον  ύμνων ,  ούτος  αν  τυχόν  απάντων  εί'η  πι- 
ϋ•ανώτερος    δια  την  ανοιαν  τοϋ  άκούοντος  και  το- 

25  βούτω  γε  μείζονα  εργάζεται  βλάβην'  άναπεί&ει  ;^ά()40Μ 
νπερ  εαυτού  βουλεύεύϋ'αι  και  μη  τοις  φρονίμοις  επι- 
τρέπειν.    6  μεν  γαρ  τον  δειλόν  ώς  άνδρεΐον  %•αυμά- 
ζων,   ούτος  δικαιότατα  χρηται  τη  άνοία  τού  κολα- 
κευομένου '   ταχιύτα  γαρ  αν  οΐμαι  απόλοιτο  πει&ό- 

30  μένος  αύτω  καΐ  της  ανδρείας  τα  έργα  έπιχειρών.  κα- 
%•όλου  δ\  φωραϋ'είς  μεν  6  κοΛα|  ου  καταγιγνώβκεται 
μόνον ,  άλλα  και  μιΰείται '  δοκεΐ  γαρ  καταγελών  λέ- 


ΟΚΑΤΙΟ   III.  43 

γειν'  ηείΰαζ  δε  ώξ  άλγι^ώζ  λέγεί  ον  μεγάλης  τινοζ 
τυγχάνει,  ;^άρί.το5.  τί  γαρ  χαΐ  δοκεΐ  χαρίζεβ&αι  τα- 
ληΟ"η  λέγων;  πολύ  γε  μην  πονηρότερος  έοτι  των 
■ψευδόμενων  μαρτύρων,  οί  μεν  γαρ  ου  διαφ^είρουοι 
τον  δικαβτήν ,   άλλα  μόνον  έ^απατώΰίν '   6  δε  κόλα-  5 

ίϋοκκενων  αμα  δεκάζεί  Φω  έπαίνω.  ίνα  δε  μήτε  εγώ  κο- 
λακείας αίτίαν  έχω  τοις  ^ελουβυ  διαβάλλειν  μήτε  ΰν 
τόϋ  κατ  οφ&αλμούς  ε•&ελεί,ν  επαίνεία&αί,  πουηϋομαν 
τους  λόγους  νηερ  του  χρηατοϋ  βαΰιλέως ,  οτίοΐον  εί- 
ναι δει  καΐ  τις  η  διαφορά  τοϋ  προΰποιουμενου  μεν  ίο 
άρχοντος  είναι,  πλεΐβτον  δε  απέχοντος  αρχής  καΐ  βα- 
ύιλείας.  ει  δε  τις  φήαει  με  τους  αυτούς  ποιεΐΰϋ-αι 
λ.όγους,  τοϋτο  αν  εϊη  κοινόν  έμοϊ  το  έγκλημα  καΐ 
Σωκράτει.  φαοί  γάρ  ποτε'ίππίαν  τον'Ηλεΐον,  δια 
χρόνου  πλείονος  ακοΰοντα  τοϋ  Σωκράτους  περί  δι-  ΐ5 
καιοΰύνης  και  αρετής  λέγοντος,  και  παραβάλλοντος, 
ωΰπερ  είώ&ει,  τους  κυβερνητας  και  ιατρούς  καΐ  οκυ- 
τοτόμους  καΐ  κεραμέας,  ειπείν,  άτεύοφιβτην,  Πάλιν 
βύ  ταύτα,  Σώκρατες;  και  ος  γελάοας  εφη,  ΚαΙ 
περί  των  αυτών,  βύ  μίν  γάρ,  ώς  εοικεν,  υπό  ΰοφίας  2β 
ουδέποτε  ταύτα  περί  των  αυτών  λέγεις,  ημΐν  δε  εν 
τοντο  δοκεΐ  τών  καλλίύτων  εΙναί.  τους  μεν  γάρ 
φευδομένους  οίδαμεν  πολλά  και  ανόμοια  λέγοντας ' 
τοις  δε  άλη&ενουΰιν  ούχ  ο'ιόν  τ  ε  έτερα  ειπείν  τών 

ΐίθΒ.άληΰ•ών.     εγώ   δε   ει  μεν  έώρων   άλλην  ύπό&εΰιν  25 
οπουδαιοτέραν  η  6οι  μάλλον  προβηκουΟαν ,  έκείνην 
αν  έπεχείρονν  ποιηβαβ&αι.    νυν  δε  ούτε  ίατρόν  άλ- 
λους τινάς  άκοιίίί.!/  η  λέγειν  λόγους  φαίην  αν  ορϋ-ώς 
η  τους  περί  ύγιείας  οώματος  και  νόύου'  ούτοι  γάρ 

ϋ'^ύγιεινοί  καλούνται  ίατροΐς'   ούτε  κυβερνητην  η  τους  ζο 
ηερϊ  ωρών  καΐ  ανέμων  καΐ  άβτρων'   ούτοι  γάρ  κυ- 
βερνητικοί δικαίως  λέγονται '    ούτε  άρχοντα  και  βα- 


44  ϋΙΟΝΙδ   ΌΕ  ΕΕβΝΟ 

αι,λεα  η  τους  περί  αρχής  τε  καΐ  δίοικηβεως  άν&ροά- 
πων.  ως  δε  καν  περί  τούτων  ενόμιζε  Σωκράτης 
πειρκΰομαι  ειπείν,  μετά  γαρ  την  άπόκριοιν  την  περί 
της  ευδαιμονίας  επνϋ-ετο  του  Σωκράτους  6  εκείνο  το 
5  ερώτημα  έρωτηΰας,  'ίΐ  Σώκρατες,  ^ψ^ι  τ^ούτο  μεν 
έπίβταΟαι  παντός  μάλλον,  ότι  τΛν  υπο  τον  ηλιον  αν- 
θρώπων εκείνος  εβτυν  ίβχυρότατος  καΐ  μηδΐ  των 
0•εών  αυτών  ηττονα  έχων  δύναμιν  ω  γε  ενεβτι  καΐ  τα 
αδύνατα  δ οκοϋντα  ποιηΰαυ  δυνατά ,   ει  βούλοιτο  πε- 

10  ξεύεΰθαί  μεν  την  0-άλατταν ,  πλεΐΰΟ^αί  δε  τα  ορη, 
τους  δε  ποταμούς  εκλείπειν  νπο  άν&ρώπων  πινομέ- 
νους.  7]  ουκ  άκήκοας  οτι  ΐΕίερ^ης  6  τών  Περβών  βα- 
βιλεύς  την  μεν  γην  έποίηαε  Ο^άλατταν,  διελών  το 
μέγιΰτον  τών  ορών  καΐ  δίαβτηβας  άπο  της  ηπείρου 

15  τον  Άϋ•ω ,   δίά  δε  της  ϋ-αλάττης  τον  πεζον  βτρατον 
άγων  ηλαυνεν  έφ'  άρματος;  ώβπερ  οΐμαι  τον  Ποβει- 
δώνά  φηβιν  "Ομηρος '    καΐ  τυχόν  ομοίως  οι  τε  δέλ- 
φινες και  τα  κήτη  κάτωϋ-εν  ύπεπλει  την  βχεδίαν,ηΐΒ. 
οπότε  εκείνος  ηλαυνε.    και  6  Σωκράτης ,  Ούδε  τούτο 

20  αοι  ίχω  ειπείν,  εΐ'τε  μεγιΰτον  6  ταύτα  ποιών  δύνα- 
ται, καθάπερ  βύ  λέγεις,  είτε  ελάχιστον  η  το  παρά- 
παν  ουδέν,  αύτίκα  ει  μεν  ην  ύώψρων  καΐ  ανδρείος 
χαΐ  δίκαιος  και  μετά  γνώμης  ^πραττεν  ο6α  επραττεν, 
ίβχυρον  αυτόν  ηγούμαι  καΐ  μεγίοτην  ^χειν  τω  οντι 

25  δύναμιν '  ει  δε  αύ  δειλός  και  ανόητος  καΐ  άαελγής 
και  παράνομος  και  δι'  ύβριν  ταύτα  έπιχειρών ,  του- 
ναντίον ^μοιγε  άβϋ-ενέΰτερος  είναι  δοκεΐ  τών  βφόδρα 
πενήτων  καΐ  μηδέ  ενα  γης  κεκτημένων  βώλον,  ώΰτε 
διαΟ•ρύψαι  μακέλλτ]  τροφής  ένεκεν,  ούχ  όπως  τά  μέ- 

30  γιβτα  διορύττειν  ορη,  κα%•άπερ  ου  φής•  ο  γάρ 
αδύνατος  μεν  οργήν  επικαταβχεΐν  πολλάκις  ύπερ 
μικρών  γιγνομένην ,   αδύνατος  δε  έπι&υμίαν  παύ- 


οκΑτιο  ιπ.  45 

ααι  των  αίβχίΰτων  ^  αδύνατος  δε  άπ<άϋαα9αι  λνπην, 
42^\ενίοτε  μΊ]δεν6ς  λνπηροϋ  παρόντος.^  ου  δυνάμενος  δε 
νπομεΐναι  πόνους,  ούδε  τους  ηδονής  ένεκεν  γιγνο- 
μενους,  αδύνατος  δε  της  ιρυχης  άπελάβαι  φόβον, 
ούδεν  ώφε/.οΰντα  εν  τοις  δεινοΐς,  άλλα.  καΐ  μέγιστα  » 
βλάπτοντα,  πώς  ουΛ  άνανδρος  βφόδρα,  ηττώμενος 
μεν  γυναικών ,  ηττώμενος  δε  ευνούχων;  η  βύ  τού- 
τον ίβχυρον  είναι  λέγεις,  τον  και  τοϋ  μαλακωτα- 
του  πάντων  αβ&ενεοτερον,  ύπνου;  νφ'  ού  αυμπο- 
διβ&είς  πολλάκις  άνευ  δεϋμών  ούχ  όπως  άλλοις,  ιρ 
ιΐ2καλλ'  ούδ  έαυτώ  δύναται  βοηϋ•εΐν  ούδε  έπίκουρον 
ουδένα  καλέβαι  τών  βουλομενων  άμννειν;  ταύτα  δε 
άκούβας  είπεν.  Εκείνο  μεντοι  οίβ^α  δηπου,  ώ  Σώ- 
κρατες,  οτι  της  άπάβης  οικουμένης  τού  πλείβτου  καΐ 
άρίβτου  βαβιλεύει  μέρους.  Ιξω  γαρ  της  Ελλάδος  και  ι» 
της  Ιτα/.ίας  και  τίνων  ολίγων  έ^νών  άλΛων  τών  κατά 
την  Ευρώπην  ούμπαντα  τάλλα  ύφ'  έαυτώ  πεποίη- 
ται,  και  της  μεν  καλούμενης  Άβιας  όλης  άρχει  μέχρι 
Ινδών '  πολλούς  δε  καΐ  αυτών  φαβιν  ύπακούειν '  της 
δε  Αιβύης  τού  πλείονος  μέρονς'  εν  δε  τη  Ευρώπτ^  2β 
Θράκης  και  Μακεδονίας"  απάντων  τούτων  κρατεί" 
οΟ^εν  δη  και  μέγας  βαβιλεύς  κέκληται  μόνος  εκείνος. 
«αΐ  ο  Σωκράτης  είπεν,  Άλλ'  ούδε  τούτο  οίδα  όλως 
γε,  ει  βασιλεύς  έΰτι  την  άρχην  ουδεμιάς  πόλεως  η 
κώμης.  Συ  άρα,  είπε,  μόνος  άνηκοος  ει  τούτων  α  25 
πάντες  ΐβαβιν,  Ακούω,  έφη,  πολλών  λεγόντων  α 
ού  λέγεις  καιΈλληνων  και  βαρβάρων"  ο  δε  ούκ  έά 
με  γιγνώβκειν  ο  λέγω  τοιούτον  έύτιν '  ούκ  οιδα ,  ω 
άριστε,  ει  νομίμως  καΐ  δικαίως  τούτων  απάντων 
προέστηκε  κάί  τοιούτος  ων  οποίον  είρηκα  πολλάκις '  3• 
εΐ  μεν  ευγνώμων  καΐ  φιλάνθρωπος  τοαϊ  νόμιμος 
ων  επι  σωτηρία  χαΐ  τω  ύυμφέροντι  τών  αρχομένων 


46  Β10ΝΙ8  ΒΕ  ΚΕαΝΟ 

επιμελείται^   αντος  πρώτος  ευδαίμων  ων,  κα9•άπερ 
είπον,  και  τοις  άλλοις  μεταδιδονς  της  αυτόν  ενδαι-α^^ 
μονίας,  ου  δίχα  ύ-είς  τό  τε  αύτον  καΐ  το  των  αρχο- 
μένων ϋυμφέρον,    άλλα  τότε    χαίρων  μάλιΰτα   καΐ 

5  τότε  νομίζων  αριύτα  πράττειν,  όταν  ορα  καλώς 
πράττοντας  τους  αρχόμενους^  δυνάμει  τε  μεγιΰτός 
εΰτι  καΐ  βααιλεύς  άλη&ώς'  ει  δε  φιλήδονος  καΐ  φι- 
λοχρήματος και  νβριβτής  και  παράνομος,  αυτόν  οίό- 
μενος  ανξειν  μόνον,  ώς  αν  πλεΐΰτα  μεν  χρήματα  κε-  -ι3Μ 

10  κτημένος,  μεγίβτας  δε  καϊ  πλείΰτας  καρπούμενος 
ήδονάς,  ρα&ΰμως  δε  διάγων  καϊ  άπόνως'  τους  δε 
υπηκόους  απαντάς  ηγούμενος  δούλους  καΐ  νπηρετας 
της  αυτοϋ  τρνφής,  ούδε  ποιμενος  επιεικούς  έχων 
ηΟΌς ,  βκεπης  και   νομής  προνοονμενος  τοις   αυτοϋ 

15  κτήνεΰιν,  έτι  δε  &ηρας  άπαμΰνων  καϊ  φώρας  προ- 
φυλάττων,  άλλ'  αυτός  πρώτος  διαρπάξων  τε  καϊ 
φ%•είρων  καϊ  τοις  άλλοις  επιτρέπων ,  κα&άπερ,  οΐμαι, 
πολεμίων  λείαν ,  ουκ  άν  ποτέ  εΐ'ποιμι  τον  τοιούτον 
άρχοντα  η  αυτοκράτορα  η  βααιλέα ,   πολύ  δε  μάλλον 

20  τνραννον  και  λευΰτήρα,  ως  ποτέ  προβεΐπεν  ο  Απόλ-^^•^^ 
λων  τον  Σικυώνιον  τΰραννον,   ει  και  πολλάς  μεν 
ζ.    ι     εΊοι  τιάρας,  πολλά   δε  ΰκηπτρα  υπακονοιεν  αυι 
νχ  -^    τοιαύτα  μεν  εκείνος  ειωυ'ει  λέγειν,   προτρεπω^Λ 
*^       προς  άρετήν  καϊ  βελτίους  ποιών  καϊ   άρχοντας 

25  Ιδιώτας.      όμοια   δε   είρήκαβι  περί    αρχής  καϊ   βι 
βιλείας  οί  μετ  αυτόν,  ώς  οιόν  τε  επόμενοι  ττι  (ίοφ^ 
τάττι  γνώμτ].     αυτά  δε  πρώτα  δηλοΐ  τα  ονόματα  την 
διαφοράν  τών  πραγμάτων,     λέγεται  γαρ  η  μεν  αρχή 
νόμιμος  άνϋ•ρώπων  διοίκηΰις  και  πρόνοια  ανθρώπων 

30  κατά  νόμον,  βαβιλεία  δε  άνυπεΰ&υνος  αρχή,  ο  δε 
νόμος  βαΰιλεως  δόγμα.  6'δε  τύραννος  καϊ  η  τνραν- 
νίς  εναντίον  τούτοις  βίαιος   καϊ  παράνομος  χρήΰις 


ΟΚΑΤΙΟ  πτ.  47 

άνΟ^ρωΛων  τον  δοκονντος  ίαχνειν  πλέον,  τρία  γαρ 
ινοΠείδη  τα  φανερώτατα  πο?.ιτειών  ονομάζεται  γιγνομέ- 
νον  χατά  νόμον  χαΐ  δίκην  μετά  δαίμονος  τ  άγαμου 
και  τύχης  όμοιας '  μία  μεν  η  πρώτη  καΐ  μάλιοτα  Ονμ- 
βηναι  δυνατή,  ΛερΙ  ης  νυν  ο  ?.όγος,  εν  διοικούμενης  5 
πόλεως  η  πλειόνων  ε&νών  η  όνμπάντων  ανθρώ- 
πων ενός  ανδρός  άγαΟ-ον  γνώμτ]  και  άρεττ^'  δευ- 
τέρα δε  άριβτοκρατία  καλούμενη,  ούτε  ενός  ούτε 
44  Μ  πολλών  τίνων,  αλλά  ολίγων  των  άρίύτων  ηγουμέ- 
νων, πλείον  άπεχονύα  ήδη  τον  δννατον  καΐ  τον  ίο 
ονμφεροντος.  τούτο  εμοιγε  δοκει  και  "Ομηρος  είπεΐν 
διανοηθείς, 

ουκ  αγαθόν  πολνκοιρανίη '  εις  κοίρανος  εβτω, 
εις  βαβιλενς,  φ  έδωκε  Κρόνον  παις  άγκνλομήτεω. 
τρίτη  δε  παΰών  άδννατωτάτη  ύχεδόν  η  ΰωφροβύνη  ΐό 
και  άρετί]  δήμον  προϋδοκώΰά  ποτέ   ενρήβειν  κατά- 
οταβιν  επιεική  και  νόμιμον,    δημοκρατία  προβαγο- 
ρενομένη,  επιεικές  όνομα  και  πραον,  είπερ  ην  δννα- 
τον.    τριβΐ  δε  ταύταις,   ώβπερ   εΐρηται,   πολιτείαις 
ιΐοκτρίΐ^  έναντίαι  παράνομοι  διαφθοραί,    η  μεν  πρώτη  2ο 
τε  και  αρίβτη  καΐ  μόνη  δυνατή,  τνραννίς,  ενός  νβρει 
καΐ  βία  τον  κακίβτου  των  άλ,λων  άπολλνμένων '  η  δε 
μετ    έκείνην  ολιγαρχία,   ύκλ.ηρα  και  άδικος  πλεον- 
εξία ,   πλονβίων  τινών  καΐ  πονηρών  ολίγων  έπΙ  τονς 
πο).λονς  και  άπόρονς  ϋνΰταοις'   ή  δ'  εξής  ποικίλη  25 
καΐ  παντοδαπή^ορά  π?.ηθονς,  ονδεν  είδότος  απ?.ώς, 
ταραττομένον  δε  άεΐ  και  άγριαίνοντος,  νπο  ακολαβτων 
δημαγωγών   ώβπερ  κλύδωνος  άγρίον  και  χαλεπού 
νπό  ανέμων  ΰκληρών  μεταβαλλομένον.    τοντων  μεν 


\.  1  ροδί  πλίον  Β,άάΛ&ίηΓ:  οντω  δί  και  ημεΐς  διχηοον- 
μΐΟ•α  Ύ,αί  φαυ,ίν  περί  τον  &ειΌν  και  θεοφιλούς  αντοκράτορος 
βααΐέως. 


48  ϋΙΟΝΙδ   ΒΕ   ΕΕαΝΟ 

ονν  Ο  λόγος  άλλως  επεμνηβ&η ,  πολλά  πα&ηματα  καΐ 
ανμφοράς  εχάβτης  αυτών  εκ  τοΰ  πρότερον  χρόνου 
δεΐ^αν  δυνάμενος"  ΛερΙ  δ\  της  εύδαίμονός  τε  καΐ 
0-είας  καταβτάβεως  της  νϋν  επικρατούοης  χρη  δίελ- 
δ  ^εΐν  έταμελέβτερον.  ηολλαϊ  μεν  ούν  εικόνες  εναρ- 
γείς καΐ  παραδείγματα  ουκ  αμυδρά  τηβδε  της  άρχης, 
εν  τε  αγελαις  καΐ  ΰμήνεΰι,  δίαΟημαι,νούβης  της  φΰ- 
Οεως  την  κατά  φυαιν  τοΰ  κρείττονος  των  έλαττόνων 
άρχην  καΐ  πρόνοιαν'  ου  μην  φανερωτερον  ούδε  κάλ- 
ιο λίον  έτερον  αν  γένοιτο  της  τοΰ  παντός  ηγεμονίας ,  η 
νπό  τω  πρωτω  τε  καΐ  αρίβτω  ^εω  τάττεται.  τοίου- 43  μ 
τος  δε  ων  πρώτον  μεν  έβτι  θεοφιλής ,  ατε  της  μεγί- 
βτης  τυγχάνων  παρά  •&εών  τιμής  και  πίύτεως.  και 
πρώτον  γε  καΐ  μάλιβτα  %^εραπεΰβει  το  ^εΐον,  ον%  όμο- 
ΐδ  λογών  μόνον,  αλλά  και  πεπειβμένος  είναι  %-εοΰς,  ΐναηικ 
δη  καΐ  αυτός  έχη  τους  κατ  ά^ίαν  άρχοντας,  ηγείται 
δε  τοΓ^  άλλοις  άν&ρώποις  ύυμφερειν  την  αύτοϋ  πρό- 
νοιαν  ούτως  ως  αυτω  την  εκείνων  άρχην.  και  μην 
έκεινο  έαυτώ  βυνειδώς  ως  οϋποτε  δώρον  δένεται 
20  παρά  κακών  ανδρών,  ουδέ  τους  ϋ-εους  άνα^ημαβιν 
ούδε  ^υβίαις  οί'εται  χαίρειν  των  αδίκων  ανδρών, 
παρά  μόνων  δε  τών  άγα&ών  προβίεβ&αι  τά  δεδομένα, 
τοιγαροϋν  Ο-εραπεύειν  άφ&όνως  αυτούς  βπουδάϋει 
καΐ  τούτοις"  έκείνοις  γε  μην  ουδέποτε  παύβεται  τι- 
25  μών,  τοις  καλοις  εργοις  και  ταΐς  δικαίαις  πρά^εβιν. 
εκαοτόν  γε  μην  τών  &εών  ίλάβκεται  κατά  την  του 
Θ^εοϋ  δύναμιν.  ηγείται  δε  την  μεν  άρετην  οΰιότητα, 
την  δε  κακίαν  πάβαν  άαεβειαν.  είναι  γάρ  εναγείς  καΐ 
άλιτηρίους  ού  μόνον  τους  τά  ιερά  βυλώντας  η  λέγον- 
30  τάς  τι  βλάΰφημον  περί  τών  %•εών ,  αλλά  πολύ  μάλλον 
τους  τε  δειλούς  καΐ  αδίκους  καΐ  ακρατείς  καΐ  ανόη- 
τους και  κα&όλου  τους  εναντίον  τι  πράττοντας  τη 


ΟΕΑΤΙΟ  III.  49 

τε  δυνάμει  και  βονληοει  των  ϋ-εών.  ου  μόνον  δε 
ιι^ίχηγείταί  ϋ^εονς,  άλλα  καΐ  δαίμονας  άγα&ονς  και  ήρωας 
τάς  των  άγα&ών  ανδρών  φνχάς  μεταβαλονοας  εκ 
της  θνητής  φνβεως '  τούτο  δε  βέβαιοι  το  δόγμα  ονχ 
ηκιΰτα  χαριζόμενος  αντω.  την  τε  των  άνΟ^ρώπων  5 
έπιμέλειαν  ον  πάρεργον  ονδε  αοχολίαν  άλλως  νε- 
νόμικε,  βαρννόμενος  οίμαι  τάς  φροντίδας,  αλλά 
έργον  αντον  και  τεχνην  ταντην.  και  όταν  μεν  άλλ.ο 
τι  ποίΎΐ ,  ονδεν  ηγείται  ύπονδαΐον  ονδε  των  αντον 
πράττειν'  όταν  δε  άνϋ^ρώπονς  ώφελ'η,  τότε  νομίζει  ίο 
το  προαηκον  άποτελεΐν,  άτε  νπό  τον  μεγίΰτον  ϋ-εον 
ταχθείς  επί  τοντο  το  έργον,  ω  άπει&είν  ον  &εμις 
Β  ονδεν  ονδε  άχ^εβΟ•αι.  [ονδείς  γαρ  οντω  μαλακός  ονδε 
Α67<ιφιληδονος  6ς  ονχ  ηδεται  ττ]  αντον  πράζ,ει,  καν  τνχτι 
επίπονος"  ως  ηκιΰτα  μεν  κνβερνητης  αν  άχΟ^εβ&είη  ΐ5 
τοις  εν  ϋ^αλάτττ]  πόνοις,  ηκιβτα  δε  γεωργός  τοις 
περί  γεωργίαν  εργοις,  ηκιΰτα  δε  κννηγετης  οίς  δει 
%•ηρώντα  κάμνειν '  καίτοι  βψόδρα  μεν  επίπονον  γε- 
ίΐ9κωργία,  ΰφόδρα  δε  κννηγεοία.  ον  μην  άπαξιοΐ  το 
κάμνειν  και  ένοχλεΐο&αι  των  άλλων  ένεκεν,  ονδε  20 
τανττ]  χείρον  πράττειν  νενόμικεν ,  εάν  δε'τ]  πλείύτονς 
αντον  άνεχεο&αι  πόνονς  και  πλείβτα  πράγματα  εχειν.] 
[ορα  γάρ  και  τον  ηλιον  ονδενός  ελάττω  των  ΰ-εών 
οντά  ονκ  άχϋ-όμενον,  ει  ΰωτηρίας  ένεκεν  άν%^ρώπων 
και  βίον  τον  αιώνα  διαπράττεται  πάντα  06α  πράττει.]  25 
ορα  γαρ  οτι  πανταχού  το  βελτιον  τού  ηττονος  ετα^εν 
ο  Ό-ίό^  προνοεΐν  τε  και  άρχειν^  οίον  τεχνην  μεν 
άτεχνίας,  άβ&ενείας  δε  δνναμιν,  τού  δε  άνοητον  το 
φρόνιμον  προνοεΐν  και  προβονλενειν  εποίηΰεν.  εν 
πάβαις  δε  τανταις  ταΐς  έπιμελείαις  τό  αρχειν  ονδα-  30 
μώς  ρά^νμον,  άλ.λ'  επίπονον,  ονδε  πλεονεκτούν 
122 κ  άνέσεως  χαΐ  σχολής,  αλλά  φροντίδων  και  πόνων,  «υ- 
ΟΙΟ.  Ι.  4 


50  ϋΙΟΝΤδ  ΏΈ  ΕΕΟΝΟ 

τίκα  εν  νηΐ  ίηιβάταίξ  ε^εβτιν  άμελεΐν  καΐ  μηδέ  οράν 
την  Ο^άλατταν ,  άλλα  μηδέ  οπον  γης  είβι ,  το  τον  λό- 
γον)^  τούτο,  είδέναι '  καΐ  πολλοί  τον  τρόπον  τοντον 
πλεονΰί  ταΐς  ενδικίς,    οι  μεν  πεττενοντες^    οΐ  δ% 

5  άδοντες ,  οί  δε  ενωχονμενοί  δί'  ημέρας '  όταν  δε  κα- 
ταλάβτ]  χείμών ,  εγκαλυψάμενοο  περιμένονΰι  το  θνμ~ 
βηβόμενον '  οι  δε  τίνες  καϋ•υπνώβαντες  ονδε  άνέβτη- 
βαν ,  εως  εγένοντο  εν  τω  λιμένι.  τω  κνβερνηττ}  δε 
ανάγκη  μεν  οράν  προς  το  πέλαγος,,  ανάγκη  δε  απο- 

10  βλέπειν  εις  τον  ουρανόν,  ανάγκη  δε  προακοπείν  την 
γην'  ον  μην  ούδε  τα  εν  τω  βν&ω  χρη  λαν&άνειν 
αντόν,  η  ληβεταυ  περιπεοών  νφάλοις  πέτραις  η 
άδηλοις  ερμαΰι '  μόνω  δε  έκείνω  της  μεν  ννκτος  ήτ- 
τον εί,εβτι  κα&νπνώΰαί  η  τοις  νηχομένοις'    ημέρας 

η  δε  εΐ'  που  τι  βραχύ  κλέψειε  τον  νπνον,   και  τοΰτοΐ23» 
μετέωρον  καΐ  άμφίβολον,   ως  άναβοάν  πολλάκις  η 
το  ίβτίον  ύτέλλειν  η  παράγειν  το  πηδάλιον  η  άλλο  τι 
των  ναντικών'    ωβτε  και  κοιμώμενος  εκείνος  μάλ- 
λον επιμελείται  της  νεώς  η  Ύων  άλλων  οι  ΰφόδρα 

20  εγρηγορότες.    εν  γε  μην  τω  ύτρατενεοΟ^αι  των  μεν 
βτρατιωτών   εκαοτος    αντω    μόνω    επιμελείται    καΐ 
οπλών  και  τροφής,    και  ταντμ  ον  πορίξων,    αλλ 
έτοιμα  άί,ιών  εχειν'  μόνης  δε  φροντίζει  της  νγιείας 
της  εαντον,   μόνης  δε  της  ΰωτηρίας.    τω  βτρατηγω     ^ 

25  ^6  έργον  έβτίν  απαντάς  μεν  ώπλίβ&αι  καλώς ,  άπαν-  ρ 
τας  δε  ενπορεΐν  ύκέπης,  ον  μόνον  δε  τάς  των  αι/-48Μ 
ϋ•ρωπων  γαβτέρας  πληρούν,  άλλα  και  τάς  των  ίπ- 
πων εάν  δε  μη  πάντες  εχωσι  τά  επιτήδεια,  πολν 
μάλλον  άχ&εται  η  αντός  νοβών'  βωτηρίαν  γε  μην 

30  την  εκείνων  ον  περί  έλάττονος  ποιείται  της  αντον. 
και  γάρ  δη  νικάν  μεν  αδύνατον  άνευ  δωτηρίας  των 
βτρατιωτών '   νπερ  δε  της  νίκης  πολλοί  των  αγαϋ^ών 


ΟΕΑΤΙΟ  III.  51 

καΐ  άποϋ^ηΰκει,ν  αιροννται.  πάλιν  δε  τοΐς  κκθ"  εκα- 
Οτον  ημών  το  μεν  αώμα,  ατε  άνοτιτον,  ονδε  αντώ 

ί24Β.βοηϋ•εΐ:ν  ικανόν  εΰτιν  ονδε  νπερ  αυτόν  φροντίξειν 
πεφνκεν,  ο  γε  της  φνχης  ατίολιπονοης  ονδε  ολίγον 
δύναται  διαμενειν,  άλλα  παραχρήμα  λύεται  καΐ  άτιό).-  5 
λνται '  η  ψνχη  δε  νπερ  εκείνον  ττάΰας  μεν  φροντίδας 
φροντίζει,  πάβας  δε  έπινοίας  ακύλλει  και  πολλά  μεν 
άνιάται  λνπονμενη.  και  το  μεν  οώμα  παρονβης  αντο 
μόνον  αίϋ&άνεται  της  άλγηδόνος'  η  φνχη  δε  πριν 
γενέο&αί  την  άλγηδόνα  άνιάται ,  πολλάκις  δε  και  μη  ίο 
μελλονΰης  γίγνεβ&αι  δι  ορρωδίαν.  %ανάτον  δε  ΰώμα 
μεν  ουδέποτε  τι<5%ετο '  ψνχη  δε  και  τούτον  ΰννίηβι, 
καΐ  πολλά  πάβχει  ρνομένη  μεν  εκ  νόΰων  το  αώμα, 
ρνομένη  ά'  εκ  πολέμων^  ρνομενη   δ^   εκ  χειμώνος, 

η'οκ  ρνομένη  ά'  εκ  %αλάττης.     οντω  πανταχί}  έπιπονω-  ΐ5 
τερον  ψνχη  χαΐ  ταλαιποορότερον  οώματος,  όμως  δε 
^ειότερον  καΐ  βαβιλικωτερον.     και  μην  των  γε  αν- 
θρώπων πάς  άν  ό^ολ.ογήβειεν  ως  ίβχνρότερον  καΐ 
ηγεμονικωτερον  άνηρ  γυναικός,    άλλ.'  έκείναις  μεν 
τα  ποΏ,ά  των  έργων  κατ   οίκίαν  έοτί,  και  άπειροι  2ο 
μεν  ως  το  πολν  χειμώνων  διατελονΰιν,   άπειροι  δε 
πολέμων,    άπειροι   δ\  κινδύνων,     τοΐς  δε  άνδράοι 
προ(ίί2κ£Γ  μεν  6τρατεύε<5%αι,     πτροσ/^κίΐ   ^ε    ναυτι- 
λίας,   ανάγκη   δ\    έν  νπαί&ρω  τα   έργα  διαπονεΐν. 
άλλ'  ον  δια  τοντο  μάλλον  άν  τις  μακαρίΰειε  των  αν-  25 
δρών  τάς  γνναΐκας.    οΰοι  ά'  αν  δι'  άα&ένειάν  τ  ε  καϊ 
μαλακίαν  έξήλωβαν  τον  εκείνων  βίον,  ωοπερ  Σαρ- 
δανάπαλλος,  διαβόητοι  μέχρι  ννν  είβιν  έπΙ  τοΐς  αίύ- 
χροΐς.    το  δε  μέγιΰτον,   οράς  τον  ηλιον,   πόβω  μεν 
Α\)>ιτών  άνΟ-ρωπων  υπερέχει  μακαριότητι  &εος  ων'  οτι  30 
ίδ  ονκ  άναίνεται  δι   αιώνος  ημΐν  νπονργών  καΐ  της 

4* 


52  ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ   ΕΕΟΝΟ 

ημετέρας  ένεκα  οωτηρίας  πράττων  άπαντα,  τί  γαρ 
αν  άλλο  τις  εί'τίοι  τον  ηλιον  έργάζεβ^αι  δί'  αιώνος  η 
οπόΰων  ανϋ-ρωτΐΟί  δέονται;  ποιούντα  μεν  και  δια- 
χρίνοντα  τάς  ώρας ,  αύξοντα  δε  και  τρεφοντα  πάντα 
δ  μεν  τα  ζώα,  πάντα  δε  τα  φυτά,  χορηγονντα  δε  το 
κάλλιβτον  και  ηδιΰτον  οραμάτων,  ψώς,  ου  χωρίς 
ονδε  των  άλλων  όφελος  ουδέν  των  καλών,  ούτε  οϊ;-120ι; 
ρανίων  οντε  επιγείων,  άλλ^  ουδ\  του  ξην'  καΐ  ταύτα 
ουδέποτε  κάμνει  χαριξόμενος.  ήποΰ  γε  δονλείαν  δου- 

10  λεΰειν  φαίη  τις  αν  πάνυ  ίβχυράν.  ει  γαρ  καΐ  μικρόν 
άμεληβειε  και  παραβαίη  της  αυτού  τάξεως,  ούδεν 
κωλύει  πάντα  μεν  ουρανόν,  πάβαν  δε  γήι^,  πάΰαν 
δε  Ο^άλατταν  οί'χεοϋ•αι ,  πάντα  δε  τούτον  τον  εύειδη 
καΐ  μακάριον  κόομον  την  αίβχίύτην  καΐ  χαλεπωτάτην 

Ιό  άκοομίαν  φανήναι.  νύν  δε,  ωΰπερ  εν  λΰρα  φθόγ- 
γων άπτόμενος  εμμελώς,  ουδέποτε  έξίβταται  της  κα- 
ϋ^αράς  τε  και  άκρας  αρμονίας,  μίαν  άεΐ  και  την  αυ- 
τήν αγαπών  οδόν.  έπει  δε  δεΐται  μεν  αλέας  η  γη 
ωβτε  γεννηΰαι  τα   φυόμενα  και  &βτε  αύξήοαι  καΐ 

20  ωβτε  έπιτελέβαι,  δειχαι  δε  τα  ζώα  καΐ  ΰωτηρίας  ένεκα 
τών  αωμάτων  και  ηδονής  της  κατά  φύβιν,  δεόμεϋ-α 
δε  πάντων  μάλιβτα  ημείς,  άτε  πλείβτης  χρχιζοντες 
βοη&είας,  ΰ•έρος  έποίηΰεν,  άεΐ  και  μάλλον  εγγντερωηικ 
προβιών  της  ημετέρας  οίκηύεως,  ίνα  πάντα  μεν  φΰΰτ], 

25  πάντα  δε  0•ρέψί],  πάντα  δε  τελειώβη,  ϋ-είαν  δ£ 
και  &αυμα6την  παράοχη  τοις  ανΟ^ρώποις  εύφροΰύ- 
νην  τε  καΐ  έορτην.  επει  δε  αύ  πάλιν  τάλλα  τε  και 
ημείς  έν  χρεία  γιγνόμε9α  της  εναντίας  κράΰεως' 
δειται  μεν  γάρ  υπο  του  -ψύχους  τά  βώματα  αννίοτα- 

30  α&αι,  δειται  δε  πυκνώοεως  τά  φυτά,  δεΐται  δε  όμ- 
βρων  η  γη'  πάλιν  άπειοιν  άφιοτάμενος  αφ  ημών  το 
μέτριον.  ούτω  δε  πάνυ  άοφαλώς  καΐ  αραρότως  τηρεί 


ΟΚΑΤΙΟ  III.  53 

δΟΜΓουί  ορονς  προς  το  ημΐν  ΰνμφερον,  ωΰτε  είτε  προα- 
ιών  ολίγον  έγγντέρω  γένοιτο^  πάντα  αν  βνμφλε- 
ξειεν,  εϋτε  άπιών  μικρόν  νπερβάλοι,  πάντα  αν 
άποφνγείη  τω  κρνει.  επεί  δε  άβ^ενέοτεροι,  φερειν 
έαμεν  την  μεταβολην  άϋ-ρόαν  γιγνομενην ,  χατ  ολί-  ό 
γον  ταντα  μηχανάται.^  χαΐ  τρόπον  τινά  λαν&ανεί 
ΰννε&ίζων  μεν  ημάς  δια  τον  ήρος  νπενεγκεΐν  το  ^ε- 
ρος,  προγνμνάζων  δε  δια  τον  μετοπώρον  χειμώνα 
άνέχεο&αι ,  εκ  μεν  τον  χειμώνος  κάλπων  κατ*  ολί- 
γον, εκ  δε  τον  ^ερονς  άναψνχων ,  ωβτε  αλνπως  αφι-  ίο 
κνεΐβΰ^αι  προς  εκατε'ραν  την  νπερβολήν.  επεΙ  δε  αν 
το  φως  οράύ&αι  μεν  ηδιΰτον,  πράττειν  δε  αδύνατον 
οτιονν  χωρίς  αντον,  κοιμώμενοι  δε  πάΰαν  μεν  ηβν- 

η%κ%ίαν  αγομεν ,  ονδεν  δε  χρώμε&α  τω  φωτί,  όΰον  μεν 
ίκανον  έγρηγορέναι  χρόνον,  ημεραν  εποίηβεν^  οβον  ΐ5 
άί  κοιμάο%•αι  άναγκαΐον ,  ννκτα  απεδειζε,   περί  πα- 
ααν  ίων  γήν,  άλλοτε  αλλονς  άναπανων  τε  καΐ  άνι- 
ϋτάς,  άφιβτάμενος  μεν  άπο   των  μηκέτι  δεομένων 
φωτός,  τοις  δε  άει  δεομενοις  επιφαινόμενος,     καΐ 
ταύτα   μηχανώμενος    δι'   αίώνο$   ονδεποτε  κάμνει.  20 
οπον  δε  &ε6ς  6  πάντων  κάλλιΰτος  και  φανερώτατος 
ονχ  νπερορα  τον  άπαντα  χρόνον  άνϋ-ρωπων  επιμε- 
λονμενος,  ηπον  γε  άν&ρωπον  θεοφιλή  και  φρόνι- 
μον  χρη  βαρννεβ&αι  το  τοιούτον,  άλλα  μη  κα%•*  όβον 
οΙός  τε  έβτι  μιμεΐΰ&αι  την  εκείνον  δνναμιν  και  φι-  25 
λαν&ρωπίαν ;  ταύτα  δε  λογιζόμενος  ονκ  άχ&εται  καρ- 
τερών.  [κατανοεί  δε  τονς  μεν  πόνονς  νγίειάν  τε  παρ- 

νιβη  έχοντας  καΐ  α ωτηρίαν  καϊ  δό^αν  άγα^ην,  την  δε  αν 
τρνφην  άπαντα  τοντων  τάναντία.  ετι  δε  οι  μεν  πόνοι 
αντονς  ελάττονς  άεΐ  ποιούβι  και  φέρειν  έλαφροτέ-  30 
ρονς,  τάς  δε  ηδονάς  μείξονς  χαΐ  άβλαβεβτερας,  όταν 
γίγνωνται  μετά  τονς  πόνονς.     η  δε  γε  τρνφη  τονς 


54  ϋΙΟΝΙδ   ΒΕ  ΕΕ&ΝΟ 

μεν  πόνους  άεΐ  χαλεπωτερονς  ποιεί  φαίνεβ&αί ,  τάζ 
δε  ηδοναζ  άπομαραίνει  καΐ  άβ&ενεΐξ  άποδείκνν- 
βιν.  ο  γαρ  αεί  τρνφών  αν&ρωπος,  μηδεποτε  δε 
απτόμενος  πόνου  μηδενός,  τελευτών  πόνον  μεν  ουκόΐΜ 

5  αν  ουδένα  αναοχοιτο ,  ηδονής  δε  ουδεμιάς  αν  αί'β&οι- 
το ,  ουδέ  της  αφοδροτάτης.  ωβτε  6  φιλόπονος  καΐ  εγ- 
κρατής ου  μόνον  βαΰιλεΰειν  ίκανώτερός  έβτιν,  άλλα 
καΐ  ηδιον  βιοτεύειν  πολύ  των  εναντίων.]  [εγρηγόρ- 
ΰεως  δε  και  ύπνου  τοις  μεν  ΰτρατιώταις  εξ  ί'ΰου  με- 

10  τεοτι,  των  μεν  φνλαττόντων  εν  μέρει,  των  δε  άνα- 
παυομενων '  ο  δε  ϋτρατηγος  άγρυπνότερός  έΰτι  των 
αεΙ  φυλαττοντων.]  και  τοίνυν  την  μεν  άνδρειαν  και 
την  έγκράτειαν  και  την  φρόνηβιν  αναγκαίας  νομίζει 
και  τοις  άμελοϋβι  του  δικαίου  καΐ  βουλομενοις  τυραν- 

15  νεΐν,  εί  μη  τάχιβτα  άπολούνται,  άλλα  και  μάλλον,  ειαοκ 
τίνος  τούτων  έώρα  δεομενους  αυτοϋ.   06ω  δε  πλείους 
μεν  έχει  τους  μιΰοϋντας,  πλείους  δε  τους  έπιβουλεΰον- 
τας,  ουδένα  δε  πιΟτόν  ούδε  κηδόμενον,  τοβούτω  γε 
μάλλον ,  εί  βωϋ^ήαεταί  τίνα  χρόνον,  καΐ  άγρυπνητεον 

20  είναι  και  φροντιοτεον,  ως  άμυνόμενόν  τε  μη  ηττά- 
0&αι  των  πολεμίων  και  επιβουλευόμενον  μη  άγνοεΐν 
τους  έηιβουλεύοντας ,  κάί  των  ηδονών  αφεκτεον  και 
γαΟτρι  και  υπνω  και  αφροδιβίοις  ελάχιΟτα  προβε- 
κτεον,  η  τω  φιλουμένω  μεν  υπό  πάντων,  μηδένα  δε 

25  εχοντι  επιβουλεύοντα.  εί  δε  δει  τάς  αύτάς  μεν  φρον- 
τίδας εχειν  η  και  πλείους,  πολύ  δε  μείζους  άοχολίας, 
ομοίως  δε  εύλαβεΐβ&αι  τάς  ηδονάς,  ομοίως  δε  τους 
κινδύνους  ύπομενειν,  πόβω  γεκρεΐττον  μετά  δικαιο- 
ούνης  και  αρετής  η  μετά  πονηρίας  καΐ  αδικίας  πάντα 

30  ταύτα  επιτηδεύειν,  καΐ  μετά  επαίνου  φαίνεο&αι  τοι- 
ούτον η  μετά  ψόγου,  αγαπώμενον  μεν  υπό  αν&ρώ-ί2ΐΒ 
πων,  αγαπώμενον  δε  υπό  Ο^εών,  η  τουναντίον  μιβού- 


ΟΕΑΤΙΟ  III.  55 

μενον;  καΐ  τοίννν  το  μεν  παρόν  βραχν  τι  τω  άν- 
^ρώπω  καΐ  αβνλλόγιοτον ,  κατέχει  δε  τον  βίου  το 

4ΐ:>ιπλεΐΰτον  η  μ^^μΐ]  των  προγεγονότων  χαΐ  η  των  μελ- 
λόντων έλπίξ.  πότερον  ονν  τοΐν  ανδροΐν  ηγώμε^α 
ενφραίνειν  την  μνήμην  και  πότερον  άνιάν,  καΐ  πότε-  5 
ρον  ^αρρννειν  ταζ  ελπίδας  και  πότερον  εκπληττειν ; 
ονχοϋν  και  ηδίονα  ανάγκη  τον  βίον  είναι  τον  αγα- 
θόν βαΰιλέωζ.  φιλίαν  γε  μην  απάντων  νενόμικε  των 
αντον  κτημάτων  κάλλιβτον  καΐ  ιερώτατον.  ον  γαρ 
οντωξ  αίβχρον  είναι  τω  βαοιλενοντι  ονδε  έπικίνδννον  ιο 

\'ίθ?^  χρημάτων  απορεΐν  ώζ  φίλων ^  ονδ^  αν  οντω  ττ}  χορη- 
γία καΐ  τοις  ύτρατοπέδοΐξ  και  τη  άλλη  δννάμει  δια- 
φνλάττειν  την  ενδαιμονίαν  ώξ  τη  πίβτει  των  φίλων, 
μονός  μεν  γαρ  ονδείς  προς  ονδεν  ονδε  των  ιδίων 
ικανός  έστι'  τοις  δε  βαβιλενβιν  οβφ  πλείω  τε  και  ΐ5 
μειζω  πράττειν  ανάγκη,  πλειόνων  δεΙ  και  των  αυνερ- 
γονντων  και  μετ   εννοίας  πλείονος,     ανάγκη  γαρ  τα 
μέγιστα   και  ΰπονδαιότατα  των  πραγμάτων   η  πι- 
οτενειν  ετέροις  η  προΐεβ&αι.    και  τοίννν  τοις  μεν 
ίδιώταις  οί  νόμοι  παρεχονβι  το  μη  άδικεΐΰ^αι  ρα-  20 
δίως  νπο  τούτων   οις   αν    βνμβάλωαιν  η  χρήματα 
πιΰτενβαντες  η    οίκον  επιτρεψαντες  η  έργον  τίνος 
κοινωνήααντες,  ζημιονντες  τον  άδικονντα'  τοις  δε 
βαΰιλενβι/  το  μη  άδικεΐα&αι  πιβτενΰαντας  ονκ  εβτι 
πάρα  των  νόμων  ξητεΐν,   άλλα  παρά   της   εννοίας.  25 
και  γαρ  ίΰχνροτάτονς  μεν  εικός  απάντων  είναι  τονς 
εγγνς  των  βαβιλέων  και  την  αρχήν  Οννδιοικονντας. 
απο  δε  τοντων  ονκ  εβτιν  άλλη  φνλακή  πλην  το  άγα- 
πάα&αι'     ως  τοις  μεν  τνχονΰιν  ονκ  ααφαλες  είκ^  ' 
μεταόιδόναι  δννάμεως,   ϋοω  δ'  αν  τις  τονς  φίλονς  30 
ίοχνροτερονς  ποιη,    τοαοντω  ίαχνρότερος  αντος  γί- 
γνεται.    [όρα  δε  ότι  των  μεν  άλλων  κτημάτων  τα 


56  ΟΙ0ΝΙ8  ΟΕ  ΕΕαΝΟ 

μεν  αναγκαία  μόνον  καΐ  χρηβιμα  δοκεΐ  πάβι,  τ^^- ηικ 
■φίν  δϊ  ουδεμίαν  παρέχεται"  τα  δε  ηδέα  μόνον ,  6νμ-^2ίίί 
φέροντα  δε  ον '  τουναντίον  δε  τα  πλεΐύτα  των  ηδέων 
αβνμφορα  ενρίΰκεται.]  καΐ  τοίννν  Όΰα  μεν  αναγκαία 
&  καΐ  χρηβιμα  των  κτημάτων ,  ου  πάντως  ηδονην  τίνα 
έχει  τοις  κεκτημένοις'  οαα  δε  τερπνά^  ουκ  εύϋ-υς 
δια  τοντο  και  ΰυμφέροντα'  τουναντίον  γαρ  πολλά 
των  ηδέων  άοΰμφορα  εξελέγχεται,  αυτικα  τείχη  μεν 
καΐ  όπλα  και  μηχανήματα  και  Οτρατόπεδα  των  άναγ- 

10  καίων  έΰτΐ  κτημάτων  τοις  κρατοϋΰιν'  άνευ  γαρ  τού- 
των ούχ  οίον  τε  6ωζεβ0•αι  την  άρχην '  τέρψιν  δε  ούχ 
ορώ  ποίαν  δίχα  γε  της  ωφελείας  ^χει.  καλά  δε  αλβη 
και  οίκίαι  πολυτελείς  και  ανδριάντες  καΐ  γραφαΐ  της 
παλαιάς  τε  και  άκρας  τέχνης  και  χρυΰοΐ  κρατήρες 

ΐδ  καΐ  ποικίλαι  τράπεζαι  καΐ  πορφύρα  και  ελέφας  καΐ 
ηλεκτρος  καΐ  μύρων  οβμαΐ  και  θεαμάτων  παντοίων 
καΐ  άκουΟμάτων  τέρψεις  διά  τε  φωνής  και  οργάνων, 
προς  δε  αύ  τούτοις  γυναίκες  ώραΐαι  και  παιδικά, 
ωραία,  βύμπαντα  ταϋτα  ουδεμιάς  ένεκα  χρείας,  αλλ 

20  ηδονής  εύρημένα  φαίνεται,    μόνη  δε  τη  φιλία  6υμ- 
'  βέβηκεν  απάντων  μεν  είναι  ΰυμφορώτατον ,  απάν- 
των δε  ηδιβτον.    ευϋ•υς  οΐμαι  των  αναγκαίων  τα  μέ-ί32Κ 
γιΰτα,   όπλα  και  τείχη  καΐ  ΰτρατεύματα  καΐ  πόλεις, 
άνευ  των   διοικούντων   φίλων  ούτε   χρηβιμα   οντε 

25  βυμφέροντα,  άλλα  και  λίαν  έπιβφαλη'  οι δέ γε  φίλοι 
και  δίχα  τούτων  ωφέλιμοι,     και  ταϋτα  μεν  εν  πολε- 
μώ μόνον  χρηβιμα,  τοις  δε  άεΐ  βιωβομένοις εν  είρηνη, 
αν  τ}  δυνατόν,   αχρεία  και  βαρέα'   άνευ  δε  φιλίας   * 
ούδ^  εν  είρηνη  ζην  άβφαλές.  και  μην  ων  είπον  ηδέων 

30  το  μεν  κοινωνεΐν  φίλοις  τερπνότατον,  μόνον  δε  απο- 
λαύειν  εν  ερημία  πάντων  άηδέβτατον,  και  ουδείς 
άν  ύπομείνειεν'     ετι  δε  λυπηρότερον,    ει  δεηβειε 


ΟΕΔΤΙΟ  III.  57 

χοινωνεΐν  τοις  μη  άγαπώύι.  Λοία  μεν  γαρ  ενφρο- 
ΰννη  προΰφιλής,  εί  μη  καΐ  ταντα  ηαρείη  τα  μεγι0τα; 
ποίον  δε  Ονμτΐόβιον  ηδύ  χωρίς  εννοίας  των  παρόν- 
των; ποία  δε  9νΰία  κεχαρίύμενη  &εοίς  άνευ  των 
βννενωχονμενων ;  ον  γαρ  χαΐ  τα  αφροδίβια  ταντα  5 
'  ηδιβτα  καΐ  άννβριβτότατα  οΰα  γίγνεται  μετά  φιλίας 
53Μτών  βννόντων  καΐ  οβα  μαβτενόνΰιν  εννοιαν  αν- 
η^κ^ρωποίς  έπηλ^ε  παρά  παιδικών  η  παρά  γνναικών; 
πολλαΐ  μεν  γαρ  επωννμίαι  της  φιλίας,  ωβπερ  αμελεί 
καΐ  χρεΐαι'  η  δε  μετά  καλλονς  καΐ  ώρας  γιγνομενη  ίο 
φιλία  δικαίως  έρως  ώνόμαΰται,  καΐ  δοκεΐ  κάλλιβτος 
των  %•εών.  καΙ  μην  τά  γε  ωφέλιμα  φάρμακα  τοις  μεν 
νοβονβιν  ωφέλιμα,  τοις  δε  νγιαίνονβι  περιττά,  φι- 
λίας δε  δει  μεν  καΐ  τοις  νγιαίνονοι,  ϋφόδρα  δε  δει 
καΐ  τοις  νοβονβιν'  η  Ονμφνλάττεν  μεν  πλοντον,  ΐ5 
επαρκεί  δε  πενία,  και  λαμπρύνει  μεν  δό^αν,  άμαν- 
ροΐ  δε  άδο^ίαν.  μόνον  δε  τούτο  τά  μεν  δνοχερή 
πάντα  μειοΐ,  τά  δε  άγαΟ•ά  πάντα  αν^ει.  ποία  μεν 
γάρ  βνμφορά  δίχα  φιλίας  ουκ  αφόρητος,  ποία  δε  εν- 
τνχία  χωρίς  φίλων  ουκ  άχαρις;  ει  δ\  ΰκνϋ^ρωπόν  20 
ερημία  καΐ  πάντων  φοβερώτατον ,  ον  την  άν&ρωπων 
ερημίαν  χρη  τοιούτον  νομίξειν,  αλλά  την  των  φίλων' 
επεί  των  γε  μη  εννοονντων  πολλάκις  η  ερημία  κρείτ- 
των.  εγώ  μεν  γάρ  ουδ^  εΰτυχίαν  εκείνην  νενόμκα, 
η  μηδένα  έχει  τον  ΰυνηδόμενον.  ραον  γάρ  αν  τις  2ό 
αυμφοράν  την  χαλεπωτάτην  φέροι  μετά  φίλων  η 
μόνος  εύτυχίαν  την  μεγίβτην.  ώς  εκείνον  α^λιώ- 
τατον  ίγώ  κρίνω  δικαίως  ος  εν  μεν  ταΐς  βνμφοραΐς 
πλείότονς  έχει  τονς  εφηδομενονς,  εν  δε  ταΐς  εντυ- 
χίαις  ονδένα  τον  βννηδόμενον.  φ  δε  πλεΐΰτοι  μεν  30 
καΐ  άριύτοι  φίλοι,  δνβμενης  δε  φανλότατος,  είτις 
άρα  εβτί,  καΐ  πολλοί  μεν  οί  άγαπώντες,  πλείονς  δΐ 


58  ΟΙ0ΝΙ8  ΌΈ  ΕΕβΝΟ 

01  έπαινονντες ,  -φέγειν  δ\  ονδείς  δυνάμενος ,  πώς  6 
τοίοντος  ον  τελεως  ευδαίμων;  [6  γαρ  τοωϋτος  άνηρ 
Λολλους  μεν  έχει  τους  βυνηδομενους ,  ούδενα  δε 
εφηδόμενον  καΐ  δια  το  εύτυχείν   εν  απαΰί  καΐ  διοα^Ά 

5  το  πολλούς  μεν  εχειν  φίλους^  μηδενα  δε  έχ9•ρόν.]  ει 
δε  οψΟ^αλμοΙ  καΐ  ώτα  καΐ  γλώττα  καΐ  χείρες  άν&ρώ- 
πω  τον  παντός  α^ια  ον  μόνον  προς  το  ηδεβ&αί  ζώντα, 
άλλα  δνναβ&αι  ζην,  τοντων  ονκ  ελαττον,  άλλα  μάλ- 
λον φίλοι  χρηΟιμοί.    δια  .μεν  γαρ   των  οφ&αλμών 

10  μόλις  οράν  ^ΰτυ  τα  εμποδών,  δια  δε  των  φίλων  και 
τα  εν  τοις  γης  πέραϋι  ^εάβ^αι.     καΐ  δια  μεν  τώνόίτ^ι 
ωτων  ονκ  αν  τις  άκονΰαι  η  των  ϋφόδρα  έγγν&εν, 
δια  δε  των  εννοονντων  ονδενος  των  αναγκαίων  οπού 
δηποτε  άνηκοός  έύτι.     καΐ  τγι  μεν  γλώτττ]  μόνοις  τοις 

15  παρονβι  ύημαίνει,  καΐ  ταΐς  χερ^ίν,   εΐ  καΐ  ΰφόδρα 
εΐη  καρτεράς,  ονκ  αν  εργάβαιτο  πλεΐον  ^ργον  η  δν 
ανδρών  δια  δε  τών  φίλων  δύναται  και  πάβιν  αν- 
%-ρώποις  διαλέγεβ%•αι  καΐ  πάντων  έργων  εφικνεΐ- 
6&αι.    οι  γαρ  εύνοονντες  πάντα  έκείνω  βυμφεροντα 

20  και  λεγουβι  και  δρώβι.    το  δε  δη  πάντων  παραδοξό- 
τατον,  ενα  γαρ  οντά  εγχωρεΐ,  όβτις  πολύφιλος,  πολλά 
μεν  εν  ταντώ  χρόνω  πράττειν,  περί  πολλών  δε  αμαιτ^η 
βονλεύεβ&αι ,  πολλά  δε  οράν,  πολλά  δε  ακούειν,  εν 
πολλοίς  δε  άμα  είναι  τόποις,  ο  καΐ  τοις  ^εοΐς  χαλε- 

25  πόν,  ως  μηδαμον  μηδέν  ερημον  άπολείπεΰ&αι  της 
εκείνον  προνοίας,     και  τοίννν   ονχ   ήττον   αι  τών 
φίλων  ενπάϋ^ειαι  τον  άγα%ον  πεφύκαβιν  ενφραίνειν  . 
της  αντον  τίνος  τέρψεως,    πώς  γαρ  ον  μακαριβτόν, 
οτω  πάρεΰτι  πολλοίς  μεν  βώμαΰιν  ηδόμενον  ενφραί- 

30  νεΰ&αι,  πολλαΐς  δε  διανοίαις  φροντίξοντα  βονλεύε- 
β%^αι,  πολλαΐς  δε  ψνχαις  εύτνχονντα  χαίρειν;  είδε 
δό^α  τοις  φιλοτίμοις  περιΰπούδαΰτον ,  πολλάκις  αν 


Ι 


ΟΕΑΤΙΟ  III.  59 

ενδοξείν  είη  τών  φίλων  έπαινονμενων.  εΐ  δε  πλού- 
τος πεφνκεν  ενφραίνειν  τους  κτώμενους  ^  πολλάκις 
αν  εΐη  πλονβίος  6  τοΐς  φίλοις  μεταδιδονς  τών  παρόν- 
των. καΙ  τοίνυν  ηδν  μεν  χαρίζεο&αι  τοΐς  ελενΟ-εροίς, 
άφ&όνων  όντων,  ηδν  δε  λαμβάνειν  δώρα,  δικαύως'ΐ, 
λαμβάνοντα  καΐ  δι  άρετην'  6  τοίνυν  τοΙς  φίλοις 
χαριξόμενος  ηδεται  αμα  μεν  ως  δίδονς ,  αμα  δε  ως 
αυτός  κτώμενος,  και  γαρ  δη  παλαιός  εΰτιν  ο  λόγος 
6  κοινά  άποφαίνων  τα  τών  φίλων,  ονκοΰν  αγα9•ών 
παρόντων  τοΐς  άγα&οΐς  ονχ  ηκιΰτα  αν  εϋη  ταύτα  ίο 
κοινά,  εν  μεν  ονν  τοΐς  άλλοις  ου  πάντως  νπερβαλ- 
λειν  τους  Ιδιώτας  ο  τοιούτος  βαοιλευς  βούλεται,  πολ- 
λαχού  δε  και  ελαττον  εκείνων  εχειν ,  οίον  ΰχολης, 

^^^ρα^υμ'ιας,  άνεΰεως'  εν  μόντ]  δε  φιλία  βούλεται 
πλεονεκτεΐν.  ουχ  ούτω  ό'  ηγείται  μακάριον  οτι  εϊ,εβτι  15 
κεκτηΰ&αι  καλλίβτους  μεν  ίππους,  κάλ7.ιθτα  δε  όπλα, 
καλλίΰτην  δε  εβ&ήτα,  και  τάλλα  ομοίως,  αλλ  οτι 
φίλους  τους  καλλίΰτους ,  και  πολύ  γε  αΐβχιον  φιλίας 
ενδεέβτερον  εχειν  τών  ιδιωτών  η  τούτων  τινός,  φ 
γαρ  εξ  απάντων  άν&ρώπων  έκλε^αβ&αι  τους  πιβτο-  20 
τάτους  υπάρχει ,  και  βχεδόν  ουδείς  έΰτιν  6ς  ουχ  αν 

141  κ  άϋμενος  νπακούβειεν  αύτώ  βουλομένω  χρηΟ^αι,  πώς 
ου  καταγελαβτον  το  μη  χρηο&αι  τοΐς  ΰπουδαιοτάτοις; 
οί  μεν  γαρ  πολλοί  τών  δυναΟτών  τους  όπως  δήποτε 
πληΰίον  γενομένους  καΐ  τους  κολακεύειν  ε&ελοντας,  25 
τούτους  μόνους  ορώΰι,  τους  δε  άλλους  πάντας  απε- 
λαύνουΰι,  και  τους  γε  βελτίβτους  ετι  μάλ}.ον.  ο  δε 
^1  απάντων  ποιείται  την  εκλογην,  άτοπον  ηγούμενος 
Νιβαίους  μεν  ίππους  μεταπεμπεο&αι,  οτι  βελτίους 
είΰι  τών  Θετταλών,  καΐ  κύνας  'ΐνδικάς,  αν&ρωποις  3ο 
ίί  μόνοις  χρηβ&αι  τοΐς  εγγύς,  πάντα  γαρ  υπάρχει 
τούτω,  δι'  ών  έατι  φιλία  κτητόν.     προάγεται  γαρ 


60  ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ  ΕΕαΝΟ 

εις  εννοκχν  τους  μεν  φιλοτίμ,ονς  έπαινος,  τονς  δε 
ηγεμονικονξ  το  άρχης  μεταλαμβάνειν ,  τονξ  8ε  αύ 
πολεμικούς  το  πράττειν  τι  των  πολεμικών  ^  τονς  δε 
επιμελείς  το  πράγματα  διοικεΐν '  τους  γε  μην  φιλο- 
5  ΰτόργονς  η  βννη&εια.  τίς  ούν  δύναται  μάλλον  άρ- 
χοντας αποδεικννειν;  τίς  δ^  πλειόνων  δεΐται  των 
έπιμελονμενων ;  τίς  δε  κύριος  μειζόνων  μεταδοϋναι 
πραγμάτων ;  τίνι  δε  μάλλον  έ^εΰτιν  ετερω  πιβτενειν 
τα  προς  πόλεμον ;   αι  παρά  τίνος  δε  τιμαΐ  φανερωτε- 

10  ραΐ',   η  παρά  τίνι  δε  ενδο^οτε'ρα  τράπεζα;  ει  δε  ώνη-^^Μ 
τον  υπήρχε  φιλία,  τίς  εύπορώτερος  χρημάτων ,  ώ'(7τεΐ42Κ 
μηδενα   εχειν  τον  άντιποιηβόμενον;  καΐ  ον  μόνον 
ούδεν  ηγείται  ποιεΐν  άτοπον,   άλλα  καΐ  άγάλλεται 
μάλλον  μεν  υπό   των  νεωτέρων  άγαπώμενος  η   οΐ 

15  γονείς,  μάλλον  δε  υπό  των  πρεοβυτερων  η  τους  παΐ- 
δας  άγαπώύι,  μάλλον  δε  υπό  των  ουνόντων  η  τους 
β'Ι  ΐβον  βννόντας  άγαπώβι ,  μάλλον  δε  υπό  των  άκοΐ] 
μόνον  άκονόντων  η  οι  αφόδρα  εγγύς  όντες  άγαπώβι' 
φιλοΰυγγενεβτατος  δε   ων  και  φιλοικειότατος  ε6%• 

20  οπγι   καΐ  μείζον  αγαθόν  νενόμικε  την  φιλίαν  της 
βυγγενείας.    άνευ  μεν  γαρ  βνγγενείας  οι  φίλοι  χρη-  ΐ37η 
βψοι,  άνευ  δε  φιλίας  ούδε  οίβφόδρα  εγγύς  ωφέλιμοι, 
τοαούτου  δε  ά^ίαν  κρίνει  την  φιλίαν,  ωβτε  ούδένα 
ηγείται  των  πώποτε  ηδικηΰ&αι  υπο  φίλου,  άλλα  τοϋτο      Ι 

25  δη  ^ν  των  λεγομένων  αδυνάτων  είναι,  άμα  γάρ  τις 
άδικων  πεφώραται  και  δηλον  πεποίηκεν  ότι  ουκ  ην 
φίλος.  0601  δε  πεπόν&αβι  δεινόν,  υπ  έχϋ•ρών  πε- 
πόνΟ•αΰι,  λεγομένων  μεν  φίλων,  αγνοουμένων  δε  οτν 
ηύαν  εχΟ-ροί.     δει  ούν  καταμεμφεβ&αι  την  αυτών 

30  άγνοιαν,  αλλά  μη  φεγειν  το  της  φιλίας  όνομα,  καίτοι 
πατέρα  γε  οντά  ούκ  αδύνατον  υ  ιόν  αδικήβαι  καΐ 
παιδα  περί  τους  γονέας  εξαμαρτείν '  ομοίως  δε  άδελ- 


ΟΕΑΤΙΟ  ΙΠ.  61 

φονζ  αλλήλων  κακόν  τι  άπολανβαι.  οϋτω  δε  πάνυ 
την  φιλίαν  ίερον  νενόμικεν  ωΰτε  καΐ  τους  &εονζ 
αντώ  πειράται  ποιεΐν  φίλους,  εν  απααι  μεν  ονν  τοΐζ 
είρημενοίξ  εΰτι  αυννοεΐν  οτι  πάντα  τάναντία  τοΙς  τν- 
ράννοΐζ  κακά  πρόαεβτιν  ών  εμνήοϋ-ημεν  άγα&ών^  5 
ονχ  ηχίβτα  δε  εν  τω  νυν  λεγομενω.  πάντων  γαρ 
άπορώτατόζ  έβτι,  φιλίας  τύραννος '  ουδέ  γαρ  δύναται 
ποιεΐο&αι  φίλους,  τονς  μεν  γαρ  ομοίως  αύτω  πονη- 
ρούς όντας  υφοράται  ^  νπο  δε  των  ανομοίων  και  αγα- 
Ο^ών  μιΰεΐται.     6  δε  μιΰοΰμενος  εχ&ρος  και  τοις  άδί-  ίο 

ϊΆ^κκοις  άδικος,    οί  μεν  γάρ  δικαίως  μιύοϋοιν  αυτόν, 
οι  0£  των  αυτών  επιθυμούντες  έπιβουλεΰουβιν.  ωβτε 

56μΟ  μεν  Περβης  ενα  τινά  εΰχεν,    6φθα?.μόν  βαΰιλέως 
λεγόμενον,  και  τούτον  ου  σπουδαιον  άν&ρωπον,  αλλά 
εκ  των  επιτυχόντων ,  αγνοών  οτι  τον  άγα&οϋ  βαβι-  13 
λεως  οι  φίΡ.οι  πάντες   είαΐν  οφ&αλμοί.     φιλοίκειος 
δε  και  φιλοΰυγγενης  πώς  ουκ  αν  εί'η  διαφερόντως; 
ος  γε  τους  οικείους  και  τους  βυγγενεΐς  μέρος  νενόμι- 
κε  της  αυτού  φυχης ;  και  προνοεί  γε  ου  μόνον  όπως 
μετέχωβι  της  λεγομένης  ευδαιμονίας,  πολύ  δε  μάλ-  20 
λον  όπως   ά^ιοι   δοκώβι   κοινωνεΐν  της  άρχης,   καΐ 
τούτο  έβπούδαχεν  ίξ  άπαντος  όπως  μη  διά  την  βυγ- 
γένειαν  αυτούς,  αλλά  διά  την  άρετήν  φαίνηται  προ- 
τιμών,    και  τονς  μεν   εγγίζοντας   μάλιοτα  πάντων 
άγαπα  κα\  φίλους  αναγκαίους  νενόμικε.    τους  μεν  25 
γάρ   φίλους  εΰτι   διαΡ.ύβαΰ&αι   δυβχέρειάν  τίνα  έν 
αντοΐς  ένιδόντα'    προς  δε  τους  βυγγενεΐς  ούχ  οίον  τε 
δια?.νθαΰ&αι  την  βυγγενειαν,   άλλ'  οποΐοί  ποτ    αν 
ώβιν,    ανάγκη   τούτο   άκούειν  το  Ονομα,     γυναίκα 
δε  ου  κοίτης  μόνον  ή  άφροδιβίων  κοινωνόν  νενόμικε,  3ο 
βουλής  δε  καΐ  έργων  καΐ  τού  βνμπαντος  βίου  βυν- 
εργόν.    μόνος  δε  την  εύδαιμονίαν  ούχ  ηδυπά&ειαν 


62  ϋΙΟΝΙδ  ΒΕ  ΕΕβΝΟ 

νενόμίχε,   πολύ  δε  μάλλον  καλοκάγα&ίαν ,   την  δΐη^κ 
αρετην  ουκ  ανάγκην,   άλλα  βονληοιν,  την  δε  καρ- 
τερίαν  ου  ταλαιπωρίαν  ^  άλλ'  άβφάλειαν,   καΙ  τάζ 
μεν  ηδονάξ  αυ^,εν  τοις  ηόνοις  καΐ  μείζονς  δια  τοντο 

5  καρποϋται ,  τους  δε  πόνους  επελαφρύνει  τω  ε&ει. 
ταύτα  δε  ηγείται  βυμφεροντα  καΐ  ηδέα'  ορα  γαρ 
τους  μεν  ιδιωτας,  ει  μελλόυΰιν  ύγιαίνειν  καΐ  παρα- 
μένειν  εις  γήρας,  οϋποτε  αργώ  καΐ  απάνω  τω  βωματι 
τροφην  προΟφεροντας,  άλλα  τους  μεν  τέχνας  εργαξο- 

10  μένους ,  ενίας  αυτών  καΐ  πολύν  έχούΰας  τον  κάμα- 
τον,  τους  μεν  χαλκέας ,  τους  δε  ναυπηγούς ,  τους  δε 
οικοδόμους"  οβοι  δε  κέκτηνται  γην,  διαπονούντας 
πρότερον  τα  περί  γεωργίαν,  όβοι  δε  εν  αβτει  διά- 
γουΰι ,  τών  κατά  πόλιν  τι  πράττοντας '    τών  δε  οχο- 

15  λην  αγόντων  τα  γυμνάοια  μεβτά  καΐ  τάς  παλαίΰτρας, 
καΐ  τους  μεν  τρέχοντας  εν  τοις  δρόμοις,  τους  δε  αύ 
παλαίοντας,   τους  δε  άλλο  τι  περί  την  άγωνίαν  ούκ 
όντας  ά&λητάς.    απλώς  δε  ειπείν,  εκάατων  τών  μη^αι 
ΰφόδρα  άνοήτων  καΐ  6 ιτ ων  και  λουτρών  καΐ  ύγιει-ηα^ 

20  νών  καϊ  πάντων  6  άρχων  απάντων  τούτων  διαφέρει 
τώ  μη  μάτην  πονεΐν  μηδέ  το  βώμα  μόνον  αύ^ειν,  άλλ' 
ένεκα  πράξεων"  "η  γαρ  ηλ&ε  προς  τι  τών  δεομενων 
προνοίας  η  εφΟ•αΰεν  οπού  δει  τάχους  η  κατηνυΰε  τι 
τών  ού   ραδίων  άνυβϋ-ήναι   η  βτρατιάν  ε^εταζεν  η 

25  χώραν  ημέρωβεν  η  πόλιν  ωκιβεν  η  ποταμούς  ^ζευί,εν 
η  γην  όδευτην  εποίηΰεν.  επει  δε  δει  αν&ρωπον  οντά 
φύαει  τ^ών  έν  τώ  βίω  διαφερόντων  καΐ  τούτον  τών 
άλλων  τι  ωβπερ  παραμύϋ-ιον  εχειν '  ό&εν  δη  πολλά 
πολλοίς  προΰεπεΰε  νοβηματα  άγεννη  και  λυμαινό- 

30  μένα  τάς  'φυχάς ,  ετι  δε  κα&αιροϋντα  το  αξίωμα  της 
βασιλείας"  6  μεν  γάρ  υπό  φδης  άλούς  μινυρί- 
ζων  διετελει   και  Κρηνών  εν  τοις  0•εάτροις,   άμε- 


ΟΒΑΤΙΟ  ιν.  63 

ληβας  δε  της  αντον  βασιλείας,  τους  παλαιούς  νπο- 
κρινόμενος  ηγάπα  βαβιλε'ας '  6  δε  ανληβεως  εραβτης 
έγενετο'  6  δε  άγαμος  βαΰιλενς  των  μεν  τοιούτων 
ουδέποτε  άκροάται  ύννεχώς'  κάλλιβτον  δε  εύρημα 
ηγείται  κννηγεοίαν,  και  τούτω  μάλιβτα  χαίρει'  δι*  ^ 
ον  το  μεν  Οώμα  γίγνετάι  ρωμαλεωτερον,  η  ψνχη  δΐ 
ανδρειότερα,  τα  πολεμικά  δε  άπαντα  άβκεΐται.  καΐ 
γαρ  ίππευσαν  και  δραμεΐν  άναγκαΐον  και  νφίβταΟ^αι, 
πολλά  των  άλκίμων  ϋ^ηρίων  καΐ  κανμα  άνεχεΟ&αι 
καΐ  ψύχος  νπομένειν ,  πολλάκις  δε  και  λιμού  καΐ  δί-  ιβ 

η^Άψονς  πειρα^ηναι,  δια  δε  την  έπι%νμίαν  ε^ίζοντα 
καρτερεΐν  μεΟ•'  ηδονής,  ον  μέντοι  την  γε  ΠερΟικην 
Ο^ηραν.  εκείνοι  μεν  γάρ  παραδείβοις  περιλαβόντες, 
οπότε  επι&νμήβειαν,  ωΰπερ  εν  είρκττ}  τά  ^ηρία 
ίκτεινον,  ως  μήτε  ξητονντες  πονεΐν  μήτε  αύ  κιν-  ΐ5 
δννεύοντες,  ατε  άο&ενη  και  δεδονλωμενα'  ομοίως 
δε  άψΎΐρονντο  την  επΙ  τω  ενρεΐν  τε  χαράν  καΐ  την 
έπΙ  τω  φΟ-άβαι  ΰπονδην  καΐ  την  επΙ  τω  πληγηναο 
άγωνίαν.    ομοιον  γάρ  εποίονν  ωΰπερ  εΐ  πολεμικοί 

ίϋϊίφάβκοντες  είναι  αφέντες  το  τοις  πολεηίοις  μάχεΰ&αί  20 
τους  αιχμαλώτους  οίκοι  λαβόντες  εκτεινον. 


59Μ  ΠΕΡΙ  ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ   Δ. 

Φαβί  ποτέ  Άλέ^ανδρον  ^ιογένει  ανμβαλεΐν  ου 
πάνυ  τι  ΰχολάζοντα  πολλην  άγοντι  οχολην.  ην  γάρ 
6  μεν  βαβιλεύς  Μακεδόνων  τε  και  άλλων  πολλών,  ο 
δε  φυγάς  εκ  Σινώπης,    ταύτα  δε  λεγουΰι  χαΐ  γρά~  25 


64  ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ  ΕΕΟΝΟ 

φονβι,  πολλοίς  τον  Αλε^ανδρον  ονχ  ήττον  Ο^ανμά- 
ζοντες  καΐ  έπαινονντες^  οτι  τοΰοντων  άρχων  και  των 
τότε  μέγιΰτον  δυνάμενος  ονχ  νπερεωρα  πένητος  άν- 
ϋ^ρώτΐον  βννουβίαν  νουν  έχοντος  καΐ  δυναμένου  καρ- 

δ  τερεΐν.    οι  γαρ  αν^ρωτίοι  χαίρουβι  φΰοει  πάντες  τί-ιΐδΗ 
μωμένην  ορώντες  φρόνηύιν  ύπο  της  μεγίβτης  ε^ου- 
ΰίας  τε  καΐ  δυνάμεως,    ωΰτε  ου  μόνον  τάλη^ή  διη- 
γοϋν]:αι  υπέρ  των  τοιούτων,   άλλα  και  αύτοΙ  ιρλάτ- 
τουβιν  υπερβάλλοντες,  προβέτι  κα\  τ'άλλα  άφαιρού- 

10  μενοι  των  φρονίμων,  οίον  χρήματα  και  τιμάς  και 
την  τοϋ  ΰώματος  δΰναμιν,  όπως  δια  μόνην  δό^,ωβι 
τιμάβ&αι  την  βΰνεαιν.  ως  δε  εικός  γενέβ&αι  την 
αννουβίαν  έκείνην,  εί'ποιμ'  άν,  επειδή  καΐ  τυγ- 
χάνομεν  βχολην   άγοντες  από   των  άλλων  πραγμά- 

15  των.  ην  μεν  γάρ,  ως  φαΰιν,  6  Αλέξανδρος  άνΟ•ρώ- 
πων  φιλοτιμότατος  και  μάλιβτα  δόξης  έραΟτης  και 
του  καταλιπεΐν  ως  μέγιβτον  αυτού  όνομα  εν  πάβιν 
"Ελληΰι  καΐ  βαρβάροις,  καΐ  επε&ύμει  γε  τιμάβ&αι 
οχεδόν  ούχ  υπό  των  άνΟ-ρώπων  μ^νον  των  πανταχού, 

20  αλλ'  εϊ  πας  δυνατόν  ην,  υπό  τε  των  όρνί&ων  και 
των  εν  τοις  όρεβι  θηρίων,  των  μεν  ούν  άλλων  πάν- 
των κατεφρόνει  και  ούδένα  ωετο  άξιόμαχον  αύτω 
περί  τούτου  τού  πράγματος ,  ούτε  τον  Πέρΰην  ούτε 
τον  Σκύχ^ην  ούτε  τον  Ινδόν  ούτε  έν  τοις  Έλληβιν 

25  ούδένα  ούτε  άνδρα  ούτε  πόλιν.    ΐ]β&άνετο  γάρ   οτι 
μικρού  διεφ&αρμένοι  πάντες  είΰι  τάς  φυχάς  υπό  τρυ- 
φης  καΐ  αργίας  και  τού  κερδαίνειν  καΐ  ηδονής  ηττο-η^η 
νες.    περί  /ίιογένους  δ\  πυνΟ^ανόμενος  των  τε  λόγων 
ους    έλεγε    καΐ    των   έργων    ά   έπραττε,    καΐ  όπως 

30  διηνεγζε  την  φυγην,   ενίοτε  μεν  κατεφρόνει  της  τ£6ομ 
πενίας  τάνδρός  και  της  εύτελείας,  άτε  νέος  ων  καΐ 
τραφείς  έν  βαΰιλικω  τύφω ,   πολλάκις  δ\  έ&αύμαξε 


ΟΕΑΤΙΟ   IV.  65 

και  έξηλοτνπεί  της  τ  ε  ανδρείας  τούτον  καΐ  της  καρ- 
τερίας, καΐ  μάλιοτα  της  δό^ης,  οτυ  τοίοντοςΊαν  πάβι, 
τοις  "Ελληβι  γιγνώακοιτο  και  ^ανμάζοιτο ,  καΐ  ουδείς 
εδννατο  των  άλλων  οίος  εκείνος  γενεΰϋ-αι  ττ}  φιλοτι- 
μία" καΐ  οτι  αντω  μεν  έδει  της  Μακεδόνων  φάλαγ-  5 
γος  χαΐ  τον  Θετταλών  ιππικον  καΐ  Θρακών  και  Παιά- 
νων και  άλλων  πολλών,  ει  μέλλοι  βαδίζειν  οποί  βον- 
λοίτο  και  τνγχάνειν  ών  έπι&νμοίη '  6  δε  μόνος  άπ^ει 
Λανν  άβφαλώς  ου  μόνον  ημέρας,  άλλα  και  νυκτός, 
εν&α  αντω  έδόκει'  και  ότι  αυτός  μεν  χρυβίου  και  ίο 
αργυρίου  τιαμτίόλλον  έδεΐτο,  ώΰτε  έπιτελέοαι  τι  ών 
έβοΰλετο '  ετι  δε  ει  μέλλοι  Λειϋ-ομένους  ε%ειν  Μακε- 
δόνας και  τους  άλλους  Έλληνας ,  ^εραπευτέον  αυτώ 
τους  τε  άρχοντας  και  τον  αλ?.ον  όχλον  λόγοις  τε  και 
δώροις  πολλάκις"  ο  δε  ονδένα  ανθρώπων  νπηει  &ω-  ΐ5 
πενών,  άλλα  τάλη&ή  προς  απαντάς  λέγων  και  ούδε- 
μίαν  δραχμην  κεκτημένος  ως  εβονλετο  έπραττε  και 
τών  προκειμένων  ούδενός  άπετΰγχανε  κάϊ  τον  βίον 
εζη  μόνος,  όν  ηγεΐτο  αριΰτον  καΐ  εύδαιμονέβτατον, 
και  ουκ  αν  ηλλά^ατο  την  εκείνου  βαβιλείαν  ουδέ  τον  20 
τών  Περβών  τε  καΐ  Μήδων  πλοντον  άντι  της  έαντον 
πενίας,  δια  ταντα  δη  δακνόμενος ,  εί'  τις  αντον  διοί- 
ύει  ραδίως  οντω  και  άπραγμόνως  ζών,  καΐ  προΰέτι 
ΐ47Κοΰχ  ήττον  όνομαΰτός  εβοιτο,  τυχόν  δέ  τι  και  ώφελη- 
^ηβεβ&αι  νομίζων  άπό  της  ύυνουβίας  τάνδρός ,  πάλαι  » 
μεν  επεϋ-ΰμει  ϋ-εάΰαΰϋ-αι  τον  άνδρα  και  βυγγενέ- 
ύ&αι  αύτώ "  έπει  δε  ηκεν  εις  Κόριν&ον ,  και  τάς  τε 
πρεοβείας  απεδέξατο  τάς  παρά  τών  Ελλήνων,  καΐ 
τάλλα  τα  τών  βυμμάχων  διωκηβεν,  εφη  τοις  περί 
αυτόν  οτι  βχολάααι  τι  βούλοιτο,  καΐ  ωχετο,  ουκ  έπι  30 
^ύρας  του  Διογένους"  ου  γαρ  ηύαν  αυτώ  %ΰρ:α  οντ, 
μείζονς  ούτε  έλάττονς,  ουδέ  οίκος  ίδιος  ονδΐ  έβτία, 
ϋΐο.  Ι.  5 


66  ϋΙΟΝΙδ  ΟΕ  ΕΕαΝΟ 

κα&ατΐερ  τοΐζ  μακκρίοις,  άλλα  οί'κοίξ  μίν  εχρητο 
ταΐς  πόλεβί,  καΐ  ενταν&α  δίέτριβεν  εν  τοΐς  κο^νοΓί  τε 
καΐ  ίεροΐς,  κηερ  ΐδρνται  τοΐζϋ•εοΐς,  εύτίαν  δε  ^ι/ό-βΐΜ 
μιζε  την  γην  απαβαν,  ητΰερ  εβτΐ  κοινή  των  άνΟ•ρώ- 
5  πων  έΰτία  καΐ  τροφός,  καΐ  τότε  ετνγχανεν  εν  τω 
Κρανείω  διατριβών  μόνος '  ονδε  γαρ  μαΟ•ητάς  τινας 
ονδε  τοιούτον  όχλον  ΛερΙ  αντον  εΐχεν,  ωβπερ  οί  6ο- 
φιΰταΐ  καΐ  ανληταΐ  καΐ  οι  διδάβκαλοι  των  χορών, 
τνροβηλ&εν  ονν  αντω  κα&ημένφ  και  ηβκάΰατο.  καΐ  ος 

10  άνεβλεψε  Λρός  αυτόν  γοργόν  ^  ωβπερ  οι  λέοντες,  και 
έκέλευβεν  άτζοβτηναι  μικρόν  ετύγχανε  γαρ  άλεαινό- 
μενος  προς  τον  ηλιον.  6  ούν  Άλέί,ανδρος  ενΟ^νς  ηγά- 
6ϋ•η  τον  ανδρός  το  ϋ^άρρος  καΐ  την  ηβυχίαν,  ότι  ον 
κατεπλάγη   έταατάντος  αντον.     καϊ  γαρ  πως  ηεφν" 

15  καΟιν  οί  μεν  θαρραλέοι  τονς  θαρραλέους  φιλειν,  οί 
δε  δειλοί  τονς  μεν  υφορώνται  καϊ  μιΰοϋΰιν  ως 
εχϋ'ρούς,  τους  δε  άγεννεΐς  προΰίενται  καϊ  άγαπώβιν. 
ό&εν  τοΐί  μεν  άλήΟ'εια  και  παρρηβία  πάντων  εΰτίν 
ηδιβτον,  τοις  δε  κολακεία  καϊ  -ψεύδος,  και  άκούουΰιν 

20  ηδεως  οί  μεν  των  προς  χάριν  ομιλούντων ,  οί  δε  των 
προς  άλη&ειαν.     6  ούν   Διογένης  ολίγον  έπιΰχών 
ηρετο  αυτόν  όβτις  εί'η  και  τί  βουλόμενος  ηκοι  πρόςη^^ 
αυτόν,  η,  εφη ,  των  εμών  τι  ληφόμενος ;  Ή γάρ ,  εφη, 
χρήματα  εβτι  6οι  και  έχεις  ότου  αν  μεταδοίης ;  Πολ- 

25  λά  γε,  είπε,  καϊ  πολλού  ά^ια,  ων  βύ  ουκ  οίδα  εΐ 
ποτέ  δυνήβει  μεταλαβεΐν.  ου  μεντοι  άορας  ούδε  λέ- 
βητας ούδε  κρατήρας  ούδε  κλίνας  και  τράπεζας 
τυγχάνω  κεκτημένος ,  ως  τινές  φαβι  κεκτηΟ&αι  Αα- 
ρείον  έν  Πέρΰαις.     Τί  δέ,  εφη,  ουκ  οΐΰ&α  Άλέ^,αν- 

30  δρον  τον  βαβιλέα;  Τό  γε  όνομα,  είπεν,  ακούω  πολ- 
λών λεγόντων,  ως  κολοιών  περιπετομένων ,  αντον 
δε  ού  γιγνώβκω'  ού  γάρ  είμι  έμπειρος  αντον  της 


ΟΕΑΤΙΟ  IV.  67 

διανοίας.  ^Αλλα  ννν ,  εψΎΐ ,  γνώβει  χαΐ  την  διάνοιαν' 
ηχω^  γαρ  επ  αντο  τοϋτο,  εμαντόν  τε  παρεί,ων  βοί  κα- 
ταμα&εΐν  καΐ  ΰε  οφόμενος.  Άλλα  χαλεπώς ,  εφη,  με 
αν  ί'δοίξ  ΰν ,  ωύπερ  τον  ηλιον  οι  τυφλώττοντες.  τόδε 
δε  μοι  είπέ^  ΰν  εκείνος  ει  Αλέξανδρος,  ον  λέγουβιν  5 
νποβολιμαΐον ;  και  ος  άκονΰας  ηρν^ρίαΰε  μεν  και 

^ίϋώργίοΟ^η,  κατεύχε  ά'  εαυτόν  μετενόει  δε,  οτι  εις 
λόγους  ηξίωβεν  έλ^εΐν  άνδρΐ  βκαιω  τε  και  άλαξόνι, 
ώς  άυτος  ενόμιξεν.  6  ούν  Διογένης  χαταμα^ών  αυ- 
τόν- τεταράγμενον ,  εβουλη^η  μεταβαλεΐν  αυτοΰ  τψ;  ίο 
ψυχην,  ωΰτίερ  οι  παίδες  τους  άβτραγάλους.  είπόντος 
δε  αυτοΰ ,  Π6%•εν  δε  ύοι  επηλ&εν  ημάς  υποβολιμαί- 
ους ειπείν ;  Οπό%•εν ,  εφη ,  καΐ  την  μητέρα  ΰου  ακούω 

Η9^ταϋτα  περί  6οϋ  λέγειν,  η  ουκ  'Ολυμπιάς  εΰτιν  η 
είποϋΰα  οτι  ουκ  εκ  Φιλίππου  τυγχάνεις  γεγονως,  ΐό 
αλλ  εκ  δράκοντος  η  "Αμμωνος  η  ουκ  οίδα  ότου  ποτέ 
0-εών  η  ανϋ-ρώπων  η  θηρίων;  καίτοι  ούτως  αν  υπο- 
βολιμαίος αν  είης*).  ένταύ%•α  ο  Αλέξανδρος  εμει- 
δίαύε,  καΐ  ηΰΟ^η  ώς  ουδέποτε,  καΐ  εδοξεν  αύτω  ο 
Διογένης  ου  μόνον  ου  βκαιός,  αλλά  και  δεξιώτατος  20 
απάντων  και  μόνος  είδώς  χαρίζεβ&αι.  Τί  ούν,  εφη,  πό- 
τερον  αληϋ-ης  η  ψευδής  είναι  δοκεΐ  6οι  6  λόγος ;  "Αδη- 
λον,  εφη,  έβτίν'  εάν  μεν  γάρ  τ^ς  βώφρων  καΐ  ανδρείος 
χαι  την  του  ζΐιος  έπιΰτάμενος  τέχνην  την  βαβιλικην, 
ουδέν  6ε  κωλύει  του  ^ιός  είναι  υίόν'  έπεί  τοντό  γε  23 
και  Ομηρόν  φα6ι  λέγειν,  ότι  πατήρ  έβτιν  6  Ζευς, 
ω6περ  των  &εών,  καΐ  των  ανδρών,  άλλ'  ού  των  άν- 
δραπόδων  ουδέ  των  φαύλων  τε  και  άγεννών  ούδε- 
νός'  εάν  δί  δειλός  ης  καΐ  τρυφερός  καΐ  άνελεύ&ερος, 
ούτε  601  Ο^εών  ούτε  άνϋ•ρώπων  των  αγαθών  προ6-  30 

*)  V.  &ά  ρ.  159  Ε. 

5* 


68  ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ  ΕΕΟΝΟ 

ηκει.  ανϋ-ρωτΐοις  μεν  γαρ  εν  Θηβαις  Στΐαρτοΐς  ποτέ 
γενομενοις  ΰημεΐον  λέγεται  είναι  τον  γένους  λόγχη 
τίξ  οΐμαι  έπΙ  τον  ύωματοζ '  οότι,ς  δε  τοντο  το  ΰημεΐον 
μη  εχοι,  ον  δοκεΐν  των  Σπαρτών  είναι'  τοις  δε  του 
5  ^ιος  εκγόνοίς  ουκ  οίει  ΰημεΐον  ενεΐναι  τ/^  ψυχή ,  ε| 
*ον  φανεροί  εΰονται  τοις  δυναμένοις  γνωρίζειν  είτε 
£ξ  εκείνου  γεγονότες  είΰΐν  εί'τε  μη;  πάνυ  ονν  ^'(?&•ί^ΐ5θκ 
τούτω  τω  λόγω  6  Αλέξανδρος,  μετά  δϊ  τοντο  ηρετο 
αυτόν ,  Πώς  αν ,  ^φη ,  κάλλιΰτα  βαΰιλενοι  τις ;  και  ός 

ιο^δεινον  νποβλεψας ,'^λλ'  ονδε  εΰτιν,  εφη,  βαΰιλενειν 
κακώς  άγαϋ-όν  όντα.  6  γαρ  βαΰιλεύς  άν&ρώπων 
αριΰτός  εΰτιν,  άνδρειότατος  ων  καΐ  δικαιότατος  και 
φιλαν&ρωπότατος  και  ανίκητος  νπό  παντός  πόνον 
και  πάΰης  έπιΟ•υμίας.    η  ΰύ  οί'ει  τον  αδύνατον  ηνιο-63!>ι 

15  χεΐν  ηνίοχον  είναι  τοντον;  η  τον  άπειρον  τον  κυ- 
βερνάν κνβερνητην ,  η  τον  ουκ  έπιΰτάμενον  ίάΰ^αι 
ιατρόν;  ουκ  εΰτιν,  ούδ'  αν  πάντες  φώΰιν  Έλληνες 
και  βάρβαροι  και  πολλά  διαδήματα  και  ΰκηπτρα  και 
τιάρας  προΰάψωΰιν  αύτώ,   καΟ-άπερ  τά  περιδέραια 

20  τοί^  έκτιΟ•εμενοις  παιδίοις,  ίνα  μη  άγνοηται.  [κα&ά- 
περ  ούν  ουκ  §ΰτι  κυβερνάν  μη  κυβερνητικώς,  όντως 
ούδε  βαΰιλεύειν  μη  βαΰιλικώς.]  και  6  Αλέξανδρος 
φοβη9•εΙς  μη  άρα  άπειρος  άναφαν^  της  βαΰιλικης 
επιΰτήμης ,  ΚαΙ  τίς,  εφη,  ΰοι  δοκεί  την  τεχνην  ταϋ- 

25  την  παραδιδόναι ;  η  ποΐ  δει  πορεν%'έντα  μαΟ•εΐν•,   οίδΐκ; 
ούν  ζ/ιογενης  είπεν,  '^Ιλλ'  επίΰταΰαι  αυτήν,   εί'περ 
άληϋ•ης  6  της  ^Ολυμπιάδος  λόγος  και  γεγονας  εκ  του 
^ίός'    εκείνος   γάρ   εΰτιν   6  την  έπιΰτήμην  ταύτην 
πρώτος  και  μάλιΰτα  έχων  και  οίς  εϋ•ελει  μεταδιδούς' 

30  οίς  δε  αν  μεταδώ ,  πάντες  ούτοι  ^ιός  παίδες  είΰί  τ  ε 
καΐ  λέγονται,  η  ΰύ  οί'ει  τους  ΰοφιΰτάς  είναι  τους  δι- 
δάΰκοντας  βαΰιλενειν;    άλλ'  εκείνων  μίν  οι  πολλοί 


οκΑτιο  IV.  6ν) 

ονχ  όπως  βαΰιλενειν,  άΐλ'  ονόε  ζην  Ϊ6α6ιν.  ονχ 
οΐα&α,  εφη,  οτι  διττή  εύτιν  η  παιδεία,  η  μεν  τις  δαι- 
μόνιος, η  δε  άνΟ^ρωπίνη;  η  μεν  ονν  &εία  μεγάλη  και 
ίβχνρά  και  ραδία,  η  δε  ανθρωπινή  μικρά  καΐ  αΰ^ε- 
νης  και  πολλονς  εχονύα  κινδννονς  και  αχατην  ονχ  5 
οί^ίγην '  όμως  δε  αναγκαία  προϋγενε6&αι  εκειντ} ,  ει 
ορΰ^ώς  γίγνοιτο.  καλονβι  δε  οι  πολλοί  ταντην  μεν 
παιδείαν,  καϋ-άπερ  οϊμαι  παιδιάν,  και  νομίξονύι  τον 
πλεΐβτα  γράμματα  είδότα ,  Περβικά  τε  και  Ελληνικά 
καΐ  τα  Σνρων  καΐ  τα  Φοινίκων,  και  πλείύτοις  εντνγ-  ίο 
χάνοντα  βιβλίοις,  τούτον  ΰοφώτατον  και  μάλιβτα 
πεπαιδενμενον '  πάλιν  δε  όταν  εντνχωβι  των  τοιού- 
των τιβΐ  μοχ&ηροΐς  και  δειλοΐς  και  φιλαργνροις, 
όλι^Όΐ;  ά^ιόν  φαύι  το  πράγμα  και  τον  άν^ρωπον'  την 
δε  ετεραν  ενίοτε  μεν  παιδείαν,  ενίοτε  δε  ανδρείαν  ΐ5 
και  μεγαλοφρούννην.  και  οντω  δή  ζίιος  παΐδας 
ΜίΛεκάλονν  οι  πρότερον  τονς  της  άγα&ης  παιδείας  επι- 
ιακ τυγχάνοντας  καΐ  τάς  ψνχάς  ανδρείους,  πεπαιδευμέ- 
νους ως  Ήρακ?.εα  εκείνον,  ονκοΰν  ούτις  αν  εκείνην 
την  παιδείαν  εχη  καλώς  πεφυκώς,  ραδίως  καΐ  ταυ-  2ο 
της  γίγνεται  μέτοχος,  ολίγα  άκού&ας  χαΐ  ολιγάχις, 
αυτά  τά  μέγιβτα  και  κυριώτατα,  και  μεμνηται  και 
φυλάττει  εν  τη  ψνχη.  καΐ  ουδείς  αν  αντόν  τι  τού- 
των άφελοιτο  ούτε  καιρός  ούτε  άνθρωπος  βοφιότης, 
αλλ*  ούδ'  αν  πυρί  τις  εκκαϋΰαι  βονλόμενος'  άλλα  α 
καν  εμπρήΰη  τις  τον  άν&ρωπον,  ωύπερ  τον  Ηρα- 
κλέα  φαβιν  αυτόν  εμπρηΰαι,  μενοι  αν  αντον  τα 
δόγματα  εν  τη  ψυχή,  κα&άπερ  οΐμαι  των  κατακαο- 
μένων  νεκρών  τους  οδόντας  φαβι  διαμένειν,  του 
άλλου  ΰώματος  δαπανη^εντος  υπό  τοϋ  πυρός,  ου  3ο 
γαρ  μα&εΐν,  αλλ*  νπομνηβϋ^ηναι  δεΐται  μονον'  έπει- 
τα εύ^ύς  εΐδε  τε  και  εγνώριύεν ,   ως  αν  εξ  άρχης  τά 


70.  ϋΙΟΝΙδ   ΟΕ  ΕΕΟΝΟ 

δ^όγματα  ^χων  ταντα  εν  ττι  αντον  δίανοία'  προβεη 
δε,  έκν  μεν  άνδρΐ  περι,πεΰτ]  ωβπερ  οδον  έιαβταμένω, 
ραδίωξ  εκείνος  έΛεδει^εν  αυτω,  χαΐ  μαΰ^ών  ενϋ•νζ 
απειβίν '  εάν  δε  άγνοονντι  καΐ  άλαζόνι,  βοφιΰττ},  κατα- 
5  τρίψεί  περιάγων  αυτόν,  οτε  μεν  ηρος  ανατολάς, 
οτε  δε  τιρος  δνβιν,  οτε  δε  προς  μεΰημβρίαν  ελκών,  ιόζβ. 
ονδεν  αντος  είδώς,  αλλά  είκάζων ,  καΐ  πολν  τερότε- 
ρον  αντος  νπο  τοιούτων  αλαζόνων  πεπλανημένος" 
ωβπερ   αϊ  άμαϋ'εΐς  και  άκόλαΰτοι  κννες  εν  τ^  ^ηρα 

10  μηδέν  ΰννεΐϋαι  μηδέ  γνωρίβαΰαι  το  ίχνος  ε^απατώ- 
6 IV  .αλλάς  τ^  φωνγι  και  τω  ΰχήματι,  ως  είδνΐαί  τε 
και  ορώβαι,  καϊ  πολλαΐ  ύννεπονται  τανταις,  αί 
άφρονέΰταται  βχεδον  ταις  μάτην  φϋ'εγγομεναις.  τού- 
των δ'  αί  μεν  άφ&ογγοι  καΐ  ΰιωπώβαι  μόναι  ανταΐ 

ΐδ  εξαπατώνται '  αί  δε  προπετεβταται  και  άνοητόταται 
μιμονμεναι  τας  πρώτας  ΟΌρνβονΰι  και  φιλοτιμούνται 
άλλας  εξαπατάν.  τοιούτον  ενροις  αν  και  περί  τους 
καλουμένους  ΰοφιβτάς,  πολύν  όχλον  ενίοτε  ΰυνεπό- 
μενον  άνΰ^ρωπων  ηλιθίων    και  γνώβει  ότι   ούδεν 

20  διαφέρει  ΰοφιβτης  άν&ρωπος  ευνούχου  άκολάβτον.  3ίαΐ65Μ 
ός  άκούβας  εϋ-αύμαύε  κατά  τί  τον  ΰοφιβτην  εννούχω 
παρέβαλε,  και  ηρετο  αυτόν.   "Οτι,  είπε,  των  ευνού- 
χων φαΰΐν  οίάβελγεΰτατοι  άνδρες  είναι  και  έράν  τφν 
γυναικών ,  καϊ  βυγκα&εύδουβιν  αύταΐς  καϊ  ένοχλού- 

2δ  <3ι,  γίγνεται  δ'  ούδεν  πλέον,  ούδ'  αν  τάς  τε  νύκταςΐ5ΑΚ 
και  τάς  ημέρας  ύυνώβιν  αύταΐς.    και  παρά  τοΐς  <3ο-        Ι 
φιϋταΐς  ούν  πολλούς  ενρηΰεις  γηράακοντας  άμαΟ'εΐς, 
πλανωμένονς  εν  τοΐς  λόγοις  πολύ  κάκιον  η  τον  'Οδυα- 
ύέα  φηβϊν'Ο  μηρός  εν  τ'η^αλάτττ],  καϊ  πρότερον  εις 

30  αδου  αν  άφίκοιτο,  ώβπερ  εκείνος,  η  γένοιτο  άνηρ  άγα- 
0•6ς  λέγων  τε  και  άκούων.  και  ού ,  εΐπερ  ούτω  πέ- 
φυκας^   έάν  τύχης  επισταμένου  ανδρός,    ίκανη  6οι 


ΟΕΑΤΙΟ  IV.  71 

έΰπ  μία  ήμερα  Λροξ  το  αννιδεΐν  το  πράγμα  χαΐ  την 
τεχνην,  καϊ  ονδεν  Ηι  δεηΰει  ποικίλων  ϋοφιβμάτων 
η  λόγων  εάν  δε  μη  τνχτ]ς  διδαύκάλον  τον  ζ/ίθ?  η 
άλλον  τοιούτον,  ταχν  και  βαψώξ  φράξοντος  α  δει 
ποιεΐν,  ονδεν  6οι  πλέον,  ονδε  αν  όλον  χατατρίφτις  5 
τον  βίόν  άγρνπνων  τε  καΐ  άβιτών  παρά  τοις  κακο- 
δαίμοϋι  ύοφιβταΐς.  τούτο  δε  ονκ  εγώ  λέγω  νϋν, 
αλλ'  "Ομηρος  εμού  πρότερος,  η  ονκ  έμπειρος  ει  των 
Όμηρον  επών;  6  δε  Αλέξανδρος  μέγιΰτον  εφρόνει, 
οτι  ηπίβτατο  μεν  το  έτερον  ποίημα  όλον,  την  Ιλιάδα,  ιβ 
πολλά  δε  και  της  'Οδνββείας.  0•ανμάβας  ονν  εφη, 
Και  πού  διείλεκται  περί  τοντων'Ομηρος ;  Έκεΐ,  εφη, 
οπον  τον  Μίνω  λέγει  τού  ^ιος  όαριβτην.    η  ον  το 

Ι5όκ6αρίζειν  ομιλεΐν  εβτιν;  ούκούν  ομιλητην  τον  ^ιός 
φηβιν  αντόν  είναι ,  ώβπερ  αν  ει  εφη  μα&ητήν.  άρ'  ΐ5 
ονν  νπερ  άλλων  αντόν  οίει  ομιλεΐν  τω  ^ιΐ  πραγ- 
μάτων 7]  τών  δικαίων  και  βαΰιλικών;  επεί  τοι 
χ(ά  λέγεται  δικαιότατος  6  Μίνως  πάντων  γενέβϋ^αι. 
πάλιν  δε  όταν  λεγτ]  διοτρεφεΐς  τονς  βαΟιλέας  και 
διιφίλονς,  άλλο  τι  οίει  λέγειν  αντόν  η  την  τροφην  20 
ταντην,  ην  ίφη  είναι  διδαβκαλίαν  και  μα&ητείαν; 
η  αν  οΐει  λέγειν  αντόν  νπό  τού  ^άιός  τονς  βαβι- 
λέας  τρέφεβ^αι  ώβπερ  νπό  τίτ&ης  γάλακτι  και  οινω 

66ΜχαΙ  ύιτίοις ,  αλλ*  ονκ  έπιβτημη  καΐ  άλ.η^εία;  ο- 
μοίως δε  και  φιλίαν  ονκ  άλλην  η  τό  ταντά  βονλε-  2δ 
σθαί  καΐ  διανοεΐΰ&αι,  όμόνοιάν  τίνα  ονύαν.  οχηω 
γάρ  δήπον  και  τοις  άν&ρώποις  δοκούύιν  οι  φίλοι 
πάντων  μάλιβτα  όμονοεΐν  καΐ  μη  διαφέρεβ&αι  περί 
μηδενός,  ός  αν  ονν  τω  ^ιΐ  φίλος  τ]  και  ομονοη  προς 
εκείνον,  εβ&'  όπως  άδίκον  τινός  έπι^νμηβει  πράγ-  30 

\Ό^κματος  η  πονηρόν    τι    και    αΐβχρόν    διανοη^ηύεταί; 
αυτό   δε  τούτο  εοικε  δηλούν  και   όταν  εγκωμιάζων 


72  ϋΙΟΝΙδ  ΌΕ  ΕΕσΝΟ 

Τινά  λεγγι  των  βαβιλεων  ποιμένα  λαών.  τον  γαρ  ποι- 
μένας ονχ  άλλο  τι  έργον  η  πρόνοια  και  βωτηρία  και 
φνλακη  προβάτων,  ονχ  ωΟτε  κατακόπτειν  ον  μα  ^ία 
καΐ  ύφάττειν  και  δερειν.  καίτοι  ενίοτε  πολλά  πρό- 
5  βάτα  ελαννει  μάγειρος  εις  ώνηβάμενος'  άλλα  πλει- 
ύτον  διαφέρει  μαγειρική  τε  και  ποιμενική,,  Ιίχεδον 
ούον  βαβιλεία  τε  καΐ  τνραννίς.  οτε  γονν  !Ξ!ερ^ης  καν 
Δαρείος  άνω&εν  εκ  Σονβων  ηλαννον  πολνν  οχλον 
Περβών  τε  και  Μηδων  καΐ  Σακών  και  ^Αράβων  καΐ 

10  Αίγνπτίων  δ  εύρο  είς  την  Ελλάδα  άπολονμενον ,  πό- 
τερον  βαβιλικον  η  μαγειρικον  επραττον  έργον  λείαν 
έλαννοντες  κατακοπηοομενην ;  και  6  Αλέξανδρος, 
Σοί,  εφη,  ως  εοικεν,  ον  δοκει  βαΰιλενς  είναι  ονδε 
6  μέγας  βαΟιλενς;   καΐ  6  Διογένης  μειδιάβας,    Ον 

ΐδ  μάλλον,  ειπεν,  ώ  Αλέξανδρε,  η  6  μικρός  δάκτνΡ.ος. 
Ονδ'  αοαέγώ,  εφη,  καταλνβας  εκείνον  μέγας  βαΰι- 
λενς  εΰομαι;  Ον  τούτον  γε  ένεκα,  είπεν  6  Διογένης. ατη 

Ι   ονδε  γαρ  των  παίδων  6  νικήΰας,  όταν  παίξωύιν ,  ως 

ί/  αντοί  φαβι ,   βαβιλέα ,   τω  οντι   βαΰιλενς  έβτιν.     ον 

20  μέντοι  παίδες  ί'ΰαΟιν  δτ^  6  νενικηκώς  και  λεγόμενος 
βαύιλενς  ΰκντοτόμον  νίός  έβτιν  η  τέκτονος,  καΐ  δει 
μανΰ^άνειν  αντόν  την  τον  πατρός  τέχνην'  ενίοτε  δε 
και  δούλος  καταλιπών  τον  δεβπότην'  ο  δε  απο- 
δράς  παίζει  μεΟ''  ετέρων,  καν  τότε  μάλιβτα  οϊεταν 

25  βπονδάζειν.   Ιβως  ονν  καΙ  νμεΐς  τοιοντόν  τι  ποιείτε, 
εκάτερος  νμών  παίδας  έχοντες  τονς  βνμφιλονεικονν- 
τας,  6  μεν  Πέρΰας  και  τονς  αλλονς  τονς  κατά  την 
^Αβίαν,  6ν  δε  Μακεδόνας  τε  καΐ  τονς  άλλονς  "Ελλη-βΐΜ 
νας.   και  ωβπερ  εκείνοι  τ•η  βφαίρα  Οτοχάξονται  άλλη- 

30  λων,  6  δε  πληγείς  ηττηται,  καν  ΰν  ννν  ^αρείον  βτο- 
χάξει  καΐ  ΰον  εκείνος,  καΐ  τνχόν  αν  πλήξαις  τε  και 
εκβάλοις  αντόν '  έπιβκοπώτερος  γαρ  είναί  μοι  δοκεΐς. 


ΟΕΑΤΙΟ   IV.  73 

έπειτα  οί  μετ'  εκείνον  πρότερον  οντες  μετά  ΰον  εβον- 
^κται  καΐ  νΛοκνφονΰι,  καΐ  ύύ  ονομαβϋ^ηύει,  βαβιλενς 
απάντων,  ο  ονν  Ά?.ε^ανδρος  πάλιν  ελνπεΐτο  καΐ  ηχ- 
&ετο.   ονδε  γαρ  ζην  εβονλετο ,  εί  μη  βαΰίλενς  εΐ'η  της 
Ευρώπης  καΙ  της^ΑοίαςκαΐΑίβΰης  και  ει  που  τις  έβτι  δ 
νηύος  εν  τω  ^ίΐκεανω  κείμενη,  έπεπόν&ει  γαρ  τουναν- 
τίον η  φηΟιν  Όμηρος  τον  Αχιλλέα  νεκρον  πεπον^έ- 
νχίΐ.  εκείνος  μεν  γαρ  ελεγεν  οτι  ξών  βονλοιτο  ^ητενειν 
άνδρΐ  παρ'  άκληρω ,  ω  μη  βίοτος  πολύς  εί'η, 
η  πάΰιν  νεκνεαβι  καταφ^ιμενοιΟιν  άνάβύειν '  ίο 

6  (56  Άλεξ,ανδρος  δοκεΐ  μοι  ελέΰ&αι  αν  και  του  τρί- 
του  μέρους  των  νεκρών   άρχειν  αποθανών   η  ζην 
τον  άπαντα  χρόνον   ^εος  γενόμενος  μόνον,   ει  μη 
βαδιλεύς  γένοιτο  τών  άλλων  ϋ-εών.    μόνου  δ    ίβως 
ουκ  άν  ύπερεΐδε  του  ^ιός,  ότι  βαβιλέα  χαλοϋβιν  ΐ5 
αυτόν  οι  άνθρωποι '   όΰ-εν  και  έκόλαζεν  αυτόν  ο  Διο- 
γένης πάντα  τρόπον,     εφη  ούν,  'ίΐ  Διόγενες,  ύυ  μέν 
μοι  παίζειν  δοκεΐς'  εγώ  δ\  άν  Δαρεΐον  ελω  και  έτι 
τον  Ινδών  βαβιλέα,    ουδέν  με  κωλύει  τών  πώποτε 
βαβιλέων  μέγιβτον  είναι,    τί  γαρ  έμοί  λοιπόν  έΰτι  20 
κρατηΰαντι  Βαβνλώνος  καΐ  Σούΰων  και  Έκβατάνων 
και  τών  εν  'ΐνδοίς  πραγμάτων;   και  ός  ορών  αυτόν 
φλεγόμενον  υπό  της  φιλοτιμίας  κάκεΐ  ττ]  ψυχ^  όλον 
τεταμένον  κα\  φερόμενον,   ώβπερ  αι  γερανοί,   οποί 
αν  όρμηβωβιν,  άποτείναβαι  εαυτάς  πέτονται.   Αλλ    2δ 
ούδ\ν    ε%εις,    εφη,    πλέον   ούδενός    ούδε  τω    οντι 
βαβιλεύβεις  άφ'  ης  έχεις  ταύτης  διανοίας,  ουδέ  αν 
ί59κύπεραλλόμενος  το  εν  Βαβυλώνι  τείχος  ούτως  ελγις 
την   πόλιν,    αλλά   μη    διορύττων  έ^ωΟ-εν  καΐ  υπο-  • 
ρύττων,     ούδ^    άν    Κϋρον    μιμηοάμενος    κατά   τον  30 
ποταμόν  είβρυΐις,  ώβπερ  ύδρος,  ομοίως  δε  καΐ  το 
εν  Σούσοις  καΐ  τό   έν  Βάκτροις,    ούδ'   αν   έτέραν 


74  ϋΙ0ΝΙ8  ϋΕ  ΕΕαΝΟ 

χρο6λ<χβτ}ς  μείξω  της  ^Αβίας  ηΛειρον,  τον  'ίΐκεανον 
δίανη^άαενος.  ΚαΙ  τίξ,  εΐπεν,  Ηι  μον  καταλείπε- 6βμ 
ταί  Λολε'μιος ,  εάν  ελω  τούτους  ους  είτίον ;  Ό  πάντων, 
εφη ,  άνβμαχώτκτος,  ου  Λερβίζων,  ου  λυδίζων  Τ'η 
5  φωντ] ,  κα^άπερ  οίμαι,  Δαρείος,  αλλά  μακεδονίζων  τε 
καΐ  έλληνίξων.  και  ος  εταράχΟ•η  τε  καΐ  ηγωνίαΰε  μη 
τίνα  έηίβταίτο  εν  Μακεδονία  η  εν  τγι  Ελλάδι  παρα- 
βκευαζόμενον  ως  πολεμηβοντα.  κάίηρετο,  Τίς  ουτός 
εβτιν    εμος   πολέμιος   έν  τη  Ελλάδι  η  Μακεδονία; 

10  Συ,  ?ψη,  αγνοείς,  πάντων  μάλιβτα  γιγνώβκειν  οίό- 
μενος;  "Επειτα,   ^φη,  ουκ   έρεΐς  αυτόν,   άλλα  κρύ- 
"ψεις;  Πάλαι  γάρ,  είπε,   λέγω,   βύ  δε  ουκ  άκούεις, ι^οη 
οτι  βύ  ΰαυτω  μάλιβτα  ξχ%•ι6τος  ει  καΐ  πολεμιώτατος, 
μέχρι  αν  ης  κακός  καΐ  ανόητος,  και  ούτος,  εφη ,  έΰτίν 

15  ανηρ,  ον  αύ  αγνοείς,  ώς  ούδενα  άλλον,  οΰ^ίΐ^  γάρ 
των  αφρόνων  κάί  πονηρών  έπίβταται  εαυτόν,  ου  γάρ 
αν  τούτο  πρώτον  προβέταττεν  ο  ^Απόλλων  ώς  χαλε- 
πώτατον  εκάΰτω,  γνώναι  εαυτόν,  η  ου  την  άφρο- 
βύνην  ηγεΐ  μεγίβτην  καΐ  τελεωτάτην  παβών  νόβον 

20  και  βλάβην  τοις  εχουβι  και  τον  άφρονα  άνδρα  αυτόν 
αύτώ  βλαβερώτατον;  η  ου  τον  βλαβερώτατον  έκά- 
6τω  και  πλείβτων  κακών  αίτιον ,  τούτον  εχϋ•ι6τον  και 
πολεμιώτατον  έκείνω  ομολογείς  είναι;  προς  ταύτα 
χαλέπαινε  και  πήδα,  εφη,  και  μιαρώτατον  άν&ρώ- 

25  πων  έμε  νόμιζε  καΐ  λοιδορεί  προς  απαντάς ,  εάν  δε 
601  δό^η,  τφ  δορατίω   διαπερόνηβον'    ώς  άκούβει 


2.  Αηΐβ  καΐ  1ίΙ)Γί  αάάηηΐ;:  η  ΰν  τονς  άλε-Λτρνόνας  ον  καλείς 
νο&ονς,  οϊ  αν  ώβιν  ε^  άνομοίων;  η  ον  μείζων  βοι  δογ,εΐ 
διάφορα  Ο'εον  προς  '/νναιν.α  &νητήν  η  γενναίον  άλεκτρνό- 
νος;  εΐ  ονν  γέγονας  όντως  κα&άπερ  φαβί,  καΐ  αν  νό&ος  αν 
είης,  ωαπερ  ά?.ε7ΐτρνών.  τνχον  δε  καΐ  μαχιμωτατος  εβτι 
των  άλλων  5ιά  τανττιν  την  νο&είαν.  ^ιι&β  ρ.  149  Κ.  ροβί 
ντΐοβολιμαιος  αν  εί'ης  ροηβη(1&  ίοΓβηί. 


ΟΚΑΤΙΟ  IV.  ίΟ 

^ταρά   μόνον   άνΟ^ρωπων   έμον  ταληϋ'η,    χαι    Λκρ 
69Μονδεν6ς  άλλον  αν   μάΟ^οις.      πάντες  γάρ  εΐύι  %εί- 
ρονς  εμού  χκΐ  άνελεν^^ερωτεροί.     ταντα  δε   ελεγεν 
.     ο  ^άιογενηζ,  ααρ'  ονδεν  μεν  ηγούμενος ,  ει  χαί  τί 
πείΰεται,  π/.ην  ααφώς  γε  είδώς   οτι  ονδεν  εβοιτο.  5 
'η:ΐί6τατο  γαρ  τον  Άλέ%ανδρον  δονλον  οντά  της  δό- 
ξης χαΐ  ουάί'ποτ'  αν  άμαρτόντα  περί  εχείνην.     ^φη 
ονν  αντον  μηδέ  το  βημεΐον  το  βαβιλιχον  ίχειν.   χαΐ 
6  Αλέξανδρος  ϋ-ανμάβας,   Ονχ  άρτι   έλεγες,    ίφη, 
οτι  ονδεν   δει  ΰημείων   τω  βαΟιλεΙ;   ΝαΙ  μα   Αι ,  ίο 
είτιε,   των  γε  έξωθεν,  οίον  τιάρας  χαΐ  πορφνρας' 
τούτων  γαρ  ονδεν  εύτιν  όφελος '  το  δε  εχ  της  φνύεως 
αντώ  δει  προβεΐναι  πάντων  μάλ.ιΰτα.    Και  τι  τοντο 
ίδικίβτιν,  εφη  6  ^Αλέξανδρος;  Ό  χαΐ  των  μελιττών,  η 
δ'  ος,  τω  βαβιλεΐ  πρόύεΰτιν.   η  ονχ  άχηχοας  ο«  ε&τΐ  15 
βαύιλενς   εν  ταΐς  μελίτταις  φνΰει  γιγνόμενος,   ονχ 
εχ  γένους  τούτο  έχων ,   ωΰπερ  νμεΐς,  άτε  αφ    Ηρα- 
χλέονς  οντες;   Τί  ονν  τούτο  εβτιν,  είπεν  ο  Αλέξαν- 
δρος, το  βημεΐον;  Ονχ  άχηχοας,   είπε,  των  γεωρ- 
γών οτι  μόνη  έχείνη  η  μελιττα  άνεν  χέντρον  εβτίν,  20 
ώ^  ονδεν  αντη  δέον  οπλον  προς  ονδένα;   ουδεμία 
γάρ  ανττ}  των  άλλων  μελιττών  άμφιββητηόει  περί 
της  βασιλείας  ονδε  μαχηΰεται  τούτο  εχονβΐ}.     6ν  δε 
μοι  δοχεΐς  ον  μόνον  περιπατεΐν ,  αλλά  χαΐ  χα^ενδειν 
έν  τοις  οπλοις.    Ονχ  οΐβ&α,   εφη,  ότι  φοβονμένον  25 
έβτΙν  άν&ρώπον  όπλα  εχειν;   φοβούμενος  δε  ονδε- 
ποτ    αν  ονδείς  γένοιτο  βαβιλεύς,  ον  μάλλον  η  δούλος, 
άχούύας  δε  ο  ^Αλέξανδρος  ολίγον  έχ  της  χειρός  αφηχε 
το  δοράτιον.    ταύτα  δε  ελεγεν  ο  /Διογένης,  προτρέ- 
πων  αυτόν  ενεργεβία  πιβτενειν  χαΐ  τω  δίχαιον  παρ-  3ο 
έχειν  αντόν ,  αλλά  μη  τοΐς  όπλοις.   Σν  δέ,  εφη ,  χαΐ 
τον  &νμόν  έν  τ^  ψνχτ]  φορείς  ηχονημένον,  χαλεπόν 


76  ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ  ΚΕαΝΟ 

οντω  καΐ  βίαιον  χεντρον.  ονκ  άπορρίψαξ  ταντα  α 
νυν  έχεις,  ε^ωμ,ίδα  λαβών  λατρενύεις  τοις  αντοϋ 
κρείττοβίν ,  αλλά  τίεριελενϋευ  διάδημα  έχων  κατα- 
γέλαΟτος;  μικρω  δε  υΰτερον  ί'ΰως  λόφον  ψνΰεις 
5  καΐ  τιάραν ,  ωβπερ  οί"  άλεκτρυόνες ;  ονκ  έννενόηκας 
την  των  Σακαίων  εορτην,  ην  Περΰαι  αγονΰιν,  οι 
ννν  ωρμηκας  ΰτρατενεΰΟ'αι;  και  ος  ενΰ^νς  ηρώτα, 
Ποίαν  τινά;  εβονλετο  γαρ  πάντα  είδέναι  τα  τϋ5ι/ΐ62Κ 
Περβών  πράγματα.    Ααβόντες ,  εφη,  των  δεΟμωτών 

10  ενα  των  έπΙ  &ανάτω  κα&ίζονβιν  εις  τον  ϋ•ρόνον  τονιοΜ 
βαΰιλεως,  και  την  εβ&ητα  διδόαβιν  αύτω  την  βα- 
ύιλικην ,  καΐ  προΰτάττειν  εώβι  και  πίνειν  καΐ  τρν- 
φάν  καΐ  ταΐς  παλλακαΐς  χρηβϋ-αι  τάς  ημέρας  έκείνας 
ταΐς  βαΰιλεως,  καΐ  ονδείς  ονδεν  αντον  κωλύει  ποιεΐν 

15  ων  βυνλεται.  μετά  δε  ταύτα  άποδνβαντες  καΐ  μαβτι- 
γώβαντες  έκρέμαΰαν.  τίνος  ονν  ηγεΐ  τοντο  είναι 
βνμβολον  καΐ  διά  τί  γίγνε6%•αι  παρά  τοις  Περβαις; 
ονχ  οτι  πολλάκις  ανόητοι  άνθρωποι  καΐ  πονηροί  της 
ε^ονΰίας  ταύτης  και  τον  ονόματος  τνγχάνονΰιν ,  επει- 

20  τα  χρόνον  τινά  νβρίΰαντες  αΐΰχιβτα  καΐ  τάχιΰτα 
άπόλλννται;  ονκονν  τότε,  επειδάν  άφώΰι  τον  αν- 
ϋ^ρωπον  εκ  των  δεΟμών,  εικός  εβτι  τον  μεν  ανοητον 
και  άπειρον  τον  πράγματος  χαίρειν  και  μακαρίζειν 
εαντόν  έπΙ  τοις  γιγνομενοις ,  τον  δε  είδότα  οδνρεΰϋ-αι 

25  χαι  μη  ε&ελειν  εκόντα  ΰννακολονϋ•εΐν ,  άλλα  μάλλον, 
ώϋπερ  είχε,  μένειν  εν  ταΐς  πέδαις.  μη  ονν  προτε- 
ρον,  ώ  μάταιε,  βαβιλενειν  επιχειρεί  πριν  φρονηΰαι. 
τέως  δε,  εφη,  κρείττον  μηδέν  προβτάττειν,  άλλα 
μόνον  αντον  ζην  διφ&εραν  έχοντα.     6ν  δε,  εφη ,  κε- 

30  λενεις  εμε  διφϋ-ε'ραν  λαβείν  τον  άφ'  Ήρακλεονς  γε- 
γονότα καΐ  των  Ελλήνων  ηγεμόνα  και  Μακεδόνων  ΐ63κ 
βαΰιλεα;  Πάνν  γε,  εΐπεν,   ωοπερ  ο  προγονός  ΰον. 


ΟΚΑΤΙΟ  ΓΥ.  77 

Ποίος,  ίφη,  ηρόγονος-,  ^Αρχέλαος,    η  ουκ  αΐπόλοξ  ην 
Αρχέλαος  ονδε  ηλϋ-εν  εις  Μακεδονίαν  αίγας  ελαν- 
νων;   πότερον  ονν  αντον  έν  χορφνρα  μάλλον  η  εν 
διφθέρα  οίει  τούτο  ποιεΐν;   καΐ  ο  Αλέξανδρος  ανεί&η 
τε  καΐ  έγέλαβε  καΐ  εφη,   Τα  περί  τον  χρηϋμόν,   ώ  5 
^ιόγενες,  λέγεις.  6  δε  οτρνφνώ  τω  προΰώπω,  Ποίον, 
είπε,  χρηΟμόν;  ονκ  οϊδα  εγωγε,  πλην  οτυ  αίπόλος  ην 
Αρχέλαος,    «λλ'  αν  απαλλαγής  τον  τνφον  καΐ  των 
νυν  πραγμάτων ,  εύει  βα0ιλενς,  ον  λόγω  τυχόν,  αλλ 
έργω '  καΐ  κρατηΰεις  ου  μόνον  των  ανδρών  απάντων,  ίο 
άλλα  καΐ  των  γυναικών,  ώΰπερ  6  Ηρακλής,  όν  6ου 
φης  πρόγονον  είναι,  καΐ  ος.  Ποίων,  εφη,  γυναικών; 
η  δηλον  εφη  ότι  τών  Αμαζόνων  λέγεις;   Αλλ    έκεί- 

Ίί^ινων,   η  δ'  ός,  ουδέν  ην  κρατηβαι  χαλεπόν'    ετέρου 
δ έ  τίνος  γένους,  δεινοΰ  καΐ  αγρίου  παντελώς,    η  ουκ  ΐδ 
άκηκοας  τον  Αιβνκόν  μϋϋ^ον;   και  ός  ουκ  εφη  ακη- 
κοέναι.  διηγεΐτο  δη  μετά  ταντα  προ&ύμως  καΐ  ηδέως, 
βουλόμενος  αυτόν  παραμν&ηΰαβ&αι ,  κα&άπερ  αί  τίτ- 

ΐΜκ&αι   τα  παιδία,   έπειδάν  αντοΐς  πληγάς   εμβάλωβι, 
παραμυ^ούμεναι  καΐ  χαριζόμεναι  μύ^ον  αυτοΐς  υΰτε-  20 
ρον  διηγήΰαντο.    Ευ  δε  ί'αΟ-ι,  εφη,  ότι  ον  πρότερον 
εβει  βαβιλεύς,   πρΙν  αν  Ιλάβη  τον  βαυτού   δαίμονα 
και   Ο^εραπεύΰας   ώς   δει  άποδείξτ^ς  άρχικόν  τε  και 
έλευ^έριον  και  βαβιλικόν,  άλλα  μη,   ώς  νυν  έχεις, 
δοϋλον  καΐ  άνελεύΟ-ερον  χαΐ  πονηρόν.  ενταϋ&α  δη  ο  25 
Άλέ^,ανδρος   έκπεπληγμένος  τοϋ   άνθρωπου  το  αν- 
δρεΐον  και  το  άδεές,  νομίβας  πλέον  τι  τών  αλΡ.ων 
έπίΰταβ&αι  αυτόν,  παντοδαπός  ην  ίκετευων  μη  φΟΌ- 
νηβαι  μηδένα  τρόπον,  άλλα  φράΰαι  τίς  εβτιν  ο  δαί- 
μων αύτοϋ  καΐ  πώς  χρη  ίλάβαΟ^αι  αυτόν,    ήλπιζε  30 
γαρ  όνομα  τι  άκούβεβ^αι  δαίμονος  και  ^νβίας  τινας 
η  κα9•αρμοΰς,  ους  δει  έπιτελέβαι.  κατιδών  ονν  αυτόν 


78  ΟΙ0ΝΙ8  ΒΕ  ΕΕαχο 

6  ^ιογ&νης  τε&ορνβημενον  και  βφόδρα  τ^  ψνχΐ} 
μετεωρον,  ηροβέπαιζε  και  περιεΐλκεν ,  εΐ'  πως  δν- 
ναιτο  κινηΟ•εΙξ  άηο  τον  τνφον  καΐ  της  δό^ης  μικρόν 
τι  άνανηψαι.  καΐ  γαρ  δη  γιΰΰ^άνετο  αντόν  νυν  μεν 
5  ηδόμενον ,  νυν  δε  λυπονμενον  εν  τω  αντώ  καΐ  την 
'φνχην  αυτόν  ακριτον  ούβαν,  ωύπερ  τον  αέρα  εν 
ταΐς  τροτίαΐς,  όταν  εκ  του  αντον  νεφονς  ντ]  τε  καΐ 
λάμηγι  ο  ήλιος,  βννίει  δε  οτ^  καΐ  τον  τρόπον  κατ  ε-  ΐ65Κ 
φρόνει,  έν  ω  διελέγετο  προς  αντόν,   ατε  ουδέποτε 

10  άκηκοώς  δεινον  λέγειν  ανδρός,  αλλά  τονς  των  6οφι- 
βτών  ϋ^ανμάξων  λόγονς,  ώς  νψηλονς  τε  και  μεγαλο- 
πρεπείς, βονλόμενος  ονν  χαρίΰαΰ&αι  αντώ,  αμα  τε 
επιδεΐ^αι  οτι  ονκ  άδννατός  έβτιν  ωΰπερ  ΐππον  ενμα- 
0-η   καΐ  πειϋ•όμενον,    όταν  αντω   δοκΐ],  τον  λόγον 

15  έπάραι,  λέγει  προς  αντον  ούτω  περί  δαιμόνων,  οτι 
ουκ  είβΐν  ε^ω^εν  των  ανθρώπων  οι  πονηροί  και  άγα~ 
0•οι  δαίμονες,  οι  τ  ας  βνμφοράς  καΐ  τάς  ευτυχίας  φέ- 
ροντες αΰτοΐς ,  6  δε  ίδιος  εκάΰτου  νους ,  ούτος  εβτι 
δαίμων  τοϋ  έχοντος  ανδρός,  άγαμος  μεν  6  του φρονί-'2Μ 

20  μου  και  άγα&οϋ  δαίμων,  πονηρός  δε  6  τοϋ  πονηρού, 
ώϋαύτως  δε  ελεύθερος  μεν  ο  τού  ελεν&έρον ,  δούλος 
δ^  6  τού  δονλον ,  και  βαβιλικός  μεν  ο  τού  βαβιλικον 
χαΐ  μεγαλόφρονος ,  ταπεινός  δε  6  τού  ταπεινού  και 
άγεννούς.    ίνα  δε,  ^φη,  μη  κα^  ^ν  εκαΰτον  έπιων 

25  πολν  τι  πλη&ος  έπάγωμαι  λόγων,  ερώ  τονς  κοινοτά- 
τονς  και  φανερωτάτονς  δαίμονας,  νφ'  ών  άπαντες, 
ώς  ειπείν,  έλαννονται  τύραννοι  καΐ  ίδιώται  και 
πλονΰιοι  καΐ  πένητες  καΐ  ολα  εΟ-νη  καΐ  πόλεις,  εν- 
ταν^α  δη    πάντα    άνείς    κάλων   μάλα  νφηλώς   και 

30  άδεώς  τον  ε^ης  διεπέραινε  λόγον.  πολλαΐ  μεν,  ώ 
παΐ  Φιλίππον ,  περί  πάντα  κακίαι  τε  και  διαφ&ο- 
ραι  των  ά&λίων  άν&ρώπων ,    καΐ  τοϋαύται  ΰχεδόν 


ΟΚΑΤΙΟ  IV.  79^ 

οΰας  ον  δυνατόν  διελϋ-εΐν.     τω  οντι  γαρ  χατά  τον 
ποιητην 

166Κ  ονχ  ξβτιν  ονδεν  δεινον  ωδ'  ειπείν  έπος 

ονδε  πά%ος  ουδέ  ΰυμφορά  ^εήλατος, 
ης  ουκ  αν  αραιτ'  αχϋ•ος  ανθρώπου  φύΰίς.  .^ 

τριών  δε  επικρατούντων,  ως  έπος  είπεΐν ,  βίων,  εις 
ους  μάλιβτα  εμπίπτουΰιν  ί)ΐ  πολλοί,  μα  Αι  ου  μετά 
,  λόγιβμον  βκεψάμενοι  και  δοκιμάβαντες ,  αλόγω  δε 
ορμ^  καΐ  τύχΐ]  προβενεχϋ-εντες,  τοβούτους  φατεον 
είναι  καΐ  δαίμονας ,  οίς  βυνέπονται  και  λατρευουβιν  ίο 
'  ό  πολύς  και  άμαϋ-ης  όμιλος,  άλλος  αλλω,  κα^άπερ 
ηγεμόνι  πονηρω  καΐ  μαινομενω ,  πονηρός  και  αύελ- 
γης  &ία6ος.  εβτι  δε  τούτων  ων  εφην  βίων  6  μεν 
ηδυπα^ης  καΐ  τρυφερός  περί  τάς  τοϋ  ύωματος  ηδο- 
νάς,  ο  ί'  αύ  φιλοχρήματος  και  φιλοπλουτος ,  ο  δε  ΐ5 
τρίτος  αμφοτέρων  επιφανεΰτερός  τε  καΐ  μάλλον  τε- 
ταραγμένος,  ο  φιλότιμος  και  φιλόδοξος,  εκδηλοτέ- 
ραν  και  βφοδροτεραν  επιδεικνύμενος  την  ταραχην 
χαΐ  την  μανίαν,  εί,απατών  αυτόν,  ως  καλού  δη  τίνος 
έραβτην.  φέρε  ούν  κα^άπερ  οι  κομφοί  των  δημιουρ-  20 
γών  επί  πάντα  εμβραχυ  φερουΰι  την  αυτών  επίνοιαν 
73ΜκαΙ  τεχνην,  ου  μόνον  τάς  τών  ϋ-εών  άπομιμούμενοι 
φύβεις  άν&ρωπίνοις  είδεβιν ,  αλλά  και  τών  άλλων 
εκαβτον,  ποταμούς  τε    ενίοτε   γράφοντες  άνδράΰιν 

ητ  η  ομοίους  και  κρηνας  εν  τιβι  γυναικείοις  εϋδεβι,  νηΰονς  23. 
τε  καΐ  πόλεις  και  τάλλα  μικρού  δεΐν  βύμπαντα '  οποίον 
και  "Ομηρος  έτόλμηβεν  επιδεΐζαι  Σκάμανδρον  φϋ-εγ- 
γόμενον  υπό  τη  δίνη.  κάκεΐνοι  φωνάς  μεν  ουκ  εχουβι 
προβ^ειναι  τοις  είδώλοις ,  εΐδη  δε  οικεία  και  βημεΐα 
άπό  της  φύΰεως,  οίον  τους  ποταμούς  κατακειμε-  30 
νους  γυμνούς  το  πλέον,  γενειον  πολύ  κα9εικότας, 
μυρίκην  η  κάλαμον  έβτεφανωμένους.     ουκούν  καΐ 


80  ϋΙΟΝΙδ  ΟΕ  ΚΕαΝΟ 

ημεΐζ  μη  χείρονς  μηδέ  φαυλότεροι  περί  τους  λόγονξ 
φανώμεν  ηπερ  έκεΐνοί  περί  τας  αυτών  τέχνας,  τω 
πλάττειν  καΐ  άφομοιοϋν  τουξ  τρόπους  τού  τριπλού 
δαίμονοζ  των  τριών  βίων^  την  έναντίαν  ε%ιν  και  άν- 
5  τίατροφον  έπιδεικνύμενοι  της  τών  λεγομένων  φυ- 
ΰιογνωμόνων  εμπειρίας  καΐ  μαντικής,  οι  μεν  γαρ  από 
της  μορφής  και  του  εί'δους  το  ήϋ•ος  γιγνώβκουΰι  και 
άπαγγελλουΟιν ,  ημείς  δε  από  τών  η&ών  και  τών  έρ- 
γων χαρακτήρα  καΐ  μορφην  ά^ίαν  εκείνων  Οπάβωμεν, 

10  εΐ  αρα   μάλλον   αφαα&αι   δυνηΰόμεΰ•α  τών  πολλών  κ^^ρ- 
καϊ  φαυλότερων ,  προς  τό  άποδεΐ^,αι  την  τών  βίων 
άτοπίαν.     ούδεν  γαρ   αΰχημον  ουδέ  νεμεβητόν  και 
ποιηταΐς  παραβαλλομενους  και  χειροτέχναις  καΐ  κα- 
ϋ•αρταΐς  οράΰϋ^αι,  ει  δέοι  ύπεΰδειν,  πανταχόΟ'εν  είκό- 

ΐδ  νας  και  παραδείγματα  πορίζοντας ,  αν  πως  ίΰχΰΰωμεν 
άποτρέψαι  κακίας  καϊ  απάτης  καϊ  πονηρών  έπι&υ- 
μιών,  εις  αρετής  δε  φιλίαν  προαγαγεΐν  καϊ  έρωτα 
ζωής  άμείνονος'  η  ως  είώ&αύιν  «νιο^  τών  περί  τας 
τελετάς  καϊ  τα  κα&άρβια,  μήνιν  Εκάτης  ίλαβκόμενοί 

20  τε  καϊ    έ^,άντη    φάβκοντες   ποιήβειν,    έπειτα  οιμαι  ΐ69Κ 
φάβματα  πολλά  και  ποικίλα  πρό  τών  καθαρμών  εί,η- 
γούμενοι  και  επιδεικνύντες,  α  φαοιν  επιπέμπειν  χο- 
λουμενην  την  ^εόν.     είεν  '    ο  μεν  δή    φιλοχρήματος 
δαίμων  χρυΰοϋ  καϊ  αργύρου  καϊ  γης  και  βοΰκημάτων 

25  και  βυνοικιών  καϊ  πάβης  κτήβεως  έραΰτής.    άρα  ουκ 
αν  ύκυϋ-ρωπός  τε  καϊ  ΰυννεφής  ίδεΐν  εν  ύχήματι  τα- 
πεινώ  και  αγεννεΐ  πλάττοιτο  υπό   δημιουργού  μήηΜ 
φαύλου  την  τε'χνην ;  αυχμηρός  καϊ  ρυπών ,  ούτε  παΐ- 
δας  ή  γονέας  ούτε  πατρίδα^φιλών,  ή  ϋυγγένειαν  άλλο 

30  τι  νομίζων  η  τά  χρήματα,  τους  δε  0•εούς  πλξον  ούδεν 
είναι  λογιζόμενος ,  ότι  μη  πολλούς  αύτώ  μηδέ  μεγά- 
λους &ηβαυρούς  παραδεικνύουΰιν  ή  θανάτους  οικείων 


ΟΒΑΤΙΟ  IV.  81 

τινών  χαΐ  βνγγενών ,  όπως  ίχοι  κληρονομεΐν,   τάς 
δε  εορτάς  ζημίαν  άλλως  ηγούμενος  και  ματαίαν  δα- 
χάνην,  άγελαύτος  καΐ  άμείδίατος^  νφορωμενος  απαν- 
τάς καΐ   β?.αβερονς  ηγούμενος  καΐ  άπιύτών  πάβιν, 
αρπακτικον  βλέπων ,  άει  κινών  τονς  δακτύλους ,  ήτοι  5 
την  αντον  λογιζόμενος  ονοίαν  η  των  άλλων  τινός,  \ 
ταλλα  δε  αναία&ητος  και  άμαϋ-ι^ς,  παιδείας  και  γραμ- 
μάτων καταγελών,  πλην  οϋον  περί  λογιβμονς  και 
όνμβό?Μΐα,  τνφ?>ον  δικαίως  καΐ  λεγομε'νον  και  γρα- 
φομένον    τον    πλούτου    τνφλότερος    εραατης,    περί  ίο 
πάντα  λυττών  κτήματα  και  ονδεν  άπόβί.ητον  ηγού- 
χηκ μένος;  ουχ  ώϋπερ  την  μαγνητιν  λί^ον  ελκειν  φαβί 
προς  αντην  τον  αίδηρον,   άλλα  καΐ  χαλκόν  καΐ  μό- 
λυβδον  προΰαγόμενος,  καν  ψάμμον  η  λί&ον  δίδω  τις, 
πανταχϋ  και  περί  πάντα  βχεδόν  τι  το  εχειν  τον  μη  ΐ5 
£^£61^  λνΰιτελε'βτερόν  τε  καΐ  άμεινον  ηγούμενος ,  μά- 
λιύτα  δε  περί  την  τον  αργυρίου  κτηΰιν  εμφρων  καΐ 
ϋυντεταμένος,    οτί    δη    τάχιστα    καΐ    άδαπανωτατα 
πρόειΰι,    βνν  ημέρα  καΐ  ννκτΐ  προβαίνων  και  φ&ά- 
νων  οίμαι  τάς  της  ύελήνης   περιόδους ,   το   δε  της  20 
άπεχ&είας  χαΐ  το  του  μίαους  και  βλαΰφημιών  ούδα- 
μη  λογιζόμενος ,   ετι  δε  ττ}  μεν  άλλη  κτηβει  καλλω- 
πιβμόν  τίνα  προβεΐναι  και  διατριβην  ηγούμενος ,  το 
δε  αργύριον  ως  εν  βραχυτάτω  ϋυνειληφέναι  την  τον 
πλοιτΓου  δύναμιν.     τούτο  ούν  διώκει  κ<ά  ζητεί  παν-  2δ 
ταχό^εν,    ουδέν  τι  μεταΟτρεφόμενος ,  ούτ     ει  μετ* 
αίβχύνης  ούτ    ει  μετ   αδικίας  γίγνοιτο,   πλην  οβον 
τας  κολάΰεις  υψορώμενος,  οδοιδόκων  άβφαλέϋτερος, 
δειλία  κρατηΟ^είς,   κυνός  άχρηΟτου  ψυχην  έχων,  τα 
μεν  αρπάζοντος ,   εάν  έλπίατ}  ληΰεοϋ^αι.  τοις  δε  επ-  30 
171  κ  εμβλέποντος  και  άκοντος  άπεχομένου  δια  τους  εφε- 
''>ΐ6τηκότας  φύλακας,     εύτω  δη  οδε  ό  δαίμων  αίβχρός 
ϋΐο.  Ι.  6 


82  ϋΙΟΝΙδ   ΒΕ  ΕΕσΝΟ 

καΐ  ατϋρετΐης,  βρκχνς  ίδεΐν,  δονλοτίρεπης ,  άγρυπνος, 
ονδέτίοτε  μειδιών,  αεί  τω  λοιδορονμενοξ  και  μαχό- 
μενος ,  πορνοβο6κω  μάλιΰτα  τΐροβεοικώς  τό  τε  ΰχημα 
και  τον  τ ροτίον  αναιδ ει  και  γλίοχρω,  βαπτον  αμπεχο- 
5  μένω  τριβώνιον  μιας  τίνος  των  εταίρων  ων  ί'ΰμεν, 
τους  αντον  φίλους  τ  ε  και  εταίρους ,  μάλλον  δε  δού- 
λους τε  και  υπηρετας  λωβώμενος  καΐ  καταιοχύνων 
πάντα  τρόπον,  εάν  τε  έν  ίδιώτου  βχηματι  λάβχι  τι- 
νάς  εάν  τε  έν  βαβιλεως.    η  ου  πτολΑοι)^  των  καλου- 

10  μένων  βαΰιλέων  ίδεΐν  έβτι  καπήλους  καΐ  τελωνας 
και  πορνοβοβκούς;  άλλα  ^ρόμωνα  μεν  και  Σάραβον,  ΐ72Κ 
ότι    έν   ΆΟ'ηναις   καπηλεύουβι  καΐ  υπο  'Λΰ•ηναίων 
τοντο  άκούουβι   τουνομα,   δικαίως  φαμεν  άκούειν, 
^αρεΐον    δε  τον  πρότερον,    ότι   έν  Βαβυλώνι    καί 

ΐδ  Σούΰοις  έκαπηλευε ,  και  Πέρΰαι  αυτόν  ετι  καΐ  νυν 
καλοΰΰι  κάπηλον,  ου  δικαίως  κεκληβϋ-αι;  ί'διόν  γε 
μην  τούτω  βυμβέβηκε  παρά  τους  άλλους  δαίμονας ' 
ενίοτε  μεν  γάρ  κατέχει  και  κρατεί  της  ψυχής ,  ενίοτε 
δε  έκείνοις  ΰυνέπεται  διά  το  πάβης  επιθυμίας  καΐ 

20  βπουδης  υπηρέτην  τε  και  διάκονον  άπροφάβιβτον 
είναι  τον  πλοϋτον.  άλλ'  έγώ  λέγω  νυν  αύτον  ηγού- 
μενον  καΐ  προεΰτηκότα  της  τοϋ  δυΰτυχοϋς  αν&ρώπου 
διανοίας,  οϋτε  έφ'  ηδονην  τίνα  ούτε  εις  δόζαν  ανα- 
φερόντα την  των  χρημάτων  κτηΰιν,  ούδε  ως  αναλώ- 

25  0οντα  και  χρηβόμενον  βυνάγοντα ,  άνέ^οδον  δε  και 
άχρεΐον   φυλάττοντα  τον  πλοϋτον,   τω  οντι   κατά- 
κλειΰτον  εν  τιβι  κρυπτοΐς  καΐ  άφεγγέοι  ^αλάμοις. 
εΐεν '  ο  δε  δη  δεύτερος  άνήρ  τε  και  δαίμων  εκείνου  ΐ73  κ 
τοΰ  ανδρός,  ο  τά  της  ηδονής  άναφαίνων  οργιά  και 

30  την  &ε6ν  ταύτην  ϋ'αυμάξων  και  προτιμών,  ατεχνώς 
γυναικείαν  Ο^εόν,  ποικίλος  και  πολύ  είδης  και  περί 
τε  όβμάς  και  γεύύεις  απλήρωτος,   έτι  δε  οίμαι  περί 


ΟΚΑΤΙΟ  IV.  83 

πάντα  οράματα,  πάντα  δε  άκονβματα  τα  προς  ηδο- 
νήν  τίνα  φέροντα,  πάβας  δε  άφάς  προβηνεΐς  τε  καΐ 
μαλάκας  ?Μντρών  τε  ούημέραι,  ϋ-ερμών,  μάλλον  δε 
δΙς  της  ημέρας,  καΐ  χρίβεων  ον  κάματον  ίωμένων, 

ϋΆπρος  δε  αν  τούτοις  εβ^ψων  τ  ε  μα?Μκών  ε?.^εις  5 
χαΐ  κατακλίύεις  ηβκημενας  καΐ  διακονίας  ακριβείς 
καθ'  εκάβτην  έπι^νμίαν  τε  και  χρείαν,  περί  ταντα 
πάντα  δεινώς  επτοημενος ,  μάλιβτα  μεντοι  καΐ  ακρα- 
τεβτατα  περί  την  των  άφροδιοίων  ο^εΐαν  και  διά- 
πνρον  μανίαν  θηλυκών  τε  και  άρρενικών  μίί,εων  ίο 

174Κ  και  ετι  πλειόνων  άρρητων  και  ανωνύμων  αίβχρονρ- 
γιών,  επΙ  πάντα  οαοι'ω^  τα  τοιαύτα  φερόμενος  καΐ 
άγων,  ονδεν  άποάμοτον  ονδε  άπρακτον  ποιούμενος, 
ννν  γαρ  δη  ενα  τοντον  τί&εμεν  τον  απάύας  τάς  τοι- 
αύτας παρειληφότα  νόβονς  καΐ  άκραΰίας  της  φνχης,  ΐδ 
ίνα  μη  πολύν  τίνα  ά^ροίβωμεν  εΰμόν  μοιχικων  τί- 
νων δαιμόνων  και  φιλ.όψων  και  φιλοίνων  και  άλλων 
δη  μυρίων,  αλλ"  απλώς  ενα  δαίμονα  τι&ώμεν  τον 
άκόλ,αβτον  καΐ  δεδονλωμένον  νφ'  ηδονής,  εάν  μεν 
επιρρεη  πο^εν  ανελλιπές  το  της  χορηγίας,  χρημάτων  20 
βαΰιλικών  η  τίνος  μεγάλης  ιδιωτικής  νπούοης  ον- 
βίας,  εν  πολλτι  και  άφ&όνω  καλινδούμενον  άΰελγεία 
μέχρι  γηρως'  ει  δε  μη,  ταχν  μάλα  εξαναλώοαντα 
τα  παρόντα,  πένητα  άκρατη  και  άκόλ.αύτον  εν  ΰπά- 
νει  και  [μέρω  δεινω,  των  επι&νμιών  λειπόμενον.  ει  ν> 
δε  τινας  ούτος  των  νπ'  αντον  κρατουμένων  εις  γν- 
ναικειον  μετεβαλ,ε  βίον  τ  ε  και  ύχημα,  ωοπερ  οι  μΰ- 
&οί  φαβι  τονς  μεταβαλόντας  «ξ  άν&ρώπων  εις  ορνι- 

ν.ακ^ας  η  ϋ-ηρία,   εάν  τύχωβι  τοιαύτης  ηττη&εντες  ηδο- 
νής, πάλιν  κάνταν&α  εν  ττ}  χορηγία  πεφηνεν.  6  μεν  30 
γαρ  αβ&ενης  τε  και  άτολμος  εκ  τούτον  τον  γένους 
δαίμων  έπί  τε  τάς  γυναικείας  νόΰονς  καΐ  άλλας  αίύ- 

6* 


84  ΟΙ0ΝΙ8   ΒΕ  ΕΕΟΧΟ 

χννας ,  οτίόΰαις  τΐρόβεβτι  ζημία  ονείδη ,  προάγει 
ραδίως'  οπού  δε  ηδονών  τίνων  τιμωρίαι  πρόϋειΰί, 
ϋ-ανατοις  η  δε6μοΐ£  κολάζονβαι  τονξ  ε^αμαρτάνοντας 
V  χρημάτ^ο^ν  πολλών  εκτίοεΟιν,  ου  πάνυ  τι  προς  ταύτα 
5  εφίηΰιν.  ο  δε  άτενέΰτερόζ  τε  καΐ  0•ραΰύτερος  πάντα 
απλώς  νπερβαίνειν  αναγκάζει  τά  τε  ανθρώπινα  καιιτοη 
τά  %-εια.  καΐ  6  μεν  άύϋ'ενης  τε  καΐ  άτολμος  [ενΟ-α]-'^ι 
προβΟ•εμενος  την  τοιαντην  αίβχννην  ομολογεί  ον- 
δενος  ανδρείου  πράγματος  άπτόμενος,  άλλα  παρα- 

10  χωρών  τών  κοινών  και  πολιτικών  πράξεων  τοις  άμει- 
νον  βεβιωκόΰιν'  6  δε  ιταμός  και  άτρεατος,  πολλάς 
ύβρεις  τε  και  αίβχύνας  ύπομείνας ,  οΟτράκου,  φαβί, 
μεταπεβοντος ,  ΰτρατηγος  η  δημαγωγός  πεφηνεν  οξν 
και  διάτορον  βοών,  ώΰπερ  οι  τών  δραμάτων  ύποκρι- 

15  ταί,  άπορρίι^ας  μεταξύ  την  γυναικείαν  βτολήν,  έπειτα         Ι 
ατρατιώτου  τίνος  η  ρητορος  βτολην  αρπάβας  περιέρ-  \ 

χεται  βνκοφάντης  και  φοβερός,  άντίον  πάΰι  βλέπων. 
βρ'  ούν  άρρενωπόν  τε  καΐ  ΰεμνον  είδος  τω  τοιοΰ- 
τω   δαίμονι  πρέπει  η  μάλλον  ΰγρόν  τε  και  μαλ&α-         1 

20  κόν;  ούκοϋν  το  οίκεΐον  αύτώ  Οχημα  προ6θ•η6ομεν,        1 
ούχ  ο  πλαττόμενος  ενδύεται  πολλάκις ,  άνδρεΐον  και        ] 
φοβερόν.  προΐ'τω  γ  ε  μην  νη/Ιία  τρυφών  τε  και  μύρου  ιη  η 
χαι  οίνου  αποπνέων  εν  κροκωτώ  μετά  πολλού  και 
άτακτου  γέλωτος,  μεΰ^ύοντι  προβεοικώς ,  κωμάζοντι 

25  μεϋ-'  ημέραν  άβελγη  κώμον,  βτεφάνους  τινάς  εΰτε- 
φανωμένος  εώλους  την  τε  κεφαλήν  καΐ  περί  τω  τρα- 
χήλω,  και   πλάγιος  φερόμενος,    ορχούμενός  τε  καΐ 
αδων  %•ηλυ  καΐ  άμουβον  μέλος.    άγέΰϋ•ω  δε  υπο  γυ-        Λ 
ναικών  άναιϋχύντων  και  άκολάβτων,  επιθυμιών  τι-         « 

30  νων  λεγομένων,  άλλων  επ'  άλλα  έλκουβών ,  μηδε- 
μίαν  αυτών  άπω&ούμενος  μηδέ  άντιλέγων,  αλλ  ετοί- 
μώς  δη  καΐ  προ&ύμως  ΰυνεπόμενος.    αί  δε  μετά  πολ- 


ΟΚΑΤΙΟ   IV.  85 

λον  πατάγον  χνμβάλων  τε  και  αυλών  φερονΰαι 
μαινόμενον  αντον  απονδ^  προΐτωύαν.  6  δ  εκ  μέϋων 
άναβοάτω  των  γυναικών  οξΰτερον  καΐ  ακρατε'ΰτε- 
ρον^  λευκός  ίβεΐν  καΐ  τρυφερός,  αί&ρίας  καΐ  πόνων 
άπειρος,  αποκλίνων  τον  τράχηλον,  ύγροΐς  τοις  ομ-  5 
μαΰι  μάχλον  νποβλεπων,  αεί  ποτέ  το  ΰώμα  καταϋ-εώ- 
μενος,  τ^  φνχΐί  δε  ούδεν  προοεχων  ούδε  τοις  νπ' 
αυτής  προβταττομένοις.  τούτον  άγαλματοποιός  τ]  γρα- 
φεύς  άναγκαζόμενος  είκάζειν  ουκ  αν  όμοιότερον  αλλφ 
■  εργάΰαιτο  η  τω  Σύρων  βαβιλεΐ  μετ'  ευνούχων  και  ίο 
παλλακών  ένδον  διαβιοΰντι,  στρατοπέδου  δε  και  πο- 

κίιΐλεμου  και  αγοράς  ά&εάτω  το  παράπαν.  προηγείβϋ'ω 
δε  και  τούτου  απάτη,  πάνυ  ωραία  και  πιϋ-ανή,  κε- 
κοΟμημενη  κόΰμοις  πορνικοΐς,    μειδιώβα  και  νπι- 

ίκ^ΰχνουμενη  πλή&ος  αγαθών,  ως  «λ'  αύττ\ν  αγονΰα  ΐδ 
την  εύδαιμονίαν ,  εως  αν  εις  το  βάραϋ•ρον  καταβάλτι 
λα&οΰοα,  εις  πολύν  τ  ε  και  ρυπαρόν  βόρβορον,  έπειτα 
έάβΐ]  καλινδεΐβϋ-αι  μετά  τών  ύτεφάνων  και  τον  κρο- 
κωτον.     τοιοντω   δεΟπόττ]  λατρενουΰαι  και  τοιαύτα 
πάΰχουβαι    πλανώνται    κατά    τον   βίον   οΰαι  φνχαΐ  20 
προς  μεν  πόνους  δειλαΐ  και  αδύνατοι ,  δεδονλωμεναι 
δε  ηδοναις,  φιλήδονοι  καΐ  φιλοΰώματοι,  βίον  αίύχρόν 
καΐ  έπονείδιοτον  ούχ  ελόμεναι  ξώοιν,  αλλά  ενεχϋ-εΐ- 
ΰαι  προς  αυτόν,    ονκούν  μετά  τούτον  6  λόγος  ώΰπερ 
εν  άγων  ι  Οφύττει  τρίτον  είοάγειν,  ως  εκεί  χορόν,  τον  2δ 
φιλότιμον,  ου  πάνυ  προ&ύμως  τα  νυν  άγωνιονμε- 
νον,  καίτοι  φιλόνεικον  όντα  τγΙ  φνβει  περί  πάντα 
και  πρωτεύειν  ά^ιονντα '  πλην  ου  περί  δό^ης  η  τιμήζ 
η  κρίαις  αύτω  τα  νύν  ενεβτηκεν ,  νπερ  δε  πολλής  καΐ 
δικαίας  άδο^ίας.    φέρε  δη  ποιόν  τι  πλάττωμεν  τό  τε  3ο 
ΰχήμα  καΐ  είδος  τού  φιλοΐίμου  δαίμονος;    η   δήλον 
ότι  πτερωτόν  τε  καΐ  νπηνεμιον  κατά  τό  ή9Ός  αυτού 


86  ΒΙ0ΝΙ8   ϋΕ  ΕΕαΝΟ 

καΐ  την  ίτα^^υμίαν,  αμα  τοις  πνεΰμαβι  φερόμενον; 
όποιους  τονς  Βορεάδας  ενε&νμηΰ-ηοάν  τε  καΐ  έγρα- 
ψαν οί  γραφείς,  ελαφρούς  τ  ε  καΐ  μεταρΰίονς,  ταΐςαϋκ 
τον  ΐίατρος  ανραις  όνν&εοντας.  άλλ'  εκείνοι  μεν, 
^  οτνότε  βονληΟ•εΐεν,  έτιεδείκνυντο  την  αυτών  δννα- 
μιν,  τέως  δε  μετά  των  άλλων  ηρώων  έν  τ^  ^ Αργοί 
ΰννετίλεον  ναντιλλόμενοι  καΐ  ταλλα  Λράττοντες  ον- 
δενος  ήττον.  6  δε  τών  φιλοδοξών  ανδρών  προΰτάτης 
αεΙ  μετέωρος,  ονδέτίοτε  γης  εφαπτόμενος  ονδε  ταΛει- 

1(1  νου  τίνος,  άλλα  υψηλός  καΐ  μετάρΰιος ,  όταν  μεν  αί- 
θριας τύχτ]  καΐ  γαλήνης  η  ζέφυρου  τίνος  εΛυεικώς 
πνέοντος ,  αεΙ  μάλλον  άγαλλόμενός  τε  και  Ιών  εις  αυ- 
τόν τον  αέ&έρα,  πολλάκις  δ'  έν  ΰκοτεινώ  νέφει  κρυ~ 
τιτόμενος,    άδο^ίας  τίνος    βυντρεχούβης  καΐ  ■ψόγου 

15  Λαρα  τών  πολλών  άνΟ^ρώπων ,  ους  εκείνος  0•εραπεύει 
καΐ  τίμα  και  της  ευδαιμονίας  της  αύτον  κυρίους  άπέ-Ί9Μ 
δει^εν.    ουδέν  γε  μην  προΰέοικεν  άΰφαλείας  ένεκεν 
ούτε  άετοΐς  ούτε  γεράνοις  ούτε  αλλω  τινί  πτηνώ  γένει 
την  φύαιν,  άλλα  μάλλον  αν  τις  αυτόν  προβεικάβειε 

20  τι]  Ίκαρου  βιαίω  και  παρά  φύοιν  φορά,  ου  δυνατόν 
τέχνημα  έπιχειρηΰαντος  δαιδάλου  τεχνηβαΟϋ'αι.  τοι- 
γαρορν  υπό  νεότητος  καΐ  αλαζονείας  έπι^υμών  υψη- 
λότερος τών  άΰτρων  φέρεβ&αι  χρόνον  μέν  τίνα  έβώ- 
ζετο  βραχύν ,    χαλωμένων  δε  τών  δεβμών  καΐ  του 

25  κηροϋ  ρέοντος,   έπωνυμίαν  άπό  τούδε  τω  πελαγει 
παρέβχεν,  ούπερ  ηφανίο&η  πεΰών.    κάκεΐνος  αΰ&ε- ί^ο^ 
νέύι  καΐ  κούφοις  τω  όντι  πιβτεύδας  πτεροΐς,  λέγω  δε 
τιμαΐς  τε  καΐ  έπαίνοις  υπό  τών  άν&ρώπων  τών  πολ- 
λών ως  έτυχε  γιγνομένοις ,  επιβφαλώς  καΐ  α6ταϋ•μη- 

30  τως  φέρεται  καΐ  φέρει  τόν  άνδρα  τόν  αυτού  ζηλωτην 
τ  ε  και  ύπηρέτην,  νύν  μεν  ύψηλόν  και  μακάριον  πολ- 
λοίς φαινόμενον ,  πάλιν  δε  αύ  ταπεινόν  τ  ε  καΐ  α&λιον 


ΟΚΑΤΙΟ  IV.  87 

τοις  τε  άλλοις  χαΐ  χρωτω  καΐ  μάλιβτα  αντώ  δοκονντα. 
εΐ  8έ  τω  ου  φίλον  πτηνον  αντον  διανοεΐο&αν  καΐ 
ποιεΐν^  ο  δε  άφομοιοντω  αντον  ττ]  τον  Ι^ίονος  χκλε- 
π^  χαΐ  βιαίω  φορά  τε  καΐ  άνάγκχι ,  τροχον  τίνος  ρνμτ] 
κνκλω  κινονμ,ένον  τε  καΐ  φερομένου,  ον  γαρ  απεοί-  5 
κος  ονδε  μακράν  δη  των  ύοφών  τε  και  κομίζων  εγκαυ- 
μάτων εΐη  αν  ο  τροχός  δό^,τ^  τΐαραβαλλόμενος ,  τ^  τε 

ΐ8ΐκκίί>7^'(ί«  καΙ  μεταβολή  πάνυ  ραδίως  περινέων,  έν  δε 
τι]  περιφορά  παντοία  βχηματα  την  φνχην  αναγκάξων 
λαμβάνειν  μάλλον  η  6  των  κεραμέων  τά  έπ  αντω  ίο 
πλαττόμενα.  άνδρα  δη  τοιούτον  είλονμενον  άει  και 
περιφερόμενον,  κόλακα  δήμων  τε  και  όχλων  εν  εκ- 
κληοίαις  η  έπιδείξεΰιν  η  βαΰιλέων  η  τυράννων  λε- 
γομέναις  δη  φιλίαις  και  ϋ-εραπείαις,  τις  ονκ  αν  έλεη- 
αειε  της  φνύεως  και  τον  βίου;  λέγω  δε  ούχ  6ς  αν  ΐ5 
άπο  τον  βελτίΰτον  προεβτηκώς  πολν  τι  πληϋ-ος  αν- 
θρώπων πει&οί  και  λόγω  μετ'  εννοίας  και  δικαιοΰν- 

χ^^νης  πειράται  ρνθμίζειν  τε  καΐ  άγει^  επί  τά  βελτίω, 
έχέτω  δη  καΐ  οντος  ημΐν  ο  δαίμων  τέλος ,  ίνα  μη  ννν 
βτολάς  τε  και  μορφάς  προβτιθέντες  αντώ  καΐ  τάλλα  20 

δΟΜτα  προϋήκοντα  πο?.νν  και  άπειρον  είύφεροάμε&α  λό- 
γων οχλον.  εΐη  ά'  αν  αντον  το  ηθος^  ως  έν  βραχεί 
περιλαβεΐν,  φιλόνεικον,  άνόητον,  χαννον,  αλαζο- 
νεία καΐ  ζηλοτνπία  καΐ  πάΰι  τοις  τοιοντοις  εγγιβτα 
χαλεποΐς  καΐ  άγρίοις  πά&εΰιν.  άπαντα  γάρ  ταύτα  25 
φιλοτιμώ  τρόπω  ιΐ^υχης  άκοινώνητα  και  άγρια  και 
χαλεπά  ανάγκη  πάΰα  αννέπεΰθ^αι ,  έτι  δε  αυτόν  πολύ 
μεταλλάττειν  και  άνώμαλον  εχειν  την  διάνοιαν ,  ατε 
άνωμάλω  δουλεύοντα  και  προΰέχοντα  πράγματι,  πυ- 
κνότερόν  τε  καΐ  Ουνεχέβτερον  η  τους  κυνηγέτας  φααϊ  3ο 
χαίροντα  καΐ  λυποΰμενον'  έκείνοις  γάρ  δη  μάλιύτα 
τούτο  πλεΐΰτον  και  αυνεχέΰτατον  ύνμβαίνειν  λέγονΰι, 


88  ΟΙ0ΝΙ8  ΌΕ  ΕΕΟΝΟ 

φαινόμενης  τε  καΐ  άπολλνμενης  της  αγ^ας '  όταν  μεν 
ενδοκιμηβείς  τε  καΐ  ετίαινοΰ  βνμβαίνωΰιν  αντοίς,  η 
■ψνχη  τον  τοιούτον  άνδρος  αν^ει  και  βλαϋτάνει  και 
0•ανμα6τ6ν  ί'αχει  μεγεϋ•ος,   κα&άπερ  ^Α^ηνηΰί  φαϋι 

5  τον  ίερον  της  ελάας  Μάλλον  εν  ήμερα  μια  βλαΰτηΰαι 
καΐ  πλείονα  γενεβ&αι'  ταχν  δε  αν  πάλιν  ΰνατελλεταιί9>Άη 
και  ταπεινονται  καΐ  φαίνει ,  -φόγον  τίνος  προΟπεβόν- 
τος  η  δνβφημίας.    απάτη  δε  και  τοντω  παρεπεται  τω 
δαίμονι  άπαΰών  πι^ανωτάτη.     ον  γαρ  ώς  η  τον  φι- 

10  λαργνρον  καΐ  φιληδόνον  λαμπρον  μεν  ονδεν  λόγω 
έδνναντο  νποΰχεα&αι,  ονδ'  ώς  επι  ΰεμνά  και  λαμ- 
πρά προηγαγον  τονς  άπατωμενονς  νπ'  αντών,  άλλα 
μόνον  το  των  άγα&ών  αντοΐς  όνομα  επεφημιξον  και 
προΰετί&εΰαν ,  όντως  η  τονδε  απάτη ,  άλλ'  επάδονβα  . 

15  και  γοητενονΰά  <ρη6ι  φιλόκαλον  αντόν  είναι  καΐ  ώς  Ι 

έπ'  άρετην  τίνα  η  ενκλειαν  άγειν  την  δόζαν.    πάλιν  ΐ84Κ 
ονν  ενΰ•άδε  κινδννενΰω  το  δεύτερον  εις  τον  αντον 
πεΰεΐν  μνϋ^ον  τον  Ί^ίονος.    καΐ  γαρ  έκεΐνόν  φαΰιν 
επι^νμηβαντα  των  Ήρας  μακαρίων  γάμων  νεφελτ]  Τί  νΐ 

20  βνγγενόμενον  ΰκοτειντ]  καΐ  άχλνώδει  άχρηΰτα  και  αλ- 
λόκοτα γεννηΰαι  τέκνα,  το  των  Κενταύρων  γένος  ποι- 
κίλον  καιβνμπεφορημενον.  ογάρενκλείας  έρωτος  δια- 
μαρτών,  έπειτα  δό^ης  επι&νμία  βννών ,  τωόντι  νε- 
φελτ}  λελη&εν  αντί  της  Ονείας  καΐ  βεμνης  ομιλίας  ^ι»ι/-8ΐΜ 

25  ων.  εκ  δε  των  τοιούτων  βννονΰιών  η  γάμων  ώφελιμον 
μεν  η  χρηΰ^μον  ονδεν  αν  γένοιτο ,   ^ανμαΰτα  δε  και 
άλογα ,    προύεοικότα  τοΓ?  Κενταύροις ,    δημαγωγών        .  Ι 
τίνων  πολιτεύματα  και  βνγγράμματα  βοφκίτών.    ξε- 
ναγοί γαρ  και  ΰοφιΰται  καΐ  δημαγωγοί '  λέγω  δε  δια-  ΐ85Κ 

30  κρίνων  Στρατηγούς  τε  και  παιδεντάς  και  πολιτικονς 
άνδρας  από  των  ννν  είρημένων '  ούτοι  πάντες  έκείνω 
τω  δαίμονι  προΰνεμεο&αι  άξιοι  καΐ  της  εκείνον  μερί- 


ΟΚΑΤΙΟ  IV.  δ9 

όΌ?  τε  χαΐ  εταίρείας  άρι&μεΐβΟ'αι.  χαΐ  δη  ννν  μεν 
επε^ήλ9•ον  τονς  νφ'  ενός  έκάατον  των  είρημένοαν 
δαιμόνων  έλαννομενονς'  πολλάκις  δε  καΐ  δνο  τον 
αντον  η  πάντες  είληχααι,  τάναντία  άλληλοις  προβ- 
τάττοντες  καΐ  άπειλονντες,  ει  μη  πεί&οιτο,  μεγά-  5 
λα^δ  τιβΐ  περιβαλείν  ζημίαις,  ο  μεν  φιλήδονος  άνα- 
λίδκειν  εις  τάς  ηδονάς  κελενων,  και  μήτε  χρνβον 
μήτε  αργύρου  μήτε  άλλον  κτήματος  φείδεο&αι  μηδε- 
νός, 6  δ'  αν  φιλοχρήματος  και  μικρολόγος  ονκ  έών, 
άλλα  κατέχων  τ  ε  καΐ  απειλών,  ει  πείβετχι  εκείνω,  ίο 
λιμώ  τε  καΐ  δίψει  και  απάΰτ]  πενία  τε  και  απορία 
διολεΐν  αντόν.  πάλιν  δε  6  μεν  φιλόδοξος  βνμβον- 
λενει  καΐ  παρακαλεί  προΐε0&αι  τα  οντά  τιμής  ενεκεν' 
6  δε  καΐ  προς  τούτον  άπομάχεται  και  αντιβαίνει,  καν 
μην  ο  γε  της  ηδονής  φίλος  καΐ  6  της  δό^ης  ονποτε  15 
δύνανται  ΰνναβαι  ονδε  το  αυτό  ειπείν,  ο  μεν  γαρ 
καταφρονεί  της  δό^ης  καΐ  ληρον  ηγείται  και  το  τον 
Σαρδαναπάλλου  προφέρεται  πολλάκις  ελεγεΐον, 

186  κ      τόββ^  §χω  οββ*    εφαγον  καΐ   εφύβριβα  και   μετ 

§ρωτος  20 

τερπν^  επα^ον'  τα  δε  λοιπά  και  ολβία  πάντα 
λελειπται, 
και  μάλιύτα  τον  θάνατον  άει  προ  οφ&αλμών  δείκνν- 
βιν ,  ως  ουδενος  ίτι  των  ηδέων  δυνηβομενω  με- 
ταβχεΐν '  ο  δε  φιλόδοξος  άγει  τε  τιαϊ  άφέλκει  των  25 
ηδονών ,  τά  τε  ονείδη  και  τάς  λοιδορίας  έπανατεινό- 
μενος.  ονκ  έχων  ονν  ο  ποιηβτ)  και  οποί  τράπηται 
καΐ  καταδύοηται ,  άποδιδράβκει  πολλάκις  εις  το  ύκό- 

82ΜΓ05,  καΐ  πειράται  λανϋ^άνων  τω   ετέρω   χαρίξεΟ&αι 
καΐ  υπηρετεΐν'   6  δε  αποκαλύπτει  και  είς  το  μεβον  30 
αυτόν  έλκει,    ούτω  δη  φυχην  διαφορονμένην  τε  χαΐ 
διααπωμενην,  αεί  ποτέ  έν  μάχτ]  και  βτάύει  διηνεχεΐ 


90  ϋΙΟΝΙδ  ΌΕ  ΚΕβΝΟ 

Λρος  αντην  ονΰαν,  ανάγκη  τζρος  ηάβαν  άφίχνεΐΰϋ'αί 
δνΰτνχίαν.  ωΰπερ  γαρ  τα  νοΰήματα  άλληλοΐζ  επι- 
αλεκόμενα,  τάναντία  δοκονντα  πολλάκις,  χαλεπην 
και  άπορον  ηοιεΐ  την  ί'αβιν ,  τον  αντον  οίμαι  τρόπον 

5  ανάγκη  γίγνεΰ&αι  και  των  της  ψυχής  όνμμιγννμε-  187Κ 
νων  τε  και  ΰυμπλεκομενων  εις  το  αυτό  παϋ-ών.    αλλά 
δη  μεταλαβόντες  καϋ•αράν  τε  και  κρείττω  της  πρό- 
τερον  αρμονίας  τον  άγα&όν  και  βωφρονα  νμνώμεν 
δαίμονα  και  ϋ'εόν,  οίς  ποτέ  εκείνου  τυχεΐν  έπέκλω- 

10  6αν  άγα%'αΙ  Μοΐραι  παιδείας  υγιούς  καΐ  λόγου  με- 
ταλαβοϋβί  καΐ  ο,τι  πεπρωμένον  αύτοΐς  εκ  ^εών 
έγένετο. 


ΛΙΒΤΚΟΣ   ΜΤΘΟΣ.  ι^δκ 

Μϋ^ον  Αιβυκον  έκπονεΐν  καΐ  περί  τα  τοιαύτα 
κατατρίβειν  την  περί  λόγους  φιλοπονίαν  ουκ  εύτυ- 

15  χες  μεν,  ου  γαρ  ούν  των  προς  ξηλον  τοις  έπιεικεΰτά- 
τοις  άνΰ^ρωπων  άπονευόντων,  άλλ'  όμως  ουκ  άφε- 
κτεον  ολιγωρία  της  περί  τα  τοιαύτα  άδολεΰχίας. 
τάχα  γαρ  αν  ποτέ  καΐ  ημΐν  χρείαν  ου  φαύλην  πα- 
ράβχοι  έλκόμενά  πη  προς  το  δέον  και  παραβαλλόμενα 

20  τοΓί  ούΰι  καΐ  άλη&έϋιν.  η  δε  τοιαύτη  δυναμις  και 
επιχείρηβις  ομοία  μοι  δοκεΐ  τη  των  γεωργών  εμπειρία 
περί  τά  φυτά,  έάνπερ  ίκανώς  γίγνηται'  εκείνοι  γάρ 
ενίοτε  τοις  ακόρποις  και  αγρίοις  εν&εντες  και  εμφυ- 
τεΰΰαντες  τά  ήμερα  και   καρποφόρα  χρηΰιμον  αντ  189  κ  . 

25  αχρηβτου  καΐ  ωφελιμον  αντί  ανωφελούς  απέδειξαν  το 
φυτόν.    οϋτω  δη  και  τοις  άνωφελέβι  μυ^εύμαοι  λό- 


ΟΕΑΤΙΟ   V.  91 

γος  εμβλη&είς  χρηβιμος  καΐ  Ουμφερων  ονδε  εχεΐνα 
εί'αβε  είναι  μάτην  λεγόμενα,  τνχον  δε  καΐ  οί  πρώτοι, 
ύνντι^έντες  αντα  τζρόξ  η  τοιούτον  βννέ&εΰαν,  αίνιτ- 

^^\τόμενοι  καΐ  μεταφέροντες  τοΐς  δνναμενοις  ορϋ'ώς  ν- 
Λολαμβάνειν.  τόδε  μεν  δη  προοίμιον,  ως  εφη  τις,  τον  5. 
νόμον.  το  λοιπόν  δ'  αν  ετ  αντον  εί'η  τον  νόμον  η  χον 
μν&ον  λέγειν  τ  ε  και  αδειν,  οποίφ  μάλιύτα  αφομοι- 
ονμεν  είκάοματι  τάς  επι&νμίας.    λέγεται  γαρ  πάλαι 
ποτέ  ϋ'ηρίων  είναι  τι  γένος  χαλεπον  και  αγριον,  πλεΐ- 
ΰτον  και  μάλιβτα  γιγνόμενον  εν  τοΓί,'  άοικητοις  της  ίο 
Αιβνης.    ηδε  γαρ  η  χωρά  και  ννν  ετι  δοκει  παντο- 
δαπάς  φέρειν  ζωών  φνβεις,  ερπετών  τε  καΐ  άλλων 
Ο^ηρίων.    εν  οις  είναι  και  τοντο  το  γένος,  νπερ  ον 
ννν  ο  λόγος ,  ϋνν&ετον  την  τον  ΰώματος  Ιδίαν  Σχε- 
δόν εκ  τών  πλεΐϋτον  διαφερόντων,  παντελώς  ατοΛον.  ΐ5 
πλανάβ&αι   δε  αντό  μέχρι  τηβδε  της  ^αλάττης  επϊ 
την  Σνρτιν  τροφής  ένεκα.     Ο^ηράν  μεν  γαρ  καΐ  τάλλα 
Ο^ηρία,  τους  τε  λέοντας  και  παρδάλεις,    ως  εκείνα 

19011  τα^  τ  ε  ελάφονς  και  τονς  άγρίονς  'όνονς  καϊ  τα  πρό- 
βατα ,  μάλιβτα  δε  ηδεΰϋ^αι  ττ^  τών  άν&ρώπων  άγρα.  20 
ών  δη  και  ένεκεν  εγγνς  άφικνεΐΰ&αι  τών  οίκονμενων 
μέχρι  της  Σνρτεως.    ^βτι  δε  η  Σνρτις  κόλπος  Ο-αλάτ- 
της  είΰέχων  έπΙ  πολν  της  χώρας  και  τριών  ημερών, 
φαβί,  πλοϋζ  άκωλντως  πλέονβι.  τοις  δε  κατενεχ%•εΖ- 
6 IV  ονκ  είναι  τον  εκπλονν  δννατόν '  βραχέα  γαρ  κΛΪ  2δ 
δι%αλαττα  και  ταινίαι  μακραι  μέχρι  πολλον  διηκον- 
ύαι  πανταπαβιν  άπορον  και  δνβκολον  παρέχονβι  το 
πέλαγος,     ον  γάρ  έΰτι  κατ   εκείνα  το  της  &αλάττης 
αγγεΐον  κα&αρόν,  κοίλος  δε   και  φαμμώδης  6  τόπος 
ων  έκδέχεται  το  πέλαγος ,  ονδεν  έχων  ΰτερεόν.  όΟ^εν  3ο 
οιμαι  &ΐνές  τε  μεγάλαι  καΐ  χώματα  εν  αντώ  γίγνον- 
ται  της  φάμμον,  κα^άπερ  εν  τγι  χώρα  Ονμβαίνει  το 


92  ΟΙ0ΝΙ8   ΟΕ   ΕΕβΝΟ 

τοίοντον  ατίο  πνευμάτων,  εκεί  μάλλον  νπο  τον  κλύ- 
δωνος, εΰτι  δϊ  καΐ  τά  κύκλω  τοιαύτα  αχεδόν,  ερη- 
μιά καΐ  Ο^ϊνες.  άλλα  γάρ  δη  τους  τε  ναυαγούς  απο 
της  %•αλάττης  έτίανιόντας  καΐ    εί'  τυνας  των  Αιβΰων 

5  κατ'  ανάγκην  διεϊ,ιόντας  η  πλανωμένους  επιφαινό- 
μενα ηρπαζε  τά  ϋ•ηρία.  η  δε  φύΰις  αυτών  τον  δώ- 
ματος και  η  ιδέα  τοιάδε.  το  μεν  πρόβωπον  γυναι- 
κεΐον  εύειδοϋς  γυναικός,  μαβτοί  δε  καΐ  ϋτη&η  πολν 
τι    κάλλιΰτα,    και  τράχηλος  οποίος  οντε  παρ&ένον^^^ 

10  ϋ-νητης   γένοιτ   αν   οντε  Νύμφης  άκμαξούβης  ονδε 
πλάττων  η  γράφων  ονδεϊς  δννηΰεται  απεικάβαι'  τοΐ9ΐκ 
τε  χρώμα  λαμπρότατον ,  καΐ  άπο  τών  ομμάτων  φιλο- 
φροόύνη  και  ίμερος  ταΐς  φνχαΐς  ενέπιπτεν,    οπότε 
προΰίδοι  τις.    το  δε  λοιπόν  οώμα  βκληρόν  τε  καΐ  αρ- 

15  ρηκτον  φολίβι ,  καΐ-  το  κάτω  πάν  όφις '  νύτατη  δε 
κεφαλή  τον  οφεως  μάλα  αναιδής,  τά  δε  &ηρία  ταντα 
πτερωτά  μεν  ον  λέγεται  γενέΰ&αι ,  κα&άπερ  αί  ύφίγ- 
γες ,  ονδε  διαλέγεΰϋ-αι ,  ώ^  εκεΐναι ,  ούδε  άλλην  ίέναι 
ψωνην,  άλλα  βυριττειν  μόνον,  ώϋπερ  οι  δράκοντες, 

20  οξύτατα"  τών  δε  πεζών  απάντων  τάχιϋτα,  ως  μη- 
δέν αν  ποτέ  έκφυγεΐν  αυτά '  καΐ  τών  μεν  άλλων  αλ- 
κτι  κρατεΐν,  άν&ρώπων  δε  άπάττ],  παραφαίνοντα 
τά  ατη&η  και  τονς  μαβτούς,  καΐ  άμα  προΰ βλέποντα 
καταγοητεύειν  τε  καΐ  έρωτα  έμβαλλειν  δεινον  της 

25  ομιλίας '  και  τους  μεν  προΰιέναι  καϋ-άπερ  γνναι^ί, 
τά  δε  μένειν  άτρεμονντα  καΐ  κάτω  πολλάκις  βλέπον- 
τα, μιμούμενα  γυναίκα  κοΰμίαν,  γενόμενον  δ  έγγυς 
ΰυναρπάζειν '  εχειν  γάρ  δη  καΐ  χείρας  ϋ^ηριώδεις ,  ας 
νποκρύπτειν  τέως.  ο  μεν  ούν  όφις  ευΟ-νς  δάκων  απ-  ΐ92Κ 

30  έκτεινεν  άπο  τον  ίον'  τον  δε  νεκρον  κατεβΟ^ίονβιν 
άμα  τε  6  όφις  καΐ  το  άλλο  &ηρίον.  οδε  μεν  δη  ο  μν- 
0•ος,  ον  παιδίω  πλαβ&είς,  ως  αν  ψτον  ΐ}  ϋ'ρααύ  και 


ΟΚΑΤΙΟ  V.  93 

άκόλαβτον ,  άλλα  τοΐξ  μείξούί  καΐ  τελεωτεραν  αφρο- 
ϋννην  εχονβιν,   νφ'  ημών  δενρο  μετενεχϋ-είς  τάχ 
αν  ίκανώζ  έπυδεΐ^αι  δΰναιτο  οποίον  έΰτι  το  των  επι- 
θυμιών γενοζ,  οτι  άλογοι  ονΰαικαι  θηριώδεις,  έπει- 
τα ηδονήν  τίνα  παραδεικννονβαι ,  προοαγόμεναι  τους  ΐτ 
άνοητονζ  άπάττ]  χαΐ  γοητεία,  διαφθείρουβιν  οΐκτιβτα 
και    ελεεινότατα.     α    χρη  δεδιέναι  προ   οφθαλμών 
έχοντας,    ώύπερ   εκείνα  τους    παΐδας  οπόταν  παρά 
ϋαιρον  τροφής  η  παιδιάς  η  άλλου  τίνος  ορέγωνται, 
καΐ  ημάς,  οπόταν  η  τρυφης  η  χρημάτων  η  άφροδι-  ίο 
^ι^ΐΰίων  η  δό^ης  η  άλλης  τίνος  ηδονής  ερώμεν,  μήποτε 
ί93Ρ.προ6ιόντες  ταίς  πανοΰργοις  ταύταις  ύυναρπαβθώμεν 
υπ*  αυτών  έπ    ολέθρω  και  διαφθορά  παΰών  αίύχί- . 
6ττ}.  και  γάρ  τοι  καΐ  το  λοιπόν  του  μύθου  ταύτη  τρέ- 
πειν  ου  χαλεπον  άνδρΐ  άδολ-εΰχτ]  καΐ  πλείω  βχεδον  η  ΐ5 
έδει  οχολην  άγοντι.   προβτιθεαοι  γάρ  ως  δη  βααιλεύς 
τις  τών  Αιβνων  έπεχείρηοεν  άνελεΐν  τόδε  το  φϋλον 
τών  θηρίων,  άγανακτών  τνι  διαφ^-ορά  τοΰ  λαοϋ.    και 
γάρ  τνγχάνειν  αυτών  πολλάς  αυτού  κατωκιβμενας, 
νπερ  την  Σύρτιν  δρυμον  καταλαβούόας   πυκνόν  τε  20 
καΐ  άγριον.   ΰυναγαγόντα  δη  πλήθος  ατρατού  πολύ' 
194Κ  εϊναι  γάρ  ουκ  αφανείς  τοΓ?  τε  βύρμαβι  τών  οφεων 
και  οβμής  αύτόθεν  δεινής  φερομένης"   ούτω    περι- 
Οχόντα  πανταχόθεν  πύρεμβαλειν,  και  τάς  μεν  απολη- 
φθείβας  άπολέβθαι  μετά  τών  ύκύμνων ,  τους  δε  Αί-  25 
βυας  φεύγειν  κατά  τάχος  άπο  του  χωρίου,  μήτε  νύκτα 
μήτε  ημέραν  αναπανομένους ,  μέχρι  νομίζοντες  πολύ 
προειληφέναι  κατεξευ^αν  παρά  ποταμόν  τίνα.  τών  δε 
θηρίων  οπόοα  άπήν  κατά  θήραν,    επειδή  τάχιβτα 
ιίβθοντο  άπολωλότας  τους  φωλεούς,  καταδιώ^αντα  3ο 
την  ύτρατιάν  προς  τον   ποταμον  τους  μεν  έν  νπνω 
καταλαβόντα,  τους  δε  άλλους  άπειρηκότας  νπο  τοΰ 


94  ϋΙΟΝΙδ  βΕ  ΙΙΕΟΝΟ 

οίοΛον  5  δίκφϋ-εΐραι  τίανβνδί.  τότε  μεν  ουν  ατελές  ^αυ- 
τω  γενεΰϋ'κι  το  έργον  της  δίκφ&οράς  τον  γένους, 
νΰτερον  δε  Ήρακλέα  την  ΰνμπαβαν  γην  καϋ-αίροντα 
άτίό  τε  των  Ο^ηρίων  και  των  τυράννων  κάκεΐΰε  άψί- 

5  κεΰΟ'αι,   και  τόν  τε  τόπον  εμτΐρηΰαί    καΐ  τα  φεύ- 
γοντα  εκ  του  τΐυρος  τα  μεν  τω  ροπάλω  τίανοντα  κατά-  195Κ 
κ,αίνειν,  οτΐόΰα  ομόΰε  τ^ει,  τα  δε  άποδιδράβκοντα  τοις 
βελεύι.    τυχόν  ουν  6  μϋ9•ος  αίνίττεταυ  λέγων  τους 
ίτολλού^  μεν  εί'  τίού  τις  έτζεχείρηΰε  καΟ'ηραι  την  αυ- 

10  του  ■ψυχην  ωΰτΐερ  αβατον  καΐ  μεοτόν  τίνα  θηρίων 
χαλεπών  τόπον ,  έ^ελών  δη  και  άπολέόας  το  των  επι- 
θυμιών είδος,  έλπίβας  άπηλλάχϋ•αι  καΐ  διαπεφευγέ- 
ναι^  ουκ  ίϋχυρώς  αυτό  δράΐρας,  ολίγον  υΰτερον  νπο 
των  λειπομένων  έπι&υμιών  απολέΰ&αι  καΐ  διαφθαρη- 

15  ναι.  Ήρακλέα  δε  τόν  ^ιός  καΐ' Αλκμήνης  επεξελ&ειν»6^ 
και  άποφηναι  καΰ^αράν  καΐ  ημερον  την  αυτού  δια- 
νοιαν.    και  τοϋτο  αυτω  δηλοϋν  της  γης  την  ημέρω- 
6ιν.  βούλεβθε  ουν  βραχύ  τι  και  τών  νεωτέρων  λόγων  ΐ96κ 
επιχαριβώμεϋ-α  τού  μυ&ολογηματος ;  ούτω  γαρ  πάνυ 

20  πείθονται  αυτω  καΐ  νομίξουΰιν  αληθές  ωβτε  υβτε- 
ρόν  ποτέ  ςρα<7ιν  έπιφανηναι  τού  γένους  τούτου  βαδί- 
ζονβιν  εις  "Αμμωνος  "Ελληΰι  θεωροΐς  μετά  πολλής 
δυνάμεως  παραπεμπούύης  ιππέων  κα\  τοξοτών,  δο^,αι 
γαρ    αύτοΐς   επι  θινός  τίνος  κατακεΐοθαι    γυναίκα, 

25  διφθέραν  επιβεβλημένην  άνωθεν ,  ωΰπερ  αϊ  Αίβυβ- 
ΰαι,  έπιδεικνύουύαν  δε  τα  ύτηθη  και  τους  μαβτους 
καΐ  τόν  τράχηλον  άνακλώΰαν.  και  τους  υπολαβεΐν 
εκ  τίνος  κώμης  τών  εταιρονβών  τίνα  γυναικών  εν- 
ταύθα ίέναι  προς  τόν  όχλον.  δύο  δέ  τινας  νεανίΰκους 

30  έκπλαγέντας  το  είδος  ίέναι  προς  αύτην ,  θάτερον  τον 
έτερον  φθάνοντα.  το  δβ  θηρίον,  ως  ελαβεν  αυτόν, 
καταύύραν    εις  κοίλον   τι   της  φάμμου  κατεύθίειν. 


ΟΕΑΤΙΟ  VI.  95 

καΐ  τον,  ετε^ον  νεανίοκον  νηερβαλόντα  ϋ-εάβαβ^αί 
χαΐ  ανακραγεΖν ,  καΐ  όντως  επίβοη^ήΰαι  το  λοιπόν 
πλη&ος.  το  δε  ^ηρίον  εφορμηόαί  τω  νεανίβκω,  ΛροΙ'β- 
χόμενον  τον  όφιν,  και  άποκτεΐναν  οιχεβ&αι  αετά 
ύνριγμον.  τον  δε  νεκρον  ενρεϋ^ήναι  βαπρόν  τε  καΐ  5 
μνδώντα '  και  τονζ  Λίβυας  τονς  ηγεμόνας  της  οδον 
ονκ  εάν  απτεβ&αί  τού  βώματος,  ώς  απαντάς  άπολου- 
μενους. 


197  κ     ΔΙΟΓΕΝΗΣ  Η  ΠΕΡΙ  ΤΤΡΑΝΝΙΔΟΣ. 

Διογένης  ο  Σινωπενς ,  οτε  εφνγεν  εκ  Σινώπης, 
άφικόμενος  εις  την  Ελλάδα  διήγε  ποτέ  μεν  εν  Κο- 
ρίνϋ-ω,  ποτέ  δε  Ά&ηνηβιν.    εφη  δε  μιμεΐβ&αι  τον  ίο 
Περΰών  βαβιλέως  την  δίαιταν '  και  γαρ  εκείνος  τον 
μεν  χειμώνος  εν  Βαβνλώνι  και  Σονΰοις ,  ενίοτε  δ'  εν 
Βάκτροις  διηγεν,  εν  τοις  ενδιεινοτάτοις  της  ^Αβίας, 
*7-Μτον  0£  ϋ-ερονς  εν'Εκβατάνοις  της  Μηδικής^  οπον  ψν- 
χρότατος  6  άηρ  αεί  ποτέ  εΰτι  και  τω  περί  Βαβυλώνα  15 
■|     χειμώνι  το  9ερος  ομοιον.    οντω  δε  καΐ  αντος  μεταλ- 
λάττειν  την  οί^κηύιν  κατά  τάς  ώρας  τον  ετονς.    την 
μεν  γαρ  Άττικην  μήτε  ορη  μεγάλα  εχειν  μήτε  ποτα- 
μούς διαρρέοντας,  κα&άπερ  την  τε  Πελοπόννηβον 
»καΙ  Θετταλίαν'  είναι  γάρ  την  χώραν  άραιάν  χαΐ  τον  20 
άερα  κονψον^  ώς  μήτε  νεΰ^αι  πολλάκις  μήτε  νπο- 
ί9%κμένειν  το  γιγνόμενον  νδωρ,   περιεχεβ&αί  τε  ολίγου 
πάααν  αντήν  νπο  της  0•αλάττης '  οϋ-εν  δη  και  τοννο- 
μα  λαβείν,  οίον  άκτήν  τίνα  ονΰαν'  την  δε  αν  πάλιν 
εν  τω  χ^αμαλω  κειβΟ-αι  χαΐ  προς  μεβημβρίαν.    6η-  25 
μείον  δέ'  τους  γάρ  άπο  τον  Σουνίου  καταίροντας  εις 


^ 


96  ΏΙ0ΧΙ8   ΒΕ  ΤΥΚΑΝΝΙΟΕ 

τον  Πειραιά  μη  δννα6ϋ•αί  άλλως  η  νότω  κατάραι. 
είκότως  ονν  τον  χειμώνα  γίγνε6%•αι  πραον ,  εν  δε  ττ^ 
Κορίν&ω  το  ϋ^ερος  ενηνονν  δια  τους  είΰ έχοντας  κόλ- 
Λονς ,  αεί  ποτέ  των  πνευμάτων  έκεΐβε  ονρρεόντων ' 

5  ο  τε  '^κροκόρινΟ•ος  έπιβκιάζει  καΐ  αντη  μάλλον  επί 
το  Λέχαιον  καΐ  προς  την  άρκτον  αποκλίνει,    πολν  δεχ^^κ 
καλλίονας  νπάρχειν  τάς  πόλεις  ταύτας  Έκβατάνων 
καν  Βαβυλώνας,   και  πολύ  άμεινον  κατεΰκευάΰ^αι 
τών  εκεί  βαβιλείων  τό  τε  Κράνειον  και  την  Άθ•ηνη- 

10  βιν  άκρόπολιν  και  τα  προπύλαια,  μεγέ^ει  δε  λείπε- 
6%'αι  μόνον  καίτοι  διακοβίων  αταδίων  είναι  την  πε- 
ρίμετρον  τών  ^Α%•ηνών ,  του  Πειραιώς  ΰυντι&εμένου 
καΐ  τών  δια  μεβον  τειχών  προς  τον  περίβολον  τοϋ 
αβτεος '  οίκεΐβϋ-αι  γαρ  ού  πάλαι  και  ταύτα  ΰύμπαντα ' 

15  ωβτε  το  ημιΰυ  εχειν  ^Α&ηνας  Βαβυλώνος ,  ει  τυγχάνει 
άληΟ^η  λεγόμενα  περί  τών  εκεί.  καΐ  μην  τό  γε  τών 
λιμνών  κάλλος,  ετι  δε  ανδριάντας  καΐ  γραφάς  και 
χρυβόν  τε  και  άργυρον  και  χαλκόν,  τό  τε  νόμιΰμα 
και  τα  έπιπλα  και  την  τών  οικιών  καταβκευην ,  υπερ- 

20  βάλλειν  μεν  τα  ενταύ&α  *   πλην  αύτώ  γε  ού  πολύ  μέ- 
λειν  τών  τοιούτων,  τό  δε  της  οδού  μήκος  έκείνω  μεν,^οοΒ. 
ώΰτε  μεταβηναι ,  πάμπολυ  γίγνεβ^αι '  βχεδόν  γούν 
αυτόν  ίν  όδώ  διάγειν  τού  χειμώνας  καΐ  τού  βέρους 
τό  πλέον '  αυτόν  δε  πληΰίον  καταλύβαντα  Μεγάρων 

25  Ά&ήνηβι  γενέβΰ^αι  τη  ύΰτεραία  πάνυ  ραδίως,  ει  μεν^ΒΜ 
βούλοιτο,  επ'  Έλευϋΐνος'  είδε  μη,  βραχυτέραν  δια 
Σαλαμίνος,  μη  δι'  έρημων  βτα&μών  πορευόμενον' 
ώβτε  πλέον εκτεΐν  βαΰιλέως  και  μάλλον  τρυφάν '  άμει- 
νον γαρ  κατεβκευάβ&αι  την  οί'κηΟιν.     ταύτα  δε  είώ- 

30  %•ει  μεν  παίζων  λέγειν"  όμως  δε  ένεδείκνντο  τοις 
0•αυμάζουΰι  τόν  πλούτον  τού  Πέρβου  καΐ  την  λεγο- 
μένην  εύδαιμονίαν  ότι  ουδέν  έοτι  τών  εκείνου  πραγ- 


ΟΕΑΤΙΟ  VI.  97 

μάτων  οϊον  νομίζονβί.  των  μεν  γαρ  ονδεν  οφελοξ 
είναι  ^  τα  δε  χα\  ΰφόδρα  τίενηΟιν  έ^εΐναι  ποιείν.  ονδε 
γάρ,  ώς  ένόμιζον  ενιοι  των  αφρόνων,  αμελϊζ  ην  αν- 
τώ  ΛερΙ  τον  ΰωματοζ,  άλλ'  εκείνοι  μεν  ορώντες  ρι- 
γώντα  καΐ&νρανλοϋντακαΐδιφώντα  πολ?Μκις  ηγονν-  5 
το  άμελεΐν  τον  υγιαίνειν  καΐ  τον  ζην'  6  δε  ταύτα  πάΰ- 
χων  μάλλον  μεν  υγίαινε  τώνάεϊ  εμπιμπλαμενων,  μάλ- 
λον δε  των  ένδον  μενόντων  καΐ  μηδέποτε  μήτε  φνχονς 

ίοικ  μήτε  καύματος  πειρωμένων,  ετι  δε  ήδιον  μεν  άλεαίνό- 
μενος  '^6ϋ■άνετ^,  ήδων  δε  ΰιτία  προύεφερετο,  πολν  δε  ίο 
μάλλον  ταΐς  ωραις  έχαιρε^  καΐ  τοι}το  μεν  ενφραίνετο 
&ερονς  τΐροβιόντος,  οπότε  ήδη  διαχεοι  τον  αέρα,  τοντο 
δε  ονκ  ήχ&ετο  πανομενον ,  ατε  άπαλλαττόμενος  του 
Οφοδροϋ  καύματος,  ταΐς  δε  ωραις  ΰυνεπόμενος  καΐ 
κατ    ολίγον    αυτών   πειρώμενος   αλνηως  άφικνεΐτο  15 
χρος   εκατέραν  την  υπερβολήν.     πυρί  δ\  ή  ΰκιά  ή 
βκεΛΤ]  ΰπανίως  εχρήτο,  ου  προλαμβόνων  τον  καιρόν, 
ούδε  ωΰπερ    οί  άλλοι  άνθρωποι,     ότι  μεν  εξεΰτιν 
αύτοΐς  άει  πυρ  κάειν ,  ευποροϋύι  δε  εΰϋ-ήτος ,  εχουΰι 
δε  οικίας,  εάν  καΐ  μικρόν  αιβ&ωνται  φνχους,  εν%•ύς  2ο 
άποδιδράβκουβι  τον  άε'ρα  και  τα  βώματα  αχρεία  ποι- 
ονβι  και  αδύνατα  ανεχεο^αι  χειμώνος,  ότι  δε  ε^εοτιν 

ίοζκαντοΐς  ύκια  μεν  άφ&όνω  χρήα&αι  τον  ϋ^ερονς,   πί- 
νειν  δε  οίνον  όπόβον  βούλονται ,   δια  τοντο  άπειροι 

9»αμεν  ηλίον  διατελονβιν,  άπειροι  δε  τον  διφήν  κατά  25 
φύύιν,  οίκότροφοι  μεν  ονχ  ήττον  των  γνναικών, 
άπονοι  δε  και  άργοΙ  τα  αωματα,  κραιπάλης  δε  και 
λήχ^ης  τάς  ψνχάς  γέμοντες.  ό&εν  δή  καΐ  επιμηχανών- 
ται  αντοΐς  και  ΰιτία  πονηρά  και  βαλανεΐα  τούτον  χά~ 
ριν,  της  δ  αντής  ημέρας  πολλάκις  δέονται  μεν  άνέ-  3ο 
μον ,  δέονται  δε  εαΰ-ήτος ,  δέονται  δε  όμον  χιόνος  καΐ 
πυρός,  το  δε  πάντων  άτοπωτατον,  επι&νμονΰι  καΙ 
ϋΐο.  Ι.    •  7 


98  ΡΙ0ΝΙ8   ΟΕ  ΤΥΚΑΝΝΙΌΕ 

λίμον  καΐ  δίψονς.  άκόλαβτοί  δβ  οντες  ονχ  ηδονταΰ 
άφροδιύίοις  δια  το  μη  ηε^ιμένειν  ορεγεα&αί  αυτών ' 
οΟ^εν  ξητονβιν  άχαρίτους  καΐ  άτερηεΐς  ηδονάς.  6  δ^ 
λιμώ  μίν  εχρητο  καΐ  δίψει,  προ  της  τροφής  εκάβτοτε, 

5  καΐ  ενόμίξε  τοντο  ίκανωτατον  καΐ  δριμντατον  των 
όψων.  τοίγαρονν  ηδων  μεν  προΰεφερετο  μαζαν  η  οί 
άλλοι  τα  πολντελεύτατα  των  βυτίων ,  ηδιον  δε  έπινε 
τον  ρέοντος  ύδατος  η  οι  άλλοι  τον  Θάβιον  οίνον.  κα- 
τεγελα  δε  των,  οπότε  διψωεν,  τάς  μεν  κρηνας  παρερ- 

10  χομένων,  ζητονντων  δε  υπό&εν   πάντως  ώνηύαιντο 
Χΐον  η  Αέββιον,   και  πολύ  εφαύκεν  άφρονεύτερονς 
είναι  των  βοβκημάτων'  εκείνα  γαρ  ουδέποτε  διψώντα 
κρηνην  ουδέ  ρεΰμα   κα%•αρ6ν  παρελ&ειν  ονδε  πει-  203Κ 
νώντα  άπέχεύ&αι  των  άπαλωτάτων  φύλλων  και  πόας 

ΐδ  της  ικανής  τρέφειν.  οικίας  δε  τάς  καλλίβτας  και 
ύγιεινοτάτας  εν  απάύαις  ταΐς  πόλεβιν  εχειν  άναπε- 
πταμένας  τά  τε  ιερά  και  τά  γυμνάΰια.  ιμάτιον  δε  εν 
έ^ηρκει  του  ϋ'έρονς  αύτώ  και  του  χειμώνος '  του  γάρ 
αέρος  ηνείχετο  ραδίως ,  άτε  δη  Ουνη&ης  αύτώ  γενό- 

20  μένος,  τους  δε  πόδας  ουδέποτε  εύκεπεν'  ου  γάρ 
εφη  τρυφερωτέρους  είναι  των  οφθαλμών  καΐ  του 
προΰώπου.  ταύτα  γάρ ,  άΰ^ενέβτατα  πεφυκότα ,  μά- 
λιβτα  ανέχεβ&αι  το  ψύχος  διά  το  γεγυμνώοϋ^αι  άεί' 
μη  γάρ  είναι  τοις  άν&ρώποις  δυνατόν  καταδηΰαμέ- 

25  νους  τά  όμματα  βαδίζειν ,  ώΰπερ  τους  πόδας,    εφη  δε 
τους  πλουΰίους  ομοίους  είναι  τοις  νεογνοΐς  βρέφεύι ' 
δεΐΰϋ-αι  γάρ  αεί  ποτέ  ύπαργάνων.    ύπερ  ου  δε  πλεΐ- 
ΰτα  μεν  πράγματα  έ'χουβιν  άν&ρωποι ,    πλεΐβτα   δε  ^  | 
χρήματα  άναλίβκονύι ,   πολλαΐ   δε  άνόβτατοι  πόλεις^Μ 

30  διά  ταΰτα  γεγόναύι,  πολλά  δε  ε&νη  τούτων  ένεκεν 
οίκτρώς  άπόλωλεν ,  απάντων  εκείνω  χρημάτων  άπο- 
νώτατον  ην  και  άδαπανώτατον.     ού  γάρ  Μει  αυτόν 


ΟΚΑΤΙΟ  ΥΙ.  99 

ονδαμόβε  ελ^εΐν  άφροδίΰίων  ένεκεν,  άλλα  ηαίζων 
^λεγεν  άηανταχον  τιαρεΐναι  αντώ  την  Αφροδίτην 
προίκα '  τονς  δε  ποίητάς  καταψενδεΰ&αι  της  &εον 
δια  την  αυτών  άκραβίαν,  πολνχρνύον  καλονντας. 
επεί  δε  7ίολ?Μΐ  τοντο  ηπίβτουν,  εν  τω  φανερώ  εχρητο  5 
χαΐ  πάντων  ορώντων'  καΐ  ελεγεν  ώζ  είπερ  οί  αν^ρω- 
204κπ;οί  ούτως  εΐχον,  ουκ  αν  εάλω  ποτέ  η  Τροία,  ονδ'  αν 
6  Πρίαμος  6  Φρνγών  βαβίλεύς,  άπο  ^ιος  γεγονως, 
^πι  τω  βωμω  τον  ζΐώς  εΰφάγη.  τονς  δε  Αχαιούς  όν- 
τως είναι  άφρονας  ωΰτε  και  τονς  νεκρονς  νομίζειν  κ» 
προοδεΐο&αι  γνναικών  και  την  ΙΊολνί,ενην  όφάττειν 
επΙ  τω  τάφω  τον  '^χιλ?.εως.  εφη  δε  τονς  ίχ^νας 
ύχεδόν  τι  φρονιμωτερονς  φαίνεβ&αι  των  άνϋ-ρωπων ' 
όταν  γαρ  δέωνται  το  οπε'ρμα  άποβαλεΐν ,  ίόντας  ίξω 
προβκνάβ&αι  προς  το  τραχν.  Ο^ανμάζειν  δε  των  αν-  15 
ϋ^ρώπων  το  τον  μεν  πόδα  μη  &ελειν  άργνρίον  κνάβ&αι 
μηδέ  την  χείρα  μηδέ  άλλο  μηδέν  τον  βώματος,  μηδέ 
τονς  πάνν  πλονΰίονς  άναλώΰαι  αν  μηδεμίαν  νπερ 
τούτον  δραχμην'  ?ι/  ά^  εκείνο  το  μέρος  πολλάκις  πολ- 
λών ταλάντων,  τους  δέτινας  ηδη  καΐ  ττ]  ψνχη  πάρα-  20 
βαλλομένονς.  έλεγε  δ\  παίζων  την  βννονβίαν  ταύ- 
την  εύρημα  είναι  τον  Πανός,  οτε  της^Ηχονς  εραβ&είς 
ονκ  εδννατο  λαβείν,  άλλ^  έπλανάτο  εν  τοΓ?  Ζρεβι 
νύκτα  και  ημεραν.  τότε  ούν  τον  Έρμην  διδάξαι  αυ- 
τόν, οίκτείραντα  της  απορίας,  άτε  νιόν  αύτον.  χαΐ  25 
τόν,  επει  εμαϋ^ε,  παύΰαβ&αι  της  πολλής  τα?.αι- 
πωρίας'  άπ'  εκείνον  δε  τους  ποιμένας  χρηΟ&αι  μα- 
^όντας.  τα  μεν  ονν  τοιαύτα  ενίοτε  τών  άν&ρώπων 
καταγελών  έλεγε  τών  τετνφωμενων  και  ανόητων '  μά- 
λιβτα  δε  νβριζε  τους  οοφιοτάς  τους  βεμνούς  είναι  3ο 
θέλοντας  και  πλέον  τι  τών  άλλων  είδέναι  οίομενονς. 
έλεγε  δε  δια  την  μαλακίαν  τονς  ανΟ^ρώπονς  άϋ^λιώτε- 


100  ΒΙ0ΝΙ8   ΌΕ  ΤΤΚΑΝΝΙΒΕ 

ρον  ζην  των  0•ηρίων.  εκείνα  γκρ  νδαη  μεν  Λ:οτώ205Κ 
χρώμενα,  τροφτ}  δε  βοτάνι],  χά  ηολλά  δε  αυτών  γυ- 
μνά όντα  δι  έτους ,  εις  οίκίαν  δ\  ούδετιοτε  είΰωντα, 
πυρί  δε  ουδέν  χρώμενα,  ζην  μεν  όπο(>ον  η  φΰΰίς  εκα-9ΐΜ 
δ  βτοίς  ετα^ε  χρόνον,  εάν  μηδείς  άναίρη'  ίβχυρά  δε  και 
υγιαίνοντα  δίάγειν  ομοίως  άπαντα,  δεΐβ&αι  δε  μηδέν 
ιατρών  μηδέ  φαρμάκων,  τους  δε  άν&ρώπους  ούτω 
μεν  τίανυ  φιλόζωους  οντάς,  τοΰαΰτα  δε  μηχανωμένους 
προς  αναβολην  τοϋ  θανάτου,  τους  μεν  πολλούς  αύ- 

10  τών  μηδέ  εις  γήρας  άφικνεΐΰθ-αί ,  ζην  δε  νούημάτων 
γέμοντας,  ά  μηδέ  ονομάΰαι  ράδιον,  την  δε  γην  αύ- 
τοϊς  μη  έ^αρκεΐν  παρέχουύαν  φάρμακα,  δεΐΰ&αι  δε 
καΐ  ΰίδηρου  καΐ  πυρός,  και  μήτε  Χείρωνος  μήτε 
Άβκληπιοϋ  μήτε  τών  Άβκληπιαδών  ίωμένων  μηδέν 

16  αύτοις  όφελος  είναι  δια  την  αυτών  άκολααίαν  και 
πονηρίαν,  μηδέ  μάντεων  μαντευομενων  μηδέ  ιερέων 
κα&αιρόντων.  εις  δε  τάς  πόλεις  ϋυνελϋ^όντας,  όπως 
νπό  τών  ε^ω&εν  μη  άδικώνται,  τουναντίον  αυτούς 
άδικεΐν  καΐ  τά  δεινότατα  πάντα  εργάζεβ&αι,  ώΰπερζο^κ 

20  έπΙ  τούτω  βυνεληλυ&ότας.  διά  ταΰτα  δε  δοκεΐν  αύ- 
τώ  και  τον  μΰ&ον  λέγειν  ως  τον  Προμηθ^εα  κολάζοι  6 
Ζευς  διά  την  εύρεβιν  και  μετάδοΰιν  τοϋ  πυρός,  ως 
άρχην  τοϋτ'  όν  και  άφορμην  τοις  άν&ρώποις μαλακίας  . 

και  τρυφης.    ού  γάρ  δη  τον  Αία  μιΰεΐν  τους  άν&ρώ^  Ι 

20  πους  ούδε  φ&ονεΐν  αυτοις  άγαμου  τίνος,  επει  δε  ελε- 
γόν  τίνες  ού  δυνατόν  είναι  ζην  τον  άνϋ•ρωπον  ομοίως 
τοις  άλλοις  ζωοις  διά  την  άπαλότητα  τών  ΰαρκών  και 
διότι  ■ψιλός  έΰτιν ,  ούτε  &ρι^1  ΰκεπόμενος ,  ώοπερ  τά 
πολλά  τών  &ηρίων,  ούτε  πτεροις,  ούδε  δε'ρμα  ίΰχυ- 

30  ρόν  επαμπεχεται,  προς  ταύτα  άντέλεγεν,  ούτω  μεν 
Οφόδρα  απαλούς  είναι  διά  την  δίαιταν '  φεύγειν  μεν 
γάρ  ως  το  πολύ  τον  ηλιον ,  φεύγειν  δε  το  τεύχος,  την 


ΟΚΑΤΙΟ  VI.  101 

ίί  ψιλότητα  τον  ύωματος  μηδέν  ενοχλεΐν.  επεδεί- 
κννε  δε  τονζ  τε  βατράχους  καΐ  άλλα  ονκ  ολίγα  ζώα 
Λολν  μεν  άπαλωτερα  άνϋ-ροάπον ,  πολύ  δε  φίλότερα, 
καΐ  έ'νια  τούτων  άνεχόμενα  ου  τον  αέρα  μόνον ,  αλ- 
λά χαΐ  εν  τω  φνχροτάτω  νδατί  ζην  δυνάμενα  τον  δ 
χειμώνος.  επεδείκννε  δε  των  άνΟ^ρώχων  αντών  τονξ 

92^\τε  οφϋ-αλμονς  και  το  πρόύωπον  ονδεν  δεόμενον  βκέ- 
πης.  καϋ^όλ.ον  δε  εν  μηδενΐ  τότίω  γίγνε<5%αι  ζωον, 
ο  μη  δνναταί  ζην  εν  αντώ '  η  τίώς  αν  εΰώϋ^ηϋαν  οι 
τίρώτοι  άνϋ^ρωχοι  γενόμενοι^  μήτε  %νρος  οντος  μήτε  ίο 
οικιών  μήτε  εΰ^ητος  μήτε  άλλης  τροφής  η  της  αντο- 
μάτον;   άλλα  την  πανονργίαν  τοις  νβτερον  καΐ  το 

207  β  πολλά   ενρίΰκειν  και  μηχανάϋ&αι  τιρος  τον  βίον  ον 
ηάνυ  τι  ύυνενεγκεΐν.   ου  γαρ  προς  άνδρείαν  ουδέ  δι- 
καιοβννην  χρηύΟ^αι  τη  βοφία  τους  άνϋ•ρωπονς,   άλλ.ά  15 
προς  ηδονην'  διώκοντας  ονν  το  ηδν  «ξ  άπαντος  άεΐ 
ζηνάηδεβτερον  και  επιπονώτερον,και  δοκονντας  προ- 
μηΟ-εΐθ9αι  υφών  αντών  κάκιΰτα  άπόλλνΟ&αι  δια  την 
πολλην  έπιμέλειάν  τε  και  προμη^ειαν.    και  οντω  δη 
τον  Προμη&εα  δικαίως  λεγε69αι  δεδεμένον  εν  πέτρα  2ο 
κείρε<3%^αι  το  ήπαρ  νπο  τον  άετον.  οπόΰα  μεν  ονν  πο- 
λνδάπανα  και  δεόμενα  πραγματείας  και  ταλαιπωρίας, 
ταντα  μεν  άφηρει  καΐ  βλαβερά  τοις  χρωμενοις  άπε~ 
φαινεν'  ο6α  δε  ραδίωςκαΐ  άπραγμόνως  εβτιν  επικον- 
ρεΐν  τω  ΰώματι  και  προς  χειμώνα  και  προς  λιμον  χαΐ  25 
προς  το  πανΰαί  τίνα  'όρε^ιν  τον  ΰώματος,  ον  παρε- 
πεμπεν  ονδεν  αντών,  άλλα  και  τόπονς  τ^ρεΐτο  τονς 

ΐία%κ  υγιεινούς  μάλ?.ον  η  τους  νούώδεις  καΐ  τους  εύφόρονς 
έκάοτη  ώρο^.    και  τροφής  όπως  εύπορηβει  της  [κάνης 
επεμελεΐτο  καΐ  εβ&ητος  της  μετρίας,   πραγμάτων  δε  30 
χαΐ  δικών  καΐ  φι?.ονειχιών  και  πολέμων  καΐ  ύτάβεων 
έκτος  ην.    καΐ  μάλιύτα  έμιμείτο  των  &εών  τον  βίον ' 


102  ϋΙΟΝΙδ   ϋΕ   ΤΥΕΑΝΝΙΟΕ 

εκείνονζ  γαρ  μόνους  φηΰΐν  "Ομηροζ  ραδίως  ζην ,  ώζ 
των  ανΟ-ρώπων  επιπόνως  καΐ  χαλεπός  βιονντων.  τα 
δε  τοιαύτα  έ'φη  καΐ  τα  &ηρία  δίοραν.  τους  μεν  γαρ 
πελαργούς  τα  ΰ•ερμά  τον  &ερονς  απολείποντας  εΙς  τον 
5  ενκρατον  αέρα  αφικνεΐύ&αί,  καΐ  διαγαγόντας  ενταν&α 
οποβον  ηδίϋτον  τον  χρόνον,  μετά  τανταάϋ-ρόονς  άπιε- 
ναι,  τον  χειμώνα  νποχωρονντας.  τάς  δε  γεράνονς  επι- 
φοιτάν  τω  ύπόρω,  χειμώνα  μετρίως  φερονΟας,  καΐ 
της  τροφής  ένεκα,    τάς  δε  ελάφονς  και  τονς  λαγώς209η 

ΙΟ  τον  μεν  ψνχονς  εις  τά  πεδία  και  τα  κοίλα  καταβαίνειν 
εκ  τών  ορών,  κανταν&α  νποβτέλλειν  τοις  Λπηνεμοις 
καΐ  προβηνεβί,  τον  δε  καύματος  εις  την  νλην  αΛ0-93Μ 
χωρεΐν    και  τα   βορειότατα  τών  χωρίων,     ορών   δε 
τονς  άλλονς  ανϋ^ρώπονς  άπαντα  μεν  τον  βίον  ταρατ- 

15  τομενονς,  απαντάς  δε  άλληλοις  επιβονλενοντας ,  άεΐ 
δε  εν  κακοΐς  όντας  μνρίοις,  μηδεποτε  δε  ηΰνχίαν 
δνναμένους  άγειν,  αλλά  μηδέ  εν  ταΐς  ιερομηνίαις 
μηδέ  αν  εκεχειρίαν  επαγγέλλωβι ,  κα\  ταντα  ΰνμπαν- 
τα  δι'  ονδεν  έτερον  τά  μεν  δρώντας,   τά  δε  πάΰχον- 

•.'()  τας ,  η  όπως  ζην  δννηβονται ,  καΐ  μάλιΰτα  δη  δεδιό- 
τας  μηποτε  αντονς  έπιλίπτ]  τάναγκαία  δη  λεγόμενα,^^οη 
έ'τι  δε  φροντίζοντας  και  ζητονντας  όπως  παιύΐ  τοις 
αντών  καταλίπωβι  πολλά  χρήματα,    έ&ανμαζεν  οτι 
μηδέν  αντός  πράττοι  τοιούτον,  αλλά  μόνος  δη  τών 

25  απάντων  έλεν&ερός  εΰτι  και  ώς  ουδείς  άλλος  βννίηβι 
της  αντον  μάλιΰτα  ευδαιμονίας,  ώΰτε  ονκε&'  αντον 
η^,ίον  τω  ΠερΟών  βαΰιλεΐ  παραβάλλειν'  πολν  γάρ 
είναι  το  μετά^ν'  τον  μεν  γάρ  ά^λιώτατον  απάντων 
τνγχάνειν,  φοβούμενον  μεν  εν  τοβοΰτω  χρνΰώ  πενίαν, 

30  φοβούμενον  δε  νόθους,  τών  δε  νοβερών  άπεχεΰ&αι, 
μη  δννάμενον ,  εκπεπληγμενον  δε  τον  ΰ•άνατον ,  καΐ 
πάντας  επιβονλεύειν  αντώ  νομίζοντα  μέχρι  τών  παί- 


ΙΟΕΑΤΙΟ  VI.  103 

δων  τε  και  αδελφών,  δια  δε  ταντα  μήτε  έβ^ωντα 
ηδεο&αι,  των  ηδιύτων  αντώ  παρόντων,  μήτε  πίνοντα 
επιλαν&άνεβ&αί  των  οχληρών.  μηδεμίαν  δε  ημεραν 
διάγειν  ραδίως,  εν  τ]  βλεπειν  αντον  είναι  μη  τα  δεινό- 
τατα ττάΰχοντα.  καΐ  τοντο  μεν  νηφοντα  επι&νμεΐν  με-  ^ 
ϋ'ηζ,  ως  τότε  άπαλλαγγιοόμενον  των  βνμφορών,  τοντο 
δ'  αν  με&νοντα  άτεολωλεναι  νομίξειν,  ώζ  αδύνατον 

211Κ  αι;το3  βοη&εΐν.'  ετι  δε  εγρηγορότα  μεν  εηχεα^αι  κα&ν- 
πνώοαι,  όπως  επιλά&ηται  των  φόβων,  κοιμωμενον 
δε  αναβτηναι  την  ταχίβτην,  άτε  νπ'  αντών  των  ενν-  ίο 
πνίων  απολλνμενον '  της  δε  χρνοης  αντώ  πλατάνου 
και  των  Σεμιράμιδος  οικοδομημάτων  και  των  εν  Βα- 
βνλώνι  τειχών  μηδέν  όφελος  γιγνόμενον.  το  δε  δη 
πάντων  παραλογώτατον ,  φοβεΐο&αι  μεν  τονς  άνό- 
πλονς,  πιοτενειν  δ  εαντον  τοις  ωπλιΰμε'νοις ,  και  ΐό 
διερεννάο^αι  μεν  τονς  προοιόντας,  μη  τις  εχοι  ύί- 
δηρον,  εν  μέβω  δε  ζην  τών  ύιδηροφορονντων.  φεν- 
γειν  δε  από  μεν  τών  άνόπλων  προς  τονς  ώπλιβμέ- 
04 Μ  1/0^5,  απο  δε  τών  ωπλιβμενων  προς  τονς  άνόπλονς' 
από  μεν  γαρ  τον  πληϋ-ονς  φνλάττεβ&αι  τοις  δορν-  2« 
φόροις,  απο  δε  τών  δορνφόρων  εννονχοις.  ονκ  εχειν 
δε  οίς  αν  πιβτενύας.ονδε  οποί  τραπόμενος  δννηΟεται 
ζηααι  μίαν  ημεραν  άφόβως.  νφοράΰ&αι  δε  καΐ  τα 
βιτία  καΐ  το  ποτόν,  και  τονς  προπειράαοντας  ταύτα 
^χειν,  ωβπερ  έν  οδώ  πολεμίων  γεμονοτ}  τονς  προε-  25 
ρεννώντας.  αλλά  μηδέ  τοις  άναγκαίοις  Ο^αρρεΐν, 
μήτε  παιβι  μήτε  γνναικί.  οΰτω  δε  χαλεπον  οντος  τον 
πράγματος  και  δνβτνχονς  της  μοναρχίας ,  μηδέ  άπαλ- 
λαγηναί  ποτέ  αντον  μήτε  βονλεύ&αι  μίμε  δννααΰ-αι. 
καίτοι   πάντα  οΰα  δεινά  τοις  άν&ρώποις  παραμν-  3ο 

2ΐ2Κ^ίαι/  έχει  το  τνχόν  άναπανοεβ&αι  αντών.     και  γάρ 
οβτις  νπο  δεΰμών  εχεται,  προβδοκα  ποτέ  λν^ηναι, 


104  Ώ10ΝΙ8  ΟΕ   ΤΥΕΑΝΝΙΒΕ 

και  τω  την  πατρίδα  φενγοντί  ουκ  αδύνατον  κατελ- 
^εΐν ,  καϊ  τω  ροοοϋντι  μεχρί  τηζ  τελευτηξ  εΰτιν  ελ- 
πίξειν  την  νγίειαν'  τω  δί  ουκ  εΰτιν  ατίαλλαγηναι 
τον  πράγματος^  αλλ'  ονδ'  εν^αΰ&αί  γονν^  ει  μη  γε 
δ  έτερον,  οΰοις  δε  άνιάα&αί  ονμβε'βηκε  των  φίλων 
τίνος  αποθανόντος ,  βαψώς  επίβτανται  οτι  πανβονταί 
ποτέ  λνπονμενοι  τω  χρόνω  '  τοΙς  δε  τουναντίον  επι- 
τείνεται μάλλον  τα  χαλεπά,  ου  ράδίον  μεν  γαρ  άνδρα 
γηράβαι  τΰραννον ^  χαλεπον  δ\  τυράννου  γήρας,  ούχ 
10  οίον  ίππου  φαοίν.  οι  τε  γαρ  πεπον&ότες  κακώς  πλεί- 
ους  οι  τε  καταφρονοϋντες '  αυτός  δε  τω  βωματι  βοη-  » 
%•εΐν  αδύνατος  αυτώ.  πάντα  μεν  ούν  τα  δεινά  πεφνκε 
μάλλον  εκπληττειν  τους  προβδεχομενονς  η  λυπεΐν 
τους  πειρα&εντας ,  και  πενία  και  φυγή  καϊ  δεΰμοί 
15  και  ατιμία,  του  θανάτου  δε  εί'  τις  άφέλοι  το  δέος, 
ούδεν  υπολείπεται  δνΰχερες'  ου  γαρ  μόνον  αυτός 
ουκ  ενοχλεί  τους  παθόντας ,  αλλ  ουδϊν  ετι  λυπούν- 
ται. 6  δε  φόβος  οϋτω  χαλεπός  εΰτιν  ωβτε  πολλοί 
ηδη  προελαβον  το  εργον'  οι  μεν  εν  νηΐ  χειμαξόμενοΐ2ΐ3Β. 
20  ου  περιέμειναν  καταδϋναι  την  ναϋν,  άλλα  προτερον 
αυτούς  άπεβφαί,αν ,  οι  δε  πολεμίων  περιειληφότων, 
βαφώς  είδότες  ότι  ουδέν  πείθονται  δεινότερον.  τοϋτο 
δη  το  χαλεπον  α  ει  πάρεϋτι  τοΓ^  μονάρχοις,  ομοίως^^ίΛ. 
μεν  ημέρας,  ομοίως  δε  νυκτός,  και  τοις  μεν  κατάδι- 
κο καβθεΐύιν  ημέρα  ρητή  πρόκειται,  εν  τ]  δει  αποθνη- 
βκειν,  τοις  δε  και  τοϋτο  άδηλον,  είτε  μετ  ολί,'}^οι^  εΐτε 
ηδη,  καϊ  ουδείς  καιρός,  ουδέ  ο  βραχΰτατος,  απήλ- 
λακται  τούτον  τοϋ  δέους,  άλλα  καϊ  εαθίοντα  ανάγκη 
δεδιεναι  και  θνοντα  τοις  θεοΐς  και  βνμπίνειν  τον- 
30  τω  τω  φόβω  καϊ  ϋνγκαθενδειν.  ει  δε  ποτέ  έπελθοι 
παίζειν  τοις  τοιοντοις,  καϊ  προς  άφροδιβίοις  ούτος 
γιγνόμενος,   εάν  καϊ  πάνν  τύχτ]  έρών ,  μέμνηται  τοϋ 


ΟΕΑΤΙΟ   VI.  105 

θανάτου,  ώς  τνχον  νπ   αυτών  των  ερωμένων  απο- 
λονμ,ενος,  ωΰτ ε  μοί  όοκεΐ  τότε  μόνον  γ^αίρειν,   έπει- 
δάνπληγΐί,  άνηρ  τύραννος,  ώς  τον  μεγίοτον  καχον 
άπηλΡ.αγμενος.     το   δε  πάντων  άτοπώτατον ,   οι  μεν 
γαρ  άλλοι  ΐααύιν  εν  ταΐς  ανιάτοις  γιγνόμενοι  βνμφο-  » 
ραΐς,  ωβτε  ον  πολύν  χρόνον  κακοπα&ονβιν ,  οΐξ  αν 
μη  αδύνατον  τ}  το  άποϋ^νήβκειν '   Οί  δε  τύραννοι  τα 
μέγιστα  κακά  έχοντες  εν   τοις  μεγίβτοις  νομίζονβιν 
άγα&οΐζ  είναι,  οίμαι  τ^  δό^ΐ]  των  άλλων  αν&ρωπων 
εξηπατημενοι  των  απείρων  τον  πράγματος,   καΐ  τ,αν-  ίο 
2ΐ4Κτ72ν  ό  Ό•£05  αντοίς  την  άγνοιαν  ϋννεζεν^εν ,  ίνα  πα- 
ραμένωΰι  κολαζόμενοι.    δοκεΐ  δε  τοις  μεν  εν  πράχ- 
τονβι  των  άν&ρωπων  6  μεν  βίος  αμείνων,  ο  δε  θάνα- 
τος δια  τούτο  ?.νπηρότερος'  οί  δε  αν  κακώς  ζώντες 
τον  βίον  δοκονοι  δνΰχερεΰτερον  φερειν,  τον  δε  ^ά-  ΐ5 
νατον   ηδιον  προοδέχεβ&αι.     τοις  δε  γε  τνράννοις 
αμφότερα  ταύτα  χαλεπώτερα  η  τοις  άλ?.οις'  ξώαι  μεν 
γαρ  πολν  άηδεοτερον  τών  πάνν  επι&νμονντων  τε- 
Ο^νάναι,  τον  δε  θάνατον  οντω  δεδοίκαΰιν  ως  ηδιοτα 
διάγοντες  έν  τω  βίω.    πεφνκότος  δε  τού  τα  μεν  ηδέα  20 
μάλλον  ενφραίνειν ,  όταν  τ]  βπάνια,  τοις  δε  αννεχώς 
χρωμενοις   εις   άηδίαν    περιίβταΰ&αι,    τά   δε   καχα 
χαλεπώτερα  είναι,   μηδεποτε  άπαλί.αττόμενα ,   Σχε- 
δόν αμφότερα  τοις  τνράννοις  και  τά  ηδέα    και  τά 
λνπηρά  άεΐ  πάρεοτιν ,  ώς  λνπονμενον  μεν  μηδεποτε  25 
πανεΰΟ^αι  βχεδόν,   ηδόμενον  δε  μηδεποτε  αίΰ&άνε- 
6&αι.    δεδοικε  δε  αεί  ποτέ  τών  μεν  πλονοίων   την 
δνναμιν,  τών  δε  απόρων  την  επι^νμίαν  τον  πλού- 
του,   μόνοις  δε  τοις  ^μον άρχο ις  τών  μεν  εν  παϋ^όν- 
των  ονδείς  οίδε  χάριν'    ουδέποτε  γάρ  ηγούνται  τών  30 
9β^ί  [κανών  τυγχάνειν ,  οί  δε  μη  τυγχάνοντες  ών  βοΰλον- 
ται  πάντων  μάλιύτα  μιβούβιν  αυτούς,    καΐ  μην  ίπι- 


106  ΡΙ0ΝΙ8  ΟΕ  ΤΤΚΑΝΝ1ΒΕ 

φ9•ονωτατος  απάντων  6  Λλεΐΰτα,  καν  δικαίως^  ^χοαν' 
ωΰτε  ουδείς  τυράννου  έπιφΟ-ονώτερός  έβτι.  προξ  δε 
τούτοις  ανάγκη  μεν  αύτω  χαρίζεΰϋ•αι  τοις  περί  αύτόν' 
ει  δ\  μη ,  τάγ/,βτα  άπολείται.  χαρίζεο&αι  δε  πολλά- 
5  κίς  πολλοίς  ου  ράδιον  μη  άλλων  άφαίρούμ£νον.2ΐ-οΚ 
Ηχεί  δη  καΐ  τους  άφαίρε&εντας  εχ^ραύς  καΐ  τους  εί- 
ληφότας  υπόπτους  καΐ  ξητοϋντας  ότι  τάχιβτα  απηλ- 
λάχ&αί.  τα  μεν  ούν  πόρρω  δίά  το  πολύ  άφεοτάναυ 
φοβείται^  τα  δε  εγγύς ^  οτι  πληβίον  εβτίν  αυτούς  καΐ 

10  παρά  μεν  των  μακρό&εν  ύφοραται  πόλεμον,  παρά  δε 
των  εγγύς  δόλον.  καΐ  την  μεν  είρηνην  άβύμφορον 
νομίζει  δια  την  των  άνϋ•ρωπων  ύχολην^   τον  δε  πο- 

I  λεμον,  ότι  ανάγκη  τους  υπηκόους  ενοχλεΐν  καΐ  χρή- 
ματα πορίζοντα  καΐ  Οτρατεύεΰϋ^αι  προΰαναγκάζοντα. 

15  τοιγαρούν  πολέμου  μεν  οντος  ειρήνης  ερώΰιν,  ειρή- 
νης δε  γενομένης  εύ&ύς  μηχανώνται  πόλεμον.  καΐ 
τούτο  μεν  των  επιτηδείων  άφ&όνων  όντων  δεδοίκαβι 
τού  πλή&ους  την  νβριν,  τούτο  δε  εί'  τις  ένδεια  κατα- 
λαμβάΐΌΐ ,  την  οργήν.     ηγούνται  δε  μήτε  άποδημεΐν 

20  άβφαλες  μήτε  μένειν  μήτε  προΐέναι  μήτ  ένδον  διαι- 
τάΰ&αι  παρ'  αύτοΐς,  άλλα  μηδέ  επιβαίνειν  ου  αν 
επιβαίνωΟιν  [άΰφαλώς],  άπαντα  δε  είναι  μεβτά  ενέ- 
δρας και  δόλων,  αναλογίζεται  δε  εκαβτος  αυτών  καΐ 
τους  θανάτους  των  τυράννων  και  τάς  επιβουλάς,  οβαι 

25  πώποτε  γεγόναβι^  και  βύμπαντα  ταύτα  εφ    αυτόν 
είναι  νομίζει ,  και  ούτως  έχει  περιφόβως  ως  βύμπαν- 
τας  εκείνους  τους  %•ανάτους  αποϋ-ανούμενος'  και  πε- 
ριβλέπειν  μεν  αεί  και  περιύτρέφεο&αι  βούλεται,  Λλί^-2ΐ6Κ 
γήβεβ&αι  πανταχόθεν  οίόμενος.,    αυτό  δε  τούτο  ουκ 

30  ε^εΰτι  ποιεΐν  υπο  αίβχύνης  αμα  καΐ  φόβου,  οβω  γαρ 
αν  ένδηλότερος  η  φοβούμενος  άνήρ  τύραννος,  τοβούτφ 
μάλλον  έπιβουλεύουϋι  καταφρονούντες  της  δειλίας. 


ΟΕΑΤΙΟ  VI.  107 

Μεύτιν  ονν  6  βίος  ομοως  ωΰπερ  «Γ  τις  κα&είρζείε  τίνα 
εν  ίΓρκτί]  μικρά,  των  μεν  ανω&εν  ξιφών  κρεμάμε- 
νων, των  δε  κνκλό&εν  περιπεπηγότων ,  και  τοντων 
άπτομενων  τον  χρωτός '  όντως  ον  τω  οώματυ  μόνον, 
άλλα  τχι  φνχΐί  τον  τνράννον  περιπέπηγε  τα,  ξιφί^,  & 
ώστε  τον  εν  αδον  Τάνταλον ,  ον  φαβί 

κεφαλής  ντΐερτελΡ.οντα  δειμαίνειν  πετρον, 
πολν  ραον  διάγειν.    ον  γαρ  δη  έτι  φοβείται  ο  Τάν- 
ταλος μη  άπο&άνυ '  τω  δε  τνράννω  ζώντι  τοντο  βνμ- 
βεβηκεν ,  ο  έκείνω  νεκρω  λέγονβιν.     οβοι  μεν  ονν  ίο 
μιας  γεγόναΰι  τύραννοι  πόλεως  η  χωράς  ολίγης,  τού- 
τοις δε  ονκ  αδύνατον  αποδράντας  εκ  της  αρχής  αλ- 
?Μχ06ε  τίοι  καταφνγόντας  ζήν'  καίτοι  ονδείς  άνδρα 
αγαζια  τνράννον,   άλλα  μιΰονβί  τε  καΐ  νποπτενονΰί 
καΐ  ραδίως  εκδιδόαοι  τοις  ηδικημενοις '   οβοι  δε  πολ-  15 
λών    πόλεων  άρχονοι  και  έ^νών  καΐ  άπειρον  γής, 
2ΐ7Κωαπερ  6  των  Περΰών  βαΰιλενς ,  τούτοις  δε  ονδ    αν 
ποτέ  παραβτή  βννεΐναι  των  κακών  καν  ϋ^εών  τις  αφε- 
λτι  την  άγνοιαν  αντών,  ου  δννατον  εκφνγεΐν.    δοκεΐ 
δε  ουδέποτε  αν  ασφαλώς  ζήν,  ονδ'  ει  χαλκούς  η  βι-  20 
δηρονς  γένοιτο,  άλλα  και  όντως  αν  κατακοπείς  η  κα- 
ταχωνενΟ^εις  άπολέαΟ-αι.    εάν  μεν  ονν  τις  αντώ  δια- 
λέγηται  Ο^αρρών,    6   ά£   οργίζεται  καΐ  δέδοικε  την 
παρρηΰίαν'    εάν   δε   %•εραπεύων  καΐ  νποκατακλινό- 
μένος ,  νποπτεύει  την  &εραπείαν.    και  νπο  μεν  των  25 
έλενΟ-ερίως  προσερχόμενων  οίεται  νβρίζεβ&αι,   νπο 
δε  τών  ταπεινότερων  έξαπατάο&αι.     καΐ  λοιδορού- 
μενος  πολλαπλασίως  ανιάται  η  άλλος,  οτι  δη  τύραν- 
νος ων  ακούει  κακώς '   έπαινονμενος  δε  ονχ  ηδεται' 
ον  γαρ  φρονονντας  όντως  οίεται  λέγειν,  τον  δε  καλ-  30 
λίβτον  κάϊ  λνσιτελεστάτον  κτήματος  απάντων  εστίν 
απορώτατος,  εννοίας  χαΐ  φιλίας,    έλπίσαι  δε  ούδεν 


108  ΒΙ0ΝΙ8  ΥΕΝΑΤΟΕ 

δύναται  Λαρ  ονδενός ,  άλλα  ηρότερον  τους  άγρίονξ 
λεονταζ  οι  τρέφοντες  αγαπηΰονΰι,ν  η  τους  τυράννους 
οι  &εραπεύοντες  καΐ  προβιόντες.  εγώ  δε  βαδίζω  μεν 
οποί  βούλομαι^  φηοί,  νύκτωρ,  βαδι'ζω  δε  με&'  ημε-οι^ρ, 
5  ραν  μόνος ^  ϋ^αρρώ  δε,  ει  ίε'οι,  και  δια  ΰτρατοπέδου 
πορευόμενος  άνευ  κηρυκείου  και  δια  λι^ΰτών  ου- 
δείς γαρ  εμοί  πολέμιος  ούδ'  ^Χ^ρός  εΰτι  βαδίζοντι. 
αν  δε  ατίας  μεν  εκλίτίτ]  6  χρνβός,  άπας  δε  ο  άργυρος, 
άπας  δε  ο  χαλκός,  ουκ  αν  εγώ  βλαβείην  ούδε  μικρόν. 

10  εαν  δε  απαβαι  μεν  αί  ο^κί'αι  πέβωύιν  υπό  βειβμοϋ, 
κα&άπερ  εν  Σπάρττι  ποτέ,  και  πάντα  διαφ&αρτ^  τά 
πρόβατα,  ως  μηδένα  εΰ&ήτος  εύπορηΰαι,  μη  μόνον 
δε  την  Άττικην,  αλλά  και  Βοιωτίαν  καΐ  Πελοπόννη- 
ύον  και   Θετταλίαν    απορία   καταλάβη,    ώβπερ  ηδη 

15  προτερόν  φαΰιν,  ούδεν  εγώ  χείρον  ουδέ  άπορώτερον 
βιώβομαι.  παρά  πόοον  μεν  γάρ  εΰομαι  γυμνότερος 
του  νυν,  πόΰω  δϊ  άοικότερος;  ικανά  δε  ^ι-οί.  τρο- 
φην  παραΰχεΐν  και  μήλα  και  κεγχροι  και  κρι&αΐ  καν 
οροβοί  καΐ  τά  ευτελεβτατα  των  όΰπρίων  καΐ  φηγός 

20  υπό  ττι  τέφρα  καΐ  6  της  κρανείας  καρπός,  φ  φηΰιν 
"Ομηρος  εύωχεΐν  τους  τοϋ  Όδυΰΰέως  εταίρους  την 
Κίρκην ,  ύφ'  ων  αντέχει  τρεφόμενα  καΐ  τά  μέγιατα 
ϋ•ηρία. 


ΕΤΒΟΙΚΟΣ  Η  ΚΤΝΗΓΟΣ.  2ΐ9κ 

Τόδε  μην  αυτός  ίδών,  ου  παρ"  ετέρων  ακούΰας, 
25  διηγηβομαι.    ί'βως  γάρ  ου  μόνον  πρεϋβυτικόν  πολυ- 
λογία και  το  μηδένα  διω&εΐο&αι  ραδίως  των  εμπι- 
πτόντων λόγων,  προς  δε  τω  πρεββυτικω   τυχόν  αν 
εΐη  καΐ  άλητικόν.   αίτιον  δέ,  ότι  πολλά  τυχόν  αμφό- 


οκΑτιο  νυ.  109 

τεροι  πεζόν^αΰιν ,  ων  ονχ  άηδώς  μεμνηνται.  ερώ 
δ*  ονν  ΟίΟίς  άνδράοι  καΐ  όντινα  βίον  ζώΰί  βννέβαλον 
έν  μεύτ}  ύχεδόν  τι  τ^  Ελλάδι,  ετύγχανον  μεν  απο 
Χίου  περαιονμενος  μετά  τίνων  αλιέων  Ι|ω  τη^  Ό^ερί- 

22θκν^;ί  ώρας  έν  μικρω  παντελώς  άκατίω.  χειμώνος  δε  5 
γενομένου  χαλεπώς  καΐ  μόλις  διεβώ^ημεν  προς  τα 
κοίλα  της  Ευβοίας"  το  μεν  δη  άκάτιον  εις  τραχνν 
τίνα  αίγιαλον  νπο  τοις  κρημνοΐς  έκβαλόντες  διέφϋ^ει- 
ραν,  αύτοΙ  δε  άπεχώρηβαν  προς  τινας  πορφυρεΐς 
νφορμοϋντας  έπΙ  ττ}  πληαίον  χηλί^,  κάκείνοις  βυνερ-  ίο 

9&Μγάζεβ&αι  διενοοϋντο  αντοΰ  μένοντες,  καταλειφ&είς 
δη  μόνος,  ουκ  έχων  εις  τίνα  πόλιν  βω&ηΟομαι ,  πάρα 
την  ^άλατταν  άλλως  έπλανωμην ,  εί  πού  τινας  η  πα- 
ραπλέοντας η  ορμοϋντας  ίδοιμι.  προε?,ηλυ^ώς  δε 
βυχνον  ανθρώπων  μεν  ουδένα  εώρων'  επιτυγχάνω  ΐ5 
(ί£  έλάφω  νεωοτΐ  κατά  τού  κρημνού  πεπτωκότι  παρ* 
αντην  την  ραχίαν ,  νπο  των  κυμάτων  παιομένω ,  φν- 
αώντι  ετι.  και  μετ  ολίγον  ί^οξα  νλακής  άκοϋβαι 
κννών  ανω&εν  μόλις  πως  δια  τον  ηχον  τον  άπο  της 
^αλάττης.  προελ&ών  δε  και  πρόβας  πάνυ  χαλεπώς  2« 
προς  τι  νφηλον  τους  τε  κΰνας  ορώ  ηπορημένους  καΐ 
διαχέοντας,  νφ'    ων  είχάζον  άποβιαΰ&εν  το  ξώον 

22ίΆα?.εα&αι  κατά  τον  κρημνού,  και  μετ  ολίγον  άνδρα 
κυνηγέτην  άπο  της  ,οφεως  και  της  βτολής,  τα  γένεια 
νγιά,  χομώντα  ον  φανλως  ονδε  άγεννώς  έ^όπιβ&εν,  -'5 
οΐονς  έπι  "Ιλιον  Ομηρος  φηβιν  έλ%εΐν  Ενβοέας ,  βκώ- 
πτων,  έμοί  δοκειν,  και  καταγελών .,  οτί  τών  άλλων 
αχαιών  καλώς  εχόντων  οι  δε  εξ  ημίαονς  έκόμων. 
και  6ς  άνηρώτα  με,  ^Αλλ'  η,  ω  ζένε,  τ7}δέ  πον  φεν- 
γοντα  ελαφον  κατενόηβας;  κάγώ  προς  αυτόν,  Έκεΐ-  3ο 
νος,  εψην,  έν  τω  χ?.νδωνι  ηδη'  καΐ  άγαγών  εδειζα. 
ελκυβας  ονν  αυτόν  εκ  της  ^αλάττης  τό  τε  δέρμα  έξέ- 


110  ΟΙ0ΝΙ8   ΥΕΝΑΤΟΚ 

δείρε  μαχαίρα ,  κάμον  ΰνλλαμβάνοντος  ο6ον  οίος  τε 
ην,  χαΐ  των  βκελών  άποτεμών  τα  οπία^^κι  έκόμιζεν 
αμα  τω  δερματι,  παρεκάλει  δε  κάμε  ΰννακολον&εΐν 
καΐ  βννεβτιάο^αί  των  κρεών  είναι,  δε  ον  μακράν  την 
ό  οί'κηΰιν.  Έπειτα  εω&εν  παρ'  ημΐν,  εφη,  κοιμηΰ-εΐζ 
ηζεΐξ  επΙ  την  &άλατταν,  ως  τά  γε  νυν  ουκ  εβτι  ηλώι- 
μα.  καΐ  μη  τούτο,  είπε,  φοβη^ης.  βονλοίμην  δ'  αν 
εγωγε  και  μετά  πέντε  ημέρας  ληξαι  τον  ανεμον'  άλλ'  222Κ 
ον  ράδιον,  είπεν,  όταν  οντω  πιεΰϋ-τ)  τά  άκρα  της  Εν- 

ιυ  βοίας  νπο  των  νεφών  ως  γε  νυν  κατειλημμένα  οράς. 
καΐ  αμα   ηρώτα  με  οπόθεν  δη  καΐ  όπως  εκεί  κατη- 
νεχ&ην,  καΐ  ει  μη  διεφ&άρη  το  πλοΐον.    Μικρόν  ι^νιοοΜ 
παντε?.ώς ,  εφην,  αλιέων  τινών  περαιονμένων,  κάγώ 
μόνος  βννέπλεον  νπο  βπονδης  τίνος,     διεφ&άρη  δ' 

15  όμως  έπΙ  την  γην  έκπεβόν.  Ονκονν  ράδιον,  εφη ,  άλ- 
λως" όρα  γαρ  ως  άγρια  και  βκληρά  της  νηβον  τά 
προς  το  πέλαγος.  Ταντ' ,  είπεν,  έβτι  τα  κοΐλα  της 
Εν  βοίας  λεγόμενα,  όπου  κατενεχ&εΐβα  ναϋς  ουκ  αν 
ετι  ΰωϋ•είη '  ύπανίως  δε  οωζονται  και  των  ανθρώπων 

•.)()  τινές,  ει  μη  άρα,   ωβπερ  νμεΐς,   ελαφροί  παντελώς2•23α 
πλέοντες,     άλλ'  ί'ϋ^ι  καΐ  μηδέν  δείβγις.    νϋν  μεν  έκ 
της  κακοπα&είας  άνακτηΰει  βαντόν'   εις  ανριον  δέ, 
όταν  τι  δννατόν,  έπιμεληΰόμε&α  όπως  ΰωΟ^ης,  επειδή 
6ε  εγνωμεν  άπαξ.   δοκεις  δέ  μοι  τών  άοτικών  είναί 

25  τις^  ον  ναύτης  ονδ'  εργάτης,  αλλά  άλλην  τινά  άα%^έ- 
νειαν  του  ΰώματος  άο&ενεΐν  εοικας  από  της  ίΰχνότη- 
τος.  εγώ  δε  άΰμενος  ηκολοΰΟ-ουν'  ου  γαρ  έπιβον- 
λεν&ηναί  ποτέ  έδειΰα,  ονδεν  έχων  η  φανλον  ίμάτιον. 
καΐ  πολλάκις  μεν  δη  και  άλλοτε  έπειρά&ην  εν  τοις 

30  τοιοντοις  καιροΐς,  ατε  εν  αλτ)  βννεχεΐ,  αταρ  ονν  δη 
καΐ  τότε  ώς  §βτί  πενία  χρήμα  τώ  όντι  ιερόν  και 
άβνλον ,  και  ονδεις  αδικεί,   πολν  γε  ήττον  η  τονς 


ΟΚΑΤΙΟ   VII.  111 

τα  κηρνχεια  εχοντας'  ώς  δη  καΐ  τότε  θαρρών  είτίόμην. 

2:4 η  1^1/  (Ϊ£  αχεδόν  τι  περί  τά  τετταράκοντα  βτάδια  προς  το 
χωρίον,  ώς  ονν  εβαδίζομεν,  διηγεΐτό  μοί  κατά  την 
οίον  τά  αντον  πράγματα  και  τον  βίον  6ν  εζη  μετά 
γυναικός  αντον  και  παίδων.  Ημείς  γάρ,  εφη,  δνο  5 
έΰμέν^  ώ  ξει^ί,  τον  αντον  οίκονντ ες  τόπον,  εχομεν 
δε  γυναίκας  άλλη}.ων  άδελψάς  καΐ  παΐδας  «ξ  αυτών 
νίονς  και  θυγατέρας,  ζώμεν  δε  άπο  &ήρας  ώς  το 
χολν,  μικρόν  τι  της  γης  επεργαζόμενοι.  το  γαρ 
χωρίον  ονκ  εΰτιν  ημετερον,  οντε  πατρώου  οντε  ημεΐς  ίο 
έκτηααμε&α ,  αλλά  ηααν  οι  πατέρες  ημών  ελενϋ^εροι 
μεν,  πένητες  δε  ονχ  ήττον  ημών,  μιο&ον  βονκόλοι, 
βοϋς  νεμοντες  ανδρός  μακαρίου  των  εν&ενδε  τινός 

<οΐΜ£κ  της  νηβου,  πολλάς  μεν  άγελας  καϊ  ΐππων  και  βοών 
κεκτημένου,  πολλάς  δε  ποίμνας,  πολλούς  δε  καϊ  κα-  ι» 
/.ους  αγρούς,  πολλά  δ\  και  άλλα  χρήματα,  αύμπαντα 
δε  ταΰτα  τά  ορη.  ού  δη  άπο&ανόντος  και  της  ούύίας 
δημενΟ^είβης '  φαβί  δε  καϊ  αυτόν  άπολεο&αι  διά  τά 
χρήματα  υπό  τον  βασιλέως '  την  μεν  άγελην  εύ&ύς 
άπηλαβαν ,  ωβτε  κατακόψαι ,  προς  δε  τ^  άγέ?.ΐ]  και  τά  20 
ημέτερα  άττα  βοίδια,  καϊ  τόν  μι69όν  ούδεις  άποδέ- 
δωκε.  τότε  μεν  δη  ί|  ανάγκης  αύτοϋ  κατεμείναμεν, 
ουπερ  έτύχομεν  τάς  βοΰς  έχοντες  καί  τινας  βκηνας 
πεποιημένοι  και  αύλην  διά  ^ύλων  ού  μεγάλην  ούδε 

22όΐ{ίθχυράν,  μόβχων  ένεκεν,  ώς  αν  οίμαι  προς  αυτό  .:λ 
που  τό  0•έρος.  τοΰ  μεν  γαρ  χειμώνος  εν  τοις  πεδίοις 
ενίμομεν,  νομην  ικανην  έχοντες  καϊ  πολύν  χιλόν 
αποκείμενον '  τον  δε  βέρους  άπηλαύνομεν  είς  τά 
ορη.  μάλιύτα  δ'  εν  τούτω  τω  τόπω  τόν  βτα^μόν 
έποιούντο '  τό  τε  γάρ  χωρίον  άπόρρντον,  εκατέρωθεν  30 
ί £  ψάραγ^,  βαΟ^εΐα  και  βνύκιος ,  καϊ  διά  μέΰου  πο- 


112  ΟΙ0ΝΙ8  ΥΕΝΑΤΟΕ 

ταμος  ον  τραχνς,  άλλ'  ως  ραΰτος  εμβηνοα  και  βονσΐ 
καΐ  μόΰχοίς,  το  δε  νδωρ  πολύ  καΐ  καϋ^αρόν,  ατε 
τήζ  ηΎίγγις  εγγύς  αναδιδονΰης,  κάί  πνεύμα  τον  ϋ•έ- 
ρους  αεΙ  διαπνεον  δια  της  φάραγγος '  οι  τε  περικεί- 

5  μενοι  δρυμοί  μαλακοί  καΐ  καταρρντοι ,  ηκι6τα  μεν 
οΐΰτρον  τρεφοντες,  ηκιβτα  δε  αλλην  τίνα  βλάβην 
βονβί.  πολλοί  δε  και  πάγκαλοι  λειμώνες  υπό  νψη- 
λοΐς  τε  καΐ  αραιοις  δένδρεΰιν  άνειμενοι ,  και  πάντα 
μεβτά  βοτάνης  ενϋ-αλονς  δι'  όλον  τον  ϋ^ερονς ,  ωΰτε22&κ 

10  μη  πολνν  πλανάβ^αι  τόπον,  ών  δη  ένεκα  ύννή&ως 
εκεί  καϋ^ίΰταϋαν  την  άγελην'  και  τότε  έμειναν  εν 
ταΐς  ύκηναΐς,  ^^^9^  ^^  ενρωσι  μια&όν  τίνα  η  έργον, 
και  διετράφηβαν  άπο  χωρίον  μικρόν  παντελώς,  ο 
ετνχον  είργαΰμένοι  πλησίον  τον  βταΟ^μον.    τοντό  γε 

ίϊ>  επήρκεύεν  αντοΐς ίκανώς,ατε  κόπρον πολλής  ενονΰης. 
και  ΰχολην  άγοντες  άπο  τών  βοών  προς  &ηραν  έτρά- 
πηΰαν,  το  μεν  αντοί,  το  δ\  και  μετά  κυνών.  δνο  γαρ 
τών  επομένων  ταΐς  βονΰίν ,  ώς  δη  μακράν  ηΰαν  ονχ 
ορώντες  τονς   νομείς,    νπέατρεψαν   έπΙ  τον  τόπον 

20  χαταλιπόντες  την  αγέλην.   οντοι  το  μεν  πρώτον  (7ΐ;ν-ΐ02Μ 
ηκολον&ονν  αντοις,  ωΰπερ  επ   άλλο  τι'  καΐ  τονς  μεν 
λνκονς  οπότε  ί'δοιεν,  έδίωκον  μέχρι  τινός,  Ονων  δε  η 
ελάφων  ονδεν  αντοΐς  εμελεν.    ει  δε  ποτέ  ί'δοιεν  τών 
αντών  τίνα  οψε  καΐ  πρω,  αννιβτάμενοι  νλάκτονν  τε 

25  καΐ  ημννον,  ωβπερ  αν  ει  προς  άν&ρωπον  έμάχοντο. 
γενόμενοι  δε  τον  αίματος  και  βνών  και  ελάφων  και 
τών  κρεών  πολλάκις  εο&ίοντες,  όφε  μ  ετ  αμάν  θανόν- 
τες κρέαοιν  άντΙ  μάζης  ηδεΰθ^αι,  τών  μεν  έμπιμπλά-ηΐΆ 
μενοι,  ει  ποτέ  αλοίη  τι,  οπότε  δε  μη,  πεινώντες,  μάλ- 

?ο  λον  ηδη  τω  τοιοντω  προΰεΐχον,  και  το  φαινόμενον 
έδίωκον  πάν  ομοίως ,  καϊ  όΰμης  άμΎΐγέπττι  καΐ  ί'χνονς 
τ^ύθανοντο,  καϊ  απέβηΰαν  άντι  βονκόλων  τοιοντοί 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  113 

τινεζ  οψιμα^εΐς  και  βραδύτεροι  &ηρενταί.  χειμώνοζ 
όε  έπελ^όντος  έργον  μεν  ονδεν  ην  πεφηνοξ  αύτοΐς, 
ούτε  εις  αύτυ  καταβάύΐν  ούτε  είζ  χοάμην  τινά'  φρα- 
ξάμενοί  δε  τάς  ακηνάζ  ετΐΐμελέβτερον  καΐ  την  ανλην 
■χυχνοτέραν  ττοιήΰαντες,  οντω  διεγένοντο,  και  το  χω-  3 
ρίον  εκείνο  πάν  είργάααντο ,  και  της  ϋ^ήρας  η  χειμε- 
ρινή ράων  έγίγνετο.  τα  γαρ  ίχνη  φανερωτερα,  ώς 
αν  εν  νγρώ  τω  εδάφει  ΰημαινόμενα '  η  δε  χιών  και 
πάνυ  τηλανγή  τιαρεχει,  ωβτε  ονδεν  δει  ζητονντα 
πράγματα  έχειν,  ωοπερ  οδού  φερούοής  επ'  αυτά,  καΙ  ίο 
τα  ^ηρία  μάλλον  τι  υπομένει  οκνονντα'  εοτι  δ'  εζι 
και  λαγως  κάί  δορκάδας  εν  ταϊς  ενναΐς  καταλαμβά- 
νειν.  οντω  δη  το  απ  εκείνον  διε'μειναν,  ονδεν  ετι 
προβδεη&ίντες  άλλον  βίον.  καΐ  ημΐν  αννέζεν^αν  γν- 
ναΐκας  τοις  αλλήλων  νίεβιν  εκάτερος  την  αντον  &ν-  ΐό 

7»Υ{γατερα.  τε&νήκαΰι  δε  αμφότεροι  πέρνβι  Οχεδόν,  τα 
μεν  ετη  πολλά  λέγοντες  ά  έβεβιώκεύαν ,  ίβχνροι  δε 
ετι  και  νέοι  καΐ  γενναίοι  τα  ΰώματα.  των  δε  μητέ- 
ρων η  έμη  περίεβτιν.  6  μεν  ονν  έτερος  ημών  ονδεπώ- 
ποτε  εις  πόλιν  κατέβη ,  πεντήκοντα  έτη  γεγονώς '  εγώ  20 
όί  άί?  μόνον  ^  άπα^  μεν  έτι  παις  μετά  τον  πατρός, 
οπηνίκα  την  άγέλην  είχομεν.    υβτερον  δε  ηκέ  τις  άρ- 

(ϋΜγύριον  αϊτών,  ώοπερ  έχοντας  τι,  κελενων  άκολον- 
^εΐν  εις  την  πόλιν.  ημίν  δε  αρ^'υρίοΐ'  μεν  ονκ  ην, 
άλλ'  άπωμοαάμην  μη  έχειν'  ει  δε  μη,  δεδωκέναι  αν.  25 
έ^ενίοαμεν  δε  αντον  ώς  έδννάμε%α  κάλλιΰτα  και 
δύο  έλάφεια  δέρματα  έδώκαμεν'  κάγώ  ηκολονΰ^ηβα 
εις  την  πόλιν.  έφη  γαρ  ανάγκην  είναι  τον  έτερον  έλ- 
&εΐν  και  διδά^αι  περί  τούτων,  είδον  ονν,  οια  καΐ 
πρότερον,  οικίας  πολλάς  και  μεγάλας  καΐ  τείχος  έ^ω-  30 
θίί'  καρτερόν  και  οικήματα  τίνα  νφηλά  και  τετρά- 
γωνα εν  τω  τείχει,  τονς  πνργονς,  και  πλοία  πολλά 
ϋΐο.  Ι.  8 


114  ΟΙ0ΝΙ8  ΤΕΝΑΤΟΕ 

ορμονντα  ωΰπερ  έν  λψντ;  τω  λιμενί  κατά  Λολλην 
ηβνχίαν.  τούτο  δε  έν&άδε  ουκ  εβτυν  ονδαμον ,  οπού 
κατηνεχϋ'ης '  καΐ  δια  τούτο  αί  νηες  άπόλλννται.  ταύ- 
τα ονν  εώρων  καΐ  πολνν  οχλον  έν  ταυτώ  βννειρ-ΐΛ^κ 
5  γμενον  και  %•όρνβον  άμήχανον  καΐ  κρανγήν'  ώατε 
έμοί  έδόκουν  πάντες  μάχεβ&αί  άλλήλοις.  άγει  ονν  με 
προς  τινας  άρχοντας,  καΐ  είπε  γελών,  Ούτος  έβτίν  εφ' 
όν  με  επέμψατε.  εχει'δε  ονδεν  ει  μη  γε  την  κόμην  καΐ 
ΰκηνην  μάλα  ίβχνρών  ξύλων,    οί  δε  άρχοντες  εις  το 

10  &έατρον  έβάδιξον,  κάγώ  ΰνν  αντοΐς.  το  δε  &έατρόν 
έβτίν  ώοπερ  φάραγξ  κοίλον,  πλην  ον  μακρόν  εκατέρω- 
θεν, άλλα  βτρογγνλον  «ξ  ημίαονς  ουκ  αύτόματον,  άλλ* 
φκοδομημενον  λίΰ•οις.  ί'βως  δε  μον  καταγελας,  ότι  σο* 
διηγούμαι  βαφώς  είδότι  ταύτα,  πρώτον  μεν  ονν  πολύν 

15  τίνα  χρόνον  άλλα  τινά  επραττεν  6  όχλος ,  και  έβόων 
ποτέ  μεν  πράως  καΐ  ιλαροί  πάντες,  έπαινούντές  τινας, 
ποτέ  δε  αφόδρα  οργίλως.  ην  δε  τούτο  χαλεπόν  το  της 
οργής  αντών '  καΐ  τονς  αν&ρώπονς  εν&νς  έξέπληττον 
οίς  ένέκραγον'  ώβτε  οι  |Λ£ν  αντών  περιτρέχοντες  έδέ- 

20  οντο,  οι  δε  τα  [μάτια  έρρίπτονν  νπό  τού  φόβου,   έγω 
δε  και  αντός  άπαξ  ολίγον  κατέπεβον  νπό  της  κραν- 
γης,   ωΰπερ  κλύδωνος  εξαίφνης  η  βροντής  έπιρρα- 
γείοης.    άλλοι  δε  τίνες  άν&ρωποι  παριόντες ,  οι  δ 
εκ  μέβων  άνιβτάμενοι,  διελέγοντο  προς  το  πΛ^θθ5,ΐ04Μ 

25  01  μεν  ολίγα  ρήματα,  οι  δε  πολλούς  λόγους,  και  των 
μεν  ηκονον  πολύν  τίνα  χρόνον,  τοις  δε  έχαλέπαινον 
εύ&ύς  φθεγξαμένοις  καΐ  ονδε  γρνζειν  έπέτρεπον. 
έπεί  δε  κα&έβταΰάν  ποτέ  και  ηβυχία  έγένετο ,  παρη- 
γαγον  κάμε.     καΐ  εΙπέ  τις,  Ουτός  έβτιν,    ω  άνδρες, 

30  τών  καρπουμενων  την  δημοβίαν  γην  πολλά  ετη  ου 
μόνον  αντός,  αλλά  και  ο  πατήρ  αντού  πρότερον,  καΐ 
κατανέμονβι  τά  ημέτερα  όρη  καΐ  γεωργούαι  καΐ  ϋ•η- 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  115 

ρενονΰι  χαΐ  οικίας  ενωχοδομηχαϋν  τίολλας  χαΐ  αμ- 
πέλους εμπεφντενκαβί  χαΐ  άλλα  ηολλα  εγρνύιν  αγα- 

3θκ9"α,  οντε  τιμήν  χαταβαλόντες  ονδενΐ  της  γης  οντε 
δωρεάν  παρά  τον  δήμου  λαβόντες.  νπερ  τίνος  γαρ 
αν  χαΐ  έλαβαν ;  έχοντες  δε  τά  ημέτερα  χαΐ  πλουτονν-  5 
τες  οντε  λειτουργίαν  πώποτε  ελειτονργηΰαν  ούδε- 
μίαν  οϋτε  μοίράν  τίνα  νποτελούΰί  των  γιγνομένων,, 
άλλ'  ατελείς  χαΐ  αλειτούργητοι  διατελοΰβιν,  ωβπερ 
ενεργέται  της  πόλεως,  οίμαι  δε,  εφη,  μηδέ  έληλν&ε- 
ναι  πώποτε  αντονς  εν&άδε.  χάγώ  άνενενβα.  ο  δε  ίο 
όχλος  εγελααεν,  ώς  είδε.  χαΐ  6  λίγων  εκείνος  ωργί- 
0&η  έπϊ  τω  γέλωτι  χαί  μοι  ελοιδορεΐτο.  έπειτα  έπι- 
βτρεφας,  Ει  ονν,  ^ψη-,  δοκεΐ  ταντα  όντως,  ονκ  αν 

ζιηφ&άνοιμεν  άπαντες  τά  κοινά  διαρπάβαντες,  οι  μεν  τά 
χρήματα  της  πόλεως ,    ωαπερ  αμελεί  και  ννν  ποιοναί  ΐδ 
τίνες,  οι  δε  την  χώραν  κατανειμάμενοι  μη  πείβαντες 
νμάς,  εάν  επιτρεφητε  τοις  ^ηρίοις  τούτοις  προίκα 
^χειν  ^λεον  η  χίλια  πλε&ρα  γης  της  άρίβτης ,  ο^εν 
νμΐν  εβτι  τρεις  χοίνιχας  Άττικάς  βίτου  λαμβάνειν 
χατ'  άνδρα,     εγώ  δε  άκούΰας  εγελαΰα  οβον  έδυνά-  20 
μην  μεγιβτον.  το  δε  πλη9•ος  ουκ  έγέλων,  ωβπερ  πρό- 
τερον,   άλλ'  έ&ορΰβουν.     6  δε  άν&ρωπος  6   ρήτωρ 
έχαλεπαινε,  καΐ  δεινον  εμβλεφας  εις  εμε  είπεν,  Όράτε 
την  είρωνείαν  και  την  νβριν  τον  κα&άρματος,  ώς  χα- 
ταγελα  πάνν  ^ραΟεως;   ον  άπάγειν  ολίγον  δεω  χαΐ  2ό 
τον  κοινωνον  αντον.     πυνΟ-άνομαι  γάρ  δνο  είναι 
τους  κορυφαίους  των  κατειληφότων  απαβαν  βχεδον 

ΟδΜτήν   εν  τοις  ορεαι  χώραν.    οϊμαι  γάρ  αντονς  μηδέ 
των  ναυαγίων  άζεχεα&αι  των  εκάΰτοτε  εκπιπτόντων, 
νπερ  αυτάς  Οχεδόν  τι  τάς  Καφηρίδας  οίκοϋντας.  πό-  3ο 
%εν  γάρ  οντω  πολυτελείς  άγρονς,  μάλλον  δε  ολας 
χώμας  κατεβχενάοαντο  χαΐ  τοβοντον  πλη%•ος  βοβκη- 

8* 


116  ΟΙ0ΝΙ8  ΥΕΝΑΤΟβ 

μάτων  καΐ  ξενγη  καΐ  άνδράποδα ;   καΐ  νμεΐξ  δε  ΐβοζ 

,  οράτε  αντον  την  έ^ωμίδα  ώς  φαύλη  ^  καΐ  το  δε'ρμα^ 
6  έληΧνΟ-ε  δενρο  έναψάμενος-  της  υμετέρας  ένεκεν 
άπατης,  ως  πτωχός  δηλον  οτι  και  ονδεν  έχων.    εγώ 

5  μεν  γάρ,  εφη,  βλέπων  αντον  μικρόν  δέδοικα,  ωΰπερ 
οΐμαί  τον  Νανπλιον  ορών  άπο  τοΰ  Καφηρεως  η- 
κοντα.  καΐ  γαρ  οΐμαι  πνρΰενειν  αυτόν  άπο  των 
άκρων  τοις  πλεονβιν ,  όπως  έκπίπτωβιν  εΙς  τας  πέ- 
τρας,    ταντα  δε  εκείνον  λέγοντος  καΐ  πολλά  προς 

10  τούτοις,  6  μεν  όχλος  ηγριοντο'  εγώ  δε  ηπόρονν  και 
έδεδοίκειν  μη  τι  με  έργάΰωνται  κακόν,  παρελ&ών  δ' 
άλλος  τις,  ως  έψαίνετο,  επιεικής  άνϋ^ρωπος  άπό  τ£232Κ 
των  λόγων  ονς  είπε  και  από   τον  Οχήματος  πρώ- 
τον μεν  η^ίου  Οιωπηοαι  το  πληϋ•ος'  και  εβιώπηβαν ' 

15  έπειτα  είπε  τη  φωνή  πράως  ότι  ονδεν  άδικοϋΰιν  οί 
την  άργόν  της  χώρας  εργαζόμενοι  και  καταοκενάξον- 
τες,  άλλα  τουναντίον  επαίνον  δικαίως  αν  τνγχάνοιεν ' 
κα\  δει  μη  τοις  οικοδομονΰι  και  φντεύονΰι  την  δημο- 
αίαν  γην  χαλεπώς  εχειν,  άλλα  τοις  καταφ&είρονϋιν. 

20  επεί  και  ννν,  εφη,  ω  άνδρες,  Οχεδόν  τι  τα  δύο  μέρη 
"Ρηζ  χώρας  ημών  ερημά  έβτι  δι  αμέλειάν  τε  και  όλι- 
γαν%•ρωπίαν.  καγώ  πολλά  κέκτημαι  πλέ%•ρα,  ωΰπερ 
οίμαι  και  άλλος  τις,  ον  μόνον  εν  τοις  ορεβιν,  αλλά 
και  εν  τοις  πεδινοις,   ά  ει  τις  έ&έλοι  γεωργεΐν,   ον 

25  μόνον  άν  προίκα  δοίην ,  άλλα  καΐ  αργύρων  ηδέως 
προΰτελέβαιμι.  δηλον  γάρ  ώς  εμοϊ  πλέονος  ά^ία 
γίγνεται,  και  άμα  ηδν  όραμα  χώρα  οικουμένη  καΐ 
ενεργός"  η  δ'  έρημος  ον  μόνον  ανωφελές  κτήμα  τοις 
^χονβιν,  άλλα  και  ΰφόδρα  έλεεινόν  τε  και  δνύτνχίαν 

30  τινά  κατηγορούν  τών  δεσποτών,  ώβτε  μοι  δοκει 
μάλλον  έτέρονς  προτρέπειν ,  όΰους  άν  δύνηβϋ-ε  τών 
Λτολίτώι/,  εργάξεθϋ•αι  της  δημοβίας  γης  άπολαβόντας,2^3  κ 


ΟΚΑΤΙΟ  VII.  1 1 7 

ιοβ.ΜΤοΰ^  }ίεν  άφορμην  τίνα  εγονταζ  χαΐ  πλείω^  τους  δε 
πένητας,  οοην  αν  έκαστος  ύ]  δυνατός,  ίνα  νμ,ΐν  η  τε 
χωρά  ενεργός  -η  καΐ  των  πο/.ιτών  οι  &ελοντες  δυο 
των  μεγίβτων  απηλλαγμενοι  κακών,  αργίας  καΐ  πε- 
νίας. επΙ  δέκα  μεν  ονν  ετη  προίκα  εχόντων  μετά  δε  5 
τούτον  τον  χρόνον  τα^άμενοί  μοΐραν  ολίγην  παρ- 
εχετωύαν  άπο  των  καρπών ,  άπο  δε  τών  βοοκημάτων 
μηδέν,  εάν  δε  τις  ί,ένος  γεωργέ ,  πέντε  ετη  και  ούτοι 
μηδέν  νποτελονντων,  νβτερον  δε  διπλάύιον  η  οι  πο- 
λΐται.  ος  δε  αν  έ^εργάοηται  τών  ^ένων  διακόβια  ίο 
πλέ%ρα,  πολίτην  αντον  είναι,  ίνα  ώς  π?.είϋτοι  ώβιν 
οι  προ&νμονμενοι.  έπεί  νυν  γε  καΐ  τά  προ  τών  πυ- 
λών άγρια  παντελώς  έβτι  καΐ  αίβχρά  δεινώς,  ωβπερ 
εν  έρημία  τη  βαϋ-υτάττ],  ούχ  ώς  προάβτειον  πόλεως ' 
τά  δε  γε  εντός  τείχους  βπείρεται  τά  πλεΐΰτα  και  κα-  ΐ3 
τανέμεται.  ούκούν  άξιον,  εφη,  &ανμάβαι  τών  ρητό- 
ρων, ότι  τους  μεν  επί  τω  Καφηρεΐ  ψιλεργούντας  έν 
τοις  εϋχάτοις  της  Ευβοίας  βυκοφαντούΰι,  τους  δε  το 
γυμνάαιον  γεωργούντας  και  την  άγοράν  κατανέμον- 
τας ουδϊν  οιονται  ποιεΐν  δεινόν.  βλέπετε  γαρ  αντοι  2ο 
δήπου^εν  οτι  το  γυμνάαιον  νμιν  άρουραν  πεποιη- 
χαΰιν,  ωατε  τον  ^Ηρακλέα  χαΐ  άλλους  ανδριάντας 
βυχνονς  υπό  τού  βέρους  άποκεκρύφ^αι ,  τους  μεν 
ηρώων,  τους  δε  ΰ^εών'  και  ότι  κα&'  ημέραν  τά  τον 
ρήτορος  τούτου  πρόβατα  εω&εν  εις  την  άγοράν  εμ-  οό 

2αΒ.βά?.λει  και  κατανέμεται  τά  περί  το  βονλευτήριον  και 
τα  αρχεία '  ωΰτε  τους  πρώτους  έπιδημηΰαντας  ξένους 
τους  μεν  καταγελαν  της  πόλεως,  τους  δε  οίκτείρειν 
αυτήν,  πάλιν  ουν  ταντα  άκούοαντες  ώργίζοντο 
προς  εκείνον  καΐ  ε^ορύβονν.  καΐ  τοιαύτα  ποιών  30 
τονς  ταλαίπωρους  ίδιώτας  οΐεται  δεΐν  άπαγαγεΐν ,  ίνα 
δηλον  οτι  μηδείξ  εργάξηται  το  λοιπόν,   άλλ'  οι  μεν 


118  ϋΙΟΝΙδ  ΥΕΝΑΤΟΕ 

^|ω  λτιβτενωβιν ^   οί  δ    ίν  ττ]   πόλει  λωποδντώβιν. 
εμοί  δε,  ^φ^ι  δοκεΐ  τοντονς  εάν  έφ'  οίς  αντοί  ηε-       ι 
ποί^καβιν ,   νποτελονντας  το  λοιπόν  οβον  μετριον,       \ 
ΛερΙ  δε  των  εμ,ττροβ^εν  προβόδων  ΰνγγνώναι  αντοΐς, 
5  οτι  ερημον  καΐ  άχρεΐον  γεωργήΰαντες  την  γην  κατ£-ΐ07Λΐ 
λάβοντο.  έαν  δε  τιμήν  ^έλωβι  καταβαλειν  τον  χωρίον, 
άτίοδόβ&αί  αντοΐς  ελάττονος  η  αλΚοις.     είπόντος  δ\ 
αντον  τοιαύτα,  πάλιν  6  «ξ  άρχης  εκείνος  άντελεγε, 
καΐ  έλοιδορονντο  έπι  πολν.  τέλος  δε  καΐ  εμε  έκέλενον 

10  ειπείν  ο,τι  βονλομαι.  Και  τί  με ,  εφην,  δει  λέγειν ; 
Προς  τα  είρημενα,  είπε  τις  των  κα&ημενων.  Ονκονν 
λέγω,  εφην,  οτι  ονδεν  άλη&ές  έβτιν  ών  εϋρηκεν.  εγω 
μέν ,  ώ  άνδρες,  ενύπνια  ωμην,  ίφην,  οράν,  αγρονς 
καΐ  κώμας  και  τοιαύτα  φλναρούντος.    ημείς  δε  οντε 

15  κωμην  εχομεν  οντε  ίππους  οντε  ονονς  οντε  βούς. 
εί'&ε  γαρ  ην  εχειν  ημάς  οΰα  οντος  Βλεγεν  άγα&ά, 
ίνα  καΐ  νμΐν    έδώκαμεν  και  αντοί  των    μακάριων  235  κ  ι 
ημεν.    και  τα  νύν  δε  όντα  ημιν  ικανά  έβτιν,  εξ  ων 
εϊ  χι  βονλεύϋ-ε  λάβετε '    καν  πάντα  έΟ'έλητε,  ημείς        Ι 

20  έτερα  κτηβόμε&α.  έπι  τοντω  δ\  τω  λόγω  έπηνεΰαν. 
είτα  έπηρώτα  με  6  άρχων  τί  δννηβόμε&α  δούναι  τω 
δήμω;  κάγώ,  Τέτταρα,  εφην,  έλάφεια  δέρματα  πάνυ 
καλά.  οι  δε  πολλοί  αντών  έγέλαΰαν.  6  δε  άρχων 
ηγανάκτηΰε  προς  με.    Τα  γαρ  άρκεια,  εφην,  ΰκληρά 

25  έβτι  και  τα  τράγεια  ονκ  ά^ια  τοντων ,  τάλλα  δε  πα- 
λαιά, τα  δε  μικρά  αντών  ει  δε  βοΰλεβΰ•ε,  κάκεΐνα 
λάβετε,  πάλιν  ούν  ηγανάκτει  και  έφη  με  άγροικον 
είναι  παντελώς,  κάγώ,  Πάλιν,  είπον,  αύ  και  αν 
αγρούς  λέγεις;  ουκ  άκούεις  ότι  αγρούς  ουκ  εχομεν; 

30  ό  ί£  ηρώτα  με  ει  τάλαντον  έκάτερος  ^Αττικόν  δούναι 
%έλοιμεν.  εγώ  δε  εΙπον,  Ούχ  ΐβταμεν  τα  κρέα  ημείς ' 
α  δ^  αν  71,  δίδομεν.    ^βτι  δε  ολίγα  εν  άλοί,  τάλλα  δ  236  κ 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  119 

έν  τω  χαπνώ  ^^]^ά,  ον  πολύ  εκείνων  χείρω ,  ύκελί- 
δες  νών  καΐ  ελάφεια  καΐ  άλλα  γενναία  κρύα.  ένταν- 
%α  δη  ε&ορνβονν  και  -φενδεΰ^αί  με  εψαΰαν.  ο  δε 
ηρώτα  με  ει  βίτον  εχομεν  και  πόβον  τίνα.  είπον 
τον  οντά  αληθώς '  ^νο ,  εφην ,  μεδίμνονς  πυρών  και  5 
ΐτέτταρας  κριθών  και  τοβοντονς  κέγχρων,  κνάμων 
δε  ημίεκτον '  ον  γαρ  έγένοντο  τήτες.  τους  μεν  ονν 
πϋρονς  και  τάς  κριΰ-άξ,  εφην,  νμεις  λάβετε,  τας  δε 
κεγχρονς  ημίν  αφετε.  ει  δε  κε'γχρων  δεΐβϋ-ε,  και 
ταύτας  λάβετε.  Ονδε  οίνον  ποιείτε ;  άλλος  τις  ηρω-  ίο 
τηύε;  Ποιονμεν ,  είπον.  αν  ονν  τις  νμών  αφίκη- 
ται ,  δώβομεν '  όπως  δε  ηί,ει  φέρων  άοκόν  τίνα '  ημείς 
γαρ  ονκ  ξχομεν.  Πόοαι  γάρ  τίνες  είβιν  νμΐν  άμπελοι ; 
/άνο  μεν,  εφην ,  αί  προ  των  ^νρών,  εί'ΰω  δε  της  αν- 
λης  είκούι '  χαΐ  τον  ποταμού  πέραν  ας  ίναγχος  εφν-  ΐ5 
τενβαμεν,  ετεραι  τούανται '  είβΐ  δ\  γενναΐαι  ΰφόδρα 
καΐ  τονς  βότρνς  φερονΰι  μεγάλονς,  όταν  οι  παριόν- 
237ΗΤ65  έπαφώύιν  αντονς.  ϊνα  δε  μη  πράγματα  εχητε 
κα•9"'  εκαβτον  ερωτώντες,  ερώ  και  τάλλα  α  έύτιν  ημΐν ' 
αίγες  οκτώ  &ηλειαι,  βονς  κολοβή,  μοΰχάριον  εξ  20 
αντης  πάνυ  καλόν ,  δρέπανα  τετταρα ,  δίκελλαι  τετ- 
ταρες ,  λόγχαι  τρεις,  μάχαιραν  ημών  εκάτερος  κέκτη- 
ται προς  τα  ^ηρία.  τα  δε  κεραμέα  ύκενη  τι  αν  λε~ 
;/06  τις;  και  γνναΐκες  ημΐν  είοι  και  τούτων  τέκνα, 
οίκονμεν  δε  έν  δνβι  ΰκηναΐς  καλαις'  καΐ  τρίτην  εχο-  25 
μεν ,  ον  κείται  το  βιτάριον  και  τα  δέρματα.  Νη  /ίία, 
ειπεν  ο  ρήτωρ,  οπον  καΐ  το  άργύριον  Ιβως  κατορύτ- 
τετε.  Ονκονν ,  ^φην,  άνάοκαφον  ελ^ών,  ω  μώρε. 
τις  δε  κατορύττει  άργύριον ;  ού  γάρ  δη  φύεται  γε. 
έντανϋ-α  πάντες  εγελων ,  εκείνον ,  εμοί  δοκειν,  κατά-  3ο 
γελάβαντες.  ταντα  εΰτιν  ημιν'  ει  ονν  χαΐ  πάντα 
θέλετε,  ημείς  εκόντες  νμΐν  χαριξόμεΟ-α,  χαι  ονδεν 


120  ϋΙΟΝΙδ   ΥΕΝΑΤΟΕ 

νμάζ  άφαίρείΰΟ•αί  δεΙ  προς  βίαν  ωΰηερ  αλλότριων  η 
πονηρών '  ετιεί  τοι  καΐ  πολίται  της  τΐόλεωξ  έομεν ,  ώ^ 
εγώ  τον  -(ιατρός  ηκονον.     καί  ποτέ   εκείνος  δενρο2^ί,  κ 
άφικόμενος,  επιτυχών  άργυρίω  διδομενω,  καΐ  αυτός 

5  ελαβεν  εν  τοις  πολίταις.  ουκοϋν  καΐ  τρεφομεν  υμε- 
τέρους πολίτας  τους  παΐδας.  καν  ποτέ  δεηΟ&ε,  βοη- 
ϋ-ηΰουΰιν  υμΐ,ν  προς  λτ^ΰτας  η  προς  πολεμίους,  νΰν 
μεν  ονν  ειρήνη  έϋτίν '  εάν  δε  ποτέ  Ουμβη  καιρός 
τοιούτος,     ευ^εΰ&ε  τους  πολλούς    φανηναι  ομοίους      ''1 

10  ημΐν.    μη   γαρ  δη  τοϋτόν  γε  τον    ρήτορα    νομίξετεκ^ηι 
μαχεΐ6&αι  τότε  περί  ιψών,  ει  μη  γε  λοιδορούμενον 
ώΰπερ  τας  γυναίκας,   των  μεντοι  κρεών  και  των  δερ- 
μάτων^ όταν  γε  τί  ποτέ  ελωμεν  ^ηρίον ,  μοΐραν  δώ- 
ύομεν '  μόνον  πέμπετε  τον  ληψίμενον.   εάν  δε  κελευ- 

15  ύητε  κα^ελεΐν  τάς  ΰκηνάς,  εί'  τι  βλάπτουΰι ,  κα^ε- 
λοϋμεν.  άλλ'  όπως  δώΰετε  ημΐν  έν&άδε  οίκίαν'  η 
πώς  υπενεγκεΐν  δυνηαόμε%•α  του  χειμώνος;  εβτιν 
νμΐν  οικήματα  πολλά  εντός  τοϋ  τείχους,  εν  οίς  ουδείς 
οικεί '  τούτων  ημΐν  ^ν  άρκεβει.     ει  δε  ουκ  ένΟ-άδεη^κ 

20  ξώμεν  ούδε  προς  ττι  βτενοχωρία  τοβούτων  ανθρώ- 
πων εν  ταυτώ  διαγόντων  και  ημείς  ενοχλοϋμεν ,  ου 
δηπου  δια  γε  τοϋτο  μετοικίζεβ&αι  ά^ιοί  έβμεν.  ο  ίί 
ετόλμηΰεν  ειπείν  περί  τών  ναυαγίων,  πράγμα  όντως 
άνόΰιον  καΐ  πονηρόν '  τοϋτο  γάρ  μικροΰ  έ^ελαϋ•όμην 

25  ειπείν  ο  πάντων  πρώτον  έδει  με  είρηκέναι'  τίς  αν 
πιΰτενΰειέ  ποτέ  υμών;  προς  γάρ  τη  άΰεβεία  και  αδύ- 
νατον εβτιν  εκεΐϋ•εν  και  ότιοϋν  λαβείν,  οπον  και  τών 
^ύλων  ούδεν  πλέον  εΰτιν  ίδεΐν  η  την  τέφραν '  ούτω 
πάνυ  μικρά  εκπίπτει ,  καΐ  εβτιν  εκείνη  μόνη  η  ακτή 

30  άπαΰών  άπρόΰιτος.  και  τους  ταλάρονς,  ους  άπαξ,  ενρον 
ποτέ  εκβεβραβμενους ,  και  τούτους '  άνεπηξα  εις  την 
δρϋν  την  ίεράν  την  πληβίον  της  θαλάττης.     μη  γαρ 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  121 

εΐη  ποτέ,  ώ  Ζεύ ,  λαβείν  μηδέ  κερδάναί  κέρδος  τοι- 
ούτον άπο  άνΟ-ρώπων  δνβτνχίας.  άλλα  ωφεληϋ^ην 
μεν  ονδεν  πώποτε,  ηλεηβα  δε  πολλάκις  ναυαγούς 
άφικομενονς,  καΐ  ττ]  ΰκηντ]  νπεδεξάμην,  καΐ  φαγεΐν 
έδωκα  καΐ  πιείν,  και  ει  τι  άλλο  εδννάμην,   επεβοη-  5 

24οη  ^ηβα  και  6ννηκολον&η6α  μέχρι  των  οίκονμένων.  άλλα 
τις  αν  εκείνων  εμοί  νυν  μαρτνρηΰειεν;  ονκονν  ονδε 
τούτο  ίπ:οιουν  μαρτυρίας  ένεκεν  η  χάριτος ,  ος  γε  ουδ 
ο&εν  ήβαν  ηπιβτάμην.  μη  γαρ  υμών  γε  μηδείς  πε- 
ριπέβοι  τοιοΰτψ  πράγματι,  ταύτα  δε  εμού  λε/οντο^  ίο 
άνίβταταί  τις  εκ  μεαων'  κάγώ  προς  εμαυτον  ενε^υ- 
μη&ην  οτι  άλλος  τις  τοιούτος  τυχόν  εμού  καταψευβό- 
μενος.    6  δε  είπεν ,  "Ανδρες,  εγώ  πάλαι  τούτον  άμ- 

ηο^ΐφιγνοών  ηπίβτουν  όμως.  επεί  δε  βαφώς  αύτον  εγνω- 
κα,  δεινόν  μοι  δοκεΐ,  μάλλον  δε  άΰεβες,  μη  ειπείν  ΐ5 
α  ΰυνεπίϋταμαι  μηδ^  άποδούναι  λόγω  χάριν,  εργφ 
τα  μεγιϋτα  ευ  παϋ-ών.  είμΙ  δε,  εψη ,  πολίτης,  ως  'ί'Οτε, 
και  οδε  ,'  δεί^ας  τον  παρακα^ημενον ,  και  ος  επανε- 
ατη '  ετΰχομεν  δε  πλέοντες  εν  τη  Σωκλεους  νηι  τρί- 
τον έτος.  καΐ  διαφϋ-αρείοης  της  νεώς  περί  τον  Κα-  20 
φηρεα  παντελώς    ολίγοι   τίνες  έΰώΟ^ημεν  άπο  πολ- 

ηΐΒ,λών.  τους  μεν  ούν  πορφυρεις  άνελαβον'  είχον  γαρ 
αυτών  τίνες  αργύρων  εν  φαοκωλίοις.  ημείς  δε 
γυμνοί  παντελώς  έκπεοόντες  δι'  ατραπού  τίνος  εβα- 
δίζομεν ,  ελπίζοντες  ευρηΰειν  ύκεπην  τινά  ποιμένων  25 
η  βουκόλων ,  κινδυνεύοντες  υπο  λιμού  τε  και  δίφους 
διαφ^αρηναι.  καΐ  μόλις  ποτέ  ηλ&ομεν  επΙ  ΰκηνάς 
τινας,  και  ϋτάντες  έβοώμεν.  προελ&ών  δε  ούτος 
είύάγει  τε  ημάς  ένδον  και  άνε'καε  πΰρ  ουκ  ά^ρόον, 
άλλα  κατ  ολίγον '  και  τον  μεν  ημών  αύτος  ένέτριβε,  30 
Ηί     τον  δε  η  γυνή  ύτέατι '  ού  γάρ  ην  αύτοίς  ελαιον '   τε- 


122  ΟΙ0ΝΙ8  ΥΕΝΑΤΟΕ 

ιρνγμ^νονς.  έπειτα  κατακλίναντες  καΐ  ττερίβαλόντες 
οΐζ  είχον  Λκρε^ηκαν  φαγεΐν  ημΐν  άρτους  πύρινους, 
αυτοί  δε  κεγχρον  έφΟ•ην  ηαΟ•ίον '  έδωκαν  δε  καΐ  οίνον 
ημίν  Λΐεΐν ,  νδωρ  αυτοί  πίνοντες,  καΐ  κρεα  ελάφεια 
5  οπτώντες  αφ&ονα,  τα  δε  εψοντες'  ττ]  δ'  υβτεραία^η^ 
βουλομενους  άπιέναι  κατέβχον  εηΐ  τρεις  ημέρας, 
^τίειτα  προύπεμψαν  εις  το  πεδίον ,  καΐ  άπιοΰϋι  κρέας 
έδωκαν  καΐ  δέρμα  εκατερω  πάνυ  καλόν,  εμε  δε  ορών 
ίκ  της  κακοπα%•είας  ετι  πονηρως  έχοντα  ένεδυΰε  χι- 

ιοταίι/ίον,  της  ^υγατρος  άφελόμενος'  εκείνη  δε  άλλο 
τι  ράκος  περιεξώβατο.  τοϋτο,  επειδή  εν  τη  κώμη 
έγενόμην ,  άπεδωκα.  ούτως  ημείς  γε  νπο  τούτου 
μάλιΰτα  εβώΟ^ημεν  μετά  τους  0•εούς.  ταΰτα  δε  εκεί- 
νου λέγοντος   6  μεν  δήμος  ηκουεν  ηδέως  καΐ  έπη- 

15  νουν  με,  εγώ  δε  άναμνηοϋ-είς ,  Χαίρε,  εφην,  Σωτά- 
δη '  κα\  προύελϋ-ών  έφίλουν  αυτόν  καϊ  τον  ετερον.αι  μ 
ό  ^£  δήμος  εγελα  ΰφόδρα ,  οτι  έφίλουν  αυτούς,    τότε 
ξγνων  οτι  έν  ταΐς  πόλεΰιν  ου  φιλοϋοιν  αλλήλους. 
παρελ9•ών  δε  εκείνος  6  επιεικής  6  την  άρχην  υπίρ 

20  έμοϋ  λέγων,  Έμοί,  ^φη,  ώ  άνδρες,  δοκει  καλέβαι 
τούτον  εις  το  πρυτανείον  έπι  ^ένια.  ου  γάρ ,  ει  μεν 
έν  πολεμώ  τινά  εΰωαε  τών  πολιτών  υπεραβπίβας, 
πολλών  αν  καϊ  μεγάλων  δωρεών  έτυχε '  νυνί  δε  δυο 
ΰώβας  πολίτας ,  τυχόν  δε  καϊ  άλλους ,  οϊ  ου  πάρειΰιν, 

25  ουκ  έύτιν  ά^ιος  ουδεμιάς  τιμής ;  άντΙ  δε  του  χιτώνος, 
ον  §δωκε  τω  πολίτη  κινδυνεύοντι ,  την  θυγατέρα 
άποδύβας,  έπιδούναι  αύτώ  την  πόλιν  χιτώνα  καϊ 
ιμάτιον,  ίνα  και  τοις  άλλοις  προτροπή  γένηται  δι- 
καίοις  είναι  και  έπαρκεΐν  άλληλοις,  φηφίΰαΰ&αι  δε2\ζη 

30  αύτοΐς  καρπούδϋ'αι  το  χωρίον  καϊ  αυτούς  καϊ  τα  τέ- 
κνα, καϊ  μηδένα  αύτοΐς  ένοχλεΐν,  δούναι  δε  αυτώ 
καϊ  εκατόν  δραχμάς  εις  καταβκευήν '  το  δε  άργύριον 


οκΑτιο  ΥΠ.  123 

τοΰτο  νπ^ρ  της  πόλεωζ  έγω  ίταρ'  έμαντον  δίδωμι. 
επΙ  τούτω  δε  επΐ]νεϋ•η<,  χαΐ  ταλλα  έγενετο  ως  είπε. 
και  εχομίΰΟ-η  παραχρήμα  εις  το  ^έατρον  τα  ιμάτια 
χαΐ  το  άργνριον.  εγώ  δε  ουκ  εβονλόμην  λαβείν, 
αλλ  είπον  οτι  ον  δνναϋαι  δειπνειν  εν  τω  δερματι^  5 
Ονκονν,  εΐπον,  το  τημερον  άδειπνος  μενώ.  όμως  δε 
ενέδνΰάν  με  τον  χιτώνα  καΐ  περιεβαλον  το  ίμάτιον. 
εγώ  δε  άνωθεν  βαλεΐν  εβονλόμην  το  δέρμα,  οι  δε  ουκ 
εΐων.  το  δε  άργνριον  ονκ  εδεξάμην  ονδένα  τρόπον, 
αλλ  άπωμοΰάμην  μη  ληψεΰ&αι.  εΐ  δε  ζητείτε  τίς  ίο 
λάβτ],  Τω  ρήτορι,  εφην,  δότε,  όπως  κατορν^η  αντό' 
έπίβταται  γαρ  δηλον  οτι.  απ*  εκείνον  δε  ημάς  ονδείς 
ηνώχληΰε.  ΰχεδον  ονν  είρηκότος  αντον  ταντα  προς 
ταΐς  ΰκηναΐς  ημεν.  κάγώ  γελάβας  εΐπον,  Άλλ'  εν  τι 
απεκρνψω  τονς  πολίτας,  το  κάλλιβτον  των  κτημάτων.  ΐ5 
Τί  τούτο;  είπε.  Τον  χηπον,  εφην,  τούτον,  πάνν 
καλόν  και  λάχανα  πολλά  καΐ  δένδρα  έχοντα.  Ονκ  ην, 
^φη,  τότε,  άλλ'  νΰτερον  εποιηβαμεν.     είΰελ&όντες 

ιΐ2Μουν  ενωχονμεϋ^α  το  λοιπόν  της  ημέρας,  ημείς  μενκα- 
τακλινεντες   επΙ  φύλλων  τε  και  δερμάτων  επι  6τι-  20 

ϋίΤίβάδος  νψηλης,  η  δε  γννη  πλησίον  παρά  τον  άνδρα 
καθήμενη,  ^νγάτηρ  δε  ωραία  γάμον  διηκονεΐτο,  και 
ενέχει  πιεΐν  μέλ.ανα  οίνον  ηδνν.  οι  δε  παίδες  τα  κρεα 
παρεβκεναζον ,  και  αντοί  άμα  εδείπνονν  παρατι&εν- 
τες,  ωβτε  εμε  ενδαιμονίζειν  τονς  άν&ρώπονς  εκείνους  25 
καΐ  οίεβ&αι  μακαρίως  ζην  πάντων  μάλιβτα  ων  ηπι- 
ϋταμην.  [καίτοι  πλονοίων  οικίας  τε  και  τράπεζας 
ηπιβτάμην ,)  ου  μόνον  ιδιωτών ,  αλλά  καΐ  βατραπών 
και  βαβιλέων,  οΐ'  μάλιβτα  έδόκονν  μοι  τότε  ά%•?.ιοι, 
και  πρότερον  δοκονντες,  ετι  μάλ?.ον,  ορώντι  την  έκεΐ  3ο 
πενίαν  τ  ε  και  ελενϋ-ερίαν ,  καϊ  οτι  ουδϊν  άπελείποντο 
ουδέ  της  περίτο  φαγεΐν  τε  και  πιεΙν  ηδονής,  άλλα  χαΐ 


124  ϋΙΟΝΙδ   ΥΕΝΑΤΟΕ 

τούτοις  ετίλεονεκτονν  βχεδόν  τι.  ηδη  ά'  ικανώς  ημών 
εχόντων  ήλΟ'ε  κάκεΐνοξ  6  έτερος,  βννηκολού&ει  δε 
αντώ  νιος,  μειράκιον  ουκ  άγεννες^  λαγών  φέρων, 
ειβελϋ'ών  δε  ούτος  ηρν&ρίαβεν   εν  οΰω  δε  6  πατήρ 

5  αντον  ηβΛαζετο  ημάς ,  αυτός  εφίληΟε  την  κόρην  καν 
τον  λαγών  εκείνη  εδωκεν.  η  μεν  ούν  τίαΐς  έτίανΰατο 
διακονουμενη  καϊ  πάρα  την  μητέρα  έκα&εζετο ,  το 
δε  μειράκιον  άντ  εκείνης  διηκονεΐτο.  κάγώ  τον  ^ε- 
νόν ηρώτηΰα,   Αυτή,   εφην,   έΰτίν,   ης  τόν  χιτώνα 

10  ατΐοδΰΰας  τώ  ναυαγώ  εδωκας ;  καϊ  ος  γελάΰας ,  Ουκ,  ' 
έψη,  αλλ  εκείνη,  είπε,  πάλαι  προς  άνδρα  έδό&η,- 
καϊ  τέκνα  έχει  μεγάλα  ηδη ,  προς  άνδρα  πλοΰϋιον  εις 
κώμην.  Ουκοϋν,  έφην,  έπαρκοΰβιν  υμΐν  ό,τι  αν 
δέη6Θ•ε•,  Ουδέν,  είπεν  η  γυνή,  δεόμε%•α  ημείς,    εκεί- 

15  νοι   δε   λαμβάνουβι   καϊ  όπηνίκ'  αν  τι  ϋ'ηρα&η  καΐ245Κ 
όπώραν  και  λάχανα"    ου  γαρ  έΰτι  κήπος  παρ'  αύτοΐς. 
πέρυΰι  πύρους  έλάβομεν,  ϋπέρμα  φιλόν,  και  άπε- 
δώκαμεν  αύτοΐς  εύΟ^ύς  της  ^ερείας.     Τί  ούν;   έφην, 
καϊ  ταύτην  διανοεΐΰ&ε  διδόναι  πλουοίω,  ίνα  υμΐν 

20  καϊ  αύτη  πύρους  δανείύη ;  ένταΰ&α  μέντοι  'άμφω 
ηρυ&ριαΰάτην ,  η  κόρη  και  το  μειράκιον.  6  δε  πατήρ 
αύτης  έφη ,  Πένητα  άνδρα  ληψεται ,  όμοιον  ημΐν  κυ- 
νηγέτην'  και  μειδιάβας  έβλεψεν  εις  τόν  νεανίβκον. 
κάγώ,  Τί  ούν  ούκ  ηδη  δίδοτε;  η  δει  πο&εν  αυτόν  £κιΐ3Μ 

25  κώμης  άφικέ6%•αι•,  ζίοκώ  μέν,  είπεν,  ού  μακράν  έβτιν' 
αλλ'  ένδον  ένΟ'άδε.  καϊ  ποιηαομέν  γε  τους  γάμους 
ημέραν  άγα9•ην  έπιλε^άμενοι.  κάγώ.  Πώς,  έφην, 
κρίνετε  την  άγα&ην  ημέραν;  καΐ  ός,"θταν  μη  μικρόν 
η  τό  βελήνιον'  δει  δε  και  τόν  αέρα  είναι  καΰ'αρόν, 

^3ο  αί%•ρίαν  λαμπράν.  κάγώ,  Τί  δέ;  τω  όντι  κυνηγέτης 
άγα%-ός  έΰτιν;  έφην.  "Εγωγε,  είπεν  6  νεανίΰκος ,  καϊ 
έλαφον  καταπονώ  καϊ  ΰϋν  υφίΰταμαι.    όψ£ΐ  δε  αύ- 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  125 

ριον ,  αν  Ο'ελτ^ζ ,   ώ  ^ενε.    ααΐ  τον  λαγών  τούτον  ύύι 
ΐ46κεφην,  έλαβες -^  Έγοά,  εφη  γελάοας^  τω  λιναρίω  της 
ννκτόζ'  ην  γαρ  αίΟ-ρία  πάνν  καλή  και  η  βεληνη  τη- 
λίχαντη  το  μέγεθος  ηλίκη  ονδεπώποτε  εγένετο.     εν- 
τανϋ^α  μέντοι  έγέλαΰαν  αμφότεροι, ,   ον  μόνον  ο  της  ό 
κόρης  πατήρ ,  άλλα  καΐ  6  εκείνον.    6  δε  7]6χνν9'η  και 
έΰίώπηβε.    λέγει  ούν  6  της  κόρης  πατήρ  ^  Έγω  μεν, 
Μφη,  ώ  παΐ,  ούδεν  νπερβάλΡ^ομαι.    ο  δε  πατήρ  6ον 
περιμένει,   εβτ   αν  Ιερεΐον  πρίηται  πορευθείς,     δεΐ 
γαρ  Ο-νβαι  τοί§  ϋ-εοΐς.    είπεν  ονν  6  νεώτερος  αδελ-  ίο 
φος  της  κόρης,  Άλλ'  ίερεΐόν  γε  πάλαι  οντος  παρε- 
ΰκενακε,  και  εβτιν  ένδον  τρεφόμενον  όπιβϋ-εν  της 
Οκηνης    γενναΐον.     ηρώτων    ονν   αντόν,    Άληϋ-ώς; 
6  δε  εφη.      Και  πό6•εν  ΰοι;   εφαοαν.     "Οτε  την  νν 
έλάβομεν  την  τά  τέκνα  εχονβαν,  τά  μεν  άλλα  διέδρα'  ΐ5 
και  ην,  εφη,  ταχύτερα  τον  λαγώ'    ενός  δε  εγώ  λί&φ 
ετνχον  καΐ  άλόντι  το  δέρμα  έπέβαλον'  τούτο  ηλλα- 
%άμην  εν  τη  κώμη,  καΐ  ελαβον  άντ'  αντον  χοΐρον,  και 
εΰ-ρεψα  ποιηοας  όπιβ^εν  ύνφεόν.    Ταύτα,  είπεν,  αρα 
η  μητηρ  Οον  εγέλα,  οπότε  ϋ'ανμάξοιμι  άκονων  γρν-  οο 
λιξονΰης  της  βνός,  καΐ  τάς  κριϋ-άς  όντως  άνήλιβκες. 
αί  γαρ  ενβοΐδες,  είπεν,  ονχ  ικαναι  ηβανπιάναι,  ^ί 
κικμή  γε  βαλάνονς  η&ελον  έαϋ-ίειν.   '^Λλ'  ει  βούλεΰ&ε 
ίδεΐν  αντην,  αξω  πορεν&είς.   οι  δε  έκέλενον.   άπν^βαν 
ούν  εκείνος  τε  καΐ  οί  παίδες  αντό&εν  δρόμω  χαίροντες.  25 
εν  δε  τούτω  η  παρϋ^ένος  άναΰτάΰα  εξ  ετέρας  ΰκηνης 
έκόμιβεν  ονα  τετμημένα  καΐ  μέΰπιλα  και  μήλα  χειμε- 
ΐΗΜρινά  και  της  γενναίας  ϋταφνλης  βότρνς  βφριγώντας, 
ζακκαι  ε&ηκεν  έπΙ  την  τράπεζαν ,   καταψήοαϋα  φύλλοις 
άπο  των  κρεών,  νποβαλούΰα  καΟ^αράν  πτερίδα.   ηκον  3υ 
όΐ£  και  οί  παίδες  την  νν  άγοντες  μετά  γέλωτος  και 
παιδιάς.  βννηκολον&ει  δε  η  μητηρ  τού  νεανίβκον  καϊ 


126  ϋΙΟΝΙδ  ΥΕΝΑΤΟΚ 

αδελφοί  δυο  ηαιδάρια'  εφερον  δε  άρτους  τε  καΟ'αρονς 
καΐ  ωά  εφϋ-ά  εν  ^νλίνοις  πίνα^,ι  καΐ  ερεβίν&ονξ  φρυ- 
χτονς.  άύπαβαμενη  δε  τον  άδελφον  η  γυνή καΐ  την[0•υ- 
γατέρα  καΐ  την]  άδελφιδην  εκαΟ^εζετο  ηαρκ  τον  άνδρα 
5  αύτης,  καΐ  είπεν,  'ΐδοΰ  το  [ερεΐον,  ο  οΰτοξ  πάλαι  ετρε- 
φεν  εΙς  τους  γάμους,  καΐ  τάλλα  τα  παρ'  ημών  ετοψά 
έβτί ,  και  άλφιτα  καΐ  άλευρα  ηεηοίηται '  μόνον  ί'βως 
οίναρίου  προβδεηΰόμε^α'  καΐ  τοϋτο  ου  χαλεηον  εκ 
της  κώμης  λαβείν,    ηαρειβτηκεί  δε  αυτή  πληβίον  6 

10  υίος  προς  τον  κηδεβτην  αποβλέπων,  και  ος  μειδιά- 
βας  είπεν,  Ούτος,  ^ψν^  έΰτίν  6  επέχων '  ί'βως  γαρ 
ετι  βοΰλεται  πιάναι  την  ΰν.  και  το  μειράκιον ,  Αυτή 
μεν,  είπεν,υπο  του  λίπους  διαρραγήβεται.  κάγώβου- 
λόμενος  αύτω  βοηϋ-ηϋαι,  "Ορα,  εφην,  μη  εως  πιαίνε- 

15  ται  η  υς  ούτος  ύμΐν  λεπτός  γενηται.  η  δε  μητηρ, 
Άλη&ώς,  εΙπεν,  οί,ένος  λέγει,  επεί  καΐ  νυν  λεπτό- 
τερος αυτού  γέγονε '  καΐ  πρώην  γιβ&όμην  της  νυκτός 
αυτόν  έγρηγορότα  και  προελ^όντα  ε^ω  της  βκηνης. 
Οι  κύνες,  εφη,  ύλάκτουν ,  και  εί,ηλΟ•ον  οφόμενος.  Ου 

20  βύγε,  εϊπεν ,  άλλα  περιεπάτεις  άλύων.  μη  ούν  πλείωα^κ 
χρόνον  έώμεν  άνιάβϋ-αι  αυτόν,   και  περιβαλούβα  εφί- 
ληύε  την  μητέρα  της  κόρης,  η  δε  προς  τον  άνδρα  τον 
έαυτης,   Ποιώμεν,   είπεν,   ως  0•έλου<3ι.     καΐ  Μο^ε 
ταύτα ,  και  είπον ,  Εις  τρίτην  ποιώμεν  τους  γάμους. 

25  παρεκάλουν  δε  κάμ\  προΰμεΐναι  την  ημέραν.  κάγω 
προβέμεινα  ουκ  άηδώς,  ένΟ•υμούμενος  άμα  τών  πλου- 
βίων  οποΐά  εΰτι  τά  τε  άλλα  και  τα  περί  τους  γάμους, 
προμνηβτριών  τε  πέρι  και  ε^ετάβεων  ούΰιών  τε  καΐ 
γένους,   προικών  τε  και  εδνων  και  υποβχέβεων  καϊ 

30  απατών,  ομολογιών  τε  καΐ  ουγγραφών,  και  τελευ- 
ταΓον  πολλάκις  εν  αύτοΐς  τοΓ^  γάμοις  λοιδοριών  καΐ 
άπεχ&ειών.  άπαντα  δε  τούτον  τον  λόγον  διηλ&ον  ούκιιι,Μ 


ΟΚΑΤΙΟ  VII.  127 

άλλως  ονά'  ως  τάχ'  αν  δό^αίμί  τιβιν,  αδολεΰχεΐν 
βονλόμενος,  άλλ'  ονπερ  «ξ  αρχής  νηε^εμην  βίου  καΐ 
της  των  χενήτων  διαγωγής  παράδειγμα  εκτι&είς,    ο 
αντος  ηΛίβτάμην,  τω  βονλομενω  ϋ•εάΰαΰ&αι  λόγων 
%ε  και  έργων  και  κοινωνιών  των  ηρος  αλλήλους,  ει  τι  5 
των  ηλουΰίων  έλαττοννται  δια  την  πενίαν  προς  τοζήν 
25θκεν6χημ6νως  καΐ  κατά  φνβιν  η  τω  παντί  τίλέον  εχονοι. 
και  δήτα  και  το  τοϋ  Ενριπίδου  βκοπών ,   ει  κατ 
άλή&ειαν  άτίόρως  αντοΐς  έχει  τα  προς  τους  ί,ενονς,  ως 
μήτε  νποδεξαΰ&αί  ποτέ   δνναΰ&αι  μήτε   έπαρκέοαι  ίο 
δεομενω  τινί,  ονδαμή  τοιούτον  ενρίΰκω  το  της  ξενίας, 
άλλα  καΐ  πνρ  ενανοντας  προϋ-νμότερον  των  πλουΰίων 
καΐ  οδών  άπροφαβίΟτονς  ηγεμόνας '  £'λ£6  το£  τά  τοι- 
αύτα και  αίβχννοιντο  αν'  πολλάκις  δε  και  μεταδίδον- 
τας ων  εχονβιν  ετοιμότερον '   ου  γάρ  δ  ή  ναυαγώ  τις  ΐ5 
δώΰει  εκείνων  ούτε  το  τής  γυναικός  άλουργες  ή  το 
τής  Ο-νγατρός  ούτε  πολύ  ήττον  τούτου  φόρημα ,  τών 
χλαινών  τίνα  η  χιτώνων ,  μύρια  έχοντες,  άλλ^  ούδϊ 
τών  οίκετών  ούδενος  ιμάτιον.     δηλοΐ  δε  καΐ  τούτο 
"Ομηρος '  τον  μεν  γάρ  Ευμαιον  πεποίηκε  δούλον  καΐ  20 
πένητα  όμως  τον  'Οδυύβεα  καλώς  ύποδεχόμενον  και 
τροφή  και  κοίτη '    τους  δε  μνηΰτήρας  υπό  πλούτου 
και  ύβρεως  ου  πάνυ  ραδίως  αύτώ  μεταδίδοντας  ούδε 
τών  άλλοτρίων ,    ώ^  που  καΐ  αυτός  πεποίηται  λέγων 
προς  τον  Άντίνουν ,  όνειδίξων  την  άνελευ&ερίαν,       25 

ου  βύγ'  αν  ί|  οΐ'κου  βώ  επιοτάτη  ούδ'  άλα  δοίης, 
ος  νύν  άλλοτρίοίβι  παρήμενος  οντι  μοι  ετλης 
αίτου  άπάρ^αΰ&αι ,  πολλών  κατά  οίκον  εόντων. 

ΖόΐκκαΙ  τούτους  μεν  ^βτω  διά  την  άλλην  πονηρίαν  είναι  30 

τοιούτους"   άλλ'  ούδε  την  Πηνελόπην,   καίτοι  χρη- 
ιΐ6Μ<Ττι^ν  ούΰαν   καΐ  Οφόδρα  ήδέως  διαλεγομένην  προς 


128  ΒΙ0ΝΙ8   ΥΕΝΑΤΟΕ 

αντον  χαΐ  περί  τον  ανδρός  πεπνύμενην,  ονδε  ταντην 
φηΰΐν  ίμάτίον  αντώ  δούναι  γυμνώ  τιαρακα&ημενω, 
αλλ  η  μόνον  ειίαγγέλλεύϋ'αί ,  αν  αρα  φαντ}  άλη- 
^ενων  περί  τον  'Οδνββεως ,  Ότι,  εκείνον  τον  μηνός 
5  η^οι,  καΐ  νϋτερον,  επειδή  το  τό^ον  '^τεο,  των  μνη- 
βτηρων,  ον  δνναμενων  επιτεΐναι,  χαλεπαινόντων 
έκείνω ,  οτι  η^ίον  προς  αντονς  αμιλλάΰϋ^αί  περί  αρε- 
τής, α^ιοί  δο&ήναι,  αντώ '  ον  γαρ  δή  περί  τον  γάμον 
γε  είναι  κάκείνω  τον  λόγον ,  άλλ'  εάν  τνχϊ]  επιτείνας 
ΙΟ  και  διαβαλών  δια  των  πελεκεων,  επαγγέλλεται  αντώ 
δώΰειν  χιτώνα  και  ιμάτιον  και  νποδήματα '  ώς  δέον 
αντον  το  Ενρντον  τό^ον  εντειναι  και  τοοοντοις 
νεανίβκοις  έχΟ•ρΌν  γενέα&αι,  τνχον  δε  και  άπολε- 
ο&αι  παραχρήμα  νπ^  αντών,  ει  μέλλει  τνγχάνειν 
ΐδ  έ^ωμίδος  και  υποδημάτων  ^  η  τον  'Οδνββέα,  εί'κοΰιν 
ετών  ονδαμον  πεφηνότα,  ηκοντα  άποδεΐξαι,  καϊ  | 
ταντα  εν  ημέραις  ρηταΐς'  ει  δε  μη,  εν  τοις  αντοις  Ι 
άπιέναι  ράκεΰι  παρά  τής  βώφρονος  και  άγαϋ•ής  Ίκα- 
ρίον  %νγατρ6ς  βαβιλίδος.  ΰχεδον  δε  και  6  Τηλέμα- 
χο χος  τοιαύτα  έτερα  προς  τον  ύνβώτην  λέγει  περί  αυ- 
τού, κελενων  αντον  εις  την  πόλιν  πέμπειν  την  ταχί- 
ύτην  πτωχενΰοντα  εκεί,  και  μη  πλείονς  ημέρας  τρέ- 202 β. 
φειν  εν  τω  ΰτα&μώ'  καϊ  γαρ  ει  βννέκειτο  αντοΐί, 
ταύτα,  άλλ'  ο  γ  ε  βνβώτης  ον  ϋ•ανμάζει  το  πράγμα  και 
25  την  άπανΟ-ρωπίαν,  ώς  εΟ•ονς  δή  οντος  όντως  ακριβώς 
και  άνελεν&έρως  πράττειν  τα  περί  τονς  ί,ένονς  τονς 
πένητας,  μόνονς  δε  τονς  πλονΰίονς  νποδέχεοϋ•αι  φι- 
λοφρόνως  ^ενίοις  και  δώροις,  παρ'  ων  δήλον  οτι  καϊ 
αντοί  προβεδόκων  τών  ίβων  αν  τνχεΐν,  οποία  ΰχεδον 
30  καϊ  τά  τών  νύν  έΰτι  φιλαν&ρωπίας  τ  ε  πέρι  και  προαι- 
ρέβεως.  αι  γάρ  δή  δοκούβαι  φιλοφρονήσεις  καϊ  χά~ 
ριτβς,    εάν   βκοπή   τις   6ρ%^ώς,    ονδεν    διαφέρονΰιν 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  129 

εράνων  χαΐ  δανείων ,  έπΙ  τόκω  ύνχνω  καΐ  ταντα  ώζ 
το  ηολν  γιγνόμενα,  ει  μη  νη  ^ι  νπερβάλλευ  τα  νυν 
τα  πρότερον,  ωβπερ  εν  τ?]  άλλΐΐ  βνμπάβτ]  κακία,  εχω 
ιτ^γε  μην  εί:(εΐν  καΐ  τΐερί  των  Φαιάκων  καϊ  της  εκείνων 
■οβηφιλανϋ'ρωπίας ,  εί'  τω  δοκονΰίν  οντοί  ουκ  αγεννώς  5 
ουί '  άνά^ίως  του  πλούτου  προΰενεχ&ηναι  αντω  τω  Ό- 
δνΰβεΐ,  με^'  οϊας  μάλίβτα  διανοίας  καϊ  ίί-'  ας  αιτίας 
προντράπηβαν  άφϋ^όνως  καϊ  μεγαλοπρεπώς  χαρίζε- 
ύ&αί.  άλλα  γαρ  πολν  πλείω  των  ικανών  καϊ  τα  ννν 
νπίρ  τούτων  είρημένα.  δηλόν  γε  μην  ως  6  πλούτος  ίο 
οϋτε  προς  γένους  ούτε  άλλως  μέγα  τι  ΰυμβάλλεται 
τοις  κεκτημενοις ,  άλλα  τουναντίον  γλίΰχρους  καϊ  φει- 
δωλούς ώς  το  πολύ  μάλλον  της  πενίας  άποτελεΐν  πέ- 
φυκεν.  ούδε  γάρ,  εί'  τις  αύ  τών  πλσνβίων,  εις  που 
ν  τάχα  εν  μυρίοις,  δαψιλης  και  μεγαλόφρων  τον  τρόπον  ΐ"' 
ενρε&είη,  τούτο  ίκανώς  δείκνυύι  το  μη  ούχΙ  τους 
πολλούς  χείρους  περί  ταύτα  γίγνεο&αι  τών  άπορωτε- 
ρων.  άνδρΐ  δε  πενητι  μη  φαύλω  την  φύΰιν  άρκεΐ  τά 
παρόντα  και  το  βώμα  μετρίως  άβ^ενηβαντι ,  τοιούτου 
ποτέ  νοβηματος  βυμβάντος  οίάπερ  εΐω^ε  γίγνεαϋ^αι  20 
τοις  ούκ  άργοΐς  ονδε  εκάΰτοτε  έμπιμπλαμένοις ,  άνα- 
κτήοαΰ&αι ,  καϊ  ^ενοις  ε?Μούαι  δούναι  προβφιλη  ζε- 
νια  χωρίς  υποψίας,  παρ^  έκόντων  διδόμενα  άλνπως, 
ούκ  ί'ΰως  αργυρούς  κρατήρας  η  ποικίλους  πεπλνΟνς  η 
τε&ριππον,  τά' Ελένης  καϊ  Μενελάου  Τηλεμάχω  δώ-  25 
ρα.  ούδε  γαρ  τοιούτους  υποδέχοιντ  αν,  ώς  εικός,  γέ- 
νους ,  βατράπας  η  βαβιλέας ,  ει  μη  γε  ^άνυ  αώφρονας 
και  άγαΟ^ούς,  οις  ουδέν  ενδεές  μετά  φιλίας  γιγνόμ ε- 
νόν, ακολάΰτονς  δ'ε  καϊ  τυραννικούς  οίίτ'  αν  ο'ίμαι  δύ- 
"Λ^ναιντο  %εραπεύειν  ίκανώς  γένους  ούτ  άν  ΐβως  προβ-  30 
δέοιντο  τοιαύτης  ξενίας.  .  ούδ^  γάρ  τω  Μενελάω  δη- 
πουΟ-εν  απέβη  προς  το  λώον,  οτι  έδύνατο  δέζααϋ^αι 

ΌΙΟ.  Ι.  9 


1-30  ϋΙΟΝίδ  νΕΝΑΤΟΚ 

τον  πλουβίώτατον  έκ  της  ^Αβίαξ  ^ένον ,  αλλοξ  8ε  ου- 
δείς ικανός  ην  εν  τη  Σπάρτη  τον  Πριάμου  τού  βαϋι- 
λέως  νίον  νποδε^ααΟ^αι.  τοιγάρτοι  ερημώΰας  αύτον 
την  οίκίαν  και  προς  τοις  χρημαΰι  την  γυναίκα  προ6- 
δ  λαβών,  την  δε  θυγατέρα  ορφανην  της  μητρός  εάβας, 
ωχετο  αποπλέων,  και  μετά  ταϋτα  ο  Μενέλαος  χρόνον 
μεν  πολύν  έφ^είρετο  πανταχόβε  της  Ελλάδος,  οδυρό- 
μενος  τάς  αυτοϋ  βυμφοράς,  δεόμενος  εκάοτου  των 
βαύιλεων  επαμϋναι.   ηναγκάΰϋ'η  δε  ίκετεϋβαι  καΐ  τόΐΊΐδΜ 

10  άδελφόν,  όπως  επιδω  την  0•υγατέρα  ΰφαγηβομενην 
εν  Αυλίδι.  δέκα  δε  ετη  κα&ηΰτο  πολέμων  εν  Τροία, 
πάλιν  εκεί  κολακεύων  τους  ηγεμόνας  του  βτρατού 
καΐ  αυτός  και  ο  αδελφός"  εΐ  δ\  μη,  ώργίξοντο  και 
ηπείλουν  έκάβτοτε  άποπλεΰβεΰ^αι'  και  πολλούς  πό- 

15  νους  και  κινδύνους  αμήχανους  υπομένων ,  ϋβτερον 
δ^  ηλάτο  και  ούχ  οίος  τ  ην  δίχα  μυρίων  κακών  οί'καδ' 
άφικέϋ&αι.  άρ'  ούν  ΰφόδρα  ά^ιον  άγαΰϋ-αι  του  πλού- 
του κατά  τον  ποιητην  κα\  τω  όντι  ξηλωτον  υπολα- 
βεΐν ;  ος  φηΰιν  αυτοϋ  μέγιβτον  είναι  αγαθόν  το  δού- 

20  ναι  ^ένοις,  καΐ  εάν  ποτέ  τίνες  έ'λϋ-ωύι  τρυφώντες  έπΙ 
την  οίκίαν,  μη  αδύνατον  γενέΰΌ-αι  παραβχείν  κατά- 
λυύιν  και  προΟ-εΐναι  ξένια,  οις  αν  εκείνοι  μάλιδτα 
ηδοιντο ;  λέγομεν  δε  ταύτα  μεμνημένοι  των  ποιητών, 
ουκ  άλλως  άντιπαρεξάγοντες  εκείνοις  ούδε  της  δόξης 

25  ξηλοτυπούντες,  ην  άπο  τών  ποιημάτων  έκτηβαντο  έπΙ 
ϋοφία'  ου  τούτων  ένεκα,  φιλοτιμούμενοι  εξελέγχειν 
αυτούς,  ά?Λά  παρ'  έκείνοις  μάλιοτα  ευρηβειν  ηγού- 
μενοι την  τών  πολλών  διάνοιαν,  ά  δη  καΐ  τοις  πολ-^ό^,α 
λοΐς  εδόκει  περί  τε  πλούτου  και  τών  άλλων,  ά  Ο^αυ- 

30  μάζουβι ,  καΐ  τί  μέγιΟτον  οΐονταί  ΰφιύι  γενέΰ&αι  άν 
άφ'  εκάβτου  τών  τοιούτων,  δηλον  γάρ  οτι  μη  συμ- 
φωνούντος αύτοίς  του   ποιήματος  μηδέ  την  αύτην 


ΟΒΑΤΙΟ  VII.  131 

γνωμην  έχοντος  ουκ  αν  ούτω   αφόδρα  ίφίλονν  ονδε 
έπτ^νονν  ώζ  βοφοΰξ  τε  καΐ  άγα^ονξ  [γενέβ^αί]  και  τα- 
λη&ή  λέγοντας,    επεί  ονν  ουκ  εΟτιν  εκαβτον  αττοβ.αμ- 
βάνοντα  ελεγχειν  τον  πλήΰ-ονς,  ονδ'  άνερωτάν  απαν- 
τάς εν  μερεί,    Τό  γαρ  ύν,  ώ  άνθρωπε,  δεδοικας  την  5 
πενίαν  οντω  χάνν ,  τον  δε  πλοντον  υπερτιμάς ,  τί  δ 
αν  6ν  ελπίζεις  κερδανεΐν  μεγιΰτον,  αν  τυχν^ς  π?.οντη- 
αας  η  νη  ^ία  έμπορος  γενόμενος  η  και  βαβιλενύας; 
άμηχανον  γαρ  δη  το  τοιούτον  και  ουδαμώς  ανυβτον. 
όντως  ονν  έπι  τους  προφητας  αντών  καΐ  ΰυνηγορους,  ίο 
τους  ποιητάς,  ίξ  ανάγκης  ΐωμεν^   ως   εκεί  φανερας 
και  μετροις  κατακεκλειμένας  ευρηΰοντες  τάς  των  πολ- 
λών δό^ας.    και  δήτα  ου  πάνν  μο^  δοκονμεν  αποτνγ- 
χάνειν.  τοντο  δε  ΰννη^ες  δήπον  και  τοις  αοφωτεροις, 
119Μ0  νϋν  ημείς  ποιονμεν'   έπεί  καΐ  αντοΐς  τούτοις  τοις  ΐδ 
2δ6ΒΐΛ£σϋ/  άντείρηκε  τών  πάνν  ψιλοΰόφων  τις,  6ν  ονδείς, 
έμοί  δοκεΐν,  φαίη  αν  ποτέ  φιλονεικονντα  τούτοις  τε 
άντειρηκέναι  και  τοι^  υπο  Σοφοκλέους  εις  τον  πλου- 
τον  είρημενοις,  εκείνοις  μεν  επ   ολίγον ,  τοϊς  δε  τον 
Σοφοκλέους  έπΙ  πλέον,   ου  μην,   ώβπερ  νϋν  ημείς,  20 
δια  μακρών,  ατε  ον  προς  το  χρήμα  κατά  πολλην  έξον- 
ϋίαν  διετιών,  ά?.λ'  εν  βίβλοις  γράφων,    γεωργικού 
μεν  δη  πέρι  καΐ  κυνηγετικού  τε  και  ποιμενικού  βίου 
τάδε  πλείω  διατριβην  Ιύως  παραβχόντα  τού  μετρίου 
λε?.έχ^ω,  προ9•νμονμένων  ημών  άμηγέπτ}  δεΐξαι  πε-  25 
νίαν  ώς  ονκ  άπορον  χρήμα  βίου  και  ξωης  πρεπονύης 
ανδράβιν  ε}.εν%έροις  αντουργεΐν  εΰ-έλουβιν ,  αλλ   επί 
κρείττω  πολν  χαΐ  ΰυμφορώτερα  έργα  χαΐ  πράξεις 
αγον  και   μο:λ?.ον  κατά  φνύιν  η  έφ'  οια  ο  πλούτος 
είωθ-ε  τους  πολλούς  προτρέπειν.    είεν  δϊ],  αέρι  τών  30 
εν  άβτει  χαΐ  κατά  πάλιν  πενήτων  βκεπτέον  αν  εΐη  τον 
βίου  καΐ  τών  έργαύιών,  πώς  αν  μάλιβτα  διάγοντες  καΐ 

9* 


132  ϋΙΟΝΙδ  ΥΕΝΑΤΟΚ 

τΐοΐ"  αττα  μεταχειρίξόμενοι  δννήβονται,  μη  κακώς  ζην 
μηδέ  φανλότερον  των  δανείξόντων  επί  τόκοις  Ονχνοΐζ, 
εν  μάλ'  επίύταμενων  τον  ημερών  τε  καΐ  μηνών  άριΟ•- 
μόν,  καΐ  των  Οννοικίαξ  τε  μεγάλας  καΐ  νανς  κεκτη-τοΐΒ. 

5  μένων  καϊ  ανδράτίοδα  πολλά'   μηποτε  οπάνια  ?}  τα  εν 
ταΐς  πόλεΰιν  έργα  τοις  τοίοντοις,  αφορμής  τε  ε^ω&εν 
Λρούδεόμενα^    όταν  οίκειν  τε  μι6&ον  δετ]  καΐ  ταλλ 
εχευν  ώνονμενονς ,   ον  μόνον  ιμάτια  καΐ  βκενη  και 
βΐτον,   άλ?.ά  καΐ  ξυΑα,   της  γε    καθ'    ημέραν  χρείας 

10  ένεκα  τον  πνρός,  καν  φρνγάνων  δέη  ποτέ  η  φύλλων 
η  άλλον  οτοΐΌνν  τών  πάνν  φανλων,  δίχα  δε  νδατος 
τάλλα  ανμπαντα  άναγκάξωνται  λαμβάνειν ,  τιμήν  κα- 
τατι^έντες,  άτε  πάντων  κατ ακλειο μένων  καΐ  μηδενός 
εν  μέΰω  φαινομένον  πλην  γε  οίμαι  τών  έπΙ  πράβει 

15  πολλών  καΐ  τιμίων,    τάχα  γαρ  φανεΐται  χαλεπον  τοι- 
οντω  βίω  διαρκεΐν  μηδέν  άλλο  κτήμα  έ'|ω  τον  οώμα- 
τος  κεκτημένονς ,  άλλως  τε  όταν  μη  το  τνχον  έργον  ΐ2ϋΜ 
μηδέ  πάν&'  ομοίως  ΰνμβονλενωμεν  αντοΐς,  οϋ-εν  εβτι 
χερδάναι '   ώΰτε  ί'6ως  άναγκαβ&ηΰόμεύ-α  έκβαλεΐν  εκ 

20  τών  πόλεων  τω  λόγω  τονς  κομψονς  πένητας,  ϊνα  παρ- 
έγ^ωμεν  τω  οντι  καθ^'  "Ομηρον  τάς  πόλεις  εν  ναιεταώ- 
ύας,  νπο  μόνων  τών  μακαρίων  οίκονμένας,  εντός  δε 
τείχονς  ονδένα  έάοομεν,  ως  εοικεν,  έλενϋ•ερον  έργά- 
την.    αλλά  τονς  τοιοντονς  απαντάς  τί  δράΰομεν,   η 

25  διασπείραντες  έν   τη  χωρά  κατοικιονμεν ,  κα&άπερ 
Ά&ηναίονς  φαβί  νέμεΰϋ^αι  κα&'  όλην  τηνΆττικην  το  258  κ 
παλαιόν,   καϊ  πάλιν  νβτερον  τνραννηΰαντος  ΙΊειβι- 
βτράτον ;  ονκονν  ονδε  εκείνοις  άβνμφορος  η  τοιαύτη 
δίαιτα  έγένετο,  ονδε  άγεννεΐς  ηνεγκε  φύβεις  πολι- 

30  τών.)  άλλα  τω  παντί  βελτίονς  καϊ  ΰωφρονεΰτέρονς 
τών  έν  άΰτει  τρεφομένων  νΰτερον  έκκληβιαβτών  και 
δικαδτών  και  γραμματέων ,  άΰτών  άμα  καϊ  βαναύ- 


ΟΚΔΤΙΟ  VII.  133 

ΰων.  οΰκονν  ο  κίνδυνος  μέγας  ονδε  χαλεπός,  εΐ  πάν- 
τες οντοί  και  πάντα  τρόπον  άγροικοί  εΰονται '   οίμαν 
δ*  όμως  αυτούς  ουκ  απορηΰειν  ουδ\  εν  άβτεί  τροφής, 
άλλα   Ιδωμεν    πόΰα  και   άττα   πράττοντες   επιεικώς 
7\μΐν  διάξονΰιν,  ίνα  μη  πολλάκις  άναγκαα&ώΰιν  αρ-  5 
γοΐ  κα&ημενοι  προς  τι  των  φαύλων  τραπήναι.  αί  μεν 
δί]  βΰμπαύαι  κατά  πόλιν  εργαΰίαι  καΐ  τεχναι  πολλαΐ 
καΐ  παντοδαπαί,  ύφόδρα  τε  λυΰιτελεις  ένιαι  τοις  %ρω- 
μένοις,  έάν  τις  το  λυβιτελες  βκοπ^  προς  άργύριον.  ~ 
ονομάΰαι  δε  αύτάς  πάβας  κατά  μέρος  ου  ράδιον  δια  ίο 
το  πλή&ος  και  την  άτοπίαν  ούχ  ήττον,    ούκοΰν  οδε 
είρηΟ^ω  περί  αυτών  εν  βραχεί  ψόγος  τε  και  έπαινος, 
οΰαι  μεν  βωματι  βλαβεραΐ  προς  υγίειαν  η  προς  ίβχυν 
την  ικανην   δι'  άργίαν  τ  ε  και  έδραιότητα  η  φυχαΐς 
άβχημοβύνην  τ  ε  καΐ  άνελευ^ερίαν  έντίκτουβιν  η  άλ-  ΐ5 
λως  αχρείοι  καΐ  προς  ούδεν  όφελος  είΰιν  εύρημεναι  δι' 
άβελτερίαν  τε  και  τρυφην  τών  πόλεων,  άς  γε  την  άρ^ 

259Β.χην  μήτε  τεχνας  μήτε  έργαβίας  τό  γε  ορϋ^όν  καλείν'  ου 
γάρ  αν  ποτέ  Ήοίοδος  ΰοφός  ων  επηνεβεν  ομοίως  πάν 
έργον,  ει  τι  τών  πονηρών  ?]  τών  αίαχρών  η^,ίου  ταύτης  20 

121  ^\της  προΰηγορίας'  οίς  μεν  ου  ν  αν  τις  προοϊ]  τούτων  τών 
βλαβών  καΐ  ητιβοϋν ,  μηδενα  άπτεβ^αι  τών  ελευθέ- 
ρων τεκαΐ  επιεικών  μηδ'  έπίΰταϋθαι  μήτε  αυτόν  μήτε 
παΐδας  τους  αυτοΰ  διδάοκειν,  ως  ούτε  κα%•'  Ήοίοδον 
ούτε  καθ'  ημάς  εργάτην  εβόμενον,  αν  τι  μεταχειρίζη-  25 
ται  τοιούτον ,  αλλά  αργίας  τε  άμα  και  αίβχροκερδείας 
άνελεύθερον  έχοντα  όνειδος,  βάναυΰον  και  άχρεΐον 
χαΐ  πονηρόν  απλώς  όνομαζόμενον.  06α  δε  αν  μήτε 
άπρεπη  τοις  μετιοΰΰι  μοχΰ^ηρίαν  τ  ε  μηδεμίαν  εμποιούν- 
τα  τη  'φυχη  μήτε  νοβώδη,  τώντε  άλλωννοΰημάτων  και  30 
δήτα  αβθενε'ιας τε  και  όκνου  και  μαλακίας  δια  πολλην 
ηΰυχίαν  έγγιγνομενης  εν  τω  ΰώματι ,  καΐ  μην  χρείαν 


134  ϋΙΟΝΙδ   ΥΕΝΑΤΟΕ 

γε  [κανην  Λαρεχοντα  τΐρος  τον  βίον,  ηάντα  τα.  τοιαύ- 
τα τίράττοντες  7ίροΌ"υμως  καΐ  φιλοτίόνως  ονχοτ'  αν 
ενδεείς  έργον  καΐ  βίου  γίγνοιντο ,  ούδ^  αν  άλη&η  την 
εηίκληϋίν  ηαρέχοίεν  τοΙς  τίλονβίοις  καλεΐν  αντονς, 
5  τ^περ  είώ%'α6ίν^  απόρους  ονομάζοντες,  τουναντίον 
μάλλον  εκείνων  όντες  πορίΰταΐ  καϊ  μηδενός  άποροϋν- 
τες,  ώς  εττος  είηεΐν^  των  αναγκαίων  και  χρη6ίμων.26θκ 
φέρε  ούν  μνηΰ&ώμεν  άφ'  εκατερου  του  γένους,  ει  καϊ 
μη  πάνυ  ακριβώς  εκαβτα  φράζοντες ,  άλλ'  ώς  τΰτιφ 

10  γε  κατιδείν,  τα  τοιαύτα  και  ων  ένεκα  ου  προβιεμεϋ-α, 
και  ποια  ϋ-αρροϋντας  έπιχείρεΐν  κελεύομεν,  μηδέν 
φροντίζοντας  των  άλλως  τα  τοιαύτα  προφερόντων, 
οίον  είώ&α6ι  λοιδορούμενοι  προφερειν  πολλάκις  ου 
μόνον  τάς  αυτών  εργαϋίας ,  αις  ονδεν  άτοπον  πρόβε- 

15  6τιν ,  αλλά  και  τών  γονέων ,  αν  τίνος  εριϋΌς  η  μή~ 
τηρ  Τ]  η  τρυγητρια  ε^ελ&οϋοά  ποτέ  η  μιΰ&ον  τιτ&εύΰΐ] 
παιδα  τών  ορφανών  η  πλουβίων  η  ο  πατήρ  διδάί,Ύΐ 
γράμματα  η  παιδαγωγηΰη '  μηδέν  ούν  τοιούτον  αίο- 
χυνομένους  ομόβε  ίέναι.    ου  γαρ  άλλως  αυτά  ερον- 

20  0ιν ,  αν  λεγωΰιν ,  η  ώς  αημεΐα  πενίας ,  πενίαν  αύτην 
λοιδορούντες  δηλον  οτι  καϊ  προφεροντες,  ώς  κακόν 
δη  τι  και  δυβτυχες,  ου  τών  έργων  ουδέν,  ωβτε 
επειδή  ου  φαμεν  χείρον  ούδε  δυβτυχέοτερον  πλούτου 
πενίαν  ονδε  πολλοίς  ΐβως  άΰυμφορώτερον,   ονδε  τόί^β^^ 

25  όνειδος  τού    ονείδους    μάλλον    τι  βαρνντέον  τούτ 
εκείνον,    εΐ  γάρ  τοι  δέοι  μη  ονομάζοντας  το  πράγμα, 
ο  -φέγουβι,  τά  κα^  ημέραν  Συμβαίνοντα  δι  αντό  βλαβ- 
φημεΐν  προφέροντας,  πολύ  πλείω  αν  εχοιεν  καϊ  τω 
οντι  αίΰχρά  διά  πλοντον  γιγνόμενα,  ονχ  ηκιϋτα  δε  το 

30  παρά  τω  Ήΰιόδω  κεκριμένον  έπονείδιύτον  προφερειν, 
το  της  αργίας,  λέγοντες,  οτι  βε,  ω  άν&ρωπε, 
ούτε  ακαπτηρα  ϋ-εοί  Ο-έΰαν  ούτ  άροτηρα. 


ΟΚΑΤΙΟ  VII.        '  135 

καΐ  οτι  αλλωξ  τας  χείρας  έχεις  χατα  τους  μνηβτηρας 
άτρίπτονς  καΐ  άπαλάς.  ουκοΰν  τόδε  μεν  οίμαι  τιαντί 
τψ  δήλον  καΐ  πολλάχίζ  λεγόμενου  ΐβωξ  οτι  βαφεΐζ 
μεν  καΐ  μυρεχί^ονς  6νν  κονρικη  γυναικών  τε  καΐ  αν- 
.ι<δρών,  ου  πολν  τι  διαφερονοαις  τα  ννν,  χαΐ  ποικιλ-  5 
τικ^  τίάοτ]  ΰχεδον  ουκ  εΰ&ητος  μόνον,  άλλα  και  τρι- 
χών και  χρωτόξ,  άγχονβτ]  καΐ  φιμν&ίω  και  πάΰι  φαρ- 
μάκοΐξ  μηχανωμέντ]  ώρας  ψευδείς  και  νό&α  είδωλα, 
ετι  δε  εν  οικιών  οροφαΐς  και  τοίχοις  και  έδάφει  τα  μεν 
χρώμααι ,  τα  δε  λ.ί^οις ,  τα  δε  χρυβώ ,  τα  δ  ελεφαντι  >ο 
7ΐοικιλ?.όντων ,  τα  δε  αυτών  τοίχων  γλνφαΐς,  το  μεν 
αριβτον  μη  παραδεχεΰ&αι  καϋ•ό?.ου  τάς  χόλεις ,  το  άε 
*  ημιν  εν  τω  παρόντι  λόγω  διορίααι  μηδενα  αν  τοιού- 
τον γίγνεα&αι  τών  ημέτερων  πενήτων '  ως  προς  τους 
πλουβίους  ημείς  άγωνιξόμε&α  ώβπερ  χορώ  τα  ννν,  ΐ5 
ουχ  υπ\ρ  ευδαιμονίας  προκείμενου  του  αγώνος"  ου 
γαρ  πενία  τοϋτό  γε  πρόκειται   το   ά%λον  ουδέ  αύ 

263Κ  πλοντω,  μόνης  δε  αρετής  έβτιν  ε^αίρετον'  άλλως  δε 
υπέρ  αγωγής  τίνος  καΐ  μετριότητος  βίου.  και  τοίνυν 
ουδ'  νποκριτας  τραγικούς  η  κωμικούς  η  διά  τίνων  20 
μίμων  ακράτου  γέλωτος  δημιουργούς  ούδε  6ρχ7}6τάς 
ούδε  χορευτάς ,  πλην  γε  τών  ιερών  χορών,  άλλ'  ούχ 
επί  γε  τοις  Νιόβης  η  Θυέβτου  πά%•εαιν  άδοντας  η 
όρχονμένους,   ούδε  κιθαρωδούς  ούδε  αύλητάς  περί 

ίζαινίκης  εν  θεάτροις  αμιλλωμενους ,  ει  καί  τίνες  τών  25 
ενδόξων  πόλεων  επί  τούτοις  ημΐν  δυΟχερώς  ίΊουίίί, 
Σμύρνα  και  Χίος,  και  δητα  βύν  ταύταις  και  τό'Άρ- 
γος,  ως  την  Ομηρου  τε  καΐ^ Αγαμέμνονος  δό%αν  ουκ 
έώντων  αύί,εοΟ^αι  το  γοΰν  εφ'  ημΐν'  τυχόν  δε  και 
Α^ναΐοι  χαλεπανοΰβιν,  άτιμάζεβ&αι  νομίζοντες  τους  30 
βφετερους  ποιητάς  τραγικούς  χαΐ  κωμικούς,  όταν 
τους  υπηρετας  αυτών  άφαιρώμε9α,  μηδίν  αγαθόν 


136  ΟΙ0ΝΙ8   ΥΕΧΑΤΟΕ 

φάβκοντες  επιτηδενειν.  είκος  δε  άγανακτεΐν  καΐ  Θη- 
βαίους ,  ως  της  νίκης  αυτών  υβριζομενης ,  ην  τΐροε- 
κρί&ηύαν  υπο  της  ^Ελλάδος  νικάν  ετί  αύλητικη.  ταΰτην 
δε  την  νίκην  ούτω  ϋφόδρα  ηγάπηύαν,  ωβτε  αναβτάτου 

5  της  τΐόλεως  αύτοΐς  γενομένης  καΐ  ετι  νΰν  Οχεδον  οϋβης 
πλην  μικρού  μέρους,  της  Καδμείας  οικουμένης ,  των 
μεν  άλλων  ουδενος  έφρόντιΰαν  των  ηφανιύμένων  άτίο 
πολλών  μεν  ιερών,  πολλών  δε  βτηλών  καΐ  επιγρα- 
φών, τον  δε  Ερμην  άναξητηύαντες  πάλιν  άνώρ&ωβαν^ 

10  εφ   φ  ην  το  επίγραμμα  το  περί  της  αύλητικης , 

Ελλάς  μεν  Θήβας  νικάν  προϋκρινεν  εν  αυλοΐς'  264 κ 
%α\  νυν  επί  μέΰης  της  αρχαίας  αγοράς  IV  τούτο  αγαλ-        | 
μα  εβτηκεν  εν  τοις  έρειπίοις'   ου  δη  φοβη&έντες  ου-         ί 
δένα  τούτων  ούδε  τους  έπιτιμηβοντας  ημΐν,   ως  τα 

ΐδ  ΰπουδαιότατα  παρά  τοΐς"Ελλη6ι  ψέγομεν,  άπαντα  τα 
τοιαύτα  ουκ  αίδημόνων  ούδ\  έλευ&έρων  ανθρώπων 
αποφαινόμενοι  έργα,  ως  άλλα  τε  πολλά  δυβχερη 
πρόβεΰτιν  αυτοΐς  και  δη  μέγιβτον  το  της  άναιδείας, 
το  μάλλον  του  δέοντος  φρονεΐν  τον  οχλον,  όπερ  0•ρα- 

20  ΰΰνεΰ&αι  καλεΐν  ορΘ-ότερον.  οϋκουν  ουδέ  κήρυκας 
ώνίων  ούδε  κλοπών  η  δραομών  μηνυτρα  προτι^έντας 
εν  οδοΐς  καΐ  εν  αγορά  φϋ-εγγομένους  μετά  πολλής 
ελευΟ^ερίας ,  ούδε  βυμβολαίων  καΐ  προκληβεων  καΐ 
κα&όλου  τών   περί   δίκας  και    εγκλήματα   ΰυγγρα- 

25  φείς,    προσποιούμενους   νόμιμον    έμπειρίαν,    ουδέ 
αύ  τους  όοφούς  τ  ε  καΐ  δεινούς  δικορράφους  τε  καΐ  ΐ2α>ι 
βυνηγόρους,  μιβ&οϋ  πάβιν  ομοίως  επαγγελλομένους 
βοη&ηϋειν,  και  άδικοϋβί  γ  ε  τα  μέγιβτα,  καΐ  άναιύχυν- 
τηΰειν  ύπερ  τών  αλλότριων  αδικημάτων  και  ΰχετλια- 

30  αειν  καΐ  βοηβεΰϋ-αι  και  ίκετεύΰειν  ύπερ  τών  αίίτε265Β. 
φίλων  ούτε  ϋυγγενών  βφίύιν  όντων,   ΰφόδρα  έντί- 
μους   καΐ  λαμπρούς  ενίους  είναι  δοκοϋντας  εν  τ^ 


ΟΚΑΤΙΟ  VII.  137 

πόλει,  ονδε  τοιούτον  ονδενα  ά^ιοΐμεν  αν  εκείνων 
γίγνεβ^αυ ,  παραχωρεΐν  δε  έτεροίς.  χειροτεχνας  μεν 
γαρ  ίξ  αντών  τινας  ανάγκη  γενέ6%-αι^  γλωττοτεχνας  δε 
καΙ  δίχοτέχναξ  ουδεμία  ανάγκη,  τούτων  δετώνείρη- 
μένωντεκαΐ  ρηΰ-ηϋομενων  εί'τινα  δοκεΐ  χρηΟιμα  ταΐζ  & 
ηόλεβιν,  ωΰπερ  ταΐς  νυν,  οίκονμεναις,  οίον  δη  ί'βως  το 
περϊ  την  των  δικών  άναγραφην  καΐ  τφν  ύνμβολαίων, 
τάχα  δε  και  κηρυγμάτων  εν  ίων ,  οτζως  αν  η  υφ  ων 
γιγνόμενα  ηκιβτα  αν  είη  βλαβερά,  ον  νυν  καιρός  έβτι 
διορίζειν.  ον  γαρ  πολιτείαν  εν  τω  παρόντι  διατάττο-  ίο 
μεν,  οποία  τις  αν  τ]  άρίβτη  γένοιτο  η  και  πολλών  άμεί- 
νων,  άλλα  περί  πενίας  προνΟ^ε'με&α  ειπείν  ως  ουκ 
άπορα  αύτγι  τα  πράγματα  εΰτιν,  τ^περ  δοκεΐ  τοις  πολ- 
λοίς αυτή  τε  είναι  φενκτόν  και  κακόν,  άλλα  μυρίας 
αφορμάς  προς  το  ζην  παρέχει  τοις  αντουργεΐν  βονλο-  15 
μενοις  ούτε  άΰχημονας  ούτε  βλαβεράς.  από  γαρ  αυ- 
τής αρχής  ταύτης  τα  περί  γεωργίας  και  &ήρας  προν- 
τράπημεν  προδιελ^εΐν  έπι  πλέον  πρότερον ,  και  νυν 

26βκ  3Τ£ρ6  των  κατά  άβτυ  εργαβιών,  τίνες  αυτών  πρεπου- 
6αι  καΐ  αβλαβείς  τοις  μη  κάκιΰτα  βιωΰομενοις  καΐ  20 
τίνες  χείρους  αν  άποτελοΐεν  τους  έπ"  αυτών,  ει  δε 
πολλά  τών  είρημένων  καϋ-όλον  χρ-ηβιμά  εβτι  προς 
πολιτείαν  και  την  του  προΰηκοντος  αϊρεΟιν,  ταύτη 
καΐ  δικαιότερον  βυγγνώμην  εχειν  του  μήκους  τών 
λόγων,  οτι  ου  μάτην  άλ?.ως  ούδε  περϊ  άχρηβτα  πλα-  25 
νωμε'νω  πλείονες  γεγόναβιν.  η  γάρ  περϊ  εργαβιών 
και  τεχνών  βκεψις  καΐ  καΟ-όλου  περί  βίου  προΰηκον- 
τος η  μη  τοΙς  μετρίοις  χαΐ  κα^'  αύτην  ά^,ία  πέφηνε 
πολλής   και  πάνυ  ακριβούς  ϋ-εωρίας.    χρη  ούν  τάξ 

^3&>ιΐεκ%ροπας  τών  λόγων,  αν  καΐ  ύφόδρα  μακραΐ  δοκώύι,  3ο 
μη  μεντοι  περί  γε  φαύλων  μηδέ  αναξίων  λόγου  μηδέ 
ου  προΰηκόντων,  μη  δνΰκόλως  φερειν,  ώς  ουκ  αν- 


138  ϋΙΟΝΙδ   ΥΕΝΑΤΟΚ 

την  λίΛοντοξ  την  των  όλων  ντζό&εβιν  τον  λέγοντος, 
ΙίΕ»5  αν  περί  των  αναγκαίων  καΐ  ηροβηκόντων  φιλο- 
ΰοφία  δίεξ,ίη.  ϋχεδον  γαρ  κατά  τοντο  μιμούμενοι 
τους  κννηγετας  ουκ  αν  άμαρτάνοιμεν'   οι  γε  επειδαν 

5  το  πρώτον  Ιχνος  έκλαβόντες  κάκείνω  επόμενοι  μετα^ν 
έπιτνχωΰιν  έτερω  φανερωτέρω  και  μάλλον  εγγνς,  ουκ 
ωκνηΰαν    τοντω    ΰυνακολου&ηΰαντες ,    και   ελοντες 
το  εμπεβον  υΰτερον  έπ'  εκείνο  μετηλϋ•ον.   ίΰως  ονι/267Κ 
ονδε  εκείνο  μεμπτεον ,  οϋτις  περί  ανδρός  δικαίου  και 

10  δικαιοΰύνης  λέγειν  άρΐάμενος ,  μνηΰϋ-είς  πόλεως  πα- 
ραδείγματος ένεκεν  πολλαπλάΰιον  λόγον  ανάλωβε 
περί  πολιτείας,  καΐ  ου  πρότερον  άπέκαμε  πρΙν  παΰας 
μεταβολάς  και  άπαντα  γένη  πολιτειών  διε^ηλ&ε,  πανν 
έναργώς  τε  καΐ  μεγαλοπρεπώς  τά  βυμβαίνοντα  περί 

15  εχάβτην  έπιδεικνύς'  εΐ  καΐ  παρά  τιβιν  αίτίαν  έχει 
περί  του  μήκους  τών  λόγων  και  της  διατριβής  της 
περί  το  παράδειγμα  δήπουΟ•εν '  άλλ'  ως  ούδεν  οντά 
προς  το  προκείμενον  τά  είρημένα  και  ουδ  οπωβτιοϋν 
ΰαφεύτερου  δι    αυτά  του  ζητουμένου  γεγονότος,  ου- 

20  περ  ένεκεν  ε|  αρχής  εις  τον  λόγον  παρεληφϋ^η,  δια 
ταϋτα,  εΐ'περ  άρα,  ου  παντάπαοιν  αδίκως  ευ&υνεται. 
εάν  ούν  καΐ  ήμεΐς  μη  προΰήκοντα  μηδέ  οικεία  τω  προ-  1 

κειμένω  φαινώμεΰ^α   διε^ιόντες,    μακρολογεΐν  είκο-  ι 

τως  αν  φαινοίμεΘ•α.    καθ'  αντο  δε  άλλως  ούτε  μήκος 

25  ούτε  βραχύτητα  εν  λόγοις  έπαινειν,ή  ψέγειν  δίκαιον, 
περί  δε  τών  λοιπών  τών  εν  ταΐς  πόλεΰι  πράξεων  χρή 
^αρροϋντας  διαπεράναι,  τών  μεν  μιμνηβκομένονς, 
τά  δε  καΐ  έώντας  άρρητα  τε  καΐ  αμνημόνευτα,  ου  γαρ 
δη  περί  γε  πορνοβοβκών  και  περί  πορνοβοβκίας  ως 

30  αμφιβόλων  άπαγορευτέον,  αλλά  και  πάνυ  ιβχνριοτεον 
και  άπορρητέον,   λέγοντι  μηδένα  προβχρήβΟ-αι  μητ  268Κ 
ούν  πένητα  μήτε  πλούοιον  εργαΰία  τοιαύττ} ,  μιΰ^ον 


ΟΚΑΤΙΟ  VII.  139 

ΜΜνβρεως  και  άκολαΰίας  ο,αοιω^  Λαρα  ηαύιν  ίηονείδι- 
0τον  εχ?.εγοντας ,  αναφρόδιτου  μί^εως  καΐ  άνεραβτων 
ερώτων  κέρδους  ενεχα  γιγνομενους  ΰυναγωγουξ, 
αιχμάλωτα  βωματα  γυναικών  η  παίδων  η  άλλως  αρ- 
γυρώνητα επ  αίβχύντ]  προΐβτάντας  ίπ  οικημάτων  5 
ρυπαρών,  πανταχού  της  πόλεως  αποδεδειγμένων, 
εν  τε  παρόδοις  αρχόντων  και  άγοραΐς,  πληβίον  αρ- 
χείων τε  και  ιερών,  μεταξύ  τών  οβιωτάτων ,  μητ  ούν 
βαρβαρικά  βώματα  μήτε  Ελλήνων  πρότερον  μεν  ον 
πάνυ,  τα  νΰν  δε  άφϋ•όνω  τε  και  πολλΐ]  δουλεία  κε-  ίο 
χρημένων,  έπΙ  την  τοιαΰτην  λώβην  και  ανάγκην 
αγοντας,  ιπποφορβών  καΐ  ονοφορβών  πολύ  κάκιον 
και  άκα%αρτότερον  ίργον  εργαζομένους ,  ου  κτηνεύι 
κτήνη  δίχα  βίας  έκόντα  εκοϋβιν  επιβάλλοντας  ουδέν 

ίβ^ηαίϋχυνομενοις ,  άλλα  άνϋ-ρώποις  αίβχυνομένοις  καί  ΐδ 
ακουΰιν  οίβτρώντας  καΐ  άκολάΰτους  ανθρώπους  έπ 
άτελει  και  άκάρπω  βυμπλοκ^  βωμάτων  φ^οράν  μάλ- 
λον η  γένεβιν  άποτε?.ούύτ},  ουκ  αίβχννομενους  ούδενα 
άνΟ^ρώπων  η  ^εών,  ούτε  Αία  γενε^λιον  ούτε  Ηραν 
γαμήλιον  ούτε  Μοίρας  τελεβφόρους  η  λοχίαν'Άρτεμιν  2ο 
η  μητέρα  Ρέαν,   ούδε  τάς  προεβτώύας  άν&ρωπίνης 
γενεβεως  Είλει%•υίας  ούδε  ^Αψροδίτην  επώνυμον  της 
κατά  φύΰιν  προς  το  ^ηλυ  του  άρρενος  βυνόδου  τε  καϊ 
ομιλίας '    μη  δή  επιτρέπειν  τα  τοιαύτα  κέρδη  μηδέ 
νομο^ετεΐν  μήτε  άρχοντα  μήτε  νομο^έτην  μητ    εν  25 
ταΐς  άκρως  προς  άρετην  οίκηΰομεναις  πόλεβιν  μήτ 
έν  ταΐς  δευτεραις  η  τρίταις  η  τετάρταις  ή  οποιαιβούν, 
έαν  έπ   αυτών  τινι  η  τα  τοιαύτα  κωλύειν.  έάν  <5'  άρα 
πάλαια  έ&η  και  νοβήματα  έύκιρρωμένα  χρόνω  παρα- 
λαβή, μήτοι  γε  παντελώς  έάν  ά&εράπευτα  καϊ  άκό-  3ο 
λ.αΟτα,  άλλα  βκοπούντα  το  δυνατόν  άμχιγέπη  ύτέλ- 

^x^^^λειν  και  κολάζειν.  ως  οϋποτε  φιλεΐ  τα  μοχθηρά  μένειν 


140  ϋΙ0ΝΙ8  ΥΕΝΑΤΟΚ  . 

έτίΐ  τοίζ  αντοΐξ^  άλλ'  άεϊ  κινείται  χαΐ  ΛΪ^όειβυν  επΙ  ι] 
το  άΰελγεΰτερον,  μηδενοξ  αναγκαίου  μέτρου  τυγχά-  ' 
νοντα.  δει  δη  Λοιείβ&αί  τίνα  έπιμελείαν  ^  μη  π;ανν2-οκ 
τι  τζράωζ  μηδέ  ραϋ•ύμως  φέροντας  την  είξ  τα  άτιμα 

5  και  δοϋλα  ΰώματα  ϋβριν,  ου  ταύττ]  μόνον,  η  κοιν^ 
το  άν%•ρώπινον  γένος  άπαν  εντιμον  και  ομότιμον  υπο 
του  φύΰαντος  ϋ'εοϋ  ταύτα  ΰημεια  καΐ  ΰύμβολα  έχον 
του  τιμάΰ&αι  δικαίως  και  λόγον  και  εμπειρίαν  καλών 
τε  και  αιύχρών,  γέγονεν,  άλλα  κάκεΐνο  έν&υμουμέ- 

10  νους,  οτι  χαλετιον  νβρει  τρεφομεντ;  δι'  ε^ουβίαν  ορον 
τινά  ευρειν,  ον  ουκ  αν  ετι  τολμηΰαι  διά  φόβον 
υπερβαίνειν'  άλλ'  άπο  της  εν  τοις  έλάττοΰι  δοκοϋβι 
χαΐ  έφειμενοις  μελέτης  και  βυνηΰ'είας  άκάΟ^εκτον 
την  ίΰχύν  και  ρώμην  λαβοϋβα  ούδενος  ετι  φείδε- 

15  ται  των  λοιπών,    ηδη  ούν  χρη  παντός  μάλλον  οί'εΰΟ•αί 
τάς  εν  τω  μέβω  ταύτας  φανεράς  και  άτιμους  μοι-    ,•.- 
χείας  και  λίαν  άναιΰχύντως  καΐ  άνέδην  γιγνομένας, 
οτι  τών  άδηλων  και  αφανών  εις  έντιμους  γυναικάς  τε 
καΐ  παΐδας  ύβρεων  ούχ  ηκιβτα  παρέχουΰι  την  αίτίαν, 

20  του  πάνυ  ραδίως  τα  τοιαύτα  τολμάΰ&αι ,  της  αίΰχύ- 
νης  εν   κοινώ  καταφρονουμενης ,   άλλ'  ούχ,   ώβπερ 
οΐονταί  τίνες,  υπέρ  άΰφαλείας  καΐ  άποχης  εκείνων  ει;-27ΐκ 
ρηβϋ-αι  τών  αμαρτημάτων,  τάχ  ούν  λέγοι  τις  αν  άγροι^ 
κότερον  ούτω  πως '   Ίίϊ  ΰοφοι  νομο&εται  και  άρχοντες 

25  οί  παραδε^άμενοι  τα  τοιαύτα  άπ'  άρχης,  ως  δη  τι 
%-αυμαΟτον  εύρηκότες  ταις  πόλεΰιν  ύμεΐς  ΰωφροούνης 
φάρμακον ,  όπως  νμιν  μη  τά  φανερά  ταύτα  και  άκλει- 
ΰτα  οικήματα  τάς  κεκλειμένας  οικίας  καΐ  τους  ενδο- 
%•εν  θαλάμους  άναπετάΰτ} ,  καΐ  τους  έξω  καΐ  φανερώς 

30  άαελγαίνοντας  άπο  μικράς  δαπάνης  έπΙ  τάς  ελευ&έρας 
και  ΰεμνάς  τρεψη  γυναίκας  μετά  πολλών  χρημάτων 
τε  καΐ  δώρων,  το  αφόδρα  εύωνον  καΐ  μετ'  έ^ουβίας 


ΟΕΑΤΙΟ  VII.  141 

ονκετι  ΰτέργοντας  ^  άλλ'  αντο  δη  το  κεκωλνμενον  εν 
ίΆ^ιφόβφ  τε  καΐ  πολλοίς  άναλώμαβι  διώκοντας.  οφε6θ•€ 
δε  αυτό,  εμοί  δοκεΐν,  άκριβεΰτερον ,  έαν  βκοτιητε, 
τταρ  οίς  γαρ  και  τα  των  μοιχειών  μεγαλοχρεπεβτερόν 
πως  παραπέμπεται,  πολλής  καΐ  αφόδρα  φιλάνθρωπου  5 
272κτ^5  ενγνωμούννης  τυγχάνοντας  τα  μεν  πολλά  νπο 
χρηΰτότητος  ουκ  αίΰ&ανομένων  των  ανδρών,  τα  δε 
τίνα  ούχ  ομολογούντων  είδεναι ,  γένους  δε  καΐ  φίλους 
ααΐ  ύυγγενεΐς  τους  μοιχούς  καλ,ουμενονς  άνεχομε- 
νων,  και  αυτών  ενίοτε  φύ.οφρονουμίνων  καΧ  πα-  ίο 
ρακαλοΰντων  εν  ταΐς  εορταΐς  και  θυβίαις  έπΙ  τάς 
εΰτιάΰεις,  ως  άν  οίμαι  τους  οίκειοτάτους ,  επΙ  δε 
τοις  ϋφόδρα  εκδηλοις  καΐ  φανεροΐς  μετρίας  τάς  οργάς 
ποιούμενων"  παρ'  οίς,  φημί,  ταΰ&'  ούτως  επιεικώς 
ενάγεται  τά  περί  τάς  γυναίκας ,  ούδε  περί  τών  παρ-  ΐ5 
θενων  εκεί  θαρρηΰαι  ράδιον  της  κορείας  ονδε  τον 
υμεναιον  ως  αληθώς  καΐ  δικαίως  αδόμενον  εν  τοις 
παρθενικοΐς  γάμοις  πιβτεϋβαί  ποτέ.  η  ουκ  ανάγκη 
πολλά  εοικότα  αυμβαίνειν  αυτόθι  τοις  παλαιοΐς  μύ- 
θοις,  δίχα  γε  της  τών  πάτερων  οργής  και  πολυπραγ-  20 
μοΰύνης,  αλλά  πολλών  μιμούμενων  τους  έρωτας  τών 
θεών  λεγόμενους,  χρυβοϋ  τε  πολλοϋ  διαρρέοντος 
διά  τών  ορόφων  και  πάνυ  ραδίως,  άτε  ου  χαλκών 
όντων  ουδέ  λιθίνων  τών  οικημάτων ,  καΐ  νη  Αι  αρ- 
γυρού οτάξοντος  ού  χατ'  όλί}Όΐ/  ουδ^  εις  τους  τών  25 
παρθένων  κόλπους  μόνον,  άλλ'  είς  τε  μητέρων  και 
τροφών  καΐ  παιδαγωγών  και  άλλων  πολλών  καΐ  κα- 
λών δώρων,  τών  μεν  κρύφα  είβιόντων  διά  τών  ΰτε- 
γών,  εβτι  δ  ων  φανερώς  κατ'  αύτάς  που  τάς  κλιαίας\ 
273  κ  τι  ά  ;  εν  ποταμοΐς  και  έπΙ  κρηνών  ουκ  εικός  όμοια  30 
πολλ,α  γενεΰθαι  τοις  πρότερον  λεγομένοις  υπό  τών 
ποιητών,  πλην  ΐβως  γε  ου  δημοΰία  γιγνόμενα  ουδ^ 


142  ΒΙ0ΝΙ8  ΥΕΝΑΤΟΒ 

ίν  τω  ψανε^ω,  κατ  οίκίαξ  δε  όντως  ενδαίμονας  κή- 
πων τε  καν  προαατείων  τίολντελεΐς  εηανλεις  εν  τιβι 
νυμφώΰο  κατ εβκεναβ μένους  καΐ  Ο^αυμαβτοίς  αλβεΰιν, 
ατε  ου  τΰερί  πενιχράς  ονδε  πενήτων  βαβιλεων  οίας 
5  νδροφορεΐν  τε  καΐ  παίζειν  παρά  τοις  ποταμοΐς,  -ψυχρά 
λουτρά  λονμένας  καΐ  εν  αίγιαλοΐς  άναπεπταμενοις,άλλά 
μακάριας  καΐ  μακαρίων  γονέων  εν  βαΰιλικαΐς  κατα- 
γωγαΐς,  ΐδια  πάντα  ταϋτα  εχούΰαίς,  πολύ  κρείττοναί'^^^^ 
καΐ  μεγαλοπρεπέΰτερα  των  κοινών,  άλλ'  ί'ύως  γε  ού~       1 

10  δεν  ήττον  εμελλον  εν  εκείντ]  ττ]  πόλευ  παΐδας  πρόοδο- 
καν  έύομένους,  οίον'Ομηρος  εί'ρηκεν  Ευδωρον,  υιον 
Ερμου  καΐ  Πολυδώρας,  νποκοριζόμενος  αύτον  οΐμαι 
κατά  την  γένεΰιν, 

παρ&ενως ,  τον  έτικτε  χορω  καλή  Πολύδωρη. 

15  βχεδον  δε  και  παρά  Λακεδαιμονίους  ετυχόν  τίνες  ταύ- 
της της  επωνυμίας  των  ούτω  γενομένων,  ΠαρΟ^ένιοι       | 
κλη9•εντες  βυχνοί'  ωΰτ,  ει  μη  διεφΰ^είροντο  οίπλείους        ^ 
των  εν  ταΐς  ούτω  τρυφώΰαις  πόλεΰι  γιγνομένων,  ατε 
ουδαμώς  οίμαι  δαιμονίου  τυγχάνοντες  επιμελείας,  ού- 

20  δεν  αν  εκώλυε  πάντα  μεΰτά  ηρώων  είναι,  νΰν  δε  οι  μεν 
απόλλυνται  παραχρήμα"  οβοι  δ'  αν  και  φανώοι,  κρυφά 
εν  δούλου  ΰχηματι  μένονΰιν  άχρι  γηρως,    ατε  ου^£ΐ/274κ 
αυτούς  δυναμένων  τών  ϋπειράντων  προΟωφελεΐν.  εΐεν 
δη,  παροίς  αν  και  τά  περί  τάς  κόρας  ούτως  απλώς  εχη, 

25  τί  χρη  προβδοκάν  τους  κόρους,  ποίας  τίνος  παιδείας  καΐ 
αγωγής  τυγχάνειν ;  εβ&'  όπως  αν  άπόβχοιντο  της  τών 
αρρένων  λώβης  καϊ  φ%•ορας ,  τό  γε  άκόλαΰτον  γένος, 
τούτον  ικανον  καϊ  6αφη  ποιηΰάμενον  ορον  τον  της 
φύβεως,  άλλ'  ούκ  αν  εμπιμπλάμενον  πάντα  τρόπον 

30  της  περί  γυναίκας  ακραβίας  καϊ  διακορες  γενόμενον 
της  ηδονής  ταύτης  ξητοίη  έτέραν  μείζω  καϊ  παρανο- 
μωτέραν  ύβριν;   ως  τά  γ  ε  γυναικών,  αυτών  βχεδόν 


ΟΕΑΤΙΟ   νίΠ.  143 

τι  των  ελεν&ερων  καΐ  παρΰ^ίνων ,  έφάνη  ράδια  καΐ 
ονδείζ  πόνοζ  &ηρώντι  μετά  πλούτου  την  τοιάνδε  ^η- 
ραν'  ονδε  έτά  τάς  πάνυ  βεμνάξ  καΐ  βεμνών  τω  οντι 
γνναΐχας  και  θυγατέρας  οΰτις  αν  ίτ}  βύν  ττ]  του  ^ιοζ 
μηχαντ],  χρυΰον  μετά  χεΐραζ  φέρων,  ου  μηποτε  απο-  5 
τυγχάντ],  άλλ'  αυτά  που  τά  λοιπά  άί^Λοι  τά  παρά 
πολλοίς  γιγνόμενα  ως  ο  γε  άπληΰτος  των  τοιούτων 
επι&υμιών ,  όταν  μηδέν  εύρίβκι^  ϋπάνιον  μηδέ  αντι- 
ίΜτεινον  εν  εκείνω  τω  γένει,  καταφρονηβας  του  ραδίου 
και  άτιμάύας  την  εν  ταΐς  γυναιί,Ιν  ^Αψροδίτην  ως  ίο 
ετοιμον  δη  τίνα  καΐ  τω  οντι  &η?^υν  παντελώς  επΙ  την 
άνδρωνΐτιν  μεταβηβεται,  τους  άρχοντας  αύτίκα  μάλα 
και  δικάϋονταςκαι  ΰτρατηγηΰοντας  επι&νμών  καταιϋ- 
χύνειν,  ως  έν9άδε  που  το  χαλεπον  και  δυβπόριΟτον 
εύρηύων  των  ηδονών  είδος,  τοις  άγαν  φιλοπόταις  και  \% 
27δ  νίοίνόφλυ^ι  ταύτο  πεπον&ώς  πά&ος'  οΓ  πολλάκις  προς 
την  πολ?,ην  άκρατοποΰίαν  καΐ  βυνεχη  ουκ  ε&έλοντες 
πιείν  αύχμον  έ^επίτηδες  μηχανώνται  διά  τε  ιδρω- 
τών χαι  βιτ'ιων  αλμυρών  και  δριμεων  προοφοράς. 


ΔΙΟΓΕΝΗΣ  Η  ΠΕΡΙ  ΑΡΕΤΗΣ. 

Διογένης  6  Σινωπεύς  εκπεβων  έκ  της  πατρίδος,  20 
ούδενος  διαφέρων  τών  πάνυ  φαύλων  Ά&ήναξε  άφί- 
κετο,  καΐ  καταλαμβάνει  βυχνονς  ετι  τών  Σωκράτους 
εταίρων  και  γάρ  Πλάτωνα  και  Άρίύτιππον  και  Αίβ- 
χίνην  και  Άντιο^ένην  και  τον  Μεγαρέα  Ευκλείδην ' 
ΐΞίενοφών  δε  έφευγε  διά  την  μετά  Κύρου  οτρατείαν.  25 
τών  μ\ν  ούν  άλλων  ταχύ  κατεφρόνηΰεν,  Αντιβ^ένει    ^ 
0£  έχρητο,  ονκ  αύτον  ούτως  επαίνων  ως  τονς  λόγους 
ους  έλεγεν,  ηγούμενος  μόνους  είναι  άληΟ^εΐς  καΐ  μά- 


144  ϋΙΟΙΪΙδ  ϋΕ  νίΕτυτΕ 

λίβτα  δυνάμενους  ανΌ•ρωπον  ώφελήβοα.  ετιεί  αυτόν 
γε  τον  ΆντιϋΟ'ένν^ν  παραβάλλων  προζ  τους  λόγους 
ενίοτε  ηλεγχεν  ως  πολύ  μαλακώτερον ,  ααΐ  εφη  αυτόν 
είναι  ΰάλτίίγγα  λοίδορών'  αύτοϋ  γαρ  ουκ  ακοΰειν 
5  φΟ•εγγομένου  μεγιοτον.  καΐ  6  Άντιβ&ένης  υπέμενεν 
αυτόν  ταϋτα  άκούων'  πάνυ  γαρ  έΰ•αύμαξε  του  άν- 
%ρώΛου  την  φύβιν.  ελεγεν  ούν  αμυνόμενος  άντΙ  της 
βάλπιγγος  τοις  βφη^Ιν  αυτόν  όμοιον  είναι,  και  γάρα-^κ 
των  βφηκών  είναι  τόν  μεν  ψόφον  των  πτερών  μικρόν, 

10  το  δε  κεντρον  δριμΰτατον.  εχαιρεν  ούν  τγι  παρρηβία    -  ■.  \ 
του  Διογένους,  ωΰπερ  οι  ιππικοί,  όταν  ΐππον  ^υ-        ,] 
μοειδη  λάβωβιν,  άλλως  δε  άνδρεΐον  καΐ  φιλόπονον, 
ούδεν  ήττον  αποδέχονται  το  χαλεπόν  του  ίππου '  τους 
δε  νωϋ^ρούς  καΐ  βραδεΐς  μιΰοΰΰι  και  άποδοκιμάζουϋιν.ι^ΐΜ 

15  ενίοτε  μεν  ούν  επέτεινεν  αυτόν,  ενίοτε  δε  έπειράτο 
άνιέναι,  ωβπερ  οί  χορδοΰτρόφοι  τα  νεύρα  τείνουβι, 
προΰεχοντες  μη  ραγγι./  έπεϊ  δε  άπε&ανεν  ο  ^Αντιΰ&έ- 
νης  και  των  άλλων  ούδένα  ηγεΐτο  ΰυνουοίας  ά^ιον, 
μετέβη  εις  Κόριν&ον ,  κάκεΐ  διηγεν  ούτε  οίκίαν  μι- 

20  β^ωβάμενος  ούτε  παρά  ^ένω  τινί  καταγόμενος ,  αλλ 
έν  τω  Κρανείω  Πυραύλων•  εώρα  γαρ  ότι  πλείύτοι  άν- 
Ο^ρωποι  έκεΐ  βυνίαβι  δια  τους  λιμένας  καΐ  τάς  εταίρας, 
καΐ  ότι  η  πόλις  ωΰπερ  έν  τριόδω  της  Ελλάδος  εκείτο, 
δεΐν  ούν  τόν  φρόνιμον  άνδρα ,    ωΰπερ  τόν  αγα^^ν 

25  ίατρόν,  όπου  πλειΰτοι  κάμνουΰιν ,  έκειΰε  ίέναι  βοη- 
ΰ^ηΰοντα,  ούτως  όπου  πλεΐΰτοί  είΰιν  άφρονες,  έκεΐ 
μάλιΰτα  έπιδημεΐν,  έ^ελέγχοντα  και  κολάξοντα  την 
άνοιαν  αυτών,  έπεϊ  δε  ηκεν  ο  τών  Ιΰϋ-μίων  χρόνος 
καΐ  πάντες  ήΰαν  έν  Ίΰ&μώ ,  κατέβη  καΐ  αυτός.  είώ%•ει 

30  γαρ  έπιΰκοπεΐν  έν  ταΐς  πανηγύρεΰι  τας  ύπουδας  τών 
άν&ρώπων  και  τάς  έπιΰ•υμίας  και  προς  άτινα  άδη- 
μονούΰι  καΐ  έπι  τίΰι  μέγα  φρονούΰι.  παρέΰχε  δε  καΙ^ΊΤΡ, 


ΟΕΑΤΙΟ   VIII.  145 

αντον  τω  βονλομενω  έντνγχάνειν ^  και  έλεγε  &ανμά- 
ξειν  οτι  ει  μεν  εφη  οδόντας  έάβ&αι,  πάντες  αν  αντώ 
προΰί^Οαν  οι  δεόμενοί  οδόντα  έ^ελεύϋ-αι ,  καΐ  νη  ζ/ί'α 
ε£  νπεβχετο  οφθαλμούς  ϋ-εραπενειν ,  πάντες  αν  οί 
οφϋ-αλμίώντες  αντονς  επεδείκνυαν"  ομοίως  δε,  ει  δ 
ύπληνος  η  ποδάγρας  η  κορνζης  είδέναν  φάρμακον' 
έπεί  δε  εφη  παναειν  τους  πείΟομενους  αύτω  αγνοίας 
καϊ  πονηρίας  καΐ  άκολαοίας,  ουδείς  αύτω  προοεί- 
χεν  ούδε  έκέλευεν  ίάο&αι  αυτόν ,  ούδε  ει  πολύ  προβ- 
ληψεβ&αι  άργύρίον  εμελλεν,  ως  ήττον  υπό  του-  ίο 
των  η  εκείνον  ενοχλούμενος  η  χαλεπώτερον  άνϋ^ρώπω 
ύπληνός  άνέχε6%αι  οίδοϋντος  η  διεφϋ-αρμενου  οδόν- 
τος η  άψυχης  άφρονος  καΐ  άμα&οϋς  καΐ  δει/.ης  καΐ 
ϋ-ραβείας  καΐ  φιλήδονου  καν  άνελευ&ε'ρου  καν  όργν- 
λης  καν  λυπηράς  καν  πανούργου  καΐ  πάντα  τρόπον  ΐό 
διεφ&αρμενης,  καΐ  δη  καν  τότε  ην  περν  τον  νεών  τού 

ΐΆ2ΜΠο6ενδώνος  άκούενν  πολλών  μεν  βοφνβτών  κακοδαν- 
μόνων   βοώντων   καν   λονδορουμένων  άλληλοις,   καν 

27δΒτώι/   λεγομένων  μα&ητών  άλλου   άλλω   μαχόμενων, 
πολλών  δε  ϋυγγραφεων  άναγνγνωΰκόντων  άνανΟ&ητα  20 
ύυγγράμματα,   πολλών  δε  πονητών  πονήματα  αδόν- 
•ρων,  καν  τούτους  έπαννονντων  ετέρων,  πολλών  δε 
^αυματοπονών  θ-αύματα  επνδενκνύντων,    πολλών  δε 
τερατοΰκόπων  τέρατα  κρννόντων,  μυρίων  δε  ρητόρων 
δίκας  ΰτρεφόντων ,  ουκ  ολίγων  δε  καπηλων  δνακαπη-  25 
λευόντων  ό,τν  τύχονεν  εκαΰτος.   εύ&ύς  ούν  καΐ  αύτω 
τννες  προΟη?.&ον,  τών  μεν  Κορνν&ίων  ουδείς '   ούδε 
γαρ  φόντο  ούδεν  ώφελη&ηβεβϋ-αν,ότν  κα•θ''  ημεραν  εώ- 
ρων  αυτόν  εν  Κορίν&ω '   τών  δε  ^ένων  ηΟαν  ον  πρού- 
νόντες,   καΐ  τούτων  εκαΰτος  βραχύ  τν  ειπών  η  άκού-  30 
6ας  απϊίεν,  φοβούμενος  τον  ελεγχον^  δνά  δη  τούτο  εφη 
ο  ^νογένης  προβεονκέναν  τονς  κυβί  τονς  Αάκωβν '   καν 
ΟΙΟ.  Ι.  10 


146  ϋΙΟΝΙδ  ΏΕ  νίΕΤυτΕ 

γαρ  τοντονς,  όταν  βτώβιν  εις  ταξ  πανηγύρεις ,  π;ολ-279Β 
λονς  μϊν  είναι  τους  καταψηχοντας  και  ηροβηαίζοντας^ 
μηδενα  δε  ώνεΐΰΟ'αι  ραδίως,  δια  το  μη  ετίίβταβ^αι 
χρηβΟ'αι.  πνϋ-ομενον  δε  τίνος  εΐ  καΐ  αντος  ηκοιτον 
5  αγώνα  0•εαΰόμενος,  ουκ,  εφη,  άλλ'  άγωνιονμενος.  καΐ 
6ς  έγέλαβέ  τε  καΙ  ηρετο  αντον  τίνας  §χοι  τους  άντα- 
γωνιΰτάς.  6  δε  ωΰπερ  είώΰ•ει  υποβλεψας.  Τους 
χαλετίωτάτους ^  είπε,  καΐ  άμαχωτάτους ,  οίς  ουδείς- 
δΰναται  αντιβλέψαι  των  ^Ελλήνων ,  ου  μέντοι  δ  ιατρε- 
ίο χοντας  η  παλαίοντας  η  διαπηδώντας  ούδε  πυκτεύον- 
τας  και  ακοντίζοντας  καΐ  διΰκεΰοντας,  αλλά  τους  Σω- 
φρονίζοντας. Τίνας  μην ;  ηρετο.  Τους  πόνους ,  εφη, 
μάλα  ίΰχυρούς  τε  και  ανίκητους  υπο  άνΟ-ρώπων 
έμπεπληβμένων  καϊ  τετυφωμενων  και  τάς  μεν  ημε- 
15  ρας  ολας  εβ&ιόντων ,  εν  δε  ταΐς  νυ^Ι  ρεγκόντων ,  υπο 
(5^^  ανδρών  ηττωμενους  λεπτών  τε  καϊ  άοάρκων  καϊ 
τών  ΰφηκών  τάς  γαβτερας  μάλλον  έντετμημένων.  η 
βύ  οΐ'ει  τούτων  τι  όφελος  είναι  τών  τάς  μεγάλας  κοι- 
λίας εχόντων,  ους  εχρην  περιαγαγόντας  καϊ  περικα- 
20  %•ηραντας  έκβαλειν,  μάλλον  δε  κατα&ύΰαντας  καϊ  κα-ί33Μ'" 
τατεμόντας  εύωχεΐβ&αι,  καΟ•άπερ  οίμαι  τά  τών  κητών 
κρεα  τους  νουν  έχοντας ,  έχοντας  άλβΐ  καϊ  ^αλάττη, 
την  δε  πιμελην  τη^αντας,  ώΰπερ  εν  Πόντω  παρ' 280Β, 
ημΐν  το  τών  δελφίνων  ΰτεαρ,  άλείφεβΟ^αι  τους  δεο- 
25  μένους,  οίμαι  γάρ  αυτούς  τών  νών  ηττονα  ιρυχην 
εχειν.  ο  δ\  άνηρ  6  γενναίος  ηγείται  τους  πόνους  άν- 
ταγωνιΰτάς  μεγίβτους ,  και  τούτοις  άει  φιλεΐ  μάχε- 
ύ&αι  καϊ  την  νύκτα  και  την  ημεραν ,  ούχ  υπέρ  βελί- 
νου,  ώΰπερ  α  ι  αίγες,  ούδε  κότινου  και  πίτυος,  αλλά 
30  νπερ  ευδαιμονίας  καϊ  αρετής  παρά  πάντα  τον  βίον, 
ούχ  όταν  Ηλείοι  προείπωΰιν  η  Κορίν&ιοι  η  το  κοινόν 
Θετταλών,  μηδενα  αυτών  φοβούμενον  μηδ^  ευχόμε- 


ΟΕΑΤΙΟ  νΠΙ.  147 

Βΐηνον  αλλω  λαχεΐν,  άλλα  προχαλονμενον  έφεσης  απαν- 
τάς, καΐ  λιμώ  φίλονεικονντα  καΐ  ψνχει  χαΐ  δίψος 
νπομένοντα,  καν  δετ}  μαβτιγονμενον  καρτερεΐν  και, 
τεμνόμενον  καΐ  καόμενον,  μηδέν  μαλακον  ενδίδοντα ' 
ηενίαν  δε  καΐ  φνγην  και  άδο^ίαν  καΐ  τα  τοιαντα  μη-  ^ 
δϊν  ηγεΐΰΟ-αί  δευνον  αντώ,  άλλα  πάνυ  κονφα,  και 
πολ?.άκις  παίξειν  εν  αντοίς  τον  άνδρα  τον  τελειον, 
ώοτεερ  οί  παίδες  τοις  άΰτραγάλοις  και  ταΐς  ΰφαίραις 
ταΐς  ποικίλαις.  καΐ  γαρ  δοκοΰαι  μεν ,  ^φη ,  δεινοί  και 
άνυπόύτατοι  πάΰι  τοις  κακοΐς  οί  άνταγωνιΟται  οντοι '  ίο 
εάν  δέ  τις  αυτών  καταφρονηύτ]  καΐ  προβίτ]  ΰ^αρρών, 
ον  χαλεπον  δειλών  καϊ  αδυνάτων  άνδρας  ίβχνρους 
χρατηΟαι,  μάλιΟτατοΐς  κυΰΐν  ομοίων,  οι  τους  μεν 
φεύγοντας  έπιδιώκουβι  καϊ  δάκνονβι  καϊ  διεύπαβαν 
εβτιν  ους  καταλαβόντες ,  τους  δε  επιόντας  καϊ  μαχο-  ΐ5 
μένους  φοβούνται  καϊ  άναχωροϋύι ,  τελευτώντες  δε 
ααίνουβιν,  έπειδάν  ΰυνή&είς  γενωνται.  οι  δε  πολλοί 
άν&ρωποι  εκπεπληγμενοι  αυτούς  καϊ  αεί  ποτέ  φευ- 
γοντες  έκκλίνουβιν ,   ουδέποτε  εναντίον  βλέποντες. 

νζΛχαΙ  γάρ  δη,    ώΰπερ  οι  πυκτεύειν  είδότες,   εάν  μεν  20 
προλάβωΰι  τον  άνταγωνιοτην ,  ου  παίονται  την  αρ- 
χήν, πολλάκις  δε  άπέβηύαν  αντοί  καταβαλόντες'  εάν 
δε  ύποχωρώύι  φοβούμενοι ,  τότ    ίβχυροτάτας  πληγας 
λαμβάνουβιν'  ούτως  εάν  μέν  τις  τους  πόνους  δέχη- 

ΐ34Μτα(  καταφρονών  και  πληΰιάξη  προ9ύμως,   ου  πάνν  25 

Ιβχύουΰι  προς  αυτόν  '  έάν  δ\  άφιύτηται  και  αναχωρτ], 

τω  παντί  μείξους  καϊ  ΰφοδρότεροι  δοκοϋύι.   τοντο  δ 

αν  ΐδοις  καϊ  έπι  τοϋ  πυρός  γιγνόμενον '  έάν  μίν  ύφο- 

δρα  έπιβΐίς ,  έββεϋας  το  πϋρ '  έάν  δ\  ύποπτεύων  καϊ 

δεδοικώς,  σφόδρα  έκαύΟ^ης'    ώΰπερ  ενίοτε  παίζοντες  30 

οί  παίδες  ττ}  γλώτττ]  το  πϋρ  ύβεννύουβιν.   ούτοι  μεν 

ούν  οί  άνταγωνιύταΐ  Οχεδον  ομοιοίείβι  τοις  πυγμάχοις, 

10* 


148  ΒΙ0ΝΙ8   ΌΕ   νίΕΤυΤΕ 

παίοντες  τε  καΐ  άγχοντες  καΐ  διαΟΛωντεξ  καΐ  άποκτιν- 
ννντες  ενίοτε,  έτερα  δε  δεινότερα  μάχη  καΐ  αγών 
εβτιν  ον  μίκρος,  άλλα  πολν  τούτον  μείζων  καΐ  έτακιν- 
δννοτερος  ο  ττρος  τηνηδονην,  ονχ  οΐαν"θμηρός  φηΰίν, 
5       αύΟ•ίς  δε  δριμεία  μάχη  παρά  νηυύΐν  ετνχΟ^η.  283ί 

ο^εύι  δη  τιελέκεβΰι  καΐ  ά^ίναις  εμάχοντο 
και  ^ίφεΰιν  μεγά?.οιαι. 
ονχ  οΰτοί  τρόποξ  της  μάχης '  ον  γαρ  αντικρνς  βιά- 
ί,ε6%'αι  την  ηδονην,  άλλ'  ε^απατάν  και  γοητενειν  δει- 

10  νοΐς  φαρμάκοις,  ωΰπερ'^Ομηρός  φηβι  την  Κίρκην  τονς 
τον^Οδνϋΰέως  έταίρονς  καταφαρμάξαι,  κάπειτα  τονς 
μεν  βνς  αντών^  τονς  δε  λνκονς  γενεβϋ^αι^  τονς  δε 
αλλ'  'άττα  ^ηρία.  τοιούτον  εϋτι  το  χρήμα  της  ηδονής, 
ονχ  απλώς  έπιβονλενονΰης ,  άλλα  πάντα  τρόπον ,  διά 

15  τε  της  όψεως  καϊ  άκοης  η  οοφρήοεως  η  γενϋεως  η 
άφης ,  ετι  δε  ΰιτίοις  και  ποτοις  και  αφροδιοίοις  δια- 
φ&εΐραι  πειρωμενης  ^  ομοίως  μεν  εγρηγορότας,  ομοίως 
δε  κοιμωμενονς.  ονδε  γαρ  ωΰπερ  προς  τονς  πολεμί- 
ονς  εϋτι  φνλακάς  καταΰτησαντας  καϋ•ενδειν,  άλλα  μά- 

20  λιϋτα  δη  πάντων  τότε  επιτί&εται,  τα  μεν  αντώ  τω 

Ι   νπνω  μαραίνονΰα  και  δονλονμένη ,  τα  δε  έπιπεμπονβα 

Ϊ^Ι  ονείρατα  πανούργα  και  έπίβονλα,   άναμιμνήακοντα 
■\  αντής.    6  μεν  ονν  πόνος    διά  της  άφης  επιγίγνεται 
ώς  κό  πολν  και  ταντγι  πρόβειο ιν,  7]  δε  ηδονή  κατά  π:α-ΐ3δΜ 

25  6αν  αί'ΰ^ηΰιν  οπόβας  άν&ρωπος  αία&ηαεις  έχει,  και 
δει  τοις  μεν  πόνοις  άπαντάν  και  Ονμπλεκεΰ&αι ,   την 
δε  ηδονην  φενγειν  ώς  πορρωτάτω  καϊ  μηδέν  όλως  η 
τάναγκαΐα  ομιλεΐν.   καϊ  ενταύΟ-α  ο  κράτιΰτος  ανηρ'2?,Αί 
κράτιβτος  δε  ύχεδόν,  ός  αν  δννηται   πλεΐβτον  απο- 

30  φενγειν  τάς  ηδονάς '  ονδε  γάρ  εβτιν  ηδοντ]  βννόντα 
η  και  πειρώμενον  βννεχώς  μη  ον  πάντως  αλώναι' 
όταν  ονν  κρατηΰτ]  και  περιγένηται  της  -φνχης  τοΓ^ 


ΟΕΑΤΙΟ  νίΠ.  149 

φαρμάκοις ^  γίγνεται  το  λοιπόν  ηδη  το  της  Κίρκης, 
πληξααα  ραδίως  τη  ράβδω  εις  ανφεόν  τίνα  έλαννεί 
καΐ  κα&εί'ργννβι.  και  το  λοιπόν  άπ'  εκείνον  ηδη  ο 
ανϋ'ρωπος  διατελεί  ΰνς  ων  η  λνκος.  γίγνονται  δε  και 
Οψεις  νφ'  ηδονής  ποικίλοι  καιολέϋ-ριοι  και  αλλ'  άττα  5 
ερπετά,  καΐ  ϋ-εραπενονοιν  εκείνην  άει  περίτάς&νρας 
οντες  και  επιθυμούντες  μεν  της  ηδονής  και  λατρεν- 
οντες  έκείντ],  μνρίονς  δε  άλλως  πόνους  έχοντες,  η 
γαρ  ηδονή  κρατηΰαΰα  αυτών  και  παραλαβοΰΰα  τοις 
πόνοις  παραδίδωαι  τοις  εχθίοτοις  καΐ  χαλεπωτάτοις.  ίο 
τούτον  δη  τον  αγώνα  εμοί  καρτερούντι  και  παρα- 
βαλλομενω  προς  ηδονην  καΐ  πόνον  ουδείς  προΟε'χει 
τών  ά&λίων  άν&ρώπων ,  άλλα  τοΐς  άνδραπόδοις  τοις 
πηδώβι  καΐ  τρεχονβι  και  χορεΰουβιν.  ονδε  γαρ  οτε 
τον  Ήρακλεα   εώρων   αγωνιξόμενον   και    πονοϋντα,\ΐό 

2ξ&κούδεν  εμελεν  αύτοΐς,  άλλα  και  τότε  ί'βως  άϋ^λητάς  τι- 
νας  εθανμαζον,  Ζητην  και  Κάλαϊν  και  Πηλεα  και 
άλλους  τοιούτους  δρομέας  τινάς  και  παλαιΰτάς '  και 
τους  μεν  επι  κάλλει ,  τους  δε  έπϊ  πλοΰτφ  εθαύμαξον, 
κα&άπερ  'ΐααίωνα  καΐ  Κινύραν.  περί  δε  τοϋ  Πέλοπος  20 
έλεγον  οτι  και  τον  ώμον  έλεφάντινον  εχοι,  ωβπερ  τι 
όφελος  ον  άνϋ-ρωπον  χρυβην  χείρα  η  ελεφαντίνην  έχον- 
τος ηοφ&αλμούς  αδάμαντος  η  ϋμαράγδον '  την  δε  φυχην 
ουκ  εγίγνωβκον  αυτού  οποίαν  τινά  είχε.  τον  δε  Ήρα- 

ΐΒδΜχλεα  πονούντα  μεν  και  άγωνιζόμενον  ηλέονν,  καΐ  2ό 
ίφαΟαν  αυτόν  ανθρώπων  άθλιώτατον'  και  δια  τούτο 
α&λους  έκάλουν  τους  πόνους  αυτού  και  τα  έργα ,  ως 
τον  έπίπονον  βίον  αΟ^Αιον  οντά  '  αποθανόντα  δε  πάν- 
των μάλιΰτα  τιμώοι  καΐ  θεόν  νομίζουΰι  καί  φαβιν 
Ηβη  Ουνοικεΐν,  και  τούτω  πάντες  εύχονται,  όπως  αύ-  30 
τοι  μη  ίοονται  άθλιοι,  τω  πλεΐβτα  άθληβαντι.  τον  δΐ 
Ευρυαθέα  οίονται  κρατείν  τούτου  και  επιτάττειν ,  ον 


150  ϋΙΟΝΙδ   ΌΕ   νίΕΤϋΤΕ 

ονδενος  κ%ιον  νενομίχαβίν ,  ονδε  εϋ^κτο  ονδε  ^^νβεν 
ονδέηοτε  ονδείς  Εύρνβ^εί:.  πλην  ο  γε  Ηρακλής  πε- 
ρίτ^ει  την  Ενρώπην  καΐ  την  ^Αβίαν  κΛαβαν,  ονδεν  ων 
τούτοις  όμοιος  τοις  ά&ληταΐς '  ποϋ  γαρ  αν  έδννη&η 
5  περιελΟ^εΐν  οάρκας  τοΰαντας  έχων  η  τοβοΰτων  κρεών 
δεόμενος  η  βαΰ•νν  όντως  νπνον  καλένδων  \  αλλ* 
άγρυπνος  και  λεπτός,  ωύπερ  οι  λέοντες,  οςν  βλέπων, 
ο^ν  ακονων,  οϋτε  χειμώνος  ούτε  καύματος  φροντί- 
ζων,  ονδεν  δεόμενος  στρωμάτων  η  χλανίδων  η  ταπη- 

ια  των,  άλλα  δέρμα  άμπεχόμενος  ρνπαρόν,  λιμον  πνέων,, 
τοις  άγα&οίς βοηϋ-ών ,  τονς κακονς κολάζων.  καΐ ^ιο- 286Τί 
μηδην  δε  τον  Θράκα,  οτι  ποικίλην  είχεν  εβϋ'ητα  και 
καΟ'ηύτο  επΙ  &ρόνον  πίνων  δι^  ημέρας  και  τρνφών,  καΐ 
τονς  ^ενονς  ηδίκει  κάϊ  τονς  νφ'  αντόν,  πολλην  ΐππον 

Ιό  τρέφων,  τω  ροπάλω  παίων  διηρα\εν  ωύπερ  πί&ον 
παλαιόν.  και  τον  Γηρνόνην ,  πλείΰτονς  βονς  έχοντα 
και  των  προς  έβπερας  απάντων  πλονβιώτατον  οντά 
χαΐ  νπερηφανώτατον ,  αντόν  τε  άπεκτεινε  καΐ  τονς 
άδελφονς  καΐ  τας  βονς  άπηλαΰε.    τον  δε  Βονοιριν 

20  ενρών  πάνυ  επιμελώς  άϋ•λονντα  καΐ  δι  όλης  ημέρας 
εσ&ίοντα  και  φρονούντα  μεγιΰτον  έπι  πάλτ] ,  διε'ρρη- 
^εν  έπι  την  γην  καταβαλών  ωαπερ  τονς  ^νλάκονς 
τονς  σφόδρα  γέμοντας.  και  της  Άμαξόνος  ελνΰε  την 
ξοίνην,  ϋ-ρνπτομενης  αντω  κα^  νομιξονβης  οτι  τω  καλ- 

2δ  λει  κρατήσει ,  σνγγενόμενός  τε  και  δεί^ας  ότι  ονκ  αν 
ποτέ  ηττη&είη  κάλλονς  ονδ'  αν  μείνειε  χάριν  γνναι- 
κος  πόρρω  των  αντον  κτημάτων  ονδεποτε.    τον  δε 
Προμη&εα,  σοφιστην  τίνα,  εμοι  δοκεΐν,  καταλαβωνΐ37Μ 
νπό  δόί,ης  άπολλνμενον ,  καΐ  ννν  μεν  οίδονντος  αντω 

30  και  ανιόντος  τον  ήπατος,  οπότε  επαινοΐτο,  πάλιν  δε 
φΟ-ίνοντος ,  οπότε  φεγοιεν  αντόν,  έλεηύας  καΐ  φοβη- 
ΰας  επανβε  τού  τύφου  καΐ  της  φιλονεικίας '  καΐ  όντως 


ΟΕΑΤΙΟ   IX.  1δ1 

»7Κωχ£το  νγιά  τίοιηΰας.  ταντα  μει/  ονν  ^πραττεν  ον~ 
δεν  Ενρνβ&εΐ  χαριζόμενοζ.  τα  δε  μήλα  τα  χρνβά 
α  εχόμίϋε  λαβών  εδωκεν  εκείνω,  τα  των  Εβτιερίδων' 
ονδεν  γαρ  αυτών  εδείτο^  άλλ'  εκελενβε  κλαενν  έχοντα, 
μηδέν  γαρ  όφελος  είναι  άνΟ^ρώπω  χρνύών  μηλων'  :-, 
μηδέ  γαρ  ταΐς  Έΰπερίΰι  γενέύϋ-αν.  πέρας  δε,  έπεί 
βραδύτερος  εγίγνετο  και  άα&ενεοτερος  αντον,  φοβού- 
μενος μη  ον  δννηται  ζην  ομοίως,  έπειτα  οίμαι  νόΰον 
τίνος  καταλαβονβης  κάλλιβτα  άνδ•ρώπων  ε&εράπεν- 
ΰεν  αυτόν,  πυράν  νήβας  εν  ττ}  Οιττ]  ^νλων  ως  ^ηρο-  ίο 
τάτων  και  δειράς  οτι  ουδέν  α^ιον  εφρόντιζε  τον  πυ- 
ρετού, πρότερον  δε,  ίνα  μη  δοκ^  βεμνα  μόνον  και  με- 
.  γάλα  έργα  διαπράττεβ^αι,  την  κόπρον  άπελ&ών  την 
κειμενην  παρ'  Αυγεα,  πολν  τι  χρήμα  πολλών  ετών, 
έκείνην  ε^εφόρει  καΐέκά&αιρεν.  ηγεΐτο  γαρ  ούχ  ήττον  ΐδ 
αύτώ  διαμαχητεον  είναι  καΐ  πολεμητεον  προς  την  δό- 
|αν  η  τα  ϋ-ηρία  και  τών  άν&ρώπων  τους  κακούργους, 
ταύτα  δε  λέγοντος  τού  Διογένους,  περιίύταντο  πολ- 
λοί καΐ  πάνυ  ηδεως  ηκροώντο  τών  λόγων,  εννοηΰας 
δε  οίμαι  το  τού  Ηρακλέους,  τους  μεν  λόγους  άφηκε,  20 
χαμαΐ  δε  καΟ^εζόμενος  εποίει  τι  τών  άδό^,ων.  ευΟ-ύς 
ουν  ο[  πολλοί  κατ εφρόνουν  αυτού  και  μαίνεΰ&αι  εφα- 
0αν,  και  πάλιν  έ&ορνβουν  οι  οοφιΰταί,  κα&άπερ  εν 
τέλματι  βάτραχοι  τον  ϋδρον  ούχ  ορώντες. 


25  ΔΙΟΓΕΝΗΣ  Η  ΙΣΘίνΠΚΟΣ. 

Ι(3^μίων  όντων  κατέβη  Διογένης  εις  τον  'ΐβϋ^μόν,  25 
ως  ίοικεν,  έν  Κορίνϋ-ω  διατριβών,    παρετνγχανε  δε 


152  ΒΙ0ΝΙ8  Ι8ΤΗΜΙΑ0Α 

ταΐς  πανηγνρεΰιν  ονχ  ώντιερ  οι  ηολλοί  ένεκα  ^  βον- 
λόμενοί  ΰ'εαβααϋ'αί  τονζ  ά&λητάς  καΐ  ίνα  έμ7ίληοϋ•ώ- 
αιν^  αλλ  εταοκοτίών  οίμαι  τονς  άνΟ•ρωΛονς  και  την 
ανοιαν  αυτών,    τιδει  γαρ  οτι  φανερώτατοί  είβιν  εν 

δ  ταΧξ  εορταΐξ  καΐ  ταΐς  ηανηγύρεβιν'  εν  δε  πολεμώ  καΐ 
ΰτρατοπεδω  λαν%•άνον6ι  μάλλον  δια  το  κινδννενειν 
καΐ  φοβεΐΰϋ'αι.  καΐ  μέντοι  ενόμιξε  τούτους  ευιατοτέ- 
ρους  είναι '  και  γαρ  τα  νούήματα  τοϋ  ΰώματος ,  όταν  έκ- 
δηλα τι ,  ραον  %•εραπεΰε6θ•αν  νπο  των  ιατρών  η  μέχρι 

10  ύηοΰτελλεται'  τους  μέντοι  άμελουμενους  τών  άνΟ•ρώ- 
πων  εν  ταΐς  τοιαΰταις  διατριβαΐς  τάχιβτα  άπόλλυ- 
6&αι.  δια  ταϋτα  παρέβαλλεν  εις  τας  πανηγύρεις,  ^λεγε 
δε  έπιβκώπτων ^  οτε  επιπληττοιτο  το  τοϋ  κυνός'  δια 
γαρ  την  χαλετΐότητα  καΐ  το  λοιδορεϊβ&αι  κύνα  αύτον 

15  άτιεκάλουν'  τους  γαρ  κύνας  ετιεύ&αι  μεν  εις  τας  :ητανί/-289Κ 
γύρεις ,  μηδένα  δε  άδικεΐν  τών  έκεΙ  γιγνομενων,  υλακ- 
τεΐν  δε  και  μάχε6ϋ•αι  τοΓ^  κακούργοις  καΐ  λ'ηβταΐς,  καΐ 
όταν  οι  ανϋ^ρωτΐοι  μεϋ^υοϋ-έντες  καϋ•εύδωθιν,  αυτούς 
εγρηγορότας  φυλάττειν.   ώς  δε  έφάνη  έν  τ^  ηανηγύ- 

20  ρε^,  Κοριν&ίων  μεν  ουδείς  αύτω  ηροβεΐχε  τον  νουν, 
οτί.  πολλάκις  αύτον  εώρων  εν  τγί  πάλει  και  περί  το 
Κράνειον.  οί  γαρ  αν%•ρωποι  ους  αν  αεΙ  βλεπωϋι  και 
οίς  νομίξουΰιν  είναι  οπότε  βούλονται  προβελ&εΐν, 
τούτων  ού  πάνυ  φροντίξουβιν'  ους  δ'  αν  δια  χρόνου 

25  ί'δωΰιν  η  μηδεπώποτε  εορακότες,  προς  εκείνους  τρέ- 
πονται. οϋ•εν  ηκιΰτα  ώφελοϋντο  υπό  τοϋ  Διογένους 
Κορίνθιοι,  κα%•άπερ  οίνοβοϋντες  έπιδημοϋντος  ίατροΰ, 
οϊγε  ούδε  προΰτιαίίν,  άλλ'  ενόμιξον  ίκανόν  είναι  καΐτο 
όραν  αυτόν  εν  τη  πόλει.  τών  δ\  άλλων  οι  μακρο&εν 

30  μάλιβτα  προβηΰαν  προς  αυτόν,  από  της  Ιωνίας  τε 
καΐ  Σικελίας  καΐ  Ιταλίας  όβοι  παρηΰαν  καΐ  τών  έκ 
Λιβύης  τίνες  και  τών  εκ  Μαΰΰαλίας  και  από  Βορν-η9ίΛ 


ΟΕΑΤΙΟ  IX.  153 

β&ενονς,  ούτοι  δη  πάντεξ  ίδεΐν  βονλόμενοί  μάλλον 
αντον  καΐ  βραχύ  τι  άκονΰαι  λέγοντος,    ώς   εχοιεν 
άτταγγελλειν  ετεροις,  η  βελτίονς  γενεβ&αι.  έδόχει  γαρ 
ίκανοζ  είναι  λοιδορήΰαι  και  τοις  ερωτώΰιν  ατίοκρί- 
ναβ^αι  προς  έπος.   ωβπερ  ούν  τον  Ποντικού  μέλιτος  5 
τ^κγενεύ^αι  επιχειρούΰιν  οί  άπειροι,  γενβάμενοι  δ\  πα- 
ραχρήμα έ^επτνβαν  δνΟχεράναντες,  ότι  πικρόν  έβτν 
και  άηδες,  οντω  κάί  τού  Διογένους  άποπειράβ^αι  μεν 
ΎΙ^ελον  δια  πολνπραγμοβννην ,  ελεγχόμενοι  δε  άπε- 
οτρεφοντο  και  εφενγον.   και  άλλων  μεν  ηδοντο  λοι-  ίο 
δορονμένων ,  αντοί  δε  εφοβονντο  και  άνεχωρονν.  καϊ 
ει  μεν  εβκωπτε  καϊ  επαιζεν,  ωβπερ  είώ&ει  ενίοτε, 
νπερφνώς  εχαιρον '  άνατειναμένον  δε  καϊ  ΰπονδάΰαν- 
τος  ονχνπέμενον  την  παρρηΰίαν,  κα^άπερ  οιμαι  τα    ^^ 
παιδία    προύπαίξοντα  ηδεται  τοις  γενναίοις   κνύίν,  ΐδ 
επειδαν  δε  χαλεπηντ]  καϊ  νλάζη  μείζον,  έξεπλάγη  καϊ 
τω  δέει  τέ&νηκε.  και  τότε  εκείνος  εποίει  ταντά ,  ούδεν 
μετατρεπόμενος  ονδε  φροντίδων,    είτε  επαινοίη  τις 
αντον  είτε  καϊ  φέγοι  των  παρόντων,   ονδε  ει  των 
πλονΰίων  τ  ε  καϊ  ενδόξων  η  βτρατηγός  η  δννάβτηςί'ίύ 
διαλεγοιτο  προαελϋ•ών  η  των  πάνν  φαύλων  τε  καϊ 
πενήτων  αλλά  των  μεν  τοιούτων  ληρούντων  ενίοτε 
κατεφρόνει,  τονς  δε  αεμνονς  είναι  βονλομενονς  καϊ 
μέγα  φρονονντας  έφ'  αντοίς  δια  πλούτον  η  γένος  καϊ     ^ 
αλλην  τινά  δύναμιν,  τούτονς  μάλιοτα  έπίεξε  καϊ  έκό-  25 
λα%8  πάντα  τρόπον,  τίνες  μεν  ονν  αντον  εϋ^ανμαξον 
ως  βοφωτατον  πάντων,  τισΐ  δε  μαίνεύϋ-αι  εδόκει,  πολ- 
λοί δε  κατεφρονονν  ως  πτωχόν  τε  καϊ  ονδενός  ά^ίον 
τίνες  δ   έλοιδόρονν ,  οι  άΙ  προπηλακίζειν  έπεχείρονν, 
οοτα  ριπτονντες  προ  των  ποόων,  ωβπερ  τοις  κνύιν,  30 
οΓ  ^£  καΐ  τον  τρίβωνος  ηπτοντο  προβιόντες,  πολλοϊ  δε 
ονκείων,  αλλ'  ηγανάκτονν,κα&άπερ"θμηρόςφηΰιτ6ν 


154  ϋΙΟΝΙδ  Ι8ΤΗΜΙΑ0Α 

'Οδνβΰεα  προΰπαίξειν  τους  μνηβτηρας ,  κάκεΐνον  Λρ0529ΐκ 
ολίγας  ημέρας  ενεγκεΐν  την  άκολαβίαν  αντών  καΐ  τηναοΜ 
νβριν '  6  δε  όμοιος  ην  εν  απανη '  τω  οντι  γαρ  εφκει 
βαβίλεΐ  και  δεβπότη ,  πτωχον  ϋτολην  εχοντι ,  καπειτα 
δ  εν  άνδραπόδους  τε  καΐ  δουλοις  αυτόν  ΰτρεφομενω 
τρνφώβίκαΐ  άγνοονΰίνοΰτις εύτί,  καΐ ραδίως  φέροντι 
με&νοντας  ανθρώπους  καΐ  μαινόμενους  υπο  αγνοίας 
και  άμα&ίας.  όμως  δε  οι  τε  ά&λο&εται  των  'ΐΰ^μίων 
κάί  των  άλλων  οΰοι  έντιμοι  και  δυνατοί  βψόδρα  ητίο- 

10  ροϋντο  καΐ  αννεΰτελλοντο,  κατ  εκείνον  οπότε  γέ- 
νοιντο,  και  πάντες  ούτοι  ΰιγ^  παρηβαν  υηοβλέποντεξ 
αυτόν,  έπεί  δε  και  έστεφανώΰατο  της  πίτυος,  πέμ- 
■ψαντες  οι  Κορίν&ιοι  των  υπηρετών  τινας  εκελευον 
άποΟ^εΰ&αι  τον  ΰτεφανον  καΐ  μηδέν  παράνομον  ποιεΐν. 

15  6  δε  ηρετο  αυτούς  δια  τί  παράνομον  έΰτιν  αύτον  εΰτε- 
φανώΰΟ-αι  της  πίτυος ,  άλλους  δε  ου  παράνομον.  είπεν 
ούν  τις  αυτών,  Ότι  ου  νενίκηκας,  ώ  ^ιόγενες.  ο  δε, 
Πολλούς  γε,  εΙπεν,  άνταγωνιβτάς  καΐ  μεγάλους,  ονχ 
οϊα  ταντά  εβτι  τα  άνδράποδα  τα  νυν  ένταύ&α  πα- 

20  λαίοντα  και  δισκεύοντα  και  τρέχοντα,  τω  παντί  δε 
χαλεπωτερους,  πενίαν  και  φυγην  και  άδο^ίαν,  ετι  δε 
οργήν  τε  καΐ  λύπην  και  επι&νμίαν  καΐ  φοβον  και  το 
πάντων  άμαχώτατον  %•ηρίον ,  ύπουλον  και  μαλ&ακον, 
ηδονην'  τ]  ούδεΙς  ούτε  τών^Ελληνων  ούτε  των  βαρ- 

25  βάρων  άξιοι  μάχεΰΰ-αι  καΐ  περιείναι  Τ37  ■φυχη  κράτη - 
ΰας ,  άλλα  πάντες  ηττηνται  και  άπειρηκαβι  προς  τον 
αγώνα  τούτον ,  Πέρΰαι  και  Μηδοι  και  Σύροι  και  Μα- 
κεδόνες κανΑ%•ηναΐοι  καΐ  Λακεδαιμόνιοι ,  πλην  εμοΰ.292β. 
πότερον  ούν  ύμΐν  άξιος  δοκώ  της  πίτυος,  η  λαβοντες 

30  αύτην  δώοετε  τω  πλείβτων  κρεών  γεμοντι;  ταύτα 
ούν  απαγγέλλετε  τοις  πέμφαβι  και  οτι  αύτοι  παρανο- 
μούΰιν  •  ού  γαρ  νικηβαντες  ούδένα  αγώνα  περιέρχον- 


ΟΚΑΤΙΟ  IX.  155 

ται  βτεφάνονς  έχοντες '  χαΐ  οτι  ενδοξότερα  τιεποίτιχα 
τα"ΐΰ%•μ,ια  χαταχρατήβας  αντοξ  τον  Οτεφανον,  χαΐ  οτί 
ον  τοίζ  άνΟ^ρωποις,  άλλα  ταΐς  αί^ι  δηλαδή  περιμαχη- 

ΐ4ΐΜΓον  αντον  είναι,  δει.    μετά  δε  τούτο  ίδών  τίνα  έχ  τον 
ΰταδίον  βαδίζοντα  μετά  ηολλον  πλη^ονς  χαΐ  μΐ]δε  5 
επιβαίνοντα  της  γης,  άλλα  υφηλον  φερόμενον  νποτον 
όχλου,  τους  δε  τινας  ετΐαχολον&ονντας  χαΐ  βοώντας, 
άλλους  δε  πηδώντας  νπο  χαράς  χαΐ  τάς  χείρας  αίρον- 
τας προς  τον  ονρανόν,   τους  δε  επιβάλλοντας  αυτά 
ύτεφάνους  χαΐ  ταινίας,  οτε  έδυνη^Υ]  προύελ^ων  ήρε-  ίο 
το  τίς  έΰτιν  6  ϋ^όρυβος  6  περί  αντον  χαΐ  τί  ϋννεβη. 
6  δε  εφη,  Νιχώμεν,  ^ιόγενες  βέλτιύτε,  ανδρών  το 
ΰτάδιον.    Τοντο  δε  τί  εβτιν ;   είπεν '  ου  γάρ  δη  φρο- 
νιμώτερος  γεγονας  ούδε  μιχρον,    οτι  εφ^αβας  τους 
ύυντρέχοντας ,  ουδέ  ύωφρονεβτερος  ννν  η  πρότερον  15 
ονδε  δειλός  ήττον,  ονδ'  ελαττον  άλγεΐς  ονδ^  έλαττο- 
νων  δεηθεί  το  λοιπόν  ονδε  άλνπότερον  βιώβει.   Μα 
^ία,  είπεν,  αλλά  τών  άλλων  Ελλήνων  ταχύτατος  είμι 

2&3ηπάντων.    άλλ^  ον  τών  λαγών ,  εφη  ο  Διογένης,  ονδε 
τών  έλάφων'  χαίτοι  ταύτα  τά  ^ηρία  πάντων  εΰτϊ  τά-  20 
χιύτα  χαΐ  δειλότατα,  χαΐ  τονς  άν&ρώπονς  χαΐ  τονς 
χννας  χαΐ  τους  άετονς  φοβείται ,  χαΐ  ζη  βίον  ά^λιον. 
ονχοίβΟ-α,  εφη,  οτι  το  τάχος  δειλίας  βημείόν  εΰτι; 
τοις  γάρ  αντοίς  ζφοις  βνμβέβηχε  ταχίΰτοις  τε  είναι 
χαΐ  άνανδροτάτοις.   6  γούν  Ηρακλής  δια  το  βραδντε-  2δ 
ρο5  εϊναι  πολλών  χαΐ  μη  δνναβ&αι  χατά  πόδας  αίρείν 
τονς  χαχονργονς ,  διά  τούτο  εφόρει  τόξα  χαΐ  τούτοις 
εχρήτο  έπΙ  τονς  φεύγοντας,    χαΐ  ος,  Άλλα  τον  Αχιλ- 
λέα, εφη,  ταχνν  όντα,  φησίν  6  ποιητής  άνδρειότατον 
είναι.  Και  πώς,  εφη,  οΐβϋ-α  ότι  ταχύς  ην  ο'^χιλλενς;  30 
τον  μεν  γάρ  Εχτορα  ελεΐν  ονχ  έδύνατο  χατά  την  ημε- 
ραν  όλην  διώκων.    ονχ  αίοχύνει^  ^ψ^)  ^^''  πράγματι, 


156  ΒΙ0ΝΙ8  Ι8ΤΗΜΙΑ0Α 

ύεμνννόμενος ,  έν  ω  των  φαυλότατων  Θ^ηρίων  χείρων 
πέφνκας ;  οΐμαί  γάρ  6ε  μηδέ  άλώπεκα  δνναϋ&αί  φΘ-ά- 
βαι.  πόΰον  δε  τι  καΐ  εφ&αΰας ;  Παρ'  ολίγον,  είπεν,  ώ 
^ίόγενεξΛ   τοντο  γκρ  τοι  καΐ  το  ^ανμαβτον  έγενετο 

5  της  νίκης,  'ίΐΰτε,  εφη,  Λαρ'  ^ν  βήμα  ευδαίμων  γεγο- 
νας.  "Ατίαντες  γαρ  οι  κράτιβτοι  ήμεν  οί  τρέχοντες.  Οι 
δε   κόρυδοι   τίόΰω  τινί  &άττον  υμών  διέρχονται  τόΐ42Μ 
ΰτάδιον,  ΠτηνοΙ  γαρ  είοιν,  είπεν.    Ουκοΰν,  εφη  ο 
Διογένης,  εί'περ  το  ταχΰτατον  είναι  κράτιϋτόν  έΰτι, 

10  ηολύ  βελτιον  κόρυδον  είναι  σχεδόν   η  αν%^ρωηον' 
ωΰτε  τάς  άηδόνας  ουδέν  τι  δεΐν  ρίκτείρειν  ούδε  τους 
ετΐοτζας,  οτ£  ορν駕ες  έγένοντο  έ^  άν&ρώτΐων ,  ως  υπό  294  κ 
του  μύΰ-ου  λέλεκται.    Άλλ'  εγώ,  εφη^  ανΟ'ρωπος  ων 
άνϋ•ρώπων  ταχύτατος  είμι.    τί  δε;  ούχΙ  και  εν  τοΓ^ 

15  μύρμηί,ιν,  εΐπεν,  είκος  άλλον  άλλου  ταχύτερον  είναι; 
μη  ούν  Ο-αυμάζουΰιν  αυτόν ;  η  ου  δοκει  6οι  γελοΐον 
είναι,  εί' τις  έ&αΰμαξε  μύρμηκα  έτίΐ  τάχει;  τί  δε;  εΐ 
χωλοί  πάντες  η3αν  οι  τρέχοντες,  εχρην  6ε  μέγα  φρο- 
νειν ,  δτι  χωλούς  ού  χωλός  εφ%•ης ;   τοιαύτα  δ\  Λρος 

30  τον  αν&ρωπον   διαλεγόμενος  πολλούς  έποίη6ε  τών 

παρόντων  καταφρονη6αι  του  πράγματος,   κακεΐνον 

αυτόν  λυπούμενον  απελ%•ειν  καΐ  πολύ  ταπεινότερον. 

;  τούτο  δε  ού  μικρόν  παρείχε  τοις  άν9•ρώποις,  οπότε 

ν  Ιδοι  τινά  μάτην  επαιρόμενον  και  δια  πράγμα  ουδενος 

25  α^ιον  ε^ω  του  φρονεΐν,  6υ6τείλας  έπΙ  βραχύ  καΐ  αφε- 
λών μικρόν  τι  της  άνοίας ,  ώΰπερ  οι  τά  πεφυ6ημένα 
χαι  οίδούντα  νύί,αντες  η  6εί6αντες.  έν  δε  τούτω  ^εα- 
βάμενος  ίππους  εν  τω  αύτω  δεδεμένους,  έπειτα  μαχό- 
μενους τε  καΐ  λακτίξοντας  αυτούς,  και  πολύν  οχλον 

30  περιε6τώτας  καΐ  %•εωμένους ,  εως  καμών  ο  έτερος 
^φυγεν  άπορρη^ας  προ6ελϋ•ών  ε6τεφάνω6ε  τον  μέν- 
οντα και  άνεκηρυττεν  ως  Ί6&μιονίκην,  ότι  λακτίζων 


ΟΕΑΤΙΟ  Χ.  -157 

ενίκηΰεν.  ίπΐ  τούτω  γελως  και  &όρνβος  ην  ατλάντων, 
καΐ  τονζίιογενην  ΛολλοΙ  ε&ανμαξον  και  των  ά&λητών 
χατεγελων  ^  και  τινας  άπελ^εΐν  φαβιν  ονκ  ίδόντας 
αντονς ,  οοοι  κακώς  εοκήνονν  η  και  τούτον  τιπόρονν. 


143  Μ 


^Γκ        ΔΙΟΓΕΧΗΣ  Η  ΠΕΡΙ  ΟΙΚΕΤί^Ν. 

Άπιών   ποτέ  Διογένης   εκ  Κορίνθου  '^&ηναξε  5 
ΰννέβαλε   κατά  την  οδον  ένΐ  των   γνωρίμων,    καϊ 
ηρετο  ποί  απειύιν,  ονχ  ωβπερ  οι  πολλοί  τα  τοιαύτα 
επερωτώύιν,   επιδεικνύμενοι  ότι  ονκ  αμελές  είδεναι 
αντοΐς  τα  περί  των  φίλων,    έπειτα  άκούΰαντες  μόνον 
άπηλ?Μγηΰαν '  άλλ'  ωβπερ  οι  ίατβοί  άνακρίνονΰι  τονς  ίο 
άο^ενονντας  ο  τι  μελλονβι  ποιεΐν  ένεκα  τον  βνμβον- 
λενβαι,  και  τα  μεν  κελεύονΟι ,  τα  δε  άπαγορεύονοιν, 
όντως  άνεκρινεν  6  ζΐιογενης  τον  αν&ρωπον  ό,τι  πράτ- 
τοί',  καΐ  ος  εφη,  £1  ^ιόγενες,  πορεύομαι  εις  Δελφούς 
τω  &εω  χρηΰόμενος.  μέλλων  δε  δια  Βοιωτών  άπιεναι,  ΐδ 
6  γαρ  παις  με  ο  μετ   εμού  πορενόμενος  άπέδρα,  ννν 
έπι  Κορίν&ον  απειμι'   ΐβως  γαρ  αν  ενροιμι  καΐ  τον 
παιδα.  και  ο  Διογένης  ε'ί  π  εν,  ωβπερ  είώ&ει,   βπον- 
δάβας,  "Επειτα,  καταγελαβτε ,   επιχειρείς  ^εφ  χρη- 
β^αν,  ον  δννάμενος  άνδραπόδω  χρηβαβΰ^αι ;    η   ου  20 
δοκεί  βοι  τούτο  εκείνον  ήττον  χαλεπον  και  έλάττονα 
εχειν  κίνδννον  τοι^  ον  δνναμενοις  χρηβαβ&αι  ορΟ^ώς ; 
τι  δε  καΐ  βονλόμενος ,   είπε ,  ζητείς  τον  παιδα ;  η  ονκ 
ην  πονηρός;  Πάντων  γε,  εφη,  μάλιβτα'   μηδέν  γαρ 
29ί}ηνπ'  εμού  αδικούμενος,  προς  δε  και  ευεργετούμενος,  2* 
Ιβως,  ώ  /ίιόγενες,  κακός  αντός  ων  ηγεΐτο  πονηρόν' 
ει  γαρ  αγαθόν  ηγεΐτο,  ονκ  αν  ποτέ  άπελιπεν.  "Επειτα 


158  ϋΙΟΝΙδ  ΏΕ  8ΕΕνΐ8  ι 

Ι 

εκείνος  μεν,  ^φη,  ΰε  πονηρον  ηγούμενος  ^φνγεν,  ϊνα 

μη  βλάητ-ηταυ  ντίο  6ον ,  6ν  δε  εκείνον  Λονηρον  είναι 
λέγων  ζητείς,  δηλον  ότι  βλάπτε<5%•αι  ν%  αντον  βον- 
λόμενος ;  η  ούχ  οί  κακοί  ανΟ•ρωποι  βλαβεροί  είβι  τοις 
5  Ηχονβι  και  τοις  χρωμένοις ,  εάν  τε  Φρνγες  ώύιν  έάν  τε 
*ΑΟ•ηναΐοι,  εάν  τε  έλεν&εροι  έάν  τε  δονλοι;  καίτοι 
κννα  μεν  ονδείς  κακόν  ηγούμενος  ζητεί  άποδράντα,  οίΐ44Μ 
ίε  και  έκβάλλουβιν,  έάν  έπαι/έλ&τ] '  άν&ρώτΐον  δε  πο- 
νηρού άπαλλαγέντες  ονκ  άγαπώβιν,  άλλα  πολλά  πράγ- 

10  ματα  εχονβι  καΐ  τοις  ζένοις  έπιΰτέλλοντες  και  αντοί 
άποδημονντες  και  χρήματα  άναλίΰκοντες,  όπως  λάβω- 
ΰιν  αυτόν,  και  πότερον  οί'ει  πλείονς  νπό  κννών  βλα- 
βηναι  πονηρών  η  νπ'  ανθρώπων ;  νπό  μεν  γε  κννών 
φανλων  ενα  τον^Ακταίωνά  φαβιν  άπολέο&αι,  και  τον- 

15  τωνμανέντων'  νπο  δε  άν&ρώπων  φαύλων  ονδε  ειπείν 
^ατιν  όΰοι  άπολώλαΰι  και  ίδιώται  και  βαΟιλεΐς  και  πό- 
λεις όλαι ,  01  μεν  νπο  οίκετών ,  οι  (5^£  νπό  Στρατιωτών 
και  δορνφόρων,  οι  δε  νπό  φίλων  τινών  καλονμένων,  οί 
δέ τίνες  καΐ  νπό  νιέων  και  αδελφών  και  γνναικών.  άρα 

20  ονν  ον  μέγα  κέρδος,  οτω  αν  Σνμβτ}  άπαλλαγηναι  κα- 
κόν ανδρός,  άλλα  δει  τούτον  ζητεΐν  τε  και  έπιδιώκειν,'ί^ΊΒ. 
ωϋπερ  εί'  τις  άπαλλαγεν  νόΰημα  έζητει  και  έβούλετο 
άναλαβεΐν  εις  το  βώμα;  και  6  άν%•ρωπος  είπε.  Ταύτα 
μ\ν  όρ^ώς-είπας,  ώ  ζΐιόγενες'   άλλα  χαλεπόν  έΰτιν 

25  άδικηΰ^έντα  μη  τιμωρηβαβΟ^αι.  εκείνος  γαρ  ονδεν  νπ 
εμού  παΘ^όν,  ως  οράς,  έτόλμηβεν  άπολιπειν  με'   ός 
έργον  μεν  παρ'  έμοι  ονδενίέπραττεν  06α  δούλοι  εργά- 
ζονται ,  αργός  δε  ων  ένδον  έτρέφετο ,  ονδεν  ποιών  η 
έμοι  άκολονΰ^ών.  "Επειτα,  έφη,  ονδεν  ηδίκεις  αντόν 

30  άργόν  όντα  και  άμα^η  τρέφων  καΐ  ποιών  ότι  κάκιΰτον; 
η  γαρ  αργία  και  τό  ΰχολην  άγειν  άπόλλνβι  πάντων 
μάλιΰτα  τονς  άνοητονς  άν%•ρώπονς.   ονκούν  όρΟ•ώς 


ΟΕΑΤΙΟ  Χ.  159 

ύννηχεν  νπο  ΰον  διαφ&ειρόμενος ,  χαΐ  άπεδρα  δι- 
καίως, ϊν  εργάζηται  δη?.ον  οτι  καΐ  μ,η  βχολάζων  τε 
και  κα%•εΰδ(ύν  και  εΰ&ίων  χειρών  άεΐ  γίγνηται.  ΰν  δε 
ΐβως  οΐει  μικρόν  αδίκημα  είναι ,  ο^  αν&ρωπον  ποιεί 
πονηρότερον ,  αΑλ'  ονχΐ  τούτον  δεϊν  πάντων  μάλιΰτα  5 
φενγειν  ώς  εχ&ιοτον  καΐ  έπιβονλότατον ;  και  ος ,  Τι 
ούν,  εφη,  ποιηΰω;  ον  γαρ  εΰτι  μοι  αλλοξ  οίχετης. 
Τί  ίί',  εφη^  ποιηβεις,  όταν  άλλα  υποδήματα  μη  εχτ^ς, 
τα  δε  οντά  ενοχλη  και  διακόπττ]  τονς  πόδας ;  άρα  ονχ  ■  ^ 
νπολνβάμενος  οτι  τάχιστα  ανυπόδητος  βαδιεΐ;  άλλα  ιβ 

145  Μ  καν  αυτόματον  λ.υ&τΙ,  πάλιν  επιδεΐς  τε  και  ΰφίγγεις 
τον  πόδα;  και  γαρ  δη  ωβπερ  οι  ανυπόδητοι  ενίοτε 
ραον  βαδίζουβι  των  φαΰλως  υποδεδεμενων,   οϋτω 

κ^Έίπολ?.οΙ  χωρίς  οίκετών  ραον  ξώΰι  και  άλυπότερον  των 
πολλούς  οίκέτας  εχόντων,  ούχ  οράς  τους  π?.ουβίους,  ΐ5 
οπόαα  πράγματα  εχουβιν ,    οι  μεν  ^εραπεύοντες  τους 
νοβούντας  των  οίκετών  και  δεόμενοι  ιατρών  και  των 
άλλων  των  παραμενούντων ;  καΐ  γαρ  ώς  το  πολύ  πε- 
φυκεν  αμελεΐν  αυτών  τά  άνδράποδα  καΐ  ου  προύεχειν 
εν  ταΐς  νόΰοις,  το  μεν  τι  υπό  άκραοίας,  το  δε  ηγού-  20 
μένα,  ει  τι  πά^οι,  τους  δεαπότας  ζημιώβεβθ^αι,  ούχ 
αυτούς"    οι   δε  μαβτιγούντες  οΰημεραι,    έτεροι    δε 
δεβμεύοντες,  άλλοι  διώκοντες  φεύγοντας,  καΐ  γάρ  τοι 
ούτε  αποδημηβαι  δύνανται  ραδίως,   οπόταν  δοκτ}  αύ- 
τοΐς,   ούτε  μένοντες  βχολήν  άγουβι.    το  δε  πάντων  κ 
γελοιότατον  ενίοτε  άποροΰβι  διακόνων  μάλλον  τών 
πενήτων  τε  καΐ  ουκ  εχόντων  ούδενα  οίκετην.    καΐ 
εΰτι  το  πράγμα  ομοιον  τοις  ίούλοις'    οΐμαι  γάρ  ύε     ι 
είδέναι '  και  γάρ  εκείνοι  μυρίους  πόδας  έχοντες  βρα- 
δύτατοι είΰι  τών  ερπετών,   ουκ  οίΰϋ'α  ότι  το  βώμα  η  3ο 
φύβις  εκάβτω  εποίησεν  ίκανόν  είναι  προς  την  εαυτού 
^εραπείαν;    πόδας  μεν,   ωβτε  άπιέναι,   χείρας  δε', 


160  ΏΙ0ΝΙ8  ΌΕ  8ΕΚνΐ8 

ω6τε  έργάξεΰ&αί  καΐ  τοϋ  άλλον  βώματος  ε^ιμελεΐ- 
βΰ^αί,  οφ&αλμονς  δε,  ωβτε  οράν,  ώτα  δε,  ωβτε 
άχονειν.  προς  δε  τουτοΐζ  ύνμμετρον  έποι'ηβε  την 
γαΰτέρα,  ααΐ  ου  δεΐταυ  πλείονος  τροφής  6  ανϋ^ρωπος 

5  η  δυνατός  έβτιν  αύτω  πορίζείν,  άλλα  τούτο  μέτρον 
έκάβτω  [κανώτατον  ααΐ  αριβτον  καΐ  νγίεΰτατον. 
ωβπερ  ούν  τι  χεΙρ  άβΟ^ενεΰτερα  εϋτίν  η  πλείονας  δαχ- 
τύλους εχονΰα  των  φνβεί  γιγνομενων ,  καΐ  6  τοιού- 
τος άνθρωπος  ανάπηρος  καλείται,  τρόπον  τινά  φ  αν 299 κ 

10  ε^ωϋ^εν  προΰφυτ]  δάκτυλος  περιττός  και  μηδέ  τοις 
άλλοις  χρηαΰ^αι  δΰνηται  κατά  τρόπον,  οϋτως  όταν 
πολλοί  πόδες  και  πολλαι  χείρες  και  πολλαϊ  γαΰτερες 
άνΟ^ρωπω  τινί  προβγενωνται,  μά  ζίί'  ουκ  Ιΰχυρό- 
τερος  ούτος  γίγνεται  προς  ούδεν  ονδε  μάλλον  τυγχά- 

15  νει  ων  δει  τυγχάνειν  αυτόν ,  άλλα  πολύ  ελαττον  και 
δυβχερέβτερον.  ύύ  δε,  εφη,  νύν  μεν  ενί  άν^^ρώπω 
ζητείς  τροφην,  τότε  δε  δυβί'  καΐ  νύν  μεν  ΰαυτόνα^Μ 
νοβηλεύΰεις,  εάν  άρα  βυμβγι  τις  άβϋ-ενεια,  τότε  δε 
ανάγκη  ϋ'εραπεύειν  κάκεΐνον  νοΰούντα '  καΐ  νύν  μεν 

20  όταν  αυτός  ης  έν  τη  οικία,  ου  φροντίζεις  μη  τι  αυτός 
νφελη,  ούδε  όταν  καΟ-εύδης,  μη  έγρηγορώς  ο  παις 
κακόν  τι  εργάβηται.  πάντα  δη  ταύτα  δει  6ε  βκοπεΐν. 
γυναίκα  τοίνυν  ει  έχεις,  τότε  μεν  ουκ  αν  η^ίου  Ο  ε 
^εραπενειν,   όρώοα  οίκέτην  ένδον  τρεφόμενον ,  και 

25  τα  μεν  έκείνω  μαχόμενη ,  τα  δε  αύτη  τρυφώβα ,  ενο- 
χλεΐν  ΰε  εμελλεν'  νύν  δ\  ήττον  μεν  αύτη  άλγηβει, 
μάλλον  δε  6ού  έπιμεληύεται.  καΐ  μην  όπου  οίκέτης 
εϋτίν ,  εν&νς  διαφ&είρονται  οι  γιγνόμενοι  παίδες  κοίϊ 
άργότεροίτε  γίγνονται  και  υπερηφανωτεροι,  οντος  μεν 

30  τού  διακονούντος,  έχοντες  δε  ου  καταφρονώαιν.  όπου 
ά'  αν  αύτοΙ  ώοι,  πολύ  ανδρειότεροι  και  ίβχυρότεροι 
και  των  πάτερων  εύϋ•ύς  εξ  άρχης  κήδεΰ&αι  μαν&ά- 


ΟΒΑΤΙΟ  Χ.  161 

νοντες.  *Αλλ\  ω  ^ιόγενες,  πένης  τ  ε  είμι  και  εΐ  μη 
ϋνμφεροί  κεχτηβ&αί  τον  οίκετην,  άποδώΰομαι  αυτόν. 
"Επειτα,  εφη,  ουκ  αίοχυνει,  πρώτον  μεν  έ^απατών 
τον  ανΟ^ρωπον,  πονηρον  αντω  αποδιδόμενος;  η  γαρ 
ουκ  ερεΐς  τάληϋΊς  η  ου  δυνηβει  αποδόβ&αι  αυτόν,  δ 
προς  δε  τούτοις,  εάν  τις  ίμάτιον  αποδώ  κίβδηλον  η 
ΰκεϋος  η  κτήνος  νοΰοϋν  τε  και  αχρηΰτον ,  ανάγκη 
αυτό  άπολαμβάνειν,  ωΰτε  ούδεν  εΰται  ύοι  πλέον,  ει 
δε  και  δυνήΰει  εί,απατηΰαί  τίνα  κάκεΐνος  ουκ  αίβ&ή- 
βεται  τού  αν&ρώπου  της  πονηρίας,  το  άργύριον  ου  ίο 
δέδοικας;  Ιβως  μεν  γαρ  άλλον  ώνηΰει  φαυλότερον, 
εάν  δριμύτερου  τύχι^ς  η  κατά  θε  τοϋ  αποδιδόμενου" 
τυχόν  δε  εις  άλλο  τι  χρηβει  λαβών  άφ'  ου  β?.αβηΰει. 
ου  γάρ  δη  άεί  ποτέ  το  άργύριον  ωφελεί  τους  κτηϋα- 
μένους ,  άλλα  πολλώ  πλείονας  βλάβας  και  πλείω  κακά  ΐδ 
πεπόν&αΰιν  άνθρωποι  υπό  αργυρίου  η  υπό  πενίας, 
άλλως  τε  καΐ  ανόητοι  όντες.  ουκ  εκείνο  πρότερον 
κτηααϋ&αι   ΰπουδάβεις  ω  δυνηθεί  υπό  παντός  ώφε- 

ινίΊλεΐΟϋ^αι  καΐ  παβι  τοις  οαυτοϋ  πράγμαβι  χρηΰ&αι  κα- 
λώς, άλλα  πρό  του  φρονήΰαι  ζητηΰεις  άργύριον  η  μ 
γήν  η  άνδράποδα  η  ζεύγος  η  πλοΐον  η  οίκίαν,  οίς  βύ 
δουλεύΰεις  και  λυπηύει  δι  αυτά  και  πολλά  πονηύεις 
μάτην  καΐ  διατελεβεις  άπαντα  τόν  βίυν  φροντίζων 
εκείνων,  όνηΰει  δε  ούδ'  ότιοΰν  άπ  αυτών,  ούχ  όρας 
τά  ^ηρία  ταύτα  καΐ  τά  όρνεα ,  'όοω  ζτ]  τών  άν&ρώπων  25 
άλυπότερον,  προς  δε  και  ηδιον,  και  μάλλον  υγιαίνει 
και  πλέον  ίΰχύει  και  ζί]  χρόνον  εκαβτον  αυτών  οίίον 
πλειΰτον  δύναται;    καίτοι  ούτε  χείρας  έχοντα  ούτε 

301Κ  ανθρω'ττου  διάνοιαν,  άλλ'  όμως  άντι  πάντων  αύτοις 
τών  άλλων  κακών  υπάρχει  μέγιΰτον  άγα&όν,     ότι  30 
ακτήμονα  εβτιν.  ^Αλλά  δοκώ  μοι  έάβειν ,  ώ  Αιόγενες, 
τόν  οΐκέτην,  έάνπερ  μη  άπό  τύχης  εμπεύτ}  μοι.  ΝαΙ 
ϋΐο.  Ι.  11 


162  ϋΙΟΝΙδ   ϋΕ  δΕΕΥΙδ 

μά  ^ία,  εΐηεν  ο  Διογένης,  ωΰτίερ  εΐ λεγοις  οτι  δάκ- 
νοντα  Ύΐ  λακτίξοντα  ΐππον  ονχ  αν  ξΐΐτηΰαιμι'  εάν 
μέντοί  περηύχω,  ηροβελϋ^οιμ'  αν,  ώβτε  δΎΐχ%^Ύΐναι 
ΎΙ  λακηΰϋ'ήναι.    Ταϋτα  μεν  εαύον'  άλλα  τω  &εω  διά 

δ  τι  με  χρηβ&αι  ουκ  εας;  Έγώ  γάρ  απαγορεύω  ΰοι  9εώ 
χρηΰ&αί,  ει  δύναβαι;  ου  τοϋτο  ίφην,  αλλ*  οτι  χα- 
λεπόν  έΰτί,  μάλλον  δε  αδύνατον,  χρ^β&αί  η  ϋ-εω  η 
άνϋ-ρωτίω  η  αύτον  αυτω  μη  ετιιΰτάμενον'  το  δε  έπι- 
χειρεΐν  άνευ  του  ετΐίΰταο&αί  πάντων  βλαβερώτατον' 

10  η  οβτις  ουκ  εύτιν  έμπειρος  ίππων  χρηβεως ,  δοκεί  ϋοί 
ούτος  χρηϋϋ^αι  αν  ΐπποΐξ ;  Ουκ  εμοιγε.  Ει  δ*  αύ  βιά- 
ξοιτο,  κακόν  αν  τι  άπολαϋβαι  πρότερον  η  άγα&όν; 
^Αλτι^'τ].  Τί  δε;  οΰτις  άγνοει  χρηΰιν  κυνών ,  δυνατός 
αν  εί'η  χρηβϋ-αι;    η  ου  τό  τινι  χρηΰ&αι  ώφελεΐΰ&αί 

ΐδ  έΰτιν  άπ  εκείνου;  ^οκεΐ  μοι.  Ουδείς  άρα  των  βλα- 
πτομενων  από  τίνος  χρηται  έκεένω  υφ'  ου  βλάπτε- 
ται ;  Ου  γάρ.  Ουκουν  καΐ  6  κυβί  πειρώμενος  χρηΰ&αι 
άνευ  του  επίΰταΰ&αι  ζημιώΰεται  απ  αυτών;  Εικός 
γε.    Ουκ  άρα  ούδε  χρησεται  αύτοΐς,    έπεί  ουκ  ίβτι 

20  χρηΰις  όπου  ζημία  πρόβεβτι.  καΐ  ου  μόνον  περί  κυνών 
και  ίππων  έχει  ούτως,    αλλά  και  βοών  καΐ  ορέων, 
και  ο  μάλλον  ϋ^αυμαΰαι  τις  αν,   ουόε  ονω  η  ;τρορατω 302 β 
χρηβΰ^αι  πάρεβτι  τοΙς  άπείροις.   η  ουκ  οϊΰΟ-α  τους  μεν 
τινας  ωφελημένους,  τους  δε  καΐ  βεβλαμμένους  από 

2δ  τε  προβατείας  και  όνηλαβίας;    'Εγωγε.  Πότερον  δι 
άλλο  τι  η  δηλον  οτι  ανάγκη  τους  μεν  απείρους  ζη- 
μιοϋβ&αι,  τους  δε  είδότας  όνίναΰ&αι  και  από  όνων 
καΐ  από  ύυών  καΐ  από  χηνών  καΐ  από  άλλου  ξωου 
παντός;  "Εοικε.   Τί  δέ;  ουκ  επΙ  τοις  ΰκεύεβιν  ο  αυτός 

30  λόγος;  άλλα  κι&άρα  χρηύαιτο  αν  ο  άμουΰος,  η  έπιχει- 
ρών  ουκ  αν  εί'η  καταγέλαΰτος,  προς  τω  μηδέν  έργά- 
ζεύϋ^αι  καΐ  την  κι&άραν  διαφ&είρων  καΐ  άπορρηγνύς 


ΟΕΑΤΙΟ  Χ.  163 

τονς  φ%-6γγονς',  τι  δε-,  ει  τις  ανλοΐς  ουκ  ων  αν?.ητι,- 
χος  εϋ-ελοί  χρηΟ&αί  καϊ  παριών  εις  τα  &εατρα  ανΡ.είν, 
ονχ  αντός  τε  δώύει  δίκην  βαλλόμενος  και  τονς  αυ- 
λούς αν  ηροβέτι  βνντρίψειεν ;  ος  δ'  αν  επιχειρώ  πη- 
δαλίω  χρηο&αι  ουκ  έπιβτάμενος  κυβερνάν,  έύτιν  δ 
όπως  ουκ  αν  τάχιβτα  άνατρεψας  την  ναϋν  αυτόν  τε 
άπολεβειε  και  τους  εμπλέοντας;  τι  δε;  η  δόρατος  χρη- 
ϋις  η  άΰπίδος  ανμφερει  τοις  δειλ.οΐς  και  άνεπιβτήμο- 
ΰιν,  άλλ'  ουκ  αν  άποβάλοιεν  τ^  τοιαύττ]  πείρα  της 
χρηύεως  ου  τα  όπλα  μόνον,  άλλα  και  αυτούς;  Συγ-  ίο 
χωρώ,  εφη,  ω  ^ιόγενες'  άλλα  καταδύεις  τον  ηλιον 
περί  πάντων  επερωτών.  Και  πότερον  αμεινον,  εϊπεν, 
ακουοντα  ων  χρη  καταδύααι  τον  ηλ.ιον  η  βαδίζοντα 

Ζ03Κ μάτην;  ομοίως  ό'  επί  πάντων  ύχεδον  όϋων  απεΰτιν 
εμπειρία    τοϋ   χρη6ϋ•αι   χαλεπόν  το   προϋ^υμεΐο&αι,  ΐδ 
μείζω  δε  την  βλάβην  γενέύϋ-αι  εικός  άπό  τών  μειζό- 
νων,  η  ούν  δοκεΐ  6οί  όμοία  είναι  η  όνου  χρή(ΐΐ'3  τ^ν 
ίππου;  Πόϋ^εν;    Τί δε;  η  άνθρωπου  τη  9 εοϋ;  Άλλ 
ουδέ  }.εγειν  ά^ιον,  εφη,  ω  ^ιόγενες'    εβτιν  ούν  οτφ 
χρηβ&αι  δύναταί τις,  ού  γιγνώΰκων  αυτό;  Και  πώς;  20 
.     εϊπεν.    Ο  γάρ  άν&ρωπον  αγνοώ  ι/  αδύνατος  άνΟ•ρώπω 
χρηΰ&αι.   αδύνατος  γάρ.  Ό  δη  αυτόν  άγνοών  ουκ  αν 
εχοι  αυτώ  χρήΰ&αι;   ζίοκεΐ  μοι.  Ήδη  ούν  άκήκοας  το 
εν  ^εΡ,φοΐς  γράμμα  το  Γνώϋ^ι  ύαυτόν;  "Εγωγε.    Ονκ- 

ΐ49Μουν  δή?.ον  ότι  6  ϋ^εός  κελεύει  πάύιν  ως  ούκ  είδόΰιν  25 
αυτούς;  Έοικεν.  Είς  άρα  τών  πάντων  και  βύ  ειης  αν; 
Πώς  γαρ  ού;  Ουκ  άρα  ούδε  βύ  γιγνώβκεις  σαντόν; 
Ου  μοι  δοκώ.  Σεαυτόν  δε  άγνοών  άν^ρωπον  αγνοείς, 
ανΟ-ρωπον  δε  ούκ  είδώς  χρηβ^αι  άν&ρώπω  ού  δυνα- 
τός ει ,  αν&ρώπω  δε  χρήβ&αι  αδύνατος  ων  ^εώ  επι-  30 
χειρεϊς ,  6  τω  παντί  μείζον  και  χαλεπώτερον  εκείνου 
ομο?,ογούμεν  είναι,  τί  δε;  νομίζεις  τον  Άπόλ.λωνα  άτ- 

11* 


164  ϋΙΟΝΙδ   ΟΕ  δΕΚνίδ 

ηκίξειν  η  δωρίζείν;  η  την  αντην  είναι  διάλεχτον  αν- 
θρώπων χαΐ  Ο-εών;  άλλα  τοβοντον  διαφέρει  ωβτε  τον 
ποταμον  τον  εν  Τροία  Σκάμανδρου  παρ*  έκείνοΐξ 
ΐΞΐάνθον  καλειΰ&αι  ^  και  την  κνμινδιν  το  ορνεον  %αλ- 

δ  ν,ίδα^  καΐ  τόπον  τινά  προ  της  πόλεως,  ον  οί  Τρώες 
έκάλονν  Βατίειαν,  τους  Ο'εονς  6ημα  Μνρίνης  ονομά- 
ζειν.  ο&εν  δη  και  άβαφη  τα  τών  χρηΰμών  εΰτι  καΧ 
πολλούς  ηδη  ε^ηπάτηκεν.  ^Ομηρω  μεν  ονν  άϋφαλες 
ην  ί'βως  πορενεΰ&αι  παρά  τον  Άπόλλω  εις  Δελφούς, 

10  άτε  διγλώττω  επιβταμενω  τάς  φωνάς,  εΐ'περ  απάΰαςζΜΒ. 
χίπίϋτατο ,  άλλα  μη  ολίγ'  άττα '    ώβπερ  οι  δνο  η  τρία 
Περύικά  είδότες  ρήματα  η  Μηδικά  η  Άββνρια  τους 
άγνοονντας  ε^απατώβι.    ΰυ  δε  ον  δέδοικας  μη  άλλα 
τον  ΰ•εον  λέγοντος  άλλα  διανοηϋ^γις ;    ώβπερ  ονν  φαίΐι 

ΐδ  Αάΐον  εκείνον,  τον  γενόμενον  Χρνοίππον  έραΰτην, 
ος  άφικόμενος  εις  Δελφούς  επηρώτα  τον  ϋ•ε6ν  όπως 
αντω  εΰοιντο  παίδες,  εχρηβεν  ονν  μη  γεννάν,  η  εκτι- 
%•έναι  γεννηβαντα.  οντω  δε  ανόητος  ην  ο  Αάΐος  ωβτε 
αμφότερα  παρακονύαι  του  ϋ'εον'    καΐ  γαρ  ίγέννηβε 

20  και  ε&ρεφεν.    έπειτα  και  αντος  άπώλετο  και  πάς  ο. 
Οί'κο^  αντον,  διότι  άδννατος  ων  έπεχείρηβε  τω  Απόλ- 
λωνι  χρηβ&αι.    μη  γάρ  ταντα  άκονΰας  τον  Οιδίποδα 
ονκ  αν  ε^ε&ηκεν.    6  δε  οί'κοι  τραφείς  ονκ  αν  απέ- 
κτεινε  τον  Αάΐον,  έπιβτάμενος  οτι  αντον  παις  εί'η.  καΐ 

25  τοίννν  τά  περί  Κροΐΰον  άκηκοας  τον  Ανδόν,  ός  ηγού- 
μενος πείϋ-εαΟ^αι  τω  &εω  παντός  μάλλον  καΐ  διαβάς 
τον  ποταμον  τόν"Αλνν ,  την  άρχην  άπεβαλε,  καΐ  αυ- 
τός εν  πεδαις  εδε'ϋ'η  καΐ  ολίγου  κατεκαν&η  ζών.  η 
Ον  οΐ'ει  φρονιμώτερος  είναι  Κροίΰον,    άνδρος  ουτωίδΟΜ 

30  πλονβίον  και  τοΟοντων  άνΟ•ρώπων  άρχοντος  καΐ  Σό- 
λωνι  βνγγενομένον  καΐ  άλλοις  παμπόλλοις  ύοφιύταΐς ; 
τον  δε  'Ορέΰτην  και  αντον  δηπον  οράς  εν  ταΐς  τραγφ- 


ΟΕΑΤΙΟ   Χ.  165 

δίαις  εγκαλούντα  τω  %•εω  χαΐ  μεμφόμενον,   οπότε 
μαίνοίτο,    ώζ  βνμβονλενΰαντος  εκείνον  την  μητέρα 
άποκτεΐναυ.  καίτοιμηί/όμιζετον^ Απόλλωνα  χαλεπόν  τι      ~ 
η  αίβχρον  προβτά^αί  τοις  έρωτώβιν  αυτόν,   αλλ   όπερ 
είπον,   χρηοΰ^αι  τω  ^εω  αδύνατοι  οντες,  έπειτα  επι- 5 

ζοόΆχειρονντες,   ονχ  αυτούς,  άλλ'  εκείνον  αίτιώνται.   Ου 
ούν,  εάν  μοι  πειβ^γις,   φυλάγει,   και  πρότερον  προ- 
Ο^υμηβει  γνώναι  α  εαυτόν,  έπειτα  φρονηύας,  εαν  δοκτ] 
6οι ,  τότε  ηδη  μαντεύΰει.   εγώ  μεν  γαρ  οίμαί  6ε  μηδέν 
δεη6ε6%αι   μαντείας  νουν  έχοντα,     καΐ  γαρ  δη  ορα,  ίο 
εάν  6ε  κελεν6η  γράφειν  και  άναγιγνώ6κειν  όρ&ώς  μη 
γραμματικόν  οντά,  ου  δυνη6ει.   γράμματα  δε  είδώς,  ^ 
καΐ  μη  τοϋ  ^εοΰ  κελεύοντας  κατά  τρόπον  γράφεις 
καΐ  άναγνώΰει.  ομοιω?  ά£  άλλο  οτιοϋν  πράττειν ,  εάν 
6υμβουλεύ6η  6οι  μη  επι6ταμενω,  ούχ  οΊός  τε  ε6ει.  ΐ5 
και  ζην  ορ&ως  ου  δυνη6ει  μη  έπι6τάμενος,   ούδ^  αν 
κατά  την  ημεραν  εκάΰτην  τον  Άπόλλω  ενοχλγις  και 
601  μόνω  6χολάζη.     νουν  δε  έχων   γνώ6ει  από  6ε- 
αυτού  ο,τι  οοι  πρακτεον  εΰτι  καΐ  όπως.    ο  δε  ελα^ε 
με  περί  τον  Οιδίποδος  ειπείν,  οτι  εις  ζίελφούς  μεν  20 
ουκ  ηλ%•ε  μαντευ60μενος,  τω  δ\  Τειρεβία  6υμβαλών 
μεγάλα  κακά  άπέλαυ6ε  της  εκείνου  μαντικής  διά  την 
αυτού  άγνοιαν.    εγνω  γάρ  οτι  ττ]  μητρί  6υνεγενετο 
και  παίδες  εΐ6ιν  αύτω  «ξ  εκείνης '    καΐ  μετά  ταύτα, 
δέον  Ϊ6ως  κρύπτειν  τούτο  η  ποιηΰαι  νόμιμον  τοις  Θη-  25 
βαίοις,  πρώτον  μεν  πά6ιν  έποίηβε  φανερόν,  έπειτα 
ηγανάκτει  και  εβόα  μεγάλα,  οτι  των  αυτών  πατήρ   ^ 
ε6τι  και  αδελφός  και  της  αύτης  γυναικός  άνηρ  καϊ    ^ 
υίος.    οι  ^£  αλεκτρυόνες  ουκ  άγανακτούΰιν  έπι  τον- 
τοις  ουδέ  οι  κύνες  ούδε  τών  όνων  ουδείς,  ονδε  οί  30 
Περΰαι '  καίτοι  δοκού6ι  τών  κατά  την  ^Α6ίαν  άρι6τοι. 

ΐ5ΐΜ7Τξ)05   ίί    τούτοις   ετύφλω6εν    αυτόν '    έπειτα   ηλάτο 


166  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΑΝΑ 

τετνφλωμενος,  ωΰπερ  ον  δυνάμενος  βλετιων  ηλκνά-  306Κ 
σθαί.  και  6ζ  ακονβας  εφη,  Σν  μεν,  ώ  ^ιόγενες, 
αναι,βϋ-ητοτατον  απάντων  αν&ρωηων  αΛοφαίνεις  τον 
Οίδίτίονν'  ου  δε  Ελληνες  οίονται  ουκ  ευτυχή  μεν 
5  γενεΰ&αι,  ανΌ-ρωπον ^  ΰυνετον  δε  πάντων  μάλιΰτα' 
μόνον  γοϋν  αυτόν  λϋβαι  το  αίνιγμα  της  Σφιγγός.  χαΐ 
ο  Διογένης  γελάύας,  Μη  γάρ,  εφη,  εκείνος  ελυΰε  το  αί- 
νιγμα ;  ουκ  ακηκοας  οτι  άν&ρωπον  αυτόν  έκελευε 
γνώναι  η  Σφίγξ ;   ο  ά£  αν^^ρωτιον  μεν  ο  εΰτιν  ούτε 

10  είηεν  ούτε  έ'γνω '  το  δε  όνομα  το  του  άν&ρωτΐου  λέ- 
γων ωετο  λέγειν  το  ερωτωμενον'  ωΰπερ  εί'  τις  ερω- 
τηϋ-είς  τι  εβτι  Σωκράτης ,  ό  (Ϊ£  μηδέν  εΐ'ποι  πλέον  τοϋ 
ονόματος ,  οτι  Σωκράτης,  έγω  δε  ηκουβα  τοϋ  λέγον- 
τος ότι  η  ΣφΙγζ  η  αμα&ία  εΰτί.    ταύτην  ούν  καϊ  πρό- 

ΐδ  τερον  διαφϋ•είραι  τους  Βοιωτούς  καΐ  νϋν,  ούδεν  αυ- 
τούς εώΰαν  είδεναι,  άτε  άν&ροάπων  άμαθ^εΰτάτους. 
τους  μεν  ούν  άλλους  μάλλον  τι  αίβΟ^άνεΰϋ-αι  της 
αυτών  άνοιας,  τον  δβ  Οιδίποδα,  ύοφώτατον  ηγη- 
ΰάμενον  αυτόν  είναι  και  διαπεφευγεναι  την  Σφίγγα 

20  και  πείΰαντα  τους  άλλους  Θηβαίους  τούτο,   κάκιΰτα 
άπολε'ΰ&αι.     όΰοι  γαρ  αν  άμα&εΐς  όντες  πειβ&ώϋι  6ο-  307Κ 
φοϊ  είναι ,  ούτοι  πολύ  είύιν  ά&λιωτεροι  των  άλλων 
απάντων '   και  εβτι  τοιούτον  το  των  ΰοφιΰτών  γένος. 


ΤΡΩΙΚΟΣ  ΤΠΕΡ  ΤΟΤ  ΙΛΙΟΝ  ΜΗ 
ΑΛί^ΝΑΙ. 

Οίδα  μεν  εγωγε  όχεδόν  ότι  διδάβκειν  μεν  άν- 
*  ϋ•ρώπους  απαντάς  χαλεπόν  εΰτιν,  εξαπατάν  δε  ρά- 
25  διον.    καϊ  μαν&άνουΰι  μεν  μόλις,  εάν  τι  καϊ  μά&ωΰι, 


ΟΚΑΤΙΟ  XI.  167 

Λαρ'  ολίγων  των  είδότων,  εξ^απατώνται  δε  τάχιβτα 
νπο  πολλών  των  ονκ  είδότων,  καΐ  ον  μόνον  γε  νπο 
των  άλλων ,  αλλά  καΐ  αντοί  νφ'  αυτών,  το  μεν  γαρ 
άληΟ^εζ  πικρόν  έβτι,  χαΐ  άηδες  τοίζ  ανοητοίς,  το  δε 
ψεύδος  γλυκύ  καΐ  προΰηνες.  ωαπερ  γε  οίμαν  και  τοις  δ 

ΐα2Μνοβούθί  τα  όμματα  το  μεν  φώς  άνιαρον  οράν,  το  δε 
ΰκότος  αλυτίον  καΐ  φίλοι/,  ουκ  εών  βλέπειν.  ύ^  πώς  αν 
ί'ύχυε  τα  ψεύδη  πολλάκις  πλέον  τών  αληθών,  ει  μη 
δι^  ηδονην  ενίκα;  χαλεπού  δε,  ώς  εψην,  οντος  τού 
^  διδάβκειν ,  τω  παντί  χαλεπώτερον  το  μεταδιδάβκειν,  ίο 
άλλως  τε  όταν  πολύν  τίνες  χρόνον  ώΰι  τα  ψευδή  άκη- 
κοότες  και  μη  μόνον  αύτοΙ  ε^ηπατημενοι ,  άλλα  καΐ 
ο[  πατέρες  αυτών  και  οι  πάπποι  και  ΰχεδον  πάντες  οι 
πρότερον.  ου  γάρ  έβτι  ράδιον  τούτων  άφελέΰ&αι  την 
δό^αν,  ονδ'  αν  πάνυ  τις  ε^ελέγχτ].  κα^άπερ  οίμαι  ΐδ 
τών  τα  υποβολιμαία  παιδάρια  %-ρεψάντων  χαλεπον 

^(^κύύτερον  άφελεθ9-αι  τάληϋ-η  λέγοντα"  α  γε  εν  άρχτ]  εΐ 
τις  αύτοις  εφραβεν ,  ουκ  αν  ποτέ  άνείί.οντο.  ούτω  δε 
τούτο  ίοχυρόν  έβτιν  ώβτε  πολλοί  τά  κακά  μάλλον 
προβποιοϋνται  και  ομολογούΰι  καθ•  αυτών,  αν  ώόι  20 
πεπειΰμένοι  πρότερον,  η  τάγα&ά  μετά  χρόνον  άκού- 
οντες.  ουκ  αν  ούν  ϋ-αυμάΰαιμι  καΐ  υμάς,  άνδρες 
'ίλιεις,  ει  πιβτότερον  ηγηΰαιΟ&ε  "Ομηρον  τά  χαλεπώ- 
τατα  ψευΰάμενον  καϋ•'  υμών  η  έμε  τάλη&ή  λέγοντα, 
κάκεΐνον  μεν  ύπολαβεΐν  ϋ-ειον  άνδρα  καΐ  βοφόν,  και  25 
τους  παΐδας  εύΟ^γς  ίξ  άρχης  τά  επη  διδάΰκειν  ούδεν 
άλλο  η  κατάρας  έχοντα  κατά  της  πόλεως,  και  ταύτας 
ουκ  αληϋ-εΐς,  εμού  δε  μη  άνέχοιοϋ-ε  τά  οντά  και  γενό- 
μενα λέγοντος,  οτι  πολλοίς  έτεΟιν  ύϋτερον  Όμηρου 
γέγονα.  καίτοι  φαβι  μεν  οι  πολλοί  τον  χρόνον  τών  30 
πραγμάτων  κριτην  άριΟτον  είναι,  οτι  δ'  αν  άκούωβι 
μετά  πολύν  χρόνον,  δια  τούτο  άπιβτον  νομίζουβιν.  ε£ 


168  ϋΙΟΝΙδ   ΤΕΟΙΑΝΑ 

μεν  ονν  Λαρ'  ^ργείοις  έτόλμων  άντιλεγείν  Όμηρω, 
χαΐ  την  ηοίηΰιν  αυτού  δεικννναι  ψενδη  περί  τα  με- 
γίΰτα ,  τνχον  αν  είκότως  ηχϋ•οντό  μου  καΐ  της  πόλεως 
έ^εβαλον,  εΐ  την  νηερ  εκείνων  δό^,αν  έφαινόμην  άφα- 

5  νίζων  καΐ  καϋ•αίρών'  υμάς  δε  δίκαιον  έΰτί  μου  χάριν 
είδεναι  καΐ  άκροάβ&αν  τιροϋ^νμως '  νπερ  γαρ  των  υμε- 
τέρων προγόνων  εΰΛούδακα.  προλέγω  δε  υμΐν  οτυ  τους 
λόγους  τούτους  ανάγκη  καΐ  παρ'  ετεροις  ρη&ηναί  καΐ 
πολλούς  πυϋ•έΰ&αι,'  τούτων  δε  οί μεν  τίνες  ου  (7ΐ;ν-ΐ53Μ 

10  ήοουόίν,  οίδε  προΰποιηδονταί  καταφρονεΐν,  ου  κατά- 303Κ 
φρονοϋντες  αυτών^,    οι  δε  τίνες  έπιχει,ρηβ()υ6ΐν  «ξί- 
λέγχειν^   μάλιβτα  δε  οίμαι  τους  κακοδαίμονας  βοφι- 
βτάς.    εγώ  δε  έπίΰταμαι  ΰαφώς  οτι  ουδέ  υμΐν  προς 
ηδονην  εΰονται.     οί  γαρ   πλεΐβτοι  των   άν%^ρώπων 

15  ούτως  άγαν  είοΐν  υπό  δό^ης  διεφθαρμένοι  τάς  ψυχάς 
ωΰτε  μάλλον  έπί&υμοϋΰι  περιβόητοι  είναι  επί  τοις 
μεγίβτοις  άτυχημαβιν  η  μηδέν  κακόν  έχοντες  άγνοεΐ- 
6θαι.  αυτούς  γαρ  οΙμαι  τους  ^Αργείους  μη  αν  ε&ε- 
λειν  άλλως  γεγονεναι  τα  περί  τον  Θυέΰτην  καΐ  τόν 

20  ^ Ατρέα  καΐ  τους  Πελοπίδας,  «Λλ'  άχ%•εβ0^αι  βφοδρα, 
έάν  τις  έ^,ελέγχτι  τους  μύ&ους  των  τραγωδών ,  λέγων 
οτι  ούτε  Θυέβτης  έμοίχευβε  την  του  ^Ατρέως  ούτε 
εκείνος  άπέκτεινε  τους  του  αδελφού  παΐδας  ούδε  κα- 
τακόφας  ειΰτίαΰε  τόν  Θνέστην  ούτε  'Ορέΰτης  αύτόχειρ 

2δ  έγένετο  της  μητρός,  άπαντα  ταύτα  ει  λέγοι  τις,  χα- 
λεπός αν  φέροιεν  ως  λοιδορούμενοι.  τό  δε  αυτό 
τούτο  καΐ  Θηβαίους  οίμαι  πα%•εϊν ,  εί  τις  τα  παρ  αυ- 
τοις  ατυχήματα  -ψευδή  αποφαίνοι,  ως  ούτε  τον  πα- 
τέρα Οίδίπουν  άποκτείναντα  ούτε  τ^  μητρί  βυγγενό- 

30  μενον  ούτε  αυτόν  τυφλώΰαντα  ούτε  τους  παΐδας 
αυτού  προ  τού  τείχους  απο%•ανόντας  υπ  αλλήλων, 
ουΟ-'  ως  η  ΣφΙγί,  άφικομένη  κατεΰ&ίοι  τα  τέκνα  αυ- 


ΟΕΑΤΙΟ   XI.  169 

των,  αλλά  τουναντίον  ηδονται  ακονοντες  χαΐ  την 
Σφίγγα  επιπεμφ&εΐΰαν  αντοΐς  δια  χόλον  Ηρας  καΐ 
τον  Αάΐον  νπο  τον  νίέος  άναιρε^εντα  καΐ  τον  ΟΙδί- 
ηονν  ταΰτα  ποιηβαντα  και  παϋ-όντα  τνφλον  αλά- 
0&αι ,  καΐ  ηρότερον  άλλον  βαΰιλέωξ  αντών  και  τηζ  ό 
Λολεωζ  οίκιΰτον^  '/4μ,φίονος,  τονς  ηαΐδας,  ανθρώπων 

^\Άΐ^καλλί6τονξ  γενομένους,  κατατοί,εν&ηναι  ντίο  Άηόλ- 
λωνος  καΙ^Αρτέμιδοξ'  καΐ  ταντα  και  ανλονντων  καϊ 
αδ όντων  ανέχονται  παρ'  αντοΐς  εν  τώϋ•εάτρω,  καϊ 
τι&εαβιν  ά&λα  ηερί  τοντων,  ος  αν  οικτρότατα  είπτ]  ίο 
περί  αντών  η  ανληβγι '  τον  δε  είτίόντα  ως  ον  γέγονεν 
ονδεν  αντών  εκβάλλονΰιν.  εις  τοντο  μανίας  οι  τζολ- 
λοι  έληλν9•αβι  καϊ  οντω  πάνν  6  τνφος  αντών  κεκρά- 

ι^Λ^τηκεν.     επι&νμονύι  γαρ   ώς   πλεΐΰτον  νπερ  αντών 
γίγνεβ&αι  λόγον '  οηοΐον  δε  τίνα,  ονδεν  μέλει  αντοΐς.  ΐ5 
όμως  δε  πάβχειν  μεν  ον  ^έλονΰι  τα  δεινά  διά  δειλίαν, 
φοβούμενοι  τονς  τε  &ανάτονς  και  τάς  άλγηδόνας '  ως 
δε  Λα^όντες  μνημονενε69•αι  τζερί  πολλον  ποιούνται, 
εγώ  δε  ονΟ•'  νμΐν  χαριζόμενος  ονθ'  Όμηρω  διαφερό- 
μενος  ονδε  της  δό^ης  φχ^^ονών  εκείνω,  πειράϋομαι  2« 
δεικννειν  ούα  μοι  δοκεί  φενδη  είρηκέναι  περί  τών 
έν&άδε  πραγμάτων ,  ονκ  άλλο&εν  ποϋ-εν,  ά?.λ'  ε|  αν- 
της  της  ποιηϋεως  έλεγχων,  τω  τε  άλη%• ει  βοηθών  καϊ 
μάλιβτα  διά  τηνΆ^ηνάν ,  όπως  μη  δοκγι  αδίκως  δια- 
φϋ-εΐραι  την  αντης  πόλιν  μηδέ   εναντία  βονλεύΟ-αι  25 
τω  αντης  πατρί,  ονχ  ήττον  δε  διά  την"Ηραν  καϊ  την 
Αφροδίτην.  δεινον  γάρ  την  μεν  τώ  ζΐίί  ΰννονΰαν  μη 

ΖίΐΒ.  νομίοαι  κριτην  Ικανόν  τον  αντης  εϊδονς,  ει  μη  άρέ- 
6αι  καϊ  τών  εν  "ΐδτ]  βονκόλων  ενί,  την  δε  άρχην  νπερ 
κάλλονς  ερίζειν  τη  Αφροδίτη,  πρεββντάτην  φάβκον-  30 
6αν  είναι  τών  Κρόνον  παίδων,  ώς  αντός  "Ομηρος 
άπήγγειλε  ποιηΰας, 


170  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΕΟΙΑΝΑ 

καί  με  Λρεββυτάτην  τεκετο  Κρόνος  άγκνλομητης, 
^τι  δε  οντω   χαλεπός  διατε&ηναί  ττρος  τον  Πάριν, 
αντην  επιτρεψαΰαν  την  κρίΰιν '   καίτοι,  ονδε  των  αν- 
θρώπων ος  αν  έπιτρέφΎΐ  δίαιταν,   εχ&ρον  ηγείται  τον 

5  διαηητην ,  έάν  μη  δικάΰτ}  κα&'  εαυτόν  την  δε  γε 
Άφροδίτην  οϋτως  αίβχραν  καΐ  αδικον  καΐ  'ανμφορον 
δούναι  δωρεάν,  και  μηδένα  ποιηβαβϋ^αι  λόγον  μήτε 
της  ^Ελένης  αδελφής  ονβης  μήτε  του  Αλεξάνδρου  τον 
προκρίναντος  αυτήν,  αλλά  χαρίξεΰ&αι  τοιούτον  γά~ 

10  μον   δι'   01/    αυτός  τε    εμελλεν   άπόλλυΰ&αι  καΐ  οί 
γονείς  αύτοϋ  καΐ  η  πόλις.    ετι  δ\  ουκ  άξιον  οίμαί 
παριδεΐν  ουδέ  το  της  Ελένης,   η  τον  /υιός  λεγομένη 
0•υγάτηρ  δια  μεν  την  αδικον  φήμην  περιβόητος  επ 
αίβχύνη  γέγονε ,  δια  δε  την  αυτής  ίβχυν  &εός  ένομί- 

15  6%-η  παρά  τοΐς"Ελληΰιν.  άλλ'  όμως  υπέρ  τηλικούτων 
όντος  του  λόγου  τίνες  των  ΰοφιβτών  άβεβεΐν  με  φη- 
βουβιν  'Ομήρω  άντιλέγοντα  καΐ  επιχειρήΰονΰι  δια- 
βάλλειν  προς  τά  δύΰτηνα  μειράκια,   ων  έμοϊ  ελάττωη^^^ 
λόγος  έύτίν  η  πιθήκων,    πρώτον  μεν  ούν  φαύι  τον 

20  "Ομηρον  υπό  πενίας  τε  και  απορίας  προΰαιτεΐν  εν  τή 
^Ελλάδι '  τον  δε  τοιούτον  αδύνατον  ηγούνται  -φευβα- 
βθαι  προς  χάριν  των  διδόντων,  ούδ  αν  τά  τοιαύτα 
λέγειν  οποία  εμελλεν  έκείνοις  κα&'  ήδονήν  εύεβθαι' 
τονς  δε  νύν  πτωχούς  ουδέν  φαΰιν νγιες  λέγειν,  ουδέ 

2δ  μάρτυρα  ουδείς  αν  εκείνων  ουδένα  ποιηβαιτο  υπέρ 
ούδενός,  οΰ^£  τού^  επαίνους  τους  παρ'  αυτών  απο-^^^^ 
δέχονται  ως  αληθείς.  Ι'βαβι  γαρ  ότι  πάντα  θωπευον- 
τες  ύπ'  ανάγκης  λέγουβιν.   έπειτα  δε  είρήκαβι  τους 
μεν  ως  πτωχώ,  τους  δε  ως  μαινομένω  άπάρχεΰθαι, 

30  και  μάλλον  οί'ονται  τους  τότε  καταγνώναι  αυτού  μα- 
νίαν  τάληθή  λέγοντος  ή  -ψευδόμενου,  ου  μην  ο6ον  γε 
έπΙ  τούτοις  -ψέγω  "Ομηρον '   κωλύει  γάρ  ούδεν  άνδρα 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  171 

(ΐοφόν  πτωχενειν  ονδε  μαίνεβ^αι  δο'κεΐν'    αλλ    οτν 
κατά  την  εκείνων  δό^,αν ,  ην  εχονΰί  περί  Ομηρου  και, 
αερΙ  των  τοιούτων,  εικός  έοτυ  μηδέν  υγιές  είναι,  των 
είρημενων  νχ   αντον.   ον  τοίννν  ονδε  τάδε  νομίζον- 
οιν ,   ονκ  είναι  εν  τι}  Όμηρου  φνβει  το  φενδος  ονδϊ  5 
αΛοδεχεβϋ^αι  αντρν  το  τοιούτον '    πλεΐβτα  γονν  τον 
'ΟδυΟΟεα  Λεττοίηκε  ιΐ^ευδόμενον ,  ον  μάλιΰτα  ετίαινεΐ, 
τον   δε  Αντόλνκον  και  εΐίίορκεΐν   φηΰι,    και  τοντ 
αντω  παρά  τοϋ  Έρμου  δεδόβ&αι.  περί  δε  0-εών  πάν- 
τες,  ώς  έπος  ειπείν,  ομολογονΰι  μηδέν  άλη&ες  λέ-  ίο 
γειν  "Ομηρον  και  οί  πάνυ  έπαινονντες  αυτόν,    καϊ 
τοιαύτας  απολογίας  πειρώνται  πορίζειν,  οτι  ον  φρο- 
νών  ταϋτ'  ελεγεν,  άλλ'  αίνιττόμενος  καΐ  μεταφέρων, 
τί  ούν  κωλύει  και  περί  των  ανθρώπων  αύτον  ούτως 
είρηκεναι ;   οβτις  γάρ  περί  ϋ-εών  ου  φανερώς  ταλη&η  ι» 

ζηηφηβιν,  αλλά  τουναντίον  ούτως  ωβτε  τά  -φενδη  μάλ- 
λον υπολαμβάνειν  τους  εντνγχάνοντας,  και  ταύτα  μη- 
δέν ωφελούμενος ,  πώς  αν  περί  γε  άι>&ρώπων  οκνη- 
βειεν  οτιονν  -ψεύδος  ειπείν;  και  οτι  μεν  πεποίηκεν 
άλγούντας  τους  ϋ•εούς  και  ύτενοντας  και  τιτρωβκομε-  20 
νους  και  αποϋ-νηβκοντας  Οχεδόν ,  ετι  δε  μοιχείας  καΐ 

ί^β^ιδεαμά  και  διεγγνήβεις  Ο^εών,  ου  λέγω,  πρότερον 
είρημένα  πολλοίς,  ούδε  γάρ  βούλομαι  κατηγορεΐν 
Ομηρου,  μόνον  δ'  έπιδεΐί,αι  τάλη&ες  ώς  γεγονεν' 
έπεί  τοι  καϊ  άπολογηβομαι  ύπερ  αύτον  τά  εμοί  δο-  ^ 
κούντα.  οτι  δε  το  ψεύδος  ουκ  ωκνει  πάντων  μάλ.ιΟτα 
ουδέ  αίόχρόν  ενόμιζε,  τούτο  λεγω'  πότερου  δε  6ρ- 
^ώς  η  μη  παρίημι  νύν  βκοπεΐν.  άφείς  ούν  οΰα  δοκεί 
δεινά  πεποιηκέναι  περί  0-εών  και  ού  πρέποντα  έκεί- 
νοις,  τοσούτον  φημι  μόνον,  ότι  λόγους  ουκ  ωκνει  των  30 
^εών  άπαγγελλειν ,  ους  φηΰιν  αυτούς  διαλεγεβ9αι 
προς  αυτούς ,  καϊ  ον  μόνον  γε  τονς  έν  χοινώ  γενομε- 


172  ΒΙ0ΝΙ8   ΤΕΟΙΑΝΑ 

νονς  καΐ  παρατνγχανόντων  απάντων  των  0-εών,  αλλά 
καΐ  ους  ιδία  τίνες  διαλέγονται  άλλήλοΐζ '  οίον  6  Ζενς 
τεϋ^νμωμενος  ττ^  Ηρα  δια  την  άτίάτην  καΐ  την  ήτταν 
των  Τρωών,  και  πρότερον'Ηρα  προξ  την Άφροδίτην, 

5  παρακαλονϋα  φαρμά^αι  τον  πάτερα  και  δούναι  το 
φίλτρον  αντ'η,  τον  κεΰτον  ιμάντα,  ώς  εικός,  έν  άπορ- 
ρητω  τοντο  ά^ιονΰα.   ονδε  γαρ  των  άνϋ-ροάπων  εΙκος 
άλλον  τινά  είδέναι  τά  τοιαύτα,  ανδρός  και  γνναικοςζχ^^ 
διαφερομένων   καΐ    λοιδορονντων  ενίοτε   αλλήλους. 

10  και  τον  μεν'Οδνΰΰεα  πεποίηκεν  επανορ&ονμενον  το 
τοιούτον,  μη  δό^η  άλαξών  διηγονμενος  τονς  παρά  τοις 
9•εοΐς  γενομένους  ύπερ  αυτού  λόγους,  ίφη  γάρ  άκού- 
βαι  της  Καλυψονς,  έκείνην  δε  παρά  του  πυ%•έ- 
69•αι'    περί  αυτού  δε  ονδεν   τοιούτον  εί'ρηκεν  οτι 

15  πύΰ•οιτό  παρά  ^εού  τίνος,  οϋτω  πάνυ  κατεφρόνει 
των  άνΰ-ρωπων ,  και  ουδέν  αυτω  έ'μελεν,  ει  δό^ει 
μηδέν  λέγειν  άλη&ές.  ου  γάρ  δη  πείΰειν  γε  ένόμιζέ 
ηνα  ώς  έπίατακο  τους  παρά  τοις  ^εοΐς  γενομένους 
νπερ  αυτού  λόγους,    [εφη  γάρ  ακούβαι  άπαντα  καΐ 

20  τους  πολλούς  έ'πειβε.]  διηγείται  δε  καΐ  την  ΰυνου- 
αίαν  την  τού  /υιός  προς  την  Ήραν  εν  τ'^'ΐδτ}  γενομέ- 
νην  και  τους  λόγους  ους  είπε  προ  της  αυνουόίας, 
ώς  αυτός  εορακώς  τε  καΐ  άκηκοώς ,  καΐ  ουδέν  αυτόν 
έκώλυβεν,   ώς  έ'οικε,   το  νέφος,    ο  περιεκάλυψεν  ο 

25  Ζευς  τού  μη  φανερός  γενέΰ&αι.   τούτοις  δε  επέ&ηκε 
τον  κολοφώνα  [βχεδόν] '  ίνα  γάρ  μη  άπορώμεν  όπως 
ϋυνίει  των  Ο^εών,   ούτω  διαλέγεται  ημΐν  όχεδόν  ω?ΐ57Μ 
έμπειρος  της  των  Θ^εών  γλώττης ,  και  ότι  ούχ  η  αυτή 
έβτι  ττ}  ημετέρα  ούδ^  τά  αυτά  ονόματα  εφ    εκαΰτωζι^η 

30  λέγουΰιν  άπερ  και  ημείς,  ενδείκνυται  δε  ταύτα  έπΙ 
όρνέου  τινός,  δ  φηβι  τους  μεν  &εούς  χαλκίδα  καλεΐν, 
τους  δε  άν&ρώπους  κύμινδιν ,-  και  έπΙ  τόπου  τίνος . 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  173 

:Γρό  της  πόλεως,  ον  τους  μεν  άνΟ^ρωπονς  Βατίειαν 
ονομάζειν ,  τονς  δε  ϋ•εονς  Σήμα  Μυρίνης.  τΐερί  δε 
τον  ποταμού  φράΰας  ημΐν  οτι  ον  Σκάμανδρος  άλλα 
ΐΕ^άνΟ^ος  λέγοιτο  παρά  τοις  %-εοΐς ,  αντος  όντως  ηδη  εν 
τοις  επεΰιν  ονομάζει,  ώς  ον  μόνον  ε^ον  αντώ  τάς  5 
αλλάς  γλώττας  μιγννειν  τάς  των  Ελλήνων,  καΐ  ποτέ 
μεν  αίολίζειν,  ποτέ  δε  δωρίζειν,  ποτέ  δ\  ιάξειν,  αλλά 
καΙ  διαΰτΐ  διαλεγεβϋ^αι.  ταντα  δε  μοι  είρηται ,  ωβπερ 
δη  έφην,  ον  κατηγορίας  ένεκεν,  αλλ  ότι  άνδρειότατος 
άν&ρώπων  ην  προς  το  ι(;ενδος  "Ομηρος  καΐ  ονδεν  ίο 
ήττον  ε&άρρει  και  έβεμνννετο  έπΙ  τω  ιρενδεβ&αι  η 
τω  τάλη&η  ί.έγειν.     οντω  γάρ  ύκοπονβιν  ονδεν  ετι 

ϋβκφαίνεται  παράδο^ον  ονδε  άπιβτον  των  νπ'  έμον 
δεικννμενων,  αλλά  μικρά  καΐ  άν^ροάπινα  ■φενΰματα 
προς  &εΐα  και  μεγάλα,  έπιχειρήΰας  γάρ  τον  πόλεμον  15 . 
ειπείν  τον  γενόμενον  τοις  Άχαιοις  προς  τονς  Τρώας, 
ονκ  ενϋ^νς  ηρξατο  από  της  άρχης,  άλλ'  όϋ-εν  ετν- 
χεν'  ο  ποιονοι  πάντες  οι  φενδόμενοι  βχεδόν,  έμ- 
πλεκοντες  καΐ  περιπλεκοντες  και  ονδεν  βονλόμενοι 
λέγειν  έφεσης '  ήττον  γάρ  κατάδηλοι  είβιν'  ει  δε  μη.  20 
νπ'  αντον  τον  πράγματος  εξελέγχονται,  τούτο  δε 
ίδείν  εύτι  καΐ  εν  τοις  δικαβτηρίοις  καΐ  άλλως  γιγνό- 
μενον,  ον  μετά  τέχνης -φ ενδοντ αι.  οί  δ\  βονλόμενοι 
τά  γενόμενα  έπιδειξαι,  ώς  6ννεβη  εκαβτον,  όντως 
απαγγελλονύι ,  το  πρώτον  πρώτον  και  το  δεύτερον  25 
δεύτερον  και  τάλλα  εφεζης  ομοίως,  ^ν  μεν  ονν 
τούτο  αίτιον  τον  μη  κατά  φύΰιν  άρξαβ&αι  της  ποιη- 
βεως'  έτερον  δε,  ότι  την  άρχην  αντης  καΐ  το  τέλος 
μάλιβτα    επεβούλενβεν    αφανίοαι    και   ποιηΰαι   την 

Ι^κεναντίαν  δόξαν  νπερ  αντών.    ό&εν  οντε  την  άρχην  30 
οντε  το  τέλος  ετόλμηβεν  ειπείν  εκ  τού  εν&έος ,  ονδε 
νπεϋχετο  νπερ  τούτων  ονδεν  έρεΐν,  αλλ'  εί  που  και 


174  ϋΙΟΝΙδ   ΤΕΟΙΑΝΑ 

μεμνηται,  πκρεργως  κκΐ  βραχεως,  καΐ  δηλόζ  εβτιν 
επηαράττων'  ον  γαρ  ε&άρρεί  προς  αυτά  ονδε  έδν- 
νατο  ερείν  έτοίμως.  ανμβαίνει  δε  καΐ  τοντο  τοΐς-ψευ- 
δομενοις  ως  το  τιολν  γε^  άλλα  μεν  τίνα  λέγειν  τον 

5  πράγματος  και  διατρίβειν  επ'  αντοΐς ,  ο,τι  ί '  αν  μά- 
λιΰτα  κρύψαί  Ο-έλωΰίν,  ον  προτί&έμενοι  λέγονβιν 
ονδε  προΰέχοντι  τώ  άκροαττ],  ονδ'  εν  ττ]  αντον  χ(όρα 
Τίΰ'εντες,  αλλ  ως  αν  λά^Όΐεν  μάλιοτα ,  καΐ  δίά  τοντο 
καΐ  οτί  αίβχννεβΰ^αί  ποιεί  το  ψενδος  καΐ  άποκνεΐν 

10  προΰιέναι  προς  αντό,  άλλως  τ  ε  όταν  τι  περί  των  με~ 
γίβτων.  ο&εν  ονδε  ττ]  φωντ]  μέγα  λέγονΰιν  οί  φεν- 
δόμενοί ,  όταν  επΙ  τοντο  έ'λϋ-ωύιν '  οι  δέ  τίνες  'αντών 
βατταρίξονβι  καΐ  άβαφώς  λέγονβιν '  οι  ά^  ονχ  ώς  αν- 
τοί  τι  είδότες,    άλλ'  ως  ετέρων  άκονΰαντες.     ος  δ' 

ίδ  άν  άληϋ-ες  λέγτ}  τι,  θαρρών  και  ονδεν  νποοτελλόμε- 
νος  λέγει,  οντε  ονν  τα  περί  την  αρπαγην  της  Ελένης 
"Ομηρος  εΐ'ρηκεν  έκ  τον  εν&έος  ονδε  παρρηΰίαν  άγων 
έπ  αντοίς  οντε  περί  της  άλώβεως  της  πόλεως,  καί- 
τοι γάρ,  ώς  εφην,  άνδρειότατος  ων  νποκατεκλίνετο 

20  και  ηττάτο,  δτ^  τίδει  τάναντία  λέγων  τοις  ονύι  καΐ  τ03ί8Κ 
κεφάλαιον  αντο  τον  πράγματος  ■ψενδόμενος.  η  πό&εν 
μάλλον  άρ^αϋ&αι  επρεπεν  η  απ  αντον  τον  αδικήματος 
καΐ  της  νβρεως  τον  Άλε^άνδρον ,  δι'  ην  βννέύτη  ο 
πόλεμος,  επειδή  βννωργίζοντο  άν  πάντες  οί  τί^  ποιή- 

2^  ϋει  έντνγχάνοντες  και  βννεφιλονείκονν  νπερ  τον  τέ- 

\  λονς  και  μηδείς  ηλέει  τονς  Τρώας  έφ'  οίς  επαΰχον' 

Ι  οντω  γαρ  εννονβτερον  καΐ  προ&νμότερον  ε%ειν  έμελλε 

1  τον  άκροατην.    ει  δ^  αν  έβονλετο  τα  μέγιβτα  και  φο- 

βερώτατα  ειπείν  καΐ  πά%•η  παντοδαπά  καΐ  βνμφοράς,     - 

30  ^τι  δε  ο  πάντων  μάλιοτα  εκαβτος  επό&ει  άκονΰαι,  τί 
μείζον  η  δεινότερον  είχεν  ειπείν  της  αλωΰεως;  οντεΐ59Μ 
άνΰ•ρωπονς  πλείονς  άπο&νηοκοντας  ονδ'  οίκτρότερον 


οΈατιο  XI.  175 

τονς  μεν  επΙ  τονς  βωμούς  των  &εών  καταφεύγοντας, 
τονς   δε  αμυνόμενους    υπέρ    των   τέκνων  καΐ   των 
γυναικών ,  ούτε  γυναίκας  η  παρθένους  αλλοβε  αγο~ 
μενας  βαΰί?.ίδας  επΙ  δουλεία  τε  και  αίβχύνΐ] ,  τας  μεν 
ανδρών,  τάς  δε  πάτερων,  τάς  δε  άδε?.φών  άποΟΛω-  5 
μένας ,  τας  δε  τινας  αυτών  τών  αγαλμάτων ,  όρώβας 
μεν  τονς  ψύαάτονς  άνδρας  εν  φόνω  κείμενους  και  μτι 
δυναμένας  άβτίάβαΰ^αι  μηδέ  κα&ελεΐν  τονς  6φϋ•αλ- 
3ΐ9ϊίμούς,  ορώΰας  δε  τα  νήπια  βρέφη  προς  ττ]  γτ}  παιό- 
μονα  ωμώς,  οντε  ιερά  πορ&ούμενα  %•εών  οντε  χρη-  ίο 
μάτων  πληΟ-ος  αρπαξόμενον  ούτε  κατ    άκρας  ολην 
έμπιμπραμίνην  την  πόλιν  ούτε  μείζονα  βοην  η  κτύπον 
χαλκού  τε  και  πυρός  τών  μεν  φΟ•ειρομενων ,  τών  δΐ 
ριπτουμένων'  α  τον  Πρίαμον  πεποίηκε  λέγοντα  επ 
ολίγον  ως  εβόμενα,  α  τνχον  αντώ  ως  γιγνόμενα  δι-  ΐδ 
ελϋ-εΐν,  όπως  εβονλετο  και  με^'  ο6ον  τάλλα  είώ^ει 
δείματος,  εκπληττων  τε  και    αν^ων  τα  μικρότατα, 
ει  δε  γε  η^ελεν  ανδρών  ίπιβήμων  ειπείν  θανάτους, 
πώς  άπελιπε  τον  τον  Άχιλλεως  καΐ  τον  τον  Μέμνο- 
νος  και  Άντιλόχον  καΐ  Αϊαντος  και  αυτόν  τοΰ  Άλε-  20 
ξάνδρου ;   πώς  δε  την  Αμαζόνων  ατρατείαν  και  την 
?χ  μάχην  εκείνην  την  λ.εγομένην  τοΰ  Άχιλλ.έως  και  της 
Άμαζόνος    γενεΰ&αι    καλην    ούτω    καΐ    παράδοξον, 
οπότε  τον  ποταμον  αυτώ  πεποίηκε  μαχόμενον  υπέρ 
τον  λέγειν  τι  %αυμαβτόν ,   ίτι  δε  του  Ήφαίατου  και  25 
τοΰ  Σκαμάνδρου  μάχην  καΐ  τών  ά?.λωνϋ•εών  προς  αλ- 
λήλους, τροπάς  τε  και  ήττας  καΐ  τραύματα  [επι&υμών    . 
ο,τι  εΐποι  μέγα  και  ^αυμαΰτόν ,  υπό  απορίας  πραγ- 
μάτων τοοοντων  ετι  καΐ  τηλιχοντων  άπολειπομένων*)]; 

*)  ΡοδΙ   άπολίίπομένων  αύά6ΐ)3.ΐατ:    ίση  5έ  τοιαύτα   τα 
λΐγόμενα  νπο  τον  Πριάιιον  • 

ον  ρα  πατήρ  Κρονίδης  ίπΐ  γήραος  ονδω 
αιστ]  εν  άργαλέτ]  ψ9ίαεί  κακά  πόλλ'  έπιδόντα, 


176  ϋΙΟΝΙδ  ΤΕΟΙΑΝΑ 

ανάγκη  ονν  έχ  τούτων  ομολογεΐν  η  αγνώμονα  Ομη- 
ρον  καΐ  φανλον  κριτην  των  πραγμάτων ,  ωΰτε  τα 
ελάττω  καΐ  ταπεινότερα  αίρεΐβ&αί,  καταλιπόντα  'άλ- 
λοίξ  τα  μεγιΰτά  τε  και  ΰπουδαιότατα ,  η  μη  δνναβ^αι 

^  αντόν,  όπερ  είπον  ^  ίΰχνρίζεα&αί,  τα  -ψενδη,  εν  δε 
τοντοΐζ  έπιδεικννναν  την  ποίηοιν  α  έβούλετο  κρνιραί 
όπως  γεγονεν.  οντω  γαρ  και  εν  'Οδνοΰεία  τα  μεν 
περί  την  Ί&άκην  καΐ  τον  θάνατον  των  μνηοτηρων 
αντος  λέγευ ,  τα  δ\  μεγιβτα  των  φενΰμάτων  ονχ  νπε- 

10  μεινεν  ειπείν,  τα  περί  την  Σκνλλαν  καΐ  τον  Κν-Β-ζίΒ. 
κλωπα  και  τα  φάρμακα  της  Κίρκης,  ^τι  δε  την  είς 
αδον  κατάβαοιν  τον  Όδνΰβεως,  αλλά  τον  Όδνοβεα 
έποίηβε  διηγονμενον  τοις  περί  τον  ^Αλκίνονν '    εκεί 
δ\  και  τά  περί  τον  ΐππον  και  την  άλωβιν  της  Τροίας 

15  διε^ιόντα  τον  ^ημόδοκον  εν  ωδη  δι'  ολίγων  επών. 
δοκεΐ  δε  μοι  μηδέ  προ^έαΟ-αι  ταϋτα  την  άρχην,  άτε 
ου  γενόμενα,  προΐονΰης  δϊ  της  ποιη0εως,  επεί  εώρα 
τονς  άν&ρώπονς  ραδίως  πάντα  πει'&ομενονς,  κατα- 
φρονηΰας  αυτών  καϊ  άμα  χαριξόμενος  τοις  "Ελληβι 

20  και  τοις  ^Ατρείδαις  πάντα  ΰυγχεαι  καΐ  μεταΰτηβαι 
τά  πράγματα  εις  τουναντίον,     λέγει  δε  αρχόμενος, 
μηνιν  αειδε,  %-εά ,  Πηληιάδεω  Άχιληος 
ουλομένην ,  η  μνρι  ^Αχαιοις  άλγε'  ε&ηκε, 
πολλ.άς  δ'  ιφ&ίμους  -ψνχάς  άϊδι  προΐαψεν 

25       ηρώων  αυτούς  δε  έλώρια  τεϋχε  κΰνεΰβιν  ιοί  μ 

οίωνοΐΰί  τε  πάΰι'  ζίιός  ό'  έτελείετο  βουλή. 


νΐάζ  τ    όλλυμίνονς  ελκνσ&είαας  τε  &νγατρας 
160  Μ  και  ϋ•αλάμονς  κεραϊζομένονς  και  νήπια  τέτινα 
βαλλόμενα  προτΐ  γαί-η  εν  αΐνη  δηιοτήτι, 
ελκομένας  τε  ννονξ  όλοτίς  νπό  χερσιν  'Αχαιών 
αυτόν  δ'  αν  πνματόν  με  γ,ΰνες  προ}ττ]αι  ϋ'νρτίΰιν 
ώμηαταΐ  έρνοναιν ,  επεί  ν,έ  τις  όξέϊ  χαλιιφ 
χν'ψας  ήε  βαλών  ρεϋ-εων  εκ  &νμ6ν  εληται. 


ΟΚΑΤΙΟ  XI.  177 

ενταν&ά  φηΰι  περί  μόνης  ερείν  της  τον  ^Αχιλλέας 
μηνιδος  καΐ  τας  βυμφοράς  καν  τον  ολεϋ-ρον  των 
Αχαιών,  ότι  πολλά  και  δείνα  επα^ον  καΐ  ΛολλοΙ 
α^χωλοντο  καΐ  άταφοι  έμειναν,  ως  ταντα  με'γιύτα 
των  γενομένων  και  α^ια  της  τίοιηύεως,  και  την  τον  5 
^ιος  βονλην  εν  τούτοις  φηβΐ  τελεβΟ^ηναι,  ωΰπερ  ονν 
καΐ  ΰννεβη '  την  δε  νΟτερον  μεταβολην  των  πραγ- 
μάτων και  τον  τον  "Εκτορος  θάνατον,  α  έμελλε  χα- 

322η  ριεΐβ&αι ,  ονχ  νττοαχόμενος,  ονδε  οτι  νβτερον  εάλωτο 
Ιλιον '   ίύως  γαρ  ονκ  ην  πω  βεβονλενμενος  άναβτρέ-  ίο 
ψειν  αηαντα.  έπειτα  βονλόμενοςτην  αίτίαν  ειπείν  των 
κακών,  άφείς  τον  Άλε^ανδρον  καΐ  την  Έλένην  περί 
Χρνβον  ψλναρεΐ  και  της  εκείνον  ϋ•νγατρός.     εγώ  ονν 
ώς   επνΰ^όμην   παρά  τών    εν  Αίγνπτω   ιερέων  ενός      \ 
εν  μάλα  λέγοντος  εν  τγι  'Ονονφι,  άλλα  τε  πολλά  τών  ΐδ 
Ελλήνων  καταγελώντος  ώς    ονδεν   είδότων  άλη^ες 
περί  τών  πλείβτων ,  καΐ  μάλιβτα  δη  τεκμηρίω  τού- 
τω χρωμένον  ότι  Τροίαν  τέ  είβι  πεπεισμένοι  ώς  άλον- 
βαν  νπό   Αγαμέμνονος    και   οτι  Έ?,ένη  βννοικονβα 

»  Μενελάω  ηράα%η  Άλεξάνδρον'  και  ταύτα  όντως  20 
άγαν  πεπειΰμένοι  είαΐν  νφ'  ενός  ανδρός  έ^απατη- 
^έντες  ωύτε  και  ομόϋαι  εκαύτος.  εφη  δε  πάύαν  την 
προτερον  ίβτορίαν  γεγράφ&αι  παρ^  αντοΐς,  την  μεν 
εν  τοις  ίεροΐς,  την  δ'  εν  βτηλαις  τισί,  τά  δε  μνημο- 
νεύεβΟ^αι  μόνον  νπ'  ολίγων,  τών  στηλών  διαφθ-αρει-  25 

923Κ6ών,  πολλά  δε  καΐ  ηιΟτώβΟ^αι  τών  εν  ταΐς  βτήλαις 
γεγραμμένων  διά  την  άμα&ίαν  τε  και  άμέλειαν  τών 
επιγιγνομένων '  είναι  δ\  και  ταύτα  εν  τοΙς  νεωτάτοις 
τά  περί  την  Τροίαν '  τον  γαρ  Μενέλαον  άφικέϋ^αι 
παρ  αντονς  και  διηγήσαα&αι  άπαντα  ώς  έγένετο.  3ο 
δεομενον  δέ  μον  διηγήΰαβΟ^αι,  το  μεν  πρώτον  ονκ 
εβούλετο,  λέγων  ότι  αλαζόνες  είβΧν  οί  "Ελληνες  καΧ 

ΒΙΟ.  Ι.  12 


178  ,ΒΙΟΝΙδ   ΤΕΟΙΔΝΑ 

(ΐμα^έβτατοί  οντεξ  πολνμα^εΰτάτονς  ίαντους  νομ,ί- ^^'^^'^ 
ζονϋί '  τούτον  δε  μηδέν   είναι  νόβημα   χαλετΐωτερον 
μήτε  ένΐ  μήτε  πολλοίς  η  όταν  τις  άμα&ης  ων  ύοφ(ό- 
τατον  εαυτόν  νομίξη.    τους  γαρ  τοιούτους  "^(^^  ^"ν- 

δ  ^ρωττων  μηδεποτε  δύναβ&αί  της  αγνοίας  άπο?,ν&η- 
ναι.  οντω  δε,  ^ψη^  γελοίως  από  τοντων  διάκει6&ε 
νμεΐς  ωοτε  ποιητην  έτερον  Όμηρω  πείΰ&εντα  καΐ 
ταντά  πάντα  ποιηΰαντα  περί  Ελένης,  Στηβίχορον, 
ώς  οίμαί,  τνφλω&ηναί  φάτε  υπό  της  Ελένης,  ώς  φεν- 

10  ϋάμενον,  ανΟ-ις  δε  άναβλέφαο  ταναντία  ποιηΰαντα. 
και  ταύτα  λέγοντες  ούδεν  ήττον  άλη&η  φαΟιν  είναι 
την  Ομηρου  ποίηβιν.  καΐ  τόν  μεν  Στηοίχορον  εν  ττ^ 
ύβτερον  φδη  λέγειν  οτι  το  παράπαν  ούδε  πλενβειεν 
η  Ελένη  ούδαμόύε'  αλ?.οι  δέ  τίνες  ώς  άρπαΰ&είη  μεν 

Ιό  Ελένη  υπό  τον  '^4λε^άνδρον ,  δεύρο  δε  παρ'  ημάς  εις 
ΑΙγνπτον  άφίκοιτο.  και  τού  πράγματος  όντως  άμ~ 
φιΟβητονμένον  καΐ  πολλην  άγνοιαν  έχοντος,  ονδε 
όντως  νποπτεύΰαι  δύνανται  την  απάτην.  τούτον  δε 
αίτιον  ^φη  είναι  οτι  φιλήκοοί  είβιν  οι  Έλληνες"   ά 

20  ί'  άν  άκούΰωβιν  ηδέως  τινός  λέγοντος,    ταύτα  και 324 κ 
ά.ληΰ'η  νομίζονβι,  και  τοΐς  μεν  ποιηταΐς  έπιτρέπουΰιν 
δ,τι  αν  ^έλωβι  φεύδεϋ&αι  και  φασιν  έ^εΐναι  αντοΐς, 
όμως  δε  πιστεύονΟιν  οίς  άν  εκείνοι  λέγωβι,  καΐ  μάρ- 
τνρας  αντονς  επάγονται  ενίοτε  περί  ων  άμφιΰβητού- 

25  Οι '  παρά  δε  Αίγνπτίοις  μη  έ^εΐναι  μηδέν  έμμέτρως 
λέγεβ&αι  μηδέ  είναι  ποίηβιν  το  παράπαν '  έπίβτα- 
6&αι  γαρ  οτι  φάρμακον  τούτο  ηδονής  έΰτι  προς  την 
άκοην.  ωΰπερ  ούν  οί  δι-ψώντες  ονδεν  δέονται  οί'νον, 
άλλ'  άπόχρη  αντοΐς  ύδατος  πιειν,  όντως  οί  ταληΟ-η 

90  εΐδέναι  Ο^έλοντες  ονδεν  δέονται  μέτρων,  αλλ  επαρκεί 
αντοΐς  απλώς  άκούΰαι.  η  δε  ποίηβις  αναπείϋ-ει  τα 
■ψευδή  άκούειν  ωβπερ  6  οίνος  πίνειν  μάτην,    ως  ούν 


'  ΟΕΑΤΙΟ  XI.    ,  179 

ηκονΰα  τιαρ^  εκείνον,  πειράβομαι  είτίεΐν,  Λροατιϋ-εΙς 
έξ  ών  έδόχευ  μοι  άλη&ή  τα  Ρ.εγόμενα.  εφη  γάρ  εν 
Σπάρττ]  γενέΰ&αι,  Τννδάρεων  βοφον  άνδρα  καΐ  βα~ 
βίλέα  μέγιβτον ,  τούτον  δε  καΐ  Λήδας  δύο  ^νγατέραζ 

ΐ63Μκατά  ταντο  α.67ίερ  ημείς  ονομάξομεν ,  Κλνταιμνή-  5 
ΰτραν  και  Έλενην ,  καΐ  δύο  άρρενας  παΐδας  διδύμονς 
καλούς  καΐ  μεγάλονς  και  πολύ  των  Έ?.λήνων  αρίβτονς. 
είναι  δ\  τήν'Ελενην  επί  κάλλει  περιβόψον  και  πολ- 
λούς μνηβτήρας  αύτης  ίτι  μικράς  παιδος  ονβης  γε- 
νεΰΟ^αι  και  άρπαγήν  νπο  Θηβεως  βασιλέως  όντος  ίο 
'Λ&ηνών.  τους  ούν  αδελφούς  της  Ελένης  ενΟ-εως 
έλΟ-είν  εις  την  τον  Θηβεως  χωράν  και  πορΰ-ήΰαι  την 
ηόλιν  και  κομίύααϋ-αι  την  αδελφήν.  τας  μεν  ούν  αλ- 
λάς γνναΐκας  αφιέναι  λαβόντας'  την  δετού  Θηϋεως 

ϋό  Ά  μητέρα   αίχμάλωτον  αγειν,   τιμωρονμενονς    αντήν  ΐδ 
είναι  γαρ  αυτούς  ά^ιομάχονς  προς  άπασαν  την  Ελ- 
λάδα ,  και  καταστρεψαβ&αι  ραδίως  αν ,  ει  έβονλοντο. 
ειπον  ούν  ότι  καΐ  παρ'  ημΐν  ταύτα  λέγεται,  καΐ  προσέτι 
ώς  αύτος  εορακώς  εί'ην  εν  'Ολνμπία  εν  τω  οπιΰ&οδό- 
μω  τον  ν εώ  τηςΉρας  υπόμνημα  της  αρπάγης  εκείνης  2ο 
εν  τη  ^νλίνη  κιβωτω  τη  άνατε&είση  νπό  Κνψέλον, 
τους  ^ιοσκόρονς  ίχοντας  την  Έλενην  έπιβεβηκνιαν 
τη  κεφαλή  της  ΑΙ'^ρας  και  της  κόμης  ελκονσαν,  και 
επίγραμμα  έπιγεγραμμένον  αρχαίοις  γράμμασι.  Μετά 
δε  ταύτα,  εφη,  φοβούμενος  τους  Τννδαρίδας  ο^Αγα-  25 
μέμνων'  ηπίβτατο  γάρ  δτι  ί,ένος  ων  και  επηλνς  άρχοι 
των  Άργείων'  εβούλετο  προσλαβεΐν  αυτον?  κηδεύσας, 
και  διά  τούτο  εγημε  Κλνταιμνήβτραν '  την  δε  Ελενην 
εμνήστενε  μεν  τω  άδε?.φω,  ούδείςδε  έ'φαβκε  των  Ελ- 
λήνων επιτρεφειν,  και  προσήκειν  έκαστος  αντω  τον  30 
γένονς  μάλλον  η  Μενελάω ,  Πελοπίδη  οντι.    ηκον  δε 
καΧ  ε^,ω%•εν  πολλοί  μνηστήρες  διά  τ  ε  την  άο|«ν  την 

12* 


180  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΕΟΙΑΝΑ 

περί  τον  κάλλους  καΐ  την  δννκμιν  των  αδελφών  καΐ 
τον  πατρός,  εόόκεί  ονν  μοί  καΐ  τούτο  άληϋ-ες  λέγειν^ 
'ότίον  την  Κλείΰ&ενονς  &νγατερα  τον  Σικνωνίων  τν- 
ράννον  καΐ  των  αποΊταλίας  τινας  μνηβτενΰαύ  φασιν' 
5  ετί  δε  'ίπποδάμείαν  την  Οίνομάον  Πελοψ  εγημεν  έκ 
της  Αβίας  άφικόμενος,  Θηβενς  δ\  άπο  τον  Θερμώ- 
δοντος  τίοταμον  μίαν  των  ^Αμαζόνων '  ως  δε  εκείνος 
εφη^  καΐ  την  'Ιώ  άφικεβ&αί  εκδο&εΐΰαν  εις  Αΐγνπτον, 
αλλά    μη  βονν   γενομένην    όντως  οίΰτρηβαβαν    £Α-326Κ 

10  ^εΐν.    οντω  δε  ε&ονς  οντος  εκδίδόναι,  καΐ  λαμβάνειν 
γνναΐκας  %αρ   αλλήλων  καΐ  τονς  πλεΐϋτον  άτΐεχονταςί^ΟΛ 
τοΙς  ένδο^οτάτοίς ,   και  τον  ^Αλέί,ανδρον  άψικέβ^αι 
κατά  μνηβτείαν  εφη ,  πιβτενοντα  τη  δυνάμει  τον  πα- 
τρός ,  βχεδόν  τι  βαόιλενοντος  της  Άβιας  άπάβης ,  καΐ 

15  ονδε  πολύ  της  Τροίας  άπεχονΰης,  άλλως  τε  καΐ  των 
Πελοπιδών  ηδη    δυναβτευόντων   εν  τη  Ελλάδι   καΐ         ί 
πολλής  επιμιξίας  γενομένης,    ελ&όντα  δε  μετά  πολ-  '* 

λον  πλοντον  και  παραΰκευης  ως  επί  μνηβτείαν,  καΐ 
διαφέροντα  κάλλει ,    εις    λόγους   αυτόν  καταβτηναι 

20  Τυνδάρεω  τε  και  τοις  άδελφοΐς  της  "Ελένης ,  λέγοντα 
περί  της  άρχης  της  Πριάμου  καΐ  των  χρισμάτων  του 
πλη%•ονς  και  της  άλλης  δννάμεως ,  και  ότι  αντον 
γίγνοιτο  η  βαβιλεία '  τόν  δε  Μενέλαον  ίδιώτην  εφη 
ίϊναί-*     τοις    γάρ   Αγαμέμνονος    παιβίν ,    αλλ     ονκ 

25  έκείνω  την  αρχήν  προβήκειν '  καΐ  ώς  θεοφιλής  εί'η 
καΐ  ώς  ή  Αφροδίτη  αυτω  ΰπόβχοιτο  τόν  άριβτον  γά- 
μον  των  εν  άν&ρώποις'  αυτός  ονν  προκριναι  την 
εκείνον  0•νγατέρα,  έ^όν  αντω  λαβείν  εκ  της  Αβιας 
τινά,  ει  βονλοιτο,  είτε  τον  Αίγνπτίων  βαβιλέως  είτε 

30  τον  Ινδών,  τών  μεν  γάρ  άλλων  απάντων  έλεγεν 
αντός  άρχειν  άρ^άμενος  από  Τροίας  μέχρι  Αιθιοπίας ' 
και  γάρ  Αί&ιόπων  βαβιλενειν  τόν  αντον  άνεψιόν  Μέ- 


ΟΚΑΤΙΟ  XI.  181      . 

μνονα ,  ίκ  Τιϋ-ωνον  οντά  τον  ΙΤφιάμον  αδελφού,  καΐ 
άλλα  πολλά  ελεγεν  επαγωγά,  και  δώρα  εδίδον  ττ]  τε 
Α-ηδα  και  τοις  άλλοις  τοις  προΰηκονοιν ,  ο6α  ονδ^ 
βνμπαντες  οΓ  Έλ.ληνες  έδνναντο.  εφη  δε  καΐ  6νγ- 
γενης  είναι  της  Ελένης  και  αυτός '  από  γαρ  ^ιος  5 
είναι  τον  Πρίαμον'    πνν&άνεΰ&αι  δε  κάκείνονς  καϊ 

Ζϊίκτην  άδε?.φην  αυτών  ^ ιός  όντας,  τω  δε  Άγαμέμνονι 
καΐ  τω  Μενελάω  μη  προΰηκειν  όνειδίξειν  αύτώ  την 
πατρίδα "  καϊ  γαρ  αυτούς  είναι  Φρύγας  από  Σιπύλον. 
πολύ  δη  κρεΐττον  τοις  βαβίλενΰι  κηδενειν  της  Αβιας  ίο 
η  τοις  εκείθεν  μετανάΰταις.  καϊ  γαρ  Ααομέδοντα 
Τελαμώνι  δούναι  την  εαυτού  θυγατέρα  Ήβιόνην '  έλ- 
&εΐν  γαρ  αυτόν  είς  Τροίαν  μνηβτηρα  μετά  Ηρακλέ- 
ους, αγειν  δε  καϊ  τόν'Ηρακλέα  ψίλον  όντα  καϊ  ^ενον 
Ααομέδοντι.    προς  ούν  ταύτα   ο    Τννδάρεως  εβου-  ΐ5 

ΐ6ό^ιλεύετο  μετά  των  παίδων,  καϊ  εδόκει  αντοΐς  ϋκοπον- 
ύιν  ου  χείρον  είναι  προΰλαβεΐν  τους  εκ  της  Αΰίας 
βαΰιλεας.  την  μεν  γάρ  Πελοπιδών  οίκίαν  εχειν  Κλυ- 
ταιμνήβτραν  ΰυνοικοϋβαν  Άγαμέμνονι'  λοιπόν  δ£, 
ει  Πριάμω  κηδεύΰειαν,  και  τών  εκεί  πραγμάτων  20 
κρατεΐν  καϊ  μηδένα  αυτούς  κωλύειν  της  Άοίας  και 
της  Ευρώπης  άρχειν  απάΰης.  προς  δε  ταύτα  ηγωνί- 
ζετο  μεν  ό  ^Αγαμέμνων ,  ηττάτο  δε  τοις  δικαίοις.  εφη 
γάρ  ό  Τννδάρεως  ίκανόν  είναι  αύτώ  κηδεύΰαντι'  και 
άμα  εδίδαβκεν  ότι  ούδε  ϋνμφέρει  τον  άδελφόν  αυτού  25 
τυγχάνειν  τών  ί'ΰων'  ούτω  γάρ  μάλλον  έπιβουλεύ- 
ϋειν'  ούδε  γάρ  Άτρεΐ  Θυέβτην  εύνουν  γενέο^αι. 
μάλιβτα  δ'  επει&ε  λέγων  ότι  ουκ  ανέχονται  οΓ  άλ- 
7.01  μνηΰτηρες  τών  Ελλήνων  αποτυχόντες ,  ούτε 
Αιομηδης  ούτε  Άντίλοχος  ούτε  Άχιλλεύς,  άλλα  πο-  30 
λεμήβουβι'  και  ότι  κινδυνεύσει  τους  δννατωτάτονς 
ποιηΰαι  τών  Ελλήνων  πολεμίους,    κρεΐττον  ονν  εΐναί 


182  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΚΟΙΑΝΑ 

μη  %αταλί%Βνν  άρχην  πολέμου  καΐ  βτάΰεως  εν  Γ0Γ5328Κ 
"Ελληΰι,.  τον  δε  αχ&εΰ&αί  μέν^  ουκ  εχειν  δε  οπωξ 
Οίωλύβτι  τον  Τννδάρεων'  κνρων  γαρ  είναι  της  αντον 
Ο^υγατρόξ^  καΐ  άμα  φοβεΐα&αι,  τους  ααΐδας  αντον. 
5  καΐ  οντω  δη  λαβείν  ^Αλέ^,ανδρον  την  Έλενην  εκ  του 
δίκαιον ,  πείύαντα  τονς  γονείς  αντης  καΐ  τους  αδελ- 
φούς, και  άφικεΰϋ-αί  άγοντα  μετά  πολλον  ζηλον  καΐ 
χαράς '  καΐ  τον  τε  Πρίαμον  καΐ  τον  "Εκτορα  καΐ  τους 
άλλους  απαντάς  ηδεΰί)^αι  τω  γάμω,  και  την  Έλενην 

10  νποδεχεβϋ-αί  μετά  ξ^νβιών  καΐ  ευχών.  Σκόπει  δε, 
εφη,  την  εύη&ειαν  τον  εναντίου  λόγου,  εί' 6θί  δοκεΐ 
δυνατόν  είναι  πρώτον  μεν  εραΰ&ηναί  τίνα  γυναι- 
κός, ην  ούπώποτε  είδεν'  έπειτα  και  έλπίΰαι  κατα- 
λιποϋϋαν  τον  άνδρα  και  την  πατρίδα  και  πάντας  τους 

15  αναγκαίους,  έτι  δβ  οίμαι  ϋ•νγατρίον  γεγοννΐαν  μη- 
τέρα ,  όννακολον&ηβαι  ανδρΐ  αλλοφνλω.  διά  ταντην 
γαρ  την  άλογίαν  ΰννέπλαΰαν  τον  περί  της^ Αφροδίτης 
μνΟ•ον  πολν  τοντων  άποπληκτότερον.  ει  δε  ο  Αλέ- 
ξανδρος ένε9•νμηϋ•η,  πώς  ο  τε  πατήρ  έπέτρεψεν  ονκ 

20  ων  ανόητος,  αλλά  και  ύφόδρα  δοκών  νονν  εχειν,  η  τε 
μητηρ ;  πώς  γαρ  εικός  τον  "Εκτορα  νΟτερον  μεν  όνει-  ιοομ 
δίζειν  και  λοιδορειύ&αι  αντώ  περί  της  αρπάγης ,  ως 
φηοιν  "Ομηρος '   λέγει  γάρ  όντως  ' 

ζΐνβπαρι,  είδος  άριβτε,  γνναιμανές,  ηπεροπεντά, 

25       αΖ'Ο•  όφελες  άγονος  τ  εμεναι  άγαμος  τ   απολέΰ&αι. 
ου  γάρ  τοι  χραίβμη  κίΟ-αρις  τά  τε  δώρ    Αφροδίτης 
η  τε  κόμη  τό  τ  ε  είδος,  ογ'  εν  κονίηΰι  μιγείης' 
^1  άρχης  δ\  πράττοντι  ΰυγχωρηύαι  ταύτα;  ο  τε  "Ελε~329ίί 
νος  πώς  ου  προέλεγε  μάντις  ων,    η  τε  Καοαάνδρα 

30  ^εοφορουμένη ,  προς  δε  τούτοις  ό  Άντηνωρ  δοκών 
φρονεΐν,  άλλ'  ύβτερον  ηγανάκτουν  καϊ  έπέπληττον 
έπΙ  πεπραγμένοις ,   εξόν  άφ'  εΰτίας  κωλύειν;  ίνα  δε 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  183 

είδ'^ς  την    νπερβολην  της  ηλιΟ^ιότητος    καΐ  ως  τα 
ψενδή  άλληλοις  μάχεται '   λέγονύι  γάρ  ώς  προ  ολί- 
γων ετών  Ηρακλής  επε:ΐορΟ-ηκεί  την  πόλιν  δια  μ,ι- 
κράν  πρόφαβίν ,  οργίΰΰ-είς  νπερ  ίππων,  ότί  νποοχό- 
μενος  αντω  δώαειν  ο  Ααομέδων  χρ^^ύαιτο.    καΐ  εγώ  5 
άνεμνηο&ην  των  έπων,  εν  ο'ις  ταύτα  φηβιν' 
ος  ποτέ  δενρ'  έλ^ών  ενεχ'  ίππων  Ααομέδοντος 
?ς  οΐης  ΰύν  νηναί  καΐ  άνδράβι  πανροτέροίβιν 
'ΐλίον  ε^αλάπαξε  πό?Λν,  χηρωοε  δ'  αγυιάς. 
Οϋκονν,    είπεν,    ονδε  τούτο  άλη&ες  λέγονΰι.     πώς  ίο 
^άρ  εν  ολίγω  χρόνω  οντω  πόλις  άλούσα  καΐ  ερημω- 
&εΐϋα  τοβαντην  έπίδοβιν  ίϋχεν  ώς  μεγίοτην  γενέ-  • 
α&αι  τών  κατά  την  Άΰίαν;   πώς  δε  6  μεν  Ηρακλής 
ύύν  «ς  ναναΐν  είλεν  εκ  πολλού  άπόρ&ητον  ονΰαν,  οι 
δε  ^Αχαιοί  μετά  νεών  χιλίων  και  διακοβίων  έλ^όντες  ΐ5 
167  Μ  ουκ  έδνναντο  ελεΐν,  η  πώς  τον  Πρίαμον  ειαΰε  βαΰι- 
ζζοκλενειν  οΉρακλης,  άποκτείνας  αυτού  τον  πατέρα,  ώς 
πάντων  εχ&ρότατον ,  άλλ'  ονκ  άλλον  τινά  άπεδει^εν 
άρχοντα  της  χώρας;   ει  ά'  ην  ούτως  ώς  φαΰι,   πώς 
ουκ   εφριττον    οι    Τρώες    και    6  Πρίαμος  την  προς  20 
τους  Ελληνας  εχ^ραν,    είδότες  οτι  καΐ  πρότερον  ου- 
δέν τηλικούτον  έ^αμαρτόντες  άπώ}.οντο  και  άνάύτ ατοί 
έγενοντο,  καΐ  πο?ΛοΙ  μνημονεύοντες  την  άλωΟιν  *  ,ατ^- 
δεν  τούτων  εννοηύαι  μηδέ  κωλύΰαι  τον  Άλε'^ανδρον 
μηδίνα  αυτών,   τίνα  δε  τρόπον  άφικόμενος  εις  την  25 
Ελλάδα  ύυνην  τη  Ελένη  καΐ  διελέγετο  καΐ  τελευτών 
ανέπειβεν  αυτήν,   μήτε  γονέων  μήτε  πατρίδος  μήτε 
ανδρός  η  &υγατρ6ς  μήτε  της  παρά  τοΙς"Ε}.ληθι  φήμηζ 
φροντίααβαν,  άλλα  μηδέ  τους  αδελφούς  φοβη&εΐβαν 
περιόντας,    οι    πρότερον  αυτήν   άφείλοντο   Θηβέως  30 
33ΐΒκαΙ    ού    περιείδον    αφαιρεί ειΰαν\     τούτο    μεν   γάρ 
παρόντα  τον  Μενέλαον  πώς  ταύτα  έ?.α&ε  γιγνόμενα ; 


184  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΚΟΙΑΝΑ 

τοντο  δε  ατίόντος  ανδροζ  γυναίκα  εις  ομιλίαν  άφι- 
χνεΐϋ&αι  ί,ένψ  άνδοί  πώζ  εικός ;  τοΰτο  δε  μηδέ  των         ^ 
άλλων  μηδενα  αίύ&εΰΟ-αί  την  εταβονλην  η  αίΰϋ-ομε-  ' 

νους  κρν'φαι;    τίροΰετι,  δε  την  Αι^ραν  την  τον  θη- 

5  οέωξ  μητέρα  ύνναπάραι  αυττ]  αίχμάλωτον  ούΰαν ;  ου 
γαρ  ίκανον  ην  Πίτ&εως  θυγατέρα  ονϋαν  εν  Σπάρτη 
δονλενείν,  αλλ'  τ^ρεΐτο  άκολονϋ•ει:ν  εις  Τροίαν;  ο 
ίί  Αλέξανδρος  αδεώς  και  μετά  τούαντης  έί,ουύίας 
εηραττε  το  πράγμα,   ωβτε  ουκ  ην  ίκανον  αύτω  την 

10  γυναίκα  άτιαγαγείν ,  αλλά  και  τά  χρήματα  προΰεηέ- 

Ο-ετο'  και  μηδέ  έτίαναχΟ-ηναι  μηδενα  αύτω,  μήτε  των 

%τοϋ  Μενελάου  μήτε  των   του  Τυνδάρεω   μήτε  τους 

αδελφούς  της  Ελένης,  και  ταύτα  νεών  ουοών  εν  ττ] 

Λακωνική,  ετι  δ\  πρότερον  πεζή  από  Σπάρτης  έπΙ 

15  Ο^άλατταν  κατιόντων,  παραχρήμα,   ως  εικός,   περι- 
βόητου γενομένης  τής  αρπαγής;   και  ούτω   μεν  ου 
δυνατόν  ελϋ-εΐν  Έλένην  μετά\4λεξ,άνδρου'  γάμω  ί£ΐ68Μ 
παρ'  εκόντων  δοϋ-εΐααν  των  οικείων,    ούτω  γαρ  ευ- 
λογον  ην  την  τε  Αΐ%•ραν  άφικέΰϋ-αι  μετ'  αυτής  και 

20  τά  χρήματα  κομιθΰ•ηναι.  ονδεν  γαρ  τούτων  αρπαγής, 
αλλά  πολύ  μάλλον  γάμου  ΰημεΐόν  εατιν.  έπει  δε,  ως 
εψην,  γήμας  ο  Αλέξανδρος  απηλλάγη  μετ'  αυτής,  ο 
τε  Μενέλαος  ηνιάτο  τής  μνηΰτείας  αποτυχών  και 
τον  άδελφόν  τ}τιάτο,  καΐ  εφη  προδοϋ'ήναι  υπ   αυτόν. 

2δ  6  (5"£  Αγαμέμνων  εκείνου  μεν  ήττον  έφρόντιξε,  τον 
Άλέξανδρον  δε  εφοβεΐτο  καΐ  νπώπτευε  μήποτε  αν- 
τιποιήβηται  των  εν  τη  Ελλάδι  πραγμάτων ,   προΰη-ζηκ 
Οίόντων  αύτω  διά  τον  γάμον.  ούτω  δη  και  τους  άλλους 
ΰυγκαλεΐ  μνηΰτήρας  τής  Ελένης ,  καΐ  εφη  ύβριβ^ήναι 

30  αυτούς  απαντάς ,  και  τήν  Ελλάδα  καταφρονη^ήναι, 
καΐ  τήν  άρίβτην  γυναίκα  οΙ'χεΰΟ-αι  εις  τους  βαρβάρους 
έκδο^εΐΰαν,    ως  ούδενός  όντος  αξίου  παρ'   αύτοίς. 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  185 

ταϋτα  λέγων  τον  μεν  Τννδάρεων  παρτ^τεΐτο  χαΐ  6νγ- 
γνώμην  Εχειν  εκελενε '  παραλογιοΟ-ηναι  γαρ  αυτόν  νπο 
δυάρων '  τον  δε  '^λεξανδρον  αίτιον  απάντων  απέψαινε 
χαΐ  τονΠρίαμον'  καΐ  παρεκάλει  ύυύτρατενειν  επίτην 
Τροίαν '    τίολλάξ  γαρ  ελπίδας  ίχευν  αίρηβειν  αντην  5 
ΰνναραμενων  απάντων,    γενομενον  δε  τούτον  πολλά 
χρήματα  διαρπάβειν  αντονς  και  χωράς  κρατήύειν  της 
άρίΟτης.  είναι  γαρ  την  μεν  πόλιν  πλονύιωτατην  απα- 
βών,  τους  δε  άνΟ-ρωπονς  νπο  τρνφης  διεφ^αρμένονς' 
εχειν  δε  καΐ  βνγγενεΐς  πολλονς  εν  τη  ^Αβία  τονς  απο  ίο 
Πέλοπος,  ο'ί  βνμπρά^ονύιν  αντω,  μιύονντες  τονΠρία- 
μον.  ταντα  δη  άκονοντες,  οι  μεν  τίνες  ώργίξοντο  και 
άτιμίαντωοντι  ενόμιζοντης'Ελλάδος  το  γεγονός,  οι  δε 
τίνες  ηλπιξον  ώφελη&ήβεα&αι  απο  της  βτρατείας'  δό^α 
γαρ  ην  των  εν  ττι  Άβία  πραγμάτων  ως  μεγάλων  καΐ  15 
πλοντον  υπερβάλλοντος,  ει  μεν  οννηττηΒ-ηΟαν  νπο  τον 
Μενελάον  μνηΰτενοντος  την  ^Ελένην,  ονκ  αν  έφρόντι- 
βαν,  άλλα  τουναντίον  εφήδεβ^αι  εμελλον  αντω '   ννν 
δε  τον  ^Αλϋ,ανδρον  εμίβονν  άπα:μτες,  αντος  εκαβτος 
η^^Ληγονμενος  αφτ]ρηΰυ•αι  τον  γαμον.  οντω  οε  της  ΰτρα-  20 
τείας  γενομένης ,    πέμφας  6  Αγαμέμνων  άπ'ητει  την 
Έλένην'   προβήκειν  γαρ  αντην  Ελληνίδα  ονύαν  γα- 
μηΟ-ηναί  τινι  των  Ελλήνων,   ταντα  δε  άκονβαντες  οΐ 
Τρώες  ηγανάκτονν  καΐ  6  Πρίαμος  καΐ  πάντων  μά- 
λιΰτα  ο  Εκτωρ ,  οτι  νόμω  τον  Άλε^,άνδρον  λαβοντος  25 
παρά  τον  πατρός,  καΐ  της  Ελένης  βονλομένης  έκείνω 
βννοικεΐν ,  οι  δε  όντως  άναίΰχνντον  έτόλμων  λέγειν 
λογον'  καΐ  εφαΰαν  γιγνώΰκειν  ότι  ξητοΐεν  πολέμου 
πρόφαβιν '    αντοϊ  δε  μη  άρχειν  πολέμον ,   κρείττονς 
οντες,   άμννεΰ^αι  δε  έπιχειρονντας.    και  δια  ταύτα  3ο 
ϋπέμενον  οί  Τρώες  πολύν  χρόνον  πολεμούμενοι  καΐ 
πολλά  πάΰχοντες,   ούχ  όύα"Ομηρός  φηΰιν,  όμως  δε 


186  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΔΝΑ 

καΐ  της  γης  αυτών  φ&ει,ρομενης  καΐ  πολλών  άηο&νη- 
βχοντων  αν&ρωπων,  οτί  ηπίΰταντο  άδίκονντας  τους 
Αχαιούς  καΐ  τον^Αλεξανδρον  ονδεν  ατοΛον  προφαντά, 
ει  δϊ  μη^  τίς  αν  ηνεβχετο  αυτών,  η  τών  αδελφών  η  ο 
δ  πατήρ  η  τών  άλλων  πολιτών,  απολλυμενων  καΐ  πα- 
6ης  κινδυνευούβης  άναβτάτου  γενέβ^αυ  της  πόλεως 
δια  την  εκείνου  παρανομίαν,  εί,ον  άποδόντας  την 
Ελένην  ΰώΰαι  αυτούς•^  οί  δε  καΐ  ϋΰτερον,  ως  φαΰον, 
Αλεξάνδρου  άπο&ανόντος ,  κατεΐχον  αντην  καΐ  ^ηι- 

10  φόβω  ΰυνωκιζον ,  ώς  μεγιΰτον  άγα&ον  έχοντες  εν  ττ] 
πάλει  και  φοβούμενοι  μη  καταλίποι  αυτούς,  καίτοι  εί 
πρότερον  ερώβα  του  '^λεξάνδρου  εμενεν,  πώς  ετι 
εβουλετο  μένειν ,  ει  μη  και  ^ηιφόβου  αυτήν  εραβϋ'η- 
ναι  λεγουϋιν;  είκος  γαρ  ην  πεΐΰαι  τους  Τρώας  άπο- 

13  δούναι  αυτήν  έτοιμους  οντάς,    ει  δε  έφοβείτο  τον5334Κ 
^Αχαιούς,   διαλύΰεις  πρότερον  εύρεΰϋ-αι   χρην'    και 
γαρ  εκείνοι  αγαπητώς  αν  άπηλλάγηύαν  του  πολέμου, 
πλείΰτων  καΐ  αρίύτων  τε&νηκότων.    άλλ'  ου  γαρ  ην 
άλη&ες  το  της  αρπάγης  ούδε  παρεύχον  αίτίαν  του  πο- 

20  λέμου  οί  Τρώες,   ο^-εν  ευέλπιδες  ηΰαν  περιγενέΰϋ-αι. 
οί  γαρ  άν&ρωποι,  εν  οίς  αν  άδικώνται,   μέχρι  έΰχα- 
του  ύπομένουΰιν   αμυνόμενοι,     ταΰτα  μεν   ούν  μη 
άλλως  νόμιζε  πραχϋ•ηναι  η  ώς  εγώ  λέγω.  πολνγαρπι-πο^ι 
ΰτότερον  έκόντα  Τυνδάρεων  κηδεύΰαι  τοΓ^  βαΰιλεΰΰι 

2ό  της  Άοίας,  και  Μενέλαον  της  μνηΰτείας  άπελπίΰαντα 
βαρέως  ένεγκειν,  και  Αγαμέμνονα  φοβη&ηναι  τους 
Πριαμίδας  μη  κατάϋχωΰι  την  Ελλάδα ,  άκούοντα  και 
Πέλοπα  τον  αύτοϋ  πρόγονον,  εκ  της  αύτης  όντα  χω- 
ρας,    δια  το  κηδος  το  Οίνομάου  την  Πελοπόννηβον 

30  καταΰχειν ,  καΐ  τους  άλλους  ηγεμόνας  ΰυνάρααΰ^αι 
του  πολέμου,  μνηβικακοΰντας ,  οτι  αυτός  εκαύτος 
ουκ  ^γημεν,   η  έραΰΟ-ηναι  μενΆλέξανδρον  ης  ηγνόει 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  187 

γυναικός,  ΐΛίτρεφαί  δε  αντω  τον  πάτερα  πλενΰαι 
τοιαντηζ  ένεκα  πράξεως,  καΐ  ταντα,  ωζ  φαΟιν,  ον 
τίάλαι  της  Τροίας  άλονβης  νπο  Έλλψων  χαΐ  του  πα- 
τρός αυτοΰ  Ααομεδοντος  άπο&ανόντος'  νΰτερον  δε 
πολεμονμενους  και  τοβαΰτα  κακά  πάσχοντας  μη  &β-  5 
?,ειν  εκδοϋναι  μήτε  ζώντος  Αλεξάνδρου  μήτε  αποΟ-α- 
νόντος,  ουδεμίαν  ελπίδα  έχοντας  της  ΰωτηρίας'  την 
δε  Έλενην  εραΰΟ-ηναι  μεν  ξένον  ανδρός ,  ω  την  αρχήν 
ουκ  είκος  αυτήν  εν  6μι?,ία  γενέβ&αι,   καταλιποϋβαν 

ΖΆόκδε  τήν  πατρίδα  καΐ  τους  οικείους  και  τον  άνδρα  μετ  ίο 
αίβχΰνης  ελϋ•εΐν  εις  άνϋ-ρωπονς  μιβονντας'  πάντα 
ταντα  δε  γιγνόμενα  μηδενα  κωλϋΰαι,  και  μήτε  εξιοϋ- 
6αν  αυτιών,  και  ταντα  πεζ•^,  εως  Ο^αλάττης  μήτε  απο- 
πλενβαΰαν  διώξαι ,  6ννάραύ%αι  δε  τον  ύτόλον  την 
Θηύέως  μητέρα  πρεΰβυτεραν  καΐ  δηλον  οτι  μιβονΰαν  15 
τήν  Έλενην '  νβτερον  δε  Αλεξάνδρου  τελεντήοαντος, 
ου  λέγεται  εράν ,  ^ηιφόβω  αυνεΐναι ,  κα%άπερ  οίμαι 
κακείνω  της  Αφροδίτης  νποβχομενης ,  καΐ  μήτε  αν- 
τήν  έ&ελειν  άπιέναι  παρά  τον  αυτής  άνδρα  μήτε  τους 
Τρώας  άποδοΰναι  τήν  Έλενην  βία,  μέχρι  αλώναι  20 
τήν  πόλιν.  τούτων  ουδέν  είκος  ούδε  δυνατόν,  ετι 
δε  και  τάδε  προς  τοις  είρημένοις.  τους  μεν  άλλους 
απαντάς^ Αχαιούς  φηΰιν  Όμηρος  κοινωνηΰαι,  οις  ήτ- 
τον εμελε,  της  δυνάμεως"  Κάΰτορα  δε  και  Πολυδεν- 
κην  μόνονς  μή  άφικέύϋ^αι,  τους  μάλιβτα  υβριΟμένονς.  25 

ηι^ιταντην  δε  τήν  άγνοιαν  κρυπτών  Όμηρος  πεποίηκε 
&αυμάζονσαν  τήν  Έλενην '  έπειτα  αυτός  άπελογή- 
βατο,  ειπών  οη  έτε^νήκεβαν  πρότερον.  ονκσνν  τό  γε 
ζώντων  αυτήν  άρπαβ&ήναι  δήλόν  έϋτιν.  έπειτα  Αγα- 
μέμνονα περιέμενον  δέκα  Ηη  διατρίβοντα  και  ΰυνά-  30 
γοντα  ύτρατιάν,  άλλ'  ονκ  ενΟ-νς  εγνωβαν  οώοαι  τήν 
αδελφήν,  μάλιϋτα  μεν  ει  κατά  πλουν  ελοιεν'    ει  (ϊ' 


188  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΕΟΙΑΝΑ 

ονν,  ως  πολεμήΰοντες  μετά  της  αυτών  δυνάμεως;  ου 
γαρ  έπΙ  Θηβέα  μεν  ήλΰ•ον  ευ&ύς,  άνδρα  "Ελληνα  καΐ336Κ 
των  άλλων  άριβτον,  ετί  δε  αυτόν  τε  πολλών  άρχοντα 
χαΐ  Ηρακλέους  εταΐρον  καΐ  Πειρίϋ-ου  και  Θετταλους 
5  και  Βοιωτούς  έχοντα  ύυμμάχους '  επί  δε  Άλέ^ανδρον 
ουκ  αν  ηλΘ^ον,  άλλα  τους^Ατρείδας  περιέμενον  δέκα  ετη 
βυλλέγοντας  την  δΰναμιν ;  ΐΰως  γαρ  εικός  ην  καΐ  αυτόν 
άφυκέύ^αί  τόν  Τυνδάρεων  και  μηδέν  αυτόν  κωλϋΰαι 
την  ηλικίαν.   ου  γαρ  δη  Νέΰτορος  παλαίτερος  ην  ουδέ 

10  Φοίνικος,  ουδέ  μάλλον  εκείνους  προΰηκον  ην  άγανα- 
κτεΐν  η  τον  πάτερα  αυτόν.  αλ?!  ούτε  αυτ ός  ούτε  οι  παί- 
δες ηκον  ουδέ  ην  αυτοΐς  βουλομενοις  τα  της  οτρατείας. 
εκόντες  γαρ  αυτοί  τηνΕλένην  ε^εδωκαν,  προκρίναντες 
των  άλλων  μνηΰτήρων  τόν  Άλέ^ανδρον  δια  μέγεϋ-ος 

15  της  άρχης  καΐ  άνδρείαν '  ούδενός  γαρ  ην  χείρων  την 
■ψυχην.  ούτε  ούν  εκείνοι  αφίκοντο  πολεμηβοντες  ούτε 
Λακεδαιμονίων  ουδείς ,  άλλα  καΐ  τοϋτο  ■ψευδός  εβτιν 
οτι  Μενέλαος  ηγε  Λακεδαιμονίους  καΐ  της  Σπάρτης 
έβαΰίλευε  Τυνδάρεω  ζώντος  έ'τι.  και  γαρ  ην  δεινόν,  εΐ 

20  Νέβτωρ  μεν  μήτε  πρότερον  μήτε  ϋβτερον  ελ&ών  απ 
Ιλίου  παρεχώρηΰε  τοις  υίοΐς  της  βαβιλείας  καΐ  της  αρ- 
χής δια  γήρας ,  Τυνδάρεως  δε  Μενελάω  ε^έΰτη.   φαί- 
νεται γαρ  και  ταϋτα  πολλην  άπορίαν  έχοντα,  επεί  δ 
ουν  ηλΟ-ον  οι  Αχαιοί,  τό  μεν  πρώτον  εΐ'ργοντο  της 

25  γης,  και  Πρωτεΰίλαός  τε  άπο%•νη6κει  βιαζόμενος  απο-ζ^τκ 
βηναι  και  πολλοί  τών  άλλων,  ώΰτε  διέπλευβαν  εις  την 
Χερρόνηϋον,  υποΰπόνδους  τους  νεκρούς  άνελόμενοι,ηζτΜ 
κάκεΐ  ^άπτουβι  τόν  Πρωτεΰίλαον.  έπειτα  περιπλέον- 
τες άπέβαινον  εις  την  χώραν  και  τών  πολιΰμάτων 

30  τινά  έπόρ^ουν.  6  δε  Αλέξανδρος  μετά  τοϋ"Εκτορος 
τόν  μεν  όχλον  βυνηγεν  άπαντα  τόν  εκ  της  χώρας  είς 
τό  άΰτυ ,  τάς  δε  μικράς  πόλεις  εΐ'ων  τάς  προς  τ(]  &α- 


ΟΒΑΤΙΟ  XI.  189 

λάτττ}  δια  το  μη  δνναα&αι  τΐανταχοί  βοη9εΐν.  πάλιν 
δε,  καταπλενΰαντες  είζ  τον  αχαιών  λιμένα  ννκτοζ 
ελαϋ-ον  άποβάντες,  καΐ  ναΰβτα&μον  χεριεβάλοντο 
καΙ  τάφρον  ώρνίί,αν  φοβούμενοι  τον  Έκτορα  και  τονς 
Τρώας,  καΐ  μάλλον  ως  αντοί  πολιορκηβόμενοι  πάρε-  5 
βκενάζοντο.  οι  δε  τα  μεν  άλλα  βνγχωρονοιν  Όμηρω, 
το  δε  τείχος  ον  φαΟιν  αντον  γενόμενον  λέγειν,  οτι 
τΐεποίηκεν  νΰτερον  Απόλλωνα  και  ΙΊοΰειδώνα  τονς 
ποταμούς  εφιεντας  επ  αντο  και  άφανίΰαντας'  ο  πάν- 
των πι&ανώτατόν  έβτι,  κατακλνβϋ^ηναί  τά  θεμέλια  ίο 
τον  τείχονς.  ετι  γαρ  κάί  ννν  οι  ποταμοί  λιμνάξονβι 
τον  τόπον  καΐ  πολύ  της  ϋ^αλάττης  προβκεχώκαβι.  τον 

338Κ^£  λοιπόν  χρόνον  τά  μεν  εποίονν  κακώς,  τά  δ'  ίπα- 
Οχον ,  και  μάχαι  μεν  ον  πολλαϊ  έγίγνοντο  εκ  παρατά- 
ξ,εως'    ον  γάρ  έ&άρρονν  προΰιέναι  προς  την  πόλιν  15 
δια  το  πλη&ος  και  την  άνδρείαν  τών  ενδοΟ-εν '  άκρο- 
βολιβμοί  δε  καΐ  κλωπεΐαι  τώνΈλληνων'  και  Τρω'ι- 
λος  τε  όντως  άπο&νήβκει   παις  ων  ετι  και  Μηΰτωρ 
χαΐ  άλλοι  πλείονς.    ην  γάρ  6  ^Αχιλλενς  ενεδρενβαι 
δεινότατος  καΐ  ννκτος  έπι&έβ&αι.    ο%•εν  Αίνείαν  τε  20 
όντως  επελ^ών  ολίγον  άπεκτεινεν  εν  τ^'Ιδτ]  καΐ  πολ- 
λονς  ά?Λονς  κατά  την  χώραν,  καΐ  τών  φρονρίων  ηρει 
τα  κακώς  φνλαττόμενα '  ονδε  γάρ  της  γης  επεκράτονν 
οι  Άχαιοι  αλλ '  η  μόνον  τον  βτρατοπέδον.   τεκμηριον 
δε'  ον  γάρ  αν  ποτέ  Τρωίλος  εξω  τον  τείχονς  έγνμνά-  23 
ζετο,    και  ταύτα  μακράν  άπό  της  πόλεως,    ονδ'   αν 
εγεώργονν  την  Χερρόνηβον ,  ως  ομολογονσι  πάντες, 

πΆ^ιίεί'περ   εκράτονν  της  Τρωάδος,    ονδ'  αν  εκ  Λήμνου 
οίνος  εκομίξετο   αντοΐς.    κακώς  δε  φερομένων  τών 
Αχαιών  εν  τω  πολέμω  και  μηδενός  αποβαίνοντας  ων  30 
ηλπιβαν ,  άλλα  ανμμάχων  έπιρρεόντων  άει  τοις  ΤρωβΙ 
πλειόνων,    λοιμός  τε   καΐ  λιμός  αντονς   έπίεξε  καΐ 


1 

ι 

190  ϋΙΟΝΙδ  ΤΚΟΙΑΝΑ 

ϋτάΰίξ  εγενετο  των  ηγεμόνων,  οτζερ  £ΐ'ωΟ•εν  ως  το 
%ολν  γίγνεοϋ^αο  τοΐζ  κακώς  πράττονΟίν,  ον  τοΙς  κρα~ 
τονΰίν.  ομολογεί  δε  ταϋτα  καΐ  Όμηρος"  ονδε  γαρ 
εδννατο  πάντα  ταλη&η  αποκρν4>α6&αί'  εν  οίς  φηΰι 
5  τον  Αγαμέμνονα  εκκληΰίαν  βυναγαγεΐν  των  ^Ελλή- 
νων ,  ως  άπάζοντα  το  ΰτράτενμα ,  δηλον  οτι  τον  πλή- 
θους χαλετίώς  φέροντος  καΐ  άπιέναι  βονλομένον ,  και 
τον  οχλον  ορμηααι  προς  τας  ναϋς'  τον  δε  Νέΰτορα 
καΐ  τον  Όδνββέα  καταβχεΐν  μόλις  μαντείαν  τινά  Λρο- 

10  βαλλόμενους  και  ολίγον  είναι  χρόνον  φάοκοντας ,  όν 
ί^εοιτο   αυτών  υπομεΐναι,     τον  δε  μάντιν  τούτων 
^Αγαμέμνων  εν  τοις  άνω  επεβί  ψηβι  μηδέν  πω'ποτ£339Κ 
άλη%•ες  μαντεΰεΟ&αι.    μέχρι  μεν  ούν  τούτων  έφεσης 
ου  πάνυ  φαίνεται  τών  άν&ρώπων  καταφρονών'Ομη- 

ΐό  ρος,  άλλα  τρόπον  τινά  έχεαϋ^αι  τάλη&ονς,  ει  μη  γε 
τα  περί  την  άρπαγην  ουκ  αυτός  ως  γενόμενα  διηγού- 
μενος,  άλλ' Έκτορα  ποιηΟας  ονειδίξονταΆλε^άνδρω 
και  Ελένην  όδυρομένην  προς  Πρίαμον,  και  αυτόν 
Άλέ^ανδρον  μεμνημένον  εν  τί]  ϋυνονΰία  τι]  προς  την 

20  ^Ελένην,  ο  πάντων  ύαφέότατα  έ'δει  ρηϋ•ηναι  καΐ  μετά 
πλείβτης  ΰπουδης '  έτι  δε  και  τά  περί  την  μονομα- 
χίαν.  ον  γάρ  δυνάμενος  ειπείν  ώς  άπέκτεινε  τον 
^Αλέ^ανδρον  6  Μενέλαος,  κενάς  αυτώ  χαρίζεται  χά~ 
ριτας  καΐ  νίκην  γελοίαν ,  ώς  τού  ξίφους  καταχ&έντος. 

25  ον  γάρ  ην  τω  τον  Αλεξάνδρου  χρηοαβ&αι ,  τοΰοϋτόν 
γε  κρείττονα  όντα,  ώς  έλκειν  αυτόν  εις  τούς'Αχαιονς 
ζώντα  μετά  τών  οπλών,  αλλ  απάγχειν  έδει  τω  ίμάντι ; 
ιΐ^ευδης  δε  καΐ  η  τοΰ  Αί'αντος  καΐ  τοϋ  Έκτορος  μονομα- 
χία και  πάνυ  εύηχης  η  διάλυβις,  πάλιν  έκεΐ  τοϋ  Αί'αν-^ΟΒ. 

30  τος  νικώντος,  πέρας  δε  ουδέν,  και  δώρα  δόντων  άλλη- 
λοις  ωΰπερ  φίλων,   μετά  δε  ταϋτα  ηδη  τάλη^ή  λέγει,νΛ  μ 
την  τών  Αχαιών  ητταν  και  τροπην   και  τάς  τοϋ  Έκ- 


ΟΒΑΤΙΟ  XI.  *^*      . 

ι 

τορο5  αρίβτείας  καΐ  το  πΆ^θο^  των  α7ΐο?./.νμενων, 
ωβπερ  νπέβχετο  έρείν,  τρόπον  τινά  άκων  χαΐ  αναφε- 
ρών εις  τιμήν  τον  Άχιλ?.εως.  καίτοι  &•εοφιλη  γ  είναι 
την  τΐόλιν  φηΰΐ  και  ^ία  αντικρνς  ττεποίηκε  λέγοντα 
παθών  των  νπο  τον  ηλιον  πόλεων  το  "ίλιον  μά?.ι6τα  5 
άγαπηΰαι  καΐ  τον  Πρίαμον  χαΐ  τον  λαον  αντον. 
έπειτα  οστράκου  μεταπεϋόντος,  φαβί,  τούοντον  μετε- 
βα/.εν  ωβτε  οΐκτιβτα  άνελειν  την  απαβών  προαφι- 
λεΰτάτην  δι  ενός  ανδρός  αμαρτίαν^  είπερ  ημαρτεν. 
όμως  δε  ονχ  οίος  τε  έύτιν  άποκρχτφαι  τα  τον  Εκτορος  ίο 
έργα  νικώντας  και  διώκοντος  μέχρι  τών  νεών,  οτϊ 
μεν  "Αρει  παραβά?.λων  αντόν,  οτε  δε  φλογΐ  λέγων 
την  άλκην  όμοιον  είναι,  χαΐ  πάντων  αντόν  εκπε- 
«ληγμένων  τών  άρίύτων,  μηδενός  δε  απ?,ώς  υπο- 
μένοντος αντόν,  τον  τε  ^Απόλλωνος  αντώ  παριβταμέ-  15 
νου  χαΐ  τον  Αιός  ανωϋ-εν  έπιύημαίνοντος  άνέμω  καϊ 
βροντή,  ταύτα  γαρ  ον  βονλόμενος  ειπείν  όντως 
εναργώς,  όμως  επει  αΡ.ηΟ-ή  ην,  άρί,άμενος  αντών  ου 
δύναται  άπούτηναί,  την  τε  νύχτα  έκείνην  την  %αλε- 
πην  και  την  εν  τω  βτρατοπεδω  κατηφειαν  και  την  τον  20 
^Αγαμέμνονος  έκπληί,ιν  χαΐ  τας  οίμωγάς,  ετι  δε  την 
ννκτερινην  έκκληβίαν  βονλενομένων  όπως  φνγοιεν, 
καΐ  τας  δεηβεις  τάς  τον  Άχιλλε'ως,  ει  τι  δνναιτο 
'ά^ΐΆ  εκείνος  άρα  ώφε/ι.η6αι.  τη  δ'  νβτεραία  τω  μεν  Αγα- 
μέμνονι  χαρίζεται  τίνα  άριβτείαν  άνόνητον  χαΐ  τφ  2ό 
^άιομηδει  καϊ  τω  ^Οδνΰύεΐ  και  Ενρνπνλω,  καΐ 
τόν  Αίαντά  φηΟι  μάχεύϋ^αι  προΰχψως,  ενΟ^νς  δε 
τονς  Τρώας  έπικρατηβαι  καϊ  τόν  "Εκτορα  ελαν- 
νειν  έπι  τό  τείχος  τών  Αχαιών  καϊ  τάς  νανς.  και 
ταντα  μίν  λέγων  δηλός  εβτιν  ότι  άλη^ή  λέγει  καϊ  τα  30 
γενόμενα  νπ'  αντών  τών  πραγμάτων  προαγόμενος" 
όταν  δε  αν^Τ]  τονς  Αχαιούς ,  πολλής  απορίας  μεβτός 


192  ΒΙ0ΝΙ8   ΤΚΟΙΑΝΑ 

έΰτί  καΐ  πάβι  φανερός  οτυ  -ψενδεται '   τον  μεν  Αΐαντα 
δΐξ  κρατηΰαυ  τοϋ"Εκτοροζ  μάτην,  οτε  μεν  ττ}  μονομα- 
χία,  ηάλυν  δ\  τω  λί&ω  ,    τον  δε  ^ίομηδην  τον  Αϊ-πβμ 
νείον,    μηδέ   τούτοι»   μηδέν  πρά^αντος,    άλλα  τονζ 

5  ϊππους  μόνον  λαβόντος ,  όπερ  ην  άνε^ελεγκτον.  ονκ 
έχων  δε  ο,τι  αντοίξ  χαρίϋηται  τον  Άρην  καΐ  την 
Άφροδίτην  φηΰΐ  τρωϋ-ηναο  νπο  τού  ^ιομηδους.  εν 
οίς  απαΰί  δηλός  έϋτιν  εννονς  μεν  φν  έκείνοις  καϊ 
βουλόμενος  αυτονς  ϋ-ανμάζειν ,  ονκ  έχων  δε  ο,τυ  είπτ] 

10  άληΟ^έζ,  δίά  την  άπορίαν  εις  άδννατα  εμπίπτων  καΐ 
άϋεβή  πράγματα,  ο  πάβχονβιν  ως  το  πολν  πάντες 
οΰοι  τι]  αλητεία  μάχονται,  αλλ'  ον  περϊ  τον  Εκτορος 
ομοίως  απορεί  ο,τν  εΐ'πη  μέγα  καΐ  Ο^αυμαύτόν ,  ως  γε 
οΐμαι  τα  γενόμενα  διηγονμενος '  άλλα  φεύγοντας  μεν 

15  προτροπάδην  απαντάς  καΐ  κατ   όνομα  τονς  άρίβτονς, 
όταν  φη    μήτε  Ιδομενέα   μενειν   μήτε  ^Αγαμέμνονα 
μήτε  τονς  δνο  Αίαντας,   άλλα  Νέΰτορα  μόνον  νπ 
ανάγκης,  και  τοντον  άλώναι  παρ'  ολίγον"   επιβοη- 
%•η6αντα  δε  τον  ^ιομήδην  καΐ  προς  ολίγον  &ρα6ν- 

20  νόμενον,   έπειτα  ενϋ-νς  άποβτραφεντα  φενγειν ,  ως 
κεραννών  δηΰ^εν  είργόντων  αντόν'   τέλος  δε  την  τά-  342Κ 
φρον  διαβαινομένην  καΐ  το  νανΰτα&μον  πολιορκον- 
μενον  και  ρηγννμένας  νπο  τον  "Εκτορος  τάς  πνλας 
και  τονς  Άχαιονς  είς  τάς  νανς  κατειλημένονς  και 

25  περί  τάς  ΰκηνάς  πάντα  τον  πόλεμον  και  τον  Αΐαντα 
άνω&εν  μαχόμενον  άπό  των  νεών  και  τέλος  έκβλη- 
%•έντα  νπο  τον  "Εκτορος  και  άναχωρηΟαντα  καΐ  των 
νεών  τινας  εμπρη6%•είΰας.  ένταν&α  γάρ  ονκ  εύτιν 
Αινείας  νπο  ^Αφροδίτης  αρπαξόμενος  ονδε  Αρης  νπο 

30  ανδρός  τιτρωΰκόμενος  ονδε  άλλο  τοιούτον  ονδεν  απί- 
ϋ-ανον,  άλλα  πράγματα  αληΘ•η  και  όμοια  γεγονόΰι. 
με&'  ην  ητταν  ονκέτι  ην  άναμάχεΰϋ-αι  δννατόν  ονδ% 


οκΑτιο  XI.  193 

^αρρηοαί  ποτέ  τους  όντως  άτίείρηκόταξ  ώς  μήτε  νπο 
της  τάφρου  μήτε  ύπο  τον  έρνματος  ώφελη&ήναί  μη- 
δέν μήτε  αντάς  δίαφνλά^αί  τάζ  νανς.  ποία  γαρ  ετο 
τηλικαντη  δνναμίξ  η  τις  όντως  άνηρ  άμαχος  καΐ 
^εον  ρώμην  έχων,  ός  επιφανείς  έδννατο  οώύαυ  τους  5 
άπολωλότας  τίιδη;  το  γαρ  των  Μυρμιδόνων  πληΟ-ος 
πόΰον  τι  προς  την  ονμπαβαν  ην  ύτρατιάν ;  η  το  τον 

ίΚ'^ιΑχιλλεως,  ον  δηπον  τότε  πρώτον  μέλλοντος  μάχε- 
β&αι  5  πολλάκις  δε  εν  πολλοίς  τοις  εμπροβ&εν  ετεύιν 
εις  χείρας  έλ&όντος,  και  μήτε  τόν'Εκτορα  άποχτεί-  ίο 
ναντος  μήτε  άλλο  μηδέν  εέργαΰμενον  μέγα,  ει  μη  γε 
Τρωίλον  παΐδα  ετι  όντα  την  ηλικίαν  έλόντος;  εν- 
τανϋ^α  δε  γενόμενος  "Ομηρος  ονδεν  ετι  τάλη&ονς 
εφρόντιΰεν,  αλλ'  εις  άπαν  ηκεν  άναιβχνντίας  καϊ 
πάντα  τα  πράγματα  απλώς  ανέτρεψε  και  μετέβτηΰεν  ΐδ 
εις  τουναντίον,  καταπεφρονηκώς  μεν  τών  άνΟ-ρώπων, 

Κ3Β0ΤΙ  και  τάλλα  έώρα  πάνν  ραδίως  πει&ομένονς  αυτούς 
και  περί  τών  &εών,  ουκ  όντων  δε  ετέρων  ποιητών 
ουδέ  βνγγραφεων ,  παρ'  οίς  ελέγετο  τάλη&ές,  αλλ' 
αυτός  πρώτος  έπι%έμενο^  υπέρ  τούτων  γράφειν,  γε-  20 
νεαις  δε  υβτερον  ΰννΟ^εΙς  πολλαΐς,  τών  είδότων  αν- 
τά  ηφανιύμενων  καΐ  τών  έξ  εκείνων,  άμανράς  δε  και 
άο&ενονς  ετι  φήμης  άπολειπομενης ,  ώς  εικός  περί 
τών  βφόδρα  παλαιών,  ετι  δε  πρόςτονς  πολλονς  καϊ 
ίδιώτας  μέλλων  διηγειΟΰ^αι  τα  επη,  καϊ  ταύτα  βελτίω  2ό 
Λοίών  τά  τών  Ελλήνων,  ώς  μηδέ  τονς  γιγνώβκοντας 
ε^ελέγχειν.  οντω  δη  έτόλμηβε  τάναντία  τοις  γενομέ- 
νοις  ποιηύαι'  τού  γάρ^Αχιλλέως  έπιβοη&ηΰαντος  εν 
τ^  χαταληψει  τών  νεών  νπ'  ανάγκης  το  πλέον  και 
της  αντον  ύωτηρίας  ένεκεν,  τροπην  μέν  τίνα  γενέ-  30 
ύ&αι  τών  Τρώων  καϊ  άναχωρηβαι  παραχρήμα  από 
τών  νεών  αυτούς  και  ββεΰ&ηναι  το  πνρ,  άτε  ε^απίνης 
ϋΐο.  Ι.  13 


194  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΑΝΑ 

έπιπεβοντος  τον  Αχιλλίωξ^  χαΐ  τονς  τε  άλλους  αΐίο- 
χωρεΐν  καΐ  τον'Εκτορα  ντίάγειν  αντον  έξω  της  τάφρου 
καΐ  της  περί  το  ΰτρατόηεδον  βτενοχωρίας,  βχεδην  δε 
και  εφιβτάμενον,  ωΰτίερ  αυτός  φη6ίν"θμηρος.  βυμ- 

5  τζεβόντων  δε  καΐ  μαχόμενων  πάλιν,  τον  Αχιλλέα  κάλ- 
λιβτα  άγωνίΰαβ&αι   μετά  των  αυτοϋ^    καΐ  ττολλονς^ίη 
αηοκτ είναι  των  Τρωών  και  των  επικούρων,  άλλους 
τε  και  τον  Σαρπηδόνα  τον  του  ^ιος  υίον  λεγόμενον 
είναι,  βαΰιλεα  Λυκίων'   και  περί  την  τοϋ  τίοταμού 

10  διάβαΰιν  άτιοχωρούντων  γενέύ%•αι  φόνον  πολύν,  ου 
μεντοι  προτροπάδην  φεύγειν  αυτούς,  άλλα  πολλάς 
εκάβτοτε  ύποβτροφάς  γίγνεΰ&αι.  τον  δε'Εκτορα  εν 
τούτω  παραφυλάττειν ,  έμπειρότατον  οντά  καιρόν 
μάχης  βυν είναι ,  κα\  μέχρι  μεν  ηκμαζεν  6  ^Αχιλλεύςν,;^ 

15  καΐ  νεαλης  ων  έμάχετο,  μη  Ουμφερεαϋ-αι  αύτω,  μόνον 
δ^  τους  άλλους  παρακαλεΐν '  έπεί  δ^  γ^οϋ'άνετο 
κάμνοντα  ηδη  καΐ  πολύ  της  πρότερον  ύφεικότα  ορ- 
μής, άτε  ου  ταμιευβάμενον  εν  τω  άγώνι,  και  υπό 
τον   ποταμού  κοπω%•έντα   μείζονος  έρρυηκότος  καΐ 

20  απείρως  διαβαίνοντα ,   καΐ  ^υπό  τε  ^Αβτεροπαίου  τοϋ 
Παίονος  εώρατετρωμενον,  Αίνείαν  τε  βυΰτάντα  αύ-       | 
τω  καΐ  μαχεΰάμενον  επΙ  πλέον,  οπότε  δΐ  εβουλη^η 
άύφαλώς  άποχωρήΰαντα ,  Αντήνορα   δε  ου  καταλα- 
βόντα    όρμηΰαντα   διώκειν'    καίτοι   τούτω  μάλιβτα 

25  προεΐχεν  6  Άχιλλεύς  ότι  έδόκει  τάχιΰτος  είναι '  κατα- 
φανής ούν  έγεγόνει  αύτω  διά  τούτων  απάντων  ευά- 
λωτος ων,  άτε  δεινω  την  πολεμικην  τεχνην'  ωβτε 
0-αρρών  άπηντηβεν  αύτω  κατά  μεΰον  το  πεδίον,  καΐ 
το  μεν  πρώτον  ένεκλινεν  ώς  φεύγων,  άποπειρωμε- 

30  νος  αυτού,  άμα  δε  κοπώβαι  βουλόμενος ,  οτε  μεν  πε- 
ριμενων,  οτε  δε  αποφεύγων'  έπεϊ  δε  εώρα  βράδυ- 3^ 
νοντα  καΐ  άπολειπόμενον ,  ούτως  υποατρεψας  αυτός 


ΟΚΑΤΙΟ  XI.  195 

ηκεν  επ'  αντον  ονδε  τά  όπλα  φερειν  ετι  δννάμενον, 
καΐ  ΰνμβαλών  άτιεκτεινε  καΐ  των  οπλών  εκράτηβεν, 
ώζ  καΐ  τοντο  "Ομηρος  εί'ρηκε.  τονς  δε  ίππους  δοώ^αι 
μεν  φηβί  τον  "Εκτορα,  ον  λαβείν  δε,  κάκείνων  ά?.όν- 
των.  το  μεν  ονν  ΰώμα  μόλις  διέύωβαν  επί  τάς  νανς  5 
οί  Αΐαντες.  οι  γαρ  Τρώες  ηδη  ^αρροϋντες  καΐ  νικάν 
νομίξοντες,  μαλακώτερον  εφείποντο'  6  δεΈκτωρ  εν- 
δνΰάμενος  τά  τον  ^Αχιλλέως  όπλα  επίΰημα  οντά  έ- 
κτεινε τε  και  έδίωκε  μέχρι  της  ^αλάττης,  ως  ομολο- 
γεί ταντα"θμηρος.  νι)ξ  ^6  επιγενόμενη  άφείλετο  μη  ίο 
πάΰας  εμπρηύαι  τάς  νανς.  τούτων  δε  οντω  γενομέ- 
νων, ουκ  έχων  Ζπως  κρνψτ]  τάληϋ^ες,  Πάτροκλον 
είναί  φηΰι  τον  έπεΙε?.&όντα  μετά  των  Μνρμιδόνων, 
άναλαβόντα  τά  τον  Άχιλλεως  όπλα ,  καΐ  τοντον  υπό 
τον  Έκτορος  άπο&ανεΐν ,  και  τον'Εκτορα  των  οπλών  ΐδ 
οντω  κρατηΰαι.  καίτοι  πώς  αν  ο  Άχιλλενς  εν  το- 
ΰοντω  κινδννω  τον  βτρατοπέδον  οντος  και  των  νεών 

κ^ιηδη  καομένων  και  οβον  ονπω  επ'  αντον  ηκοντος  τον 
δεινον,  και  τον  "Εκτορα  άκονων  ότι  φηοι  μηδενα 
αντώ  ά^ιόμαχον.  είναι  και   τον  Αία  βοη&εΐν  αντώ  2ο 
καΐ  δε^ίά  βημεΐα  φαίνειν,    ει  γε  εβονλετοΰώβαι  τονς      ό^ 
Αχαιούς,  αντος  μεν  εν  ττ]  βκηντ]  εμενεν  άριϋτος  ων 
μάχεβ&αι ,  τον  δε  πολν  χείρονα  αντον  έπεμπε ;   και 
αμα  μεν  παρηγγελλεν  εμπεβεΐν  ίοχνρώς  και  άμύνε- 
β%•αι  τονς  Τρώας,  αμα  δ\  τω  "Εκτορι  μη  μάχεΰ&αι;  25 
ονδε  γάρ  επ'  εκείνω  ην  οΐμαι  προε?.9•όντι  γε  απαζ 

«ίκοτω  εβούλετο  μάχε<ίϋ•αι.  οντω  δε  νποκατ αφρόνων 
τον  Πατρόκλον  καΐ  άπιύτών  αντώ ,  την  δύναμιν  επι- 
τρέπει ίκείνω  καΐ  τά  όπλα  τά  αντον  και  τονς  ΐππονς, 
ως  αν  κάκιύτά  τις  βονλεύβαιτο  περί  τών  αντον,  πάν-  30 
τα  απολέβαι  βονλόμενος.  έπειτα  ηνχετο  τω  Αιϊ 
νποατρεφαι  τον  Πάτροκλον  μετά  τών  οπλών  άπάν- 

13* 


196  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΕ01ΑΝΑ 

των  και  των  εταίρων,  όντως  άνοητως  πέμτίων  αντον 
προς  άνδρα  κρείττονα ,  φ  προκαλονμενω  τους  άρί- 
ϋτονς  ουδείς  νπακονΟαι  ηϋ-ελεν.  6  δεΆγαμέμνων  αν- 
τικρνς  εφη  καΐ  τον  '^χιλλεα  φοβεΐβ&αί  καΐ  μη  βον- 
5  λεΟ^αί  ΰνμβαλεΐν  έκείνω.  τοιγαροϋν  οϋτω  βονλεν- 
ϋάμενον  αντον  λέγει  τον  τε  εταίρου  ύτερη&ηναι,  καΐ 
πολλών  έτερων,  ολίγον  δε  καΐ  των  ίππων  καΐ  αο- 
πλον  γενέΰ&αί,  α  ονδέποτ'  αν  έποίηΰεν  '^χιλλενς  μη 
άπόπληκτος  ών'   ει  δε  μη,  πάντως  αν  αντον  έκώλνβε 

10  Φοίνιξ,,  άλλ'  ον  γαρ  έβονλετο,  φηβί,  ταχέως  άπαλ- 
λάξαι  τον  κινδύνου  τονς  Άχαιονς,  εως  αν  λάβΐ]  τα 
δώρα ,  καΐ  άμα  ονδέπω  της  οργής  έπέπαντο.  και  τι 
•ην  έμποδών  αντον  προελ&όντα  εφ'  όΰον  έβονλετο 
πάλιν  μηνίειν;    ϋυνείς  δε  της  τοιαύτης  άλογίας  αί- 

15  νίττεται  δια  πρόρρηϋίν τίνα  μένειν  αυτόν,  ως,  είέξηει, 
πάντως  άπο&ανούμενον ,  άντικρνς  αντον  κατηγορών 
δειλίαν,  καίτοι  έξον  αντω  δια  ταντην  την  πρόρρηΰιν 
άποπλενβαι  διενεχ^έντα  προς  τον  Αγαμέμνονα,  ου 
μέντον  άλλα  και  περί  τον  Πατρόκλον  έτνγχανεν  άκη- 

20  κοώς  της  μητρός,  ον  φηβιν  εν  ί'ΰω.τη  έαντον  κίφα-πο» 
λΐ]  τιμάν  καΐ  μηδέ  αυτός  έ'τι  βούλεβ&αι  ζην  εκείνον ^ίτ 
άποϋ^ανόντος.  όμως  δε  ορών  αντον  ον  δννάμενον  βα- 
ύτάϋαι  το  δόρυ  τάλλα  έδίδον  δηλον  οτι  προύεοικοτα 
τώ  δόρατι ,   καΐ  ονκ  έφοβεΐτο  μη  ον  δννηται  φέρειν 

25  αντά '  ωΰπερ  ονν  καί  φηΰι  ΰνμβηναι  περί  τας  μάχας. 
άλλα  γαρ  εί'  τις  άπαντα  έλεγχοι ,  πολύ  αν  έργον  εί'η. 
το  γαρ  -φενδος  «ξ  αντον  φανερόν  έβτι  τοις  προοέχον- 
οιν '  ωβτε  ουίίίνι  άδηλον  καΐ  τών  ολίγον  νονν  εχόν- 
των  οτι  βχεδόν  νπόβλητός  έβτιν  6   Πάτροκλος  καϊ 

30  τούτον  άντηλλαξεν  "Ομηρος  τον  '^χιλλέως,  βονλό- 
μενος  το  κατ'  εκείνον  κρνψαι.  νφορώμενος  δε  μη 
Ίΐ,ς  άρα  καΐ  τον  Πατρόκλου  ξητ^  τάφον'   ωΰπερ  οίμαι 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  197 

κ(ά  των  άλλων  άριβτεων  των  αποθανόντων  εν  Τροία 
φανεροί  είβιν  οι  τάφοι '  δίά  τοντο  προκαταλαμβάνων 
ουκ  ^φη  τάφον  αυτού  γενέβθαι  κα&'  αυτόν,  άλλα 
μετά  του  '^χιλλεως  τεθήναί.  καΐ  Νεβτωρ  μεν  ουκ 
η^ίωβε  μετ'  Άντιλόχου  ταφηναο  δι'  αυτόν  άχοϋ-ανόν-  5 
τος,  οίκαδε  τα  όύτά  κομίΰας'  τα  δε  τον  ^Αχιλλέωξ 
06τά  άνεμίχϋ^η  τοίζ  τον  Πατρόκλου ;  μάλιβτα  μεν  ούν 
έβούλετο  "θμϊ]ρος  άφανίοαι  την  του  Άχιλλέωξ  τελευ- 
την  ως  ουκ  αποθανόντος  εν  Ιλίω.  τοντο  δε  έπεί  αδύ- 
νατον εώρα,  της  φήμης  επικρατονύης  καΐ  τον  τάφου  ίο 
δεικνυμε'νου,  το  γε  νφ'  "Εκτορος  αντόν  αποθανεΐν 
άφείλετο  καΐ  τονναντίον  εκείνον  νπό  τον  Αχιλλεως 
άναιρεθηναί  φηβιν,  ος  τοΰοΰτον  υπερείχε  των  αν- 

Α^ηθρώπων  απάντων,  καΐ  προΰέτι  αΐκιβθηναί  τον  νε- 
κρόν  αυτού  και  βυρηναι  μέχρι  των  τειχών,  πάλιν  ΐ5 
(Ϊ£  είδώς  τάφον  όντα  τον  Έκτορος  καΐ  τιμώμενον  αν- 
τόν νπό  των  πολιτών,  άποδοθηναι  αντόν  λέγει  κε- 
λενβαντος  τον  /υιός  καΐ  λύτρων  δοθέντων ,  τέως  δε 
την  ^Αφροδίτην  έπιμεληθηναι  καΐ  τόν  Άπόλλω  του 
διαμεΐναι  τόν  νεκρόν.  ουκ  έχων  δε  ό,τι  ποιήβη  τον  2ο 
Αχιλλέα,  έπεΙ  έδει  αντόν  νπό  των  Τρώων  τίνος 
άνηρήβθαι'  ου  γαρ  δη  καΐ  τούτον  έμελλεν,  ωΰπερ 
καΐ  τόν  Αί'αντα,  ύφ'  εαυτού  αποθανόντα  ποιεΐν, 
φθόνων  της  δό^ης  τω  άνελόντι'  τόν  Άλέ^ανδρόν 
φηΰιν  άποκτεΐναι  αυτόν,  ον  πεποίηκε  τών  Τρώων  25 

ί80Μκακί(7τον  καΐ  δειλότατον  και  νπό  τού  Μενελάον  μι- 
κρού δεΐν  ξωγρηθέντα,  'όν  λοιδορονμενον  άεΐ  πεποίη- 
χεν,  ως  μαλθακόν  αίχμητήν  καΐ  έπονείδιΰτον  εν  τοις 
"Ελληβι.  καΐ  ίνα  δη  τοΰ Έκτορος  την  δό^,αν  αφέλοιτο, 
καΐ  τόν  ^Αχιλλέα  φαίνεται  καθηρηκώς,  πολύ  χείρω  30 
καϊ  άδοί,ότερον  αυτού  ποιήθας  τόν  θάνατον,  τέλος  δ\ 
προάγει  ηδη  τεθνηκότα  τόν  ^Αχύ.λέα  καϊ  ποιεί  μαγρ- 


198  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΚΟΙΑΝΑ 

μενον '  ονκ  όντων  δε  ότιλων,  άλλα  τον  "Εκτορος  έχον- 
τος" εν  τοντω  γαρ  ελα%•εν  αντον  εν  τι  των  άλη&ών 
ρη&έν'  εκ  τον  ονρανον  φηΰι  κομίΰαι  την  Θετιν  νΛΟ 
τον  Ηφαίΰτον  γενόμενα  όπλα '  καΐ  οντω  δη  γελοίωζ 
5  τον  Αχιλλέα  μόνον  τρεπόμενον  τονξ  Τρώας,  των  δε 
άλλων  ^Αχαιών,  ωβΛερ  ονδενος  παρόντος,  απάντων 
επελά&ετο '  άπα^  δε  τολμήβας  τοντο  -ψενβαβ&αι  πάντα 
ΰννεχεε.  καΐ  τονς  &εονς  εντανϋ-α  ποιεί  μαχομενονς 
άλληλοις,   δχεδον  ομολόγων   οτι  ονδεν  αντω  μέλει 

10  αλη&είας.    πάνν  δ\  άΰ&ενώς  και  απι&άνως  την  άρι-2ΐ(>τι 
βτείαν  διελ&ών,   οτε  μεν  ποταμω  μαχόμενον  αυτόν, 
οτε  δε  άπειλονντα  Άπόλλωνι  καΐ  διώκοντα  αυτόν ' 
ί'Ι  ων  απάντων  ίδεΐν  εΰτι  την  άπορίαν  αυτόν  ΰχεδόν ' 
ον  γάρ  έβτιν  εν  τοΐ^  άλη&έοιν  όντως  άπίΘ^ανος  ονδε 

15  άηδης'  μόλις  ποτέ  των  Τρώων  εις  την  πόλιν  φεν- 
γόντων,  τον  "Εκτορα  πεποίηκε  προ  τον  τείχους  άν- 
δρειότατα  νπομένοντα  αντον  και  μήτε  τω  πατρί 
δεομένω  μήτε  ττ]  μητρί  πειϋ-όμενον ,  έπειτα  φενγοντα 
κΰκλω  της  πόλεως ,  εξόν  είόελΰ^εΐν ,  και  τον  Αχιλλέα, 

20  τάχιΰτον  άν&ρώπων  αεί  ποτέ  νπ  αντον  λεγόμενον, 
ον  δννάμενον  καταλαβειν.  τονς  δε  Άχαιονς  οράν 
απαντάς  ώΰπερ  επί  &έαν  παρόντας  και  μηδένα  βοη- 
0•εΐν  τω^Αχιλλεΐ,  τοιαντα  πεπον&ότας  νπό  τον"Εκτο- 
ρος  καΐ  μιΰονντας  αντόν,   ωβτε  καΐ  νεκρον  τιτρω- 

25  ύκειν.  έπειτα  ^ηίφοβον  έ^ελ&όντα  τον  τείχονς,  μάλ- 
λον δε  Άφηναν  παραλογίΰασΟ-αι  αυτόν,  είκαο&ειΰαν 
^ηιφόβω ,  και  το  δόρυ  κλέψαι  το  του  Εκτορος  εν  τγι 
μάχη ,  ουδέ  όπως  άποκτείνη  τον  Έκτορα  ενρίΰκων, 
τρόπον  τινά  ίλιγγιών  περί  το  φενδος  και  τω  όντι  ως 

30  εν  όνείρατι  μάχην  διηγονμενος.    μάλιϋτα  γονν  προβ-  181Μ 
έοικε  τοις  άτόποις  εννπνίοις  τά  περί  την  μάχην  εκεί- 
νην.    εις  τοντο    δε  προελ&ών  άπεΐπε  λοιπόν,   ουκ 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  199 

^χων  ο,τι  χρηΰηται  τ^   ποιηΰει  χαΐ  τοΐς  ψενΰμαΰι, 
δνΰχεραίνων,  αγώνα  τίνα  κρούΟ-εΙζ  έτατάψιον ,  καΐ 

3όο  κ  τοΰτο  πάνυ  γελοίως,  καΐ  την  Πρίαμου  βαβίλέως  εις 
το  ΰτρατόπεδον  'άφι^,ιν  παρά  τον  Αχιλλέα ,  μηδενός 
αΐβ&ομενου  των  ^Αχαιών,  καΐ  τα  λύτρα  τον  Εχτοροζ.  5 
καΐ  οντε  την  τον  Μεμνονος  βοή&ειαν  ούτε  την  των 
Αμαζόνων,  ούτω  ^ανμαβτά  καΐ  μεγάλα,  έτόλμηβεν 
ειπείν,  ούτε  τον  τον  ^Αχιλλεως  %άνατον  ούτε  την 
αλωβιν  της  Τροίας,  ονδε  γαρ  νπέμευνεν  οΐμαι  πάλαι 
τεϋ•νηκότα  τον  Αχιλλέα  ποιεΐν  πάλιν  άναιρούμενον,  ίο 
ονδε  νικώντας  τους  ηττη&εντας  και  φεύγοντας ,  ονδε 
την  κρατηβαβαν  πόλιν,  ταύτην  πορϋΌνμένην.  οί  δε 
νβτερον  ατε  έ^ηπατημενοι  και  τον  ^εύδονς  ίβχν- 
οντος  ηδη  ^αρρονντες  εγραφον.  τα  δε  πράγματα 
ούτως  εβχεν.  Άχιλλεως  τελεντηΰαντος  νπο  Έκτορος  ΐδ 
έν  ττ]  βοη&εία  τών  νεών,  οί  μεν  Τρώες,  ώοπερ  και 
πρότερον,  έπηνλίβϋ^ηΰαν  εγγύς  τών  νεών,  ώς  φν- 
λάξοντες  τονς  Αχαιούς '  νπώπτενον  γαρ  αντονς  άπο- 
δράΰεβ&αι  της  νυκτός '  6  δε  "Εκτωρ  άνεχώρηβεν  εις 
την  πόλιν  παρά  τε  τους  γονέας  και  την  γυναίκα ,  χαί-  20 
ρων  τοις  πεπραγμενοις ,  επΙ  τον  ΰτρατεύματος  κατα- 
λιπών  Πάριν.  ο  δ'  αντός  τε  και  τών  Τρώων  το  πλή- 
θος εκάΟ^ενδεν ,  ως  εικός  ην  κεκοπωμένους  και  μηδέν 
προϋδεχομενους  κακόν,  ίτι  δε  παντελούς  εύπραγίας 
ουβης.  εν  τούτω  δη  Αγαμέμνων  μετά  Νεΰτορος  καΐ  2δ 
Οδυΰβεως  και  Αιομηδονς  βουλευοάμενος  αιωπτ]  κα- 
&είλκυ6αν  τών  νεών  τάς  πολλάς,  όρώντες  ότι  καΐ  ττ} 
προτεραία  μικρού  διεφ&άρηβαν ,  ώς  μηδέ  φυγην  ετι 
είναι,  και  μέρος  ουκ  ολίγον  ην  έμπεπρηομένον  αν- 

ΖΌ^κτών,   άλλ'  ού  μία  νανς  η  Πρωτεβιλάου'    ταύτα  δ\  3β 
ποιηΰαντες  άπεπλευΰαν   εις  την  Χερρόνηΰον,    τών 
αΙχμαλώτων  πολλά  καταλιπόντες  και  τών  αλ?.ων  ουκ 


200  ΟΙ0ΝΙ8   ΤΕΟΙΑΝΑ 

ολίγα  κτημάτων,  αμα  δ\  ττ]  ήμερα  φανερού  γενο- 
μένου τον  πράγματος  ^  6  μ\ν  Έκτωρ  ηγανάκτεί  καΐ 
βαρέως  έφερε  καΐ  τον  Άλέί,ανδρον  έλοιδόρει'  τους 
γαρ  πολεμίους  αυτόν  εκ  των  χειρών  άφεΐναι'  τας  ί£ΐδ2Μ 

5  βκηνάς  ενέπρηΰαν  οί  Τρώες  καΐ  δίηρπαζον  τα  κατα- 
λειφ^εντα.  τοις  δ^  ^Αχαιοΐς  εν  τώ  άΰφαλεΐ  βουλευο- 
μένοις '  ου  γαρ  εΐχον  οι  περί  τον  Έκτορα  ναυτικον 
ετοιμον,  ώΰτε  διαβαίνειν  ίπ  αυτούς"  έδόκει  μεν 
άπιέναι  πάβν ,  πολλού  πλήθους  άπολωλότος  κα\  των 

10  άρίΰτων  ανδρών  κίνδυνος  δε  ην  μη  ναύς  ποιηΰά- 
μενον  παραχρήμα  έπυπλεύοωΰιν  επΙ  την  Ελλάδα,  δια 
τοντο  ούν  άναγκαΐον  ην  μένειν  ωΰπερ  κατ  αρχάς 
ληστεύοντας,  εί'  πως  τω  Πάριδί  κάμνοντι  διαλλά^ειαν 
αυτούς  και  προς  φιλίαν  πρά^αντες  απελϋ'εΐν.    ως  δε 

15  ίκριναν  ταύτα,  καΐ  έποίουν  πέραν  μένοντες,  καν- 
ταύΟ^α  τοις  Τρωβίν  έπηλ&ον  εκ  μεν  Αί&ιοπίας  Με- 
μνων  ^  αί  δε  Αμαζόνες  εκ  τού  Πόντου  βοηϋ•οΙ  καΐ 
άλλο  πληΌ-ος  επικούρων,  ώς  εύτυχούντας  επυν&άνοντο 
τον  Πρίαμον  και  τον  "Εκτορα  και  τους  Αχαιούς  οΰον 

20  ούπω  διεφ&αρμένους  πάντας,  οΓ  μεν  τίνες  κατ  εν- 
νοιαν,  οι  δε  καΐ  φόβω  της  δυνάμεως"   ου  γαρ  τοις 
ηττημενοις  ούδε  τοις  κακώς   πράττουβιν ,  άλλα  τοΓ? 
νικώβι    και    τοις    περιγενομένοις    απάντων   πάντεςτοΐκ 
έ^έλουβι  βοη%•εΐν.    μετεπε'μψαντο  δΐ  και  οΐ  ^Αχαιοί 

25  παρ^  αυτών  εΐ  τίνα  έδύναντο  ώφελειαν'  τών  μ^ν 
γαρ  ^ί,ωϋ-εν  ούδεν  ουδείς  ετι  προβεΐχεν  αντοις '  άλλα 
Νεοπτόλεμόν  τε  τον  Άχιλλέως  κομιδη  νέον  όντα  και 
Φιλοκτητην  ύπεροφΟ•εντα  πρότερον  δια  την  νο<ίον, 
καΐ  τοιαύτας  βοηθείας  οίκοθεν  άα&ενεΐς  και  απόρους. 

30  ών  άφικομένων  μικρόν  άναπνεύϋαντες  πάλιν  διέ~ 
πλευΰαν  εις  την  Τροίαν,  καΐ  περιεβάλοντο  τείχος 
έτερον  πολύ   έ'λαττον,    ουκ    έν    ω    πρότερον  τόπω 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  ίΟΙ 

πα^α  τον  αίγιαλόν,  άλ?Μ  το  νψηλον  αντον  καταλα- 
βόντες.  των  δε  νεών  αϊ  μεν  τίνες  νφώρμονν  νπο 
το  τείχος ,  αί  δ\  ίν  τω  πέραν  εαενον '  ατε  γαρ  ονδε- 
μίαν  ελπίδα  έχοντες  κρατηΟειν,  άλλ'  ομολογιών  δεό- 
μενοι ,  κα^άπερ  είπον ,  ον  βεβαίως  έπολέμουν ,  αλλ'  5 
άμφιβό?.ως  τρόπον  τινά  καΐ  προς  άπόπλονν  μάλλον 
την  γνώμην  έχοντες,    ένεδραις  ουν  ως  το  πολύ  καΐ 

ν$Ά^\καταδρομαΐς  έχρώντο.  καί  ποτέ  μάχης  ίβχνροτέρας 
γενομένης,  βιαζομένων  αντών  το  φρονριον  έ^ελείν, 
^41ας  τε  νπο  "Εκτορος  άποΟ^νηβκει  και  ^Αντίλογος  ΰπο  ίο 
τον  Μεμνονος  προ  τον  πατρός '  ετρώ&η  δε  και  αντος 
ο  Μέμνων  νπο  τον  '^ντιλόχον ,  καΐ  άποκομιζόμενος 
τρανματίας  τελεντα  κατά  την  οδόν.  ύννε'βη  δε  καν 
τοις  '^χαιοΐς  ενημερηύαι  τότε   ως  ον  πρότερον.     ο  τε 

Ζό^νιγάρ  Μέμνων  μέγα  αξίωμα  έχων  έτρω^η  καιρίως,  την  ΐ5 
τε  Αμαζόνα  άπέκτεινε  Νεοπτόλεμος  καταδραμονΰαν 
επΙ  τάς  νανς  ίταμώτερον  και  πειρωμένην  έμπρηβαι, 
μαχόμενος  εκ  της  νεώς  νανμάχω  δόρατι ,  καΐ  Αλέξαν- 
δρος άποϋ-νήΰκει  Φιλοκτηττ}  διατοξενόμενος.    ην  ονν 
αϋ•νμία  και  παρά  τοις  Τρωύίν,  ει  μηδέποτε  πανβον-  20 
ται  τον  πολέμον  μηδέ  ^6ται*  μηδέν  αντοΐς  πλέον  νι- 
κώβιν.    ο  τε  Πρίαμος  άλλος  έγεγόνει  μετά  την  ^Αλε- 
ξάνδρον  τελεντην,  ΰφόδρα  άνια&είς  και  φοβούμενος 
νπερ  τον  Εκτορος.    πολν  δε  φανλότερον  ^ΰχε  τά  των 
Αχαιών   Άντιλόχον  τε    καΐ    Αΐαντος    τε^νηκότων'  25 
ωβτε  πέμπονβι  περί  βνμβάβεων,  φάΰκοντες  άπιέναι 
γενομένης    ειρήνης  και   όρκων   ομοΰ&έντων  μηκέτι 
βτρατενβειν  μήτε  αντβνς  εις  την  Άβίαν  μήτε  εκείνους 
επΙ  το  Άργος.   μετά  δ\  ταύτα  6  μ€ν"Εκτωρ  άντέλεγε' 
πο?.ν  γαρ  είναι  κρείττονς  και  το   έπιτείχιύμα  έψη  30 
κατά  κράτος    αίρήαειν'    μάλιβτα    δ\   ίχαλέπαινε  ττ^ 
Αλε^άνδρον  τελεντη.    δεομένον  δε  τον  πατρός  χαΐ 


202  ηΐΟΝΙδ   ΤΕΟΙΑΝΑ 

το  γηραξ  το  αντοϋ  λέγοντος  καΐ  των  παίδων  τον  ϋ•ά- 
νατον,  τον  τε  άλλον  πληΟ-ονς  άπηλλάχΰ^αι  βονλομ,ε- 
νον ,  τας  μίν  διαλνβεΐξ  Οννεχωρηΰεν '  η^όον  δε  τονξ 
Αχαυονζ  τα  τε  χρήματα  διαλνΰαι  τα  δα7ΐανηΰ•εντα  είζ 
5  τον  τίολεμον  χαΐ  δίχην  τινά  νποΰχεΐν,  οτι  μηδέν  άδί- 
χηϋ'εντεζ  εΰτρατενΰαντο ,  καΐ  την  τε  χώραν  διεφϋ'ει- 
ραν  πολλοΐζ  ετεβι  καΐ  άνδρας  άγα^Όνς  αλλονς  τ  ε  καΐ 
Αλε^ανδρον ,  ονδεν  νπ'  αυτόν  παθόντες,  αΑλ'  Ζτο 
κρείττων  ενομίαϋ-η  κατά  μνηΰτείαν  και  γνναΐκα  έλα- 
ιο βεν  εκ  της  Ελλάδος  των  κνρίων  διδόντων.  6  0£^|^^ 
Οδνδϋενς,  οντος  γαρ  έηρέαβενε  περί  της  ειρήνης, 
παρϊ}τεΐτο,  έπιδεικννς  οτι  ονχ  ηττω  δεδράκαβιν  η 
πεπονϋ-αβι,  και  την  αίτίαν  έκείνοις  άνετί&ει  τον 
αολεμον  '  μηδέν  γαρ  δειν  Άλε^ανδρον  τοΰοντων  ον- 
ΐθ  βών  κατά  την  Άΰίαν  γυναικών ,  τον  δε  εις  την  Ελ- 
λάδα έλ^όντα  μνηβτενειν  καΐ  άπελΟ^εΐν  καταγελά- 
βαντα  των  άρίΰτων  παρ'  αντοΐς,  ηλοντω  νικήβαντα' 
ύνμβήναι  γάρ  ονχ  απλώς  την  μνηβτείαν,  αλλά  έπι- 
βονλενειν  αντον  τοις  εκεί  πράγμαβι  δια  τοντο  μη 
20  λαν&άνειν  αντονς '  ώύτε  το  λοιπόν  ήί,ίον  πανΰαΰ&αι, 
τοΰοντων  κακών  γεγονότων  άμφοτεροις,  καϊ  ταντα 
έπιγαμίας  τε  ονΰης  και  ΰυγγενείας  τοις  Άτρείδαις 
προς  αυτούς  διά  Πέλοπα,  περί  δε  τών  χρημάτων 
κατεγελα '  μη  γάρ  είναι  χρήματα  τοΓ^  Έλληβιν ,  άλλα 
25  καϊ  νυν  τους  πολλούς  εκόντας  ΰτρατεύεΰ&αι  διά  την 
οίκοι  πενίαν.  ταϋτα  δ\  ελεγεν  άποτρέπων  αντονς  της 
επΙτήνΈλλάδα  ΰτρατείας.  ει  δε  δει  τίνα  δίκην  ;^£-335Β 
νεΰ&αι  τον  ενπρεπονς  χάριν,  αντός  ενρεΐν.  κατα- 
λείψειν  γάρ  αντονς  ανάθημα  κάλλιϋτον  και  μεγιΰτον 
30  ττ}  Άϋ•ηνα  και  επιγράψειν,  Ίλαΰτήριον  Αχαιοί  τ^ 
Άθ•ηνα  τΐι  ^Ιλιάδι.  τοντο  γάρ  φέρειν  μεγάλην  τιμήν 
έκείνοις'    κα^'  εαντών  δε  γίγνεΰ&αι  μαρτνριον  ως 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  203  . 

ηττημένων,  τίαρεκάλεί  δε  καΐ  την  Έλενην  νπερ  της 
είρηνηζ  ϋνλλαμβάνείν.  η  δε  βννετίραττε  προΟ-νμωζ' 
ηχϋ-ετο  γάρ  οτι  δι'  αντην  οΐ  Τρώες  έδόκονν  πολλά 
κακά  πάύχειν.  καΐ  ποιοννταυ  τάς  διαλνΰεις,  και 
βτίονδαΐ  γίγνονται  τοις  ΤρωΰϊκαΙ  τοΙς^Αχαιοΐς'  Ομη-  5 
ρθ5  ί£  καΐ  τούτο  μετηνεγκεν  επί  το  -ψενδος,  είδώς 
γενόμενον '  άλλ'  εφη  τονς  Τρώας  βνγχεαι,  τάς  βΛον- 
δάς'  ώμοΰάν  τε  άλληλοις  ο  τεΈκτωρ  και  Αγαμέμνων 
καΐ  των  άλλων  οί  δυνατοί  μήτε  τονς  "Ελληνας  ποτέ 
ΟτρατενΟειν  εις  την  Άΰίαν,  εως  αν  άρχη  το  Πριάμου  ίο 
γένος,  μήτε  τους  Πριαμίδας  είς  Πεβ,οπόννηβον  η 
Βοιωτίαν  η  Κρητην  η  'ΐ&άκην  η  Φ%ίαν  η  Ευβοιαν. 
ταύτας  γάρ  μάνας  εξαίρετους  έποίονν'   περί  δε  τών 

185Μ άλλων  ουκ  έβούλοντο  ομνύειν  οί  Τρώες  ούδ\  τοις 
Άτρείδαις  εμελε.  τούτων  δε  ομοβ&εντων,  ο  τ  ε  %π-  ΐ5 
πος  νπο  τών  Αχαιών  επετελεβ&η,  μέγα  έργον,  καν 
ανηγαγον  αύτον  οί  Τρώες  προς  την  πόλιν.  και  τών 
πυλών  ου  δεχόμενων,  μέρος  τι  τού  τείχους  καϋ^εΐλον' 
ο&εν  γελοίως  ελέχθη  το  άλώναι  την  πόλιν  ύπο  τού 
ϊππου.  καΐ  το  βτράτευμα  ωχετο  ύπόβπονδον  τούτω  ίο 
τω  τρόπω,  την  δε  Ελενην  ο  Έκτωρ  ΰυνώκιύε  ^ηι- 
φόβω,  ός  ην  μετ  εκείνον  τών  αδελφών  άριβτος.  ο 
δε  πατήρ  αυτού  τελευτα  πάντων  εύδαιμονέύτατος, 
πλην  οΰα  λελύπηται  περί  τών  παίδων  τών  τετελευ- 

^σβκτηκότων.  καΙ  αύτος  βαΰιλεύβας  βυχνά  ετη  και  πλεΐ-  25 
6τα  της  Αβίας  καταβτρεψάμενος  γεραιος  άποΟ-νη- 
ακει,  καΐ  θάπτεται  προ  της  πό?.εως.  την  δε  άρχην 
Σκαμανδρίω  τω  παιδί  κατελιπε.  ταύτα  δε  έχοντα 
ούτως  επίΰταμαι  βαφώς  οτι  ουδείς  αποδέχεται,  φη- 
ύουύι  δε  ψευδή  πάντες  είναι,  πλην  τών  φρονούντων,  30 
ου  μόνον  οί  "Ελληνες,  αλλά  και  ύμεΐς.  η  γάρ  δια- 
βολή ΰφόδρα  χαλεπόν  έβτι  καΐ  το  ε^,ηπατηα&αι  αολύν 


204  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΑΝΑ 

χρόνον.  ΰκοτζεΐτε  δ^  ταναντία  πώς  εΰτι  γελοία ,  άφε- 
λόντες  την  δό^αν  καΐ  το  προκατειληφϋ•αί '  κρνφ&η- 
ναι  μεν  εν  τω  ϊτΐπφ  βτράτενμα  όλον,  των  δε  Τρώων 
μηδενα  αίβ^άνεβϋ-αυ  τοντο  μηδέ  ντΐοπτενΰαι,  καΐ 
5  ταύτα  μάντεως  ονΰης  παρ'  αύτοΐς  άφενδονς,  αλλά 
χομίβαι  τονς  ηολεμίονς  δι  αντών  εις  τηνπόλιν'  πρό- 
τερον  δ'έ  ενα  άνδρα  πάντων  ηττωμένων  ικανον  γε- 
νεΰ&αί  γνμνον  έπιφανεντα  ττ}  φωνή  τρεψα৕αί  το- 
βαντας  μυριάδας,  καΐ  μετά  τοντο  όπλα  ονκ  έχοντα, 

10  ίκ  τον  ονρανον  λαβόντα  νικηϋαι  τονς  μια  πρότερον 
ημέρα  κρατονντας  καΐ  διώκειν  απαντάς  ενα  οντά. 
αυτόν  δ%  εκείνον  τοβοντον  νπερέχοντα  άπο&ανεΐν 
νπο  τον  πάντων  κακίΰτον  την  -ψνχήν,  ως  αυτοί  φα- 
6ιν,  άλλου  τε  αποθανόντος  άλλον  ΰκυλευ&ηναι,  μόνω 

15  (5'β  έκείνω  των  ηγεμόνων  μη  γενέβθαι  τάφον.    άλλον ζϊ>τβ. 
δε  τίνα  των  άρίβτων  τοβαϋτα  έ'τη  πολεμονντα  νπο  μεν 
των  πολεμίων  μηδενός    άποϋ-ανεΐν'    αντον  δε  ορ- 
γι63•έντα  άπούφά^αι ,  καΐ  ταντα  δοκονντα  6εμνότα-ΐ8βΐΛ 
τον  καΐ   πραότατον  είναι  των  ύνμμάχων.     [τον   δ^ 

20  ποιητην  προ%•έμενον  είπεΐν  τον  Τρωικον  πόλεμον 
τα  κάλλίΰτα  και  μεγιβτα  των  γεγονότων  εαβαι  καΐ 
μηδΐ  την  άλωβιν  της  πόλεως  διελ9•εΐν.  ταντα  γάρ 
εβτιν  εν  τοις  πεποιημένοις  καΐ  λεγομενοις.  ο  μεν 
^Αχιλλενς ,  προηττημένων  των  ^Αχαιών  ονκ  εις  απα^ 

25  ονδ^  των  άλλων  μόνον,  άλλα  και  της  εαυτόν  ΰτρα- 
τιάς,  μόνος  περιγενόμενος  και  τοβοντον  τα  πράγματα 
μεταβαλών,  αντός  δε  Έκτορα  μεν  άποκτείνας ,  νπο 
δ^  Αλεξάνδρου  άπο&νηύκων,  ος  ην  νβτατος  των 
Τροάων,  ως  αντοί  λέγονΰι,  Πατρόκλον  δε  άποϋ-α- 

30  νόντος,  βκνλενόμενος  ο  Άχιλλενς  καΐ  τα  εκείνου 
ληφΟ'έντα  όπλα,  6  δΐ  Πάτροκλος  ου  ταφείς.  επειδή 
δε  Αϊαντος  ην  τάφος  και  πάντες  τ^δεΰαν   αυτόν  εν 


οκΑτιο  XI.  205 

Τροία  τελεντηβαντα,  ίνα  δη  μη  ποιηβτι  τον  ατίοκτεί- 
ναντα  ενδοξον,  αντος  αντον  άνελών.  οί  δε  ^Αχαιοί 
φενγοντες  μεν  εκ  τηζ  Άβίας  βυωπΐι  καΐ  τάζ  βκηνάς 
κατακανβαντες  καΐ  το  νανΰτα&μον  άφ^^εν  νχο  τον 
"Εκτορος  καΐ  το  τείχος  αυτών  έαλωκός,  καΐ  άνάϋ^ημα  ό 
άνα^εντες  ττ}  Ά&ηνα  και  επιγράφαντες ,  ώ^  ε&ος  εύτΐ 
τονζ  ηττημένονζ,  ονδεν  δε  ήττον  την  Τροίαν  έλόντες, 
εν  δε  τω  ΐππω  τω  ^νλίνω  ατράτενμα  ανθρώπων  άπο- 
κρνφ^εν.  οί  δε  Τρώες  νποπτενΰαντες  μεν  το  πράγμα 
καΐ  βονλενβάμενοί  κατακανβαι  τον  ϊππον  η  διατε-  ίο 
μεΐν,  μηδέν  δε  τούτων  ποίήοαντες,  άλλα  πίνοντες 
χαΐ  χα&ενδοντες,  καΐ  ταύτα  ηροειπονβης  αντοΐς  της 
Καββάνδρας.]  ταντα  ουκ  ενυπνίοις  εοικότα  τω  οντι 
και  άπιϋ-άνοις  φεύΰμαΰιν;    εν  γαρ  τοις  "ίίρω    γε- 

3ό$κγραμμενοι.ς  ονείραβιν  οί  ανϋ-ρωποι  τοιαύτας  οφεις  ΐ5 
ορώβί,  ννν  μεν  δοκονντες  απο&νηβκειν  και  βκνλενε- 
Ο&αι^  πάλιν  δε  άνίύταβ&αι  καΐ  μάχεΰΟ^αι  γυμνοί 
οντες,  ενίοτε  δε  οίόμενοι  διώκειν  καΐ  τοις  ^εοΐς  δια- 
λεγεϋ&αι  και  αυτούς  άποοφάττειν  και  μηδενός  δει- 
νού οντος,  καΐ  οΰτως^  ε£  τύχοι  ποτέ,  πέτε6%αι  καΐ  20 
βαδίξειν  έπΙ  της  ^αλάττης.  ώύτε  και  την  Όμηρου 
ποίηβιν  ορ^ώς  άν  τίνα  ειπείν  ενΰπνιον,  και  τούτο 
ακριτον  και  άΰαφε'ς.  άξιον  δε  κάκεΐνο  εν&υμη9ηναι 
προς  τοις  ομολογουμενοις.    όμολογούβι  γαρ  άπαντες 

νί,ΤΆτονς^ Αχαιούς  εκ  της  Άβίας  άναχ&ηναι  χειμώνος  ηδη,  2δ 
και  δια  τούτο  απολεβ&αι  το  πλέον  τού  ΰτόλου  περί 
την  Ευβοιαν '  ετι  δε  μη  κατά  ταύτο  πλεΐν  απαντάς, 
άλλα  ύταύιάβαι  το  βτράτευμα  καΐ  τονς^Ατρείδας,  χαΐ 
τους  μεν  Άγαμεμνονι ,  τους  δε  Μενελάω  προβ&εβ&αι, 

359Ητούί  όέ  καθ'  αυτούς  άπελ%εΐν,  ών  και  "Ομηρος  εν  μ 
Οδνββεία  μέμνηται.     τους  μεν  γαρ   ευ  πράττοντας 
ομονοεΐν  είκος  και  τώ  βαοιλεΐ  το  πλειΰτον  νποτάτ- 


206  ΟΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΑΚΑ 

τε(?θ•αι,  καΐ  τον  Μενελαον  μη  δίκφερεβ&αΰ  τιροζ  τον 
άδελφον  παραχρήμα .  τηζ  ενεργεΰίαζ'  τοις  δε  ψτη- 
μένοίξ  καΐ  καχώς  τίράττονΟιν  ατΐαντα  ταντα  ανάγκη 
ανμβαίνειν.  ετι  δε  τονς  μεν  φοβούμενους  καΐ  φεν- 
5  γοντας  εκ  της  πολεμίας  άταεναι  την  ταχίΰτην '  [τονς 
δε  νικώντας  καΐ  διακινδυνεύειν  μένοντας ']  τους  δε 
κρατονντας  καΐ  ηρος  τοις  αυτών  έχοντας  τοΰοντον 
ΛληϋΌς  αιχμαλώτων  καΐ  χρημάτων  περιμένειν  την 
οιΰφαλεδτάτην  ώραν,  ατε  καΐ  αντης  της  γης  κρατοϋν- 

10  τας  καΐ  τίολλην  απάντων  άφ8•ονίαν  έχοντας ,  άλλα  μη 
δέκα  ^τη  περιμείναντας  δίαφΟ-αρηναι,  παρ"  ολίγον,  αϊ 
τε  οίκου  ΰυμφοραΐ  καταλαβονΰαι  τους  άφικομενους 
ούχ  ηκιΰτα  δηλοΰΟυ  το  πταΐβμα  καΐ  την  άβ^ένειαν 
αυτών '   ου  πάνυ  γαρ  είώ&αΰίν  έπίτί%•εβ%•αί  τοις  νί.-36θκ 

ΐδ  κώβον  ούδε  τοις  ευτυχοϋβιν ,  άλλα  τούτους  μεν 
0•αυμάζουύ[,  καΐ  φοβούνται,  τών  δε  αποτυχόντων 
καταφρονοϋΰιν  οι  τε  ε^ωΟ•εν  και  τίνες  τών  αναγ- 
καίων, φαίνεται  δε  Αγαμέμνων  υπο  της  γυναικός 
υπεροφϋ•εΙς  δια  την  ητταν,  ο  τε  ΑΙγιβ^Ός  έπιΟ^έμενος 

20  αυτώ  και  κρατηβας  ραδίως,  οΐ'  τε  ^Αργεΐοι  καταλα- 
βόντες  τό  πράγμα  και  τόν  Αΐγι6%•ον  βαβιλεα  άπο- 
δεί^αντες ,  ουκ  αν  ει  μετά  τοΰαϋτης  δό^γις  καΐ  δυνά- 
μεως αφικόμενον  τον  Αγαμέμνονα  άπέκτεινε,  κρα- 
τηΰαντα  της  ^ Αβιας,  δ  τε  Αιομηδης  εζέπεΰεν  οΐ'κο&εν, 

25  ούδενός  ελαττον  ευδόκιμων  εν  τω  πολέμω,  και 
Νεοπτόλεμος  είτε  υπό  Ελλήνων  είτε  υπό  άλλων  τι- 
νών" μετ  ου  πολύ  δε  και  πάντες  ε^έπεΰον  εκ  της 
Πελοποννηβου ,  και  κατελύϋ•η  τό  τών  Πελοπιδών  γέ- 
νος   δι    εκείνην  την  βυμφοράν ,  οι  δ'  Ήρακλειδαι, 

30  πρότερον  άβϋ•ενεΐς  'όντες  και  ατιμαξόμενοι,  κατηλ&ον ι^^^ι 
μετά  Δωριέων.     Όδυοβεύς  δε  έβράδυνεν  εκών,  τά 
μ\ν  αίΰχυνόμενος ,   τά  ά'  υποπτεύων  τά  πράγματα. 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.  207   . 

κάϊ  δία  τοΰτο  ετΐΐ  μνηβτείαν  έτράπηβαν  της  Πηνελό- 
πης καΐ  των  κτημάτων  άρπαγην  η  των  Κεφαλληνων 
νεότης.  καΙ  ονδεις  έβοήθ•εί  των  φίλων  των  'Οδνύ- 
αεως  ονδε  Νεΰτωρ  όντως  έγγν^εν.  αηαντες  γαρ 
ηβαν  ταπεινοί  χαΐ  φανλως  έπρατταν  οί  της  βτρατείας  5 
^\Έ{.μεταβχ6ντες.  τουναντίον  δε  εχρήν  δεινούς  αηαβι 
φαίνεΰ&αι  τονς  νενικηκότας  και  μηδένα  αντοΐς  επι- 
χειρεΐν.  Μενέλαος  δε  το  ηαράπαν  ονχ  ηκεν  εις  Πε- 
λοπόννηδον,  αλλϋ  έν  Αίγνπτφ  κατέμεινε.  καΐ  0η- 
μειά  γε  εβτιν  άλλα  τε  της  άφίζεως  καΐ  νομός  απ'  αν-  ίο 
του  καλούμενος ,  ουκ  αν  ει  [πεπλανημένος  και  προς 
ολίγον  άφίκετο.  γημας  δε  την  τοϋ  βαΟΐλέως  θυγα- 
τέρα και  διηγήΰατο  τοΓ^  ίερεϋΰι  τά  της  βτρατείας 
ουδέν  άποκρνπτόμενος.  οί  δέ  φαβιν  οτι  καΐ  την 
Έλένην  εκείθεν  ελαβεν ,  λόγον  απάντων  απιΰτότα-  ΐ5 
τον'  τέως  δε  έλάνθανεν  εΐδωλον  εκ  της  Τροίας  ^χων' 
ο  τε  πόλεμος  οννειΰτήκει  περί  ειδώλου  τά  δέκα  ετη. 
ύχεδον  δε  και"0 μηρός  επίβταται  τοϋτο  καΐ  αίνίττεται, 
φηΰας  τον  Μενέλαον  μετά  την  τελεντην  νπο  των 
θεών  εΙς  το  Ήλνΰιον  πεδίον  πεμφθηναι ,  οπον  μήτε  2θ 
νιφετος  γίγνεται  μήτε  χειμών,  άλλ'  αιθρία  δι'  ετονς 
καΐ  πράος  αήρ '  6  γάρ  της  Αιγύπτου  τόπος  τοιούτος 
έΰτι.  δοκοϋΰι  δέ  μοι  και  τών  υβτερον  ποιητών  τίνες 
νποπτενΰαι  τά  πράγματα,  την  γάρ  Έλένην  έπιβον- 
λενθηναι  μεν  νπό  'Ορέβτον  λέγει  τις  τών  τραγωδο-  25 
ποιών  ενθνς  ελθονβαν,  γενέβθαι  δε  άφανη  τών 
αδελφών  έπιφανέντων.  τούτο  δε  ονκ  αν  ποτέ  έποίη- 
ΰεν,  ει  έφαίνετο  η'Ελένη  κατοικήβαβα  νύτερον  έν  τ'η 
Ελλάδι  καΐ  τώ  Μενελάω  ΰννονβα.  τά  μεν  δη  τών 
Ελλήνων  μετά  τον  πόλεμον  εις  τοντο  ήλθε  δυΰτυχίας  30 
και  ταπεινότητας,  τά  δε  τών  Τρώων  πολύ  κρείττονα 
και  έπικυδέβτερα  έγένετο.   [τοϋτο  μεν  γάρ  Αινείας 


208  ϋΙΟΝΙδ   ΤΕΟΙΑΝΑ 

νπο  Εκτοροζ  Λεμφ&εΙζ  μετά  βτόλου  καΐ  δυνάμεως 
πολλής  Ιταλίαν  κατεΰχε  την  ενδαιμονεβτάτην  χαά- 
ραν  τηζ  Ευρώπης '  τούτο  δε"Ελενος  εις  μέβην  άφι-Ββ2Κ 
κόμενος  την  Ελλάδα  Μολοττών  έβαΟίλενβε  καΐ  τι^ίίΐδθΜ 
δ  ^Ηπείρου  πληΰίον  Θετταλίας.  καίτοι  πότερον  είκος 
ην  τους  ηττη&εντας  επιπλεΐν  επί  την  των  κρατηβάν- 
των  χώραν  καΐ  βαΰίλενεον  παρ'  αντοΐς  η  τουναντίον 
τους  κρατηβαντας  επΙ  την  των  ηττημένων ;]  πώς  δε, 
είτίερ  άλοϋβης  Τροίας  εφευγον  οι  χερΙ  τον  Αινείαν 

10  καΐ  τον  ^Αντήνορα  καΐ  τον  Έλενον,  ου  πανταχόβε 
μάλλον  εφευγον  η  εις  την  Ελλάδα  καΐ  την  Ευρώπην, 
ουδέ  τόπον  τινά  ηγάπων  καταλαβόντες  της  Άβίας, 
άλλ'  εύ&ύς  επΙ  την  εκείνων  ετίλεον  ύφ'  ών  άνάβτα- 
τοϋ  εγένοντο',   πώς   δε   έβαοίλευβαν  άπαντες  ου  μυ- 

15  κρών  ονδε  ανωνύμων  χωρίων,  έί,ον  αύτοίς  καΙ  την 
Ελλάδα  καταϋχεΐν;  αλλ'  άπείχοντο  δια  τους  όρκους, 
όμως  δε"Ελενος  ουκ  οΑί^οί^  αύτης  άπετεμετο^  την 
"Ηπειρον'  Άντηνωρ  δε  Ενετών  έκράτηοε  καΙ  γης 
άρίβτης  της  περί  τον  Άδρίαν '  Αινείας  δε  πάοης  Ιτα- 

20  λίας  έβαΰίλευΟε  και  πόλιν  ωκιΰε  την  μεγίΰτην  πα- 
θών, ταύτα  δε  ουκ  εΙκος  ην  πρα^αι  φυγάδας  αν- 
θρώπους και  ταΐς  οΐ'κο&εν  ΰυμφοραΐς  καταβεβλημέ- 
νους, άλλ'  αγαπάν,  ει  τις  αυτούς  εί'α  κατοικεΐν' 
άλλως  τε  μετά  ποίας  αφορμής  άφικομένους  χρημάτων 

25  η  ΰτρατιάς  διά  μέβων  τών  πολεμίων  φεύγοντας,  εμ- 
πεπρηομένης  της  πόλεως,  πάντων  άποιλωλότων,  οπού 
χαλεπον  ην  τα  βώματα  αυτά  διαΰώΰαι  τους  ίβχύον- 
τας  καΐ  νέους,  αλλ  ου  μετά  παίδων,  γυναικών  καΐ 
γονέων  καΐ  χρημάτων  απανίΰταβ&αι ,  και  ταύτα  αδο- 

30  κητως  τε  και  παρ'  ελπίδας  αλούβης  της  πόλεως,  ον%363β 
ώβπερ  είώ&αβι  κατά  βπονδάς  κατ'  ολίγον  έκλείπειν; 
άλλα  το  γενόμενον  δυνατόν  γενέβ&αι.   τον  δΥΈκτορά 


ΟΕΑΤΙΟ  XI.     ^  209 

φαΰίν,  ώς  κτΐετίλενβαν  οί  ^Αχαιοί,  ηολλον  πλη&ονζ 
εΐζ  την  πόλιν  οννεληλν&ότος  καΐ  μηδέ  των  έτΐνκον- 
ρων  άταέναί  βονλομενων  απάντων,  ετι  δε  ορώντα 
τον  Αίνείαν  ουκ  άνεχόμενον ,  ει  μη  μέρος  λάβοί  της 
άρχης'  ταντα  γαρ  υΛοϋχεΟϋ^αι  τον  Πρίαμον  αντώ  5 
διαπολεμηΟαντο  τον  πόλεμον  καΐ  εκβαλόντι  τους 
Άχαιονς'   οντω   δη  την  άτίοικίαν  ύτεΐλαι  χρημάτων 

ΐ90ΜΤθ  ου  φειΰάμενον  καΐ  πληΟ^ος  οτίόΰον  αυτός  εβοΰλετο 
πεμφαντα  μετά  πάΰης  τίροΟ^υμίας.  λέγειν  δε  αυτόν 
ώςά^ιος  μεν  εί'η  βαύίλεύειν  καΐ  μηδέν  καταδεεϋτέραν  ίο 
άρχην  εχειν  της  αυτού,  τίροΰηκειν  δε  μάλλον  ετέραν 
χτη6α6ΰ•αι  γην'  είναι  γαρ  ουκ  αδύνατον  τίάΰης  κρα- 
τηΟαι  της  Ευρώπης '  τούτων  δε  ούτω  γενομένων 
ελπίδας  εχειν  τους  άπ'  αυτών  άρχειν  εκατέρας  της 
ηπείρου,  ί'φ'  οΰον  αν  βωξηται  το  γένος,  ταύτα  δη  ΐδ 
ά^ιούντοςΈκτορος  ελέβ^αι  τον  Αίνείαν ,  τα  μεν  έκεί- 

364Η  νω  χαριζόμενον,  τά  δε  έλπίξοντα μειζόνων  τεύ^εβ&αι' 
ούτω  δη  την  άποικίαν  γενέβ&αι  άπο  ίβχύος  καΐ  φρο- 
νήματος υπό  τε  άνΟ•ρώπων  εύτυχούντων  παρα- 
χρήμα τε  δυνηϋ-ηναι  και  εις  αύϋ•ις.  ορώντα  δ\  Άν-  20 
τηνορα  Αίνείαν  ύτελλόμενον  καΐ  αύτον  έπι^υμηβαι 
Ευρώπης  έπάρ^αι ,  και  γενέϋ&αι  βτόλον  άλλον  τοιού- 
τον, προς  δε  τούτοις  εγκαλούντα  "Ελενον  ώς  ελατ- 
τούμενον  ζίηιφόβου  δεηΟ^ηναι  τού  πατρός,  και  λα- 
βόντα  νανς  καΐ  ϋτρατιάν  ώς  εφ'  ετοιμον  την  Ελλάδα  25 
πλεύβαι  καΐ  καταβχεΐν  ολην  την  εκβπονδον.  οντω 
δη  και  Αιομηδην  φεύγοντα  εξ  "Αργούς,  επειδή  τον 
Αινείου  ΰτόλον  έπύ&ετο ,  ίλ%•εΐν  προς  αυτόν ,  άτε 
ειρήνης  καΐ  φιλίας  αύτοΐς  γενομένης,  δεη%ηναί  τ  ε 
βοηθείας  τυχεΐν,  διηγηβάμενον  τάς  τε  ^Αγαμέμνονος  30 
κα\  τάς  αυτού  ΰνμφοράς.  τον  δε  άναλαβεΐν  αυτόν 
έχοντα  ολίγας  νανς  καΐ  μέρος  τι  παραδούναι  της 
ϋΐο.  Ι.  14 


210  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΑΝΑ 

ΰτρατιοίς,  έτϋειδη  πά<3αν  ^6χε  την  χώραν.  νΰτερον  δ^ 
των  '^χαιών  τους  έκΛε60ντ<χξ  νπο  Δωριέων,  ατιο- 
ρονντας  οποί  τράπωνται,  δι,  άβϋ•ένειαν  εις  την 
Άοίαν  έλ&εΐν  ωξ  παρά  ψίλονξ  τε  καΐ  ενβπόνδονς  τους 

5  άπο  Πριάμου  τ  ε  καν  '^Εκτορος,    Αεΰβον  τ  ε  οίκηΰαιζ^^η 
κατά  φιλίαν  τίαρέντας   καΐ    άλλα  ου  μικρά  χωρία, 
οβτις  δε  μη  ηεί&εται  τοντοΐζ  νπο  της  παλαιάς  δόξης, 
έπιύτάβ^ω   αδύνατος   ων   άπαλλαγηναι  απάτης  καΐ 
διαγνώναι  το  ■φεϋδος  άπο  τον  άλη&ονς.    το  γάρ  πι- 

10  ϋτενεο&αι  πολύν  χρόνον  νπο  άν&ρώπων  ηλι&ίων  ου- 
δέν έβτιν  ίβχνρον  ονδε  οτι  τά  ψενδη  ελέχθη  παρά 
τοις  πρότερον'   έπεί  τοι  καΐ  περϊ  άλλων  πολλών  ίί«-ΐ9ΐΜ 
φέρονται  καΐ  τάναντία  δοξάζονϋιν.    οίον  εν^νς  περί 
τον  Περϋικον  πολέμον,  οι  μεν  φαΟιν  νΰτεραν  γενε 

15  ΰ&αΰ  την  περϊ  Σαλαμίνα  νανμαχύαν  της  εν  ΠλαταιαΙς 
μάχης,  οι  δε  των  έργων  τελενταΐον  είναι  το  εν  Πλα- 
ταιαΐς '  καίτοι  γε  εγράφη  παραχρήμα  των  έργων,  ου 
γάρ  ί'ύαΰιν  οι  πολλοί  το  ακριβές,  άλλα  φήμης  άκον- 
οι;(7ί  μόνον,  και  ταντα  οι  γενόμενοι  κατά  τον  χρόνον 

20  εκείνον '  οι  άί  νβτεροι  καΐ  τρίτοι  τελέως  άπειροι  και 
δ,η  αν  εΐ'πη  τις  παραδέχονται  ραδίως'  οπότε  τον 
Σκιρίτην  μεν  λόχον  ονομάζονβι  Λακεδαιμονίων  μηδε- 
πώποτε  γενόμενον ,  ως  φηΰι  Θονκνδίδης ,  Άρμόδιον 
δ\  καΐ  Άριβτογείτονα  πάντων  μάλιύτα  Ά&ηναΐοι  τι- 

25  μώΰιν ,  ώς  έλεν%•ερώβαντας  την  πόλιν  καΐ  άνελόντας 
τον  τνραννον.    και  τί  δει  τάνΟ-ρώπεια  λέγειν,  07Τ0ί;366κ 
τον  μεν  Ονρανόν  τολμώβι  λέγειν  και  πεί&ονβιν  ως 
εκτμη^έντα   νπο  τον  Κρόνον,   τον  Κρόνον  δε   νπο 
τον  ^ιός;    τον   γάρ  πρώτον  καταλαβόντος ,   ωΰπερ 

30  εί'ω&εν,  άτοπον  το  πει6θ•ηναί  έβτι.  βονλομαι  δε  καΐ 
περι'Ομηρον  άπολογηΰαβΌ-αι ,  ώς  ονκ  άνάξιον  ομολο- 
γειν  αντω  ψενδομένω.    πρώτον  μεν  γάρ  πολν  έλάττω 


ΟΚΑΤΙΟ  XI.  211 

τα  ψεύβματά  έβτι  των  περί  τονς  Ο-εονξ '  έπειτα  ώφέ- 
λειάν  τίνα  είχε  τοΐς  τότε  Έλληΰίν,  όπως  μη  ^ορνβη- 
ϋ-ώαιν,  εάν  γένηται  πόλεμος  αντοίς  προς  τονς  εκ  της 
Άΰίας^  ωβπερ  καΐ  προβεδοκάτο.  άνεμεβητον  δε'Ελ- 
?>ηνα  όντα  τονς  εαντον  πάντα  τρόπον  ώφελεΐν.  τούτο  δ 
ί£  το  ΰτρατηγημα  παρά  πολλοίς  εβτιν.  έγώ  γονν 
ανδρός  ηκονύα  Μήδον  λέγοντος  Ζτι  ονδεν  ομολογον- 
ΰιν  οι  Πέρβαι  των  παρά  τοΙς  ΈλληΟιν,  αλλά  ΑαρεΙον 
μεν  φαβιν  επΙ  Νάξον  καΐ  Έρετριαν  πεμψαι  τονς  περί 
^άτιν  καΐ  '^ρταφερνην,  κάκείνονς  ελόντας  τάς  πόλεις  ίο 
αφικεΰϋ'αι  παρά  βαβιλεα.  ορμονντων  δε  αντών  περί 
την  Ενβοιαν  ολίγας  νανς  άποβκεδαβ^ηναι  προς  την 
Αττικην,   ον  πλείονς  των  εικοΟι,  καΐ  γενέύϋ^αι  τινά 

ιη^χμαχην  τοις  νανταις  προς  τονς  αντόϋ-εν  εκ  τον  τόπον. 

^ημετα  δε  ταντα  ΐΕ^ερ^ην  επΙ  την  Ελλάδα  ύτρατενύαντα  ΐ5 
Αακεδαιμονίονς  μεν  νικηΰαι  περί   Θερμοπνλας  και 
τον  βαβιλεα  αντών  άποκτ είναι  Αεωνίδαν,  την  δε  των 
Αθηναίων  πόλιν  έλόντα  χαταύκάψαι,  και  οϋοι   μη 
διεφνγον  άνδραποδίβαΰϋ-αι.      ταντα    δε   ποιηΰαντα 
και   φόρονς  έπι%•έντα  τοις  Έλληβιν  εις  την  Άύίαν  20 
απελ^εΐν.    οτι  μεν  ονν  ψευδή  ταντά  εΰτιν  ονκ  άδη- 
λον,  οτι  δε  εικός  ην  τον  βαβιλεα  κελενβαι  βτρατεϋ- 
ύαι  τοις  άνω  ε&νεβιν  ονκ  αδύνατον,  ίνα  μη  &ορν- 
βώύιν.     ει  δή  και   Όμηρος  έποίει  τοντο,  βνγγιγνώ- 
βκειν  α^ιον.     Ιβως  αν  ονν  εί'ποι  τις  άνηκοος,    Ονκ  25 
ορθ-ίο^    Ελληνας   κα&αιρεΐς.      άλλ'   ονδεν   εΰτιν   ετι 
τοιούτον,    ονδε  εβτι  δέος  μη  ποτέ  έπιβτρατενΟωνται 
επί  την  Ελλάδα  των  έχ  της  Άβιας  τινες'    η  τε  γάρ 
Ελλάς  νφ'  ετέροις  έβτίν  η  τε  Άβια.   το  δε  άλη&ες  ονκ 
ολίγον  αξίοί/.    προς  δε  τοντοις,  εί  ι'^δειν  ότι  πείβω  30 
ταύτα  λέγων,  ΐβως  αν  έβονλενβάμην  ειπείν,     όμως 
δε  μείζω  καΐ  δνβχερέβτερα  ονείδη  φημι  τώνΈλλήνων 

14* 


212  ΒΙ0ΝΙ8  ΤΕΟΙΑΝΑ 

αψελεΐν.     το  μεν  γάρ  μη  έλεΐν  τίνα  πόλιν  ονδεν  ατο-365Β 
Λον,    ονδε   γε  το  ϋτρατενΰαντκς  επΙ  χώραν  μηδέν 
αντοΐξ  προΰήκονβαν    επεηα  είρηνην  ΛΟίηΰαμενονξ 
α.ηελΟ•εΐν^  ονδέ  γε  άνδρα   άγαΟ•όν  όντα  την  -ψυχην 

5  νπο  ανδρός  ομοίου  τελεντηΰαι  μαχόμενον,  ονδε  τούτο 
ονειδοζ'  άλλα    καΐ  αηοδέζ,αιτο  αν  τΐζ  μέλλων  αηο- 
^νήϋκειν,  ωβπερ  ο  γ  ε  ^Αχιλλενς  πεποίηται  λέγων, 
ως  μ'  οφελ^  Έκτωρ  κτεΐναι,  ος  εν&άδε  τετραφ' 
αριΰτος. 

10  τον  δε  αριβτον  οντά  των  Ελλήνων  υτίο  τον  φανλοτά- 
τον  των  πολεμίων  αΛο&ανεΐν  τω  όντυ  μέγα  ονίΐίίοί ' 
ομοίως  δε  τον  νονν  εχειν  δοκονντα  και  βωφρονέβτα- 
τον  είναι  των  Ελλήνων  Λρώτον  μ\ν  τα  ηρόβατα  καΐ 
τονς  βονς  άποβφάττειν ,  βονλόμενον  ατίοκτεΐναι  τονς 

15  βαΰίλεας,  νβτερον   δε  αντον  άνελεΐν  οηλων  ένεκεν  χά'λ  μ 
αί'ΰχίΰτα.    τνρος  δε  τούτοις  Άοτνάνακτα  μεν  ανδρός 
άγα&ον   τίαιδα  όντως   ώμώς  άνελειν  ρίψαντας   άπο 
τον  τείχονς,  και  ταντα  κοινή  δόί,αν  τω  ΰτρατοτίέδφ 
κα\   τοις  βαΰιλενύι'  Πολν^ένην  δε  τίαρ&ενον   αηο- 

20  Οφάττειν  εΛί  τάφω  καΐ  τοιαντας  χειΰ&αι  χοάς  τω  της 
^εάς  νίεΖ'  Καΰβάνδραν  δε,  παναγη  κόρην^  ίέρειαν 
τον  Απόλλωνος ,  εν  τω  τεμένει  φ&αρήναι  της  Ά&η- 
νάς ,  εχομένην  τον  αγάλματος,  καΐ  τοντο  πρά^αι  μη- 
δένα  των  φαύλων  μηδέ  των  αναξίων,  άλλ'  οβπερ  ην 

25  εν  τοις  αρίβτοις'  Πρίαμον  δε  τον  βαοιλέα  της  Αβιας 
εν  έβχάτω  γηρα  κατατρωΟ•εντα  παρά  τον  τον  ζίιος 
βωμόν,  άφ'  ον  το  γένος  ην,  έπ  αντω  ΰφαγηναι ,  καϊ 
μηδέ  τοντο   είργάΰϋ-αι  μηδένα  των  αφανών,   άλλα 369 κ 
τον  τον  Άχιλλέως  νιόν ,  καϊ  ταντα  εβτια^έντα  νπο 

30  τον  πατρός  αντον  καϊ  βωΟ'έντα  νπ  εκείνον  πρότερον ' 
Έκάβην  δε,  δύβτηνον  τοβούτων  μητέρα  παίδων,  Ό- 
δνββεΐ  δο&ηναι  επίνβρει,  νπότε  τον  μεγέ&ονς  των 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  213 


κακών  τΐάνν  γελοίως  κννα  γενεύϋ-αί '  τον  δε  βαΟιλεκ 
των  ^Ελλήνων  την  ίεράν  κόρην  τον  Άτίόλλωνος,  ην 
ονδείς  έτόί^μηβε  γημαί  δία  τον  &εόν,  αυτόν  άγα- 
γέβ^αι  γυναίκα,  ο%•εν  εδο^ε  τεΰ^νηκεναι,  δικαίως ' 
πόύω  κρείττω  ταντα  μη  γενόμενα  τοΐς  Έλληβιν  η  5 
Τροίαν  άλώναι; 


η   ΟΑΤίνίΠΙΚΟΣ  Η  ΠΕΡΙ  ΤΗΣ  ΠΡΟΤΗΣ 
ΤΟΤ  ΘΕΟΤ  ΕΝΝΟΙΑΣ. 

Αλλ  η  το  λεγόμενον ,  ώ  άνδρες,  εγώ  καΐ  παρ* 
υμΐν  καΐ  τιαρ  ετεροις  πλείούί  πεπονιά  το  της  γλαυ- 
κός ατοτίον  καΐ  Λαράδο^ον  πάϋΌς ;  εκείνην  γαρ  ουδέν 
ύοφωτεραν  ούύαν  αυτών  ουδέ  βελτίω  το  είδος,  αλλά  ίο 
τοιαΰτην  οποίαν  ίβμεν,  όταν  δήποτε  φϋ'εγ^ηται  λυ- 
Ληρον  καΐ  ουδαμώς  ηδύ,  περιέτίουΰο  ταλλα  'όρνεα,  καΐ 
όταν  γε  ί'δτ]  μόνον,  τα  μεν  καϋ^ιξόμενα  εγγύς,  τα  δε 
κύκλω  τεεριπετόμενα ,  ως  μεν  έμοί  δοκεΐ,  καταφρο- 
νοΰντα  της  φαυλότητος  καϊ  της  άβΟ-ενείας'  ο[  δε  αν-  ΐό 
Ωρωποί  φαβιν  ότι  θαυμάζει  την  γλαύκα  τα  ορνεα. 
ν,τίώς  δε  ου  τον  ταώ  μάλλον  ορώντα  %ανμά'ζει,  καλ.όν 
ούτω  και  ποικίλον ,  ετι  δε  αυτόν  έπαιρόμενον  και 
έπιδεικνυντα  το  κάλλος  τών  πτερών,  όταν  άβρύνηται 
προς  την  ϋ^ηλειαν,  άνακλάβας  την  ούράν  και  περί-  20 
βτήαας  αντώ  πανταχό&εν  ώβπερ  εύειδες  αντρον  η 
τίνα  γραφή  μιμη&εντα  ούρανόν  ποικίλον  αύτροις, 
εν  τε  τώ  λοιπώ  βώματι  &αυμα6τόν ,  εγγύτατα  χρυ- 
6οϋ  κυάνω  κεκραμένου,  καΐ  δη  εν  ακροις  τοΐς  πτεροΐς 
οίον  οφθαλμών  ενόντων  η  τίνων  δακτυλίων  τό  τε  25 


214  ΒΙ0ΝΙ8  ΒΕ  ΟΕΙ   ΟΟΟΝΙΤΙΟΝΕ 

ΰχημα  καΐ  κατά  την  αλλην  ομοιότητα;  ει  ί'  αν  τις  έ&έ- 
λοι  ύκοτίεΐν  της  πτερώΰεωζ  το  κονφον,  ώζ  μη  χαλεπον 
είναι  μηδέ  δνβφορον  δια  το  μήκος,  εν  μεβω  μάλα 
ηβνχον  καΐ  άτρεμονντα  Λαρεχει  ϋ-εάααβ&αι  εαυτόν, 
5  ωβπερ  εν  πομπτι  περιύτρεφόμενος.  όταν  δε  βονλη&η 
εκτίλη^αί,  θείων  τα  πτερά  καί  τίνα  ηχον  ουκ  άηδη3~2Κ 
ποιών,  οίον  άνεμου  κινηΰαντος  ου  πολλού  πυκνην 
τίνα  νλην.  άλλ'  ούτε  τον  ταώ  πάντα  ταντα  καλλωπι- 
ζόμενον  τά  ορνεα  βοΰλεται  οράν  οντε  της  άηδόνος 

10  άκονοντα  της  φωνής  εωΰ-εν  επορ&ρενομενης  ούδεν 
πάΰχει  προς  αντην ,  αλλ  ονδε  τον  κνκνον  αΰπάξεται 
δίά  την  μουβικην,  ουδ\  οτανυμν^  την  ύβτάτην  ωδην, 
άτε  ενγηρνς  νπο  ηδονής  τε  καΐ  ληΟ-ης  των  εν  τω 
βίω  χαλεπών,  εύφημων  αμα  καΐ  προπέμπων  άλνπως 

ΐδ  αντόν ,  ώς  εουκε ,  προς  άλνπον  τον  θάνατον '  ονχονν 
ούδε  τότε  άϋ-ροίζεται  κηλονμενα  τοις  μελεΰί  προς 
όχ&ην  ποταμού  τίνος  η  λειμώνα  πλατνν  η  κα&αράν 
ηόνα  λίμνης  η  τίνα  μικράν  ευϋ-αλη  ποταμίαν  νηΰΐδα. 
ώς  δε  και  νμεΐς  τοβαΰτα  μεν  %•εάματα  έχοντες  τερπνά, 

20  τούαντα  δε  άκοΰΰματα,  τοντο  μεν  ρήτορας  δεινούς, 
τούτο  δε  ΰνγγραφέας  ηδίΰτους  έμμετρων  καΐ  άμετρων 
λόγων,  τούτο  δε  ταώς  ποικίλους ,  [όπερ  εΰτΐ]  πολλούς 
βοφιΰτάς,  δό^η  καΐ  μαϋ-ηταΐς  έπαιρομένονς  οίον  πτε- 
ροΐς,   νμεΐς  δε  έμοί   πρόΰιτε  και  βούλεα&ε  ακονίΐν,ιοοΜ 

25  τού  μηδέν  είδότος  μηδέ  φάακοντος  είδέναι ,    άρ    ουκ 
ορ%'ώς   άπεικάξω    την  Οπουδήν    νμών  τω   περί  την 
γλαύκα  γιγνομένω  βχεδόν  ούκ  άνευ  δαιμόνιας  τίνος 
βονλήβεως;  νφ'  ης  και  τη  ^Α^ηνα  λέγεται  προΰφιλεςζι^η 
είναι  το  όρνεον,  τη  καλλίβτη  τών  ϋ-εών  και  οοφωτά- 

30  τη ,  και  της  γε  Φειδίον  τέχνης  παρ'  Άϋ•ηναίοις  έ'τν- 
χεν,  ούκ  άπα^ιώΰαντος  αντην  ΰυγκαϋ-ιδρύύαι  τη  ϋ-εώ, 
ΰυνδοκούν  τώ  δήμω.    Περικλέα  δε  και  αυτόν  λαΰ•ών 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  215 

ετίΟίηΰεν ,   ως  φαβίν,    επί  της  άβπίδος.     ον  μεντοί 
ταντά  γε  ευτυχήματα  νομίζειν  επειβί  μου  της  γλαυ- 
κός, εΐ  μη  τίνα  φρόνηΰιν  αρα  κέκτηται  πλείω.    Ζ^εν 
οιμαι  καΐ  τον  μϋϋΌν  ΑΙβω^τίος  βυνεύτηβεν  οτι   βοφή 
ούϋα  βυνεβούλευε  τοις  ορνέοις  της  δρυός  εν  αρχτ]  5 
φυομε'νης  μη  εάΰαι,  αλλ    ανελεΐν  πάντα  τρόπον"  εύε- 
Ο^αι  γαρ  φάρμακον  απ   αυτής  αφυκτον,  νφ'  ου  αλω- 
Οονταν ,  τον  έ^όν.    πάλιν  Οε  το  λίνον  των  άν^^ρώπων 
βπειρόντων,  εκελενε  και  τοϋτο  εκλέγειν  το  ϋπέρμα' 
μη  γαρ  επ    άγα%ω  κρυήύε<3%αι.  τρίτον  δ\  ίδοΰΰα  το-  ίο 
^ευτήν  τίνα  άνδρα  προελεγεν  οτι  ούτος  6  άνήρ  φ&ά- 
ϋει  νμάς  τοις  ΰμετεροις  πτεροΐς,  πεξος  ων  αντος  πτη- 
\         να  έπιπεμπων  βέλη.    τα  δε  ηπίΰτει  τοις  λόγοις  χαΐ 
άνόητον  αυτήν  ήγοϋντο  και μαίνεοϋ•αι  εφαΰκον '  νύτε- 
ρον  δε  πειρώμενα  έϋ^αύμαξε  και  τω  οντι  ΰοφωτάτην  ΐδ 
^ίκένόμιζε.    καΐ  δια  τοϋτο,   έπάν  φαντ},  πρόΰειβιν  ώς 
^         προς  άπαντα  έπιβταμένην'    ή  δ\   Ουμβουλευει   μεν 
-  αυτοις  ούδεν  ετι,  οδύρεται  δε  μόνον.   Ιοως  ούν  πα- 

ρειλήφατε  νμεΐς  λόγον  τινά  άλη&ή  και  ΰυμβουλήν 
ΰυμφέρουβαν ,  ήντινα  ΰυνεβούλευΰε  ψιλοοοφία  τοις  20 
πρότερον    Ελληβιν,   ην  οί  τότε   μεν   ήγνόηΰαν   και 
ητίμαΰαν,     οι    ί^    ννν    ύπομιμνήΰκονται    χαί   μοι 
προβίαβι    δια    το    (ΐχήμα     τιμώντες,     ωύπερ    τινά 
γλαύκα,  άφωνον  τό  γε  άληϋ-ες  καΐ  άπαρρηθία<5τον 
ούβαν.    εγώ  μεν  γαρ  ούδεν  αύτω  βύνοιδα  ούτε  πρό-  25 
ΐδβ.ΜΤίρον  είπόντι  βπουδής  ά^ιον  ούτε  νυν  επιΰταμένω 
πλέον  υμών.    άλλα  ειαίν  έτεροι  σοφοί  και  μακάριοι 
παντελώς  άνδρες,  ους  ύμΐν  εγώ,  ει  βούλεΰ^^ε,  μη- 
νύβω,  εκαβτον  ονομαΟτΙ  δεικνύμενος.  και  γάρ  νή  ^ία 
τούτο  μόνον  οιμαι   χρήΰιμον   εχειν,    τό  γιγνώΰκειν  30 
τους  σοφούς  τε  και  δεινούς  και  πάντα  επιβταμένους' 
οίς  έάν  νμεΐς  έ^έλητε  αννεϊναι  τάλλα  έάύαντες^  χαΐ 


216  ϋΙΟΝΙδ   ΌΕ  ΒΕΙ   ΟΟβΝΙΤΙΟΝΕ 

γονεΐζ  και  ηατρίδας  και  0-εών  ιερά  καΐ  προγόνων 
ταφονζ^  έκείνοίς  ΰννακολον&ονντες,  εν^α  αν  άπίω- 
ΰιν  η  καΐ  μένοντες  πον  καΟ^ίόρνΟ^ώβιν,  είτε  εις  την 
Βαβυλώνα  την  Νίνου  καΐ  Σεμιράμιδος  είτε  εν  Βά- 
5  κτροΐξ  η  Σοΰβοις  η  Παλιβό&ροις  η  αλλτ]  τινί  πάλει 
των  ένδό^,ων  και  πλουΰίων ,  χρήματα  δίδοντες  η  καΐ 
αλλω  τρόπω  πεί&οντες,  ευδαιμονέοτεροι  εβεβ&ε  αυ- 
'ΐηζ  τ^ηζ  ευδαιμονίας,  ει  δ^  αύτοι  μη  βονλεΰϋ-ε,  κα- 
ταμεμφόμενοι  την  αυτών  φυβιν  η  πενίαν  η  γήρας  η  ίτοκ 

10  άβΟ^ενειαν,  αλλά  τοις  γε  νίέύι  μη  φϋ^ονονντες  μηδέ 
αφαιρούμενοι  τών  μεγίΰτων  άγαΰ-ών ,  εκονΰί  τε  επι- 
τρέποντες καΐ  ακοντας  πείθοντες  η  βιαζόμενοι  πάντα 
τρόπον,  ως  αν  παιδευ&εντες  ικανώς  και  γενόμενοι 
βοφοι  πάρα  πάβιν  Ελληΰι  και  βαρβάροις  υνομαβτοί 

ΐδ  ώβι  το  λοιπόν,  διαφέροντες  άρεττι  και  δόί,τι  καΐ  πλού- 
τω  και  δυνάμει  τ/]  πάϋΐ]  ΰχεδόν.  ου  γαρ  μόνον  πλού- 
τωφαοΐν  άρετην  και  κΰδος  οπηδεΐν,  ά?.λά  και  λόγοις 
άρετη  βυνέπεται  ίξ  ανάγκης,  ταϋτα  δε  υμΐν  εναντίον 
τοϋδε  του  ϋ-εοΰ  προλέγω  καΐ  ΰυμβουλεύω  δι'  εύνοιαν 

20  και  φιλίαν  προαγόμενος,    οίμαι  δε  έμαυτόν  πρώτον 
πεί&ειν  καΐ  παρακαλειν ,  εΐ  μοι  τα  του  ΰώματος  καΐ 
τα  της  ηλικίας  έπεδεχετο '   άλλα  γάρ  ανάγκη  διά  το 
κακοπαϋ'ειν ,    εί'  πού  τι  δυνηΰόμε&α  εύρεΰ&αι  παρα^-βΒ. 
τών  παλαιών  ανδρών  ωΰπερ  άπερριμμενον  ηδη  καΐ 

25  ε'ωλον  ΰοφίας  λ^είψανον  χητει  τών  κρειττόνων  τε  καΐ 
ζώντων  διδαΰκάλων.    ερώ  δε  υμΐν  και  άλλο,  ο  πε- 
πον&α  ττ]  γλαυκι  παραπληΰιον,  εάν  και  βούληο&ε  κα- 
ταγελάν  τών  λόγων,   ώβπερ  γάρ  εκείνη  αύτη  μεν  ου-ΐ97Μ 
δεν  χρηται  τοις  προΰπετομενοις ,   άνδρΐ   δε  ορνι&ο- 

30  ΰ-ήρα  πάντων  λυΰιτελεϋτατον  κτημάτων '  ούδεν  γάρ 
δει  ούτε  τροφην  προβάλλειν  ούτε  φωνην  μιμεΐΰ&αι, 
μόνον  δ^  έπιδεικνύντα  την  γλαύκα  πολν  πλη&ος  έ'χειν 


ΟΚΑΤΙΟ  XII.  217 

ορνεων'  οντω  καμοί  της  Οπονδης  των  πολλών  ονδεν 
όφελος,    ον  γαρ  ?Μμβάνω  μαϋ^ητάς,  είδως  άτι  ουδέν 
αν  εχοιμι  διδάΰχειν^.  ατε  ονδ'   αντος  έτίΐύτάμενος' 
ως  δε  -ψενδεο^αι  καΐ  έ^απατάν  νπιβχνονμενος ,  ονχ 
εχω  ταντην  την  άνδρείαν'    βοφιβτη  δε  ανδρΐ  βυνών,  5 
3ηηκμεγάλα   αν   ωφελούν  οχλον    πολύν   άΟ^ροίζων  προς 
αυτόν,  έπειτα  εκείνω  παρέχων  όπως  βοΰλεται  δια^έ- 
β&αι  την  αγραν.   άλλ'  ουκ  οίδα  όπως  ουδείς  με  ανα- 
λαμβάνει, τών  αοφιύτών  ούδε  ηδονταο  όρώντες.   ύχε- 
δον  μεν  ούν  έπΐβταμαι  ότι   πιβτευετέ  μοι  λεγοντι  ίο 
ύπερ  της  απειρίας  τε  και  ανεπιΰτημοβΰνης  της  εμαυ- 
του,  δη?,ον  ως  δια  την  αυτών  επιβτημην  καΐ  φρόνη- 
ΰιν'    και  τούτο  ουκ  εμοί  μόνον,  άλλάκαΐ  Σωκρατει 
δοκείτε  μοι  πιΟτεύειν  αν,  ταύτα  υπέρ  αυτού  προβαλ- 
λόμενα) προς  απαντάς  ως  ούδεν  γιδει '   τον  δε  Ιππίαν  ΐ5 
και  τον  Πώλον  κάί  τον  Γοργίαν,  ων  εκαβτος  αυτόν 
μάλιύτα  εΟ-αύμαζε  και  ε^επλήττετο,  ύοφούς  αν  ηγεΐ- 
α&αι  καΐ  μακαρίους'     όμως   δε   προλέγω   ύμΐν    οτι 
Ββπουδάκατε  ανδρός  ακοϋβαι  τοβούτον  πληΟΌς  ον- 
τες  ούτε  καλού  το  είδος  ούτε  ίβχυρού,  τ/]  τε  ηλικία  20 
παρηκμακότος  ηδη ,  μα&ητην  δε  ούδενα  £;κοντο5 ,   τε- 
χνην  δε  η  επιβτημην  ούδεμίαν  ύπιαχνουμενου  βχεδον 
ούτε  τών  βεμνών  ούτε  τών  ελαττόνων,  ούτε  μαντικην 
ούτε  βοφιΟτικην ,  άλλ'  ούδ\  ρητορικην  τίνα  η  κολα- 
χευτικην  δύναμιν,  ούδε  δεινού  βυγγράφειν  ούδε  ^ρ-  2δ 
γον  τι  £;ζθΐ/το?  αξ,ιον  επαίνου  και  βπουδης,   αλλ    η 
μόνον  κομώντος ' 

ει  δ '  ύμΐν  δοκεει  τόδε  λωίτερον  και  αμεινον , 
δραβτέον  τούτο  καΐ  πειρατεον  όπως  αν  ?}   δυνατόν 

ΐ9δΜΐ7."ίν.    ου  μεντοι  λόγων  άκούύεβ&ε  οποίων  άλλου  τί-  30 
νός  τών  νύν,  άλλα  πο?.ύ  φαυλότερων  καΐ  άτοπωτέ- 

378 κ  ρων,  όποιους  δη  και  οράτε,  χρη  δε  εάν  υμάς  εμβραχυ, 


218  ΒΙ0ΝΙ8  ΟΕ  ΒΕΙ   ΟΟΟΝΓΠΟΝΕ 

ο,Τί  αν  έτΐίτ}  μοί,  τοντω  επε6%•αί^  καΐ  μη  αγανακτεΐν^  > 

έαν  ψαίνωμαι  πλανώμενος ,  ωβπερ  αμελεί  καΐ  τον  άλ- 
λον χρόνον  εζηκα  άλίόμενος,   άλλα  βυγγνώμην  εχείν,  | 
ατε  άκονοντας  ανδρός  ίδυώτον  καΐ  άδολεΰχον.    καΐ  ' 
δ  γαρ  δη  τυγχάνω  μακράν  τίνα  οδον  τα  νυν  πεπορεν- 
μενος,  εν&ν  τον  'ΐβτρον  καΐ  της  Γετών  χωραξ  κατά  την ά'^κ 
νυν  έηίκληΰιν  τον  έ'&νονς  η  Μνϋών,  ως  φηΰιν  Ομη- 
ρος,  ηλ&ον  δε  ον  χρημάτων  έμπορος  ονδε  των  προς 
νπηρεΰίαν τον  ΰτρατοπεδον,  ύκενοφόρων  η  βοηλατών, 
10  ονδε  πρεββείαν  έπρεΰβενον  ΰνμμαχικην  η  τίνα  εν-  •. 
φημον,  των  άπο  γλώττης  μόνον  ΰννενχομενων,  *)  ! 
γνμνος  άτερ  κόρν%^6ς  τε  καΐ  άΰπίδος ,   ονδ'  έχον 

ον  μην  ονδε  άλλο  οπλον  ονδέν.    ωβτε  ^γωγε  εϋ^ανμα- 

15  ζον  όπως  με  ηνείχοντο  ορώντες,  οντε  ίππενειν  θπ:ί-380Εΐ 

ύτάμενος  οντε  τοί,ότης  ικανός  ων  ον^'  οπλίτης,  άλλ' 

ονδε  των  κονφων  καΐ  άνόπλων  την  βαρεΐαν  οπλιβυν 

ϋτρατίωτών  ονδ'  άκοντιοτης,  ον  λί&οβόλος,  ονδ'  αν 

τεμεΐν  νλην  η  τάφρον  ορνττειν  δννατος  ονδε  αμηβαι 

20  χίλον  εκ  πολεμίου  λειμώνος  πνκνά  μεταΰτρεφόμενος, 

ονδε  έγεΐραι  οκηνην  η  χάρακα,  ωύπερ  αμελεί  δννε- 

τίονται  τοις  βτρατοπεδοίς  πολεμικοί  τίνες  νπηρεται' 

προς  άπαντα  δη  ταντα  άμηχάνως  έχων  άφικόμην  εις 

άνδρας  ον  νω%•ρονς  ονδ\  βχολην  άγοντας  άκροάβ&αι 

25  λόγων,  άλλα  μετέωρους   καΐ   αγωνιώντας  καΟάπερ 

ΐππονς  άγωνιΰτάς  επι  τών  ύΰπληγων ,  ουκ  άνεχομε- 

νους  τον  χρόνον,  υπό  ΰπουδης  δε  καΐ  προθυμίας  κο-ΐ99Μ 

*)  Ροβί  βννενχομένων  3,(1άβΙ)&ΙιΐΓ :  άλλο  δε  ονδεν  χρή  πο- 
λνπραγμονΐΐν  ονδε  άκοΰείν  ονδενος  αλλ'  η  μόνον  αάλπιγγος 
ιεράς  καΐ  τών  μακαρίων  κηρυγμάτων ,  ως  οδε  μεν  νιν.ά  πά- 
λην  παίδων,  οδε  δε  ανδρών,  οδε  δε  πυγμην,  οδε  δε  παγ- 
κράτιον ,  οδε  δε  πένταΟ'λον,  οδε  δε  ατάδιον,  ίνϊ  βήματι  αχε- 
δόν  ευδαίμων  γενόμενος,  αυτόν  τε  καΐ  την  πατρίδα  %αΙ  το 
ΰίψπαν  άποφήναζ  γένοζ  άοίδψον 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  219 

πτοντας  το  εδαφοξ  ταΐξ  οπλαΐς'  εν&α  γε  ην  οράν  παν- 
ταχού μεν  ζίφη,  πανταχού  δε  θώρακας,  πανταχού  δε 
δόρατα,  πάντα  δε  ίππων,  πάντα  δε  ώπ?α(ίμενων 
ανδρών  μεΟτά'  μόνος  δη  εν  τοβούτοίξ  φαινόμενος 
ράϋ•νμος    άτεχνώξ    βφόδρα    τε    ειρηνικός    πολέμου  5 

381  κ 0-£αϊί^? ,  το  μεν  αώμα  ενδεής,  την  δε  ηλίκίαν  προη- 
κων,  ον  χρνβονν  βκηπτρον  φέρων  ονδε  βτεμματα 
ιερά  θίοΰ  τίνος,  επί  λνοει  ^υγατρός  ηκων  εις  το 
βτρατόπεδον  άναγκαίαν  όδόν ,  αλλ"  επιΟ^νμών  ίδείν 
άνδρας  αγωνιζόμενους  ύπερ  άρχης  και  δυνάμεως,  ι« 
τους  δε  ύπερ  έλενϋ-ερίας  τε  και  πατρίδος '  έπειτα  ον 
τον  κίνδυνον  άποκνηβας,  μη  τούτο  ηγηΰαΰϋ^ω  μη- 
δείς,άλλ'  εύχης  τίνος  μνηοϋ^είς  παλαιάς  δ  εύρο  απε- 
τράπην  προς  υμάς,  αεί  τα  0•εΐα  κρείττω  καΐ  προυρ- 
γιαίτερα  νομίζων  των  ανθρωπίνων ,  η?,ίκα  αν  ^.  πο-  ^^ 
τερον  ούν  ηδιον  ύμΐν  καΐ  μάλλον  εν  καιρώ  περί  τών 
εκεί  διηγήΰαβϋ^αι,  τοϋ  τε  ποταμού  το  μεγε&ος  και  τηξ 
χώρας  την  φΰβιν  η  ωρών  ως  #;ι^ουσ'ί.  κράβεως  καΐ  τών 
ανθρώπων  τού  γένους,  ίτι  δε  οίμαι  τού  πλήθρυς  καϊ 
της  παραβκευης ,  η  μάλλον  αφαβθαι  της  πρεύβυτέρας  20 
τε  καΐ  μείζονος  ίύτορίας  περί  τού  θεού,  παρ'  ω  νύν 
εΰμεν;  ούτος  γαρ  δη  κοινός  ανθρώπων  καϊ  θεών  βα- 
ϋιλεύς  τε  καϊ  άρχων  καϊ  πρύτανις  και  πατήρ ,  ίτι  δϊ 
ειρήνης  και  πολέμου  ταμίας,  ως  τοις  πρότερον  έμ- 
πείροις  καϊ  βοφοΐς  ποιηταΐς  εδο^εν,  έάν  πως  ίκανοϊ  25 
γενώμεθα  τήν  τε  φύϋιν  αυτού  καϊ  την  δΰναμιν  υμνή- 
ΰαι  λόγω  βραχεί  καϊ  άποδέοντι  της  ά^ίας,  αυτά  που 
ταύτα  λέγοντες,    άρ'  ούν  κατά  Ήΰίοδον  άνδρα  αγα- 

ζακθόν  καϊ  Μούβαις  φίλον  άρκτέον,  ως  εκείνος  μάλα  έμ- 
φρόνως  ουκ   αυτός  έτόλμηβεν  άρ^,αβθαι  παρ'  αυτού  3ο 
διανοηθείς,  άλλα  τάς  Μούβας  παρακαλεί  διηγήΰα- 
βθαι  περϊ  τοϋ  αφετέρου  πατρός  \  τώ  παντϊ  γαρ  μάλλον 


220  ΒΙ0ΝΙ8  ϋΕ  ϋΕΙ  ΟΟβΝΙΤΙΟΝΕ 

Λ^ΒΛον  τόδε  το  αΰμα  ταΐς  ^εαΐξ  ^  τους  ετίΐ  Ίλιον  έλ- 
κοντας άρί&μεΐν,  αυτούς  τε  καΐ  τα  ΰέλματα  των  νεών 
εφεί,ης  ^  ών  οί  πολλοί  ανόητοι  ηϋαν'  καΐ  τις  ποιητής 
ύοφώτερός  τ  ε  καΐ  άμείνων  η  6  παρακαλών  έπΙ  τούτο200Μ 
5  το  §ργον  ώδε  πως ' 

Μονβαι  Πίερίη&εν  αοίδηΰι  κλείονβαι , 
δεύτε  δη  εννέπετε  βφέτερον  πατερά  ύμνείουΰαε , 
οντε  δίά  βροτοί  άνδρες  ομώς  αφατοί  τε  φατον  τε 
ρητοί  τ   άρρητοι  τε,  ^ίος  μεγάλοιο  εκητι ' 
10        ρεα  μεν  γαρ  βριάει ,  ρέα  δε  βρίάοντα  χαλεπτεί, 
ρεΐα  δ'  άρίξηλον  μινύ&εί  και  αδηλον  άέ^ει, 
ρεΐα  δε  τ'  ί&ύνει  βκολιον  καΐ  άγηνορα  κάρφει 
Ζευς  υψιβρεμέτης ,  6ς  υπέρτατα  δώματα  ναι'ει. 
ύπολαβόντες  ούν  είπατε   πότερον  αρμόττων  ο  λόγος 
15  ούτος  η  το  άΰμα  τη  ϋννόδω  γένοιτ'  αν,  ώ  παίδες  Η- 
λείων '    ύμεΐς  γαρ  άρχοντες  καΐ  ηγεμόνες  τηΰδε  της 
ηανηγύρεως,   έφοροί  τε  καΐ   έπίβκοποι  των  ένΟ-άδε 
^ργων  καΐ  λόγων   η  δει  ϋ-εατάς  είναι  μόνον  τους  έν- 
ϋ^άδε  ηκοντας  των  τε  άλλων  δηλον  οτι  πάγκαλων  κα4  383Κ 
20  βφόδρα  ένδοξων  θεαμάτων  καΐ  δη  μάλιΰτα  της  του 
0•εού  Ο-ρηϋκείας  και  τω  οντι  μακαρίας  εικόνος,  ην 
νμών  οί  πρόγονοι  δαπάνης  τε  υπερβολή  και  τέχνης 
επιτυχόντες  της  άκρας  είργαβαντο  καΐ  ανέϋ•ε6αν  πάν- 
των,   όΰα  έοτίν  έπι  γης  αγάλματα,  κάλλιβτον  καΐ 
25  ϋ'εοφιλέΰτατον,  προς  την  'Ομηρικην  ποίηβιν,  ώς  φαόι, 
Φειδίου  παραβαλλομένου,  τού  δινήΰαντος  όλίγω  νεύ- 
ματιτών  οφρύων  τον  ΰύμπαντα'Όλυμπον,  ως  εκεί- 
νος μάλιΰτα  έναργώς  και  πεποιΟ'ότως  εν  τοις  έ'πεΰιν 
εί'ρηκεν, 
30        η  και  κυανέηβιν  έπ   οφρυΰι  νεϋβε  Κρονίων , 
άμβρόοιαι  δ'  άρα  χαιται  έπερρώΰαντο  άνακτος 
κράτος  άπ  ά&ανάτοιο,  μέγαν  δ^  έλέλύΕ,εν  "Ολυμπον. 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  22Γ 

201 Μ 7^  χαΐ  τίερί  αυτών  τούτων  ΰκετττεον  ημίν  εταμε^.έΰτε- 
■ρον  των  τε  ποιημάτων  καΐ  άναΟ-ημάτων  καΐ  ατεχνώζ 
εϊ  τι  τοίοντότροηόν  εβτυ ,  την  άν&ρωτίίνην  περί  τον 
δαιμονίου  δόζαν  αμτ]γεπτ]  πλάττον   καΐ  άνατυπονν, 

384κατ£  εν  ψίλοβόφω  δυατριβΐ^  [τά  νϋν],    περί  δη  ϋ•εών  5 
της  τε  καΰ-όλου  φύβεως  καϊ  μάλιβτα  τον  πάντων  ηγε- 
μόνος  πρώτον  μεν  καΐ  εν  πρώτοις  δόξα  καϊ  έπίνοια 
κοινή  τοΰ   βύμπαντος  αν&ρωπίνου  γένους,    ομοίως 
μεν  Ελλήνων,  ομοίως  δε  βαρβάρων,    αναγκαία  και 
έμφυτος  εν  παντι  τω  λογικώ  γιγνομένη  κατά  φΰΰιν  ίο 
άνευ  θνητού  διδαβζάλου  και  μυβταγωγοϋ  χωρίς  απά- 
της διά  τε  την  Ονγγένειαν  την  προς  αυτούς  και  πολλά 
μαρτύρια  τά?.η&ούς,  ουκ  έώντα  κατανυύτάξαικαΐ  άμε- 
ληβαι  τους  πρεββντάτους  καϊ  παλαιτάτους '  άτε  γάρ  ον 
μακράν  ούδ   έξω  τον  %^είου  διωκιΟμενοι  καϋ•'  αυτούς,  ΐ5 
άλλα  εν  αύτω  μέΰω  πεφυκότες,  μάλλον  δε  βυμπεφνκό- 
τες  εκείνω  καϊ  προύεχόμενοι  πάντα  τρόπον,  ουκ  εδύ- 
ναντο  μέχρι  πλείονος  άβύνετοι  μένειν,  άλλως  τε  αύνεβιν 

355  κ  και  λόγον  είληφότες  παρ'  αυτού,  άτε  δη  περιλαμπό- 
μενοι  πάντοϋ•εν  0•είοις  και  μεγάλοις  φάβμαΰιν  ούρα-  20 
νοΰ  τε  και  άΰτρων,  ετι  δε  ηλίου  καϊ  ΰελήνης,  νυκτός 
τε  και  ημέρας  εντυγχάνοντες  ποικίλους  και  άνομοίοις 
εΐδεΟιν,   όψεις  τε   αμήχανους    ορώντες    και    φωνάς 
άκούοντες  παντοδαπάς  άνεμων  τε  καϊ  νλης  και  πο- 
ταμών και  %•αλαττης,  ^τι  δε  ζώων  ημέρων  καϊ  αγρίων,  25 
αυτοί  τε  φϋ-όγγον  ηδιύτον  καϊ  ύαφέΰτατον  ιέντες  καϊ 
αγαπώντες   της  ανΟ-ρωπίνης  φωνής  το  γανρον   καϊ 
έπιβτημον,   επιϋ-έμενοι  βύμβολα   τοΐΐ,    εις  α'ίβϋ^ηύιν 
αφικνουμένοις ,  ως  πάν  το  νοη&εν  ονομάζειν  καϊ  δη- 
λοΰν,  ευμαρώς  απείρων  πραγμάτων  καϊ  μνήμας  καϊ  30 
έπινοίας  παραλαμβάνοντες.    πώς  ονν  άγνώτες  είναι 
εμελλον  καϊ  μηδεμίαν  εξειν  νπόνοιαν  τον  απείραντος 


222  ΒΙ0ΝΙ8   ΌΕ  ΌΕΙ  00&ΝΙΤΙΟΝΕ 

χαϊ  φυτεύβαντος  καΐ  ύωζοντος  καΐ  τρεφοντος ,  παν- 
ταχόθεν εμταμ,πλάμενοι  της  %'είαξ  φνύεωξ  δίά  τε 
ο-φεως  αα\  άκοης  ΰνμπάΰης  τε  άτεχνώς  αΙΰϋ•ηΰεως•, 
νεμόμενοί  μεν  έπΙ  γηξ,  ορώντες  δ'  «ξ  ουρανού  φως, 
5  τροφάς  δΐ  άφ&όνονς  έχοντες  ενττορηύαντος  καΐ  προ- 
παραβκενάβαντος  τον  προπάτορος  ϋ-εον,  πρώτην  μεν 
οι  πρώτον  καΐ  αντόχ&ονες  την  γεώδη,  μαλακής  ετι,  καΐ386Κ 
ηίονος  της  ίλνος  τότε  ονΰης ,  ωβπερ  αηο  μητρός  της 
γης  λιχμώμενοι ,  καθάτίερ  τα  φντα  νυν  ελκονβι  την 

10  ί'ξ  αντης  ίκμάδα,  δευτεραν  δ\  τοΐς  ηδη  προΐονοι  καρ- 
πών τε  αυτομάτων  καΐ  πόας  ου  ΰκληράς  αμα  δρόβω 
γλυκεία  καΐ  νάμαΰι  νυμφών  ποτίμοις,  εκ  δη  τοϋ  πε- 
ριέχοντος ηρτημένοί  καΐ  τρεφόμενοι  ττ]  διηνεκεΐ  του 
πνεύματος  επιρροή,    αέρα  υγρόν  ελκοντες,    ώΰπερ 

15  νηπιοι  παίδες,  οΰποτε  έπιλείποντος  γάλακτος,  αεί 
ύφιβι  ϋ•ηλης  εγκειμένης.  ΰχεδόν  γαρ  αν  ταΰτηνδικαίό- 
τερον  λέγοιμεν  πρώτην  τροφην  τοΐς  τε  πρότερον  καΐ 
τοΐς  υΰτερον  απλώς,  επειδάν  γαρ  έκπέύτ]  της  γαβτρός 
νω&ρόν  έτι  καΐ  αδρανές  το  βρέφος ,  δέχεται  μεν  η  γη, 

2"  η  τω  οντι  μητηρ,  ο  ^£  άηρ  είβπνεΰοας  τ  ε  και  είβψν-'ό^τκ 
^ας  εύ&νς  ηγειρεν  υγρότερα  τροφή  γάλακτος  και  φΟ•έ- 
γί,αβΰ-αι  παρέβχε.    ταΰτην  είκότως  πρώτην  λέγοιτ'  αν 
τοΐς  γεννωμένοις  η  φύΰις  έπιϋχειν  θηλην.    α  δη  πάβ- 
χοντες ,  επινοοΰντες  ουκ  εδύναντο  μη  ϋ-ανμάζειν  καΐ 

25  αγαπάν  το  δαιμόνιον ,  προς  δε  αύ  τούτοις  αίβ&ανό- 
μενοιτών  ωρών,  ότι  της  ημετέρας  ένεκα  γίγνονται 
ΰωτηρίας  πάνυ  ακριβώς  καΐ  πεφειΰμένως  έκατέρας 
της  υπερβολής,  έτι  δε  και  τόδε  έ^αίρετον  έχοντες  εκ 
τών  ϋ'εών  προς  τάλλα  ζώα,  λογίζε6ϋ•αί  τε  καΐ  διανοεί- 

30  βΟ^αι  περί  αυτών,  ΰχεδον  ούν  ομοιον  ώΰπερ  εί'  τις 
άνδρα  "Ελληνα  η  βάρβαρον  μνεΐβϋ-αι  παραδούς  εις 
μυΰτικόν  τίνα  οίκον  ύπερφυά  κάλλει  και  μεγέ&ει, 


ΟΚΑΤΙΟ   ΧΙΓ.  223 

τίολλά  μεν  ορώντα  μνύτιχα  θεάματα  ^  πολ?.ών  δε 
άκονοντα  τοίοντων  φωνών,  βχότονς  τε  καΐ  φωτός 
αϋΆ  Μ  εναλλάξ  αντ  ω  φαινομένων,  άλλων  τ  ε  μυρίων  γιγνο- 
5^Βη μένων,  ετν  δε,  ει  καΟ-άπερ  είώΟ-αΰίν  εν  τω  καλου- 
μένω  ϋ•ρονι6μώ  κα^ίοαντεξ  τους  μνονμενονς  οι  τε-  5 
λονντες  κνκλω  περιχορενειν"  άραγε  τον  άνδρα  τού- 
τον μηδεν[^παϋ-εΐν  είκος  τ7]  ψνχί]  μηδ^  ντίονοηβαί  τα 
γιγνόμενα,  ως  μετά  γνώμης  καΐ  παραΰκενης  τιράτ- 
τεται  ύοφωτερας ,  ει  καΐ  πάνυ  τις  ειη  τών  μακρόϋ'εν 
καΐ  ανωνύμων  βαρβάρων  ^  μηδενός  ε^ηγητοϋ  μηδέ  ίο 
έρμηνέως  παρόντος,  άνΟ^ρωπίνην  φνχην  έχων;  η 
τοντο  μεν  ονκ  άννβτόν,  κοινή  δε  βνμτιαν  το  τών  άν- 
0•ρώπων  γένος  την  ολόκληρον  και  τω  οντι  τελείαν 
τελετην  μνονμενον ,  ονκ  εν  οίκηματι  μικρω  παρα- 
6κενα<5%•εντι  προς  νποδοχην  υχλον  βραχέος  νπό  Άθ•η-  ΐδ 
ναίων ,  άλλα  εν  τωδε  τω  κόΰμω,  ποικίλω  και  οοφώ 
δημιονργήματι ,  μυρίων  εκάΰτοτε  θαυμάτων  φαινο- 
μένων, ετι  δε  ουκ  άνΟ^ρώπων  ομοίων  τοις  τελονμέ- 
νοις,  αλλά  ϋ'εών  ά%•ανάτων  ϋ-νητούς  τελούντων,  νυκτί 
τε  καΐ  ημέρα  και  φωτι  και  άβτροις,  εΐ  Ο-έμις  ειπείν,  20 
ατεχνώς  περιχορενόντων  αεί,  τούτων  βυμπάντων  μη- 
δεμίαν  αίοΰ-ηβιν  μηδέ  νποψίαν  λαβείν;  μάλιβτα  δΐ 
τού  κορυφαίου,  προεΟτώτος  τών  όλων  και  κατευ- 
θύνοντος τον  άπαντα  ουρανόν  και  κόΰμον ,  οίον  6ο- 
φον  κνβερνητου  νεώς  άρχοντος  πάνυ  καλώς  τε  καΐ  25 
3^9κανενδεώς  παρεβκεναύμένης ;  ου  γαρ  έπΙ  τών  ανθρώ- 
πων το  τοιούτον  γιγνόμενον  θαυμάβαι  τις  άν,  πολν 
δε  μάλλον  όπως  καΐ  μέχρι  τών  θηρίων  διικνεΐται 
τών  αφρόνων  και  άλογων,  ως  κα\  ταύτα  γιγνώβκειν 
και  τιμάν  τον  θεον  και  προθυμεΐβθαι  ζην  κατά  τον  30 
εκείνου  θεβμόν'  ετι  δε  μάλλον  άπεοικότως  τά  φυτά, 
οίς  μηδέ  μία  μηδενός  έννοια,  αλλά  άψυχα  καΐ  άφωνα 


224  ΟΙ0ΝΙ8   ΒΕ   ΒΕΙ   ΟΟβΝΙΤΙΟΝΕ 

ατίλτ]  τινι  φνύει  διοικούμενα,  ως  δη  χαϊ  ταϋτα  εκον- 
ύίως  καΐ  βονλόμενα  καρτιον  έκφέρειν  τον  ηροΰηκοντα 
έκάΰτω.  οντω  πάνυ  εναργής  καΐ  πρόδηλος  η  τον 
^εον  γνώμη  και  δνναμις.    άλλ'  ηπον  ΰφόδρα  γελοίοι 

5  καΐ  αρχαίοι  δό^ομεν  έπΙ  τϋΓ?  λόγοις,  εγγντερω  φά- 
βκοντες  είναι  την  τοιαύτην  βννεΰιν  τοις  &ηρίοις  και 
τοις  δενδροις  ηπερ  ημΐν  την  ατίειρίαν  τε  καΐ  αγνοιαν ;  |^^^ 
οπότε  άν&ρωποί  τίνες  βοφώτεροι  γενόμενοι  της  απά- 
6ης  ύοφίας,   ου  κηρόν  έγχεαντες  τοΓ^  ώοίν,   ωΰπερ 

10  οΐμαί  φαΰι  τους  Ίϋ•ακη6ίονς  ναντας  νπερ  τον  μη  κα- 
τακονΰαι  της  των  Σειρήνων  ωδής,  αλλά  μολύβδου 
τινός  μαλΟ-ακην  ομον  καΐ  άτρωτον  ντίό  φωνής  φνβιν, 
ετι  δε  οΐμαι  προ  των  οφϋ^αλμών  ακότος  πολύ  προβα- 
λόμενοι  και  άχλύν,  νφ'  ης  "Ομηρος  φηΰι  κωλνεβ&αι 

15  τον  καταληφ&ε'ντα  διαγιγνωΰκειν  0•εόν,  νπερφρο- 
νοϋβι  τα  0-εΐα,  και  μίαν  ιδρυβάμενοι  δαίμονα  πονη- 
ράν  και  αλνπον  τρυφην  τίνα  η  ρα&υμίαν  πολλην  καΐ 
άνειμενην  υβριν,  ηδονην  έπονομάζοντες,  γνναικεί- 
αν  τω  όντι  ϋ'εόν,  προτιμώύι  καΐ  0-εραπενονΰι  κνμ- 

20  βάλοις  τιοΐν  η  ψόφοις  καΐ  ανλοΐς  υπό  ακότος  ανλον- 
μενοις.  άλλ'  ούν  γε  της  ευωχίας  ουδείς  έκείνοις 
φϋ'όνος,  ει  μέχρι  τοϋ  αδειν  αυτοΐς  το  ΰοφόν  ην,  άλλα 
μη  τους  ϋ-εούς  ημών  άφηροϋντο  και  άπωκιξον ,  ε^ε- 
λαύνοντες  εκ  της  αυτών  πόλεως  τ  ε    και  άρχης,    εκ 

2δ  τοϋδε  τοϋ  κόβμου  παντός,  εις  τινας  χώρας  άτοπους, ^ηη 
κα&άπερ  άνθ-ρώπους  δυβτνχείς  εί'ς  τινας  νήΰονς  έρη- 
μους '  τάδε  δε  τα  ΰϋμπαντα  φάΰκοντες  αγνώμονα  και 
άφρονα  καΐ  άδέΰποτα  και  μηδένα  έχοντα  άρχοντα  μη- 
δέ ταμίαν  μηδέ  έπιβτάτην  π?.ανάΰϋ^αι  είκη  και  φέ- 

30  ρεβ&αι,  μηδενός  μήτε  νύν  προνοονντος  μήτε  πρότε- 
ρον  έργαβαμένου  το  πάν,  μηδέ  ώΰπερ  οι  παίδες  τους 
τροχούς   αντοί    κινήύαντες  είτα    έώβιν  άφ'   αυτών 


ΟΒΑΤΙΟ  χυ.  225 

φερεβΟ^αι.  ταντα  μεν  ουν  εηε^ηλϋ-εν  6  λόγος  καθ' 
'αντον  εκβάζ'  τνχον  γαρ  ου  ράδιον  τον  τον  φιλοβο- 
φον  νουν  χαΐ  λόγον  επιβχεΐν ,  εν&α  αν  ορμηύτ] ,  τον 
βνναντώντος  άεΐ  φαινομενον  ύνμφεροντος  και  αναγ- 
καίον  τοίζ  άκροωμενοις,  ον  μελετηϋ^έντα  προς  νδωρ  5 
χάί  δίχανίχην  ανάγκην,  ωβπερ  ονν  εφη  τις,  αλλά 
μετά  Λθλ?.ης  εξονβίας  καΐ  αδείας,  ουκοΰν  το  γε  άνα- 
δραμεΐν  ον  χαλεπόν,  ωύπερ  εν  πλω  τοΐς  ίκανοΐς  κν- 
βερνήταις  ον  πολν  παραλλά^αΰί.     της  γαρ  περί  το 

205>ιθ•£Γον  δό^ης  καΐ  ύπολήφεως  προότην  μεν  άτεχνώς  πη-  ίο 
γην  ελέγομεν  την  εμφντον  άπαβιν  άν&ρώποις  έπί- 
νοναν,  δ'Ι  αντών  γιγνομενην  των  έργων  καΐ  τάληΰΌνς, 
ον  κατά  πλάνην  ϋνΰτάΰαν  ονδε  ώς  ετνχεν,  άλ.λά  πάνυ 

392Κ  ίΰχνράν  καΐ  άέναον  εκ  τον  παντός  χρόνου  καΐ  παρά 
πάβί  τοΐς  ε&νεΰιν  άρζ,αμενην  καΐ  διαμενονβαν ,  (?%£-  ΐδ 
δόν  τι  κοινην  καΐ  δημοΰιαν  τον  λογικού  γένους '  δευ- 
τέραν  δε  λέγομεν  την  έπίκτητον  καΐ  δι'  έτερων  εγ- 
γιγνομένην  ταΐς  φυχαΐς  λόγοις  τε  και  μύ&οις  και 
^ϋ-εβι,  τοΐς  μεν  άδεΰπότοις  τε  και  άγράφοις,  τοΐς  δε 
εγγράφοις  και  βφόδρα  γνωρίμους  εχουβι  τους  κυρίους.  2ο 
της  δε  τοιαύτης  νπολήψεως  την  μεν  τίνα  εκουδίαν 
και  παραμυ%ητικην  φώμεν,  την  δε  άναγκαίαν  καΐ 
προβτακτικην.  λέγω  δ\  του  μεν  εκουβίου  καΐ  παραμυ- 
θίας εχομένην  την  των  ποιητών,  του  δε  αναγκαίου 

393κκαι  προβτάξεως  την  των  νομοΟ^ετών  τούτων  γάρ  25 
ονδετέραν  Ιβχνβαι  δννατον  μη  πρώτης  εκείνης  υπον- 
6ης,  δι  ην  βονλομενοις  εγίγνοντο  και  τρόπον  τινά 
προειδοΟιν  αυτοΐς  αϊ  τε  προΰτάξεις  και  παραμυθίαι, 
των  μεν  ορ^ώς  και  ύυμφώνως  ε^ηγονμένων  ποιητών 
και  νομοθετών  τη  τε  άληθεία  καΐ  ταΐς  εννοίαις,  τών  30 
ίε  αποπλανωμενων  εν  τιΟιν.  άμφοΐν  δε  τοΐν  λεγομε- 
νοιν  ποτέραν  πρεΰβντέραν  φώμεν  τω  χρόνω  παρά  γε 
ϋΐο.  Ι.  15 


226  ϋΙΟΝΙδ   ΒΕ  ΟΕΙ  ΟΟαΝΙΤΙΟΝΕ 

ημΐν  τοις  Ελληΰι,  ποίηδιν  η  νομο&εβίαν,  ονκ  αν  εχοιμι 
δίκτείνόμ,ενος  είτΐεΐν  εν  τφ  παρόντι.  π^έηευ  δ\  ϊύως 
το  άζημίον  καΐ  πείΰτικον  άρχαιότερον  είναι  τον  μετά 
ζημίας  καΐ  ττροΰτά^εως.      ΰχεδον    ούν  μεχρί  τονδε 

δ  ομοίως  πρόείΰί  τοις  άνϋ•ρώ7ΐοις  τα  περί  τον  πρώτον 
καΐ  ά&ανάτον  γονεως,  ον  καΐ  ηατρώον  /ίία  καλον- 
μεν  οι  της  Ελλάδος  κοινωνονντες,  καΐ  τα  περί  τώνΖ93Ά 
θνητών  καΐ  ανθρωπίνων  γονέων,   και  γαρ  δη  η  προς 
βκείνονς  έννοια   καΐ  θεραπεία  τοις  έκγόνοις  πρώτη 

10  μεν  απο  της  φνβεως  και  της  ενεργεϋίας  άδίδακτος 
νπάρχει,  το  γεννήΰαν  κα\  τρεφον  καΐ  Οτεργον  τον  γεν- 
νηθέντος ενθνς  άντιφιλονντος  και  άντι&εραπενοντος 
όπως  αν  -η  δννατόν.  δεντέρα  δε  καΐ  τρίτη  ποιητώί'  καίζοβΜ 
νομοθετών,    των  μεν  παραινονντων  μη  άποΰτερεΐν 

15  χάριν  το  πρεΰβντερον  καΐ  ΰνγγενές,  ετι  δε  αίτιον 
ζωής  και  τον  είναι,  των  δϊ  έπαναγκαζόντων  και 
άπειλονντων  κόλαΰιν  τοις  ον  πειθομένοις ,  ανεν  τον 
διαβαφεΐν  καΐ  δηλονν  οποΐοί  τινές  είβιν  οί  γονείς  και 
τίνων  ενεργεβιών  χρέος  οφειλόμενον  κελενονΰι  μη 

20  άνέκτιτον  εάν.  εν  δε  τοις  περί  τών  θεών  λόγοις  καΐ 
μνθοις  μάλλον  τούτο  ίδειν  εβτιν  επ'  αμφοτέρων  γι- 
γνόμενον.  ορώ  μεν  ονν  εγωγε  τοις  πολλοίς  παντα- 
χού την  άκρίβειαν  κοπώδες  καΐ  τα  περί  τονς  λόγονς 
ονδεν  ήττον,   οΊς  μέλει  πληθονς   μόνον '  ονδεν  δε 

25  προειπόντες  ονδε  διαύτειλάμενοι  περί  τού  πράγμα- 
τος, ονδε  από  τίνος  άρχης  αρχόμενοι  τών  λόγων,  αλλ 
αντό  γε,   ως  φαβιν,  άπλντοις  ποΰΐ  διεζίαΰι  τα  φανε- 
ρώτατα  και  γνμνότατα.     καΐ  ποδών  μεν  απλντων  ον 
μεγάλη  βλάβη  διά  τε  πηλού  και  πολλών  καθαρμά- 

30  των  ιόντων,  γλώττης  δε  άνεπιύτημονος  ον  μικρά 
ζημία  γίγνεται  τοις  άκροωμένοις.  άλλα  γαρ  εΙκος 
τονς  πεπαιδενμένονς,  ων   λόγον  τινά  έ'χειν  άξιον,Ζ95Β. 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  227 

ύννεξαννείν  καΐ  ΰννεκιζονειν,  μέχρι  αν  ωζ  εκ  καμπηζ 
τινοζ  καΧ  δνϋχωρίας  καταΟτηϋωμεν  εις  ενΟ'εΐαν  τους 
λόγους,  τριών  δη  προκειμένων  γενέΰεων  της  δαιμο- 
νίου Λαρ  αν^ρώηοις  νπολήψεως ,  εμφύτου,  ποιητι- 
κής, νομικής,  τετάρτην  φώμεν  την  πλαβτικην  τε  και  5 
δημιονργικην  των  περί  τα  ϋ•εΐα  αγάλματα  καΐ  τας  ει- 
κόνας, λέγω  δη  γραφέων  τε  καΐ  άνδριαντοποιών  καϊ 
λίθοΙόων  καϊ  παντός  απλώς  του  κατα^ιώΰαντος  αυτόν 
άποφηναι  μιμητην  δια  τέχνης  της  δαιμόνιας  φύύεως, 
είτε  βκιαγραφία  μάλα  άΰ&ενει  καϊ  απατηλή  προς  ίο 
Οψιν,  χρωμάτων  μί^ει  καϊ  γραμμής  Ζρω  ΰχεδον  το 
άχριβέϋτατον  περιλαμβανούβτ] ,  είτε  λί&ων  γλυφαΐς 
είτε  ^οάνων  έργαΰίαις,  κατ   ολίγον  της  τέχνης  αφαι- 

396β  ροΰΰης  το  περιττόν,  εως  άν  καταλίπτ}  αύτο  το  φαινό- 
μενον    είδος,   είτε  χωνεία  χαλκοΰ  καϊ  των  ομοίων  ΐ5 

207 Μ  ο(>α  τίμια  δια  πυρός  έλαϋ-έντων  η  ρυέντων  επί  τινας 
τύπους,  είτε  κηροΰ  πλάθει  ράατα  ϋυνακολουΟ-οϋντος 
ττι  τέχντι  καϊ  πλεΐβτον  επιδεχομένου  το  της  μετανοίας' 
οίος  ην  Φειδίας  τ  ε  και  ^Αλκαμένης  καϊ  Πολύκλειτος, 
έτι  δε  Άγλαοφών  καϊ  Πολύγνωτος  και  Ζεύξις  και  20 
πρότερος  αυτών  6  /Ιαίδαλος.  ου  γαρ  άπέχρη  τούτοις 
περί  ταλλα  έπιδείκνυβ&αι  την  αυτών  δεινότητα  καϊ 
ύοφίαν,  άλλα  καϊ  &εών  εικόνας  και  δια&έϋεις  παντο- 
δαπάς  έπιδεικνύντες,  ιδία  τε  καϊ  δημοΰία  χορηγούς 
τας  πόλεις  λαμβάνοντες,  πολλής  ένέπληβαν  ύπονοίας  2δ 
και  ποικίλης  περί  τοϋ  δαιμονίου ,  ου  παντελώς  δια- 
φερομενοι  τοις  ποιηταΐς  καΐ  νομοϋ^έταις ,  το  μεν  όπως 
μη  δοκώβι  παράνομοι  και  ταις  έπικειμέναις  ένέχων- 
ται  ζημίαις,  το  0£  ορώντες  προκατειλημμένους  αυ- 
τούς υπό  τών  ποιητών  και  πρεΰβυιέραν  ούοαν  την  30 
εκείνων  είδωλοποιίαν.  ούκουν  έβούλοντο  είναι  τοις 
πολλοίς  απίθανοι  καϊ  αηδείς  καινοποιοϋντες.    τά  μεν 

15* 


228  ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ  ΒΕΙ   ΟΟβΝΙΤΙΟΝΕ 

ονν  τΐολλα  τοΓί  μνϋΌίζ  έτίόμ,ενοί  καΐ  ΰννηγοροϋντεξ 
ετζλαττον,   τα  δε  καΐ  παρ    αυτών  ευΰεψερον ,    αντί- 397  κ 
τεχνοί  καΐ   ομότεχνοι  τρόπον  τινά  γιγνόμενοι  τοις 
ποιηταΐς,   ως  εκείνοι  δι'  άκοης  έτίΐδεικνΰντες,  άτε- 

5  χνώς  καΐ  αντοί  δι  όψεως  έ^ηγονμενοι  τά  ϋ•εΐα  τοις 
ηλείούι  καΐ  άηειροτέροις  Ο-εαταΐς.  πάντα  δε  ταντα 
την  ίύχνν  εβχεν  από  της  πρώτης  άρχης  εκείνης,  ώς 
επΙ  τιμή  καΐ  χάριτι  ποιούμενα  τον  δαιμονίου,  και 
μην  δίχα  γε  της  απλής  καΐ  πρεαβυτάτης  εννοίας  περί 

10  ϋ-εών  καΐ  ΰυγγενώς  πάβιν  άν&ρώποις  αμα  τω  λόγω 
φυομενης  προς  τοις  τριΰΐ  τούτοις  ερμηνεύβι  και  δι~ 
δαβκάλοις  δια  ποιητικής  καϊ  νομοϋ^ετικης  και  δημιουρ- 
γικής τέταρτον  ανάγκη  παραλαβεΐν,  ούδαμη  ράϋ-υ- 
μον  ουδέ  απείρως  ηγοΰμενον  εχειν  νπερ  αυτών,  λέγω 

15  ^ε  τον  φιλόΰοφον  άνδρα  η  λόγω  ε^ηγητην  καϊ  προ- 
φητην  της  άϋ'ανάτου  φύβεως,  άληΟ^έβτατον  ί'βως  καϊ 
τελειότατον.  τον  μεν  ούν  νομο&ετην  έάβωμεν  τά  νυν 
εις  εν&ύνας  άγειν ,  άνδρα  αυΰτηρόν  καΙ  τους  άλλονς2αΐΜ 
αυτόν  εύϋ-ύνοντα'   δεοι  γάρ  αν  αυτόν  αύτοϋ  φείδε- 

20  ΰΟ-αι  και  της  υμετέρας  άϋχολίας.    νπερ  δε  τών  λοι-ζ^^η 
πών  έκάβτον  γενονς  προχειριβάμενοι  τον  άκρον  βκο- 
πώμεν,   ει  τίνα  ώφελειάν  τε  καϊ  βλάβην  φανήΰονται 
πεποιηκότες  προς  ενΰεβειαν  τοις  αντών  εργοις  η  λό- 
γοις ,  όπως  τε  έ'χονΰιν  ομολογίας  η  τοΰ  διαφέρεβϋ^αι 

25  άλληλοις,  καϊ  τίς  αυτών  βννεπεται  τω  άλη9•εΐ  μά~ 
λιΰτα,  τη  πρώτη  και  άδόλω  γνώμη  όνμφωνος  ών. 
πάντες  τοιγαρονν  οντοι  ύυνάδουΰιν ,  ωΰπερ  ενός 
ίχνους  λαβόμενοι ,  καϊ  τοϋτο  βώζοντες ,  οί  μεν  βαφώς, 
οι  δε  άδηλότερον.    ου  γάρ  αν  ί'ΰως   δεοιτο  παραμυ- 

30  ΰ•ίας  τη  άλη9•εία  φιλόΰοφος ,  ει  προς  ούγκριΰιν  άγοιτο 
ποιηταΐς  αγαλμάτων  η  μέτρων,  καϊ  ταύτα  εν  οχλω 
πανηγύρεως  έκείνοις  φίλων   δικαΰτών.    ει  γάρ  τις 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  229 

Φειδίαν  χρώτον  εν  τοΐς"Ελλη6ίν  εν&ννοι,  τον  ΰοφον 
τούτον  καΐ  δαιμόνων  εργάτην  τον  αεμνοϋ  καΐ  παγ- 
399ΚκάΑου  δημιουργήματος ,  κα^ίΰας  δικαατας  τους  βρα- 
Γ  βεύοντας  τω  ϋ^εω  τον  αγώνα,  μάλλον  δε  κοινον  δί- 
*  καΰτήρίον  βυμπάντων  ΠελοΛοννηΟίων ,  ετι  δε  Βοιω-  5 
των  καΐ  Ιώνων  καΐ  των  άλλων  Ελλήνων  των  τίαν- 
ταχοϋ  κατά  την  Εύρώπην  καΐ  την  ^Αβίαν,  ου  των 
χρημάτων  λόγον  άπαιτών  ουδέ  της  περί  το  άγαλμα 
δαπάνης,  0ΛΟ(ΐων  χρυύος  ώνη&η  ταλάντων  καΐ  έλέ- 
φας,  ετί  δε  κυπάριττος  και  θυον  προς  την  εργαβίαν  ίο 
μόνιμον  και  άδιάφΟ-ορον ,  τροφής  τε  και  μιΰ&ών 
ανάλωμα  τοις  εργαβαμενοις  ουκ  ολίγοις  ούδε  ολ,ίγον 
χρονον,  άλλοις  τε  ου  φαΰλοις  δημιουργοΐς  και  τον 
πλεΐβτον  και  τελεώτατον  μιύ^ον  ύπερ  της  τέχνης 
Φειδία'  ταϋτα  μεν  γάρ  Ήλείοις  προβήκοντα  λογί-  ΐδ 
ύα6%αι  τοις  αναλώύαΰιν  άφ&όνως  καΐ  μεγαλοπρεπώς" 
ημείς  δε  υπέρ  άλλου  φηβομεν  τω  Φειδία  προκεΐβΟ-αι 
τον  αγώνα,  ει  ούν  δη  λέγοι  τις  προς  αυτόν,  'ίΐ  βε'λ- 
τιβτε  καΐ  άριβτε  τών  δημιουργών ,  ως  μεν  ηδν  και 
προΰφιλες  όραμα  καΐ  τέρψιν  άμηχανον  9-ε'ας  είργάβω  20 
209:Μπά<}ΐν"Ελληβι  και  βαρβάροις,  οβοι  ποτέ  δενρο  άφί- 
κοντο  πολλοί  πολλάκις,  ουδείς  άντερεί.  τω  γάρ  οι^τί. 
και  την  άλογον  αν  εκπ?.ή^ειε  τοϋτό  γε  τών  ζώων 
φυβιν,  ει  δύναιντο  προύιδεΐν  μόνον ,  ταύρων  τε  τών 
|ρ  άε\  προς  τόνδε  τον  βωμόν  αγομένων,  ώς  εκόντας  25 
νπέχειν  τοις  καταρχομένοις ,  εΐ  τίνα  παρε^,ουβι  τώ 
θεω  χάριν,  ετι  δε  αετών  τε  και  ίππων  καΐ  λεόντων, 
400Κία5  το  ανημερον  καΐ  άγριον  ΰβεβαντας  τον  &νμοϋ 
πολλην  ηΰυχίαν  άγειν ,  τερφ^εντας  υπό  της  0-εας ' 
αν&ρωπων  δε,  ος  αν  τ}  παντε?.ώς  επίπονος  την  ψυχην,  30 
πολλας  απαντληύας  ύυμφοράς  και  λνπας  εν  τώ  βίω 
μηδέ  νπνον  ηδύν  επιβαλλόμενος ,  και  ος  δοκεΐ  μοί 


230  ΟΙ0ΝΙ8  ΟΕ  ΒΕΙ  ΟΟαΚΙΤΙΟΝΕ 

κατ'  εναντίον  ΰτας  τήοδε  της  εικόνος  έκλαϋ-εβ&αι,  ηάν- 
των  οΰα  εν  άν&ρωπίνω  βίω  δεινά  και  χαλεπά  γίγνε- 
ται  ηαϋ'εΐν.  οντω  ύνγε  άνευρες  καΐ  εμηχανήοω  %•έα- 
μα,  άτεχνώς 
5  νηπενϋ•ες  τ'  αχολόν  τε ,  κακών  έπίληϋ-ες  απάν- 
των, 
τοΰοντον  φως  καΐ  τοΰαύτη  χάρος  'έπεβτιν  άπο  της 
τέχνης,  ονδε  γαρ  αν  αντον  τον'Ηφαιΰτον  είκος  έγκα- 
λέΰαι  τώδε  τω  έργω ,  κρίνοντα  προς  ηδονην  καΐ  τέρ- 

10  "φιν  άν3•ρωπίνης  όψεως,   εΐ  ά'  αν  το  πρέπον  είδος  και 
την  ά^ίαν  μορφην  της  &εον  φνΰεως  εδημιονργηύας, 
νλΐ]  τε   έπιτερπεΐ    χρηΰάμενος,    ανδρός  τε   μορφην 
νπερφνά  το  κάλλος  και  το  μέγεθος  δείξας,  πλην  άν- ΑΟίκ 
δρος  και  τάλλα  ποιήΰας  ως  εποίηΰας,  ΰκοπώμεν  τα 

15  ννν'  νπερ  ων  ικανώς  άπολογηοάμενος  εν  τοις  παρ- 
ονβι  5  καΐ  πείΰας  οτι  το  οίκεΐον  καΐ  το  πρέπον  εφεύ- 
ρες ΰχηματός  τε  και  μορφής  τω  πρωτω  καΐ  μεγίβτω 
Ο'εω,  μι6&όν  έτερον  τον  παρ'  Ηλείων  προΰλάβοις  αν 
μείζω  καϊ  τελειότερον.     οράς  γαρ  οτι  ου  μικρός  άγων 

20  ούδ'  ο  κίνδυνος  ημΐν.  πρότερον  μεν  γάρ ,  άτε  ονδεν 
ΰαφες  είδότες,  άλλην  άλλος  '  άνεπλάττομεν  ϊδέαν, 
πάν  το  Ο-νητόν  κατά  την  έαυτοΰ  δύναμιν  καϊ  φΰβιν 
εκαΰτος  ίνδαλλομενοι  και  όνειρώττοντες'  ει  τέ  πού 
τίνα  μικρά  καϊ  άσημα   βνλλέγοντες  των  εμπροθϋ•εν 

25  είκαβματα  τεχνιτών,  ον  πάνυ  τούτοις  ούτε  πι0τεύον-2ΐοΜ. 
τες  ούτε  προΰέχοντες  τον  νουν.     βύ  δε  ίΰχύΐ  τέχνης 
ένίκηβας  καϊ  ύυνέλεξας  την'Ελλάδα  πρώτον,  έπειτα 
τους  άλλους  τώδε  τω  φάβματι ,  Ο^εβπέβιον  καϊ  λαμ- 
πρόν  άποδεί^ας,  ως  μηδένα  τών  ίδόντων  δόί,αν  £Γε-402Κ 

30  ραν  ετι  λαβείν  ραδίως.  άρ'  ούν  οι  ει  τον  "Ιφιτον  και 
τον  νίνκονργον  καϊ  τονς  τότε  Ηλείονς  δια  χρημάτων 
άπορίαν  τον  μίν  αγώνα  καϊ  την  ϋ•νΰίαν  ποιήΰαι  τω 


ΟΚΑΤΙΟ  XII.  231 

^ά  τΐρετίονύαν,  άγαλμα  δε  μηδέν  ε^ενρεΐν  επ  ονό- 
ματι, χαΐ  σχηματί  τον  &εον,  βχεδόν  τι  προέχοντας 
δυνάμει  των  νατερον,  η  μάλλον  φοβη^-εντας  μψιοτε 
ονκ  αν  δνναιντο  ίκανώς  άπομιμηΰαϋ&αι  δια  θνητής 
τέχνης  την  ακραν  και  τελειοτάτην  φνϋιν;  προς  δη  5 
ταντα  τνχον  είποι  αν  Φειδίας,  ατε  άνηρ  ονκ  αγλωτ- 
τος  ουδέ  άγλώττου  πόλεως ,  ετι  δε  ύννηϋ-ης  καΐ  εταί- 
ρος Περικλέονς'"Ανδρες"Ελληνες,  6  μεν  άγων  των 
πώποτε  μεγιΰτος '  ον  γαρ  περί  άρχης  ονδε  ηερί  ΰτρα- 
τηγίας  μιας  πόλεως  ονδε  περί  νεών  πλη%•ονς  η  πεξον  ίο 
ύτρατοπέδον,  πότερον  ορ^ώς  η  μη  διωκηται,  τα  ννν 
υπέχω  λόγον,  άλλα  περί  τον  πάντων  κρατούντος 
%εον  καΐ  της  προς  εκείνον  ομοιότητας,  είτε  ενΰχημο- 
νως  και  προΰεοικότως  γέγονεν,  ονδεν  ελλείπονΰα 
της  δννατης  προς  το  δαιμόνιον  άνϋ•ρωποις  απεικα-  ΐό 
ϋίας,  είτε  άνα^ία  καΐ  άπρεπης,  έν^νμεΐβ^ε  δε  οτι 
ονκ  εγώ  πρώτος  νμίν  έγενόμην  εξηγητής  και  διδά- 
βκαλος  της  αληθείας,  ονδε  γαρ  εφνν  ετι  κατ  αρχάς 
της  Ελλάδος  ονδέπω  ΰαφη  καΐ  άραρότα  δόγματα 
έχονΰης  περί  τούτων,  αλλά  πρεαβντέρας  τρόπον  τινά  20 
και  περί  τονς  &εονς  ηδη  πεπειϋμένης  και  νομιζονβης 

^οζηίαχνρφς.    καϊ  οΟα  μεν  λι&ο^όων  έργα  η  γραφέων  αρ- 
χαιότερα της  έμης  τέχνης  βνμφωνα  ηβαν ,  πλην  ούον 
κατά  την  άκρίβειαν  της  ποιηβεως,  έώ  ?.έγειν.     δό^ας 
δε  νμετέρας  κατέλαβον  παλαιάς  άκινητονς,  αις  ονκ  25 
ην  έναντιονΰ^αι  δννατόν,   και  δημιονργονς  άλλονς 

2ΐΐΜΛ£ρι  τά  ϋ-εΐα,  πρεΰβντέρονς  ημών  καϊ  πολν  ΰοφωτέ- 
ρονς  ά^ιονντας  είναι,  τονς  ποιητάς,  ώς  εκείνων  μϊν 
δνναμένονς  εις  πάΰαν  έπίνοιαν  άγειν  δια  της  ποιη- 
βεως ,  τών  δε  ημετέρων  αντονργημάτων  μόνην  ταν-  30 
την  ικανην  εχόντων  είκααίαν.  τά  γαρ  Ο^εΐα  φαύματα, 
λέγω  δε  ηλίον  και  ύελήνης  καϊ  σύμπαντος  ονρανοΰ 


232  ϋΙΟΝΙδ   ΒΕ  ΏΕΙ  ΟΟαΝΙΤΙΟΝΕ 

καΐ  αΰτρων,  αυτά  μεν  κα^'  αντα  φαινόμενα  &ανμα- 
Οτα  τίάντως ,  τι  δε  μίμηΰίς  αυτών  άτίλη  καΐ  ατεχνος, 
εί'  τις  εΟ'έλοι  τα  της  ύεληνης  6χηματα  αφομοιονν  η 
τον  ηλίου  κύκλον'   ετι  δε  ηΰ-ους  καΐ  διανοίας  αυτά 

5  μ^ν  εκείνα  μεΰτά  τίάντως^   εν  δε  τοις  είκάβμαβιν  ου- 
δέν ενδεικνύμενα  τοιούτον '  ο&εν  ί'βως  καΐ  το  £|  αρ- 
χής οϋτως  ενομίΰ&η  τοΐς'Έλληβι.    νουν  γαρ  και  φρό-  404Β 
νηΟιν  αυτήν  μεν  κα%•^  αυτήν  ούτε  τις  τίλάύτης  ούτε 
τις  γραφευς  είκάΰαι  δυνατός  εΰται '  ά&εατοι  γαρ  των 

10  τοιούτων  και  ανιστόρητοι  παντελώς  πάντες,  το  δε 
έν  φ  τοϋτο  γιγνόμενόν  εΰτιν  ούχ  ύπονοοΰντες,  άλλ' 
είδότες,  επ  αύτο  καταφεύγομεν ,  άνϋ•ρώ7ίΐνον  βώμα 
ώς  άγγεΐον  φρονηΰεως  καΐ  λόγου  ΰ•εω  προΰάπτοντες, 
ένδεια  και  απορία  παραδείγματος  τώ  φανερω  τε  καΐ 

15  είκαΰτώ  το  άνείκαΰτον  καϊ  άφανίς  ενδείκννΰϋ-αι  ζη- 
τοϋντες,  βυμβόλου  δυνάμει  χρώμενοι,  κρεΐττον  η 
φαβι  τών  βαρβάρων  τινάς  ξωοις  το  &έΐον  άφομοιοϋν 
κατά  μικράς  καϊ  άτοπους  άφορμάς.  6  δε  πλ^Ιβτον 
νπερβαλών  κάλλει  και  ΰεμνότητι  καϊ  μεγαλοπρεπεία,  μοβ. 

20  βχεδόν  οΰτος  πολύ  κράτιΰτος  δημιουργός  τών  περί 
τά  %'εια  αγαλμάτων,     ούδε  γαρ   ως  βέλτιον  υπήρχε 
μηδέν  ίδρυμα  μηδέ  εικόνα  Ο'εών  άποδεδεΐχ&αι^  παρ 
άνϋ•ρώποις  φαίη  τις  αν ,  ώς  προς  μόνα  οράν  δέον  τα 
ουράνια,    ταύτα  μεν   γαρ  βύμπαντα  ο  γε  νουν  έχων 

25  ΰέβει,  ϋ'εούς  ηγούμενος  μακαρίους  μακρο9•εν  ορών' 
δια  δε  την  προς  το  δαιμόνιον  γνώμην  Ιύχυρος  έρως 
πάβιν  άνϋ•ρώποις  έγγύ&εν  τιμάν  και  ϋ-εραπεύειν  το 
ϋ•εΐον,  προΰιόντας  καϊ  άπτομένους  μετά  πει&οϋς,  '9•υ-2ΐ2Μ 
οντάς  και  ΰτεφανοϋντας.    άτεχνώς  γαρ  ώΰπερ  νηπιοι 

30  παίδες  πατρός  η  μητρός  άπεΰπαΰμένοι  δεινόν  ΐμερον 
έχοντες  καΙ.πόΟ-ον  όρέγουϋι  χείρας  ου  παροϋβι  πολ- 
λάκις όνειρώττοντες,  ούτω  καϊ  ^εούς  άνθρωποι  αγα~ 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  233 

πώντεζ  δικαίως  διά  τε  ενεργεβίαν  καΐ  ϋνγγένειαν, 
ττρο^νμονμενοι,  πάντα  τρόπον  ΰννειναίτε  χαΐ  ομιλεΐν 

406Άωΰτε  χαΐ  πολλοί  των  βαρβάρων  πενία  τ  ε  χαΐ  απορία 
τέχνης  ορη  &εονς  επονομάζονΰί  και  δένδρα  άργα  καϊ 
άΰήμονς  λίγους,  ονδαμτ]  ουδαμώς  οίκειότερα  της  μορ-  5 
φης.  ει  ί'  νμΐν  επαίτιός  είμι  τον  οχήματος,  ονκ  αν 
φ&άνοιτε  ^Ομηρω  πρότερον  χαλεπός  έχοντες '  εκείνος 
γαρ  ον  μόνον  μορφην  εγγύτατα  της  δημιουργίας  εμι- 
μηβατο,  χαίτας  τε  ονομάζων  τοΰ  Ό^ίοΰ,  ετι  δε  αν&ε- 
ρεώνα  ενϋ^υς  εν  άρχΐ]  της  ποιηΰεως,  ότε  φηβΐν  ίκε-  ίο 
τεΰειν  την  Θέτιν  υπέρ  τιμής  τοΰ  παιδός'  προς  δε 
τούτοις  ομιλίας   τε  και  βουλεύΰεις  χαΐ   δημηγορίας 

^^τοΐς  ^εοΐς,  ετι  δε  εξ  "Ιδης  αφίξεις  προς  ούρανον  καΐ 
"Ολνμπον,  ύπνους  τε  και  ϋυμπόΰια  καΐ  μίξεις,  μάλα 
μεν  υψηλώς  βνμπαντα  κοβμών  τοις  $πε6ιν,  όμως  δε  ΐ5 
έχόμενα  θνητής  ομοιότητος.  και  δη  γε  καΐ  οπότε 
έτόλμηβεν  ^Αγαμέμνονα  προΰεικάβαι  τοΰ  &εον  τοις 
κυριωτάτοις  μέρεβιν  ειπών, 

όμματα  καΐ  κεφαλήν  ί'κε?.ος  ^ιΐ  τερπικεραΰνφ. 
το  δε   γε  της  εμής  εργαοίας  ουκ  άν  τις  ονδε  μανείς  20 
άφομοιώΰειεν  ούδενΐ  &νητώ,  προς  κάλλος  η  μεγε&ος 
ύυνεξεταζόμενον.  άφ'  ον  γε  ει  μη  Όμηρου  πολν  φανώ 
κρείττων  καΐ  βωφρονέΰτερος  ποιητής,  τοΰ  δόξαντοζ 
νμιν  ίΰο&εου  τήν  βοφίαν,  ην  βονλεα&ε  ζημίαν  έτοι- 
μος νπεχειν  εγώ.     λέγω  δε  προς  το  δυνατόν  της  25 
εμαντοΰ  τέχνης"     δαφιλες  γαρ    χρήμα    ποίηϋις  καϊ 
πάντα  τρόπον  εύπορον  καϊ  αντόνομον ,  και  χορηγία 

ίΟδβΤΆωΓττ^δ  και  πλήθ•ει  ρημάτων  ίκανον  ί|  αυτοΰ  πάντα 
δηλώβαι  τα  της  φυχής  βουλήματα,    καν  οποιονοΰν 

ίη^ιδιανοη%-ή  ΰχήμα  ή  έργον  η  πά&ος  ή  μέγεθος,  ουκ  αν  30 
απορήβειεν  άγγέ?.ου  φωνής  πάνυ  εναργώς  ΰημαινού- 
ΰης  εκαΰτα. 


234  ϋΙΟΝΙδ  ΌΕ  ΒΕΙ   ΟΟβΝΙΤΙΟΝΕ 

βτρετίτη  γαρ  γλώΰΰ'  έβτΐ  βροτών,  τίολεες  δ'  Ενι 
μ,νϋΌί, 
φη6ΐν"0 μηρός  αυτός, 

παντοίοι^  έτίεων  δε  Λολυς  νομός  ^ν9α  καΐ  εν&α. 
5  κινδυνεύει  γαρ  ούν  το  άν&ρώπινον  γένος  απάντων 
ενδεές  γενεβ&αι,  μάλλον  η  φωνής  χαΐ  λέξεως '  τού- 
του δε  μόνου  κέκτηται  Ο-αυμαΰτόν  τίνα  πλοΰτον.  ου- 
δέν γοϋν  παραλέλοιτιεν  άφ&εγκτον  ούδε  αβημον  των 
προς  αί'ΰϋ-ηβιν  αφικνουμενων,  άλλ'  εύϋ'ύς  επιβάλλει 

10  τώ  νοηϋ'εντι  βαφή  βφραγΐδα  ονόματος,  πολλάκις  δε 
καΐ  πλείους  φωνάς  ενός  πράγματος,  ων  οπόταν  φ&εγ- 
^ηταί  τίνα,  παρεΰχε  δόκανου  πολύ  άβ^ενεϋτέραν  τά- 
ληΰ•οϋς.  πλείΰτη  μεν  ούν  ε^ουβία  και  δύναμις  άν- 
^ρώπω  περί  λόγον  ενδεί^αβϋ•αι  το  παραΰτάν.    η  δϊ 

ΐδ  των  ποιητών  τέχνη  μάλα  αύ&άδης  και  άνεπίληπτος, 
άλλως  τε  Όμηρου,  τοΰ  πλείβτην  άγοντος  παρρη6ίαν,409Κ 
ος  ούχ  ενα  εΐλετο  χαρακτήρα  λέί,εως,  αλλά  πάΰαν  την 
Έλληνικην  γλώτταν  διηρημενην  τέως  άνέμιί,ε,  Δω- 
ριέων τε  καΐ  Ιώνων,    ετι   δε  την  Ά&ηναίων,    εις 

20  ταύτό  κεράΰας  πολλω  μάλλον  η  τά  χρώματα  οι  βα- 
φείς, ου  μόνον  των  καΌ"  αυτόν ,  αλλά  και  των  προ- 
τερον,  εΐ  πού  τι  ρήμα  έκλελοιπός,  και  τούτο  αναλα- 
βών  ωβπερ  νόμιβμα  αρχαΐον  εκ  &η6αυροϋ  ποΟ•εν 
άδεβπότου  δια  φιλορρηματίαν ,  πολλά  δε  και  βαρβα- 

25  ρων  ονόματα,  φειδόμενος  ουδενός  ό,τι  μόνον  ηδονην 
η  βφοδρότητα  εδο^εν  αύτω  ρήμα  εχειν'  προς  δε  τού- 
τοις μεταφέρων  ου  τά  γειτνιώντα  μόνον  ούδε  απο 
των  έγγνΟ'εν,  αλλά  τά  πλειύτον  απέχοντα,  όπως 
κηληΰϊ]  τον  άκροατην  μετ'  εκπλήξεως  καταγοητεύ- 

30  ΰας,  και  ούδε  ταύτα  κατά  χώραν  έών ,  αλλά  τά  μεν 
μηκύνων ,  τά  δε  ΰυναιρών,  τά  δε  άλλως  παρατ ρέ- 
πων ■  τελευτών  δε  αυτόν  άπέφαινεν  ού  μόνον  μέτρων 


ΟΕΑΤΙΟ  XII.  23δ 

ζα^τίοι,ητην,  άλλα  καΐ  ρημάτων,  παρ  αντον  φ&εγγό- 
μενος,  τα  μεν  απλώς  τί&εμενος  ονόματα  τοΐς  πράγ- 
μαΰί,  τα  δ'  έπΙ  τοις  κυρίοις  επονομάξων ,  οίον  ΰφρα- 
γίδα  ΰφραγΐδί  έπιβάλλων  εναργή  και  μάλ?.ον  εϋ~ 
δηλον,  ονδενος  φ&όγγον  άπεχόμενος ,  άλλα  εμβραχν  5 
ποταμών  τε  μιμούμενος  φωνάς  καΐ  νλης  καΐ  άνεμων 
καΐ  πνρος  και  ^αλάττης,    ετι  δε  καΐ  χαλκον  και  λί- 

4ΐοκ-9•ον  καΧ  ύνμπάντων  απλώς  ζωών  και  οργάνων,  τούτο 
μεν  ϋ•ηρίων,  τοντο  δε  ορνίθων,   τούτο  δε  αυλών  τε 
καΐ  ύνρίγγων'   καναχάς  τ  ε  και  βόμβους  και  κτΰπον  ίο 
και  δούπον  και  άραβον  πρώτος  εφεύρε,   καΐ  ώνόμα- 
ΰε  ποταμούς  τε  μορμύροντας  καΐ  βέλη  κλάξοντα  και 
βοώντα  κύματα  και  χαλεπαίνοντας  άνεμους  καΐ  άλλα 
τοιαύτα  δείνα  καΐ  άτοπα  τώ  όντι  ϋ'αύματα,  πολ?^ην  εμ- 
βάλλοντα  ττ]  γνώμΐ]  ταραχην  τε  και  Ο-όρνβον'  ώϋτε  ουκ  15 
ην  αυτώ  απορία  φοβερών  όνο,αάτωι/  καΐ  ηδέων,  ίτι  δε 
λείων  καΐ  τραχέων  και  μυρίαςάλ?Μς  εχόντων  διαφοράς 
εντε  τοΓ^  ηχοις  και  τοις  διανοημαβιν.  ύφ  ης  εποποιίας 
δυνατός  ην  οποίον  εβούλετο  έμποιηβαι  ττ}  "φνχτι  πά- 
ϋ-ος.    το  δε  ημέτερον  αύ  γένος ,  το  χειρωνακτικόν  χαΐ  20 
δημιουργικόν ,  ούδαμη  εφικνείται  της  τοιαύτης  ελευ- 
ϋ-ερίας,   άλλα  πρώτον  μεν  ύλης  προβδεόμε&α,  άβφα- 
λούς  μεν  ωύτε  διαμεΐναι ,  πολύν  δε  εχούΰης  κάματον 
ποριβ9•ηναί  τε  ου  ραδίας,  ετι  δε  ουκ  ολίγων  ύυνεο- 
γών.     προς  δε  αυ  τούτοις  εν  Οχημα  εκάοτης  εικόνος  25 
ανάγκη  είργάύϋ-αι,  καΐ  τούτο  άκίνητον και  μενον,  ώβτε 
την  πάβαν  εν  αυτώ  τού  ^εού  ΰυλλαβεΐν  φύβιν  και 
δύναμιν.    τοις  δε  ποιηταΐς  πολλάς  τινας  μορφάς  καϊ 
παντοδαπα  είδη  περιλαβειν  ττ]  ποιηύει  ράδιον,  κινη- 
6  εις  τ  ε  καΐ  ηβυχίας  προύτι&εντας  αύτοΐς,    όπως  αν  3ο 
εκαβτοτε  πρέπειν  ηγώνται ,  και  ίργα  καΐ  λόγους ,  και 
προΰετι  οιμαι  το  της  άπατης  καϊ  το  τού  χρόνου,    μια 


236  ΒΙ0ΝΙ8   ΌΕ  ΟΕΙ  ΟΟΟΝΙΤΙΟΝΕ 

γαρ  εταηνοία  καΐ  ορμτ^  της  ψυχής  ενεχΰ^είς  ο  ποιητής  Αίΐκ 
πολν  τι  πληΟ-ος  ετίών  ηρνΰεν,  ωΰπερ  εκ  πηγής  ύδα- 
τος νπερβλνΰαντος ,  τιρίν  έπιλιπεΐν  αυτόν  και  διαρ- 
ρνηναι  το  φάνταΰμα  καΐ  την  έπίνοιαν  ην  έλαβε.  τ02ΐ5Μ 
5  δε  γε  ημετερον  της  τέχνης  έπίΛονον  καΐ  βράδυ,  μό- 
λις και  κατ'  ολίγον  προβαΐνον ,  ατε  οΐμαι  πετρώδη 
και  βτερεάν  κάμνον  υλην,  το  δε  πάντων  χαλεπώτα- 
τον,  ανάγκη  παραμενειν  τω  δημιουργώ  την  εικόνα 
εν  ττ}  φυχη  την  αυτήν  αεί,   μέχρι  αν  έκτελεβη  το 

10  έργον,  πολλάκις  και  πολλοίς  ετεβι.  καΐ  δη  το  λεγό- 
μενον,  ως  εΰτιν  άκοης  πιοτότερα  όμματα,  άλη&ες 
ί'βως '  πολύ  γε  μην  δυβπειΰτότερα  καΐ  πλείονος  δεό- 
μενα  ενάργειας,  η  μεν  γαρ  όφις  αύτοΐς  τοί^  όρωμε- 
νοις  ΰυμβάλλει ,  την  δε  άκοην  ουκ  αδύνατον  άνα- 

ΐδ  πτερώϋαι  και  παραλογίΰαβ&αι ,  ρήματα  είύπεμποντα 
γεγοητευμένα  μέτροις  καΐ  ηχοις.    καΐ  μην  τά  γε  ημέ- 
τερα της  τέχνης  αναγκαία  τά  μέτρα  πλη&ους  τε  περΐΑΐ2Β. 
και  μεγεϋ-ους'  -τοι^  άε  ποιηταΐς  ε^εΰτι  και  ταΰτα  έψ' 
6πο0ονοϋν  αύ^ήϋαι.     τοιγαροϋν  Όμηρω  μεν  ράδιον 

20  εγένετο  ειπείν  το  μέγεθος  της  "Εριδος,  ότι 

ουραι/ω  έοτηρι^ε  κάρη  καΐ  επί  χΰ^ονι  βαίνει ' 
φοι  5ε  άγαπητόν   δηπονϋ'εν  πληρώΰαι  τον  υπό  Η- 
λείων η  ^Α^ηναίων  άποδειχ&εντα  τόπον,    ΰύ  μεν  ονν 
φήϋεις,    ω  ϋοφώτατε  των  ποιητών  "Ο μηρέ,  πολν  τη 

25  τε  δυνάμει  της  ποιήΰεως  καΐ  τω  χρόνω  προέχων,  6χε~ 
δον  πρώτος  επιδεΐξαι  τοις  "Ελληβι  τών  τε  άλλων 
απάντων  ϋ-εών  και  δη  του  μεγίΰτον  Ο^εών  πολλάς 
χαΐ  καλάς  εικόνας,  τ  ας  μέν  τ  ίνας  ήμερους,  τάς  δϊ 
φοβέρας  και  δεινάς.     ό   άε  ημέτερος  ειρηνικός  καΐ 

30  πανταχού  πράος,  οίος  άΰταβιάΰτου  και  ομονοούβης 
της  Ελλάδος  επίΰκοπος'  όν  εγώ  μετά  της  εμαντοϋ 
τέχνης  καΐ  της  Ηλείων  πόλεως  βοφης  καΐ  άγα&ης 


ΟΕΑΤΙΟ  χπ.  237 

βονλενβάμενος  ίδρνβάμην,  ημερον  χαΐ  ΰεμνον  έν 
άλνπω  αχηματι,  τον  βίον  καΐ  ζωής  χαΐ  Ονμτίάντων 
δοτήρα  των  άγαϋ-ών,  κοινον  άνϋ^ρώπων  χαΐ  πάτερα 
καΐ  βωτήρα  καΐ  φύλακα,  ως  δυνατόν  ήν  ^νητω  δια- 
νοηΰ-εντι  μιμηβαβ&αί  την  ^είαν  καΐ  άμηχανον  φνβυν.  ό 
ϋκόηει   δε,  ει  μη  πάΰαις  ταΐς  έτίωννμίαις  ταΐς  τον 

2ίβΜ&εον  τίρετΐονβαν  ενρήύεις  την  είκόνα'  Ζενς  γαρ  μό- 
νος ^εών  πατήρ  κα\  βαβίλενς  επονομάζεται,,  Πολυενζ 

4ΐ3κτ£  καϊ  Όμόγνιος  και  Φίλιος  και  Έταιρεΐος ,  προς  δε 
τούτοις  Ικεβιός  τε  και  Φύ^ιος  κα\  Ξ^ενιος  και  Κτήβιος  ίο 
και  Έπικάρπιος  καϊ  μνρίας  άλλας  επικλήσεις  έχων 
πάΰας  αγα%άς,  βαΰιλενς  μεν  κατά  την   αρχήν  καϊ 
δύναμιν  ώνο μαβ μένος ,  πατήρ  δε  οίμαι   διά  τε  τήν 
κηδεμονίαν  και  το  πραον,  Πολιενς  δε  κατά  τον  νόμον 
και  το  κοινον  όφελος,  'Ομόγνιος  δε  διά  τήν  τον  γένους  ΐδ 
κοινωνίαν  Ο^εοΐς  καϊ  άν^ρώποις.  Φίλιος  δε  καϊ  Έται- 
ρεΐος,    οτι    πάντας    άν^^ρώπους   βυνάγει    καϊ   βού- 
λεται  φίλους  είναι   άλλήλοις,    εχ&ρον   δε    ή    πολέ- 
μων ονδενα  ονδενός,  'ΐκέΰιος  δε,  ώς  αν  έπήκοός  τε 
καΐ  ίλεως  τοις  δεομένοις,  Φύ^ιος  δε  διά  τήν  των  κα-  20 
κών  άπόφνξιν,  ΐΕ^ένιος  δε,   οτ6  δει  μηδέ  των  ξένων 
άμελεΐν  μηδέ  άλλότριον  ήγεΐΰϋ-αι  άνϋ-ροάπων  μηδενα, 
Κτήβιος  δε  καϊ  Έπικάρπιος ,  άτε  των  καρπών  αϋτιος 
και  δοτηρ  πλούτου  καΐ  κτήβεως.     ότου  δε  ήν  έπιδεΐ- 
%αι  ταύτα    μή   φϋ•εγγόμενον,   άρα  ονχ  Ικανώς    ίχει  25 
κατά  την  τεχνην;  τήν  μεν  γάρ  αρχήν  και  τον  βαύιλέα 
βούλεται  δηλοϋν  το  ίΰχυρον  τον  είδους  καϊ  το  μεγα- 

\\^^λοπρεπές'    τον  δε   πάτερα  καϊ  τήν  κηδεμονίαν  το 
πραον  καΐ  προβφιλές'  τον  δε  Πολιέα  καΐ  νόμιμονη  τε 
βεμνότης  καϊ  το   ανΰτηρόν'  τήν  δε   άν^^ρώπων  καϊ  30 
9•εών  ύνγγενειαν  αντό  πον  το  της  μορφής  ομοιον  έν 
εεδει  ΰνμβόλον '  τον  δε  Φίλιον  καϊ  *Ικε6ιον  και  ί3ενιον 


238  ϋΙΟΝΙδ   ΌΕ   ϋΕΙ  ΟΟβΝΙΤΙΟΝΕ 

χαΐ  Φν^ίον  καΐ  πάντα  τα  τοι,αντα  απλώς  φιλανθρωπία 
καΐ  το  πραόν  καΐ  το  χρηΰτον  εμφαινόμενον.     προβο- 
μοίοί  δε  τον  Κτηΰιον  καΐ  τον  Έπικάρταον  η  τε  άπλό- 
τηζ  καΐ  η  μεγαλοφροβννη ,    δηλούμενη  δια  της  μορ- 
5  φης'  ατεχνώς  γαρ   διδόντι  καΐ  χαριξομενω  μάλιβτα 
Λρούεοικε  τάγα%•ά.    ταϋτα  μεν  ονν  ώς  οΙόν  τ  ε  ην  έμι- 
μηΰάμην,  ατε  ουκ  έχων  ονομάβαι.  ΰννεχώς  δ^  άβτρά- 
πτοντα  επΙ  πολεμώ   καΐ   φϋ-ορα  πλη&ονς  η   'όμβρων 
υπερβολή  η  χαλάξης  η  χιόνος,    η  ταννοντα  κνανην 
10  ίριν ,    τον  πολέμου  ΰνμβολον ,  η   άβτέρα   πέμποντα 
ύυνεχεΐς    βπιν&ηρας    άποβάλλοντα,      δεινον    τέρας 
νανταις  η  ότρατω,  η  επιπέμποντα  εριν  άργαλέαν"Ελ-2ηΜ 
ληΰι  καΐ  βαρβάροις,  η  έρωτα  εμβάλλει  πολέμου  καΐ 
μάχης  απανϋτον  κάμνονΰιν  άνθρώποις  και  άπειρη- 
25  κόβιν'   ουδέ  γε  ιύτάντα  έπΙ  πλάΰτιγγος  άν&ρώπων 
ημι%•έων  κηρας  η  στρατοπέδων  όλων,  αύτομάτω  ροπή  α&Η 
κρινομένας'   ουκ  ην  δια  της  τέχνης  μιμεΐΰϋ-αι'   ου 
μην  ούδε  παρόν  η&έληΰά  γ'  αν  ποτέ.     βροντής  γαρ 
εί'δωλον  άφϋΌγγον  η  αοτραπης  η  κεραυνού  εί'καομα 
20  άλαμπες  εκ  των  τηδε  επιγείων  μεταλλευμάτων  ποίον 
αν  τι  καΐ  γένοιτο ;  ^τι  δε  γην  ΰειομένην  καΐ  κινον- 
μενον  "Ολυμπον  υπο  νεύματι  βραχεί  των  οφρύων  η 
τίνα  νέφους  περί  ττ]  κεφαλή  κείμενον  ΰτέφανον  Ο- 
μηρω  μεν  ειπείν  εύμαρες  και  πολλή  προς  τα  τοιαύτα 
25  άπαντα  έλευϋ-ερία,  τη  δέ  γε  ημετέρα  τέχνη  παντελώς 
απορον,  έγγύϋ-εν   έχοΰβη  και  ΰαφη  τον  ελεγχον  της 
όψεως,     εΐ  δ^  αύ  το  της  νλης  άβημότερον  ηγείται  τις 
η  κατά  την  ά^ίαν  του  ϋ-εοΰ ,  τοΰτο  μεν  άλη&ές  τε  καΐ 
ορ&όν'  άλλ'  ούτε  τους  δόντας  ούτε  τον  ελόμενον  καΐ 
30  δοκιμάύαντα  εν  δίκη  μέμφοιτ   άν.    ου  γαρ  ην  ετέρα 
φνβις  άμείνων  ονδε  λαμπρότερα  προς  όψιν,  ην  δυνα- 
τόν εις  χείρας  άν&ρώπων  άφικέ<3ΰ•αι  και  μεταλαβεΐν 


\  ΟΕΑΤΙΟ  XII.  239 

δημιουργίας,  άερα  γαρ  η  πυρ  εργάβαβ&αί  καΐ  την 
Αΐ6Καφϋ•ονον  πηγην  νδατος  έντίβι  &νητοΐζ  οργάνοις  οϋον 
τ  ε  εν  απαΰι  τούτοις  ύτερεον  έρμα '  λέγω  δε  ον  χρν- 
Οον  χαΐ  λί&ον,  ταύτα  μεν  γαρ  μικρά  καΐ  φαύλα, 
αλλά  την  πάβαν  ίβχνράν  καΐ  βαρεΐαν  ονΟίαν '  ιδία  τε  δ 
εκαβτον  διακρίνοντα  χαΐ  έμπλέκοντα  εις  ταντο  γέ- 
νος ζωών  και  φυτών  ^,  ούδ\  &εοις  πάΰι  δυνατόν  η  μό- 
νω  τούτω  ΰχεδον  ον  πάνυ  καλώς  Λοιητης  προβειπεν 
Ι      έτερος, 

δωδωναίε  μεγαΰ&ενες  άριβτοτέχνα  πάτερ.  ίο 

οντος  γάρ  δη  πρώτος  και  τελειότατος  δημιουργός, 
χορηγόν  λαβών  της  αυτού  τέχνης  ον  την  ^Ηλείων  πά- 
λιν, αλλά  την  πάΰαν  τον  παντός  ν λην.  Φειδίαν  δε 
\νίη  Πολνκλειτον  ονκ  αν  είκότως  άπαιτοΐτε  π?^ον  ονδέν, 
άλλα  χαΐ  ταύτα  μείζω  και  ύεμνότερα  της  ημετέρας  ΐ5 
χειρωνα^ίας.  ούδε  γάρ  τον  "Ηφαιύτον  "Ομηρος  εν 
άλλοις  πεποίηκεν  επιδεικννμενον  την  έμπειρίαν,  αλλά 
τεχνίτην  μεν  ^εόν  ενπόρηβεν  επΙ  το  της  άβπίδος 
^ργον ,  νλην  δ\  έτε'ραν  ονκ  εφίκετο  ενρεΐν.  φησί  γάρ 
οντω  ■  20 

χαλκον  δ'  εν  πνρι  βάλλεν  ατειρεα  καύβίτερόν  τε 

και  ιρνύόν  τιμηντα  και  άργυρον. 
άν&ρώπων  μεν  ούν  εγωγε  ούδενΐ  παραχωρηβαιμ'  αν 
κρείττονα  εμού  ποτέ  γενέΰϋ-αι  περί  την  τεχνην,  αύτώ 
δε  τω  ^ιί,  δημιονργούντι  τον  άπαντα  κόβμον  ον  %ρη  25 
Ουμβάλλειν  ουδένα^νητόν. —  τκΰτ'  ούν  είπόντα  καΐ 
απολογηβάμενον  τον  Φειδίαν  είκότως  εμοί  δοκονβιν 
οι  Έλί.ηνες  οτεφανώααι  αν.     Ιβως  δε  τονς  πολλούς 
ϋ'ΐίλελη&εν  6  λόγος  νπερ   ων  γέγονε,  και  μάλα,   εμοΙ 
δοκεΐν ,   φιλοβόφοις  τε  αρμόττων  και  πλη%•ει  άκού-  30 
6αι ,  περί  τε  αγαλμάτων  ιδρνβεως,  όπως  δει  ίδρύ- 
αϋ-αι,  και  περί  ποιητών  όπως,  άμεινον  η  χείρον  δια- 


240  ΒΙ0ΝΙ8   ΟΕ  ΕΧ8ΙΙ/Ι0 

νοούνται  περί  των  ϋ-είων,  ^τι  δε  περί  της  πρώτης  ίτα- 
νοίας  0•εον,  ποία  τις  καΐ  τίνα  τρόπον  εν  τοις  αν^-ρώ- 
ποις  εγένετο.  πολλά  δε  οίμαι  καΐ  περί  δυνάμεως  έρ- 
ρηΰ^η  τον  ^ιός  κατά  τάς  επωνυμίας,  ει  δε  μετ'  ενφη- 

5  μίας  τον  τ  ε  αγάλματος  καΙ  των  ίδρυβαμενων,  πολύ 
αμεινον.  τφ  γάρ  οντι  τοιούτος  ημΐν  προβοράν  §οικε, 
πάνυ  εϋνους  καΐ  κηδόμενος,  ωΰτ'  εμοιγε  μικρόν 
φΟ^εγγεΰ&αι  δοκεΐ.  τάδε  μεν  όντως  Ηλείοι  και  η 
ύνμπαβα  Ελλάς  καλώς  καΐ   προΰηκόντως  επιτελεί, 

10  Ο^υβίας  τε  ^νονβα  εκ  των  παρόντων  μεγαλοπρεπείς  α\%'& 
και  δη  και  τον  ενκλεεΰτατον  αγώνα  τι&ειϋα  άπαρχάς 
ενεί,ίας  και  ρώμης  και   τάχονς,  οΰα  τε  εορτών  καϊ 
μνβτηρίων  ε&η  λαβονΰα  διαφνλάττει.     αλλά  εκείνο 
φροντίξων  ύκοπώ ,  ότι 

ΐδ       αντόν  <?'  ονκ  άγα&η  κομιδη  έχει,  άλλ'  αμα  γηρας2ΐ9Μ 
λνγρόν    έχεις    ανχμεΐς    τε    κακώς     καϊ    άεικεα 
€06  αι. 


ΕΝ  ΑΘΗΝΑΙΣ  ΠΕΡΙ  ΦΤΓΗΣ. 

"Οτε  φεύγειν  βυνεβη  με  φιλίας  ένεκεν  λεγομένης 
ανδρός  ου  πονηρού,  τών  δε  τότε  εύδαιμόνων  τε  καϊ 

20  αρχόντων  εγγύτατα  όντος ,  διά  ταύτα  δε  και  απο%•α- 
νόντος,  δί'  α  πολλοίς  και  ΰχεδόν  πάΰιν  εδόκει  μα- 
κάριος, διά  την  εκείνων  οικειότητα  καϊ  ύυγγενειαν, 
ταύτης  ένεχϋ'είΰης  επ  εμε  της  αιτίας ,  ως  δη  τανδρΐ 
φίλον  οντά  και  ΰνμβουλον '  ε%•ος  γάρ  τι  τούτο  εΰτι 

2δ  τών  τυράννων,  ώΰπερ  εν  Σκύ&αις  τοις  βαύιλεύΰι 
0υνΟ•άπτειν  οινοχόους  καϊ  μαγείρους  και  παλλακάς, 


ΟΚΑΤΙΟ  χπι.  241 

οντω  τοις  ν%  αυτών  αποϋ-νηβκονύιν  εταίρους  τΐροβ- 
τί^εναι  πλείους  απ  ουδεμιάς  αιτίας '  τότε  δ'  ουν, 
επεί  με  φενγειν  εδο^εν,  εύκότΐονν  τζότερον  όντως  χα- 

ίΐοκΑίΛον  τι  καΐ  δνΰτνχες  εί'η  το  της  φυγής  κατά  την 
των  πολλών  δόζαν,  η  πάντα  τά  τοιαύτα  έτερον  πε-  5 
πονΟ-εν,  οποίον  λεγόμενόν  εβτι   περί  την  μαντείαν 
την  τών  γυναικών  εν  τοις  Ιεροΐς.    έκεΐναι  γάρ  βώλόν 
τίνα  η  λί9ον  αιρουβαι  βκοποϋϋιν  εν  τούτω  περϊ  τοϋ 
πράγματος  ου  πυν^άνονται.    καΐ  δη  ταΐς  μεν  αυτών 
φαβι  γίγνεβ&αι  κοϋφον,    ταΐς  δε  βαρύν,  ως  μηδέ  ίο 
κινήύαι  δύναΰ&αι   ραόίως.     μη  άρα  και  το  φενγειν 
καΐ  το  πενεβ&αι  καΐ  γήρας  δη  καΐ  νόβος  καΐ  πάντα  τά 
τοιαύτα  τοις  μεν  βαρέα  φαίνηται  και  χαλεπά,  τοις  δ' 
ελαφρά  τε  και  εύκολα '  εκεί  μεν  ΐβως  κατά  την  τοϋ 
πράγματος  διαφοράν  ελαφρύνοντος  τοϋ  δαιμονίου  το  15 
βάρος,    ένταϋ9-α   δε   οίμαι  προς  την  τοϋ  χρωμενον 
δΰναμιν  καΐ  γνώμην.  και  δη  άνεμιμνι^βκόμην  Όδυβ" 
αεως  τε  παρ'  Όμηρω  κατοδυρομενου  πολλάκις  αυτόν, 

"'ΐ^τάνδρος  ηρωος  ουδαμώς  τε  αδυνάτου  καρτερεΐν,  πολλά     . 
όμως  ανάξια  λέγοντος  και  ^ρηνοϋντος  εκάβτοτε  παρά  2ο 
τ'η  ^αλάτττ]  διά  πό&ον  της  πατρίδος "   τέλος-  ίε',  ως 

αοκφηβιν  6  ποιητής,  επε&ϋμει  καπνόν  ίδεΐν  από  της 
αυτοϋ  γης  ανιόντα,  ει  κάϊ  δέοι  παραχρήμα  άποϋ^νη- 
ύκειν,  καΐ  ούτε  τά  πρότερον  έργα  παρεμυ&εΐτο  αυτόν 
ούτε  ^εός  μάλα  καλή  καΙ  άγα^η  περί  πολλού  ποιου-  25 
μένη,  ώστε  υποΟχέβ&αι  ποιήοειν  αυτόν  άΟ^άνατον, 
αλλά  πάντων  τούτων  κατίβχυεν  ό  της  πατρίδος  πό~ 
^ος  τε  και  έρως.  πάλιν  δ'  αϋ  παρ'  ετέρω  ποιητί] 
τών  υβτερον  την  Ηλέκτραν  πυν&ανομένην  ύπερ  τοϋ 
αδελφού  λυπηρώς  και  ελεοϋΰαν  αυτόν  της  φυγής,  3ο 
οντω-  πως  έρωτώβαν ' 

πού  γης  6  τλημων  τλημονας  φυγάς  έχει; 
ΟΙΟ.  Ι.  16 


242  ΌΙ0ΝΙ8   ΌΕ   ΕΧ8ΙΙ.Ι0 

καΙ  τον  μεν  ονχ  ήττον  έλεεινώζ  αΛοκρινόμενον, 
ονχ  ενα  νομίζων  φ&είρεταί  πόλεως  τόπον ' 
την  δε  αν&ις  ερωτώΰαν, 

ήπον  βπανίζευ  του  κα^'  ημέραν  βίου ; 

5  κάκεΐνον  οντω  λέγοντα" 

έχει  μεν,  άαϋ•ενη  δε ,  ατε  φενγων  άνηρ. 
προς  δε  τούτοις  μνρία  δη  τολμη&εντα  τολμήματα  καΐ 
πολέμους  πολεμηϋ-έντας  υπό  φυγάδων ,  όπως  οί'καδε 
κατελ^Οίεν,  προς  τε  τους  δήμους  καΐ  τους  τυράννους 

10  τους  έ^ελάϋαντας  παρά  δύναμιν,   μέγα  νομιζόντων, 
ει  καΐ  δέοι  τελευτάν  μαχόμενους  εν  τγι  αυτών  γγ^' νΐΥΈί 
ΰΰμπαντα  ταύτα  με  ε^επληττε  καΐ  ηνάγκαξε  δεινόν 
ηγείΰ&αι  καΐ  βαρύ  το  βυμβεβηκός.     έπεΧ  δϊ  ένε&ν- 
μηΟ•ην  ότι  Κροίβω  τω  Αυδών  βαύιλεΐ  ύυνεβούλευβεν 

15  6  Απόλλων  βυμβάντος  τινός  φεύγειν  έκόντα  κατα- 
λιπόντα  την  αρχήν,  καΐ  μηδέν  αίβχύνεβϋ-αι  τούτον 
ένεκεν,  ει  δό^εν  κακός  είναι  τοις  άνΰ^ρώποις,  ούτω 
πως  &εΰπίβας ' 

άλλ'  όταν  ημίονος  βαβιλεύς  Μηδοιβι  γένηται, 

20       καΐ  τότε,  Αυδϊ  ποδαβρέ,  πολυψήφιδα  παρ'  'Ερμον 

φεύγειν  μηδέ  μενειν  μηδ'  αίδεΐΰΟ^αι  κακός  είναι,ιη^ι 
δηλον  ότι  την  αιδώ  νύν  άντΙ  της  αίΰχύνης  όνομάζων, 
ώβπερ  έ'ΰ•ος  εύτΐ  τοις  ποιηταις,  καΐ  τό  κακόν  είναι 
άντΙ  της  δό^ης  της  παρά  τοις  πολλοίς '   εκ  δε  τούτον 

25  ενε&υμούμην  οτι  ου  πάντως  η  φυγή  βλαβερόν  ούδε 
άϋύμφορον  ουδί  το  μενειν  άγαΰ•όν  καΐ  πολλού  άξιον, 
ού  γάρ  άν  τό  μεν  αυτών  παρηνει  καΐ  βννεβούλευεν 
ό  Απόλλων,  τό  φεύγειν,  τό  δε  μενειν  άντικρνς  άπη- 
γόρευε,  και  ταύτα  άνδρι  ϋ-εΰπίξων,  ός  ην  εηιμελέ- 

30  βτατος  περί  τό  %•ειον  και  Πυθίας  τε  πλείβτας  ε&υε  και 
μέγιοτα  άναϋ'ηματα  επεπόμφει  τών  πώποτε  άνα&έν- 


ΟΕΑΤΙΟ  ΧΙΠ.  243 

των  εις  Δελφούς,  ταντα  ενΟνμονμενφ  μοι  ^δοξε 
χαΐ  αυτόν  εις  &εον  βαδίΰαντα  χρήοαΰ&αί  βνμβονβ.ω 
κατά  το  παλαιον  ε&ος  των  Ελλήνων,    ον  γαρ  περί 

422Κν00ον  μεν  καΐ  άτΐαιδιαζ,  εΐ  τω  μη  γίγνοιντο  παίδες, 
χαΐ  περί  καρπών  ίκανώς  ύνμβονλενειν  αντόν,    περί  5 
ί«  τοίοντον  πράγματος  ήττον  δννήβεύ&αι.     καΐ  δη 
χρωμένω  μον  άνεΐλεν  ατοπόν  τίνα  χρηύμον  χαΐ  ον 
ράδίον  βνμβαλεΐν.    εκελενε  γάρ  με  αντο  τοντο  πράτ- 
τειν  εν  ω  είμι  πάβτι  προ&νμία,  ως  καλην  τίνα  καΐ 
ύνμφέρονύαν  πρά^ιν,  εωςαν,  εφη,  έπΙ  το  νύτατον  ίο 
άπέλΟ^τίς  της  γης.    καίτοι  χαλεπον  καΐ  κατ'  ανϋ-ρωπον 
■φενδεβϋ-αι.,  μη  οτί  κατά  %•εόν.    έλογιύάμην  ονν  οτι 
ο  μεν  Όδνββενς  μετά  τοΰοντονς  πλάνους  ουκ  ωκνη- 
ύεν  άλάβ&αι   πάλιν  κώπην  φέρων,    Τειρεβίον  ϋνμ- 
βουλευβαντος ,  ανδρός  τ εΟ^^ηκότος,  μέχρι  αν  άνΟ^ρώ-  ΐ5 
ποις ύυμβάλη  μηδέ  άκοηγιγνώβκουβι^άλατταν'  εμοί 
δε  ον;|^ι  ποιητέον  τούτο  του  ϋ•εοϋ  κελεύοντος;   οΰτω 
δη  παρακελευαάμενος  έμαυτω   μήτε   δεδιέναι  μήτε 
αίύχύνεΰ&αι  το  πράγμα ,  βτολήν  τε  ταπεινην  άναλα- 
βων  και  τάλλα  κολάβας  έμαντον  ηλοάμην  πανταχού.  20 
οι  άε  έντυγχάνοντες  άνθρωποι  ορώντες  οι  μεν  άλ•ή- 
την,  οι  δε  πτωχον  εκάλουν,  οι  δε  τίνες  και  φιλόαο- 

Α2ζκφον.  εντευπεν  εμοι  βυνερη  κατ  ολίγον  τε  και  ου 
βουλευΰάμενον  αυτόν  ουδέ  έφ*  έαυτω  μέγα  φρονή- 
βαντα  τούτου  τοϋ  ονόματος  τυχείν.  οΓ  μ\ν  γάρ  πολ-  25 
λοι  των  καλουμένων  φιλοσόφων  αυτούς  ανακηρύτ- 
τουόιν ,  ωβπερ  οί  Ό?.υμπίαΟι  κήρυκες '  έγώ  δε  των 
άλλων  λεγόντων  ουκ  έδυνάμην  αεΙ  καΐ  πάβι  διαμα- 
χεβ^αι.  τυχόν  δε  τι  καΐ  άπολαϋοαι  της  φήμης  βυνέβη 
μοι.  πολλοί  γάρ  ήρώτων  προβιόντες  ο,τι  μοι  φαί-  30 
νοιτο  αγαθόν  η  κακόν  ωΰτε  ηναγκαξόμην  φροντίζειν 
υπέρ  τούτων,  ίνα  εχοιμι  άποκρίνεβ&αι  τοις  ερωτώβι. 

16* 


244  ϋΙΟΝΙδ  ΌΈ  ΕΧ8ΙΟ0 

τίάλιν  δε  έκέλενον  λέγειν  καταΰτάντα  εις  το  κοινόν. 
ονκοΰν  καΐ  τότε  άναγκαΐον  έγίγνετο  λέγειν  ΛερΙ  των 
Λροοηκόντων  τοίξ  άνΟ•ρώποΐζ   και   άφ'  ων  εμελλον 
ονίναβΘ^αι  τα  εμοί  φαινόμενα,    έδόκονν  δε  μοι  πάντεξ 
5  άφρονες ,  ώς  έπος  ειπείν ,  και  ονδεις  ούδεν  ων  Μει 
πράττειν  ονδε  ύκοπεΐν  όπως  απαλλαγείς  των  παρόν- 
των κακών  και  της  πολλής  άμαΟ-ίας  καΐ  ταραχής  επ»- 
εικέΰτερον  και  αμεινον  βιώβεται,  κνκώμενοι  δε  καΐ 
ΰ  φερόμενοι  πάντες  εν  ταύτω  και  περί  τα  αυτά  βχεδόν, 
10  περί  τε  χρήματα  και  δό^ας  και  βωμάτων  τινας  ηδονάς, 
ουδείς  άπαλλαγήναι  τούτων  δυνάμενος   ουδέ   £Λ£υ-424Κ 
^ερώβαι  την  αυτοϋ  φυχην '  καϋ^άπερ  οίμαι  τα  εμπε- 
βόντα  εις  τάς  δίνας  είλούμενα  καΐ  περιϋτρεφόμενα 
καΐ  ούχ  οΐά  τε  άπαλλαγήναι  της  δινήΰεως.    ταϋτα 
15  καΐ  τα  τοιαύτα  τους  τε  άλλους  απαντάς  καΐ   μάλι- 
βτα    καΐ   πρώτον    έμαυτόν   καταμεμφόμενος   ενίοτε 
νπό  απορίας  άνήγον  επί  τίνα  λόγον  άρχαΐον,  λεγό- 
μενον  υπό  τίνος  Σωκράτους,   Ον  ουδέποτε   εκείνος 
έπαΰβατο   λέγων,    πανταχού  τε   και    προς  απαντάς 
20  βοών  και  διατεινόμενος  και  εν  ταΐς  παλαίβτραις  καΐ 
έν  τω  Αυκείω  καΐ  επί  των  δικαστηρίων  καΐ   κατ 
άγοράν,  ώβπερ  από  μηχανής  %-εός,  ώς  εφη  τις.     ου 
μέντοι  προβεποιούμην  έμόν  είναι  τον  λόγον,  αλλ 
ούπερ  ην ,  και  ηί,ίουν ,  αν  άρα  μη  δυνωμαι  άπομνη- 
25  μονεϋβαι  ακριβώς  απάντων  τών  ρημάτων  μηδέ  ολ7^?223Μ 
της  διανοίας,  αλλά  πλέον  η  έλαττον  εί'πω  τι,  0υγ- 
γνώμην    έ'χειν,    μηδέ   οτι  ταύτα  λέγω    α    τυγχάνει ^ΤοΚ 
πολλοίς  ετεβι  πρότερον  είρημένα,   δια  τοΰτο  ήττον 
προβέχειν  τον  νουν.    ί'Οως  γαρ  άν ,  εφην ,  οϋτω  μά- 
ζα λιύτα  ώφεληϋ'είητε.     ου  γαρ  δη  γε  εικός  έΰτι  τους 
παλαιούς    λόγους    ώβπερ    φάρμακα    διαπνεύβαντας 
άπολωλεκέναι  την  δύναμιν.    εκείνος  γαρ  οπότ'  ί'δοι 


ΟΕΑΤΙΟ   XIII.  245 

πλείονας  άνΟ•ρωπονς  εν  τω  αντω,  βχετλιάξων  καΐ 
επίτιμων  εβόα  πάνυ  ανδρείως  τε  χαΐ  άννποοτόλως, 
"ίΐν&ρωποι,  αγνοείτε  μηδέν  των  δεόντων  πράττοντες, 
χρημάτων  μεν  επιμελονμενοι  και  πορίζοντες  πάντα 
τρόπον ,  όπως  αυτοί  τε  άφθονα  εχητε  καΐ  τοις  παιοΐν  5 
ετί  πλείω  παραδωβετε ,  αυτών  δε  των  παίδων  χαί 
πρότερον  νμών  των  πατέρων  ημε^.ηκατε  ομ^οι'ω^  ά- 
παντες ^  ούδεμίαν  ενρόντες  ούτε  παίδευβίν  ούτε 
άΰκηβιν  ίκανήν  ούδε  ώψέλιμον  άν^ρώποις ,  ην  παι- 
δευΟ-έντες  δυνηΰονταί  τοίς  χρήμαβί  χρήβϋ^αι,  ορϋ^ώς  ίο 
χαΐ  δικαίως,  άλλα  μη  βλαβερός  καΐ  αδίκως  καΐ 
υμΐν  αυτοΐς  έπιζημίως'    6  ύπουδαιότερον   ηγεΐβ^αι, 

426  κ  των  χρημάτων  εχρην  καΐ  υιοΐς  καΐ  Ο^υγατράβι  χαΐ 
γυναιξί  καΐ  άδελφοίς  καΐ  φίλοις,  κάκείνους  νμίν. 
άλλα  οί  κιΟ-αρίζειν  και  παλαίειν  και  γράμματα  μαν-  ΐ5 
θανόντες  ΰπο  των  γονέων  και  τους  νιους  διδαοκοντες 
οίεβ&ε  ύωφρονέΰτερον  χαΐ  άμεινον  οίκηβειν  την  πά- 
λιν ;  καίτοι  εΐ  τις  ύυναγαγών  τους  τε  κι^αριβτάς  και 
τους  παιδοτρίβας  χαΐ  τους  γραμματιύτάς  τους  άριύτα 
επιΰταμένους  εκαΰτα  τούτων  πόλιν  κατοικίβειεν  ί|  20 
αυτών  η  καΙ  έ^νος,  κα^άπερ  υμεΐς  ποτέ  την  'ΐωνίαν^ 
ποία  τις  αν  υμΐν  δοκεΐ  γενέύ&αι  πόλις  και  τίνα  οίκεΐ- 
α^αι  τρόπον;  ου  πολύ  κάκιον  και  αίβχιον  της  εν 
Αίγύπτω  καπηλων  πόλεως,  οπού  πάντες  κάπηλοι 
χατοικοϋβιν,  ομοίως  μεν  άνδρες,  ομοίως  δε  χαΐ  γυ-  25 
ναΐκες;  ου  πολύ  γελοιότερον  οίκηβουβιν  ούτοι,  ους 
λέγω  τους  τών  υμετέρων  παίδων  διδαβκάλους ,  οΐ 
παιδοτρίβαι  και  κι^^αριβταϊ  και  γραμματιβταί ,  προβ- 

η^^ιλαβόντες  τους  τ  ε  ρα-φωδούς  καΧ  τους  ύποκριτάς.    καϊ 
γαρ  δη  όβα  μαν%^άνου6ιν  οί  άνθρωποι ,  τούτου  ένεκα  30 
μαν^άνουβιν  όπως,  έπειδάν  η  χρεία  ένύτη  προς  ην 
έμάνΟ^ανεν  εχαΰτος,  ποιτ^  το  κατά  την  τέχνην,  οίον 


246  ΟΙ0ΝΙ8  ΌΕ  ΕΧδΙΙ,ΙΟ 

6  μεν  κυβερνήτης  όταν  εις  την  νανν  εμβτ],  τω  ηηδα- 
λίω  κατενΟ^ΰνων'  δια  τοντογάρ  εμάν&ανε  κυβερνάν ' 
6  δε  ιατρός  έπειδαν  τιαραλάβτ]  τον  κάμνοντα,  τοΐς 
φαρμάκοις  και  τοΐς  ηερί  την  δίαιταν  ίωμενος,  ου 
ι  ένεκα  ίκτηΰατο  την  ίμπειρίαν.  ουκούν  και  ύμεις,42ΊΒ. 
εφη,  έηειδαν  δέη  τι  βουλεΰεβ&αι  ηερί  της  ηόλεως, 
6υνελ0•όντες  εις  την  έκκληϋίαν,  οι  μεν  υμών  κιΰ•α- 
ρίζουύιν  άναβτάντες,  οι  δε  τίνες  παλαίετε,  άλλοι  δε 
άναγιγνώοκετε  των  Όμηρου  τι  λαβόντες  η  των  Ηβιό- 

10  δου'  ταϋτα  γαρ  αμεινον  Ι'ύτε  ετέρων,  καΐ  άπο  τού- 
των οί'εβ&ε  άνδρες  άγαΰ^οι  εΰεβ&αι  καΐ  δυνηβεύ&αι 
τά  τε  κοινά  πράττειν  ορΟ^ώς  και  τα  ί'δια.  και  νυν  έηΐ 
ταύταις  ταΐς  έλπίΰιν  οικείτε  την  πόλιν,  καΐ  τους  νίέας 
παραΰκευάζετε  ως  δυνατούς  έΰομένους  χρηβΟ^αι  τοΐς 

15  τε  αυτών  και  τοΐς  δημοβίοις  πράγμαβιν ,  όΐ  αν  ίκανώς 
κι^αρίβωΰι  Παλλάδα  περβέπολιν  δειναν  η  τω  ποδΙ 
βώΰι  προς  την  λύραν'  όπως  δε  γνώβεοΟ^ε  τα  Συμ- 
φέροντα ύμΐν  αύτοΐς  καΐ  τ^  πατρίδι  και  νομίμως  και 
δικαίως  με9•'  ομονοίας  πολιτεύΰεΰ&ε  καΐ  οίκηΰετε ,  μη 

20  αδικών  άλλος  άλλον  μηδέ  έπιβουλεύων ,  τοΰτο  δε 
ουδέποτε  εμάϋ^ετε  ούδε  έμέληΰεν  ύμΐν  πώποτε  ούδε 
νυν  έτι  φροντίζετε,  καίτοι  τραγωδούς  εκάΰτοτε  οράτε 
τοΐς  ζίιονυβίοις  καΐ  ελεείτε  τάτυχήματα  τών  έν  ταΐς 
τραγωδίαις  άνϋ•ρώπων '  αλλ   όμως  ουδέποτε  ένε%•υ- 

25  μη%^ητε  οτι  ού  περί  τους  αγράμματους  ούδε  περί  τους 
άπάδοντας  ούδε  τους  ούκ  είδότας  παλαίειν  γίγνεται 
τά  κακά  ταϋτα,  ούδε  ότι  πένης  έβτιν  ουδείς  ού  ένεκα α'βκ 
τραγωδίαν  τις  έδίδα^ε.     τουναντίον  γάρ  περί  τους 
Ατρέας  καΐ  τους  ^Αγαμέμνονας  και  τους  Οιδίποδας 

30  ϋδοι  τις  αν  πάΰας  τάς  τραγωδίας,  οϊ  πλεΐΰτα  έκέ- 
κτηντο  χρήματα  χρυΰού  καΐ  αργυρού  καΐ  γης  καΐ 
βοΰκημάτων'  καΐ   δη  τω  δυΰτυχεβτάτω  αυτών  γενέ-22&Μ 


ΟΚΑΤΙΟ  ΧΠΙ.  247 

αΟ^αι  φαΰΐ  χρνβονν  πρόβατου,  καΐ  μην  ο  Θαμνρας  γε, 
εν  μάλα  έπιΟτάμενος  κίϋ-αρίζειν  καΐ  χροζ  αντας  τας 
Μονβας  έρίζων  περί  της  αρμονίας,  ετνφλώ^  δια 
τούτο  χαΐ  προβετι  απέμα%•ε  την  κι&αρίβτικήν.  καΐ  τον 
Παλαμηδην  ονδεν  ωνηΰεν  αύτον  εύρόντα  τα  γράμ-  5 
μαχα  προς  το  μη  αδίκως  ύπο  των  ^Αχαιών  των  νπ' 
αντονπαιδενϋ-εντων  καταλενβ&εντα  άπσ^ανεΐν'  άλλ' 
εως  μεν  ηΰαν  αγράμματοι  καΐ  αμα&εΐς  τούτον  τον 
μαΟΊ^ματος,  ζην  αντον  εΐων'  επειδή  δε  τους  τ  ε  αλ- 
λονς  εδίδα^ε  γράμματα  και  τονς  Άτρείδας  δηλον  οτι  ίο 
πρωτονς,  και  μετά  των  γραμμάτων  τονς  φρνκτονς 
όπως  χρη  άνέχειν  και  άρι&μείν  το  πλή&ος,  επει  πρό- 
τερον  ονκ  ^δεΰαν  ονδε  καλώς  άρι&μηΰαι  τον  'όχλον, 
ωβπερ  οι  ποιμένες  τα  πρόβατα,  τηνικαντα  βοφοάτεροι 
γενόμενοι  και  άμείνονς  άπέκτειναν  αντόν.  ει  δε  γε,  15 
εφη ,  τονς  ρήτορας  οΐεΰ&ε  ικανούς  είναι  προς  το  βον- 
λεύεβ^αι  και  την  εκείνων  τεχνην  άνδρας  άγαϋ-ονς 
ποιεΐν,  &ανμάξω  οτι  ού  καΐ  δικάξειν  έκείνοις  επετρέ- 
ι^ατε  νπερ  των  πραγμάτων ,  άλλ'  νμιν  αντοΐς,  και  ό- 
πως ονκ,  ει  δικαιοτάτονς  και  άρίΰτονς  νπειλήφατε,  και  2β 
τα  χρήματα  έκείνοις  επετρεφατε  διαχειρίξειν.  ομοιον 
Α2^)ί{γάρ  αν  ποιηβαιτε  ωβπερ  ει  κνβερνήτας  και  νανάρ- 
χονς  των  τριηρών  άποδείζαιτε  τους  τριηρίτας  η  τονς 
κελενύτάς.  ει  δε  δή  τις  λεγοι  των  πολιτικών  τε  καΐ 
ρητόρων  προς  αντόν  ότι  ταύτΐ]  μεντοι  τ^  παιδεύύει  25 
χρώμενοι  Ά&ηναΐοι  Περβών  επιύτρατενβάντων  το- 
βανταις  μνριάβιν  έπι  την  πό?.ιν  δις  εφεξής  και  την 
άλλην  Ελλάδα,  το  μεν  πρώτον  δύναμιν  καΐ  βτρατη- 
γονς  άποβτείλαντος  τον  βαβιλέως,  νβτερον  δε  αντον 
5^ε'ρξου  παραγενομένον  μετά  παντός  τον  πλή^ονς  30 
τον  κατά  την  Άβίαν,  απαντάς  τοντονς  ένίκηΟαν  χαΐ 
πανταχού  περιήΰαν  αυτών  και  τω  βονλενεβ&αι  χαΐ 


248  ΒίΟΝΙ8,ϋΕ  ΕΧ8ΙΙ.Ι0 

τω  μάχεαϋ•αί.  καίτοι  χώς  αν  εδνναντο  περιείναί  τη- 
λίχαντης  τζαραύκενής  χαΐ  τοβοντυν  Λλη&ονς  μη  δια- 
φέροντες κατ'  αρετην ;  η  τίώς  αν  άρεττ]  διέφερον  μη 
της  αρίβτης  παιδείας  τνγχάνοντες,  αλλά  φαύλης  καΐ 

5  ανωφελούς ;  προς  τον  τοιαύτα  είπόντα  ελεγεν  αν  ότι 
ουδέ  εκείνοι  ηλϋ•ον  παιδείαν  ονδεμίαν  παιδεν&εντες 
ονδε  έτίίοτάμενοι  βονλενεΰΟ'αι  περί  των  πραγμάτων, 
αλλά  τοξίν^ιι/   τε  και  ίππενειν  καΐ  ΰ^ηράν  μεμελετη-226!α 
κότες ,  και  το  γνμνον6&αι  το  ΰώμα  αί'βχιΰτον  αντοΐς 

10  εδόκει  καΐ  το  πτύειν  εν  τω  φανερω '  ταϋτα  δε  αυτούς 
ούδεν  εμελλεν  ονηβειν '  ωβτε  ούδ'  ην  βτρατηγος  εκεί- 
νων ονδείς  ούδε  βαβιλεύς,  αλλά  μυριάδες  άνΘ•ρωπων 
«^υΟ-ί^τοι  πάντων  αφρόνων  καΐ  κακοδαιμόνων.  καί 
τις   εν  αυτοις  ύπηρχεν  ορ&ην  έχων  τιάραν  καΐ  επΙ 

15  θρόνου  χρυΰοΰ  κα&ίξων,  νφ'  ου  πάντες  ωΰπερ  υπο 
δαίμονος  ηλαύνοντο  προς  βίαν,  οι  μεν  εις  την  0•άλατ- 
ταν,  οι  <Ϊ£  κατά  των  ορών,  καΐ  μαΰτιγούμενοι  καΐ 
δεδιότες  καΐ  ώΰ^ούμενοι  και  τρέμοντες  ηναγκάξοντο 
άποΟ•νήβκειν.    ωϋπερ  ουν  ει  δύο  άν&ρώπω  παλαίειναύκ 

20  ουκ  είδότε  παλαίοιεν,  ο  γε  έτερος  καταβάλοι  αν 
ενίοτε  τον  έτερον ,  ου  δι  έμπειρίαν ,  άλλα  διά  τίνα 
τύχην,  πολλάκις  δε  και  δις  εφεξής  ο  αυτός,  ούτω  και 
'^&ηναίοις  Περΰαι  βυμβαλόντες ,  τότε  μεν  Ά%•ηναΐοι 
περιηΰαν ,  τότε  δε  Περΰαι,   ωβπερ  υΰτερον,  οτε  και 

25  τά  τείχη  της  πόλεως  κατέβαλον  μετά  Λακεδαιμονίων 
πολεμοϋντες.  έπεί  εχοις  αν  μοι  ειπείν  ει  τότε  Λ&η- 
ναΐοι  άμουβότεροι  και  άγραμματώτεροι  εγεγόνεύαν ; 
έπειτα  αύ%•ις  επι  Κόνωνος ,  οτε  ένίκηΰαν  τγι  ναυμα- 
χία τη  περί  Κνίδον,  άμεινον  έπάλαιον  καΐ  ηδον;  ου- 

30  τως  ούν  άπεφαινεν  αυτούς  ουδεμιάς  παιδείας  χρη- 
βτης  τυγχάνοντας,  τούτο  δε  ου  μόνον  Ά&ηναίοις, 
αλλά  και  ΰχεδόν  τι  πάβιν  άνΟ^ρώποις  και  πρότερον 


ΟΕΑΤΙΟ  ΧΙΠ.  249 

και  ννν  ανμβε'βηκε.  καΐ  μην  τό  γε  άτίαίδεντον  είναι 
καΐ  μηδέν  επιοτάμενον  ών  χρη  μηΟε  ίκανώς  παρε- 
οχεναβμενον  τιρος  τον  βίον  ζην  τε  και  ηράττειν  επι- 
χειρεΐν  ούτω  μεγάλα  πράγματα  μηδέ  αυτούς  εκείνους 
άρέΰκειν'  τους  γαρ  αμαθείς  και  άηαιδεΰτους  -ψέγειν  5 
αντους  ώς  ου  δυναμένους  ζην  ορΟ^ώς'    είναι  δε  άμα- 

431Κ  9•£Γ5  ούγι  τους  υφαίνειν  η  ΰκυτοτομεΐν  μη  εηιβταμέ- 
νους  ουδέ  τους  ορχεΐΟ^αι  ουκ  είδότας,  αλλά  τους 
άγνοοϋντας  α  εύτιν  είδότα  καλόν  και  άγα&ον  άνδρα 
είναι,  καΐοΰτω  δη  ηαρεκάλειπροςτο  επιμελεΐο&αικαΐ  ίο 
ηροβέχειν  αυτώ  τον  νουν  [καΐ  φιλ^ούοφειν] '  Ί^δει  γάρ 
ΟΤΙ  τοϋτο  ζητοΰντες  ούδεν  άλλο  τιοιηβουβιν  η  φιλοβο- 

ίΖί^ΐφήβουαι.     το  γάρ  ζητεΐν  και  φιλοτιμεΐΰ&αι  οττως  τις 
εΰται  κάλος  καΐ  άγαϋ-ος  ουκ  άλλο  τι  είναι  η  το  ψιλό- 
βοφεΐν.     ου  μέντοι  πολλάκις  ούτως  ώνόμαζεν ,   αλλά  ΐ5 
μόνον  ζητεΐν  εκελευεν  όπως  άνδρες  άγα&οΐ  εϋονται. 
προς  τε  ούν  τους  άλλους  βχεδόν  τι  τά  αυτά  διελεγό- 
μην  αρχαία  καΐ  φαύλα.,  καΐ  επειδή  ουκ  εΐων  εν  αύτη 
τη  'Ρωμη  γενόμενον  ηβυχίαν  άγειν,  Ιδιον  μεν  ούδενα 
ετόλμων  διαλέγεβ&αι  λόγον,  μη  καταγελαα^ώ  τε  και  20 
ανόητος  άοξω  φοβούμενος,  ατε  βυνειδώς  αυτω  πολ- 
λην  αρχαιότητα  καΐ  άμα&ίαν'  ενεΟ-υμοΰμην  δε,  φέρε, 
ει    μιμούμενος  τοιούτους    τινας   διαλέγομαι   λόγονς 
περί  των  ϋ^αυμαζομένων  παρ'  αύτοΐς,  ώς  ουδέν  εβτιν 
αυτών  αγαθόν,  και  περί  τρυφης  καΐ  άκολαβίας,  χαΐ  25 
οτι  παιδείας  πολλής  καΐ  αγα&ης   δέονται,  τυχόν  ού 
καταγελάβουβί  μου  ταύτα  λέγοντος  ουδέ  φηΰουύιν 
άνόητον'   ει  δε  μη,  «ξω   λέγειν  οτι  είβιν  οΐ  λόγοι 
ούτοι  ανδρός  ον   ο?  τε  "Ελληνες  ε&αύμαβαν  άπαντες 
επΙ  ΰοφία  καΐ  δη  και  6  ^Απόλλων  ΰοφόν  αυτόν  ηγη-  30 
ϋατο.     και  ^Αρχέλαος  Μακεδόνων   βαΰιλενς,   πολλά 

ΑΆ2ηε£δώς  καΐ  πολλοίς  ΰυγγεγονώς  των  βοφών,   έχάλει 


250  ΟΙ0ΝΙ8  ΟΕ  ΕΧ8ΙΙ.Ι0 

αντον  επΙ  δοάροΐξ  καΐ  μιδΟ-οΐξ,  όπως  άκούοί  αυτόν 
διαλεγομένον  τονζ  λόγονξ  τούτονς.  οντω  δη  χαΐ  εγω 
εηειρωμην  διαλέγεΰϋ^αι,  'Ρωμαίοίς ,  έηείδη  με  έκάλε- 
ϋαν  και  λέγειν  η^ίονν^  ου  κατά  δύο  καΐ  τρεις  αΛΟ- 
δ  λαμβάνων  εν  παλαίβτραις  καΐ  περιπάτοις '  ου  γαρ  ην 
δυνατόν  ούτως  εν  έκείντ]  τγΙ  πόλει  βυγγίγνεϋ^αι' 
πολλοίς  δε  καΐ  ά&ρόοίς  εις  ταυτο  βυνιοΰβιν  ^  οτι 
δέονται  παιδείας  κρείττονος  καΐ  επιμελεότερας^  ει 
μέλλουβίν  ευδαίμονες  εΰεΰ&αι  τω  όντι  κατ  αλη&ειαν, 
ΙΟ  άλλα  μη  δό^Τ]  των  πολλών  άν&ρώπων ,  ωΰπερ  ννν' 
ει  τις  αυτούς  μεταπείθει  καΐ  διδάξει  παραλαβών  οτι 
τούτων  μίν  ουδέν  έΰτιν  άγα&όν,  νπ^ρ  ων  βπουδα- 
ζονβι  καΐ  πάοτ]  προϋ-υμία  κτώνται,  καΐ  νομίζουβιν, 
οβω  αν  πλείω  κτηΰωνται,  τοβοΰτω  άμεινον  βιωθε- 
ί^ 6&αι  και  μακαριώτερον'  οωφροβύνην  δε  καΐ  αν- 
δρείαν  και  δικαιοβΰνην  έάνπερ  εκμελετηύωβι  καΙί33κ 
ταΐς  φυχαΐς  άναλάβωβι,  διδαΰκάλους  πο&εν  του-228Μ. 
των  εύρόντες  καΐ  των  άλλων  απάντων  άμεληααν- 
τες ,  είτε  Έλληνας  είτε  ^Ρωμαίους  είτε  τις  παρά  Σκύ- 
20  %^αις  η  παρ'  'Ινδοις  άνηρ  έοτι  διδάβκαλος  ων  είπον, 
ωβπερ  οΐμαι  τονικής  τε  και  ιππικής  η  νη  ^άία  Ιατρός 
τις  ΰ•εραπενειν  επιβτάμενος  τά  νοοηματα  του  βώμα- 
τος ,  οϋτως  ικανός  ων  ίάβΟ-αι  τάς  της  ιρυχης  νόΰους, 
οβτις  άκολαΰίας  καΐ  πλεονεξίας  καΐ  των  τοιούτων  αρ- 
25  ρωοτημάτων  δυνηΰεται  άπαλλάξαι  τους  υπ  αυτών 
κρατουμένους,  τούτον  παραλαβόντας  και  αγαγόντας, ^Ά^ΐ<■ 
λόγω  πείβαντας  η  φιλία '  χρημαύι  μεν  γαρ  ου  δυνα- 
τόν άνδρα  πειΰ&ηναι  τοιούτον  ουδέ  άλλοις  δωροις' 
καταΰτήΰαντας  δε  εις  την  άκρόπολιν  νόμω  προα- 
30  γορεύβαι  τους  νέους  απαντάς  φοιτάν  παρ  αυτόν  και 
ΰυνεΐναι,  και  μηδέν  ήττον  τους  πρεσβυτέρους ,  εως 
αν  άπαντες  οοφοί  γενόμενοι  και  δικαιοβύνης  εραβ&έν- 


ΟΚΑΤΙΟ  ΧΙΠ.  251 

τες,  καταφρονηΰαντες  χρνύοΰ  καΐ  αργνρον  καΐ  έλε- 
ςραντος  καΐ  οψον  δη  καΐ  μνρον  καΐ  άφροδιΰίων,  ευ- 
όαίμονες  οίκώΰν  και  άρχοντες,  μάλιΰτα  και  πρώτον 
αυτών,  έπειτα  και  τών  άλλων  ανθρώπων"  τότε  γαρ, 
εφην,  εβται  υμών  η  πόλις  μεγάλη  καΐ  ίΰχνρα  καΐ  & 
άρχονοα  κατ'  άληϋ•ειαν'  ως  τό  γε  ννν  το  μέγεθος 
αυτής  νποπτον  καϊ  ου  πάνυ  άβφαλές.  οΰω  γαρ  αν, 
έφην,  πλείων  η  τε  ανδρεία  και  η  δικαιοϋύνη  και  η 
ϋωφροβύνη  γίγνηται  παρ'  νμΐν,  τοβούτω  ελαττον 
έΰται  τό  τε  άργνριον  και  το  χρυβίον  καΐ  τα  έλεφαν-  ίο 
τίνα  Οκεντ}  και  τα  ηλέκτρινα  και  κρνΟταλλος  και  Ο^υον 
καΐ  Εβενος  καϊ  6  τών  γυναικών  κόύμος  καΐ  τα  ποι- 
κίλματα  και  αί  βαφαΐ  και  ύΰμπαντα  απλώς  τα  ννν  ίν 
ττ}  πόλει  τίμια  καϊ  περιμάχητα ,  και  ελαττόνων  αυτών 
δεηΰεύ&ε'  όταν  δε  εληλνΰ-ότες  ητε  επ  άκρον  αρε-  ΐ5 
της ,  ονδενός '  καϊ  οικίας  μικροτέρας  καϊ  αμείνονς  οΐ- 
κήβετε ,  καϊ  ου  τοβοντον  οχλον  ϋ-ρεφετε  άνδραπόδων 
αργών    καϊ   προς  ονδεν  χρηοίμων.     το  δε  πάντων 

ι.παραδοί,ότατον '  οθω  γαρ  αν  εύαεβέΰτεροι  καϊ  οαιώτε- 
ροι  γενηβ&ε ,  τοβοΰτω  έλάττων  εύται  παρ'  νμΐν  ο  Αί-  20 

Μ  βανωτος  και  τα  θυμιάματα  καϊ  τα  ύτεφανώματα ,  καϊ 
&ν6ετε  έλάττονς  Ο-νβίας  καϊ  άπ  ελάττονος  δαπάνης, 
καϊ  το  πάν  πλή&ος  το  νυν  παρ'  νμΐν  τρεφόμενον 
πολύ  Ελαττον  ίβται,  καϊ  η  ΰΰμπαΰα  πόλις,  ώΰπερ 
νανς  κονφιΰΟ^εΐΰα ,  άνακνφει  τε  καϊ  πολν  εΰται  έλα-  25 
φροτέρα  καϊ  άβφαλεβτέρα.  ταντά  δε  ταντα  καϊ  Σί- 
βυλλαν  ευρηΰετε  μαντενομενην  νμΐν  καϊ  Βάκιν,  εί- 
περ  άγαϋ•ώ  χρηβμολόγω  και  μάντιε  έγενεβ&ην.  ως 
δε  νυν  τα  παρόντα  διάκειται ,  χρημάτων  ένεκα  πλη- 
%^ονς ,  α  πάντα  πανταχόθεν  εις  ενα  τούτον  ηθροιβται  30 
τον  τόπον,  τρυφής  επικρατούβης  καΐ  πλεονεί,ίας, 
ομοιόν    έΰτιν  ώΰπερ   ει  την  τού  Πατρόκλου  πνράν 


252         ΒΙ0ΝΙ8   ΌΕ  δΕΚνίΤυΤΕ  ΕΤ  Ι,ΙΒΕΕΤΑΤΕ 

κοσμησας  6  Άχιλλενξ  κολλών  μ^ν  ξ,νλων,  πολλών  δϊ 
βωμάτων  και  έβΟ'ψος,  ετι  δε  πψελης  τε  καΐ  ελαίου 
τΐροξ  τούτοις^  παρακαλεί  τους  άνεμους  ύπένδων  καΐ 
&υαίας  υπιβχνούμενος  έλκοντας  έμπρηΰαί  τε  καΐ  άνά- 

5  ■φαί.  τα  γαρ  τοιαύτα  ούχ  ηττόν  γε  πεφνκεν  εξ,άπτειν 
την  των  αν&ρώπων  ϋβριν  τε  καΐ  άκολαΰίαν.  ου  μεν- 
τοι  ελεγον  ως  χαλεπον  αυτοΐς  παιδευΰ^ηναί ,  επεί  καΐ 
ταλλα,  εφην ,  ούδενος  βελτίους  ηρότερον  'όντες  οβα 
έβουληϋ•ψε  ραδίως  εμά&ετε'  λέγω   δΐ  ίππικην  και 

10  το^ικην  και  οΛλιτικήν. 


ΠΕΡΙ  ΔΟΤΛΕΙΑΣ  ΚΑΙ  ΕΛΕΤΘΕΡΙΑΣ  Α.  436  κ 

0[  αν&ρωτίοι  επι&υμοϋδι  μεν  έλενϋ^εροι  είναι 
μάλιύτα  πάντων,  καί  φαβι  την  έλευ^ερίαν  μέγιΰτον 
τών  άγα&ών,  την  δε  δουλείαν  αΐΰχιβτον  καΙ  δυβτυ- 
χεΰτατον  υπάρχειν ,  αυτό  δε  τοϋτο  ο,τι  έβτϊ  το  έλεύ- 

15  0•ερον  είναι  η  ο,τι  το  δουλεύειν,  ουκ  ΐΰαΰι.  και  τοίνυν 
ουδέ  ποιοΰβ IV  ουδέν,  ως  έπος  ειπείν,  όπως  το  μεν  αΐβ- 
χρον  και  χαλεπον  εκφεύ^ονται,  την  δουλείαν,  ο  δε 
δοκεΐ  αυτοΐς  πολλού  ά^ιον  είναι,  κτήΰονται,  την  έλευ- 
%•ερίαν,  άλλα  τουναντίον  ταύτα  πράττουβιν  «ξ  ων 

20  ανάγκη  τους  επιτηδεύοντας   διατελεΐν   δουλεύοντας 
τον  άπαντα  χρόνον  καΐ    μηδέποτε    ελευϋ'ερίας  επι- 
τυγχάνειν.    πλην  τούτους  ουκ  άξιον  ί'Οως  ^αυμάβαι, 
οτι  ούτε  ελεΐν  ούτε  φυλά^,αο&αι  δύναιντ    αν  6  τυγ-230ίΛ 
χανουΰιν  αγνοούντες.   εΐ  γούν  ετύγχανον  άγνοούντες 

25  πρόβατον  καΐ  λύκον  ο,τι  εύτιν  εκάτερον  αύτοΐν ,  όμως 
δε  ηγούντο  το  μεν  ώφέλιμον  και  κτηβαα^αι  άγα9•όν, 
το  δε  βλαβερον  και  άΰύμφορον,  ουκ  αν  ην  &αυμαΰτ6ν 


ΟΚΑΤΙΟ  XIV.  253 

ονδεν,  εΐ  το  μεν  Λρόβατον  εφοβονντο  κάΙ  εφενγον 
ενίοτε,  ως  λνχον.,  τον  δ£  λνχον  προβιεντο  κοΑ  νπεμε- 
νον,  νομίβαντες  πρόβατον '  -η  γαρ  άγνοια  τοίαντα  ερ- 
γάζεται τους  ονκ  είδότας  και  αναγκάζει  τάναντία 
φενγειν  χαΐ  δκόχειν  ων  βονλονται  και  των  βνμφε-  5 
ηρόντων.  φε'ρε  δη  ΰκεψωμεϋ-α  ει  άρα  τι  οι  πολλοί  επί- 
βτανται  περί  ελεν&ερίας  και  δουλείας  βαφές,  ίύως 
γάρ  τοι  μάτην  αντονς  αίτιώμε^α,  ον  δε  παντός  μάλ- 
λον ταντα  ϊβαΰιν.  ει  ονν  εροιτό  τις  αυτούς  ο,τι  έβτϊ 
το  ελεύ&ερον  είναι ,  φαΐεν  αν  ί'βως  το  μηδενός  ύπη-  ίο 
χοον ,  άλλα  πράττειν  απλώς  τα  δοκοϋντα  εαυτω. 
τον  δε  τούτο  αποκρινάμενον  εάν  τις  επερωτά,  εΐ  εν 
χορώ  χορευτην  όντα  μη  προβέχειν  τω  κορυφαίω  μηδέ 
νπήκοον  είναι  αντον,  άλλ'  αδειν  τ  ε  και  άπάδειν, 
όπως  αν  αυτω  επίτ],  τοντο  καλόν  οΐ'εται  είναι  και  ι» 
έλευύ'ε'ριον ,  το  δε  εναντίον  τοντον,  το  προβέχειν  τ  ε 
καΐ  πείΟ^εβ&αι  τω  ηγεμόνι  τοΰ  χορον,  και  τότε  άρχε- 
ύ&αι  και  παΰεβ&αι  αδοντα  οπόταν  εκείνος  κελενβη, 
αίβχρον  είναι  και  δουλοπρεπές,  ουκ  αν  οίμαι  ομόλο- 
γοι, ουδέ  εΐ  τις  έρωτηύειε,  πλέοντα  μη  φροντίζειν  το 
τον  κυβερνητον  μηδέ  ποιεΐν  άττ'  αν  εκείνος  είπτ],  εΐ 
το  τοιούτον  έλευ&έριον  οΓοίτο '  οίον  κελενύαντος  κα- 
0-ηβ%•αι  εβτάναι  εν  τ^  νηί,  αν  αυτω  έπίτ],  καν  κε- 
λεύοτι  αντλεΐν  ποτέ  η  ΰυνέλκειν  τά  ιβτία,  μητ*  άντλη- 
ύαι  μηΌ''  άφαΰ&αι  των  κάλων,  ούδε  τοντον  εΐποι  αν  25 
έλεΰ&ερον  ονδε  ζηλωτόν,  ότι  πράττει  τά  δοκοϋντα 
αντω.  και  μην  τους  γε  ύτρατιώτας  ουκ  αν  φαίη  δού- 
λους είναι,  διότι  νπηκοοί  είΰι  τον  βτρατηγον,καΐ  τότε 
άνίβτανται  οπόταν  εκείνος  προΰτάξτ],  καΐ  βΐτον  αι- 
ροννται  και  όπλα  λαμβάνονβι  και  παρατάττονται  χαΐ  3ο 
επίαβι  καΐ  αναχωροϋβιν  ονκ  άλλως  η  τον  ύτρατηγοϋ 
χελεύβαντος '  ουδέ  γε  τους  κάμνοντας ,  ότι  πείΟ^ονται 


254         ΒΙ0ΝΙ8  ΒΕ  δΕΚνίΤϋΤΕ  ΕΤ   Ι^ΙΒΕΕΤΑΤΕ 

τοΐξ  ίατροΐζ,  ον  δια  τοντο  φηΰονΰι  δονλονζ  είναι, '  καί- 
τοι ού  μικρά  γε  ονδε  ράδια  πείθονται  αντοΐς,  «λλα438Κ 
και  πεινην  καΐ  δ ιψην ενίοτε  προβτάττονβι'  καν  ^όξί^23ΐΜ 
Λοτε  τω  ίατρώ  τον  κάμνοντα  δηβαι ,  παραχρήμα  εδε- 
5  0•η,  καν  τεμεΐν  η  κανβαι,  καν&ηβεται  και  τμη&ήβε- 
ται  β'φ'  όΰον  άν  εκείνω  δοκτ] '  εάν  δε  μη  πείΟ-ηται, 
πάντες  οί  έν  τί]  οικία  τω  ίατρω  ύνναγωνιοννται ,  ον 
μόνον  οι  έλενϋ'εροι ,  άλλα  πολλάκις  οι  τον  νούονντος 
οίκέται  αυτοί  καταδονΰι  τον  δεΰπότην,   καΐ  το  πυρ 

10  κομίξονϋιν,  όπως  καν^ηβεται,  και  τάλλα  νπηρετονύι. 
μη  ονν  ον  φης  έλεν&ερον  είναι  τον  άνδρα  τούτον,  ότι 
πολλά  καΐ  αηδή  έτερον  κελενοντος  νπομενει ;  ον  γαρ 
δηπον  τονΠεροών  βαβιλέα  ΛαρεΙον  ονκάν  έ'φης  ελεύ- 
θερον είναι,   επειδή  καταπεοών  άπό  τον  ΐππον  εν 

15  κννηγεΰίοις,  τον  αβτραγάλον  έκχωρήύαντος,  νπήκονε 
τοις  ίατροΐς  ελκονβι  κάί  βτρεβλονβιν  αντον  τον  πόδα, 
όπως  καταΰτήβεται  το  άρΟ•ρον,  και  ταντα  Αίγνπτίοις 
άνΟ^ρώποις '  ονδ  αν  ^ερ^ην ,  όπηνίκα  άναχωρών  εκ 
τήςΈλλάδος  και  χειμαζόμενος  έν  τή  νηι  πάντα  έπεί- 

30  0•ετο  τω  κνβερνήττ]    και  παρά  τήν  εκείνον  γνώμην 
ονκ   έπετρεπεν  αντω  ονδε  νενβαι  ονδε  μεταβήναΐΛΖ9^\ 
ονκονν  το   μηδενός    ανΰ-ροάπων  νπακονειν  ονδε  το 
πράττειν  ό,τι  άν  τις  έ&ελί]  έλεν&ερίαν  ^τι  φήΰονϋιν 
είναι,    άλλ'  (βως  έρονβιν  ότι  ούτοι  μεν  έπΙ  τω  αυτών 

25  βνμφεροντι  νπακονονβιν,  ως  οί  πλέοντες  τω  κνβερ- 
νήτη  και  οί  Οτρατιώται  τω  Οτρατηγω ,  καΐ  οί  κάμνον- 
τες  δε  τω  ίατρω  δια  τοντο  πείΟ•ονται.  ονδε  γαρ  άλλ' 
άττα  προβτάττονύιν  ούτοι  ή  τά  βυμφέροντα  αντοΐς. 
ο£  δε  γε  δεβπόται  τοις  δονλοις  ον  ταντα  έπιτάττονβιν 

30  α  έχείνοις  ύννοίβει,  αλλ'  όπερ  αντοις  οίονται  λνβιτε- 
λεΐν.  τί  δη ;  αρά  γε  ονμφέρει  τω  δεύπόττ]  το  τε&νά- 
ναι  τον  οίκετην  ή  νοβεΐν  ή  πονηρόν  είναι ;  ονδείς  άν 


ΟΕΑΤΙΟ  XIV,  255 

ειποι ,  αλλά  τονναντίον  οΐμαι  τό  τε  ζην  χαΐ  νγιαίνειν 
καϊ  χρηοτον  είναι,  τα  αυτά  δε  ταύτα  φανεΐται  χαΐ 
τω  οίκεττ]  βνμφε'ροντα '  ώστε  καϊ  τω  οίκετη  6  δεβπό- 
τΊ]ξ  ονδεν  ήττον,  ανπερ  εχτ}  νονν,  τα  βνμφεροντα 
έκείνω  προύτάξεί'  'ταντα  γάρ  καϊ  αντω  ψανείται  5 
βνμφέρενν.  άλλα  νπερ  οτον  άν  τις  άργνριον  κατα- 
βάλ7],  οντος  «ξ  ανάγκης  δονλόξ  έΰτιν.  ο^κούι/  πολλοί 
440ΚΛ£ρι  πολλών  καϊ  ελευθέρων  καταβεβληκαβιν  άργν- 
132Μ  ριον,  οί  μεν  Λολεμίοις,  οι  δε  λγιβταΐξ  λντρα  δίδοντες^ 
οι  δε  τίνες  την  αντών  τιμήν  καταβεβληκαβι  τοις  δε-  ι« 
ΰπόταις,  και  ον  δηπον  δούλοι  είΰιν  οντοι  αντών. 
άλλα  μην  ον  αν  ε'ξ^  ετέρω  μαβτιγώοαι  καϊ  δηβαι  καϊ 
άνελεΐν  καϊ  άλλο  ο,τι  αν  βονληται  έργόοαβΟ^αι ,  οντο^ 
εκείνον  δούλος  έβτι.  τι  δε;  ονκ  ε^εΰτι  τοις  λΐ]βταΐς 
ταύτα  αοιεΐν  τονς  ληφ&εντας;  καϊ  ονδεν  ήττον  ον  ΐδ 
δούλοι  είοι.  τι  δε;  τοις  δικαβταΐς  ονκ  εί,εβτι  τιμάν 
καϊ  δεβμού  καϊ  θάνατον  και  άλ?.ον  οτον  άν  βονλων- 
ται  πολλοίς  των  κρινόμενων;  και  ον  δηπον  δούλοι 
είβιν  οντοι.  ει  δε  μίαν  ημεραν,  εν  τ]  κρίνεται  έκα- 
στος, ονδεν  τούτο'  και  γάρ  μίαν  ημεραν  ηδη  τις  λε-  20 
γεται  γενέβ&αι  δούλος,  άλλα  μην  ει  ενι  λόγω  όνλλα- 
βόντα  χρη  άποφήναΰ&αι  ως  οτω  μεν  ε^εΰτιν  ο  βον- 
λεται  πράττειν,  ελεν&ερός  εβτιν,  οτω  δε  μη  ε^εβτι, 
δούλος,  οντ'  έπΙ  τών  πλεόντων  οντ'  έπι  τών  καμνόν- 
των  οντε  τών  βτρατενομενων  οντε  τών  μαν^ανόν-  25 
των  γράμματα  η  κι&αρίξειν  η  παλαίειν  η  άλλην  τινά 
τεχνην  έρεΐς  αντό'  ον  γάρ  ε^εβτι  τούτοις  πράττειν 
ως  αντοι  ε^ελονβιν ,  «λλ'  ώς  ο  τε  κνβερνητης  καϊ  Ια- 
44ΐκτρ05  καΧ  διδάσκαλος  προστάττει.  ον  το'ιννν  ονδ\  τοΙς 
άλλοις  ε^εστιν  α  ε&ελονσι  ποιεΐν,  άλλ'  έάν  τις  παρά  3ο 
τονς  νόμονς  τονς  κειμένονς  πράττγι,  ζημιώσεται. 
ονκούν  οσα  μη  άπείρηται  νπο  τών  νόμων  μηδέ  προσ- 


256  ΒΙ0ΝΙ8  ΟΕ  δΕΚνίΤυΤΕ  ΕΤ  Ι.ΙΒΕΕΤΑΤΕ 

τετακταί,  6  τϋερϊ  τούτων  ίχαν  αντοξ  την  έ^ονβίαν 
τον  Λράττει,ν  ώς  βονλεται  η  μη  ελενϋ'εροξ,  ο  δε  του- 
ναντίον άδννατος  δούλος,  τί  δε\  οί'ει  6οι  έμειναν,  όβα 
μη  άπείρηταί  μεν  νηο  των  νόμων  εγγράφως ,  αί6χρά 

5  ίβ  άλλως  δοκεΐ  τοις  άνΟ^ρωτίοις  καΐ  άτοπα '  λέγω  δε 
οίον  τελωνεΐν  η  τίορνοβοβκεΐν  η  άλλα  ομοία'πράττείν ; 
Ον  μα  κ/ί-'α,  φαίην  αν,  ούδε  τα  τοιαύτα  έ^εΐναι  τοις 
έλενϋ-εροις.  καΐ  γαρ  χερΙ  τούτων  επίκειται  ζημία  το 
μιΰεΐ(}&αι  η  δνΰχεραίνεβ&αι  νπο  των  άν&ρώπων.     Τί 

10  δε;  τοις  άκολάβτοις  άν^ρώποις ,  οβα  ποιονΰι  δια  την 
άκολαοίαν ,  καΐ  τοις  άνοητοις,  όβα  δια  την  ανουαν,  η 
ονΰίας  άμελονντες  η  6(άματος  η  αδίκως  και  άγνωμο- 
νως  προΰφερόμενοι  άλλήλοις,  ον  πάντα  ταντα  επιξη-23ΆΜ 
μια  τοΓί  ποιονβίν  εβτιν;    η  γαρ  εις  το  βώμα  η  την 

ΐδ  ονύίαν  η  το  μεγιΰτον  την  -ψνχην  την  αυτών  βλάπτον- 
ται. Τοντο  μεν  άλη&ες  λέγεις.  Ονκονν  ονδε  ταντα 
έί,εβτι  πράττειν ;  Ον  γαρ  ονν.  Ένϊ  δη  λόγω  τα  μεν 
φανλα  καΐ  άτοπα  και  άΰυμφορα  ουκ  ε^εΰτι  πράττειν, 
τα  δε  δίκαια  καΐ  ΰυμφεροντα  και  άγα&ά  χρη  φάναι 

20  ότι  προύηκει  τε  κα\  ε^εβτιν ;  ΈμοΙ  γοϋν  δοκεΐ.  Ουκονν 
ονδενΐ  τά  τε  φανλα  και  αβνμφορα  ποιειν  αξημιόν 
εβτιν  οντε'Έλληνι  οντε  βαρβάρω  οντε  νπερ  ότον  τις 
τιμήν  δεδωκεν  άργνριον ;  Ον  γαρ  ονν.  Τά  δεγε  εναν- 
τία πάβιν  ομοίως  έφεΐται ,    κα\  οι  μεν  τά  εφειμένα 

25  πράττοντες  άζήμιοι  διατελονβιν,  οΐ  δε  τά  κεκωλνμένα 
ζημιοννται.  άλλοι  ονν  δοκονβί  βοι  πράττειν  α  ε^εβτινα2Β. 
η   οί  επιβτάμενοι   ταντα,  καΐ  άλλοι   τάναντία   η    οί 
άγνοονντες;  Ονδαμώς.  Ονκονν  οι  φρόνιμοι  όβα  βον- 
λονται  πράττειν,  ε^εβτιν  αντοΐς '  οί  δε  άφρονες  α  βον- 

30  λονται  ονκ  έ^όν  έπιχειρονβι  πράττειν '  ωβτε  ανάγκη 
τους  μεν  φρονίμονς  ελευ&ερους  τε  είναι  και  έξεί'ναι 
αντοίς  ποιειν  ώς  έ&ελονβι ,  τονς  δε  ανοητονς  δούλους 


ΟΕΑΤΙΟ  XIV.  257 

τε  είναι  καΙ  α  μη  ε^εβτιν  αντοΐς^  ταντα  ποιεΐν ;  'Ιβωξ. 
Ονκονν  καΐ  την  έλενϋ-ερίαν  χρη  λέγειν  επιΰτΊ]μην 
των  εφειμένων  καΐ  των  κεκωλνμενων ,  την  δε  δον- 
λείαν  'άγνοιαν  ών  τε  ε^εβτι  καΐ  ών  μη.  εκ  δε  τούτον 
τον  λόγον  ονδεν  αν  κωλνοι  τον  μέγαν  βαβιλεα  πάνν  5 
μεγάλην  τιάραν  επΙ  της  κεφαλής  έχοντα  δονλον  είναι 
καΐ  μη  έ^εΐναι  αντώ  πράττειν  μηδέν  ών  ποιεΐ'  πάντα 
γαρ  έπιζημίως  καΐ  αϋνμφόρως  πράξει '  άλλον  δε  τίνα 
δονλον  δοκονντα  και  ονομαξόμενον  ονχ  άπαξ,  αλλά 
πολλάκις,  άν  οντω  τνχτ},  πεπραμενον,  ει  δε  σ.ρα  τούτο  ίο 
βνμβαίνοι,  πεδας  πάνν  παχείας  έχοντα,  μάλλον  ελεύ- 
θερον είναι  τον  μεγάλον  βαύιλεως.  εμοι  μεν  βφόδρα 
δοκεΐ  άτοπον,  ει  πεδας  έχων  τις  η  έβτιγμενος  η  εν  μν- 
λώνι  άλών  ελεύ&ερος  εαται  μάλλον  τον  μεγάλον  βα- 
σιλέως. Τί  δε;  εν  Θράκη  γέγονας-,'Έγωγε.  εόρακας  « 
ονν  εκεί  τάς  γνναΐκας  τάς  έλεν&ερας  βτιγμάτων  με- 
βτάς,  και  τοΰούτω  πλείονα  έχούβας  Οτίγματα  καΐ  ποι- 

τϋΜκιλώτεραοβω  άν  βελτίονς  καΐ  εκ  βελτιόνων  δοκώΰι; 
Τί  ονν  δη  τούτο;    Οτι  βαβίλιββαν ,  ως  εοικεν,  ονδεν 

ϋί^κωλύει  έοτιγμένην  είναι,  βαΰιλεα  δε  οίει  κωλύειν,  6ν  20 
τοίννν  ονδε  περί  εκείνον  τού  εϋ-νονς  άκηκοας ,  παρ* 
οϊς  6  βαβιλενς  εν  πύργω  πάνν  νφηλω  φνλάττεται,  και 
ονκ  εξεβτιν  αντω  καταβηναι  άπο  τού  πύργον;   ει  δε 
γε  ηκηκόεις,  ηπίβτω  άν  οτί.  και  περιειργμένον  εΰτιν 
είναι  βαΰιλεα.    και  τνχον  ηκονες  αν  εκείνων  των  άν-  25 
θρώπων  ϋ^ανμαζόντων,  ει  διηγού  αν  περί  τού  Περβών 
βαβιλεως,  και  άπιΰτούντων  οτι  εβτι  τις  βαβιλενς  πε- 
ριελαύνων  έφ'   άρματος  καΐ  οποί  βούλεται  άπιών. 
Άλλα  δεδεμένον  ονκ  αποδείξεις  βαβιλεα ;   Ον  των  γε 
ανϋ^ρωπων  τνχόν '  επεί  ο  γε  των  θεών  βαΰιλενς  πρώ-  30 
τος  και  πρεββύτατος  δέδεται,  ως  φαβιν,  ει  χρη  πι- 

Ιύτενειν  Ήβιόδω  τε  χαΐ  Όμηρω  και  άλλοις  ΰοφοΐς  άν-' 
ΟΙΟ.  Ι.  17  . 


258         ϋΙΟΝΙδ  ϋΕ   δΕΚνίΤϋΤΕ  ΕΤ  1.1ΒΕΕΤΑΤΕ 

δράΰυν ,  οϊ  πεοί  Κρόνου  ταύτα  λεγονβι ,  αάί  μα  Αία 
ονχ  ν%  έχΟ'ρον  αδίκως  Λα&όντα  τοντο,  άλλ'  νπο 
τον  δικαιοτάτου  καΐ  φιλτάτου,  δηλον  οτι  ως  βαβιλικά 
καΐ  βνμφεροντα  εκείνω  δρώντος.    οι  (Ϊ£  τούτο  μεν 

5  άγνοούΰικαΧ  ούδέηοτ  αν  οίη&είεν  πτωχονηδεβμωτην 
η  αδο^ον  γενεβ&αι    βαύιλεα,    καίτοι   τον  ^Οδνββέα 
άκούοντες  οη  Λτωχος  ων  και  τους  μνηΰτηρας  αϊτών 
ονδεν  ήττον  βαβιλεύς  ην  καΐ  της  οικίας  κνριος'  6  δε^^^ 
Άντίνονς  καΐ  6  Ευρνμαχος ,  ούς"θμηρος  ώνόμαζε  βα- 

10  ΰιλεας,  αϋ^λιοι  και  δυβτυχεΐς.  αλλά  ταύτα  μεν^  ώς 
^φην,  άγνοούΰι '  ΰημεΐα  δε  αυτοΐς  χεριτι^εαβι  τιάρας 
και  βκηπτρα  και  διαδήματα,  μη  λά&ωΰι  βαβιλεΐς  ον- 
τες '  ωΰηερ  οίμαι  τοις  βοβκημαΰι  χαρακτήρας  έτιιβάλ- 
λουΰιν  οι  δεύτίόται ,  Όηως  επίθημα  εΰται.    τοιγαρούν 

15  ο  Περβών  βαύιλεύς  οΛως  μεν  ε%ει  μόνος  ορϋ'ην  την 
τιάραν  εφρόντιζε,  και  εί'  τις  άλλος  τούτο  έηοίηβεν, 
εύΰ^ύς  εκελευβεν  αποϋ'νηβκειν  αυτόν,  ως  ουκ  ενόν 
ούδε  βυμφέρον  έν  τοΰαύταις  μυριάβιν  άνΟ^ρώπων  δυο 
είναι  φορούντας  τιάρας  ορϋ-άς '   όπως  δε  την  γνωμην 

20  ορΟ'ην  ε%ει  καΐ  μηδεις  άλλος  φρονηβει  αυτού  ύοφωτε- 
ρον  ούδεν  αύτω  εμελεν.  μη  ούν,  ωβπερ  της  βαβιλείας 
της  τότε  τοιαύτα  υπήρχε  βημεΐα,  καΐ  νύν  δέη  της 
έλευΟ-ερίας  τοιαύτα  ύπάρχειν  ΰύμβολα  καΐ  βαδίζειν 
πΧλον  έχοντα  επΙ  της  κεφαλής,  άλλως  δε  ου  δυνηβό-^ζΐΜ. 
με&α  γνωναι  τον  ελεύθερον  η  τον  δούλον. 


κ 


ΠΕΡΙ  ΔΟΤΛΕΙΑΣ  ΚΑΤ  ΕΛΕΤΘΕΡΙΑΣ  Β.4«κ 

Άλλα  μην  εναγχος  παρεγενόμην  τιΰΐ  διαμφιββη- 
τούβι  περί  δουλείας  καΐ  ελευ&ερίας,  ουκ  έπι  δικαΰτών 
ονδ'  εν  τη  αγορά,  οντωΰΐ  δε  κατ'  οίκίαν  έπι  χρόνον 


ΟΒΑΤΙΟ  XV.  259 

πάαΛολνν.  χαΐ  παρηΰαν  εκατερω  τοΐν  ανδροΐν  ονκ 
ολίγοι  ύτΐονδάζοντες.  ετνγχανον  γαρ  νπερ  άλλων 
ττρότερον  άντιλεγοντες,  ώς  εμοί  δοκονΰιν'  ηττώμενος 
δε  εν  τοΐ£  λόγοίζ  ατερος  χαΐ  διαπορών  εις  λοιδορίαν 
ετράπετο,  ωβπερ  είωθ^ε  τοντο  βνμβαίνειν  πολλάκις,  5 
και  ώνείδιύεν  ώς  ονκ  έλεν&ερον  όντα  τον  έτερον,  και 
ος  τΐάνν  τΐράως  εμειδίααε  τε  και  είτίε,Πό&εν  δε  εΰτιν, 
ω  αριΰτε,  είδέναι  οβτις  δούλος  η  όβτις  ελενΟ'ερος•, 
ΝαΙ  μα  ^ία,  εφη '  έτΐίβταμαι  γονν  έμαντον  μεν  ελεύ- 
θερον οντά  και  τούτους  απαντάς,  βοι  δε  ονδεν  πρού-  ίο 
τίκον  ελευθερίας,  και  τίνες  των  παρόντων  έγέλαβαν. 
χαι  ος  ονδεν  τι  μάλ.λον  τιβχύν&η,  άλλ'  ωοπερ  οι  αν- 
δρείοι άλεκτρυόνες  προς  την  πληγην  έπεγείρονται 
και  θαρρούΰι ,  κάκεινος  επηγερθη  και  εθάρρηΰε  προς 
την  λοιδορίαν,  καΐ  ηρετο  αυτόν  οπόθεν  τούτο  έπίοτα-  ΐ5 
ται  το  περί  τε  αντού  καΐ  περί  εκείνου.  "Οτι,  εφη,  τον 
μεν  εμαυτού  πάτερα  επίβταμαι  ^Αθήναιον  όντα ,  είπερ 

Ι      τις  άλλος ,  τον  δε  βόν  οίκέτην  τού  δεινός,  ειπών  τού- 
νομα.   καΧ  ος ,  Τι  ονν ,  είπε,  χατά  τούτο  κωλύει  με  εν 
Κυνοβάργει  άλείφεβθαι  μετά  των  νόθων,   ειπερ  εκ  2ο 
μητρός  ελευθέρας,  ιβως  δε  και  άβτης,  τυγχάνω  γεγο- 
ιιβκνώϊ  καΐ  πατρός  ον  βύ  φης;  η  ου  πολλ.αι  άβταΐ  γυναί- 
κες δι'  ερημίαν  τε  καΐ  άπορίαν,αι  μεν  εκ  ^ίνων  εκύη- 
ύαν,  αϊ  δε  εκ  δούλων,  τίνες  μεν  άγνοούύαι  τούτο,  τίνες 
νιδε  χαΐ  επιΰτάμεναι ;  χαί  ούδεΧς  δούλος  έβτιν,  άλλα  25 
μόνον  ούκ^ Αθηναίος,  των  οντω  γεννηθέντων.   Άλλ' 
εγώ  βου ,  εφη ,  καΐ  την  μητέρα  επίοταμαι  όμόδονλ.ον 
τού  πατρός.    Είεν ,  Μφη '  την  δε  ύαυτού  οίύθα ;  Πάνν 
μεν  ουν '   άβτην  εξ  άβτών  καΐ  προίκα  ίκανην  έπενη- 
νεγμένην.  ΉκαΙ  εχοις  αν  όμόβας  ειπείν  ει  «ξ  ου  φη-ίο 
0ιν  εκείνη,  έκ  τούτου  γεγονας ;   ό  μεν  γαρ  Τηλέμαχος 
ον  πάνν  ηξίον  διατείνεύθαι  ύπερ Πηνελόπης  τηςίκα- 

17* 


260       ϋΐΟΝίδ  ϋΕ  δΕκνιτυτΕ  ετ  ε,ιβεετατε 

ρίον,  βφόδρα  ΰοοφρονος  δοκονβης  γυναικός,  οτι  άληΟ•η 
λέγει  τον  'Οδνβϋέα  άτζοφαννονΰα  αυτού  πατέρα"  ού 
δε  ον  μόνον  υπέρ  ύαντοϋ  αν  καΐ  της  βης  μητρός,  εάν 
τιελεΰΰΎΐ  ΰέ  τις,  ομόβαις,  ώς  εοικεν,  αλλά  καΐ  περί 
δ  δούλης  ηύτινοβοΰν ,  ε|  ότου  ποτέ  έκύηΰεν,  ωβπερ  ην 
λέγεις  έμην  είναι  μητέρα,  αδύνατον  γάρ  6οι  δοκεΐ 
είναι  β'Ι  άλλου  ανδρός  κυηβαι  έλευ&έρου  η  και  τον 
αύτης  δεΰπότον.  ού  πολλοί  ^Α%•ηναίων  βνγγίγνονται 
^εραπαίναις  αυτών,  οι  μεν  τίνες  κρύφα,  οι  δε  και  φα- 
ιό νερώς ;  ού  γάρ  δήπου  βελτίους  είοΐ  πάντες  του  Ηρα- 
κλέους,ός  ούδε  τγι^Ιαρδάνου  δούλτ]  βυγγενέο&αι  απη- 
ξίωβεν,  ίξ  ης  έγένοντο  οι  Σάρδεων  βαΰιλεΐς.  ετι  δε 
ού  δοκεΐ  6οι,  ώς  εοικε,  Κλυταιμνηΰτρα,  Τννδάρεω 
μεν  ϋ•υγάτηρ,  γυνή  δε  Αγαμέμνονος ,  μη  μόνον^Αγα- 
15  μέμνονι  6υν είναι  τω  αϋτης  άνδρί,  άλλα  και  άποδημή- 
6αντος  εκείνον  Αίγίΰΰ^ω  6νγγενέ6&αι,  και  Αερόπη  η 
Άτρέως  γννη  την  Θνέβτον  προ6δέ^α6&αι  όμιλίαν,  καΐ 
άλλαι  πολλαι  και  πάλαι  καΐ  νυν  ενδόξων  και  πλον- 
6ίων  ανδρών  γυναίκες  ετέροις  6νγγίγνε6^αι  και 
20  παιδας  ενίοτε  «ξ  εκείνων  ποιεΐ6&αι '  ην  δε  6ύ  λέγεις  447  κ 
^εράπαιναν  οντω  πάνν  ακριβώς  φνλάττειν  τά  προς 
τον  άνδρα  τον  αύτης,  ώ6τε  μη  άν  έτέρω  ΰνγγενέΰ&αι ; 
ετι  δε  καΐ  περί  ΰαυτοΰ  καΐ  περί  έμοΰ  διαβεβαιοΐς  ως  έ 
εκάτερος  ημών  έ6τι  της  δοκού6ης  και  λεγομένης  μη-  Ι 
25  τρός ;  καίτοι  πολλούς  Ά&ηναίων  ^χοις  άν  ειπείν  καΐ  | 
τών  πάνυ  γνωρίμων ,  οι  εφάνη6αν  ύ6τερον  ού  μόνον 
πατρός,  άλλα  και  μητρός,  ούχ  ης  έλέγοντο,  υποβολι- 
μαίοι πο&εν  τραφέντες.  και  ταύτα  6ύ  εκα6τοτε  οράς 
δεικννμενα  και  λεγόμενα  υπό  τών  κωμωδοδιδαβκάλων 
30  και  εν  ταΐς  τραγωδίαις,  καΐ  όμως  ούδεν  ήττον  ί6χυρί-ητΆ 
ζει  και  περί  ΰαυτοϋ  και  περί  εμού,  ως  εύ  είδως  όπως 
γεγόναμεν  και  έκ  τίνων,  ούκ  οί6&α,  εφη,  ότι  κακηγο- 


ΟΕΑΤΙΟ  XV.  261 

ρίας  δίδωβιν  6  νόμος  γράφαβ&αί  τούτον ,  ός  αν  βλαβ- 
φηίιτ}  τίνα  ουκ  έχων  άποδεί^αί  περί  ων  λέγει,  βαφές 
ονδέν ;  χαΐ  ος ,  Έπίβταμαί  γάρ ,  εφη ,  οτί  αί  μεν  έλεν- 
χ^εραι  γυναίκες  υποβάλλονται  πολλάκις  δι  απαιδίαν, 
όταν  μη  δννωνται  αύται  κυηβαι,  βονλομένη  καταοχεΐν  5 
έκάβτη  τον  άνδρα  τον  εαυτής  και  τον  οίκον,  καΐ  άμα 
ουκ  άποροϋβαι  οπό&εν  τους  παΐδας  &ρέψω6ι'  τας  δε 
δούλας  τουναντίον ^  τάς  μεν  προ  του  τόκου  διαφϋ'ει- 
ρονβας,  τάς  δε  υύτερον,  εάν  δύνωνται  λα&εΐν,  το  γε- 
νόμενον,  ενίοτε  και  των  ανδρών  ϋυνειδότων ,  όπως  ίο 
μη  πράγματα  εχωΟι  παιδοτροφεΐν  άναγκαζόμεναι  προς 
τ(]  δουλεία.  Ναι  μα  ^ία ,  εφη.  Πλην  γε  της  Οίνέως 
τοϋ  Πανδίονος,  είπε,  νόθου  παιδός'  6  γάρ  εκείνου 
\^&νομεύς  6  εν  ταίς  Έλευ&εραΐς  και  η  γννή  η  τοϋ  νο- 
μεως  ου  μόνον  ονκ  εξετί9•ε6αν  αύτοι  γεννηβαντες,  ΐ5 
αλλά  καΐ  αλλότρια  εύρόντες  εν  τί]  οδω  παιδία,  ουκ  εί- 
δότες  ότου  ποτέ  ήΰαν,  άνελόμενοι  έτρεφον  ως  αυτών, 
και  ούδε  ύβτερον  εκόντες  ουδέποτε  ώμολόγηβαν  οτι 
αλλότριοι  ήβαν.  βύ  ά'  [βως  καΐ  τον  Ζή&ον  και  τον 
^Αμφίονα  ελοιδόρεις  αν,  πριν  φανερούς  γενέβ&αι,  χαΐ  μ 
άιω^ινυσο  ως  περί  δούβ.ων  τών  τοϋ  ^ιός  υιέων.  καϊ 
ός  γελάβας  πάνυ  είρωνικώς ,  Τους  τραγωδούς ,  εφη, 
καλείς  μάρτυρας.  Οις  γε  πιϋτεύουβιν ,  είπεν,  οι  "Ελ- 
ληνες" ους  γάρ  εκείνοι  άποδεικννουύιν  ήρωας,  τού- 
τοις φαίνονται  εναγίξοντες  ώς  ηρωβι,  και  τα  ηρώα  25 
έκείνοις  ωκοδομημένα  ίδεΐν  έβτιν.  όμως  δε  έννόηΰον, 
ε£  βούλει,  και  την  Φρυγίαν  την  Πριάμου  δούλην,  η 
τόνΆλέί,ανδρον  έν  τη'Ιδτ]  ε^έ&ρειί'εν  ώς  αυτής  νίεα, 
λαβοΰβα  παρά  τοϋ  ανδρός  /ϊουκόλοι»  όντος,  και  την 
)  παιδοτροφίαν  ου  χαλεπώς  έφερε.  Τήλεφον  δε  τον  30 
Αυγής  και  Ηρακλέους  ούχ  νπό  γυναικός ,  αλλ  νπο 
έλάφου  τραφήναι  λέγουϋιν.    ή  δοχεΐ  βοι  ίλαφος  μάλ- 


262  ϋΙΟΝΙΒΒΕ  δΕΕΥΙΤυΤΕ   ΤΕ  ΟΒΕΒΤΑΤΕ 

λον  ελεηΰαι  αν  βρέφος  κκΐ  ίπιΟ'νμηβαι,  τρεφειν  η  αν- 
^•ρωτίοξ,  έαν  τΰχτι  δονλη  ονβα;  φέρε  δη  προς  ^εών, 
ει  δε  δη  προβομολογήύαιμί  βοι  τοντονς  είναί  μον  ^Ό-238Μ 
νέας,  ονς  6ν  φης,  πόϋ-εν  οϊϋϋ-α  περί  της  εκείνων  δον- 
5  λείας-,  η  καΐ  τους  γονέας  αυτών  ηηίΰτω  ΰαφώς  καΐ 
έτοιμος  εΐ  καΐ  περί  εκείνων  κατόμνυβ^αι  εκατέρον 
οτι  ε'Ι  άμφοΐν  δούλοιν  γεγόναβιν  αμφότεροι ,  κα\  τους 
^τι  πρότερον  καΐ  θξ  αρχής  απαντάς;  δηλον  γαρ  ως 
έάνπερ  έλεύΰ•ερος  η  τις  των  εκ  του  γένους,  ούκετι  οΐόν 

10,  τε  τους  απ*  εκείνου  δούλους  ορ^ώς  νομίξεΰϋ-αι,  τοϋτο 
δε  ου  δυνατόν  έΰτιν,  ω  βελτιΰτε,  ως  φαύιν,  εκ  τοΰ 
παντός  αιώνος  είναί  τι  γένος  άνΟ'ρώπων ,  εν  ω  ούκα^κ 
άπειροι  μεν  ελεύϋ•εροι  γεγόναβιν ,  ουκ  έλάττους  δε 
τούτων  οι  δεδουλευκότες'  καΐ  νη  ^ία  τύραννοι  και 

15  βαΰιλεΐς  και  δεβμώται  καΐ  ΰτιγματίαι  και  κάπηλοι  και 
ύκυτοτόμοι,  και  ταλλα  οΰα  εν  άνϋ'ροάποις  έβτίν,  άπά- 
6ας  μεν  έργαβίας,  απαντάς  δε  βίους,  απάΰας  δε  τύχας 
και  ύυμφορας  μετηλ  λαχότες.  η  ουκ  οι6%•α  οτι  τούτου 
ένεκεν  τα  τών  ηρώων  λεγομένων  γένη  εύθ•ύς  εις  ΰ^εούς 

20  οι  ποιηται  άναφέρουΰιν ,  ωΰτε  μηκέτι  έξετάζεθϋ•αι  τα 
πρότερον ;  και  τους  γε  πλείονας  αυτών  φαβιν  εκ  ^ιός 
γεγονέναι,  ίνα  μη  αυτοΐς  οι  τε  βαβιλεις  καΐ  οι  οίκιβταϊ 
τών  πόλεων  καΐ  επώνυμοι  εις  τοιαύτα  έμπίπτωΰιν ,  α 
δοκει  παρά  τοις  άνΟ'ρώποις  ονείδη  είναι,   ωβτε,  ε  'περ 

25  ούτως  έχει  τά  τών  άν&ρώπων ,  ως  ημείς  τε  καΐ  άλλοι 
οοφώτεροι  ημών  φαύιν,  ούδεν  αν  μάλλον  6οι  προΰ- 
ηκοι  έλευϋ-ερίας  κατά  γένος  η  οτωούν  τών  Οφόδρα  δο- 
κούντων  οίκετών '  εΐ  μη  αρα  καΐ  ΰύ  φ&άΰεις  άναγα- 
γών  εις  ^ία  η  Ποβειδώνα  η  ^Απόλλωνα  τους  ΰαυ- 

30  τοΰ  προγόνους '  ουδέ  γε  έμοι  δουλείας.  Το  μεν  τοί- 
νυν ,  ^φη ,  του  γένους  και  το  τών  προγόνων  έώμεν, 
επειδή  ούτω  ύοι  δοκει  ά6τά%μητον  είναι'   ί'6ως  γάρ 


ΟΕΑΤΙΟ  XV.  263 

τοι  αναφανηΰει  ωβχερ  ^Αμφίων  καΐ  Ζη&ος  χαΐ  Αλέ- 
450βξάι/άρο5  ό  Πριάμου  γεγονώς.  άλλα  6ε  γε  αυτόν  πάν- 
τες επιβτάμε^α  δονλενοντα.  Τί  δε;  είπε,  δοχονβί 
βοι  πάντες  οι  δονλενοντες  δονλοι ,  άλλα  ου  πολλοί 
αυτών  ελεύθεροι  οντες  και  αδίκως;  ων  τίνες  7]δη  ό 
139  Μ  και  εις  δίχαβτηριον  είβελΟ-όντες  απέδειξαν  ελευθέ- 
ρους οντάς  εαυτούς,  οί  δε  τίνες  χαΐ  ανέχονται  μέχρι 
παντός,  ούχ  έχοντες  άποδεί^αι  φανερός  περί  της 
ελευθερίας  η  οϊς  αν  μη  χαλεποί  ώβιν  οί  λεγόμενοι 
αυτών  δεβπόται.  επεί  φέρε,  Εύμαιος,  6  Κτηΰίου  τον  ίο 
Όρμένον  άνδρος  πάνυ  ελευθέρου  καΐ  πλονοίου  παις, 
ούχ  εδούλευεν  εν  'ΐθάκτ]  παρ*  Όδυβΰει  και  Ααέρττι ; 
χαΐ  ένον  αύτώ  άποπλεΰΰαι  πολλάκις  οίκαδε,  ει  εβον- 
λετο,  ουδέποτε  η^ίωβε.  τί  δέ ;  Αθηναίοι  πολλοί  τών 
έν  Σικελία  ληφθέντων  ούχ  έδούλευον  εν  Σικελία  και  ΐδ 
έν  Πελοποννηΰω  ελεύθεροι  'όντες,  χαΐ  εν  αλλαις  πολ- 
λοίς μάχαις  οί  άεϊ  αιχμάλωτοι  γιγνόμενοι  οί  μεν  χρό- 
νον  τινά,  εως  αν  εύρωΰι  τους  λυβομένους,  οί  δε  μέχρι 
παντός ;  οπότε  χαϊ  ο  Καλλίου  νίός  εδο^ε  δονλενύαν 
πολύν  χρόνον  έπΙ  Θράκης  μετά  την  μάχην ,  ην  Άθη-  2β 
ναΐοι  περί  Ακανθον  ηττηθηβαν'  ωβτε  καΐ  νβτερον 
διαφυγών  χαι  άφιχόμενος  ημφιαβήτει  τοϋ  κλήρου 
τού  Καλλίον  χαϊ  πολλά  πράγματα  παρείχε  τοις  6υγ- 
γενέβιν,  εκείνος  μεν  οίμαι  ψευδόμενος"  ην  γαρ  ούχ 
νίός,  άλλ'  ίπποχόμος  Καλλίου,  την  δε  όφιν  όμοιος  25 
τω  τοϋ  Καλλίου  μειρακίω,  ο  ετυχεν  έν  τί]  μάχτ]  τελεν- 
τηΰαν '  έτι  δε  ηλλήνιζεν  ακριβώς  καΐ  γράμματα  ηπι- 
ότατο, άλλα  ετεροί  γε  μυρίοι  τούτο  πεπόνθαβιν '  έπεΙ 
45ΐκκαι  τών  νΰν  ένθάδε  δουλενόντων  ούχ  άπογιγνώβκω 
Λολλονί  είναι  ελευθέρους,  ού  γαρ  εάν  μεν  Αθηναίων  3β 
τις  αλούς  κατά  πόλεμον  εις  Πέρβας  άπαχθη  η  και  νη 
Αία  εάν  εις  Θράχην  η  Σιχελίαν  άχθείς  άπεμποληθ^, 


264         ϋΙΟΝΙδ  ΌΕ  δΕΚνίΤυΤΕ  ΕΤ  Ι,ΙΒΕΕΤΑΤΕ 

φηβομεν  ελενϋ•ερον  οντά  δονλενειν'  εάν  δε  Θρακών 
τΐ£  η  Περϋών  μη  μόνον  ί'ξ  ελεν&έρων  γεγονώς  εκεί 
όενρο  κχ&ΐί,  άλλα  καΐ  δυνάΰτον  τίνος  η  βαβιλεωξ  νίός, 
ονχ  ομολογηΰομεν  έλεν&ερον  είναι,    ουκ  οϊοΟ-α  τον 

5  Άϋ^ηνηΰίν,  εφη,  νόμον,  παρά  πολλοίς  δε  και  άλλοις, 
οτι  τον  φνύει  δονλον  γενόμενον  ονκ  έα  μετεχειν  της 
πολιτείας;  τον  δε  Καλλίον  νίόν,  εί'περ  όντως  εβώ&η 
τότε  άλονς,  άφικόμενον  εκ  Θράκης,  ΰνχνά  έτη  γεγο- 
νότα εκεί  καΐ  πολλάκις  μεμαΰτιγωμένον  ονδείς  αν 

10  η^ίον  της  πολιτείας  άπελαννειν  '     οπότε  και  6  νό- 
μος ου  φηΰι  δούλους   γεγονέναι  τους   αδίκως   ίον-240Μ 
λεΰβαντας.    τί  δε  καΐ  ποιοϋντά  με  έπίβταααι  προς 
ϋ•εών  η  τί  πάύχοντα ,  ότι  με  φης  επίβταβϋ-αι  δουλεύ- 
οντα ;    Τρεφόμενον  έγωγε  υπό  τοΰ  δεβπότου  καΐ  άκο- 

ΐδ  λουϋ-ονντα  έκείνω  καΐ  ποιοϋντά  ό,τι  ποτ  εκείνος 
προύτάττοι'  εΐ  δε  μη,  παιόμενον.  Ούτω  μεν,  εφη, 
καΐ  τους  υιούς  άποφαίνεις  δούλους  των  πατέρων. 
χαΐ  γάρ  άκολουΘ-οϋΰι  πολλοίς  των  πενήτων  και  εις 
γυμνάΰιον  βαδίζουβι  και  έπΙ  δεΐπνον,  και  τρέφονται 

20  πάντες  υπό  των  πατέρων  και  παίονται  πολλάκις  υπ  452 ίΐ 
α,ύτών,  και  πεί%•ονται  ό,τι  αν  εκείνοι  προΰτάττωβιν 
αύτοις.   καίτοι  ένεκα  του  πείβ-εύϋ-αι  και  πληγάς  λαμ- 
βάνειν καΐ  των  γραμματιΰτών  οίκέτας  φήΰεις  τους 
παρ'  αύτοις  μαν&άνοντας   καΐ  τους  παιδοτρίβας  δε- 

25  βπότας  είναι  των  μαθητών  η  τους  άλλο  τι  διδάσκον- 
τας '  και  γάρ  προβτάττουβιν  αύτοΐς  και  τύπτουΰι  μη 
πει&ομένους.  Νή  ζίί\  εφη '  άλλ'  ούκ  έΰτι  τοις  παιδο- 
τρίβαις  ούδε  τοις  άλλοις  διδαβκάλοις  δηβαι  τους  μα- 
ϋ•ητάς  ούδε  άποδόΰΌ-αι  ουδέ  γε  εις  μυλωνά  έμβαλεΐν  ' 

30  τοις  δέ  γε  δεΰπόταις  άπαντα  ταϋτα  έφειμένα  εβτίν. 
"Ιόως  γάρ  ούκ  οΐΰϋ^α  ότι  παρά  πολλοίς  καΐ  ΰφόδρα  ευ- 
νομουμένοις  ταϋτα  α  λέγεις  έ^εδτι  τοις  πατράϋι  περί 


ΟΕΑΤΙΟ   XV.  265 

τονς  υίέας,  καΐ  δη  και,  ίαν  βονλωνταΐ;  και  άτΐοδίδοΟ^αι, 
και  ο  ετι  τούτων  χαλεΛωτερον '  εφεΐται  γαρ  αντοίς 
άποκτεΐναι  μήτε  κρίναντας  μήτε  όλως  αίτιαβαμένονς' 
άλλ'  όμωζ  ονδεν  ήττον  ον  δονλοί  είβι  των  πατέρων^ 
άλλα  νίεΐς.  ει  δε  δή  ότι  μάλιατα  έδονλενον  και  δον-  5 
λος  ίξ  άρχήζ  νπήρχον  δικαίως,  τί  με,  εφη,  κωλύει  ννν 
έλεύΟ'ερον  είναι  μηδενός  ελαττον ,  ΰε  δε  αν  τουναν- 
τίον, ει  και  ύφόδρα  ί|  ελεν&ερων  ήβ^α ,  δονβ.ον  είναι 
παντός  μάλλον ;  ^Εγώ  μεν,  είπεν,  ονχ  ορώ  όπως  ελεύ- 
θερος ων  δούλος  έβομαι '  ύε  δε  ονκ  αδύνατον  ελεν&ε-  ίο 
ρον  γεγονεναι,  άφεντος  τον  δεύπότον.  Τί  δε,  ω  λ.ω- 
6τε,  εφη,  ονδείς  αν  γένοιτο  ελεύθερος  μη  νπο  τον  δε- 

*ο3ηαπότον  αφεθείς;  Πώς  γάρ;  εϊπεν.  "Οπως  Αθηναίων 
φηφισαμε'νων  μετά  την  εν  Χαιρωνεία  μάχην  τονς 
βνμπολεμήβοντας  οίκέτας  έλενθέρονς  είναι ,  ει  πρού-  ι* 

2Αν^\βη  ο  πόλεμος,  άλλα  μη  διελύβατο  θάττον  6  Φίλιππος 
προς  αντούς,  πολλοί  αν  τών  Αθήνηΰιν  οίκετών  η  μι- 
κρού πάντες  ελεύθεροι  ήΰαν,  ονχ  νπο  τον  δεβπότον 
εκαΰτος  αφεθείς.  "Εύτω  τοντό  γε,εΐ  δημοΰία  ύε  η  πό- 
λις  ελενθερώύει.  Τί  δε;  εμαντόν  ονκ  αν  6οι  δοκώ  20 
ελενθερώβαι ;  Ει  γε  άργύριόν  πόθεν  καταβάλοις  τώ 
δεϋπότη,  ον  τούτον  φημι  τον  τρόπον,  άλλα  ονπερ 
Κύρος  ον  μόνον  εαντόν,  άλ?.ά  και  Περοας  απαντάς 
ηλενϋ^ερωβε,  τοβούτον  όχλον,  οντε  άργύριόν  ονδενΐ 
καταβαλών  οντε  νπο  τον  δεβπότον  αφεθείς,  ή  ονχ  2λ 
οίβθα  οτι  λνχνοποιός  ην ΚνροςΆβτνάγονς,καΙ  οπότε 
μεν  έδννήθη  καΐ  εδοξεν  αντω,  ελεύθερος  άμα  και  βα- 
βιλενς  έγένετο  της  Ασίας  άπάύης ;  Εΐεν '  ^με  δε  πώς 
φης  ίοίϊλοΐ'  αν  γενε'βθαι ;  "Οτι  μνρίοι  δήπον  αποδί- 
δονται εαντονς  ελεύθεροι  όντες,  ωΰτε  δονλεύειν  κατά  30 
ανγγραφήν  ενίοτε  ε π'  ονδενι  τών  μετρίων,  άλλ'  επΙ 
πάβι  τοΓ^  χαλεπωτάτοις.  τέως  μεν  ονν  προύείχον  τοις 


266         ΟΙ0ΝΙ8  ΒΕ  δΕΚνίΤυΤΕ  ΕΤ  Ι.ΙΒΕΕΤΑΤΕ 

λόγοις  οΐ  παρόντες,  ώζ  ον  μετά  ΰπονδης  λεγομενοις 
μάλλον  ^  μετά  παίδιάς'  νβτερον  δε  εφιλονείκονν, 
χαϊ  έδόχει  άτοπον  είναί,  ει  μηδέν  ^ύται  ειπείν  τεχμη- 
ριον,   φ  τΐξ  άναμφιλόγως  διακρίντ]  τον  δοϋλον  άπο 

5  τοϋ  ελενΰ•ερον ,  αΛλ'  εύμαρες  εΰοιτο  περί  παντός  άμ- 
φιΰβητεΐν  χαΐ  άντιλεγειν.  αφέντες  ονν  νπερ  εκείνου 
βχοπείν  χαϊ  της  εκείνον  δουλείας  εβκοπουν  οβτυς  εί'η 
δοΰλος.  χαϊ  έδόκευ  αυτοΐς,  ον  αν  τις  τ}  κεκτημένος  κυ-454Κ 
ρίως,  ωβπερ  άλλο  τι  των  αυτοϋ  χρημάτων  η  βοδκημά- 

10  των,  ωβτε  έ^,εΐναι  αυτω  χρη6%•αι  ο,τυ  βούλεται,  ούτος 
ορϋ'ώς  λέγε6%•αί  τε  και  είναι  δούλος  τοϋ  κεκτημένου, 
πάλιν  ούν  ημφιΰβητει  6  περί  της  δουλείας  άντιλεγων 
ο,τι  ποτϊ  εί'η  το  κύριον  της  κτηβεως.  καΐ  γαρ  οΐκίαν 
χαϊ  χωρίον  καΐ  ΐππον  και  βοϋν  πολλούς  ηδη  φανηναν 

15  των  κεκτημένων  πολύν  χρόνον  ου  δικαίως  έχοντας, 
ένίους  δε  και  παρά  των  πατέρων  παρειληφότας '  ούτω 
δη  και  άν%•ρωπον  είναι  αδίκως  κεκτηύ&αι.  καΐ  γαρ 
δη  των  κτώμενων  τους  οΐκέτας,  ωβπερ  καΐ  ταλλα  6υμ- 
παντα,  οι  μεν  παρ'  αλλωνλαμβάνουθινηχαριΰαμένου2Α2Μ 

20  τίνος  η  κληρονομήΰαντες  η  πριάμενοι,  τίνες  δε  «ξ  αρ- 
χής τους  παρά  ΰφίβι  γεννηϋ^έντας ,  ους  οίκογενεΐς 
καλοϋβι.  τρίτος  δε  χτηβεως  τρόπος,  όταν  εν  πολέμω 
λαβών  αίχμάλωτον  η  και  λτ^βάμενος ,  κατά  τούτον  τον 
τρό^νΟν  έχη  καταδουλωβάμενος ,  ούπερ  οΐμαι  πρεΰβυ- 

25  τατος  απάντων  έΰτί.  τους  γάρ  πρώτους  γενομένους 
δούλους  ουκ  είκος  εκ  δούλων  φύναι  την  αρχήν ,  άλλα 
υπό  λ'^βτείας  η  πολέμω  κρατηϋ•έντας  ούτως  αναγκα- 
0ΰ•ηναι  δουλεύειν  τοις  λαβούβιν.  ούκούν  ούτος  ο  πα- 
λαίτατος  τρόπος ,    έξ  ού  πάντες  ο[  .  λοιποί  ηρτηνται, 

30  ϋφόδρα  άβϋ-ενης  και  ούδεν  έχων  ίΰχυρόν '   όταν  γάρ 
αοτε  δυνη&ώΰιν  εκείνοι  πάλιν  άποφυγεΐν,  ουδέν  κω-455Κ 
λύει  έλευΟ-έρους  είναι  αυτούς ,  ως  αδίκως  δουλεύον- 


ΟΒΑΤΙΟ  XV.  267 

τας'  ωβτε  ονδε  Λρότερόν  ποτέ  δονλοί  η6αν.  ενίοτε 
6ε  ον  μ,όνον  αντοί  άπεφνγον  την  δονλείαν,  άλλα  καΐ 
τονς  δεΰτίότας  χατεδονλωΟαντο.  κανταν&α  ηδη,  φα- 
ΰίν ,  οΰτράκον  μεταπεβόντος  άπαν  γίγνεταν  τουναν- 
τίον των  πρότερον.  είπεν  ονν  τις  των  παρόντων  οτί  » 
εχεΐνοί  μεν  αυτοί  ίβως  ούχ  αν  λέγοιντο  δοΰλοι ,  τοις 
δε  ί'Ι  εκείνων  γενομενοις  καΐ  τοΙς  δευτεροις  και  τοι? 
τρίτοις  κυρίως  αν  ηδη  ιπρούηκοί  τοΰ  ονόματος.  ΚαΙ 
πάς;  ει  μεν  γαρ  το  άλώναι  ποιεί  δουλεΰειν ,  αυτοις 
τοις  εαλωκόβι  μάλλον  τούτον  προβηκοι  αν  η  τοις  έ^  ιβ 
εκείνων,  ει  δε  το  εκ  δούλων  γεγονεναι ,  δηλον  οτι  «ξ 
ελευθέρων  'όντες  των  εαλωκότων  οι  μετ'  αυτούς  ούχ 
αν  είεν  οίκέται.  και  γαρ  δη  ορώμεν  εκείνους  Μεΰβη- 
νίους,  δι'  οΰων  ετών  ου  μόνον  την  ελεν^ερίαν ,  αλλά 
και  την  χώραν  εκομίααντο  την  αυτών,  έπεϊ  γαρ  ηττη-  15 
Ο^ηύαν  εν  Αεΰκτροις  νπο  Θηβαίων  Λακεδαιμόνιοι, 
ύτρατεύοαντες  εις  Πελοπόννηβον  Θηβαίοι  μετά  των 
βνμμάχων  ηνάγκαοαν  την  τε  χώραν  την  Μεύΰηνίαν 
αποδούναι  Λακεδαιμονίους  και  οβοι  ηβαν  απ  εκεί- 
νων γεγονότ ες,  δουλεύοντας  πρότερον  παρά  Αακεδαι-  2ο 
μονίοις,  τους  Είλωτας  λεγόμενους ,  κατωκιβαν  πάλιν 
εις  Μεβΰηνην.  και  ταύτα  ουδείς  φηΰιν  αδίκως  πε- 
ποιηκεναι  τους  Θηβαίους,  α λ?.ά  παγκάλως  και  δικαίως. 

»43Μω(ίΤ£  είπερ  ούτος  ο  τρόπος  ου  δίκαιος  έΰτι  της  κτη- 
6εως,  έξ  ου  πάντες  οΐ  λοιποί  την  άρχην  εχουβι,  χιν-  25 
δυνεύει  μηδέ  άλλος  μηδείς  είναι  μηδέ  τω  οντι  κατ 
αλη^ειαν  δούλος  λεγεύ&αι.   αλλά  μη  ούχ  ούτως  η  λε- 
γόμενος β'Ι  άρχης  6  δούλος,  ύπερ  ότου  αργύρων  τις 

456κτοΰ  ύώματος  κατεβαλεν  η  ος  άν  εκ  δούλων  λεγομένων 
τι  γεγονώς ,  ώβπερ  οι  πολλοί  νομίζουβι ,  πολύ  δε  μάλ-  30 
λον  ούπερ  ανελεύ&ερος  καΐ  δονλοπρεπης.    των  μίν 
γαρ  λεγομένων  δούλων  πολλούς  ομολογηδομεν  δηπον 


268         ϋΙ0ΝΙ8  ϋΕ   «ΕΚνίΤυΤΕ  ΕΤ   Ι,ΙΒΕΕΤΑΤΕ 

εϊναι  έλενΟ-ερόονς,  των  δε  γε  ελευϋ-ερων  πολλούς  πά- 
νυ δονλοπρεπεΐς.  ^βτι  δε  ώς  περί  τους  γενναίους  καΐ 
τούξ  ευγενείς,  τούτους  γαρ  οί  ε|  άρχης  ώνόμαΰαν 
τους  ευ  γεγονότας  προς  άρετην,  ούδεν  πολυπραγμο- 

5  νοϋντες  εκ  τίνων  είβίν '  υβτερον  δε  οί  έκ  των  πάλαι 
πλουβίων  καΙ  των  ένδοξων  υπό  τίνων  ευγενείς  έκλη- 
θ^ηβαν.  τούτου  δε  βημεΐον  βαφεϋτατον'  επΙ  γαρ  των 
άλεκτρυόνυν  και  των  ίππων  καΐ  των  κυνών  διέ- 
μεινε  το  όνομα,  ωΰπερ  καΐ  επΙ  των  άνϋ-ρωπων  είχε 

10  το  παλαιόν.  ο  γαρ  ΐππον  ϋ-εαΰάμενος  ϋ•υμοείδη  καϊ 
γαϋρον  καϊ  προς  δρόμον  ευ  έχοντα ,  ου  πνΟ-όμενος 
είτε  έ^  ^Αρκαδίας  ο  πατήρ  αύτοϋ  ^τυχεν  ων  είτε 
έκ  Μηδίας  είτε  Θετταλός,  φηβΐν  ευγενή  τον  ΐπ- 
πον αύτον  κρίνων,   ομοίως  δε  ος  αν  έμπειρος  ύ]  κυ- 

15  νών ,  εάν  κύνα  ϊδτι  ταχεΐαν  καϊ  πρό&υμον  καϊ  ΰυνε- 
την  περί  το  ίχνος ,  ούδΐν  επιζητεί  πότερον  εκ  Καρών 
το  γένος  η  Αάκαινα  η  άλλαχόϋ'εν  πο&εν,  αλλά  φηΰι 
γενναίαν  την  κύνα '  το  αυτό  δε  τούτο  έπ  αλεκτρυο- 
νος  καϊ  των  άλλων  ζωών.   ούκοϋν  δηλον  οτι  καϊ  έπ  457  κ 

20  ανθρώπων  ούτως  εχοι  αν,  ωβτε  ος  άν  γ]  προς  αρετην 
καλώς  γεγονώς,  τούτον  προΰηκει  γενναΐον  λέγεύ&αι, 
καν  μηδείς  έπίΰτηται  τους  γονέας  αυτού  μηδέ  τους 
προγόνους,  αλλά  μην  ούχ  οίον  τε  γενναΐον  μίν  είναί 
τίνα,  μη  ευγενή  δε   τούτον,  ούδ'   ευγενή   οντά  μη 

25  έλεύθ•ερον  είναι '  ωΰτε  καϊ  τον  άγεννη  πάβα  ανάγκη 
δούλον  είναι,    καϊ  γάρ  δη  ει  το  της  έλευϋ-ερίας  καϊ 
το  της  δουλείας  ε&ος  ην  έπί  τε  ίππων  λεγεβΟ^αι  καϊ 
άλεκτρυόνων  καϊ  κυνών,  ουκ  άν  άλλους  μ\ν  γενναί-ΖΑΟΆ 
ους  είναι  έλέγομεν,  άλλους  δε  έλευϋ•έρους,  ουδέ  αλ- 

30  λους  μεν  δούλους,  άλλους  δε  άγεννεΐς.  ομοίως  δη  καϊ 
έπ  άν%ρώπων  ουκ  άλλους  μεν  εικός  έβτι  γενναίους 
χάϊ  ευγενείς  λέγειν,  άλλους  δΐ  έλευ&έρους,  αλλά  τους 


οκΑΤίο  XVI.  269 

αντονς ,  ονδε  αλλονς  μ\ν  αγεννεΐς  χαϊ  τατεεινονς,  άλ- 
λους όε  όον?.ονζ.  καΐ  ούτω  όη  άποφαίνει  6  λ^γος  ον 
τονς  ψίλούόφονς  μεταφέροντας  τα  ονόματα,  αλλά 
τους  πολλούς  των  ανόητων  ανθρώπων  δια.  την  άηει- 
ρίαν. 

ΠΕΡΙ   ΛΤΠΗΣ. 

Το  μεν  νφ'  ηδονής  κρατεΐβ^αί  τονς  πολλούς  αϊ-  5 
τίαν  Ιοως  έχει '  κηλονμενοι  γαρ  καΐ  ^^οτ^τίυο/ΐδνοι  πα- 
ρά ταΰττι  μένονβι'    το  δε   λνπτ]  δεδονλώβΟ^αι  παν- 
τελώς άλογον  καΐ  &ανμαΰτόν.    οδννώμενοι  γαρ  και 

^^η βαβανιζόμενοι  τη  χαλεπωτάτη  πασών  βαοάνω  μενο- 
μεν  εν  αντγ^  και  τον  λόγονχον  ελεν&ερονντα  ημάς  και  ίο 
άπαλ?Μττοντα  της  άλγηδόνος  ον  προβιεμε^α.  καίτοι 
τι  μεν  ταπεινότερον  ανδρός  λνπονμενον ;  τί  δε  οΰτω^ 
αίβχρόν  ^εαμα;  κα^Ίκνεΐται  γαρ  οιμαι  χαΐ  τον  βώ- 
ματος  το  πά9•ος  και   τοΰΓΟ  βνβτέλλει   και   ύκν&ρω- 
πον  και  δνβειδες  οφΟ'ήναι  παρέχει,    το  δε  μη  μόνον  ΐ5 
είκειν  τη  φορά  της  διανοίας,  άλλα  και  προβμηχανά- 
ΰ&αί  τίνα  έ^ω&εν,  οίον  μέλαιναν  έσ&ητα  και  βνμ- 
πλοκάς   χειρών   και    ταπεινάς    κα&εδρας,     ως   ναο 
τούτων  πάντων  άναγκάζεβ^αι  τρόπον  τινά  την  διά- 
νοιαν    μηδέποτε  άφίβταα&αι  της    λνπης,    άλλ'   άει  20 
μνημονενειν  καΐ    λνπεΐβ&αι,    διεγνωκότας   εύεβ^αί 
'  τινα  άπαλλαγην  τούτου  και  μη  πάντως   άεΐ  φανεΐ- 
α&αίτινα  αίτίαν  τον  πά&ους,  ονχΐ  βφόδρα  ένησες; 
η  γάρ  προβηκοντος  θάνατος  η  νόβος  οικείων  τίνος  η 
και  αυτόν,  προς  δε  τούτοις  άίοξια,  χρημάτων  άπο-  25 
βολή ,  το  μη  περάναί  τι   τών  προκειμένων  η  παρά  το 
δέον,    άβχολία,    κίνδυνος,  μυρία  άλλα,    βνμβαίνει 

245Μκίϊτά  τον  βίον,  και  βχεδον  ανάγκη  τούτων  αεί  τι  πα- 


270  ΟΙ0ΝΙ8  ΌΕ  ΑΕΟΕΙΤυΟΙΝΕ 

ρεΐναι'  το  δε  τελενταΐον,  αν  αρα  γίγνηταν  χρόνος, 459κ 
έν  ω  μηδέν  απαντά  δνβκολον ,  αλλά  τοί  το  προΰδο- 
χάν  αυτά  καΐ  γιγνώΰκείν  ως  δυνατόν  έβτι,  ΰνμβηναι, 
κα&άψεται  της  γνώμης  των  οντω  διακείμενων,  ονκ- 
5  ονν  καϋ''  εκαβτον  αυτών  δεί  ποιεΐβϋ-αι  την  παρα- 
μνΟ•ίαν '  άνήνυτον  γαρ  το  πράγμα  καΐ  λυπηρός  έβτιν 
6  βίος'  άλλα  όλως  έ^ελόντα  της  ψυχής  το  πάθ•ος  καϊ 
τοϋτο  κρίναντα  βεβαίως^  οτι  μη  λυπητέον  εβτΐ  περί 
μηδενός  τω  ν^ϋν  ^χοντν,  το  λοιπόν  έλευϋ•εριάζειν,  καϊ 

ιβ  πάντων  άδεια  των  δυβχερών  ^βται.  ουδέν  γάρ  εΰτιν 
αυτό  δεινόν,  άλλα  νπο  της  δό^ης  καΐ  της  άΰ%•ενείας 
της  ημετέρας  γίγνεται  τοιούτον,  οί  γοϋν  πολλοίς  εάν 
γενηταί  τι  των  νομιζομένων  άτοπων,  άεΐ  τούτου  μνη- 
μονενουΰι,  δυσχερούς  ονβης  της  μνήμης,  ομοιον  δη 

15  τι  πάσχοντες  τοις  παιδίοις.   καϊ  γάρ  εκείνα  τού  πνρος 
άψαβ&αι  προΰ•νμεΐται ,  καίτοι  ΰφόδρα  άλγούντα ,  καν 
άψχις,   άψεται   πάλιν,    ωβπερ  ούν  τοις  εις  πόλεμον 
έ^ιούΰιν  ουδέν  έβτιν  όφελος,  αν  γυμνοί  προελ&όντες ίοοκ 
έπειτα  εκαβτον  των  φερομένων  βελών  έκκλίνειν  έ&έ- 

20  λωβιν '  ου  γάρ  ενι  φυλάττεβ&αι  πάντα '  δει  δε  Ό-ω'- 
ρακος  στερεού  καϊ  της  άλλης  πανοπλίας,  ώστε,  καν 
εμπέση  τι ,  μη  διικνεΐσ&αι.  τον  αυτόν  -τρόπον  καΐ 
τοις  εις  τον  βίον  προελ&ούσιν  ούχ  οϊόν  τε  έκκλίνειν 
ονδε  φυλάττεσ&αι  ώστε  νπο  μηδενός  παίεσ&αι  τών 

25  εκ  της  τύχης,  μυρίων  έφ'  εκαστον  φερομένων ,  άλλα 
διανοίας  ίσχυράς  έστιν  ή  χρεία,  μάλιστα  μεν  άτρωτου 
και  προς  μηδέν  είκούσης,  ει  δε  μη  γε,  μη  ραδίως  μη- 
δέ νπο  τού  τυχόντος  τιτρωσκομένης'  έπει  πολλάκις 
ανάγκη  κεντεΐσ&αι   και  μυρία  τραύματα  λαμβάνειν. 

30  και  γάρ  οί  τους  πόδας  έχοντες  απαλούς  και  παντελώς 
άτρίπτους ,  έπειτα  γνμνοΐς  αύτοΐς  βαδίζοντες ,  ονδέ- 
ηοτε  τοιαύτην  ενρήσουσιν  οδόν  ώστε  μη  νύττεσ&αι 


461  Κ 
246 


ΟΕΑΤΙΟ  XVI.  271 

μηδέ  αλγεΐν,  άλλα  καΐ  το  τνχον  αυτών  απτεται'  τοΐξ 
δε  ηΰκνκόοον  ονδε  η  πάνυ  τραχεία  χαλεπή,  τοβούτων 
ονν  δνβχόλων  όντων  άπο  τον  οώματος  άρ^αμενοις, 
^ιτί  δεν  προβδοκάν;  η  πώς  ενεβτιν  εκάβτον   τούτων 


αίβ&ανόμενον  και  ραδίως  ένδιδόντα  μή  κακοδαίμο-  5 
νέύτατον  απάντων  είναι  ^   προβενχόμενον  τοις  &εοΐς 
όπως  μή  τούτο  μηδέ  τούτο  ΰνμβτΐ '    κα&άπερ  εΐ  τις  εν 
ομβρω  πορενόμενος  βκεπαΰμα  μεν  εχοι  μηδέν ,  ενχοι- 
το  δε  μόνον  εκαβτον  των  οταλαγμών  διαφνγεΐν '   πο- 
λύ γούν  τών  βταλαγμών  βννεχέβτερά  έύτι  τα  δνβχε-  ίο 
ρ^  πάρα  της  τύχης '   ή  νή  ^ία  εΐ  τις  πλέων  άντι  τον 
τοίί  οίαξί  προΰεχειν  και  το  προοπιπτον  δεχεο^αι  κα- 
λώς ενχοιτο  μηδέν  τών  κνμάτων  κατά  την  ναύν  γε- 
νέβχ^αι.    φέρε  γάρ,  ω  μάταιε^  καν  πάντα  0οι  ταλλα 
εχη  κατά  τρόπον ,  άλλα  τού  γε  εις  τήν  έπιούΰαν  ήμέ-  15 
ραν  βιώοεβ&αι  τίνα  έχεις  πίστιν  καΐ  μή  μεταξύ  πάν- 
των ά&ρόως  άφαιρε&ήναι  τών  δοκούντων  αγαθών  ι 
ούχούν  ΰε  περί  τούτον  πρώτον  προβήκει  λνπεΐβ^αι 
κα\  δεδιέναι  τήν  άδηλότητα  τον  πράγματος,    άν  δε 
εκείνο  έννοη&ης  οτι  μηδείς  όλως  εβτι  τονβίον  χρόνος^  20 
άλλα  πάντες  οι  μακάριοι  καΐ  λίαν  ενδαίμονες  δόξαν- 
τες  είναι  τε0•νήκα6ι  χαί  όοί  πάρεβτιν  ήδη  τούτο  το 
πέρας,  καν  έπΙ  πλεΐοτον  ελ^τ]ς  τού  βίον,  πολύν  λή- 
ρον  ήγήβει  και  μεγάλην  ενή&ειαν  το  νομίζειν  όλως  τι 
ίίΐνόν  είναι  τών  γιγνομένων  η  μέγα  ή  ^ανμαβτόν,  25 
δίχα  γε  ενός  τού  χωρίς  λύπης  καΐ  φόβον  καΐ  τών  τοι- 
ούτων πα%ών  μίαν  γούν  ήμέραν  διαγαγεΐν.    τον  'ΐά- 
αονά  φααι  χριβάμενον  δννάμει  τινί,  λαβόντα  παρά 
της  Μηδείας,  έπειτα  οΐμαι  μήτε  παρά  τού  δράκον- 
ακκτος  μηδέν  πα&εΐν  μήτε  νπο  τών  ταύρων  τών  το  πνρ  3β 
αναπνεόντων.    ταύτην  ονν  δεΐ  κτήβαο&αι  τήν  δννα- 
μιν  παρά  της  Μηδείας ,  τοντέβτι  της  φρονήΰεως ,  λα- 


272  ϋΙΟΝΙδ   ΟΕ  ΑΥΑΚΙΤΙΑ 

βόντα^  καΐ  το  λουπον  απάντων  καταφρονεΐν.  ει  δε 
μη,  πάντα  πνρ  ημίν  καΐ  πάντα  άνπνοί  δράκοντες, 
καίτοι,  των  λνπονμενων  εκαύτος  αντω  το  ΰνμβεβη- 
κός  φηβιν  είναι  δεινότατον  καϊ  μάλιβτα  ά^,ιον  λύπης" 
■>  καϊ  γαρ  των  φερόντων  εκαΰτος,  6  φέρει,  τοντ  είναι 
δοκεΐ  βαρντατον.  ίβτι  δε  άο&ενονς  τοντο  καϊ  φαύ- 
λου βώματος '  το  γαρ  αυτό  έτερος  λαβών  αν  ίαχνρό- 
τεροξ  ραδίως  οί'ΰει. 


ΠΕΡΙ    πλεονεξίας.  247Μ 

Οι  μεν  πολλοί  των  άν&ρώπων  νπερ  τούτων  οί'ον- 

10  ναι  δειν  λέγειν  νπερ  ων  εκαβτος  ονκ  έχει  την  άλη- 
%^η  δό^,αν,  όπως  άκούΰαντες  νπερ  ων  άγνοονβι  μά&ω- 
βι'  περί  δε  των  γνωρίμων  καϊ  πάοιν  ομοίως  φαινο- 
μένων περιττον  είναι  διδάΰκειν.  έγω  δε  ει  μεν  εώρων 
υμάς  οίς  νομίζομεν  ορ&ώς  εχειν  εμμένοντας  καϊ  μη- 

15  δεν  έ'|ω•0•£ν  πράττοντας  της  νπαρχούβης  νπολήφεως, 
ονδ'   αν  αντος  ωμην   αναγκαΐον  είναι  διατείναο&αι 
περί  των  προδήλων,   επει  δ^  ονχΐ  την  αγνοιαν  νμας 
των  άγα&ών  καϊ  των  κακών  τοβοντον  ορώ  λνπον6ανΑ63  ά 
οβον  το  μη  πεί&εύ&αι  τοις  νπερ  τούτων  διαλογιΰμοΐς 

20  μηδέ  άκολον&ειν  αϊς  εχομεν  αντοϊ  δό^αις,  μεγάλην 
ωφελειαν  ηγούμαι  το  ύννεχώς  αραμιμνήβκειν  καϊ  δια 
τον  λόγον  παρακαλεΐν  προς  το  πείΰ^εβ^αι  καϊ  φνλάτ- 
τειν  Βργω  το  προβήκον.  ωβπερ  γαρ  οίμαι  καϊ  τούξ 
ιατρούς   καϊ  τονς  κνβερνήτας  ορώμεν  πολλάκις  τα 

25  αντά  προΟτάττοντας ,  καίτοι  το  πρώτον  ακηκοοτων 
οϊς  αν  χελεύωΰιν ,  άλλ^  έπειδάν  άμελονντας  αντονς 
καϊ  μη  προσέχοντας  βλεπωοιν,    οντω  καϊ  κατά  τον 


ΟΕΑΤΙΟ  XVII.  273 

βίον  χρηβιμόν  εβτι  γίγνεβ^αι  πολλάκις  περί  των  αυ- 
τών τους  λ.όγονζ,  όταν  ιόωβι  μεν  οι  πυλλοϊ  το  δεον^ 
μη  μέντοί  πράττωοιν.  ον  γάρ  εβτι  τέλος  ούτε  τοις 
κάμνονβί  το  γνώναί  το  Ονμφερον  αντοις,  άλλ'  οί- 
μαί  το  χρηααβπαι'  τοντο  γαρ  αντοις  παρεξεί  την  δ 
νγίειαν'  οντε  τοΐς  άλλοις  το  μα^εΐν  τά  τε  ώφελονν- 
τα  και  βλάπτοντα  ηρος  τον  βίον,  άλλα  το  μη  διαμαρ- 
τάνειν  ττ}  τούτων  αίρέΰει.  κα&άπερ  γάρ  εβτιν  ίδείν 
τους  οφ&αλμιώντας  επιβταμένονς  μεν  οτι  /.νπεΐ  το 
προβάγειν  τοΐς  οφ&αλμοΐς  τάς  χείρας,  όμως  δε  ουκ  ίο 
έ^έλοντας  άπέχεα&αι ,  παραπληΰίως  και  περί  τάλλα 
πράγματα  οί^ολλοί  '/.αΙ  λίαν  είδότες  ως  ον  λνβιτελεΐ 
τι  ποιείν,  ονδεν  ήττον  εμπίπτονβιν  εις  αντό.  τίς 
γονν  ουκ  οίδε  την  άκραβίαν  ως  μέγα  εβτΐ  κακόν  τοις 

ιι^Άεχονβιν;  αλλ    όμως  μνρίονς  αν  τις  ακρατείς  ενροι.  ΐδ 

χαι  νη^άία  γ  ε  την  άργίαν  άπαντες  ΐβαβιν  ώς  ον  μόνον 

ονχ  οία  τε  πορίζειν  τά  δέοντα  προς  το  ζην ,  άλλ'  οτι 

καΐ  τά  οντά  απόλλνβι '  καίτοι  τω  παντί  πλείονς  εβτιν 

ί6ίΒ.ενρεΐν  τονς  αργονς  των  ε&ελόντων  τι  πράττειν.    ο- 
&εν  οίμαι   προβηκει   τονς  άμεινον  φρονονντας    άεΐ  20 
χαΐ  ΰννεχώς  νπερ  τούτων  λέγειν,  εάν  πως  γένηται 
δννατον  έπιβτρέψαι  και  βιάβαΰ&αι  προς  το  κρεΐττον. 
ωβπερ  γάρ  εν  τοΐς  μνοτηρίοις  6  ίεροψάντης  ονχ  άπα^ 
προαγορεύει  τοΐς  μνονμένοις  εκαϋτον  ων  χρη,   τον 
αντον  τρόπον  και  τονς  νπερ  των  ονμφερόντων  λό-  25 
γονς  ωοπερ  τινά  πρόρρηβιν  ίεράν  λνύιτελεΐ  πολλά- 
κις ,  μάλλ.ον  δε  αεΙ  λ.έγεο&αι.   τά  γονν  φλεγμαίνοντα 
των  βωμάτων  ονκ  εν&νς  ενέδωκε  προς  την  πρώτην 
καταιόνησιν ,  αλλ   αν  ΰννεχώς  τοντο  ποιτ}  τις,  εμαλά- 
χ&η  χαΐ  ράον  εΰχεν'    ονκούν  ομοίως  καΐ  την  εν  ττ}  30 
φνχΐί  των  πολλών  φλεγμονην  άγαπητον  ει  τις  δύναι- 
το  πραϋναι  διηνεκώς  τω  λόγω  χρώμενος.     φημι  δη 
ϋΐο.  Ι.  18 


274  ϋΙΟΝΙδ   ΌΕ   ΑΥΑΕΙΤΙΑ 

χαΐ  τιερί  της  πλεονεξίας  είδεναι  μεν  απαντάς  ως  οντε 
ανμφερον  οντε  καλόν  εβτιν ,  άλλα  των  μεγίβτων  κα- 
κών αίτιον ,  μη  μεντοι  γε  άπεχεβϋ-αν  μηδέ  έ&ελειν  μη- 
δενα  άνΰ^ρώπων  ί'οον  εχειν  τω  ηελας.  καίτοι  την  μεν 
5  άργίαν  καΐ  την  άκραβίαν  και  κα&όλον  πάβας  απλώς 
τας  αλλάς  κακίας  ενροι  τις  αν  αύτοΐς  τοις  εχονοι  βλα- 
βεράς,  καΐ  νον&εοίας  μεν  οίμαι  και  καταγνώβεως 
τους  εν  τινι  τούτων  υπάρχοντας  δικαίως  τυγχάνον- 
τας, ου  μην  μιβουμενους  γε  ουδέ  κοινούς  απαβι  δο- 
10  κοϋντας  εχθρούς,  η  πλεονεξία  δε  μεγιβτον  μεν  εβτιν 
αύτ ω  τινι  κακόν  λνπεΐ  δε  και  τους  πέλας'  και  τόν46δκ 
πλεονέκτην  ούδεις  ελεεί  δηπουϋ•εν  ουδέ  άξιοι  διδά- 
ακειν ,  προβάλλονται  δε  άπαντες  καΐ  πολεμιον  αυτών 
νομίξονβιν.  εκαΰτος  ούν  αυτών  ει  βούλεται  γνώναι 
15  το  μεγε&ος  της  τοιαύτης  πονηρίας,  έννοηβάτω  πώς 
αύτος  έχει  προς  τους  έπιχειρούντας  πλεονεκτεΐν.  ού- 
τω γαρ  αν  ΰυμβάλοι  πώς  και  τους  λοιπούς  ανάγκη 
προς  εκείνον  εχειν,  εάν  ?}  τοιούτος,  και  μην  ο  γε 
Ευριπίδης,  ούδ ενός  ήττον  ένδοξος  ων  τών  ποιητών, 
20  την'ΐοκάΰτην  είβάγει  λέγουβαν  προς  τον  ^Ετεοκλέα,α^Ά 
παρακαλονβαν  αύτον  άποΰτηναι  τοϋ  πλεονεκτεΐν  τον 
άδελφόν,  ούτω  πως' 

τί  της  κακίΰτης  δαιμόνων  έφίεβαι 
πλεονεξίας ,  παΐ;  μη  ούγ  .  άδικος  η  0-εός. 
25       πολλούς  δ'  ες  οί'κους  καΐ  πόλεις  ευδαίμονας 
είβήλΟ-ε  κάξηλΰ•^  επ  όλε^ρω  τών  χρωμενων ' 
ί'φ'  ί)  ΰύ  μαίνει.  τούτο  κάλλιβτον  βροτοΐς, 
ίβότητα  τιμάν,  η  φίλους  αεί  φίλοις 
πόλεις  τε  πόλεβι  συμμάχους  τε  συμμάχοις 
30       ύννδεΐ'  το  γάρ  ί'ΰον  νόμιμον  άνΟ•ρωποις  ξφν. 
τώ  πλεονι  δ'  άει  πολεμιον  καϋ-ίΰταται 
'       τονλαββον,  έχθρας  &•'  ημέρας  κατάρχεται. 


ΟΚΑΤΙΟ   XVII.  275 

ηαρε&εμην  δε  έξης  τα  ίαμβεΐα.  το  γαρ  τοΐς  καλώς 
είρημενοις  αντοις  χρηΰΰ-αί  νουν  έχοντος  έΰτιν.  εν  δη 
τούτοις  άπαντα  ίνεατι  τα  ανμβαίνοντα  έκ  της  πλεο- 
νεξίας, οτί  μήτε  ιδία  μήτε  χοιντί  βνμφέρει,  τουναν- 
τίον δε  χαΐ  την  των  οίκων  ενδαιμονίαν  καΐ  την  των  δ 
πόλεων  ανατρέπει  καΐ  διαφΟ^είρει'  και  πάλιν  ως  νό- 

*6βΤΐμος  άν^ρώποις  τιμάν  το  Ιΰον,  και  τοντο  μεν  κοινην 
φιλίαν  καΐ  πάΰιν  είρηνην  προς  αλλήλους  ποιεί '  τάς 
δε  διαφοράς  και  τάς  εμφύλους  έριδας  και  τους  εξω 
πολέμους  κατ  ουδέν  έτερον  βυμβαίνοντας  η  δια  την  ίο 
τοΰ  πλείονος  έπι%•υμίαν ,  «ξ  ων  εκαοτος  και  των  ικα- 
νών άποΟτερεΐται.  καίτοι  τί  τοΰ  ξην  άναγκαιότερόν 
εβτιν,  η  τί  τούτου  περί  πλείονος  ποιούνται  πάντες; 
αλΛ'  όμως  και  τούτο  άπολλύουΰι  χρημάτων,  οι  ά£  καΐ 
τάς  πατρίδας  τάς  αυτών  άναΰτάτους  εποίηΰαν.  μετά  ΐ5 
ταύτα  τοίνυν  6  αυτός  ποιητής  ου  φηβιν  εν  τοΐς  Θ-είοις 

2Μΐ!>ί είναι  πλέον εξίαν'  δια  τοϋτο  άφθαρτα  και  άγηρω  με- 
νειν  αυτά ,  την  προΰηκουΰαν  εν  εκαΰτον  έαυτώ  τάξιν 
φυλάττοντα,  την  τε  νύκτα  χαΐ  τψ^  ημεραν  καΐ  τάς 
ώρας.  εΐ  γαρ  μη  τούτον  εϊχε  τον  τρόπον,  ουκ  αν  αύ  2σ 
τών  ούδεν  δύναΟ^αι  διαμένειν.  όταν  ούν  και  τοΐς 
0-είοις  η  πλεονεξία  φΟ^οράν  επιφέρη ,  τί  χρη  νομίζειν 
τάν&ρώπεια  πάβχειν  άπό  ταύτης  της  νόΰου,   καλώς 

Α6ΊΒ.δε  μεμνηται  και  μέτρων  και  ατα&μών ,  ώς  υπέρ  τού 
δικαίου  κάΙ  τού  πλεονεκτεΐν  μηδενα  μηδενός  τούτων  25 
ευρημενων.  ο  δεΉοίοδος  και  πλέον  είναι  τού  παντός 
φηΰι  το  ημιύυ,  τάς  έκ  τού  πλεονεκτεΐν  βλάβας  οίμαι 
και  ζημίας  λογιζόμενος,  τις  γάρ  πώποτε  η  βαΰιλεύς  η 
δυνάοτης  η  δήμος  έπιχειρηβας  ύπερβηναι  το  δίκαιον 
κάί  τού  πλείονος  ορεχΟ-ηναι  ούχ  άπαβαν  μεν  την  3ο 
ύπάρχουβαν  εύδαιμονίαν  άπέβαλε,  μεγάλαις  δε  καΐ 
άμηχάνοις  έχρήΰατο  ΰυμφοραΐς ,  άπαβι  δε  τοΐς  μετ 

18* 


276  ΏΙ0ΝΙ8  ΟΕ   ΑΥΑΚΙΤΙΑ 

αντον  παραδείγματα  εμφανή  τηζ  ανοίας  κα\  της  πονη- 
ρίας χατέλι,πεν ;  η  τίξ  των  έλαττονΰ&αί  βονλομενων 
καΐ  την  δοκονβαν  ητταν  ραδίως  υπομένευν  ον  πολλα- 
πλάΰια  μεν  των  άλλων  εκτηΰατο,   αυτομάτως  αντω 

5  καΐ  δίχα  πόνου  περιγιγνόμενα^  πλεΐβτον  δε  χρόνον 
την  ευημερίαν  κατέβχεν,  άΰφαλεϋτατα  δ^  εχρηβατο 
τοις  παρά  της  τύχης  άγαϋ•οΐς•,  αντίκα  γονν  οι  της  'ΐο- 
κάβτης  νίεΐς  ουκ ,  έπεί  δυέβτηβαν  του  πλείονος  χάριν, 
6  μεν  μόνος  άρχειν  βουλόμενος ,  ο  δ'  ε^  άπαντος  τρό- 

10  που  ζητών  κομίβαΰ&αί  της  δυναβτείας  το  μέρος,  ουκ 
αδελφοί  μεν  οντες  αλλήλους  άπέκτειναν ,  μεγάλων  δε 
χακών  αί'τιοί  κατέβτηβαν  τοις  βυναραμένοις  αμφότε- 
ροι ;  των  μεν  έπιύτρατευβάντων  παραχρήμα  απολομέ- 
νων,  των  δε  ήναντιωμένων  μετά  μικρόν  ήττη&έντων,^^^^ 

15  επειδή  τους  νεκρούς  ουκ  εΐων  ταφήναι ;  και  μην  δι 
ενός  ανδρός  πλεονε^ίαν ,  τον  την  Ελένην  άρπάβαντος 
καΐ  τά  τοϋ  Μενελάου  κτήματα,  οι  μεγίΰτην  τής^Αβίας 
οίκονντες  πάλιν  άπώλοντο  μετά  παίδων  καΐ  γυναι- 
κών,  καΐ  μίαν  γυναίκα   νποδε^άμενοι  και  χρήματα 

20  ολίγα  τηλικαύτην  τιμωρίαν  ετιοαν.  6  τοίνυν  ΐΞΙέρί,ης, 
6  της  ετέρας  ηπείρου  κύριος ,  επειδή  και  της  Ελλάδος 
έπε&ύμηβε  και  τοΟοϋτον  βτόλον  και  τοΰαυτας  μυριά- 
δας βυναγαγών  ήνεγκεν,  απαΰαν  μεν  αίβχρώς  απέβα- 
λε  την  δύναμιν,  μόλις  δε  τό  βώμα  ί'βχυΰε  διαΰώ6αΐ23ΐ!!<ϊ 

25  φενγων  αυτός.  \πορϋ•ονμένης  δε  μετά  ταύτα  της  χώ- 
ρας καΐ  των  πόλεων  τών  έπι  ϋ^αλάττη ,  φέρειν  ηναγ- 
κάζετο.:  καΐ  μην  Πολνκράτην  φαοίν ,  εως  μεν  Σάμου 
μόνης  ήρχεν ,  εύδαιμονέοτατον  απάντων  γενέϋ&αι' 
βουλόμενον  δέ  τι   και  τών  πέραν  πολυπράγμον εΐν, 

30  διαπλεύβαντα  προς  Όροίτην,  ως  χρήματα  λάβοι,  μηδέ 
ραδίου  γε  &ανάτου  τυχεΐν ,  άλλα  αναβκολοπιβ^έντα 
νπό  του  βαρβάρου  διαφΟ^αρήναι.    ταύτα  μέν,  ΐν    ύ} 


ΟΕΑΤΙΟ  ΧΥΙΙ.  277 

469Ρ*παραδίίγματα  νμΐν,  εκ  τε  των  ΰφόδρα  παλαιών  καΐ 
των  μετά  ταντα  και  των  εν  ποιήμαβί  καΐ  των  αλλωξ 
[ΰτορονμενων  παρήνεγχα.^  α^ιον  δ'  ένϋ-νμηϋ-ηναί  χαΐ 
τον  9•εόν ,  ώς  κάκεΐνος  κολάξειν  ηεφνκε  τονς  τίλεονε- 
χτονντας.  Λακεδαιμονίοίξ  γαρ  χ0ωμενθίς,  ει  δίδωΰίν  δ 
αύτοΐς  τηνΆρκαδίαν,  ον  μόνον  απείπε  χαΐ  την  απλη- 
βτίαν  ώνείδιβεν,  όντως  ειπών ' 

Άρκαδίην  μ'  αιτείς,  μέγα  μ'  αιτείς,  οντοί  δωβω' 
άλλα  χαΐ  τιμωρίαν  αντοΐς  επε&ηκε ,  προειπών   μεν 
το  μέλλον,  οντω  δ\  ώβτε  εκείνους  μη  ύννέντας  επΙ  Τε-  ίο 
γέαν  βτρατενεβ^αι  καΐ  ταΐς  γιγνωβκομέναις  νπο  πάν- 
των ΰνμφοραΐς  περιπεύεΐν.   καίτοί  φανερώς  την  Αρ- 
χαδίαν  αντοίς  αρνούμενος  ουδέ  την  Τεγέαν  εδίδου. 
το  γάρ  ίβχνρότατον  της  Αρκαδίας  χαΐ  μέγιβτον  τοΰτ' 
ην.  άλλ^  Ζμως  διά  την  πλέον ε^,ίαν  ούτε  ώτα  εχουβιν  οΐ  15 
πολλοί  των  ανθρώπων  οντε  τών  λεγομένων  αίθ9ά- 
νονται.    πάλιν  τοίνυν  ΑΟ-ηναίοις  ερωτώύι  περί  της 
νηοου Σικελίας  έχρηΰ ε  προΰλαβείν  τη  πόλει  τηνΣικε- 
λίαν,  λόφον  τινά  εγγύς  οντά  της  πόλεως,  οι  δε  τών 
μεν  παρακειμένων  και  τών  έν  οφ^αλμοίς  ημέληβαν '  2ο 
όντως  εκφρονες  ύπήρχον  διά  την  επι&νμίαν  τον  πλεί- 
ονος ,   ώΰτε  τον  ^εόν  αντοΐς  ενόμιξον  λέγειν  εν^  ενί 
τείχει  περιλαβεΐν  τάς  Αθήνας  και  την  άπο  μνρίων 
πον  βταδίων  ονοαν  νηύον.   τοιγαρονν  έκεΐβε  πλεν- 
βαντες  ον  μόνον  Σικελίας  διήμαρτον,   άλλα  και  της  25 
Αττικής  εβτερη^ηβαν,  καΐ  την  πόλιν  αντην  έπεΐδον 

252Μ£π;ι  τοις  πολεμίοις  γεγενημένην.    καΐ  τά  μ^ν  τοιαύτα  " 
ει  ^έλοι  τις  έπε^ιέναι,  δηλονώς  ονδ*  έν  ετει  έπιλείφει. 

4Ί0ΐί6κοπεΐτε  ί'  ότι  την  ίΰχνν  οΐ  πλεΐοτοι  τών  άγα&ών 
είναι  νομίξονβιν'   αλλ    οίμαι    τοις   έπ    άκρον  ίοχυ-  30 
ον6ι  καΧ  λίαν  νπερβάλλονβι  τγι  κατά  το  όώμα  ενε^ία 
ανμφέρει  μέρος  τι  ανΐης  άφελειν '  το  γάρ  πλέον  οι- 


278  ϋΙΟΝΙδ    ΌΕ  ΑΥΑΕΙΤΙΑ 

μαι  τον  βυμμ,ετρου  τίαγχάλεπον.  ομοίως  6  πλοντοζ 
έχων  την  χρείαν,  εάν  μεν  τ]  μέτριος,  ου  λυπεί  τους 
έχοντας,  αλΛ'  ενχερεϋτερον  καΐ  νη  /1ν  άνεπίδεά  τΐα- 
ρεχεί  τον  βίον '  εάν  δε  υπερβάλτ] ,  πλείονας  παρέχει, 
5  τας  φροντίδας  καΐ  τά  λυπηρά  της  δοκούΰης  ηδονής, 
καν  πολλοί  μετενόηβαν  βφόδρα  πλουτηβαντες ,  οί  δε 
δι  αυτό  τοϋτο  άποροι  καΐ  των  έλαχίβτων  κατεΰτηΰαν. 
είεν'  αλλ'  εν  ημΐν  αυτοΐς,  ει  των  της  φύΰεως  μερών 
εκαβτον  ε&έλοι  πλεονεκτεΐν ,  ε<5%'^  όπως  τον  βραχΰτα- 

10  τον  καιρόν  διαμεΐναι  δυνηοόμε&α ;  λέγω  δε  οίον  ει 
πλέον  τινί  τοΰ  ΰνμμέτρου  αίμα  γίγνοιτο  η  νη  ^ία  το 
πνεύμα  το  Ο^ερμον  ο,τι  δηποτ  εν  ημΐν  έπιτείνοι  πα- 
ρά την  ύνμμετρον  καΐ  την  προΰηκουΰαν,  ουχί  μεγά- 
λας  έπίβταΰΟ'ε  καΐ  χαλεπάς  εκ  τούτων  άπαντάν  νό- 

15  αους ;  εν  δε  ταΐς  άρμονίαις  των  οργάνων  τούτων ,  εΐ 
πλεονεκτηΰειε  των  φθόγγων  τις  τί]  τάΰει ,  προς  του  47ΐ  κ 
^ιος  ουκ  ανάγκη  πάΰαν  λελύΰΟ-αι  την  άρμονίαν ;  ΰφό- 
δρα  ά'  εγωγε  Ο^αυμάζω  τί  άν  έποιηϋαμεν ,  ει  μη  καΐ 
τοϋ  βίου  το  έλάχιΰτον  παρά  των  ϋ•εών  μετρον  ειχο- 

20  μεν,  ωΰπερ  εις  τον  αιώνα  παρασκευαζόμενοι  πλέον 
άλλος  άλλου  φιλοτιμούμε&α  εχειν.  ώβπερ  ούν  εί  τις 
είδώς  οτι  η  δύ'  η  τριών  ημερών ,  εάν  πλεΐύτος  διαγέ- 
νηται  χρόνος,  έχει  πλουν,  έπειτα  δε  ενιαυτοϋ  ΰίτα 
έμβάλοιτο ,  ανόητος  δό^ει ,  τον  αυτόν  τρόπον ,  ει  τις 

25  έπιΰτάμενος  ότι  πλείω  τών  εβδομηκοντα  ετών  ουκ  αν 
βιώϋειεν,  εις  ετη  χίλια  πορίζοιτο  βίον ,  ονχ  ομοίως  αν 
εί'η  μαινόμενος;  ενιοι  μεν  γάρ  τοβαϋτα  παρασκευά- 
ζονται, ώς,  εί' γ'  επλεον,  εύΟ'ύς  άν  καταδϋναι  την 
ναϋν.    καΐ  νη  /ίία  γε  βνμβαίνει  μυρίοις.   εΙεν'  £^(Ϊ£2δ3Μ 

30  δη  τις  εφ*  έβτίαβιν  κεκληκώς  δέκα  άν%•ρώπονς  η  πεν- 
τεκαίδεκα,  τούτους  αυτόν  εμπληΰαι  δέον,  ο  δ^  πεν- 
τακοΰίοις  η  χιλίοις  ετοιμάζοι  τροφην,   ου  παντελώς 


ΟΕΑΤΙΟ  XVII.  279 

ε^εβτάι^αί  δό^εί ;  τοιγαρονν  χαΐ  ημείς  είδοτες  τας  τον 
ύώματοζ  χρείας  εναρι^-μητονς  τυνάς'  έοΟ^ητος  γαρ 
οΊμαι  καΐ  ΰκετΐης  καΐ  τροφής  δεόμεϋ^α'  έπειτα  κα- 
τατείνόμεΟ-α  ωΰηερ  βτρατοπέδφ  τά  επιτήδεια  βυν- 
άγοντες '  καΐ  νη  ^ία  γε  ευκότως.  οι  γαρ  ΛολλοΙ  5 
',:2ηβόβκον6ί  παρ'  εαντοις  των  εΛίΟ^νμίών  ΰτρατόπεδον' 
καΐ  εβ&ψα  μεν  ονδείς  βονλεταί  μείζω  τον  ΰώματος 
ίχειν,  ώς  δνβχρηβτον  ον'  ονβίαν  δε  τω  παντί  μείζω 
της  χρείας  εχειν  άπαντες  έπί&νμονύιν,  ονκ  ειδότες 
οτν  τοντο  εκείνον  χαλεπώτερον.  δοκεΐ  δε  μοι  ΚροΙοος  ίο 
καλώς  ο  Ανδός,  την  άπληϋτίαν  των  άνΟ-ρώπων  έλεγ- 
|αί  βονλόμενος ,  εις  τονς  ^ηβανρονς  είβαγαγών  τινας 
τοΟοντον  χρνβίον  αντοΐς  έπιτρέπειν  εζενεγκεΐν  ο(7οι/ 
εκαΟτος  αν  δύνηται  τω  ΰώματι.  τονς  γαρ  πολλονς 
ον  μόνον  τον  χόλπον  έμπληόαντας,  άλλα  και  τ^  χε-  ΐ5 
φαλτ]  τον  δήγματος  εκφέρειν  καΐ  τω  ΰτόματι,  καΐ  μό- 
λις πορενεβ&αι  πάνν  γελοίονς  και  διεύτραμμένονς. 
όντως  ονν  και  κατά  τον  βίον  πορενεβ&αί  τινας  άβχη- 
μονονντας  νπο  της  χλεονεξίας  χαΐ  χαταγελάβτονς 
οντάς. 


473  κ  ΠΕΡΙ  ΛΟΓΟΤ  ΑΣΚΗΣΕί^Σ. 

Πολλάκις  επαινεΟας  τον  θ6ν  τρόπον  ώς  ανδρός  20 
άγαΟ•ον  και  ά^ίον  πρωτενειν  έν  τοις  άρίΰτοις ,  ουδέ- 
ποτε πρότερον  ε&ανμαΰα  ως  ννν.  το  γαρ  ηλικίας 
τε  εν  τω  άκμαιοτάτω  όντα  και  δννάμει  ονδενός  λεί- 
πόμενον  και  άφ&ονα  κεκτημενον,  και  πάαης  ε^ον- 
ύίας  ονβης  δι  ημέρας  και  ννκτός  τρνφάν ,  όμως  ετι  2ό  * 
παιδείας  ορεγεΰ&αι  και  φιλοκαλεΐν  περί  την  των  λό- 
254Μ};ωι;  έμπειρίαν  καΐ  μη  όκνεΐν^   μηδέ  ει  πονεΐν  δεοι, 


280  ΒΙ0ΝΙ8  ΌΕ   ΟΙΟΕΝΟΙ  ΕΧΕΚΟΙΤΑΤΙΟΝΕ 

οφόδρα  μοί  εδο^,ε  γενναίας  φνχης  καΐ  ον  φιλότιμου 
μόνον,  αλλά  τω  οντι  φιλοΰόφον  έργον  είναι,  καΐ  γαρ 
των  παλαιών  οι  άριβτοι  ον  μόνον  άκμάζειν  μανΟ^ά- 
νοντες,  αλλά  καΐ  γηραΰκειν  εφαΰκον.  %άνν  8ε  βύ 
5  μοι  δοκεΐς  φρονεΐν,  ηγούμενος  πολιτικό  άνδρΐ  δεΐν 
λόγων  εμπειρίας  τε  και  δυνάμεως,  καΐ  γαρ  προς  το 
άγαπαο&αι  και  προς  το  ίβχνειν  καΐ  προς  το  τιμάβ^αι 
και  προς  το  μη  καταφρονεΐϋϋ^αι  πλείβτη  από  τούτου 
ωφέλεια,    τίνι  μεν  γαρ  μάλλον  άνϋ-ρωποι  δείοαντες 

10  ϋ'αρρονΰιν  η  λόγω ;  τίνι  δε  ε^νβρίξοντες  και  έπαιρό- 
μενοι  κα&αιροννται  και  κολάζονται;  τίνι  δ\  έπι%•ν- 
μιών  άπέχονται;  τίνα  δε  νουΰ-ετοϋντα  πραότερον  φε- 
ρουβιν  ον  λόγω  ενφραίνοντα;  πολλάκις  ονν  εβτιν 
ίδειν  εν  ταΐς  πόλεβιν  άναλίοκοντας  μεν  ετέρους  καϊ 

15  χαριζομένους  και  άνα^ημαύι  κοβμοϋντας ,  έπαινουμέ- 
νους  δ\  τους  λέγοντας ,  ως  και  αυτών  εκείνων  αιτίους.  474  κ 
διό  καϊ  τών  ποιητών  οι  αρχαιότατοι  και  παρά  ϋ^εών 
την  ττο^ι^σιν  λαβόντες  ούτε  τους  ίβχυρούς  ούτε  τους 
καλούς  ως  ΰ•εούς  εφαΰαν  όράβ^αι,  αλλά  τους  λέγον- 

20  τας.  οτι  μεν  δη  ταύτα  καϊ  ύυνεορακας  καϊ  επιχειρείς 
πράττειν,  επαινώ  6ε  και  ΰ-ανμάξω.  χάριν  δε  ού  την 
τυχούβαν  οίδα  ύπερ  έμαντού ,  ότι  με  προς  την  διά- 
νδιαν  ταύτην  καϊ  το  εγχείρημα  χρηΰιμον  ΰαυτώ  νε- 
νόμικας.    μέχρι  νύν  μεν  γάρ ,  ώβπερ  τις  έφη  τών  πα- 

25  λαιών  αυτώ  ικανός  είναι  μάντις,  κάγώ  έ^αρκεΐν  ωμην 
εμαυτώ  περί  τους  λόγους,  μόλις  καϊ  τούτο,  βύ  δέ  με 
έπαίρεις  και  Ο'αρρεΐν  άναπείϋ-εις,  ει  άνδρϊ  καΐ  παι- 
δείας έπι  πλεΐΰτον  ηκοντι  και  τηλικούτω  δύναμαι 
χρηβιμος  είναι,    δυναίμην  ί'  αν  τυχόν,  ωβπερ  οδον 

30  ίόντι  μάλα  ίβχυρώ  καϊ  ακμάζοντι  παις  η  τις  πρεβ- 
βύτης  ενίοτε  νομεύς  επίτομον  δεί^ας  η  λεωφόρον ,  ην 
ουκ  ετυχεν  είδώς.  άλλ'  ϊνα  μη  πολλά  λέγω  προ  τον 


ΟΚΑΤΙΟ  XVIII.  2δ1 

ΑΐόΗπράγμκτος,  ηδη  οϊς  προβεταξας  εγχειρψέον.  μειρα- 
χίω  μεν  ονν  η  νεω  ανδρΐ  τον  τε  Λράττειν  αποχωρηβαι 
βονλομενω  και  προς  άΰκήβει  γενεΰ&αι  καΐ  δνναμιν 
περίποίηβασϋ^αί  λόγων    έτερων  έργων  τε  καΐ  πρα- 

2ό5Μ|£ωι/  δει.  ϋν  δε  οντε  άπειρος  τον  έργον  οντε  απολι-  5 
πείν  το  πράττειν  δννασαι  οντε  χρ-^ζεις  δικανικής  δυ- 
νάμεως τε  και  δεινότητος,  άλλα  της  πολιτικώ  ανδρΐ 
πρεπονβης  τε  αμα  και  άρκονΰης.  τοντο  μεν  δη  πρώ- 
τον Ιύ9ι ,  οτι  ον  δεΐ  6οι  πόνου  χαΐ  ταλαιπωρίας '  τω 
μεν  γαρ  επι  πολύ  άβκηβαντι  ταντα  έπΙ  πλεΐβτον  ίο 
προάγει,  τω  ί'  έπ*  ολίγον  χρηοαμενω  βνλλήφει  την 

^ΐβηχΐ^υχην  και  οκνηράν  ποιεί  προ6φερε6θ•αι,  καΟ-άπερ 
τους  άΰννη^εις  περί  οώματος  άβκηβιν,  εΐτιςκοπω^ειε 
βαρντεροις  γνμναβίοις,  άΰθ^ενεϋτερονς  εποίηΰεν' 
άλλ'  ωβπερ  τοις  άή&εβι  τον  πονεΐν  βώμαβιν  άλείφεως  ΐδ 
δεΐ  μάλλον  και  κινήβεως  βνμμετρον  η  γυμναβίας, 
οντω  6οι  περί  τονς  λόγονς επιμελείας  ε6τΙ  χρεία  μάλ- 
λον ηδοντ]  μεμιγμενης  η  αΰκηοεως  καΐ  πόνου,  των 
μεν  δη  ποιητών  6νμβονλεν6αιμ'  άν  6οι  Μένανδρο 
τε  τών  κωμικών  μη  παρεργως  έντνγχάνειν  και  Ενρι-  20 
πίδτι  τών  τραγικών,  καΐ  τούτοις  μη  ούτως  αυτόν  ανα- 
γιγνώΰκοντα,  έτερων  έπι6ταμένων  μάλιΰτα  μεν  χαϊ 

«Ίκηδεως,  ει  δ'  ονν,  άλνπως  υποκρίναΰ&αι'  πλείων 
γαρ  η  αΐ6^η6ις  άπαλλαγεντι  της  περί  το  άναγιγνώ- 
6κειν  ά6χολίας.  και  μηδείς  τών  6οφωτερων  αίτιάΰη-  25 
ταί  με  ώς  προκρίναντα  της  αρχαίας  κωμωδίας  την 
Μενάνδρου  γ^  τών  αρχαίων  τραγωδών  Ενριπίδην' 
ουδέ  γαρ  οι  ιατροί  τάς  πολυτελε6τάτας  τροφάς  6νν- 
τάττον6ι  τοις  θεραπείας  δεομενοις,  άλλα  τας  ωφελί- 
μους, πολν  ί'  άν  έργον  εΓη  το  λέγειν  ο6α  άπο  του-  3ο 
των  χρηΰιμα'  η  τε  γαρ  τοΰ  Μενάνδρου  μίμη6ις  άπαν- 
τος ηΟ•ους  και  χάριτος  πάΰαν  υπερβεβληχε  την  δεινό- 


282  ϋΙΟΝΙδ   ΒΕ   ΌΙΟΕΝΒΙ  ΕΧΕΚΟΙΤΑΤΙΟΝΕ 

τητα  των  παλαιών  κωμικών,  η  τ  ε  Ευριπίδον  ηροβη- 
νεια  καΐ  πίΟ-ανότης  τον  μεν  τραγικού  ά3(ανϋ•αδηματοξ 
και  αξιώματος  τυχόν  ουκ  αν  τελέωξ  εφικνοΐτο ,  πολι- 
τικώ  δε  άνδρΐ  ηάνν  ωφέλιμος ,  ετι  δε  ηϋ"η  καΐ  7ΐάθ•η 
δ  δεινός  πληρώβαι,  και  γνώμας  προς  άπαντα  ώφελί- 47%ά 
μονς  καταμίγνυβι  τοις  ποιήμαΟιν,  ατε  φιλοβοφίας 
ουκ  άπειρος  ων.  "Ομηρος  δε  και  πρώτος  και  μέΰος 
και  υβτατος  παντί  παιδί  και  άνδρι  καίγεροντι,  το- 
βούτον  άφ'  αυτού  διδούς  οΰον  εκαΰτος  δύναται  λα- 

10  βεΐν.  μέλη  δε  καΐ  ελεγεία  και  ίαμβοι  καΐ  διΰ^νραμβοΐ2όβΆ 
τω  μεν  ΰχολην  αγοντι  πολλού  α^ια '    τω  δε  πράττειν 
τε  καΐ  αμα  τάς  πράξεις  καΐ  τους  λόγους  αύ^ειν  δια- 
νοούμενα) ουκ  αν  εί'η  προς  αυτά  βχολψ  τοις  δ^  ίβτο- 
ρικοις  δια  πολλά  ανάγκη  τον  πολιτικον  άνδρα  μετά 

15  βπουδης  εντυγχάνειν ,  οτι  καΐ  άνευ  τών  λόγων  το 
έμπειρον  είναι  πράξεων  και  ευτυχιών  και  δνατυχιών 
ου  κατά  λόγον  μόνον,  αλλά  ενίοτε  και  παρά  λόγον 
άνδράβί  τε  καΐ  πόλεΰι  ΰυμβαινουΰών ,  βφόδρα  άναγ- 
καΐον  πολιτικώ  άνδρι  και  τά  κοινά  πράττειν  προαι- 

20  ρουμένω.  6  γάρ  πλεΐΰτα  ετέροις  ΰνμβάντα  έπιοτά- 
μενος  άριΰτα  οις  αυτός  εγχειρεί  διαπρά^εται  καΐ  εκ 
τών  ενόντων  άΰφαλώς,  και  ούτε  εύ  πράττων  πα- 
ρά μέτρον  έπαρϋ-ήβεται ,  δυΰπραγίαν  τε  πάΰαν  ο/Ό'£6 
γενναίως  διά  το  μηδ'  εν  οίς  εύ  επραττεν  άνεννόητος 

25  είναι  της  έπΙ  το  εναντίον  μεταβολής.  Ήροδότω  μεν 
ούν,  ει  ποτέ  εύφροΰύνης  ύοι  δει,  μετά  πολλής  ηϋυχίας^ηη 
εντεύ^ει.  το  γάρ  άνειμένον  και  το  γλυκύ  της  απαγγε- 
λίας ύπόνοιαν  παρέκει  μυ&ώδες.  μάλλον  η  ίΰτορικον 
το  βύγγραμμα  είναι,  τών  δε  άκρων  Θουκυδίδης  εμοί 

30  δοκεΐ  και  τών  δευτέρων  Θεόπομπος.  και  γαρ  ρητορι- 
κόν  τι  περί  την  άηαγγελίαν  τών  λόγων  έχει ,  καΐ  ουκ 
αδύνατος  ούδε  ολίγος  περί  την  έρμηνείαν ,  και  το  ρά- 


ΟΕΑτιο  χνπι.  283 

&νμον  περί  τάς  λέγεις  ονχ  οντω  φανλον  ωβτε  6ε  λν- 
πήάαί.  "Εφορος  δε  πολλην  μεν  ιβτορίαν  παραδίδωβί, 
το  δε  υπτιον  καΐ  άνειμενον  της  απαγγελίας  ΰοι  ονχ 
επιτηδειον.  των  γε  μην  ρητόρων  τονς  άρίβτονς  τίς 
ονχ  εζίϋταται ;  ζίημοβ&ενην  μεν  δννάμεν  τε  απαγγε-  δ 
λίας  και  δεινότητι  διανοίας  χαΐ  πλήξει  λόγων  παν- 
τας  τονς  ρήτορας  νπερβεβληκότα,  Λνβίαν  δε  βραχν- 
τητι  καΐ  άπλότητι  και  ύννεχεία  διανοίας  καΐ  τω  ?,ελη- 
&έναι  την  δεινότητα;  πλην  ονκ  αν  εγώ  ΰοι  βνμβον- 
λενβαιμι  τα  πολλά  τούτοις  έντνγχάνειν,  αλλ  Τπερείδ^  ίο 
τε  μάλλον  και  Αίοχίντι.  τούτων  γαρ  άπλονβτεραί  τε 
αί  δννάμεις  και  ενληπτότεραι  αϊ  καταΟκεναϊ  και  το 
κάλλος   των  ονομάτων   ονδεν   εκείνων   λειπομενον. 

257ΜαΑλά  καΐ  Ανκούργω  βνμβονλεύβαιμ    αν  εντνγχάνειν 
βοι ,  έλαφροτέρω  τούτων  'όντι  καΐ  εμφαίνοντί  τίνα  έν  15 
τοις  λόγοις  απλότητα  και  γενναιότητα  τβν  τρόπον, 
ένταν&α  δη  φημι  δεΐν,  και  ει  τις  έντνχών  ττ]  παραι- 

480  κ  νεβει  των  πάνν  ακριβών  αίτιάϋεται ,  μηδέ  των  νεωτέ- 
ρων και  ολίγον  προ  ημών  απείρως  εχειν'    λέγω  δε 
τών  περί  Άντίπατρον  και  Θεόδωρον  και  Πλοντίωνα  2ο 
καΐ  Κόνωνα  και  την  τοιαύτην  νλην.   αΐ  γαρ  τούτων 
δυνάμεις  καΐ  ταύττ]  αν  είεν  ήμΐν  ωφέλιμοι,  τ]  ονκ  αν 
έντνγχάνοιμεν    αντοίς    δεδονλωμένοι    την    γνώμην, 
ώβπερ  τοις  πα?.αιοΐς.    νπό  γαρ  τον  δύναύ&αί  τι  τών 
είρημένων  αίτιάαα6ϋ•αι  μάΡ.ιΰτα  ϋ-αρρονμεν  προς  το  25 
τοις  αντοΐς  επιχειρεΐν ,  γι  καΐ  ηδιόν  τις  παραβάλλει 
αντόν  ω  πείθεται  ύνγκρινόμενος  ον  καταδεεϋτερος, 
ενίοτε  δε  καΐ  βελτίων  φαίνεβ&αι.    τρέφομαι  δε  ηδη 
έχΐ  τονς  Σωκρατικούς ,  ονς  δη  άναγκαιοτάτονς  είναύ 
φημι  παντί  άνδρϊ  λόγων  έφιεμενω.  ώΰπερ  γάρ  ονδεν  ζο 
οψον  άνεν  αλών  γεύΰει  κεχαριβμενον ,  όντως  ονδεν 
είδος  εμοιγε  δοκει  ακο/]  προΰηνες  αν  γενεΰ^αι  χάρι- 


284  ϋΙΟΝΙβ   ΌΕ  ΟΙΟΕΝΟΙ  ΕΧΕΕΟΙΤΑΤΙΟΝΕ 

τοζ  Σωκρατικής  αμοιρον.  τονς  μεν  δη  'άλλονξ  μακρόν 
αν  εΐ'η  έτϋαινεΐν  καΐ  έντυγχάνευν  αντοΐς  ον  το  τυχόν. 
Ι^ενοφώντα  δε  Βγωγε  ηγούμαι  άνδρΐ  πολυτικώ  καΐ  μό-ί^ι  κ 
νον  των  παλαιών  ε^αρκεΐν  δνναύ&αι '  είτε  έν  ηολέ- 
5  μω  τις  ύτρατηγών  είτε  πόλεως  αφηγούμενος  εί'τε  εν 
δήμω  λέγων  είτε  εν  βονλεντηρίω  είτε  καΐ  έν  δικαβτη- 
ρίω  μη  ως  ρητωρ  έ%•έλοι  μόνον,  αλλά  κα\  ως  πολιτικός 
και  βαΰιλικος  άνηρ  τα  τωτοιοντω  προβήκοντα  εν  δίκτ] 
ειπείν '  πάντων  αριΰτος  εμοί  δοκεΐ  καΐ  λνΰιτελέΰτατος 

10  προς  ταντα  πάντα  Ι^ενοφών.  τά  τε  γαρ  διανοήματα 
βαφή  καΐ  απλά  και  παντί  ράδια  φαινόμενα,  τό  τε  είδος 
της  απαγγελίας  προβηνες  καΐ  κεχαριβμενον  καΐ  πειβτι- 
κόν,  πολλην  μεν  ^χον  πιϋ-ανότητα,  πολλην  δ^  χάριν  καΐ 
επιβολην ,  ωΰτε  μη  λόγων  δεινότητι  μόνον ,  άλλα  καΐ 

15  γοητεία  έοικεναι  την  δνναμιν.    ει  γονν   έ&εληβειας 
αντοϋ  τγΙ   περί  την  Άνάβαβιν  πραγματεία  Οφόδρα 
επιμελώς  έντνχεΐν,  ουδένα  λόγον  ενρηΰεις  τών  ι;πο258Μ 
6οϋ  λεχ&ηναι  δννηΰομενων ,  ον  ον  διείληπται,  και 
κανόνος  αν  τρόπον  νπόβχοι  τω  προς  αυτόν  άπεν- 

20  %"νναι  η  μιμηύαβ^αι  βουλομένω.  εί'τε  γαρ  ^αρρϋναι 
τους  ΰφόδρα  καταπεπτωκότας  χρηβιμον  πολιτικώ  αν- 
δρί,  καΐ  πολλάκις  ώς  χρη  τοΰτο  ποιεΐν  δείκνυβιν' 
είτε  προτρεφαι  καΐ  παρακαλεβαι,  ουδείς  Ελληνικής 
φωνής  επαΐων  ουκ  αν  έπαρϋ-είη  τοΐς  προτρεπτικοίς  ίΒ2η 

25  ΐΞίενοφώντος  λόγοις '  έμοΙ  γονν  κινείται  η  διάνοια  καΐ 
ενίοτε  δαχρνω  μετα^ν  τούοντων  έργων  τοΐς  λόγοις 
εντνγχάνων'  εί'τε  μέγα  φρονονβι  καΐ  έπηρμένοις  ομι- 
ληβαι  φρονίμως  και  μήτε  παΟ'εΐν  τι  νπ  αντών  δνϋ- 
χερανάντων  μήτε  απρεπώς  δουλώβαι  την  αυτοϋ  δια- 

30  νοιαν  καΐ  τό  έκείνοις  κεχαριβμενον  εκ  παντός  ποιηβαι, 
χαΐ  ταϋτα  ενεβτι.  και  άπορρητοις  δε  λόγοις  ως  προβ- 
ηκει  χρηβαβΟ•αι  καΐ  προς  βτρατηγους  άνευ  πλήϋ-ονς 


ΟΒΑΤίο  χνιπ.  285 

και  Λρος  π?.η9^οζ  κατά  ταυτο  χαΐ  βαβιλικώς  τίνα  τρό- 
πον δίαλίχΟ^ηναι,  καΐ  ε^απατήΰαι  οζως  ποΡ.εμίονς 
μεν  έπΙ  βλάβτ],  φίλους  δ'  έπΙ  τω  αυμφεροντι,  καΐ  μά- 
την ταραττομενοΐξ  ά?.ύπως  τά?.η&έζ  καν  πι,βτώς  ει- 
πείν, καϊ  το  μη  ραδίως  πιΟτενειν  τοΐζ  νπερεχονβί  και  δ 
04$  έί,απατώβιν  οι  υπερέχοντες  και  οΐζ  χαταβτρατη- 
γονύί  καϊ  καταστρατηγούνται  αν&ρωποι ,  πάντα  ταύ- 
τα ίκανώξ  το  βννταγμα  περιέχει,  άτε  γαρ  οίμαι  μι- 
γννς  ταΐς  πράξ,εΰι  τους  λόγους,  ουκ  £ξ  άκοης  παραλα- 
βών ούδΐ  μιμηαάμενος,  άλ?.'  αυτός  πράίας  αμα  και  ίο 
ειπών ,  πιΟ^ανωτάτους  εποίηβεν  εν  άπαοί  τε  τοίς  ΰυν- 
τάγμαύι  και  εν  τούτω  μάλιβτα ,  ου  έπιμνηβΟ-εΙς  ετύγ- 
χαναν, καϊ  ευ  ίο&ι,  ονόενα  βοι  τρόπον  μεταμεληαει, 
άλλα  και  εν  βουλ^  καϊ  εν  δήμω  όρέγοντός  βοι  χείρα 
αίο^ήβει  τοϋ  ανδρός ,  ει  αύτω  προ&ύμως  καϊ  φιλοτί-  ΐό 

4δ3Κμω5  έντυγχάνοις.  γράφειν  μεν  ούν  ου  συμβουλεύω 
βοι  αύτώ  αλλ'  η  βφόδρα  άραιώς,  έπιδιδόναι  δε  μάλ- 
λον, πρώτον  μεν  γάρ  ομοιότερος  τω  λέγοντι  ο  υπα- 
γορεύων  του  γράφοντος"  έπειτα  έλαττονι  πονώ  γίγνε- 
ται  ■  έπειτα  δε  προς  δύναμιν  μεν  ήττον  βυλί.αμβάνει  20 

ίδβΜτοΰ  γράφειν,  προς  ε^ιν  δε  πλεΐον.  και  γράφειν  δΐ 
ού  ταύτα  βε  ά^ιώ  τα  βχολικά  πλάβματα,  αλλ  ,  εΐπερ 
άρα,  τινά  των  λόγων,  οίς  αν  ηβ&Ρις  έντυγχάνων,  μά- 
λιβτα των  ^ενοφωντείων,  η  άντιλέγοντα  τοί^  είρημέ- 
μοΐ5  η  τά  αυτά  έτερον  τρόπον  υποβάλλοντα,  καϊ  άνα-  25 
λαμβάνειν  μέντοι ,  ει  βοι  ράδιον  μεμνηβΟ-αι ,  τά  εκεί- 
νων άμεινον.  τω  τ  ε  γάρ  τρόπω  της  απαγγελίας  και 
Τ5  άκριβεία  των  διανοημάτων  πάνυ  βυνήϋ^εις  ποιεί. 

4»*ΐίλεγω  δε  ούχ  ίνα  βύνταγμά  τι  όλον ,  ωβπερ  οί  παίδες, 
ειρων  βυνάπττ^ς,  άλλ^  ίνα,  ει  τί  βοι  βφόδρα  αρεβειε,  30 
τούτο  κατάβχτ^ς.    πλείονα  περί  τούτου  μειρακίω  αν 
έγραψα,  βοι  δε  άρκει  τοβαύτα.    και  γάρ  ει  έλάχιβτα 


286     ϋΙΟΝΙδ  ΌΈ  δϋΑ  Αυ80υΐ.ΤΔΝϋΙ  ΟϋΡΙΒΙΤΑΤΕ 

άναλάβοις,  πολν  ονηΰεί.  χκΐ  εί  δνβκόλως  εχοίς  καΐ 
μετά  οδννης  τΐράττοις,  ονκ  β|  ατίαντος  άναγκαΐον. 
άλλα  εοικα  μεν  πάνυ  μηκνναο  την  ΰνμβονλίαν'  ϋυ 
δε  αίτιος  άναπείΰας  καΐ  προκαλεβάμενος ,  ωβπερ  οι 
5  εν  τίάλτ]  ντΐερέχοντες  τοις  άύ^ενεοτέροις  νηείκοντες 
ενίοτε  εποίηβαν  αύτονς  πεί^^εβ^αι  ίβχνροτερονς  εΐ- 
ναι'  καΐ  6ν  ^οικας,  α  κρεΐττον  τυγχάνεις  είδως,  εμε 
προτρεψαι  ώς  ελαττον  ετίΐβταμενω  γράχΙ>αι.  βονλοί- 
μην  δ'  αν,  εί'  6οι  κεχαριβμενον  εί'η,  και  εν  τω  αντω 

10  ποτέ  ημάς  γενεΰΟ-αι ,  ίνα  καΐ  έντνγχάνοντες  τοις  ηα- 
λαιοΐς  καΐ  διαλεγόμενοι  περί  αυτών  χρηΰιμοί  τι  γε- 
νοίμε%•α'  ωΰπερ  τοις  ζωγράφοις  και  πλάΰταις  ουκ 
άπόχρη  ειπείν  οτι  δει  τοιάδε  τα  χρώματα  είναι  και 
τοιάΰδε  τάς  γραμμάς,  αλλά  μεγίΰτη  ωφέλεια,  εί'  τί?48δκ 

15  αυτούς  η  γράφοντας  η  πλάττοντας  ί'δοι '  καΐ  ώς  τοις 
παιδοτρίβαις  ουκ  άρκεΐ  ειπείν  τα  παλαίΰματα ,  άλλα 
και  δειίαι  ανάγκη  τω  μα&ηβομενω  '  οϋτω  και  εν  ταις 
τοιαύταις  ΰυμβουλίαις  πλείων  η  ωφέλεια  γίγνοιτ'  αν, 
ει  τις  αύτον  πράττοντα  ΐδοι  τον  βυμβεβονλευκότα. 

20  ώς  εγωγε,  καΐ  ει  άναγιγνώΰκειν  με  δεοι  οοϋ  άκροω- 
μενου ,  της  6ης  ένεκα  ωφελείας  ουκ  αν  οκνηΰαιμι, 
6τεργων  τε  6ε  και  της  6ης  φιλοτιμίας  άγάμενος  καΐ 
της  προς  εμε  τιμής  χάριν  είδώς. 


ΠΕΡΙ  ΤΗΣ  ΑΤΤΟΤ  ΦΊΑΗΚ01ΑΣ. 

Έδέοντο  μεν  πάλαι  των  οικείων  των  έμών  τίνες 

εντυγχάνειν  μοι'  καΐ  των  πολιτών  δε  ελέγοντο  έπι- 

25  ϋ•υμεΐν  πολλοί  ΰ•εά6α6^αι ,  νομίζοντες  πλέον  τι  παρά 

τους  άλλους  Βχειν  με  δια  την  άλην  καΐ  την  μετα- 


260  Μ 


ΟΒΑΤΙΟ  XIV.  287 

βολην  τον  βίον  καΐ  δια  την  δοχονόαν  αντοΐς  τον 
οώματοξ  ταλαιπωρίαν  '  τελεντώντες  δε  ηδη  καΐ  ένε- 
κάλονν,  άδικεΐ6θ•αί  φάΰκοντες.  εγώ  δε  ονκ  η&ελον 
εγγνς  Ιέναυ  προς  αντονς  τονς  ορονς ,  άλλα  εδοκει  μοι 
το  τοιούτον  παντελώς  άχϋ-ομενον  τίνος  είναι  τί}  φνγτ}  5 
καΐ  επι^νμονντος  κατελΟ-εΐν '  ώβπερ  οι  μηδέν  κατα- 
λιπόντες  έν  τ^  κνλικι  δηλοί  είβι  πάνν  διψώντες.   ελ- 

486Ηθώϊ/  ονν  εις  Κνζικον  εκεί  διετριβον  καΐ  παρεΐχον,  ει 
τις  βονλεταί  μοι  των  επιτηδείων  ύνγγίγνεο&αι.  και 
δη  το  τον  ν.ι%αρωδον  τούτο  ο  λέγονβιν  εβωβε  με^  ιο 
ωδην  τίνα  αΰαντα  αντοις.  επει  γαρ  ηκεν  ο  αριΰτος 
των  νύν  κι9•αρωδών^  ως  δ'  ενιοί  φαβιν,  ονδε  των 
πρότερον  ονδενος  ενδεεΰτερος ,  αλλ  '  ονδε  Αρίονοζ 
τού  εκ  πελάγονς,  μαντενόμενοι  δηλον  οτι,  πώς  γαρ 
αν  είδειεν  το  ΰαφες  ονκ  άκονΰαντες  εκείνον,  ως  δ  ονν  15 
τάχιβτα  ^βϋ^οντο  επιδημονντα  τον  άνδρα,  εν^νς  και 
ΰπονδη  αμήχανος  και  πάντες  εβάδιζον  εις  το  βονλεν- 
τήριον.  εγώ  ονν  καΐ  αντος  ε^εΐναι  νομίξων  και  ημΐν 
άκούβαι  και  μεταλαβεΐν  οντω  καλής  ενωχίας,  εν  άν- 
%ρώποις  τριβχιλίοις  καΙ  πλείούιν  ηκον  εν  πρώτοις  20 
πάνυ  &αρρών.  είμΙ  δε  φιληκοος  και  φιλόμονβος 
άτεχνώς,  ον  πάνν  έμπειρος  ων  μονβικης'  ωΰτε  εϋπερ 
ετνχον  γεγονώς  κατά  ταντον'Ορφεΐ,  δοκώ  μοι,  πρώ- 

487ΐΐτο5  αν  επηκολον^ονν ,  ει  και  έδει  μετά  νεβρών  τίνων 
η  μόβχων,   ονδεν  αίδονμενος'   έπεΙ  καΐ  νύν  ταντο  25 
τούτο  πάβχω  πολλάκις,  έπειδάν  είβαφίκωμαι  βοφι- 
ύτού ,    διά  την  προβούβάν  μοι  άκραΰίαν  περί  τονς 

κι^\λόγονς,    χαΧ  μετά  τοιούτων   σνναγελάζομαι    θρεμ- 
μάτων, ωραίων  και  καλών,  άλλως  δε  &ορνβονντων 
και  ΰκιρτάν  προθνμονμένων.  τούτο  δε  πεπονιά  προς  3ο 
τονς  βοφιβτάς  τε  καΐ  ρψορας  απαντάς  ΰχεδόν '   κα- 
θάπερ  οί  πτωχοί  χαΐ  τονς  μετρίως  ενπόρονς  μακαρί- 


288  ϋΙΟΝΙδ  ΟΕ   8Ε0Ε88υ 

ζουβί  δίά  την  αυτών  άπορίαν,  κάγώ  τους  άμτ^γετίγ/ 
δυνατούς  λέγειν  ϋ^αυμάξω  καΐ  αγαπώ  δια  το  αυτοζ 
άδννατοξ  είναι  λέγειν,  το  μεντοι  τών  κι&αρωδών 
τε  χαΐ  νη  Ζΐία  τών  υποκριτών   ου  παρ   ολίγον  μοι 

5  δοκει  διαφέρειν  προς  ηδονην.  η  τε  γαρ  φωνή  μείζων 
χαΐ  δηλον  οτι  επιμελεβτερα  η  τε  λε^ις  ουκ  αύτοβχε- 
διος,  ώβπερ  η  τών  ρητόρων  ε^  υπογύου  τα  πολλά 
πειρωμένων  λέγειν,  αλλά  ποιητών  επιμελώς  καΐ 
κατά   βχολην   πεποιηκότων.     και  τά  γε   πολλά  αυ- 

10  τών  αρχαία   έβτι    και  πολύ  βοφωτέρων   ανδρών  η 
τών  νϋν'    τά  μεν  της   κωμωδίας  άπαντα"    της  δε 
τραγωδίας  τά  μεν  ίΰχυρά,    ως  εοικε,  μένει '    λέγω 
δε  τά  ίαμβεΐα'  καΐ  τούτων  μέρη  διε^ίαβιν  εν  τοις\•^'ίϊ\ 
%εάτροις '    τά   δ\    μαλακώτερα   έ^ερρύηκε    τά  περί 

15  τά  μέλη '  ωΰπερ  οίμαι  τών  άνϋ^ρώπων  τών  παλαιών 
ο6α  μέν  εβτι  ΰτερεά  του  βώματος,  υπομένει  τω  χρόνω, 
τά  τ  ε  οβτά  καΐ  οι  μύες,  τάλλα  δε  έλάττω  γίγνεται. 
ούκουν  τά  βώματα  οράται  τά  τών  παντελώς  γερόντων 
ένδεδωκότα  καΐ  λαγαρά  '   όΰοι  ί'  αύ  παχεΐς  γέροντες 

20  νπό  πλούτου  και  τρυφης ,  ίβχυροϋ  μεν  ούδενός  προβ- 
όντος  ετι,  πιμελης  δε  άντΙ  τών  βαρκών,  ευτραφείς 
δη  ορώνται  και  νεώτεροι  τοις  πολλοίς. 


ΠΕΡΙ  ΑΝΑΧί2ΡΗΣΕί>Σ. 

Τί  γάρ  ποτέ  το  της  άναχωρηΰεώς  εβτι  και  τίνας 

χρη   τι&έναι  τους  αναχωροϋντας;    αρά  γε  τους  απο 

τών  προύηκόντων  έργων  αύτοΐς  και  πράξεων  άφι- 

25  βταμένους ,  τοντον?  χρη  φάΰκειν  άναχωρείν ;  οίον  ει 

τις  Ά&ηναΐος  ων ,  δέον  αυτόν  ΰτρατεύεΰ&αι  υπέρ  της 


4ί!<Κ 


ΟΕΑΤΙΟ  XX.  259 

πατρίδος  Αακεδαυμ,ονίων  είββεβληκότων  εις  την  Ατ- 
ι<^ι•ΆτΐΥ.ψ>  Ύΐ  Φιλίτίτιον  ετίίόντος  η  άλλων  πολεμίων,  ο  δε 
άναχωρηβειεν  εις  Μέγαρα  η  Αιγιναν  ένεκα  τον  μη 
ΰτρατενεΰΰ^αί  μηδέ  κινδννενεον ,  ούτος  αν  ανακεχω- 
ρηκεναι  λέγοιτο;  η  εί  τις  βνχνην  ονοίαν  κεκτημένος  5 
ένεκα  τον  διαφνγεΐν  τάς  λ.ειτονργίας  απέλ&οι  εκ  της 
πόλεως•,  η  ει  τις  £α6&αι  τονς  νοβονντας  ικανός  ων, 
και  φίλων  δη  καΐ  επιτηδείων  αντω  καμνόντων ,  όπως 
μη  κακοπα&ί]  και  πράγματα  εχη  τοντονς  ^εραπενων, 
άπολίποι  τε  αντονς  και  άποδημηβειεν  εις  έτερον  το-  ίο 
πον ;  7^  εϊ:  τις  άλλος ,  εν  πόλει  δέον  έ^ετάζεαϋ-αι  καϊ 
αυτόν,  αρχειν  και  άρχαΐς  νπηρετεΐν  και  φνλακάς  τι- 
νας  φνλάττειν  άγρνπνών  μη  βονλοιτο,  άλλ'  όπως 
τοντων  άπηλλαγμένος  απάντων  εβται  και  μηδεις 
αντόν  έ^ελέγί,η  μηδέ  κωλνΰη  πίνοντα  και  καϋ-εν-  η 
δοντα  καϊ  ρα&νμονντα,  έτέρωβε  άποχωροί  ποι,  αρα 
τοντονς  α.ναχωρεΐν  ρητέον ;  αλλ  οντοι  μεν  δή- 
λον  οτι  φενγονύί  τε  και  δραπετεύονβι,  και  ονκ  αν 
■μκ^Γτ;  πρόφαβις  ανχοΐς  ονδε  βνγγνώμη  της  τοιαύτης 
Ι  Οχολης  τε  και  άποδράσεως.  μη  ονν  τονς  άπο  των  20 
Ι  ανωφελών  πραγμάτων  και  των  ον  προβηκονβών  αν- 
I  τοις  άύχολιών  άπιόντας  και  βχολην  τίνα  πορίζοντας 
Ι  αντοΐς  άπο  των  ενοχλονντων  μάτην  ρητέον  ως  άνα- 
I  ιωρ(η}ντας.  άλλ'  οντω  μεν  ονχ  6  μεταβάς  εκ  πόλεως 
τίνος  εις  ετέραν  πόλιν  η  εκ  τόπον  εις  έτερον  τόπον  25 
άναχωρειν  λέγοιτ  άν'  οπον  γαρ  αν  άφίκηται,  πο?.λά 
αν  εΐη  τα  εμποδών  αντω  γιγνόμενα  καϊ  ονκ  εώντα 
τα  προύηκοντα  ποιεΐν.  και  γαρ  το  έπΙ  πολν  πότω 
βννεΐναι  και  το  πίνοντα  η  κνβενοντα  η  άλλο  τι  των 
βλαβερών  καϊ  άανμψόρων  πράττοντα  διατελειν  παν-  30 
ταχον  τα  αντά  εύτι  και  το  αννδιατρίβειν  άει  τώ  ίν- 
τνχόντι  άίολί(7χοΰνΓα  και  άκονοντα  λόγων  ονδεν 
ΟΙΟ.  Ι.  19 


290  ΒΙ0ΝΙ8  ΟΕ  8Ε0Ε88ϋ 

χρηβίμων  η  περί  τά  βαΰιλεως  πράγματα  δυατρίβειν 
^  τά  τον  δεινός,  ώξ  εφη  τις.  ου  γάρ  έβτιν  άνόητοζ 
της  αυτόν  ψυχής  κύριος,  άλλα  ρεμβόμενός  τε  καΐ 
αγόμενος  ραδίως  υπό  της  τυχούΰης  προφάΰεως  καΐ 
5  ομιλίας.  ωΟτε  οι  πολλοί  άν&ρωποι,  καΟ^απερ  οί  αΰω- 
τοί  των  χρημάτων  ουκ  αν  δύναιντο  αποδοϋναι  λόγον 
π:ρός  ο,^^  άνηλώκαβιν  εκαβτον  αυτών,  φαίνεται  δ  263Μ 
όμως  άνηλωμένα  πάνυ  ϋνχνά  χρήματα,  ονδε  οντοι 
τον  χρόνου  τ  ε  καΐ  βίον  δύναιντ   αν  άποδονναι  Αό^Όν,49ΐκ 

10  προς  ο,τι  έκάΰτην  ημεραν  άνηλωβαν  η  μήνα  η  ένιαν- 
τόν'  φαίνεται  ά'  ονν  παριών  6  βίος  καΐ  δαπανώμενος 
6  χρόνος,  ονκ  ολίγου  ά^ιος  τοις  άν&ρώποις  ούδε  ητ- 
τονος,  έμοί  δοκεΐν,  η  το  άργύριον.  άλλ'  όμως  μιας 
δραχμής  άπολομενης  ανάγκη  αίΰ&εύ&αι  και  δηχ&ήναι 

15  άμτιγέπτι '  ει  δε  και  πλείους  τις  εκβάλοι ,  ου  πολλοί 
εΐβιν  οι  επΙ  τω  τυιούτω  πράως  έχοντες '   λέγω  δε  ου 
διά  την  άμέλειαν  λυπονμενοι  και  δακνόμενοι  καΐ  διά 
το  μη  προβέχειν  εφ'  οις  ά^ιον  ην  δάκνεο&αι ,  αλλ 
έπΙ  τΊ]  άπωλεία  των  δραχμών,    ημέρας  δε  ε^ελϋΌνβης 

20  και  άπολομένης  και   δύο  καΐ  τριών  ουδείς  έβτιν  ός 
εφρόντιβεν.    άλλ'  εκεί  μεν  δύνανται  λογίξεβ&αι  οη 
εί  μη  προβε^ουβι  μηδέ  φροντιοϋΰι  τών  τοιούτων,  λά- 
-θΌΐ  άν  αύτονς  η  ούμπααα  ούβία  διαρρνεΐβα  καΐ  απο 
λομενη '   ενταύ&α  δε  ου  δύνανται  ταυτό  τούτο  λογί- 

25  6α0&αι ,  ως  εΐ  μη  προνοηοουβιν  εκάΰτης  ημέρας  καΐ 
φνλάξονίίι  μη  είκη  προΐέναι ,  λά&οι  άν  αντονς  ο  ύύμ- 
πας  βίος  διαρρνείς  καΐ  άπολόμενος.  άλλ'  ότι  γε  ου 
τόπος  εϋτίν  ο  παρέχων  ουδέ  το  αποδημηβαι  το  μη 
ςραύλ'  άττα  πράττειν  ούδε  εις  Κόριν&ον  η  Θήβας  άνα- 

30  κεχωρηκέναι ,  το  δε  τον  βουλόμενον  προς  αυτω  είναι 'Α92Έί 
και  γάρ  εν  Θήβαις  και  εν  Μεγάροις  και  πανταχού 
αχεδόν  ου  τις  άν  άπελ&ΐ]  της  Ελλάδος  καΐ  της  'Ιτα- 


ΟΕΑΤΙΟ  XX.  291 

λίμς  ^νεβτυ  τό  τε  άργεΐν  καΐ  το  ρα&νμεΐν,  και  ονκ 
άπορηΟει  προφάΰεως,  οηου  αν  τνχτ]  ων,  δί'  ην  βλα- 
κενων  τε  καΐ  άοχολονμενος  αναλωθεί  καΐ  πάνυ  πολνν 
χρόνον,  αν  ούτω  τνχγι.  μη  ονν  βελτίβτη  καΐ  λνβιτελε- 
ΰτάτη  παθών  η  εις  αντον  άναχωρηΟις  και  το  προβ-  5 
έχειν  τοΐξ  αντον  πράγμαβιν ,  έάν  τ'  έν  Βαβνλώνι, 
τνχτ}  τις  ων  εάν  τ  '^ϋ^ήνηβίν  εάν  τ  εν  ατρατοπεδω 
έάν  τ  έν  νήύω  μικρά  καΐ  μόνος,  αί  γαρ  τοιανταν 
άναχωρηβεις  καΐ  άποδημίαι  μικράν  τίνα  εχονβι  ροπην 
προζ  το  ΰχολην  άγειν  και  το  πράττειν  τα  δέοντα '  ίο 
ωοπερ  τοις  άο&ενούΰιν  έφ'  ετέρας  και  ετέρας  κλίνας 
»ΐΐΑκατακ?,ίνεΰ&αι  φέρει  μέν  τίνα  ενίοτε  μικράν  άνά- 
πανύιν,  ον  μην  ίκανην  γε  ονδ'  ωβτε  άπαλλάί,αι. 
Ιδεΐν  δε  έϋτι  καΐ  έν  τω  πάνν  πολλώ  &ορνβω  τε  και 
αληϋ'ει  ον  κωλνόμενον  πράττειν  εκαβτον  το  αντον  ΐ5 
ίργον ,  αλλ  ο  τε  ανλών  η  διδάοκων  ανλείν  τοντο 
ποιεί  πολλάκις  έπ  αντης  της  οδον  το  δίδαϋκαλεΐον 
έχων  καΐ  ονδεν  αντον  έζίατηβι  το  πληΟ^ος  ονδε  6 
θόρυβος  των  παριόντων,  ο  τ  ε  όρχοι5/Λ£νο5  ομοίως  η 
ορχηβτοδιδ άβκαλος  προςτοντω  έβτίν,  άμεληΟας  των  20 
μαχόμενων  τε  καϊ  άποδνομένων  καΐ  άλλα  πραττόν- 
των,  ο  τε  κι&αριβτης  ο  τε  ζωγράφος '  ο  άβ  πάντων 
βφοδρότατόν  έβτιν'  οί  γαρ  των  γραμμάτων  διδάύκα- 
κλοι  μετά  των  παίδων  έν  ταΐς  οδοϊς  κά&ηνται,  καΐ 
ονδεν  αντοΐς  έμποδών  έύτιν  έν  τοΰοντω  πλή&ει  τον  25 
διδάΰκειν  τε  καϊ  μαν&άνειν.  ηδη  δέ  ποτέ  είδον  εγώ 
δια  τον  ίπποδρόμον  βαδίζων  πολλονς  έν  τω  αντω 
ανΟ-ρωπονς  άλλον  άλλο  τι  πράττοντας ,  τον  μεν  αν- 
λονντα ,  τον  δε  ορχονμενον ,  τον  δε  ϋ'ανμα  αποδιδο- 
μενον,  τον  δε  ποίημα  αναγιγνώσκοντα,  τον  δε  αδον-  30 
τα,  τον  δε  ιΰτορίαν  τινά  η  μν&ον  διηγονμενον'  καϊ 
ονδε  εις  τούτων  ονδένα  έκώλνβε  προοέχειν  αντω  καϊ 

19* 


292  ϋΙΟΝΙδ  ΟΕ  8ΕΟΕ88υ 

το  τιροκείμενον  ηράττειν.  καίτοι  τούτων  ουδέν  εβτι, 
των  έργων,  ο  ΰννάγει  την  -ψνχην  καΐ  κα0•ίΰτη6ι,  καΐ 
καταφρονεΐν  τίοιεί  των  άλλων  απάντων,  τίαιδεία  δε, 
ωξ  εοικε,  καΐ  φιλοβοφία ,  αϊ  μάλιΰτα  τοντο  διατίράτ- 
5  τονται,  τζολληζ  ερημίας  τε  καΐ  άναχωρηΰεως  τνγχά- 
νονβι  δεόμεναυ '  καΐ  ωϋπερ  τοΐξ  νοβονβίν,  ει  μη  τιαν- 
ταχό&εν  εύτΐ  βυωπη  τε  καΐ  ηβνχία,  ου  δυνατόν  ύπνου 
μεταλαβεΐν,  οΰτως  αρα  καΐ  τοις  φιλολόγοις ,  ει  μη 
πάντες  υποΰίγηβουβίν  αυτοΐς  καΐ  μήτε  όραμα  μηδέν 

10  άλλο  εβται  μήτε  ακοΰβματος  άκούει,ν  μηδενός,  ουκ 
αρα  οία  τε  εβται  η  -ψυχή  τοις  αυτής  προβέχεον  καΐ  περί 
ταΰτα  γίγνεα&αι.  αλΛ'  εγωγε  ορώ  καΐ  τους  πληβίον 
της  ϋ•αλάττης  ούδεν  πάσχοντας,  άλλα  καΐ  διανοεΐ6%•αι 
δυναμένους  α  βοΰλονταυ   δίανοεΐβΟ^αι   καΐ  λέγοντας 

15  καΐ  άκοΰοντας   καΐ  κα&εύδοντας ,    οπόταν   αύτοΐς  ?} 
κανρός,  ότι,  ούδεν  οίονται  προΰηκειν  αύτοΐς  τοΰ  ψό- 
φου τούτου  ούδε  φροντίζουβιν.    ει  δέ  γ  ε  έβούλοντο^Ι^^ 
προόέχειν  οπότε  μείζων  η  έλάττων  γίγνοιτο  ήχος  η 
διαρί&μεΐν  τα  κύματα  τά  προβπίπτοντα  η  τους  λάρους 

20  τε  καΐ  τάλλα  όρνεα  όραν,  όπως  έπιπέτονται  έπΙ  τά 
κύματα  καΐ  νηχονται  ραδίως  επ'  αυτών,  ουκ  αν  ην 
αύτοΐς  ΰχολή  άλλο  τι  ποιεΐν.  ούκοϋν  καΐ  όβτις  δυ- 
νατός έννοήβαι  περί  τών  πολλών  ανθρώπων  καΐ  τοΰ 
^■ορύβου  του  κατ    αυτούς  και  τών  πραγμάτων,  ότι 

25  ούδεν  διαφέρει  ταύτα  τών  εν  ττ]  ^αλάτττ]  γιγνομέ" 
νων ,  ούκ  αν  ένοχλοΐτο  ύπ  αυτών,  άλλα  τοντο  έβτιν, 
ως  έοικε,  πολλού  ά^ιον  το  μά&ημα  καΐ  δίδαγμα,  το 
την  ψυχήν  έ&ίζειν  επεύ&αι  τω  λόγω  καΐ  μή  έπ  αλλ* 
άττα  τρέπεβΟ-αι  η  τά  τε  προκείμενα  και  δοκούντα 

30  όρ%^ώς  εχειν.  και  η  μεν  ούτως  έ%•ι6%•εΐΰα  -ψυχή  λόγω 
δυνήβεται  άπαντα  διαπράττεΰ&αι  τά  προβήκοντα  αν- 
τ^  ■   ή  δε  ρεμβομένη  τε  και  άλύουύα  καΐ  άλλοτε  έπ' 


οκΑτιο  XX.  293 

αλ?.ο  τρεπομενη ,  όταν  τι  προφαντ}  ποτέ  ηδονην  τίνα 
η  ραβτώνην  έχον,  ωβπερ  νδατος  εν  έτεροχλινεΐ  χω- 
ρίω  οποί  ετνχε  τ  ρ  επομένου ,  ουδέν  αν  ώφεληϋ•είη 
ούδ'  νπο  της  πάβης  ηαυχίας  τ  ε  καΐ  έρημίας.   οίδα  γαρ 

Α%κεγο3γε  χαΐ  των  κυνών  τάς  μεν  καλώς  άχϋ-είύας  χαΐ  5 
φιλόπονους,  επειδάν  άφε&ώΰιν,  ευ&ύς  αναζητούΰας 
το  ίχνος,  καΐ  ούδ'  εΐ  πάντες  άποκαλοΐεν ,  ουκ  αν  ποτέ 
τούτο  άπολιποΰβας '  ούδ'  ει  πολλαΐ  μεν  φωναί  παν- 
ταχόΰ^εν  φέροιντο ,  πολλαΐ  δε  οβμαΐ  από  τε  των  καρ- 
πών καΐ  άν&ών  εμπλέκοιντο,  πολ.ν  δε  πληϋ-ος  αν-  ίο 
0-ρώπων   τε  καΐ  άλλων  ζωών  φαίνοιτο  καΐ  Ιχνη  τά 
μεν  ίππων,  τά  δε  βοών,  τά  δε  προβάτων ,  ούδεν  ούτε 
ορά  τούτων  ούτε  αίΰ^άνεται  αυτών  ούδενός,  αλλά 
εκείνα  παριδοϋΰα  πανταχόθεν  εκλέγει  το  ίχνος,  κά- 
χείνω  έπεται,  μέχρι  αν  εύρτ}  τε  και  άναβτηοτ]  τον  Λα-.ΐ5 
γών,  και  μετά  ταύτα  κατέχει  διώκουβα,  δι'  οπτοιων 
αν  ποτέ  ίτ]  χωρίων,  και  ούτε  πεδίον  ούτε  όρος  ούτε 
τά  λίαν  τραχέα   ούτε  χαράδρα  η  ρεύμα  άποκωλύει 
αυτήν ,  πολλούς  τινας  δρόμους  τού  λαγώ  δέοντος  και 
πειρωμένου  ε^απατάν '   τάς  δε  αμαθείς  τε  και  άπαι-  20 
δεύτους  χύνας  βραδέως  μεν  αίο&ανομένας ,    ταχέως 

κΐ6αιδε  άπαγορευούβας ,  είδε  πόθεν  άλλαχόθεν  προΰπέ- 
<7οι  θρούς,  είτε  ύλ.ακή  κυνών  είτε  ανθρώπων  φθεγ- 
^αμένων  οδοιπόρων  η  νομέων ,  ευθύς  άνακυπτοΰβας 
εκ  τού  ίχνους  κάκεΐ  φερομένας.  τούτων  δη  πάντων,  25 

*%κοπερ  εφην,  το  εθος  αίτιον,  ομοίως  δε  καΐ  την  -ψυχήν 
έθίζειν  αν  δέοι  μηδέποτε  άποτρέπεΰθαι  μηδέ  άνα- 
χωρείν  τού  (ίοχοΰντο^  είναι  προσήκοντος  έργου,  εΐ 
δε  μή,  ού  ράδιον  περιγενέΰθαι  ούδε  έ^εργάβαΰθαί 
ούδεν  ιχςίνώς.  η  ουκ  ίν  ταΐς  ερημίαις  χαΐ  ήβυχίαις,  30 
ουκ  ενταύθα  μάλιβτα  άνευρίβκουΰιν  οι  ανόητοι  άν- 
θρωποι όπως  μηδέν  διανοώνται  των  δεόντων,  έτερα 


294  ϋΙΟΝΙδ  ΒΕ   8ΕΟΕ88υ 

τίολλα  καΐ  άτοπα  διανοήματα ,  οΓ^  αγαπώβι  βννόντες, 
τυραννίδας  τε  καΐ  πλοντονς  και  αλλ*  αττα  ^ανμαβτά 
άναπλάττοντες  αντοίς;  οΐ  μεν  ^ηβαυρονς  τ  ίνας  άνα- 
βκάτΐτοντες ,  χρνΰον  τε  και  αργύρου  πλήθος  εξαίφνης 
5  άμηχανον  οΰον  κτώμενοι ,  οι  δε  βαΰιλεις  τε  καΐ  μον- 
άρχους  πόλεων  τε  καΐ  έ&νών  άποδεικνύντες  ΰφάς  αυ- 
τούς ,  έπειτα  ηδη  τα  έί,ης  περί  την  τυραννίδα  πάντα 
πράττοντες,  τους  μεν  τινας  άποκτιννύντες,  τους  δε 
ελαύνοντες,  παρϋ•ενοις  δε  και  μειρακίοις  και  γυναιξί 

10  πληβιάζοντες  αις  αν  εϋ^ελωοιν^  εΰτιάύεων  δε  καιεύω- 
χιών  των  πολυτελεύτάτων  μεταλαμβάνοντες ,  οι  ίε 
τίνες  άργύριον  ίκδανείζοντες  η  αλλάς  εργαΰίας  εργα- 
ζόμενοι, οίον  εγρηγορότες  τε  και  ορώντες  όνείρατα 
ποικίλα  και  παντοδαπα  πλάττοντες  αύτοΐς.    ενίοτε  γε 

15  μγιν  εκ  των  όνειράτων  τούτων  αποβαίνει  και  ύπαρ 
αύτοΐς  τα  φαυλότατα  καΐ  ατοπώτατα.  τυραννίδες  μεν 
γαρ  ού  πάνυ  τι  εκ  των  τοιούτων  γίγνονται '    ου  γαρ  497Κ 
ε&ελει  η  τυραννίς  υπό  ρα&ύμου  τε  και  τρόπον  τινά 
άει  κοιμωμενης  διανοίας  ^ηρεύεύϋ-αι ,  αλλά  τουναν- 

20  τίον  υπό  δριμείας  τ  ε  καΐ  άγρυπνου  φροντίδος'   δα- 

πάναι   δ\  και    έρωτες  και  τοιαϋταί  τίνες  διατριβαΐ 

πολλοίς  ηδη  πολλάκις  άπηντηΰαν.    οίον  δη  εγώ  οΐμαι 

τον  Άλε^ανδρον ,    ως  ετύγχανε  βχολην  άγων  εν  ττ] 

"Ιδη  περί  τά  βουκόλια ,  τοιαύτης  εννοίας  καΐ  επι&υ- 

25  μίας  αύτω  γενομένης  ώς  άρα  εϋδαιμόν  τε  και  μακά- 
ριον  το  την  παθών  καλλίβτην  γυναίκα  εχειν,  καΐ  ούτε 
βαβιλεία  τούτου  ά^ιον  του  χρήματος  ούτε  πλούτος  ούτε267 
κρατεΐν  μαχόμενον  απάντων  άν&ρώπων ,  μετά  ταύτα 
ηδη  διανοεΐΰ&αι  τίς  τε  δη  και  παρά  τίύιν  η  τοιαύτη 

30  γυνή  και  πόϋ'εν  αν  αύτώ  τοιούτος  υπάρ^αι  γαμος' 
και  δη  τάς  μεν  εν  Ίλίω  νύμφας  και  παρ&ενους  ατε 
τύραννος    ων  ητίμαζε   καΐ  ουκ  ωετο   ά^ίας  τυχεΐν, 


ΟΚΑΤΙΟ  XX.  295 

ομοίως  δε  καΐ  τάς  Αυδών  τε  καΐ  Φρνγών  τάς  τε 
εν  Αεββω  και  τας  εν  Μυβία  γυναίκας  νπερεώρα. 
πνν^ανόαενος  δε  εν  Σζάρτί]  τινά  είναι  ^ιος  λεγο- 
μενην  ϋ-νγατερα ,  Μενελάω  ΰννοικονΰαν ,  άνδρΐ  βα- 
βιλεί  και  βαβιλεως  άδελφω  της  ΰνμπάβης  Ελλάδος,  5 
ην  εμνηΟτενβάν  τε  καΐ  εοπενΰαν  λαβείν  πολλά  εδνα 
και  δώρα  δίδοντες  οι  Λροοτοι  τε  και  άκροι  των  Ελ- 
λήνων" χαΐ  δη  καΙ  αδελφών  ελέγετο  είναι  Πολν- 
δενκονς  κα\  Κάβτορος,  Αιος  νίών  γενομένων  έηε- 
^νμηβεν  αντώ  ταντην  γενέβ^αι  την  γυναίκα,  άλ.λως  ίο 
μ\ν  ουν  ου  πάνυ  τι  ηγεΐτο  δυνατόν,  ει  δε  &εός  τις 
ΰπόΰχοιτο  καΐ  δυίη,  τάχ  αν  γενέβ&αι  το  τοιούτον, 
και  τίνα  δη  &ε6ν  άλλην  είκος  τάς  τοιαύτας  χαρίζεοϋ-αι 
χάριτας  η  την  κρατονβάν  τε  και  άρχουβαν  των  περί  τους 
γάμους  τε  καΐ  έρωτας ;  ουχοϋν  εκείνης  μη   διδούύης  ΐ5 

49δΒ  αδύνατον  ηγεΐτο  τον  γάμον.  πώς  αν  ουν  έκείνην  πεί- 
6αι  χαρίβαΰ^αι  η  ει  τρόπον  τινά  γίγνοιτο  αύτος  προ6- 
φιλης  ττ}  &εώ  και  δωρεάν  τίνα  και  χάριν  δεδωκώς-^ 
άλλ'  ούτε  χρημάτων  αύτην  τυγχάνειν  δεομένην,  άτε 
χρυβην  ούβαν  καϊ  πάντα  χρήματα  απλώς  κεκτημένην,  20 
ούτε  ^υαιών'  πάντας  γάρ  αυττι  πανταχού  Ο^ύειν' 
οΰτε  άλλη  τινί  ομιλία  και  δεήβει  ραδίως  ύπακούβαι 
άν'  αλλ  ει  ού  μάλιΰτα  έπε&νμει  και  ο  πάντων  τι- 
μιώτατον  νενόμικε ,  τούτο  προβϋ-είη  τις  αντ^  χαϊ 
μαρτυρήΰειεν ,  ως  εβτι  καλλίοτη,  τάχ  άν  άγαπηβαι  25 
αυτήν,  νικάν  δε  και  προκρίνεβΟ^αι  κατά  τούτο  τίνος 
αν  ποτέ  αξιώαειεν  η  &εών  τών  πρώτων  τε  και  μεγί- 
στων,  Αθηνάς  τ  ε  καϊ  "Ηρας;  καΐ  ετι  μάλλον,  εί  φαί- 
νοιντο  εκεΐναι  μεγάλα  και  ^αυμαύτά  παρεχόμεναι 
δώρα  ένεκα  της  νίκης,  ούτω  δη  διελ&ών  τε  και  ί|ίρ-  30 

2^}ιΐγα6αμενος  την  αυτού  δό^αν  και  επίνοιαν ,  οίον  "φυχης 
εν  υπνω  φανταβίαις  και  δό^αις  επαχολου^ούύης  και 


296  ϋΙΟΧΙδ   ΌΕ  8Ε0Ε88ϋ 

μαχρόν  τι  χαΐ  βνντεταγμ,ενον  νφαινονοης  όναρ ,  κρι- 
τής τ  ε  νηο  τον  ^^ώς  γίγνεται  των  0•εών,  χαΐ  τας  μεν 
αντάξ  τ  ε  νπερεΐδε  χαΐ  τα  δώρα  αυτών,  την  δε  προ- 
εκρινεν  εττΐ  μίοΟ^ώ  τε  χαΐ  δώρω  τω  λαβείν  τον  γά- 
5  μον  εκείνης  της  γυναικός ,  νπερ  ης  ενε&υμη&η  τε  καΐ 
εϋ^ατο.  ει  μεν  ούν  αυτό  τοϋτο  βουκόλος  καΐ  ιδιώτης 
ετνχεν  ω'ν,  ούδεν  αν  ηράγμα  άτΐήντηΰεν  εχ  του  τοι- 
ούτου ονείρατος.  νυν  δε  επειδή  τύραννος  χαΐ  δυνά- 
ύτης  ην,  χαΐ  ηλούτω  τ  ε  ίΰχνων  χαΐ  αρχή  πόλεως  της 

10  τότε  μεγίβτης  χαι  τη   τών  γονέων  προς  αυτόν  εύ- 
νοια, τα  λοιπά  ηδη  έργω  έ^ειργάΰατο ,  ως  έπΙ  τούτοις 
άλη&ώς  γεγονόΰι  ναϋς  τε  ναυπηγηΰάμενος  καΐ  εταί- 
ρους βυναγαγών  χαΐ  πλεύΰας  επί  τ  ε  την  Ελλάδα  και  499  κ 
Σπάρτην  και  είς  την    οίκίαν  άφικόμενος  την  Με- 

15  νελάον  και  Ελένης  καϊ  ξενίων  τυχών ,  άναπείΰας  κα- 
ταλιπεΐν  αυτήν  τον  άνδρα  καΐ  την  Ελλάδα,  ήκεν  άγων 
είς  Τροίαν,  πολλών  καϊ  χαλεπών  πραγμάτων  καϊ 
ΰυμφορών  άρχην.  ούτως  αί  μεν  ιδιωτικής  και  αδυ- 
νάτου ψυχής  εννοιαί  τε  καϊ  επιΘ^υμίαι  ύπηνέμιοί  τε  και 

20  αδρανείς,  και  ούδεν  άπ  αυτών  γίγνεται  χαλεπόν, 
άλλ'  ώϋπερ  τα  τω  οντι  όνείρατα  άναϋτάντων  ευϋ•υς 
οΐχεται  καϊ  ούδεν  αυτών,  ως  φαΰι,  τον  ηλιον  ουδέ 
την  ημεραν  υπομένει ,  παραπληΰίως  και  τα  τοιαύτα 
^χει   έπι&υμηματά  τε  καϊ   ελπίΰματα.     τα   δε  τών 

2δ  μοναρχών  η  πλουβίων  η  άλλην  τινά  εχόντων  δυναμιν 
επΙ  πέρας  άφιχνειται  πολλάκις  χαλεπόν  τε  καϊ  φοβε- 
ρόν.  καϊ  εβτιν  ομοιον,  ώύπερ  έμοί  δοκεΐ,  το  τοιού- 
τον ύπηνεμίοις  γεννήμαΰι.  φαβι  γαρ  δη  ωα  γίγνε- 
ΰΟ^αι  ούτως  άνευ  βυνουβίας  τε  και  μίξεως  άρρενος, 

30  ά.  καλοΰΰιν  ύπηνέμια,  ως  υπ'  άνέμω  προβπεβοντν 
γιγνόμενα.  ο%•εν  δη  καϊ  "Ομηρος,  έμοΙ  δοκειν,  ουκ 
αδύνατον  ηγηΰάμενος  ούδε  άπίϋ-ανον  τοις  αν&ρωποις  δοοη 


ΟΚΑΤΙΟ  XXI.  297 

φανηναί  ΐχπων  νπηνεμίον  γένος,  τον  Βορράν  εφί] 
έραΟ^έντα  Τρωικών  τίνων  ίππων  εμπλήΰαί  τε  αντάς 
269Μ^/ον^§  και  γένος  ίππων  ίξ  αντών  γενέΰ^αι.  [πολλάκις 
εχ  τίνος  εν&νμηαατος  ψενδονς  και  αδυνάτου  αποβή- 
ναι  πράγμα  άλη&ες.]  είρηται  δε  μοι  πάντα  ταύτα  απ  5 
εκείνης  της  άρχης  καΐ  εκτροπής,  οτι  δεί  την  ψυχην 
έΟ-ίζεα&αι  τα  δε  δέοντα  πράττειν  και  διανοεΐοϋ-αι 
πανταχού  τε  και  έν  άπαντι  ϋΌρΰβω  χαΐ  εν  απάύτ} 
ηΰνχία.  ει  δε  μη,  το  της  ερημιάς  τε  και  ηύυχίας 
ονδεν  μείζον  καΐ  άύφαλέβτερον  τοις  άνοητοις  των  ίο 
άνϋ-ρώπων  προς  το  μη  πολλά  και  άτοπα  διανοεΐβϋ^αί 
τε  χαΐ  αμαρτάνειν. 


ΠΕΡΙ  ΚΑΛΛΟΤΣ. 

/4.  'ίΐς  υψηλός  ο  νεανίβχος  καΐ  ωραίος '  ετι  δε  άρ- 
χαΐον  αυτού  το  είδος ,  οίον  εγώ  ούχ  έόρακα  τών  νύν, 
άλλ'    η   των  'Ολνμπίαβιν   άνακειμένων   τών   πάνν  ΐ5 
παλαιών  αί  δ\  τών  νΰτερον  εικόνες  άεΐ  χείρους  χαΐ 
άγεννεΟτέρων  φαίνονται,  το  μέν  τι  νπο  τών  δημιουρ- 
γών, το  δΐ  πλέον  χαΐ  αντοί  τοιούτοι  είΰιν.  —  Ή  δει- 
νον  λέγεις ,  ει  ώβπερ  φυτόν  τι  η  ζώον  έχλελοίπαβι  τω 
ίΛίκχρόνω  οι  καλοί,  οίον  δη  φαβι  τους  λέοντας  πα&εΐν  20 
:έ»  τους  έν  τχι  Ευρώπη '  ου  γαρ  ετι  αυτών  είναι  το  γένος ' 
πρότερον  δε  ήβαν  καΐ  περί  Μακεδονίαν  καΐ  έν  άλλοις 
τόποις '  ει  ούτως  οίχεται  δη  κάλλος  «ξ  άν&ρώπων.  — 
^.  Τό  γε  άνδρείον ,  ω  βέλτιΰτε '  το  μέντοί  γυναικεΐον 
Ϊ6ως  πλεονάζει,  άνηρ  δε  κάλος  οπάνιον  μεν  ε£  γίγνεται  25 
νύν,  και  γενόμενος  τους  πλείύτους  λανθάνει  ^  πολ- 


298  ϋΙΟΝΙβ   ΏΕ  ΡϋΕΟΗΚΙΤυΟΙΝΕ 

λω  μάλλον  η  οζ  κάλοι  ΧπΛοι  τους  ορεωκόμονς.  ει  ί' 
«ρα  καΐ  αψαιντο  των  τοιούτων,  μεΟ''  νβρεως  και  προξ 
ονδεν  άγαΟ-όν'  ωύτε  μοι  δοκονβι  και  ο[  γενόμενοι 
ταχν  ληγειν  καΐ  άφανίζεβ^αι.  ου  γαρ  μόνον  Τ]  άρετη 
5  έπαίνω  αν^εται,  άλλα  και  το  κάλλος  υπό  των  τιμων- 
των  αυτό  και  όεβομένων'  άμελονμενον  δε  καΐ  ονδε- 
νόξ  εΐξ  αντό  βλετίοντος  η  πονηρών  βλεπόντων  ββεν- 
ννται,  ωϋπερ  τά  κάτοπτρα.  —  Άρ'  ονν,  όπερ'^40•η- 
ναΐοι  πολλάκις,  καΐ  ημάς  χρη  άναρχίαν  άναγράψειν  τόνηοΜ 

10  παρόντα  καιρόν ,  ως  ονδενός  όντος  καλοϋ ;  —  ζί.  Ου 
μα  ζ/ί'α,  ώ^  Περΰαι  γε  ένόμιζον'  Ελλήνων  δε  ουδείς 
^  εϋτις,  έκ  των  τριάκοντα,   η  ουκ  οίβ^α  Κριτίαν  τόνδ02Β 
των  τριάκοντα ,   οτι  κάλλιΰτον  εφη  είδος  έν  τοις  άρ- 
ρεΰι  το  0•ηλυ,  έν  δ'  αύ  ταΐς  Ο-ηλείαις  τουναντίον; 

15  ούκοϋν  δικαίως  Α&ηναΐοι  νομο&έτην  αυτόν  εΐλοντο 
επί  γε  τω  μεταγράψαι  τους  παλαιούς  νόμους ,  ος  ού- 
δενα  αυτών  ελιπεν.  —  Είεν '  οι  ίί  Περβαι  πώς  ένό- 
μιζον.  —  ^.  Ου  γαρ  φανερόν,  ότε  ευνούχους  εποί- 
ουν  τους  καλούς,  όπως  αύτοΐς  ως  κάλλιΰτοι  ώΰι;  το- 

20  ΰοϋτον  διάφερε  ι  ν  ωοντο  προς  κάλλος  το  ϋ^ηλυ ,  6χε- 
δόν  δε  και  πάντες  οι  βάρβαροι,  τίπερ  τάλλα  ζώα, 
δια  το  μόνον  τά  άφροδίβια  έννοεΐν.  ως  ούν  λέγεται 
δαίδαλος  ποιηΰαι  τον  ταϋρον  έ^απατών,  περιτ είναι 
τω  ^ύλω  δέρμα  βοός,  κάκεΐνοι  γυναικός  είδος  περιτι- 

25  %•έα(3ι  τοις  άρρεβιν,  άλλως  δε  ουκ  έπίΰτανται  έράν. 
ί'Οως  δε  και  η  τροφή  αίτία  τοις  Πέρβαις,  το  μέχριί>03Κ 
πολλού  τρέφεβΟ^αι  υπό  τε  γυναικών  και   ευνούχων 
τών  πρεΰβυτέρων,  παΐδας  δε  μετά  παίδων  και  μει- 
ράκια  μετά  μειρακίων  μη  πάνυ  βυνεΐναι  μηδέ  γυ- 

30  μνοϋύ%^αι  έν  παλαίβτραις  καΐ  γυμναΰίοις.  ό&εν  έγώ 
οΐμαι  Ουμβηναι  αυτοΐς  ταΐς  μητράΰι  μίγνυ6&αι '  ωΟπερ 
οι  πώλοι,  έπειδάν  άδρότεροι  όντες  άκολου&ώΰιν  ετι 


ΟΒΑΤΙΟ  XXI.  299 

ταΐς  μητράβίν^  επιβαίνείν  ξητονβι.  το  μεντοι  τηξ 
τροφής  καΐ  έντανϋ-α  δείχννβυ  την  ίΰχνν.  καλλιον  μεν 
γαρ  δη  πολν  Χηπος  δι/ου.  οι  δέ  γε  όνου  ουκ  επι9νμον- 
οιν  ίππων  δίά  την  φνΰιν,  ει  μη  ος  αν  ί}  τε&ραμμενοζ 
ίππου  γάλαχτν '  ομοίως  δε  καΐ  ίππος  πωλενϋ-είς  νπο  δ 
οϊ/ου  το  αντο  πάβχει.  εν  δε  τοΙς  αν^ρωποις  και  η 
εξουσία  παράνομόν  τι  έϋτι.  Νέρωνα  γονν  πάντες 
επιΰτάμεΟ^α  εφ'  ημών  οτι  ον  μόνον  εξετεμε  τον  ερω- 
μενον,  άλλα  και  το  όνομα  αντον  μετωνόμαβε  γνναι- 
χεΐον,  της  αντον  ερωμένης  καΐ  γυναικός,  ης  εκείνος  ίο 
έπιΟ^νμηόας  εγημεν ,  αναφανδόν  είρ^ας  την  προβΟ^εν, 
εφ*  7}  την  βαβιλείαν  είληφει.  —  ΚαΙ  τί  ην  το  όνομα 
τη  γνναικί,  ο  τω  εννονχω  εΟ-ετο•^  —  ζ/.  Τί  δε  6οΙ 

27ΐΜΤθΰτο;    πάντως  γαρ  ον  'Ροδογοννη   ελεγετο.     αλλ 
εκείνος  γε  και  τάς  εν  τη  κεφαλή  τρίχας  διεκεκριτο^  ι- 
και  παιδίβκαι  ηκολον&ονν  ^  οπότε  βαδίζοι,   καΐ  αμ- 
πίβχετο  εβ&ητα  γυναικείαν  καΐ  τά  γε  αλ?Μ  οχηως 
ηναγκάζετο  ποιεΐν'  τέλος   δε   προυτέ^ηβαν  μεγαλαι 

504κτίμαι  και  χρήματα  άπειρα  το  πλη&ος,  όΰτις  αντον  γυ- 
ναίκα ποιηΰειεν.  —   Η  ονν  καΐ  νπεΰχοντο ;    ^.   Τί  2β 
ί£  ουκ  ε  μέλλον  εκείνω  νπούχέβ^αι  τοΰαντα  διδόντι; 
η  ονκ  οίΰΟ^α  την   δνναμιν  τον  δίδοντος  ούη  έΰτίν; 
οπον  γε  καΐ  οπόταν  βαΰιλεα  άποδείζαι  δέη,  τον  πλον- 
βιώτατον   αίροννται  καΐ  παρ'  ον  αν   ελπίοωΰιν  ως 
πλεΐϋτον    άργνριον    ληφεβ&αι,    τά    δε    άλλα  ονδεν  25 
φροντίζονβιν  όποΐοί  αν  η,  καν  μέλλη  πάντας  διατε- 
μεΐν  παραλαβών  την  άρχην ,  τονς  τε  άλλους  απαντάς 
καΐ  αυτούς  εκείνους  τους  είληφότας  τά  χρήματα,  καΐ 
ετι  πάντων  αύτονς  καΐ  των  νπαρχόντων  αφαιρηύε- 
ύ&αι.    τούτω  δη  μάλιΟτα  περιην  ο  Νέρων,  χαΐ  ον-  30 
5ί£5  άντέλεγεν  αύτω  περί  ούδενός  ο,τι  είποι  ουδ 
αδύνατον  εφη  είναι  ο  χελεύβειεν'   ωΰτε  και  ει  πέτε- 


300  ■    ΒΙ0ΝΙ8  ΌΕ  ΡϋΙ^ΟΗΕΙΤϋΒΙΧΕ 

ΰ^αι  κελενοι  τινά,   και  τοντο  ντΐεΰχετο  αύτω,  και 
ανχνον  χρόνον  έτρεφετο  Ενδον  παρ'  αντω  εν  τοι^  βα- 
ΰίλείοΐζ,  ώς  πτηβόμενος.    μόνος  γαρ  δη  ονδενα  τρό- 
πον εφείδετο  χρημάτων ,  οντε  διδονζ  οντε  λαμβάνων. 
5  δια  μόνην  μεντοι  ταντην  την  νβριν  καΐ  άτιε&ανε  την 
είζ  τον  εννονχον.    οργιβΟ^εΙς  γαρ  έξηνεγχεν  αντον 
τα  βουλεύματα  τοις  ηερϊ  αυτόν  καΐ  ούτως  άτίεΰτη- 
βαν  άτι   αύτοϋ  καΐ  ηνάγκαβαν  ότω  ποτέ  τρόπω  άπο- 
λεα&αι  αυτόν '   ούδεπω  γαρ  και  νϋν  τοντό  γε  δηλόν 
10  έβτιν '   επει  των  γε  άλλων  ένεκεν  ούδεν  εκωλυεν  αυ- 
τόν βαΟιλεύειν  τον  άπαντα  χρόνον,  όν  γε  και  νϋν  ετι 
πάντες  έπιϋ^νμοϋβι  ζην.    οι  <Ϊ£  πλεΐβτοι  και  οΐ'ονται, 
καίπερ  τρόπον  τινά  ούχάπα^  αύτοϋ  τε^νηκότος,  αλλα^ο^κ 
πολλάκις  μετά  των  ύφόδρα  οίηϋ-εντων  αυτόν  ζην.  — 
15  Συ  μεν  άεΐ  λόγους  άνευρίβκεις,  ωϋτε  διαβϋρειν  τα  των 
άνΟ-ρωπων ,  και  νϋν  ί|  οϋδενός,  ως  ειπείν,  έπι  ταϋτα 
ηλ^ες.  ο  δε  εβουλόμην  ερεβ^αι,  ουκ  εί'αβας.  —  ζ/.  Ιΰως 
1   γάρ  μου  καταφρονείς  καΐ  ηγεΐ  με  ληρείν,  οτυ  ου  περί 
~  ^1  Κύρου  καΙ^Αλκιβιάδου  λέγω,  ωΰπερ  οί  ΰοφοι  ετι  κβ:ΐ272Μ 
20  νϋν,  άλλα  Νέρωνος  και  τοιούτων  πραγμάτων  νεω- 
τέρων τε  και  άδολων  μνημονεύω,    τούτου  δε  αίτιον 
το   μη   πάνυ  φιλεΐν  τους  τραγωδούς    μηδέ  ζηλονν' 
έπεϊ  οίδα   ότι  αίβχρόν  εύτιν  εν  τραγωδία  τους  νϋν 
οντάς    ονομάζειν ,    άλλ'    αρχαίου   τινός    δει    παρα- 
τά δείγματος  και  ούδε  πάνυ  πιΰτοϋ.    οι  μεν  ούν  εμπρο- 
ΰ&εν  ουκ  γιΰχύνοντο  τους  τότε  όντας  ονομάζειν  καΐ 
λέγοντες  καΐ  γράφοντες '  οί  δε  νϋν  εκείνους  «ξ  άπαν- 
τος ονομάζειν  ζητοϋοιν.    7]τινι  δε  ττ}  βοφία  πράττου- 
6ιν  αυτό  εγώ  6οι  έρώ,    ως  μη  πάντα   φλυαρειν  με 
30  φ^ς'  αλλ'  ΐβως  ομοίου  δέει.  πάντως  γάρ  τινι  των  βι- 
βλιοπωλών προΰέβχηκας; —  ^ιά  τι  δη  τοϋτό  με  έρω- 
τας; —  ζ1."0τι  είδότες  τά  αρχαία  των  βιβλίων  ΰπου- 


ΟΕΑΤΙΟ  XXI.  301 

δαξόμενα,  ως  αμεινον  γεγραμμενα  καΐ  εν  κρείττούι^ 
βνβλωις,  οι  άί  τά  φαυλότατα  των  νυν  κατα&εντες  ε£ς 
ΰΐτον,  όπως  τό  γε  χρώμα  ομοία  γενηταιτοΐς  παλαιοΐς, 
καΐ  προύδιαφ^είροντες  α,Λοδίδονται  ως  παλαιά,  αλλά 
Τί  ην,  ο  πάλαυ  δη  ερεβϋ^αι,  ύπενδείς;  —   Περί  τονδε  5 

δοβκτοϋ  νεανίΰκον,  ούτις  τε  έβτι  καΐ  ούτινος  υίός'  ώς 
εγώ  ονδένα  πώποτε  όντως  ε^επλάγην.  η  μεν  γαρ  ηλι- 
κία παΖδα  αντόν  ίνδείκννβιν  εκκαίδεκα  ί'ΰως  η  επτα- 
καίδεκα  ετών '  το  όε  μέγεθος  ονδενος  ήττον  τών  αν- 
δρών '  η  δε  αιδώς  τοβαντη  ώΰτε  καΐ  τον  προοιόντα  ίο 
αίδεία&αι  ενΟ-νς  ποιεί,  και  ουκ  εβτιν  έπΙ  πλέον  αυ- 
τόν εις  το  πρόΰωπον  οράν,  ει  μη  και  αντος  άποβλε- 
■φειεν  από  τύχης,  ουδείς  γαρ  οΰτως  αναιδής  ούδε 
λίθινος  εβτιν  οΰτις  υπομένει  καΐ  άντιβτηβεται  ορών 
αντόν,  άλλ'  εύ&νς  ανάγκη  τραπηναι  και  μετάβαλε-  ΐά' 
β^αι  τώ  6φ&α?.μώ.  τούτο  δε  έγώ  τό  πά&ος  πάνυ 
ϋ-ανμάζω,  ότι  τό  κάλλος,  εάν  μετά  αίδονς  ?],  καΐ  τονς 
αναιδείς  τρέπει  τε  και  αναγκάζει  αίδεΐβ^αι.  — 
^.  "Ιβως  γάρ  ου  προβενόηβας  τό  εν  τοις  ύδαβι  γιγνό- 
μενον.  —  Τί  δη;  —  ^.Ότι  τού  ηλίου  επι?.άμφαντος  20 
εις  τό  κατ  εύ%ύ  μάλιβτα  άντιλάμπει.  και  ίύως  εόρα- 
κας  εν  τοις  τοίχοις  τό  κινούμενον  και  περιτρεχον  φως, 
ουκ  ον  άλη^ινόν ,  αλλ'  από  της  εν  τοις  ϋδαβιν  αυ- 

η^^γης  τού  ηλίου  γεγονός  προς  τό  μάλιβτα  κατ    εύ^ΰ. 
τοιούτον  ούν  τι  και  από  της  αλη%Ίνης  αίδούς  άντι-  25 
λάμπει  τε  καΐ  ποιεί  δοκείν  αίδεΐοϋ^αι  τους  ορώντας ' 

ΒΟΊκεπειτ'  εύ&ύς  άπελ&όντες  αναιδείς  είόιν.  —  ίΐς  εμοιγε 
και  ο  παιδοτρίβης  έδόκει ,  και  αυτός  οίον  εν^ουΰιών 
τε  και  έκπεπληγ μένος.  —  ^.  Ούκούν  ετι  μάλλον 
^αυμάβεις,  επειδάν  πύ^τ^  οτι  ούτος  τοιούτος  ών  ου-  3ο 
δενός  υΙός  εβτι.  —  Πώς  λέγεις  μηδενός  είναι  αντόν; 
^—  ζ/.  Οντως  όπως  θν  επν&ον  ότον  εβτίν.     οίμαι 


302  ΌΙ0ΝΙ8   ΟΕ  ΡϋΙ^ΟΗΚΙΤϋΒΙΝΕ 

γαρ  ίρωταν  6ε  ότου  νΙός  εΰτιν.  —  Άλλ'  η  των 
Στίαρτών  έβτιν  εις ;  —  ζ/.  Πρέτίοι  μεν  αν  τω  μεγέ- 
Ο^ει  αντον  καΐ  τ^  ανδρεία,  εΐ  γε  επιεικείς  ηΰαν  καΐ 
φίλάν&ρωποί  τάς  φνβείς,  ωβτίερ  οδε,  άλλα  μη  παν- 
ί, τελώς  ΰκληροί  καΐ  άγριοι ,  της  γης  τα  τέκνα  '  επεί  τό 
γε  οώμα  ου  φαύλως  είκάβεις  Βοιωτίω  μάλλον  είκά- 
ζων  αυτό  η  Αακωνικω  τ  ε  και  Αττικω.  οτι  μεν  γαρ 
^Ελληνικον  άκρως  έύτίν  ου  δει  δηπου  άγνοηΟαι.  — 
Τί  γάρ;  εΐη  τις  «ν  του  γένους  διαφορά  προς  γε  το 

Κ)  κάλλος,  η  ούδένα  οΐ'ει  γίγνε6%•αι  εν  τοις  βαρβάροιςόο^κ 

'  καλόν;  —  ζ/.  Άλλ'  ουκ  οί'ει  το  μέν  τι  βαρβαρικον  εί- 
ναι, ωύπερ  είδος  καΐ  κάλλος,  το  δε  Ελληνικόν,  ωβπερ 
καΐ  φωνην  και  έβχ^ητα;  αλλ*  ομοίως  βοι  δοκεΐ γενέ- 
6%•αι  κάλος  ^Αχιλλεΰς  τε  και  "Εκτωρ.    —    Ου  γάρ  μό- 

15  νον  ώς  περί  ανδρείου  του  "Εκτορος  6  ποιητής  δι- 
έξειβιν ;  —  ^.  "Οπου  γε  τάς  ναϋς  έμπίμπρηβιν '  ου 
γάρ  οιμαι  περί  κάλλους  επρεπεν  αυτοϋ  ετι  μεμνηβ&αι. 
τελευτηΰαντος  δε  καΐ  γυμνω^έντος  εκπλαγηναί  φηΰιν 
αυτόν  το  κάλλος  τους  Αχαιούς  Ιδόντας,  οϋτω  πως 

20  λέγων ' 

οϊ  και  ^ηηΰαντο  φυην  καΐ  είδος  άγητον 
"Εκτορος. 
ου  γάρ  ην  αυτοΐς  πρότερον  οιμαι  ΰχολη  ^ηη^αβΟ-αι 
αυτόν  άκριβώς'    και  τάλλα  βχεδον  ΰαφέβτερον  επ- 

25  έί,ειΰιν,  ώς  περί  άλλου  τίνος  των  καλλίύτων.  την  τε 
γάρ  κεφαλήν  χαρίεβΰαν  αυτοϋ  φηΰιν  είναι  καΐ  την 
κόμην  πάνυ  μέλαιναν  και  το  βώμα  ου  βκληρόν.  περί 
δϊ  τοϋ  Άχιλλέως  εί'δους  ούδεν  λέγει  κα^'  εκαοτον 
η  της  κόμης,  οτι  Ιαν&ός  ην,  καΐ  περί  της  Ευφόρβου 

30  κόμης  και  Πατρόκλου ,  ώς  μάλιΰτα  έν  άκμη  τελευτη-ΙΙΙ^ 
ύάντων ,  και  περί  των  άλλων  μικρόν  τι  περί  έκάύτου 
καΐ  ανδρών  καϊ  γυναικών  τών  καλλίβτων.    πλην  ότι 


ΟΕΑΤΙΟ  XXII.  303 

γε  ονδείς  αν  εΐποι  τονβδε  ομοίως  είναι  καλούς ,  ονδε 
Άλεξανδρον^  η  Ενφορβον  η  ΤρωίΡ.υν  εοικέναι  τι  Με- 
νελάω  καΐ  Πατρόκλω  καΐ  Νιρεΐ,  ονδε  εν  τοις  βαρ- 
βάροίς  Σεύωΰτριν  τον  Αίγνπτίον  -η  Μεμνονα  τον 
Αΐ^ίοπα  ^  Μινναν  τ]  Εύρνπυλον  ^  Πέλοπα. 


ΠΕΡΙ  ΕΙΡΗΝΗΣ  ΚΑΙ  ΠΟΑΕΜΟΤ. 

Πολλά  μ\ν  χαΐ  άλλα  ενροι  τις  αν  καΐ  βνμηαντα  5 
άτεχνώς  τά  έργον  τίνος  έχόμενα  καΐ  πράξεως  κοινά 
τοις  φιλούόφοις  και  ρητορύιν^  οΰοι  μη  αγοραίοι  μηδέ 
μί69αρνοι,   προς  χρήματα  ορώντες   μόνον  καΐ   τάς 
ίδιωτικάς   αμφιλογίας    περί    Ονμβολαίων    η    τίνων, 
δημοβία  δε  ΰνμβονλενειν  καΐ  νομο^ετεΐν  άξ,ιονμενοι '  ιο 
καΰ-άπερ  οΐμαι    Περικλής  καΐ  Θονχνδίδης  ^Αϋ-ηνηύι 
και   Θεμιβτοκλης  ετι  πρότερον  και  Κλειΰ^ενης  και 
αοκ  Πειοίΰτρατος ,  εως  ετι  ρητωρ  καΐ  δημαγωγός  ηνείχε- 
το  καλούμενος.    ^Αριβτείδην  μεν  γαρ  και  Ανκονργον 
και  Σόλωνα  και  Έπαμεινώνδαν,  και  είτις  έτερος  τοι-  15 
οϊηος,    φιλούόφονς  εν  πολιτεία  ϋ-ετεον   η  ρήτορας 
κατά  την  γενναίαν  τε  και  άλη&η  ρητορικην.    λέγω  δε 
οϊον  περί  τε  άγωγης  των  νέων  βνμβονλενοντας  καΐ 
νομο9•ετηνντας ,   ωβπερ  εν  Αακεδαίμονι  Ανκονργος, 
καΐ  περί  της  ερωτικής  ομιλίας  και  περί  χρημάτων  20 
κτηύεως,  ούην  τε  καΐ  όπως  δει  ποιεΐβΰ^αι,  καΐ  περί 
γάμον  και  περί  κοινωνίας  καΐ  περί  νομίσματος  καΐ 
περί  τιμής  καΐ  ατιμίας  καϊ  περί  οίκων  καταύκενης, 
χαι  πότερα  χρη  τετειχιΰμένην  οίκεΐν  πόλιν  η  καΟ•άπερ 
6  ϋ^εος  παρΓ^νεβε  Αακεδαιμονίοις,  άτείχιβτον,  και  περί  25 
άβκήΰεως  των  πολεμικών  καΐ  τάξεως,  ου  μόνον  οπλι- 


304  Μ0ΝΙ8  ϋΕ  ΡΑΟΕ  ΕΤ  ΒΕΙ.1,0 

Τίχης ,  άλλα  καΐ  οΧαν  ^Επαμεινώνδας  ευρείν  λέγεται^ 
τους  εραΰτάξ  μετά  ιών  ερωμένων  τά%ας ,  ίνα  βώζουντο 
μάλλον  καΐ  μάρτυρες  ώβιν  άλληλοις  της  αρετής  καΐ2' 
της  κακίας"  καΐ  τον  λόχον  τούτον  ιερόν  έπονομα- 
5  6ΰ•εντα  κρατηΰαι  Λακεδαιμονίων  τ^  εν  Αεΰκτροις 
μάχγι ,  βνμτίάντων  εκείνοις  επομένων  τών  ^Ελλήνων ' 
το  δε  δη  κεφάλαιον,  και  πολλάκις  πολλοίς  παρέπιπτε, 
χερί  τε  ειρήνης  καΐ  πολέμου,  ο  νυν  τυγχάνει  ζητού- 
μενον.    πάν  δε  το  τοιούτον  γένος  παρά  τοις  φιλούό- 

10  φοις  καλείται  περί  του  προβήκοντος,  οίον  ει  γαμη- 
τέον,  εΐ  πολιτευτέον ,  ει  βαβιλεΐ  χρηβτέον  η  δημο- 
κρατία ή  άλλτ}  τινί  καταβτάβει  πολιτείας '   εν  οίς  εΰτι 
και  τούτο,  εμοι  δοκεΐν ,  ει  πολεμητέον.     ου  γάρ  μό-^ι 
νον  απλώς  οι  φιλόβοφοι  ζητούοι  περί  τούτων ,  αλλά 

15  πηνίκα  και  τί6ι  καΐ  προς  τίνας  καΐ  τίνος  βνμβάντος 
η  μη  βυμβάντος  εκαΰτα  τούτων  πρακτέον.  διαφέρει 
δε  τοβούτον,  οτί.  οι  γε  ρήτορες  επί  τώνδε  ή  τώνδε 
ύκοπούΰιν,  οίον  είΰυμφέρει  πολεμεΐνΆϋ-ηναίοις  προς 
Πελοποννηΰίους  ή  βοηϋ'εΐν  Κερκυραίοις  προς  Κοριν- 

20  &ίους  ή  Φιλίππω  ΰυμμαχήβαι  Θηβαίοις  έπΙ  Φωκέας 
η  Άλεζάνδρω  διαβήναι  εις  την  Άύίαν.  εν  γάρ  ταύ- 
ταις  άπάβαις  ταΐς  βουλαΐς  ούχ  ηκιβτα  εμπίπτει  και 
το  τοιούτον,  ει  δίκαιον  τοις  μη  προαδικήΰαβι  πολε- 
μεΐν'  εΐ  βυμβέβηκεν  αδίκημα  παρά  τούτων  οίς  διάνο- 

2ό  ούνται  πολεμεΐν,   πηλίκον  τι  τούτο  το  βυμβεβηκός. 
οί  φιλόβοφοι  δε  πορρω%•εν  τα  πράγματα  ορώΰιν,  έπ 
αυτών  εξετάζοντες  οποι'  αττα  έβτί.    πολύ  γάρ  κρεΐτ- 
τον  το  βεβουλεύβΟ^αι  περί  απάντων  εκ  πλείονος  και 
διεγνωκότας,   έπειδαν  ήκη  τίνος  πράγματος  καιρός, 

30  αυτούς  τ  ε  είδοτας  ε'χειν  χρήύ&αι  καΐ  έτέροις  παραι- 
νεΐν,  αλλά  μη  τρόπον  τινά  εξαίφνης  ληφΰ•έντας  τα- 
ράττεΰ&αι  καΐ  αντοΰχεδιάζειν  περί  ών  ουκ  ί'ΰαΰιν.    οί 


ΟΕΑΤιο  χχιυ.  305 

μεν.γαρ  ρήτορες ,  όταν  δευ  βκοηεΐν  περί  τίνος ,  ονδεν 
είδότες  των  άλλων  πλέον  ούδε  εβκεμμενοι  πρότερον, 
αμα  τε  αντοί  βουλεύονται  τρόπον  τινά  και  ΰνμβον- 
λενονβιν  ετέροίς.   οι  φολόύοφοι  δε  περί  των  πράξεων 
ι  προοίδαΰί    καΐ   πάλαι  βεβονλενμενοι  τνγχάνονΰιν'  5 
Μωύτε  αν  τις  αυτούς  παρακαλί]  6υμβού?.ους  των  πό- 
λεων η  των  ε&νών  ή  των  βαΟιλεων,  κρεΐττον  ε%ου(ίΐ 
και  αΰφαλεβτερον  αποφαίνεβϋ'αι  ου  το  επιον  αυτοΐς, 
ονδε  νυν  μεν  ταύτα,  πάλιν  δε  τάναντία,  δι'  οργήν 
Άη  φιλονεικίαν  η  χρήμαβι  πληγέντες ,  ωΰπερ  επΙ  τρυ-αο 
τάνης,  εφη  τις   οίμαι  των  ρητόρων  αυτών,  κατά  το 
λήμμα  άει  ρέποντες,    λέγω  δε  ου  -φέγων  ρητορικην 
ουδέ  ρήτορας  τους  άγα%^οΰς,   αλλά  τους  φαύλους  και 
τους  προύποιου μένους  το  πράγμα. 


ΟΤΙ  ΕΤΔΑΒΙΟΝ  Ο  ΣΟΦΟΣ. 

/4.  Πότερον  δοκεΐ  ύοι  είναι  άνθρωπος  ευδαίμων,  ΐ5 
εΐ  δε  μή,  γεγονέναι  η  ε6εβ%•αι,  η  αδύνατον  ήγεΐ  το 
τοιούτον  περί  άνΰ^ρώπου ,  ωβπερ  ει  τις  άΟ^άνατον  άν- 
ϋ-ρωπον  λέγοι  είναι ;  ΐβως  γαρ  αν  την  αυτήν  εχοις 
δόξαν  Ομήρω  και  άλλοις  βνχνοΐς  των  ποιητών. —  Και 
πού  αποφαίνεται  περί  τούτου'Ο  μηρός ;  —  ^.  "Οπου  20 
πεποίηκε  τον  /ύία  λέγοντα  αυτόν ,  ουκ  άλλον  τινά  των 
^εών,  ως  ουδέν,  φηοίν,  οΐζυρότερον  είναι  άνδρος 
απάντων  των  ζωών, 

ο66α  τε  γαΐαν  επι  πνείει  τε  καϊ  έρπει, 
ου  δοκεΐ  6οι  την  οΐζύν  άντικρυς  κακοδαιμονίαν  τινά  25 
λέγειν;    —  "Εμοιγε.   —   ^."Ετερος  δε  ποιητής  ουκ 
ΟΙΟ.  Ι.  20 


306  ϋΙΟΝΙδ  ςυΟϋ  ΓΕΙ,ΙΧ  8ΙΤ  8ΑΡΙΕΝ8 

ίδια  οντοοζ,  αλλά  κοίν^  ηρος  ϋ^εατρον  αγωνιζόμενος 
είύηγεΐται, 

τον  φνντα  ^ρηνεΐν  εις  ο<?'  άρχεται  κακά, 
τον  δ'  αν  θανόντα  καΐ  πόνων  ηεπανμύνον 

5  χαίροντας  και  βυνηδομένονς  οΐεται  δεΐν  έκπέμηευν.  —  513 
"Εϋτυ  ταντα.    —    ζ/.  Ονκονν  6ρ%^ώς  Λαρΐ^νεβεν.    εί 
γαρ  αηα^  δεΐ  κλάειν  τονς  ανϋ•ρωπονς  δια  την  άτνχίαν^ 
καΐ  γενομένους  προύηκευ  Ο^ρηνεΐν  των  έβομένων  αν- 
τοίς  κακών  ένεκεν,  και  τελεντηΰαντας,    ότι  κολλά 

10  και  δεινά  πετίόν^αβι,  καΐ  ζώντας,  ότι  είβΐν  εν  κα- 
κοΐς.    ωΰτε  ωρα  αν  εΐ'η  κατά  τον  Λοιητην  μηδεποτε2τ: 
Λανβαβ&αι  οδνρομενονς  πολν  μάλλον  τών  άηδόνων. 
έκεΐναι  μεν  γαρ  τον  ήρος  λέγονται  ^ρηνεΐν  τον  Ίτνν ' 
τονς  δε  άν&ρώπονς  εΙκός  ην  &ρηνεΐν  καΐ  Ο^ερονς  και 

15  χειμώνος.  πόϋω  δε  βελτιον  τονς  γενομενονς  εάν  εν- 
^νς  άτίολεΰΰ•αι  νπό  τών  κακών,  αλλά  μη  ΰπαργάνοις 
ένειλονντας  καΐ  λονντας  και  τι&ηνονμενονς  τοΰαν- 
την  ετζιμελειαν  Λοιεΐβ&αι  όπως  άΟ'λιοι  εβονται '  έχ- 
θρων γάρ,  ον  φίλων  ούδε  κηδομενων  το  τοιούτον '  και 

20  νη  Αία  αντονς  πρώτονς  άπαλλάττειν  τον  βίον ;  κιν- 
δννενονβι  γάρ  κατά  τον  λόγον  τοντον  μόνοι  φρόνιμοι 
γενεβΟ-αι  οι  γενόμενοι  εν  Κόλχοις  έκ  τών  τον  δρά- 
κοντος  οδόντων,  ονς  εβπειρεν  'ΐάβων.  οντοι  γάρ,  ότε 
πρώτον  '^ΰ&οντο  γεγονότες,  ενϋ-νς  αλλήλους  άντιρονν^ 

25  εως  ονδένα  ελιπον ,  βοη&ονντες  άλληλοις  δηλον  ότι 
και  διά  φιλίαν  τοντο  πράττοντες,  ού  δι'  εχ&ραν.  — 5ΐ 
Άλλα  ούτος  γε  ο  ποιητής  ληρειν  έ'μοιγε  φαίνεται,    το 
δε  του  Όμηρου  ταράττει  με,  ότι  ούτω  βαφώς  ύπερ  τών 
άνΟ'ρώπων  ταύτην  απεφηνατο  τηνγνώμην.  —  Α.  ΚαΙ 

30  τι  άτοπον  εί'ρηκεν ;  ού  γάρ  ως  άπαντες  οι  άν&ρωποι 
άθ•λιοί  είΰί  φηβιν,  άλλ'  ότι  ουδέν  εοτι  ζώον  άνϋ^ρώ- 
«ον  ά^λιώτερον,  τον  γε  ά&λίον,  ώβπερ  αμελεί  και 


ΟΒΑΤΙΟ  ΧΧΙΠ.  307 

ημείς  φαΐμεν  αν.  ΐβως  γάρ  τοι  και  μόνος  των  αλ?.ων 
ο  αν^^ρωπος  χακοδαίμων  έοτίν,  ώοπερ  κσ.Ι  ευδαίμων" 
έηεί  τοι  καΐ  μόνος  άφρων,  ωβΛερ  και  φρόνιμος,  οντε 
γάρ  άδικος  οντε  άκόλαβτος  ειη  αν  ίππος  η  ΰνς  η 
λέων.,  ώβπερ  ονδε  αμονΰος  ονδε  αγράμματος.  —  ^Αλλά  5 
καλώς  μοι  δοκεΐς  διωρ&ώβΟ^αι  το  τον  Όμηρον'  καΐ 
απόκριναί  μοι  όντινα  ηγώμαι  αν^ρωπον  ενδαίμονα 
είναι.  —  ^.  Αρ  ον  6  δαίμων  άγαΟ-ός  έβτι,  τού- 
τον ενδαίμονα  είναι  φ^ς,  ον  δε  μοχ&ηρός,  κακοδαί- 
μονα ;   —  "Εγωγε.  —  ^.  δαίμονα  δε  ά?Λως  άγα&όν  ίο 

ι&ΛΧεγεις;  —  "Ή  πώς  γε;  —  ζ/,  "ίΐβπερ  ανΟ-ρωπον, 
ίτι  δε  μάλλον  ^εόν\  η  τονς  Ο^εονς,  είπερ  νομίζεις 
αγα&ονς  είναι,  ον  δικαίονς  νομίζεις  και  φρονίμονς 
χαΐ  θώφρονας  και  τάς  αλλάς  άρετάς  έχοντας,  αλλά 
άδίχονς  χαΐ  άνοητονς  και  άκολάβτονς ;  —    Ουδαμώς  ΐ5 

^ΐΑξγωγε.  —  ^.  Ονκονν  καΐ  δαίμονα,  εί^περ  τινά  άγα- 
9•6ν  ηγει,  δηλον  ώς  δίκαιον  ηγει  καΐ  χρηύιμον  και 
φρόνιμον ;  —  Πώς  γάρ  ον;  —  ^.  Η  γάρ  ον  κακόν 
τίνα  νομίζεις,  πονηρον  οίει  τον  αντον  είναι  και  άδι- 
χον  και  άνόητον ;  —  Ανάγκη  πάντως.  —  ^.  Τί  δαί;  20 
ου  τών  άν&ρώπων  εκαβτον  κατά  τον  αντον  δαίμονα 
βιονν,  οποίος  αν  τ]  ποτέ,  αλλά  κα%^  έτερον;  —  Ου- 
δαμώς καθ-  έτερον.  —  κ/.  Ονκούν  τον  τυχόντα  άγα- 
θον  δαίμονος  ηγεΐ  δικαίως  ζην  και  φρονίμως  καΐ  θω- 
φρόνως;  τοιούτον  γάρ  ομολογείς  είναι  τον  δαίμονα  » 
αυτού.  —  Πάνν  γε.  —  ζ/.  Τον  δε  μοχ&ηρον  δαί- 
μονος 7ΐ:ονηρώς  καΐ  άφρόνως  καΐ  άνοητως  και  άκο- 
λάβτως;  —  Φαίνεται  ταύτα  ύυμβαίνειν  εκ  τών  εί- 
ρημένων  νύν.  —  /].  Αρα  οβτις  άνθρωπος  νουν  έχων 
εβτΐ  και  δίκαιος  καΐ  ΰώφρων,  ούτος  ευδαίμων  εβτίν  30 
αγαΟ-φ  δαίμονι  βυνών '  όΰτις  δε  άβελγης  και  άφρων 
και  πανούργος,  ανάγκη  χακοδαίμονα  φάβχειν  έχείνον 

20* 


308  ϋΐΟΝίδ  ^υο^  γει,ιχ  8ιτ  8αριεν8 

αακω  δαίμονι  ύννεξενγμένον  καΐ  λατρενοντα;  — 
Άλη&ες.  —  ζ/.  Σοφον  δε  άλλον  τινά  καλείς  η  τον 
φρόνίμον  αν&ρωτΐον  καΐ  δίκαιον  καΐ  δσιον  καΐ  άν- 
δρεΐον,  φανλον  δε  τον  αδικον  καΐ  άνόβιον  καΐ  δειλόν; 

δ  Φημί.  —  ζ/.  Μη  τοίνυν  ετι  Ό•ανμαζε  των  λεγόντων, 
οτι  μόνον  και  τίάντα  φαβί  τον  ύοφόν  ενδαίμονα  είναι, 
των  δε  φαύλων  ονδένα  όντινα  ου  κακοδαίμονα' 
επειδή  γε  και  ΰοι  ταντα  δοκεΐ.  —  Τα  μεν  άλλα  δοκεις 
μοι  ου  παρά  δό^αν  διειλεχ&αι '  όπως  δε  χρη  δαιμόνιόν 

10  τι  πονηρόν  ηγει6θ•αι  καΐ  αδικον  και  άνόητον  ονκ 
εχω  ειπείν,  άλλως  τε  ου  προς  υμών  των  φιλοβόφων 
έβτίν,  εί'περ  %•εΙον  το  δαιμόνιόν  ηγεΐβ&ε,  τοιούτον 
νπολαμβάνειν.  —  ^.  Άλλ'  εγώ  νυν  ον  κατά  την 
έμαντον  δόξαν  διείλεγμαι  τα  πολλά,  πλην  γ  ε  αντό 

15  τούτο  οτι  μοι  δοκεΐ  πάς  καΐ  μόνος  ευδαίμων  6  ΰοφός ' 
τα  δε  άλλα  κατά  την  των  πολλών  άν&ρώπων ,  όπως 
μη  δοκώ  βιάξεβ&αι  αύτονς.  επείφερε,  ει  ηγεΐΰ&ε  το 
δαιμόνιόν  %-εΐον  καΐ  αγαθόν  και  μηδενι  κακοϋ  μηδενός 
αί'τιον,  πώς  φάτε  γίγνεΰϋ^αι  κακοδαίμονα  άνϋ-ρωπον ; 

20  η  όταν  μη  προαεχωβι  μηδέ  πείϋ•ωνται  τω  δαιμονίωτι^^ΐΛ 
άγα^ώ  όντι ;  ωβπερ  ει  νομίζοιμεν  τους  ιατρούς  άπαν•: 
τας  άγα&ούς  είναι  τα  της  τέχνης  και  μηδενα  αύτώνί>Ί7ϊ{ 
πονηρόν  ίατρόν  μηδέ  βλαβερόν,  των  δε  καμνόντων 
κακώς  τινας  πράττοντας  βλέποιμεν  καΐ  βλαπτομενους 

25  εν  ταΐς  νόΰοις ,  δηλον  οτι  τούτους  αν  φαιμεν  μη  ε&έ- 
λειν  τά  προΰταττόμενα  ποιεΐν '  τους  δε  πειΟ-ομένους 
ανάγκη  καλώς  άπαλλάττειν ,  και  τί  αν  γίγνεβ&αι  ουκ 
άν  ^αυμάζοιμεν;  —  ^.  Ούτως  έχει.  —  Πότερον 
ούν  δοκούβί  ΰοι  οι  εγκρατείς  και  ΰώφρονες  και  νουν 

30  έχοντες,  ούτοι  άπειθ-εΐν  αν  τοις  ίατροΐς  τοι^  έμπεί- 
ροΐί  και  τά  βυμφέροντα  προΰτάττουύιν,  η  τουναντίον 
οι  ανόητοι  και  άκόλαβτοι ;   —   ^ηλον  οτι  οι  ακόλα- 


ΟΕΑΤΙΟ   XXIV.  309  . 

ϋτοι.  —  ^.  Τί  δαί;  τω  δαίμονι  χρηατω  οντι  πεί^εβ^αι 
χαϊ  ζην  κατ  εκείνον  πότερον  ψ/εΐ  των  ύωφρόνων  είνκί, 
και  νουν  εχόντων  η  των  πονηρών  χαΐ  ανόητων ;  — 
Των  ύωφρόνων.  —  ^.  Το  δε  γε  μη  πεί9εσ&αι  μηδέ 
τιρούέχειν ,  άλλ'  εναντίως  τω  ^είω  τε  καΐ  δαιμονίω  5 
πράττειν ,  των  κακών  καΐ  αγνωμόνων ;  —  Πώς  δ'  αν 
άλλως  λεγοιμεν ;  —  ζ/.  Είναι  δε  τους  πει^ομένονς  τώ 
δαιμονίω  τοιούτω  όντι  ενδαίμονας,  τονς  δε  άτζει- 
ϋ^ονντας  κακοδαίμονας ;  —  '^νάγκη.  —  /ί.  Ονκονν 
κανταν^α  ΰνμβαίνει  τον  μεν  ύοφόν  καΐ  φρόνιμον  εν-  ίο 
δαίμονα  είναι  πάντα,  τον  δε  φαϋλον  κακοδαίμονα^ 
ονχ  ως  τον  δαιμονίον  κακόν  οντος,  αλλ*  ώς  αντον 
ον  προΰεχοντα  εκείνω  χρηβτώ  όντι. 


5ΒΚ  ΠΕΡΙ   ΕΤΔΑΙΜΟΝΙΑΣ. 

Οε  πολ?.οΙ  ανΟ^ρωποι  κα^όλον  μεν  ονδεν  πεφρον- 
τίκαβιν  όποίονς  χρη  είναι  ονδε  ό,τι  βελτιΰτον  αν-  ΐό 
9ρώπω  έβτίν ,  ον  ένεκα  χρη  πάντα  τάλλα  πράττειν, 
ιδία  δε  έΰπονδάκαβιν  οί  μεν  ιπζενειν,  οι  δε  ύτρατη- 
γεΐν,  οί  δε  περί  άγωνίαν,  οι  δε  περί  μονβικην,  άλλοι 
περί  γεωργίαν,   άλλοι  δνναύ&αι  λέγειν,    ηντινα  δε 
χρείαν  αντοΐς  έχει  τοντων  εκαβτον  η  τί  το  όφελος  έ^  20 
3$οΜαντοί5  γίγνοιτ    αν  ονκ  ΐϋαβιν  ονδε  ζητονβι.  τοιγαρ- 
ονν  ιππείς  μεν  άγα&οι  γίγνονται  τινές,  οι  αν  φιλο- 
πονώβιν  αντό   καί  εκμελετώβι,   καΐ   παλαΐβαι  άλλοι 
άλλων  ίκανώτεροι  και  πνκτενααι  καΐ  δραμείν  και  τάλ- 
λα άγωνίβαβΟ^αι ,  και  τον  βπόρον  μη  διαμαρτεΐν ,  και  25 
πλέοντες  μη  διαφ^ειραι  την  νανν,  χαΐ  τά  κατά  μον- 
ϋικηγ  τίνες  επίύτανται  βέλτιον  ετέρων    άγα&όν  δε 


310  ϋΙΟΝΙδ  ΌΕ  ΕΈΕΙϋΙΤΑΤΕ 

άνδρα  χαΐ  φρόνιμον,  καΐ  αντο  τοϋτο  είδότα  οβτις 
έΰτίν  ο  χρηΰτοζ  άνηρ  καΐ  νουν  έχων ,  ονδενα  τούτων 
εΰτιν  ενρεΐν.  αντίκα  τζερί  το  λέγειν  τίάντωξ  έβηον- 
δάκαβι  ηολλοί  καΐ  των  έλεν&ερων  καΐ  φιλότιμων 
5  είναι  δοκονντων,  οί  μεν  ωύτε  εν  δικαβτηρίοις  άγω- 
νίζεβ&αι  και  προς  δημον  λέγοντες^  δια  δ^  τοϋτο 
ίΰχνειν  πλέον  των  άλλων  καΐ  πράττειν  ο,τι  αν  αν- 
τοι  θ^ελωβιν,  οι  δε  της  δό^ης  ένεκα  της  άπο  τον 
πράγματος,   όπως  δεινοί  νομίζωνται.    τίνες  δ\  αν- 

10  της  φαβι  της  εμπειρίας  έπιΟ^νμεΐν ,    και  τούτων  0Γ519Κ 
μεν  λέγοντες ,  οΓ  (Ϊ£  βνγγράφοντες  μόνον ,  ονς  εφη  τις 
των  πρότερον  μεΰ^όρια  είναι  των  φιλοΰόφων  καΐ  των 
πολιτικών '   ο,τι  δε  ύνμφέρει  πράττονβιν  η  προς  ο,τι 
η  δό^α  αντοΐς  ωφέλιμος  η  τί  της  εμπειρίας  ταύτης 

15  όφελος  ον  ύκοπονΰιν.  εγώ  δε  φημι  πάντα  ταλλα  δί- 
χα  της  τοιαύτης  επιμελείας  καΐ  ξητήβεως  ολίγον  ά^ια 
είναι,  τω  δε  εκείνο  έννοηΰαντι  καΐ  βννέντι,  τούτω 
καΐ  το  λέγειν  καΐ  το  ύτρατηγειν  καΐ  ο,τι  αν  άλλο 
ποιη  βνμφέρον  τε  είναι  και   επ'  άγαΘ•ώ  γίγνεύ&αι' 

20  επεί  τό  γε  επαινεΐύϋ•αι  καϋ-  εαι)τ6  νπο  αν&ρωπων 
ανόητων,  οίοίπερ  είοΐν  οι  πολλοί,  η  το  δύναβ&αι  έν 
τοις  τοιούτοις  η  το  ηδέως  ζην  ονδεν  αν  διαφεροι  προς 
ενδαιμονίαν  τον  φέγεοϋ-αι  και  μηδέν  ίβχύειν  και 
έπιπόνως  ζην. 


ΠΕΡΙ  τοτ  δαίμονος. 

2δ  ΦαβΙ  τονς  φιλοΰόφονς  λέγειν  ως  άρα  ενδαίμων 

εϋη  μόνος  6  βοφός.  —  ^.  Αέγονβι  γάρ.  —  ^Αρ    οι)ΐ'28ΐΜ 
άλη&ή  ύοι  δοκονΰι  λέγειν ;  —  ζ/.  "Εμοιγε.  —   Τί  ονν 
ουχί  κάμοί  εφραϋας  την  διάνοιαν  αυτών ;  —  ^.  Εάν 


ΟΕΑΤΙΟ  XXV.  311 

εμοί  6ν  πρώτον  είπτ^ς  ο,τί  νομίζεις  τον  δαίμονα  είναι. 
. —  Έγώ  μεν  το  κρατούν  έκάΰτον  καΐ  κα^'  6ν  ξτ]  των 
άν&ρώπων  εκαατος,  ομοίως  μεν  ελεΰΰ-ερος,  ομοίως  δε 
δούλος  και  πλονΰιος  και  τίένης  καΐ  βαβιλενς  και  ιδιώ- 
της και  πράττει  οΰα  αν  πράτττ^.  —  ^.  Τούτο  δί  εν  αν-  ^ 

620  Η  τω  νομίζεις  είναι  τω  άν%^ρώπω,το  κρατούν  εκάΰτον,  ο 
δαίμονα  καλείς ,  η  ε^ω&εν  6ν  άρχον  τε  και  κνριον  τον 
άν&ρώπον;  — "Ε^ω^εν  εγωγε.  —  ζ/.  ^ Αραγε  'άν^ρω- 
πον  έτερον;  εβτι  γαρ  που  άν&ρωπος  6  μεν  ενός  τίνος 
κρατών,  6  δε  πολλών,  και  άγων  οπτ}  τε  καΐ  όπως  αντος  ίο 
βονλεται  ήτοι  πει&οΐ  η  βία  η  καΐ  άμφοτεροις.  λέγω 
δϊ  ονδεν  άγνωβτον,  αλλά  τους  τ  ε  δημαγωγούς,  οις 
πάντα  πείθονται  αί  πόλεις  καΐ  όπως  αν  εκείνοι  ε^η- 
γώνται  και  ΰυμβονλενωΰιν ,  ούτω  πράττονβιν ,  εάν 
τε  πολεμειν  βνμβονλενωβιν  εάν  τε  είρηνην  άγειν  εάν  ΐ5 
τε  τείχη  οικοδομεΐύϋ-αι  εάν  τε  τριήρεις  καταύκενά- 
ζεύ&αι  εάν  τε  0-νοίας  &νειν  εάν  τε  έκβάλλειν  τινάς 
αντών  η  χρήματα  άφαιρεΐβ^αι  η  και  άπούφάττειν' 
χαΐ  τους  βαΟιλέας  και  τονς  τυράννους ,  ομοίως  δε  και 
τονς  δεβπότας  των  οίκετών,  οβοι  άργύριον  καταβα-  20 
λόντες  ή  άλλω  τω  τρόπω  κέκτηνταί  τίνα,  ως  αν  ε£ 
Αυκούργόν  τε  Λακεδαιμονίων  δαίμονα  καλοΐς  *  εκεί- 
νου γάρ  κελεύοαντος  ετι  νύν  μαβτιγούνται  Λακεδαι- 
μόνιοι και  &νραυλού6ι  και  γυμνητεύουοι  καΐ  άλλα 
πολλά  και  χαλεπά  δό^αντα  αν  έτεροις  ανέχονται '  και  25 
Πειύίβτρατον  'Λϋ-ηναίων  των  πρότερον.  οΐΰ&α  γάρ 
δήπον  οτι  Πειβιβτράτον  προΰτάττοντος  και  άρχοντος 

52ΐκ€^?  μεν  την  πολιν  ον  κατί^ύαν  ο  δήμος,  εν  δε  τη  χώ- 
ρα διατρίβοντες  γεωργοί  εγίγνοντο'    και  την  'Λττι- 
κήν,  πρότερον  φιλην  και  άδενδρον  ονβαν ,   έλάαις  30 
κατεφΰτευβαν,    Πειβιϋτράτου    προβτά^αντος'     και 
τάλλα  όπως  εκείνος  εβούλετο,  ούτως  επραττον.  νοτε- 


312  ϋΙΟΝΙδ   ϋΕ  βΕΝΙΟ 

ρον  δΐ  ΐβως  άλλους  τε  φαίη  τίς  αν  καΐ  Θεμίΰτοκλεα 
χαΐ  Περικλεα  γενέβΰ-αι, '  ου  γαρ  άνηκοοξ  δητίον  τυγ- 
χάνεις τιερί  τοΐν  ανδροΐν'  τον  μεν,  οτι  ναυμαχεΐν 
Α&ηναίους  ηνάγκαβε  τζεξους  πρότερον  οντάς  καΐ  την 
5  χωράν  και  την  πόλιν  ηροεμένους  τοις  βαρβάροις  και  282 μ 
ΰ•εών  ίερα  και  τάφους  τίρογόνων  εν  ταΐς  ναυΰΐ  τίοιη- 
ΰαβ&αι  πάντα  τα  αφετερα  πράγματα,  και  υΰτερον 
τον  Πειραιά  τειχίύαι  πλειόνων  η  ενενήκοντα  ΰτα- 
δίων,  και  άλλα  τοιαύτα  προβετα^εν  αύτοΐς,  ων  τα 

10  μ\ν  επΙ  τοΰοϋτον  επραττον  έφ'  οβον  εκείνος  παρην, 
τα  δε  και  φυγόντος  αυτού  καΐ  τελευτηΰαντος.  καΐ 
μετά  ταΰτα  άλλους  τινάς  ί'ΰως  φηβεις  δαίμονας  γε- 
γονέναι  των  Α&ηναίων,  οίον  Άλκιβιάδην  τον  Κλει- 
νίου  καΐ  Νικίαν  και  Κλέωνα  καΐ  'Τπερβολον ,  τους 

15  μεν  τινας  επιεικείς  τυχόν,  τους  δε  πάνυ  πονηρούς  τε 
καΐ  χαλεπούς,  ετι  δε  Κϋρον  Περΰών  επί  χρόνου  τι- 
νός δαίμονα  γενέβ^αι  βαβιλικόν  τίνα  και  έλευ^έριον, 
ός  δουλεύοντας  αυτούς  Μηδοις  πρότερον  εΙς  έλευΰ•ε- 
ρίαν  αφείλετο  καΐ  πάντων  άπεφηνε  δεύπότας  των 

20  κατά  την  Αβίαν.    ετι  δε  Καμβύύην  και  ^αρειον  και 
τους  άλλους  τους  έφεσης,  τον  μεν  Καμβύβην  τά  τε 
χρήματα  αυτών  αναλίβκοντα  και  αυτούς  κατατο^εύ-  522Κ 
οντά  και  ϋτρατείας  προύτάττοντα  χαλεπάς  και  6υν έ- 
χεις καΐ  μηδεποτε  έώντα  οίκοι  μενειν'   τον  δε   ζ/α- 

2δ  ρεΐον  χρήματα  μεν  ως  οΐόν  τε  πολλά  βυναγαγόντα  καΐ 
τη  χωρά  γενόμενον  αίτιον  όπως  εργαΰ&ηΰεται,  πολέ- 
μους δε  και  τούτον  άναγκάξοντα  πολεμείν  χαλεπούς 
καΐ  επικίνδυνους,  κα&άπερ  οίμαι  τον  προς  Σκύ%•ας 
και  τον  προς  Άϋ-ηναίους.    ούτω  δε  καΐ  Νόμαν  μεν 

30 ' Ρωμαίοι  τυχόν  άν  λεγοιεν  αυτών  δαίμονα ,  Καρχηδό- 
νιοι δε  'Άννωνα  και  Άννίβαν,  Μακεδόνες  δε  Άλέ~ 
ζ,ανδρον  η  Φίλιππον ,  Ος  Μακεδόνας  ταπεινούς  όντας 


ΟΚΑΤΙΟ  XXV.  313 

χαΐ  άαΘ-ενείξ,  χαΐ  τον  πατρός  αντον  παραχωρηβαντος 
Όλνν&ίοις  της  κρχης,  έαχνρονς  εΛοίηβε  καΐ  πολεμι- 
κούς χαΐ  μικρού  δεΐν  άπάσης  Ευρώπης  εγκρατείς. 
^Αλέξανδρος  δε  νΰτερον  μετ'  εκείνον  εις  την  Άσίαν 
εξαγαγών  άμα  μεν  πλονοιωτάτονς  απάντων  αν^ρω-  5 
πων  άπεδειξεν,  άμα  δε  πενιχρότατους,  χαΐ  αμα  μεν 
ισχυρούς,  άμα  δε  άαΟ-ενεΐς,  φυγάδας  τε  καΐ  βαΰιλεας 
τους  αυτούς ,  Αιγυπτον  μεν  και  Βαβυλώνα  καΐ  Σού- 
σα και  Έκβάτανα  προβϋ-είς ,  Αίγας  δε  καΐ  Πελλαν  και 
ζϊΐον  άφελόμενος,  Καρχηδονίους  δε'Άννων  μεν  αντί  ίο 

283 Μ  Τυριών  εποίηΰε  Λίβυας,  και  Αιβύην  κατοικεΐν  αντί 
Φοινίκης,  χαΐ  χρήματα  πολλά  κεκτηβ^αι  και  ΰνχνα 
εμπόρια  και  λιμένας  και  τριήρεις ,  καΐ  πολλής  μεν 
γης,  πο?Λης  δϊ  ϋ•α?.άττης  άρχειν.  ^Αννίβας  δε  προς 
ττ}  Λιβύτι  καΐ  της  Ιταλίας  αύτης  κρατηβαι  παρεύχεν  ΐ5 
επτακαίδεκα  ετη.  αύ%•ις  δε  αίτιος  εγένετο  άναΟτάτονς 
γενεΰΰ^αι  κ«ι  την  πόλιν  αντην  μεταβαλεΐν  υπο  Ρω- 

ι>23τιμαίων,  πολλούς  πρότερου  τών  Ρωμαίων  απο?.ε0ας, 
και  μικρόν  άποΰχών  αύτην  ελεΐν  την'Ρώμην,  ου  βου- 
ληϋ^είς  δε,  ώς  φαβι,  δια  τους  οίκοι  άντισταΟιώτας.  20 
και  τούτον  ΐβως  ούτε  Καρχηδονίοις  ούτε  'Ρωμαίοις 
άγαΟ-όν  δαίμονα  προβηκει  αυτών  καλέβαι.    Νόμας  δε 
την  Ρώμην  παρα).αβών  μικράν  καΐ  άδοί,ον  ετι,  εν  αλ- 
λότρια χώρα  δε  ωκιβμένην  καΐ  ύυνήλυδας  και  πονη- 
ρούς εχουύαν  τους  ενοικούντας ,  §τι  δε  τοΓς  προύχώ-  2δ 
ροις  πάύιν  εχθρούς  καΐ  πένητας  και  αγρίους  και  επι- 
κινδύνως ζώντας  δια  την  Ρωμύλου  χαλεπότητα ,  την 
τε  γην  αυτούς  βεβαίως  εχειν  έποίηβε  κα\  φίλους  εί- 
ναι τοις  περιοίκοις  και  νόμους  και  &εούς  καΐ  πολι- 
τείαν  κατεβτηβατο,  και  πάβης  αίτιος  υπήρξε  της  γε-  30 
νομενης  ύστερον  ευδαιμονίας,    εχοιμι  ά'  αν  και  περϊ 
των  άλλων  λέγειν  πόλεων  και  γενών  χαΐ  ανθρώπων 


314  ΒΙ0ΝΙ8   ΟΕ   ΟΟΝδϋΙ,ΤΑΤΙΟΝΕ 

τον  αυτόν  τρόηον  εν  τε  καΐ  κακώζ  πρα^άντων  δίά 
τινας  άρχοντας  αυτών  γενομένους  καΐ  προΰτάτας' 
άλλα  ίκανώς  οίμαυ  την  εμαυτοϋ  διάνουαν  ενδεδεΐχ- 
^αι.  ει  δη  τούτους  καλείς  δαίμονας  των  υη  αυτοΐς 
*  δ  ν  ους  εκαΰτοί  βέλτων  η  χείρον  έπραξαν,  ηδεως  αν 
άκούοιμί. 


ΠΕΡΙ  ΤΟΤ  ΒΟΤΑΕΤΕΣΘΑΙ.  524ε 

Πάλαι  κα&ημενος  καΐ  υμών  άκούων,  οτε  ηολλαΐξ 
ωραις  διετρίβετε  τιαρά  τινι  των  Λολίτικών  βουλενό- 
μενοί  περί  τίνων  πραγμάτων ,  βκοπώ  παρ'  έμαυτώ 

10  χαΐ  αναζητώ  τί  εΰτί  τοϋτο  ο  φάτε  βουλεύεβ^αί  [η  αυ- 
τό δη  το  βουλεύεΰΰ-αί] ;  αρα  γαρ  περί  τούτον  τις  βου- 
λεύεται του  πράγματος  ο  οίδε  τε  καΙ  επίόταταί;  ου284Μ 
δοκεΐ  μοί  περί  ων  τις  οΐδε,  περί  τούτων  βουλεύεβ&αι, 
άλλα  ηδη  εΐδέναι.   τί  δ  αϊ;  α  ουκ  οίδεν  ούδε  επίοτα- 

15  ταί,  περΧ  τούτων  ώΰπερ  δίαμαντευόμενος  καΙ  ανα- 
ζητών γνώναι  α  ουκ  οίδεν ;  ου  δοκεΐ  μοι  ούδε  ούτος 
δύναβ&αί  βουλεύεβ&αί  περί  τούτων  περί  ων  ουδε- 
μίαν  έπιύτημην  εχεί.  [αρα  ουν  μη  τοίόνδε  τι  ΐ]  το  βον- 
λεύεΰ&αι  ώβτε  τινά  μεν  είδέναι ,  τινά  δε  άγνοεΐν,  καί 

30  τούτο  ^  περΧ  ου  βουλεύονται  άνθρωποι ;  Ίνα  δ\  μάλ- 
λον τω  λόγω  παρακολουϋ^ηοωμεν  ^  δι'  εικόνος  τινός 
έπιδεί^ομεν  αυτό.  υποτιθέμενα  γαρ  είδέναι  μεν  ημάς 
Χαρικλέα  καΐ  Χαρίξενον ,  οπού  δε  οίκοΰβιν  αγνοεΐν, 
6τοχάζε6&αι  δε  περί  της  οικίας  αύτοΐν.]  μη  άρα  τούτο 

25  Τ]  το  βουλεύε6θ•αι  ώΰτε  «ξ  ων  οΐ'δαμεν,  εκ  τούτων  καΐ 
περί   ών  ούδέπω  ΐΰμεν  τεκμαίρεΰϋ-αι ,    κα&άπερ  οΓδ25Κ 
άρτιάζοντες  Ιΰαΰι  μεν  οτι  εν  ταΐς  χερΰΐν  εχουοιν  οι 


ΟΚΑΤΙΟ  XXVI.  315 

προχαλεΰάμενοι  αντονς  χρήμα,  ον  μεντοι  οτι,  τοΰον- 
τον,  άλλ'  ενίοτε  καΐ  επετνχον  ειπείν,  καΐ  οντω  δη 
κρατήβαντες  άπηλλάγηΰαν.  μη  αρα  καΐ  το  βονλεν- 
εβ^αι  τοιούτον  τ;,  ωβτε  είδέναυ  μεν  τι,  τα  δε  άλλα, 
υβα  αγνοονμεν,  ΰτοχαΰάμενοι  ενίοτε  αντοματωζ  5 
έπετνχομεν  και  μετ  ονδεμιάζ  επιβτημης.  φέρε  γαρ 
Ιδωμεν  οποΐόν  έβτι  το  πράγμα,  τα  οντά  καΐ  εΰτι  και 
έγένετο  και  νφεοτηκε,  τα  δε  μη  οντά  οντε  εύτιν  οντε 
έγένετο  οντε  νφεΰτηχεν.  ον  δει  μεν  ονν  περί  των 
ηδη  όντων '  εύτι  γαρ  και  ονδεν  όφελος  περί  των  γε-  ίο 
γονάτων  και  νφεΰτηκότων  βονλενεο^αι'  τι  γαρ  και 
βονλενύόμε&α  περί  αυτών ;  ίνα  μη  γενηται  τα  γεγο- 
νότα ;  ου  δύναται  μη  γεγονεναι.  αλλ  ίνα  μη  Τ}  τα 
οντά ;  πώς  δννάμε^α  ηοιηβαι  μη  είναι  όντως  ως  έγέ- 
νετο-, άΑλ'  ίνα  μη  νφεΟτηκη;  πάν  το  ον  νπόύταβιν  ΐδ 
ίχει.  αλλά  περί  μεν  τών  όντων  τί  αν  τις  και  βονλεν- 
οιτο ;  περί  τίνων  ονν  βονλενόμε^α ;  περί  τών  μελ- 
λόντων,  ως  6  λόγος  νποδείκννβι'  τα  δε  μέλλοντα 
ούτε  εβτιν  ούτε  γέγονεν  ούτε  νφέΰτηκε.  περί  τών 
ούκ  όντων  ονν  τίς  δύναται  βονλεύεβ^αι  και  περί  τών  20 

29όΜονχ  νφεβτώτων;  το  γαρ  μηπω  ον  ονδε  έβτι.  περί  δε 
τον  ονκ  όντος  ονδεις  δύναται  βονλεύεο^αι.  ονδείς 
αρα  δύναται  βονλεύεϋ&αι  περί  τών  μελλόντων,  η  γαρ 
βονλη  έπί  τινί  έατι.  το  δε  μέλλον  ονκ  εΰτιν.  ονκ  άρα 
ονδε  το  βονλεύεθ9αι  περί  τών  μελλόντων  δύναιτ  αν  25 
είναι,  τί  ονν;  6  άμονΰος  και  ό  άνεπιΟτημων  αρμο- 
νίας και  μέλονς  και  ρν&μον  και  της  τούτων  τάξεως 
χαΐ  χινήύεως  δύναιτ^  άν  καλώς  βονλεύΰαα&αι  περί 
μονΰικης  και  τών  ίργων  τών  κατά  μονΰικην;  ουδα- 
μώς,   τί  δαί ;  ό  γεωμετρίας  άταιρος  περί  βώματος  και  30 

526κ;μί2κον5  και  πλάτονς  καΐ  βά^ονς  βονλενόμενος  αν  κα- 
λώς βουλεύοιτο',  ονδε  οντος.    τί  δαί;  6  νεώς  αρχειν 


316  ΒΙ0ΝΙ8   ΒΕ   ΟΟΜΡΟΤΑΤΙΟΝΕ 

ονκ  ^.Λίβτάμενοξ  περίνεώς  άρχης  καΐ  ^ργων  κυβερνη- 
τικών Ικανώς  αν  βονλενόμενοζ  βονλενοι,το ;  ούδε  ού- 
τος, ουκ  αρα  ούτις  ονδεν  ίκανώς  ηερί  ούδενος  ούτε 
χεπαίδενται  ούτε  οίδεν,   ούτος  ονδε  βονλενοαΰ&αι, 

5  περί  τούτον  ικανός  έβτυ.  χρη  ονν  επιμελείΰϋ•αι  μάλιΰτα 
φρονήδεως  καΐ  παιδείας,  ίνα  ημΐν  τ}  ράδιον  περί 
απάντων  πραγμάτων  βουλενεύ&αι  και  είδεναι  το  6νν- 
οΐΰον  εκάΰτΐ]  βονλη  και  μη  διαμαρτάνειν,  άλλα  κα- 
%άπερ  οι  μονΟικοι  καΐ  οί  γεωμετραι  καΐ  οΐ  κυβερνψαι 

10  περί  των  ίδιων  έργων  ατεχνώς  βκέπτονται,  καΐ  άπαν- 
τες οι  περί  τι  δεινοί  και  ΰννειναι  περί  αντών  είύιν, 
οντω  δη  και  ημείς  περί  των  ιδίων  ικανοί  ωμεν  βον- 
λεύεΰθ^αι  και  λέγειν,  άτοπον  γαρ  τονς  μεν  άρτιάξον- 
τας  ΰννεΰιν  επιδείκννβϋ'αι,  καί  ταντα  εικάζοντας  καί 

ΐδ  μη  ορώντας  τοΰτο  περί  ου  αποφαίνονται  τους  δ^ 
περί  πραγμάτων  βουλευομενονς  μήτε  βννεύιν  μήτε 
επιύτημην  μήτε  έμπειρίαν  έπιδείκνυΰϋ^αι,  καί  τούτων 
ενίοτε  τών  μεγίΰτων  όντων,  περί  ομονοίας  καί  φιλίας 
οικιών  καί  πόλεων  καί  περί  ειρήνης  καί  πολέμου  καί 

20  περί  κατοικιβμοΰ  καί  περί  κατοικίΰεως,  περί  τε  παί- 
δων καί  περί  γυναικών. 


ΔΙΑΤΡΙΒΗ  ΠΕΡΙ  ΤΩΝ  ΕΝ  ΣΤ]νΠΙ0ΣΙί2.  '^Ι 

Οι  άν%•ρωποι  γίγνονται  καταφανείς  οποίαν  ^χον- 
βι  διάνοιαν  εκαβτος  εν  ταΐς  πανηγύρεΰιν  ούχ  ήττον 
η  εν  τοις  ύυμποβίοις ,  πλην  οτι  ποικιλώτερον  το  τών 
25  πανηγύρεων  καί  χρόνου  πλείονος,  ούκοΰν  εις  τα  6υμ- 
πόϋια  δηπου  οί  μεν  τίνες  άφικνοΰνται  του  πιεΐν  ένε- 
κεν καί  ούδεν  άλλο  πράττουΰιν,   ώΰπερ  οί  διφώντες 


ΟΕΑτιο  χχνπ.  317 

των  οδοιπόρων ,  έπειδαν  ελ^ωδιν  επΙ  κρηνην  τινά, 
πίνουβιν  επικνφαντες.  άλλα  εκείνοι  μεν  έμπ?^ηΰ&έν- 
τες  χαΐ  το  δίφος  άποββεϋαντες  'ηβνχτΙ  άπαλλάττονται, 
οντε  Λρά^αντεξ  οντε  τι  είπόντες  άτοηον '  οι  δε  πολλά 
καΐ  δνβχερη  ενίοτε  καΐ  λεγονΰι  και  δρώβιν.  ον  γαρ  ο-  5 
μοίως  υποδέχονται  τους  δεομενονξ  αυτών  αϊ  τε  Νύμ- 
φαι  καΐοζίιόνυοοζ '  αλλά  ατε  δι&νραμβος  ων  ο^ιόνυ- 
ύοξ  καΐ  υπο  κεραυνού  καΐ  βροντής  γενόμενος,  ως  φα- 
βιν  οί  ποιηταί,  τους  άμα&εατερον  χρωμενονς  άτεχνώς 
πυρόζ  πίμπληϋι ,  καΐ  τω  όντι  πολλούς  αυτών  εμβρον-  ίο 
ττμους  εποίηύεν.  ούτοι  μεν  ούν  αχεδόν  τι  μαινόμενοι 
πολλά  κακά  δρώβιν,  ώ(}περ"0 μηρός  φη6ι  τον Κένταυ- 
ρον  με&υΰ&εντα  εν  τ^  τοϋ  Πειρί^ου  οικία  κακά  εργά- 
ύαβ&αι.  και  άλλοι  δε  φύβει  άδολεβχαι,  οίον  ακροατών 
τίνων  λαβόμενοι  τών  ΰυμποτών  άναιοθ^ήτονς  και  μα-  ι^ 

ί,ιι&ηκρονς  διατίθενται  λόγους'  οί  ί£  αδουβι  και  άπάδουβι, 
ΰφόδρα  άμουβοι  όντες ,  καΐ  βχεδόν  τι  μάλλον  λυπούύι 
τών  μαχόμενων  καΐ  λοιδορουμένων.  έτεροι  δε  αύΰτη- 
ροΐ  και  βώφρονες  είναι  λέγοντες  άποκναίουβιν  αηδία, 
μήτε  ποτοί;  το  μετριον  μήτε  λαλιάς  κοινωνεΐν  ά^,ιούν-  '-ό 
τες.  ός  δ  αν  τι  πράος  ανηρ  και  τον  τρόπον  ίκανώς 
ηρμοΰμένος,  τών  τε  άλλων  ραδίως  υπομένει  την  δυθ- 
κολίαν  και  αυτός  ως  οΐόν  τε  αμαΟ'ή  χορόν  εις  το  δέον 
καϋ-ίΰτηβι  ρυ&μώτε  και  μέ?.ει  τω  προβήκοντι,  τους  τε 

ΊΆΐ^ι οικείους  λόγους  είβφέρων  και  δεξιότητι  χαΐ  ττίΐΟ^οΓ  2ό 
προύαγόμενος  τους  παρόντας,  ώστε  εμμελέβτερον  και 
φιλικώτερον  βυνεΐναι  άλλήλοις.  τά  μεν  δη  τών  ϋυμ- 
ποβίων  τοιαύτα'  άφικνούνται  δε  και  προς  τάς  πανη- 
γύρεις, οί  μεν  ίατορίας  ένεκεν  τών  τε  άλλων  θεαμάτων 
και  τών  αγώνων,  και  τούτων  όΰοι  αφόδρα  έβπουδα-  3ο 
κότες  περΧ  το  πράγμα ,  διατελοϋβιν  ουδέν  άλλο  πράτ- 
τοντες  έξ  εωθινοϋ '  πολλοί  δε  ώνια  κομίζοντες  παν- 


318  ΒΙ0ΝΙ8  ΌΕ  ΟΟΜΡΟΤΑΤΙΟΝΕ 

τοδαπά^  άγοραΐοξ  όχλος ,  οι  δε  ηνες  εαυτών  έτζιδει- 
ξόμενοι  τεχνας  καΐ  δημιουργίας,  άλλοι  δε  ύοφίαν  τινά 
αυτών  εκφαίνοντες,  πολλοί  μεν  ποιήματα  έπιδεικνΰν- 
τες  τραγωδίας  τε  καΐ  έπων,  πολλοί  δε  καταλογάδην 
5  βυγγράμματα ,  τον  βχολης  ένεκεν  ηκοντα  καΐ  ραϋ•υ- 
μεΐν  βουλόμενον  ένοχλοϋντες'  ούτοι  δε  μάλιβτα  έοί-&29κ 
καϋι  ^οΓ?  μινυρίξουΰι  και  αδουΰιν  εν  τοις  βυμποβίοις, 
ών  ί'Ι  ανάγκης  άκούειν  έ'βτι,  καν  μη  Ό-έλτ]  τις.  εν  τού- 
τοις 6  δυνάμενος  λόγους  ειπείν  ωφελίμους  καΐ  6υμ- 

10  φέροντας  καΐ  την  ολην  βννοδον  εύΰχημονεΰτέραν  και 
άμείνω  παραβχεΐν,  ούτος  υπο  της  ταραχής  καΐ  τοϋ 
πληΟ-ους  των  άλλων  ηαυχίαν  άγει  και  τρέπεται  καθ' 
αυτόν,  πεπόν&αύι  γαρ  δη  οι  πολλοί  προς  τους  έκ  φι- 
λοσοφίας  λόγους  όπερ    οίμαι    προς  τα  των   ιατρών 

15  φάρμακα,  ούτε  γάρ  τις  έκείνοις  εύ&ύς  πρόΰειύιν 
ούδε  ώνεΐται,  πρΙν  περιπεβεΐν  φανερώ  νοΰηματι 
και  άλγηΰαί  τι  τοϋ  βώματος '  ούτε  τών  τοιούτων  λό- 
γων άκούειν  έϋ•έλου6ιν  ώς  το  πολύ,  ότω  αν  μη  λυ- 
πηρόν  τι  6υνενεχϋ•τΙ  και  τών  δοκούντων  χαλεπών,  αύ- 

20  τίκα  τον  εύτυχοϋντα,  οποίαν  τινά  φαβιν  οι  πολλοί 
την  εύτυχίαν,  οίον  χρήματα  έκ  δανείων  τα  πολλά  η 
χώραν  ικανην  κεκτημένον  και  αυτόν  υγιαίνοντα  καΐ 
τέκνων  βωζομένων  καΐ  γυναικός,  καί  τίνα  δύναμιν 
και  άρχην  έχοντα  μεγάλην  άνευ  πολέμου   καΐ  6τά- 

25  ΰεως  καί  τίνων  φανερών  κινδύνων ,  ουκ  αν  εύροι  τις 
φαδίως  προΰιόντα  τοις  τοιούτοις  ούδε  ά^ιοϋντα  κοι- 
νωνεΐν  τών  έκ  φιλοΰοφίας  λόγων,  ει  δέ  τω  βυμβαίη 
τι  πταΐΰμα  κατά  τον  βίον  καΐ  ήτοι  πένης  έκ  πλουβίου 
γένοιτο  η  άύ&ενης  καΐ  αδύνατος  έκ  δυναμένου  η  αλ-288Μ 

30  λην  τινά  έχων  λύπην,  οι  δε  οίκειότερόν  πως  διατί- 
ϋ-ενται  προς  το  πράγμα  καΐ  τρόπον  τινά  υπομένουβι 
τονς  τών  φιλοβόφων  λόγους  καί  πως  φαϋι  δεΐ6ϋ•αι 


ΟΕΑΤΙΟ  ΧΧνΠΓ.  319 

παραμυ&ίας.  καν  άπολέβας  τνχτι  τινας  των  οικείων, 
1^  γυναίκα  η  παΐδα  η  άδελφόν ,  άξίονόιν  άφικνεΐβ&αι, 
530  κ  τον  φιλόβοφον  καΐ  παρηγορεΐν,  ως  τότε  δέον  ακοπεΐν 
οΛως  μετρίως  φερτ]  τις  τα  γιγνόμενα  καΐ  δννηύονται, 
άντέχειν  τοις  λοιηοΐς^  πρότερον  δε  ου '  ωβπερ  καΐ  περί  5 
το  ύώμα  εχονύί  ϋχεδον  οι  άνόητοί '  τον  μεν  άλλον  χρό- 
νον  ονδεν  αντοίς  μέλει  όπως  δννωνταί  νγιαίνειν, 
άλλα  ύιτίοις  τε  καΐ  οί'νω  καΐ  άφροδιβίοις  καΐ  ττ}  αλλτι 
διαίττ]  ως  οίον  τε  άκολάβτως  καΐ  άδεώς  χρώνται ,  εάν 
δ'  άρα  τις  καταλαμβάντ}  κόπος  και  πυρετός  περΧ  τάς  ίο 
του  αέρος  μεταβολής,  ^εραπεΰειν  ύφάς  κελεύουβι  με- 
6το\  όντες  αταξίας  πολλής  καΐ  νοβημάτων  ίΰχυρών, 
οίον  εΙκος  τους  τοιούτους  καταλαμβάνειν ,  όπως  δΐ 
μηδέν  ιατρού  δεηΰονται,  τούτο  την  άρχην  ου  βκο- 
ποϋΰιν. 


531Κ  ΜΕ  ΛΑΓΚΟ  Μ  ΑΣ     Α. 

Άναβάντες  άπο  τοϋ  λιμε'νος  εν^ς  έβαδίζομεν,  ΐ5 
οψόμενοι  τους  ά&λητάς,   ως  αν  την  ολην  έπιδημίαν 
πεποιημενοι  κατά  %•εαν  του  αγώνος,   έπεί  δε  προς  τω 
γυμναΰίω  ήμεν,  τους  μεν  τινας  εωρώμεν  εν  τω  δρόμω 
Ιξω  τρέχοντας,  καΐ   κραυγή  των   παρακελευομένων 
ην,  τους  δε  και  άλλως  γυμναξο μένους,    τούτοις  μεν  20 
ουν  ουκ  εδόκει  προβέχειν'    οπού  δε  πλειβτον  οχλον 
Ιδοιμεν,  έκει  έβαδίζομεν.  ορώμεν  ονν  πάνν  Λολλονζ 
εβτηκότας  προς  τγι  εξέδρα  του  Ηρακλέους  καΐ  ετέρους 
α£ΐ  προΰάγοντας,  τους  δε  καΐ  απιόντας  διά  το  μη  δύ- 
289  Μ  ι/α<?θ•αι  ίδείν.   το  μεν  ουν  πρώτον  έπειρώμεΟ^α  όράν  25 
υπερκΰπτοντες ,  καΐ  μόλις  εωρώμεν  τοϋ  γυμναζομέ- 


320  ΒΙ0ΝΙ8   ΜΕΙ.ΑΝ00ΜΑ8 

νον  την  κεφαλήν  καΐ  τάζ  χείρας  ανατετακότος.   έπει- 
τα κατά  μικρόν  ένδοτερω  έγενόμε&α.   ην  ονν  νεανί- 
'  6κο£  πάνυ  μέγαξ  καΐ  καλός,  ετι  δε,  ώς  εικός,  μείζον 
αντον  καΐ  κάλλιον  υπό  της  γνμναβίας  το  ΰώμα  έφαί- 

5  νετο.  πάνυ  δε  λαμπρώς  εγνμνάζετο  καΐ  μετά  φρονή- 
ματος, ωΰτε  άγωνιζομένω  μάλλον  έωκευ.  έπεί  δε 
έπαύβατο  γυμναζόμενος  καΐ  το  πληΟ•ος  άνεχώρει,  κα- 
τενοοϋμεν  αυτόν  επιμελεΰτερον.  ην  δε  ομοίοςτοΐς  αν- 
δρίάβί  τοις  ακριβώς  είργαβμένους'    είχε  δε    καϊ  το 

10  χρώμα  όμοιον  χαλκώ  κεκραμενω.   επεΙ  δε  απηλλάγη, 
τών  παρόντων  τινά  ηρόμε&α  πρεββύτην    οβτις   εί'η.δηη 
καϊ  ος  βκυΟ-ρωπάβας ,  Ούτος  μέντοι,  Ίατροκλης  ο  του 
Μελαγκόμα  άνταγωνιΰτης  καϊ  μόνος  έκείνω  ουκ  α^ί- 
ών  παραχωρεΐν  το  γοϋν  ί'φ'   εαυτώ.     ουδέν  μέντοι, 

15  πλέον  εποίει.  ηττάτο  γάρ  άεΐ  ενίοτε  δί'  όλης  της  ημέ- 
ρας άγωνίβάμενος'  ηδη  μέντοί  άπευρηκευ,  ωβτε  τον 
τελευταΐον  τούτον  αγώνα  τον  εν  τη  Νεαπόλει  ουδένα 
ταχύτερον  τούτου  ένίκηΰεν.  αλλά  νύν  οράτε  οβον 
φρονεί  καϊ  εν  οϋω  πλη&ει  γυμνάζεται,    οίμαι  δε  Εγο3~ 

20  γε  καϊ  έπιχαίρειν  αυτόν  έκείνω.  και  εικός  μέντοι '  ου 
γάρ  μόνον  τούτον  τον  βτέφανον,  αλλά  καϊ  τους  άλλους 
απαντάς  έπίύταται  αυτού  όντας.  ^Η  γάρ,  έ'φην,  τέ- 
0•νηκεν  6  Μελαγκόμας ;  έπεϊ  τό  γε  όνομα  καϊ  ημείς 
Ύΐδειμεν,  αυτόν  ούδεπώποτε  ίδόντες.    Ου  πρό  πολλού 

25  γε,  είπεν,  αλλά  τρίτη  που  ημέρα  έΰτίν  από  της  τα- 
φής. Τίνι  δέ,  είπον ,  τούτου  διέφερε,  και  τών  άλλων 
δέ;  πότερον  μεγέϋ^ει  η  εύψυχία;  Εκείνος,  έ'φη,  ώ 
βέλτιοτε,  πάντων  ανθρώπων,  ουχί  τών  ανταγωνι- 
στών μόνον  εύφυχότατος  και  μέγιύτος  εφυ,    έτι  δε 

30  κάλλιύτος.    καΐ  ει  γε  ιδιώτης  έμεινε  και  μηδέν  ολωί533Κ 
έπραί,ε  ,  δι    αυτό  που  τό  κάλλος  περιβόητος  αν  ην' 
έπεϊ  καϊ  νύν  έπέβτρεφεν  απαντάς,  οπότε  άπίοι  που, 


οκΑτιο  χχνιπ.  321 

χαΐ  τονς  ονχ   είδότας  όοτις  έβτί.   καίτοι  οντε  εΰ&ητο 
εκόΰμεν  εαυτόν  οντε  αλλω  τω  γιγνώϋκεβΟ-αυ  μάλλον 

290Μεπετηδενεν  η  λανϋ•άνείν '  άποδνΟαμενον  δ'  ουκ  εΰτιν 
οβτΐξ  αλ?.ον  έ&εάτο,  πολλών  μεν  παίδων,  πολλών  δε 
ανδρών  γνμναζομενων.  είω&ότος  δε  τον  κάλλονξ  εις  5 
τρνφην  αγειν  και  τονς  μετρίως  αντον  μετειληφότας, 
τοιούτος  ων  το  είδος  ετι  ΰωφρονεβτερος  ην,  και  χα- 
ταφρονών  δε  τον  κάλλους  ονδεν  ήττον  εφνλαττεν  αυ- 
τό εν  οντω  χαλεπώ  επιτηδενματι.  πνγμην  γοΰν  αγω- 
νιζόμενος όντως  νγιης  ην  ωΰπερ  τών  δρομέων  τις,  ίο 
ούτω  δε  βφόδρα  έγεγνμναΰνο  και  τούοντον  περιην 
τοις  πόνοις  ωβτε  δννατος  ην  και  δύο  ημέρας  έξης 
μένειν  ανατετακώς  τας  χείρας,  καΐ  ονκ  αν  είδεν  ου- 
δείς υφέντα  αυτόν  η  άναπαυοάμενον,  ωΰπερ  είώ&αβι. 
πρότερον  δε  ηνάγκαζε  τους  άνταγωνιΰτάς  άπειπεΐν,  ι* 
ου  μόνον  πρΙν  αυτός  πληγηναι ,  άλλα  καΐ  πριν  πλη^αι 
εκείνους"  ου  γαρ  το  παίειν  και  τιτρώβκεβΟ-αι  άν- 
δρείαν  ενόμιζεν,  άλλα  τοΰτο  μεν  είναι  μη  δυναμένων 
πονεΐν  καΐ  άπηλλάχϋ•αι  βονλομένων'  το  δε  άνέχεύ^αι 
τοΰ  χρόνου  καΐ  μήτε  τού  βάρους  τών  χειρών  ηττά-  20 
α^αι  μήτε  τοΰ  πνεύματος  ένδεα  γίγνεβ%•αι  μήτε  τώ 
καύματι  άχθ•εΰ9αι,  τοντο  δε  είναι  γενναΐον.  Όρ- 
^ώς  μέντοι,  εφην,  υπο?.αμβάνων.    καΐ  γαρ  εν  τώ  πο- 

534ϊίλέμω  οι  φαυλότατοι  τα  όπλα  ρίπτουβιν,  ευ  είδότες  οτι 
γυμνοί  μάλλον  αν  τιτρώοκοιντο '  οϋτω  μάλλον  ητ-  25 
τώνται  τοΰ  κόπου  η  τών  τραυμάτων.  Τοιγάρτοι,  ειπεν^ 
αφ  ονπερ  ηρί,ατο  άγωνίζεσ&αι Πνϋ-οι,  πρώτος  μένων 
Ι6μεν  αήττητος  διεγένετο,  πλείβτονς  και  μεγίύτονς  στέ- 
φανους ανελόμενος  καΐ  άνταγωνιβταις  ούτε  φαύλοις 
οντε  ολίγοις  χρηβάμενος.  και  τον  πατέρα  ένδοξότατον  3ο 
οντά,  τον  Μελαγκόμαν  εκείνον  τον  άποτής  Καρίας,  άλ- 
λους τε  αγώνας  και  'Ολυμπίαΰι  νικήβαντα ,  ούδέπα 
ΡΙΟ.  Ι.  21 


322  ΏΙΟΝΙδ  ΜΕΙ.ΑΝ0ΟΜΑ8 

ανηρ  ων  νπερεβάλετο'  ου  γαρ  εκείνος  αλείτΐτος.  τοι- 
ούτος μεντοι  ων  ά%•λίως  ετελεΰτηΰε,  των  μεν  πόνων 
της  άϋ-ληβεως  επί  ηλείβτον  έλΟ•ών,  των  δε  εν  τω  βίω 
τερπνών  ονδενος  πείρα%•είς.    οϋτω  δε  ΰφόδρα  φιλό- 

δ  τιμος  νπήρχεν  ωβτε  καΐ  οτε  άπεθ^νηβκεν  Ά&'ηνοδώ-29ίΜ 
ρου  τον  παγκρατιαατον ,    φίλου  οντος  άπο  παιδός, 
επυν&άνετο  πόοαι  τίνες  είεν  ημεραι  λοιπαΐ  του  αγώ- 
νος,   καΐ  ταϋ&'  αμα  λέγων  εδάκρυεν  6  πρεββύτης. 
Άλλα  ύοΐ  μεν ,  εφην ,  βνγγνώμη  υπερλυπονμενω  δια 

10  το  πάντως  προΰηκειν  τί  ύοι  αύτον.  Μα  τους  %•εοΰς^ 
είπεν,  ούδεν  εμοιγε'  οϋτε  γαρ  άπο  γένους  μοι  ην 
ούτε  εγύμναξον  αυτόν,  αλλά  των  παίδων  τινά  τών 
παγκρατιαστών .  ο  δε  άνθρωπος  τοιούτος  ην  ωβτε 
πάντας  επ   αύτώ  λυπείΰ&αι  τους  επισταμένους  έκεΐ- 

η  νον.   Ονκουν^  εφην,  ά%•λιον  δει  καλειν  αυτόν '   του- 
ναντίον γαρ  εύδαιμονεΰτατος  αν  εΐη  καΐ  μακάρι ωτα- 535  κ 
τος,  εΐ'περ  οΊος  λέγεται  ην ,  ω  και  γένους  υπήρξε  λαμ- 
πρού τυχειν  και  κάλλους,  ετι  δε  ανδρείας  καΐ  ίβχνος 
καΐ  οωφροβύνης ,  α  δη  μέγιβτα  τών  άγα&ών  έβτι '  τό 

20  γε  μην  ^αυμαβτότατον  εν  άνΟ^ρώπω,  άηττητον  γενέ- 
ύ^αι  ου  μόνον  τών  άνταγωνιβτών ,  αλλά  και  πόνου 
και  καύματος  καΐ  γαΰτρός  και  άφροδιΰίων '  δει  γάρ 
πρώτον  τούτοις  άηττητον  είναι  τον  μέλλοντα  νπό  μη- 
δενός τών  άνταγωνιύτών  λειφ&ηβεΰ&αι.    ηδονάς  δε 

25  τίς  μείζονας  η6θ•η,  όβτις  φιλοτιμότατος  ων  άεΐ  ένίκα 
και  Ο-αυμαζόμενος  ηΰ&άνετο ;  καί  μοι  δοκούβι  βφόδρα 
αυτόν  άγαπηβαι  οι  Ο'εοΙ  και  μάλιΟτα  τη  τελευτη  τι- 
μηΰαι,  ως  άν  μηδενός  πειραϋ-είη  τών  χαλεπών,  ανάγκη 
γάρ  αύτώ  ην  προβαίνοντι  αντί  μεν  καλλίΰτου  αίΰχρο- 

30  τέρω  γίγνεΰϋ-αι,  άντΙ  δε  ίΰχυροτάτου  άοΟ^ενεβτέρω, 
ί'βως  δε  καΐ  λειφ&ηναί  του.  όβτις  δε  τοΐς  μεγίοτοις 
άγα&οΐς  ΰυναπέρχεται  τά  άριϋτα  πρά^ας,  ούτος  ευ- 


ΟΒΑΤΙΟ  XXIX.  323 

δαιμονεοτατα  τελεντα.  ενροί  δ'  αν  τις  και  των  πα- 
λαιών τονζ  &εοφίλεΙς  ωκνμόρονς.  Τίνας,  εφη ,  τον- 
τονζ  λέγεις.    Τον  Άχιλί.έα,  είτιον,  και  Πάτροκλου  και 

636  ^Εκτορα  και  Μέμ,νονα  και  Σαρπηδόνα.  ετι  δε  καΐ  άλ- 
λους ονομάξοντος  έμον,    Ταντα  μεν,  εφη,  καλώς  ει-  5 

29Ζ7ΛΛας  εις  παραμν&ίαν  άνΟ^ρώπων ,  και  εγωγε  έβονλο- 
μην  βον  ετι  άκούειν'  άλλα  γαρ  ωρα  γνμνάζειν  τον 
ααΐδα ,  και  απέρχομαι. 


ΜΕΑΑΓΚΟΜΑΣ  Β. 

'/^Λλ'  εμοί  μεν,  ώ  άνδρες,  ονδ'  ο,τι  ειπώ  επειβιν 
νπο  λύπης  αμα  και  εκπλήξεως  τοϋ  αιφνίδιου  παΟΌυς.  ίο 
ού  γαρ  μόνον  δια  την  άρχην  ην  εχω  μάλλον  έτερου 
μοί  τών  πολιτών  οίκεΐον  το  ουμβεβηκός,   άλλα  και 
ιδία  μοι  φίλος  ην  Μελαγκόμας  νπερ  απαντάς ,  ωβπερ 
και  υμών  έπίβτανται  οι  πλείους.    και  εμοιγε  άτοπον 
φαίνεται  το  επι  τοις  τε&νεώβιν  ε&ος,  οτι  τοις  πλείΰτα  ϋ 
λυπουμένοις  μάλιβτα  προαήκειν  δοκεΐ  το  επ    αντοις 
λέγειν,    οι  γαρ  ΰφοδρότατα  άνιώμενοι  αδύνατοι  λέ- 
γειν νπ    αυτού  τούτου  είβίν.    ετι  δε  και  ηλικίας  εν 
τούτω  ειμί,    εν   ω    η  μεν   τοϋ   λόγου  δύναμις  ήττον 
απαΰιν  υπάρχει ,  το  δε  χαίρειν  και  το  λυπεΐβ&αι  ίΰχυ-  2ο 
ρότατον  γίγνεται.    αλλ*  έπειδη  τιμιώτερος  μεν  βτρα- 
τηγοϋ  έπαινος  επΙ  βτρατιώττ]    άγα%ώ  τελευτηβαντι, 
ι>ην.τιμιώτερος  δ\  παντός  άρχοντος  η  ίδιώτου ,  καμοι  λ«- 
χτέον  της  άρχης  ένεκεν  ως  αν  δύνωμαι.   πρέποι  δ   αν 
τ^  εκείνου  άρετί]  καΐ  τη  έμη  νεότητι  μηδέν  μακρόν  κ 
απαιτεΐν  μηδέ  ακριβή  μάλλον  η  γενναίον  τόν  επαινον. 
πρώτον  μεν  ονν  ευγενείας  άληϋΌνς  ετυχεν.    ου  γαρ 

21* 


324  ϋΙΟΝΙδ  ΜΕΙ.ΑΝ00ΜΑ8 

εί'  τω  τίλονΰίων  βυνεβη  τυχείν  προγόνων,  ον  μην  ονί' 
ει  βαβίλεων,  τά  δε  άλλα  φαύλων,  όδε  αν  εί'η  καλώς 
γεγονώς,  αλλ'  οί  φύντεξ  «'ξ  αγαθών,  ωβπερ  οδε.  6 
γαρ  πατήρ  αντον  των  κατ'  αυτόν  δίήνεγκε  τοις  καλ- 
5  λίβτοις,  ενφνχία  καΐ  ρωμΎ}.  δηλονΰί  δε  αί  νίκαυ  ας 
ένίκηβε  καΐ  Όλυμπίαΰί  καΐ  εν  τοίς  άλλοις  άγώβιν. 
αντος  δε  εφν  κάλλίβτος  αν&ρώπων,  ον  των  ννν  μό- 
νον, άλλ',  ως  ενεβτιν  είκάζειν  εκ  της  υπερβολής,  καΐ 
απάντων  απλώς  των  ε^  άπαντος  του  χρόνου  ώνομα-^^^^^ 

10  υμένων  επί  κάλλει ,  όϋοι  ϋ•νητοΙ  έγενοντο.  οι  μεν  γαρ 
πολλοί  τών  νενομιομένων  καλών,  μέρη  τίνα  του  ΰώ- 
ματος  ευπρεπή  έχοντες ,  έπειτα  δε  έδοί,αν  καλοί,  της 
όφεως  άεΐ  τά  ηδίβτα  βουλομένης  όράν ,  τών  δ\  ηττό- 
νων  άμελούβης.    οί  δέ  τίνες  φνΟει  μεν  εύειδοϋς  (?ω- 

ΐδ  ματος  ουκ  έτυχον ,  ωρα  δε  αυτοΐς  έπηλ&εν '  ηττώμε- 
νοι  δε  υπό  της  ώρας  οί  έντυγχάνοντες  κάλλος  αυτήν 
ώνόμαβαν ,  άν&ούβης  αεί  της  άκμης  εν  απαΰί  και 
ζωοις  και  φντοΐς.  τοιούτους  μεν  ούν  μύριους  αν  εύ- 
ροι τις  τους  αυτούς  οτε  μεν  καλούς  δοκούντας ,  οτΙ  δε 
•2α  αίΰχρούς,  και  τοις  μεν  βφόδρα  άρέβκοντας,  παρ'  6Γ£-538β 
ροις  δε  ούδενος  λόγου  τυγχάνοντας,  ολόκληρον  δϊ 
και  άλη^ινόν  κάλλος  ^αυμαΰτόν  εί'  τω  νπηρ^εν  ώβπερ 
τώδε.  εν  άπαντι  μεν  γαρ  τω  όώματι  έκέκτητο  αυτό, 
άεΙ  δε  ομοίως ,  καΐ  προ  ήβης  και  ύβτερον '  και  ουκ  αν 

25  ποτέ  έπΙ  τοσούτον  τού  χρόνου  προίΐλ&εν,  ούδε  ει  πάνυ 
μακρού  γηρως  έτυχεν,  ώβτε  άμαυρώβαι  το  είδος, 
τεκμηριον  δε  της  υπερβολής '  ου  γαρ  εν  ίδιώταις  εξ- 
εταζόμενος δίέφερεν  ούδε  υπό  ολίγων  θεωρούμενος 
υπό  τούτων  έϋ-αυμάξετο ,  άλλα  μην  άεΐ  δηπον  έν  τοις 

30  απάντων  καλλίοτοις,  άμα  τοις  ά&ληταΐς  ων.  οί  γαρ 
μέγιΰτοι  καϊ  εύειδέΰτατοι  καΐ  πλείβτης  επιμελείας 
των  βωμάτων  τυγχάνοντες  οΐδε  είβίν.   έωρά&η»δε  μι^ 


ΟΕΑΤΙΟ  XXIX.  325 

κρον  δεΐν  νηο  πάντων  ανθρώπων,  οντε  γαρ  πόλις 
ουδεμία  των  ένδοξων  οντε  ε&νος  ουδέν,  εν%•α  μη 
άφίκετο  '  καΐ  παρά  πάαιν  ομοίως  την  αυτήν  είχε  δο- 
|αν ,  ώξ  ονδένα  ίδοϋΰι  καλλίονα.  ο  ά£  υπο  ηλείβτων 
μεν  %αυμαθ^είς,  εν  δε  τοις  καλλίβτοις  μόνος  έχων  5 
την  υπέρ  τον  κάλλους  φημην  δηλον  ως  Ο'είας  τίνος 
μορφής  ^τυχεν.  εγώ  ούν  πρώτον  ευδαιμονίξω  τον 
κάλλους  αυτόν,  ο  δη  τών  ανθρωπίνων  εβτίν  αγα&ών 
άριδηλότατον ,  καΐ  ηδίύτον  μεν  ϋ^εοΐς ,  ηδιΰτον  δε  αν- 
ϋ-ρώποις,  άλυπότατον  δε  τω  εχοντι  καΐ  επιγνωβ&ηναι  ίο 

'^^γραβτον.  τα  μεν  γαρ  άλλα  αγαθά  καν  λά%οι  τινΧπρού- 
όντα,  καΐ  ανδρεία  και  ΰωφρούύνη  και  φρόνηβις,  εί  μη 
τύχοι  έργον  τινός  άποδεικννντος'  το  δε  κάλλος  ονχοιόν 
τε  λανθάνειν.  άμα  γαρ  τω  εχοντι  φαίνεται '  εί'ποι  δ  αν 
τιςότικαίπρότερον Όντως οζεΐαν αί'ο&ηύιν αντον παρ-  ΐ5 
έχει.  ετι  δε  τοις  μεν  άλλοις  άγαθοις  οι  πλεΐύτοι  φθο- 
νονΰί  και  δνΰμενεΐς  γίγνονται'  το  δε  κάλλος  τονς 
αΐύθανομένονς  αντον  φίλονς  ποιείται  και  ονδένα 
ίχθρόν  εα  γίγνεσθαι,  εί  δέ  τις  φηβει  κάλλονς  με  ποι- 
εΐΰθαι  εγκώμια,  αλλ"  ου^^Ι  τον  ανδρός,  ονκ  αν  ορθώς  20 
αίτιωτο.  αντίκα  γαρ  έπαινος  ανδρός  αν  λέγοιτο,  ίπει- 
δάν  την  άνδρείαν  αντην  έπε^ίωμεν.  όπον  μεν  γαρ 
άμφίλογον  το  είναί  τίνα  τοιούτον ,  τότε  άποδεικννναι 
χρη'  όπου  δε  γιγνώβκεται,  την  φνύιν  έπαινεΐν  τον 
προσόντος  αγαθόν  τινι.  ο  γαρ  τονδε  έπαινος  άμα  αν  25 
εί'η  και  τον  έχοντος  αντό.  μάλιστα  δ'  αν  τις  θανμά- 
σειε  Μελαγκόμαν ,  ότι  μορφί}  τοιούτος  ων  ττ)  ανδρεία 
διηνεγκε.  δοκεΐ  γαρ  εμοιγε  ττ}  -ψνχη  φιλονεικησαι 
προς  το  σώμα  καΐ  σπονδάσαι  όπως  αν  δια  ταντην  εν- 
δοξότερος γένηται.  γνονς  ούν  τών  προς  άνδρείαν  §ρ-  30 
γων  κάλλιστον  άμα  και  έπιπονώτατον  την  άθλησιν, 

54θίΐ^Λ;1  ταντην  ήλθε.  τών  μεν  γαρ  πολεμικών  ο  τε  και- 


326  ΒΙ0ΝΙ8   ΜΕί.ΑΝ00ΜΑ8 

ρόί  ονκ  ην  η  χε  αύκηϋίς  ελαφρότερα,  φαίην  δ'  αν 
εγωγε  καν  ταύτης  ηττονα  είναι,  μόνης  γαρ  ενψνχίας 
έτίίδει^,ις  εν  τοις  τίολεμικοΐς ,  η  δε  αΟ^ληΰις  αμα  μίν 
ανδρείαν,  αμα  δε  ενψνχίαν,  αμα  δε  ίβχνν,  αμα  δε 
5  βωφροβννην  έμτίοιεΐ.  καΐ  τοίννν  της  ά&ληΰεως  εΐλετο 
ον  το  ραΰτον,  άλλα  το  χαλεηωτατον '  Λνγμην  γαρ 
ηβκηΰε.  χαλεπον  μεν  ούν  και  του  έλαχίύτου  Εργου 
έτί^  άκρον  έλθ•εΐν,  μητν  γε  εν  τω  μεγίβτω  καΐ  δυβχε- 
ρεβτάτω  τίάντας  ύττερβαλεΰθ-αί,  ωβπερ  οδε.    καΐ  το 

10  μεν  τους  ΰτεφάνους  αυτοϋ  καΟ•^  εκαβτον  έπε^ίεναι  καΐ 
τους  αγώνας ,  έν  οίς  ένίκηβε ,  προς  είδότας  υμάς  Λε-    ' 
ριττόν ,  άλλως  τε  καΐ  ετέρους  αν  εί'τίοι  τις  των  αυτών 
τυχόντας.  ο  ό^£  μηδενΐ  υπηρ^εν,  επίοταβ&ε  μεν  ομοί- 
ως, δί'  αύτο  μεντοι  τοϋτο  ρητέον.    τοΙς  γαρ  μηδέ  «^-295 μ 

15  δόβιν  ούδε  πιΰτεϋΰαι  ράδίον'  οτι  τούούτοις  άνταγω- 
νιύταΐς  χρηΰάμενος  καΐ  οϋτως  άγα&οΐς  υπ  ου  δ  ενός 
ηττη&η,  αύτος  δε  αεί  πάντας  ενίκα.  καίτοι  οϋτε  βτρα- 
τηγον  εύροι  τις  αν  εν  παντί  τω  χρόνω  άήττητον  οϋτε 
άριβτεα  πολέμων.,  ος  ουκ  ηδη  ποτέ  και  εφυγεν  έκ  μά- 

20  %ης.   ούδ\  γαρ  οτι  ταχέως  έτελεύτηΰε,  δια  τοϋτο  φαίη 
τις  αν  άήττητον  διαγενέϋ&αι.     πολϋ  γαρ  πλείβτους 
αγώνας  ηγωνίύατο'  έν  δε  τη  πείρα  το  οφάλλεΰ&αι, 
ουκ  έν  τω  μηκει  τοϋ  χρόνου,   έτι  δε  και  τόδε  αν  τιςπίΆ 
αυτοϋ  κατεπλάγη,  το  μήτε  παιόμενον  αυτόν  μήτε  παί- 

25  οντά  νικάν '  τοΰοϋτον  τη  ρώμη  περιην  καΐ  τω  δϋνα- 
β%•αι  πονεΐν.  πολλάκις  γαρ  δι'  όλης  της  ημέρας  ηγω- 
νίβατο  έν  τη  ΰφοδροτάτη  ώρα  τοϋ  έτους ,  και  δυνά- 
μενος %•άττον  αν  περιγενέΰΟ^αι  παίων  ουκ  έβοϋλετο, 
νομίξων  το  μεν  πληγή  νικηβαι  και  τοϋ  φαυλότατου 

30  έ(3θ''  ότε  είναι  τον  βέλτιΰτον,  ει  τΰχοι '  την  δε  άλη&ε- 
βτάτην  νίκην ,  όταν  άτρωτον  αναγκάΰη  τον  αντίπαλον 
άπειπεΐν.    ου  γαρ  τοϋ  τραύματος ,  άλλ'  έαυτοϋ  ηττη- 


ΟΚΑΤΙΟ  XXIX.  327 

σθ^αί.  καΐ  το  ολω  τινά  τω  βώματυ  άπειπεΐν ,  άλλα  μη 
τω  πληγεντί  μέρει,  λαμηρόν.  τον  δε  έηειγομενον 
ώξ  οίον  τε  τάχιβτα  νιχήΰαί  και  ηαίοντα  καΐ  ΰνμτίλε- 
κόμενον  αντον  ηττήο&αί  τον  καύματος  καΐτον  χρόνου, 
ει  δε  τίζ  ον  ταντη  ντίολαμβάνει,  έννοείτω  οτι  βυες  5 
κα\  ελαφοι,  μέχρι  μεν  αντοΐς  η  ίβχνς  πάρεΰτιν,  οντε 
άνΟ'ρωτίοις  οϋτε  κνοΐν  ομόΰεχωρονβιν'  όταν  δε  ηττη- 
Ό-^  καΐ  κάμτ] ,  τηνικάδε  βνμπλέκεται,  καΐ  μάλλον  £ θ^ε- 
λει  τιτρωΰκεΰ&αι  και  άπο&νηβκειν  η  πονεΐν  ετι  διω- 
κόμενα, ομοίωξ  δε  και  άνδρες  εν  ηολέμω ,  καίτοι  εί~  ίο 
δότες  οτι  μάλλον  αν  παίοιντο  φενγοντες  η  μένοντες^ 
δίά  το  μη  βονλεοθ-αι  πλείω  χρόνον  κάμνειν  ατίίαβι 
παραδόντες  αντονς  τοις  0Λΐ6&εν  παίειν.  οντω  τό  γε 
τραυμάτων  καταφρονεΐν  ουκ  ανδρείας  εύτίν,  άλλα 
τουναντίον,    οίμαι  δη  εν  ταντω  τίάντα  είρηβ^αι  και  15 

542  Β.περι  ανδρείας  καΐ  χερΙ  εύφνχίας  καΐ  ΛερΙ  εγκράτειας 
καΐ  περί  βωφροΰύνης.  εΐ  μη  γαρ  εγκρατής  τε  κα\  βώ- 
φρων  ην,  ουκ  αν  οίμαι  τοβοντον  ττ]  ρώμη  υπερεβχεν, 

296Μονόε  εί  φύβει  ίοχυρότατος  νπηρχε.    και  εγωγε  ουκ  αν 
οκνήΰαιμι  είηειν  ότι  καΐ  των  παλαιών  ηρώων,  ους  2ο 
άπαντες  νμνούβιν,  ούδενος  έλάττονα  άρετην  είχεν, 
οντε  των  εν  Τροία  πολεμηβάντων  ούτε  των  νύτερον 
εν  τη  Ελλάδι  τους  βαρβάρους  άμυναμενων.   καΐ  εί'  γε 
τότε  εγενετο,  απερ  εκείνοι  επραζεν  αν.    και  κα&όλου 
δε  εγωγε  τούτο  της  εν  τοΐς  πολεμοις  αρετής  προκρίνω,  25 
οτι  πρώτον  μεν   οι  εν&άδε   άριΰτοι  εκεί  διαφεροιεν 
αν'   6  γαρ  ίβχυρότατος  τω  ύώματι  καΐ  πλείω  χρόνον 
πονείν  δυνάμενος ,  ούτος  αν  μοι  και  άνευ  οπλών  καϊ 
ΰύν  όπλοις  κρείττων  εϋτίν '   έπειτα  ούχ  ομοιον  προς 
ίδιώτας  άγωνίζεΰΟ^αι  και  τω  παντϊ  φαυλότερους  η  ε|  30 
απάβης  της  οικουμενί^^  τους  κρατίΰτους  εχειν  αντι- 
πάλους,   κάκει  μεν  άπα^  6  κρατήβας  τον  άνταγωνι- 


328  ϋΙΟΝΙδ  ΜΕΕΑΝ0ΟΜΑ8 

ΰτην  απεκτει,νεν,  ωΰτε  μη  αν&ις  εχειν  τον  αντον  άν- 
τΐΛαλον '  ενϋ•άδε  δε  η  νίκη  περί  της  ημέρας  εκείνης 
έβτίν,  έπειτα  καΐ  τους  ηττωμενονς  ομοίως  6  νικών 
ανταγωνιβτάς  έχει  καΐ  των  άλλων  τον  βονλόμενον. 

5  έ'τί,  ό^£  ενθ'άδε  μεν  ο  κρείττων  του  ^ττονο^  περίεβτιν ' 
ονδενΐ  γαρ  'άλλω  η  ττ]  εύψνχία  καΐ  ίβχνΐ  δει  κρατίΓν  *  543  β 
έν  δε  τοις  τίολέμοις  η  του  ΰιδηρου   δύναμις,   πολύ 
κρείττων  ούβα  της  αν&ρωπίνης  φνΟεως,  ουκ  εά  την 
των  βωμάτων  άρετην  ε^ετάζεαΰ-αι ,   πολλάκις  δε  προς 

ίο,τών  χειρόνων  γίγνεται.  οΰα  δε  αύ  περί  άΟ^λήύεως, 
και  περί  ά&λητοϋ  εί'ρηκα,  άποδειχΟ'έντος  γε  οτι 
αριΰτος  έΰτι  των  έν  τω  έργω.  ί'αως  δη  κάμοί  καϊ  τοις 
παροΰΰι  προβηκων  6  λόγος,  ωβτε  τούτον  αριβτον 
αποφαίνειν.     οτω  γαρ  υπήρξε  μεν  κάλλος  βώματος^ 

15  νπηρ^,ε  δε  ανδρεία  καϊ  εύψυχία,  ετι  δε  ΰωφροΰύνη 
καϊ  το  αηττητον  γενεΰ&αι ,  τίνα  αν  τοϋδε  του  ανδρός 
εύδαιμονεΰτερόν  τις  φηβειε;  καίτοι  αύτω  τούτω 
παραγενέβ&αι  χαλεπωτάτω  έβτον  ανδρεία  καϊ  ΰωφρο- 
βύνη '  κάλλος  γαρ  ανθρώπους  μάλιβτα  δη  χαυνοΐ  καϊ 

20  άναπείΟ'ει  τρυφάν ,  ως  αν  δό^ης  μεν  ετέρας  ου  δεομε- 
νους,  όταν  τις  περιβόητος  Τ}  το  είδος,  ηδίονος  δ'  ού- 
ΰης  της  ραθυμίας,   εύροι  δ'  αν  τις  β'ξ  άρχης  αναλογι- 
ζόμενος τους  καλλίΰτους  των  πρότερον  τους  δη  πολ-  297Μ 
λούς  αυτών  ούδεν  ανδρείας  ούδε  αρετής  ^ργον  άπο-^αη 

25  δει^αμενους ,  άλλα  Γανυμήδης  μεν  δια  το  παις  αφα- 
νιΰϋ'ηναι  «ξ  άν&ρώπων  ούδεν  εδόκει  πρά^αι  λαμπρόν' 
περί  δε  Αδωνιδος  η  'ΐαβίωνος  η  τών  ομοίων,  όβοι  περιτ- 
τής δό^ης  έπι  τω  είδει  ετυχον ,  ούδεν  ότι  μη  περί  τοΰ 
κάλλους  άκούομέν.    μόνους  δε  αν  εί'ποι  τις  ανδρείους 

30  τών  άγαν  καλών  Θηβεα  καΐ' Αχιλλέα,  καϊ  τούτοις  ου 
πάνυ  η  ΰωφροβύνη  ύπηρ^εν.  ού  γαρ  αν  αυτών  6  μεν 
Έλένην  προς  βίαν  ηρπαΰεν,  ο  δ'  έΰταΰίαζεν  έπι  Τροίας 


ΟΕΑΤΙΟ  XXIX.  329 

ων  ένεκεν  ίβταβίαξεν.  ^Ιηπολΰτω  δε  βωφροβννη  μεν 
νπήρξεν,  ανδρεία  δε  αδηλον  ει  παρην '  ον  γαρ  άλη&ες 
τεκμήριον  κννηγεΰία.  άλλ'  ος  δη  ΐίάντα  τα  εν  αν- 
^ρωΛοις  αγα^α  εκτηΰατο,  α^ιος  αν  ε£η  καΐ  της  τελεν- 
τηζ  ενδαιμονίζεβΟ^αι.  ει  μεν  γαρ  6  πλείβτος  άνϋ-ροά-  5 
ηοίζ  χρόνος  αριΰτος  ην,  τανττ]  αν  τις  αντον  ωλοφΰ- 
ρατο '  νυν  δε  ολίγον  τον  παντός  άν^ρώποις  βίον  δε- 
δομενον,  πλείΰτονς  αν  £υρο£  τις,  οίς  τΐολν  αμεινον 
είχεν,  ει  ϋ-άττον  έτελεντηΰαν'  τοβανται  βνμφοραΐ 
χαταλαμβάνονβιν.  ετι  δε  των  παλαιών  τονς  ε^οχω-  ι« 
τάτονς  άκονομεν  ονδενα  αντών  επΙ  πολύ  έλϋ-όντα  τον 
βίον,  Πάτροκλόν  τε  καΐ  Άντίλοχον ,  ετι  δε  Σαρπη- 
δόνα  καΐ  Μέμνονα  και  ^Αχιλλέα  και  'ίππόλντον '  τονς 
τε  Βοιωτονς  'ίΐτον  κα\  Έφιάλτην ,  ονς  μεγίΰτονς  και 
χαλλίΰτονς  γενεβ^αι   φηβΐν  "Ομηρος   μετά  'Ω,ρίωνα,  ΐδ 

545 καυτοί/  τε  εκείνον^  άλλ'  οί  μεν  δι'  άφροβννην  άπ,ώ- 
λοντο'  τονς  δ\  αλλονς,  ονς  είπον ,  ^εών  παΐδας  και 
άπογόνονς  είπον.  ονκ  αν  ονν  οί  ^εοι  τοις  έαντών 
παιβϊ  και  ονς  μάλιοτα  έφίλονν  ταχεΐαν  εποίηβαν 
την  τελεντην ,  εί  μη  άγα&ον  τοις  άν&ρωποις  τοντο  20 
έτίΟ-εντο.  ταύτα  ονν,  ώ  άνδρες ,  λογιξομενονς  νμάς 
έκεΙνόν  τε  ως  μακάριον  νομίζειν  χρη  και  αντονς  μη- 
δέν ήττον  δια  τοντο  έφίεβ^αι  των  πόνων  καΐ  της  φι- 
λοτιμίας'  ως  ει  τινι  βνμπεβοι  τελεντηβαι  ταχντερον, 
ανόνητος  εΰόμενος  των  άγαϋ-ών  τινος'  6  γαρ  ενκλε-  25 

298Μον5  δό^ης  τνχών  μεβτος  άπειΰι  των  άγαΟ^ών'  αλλά 
χαΐ  γνμνάξεβϋ-ε  προϋ-νμως  και  πονείτε,  οι  μεν  νεώ- 
τεροι νομίξοντες  αντοΐς  άπολελειφΟ•αι  την  εκείνον 
χώραν,  οί  δ\  πρεσβύτεροι  τών  ιδίων  έργων  ά^,ί ως, 
και  φρονείτε  δε  επ  αύτοΐς  οβον  χρη  άνδρας  προς  30 
Βπαινον  καΐ  δόί,αν  άγα^ην  βιονντας  και  της  αρετής 
οντάς  αβκητάς.    τον  δε  άποιχόμενον  μνημτ]   τιμάτε, 


330  ϋΙΟΝΙδ   ΟΗΑΚΙϋΕΜυβ 

^1^  άάκρνύίν'  ον  γαρ  πρέηοι  αν  ηδε  η  τιμή  γενναίοΐξ 
νπο  γενναίων,  ονδ'  αν  "Ομηρον  έπαινέβαιμι,  οτν 
φηβΐ  δενεβ&αί  τάς  τε  ψαμάϋ-ονς  καΐ  τα  όπλα  τοΙς  δά- 
κρνβί  των  ^Αχαιών,  αλλά  εκεινοζ  μεν  ποιητίκη  μάλ- 
^  λον  ηκολον&ηΰεν  ηδοντ] ,  Ο-ρηνων  νπερβολάς  έτίΐδει- 
^άμενοξ,  ύμεΐς  δε  έγκρατώς  φέρετε. 


ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ.  Μβκ 

ζ/.  Ήκηκόειν  μεν  καΐ  τΐρότερον  ΛρΙν  νμας  ίδεΐν 
Λρο  [κανον  περί  της  Χαρίδημου  τελεντης.  εν^νς  γαρ 
έπνν^ανόμην ,  ώζ  παρέβαλον  δενρί,  περί  τε  άλλων 

10  τινών  και  μάλιβτα  δη  περί  τούτων  αμφοτέρων ,  οπον 
τε  εΐεν  καΐ  ο,τί-  πράττοιεν.  καί  μοι  τις  ένέτνχεν  ον 
πάνυ  τι  αντονς  επισταμένος ,  άλλ'  οβον  άκονβαι  τα 
ονόματα"  ηρώτηΰεν  ει  τους  Τιμάρχου  νίεΐς  λέγω' 
κάμον   φηβαντος,    τούτον    εδήλον,     τον   νεώτερον 

15  δη  λέγων,  εν  Μεΰβηνχι  ^τι  είναι  μετά  βον  διά 
το  πένθος  τάδελφοϋ'  τελευτηΰαιγάρ  αντοιν  τον  πρε- 
ύβντερον.  φανερός  ονν  ην  Χαρίδημον  απαγγέλλων 
τεϋ-νηκεναι'  καΐ  τότε  μεν  έδόκει  και  αμφιβολία  τις 
είναι,  καίτοι  σαφώς  τάν&•ρώπου  είρηκότος'  αύϋ•ις  δε 

20  ακριβέστερου  εγνωμεν.  καΐ  οίμαί  γε  έμαυτόν  ου  πολν^α  κ 
τι  ελαττον  υμών  δηχϋ-ηναι '  το  μεν  γάρ  μάλλον  φαναι 
ου  0•εμιτόν  ούδε  οσιον  ημιν,   εΙ'  τις  εκείνον  μάλλον 
έφίλει  υμών  του  τε  πατρός  καΐ  αδελφού,    καίτοι  ον 
μέγα  ίσχύειν  εοικεν  η  φύσις  εν  τοις  φαύλοις '   οιόν  τι 

25  καΐ  περί  τούτον  τον^Οπούντιον άκονω γεγονέναιχαρί- 
εντα  καΐ  κομιρον  νεανίσκον  άποβαλόντα,  ημέτερον 
κάκεΐνον  εταΐρον,  άλλ'  όμως  ελαττον  αυτόν  λνπη9•η-29ϋΜ 


ΟΕΑΤΙΟ   XXX.  331 

ναί  φαβιν  η  είτυ  άλλο  των  εκ  της  οικίας  ατΐωλωλεκει. 
ά^λ'  νμείς  γε  πάνυ  εοίκατον  άχ&ομενω  ττ}  ΰνμφορά' 
και  ονδίν  ^ανμαΰτόν '  επεί  και  ττ]  αόλει  νμών  καΐ  τ^ 
^Ελλάδι  πάστ}  ωφέλιμος  ην  τοιούτος  άνηρ  εν  τω  βίω 
διαγενόμενος  οίο^  δη  Χαρίδημος  τάχα  εμελλεν  εβε-  5 
β^αι.  ον  γαρ  εγωγε  εκείνον  μειρακίον  όντας  ονδενα 
εγνων  ενφνχότερον  ονδε  αμεινον  Λεφνκοτα.  —  Τ.  Εί 
γε  ^δεις  οτιως  διεκειτο  Λρος  ΰε,  πολύ  αν  μάλλον  ενε- 
κωμίαζες  αυτόν,  έμοί  μεν  γαρ  εδόκει  καμοϋ  του  πα- 
τρός, ου  μόνον  των  άλλων  άν&ρώπων  6ε  προτιμάν,  ος  ^^ 
γε  και  εν  ττι  νόΰω  κάπειδη  προς  αύτω  βχεδόν  τι  τω 
ϋ•ανάτω  ην,  καΐ  ημών  ένδον  όντων  και  άλλων  βυγγε- 
5^  κνών  και  πολιτών  και  γνωρίμων  ΰε  ώνόμαζε,  το  πα- 
ράπαν  πάνυ  μόβ,ις  ηδη  φϋ-εγγόμενος,  και  ημάς  εκελευε 
λέγειν,  όταν  ΰοι  εντύχωμεν ,  ότι  6ου  μεμνημένος  έτε-  15 
λεντα.  και  γαρ  το  6υνεΐναι  αύτω  καΐ  διαλέγε6^αι  εως 
νΰτάτου  παρέμεινεν.  ού  μην  άλλα  και  ζών  οϋτω  διε- 
κειτο ω6τε  και  τι]  ΰιωπί}  και  τω  βαδίύματι  και  τοις 
ά?.λοις  πάοί  ΰε  εμιμεΐτο,  ως  ελεγον  οι  είδότες.  —  ^, 
Ουτον  ταντα  εμιμεΐτο  εκείνος  ούτε  έμε  ούτε  άλλον  ου-  20 
δένα,  άλλ'  ούτως  επεφύκει.  πρότερον  δε  ί'ΰως  υμάς 
ίτι  παις  ων  έλάν^ανεν'  ίπειτα  προΐών  εκδηλότερος 
έγενετο.  πολύ  γαρ  μάλλον  εκείνω  επρεπεν  η  άλλω 
τινί  το  τε  άνδρεΐον  και  το  ΰεμνόν  τοϋ  ΰχηματος.  αλλά 
μη  τι  νμάς  ελύπει  τούτοις  η  ΰκυΟ-ρωπότερος  ύμΐν  2δ 
έφαίνετο ;  —  Τ.  Εμοι  μεν  γαρ  εδόκει  τουναντίον  πολ- 
λών ιλαρωτερος  και  προς  το  παίζειν  έτοιμος,  οΰαι 
έλευθ^ε'ριοι  παιδιαί,  καΐ  αεί  πως  μειδιάν  προς  τονς 
ΰννη&εις.  γελώντα  δε  αυτόν  άνέδην  ού  πολλάκις  εΐ- 
δον.  ούδεν  ούν  ημάς  ελύπει.  και  γαρ  δη  καΐ  επτ)-  30 
νεΐτο  νπο  πολλών  καΐ  μάλλον  εκείνον  'ηΰχύνοντο  οΐ 
πολΐταιδύο  καΐ  είχοΰιν  ετών  όντα,  τοΰούτων  γαρ  έτε- 


332  ϋΙΟΝΙδ   ΟΗΑΕΙΟΕΜϋδ 

λεντηΰεν ,  η  τονς  πρεββντερονς  τε  καΐ  ενδό^ονς.  — 
^.  '^Λλ'  ϊΐ  τι  άλλο  νμΐν  έτιεβτειλεν  η  διελέχ^η  τε- 
λεντών ;  —  Τ.  Πολλά  καΐ  δαιμόνια ,  ώ'^  γε  έμοί  δοκεΐ549  κ 
τίατρί  όντι '  ος  γε  έν  τούτω  της  ηλικίας  έκ  τον  βίον 
5  με%•ΐ6τάμενος  ον%  όπως  ώλοφΰρατο  αυτόν  η  λνπου-3οοΜ 
μένω  έωκει,  αλλά  τουναντίον  ημάς  παρεμυΟ•εΐτο.  καΐ 
τά  γε  τελευταία  τον  τίαΐδα  καλέΰας  εκελενε  γράφειν^ 
ωβτίερ  εν&ουΰιών ,  παράκληΰίν  τίνα  ημΐν,  ωΰτε  υτίε- 
νόουν  εγώ  μη  αρα  ε^εβτηκως  ηδη   διά  τον  ϋ'άνατον 

10  ταντα  ποιοι '  πλην  οτι  οί  παρόντες  ^ανμαβτώς  έπτι- 
νουν.  —  ^.  Έχεις  ούν  τά  γεγραμμενα ;  —  Γ.  Πώς  γάρ 
ον;  —  ^.  Θέλεις  ούν  ειπείν \ —  Τ.Άλλ'  αίΰχύνομαν 
μη  ουκ  όρϋ•ώς  εχτ] ,  ως  υπό  νεωτέρου  τε  καΐ  εν  τοιού- 
τω  καιρώ  είρημένα.     κα\  γάρ  εκείνος  έδόκει  μοι  μάλ- 

15  λον  ενός  6οϋ  παρόντος  αν  εύλαβηΰ•ηναί  τι  ειπείν  η 
των  άλλων  απάντων.  —  ζ/.  Ου  προς  άλλότριον  άνα- 
γνώΰει ,  ω  βέλτιβτε ,  κα\  άμα  ού  την  ερμηνείαν  πο&ώ 
γνώναι  τοβούτον  όβον  την  διάνοιαν  άφ'  ης  ^λεγεν,  εΐ 
τώόντι  ενϋ^ύμως  καΐ  &αρρών  άπε%•νηΰκεν. —  Γ.  Αλλ 

20  ίϋτι  ταύτα'  τά  μεν  κα-θ-'  ημάς  ούτω  γεγονεν  ως  εδοξε 
τώ  ^εώ.  χρη  δε  μηδέν  τών  υπ  εκείνου  γιγνομενων 
χαλεπόν  ηγεΐΰ&αι  μηδέ  δυβχερώς  φερειν,  ως  παραι- 
νονβιν  άλλοι  τ  ε  ΰοφοί  καΐ  ονχ  ηκιύτα'Ομηρος ,  λέγων 
μηδαμγι  απόβλητα  είναι  άν&ρώποις  τά   %•εών  δώρα, 

25  καλώς  ονομάζων  δώρα  τά  έργα  τών  ^εών ,  ως  άπαντα 
άγα^^ά  όντα  καΐ  επ^  άγα%•ώ  γιγνόμενα.    εγώ  μεν  ούν 
οντω  φρονώ  καΐ  δέχομαι  πράως  την  πεπρωμενην,  ονχ 
έν  ετέρω  καιρώ  ταύτα  λέγων,  αλλά  παρούύης  τε  αν-δδοκ 
της  και  την  τελευτην  ορών  ούτως  έγγύ^εν.    νμείς  δε 

30  έμοΙ  πιβτεύοντες,  έπειδη  και  μάλλον  νμών  έπεμελη- 
%•ην  άλη&είας ,  κα&'  όΰον  οίοί  τέ  έΰτε ,  μη  συγχωρείτε 
ττί  άλγηδόνι ,  ώς  μηδενός  έμοι  δεινού  ΰυμβεβηκότος, 

] 


ΟΕΑΤΙΟ  XXX.  333 

μηδέ  εΐ  τις  ειά  τον  δνβχερεβτατον  ελ&οι  των  λόγων, 
λε^ω  όε  αντον  νμΐν  οϋτι  πον  τερπνόν  Όντα  ονδε  χαρί- 
εντα  '  ον  γαρ  οίμαι  προς  χάριν  την  ημετεραν  γεγονεν' 
έχοντα  δε  τι  ^ανμαβτον  ί'βως '  οτ^  τον  των  Τιτάνων 
αίματος  έβμεν  ημείς  άπαντες  οι  άν&ρωποι.  ως  ονν  5 
εκείνων  εχ&ρών  Όντων  τοις  &εοΐς  και  πολεμηΰάντων 
ονδε  ημείς  φι'λοί  έΰμέν,  αλλά  κολαζόμε&ά  τε  νπ  αν- 
τών  καΐ  έπι  τιμωρία  γεγόναμεν  εν  φρουρά  δη  Όντες 
ίν  τω  βίω  τοΰοντον  χρόνον  Όβον  εκαβτοι  ξώμεν.  τους 
δε  άπο&νηΰκοντας  ημών  κεκολαβμένονς  ηδη  ίκανώς  ία 

3οηιλνε6&αί  τ  ε  και  άπαλλάττεβ^αι.  είναι  δε  τον  μεν  τό- 
πον τοντον,  Όν  κόομον  ονομάξομεν ,  δεΰμωτηριον  νπο 
των  9'εών  κατεδκεναΰμενον  χαλεπόν  τε  και  δνΰάερον, 
ουδέποτε  την  αντην  κράΰίν  τε  χαι  ύτάοιν  τον  αέρος 
φνλάττον,  άλλα  ποτέ  μεν  φνχρόν  τ  ε  και  παγερόν,  ΐδ 
άνεμον  τ  ε  και  πηλον  και  χιόνος  καΐ  νδατος  έμπεπληβ- 
μενον,  ποτ^  δε  αν  &ερμόν  τε  καΐ  πνιγηρόν'  μικρόν  δε 
τίνα  παντελώς  καιρόν  τον  ετονς  μετρίως  εχειν '  κατα- 
πίητειν  δε  καΐ  πρηΰτηρας  εν  αντω  καΐ  τνφώνας  εγ- 
γίγνεβ&αι  και  πολλάκις  ύείεβϋ-αι  κάτωθεν  όλον.  2α 
ταύτα  δε  πάντα  είναι  κολάοεις  δεινάς.  εκπληττεβ&αι 
γάρ  εκάΰτοτε  νπ  αντών  και  φοβεΐο&αι  τονς  άνΟ•ρώ- 
πονς,  οπότε  βνμβαίνοι.  προς  δε  τούτοις  ονκ  άνεχο- 
μενονς  τον  άερος  την  φανλότητα  και  τάς  μεταβολάς 
έτερα  αν  μηχανάβ&αι  μικρά  δεβμωτηρια,  τάς  τε  οι-  25 
χίας  καΐ  πόλεις,  %νλα  καΐ  λί&ονς  βνντι&εντας ,  ωΰπερ 

551 Ε εΐ^τις  εν μεγάλτ]  είρκτη  ετέρας βραχντέρας  ίνοικοδομοΐ' 
χαι  τα  φνόμενα  ταύτα  και  τον  καρπόν  το  εκ  γης  ένεκα  τον 
παραμένειν  ημάςγίγνεβ&αι,  κα^άπερ  δεΰμώταις  τρο- 
φην  διδομενην  αηδή  τ  ε  και  φανλην '  ημάς  δε  άλλως  30 
αγαπάν  διά  την  ανάγκην  τε  και  άπορίαν.  χαΐ  γάρ 
τοις  νφ'    ημών  κολαξομενοις ,  αττ    αν  ηαράβχτι  τις, 


334  ΒΙ0ΝΙ8   ΟΗΑΕΙΒΕΜϋδ 

νηο  λιμον  καΐ  βυνηϋ'είας  ηδέα  φαίνεΰϋ•(χι.  καΙ  ταντα 
τα  βιτία  τ^  μεν  άλη&εία  πονηρά  είναι  καΐ  διεφΟ^ο- 
ρότα,  δηλονύ&αί  δε  την  διαφϋΌράν  εκ  της  των  ύωμά- 
των  άαϋ-ενείας'  ετυ  δε  μηδέ  «ξ  έτοιμου  πορίζεβ^αι 
5  μηδέ  πάύιν  αφ&ονα  νπάρχειν,  άλλα  μετά  αμήχανων 
πόνων  χαΐ  κακών.  Ονγκειβϋ'αι  δε  ημάς  «ξ  αυτών  δη 
τών  βαΟανιζόντων ,  -ψυχής  τε  και  βώματος.  την  μεν 
γαρ  επιθυμίας  τε  και  λύπας  και  οργάς  καΐ  φόβους  καΐ 
φροντίδας  και  μύρια  πάϋ•η  τοιαύτα  εχειν  εν  έαυττΙ^ 

10  και  δι'  ημέρας  καΐ  νυκτός  υπό  τούτων  άεΐ  κατατεί-^ 
νεό&αι  καΐ  βτρεβλούβ^αι.   και  γάρ  όΰτις  επιεικεΰτε- 
ρον  διάκειται,  καΰ•όλου  μεν  απήλλακται  τούτων  ού- 
δενός,  ωΰπερ  δε  &ηρία  ένδον  κατακεκλειμενα  εχει^ 
μετά  βίας  ομού  και  πειϋ-ούς  τίνος  ηναγκααμενα  ηρε-ί02η 

15  μεΐν '  ει  δε  καΐ  μικρόν  παύΰαιτο  κατεπάδων  και 
προΰεχων,  αύτίκα  δη  μάλα  κινούμενα,  τό  δ\  ύώμα 
ιλίγγους  τε  και  ύπαΰμούς  και  επιληψίας  καΐ  τάλλα 
νοΰηματα,  06α  ούδε  τω  λόγω  δυνατόν  διελΰ-ειν,  ώς 
αν  αίματος  καΐ  πνεύματος  μεΰτόν ,  ετι  δ\  εκ  βαρκών 5^2  κ 

20  τε  και  νεύρων  και  όΰτέων  ΰυγκείμενον ,  εκ  μαλακών 
τε  και  ακληρών  και  υγρών  και  ^ηρών ,  εκ  τών  εναν- 
τιωτάτων.  τά  τε  βιτία,  όπερ  είπον,  μοχϋ-ηρά  όντα 
καΐ  τόν  αέρα  άνώμαλον  προσπίπτοντα  τάς  μεν  έπι- 
τείνειν  τών  νόΰων,  τάς  δε  άνακινεΐν ,  ου  δοκούβας 

25  μεν  είναι  πρότερον,  ενούβας  δε  εν  τη  φύΰει  τών  6ω- 
μάτων.  και  ταύτα  μεν  ένδον  εγκεΐϋΟ-αι  τά  κακά  εν 
ημιν  αύτοΐς ,  ετέρας  δε  ε^ωΟ-εν  κολάβεις ,  ει  τις  αύτάς 
παραβάλλοι  ταΐς  εκ  της  φύΰεως.  η  γάρ  πυρός  τε  καΐ 
αιδήρου  φύΰις   και  πληγών  δε  και  τών  άλλων  όί,εια 

30  και  ταχύ  άπαλλάτει  της  αίβΟ•ηβεως,  εί'τις  και  μικρόν 
νπερβάλοι '  εν  δε  ταΐς  νόΰοις  ενίοτε  παρατείνουβι  καΐ 
πάνυ  πολύν  χρόνον.  τοιαΐβδε  μεν  δη  και  τοβαΐΰδε  βα- 


ΟΕΑΤΙΟ   XXX.  335 

ΰάνοις  αννεχομενονς  τους  άν&ρωηους  εν  τγιδε  ττι 
φρουρά  και  τώδε  τω  όεβμωτηρίω  μενειν  τον  τεταγμε- 
νον  εκαΰτον  χρόνον,  και  μη  πρΙν  άπιέναι  τους  πολ- 

553κλον?  ΛρΙν  αν  £ξ  αντον  ποιηύάμενος  άλλον  <χνΟ•  εαυ- 
τόν καταλίπτ}  διάδοχον  της  κολάύεως,  οι  μεν  ενα,  οι  5 
(ϊε  και  πλείους.  μενειν  δε  ονχ  έκόντας,  άλλα  μια 
πάντας  άλνΰει  δεδεβΌ^αι  τά  τε  ύώματα  καΐ  τας  φυχάς. 
κα^άπερ  καΐ  υφ'  ημών  ίδείν  εΰτιν  εν  άλύβει  μια  δεδεμε- 
νους  πολλούζ  εφε^ηξ ,  τους  μεν  αυτών  μικροΰζ ,  τους 
δε  μεγάλους,  και  τους  μεν  αιβχρούς ,  τους  δ'  εύπρε-  ίο 
Λεΐς,  ούδεν  δε  ήττον  απαντάς  επ  ΐύης  έν  ττι  ανττι 
άνάγκτ}  εχε69αι.  ομοίως  δε  καΐ  ταις  τύχαις  τε  και  δό- 
ξαις  και  τιμαΐς  αλλήλων  ΰπερεχειν,  ώβπερ  τοις  6ω- 
μαΟιν.  είναι  γαρ  τους  μεν  βαβιλέας,  τους  δε  ίδιώτας, 
και  τους  μεν  πλουβίους ,  τους  δε  απόρους,  και  ουδέν  η 
γε  παρά  τοϋτο  έλαττον  κακοπα&εΐν  και  6υνέχεΰ%•αι> 
τω  αύτω  δεβμώ  τους  ευδαίμονας  καλουμένους  τών 
πενήτων  τε  και  άδόί,ων ,  άλλα  μάλλον  τούτων  εκεί- 
νους,   ίβχνοτέροις  γάρ  ούβιν  αυτοΐς  κεχαλάβ&αι  τον 

303^1  δεΰμον  καΐ  λαγαρώτερον  εκάβτω  περικειβ&αι'  τοις  δε  20 
βααιλεϋΰι   καΐ  τυράννοις,    οία  δή  πεφυβημένοις  ττι 
χΙ^υχη  και   ύφόδρα  εύεκτοΰΰι,  μάλλον  έγκεΐΰ&αι  καΐ 
%•λΊβειν'   ωβπερ  εν  τοι^  τά  ύώματα  δεδεμένοις  τους 
παχεΐς  τε  και  ογκώδεις  τών  λεπτών  τε  και  άτρόφων 
μάλλον  ο  δεβμος  πιέζει "  τινάς  μέντοι  καΐ  λίαν  ολίγους  25 
πάρεβίν  τίνα  εχειν  έκ  τον  &εού,  χαΐ  δεδέύϋ^αι  μεν, 
ελαφρώς  δε  πάνυ  δι'  έπιείκειαν'  υπέρ  ων  αύϋ^ις  λέ- 
ξομεν.  πρότερον  δε  είπεΐν  ά^ιον,  ως  εγώ  ποτέ  ηκουβα 
ανίρόί  άγύρτου  παις  ων,  οποίαν  τινά  έφαΰκεν  είναι 
την  άλυβιν,  ούτι  που  ταΐβδε  ομοίαν,  έκ  Οιδήρου  τε  3» 
και  χαλκού  πεποιημένην ,  πολύ  μέντοι  κραταιοτέραν, 
το  δε  ύχημα  καΐ  την  πλοκήν  παραπληαίαν.    ώβπερ 


336  Β10ΝΙ8   ΟΗΑΕΙΟΕΜϋδ 

γαρ  κϊδε  είβΐν  εα  κρίκων  τινών  κεχαλχενμεναι,  ^^'δδΐκ 
αλλήλων  διαβεβλημένων ,  καΐ  τοντο  ατί  άρ%^§  \/^^%9^ 
τέλουξ'  ούτω  δη  κάκείνην  εχειν,  7}  δη  εφαμεν  τονξ 
άνΟ-ρώτΐονζ  νπο  των  &εών  δεδεΰ&αι.  βυνηρτη6%•αν 
δ  <Ϊ£  αντην  ατίαβαν  ί'ξ  ηδονής  τε  και  λνπης,  κ'αΐ  ταντα 
ί'Ι  αλλήλων  ηεΛλέχ%•αί,  τό  τε  ηδύ  καΐ  λνπηρόν,  καΐ  τω 
ετερω  το  έτερον  ί'ξ  ανάγκης  άεΐ  άκολον&εΐν ,  ωοηερ 
οΐμαί  τονς  κρίκους  της  αλνύεως '  εηεβ&αι  δε  ταΐς  μεν 
μεγάλαυς  ηδοναΐς  μεγάλας  λνπας,    ταΐς  δ\  μικραϊς 

10  μικροτερας ,  και  την  γε  μεγίβτην  ηδονην  έηΐ  τέλους 
είναι  τον  &άνατον.  δια  τοντο  και  λΰηην  προ  αυτού 
βυμβαίνειν  μεγίΰτην'  δηλον  γαρ  ως  ουκ  εβτιν  άν- 
&ρώπω  μείζων  ταύτης  της  λύηης  και  οδύνης  της 
άγούβης  έηι  τον  &άνατον.   έλεγε  δε  και  κατ'  άνδρα 

ΐδ  έτερα  είναι  δεβμά,  τοις  μεν  ελάττω,  το?5  (?£  μείξω 
ηερικείμενα ,  ωβπερ  πέδας'  καλεΐΰΟ'αι  δε  υφ'  ημών 
αύτάς  ελπίδας,  ωότιερ  ούν  τάς  πέδας  κατωτάτω  του 
ύώματος  είναι  και  ηερι  τοις  εΰχάτοις  μέρεβιν,  ούτω 
καΐ  τας  ελπίδας  κατωτάτω  είναι  καΐ  περί  το  τελευ- 

20  ταΐον  μέρος  τού  βίου ,  καΐ  μάλιΰτα  δη  κρατεΐν  τους 
ανθρώπους  καΐ  άναγκάζειν  πάντα  πάΰχοντας  υπομέ- 
νειν.  τοΓί  μεν  ούν  ανοητοις  τε  και  ηλι%'ίοις  υπέρογ- 
κους τε  είναι  τάς  πέδας  ταύτας  κα\  ΰφόδρα  παχείας, 
τοις  δε  κομψοτέροις  κεχαλάΰϋ•αι  τ  ε  και  λεπτάς  περι- 

2δ  κείβΟ'αι.    καΐγάρ  τοι  προΰείκαξε  καΐ  ρίνη  τι,  πάνυ^οίΜ 
άνδρικώς  επόμενος  τη  είκόνι'   τούτο  δε   εφη  μόνους 
εύρίΰκ,ειν  τους  κομψούς  τε  και  δριμεΐς.    άποκεκλεΐ- 
6ϋ•αι  γαρ  αυτό  πάνυ  ακριβώς ,  ωΰπερ  ει  τις  εν  δεβ-  δδδ  κ 
μωτηρίω  ρίνην  άποκρύψειεν,  όπως  μηδείς  τών  δεΰ- 

30  μωτών  λάβοι ,  έπειτα  λύβειεν  εαυτόν,  τους  ούν  φι- 
λότιμους και  φιλόπονους  μόλις  μέν,  όμως  δε  άνευ- 
ρίβκειν.    καλεΐβ&αι  δε  ύπ'  αυτών  αυτό  λόγον.    έπει- 


ΟΚΑΤΙΟ    XXX.  337 

δαν  ονν  τάχιΰτα  ενρωΰί ,  χρηβϋ-αν  τε  καΐ  ρινάν  τά 
δεβμά  καΐ  ποιεΐν  της  άλνύεως  το  καϋ•'  αυτονξ  ώζ 
οϊόν  τ  ε  ίβχνότατον  και  άα&ενέΰτατον,  ^ιεχρο  αν  τ]  δυ- 
νατόν κατεργάΰωνταί  τάς  τε  ηδονάς  καΐ  τάζ  λυπας. 
βραδν  δε  τοντο  γίγνεταί.  μόλις  γαρ  αυτών  ο  λόγος,  ό 
ατε  ύτερεών  όντων  και  αδαμάντινων,  κα&ίκνεΐται 
χαΐ  κατά  μικρόν  άπεβ^ίει ,  παντελώς  δε  ουκ  αν  -δΰ- 
ναιτο  δαΛανηΰαι  καΐ  διελεΐν.  οτω  δ"  αν  εγγενηται 
τούτο  το  φάρμακον  καΐ  φιλοπόνως  αύτω  χρήβηται  δι' 
ημέρας  καΐ  νυκτός  εφ'  όοον  οίον  τ  εϋτίν,  ευχερώς  ίο 
ηδη  την  φρουράν  φέρει  και  περιέρχεται  παρά  τους 
άλλους  ώβπερ  λελυμένος ,  και  του  χρεών  επιΰτάντος 
ραδίως  άπειβιν,  ώς  αν  ούκέτι  βία  κρατούμενος  ονδε 
αφιγγόμενος.  εκ  τούτων  ενίοτε  οι  &εοί  τινας  καΐ 
παρέδρους  εαυτοΐς  ποιούνται  δι  αρετην  καΐ  ύοφίαν,  ΐ5 
καθόλου  της  τιμωρίας  άπαλλά^αντες.  ταύτα  μεν  τις 
ειπεν  άνηρ  δυβάρεβζος,  ώς  εγώ  δοκώ,  καΐ  πολλά 
λελυπημένος  κατά  τον  βίον,  οψε  παιδείας  άλη&οϋς 
γβΟ-ημένος,  ου  μην  άλη&η  γε  ούδε  πρέποντα  &εοΐς. 
έτερος  δε  βελτίων  έβτΐ  τούδε  λ.όγος,  ον  πολύ  αν  εϊ-  20 
ττοιμί  προ^υμότερον.  ηκονβα  δε  αυτόν  άν&ρώπου 
γεωργού  εν  άγροίκω  τινί  ρυ&μώ  και  μέλει '  πλην 
τούτο  μ^εν  ιΰως  ούδεν  ημάς  δει  μιμείΰ^αι,  την  δε  διά- 
νοιαν  αύτην  άπομνη6θ•ήναι  πειραΰόμε&α.  έλεγε  δε 
ύμνων  τόν  τε  Αία  καΐ  τους  άλλους  ϋ-εούς  ώς  άγα&οί  2ό 

556-κτε  είβι  και  φιλοιεν  ημάς,  άτε  δη  βυγγενεΐς  οντάς  αυ- 
τών, άπό  γάρ  τών  %•εών  εφη  το  των  ανθρώπων 
είναι  γένος,  ουκ  άπό  Τιτάνας  οΰ(5'  άπό  Γιγάντων, 
ότε  γάρ  τά  ΰύμπαντα  εΰχον,   ώοπερ  άποικίαν  τινά 

3θό^ιαύτών  εν  τη  γη  έρημη  ούβη  κατοικίααι  τους  άν&ρώ-  30 
πους  έφ'  ηττοβι  τιμαΐς  και  όλβω,  δικαίοις  δε  καΐ  νό- 
μοις  τοΙς  αύτοΐς '  ώοπερ  αΐ  μεγάλαι  πόλεις  και  εύδαί- 
ΟΙΟ.  Ι.  22 


338  ΒΙ0ΝΙ8   ΟΗΑΕΙΒΕΜϋδ 

μονές  τάς  μίκράς  κατοικίζονΰί '  καί  μον  εδόκει  λέγειν 
ον  Λροβτι^εΙς  αυτός  τά  ονόματα,  οίον  '^4&ηναΐθί 
Κν&νίονς  η  Σεριφίονς  η  Λακεδαιμόνιοι  Κνϋ-ηρίονς 
το  παλαιον  έτά  νόμοις  τοις  αντοΐς  ωκιΰαν '  καΐ  μιμη- 

5  ματά  γε  παρ'  έκάβτοις  τούτοις  ίδείν  εΰτι  των  έ%•ών 
και  της  Λολιτείας,  ην  οι  κτίβαντες  εχονΰιν ,  άΰ&ενή 
δε  τίάντα  και  χείρονα'  την  μεντοι  διαφορότητα  ουκ 
ί'ΰην  είναι,  τους  μεν  γαρ  ατε  άνϋ-ρώπονς  άνΰ-ρωΛων 
διαφέρειν,  την   δε  των  0•εών  υπεροχην  Λρος  ημάς 

10  ατζειρόν  τίνα  είναι,  μέχρι  μεν  ούν  έτυχε  νεοκατάβτα- 
τος  ων  ο  βίος,  τους  ϋ-εούς  αυτούς  τ  ε  ηαραγίγνεΟ^αν 
και  ηέμηειν  ωβτίερ  αρμοβτας  παρ  αυτών  άρχοντας 
τους  εΛίμεληβομένους ,  Οίον  ^Ηρακλέα  τε  καΐ  ^ιόνυ- 
ύον  καΐ  Περβέα  και  τους  άλλους,  ους  άκούομεν  ϋ•εώνί>ι,7Ά 

15  παΐδας,  τους  δε  έκγόνους,  γενέο&αι  παρ'  ημΐν'  έ'τύει- 
τα  ύΰτερον  εάΰαι  δι'  αυτών  οίκεΐν  οηως  αν  δυνώ- 
με&α.  καΐ  τότε  δη  τά  αμαρτήματα  και  τάς  αδικίας 
βυμβαίνειν.  'ηδε  δ^  καΐ  έτέραν  φδήν,  ως  ο  μεν  κό- 
ϋμος  οικο'ί  εΰτι  πάνυ  καλός  τε  και  &είος  υπο  Ο'εών  τε 

20  κατ εβκευαβ μένος ,  ωβπερ  υπό  τών  εύδαιμόνων  τε  καΐ 
πλουβίων  καλουμένων  ανδρών  ούβτινας  όρώμεν  κα- 
τ εβκευαβ  μένους  6ταθ•μοΐς  και  κίούι  και  χρυΰώ  και 
γραφαΐς  την  τε  οροφήν  και  τοίχους  καΐ  ϋ•ύρας  είργα- 
αμένους '   ομοίως  γεγονέναι  τον  κόβμον  εις  υποδοχην 

25  τε  και  εύφροβΰνην  άνϋ'ρώπων  εύειδή  καΐ  ποικίλον 
αΰτροις  τε  και  ηλίω  και  βελήντ]  καΐ  γη  και  ^αλάττγι 
καί  ψυτοΐς ,  α  δη  τοΰ  ϋ•εών  πλούτου  και  τέχνης  της 
εκείνων  εβτί.  παραγίγνεύ&αι  δε  τους  ανϋ•ρώπους  εις 
αυτόν  εορτάΰοντας ,  υπό  τοΰ  βαύιλέως  τών  0•εών  κε- 

30  κλημένους  έπ  εύωχίαν  τινά  καί  ϋ-οίνην  λαμπράν, 
απάντων  άπολαύβοντας  τών  αγαϋ•ών.  κατακείύ&αι 
δε  άλλους  άλλαχη,   καϋ'άπερ  εν  δείπνω,   τους  μεν 


ΟΕΑΤΙΟ  XXX.  339 

5ό8Έίάμείνονος  χοάρας,  τονζ  δε  φανλοτεραζ  τνχοντας.  είναι, 
306 Μ ίί  πάντα  όμοια  τοίξ  παρ^  ημΐν  γιγνομενοις  εν  ταίζ 
ντΐοδοχαΐς,  πλην  ώζ  μικροΐς  καΐ  αγεννέβι  ^εΐα  καΐ 
μεγάλα  είκάβαι.  φώζ  τε  γαρ  ημΐν  παρεχεον  τονξ  ϋ•εονς 
διττον  δια  λαμπτήρων  τινών,  τότε  μεν  πλεΐον,  τότε  δ 
ίί  ελαττον,  το  μεν  νυκτός,  το  δε  ημέρας,  καΐ  παρα- 
χεΙαΟ^αί  δη  τράπεζας  πάντων  μεύτάς,   ύίτον  τε  καΐ 
οπωρας,  της  μεν  αυτομάτου ,  της  δε  είργαΰμένης,  ετν 
δε  και  χρεών,  τών  μεν  ήμερων,  τών  δε  αγρίων,  ου 
μην  αλλά  καΐ  τών  εκ  ^αλάττης.    είναι  δε  τάς  τραπέ-  ίο 
ζας  εφη,  πάνυ  άγροίκως  λέγων ,  τους  τε  λειμώνας  και 
πεδία  και  νάπας  και  άκτάς,  εν  οϊς  τα  μεν  φΰεΰ&αι, 
τα  δε  νεμεβ&αι,  τα  δε  ^ηράβ&αι.     άλλα  δε  άλλοις 
πλείονα  παρείναι ,  προς  αίς  αν  εκαβτοι  τραπεξαις  κα- 
τακλινώβι.    τους  μεν  γαρ  προς  &αλάτττ]  τυχεΐν,.  τους  15 
ίδ  προς  πεδίοις,  τους  δε  προς  ορεβι.   διακονεΐ69αι 
δε  τάς"£1ρας,  οϊα  δη  νεωτάτας  οϋΰας  τών  &εών,  ευ 
μεν  άμπεχομένας ,  καλάς  δε  ίδεΐν,    ούτι  που   χρυβώ 
κεκούμημενας,  άλλα  παντοίων  ανΟ•ών  ύτεφάνοις.  δια- 
νεμειν  δε  καΐ  τών άν&ών  αυτών,  καΐ  τάλλα  έπιμελεΐ-  2ο 
β^αι  της  εύτιάύεως,   τα  μεν  παρατι&είαας,  τα  δε  αί- 
ρούβας  κατά  καιρόν,    γίγνεβ^αι  δε  χορούς  καΐ   την 
άλλην  εύπάϋ-ειαν  άπαΰαν.    τον  μέντοι  πόνον  τούτον, 
5ό9κόν  εχειν  δοκοϋμεν  γεωργίαις  τε  και  %ηραις  και  φυ- 
τείαις ,  εΐναι  τοβοϋτον  ο<>ον  τοις  κατακειμένοις  το  επ-  25 
ορέ^αΰΟ^αί   τίνος   καΐ    τη   χειρι    λαβείν,     ο    δε    εφη, 
άλλον  άλλαχη  κατακεΐύ&αι ,  τοντου  και  η  κράβις  τών 
αέρων  αΙτία.    τους  γαρ  πρώτους  και  τους  υβτάτους 
μάλλον  τών  άλλων  είναι  τους  μεν  έν  ψύχει,  τους  δε 
εν  αλέα,  τους  μεν  εγγύς  του  φωτός  οντάς,    τους  δε  30 
πόρρω,    τη  ούν  εύφροβύνη  και  τη  ευωχία   χρηβ&αι 
ουχ  απαντάς  ομοίως,  άλλ'  εχαϋτον  κατά  την  αυτού 

22* 


340  ϋΙΟΝΙδ   ΟΗΑΚΙϋΕΜϋδ 

φνοιν.   τονς  μεν  γαρ  άΰώτονς  καΐ  ακρατείς  οντε  οραν 
ονδεν  οντε  ακονειν  ούδενός,  άλλα  έγκεκνφόταξ  έβΟ^ί- 
είν,  ωβτιερ  εν  βνφεώ  νς,  ^ηειτα  ννβτάζειν.  τινάξ  δ\ 
αυτών  μη  άρκεΐβ&αί  τοις  ηαρον6ιν,  άλλα  έτΛ  τα  πορ- 
5  ρωτέρω  διατείνειν  τάς  χείρας,  οίον  μεΰογείονς  οντάς 
ίχ&νων   ορεγεΰ&αι  και  πράγματα  έ'χειν'   άλλους  ^£307Μ 
άπληστους  τε  και  ά%•λίους  οντάς,  φοβούμενους  μη- 
ποτε  αντοΐς  έλλίτίτι,  τίρος  αυτούς  ϋυνάγειν  καΐ  ύωρεύ- 
ειν  δσ'  αν  δύνωνται.    καΐ  μετά  ταύτα,  όταν  αυτούς 
10  άτίίεναι  δετ] ,  πορεύεο&αι  μηδενός  μεταΰχόντας ,  αλλά 
πάνυ  ενδεείς,  καταλείπειν  δε  ταύτα  ετέροις'  ου  γαρ 
είναι  φέρεβϋ•αί  με^'  εαυτών,   τούτους  μεν  ούν  κατά- ΐ,&οκ 
γελάΰ&αί  τε  καΐ  άβχημονεΐν.    ετέρους  δ\  πεττεύειν, 
τους  δε  άΰτραγάλοις  παίζειν '  είναι,  δε  τους  πεττούς τε 
15  καΐ  άύτραγάλους  ούχ  οίους  ημείς  ονομάζομεν ,  άλλα 
τους  μεν  χρυβούς ,  τους  δε  αργυρούς ,  ο  δη  νόμιΰμα 
καλούμεν  ημείς,  ύπερ  ου  διαφερεΰ&αι  και  ξητεΐν  εκα- 
ύτον  πλεονεκτεΐν.     πλεΐΰτον  δη  %•6ρυβον  τούτους  και 
άκοΰμίαν  παρέχειν,  τους  δη  κυβεύοντας,  και  δοκεΐν 
20  τών  ΰυμποτών  άηδεύτάτους.    ενίοτε  δϊ  καΐ  μάχεΰ&αι 
και  εις  χείρας  Ιέναι  καΐ  τιτρώύκειν  αλλήλους,  μάλιύτα 
δε  τους  με&υΰκομενους  ταύτα  δράν.  μεΟ^νΰκεΟ&αι  δε 
ουκ  απο  οί'νον,  κα&άπερ  τους  παρ*  αυτοΐς,  άλλ'  υφ 
ηδονής,  τούτο  γαρ  εν  τγι  κοινή  εΰτιάΰει  το  πώμα  παρ- 
ία εχειν  τους  Ο^εούς,  ώοτέ  έ^ελέγχεβϋ-αι  τον  έκάβτου  τρό- 
πον,   δυο  δε  οινοχόους  εφεβτάναι,  τον  μεν  άρρενα, 
την  δε  ^ηλειαν '  6νομάξεαϋ•αι  δε  αύτοιν  τον  μεν  Νουν, 
την  δε  Άκράτειαν.    τους  μεν  ούν  φρόνιμους  τον  άρ- 
ρενα οίνοχόον  εχειν,  καΐ  παρ   εκείνου  μόνον  τούτους 
30  δέχεΰ^αι   ύπανίως  τε  και  μικραΐς  κνλιξι   και   πάνυ 
άβφαλώς  κεκραμένον.    κεΐύϋ-αι  γάρ  ενα  κρατήρα,  τόν 
γε  της  Σωφροΰύνης.  έύτάναι  γάρ  πολλούς  εν  τώ  μέβω 


ΟΚΑΤΙΟ  XXX.  341 

καΐ  διαφέροντας  τη  γενβει  ωΰΛερ  οΐνων  πολλών ' 
ξ,βΐΆείναί  δε  αντονς  άργνροΰζ  τ  ε  και  χρνΰονζ'  ετι  δε  καΐ 
ζώα  ε^ω&εν  κνκλφ  εχειν  καϊ  ελικάς  τιναζ  καϊ  τορείαξ. 
τον  δε  της  Σωφροβννης  λεΐόν  τε  είναι,  καϊ  ον  μεγαν 
και  ως  αν  είκάβαι  τις  ορών  χαλκονν.  δεΐν  ονν  εκεί-  5 
^εν  Λολλαπλάΰιον  λαμβάνοντας  και  δνγκερανννντας 
μικρόν  τι  της  ηδονής  πίνειν.  οις  μεν  ονν  εύτιν  ο 
Νονς  οινοχόος,  όντως  οίνοχοεΐν ,  φο^ον/χίΐ/ον  και 
αροΰέχοντα  μη  πτ]  της  κράβεως  αμαρτών  (ΐφηλτ]  τον 
δαιτνμόνα  και  καταβάλτ].  την  δε  ^Ακράτειαν  τοις  μεν  ίο 
^^^ιτίλείΰτοις  ακρατον  την  ηδονην  εγχειν ,  μηδέ  μικρόν 
ΰωφροβννης  παραμιγννονβαν,  τοις  δε  ολίγον  τι  παν- 
τελώς λόγον  ένεκεν,  τούτο  δε  εν&νς  ε^ίτηλον  γί- 
γνεβ&αι  καϊ  μηδαμον  φαίνεβϋ^αι.  τονς  δε  πίνοντας 
μη  διαλείπειν ,  άλλ'  επιΟπερχειν  τε  αντην  και  κελεν-  ΐ5 
ειν  ^άττον  ίέναι  παρ*  αντονς,  καϊ  προαρπάξειν  εκα- 
βτον.  την  δε  επείγεβΟ^αι  καϊ  περιτρεχειν  άβ^μαίνον- 
βαν  καϊ  ρεομενην  ίδρώτι.  τονς  μεν  ονν  εκείνης  έβτι- 
άτορας  6ρχεΐθ&αί  τε  καϊ  κνλίεΰ&αι  προπίπτοντας  εν 
τω  μεβω,  καϊ  μάχεβ^αι  καϊ  βοάν,  οία  δη  ποιονβιν  οι  20 
μεϋ-να&εντες  νπό  οίνον'  πλην  οντοι  μεν  επ'  ολίγον 
δδζκκαι  μετρίως"  μικρόν  γαρ  επαρκεί  καταδαρΰ^είν ,  έπειτα 
αμεινον  έαντών  εχοναιν,  άτε  ελαφράς  ονΰης  της  με- 
&ης '  οι  δε  νπό  της  ηδονής  καρω&εντες  ώς  αν  νπό 
Ιβχνροτέρον  πώματος  κατεχόμενοι  δι  όλον  τον  βίον  25 
ταντα  ποιονβι,  καϊ  ονκ  εύτιν  άπαλλαγηναι,  ει  μη 
γε  άπο%-ανον6ιν.  οντος  γαρ  νπνος  εβτΐ  τών  οντω 
με&νβκομένων  και  μόνος  αντονς  ωφελεί,  πολλοί  δε 
και  έ^εμονΰιν  νπό  πληύμονης '  γίγνεται  δε  μετά  ύπα- 
ραγμον  τε  καϊ  λνπης  της  έΰχάτης  το  την  ηδονην  εκ-  30 
βάλλειν.  όσης  ί'  αν  ίβχνύτ},  κονφίζεται  χαΐ  ραον 
διάγει  το  λοιπόν,    ΰπανίως  δε  τοντο  ΰνμβαίνει  το 


342  ΒΙ0ΝΙ8  ΟΗΑΕΙΒΕΜϋδ 

ε%•έλείν  ε^εμείν,  άλλα  τίολν  μάλλον  πίνειν  ε%•ελον6υν. 
ονδ\  γαρ  τίανονται  τον  δίψονξ,  άλλ'  άεΐ  βφοδρότερον 
εχονΰί,  καϋ^άτΐερ  οί  τω  οί'νω  άκράτω  χροάμενοί.  οι  μεν 
ονν  τοιούτοι  είβι  και  καταιβχννονΰι  και  νβρίξονΰι  την 
5  χάριν  των  %'εών '  οι  δε  μέτριοι  τε  και  επιεικείς  ττ]  μεν 
ηδονΐ]  ηράως  χρώνται  καΐ  δια  χρόνου  φοβούμενοι, 
ωβπερ  δε  αν&ρωπος  ελεν&ερος  κληΰ•εις  υπό  τίνος 
των  κρειττόνων  ^  βαΟιλέως  η  δννάβτου,  τον  μεν  έΰ&ί- 
ειν  και  ηίνειν  αμελεί,  πλην  οΰον  άναγκαΐον,  πρόβ- 
ιο έχει  δε  τοις  ένδον  και  τούτοις  τέρπεται ,  κάκεΐνοι  μέ- 
^ης  μεν  και  πεττών  και  αβτραγάλων  άμελονΟιν, 
ορώαι  δε  τάνδον  όπως  έχει,  καΐ  τόν  τε  άνδρώνα,  έν 
ω  κατάκεινται,  ϋ-ανμάζονύί  τε  καΐ  ξητονΰιν  όπως 
γέγονε,  και  τα  έν  αντω  πάντα  ωΰπερ  γραφάς  τινας 
15  ενειδεΐς  καΐ  καλάς  κατανοονβι,  καΐ  την  ά λ λην  οίκο- ΙΙΙ^^ 
δομίαν  τε  καΐ  τά^ιν  και  τάς  ώρας,  ως  εν  τε  καΐ  έπι- 
βταμένως  άπαντα  πράττονβι,  καΐ  προΰέχονβιν  αντοίς, 
και  μόνοι  δη  τον  κάλλονς  αίβϋ'άνονται.  μέλει  δ'  αν- 
τοΐς  όπως  μη  δοκώβιν  ώς  τυφλοί  τε  και  κωφοί  μετει- 
20  ληφέναι  τούτων,  άλλα  και  άπαλλαγέντες  έχωβί  τι  ει- 
πείν περί  κντών ,  εί'  τις  πννΰ^άνόιτο ,  ά  τε  εΐδον  ά  τε 
εγνωΰαν.  καΐ  ταντα  φροντίζοντες  και  μετά  νον  της 
ηδονής  εμμελώς  μετέχοντες  διάγονΰιν,  ε'ις  ένι  διαλε- 
γόμενοι  και  κατά  δύο  καΐ  τρεις  όμοιοι,  ενίοτε  δε  με- 
25  γάλης  κρανγης  γενομένης  καϊ  ^ορύβον  παρά  των 
μεϋ•νόντων  κάκείΰε  άπέβλειίίαν ,  έπειτα  εύ^ύς  πάλιν 
προς  έαντοΐς  έγένοντο.  καϊ  έπειδαν  απιέναι  δέη ,  οί 
μεν  άβωτοι  καϊ  ακρατείς  νπο  των  ακολον%•ούντων 
έλκονται  καϊ  βύρονται  μετά  πόνων  τε  καϊ  νοσημάτων 
50  κεκραγότες  καϊ  οίμώζοντες,  ονδεν  είδότες  οντε  όποι 
παρηλ^ον  οντε  όπως  είότιάΟ-ηβαν ,  καν  πάνν  πολύν 
τις  αντών  μείνη  χρόνον.    οι  δε  ορΟ^οί  τε  καϊ  άβφαλώς 


οκΑΤίο  XXXI.  343 

τοΙς  εαυτών  ποβίν  άπίαβι,  προβαγορενύαντες  τους 
φίλους,  φαιδροί  τ  ε  και  γεγηϋ•ότες,  ώς  ούδεν  αβχη- 
μονηύαντες.  ταΰτα  ουν  ο  &ε6ς  έπιΰχοπων  καν  πάντα 
ορών  ώς  εν  ίδίω  οίκω  όπως  εκαΰτος  είατιάτο ,  τους 
βελτίατους  άεΐ  παρ'  αΰτον  καλεί,  καν  τω  βφόδρα  5 
άρεβ&είς  τύχη ,  μενειν  αύτοϋ  κελεύει  καϊ  βυμπότην 
και  εταΐρον  εποιήσατο,   καϊ  τοΰ  νεκταρος  ηδη  ούτος 

5&ΑΚ  εύωχειται,    τούτο  δε  εοικε  μεν  τω  της  Οωφροΰύντις 
πώματι,    διαυγεοτερον  δε  εΰτιν  εκείνου   πολύ  καϊ 
καΰ-αρώτερον ,    ώς  αν   οϊμαι  ^είας  ον  και  άλτι&ούς  ίο 
βωφροούνης.    —    ζ/.  Παπαΐ,  ω  Χαρίδημε,  οίος  ων 
ημΐν  τεϋ'νηκας,  ως  πολύ   τών  κατά  ΰαυτον  άνϋ-ρώ- 
πων  ύπερε^ειν  έμελλες,   οΐαν   δε  καϊ  τώ  πατρι  καϊ 
τοις  πολίταις  επίδει^ιν  ΰαντού  παρείχες  μά  ζίί'  ού 
λόγων,  άλλα   μεγάλης  καϊ  αληθινής  ανδρείας,    εγώ  ΐ5 
μεν  ούκ  εχω   όπως  παραμυ^ήύωμαι  υμάς   τοιούτον 
οτερη&εντας  μη  βαρέως  φέρειν.     ούδε  γαρ  έμαυτον 
οΙός    τέ  είμι    ίκανώς    παραμυ&ηβαο%αι   εν   τω  πα- 
ρόντι.    ού  δε,   ώ  Τίμαρχε,   μόνος  δύναβαι  τον  πά- 
τερα τούτον  κουφίζειν   καϊ    &εραπεύειν  αυτού  την  20 
άτυχίαν,    έάν  μέλη  6οι   μη    πολύ   εκείνου   καταδε- 

ΆΐΟΆεατερω  φαίνεβϋ-αι.  καΐ  γαρ  άτοπον,  ει  την  μεν 
ουβίαν  αυτού  την  μεν  ηδη  παρείί.ηφας  τοβαύτην  ου- 
ΰαν,  την  δε  αυ&ις  ληψει  τούδε  απο&ανόντος ,  την  δ  β 
Οωφροβύνην  καϊ  το  θάρρος  καϊ  το  τών  καλλίβτων  25 
έραβ&ηναι  άφηΰεις,  ώς  κατά  γε  ταύτα  ούδεν  έκείνφ 
προθηκών. 


δβ^Β  ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 

ΕΙκος  μεν  έΰτιν ,  ω  άνδρες  Ρόδιοι ,  τους  πολλούς 
υμών  εμε  νομίζειν  ύπερ  ιδίου  τινός  πράγματος  έντευ- 


344  ΒΙ0ΝΙ8   ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

ξόμενον  νμΐν  αφίχΟ'αί '  ωδτε  έΐίειδάν  αΐ^ΰ&ηβ&ε  των 
νμετερων  τι,  κοινών  εγχειρονντα  εΛκνορ&ονν ,  δνΰ- 
χερανεΐτε  ί'ΰως ,  ει  μήτε  πολίτης  ων  μήτε  κληΟ-εΙζ 
νφ'  υμών  έπειτα  ά^ιώ  βυμβονλενείν,  καΐ  ταντα 
δ  νπίρ  ονδενοξ  ών  ΰκεφόμενοι  ύννεληΧν^ατε.  εγώ  δε 
άν  μεν  νμΐν  άκονϋαϋιν  η  μηδέν  των  δεόντων  η  περί 
Τίνος  των  μη  πάνν  αναγκαίων  φανώ  λέγων,  δικαίως 
αμφότερα  φημι  δό^,ειν,  αμα  ενηϋ^ης  καΐ  περίεργος" 
έάν^  δ^  ώς  οιόν  τε  και  περί  μεγίΰτον  πράγματος ,  καΐ 

10  τοντον  οφόδρα  φανλως  έχοντος,  ωΰτε  δημοΰία  την 
πόλιν  άπ'  αντον  διαβεβληβ&αι  καΐ  πάντας  νμας  επΙ 
πάΰι  ττοΓ?  άλλοις  ενδοκιμονντας  κα^'  εν  τοντο  δό^ης 
ον  προΰηκονΰης  τνγχάνειν ,  είκότως  αν  μοι  χάριν 
^χοιτε  και  νομίζοιτε  εϋνονν  εαντοΐς.    δηλον  γαρ  ως 

35  ί/  μη  πάνυ  τις  νμάς  άγαπα,  τοις  γε  άλλοις  ονδεν  μέ 
λει  δηπον  τών  νμΐν  τίνα  φερόντων  αίβχΰνην  η  /3λα-δ66Η 
βην.    ουκονί^  άτοπον,  ει  μεν  άργνριόν  τις  νμΐν  εχα- 
ρίζετο  άφ'  εαντον,  ^ενος  η  μέτοικος,  τοντον  μεν  ονκ 
άν  ηγεΐβ^ε  περίεργον ,   οτι  μηδέν  προβηκειν  δοκών 

20  εφιλοτιμεΐτο  μηδ'  υμών  απαιτούντων"  ύνμβονλενον- 
τος  δε  τι  τών  χρηΰίμων  δνΰχερεβτερον  άκονΰεΰΟ'ε, 
ος  άν  μη  τνχη  κλη&είς  η  μη  πολίτης  νπάρχτι.  καίτοι 
χρημάτων  μεν  ον^'  νμεΐς  Οφόδρα  Ι'βως  εν  τω  παρόντι 
δεΐσ&ε,  καΐ  μνρίονς  εΰτιν  ενρεΐν,  οίς  μάλλον  αφε-ΒΐΐΜ 

2δ  λονΰι  τών  όντων  βννε'φερε '  γνώμης  δε  άγα&ης  ονκ 
έ'ατιν  ονδείς  6  μη  δεόμενος  εν  παντί  καιρώ  καΐ  προς 
άπαντα  τον  βίον ,  ονδ'  ο  κάλλιϋτα  πράττειν  δοκών, 
εί  μεν  ονν  περί  τίνος  τών  προκείμενων  ελεγον,  ονδεν 
άν  νπ'  εμον  τηλικοντον  ώφελεΐβ&ε '  εικός  γαρ  ην  και 

30  καθ'  αντονς  νμάς  το  δέον  ενρεΐν  βκοπονντάς  γε 
άπα^"  επεί  δε  νπερ  ον  μηδέ  ζητείτε  την  άρχην  ο- 
πως  ποτέ  έ'χει,  τοντό  φημι  δεί^ειν  αί'ϋχιΰτα  γιγνόμε-ξ,αιη 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXI.  345 

νον,  πώς  ονκ  αν  εϋην  παντελώς  νμΐν  χρι^όιμον  πρά- 
γμα πεποιηκώς,  εάν  αραμη  φανώ  ■ψευδόμενος;  νομίζω 
ά'  εγωγε  πάντας  μεν  προβηκειν  άποδεχεβΟ-αί  τών  δί' 
εύνοιαν  οτιονν  λεγόντων  χαΐ  μηδενα  οχληρόν  ποιεΐ- 
β&αί  τών  τοιούτων,  μάλιΰτα  δε  υμάς,  άνδρες  Ρόδιοι.  5 
δηλον  γαρ  ότι  τούτου  χάριν  ΰννιτε  βουλευόμενοι  καθ• 
ημεραν,    και  ου  κα&άπερ  άλλοι   δυβκόλως   και  δια 
χρόνου  και  τών  έλευ%^έρων  τίνες  είναι  δοκοΰντων, 
όπως  νμΐν  ^  βχολη  περί  πάντων  άκονειν  και  μηδέν 
άί'ε^εταΰτον  παραλίπητε.    ταυτι   μεν  ούν  ην  άναγ-  ίο 
καΐον  προειπεΐν ,  ωβτε  την  άρχην  υμάς  επί  του  πρά- 
γματος γενέβ^αι '  νυνί  δε  έπ'  αυτό  βαδιοΰμαι,  τοσον- 
τον  υπειπών,   ότι  μοι   προβηκειν   δοκεΐ  πάντα  μεν 
πραττειν  δικαίως  και  καλώς  τα  κατά  τον  βίον,  άλλως 
τε  τους  δημοβια  ποιοϋντας  οτιουν,  ου  μόνον  επειδή  η 
τα  κοινά  υπάρχει  φανερώτερα,    ων  αν  εκαύτος  ιδία 
πράττη  μη  δέον,  άλλα  και  δι'  εκείνο  ότι  τα  μεν  τών 
ιδιωτών  αμαρτήματα  ουκ  εν^^ύς  άποφαίνει  την  πόλιν 
φαύλην,  εκ  δε  τών  δημοβία  γιγνομένων  ούχ  ον  προβ- 
ηκει  τρόπον  ανάγκη  δοκεΐν  καΐ  τους  καϋ•'  ενα  μοχ&η-  20 
ρους.    οποίοι  γάρ  αν  ώΰιν  οι  πλείους  εν  δημοκρατία, 
τοιούτον  φαίνεται  και  το  κοινόν  η^ος '  τα  γάρ  τούτοις 
αρέύκοντα  ίβχύει  δήπου^εν,   ούχ  έτερα,    μάλιοτα  ά' 
αν  φαίην  εγωγε  τοις  καλλίΰτοις  καΐ  βεμνοτάτοις  οί- 
'  κεΐον  είναι  χρηβ&αι  προύεχοντας'    παρ'  οίς  γάρ  τά  25 
τοιαύτα  αμελείται ,    καΐ    κακίαν  τινά    εμφαίνει  της 
ι^'^πόλεως  τών  τε  άλλων  ούδεν  οίον  τε  επιτηδείως  πράτ- 
τεβ&αι.    καΐ  μην  ότι  γε  τών  προς  τους  ^εούς  ε^τ^ρη- 
μενων,  ά  δει  μεγιβτα  ηγεΐα&αι,  τών  λοιπών  ουδέν 
έοτι  κάλλιον   ούδε   δικαιότερον  η  τιμάν   τους  άγα-  30 
0•ους  άνδρας  καΐ  τών  ευ  ποιηβάντων  μεμνηβ&αι  νο- 
μίζω μηδέ  λόγου  δεΐβϋ^αι'   καίτοι  καΐ  το  ύυμφέρον 


346  ΌΙ0ΝΙ8   ΕΗΟΒΙΑΟΑ 

ονχ  ηκιΰτα  εν  τούτω  τις  αν  ί'δοί.  τουζ  γα^  ύπονδαί- 
ονζ  οντάς  περί  τους  ενεργετας  και  τοις  ηγαπηκόϋι 
δικαίως  χρωμενονς  πάντες  ηγούνται  χάριτος  άξιους 
καΐ  βονλοιτ  αν  εκαύτος  ώφελεΐν  κατά  την  εαυτόν 
5  δνναμιν'  εκ  δε  τον  πολλούς  έ'χειν  τους  εννοοϋντας 
καΐ  ΰυμπράττοντας ,  όταν  η  καιρός^  και  πόλις  πάβα 
και  ιδιώτης  αβφαλέοτερον  διάγει.  ταύτα  τοίννν 
ηγει6ϋ•ε,  άνδρες  Ρόδιοι,  πάνυ  φαύλως  παρ'  νμΐν 
έχοντα  και  της  πόλεως  ουκ  ά^,ίως ,  τα  περί  τους  εύερ- 

10  γετας  λέγω  και  τάς  τιμάς  των  άγαϋ^ών  ανδρών,  ουκ 
αρχηΟ-εν  υμών  οντω  τω  πράγματι  χρω  μένων '  πόΰ^εν ; 
τουναντίον  γαρ  ωΰπερ  άλλο  τι  των  υμετέρων  διαφε- 
ρόντως  άν  τις  άποδεί,αιτο  και  ΰ^ανμάύειεν,  οντω  μοι 
δοκείτε  καΐ  τιμής  μάλιοτα  προνοηΰαι '  γνοίη  δ'  άν  τις 

ΐδ  εις  το  των  εικόνων  πλη&ος  άπιδών'    μοχθηρού  δε 
άλλως  κατεΰχηκότος  εϋ-ονς  εκ  τίνος  χρόνου ,  και  μήτε 
τιμωμένου  λοιπόν  παρ'  νμΐν  μηδενός,    εί  βούλεΰϋ-ε ό^^^ 
ταληϋ-ες  είδέναι,    των   τ  ε  πρότερον  γενναίων  αν- 
δρών και  περί  την  πόλιν  προϋ•ύμων,   ουκ  Ιδιωτών 

20  μόνον,  άλλα  και  βαΰιλέων  καί  τίνων  δήμων  ΰβρι- 
ζομένων  και  τάς  τιμάς  άποβτερουμένων.  όταν  γαρ 
ψηφίΰηΰΟ'ε  ανδριάντα  τινί'  ραδίως  δε  υμίν  επ;£ί•(>ι 
τοϋτο  νϋν  ως  άν  άφΟ^ονον  υπάρχον '  εκείνο  μεν  ουκ 
αν  αίτιαΰαίμην ,  το  χρόνον  τινά  και  διατριβήν  προβ- 

25  εΐναι'  τουναντίον  γάρ  εύ^ύς  εβτηκεν  ον  άν  εί'πητε, 
μάλλον  δε  και  πρότερον  ή  ψηφίΰαΰ&αι'  ΰνμβαίνει 
δε  πράγμα  άτοπώτατον'  6  γάρ  ύτρατηγός  ον  άν 
αντώ  φαν^  τών  ανακειμένων  τούτων  ανδριάντων 
άποδείκννΰιν'  είτα  της  μεν  πρότερον  οϋβης  επιγρα- 

30  φης  άναιρε&είβης,  ετέρου  δ'  ονόματος  έγχαραχ&έν- 
τ^)ς ,  πέρας  έχει  το  της  τιμής,  καΐ  λοιπόν  τ έτευχε  της 
εικόνος  6  δόξας  νμΐν  άξιος ,    πάνυ  ραδίως  οίμαι  και 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  347 

όΐζΜλνΰίτελώς  οντωβΐ  ύκοπονμενοίζ  ωβτε  ϋ-ανμαΰτην  εί- 
ναι την  εντΐορίαν  καΐ  το  πράγμα  ενχης  αξίον,  εί 
μόνοις  νμΐν  εΰτιν  ον  αν  βονλη<3ϋ•ε  ίβτάναι  χαλκονν 
δίχα  άναλώματοζ  καΐ  μηδεμίαν  δραχμην  μήτε  νμών 
καταβαλόντων  μήτε  των  τιμωμένων,  τίξ  γαρ  ουκ  5 
αν  ούτως  άγαο&είη  της  βοφίας  την  πόλιν ;  αλλ'  οΐμαι 
πολλά  των  εν  τω  βίω  γιγνομένων  και  μετά  πόνον 
πλείονος  και  δαπάνης  ον  μικράς  εοτι  προίκα  και 
πάνυ  ραδίως  ποιεΐν,  ει  τις  αμελεί  τον  προβηκοντος 
καϊ  τον  πράττειν  άλη&ώς.  οϊον  εν^νς  τάς  ^νΰίας,  ίο 
ας  εκάατοτε  τ^λονμεν  τοις  ^εοΐς ,  εΰτι  μη  ϋ^νβαν- 
τας  φάβκειν  τεϋ-νκέναι  μόνον,  αν  δοκη,  ΰτεφανω- 
ΰαμενονς  καΐ  τω  βωμω  προβελ&όντας  καϊ  των  ον- 

570  Β  λίαν  ^ιγγάνοντας  καϊ  ταλλα  ποιονντας  ως  εφ  [ε- 
ρονργίας.  τί  5';  ον;ζΙ  ταντό  ιερείον  απαβιν  έν  ΐ5 
κνκλω  τοις  άγάλμαΰι  προύαγαγόντας ,  τω  τον  ^ιός, 
τω  τον  Ηλίον,  τω  της  Ά&ηνάς,  και  πανταχτ]  κα- 
ταβπείύαντας  πάύιν  οΐ'εβϋ^αι  τε^νκέναι  τοΓ^  %^εοΐς 
ον  ράδιον;  τις  δ'  ο  κωλνβων;  εάν  δε  δη  βωμόν 
7]  ναον  ννν  τίνος  ίδρνβαβ&αι  %ελη6ωμεν'  καΐ  γάρ  2ο 
ει  πάντων  εΐβΐ  παρ  νμΐν  των  ^εών,  ονκ  αδύνα- 
τον οΐμαι  και  κρείττω  καταβκενάΰαι  τον  πρότερον 
καϊ  διά  πλειόνων  τιμάν  προελέο&αι  τον  αντόν'  άρ' 
ονχ  ετοιμον  ε^οικίΰαι  τινά  των  άλλων  %-εών  η  μετε- 
νεγκεΐν  τι  τώνηδη  καθιερωμένων ;  η  και  τψ/  έπιγρα-  25 
φην  αλλαξ,αι  μόνον ,  ο  ννν  ποιονμεν ;  καίτοι  τον  μεν 
Απολλω  καϊ  τον  Ηλιον  καϊ  τον  ^ιόννβον  ενιοί  φαΰιν 
είναι  τον  αντόν ,  και  νμεΐς  οντω  νομίζετε ,  πολλοί  δε 
και  απλώς  τονς  &εονς  πάντας  εις  μίαν  τινά  ίύχνν  και 

ί,Ίΐη  δνναμιν  βννάγονβιν,  ωοτε  μηδέν  διαφέρειν το  τοντον  30 
η  εκείνον  τιμάν.    επΙ  δε  των  άν&ρώπων  ονδέν  εΰτι 
τοιούτον '  αλλ'  ο  διδονς  τά  τονδε  έτέρω  τοντον  άψ'^- 


348  ϋΙΟΝΙδ  ΕΗΟϋΙΑΟΑ 

ται  των  εαντοϋ.  νη  ζ/ια,  «Αλ'  ονχ  ομ,οιον  το  παρα- 
βαίνευν  τα  Λροζ  τους  Ο-εονς  η  τα  τΐροζ  τους  άνϋ•ρώ- 
ττονς'  ονδ  εγω  φημι.  παραβαίνειν  δε  ομωξ  εύη 
καΐ  τα  τίρος  τοΰτονξ,  όταν  τις  αντοΐς  μη  υγιώς  ττροβ- 
5  φερηται,  μηδέ  τους  μεν  είληφότας  εών  εχειν  α  γε 
δικαίως  ελαβον,  τοις  δε  ά^ίοις  δόξαΟί  των  αυτών  0314Μ 
φηΰίν  όντως  διδονς,  άλλα  τους  μεν  άτίοΰτερών  της 
δωρεάς,  τους  δε  ωΰτίερ  ένεδρεύων  καΐ  παραλογίξό- 
μενος.   η  μεν  ονν  φνΰις  τον  πράγματος  ομοία  καΐ  το 

10  Λοίεΐν  ΟΓΐούν  μετά  απάτης  καΐ  φενακίβμον  καΐ  τ'ης5Ί2ϊί 
εβχάτης  μικρολογίας  ταντό '   διαφέρει  ί' ,  οτι  τά  μεν 
περί  τους  ϋ•εονς  γιγνόμενα  μη   δεόντως  άΰεβηματα 
καλείται,   τα  δε  προς  αλλήλους  τοις  άν&ρίόποις  αδι- 
κήματα,  τούτων  την  μεν  άΰέβειαν  εΰτω  μη  προβεΐναι 

15  τω  νϋν  έ^εταξομενω  πράγματι"  το  λοιπόν  δε,  ει  μη 
δοκει  φυλακής  υμΐν  ά^ιον,  άφείΰ&ω.  καίτοι  και  την 
άΰέβειαν  εύροι  τις  αν  ί'ΰως  τω  τοιοΰτω  προβοϋβαν ' 
λέγω  δε  ου  περί  υμών  ουδ\  περί  της  πόλεως '  ούτε 
γάρ  υμΐν  ποτέ  εδο^εν  ούτε  δημοοία  γέγονεν'    άλλ 

20  αύτο  ακοπών  κατ'  ιδίαν  το  πράγμα,  τά  γάρ  περί  τους 
κατοιχομένους  γιγνόμενα  ουκ  ορΟ'ώς  άΰεβηματα  κέ- 
κληται  και  της  προΰηγορίας  ταύτης  τυγχάνει  πάρα 
τοις  νόμοις,  εις  ους  άν  ποτέ  η.  το  δ'  εις  άνδρας 
άγα&ούς  και  της  πόλεως  εύεργέτας  υβρίζειν  καΐ  τας 

25  τιμάς  αυτών  καταλύειν  και  την  μνήμην  άναιρεΐν  εγω 
μεν  ούχ  ορώ  πώς  άν  άλλως  ονομάζοιτο '  επει  και  τους 
ζώντας  εύεργέτας  οι  άδικοϋντες  ουκ  άν  ευλόγως  είεν 
άπηλλαγμένοι  τούδε  του  ονείδους,  οι  γοϋν  περί  τους 
γονείς  έξ,αμαρτάνοντ ες,  ότι  της  πρώτης  και  μεγίΰτης^ιζα 

30  νπήρί,αν  εύεργεΰίας  εις  ημάς,  είκότως  αΰεβεΐν  δοκού- 
ΰι.  και  το  μεν  τών  &εών  ί'ΰτε  δήπουΟ-εν ,  οτι  καν 
ΰπείΰτ]  τις  αντοΐς  καν  &υμιάΰτι  μόνον  κάν  προΰάψη- 


ΟΒΑΤΙΟ  XXXI.  349 

ται ,  μεΟ^^  ης  μεντοί  προΰηκει  διανοίας ,  ονδίν  ελατ- 
τΟν  πεποίηκεν '  ονδε  γάρ  δεΐται  των  τοιούτων  ονδε- 
νος  ί'ΰως  6  &ε6ς  οίον  αγαλμάτων  η  %υβίών'  άλλως 
δε  ον  μάτην  γίγνεται  ταύτα,  την  προ^νμίαν  ημών 
καΐ  την  διά^εβιν  εμφαινόντων  προς  αντονς.  οι  δε  5 
άν&ρωπ,οι  δέονται  καΐ  ύτεφάνον  καΐ  εικόνος  και  προε- 
δρίας και  τον  μνημονενεβ&αι.  καΐ  πολλοί  καϊ  δια 
ταντα  ηδη  τε^νηκαβιν ,  όπως  άνδριαντος  τνχωβι  καϊ 
κηρύγματος  η  τιμής  ετέρας  και  τοις  αν%ις  καταλί- 
πωβι  δό^,αν  τινά  επιεική  καΐ  μνήμην  εαυτών,  ει  γονν  ίο 
τις  νμών  πύ&οιτο,    απάντων  τών  τοιούτων  αντ}ρη~ 

^ι^Μμένων  καϊ  μηδεμιάς  είς  νΰτερον  μνήμης  απολειπο- 
μένης  μηδέ  επαίνου  τών  ευ  πραχ&έντων,  ει  και  πολ- 
λοβτον  ηγεΐΟ^ε  μέρος  αν  γεγονέναι  τών  &αυμαξομέ- 
νων  παρά  πάΰιν  ανδρών  η  τών  εν  πολέμω  ποτέ  προ-  α 
Ο^ύμως  ηγωνιβμένων  η  τών  τυράννους  καθΊ;]ρηκότων 
η  τών  εαυτούς  η  τέκνα  προειμένων  ένεκα  κοινής  ύω- 

ί>ηγ{τηρίας  η  τών  πόνους  μεγάλους  πονηβάντων  ύπερ  της 
αρετής,  ώβπερ  Ηρακλέα  φααΐ   καϊ  Θηΰέα   καϊ  τονς 
άλλους  ημι&έους  ποτέ  ήρωας ,  ούκ  αν  ούδένα  ειπείν  20 
οϊμαι.    το  γάρ  προκαλούμενον  εκαΰτον  και  κινδύ- 
νων καταφρονειν  καϊ  πόνους  υπομένειν  και  τον  με&' 
ηδονής  καϊ  ρα&υμίας  ύπεροράν  βίον  ούκ  αν  άλλο  τις 
εύροι  παρά  γε  τοις  πλείοΰι.     τοντό   έβτι  το  ποιούν 
εν  ταΐς  μάχαις  τους  αγαθούς  άνδρας  εμπροβϋ^εν  εν-  25 
ρίβκεβ^αι  τετρωμένους  και  μη  μεταβτραφέντας  οίχε- 
ύ&αι ,   πολλάκις  ετοίμου  της  βωτηρίας  άποκειμένης. 
δια  τούτο  φηύιν  ο  ποιητής  τον  ^Αχιλλέα  μη  &ελήβαί 
γηράοαντα  ^άπο&ανεΐν  οίκοι ,  καϊ  τον  "Εκτορα  μόνον 
ατηναι  προ  της  πόλεως,   ει  δέοι,  πάοι  μαχούμενον.  30 
τούτο  ην  το  ποιηΰαν  Λακεδαιμονίων  τινας  εν  τοις 
ΰτενοΐς  άντιτά^αβ^αι  προς  τοβαύτας  Περύών  μνριά- 


350  ΟΙ0ΝΙ8  ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

δας.  τοϋτο  εΛοίηύε  τους  υμετέρους  προγόνους  ατζα- 
6αν  γην  και  Ο'άλατταν  εμπληααί  τροπαίων  καΐ  της 
λοίπης  Ελλάδος  τρόπον  τινά  εύβεΟμ,ενης  μόνους  έφ' 
αυτοΐς  διαφυλά^κί  το  κοινον  αξίωμα  των  Ελλήνων 
5  εις  τον  νυν  παρόντα  χρόνον.  όϋ'εν  είκότως  μοι  δο- 
κείτε  μείζον  απάντων  εκείνων  φρονεΐν.  οι  μεν  γαρ 
έν  άρχΡ]  τα  προς  τους  βαρβάρους  εύτυχηααντες  καΐ 
λαμπροί  φανεντες  τα  λοιπά  έ^ημαρτον ,  φ&όνου  μάλ- 
λον καΐ  άνοιας  καΐ  φιλονεικίας  ηπερ  αρετής  επίδει^ιν 

10  ποιούμενοι,  μέχρι  μηδενός  έ%ω&εν  ένοχλοϋντος  αυ- 
τοί παρείϋ-ηΰαν  καϊ  πάντα  ηδη  τον  βουλόμενον  είναι 
δεΰπότην   έκάλουν.     υμεΐς  δε  τοΰούτους    πολέμους 
κατωρϋ-ωκότες  απαντάς  ούχ  ήττον  καλώς  άνείλεβ&ε^ΊΆη 
η  γενναίως  επολεμήβατε'  πλην  εκείνο  γε  δηλόν  έΰτιν 

15  οτι  μήτε  υμείς  μήτε  άλλοι  τίνες,  οϊ  δοκούύιν  Έλλη-^^^Μ 
νων  η  βαρβάρων  μεγάλοι  γενεβΟ^αι,  δι'  άλλο  τι  προ- 
ηλϋΌν  εις  δό^αν  και  δύναμιν  η  των  κατά  μέρος  φιλο- 
τίμων  τυχόντες  και  περί  πλείονος  τοΰ  ζην  ηγουμένων 
την  ϋϋτερον  εύφημίαν.     η  γάρ  βτηλη  και  το  επί- 

20  γράμμα  καΐ  το  χαλκοΰν  εΰτάναι  μέγα  δυκεΐ  τοις  γεν- 
ναίοις  άνδράΰι,  καϊ  μιβ&ός  ούτος  ά^ιος   της  άρετης 
το  μη  μετά  τοΰ  βώματος  άνηρηΰ&αι  το  όνομα  μηδ 
εις  Ι'βον  καταΰτηναι  τοις  μη  γενομένοις ,  αλλά  ί'χνος 
τι  λιπεΰϋ•αι  καϊ  ϋημεΐον ,  ώ^  αν  εί'ποι  τις ,  της  άνδρα- 

25  γα%ίας.   τους  άγωνιΰτάς  τούτους  οράτε  όβα  πάΰχουΰι 
γυμναζόμενοι ,  δαπανώντες,  το  τελευταΐον  άποϋ•νη- 
ακειν  αίρούμενοι  πολλάκις  έν  αύτοίς  τοις  αϋ•λοις.    τ4  576κ 
ονν;   εΐ  τις  άνέλοι  τον  βτέφανον,  ου  χάριν  φιλοτι- 
μούνται ,   καΐ  την  έπιγραφην  την  έβομένην   Ολυμ- 

30  πίαΰιν  η  ΠυΟ-οΐ  της  νίκης,  αρ'  οί'εβ&ε  μίαν  ημέραν 
αυτούς  άνέ^εβ&αι  τον  ηλιον  μόνον ,  ούχ  όπως  τάλλα 
όύα  τώ  πράγματι  πρόύεΰτιν  άηδη  καϊ  χαλεπά;  τί  δ  ; 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXI.  351 

έάν  γενηταί  δηλον  αντοΐς  οτι  την  εικόνα,  ην  αν  ΰτήαω- 
6ίν,  έτερος  αντον  ποίηΰεται,  το  μεν  τον  &εντος  όνο- 
μα άνελών,  αντον  δε  επιγράφας,  ετι  ^εαοόμενον 
ηγείΰ&ε  έλ%•εΙν  αν  τίνα  εκεΐΰε,  ονχ  όπως  άγωνιον- 
μενον;  ό^εν  οϊμαι  και  βασιλείς  επιδικάζονται  της  5 
τοιαύτης  μαρτνρίας.  άπαβι  γάρ  έύτι  περί  πολλον  τα. 
της  αρετής  βνμβολα,  και  ονδείς  αιρείται  των  πολλών^ 
ό,τι  αν  οί'ηται  καλόν  είναι,  μόνον  αντω  πεπράχΟ-αι, 
μηδένα  δε  είδέναι.  προς  τον  ^ιός,  άρα  αγνοείτε 
τοντο  το  έργον  ονκ  έκείνονς  μόνον  άτίμονς  ποιεΐν,  ΐυ 
άλλα  και  την  πόλιν  Ερημον  των  εννοηΰόντων  και 
προϋ-νμηβομένων  νπερ  αντης ;  μηδέ  γάρ  εκείνο 
είβελ&Τ]  μηδενα  νμών  ότι  εί'περ  άρα  μίαν  τιμήν  κα- 

ιητκταλνβετε  την  των  εικόνων,  αι  λοιποί  δη  είβιν  ανα- 
φαίρετοι,  πρώτον  μεν  γάρ  οι  την  μεγίΟτην  αναιρούν-  ΐδ 
τες  και  ης  μάλιΰτα  εκαβτος  επι&νμει  τνγχάνειν  όμο- 
λογούβι  δηπονΟ•εν  εκ  τού  πλείονος  μερονς  την  πόλιν 
βλάπτειν,   εϊ  γε  φαβι  βλαβερόν  είναι  το  πάΰας  αντάς 

ζη ίιΐκαταλελύβϋ^αι.   προς  τούτω  δε  κάκεΐνό  εβτιν  ότι  παρ* 
οίς  αν  εν  τι  κινηϋ^η ,   παρ'  εκείνοις  κεκίνηται  πάν-  20 
τα  ομοίως  και  των  παραπληβίων  βέβαιον  ονδεν  εϋτιν. 
οί  γάρ  την  αίτίαν  παραβάντες ,  καϋ•'  ην  ονκ  αν  εδό- 
κει  τι  βνμβηναι,  καΐ  ταντην  παρ*  ονδεν  ηγηύάμενοι, 
πάντα  λελύκαΰιν  α  την  αντην  είχε  πρόφαβιν  τον  με- 
νειν  βέβαια,    οίον  εί'  τις  μίαν  λύβαι  των  τιμωριών  25 
ηντιναονν ,  ονδε  των  άλλων  ονδεμίαν  ίύχνράν  κατα- 
λελοιπεν.    ει  δε  γέ  τις  την  μεγίβτην  άνέ?.οι ,  φνγην 
η  %-άνατον ,  τά  γε  ελάττω  τών  έπιτιμίων  λοιπόν  αν- 
άγκη μηδέ  γεγράφ&αι  δοκειν.    ωβπερ  ονν  οί  παρα- 
χαράττοντες  το  νόμιΰμα,  καν  μέρος  λνμήνωνται ,  το  30 
αύμπαν  διεφ&αρκέναι  δοκονΟιν  νπαίτιον  ποιηΟαντες, 
ομοίως  οί  τών  τιμών  τινας  η  τών  τιμωριών  αναιρούν- 


352  '~  ΒΙ0ΝΙ8  ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

τες  όλον  το  τιράγμα  καταλνονβι  και  του  μηδενός  α^ιον 
δείχννονΰί.  χαΐ  μην  εί'  τις  με  εροιτο  τοντο,  μεγί- 
ΰτην  ώς  οΙόν  τε  έκατερων  βλάβην  φερόντων,  τον  τε 
τας  τιμάς  άπίβτως  εχειν  και  τον  τάς  τιμωρίας  άβ&ε- 
5  νώς,  εί  μη  δννατον  αμφότερα  ενλαβη%•ηναι ,  7ίότεροναΐ%& 
αντών  ετΐίεικεΰτερον  κρίνω  καΐ  μετριωτερων  άν&ρω- 
ηων ,  ονκ  αν  διΰτάβας  το  περί  τάς  τιμωρίας  εΐποιμι ' 
εί'  γε  τούτο  μεν  εΰτιν  άνενεγκεΐν  εις  φιλαν%•ρωπίαν, 
εΙς  ελεον ,  εις  άλλα  τοιαντα ,  απερ  έΰτιν  οικεία  τοις 

10  χρηβτοΐς'  το  δε  των  αρίοτων  ανδρών  επιλαν&άνε- 
β^αι  και  τα  της  αρετής  ά%•λα  ατίοβτερειν  ονκ  ενι 
τνγχάνειν  ονδεμιάς  ενπρεηονς  τΐροφάδεως,  άλλ'  άχα- 
ρι6τία,  φΟ•όνω,  μικρολογία ,  απαΰι  τοις  αίβχίβτοις 
ανάγκη  προβηκειν.    ετι  δϊ  οι  μεν  τονς  όντας  πονη- 

ΐό  ρονς  ήττον  κατείργονΰι,  τάς  κολάβεις  άνιέντες'  οι 
δε  αντοί  τά  μέγιϋτα  ε^αμαρτάνονβι  περί  τονς  ενερ- 
γέτας.  τοβοντω  δε  τοντο  εκείνου  κάκιον  όύω  το  αυ- 
τόν άδικεΐν  του  μη  ΰφόδρα  κωλύειν  έτερον,  ου  τοί- 
νυι^  ουδ^  εκείνο  εΰτιν  ειπείν  ότι  μη  τοντο  νπάρχει 

30  μέγιΰτον  των  δεδομένων  τιβί'   δίχα  γάρ  τον  πάβιν 
είναι  φανερόν  εαντοις  εναντία  έροϋΰιν  οι  λέγοντες. 
φαοί  γάρ  ανάγκην  είναι  πολλούς  εν  τω  παρόντι  τιμάν 
των  ηγουμένων ,  οις  άπαΰιν  εικόνας  ει  δεηύει  κο;τΓα-3ΐ8Μ 
ύκενάζεΰϋ^αι,  μεγάλην  τινά   ε6εΰϋ•αι  την  δαπάνην, 

25  ώς  τάς  γε  άλλας  τιμάς  ονκ  ονβας  κατ    αυτούς  ονδεαίϋΆ 
αποδεχόμενων  αντών  ώς  πολύ  ελάττονς.     το  μεν  δη 
της  δαπάνης  οΊόν  έΰτιν  ό-ψεΰ%•ε  μετά  μικρόν '  το  δε 
μεγίΰτην  είναι  τών  τιμών,  ην  αφαιρούνται  τους  είλη- 
φότας  πρότερον  εκ  τούτων  ωμολογηται.  καΐ  μην  ατό- 

30  πον  γε  όντος  τον  τίνα  παρεΐναι  τών  ά^ίων  τιμής  και 
μηδεμίαν  παραΰχεΐν  αμοιβην  της  ενεργεΰίας,  ώς 
πάντων  μάλιΰτα  ανάγκη  τούτοις  ομολογεΐν,  οι  και        | 


ΟΒΑΤΙΟ  XXXI.  353 

το  μετριώτερον  τιμηΰκί  τίνα  τηζ  άξιας  δεινον  οιονται, 
τοτιμηόανταζ,  έπειτα  ό'  ονδεν  αίτυωμένονζ  αφαιρεί- 
6%αν  τα  όο&έντα  πώξ  ονχ  νπερβολην  αδικίας  έχει ;  το 
μεν  γε  άχαριβτεΐν  έατι  τοις  ενεργεταις,  το  δε  νβρίξειν 
εις  αντονς,  και  το  μεν  έοτι  μη  τιμάν  τους  άγαμους  5 
άνδρας,  το  δε  άτιμάζειν.  οί  μεν  γαρ  α  δοκοϋβι  τοις 
έπιεικεβιν  οφείλειν  ον  χαρεχονΰιν,  οί  δε  α  βννη&ες 
έΰτι  γίγνεσΟ-αι  κατά  των  άκρως  πονηρών,  ταύτα 
πράττονβι  κατ  αντών.  ει  γονν  τις  των  ποτέ  νομι- 
ύ&έντων  μετρίων  αύ&ις  άνηκεύτον  αμάρτοι  τι  χαϊ  ίο 
χαλεπόν,  οίον  ει  προδοοίαν  βονλενΰειεν  η  τυραννίδα, 
των  τοιούτων  ε&ος  έΰτι  τάς  τιμάς  άναιρειβ^αι ,  καν 
επιγραφής  τίνος  πρότερον  ώβι  τετενχότες.  είτ  ουκ 
αίΰχρον  των  αυτών  άξιοΰν  υμάς  τους  ομολογουμένως 
άρίύτους,  ων  τους  άβεβεΐς  και  τους  άνοβίους  τυγχα-  15 

ίι^Ηνειν  οί  νομοί-  κελεύουοιν,  οίς  ονδε  ταφής  μέτεατιν; 
ώΰτε  μοι  δοκούβιν,  όΰην  παρ  ετεροις  εχουΰι  τοϋ 
τιμάβ&αι  πάντες  επι&υμίαν,  τούαύτην  η  καΐ  πλείονα  ^ 
ε%ειν  παρ'  υμίν ,  όπως  μηδεποτε  τεύξονται  τ ών  τοι- 
ούτων μηδενός"  ο6ω  την  ύβριν  εκαβτος  και  το  προπη-  20 
λακιϋ&ήναι  μείζον  ηγείται  κακόν  η  την  τιμήν  αγα- 
θόν νενόμικεν.  ει  γουν  τίνα  καλοΐτε  εις  προεδρίαν 
η  πολίτην  άναγράφοιτε ,  μέλλοντες  νβτερον  αναΟτη- 
βειν  η  την  πολιτείαν  άφελέβ^αι,   πολλά  αν  ίκετεύ- 

3ΐ9Μ(?£ί£α;  υμάς  εάν  αυτόν,  τους  γοΰν  τυράννους  η  τους  25 
βαβιλεας ,  ων  αύ^ις  οί  βιαίως  άρχϋ-ίντες  και  παρανό- 
μως τάς  εικόνας  άνείλον  και  τά  ονόματα  ηφανιβαν, 
όπερ  οΐμαι  καΐ  έφ'  υμών  βυμβεβηκε ,  διατεινάμενος 
είποιμ  άν,  ει  προηδεβαν  τούτο  έβόμενον,  μητ  αν 
εικόνας  εαυτών  Ιάβαί  τίνα  βτηϋαι  μήτε  ονόματα  έγ-  30 
γράψαι.    καίτοι  τούτο  ου  μόνον  εκείνους  αδικουμε- 

δδίκνουδ  χαΐ  δεινά  πάβχοντας,  άλλα  καΧ  την  αρόφαβιν 
ΟΙΟ.  Ι.  23 


354  ΒΙ0ΝΙ8   ΕΗΟΒΙΑΟΑ 

δείκννΰί  κενην,  δί'  ην  ί'ύως  νμάς  ηνες  ά^ιωΰονβι 
τούτο  ποιείν,  μάλλον  δε  κατά  τον  τΐράγματοξ  ονΰαν. 
ει  γαρ  άναγκαΐον  αμα  χαΐ  ονμφερον  φηΰονΰίν  είναι 
το  έτερους  τιμάν,  τϋώς  ούχ  υηεναντίον  έβτΐ  τοντω 

5  τονξ  πρότερον  οντω  τετίμημενονξ  νβρίζευν;  ο  γαρ 
των  πρότερόν  τις  ονκ  αν  εΐλετο  λαβείν ,  είδώς  τοντο 
έΰόμενον ,  πώς  εικός  εβτι  των  νυν  τίνα  ηδέως  λαμ- 
βάνειν ορώντα  το  γιγνόμενον;  ω6τ  ει  μη  καΐ  δι^ 
εκείνους  τους  &άττον  ενεργέτας,   άλλα  τούτους  γ  ε, 

10  ους  νυν  τιμώμεν ,  είκος  ην  φυλά^ααθ^αι  το  τιράγμα. 
πάντες  μεν  γάρ  υπόπτως  εχουβι  προς  τά  νπο  τούτων 
διδόμενα  ους  ί'ΰαΰι  των  πρότερόν  έπαινεϋ-εντων  καΐ 
δοί,άντων  φίλων  οϋτως  άμελοΰντας,  μάλιΰτα  δε  οί 
των  αυτών  τυγχάνοντες,  ών  τους  είληφότας  ορώοιν 

15  άπεβτερημενους.  ει  δε  δη  και  όπως  αύτοΙ  λάβωΰι 
τοϋτο  γίγνοιτο ,  μάλλον  δε  όπως  δοκώβιν  είληφέναι, 
παντελώς  ηδη  το  πράγμα  είρωνείαν  καΐ  χλεύην  νομί- 
ζουΰι.  πολύ  δε  βέλτιον  ην  λέγειν  τοις  βουλομένοις 
ποιηβαι  μικρά  φροντίξειν  υμάς  τών  τάχιον  τετιμη- 

20  μένων,  ότι  μηκέτι  μηδεμία  χρεία   του  τιμάν  τινά 
εοτιν,  η  τουναντίον  ού  την  μεγίατην  φαοΐν  είναι 
τη  πόλει  χρείαν  καΐ  προς  πλείονας  νύν  η  πρότερόν, 
τούτο  διαβάλλειν.    καίτοι  μα  τον  /ίία  καΐ  τους  ^εούςόΒ2Κ 
ούδ^  ει  την  άνωτάτην  χάριν  υμΐν  ε%ειν  εμελλον  οί 

25  δοκούντες  νύν  τών  εικόνων  τυγχάνειν  καΐ  ΰφόδρα 
έπαινέβειν  τον  δημον,  ούδ'  οϋτως  έχρην  αυτό  γίγνε- 
ΰΰ^αι.    το  γάρ  μόνον  ξητείν  ε^  ών  αν  τις  άρέΰαι  τινά 
ποιηύας  καϊ  προΰαγάγοιτο ,  ει  δ'  άλλον  ον  ού  προ6-320Μ 
ηκεν  άδικηβει  τούτο   ποιών  η  κα&όλου  τι  μη  δέον 

30  πράξει  μη  βκοπειν ,  ούτε  μά  τους  Ό•εούς  ελευθέρων 
έοτίν  άνΟ'ρώπων  οϋτε  μετρίων  το  ήϋ-ος.  ουδείς  γάρ 
ονδΐ  τών  πάνυ  πονηρών  προαιρείται  τι  φαύλον,  ο 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  355 

μη  ΰνμφερείν  εαντώ  νομίζει  τίρος  το  τεαρόν,  αλλ 
εβτιν  αντο  τοντο  η  μοχθηρία  το  κερδονζ  ένεκα  καΐ 
χρείας  μηδενός  αίΰχρον  μηδέ  αδίκου  πράγματος  έπυ- 
Οτρεφεΰϋ-αι  μηδέ  φροντίξειν  ποίον  το  γιγνόμενον,  αλλά 
μόνον  ει  λνβιτελές.  ονκονν  6  τον  μεν  παρόντα  ϋ-ερα-  5 
πενών,  ολιγωρών  δε  τον  0•αττον  φίλο  ν,  καΐ  της  μεν 
γεγενημενης^χρείας  έπιλεληύ μένος ,  την  δ  ελπιζομε- 
νην  ώφελειαν  περί  πλείβτον  ποιούμενος,  άρ  ονκ  ίβτε 
ηβτινος  τνγχάνει  προύηγορίας ;  ον  κολαξ  ο  τοιούτος 
ονομάζεται  παρά  πάβιν;  ουκ  άγεννης,   ονκ  απιβτος  ίο 

583Κ(ϊοκθΓ;  νϋν  τοίνυν  ονδ\  τοντο  περιγίγνεται  τη  πολει, 
το  0•εραπεύεσϋ-αί  τινας  υπό  αυτής  και  μεγάλου  τίνος 
οίεβ&αι  τνγχάνειν  ών  αν  τά  ονόματα  επιγράφηται. 
τονναντίον  γαρ  δνβχεραίνονύι  καΐ  μέμφονται  παρ 
αντοΐς,    εΐ  και  βιωπώβιν   άλλως,    προβκρονειν   ον  ΐ5 
%έλοντες.  η  νόμιβμα  μεν  εί'  τω  χαρίζεβΒ^ε  κίβδηλον, 
ονδείς  αν  εκών  λά/3θί,  μάλλον  δε  νβριν  ηγοΐτο  η  δω- 
ρεάν το  γιγνόμενον    τιμήν  δε  κίβδηλον  καΐ  μηδέν 
εχονΰαν  νγιες  νομίζετε  δεχεβ&αι  τους  νουν  έχοντας ; 
άλλ'  εάν  μεν  οίκέτην  τις  άλλότριον  η  βκεϋος  αποδώ-  2ο 
ται  φευύάμενος  ως  εαυτού,  ύφόδρα  εκαϋτος  αγανα- 
χτεί των  ηπατημενων,   καΐ  &αυμάζοιμ'  αν,    ει  μη 
%ανάτω  έζημιούτε  τούτον  υμεΐς '  ει  ί'  άλλοτρίαν  τις 
εικόνα  και  μηδέν  αύτω  προύηκουβαν  έ^απατη&είς  λά- 
βοι  παρά  των   μη  κυρίων"   ο  γάρ  αν  άλλω  δω  τις,  25 
τούτου  κύριος  ούκετ'  εΰτιν  ετερω  διδόναι'   χάριν  αυ- 
τόν οΙ'εΰΟ-ε  τοις  παρακρουβαμενοις  εχειν ;  δέομαι  δε,  αν 
ο[  λόγοι  φαίνωνται  πικρότεροι ,  μηδέν  εμοι  δυβχεραί- 
νειν.     ονδε  γάρ  υμάς  φημι  τούτο  ποιεΐν,   τρόπον  δε 

δ84Η  τίνα   άκούΰης   της    πόλεως  αυτό  γίγνεΰ9αι.     το   δε  30 
πράγμα  εΐ  τοιούτον  εβτιν  ωβτε  πάναιΰχρον   δοκεΐν 

ζϊΐΆΒΪ,εταζόμενον ,   τοβούτω  προ&υμότερον  υμάς  άκούειν 

23  ♦ 


356  ϋΙΟΝΙδ   ΚΗΟΟΙΑΟΑ 

δει  τον  λέγοντος,  ώΰτε  κπηλλάχ&αί  το  λοιπόν  τηξ 
αίβχννης.  ονδε  γαρ  τα  εν  τοΐς  βώμ,αύι  δυΰχερη  χοορίξ 
οδννηζ  εβτιν  ίάβαβΟ^αι ,  τίολλάκΐξ  δε  αντο  τοντο  6η- 
μεΐον  υπάρχει  τον  βφόδρα  έπείγειν  την  Ο^εραπείαν, 
5  το  ΰφόδρα  άλγείν  το  ϋ'εραπενόαενον.  ο  τοίννν  αρ- 
χόμενος είπον,  ονδ'  αν  ννν  οκνηααιμί  ειπείν,  οτι 
πανταχού  μεν  οίκεΐόν  έβτι  φαίνεβ%•αί  τονς  αγα&ονς 
άνδρας  νγιείς  καΐ  μηδέν  παλίμβολον  έχοντας  μηδέ 
δνοχερές,  άλλα  πλείοτον  απάτης  καΐ  πονηρίας  άπηλ- 

10  λαγμένονς  '  λέγω  δε  τονς  νμΐν  ομοίονς '  μάλιβτα  δε 
οΐμαι  περί  το  τιμάν  καΐ  τάς  δωρεάς,  το  γαρ  αίΰχν- 
νην  τινά  προβάπτειν  τοις  καλοΐς  και  το  αδίκως  ποιεΐν 
το  πάντων  δικαιότατον  ονδ'  αίβ&ανομένων  έβτίν  αν- 
θρώπων της  έκάβτον  φνβεως.    ώΰπερ  ονν  οι  παρα- 

ΐδ  νομονντες  εις  τα  ιερά  των  εις  άλλ'  οτιονν  άμαρτα- 
νόντων  χείρονς  είοίν,  όντως  οι  περί  ταντα  άδικοι  καΐ 
πονηροί  φαινόμενοι,  τί  γάρ  έΰτιν  ίερώτερον  τιμής 
η  χάριτος;  ονκ  ί'βτε  οτι  καΐ  ϋ-εάς  νομίζουβιν  οι  πλει- 
ΰτοι  των  άνϋ•ρώπων  τάς  Χάριτας;  εάν  ονν  τά  άγάλ- 

20  ματα  αντών  περικόπτη  τις  η  τονς  βωμονς  άνατρεπη, 
τούτον  ηγειβ&ε  άΰεβεΐν '   εάν  δε  αντο  λνμηνηται  και 
διαφ&είρη  το  πράγμα,  άφ'  ου  και  τάς  &εάς  ώνομά-^^όκ 
ϋΰ^αι   ΰνμβέβηκε ,    μη    ον   δει   τρόπον  χαριξόμενος, 
αλλ   αγεννώς  και  άνελενΟ^έρως  και  μετά  τέχνης  τοΐς 

25  ενεργέταις  άχαριοτών ,  αντον  φρονεΐν  φηΰομεν  και 
των  άλλων  είναι  αννετώτερον ;  αλλά  τονς  μεν  καπη- 
λονς  τονς  εν  τοις  μέτροις  κακόν ργούντ ας ,  οίς  6  βίος 
έβτιν  αντόθ•εν ,  άπο  αίοχροκερδείας ,  μιβεΐτε  καΐ  κο- 
λάζετε, την  δε  πόλιν,  εί  δό^ει  περί  τονς  επαίνονς 

30  των  άγαΟ^ών  ανδρών  πανονργεΐν  και  τάς  δωρεάς  κα- 
πηλενειν,  ονκ  αίβχννεβ&ε ,  παλίμβολα  και  παλίμ- 
πρατα  ποιονβαν  τά  βεμνά ;  καΐ  ονδε  εκείνο  εν&νμεΐ- 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXI.  357 

β&ε  οτι  μηδέ  τοις  καπηλοις  μιιδείζ  ετι  ραδίως  πρόύ- 
ειΰι,  παρ'  οίς  αν  πονηρά  γι  τα  μέτρα;  χαΐ  μην  οτι, 
φνβει  το  πράγμα  τοιούτον  εβτιν^  ονχ  ο  λόγος  αντο 

322  Μ  £ξον£ΐ<ϊί.'ξίί ,  ΰ^εάβαβϋ^ε  όντως,  ει  γάρ  τις  πν&οιτο 
νμών  πότερα  βονλεο&ε  τους  τιμωμένους  νφ'  νμών,  5 
οίς  οΙεβ%•ε  διδόναυ  τάς  εικόνας,  έπίβταβ%•αι  τάλη^ες 
χαΐ  το  γιγνόμενον  οίον  εύτιν  η  λανθ^άνειν  αντονς, 
ονχ  αδηλόν  εΰτιν  ο  αν  εΐποιτε  εν  φρονονντες.  τι  γάρ 
εκώλνεν  εν&νς  εν  τω  ιΐ^ηφίΰματι  γράφειν  ώΰπερ 
ταλλα  καΐ  τούτο,  είναι  δε  την  εικόνα  αντοίς  μίαν  ίο 
των  ανακειμένων    η  την  τον   δεΐνος,    ει  κακείνονς 

556Κ£/3ουλ£(7θ"£  γιγνωοκειν;  άλλ'  ουδέποτε  οίμαι  τούτο 
εγγράψετε,  ονκονν  ότι  μεν  τα  γιγνόμενα  όρΟ^ώς  καΐ 
μηδέν  έχοντα  άτοπον  ονδεϊς  περιβτέλλει  δήλόν  έβτιν. 
οτι  δε  ηκιΰτ'  αν  τις  φνλά^αιτο  τονς  εν  πάΰχοντας  ει-  ΐ5 
δέναι  τίνα  τρόπον  της  χάριτος  τνγχάνονβι  και  των 
γιγνομενων  περί  την  τιμήν  ότιούν ,  εί  γε  τις  απλώς 
αντο  πράττοι  καΐ  δικαίως,  ίτι  μοι  δοκεΐ  τον  πρώτον 
ψανερώτερον '  ωβτε  ανάγκη  το  ΰνμβαΐνον  είναι 
πανταχτ}  φαύλον  καΐ  μηδενι  μηδέ  ιδιώτη  πρέπον,  ο  20 
γάρ  εν  αντοις  οίς  τινας  εν  ποιεί,  πα%ών  πρότερος  η 
νη  Αία  κατάρχων  και  προκαλούμενος  εις  φιλίαν, 
παρακρονόμενος  και  φενακίζων,  τί  αν  οντος  άλ- 
λως ποιήαειεν;  έπίβταβ&ε  τοίννν  ότι  μηδένα  λαν- 
θάνει το  γιγνόμενον ,  άλλ'  εΟτι  διαβόητον  καΐ  των  2δ 
παρά  πάβι  θρνλονμένων ,  ον  μόνον  επειδή  λίαν  κα- 
τακόρως  καΐ  άνεδην  αντω  κέχρηνταί  τίνες,  αλλά  καΐ 
ότι  παρ'  νμιν  πράττεται,  το  γάρ  αξίωμα  της  πόλεως 
κα\  το  μέγεθος  ονδεν  άγνωΟτον  έα  των  εν  αντη,  καΐ 
το  βεμνότερον  νμάς  απάντων  εν  τοις  άλ?.οις  έαντονς  30 
άγειν,  Ετι  δε  οίμαι  το  πράττειν  άριβτα  των  Ελλή- 
νων, φθόνον  κινεί  και  ζηλοτνπίαν,  ώατε  πολλούς  εΐ- 


358  ΟΙ0ΝΙ8  ΚΗΟΟΙΑΟΑ 

ναο  τους  είετάξοντας,    έάν   τι   δοκητε  αμαρτάνείν.^"^^ 
ονκοϋν  οι  μεν  ολοϊ^  ό,τι  πράττονύιν  αγνοεΐβ&αί  μάλ- 
λον εθελοντές  κακίας  τοντο  ϋημεΐον  έκφερονΰίν'  οΐ 
δ^  α  μηδείς  αγνοεί  λαν^άνειν  νομίζοντες  ενηϋ-είας' 

5  οίς  άμφοτέροις  ουκ  αν  ελοιΟΟ^ε  ενοχον  είναι  την  ηο- 
λιν.     νη  /ύία,  άλλα  δαηανηβομεν ,   ει  μη   τοΐζ  ονΰι 
χρη60μεΰ•α;  καΐ  τΐόβων  δεηϋεί  χρημάτων,   έάν  πάΰι 
καταΰκενάζωμεν  ανδριάντας  όβοις  ιΡηφιξόμεΟ•α•,   καΐ323Μ 
Λοβω  κρείττον  ελάττοΰι  διδόναι  την  δωρεάν  η  τίλεί- 

10  ονξ  ε^απατάν,    μέλλοντας  γ  ε  νπο  πλειόνων  κατα- 
γιγνώΰκεβ&αι  καΐ  μιΰεΐΰ&αι,  ύαφώξ  είδοτων  ο  ποι- 
είτε ;  και  γάρ  ει  μεν  ου  αφόδρα  επιεικείς  είΰιν ,  ους 
οπωΰδηποτε  ΐϋτατε  νϋν,  ο  μηδαμτ]  φρονοϋντες  εΐποιτ 
αν,  οράτε  το  γιγνόμενον'  δια  γάρ  τους  φαύλους  αάί.-588Κ 

15  κεΐτε  τους  χρηβτούς.  ότι  γάρ  υμών  οί  πρόγονοι  μη 
έ%•αύμαζον  είκΐ]  μηδέ  άνά^ιόν  τίνα  εγώ  διαβεβαιω- 
σαίμην  αν.  ει  δε  άγα%•ούς  τιμάτε,  τους  γ  ε  τοιούτους 
εικός  άχ&εαΟ-αι  τω  πράγματι,  τίς  γάρ  αν  μέτριος  αν- 
%-ρωπος  βούλοιτο  έτερον  κακώς  πάοχειν  και  τών  δι- 

20  καίως  δεδομένων  άπο6τερειθΟ•αι  δι  αυτόν;  η  πώς 
ουκ  αν  οργίζοιτο  έπι  τούτω  γιγνομένω  μάλλον  ηπερ 
είδείη  χάριν;  η  γυναίκα  μεν  ουδείς  αν  υπομείνειε 
χρηΰτός  ων  διά  μοιχείαν  λαβείν,  ότι  τον  πρότερον 
έχοντα  ηδίκηύε'  μάλλον  δε  ούδ'  αν  όλως  λάβοι  τις 

23  ηδέως  παρά  ανδρός  ετέρου"   καίτοι  πολλάκις  γίγνε- 
ται  τούτο  ου  μετά  πονηρας  αίτιας '  τιμήν  όε,  ην  ουκ  ι 
εβτι  δικαίως  άπ"  άλλου  λαβείν  ούδε  χωρίς  ύβρεως 
της  εις  εκείνον ,  αγαπάν  τίνα  οί'εβ&ε ,  και  ταΰτα  μηδ 
αυτόν  έλπίζοντα  ως  ούδεν  άν  πά&οι  τοιούτον;   αλλ 

30  άνδράποδον  μέν  τις  ώνούμενος  εί'  ποτέ  απέδρα  ϋκο- 
πει  και  ει  μη  παρέμενε  τω  πρώτω  δεΰπόττ^ "  δωρεάν 
δε  καΐ  χάριν,   ην  άπιΰτον  ηγείται   και  ΰαφώς  οίδε 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXI.  359 

μηδέν  ίχονβαν  βέβαιον ,  Ικών  άν  πρόβοιτο ;  Ρωμαίοι 
^^Άγάρ  είύιν  οι  πλείονς  αντών,  καΐ  τις  αν  τούτων  αφαιτο ; 
οι  δε  γε  τίαρεΰτώτεζ  αντοΐς  Μακεδόνες,  οιδί  δε  Λα- 
κεδαιμόνιοι" καΐ  νη  /Ιία  τούτων  ατιτόμε&α.  καί- 
τοι τονς  μεν  πρότερον  κείμενους  πάντας  η  τους  γε  δ 
πλείβτονς  δι'  ενεργεβίαν  φηβετε  τεϋ-ηναι^  των  δε 
ννν  τιμωμένων  πολλούς  δι  ίόχνν  %•εραπενεβ&αι.  το 
μ\ν  δτι  ποτέρους  αυτών  δικαιότερον  έύτι  ποιειύ&αι 
ηερί  πλείονος  έάαω'  το  δε,  ει  μη  πάβι  τα  δοθέντα 
δικαίως  υπάρξει ,  ποτέρους  μάλλον  είκος  επ  αδηλω  ίο 
λαμβάνειν  ούδ'  αυτούς  τουτοΐ'ί  λανϋ-ανει.  πάντες 
γαρ  οΐδαβιν  οΰω  βεβαιότερόν  έύτιν  εύεργεΰία  δυνά- 
μεως, ίύχύν  μεν  γαρ  ούκ  έύτιν  ηντινα  ούκ  αναιρεί 
Ζ2ηιχρόνος,  ενεργεοίαν  δε  ούδεμίαν.  ΐν  ούν  την  υπερ- 
βολών έκείνην  άφτ}  τις,  άλη&η  τρόπον  τινά  ούβαν,  το  ΐ5 
ίοοτίπρος  την  πόλιν  άηδέΰτερον  έχειν  τους  ούτω  τιμάΰΟ^αι 
ξητοϋντας  καΐ  το  βνμβαΐνον  εις  ύβριν  λαμβάνειν  και 
καταφρόνηύιν  εαυτών '  άλλα  τοΰτό  γε  είδέναι  φημί 
βεβαίως  ότι  μηδέ  χάριν  ύμΐν  μηδεμίαν  οΐ'δαΰι  μηδ' 
οϊονται  τνγχάνειν  μηδενός,  το  γιγνόμενον  ειδότες  20 
και  την  ραδιουργίαν  την  εν  αύτώ.  προς  του  ^ιός, 
είθ•'  α  και  τούτων  δεχόμενων  ούκ  εικός  ην  άφαιρεΐ- 
6&αι  τους  έμπροοΟ-εν  είληφότας ,  ταύτα  άφαιρώμεϋ^α 
τους  έχοντας  ούδε  έτέροις  δίδοντες ;  και  μην  εί'  γε 
εν  οις  η  πόλις  δοκεΐ  τίνος  δείβϋ'αί ,  την  δαπάνην  μό-  25 
νον  οφόμε&α  και  το  πώς  αν  ευχερέστατα  γένοιτο, 
μηδέν  άλλο  εξετάζοντες,  τί  κωλύει  μη  μόνον  ταύτην 
υπάρχειν  εν  έτοίμω  την  δωρεάν,  άλλα  καν  άλλο  τι 
ϋ-έλητε,  χαρίΰαδ&αί  τινι,  γην,  αργύρων,  οίκίαν,  τους 
έχοντας  αφαιρούμενους;  η  τί  δει  πόρους  ξητείν  καΐ  3ο 
τα  κοινά  άναλίβκειν ,  όταν  Τ]  καιρός  η  τείχος  έπι- 
βκευάξειν  η  ναύς,  άλλα  μη  τα  τού  δεινός  λαβείν  η  τα 


360  ϋΙ0ΝΙ8  ΚΗΟΟΙΑΟΑ 

των  πολιτών  τινοξ  η  των  ενοικονντων  ηαρ'  νμίν; 
άλλα  νη  ^ία  βοηϋονταί  καΐ  δεινά  φηβονβί  πάΰχειν. 
ονκονν  έ^εβται  δη7(ονΰ•εν  μη  τΐροϋεχειν  αντοΐς.  καΐ 
γάρ  ει  νυν  είύιν^  εφ'  ους  αν  ελ%•οιεν  υμών  ταϋτα 
5  ποιοΰντων ,  Λρότερόν  γε  ουκ  ην  έτερος  ουδείς  του 
δήμου  κυριώτερος.  άρ'  ούν  οι  τότε  οντες  ούτω  τιροβ-  59ΐ  β 
εφεροντο  τοις  κατά  μέρος;  πό&εν;  οϊ  τοϋτο  πάντων 
ηγοϋντο  χαλεπώτατον ,  και  τοις  θ•εοις  έπεύχοντο  μη- 
δετΐοτε  αυμβηναι  τοιούτον  καιρόν ,  εν  ώ  δεηβει  κατ 
10  άνδρα  εκαβτον  άπό  των  ίδιων  είΰενεγκεΐν '  καΐ  το  τοι- 
ούτον ΰτΐανίως  ποτέ  παρ'  υμιν  γενέΰ&αι  φαβίν,  ουδέ 
έν  άπαΰι  τοΙς  πολεμοις ,  αλΛ'  ει  ποτέ  εΰχάτως  η  πόλις 
εκινδύνευΰεν.  Ι'ΰως  ούν  ερεΐ  τις  ως  οι  γε  ανδριάντες 
της  πόλεως  είβι.  και  γάρ  η  χώρα  της  πόλεως^  αλλ 
15  ουδέν  ήττον  των  κεκτημένων  εκαΰτος  κύριος  έβτι 
των  εαυτού,  και  κοινή  μεν  εάν  πυν&άνηταί  τις  τίνος 
έβτίν  η  νηΰος  η  τίνος  η  Καρία,  φήΰουβι  Ροδίων. ^2όΜ 
έάν  δε  άλλως  έρωτας,  τουτί  το  χωρίον  η  τον  αγρον, 
δηλον  ότι  πεύΰει  τού  δεύπότου  το  όνομα,  καΐ  τας  εί- 
τα κόνας  απλώς  μεν  πάβας  'Ροδίων  είναι  λέγουΰιν ,  ιδία 
δε  έκάΰτην  τού  δεινός  η  τού  δεινός,  φ  άν  ποτέ  τ]  δε- 
δομένη, καίτοι  τά  μεν  χωρία  και  τάς  οικίας  και  ταλλα 
κτήματα  ουκ  άν  είδείης  ων  έβτιν ,  ει  μη  πυ&όμενος ' 
η  δε  είκών  έπιγεγραπται,  και  ου  μόνον  το  όνομα, 
2δ  άλλα  και  τον  χαρακτήρα  ΰώξει  τού  λαβόντος,  ωϋτ 
8υ%"νς  είναι  προβελθ-όντα  είδεναι  τίνος  έβτί.  λέγω 
δ\  ί'φ'  ών  έτι  μένει  τάλη&ές.  καΐ  μην  τό  γ  ε  έν  κοινώ 
κεΐβ&αι  γελοιότατόν  έβτιν,  εΐ τις  άρα  ΰημεΐον  ηγεί- 
ται τού  μη  τών  είληφότων  αύτάς  ύπάρχειν,  αλλά  τής 
30  πόλεως,  οϋτω  μεν  γάρ  έ^έΰται  λέγειν  και  τά  έν  μέΰω 
τής  αγοράς  πιπραβκόμενα  τού  δήμου ,  καΐ  τά  πλοία 
δήπου&εν  ουχί  τών  κεκτημένων ,  άλλα  τής  πόλεως, 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  361 

^ηκέπείτΐερ  ίν  τοΙς  λιμ,έβιν  εύτηχεν.     ο  τοίννν  ηκονβά 
τίνος  νπερ  τούτον  λέγοντος  ώς  ίβχνρότατον ,  ονκ  αν 
άποκρνφαίαην,  οτι  δημοβία  τους  ανδριάντας  άπεγρά- 
ψαΰ&ε  νμεΐς.    τι  ονν  τοντό  έβτι ;  και  γαρ  την  αντί- 
χρυς  χώραν  χαΐ  Κάρπαϋ^ον  ταντην  καΐ  ηπει,ρον^  έτέ-  5 
ρας  νηΟονς  καΐ  κα^-όλον  τζολλά  εβτιν  ενρεΐν,  α  κοι- 
ν^  μεν  άτΐεγράψατο  η  πόλις,   δίτ^ρηται  δε   εις  τονς 
κατά  μέρος,    όλως  δε  ονκ  ει  μη  τούτον  τον  τρόπον 
εκαβτος  την  εικόνα  έχει  των  τιμη&εντων ,   κα&άηερ 
αν  άλλο  τι  κτηΰάμενος,  δια  τούτο  αν  ελαττον  αν-  ίο 
τω  ηροβηκειν  λέγοιτο  η  μηδέν  άδικεΐύΟ^αι  διδόντων 
νμών  ετέρω  την  εκείνον,    μνρίονς  γαρ  ενρηβετε  τρό- 
πονς ,  καθ"    ονς  εκάβτον  τί  φαμεν  είναι ,  καΐ  πλεί- 
οτον  διαφέροντας,   οίον  ίερωύννην,  άρχην,  γάμον, 
πολιτείαν'  ων  οντε  άποδόύ&αι  τι  εξεΰτι  τοις  εχονβιν  ΐ5 
οντε  όπως  αν  τις  έ&ελη  χρηβ&αι.  χοινόν  ί'  ονν  έπΙ  πά- 
βιν  ωριβται  δίκαιον,  το  πάνΟ•"  όβα  δικαίως  τις  έλαβεν, 
άντε  καΟ^άπα^  "^ύχη  λαβών  αν  τε  εις  τίνα  χρόνον,  χα- 
593ηθ•άπερ  οΐμαι  τάς  αρχάς,   βεβαίως  έχει  ν  καΐ  μηδένα 
Β2^ΜαφαιρεΙα&αι.   πώς  ονν  δικαιότερόν  εατιν  ότιούν  εχειν  2ο 
η  εΐ  τις  ανηρ  άγαμος  γενόμενος  και  χάριτος  άί,ιος  αν- 
τί πολλών  και  καλών  τνχοι  τιμής;  η  παρά  τίνος  κν- 
ριωτέρον  και  μείζονος  η  παρά  τού  Ροδίων  δήμον  καΐ 
της  νμετερας  πόλεως;  καΐ  γάρ  τοντο  ον  μικρόν  εβτι, 
το  μη  Καλνμνίονς  είναι  τονς  δεδωκότας'η  τονς  κακό-  25 
βονλονς  τούτους  Καννίονς.    ώβπερ  έπΙ  τών  ιδιωτι- 
κών, ο6ω  τις  αν  κρείττω  καΐ  πιύτότερον  δεικνύη,  παρ' 
ον  τυγχάνει  τι  κτηβάμενος ,  τοΰούτω  κρατεί  καΐ  ου- 
δείς αν  άμφια βητηοειεν  αντώ.   καίτοι  πάοα  πόλις,  ην 
αν  είπη  τις,  ενός  ανδρός  ίδιώτον,  καν  6  σεμνότατος  30 
7},  πιβτοτέρα  τω  παντί  καΐ  κρείττων,    και  τά  χοιντι 
γιγνομενα  τών  κατ    ιδίαν  πραττομενων  ίαχνρότερα. 


362  ΟΙ0ΝΙ8  ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

ΰκοπεΐτε  δε  οτι,  ηάντες  ηγούνται  κνρκάτερα  ταντα 
^χειν,  00α  αν  δημοΰία  ύνμβάλωΰι  δίά  των  της  πόλεως 
γραμμάτων"  καΐ  ουκ,  έ'νι  λυ&ηναί  των  οντω  διωκη- 
μένων  ουδέν ,  ουτ  εί'  τις  ώνηΰαιτο  παρά  του  χωρίον 
5  η  πλοΐον  η  άνδράποδον  ^  ουτ  εί'  τω  δανείοειεν,  ούτ' 
άν  οΐκέτην  άφτ]  τις  έλεύ&ερον  ουτ  αν  δω  τίνα  δωρε- 
άν, τί  δηποτ'  ούν  βυμβέβηκε  ταϋτ'  είναι  βεβαιό- 
τερα των  άλλων,  ότι  την  πόλιν  μάρτυρα  έποιηϋατο 
τοϋ  πράγματος  ο  τούτον  τον  τρόπον  οίκονομηΰας  τι 

10  των  εαυτού,   προς  του  ^ιός ,  εί%'^  ων  μεν  άν  τις  παρ 
ίδιώτου  τύχη  δια  της  πόλεως,  ουκ  εατιν  όπως  άφαι- 
ρεΟ-ηύεται  τούτων'   α  δε  τις  εί'ληφεν  ου  δημοβία  /ϋ()-594κ 
νον,  άλλα  και  τοϋ  δήμου  δεδωκότος,  ουκ  εβται  βέ- 
βαια; και  το  μεν  νπ'  άλλων  γενόμενον  τούτον  τον 

15  τρόπον  ου  λν^'ηβεται  δια  την  πόλιν'    α  δ'   η  πόλις 
αύτη  πεποίηκε,  ραδίως  ούτως  άνελεΐ;  και  ταύτα  ουχ 
ως  εδωκεν,  ομοίως  αφαιρούμενη  κατά  κοινόν,  αλλ 
ενός  ανδρός,  άν  τύχη  βτρατηγών ,  έ^ουβίαν  δ'χοντο^ 
τούτο  ποιεΐν ;  και  μην  και  γράμματα  εΰτιν  εν  κοινώ 

20  περί  τούτων ,  νπερ  ων  εφην.  τα  γαρ  ψηφίΰματα  γέ- 
γραπται  δηπονΟ•εν  τα  των  τιμών  και  δημοΰία  μένει 
τον  άπαντα  χρόνον.  το  μεν  γαρ  άποδούναι  χάριν  ού- 
τως ακριβώς  γίγνεται  παρ  ύμΐν,  το  ί'  άφελέβ&αι 
τους  είληφότας  πάνυ  ραδίως.    είτα  το  μεν  ουχ  οίόνητη 

2:)  τε  γενέβ^αι  δίχα  ψηφίΰματος,  απάντων  υμών  πει- 
ύΟ^έντων,  το  δε  έ&ει  τινί  6υμβαίνει,  καν  ένΐ  δόζη  μό- 
νον;  πλην  ο  γε  έφην  ότι  δημοΰία  ταντα  άναγέγρα- 
πται,  και  ού  μόνον  εν  τοις  φηφίύμαΰιν ,  άλλα  και  έπ 
αυτών  τών  εικόνων,  τό  τε  όνομα  τού  τιμηϋ'έντος  και 

30  τό  δεδωκέναι  τον  δημον,  και  τούτων  πάλιν  εν  τω  δή- 
μου ίω  κειμένων,  ότι  τοίνυν  ουδέν  έβτι  τό  της  απο- 
γραφής ούδε  τό  εν  κοινώ  κεΐΰΟ•αι  προς  τό  μη  τών  ει- 


οκΑτιο  XXXI.  363 

ληφότων  είναι  τονς  ανδριάντας  πάλαι  μεν  ίΰως  νηαρ- 
χει  δηλον  άλλ'  ωβτε  μηδ'  έταχειρηΟαί  μηδενα  αντει- 
ηεΐν ,  εκείνο  νμΐν  ερώ.    ίΰτε  ηου  τονξ  Έφεΰίονξ ,  οτι 

59όκπολΑά   χρήματα  τιαρ'  αύτοίς  έβτι^  τα  μεν  ιδιωτών^ 
άποκείμενα  εν  τω  νεω  της  ^Αρτέμιδος ,  ονκ  Εφεβίων  5 
μόνον ,  αλλά  καΐ  ξει/ων  καΙ  των  οπόθεν  δηποτε  αν- 
θρώπων, τα  δε  καΐ  δήμων  καΐ  βαβ ιλέων ,  ά  τιΟ-εαϋί 
πάντες  οι  τιϋ-εντες  άβφαλείας  χάριν,  ονδενος  ονδε- 
πώποτε  τολμηβαντος  άδικηύαι  τον  τόπον,  καίτοι  καΐ 
πολέμων  ηδη  μυρίων  γεγονότων  και  πολλάκις  αλου-  ιβ 
67]ς  της  πόλεως,    ουκονν  ότι  μεν  εν  κοινω  κείται 
τα  χρήματα  δήλόν  έβτιν '   άλλα  και  δημοβία  κατά  τας 
άπογραφάς  εΟ-ος  αυτά  τοις  Έφεβίοις  άπογράφεβ&αι. 
τίονν;   αρά  γε  καΐ  λαμβάνονβιν  έξ  αυτών,   όταν  ^ 
χρεία  τις,  η  δανείζονται  γονν,  ο  τάχα  δό^ει  μηδέν  ΐ5 
εϊναι  δεινόν;  άλλ'  οΐμαι  πρότερον  αν  περιέλοιεν  τον 
κόβμον  της  θεον  πρΙν  τούτων  άφαβ&αι.    καίτοι  τονς 
Έφεΰίονς  ουκ  αν  εΐποιτε  ενπορωτέρονς  αυτών,  του- 
ναντίον γαρ  υμεΐς  μεν  καΐ  πρότερον  ητε  πλουβιωτα- 
τοι  τών  ^Ελλήνων  καΐ  νϋν  ετι  μάλλον  εΰτε '   εκείνους  20 
ί«  πολλών  ίβτιν  ίδειν  καταδεέβτερον  πράττοντας,  μη 
τοίνυν  ει  εκείνα  μεν  εΰτιν  άνελέβθαι  τοις  0-εΐβι ,  της 

ί^κ  εικόνος  δε  ουδείς  οϋτως  έβτΐ  της  εαυτού  κύριος ,  μη 
χαΐ  το  πράγμα  άνόμοιον  ηγήΰηΟθε'  το  γαρ  μη  πάντ  - 
εν&νς  της  πόλεως  εϊναι  τα  εν  κοινω  κείμενα  καΐ  δη-  25 
μούίας  απογραφής  τυχόντα  δείί,αι  βουλόμενος  τνπω 
κατά  τοΰτο  έχρηύάμην.  το  μέντοι  μηδενα  προς  άλλο  τι 
την  εικόνα  εχειν  η  το  εβτάναι  παρ'  νμίν,  ω  μόνω  δι- 
αφερουΰιν  ούτοι  τών  εκεί  τα  χρήματα  τι&εντων,  £Τ^ 

328Λΐμ,άλλοι/  ύπερ  αυτών  εΰτιν.   α  γαρ  μηδέ  τοις  λαβούβιν  30 
ε^εβτιν  άνελεΐν,  ήπου  γε  τοις  δεδωκόΰιν  έ^ειναι  προβ- 
ήκει ;    κα%^όλου  δε  άλλως  εγωγε  φιλονεικεΐν  εοικα 


364  ΟΙ0ΝΙ8  ΚΗΟΟΙΑΟΑ 

προς  τον  είπόντα  δη  ώς  της  πόλεως  πάντες  είΰΐν  οί 
ανδριάντες,  επεί  τοντό  γε  ουδέν  έοτι  ΰημεΐον  ως  ονκ 
^ύτιν  άτοπον  το  γιγνόμ,ενον.  τα  γονν  έν  τοις  ίεροΐς  ί 
άναΰ•ηματα ,  α  χαταύκενάβαΰα  η  πόλις  εκ  των  ιδίων  ^ 
5  ανατέϋ-εικεν,  ουκ  αν  ουδείς  άμφι,ΰβητηΰείν  ώς  ου  δη- 
μόύίά  εδτιν.  άρ'  ούν  ούχΙ  δεινόν,  ει  καταχρηύόμεΟ-α 
τούτοις  προς  άλλο  τι ;  νη  /ίία ,  ταϋτα  γαρ  ίατιν  ανα- 
θήματα, αί  δ^  εικόνες  τιμαί'  κάκεΐνα  δεδοται  τοΙς 
Ο'Βοΐς,  ταϋτα  δ^  τοις  άγαΟ•οΐς  άνδράοιν,  οϊπερ  είοΐν 

10  ^γγιύτα  αυτών,  καίτοι  και  ϋ-εοφιλεις  άπαντες  οίχρη- 
0το1  λέγονται  καΐ  είβίν.  είτα  ημάς  μεν  ούχ  6  των  κτη-  597  κ 
μάτων  τι  των  ημετέρων  αφαιρούμενος,  άλλα  καν  τους 
φίλους  βλάπττ]  τι  τους  ημετέρους  αδικεί  τω  παντι 
πλέον '  τους  δέ  γε  θεούς  φηΰομεν ,  ω^  έ'οικε ,  των  φί- 

15  λων  μάλλον  ολιγωρεΐν  η  των  κτημάτων ;  άλλα  πάντα 
μ\ν  προβηκει  βεβαίως  εχειν  τους  κτηβαμένους,  και 
ταϋτα  έν   δημοκρατία  και  παρ'  ύμΐν,  οϊ   μέγιβτον 
φρονείτε  έπι  τω  νομίμως  καΐ  δικαίως  διοικεΐν  τα  παρ 
ίαυτοΐς ,  μάλιΰτα  δε  οίμαι  τάς  τιμάς  καΐ  τάς  χάριτας ' 

20  ου  μόνον ,  επειδή  τα  μεν  άλλα  καΐ  φαϋλος  ων  τις  αν 
^χοι,  χρήματα,  οικίας,  άνδράποδα,  χώρας,  ταϋτα  δΐ 
μόνοις  υπάρχει  τοις  επιεικέΰιν '  άλλα  καΐ  δι  εκείνο, 
δτί  ταϋτα  μεν  εΰτι  κεκτηύ&αι  και  δι'  ετέρου  τρόπου, 
κληρονομήΰαντα  η  πριάμενον'   τών  δ\  τοιούτων  δια 

25  μόνης  άρετης  έΰτιν  η  κτηβις.  και  μην  ων  γέ  τις  την 
τιμήν  κατέβαλε  τοις  κυρίοις,  ούδ'  άμφιοβητεΐ  δηπου- 
θεν  ουδείς  ώς  ου  δίκαιον  έΰτιν  εάν  εχειν  αυτόν,  το- 
ΰούτω  μάλλον  όβωπερ  αν  πλείονα  τ]  δεδωκώς.  ουκ- 
οϋν  άπαντες  ούτοι  δεδώκαβι  τιμήν  εκαύτος  της  είκο- 

30  νος  της  εαυτού,  και  ταύτην  ουδέ  μετρίαν ,  οί  μεν 
ΰτρατηγίας  λαμπράς  υπέρ  της  πόλεως,  οι  δε  πρεΰβεί- 
ας,  οί  δε  καΐ  τρόπαια  από  τών  πολεμίων,  οι  δέ  τίνες 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  365 

καΐ  χρήματα  ί'βως^  ον  μα  ^ία  χιλίαξ  δραχμάς  ονδε 
πεντακοβίας,  οβων  εβτιν  εικόνας  άναΰτηΟαι.  τί  ονν; 

32ί».Μθυχι  νενόμίβταί  τιαρά  γε  τοις  μη  παντάπαΰιν  αδίκοΐξ 
τον  άποβτερονμενόν  τίνος  κτήματος  ο  γονν  κατατέϋ-εί- 

598κκ£  κομίζεΰ&αι  παρά  των  είληφότων;  άρ'  ονν  ε&ελοίτ  ό 
αν  άποδονναι  τάς  χάριτας^  άν&'  ών  εψηφνΰαΰΟ^ε  έκεί- 
νοις  τους  ανδριάντας;  λυβιτελεΐ  γονν  νμίν  έκτίνον- 
ϋιν,  επειδή  το  λνβιτελες  οΐονται  δείν  τίνες  οράν  ί| 
άπαντος,  εάν  ονν  η  πόλεμον  τι  τις  κατωρ&ωκώς ,  ον 
εΐ  μή  ΰννε'βη  κατορ^ώβαι  τοις  τότε ,  ημείς  οι  ννν  ονκ  ίο 
αν  εί'χομεν  τήν  πόλιν ,  η  την  έλενΟ^ερίαν  ημίν  κεκο- 
μιΰμενος  ή  των  οίκιβτών  νπάρχτι  τις '  ου  γαρ  εχομεν 
ύαφώς  ειπείν  τίνες  είβΐν  οις  ΰνμβε'βηκεν  η  βνμβήύε- 
ται  5  τον  πράγματος  είκΐ]  γιγνομένον  καΐ  μόνον  ε^ει 
τινί'  μή  δνβχερες  ειπείν  τι  το  μετά  ταντα  οτ*  χαϊ  ΐδ 
της  πόλεως  αντής  άποοτήναι  δεήσει  βονλομένονς  γε 
τά  δίκαια  ποιειν.  ει  δε  δή  τις  εΐη  τι  τοιούτον  δεδω- 
κώς  ο  μηδέ  βονλη&εντας  άποδονναι  δυνατόν '  μνρίοι 
δ'  είβΐν  οι  τάς  φνχάς  προειμενοι  εαυτών  υπέρ  της 
πόλεως  και  τον  ζήν  έωνημένοι  τήν  εικόνα  και  τήν  2ο 
επιγραφήν,  κα&άπερ  είπον  και  πρότερον '  αρ'  ου  δει  - 
νά  πάΰχουβιν ;  ου  τοίννν  ουδέ  εκείνο  εύτιν  ειπείν^  ότι 
ου^ι^ι  ημείς  εΟμεν  οι  ταντ  είληφότες.  πρώτον  μεν  γάρ 
άπαντα  οφείλονβι  τά  τών  προγόνων  ονχ  ήττον  αντών 
εκείνων  εις  ονς  αν  ποτέ  κα&ήκϊ]  το  γένος,    ου  γάρ  2ό 

599Βαφίστα(>#αί  γε  φήΰετε  της  διαδοχής  εις  άπαν&'  όΰα 
ί'Ι  ων  τότε  εκείνους  τίνες  ενηργετήκαβι  και  προν&υ- 
μοϋντο  πάβχοντες  ή  δρώντες  υπέρ  αυτών  βυνήχΟ^ 
χρήβιμα  και  μεγάλα  νψΐν  ετι  νΰν'  η  δό^α  της  πό- 
λεως, το  μεγεϋ-ος,  το  χωρίς  μιας  αντήν  παβών  τών  μ 
άλλων  νπερέχειν.  ει  τοίννν,  ότι  μή  παρ'  υμών  είλή- 
φαβι,  διά  τούτο  ελαττον  άδικειν  οίεβ&ε,  η  ει  τι  τών 


366  ΒΙ0ΝΙ8   ΕΗΟΒΙΑΟΑ 

«λλων  ντΐαρχόντων  τίνος  άφαιρεΐόΰ-ε ,  των  άγαν  τι 
φανερών  αγνοείτε '  πρώτον  μεν  οτι  πάντες  οΧ  τι,να 
άποοτερονντες  οτιονν  κάκεΐνον  άδίκονβιν  ονχ  ήττον, 
παρ'  ον  Λοτ'  αν  τοντο  είληφώς  τΰχτ] '  οίον  οι  τών 
5  δημοβίων  τι  καταλνοντες  οικοδομημάτων ,  ο  τις  τών 
καθ'  εναέποίηύε  χαριζόμενος  νμΐν,  μάλλον  αν  δό^ειαν^^οΜ 
τον  ποιήοαντα  άδικεΐν  η  την  πάλιν,  ονκονν  6  αύτος^^οοΆ. 
λόγος  καν  πόλις  η  τι  τών  ιδιωτών  τινι  δεδωκυΐα  προς 
τον  άφαιρονμενον  τούτον,  τοιγαροϋν  νμεΐς  προς  εκεί- 
να νοις,  ων  τάς  εικόνας  άνεβτηϋατε,  καΐ  την  πόλιν  οΐμαι 
την  δ εδωκυΐαν  αδικείτε ,  τοντ'  εΰτιν  εαντονς.  άλλ'  δ 
μεν  εις  άλλον  αμαρτών  ωΰτε  εαυτόν  ώφεληΰαι  κακία 
μόνον  εβτίν  ένοχος  τοις  πολλοίς '  6  δ'  εαυτόν  αδικών 
εν  οίς  έτερον  της  μεν  πονηρίας  ύπερβολην  τίνα  εδειζεν, 
15  εκ  περιττού  δε  ανόητος  δοκεΐ.  προς  τούτω  δ'  αν  ί'δοι 
τις  και  έτερον.  6  μεν  αφαιρούμενος  απλώς  ο  τις  έχει 
δικαίως  ότω  δηποτε  τρόπω  κτηΰά μένος  κατ'  αυτό  το 
πράγμα  αμαρτάνει ,  φύβει  τι  ποιών  άτοπον '  6  ό'^  τών 
νφ'  εαυτού  δεδομένων  εν  μέρει  τιμής  καΐ  χάριτος  τίνα 
20  άποβτερών  ου  μόνον  τόκοινόν  τούτο  παραβαίνει,  κα^ 
ο  προΰηκει  μηδένα  βλάπτειν,  αλλά  και  χρηβτόν  άνδρα 
αδικεί,  καΐ  τούτον  ον  ηκιβτα  αύτω  προβηκεν.  ούδαμτ} 
γαρ  ιδεΐν  εβτι  τοις  φαύλοις  τάς  τιμάς  διδομενας  ούδε 
νφ'  ών  μηδέν  ευ  πεπόν&αΰιν.  οαω  δη  χείρον  τό  τους 
25  άγα&ούς  άφαιρείΰ&αι  τιμάς  η  τό  τους  άλλους  καΐ  τό 
τους  εύεργέτας  βλάπτειν  τού  τον  τυχόντα  άδικεΐν  ού- 
δένα  λαν&άνει.  και  τοίνυν  καΐ  τους  Έφεαίους ,  εΐ  τις 
άφελοι  τό  προς  την  Ο^εόν,  κατ  αυτό  τούτο  φαίη  τις^ιη 
αν  άμαρτάνειν  λαβόντας  άπ  εκείνων  τών  χρημάτων ' 
30  τους  δ\  ούτω  προσφερόμενους  ταΐς  είκόΰιν  ου  μόνον 
διά  τα  νυν  είρημένα  δηπουΟ•εν ,  οτι  μηδέν  προύηκον- 
τας  άνΟ'ρωπους  ^μέλλον  άδικεΐν,   ών  τους  πολλούς       ι 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXI.  367 

ούδε  εγνωΰαν ,  άλλα  καΐ  διά'τψ/  άπο  τον  πράγματος 
αίτίαν.  τοις  μεν  γαρ  παρακατα&ηκην  τινά  μη  φνλά- 
^αύιν  ονδεις  άν  ονδεν  ετι  των  εαυτόν  πιβτεύβειε' 
τονς  δε  υβρίζοντας  εις  τους  ενεργετας  ουδείς  κρίνει 
χάριτος  άξιους,  ωΰ^'  6  κίνδυνος  νμΐν  μεν  εν  τω  5 
μηκέτ'  εν  πάβχειν  νπο  μηδενός,  εκείνοις  δε  εν  τω 
μηκετι  φνλάττειν  τά  αλλότρια,  βούλομαι  τοίνυν  υμέ- 
τερόν  τι  έργον  ειπείν  ου  πάλαι  μεν  τ'ίΤΌνο^,   ευδοκι- 

ζζΐ'Άμονν  δε  παρά  πάΰιν  ονχ  ήττον  των  πανν  παλαιών, 
ϊν  είδητε  παρα&έντες ,  ει  κα&όλον  τονς  τοιοντονς  ίο 
άξ,ιόν  εύτι  τοιούτον  τι  ποιείν.  μετά  γάρ  τον  ύννεχη 
και  μακρόν  εκείνον ' Ρωμαίων  πόλεμον,  όνπρός  αλλή- 
λους επολέμηβαν ,  3τε  υμΐν  άτυχηΰαι  ΰυνέβη  δια  την 
προς  τον  δημον  εύνοιάν,  επειδή  πέρας  είχε  τα  δείνα 
και  πάντες  ωοντο  ύεΰώΰ&αι ,  καϋ-άπερ  εν  ταΐς  μεγά-  ΐδ 

602βλαί?  νόβοις  πολλάκις  δεινού  τίνος  έδέηβε  βοηθήμα- 
τος, καΐ  τότε  έδοξε  τά  πράγματα  ξητεΐν  τοιαύτην 
επανόρΟ^ωΟιν.  όθεν  πάβιν  εδόθη  τοί^  εί,ωθεν  χρεών 
άφεΰις.  άΰμένως  δε  αντών  προβεμένων  καΐ  το  πρά- 
γμα δωρεάν  ήγηβαμένων,  μόνοι  των  άλλων  υμεΐς  ονχ  2β 
έδέξαΰθε,  καίτοι  της  άλωϋεως  νμΙν,  όπερ  έφην,  άρτι 
γεγενημένης  και  των  πολεμίων  εν  ττ]  πολει  τάς  οι- 
κίας μόνον  είακότων'  άλλ'  όμως  δεινόν  νμίν  εδοξε 
το  εν  όποίω  δήποτε  καιρώ  παραβήναί  τι  τών  δικαίων 
καΐ  διά  τάς  βνμφοράς  τάς  καταλαβονβας  έτι  και  την  2ό 
πίΰτιν  άνελεΐν  την  παρ  αυτοΐς'  καΐ  τάλ?Μ  πάντα 
'Ρωμαίοις  παραχωροϋντες  ουκ  ήξιώύατε  καθ  εν  τούτο 
παραχωρήύαι,  το  μηδέν  αίοχρόν  αίρεΐβθαι  κερδονς 
ένεκα,  ων  γάρ  οίμαι  την  εκείνων  πόλιν  εωράτε  μη 
δεηθειβαν  δι  άρετήν  άμα  καΐ  εύτυχίαν ,  τούτου  τψ/  30 
νμετέραν  άπεφήνατε  μη  δεομένην  διά  μόνην  την 
άρετήν.    ον  τοίννν  φήΰετε  έλαττον,  ω  άνδρες  Ρόδιοι, 


368  ΒΙ0ΝΙ8   ΚΗΟΒΙΑΟΑ 

την  χάριν  οφείλεβΟ^αυ  τοις  ευ  πεποιηκόβίν  η  τοις  ΰνμ- 
βαλονβί  το  χρέος,  είτα  το  μεν  μη  έκόντας  έκτίνείν 
τα  οφειλόμενα  δεινον  νμΐν  έδοί,ε,  το  δε  άποδόντας^οζκ. 
άφαιρεΐβϋ'αι  μέτριον.  ου  γαρ  δη  το  μετά  πάντων 
δ  άβχημονεΐν  τον  μόνους  αΐβχιον  ύπειληφατε.  καίτοι, 
τοβαΰτης  μεταβολής  καϋ''  ον  εί'ρηκα  καιρόν  γενομένης 
και  ΛερΙ  πάντα  ΰνγχνΰεως,  τά  γε  δο&εντα  υπήρχε  βε- 
βαίως εχειν  τοί^  προειληφόβι^  χαϊ  ουδείς  ετόλμηΰεν 
είβπράττειν  τους  ηδη  τι  κ εκομιβ μένους,  ύμεΐς  δε 
10  νυν  ονδε  ά  εφϋ•ητε  διαλϋβαι  τοις  ευεργεταις  εάτε, 
άλλ'  οι  μηδέ  των  αυτών  μηδέν  νπομείναντες  τότε 
τοις  άλλοις,  καΐ  ταϋτα  έπταικότες,  νυν  ευτυχοΰντεςζζ^η 
πράττετε  ο  μηδέ  εκείνων  τότε  μηδέ  εΙς.  καίτοι  το 
μεν  των  χρεών  γεγονός  εϋροι  τις  αν  καΐ  εν  αλλω604κ 
15  χρόνω  χαΐ  Σόλωνα  λέγεται  παρά  ^Α&ηναίοις  ποτέ 
ποιηΰαι.  δίχα  γαρ  τον  πολλάκις  άναγκαίως  αυτό 
ύυμβαίνειν  εκ  της  απορίας  τών  δεδανειβμένων  εΰϋ•^ 
ότε  ονδε  αδίκως  γίγνεται  δια  τό  μεγε&ος  τών  τόκων, 
όταν  τίνες  πολλάκις  ώΰιν  εν  τούτοις  τά  άρχαΐα  κεκο- 
20  μιΰμενοι.  τό  δε  τάς  χάριτας  τάς  άντι  τών  εύεργεβιών  , 
άποβτερεΐβ&αι  τους  είληφότας  οϋτε  άφορμην  ούδε- 
μίαν  δύναται  παραβχεΐν  εύλογον  οντε  είΰηγηΰατο 
ουδείς  πώποτε,  αλλά  μόνον  τούτον  αχεδόν  απάντων 
ουδέποτε  καιρός  γεγονε.  καΐ  μην  δύο  ταϋτα  ομοίως 
2,->  της  μεγίβτης  φυλακής  εν  τοις  νόμοις  η^ίωται  και  αράς 
και  έπιτιμίων  τών  εβχάτων,  εάν  τις  είΰάγη  χρεών 
άποκοπάς  η  ως  την  γήν  άναδάοαβϋ^αι  προβηκει.  τού- 
των τοίνυν  τό  μεν  παρ*  ύμΐν  ου  γεγονε  '  τό  δε  λοιπόν, 
ο  μηδ^  όλως  ί'ΰμεν  εί'  ποτέ  6ννέβη,  ΰκέφαβϋ-ε  παρά- 
τα τέντες  τω  ννν  έ^εταξομένω  πράγματι,  της  μεν  γε 
χώρας  άνω&εν  διαιρονμενης  τοντο  άν  είη  δεινότατον, 
τό  β|  ί'ΰου  γίγνεβ&αι  τόν   έχοντα  πρότερον  τώ  μη 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  369 

60όΚ'.χεκτημενω'   της  δε  εικόνος  ετερω  δο&είβης  ουδαμώς 
ΐβος  έΰτίν  ο  άφαίρε&είς  τω  λαβόντι.    6  μεν  γαρ  τε- 
τενχεν ,  εΐηερ  αρα,  της  τιμής,  τω  δ^  ονδεν  περίεβτι. 
φέρε  τοίννν,  ει  τις  εροιτο  τον  οτρατηγον  υμών  εφε- 
βτώτα    καΐ  κελεύοντα  εκχαράττειν  την  έπιγραφην,  5 
έτερον  δ    έγγράφειν ,  τι  έΰτι  το   γιγνόμενον;    η  νη 
^ία  πέφηνε  τι  δεινον  είργαΟμένος  την  ηόλιν  τοιού- 
τους ετεβιν  υϋτερον  ούτος  ανηρ ;    προς  του  ^ιος  ουκ 
αν  νμΐν  δοκεΐ  διατραπηναι ,  καΐ  ταΰτα  έάν  τι  μέτριος ; 
έγώ  μεν  γαρ  οίμαι  και  τον  τεχνίτην  ερυ&ριάύειν.     ει  ίο 
ά£  δη  παίδες  η  αυγγενεις  τίνες  παρατύχοιεν  τάνδρός 
εκείνου,  πόΰα  οί'εβ&ε  άφηΰειν  αυτούς  δάκρυα,  έπει- 
δαν  άρ^ηταί  τις  άφανίξειν  το  όνομα;  ούμενούν'  αλλά 
ενβτήΰονται  πάντες    εις  υμάς   παριόντες,    εις   τον 
δήμον  βοώντες.    αρ'  ούν,  ονδ'  αν  τοιούτον  βυμβη,  ι^ 
κωλύβετε  ουδέ  επιβτραφηόεο&ε;  έγώ  μεν  ούδεν  αν 
τοιούτον  περί  υμών  ύπολάβοιμι ,   μάλλον  δε  καΐ  νύν 
233Μφημι  λαν&άνειν  αύτο  γιγνόμενον ,  άλλ'   ουκ  έάΰετε 
^(χ^κγνόντες  '     ούκούν    νύν    γε     έπίΰτα6θ•ε     δηπουΟ-εν 
το  πράγμα  όλον,   ώβτε  κα&άπα^  κωλύβαι  προβήκει.  20 
νη  ζ/ί'α,  άλλ'  ονχ  όμοιόν  έΰτι,  πολλών  όντων  οίς  μη- 
δείς  προβήκει  και  τού  πράγματος  Συμβαίνοντος  έπ 
ούδενΧ  τών  γνωρίμων,     έγώ  δ'  ότι  μεν  ουκ  εΐ  τίνες 
άγνοούύι  προβηκοντας  έαυτοις  ένίους  τούτων ,  όπερ 
εικός,  δια  τούτο  έλαττον  αδικούνται  τών  προγόνων  25 
άτιμαζομένων,  άφίημι'    χαλεπώτερον  δε  άλλως  είναί 
μοι  δοκεί  το  γιγνόμενον  εις  εκείνους,  ο'ις  μηδέ  έατιν 
ο^κ£Γθ5  μηδέ  εις  έτι.    και  γαρ  τών  ζώντων  δοκεΐ  δει- 
νότερον  είναι  τούτους  άδικεΐν  οϊς  μηδέ   εις  έβτιν  ο 
βοηθών  έτι.    έπεϊ  κατά  γε  τούτο  λεγέτωΰαν  μηδέν  3» 
είναι  χαλεπον  μηδέ  το  τους  ορφανούς  βλάπτειν  τους 
παντάπαύιν  έρημους,  οϊ  μήτε  έαυτοίς  άμύνειν  δύναν- 
ΟΙΟ.  Ι.  24 


370  ϋΙΟΝΙδ  ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

ται  μήτε  άλλον  εχονΰί  τον  κηδόμενον.  άλλα  υμείς 
τουναντίον  καΐ  μάλλον  επί  τούτοις  αγανακτείτε  καν 
δημούία  κα%•ί0ταα%•ε  επιτρόπους,  οηως  μηδέν  άδί- 
κώνται.  καθόλου  δε  πάντων  ών  μελλονΰιν  έρεΐν  λόγων 
5  ονδενος  έχοντος  επιεικές  ουδέν,  ο  τοιούτος  έβτιν  άτο-βονκ 
πώτατος,  ως  αρα  ούδενός  άπτονται  των  γνωρίμων 
ανδριάντων  ούδε  ους  επίύταταί  τις  ων  είϋιν,  άλλα 
άοήμοις  τιβι  και  ϋφόδρα  παλαιοίς  καταχρώνται.  κα- 
^άπερ  εί'  τις  λεγοι  μηδένα  των  επιφανών  άδικειν 

10  πολί-τϋϊί; ,  άλλα  τους  δημοτικούς  καΐ  ους  μηδείς  οΐδε. 
καίτοι  μα  τον  ^ία  ουχ  όμοιον.  έν  μεν  γαρ  τοις  ζώΰι 
καΐ  δι'  εύγένειαν  και  δι'  άρετην  άλλος  άλλου  φανε- 
ρώτερός  έβτι ,  και  δια  πλούτον  τούτο  βυμβαίνει  καϊ 
δι^  ετέρας  προφάΰεις  αξιόλογους '   έπι  δε  των  είκό- 

15  νων  μη  τουναντίον  λέγοι  τις  αν  ως  είβιν  αύται  βελ- 
τιόνων  ανδρών,  ου  γαρ  δι'  άγένειαν  η  κακίαν  τινά 
ούκ  επιΰτάμε&α  αυτούς,  οι  γε  τών  αυτών  τοις  λαμ- 
προτάτοις  τετεύχαΰιν,  αλλά  δ ιά  μήκος  χρόνου  τούτο 
γέγονεν.     οΰω  τοίνυν  τους  πρότερον  άέί  τών  έπι- 

20  γιγνομένων  πάντες  ηγούνται  φύβει  κρείττους,  καΐ 
το  πάλαι  τυχεΐν  τινας  τούτου  οπανιώτερον  νπηρχε, 
τοΰούτω  περί  άμείνους  άνδρας  και  μειζόνων  άγα&ώνί^^  μ 
αιτίους  ομολογούΰιν  αμαρτάνειν.    οτι  δ'  άληθ^η  ταύτα 
αμφότερα  δηλον.   τους  τε  γαρ  ϋφόδρα  αρχαίους  ημι- 

2^  0•έους  οντάς  επιοτάμεΟ-α  καϊ  τους  μετ  αυτούς  ου 
πολύ  εκείνων  χείρονας'  έπειτα  τους  εφεξής  έλάττο- 
νας  άεΐ  κατά  τον  χρόνον ,  και  τέλος  τους  νύν  οποίους 
ημάς  αυτούς  οί'δαμεν.  και  πρότερον  μεν  ούδε  τοις 
άπο&νηΟκουΰι   πάΰιν  υπέρ  της  πόλεως  ην  έβτάναι 

30  χαλκοΐς,  άλλ'  ει  μη  τις  υπερφυά  και  0•αυμαβτά  πρά-ϋΐ»\ 
|εί£  '  νύν  δε  τους  καταπλέοντας  τιμώμεν,  ώβτ  ,  εί'περ 
αρα ,  τους  νύτερον  μάλλον  και  τους  εγγιΰτα  νύν  άνα- 


ΟΕΔΤΙΟ  XXXI.  371 

κειμίνονς  μετατίοιητεον.  ονδε  γαρ  εκείνο  αγνοείτε 
δητίον&εν  οτι,  πάντες  οί  νουν  έχοντες  τους  παλαιούς 
των  φίλων  μάλλον  άγαπώοι  καΐ  περί  πλείονος  ποι- 
ούνται των  δι'  ολίγου  γεγονότων ,  και  τους  γε  πατρι- 
κούς τω  παντί  πλέον  ^  τους  ύφ'  αυτών  εγνωομένους.  5 
οί  μεν  γαρ  τα  προς  τούτους  παραβαίνοντες  μόνους  αυ- 
τούς άδικούύιν '  οι  ^£  των  προς  εκείνους  τι  λύοντες 
καΐ  των  κτηΰαμενων  αυτούς  όλιγωρούβι.  καθόλου  δε, 
ωβπερ  όταν  των  ζώντων  τις  έ^ετάξηται  παρ'  ύμΐν,  όν 
αύτοΙ  μη  ΰφόδρα  οίδατε  η  παντάπαβιν  αγνοείτε ,  τοις  ιβ 
έπιύταμενοις  αυτούς  προοεχετε  και  τί&εβ&ε  την  ψή- 
φον  κατά  τους  μάρτυρας,  άλλως  τε  αν  ώΰιν  ούτοι  μη  πο- 
νηροί, ταύτο  νυν  ποιηβατε'  επεί  και  περί  ανδρών  ο 

^9 Β. λόγος  εΰτίν,  ους  φαβι  μηδενα  είδέναι  τών  ζώντων" 
παρά  τών  εγνωκότων  αυτούς  μάθετε,  οι  τοίνυν  τότε  ΐ5 
οντες  και  βαφέΰτατα  εκείνους  είδότες  εύεργέτας 
ηγούντο  της  πόλεως  και  τών  μεγίϋτων  η^ίουν.  οίς  ού 
%εμιτόν  υμάς  άπιΰτειν ,  ύμετέροις  γε  ούύι  προγόνοις, 
ούδε  φηϋαι  πονηρούς,  ού  τοίνυν  ούδε  τοιούτον  ούδεν 
ίβτιν  ειπείν,  ως  κατά  πολύν  χρόνον  εβχηκαΰι  τάς  τι-  2ο 
μάς '  ού  γάρ  εΰ&'  όπως  δεί^ουΰι  πλείονα  εκείνους  χρό- 
νον τιμωμένους  υπό  της  πόλεως  η  την  πόλιν  νπ  αυ- 
τών εύ  πεπον%υΐαν.  ωβπερ  ούν  6  χρέος  πάλαι  μεν 
οφείλων,  πάλαι  δε  άποδούς,  ουδέν  πλέον  τι  πεποίηκε 
του  νϋν  αποδίδοντος,  οτε  εΐληφεν,  ομοίως  ούδ'  ει  25 

335ΜΓί5  πάνυ  προ  πολλού  τίνα  ημείψατο  τότε  εύ  πα&ών. 
άλλως  τε  ει  μεν  άτέλειαν  η  χρήματα  η  γην  η  τοιούτον 
τι  δεδωκότες  άφηρεΐβ&ε,  μάλλον  αν  ΐοως  ηδικούντο 
οί  μετά  ταύτα  είληφότες '  ο  γάρ  χρόνον  τίνα  καταΰχών 
τα  τοιαύτα  ώφέληταί  τι  και  προείληφεν '  επί  δε  της  30 
τιμής  ουδέν  έοτι  τοιούτον,  οί  μεν  γάρ  εΐύιν  εύπορώ- 
τεροι   και  τον  άλλον  χρόνον'   ά  γάρ  εκτηϋαντο  από 

24* 


372  ΟΙ0ΝΙ8   ΕΗΟΒΙΑΟΑ 

τούτων  εγρνΰυ '  τοΐξ  δε  τουναντίον  άτιμοτεροις  υπάρ- 
χει γεγονέναι.  οπού  μεν  γαρ  έλάττων  η  ζημία  τοΐξ 
πολύν  χρόνον  καρπωϋαμενοίς ,  οπού  θε  η  ατιμία  μεί- 
ζων τοΐξ  βφόδρα  παλαιάς  τιμής  άφαιρουμένοις.    οτι 

5  τοίνυν  ούδε  άΰεβείας  άπηλλακται  το  γιγνόμενον ,  μά- 
λιβτα  ον  ούτοι  φαΰι  τρόπον,   καν  υπερβολής  ένεκα βιοκ 
δό^ω  τιΰΐ  λέγειν,  ούχ,  ώς  πρότερον  είπον,  δτι  πάντα 
απλώς  άϋεβηματά  εβτι  τα  περί  τους  τεΰ•νεώτας  γι- 
γνόμενα,  άλλα  οτι  πάντες  ήρωας  νομίξουβι  τους  ΰφό- 

10  δρα  παλαιούς  άνδρας,  καΐ  εάν  μηδέν  ε^αίρετον  εχω- 
6ι,  δι'  αύτον  οίμαι  τον  χρόνον.  τους  δε  δη  ΰεμνούς 
ούτω  καΐ  των  μεγίύτων  η^ιωμενονς ,  ών  ενιοι  και  τάς 
τελετάς  εΰχηκαβιν  ηρώων,  τους  τοβαντα  ετη  κείμε- 
νους, ωΰτε  και  την  μνήμην  έπιλελοιπεναι,  πώς  έ'νι  της 

15  αύτης  τυγχάνειν  προσηγορίας  ης  οι  τε&νηκότες  εφ 
ημών  η  μικρόν  εμπρο6%•εν,  άλλως  δε  μηδενός  ά^ιοι 
φανεντες;  και  μην  τά  γε  εις  τους  ήρωας  άΰεβηματα 
ούδ'  αν  άμφιΟβητηβειεν  ούδεΙς   ως  οί};|;ι  την  αύτην 
Εχει  τάξιν  ην  τά  περί  τους  ϋ•εούς.    τί  ούν ;  ουκ  άδί- 

20  κημά  εβτι  τό  την  μνήμην  άναιρεΐν;   το   την  τιμήν       ^ 
άφαιρεΐΰ&αι;  τό  εκκόπτειν  τό  όνομα;  δεινόν  γε  και       1 
ύχετλίον,  ώ  Ζεϋ.    άλλ'  έάν  μεν  ύτέφανόν  τις  άφελη 
τον  μίαν  ΐβως  η  δευτεραν  μενοϋντα  ημεραν,  η  κηλΐδά 
τίνα  τω  χαλκω  προΰβάλτ] ,  τούτον  ηγηϋεβ&ε  άοεβεΐν ' 

25  τον  δ\  όλως  άφανίξοντα  και  μετατι&εντα  και  καταλύ-       | 
οντά  την  δό^αν  ούδεν  ποιεΐν  άτοπον;  άλλ'  εάν  μεν 
δοράτιον  έ^έλη  τις  εκ  της  χειρός  η  κράνους  άπορρή^τ} 
τόν  λόφον  η  την  άύπίδα  τοΰ  βραχίονος  η  χαλινόν  ί.'π;-336Μ 
που,  τω  δημοοίω  τούτον  εύθ'ύς  παραδώβετε,  καΐ  τηνβηκ 

80  αύτην  υπομένει  τιμωρίαν  τοις  ιερούύλοις,  ωΰπερ  αμε- 
λεί καΐ  πολλοί  τεϋ'νηκαΰι  διά  τοιαύτας  αιτίας,  καΐ 
πλέον  ούδΐν  λέγουΰιν  αύτοΐς  οτι  τών  ανωνύμων  τίνα 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  373 

καΐ  ύφόδρα  παλαιών  έλωβηβαντο  εικόνων"  δημοβία 
δ^ε  η  πόλίζ  τω  παντϊ  χείρων  καΐ  φαυλότερα  φανεΐται 
περϊ  τονς  ήρωας ;  «αΐ  τοίνυν  εάν  ειπτ]  τις  είύελϋ-ών 
οτι  πεφώραταί  τις  ^ενος  η  καΐ  πολίτης  η  χείρα  η  δά- 
κτνλον  άφαιρών  ανδριάντας ,  βοήΰεο&ε  καΐ  παραχρη-  5 
μα  επιΟ-εΐναι  κελενϋετε  έπΙ  τον  τροχόν.  καίτοι  χειρός 
μεν  άφαιρε&είοης  η  δόρατος  η  φιάλης,  εάν  τνχτ}  κρα- 
τών .  η  τιμή  μένει  καΐ  το  βνμβολον  έχει  της  αρετής  ο 
τιμηθείς ,  6  δε  χαλκός  μόνος  ελάττων  γεγονε '  της  δε 
επιγραφής  αναιρουμένης  ανίιρηται  δηπου%•εν  η  μα,ρ-  ιο 
τνρία  καϊ  το  δοκεΐν  άξιον  επαίνου  γεγονέναι  τον  άν- 
0•ρωπον.  βονλομαι  τοίνυν ,  όπερ  ^Α&ηνηΰι  μεν  οίδα 
γιγνόμενον ,  οίμαι  δε  κάνταΰ&α  γίγνεΰ&αι  κατά  νό- 
μον  πάνυ  καλώς  έχοντα,  ειπείν  προς  υμάς.  εκεΐ  γαρ 
όταν  δημοϋία  τινά  δετ]  τών  πολιτών  άπο^ανεΐν  έ%  ΐ5 
άδικηματι,  πρότερον  αυτοΰ  το  όνομα  εξαλείφεται, 
τίνος  ένεκα;  ενός  μεν,  όπως  μηκέτι  δοκών  πολίτης 
είναι  πάΰχη  τι  τοιούτον,  αλλ  ως  δυνατόν  αλλοτριοζ 
γεγονώς'  είτ'  οΙμαι  καϊ  της  τιμωρίας  αυτής  τούτο 
μέρος  ουκ  έλάχιβτον  δοκεΐ,  το  μηδέ  την  προύηγορίαν  20 
ετι  φαίνεβΟ^αι  τού  προελ&όντος  εις  τούτο  κακίας,  άλλ' 

6ί2ϊ{  ηφανίβΰ^αι  παντελώς,  κα&άπερ  οΙμαι  το  μη  ^άπτε- 
69αι  τους  προδότας,  όπως  μηδέν  η  ύημεΐον  εις  αυ^ις 
ανδρός  πονηρού,  φέρε  ονν,  ίάν  είπη  τις  επί  τοις  ευ- 
εργεταις  τούτο  γίγνεβ^αι  παρ  υμΐν,  ο  πάρα  πολλ.οΐς  25 
ί^ος  εΰτιν  επΙ  τοις  κακούργοις ,  άρ'  ου  6φόδρα  άλγη- 
βετε ;  μη  τοίνυν  άχ^εβ&ήτε  τω  νύν  αυτό  δοκούντι  εί- 
ρηκεναι'  τού  γάρ  μηκέτι  μηδ'   άεΐ  λέγεβ&αι  γένοιτ 

337  Μ  αν  υμΐν  αίτιος,    και  μην  έάν  τις  ?ν  μόνον  έκχαράξτ} 
ρήμα  από  ϋτηλης  τινός,   άποκτενεΐτε  αυτόν,   ουκε'τι  3ο 
έί,ετάβαντες  ό,τι  ην  η  περί  τίνος;  καϊ  ει  δη  τις  έλ&ών 
ου  τά  δημόΰια  υμΐν  γράμματα  έβτι   χεραίαν  νόμου 


374  ϋΙΟΝΙδ  ΕΗΟϋΙΑΟΑ 

τίνος  η  ιΡηφίαματος  μίαν  μόνην  βνλλαβην  έξαλείφει- 
εν ,  οντωξ  €%ετε  ωβπερ  αν  εΐ'  τις  αηο  τον  αρματόξ  τι, 
κα%•έλθί ;  ονκονν  6  την  έτίίγραφην  άναιρών  είκόνοζ 
τίνος  ηττόν  τι  ΛοιεΙ  τοϋ  την  βτήλην  άτίοχαράττοντος ;  - 
5  καΐ  μην  όλον  γε  εξαλείφει,  το  ψηφιΰμα,  κα&'  ο  την 
τίμην  εκείνος  ^λαβε,  μάλλον  δε  ακνρον  τίοιεΐ  γεγραμ- 
μένον.  αλλ*  εί  τις  καταδικα6Ό•εΙς  ύπερ  ότου  δηποτε 
και  ξημίαν  τίνα  οφλών,  λαϋ-ών  η  διαηρα^άμενος  «ξ- 613 κ 
αλείφειεν  εαυτόν,   καταλύειν  δόί,ει  την   ηολιτείαν' 

10  αβτε  δεινότερον  υμΐν  δοκεΐ  το  ζημίας  τινά  άτίαλλάτ- 
τειν  αυτόν  τοϋ  τιμής  άποϋτερεΐν  άλλον,  ου  τοίνυν 
ονδε  έκείνό  εΰτιν  άφετεον,  έπείτίερ  τους  λόγους  ως 
εη  άβεβηματι  έτίοιηβάμην.  έηίβταβΟ'ε  γαρ  ΰαφώς  ότι 
ατίαβα  μεν  η  ηόλις  έβτίν  ιερά,  των  δε  ανδριάντων 

15  Λολλούς  αν  εϋροιτε  των  εν  αυτοΐς  τοις  ίεροΐς  εϋτηκό- 
των  τοντο  πεπον&ότας.  καΐ  γαρ  αρχαιότατους  βυμ- 
βεβηκε  τούτους  είναι  καΐ  τώΐ^  βτρατηγών  όν  αν  εκα- 
6τος  εϋ'ελη  ϋ-εραπεύειν,  ως  υμών  τιμωντων,  φιλοτι- 
μείται τούτον  ως  κάλλιΰτα  έΰτάναι.  και  τί  δει  λόγων, 

20  οΐμαι  γαρ  μηδενα  αν  άντειπειν  ότι  και  των  ούτω  κεί- 
μενων ,  εί  μη  και  κα%•άπερ  εγώ  νυν  ελεγον  οί  τιλεί- 
ους  είβΐ  μετωνομαύμενοι ,  τίνες  δ'  οΐμαι  και  ύφόδρα 
εγγύς  παρεβτώτες  τοις  0•εοΐς.  εΐ9•'  όποι  μηδέ  τους 
κακόν    δράΰαντας  έάντίερ  καταφύγωβιν    ε^ος  εΰτιν 

25  άδικεΐν,  τους  εύεργετας  ου  δεινόν  εάν  φαινώμε&α 
άδικούντες ;  και  την  άύυλίαν,  ην  παρεχουβι  τοις  φαύ- 
λοις  ο[ τοιούτοι  τόποι,  μόνοις,  ως  εοικε,  τοις  άγα%•οΐς 
ου  δννηΰονται  Λαρεχειν;  άλλ'  εάν  μεν  &νμιατηριόν 
τις  άλλά^η  των  ένδον  κείμενων  η  φιάλην ,  ίερόουλος 

30  ούχ  ήττον  νομιΰ%•η6εται  των  υφαιρουμενων'   εάν  δ  6ΐ4Κ 
εικόνα  άλλά^η  και  τιμήν,  ουδέν  άτοηον  ποιεί;   καίτοι 
καΐ  τους  ανδριάντας  ούχ  ήττον  άναΰ^ηματα  εΐτίοι  τις 


ΟΒΑΤΙΟ  XXXI.  375 

αν  είναι  των  ϋ-εών  τονς  εν  τοΐς  ίεροΐζ '  καΐ  τίολλονζ 
33δΜί<Ϊ£ίί/  εβτίν  όντως  έταγεγραμμενονξ ,  οίον,  ο  δείνα 
εαντον  άνε&ηκεν  η  τον  πάτερα  η  τον  υίον  οτω  δήποτε 
των  ϋ-εών.  εάν  ονν  άπο  των  άλλων  αναθημάτων 
αφελών  τις  τον  &  εντός  το  όνομα  άλλον  έπιγράψτι,  δ 
μόνον  τοντον  ονκ  άΰεβεΐν  φήύομεν,  ο  δε  τοιΆπόλ- 
λων  ονκ  εία  δητίονθεν  εκ  τον  περιβόλον  τονς  νεοτ- 
τονς  άναιρεΐβ&αι  τον  Κνμαΐον,  ίκέτας  εαντον  λέγων, 
δι  ων  τοίννν  πειράΰονταί  τίνες  το  πράγμα  άτΐοφαί- 
νειν  επιεικεβτερον,  τω  παντι  χείρον  άποδεί^ονοιν.  ίο 
οίον  όταν  λέγωβι  τοΐς  βφόδρα  άρχαίοις  καταχρηϋ&αι 
και  τινας  είναι  καΐ  άνεπιγράφονς.  εί  γαρ  δοίη  τις 
βίδκαντοΓ^  οντω  τοντο  εχειν,  ονκ  αν  είποιμι  το  πρόχειρου 
ως  άρα  εγώ  ννν  νπερ  των  έπιγεγ ραμμένων  ποιούμαι 
τον  λόγον,  αλλ!  ουδέ  εκείνων  φημι  ΟεΙν  άπτεβϋ^αιΑϊ» 
ακοπεΐτε  γαρ,  άνδρες  ^Ρόδιοι,  την  αίτίαν,  δι'  ην  ει- 
κός τεθηναί  τινας  όντως,  ον  γαρ  έκλαθέΰθαι  γε  ονδε 
οκνηβαι  τον  ίβτάντα  εικός  ονδε  φείβαβ&αι  της  εις 
τοντο  δαπάνης  "  ον  γάρ  ην  ουδεμία,  λοιπόν  ονν  των 
δνο  θάτερον,  η  τω  Οφόδρα  είναι  τινας  μεγάλους  και  20 
κατ  άληθειαν  ήρωας  ονκ  φόντο  δεΐν  επιγράφειν,  ως 
άν  άπαβι  γνωρίμονς  όντας  ,  ηγούμενοι  δια  την  νπερ- 
βολην  της  τότε  ονΰης  δό^ης  εις  άπαντα  και  τον  αύθις 
χρόνον  παραμενεΐν  το  όνομα'  η  τίνων  ημι&έων  η  καΐ 
θεών  όντας  νύτερον  αγνοηθηναι  δια  τόν  χρόνον.  2ό 
τονς  γάρ  θεούς  επιγράφειν  ονκ  εβτιν  εθος'  οις  εγωγε 
ονκ  απελπίζω  καΐ  των  άλλων  τινάς  είναι  τοιούτους, 
έν  γούν  Θηβαις  Αλκαίος  άνάκειταί  τις,  όν'Ηρακλεα 
φαβίν  είναι,  πρότερον  ούτω  καλούμενον'  και  παρ^ 
Αθηναίοις^Ελενβινίον  μύβτον παιδός  είκώνούκεχον-  30 
0α  επιγραφήν'  κακίίΐΌν  είναι  λ,έγουβιν  Ηρακλέα. 
και  παρ'  ετέροις   οίδα  πολΑον^  τους  μεν  ημιθέων. 


376  ϋΙΟΝΙβ  ΕΗΟϋΙΑΟΑ 

τονς  δε  ηρώων  ανδριάντας ,  οίον  '^χιλλεως ,  Σαρπη- 
δόνοξ,  Θηΰεως^  δια  τοντο  άρχηΟ-εν  ονκ  έταγραφέν- 
τας '  καΐ  Μέμνονος  εν  Αίγνπτω  κολοΰβον  είναι  λε- 
γουΰιν.     αλλ*  έτι    εν  ίων  μεν  η  δό^α  παρέμεινε  καΐ 

5  διεφΰλαί,ε  την  φημην  ο  χρόνος"   ον  μην  επί  πάντων^ι^κ 
6ννηνεχ&η    δι     ην  δήποτ'  ονν   αίτίαν.    ονκονν  καί339Μ 
παρ'  νμίν  ουκ  αδύνατον  είναι  τινας  τοιούτους,    οίον 
ουν  εΰτιν  Ηρακλέους   η  Τληπολεμου  φερ'  ειπείν    η 
των  Ηλίου  παίδων  τίνος  ανδριάντα  διδόναι  τω  δεϊνι^ 

10  χρηβτω  μεν  άνδρΐ  και  τιμής  ά^ίω'  πάντες  γαρ  εβτω- 
6αν,  ους  η  πόλις  ΰ-εραπεύει^  τοιούτοι,  και  δει  γ  ε  εύ- 
χεβ&αι  πάντας  είναι  χρηβτούς,  μάλιβτα  δετούς  ηγου- 
μένους" αλλ  ουκ  έκείνοις  όμοιοι"  πό&εν,  ούδ^  αν 
αυτοί  φηΰαιεν  ολίγον  αυτών  έλάττους  ύπάρχειν ,  αλλά 

15  χάν  φοβη&είην  ειπείν  τι  τοιούτον,  άρ'  ύμΐν  εκ  των 
είρημενων  δοκεΐ  μάλλον  άπο  τούτων  αρχόμενους, 
λέγω  δε  των  ουκ  εχόντων  τάς  έπιγραφάς ,  το  πράγμα 
έπι  πάντας  μεταφέρειν ,  η  βφόδρα  είναι  των  τοιούτων 
φειβτέον;   καίτοι  το  της  αγνοίας  καΐ  το  της  άρχαιότη-^η  κ 

20  τος  ομοιόν  έβτιν  ωϋπερ  αν  ει  τις  λέγοι  μηδέ  τους  τυμ- 
βωρυχούντας  τους  ΰφόδρα  παλαιούς  τάφους  μηδέν 
άμαρτάνειν ,  ότι  μηδεις  αύτοΐς  προΟηκει  μηδέ  ί'ΰμεν 
οΧτινές  είβιν.  ο  μεν  ούν  τάφος  ούκ  εβτι  ύημεΐον  αρε- 
τής, αλλ   ευπορίας,  ουδέ  εχομεν  ειπείν  τους  εν  τοις 

25  μνημαβι  κείμενους  ως  ήΰαν  άγα&οί,  πλην  ει  μη  γε 
δημοσία  τις  φαίνοιτο  τε&αμμένος,  όπερ  οίμαι  τρόπον 
τινά  τούτοις  όυμβέβηκεν.  η  δε  είκών  δι'  άνδραγα&ί- 
αν  δίδοται  καΐ  διά  το  δό^αι  τινά  πρότερον  γενναΐον. 
οτι  γαρ  ουδείς  έΰτά&η  τούτων  άλούς  κλεπτών  ούδε 

30  μοιχεύων  ούκ  άδηλόν  έβτιν '  ουδέ  γε  έπΙ  τοις  τυχοΰ- 
ΰιν,  άλλ'  ως  οίον  τε  έπΙ  τοις  μεγίβτοις.  ότι  τοίνυν 
χαΐ  ϋ•είας  τινός  δυνάμεως  και  προνοίας,  ως  αν  εί'ποι 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  377 

τις,  οι  τοίοντοί  μετεχονΰιν  επ^  ανδριάντας  τι  βονλο- 
μαι  γεγονός  είχείν.  Θεαγένης  ην  Θάΰιος  αθλητής ' 
ούτος  έδόκει  ράμτ]  διενεγχεΐν  τους  χαΟ^'  αυτόν,  καΐ 
δη  ούν  ετεροις  πολλοίς  καΐ  τον  'Ολυμπίαΰί  τρΙς  είλη- 
φεί  βτεφανον.    ώς  δ    επαύβατυ  χαΐ  ηχεν  εές  την  Λα-  5 

6ΐ8κτρΐ(ϊα,  λοιπόν  του  βωματος  παρακμάοαντος  ην  άνηρ 
ούδενός  χείρων  περί  τα  κοινά,  άλλ'  ώς  οίον  τε  άρι- 
ΰτος.   εντενΟ-εν,  όπερ  εικός,  εις  εχ&ραν  τινί  προηλ&ε 

34θΜτο5ι/  πολιτευόμενων.  6  δε  ζώντι  μεν  έφ^όνει  μόνον, 
τελευτηααντος  δε  πράγμα  πάντων  άνοητότατον  καΐ  ίο 
άβεβεΰτατον  έποίει'  τόν  γαρ  ανδριάντα  αυτού  τον 
εβτώτα  εν  μεΰη  ττ]  πόλει  νΰκτωρ  εμαβτίγου.  τοιγαρ- 
οϋν  είτε  από  τύχης  είτε  δαιμονίου  τινός  νεμεΰηβαν- 
τος  αύτώ  κινη&είς  ποτέ  εκ  της  βάοεως  ηκολούΰ^ηβεν 
οίμΜ  τ^  μάΰτιγί  χαΐ  χτείνει  τόν  άνδρα,  νόμου  δε  όν-  « 
τος  καταποντίζειν  κρίναντας,  εάν  τι  των  αψύχων  εμ- 
πεβόν  άποκτείντ]  τινά ,  οι  του  τε&νεώτος  προύηκοντες 
αίροϋβι  δίκη  τόν  ανδριάντα  χαΐ  χατεπόντωβαν.  λοι- 
μού δε  Ουμβάντος ,  ως  φαύι ,  χαλεπωτάτου ,  καΐ  των 
Θαΰίων  ούδενΐ  τρόπω  λη^αι  δυνάμενων  της  νόύου,  20 
χαΐ  τίλευταΐον  χρωμενων,  τους  φυγάδας  αύτοΐς  άν^ 
είπε  κατάγειν  6  ^εός.  ώς  δε  πλέον  ούδεν  ην  απάντων 
έληλυ^ότων ,  χρωμενοις  αυ&ις  λέγεται  την  Πυ&ίαν 
ούτως  άνειπεΐν ' 

Θεαγενους  ά'  ελάϋ-εβ&ε  ένι  ■ψαμά&οιΰι  πεβόντος'     25 
χεΐ%^'  νμΐν  ο  πριν  μυριάε&λος  άνηρ. 
φ  χαι  δήλον  ότι  και  τό  πρώτον  ούχ),  των  φυγάδων 
ένεκα  τούτο  εχρήΰ&η  και  τό  βυμβάν  ου  δι   άλλην  τινά 
αίτίαν  έγένετο.    και  μηδ εις  εκείνο  υπολάβη'   τίούν; 

βκηημεΐς  τους   ανδριάντας    άφανίζομεν    η    ριπτούμεν;  30 
άλλ'  ατιμάζετε  εκείνους  ων  είβι  καΐ  άφαιρεΐα&ε  τους 
έχοντας ,  όπερ  και  τότε  εδοξε  τω  ϋ-εω '  επει  τού  χαλ- 


378  ϋΙΟΝΙδ  ΚΗΟΒΙΑΟΑ 

κον  ουκ  είκος  ήν  φροντίΰαί  αυτόν,  μη  τοίννν  του 
Θαΰίου  μεν  ηγείύΰ'ε  υβριΰ&εντοζ  ούτως  άγανακτηΰαί 
το  δαιμόνων ,  των  δε  παρ'  νμΐν  τετιμημενων  μηδένα 
ϋ•εοφιλη  είναι  μηδέ  ήρωα.  ου  τοίνυν  ουδέ  τοϋτο  εΰτιν 
5  είτίεΐν  οΛως  ουκ  άν  καΐ  ηρός  εχϋ•ραν  υπ  ένίων  τοϋτο 
γένοιτο ,  έαν  αρα  τύχτ]  τις  των  βτρατηγούντων  μιύών 
τίνα  των  ηρο  αυτοϋ.  το  γοϋν  του  Θεαγένους  ακηκό- 
ατε  ωξ  ΰυνεβη  διά  τον  φ&όνον  καΐ  την  ξηλοτυπίαν^ΐΜ 
την  εκ  της  πολιτείας,    καΐ  γαρ  ει  νυν  επι  μόνοις  τοις 

10  παλαιοίς  αυτό  φαΰι  τίοιεΐν^  χρόνου  γε  προϊόντος, 
ωΰπερ  επι  πάντων  άεΐ  ύυμβαίνει  των  φαύλων  ε&ών, 
ανάγκη  και  τοϋτ  επι  πλέον  προελ^εΐν.  ούδε  γαρ  ούδ^ 
αίτιάοαβ&αι  οιόν  τε,  έπ  αύτω  γε  όλου  τοϋ  πράγμα- 
τος όντος.  νη  /ίί',  άλλα  κωλΰβουβιν  οΐ  προσήκοντες. 

15  έάν  οϋν  απόντες  η  άγνοηΰαντες  τύχωΟιν,  όταν  γνώΰι, 
τί  ποιηβομεν ;  άρα  γε  δεηβει  τούτον  έκχαράττειν  πά- 
λιν ,  όν  άν  φ&άνη  τις  έπιγράφας ;  πάνυ  τοίνυν  όντος 
ατόπου  τοϋ  γιγνομένου,  μάλλον  δε  άΰεβοϋς,  ήττον  αν 
δεινόν  ην,  ει  μη  δια  τοιαϋτην  πρόφαοιν  βυνέβαινε, 

20  δι'  οΐαν  τινές  φαβιν,  ώς  άπολογούμενοι  περί  της  πό- 
λεως, το  γαρ  δι'  άργύριον  πράττειν  οτιοϋν  των  άλ- 
λως αίβχρών  άπαντες  αί'όχιον  ηγοϋνται  τοϋ  καΟ-'  ετέ- 
ραν  τινά  αίτίαν.  όταν  οϋν  προβαλλόμενοι  την  δαπα- 
νην  κα\  το  δεΐν  άναλίβκειν  η  ποιηβαΰΟ^αι  ετέρους  αν-β20Κ 

Το  δριάντας  ά|ί.^5(?^  παραπέμπειν  το  πράγμα ,  δηλον  οτι 
μείζον  το  όνειδος  καταβκευάξουΰιν ,  εί  χρημάτων  ένε- 
κα δό^ουβιν  άδικεΐν,  καΐ  ταϋτα  πλουτοϋντες,  ώς  ου- 
δένες  άλλοι  των  Ελλήνων,  καίτοι  τί  δήποτε  επί  μεν 
των  προγόνων  υμών  οϋδεν  εγίγνετο  τοιοϋτον,   ουκ 

30  εχόντων  αυτών  πλείονα  ή  νϋν  έχετε  υμεΐς ;  ότι  γαρ 
οϋϋ•'  ή  νήβος  χείρων  γέγονε  καΐ  την  Καρίαν  καρπον- 
β%^ε  καΐ  μέρος  τι  της  Λυκίας  καΐ  πόλεις  ύποφόρους 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  379 

κεκτηβϋ-ε ,  καΐ  χρήματα  άεΐ  πολλά  νπο  πολλών  ανατί- 
θεται τω  δήμω  καΐ  των  πρότερον  ονδείς  αφϊ]ρηται, 
μηδενα  νομίζετε  άγνοεΐν.  και  μην  ονδε  δαπανάν  φτ^- 
ΰετε  ννν  μάλλον,  τότε  μεν  γαρ  εις  πάνΟ•^  όϋα  καΐ  ννν 
άνηλίΰκετο ,  πανηγύρεις ,  πομπάς ,  ιερουργίας ,  εις  τα  5 
τείχη,  τοις  δικάξονΰι,  τγι  βουλή,  νυν  δε  ουκ  εβτι  τα 
μέγιβτα  των  πρότερον.  τάς  γαρ  είς  τον  πόλεμον  δα- 
πανάς Οχεδόν  τι  βυνεχώς  αυτών  πολεμοΰντων  καΐ 
ύπάνιον,  ει  ποτέ,  άναπαυομενων,  ουκ  ενι  ύυμβάλλειν 
οίμαι  τοις  έν  είρηντ]  γιγνομενοις  άναλώμαβιν.  ου  γαρ  ίο 

942 Μ  0^40601/  έκατον  νεών  η  χαΐ  πλειόνων  βτόλον  αποβτεΐ- 
λαι  καΐ  πάλιν  έβδομήκοντα  καΐ  τριάκοντα  έτερων,  και 
τούτον  εβθ'  οτε  μη  καταλύειν  τριών  η  τετταρων 
ετώνΐούδε  ΰυνεχώς  τριήρεις  πλείν,  ου  μέχρι  Κύπρου 
και  Κιλικίας,  άλλ'  οτε  μεν  εις  Αΐγυπτον,  οτε  δε  εις  15 
τον  Ευξεινον,  το  δε  τελευταϊον  εν  αυτώ  τω  Ω,κεανώ ' 

62ΐΆουδε  γένους  ύτρατιώτας  τρεφειν  τα  φρούρια  και  την 
χώραν  φυλάττοντας '  και  ο  νυν  εφ'  ημών  ίδεΐν  εβτι, 
μια  καθ•'  εκαύτον  ένιαυτον  η  δυΰΐν  άφράκτοις  απαν- 
τάν  εις  Κόριν&ον.  και  λέγω  ταύτα  ουκ  ονειδίξων  2ο 
ούδε  τών  προγόνων  υμάς  χείρονας  ποιών '  ου  γαρ  οτι 
μη  δνναΟ&ε  ταύτα  πράττειν  εκείνοις,  αλλ'  οτι  καιρός 
ουκ  εΟτι  τών  τοιούτων,  έν  είρηντ]  διάγετε,  δηλον 
γαρ  ώς  κάκεινοι  μάλλον  έβούλοντο  μη  κινδυνεύειν, 
και  δια  τούτο  έπόνουν,  ίνα  καταβττι  ^οτί  τα  πράγμα-  25 
τα,  πλην  ότι  γε  ουκ  ί'ΰα  ύμιν  άνηλιβκον.  ίνα  γαρ 
τάλλα  αφτ)  τις,  το  τών  νεωρίων,  το  τών  οπλών,  το 
τών  μηχανημάτων,  6  νύν  είπον,  αυτό  δηπου  το  τών 
τειχών  ούκ  εβτιν  όμοιον,  ώς  έφ*  υμών  επισκευάζε- 
ται, καϊ  γαρ  αν  τα  της  επιμελείας  ■9•^  τις  μη  διαφε-  30 
ρειν,  αλλά  τοι  βχολτ]  γίγνεται  καν  κατ  ολίγον  καΐ 
οπηνίκα  τις  βούλεται '  τότε  δε  ούκ  ην  αυτά  μη  εΟτά- 


380  ΌΙ0ΝΙ8  ΚΗΟΟΙΑΟΑ 

ναι.  καΐ  ννν  μ,εν  νφ  υμών  δοκιμαϋΰ^ηύόμενα  οικο- 
δομείται, τότε  δε  νπο  των  πολεμίων,  ειεν'  ου  τοί- 
ννν  ονδϊ  τοντο  Ββτιν  είχεΐν  ως  πλείονας  τιμάτε"  το 
γαρ  πλη&ος  αντο  δηλοΐ  των  «ξ  εκείνον  τον  χρόνου 
5  κείμενων  ανδριάντων,  χωρίς  δε  τούτον  τίς  αν  εί'ποί 
πλείονς  είναι  τους  νϋν  φιλοτιμονμενονς  ηερϊ  την  πά- 
λιν ;  νη  /ίία ,  ανάγκην  γάρ  ημείς  έ'χομεν  τονς  ηγεμό- 
νας τιμάν  απαντάς,  τί  δ' ;  ονχΐ  και  Ά&ηναιοι  καΐ  Λα- 
κεδαιμόνιοι καΐ  Βνξάντιοΰ  καΐ  Μντιληναΐοι  τους  αυ- 

\α  τους  τούτους  0•εραπεύουθΐν ;   άλλ'   όμως  όταν  ίο|7^622ίΐ 
τίνα  Οτηΰαι  χαλκοϋν,  ΐο'Γασ'ί.  καΐ  της  εις  τούτο  δαπά- 
νης ευποροΰδι.   και  μην  ηδη  τινός  ηκονβα  'Ροδίου  λέ- 
γοντος, ούχ  όμοια  τα  εκείνων  καΐ  τα  ημέτερα,  τοις  μενΒ^Μ 
γάρ  μόνον  νπάρχειν  την  έλενΟ-ερίαν  δίχα  ^ Αθηναίων, 

15  καΐ  τοντονς  δε  μηδέν  μέγα  κεκτηο&αι '  την  δε  νμετέ- 
ραν  πόλιν  έπίφ&ονον  είναι  παρά  πάβιν,  ως  άριΰτα 
πράττονβαν'  διόπερ  αύτη  πλειόνων  δεΐν  των  εύνο-       ι 
ούντων.     έ'τι  δε  μηδένα  των  'Ρωμαίων  διαφέρεβ^αι       Ι 
παρά  τοΐβδ^  εβτάναι,    της  δε  γε  έν%•άδε  τιμής  ούκ 

20  άμελειν.     ταύτα  δέ  έβτι  μεν  άλη&η,  μαλ,λον  δε  όφεί-        ' 
λέτε  άποβτηναι  δι   αυτά  τού  πράγματος,    τους  τε  γάρ 
λόγον   έχοντας  της  τιμής  παρ'   ύμΐν  εικός  έβτι  μη 
παραπέμπειν    μηδέ     το    πώς    αύτης    τυγχάνουβιν, 
άλλ'   άμα  καΐ  την  διάνοιαν  την  ύμετέραν  6κοπείν'623Ά 

25  τους  τε  έπίφ^ονον  είναι  την  εύπορίαν  της  πόλεως 
ομολογούντας  ούκ  εικός  ην  ύπολογίζεΰϋ•αι  το  της  δα- 
πάνης, ου  γάρ  τοι  τοϋούτω  διά  τούτο  πλείους  τιμάτε 
των  άλλων  όΰω  πλείονα  κάκείνων  κέκτηΰ9•ε.  και  μην 
των  γε  αυτοκρατόρων  καΐ  νύν  ποιε16θ•ε  εικόνας,  καΐ 

30  των  άλλων  δε  των  έπ  αξιώματος,  ούδε  γάρ  υμάς  λέ- 
λη%•εν  ώς  ουδέν  έβτι  το  τούτον  ΐβταβϋ-αι  τον  τρόπον, 
"ν'  ουν  τίνας  τιμηβητε,  λοιπόν  ούτως  αέβχρον  και 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXI.  381 

άνά^ιον  υμών  αυτών  ^ργον  διαπράττεβ^ε ;  εί  μεν  γαρ 
απαβίν  ομοίως  προΰεφερεβϋ^ε  δίχα  των  αυτοκρατό- 
ρων, ουκ  αν  ούτως  ηλεγχεβ&ε.  νυν  δ  ειβίν  ους  αυ- 
τούς ίΰτατε '  ωϋτε  τοις  άλλοις  είναι  φανερον  εκ  τού- 
των οτι  ου  τιμάτε  αυτούς,  ει  δε  των  πολλών  κα\  των  δ 
μηδένα  ώφεληβάντων  ειΰΐν  ούτοι ,  τίνος  χάριν  άβχη- 
μονειτε;  η  τί  βουλόμενοι  τούτους  ϋ-εραπεύετε ,  και 
ταύτα  ένον  νμιν  άλλως  έτίψελεΐβ^αι ;  και  γαρ  ^ενια 
πλείω  και  το  της  υποδοχής  ελευ&εριον  τοις  πολλοίς 
ίκανόν,  καν  βελτίων  γι  τις,  ετι  καΐ  ιΙ^ηφιβμα  ηρκεύεν  ίο 
απλούν ,  ει  εις  το  πρυτανεΐον  η  εις  προεδρίαν  εκλη- 
Ο-η.  νυνι  μεν  γαρ  δοκεΐτε,  ώϋπερ  οι  ΰφόδρα  γεμοντες 
τών  ναυκληρων  και  χειμαζόμενοι ,  δια  τούτο  έκβολην 
&ακποιει6&αι  τών  ανδριάντων,  καίτοι  φέρε,  ει  τις  ύμΐν 
344Μ£λί^£ν  ως  αρα  άποδόΰ&αι  προβηκει  τους  πολλούς  αύ-  ΐ5 
τών,  ίνα  εύπορηβητε  χρημάτων ,  ουκ  εβτιν  όπως  ουχ 
αν  άνδράποδον  ηγηοαα&ε  είναι  τον  λέγοντα,  νύν  τοί- 
νυν  αύτο  τούτο  ποιείτε '  όΰου  γαρ  άνδριάς  γενοιτ'  αν, 
τοβούτον  εφ'  έκάοτω  κερδαίνετε '  πλην  οτι  γε  αυτοΐς 
αποδίδουμε  αυτούς  και  ούκ  επ'  έ^αγωγί},  κα^άπερ  20 
οΐμαι  τά  βφόδρα  πονηρά  άνδράποδα.  καθόλου  δ\  εύ 
ΐβτε  οτι  μηδέν  εβτι  τών  τοιούτων  μέγα  μηδέ  τίμιον 
άλλως,  ει  μη  παρά  τους  δίδοντας,  εάν  διδώβιν  ως 
τοιούτον,  ει  δε  τών  όντων  ο,τι  αν  Ο-έλη  τις  ραδίως 
και  τω  τυχόντι  παρέχοιεν,  ταχύ  δό^ει  τού  μηδενός  2δ 
α^ιον.  διά  τούτο  βεμνότερόν  έβτι  το  παρ'  ύμιν  κλη- 
Ο^ηναι  εις  προεδρίαν  άπα^  της  παρ'  έτέροις  εικόνος, 
χαΐ  το  μεν  υμάς  κα&ημένους  επαινέΰαι  λαμπρόν  άλ- 
λοι δε  ούδε  αν  διαρραγώοι  κεκραγότες  ου  δοκούβιν 
βίόΆίκανώς  τιμάν.  τον  Ολυμπίαΰι  βτέφανον  Ιβτε  δηπου-  30 
■9•£ν  έλάϊνον  όντα,  και  τούτον  πολλοί  προτετιμήκαβι 
τού  ζην,    ούχΙ  της  εκεί  φυομένης   έλάας  εχούβης  τι 


382  ϋΐΟΝΙδ  ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

^ανμαβτόν ,  αλλ  οη  μη  §αδίως  μηδ^  ίπΐ  μικρω  δίδο- 
ταί.  τοι,γαρονν  εγγιβτα  έφ'  ημών,  ως  επίύταβ&ε, 
των  αυτοκρατόρων  τις  οντω  βφόδρα  ηττη&η  τον  πρά- 
γματος καΐ  έπεϋ-νμηβε  της  εκεί  νίκης  ωΰτε  και  άγω- 
5  νίΰαβ&αί,  παρ'  Ήλείοίς,  καΐ  τοΰτον  ορον  ηγηΰαΰ&αι, 
της  ευδαιμονίας,  εΐ  δε  γ  ε  πάντας  εβτεφάνονν  τους 
έτίΐ  την  &εαν  αφικνονμενονς  των  ηγουμένων,  τίνα 
ζηλον  η  ηοίαν  ετι  δοίμν  εΰχεν  ο  βτέφανος ;  άλλα  εκεί- 
νους γέ  φαβι  μηδέ  τάς  επιβτολας  λνειν,  ας  αν  γράφω- 

10  ΰιν  οι  των  ά&λητών  τίνα  βυνιβτάντες,  πριν  η  άγωνί- 
βηται.  και  τοϋτο  ουδένα  πώτίοτε  αντοίς  ηνεγκε  κίν- 
δννον ,  άλλα  τουναντίον  τιμήν  καΐ  επαινον  τω  δοκεΐν 
άϊ,ίους  είναι  βραβεύειν  τον  αγώνα,  μη  γαρ  οί'εύ&ε 
'Ρωμαίονς  ούτως  είναι  ΰκαιούς  και  άμαΟ-εΐς  ωΰτε  μη- 

15  δένα  αίρεΐ6%•αι  τών  ύφ'  αντοΐς  ελευ^έριον  είναι  μηδέ 
καλόν,  άλλα  βονλε6ϋ•αι  μάλλον  άνδραπόδων  κρατεΐν. 
είτα  Ηλείοι  μίν  οϋτως  ά^ιονΰι  τα  εαυτών,  ούδενός 
Πελοποννηβίων  κατά  γε  τάλλα  άμείνους  οντες'  υμεΐς 
δε  τους  παριόντας  δεδοίκατε ,  καν  ενα  τινά  μη  6τη- 

•20  6ητε  χαλκοϋν,  την  έλευ&ερίαν   οί'εΰΟ'ε  άποβάλλειν  •,αδΜ 
άλλ'  εί'  γ  ε  οντω  ϋφόδρα  επιβφαλής  έΰτιν  ωΰτε  εκ  της 
τυχούΰης  προφάΰεως  περιαιρε&ηναι ,  δουλεύειν  υμΐν 
τώ  παντϊ  βέλτιον  ηδη.    και  γαρ  τοις  το  ΰώμα  ούτως 
επικινδύνως  εχουΰιν    ωΰτε   μηκετ'  άνενεγκεΐν    τ  ε-  626  κ 

25  ϋ'νάναι  κρεΐττον  η  ζην.  ει  γάρ  υμιν  η  μεν  εκ  τοΰού- 
του  χρόνου  πίΰτις  και  προς  τον  δημον  έννοια  τον  εκεί^ 
νων  καΐ  κοινωνία  πάΰης  τνχης  ον  δύναται  βεβαιούν 
την  πολιτείαν,  ούδε  Μι%•ριδάτης  κα&αιρεϋ'είς  ούδ' 
Άντίοχος ,  ούδ*  η  της  0-αλάττης  άρχη  παραδο&εΐΰα  διά 

30  πολλών  κινδύνων  καΐ  πόνων ,  ουδ'  οι  προ  τοΰούτων 
ετών  όρκοι  της  φιλίας,  ουδ  αί  παρ  αυτόν  τον  Αία 
ύτηλαι  κείμεναι  μέχρι  νυν,    ούδ'  η  μέχρι  'Ο,κεανον 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  383 

ΰνγχίνδννενΰαβα  δνναμις,  ονδ'  η  το  τελενταΐον  νπε^ 
αυτών  άλοϋβα  πόλις,  άλλ'  εΐ  μη  τον  δείνα  καΐ  τον 
δείνα  κολακενΰετε  αγεννώς ,  τίάντα  ταντα  ανατετρα- 
ηταί^  ως  άεΐ  ττροοδοκάν  οργην  τίνα  η  μΐβοζ,  βφόδρα 
νμΐν  φανλως  τα  πράγματα  έχει  και  επ  ονίϊίνόί  ϊδρυ-  5 
σΟ•ε  ίβχνρον.  καΐ  εγωγε  φαίην  αν ,  εΐ  καΐ  χαλεπώς 
άκονβεα&ε,  κρεΐττον  υμών  άπαλλάττειν  τους  εν  Φρυ- 
γία μέβΐΐ  δουλεύοντας  η  τους  εν  Αίγΰπτω  καΐ  Αιβΰτ]. 
το  γαρ  άγνοοΰμενον  καΐ  μη  δοκοΰντα  μηδενός  άξιον 
ηοιεΐν  οτιοϋν  ελαττον  αίβχρόν'  το  δε  ούτως  όντας  ιβ 
έπιβημους  καΐ  ^αυμαξομενους  πάρα  πάΰιν  ανάγκην 
εχειν  ωβπερ  τους  άγεννεΐς  κύνας  ύαίνειν  τον  παριόν- 
τα  δεινόν.    φέρε  τοίνυν,  εΐ  δε  και  πάντας  δεοι  τιμάν 

627κ[οΛω5]  καΐ  την  εβχάτην  άπορίαν  ϋ^είη  τις  εΐναυ  περϊ 
την  πόλιν^  πόϋω  κρεΐττον  αύτο  το  φηφιβμα  προΰπεμ-  ΐ5 
■φαι  το  της  εικόνος,  ΐν'  έαν  βούληται,  ύτηβγι  παρ* 
εαυτού;  νη  ζ/ι',  άλλ'  αίοχρόν,  ει  τούαύτην  ύτενοχω- 
ρίαν  ομολογηΰομεν ,  και  'Ροδίων  ουκ  α^ιον.  και  τις 
ουκ  αν  ευ  φρονών  ελοιτο  πένης  δοκεΐν  μάλλον  η  πο- 
νηρός ;  η  το  νννΐ  γιγνόμενον  ήττον  υμΐν  δοκεΐ  τίνος  2ο 
αίβχρον  είναι,  το  τους  ανδριάντας  υμών  δύναβΟ^αί 
τίνα  διηγεΐΰ^αι,  κα&άπερ  τάς  οικίας,  οτι  πρότερον 
μεν  ην  αύτη  τού  δεινός,  νύν  δε  τού  δεινός  γεγονεν, 
αν  δ'  ουτοί  τελευτήΰη ,  πάλιν  εβται  τού  κληρονομη- 
βοντος  η  τού  πριαμένου;  καίτοι  την  εικόνα  ουκ  εΰτιν  25 

3Α67ιΐθύδενΙ  δικαίω  μετα^ είναι,  κα&άπερ  την  οίκίαν.  ηδη 
τοίννν  ηκουβά  τι  καΐ  τοιούτον  τίνος  άποΰχεδιάζοντος, 
ότι  και  παρ*  ετέροις  ίδεΐν  εΰτι  τούτο  γιγνόμενον '  πά- 
λιν δε  ετέρου,  ώς  καΐ  παρ'  Ά^ηναίοις  πολλά  πράττε- 
ται νύν,  οίς  ουκ  άπεικότως  αν  τις  επιπλή^ειεν ,  ου  30 
περί  τάλλα  μόνον,  αλλά  και  περί  τάς  τιμάς'  ο?  γε  τον 
δείνα  μεν  Όλύμπιον  κεκληκαΟιν  ουδέ  φύύει  πολίτην 


384  ΒΙ0ΝΙ8   ΕΠΟΟΙΑΟΑ 

εαυτών,  Φοίνικα  δε  αν&ρωτίον  ουκ  άπο  Τνρον  καΐ 
Σιδώνος,  αλλ  άπο  κώμης  Τίνος  η  της  ηπείρου  ,  καΐ 
ταϋτα  πιττοΰμενον  τον^  βραχίονας  καΐ  περιδηματα628Β 
φοροϋντα '  τον  δείνα  δ\  τον  ευχερή  λίαν  Λοιητην ,  ος 
5  και  παρ'  νμΐν  ποτέ  κάν%^άδε  έπεδεί^ατο,  ου  μόνον 
χαλκοϋν  εβτάκαβιν ,  αλλά  καΐ  παρά  Μένανδρον.  λέ- 
γειν δ\  είώϋ-αΰιν  οι  διαΰύροντες  την  πόλιν  καΐ  το  επί- 
γραμμα το  επΙ  της  Νικάνορας  εικόνος ,  ο^  αύτοίς  και 
την  Σαλαμίνα  εωνηΰατο.    εγώ  δ'   ει  μέν  τις  'η  τοΙς 

10  ^Α%•ηναίοις  επίτιμων  λέγει  ταϋτα,  και  δεικνύς  ουκ  όν- 
τας αβίους  τους  ενοικοϋντας  της  πόλεως  ούδε  της 
δόί,ης ,  ην  οΐ  πρότερον  γενόμενοι  κατέλιπον ,  η  καθό- 
λου την  Ελλάδα  ελεών  εις  ο  πέπτωκεν ,  όταν  τοιαύτα 
πράττωΰιν  οί  χρόνον  τινά  δό^,αντες  αύτηςπροεβτάναι, 

ΐδ  καλώς  αυτόν  ηγούμαι  λέγειν '  ει  δ'  ότι  προβηκει  μηδ' 
υμάς  μηδέν  μέγα  φρονεΐν  μηδ  εκείνων  κρεΐττον, 
ουκ  εχω  την  υπερβολην  της  άναιο&ηβίας  ειπείν  τοΰ 
ταϋτα  λέγοντος,  ου  γάρ  Ον  τρόπον  τά  καλώς  παρ'  ετέ- 
ροις  γιγνόμενα  πάβιν  ε&ος  εβτΐ  λέγειν  ξηλουκαΐ  προ- 

20  τροπής  ένεκεν,  ο^ο^'ω^  καν  φαϋλόν  τι  πράττηται  παρ 
άλλοις,  δεΐτοϋτο  μνημονεύειν ,  ωϋτε  μιμεΐβχ^αι,  τον- 629 κ 
ναντίον  δε  νπερ  τοϋ  φυλά^αο&αι  καΐ  μη  λα&εΐν  εί'ς 
τι  τοιοϋτον  έμπεβόντας.    και  γάρ  ει  μεν  επαίνων  τις 
εκείνους  ταϋτα  έλεγε  καΐ  μηδέν  χείρονος  δό^ης  άπο- 

25  φαίνων  επιτυγχάνοντας,  ην  μεν  αν  δηπου&εν  εϋη&ης,       \ 
μάλλον  δβ  αναιδής '  πλην  κατά  γε  την  έαυτοϋ  γνώμην 
παρείχε  τίνα  άφορμην  τοις  άμαρτάνειν  βουλομένοις. 
ει  δ'  ώς  αίβχρά  και  ονείδη  πάντες  αυτά  προφέρουβι 
χαΐ  ουδείς  αν  εί'ποι  τών   εγκωμιαξόντων  την  πόλιν 

30  τοιούτον  ουδέν,  άλλ'  ήτοι  βλαοφημών  τις  ηκα&απτό-^α^ 
μένος  άλλως  καΐ  επιπληττων,  παντελώς  εύηχης  6  δια 
τών  τοιούτων  υμάς  προτρέπειν  δοκών  ώΰτε  άμελεΐν 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  385 

των  παρ*  αντοίς.  κα^άπερ  εί'  τις  άϋ-λητην  πείϋ-ων 
αΛειπεΐν  καΐ  προέβ^αι  τον  ύτεφανον  αργυρίου  λέγοί 
προξ  αυτόν,  Ούχ  οράς  εκείνον  τον  παραχωρήοαντα 
τίρο  βοϋ  μαΰτιγούμενον;  η  νη  ζίία  ει  τις  των  υποκρι- 
τών δεικνύς  τους  εκπίπτοντας  και  βυριττομένους  τοι-  » 
αϋτα  παραμυ^οίτο,  Όπως  μηδέ  θύ  προθέσεις,  άλλ' 
ομοίως  αγωνιεί,    και  νυν  νμίν  ΰχεδον  εκείνοι  λέγου- 

63θΚ0£,ι/,  ούχ  οράτε  τούς^Α^ηναίονς  ως  άΰχημονοϋΰιν ,  ως 
κακώς  άκονουβιν,    ως   παράδειγμα  πάύίν    είβι  της 
άγεννείως  καΐ  της  ύβρεως,  ην  ύβρίζουβιν  εις  την  πα-  ίο 
τρίδα;  καίτοι  πότερον  %^η  τις  αυτούς  άνταγωνιβτάς 
νμών,  ωύπερ  ά^ιοϋοιν,  η  μάλλον,  ο  τω  παντί  βελτιον 
καΐ  δικαιότερον,  και  τούτους  και  τους  Λακεδαιμονί- 
ους και  πάντας  τους  ομοίους  μέρος  νμέτερον  η  υμάς 
εκείνων;  άλλ'  ούτε  τους  άνταγωνιΟτάς  άμαρτάνοντας  15 
εύλογόν  εΰτι  μιμειβ&αι,  τουναντίον  δε  τοβούτω  μάλ- 
λον κατορ&οϋν,  ίνα  τώ  παντι  φαίνηύ&ε  προέχοντες 
αυτών,  και  μη  μόνον  δια  την  εκείνων  κακίαν,  αλλά 
και  δια  την  αυτών  άρετην  εύδοκιμητε '  οντε  τονς  οι- 
κείους καΐ  προύηκοντας ,  αλλά  μάλιΰτα  μεν  κωλύειν,  2» 
ει  δ'  ούν,  αυτούς  γε  πειράβϋ^αι  τοις  εαυτών  εργοις  τά 
αμαρτήματα  εκείνων  ελάττω  ποιεΐν.    ετι  ό'  εΐ^  μεν  εν 
'  τοις  άλλοις  μηδέν  αυτών  διεφερετε,  ονδεν  ΐβως  έδει 
καΌ-'  εν  τούτο  φιλοτιμεΐβ^αι  και  βκοπεΐν  όπως  κρείτ- 
τονς  δό^ετε.    ννν  δε  ονδεν  εβτιν  ί'φ'  ότω  τών  έκεΐ  25 
γιγνομενων  ουκ  αν  αίβχυν^είη   τις.    οίον  εύϋ-ύς  τά 
περί  τους  μονομάχους  ούτω  βφόδρα  εζηλώκααι  Κοριν- 
θίους, μάλλον   δ'  ύπερβεβληκαβι  ττ}   κακοδαιμονία 
κάκείνους  και  τους  άλλους  απαντάς ,  ωβτ ε  οι  Κορίν- 
θιοι μεν  ίξω  της  πόλεως  θεωροϋΰιν  εν  χαράδρα  τινί,  ^ 
πλήθος  μεν  δυναμενω  δε^αΰθαι  τόπω,  ρυπαρώ  δε  άλ- 

^ΐΆίως  καΐ  όπου  μηδείς   αν  μηδέ  θάψειε  μηδενα  τών 
ΟΙΟ.  Ι.  25 


386  ΟΙ0ΝΙ8    ΕΗΟΒΙΑΟΑ 

έλεν&ερων ,  ΑΟ^ηναΐοι  δ\  έν  τω  ^εάτρω  ^εώνται  την 
καλην  ταντην  Ο^έαν  νη   αυτήν  την  άκρόπολίν ,  ου  τον 
^ίόννβον  έτά  την  6^χη(ίτ^αν  τι&εαβίν '  ωβτε  πολλά-  348Μ 
κις  έν  αντοΐξ  τίνα  ΰφάττεαϋ-αί  τοΐς  ϋ-ρόνοις,  ου  τον 

δ  [εροφάντην  και  τους  άλλους  ιερείς  ανάγκη  κα^ίζειν. 
καΐ  τον  είπόντα  περί  τούτου  φιλόΰοφον  καΐ  νουθ•ετη- 
ύαντα  αυτούς  ούκ  άπεδέ^αντο  ούδε  έπ^νεβαν,  άλλ' 
όντως  εδνύχεραναν ,  ωβτε  εκείνον  ονταμ,εν  γένει'Ρω- 
μαίων  μηδενός  ύΰτερον,  δό^αν  δε  τηλικαύτην  εχον- 

10  τα  ηλίκης  ούδεΙς  εκ  πάνυ  πολλού  τετύχηκεν,  ομολο- 
γούμενον  δε  μόνον  μάλιΰτα  μετά  τους  αρχαίους  ακο- 
λούθως βεβιωκέναι  τοις  λόγοις,  καταλιπεΐν  την  πόλίί/632ίβ 
καΐ  μάλλον  ελέΰϋ^αι  διατρίβειν  άλλαχόύε  της  Ελλάδος. 
άλλ'  ούκ  αν  ύμεΐς,   άνδρες  Ρόδιοι,   τοιούτον  ούδεν 

15  ύπομείναιτε,  παρ'  οίς  νόμος  έβτΐ  τον  δημόβιον  μηδε- 
ποτε  είβελ&εΐν  εις  την  πόλιν.  τίνος  ούν  ένεκα  έπε- 
μνηΟϋ'ην ;  ού  μα  τον  ^ία  λοιδορήΰαι  βουλόμενος  τους 
^Αθηναίους '  τουναντίον  γαρ  πάβιν  έλεεΐν  αύτους  επ- 
έρχεται τοις  μετρίοις'  άλλ'  όπως  είδη&'   οτι  λοιπόν   Λ 

20  ύμιν  ού  προς  εκείνους  έβτίν  ο  λόγος,  άλλα  προς  υμάς 
αυτούς  και  των  άλλων  εί'  τις  ΰωφρονεΐ.  καίτοι  πάντα 
οβα  αν  εί'ποι  τις  κατά  ΆΟ-ηναίων  η  κατά  Λακεδαιμο- 
νίων η  κκ^'  ών  δηποτε,  παρ'  οίς  άλλα  τίνα  φανλως 
έχει  και  βφόδρα  ολιγωρως,  έμοι  βυναγωνιειται'  το 

25  γάρ  των  εικόνων  ούκ  εϋτι  παρ'  αύτοΐς  ίδεΐν  ούτω  γΐ' 
γνόμενον'  ωβΟ''  ο  γε  μηδέ  παρ'  έκείνοις  αμαρτάνε- 
ται  τοις  έΰχάτως  άπολωλόβι  πώς  ούκ  αν  ύπερβολην 
τίνα  εχοι  της  άτοπίας;  ετι  δε  μάλλον  αυτά  τά  περί 
τάς  τιμάς  παρατε&έντα  άποδείκνυύι  τούτο,   ει  γάρ  το 

30  των  νυν  τίνα  παραβτήύαι  των  αρχαίων  τινί  δοκεί  δει- 
νόν,  πόΰω  δεινότερον  το  ούτως  άφελέο&αι  τινά  εκεί- 633  Ε 
νων  της  τιμής ,  ωβτε  έτέρω  δούναι ;  και  ει  το  όνομα 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  387 

ίπιγράφαί  τινοξ  αλλω  τω  πολν  έλάττονι,  τηλίκαντην 
κατάγνωβιν  φερεί,  το  εξαλείφαι  καΐ  άνελεΐν  το  του 
κρείττονος ,  εάν  οντω  τνχτι ,  ποιόν  τι  φαίνεΟ&αι  νομί- 
ζετε ;  και  μην  ει  τις  νμάς  Καυνίοις  η  Μννδίοις  ομοί- 
ους είναι  λεγοι,  βφόδρα  οργιεΐΰϋ-ε  καΐ  βλαβφημεΐν  ό 
αυτόν  ΎΐγτιβεοΟ'ε  κατά  της  πόλεως '  πώς  αν  ούν  εΟ• 

349Μν^Γν  άπολογίαν  τινά  φεροι  περί  τίνος  των  παρ'  υμΐν 
το  και  παρ'  εκείνοις  αυτό  γίγνεΰ^αι ;  καΟ-άπερ  ει  και 
τά  τείχη  τις  οίοιτο  δεΐν  λΰύαι  τά  παρ*  υμΐν  η  και  κα- 
ταπίπτοντα εάν ,  ότι  καΐ  παρ'  ετέροις  πεπτωκε ,  μάλ-  ι« 
λον  δε  πάβι  τοις  άλλοις  βχεδόν.  καίτοι  τά  μεν  τείχη 
διά  την  είρηνην  και  την  δουλείαν  εάται  παρ  αυτοίς, 
ων  το  μεν  άπαντες  εύχονται ,  την  είρηνην ,  το  δε  λοι- 
πόν ουκ  εϋτι  κακίας  ύημειον '  τό  δε  τοις  παλαιοΐς  των 
ευεργετών  ούτω  προΰφέρεβ^αι  δι'  άχαριβτίαν  γίγνε-  ΐ5 
ται.  ψαίην  δ'  αν  εγωγε  παρά  τούτοις  μηδέ  εύεργετας 
αδικεΐα^αι.  τίς  γάρ  παρά  Καυνίοις  γέγονε  γενναίος 
άνηρ ;  η  τίς  πώποτε  εκείνους  άγα&όν  τι  πεποίηκεν ; 
ο?  γε  δουλευουΟιν  ουχ  υμΐν  μόνοις ,  αλλά  καΐ  Ρωμαί- 
οις,  δι'  υπερβολην  άνοίας  και  μοχθηρίας  διπλην  αν-  2υ 

6**ΚτοΓ5  την  δουλείαν  καταβκευάύαντες.  ταύτα  δε  και 
περί  άλλων  τις  αν  εΐποι  τών  ομόδοξων,  εγώ  δε  καΐ 
καΟ-όλου  τους  τηλικούτον  ε'φ'  αύτοΐς  φρονούντας  ηλί- 
κον  υμεΐς  δικαίως  ου  προς  έτερους  άποβλεπειν  οίμαι 
δεΐν  έν  οις  πράττουΰιν^  άλλως  τε  τους  τοβούτον  χεί-  2ό 
ρονας^  αλλά  προς  την  εαυτών  δό^αν  καΐ  τό  της  πόλε- 
ως αξίωμα,  γελοΐον  γάρ  αν  ην,  ει  τών  υμετέρων  τις 
Λολίτων ,  ^ωριεύς  εκείνος  η  Λεωνίδας ,  ους  τοβαυτά- 
κις  φαβίν  Όλυμπίαΰι  νικηβαι,  προς  άλλον  τινά  ορών 
εγυμνάξετο,  καΐ  ταύτα  γε  μηδέποτε  Οτεφανω&έντα.  30 
τοί^  μέντοι  Αακεδαιμονίοις  η  τοΐςΆϋ•ηναίοις  εΐ  βούλε- 
ύϋ-ε  αντε^ετάζεβ&αι ,  βνγχωρώ  τοις  τότε  ούβιν,  οτε 

25* 


388  ΒΙ0ΝΙ8   ΚΗΟΟΙΑΟΑ 

αντοίζ  είκοτως  αν  τις  των  ομοίων  νμΐν  βννεκρίνετο. 
χαΐ  γαρ  τον  αϋ-λητην  τον  φιλοτιμονμενον  ετι  καΐ  μη- 
δέτίω  Λαραχωρονντα  της  ίβχνος  ον  τονξ  νοΰοννταζ 
ενλογόν  έβτι  προκαλεΐΰ&αί  των  καΟ•'  αντον  ένδόί,ων 
5  ουδέ  τους  τεΟ•νεώτας^  άλλ'  εί  μεν  εΐέν  τυνες  έρρωμέ- 
νοι ,  τιρος  εκείνους  άγωνίξεΰ&αί  περί  της  νίκης '  εί  δε 
μη,  τοιούτον  τιτίρά^αν  ξητεΐν,  ο  μηδενός  αύτονάβ&ε- 
νεΰτερον  δείξει  των  πρότερον.  ο  μεν  ούν  υγιής  ουτός 
έύτι  περί  των  τοιούτων  λόγος,    εί  δ\  αρα  Λαρεΐναί  τι 

10  δει,  μήτε  προς  τους  τότε,  οι  ηΟαν  κράτιΰτοι,  πάρα- 635 η 
βάλλοντες  εξετάζετε  το  πράγμα ,  μήτε  προς  τους  νΰν, 
οι  μηδενός  των  φαυλότατων  διαφερουοιν ,  άλλα  προς 
τους  μεβους  αυτών  η  καΐ  τους  ετι  τούτων  ελάττονας.^'^'^^'^ 
παρά  τοίνυν  τοις  Ά&ηναίοις  κατά  Φίλιππον  μάλιβτα, 

15  ότε  της  ηγεμονίας  παρεκεχωρηκεΰαν ,  της  δ'  έλευ- 
%•ερίας  μόνης  λοιπόν  άντείχοντο,  Αεπτίνης  τις  εί(5η- 
νεγκε  νόμον  ως  χρην  τάς  άτελείας  άφελεβ&αι  τους 
έχοντας  παρά  τού  δήμου,  δίχα  των  αφ  Αρμοδίου 
και  Άριύτογείτονος ,    καν  μηκέτι  το  λοιπόν  ε^εΐναι 

20  διδόναι  μηδενΐ  την  δωρεάν  ταύτην.  τί  ούν;  εΰΟ•^  ό- 
πως παρεδε^αντο  τόν  νόμον;  ούμενούν,  άλλ^  εάλω 
γραφής,  φέρε  τοίνυν  βυμβάλετε  τούτο  το  έ&ος  έκεί- 
νω  τω  νόμω,  καν  μεν  υμΐν  κατά  τι  φαίνηται,  φυ- 
λά^ατε  αυτό  και  ποιηΰατε  ίβχυρότερον  προς  το  λοι~ 

25  πόν'   όπερ  β'ξ  ανάγκης  γένοιτ    αν,  εί  μη  λυϋ-ηβεται 
νύν '   εάν  δε  πανταχη  ϋκοπούμενοι  χείρον  εύρίβκητε,  *^'μ  κ 
μιμήβαβ&ε  τους  κατ   εκείνον  τόν  χρόνονΆ&ηναίους 
κ,αι  τό  μάλλον  άτοπον  τού  τότε  λυ& εντός  ύπ'  εκείνων 
και  ύμεΐς  νύν  λύβατε.    τό  μεν  ούν  -ψευδή  την  πόλιν 

30  δεικνύναι  καϊ  περί  τάς  δωρεάς  άπιϋτον  καΐ  τό  τους 
εύεργετας  άδικεΐν,  άφαιρουμενην  αυτών  τάς  αμοιβάς, 
καΐ  πάντα  τά  τοιαύτα  έπ'  ί'βης  κοινά  άμφοτέροις  πρόύ- 


οκΑτιο  XXXI.  389 

Εβτιν'  αλλ*  εχεΐ  μεν  ονκ  ην  μηδέν  ωφεληΰ&αι  τονς 
την  ατελειαν  εβχηκότας '  α  γαρ  εκτηΰαντο  εκ  της  αφε- 
οεως  ε£ξ  άπαντα  αυτοΐς  έμεινε  τον  άλλον  χρόνον,  και 
εμελλον  ενπορώτεροι  δι'  αντην  εοεύ&αι.    τοις  δε  γε 
τήζ  είκόνοξ  άφαιρεϋ^είαιν  εκ  τον  τετιμηΰ^αι  πρότερον  5 
ονδ'  οτιονν  περίεβτι  δίχα  γε  τηξ  νβρεως  και  της  ατι- 
μίας,  ηρος  τοντω  δε  6  μεν  τιΟ^εΙςτότε  τον  νόμον  εβτιν 
ων  κατηγορεί  των  είληψότων  την  ατελειαν  καΐ  πονη- 
ρούς άπεφαινε  τους  πλειονς,  ον  μόνον  άναϊ,ίονς  χάρι- 
τος"   ωβτε  τοντ'  είναι  το  δεινον  οτι  μη  πάοιν  εγκα-  ίο 
λών  πάντας  άπεΰτερει  της  δωρεάς,   εν&άδε  δε  ονδ 
ίνεΰτι  τοις  άφελομενοις  ειπείν  τι  κατ  εκείνων  ονς 
γαρ  μηδ'  ιΰαβι,  πώς  αντονς  αΐτιάβ^αι  δυνατόν;  ετι 

837κί£  ο  μεν  νομός  εξαίρετους  τινάς  εποίει  τους  τα  μεγι- 
ϋτα  δοκονντας  ευηργετηκέναι  την  πάλιν.,  τους  αφ    ΐ5 
Αρμοδίου  καϊ^Αριύτογείτονος"  έν^άδε  δε  ονδεν  ίβτιν 

»5ΐΜ£ξαί,ρετον-  τω  γαρ  άγράφως  το  πράγμα  γίγνεο&αι  καΐ 
μήτε  κατά  νόμον  μήτε  κατά  ^-ί^φ^σμα  περί  ούδενος 
όλως  άπείρηται,  καΐ  επί  παντί  βυμβηναι  δυνατόν 
έύτιν,  έφ  οτω  ποτέ  αν  δό%η  τω  βτρατηγω.  και  μην  ο  20 
γε  νόμος  δεινον  εδόκει  ποιεΐν  αφαιρούμενος  τού  δή- 
μου την  έξονβίαν,  ωβτε  μηδέ  το  λοιπόν  εξεΐναι  φη- 
φίβαβΰ^αι  την  δωρεάν  ταΰτην.  και  πόύω  κρεΐττον 
την  αρχήν  κωλΰϋαί  τι  διδόναι  τον  δημον,  ει  μη  ϋνν- 
έφερε  τη  πόλει,  η  καταλιπόντα  το  χαρίξεΰ&αι  το  άφαι-  25 
ρεΐβ&αι  ταντα  εφ'  ενί  ποιησαΰΟ•αι;  αίβχροϋ  γαρ  όν- 
τος,  ως  ονδ'  αν  εις  άντείποι,  τού  άφαιρειβ&αι  τους 
λαβόντας  τι,  κατά  μεν  τον  νόμον  τοντο  άπαξ  εγίγνετο, 
κατά  δε  το  ε&ος  άει  συμβαίνει,  και  μην  ει  δοκεΐ  δυύ- 
χερες  το  αφαιρεΐΰ&αί  τίνος  εξονοίας  την  πόλιν.,  καΐ  30 
νμεΐς  αφαιρεΐΰ&ε  την  έξουβίαν  τον  φνλ.άττειν  βέβαια 
τα  δοθέντα  τοις  λαβονβιν.    οτω  γάρ  αν  νμεΐς  δώτε 


390  ΟΙ0ΧΙ8  ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

την  τιμήν ^  ονκετ  εβτ  έφ'  νμ,ΐν  το  έαν  έ'χειν  αντην' 
αλλ  εΙς  ανηρ  άεΐ  τοντον  χνρωξ,  6  ΰτρατηγών.  καί- 
τοι χείρον  έΰτι  το  ε%•ει  μη  έφ'  νμΐν  είναι  τον  κατά 
νόμον  κεκωλνμενον.  οι  μεν  γαρ  ονκ  αφτιρηνται  την^ζ%\ 
5  ε^ονβίαν  τοντον  τρόηον  τινά,  ο  πράττειν  έαντονς  νό- 
μω  κεκωλνκαΟιν,  αλλ"  αΛεΰτηβαν  έκόντες  δια  το 
ανμφερον.  έτά  δε  τον  ε^ονξ  ούδε  τοντο  εβτιν  ειπείν 
οτι  αντονς,  εί'περ  αρα,  άφηρηνται  τονΟ•^  νπερ  ον 
μήτε  έκριναν  μήτε  έβονλενΰαντο.    καΐ  μην   εκεί  γε 

10  τιαραμν^ίαν  τίνα  εΰχον  το  τον  πράγματος  ί'Οον  καΐ 
κοινόν ,  απάντων  ομοίως  άφαιρονμένων  τάς  ατέλειας, 
παρ'  νμΐν  δε  ος  αν  τνχτ]  της  εικόνος  άφήρηται  και 
πολλάκις  6  βελτίων.  ετι  δε  εκεί  μεν  ονχ  ίνα  άλλος 
λάβΐ},  τον  έχοντα  άφτιρεΐτο  ο  νόμος '  παρ'   νμΐν  δε 

15  τοντον  χάριν  γίγνεται ,  ο  τω  παντί  λνπηρότερόν  εΰτι 
τον  μόνον  άποΰτερεΐΰΟ^αι.  καΐ  μην  έκεΐνό  γε  ονδείς 
αγνοεί  δήπον&εν,  οθω  δοκεΐ  χαλεπωτερον  το  δι^  άλ- 
λον τι  πάβχειν  τον  δι'  αντόν.  ονκονν  εκ  μεν  τον  νό- 
μον ΰννεβαινεν,   ίνα  μή  τίνες  εχωΰι  τάς  ατέλειας, 

20  περί  ών  ώς  αναξίων  ελεγεν,  άποδονναι  τονς  λοιπονς' 
εκ  δε  τον  παρ*  νμΐν  εϋΌνς,  'ίν  άλλοι  λάβωΰι,  τονς  έχον-  352» 
τας  άπούτερεΐβ^αι  γίγνεται.    τω  παντι  δε  τοντο  τοις 
πάοχονΰι  βαρντερον.  εΐ  τοίννν  εφ   ών  μάλιΟτα  αναγ- 
καΖόν  έβτιν,    έπΙ  τούτων  βονλοιτό  τις  ίδεΐν,  τίνας 

25  αδικεί  τοντο  το  ε%•ος  και  τίνας  έμελλε  λνπήοειν  εκεί- 
νος ο  νόμος,  αφελών  τονς  μή  μόνον  έχοντας  άτελειαν, 
άλλα  καΐ  εικόνος  τετνχηκότας,  οντω  βκοπείτω  τονς^ζη^ 
λοιπούς  εκατερων.    οντοι  μεν  γάρ  τρόπον  τινά  ούδε 
επαβχον  ουδέν '  ο  γάρ  είλήφεύαν  εν  προθϋ•ήκης  μέρει, 

30  τοντο  άπώλλνον ,  της  μείζονος  δωρεάς  αντοΐς  τηρον- 
μένης '  επι  δε  των  άλλων  Ι'βος  άν  γένοιτο  ο  λόγος, 
άλλ'  εΰτι  μεν  δήλον  καΐ  αύτό&εν  οίμαι  το  πράγμα" 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  391 

6«κο(?ω  ^κρ  το  της  εικόνος  μείζον  η  το  της  ατέλειας, 
τοΰοντω  κρείττονες  οι  τοντου  τυχόντες '  ετι  δ'  αν 
οντω  γένοιτο  γε  ο  λόγος  φανερωτερος'  η  μεν  γαρ 
ατέλεια  τους  λαβόντας  ενπορωτερονς  ποιεί,  καΐ  ούτοι 
μάλιΰτα  έπι&νμούύιν  αυτής  οΐτινες  αν  ώβι  Λερι  χρή-  δ 
ματα  εΰτίουδακότες'  η  δε  ειχών  το  αεμνον  μόνον  έχει 
και  το  της  τιμής,  όβω  δή  πάντες  ειποιμεν  αν  κρείτ- 
τονς  τονί  προίκα  καϊ  δό^ης  μάλλον  ένεκεν  αίρουμε- 
νους  ευ  τινας  ποιείν  των  επ  άργυρίφ  καϊ  δια  κέρδος, 
τοβοΰτω  φαίην  αν  εγωγε  ου  μόνον  άμείνους  άν&ρω-  ίο 
πους  αδικεΐν  τοΰτο  τό  ε&ος ,  αλλά  και  υπό  βελτιόνων 
υμάς  κωλΰειν  ευ  πάαχειν  ηπερ  εκείνους  6  νόμος,  αλλ' 
εγωγε  απορώ  τί  δήποτε  ούχι  και  νόμον  τί&εΰ&ε  έπΙ 
τούτω,  κα&'  όν  εύται  τό  λοιπόν,  εί'περ  ύμΐν  άρέΰκει. 
νή  Αί  ,  αίβχΰνην  γαρ  ου  μικράν  έχει  νόμος  τοιούτος  α 
εν  τή  πόλει  κείμενος,  είτα  ο  γράφειν  αιβχρόν  ηγει- 
ΰΟ-ε,  τοΰτο  ποιείν  ουκ  αίβχρόν  έΰτι;  και  πόβω  κρεΐτ- 
τον  μη  χρήβ&αί  τιβι  των  φαύλως  γεγραμμένων  η 
ποιείν;  η  ποτέρους  αν  είποιτε  βελτίους,  τους  ούτως 
έχοντας  προς  τά  άτοπα,  ωΰτε  άπεχεα&αι  και  δεδο-  2β 
μένων,  η  τονς  ου  βυγκεχωρημενα  πράττοντας-,  αλλ* 
9λ3Μ εγωγε  φαίην  αν,  ομολογουμενου  του  μηδαμώς  δείν 
&ίίΐί μηδέν  άδικον  πράττειν  μηδέ  απρεπές,  παρ  οίς  άν 
νόμω  }/ΐ}'ντ;ται  τό  τοιούτον,  ηττονα  άν  εχειν  κατηγο- 
ρίαν  η  παρ'  οις  άν  κατά  ίϋ^ος.  πρώτον  μεν  γαρ  ό  νό-  α 
μος  ρητός  εΰτι ,  και  ουκ  άν  ποτέ  γένοιτο  χείρων '  ού 
γάρ  εβτιν  οντ€  άφελεΐν  ούτε  προβ&εΐναι  τοις  γεγραμ- 
μένοις'  τό  δέ  γε  ε&ος,  άν  /;  φαύλον,  ανάγκη  καϊ 
ψαυλότερον  άεΐ  γίγνεβ^αι  τω  μη  κατειλήφ&αι  μηδέ 
ωρίο&αι.  λέγω  δ'  οίον  εύ&ύς  τούτο  φαύι  τήν  αρχήν  30 
?.αβεΐν  από  τών  βυντετριμμένων  καϊ  ούδε  έφεύτώτων 
έπΙ  ταΐς  βάΰεοι'  τούτοις  γάρ  άποχρήο&αι  τους  βτρα- 


392  ϋΙΟΝΙδ  ΕΗΟΒΙΑΟΑ 

τηγονς  Βτίΐβκενάζοντας  και  τρόπον  τινά  ίξ  άρχης  ποι- 
ονντκζ  ετέρους.  εΙ%•\  όπερ  λοιπόν^  τους  υγιείς  μεν, 
ουκ  έχοντας  δ\  έπιγραφάς,  επιγράφεβ&αι'  καΐ  το 
λοιπόν  ηδη  καΐ  των  επιγεγραμμένων  τινας  των  6φό- 
5  δρα  παλαιών '  έ'στω  γαρ  ο  λεγουβιν  άλη&ες'  εΐϋ•^ 
υβτερον  ανάγκη  μηδεμίαν  είναι  διάκριβιν'  καΐ  γαρ 
επΙ  των  άλλων  ούτως  έχει,  δαπάνης,  άκοΰμίας,  τρυ- 
φης.  ουδέποτε  των  χειρόνων  έ%•ών  ούδεν  ευρηβετε 
Ιβτάμενον  ούδε  διαμένον,  εως  αν  παντάπαΰι  κωλυ&η. 

10  δια  γαρ  το  δέχεο^αι  πρόβ&εΰιν  άει  καΐ  το  πάρα  μι- 
κρόν άνε^,έλεγκτον  είναι  και   μηδενι  φαίνεβ&αι  ρα- 
δίως,  οΰω  τοΰτο  εκείνου  κάκιον,  έπϊ  πάν  πρόειΰιν, 
ωΰπερ  οΐμαι  καΐ  των  ελκών  τίνα  καΐ  τών  νοβημάτων^ί^ΐί 
οβα  έ^  άπαντος  αϋ^ε6ϋ•αι  φύβιν  έχει.    προς  τούτω  δε 

15  κάκεΐνό  έβτιν '  οί  μεν  νόμω  τι  πράττοντες  τών  πο- 
νηρών ούχ  ως  τοιούτον  αύτο  πράττουΰιν ,  άλλα  έζη- 
ηατημένοι'  τους  δε  ε&ει  φαϋλα  ποιούντας  άπαντες 
αν  φαίεν  είδότας  αμαρτάνειν ,  ά  γε  μηδ'  αύτοΐς  επι- 
τήδεια είναι  γεγράφ&αι  δοκεΐ.   μη  τοίνυν  ει  πρότε- 

20  ρον  ηρ^,ατο  καΐ  χρόνος  πλέων  γέγονε,  δια  τοΰτο  ελατ- 
τον  ύμιν  νομίζετε  προΰήκειν  αύτο  άνελεΐν'  ούδεν 
γαρ  ηττονα  αίβχύνην  όφλουβιν  οι  φυΧάττοντες  τα 
τοιαύτα  τών  παραδε^,αμένων,  άλλα  τουναντίον  μάλ- 
λον υπόκεινται  τοις  βουλομένοις  αίτιάα&αι.   το  μέν 

25  πρώτον  γιγνόμενον  ούδ\  λαϋ-είν  αδύνατον  τους  τότε, 
καΐ  ταύτα  φυλαττομένων  ^τι  τών  ποιρύντων '  το  δε 
εκ  πολλού  βυμβαΐνον  ανάγκη  μηδένα  άγνοεΐν,  άλλωςΤύίΜ 
τε  παντελώς  άνηρημένης  υμών  της  προφάΰεως  ταύ- 
της ,  οι  γε   περί  αυτού  τούτου   κά&ηΰϋ^ε  κρίνοντες. 

30  ωΰπερ  ούν  ει  άρ^αβϋ-αί  τίνος  έ'δει  τών  καλών  υμάς, 
ουκ  αν  ώκνεΐτε  διά  τούτο,  ομοίως  ευλόγως  έχει,  καν 
λύβαί  τ^  Ί^ώι/  φαύλων  δέι^.    μη  τοίνυν  6  χρόνος  ώφε- 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXI.  393 

}.Είτω  το  'έ^ος.  είπερ  έοτΐ  μοχϋ^ηρόν^  ώς  πάλαι  νο- 
μίζω πεηοιηχεναί  φανερόν.    ον  γαρ  ει  πολνν  χρόνον 
έβλα^εν    νμαζ,     δια    τοντο    οϊμαι  τίροΰηκειν    αντο 
Μ3κμηδεΛοτε  τζανσαΰ&αι  βλάτιτον.     ονδ'ε  γαρ  άνδρα  μο- 
χΟ^ηρον  εκ  πολλού  λαβόντες  άφηύετε  τον  χρόνου  χάριν  5 
ον  διηλΟ^ε  πονηρός  ων.  ονδε  γε  εΐ  τις  νόύον  Ιάβαύ^αι 
δνναιτο  ένοχλονβαν   πάλαι,    φείδοιτ'   αν  ίξ  αρχής 
νγιαίνειν.      οΙμαι    ά'   νμάς,   εΐ  τις  ^εών   φανερον 
νμΐν  ποιη&ειε  το  μέλλον  ανϋ^ίς  ποτέ  λνπηΰειν  την 
πόλιν,   πάντως  φνλά^εβ&αι  τούτο,    εν  νμίν  γε  ον'  ι• 
είτα  τον  μεν  ετερονς  β?.άφοντος  ονκ  άμελήβετε,  επει- 
δή μετά  ταύτα  εβται'  το  δε  νμάς  αντονς  τά  μέγιβτα 
αδικούν  εάοετε,  ει  πρότερον  ^ρξατο;   τοντί  μεν  ονν 
παντελώς  ένησες,  εΐ  τις  οιεται  μηδεποτε  δεΐν  χωλύ- 
ΰαι  το  αννή&ως  μεν,  άτόπως  δε  γιγνόμενον.    α^ιώ  >5 
ά'    νμάς  εκείνο   εν&νμη&ηναι  μάλλον,  οτι  ποί.λών 
όντων  κατά  την  πόλιν,  εφ*  οίς  άπαβιν  ενλόγως  θε- 
μνννεβ^ε ,  πρώτον  μεν  τών  νόμων  και  της  ευταξίας 
της  περί  την  πολιτείαν ,  έφ   οίς  καΐ  μάλιΰτα  φιλοτι- 
μεΐβ^ε,  έπειτα  οΙμαι  και  τών  τοιούτων,  ιερών,  Ο^εα-  20 
τρων,  νεωρίων,  τειχών ,  λιμένων'  ων  τά  μεν  πλού- 
τον  εμφαίνει  και  μεγαλοφνχίαν  και  το  μέγεθος  της 
πρότερον  δννάμεως ,  τά  δε  και  την  προς  τονς  &εονς 
ενβέβειαν ,  ονδενός  ήττον  ηδεβ&ε  έπΙ  τω  πλήξει  τών 
ανδριάντων,  είκότως'    ον  γάρ  μόνον  κόβμον  φέρει  κ 
το  τοιούτον ,  ώοπερ  άλλο  τι  τών  άνα&ημάτων ,  άλλα 
και  την  ίβχνν  της  πόλεως  ονχ  ηκιβτα  επιδείκννβι  καΐ 
355  Μ  το  η&ος.    οντε  γάρ  εν  πάΰχονΰιν  νπό  πολλών  οι  τν- 
^^τίχόντες  οντε  ^έλονβιν  οντε   Ιύως  δύνανται  πολλούς 
τιμάν.     ετι  δε  κάκεΐνό  εβτιν'  ον  γάρ  μόνον  δια  το  30 
πλείβτονς  είναι  παρ'  νμΐν  ανδριάντας  τούτο  βνμβέ- 
βηκεν,  άλλ'   οΐμαι   καΐ  διά  το  'Ρωμαίονς  πολλάκις 


394  ΟΙ0ΝΙ8  ΚΗΟΒΙΑΟΑ 

πανταχό&εν  είληφότας  καταΰκενην  Ιερών  καΐ  βαΰι- 
λείων  μηδεποτε  κινηΰαι  των  παρ'  νμΐν  μηδέν '  οπον 
καΐ  Νέρων,  τοβαντην  έπί&υμίαν  καΐ  βτίονδην  περί 
τοντο  έχων,  ωΰτε  μηδέ  των  εξ,'Ολνμπίας  αΛοβχέΰ^αι 
5  μηδέ  των  εκ  Δελφών,  καίτοι  πάντων  μάλιβτα  τυμή- 
Οαζ  ταντα  τα  ιερά ,  ετι  δε  τονς  τίλείΰτονξ  των  εκ  τηξ 
ακροπόλεως^ Α%•ηνη%' εν  μετενεγκεΐν  και  των  εκ  Περ- 
γάμου πολλούς,  αυτω  προβηκοντος  εκείνου  του  τε- 
μένους" περί  μεν  γαρ  των  παρ*  άλλοις  τί  δει  λέγειν  \ 

10  τους  παρά,  μόνοις  υμιν  εί'αβε ,  και  τοΰαύτην  επεδεί- 
ξατο  εϋνοιαν  και  τιμήν  αμα  προς  υμάς,  ωβτε  την 
πόλιν  άπαΰαν  ίερωτέραν  κρΐναι  των  πρώτων  ιερών. 
Ι'ΰτε  γαρ  "Ακρατον  εκείνον,  ος  την  οίκουμένην  <?;υε-645Κ 
δον  άπαααν  περιελ&ών  τούτου  χάριν  καΐ  μηδέ  κώμην 

15  παρεΙς  μηδεμίαν,  ως  καν^άδε  ηχε.  λυπουμένωνδ. 
υμών ,  όπερ  εικός ,  κατά  %•έαν  εφη  παρειναι '  μηδέ 
γαρ  εχειν  έ^ουβίαν  μηδενός  άφαΟΟ•αι  τών  έν&άδε. 
τοιγαρούν  δίχα  τοϋ  κοινού  της  όψεως  κόΰμου  καΐ  δό- 
|αν  ύμΐν  ετέραν  περιποιεΐ  το  τών  εικόνων  πληΟ•ος. 

20  της  γαρ  προς  τους  ηγουμένους  φιλίας  καΐ  της  παρ' 
εκείνων  εντροπης  άπόδει^ις  φαίνεται  ταύτα,  είτα 
^Ρωμαίοι  μεν  και  Νέρων  ούτω  τα  παρ^  υμΐν  έτηρηΰαν 
και  6 εμνά.  έκριναν  υμεις  δε  ου  φυλάί,ετε;  κα\  Νέ- 
ρων μεν  6  τών  βαβιλέων  σφοδρότατος  καΐ  πλεΐβτον 

25  αύτώ  διδούς  και  προς  άπαβαν  έ^ουΰίαν  πάντ'  έλάττω 
νενομικώς  ούδενός  άφείλετο  την  εικόνα  τών  πάρα 
μόνοις 'Ροδίοις  τιμη^^έντων '  αυτοί  δ'  ύμεΐς  άφαιρεΐ- 
(?§•£;  καΐ  πόβω  κρειττον  ην  κάν&άδε  ταύτό  γεγο- 
νέναι ;   παρά  μεν  γαρ  τοις  άλλοις  μένει  τά  τών  τιμη- 

30  Ο^έντων  ονόματα  και  τάς  επιγραφάς  ουδείς  αν  «««-356  μ 
λείψειεν'    ύμεΐς  ί'  ώοπερ  κακόν  τι  πεπονΟ'ότες  υπ 
αυτών  εκχαράττετε.    καίτοι  φαίη  τις  αν,  ει  και  πάρα 


ΟΒΑΤΙΟ   XXXI.  395 

των  βαΰίλεων  άντ]ρονντο,  μηδέν  όντως  άδιχεΐαϋ-αο 
τονς  άνδρας,  ου  γαρ  ώς  δώύοντες  έτεροις,  άλλα 
κόομον  δεόμενοί  μετέφεραν,  ώΰτ'  ονδείς  αντών  άφτ;- 
ρει,  το  όνομα,  ονδ^  αν  χείρον  άαηλλαττον  άντϊ  Με- 

«6  Η  γάρων  χαΐ  Έπιδανρον  καΐ  της  ^Ανδρίων  η  Μνχονίων  5 
αγοράς  εν  τοις  'Ρωμαίων   ιεροΐς  άναχείμενοι.     καν 
ταντ'  άφτ}  τις,   βέλτιον  τό  γε  καθ•'  νμάς  όντως  αυ- 
τών ηφανίβΟ^αι  τάς  τιμάς,    ονδεν  γαρ  ντίηρχεν  αμάρ- 
τημα νμέτερον,  ονδ'  αντοί  τονς  ενεργέτας  αν  τουξ 
εαυτών  ηδικεΐτε  και  τους  ήρωας,   αλλ",   είΛερ  άρα,  ιβ 
ύυνηδίκηβΟ-ε  αντοΐς.    καΐ  μην  εΐ  τις  νμών  τίν&οιτο, 
ει  καΐ  δόξ,ει  γελοιότερον,  τι  δηποτε  ουθ•'  υμεΐς  οντ 
άλλος  ουδείς  πήλινους  τΐοιεΐΰΟ-ε  τάς  εικόνας  τών  κρι- 
^έντων  ά^ίων  είναι  της  δωρεάς  ταύτης,  εύχερεοτερον 
δήπου&εν  ον  και  μηδεμίαν  η  παντελώς  μικράν  δαπά-  ΐδ 
νην  έχον '  φαίητ  αν  οίμαι '  ου  μόνον  δια  το  μη  νβρί- 
ξεΰ&αι,  αλλά  και  δια  το  διαμενειν,  ει  δυνατόν,  εις  άεΐ 
τάς  τιμάς  τών  άγαμων  ανδρών,  νϋντοίνυν  επίϋταΰ&ε 
τους  ανδριάντας  ΰμΐν  απαντάς  κηρίνων  όντας  άο&ε- 
νεβτέρους.    ου  γάρ  ει  τον  ηλιον  φέρουβι ,  τοντο  δεί  20 
ΟκοπεΙν.  υπό  γάρ  της  κολακείας  της  προς  έτερους  δια- 
'       φθείρονται,  καν  τω  δεΐνι  δό^τ]  και  τω  δεΐνι,  δι"  ηνδή- 
ποτ    αίτίαν  ούκετ'  είοΐν  οι  πρότερον.    πολύ  δε  χεί- 

«'βρωι/  η  τοιαύτη  διαφ&ορά.     τότε   μεν  γάρ  ηλεγχετ 
αν  η  της  νλης  άΰ&ενεια,  νυνι  δε  η  κακία  της  πόλεως  25 
φαίνεύ%^αν  δοκεΐ.    τοιγαροΰν  ομοίως  δίδοτε  τους  αν- 
δριάντας, ωβπερ  οι  τάς  κόρας  ταύτας  ώνούμενοι  τοις 
παιβί.    και  γάρ  εκείνοι  διδόαβιν  ούτως,  ωΰτε  λυ- 
πεΐο&αι  μετ    ολίγον  ΰνντριβεντων.      άρα  αγνοείτε 
την  προβονΟαν  αίαχύνην  τω  πράγματι  και  πόβον  γε-  3ο 
λωταοφλετε  δημοβία  ψενδόμενοι ,  καΐ  ταύτα  φανερώς 
όντως;  εν  γονν  τοις  ψηφίΰμαβι  γράφετε,  ΟτηΟαι  δε 


396  ΒΙ0ΝΙ8  ΕΗΟϋΙΑΟΑ 

εικόνα  τον  δεΐνος.  Πώς.  εΐηου  τις  αν  υμιν,  άνδρες 
Ρόδιού ,  ϋτηΰαί  γράφετε  την  έΰτώοαν,  εάν  οντω  τνχτ], 
Λρο  Λενταχοΰίων  ετών;  είτα  των  μεν  γνναΐίζών  τάς^ό^^ι 
νποβαλλοαένας  παυδία  πονηράς  κρίνετε  καΐ  δεινόν  τι 
5  Ίίοιειν  ηγεΐΰΟ•ε  κατ  αψ  εν  δ  ο  μεν  ας '  αντοι  δε  ονκ  αίβχν- 
νεΰϋ^ε  τούτο  ποιονντες  έπΙ  των  εικόνων,  και  τονς 
ανδριάντας,  ων  ονκ  είΰί,  τοντων  είναι  λέγοντες,  καΐ 
ταύτα  ονκ  όντες  άνήκοοι  τών  κατά  της  ηόλεως  ΰκωμ- 
μάτων;   φαϋΐ  γούν  πολλοί  τονς  'Ροδίων  ανδριάντας 

10  ομοίονς  είναι  τοις  νποκριταΐς.  ωβπερ  γάρ  εκείνων 
εκαΰτον  άλλοτε  άλλον  είΰιέναι,  και  τονς  ανδριάντας 
νμΐν  άλλοτε  άλλα  λαμβάνειν  ηρόβωηα  καΐ  μικρού 
δεΐν  νηοκρινομένονς  εΰτάναι.  τον  γάρ  αντον  νύν  μεν 
εΙναιΈλληνα ,  νύν  δ\  'Ρωμαΐον,  πάλιν  δ\  αν  οί;τω;648κ 

15  τνχη ,  Μακεδόνα  η  Περΰην '  και  ταύτ  έτι  ένίων  όν- 
τως ωβτε  τον  ίδόντα  εν&νς  είδέναι.  και  γάρ  εβ&ης 
και  νπόδεΟις  και  τοιαν&'  έτερα  το  ψεύδος  ελέγχει, 
και  μνρία  έώ  τών  γιγνομένων ,  οίον  το  πολλάκις  αν- 
δρός βφόδρα  γέροντος  είκόνι  νέον  τινός  το   όνομα 

20  επιγράφειν,  ^ανμαϋτην  τίνα  οίμαι  δωρεάν  ενρη- 
κότων  νμών,  ει  μετά  γε  της  τιμής  καΐ  την  ηλικίαν 
δίδοτε '  καΐ  πάλιν  ά&λητού  τίνος  ανδριάντα  εΰτάναι, 
ως  όντα  άνϋ-ρώπον  παντελώς  άΰϋ•ενούς  καΐ  μετρίον 
το  βώμα.    το  μεν  γάρ  ιππεύοντα  τον  δείνα  οράα&αι 

25  ηαρ'  νμΐν  η  πολεμίω  ύννεβτώτα  η  βτράτενμα  έκτάτ- 
τοντα  άν&ρωπον  ονδεπώποτε  της  γης  αψάμενον  τοις 
αντού  ποβι  καΐ  από  τών  ωμών  καταβάντα  τών  φε- 
ρόντων ονδϊν  ΐ6ως  άτοπον '  άλλ'  ο  δεινά  γε  εβτηχε 
πνκτενων  παρ*  νμΐν.     και   λέγω  ταύτα  μά  τον  Ζΐία 

30  ονκ  άπεχϋ•άνε6ϋ•αι  βονλόμενος  νμιν  ονδε  διαβνρων 
τηνπόλιν,  άλλ'  όπως  μηδίν  άνά^ιον  εαντης  μηδέ 
άλλότριον  της   άλλης  ενκοΰμίας   και  της  πολιτείας 


ΟΕΑΤΙΟ   XXXI.  397 

φαίνηταο  ποίονβα.  και  μοι  δοκεΖ  τις  αν  είκοτως  προ- 
αχϋ-ηναι  δια  την  τΐροζ  αβαντάζ  εννοιαν  τονς  Ελληνας, 
ου  μόνον  δια  την  προς  υμάς,  εΐ  τι  άρα  ενϋ-άδε  εχοι 

3;>5.Μ,"^  καΡ.ώς,  ειπείν  και   μηννβαι.     πρότερον  μεν  γαρ 
εκ  τίολλών  ΰννειΰτήκεί  το  κοινον  αξίωμα  καΐ  πολλοί  5 
την  Ελλάδα  ηνξον,  ύμεΐς,  Άϋ^ηναΐοι,  Λακεδαιμόνιοι, 
Θηβαίοι,    χρόνον  τινά  Κορίνθιοι,   το  παλαιόν   Αρ- 

^\^9.γεΐοι.  νννΐ  δε  το  μεν  των  άλλων  ονδέν  έβτιν.  οι 
μεν  γαρ  αυτών  όλως  άν^ρηνται  και  απολώλαύιν,  οι 
δε  άβχημονονβι  πράττοντες  οια  ακοΰετε  καΐ  πάντα  ίο 
τρόπον  την  πάλαιαν  δόί,αν  άφανίζοντες,  οίόμενοι 
τρυφάν  οι  ανόητοι  και  κέρδος  άριΟ-μοΰντες  το  μηδένα 
κωλΰειν  αυτούς  άμαρτάνοντας.  ?.οιποΙ  δε  υμεΐς  εΟτε ' 
και  γαρ  μόνοις  υμίν  υπάρχει  το  δοκεΐν  όντως  τινας 
γεγονέναι  καΐ  μη  τελεως  καταπεφρονηβ&αι.  δια  μεν  ΐό 
γαρ  τους  ούτω  χρωμενους  ταις  εαυτών  πατριβιν,  ω$ 
άλη&εύοντες  ενιοι  λέγονύιν,  ούδεν  εκώλυε  πάλαι 
Φρυγών  πάντας  η  Θρακών  ατιμότερους  γεγονέναι 
τους  Έλληνας,  ώοπερ  ούν  οικίας  ηρημωμένης  εύ~ 
δαίμονος  καΐ  μεγάλης,  όταν  εις  ίτι  λοιπός  η  διάδοχος,  20 
εν  έκείνω  πάντα  έβτί,  καν  ούτος  αμαρτάντ]  τι  και 
άκούτ]  κακώς,  την  όλην  δό^αν  αφανίζει. της  οικίας 
και  πάντας  καταιύχύνει  τους  πρότερον '  οντω  τα 
υμέτερα  νυν  έχει  προς  την  Ελλάδα,  μη  γαρ  οί'εϋ&ε 
πρωτεύειν  αυτής,  άνδρες  Ρόδιοι,  μη  οίεβΟ'ε.  των  2δ 
γαρ  ζώντων  έτι  καΐ  τών  αίο^ανομένων  τιμής  η  αδο- 
ξίας  έβτι  πρώτους  είναι,  τα  δε  εκείνων  οΐχεται  και 
πάντα  τρόπον  αίβχρώς  καΐ  έλεεινώς  διέφ^αρται '   και 

βόοκονάε  έπινοηύαι  λοιπόν  έϋτι  την  ύπεροχην  και   την 
λαμπρότητα  τών  πα&ών  εις  γε  τους  άνδρας  ορώντα.  3ο 
ά?.λ'  οι  λί&οι  μάλ?.ον  έμφαίνουαι  την  ύεμνότητα  και 
το  μέγεθος  της'Ελλάδος  και  τα  ερείπια  τών  οικοδομή- 


398  ΟΙ0ΝΙ8   ΕΗΟΟΙΑΟΑ 

μάτων'  έηεΐ  αντονξ  γε  τους  ένοικοϋντας  καΙ  τους 
πολιτευόμενους  ουκ  αν  εί'ποι  τις  ούδε  Μυβών  απο- 
γόνους '  ωβτε  Εμουγε  δοκοϋβι  των  ούτως  οίκουμένων 
αί  τελεως  άνΐ]ρημεναί  Λολεις  κρείττον  άπαλλάττειν. 
5  νγιης  γαρ  η  τούτων  μνήμη  μένει,  καΐ  το  όνομα  δι' 
ούδ^ν  υβρίζεται  των  πρότερον  καλών'  ωβπερ  οίμαιχου^ι 
κάί  των  τε&νεώτων  τω  παντί  βέλτιον  τα  ΰωματα 
άνΐ^ρηΟϋ^αι  καΐ  μηδενα  οράν  η  φαίνεΰ&αι  βηπόμενα. 
και  ταύτα  μεν  Ιβως  πλείω  των  εικότων  επηλ&ε  μοι 

10  μνηβ^εντι  της  όλης  καταΰτάοεως.  εκείνο  δ'  νμΐν 
εβουλόμην  ποιηβαι  φανερόν,  ότι  μόνοι  καταλείπεβ&ε 
των  Ελλήνων ,  ο'ις  αν  καΐ  παραινέΰαι  τις  καΐ  περί  ων 
Εϋτιν  Βτι  λυπη&ηναι  δοκοΰντων  άμαρτάνειν.  είκό- 
τως  αν  ούν  πρόΰχοιτε  αυτοΐς  και  πάντα  τα  τοιαύτα 

15  ε^ετάξοιτε  άκριβέβτερον  των  προγόνων,  έκείνοις  μεν 
γαρ  εν  πολλοίς  υπηρχεν  ετεροις  η  της  αρετής  έπίδει- 
ξΐ5)  ^'^  "^Φ  προεβτάναι  των  άλλων,  έν  τω  βοη^εΐν 
τοΓ^  άδικουμένοις,  εν  τω  ουμμάχους  κτάβΰ^αι,  πόλεις 
οίκίξειν,  νικάν  πολεμούντας'  ύμιν  δε  τοιούτον  μεν 

20  ούδεν  πράττειν  ενεΰτι,  καταλείπεται  δ  οίμαι  το  εαυ- 
τών προεβτάναι  και  την  πόλιν  διοικεΐν  και  το  τιμηβαί 
τίνα  καΐ  κροταλίβαι  μη  τοις  ττολΛοΓ^  ομοίως  καΐ  το 
βουλεύΰαΰϋ-αι  και  το  δικάβαι  και  το  τοις  &εοΙς  ^ύβαι 
και  το  άγειν  έορτην '  εν  ο'ις  απαΰιν  έ'Οτι  βελτίους  των 

25  άλλων  φαίνεύϋ-αι.      τοιγάρτοι  και  τα  τοιαύτα  υμών 
επαίνου  τυγχάνει ,  καΐ  γιγνώβκεται  πάρα  πάΰιν  ουχ  βδΐ  κ 
ώς  μικρά,  το  βάδιβμα,  η  κουρά,  το  μηδενα  βοβεΐν  δια 
της  πόλεως,  άναγκάζεβ&αι  δε  δια  την  ύμετέραν  βυνή- 
^ειαν  και  τους  επιδημούντας  γένους  κα&εύτώτας  πο- 

30  ρεύεοθ^αι'  κα&άπερ  οίμαι  και  τους  άγροίκους  ίδειν 
εΰτιν ,  όταν  είς  παλαίβτραν  η  γυμνάϋιον  έ'λϋ•ωθιν, 
ήττον  άρρύϋ^μως  κινούμενους"   ετι  προς  τούτοις  της 


ΟΒΑΤΙΟ  XXXI.  399 

έα&ητοζ  6  τρότΐος,  το  ϋβως  αν  τινι  γελοΐον  φανεν,  τηζ 
πορφνρκξ  το  μετρον'  τα  φανεροάτερα  ηδη,  το  με& 
ηΰνχίας  ^εωρείν,  6  ποππνβμός '  πάντα  ταύτα  αεμνην 
την  πόλιν  ποιεί,  δίά  ταντα  των  άλλων  διαφερειν  δο- 
κεΐτε•^  έπΙ  τοντοίζ  απαβι  ϋ-ανμάξεβ&ε,  άγαπάΰ&ε'  5 
των  λιμένων,  των  τειχών,  των  νεωρίων  μάλ?.ον 
υμάς  κοομεΐ  το  εν  τοΐζ  έΟ-εβιν  άρχαΐον  καΐ  Ελληνι- 
κόν ,  το  παρ'  νμΐν  μεν  όταν  τις  γένηται,  εν&νς  αντον 
άποβάντα  είδεναι,  καν  τυχτ]  βάρβαρος  ων,  οτι  ον 
πάρεύτιν  εΐς  τίνα  πόλιν  της  Συρίας  η  της  Κιλικίας"  ιυ 

360ΜΛαρ'  άλλοις  δε  αν  μη  τις  άκονβτι  τον  τόπον  το  όνομα^ 
φέρε  ειπείν  οτι  καλείται  Ανκειον  η  Άχαδημεια ,  μη- 
δέν διαφέρειν.  τίνος  ονν  χάριν  ταντα  πανόμενος 
ηδη  λέγω  και  τί  δηλώβαι  βονλόμενος;  οτι  τοβοντω 
μάλλον  νμάς  φιλοτιμεΙαΟ-αι  δει  και  μηδέν  πάρα-  ΐ5 
πέμπειν  των  γιγνομένων.  καν  όντως  εχητε  εν  απα- 
βιν  οίς  πράττετε,  Ιύως  ονδεν  δόί,ετε  κακίονς  είναι 
των  προγόνων,    το  γαρ  εν  τοιαύτη]  καταοτάοει  δια- 

652  κ  φ νλαττδί.1/  εαντονς  και  μένειν  έπΙ  τον  της  αρετής 
βχηματος  ^ανμαύτόν  εμοιγε  δοκεΐ'  κα&άπερ  οίμαι  20 
καΐ  των  πλεόντων  ίδειν  έβτι  χειμώνος  μεν  έπιπεοόν- 
τος  η  βφοδρον  τον  πνενματος  μηδέ  τονς  άΰελγεΰτά- 
τονς  αυτών  αίβχρόν  τι  ποιονντας,  άλλα  προς  μόνω 
τω  πλειν  οντάς,  έν  δε  τη  γαλήνη  και  τών  ναντών 
και  τών  επιβατών  έπιπολάζονβαν  την  νβριν ,  καν  μη  25 
ωβιν  άκόλαατοι '  τον  αντον  οιμαι  τρόπον  6  μεν  πόλε- 
μος ειω&ε  καΐ  τονς  φανλοτέρονς  εΐργειν  καΐ  κρα- 
τείν,  εν  τοβαντί]  δΐ  είρηνη  καΐ  ρα^νμία  τών  αρί- 
στων ανδρών  εις  μηδεμίαν  αίΰχννην  μηδέ  ατα^ίαν 
νπενεχϋ'ηναι.    -  3ο 


400  ΒΙ0ΝΙ8  ΑΟ   ΑΙ.ΕΧΑΝΟΕΙΝ08 


ΠΡΟΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 


053  Κ 


^ρά  γε  βονλοιΰ^'^  αν,  ώ  άνδρες,  ΰτίουδάΰαι 
χρόνον  μικρόν  καΐ  προβέχειν,  έπειδη  παίζοντες  άεΐ 
διατελείτε  και  ον  προΰεχοντες ;  και  παιδιάς  μεν  και 
ηδονής  καΐ  γελωτος,  ώς  ειπείν,  ουδέποτε  απορείτε" 
5  και  γαρ  αυτοί  γελοίοι  έβτε  και  ηδείς  καΐ  διακόνους 
πολλούς  τούτων  έχετε,  ύπουδης  δε  νμίν  την  πάβαν 
ενδειαν  ορώ  ούΰαν.  καίτοι  τίνες  έπαινοΰβιν  υμάς 
ως  ύοφούς  τε  και  δεινούς,  οτι  τοβαύται  μυριάδες  αν- 
θρώπων άμα  και  τα  δέοντα  εννοείτε  καϊ  ταχύ  ψ&εγ-όΐΛ:>ι 

10  γεΰθε  ο,τι  αν  εννοήΰητε'  εγώ  δε  μάλλον  αν  υμάς 
έπηνουν  βραδύ  μεν  φ&εγγομενους ,  εγκρατώς  δε  6ι- 
γώντας ,  ορϋ•ώς  δε  διανοουμένους,  ο  και  νύν  ποιη- 
ΰατε ,  ίνα  κτήΰηβ&ε  προς  έκείνω  τω  επαίνω  καινον 
έτερον  μείξω  τε  και  ΰεμνότερον,  οτι  τοΰοϋτοι  οντες 

15  λόγων  χρηβίμων  γενομένων  άπαντες  εβιωπηΰατε,  και 
προς  τούτω  έδείί,ατε  οτι  ού  μόνον  έατε  ικανοί  νοήΰαν- 
τες  ειπείν ,  αλλά  καϊ  ακούβαντες  νοηΰαι.  χοροϋ  μεν 
γαρ  έπαινος  το  άμα  ειπείν,  μάλλον  δε  ούδε  τούτου ' 
τί  γαρ ,  αν  κοινή  πάντες  άποτυγχάνωβι  του  μέλους ; 

20  δήμου  δε  το  καλώς  άκοϋβαι.  νΰν  μεν  γαρ  άμαρτάνετε 
το  Ά&ηναίων  ποτέ  αμάρτημα,  τοϋ  γαρ  Απόλλωνος 
είπόντος,  ει  -^έλουβιν  άνδρας  άγαϋ-ούς  έν  τη  πόλει 
γενέβ&αι ,  το  κάλλιβτον  έμβάλλειν  τοις  ώβΐ  των  παί- 
δων, οι  δε  τρηΰαντες  το  έτερον  χρυΰίον  ένέβαλον,  ον654Κ 

2ό  ΰυνέντες  τοϋ  θεοϋ.  τούτο  μεν  γαρ  κόραις  μάλλον 
έπρεπε  και  παιβι  Αυδών  η  Φρυγών'  Ελλήνων  δε 
παιΰί ,  καϊ  ταύτα  ϋ'εοϋ  προΰτ άπαντος ,  ουκ  άλλο  ηρ- 
μοττεν  η  παιδεία  και  λόγος ,  ων  οι  τυχόντες  είκότως 
ί/.νδρες  άγαΟ-οΙ  γίγνονται  καϊ  ΰωτηρες  των  πόλεων. 


ΟΕΑΤΙΟ  ΧΧΧΠ.  401 

εκείνοι  μεν  ονν  κακώς  εχρηϋαντο  τοΐς  ωβΐ  των  παί- 
δων, νμεΐς  δε  τοΐξ  αυτών  κάκιον.  δημον  γάρ  έβτιν 
άκοη  το  9•εατρον.'  εις  τοντο  δε  καλόν  μεν  η  τίμίον 
ονδίν  νμιν  η  ΟΛανίως  ποτέ  είοερχεται '  κρονμάτων 
δε  άεΐ  μεβτόν  εατι  καί  θορύβου  καν  βωμολοχίας  και  5 
ΰκωμμάτων  ονδεν  έοικότων  χρναώ.  δια  τούτο  ονν 
ορ&ώς  εφην  άπορεΖν  νμάς  βπονδης.  οντε  γαρ  αντοί 
ΰπονδαΐοί  εβτε  οντε  οι  υμέτεροι  ΰννηϋ-εις  και  πολλά- 
κις εις  νμάς  είβιόντες, 

μίμοι  τ   οργ^ηΰταί  τε  χοροιτνπίτ^ΰιν  αριβτοι,  ίο 

ίππων  τ   ώκνπόδων  επιβητορες,  ο?  κε  τάχιατα 
ηγειραν  μέγα  νεΐκος  άπαιδεύτοιΰι  %•εαταΐς, 

362  Μ      νηπιάχοις ,  ^ννον  δε  κακόν  πολεεβΰι  φερουβι. 

ταύτα  γαρ  άεΐ  οράτε  και  περί  τοιαύτα  έΰτε,  αφ    ων 
νονν  μεν   η  φρόνηΰιν  η    δικαίαν  διάϋ•ε6ιν  η  προς  ι  δ 
ϋ^εονς  ενϋεβειαν  ονκ  εΰτι  κτηβαΰ&αι,  εριν  δε  αμα- 
&η  και   φιλοτιμίαν  αμετρον   και  κενην   λνπην   και 
χαραν  άνόητον  και  λοιδορίαν  καΐ  δαπάνην.    λέγω  δε 

6ϊ,5κταύτα  ονκ  άποτρέπων  ονδε  καταλνειν  κελενων  τας 
τοιαύτας  φνχαγωγίας  καΐ  άπάτας  της  πόλεως '  μαινοί-  20 
μην  γάρ  αν'  άλλ'  ά^ιών  νμάς,  ώβπερ  τούτοις  ετοίμως 
και  ϋννεχώς  αυτούς  παρέχετε,  οντω  και  λόγον  χρη- 

Ρΰτού  ποτέ  άκούΰαι  και  την  επί  τω  βνμφέροντι  δέ^α- 
ΰ&αι  παρρηΰίαν'  έπει  και  τους  Αθηναίους,  ων  μι- 
χρώ  πρότερον  εμνηβΟ•ην,  ον  πάντως  ενρηβομεν  άμαρ-  23 
τάνοντας'  άλλα  τούτο  γε  εκείνοι  καΐ  πάνν  καλώς 
έποίονν ,  οτι  τοΐς  ποιηταΐς  έπέτρεπον  μη  μόνον  τονς 
κατ  άνδρα  ελέγχειν ,  άλλα  καΧ  κοινή  την  πολιν,  ει 
τι  μη  καλώς  επραττον '  ώβτε  ΰύν  πολλοίς  ετέροις  καΐ 
τοιαύτα  εν  ταΐς  κωμωδίαις  λέγεο&αι '  3α 

δήμος  πνκνίτης ,  δύβκολον  γερόντιον, 
νπόκωφον, 
ΟΙΟ.  Ι.  26 


402  ϋΙΟΝΙδ  ΑΟ   ΑΙ,ΕΧΑΝϋΕΙΝΟδ 

χαΐ 

τί  δ*  έ'ίίτ'  Ά&ηναίοίΰί  πράγμα  άτΐώμοτον; 
καΐ  ταϋτα  ηκονον  έορτάζοντες  κάΙ  δημοκρατονμενοι, 
χαΐ  ου  μόνον  των  βφετερων  ηολίτών,  ει  τίνα  τι^^ελον 

6  προς  οργην  άηολέΰαι  των  ταϋτα  λεγόντων,  κύριοι ^16 α 
καϋ'εβτηκότες ,  αλλά  καΐ  των  άλλων  Ελλήνων  άρχον- 
τες,  καΐ  εξόι/  αντοΐς,    ει  εβονλοντο,  μηδέν  άηδες 
άκοΰειν.    νμΐν  δε  οντε χορός  εΰτι,  τοιούτος  οντε  ποιη- 
τής οντε  άλλος  ουδείς,  ός  υμΐν  ονειδιεΐ  μετ'  εύνοιας 

10  και  φανερά  ποιηθεί  τα  της  πόλεως  άρρωβτηματα. 
τοιγαροϋν  όταν  ποτέ  φαίνηται  το  πράγμα,  προ^νμως 
δέχεβ^αΰ  δει  και  τότε  νομίξειν  εορτην  άγειν,  άλλα 
μη  βαρΰνεβ&αι,  καν  αρα,  δυΰωπεΐβ&αι  εζειπεΐν,  πη- 
νίκα  παύβεται;    καΐ    πότε  εί'αειβι  ϋ•ανματοποι6ς    η 

15  ληρος  η  τοιούτος  έτερος ;  εκείνο  μεν  γάρ ,  όπερ  εΐπον,  657  κ 
άεΐ  υμΐν  πάρεβτι,  και  ου  δε'ος  μηποτε  έπιλίπη'  τωι/36:(Μ 
^ε  τοιούτων  λόγων,  δι'  ους  άν&ρωποι  εύδαιμονοϋβι 
καΐ  κρείττους  καΐ  ΰωφρονέΰτεροι  γίγνονται  και  βελ- 
τιον  οίκεΐν  δύνανται  τάς  πόλεις,  ου  πολλάκις  άκη- 

20  κόατε'  ου  βούλομαι  γαρ  ειπείν,  ανηκοοί  έβτε.  καΐ 
τούτο  ί'οως  ου  δι'  ύμάς'  δηλωϋετε  δε,  αν  άνάοχηΟ&ε 
τημερον '  άλλα  μάλλον  παρά  τους  καλουμένους  φιλο- 
αόφους.  οι  μεν  γάρ  αυτών  όλως  εις  πλη&ος  ουκ 
'ίαύιν   ούδε   Ο^έλουοι    διακινδυνεύειν,    άπεγνωκότες 

25  ί'0ως  το  βελτίους  αν  ποιηβαι  τους  πολλούς"  οι  δ'  εν 
τοις  καλουμένοις  άκροατηρίοις  φωναΰκοΰΰιν,  εν- 
ύπόνδους  λαβόντες  άκροατάς  καΐ  χειροη&εις  εαυτοΐς. 
των  δε  Κυνικών  λεγομένων  εβτι  μεν  εν  τη  πόλει  πλή- 
θος ουκ  ολίγον,  και  κα&άπερ  άλλου  τινός  πράγματος 

30  καΐ  τούτου  φορά  γέγονεν '  ούδεν  μέντοι  γε  καΐ  άγεν- 
νες  ανθρώπων  ουδέν,  ως  ειπείν,  έπιβταμένων ,  άλλα 
χρειών  τροφής '  ούτοι  δε  εν  τ  ε  τριόδοις  καΐ  ΰτενωποΙςβ^»κ 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXII.  403 

καΐ  πνλώβίν  ιερών  άγειρονβί  καΐ  ατΐατώΟί  παιδάρια 
καΐ  ναντας  καΐ  τοιούτον  οχλον,  ΰκώμματα  καΐ  πολ- 
?,ην  βηερμολογίαν  ΰννείροντες  καΐ  τας  αγοραίονξ 
ταύτας  άποκρίβεις.  τοιγαρονν  άγαϋ-ον  μίν  ονδεν  ερ- 
γάζονται, κακόν  δ'  ώς  οΊόν  τε  το  μεγιβτον,  κατά- ^ 
γελάν  έ&ίζοντες  τονς  άνοητονς  των  φιλούόφων ,  ωύ- 
περ  αν  ει  παΐδάς  τις  ε^ίζοι  διδαΰκάλων  καταφρονεΐν, 
και  δέον  εκκόπτειν  την  άγερωχίαν  αυτών  οι  δ  ετι 
αν^ονβι.  τών  δε  εις  νμάς  προϊόντων  ως  πεπαιδευμέ- 
νων οι  μεν  επιδεικτικούς  λόγους  καΐ  τους  αμαθείς  *,  ^^ 
οί  δε  ποιήματα  αυν&εντες  αδουΰιν,  ως  πάνυ  φι?.ω- 
δών  υμών  κατεγνωκότες.  αυτοί  δ  ει  μεν  είΰι  ποιη- 
ταΐ  καΐ  ρήτορες,  ούδεν  ί'βως  δεινόν'  ει  δ  ως  φιλό- 
ΰοφοι  ταΰτα  πράττουβι  κέρδους  ένεκεν  και  δό^ης  της 
εαυτών,  ου  της  υμετέρας  ωφελείας,  τοϋτο  ά'  ηδη  '5 
δεινόν.  ομοιον  γαρ  ώβπερ  ει  τις  ιατρός  επΙ  κάμνον- 
τας άνϋ^ρώπους  είοιών  της  μεν  Οωτηρίας  αυτών  καΐ 
^^■τής  Ο^εραπείας  άμεληβειε,  ΰτεφάνους  δε  καΐ  εταίρας 
και  μύρον  αΰτοΐς  είΰφέροι.  τίνες  δε  ολίγοι  παρρηϋίαν 
άγηόχαΰι  προς  υμάς,  καΐταύτην  ένδεώς,  ουδ  ως  έμ-  -'' 
πληβαι  τάς  άκοάς  υμών  ουδ'  ώΰτε  διατελέβαι  λέγον- 
τες, αλλά  'εν  η  δυο  ρήματα  είπόντες,  και  λοιδορη- 
ααντες  μάλλον  η  διδάξαντες  υμάς,  κατά  βπουδην 
άπίαΰιν,  εύλαβούμενοι  μη  μεταξύ  ϋ-ορνβήαητε  καΐ 
παραπέμιΙ^ητε  αυτούς,  ωβπερ  οι  χειμώνος  αποτολ-  2ό 
μώντες  εις  την  &άλατταν  βραχύν  τίνα  και  βύντομον 
πλουν,  άνδρα  δε  λαβείν  καθαρώς  καΐ  άδόλως  παρ- 
ρηβιαζόμενον ,  καΐ  μήτε  δόξης  χάριν  μητ'  επ  αργυ- 
ρίω  προΰποιούμενον ,  αλλ*  επί  εύνοία  καί  κηδεμονία 
τών  άλλων,  ετοιμον ,  εΐ  δέοι,  καί  καταγελάΰΟ^αι,  καί  30 
άταξίαν  πλή&ονς  ένεγκ&ιν  καί  &όρυβον ,  ου  ραδιον, 
αλλά  καί  πάνυ  ευτυχούς  πόλεως,  έν  τοβαύττι  βπάνει> 

26* 


404  ϋΙΟΝΙδ  ΑΒ  ΑΙ,ΕΧΑΝΟΕΙΝΟδ 

γενναίων  χαϊ  ελεν&έρων  ανδρών ^  αφθονία  δε  κολά- 
κων καΐ  γοητων  καΐ  ϋοφίβτών.  εγώ  μεν  γαρ  ουκ  άτι 
έμαντον  μου  δοκώ  προελέβ&αι  τούτο,  άλλ'  νπο  δαιμο- 
νίου τίνος  γνώμης,  ών  γαρ  οιΟ-εοΙ  προνοονΰίν,  έκείνοις 

5  Λαραΰκενάζονΰί  καΐ  ΰνμβονλονς  άγαμους  αυτομάτους 
καΐ  λόγους  έτατηδείους  καΐ  ϋυμφεροντας  είρη0ϋ•αι. 
χαΐ  τούτο  ηκίβτα  υμάς  άταΰτεΐν  χρή,  παρ'  οίς  μάλι- 
ΰτα  μεν  τιμάται  το  δαιμόνων ,  μάλιΰτα  δε  αυτό  δεί- 
κνυΰι  την  αυτού  δΰναμιν  και  μόνον  ου  κα&'  έκάΰτην 

10  ημεραν  διά  τε  χρηΰμών  καΐ  δι    όνειράτων.    μη  ούν 
οί'εΰ&ε   κοιμωμένων  μόνον  επιμελεΐύ&αι  τον  &εόν,  οοο  κ 
κατ'  ιδίαν  εκάΰτω  μηνΰοντα  το  ΰυμφερον ,  έγρηγορό- 
των  δε  σ.μελεΐν  καΐ  κοινή  και  άϋ-ρόοις  μηδέν  αν  δεΐ- 
^αι  τών  χρηΰίμων.  πολλάκις  γαρ  ηδη  καϊ  υπαρ  ώνηΟε 

15  καϊ  με&'  ημεραν  εναργώς  προειπεν.  ί'ΰτε  δηπου  τάς 
τον  'Άπιδος  φημας  ένΟ-άδε  εν  Μέμφει  πληβίον  υμών, 
οτΓί.  τίαΐδες  άπαγγέλλουβι  παίζοντες  το  δοκούν  τω 
ϋ^εώ,  καϊ  τούτο  άφευδες  πεφηνεν.  ο  δε  υμέτερος 
^εός  οιμαι,  τελειότερος  ών,   δι'  ανδρών  υμάς  καϊ 

20  μετά  βπουδης  βούλεται  ωφελειν,  ου  δι   ολίγων  ρη- 
μάτων,  άλλ'  ίβχυρά  καϊ  πληρει  κληδόνι  καϊ  λόγω 
ΰαφεΐ,  διδάβκοντι  περί  τών  αναγκαιοτάτων ,  ανυπο-  ><  :λ 
μένητε  μετά  γνώμης  καϊ  πειΟ-ούς.    καΐ  πρώτον  γε 
απάντων,  ίνα,    όΟ-ενπερ   εχρην,    εγγύ&εν  άρ^ωμαι, 

25  τούτο  πείΰ&ητε  βεβαίως,  οτι  τάβυμβαίνοντα  τοις  αν- 
^ρώποις  επ'  άγα&ώ  πάν&'  ομοίως  έβτΐ  δαιμόνια, 
καν  πλέων  τις  εμπείρου  τύχη  κυβερνητου  καν  εΟ•νος 
η  πόλις  χρηβτών  ηγεμόνων,  καν  ιατρός  εν  καιρώ 
παραγένηται  τώ  κάμνοντι,  καϊ  τούτον  ηγεΐ6%-αι  χρη 

30  βοη&ον  ηκειν  παρά  Ο^εού,  καν  λόγων  τιςάκοΰΰϊ]  φρο- 
νίμων, έκει%•εν  επιπεμφ&ηναι.  κα&όλου  γάρ  ονδεν 
εϋδαιμον    ούδ'  ώφέλιμον,   ο  μη  κατά    γνώμην  καϊ 


οκΑΤίο  XXXII.  405 

δνναμιν  των  0•εών  άφικνεΐται  τιρος  ημάς,  άλλα  παν- 
ταχη  πάντων  άγαμων  αντοί  κρατονΰί  καΐ  δίανέμονύϋ 
δαφίλώς  τοίζ  έ^έλονβι  δεχεο&αι'  τα  κακά  δε  άλλαχό- 
0-εν ,  ώ^  ί'ξ  ετέρας  τίνος  πηγής  έρχεται  των  πληΰίον 
οϋΰης  παρ  ημΐν,  ωΟπερ  έπΙ  τονδε  τον  ύδατος  το  μεν  5 
οώζον  καΐ  τρεφον  καΐ  γόνιμον  όντως  άνωθεν  πο%'εν 
εκ  δαιμονίου  τίνος  πηγής  κάτειοο,  τους  ρνπαρονς 
δε  οχετούς  καΐ  δνβώδεις  αντοΙ  ποιονμεν  και  αφ'  ημών 
ούτοι  ϊβτανται.  δια  γαρ  ανθρώπων  άνοιαν  καΐ  τρν- 
φην  και  φιλοτιμιαν  δνΰχερης  6  βίος  καΐ  μεΰτος  απά-  ίο 
της,  πονηρίας,  λύπης,  μυρίων  άλλων  κακών,  τούτων 
δε  ^ν  ϋαμα  και  φάρμακον  έποίηβαν  οί  9εο\  παιδείαν 
καΐ  λόγον,  ω  δια  βίου  μεν  τις  χρώμενος  και  ΰννεχώς 
ηλ^έ  ποτέ  προς  τέλος  υγιές  καΐ  ενδαιμον '  οί  δε  ύπα- 
νίως  καΐ  δια  χρόνου  ποτέ  περιτνχόντες  ΐ5 

άλλοτε  μεν  ζώουύ'  ετερημεροι ,  άλλοτε  δ'  αύτε 

τεϋ-νάβιν' 
όμως  δε  ηδη  ποτέ  έ^αιβίων  δεινών  επικείμενων  αν- 
τοΐς  άπετράπηΰαν.  οί  δε  διά  παντός  άπειροι  τον  φαρ- 
μάκου τούτου   καΐ  μηδεποτε  ΰωφρονονντι  λόγω  τάς  20 
άκοάς  υπέχοντες  ολοκληρως  ά&?Λθΐ  μηδεμίαν  βκέπην 
μηδέ  προβολην  έχοντες  από  τών  πα&ών, 

άλλ'  εν  άκαλνπτω  κ«ι  ταλαιπωρώ  βίω 

χειμαζόμενοι, 
κα^άπερ  ΰκάφει  βα&ρώ   καΐ  λελυμένω  πάντων   £1/25 
άγνώμονι   γνώμη  καΐ   πονηρία,    βνμβαίνει  δε  τους 
κακίΰτους    και    άτυχεβτάτους  ώς  πορρωτάτω    φεύ- 
^^ιγειν  από  τοϋ  λόγου  χαΐ  μη  έϋ-έλειν  άκούειν,  μηδ'  αν 
βιάζηταί  τις,   ώβπερ  οΐμαι   καΐ  τών  ελκών  τα  δνύ- 
χερη  λίαν. ουκ  έα  προΰάφαΰ&αι ,  καΐ  τούτο  αντό  βη-  3ο 
μεΐόν  έΰτι  του  πάνυ  πονήρως  αντά  έχειν.    οί  δε  τοι- 
ούτοι παρ*  ετέρους  ίαβιν  ιατρούς  ούχ  έχοντες  ίαχυρο- 


406  ϋΙΟΝΙδ  ΑΒ  ΑΙ,ΕΧΑΝΟΕΙΝΟβ 

τερονς.  διττή  γαρ  θεραπεία  κακίας  και  πρόνοια,  κα- 
^άπερ  των  άλλων  νόΰων'  η  μεν  έοικνΐα  διαίττ}  καΐ 
φαρμάκοΐξ,  η  δε  κανβει  και  τομή,  τΐρούηκονβα  μάλ- 
λον αρχονΰι  καΐ  νόμοις  καΐ  δικαβταΐς ,  οϊ  το  περιττον 

5  δγι  καΐ  άνίατον  ε^αιρονΰι.  βελτίονς  δε  ειΰιν  οι  μη 
ραδίωζ  αυτό  τίράττοντες.  την  δε  έτεραν  έπιμέλειαν 
έργον  είναί  φημι  των  δυνάμενων  δια  πει^οϋς  καΐ 
λόγου  ■ψυχάζ  πραυνειν  και  μαλάττειν.  ούτοι  δε  ύω- 
τηρές  είΰι  και  φύλακες  των  οίων  τε  βωξεβ&αι ,   τιρίν 

10  ελϋ'εΐν  είξ  τέλος  την  πονηρίαν  εΐργοντες  καΐ  κατέχον- 
τες, δει  μεν  ούν  έκατέρων  ταΐς  πόλεβι,  πολύ  δε  έπι- 
εικεβτέρων  των  εν  ταΐς  έ^ουΰίαις.  κολάζειν  μεν  γαρ 
προβηκει  φειδόμενον,  διδάβκειν  δ\  μη  φειδόμενον' 
και  χρηβτού  μέν  εβτιν  ηγεμόνος  Συγγνώμη ,  φιλοΰό- 

15  φον-  δε  κακοϋ  μη  πικρόν  είναι,   το  μεν  γαρ  της  τιμω- 
ρίας ύκληρόν  άπόλλυβι ,  το  δε  τοΰ  λόγου  πικρον  ύώ- 
ξειν  πέφυκε.      κινδυνεύει    μέντοι  πολλή    τις    είναι 
ΰπάνις  νμΐν  των  το  ύβτερον  επιΰταμένων.   ούτε  γαρ  αα^Ρί 
χρήματα  αυτοις  ούτε  δύναμις  περιγίγνεται  δια  του- 

20  του,  άλλ'  απέχθεια  μάλλον  καΐ  λοιδορία  καΐ  προπη- 
λακιβμός'  ων  ί'οως  ουκ  έδει  φροντίξειν.  τοιγαρούν 
δια  την  εκείνων  άναχωρηΟιν  καΐ  ΰιωπην  ερίδων  υμΐν 
φύεται  πλη%•ος  και  δικών  καΐ  βοη  τραχεία  και  γλώτ- 
ται  βλαβεραι  καΐ  άκόλαβτοι ,  κατήγοροι,  ουκοφαντή- 

2ό,ματα,   γραφαί,  ρητόρων  όχλος,   κα&άπερ   οίμαι  δι 
ενδειαν  ιατρών  η  δι'  άπειρίαν  πλείους  οι  %•άπτοντες 
γίγνονται.    καΐ  τούτων  εν  αργτι  μεν  τιτιαΰάμην  τους 
μη  παριόντας  εις  το   πληΟ^ος  μηδέ  τολμώντας  υμΐν 
διαλέγεβϋ•αι,  άλλα  σεμνούς  μεν  είναι  βουλομένους, 

30  ανωφελείς  δε  ορωμένους  και  ομοίους  τοις  αγεννέύιζ&ι 
των  ά&λητών,   οι  τάς  παλαίβτρας  ένοχλούβι  και  τα 
γυμνάβια  χειρονομούντες  και  παλαίοντες,   εις  δε  το 


ΟΕΑΤΙΟ  χχχπ.  ,        407 

ΰτάδίον  ονχ  ε&ελονΰιν  ίεναι,  τον  ηλίον  καΐ  τάς  πλη- 
γάς  υφοροάμενοι.  το  μεντοί  πράγμα  δνύχερε^  οντωζ 
καΐ  δί'  υμάς.  ον  γαρ  ράδιον  ένεγχεΐν  τούονδε  πλή- 
ϋΌνξ  &όρυβον  ονδε  μνριάβιν  άν&ρώπων  αΛείροΐζ 
^^Β-έναντίον  βλέίΙ>αι  χωρίς  ώδΫΐξ  καΐ  κι&άρας.  τούτο  μεν  δ 
γαρ  άλε^ιφάρμακόν  έβτι,  ηρος  τον  δημον  νμών, 
καΟ-άτίερ  ύτεαρ  φαΰΐν  ένίων  ζώων  ωφελεΐν  προς  τν 
των  χαλεπών,  εγώ  γονν,  ει  ην  ωδικός,  ονκ  αν  δενρο 
είοηλ^ον  δίχα  μέλους  τίνος  η  αβματος.  ννν  δε  τούτον 
μεν  απορώ  τον  φαρμάκον '  Ο^εος  δ\  όπερ  εφην,  0-αρ-  ίο 
ρηβαί  μοι  παρέβχεν, 

ος  τε  και  αλκιμον  άνδρα  φοβεΐ  και  αφείλετο  νίκης 
ρηιδίως ,  τότε  δ'  αντος  έποτρννει  καΐ  άνώγει. 
ει  ονν  τα  τον  Έρμον  επη  κάγώ  λέγοιηι  προς  νμάς, 
ως  εκείνος  εν  Όδνβΰεία  πεποίηται  Καλνφοΐ  άπολο-  ΐδ 
γονμενος  νπερ  της  αγγελίας,  ην  άηδη  ονβαν  ενόμιξε, 
τάχα  ληρείν  με  φαίητε ,  ρητέα  δ'  όμως ' 

Ζενς  εμε  γ'  ηνώγει  δενρ'  ελ&εμεν  ονκ  ε&έλοντα' 
τίς  δ   αν  εκών  τοΰοόνδε  διαδράμοι  άλμνρον  νδωρ 
αβπετον ;   ονδε  τις  αγχι  βροτών  πόλις.  2ο 

εκείνος  μεν  &ε6ς  ων  και  πετάμενος  δνβχεραίνει  τα 
κνματα  και  το  πέλαγος  και  την  μετα^ν  τών  πόλεων 
καΐτών  ανΰ^ρώπων  ερημίαν'  εγώ  δε  ανϋ-ρωπος  ονδείς 
ονδαμό&εν  εν  τριβωνίω  φανλω  μήτε  αδειν  ηδύς  μήτε 
μείζον  έτερον  φΟ• εγγό μένος ,  ονκ  αρα  εδειβα  τον  νμε-  25 
τερον  &ρονν  ούδε  τον  γέλωτα  ονδε  την  οργην  ονδε 
βνριγμονς  ονδε  τα  βκώμματα,  οίς  πάντας  εκπλήτ- 
τετε χαΐ  πανταχού  πάντων  άεΐ  περίεβτε  και  Ιδιωτών 
ΐΜχαι  βαβιλέων;  και  ταύτα  άκονων  Όμήρον  τε  και 
τών  άλλων  ποιητών  νμνονντων  άεϊ  τον  οχλον  ως  χα-  3ο 
λεπον  τε  και  άπειρη  καΐ  προς  νβριν  ετοιμον,  τού  μεν 
οντω  λέγοντος ' 


408  ϋΙΟΝΙδ   ΑΏ  ΑΙ,ΕΧΑίίϋΕΙΝΟδ 

κίνήΟ-η  δ    άγορή,  ως  κύματα  μακρά  ΰ•αλά(}6ης 
'  πόντου  Ιΐκαρίοιο,  τά  μεν  τ'  Ενρός  τε  Νότοζ  τε 
ώρορ   έπαΐ^ας  πατρός  /ίιος  εκ  νεφελάων ' 
έτερον  δε  πάλιν  αν,  665  κ 

5  δήμος  αΰτατον  ίοακόν, 

καΐ  0•αλάτττ]  πάνΟ•'  ομοιον  νπ'  άνεμον  ριπίζεταί. 
καν  γαληνός  ων  τνχτ] ,  προς  πνενμα  βραχν  κορνΰ- 

ΰεται. 
καν  τις  αιτία  γενηταί,  τον  πολίτην  κατέπιεν. 
10  τά%   αν  ονν  και  νμείς  εμε  τω  ϋ^ορνβω  καταπίοιτε  καί 
τ^  ταραχί],  βονλόμενον  νμάς  ώφελεΐν.    μείναντες  δε 
καΐ  άκονΰαντες  δια  τελονς  πάϋί  ^ανμαϋτοί  δό^ετε, 
καί  ον  μόνον  κρονμάτων  έμπειροι  καΐ  ορχημάτων, 
άλλα  καί  λόγων  φρονίμων ,  ίνα  κάμοί  προς  τονς  αί- 
15  τιωμένους  καί  καταγιγνωΰκοντας ,   ότι  δενρο  είβηλ- 
ϋ•ον,  Ύΐ  δικαίως  άπολογεΐΰ&αι'  αίτιάοονται  γαρ,  εν 
ί'βτε,   καί  φηΰονΰι  δο^οκόπον  είναι  καί  μαινόμενον, 
οΰτις   εμαντόν  'όχλω  καί  ϋ-ορνβω  παρέβαλον.    όπως 
ονν  εχω  λέγειν  ότι  ον  πάν  πληΟ^ος  άΰελγες  εβτιν  ονδε 
20  άνηκοον,  ονδε  από  παντός  δει  τονς  πεπαιδενμενονς 
φενγειν'  ΰαφέΰτερον  δ'  νμΐν,  είβονλεοϋ-ε,  διελεν- 
ΰομαι  περί  δήμον  φνΰεως,  τοντ'  εβτι  περί  νμών  αν- 
τών.    καί  γαρ  εν  τι  των  χρηβίμων  εΰτί  καί  μάλλον  αν 
νμάς  ώφεληβειεν  η  περί  ουρανού  καί  γης  ει  λέγοιμι. 
25  ψΎΐμί  δη  δημον  εοικεναι  μάλιΰτα  άνδρί  δννάΰττ}  καΐ 
ΰφόδρα  ίβχνρώ ,   μεγάλην  τινά  εξονΰίαν  καί  ρώμην 
εχοντι,    καί  τοβούτω  μείζονι  δυνάΰττ]  καί  άρχοντΐ3&9 
πλεόνων,  όΰωπερ  αν  αντός  γι  πλείων  ο  δήμος  καί  πό- 
λεως γενναιοτερας.     εκείνων  μεν  ονν  είΰι  βαΰιλεΐς,  βθβ 
30  0•εοί  επί  ϋωτηρία  κοιν^  γεγονότες,  κηδεμόνες  όντως 
καί  προΰτάται  χρηΰτοί  καί  δίκαιοι,  των  μεν  άγαΟ^ών 
έκούΰιοι  ταμίαι,  των  δε  χαλεπών  βπανίως  μεταδι- 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXII.  409 

όόντες  και  κατά  ανάγκην,  κόΰμω  πόλεων  ηδόμενοι. 
οι  0£  τουναντίον  ΟκληροΙ  καΐ  άγριοι  τύραννοι,  χαλε- 
ποί μεν  άχονΰαι ,  χαλεποί  8\  ΰνμβαλεΐν '  τούτων  η 
μεν  οργή  προς  πάντα  έτοιμος,  ωβπερ  θηρίων  ανή- 
μερων, τα  δέ  ώτα  εμπέφρακται,  και  πάροδος  ονχ  & 
ίύτιν  εις  αυτά  λόγοις  έπιεικεύιν,  άλλα  κολακεία  χαΐ 
απάτη  κρατεί  παρ'  αντοΐς.  ομοίως  δε  καΐ  δήμος  ό 
μεν  τις  ευγνώμων  και  πράος  και  γαληνός  όντως,  οίος 
γεΰβαΰ&αι  παρρηβίας  και  μη  πάντα  έ&ελειν  τρνφάν, 
επιεικής,  μεγαλόφρων,  αίδούμενος  τονς  άγαμους  κα\  ιβ 
άνδρας  καΐ  ?.όγους,  τοις  νονΟ^ετούΰι  καΐ  διδάβκονβι 
χάριν  είδώς  *  δν  εγώ  τίϋ^ημι  της  &είας  και  βαβιλικης 
φΰΰεως,  καΐ  προύιεναι  φημι  και  διαλε'γεΰ&αι  τοντω 
πρεπειν,  κα^άπερ  ΐππον  γενναιον  ίξ  ηνίας  εντελούς 
πράως  άγοντα,  ούδ\ν  δεόμενον  φα?.ίων.  οι  8^  πλεί-  ΐδ 
ους  ϋ-ραΰεΐς  καΐ  υπερήφανοι,  δυοάρεβτοι  προς  ά- 
παντα, άφίκοροι,  τνράννοις  όμοιοι  καίπολν  χείρονς' 
οία  δη  της  κακίας  αυτών  οϋβης  ον  μιας  ηνδε  απλ.ης, 
αλλά  βυμπεφορημενης  έκ  μυρίων  ωύτε  πάνυ  ποικί- 
λον  τε  και  δεινόν  είναι  &ηρίον,  οΙα  ποιηται  καΐ  δη-  2β 
μιονργοί  π?.άττου6ι  Κενταύρους  τε  και  Σφίγγας  κα\ 
Χίμαιρας,  έκ  παντοδαπών  φύβεων  εΙς  μίαν  μορφην 
ίίόωλου  ΰυντι^έντες.  τω  δ\  τοιούτω  τέρατι  βυμπλέκε- 

667  κ  β^αι  και  ομόβε  ίέναι  μαινόμενου  τίνος  άλη&ώς  έργον  η 
ύφόδρα  ανδρείου  και  πτηνού  Περοεως  η  Βελλεροφόν-  25 
τον.  τον  ουν  των  Άλε^,ανδρέων  δημον  τον  άπειρον,  ως 
φαβι ,  της  π-οίας  μερίδας  &ώμεν ;  εγώ  μεν  γαρ  ως  της 
βελτίονος  ούβινύμίν  παρεβχηχα  έμαυτόν'  Ιύως  δεκαΐ 
άλλος  προαιρηβεται  των  εμού  κρειττόνων,  και  μην  ού- 

370Μ5£ΐ;αι/  εχοιτε^έαμα  κάλλιον  καΧπαραδο^ότερον  αυτών  3β 
βωφρονούντων  καΐ  προβεχόντων.    &εΙον  γαρ  δη  καΐ 
ΰεμνον  άλη&ώξ  χαΐ  μεγαλοπρεπές  δήμου  πρόΰωπον 


ΜΐΟ  ΒΙ0ΝΙ8   ΑΟ  ΑΙ,ΕΧΑΝΒΕΙΝΟδ 

τίραον  καΐ  καΟ•ε6τηκ6ς  καΐ  μήτε  γελωτι  βφοδρω  καΐ 
ακολάΰτω  βραττόμενον  μήτε  Ο^ορυβω  ύννεχεΐ  καΐ  ατά-  ' 
κτω  τεταραγμενον,  άλλ'  άκοη  μία  τοΰονδε  τϋλη&ονς. 
Ιδετε  δε  αΰτονξ  εν  τω  παρόντι  καΐ  όταν  τα  ΰννήϋ•η 
5  Ο-εωρητε ,  οίοί  εΰτε.  έμοί  γαρ  νυν  μεν  ά^ίο&εατοι  δη- 
κεΐτε  είναι  καϊ  ίδιώταυξ  καν  βαΰιλεϋβι^  κάΙ  ουδείς 
έβτιν  'οξ  ουκ  αν  εί(5ελ%•ών  καταπλαγείη  τε  υμάς  καϊ  , 
τιμηΰειεν'  ωβτε,  ει  μηδέν  άλλο,  τοΰτό  γε  υμίν  ο  λόγος 
τίαρέβχηκεν  ου  μικρόν ,  μίαν  ωραν  βωφρονηΰαι.    καϊ 

10  γαρ  τους  νοϋοϋβι  μεγάλη  ροπή  Λρος  ύωτηρίαν  μικρόν 
ηβυχάϋαΰιν.  εν  δε  ταΐς  άλλαις  οηουδαΐς ,  όταν  υμίν 
έμπεΰΐ]  το  της  αταξίας  πνεϋμα,  ωϋπερ  αν  τραχύς 
άνεμος  κινηβτ}  Ο^άλατταν  ίλυωδη  καϊ  ρυπαράν,  ατε- 
χνώς    οίμαι    κα%^'  Όμηρον    όράται    αφρός    τε    καϊ 

15  άχνη  καϊ  φυκίων  πλη&ος  εχχεομενων'   ωύαυτως  δη 
καϊ  παρ'  υμίν  βκώμματα,  πληγαί,   γελως.     τίς    αν 
ούν  τους  ούτω  διακείμενους  ετίαινέβειεν;   ου  γαρ  διαβ&ίί 
τοϋτο  καϊ  τοις  άρχουβιν  ευτελέστεροι  φαίνεβϋ'ε ;  καϊ 
πρότερόν  τίνα  είρηκεναι  φαύί'    το  δε   Αλε^,ανδρεων 

20  %ληΟ•ος  τί  αν  εΐτίοι  τις,  οίς  μόνον  δεΐ  ηαραβάλλειν 
τον  πολύν  άρτον'  ούτω  γαρ  είρηύ&αι  πολύ  βέλτιον' 
καϊ  0-έαν  ϊππων'  ώς  των  γε  άλλων  ούδενος  αυτοΐς 
μέλει,  ου  γαρ  υμεΐς  μεν,  άν  τις  άβχημονη  των  μει- 
ζόνων εν  τώ  μέβω  πάντων  ορώντων,  καταφρονήσετε 

25  αυτοϋ  και  νομιεΐτε  ούδενος  άξιον,  καν  μυριακις  υμών 
^Χν  'ΐΐ'νά  εξουύίαν,  αύτοΙ  δε  δΰναο^ε  βεμνοι  δοκεΐν 
και  απουδαΐοι  τοιαύτα  πράττοντες.  ουκ  ίΰτε  οτι 
ωύπερ  ηγεμών  καϊ  βαβιλεύς  όταν  προέλΟ^γι ,  τότε  6α- 
φέΰτατα  Όράται  καΐ  δεΐ  μηδέν  άγεννες  μηδέ  αίβχρον 

30  ποιείν'  παραπληβίως  καϊ  δήμος  ,  όταν  εις  ταυτο  προ- 
έλϋ-ϊ}  και  άθ•ρόος  γένηται;   χρη  μεν  γαρ  οΐμαι  καΐ37ΐΜ 
τον  άλλον  χρόνον  βωφρονεΐν  ύμάς'   αλλ    όμως  ο,τι 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXII.  411 

αν  πράττί]  τΐζ  κα^'  αντόν,  ον  κοίνόν  εβΤί  τοντο  ονδε 
της  πό?^εως '  εν  τω  ^εάτρω  δε  βλέζεται  το  δημόΰιον 
η&ος.  νμεις  δε  μά?^ί0τα  ενταν&α  άφνλάκτωζ  έχετε 
καΐ  προηΰεβϋ^ε  την  δόξαν  της  %ό?.εως '  ωΰπερ  αι  κακαΐ 
γυναίκες,  δέον  αντάς,  καν  οίκοι  μη  ϋωφρονώβιν,  5 
^ζω  γε  προΐέναι  κοβμίως ,  αί  δε  μάλιβτα  εν  ταΐς  οδοΐς 
ηλεΐύτα  αμαρτάνονβί.  τί  ονν;  τάχα  ερεΐ  τις,  τοντο 
μόνον  αμαρτάνομεν ,  το  φανλως  ^εωρεΐν;  καΐ  περί 
τοντον  μόνου  λέγεις  ημίν,  άλλο  ά'  ουδέν;  [δέδοικα 
669 κτό  αμα  περί  πάντων  έπεξελϋ-ειν.  καίτοι  τάχα  φηΰει  ιβ 
τις  ως  πολλά  λέγων  ονδεν  υμίν  βνμβεβονλευκα  ούδε 
εί'ρηκα  βαφώς,  έφ'  ω  μάλιβτα  επιτιμώ"  τούτο  δε  έρ- 
γον είναι  τού  διδάΰκοντος.]  εγώ  δε  και  νϋν  μεν  ηγού- 
μαι πολλά  και  χρηΰιμα  είρηκέναι  τοις  προοέχουβι  καν 
περί  ϋ^εού  και  περί  δήμου  φύΰεως  και  περί  τού  δεΐν  ΐ5 
άκοΰειν,  κει  μη  πεί&εβ^ε ,  λόγων,  [τούτο  γαρ  οιμαι 
καΐ  άναγκαιότατον  ην,  παραβκευάβαι  πρώτον  υμάς 
υπομένοντας  άκούειν.  ώβτ' ,  εΐ  μηδέν  άλλο  παρ- 
έΰχηκεν  υμΐν  μέγα  6  λόγος,  τούτο  γονν  οτι  τοΰοντον 
χρόνον  κάΟ^ηβ&ε  ΰωφρονούντες.  και  γάρ  τοις  νοβούΰι  2ο 
μεγάλη  ροπή  προς  ύωτηρίαν  μικρόν  ηΰυχάΰαβι.]  καΐ 
μην  περί  γε  τών  άλλων  το  μεν  πάντα  επεξεβ.&είν, 
και  ταύτα  εν  ημέρα  μια,  και  τελέως  υμάς  άναγκάύαν 
καταγνώναι  της  κακίας  και  τών  αμαρτημάτων  ον 
,     δυνατόν '  25 

ούδ'  εΐ  μοι  δέκα  μεν  γλώδΰαι,   δέκα  δε  βτόματ 

είεν, 
φωνή  ί'  άρρηκτος,  χάλκεον  δε  μοι  ητορ  ένείη' 
ει  μη  Ολυμπιάδες  Μούβαι,  ζ/ιός  αίγιόχοιο 
θυγατέρες  ,    μνηΰαία^-'   όΰη   κακότης    παρά    πα-  3ο 

ΰιν, 
ουχ  υμΐν  μόνοις. 


412  υΐ0ΝΙ8   ΑΏ   ΑΙ.ΕΧΑΝΟΚΙΝ0& 

αντο  δε  τοντο  περί  ου  λέγειν  ηρ^άμην,  οράτε  ηλίκον 
έβτίν.  όπως  μεν  γαρ  έΰτίάβ&ε  κα&'  εαυτούς  η  κοί- 
μάβ&ε  η  διοικείτε  την  οίκιαν  εκαβτος  ου  πάνυ  δή- 
λος έΰτιν'  όπως  μέντοι  Ο-εωρεΐτε  καΐ  ποΐοί  τίνες  έν- 

5  %•άδε  εατε  άπαντες  "Ελληνες  και  βάρβαροι  ιβαϋιν.  ηζηη 
γαρ  πόλις  υμών  τω  μεγε&ει  καΐ  τω  τόπω  πλείβτον 
οΰον  διαφέρει  και  περιφανώς  άποδεδεικται  δευτέρα 
των  ύπο  τον  ^'Αί.οι/.  η  τε  γαρ  Αίγυπτος  [υμών],  τηλι-^ιοκ 
κούτον  ε&νος,  ΰώμα  της  πόλεως   έβτι,   μάλλον  δε 

10  προϋ&ηκη.  του  τε  ποταμού  το  ίδιον  της  φΰβεως 
και  παρά  τους  άλλους  απαντάς  λόγου  μείζον,  το  τε 
ϋ-αυμαΰτον  αυτού  και  το  ώφελιμον,  την  τ  ε  ϋ•άλατταν 
την  καϋ•'  ημάς  άπαΰαν  εκδεχεβ&ε,  κάλλει  τ  ε  λιμέ- 
νων και  μεγέ&ει  6τόλου  και  των  πανταχού  γιγνομέ- 

15  νων  άφ&ονία  καΐ  δια&έύει,  και  την  ε^ω&εν  ύπερκει- 
μένην  έχετε ,  την  τ  ε  Έρυ&ράν  και  την  'ΐνδικην ,  ης 
πρότερον  τοϋνομα  ακοΰβαι  χαλεπον  ην '  οίοτε  τάς  εμ- 
πορίας ου  νηΰων  ουδέ  λιμένων  ούδε  πορϋ^μών  τίνων 
καΙ   ίϋ&μών,   άλλα  ΰχεδον   άπάαης  της  οικουμένης 

2θ  γίγνεβ&αι  παρ'  υμΐν.    κείται  γαρ  εν  ΰυνδέΰμω  τινί 
της  όλης  γης  και  των  πλεΐΰτον  άπωκιΰμένων  έ&νών, 
ωβπερ  αγορά  μιας  πόλεως,  είς  ταυτό  ΰυνάγουΰα  πάν-6ΐι  β 
τας  και  δεικνύουβά  τε  άλλήλοις  και  καϋ'    οΰον  οίον 
τε  ομοφύλους  ποιούβα.   ί'ΰως  ούν  χαίρετε  άκούοντες, 

25  χαΐ  νομίζετε  έπαινεΐο&αι  ταύτα  εμού  λέγοντος ,  ωβπερ 
υπό  των  άλλων  των  άεϊ  %•ωπευόντων  υμάς '  εγώ  δε 
έπηνεβα  ύδωρ  και  γήν  και  λιμένας  και  τόπους  καϊ 
πάντα  μάλλον  η  υμάς.  πού  γαρ  είπον  ως  εΰτε  φρό- 
νιμοι καϊ  ΰώφρονες  καϊ  δίκαιοι ;   ουχί  τάναντία  του- 

30  των ;  εΰτι  γάρ  άν&ρώπων  έπαινος  ευταξία ,  πραότης, 
ομόνοια ,  κόΰμος  πολιτείας ,  το  προΰέχειν  τοις  ορΟ^ώς 
λέγουβι ,  το  μη  πάντοτε  ζητεΐν  ηδονάς.    άναγωγαι  δΐ 


ΟΕΑΤΙΟ   XXXII,  413 

καΐ  κατάρβεις  καΐ  πλη&ονς  νπερβο?.η  καΐ  ώνίων  και 
νεών  πανηγνρεως  και  λιμένος  και  αγοράς  έβτιν  έγ- 
χώμιον,  ου  πόλεως"   ουδέ  γε,  αν  ϋδωρ  επαινη  τις, 
άνϋ•ρώ:ΐων  έπαινος  οντός  εύτιν,  αλλά  φρεάτων  ονδ 
αν  περί  ενκραβίας  λεγτ]  τις ,    τονς  άν&ρ(άπονς  είναι  & 

6'2^φη6ΐν  άγα&ονς,  άλλα  την  χωράν '  ονδ'  αν  περί  έχ- 
&•νων ,  την  πόλ.ιν  επαινεί '  πό&εν ;  άλλα  &ά?.ατταν  η 
λίμνην  η  ποταμόν.   νμεΐς  δε,  αν  εγκωμιάζτ]  τις  τον 

ΒΤΒΜΛ'ίίλον,   επαίρεο&ε,   ωαπερ   αντοι  ρέοντες  άπο  ^ί- 
0-ιοπίας.    βχεδον  δε  και  των  άλλων  οι   πλείονς  επι  ίο 
τοις  τοιοΰτοις  χαίρονβι ,  καΐ  μακάριους  εαυτούς  κρί- 
νουβιν,  αν  οίκώΰι  καθ'  "Ομηρον  νηβον  δενδρηεσβαν 
η  βα&εΐαν  η  τίνα  ηπειρον  ευβοτον,  εϋμηλον,  η  προς 
ορεΰί  ύκιεροΐς  η  πηγαίς  διαυγεΰιν'   ων  ονδεν  ίδιον 
έθτιν  εκείνων '    άρετης  δε  ούδε  οναρ  αντοΐς  μέλει,  ίο 
έγώ  δε   τούτων  εμνηβ&ην  ούτε  υμάς  έπαίρων  ούτε 
ΐΓοΓ^  βυνήΟ^ως  υμνοϋΰιν  αυτά  ρητορβιν  η  ποιηταΐς  πα- 
ραβάλλων έμαυτόν.    δεινοί  γαρ  εκείνοι  και  μεγάλοι 
βοφιβται  καΐ  γόητες'  τα  δ    ημέτερα  φαύλα  και  πεζά 
εν  τοΓ?  ?.όγοις,  ού  μεντοι  περί  φαύ?.ων.    [τα  μεν  γαρ  ΐ5 
λεγόμενα  αυτά  ού  μεγάλα,    περί  μεγίστων  δε  ως  ο'ιόν 
τε.]    και  νυν  είπον  τα  περί  της  πόλ.εως,  δεΐ^αι  βου- 
λόμενος  νμΐν    ως    ο,τι    αν    αβχημονητε    ού    κρύφα 
γίγνεται  τούτο  ούδ    εν  ολίγοις,  άλλ'  εν  άπαΟιν  άν- 
^ροάποις.    ορώ  γάρ  εγωγε  ον  μόνον  "Ελληνας  παρ    20 
ύμίν  ούδ'  Ιταλούς  ούδε  άπό  των  πληΰίον   Συρίας, 
Λιβύης,  Κιλικίας,  ούδε  τους  ύπερ  εκείνους  Αιθίοπας 
ούδε  "Αραβας  αλλά  και  Βακτρίους  καΐ  Σκύ&ας  χαΐ 
Πε'ρβας  καΓίνδών  τινας,  οι  ΰυνΟ-εώνται  και  πάρειβιν 
έκάύτοτε  νμΐν'    ωύτε  νμεΐς  μεν   άκούετε   ενός,  αν  2ό 
ούτωτνχη,  κι&αρωδον,και  τούτον  βννη&ους,  άκονεβ&ε 

«73  κ  ^£  υπό  μυρίων  ε&νών  ούχ   έπιΟταμένων  νμάς,  χαϊ 


ι 


414  ΒΙ0ΝΙ8  Αϋ  ΑΙ,ΕΧΑΝΒΕΙΝΟδ 

οράτε  μεν  τρεις  η  τετταρας  ηνιόχονξ,  οραΰ&ε  δε  νπο 
τοβοντων  μεν  Ελλήνων,  τοΰούτων  δε  βαρβάρων,  τι 
ονν  οΐεβ%•ε  τοΰτουξ  επί  γης  πέρατα  έλ&όντας  λέγειν ; 
ονχ  ώς  πόλιν  εί'δομεν  τα  μεν  άλλα  ^ανμαΰτην  καϊ  των 

Ό  άν%•ρωπίνων  θεαμάτων  πάντων  κρείττον  Ο^έαμα,  κό- 
0μω  τε  ιερών  καΐ  πλη&εί  πολιτών  καΐ  των  επιτηδείων 
περιονΰία,  πάντα  ακριβώς  διε^ιόντας  ως  άν  δννων- 
ται  τοις  αυτών,  α  καΐ  μικρόν  εμπροβ&εν  είπον,  τα 
τον  Νείλου  καΐ  της  χώρας  καΐ  της  &αλάττης  καΐ  το 

10  μεγιΰτον  την  έπιφάνειαν  του  ϋ•εοϋ '    μαινομένην  δε 
νπο  ώδης  και  δρόμων  ΐΛπί^κών  κα\  μηδέν  αζιον  πράτ- 
τονταν εν  τούτοις  έαντης;   οι  γαρ  αν&ρωποι  ^νον-374Μ 
τες  μεν  είβι  μέτριοι  καΐ  βαδίζοντες  κα&'  αντονς  καΐ 
τάλλα  πράττοντες '  όταν  δε  εις  το  0•έατρον  είβέλ^ωοιν 

15  η  το  ΰτάδιον,  ώβπερ  φαρμάκων  αύτοΐς  έκεΐ  κατορω- 
ρνγμένων,  ονδεν  οΐδαβι  τών  προτέρων  ονδ\  αίΰχν- 
νονται  λέγειν  η  ποιεΐν  ο,τι  άν  αυτοις  επέλΟ"!;].  το  δΐ 
πάντων  χαλεπώτατον ,  έβπουδακότες  περί  την  %•έαν 
ούχ  ορώβι  καΐ  ακούειν  έ&έΡ^οντες  ουκ  άκονονΰι,  6α- 

20  φώς  ε^εΰτηκότες  και  παρανοούντες,  ουκ  άνδρες  μόνον, 
άλλα  καΐ  παίδες  και  γύναια,    έπειδάν  δε  πανΰηται  το  674  η 
δεινον  και  διαλυ&ώΰι ,   το  μεν  άκμαιότερον  εΰβεΰται 
της  ταραχής '   έ'τι  δε  εν   τε  Οννόδοις  και  βτενωποΐς 
μένει  και  δι'  όλης  της  πόλεως  επΙ  ΰνχνάς  ημέρας  '  κα- 

25  ϋ'άπερ  έμπρηΰμοϋ  μεγάλου  λήξαντος  ίδεΐν  εϋτι  μέχρι 
πολλού  την  τε  λιγνύν  και  μέρη  τινά  φλεγόμενα,  καί- 
τοι τάχα  ερεΐ  τις  τών  Περύών  η  χών  Βακτρίων ,  ως 
αύτοΙ  μεν  ί'ΰαβιν  ίππεΰειν  καΐ  βχεδόν  άριβτοι  δοκοϋ- 
ύιν  ίππεΐς'   το  γαρ  πράγμα  νπερ  άρχης  και  έλεν^ε- 

30  ρίας  επιτηδεύουβιν'   άλλ^  όμως  ούδεν  τοιούτον  ούδ    ■<■ 
αύ  όμοιον  πεπόνϋ-αϋιν'   νμεΐς  δε  ούδεπώποτε  αύτοϊ 
%Ίγόντες  ούδ'  επιβάντες  ίππων  ου  δνναβ&ε  κατέχειν 


ΟΕΑΤΙΟ    ΧΧΧΠ.  415 

αντονς,  άλλ'  εϋτε  όμοιοι  χωλοΐς  νπερ  δρομον  έρί- 
ζονα.  τοίγαρούν  δειλοί  'όντες  και  άβτράτεντοι  πολ- 
λάς  ηδη  νενικήκατε  ιππομαχίας.  σκοπείτε  δε  μη  περί 
νμών  άλη&εοτερον  οντοι  λεγωΟιν  η  περί  των  Ελλή- 
νων Ανάχαρβιν  τον  Σκνθ'ην  φααΐν  ειπείν '  έδόκει  5 
μ\ν  γαρ  είναι  των  βοφών '  ηκε  δε  εις  την  Ελλάδα 
^εαβόμενος  οιμαι  τά  τε  εϋ-η  καΐ  τονς  άνϋ-ρώπονς' 
'ελεγεν  ονν  ώξ  εοτιν  εν  έκάύττ]  πόλει  των  Ελλήνων 
άποδεδειγμενον  χωρίον ,  εν  ω  μαίνονται  καϋ-'  ημεραν, 
το  γνμνάΰιον  λέγων '  έπειδαν  γαρ  ελ&όντες  άποδύ-  ίο 
ϋωνται,  χρίονται  φαρμάκω.  τοντο  δε  εφη  κινείν 
αντοις  την  μανίαν.  εν&νς  γαρ  οι  μεν  τρεχονβιν ,  οί  ίθ 
καταβάλλονβιν  άλλήλονζ ,  οί  ί £  τώ  χεΐρε  άνατείναν- 
τες  μάχονται  προζ  ονδενα  άν&ρώπων ,  οι  δε  παίονται. 
375.Μταντα  ίί  ποιηύαντες,  άπο^,υβάμενοι  το  φάρμακον  ΐδ 
Β^όη αντίκα  Οωφρονονΰι ,  και  φιλικώς  αντοις  ηδη  έχοντες 
βαδίζονΰι  κάτω  ορώντες,  αίοχννόμενοι  τοις  πεπρα- 
γμένοις.  εκείνος  μεν  παίζων  κάί  καταγελών  ον  φαύ- 
λου πράγματος ,  ώ^  εγώ  δοκώ ,  ταύτα  έλεγε,  περί  δε 
νμών  τι  αν  τις  εχοι  λέγειν ;  καΐ  γαρ  νμεΐς  όταν  βνν-  2ο 
ελ&ητε,  πνκτ ενετέ,  βοάτε,  ριπτεΐτε,  6ρχεΐ6&ε,  ποίω 
χριΰάμενοι  φαρμάκω;  δήλον  οτι  τω  της  άνοίας'  ως 
ονκ  ην  νμΐν  επιεικώς  αντά  οράν.  μη  γαρ  τοντό  με 
οϋεύϋ-ε  λέγειν  ως  ον  χρη  και  τα  τοιαύτα  γίγνεβ&αι  εν 
ταΐς  πόλεβι '  χρή  γαρ  ΐΟως  καΐ  άναγκαιόν  έβτι  δια  την  2δ 
τών  πολλών  άβ^ένειαν  και  Οχολήν '  ϋΰως  δε  και  των 
βελτιόνων  είβΐν  οι  δεόμενοι  διατριβής  τίνος  και  πα- 
ραμυθίας εν  τω  βίω'  δει  δε  μετά  κόβμον  καΐ  οχήμα- 
τος πρέποντος  άνθρώποις  έλενθέροις.  ου  γαρ  παρά 
τούτο  ούτε  τών  ΐππων  ουδείς  δραμεΐται  βράδιον  ουδέ  30 
χείρον  άαεταίτιςτών  αδόντων,  αν  ενΰχημονητε  νμεΐς. 
νννΐ  δε  το  μεν  τών  ηνιόχων  τινά  έκπεύεΐν  εκ  τού  δι- 


416  ΒΙ0ΝΙ8    ΑΟ  ΑΙ.ΕΧΑΝΒΕΙΝ08 

φρον  δεινον  ηγεΐβ&ε  καΐ  ΰνμφοράν  Λαβών  μεγίύτην ' 
αντοί  δε  έκπίπτοντεξ  εκ  τον  κόβμον  τον  τΐροΰτ^κοντοζ 
και  της  ά^ίας  της  έαντών  ον  φροντίζετε,  καν  μεν 
υμίν  6  κίϋ^αρωδος  εκμελώς  αδτ]  και  παρά  τον  τόνον, 
5  βννίετε'  αντοΙ  δε  παντελώς  ε^ω  της  αρμονίας  της  616 
κατά  φνβιν  γιγνόμενοι  καϊ  ΰφόδρα  άμονΰως  έχοντες 
ονδεν  διαφέρεο&ε.  καίτοι  ηόΰοι  διά  τανΟ•'  νμών 
άτίολώλαβιν;  άδοζοϋαο  μεν  γάρ  πάντες,  αι  δε  Σει- 
ρήνες άλλο  τι  έποίονν ,  ως  ο  μν&ός  φηβιν,  ονκ  άπώλ- 

10  λνον  τονς  ΰφόδρα  ηΰ&ε'ντας  ανταΐς;  άλλ'  εκεΐναι  μεν 
εν  έρημφ  ηβαν  πελάγει  και  μακράν  άπωκιΰμέναι 
χα&'  αντάς  επί  ΰκοπέλον  τινός,  οπον  μηδείς  ραδίως 
παρεβαλλε'  κάκει  δ'  6  νονν  έχων  εοώ&η  και  μεΟ-' 
ηΰνχίας  ηκονβεν.  οντοι  δε  ϋχεδόν  εν  μεβω  της  οίκον- 

15  μένης  εν  ττ]  πολνανΟ-ρωποτάττ]  ηαβών  πόλει  τοιαύτα 
εργάζονται ,  μά  ζ/ι '  ον  δι'  αντών  τίνα  ηδονην  η  δν- 
ναμιν,   άλλα  διά  την  νμετέραν  άβελτερίαν.    διά  τί 
γάρ  έξω  παραπληΰίως  ακούονται  τοις  άλλοις  και  πτολ-376ΐι 
λάκις  αηδείς  εδο'ί,αν•,  μη  τά ώτα  επαληλιπταιτών εκεί; 

20  τί  ονν  τούτο  δείκννβι;  μα  Αί  ον  μονΰικής  ίβχνν 
ονδ^  νπερβολην  τέχνης,  άλλ'  ακροατών  κονφότητα 
και  πόλεως  άΰ^ένειαν.  φαβ\  γούν  ηδη  τινάς  τών 
άπολωλότων  διά  την  τοιαντην  πρόφαΰιν  νεανιενΰα- 
6&αι,  μη  παραιτονμενονς  τόνϋ-άνατον,  άλλα  προβλι- 

25  παρούντας,    όπως  άκονβωΰιν  έπι  πλέον,    τούτο   δ 
εβτΐ  &ανμα6τ6ν  επ    όνείδει  καϊ  καταγέλωτι  της  πό- 
λεως, ει  παρά  μεν  τοις  άλλοις  αριΰτεΐς  καΐ  τνραννο- 
κτόνοι  μνημονεύονται ,  βωτηρίας  ένεκεν  τών  πατρίδων 
επιδιδόντες  αντούς '   παρά  δε  νμΐν  νπερ  χορδής  τού- 

Άο  το  πάβχονβι  και  δι'  ηδονην  μικράν,  μάλλον  δ^  δό^αν 
κενήν.    ον  γάρ  ηδόμενοι  τοΰούτον  όύον  οίόμενοι  και  677 1 
βονλόμενοι  προΐενται  βφάς  αντούς.    τοβαύτη  δ'  εΰτΐ 


ΟΕΑΤΙΟ    XXXII.  417 

δνβτνχία  των  ταλαίπωρων ,  ωβτε  άνδρεΐον  ηγούνται 
το  πάντων  άνανδρότατον  καΐ  βεμνον  το  αΐύχιβτον. 
έλοίμην  γαρ  (/ίν  εγωγε  λΐ]6τενων  άπο%ανεΙν  η  δια 
τοιαντην  αίτίαν.  το  μεν  γάρ  εβτιν  ανδρός  πονηρον 
θάνατος,  το  δε  άνδραπόδον  δνβτνχονς.  κάκεινοζ  μεν  ^ 
άδι,κηϋ^είς  ίύως  επΙ  τούτο  ηλ&εν,  νπερ  τονς  νόμους 
άμνναβΟ-αι  προεμενος,  καΐ  τάχα  τι  καίγενναΐον  εδννατο 
ηρα^αι  μη  τοιούτον  τνχών  δαίμονος"  οάι  5β  κραυγή 
μόνον  καΐ  άνοια  δια  δνότνχη  φ^όγγον  χαΐ  κακήν  εγκλι- 
6ιν  και  τάς  έκμελείς  καμπάς  κκΐ  ληρονς  και  κυνιύμονς  ίο 
καΐ  ολέΟ'ρονς  άκλεώς  άπο?.λνμενος.  εβτι  δε  6  τοιούτος 
μνίας  ϋ-άνατος.  και  γάρ  έκείναις  ο,τι  αν  γενβαμεναις 

^^κγΧνκν  φαντ],  προς  αντω  διαφΟ-είρονται.  τι  ονν  τούτο 
λαμπρόν,  ω  κακοδαίμονες;  νπερ  μεν  γάρ  δικαιοσύ- 
νης καΐ  αρετής  καΐ  πατρώων  γερών  καΐ  νόμων  καΐ  ΐδ 
χρηβτού  βαβιλεως,  ει  δεοι,  πονείν  κ<ά  άπο&νηύκειν 
άγα&ής  εβτι  και  ον  φι?.οξώου  φνχής'  νπερ  δε  της  φαλ- 
τρίας  απάγχεβϋ-αι,  κα&άρματος  αγεννούς  και  ζην  ονχ 
άξίον,  πόαης αίβχννης ;  και  τοντονς  μενέάύωμεν'  άλλ' 
εν  αντί]  τ^  θεα  τά  γιγνόμενα  ονκ  αίβχρά  καΐ  μεΰτά  2ο 

τ<-^ιπάβης  νβρεως,  το  άνατετάβ^αικαϊ  άποβλέπειν,  μόνον 
ονκ  επί  τοις  χείλεύι  τάς  ψνχάς  έχοντας,  κα&άπερ 
οίμαι  διά  των  ωτων  την  ενδαιμονίαν  δεχομενονς, 
θωτήρα  καΐ  &εόν  καλούντας  άνϋ^ρωπον  ά&λιον ;  πόβον 
τινά  γέλωτα  τονς  ϋ-εονςνμών  καταγελάν  οιεΰ^ε,  όταν  25 
πάλιν  εκείνονς  προοκννούντες  ταντά  προβφέρηο^ε 
καΐ  διά  των  αντών  άναγκάξηΰ&ε  τιμάν  το  δαιμόνιον; 
άλλ'  εατιν  ευγνώμων  ο  ^εός,  ως  &εός,  οΐμαι,  καΐ 
φέρει  πράως  την  των  πολλών  άνοιαν.  τοιγαρονν  ώς 
παιΟιν  νμΐν  παιδαγωγούς  δε'δωκε  τονς  φρονιμωτε-  30 
ρους  της  πόλεως,  με&'  ών  και  θεωρείτε  καΐ  τάλλα 
άμεινον  πράττετε,  επεί  πώς  άν  άπείχεβ&ε  αλλήλων ; 
ϋΐο.  Ι.  27 


418  ϋΙ0ΝΙ8  Αϋ   ΑΙ,ΕΧΑΝΟΕΙΝΟδ 

καίτοι  Λοίους  τινας  αν  νμεΐς  ηγοΐβΟ-ε  άνΟ•ρωπονς, 
οίς  ελεν&ερία  μη  βνμφερεί ;  νη  ^ία ,  το  γαρ  πράγμα 
έύτι  φνβει  τοιούτον,  ον  γαρ  καΐ  εν  α^λαις  πόλε6^ν6^9Β 
αδονΰί  καΐ  νη  Αία  ανλονΰι  καΐ  τρεχονύι,  και  πάν%•^ 
5  οΟα  γίγνεται  και  παρ'  νμΐν  και  παρ'  ετέροΐξ  τιΰίν; 
αλλ  ονδαμον  τοιούτος  έρως  εατι  τον  πράγματος  ονδε 
οίβτρος.  ί'ΰτε  Ροδίους  έγγνς  όντως  υμών  ζώντας  εν 
έλευ&ερία  καΐ  μετά  πάΰης  αδείας"  άλλα  παρ*  εκείνοις 
ούδε  το  δραμείν  έν  τη  πόλει  δοκεΐ  μέτριον,  αλλά  και 

10  τών  ί,ένων  έπιπληττουβι  τοις  είκη  βαδίζουβι.  τοιγαρ- 
ούν  είκότως  εύδοκιμοναι  καΐ  πάΰης  τιμής  τυγχάνου- 
Οιν.  αίδούμενοι  γαρ  αυτονς  πρώτον  και  μηδέν  άνόη- 
τον  ποιονντες  είκότως  οίμαι  παρά  τε  τών  άλλων  και 
τών  ηγουμένων  αίδονς  τνγχάνονΰιν'   επει  καΐ  τών 

15  άλλων  ευρηΰομεν  τα  πλεΐβτα  ταντά  πράττοντας  τοις 
άνοητοις  τους  βώφρονας  ^  οίον  εβΌ^ίοντας,  βαδίζον- 
τας ,  παίζοντας ,  ^εωροϋντας '  η  γαρ  φΰΰις  αναγκάζει 
πολλών  ομοίων  δεΐύ&αι '  διαφερονΰι  μέντοι  περί 
ταντα  πάντα '  αντίκα  έΰτιώμενοι  πρώτον  οι  μεν  ούτε 

20  άμαΟ^ώς  οντε  άπρεπώς  διάγονβιν,  αλλ*  ενβχημόνως 
άμα  καΐ  προΰηνώς ,  ενωχίας ,  ον  παροινίας ,  άρχοντες, 
φιλοφρονονμενοι  τους  ΰννόντας,  ον  ϋ•ραβννόμενοι 
προς  αντονς '  06  ά£  άπηνώς  και  άκολάβτως ,  μετά  βοής 
και  αταξίας  οργιζόμενοι  καΐ  γελώντες,  πλεονεκτονν- 

25  τες  αλλήλους,  ονπαρακαλούντες,  τελευτώντες άπίαΰιζη^,' 
κακόν  τι  τοις  ΰυμπόταις  δόντες  η  παρ'  εκείνων  λαβόν- 
τες '  οΐαν  ποτέ  γενεβΟ-αι  φαβί  Κενταύρων  βυνουβίαν. 
και  τι  δει  τάλλα  έπε^ιεναι  καϋ•   εκαύτον;  άλλα  το  βα- 
δίζειν,  ο  κοινόν  έβτι  και  απλούν  δηπου&εν,  τού  /ΐί£ί/680ΐ 

30  εμφαίνει  την  ηΰνχίαν  τού  τρόπον  και  το  προβεχειν 
έαντώ ,  τού  δε  ταραχην ,  αναίδειαν '  βπονδη  προΰειΰι, 
φ&εγγεται  βαδίζων  η  πεβών  τίνα  ίωΰε,  μάχεται  προς 


ΟΒΑΤΙΟ  XXXII.  '  419 

ίτερον.  ομοίως  χαΐ  τζερί  τάς  &εας  οί  μεν  εΐΰυν  απλή-    . 
ατοί  χαΐ  λίχνοί  καΐ  περί  πάντα  ομοίως  επτοημενοι  τα 
τυχόντα ,  οί  δε  κοβμίως  χαΐ  μετ   ειρήνης  μετέχονοιν. 
αλλ*  ονχ  νμείς,   άλλ'  έκπεπληγμενοι  κά&ησϋ-ε,  ανα- 
πηδάτε των  ορχηΟτών  μάλλον,  βνντείνεα&ε  νπο  των  5 
αΰμάτων '    τονς  μεν  γαρ  άλλους  ανθρώπους  η  μεΰ^η 
προς  ωδην  τρέπει  καΐ  ορχηβιν'  παρ'  ΰμΐν  δε  τουναν- 
τίον εοτίν.   η  γαρ  ωδη  μεΟ^ην  έμποιεΐ  καΐ  παράνοιαν. 
οίνου  μεν  ούν  τοιαύτη  φΰοις,  το  μη  δνναοΟ^αιύωφρο- 
νεΐν,   άλλα   πολλά  δυΰχερη  πράττειν  άναγκάζεβ^αι  ίο 
τους  βκαιώς  αυτώ  και  άμέτρως  χρωμενους'   υπο  δε 
φδης  βφαλλομενους  καΐ  πολ.ύ  κάκιον  έχοντας  των  πα- 
ροινούντων  εύ&ύς  άπο  της  άρχης,  ουχ  ωβπερ  εν  τω  πο- 
τω  προΐόντας ,  ουκ  εστίν  άλλους  Ιδεΐν.  παρά  μεν  γαρ 
ενίοις  των  βαρβάρων  μέ9ην  φααΐ  γίγνεο&αι  πραεΐαν  ΐ5 
δι  ατμού  %•υμιωμένων  τινών '    έπειτα  χαίρουβι   και 
άνίβτανται  γελώντες  καϊ  πάντα  ποιούΰιν  οβα  άν&ρω- 

-ικποί  πεπωκότες,  ου  μέντοι  κακόν  ούδεν  αλλήλους 
εργάζονται"  των  δε  Ελλήνων  υμεΐς  μόνοι  δι  ώτων 
καΐ  ψωνης  αυτό  πάσχετε ,  μάλλον  δε  ληρεΐτε  εκείνων  20 
κάκιον  και  παραφερεσ&ε  και  μάλλον  εοίκατε  κραιπα- 
λώσι.  καίτοι  τα  των  Μουσών  καΐ  τα  τον  Απόλλωνος 
ήπια  δώρα  καΐ  προσηνή,  τον  μεν  γάρ  Παιηονα  και 
^Αλε^,ίκακον  προσαγορεύουσιν ,  ως  άποτρεποντα  τών 
κακών  και  υγίειαν  εμποιοϋντα  ταΐς  ψυχαΐς  καϊ  βω-  25 
μασιν,  ου  νόσον  ουδέ  μανίαν'  τάς  δε  παρθένους,  ως 
αν  αίδουμένας  τ  ε  καϊ  σώφρονας.    η  τ  ε  μουσική   &ε- 

3:9ΜΡ«Λ£ΐα5  ένεκα  τών  άνΟ^ρώπων  εύρήσ&αι  δοκεΐ  τών 
παϋ-ών  και  μάλιστα  δη  μεταστρέφειν  φυχάς  άπηνώς 
καΐ  αγρίως  διακειμενας.     διά  τούτο  και  τών  φίλο-  30 
σόφων  ενιοι  προς   λύραν  αυτούς  ηρμόσαντο  εω^εν, 
άποπαύοντες  της  διά  τών  όνειράτων  ταραχής,    καϊ 

27* 


420  ΒΙ0ΝΙ8  Αϋ  ΑΙ,ΕΧΑΝΒΕΙΝΟδ 

ϋ-εοΐξ  μετά  μέλους  ^νομεν,  ίνα  εύτακτοι,  και  καΟ-εβτη- 
κότεξ  ώμεν.  έτερος  δε  αν  τρόπος  αυλού  τε  καΙ  ωδής 
έν  πεν&εβίν,  ίωμένων  οΐμαυ  το  βκληρον  καΐ  ατεγ- 
κτον  τοϋ  πάγους,  Ο^ηλυτεραν  δε  την  λνπην  εργαζο- 
5  μένων  δι'  ωδής  λανϋ-ανονΟης  μετά  γόων,  ωαπερ  οί 
ιατροί  τα  φλεγμαινοντα  των  ελκών  υγραίνοντες  και 
μαλακοποιοϋντες  ανώδυνα  ε&ηκαν.  ούχ  ήττον  δε  και 
περί  βυνουοίας  εδο^,ε  πρέπειν  η  μουΰικής  δύναμις, 
αρμονίαν  και  τά^ιν  αύτόματον  ταΐς  φυχαΐς  επειβά- 

10  γούβα  καΧ  το  ΰφαλερόν  της  εν  οί'νω  τέρψεως  παραμυ- 
&ονμένη   μετά   ΰνγγενοΰς   δυνάμεως,    ώΰπερ    «ϊ)τω6δ2Κ 
ύνγκεραννΰμενον    εμμελές     γίγνεται    καΐ     μέτρων, 
ταΰτα  δη  πάντα  άνέβτραπται  νΰν  και  μεϋ•έθτηκεν  εις 
τουναντίον,    ου  γαρ  εκ  Μουβών,  αλλ*  εκ  Κορυβάν- 

15  των  τινών  κατέχεΰϋ'ε ,  καΐ  πιβτά  ποιείτε  τά  τών  ποιη- 
τών μν&ολογήματα'  ως  έκεινοί  γε  παρειβάγουβι 
Βάκχας  τινάς  μαινομένας  υπό  μέλους  καΐ  Σάτυρους ' 
ονκοϋν  υμΐν  τά  τών  νεβρίδων  τε  καΐ  &ΰρ6ων  ενδεΐ 
καΐ  το  λέοντας  φέρειν  εν  ταΐς  άγκάλαις '  τά  δε  άλλα 

20  και  πάνυ  μοι  δοκεΐτε  έοικέναι  Νΰμφαις  και  Σατΰροις. 
ιλαροί  τ  ε  γάρ  άει  καΐ  φιλογέλωτες  και  φιλορχηϋταί' 
πλην  ουκ  αυτόματος  νμΐν  άναβλύει  δι-ψηΰαΰιν  ο  οίνος 
εκ  πέτρας  ποϋ•έν  τίνος  η  νάπης ,  ούδε  γάλα  και  μέλι 
δΰναΰ&ε  ευχερώς  οϋτως  εχειν,  άκροις  δακτΰλοις  δια- 

2δ  μώντες  χΟ-όνα'  άλλ'  ούδε  το  ύδωρ  υμΐν  άφικνειται 
δεΰρο  αύτόματον  ούδε  την  μάζαν  έχετε  εν  έ^ουΰία  δί}- 
πουΰ•εν,  αλλά  και  ταύτην  εκ  της  τών  κρειττόνων  χει- 
ρός λαμβάνετε'  ώβτε  ί'ΰως  καιρός  ην  υμάς  παύβα- 
β&αι  βακχειών  καΐ  προΰέχειν  μάλλον  αύτοΐς.    νυνι  δε 

30  αν  μόνον  άκούΰητε  χορδής,  ώΰπερ  αάλπιγγος  άκη-^^ζκ 
κοότες,    ούκέτι  δύναΰϋ-ε  είρηνην  άγειν.     άρά  γ  ε  /4ί^380Μ  ί 
Λακεδαιμονίους  μιμειύϋ^ε;    φαβί  γοϋν  αυτούς  το  αρ- 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXII.  421 

χαΐον  Λρος  ανλον  πολεμεΐν'  νμεΐς  δε  προς  κι&άραν 
αντο  δράτε.  η  βονλεβ^ε,  έπειδη  τοΐς  βαύιλεΰβι,  τονζ 
δημονξ  χάγώ  παρεβαλον.  Νερωνι  φαίνεβ&αι  την 
αντην  έχοντες  νόόον;  άλλ'  ονδ'  έχεΐνον  ώνηβεν  η 
λίαν  εμπειρία  αερΙ  τούτο  καΐ  βζονδη.  καΐ  πόύω  κρείτ-  5 
τον  μιμεΐύϋ-αι  τον  ννν  άρχοντα  παιδεία  και  λόγω 
προβεχοντα;  ουκ  άπο^^ηΰεο&ε  την  αιΰχράν  ταντην 
και  αμετρον  φιλοτιμίαν;  ου  φν?.ά^ε6^ε  τονζ  αλ?.ονς 
ΰκώπτοντες,  και  ταύτα  εν  άν&ρώποις,  ει  &εμιτον 
ειπείν,  ονδεν  μέγα  ονδε  ^ανμαύτον  εχονύιν;  ει  γαρ  ιβ 
Ιύμηΐ'ίας  ηνλει  παρ'  νμΐν  η  Τιμό^εο^  τ^δεν  6  παλαώξ 
•η  Αρίων,  νφ'  ον  λέγονβιν  αδοντοζ  εν  τω  πελάγει 
τονζ  δελφΐναζ  άφικέβ^αι  προζ  την  νανν,  κα\  μετά 
ταύτα  εκπεβόντα  αντον  κατά  τύχην  τινά  αναλαβεΐν 
χαΐ  οώοαι ,  πώζ  αν  διεκειβ&ε ;  τούτων  μεν  γαρ  εβτιν  ΐ5 
ονδείς  Αμφίων  ονδε  Όρφεύζ '  6  μεν  γάρ  νίοζ  ην  Μον- 
6ηζ .  οί"  άί  εκ  τηζ  Άμονβίαζ  αντηζ  γεγόναβι ,  δια&ρν- 
■φαντεζ  και  κατά^αντεζ  το  βεμνον  τού  μέλονζ  και 
πάντα  τρόπον  λωβηβάμενοι  την  άρχαίαν  μονβικην. 
τίζ  γαρ  αντών  ωδην  τέλειον  η  γενναΐον  ρν&μόν  οίόζ  20 
τε  ειπείν;  άλλα  αίματα  γνναικών  και  κρονματα 
ορχηστών  και  παροινίαζ  τερετιβμάτων  ωβπερ  κακοί 
χαΐ  περίεργοι  μάγειροι  βνντρίφαντεζ  τονζ  νόμονζ 
ίδιώταζ  καΐ  ί.ίχνονζ  άκροατάς  κινούύι.  τοιγαρούν  ονκ 
ηαπο  κύκνων  ονδε  αηδόνων  ο  ζήλος  αντών  ώνόμαβται  2δ 
παρ'  νμΐν  αντοΐς,αλλ',  ως  ίοικε,  κννζηΟ^μοΐζ  καΐ  νλα- 
γμοΐζ  εικάζετε"  καίτοι  φιλοόόφονς μεν  ί^δειν  οντωκα- 
λονμένονζ ,  κι&αρωδοι  δε  ΚννικοΙ  παρά  μόνοΐζ  νμΐν 
γεγόναβιν.  ο  μεν  ονν  Αμφίων  προς  το  μέλος,  ως 
φαβιν,  ήγειρε  και  επνργον  την  πόλιν'  οντοι  δε  άνα-  30 
τρεπονβι  και  καταλνονβι.  και  μην  ο  γε  'Ορφενς  τά 
^ηρία  ήμερου  καΙ  μονβικά  εποίει  διά  της  ωδής "  οντοι 


422  ΒΙ0ΝΙ8  ΔΟ   ΑΙ.ΕΧΑΝΒΕΙΝ08 

ί ε  νμάς ,  κνϋ-ρωπονξ  οντάς ,  αγρίους  ηετΐοίηκαΰι  καί  / 
άΛαιδεντονς.  εχω  δε  καΐ  άλλον  ειπείν  λόγον  άνΟ•ρώ- 
ηον  Φρνγος  ακονβας,  Αίβώηον  όνγγενονς,  δεϋροζπΐία 
έταδημ^ΰαντος ,  ον  εις  Όρφεα  καΐ  νμας  ελεγεν.  έβτι 
5  (5ε  των  υμετέρων  οκωμμάτων  άτοπωτερος  καΐ  μακρό- 
τερος.  ΰκοπείτε  ούν,  ει  βούλεΰΟ'ε  άκοΰΰαι ,  καΐ  μη 
δυΰχεράνητε.  εφη  τοίνυν  εκείνος  περί  τε  Θράκην 
καΐ  Μακεδονίαν  τον'Ορφέα  μελωδείν,  κα&άπερ  εΐ'ρη- 
ται  5  κακεΐ  τα  ζωα  προβίέναυ  αυτω ,  πολΰ  τι  πλΎΐΟ•ος 

10  οΐμαυ  των  πάντων  θηρίων,  πλεΐβτα  δε  εν  αυτοΐς 
είναι  τους  τε  ορνιΟ-ας  καΐ  τα  πρόβατα,  τους  μεν  γαρ 
λέοντας  καΐ  τα  τοιαύτα  δια  την  άλκην  και  την  αγριό- 
τητα δυβπιΰτότερα  είναι ,  και  τα  μεν  ούδ'  όλως  πελά- 
ζειν,  τα  δ'  εύϋ•υς  άποχωρεΐν ,  ούχ  ηδόμενα  τω  μέλει. 

16  τα  άε  πτηνά  και  τα  πρόβατα  μάλλον  τε  προβιέναι  καΐ 
μηκέτ  άπαλλάττε0%•αι'  τά  μεν  οίμαι  διά  το  εϋηΟ•ε§ 
καΐ  την  φιλαν^ρωπίαν,  των  δε  ορνίθων  μουΰικον  δη~ 
που  το  γένος  αυτό  και  φιλωδόν.  ζώντος  μεν  ούν  Όρ- 
φέως  ϋυνεπεβ&αι  αυτω  πανταχόϋ^εν  άκούοντα  αυτού 

20  ομού  καΐ  νεμόμενα '   και  γάρ  εκείνον  ^ν  τε  τοις  όρεΰι 
και  περί  τάς  νάπας  τά  πολλά  διατρίβειν '   αποθανόν- 
τος δε  ερημω%•έντα  οδύρεϋ&αι  και  χαλεπώς  φερειν'^^^^ 
ωΰτε  την  μητέρα  αυτού  Καλλιόπην  διά  την  προς  τον 
νιόν  εϋνοιαν  και  φιλίαν  αίτηΰαμένην  πάρα  ζίιος  τα 

25  ΰώματα  αυτών  μεταβαλεΐν  εις  ανΰ-ρώπων  τύπον ,  τάς 
μέντοι  'φυχάς  διαμένειν,  ο'ιαι  πρότερον  ηΰαν,  %αλε- 
πόν  ούν  ηδη  έβτΐ  το  λειπόμενον  τού  λογού,  καΐ  δέ- 
δοικα  προς  υμάς  ΰαφώς  αυτό  ειπείν,  έλεγε  γάρ  ε'| 
εκείνων  γένος  τι  φύναι  Μακεδόνων ,  καΐ  τούτο  αύθις 

30  ύβτερον  μετά  Αλεξάνδρου  διαβάν  εν&άδε  οίκηβαι. 
καΐ  διά  τούτο  δη  τον  των  Άλεξανδρέων  δημον  άγε- 
0&<χι  μεν  υπό  ωδής,  ως  ούδ ένας  άλλους,  καν  άκούβωΟί 


οκΑτιο  XXXII.  423 

χι&άρας  οποιαΰονν,  έξεβτάναι  καΐ  φρίττειν  κατά 
μνήμην  την  Όρφεως.  είναυ  δΐ  τω  τ^όπω  χονφον  καΐ 
ανόητον,  ως  εκ  τοιούτον  βχερματοζ'  επεί  τονς  γε  άλ- 
λους Μακεδόνας  ανδρείους  καϊ  πολεμικούς  γενέβ^αι 

3δ2.Μκβΐ  το  Ύΐ^ος  βέβαιους,  έλεγε  δε  καϊ  περί  των  κι&α-  5 
ρωδών  των  παρ'  νμιν  έτερον  τοιούτον  τίνα  λογον.  τα 
γαρ  ζώα  εν  τί]  συνουσία  τ^  προς  τον  'Ορφεα  τα  μεν 
άλλα  ηδεσ&αι  μόνον  και  εκπεπληχ^αι ,   μιμεΐσ^αι  δε 
μηδέν  έπιχειρεΐν'  των  κννών  δε  ενίονς,  οϊα  δη  γένος 
αναιδές  και  περίεργον  έπι^εσϋ-αι  τ/]  μουσικτι ,  καϊ  με-  ίο 
λετάν  τότ'  εν&ύς  απιόντας  καΟ-'  αυτούς  καϊ  τα  είδη 
μεταβαλόντας  εις  ανθρώπους  διαφυλάττειν  την  έπι- 
μελειαν.    είναι  δε  τούτο  αυτό  το  γένος  των  κιθαρω- 
δών διό  μη  δύνασϋ-αι  παντάπασιν  εκβηναι  την  αυτών 
φύσιν,  άλλα  μικρόν  μεν  τι  διασώξειν  τής'Ορφέως  δι-  ι» 
δασκα?.ίας ,  τό  πολύ  δ '  αύτοΐς  εμμένειν  κύνειον  τοϋ 

6ί6κμ£λον?.    ταύτα  μεν  εκείνος  επαιξεν  ό  Φρυξ.    εγω  δ 
νμιν  βούλομαι  ^Λακεδαιμονίων  έργον  ειπείν,  ως  εκεί- 
νοι  προσηνεχ&ησαν   άνδρϊ  κιΰ^αρωδω  θαυμαζομένω 
τότε  εν  τοΙς  "Ελλησιν.    ότι  γαρ  λίαν  ηδύς  εδόκει  καϊ  20 
περιττός    είναι,   μα  ζίί^  ούκ  ετίμησαν  αυτόν,    αλλ 
άφείλοντο   την    κιΟ^άραν  καϊ  τας  χορδάς   εί,έτεμον, 
άπιεναι   προειπόντες   εκ  της   πόλεως,     εκείνοι  μεν 
ονν  το  πράγμα  όντως  ύφεωρώντο,  καϊ  εφύλαττον  τα 
ώτα,  ως  αν  μη  διαφθαρώσιν  αϊ  άκοαϊ  μηδέ  τρυφερω-  25 
τεραι  γενωνται  του  δέοντος '    νμείς  δε  ούτως  αγεν- 
νώς  δεδούλωσ&ε  υπό  της  τοιαύτης  ηδονής,    δι   υμάς 
δε  ηδη  μοι  δοκεΐ  το  πράγμα  καϊ  τών  ρητόρων  απτεσθαι 
καϊ  φιλοσόφων  εν  ίων   μάλ?.ον  δετούς  ρήτορας  ονδΐ 
γνώναι  ράδιον.  ως  γαρ  όρώσι  την  σπονδην  υμών  την  30 
περϊ  τούτο  καϊ  την  έπιΟ^νμίαν ,  πάντες  δη  αδονσι  καϊ 
ρήτορες  καϊ  βοφιΰταί,  καϊ  πάντα  περαίνεται  δι  ωδης' 


424  ϋΙ0ΝΙ8  ΑΒ   ΑΙ.ΕΧΑΝϋΕΙΝ08 

ώ'^τ' ,  εί' τις  παρίοι  δικαΰτηριον ,  ουκ  ανγνοίηραδίως 
πότερον  ένδον  πίνονΰιν  η  δικάζονται '  καν  βοφιβτοϋ 
δε  οίκημα  πληβίον  τ] ,  ουκ  εΰται  γνώναυ  την  διατρι- 
βην.  δοκεΐ  δε  μοι,  και  εν  τω  γνμναΰίω  τίροΐόντεξ  ηδη 

5  γυμνάβονται  προς  μέλος  καΐ  τους  κάμνοντας  ίάβονται. 
τίερί  γαρ  της  τέχνης  καΐ  νΰν  ημΐν  διαλέγονται  άδον- 
τες.  κινδυνεύει  δ  ο  βίος  ΰχεδον  ατίας  γεγονέναι  κώ- 
μος εις,  ούχ  ηδύς  ούδε  Λράος,  άλλ'  άγριος  καΐ  χαλε- 
πός,  αμα  ορχουμένων,   τερετιζόντων ,    μιαιφονούν-Ά8ΆΜ 

10  των.  οι  δ'  ούν  Λακεδαιμόνιοι  πλεΐβτον  οβον  υμών 
διέφερον,  περί  ταϋτα,  ως  εφην,  εύλαβώς  έχοντες,  οι 
μεν  γαρ  αρχειν  ηΰαν  ικανοί,  καΐ  των  μεν  Ελλήνων 
προέβτηύαν  πολλά  έ'τη,  τους  δε  βαρβάρους  ενίκων 
άεΐ  πάντας'  ύμεΐςδε  ούδε αρχεΰ&αι  καλώς έαίΰταβΟ'ε.^ΐΐΐ 

15  τοιγαροϋν  ει  μη  τών  προεϋτηκότων  έτύχετε,  χαλε- 
πώς  αν  οίμαι  και  εβώζεβ&ε.  τεκμηριον  δε  τα  τελευ- 
ταία ΰνμβάντα  περί  υμάς.  οτε  γαρ  κα&'  αυτούς  ητε, 
ούχ  ο  μεν  βαΟιλεύς  υμών  περί  αύληβιν  ηΰχολεΐτο  και 
μόνω  τούτω  προβείχεν,    ύμεΐς  δε  προς  εκείνον  μεν 

20  άπεχΟ•ώς ,  προς  αλλήλους  δε  βταΰιαΰτικώς  διέκειβ&ε, 
χωρίς  εκαύτοι  καΐ  καθ•  αυτούς  διαφ^είροντες  τα 
πράγματα , *  Σιμάριΰτοι  καΐ  τοιαϋ^  έτερα  εταιρειών 
ονόματα '  ώβτε  φυγείν  αυτόν  ήναγκάβατε  και  μετά 
ταύτα  κατιέναι  πολέμω  καΐ  δια  Ρωμαίων ;  και  τέλος 

25  εκείνος  μεν  αυλών,  ύμεΐς  δε  όρχούμενοι  την  πολιν 
άπωλέΰατε.    και  νυν  ούτως  επιεικείς  έχοντες  ηγεμό- 
νας εις  ύποφίαν  αυτούς  καϋ''  υμών  αυτών  ηγάγετε, 
ώβτε    έπιμελεΰτέρας    χρηναι    φυλακής    φη&ηβαν  '^688κ 
πρότερον'    καΐ  τούτο  εί'ργαΰ&ε  δι'   άγερωχίαν,    ουκ 

Άο  έπιβουλεύοντες.  ύμεΐς  γαρ  αν  άποβταίητέ  τίνος-,  πο- 
λεμηΰαιτε  δ'  αν  ύμεΐς  μίαν  ημέραν;  ούκ  εν  τ^  γενο- 
μέντι  ταραχή  ί^ί'%9^  ΰκωμμάτων  ε&ραΰύνοντο  οί  πολ- 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXII.  .     425 

λοί,  τίνες  δε  ολίγοι  βάλλοντες  ο,τι  ετνχον  απηί,  η  δίς,  . 
ωΰπερ  οι  καταχεοντες  των  παρωντων,    κατεκειντο 
ενΰ^νς  αδοντες,    οΐ  ί'  επί  τους  όρμους  τ^ααν  ωΰπερ 
εν  εορτή  πιοΰμενοί.   καΐ  μην  εκείνο  με'μνηύΰ^ε  το  γε- 
λοΐον  ως  ο  βελτιΟτος  νμΐν  Κόνων  εχρήΰατο  προελ-  5 
Ό'ω' ν ,  ον  μάλιϋτα  το  πλη&ος  υμών  ΰννειοτηκει ,   καΐ 
δείζας  τινά  τόπον  βραχνν  προηγόρενεν   ως  ει  μεν 
αντος  εκεί  προελ&οί,   νενίκηκώς  εί^η  και  δεοι  νμάς 
άπαλλάττεο&αι  καθ'  αυτούς  καΐ  παραχωρείν'   εέ  δ 
νμεΐς,  εφη,  τέτταρα  η  πέντε  βήματα  νικάτε,  καγω  ίο 
6>,9ηβαδίονμαι'   ταύτα  δε  έλεγε,   φειδόμενος  νμών  και 
ζ»\->>\καταγελών  καΐ  κα&άπερ  παιβΐ  προβπαίξων.     επειτο 
ατράτευμα  εφειΟτηχει  κάκεΐνος  ουδένα  εί'α  απτε6&αι, 
γυμνούς  απαντάς  ορών  και  έτοιμους  απόλλνβ&αι.    τι 
ούν;  έβιάβαντο  μετά  ταύτα  οι  προπετεΐς  και  ακόλαστοι  ΐ5 
καΐ  επίτηδες  άνατρέψαι  και  βυγχέαι  πάντα  επιβον- 
λενβαντες ,  καΐ  ου  πρότερον  υμάς  άνηκαν  εως  έγεν- 
βαβ^ε  πολέμου  και  το  δεινόν  άχρι  πείρας  προήλθε. 
τί  δη  καΐ  τούτων  επεμνηβ&ην ;  όπως  είδήτε  τα  φνό- 
μένα  εκ  της  περί  τον  βίον  ταύτης  άταξ,ίας.    ου  γαρ  20 
ίατι  τους  ούτως  επτοημενους  περί  τα  μικρά  και  μη- 
δενός ά^ια ,  φαύλως  και  άκρατώς  έχοντας  εν  τούτοις 
ά  πράττονβι  κα^  ημέραν,  τάλλα  ΰωφρονείν  και  περί 
των  μειζόνων  6ρ9ώς  βουλεύεΰ&αι.    η  γαρ  των  τρό- 
πων κουφότης  χαΐ  το  άλόγιβτον  ουκ  εά  μενειν  έπΙ  α 
τοις  ελάττοβιν  ούδ^  έχει  μέτρον  ούδεν  η  άνοια  των 
αμαρτημάτων ,  άλλ'  επΙ  πάν  ομοίως  πρόειΰι  καΐ  παν- 
τός άπτεται  μετά  της  Ιβης  εύχερείας.    μη  ονν  οίεβ^ε 
περί  μικρών  είναι  τον  λόγον,  όταν  τις  νμιν  διαλεγη- 
ται  περί  των  εν  τοις  ^εάτροις   θορύβων,    ου  γαρ  3ο 
ούτως  η  πενία  ταχύ  πέφνκε  βνμβαίνειν  δια  τάς  κατ 
ολίγον  ζημίας,  ώς  η  κακία  ΐΐρόειϋιν  έχ  των  κατά  μέρος 


426  ϋΙΟΝΙδ   ΑΟ   ΑΙ,ΕΧΑΝΟΚΙΝΟδ 

τούτων   αμαρτημάτων  καΐ  τελενταΐον  εη    αντο  το 

"  πέρας  καΐ  τον  ολεΟ•ρον  ανξηΟ•εΐθα  ηγαγε.    καΐ  ταντα '>οοη 
μεν  δη  τα  περί  το  ^εατρον.    άλλ'  όταν  εις  το  ΰτά- 
διον  ελ&ητε,  τίξ  αν  ειπείν  δνναιτο  τας  έκεΐ  κραυ- 

5  γας  καΐ  ^όρνβον  καϊ  άγωνίαν  και  Οχημάτων  μεταβο- 
λάς  καϊ  χρωμάτων  καϊ  βλαβφημίας  οίας  καϊ  όοας 
άφίετε;  ει  γαρ  μη  τους  ιηηους  εωράτε  άμιλλωμενονς 
καϊ  τούτους  ΰννη^εις ,  αντοί  ά'  νπο  μαβτίγων  ηλαύ- 
νεβ^ε  των  εν  ταΐς  τραγωδίαις ,  ουκ  αν  ούτω  χαλεπώς 

10  διέκει6&ε.  αύτον  γαρ  οΐμαι  τον  Ί^ίονα  ληρον  άπο- 
φαίνετε  τον  εν  τω  τροχω  πάρα  τοις  ποιηταις  ένδεδε- 
μένον  και  κολαζόμενον  δια  τοιαύτην  τινά  αβέβειαν. 
φέρε  ούν,  ει  μεταξύ  %•εών  τις  υμίν  έπιβτάς  εί'ποι 
διατεινάμενος, 

15       δαιμόνιοι,  μαίνεβ^ε  και  ούκετι  κεύ9•ετε  %'νμω 

βρωτύν  ούδε  ποτητα.  385  μ 

τι  βφόδρα  οϋτω  κυκαΟΟ•ε ;  τίς  η  βπουδη ;  τις  6  άγων ; 
ου  γάρ  Πελοψ  έΰτιν  6  διώκων,  ούδ'  Οινόμαος  ονδΐ 
Μυρτίλος ,  6  μ\ν  δεύτερος  άπο  ^ιος  γεγονώς ,  ο  ί^ 

20  Έρμου  παις ,  ούδε  περί  βαΰιλείας  ούδε  γυναικός  ουδέ 
0•ανάτου  πρόκειται  κρίΰις,  άλλ'  εβτιν  6  άγων  άν^ρο:-69ΐκ 
πόδων  ύπερ  του  τυχόντος  αργυρίου,  νυν  μεν  ηττω- 
μενωΐ/,  νυν  δε  νικώντων ,  άεΐ  των  αυτών,    ει  λεγοι 
ταύτα,  τι  ερεΐτε;  η  δηλον  δτί  ούδ'  άκούΰεΰ&ε  παρ 

25  εκείνον  τον  καιρόν,  ούδΐ  αν  αυτός  ύμΐν  ο  τού  Πέ- 
λοπος διαλεγηται  πρόγονος;  τίνα  ούν  εύρτ]  τις  επι- 
κουρίαν  η  τίνα  έί^ιλάβαβ^αι  δει  δαιμόνων,  Ηβτιν 
Όλυμπίαβι  κατά  μέΰον  τον  ίππόδρομον  Ταρα^ίππου 
Ποβειδώνος  βωμός,    ίν&α  μάλιΰτα  ΰυνέβαινε  τους 

30  ίππους  πτοεΐβ&αι  καϊ  πλειβτα  διαφ0•είρε6%•αι  των 
αρμάτων,  ^δο^εν  ούν  τοις  Ήλείοις  ως  δαιμονίου  τί- 
νος 'όντος  ίδρύβαοΰ'αι  βωμόν.    καϊ  το  λοιπόν  ψαΰιν 


ΟΚΑΤΙΟ  XXXII.  427 

α%    εκείνον  γεγονεναι  τον  τοΛον  α.6φαλη.    πολν  δη 
μάλλον  εγωγε  νμιν  Ονμβονλενω  τον  ϋ-εον  τοντον  ε^ι- 
λάβαβ^κί  χαΐ  βωμον  ίδρνβαβ^αι  τον  αυτόν ,  μα  ^ί 
ονχ  νπερ  των  ίππων,  άλλ'  νπερ  υμών  αυτών,  όπως 
μη  ταράττηβ&ε  μηδέ  εκπίπτητε  της  τάί,εως.    μη  γαρ  ό 
δαιμόνια  πάντ'  ι}  τά  τοιαύτα  καΐ  μείζονος  δεόμενα 
αποτροπής,    φααΐν  άρχαίαν  βαβιλίδα  εν  Κρηττ]  των 
Ήλιαδών  εραο&ηναι  τανρον,  καΐ  ΰυγγενομενην  χα- 
692ηλεπόν  τι  καΐ  μέγατεκεΐν  τέρας,   δέδοικα  δη  κάγώ  τον 
ίππικόν  τούτον  έρωτα  της  πόλεως,   μη  τι  δνβχερες  ίο 
νμΙν  και  ί,ενον  ενεγκη  τω  χρόνω.    πάλιν  δε  ετεραν 
ηαρ^ένον  ποταμού  τίνος  εραα&εΐβαν  όΰημέραι  φοι- 
τάν  έπΙ  το  ρεύμα ,  και  τόν  τε  αφρον  έντί^εο^αι  ταΐς 
άγκάλαις  καΐ  το  ϋδωρ   υποδεχεβ^αι  τοις  κόλποις. 
^Α&ήνηβι  δε  αυτό  τοϋτο  το  ζωον  άγαπη&ηναι  το  και  ΐ6 
παρ'  υμΐν  ευδοκιμούν"   καϊ  ννν  έβτιν  εν  τ^  πολεί 
τόπος  οντω  καλούμενος"ΐππου  καϊ  κόρης  αβατον.    ο 
γαρ  πατήρ  βνγκα&είρ^ε  την  παΐδα  τω  ΐππω ,  καί  φα- 
386Μ<?£ΐ'  ούτω  διαφϋ^αρήναι  την  κόρην.     ΰκοπεΐτε  δε  μη 
και  υμεΐς  υπό   της  τοιαύτης  επιθυμίας  άπόληβ^ε.  20 
ποίος  γαρ  Όμηρος  η  τίς  ανθρώπων  δύναται  τα  ΰνμ- 
βαίνοντα  ειπείν;  ου  γαρ  ούτως  εκείνος  φηύι  τά  άρ- 
ματα ταπεινά  γίγνεα&αι  μεταξύ  και  βφόδρα  υψηλά 
κατά  τόν  δρόμον,  ως  τάς  υμετέρας  -ψυχάς  Ιδεΐν  έ'βτι 
πααχούΰας.    φηοΐ  δ'  ούτως,  ϊν'  υμΐν  και  χαρίΰωμαί  2ό 
τι  μικρόν 

άρματα  δ'  άλλοτε  μεν  χϋ-ονι  πίλνατο  πουλυβο- 

τείρη, 
άλλοτε  δ   άΐ^αΰκε  μετηορα,  τοι  ά'  ελατηρες 
εϋταύαν  έν  δίφροιβι  ,^^πάταύΰε  δε  ϋ-νμός  έκάΰτον     3ο 
νίκης  ίεμενων ,  κέκλοντο  δε  οΐΰιν  εκαΰτος 
ΐπποις. 


428  ΒΙ0ΝΙ8   ΑΟ   ΑΙ^ΕΧΑΝΒΕΙΝΟδ 

ενταν&α  τονξ  μεν  ηνιόχονζ  πετίοίηκεν  αγωνιβτας  καΐ 
φιλοτίμονμενονς,  τους  δε  ϋ-εατάς  καΟ-'  ηβνχίκν  ΰ^εω- 
ρονντκζ,  ώβπερ  καΙ  7^ρο6ηκε.  μόνον  δ'  έηΐ  τω  τελεί  693  η 
φηαΐν  ^ί'αντα  τον  Αοκρον  οράν  άηρεπέβτερον  καΐ 
5  λοίδορείΰ^αι,  'ΐδομενεΐ  περί  των  ίππων  τώνΕνμηλον. 
οντος  μεντοί  έβτίν  6  περί  την  Άφηναν  αν%•ίς  άβεβή- 
6ας  αλίΰκομενηζ  της  Τροίας ,  καΐ  αυτός  τε  δια  τούτο 
κεραννω&είς  και  τον  χειμώνος  καΐ  της  ναναγίας  τοις 
πάύιν  αίτιος  γενόμενος,  ο  γαρ  έν  τοιοντοις  ΰ^ραβνς 
10  και  προπετης  ονδε  τάλλα  είναι  δύναται  ΰώφρων, 
ωβπερ  και  είπον  ηδη.  τοντο  μεν  ονν  τοιούτον  παρά- 
δειγμα κακίας  κα\  άνοιας  όμοιος  εκ  των  τοιούτων 
άν&ρωπος  τοις  παρ'  νμΐν,  πλην  οτι  μάχεα&αί  γε  ου- 
δείς ικανός  έβτιν  ούδ\  άριβτενειν  ούδ\  αίρεΐν  πόλεις, 
15  ως  εκείνος,  υμών  δε  ουδείς  έν  τη  %•έα  κα&έΰτηκεν, 
άλλα  πολύ  μάλλον  πέτε6%•ε  των  ϊππων  και  των  ηνιό- 
χων, καΐ  γελοίως  έλαύνετε  και  ηνιοχεΐτε  και  διώκε- 
τε και  ηγεΐοΘ'ε  καΐ  πίπτετε,  τοιγαρονν  ου  κακώς  τις 
παρεποίηύε  των  ύαπρών  τούτων  ποιητών ' 
20       άρματα  δ'   άλλοτε  μεν  χ&ονι  πίλνατο  πονλνβο-^^τΜ^ 

τείρη, 
άλλοτε  ά'  άΐ%α6κε  μετηορα '  τοί  δε  0•εατα\ 
%-ώκοις  έν  βφετέροις  ουΟ-'  εΰταΰαν  οντε  κά&ηντο, 
χλωροί  νπαι  δείους  πεφοβημένοι,  οΓ  (ϊ'  υπό  νίκης 
25       άλληλοιϋί  τε  κεκλόμενοι  και  πάΰι  %•εοΐ6ι 

χείρας  άνίΰχοντες  μεγάλ'  ενχετόωντο  εκαΰτοι. 
ηύτε  περ  κλαγγη  γερανών  πέλει  ηε  κολοιών, 
αΐτ'  έπει  ονν  ζν&όν  τ'  επιον  καΐ  άϋ-έΰφατον  οΐνον, 
χλαγγη  ταί  γ  ε  πέτονται  από  οταδίοιο  κελεν&ον.      694  κ 
30       οί  δ'  ωβτε  -φαρών  νέφος  άρχεται  ηε  κολοιών 
ονλον  κεκληγοντες ,  ότε  προΐδωύιν  ιόντα 
ΐππον,  ος  άν&ρώποιΰι  φόνον  φέρει  ηλι&ίοκίιν' 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXII.  429 

ών  οι  χεκληγοντες  επ'  άλληλοίΰιν  επιπτον. 
ώς  δ'  ανεμοζ  αχναξ  φορεει  [εράς  κατ   άλωάζ, 
ωζ  δ'  άναμαιμάει  βα&ε   αγκεα  ϋ'εβχίδαες  πνρ, 
πάνττ]  τ'  είλνφόων  άνεμος  φέρει ,  οι  δε  τε  ϋ^άμνοι 
πρόρριζοί  τιίπτονβιν  έπειγόμενοι  πνρος  όρμτί '         5 
ώζ  οι  μεν  μάρναντο  πνρος  δέμας '  ονδέ  κε  φαίης 
οντε  ποτ'  ηελιον  60ον  εμμεναι  οντε  βελήνην. 
οΐηπερ  φύλλων  γενεη ,  τοίη  δε  και  ανδρών, 
3δϊ."Μ      ανδρών  κονφονόων ,  φιλαοιδοτάτων ,  αγέρωχων. 

ηχη  δ'  αμφοτέρων  ΐκετ   αίΟ^ερα  και  ζΐιος  αν?.άς.        ίο 
ώδε  δε  τις  είπεβκεν  ίδών  ες  πληΰίον  α?.λον' 
οινοβαρες,  κννος 'όμματ'  εχων^  κραδίην  ό'  ελά- 

φοιο, 
τί  Λτώοοεις ;  τι  δ   οπιπτενεις  κατά  αρμ'  εν  άγώνι ; 
ει  δ   άγε  ννν  πείρηααι,  ίνα  κναφ&είς  άποτίνΊ]ς.       ΐδ 
τον  δ   αύΟ'    Ιπποκόων  αηαμειβόμενος  προοέειπε  ' 
τέττα,  βιωπΐ]  ηΰο.  εμώ  δ'  επιπεί&εο  μνΟ^ω  ' 
ηπεδανοςδενν  τοι  θεράπων,  βραδεες  δετοί  ίπποι, 
τον  δ'   αρ'    νπο  ζνγόφι  προοεφη   πόδας  αίόλος 

ίππος '  2ο 

ουχ  οράας  οίος  κάγω  καλός  τ  ε  μέγας  τ  ε ; 
αλλ    επι  τοι  καμοί  θάνατος  καΐ  μοίρα  κραταιή, 
αΐ  γάρ  πως  υμάς  γε  και  αντονς  εν&άδε  πάντας 
όπλψντας  ε&ηκε  &εά  λενκώλενος  Ήρη, 
ως  μη  τοι  τρνξητε  κα&ημενοι  αλλο&εν  άλλος.  25 

ως  εφα^  '  οι  δ  ενχοντο  ζ/^^  Κρονίωνι  ανακτι. 
'ί^ταντα  μεν  νμίνάπο  πολλών  καΐ  φαν/.ων  ολίγα,  όπως 
μη  μόνοι  δοκητε  είναι  γελοίοι,  και  μην  αίΰχρόν  έΰτιν, 
άνδρες  Αλε^ανδρεΐς,  τονς  πνν&ανομενονς  περί  της 
πόλεως  τα  μεν  αλλ'  άκονειν  &ανμα6τά  οια,  περί  δε  3ο 
υμών  αυτών  μηδέν  Οεμνον  λέγεβ^αι  μηδ'  άξιον  ζή- 
λου, τουναντίον  δε  ώς  φαύλους  τους  άνϋ^ρώπους  δια^ 


430  ϋΙΟΝΙδ   ΑΒ   ΑΙ.ΕΧΑΝϋΕΙΝ08 

βεβληΰϋ^αν,  μίμους  καΐ  γελωτοποιούς  μάλλον,  ονχ 
άνδρας  έρρωμενονς ,   ως  των  κωμικών  εφη  τις  £7Τΐ389Μ 
τοις  τοιοντοις' 

άκόλαΰτος  όχλος  ναυτική  τ   αταξία. 

5  ^6τι  γαρ  ομοιον  ωβηερ  ει  οίκίαν  μεν  τις  Ι'δοι  τίάνν 

καλην,  τον  δε  δεΰπότην  αυτόν  άνδράτίοδον  μηδέ  ϋ•υ- 

ρωρεΐν  α^ιον.    τω  παντί  γαρ  κρεΐττον  έρημίαν  κα&ο- 

ράν  και  δέκα  7}  πέντε  άν&ρωπους  εύπορους  η  πλη&ος 

'   άνηριϋ•μον  άνΰ•ρωπων  ά&λίων  καΐ  μαινόμενων ,   ω6- 

10  περ  τινά  κόπρον  βα&εΐαν  εν  ταύτω  νενημενην  έκ 
παντοδαπών  λυμάτων,  ούδε  γαρ  πόλιν  εί'ποι  τις  αν 
ορ&ώς  την  εκ  τοιούτων ,  ουδέ  γ  ε  χορον  τους  οποίους 
δηποτε  ΰυνελΟ^όντας,  ούδε  ΰτρατόπεδον  πάντα  οχλον. 
ούδε  γαρ  το  τοϋ  ^έρ^ου  βτράτευμα  λαμπρον  ην,  πλην 

15  ει  μη  τι  διορύττειν  η  διαβκάπτειν  η  τοιούτον  έτερον <ϊ%^ 
έργον  πράττειν'  ούδε  η  των  Τρώων  πόλις  ευδαίμων, 
οτι  πονηρών  καΐ  άκολάΰτων  υπήρξε  πολιτών,    καίτοι 
μεγάλη  τε  καΐ  ένδοξος  ην '    άλλ'  όμως  6  της  'ΐ&άκης 
πολίτης  έπ6ρΟ•η6εν  αύτην,  ο  της  μικράς  καΐ  άδολου 

20  ϋφόδρα  ούβαν  εύρύχωρον.  φοβούμαι  δη  μη  καΐ  υμεΐς 
άπόληΰϋ•ε  έκείνοις  παραπληβίως,  ει  και  -ψυχρότερόν 
έβτιν  ειπείν  οτι  κάκείνην  ύπο  ιππον  τίνος  φ&αρηναι 
λέγεται"  πλην  οι  μεν  ί'ύως  ύφ'  ενός,  ύμεΐς  δε  υπο 
πλειόνων  εαλώκατε.    μη  γάρ  τούτο  μόνον  ηγεΐΰ&ε 

25  άλωβιν  είναι  πόλεως,  αν  τίνες  το  τείχος  καταβαλόντες 
άποΟφάττωύι  τους  άνΟ-ρώπους  καΐ  τάς  γυναίκας 
άπάγωΰι  καΐ  τάς  οικίας  κατακάωΟιν '  αύτη  μεν  ί'ΰως 
τελευταία  και  προς  ολίγον  γιγνομένη  και  μάλλον 
έλεεΐ6ϋ•αι  τους  πα%•όντας  η  καταγελάΰ&αι  παραβκευά- 

30  ζουΰα'  παρ'  οϊς  δ'  αν  γ]  πάντων  αμέλεια  τών  καλών, 
ενός  δε  πράγματος  άγεννούς  έρως,  και  προς  μόνον 
τούτο  άποβλέπωΰι  καΐ  περί  τούτο  διατρίβωΰι  πηδών- 


ΟΕΑΤΙΟ  χχχπ.  431 

τες  χαΐ  μαινόμενοι  καΐ  παίοντες  αλλήλους  τιαΐ  απόρ- 
ρητα  λέγοντες  καΐ  τους  ^εονς  αυτούς  πολλάκις  λοιδο- 
ροϋντες  καΐ  τα  οντά  ριπτοϋντες  καΐ  γυμνοί  βαδίζον- 
τες ατΐο  της  9-έας  ενίοτε ,  τοντ  εβτιν  αίβχρά  τίόλεως 
39θ.Μκαι  επονείδιΰτος  άλωβις.  και  γαρ  ανθρώπους  εαλω-  5 
697κκει/αι  φαμεν  ούχυπο  λτ^ατών  μόνον,  άλλα  καΐ  εταίρας 
καΐ  γαβτρός  καΐ  άλλης  τινός  φαύλης  επιθυμίας,  αιχμά- 
λωτος ούν  γενέβΟ-αι  καλώς  αν  λέγοιτο  καΐ  άνηρ  καΐ  τίό- 
λις,  ήτις  αν  των  κρειττόνων  επιτηδευμάτων  άφεμενη 
και  μήτε  ορώβα  μηδέν  μήτε  άκοΰου^α  των  φερόντων  ιβ 
εις  βωτηρίαν,  άλλ'  αίρε&εΐβα  υπό  με&ης  η  ωδής  γυναι- 
κών η  αρμάτων  άγηται  και  φέρηται  και  πάΰα  δι  όλης 
&ορυβηται  περί  τοΰτο  και  έκφροντ} '  καΐ  νη  ζ/ί'α  εαλωκέ- 
ναι  λέγοιτ  αν  και  κατά  κράτος  ός  ούτως  εάλωκε  και 
περιηγκωνίο&αι.  ου  γαρ  αν  μεν  τό  βώμά  τίνος  κρα-  ι» 
τηται  και  περιεχηται  δεΰμοΐς  τιΰιν  η  φρονροΐς,  τα 
δυαχερή  δει  ταύτα  νομίξειν,  αίχμαλωβίαν  και  δου- 
λείαν  και  άπαγωγην ,  της  δε  ψυχής  ηνδραποδιβμενης 
και  άπολωλυίας  είρωνεύεβ&αι  και  ύποτιμάβ&αι.  καί- 
τοι δεινά  μεν  που  καΐ  εφ'  εκάβτων  τά  τοιαύτα,  τώ  2β 
παντί  δε  αι<3χίω  δημοΰία  φαινόμενα,  και  γάρ  αϊ  λοι- 
παΐ  νόϋοι  μέχρι  μεν  τών  καθ'  ενα  είβιν  ου  μεγάλης 
698Κονάε  φοβέρας  προσηγορίας  τυγχάνουΰιν'  όταν  δ^ 
κοινόν  γένηταιτό  πράγμα,  τότε  λοιμός  καλείται,  καθό- 
λου γάρ  πάντα  αμαρτήματα  εύροι  τις  αν  πανταχού,  25 
και  οίνόφλυγες  καΐ  πόρνοι  καΐ  γυναιμανεις  εν  πάοαις 
είβϊ  ταΐς  πόλεβιν '  αλΛ'  ούδεν  τούτο  χαλεπόν  ούδε 
υπερβάλλον '  όταν  δε  επικραττ]  τό  πάϋ-ος  και  βλε'πη- 
ται  κοινον,  τότε  επίύημον  καΐ  μέγα  και  δημοΰία  γίγνε- 
ται.  ποία  γάρ  πόλις  εβτΐ  τών  μη  βφόδρα  έρημων  και  3« 
μικρών,  έν  τι  μη  καΟ-'  ημέραν  τις  πυρέττει  πάντως ' 
αλλά  Καυνίους  μόνον  παρείληφε  κάκείνων  έΰτΐ  τό 


432  ϋΙΟΝΙδ  ΑΌ   ΑΙ,ΕΧΑΝΟΚΙΝΟδ 

6V£^ίο? ,  οτ£  πάντες  αυτό  πάΰχονΰιν '  ωΰπερ  καΐ  απο 
των  βελτιόνων  τινεξ  έ&ανμάβ&'ηΰαν  καΐ  δό^αν  εΰχον. 
τίόβονς  γαρ  οί'εΰ&ε  Ά&ηναίων  η  Μεγαρέων  η  Κοριν- 
θίων τα  δώματα  άακεΐν  καΐ  ζην  φιλοπόνως ;    πολλούς 

5  δηλον  ότι  καΐ  τανθ'  ότ'  άναγκαιον  ην  αντοίς  άνδρας^η^: 
άγαϋ•ονς  νπερ  των  πατρίδων  γίγνεΰ&αι.    τί  ονν  μό- 
νοι  Λακεδαιμόνιου  τοντ   εΰχον  το  όνομα  καΐ  της  δό^ης 
άπολανονϋιν  ετι  και  νυν;   ότι  κοινοί  έκτηβαντο  την 
φιλοτιμίαν.  τους  δε  ^Αθηναίους  τα  περί  τους  λόγους 

10  μάλλον  επιτηδεύοντας   και  ποίηΰιν  και  χορούς  έπΙ 
τούτοις  αύ  τοϋτ   έποίηϋε  Ο'αυμάζεβ&αι  δια  την  αύτην 
αίτίαν.  Οκοπεΐτε  δε  μη  ύμεΐς  ούχ  όμοιας  μεταλάβητε&^Μ^ 
δό'ί,ης  τοΐς^Α%•ηναίοις  καΐ  Αακεδαιμονίοις ,  αλλά  μάλ- 
λον ετέροις  τ  ιύίν'    ου  βούλομαι  γαρ  ονομάβαι.   όπερ 

15  γαρ  ηδη  πολλάκις  είπον ,  αίϋχίω  τά  αίΰχρά  και  κατα- 
γέλαΟτα  μάλλον,  όταν  γι  περί  τάς  πόλεις,  ώβπερ  εν 
ταΐς  κωμωδίαις  και  διαΰκευαΐς  Καρίωνα  μεν  είΰάγον- 
τες  με&ύοντα  και  ζΐάον  ου  βφόδρα  κινοΰΰι  γέλωτα ' 
τον  δε'Ηρακλέα  τοιούτον  όρώβι  γελοιον  δοκεΐ,  παρα- 

20  φερόμενον ,    και    κα%•άπερ   είώ&αΰιν,    εν    κροκωτω. 
παραπληΰίως  και  δήμος  ούτω  μέγας  μινυρίξων  δια 
βίου   και  πάλιν  ηνίοχων  χωρίς  ίππων  αίβχρόν  γί- 
γνεται  καΐ  καταγέλαβτον.    αυτό  γαρ  τούτο  Ευριπίδης   . 
τόν'Ηρακλέα  φηύΐ  παΰ-ειν  μαινόμενον' 

25       έκ  τούδε  βαίνων  άρματ   ουκ  έχων  εχειν 
^φαϋκε ,  δίφρου  δ    είβέβαινεν  άντυγας, 
κά&εινε  κεντρον  δηϋ-εν  ως  έχων  χερί. 
μη  ούν  και  ύμεΐς  κατά  ξηλον  τον  έπ'  Άλε^άνδρω '  καΐ 
γάρ  αυτός  έλεγε  ^ιός  υιός  είναι,  μάλλον  δ'  ί'ΰως  ουχτοοκ 

ΆοΉρακλεΐ προβεοικεν  υμών  ό  δήμος,  άλλα  Κενταύρω 
τινί  η  Κύκλωπι  πεπωκότι  κα\  έρώντι,  το  μεν  βώμα 
ίβχυρώ  και  μεγάλω,  την  δε  διάνοιαν  άμα&ει.    προς 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXII.  433 

τον  ^ίοξ  ονχ  οράτε  οΰην  ο  αυτοκράτωρ  υμών  πεποίη- 
ται  της  πό?>ίως  επιμε?.ειαν ;   ονκονν  χρη  και  νμάς  αν- 
τιφιλοτιμεΐΰ&αί  χαΐ  τψ/  πατρίδα  κρείττω  ηοιείν ,  μα 
^άι   ου  κρηναίς  ονδε  προπνλαίοις'  εις  ταντα  μεν  γαρ 
ου  δύναΰ&ε  νμείς  άναλίύκειν  ουδ^  αν  νπερβάλοιβΰ-ε  5 
*92ΜΛθτε  οΐμαι  την  εκείνου  μεγαλοψυχίαν '    άλλ'  εύτα^ίκ^ 
χόβμω^  τω  δεικννείννμάς  αυτούς  βώφρονας  και  βέβαι- 
ους, ούτω  γαρ  αν  οϋτ'  έπ\  τοις  γεγονόοι  μετανοιίαειε  καΐ 
πλείονα  υμάς  άγα&ά  έργάΰεται.    και  Ιοως  αν  αύτω 
και  της  έν&άδε  άφίξεως  παράβχοιτε  πό&ον.    ου  γαρ  ίο 
οντω  το  κάλλος  των  οικοδομημάτων  προβάγειν  αυτόν 
δύναται '   πάντα  γαρ  κρείττω  και  πολυτελεατερα  έχει 
των  οπού  δηποτε'  άλλ'  όταν  άκούβη  τους  υποδεχόμε- 
νους αυτόν  εννοίας  καϊ  πίΰτεως  άζίους  κάί  των  πεμ- 
^Ι  κπομενων  εκαύτος  και  διοικούντων  υμάς  προτιμηοη.  μη  ΐ5 
γαρ  οϋεβ^ε  υμάς  μεν  πυνϋ-άνεαϋ-αι  περί  των  κατα- 
πλεόντων ,  οποΐοί  τίνες  τυγχάνουβιν  οντ ες ,  καϊ  τοιαν- 
την  εχειν  γνώμην  εύ&ύς  προς  αύτοΰς,  οίας  αν  μετά- 
ΰχητε  της  φήμης,    εκείνους  δε  περί  υμών  μη  πολν- 
πραγμονεΐν,  οποίος  ο  τών^Αλε^ανδρέων  δήμος,  ουκούν  20 
αν  άκοΰβωοιν  οτι  φρόνιμος,  αλλ*  ούχ  οία  τα  νύν  λε- 
γόμενα 5  ώς  έπτοημένος ,   ώς  ευχερής ,  τα  μικρά  Ο^αυ- 
μάζων,  ήττων  τον  τυχόντος  πράγματος ,  εραβτης  ηνιό- 
χων καϊ  κι&αρωδών ,  ονκ  άδηλον  όπως  ί|ου(?ι.    Θεό- 
φιλόν  φαβι  παρ   νμίν  γενόμενον  άνδρα  βοφόνΰιωπάν  25 
προς   νμάς  και  μηδέν  εΟ-ελειν  διαλεγεβ&αι.    καίτοι 
τίνα  γνώμην  νομίζετε  αυτόν  εχειν ;   πότερον  ώς  βο- 
φούς  υμάς  και  μη  δεομένους  θεραπείας ;  η  μάλλον  ώς 
ανιάτων  άπεγνωκεναι;   παραπληύιον  γάρ,  ώβπερ  ει 
τις  των  έμπορων  πολλά  καϊ  τίμια  έχων  καταπλεΰαειεν  30 
είς  πόλιν,  ίπειϋ^'  νπ'  άνεμων  τινών  η  τύχης  άλλης 
κρατούμενος  χαΐ  διατριβών  έκεΐ  χρόνον  βνχνόν  μήτε 
ϋΐο.  Ι.  28 


434  ϋΙΟΝΙδ   ΑΒ   ΑΙ,ΕΧΑΪίΟΚΙΝΟδ 

προΟ-ειη  των  ώνίων  μηδέν  μήτε  δεί^ειε  μηδεποτε' 
δηλον  γαρ  ως  εβχάτην  τίνα  αυτών  τίενίαν  κατεγνω- 
κώς  η  ατίορίαν  ουκ  αν  Ο-έλοι  μάτην  ένοχλεΙβ%•αι  ^  6α- 
ψώζ  είδώς  Ζτι  οντ'  αν  ώνηΰαιτο  των  άν'^ρνοΛων  τον- 
5  των  ουδείς  οϋτ  αν  Ι'ΰως  προβελ&οί.  καΐ  ΘεόφίλοςΊ(ί2η 
τοίνυν  τίολλά  έχων  καΐ  μεγάλα  ένδον  ων ια  παρ'  αύτω 
ταϋτα,  βυνειδως  νμίν  την  εΰχάτην  ατίορίαν,  ου  χρη- 
μάτων, άλλα  νοΰ  καΐ  Ουνεϋεως.  τοιγαροϋν  τεΰ-νηκεζοί^ιΐ 
καταΰιωτίηβας  υμών  την  τίόλιν,  \τοΰτ  εβτι  καταδικάοας 

10  αυτήν,]  καΐ  υμεΐς  τοΰ  δεινός  μεν  πολλάκις  άκηκόατ ε 
καΐ  διαμεμνη6ΰ•ε  τών  ΰκωμμάτων  αύτοΰ  καΐ  τών  τοϋ 
δεινός  αΰμάτων ,  Θεοφίλου  δε  ουκ  οίδα  ει  ηοτε  ηκού- 
ΰατε '  ωβπερ  έ'φη  τις  τους  εν  ττ}  ^Αττική  καν&άρους, 
τοϋ  κα&αρωτάτου  μέλιτος  οντος,  του  μεν  μηδέποτε 

15  γεΰβαβΟ^αι ,  μηδ^  αν  έκχεηται ,  της  δε  ετέρας  τροφής, 
αλλ    εβτε  ιλαροί  καί  Οκώφαι  πάντων  δεινότατοι,  ού-οζΆ 
δήμου  το  επιτήδευμα"  πόϋ-εν,    ούδε  πόλεως,    άλλα 
Θερύίτον  τινός'   αυτόν  γονν  εκείνον  εί'ρηκεν  Όμηρος 
έν  τοις  πάΰιν'Έλληΰιν  άφικέβ%•αι  γελωτοποιόν' 

2α       άλλ'  ότι,  οι  εΐ'ΰαιτο  γελοίων  Άργείοιϋιν 
ίμμεναι. 
αλλ*  ου  το  γελοΐον  άγα&όν  έΰτιν  ούδε  τίμιον,  άλλα• 
το  χαίρειν'  απορία  δΐ  καί  αγνοία  χαράς  άν&ρωποι 
δίώκουύί  γέλωτα,   τήν  γοϋν  βοτάνην  άκηκόατε  την 

25  ΰαρδόνιον  καλουμένην ,  ή  γέλωτα  μεν  ποιεί,  χαλεπόν 
δε  τούτον  καί  επ  όλέϋ-ρω.  μη  ούν  βφόδρα  ούτω  πε- 
ριέχεβ&ε  τούτου,  μηδέ  αμούβους  καί  φορτικάς  καί 
αμαθείς  ΛοίίΓτε  τάς  Χαριτας ,  αλλά  μάλλον  Εύριπί- 
δην  μψεΐΰϋ-ε  ούτω  λέγοντα " 

30       μη  παυΰαίμην  τάς  Χαριτας 

Μούβαις  άναμιγνύς ,  αδίΰταν  ΰνξυγίαν ' 
ϊνα  μη  το  Μουβείον  ύμΐν  άλλως  είναι  δοκτι  τόπος  έν 


ΟΕΑΤΙΟ  XXXII.  435 

τ^πολει,  καϋ-απερ  οίμαι  χαΐ  αλλοί  τότιοί μάτην  προ0- 
αγορενονταί ,  το  πράγμα  μη  έχοντες  μετά  τον  ονόμα- 
τος, άλλα  γαρ  δεδοικα  μη  κάμοί  ΰνμβεβηχεν  ο  φαβιν 
Αιγυπτίων  τινί  των  ΰφόδρα  αρχαίων  μονΰικω.  εκεί- 
να γαρ  το  δαιμόνων  ποτέ  προειπείν  καΟ-'  νπνον  ωξ  5 

ΐίΛκείς  όνου  ώτα  αβεται.  χαΐ  δη  τον  μεν  άλλον  χρόνον  αν 
προβείχεν  ονδε  εφρόντιζε  τον  ονείρατος,  ώς  ονδενοζ 
οντος.  επεί  δε  6  τύραννος  των  Σνρων  ηκεν  εις  Μέμ- 
φιν,  εκπληττομενων  αύτον  των  Αιγυπτίων,  έκάλεβεν. 
επεδείκνντο  ονν  πάση  προ&νμία  καΐ  τάκρι,βεβτερα  ίο 
της  τεχνης'  ο  δε,  ον  γαρ  ην  ο£ βΰνεβις  μουσικής,  έκέ- 
λενε  πανβαύ&αι  αντον  άτιμάβας.    ο  δε  άναμνηαΟ-εΙς 

394^ιεκείνον  τον  ονείρατος,    Τοντ'  ηναρα,   εφη,  το  εις 
ονον  ώτα  αδειν.  ο  ίέ  τύραννος  άκούΰας  των  ερμηνεων 
οία  ξλεγεν  έδει  και  εμαστίγον  τον  άνδρα,   και  τοϋτο  υ 
πολέμου  λέγουβιν  αίτιον  γενέβ^αι. 


ΡΑ  ϋίο  ΟοοοβίΛηιΐ3,  Οιιτ-βοδίοπηίδ 

3965  οΓ  ΡΓα8β 

^^  Βίδηοδ  Ικηι  Οιηίδοδίοπιβη 

1857  ΙιΟ^οί 


▼.1 


ΡίΕΑ$Ε  ΟΟ  ΝΟΤ  ΚΕΜΟνΕ 
ΟΑΡΟδ  ΟΡ  δυΡ$  ΡΚΟΜ  ΤΗΙ5  ΡΟΟΚΕΤ 

υΝΐΥΕκειτγ  ορ  τοκοντο  ιιβκακυ