Full text of "Doxographi graeci"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


-* Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


* Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


-* Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 























DOXOGRAPHI GRAECI 


COLLEGIT RECENSUIT PROLEGOMENIS 
INDICIBUSQUE INSTRUXIT 


HERMANNUS DIELS 


- 


OPUS ACADEMIAE LITTERARUM REGIAE BORUSSICAE 
PRAEMIO ORNATUM 


BEROLINI 
TYPIS ET IMPENSIS G. REIMERI 
MDCCCLXXIX ——— 
H [ej] '! 


480212 


PLACITORUM SCRIPTORES INSUNT 


AETII DE PLACITIS RELIQUIAE (PLUTARCHI EPITOME, 
STOBAEI EXCERPTA) | 

ARII DIDYMI EPITOMES FRAGMENTA PHYSICA 

THEOPHRASTI PHYSIC. OPINIONUM, DE SENSIBUS FR. 

CICERONIS EX L. I DE DEORUM NATURA 

PHILODEMI EX L. I DE PIETATE 

HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENA 

PLUTARCHI STROMATEON ΕΕ. 

EPIPHANII VARIA EXCERPTA 

GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 

HERMIAE IRRISIO GENTILIUM PHILOSOPHORUM 


Tardi ingeni est rivulos conseetari, fontes rerum non videre 
CicERO 


HERMANNUS DIELESIUS HERMANNO USENERO S. 


Non mirabere, praeceptor carissime, a Tuo nomine quod auspicatum 
tolo hoc Dozographorum columen. Tuum enim est quod iam Tibi reddo 
neque id uno nomine Tuum. nimirum fata sua habet et hic libellus, quae 
enarrare neque iniucundum videlur et cerle. utilius quam quod solent de 
ralione sua et insliluto prooemiari. Tu igitur cum ante viginti, οἱ quod 
superest annos Theophrasti causa Placita aitigisses spretisque priorum som- 
niis primus veram eorum indolem perspicere coepisses, salutare iniisti con- 
silium colligendi quidquid istarum litterarum superesset, unde el origo ape- 
rirelur el per temporum decursum propagaltio. accessit. socius consilii 
C. Wachsmuthius, qui Laertio et Biographis idem se auzilium laturum 
pollicebatur. qui cum paulo post in Italiam profectus esset, egregium con- 
latorum codicum apparatum  congessil. sed moz cum in alium uterque 
studiorum campum vocaretur, factum est ut pristini consilii ardor paulatim 
refrigesceret. ac metuendum erat, ne eo difficilior fierel quo magis pro- 
crastinaretlur labor. quare Tu quidem vicarium circumspicere coepisti el cum 
ante ΧΙ annos philosophorum Bonnensium ordo more maiorum ad certamina 
adulescentes invitaret, auctor fuisti, ut Placitorum memoria explicanda pro- 
poneretur. interim mihi ul periculum facerem facile persuasisti. nam elsi 
quam impedila essel quaestio haud quaquam me celaveras, tamen ipsa dif- 
ficultas i3ucenilem ardorem excitavit el effecit, ul intra perexiquum spatium 
lotum illarum litterarum orbem peragrarem el extrema quaestionis linea- 
menia recte plerumque adumbrarem. sed festinala isla studia elsi nec 
Tibi nec ordini displicuere, quantum a pérfectionis laude abessent, optime 
ipse intelleri. nam utendum mihi erat editionibus vulgaribus, quae quam 
fallaces essent, Wachsmulhii schedis edoctus eram. itaque postquam ὑι- 
signi Galeni exemplo incredibilem illam | corruptionem etiam publice sum 
festatus, iam editionem Placitorum ad optimam codicum fidem ezigendam 
mihi proposui. quem ad finem dum aut ipse perambulo bibliothecas aut 
amicos precibus fatigo, ecce programma adfertur ab Academia litterarum 
Berolinensi m. Iulio a. MDCCCLXXIV propositum : 

»Plutarchi qui feruntur libri περὶ τῶν ἀρεσχόντων τοῖς φι- 

λοσόφοις quomodo et quando scripti sint, inquiratur, quae 

ratio inter eam compilationem similesque alias intercedat, 
ezponaiur, qui auctores qua ratione a compilatore adhibiti 
sint, determinetur. 


VI 


quo nunlio quid mihi tum exoptatius potuit accidere? quod diu moliebar, 
idem fere illic praescriptum vidi. igitur nihil moratus in novum illud cer- 
iamen descendi, el cum nec Tuum nec celerorum amicorum auzilium pe- 
lenti deesset, saepe ,etiam ultro offerretur, Placitorum corpus cum Prole- 
gomenis assiduo labore maturatum statuta die a. LXXVII summatibus illis 
viris iraditum est, quibus Academiae mandatu iudicium erat ferendum. qui 
cum probassent ac praemio dignum iudicavissent opus typis describi coeptum. 

T u vero ne tum quidem Placitorum fuisti immemor. nam luctanti per 
biennium cum preli monsiris, quantum quidem per valetudinem ac negotia 
vacares, numquam mihi defuisti neque ullam fere plagulam remisisti, quin 
aui emendando aut dubitando me egregie adiuvares. quodsi non omnia 
lam perfecta vides et perpolita, quam οἱ exspectare poteras et ipse cupie- 
bam, memineris velim quod haud raro sum ezpertus Hesiodeum ' ἄλλοτε 
μητρυιη πέλει ἡμέρη, ἄλλοτα µήτηρ. ceterum si quid novercae invidia damni 
inlatum obserraram, in A4ddendis correxi, reliqua corrigent quibus id curae 
eril. nihil enim vehementius opto, quam ut alii veniant in partes, qui agro 
olim horrido , nunc sane culliori suam velint impendere operam. | inprimis 
autem C. Wachsmuthio gratum fecisse cupio Stobaei eclogas diu expecta- 
las, diutius agitatas edituro. qui si non inutiliter praelusisse me iudicaverit, 
gratiarum quas illi debeo maximas aliquid saltem rettulisse videbor. nec 
tacenda est hoc loco officiosa amicorum voluntas imprimis Ivonis Brunsii 
Berolinensis, Maximiliani Bonnetii Parisiensis, Friderici de Duhn 
Gotlingensis, Benedicti Niesei Marburgensis, Hieronymi Vitellii Flo- 
renlini, qui codicibus excutiendis optime sunt de Doxographis meriti. de- 
inde gratissima memoria prosequor Eduardum Zellerum, virum sum- 
mum, qui sludia nostra tam publice quam privatim benevolenlissime semper 
adiuvit. 

Tibi vero, Usenere, cum debitam meritamque graliam agere instituo, 
haesitare me sentio et rubore subfundi. adeo me praegravat beneficiorum 
Tuorum vel quaesitorum vel oblatorum multitudo. quodsi verum iudicas, 
quod aiunt quidam, iurpe esse vinci beneficiis, desperandum mihi esse vi- 
deo. sin vero, qui rebus non potest, animo aequare liberaliter conceditur, ne 
ego faciam ul nunquam desideres amorem nosirum vel pietatem. ἐπίεγίπι 
qui liber Tuae fuit propensissimae voluntatis testis, eundem voli nosiri 
accipe sponsorem gravissimum. — vale. 


SCR. BEROLINI KAL. OCTOBR. MDCCCLXXIX 


PROLEGOMENA 


HERMANNUS DIELESIUS HERMANNO USENERO S. 


Non mirabere, praeceplor carissime, a Tuo nomine quod auspicatum 
tolo hoc Dozographorum volumen. Tuum enim est quod iam Tibi reddo 
neque id uno nomine Tuum. nimirum fata sua habet et hic libellus, quae 
enarrare neque iniucundum videlur εἰ cerle utilius quam quod solent de 
ratione sua el inslitulo prooemiari. Tu igilur cum anle viginti, et quod 
superest annos Theophrasti causa Placila attigisses spretisque priorum som- 
niis primus ceram eorum indolem perspicere coepisses, salulare iniisti con- 
silium colligendi quidquid istarum litterarum superesset, unde εἰ origo ape- 
rirelur et per temporum decursum propagatio. accessit socius consilii 
C. Wachsmuthius, qui Laertio et Biographis idem se auzilium laturum 
pollicebatur. qui cum paulo post in Italiam profectus esset, egregium con- 
latorum codicum apparatum | congessit. sed moz cum in alium wterque 
studiorum campum vocaretur, factum est ul pristini consili ardor paulatim 
refrigesceret. ac meluendum erat, ne eo difficilior fierel quo magis pro- 
crastinarelur labor. quare Tu quidem vicarium circumspicere coepisti εί cum 
anie XI annos philosophorum Bonnensium ordo more maiorum ad certamina 
adulescentes invilaret, auctor fuisti, ut Placitorum memoria explicanda pro- 
ponerelur. interim mihi ut periculum facerem facile persuasisti. nam etsi 
quam impedita essel quaestio haud quaquam me celaveras, tamen ipsa dif- 
ficultas iucenilem ardorem excitavit οί effecit, ut intra pereziguum spatium 
tolum illarum litlerarum orbem peragrarem ei extrema quaestionis linea- 
menia recie plerumque adumbrarem. sed festinata ista studia etsi nec 
Tibi nec ordini displicuere, quantum a pérfectionis laude abessent, optime 
ipse inlellezi. nam utendum mihi eral editionibus vulgaribus, quae quam 
fallaces essent, Wachsmuthii schedis edoctus eram. itaque postquam in- 
signi Galeni exemplo incredibilem illam | corruptionem etiam publice sum 
teslatus, $am editionem Placitorum ad optimam codicum fidem ezigendam 
fihi proposui. quem ad finem dum aut ipse perambulo bibliothecas aut 
amicos precibus fatigo, ecce programma adfertur ab Academia litterarum 
Berolinensi m. Iulio a. MDCCCLXXIV. propositum : 

»Plutarchi qui feruntur libri περὶ τῶν ἀρεσχόντων τοῖς φι- 

λοσόφοις quomodo et quando scripti sint, inquiralur, quae 

ralio inter eam compilationem similesque alias intercedat, 
exponatur, qui auctores qua ratione a compilatore adhibiti 
sint, determinelur.^ 


VI 


quo nuntio quid mihi tum exoptatius poluit accidere? quod diu moliebar, 
idem fere illic praescriptum eidi. igitur nihil moralus in novum illud cer- 
tamen descendi, el cum nec Tuum nec ceterorum amicorum auczilium pe- 
lent deessel, saepe ,etiam ultro offerretur , Placitorum corpus cum Prole- 
gomemns assiduo labore maturatum statuta die a. LXXVII summatibus illis 
ciris iradilum est, quibus Academiae mandatu iudicium erat ferendum. qui 
cum probassent ac praemio dignum iudicavissent opus typis describi coeptum. 

Tu vero ne tum quidem Placitorum fuisti immemor. nam luctanti per 
biennium cum preli monsiris, quantum quidem per valetudinem ac negotia 
veacares, numquam mihi defuisti neque ullam fere plagulam remisisti, quin 
aul emendando aut dubitando me egregie adiuvares. quodsi non omnia 
lam perfecia vides et perpolita, quam el exspectare poteras et ipse cupie- 
bam, memineris velim quod haud raro sum erperius Hesiodeum ΄ ἄλλοτε 
μητρυιη πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε µήτηρ. ceterum si quid novercae invidia damni 
inlatum observaram, in 4ddendis correxi, reliqua corrigent quibus id curae 
erit. nihil enim vehementius opto, quam ut alii veniant in partes, qui agro 
olim horrido , nunc sane cultiori suam velint impendere operam. | inprimis 
autem C. Wachsmuthio gratum fecisse cupio Stobaei eclogas diu expecta- 
las, diulius agitatas edituro. qui si non inutiliter praelusisse me iudicarerit, 
gratiarum quas illi debeo maximas aliquid sallem rettulisse videbor. | nec 
tacenda est hoc loco officiosa amicorum voluntas imprimis Ivonis Brunsii 
Berolinensis, Maximiliani Bonnetii Parisiensis, Friderici de Duhn 
Gottingensis, Benedicti Niesei Marburgensis, Hieronymi Vitellii Flo- 
reniini, qui codicibus excutiendis optime sunt de Docographis meriti. de- 
inde gratissima memoria prosequor Eduardum Zellerum, virum. sum- 
mum, qui studia nostra tam publice quam privatim benevolentissime semper 
adiuvit. 

Tibi vero, Usenere, cum debitam meritamque gratiam agere instituo, 
haesitare me sentio el rubore subfundi. adeo me praegravat beneficiorum 
Tuorum vel quaesitorum cel oblatorum multitudo. quodsi verum iudicas, 
quod aiunt quidam, turpe esse vinci beneficiis, desperandum mihi esse vi- 
deo. sin cero, qui rebus non potest, animo aequare liberaliter conceditur, ne 
ego faciam ut nunquam desideres amorem nostrum vel pielatlem. | interim 
qui liber Tuae fuit propensissimae voluntatis testis, eundem voli nostri 
accipe sponsorem gracissimum. vale. 





SCR. BEROLINI KAL. OCTOBR. MDCCCLXXIX 


PROLEGOMENA 


PROLEGOMENON CAPITUM CONSPECTUS 


IX 


XV 


Diels, Doxographi graeci. 


De Plutareheae epitomes memoria (de exeerpto- 
ribus Philone, Athenagora, Eusebio, Cyrillo, Galeno, 
Laurentio Lydo, Iustino, Achille, Lampriae indice, 
Scehahrastanio, Psello, Io. Tzetza, Pseudaristotele, de 
eodiibus, ...... ον εν κ ο ο ο «ο ον 


de Plutareheae Epitomes editionibus. . . . . .. 
de Stobaei memoria ............... ον 


de Aétii Plaeitis (de excerptoribus Theodoreto, Ne- 
mesio, Plutareho, Stobaeo) . . ........... 


de Arii Didymi Epitome. ..... PENDDUNU 
de Plutarehi Vita Homeri . . .. .......... 
de Aétii secta et aetate l.l. 


de Theophrasti Physieorum Opinionibus (de Pseu- 
dophilone de mundo, Pseudaristotele de Xenophane 
οθί., Theophrasto de Sensibus)... . ....... 


de Theophrasti opinionum apud Cieeronem ve- 
stigiis (in Lueullo et de Deorum natura, de Philo- 
demo, Clemente) .............. sns. 


Theophrasteorum apud exeerptores conspectus 


de Hippolyti Philosophumenis (de Sotione, Hera- 
elide, de eodicibus, Cedreni exeerptis). . . . ... 


de Plutarehi Stromateon eeloga (de Eusebii co- 
dibus) ........... eee 


de Theophrasti in Laertio Diogene excerptis . 


de eompendio Eusebiano (de Irenaeo, Arnobio 


Augustino)... 2... 222r n : 


de eompendiis Epiphanii ... ........... 


102 


119 
132 


144 


XVI 


XVII 


XVIII 


XIX 


PROLEGOMENON CAPITUM CONSPECTUS 


de Aétii Placitorum compositione (de Vetustis 
Placitis, Alexandro Philalethe, Varrone, Censorino, 
Cicerone in Tusculanis, Tertulliano, Sorano, Aene- 


sidemo, Macrobio, Philopono) 


de Vetustorum Placitorum fontibus (de Aristotele, 
Theophrasto, Seneca, Nili seriptoribus, Posidonio, 


Menone, Αποοάοίο Veneto) . 


de Galeni Historia philosopha (de Clemente in 
Stromatis et Recognitionibus, Sexto Empirico). . . 


233 


de Hermiae gentilium philosophorum Irrisione 259 


—— —— —— — MM — — —— 


ΙΧ 


XV 


Diels, Doxographi graeci. 


PROLEGOMENON CAPITUM CONSPECTUS 


De Plutareheae epitomes memoria (de οχοοτρίο- 
ribus Philone, Athenagora, Eusebio, Cyrillo, Galeno, 
Laurentio Lydo, Iustino, Achille, Lampriae indice, 
Schahrastanio, Psello, Io. Tzetza, Pseudaristotele, de 
ο ο lens 


de Plutarcheae Epitomes editionibus. . . . . 


de Stobaei memoria 


de Aétii Placitis (de exeerptoribus Theodoreto, Ne- 
mesio, Plutarcho, Stobaeo) 


de ÀÁrii Didymi Epitome. .............. 


de Plutarehi Vita Homeri 


de ÁGtii secta et aetate 


de Theophrasti Physicorum Opinionibus (de Pseu- 
dophilone de mundo, Pseudaristotele de Xenophane 
eet, Theophrasto de Sensibus)... νο .. ... 


de Theophrasti opinionum apud Cieeronem ve- 
stigiis (in Lucullo et de Deorum natura, de Philo- 
demo, Clemente) 


Theophrasteorum apud excerptores conspeetus 


de Hippolyti Philosophumenis (de Sotione, Hera- 
elide, de eodieibus, Cedreni exeerptis). . . . . .. 


de Plutarehi Stromateon eeloga (de Eusebii eo- 
dicibus) 


de Theophrasti in Laertio Diogene excerptis . 


de eompendio Eusebiano (de Irenaeo, Arnobio 
Augustino)... .. leen 


de compendiis Epiphanii 


102 


119 
132 


144 


XVI 


XVII 


XVIII 


XIX 


PROLEGOMENON CAPITUM CONSPECTUS 


de Aétii Plaeitorum compositione (de Vetustis 
Placitis, Alexandro Philalethe, Varrone, Censorino, 
Cicerone in Tuseulanis, Tertulliano, Sorano, Aene- 
sidemo, Maerobio, Philopono) ........... 


de Vetustorum Placitorum fontibus (de Aristotele, 
Theophrasto, Seneca, Nili seriptoribus, Posidonio, 
Menone, Áneedoto Veneto) 


de Galeni Historia philosopha (de Clemente in 
Stromatis et Recognitionibus, Sexto Empirieo). . . 


de Hermiae gentilium philosophorum Irrisione 


118 


239 
259 


I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


Plutarehi quae fertur de Placitis epitomen primus attigisse videtur 
Philo Iudaeus, si modo hune locum libri primi de providentia ab eo 
seriptum esse credimus: 

I 22 p.11 edit. armen. latin. Auecher. Haee [mundum eum pro- 
creatis] Plato a deo facta fuisse novit et materiam per se ornatu 
carentem in mundo cum ornatu ipso prodiisse; hae enim eraut 
primae eaussae unde et mundus fuit. quoniam et Judaeorum 
legis lator Moyses aquam tenebras et chaos dixit ante mun- 


dum fuisse. 
Plato autem materiam 
Thales Milesius aquam 


Anaximander Milesius infi- 
nitum 


Anaximenes aerem 


Anaxagoras Clazomeniusho- 
moeomeriam 


Pythagoras Mnesarehi fi- 
lius! numeros eommenusura- 
tiones et harmonias' 


Heraelitus* et Hippasus Me- 
tapontius ignem 


Plut. de Placit. I 3 

21 Πλάτων . . . τρες ἀρχὰς τὸν 
üebv τὴν ὕλην τὴν ἰδέαν. 

| θαλῆς 6 Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν 
ὄντων ἀπεφήνατο τὸ ὕδωρ. 

3 Αναξίμανδρος δὲ 6 Μιλήσιός 
φῆσι τῶν ὄντων τὴν ἀρχὴν εἶναι τὸ 
ἄπαιρογ. 

4 Αναξιμένης δὲ 6 Μιλήσιος ἆρ- 
y3» τῶν ὄντων ἀέρα ἀπεφήνατο. 

5 'Avataqópas; 6 Κλαζομένιος 
ἀρχὰς τῶν ὄντων τὰς ὁμοιομερείας 
ἀπεφήνατο. 

8 ... Πυδαγόρας Μνησάρχου 
Σάμιος . . . ἀρχὰς τοὺς ἀριθμοὺς 
xal τὰς συμμετρίας τὰς 3v τούτοις 
ἃς xal ἁρμονίας χαλεῖ... 

ΙΙ. Ἡράκλειτος xat Ἴππασης ὁ 
Μεταποντῖνος ἀρχὴν τῶν πάντων τὸ 
πὂρ. 


! armeniace Mnesarqaj ordi, quod eum Aucherus divideret Mnes arqajordi ad 


verba recte, ad sensum inepte vertit Mnes regis filius. 


infra debeo Gildemeisteri benevolentiae. 
!* harmoniam perperam Aucher. 
. ? Heraclides falso. Aucher. 


Diels » Doxographi graeci. 


veram lectionem et hie et 


Tu *- "Aristoteles Nicomaehi filius 


v3 


IU ΤΕ PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


Empedocles Agrigentinus j, 20. Ἐμπεδοχλῆς Μέτωνης 'Àxpa- 
ignem.-equam aerem terram | qavzivos τέτταρα μὲν λέγει στοιχεῖα, 
et ἄμν᾽ principia amorem et | πῦρ ἀέρα ὕδωρ γῆν, δύο δὲ ἀργι- 
,9uium | κὰς δυνάµεις. φιλίαν te xal νεῖχως. 

|! 92. Αριστοτέλης δὲ Ἀιχομάχου 
| σταγειρίτης ἁρχὰς μὲν ἐντελό- 
| χειαν ἴτοι εἶδος OÀvv στέρησιν, 
 στοιχεῖα δὲ τέσσαρα. πέµπτην δέ 
p σῶμα αἰθέόριων ἀμετάβλητον. 
Empedoeles mundum unum | D 92. Ἐμπελοχλῆς δὲ κόσμον 
| 
| 





"formam materiam privationem 
elementa quatuor et quintum 
aetherem 


nec tamen universum es8e' | ἕνα. οὗ uéytot τὸ πᾶν slvat τὸν 
illum sed minorem istius uni- κόσμον» ἀλλὰ ὀλίγον τι τοῦ παν- 
versi partem, reliquum vero , τὸς µέρος, τὸ δὲ λοιπὸν ἀργὴν 


inertes materiae' ὄλην. 

Zeno Mnasenae filius * aerem 3 25. Ζήνων Mvac£ou Κιτιεὺς 
deum materiam et elementa | ἀρχὰς μὲν τὸν δεὸν xal τὴν ὕλην 
quatuor | 0. . στοιχεῖα δὲ τέσσαρα. 


Ceterum in superioribus suis verbis dicebat: 'euius pars 
sub corruptione iacet, necesse id est totum quoque obnoxium 
esse corruptioni. nee enim sine toto partes constare possunt 
neque totum sine partibus. nam mundus universus unum eorpus 
est e multis partibus a deo eompositum. nec tamen ut alii qui- 
dam sapientum animal esse mundus censendus est sed arti- 
fieiosa harmonia concretionem nactus. 

Adseriptis Plutarchi loeis de origine dubitatio esse nequit. nam unum 
quod diserepat Zeno aerem deum ex graeci exempli vitio dépa pro 
ἀρχάς exhibentis fluxit, nisi Ármenium lapsum credere mavis. sed quo- 
modo tempora eoneiliabis? Pseudo-Plutarehi epitome minimum C annis 
post Philonem confecta est, ut infra demonstrabitur. itaque ad pristinum 
Plaeitorum opus, unde illa epitome coaeta est, confugiendum erit. at 
ne huie quidem opinioni tempora favent. nam ut minimum sumam sup- 
par fuit Placeitorum eonditor Iudaei aetati. sed quid opus est ratiun- 
eulas sectari in re incredibili? mira enim foret et prodigii similia eon- 
sensio si ex unius eapitis olim multo ampliore ambitu philosophorum 
(omissis Arehelao et Epieuro) feeisset Philo eundem deleetum, qui in 
Plutarehea epitome extat. accedit quod in pristino libro patris nomen 
philosophorum nomini ae patriae addi solet. patres cognovit Pythagorae 





— -- — — ————9À— — —— --- 


! esse omisit Aucher. 

? Aucherus dederat optionem: reliquum vero vacuum esse materia aut va- 
cuam esse materíam. nostrae versionis fidem praestat Gildemeisterus, qui addit dubium 
esse utrum pluralis materiae (niuthq) interpretis Απ΄ librariorum libidini tribuendus sit. 
copula [est vel sunt] deest in armeniacis. 

? armen. mnasaj ordi, falso Aucherus Menae filius. in proximis liberius verterat: 
ceterum superius dicebat atque artificiosa quadam harmonia compactus. 


PROLEGOMENA 3 


Aristotelis Zenonis Philo, eosdem Plutarchus: ignorat Thaletis Anaximandri 
Anaximenis À naxagorae patres cum illo. discrepat unus Empedoeles, nam 
Platonis ratio paulo diversa. 

Ergo Plutarchus eompilatur, sed non a Philone. quid igitur? dubi- 
tandumne de libris de providentia, qui quantum seio iu suspieionem 
numquam inciderunt? minime. parata est lenior ae probabilior ratio. 
qui vel leviter Philonei stili proprietatem gustaverit, eiusmodi nominum 
seriem quae a catalogi siecitate nihil distat in ullo usquam libro inveniri 
negabit. accuratius vero intuenti mirum videri debet, quam non eum 
prioribus atque insequentibus ista enumeratio eohaereat. ne multa, Phi- 
loneae orationi insertus est pannus ex Plutareheis consutus. ae fieri potest, 
ut Platonis memoria librarium impulerit ut similia in margine colligeret, 
quae tum ut fieri solet in continuam seripturam irrepserunt. quare ad- 
modum miror C. Wachsmuthium, qui Plutarchi immemor 'Zeno — com- 
positum' tanquam ignotum fragmentum Zenonearum reliquiarum spicilegio 
suo [commentat. I de Zenone Citiensi et Cleanthe Assio. Gotting. 1874 
p. 8. n. 5] inseruit. fortasse sehedulis suis fisus librum non iterum in- 
spexit. alioqui obstipuisset quo orationis genere in istis excerptis dici 
posset 'ceterum in superioribus suis verbis dicebat'. quis? quo 
in libro? quemadmodum superioribus? in Plutarcho certe nusquam, euius 
eelogam non ultra et elementa quatuor progredi certissimum est. ac 
ne illud quidem dubitatione caret, num recte post compositum verbis 
relatis ab Auchero finis sit impositus. nam in armeniacis deest talis 
signifieatio. immo mihi quidem multo reetius post corruptioni virgula 
poni videtur, ut proxima sint &acriptoris argumenta. at quis tandem illud 
superius dixit? nempe Philo ipse. !' revolve librum, ecee eadem iam $ 9 
p. 6 oeeupata 'etenim si pars corruptioni obnoxia est, corruptioni 
obnoxium et totum sit oportet. iterum $8 19 p. i: 'eorruptio 
particularum alicuius partis et iterum corruptio minimae partis 
huius partieulae si ex ipsa natura atque essentia corporis oriatur, 
praesignat corruptionem quoque futuram corporis totius. nee se- 
eus $14: qui ergo ...videt conditionem animantium ...et univer- 
sim omnium rerum quae in mundo sunt aec fuere quod nempe 
in fluxu sint, nonne universum mundum ad normam partium 
suarum habiturum esse corruptionem fatebitur? item denique 8 11 
p.9: 'quum enim ut ostendi partes mundi per destruetionem 
corrumpi videam, cur non maiores quoque et vel ipsa elemen- 
ία .. . destruenda fore concedam, quum iam de partium cor- 
ruptione omnes consentiant?' neque semel ae bis, sed per omnem 


! in plane idem ultro incidit Gildemeisterus, qui et ipse virgulam post corruptioni 
ponendam monebat. quantum insit in Philone Stoicornm philosophiae, docet Zellerus III 2 
p. 942'!, 252 sq. Siegfried Philo Alex. p. 140. sed possunt multa addi. de Stoica origine illius 
syllogismi constat ex Laertio VII 141: ἀρέσχει ὃ αὐτοῖς xal φδαρτὸν εἶναι τὸν κόσμον [ᾶτε ενντ- 


13 


4 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


disceptationem iste Stoicorum syllogismus ineuleatur, euius si Zenoneam 
originem vindicare voluisset, antea locus erat idoneus. ergo Philonis 
verba in memoriam revoeantur. at mirabere extare dicebat, ubi di- 
cebam dietum expeetas. nolo iterum Armenium erroris aeeusare quod 
ΕΙΤΤΟΝ et €ITT€N confuderit. immo multo latius patet corruptio. rem 
dicam haud seio an primus sed apertissimam. tenemus priorem librum 
de providentia non integrum sed ab interpretibus excerptum ae pristina 
forma privatum. quis enim illam disputationem acrius et punetimn per- 
sequi potest quin disserendi miram inconstantiam vel potius hiatus mani- 
festos offendat? contra alter liber apta disputandi eontinuatione non caret 
interpretumque fides Eusebii fragmentis confirmatur. sed is dialogi for- 
mam exhibet Philone et Alexandro amice de providentia contendentibus. 
eadem arte priorem eonseriptum fuisse ut per se consentaneum est, ita 
alterius exordio eonfirmatur. 81 p.44 ut audiat quae de providentia 
dicenda supersunt. $2 p.45 parum abest quin dieam totam 
me noctem vigilem transegisse quae & nobis ambobus dieta 
sunt ruminantem. paulo infra: quandoquidem in iis etiam quae 
heri confessi sumus immanendum est ut in coneessis 4 nobis. 
potestne 2liquid apertius et conceptis magis verbis enuntiari? nihilo 
setius Auehero inepta potius proferre placuit, quam prioris libri trun- 
eatam condieionem adgnoseere. apparet enim disserentium personarum 
nomina et quae ad dialogi speciem pertinebant exsecta, argumenta ae 
ne ea quidem plena excerpta esse. hae vero luce eum alia illustrantur 
tum illae interrogationes 8 2. 3. 4 servatae, quas interpres artificiosa 
quadam explieatione (cf. S 17) exeusat. ergo illud dieebat correetum 
videtur ab eo qui dialogi vestigia uteunque delere sibi proposuerat. itaque 
ab eodem Plutarehea interpolata esse dixeris, sed praestat graecum 
exemplar scholio illo auctum fuisse existimare. 

Plutarehei libelli quaedam vestigia apparent in Athenagorae sup- 
plieatione pro Christianis Marco Aurelio Antonino et Lucio Aurelio Com- 
modo a. 1^4 nuneupata [ef. Ottonis praef. LXV sqq.]. inprimis eaput de 
deis et de daemonibus heroibusque compilatum est. ο. 23 [21]: πρῶτος 8a- 
λης διαιρεῖ (og οἱ τὰ ἐχείνου ακριβηῦντες μνημονξύουσιν si; Üsbv εἰς δαίμονας si; 
ἤρωας ' ἀλλὰ Ὀεὸν μὲν τὸν νηῦν τοῦ χόσµου det, δαίµονας δὲ οὐσίας νοεῖ Φυχικὰς 
καὶ ἤρωας τὰς χεχωρισµένας φυχὰς τῶν ἀνθρώπων, αἀγαθοὺς μὲν τὰς ἀγαθάς. 
καχοὺς 6& τὰς φαύλας. contracta sunt Plutarehi I 5 11 Θθαλῆς νοῦν τοῦ 
Χήσμου τὸν üsóv et I 8 2 OaAzz... δαίμονας ὑπάρχειν οὐσίας ψυχικάς' εἶναι δὲ 
καὶ Toma; τὰς κξγωρισµένας φυχὰς τῶν σωμάτων. xal ἀγαθοὺς μὲν τὰς ἀγαῦας, 
καχοὺς δὲ τὰς φαύλας. excerpsit Athenagoras satis diligenter praeterquam 
τὸν τῷ λόγῳ τῶν OU αἰσθίσεως νοουυµένων om. Suid., del. O. Heine]. οὗ γὰρ (corr. O. Heine, 
οὗ τε vodd.] τὰ µέρη φδαρτά, (qUapzóv) ἐστι xal τὸ ὅλον. τὰ δὲ µέρη τοῦ χόσµου φδαρτά, εἰς 
ἄλληλα γὰρ κεταβάλλει φθαρτὸς ἄρα o Χόσμος. Zenoni haee tribuere studuit Philonis loco 
non usus Zellerus Hermae vol. XI 422 sqq. in re fortasse non falsus, argumentis tamen nixus 


infirmioribus. 


PROLEGOMENA 5 


quod Plutareheis vo); τοῦ xóouou non recte articulum addidit [ef. Krisehe 
Forschung. p. 39']. liberius ex eodem e. I 7 31. 33 Aristotelis Stoicorumque 
decreta de deo c. 6 translata sunt. nimirum scriptor iusta philosophiae 
institutione imbutus [οί Otto p. XLVIII| sua idoneo loco immiscere sen- 
tentiasque suo arbitrio ordinare non dubitavit. velut in Stoicis [Plut. I 
133] non solum quae media sunt prima collocavit, sed etiam orationem 
traditam δὺ ὕλης τῆς ὕλης 0€ $c χεχώρηχε παραλλάςεις sie emendabat: κατὰ τὰς 
παραλλαξεις της ὕλης δὲ Te κτλ. ut Thaletis de daemonibus opinioni Plato- 
nis sententiam e Timaeo p. 40 pk petitam adiungere placuit, quam Volk- 
mannus Vit. Plutareh. I 169 ex eodem fonte continuatam non recte iudi- 
cavit, ita Stoicorum quoque opinioni vulgarem sane suae meinoriae ad- 
didit doctrinam: Zeb: μὲν κατὰ τὸ ζέων τῆς ὕλης ὀνομαζόμενως, Mpa δὸ κατὰ 
τὸν αέρα xai τὰ λοιπὰ xal! ἕκαστον τῆς ὕλης µέρος δὲ fic χεχώρηχε καλούμενος. 
quae veriloquia eum similibus Stoicorum somniis repetuntur c. 22 [18]. nimi- 
rum haud paenituit eruditum virum eundemque Atheniensem etiam liberiore 
imitatione quae legerat exprimere. itaque si attentius seriptoris verba 

cireumspieias, etiam c. 16 [13] Plutarcheae lectionis indicia apparent. 

Athenagor. Plutareh. 16 2 
χαλὸς μὲν γὰρ 6 χόσµος xal τῷ χαλὸὺς oi ὁ χόσµος. ὀῆλον ὃ ἐκ 
μεγέθθι περιέχων xal τῇ διαθέσει | τοῦ σχήματος xal τοῦ χρώματος καὶ 
τῶν τε ἐν τῷ λοξῷ χύχλῳ xal τῶν | τοῦ μεέθους ... σφαιροειδὴς γὰρ ὁ 
περὶ τὴν ἄρκτον xal τῷ σχήματι | χόσµος. 8 5. καὶ ἐχ τοῦ μεγέθους 
σφαιρικῷ ὅὄντι... καλής. πάντων Ἰὰρ τῶν ὁμογενῶν τὸ 
περιέχων χαλόν. 8 6. 6 μὲν γὰρ λοξὸς 
χύχλος ...πεποίχιλται. 

Anceps est quaestio utrum exeerpserit Athenagoras Plutarchi Placita au 
maius illud opus, cuius illa est epitome. illud mihi probatur, hoe R. Volk- 
manno Leben Plut. I 169 qui ampliora illa quibus Plutarehum superat 
Athenagoras ut Platonica [ο. 23] et Philolai Lysidis Opsimi Pythagoreorum 
de deo decreta [c. 6] indidem manasse opinabatur. at Platonis locos ad 
verbum descriptos afferre Placitorum a consuetudine abhorret et Pythago- 
reorum de deo opinio diversa enumeratur I * 18. adde quod uno loco — ne- 
que enim in tanta excerptorum paucitate minuta sunt neglegenda — dissen- 
tientibus Plutarcho et Stobaeo epitomatorem sequitur Athenagoras. ' 

Constantini aetate Eusebius multa e Plutarcho excerpsit, quem 
librum inter alios multos et egregios in Alexandri Pamphilique bibliothe- 
eis repperisse videtur [hist. eccl. VI 20. 32]. illa excerpta eo sunt maioris 


! idem repetitur c. 22 xal τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ διὰ τῆς ὕλης κεγωρηκὸς κατὰ τὰς πα- 
οαλλάξεις αὐτῆς Ao καὶ ἄλλο ὄνομα µεταλαγγάνειν. 

3 Plac. 17 33. καὶ οὓς ἕκαστα χαῦ᾽ εἱἰμαρμένην Ὑίνεται Plutarchus eum. Athenagora 
— χα οὓς ἅπαντα Stobaeus. quoniam singulorum vocabulorum flidelior est testis Stobaeus. 
ἅπαντα genuinum duco, ἕκαστα & Plutarcho propter πάντας proxime praecedens mutatum. 
quae Volkmannus postea (N. Jahrb. f. Phil. 1871 p. 682) de Placitorum fatis protulit 
sciens hic neglexi. 


6 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


facienda, quo minus sive Eusebius ipse sive qui ei fuit a manu suis 
coniecturis indulserunt. ' collecta sunt in Praeparationis Evangelicae 
libris XIV et XV, quibus exeerptis talia praemittit XIV 13 9: σχεφώμεῦα 
071a λοιπὸν ἤδη ἄνωῦεν ἀρξάμενοι τὰς τῶν εἰρημένων φυσικῶν φιλοσόφων δογµα- 
τικὰς πρὸς ἀλλήλους ἀντιδοξίας. Ἱράφει 0, ἀθρόως ἁπάντων τῶν Πλατωνικῶν 
ὑμοῦ xal []υθαγορείων τῶν τε ἔτι πρεσβυτέρων φυσικῶν φιλοσόφων ἐπικεχλημένων 
xal αὖ πάλιν τῶν νεωτέρων [εριπατητικῶν τε καὶ δτωικῶν xal Ἠπικουρείων τὰς 
δόξας συναγαγὼν ὁ Πλούταρχος ἐν coi; ἐπέγραφε Περὶ τῶν ἀρεσχόντων 
τοῖς φιλοσόφοις φυσικῶν δογμάτων. ἐξ ὧν παραθήσομαι ταῦτα. excerpsit 
XIV 14 1- 6 ex Plut. I 3 1—4. 11. 18. 20. tum praemissis his πάἄλιν à οὖν 
6 Πλούταργος τὰς περὶ θεῶν ὑπολήψεις τῶν αὐτῶν τοῦτον γράφει τὸν τρόπων 
compilavit XIV 16 1 ex Plut. 1 71. 2, deinde XIV 16 2 ex eodem loco 
$8 5. 6, quibus praefatur: Ἐπὶ τούτοις πάλιν τὸν "Avataqópav εἰσάγει, πρῶτον 
φάσχων αὑτὸν ὀρθῶς φρονῆσαι περὶ Uso0. tum XIV 16 3—10 sequitur Plut. 
l. e. $$ 7—18. 31—34. 

Eclogis l. XV insertis haec prolusit XV 22 69: ót pot ἀναγκαῖον εἶναι 
ὀοχεῖ καὶ τὰς περὶ τῶνδε δόξας ὁμοῦ συναγαγεῖν. τάς τε διαστάσεις αὐτῶν xai 
τοῦ τύφου τὸ μάταιον ἐπιθεωρῆσαι. Ὀήσω δὲ xai ταῦτα ἀπὸ της Πλουτάρχου 
γραφῆς, ἐν ᾖ τὰς περὶ τηύτων ἁπάντων ὁμοῦ τῶν τε πρεσβυτέρων xai νέων δόξας 
συναγαγὼν τοῦτον γράφει τὸν τρόπον. 

excerpsit XV 25. 24. 20 ex Plut. II 20. 21. 22 
XV 206. 21. 28. 29 ex Plut. II 25. 26. 21. 28 
XV 30. 31 ex Plut. II 13. 14 
XV 32 ex Plut. I 4 
quae ad Praeparationis consilium utilia restabant, ea longa serie XV 
33— 601 ad verbum deseripsit. his ipse indicem praemittit XV 32 8—10, 
quem eomparatis Plutarehi capitibus hie adponere iuvat. 

Τοιαύτη καὶ t, Ὀαυμάσιος αὐτῶν xocuoqov(a. συνῆπται δὲ τούτοις ἄλλη τις 
πλείστη λογομαγία παντοίων πέρι προτάσεων απορησάντων 

εἰ χρὴ τὸ πᾶν By T, πολλὰ ἠγεῖσθαι xdi XV 38 ex Plut. I 5 
el ἕνα τὸν χόσµον T) πλείους. 

καὶ ette ἔμψυγος οὗτος xal προνοία XV 34 ex P.II ὃ 
τυγχάνει Ὀεοῦ διοικούµενος eite xal 


τἀναντία. 
καὶ εἰ ἄφδθαρτος T, φβαρτός XV 35 ex Ρ.Π 4 
καὶ πόθεν τρέφεται XV 36 ex P.II 5 
καὶ ἀπὸ ποίου Tfptato 6 Ὀεὸς xocpo- XV 3T ex P.II 6 
ποιεῖν 


! contra priorum virorum doctorum ut J. Scaligeri Niebuhrii Hullemanni iniquiora. 
Valckenarii Dindorfiique nimis amica iudicia omnino vere iudicavit J. Freudenthalius Hel- 
lenist. Stud. I p. J3.sq. qui discernenda esse et librorum et excerptorum genera bene mo- 
nuit. Plutarcheae eclogae, ut quae xatd λέξιν descriptae sint neque christianam doctrinam 
tangant (cf. Volckmann in Zelleri annal. theolog. 1855 p. 244?] plurimum habent aucto- 
ritatis. cf. ο. Bernays de Theophr. |. de piet. p. 173. 


PROLEGOMENA 


περί τε τῆς τάξεως τοῦ χόσµου XV 938 ex Plut. II 7 

καὶ τίς ἡ αἰτία τοῦ αὐτὸν ἐγχλιθῆναι XV 39 ex P.II 8 

περί τε τοῦ ἑκτὸς τῆς τοῦ κόσμου περ- XV 40 ex P.II 9 
φερείας 

xdi τίνα τὰ δεξιὰ xal τὰ ἀριστερὰ τοῦ XV 41 ex P. II 10 
κόσμου µέρη. 

περί το οὐρανοῦ - XV 42 ex P. II 11 

xai πρὸς ἅπασι τούτοις περί τε δαιμόνων XV 43 ex P. I 8 
xal ἠρώων 

περί τε ὕλης XV 44 ex P. I 9 

χαὶ περὶ ἰδεῶν XV 4ὔ ex P. I 10 

περὶ τῆς τηῦ παντὸς τάξεως XV 46 ex P. II 15 

ἔτι μὴν περὶ τῆς τῶν ἄστρων φορᾶςτε XV 4T ex P. II 16 
xai χινήσεως 

xai πρὸς τούτοις ὑπόθεν φωτίζονται οἱ XV 48 ex P. II 17 
αστέρες 

καὶ περὶ τῶν χαλουμένων Διοσχούρων XV 49 ex P. II 18 


περί τε ἐχλείφεως TÀ(oU xai σελήνης 


χαὶ περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς xal διὰ τί XV 52 ex P. II 30 
γεώδης φαίνεται 

xai περὶ τῶν ἀποστημάτων αὐτῆς XV 53 ex P. II 31 

xai ἔτι περὶ ἐνιαυτῶν XV 54 ex P. II 32. 


XV 50. 51 ex P. II. 24. 


9, ταῦτα δὲ πάντα διὰ µυρίων τοῖς περὶ ὧν 6 λόγος χατεσχευασµένα ἐπειδὴ 
τεμὼν 6 Ι]λούταρχος ἐν ὀλίγοις συνεῖλεν ἐπὶ ταὺτὸν ὑμοῦ συναγαγὼν ἀποφάσεις xat 
τὰς διαφωνίας αὐτῶν ᾖγοῦμαι xal ἡμῖν οὐκ ἄχρηστα γενήσεσθαι [αὐτὰ] παρατε- 
Üévta εἰς τὴν εὔλογον αὐτῶν παραίτησιν. * * Ἁ. 10. προσθήσω δὲ ἑξῆς τοῖς 
εἱρημένοις ὅσα xal περὶ τῶν προσγειοτέρων ἐπηπόρησαν 
περὶ γῆς (xal) σχήματος xal περὶ θέσεως XV 55. 56. 51. 98 ex P. III 9. 10 

καὶ ἐγχλίσεως αὐτῆς 11. (12) 13 
xai ἔτι περὶ θαλάσσης XV 58 ex Plut. III 16. 
ὡς ἂν εἰδείης ὅτι ui, περὶ µόνων τῶν μετεώρων xal µεταρσίων οἱ γενναῖοι διέστη- 
σαν. αλλ ὅτι xal ἐν τοῖς περιγείηις διαπεφωνήκασιν. ἵνα δὲ τῶν σοφῶν ἔτι μᾶλλον 
τὴν σοφίαν ἀποθαυμάσῃς, προσθήσω καὶ Oca περὶ duy c [XV 59 ex P.IV 4] 
xai τοῦ ἐν αὐτῇ ἠγεμονιχοῦ [XV 60 ex P. IV 5] διεµαχήσαντο οὐδὲ σφᾶς 
αὐτοὺς ἐπιγνῶναι οἷας εἶεν φύσεως δεδυνηµένοι. 

Quod de fide Eusebii supra dietum est, insigni quodam exemplo ex 
indice comprobari potest. in eodicibus XV 58 caput quod est περὶ χινήσεως 
γης inscriptum est περὶ ἐγχλίσεως γῆς. iam eum in Plutarcho c. περὶ ἐγχλίσεως 
omissum illud ab Eusebio praecedat, nihil profecto proclivius est quam 
posteriorum seribarum oscitantiam incusare quod titulo prioris servato ad 
transeribendum alterum caput properaverint. quae conieetura fallit. immo 
ipse Eusebius exemplar habuit mancum ae tanta fuit Caesariensis episcopi 
sive religio sive securitas, ut errorem manifestum neque in indice neque 
in excerptis eorrigeret. tralatieium illum in antiquis Plutarehi exemplis 


8 I ΡΕ PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


hiatum testatur Galeni historia philosopha, quae eodem capite περὶ ἐγχλί- 
σεως caret. eandem accurationem in ceteris excerptis admirari licet. nam 
rarae sunt pro exeerptorum ambitu mutationes. velut Plut. I 3 1 post 
θαλῆς 6 Muüxow« addit εἰς τῶν ἑπτὰ σοφῶν. mox ἀπεφήνατο a&uctum est 
addito εἶναι eapituloque finito claudit ταῦτα μὲν ὁ Θαλῖς., de qua formula 
similibusque egit G. Dindorfius praef. edit. I xix. structurae formam mu- 
tavit 13 4 oiov ἡ ψυχή, φησίν, f, Ἡμετέρα dtp οὖσα συγχρατεῖ ἡμᾶς. placet 
enim Eusebio οἷον $, ψυχή... .. ἀήρ ἐστι * συγκρατεῖ γὰρ ἡμᾶς. audacius eiusdem 
capitis S 18 transformavit in hunee modum: Aw«uóxptto: ᾧ μετὰ πλεῖστον 
Fmxeupos ἠκολούθησεν. Plutarchus praebet: Ἐπίχουρος Νεοχλέους ᾿Αθηναῖος 
κατὰ Δημόκριτον φιλωσοφήσας. nee magis placet quod paulo infra, quod Δημό- 
κριτος μὲν yap fuit, variavit dAX 6 μὲν Δημόκριτος. brevitate praestat I 4 1 
6 χόσωος ἐσχημάτισται, quod in Plutarcho ἐσχηματισμένως συνέστηχε parum 
eleganter seriptum est. leviora sunt quae I 7 8 novavit 6 8só; ... ὅτε Tv 
ἀχίνητα τὰ σώματα T, ὕτε ἀτάκτως ἐκινεῖτο, ubi alterum ὅτε addidit, ne ἐκι- 
νεῖτο ad. deum referretur, et paulo infra οὐδὲ τὸ πρῶτον ἔστι δέξασθαι pro 
Plutareheo καὶ o9te τὸ πρῶτον κτλ. ibidemque πᾶς ;àp Usó; pro 6 γὰρ 
Üsóc. sententiam adulteravit I 7 11 cum seripsit az; τὸν xóopov εἶναι 
τὸν Üsóv. reete Plutarehus 8. νοῦν τοῦ χόσωου τὸν Üsóv. supervacaneum 
certe illud quod II 20 12 post Φιλόλαος 6 Ιυθαγόρειως óaAosto:, [89. εἶναι τὸν 
ἡλιον] addit δίσκαν. quamquam non defuere, qui avide arriperent. contra 
ibidem $ 18 ἑαυτοῦ omisit τῇ ἀνταυγεία in τῆς ἀνταυγείας correcto, invicem 
ad proximum ανταύγειαν otiose εἶναι apposuit. librarius fortasse peccavit 
quod Plutarchi II 29 & Πλάτων Αριστοτέλης ... συμφωνῶς conversum est in 
συμφωνοῦσι. memorabilius est quod III 19 3 ἐνηξονισμένην planioribus verbis 
ἐν ἄξηνι otpegouévry explieare maluit. vox illa artis astronomieae ut vi- 
detur propria ne a librariis quidem intelleeta est, qui ἐνιζωνισμένην  pro- 
pagarunt, donee Reiskei palmari emendatione verum inventum, sed, ut 
fieri solet, ab editoribus spretum est. exemplum verbi ex Ptolemaeo 
adnotavit Schneiderus neque, quamquam quaerenti mihi loeum Ptolemaei 
reperire non contigit, de fide ac diligentia sponsoris ullo modo dubitari 
potest. 

Apposui fere quae Eusebius mihi contra Plutarehi auctoritatem mu- 
tasse videtur nec multa nec fallacia, si quis cavere didicit. sed supersunt 
alia, in quibus haereas librariine Eusebianorum codicum peceaverint an 
ex mendoso exemplari seeurus transeripserit exeerptor. velut II 20 3 
Plutarehea sie leguntur: ἘΞενοφάνης ἐκ πυριδίων τῶν συναροιζοµένων μὲν. ἐκ 
τῆς ὑγρᾶς ἀναδυμιάσεως. συναοροιζόντων δὲ τὸν ἥλιον. Eusebius φαινομένων inter 
τῶν et συναθροιζοµένων interpolatum habet, quod non dubium est quin ab 
emendatore quodam iterato verbo offenso super συναθροιζοµένων olim po- 
situm fuerit. sed ambiguum utrum ante Eusebium an post vixerit iste 
elegantiae male curiosus. 

Sed quo minus mendosum exemplar iam Eusebio lectum esse nega- 
mus, eo magis mirandum est quanto illud posterioribus sanitate et integri- 


PROLEGOMENA 9 


tate praestiterit. iuvat hoe exemplis quibusdam comprobare, quoniam 
Eusebii virtus ab editoribus quotquot Plutarchi libellus naetus est non- 
dum cognita videtur. I 3 2 διὰ τοῦτο xal Ὄμηρος ταύτην τὴν γένεσιν ύπη- 
τίθεται περὶ τοῦ ὕδατος ὠχεανὸς ὅσπερ γένεσις πάντεσσι τέτυχται. — tulerunt 
hoc editores qua solent patientia praeter unum Duebnerum qui saltem 
εἰπών addidit post ὕδατος. quanto facilius erat Eusebium inspicere qui 
praebet ταύτην τὴν γνώμην! idemque Mosquensis optimi codicis ora con- 
firmavit, unde iam Plutarcho a nobis restitutum est. quid librario fraudi 
fuerit, vix est monendum. interdum Eusebii exemplum interpolatorem 
vaferrimum arguit, qui emboliorum mira impudentia non solum editorum 
turbam, sed doetos quoque et cautos homines ludifieatus est. duo 
exempla satis sunto. 

I1 3 4 leetum est: 400vatov γὰρ ἀργὴν µίαν τὴν ὕλην τῶν ὀντων. ἐς Ti τὰ 
πάντα. ὑπηστῆναι. neminem fore spondeo qui scioli sapientiam sua sponte 
odoretur. quid? ne tum quidem, eum in Stobaeo ἐξ 7« τὰ πάντα cogno- 
verimus deesse, de fraude cogitabimus. convincit interpolatorem omittendo 
Eusebius. possum alia eiusmodi emblemata notare, nullum audaeius 
quam hoc. 

Π 9 3. 4. Ποσειδώνιως οὐκ ἄπειρων ἀλλ 6Gov αὔταρχες εἷς διάλυσιν ἐν τῷ 
πρώτῳ περὶ χενοῦὺ. ᾿Αριστοτέλης ἔλεγεν εἶναι xzvóv. []λάτων ux? ἐχτὸς τοῦ x60- 
uoo µήτ ἐντὸς μγδὲν εἶναι χενόν. haec fere vulgantur sine suspicionis ulla 
nota.' neque Bakeo quidquam fraudis suboluit, qui Posidonianis reliquiis 
libram περὶ χενοῦ octavo loco inseruit. sed poterat serupulum inicere 
quod Stobaeus libri titulum omisit, augere debebat quod Laertius Dio- 
genes Stoicorum de vacuo scriptores dum accurate recenset VII 140, ipsum 
Posidonium non ἐν πρώτῳ περὶ κενοῦ, at iv δευτέρῳ τοῦ φυσικοῦ λόγου citat. 
interpolata esse ἐν τῷ πρώτῳ περὶ χενοῦ demonstrat Eusebius Gaisfordii. 
nam in priores editiones, ut fieri solet, Plutarchea lectio interpolata est. 
verbo moneo etiam latius patere interpolationem. nam Aristoteli idem 
indoctissime simul et audacissime contrariam ipsi sententiam attribuit 
[cf. phys. ause. IV 8 p. 214 sq.] atque ultima quoque misere turbavit. 
apage igitur istas offucias fraudulenti hominis Eusebioque duce restitue: 
Ποσειδώνιως οὐκ ἄπειρων ἀλλ ὅσον αὔταρχες εἷς τὴν διάλυσιν. Πλάτων ᾿Άριστο- 
τέλης ut ἐχτὸς τοῦ χόσµου χενὸν εἶναι µήτ ἑντός. 

Corruptis locis quam saepe salutare afferat auxilium Eusebius, dici 
nequit. unum proferam editorum socordia insigne. I 4i 33 οἱ Xtwtxoi 
χηινότερον Ὀεὸν ἀποφαίνονται πρ. ecquis crediderit xowórepov illud vel a 
Wyttenbachio eruditissimo antiquae philosophiae existimatore non modo 
toleratum, sed etiam latine expressum esse: Stoici communius deum 
pronunciant? ne haesisse quidem videtur, alioqui Stobaeo adhibito 
legisset quod verum est νοερὸν Ὀεόν. idemque confirmat Eusebius. addo 


! nisi quod Posidonii sententia Hirzelio [Unters. z. Cie. Schrift. I 228!] a Plutarcho 
et Stobaeo male tradita videtur. sed hoc ultra Plutarchi memoriam recedit. 


10 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


autem ne quis soli Plutarcho dormitantes editores obtigisse reatur, perinde 
ridieulum errorem hodieque legi in Pseudo-Iustini cohort. c. 6: Αριστοτέλης 
δὲ οὐ χοινοτέραν τὴν φυχὴν εἶναί φησιν ἐν ᾧ περιείληπται xal τὰ cüaprà 
μόρια. ἀλλὰ τὸ λογικὸν µόνον. ut Plutarebi librarios decepit vocis Στωιχοὶ 
ultima syllaba repetita, ita in Iustino fuit adverbium χοινότερον. 

Sed quid multi sumus in Eusebii praestantia laudanda, quoniam 
antiquum librum inferioris aetatis sordibus carere consentaneum est? 
verum enim vero multo gravius est quod idem Eusebii exemplum non 
nullis locis aperte vel corruptis vel lacunosis ita consentit eum nostrorum 
codicum depravatione, ut iam quarto saecula vulgaria exempla atque 
αδιόρθωτα [ef. L. Dindorf praef. ad Dion. Chrysost. I p. 1v *] circumlata 
esse satis constet, unde in dies magis gliscente cuiusvis corruptionis labe 
Byzantinorum libri dedueti sunt. praeter hanc autem vulgarem memoriam 
etiam post Eusebii aetatem pleniores praesto erant et emendatiores libri, 
quorum auxilio haud semel vulnera aut conclamata aut sanitatis specie 
fallentia certa manu curare contigit. in eo numero sunt Cyrillus et per» 
sonatus Galenus. 

Theodoretus enim episcopus Cyrensis, qui ineunte quinto saeculo 
floruit, novit ille quidem Plutarehi τὴν περὶ τῶν τοῖς φιλοσόφοις δοξάντων ἐπι- 
τοµήν [graec. affect. curat. IV 31 cf. V 16], sed quae II 112 et III 4 de 
atheis Diagora Theodoro Euhemero Plutareho nominato narrat [ef. 
Placit. I 7 1] ea Eusebio surrepta sunt, unde eodem loco II 113 et 115 
Protagorae et Numenii memoria fluxit. quod Diagoram Milesium co- 
gnovit eonsentiens cum Eusebio, furtum reddit manifestum. sed de 
Theodoreto iufra accuratius dicendum erit. 

Utiliora sunt multo Cyrilli acerbissimi ''heodoreti adversarii ex- 
cerpta, quibus ad Iulianum refellendum utitur. ita eontr. Iul. II [ed. 
Auberti Lutet. 1638 vol. VI] p. 465 — 475 quattuor deinceps priora ea- 
pita libri II aecurate excerpsit hisce praemissis: [Πλούταρχος τοίνυν dvip 
τῶν nap αὐτοῖς οὐκ ἄσημος Ὑε]ονὼς ἐν τῷ δευτέρῳ βιβλίῳ τῆς τῶν φυ- 
σικῶν δογμάτων συναγωγῖῆς οὕτω φησὶ περὶ τοῦ κόσμου. etiam tituli ca- 
pitum servantur, cum alterum ab his verbis ordiatur εἶτα περὶ τοῦ σχή- 
uatoc τοῦ χόσµου ὧδε πάλιν φησίν. itemque c. 3 ἔφη δὲ πάλιν τὰς τῶν παρ 
Ἕλλησι φιλοσόφων δόξας εἰς ἐξηγήσεις προτιθείς, εἰ ἔμφυχος 6 χόσµος 7, μὴ 
οὕτως. similiter c. 4 iterum Plutarehum nominatim adfert p. 5ἱ 5Ε cf. 
p. (Oc: ἔφη γάρ που περὶ αὐτῶν ἰσγνὸς ὢν ἄγαν 6 Πλούταρχος ἐν τῷ πρώτῳ 
βιβλίῳ φυσικῶν δογμάτων συναγωγῆς: ΄ἔλαβον δὲ ἐκ τούτου χτλ. ex Plut. I 
6 8.1. 2. proximum caput [I € 11. 16. 17. 12. 32. 33| postquam p. 28 ο5ςΕ 
compilavit: γεγράφασι δέ, iuquit, περὶ τούτων llAoótapyóc τε xal ἕτεροι τῶν 
παρ αὐτηῖς λογάδων xal 6 Όρασὺς χα ἡμῶν [Πορφύριος Plutarchum 
opinionum et Porphyrium vitarum scriptorem coniunctos compluries me- 
morat etiam Theodoretus, quode infra dicetur. 

De exemplo Plutarehi à Cyrillo lecto nonnulla dicenda sunt quia 


PROLEGOMENA 11 


et perbono et diligenter usus δεί. multus olim fuit Krischeus sagacissi- 
mus Plaeitorum enarrator in explicando quodam inter Stobaeum ae 
Plutarchum discrimine. ille praebet ᾿Αναξίμανδρως ἀπεφήνατο τοὺς ἀπείρους 
eüpavouc θεούς. Plutarchi (I 7 12) codices, quibus Eusebii aecedit fides, 
. . τοὺς ἀστέρας οὑρανίους θεούς. nolo persequi, quantam explieandi 

subtilitatem huie diserepantiae superstruxerit. quae revera nulla est. 
nam ille dum ad Ciceronis ineptias enueleandas calidius enititur, Cy- 
rillum neglexit Plutarchei loci incorruptum testem. quem audi p. 28c: 
Ἀναξίμανδρος δὲ οἶμον ὥσπερ ἑτέραν ὁλοτρόπως ἰὼν [antecedunt "lhales 
Demoeritusque| Ὀεὸν διορίζεται εἶναι τοὺς ἀπείρους χόσµους. 9006 Sto- 
baei memoria recuperata, nisi quod inferioris aetatis usu χόσµους pro 
οὐρανούς substituere libuit. confirmat Cyrilli exemplum, si modo opus est, 
Galeni ἀπείρους νοῦς scriptura ex compendio οὐνούς leviter obseurata. de 
Plutarchi igitur lectione dubitatio omnis sublata est, sed constat simul 
de vitiorum eommunione, quam inter Eusebii Byzantinorumque libros 
intercedere supra docui. optimae porro frugis sunt eclogae ex altero 
Plutarchi libro paucae. istuc quidem commune cum reliqua memoria 
quod Ἡ 1 3 Metrodorum falso Epicuri discipulum perhibet Cyrillus, τού- 
του saltem rectius servato. at Empedoclis dogma II 1 4 ad sanitatem 
&olus reducit. vulgatur enim—si deteriorem memoriam neglegas — Ἐμ- 
πεδρχλῆς τὸν τοῦ fÀ(ou περίδροµον εἶναι περιγραφὴν τοῦ χόσµηυ xal τοῦ πέρατος 
αὑτοῦ. Cyrillus assumpto iterum in societatem Galeno . . . elvat περι- 
1paq* τοῦ πέρατος τοῦ χόσµου, quod verum esse e Stobaeo discimus. idem 
auxilium fertur Stoicorum dogmati II 1 7 et aliis locis. mitto cetera 
quia leviora sunt. unum tamen adiciam non quo illius praestantiam 
commendem sed ut miram antiquorum librorum diseordiam aperiam. 
lemma appono ex Π 4 1: 

Eusebius : Πυθαγόρας xai Πλάτων xai οἱ Στωικοὶ xai 

Galenus : []υθαγόρας καὶ Πλάτων 

Cyrillus : Πυθαγόρας καὶ οἱ Στωικοὶ καὶ 

eodices : [Πυθαγόρας xal οἱ Στωικοί. 

Diseimus e Stobaeo Pythagorae Platonisque paulo diversas senten- 
tias à Plutarcho brevius, ut solet, in unum lemma conflatas esse. Stoico- 
rum quoque decretum seorsum apud illum. ergo Eusebius plenam lem- 
matis formam servat, Cyrillus cum Byzantinis Stoieos retinet Platone 
intercepto. unde talis diversitas? aut egregie fallor aut in antiquo exemplo 
fortasse ab ipso epitomatore Platonis Stoicorumque secundaria memoria 
margini adscripta fuit. unde recte inseruit Eusebius, sed Cyrillus cum 


! quae insunt in cod. Patmio CCLXIII, s. X (cf. Bullet. de corresp. hellen. 1877 
I p. 5) f. 269—216 excerpta de Pythagora, Herma, Sophocle cet., tum ex Plutarchi de 
Placitis atque Porphyrii Historia philosopha, ea cuncta descripta sunt ex Cyrilli contra 
Iulianum libris prioribus p. 30D —57C Aub. de similibus eclogis Porphyrianis, quae e 
Cyrillo in cod. Monac. gr. 547 notata sunt, egi in Commentation. Bonnens. i. h. Bueche- 
leri et Useneri 1873 p. 61 sqq. 


19 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


codicibus Platonis obliti sunt. invicem in Galeno Platone salvo Stoici 
exularunt, qui parum opportuno loeo postea additi sunt. nimirum quae 
margini adscribuntur notae erroneae esse solent. quod particula xai post 
Φτωιχοί in Eusebio Cyrilloque abundat num ex istis turbis expliceandum 
sit, nescio. ceterum diffiteri nolo unum locum in Cyrillo graviter sive 
eorruptum sive interpolatum legi II 4 12 Αριστοτέλης τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην 
µέρος τοῦ κόσμου παθητόν, ἐν ᾧ xal τὰ περίγεα χηραένεται. verbi raritas ' 
effecit, ut perinepte περαίνεται legeretur. sed librarius potius quam ex- 
eerptor eulpandus videtur. 

Intelleximus quantum ex electorum paucitate coneludi potest, Cy- 
rillianum exemplum non solum vetustatis sed etiam bonitatis laude con- 
&pieuum esse. nec mirum est Alexandriae qui versaretur, ei optimum 
quemque librum prae manibus fuisse. nam etsi pristinus. Alexandrinae 
scholae flos pridem iacebat, tamen ne tum quidem Serapei bibliotheca, 
quae supererat una, ingeniis papulum dare desierat, si quidem museum 
id temporis Hvpatia docente stetit, * contra quam videlicet ipse Cyrillus 
furore minime christiano grassatus est. neque multo post maxima librorum 
pars à Theodosio II Cpolim transvecta esse videtur [οί Parthey mus. 
Alex. p. 103]. 

Cyrilli exemplo consimile fuit illud unde Galeni quae inscribitur 
historia philosopha maximam partem excerpta est. de quo libello quo- 
niam infra pluribus disputaturus sum, huie loeo appositum dueo quid 
ad Plutarehum afferat utilitatis breviter indicare. «dolendum sane est 
libri condicionem tam esse desperatam ut etiam Plutarcheo archetypo 
comparato haud semel plane ineertus haereas, quid sibi velit compilator. 
euius generis lepidissimum hoe tibi suggeram exemplum, c. 133 Ασχλη- 
πιάὀης Of φησι τοὺς Ἀἰθίοπας λέγειν γρᾶν xal διὰ τὸ ψύγεσθαι τὰ σώματα ὑπὸ 
τοῦ ἡλίωυ διαφλεγόμενον. Sie absurde codices. Plutareho V 30 6 adscito id 
statim apparet verbis χαὶ διὰ τὸ φύχεσθαι ex inferiore versu traiectis ge- 
nuin& διὰ τὸ ὑπερθερμαίνεσθαι ante σώματα expulsa esse. sed iam priora 
confer ᾿Ἀσχκληπιάδης φησὶ ταχέως πράσχειν ἔτει τριαχωστῷ. sein divinare quid 
in λέγειν lateat? nempe λ ἔτει, quod librarium sub finem libri prorsus 
eonsopitum in errorem induxit longe ineptissimum. ceterum etiam By- 
zantini ex Plutareheo ἔτει À male fecerunt ἔτη tpwíxovta.* sed superato 


! recte explicat schol. Plutarch. eod. B Zyouv ὑπόχειται μεταβολαῖς xol φδοραῖς, cf. 
Critolaus ap. [Philonem] de mund. ineorr. p. 496 M. ἀμέτοχον κηρῶν ai; τὸ Tevvrtóv xal 
φβαρτὸν πᾶν σωνέξευχται. [Aristoteles] de mundo ο, 2 ρ. 399 3 31 μετὰ δὲ τὴν αἰθέριον 
καὶ δείαν φύσιν .. . συνεχής ἐστιν ἡ δι ὅλων παθητή τε... καὶ ἐπίκηρος. Placit. 
II 30 € Αριστοτέλης μὴ εἶναι αὐτῆς [σελέντης] ἀκήρατον τὸ σύγκρια.  Alcin. isag. ο. 12 
ἅτε αὐτῷ [mundo] μηδενὸς προσιόντος τοῦ κτιραίνειν πεφυχότος. vocem ἐπίκηρος primus 
dixerit Hippocr. de morb. comit. VI 326 Littr. 

? ef. Hoche Philol. XV 445 et 414. 

3 librariorum in scribendis numeris pigritiam iam Galenus taxavit XVII 1 p. 633 
ἐνίοις δὲ [exemplis] A πρόσχειται, κατά τινα ὃ ἀντ᾽ αὐτοῦ γέγραπται πρῶτος, ἐν ἄλλοις 
δὲ πρώτς cf. XIV p. 31. 


PROLEGOMENA 13 


librariorum singulari stupore alterum impedimentum obstat ipsius Galeni 
lieentia et inscitia inlatum. nec enim eo se continebat, ut plaeitorum 
brevitati vouíte vel οἴεται adderet, aut Thalem iu Ioniae philosophos 
verteret aut ἀρχαίους mallet παλαιοτέρους nominare aut verbum πυθαγορίτει 
[ο. 49] pluribus voeabulis expliearet, sed exemplar liberiore quoque imi- 
tatione sequi et quasi eonscius furti leviter immutando aliena celare stu- 
debat. est ubi sententiam recte intellexerit ut e. 48 Aristotelis: εἰ τρέφεται 
5 χήσµης xai φθαρήσεται, ἀλλὰ μὴν οὐδεμιᾶς τινος ÉxtOsizat τροφῆς, διὰ τοῦτο 
xai ἀίδιος. ita Plutarchus, quem sic exprimit si τρέφεται φθαρήσεσθαι νε- 
v6utxzv, οὐδέτερων δὲ τούτων τῷ χόσμῳ συµβέβηκχεν. multo saepius contrarium 
accidit, ut sententias sanas aut non consequeretur aut illotis manibus 
temeraret. illuc pertinet quod e. 21 Plutarehea haee τῆς δὲ γῆς. . . ἐστί 
τινα πρότερα ἐξ ὦν véqovev: $, Όλη duopoo; οὖσα xal ἀειδὴς xai τὸ sión; ὃ xa- 
ληὺμεν ἐντελέχειαν tali modo reddidit: τῶν δὲ στοιχείων προτέραν slvat τιν 
αξιὸη xai ἄμορφον οὐσίαν ἣν ot μὲν ἄπηιον ὕλην. οἱ δὲ ἐντελέγειαν καὶ στέρησιν 
ὀνομαάτουσιν. licentiae exempla haec habeto Plut. III 11 3 τοῦ παντὸς ἑστίαν 
inversum in αἰτίαν, II 2 1 οἱ δὲ Qon in ἄλλοι κυχλοειδῆ, gravius I 18 1 
οἱ απὺ θάλεω φυσιχοὶ . . . τὸ xevóy ἀπέγνωσαν, quod haud scio an Roethio 
[abendl. Phil. IIb 7] gratifieaturus in contrarium vertit "hale sublato: 
οἳ ax5 [Πυθαγόρου xai et φυσιχοὶ πάντες µέχρι []λάτωνος ἐν τῷ xócpu χενὸν 
εἶναι λέγουσιν. ut hic Pythagorae memoria eitra Plutarchi fidem inlata est, 
sie e. 88 Euthymenis Massilienis ex e. 89 transveecta. non numquam 
vetus exemplaris labes ausam dedit interpolandi et alueinandi. de Par- 
menidis mundo consentiunt Plutarchus et Stobaeus II ? 1 χαὶ τὸ πε- 
ριέγον δὲ πάσας τείχους ὀίχην στερεὸν ὑπάργειν. accipe quid ille somniet: 
καὶ τὸ περιέχον Ob τὸ πᾶν στοιγεῖον δίχην στεράνου στερεοῦ εἶναι! miraris 
interpolatoris absurdam impudentiam. at ille legerat πάσας στίχου, quod 
Eusebii quoque exemplum testatur, qua lectione iam ariolandi ianua 
erat patefacta. ceterum ubi apertum vitium oceurrerat, non eunetatus est 
saepe numero plane omittere ut conclamatum illud ἔξω γεγονὼς τοῦ ὑπὸ 
τοῦ 9εοῦ I 10 4, itemque III '/ 3 Ὀείων et III 16 3 ἐπιπόλαιον; ef. II 4 12 
χγραίνεται, de quo dixi. enim vero rara est talis verecundia, plerumque 
eonstat ille omnia pervertendi pruritus. ommino eadit in Galenum quod 
Hieronymus ep.52 de suae aetatis seribis conqueritur: seribunt non 
quod inveniunt sed quod intellegunt et dum alienos errores 
emendare nituntur ostendunt suos [οί Quintil. IX 4 39]. 

Verum quamvis sit summa opus cautione ne ventosi nebulonis com- 
menta pro sincera memoria amplexemur, inest tamen in Galeno optimarum 
leetionum paene intactus thesaurus. mitto eam seripturae praestantiam 
repetere, quam communem dixi vetustis exemplis Eusebii et Cyrilli. quid 
vero? ipso Eusebio vetustiorem interpolationem eamque gravissimam solus 
aperit Galenus. 'eonstat a posterioribus Soeratem ut consummatae philo- 
sophiae auetorem non solum iusta veneratione affectum, sed etiam in 
Platonis suffeetum esse loeum. hine, ut hoe utar, Salvianus de gubernat. 


18 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


larum seriptore grammaticus, qui praeter etvmologias et variam historiam 
eommentarium in Áratum conseripsit, unde excerpta servavit eod. Lau- 
rentian. XXVIII 44. qui liber quin idem sit ac περὶ σφαίρας & Suida 
memoratus non dubito '. extant excerptorum duo exempla, unum amplius 
et aceuratius compilatum p. 121—164 Uranolog. ed. Pet., alterum perexile 
alienis fortasse permixtum, sed non sine dote quadam propria. velut p. 166 
extr. Κοδράτος xai 6 διδάσχαλός µου Ἰσιδωριανός citantur, unde aetatis notam 
nancturum te speres. sed ignotus uterque ae ne illud quidem perspicuum 
seribentisne an excerpentis sit adnotatio. nam praeceptorum auctoritatem 
antestari inferioris aetatis scriptores in usu habent. atqui & Firmico Ma- 
terno [IV 10 p. 98 prudentissimus Achilles] laudatur, ergo ante quartum 
saeculum medium scripsit. accedit ad! aetatem cireumseribendam alter 
locus p. 1864: περὶ δὲ ἐναρμονίου χινήσεως αὐτῶν εἶπεν ὡς ἔφην Ἄρατος ἐν 
τῷ κανόνι xal Ἠρατοσθένης ἐν τῷ Ἑρμῇ xal Ὑφιχλῆς xal θράσυλλος καὶ Ἄδραστος 
Ἀφρηδισιεύς. [ef. p. 1998. Hiller Mus. Rh. XXVI 583]. ex Hypsielis et 
Adrasti memoria certum est non ante alterum saeculum exiens vixisse. 
nec multo post. nam tetigit semel Ptolemaeum p. 139 5 ἐπραγματεύσαντο 
δὲ πολλοὶ περὶ ἐχλείψεως Ἱλίου χατὰ τὰ ἑπτὰ Χλίµατα ὥσπερ Ὡρίων 6 Ἄπολλι- 
νάριος [οἵ, schol. Arat. p. 148 39 et 149 ?7 Bekk.| Πτολεμαῖος Ἴππαρχος. 
eiusmodi indices ex sua lectione Achilles addidit. ipsam doctrinam ex 
antiquioribus libris petivit. at Ptolemaei disciplinam quemquam sprevisse 
post tertium saeculum plane incredibile, euius ab unius auetoritate pendent 
quotquot dehinc de rebus caelestibus seripsere ad Kepleri usque aetatem. 
aeeuratiora tamen inveniri vix poterunt, nisi forte Isidorianum illum 
eundem esse placet atque Hypsiclem a praeceptore Isidoro [Fabrie. B. G. IV 
20 Harl.| cognominatum, quod coniecit Rohdeus |. ο. 471 2. 

Athenaeus XV 673p multa conqueritur de Hephaestionis fraude, qua 
eum suum tum Adrasti libellum impudenter compilaverit. eandem eom- 
pendiariam eodem Adrasto transcripto invenit Theo, quem post Martinum 


! Suid. s. v. Ἁχιλλες Στάτιος [Τάτιος Phot. bibl. cod. 87 aliique] Αλεξανδρεύς, 6 
Ἰράψας τὰ κατὰ Λευκίππην xal Κλειτοφῶντα καὶ ἄλλα ἐρωτικὰ ἐν βιβλίοις η΄. έγονεν ἔσχα- 
τον ΧἈριστιανὸς xal ἐπίσκοπος. 

ἔγραψε δὲ περὶ σφαίρας xal ἐτυμολογίας xal ἱστορίαν σύμμιχτον πολλῶν 
καὶ μεγάλων xal δαυμασίων ἀνδρῶν μνημονεύουσαν. 

6 δὲ λόγος αὐτοῦ xatà πάντα ὅμοιος τοῖς ἐρωτικοῖς de confusione varia ac fraude 
Suidae monuit Iacobs prol. ad Achill. Tat. et Rohde gr. Rom. p. 471. etymologiarum 
aucupem se Achilles etiam in excerptis Arateis ostendit Stoicos secutus. titulus in c. Vatic. 
gr. 191 bombyc. s. xit1— xiv. est f. 194v -F τῶν ἀράτου φαινομένων πρὸς εἰσαγωγὴν ἐκ τῶν 
ἀχιλλέως περὶ τοῦ παντὸς: e sequuntur f. 208v sqq. quae Petavius p. 268—276. 165—169. 
256—258 edidit, dein f. 210 Hipparchus de Arato. in codice Laur. inscribitur éàx τῶν 
Ἁγιλλέως πρὸς εἰσαγωγὴν εἰς τὰ ἀράτου φαινόμενα περὶ τοῦ παντός. ultima verba non titu- 
lum libri (quod suasit Roseus Ar. Pseud. 622 fortasse memor Nicolai Damasceni libri περὶ 
τοῦ παντός, quo περὶ πάντων τῶν ἐν τῷ χόσμῳ κατ εἴδη ποιεῖται τὸν λόγον cf. Simplic. schol. 
Arist. ed. Br. 4θ9α 6) sed primi capitis indicant. nam fingitur sphaerae machina, cuius 
institutum commentarius explicaturus est. cf. p. 161 p Pet. χρὴ τὸν ἐξηγούμενον ἐπὶ τὰ ἑναντία 
περιὀινεῖν τὴν σφαῖραν, p. 140 p. τὴν γὰρ δεῖειν ταύτην ἐπ αὐτῆῃςτῆς σφαίρας Écoctv. ἰδεῖν. 


PROLEGOMENA 15 


Πλάτων xai Αριστοτέλης congruens ille cum Stobaeo exhibet. cum Plu- 
tarehi codex arehetypus, unde nostri codices descripti sunt, sub finem 
madore eonfectus fuisse videatur, conieci licet oblitteratam voeis Πλάτων 
imaginem &d interpolandum excitasse. memini quidem πραγματεία similiter 
breviatum (πραγ supersceripto gc) in libris me legere. 

Dies me deficiat emendationum silvam e Galeno petendarum si per- 
petuo eommentario illustrare instituam. addo tamen in altera libri parte, 
ubi Eusebius ceteraeque eclogae deficiunt, plane desperandum esse, nisi 
Galeni utilissimum nobis accederet instrumentum. tria exempla variae 
corruptionis exhibeo. V 3 6 Δημόκριτος (semen colligi) dx ὕλων τῶν σω- 
µαάτων xai τῶν χυριωτάτων μερῶν 6 γόνος τῶν capxixév ἰνῶν. tales in- 
eptias patria Democriti quam Democrito digniores produnt eodices. vestram 
fidem, medici, audistisne umquam quid essent earnosi nervi? et gramma- 
tij, quemadmodum postrema eum prioribus coneiliatis? paulo melius 
unus liber B τῶν σαρχῶν xai ἰνῶν. at cetera dissolvit Galenus: do ὅλων 
τῶν σωμάτων xai τῶν χυριωτάτων μερῶν otov τῶν σαρχικῶν [hoc vitiosum] ὁστῶν 
ἱνῶν. ergo falso separavit librarius uneialem seripturam ΟΙΟΝΟΟΤΩώΝ. 
unde quae restituenda sint, sponte intellegitur. alteri loco christiani 
librarii pia fraus nocuit. V 2 ὃ Ἡρόφιλος τῶν ὀνείρων τοὺς μὲν Βεοπνεύστους 
xat ανάγκην γίνεθαι. — fuit scilicet Ὀεοπέμπτους, quod sero intellectum est 
a Wvttenbachio in indice Plutareheo. αἱ Galenum inspexisset, ipsum illud 
Üsoríurtou; inventurus erat. simili fraude versus 121 Phocylideis a 
Byzautinis insertus est, ubi vox illa saera [2 Tim. 3 16] I. Bernaysio 
interpolationis originem manifesto aperuit. denique V 26 1 vulgatur 
lemma [Πλάτων Ἐμπεδοχλῆς. verum est []λάτων ΘαλΏης quod nou solum 
Stobaeus, sed etiam Galenus tradit. adgnosces autem iterum librarium ex 
oblitteratis litteris ariolantem. 

Haec eius praestantia in singulis vocibus. idem vel integris enuntiatis 
copiosior. sed hie eum maxime cavebimus. nam et nune et olim [de 
Galeni hist. phil. p. 15] eaput 68 de lunae septem formis, quo ille auctior 
est, respuo, eum et maius sit quam ut e medio Plutarchi libro siue 
vestigiis facile potuerit intereidere et tam e trivio petitum ut magistello 
isti, quem Galenum vocamus, aliunde nullo negotio arcessere licuerit. 
neque enim in enchiridiis erebrius quiequam quam ille de lunae phasi- 
bus locus. ' illud quoque dubitationi obnoxium est quod e. 74 Stoicorum 
sententia memoratur οἱ Φτωιχοὶ τοῦ αἰθερίου πυρὸς ἀραιότητα ἀνώτερον τῶν 
πλανητῶν, quam omittunt Plutarehus et Stobaeus. praeterea corrupta 
sunt sine dubio verba. Corsinus corrigebat µανώτερον, debebat µανωτέραν. 
quare eum in praecedentibus sit ὑπὸ τὸν αἰθέρα χατωτέρω τῶν πλανητῶν, 
aequatur πυρὸς σύστασιν ἄστρου μὲν µανωτέραν, fortasse ex variis horum lo- 


——— —— li 





! ef. Achill. ad Arat. p. 141 C Pet., Clem. Alex. Strom. VI 153 p. 814 Pott. (hic 
Seleuci anctoritas affertur. Schol. Arat. p. 162 et 329 Buhle. Suetonii rejiqu. p. 2I0R. 
Macrob. Somn. Scip. I 6, 54. Martian. Cupell p. 241 G.  Firmic. Mat. IV praef., Am- 
mian. Marcell. XX 3. Cleomed. I p. 111. 


16 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


eorum lectionibus nov& sententia conflata est. nec magis probo quae 
ο. 96 adduntur ignota ea Plutarcho et Stobaeo τὸ μὲν σχότος συνάγει πως 
xal cuyxpivet τὴν ὅρασιν καὶ ἀμβλύνει, τὸ δὲ φῶς διαχρίνει xal ποδηγεῖ τὴν ὅρασιν 
ἡμῶν ἐπὶ τὰ ὁρατὰ διὰ τοῦ μεταξὺ αέρος. διὰ τοῦτο μη ὁρᾶν ἡμᾶς ἐν τῷ σχότει 
ἀλλ αὐτὸ µόνον τὸ σχότος. paulo magis adridet eapitis 62 additamentum: 
Ἡράκλειτος ἀνάμματα [? ἄναμμα] ἐν μὲν ταῖς ἀνατολαῖς τὴν ἔξαψιν ἔχοντα [? ἔχον], 
τὴν δὲ σβέσιν ἐν ταῖς δυσμαῖς. nam haee facile extremo capite exciderunt et 
leguntur revera apud Stobaeum similia II 20 16 'HpdxAsttoz καὶ Ἑχαταῖος 
ἄναμμα νοξρὸν τὸ ix Ὀαλάττης εἶναι τὸν ZÀtov.. neque incredibilia videntur, quae 
Galenus auectiora exhibet, αἱ quidem Xenophanis decretum II 18 14 τὰς γὰρ 
ἀνατολὰς xai τὰς ὀύσεις ἐξάψεις εἶναι καὶ σβέσεις ut re ita verbis haud ita multum 
distat.' sed tamen Stobaeo invito Plutareho hoe decretum restituere 
non ausi sumus. genuino quodam colore nitet Demoeriti de animantium 
origine placitum e. 120 Δημόκριτος γεγενηµένα εἶναι τὰ ζῷα συστάσει εἰ δὲ 
ἓν datpov πρῶτην τοῦ ὑγροῦ πωογονοῦντα |l. ζφογονοῦντος], quod si mihi con- 
tigisset persapare *, háud dubitassem Plutarchi capiti V 19 apponere. nam 
pertinet hic locus ad folia in arehetypo corrosa et contiguus est initio 
. 20 de quo dixi p. 14. quare quaeeunque alia in hae parte libri ex 
Galeno affluxerunt, ambabus arripui: itaque genuina sine dubio incrementa 
eeperunt Plutarchi V 22. 23. 29. 

Eluxit mihi aliquando spes Galeniani exempli singulari praestantia 
perspecta fore ut de aetate ipsius eompilatoris aliquando certius iudieari 
posset. et illud quidem eitra dubitationem positum, seriptorem qui tam 
ineorruptae memoriae testem se praestet, eum non Byzantinorum gregi 
assignandum esse. contra qui Cyrilli Eusebiique vices spectaverit cavebit 
ne ex praestantiae una nota aetates rimetur. neque inferioris aetatis in 
Galeno indicia dissimulabo. sunt enim duo exempla, ubi consors ille 
apparet Byzantinarum interpolationum, quae absunt a vetustis exemplis. 

II 3 4 Αριστοτέλης [mundum] οὖν ἔμψφυχον ὅλον δύ ὕλου οὔτε μὴν 
αἰσΏθητικόν. οὔτε λογικόν. omittit οὔτε uiv αἰσθητιχόν Stobaeus, ignorant 
Eusebius et Cyrillus, at testatur iam Galenus, tum nostri codiees. multo 
memorabilius est hoc: II 25 4 Ἐενοφάνης νέφος εἶναι πεπιλημένον. con- 
venit hoe inter Stobaeum Eusebium vulgatos codices, ut suspicionis ne 
tenuissima quidem unibra relinquatur. Galenus tamen legit πεπυρωµένον. 
quae interpolatio ex memoria II 20 3 Ξενοφάνης |solem oriri] ἐκ νεφῶν 
πεπυρωµένων [sive quod inferiores libri habent νέφος πεπυρωμένον] insinuavit. 


utramque lectionem quodam modo servavit codex optimus Mosquensis [A], 
. πιλη , ev 
euius lectionem πευπυρωλημένον ex πεπυρωμένον ridicule conflatam esse 


! cf. Schusteri fragm. Heraclit. p. 119 !. 

? sententiam praeit Censorinus 4 9. Democrito vero Abderitae ex aqua limo- 
que primum visum esse homines procreatos ... Epicurus ... credidit limo 
calefaeto uteros nescio quos ... primum inerevisse. hinc tentavi συστάσει 
λωωδῶν ἀσκῶν π. τοῦ Ὀγροῦ «φογονοῦντος cl. Lucret. Ν΄ 803 sq. sed non mihi satisfacio. 


PROLEGOMENA 11 


nemo non videt. iam vero ne quid interpolationis historiae desit, aetatem 
addo. testatur enim πεπυρωμένον Laurentius Lydus in libro de mens. III 8, 
qui liber post medium s. VI conscriptus est [cf. Hase ed. Bekkeri p. XI]. 
ergo etsi propter hune quidem locum Galeni historiam ultra s. VI de- 
primere non est necesse, tamen concedendum est eius exemplari quosdam 
novieiae et Eusebio iunioris interpolationis naevulos inustos fuisse. 

De Lydo pauea dicenda mihi sunt. excerpsit de mens. III 8 Plu- 
tarehi eapita eadem II 25. 28. 31, quae in Eusebii eclogis extant. sed 
fallitur si quis inde Lydum hausisse opinetur. nam quamvis simillima 
sint exemplaria utriusque ut vulgaria, tamen est ubi distent. lapsus est 
Eusebius II 25 6 γεώδους mutando, reete ille eum ceteris πυρώδους, item 
II 28 4 ὑποχρυπτόμενον Eusebius, ἀποκρυπτόμενον ut vulgo Lydus. sed fortius 
hoe quod Lydus ae Byzantini II 25 13 περιειληµένην (περιειληµµένην) interpo- 
latum exhibent. verum est περιεχοµένην Stobaei. eausam eorrigendi dabat 
Eusebii eorruptum leviter περιερχοµένην. eodem pertinet illud πεπυρωµένον 
quode dixi. omnino Lydus tot illustribus seriptoribus et graecis et romanis 
usus istud christianorum eompilatorum genus videtur fastidivisse. 

Huius generis est Peseudo-Iustinus, qui cohortationem ad gentiles 
non nullis ex Plutarcho floribus exornavit. quem seriptorem ideo postremo 
hoe loco nomino, quia de aetate haudquaquam constat. hoc tamen patet 
Cyrillo antiquiorem eum esse, quippe qui adv. Iul. II p. 485c ex ο. 6. 1 
non nulla ad verbum fere excerpserit. fortasse ab Athenagorae aetate 
proxime distat, cuius in compilandi libertate reliquaque eruditione similis 
est. nam Aristotelis qui fertur Posidonio inferiorem libellum de mundo 
nominatim affert c. D et fortasse ad ipsum Aristotelem de anima I2 p. 405 
referenda quae c. { de anima varia placita reddit. is igitur c. 3. haec prae- 
fatus οὐχοῦν ἐπειδήπερ ἀπὸ τῶν παλαιῶν καὶ πρώτων ἄρξασδαι προσήχει, ἐντεῦθεν 
ἀρξάμενος τὴν ἑχάστου δόξαν ἐχθήσημαι πολλῷ γελοιοτέραν τῆς τῶν ποιητῶν 
θεολογίας οὖσαν Plut. I 3 1. 3. 4. 11. 5. 6. 7. 8. 18. 20 compilavit, ita tamen 
ut non solum ordine mutato Heraclitum inter lonicos reciperet, sed 
etiam orationem suo arbitrio mutaret. velut Plutarehi ὃ 6 οὗτοι μὲν οὖν 
ἐφεξῖς ἀλλήλοις ταῖς διαδοχαῖς γενόµενοι τὴν λεχθεῖσαν Ἰωνικὴν συμπληροῦσι 
φιλοσοφίαν ἀπὸ θάλητος fortasse propter Heraelitum sie expressit: οὗτοι 
πάντες ἀπὸ Gao) τὰς διαδογὰς ἐσγηχότες τὴν φυσικὴν ὑπ' αὐτῶν καλουμένην 
μετῆλθον φιλοσοφία.  Tbaletis opinionem auctiorem repetiit e. 5 addita 
82. de reliquis opinionibus istic memoratis ' ad Plutarehum certo nihil 
referri potest, nisi quod ο, 31 6 µεγαλόφωνος llicteov eodem modo ironice 
dietum esse, quo ab Ερίοιτθο apud Plut. I7 4, Hutehinus recte perspexit. 
Iustino postea Hermiam illud ut alia surripuisse infra monebo. 

Restat ignotae is quoque aetatis Achilles, quem Suidae fraude de- 
eepti vulgo Statium vel Tatium appellitant. diversus enim est a fabu- 


! e. g. c. 6 de Platonis Aristotelisque placitis, quae ne quis ad pristinum fortasse 
opinionum opus referat, moneo Plutarcheo philosophorum ,delectu usum esse Pseudo- 
Iustinum. praeterea patrum nomina philosophis nulla indidit nisi quae illie extant. cf. p. 2. 


Diels, Doxographi graeci. 2 


18 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORTA 


larum scriptore grammatieus, qui praeter etvmologias et variam historiam 
commentarium in Áratum conscripsit, unde exeerpta servavit eod. Lau- 
rentian. XXVIII 44. qui liber quin idem sit ae περὶ σφαίρας & Suida 
memoratus non dubito '. extant exeerptorum duo exempla, unum amplius 
et accuratius compilatum p. 121—164 Uranolog. ed. Pet., alterum perexile 
alienis fortasse permixtum, sed non sine dote quadam propria. velut p. 166 
extr. Κοδράτος xal 6 διδάσκαλός pou Ἰσιδωριανός citantur, unde aetatis notam 
naneturum te speres. sed ignotus uterque ae ne illud quidem perspicuum 
seribentisne an excerpentis sit adnotatio. nam praeceptorum auctoritatem 
antestari inferioris aetatis scriptores in usu habent. atqui & Firmieo Ma- 
terno [IV 10 p. 98 prudentissimus Achilles] laudatur, ergo ante quartum 
saeculum medium seripsit. accedit ad! aetatem cireumseribendam alter 
loeus p. 1364: περὶ δὲ ἐναρμονίου κινήσθως αὐτῶν εἶπεν ώς ἔφην Ἄρατος ἐν 
τῷ κανήνι χαὶ Ἐρατοσθένης ἐν τῷ '"EpuT xai Ὑφιχλῆς καὶ θράσυλλος καὶ Ἄδραστος 
Ἀφροδισιεύς. |ef. p. 1998. Hiller Mus. Rh. XXVI 583]. ex Hypsielis et 
Adrasti memoria certum est non ante alterum saeeulum exiens vixisse. 
nee multo post. nam tetigit semel Ptolemaeum p. 139 0 ἐπραγματεύσαντο 
δὲ πολλοὶ περὶ ἐκλείψεως ἡλίου κατὰ τὰ ἑπτὰ χλίµατα ὥσπερ ἹὩρίων 6 Απολλι- 
νάριος [cf. schol. Arat. p. 148 39 et 149 27 Bekk.| Πτολεμαῖος Ἴππαρχος. 
eiusmodi indices ex sua lectione Achilles addidit. ipsam doctrinam ex 
antiquioribus libris petivit. at Ptolemaei disciplinam quemquam sprevisse 
post tertium saeculum plane incredibile, cuius ab unius auctoritate pendent 
quotquot dehine de rebus caelestibus scripsere ad Kepleri usque aetatem. 
aeceuratiora tamen inveniri vix poterunt, nisi forte Isidorianum illum 
eundem esse placet atque Hypsiclem a praeceptore Isidoro [Fabric. B. G. IV 
20 Harl.| eognominatum, quod coniecit Rohdeus |. c. 471 2. 

Athenaeus XV 0155 multa conqueritur de Hephaestionis fraude, qua 
eum suum tum ÁAdrasti libellum impudenter compilaverit. eandem com- 
pendiariam eodem Adrasto transeripto invenit Theo, quem post Martinum 


! Suid. s. v. Ἀχιλλες Στάτιος [Tdttoc Phot. bibl. cod. 87 aliique] Αλεξανδρεύς, ὁ 
Tpfbec τὰ κατὰ Λευχίππην καὶ Κλειτοφῶντα καὶ d))a ἐρωτικὰ ἐν βιβλίοις η΄. Ἰέγονεν Éoya- 
τον Ἀριστιανὸς xal ἐπίσκοπος. 

ἔγραψε δὲ περὶ σφαίρας xal ἑτωμολογίας xal ἱστορίαν σύμμικτον πολλῶν 
καὶ μεγάλων xal δαυμασίων ἀνδρῶν μνημονεύουσαν. 

ὁ δὲ λόχος αὐτοῦ χατὰ πάντα ὅμοιος τοῖς ἐρωτιχοῖς de confusione varia ac fraude 
Suidae monuit Iacobs prol. ad Achill. Tat. et Rohde gr. Rom. p. 471. etymologiasrum 
aucupem se Achilles etiam in excerptis Arateis ostendit Stoicos secutus. titulus in c. Vatic. 
gr. 191 bombyc. s. xit1— xiv. est f. 194v -- τῶν dpátou φαινομένων πρὸς εἰσαγωγὴν ἐκ τῶν 
ἀχιλλέως περὶ τοῦ παντὸς: e sequuntur f. 203v sqq. quae Petavius p. 268—276. 165—169. 
256—258 edidit, dein f. 210 Hipparchus de Arato. in codice Laur. inscribitur ἐκ τῶν 
Ἁχγιλλέως πρὸς εἰσαγωγὴν εἰς τὰ dpácou qatvópeva περὶ τοῦ παντός. ultima verba non titu- 
lum libri (quod suasit Roseus Ar. Pseud. 622 fortasse memor Nicolai Damasceni libri περὶ 
τοῦ παντός, quo περὶ πάντων τῶν ἐν τῷ χόσμῳ κατ εἴδη ποιεῖται τὸν λόγον cf. Simplic. schol. 
Arist. ed. Br. 469* 6) sed primi capitis indicant. nam fingitur sphaerae machina, cuius 
institutum commentarius explicaturus est. cf. p. 161 p Pet. χρὴ τὸν ἐξηχούμενον ἐπὶ τὰ dvavtla 
περιδινεῖν τὴν σφαῖραν, p. 1400 τὴν γὰρ δεῖξιν ταύτην ἐπ αὑτῆςτῆς σφαίρας ἔστιν ἰδεῖν. 


PROLEGOMENA 19 


Hillerus Mus. Rhen. XXVI 582 sqq. furti arguit. similiter Sextus Empirieus 
versatus est, de quo infra dieam, similiter Laertius Diogenes omninoque 
plerique illius aetatis seriptorum feracissimae. scilicet tum ea ars, quae 
vetera furando nova seripta gignebat non inventa quidem, sed consummata 
esse videtur. neque frustra Clemens Alexandrinus ipse fur eallidissimus 
furtorum catalogum congessit sive potius et ipsum descripsit Strom. VI 2. 
saeculi igitur morem seeutus est Achilles, qui totum commentarium ex 
alienis contexuit. fundamentum erat Stoicum aliquod eompendium astro- 
nomiae. huic variae lectionis flores diligentia maiore quam doctrina vel 
arte inserti sunt. Stoieam esse disciplinam eamque a Posidonio non 
primo sed gravissimo apud suos mathematieorum auetore derivandam, 
hoc ita apertum est, ut argumentis paream. minus notum est Posidonii 
doctrinam ipsius libris non magis quam discipulorum sedulitate in vulgus 
elatam atque popularem esse faetam. ita Senecam ex Asclepiodoto Ni- 
eaeensi (de quo nune Comparettii index Hereulanensis p. 98 comparandus) 
Naturales quaestiones Posidonianis rivulis irrigasse verisimile est, ita 
Geminus sollertissimus eius auditor meteorologica in epitomen coegerat ', 
it& Phanias scholas Posidonianas vulgavit [Diog. VII 41]. nece secus 
Aelianus non Posidonii quem c. 1 2 nominat, sed Asclepiodoti Tactica, quae 
tenemus, expilat [paulo aliter Koechly script. milit. II 1. 76]. plane eo- 
dem modo non Posidonio ipso sed discipuli compendio usus est Achilles. 
dico Diodorum Alexandrinum mathematieum, euius memoriam inter- 
mortuam a diuturnitatis oblivione vindieare haud ab re duco. ' 

De aetate eius inde lueulentissime constat quod fuit Posidonium inter 
et Augusti aequalem Eudorum de quo postea dicendum erit. & Posidonio 
stellae definitionem sumpsit eandem, quam Stobaeus ex Ario Didymo 


exeerpsit 
Aehilles p. 132 5 περὶ ἀστέρος [-épov| | Árius Didym. fr. 32 nostrae syllogae: 
ἀστήρ ἐστι xaxà Διόδωρον σῶμα ἄστρον δὲ εἶναί φησιν ὁ Ι]οσειδώνιος 


Üsiov οὐράνιον τῆς αὐτῆς μετειληφὼς | σῶμα δεῖον ἐξ αἰθέρος συνεστηκός, λαμπρὸν 
[-φὸς]οὐσίας τῷ ἐν ᾧ ἐστιτόπῳ, σῶμα | xal πυρῶδες οὐδέποτε στάσιν ἔχον ἀλλ alel 


MIA 


λαμπρὸν xat οὐδέποτε στάσιν ἔχον ἀλλ | φερόµενον ἐγχυχλίως. ἰδίως δὲ τὸν ἥλιον 


! Simplic. ad phys. f. 64* med: ὁ δὲ Αλέξανδρος φιλοπόνως λέξιν τινὰ τοῦ Γε μίνου 
παρατίθησιν ἐκ τῆς ἐπιτομῆς τοῦ Ποσειδωνίου μετεωρολογικῶν ἐξηγήσεως τὰς 
ἀφορμὰς παρὰ Ἀριστοτέλους λαβοῦσαν. Priscian. Lyd. post Didoti Plotin. p. 5532 commen- 
tum Gemini Posidonii de μετεώρων. 

2 Achill. p. 124 c Διόδωρον τὸν Ἀλεξανδρέα µαθηµατικόν. ex Achille innotuit scholiis 
in Basil. cod. Baroccian. 85 f. 122 (Cram. A. O. III 413] οἱ περὶ Εόδοξον καὶ Ἴππαρχον 
zai Διόδωρον τὸν Ἀλεξανδρέα μαθηματικοὶ ἐπλεύσαντο olov ἐπραγματεύσαντο [2]. integro 
Achille usum esse scholiastam et aliunde discas et illinc quod scholion hoc: ὁ δὲ αὐτὸς 
ἑωσφόρος xai ἕσπερος. καίτοιγε τὸ maÀatóv ἄλλος ἐδόκει εἶναι ὁ ἑωσφόρος καὶ ἄλλος ὁ ἔσπερος. 
πρῶτος ὃ Ἴβυκος ὁ Ῥηγϊίνος συνήγαγε τὰς προσηγορίας ex Achill. ο, 17 excerptum est, quod 
mutilatum legitur p. 136 ο πέμπτος ὁ τῆς Αφροδίτης παρὰ μὲν Ἕλλησιν ἑωσφόρος . . . πρῶ- 
τος δὲ Ἵβυκος εἰς ἕνα σωνέστειλε τὰς προσηγορίας. lacunam suppleas xal ἕσπερος. Achillis 
locus Bergkii memoriam fugit fr. 42 PLG?* 1007. 

9* 


20 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


bJ 


det φθρόµενον χυχλιχῶς. ὡσαύτως δὲ 
ὠρίσατο xai [οωσειδώνιος πρὸ 
αὐτηῦ 6 Στωικός. 


| καὶ τήν σελήνην ἄστρα λέγεσθαι. ὀιαφέραιν 
| δὲ ἀστέρα ἄστρου. el μὰν Ίάρ τις ἐστιν 
ἀστὴρ xal ἄστρον ὀνομασθήσεται δεόντως, 
| οὐ μὴν ἀνάπαλιν. 
ae ne longioris apud Ατίαπι disputationis nexum desideres, ecce iterum 
Diodorus p. 134 c: Διόδωρος ób xal oí ἄλλοι μαθηματιχοὶ ἰδίως xal κοινῶς 
τὰ ζῴδια ἄστρα καλοῦσι xai ἀστέρας παρατιθάµενοι Πλάτωνα μάρτυρα ἄστρα τοὺς 
ἑπτὰ πλανήτας ἐν τῷ Τιμαίῳ εἰρηχότα. τὸν xóva μέντοι ἀστέρα ὄντα ἐν τῷ βίῳ 
ἄστρον λέγομεν. αλλ ὁ μὲν ἁστὴρ xal ἄστρον. οὐχέτι δὲ τὸ ἀνάπαλιν [οί 
Roeper Philol. VII 519, 538]. ex eodem Diodoro manarunt haece p. 1900 
ὀῆλον δὲ xal ἐκ τοῦ εἶναι 86 ζῴδια ὑπὸ γῆν BE δὲ ὑπὲρ γῆν. ἐπ οὐδενὸς δὲ 
ἄλλου σχήματος f, τοιαύτη εὐταξία x«i περιφορὰ (verat Y, ἐπὶ τοῦ σφαιριχοῦ. τὸ 
ób σφαιροειδὲς σχημα διδήασι τῷ xóGjup. σφαῖρα μὲν γὰρ 6 οὐρανός, σφαιροειδἠς 
δὲ 7 q5. διαφέρει δὲ ἑχάτερα T, τὸ μὲν σφαιροειδὲς σχημα xal ἐξοχὰς ἔχει xol 
κοιλότητας, τὸ 0h τῆς σφαίρας πανταχόθεν ἴσον xal ἀπὸ τοῦ µέάσου χέντρου ἐκ- 
βαλλομένας εὐδθείας si; τὴν ἐπιφάνειαν ἴσας ἔχον κτλ. nomen ab hoo loco ab- 
est, sed constat ex altero exeerptorum exemplo p. 166 extr. nec dubi- 
tassem etiamsi elarum testimonium deesset. Diodoreis enim reeonditioris 
artificii nota quaedam impressa est. symbola numerorum a Pythagoreis 
inventa etiam extra scholam vigere coeperant alio alia arripiente. huic 
ternarius, illi septenarius, Porphyrio vel novenarius placuit: Diodorus 
nescio quo pacto in senarium ineidit. inde zodiaci bis senas figuras 
enumerat, inde sex mundi definitiones Stoicorum non sine sudore con- 
gessit p. 129 s, quas emendatas hic afferre iuvat. 
Διόδωρος δὲ ὄξαχῶς τὸν χόσµον φησὶ νοεῖσθαι ἐφ ἑχάστου ἄννοιαν διδοὺς 
οὕτως * 
1l. χόσµος ἐστὶ σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς xal τῶν μεταξὺ φύσεων. 
2. πάλιν χόσµος ἐστὶν οἰχητήριον δεῶν. νῦν οὖν τὸ πλήρωμα λέγει ἐχτὸς τῶν 
ἐν αὐτῷ. | 
9. τρίτον ὁ χόσµος ἐστὶ σύστηµα Bx θεῶν xal ἀνθρώπων (xal τῶν ἕνεχα 
τούτων γεγονότων) ** τοῦτο ὅμοιον " τῷ βίῳ ὡς εἴ τις λέγει: πόλις ἐστὶν 
ἐξ ἀἁρχόντων xal ἀρχομένων. 
4. τέταρτον χόσµος ἐστὶν αἰθήρ.' οὗτος δὲ πὂρ εἰλικρινὲς dv ἀνώτερός * ἐστι 
τοῦ φυσικηῦ χόσµου. 
D. πέµπτον χόσµος ἐστὶν $7, τῶν ἁπλανῶν σφαῖρα" τούτου xal Πλάτων ἐν 
Τιµαίῳ µέμνηται. 
6. ἔκτον χόσµος ἐστὶν ὁ διακοσµήσας τὰ πάντα" ἔοικο δὲ νῦν f, πρόνοια λέ- 
γεσθαι. * 





! νῦν οὖν ut infra n. 6 νῦν explicandum est: hoc igitur loco. cf. Laertius VII 138. 
οὐρανὸς δέ ἐστιν ἡ ἑἐσχάτη περιφέρεια ἐν Tj πᾶν ἵδρυται τὸ θεῖον. ultima ἑκτὸς ---αὑτῷ non 
praesto. 

? Jacunam indicabant vulgo, quam explevi ex Laertio l. c. et Arii fr. 29. 

3 τοῦτο µόνον vulgatur. * κατώτερος vulgo. corr. Pet. in mrg. 

* sequitur paulo post p. 129 & mundi similis partitio, sed et illa turbata. nam post 


PROLEGOMENA 21 


Constat eonlato Diogene VII 138 haee in Posidonii μετεωρολογικῇ 
στοιχειώσει simili modo tractata fuisse, [cf. Arii Didym. fr. 29 et 31, [Aristot.] 
de mund. 2 p. 391^» 9— 16. Zeller III 1, 572], sed simul apparet quam 
inscite numerus ille senarius confeetus sit. sed de inscitia non litigamus. 
trahit enim sua quemque voluptas neque nostrae aetati Pythagoreae 
superstitionis fautores illustrissimi defuerunt. multo gravius peceavit, si 
genuinam magistri doctrinam fraudulenter istis nugis aecommodatam esse 
probari potest. Posidonius terram in septem zonas divisit |cf. Posid. rel. 
coll. Bake p. 96]. quid vero Achilles 1ου est Diodorus? p. 1517€ οἱ μὲν 
Ἱὰρ 86 αὐτὰς εἶπον ὡς Πολύβιος xoi Πησειδώνιος τὴν διακεκαυµένην εἰς 000 
διαιροῦντες, ot δὲ πέντε παρέλαβων ὥσπερ Ἠρατοσθένης xai ἄλλοι πολληὶ οἷς καὶ 
ἡμεῖς [Achilles] χατηχολουθήσαµεν. ut Polybii recte refertur sententia, ita 
Posidonii aperte fal&o cf. Strab. II 3 p. 96, qui etiam erroris rationem 
non obscure patefaeit. nam ibi quoque Polybius Posidonianis eoniunetus 
est. accedit fortasse illa quoque eausa, quod sex eaeli cireuli a Posi- 
donio revera enumerati esse videntur, si quidem Seneca N. Qu. V 17 ? talia 
ratiocinatur. Ex Diodori igitur Posidonianis commentariis repetendum 
esse contendo quiequid Stoieorum more mathematicorum explanatur. veri 
simile est prgeterea quae decreta Chrysippi [p. 1264 —- 1275] proban- 
tur aut Epicureorum aliorumve impugnantur [ο. 13] ex eodem Posidonio 
ut ex fonte repetenda esse, unde Cleomedis libellus acerba Epicureorum 
irrisione insignis paene totus exeerptus est. Line eum alia eommunia 
utrique tum planetarum motus exempla. Achilles p. 132p ὥσπερ εἰ νεὼς 
tic Bopéav ἄνεμον φεροµένης ἐπιβάτης ! εἰς νότην παρ [l. ἐπ] αὐτῇ τῇ νηὶ τρέχει. 
et p. 140 » àu, xal παρατρέχει ἡμῶν τὴν otv f, τοῦ µύρμηχος χίνησις, ὀξυτέρας 
οὔὕσης (τῆς) τοῦ τροχοῦ cf. p. 169, 7 a. i. Cleomedis locus est 1 3 p. 21 Bak. 
τὰ μὲν οὖν ἁπλανῆη ἀπεικάσειεν ἄν τις ἐπιβάταις ὑπὸ [ἐπὶθ] νεὼς φεροµένοις. . . . 
εἰκασθείη ὃ ἂν xai μύρμηξιν ἐπὶ χεραμιχοὺ τρηοχοῦ τὴν ἐναντίαν τῷ τρογῷ 
πρραιρετικῶς ἄρπρυσιν. ' 

Diffieilius est diiudieatu in quem usum Diodori seriptio fuerit desti- 
nata. mathematieosne docturus erat an philologos Aratum interpretantes? 
ex Achille neutrum probari potest, cum commentarios etiam alios Arati 
adhibuerit. certe Apion Plistonices p. 1245 non ex Diodoro repetitus est. 
sed vide ne apud Arati scholiastas plus sit auxilii. ibi bis Diodori memo- 
ria citatur. ad v. 954 πρὸς 8 Διόδωρος μὲν ὑπογουνίδηως γράφει ὅπως $ χνήµη 
σηµαίνοιτο, Mrvógavtoc δὲ ἐπιγουνίδα τὴν χνήµην dxoüst διὰ τὸ εἶναι ἐπ αὐτοῦ 
[sehol. Bekk. αὐτῆς] τὸ γόνυ [οί, schol. Bekk. p. 74 16] et ad v. 223 5 δὲ 


ἵππος ἐν τῷ τοῦ Διὸς obxup ἤγουν τῷ οὐρανῷ ἐστιν 7| ὡς Διόδωρος ἔνδιος 6 





Ἠέγεται δὲ πολλαγῶς οὐρανός deest πρῶτον. tum Zenonis definitio altera est, unde si γοῦν 
recte traditur, non nulla interciderunt. sic hic quoque senarius efficietur numerus. 

! hoc. exemplum praeivit Aristot. de anim. I 3 p. 4064 5 καθ ἕτερον δὲ λέγημεν ὅσα 
atizat τῷ ἐν κχινουμένῳ εἶναι olov πλωτῆρες οὗ γὰρ ὑμοίὼς xtvoovrat τῷ τλοίῳ. 

} alia exempla Posidonianae doctrinae infra iu ο. de fontibus Aétii apponam, unde 
hec praecipio, opinionum a Plutarcho abhorrentium aliquantum ex Posidonio fluxisse, 


26 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


igitur ratio temeraria est. immo πρηστήρ est follis fabrorum, euius 
fistula in ignem immissa flammas sursum eiaeulatur. huie expliea- 
tioni Anaximandri et ratio et oratio mirum quantum favet. nam ille 
opiones sagaciter excogitatas priscorum more ποιητιχωτέροις ὀνόμασιν 
[Theophrast. phys. fr. 2] expressit et antiquos opinor sectatus Apollo- 
nius Rhodius IV 776 dum Homerieum X 470 φῦσαι 8 ἐν χοάννισιν ἐείκησι 
πᾶσαι ἐφρύσων παντοίην ἑύπρηστον dotuiy ἐξανιεῖσαι imitatur, folles πρηστῆρας 
obsoleta voce nominat. πρηστήρ enim ab eadem stirpe pra vel par pro- 
fieiseitur unde πρῆσαι ἐύπρηστος πρηµαίνειν ducta sunt, quibus inest pro- 
pria spirandi notio. ' inde cum ardor flatui coniungeretur, igneus ventus 
non aptius quam follis fabrilis πρηστήρ appellabatur. hac igitur ratione 
Plaecitorum memoria satis iam defensa erit αὉ ommi coniciendi temeri- 
tate. nam Sehustero praeivit Wyttenbachius πρηστῆρας δι αὐλοῦ. ut Reiskei 
et Beckii commenta praeteream, qui viri ante multa saecula habuerunt 
et errandi et coniectandi socium Achillem ad quem nunc redeo. nam quae 
falso lemmate praefixo e Plutarcho interpretatur τινὲς δὺ ώς ἀπὸ σάλπιγγος 
[i. e. αὐληῦ] ἐκ κοίλου τόπὀυ xai στενοῦ ἐχπέμπειν αὐτὸν τὸ φῶς ὥσπερ πρη- 
στηρας,. ΘΑ plane ad istorum modulum conficta sunt. ex eodem Achillis 
loco mirus error tanquam contagione plerosque viros doctos occupavit, 
.ut£ non curvaturam rotae sed modiolum (πλήµνην) ignis sedem opinaren- 
tur. quod eorrexit 'l'eichmuellerus Stud. p. 18. 550. 

Pergo Achillis ex Plutarcho furta indicare. caput de solis forma p. 139» 
ex illius II 22 1—3 manavit, item de defectione ibidem ex II 24 1. 
quae vero p. 1498 de magnitudine solis et p. 1414s de lunae natura 
disseruntur adeo diserepant ut Plutarchus aut non respeetus aut alienis 
plane incrustatus videatur. atque Heraeliti opinio κατὰ uva δὲ ἐχλείπει 
(se. f, σελήνη) ὡς μὲν "HodxAsttóc φησιν ὁμοίως τῷ ἡλίῳ τοῦ φωτοειδοῦς σχή- 
µατος |? σχαφοειδοῦς ὀχήματος] ἀναστραφέντος potest illa quidem ex Plut. 
I| 29 ὃ κατὰ cv τοῦ σχαφοειδοῦς στροφήν excerpta esse. similia etiam 
ibid. p. 1415 σγῆμα δὲ αὐτῆς οἱ μὲν σφαιροειδές, οἱ δὲ διοχοειδές atque Plut. 
II 21 1 οἱ Στωικοὶ σφαιροειδῆ εἶναι ... 3 Ἐμπεδοχλῆς δισοχοειδη. eademque 
species antecedentis: ἕτεροι δὲ γῆν πεπυρωµένην στερέµνιον ἔχουσαν πὺρ' 
εἶναι δὲ αὐτῆς οἴκησιν ἄλλην ποταμούς τε xal Oca ἐπὶ γῆς. nam in mentem 
venit Plutarchi II 24 9 ἸΑναξαγόρας Δημόκριτος στερέωμα διάπυρον ἔχον ἐν 
ἑαυτῷ πεδία καὶ ἄρη καὶ φάραγ]ας. sed cum singulariter dietum sit οἴχησιν 
ἄλλην ᾽ ac consentiat Laertiana Anaxagorae vita Ἡ ὃ τὴν δὲ σελήνην 
οἰκήσεις ἔχειν αλλὰ |? ἄλλας. quamquam illud defendi potest cf. Thurot 
ad Alex. in Ar. d. sens. p. 401] xat λόφους x«l φάραγγας, non e Placitis 
illud eaput, sed e Posidoniano opinor commentario manasse. contra 
p. 191 € sq. de ventis haud dubitaverim ex Plut. III 7 1. 3 exeerpta eredere. 
sed haec hactenus. de altero quem tetigi Achillis fonte inferius dicetur. 


— - ——— ———— — € - --- 


! cf. Buttmanui lexilog. I 105 Curtii Stud. IV 228. 
* interpretor: lunam praebere alterum domicilium praeter terram, ut ἄλλος 


sit idem quod ἕτερος velut in ἄλλος ἐγώ, ἄλλος ἩΗρακλῆς. 


PROLEGOMENA 23 


Ἐπιχούρου & Plutarcho demum illam mentionem esse interpolatam. ut 
iterum originis manifestum teneas indicium. deinde II 2 de mundi forma 
num respiciatur c. 6 init. p. 130c dubium est. certe Orphieorum memoria 
abhorret, quae ex superiore loco p. 125 [cf. Lobeckii Aglaoph. 411) iterata 
est. abhorret etiam p. 1290 θαλης --- ἀέρα et Empedoclis versus p. 130p. ex 
II 5 sine dubitatione, quamvis haud dextre, excerptum est p. 1288 — 1294. 
hic antiquissimi erroris iuvat apponere testimonium. diu dubitavi, quid 
tandem haec sibi vellent p. 128& τινὲς δὲ τῇ τοῦ ὕδατος σφαίρα sc. xpégsolat 
κόσμον, donee in proximo Plaeitorum eapite 6 3 Eusebii vitiosissimam 
seripturam animadverti τῇ póyy, τῆς σφαίρας |verum est περιφορᾶς ef. Aristot. 
de cael. II p. 295* 17, Diog. Apoll. ap. Laert. IX Ὀτ] ἀναβλύσαι τὸ ὕδωρ. 
ἐξ οὗ ἀναθυμιαῦηναι τὸν αέρα. hinc antiqui erroris habes explicatum. ex 
Π 6 5 Pythagorea opinio comparari potest cum p. 1314, sed est ea tri- 
tissima. Empedocleum p. 1285 ex II ? 6 amplificatum videtur. ante omnia 
memoria digna quae ex Ἡ 11 2—5 excerpsit p. 128c. nimirum si Plu- 
tarchi vulgata exempla inspexeris, nihil Achilleae eclogae simile apparebit. 
tamen ex compilatoris exemplo, si per emplastra ad vivum resecueris, 
pristina Plutarchi species renidebit, horrida ea quidem hiuleis vulne- 
ribus, sed tamen ut sanitas recuperari possit. quod breviter hac tabula 
illustrare licet 





| 
Stobaeus Plutarchus restitutus Achilles | Plutarchus vulgaris 


| 


Ἀναξίμανδρος δὲ Ἀριστοτέλης ἐκ πέµ- 





—À 


| 
Αναξίμανδρος ἐκ] Ἀριστοτέλης ἐκ πέµ- 





δερμοῦ xal Ψυχροῦίπτου σώματος πτηνὸν πυρὸς µετέ-ιπτου σώματος πυρὸς 
μίγματος χοντα 
| 
Παρμενίδης Ἡρά-ι . . . πὀρινον εἶναι τὸν; Ἀριστοτέλης δὲ ἡ dx θερμοῦ καὶ Ψυχροῦ 
Ἄλειτος Στράτωνιοὺρανόν σῶμα ἐκ ψυχροῦὺ καὶμίγματος 
Ζήνων πύρινον εἶναι δερμοὺ 
τὸν οὐρανόν 


Ἀριστοτέλης ἐκ] Ἀναξίμανδρος ἐκ δερ-! 
πέμπτου σώματος µἠ|μοῦ xal ψυχροῦ µίγµατος 


Vides sanam Stobaei memoriam, tum tertio loeo Achillis turbatissimam, 
quasi consulto aliquis membra disiecta sicut fors dederat conglutinarit. 
mirificum illud TTTHNON ambigo utrum ex ΖΗΝΙίΩΝ an ex TTEMTTTON 
corruptum sit. illud lemma expleret ante πύρινον εἶναι τὸν οὐρανὸν omissum, 
hoe ante σῶμα desideratur, quamquam non difficile est é post δέ inserere. 
πυρὸς µετέχοντα reliquum est est ex πύρινον εἶναι τὸν o0pavóv, unde Byzantini 
nihil nisi πυρός servaverunt. restituta est Plutareho plenior leetio ex 
Galeno, qui ut Anaximandri iam lemmate orbatus est, ita caret interpo- 
lato illo 7. maxime truncatus est codicum nostrorum archetypus, quam- 
vis non tam inepte sit turbatus, quam Achilles. quid in Eusebii exemplo 


28 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


vertit. versio non iam extare videtur. sed excerpsit inde circa millesimum 
p. Chr. annum Muhammedes Isaci filius [Muhammed ibn Isháq Kitáb al- 
Fihrist ed. G. Flügel Lips. 1871. 1872] non solum iuseriptionem quam 
infra exhibui, sed etiam pauca alia p. 245, 16 et p. 245, 28 de Pytha- 
gora atque Platone ex Placit. I 3 8. οἱ. 

Centum fere annis post Sehahrastanius qui natus dicitur a. 1076 
paueula haeresibus suis immiscuit ex Plutareho quem de Zenonis placito 
[Plut. I 3 25] testem affert [Schahrastáni Religionsparteien und Philo- 
sophenschulen übers. von Harbrücker II 132]. ex 13 11 fluxerunt, quae 
II 129 de Heraclito Plutarcho teste proferuntur, ex I 3 21 interpolata 
memoria Socratis II 113 petita est. quod Schahrastanius II 126 dicit: 
Anaxagoras sagt nach der Lehre des Plutarch, dass der Wille 
nicht etwas anderes als das gewollte und nicht etwas anderes 
als der wollende sei wie auch das thun, id quo referendum sit nec 
seio nec multum quaesivi Arabum nugarum satis gnarus. ' 

Abulfaragii [histor. dynast. ed. Poc. p. 90 (58)] quosdam versus, 
quibus Platonis de ideis opinionm ecomprehendit, ex Plutarcho I 3 21 ut ex 
fonte repetendos esse coniecit À. Mueller |. c. p. 41, quod mihi non pro- 
batur. nam Platonis tria principia, deus materia forma, tritissima sunt 
etiam posterioribus, cetera ab illius similitudine plane recedunt. 

Apud Byzantinos post densam quattuor fere saeclorum caliginem, 
quibus Graecorum litterae velut veterno consopitae iacebant, tandem 


Dscholschol sub Moctadiro [908 —31] vixisse narrat cuius tamen priores annos dumtaxat 
attigerit. cf. Steinsehneiderus in Serapei t. XXXI 292. Wenrich. de auct. Gr. version. Syr., 
Arab. p. 30. Herbelot. s. v. Costha I1 173. V. Rose. Ar. pseud. p. 256. 

! jdem Plutarchi qui ferebatur περὶ ἀσκήσεως librum, quein germauice edidit cum 
Buechelero Gildemeister Mus. Rhen. XXVII 520. omnino sex Plutarchi vel Pseudo- 
Plutarchi scripta noverunt Syri Arabesque: 

1) περὶ ἀοργησίας Wenrich 225. Mohammed Isaci f. Fihrist ed. Flügel p. 254, 9 
Mueller griech. philosoph. in Arab. ueberlief. Halle 1873 p. 26. syriace extat in cod. VIII 
vel IX saec. Lagarde anecd. syriac. cf. Sachau Herm. IV Τὸ sq. 

2) πῶς τις ὑπ ἐγδρῶν ὠφελοῖτο Wenrich ib. Fihrist ibid. 

3) περὶ ἀσχήσεως (περὶ ἀρετῆς) Wenrich p. 2326. Fihrist Ἱ. c. Lagarde ib. syriace 
edidit. ef. supra. 

4) περὶ ψυχῆς Wenrich ibid. Fihrist. ibid. quod in Stobaeo Plutarchi liber Themistii 
lemma gerit, monente Buechelero Mus. Rh. l. ο. testimonio est Stobaeum codice usum 
esse simili archetypi syriaci vi s. conditi [ibid. p. 48] ubi Plutarchi Themistiique quae- 
dam scripta iuncta ferebantur. 

5) περὶ τῶν ἀρεσχόντων φιλοσόφοις φυσικῶν δογμάτων βιβλία ε΄ arabice sub titulo 
ος 5 ἄμακκα! SAO S Sow sd! sj PETI PE eS] 
vertit Constaus Lucae f. Wenrich 225.  Fihrist |. c. 

6) περὶ ποταμῶν Arabes Plutarcho cognomini et aequali adscribunt, quod nihil esse 
puto nisi dubitantis de vero Plutarcho Graeci nota aucta et fucata solito more ab Ara- 
bibus Mohammede Isaei f. et Dschemaluddino. 

? omnino constat quae de philosophis graecis apud orientales feruntur tam mira esse 
et portenti similia, saepe ut ne origo quidem erroris pateat. cf. Roeper lection. Abulf. p. 25. 


PROLEGOMENA 95 


scriptum olim fuerit. certe ex alia memoria illa de Diogene philosopho 
minus noto novata esse, parum credibile. ultima Stoicorum opinio ex 
enchiridio opinor Eudori adsuta est. porro Plutarchea II 14 1. 2. 4 non 
incorrupta p. 133cp manserunt. sed compensat hoc interpolandi vi- 
tium exceerptorum ex II 20 p. 138pE singularis quaedam virtus. nam 
quod Philolaum credidisse ait τρισσοὺς εἶναι ἡλίους, inde Plutarchi in- 
fuscatam in vulgata memoriam supra restitui p. 14. contra quae p. 138x 
ex II 20 1 de Anaximandro non excerpuntur, sed ventosa paraphrasi in 
meras ineptias detorquentur, ea accuratius pensitanda sunt. conscripse- 
ram olim fusiorem disputationem, quia Achillis forti impudentia cum 
alios tum Zellerum deceptum videbam. sed postquam '"Teichmuelleri Stu- 
diis illi aliquantum fidei demptum est, quamquam Plutarcheam originem 
ne ille quidem sensit, profligata non repeto. Anaximandro igitur haec 
placent de astris. fingit circulos solis et ceterorum astrorum neque 
solidos neque adumbratos, sed aere densato factos aereque pulsos. ' 
quemadmodum terram plano cylindro comparat, sic solis illum folliculum 
sub rotae orbis (ἀφίς) figura repraesentat. sicut enim ex curvatura rotae 
radii medium petunt, ita solis flammae ex interiore circuli parte per 
unum foramen erumpunt et per magni circum spiracula mundi * ignes 
intus recelusos in terram versus efflant. cireulus perpetuo se circa terram 
torquens quoad super illam foramen exhibet, diem, quoad infra, 
noctem efficit. obturatis spiraculis defectiones existunt. eatenus adumbrare 
necesse erat astronomiae graecae initia, quae quanti momenti essent, sero 
intellegi coeptum est. sed his plenius explicandis suus dabitur dies. 
redeo ad Placita II 20 1 ᾿Αναξίμανδρος κύκλον εἶναι . . . πλήρη πυρὸς xatd 
τι µέρος ἐχφαίνουσαν διὰ στοµίου τὸ πῦρ ὥσπερ διὰ πρηστῆρος αὐλοῦ. καὶ 
toür εἶναι τὸν ἦλιον. ex eis quae dixi elucet prestera illum non esse tur- 
binem igneum, quem Seneca N. Qu. V 13 3 interprotatur. cuius quid 
sit fistula ne somniando quis divinarit. miror Schusterum, qui Heraclitea 
interpretatus p. 125 postquam in verum forte incidit hoc neglecto fal- 
sissima alia exeogitare maluit. πρηστῆρα enim flatum esse vult, quo im- 
pletae tibiae sonos edunt. concedo significationis novitatem ab etymologia 
satis probabilem esse. sed ipsi, priusquam utatur, Placitorum verba 
eoniectando mutare libet, nec semel, sed duobus locis. nam praeter Plu- 
tarchi locum unde profeeti sumus, etiam Stobaeus Plae. II 25 1 πρηστῆ- 
p αὐλόν non quod Schustero plaeet πρηστῆρα αὐλοῦ testatur. * haec 


! ef. Hippocr. de vent. 3 [VI 94 LJ ἀλλὰ μὴν ἡλίου τε καὶ σελήνης καὶ ἄστρων ὁδὸς 
94 τοῦ πνεὐματήύς ἐστιν. τῷ γὰρ πυρὶ τὸ πνεῦμα τροφή .. . ὥστε xal τὸν τοῦ ἡλίου ὀρόµον 
ἀένναον ὁ ἀἩρ ἀένναος καὶ λεπτὸς ἐἑὼν παρέχεται. v. etiam ind. Aristotel. p. 822« 90. 

3 Lucret. VI 493 ipsius Anaximandri doctrinam opinor explicans, quam Epicureo cui- 
dam enchiridio debet, quale ex priorum placitis compilat Epieurus epist. ad Pvthocl. 
Laert. X 84. Anaximandri opinio non dubito quin ex animantium similitudine, ut solent 
veteres, arcessita sit. 

3 Schusterum male sequitur Susemihlius, Jahresbericht II 111 à p. 274 s. 


30 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


moria eomponetur ut IL 6. apparet Plutarchi eapita tantum non omnia 
esse exhausta, at traditum ordinem cur turbaverit nec seio nec scire la- 
boro. quis enim Byzantini hominis trieas enodaverit? paulo magis nostra 
refert, ut quali eodice fuerit usus indagemus. 

Nam eum in argumentis Plutarchi verba fastidire soleat titulorum 
autem sit discrepantia rarissima, felicissimo casu evenit, ut eiusdem 
Pselli excerpta, quae inseribuntur Ἐπιλύσεις διαφόρων ἐρωτημάτων 
edita a Boissonnadeo post operationem daemon. p. 63—69, ultimum eaput 
exhibeant diligenter ' descriptum. felicissime, inquam, evenit, quia ultima 
archetypi folia pessime mutilata esse supra dixi, at Psellianus eodex 
huius quidem calamitatis expers fuit. neque enim verba tantum emen- 
datius traduntur, sed etiam versus complures, qui in nostris sine vestigio 
intereiderant, e Psello recuperantur. mireris fortasse serum auxilium et 
dubites an ex Plutareho hauserit homo vanissimus. uno certe loco ma- 
nifestum glossema invenitur Bvzantini coloris 7, ἐστογανωμένα * genuino 
πυχνά V 306 adseriptum. at eonfirmat supplementa non solum ipsa rerum 
veritas, sed etiam Stobaei in florilegio eeloga. iam mihi vide miras 
memoriae vices: is Psellus qui tanto intervallo ab omnibus codicibus ab- 
est integritatis laude, idem in levissimis non nullis vitiis, quae stultissimum 


?— M — -- 








ἀνάγχης Ι 25 — 18. 105 περὶ εἱμαρμένης I ο — 79. 106 περὶ τύγης xal αὐτομάτου I 29 — 
83. 110 πῶς αἱ συλλήψεις γίνονται V 6 --- 0. 111 πῶς ἄρρενα xai θήλεα γίνεται V 1 — 0. 112 
διὰ τί Tov] πολλάκις συνουσιάζουσα οὐ συλλαμβάνει V 9 — 0. 113 διὰ τ δίδυμα xal τρίδυµα 
γίνεται V. 10 --- 84. 114 πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις xai αἱ πρὸς τούτους ἀνομοιό- 
τητες V 11. 12 — 0. 115 εἰ καὶ τὸ ἔμβρυον Giov καὶ πῶς τρέφεται τοῦτο V 15. 16 — 85. 116 
πῶς οἱ ὄνειροι Ἰίνονται V 2 — 86. 117 περὶ ὑγείς καί νόσου καὶ γήρως V 99 — 86. 0 
(dv πόσῳ Ὑγρόνῳ μορφοῦται τὰ ζφα ἐν γαστρὶ ὄντα) V 21 — 88. 120 (9) περὶ τῆς τοῦ οὐρανοῦ 
οὐσίας II 11 — 89. 122 εἰς πόσους χύκλους διαιρεῖται ὁ οὐρανός II 12 — 90. 125 περὶ τοῦ 
φαινομένου ἐν τῷ οὐρανῷ γαλακτοειδοῦς χύχλου καὶ λεγομένου γαλαξίου III 1 -- 0. 126 περὶ τῆς 
οὐσίας ἡλίου καὶ εἰ πολλοί εἰσιν Ίλιοι II 20 — 93. 121 περὶ μεγέθους ἡλίου xal σελήνης xal 
γῆς II 21. 26 — 94. 128 περὶ ἐχλείψεως ἡλίου II 24 — 95. 129 περὶ ἐχλείψεως σελήνης 1I 
29 — 97. 131 τίς ἡ οὐσία τῶν ἀστέρων II 15 --- 98. 132 περὶ τῆς τῶν ἀρτέρων φορᾶς xal 
κινήσεως II 16 — 100. 194 περὶ τάξεως ἀστέρων II 15 — 101. 135 πόθεν φωτίζονται 
οἱ ἁστέρες IE 17 — 102. 196 περὶ ἐπισημασίας ἀστέρων xal πῶς Ὑίνεαι χειμὼν καὶ θέρος 
II 19 — 0. 138 περὶ τῶν ἄστρων τῶν χαλουμένων Διοσχούρων II 18 — 104. 159 περὶ 
χοαήτου III 2 — 105. 140 περὶ ὑετοῦ xal Ὑαλάζης Ὑιόνος πάγχνης καὶ ὁρόσου III 4 — 
106. 142 περὶ ἴριδος III 9 — 107. 1405 περὶ τῆς ἅλω III 18 — 108. 144 περὶ ῥάβδων 
II G — 110. 146 περὶ ἀνέμων III 7 — 119. 149. περὶ χεραυνῶν III 3 — 114. 150. περὶ 
πρηστῆρος III 3 — 115. 151. πῶς σονέστηχεν [συνέστη] ὁ xóspoc I 4 — 116. 152 εἰ ἓν τὸ πᾶν 
I5 — 117. 153. περὶ χενοῦ I 18— 118. 154 περὶ τόπου I 19 — 119. 155 περὶ χώρας I 20 — 
120. 126 εἰ ἔμόνγος ὁ κόσμος IT 3 — 121. 157 εἰ ἀγέννητος [γεννητὸς] ὁ χόσµος xal ἄφθαρ- 
τος IL 4 -- 122. 158 εἰ τρέφεται ὁ κόσμος II 5 — 1325. 159 περὶ τάξεως κόσμου Il 1 — 124. 
160 τίς ἡ αἰτα τοῦ τὸν χόσμον [ὅλον] ἐγχλιδῆναι II 8 - 126. 182 τίνα δεξιὰ τοῦ κόσμου 
καὶ τίνα dptozepd II 10 — 128. 184 περὶ σεισμῶν III 15 — 130. 166 διὰ τί ἀλμυρὸν τὸ τῆς 
δαλάττης ὕδωρ ἐστίν ΗΙ 16 — 140. 176 περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναβάσεως IV |. 

! idem caput libere excerptum extat omnifar. doctr. ο. 86, unde tamen librarii duo 
errores leviores corriguntur. 

* sie habent στεγανότης (fürmitas) Nicet. ann. p. 200 C et Eusthat. Dion. Perieg. 11'ib. 


PROLEGOMENA 91 


Extremo loco nominandus est Plutarcheorum librorum index, quem 
a filio Plutarchi concinnatum pingui artifieio simulavit is, qui e biblio- 
thecae cuiusdam catalogo et genuina et falsa scripta enotavit. Lampriae 
nomen solus Suidas praefixit. quando index ille conseriptus sit, dubitatur. 
tertio quartove p. Chr. saeculo, iudicavit M. Treu [der sog. Lampriaseatal. 
Waldenb. 1873 p.54] mihi Byzantino aevo dignior visa est inventio 
[de Galeni hist. philos. p. 52 vi], quia pro genuino Vitarum ordine [ef. 
C. Th. Michaelis de ordine vitarum parall. Plutarch. Berolin. 1815 p. 15 sq.| 
scholastica ad Romanorum Graecorumve aetates ordinata colloeatio sub- 
stituta est. praeterea Moralium singulae collectiones, unde postea totum 
corpus concrevit, similes a 'l'revio ipso agnitae sunt p. 46. sed de tem- 
poribus integra est quaestio. ' Plaeitorum in bibliotheca illa tria exempla 
fuerunt, quae cum variis titulis in catalogo consignata essent, tamquam 
libri diversi enumerati sunt: n. 61 περὶ τῶν ἀρεσχόντων φιλοσόφοις φυσικῆς 
ἐπιτομῆς βιβλία e, alterum n. 183 φυσικὴ ἐπιτομή, tertium n. 196 φυσικῶν 
ἀρεσκόντων. hine praeter libelli frequentiam illud quoque confirmatur 
singillatim eum antiquitus eireumlatum esse. nam si variis syllogis olim 
insertus fuisset, vix tam exiguo intervallo posteriora exempla mn. 183 
et 196 in catalogo distarent. 

Exposui Plutarchei libelli antiquam memoriam, qualem exhibent altero 
saeculo vergente AÁthenagoras et fortasse Pseudo-lustinus Achillesque 
liberius expressam, quarto Eusebius quinto Cyrillus sexto Laurentius 
Lydus aceurate excerptam; incertae aetatis Galenus personatus et Philo 
interpolatus agmen compilatorum claudunt. eodem temporis vestigio, quo 
Laurentii doctrina seros fetus edidit, philosophia graeca et eum illa ce- 
terae deineeps artes obmutescere coepere. ingeniorum sterilitas diu 
Iustinianei imperii splendore quodam celata tanto ocius irruit atque in- 
gruente undique barbarie cum ultimis philosophis philosophiae monumenta 
ad ipsos barbaros migraverunt tamdiu ea foturos donec in patriam redire 
licuit. hinc fit ut apud Graecos per proximorum saeculorum obscuritatem 
nulla enitescat Plutarchei libri memoria, at Arabum litteratis viris et 
cognitus sit et passim memoratus. : 

Nam eum praeter Armenios inprimis Syri egregiam operam dedissent 
graecis libris, et Arabum imperatores, inprimis Mansur, laudabili exemplo 
haec studia exeitavissent, incredibilis extitit interpretum industria graeca 
exemplaria syriace tum arabice vertendi. inter quos nemo maiore et 
auctoritate et doctrina floruit, quam Hunainus Isaci filius scholae inter- 
pretum princeps gravissimus. cuius discipulus et aemulus Constans 
eive Constantinus Lucae f. Heliopolitanus? Plutarchi Placita arabice 





! nihil huc faciunt X oratorum vitae n. 41 enumeratae, quoniam Photius Plutarcheo 
exemplari usus esse non videtur. cf. R. Ballheimer de Photi vitis X or. Bonn. 1817. 
A. Schóne Jahrb. f. cl. Phil 1871. p. 784. 

1 Qostà ibn Lüqgà oriundus Bálbekk floruisse videtur sub Mostaino [562 — 866], si 
quidem eius Hypsiclis versionem a Kindio emendatam esse constat, qui obiit 8139. Ibn 


32 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


fontem aperit Cyrillum, qui quam valide expilatus sit ex Bekkeri indice 
p. 634 discas. eodem artificio, quae de sole et luna proferuntur I p. 39 
et 40 B ad verbum fere ex Theodoreti gr. aff. IV 18 p. 58, 46—959, 20, 
350—839, 46. 41 Sylb. suffuratus est cf. Bekk. ind. p. 648. 

Nee eertum est Theodorum Metochitam qui a. 1322 obiit, ip- 
sum librum manibus traetavisse. saltem probari id non potest ex eis 
quae p. 465 K. significat ὃς 1e |Plutarehus] χαὶ πρὸς τοὺς Στωικοὺς ἆπο- 
μάχεται [de commun. Stoie. notit.] xai περί xe [1. τὰ] φυσικὰ δόγµατα cf. p. 419. 

Neque denique Plutarchum attigit ex eis, qui post eaptam Cpolin 
Plutarehi eelogas excerpserunt, Miehael Apostolius, qui Violarium 
[Ἰωνιάν] illud incohavit quod Arsenius filius ordinavit auxit absolvit. ' in 
Apostolii igitur cod. Angelieano f. 46 Αριστοτέλης — χόσµου quod in Ar- 


! Michaelis librum sive potius schedas, quas fllius recte ἄρραφον ὑπόδημα nominat, in 
Angelicana bibliotheca repperi signatas C ὃ, 17. inscribitur a recenti manu Selecta ex 
variis philosophis aliisve iuxta ordinem alphabeticum disposita. folia situ 
eorrosa et valde turbata sunt. multa sine dubio priusquam ligarentur interciderunt. nam 
proverbiorum exemplum, cuius plagulis singulis vel pluribus schedae aliis excerptis com- 
pletae postea insertae sunt, incipit f. 3T à verbis δὲ τὰς τὸν [Corpus patoemiogr. ed. 
Leutsch. II 241, 9], priora autem folia aliena exhibent. lunc codicem inspexit a. 1790 
Schowius cf. epistul. ad C. G. Heyneum p. ΕΧΧΥΙΙΙ Stobaei florileg. ed. Th. Gaisford, qui 
tamen numerum codicis parum accurate notaverat. de Michaelis Ionia et ipse cogitaverat sed 
res certa est, quia f. 256" adglutinatur commentarius eadem manu scriptus et ab ipso scri- 
ptore emendatus: Λ]ιγαήλου Αποστόλου τοῦ Βυξαντίου λόγος ἐπιστολιμαῖος 7, περὶ δικαιοσύνης 
πρὸς τὴν ἑρίτιμον [addidit secundis curis καὶ θεόπνευστον] καὶ πολυύµνητον ἀρχὴν τῶν Ἐνετῶν. 
florilegio similior est quam orationi haec scriptio. Apostolii violarium praeter proverbia 
maxime Stobaei florilegium (non eclogas) compilavit. codice videtur usus esse eo quem 
postea Arsenius, tum Sambucus, nunc bibliotheca Vindobonensis possidet a Gaisfordio sero 
excussum Eclog. t. I] 860 sqq. est ubi compilator ingenio indulserit f. 79" (praecedunt enim 
proverbia de iustitia, quorum ultimum δίκης ὀφθαλμός p. 366, 6 L.): 

ἐν tbe τῶν παροιμιῶν ἀφιγμένῳ 

ὅπου δίκης ἕνεστι τὸ xoc µέγα 

ἔδοξέ µοι βέλτιστον ὦ φίλοι λόγων 

καὶ τοῦ σόλωνος τὰ πρὸς τῆν δίκην γράψαι 

ἄριστα τωγχάνοντα τοῖς λόγου φίλοις. 
sequitur Stob. floril. 1x 27. ceterum aut gemellum aut idem exemplum Angelicanum signi- 
ficat Heerenius Stob. ecl. I xLvir. quamquam praefatio, unde Arseniana fluxit, neque 
nunc servatur neque Schowii aetate extitisse videtur. certe in Angelica, quam ille nominat, 
bibliotheca alterum Violarii exemplum invenire mihi quaerenti non contigit. sed falsus 
est sine dubio Heerenius in eo quod de Eclogarum perantiquo codice à Michaele [quem 
tamen non adgnovit] usurpato dixit cf. C. Wachsmuth comm. d. Stobaei ecl. Gott. 1871 
p. l. nam titulus ἐκλογῶν ἀποφθεγμάτων xal ὑποθηκῶν etiam florilegium comprehendit et 
exhibet eum ipse Sambuci cod. Vindobonensis cf. Fleckeis. CV 1872 p. 191. quis esset 
ille Clristogonus in Heereniana praefatione nominatus, non comperi. Arsenius Gasparin 
Osmi [Auximum, nunc Osimo] episcopum i. e. Gasparin Zacchium (Leutsch l. c. p. XXI !"] 
nominavit, ad quem alterum paroemiorum exemplum apophthegmatis aliisque auctum mis- 
surus esset. sed cum Gasparianum exemplum, unde codd. RENOGr Leutschii p. XII ducti 
sunt, supplementis illis caruerit, Arsenium confudisse opinor. alterum prooemiorum 
exemplum Lauro Quirino missum autographum asservatur Parisiis n. 3059. 


PROLEGOMENA 99 


paulo ante Sehahrastanii aetatem Placitorum emergit et memoria et 
imitatio. Michael Psellus' aequalium facile doctissimus rerumque 
civilium idem peritissimus Plutarehum sibi ad imitandum proposuit Mi- 
chaeli Dueae imperatori scripturus ἐπιλύσεις συντόµους φυσιχῶν ζητημάτων. 
ecce prooemium: ὁ μὲν Πλούταρχος ὦ µέγιστε xal θειότατε βασιλεῦ διαφόρους 
δόξας ἀπαριθμούμενος xal τὴν ἀληδη μὴ ἀποδειχνύων xal πιστούµενος συγχέει 
μᾶλλον τὸν ληγισμὸν xal ἀπορεῖν παρασχευάζει 7, eic ἐπίστασιν Ge. quocirca 
spreta Plutarchi doctrina eapitum titulos tantummodo transcripsit, ipsas 
quaestiones splendidiore sapientia videlicet scholastica solvit. 

Idem cadit in eiusdem Pselli Παντοδαπὴν διδασκαλίαν simili con- 
silio eoneinnatam, quem librum ex apographo Lindenbrogiano * edidit 
Fabricius t. V p. 690—186 ed. I. titulos Psellianos conlatos eum Plutarcheis 
infra? subiciam; quorum forma non numquam utiliter eum reliqua me- 


! Constans [Constantinus) Psellus, qui dum monachus erat Michaelem se nominabat, 
natus est ut vulgo credunt a. 1020, ut Sathas docuit 1018 [pecatovixz, βιβλιοθήκη δ΄ Ἀθή- 
vno. 1874 eiusd. Deux lettres inédites de l'empereur Mich. Ducas Parapin. Paris 1875 
p. 4 sq.) floruit maxima auctoritate sub Michaele VII Dnca discipulo suo, qui 1071 rerum 
potitus est adiuvante maxime Psello. ultimam eius memoriam a. 1077 factam invenit 
Sathas, quo anno epistulam ad Nicephorum Phocam scripsit. sed certum est ad extremum 
$. NI vitam produxisse atque tum maxime in secessu libris scribendis operam navasse 
velut astronomiae quaestionibus. quibus temporis nota 1092 adiuncta est, quam feliciter 
emendavit et explicavit Usenerus (symbol. ad histor. astron. Bonn 1876 p. 25]. ceterum ille 
"philosophiae princeps' qui nostratibus videlicet sane quam vanus et insipidus videtur, By- 
zantinis Graeculis vehementer probatus est ut vel satirae Timarionis ceteroqui morda- 
cissimus scriptor plurimum 'sophistae illi Byzantino deferret Ellisseni Analect. IV 89 
e. 4). Ἐπιλύσεις partim edidit G. Seebode (Goth. 1840 et Wiesbad. 1857 ex apographo 82 
Fabric. bibl. Acad. Havniensi] pessime. nam ne illud quidem intellexit ex quinque se 
tres libros tanquam integrum opus edidisse. plenum extat sub nomine Simeonis Sethis 
σύνοψις xal ἀπάνθισμα φυσικῶν τε xal φιλοσόφων δογμάτων (Fabric. X 322 ed. Hamb. 1721]. 
Simeonem et ipsum sub Michaele Duca floruisse ex syntagmate περὶ τροφῶν illi dedicato 
apparet. Fabric.! X 320. sed hoc quoque ex Pselli gemello libro prope totum tr&nscrip- 
sisse dicitur. ibid. p. 321. quo pacto ista aequslium aemulatio explicanda sit libenter 
doceri velim. forsitan Pselli nomen errore eodem tradatur quo syntagma quadrivii (ed. 
Xyland. Basil. 1556) initio s. XI conscriptum illius esse dicitur. cf. Rose Herm. II 465. 

* hoc non solum mendosissimum est, sed etiam mancum ut ex Fabricii indice altero 
p.91 sqq. intellegere queas. pleniorem Psellum exhibent codices Taurinensis [ο Doehner 
Philol. XIV 408) et fortasse Neapolitanus Fabric. V 790 n. 238. idem liber in cod. Parisino 
2087 {. 71 (V. Rose Ar. Ps. 225] inscribitur τοῦ σοφωτάτου ὑπερτίμου τοῦ ψελλοῦ dmoxpl- 
σεις συνοπτιχαὶ [xal] ἐξηγήσεις πρὸς ἐρωτήσεις διαφόρας [sic] καὶ ἀπορίας Tpadtioat πρὸς τὸν 
βασιλέα χύριον μιχαὴλ τὸν δοῦκα. ex Didascalia adscripta sunt multa capita margini cod. 
Farnes. [Ε] Stobsei eclog., quae edidit Heeren. 

3 exhibeo binos Fabricii numeros. prior ex t. V p. 69, alter ex pleniore illo catalogo 
ibid. p. 51 expressus est. additur Placitorum synopsis. 359. 82 cí(w διαφέρει dpy? καὶ 
στοιχεῖον [-εἴα] 1 2 — 60. δὺ περὶ τῶν ἀρχῶν τί εἰσιν 1 3 — 0. 84 περὶ ἰδεῶν I. 10 — 0. 85 
περὶ δαιμόνων xal ἠρώων 1 8 — 61. 86 περὶ ὕλης 19 — 62. 87 περὶ αἰτιῶν 1 11 — 63. 88 
περὶ Gyrdtov I 14 — 64. 89. περὶ χρωμάτων I 15 — 65. 90 περὶ µίξεως καὶ χράσεως 
117 — 66. 91 περὶ Ἱενέσεως xol φθορᾶς I 24 — 67. 92 περὶ σωμάτων I 12 — 68. 93 περὶ 
ἑλαχίστων Y 13 — Τὸ. Ι02 περὶ χρόνου] 21 — 16. 103. περὶ χινήσεως I 23 — 11. 104 περὶ 


34 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


priori elassi Mosquensem adsignavi quamvis plura scripta eomplexum, 
ideo faetum esse scito, quia alter eod. Mosquensis n. 387 s. XII, ex 
AÁthonis monasterio Batopedii translatus, eosdem eodem ordine eadem- 
que fere discrepantia seripturae continet Plutarchi libros, quos prior 
Mosquensis 329, sed desunt Placita: unde cum constet saeculo XII non- 
dum Moralium corpus extitisse Placita simul eum ethicis quae proprie 
dieta sunt seriptis complexum, ab À codicis scriptore ipso demum Placita 
prototypo 21 librorum exemplari praefixa esse apparet. 

Mareianus 521 [ΧΟΠ 7] bombycinus, forma quadrata, foliorum 200, 
versuum fere 32, scriptus pluribus saeculorum XIV et XV manibus. ex 
libris, quos continet eodex enumeratos a Zanettio, ab antiquissimo 
librario primo loeo f. 1'— 19" Placita tenui et saepe compendiario litte- 
rarum genere exarata sunt. priora folia madore confecta. iota subscriptum 
fere omissum est. hiatus nullo studio vitatus ut δὲ τὸ ποτὸ etiam ante 
vocales perseriberentur. vetustum exemplar non numquam scriba nu- 
meros margini maiusculos adpingendo imitatus est. ex eodem scholia 
transcripta sunt tum exilia inter lineas tum ampliora in marginibus nu-. 
meris adpositis ad continuae scripturae voces relata. utrumque genus 
Byzantino grammatico debetur aequales vel glossematis vel scholasticis 
interpretamentis docturo, nullo tamen nostro usu.' contuli ipse librum 
liberalissime Venetiis ad me transmissum. 

AB codices tam similes sunt ut ex archetypo non ipso sed inter- 
cedente alio tanquam nepotes prognati existimandi sint. testimonio est 
vel illud quod IV 19 3 αἱ ἐπιμήχεις spatio relieto omittunt AB, retinent 
vulgares libri. illorum autem uter utri praestet difficile est dietu. ve- 
tustior diligentius est descriptus nec tamen ab interpolatione plane liber, 
velut IV 21 4 ἕως, I9 4 ἀνείδωλον B multo neglegentius exaratus et 
interpolationum plenior. at feliciter accidit, ut eadem librarii oscitantia, qua 
apertissima glossemata saepe insulsissime inculeata sunt, inter reliquam 
istiusmodi farraginem antiquae memoriae plurimae variae lectiones feli- 
eissime servarentur. atque haec est propria Marciani virtus. neque enim 
dubitari potest, quin arelfetypi oras plurimae emendationes sive variae 
leetiones impleverint, quae eum divinari non facile possint, ex exemplo 
antiquam διόρθωσιν passo repetendae sunt. eiusmodi lectiones partim 
nota ;P insignitae apparent in Α IL 3 2 Ἰνώμην cf. supra p. 9, I 12 4 
eorrupto φύσει οὐ νεύσει verum ὃ superscriptum fuisse ex Α efficitur, 
1321 6 ob θεὸς vob; ἐστι τοῦ χόσµου ex emendato exemplo falso loco 
adscriptum est. vulgata corruptam lectionem ct δὲ ὁ θεὸς 6 νοῦς suo 
loco post τὴν ἰδέαν exhibuerat, in euius vicem illa postliminio reduxi. 


! qualis homo fuerit scholiasta ex hoc de Epicuro (1 ὃ 18) iudicio intellegas: οὗτος μὴ 
προνοεῖσθαι τὸν Ütóv τῶν τζδε πραγμάτων ἑδόξαζεν. οὗτος τέλος παντὸς ἀγαδοῦ ἑτίθει τὴν 
ἡδονήν. xal οἱ μὲν ἑξηγηταὶ τῶν φιλοσόφων λέγουσιν οὗ τὴν ἀκάθαρτον, ἀλλὰ τὴν φυσι- 
χωτάτην ἔνστασιν. οἱ δὲ φιλόσοφοι τοῦτον ἁποσκορακίξουσιν ὡς μὴ λέγοντα πρόνοιαν xal ὅτι 
τέλος τίθεται τὴν ἡδονὴν καὶ οὐ τὸ πρώτιστον xal µόνον ἀγαθὸν ὅπερ ἑἐστὶν ὁ θεός. 


PROLEGOMENA 31 


quemque s&eribam correcturum putes, ita eum antiquissimo Mosquensi libro 
faeit, ut affines ac paene gemellos credas. scimus ex Stobaeo verum esse 
ὑφ οὗ V 30 1, mire eorruptum praebent glossemate intruso ὑφέξω codices 
nostri optimi, ὑφ Tc corrigunt vulgares. sed Psellus ineptissime ὑφ ἔξιν. 
dilueidior fit necessitudo $ 6 Αἰθίοπας γηράσχειν ἔτη τριάχοντα. vix risum 
teneas. adeo in promptu erat homini paulo attentiori ἔτει τριαχοστῷ 
emendare, quod a libris deterioribus scilicet dudum inventum est. nimirum 
ἔτει À seriptum fuit, quod etiam insipidius eorrupit Galenus ef. p. 12. quid 
igitur consequitur? nempe ut ex exemplari inviolato Pselli exemplum, ex 
eodem mucore postea corroso codieum nostrorum archetypus deductus sit. 
minus constat de temporibus. Psellus extremo saeculo XI floruit, eodem 
tempor? vel paulo post Mosquensis liber (A) deseriptus est. quamquam 
vacillat Matthaei de eius aetate iudicium. «quare tantum veri similiter 
sumo, saeculo X vel ineunte XI archetypum quem vocamus exaratum esse. 

Sub XII saeculi exitum eognovimus Ioannem Tzetzam compluries 
Plutarehi Plaeitis usum. comment. in Iliad. p. 67, 28 Herm. ex Plut. I 3 5, 
p. 65, 9 ex 1 8 2, schol. ad Tzetz. alleg. ap. Cramer. A. O. III 380, 12 
ex IL 1 1, schol. in Hesiod. p. 66 Bas., p. 40* Heins. ex V 26 4 excerptum 
est. tantum enim aliud agens repperi. excerptorum illorum nullus est 
usus. 

Vulgaribus codicibus usus est etiam scholiasta Platonis, qui ad 
Rempubl. p. 4984 Plut. II 22 2 et 23 3. 4 excerpsit. 

Ex novissima Byzantinorum aetate ad Plutarchum reeurrit is qui 
in eod. Laurentiano XXVIII 22 s. XV f. 81—893 astronomieorum futti- 
lissimam colluviem eorrasit. inseribitur ridicule Ἐρωτοαποχρίσεις φιλο- 
σόφου Ἀριστοτέλους, quas V. Roseus in Hermae vol. IX 119 excerpsit. 
praeter astronomicas rationes Persarum opinor doctrina leviter imbutas, 
quam hi ab Arabibus et Syris, tum s. XIV a Persis Graeci receperunt [ef. 
Useneri symbol. ad histor. astronom. p. 24] Plutarchi placita hie illie 
expilantur velut II 11 2—5. III 1. 2. 4. 5. utebatur eodice vulgato, euius 
lectiones sua insuper perversitate in meras nugas comvertit. quare mi- 
rari subit quod nescio quo pacto originem vel Plutarcho antiquiorem 
odoratus est Roseus, qui pristinum Plaecitorum corpus talibus quisquiliis 
ditari posse sperabat p. 120': τὸν μὲν χρόνον φασὶν φαέθοντα., τὸν δὲ ἄρην 
πυρόεντα, τὸν Ó' ἥλιον πεζοδρόµον., τὴν δὲ ἀφροδίτην ἑωσφόρον, τὸν δὲ ἑρμῆν 
στίλβοντα, τὴν δὲ σελήνην µήνην [οοἆ. µίνυν]. at haec decantata sunt et 
ubivis obvia praeter µήνην, quod ex poetis fluxit. µπεζοὀρόµος autem, 
quod Roseo cummaxime imposuit, aperte Byzantinorum est, ut πεζο- 
δρομεῖν. 

Byzantinorum nemo praeter eos quos nominavi Plutarehum oculis 
usurpavisse videtur. Michael quidem Glyeas, quem vixisse circa a. 
1000 doeuit Labbaeus [ed. Bekk. IX], in Annal I. II ad Plutarehum 
provoeat p. 247, 4B κατὰ τοῦτο xat 6 Πλούταρχος ἔλεγεν ' ἔλαβον — αὐτούς᾽ 
ef. Plut. I6 8. at ipsum primum vocabulum ἔλαβον pro Plutarchi ἐλάβομεν 


30 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


Alterius classis 
sunt libri eomplura Plutarchi seripta moralia complexi, quorum fata et 
vicissitudines nequaquam satis explorata sunt. constat tamen etiam de 
Placitis, quod M. Treu [de codd. non nullis Parisin. Plut. Mor. Iauer 
1871 p. 12] dixit futuro Moralium editori multo magis eorum 
singulorum codicum qui unum vel pauca tantum Moralia tra- 
dunt, rationem habendam esse quam eorum qui plurima in 
unum corpus redegerint. neque minus constat in vetustioribus 
ethicorum syllogis', quarum ordo originem trans millesimum p. Chr. 
annum habet, Placitorum locum fuisse nullum. immo eum seorsum va- 
garentur, sero in pleniorem coetum recipi coepta sunt. Mosquensis Α 
primus recepit, sed tunc solus. saeculo XIII eum prudentissimo consilio 
aut Planudes aut aequalis eius grandissimum Plutarcheorum corpus con- 
deret [cf. Treu zur geschichte der ueberlief. v. Plut. Moral. Waldenburg 
1871 p. X], Placita eo ordine eaque forma inseruit, quam omnes deinceps 
vulgati eodices secuti sunt. haec igitur est altera classis. 

Planudei eorporis duo extant apographa, de quorum vicissitudine 
ac praestantia longa fuit contentio. alter cod, Parisinus 1671 scriptus 
anno 1296 (A insignitus a Wyttenbachio), alter Paris. 1672 (E Wytten- 
bachii) paulo iunior. Wyttenbaehius enim E ex A exseriptum dixerat 
sed ita exseriptum ut vetustiora adhiberentur exempla. contra Treu [de 
eodic. nonnullis Parisin. Iauer 1871 p. 11] A apographum codicis E per- 
hibuerat. quod utrumque falsum est. nam quod ipse Treu postea [z. 
gesch. d. ueberl. p. VIII sqq.] intellexit, uterque codex ex eodem Planu- 
deo exemplo descriptus est, sed ita ut iuniori E fides maior sit attribuenda. 
quod senserunt quodammodo qui primas illi tribuere Duebnerus * Plutarchi 
editor et B. Muellerus qui libellum de animae in Timaeo proereatione 
restituit [Plutareh ueber die seelensehópf. Bresl. 1873 p.28qq.] quare 
ut optimi alterius classis libri notitiam aeciperem quam aceuratissimam, 
M. Bonnetum adii, ut conferendi laborem susciperet. 

Parisinus igitur 1672, cuius diserepantiam C notatam doctissimi illius 
viri eximiae aecurationi acceptam refero, grandissimus est liber [0,41 x: 0,30" | 
membranaceus splendidissime a quinque saeeuli XIII exeuntis vel XIV in- 
euntis seribis exaratus [Treu z. gesch. p. Vsq.] paginae singulae ut in 
exemplo Planudeo institutum fuisse videtur, bifariam divisae. Plaocita in 


! tales ante 8. XIII servantur in Marcianis 249 [s. XII], 250 [s. XI, Treu, der sog. 
Lampriascatal. p. 45*, zur gesch. d. ueberl. p. XIII sq.) Parisinis 1955 [s. XII] et 1956 
[s. XI] quos ipse inspexi, Paris. 1957 [s. XII]. 

? Duebnerus Conti hominis graeci apparatu usus est qui &. h. s. XXI— XXIII labore 
maiore quam utilitate LI Parisinos Plutarchi codices excussit. conlatos singulos duobus 
voluminibus comprehendit tertio addito, quem compulsionem vocat, quo digestam ad 
singula scripta farraginem lectionum congessit. Conti Plutarchus conlatus f. quadr. 
n. 996 — 398 supplementis bibliothecae Parisinae insertus est. Placitorum l. I ex com- 
pulsione descriptum Benedictus Niese amice mihi speciminis gratia misit. «quo accepto 


plura ego non desideravi. 


PROLEGOMENA 33 


senii Violario iteratur p. 122 W. [Leutsch. comment. de Arsen. Violar. III 
p. 28, 8—13], consentit illud quidem cum Plut. II 5 1—3. at si lectionis 
varietatem aecuratius scrutatus eris, Eusebium tenebis XV 56, non Plu- 
tarchum. idemque f. 105". περὶ ἐνιαυτῶν compilatus est [P. E. XV 54], deinde 
f. 108" δόξαι φιλοσόφων περὶ θεῶν ἐκ τοῦ πλουῄ[ίι ἔνιοι τῶν φιλοσόφων — καὶ 
τὰ στοιχεῖα addito in margine sed statim deleto Πλουτάρχου lemmate ex 
Euseb. XIV 16, f. 85' τίς f, αἰτία τοῦ τὸν xócpoy ἐγκλιθῆναι ex XV 39, f. 1991 
[Πλουτάρχου ἐκ τοῦ περὶ τῶν ἀρεσχόντων τοῖς φιλωσόφοις: περὶ ἀρχῶν ex XIV 14. 
Apostoli codex Eusebianus vilis est atque Gaisfordianis DG proximus. 
patris eelogas, sed non omnes, Arsenius transtulit. exhibet ille Euseb. 
XV 34 p. 194 Walz, XV 46 p. 314, XV 49 ibid., XV 53 p. 222. 

Codices manu seripti quotquot noti sunt ex archetypo cirea mille- 
simum annum scripto deducti sunt. descriptus est autem ille ex libro 
unam Placitorum epitomen complexo, quales meliores nostri sunt et illi 
fuisse videntur, qui in bibliotheca Lampriae [ef. p. 27] servabantur. inde 
parte postiea situ eorrupta laeunae vel oblitteratae voces ab archetypi 
seriptore ad arbitrium eompletae omnibus exemplis communes sunt. bi- 
partita autem est ex illo codicum propagatio: una familia sola Placita 
continens integrior, altera plura Plutarchi scripta complexa deterior ae 
vulgata est. 

Prioris elassis sunt 
Mosquensis eodex SS. Synodi eceles. orthod. Graeco-Rossieae, n. 339 [nune 
352] inter quadratos, membranaceus, scriptus s. XI aut XII. continet in 
foliis 256 hos deinceps Plutarehi libellos: primum f. 1—39 περὶ τῶν dpe- 
σχόντων φιλοσόφοις φυσικῶν δογμάτων βιβλία e, tum ordinis tralatieii n. 9. 1. 
5. 45. 6. ο. 4. 44. 33. 40. 34. 42. 3D. 39. 3. 1. 41. 8. 38. 66. 14 in 
summam viginti duos, quorum ultimus de superstitione in fine mutilus 
est. ' contulit Placita Matthaeius in Lectionum Mosquensium vol. II 
p. 63—72 ad Francofurtensem 1620. sed elegantissimae seripturae apices 
parum aecurate rimatus est, quod et olim conieceram et nune Iulii Voel- 
kelii professoris Mosquensis litteris benigne ad me datis edoctus sum. 
qui illa quidem, quae modo de externa codichs condicione ex Matthaei 
scriptis dedi, pleraque confirmavit, sed de triginta gravioribus locis quos 
inspexit per neglegentiam decies nullam enotatam esse diserepantiam in- 
venit. quare ne ex silentio Matthaei falsa concluderentur, lectiones non 
distincte aut a Matthaeio aut a Voelkelio notatas eancellis saepsi. quod 


! C. F. Matthaei Plutarchi περὶ δυσωπίας xal περὶ τύχης Mosqu. 17777 praef. f. [3], 
eiusdem Accurata codd. graec. mss. bibl. Mosqu. SS. Synodi notitia et recensio Lips. 
1805 I p. 219. delineatum habes codicis specimen in eiusdem Commentat. in Plutarchi 
lib. περὶ ὁυσωπίας Mosqu. 1777 p. 19. unde Mosquensis Rossiam transvectus sit, non 
liquido constat. veri simile tamen ex monasterio quodam montis Athonis, unde plurimi in 
Synodum translati sunt. illic ex omnibus partibus inde 8 s. XI manuscripta collecta et 
coempta sunt, recentissime e. g. ex bibliotheca medici Rasarii, vetustiora tamen ex ΟΡΟΙ 
vel Asia minore. 

Dieis, Doxographi graeci. 9 


38 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


loco recte ἀνημμένου correxit aut quod magis eredam ex eodiee qualis 
fuit B transcripsit. neque enim sine codiee I 13 18 ἀγχιστροειδεῖς ceterasque 
feminini generis formas superseribere potuit. 

Ceteros vulgaris familiae codices omnes aut ex Planudeo codice 
deperdito aut ex apographis eius descriptos esse eum lectionum simili- 
tudine ' tum lacunarum [V 27 2], ordinis [transponuntur V 23 et 24], inter- 
polationum [II 20 12 προσονομάζομεν] communione exploratum est. de vul- 
gatorum eodieum turba paulo melior est Petavii quidam liber, cuius 
discrepantia editioni Francofurtensi 1620 addita est. nimirum alterius 
classis codex ad corrigendum adscitus fuisse videtur. idem cadit in ϱ0- 
dicem biblioth. collegii novi Oxoniensis n. 233 a Wyttenbachio passim 
conlatum. codicis C simillimus est cod. Marcianus 248 a Ioanne Rhoso 
Cretensi a. 1406 in Bessarionis usum nitidissime scriptus, cuius |l. V Pla- 
eitorum inspexi. eiusdem aetatis est cod. Laurentianus 80 21 chartaceus 
39 seripta Plutarchi continens. ex altera elasse correctus est, si quidem 
III 133 in contextu évCopuévzy in margine manu eadem jP ἐνιζωνισμένην [ef. A] 
exhibet. singularis est condieio Vossiani chartac. Gr. Q. 2 qui Alexandri 
Pauli filii Petavii senatoris Parisiensis a. 1639 fuit [Catalog. bibl. publ. 
Lugdun. 1716 p. 395, Montfaucon. bibl. mss. nov. t. I Par. 1739 p. 615]. 
contextus Vossiani s. XV nitide conseriptus cum vulgata, qualem praebet 
C, omnibus rebus concordat. scriptus est liber neglegentissime multis 
omissis. sed margines crebris notis sunt repleti. correetoris est prior 
manus quae subfusco atramento utitur et rotundis litteris diversis tem- 
poribus duplices notas adscripsit. primum de coniectura aut aliis eodi- 
cibus" vitiis mederi studuit, postea e Galeni historia philosopha largam 
emendationum et supplementorum silvam in marginem congessit. altera 
manus recentior nigro colore et angulosa scriptura conspicua ex vulgatis 
libris quae omissa erant supplevit. interest nostra, ut de priore correctore 
accuratius inquiramus. nam auf fallor egregie aut Guilelmi Budaei 
doctissimi viri manum recte adgnosco. iudiees velim ipse conlata eius 
latina versione, quae primum prodiit quod sciam Parisis 1505. velut 
I 15 ? vulgatam tuetur Vossiani contextus τῶν τροπῶν. verum est 
τροφῶν. at margini adscriptum est manu correctoris */. τόπων e Galeno. 
Budaeus vertit propter locorum coelorumque varietates. Galenum 
enim, quem haud semel citavit corrector [II 13 12 et II 20 12 Γαληνὸς 
ἐν τῇ φιλοσόφ(φ) ἱστορίᾳ] non solum apposuit, sed etiam emendavit velut 
ad IV 15 1 Galeni hoc additamentum [ο. 96] castigatum dedit τὸ μὲν σχότος 
συνάπτει [vulgo συνάγει] xoi συγκρίνει [vulgo συγκινεῖ] τὴν ὅρασιν xal ἀμβλύνει 
. «. διὰ τοῦτο [vulgo διὰ τὸ] μὴ ὁρᾶν ἡμᾶς à» τῷ σχότε. Budaeus in ipsum 


Σ1 ὃ 8 vulgata consentit in his xal ἵππον ἕνα µόνον νοοῦμεν. omisit µόνον melior 


μόνον 
memoria AB. originem glossematis monstrat C ἕνα νοοῦμεν. 


? coniunctum habes utrumque III 16 4, nbi ad vulgarem lectionem (— C) παραχυλί- 
σασα in margine adnotatur παραλυχίσασα (— A B) 7) παραλυκίσαν (e coniectura). 


PROLEGOMENA 35 


ex B simillime transiectam lectionem τὸν αἰθέρα observes II 7 5, rectum 
locum in (À) B oecupaverat corruptum τὸν ἀέρα. hie Eusebius verum con- 
firmavit. interdum tamen pravas quoque ut fit lectiones suggessit illud 
rP Ἰξώδους 
antiquum exemplar. velut IV 3 11 olim scriptum fuit ποιοῦ πυρώδους, quod 
servavit B, ineptius ποιοῦ γε πυρώδους À. recte se habet πυρώδους. sed 
talia non erebra. quam antiqua haec lectionum sit memoria, inde elucet, 
quod B non numquam non solum Α et vulgatos codices sed etiam Gale- 
num vincit. exempla sunt III 5 8 μᾶλλον ubi B solus cum Galeno facit, et 
III 3 4 νεφελομιγεῖ, ubi idem solus veram scripturam, quae divinari nequit, 
servavit eum Stobaeo, Galenus eum ceteris interpolavit νεφελοειδεῖ. maxime 
vero memorabile est hoc I 5 4 δῆλον ὅτι ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια εἶναι. Sic B 
totius enuntiati structura claudieante. rectissime Α cum vulgata ὅτι omisit, 
quod eonfirmat Stobaeus. iam confer Eusebiana δῆλον ὅτι ἄπειρα τὰ αἴτια 


rPx τοῦ 
εἶναι: nonne sponte emendati libri enitescit talis scriptura: δῆλον ὅτι ἄπειρα 


τὰ αἴτια slvat? eece denuo ἀδιόρθωτον quod saepe dixi Eusebii exemplar. 
antiquum illum correctorem esse facile concedes. addo aetatis quandam 
notam. Galenus eum Lydo II 25 4 interpolavit πεπυρωµένον. verum est 
πεπἰλημένον quod etiam tum Eusebius legit. iam cum codices nostri par- 
tim (vulgati) πεπιληµένον, partim (B) πεπυρωµένον exhibeant nullo negotio 
m 
effeitur archetypi imago haeo: rond udyo , unde in À supina socordia 
monstrum illud πευπυρωληµένον conflatum est cf. p. 16. consequitur igitur 
antigraphum sexto saeculo superius a diorthota &d emendationem adhi- 
bitum esse. 

Nullius est pretii Parisinus 1734 s. XIV chartaceus, quadratus, olim 
Iacobi Antonii. continet post Thucydidis vitam f. 1" Θουχυδίδου βίος — ἐν- 
üdbe χεῖται f. 4", tum programma f. 4" ὦ φίλος εἰ σοφὸς — χεκροπίδην τὸ 
γένος, deinde f. 5'— 942" 'Thueydidis I — ΥΠ 60 ἐν τούτωι sequitur 
f. 3438' —381" Procli institutio theologica, postremo loeo f. 382'— 396" 
Plutarchi de placitis philosophorum I— III 8. ultima situ eorrupta vix 
ab oculatissimo cognosci possunt. Proeli et Plutarchi scripta ab alio 
seriba in alia eharta exarata a bibliopega adiuneta sunt. simul f. 384 
scheda eandidiore colore recenter seripta eeclogis ex Plutarehi Caesaris 
et Demosthenis vitis impleta easu addita est. Placita nihil nobis utili- 
tatis praebent, utpote quae ex codice B transeripta sint. quod eum ex 
leetionum summa similitudine tum inde efficitur quod f. 385" seriba ocu- 
lorum sive manus errore a Marciani f. 3" subito ad f. 4" aberravit, quo 
errore animadverso ipse lacunam deinceps ex eodem Marciano explevit. 
scholia eadem quae B continet, sed breviata. 

Gemellus est Parisinus 24223 s. XIII ut fertur exaratus varia scripta, 
Plutarehi sola Plaecita continens. usurpavi lectiones & Conto ad librum I 
enotatas, unde manifestus cum priore Parisino consensus cognoseitur. 
aceuratius eum inspicere supersedi. 

9* 


30 I DE PLUTARCHEAE EPITOMES MEMORIA 


Alterius classis 
sunt libri complura Plutarchi seripta moralia complexi, quorum fata et 
vicissitudines nequaquam satis explorata sunt. constat tamen etiam de 
Plaeitis, quod M. Treu [de codd. non nullis Parisin. Plut. Mor. Iauer 
1871 p. 12] dixit futuro Moralium editori multo magis eorum 
singulorum codicum qui unum vel pauca tantum Moralia tra- 
dunt, rationem habendam esse quam eorum qui plurima in 
unum corpus redegerint. neque minus constat in vetustioribus 
ethicorum syllogis', quarum ordo originem trans millesimum p. Chr. 
annum habet, Placitorum locum fuisse nullum. immo cum seorsum va- 
garentur, sero in pleniorem coetum recipi coepta sunt. Mosquensis À 
primus recepit, sed tunc solus. saeculo XIII eum prudentissimo consilio 
aut Planudes aut aequalis eius grandissimum Plutarcheorum corpus con- 
deret [cf. Treu zur gesehiehte der ueberlief. v. Plut. Moral. Waldenburg 
1871 p. X], Plaeita eo ordine eaque forma inseruit, quam omnes deinceps 
vulgati eodices secuti sunt. haee igitur est altera classis. . 

Planudei eorporis duo extant apographa, de quorum vicissitudine 
8ο praestantia longa fuit contentio. alter cod, Parisinus 1671 seriptua 
anno 1296 (A insignitus a Wyttenbachio), alter Paris. 1672 (E Wytten- 
bachii) paulo iunior. Wyttenbaehius enim E ex Α exseriptum dixerat 
sed ita exseriptum ut vetustiora adhiberentur exempla. contra Treu [de 
codice. nonnullis Parisin. Iauer 1871 p. 11] A apographum codieis E per- 
hibuerat. quod utrumque falsum est. nam quod ipse Treu postea [z. 
gesch. d. ueberl. p. VIII sqq.] intellexit, uterque codex ex eodem Planu- 
deo exemplo descriptus est, sed ita ut iuniori E fides maior sit attribuenda. 
quod senserunt quodammodo qui primas illi tribuere Duebnerus * Plutarchi 
editor et B. Muellerus qui libellum de animae in Timaeo procreatione 
restituit [Plutareh ueber die seelenschópf. Bresl. 1873 p.2s8qq.] quare 
ut optimi alterius classis libri notitiam acciperem quam accuratissimam, 
M. Bonnetum adii, ut conferendi laborem susciperet. 

Parisinus igitur 1672, cuius diserepantiam C notatam doctissimi illius 
viri eximiae aecurationi acceptam refero, grandissimus est liber [0,41 x 0,30"| 
membranaceus splendidissime a quinque saeculi XIII exeuntis vel XIV in- 
euntis seribis exaratus [Treu z. gesch. p. Vsq.], paginae singulae ut in 
exemplo Planudeo institutum fuisse videtur, bifariam divisae. Placita in 


μαμα t—  —  — αν ——À — M ——— 


! tales ante s. XIII servantur in Marcianis 249 (s. XII], 250 [s. XI, τοι, der sog. 
Lampriascatal. p. 45*, zur gesch. d. ueberl. p. XIII sq.] Parisinis 1955 [s. XII) et 1956 
(s. XI] quos ipse inspexi, Paris. 1957 [s. XII]. 

? Duebnerus Conti hominis graeci apparatu usus est qui a. h. s. XXI— XXIII labore 
maiore quam utilitate LI Parisinos Plutarchi codices excussit. conlatos singulos duobus 
voluminibus comprehendit tertio addito, quem compulsionem vocat, quo digestam ad 
singula scripta farraginem lectionum congessit. Conti Plutarchus conlatus f. quadr. 
n. 396 — 398 supplementis bibliothecae Parisinae insertus est. Placitorum |. I ex com- 
pulsione descriptum Benedictus Niese amice mihi speciminis gratia misit. «quo accepto 
plura ego non desideravi. 


PROLEGOMENA 31 


seriptorum serie v —vg numerata ineipiunt a fol. 642". singulis libris 
capitum indices rubrica ornati praemittuntur. ante ipsa capita tituli 
rubrica perseripta, numeri margini adscripti. inter philosophorum decreta 
singula rubrica interpunetum est. iota nec subscriptum nee adscriptum 
novit. in elidendis vocalibus variat, sed omnino hiandi cupidior ut fere 
vetustiores libri. quam nostra editio exhibet rationem eam ex solo C ex- 
pressam scito. nam Α neglegentius eonlatus, B iunior visus est. 

Deteriorem esse C eiusque cognatos i. e. vulgatam, tam est in aperto 
ut argumentis supersedeam. proba memoria in AB servata est, corrupta 
variata interpolata in C. tu haec tantum habeto: 


[I 2 στοιχεῖα AB cum Galeno στοιχεῖον C 
I 3 4 ἄργυρος οὐχ AB eum Stobaeo Eusebio οὐκ ἄργυρος C 


1 


[ 4 2 χατὰ τὴν τῶν σωμάτων σύνοδον AB cum Eusebio σύνοδον post τὴν C 
[ 12 90 τότε μὲν — τότε δὸ B cum Stobaeo [ποτὲ 
μὲν — motà δὲ A] τὸ μὲν — τὸ δὲ C 
Rarissime verum rectius illis retinuit. velut IV 19 ὃ αἱ ἐπιμήχεις quod 
omiserunt AB. hie illic coniecturis feliciter usus est ut IV 1 Τ ὅταν 1 
quod vulgo εἴη leetum erat. soloecismum Roeperus sine libris correxerat. 
eadem arte I 7 18 μὲν post τὴν quod omittit Α cum Eusebio et Galeno, 
restituit C, idemque fecit B. unus II 24 5 ὑπερχομένων pro ἐπεργομένων emen- 
davit. memorabile est ΠΙ 8 1 ad δερεαν non solum codicum sed etiam 
Stobaei fide confirmatum adnotatum esse in margine prima manu usitatius 
vocabulum θέρος, quod praebet etiam Galenus. sed fortuito hoc inter illos 
convenit. nam ut Galeni variandi morem cognovimus, ita Parisinus quo- 
que correctoris manum passus est, sed modestiorem illam. nam plerumque 
corruptos aut diffieiles locos dubitandi signo:-- in margine notare satis 
habuit. ita signavit conelamatum locum II 24 1 ὑποτιθεμένῳ, tum corrupta 
III 1 8 Aapzpótepovw, III 4 5. ὑποπεπλησμένον. sana attrectavit III 10 5 κοίλην 
δὲ τὸ µέσον [Gal. et corr. Voss. τῷ µεγέθει]. IV 22 3 μερῶν ἀντιπασχόντων---- 
ὕτε μὲν γὰρ recte offendit. lacuna enim in proximis supplenda erat. 
IV 23 3 ταύτῃ κχεῖσθαι corruptelam significat. cur V 3 2 περίτωµα-- αἷμα 
notatum sit neseio. sed recte V 18 4 διὰ τὸ ἐπίπονων αὐτὴν γεγενῆσθαι τὸ 
χρῖμα et V 19 5 τῆς δὲ xol τοῖς ζῴοις τρηφῆς vitium suboluit. semel no- 
tulae ipsa medicina, quamvis irrita, coniuncta est V 25 1 xai τοὺς περὶ 
τὴν χεφαλὴν τόπους, ubi in mrg. τοῦ τόπου frustra, quia in C xai ex eic cor- 
ruptum est. quae coniectura monet ne in his sagaeioris scribae periculis 
reconditius quiddam odoremur. quaecunque attuli primae manui attribuit 
Bonnetus. neque a doeto post renatas litteras viro quod forsitan con- 
ieceris talia adscripta sunt, quia codex post Cpolin eaptam usque ad 
a. 1688 quo a Girardino Gallorum legato et Desnero Parisios transvectus 
est, in imperatoris Turcorum gynaeceo delituit. [cf. B. Mueller |. ο. p. 5 sq.]. 
quas dixi notas, eae atramento pictae sunt. rubrieatori pauca debentur. 
qui cum III 1 8 λαμπρότερον suspectum videret, ἀραιότερον et pro muxvotépav 
ἁμαυρότερων temere coniecit. melius res cessit III 2 7 ubi vulgati ἀνειμένου 


42 II DE PLUTARCHEAE EPITOMES EDITIONIBUS 


dud 


Plutarchum emendandum contulerit homo in philosophis minime exercitatus, 
fieri non potest quin divini illius ingenii felieitatem non laudemus sed 
admiremur. concedo magnam partem conieeturarum temere fusam, maig- 
rem 8 prioribus praereptam, plurimas a melioribus libris (ut in Placitis 
a Mosquensi) confirmatas esse, restant tot et tales, ut et multitudine 
et sagacitate quemlibet facile antecellat. quod ne temere me opinari 
putes, perlustra Hercheri lueulentissimi existimatoris volumen primum: 
centies Reiskei notam invenies, sexagies fere nomen eius viri, qui totam 
vitam Plutarcho emendando et illustrando dedieaverat. sed priusquam 
Wyttenbachianam aggrediar, laudanda est Chr. Daniel. Beckii sedu- 
litas. qui Corsiniana maxime et Reiskeana usus editionem compendia- 
riam feeit brevi adnotatione adieeta Lips. 1787. quis eredat eundem 
qui optimum eodicem À non solum excerpsisset sed etiam reete aestima- 
visset, vulgata aequiescere maluisse? non nulla tamen eius ingenio lau- 
dabiliter excogitata sunt, quae pueriliter saepe peecarit, tacere praestat. 

Iam vero Daniel W yttenbachius post indefessum quinque lugtrorum 
laborem Plutarchum diu exspectatum edidit, cuius t. IV Plaeita continens 
prodiit 1797. praeter versionem latinam quotquot tum nota erant manu 
seripta versiones editiones emendationes excerpta subiecit. nescio quid alii 
sentiant, — neque de ceteris iudieium fero — in subditiciis autem libris 
praesertim in Plaeitis multo minus praestitit, quam et debuit ille et 
potuit. nil dieo de ingenii felicitate, quae neque data est cuilibet nec 
perpetua esse solet, at iudicium desidero, quod in Reiskeo non infuisse 
ipse vituperaverat I p. cxxix. an illud est iudicium, quod cum Mosquensis 
seripturam toties adscriberet, eximiam eius praestantiam tanquam lippus 
nullo modo perspexit? praeterea seleetarum lectionum haudquaquam 
eerta est fides, quod de Parisinis codicibus a Trevio |. c. monitum video. 
consentaneum est eruditissimum hominem haud pauca egregie emendasse. 
sed neque tantum profecit, quantum exspectari poterat et tali verecundia 
atque adeo timiditate proponit, ut ipsi diffisus esse saepe videatur. 

Post Tauchnitzianam perpetuis typis e Wyttenbachiana non imperite 
expressam ultimo loeo Didotiana nominanda est. Moralium t. II prodiit 
Parisiis 1856. Duebnerus Wyttenbachiana usus est, quam ad Conti appa- 
ratum praeeipue ad C [Paris. E] correxit ultra codicum scripturam raro 
progressus. ea ratione multa castigavit, plura profecturus nisi et otium 
defuisset et editionis institutum prohibuisset. 

Post tales conatus si mihi neque ingenio neque eruditione cum illis com- 
parando aliquanto plura emendare contigit, omnis laus erit in subsidiorum 
recto usu, qui ex hae de Plutarchi memoria disquisitione utilissimus re- 
dundavit fructus. duo autem sunt recensendi Plutarchi instrumenta 
— praeter similium librorum ut Stobaei aliorumque eomparationem quibus 
dextram euiusque paginae partem destinavi — unum recentius ex codi- 
cibus petendum, inter quos ABC archetypo proximos ex ceterorum turba 
segregavi et aecurate infra enotavi omissis plerumque orthographicis 


PROLEGOMENA 39 


textum recepit Galeniana sie interpretatus: porro tenebrae cogunt 
aggregantque visum proptereaque hebetant ... ea propter non 
cernere nos in tenebris. de συνάπτει et συγχρίνει dubitari potest, sed 
διὰ τοῦτο patet expressum esse. ut hie citra necessitatem aliena emble- 
mata infersit, ita Galeni auctoritate in ineptissimum errorem inductus est. 
V 3030 pro vero Ἐρασίστρατος in Vossiani margine apparet Galeni ridieula 


lectio ἀέρος Στράτων, quod aecurate expressit latinus interpres. laudabile 
φιλος 


autem, quod V 29 3 Plutarehi lacunam sie eorreetor explevit Ἱρόδοτος δέ 
φῆσι xt. Herodotum perperam praebet Galenus, emendatum Ἡρόφιλης 
vertit Budaeus. neque minus emendationes correctoris quas non e Galeno 
sed ex ipsius ingenio petitas et tempore priores dixi, in versione paene 
omnes reperiuntur. ita in prooemio l. II correetum habet margo περὶ τῶν 
ἀποτελεσμάτων, Budaeus de effectis, V 18 2 pro vitioso ἔγνωτε haud insoite 
periclitatus est correetor ἠγνόηται, eui latina respondent: ignorari [? igno- 
ratur] enim et post conceptum purgationum numerus. V 103 
emendavit δέχεται Vossiani corrector, item latinus eapit. hinc igitur 
dubitari vix potest quin Budaeus ipse priusquam verteret vulgatam unde- 
eunque emaeularet et ad vertendum praepararet. Galeni editione principe 
quamquam emendatione ne hie quidem abstinuit usus videtur. uno certe 
loeo II 20 12 ex illa dedit in margine Vossiani ἀπὸ τοῦ πυροειδοῦς, cum 


^X "^ 


Laur. À πυροει i. e. πυροειὸή et Laur. B πυροειδές quod est verum prae- 
berent. atqui Veneta Galeni 1497 prodiit. ergo cum 1502 versioni suae 
praefatus sit Budaeus ' intra eos annos notae Vossiani adscriptae sunt, 
nisi forte Venetae similem codicem manu traetasse interpretem putamus. 
quod veri est dissimile. 

Vulgatae familiae libros, quorum aliquam habeo notitiam, etiam hos no- 
minatos saltem volo Ambrosianum B 85 sup. chart. 'Messapiae in Iapygia 
emptum 1606' Placitorum 11—15 complexum et Laurentianum LXXXVII 17 
quintum librum continentem. eiusdem libri fragmentum exhibet Parisinus 
2216, mutilus est Pa risin. 2012 quos contulisse dieitur Contos. non dubium 
est quin alii in bibliothecis lateant fructum illis non maiorem daturi. 

Lieeat mihi hoc 1loeo, quoniam varios Plutarchei libelli casus et 
memorias ab ipsis incunabulis per aetatum gentiumque seriem ad recen- 
tiora tempora decucurri, stemmatis artificio longiorem disputationem bre- 
viter comprehendere atque illustrare. Philonem interpolatum Lampriae 
indieem seholia Platonis Tzetzam Aristotelis erotoapoerises vilioresque 
codices omisi, tempora ubi dubia sunt notavi. 


! edidit Budaei versionem Iacobus Stapulensis (qui V 7 errorem scribentis in 
margine emendavit). subnotatur ibi: finis Plutarchi cheronei de placitis philoso- 
phorum: a Guilelmo Budeo latini facti: et Ascensiana accuratione impressi. 
XV Calendas Aprilis M.D.V. sed prologus interpretis ad Germanum Geneium 
Beluacensis ecclesiae decanum quo post Lascarin qui recusasset semet ipsum interpretandi 
munus suscepisse dicit scriptus est Parisiis calendis Ianuariis 1302. 


A 


F 


C 


44 III DE STOBAEI MEMORIA 


nere voluerat. ' quattuor librorum eorpus integrum vidit et accuratissime 
descripsit Photius ο. 167. sed aliquanto postea hominum vel ineuria 
vel inseitia factum est, ut primi libri, quas nune eclogas physieas vocare 
eonsuevimus, quaedam folia e compage soluta in alterum volumen, quod 
aut simul ferebatur aut α bibliopega priori eoniunetum erat, immigrarent 
[florileg. t. 80. 81. 82]. quem errorem et ipse olim animadverteram et 
Wachsmuthius in Mus. Rhen. XXVII Τὸ aceuratissime et sagacissime pro- 
bavit. tale exemplum traiectis foliis conspicuum usurpavit florilegii Lau- 
rentiani [cod. Laur. VIII 22] conditor, qui duplici errore Ioannes Da. 
mascenus perhibetur saeeulo XI fortasse ΠΟΠ recentior. is eclogis sacrig 
profanisque ex gnomologio Maximi Ántoniique quos dieunt simillimo pe- 
titis Stobaeanorum electorum tam largos haustus admiscuit, saepe ut nihil 
aliud adseitum sit. quare ad sarcienda damna ingentia, quae Stobaei 
priores libri postea aeceperunt, summa est florilegii utilitas. utor autem 
in eius supplementis, quae Stobaeo inserui, C. Wachsmuthii conlatione 
ad amussim facta, quam ille in meum usum liberalissime concessit. con- 
stat ne Damasceni quidem opus integrum ad nos pervenisse. itaque 
magna est indicis quoque utilitas, quem idem commentat. III de flori- 
legio q. d. Ioannis Damasceni Laurentiano Gotting. 1871 primus edidit 
et diligentissime explanavit. qui index quamvis ipse quoque scribarum 
pigritia plus dimidio amiserit, tamen fruetuosissimus est, quia et Photiano 
multo est accuratior et ex Stobaei tanto naufragio capitum saltem plenio- 
rem conspectum servavit. sie quod in quinto Placitorum libro Stobaeani 
tituli utilissime eonferri poterant, id paene totum est Damasceni indicis 
meritum. 

Post florilegii igitur Damasceni tempora vulnera priori volumini in- 
flieta exuleerabantur et ex parvis initiis pernicies in dies latius gliscebat, 
iam ut maior pars eclogarum deflendo fato periret. ex hoc tam misere 
amputato exemplo arehetypo fortasse s. XII conscripto et ab alterius 
voluminis quod florilegium eontinebat societate iam prorsus seiuneto de- 
dueti sunt duo codices: 

alter Farnesinus olim, nune biblioth. mus. nation. III D 15, [n. 299 
eatal. Cyrilli] s. XIII. alter deperditus nune, pater eodieis Parisini 2129 
&. XV et codieis Sambuei unde postquam Canteriana 1575 descripta 
est, nullum remansit vestigium. F autem et codex deperditus fratres ger- 
mani fuere. ille maior et plenioris patrimorii, hie minor corruptior par- 
eiusque peeuliatus. praeterea huie aecidit ut primo ternione, ut videtur, 
ex eompagine soluto, cum folio amisso cetera perverso ordine transeribe- 
rentur, eclogarum initium in Parisino et C misere laceratum et turbatum 
traderetur. ergo F solus dux nobis erit codicibus FC id est A dissen- 
tientibus, rarissime fiet ut locis vel corruptis vel hiulcis alter ordo 
1 e. C Paris. auxilio esse possit. 





! Stobaei artificium monstravi Mus. Rh. XXXII p. 481 sq. 


PROLEGOMENA 41 


II DE PLUTARCHEAE EPITOMES EDITIONIBUS. 


Moralium princeps editio anno 1509 prodiit typis Aldinis ex vul 
gatis codicibus Venetis ut videtur [sed cf. Treu zur geseh. p. xvn] ex- 
pressa. qua aceuratione Demetrius Cretensis Aldi Manutii famulus illud 
negotium gesserit Wyttenbachius I p. uxxxv parum acriter iudieasse vi- 
detur. constat enim eodiceum menda innumerabilibus typothetae aueta 
esse. cum Áldorum haec ratio fuerit, ut manu scripta religiose quoad 
licebat exprimerent, non mirabimur Budaei versionem [ef. p. 39] quat- 
tuor annis superiorem et multis locis emendatam ad Placita non adhi- 
bitam esse. 

Ex Aldina fluxit paucis correetis vel mutatis Basileensis 1542. 
plura correxit H. Stephanus qui editioni suae a. 1572 vulgatae eum 
ordinem subieeit, quem nunc sequimur [cf. Treu l. e. p. xvu]. ad Pla- 
cita emendationis parum attulit. paulo plus laudis tribuendum Franeo- 
furtensibus a. 1599. 1620. 1624 maxime propter Xylandri latinam versio- 
nem et adnotationes. de variarum lectionum farragine, unde librum 
Petavianum supra attigi, imperite iudicavit Wyttenbachius l. ο. p. cxix. 
nobis certe nullius fuit commodi. neque omnino illi editores magno seripto- 
rum numero distrieti et obruti uni Plaeitorum epitomae otii tantum, 
quantum par erat, aut voluerunt dare aut potuerunt. ' 

Altius spiravit Corsini Pisani professoris solorum Placitorum editio 
Florentiae 1750 splendidissime excusa, quae prolegomenis indieibus ver- 
sione adnotatione dissertationum mantissa ornata largum lumen adlatura 
videbatur. sed ut diligentia et acumen editoris maxime laudandum est, 
ita emendatio propter graeci sermonis nimiam imperitiam vix umquam 
prospere successit. nihilo setius Eusebii Galeni Stobaei ecognatorumque 
seriptorum perpetua comparatione sponte sua castigatior multo evasit 
libellus. atque plus etiam profeetura erat Corsini diligentia, nisi inter- 
polatae Eusebii Galenique editiones verum saepius obscurassent quam 
aperuissent. 

Sequitur Reiskei editio a. 17/4 incohata nec ab ipso absoluta. a 
bibliopola notae adiectae sunt, quas ille a. 1756 in Plutarchi moralia 
conscriptas Animadversionum ad graecos auctores vol. II inseruerat. huie 
viro eo libentius palmam defero, quo plura Batavorum invidia detrahere 
conabatur, ef. Wyttenbachii praef. Plut. I p. xxix, ad Boissonnadii Eunapii 
v. II p. 4. nam si meminerimus, quantum per unius aestatis brevitatem ad 


! peculiares Placitorum editiones graecam ex versione G. Budaei Basil. 1521 apud 
Hervagium [Fabric. B. G. 1l. IV p. 361 ed. 1708), Parisinam apud Rogard 1544 a Cor- 
sino inspectam, Antverpianam graece ex offic. Ioh. Loéi 15423. 8. a Beckio visam 
mihi inspicere non contigit. praeparaverat editionem graecam cum latina versione I. Christian. 
Wolfius, ad quam codicum duorum futtilissimorum variam seripturam adnotaturus erat. 
schedae servantur in Hamburgensi bibliotheca urbana. absolutam illam non esse, vix est 
quod doleamus. 


46 IV DE AETII PLACITIS 


I 9 2—" a 'Theodoreto IV 13 melius excerptum est quam & Plutarcho 
et Stobaeo, quibus pulehra suecreverunt supplementa. $8 2 brevior est 
Plutarehus o6 ἀπὸ θάλεω xai Πυδαγόρου x«i ot Στωικοί, obscurior Stobaeus 
οἱ ἀπὸ θάλεω xal Πυδαγόρου λέγω δὲ τοὺς µέχρι τῶν Στωικῶν καταβεβηχότας 
σὺν Ἡρακλείτῳ. utrumque pertaesum est plene describere. quanto melius 
ille θαλῆς x«l Πυθαγόρας xal ᾿Αναξαγόρας xal Ἡράκλειτος xal ὁ τῶν Στωικῶν 
ὁρμαθός, ubi tamen ultimam vocem ignosces episcopo elegantiarum aucupi. 
$3 Democritum solum eognoverunt Plutarehus et Stobaeus, plenior ille 
Δημόχριτος δὲ xol Mwtpóóepoc xal Ἐμπίχουρος 8 4 temere conflavit Plu- 
farehus Aristotelis Platonisque lemma, Stobaeus priore caret, distinguit 
utrumque recte Theodoretus. 

IV 14 addidit eelogas de vaeuo quae respondent Placitorum I 18 
1—5. sed liberius non modo ordinem mutavit ut qui 3. 1. 2. 5. 4 eollo- 
earet, sed etiam 8 3 Democriteorum sententiam ipse immutavit, nisi t&- 
men aliam sententiam a Stobaeo Plutarehoque omissam ex ampliore 
libro petivit. 

VI 19 ex Placit. I 25 excerptae sunt 88 2. 3. 

VI 14 ex I2 1. 2. 5 accessit Chrysippi lemma, quod culpa librarii in 
Stobaeo interciderat. 

ibidem ex I 28 3. 4 excerpta brevissime. 

VI 15 ex 1 29 1. 2. 6 extremo capite illine Democriti nomen & Plu- 
tarcho et Stobaeo omissum addere lieuit. fortasse coniungendum est cum 
hoc lemmate, quod in fine Stobaeus addit omissum & Plutarcho τύχη 
ἀτάκτου ἐνεργείας ἐστὶ προσηγορία. 

IV 15 ineipiunt exeerpta alterius libri. respieiuntur II 1 2. 3. 

IV 16 Π 21—3 brevissime comprehendit. sed gravissime addit de 
mundi motione xai οἱ μὲν μυλοειδῶς, οἱ δὲ τροχοῦ δίκην περιδινεῖσθαι, quod 
ad Anaximenem et Απαχϊπιαπάταπ mihi referenti multi erunt qui 
credant. 

IV 11-- 20 stringit II 3 1. 2. 4 1—12, ibidem 13 1. 3—5. 7. 9. 12—15 ver- 
bis alienis res diligenter exprimens. multus est IV 21. 22 in opinionibus 
de sole enumerandis. nam II 20 1. 3. 5 6. 7. 95—16. 21 1—4. 22 2.3 translata 
sunt, similiter IV 23 de luna Π 25 2.3.8.9. 18. 14. accessit inde nova He- 
raeliti mentio post 8 3. omissis lemmatis exeerptum II 26 1. 2. 3. 4. inde 
ditantur Placita hoe novo: ἄλλοι δὲ σπιθαμῖῆς ἔχειν διάµετρον. brevissime 
tangit IV 24 eapita 27. 29. 31. tertius liber negleotus est. 

At crebrae sunt summique pretii eclogae ex Plae. 1. IV, qui est de 
anima. Theodoreti V 17 sqq. in Stobaeo Plutarchove IV 2 1—7. 3 2—4. 6. 11. 
13 reperiuntur, quibus addenda ex illo Anaximandri Empedoelis Critiae 
nomina. IV 4 post 8 1 Xenoeratis et Aristotelis grata augmenta acce- 
dunt. Stoicorum definitio 8 4 nota fuit, ignota deinde Pythagoreorum. IV 5 
1—6. 8 aliquanto auctius et minus turbatum quam in Plutarcho legitur. 
amplissimum spieilegium ad IV τ colligitur. "Theodoretus enim octo 


PROLEGOMENA :- 43 


Byzantinorum vitiis. de dubiis cod. Α lectionibus quemadmodum ca- 
verem, supra monui p. 33. alterum genus est excerptorum, quae diversa 
ratione facta sunt ut aut verba ipsa compilarentur aut sententiae libe- 
rius alienis saepe admixtis redderentur. accurate descripsit Eusebius, 
cuius capita singula singulis Plutarchi capitibus ad sinistram adnotavi. 
infra discrepantiam quam ex Gaisfordii indigesta mole extricavi appo- 
sitam habes. quanta perversitate Eusebii illa editio conflata sit, nolo 
conqueri. aceuratiora de codicibus infra Plutarehi Stromateon fragmento 
praefatus docebo. tantum scito me meliores codices iudicare C G F, dete- 
riores BEI, interpolatum ex Plutarchi vulgata D. codex A optimus 
Plutarchea excerpta non continet. minus accurate descripsit Galenus. 
praeterea diffieile erat illius monstra continua adnotatione supponere. 
quare potiorem varietatem deprompsi, cetera emendaturis seorsum ex- 
pressi. eapitum numeros ad dextram ubique adnotavi. multo his pau- 
ciora excerpserunt Cyrilus Ioannes Lydus Pseudo-Iustinus, atque hi 
quidem diligentius, ceteri brevius vel audacius, audacissime omnium 
Achilles. horum igitur testimonia quoniam ipsi legentis iudicio integra 
proponere fas duxi, in infima quaque dimidiatae paginae parte ad si- 
nistram diligenter exhibui. coniecturis vel alienis vel meis eatenus indul- 
gebam, qua Plutarchum personatum errore caruisse atque emendationem 
certam iudieaveram. ceterorum siglorum explicationem editioni praemisi. 


Ill DE STOBAEI MEMORIA. 


Ioannis Stobensis qui Stobaeus audire maluit eclogae physicae quo- 
niam ex eodem Placitorum libro unde Plutarchus haustae sunt plurimae, 
dextram editionis nostrae partem implent. ne hic quidem editis adhue 
exemplis fidere satis tuto licuit. nam Canterus principem editionem 
a. 1515 editam ex deteriore codice expressit, paucis in ora correectis. plura 
perfecit Heerenius, qui cognatorum seriptorum similitudine vel suopte 
ingenio fisus gravissima menda exemit. tamen idem quamquam codices 
eonlatos habebat optimos, tanta iudieii perversitate adhibuit, ut errores 
maximi orerentur. nee Gaisfordii cura quidquam fere boni attulit. nam 
quia codices meliores praecipue Augustanus, quos accurate contulerat, 
eidem sunt interpolationibus haudquaquam liberi, Gaisfordius rarius, 
saepe Meinekeus ut ratio constaret, interpolavit infelicissime. quae om- 
nia nune Curtii Wachsmuthii singulari merito aperta sunt. is cum quid 
rei esset breviter commentatione de Stobaei eclogis Gotting. 1871 [ef. 
n. jahrb. f. el. Ph. CV 1872 p. 189—194] indieavisset, iamiam ipse quam 
desideramus ad optimum codicem Farnesinum recensitam editionem pa- 
raturus est. 

Ioannes utilissimum suum electorum thesaurum in duo volumina 
divisit, quorum utrumque centena capita per binos libros digesta οοπί]- 


48 IV DE AETII PLACITIS 


riusne qui Historia sua vitas philosophorum deseripsit nec ultra Platonem 
descendit? an Plutarchus cuius Plaeitorum epitome iam Eusebio eadem 
eognita fuit quae nobis? at Theodoretus non epitomen usurpavit sed 
pleniorem librum qui integritate Stobaeum Plutarehumque longe superabat. 
restat Aétii περὶ ἀρεσχόντων liber, euius scriptoris ignotum nomen nisi plane 
inepte clarissimis Plutarchi et Porphyrii additum putes, verus est Theo. 
doreti fons. idemque scriptor cum Plutareho et Porphyrio iterum con- 
iunetus apparet V 16 & δέ γε ξὺν θεῷ λέξω [secuntur excerpta de anima 
ef. p. 46] ἐκ τῶν Πλουτάρχῳ καὶ Πορφυρίῳ καὶ μέντοι xal Αετίῳ Ευγε- 
γραµµένων ἐρῶ. ubi eur Á&tium tanta vi (καὶ μέντοι xai) aliis postposuerit, 
nullo modo dispieias, nisi ex hoe excerpsit, illos splendoris gratia nomi- 
navit. nam Aétio soli non cito Graeci credidissent, crediderunt illorum 
patrocinio eommendato et sustentato. Plutarchus quidem omis philoso- 
phiae venus et lyra |Eunap. praef. p. 3 Boiss.|] quanta tune auctoritate 
floruerit, constat. idem de Porphyrio ex Christianorum et ipsius Theo- 
doreti internecivo odio satis elucet [cf. Bernays ad Theophrast. de piet. 
not. 7, R. Volkmann. observat. miscell. Iauer 1873 p. 14]. simillime autem 
Cyrillus utrumque coniunxit [ef. p. 10] γεγράφασι δὲ περὶ τούτων Π]λού- 
ταρχός τε xal ἕτεροι τῶν map αὐτοῖς λογάδων xal 6 Όρασὺς καθ ἡμῶν Πορφύ- 
ριος. ae ne quis eredat Theodoreto quid interesset inter A&tium Plutarchum 
Porphyrium parum fuisse eognitum, adscribam tertium loeum II 95 ubi 
nominatis tritissimis mythographorum nominibus afferuntur philosophiae 
enarratores [Πλούταρχος δὲ xal 'Áéttog τὰς τῶν φιλοσόφων ἐχπαιδεύουσι 
δόξας. τὸν αὐτὸν δὲ καὶ ὁ Πορφύριος ἀνεδέξατο πόνων τὸν ἑκάστου βίον ταῖς 
δόξαις προστεθειχώς. ' at, inquies, miror illius diligentiam in compilatorum 
natione rarissimam. cur tandem amplioris operis molem versavit cui 
eompendii erat commodior facultas? respondebo tibi, si Plutarehea nomi- 
natim excerpta II 119 et III 4 afferas, Plutarehi epitomen illi praesto non 
fuisse, sed Eusebium [cf. supra p. 10], unde lieuit illius eclogas transferre 
uberrimas. sed Aétio excerpto rebus ab illo prolatis novam fidem addere 
malebat. 3 

Ecce tandem velut ex inferis citatum Aé&tium Plaeitorum collectorem. 
euius tamen tanta est obscuritas ut praeter nomen nihil omnino memoriae 
proditum sit. accedit quod nomen ipsum posterioribus temporibus sat 





! quoniam haec verba sunt clarissima et cum Porphyrii fragmentis congrua, nolo 
pluribus refutare, quae R. Volkmannus inde elicuit [N. jahrb. CIII 705, cf. obs. misc. p. 10]. 
nimirum ne protulisset quidem talia vir eruditissimus, nisi ex Stobaei errore opinionem pro- 
baturus fuisset longe falsissimam. nam quod Plac. I 14 1 Porphyrii lemma perverse additur, 
nemo mirabitur qui eclogarum memoriam cognovit (cf. e. g. p. 148, 10 M. ecl. I 25 4). Theo- 
doreti excerpta neglexit Volkmannus. invenisset ibi Xenophanis sententiam etiam a Stobaeo 
confirmatam, quae Porphyrii de illo iudicio contraria est. cf. Zeller I* 496*. cetera com- 
menta non persequor, quia hac disputatione Volkmannum edoctum iri spero. 

? ne quid scrupuli exoriatur propter III 54 lloorapyoc δὲ ὁ Χαιρωνεὺς τὴν γῆν προ- 
σηγόρευσεν Ἡραν, quod conferat quispiam cum Stobaei eclog. I p. 288 St., moneo ''heodo- 
retum Plutarchi Daedal. fragm. ap. Euseb. III 4 transtulisse, quod editores fugit. 


PROLEGOMENA 45 


Ex F descriptos esse quotquot servantur pleniores codices, Vaticanum 
Augustanum Eseurialensem Farnesinos alios duos (ex quibus Augustanus 
interdum feliciter, saepe temere correctus est) lueulentum est C. Wachs- 
muthii inventum, qui codicem F accuratissime conlatum mihi humanissime 
ad Placita recensenda commisit. unde potiorem discrepantiam omissis 
lemmatis mendisque levioribus exhibui ita tamen ut coneinentibus F C 
simplieius arehetypi notam Α adseriberem. conieetura pareius usus sum 
non Stobaeum sed librarios eastigaturus. de uncinis, quibus excerptoris 
additamenta distinxi, alio loco dicendum erit. 


IV DE AETII PLACITIS 


Plutarchi et Stobaei placitorum consensum ex usu maioris libri ex- 
plieandum esse quem alter altero plenius exhauserit, id paene omnes 
consentiunt qui vel leviter illa scripta tetigerunt. atque si eui forte du- 
bitatio erat impedito idonearum editionum usu, is iam ex nostrae instituto 
quid utriusque sit proprium quid commune nullo negotio dispiciet. ad 
maioris autem corporis imaginem instaurandam priusquam accedamus, 
eireumspiciamus oportet si extra Plutarchi Stobaeique excerpta alia sint 
servata. scilicet mirum videtur hanc quam necessariam dieo et princi- 
palem nostrae quaestionis partem ne attigisse quidem Volkmannum, qui 
nuper Plaeitorum vicissitudines tandem aliquando enodare sibi propo- 
suerat. [N. jahrb. f. Philol. CIII 1871 p. 683—705]. 

Theodoretus episcopus Cyrensis idem quem supra p. 1O strinxi 
amplissima servavit ex communi illo fonte excerpta, quae, si excipias 
verba quibus ille abundat, tam raro ' sunt arbitrio adulterata, ut summa 
illis fides habenda sit. insunt eclogae in Graecarum affectionum curatione 
[BXvixóv παθηµάτων δεραπευτική ree. Th. Gaisford. Oxon. 1839], euius 
liber IV inde a c. 5 excerpta habet Placit. ὃ 12—19. 21—23. 25. 26. unde 
eum Plutarchus 18. 21. 22. 25, Stobaeus 12. 15—26 eompilaverit, apparet 
quanto magis ille pristini exemplaris ubertatem adsequatur. augetur phi- 
losophorum index Parmenidis et Melissi nominibus, aliorum tituli ereseunt 
vel patriae ut Stratonis vel aetatis ut Epieuri vel decretorum aceuratiore 
deseriptione. explieandi gratia paucula addidisse Theodoretum velut 
6 18 *, non est quod acrius castigem. 

Ad I 5 dubitanter rettuli quae IV 12 Hippasi et Heracliti de universo 
traditur sententia. sed inveniri possit etiam alia idonea sedes. quin e 
Plaeitis ea excerpta sit, dubitatio est nulla. 


! fortasse philosophorum patrias et magistros subinde ex sua memoria addidit cf. I 69 sq. 


sed hoc demonstrari nequit. 
3 χαλυῦσι δὲ — παλλόμενα atomorum definitio manavit ex Aristot. d. anima I 2 ρ.404 3, 


quem tamen haud scio an ipse non usurpaverit. 


50 IV DE AETII PLACITIS 


Chrysippi de phantasia opinionem ex AÁétio ad verbum fere transcripsit 
p. (5 A. p. 172 Matth. eandem solus Plutarchus servavit IV 12, euius 
eomparatio non uno nomine est fruetuosa. meliore quam illi exemplari 
usus videtur IV 8 1. 3. ef. infra p. 55. 

Ex Nemesio liberiore ratione compilata sunt, quae Placitorum me- 
moriae similia inveniuntur in Meletii de natura hominis synopsi, quam 
edidit Cramerus in Áneedotorum Oxoniensium volumine tertio p. 1—157. 
atque Epieureorum Aristotelis Platonis Galeni de visu opiniones p. T1, 
1—14 ex Nemesii e. 7 p. /98sq., Dinarchi [Dieaearchi] Galeni Aristotelis 
Pythagorae Xenocratis Manichaeorum Platonis Cronii Porphyrii de anima 
placita p. 145 sq. e diiunetis Nemesii locis p. 35 sqq. 28. 44. 29. 49. 51 
neglegenter eonsuta sunt. 

Haec fere Aétii extra Plutarehum Stobaeumque excerpta. ad quae 
examinanda priusquam me convertam, paucis praefandum est de antiqui 
exemplaris, quo uterque diversis temporibus usus est, condieione. neque 
enim paucis illud neque levibus naevis inquinatus erat sive ipsius col- 
leetoris neglegentia sive librariorum supina socordia. etenim diu est, 
eum scribarum stupor ineusari coeptus est neque Hyperidis Herculanen- 
sesque papyri ae ne Átticiana quidem exempla puerilibus erroribus 
libera sunt. quid igitur de scholicis eiusmodi atque humilibus scriptis 
eogitabis, qui multo minore religione quam praecipuorum seriptorum 
monumenta describebantur eontra legebantur emendabantur? ergo ne 
eompilatoribus fiat propter exemplaris pravitatem iniuria, hanc aceipe 
antiquorum mendorum tabulam. 

I 15 3 quattuor eolores enumerantur λευχὸν µέλαν ἐρυθρὸν ὠχρόν. nec 
secus $8 7 et 8. ὠχρόν corruptum esse multi viderunt, primus Burchar- 
dus Demoerit. de sens. p. 22. unde Meinekeo in Stobaeo ter corrigere 
plaeuit. sed antiquum est vitium, quia in eodem ὠχρόν mendosus est 
Plutarehus $8 7. Aétiusne an librarius tam pertinaciter peccaverit nescio. 
fortasse in mente erant ἐρυῦρόν et ὠχρόν humanae faciei colores oppositi. 

I3 3 'Avatipavópoc -.. τὸ ἄπειρον. àx γὰρ τούτου πάντα Ἰίνεσθαι xal εἰς 
τοῦτο πάντα φΏείρεσθαι. διὸ xal γεννᾶσῦαι ἀπείρους χόσµους xal πάλιν φθεί- 
ρεσθαι elc τὸ ἐξ οὗ γίνεται. haec ambo fideli concordia. corruptum autem 
esse ultimum illud γίνεται non solum Heerenius intellexit sed etiam Plu- 
tarehi codicis B scriptor. uterque Ἰίνονται scilicet promptissima medicina 
rescripsit. sed quis eredat tam plana ab antiquo scriba corrupta esse? 
quare Meinekeus πάλιν mutavit in «dv cetera sana esse ratus. sed ea 
eonieetura, ut aliquam multa in Stobaeo, infeliei manu iaeta est. nam cui 
bono illa πάντα φθείρεσθαι in novo enuntiato iterata putas? credo A&tium 
scripsisse Ὑίνεσθαι, ut eadem sane sententia quam qui γίνονται voluerunt 
restituatur. infinitivum in relativis structuris cane peius et angue odisse 
constat librarios. similiter quidem in Plae. V 16 1 ὅδεν .. . τρέφεσθαι bis 
in τρέφεται, tum iterum in τρέφονται ut supra, eorreetum est. verum ibi 
ex Galeno restitui. 


PROLEGOMENA 41 


paragraphos servavit, illi quinque, praeterea lemmata integriora istie. ' 
quintus liber non inspectus est. 

Apparet ex hoe οοπβρθοία, quanti sint nobis Theodoreti excerpta 
sive ordinem sive scripturam sive copiam grandioris operis restituturis. 
nam paucula menda atque genuinae eolloecationis turbas prae reliqua 
praestantia libenter condonemus. 

Singulare autem ae quantivis pretii est Theodoreti illud beneficium, 
quod plenioris libri auctorem ita significavit ut post tot saeculorum 
exilium revocari tandem aliquando ace postliminio restitui posset. Cy- 
rensis episcopus graecanicam pestem curaturus Eusebii exemplar eo 
quoque secutus est, ut gentilium philosophiam et theologiam ex ipsorum 
seriptis refutaret animisque errorem prius evelleret quam veram doctri- 
nam instillaret. ergo ne fallaeiae argueretur creberrimus est in testi- 
moniis Graecorum, pareissimus in Eusebii ac Clementis, unde tamen 
pleraque omnia furatus est. nee ipse celavit istane rationem. X 42 
Οἰνομάου δὲ xai Πορφυρίωυ καὶ [λουτάρχου καὶ Διογενιανοῦ xal τῶν ἄλλων 
ὑμῶν ἕνεχα ἐπεμνήσῦδην, ἐπειδήπερ ὑμῖν τὰ ἡήμέτερα λέγοντές slow 
ἀξιόχρεοι, uiv δὲ ἀρχεῖ τῶν πραγμάτων f$ μαρτυρία. nomina 
existimationis apud Graecos gratia afferuntur, ipsae res ex Eusebio 
videlieet transeribuntur. hine Porphyrius totiens in testimonium vo- 
eatus ut II 43 εἰ ὃ ἔτι xal νῦν ἐνδοιάζετε καὶ πλάττειν ἡμᾶς tóvós τὸν λόγον 
ὑπολαμβάνετε, Πορφύριος Ἰγοῦν ὑμῖν μάρτυς ἀξιόχρεως ἔστω. nec secus I 14 
χαὶ ταῦτα διδάσχει μὲν Πλούταρχος 6 ΒΠοιώτιος, διδάσχει δὲ καὶ Πορφύριος 
ὁ κατὰ τῆς ἀληθείας λυττήσας xal µάντοι xal Νουμήνιος xal ἕτεροι πλεῖστοι. 
hine etiam ea quae appositurus sum melius perspicientur. postquam enim 
IV 5—24 Plaeita valide compilavit Soeratisque ut locupletissimi testis : 
memoriam citavit, pergit 8 31: si àé τις οἴθται χἀμὸ συχοφαντῆσαι τοὺς dv- 
ὅρας τὴν παμπόλλην αὐτῶν διαφωνίαν ἐξελέγχοντα ἀναγνώτω μὲν 

Ἀετίου τὴν περὶ ἀρεσχκόντων ξυναγωγήν, ἀναγνώτω δὲ 

Πλουτάρχου τὴν περὶ τῶν τοῖς φιλοσόφοις δοξάντων ἐπιτομὴν 
xai Πορφυρίου à f, φιλόσοφος ἱστορία πολλὰ τοιαῦτα διδάσχει 

ἀπόχρη δὲ χαὶ τὰ Ξενηφῶντηος dv ἁρτίως ἐμνήσθημεν [ἀπομνημονεύματα 
6 50] μαρτυρῆσαι τοῖς παρ ἡμῶν εἰρημένοις ἀλήθειαν. 

Ultima vides propter Socratis ex Xenophonte memoriam dicta esse. 
ergo indagandus est Placitorum auctor in eis, quae ante Socratem ex- 
cerpta sunt. sed tres nominantur A8ütius Plutarchus Porphyrius, cum 
tamen unus liber sine dubio ad manus fuerit. quis igitur fuit? Porphy- 


! quae secuntur affect. cur. V 25 sq. Ζήνων κτλ. liberius ex Eusebio XV 20 8ᾳ. ex- 
pressa sunt. quod moneo non solum propter Gaisfordium, quem Eusebii memoria latuit, 
sed propterea quod iam Theodoretus c. 18—20 falso Numenio continuavit, qui c. 17 prae- 
cessit sunt autem revera illa capita Arii Didymi fr. 39. cf. Krische Forsch. p. 359. 483 
Thedinga de Numenio Bonn. 1875 p.9. error autem utrum Ρο Eusebium insinuarit an 
ipsi Eusebio schedulas colligenti acciderit [ο I. Freudenthal Hellenist. Stud. I p. 5], per- 
inde est. 


59 IV DE AETITI PLACITIS 


veri similitudinis, Reiskeus si minus ad rem, ad litteras aptius ἀναπολοῦσι, 
sed Platonieae vocis elegantia, quam explicavit Wyttenbachius ad Plut. 
de ser. num. vind. p. 60, a& sensu abhorret. Pythagoreis quoque ipsis 
ἀναπόλησις fuit cottidiana vitae aetae commentatio. sed manum de ta- 
bula. nihil enim medicinae exputari posse videtur, qua litteris traditis 
consulatur. et alia mihi arrisit explicandi ratio. notum est ultimis ante 
Chr. saeculis floruisse Pythagoreorum librorum fabrieam, quibus ne quid 
ad antiquitatis speciem «deesset doriea loquela induebatur. quod quo- 
niam non sine erroribus et fraudibus fieri solebat, suspicor Pythagoreum 
finxisse pro vulgari ἀναποδίζουσι ἀναποδέοντι quod Aétius seeurus in vul- 
garem sermonem transponeret. ' librarius autem Plutarchi — nam in 
Stobaeo hoe deest — prodigioso opinor verbo delectatus post tres versus 
ἀναποδῶν absurde ineuleavit τὸ δὲ αἴτιον εἴ τις ἀπὸ τῆς µονάδος ANATTOAGUN 
κατὰ πρόσῦεσιν τιθείη τοὺς ἀριδμοὺς ἄχρι τῶν τεσσάρων προελθὼν κτλ. sensui 
satis facit Useneri ἀναλαβών, sed ubi oculi aliorsum aberrarunt erroris : 
cogitari possunt viae multae. 

I 12 5 Ἐπίχουρος δὲ ἀπερίληπτα εἶναι τὰ σώματα xal τὰ πρῶτα δὲ 
ἁπλᾶ. τὰ δὲ ἐξ ἐχείνων συγχρίµατα βάρος ἔχειν. opponuntur elementa et 
rerum conecretiones ut I 15 8. sed cum elementis gravitatem eximit, 
peccat Aétius eontra Epicuri doetrinam. simul ἀπερίληπτα ad σχήματα re- 
ferenda esse docet Laertius X 42. aecedit durior voeabulorum structura, 
ut sana verba nullo modo esse possint. forsitan alii luxata restituant, 
equidem spem deposui A&tiumque Epieureis minus imbutum verba for- 
tasse olim corrupta male coniunxisse eredere malo.' 

II 20 13 Ἐμπεδοχλῆς δύο ἡλίους. τὸν μὲν ἀρχέτυπον mwüp ἐν τῷ ἑτέρῳ 
ἡμισφαιρίῳ τοῦ χόσµου, πεπληρωχὸς τὸ ἡμισφαίριον Sic recte nostri codices. 
sed Stobaeus miro consensu eum Eusebio πεπληρωκότο. unde erit qui 
Aétii antiquum mendum odoretur. cui ego libenter adstipularer, nisi 
tam vulgata esset syllabarum ος et οτος in libris confusio. accedit hoe 
loco, quod genetivus χόσµου práecedit. quare Byzantini Eusebii et Sto- 
baei librarii in eulpa esse videntur. Aétio autem ipsi tribuendum, quod 
Empedoelis de sole doctrinam tantum non deliram proposuit. erroris 
eausam neque prorsus recte perspexit Karstenius Emp. p. 428 sq. neque 
ipsius doctrinae quid subesset veri, probe explieavit Pythagorearum opi- 
nionum oblitus. quo magis mirandum est illum eonieetando succurrisse 
ἀπὸ χυκλοτεροὺς τῆς αὐγῆς mutato pro τῆς γῆς, quae coniectura ultima 





! eonstat eadem fraude Iadis imitatores et corruptores esse grassatos. velut 'scriptor 
rerum, inquit Stein praef. Herodot. ed. mai. p. L, quem ridet Lucian. quomodo 
histor. conscr. 18. Herodoti illa ἦν Κανδαύλης τὸν οἱ Ἕλληνες Ἀ]υρσίλον ὀνομάζουσι 
hunce in modum dum imitatur corrupit: 7v Ὀσρόης τὸν οἱ Ἕλληνες Ὀξυρόην 
ὀνυμέουσι. corruptum esse Óvou£ougt ex ὀνωμαίνουσι [ὀνωμένουσι] mavult Usenerus. 

* sj verba. non ad veritatem sed ad falsam Aétii de atomis opinionem restituere velis, 
fortasse talia placebunt ἀπερίληττα εἶναι τὰ σγήµατα xal τὰ πρῶτα μὲν ἀθαρῃ κτλ. cf. 
Alex. ad metaphys. I 4. 985b 4 p. 27, 2» Bon. 


PROLEGOMENA 49 


frequens (noti sunt Aé&tii haereticus et medicus et amieus Isidori Pelusiotae, 
alii ap. Fabric. IX 243 H.) antea est rarissimum. hoc nisuros esse divino eos 
qui hominem novum ex seriptorum graecorum senatu excludendum esse 
censeant. quamobrem praeter Aé&tium Troezeniorum priscum regem [Pau- 
san. II 30 8] unum afferam proximum ei aetati, qua Plaeita scripta esse 
postea docebo. octavo enim saeculo a.u.c. floruit Aétius rhetor, eui mortuo 
elogium ' scripsit Philippus Thessalonicensis qui post Augustum, fortasse 
etiam sub Augusto scripsisse veri similiter creditur. nam Philippus antho- 
logiam eollegit qua Meleagream continuavit poetasque a Philodemo ad 
Automedontem Nervae aequalem comprehendit [cf. Iacobsii Anth. XIII 934]. 
ergo inauditum illa aetate nomen Aétii non est, sed obscurius. neque 
seriptio sola diligentia eommendata auctoris nomen nobilitare poterat. 
praeterea Plutarcheae epitomes ementita auctoritas adeo Aétio offecit ut 
paucissimi eum adirent. nam praeter Stobaeum et Theodoretum unus 
Nemesius ex maiore illo libro haurire maluit. 

Nemesius Emesenus in Phoenicia episcopus qui saeculo quarto 
exeunte fuisse creditur librum suum de natura hominis subacti ingenii 
variaeque lectionis testem Aé&tianis eoloribus compluries ornavit. statim 
ο. 2 p. 28 Antv. de anima concinnatum est ex Aétii IV 3 3. 14. 9. 5?. 12. 
2 1. 3 [eadem 8 iteratur p. 44 coniuncta cum $8 4 5. 6. 7 ex Aétii IV 13 
9. 11 expressae sunt Hipparchi et Platonis sententiae c. 7 p. 78. 79. quae 
cum geometrarum Epieuri Aristotelis sententias cingant a Plaecitorum ratione 
non nimis recedentes operae pretium facturus mihi videor si hic saltem 
excerpsero, quoniam ipsis Placitis inserere nimiae esset audaciae. ' geo- 
metrarum certe nomen abest a Placitis, quae mathematicos citare so- 
lent. praeterea refertus est liber optimorum librorum excerptis, velut 
Galenus ae Porphyrius in vicinia eitantur. quare unde potissimum illa 
sumpserit plane incertum est [ef. Alex. ad Arist. d. sens. p. 58, 7 Thur.]. 


t Anthol. VII 362 Φιλίππου θεσσαλονιχέως 
Ἐνθάδε τὴν lp» χεφαλην σόρος Ἶδε χέχευθεν 
Ἄετίου χρηστοῦ ῥήτορος εὐπρεπέος [ἐκπρεπέος P]. 
Ἠλυδε ὃ εἰς 'A($ao Δέμας, Φυχη ὃ ἐς ὄλυμπον. 
secuntur in P duo interpolati versus. 

? sed hic Aristotelis simul de anima I2 p. 404^ 3 memor fuit, unde tamen ἀήρ, si 
modo lectio sana, translatum esse non potest. 

3 p. 78 Antv. 179 Matth. οἱ δὲ γεωμέτραι Χχώνους τινὰς ἀναγράφωσιν ἐκ τῆς 
σονεμπτώσεως τῶν ἀχτίνων Ἰινομένους τῶν ἐκπεμπομένων διὰ τῶν ὀφθαλμῶν. πέμπειν γὰρ 
ἀχτῖνας τὸν μὲν δεξιὸν ὀφθαλμὸν ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ τὸν δὲ ἀριστερὸν ἐπὶ τὰ δεξιά, ἀπὸ δὲ τῆς 
συνεμττώσεως αὐτῶν ἀποτελεῖσθαι κῶνον ὅθεν ὁμοῦ μὲν πολλὰ περιαμβάνειν ὁρατὰ cv ὄψιν, 
Βλέπειν δὲ ἀχριβῶς ἐκεῖνα ἔνθα ἂν συνεµπέσωσιν αἱ ἀκτῖνες οὕτω γοῦν πολλάκις ὁρῶντες εἰς 
τοὔδαφος οὐχ ὁρῶμεν τὸ ἐν αὐτῷ νόµισµα κείµενον ἀτενίζοντες ἐπὶ πλεῖστον, ἕως ἂν αἱ aup- 
goal τῶν ἀκτίνων ἐν ἐχείνῳ γένωνται τῷ µέρει ἔνθα χεῖται τὸ νόμισμα xal τότε τῇ δέᾳ 
προσπίπτοµεν αὐτοῦ ὡς τότε πρῶτον ἀρξάμενοι προσέχειν. --- ol δὲ Ἐπικούρειοι εἴδωλα τῶν 
φαινομένων προσπίπτειν τοῖς ὀφθαλμοῖς. — Ἀριστοτέλης δὲ οὐκ εἴδωλον σωματιχὸν ἀλλὰ 
ποιότητα δ ἀλλοιώσεως τοῦ πέριξ ἀέρος ἀπὸ τῶν ὁρατῶν dypt τοῦ ὄψεως παραγενέσθαι. 

Diels, Doxographi graeci. : 4 


54 IV DE AETII PLACITIS 


positum credens. nam quod Duebnerus Reiskeana coniectura recepta 
Wyttenbachii latina repetiit, hoc admodum miror. eeterum medium nus- 
quam invenitur et scribendum erit uteunque cetera ordinaveris ἀντι- 
φραττούσης. ef. Arii Didym. fr. 10. sed nondum dubitandi finis. tetigimus 
vulnus suppuratum. quid est enim μᾶλλον 0? quo rem aut vocem minus 
apte redditam emendare solemus, id stare hie nullo modo potest, quia 
terram ἀντιφράττειν plane necessario consequitur ex eo quod μεταξὺ ἀμφο- 
τέρων τῶν ἀστέρων [solis et lunae] γίνεται. iam mihi compara Hippolyti 
de Anaxagora loeum I8 9 ἐχλείπειν δὲ τὴν σολήνην γῆς ἀντιφραττούσης ... 
τὸν δὲ ἥλιον ταῖς νουµηνίαις σελήνης ἀντιφραττούσης. similiter Laert. Diog. VII 145 
de Stoieis: ἐχλείπειν δὲ τὸν μὲν ftv ἐπιπροσθούσης αὐτῷ σελήνης ... τὴν 
δὲ σελήνην ἐμπίπτουσαν εἰς τὸ τῆς γῆς σχίασµα. quare probabile mihi videtur 
opponi etiam illic (σελένην τὰς ἐχλείψεις ποιεῖσθαι) sl; τὸ σχίασµα τῆς γῆς 
ἐμπίπτουσαν μεταξὺ [μὲν] ἀμφοτέρων τῶν ἀστέρων γινοµένης, ἦλιον δὲ τῆς σελήνης 
ἀντιφραττούσης .. Sed utrum librarii illud peccaverint an Aé&tius antiquo 
mendo AAAAAON deceptus, non liquido constat. hoc ideo praestat quod 
solis defectio ad ο. 29 non aceurate quadrat. 

III 4 5 στρογγυλαίνεσθαι τὴν χάλαζαν καὶ τὸν ὑετὸν ἀπὸ τῆς μαχρᾶς χατα- 
φορᾶς ὑποπεπλασμένον. quae propono pariter exhibent Plutarehus et 
Stobaeus neque accusabo Aédtium librariosve sed explieabo, cum ὑπο- 
πεπλασμένον omnibus fere suspectum videam. praeiverat Galenus Reiskeo 
ἀποπεπληγµένον. nam tale quid ille legerat, si quidem variat ἀποπληττό- 
µενον. Budaeus eompaetilem i. e. συμπεπιλημένον quod in Vossiano 
eonieetum est. similiter πνεῦμα ἀποτελεῖν χάλαζαν πιλῆσαν III 4 5. alii 
aliter omnes sanissimam sententiam temere attrectantes. verte: propter 
eadendi diuturnitatem sensim eonformatum.' ὑποπλάσσειν similiter 
usurpatum vix invenies. omnino rarissimum est verbum. sed nota sunt 
ὑποκαταβαίνειν sensim descendere ὑποσχιάζειν sensim obseurare alia. 
περιπλάττεσθαι de σχημάτων formatione dixit Theophrastus de sens. 66. 

III 15 10 [lAdtov [de terrae motu] ... τὴν γῆν .. « µένειν μὲν ἀχίνητον 
μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον elc τὸ ῥέψαι μᾶλλον, τόπους ὃ αὐτῆς xav ἀραιό- 
τητα σαλεύεσθαι. Sic Plutarchus et leviora si omittas Stobaeus. lacunam 
signavit post μᾶλλον Duebneriana, quod desperantis solet esse. tu vero 
vide num reete restituam: μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον εἰς ὃ ῥέψαι (ἄν) μᾶλλον. 
similiter quidem supra $8 7 οὐκ ἔχουσαν αἰτίαν δὺ ἣν δεῦρο μᾶλλον T, ἐχεῖσε 
ῥέψειεν ἄν. Platoniea habes ex Phaedone p. 1094 οὐχ ἕξει μᾶλλον οὐδ᾽ 
ἧττον οὐδαμόσε χλιθῆναι, ὁμοίως ὃ ἔχον ἀχλινὲς μενεῖ. partieula ΑΝ post AI 
ut sescentiens omissa infinitivum intellexerat Aétii librarius. 

IV 8 1 πολλαχῶς δὲ λέγεται f, αἴσθησις. ἦ τε γὰρ ἕξις καὶ 7, δύναμις καὶ 
$ ἐνέργεια xal η φαντασία $, καταληπτικἡ δὲ αἰσθητηρίου Ἰίνονται καὶ αὐτὸ τὸ 


! cf. Isidor. d. nat. rer. 35. quod autem rotunda videtur hoc solis calor 
facit et mora refrenantis aeris dum per longum spatium a nubibus usque 
ad terras decurrit. 


PROLEGOMENA. 51 


I54 ὅτι δὲ ἄπειρος κατὰ τὸ πλῆθος [mundus], δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα 
τὰ αἴτια εἶναι. εἰ γὰρ 6 μὲν χόσµος πεπερασµένος τὰ δὲ alta πάντα ἄπειρα, 
ἐξ ὧν ὅδε ' ὁ χόσµος Ἰέγονεν, ἀνάγχη ἀπείρους εἶναι. ἅπου γὰρ τὰ αἴτια πάντα 
ἐκαῖ xal ἀποτελέσματα. αἴτια δὲ ἦτοι αἱ ἄτομοι Tj τὰ στοιχεῖα. talia fere 
Stobaeus et Plutarchus nisi quod hie ὅπου γὰρ τὰ πάντα αἴτια collocat. 
sed syllogismi nervus exciditur nisi notionem principalem et efficacem 
addideris άπειρα. hoc nimirum vidit Reiskei acumen, qui constituit ὅπου 
γὰρ ἄπειρα τὰ αἴτια, ἐχεῖ xal τὰ ἀποτελέσματα. ilud τὰ post καὶ expleverant 
iam Byzantini, fortasse seriptum erat τἀποτελέσματα. unde tamen TTANTA 
in litteras parum similes ATT€IPA conversum? explicatur, si duobus ver- 
sibus superius τὰ ὃ atta πάντα ἄπειρα legi meminerimus, quod librarii oculos 
decepit. ergo in Aétio olim fuit ὅπου γὰρ τὰ αἴτια ἄπειρα, ἐχεῖ καὶ τάπο- 
τελεσµάτα. 

I ; 33 de deo Stoicorum: xai πνεῦμα μὲν ἑνδιῆκον δι ὅλου τοῦ χόσµου, 
τὰς δὲ προσηἹορίας µεταλαμβάνον δι ὅλης τῆς ὕλης δι Tg χεχώρηχε παρ- 
αλλάξεις. talia Eusebius cum libris AC, nisi quod ille παρραλλάξεις cum 
quadrare neutiquam videret omisit. ' aliter B corruptae sententiae me- 
debatur. reseripsit παραλλάξ, quod ut grammaticae satis faciat sensum 
praebet nullum. paulo melius Stobaeus παραλλάξαν eui simili Stoicorum 
loeo III 7 2 uti lieuit οἱ Στωικοὶ πᾶν πνεῦμα dépoc εἶναι póow, ταῖς τῶν 
τόπων δὲ παραλλαγαῖς τὰς ἐπωνυμίας παραλλάττουσαν. Sed obstat et aoristi 
tempus et participium male priori µεταλαμβάνον coniunetum. praeterea 
utroque participio plane idem diceretur. quare & vero propius afuere 
Galenus Athenagorasque qui fortuito in idem inciderunt χατὰ τὰς τῆς ὕλης 
... παραλλάξεις. quod quomodo coneiliandum esset cum tradita memoria, 
docuit Beckius optime reseriptis his διὰ τὰς τῆς ὕλης .. « παραλλάξεις. 

I38 µέχρι γὰρ τῶν δέκα πάντες .. . ἀριθμοῦσιν ἐφ᾽ d ἑλθόντες πάλιν 
ἀναποδοῦσιν ἐπὶ τήν µονάδα. quid significet inauditum illud ἀναποδοῦσιν 
e eonexu minime est dubium. utrum ἀναποδεῖν an ἀναποδοῦν sonet am- 
bigi potest. at hoc alieno sensu loanni Laurentio de magistr. R. p. τὸ 
est pedibus rursus instruere. sollemne est in arithmetieis ἀναποδίζειν 
et ἀναποδισμός. nolo testimoniorum nubem omnem effundere. ' satis 
eonstare mihi videtur ἀναποδεῖν nec vulgare nec Pythagoreis proprium 
fuisse. unde fuerunt qui ἀναποδίζουσι &ampleeterentur, quod parum habet 


! ὅδε om. E B, Stobaei codices praebent δέ. fortasse hoc δέ corruptum extitit in Aétio, 
ut coniectura in codices A C inlatum esse verum putemus. 

} nam quod deesse in cod. B non notatur & Gaisfordio, nihil curo. 

3 cf. Nicomach. Ger. arithm. is. 152 II 22. Theon. astron. p. 204. Mart. (Theon.] 
schol. ad Arat. phaen. 19. Achill. isag. in Arat. p. 132 Pet. Hippolyt. refut. p. 264, 26 Gott. 
Modersatus Pythag. ap. Stob. ecl. I 15. ἀναποδίζειν ἑαυτόν pedem referre Herodot. II 116 
cf. Stein ad V 92. ἐπαναποδιοτέον Aristoteles p. 317b 19. ἀναποδίζων εἰς τοὐπίσω Herodian. 
Histor. V 617 Lucian. merced. cond. 21. neeyom. 7. Abd. ο. 17. alii illo mathematico 
sensu habent verbum ἀναλύω Sext. adv. arithm. IV 2 vel ἀναχάμπτω Philo de opific. 
P.10 Mang. Philopon. ad Arist. d. anima p. 404^ 19. Hierocl. in carm. aur. p. 166. 

4* 


56 IV DE AETII PLACITIS 


positum sit Aétiani libri imaginem ex Stobaeo Plutarehoque instaurare, 
de ratione dicendum est qua uterque Placitis usus sit. ac librorum qui- 
dem divisio in Stobaeo, cui eclogarum aliena ratio obstabat, neglecta est. 
sed eum indiciis quibusdam ! similem in Aétio fuisse librorum partitionem 
eluceat, Plutarcheo ordine uti licebit, dum aceuratiora de auetoris con- 
silio doceam. in capitum numero paene consentiunt Plutarchus ae Sto- 
baeus. illie si prooemia excipias CXXX sunt capita. vix duodecim e 
tanta multitudine in Stobaeo desiderantur, si Photii Damascenique in- 
diees in ealeulum voces. omittendi autem quae fuerit ubique causa, di- 
ligenter iam singillatim perquiramus. coniuneta est haee quaestio eum 
prooemiorum censura, quae ut est diffieilior Stobaeo omnino deficiente, 
ita ad cognoseendum ipsius Aétii ingenium gravissima. ac fuit eum & 
Plutarcho demum addita ea opinarer. movebat me primum quod epito- 
men $e fecisse fatetur qui tertio libro praefatur: περιωδευχὼς ἐν τοῖς προ- 
τέροις ἐν &mivop d τὸν περὶ τῶν οὐρανίων λόγον. quod neutram in partem 
valet. nam epitomator erat et is qui ΑδΗΙ copias coartaret et ipse Aé&tius 
quippe qui materiam Placitorum undique colleetam brevi summa com- 
prehenderet. nec multo gravius est quod in alterius fronte τὸν περὶ τῶν 
ἀπητελεσμάτων λόγον promittit astrologorum voee abusus eum deberet περὶ 
μετεώρων. sed ne Áétius quidem Chaldaeorum artem repudiavit [V 18 6]. 
verum ferenda non videbatur quarti libri praefatiuneula περιωδευµένων 
δὲ τῶν τοῦ χόσµου μερῶν διαβήσοµαι πρὸς τὰ κατὰ µέρος utpote quae 
ineptissimum capitum ordinem perspicue confirmet. quartus enim liber 
in psychologia versatur. repugnat unum caput 1 de Nili inundatione, 
quod ut longissime distat ab animae disceptatione ita tertii extremis 
eapitibus quodammodo coniunctum est. atqui prooemiator ipse fuit in- 
eptiarum eonseius. neque enim scripsit quod debebat πρὸς τὰ ἀνδρώπινα, 
sed alieno eapiti eonsulturus latius et aliquanto ineptius πρὸς tà χατὰ 
µέρος. quid igitur dubitanti promptius erat quam Plutarchi inscitiam aceu- 
sare eum praesertim etiam ultimum III l. eaput de halone consimili turba 
ex priorum capitum (III 1—6) vicinia transiectum esset? quis enim eun- 
dem qui reliqua bene partitus sit, in duobus capitibus turpiter lapsum 
facile eredat? omnino prudenter faetum, quod principia primus, caelestia 
alter, tertius sublimia, quartus humani animi, quintus corporis naturam 
eomprehendit. nihilo minus Plutarchus certe iniuria aceusatur. quotquot 
enim prooemia in librorum praeter quintum initiis, bis intra [I 8 1, Π 8 2] 
leguntur, ea ab uno sunt auctore profecta. ac tanta est similitudo, ut 
non solum periodorum forma eadem semper utatur, sed etiam bis eo- 
dem verbo περιοδεύειν [prooem. II. III]. insignia vero inexercitati stili 


—M — — MÀ 





! quartum certe et quintum simili librorum ambitu discriptos fuisse inde efficias, 
quod ordinem librorum transposuit Stobaeus, capitum servavit similem. sed titulos aliquot 
ex alienis inculcavit. unde fit ut c. περὶ τῆς γενέσεως τῶν ζῴων et ἐν πόσῳ χρόνῳ διαρὺροῦ- 
ται τὸ ἔμβρυον et ἀπὸ ποίου ἄρχεται μορίου μορφοῦσθαι τὸ ἔμβροον [c. 42] ex Aétio simi- 
liter sed alio ordine iterentur. e 


PROLEGOMENA 53 


verba ἀνταύγειαν εἶναι τοῦ περὶ τὴν (7v πυρὸς τὸν Ίλιον neglexit neque ta- 
men quidquam ad exeusandum Aé&tium profecit. praeterea eidem para- 
grapho turpissimus soloeeismus antiquitus est inustus. quis umquam 
audivit ὡς βραχέως εἰρῆσθαι συντεµόντα» debebat certe συντεµόντι, quod 
Stobaeo suo iure restituit Meinekeus. sed accusativum praebent etiam 
Plutarchi codices cum Eusebio. nam etsi & vulgari more recedunt non 
solum Byzantinus Nicetas Chon. in praef. ὡς ἐπιτρέχοντά µε εἰπεῖν sed 
etiam Hippolytus refut. VI 29 p. 270, 25 Gott. ὡς ἐν χεφαλαίνις εἰπεῖν ἐπελ- 
üóvra et Herodotus III 8 2 ἑνὶ δὲ ἔπει πάντα συλλαβόντα εἰπεῖν, tamen 
sine vitio illi quidem. sed passivum quomodo concilies cum accusativo? 


quare vide ne antiqua glossa συντεμον margini ad βραχέως adseripta cor- 
rupta irrepserit. qua remota simul orationi consulueris abundanti. 

II 24 1 θαλῆς πρῶτος ἔφη ἐχλείπειν τῆς σελήνης αὐτὸν ὑποτρεχούσης κατὰ 
κάθετον οὔσης φύσει γεώδους. βλέπεσδαι δὲ τοῦτο κατοπτριχῶς ὑποτιθεμένφ 
τῷ δίσχφ. talia Plutarchi codices. extrema insana videbantur non solum 
librariis, velut ilii qui in C ὑποτιθεμένῳ signo in margine notavit, sed 
etiam editoribus. Wyttenbaehius quidem rescripsit βλέπεσθαι δὲ ταύτην 
χατοπτριχῶς ὑποωτιθεμένην τῷ Oxo. et praebet ipsum illud ὑποτιθεμένην 
Eusebius. at Stobaeus ὑποτιθέμενον legit consentiens eum Plutarcho in 
τοῦτο. quare diu multumque leniorem rationem cireumspexi. memineram 
veteres defectionem ne sol oculos perstringeret ex aquae oleive pleno 
vasculo repereussam contemplatos esse. cf. Laert. VII 146. Plato Phaed. 
p. 99» eum Wyttenbachii nota. elare Seneca N. Qu. 112 1 quotiens 
defectionem solis volumus deprehendere, ponimus pelves 
quas aut oleo aut pice implemus. unde explieabam: conspici hoc 
[quomodo defectio fiat] tanquam speeulo subdito vasculo. sed 
graecum erat ὑποτιθέντι τὸν óí(oxow. praeterea refragatur δίσχης. quae vox 
ut alias vas significat, ita ter in hoe eapite de orbe solis dicitur. tandem 
scholiasta Germanici p. 198, 4 Br. [Sueton. Prat. p. 213 R.], ubi plenilu- 
nium explieat, aliquid saltem lucis attulit: cum vero contra steterit 
[luna soli, toto feritur adverso et velut speculum non vim sed 
imaginem reddit. hinc Plutarchi sententiam sie intellegendam puto: 
quod luna defectionem solis efficiat, inde conspici, quod sub- 
iecti lunae orbisimago tanquam speculo soli impressa videatur. 
voeabulorum autem quae fuerit vera condicio, penes alios esto iudicium. 

II 29 6 τὰς δὸ ἐχλείψεις εἰς τὸ σχίασµα «τῆς γῆς ἐμπίπτουσαν [efficere lu- 
nam], μεταξὺ μὲν ἀμφοτέρων τῶν ἀστέρων γινυμένης [γενομένης male Stobaeus], 
μᾶλλον δὲ τῆς σελήνης ἀντιφραττομένης. active dieitur 7, γή ἀντιφράττει 
tij σελήνη 8c. τὸ φῶς, ergo diei potest f, σελήνη ἀντιφράττεται ὑπὸ τῆς γῆς 
et sententiam illam expressit Wyttenbachii interpretatio 'aut potius 
cum eius officitur illuminationi a terra. sed et exempla passivi 
deficiunt et strueturae continuatio isto modo invertitur. quod movit 
Reiskeum, ut τῇ σελήνη mutaret, ἀντιφραττομένης haud dubie medio genere 


58 IV DE AETII PLACITIS 


tamen supplementis non caret. sed de his infra dieetur. quis vero 
eredat post prineipia mundi fabrieam expositum iri, eum cosmologiae 
alter liber destinatus sit? at libuit Aétio c. 4, ut elementa quomodo coirent 
in mundum doceret. conectendi studium apparet initio ὁ τοίνυν χόσμος 
et in extremis τὰ μὲν οὖν χυριώτατα µέρη τοῦ χόσµου τὸν τρόπον τοῦτον ἐγαννήθη. 
quae interiacent neque ab Aétio ipso profecta neque ex genuina Pla- 
eitorum consuetudine dieta sunt. inest enim unius Epicuri ex Demoerito 
eonformata doctrina, quam simulatque Lucretio conlato adgnovit Corsinus 
[dissert. ad Plutarehi de plac. p. III] non sine fruetu compararunt phi- 
losophiae graecae enarratores cf. Zeller I* 794' 798* III 1, 980". 

Pergit seriptor unusne an plures mundi sint disceptare 1 5 εἰ 8v τὸ 
πᾶν. adnexuit eaput prioribus incipiens οἱ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς Φτοᾶς, eadem- 
que servavit Stobaeus ut ne hic quidem Aétii consilium lateat. materia 
S8 1. 2. 4. 5. Placitorum speciem praebet, discrepat ὃ 3, de Platone. quod 
eum Stobaeus illa careat, Plutareheam eam quispiam iudicet. sed ille 
Platonieorum omnino pareior est excerptor, cum ipsum Platonem ϱ16- 
berrime adire soleat. velut illie ecl. I 22 p. 498 'l'imaeum quam A&ütium 
transeribere recte praetulit. de fonte eius paragraphi mox dicetur. 

I ὁ πόθεν ἔννοιαν ἔσχον Ücáv ἄνθρωποι. transitum & mundo ad archi- 
tectum mundi non inscite paravit. nam eclogam Stoicorum selegit, qua 
deum esse primum ex mundi pulchritudine demonstratur. quam arta sit 
eoniunetio e prineipio elucet quod est ὁρίζωνται δέ. tractatio a Placitorum 
ratione plane abhorret. nam solos audimus Stoicos neque Platonis Arati 
Hesiodi loei quidquam sunt nisi lumina orationis, quem morem illorum 
sat novimus. oratio non exeerpta, sed ad verbum expressa est ut I 4. 
plena est Stoicorum disputatio erga deos pietatis. iam mirare, quam 
festive compilator studeat varietati. 

I / 1—10 (tantum a vetustis Plaeitis alienum) continet superstitionis 
irrisionem, qua aeerbior vix umquam ex Epicuri hortis retinniit. Epi- 
eureus enim fuit qui ab atheis nobilibus exorsus eontra AÁnaxagoram [ef. 
Zeller 1" 8901] ae Platonem divinam providentiam vehementissime im- 
pugnavit. nimirum quod Plutarchus Non posse suav. viv. sec. Epic. 
e. 21 11 p. 1102 aliique Epieureis exprobrant ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιὲς ἀλλὰ πᾶν 
πέριξ eos proferre, id huie quidem minime aptum est. qui dempta vel 
simulationis vel eautionis persona deorum vanitatem atque imbecillitatem 
libere fatetur. atheorum indicem Epieureus ex Clitomacho hausisse vi- 
detur ', unde eum Ciceronis de deor. natur. I 42 series tum Sexti Empiriei 
amplior adv. mathem. IX 50 excerptio pendent. neque enim nomina 
tantum Diagorae Prodici Theodori Euhemeri invenies 8$ 51 [οί Philodem. 
de piet. p. 85 G.| sed etiam Callimachi de Euheméro versum, quem duobus 
auctum rettulit A&tius. contra in Sexto Critiae versus, quos ille rapida 


- 


! haec veri similis est Hirzelii opinio, quam in subtili libro Untersuchungen zu Cic. 
philos. Schriften I 1815 p. ὃν probare studuit. 


PROLEGOMENA 55 


ἠγεμονιχόν, dq οὗ ** * πάλιν αἰσθητήρια λέγεται πνεύματα νρερὰ ἀπὸ τοῦ 
ἡγεμονιχοῦ ἐπὶ τὰ ὄργανα τεταµένα. ultima mire turbata esse et illico in- 
tellegitur et Stoicorum doctrina probatur. nam ex Laertio diseimus quid 
illis plaeuerit VII 52 αἴσθησις δὲ λέγεται xatà τοὺς Mtetxobe τό t' dq! $ye- 
μονικοῦ πνεῦμα ἐπὶ τὰς αἰσθήσεις διηχον xat f, δι αὐτῶν χατάληψις καὶ f, περὶ 
τὰ αἰσθητήρια χατασχευή, καθ ἵἩν τινες πηροὶ γίνονται. καὶ T, ἑνέργεια δὲ αἴσθη- 
σις χαλεῖται. consentit qui AGtium aut melius servatum adhibuit aut vi- 
tiatum ex sua doctrina emendavit Nemesius de nat. hom. p. 77 καλεῖται 
δὲ πολλάχις αἴσθησις xal τὰ αἰσΏητήρια. ἔστι δὲ αἴσθησις dvtü rb τῶν αἰσΌη- 
τῶν. δοχεῖ δὲ αὖτος ὁ ὄρος οὐκ αὐτῆς εἶναι τῆς αἰσήσεως ἀλλὰ τῶν ἔργων 
αὑτῆς. διὸ xal οὕτως ὁρίζονται τὴν αἴσθησιν' πνεῦμα νοερὸν ἀπὸ τοῦ Πεμονικοῦ 
ἐπὶ τὰ ὄργανα τεταµένον. hinc sententiae satis lucis affertur, verbis non 
item. nam plane obscurum est quid post dq οὗ intereiderit. nihili est 
quod Byzantini addunt συνίσταται, qnod emblema et Galenus et Stobaeus 
ignorant. Galenus aliter lusit ἂφ οὗ πᾶσα αἰσθητὴ βία γίγνεται. assum- 
psit enim verba πάλιν αἰσθητήρια λέγονται eodem modo a Stobaeo tradita. 
sed reete ille vidit αἰσθητήρια inepto loco commemorari. ae vereor ve- 
hementer ne ad proxima τὰ ὄργανα explicanda additum fuerit. hine for- 
tasse etiam dq οὗ rectius paraphrasi adseribetur et pristina sententia 
— nam verba non praestiterim — recuperabitur: xai αὐτὸ τὸ fy[epovtxóv. 
πἄλιν (αἴσθησις) λέγεται mvsüpara νοερὰ ἀπὸ τοῦ Ἰγεμονικοῦ ἐπὶ τὰ ὄργανα 
τεταµένα. αἰσθητήρια autem illud quod scholiasta arripuit ex sententia plena 
quam Nemesius exhibet χαλεῖται δὲ πολλάχις αἴσθησις xol τὰ αἰσθητήρια 
[cf. Laert. 1. ο.] residuum videtur. 

Huie rei fidem facit quod ex corrupto loco IV 13 2 efficitur. notum 
est ex Herculanensibus voluminibus emendatas lectiones in antiquis anti- 
graphis inter versus vel in oris addi solere. idem mos postea valet, 
unde innumerae nascuntur dittographiae et interpolationes. antiquum 
exemplum peto ex Aétii exemplari. mirabamur olim haee Plutarchea 
xai χατά τινων ἀχτίνων ἔχχρισιν [coniunxi Galeni ἔκχυσιν et codicum εἴσχρι- 
σιν] μετὰ τὴν πρὸς τὸ ὑποχείμενον ἔνστασιν πάλιν ὑποστρεφουσῶν πρὸς τὴν ὄψιν. 
lemma intercidisse cum pateret, Galenus prona conieetura seripsit ἕτεροι 
xatd τινων κτλ, idemque fecerunt codices vulgares praeter ABC. recentiores 
se torserunt philosophi nomen divinando. Gassendus Pythagoreos signi- 
fieaverat, G. Schneiderus Aristotelem. hanc omnem ariolationis nubem 
I. Damasceni florilegium dispulit, quod post illa eodem modo mutilata 
iam genuina haec exhibet τῶν Axaoruatxóy τινες κατά τινων [adde ἀχτίνων] 
ἔχχυσιν [l. ἔχχρισιν] μετὰ τὴν πρὸς τὸ ὑποκείμενων ἔνστασιν xdv ὑποστρεφηυσῶν 
πρὸς τὴν ὄψι. ergo exciderat lemma in eo exemplo quod descripsit 
Plutarchus cuius vicem xai ex insequenti χατὰ natum expleverat. idem 
aeciderat in Stobaeano exemplo. sed hoc ex meliore libro auctam lem- 
mate opinionem in margine habebat. unde & supino scriptore in ordi- 
nem utraque lectio recepta est. 

Tantum de Aétii seribarumve antiquorum peccatis. nunc eum pro- 


60 IV DE AETII PLACITIS 


πρόνοιαν xal ἑπομένας ταύτῃ θείας ἐπὶ τῇ τοῦ παντὸς διοικήσει δυνάµεις, cui 
eeloga Epicurea inserenda erat, in codicibus intercidisse cognoris.' ergo 
nihil obstat ne duplicis rationis auctorem, ut in prioribus, Aétium perhi- 
beamus. qui de deis ad daemones et heroes filum deducit haec praefatus 
I8 1 παραχειµένως δὲ τῷ περὶ θεῶν λόγῳ τὸν περὶ δαιμόνων xal {ρώων ἵστο- 
ρητέον, materiam capitis ex νοίιρίο Plaeitorum thesauro transtulit. 

Atque hie quidem substitit compilatoris aliena excerpendi industria, 
sive quod materia praeter Placita nulla iam suppetebat sive quia volu- 
mina varia volvere pigebat. simplex igitur et una est hinc usque ad 
finem primi libri natura. nec tamen suum ingenium abseondidit. nam 
quam in prooemiis invenimus disserendi exilitatem, eadem iam in bre- 
vissimis et scholastico more conceptis definitionibus c. 9. 10. 11. 12. 14. 15 
enitescit. «consentit in universum Stobaeus nisi quod ultimum caput de 
natura in nostris saltem exemplis non iam legitur. idoneus erat locus in 
e. 41 [35] περὶ φύσεως xal τῶν ἐξ αὐτῆς συµβαινόντων αἰτίων. 

Simplex est alterius de meteoris libri condieio. nihil extrinsecus ad- 
scitum, nihil perverse collocatum, nihil & genuina ratione diserepans. 
Placitorum igitur verus color facile adgnoscitur. 

Verum tertio libro edocebitur, si quis vetustam Placitorum materiam 
ab Aétio tanquam mangone alienis capitibus fucatam esse nondum sibi 
persuaserit. genuina sunt III 1—4 et 5 10—12. plane diversae farinae 
est eiusdem capitis initium. neque enim plaecitorum est enarratio, sed 
ipsius doctrinae, eui Platonis Homerique nomina dumtaxat decoris caussa 
interponuntur. accedit alterum turbarum vestigium. agitur IIL 1 de cir- 
culo laeteo, 2 de cometis, 3 de tonitribus, 4 de nubibus. vides τὰ µε- 
τάρσια (quae sublimia vertit Seneca) explicari. sed quid de initio ο. 5 
dicendum: τῶν µεταρσίων παθῶν τὰ μὲν xaÜ' ὑπόστασιν γίνεται otov ὄμβρος 
γάλαζα. τὰ δὲ xaT ἔμφασιν. . . . ἔστιν οὖν κατ ἔμφασιν ἡ Ἶρις. nonne prooemi- 
antem deprehendis quasi sublimia nondum attigerit? quis autem βοτρίοτ 
tauta est pravitate ut illud caput quo introdueimur quinto loco collocet? 
quis porro tam suae rationis oblitus, ut τὰ καθ ὑπήστασιν et τὰ xav ἔμ- 
φασιν nullo ordinis discrimine collocet? quid multa?  accersita est prior 
de iride disputatio et ex alieno eonexu divulsa, limpidus autem Placi- 
torum fons in extremis paragraphis adgnoscitur. uter interpolaverit Plu- 
tarehus an Aétius nulla est dubitatio, quia Stobaeus extremis omissis 
emblema illud insitum eonservavit. suspicor Áé&tio hie praesto fuisse quod- 
dam de meteoris enchiridion, quod in opinionibus minus quam in rebus 
ipsis explicandis versabatur. neque dubito quin eiusdem originis sit c. 6 
περὶ ῥάβόων. nihil inest opinionum diversitatis, at commemorantur iterum 
notiones ὑποστάσεως xal ἐμφάσεως. indidem fluxit III 18 περὶ ἅλω quod 
importuno loeo post terrestria eolloeatur, eum finis τῶν µεταρσίων ab ipso 


! nam quod frustum superstes naufragii esse olim conieceram (2 49 p. 100H. p. 26 2? M .), 
ne id quidem necessario illuc referendum. 


PROLEGOMENA Di 


exempla in libri fronte. ubi quod prooemiatur µέλλοντες τὸν φυσικὸν παρα- 
δώσειν λόγον ἀναγχαῖον ἠγούμεθα εὐθὺς ἐν ἀρχαῖς διελέσθαι τὴν τῆς quo- 
σοφίας πραγµατείαν, e. 1 1 imitatur ἐπειδὴ πρόχειται ἡμῖν τὰ φυσικἀ θεωρῆσαι 
ἀναγχαῖον ἡγοῦμαι δηλῶσαι κτλ. ergo eum unus sit idemque prooemiorum 
tenor aut Plutarchea omnia aut Aétiana sunt, nisi forte omnia ab inter- 
polatore quodam inter utriusque aetatem furtim addita et eum ceteris 
eoniuneta putas. Plutareho ego olim Aétio nimis cupiens tribueram. 
nune edoctus Á&tiana ea non credo sed certissime probabo. quo faeto simul 
duplex libelli origo suapte sponte aperietur, ' qua nisus infra gravissimam 
de Aéti fontibus quaestionem aggrediar. nune videamus singula. 
Primi libri prooemium non extat in Stobaeo. quod eave ob eam causam 
dubites quin genuinum sit. nam Stobaei eeclogarum prooemium cum laude 
philosophiae eiusque partitione laeuna absorptum est; praeterea gene- 
ralia illa Stobaeo impune licebat neglegere. est autem Placitorum ex- 
ordium sane humile, oratio incompta, argumenta scholiea. continetur 
physieorum qui sit in philosophia locus. testes Stoiei et ab Aristotele 
Theophrastoque Peripatetici. iam ο. 1 physiea ipsa explicantur secun- 
dum Aristotelis opinionem. Placitorum mos ferebat, ut omnem deinceps 
philosophorum de natura varietatem effunderet. at nemo hie Aristotelem 
excipit. immo extremo libro I 30 Empedoclis atque Anaxagorae de na- 
tura deereta tamquam mantissa adiecta sunt, id quod prudentis scriptoris 
non videtur. deinde Placitorum lemmata summa constantia a philoso- 
phorum nomine incipiunt. prooemianti vero libuit ἔστιν χατὰ τὸν 'AptatoxéAm. 
nonne alterum diversae originis testimonium adgnoseis? optime, inquies, 
at eur dubia haec capita et a Stobaeo neglecta non recidisti? audio. sed 
tamen hane mihi vide eapitum continuationem. incipit a naturali philo- 
sophiae parte, tum ipsius explieat naturae vim: φύσις ἀρχὴ χινήσεως xal 
ἠρεμίας, quae verba graviter in extremis repetuntur. qua de causa? nempe 
ut c. 2 artissime cohaereat τίνι διαφέρει ἀρχὴ καὶ ototyeia. coniunctionis 
signum habes in principio: οἱ μὲν οὖν περὶ Αριστοτέλη, quae eadem verba 
Stobaei testimonio confirmantur. hine sequitur Áétium consilium cepisse 
Placitorum non solum capita colligere, sed etiam collecta inter se con- 
tinuationis quodam vinculo conectere. ceterum ο. 2 ut praecedentia arido 
planissima quaeque explicandi studio excellit. clausula vero * tam 1η- 
concinna est, ut ad coniecturam eonfugerent aliquot viri docti reseripto 
quod sane aptum erat λέγων τὸ αὐτό. quos Adtii inscitum artifieium ]8- 
tuit, quo ad proximum enuntiatum I1 3 1 Θθαλῆς ... ἀρχὴν τῶν ὄντων dme- 
φήνατο τὸ ὕδωρ tanquam digitum intendebat. sequitur amplissimum iam 
caput de principiis, quod ex optimis plerumque fontibus petitum ipsius 





— ——————— — 


! hanc. primus perspexit Beckianae editionis censor [Gótting. Biblioth. d. alten Litterat, 
d. Kunst 1188 p. 100 sq.) qui tamen perverse iudicavit de utriusqne partis pretio atque 
indole. 

3 ἁμαρτάνει οὖν 6 θαλῆς Orotgclov xai ἀρχὴν λέγων τὸ ὕδωρ. 


62 IV DE AETII PLACITIS 


δέ correxit, audacius Byzantini ὃς ἐξ ὕδατος. verum γάρ unus Iustinus 
servavit sententiarum conexu restituto qui post Μιλήσιος addit 6 πρῶτος 
τῆς φυσιχῆς φιλοσοφίας ἄρξας ἀρχὴν —- τὸ ὕδωρ ἀπεφήνατο ᾿ ἐξ ὕδατος γάρ κτλ. 
de genuina lectione Aétii conlatis 13 3. 4. 11 dubitari nequit. ceterum 
confirmavit ipse Plutarchus fraudem ὃ 7 cireumeisa, ut quae antea prae- 
eeperat ne moleste repetere videretur. similiter Maetrodori ex I5 4 
mentionem in Ἡ 1 3 repetiit, ubi Stobaeus ac Theodoretus veram Adtii 
lectionem servarunt. 

Plutarehi igitur emblemata pauca sunt, certe multo minora quam 
librariorum ante Eusebium et post eum licentissime grassatorum. quan- 
tum breviator omiserit non semper aecurate potest dispici. neque idem in 
omnibus consilium. saepe dimidia pars omissa videtur, alias nihil, pror- 
sus neglectz sunt pauea capita. sic & Stobaeo I 11 6—8 capiti περὶ αἰτίων 
adiunetum est περὶ τοῦ πρώτου ait(on omissum ab illo. post I 15 περὶ 
χρωμάτων in Stobaeo continuatur quaestio num φύσει sint eolores ac quae 
his sunt confinia 88 8—11. in Plutarcho ea intereiderunt. haec ο8- 
pita in Stobaeo titulis carent sed codices omnino parcius ea lemmata 
tradiderunt. quare non constat num iustis titulis in Aétio praedita fue- 
rint an eorollarii instar maioribus adnexa. at unum certe caput post 
II 4 14 neglexit epitomator, quod Stobaei codices inscriptum testantur ποῦ 
ἔχει τὸ dy[euovtxóv 6 χόσµος. post III 9 περὶ γῆς nihil in Plutarcho sequitur 
quod respondeat Stobaei extremo titulo: περὶ γῆς εἰ µία xal πεπερασμένη 
καὶ ποίου μεγέθους. ergo de magnitudine caput, quod simile invenitur 
de sole et luna II 21 II 26, excerpentis socordia omissum est. 

Cognatus est locus de capitum falso ordine. mitto eas turbas quas 
Aütius ipse alienis admixtis in Placitorum conexu ediderit. at Plutarehus 
I 16 περὶ τομῆς σωμάτων absurde à c. 12 περὶ σωμάτων diremit. eonsen- 
taneum ordinem servat Stobaeus. sed etiam intra capita similes turbae, 
quas saepe haereas utrum Aétii an Plutarchi an librariorum errore at- 
tribuas. 

III 11 4 Parmenidis de zonis opinio inepte additur extremo capiti 
περὶ Ῥέσεως γῆς. releganda est ad c. 14 περὶ διαιρέσεως γῆς. cum hoo 
eaput in fine truneatum sit, veri simile est laciniam folii cuiusdam βοϊββὶ 
easu illue translatam esse. 

II 23 4 Diogenis de solis exstinctu placitum inseritur eapiti παρὶ 
τροπῶν ἡλίου. ambiguum non est quin transferendum sit post c. 24 4. talia 
fuerint Plutarchi. est tamen ubi Aétius quoque dormitaverit. 

II 96 2 Παρμενίδης ἴσην τῷ ἡλίῳ [lunam] καὶ dm αὐτοῦ φωτίζεται. 
Stobaeus addit γάρ, idem fortasse habuit Eusebius [codd. D E F G], sed 
parum fidei Gaisfordianae editioni et earet particula Galenus cum vul- 
gatis. de absurditate opinionis nihil dico. ' nec sanior effieitur sensus 


! omnino contraria concluserunt Stoici Laert. VII 144 µείζω δὲ τῆς γῆς [solem] τῷ 
πᾶσαν ὑπ αὐτοῦ φωτίξεσθαι. 


PROLEGOMENA 59 


manu collegit, religiosius descripti. omnino huie ut ex fonte propiore 
haurienti maior habenda fides. ΑδΗΙ enim de deo eelogae ex anthologia 
abótij λέξει [ef. φησίν ὃ 3] translatae videntur, unde utriusque opinionis 
exempla colleeta transferre commodissime licebat. anthologi enim ut 
Stobaeus argumentorum oppositione delectantur. atque siniüliter προνοίας 
et ἀπρονοησίας eapita continuit illud florilegium quod Commodi aetate 'l'heo- 
philus, postea ipse Stobaeus adiit [cf. Mus. Rhen. XXX 172]. quid? quod 
idem de impiis locus apud Theophilum III 7 recurrit, ubi tanen Critiae 
Protagorae Euhemero Clitomachus Pythagoras Plato adduntur non sine 
gravibus ut solet erroribus. ' sed ut ad Epieureum illum revertar, haud 
me paenitet observasse consimilem esse quam supra dixi contra Platonem 
mundum male unum esse opinantem disputationem I 5 3. nam a Placitorum 
certe instituto distat oratio et dialectiea confutatio, quae Epicurei inimieitias 
spirat mundorum infinitatem tutati. nec qui genus refellendi eum I 7 1—10 
[cf. 8 8] contulerit, summam similitudinem non advertet. adde insolentioris 
orationis exempla, illie τὸ δοχοῦν quo Wyttenbachius immerito offendebatur, 
hic I 1 4 ἀτενίζειν ἑαυτῷ., quod graecum non est, sed barbarorum qui novum 
testamentum scripserunt. neque alia auetoritate defenditur I 7 10 µοιχαλίδος 
(μοιχάδος) vocis usus qua nemo ante illos quippe quae obscena esset uti 
voluerat. quod exeusat schol. ad Gregor. Naz. in Iul. I 73 ed. Mont. hoe 
addens: ἡ μοιχὰς (f, μµοιχαλίς) οὐκ εἴρηται ' χρῶνται δὲ ἀντὶ τοῦ ὀνόματος τῇ 
μετοχή οἱ συγγραφεῖς otov T, µοιχευοµένη. sed talia sibi indulserunt Epicurei. 
eeterum orationi satis est lacertorum, multum etiam perspicuitatis iudicii 
memoriae. quis fuerit ille Epieureus non sperare licet patefactum iri. 
eredo tamen eum Philodemo aliquanto fuisse inferiorem. 

Quanto intervallo e. 7 prior pars ab altera distet neminem fugere 
debet. hine forsitan aliquis Aétio illa, priora & Plutarcho addita credi- 
derit. cui Stobaei testimonium videtur gratificari, qui $ 11—34 copiose 
expressit in c. 1(2) de dei potentia, priora $8 1—10 plane omisit. sed 
Stobaei silentium illieo diluetur, ubi eius e. 2 περὶ τῶν νοµιζόντων μὴ εἶναι 


! nam quam ille Pythagoream venditat sententiam, Epicurea est et quae de Euhe- 
mero ariolatur πολλὰ γὰρ περὶ θεῶν τολµήσας φθέγξασθαι Ecyatoy xai τὸ ἐξόλου μὴ εἶναι 
δεούς, ἀλλὰ τὰ πάντα αὑτοματισμῷ διοικεῖσθαι βούλεται, ea lemmate correcto referenda po- 
tius ad Diagoram, de quo Sextus l. c. Διαγόρας δὲ ὁ Ἀ]ήλιος διθυραµβοποιός, ὣς φασι, τὸ 
πρῶτον Τενόμενος ὡς εἶ τις xal ἄλλος δεισιδαίµων ὃς γε καὶ τῆς ποιήσεως ἑαυτοῦ κατήρξατο 
τὸν τρόπον τοῦτον ' κατὰ δαίµονα χαὶ τύχην ΓΙ. τύχαν ex Philodem. d. piet. p. 85 3:G] πάντα 
τελεῖται, ἀδικηθεὶς δὲ ὑπό τινος ἐπιορκήσαντος xal μγδὲν ἕνεκα τούτου παθόντος µενηρμόσατο 
εἰς τὸ λέχειν μὴ εἶναι θεόν. uter tam turpiter falsus sit Theophilusne an florilegium perinde 
est. sed uno certe loco florilegii culpa explorata est. cf. Mus. Rh. l. ο. 1/8. quare in- 
telleges cur ex tali potissimum florilegio Plutarchi excerpta petita credam. nam quod 
Plutarchus bis c. 67 et 7 2 Critiae versus Euripidi adscripsit qui in Sexto genuino lem- 
mate praediti sunt, unde facilius quam ex eiusmodo florilegii errore explicari potest? 
gratum vero fecisse mihi videor cum aliis tum Wilamovitzio [Analect. Euripid. p. 166], 
cui ut Euripidis nomen eliminaret molestior erat pugna non solum cum Plutarcho sed 
etiam si dis placet cum Galeni H. ph. c. 39. 


64 IV DE AETII PLACITIS 


ψυχήν tamquam neglegenter omissa intulit pessimo scilicet eventu. neque 
enim vidit orationem minime eoncinnam evasuram, cum supra $8 11 si- 
milia sic exprimerentur Gaz; νοῦν τοῦ κόσμου τὸν Üsóv, τὸ δὲ πᾶν ἔμφυχον. 
eerte exspectes xal τοῦ κόσμου φυχγέν. terrere eum illud quoque debebat 
quod II 3 2 eontraria docentur. sed rem apertissimam ille non vidit: cv 
τοῦ κόσμου duyr» deum credidit non Democritus, sed qui secuntur philo- 
sophi. in Stobaeo quidem 8 11 Διογένης καὶ Ἐλεάνθης xat Οἰνοπίδης τὴν τοῦ 
κόσμου Φυχήν. plura exempla epitomatoris socordiam illustranto. 

I 9 4 Αριστοτέλης xai [Πλάτων τὴν ὕλην σωματοειδῆ .... δεξαμενὴν δὸ τῶν 
εἰδῶν οἷον τιδήνην xal ἐχμαγεῖον xai μητέρα Ὑενέσθαι. — ecce Aristoteles con- 
tentionis immemor [de gen. II 1 p. 329* 13 sq.] Platonica amplexus. omisit 
Stobaeus Αριστοτέλης xai. sed Aétiana servavit integra "Theodoretus qui 
Platoni addit: ᾿Αριστοτέλης δὲ αὐτὴν σωματιχὴν χέκληχεν. [ο V. Rose Ar. 
pseud. p. 381]. 

I 11 3 absurdissime Aristotelis et Pythagorae opiniones uno lemmate 
copulantur. errorem patefacit Stobaeus 8 4. 

I 20 1 Stoici et Epicurei coaluerunt. sed enim sententiae quas in- 
tegras habet Stobaeus 88 1. 2 consimiles sunt. 

II 4 1 comprehendit Pythagoram Platonem Stoicos, quibus singulas 
opiniones 88 1. 2. 3 tribuit Stobaeus. quod p.11 propter testimonia 
mirum quantum fluctuantia secundaria lemmata in margine adscripta esse 
dixi, idem adhiberi potest Platonis Stoicorumque lemmatis V 1 1. 

II 20 6. 7. 8 Anaxagorae Democriti Metrodori deereta apud GSto- 
baeum tria eapitula implent, unum propter similitudinem apud Plutarchum. 

IIL 3 14 Aristotelis una vulgo opinio exhibetur, quae dimidiata est 
Stratonis. sed cum summa sit capitulorum similitudo Plutarchusne an 
librarius aberrarit ambigitur. 

IV 13 5 Empedoclis sententia in epitome extat, quae Stobaeo com- 
posito potius Hestiaeo Perinthio adseribenda est. Empedocle praecedente 
erroris causa patet. simili neglegentia factum ut in Galeni excerptis 
Empedocles et Hipparchus [S 9] in Plutareho eontigui coalescerent. 

Satis exemplorum esto ad epitomatoris levitatem notandam, quem 
tandem aliquando dimittamus, si pauea quis fuerit quandoque vixerit ad- 
diderimus. 

Plutarehum Chaeronensem neque eum fuisse qui grandioris Placi- 
torum corporis eolligendi consilium caperet neque hercle eum qui illa in 
breve eompendium coartaret, hodie nemo dubitare potest. nam ille quem 
iam suo nomine Áétium vocamus a Plutarehi dieendi elegantia, hiandi 
raritate, rerum ubertate, philosophiae et cognitione et studio quam maxime 
abhorret. epitomen vero si quis quocunque modo ad Plutarchum voluerit 
referre, summo iure delirus videbitur. neque hisce diutius immoror. quae- 
rendum potius unde nobilissimum illud nomen tam abiecto opusculo in- 
haeserit. Volkmannus quidem elegantissimus Plutarchi biographus I 169 
explieare se illud posse negat. terret enim Eusebii auctoritas, qua quarto 


PROLEGOMENA 61 


scriptore antea c. 8 2 indicetur. quibus turbis num illud quoque factum sit, 
ut quarti principium (de Nili inundatione) e cognatorum tertii capitum 
vieinia transiceretur, hoc conicere magis quam probare possum. tantum 
hine quoque elucet, quod supra ex quarti prooemio demonstravi, eundem 
prooemia praefixisse et diversissima genuinae Placitorum materiae admi- 
sceuisse. quamobrem etsi Stobaei quae quidem nune servantur exempla igno- 
rant brevissima capita III 6 et 18 itemque IV 1, tamen Aé&tiana sunt 
non Plutarehea. 

Haud secus iudieabimus de quarti supplementis plerumque Stoicis. 
quorum doeítring de sensu IV 11 enucleate exponitur, de phantasia est 
Chrysippi doctrina ο. 12. utrumque caput omisit Stobaeus. eo pluris 
faciendum Nemesii testimonium, quod supra commemoravi. neque enim 
illuc eonfugere quispiam possit, ut & Nemesio Aétii Plaeita IV 2. 3. 8 
excerpta, aecersitum autem IV 12 e communi quodam fonte velut Chry- 
sippo ipso opinetur. hoc enim fortunae nimium tribueret neque similitu- 
dinem exeerptorum, quae est summa, satis expliearet. Stoicorum ille 
liber etiam in proximis [IV 20 2. 21] ab Aétio adhibitus videtur. Stobaei 
testimonia mutilata illa libri parte conferri non possunt. sed extant 
tituli. 

Eadem titulorum ope quintum A&tii librum a Stobaeo excerptum 
eonstat. nam ex tanto volumine miseri panni naufragium superarunt. 
V 1. περὶ μαντικής probabiliter eum eel. II 19 περὶ μαντικής comparabis. 
num eodem pertineat V 2 πῶς ὄνειροι γίνονται nec affirmare nec negare 
possum. incertum non minus, quid sit cur c. 3. 25. 29 ne tituli qui- 
dem cogniti sint; utique ex vetustis Placitis compilata sunt quotquot 
capita in Plutarchi quinto extant. 

Omnino igitur, ut dicam quod consequitur, Plutarehi epitome veram 
Aétii imaginem reddit sed in angustiorem multo formam redactam. diffi- 
teri tamen nolo breviuscula quaedam & breviatore interpolata esse. de 
I 3 18 εἶναι ὃ αὐτὰ — σχήµατα λόγφ Όεωρητά ambigo. nam et inest quae- 
dam doetrina et ipse error de Democriti gravitate carentibus atomis re- 
petitur I 12 6, ubi Aétii auctoritas addubitari nequit. sed deest in Stobaeo 
et Theodoreto et aliquanto melior fieret, si eximerentur illa, oratio. ultima 
vero ὥστε — ἡ µονάς tam sunt otiosa et inepta ut haud euneter Plutarchi 
aut librarii notam eam iudicare. eiusdem formae sunt addita haec I3 11 
1113 II17. graviora sunt haec. 

I 3 1 Stobaeus simpliciter θαλῆς ὁ Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν ὄντων ἀπεφήνατο 
τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος γάρ φησι πάντα εἶναι xal ei; ὕδωρ πάντα ἀναλύεσθαι. Plu- 
tarehus ut prineipio statim suam sapientiam ostentaret importune post 
ὕδωρ haec interpolavit: δοχεῖ δὲ 6 ἀνηρ οὗτος αρξαι τῆς φιλοσοφίας xal dc 
αὐτοῦ i, Ἰωνιχὴ αἴρεσις προσηγορεύὃη. ἐγάνοντο γὰρ πλεῖσται διαδοχαὶ φιλοσο- 
φίας. φιλοσηφήσας ὃ ἐν Αἰγύπτῳ ἦλθεν εἰς Μ]ίλητον πρεσβύτερος. arguitur fraus 
maxime inde quod ἐξ ὕδατος γάρ post tam longum embolium non habet 
quo referatur. quod eallide dissimulaverunt posteriores. Eusebius inepte 


66 IV DE AETII PLACITIS 


Apollod. biblioth. 1873. cf. Mus. Rhen. XXXI 8. H. de Rohden de mundi 
miraeulis Bonn. 1875 p. 46]. huie impostorum sectae Plaeitorum quoque 
epitomator addendus est, quem calculis ad verisimilitatem subductis cirea 
medium alterum saeculum eompilavisse dicimus. 

Stobaeus Aé&ütium ita divisit inter quattuor anthologii sui libros ut 
primo physico paene omnia, alteri ethico unum fortasse alterumve eapi- 
tulum, tertio (florilegii priori parti) nihil, quarto (florilegii alteri parti) 
paucas eclogas tribueret.  physieis Placitorum librum pro fundamento 
subiecit servatis etiam capitum plerumque titulis, sed ordine, ut antho- 
logii ratio ferebat, saepe mutato. quod ut accuratius perspieias, conferas 
velim indices, quos Aé&tii libro praefiximus. inde apparet ordinem saepe 
mutatum esse, ubi causam frustra quaesiveris. nam Plutarchi ordo licet 
subinde turbatus sit, in universum tamen pro Áétiano recte adhiberi po- 
terit. vix vituperabis capita περὶ θεοῦ et similia praecipuo loco posita 
esse. nam et ipse antiquae fidei studiose addietus erat Stobaeus et filium 
Septimium, eui anthologiam destinaverat, praeceptis et doctrina ad similem 
pietatem ducere eupiebat. nee latet eausa eur quartum Aétii librum 
quinto postposuerit, quippe unde ad ethieas suas eelogas facilior fieret 
transitus. 

In ipsis eapitibus coneinnandis maiore licentia grassatus est. quod 
in florilegio Bernhardtii [Quaest. Stob. p. 24—31, Mus. Rhen. XVII 465] 
et Hensei [Ritschelii Act. Ph. L. II 18qq.] opera lueulenter patefactum 
est Stobaeum poetarum flores omittendo traiciendo interpolando ad titu- 
lorum similitudinem totumque libri institutum transformasse ', idem in 
physieis multo audacius et constantius persecutus est. primum cum ad 
hane normam excerpta ordinaret ut primo poetieas, tum pedestres eeloga&s 
excerperet, non semel faetum est, ut versus ab Aétio citatos ex pristina 
sede evulsos poeticis insereret. ita ex Aé&tii I3 2 Homeri versum et ex 8 11 
Heraeliti opinionem quasi versum alieno loco proposuit. &aceidit tamen 
interdum ut ab instituto suo recederet. tum vero maximam difficultatem 
nobis peperit, quod singula philosophorum placita non genuino ordine 
sed caeeo quodam easu ductus colloeabat. quid enim retulit, cur IV 2 
ut hoc utar opiniones sie perverteret 1. 3. 4. 2. 7. 8. 6? an qui illa pri- 
mus composuit eum temere atque incomposite tanquam talos opiniones 
proiecisse arbitratus est? fateor me aliquamdiu in eodem errato fuisse. 
mox aceuratius intuenti consilium patuit. de prioribus capitibus velut I 3 
infra accuratius videro. sed Aétius dum procedit ac magis magisque 
purum Plaeitorum fontem sequitur, paulatim certa quaedam ratio con- 
stitit. rectissime enim non ex philosophorum nominibus, sed ex opinio- 
num cognatione continuationem quandam instituit. proponam e. g. II 13 
περὶ οὐσίας ἄστρων. 

1 θαλῆς γεώδη ... ἔμπυρα 





' nonnulla etiam olim interpolata invenit cf. Mus. Rhen. ΧΧΧ 1801, 


PROLEGOMENA 63 


si Karstenio credis aequalem cursum lunae intellegenti. probabile est 
ex maioribus Plaeitorum vetustorum capitibus de quibus infra dicetur 
Aé&tium placita in minutiores loculos distribuisse. illic coniuncta fuisse 
olim suspieor Παρμενίδης τὴν σελήνην ἴσην τῷ fÀ( xal dm αὐτοῦ φωτίζεσθαι. ' 
quae oblivione quadam οο]]θοίοτῖθ una traderentur. melius autem ultima 
in e. 28 περὶ φωτισμῶν collocasset. hine fortasse lux loeo antiquitus tur- 
bato affulget. 

II 31 1 Plutarchus: περὶ τῶν ἀποστημάτων τῆς σελήνης. Ἐμπεδοχλῆς δι- 
πλάσιον ἀπόχειν τὴν σελήνην ἀπὸ τοῦ fÀ(ou ἥπερ ἀπὸ τῆς γῆς. Stobaeus: περὶ 
τῶν ἀποστημάτων. Ἐμπεδοχλῆς διπλάσιον ἀπέχειν τῆς σελήνης ἀπὸ τῆς γῆς 
ἥπερ ἀπὸ τοῦ ἡλίου. utriusque lectio, etiamsi ut vulgo in Stobaeo re- 
feceris τὴν σελήνην, graviore vulnere laborat. nam quod Karstenius Emped. 
p. 433 155 seite monuit intervalla solis et lunae a terra ut medio mundi 
computari solere, verissimum est. atque hue spectant $$ 2. 3. praeterea 
inepte a Plutarcho inscribitur τῆς σελήνης, nam solis quoque distantia affer- 
tur. error proclivis, quia lunae capita praecesserunt. atque cum Eusebius 
variet ἀποστημάτων αὐτῆς. ne certum quidem est, num Plutarehus peeca- 
verit. sed lunae memoria etiam cetera utrobique turbasse videtur, quae 
feliciter Karstenius sie refinxit Ἐμποδοχλῆς διπλάσιον ἀπέχειν τὸν ἥλιων ἀπὸ 
της γῆς ἧπερ τὴν σελήνην. titubandi vero causa explieatur, si Áétium festi- 
nantius ex longiore de Empedoclis sole disputatione talia excerpsisse 
eonicias Ἐμπεδοχλῆς διπλάσιον ἀπέχειν ἀπὸ τῆς γῆς ἧπερ τὴν σελήνην. nam etiam 
eontraetius $ 2 oí ἀπὸ τῶν μαθηματικῶν ὀχτωχαιδεχαπλάσιον. audi ἀπέχειν τὸν 
ἆλιον ἀπὸ τῆς γῆς ἥπερ τὴν σελήνην. nam mathematicus intellegendus est 
Aristarchus Samius, qui de magnitud. et intervall. prop. 8 Wallis. 
opp. math. III p. 581 dicit: τὸ ἀπόστημα 8 ἀπέχει 6 ἦλιος ἀπὸ τῆς γῆς τοῦ ἄπο- 
στήµατος οὗ ἀπέχει ἡ σελήνη ἀπὸ τῆς γῆς μεῖζον µέν ἐστιν 7] ὀχτωκαιδεκαπλάσιον, 
ἕλασσον δὲ 7| εἰχοσαπλάσιον. cf. Plut. de fac. in orb. lun. 10 p. 9256. ' 

In exeerpendi negotio Stobaeo neglegentior et liberior est Plutar- 
ehus. nolo verborum mutationes vel leniores vel audaciores recensere 
quod et infiniti est laboris neque semper ad diiudicandum facile. lem- 
mata autem vitiose contraeta silentio praeterire non possum quippe quae 
parum eaute observata esse videam. hoc modo Kirseheus [Forseh. p. 157] 
egregie erravit. qui eum apud Plutarehum I {16 legisset Δημόκριτος νοῦν 
τὸν Ὀεὸν ἐν πυρὶ σφαιροειδεῖ τὴν τοῦ χόσµου φυχήν Stobaeo τὴν τοῦ xócuoo 


1 φωτίζεσθαι G (A) B, sed contra Eusebium et Stobaeum recipere non ausus sum. 

? alii magnitudinem solis illo numero metiebantur ut Cicer. Lucull. 26 82, ubi pro 
duodeviginti temere duodetriginta Goerenzius et Roeperus coniecerunt. nam praeter 
alterum Ciceronis locum $ 128 confer Posidonii, opinor, excerptum [schol. Arat. p. 99, 
19B.] ὁ ἥλιος παρὰ τοῖς μαθηματικοῖς ἐπιστεύθη τῆς γῆς ὁκτωκαιδεχαπλασίων Qv xal 
ἡ πᾶσα γη τοῦ μεγέθους αὐτοῦ ὀκτωκαιδέκατόν ἐστι xal ὅμως ἡ περιφέρεα αὐτοῦ οὐ πάνυ 
δοχεῖ µεγάλη εἶναι, ἐπειδὴ σφόδρα αὐτοῦ έσμεν χεχωρίαµενοι. cf. Cram. An. Par. I 3973 ὁ 
μὲν οὖν Σεραπίων [?Antiochenus, Cic. ad Att. II 4 1, II 6 1. Plin. ind. II IV V] ὀκτω- 
χαιδεκαπλασίονα εἶναι τῆς γῆς τὸν fov. 


68 IV DE AETII PLACITIS 


minuta illa eapitula aec frustillatim 8uo quaeque philosopho adiungenda, 
sed dissimulandae etiam explendo commissurae. velut supra & Stobaeo 
addenda erant haee γίνεσθαι δὲ τὴν ἔχλειψιν et τὸ δὲ μέγεθος ἔχειν, quae 
quidem in Aétio ex capitum titulo suapte sponte intellegebantur.' hine 
semel gravior ortus est error. 

II 20 1 Αναξίμανδρος χύχκλον εἶναι ὀκτωκαιεικοσαπλασίονα τῆς γῆς. haec 
recte * Plutarchus et Stobaeus. iam ille novo capite 21 1 Αναξίμανδρος... 
τὸν χύχλον ... ὁπταχαιεικοσαπλασίω τῆς γῆς. at Stobaeus prioribus continuatis 
numerorum similitudine falsus neglegenter seripsit τὸν δὲ χύχλον .. . εἶναι 
τοῦ προειρηµένου μεγέθους. atque erroris socios habuit cum recentiores 
viros doctos quos fugit Roeperi ingeniosa explieatio [Zeitschr. f. Alterth. 
1852 p. 442, qui tamen non omnia recte expedivit], tum Eusebii codices 
deteriores BE. 

Has igitur interpolationes aperiunt Plutarehus et Theodoretus. sed 
ipsius quoque Stobaei inconstantia faetum est, ut pristina forma pelluceat. 
nam Plaeitorum II 25 περὶ οὐσίας σελήνης 26 περὶ μεγέθους 27 περὶ σχήματος 
eodem modo quo eapita de sole comprehendit. at tandem infiniti laboris 
pertaesus integra capita A6tiana 28 περὶ φωτισμῶν σελήνης 29 περὶ ἐκλείψεως 
30 περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς 91 περὶ τῶν ἀπροστημάτων proposuit. idem tamen mira- 
bili artificio continuationi eonsuluit. unicuique enim titulo δέ illud suppleto- 
rium addidit, quo singula quoque membra plaeitorum copulare solet. 

Interdum contrarium aecidit ut continentia diseerperet. sic Plac. II 
4 sqq. partim ecl. I 20 partim 21 inveniuntur. quo in genere etiam gravio- 
rem interpolationem non reformidavit. 

II 5 3 legerat in A&tio Φιλόλαος διττὴν εἶναι τὴν φθοράν, τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ 
πυρὸς ῥυέντος, τὸ à ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος - 
xal τούτων εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ χόσµου. iam eum et φδοράν et 
τροφάς commemorata videret, in c. 20 περὶ γενέσεως xai φθορᾶς priora 
usque ad ἀποχυθέντος descripsit, quae supererant ficto principio ο. 21 sie 
exhibuit Φιλόλαος ἔφησα τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος τὸ δὲ ἐξ ὕδατος 
σεληνιαχοῦ περιστροφῇῃ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ 
κόσμου. perspexit anthologi ineptias Boeckhius Philolai fr. p. 111. 

Nobis Aétium restituturis fraude aperta sic agere placuit ut luxata 


! quod hie factum est ut gemino lemmati Ἡράκλειτος xol Ἑκαταῖος Heracliti solius 
alia capitula adnecterentur, id saepe viros doctos fefellit. sic Stobaei culpa est quod 
II 26 1 sub lemmate [losetbdvtoc xal οἱ πλεῖστοι τῶν Στωικῶν opinio minime Posidoniana 
[cf. Hirzel untersuch. z. Cic. I 1953] apparet. 

? nam Teichmuelleri et Zelleri dubitationem non intellego. qui dum Hippolyti lectio- 
nem I 6 5 τὸν χύχλον τοῦ ἡλίου ἑπτακαιεικοσαπλασίονα τῆς σελήνης tnetur I* 207 dicit: dass 
die letztere (Sonnenbahn] bloss 28 mal so gross sein. solite als die Sonnenacheibe, 
widerstreitet dem Augenschein zu auffallend, als dass wir Anaximander diese Vorstel- 
lung z:utrauen koennen. at solis orbis non quantus appareat sed quantus re vera sit 
(nimirum terrae ambitum aequat) intellegendus. ergo si offendisset illud philosophum, 
— quod non erat cur faceret — tamen eadem offensio in lunae orbita Zellero adgnoscenda 
erat. quae undevicies tantum solis orbem (nam terra solem aequat) superat. 





PROLE GOMENA 65 


gaeculo superiorem esse fraudem demonstratur. atque primum ea via 
obstrueta est, ut anonymum libellum propter generis similitudinem Plu- 
tarcheis additum, tum inde nomen traxisse dicamus, id quod de Vitis X 
oratorum aliquis coniciat. sed singularem librum ex antiquitate traditum 
acceperunt Byzantini, quod ex arehetypi condicione supra evici. at ho- 
monymum fortasse Plutarchum afferent. sunt enim quibus haec expli- 
candi ratio perplaeeat, postquam Hercherus Arabibus fisus ab altero aequali 
Plutarcho libellum de fluviis conscriptum coniecit esse. ' at quis tandem 
Πλουτάρχου φιλοσόφου titulum ad alium rettulerit quam Chaeronensem? 
nam Neoplatonicum ne Byzantini quidem confudissent. porro ut ignotum 
quendam Plutarchum illa aetate scripsisse largiar (neque enim rarum est 
nomen), quis tot ac tam variae doctrinae fetus &b uno tenebrione con- 
sutos esse sibi persuadeat? apage fraudis ista lenocinia ac velamenta! 
tenemus epitomatorem summae levitatis convictum nec ab interpolatione 
alienum. quid tergiversamur ne titulum ab eo interpolatum credamus? 
seilicet ea demum fraus lucrum adlatura erat, quae pittacii splendore 
interiorem exilitatem celaret. neque profecto eum ratio fefellit. 

Huic suspicioni mire favet aetas qua confectum esse illud compendium 
veri simile est. nam ne ultra annum 177 descendamus obstat Athena- 
goras. contra illo saeculo priorem originem vix quisquam suadebit, qui 
Plutarehi inepta additamenta velut I 3 11 3 18 11 4 13 1 II 1 8 III 17 6 
18 1 et varias lectiones [velut I 18 1 πρὶν στοιχείων, Stob. πρὸ τῶν στοιχείων] 
eonsideraverit. neque vero tam impudentem facile credam furem ut vivo 
Plutarcho miserrimam epitomen sub illius nomine venditare ausus sit. immo 
post eius mortem cum laudes magis in dies celebrari coeptae sunt ae 
plurimi seriptores ut Favorinus Taurus Gellius Galenus Apuleius Aristides 
Polyaenus in laudando illo et excerpendo inter se certaverunt, tum frau- 
dulenti quidam homines ut legendi et discendi ardori quo tum maxime 
omnes flagrabant consulerent, ex libris plerumque bonis compendia ocor- 
radebant nulla alia novitatis gratia nisi fallacis tituli commendata. inter 
hos libros Plutarchi ferebantur Stromata, de musica, de vita Homeri, 
fortasse apophthegmatum collectiones, unde variae postea excerptae sunt 
(e£. Sehneidewin. praef. ad Corp. Paroem. I xxxv], paulo impudentius con- 
fieta Parallela minora et de fluviis. * eadem fraude Apollodorum tum prae- 
fipebant mythologico compendio, quod C. Robertus nuper evieit [de 


! quis fuerit Πλούταρχος 6 νεώτερος quem de sirenis affert Tzetz. Chiliad. I 343 [cf. 
Heraclit. incred. 14] ad Lycophr. 653 nescio. Hercheri rationibus adversatus est C. Muel- 
lerus G. G. M. II p. LII. nam qui συναγωγὴν ἱστοριῶν παραλλήλων ἑλληνικῶν παὶ ῥω- 
μαικῶν composuit, ne ille Plutarchi parallelorum scriptoris personam fraude mani- 
festissima induit. 

Σ neque enim quidquam impedit ne istum compilatorem, cuius aetas inter Iubam 
Libycorum scriptorem, Augusti aequalem et Clementem circumscripta est, Antoninorum 
potius quam Traiani vel Hadriani temporibus scripsisse arbitremur. 


Diels, Doxographi graeci. D 


66 IV DE AETII PLACITIS 


Apollod. biblioth. 1873. cf. Mus. Rhen. XXXI 8. H. de Rohden de mundi 
miraeulis Bonn. 1875 p. 46]. huie impostorum sectae Placitorum quoque 
epitomator addendus est, quem calculis ad verisimilitatem subductis cirea 
medium alterum saeculum compilavisse dicimus. 

Stobaeus Aéium ita divisit inter quattuor anthologii sui libros ut 
primo physico paene omnia, alteri ethico unum fortasse alterumve capi- 
tulum, tertio (florilegii priori parti) nihil, quarto (florilegii alteri parti) 
paueas eclogas tribueret. physicis Plaeitorum librum pro fundamento 
subiecit servatis etiam capitum plerumque titulis, sed ordine, ut antho- 
logii ratio ferebat, saepe mutato. quod ut aceuratius perspieias, conferas 
velim indiees, quos Aétii libro praefiximus. inde apparet ordinem saepe 
mutatum esse, ubi causam frustra quaesiveris. nam Plutarehi ordo licet 
subinde turbatus sit, in universum tamen pro Áé&tiano recte adhiberi po- 
terit. vix vituperabis capita περὶ θεοῦ et similia praecipuo loco posita 
esse. nam et ipse antiquae fidei studiose addictus erat Stobaeus et filium 
Septimium, eui anthologiam destinaverat, praeceptis et doctrina ad similem 
pietatem ducere eupiebat. nec latet eausa eur quartum Aétii librum 
quinto postposuerit, quippe unde ad ethieas suas eclogas facilior fieret 
transitus. 

In ipsis eapitibus coneinnandis maiore licentia grassatus est. quod 
in florilegio Bernhardtii [Quaest. Stob. p. 24—31, Mus. Rhen. XVII 465] 
et Hensei [Ritschelii Act. Ph. L. II 1 βαα.] opera luculenter patefactum 
est Stobaeum poetarum flores omittendo traieiendo interpolando ad titu- 
lorum similitudinem totumque libri institutum transformasse ', idem in 
physieis multo audacius et constantius persecutus est. primum eum ad 
hane normam exeerpta ordinaret ut primo poeticas, tum pedestres eelogas 
excerperet, non semel factum est, ut versus ab Aé&tio citatos ex pristina 
sede evulsos poeticis insereret. ita ex ΑδΗΙ 1 ὃ 2 Homeri versum et ex 8 11 
Heraeliti opinionem quasi versum alieno loeo proposuit. accidit tamen 
interdum ut ab instituto suo recederet. tum vero maximam difficultatem 
nobis peperit, quod singula philosophorum placita non genuino ordine 
sed 08600 quodam easu ductus collocabat. quid enim retulit, eur IV ο 
ut hoe utar opiniones sie perverteret 1. 3. 4. 2. 7. 8. 6? an qui illa pri- 
mus eomposuit eum temere atque incomposite tanquam talos opiniones 
proieceisse arbitratus est? fateor me aliquamdiu in eodem errato fuisse. 
mox aeeuratius intuenti consilium patuit. de prioribus capitibus velut I 3 
infra aecuratius videro. sed Aótius dum procedit ac magis magisque 
purum Placitorum fontem sequitur, paulatim certa quaedam ratio con- 
stitit. rectissime enim non ex philosophorum nominibus, sed ex opinio- 
num cognatione eontinuationem quandam instituit. proponam e. g. II 13 
περὶ οὐσίας ἄστρων. 

] θαλῆς γεώδη ... ἔμπυρα 





—Ü 


! nonnulla etiam olim interpolata invenit cf. Mus. Rhen. XXX 180, 


PROLEGOMENA 61 


Ἐμπεδοχλῆς πύρινα . .. 
᾿Ἀναξαγόρας αἰθέρα πύρινον ... πέτρους χαταφλέξαντα Ἱστερωχέναι. 
Δημόχριτος πέτρους 
Διογένης κισηροειδΏῆ ... διάπυρα 
Αρχόλαος µύδρους ... διαπύρους 
Αναξίμανδρος πιλήματα . 
Παρμενίδης xai Ἡράχλειτος πιλήματα ... 
Διογένης συμπεριφέρεσθαι .. . ἀφανεῖς λίθους... 

10 Αναξιμένης . . - γεώδη σώματα συμπεριφερόµενα . . . ἀόρατα 

11 Ἐμπεδοχλῆς . . . ἀπλανεῖς . . . συνδεδέσθαι . . ., πλανήτας ἀνεῖσθαι. 

Totum eaput vides in tres partes divisum. una astrorum naturam 
tractat, altera stellas invisibiles, tertia fixas errantesque. tum vero intra 
hane partitionem ex opinionum externa similitudine singulae singulis 
&ptantur, ut paene artifieii eius commone fias, quo Theognidis elegiae 
pleraeque & colleetore conexae sunt. neque enim aequum est, interiorem 
quandam philosophiae cognitionem ab eo postulare, euius una laus in 
exeerpendo partiendo ordinando posita est. Theophrastus quidem simi- 
liter opiniones enumeravit et composuit, sed generatim capita compre- 
hendit et ex intima magis quaestionum subtilitate partitiones repetivit. 
A&tium contra iuvit opinionum diversitatem ad minutissima quaeque ca- 
pitula persequi. quid mirum est Stobaeum putidiorem istam diligentiam 
fastidisse et dissociata locis concordi pace ligasse? nempe cum antho- 
logii ratione eapitum numerus circumseriptus esset [cf. p. 44'], abundan- 
tem Aétii eopiam in sui libri exiguitatem artare debebat. quod audaoeiore 
conatu ita aggressus est ut philosophorum opiniones primo quoque loco 
notaías ex cognatis Á&ti capitibus augeret conflaretque. ita Plaeitorum 
eapita II 20 περὶ οὐσίας ἡλίου 21 περὶ μεγέθους ἡλίου 22 περὶ Gy partos ἡλίου 
23 περὶ τροπῶν ἡλίου 24 περὶ ἐχλείφεως ἡλίου uno eclogarum eapite com- 
prehenduntur, cuius titulus omnia indicat περὶ οὐσίας ἡλίου xal µαγέθους 
σχήµατός τε xal τροπῶν καὶ ἐχλείψεως (xal σηµείων καὶ κινήσεως). quo meliug 
rem intellegas ad A&tium restituendum gravissimam, Stobaei eaput aliquod 
isto modo ferruminatum eum Plutareheis componam. 

Stob. I 25 p. 526H. Plutarchus 
Ἡράκχλειτος xai Ἑχαταῖος ἄναμμα II 20 16 omissum 

νοερὸν τὸ ἐχ θαλάττης εἶναι τὸν ἦλιον, 
σχαφοειδη ὃ εἶναι ὑπόχυρτον. γίγνεσόαι II 22 2 Ἡράκλειτος σκαφοειδή ὑπό- 
δὲ τὴν ἔχλειψιν κατὰ τὴν τοῦ σχαφοει- | χυρτον 


ο Oo ο οι α ο») t9 


δοῦς στροφὴν ὥστε τὸ μὲν κοῖλον dvo II 24 3 Ἡράκλειτος xatà τὴν τοῦ 
γίγνεσθαι, τὸ δὲ χυρτὸν κάτω πρὸς τὴν | σχαφοειδοῦς στροφήν. ὥστε τὸ μὲν κοῖλον 
ἡμετέραν OQ. ἄνω Ὑίνεσθαι, τὸ δὸ χυρτὸν χάτω πρὸς 


τὴν Ἡμετέραν ὄψιν 
τὸ δὲ μέγεθος ἔχειν εὖρος ποδὸς dv- II 21 4 Ἡράκλειτος εὖρος ποδὸς 
ὁρωπείου ἀνθρωπείου. 
Quantum laboris frustra consumpti! nam non solum exsecanda erant 
5 * 


68 IV ΡΕ AETII PLACITIS 


minuta illa eapitula aec frustillatim suo quaeque philosopho adiungenda, 
sed dissimulandae etiam explendo commissurae. velut supra a Stobaeo 
addenda erant haee γίνσθαι 5à τὴν ἔχλειψιν et τὸ δὲ μέγεθος ὄχειν, quae 
quidem in Αδίο ex capitum titulo suapte sponte intellegebantur.' hine 
semel gravior ortus est error. 

II 20 1 Αναξίμανδρος χύχλον εἶναι ÓxtwxatetxoganAac(ova τῆς γῆς. haec 
recte * Plutarchus et Stobaeus. iam ille novo eapite 21 1 Αναξίμανδρος... 
τὸν χύχλον ... ἑπταχαιεικοσαπλασίω τῆς γῆς. at Stobaeus prioribus eontinuatis 
numerorum similitudine falsus neglegenter scripsit τὸν δὲ χύχλον ...elva 
τοῦ προειρηµένου μεγέθους. atque erroris socios habuit eum recentiores 
viros doctos quos fugit Roeperi ingeniosa explieatio [Zeitschr. f. Alterth. 
1852 p. 442, qui tamen non omnia recte expedivit] tum Eusebii codices 
deteriores BE. 

Has igitur interpolationes aperiunt Plutarchus et Theodoretus. sed 
ipsius quoque Stobaei inconstantia faetum est, ut pristina forma pelluceat. 
nam Placitorum II 25 περὶ οὐσίας σελήνης 26 περὶ μεγέθους 2'7 περὶ σχήµατος 
eodem modo quo capita de sole comprehendit. at tandem infiniti laboris 
pertaesus integra eapita A&tiana 28 περὶ φωτισμῶν σελήνης 29 περὶ ἐχλείψεως 
30 περὶ ἑμφάσεως αὐτῆς 91 περὶ τῶν ἀπροστημάτων proposuit. idem tamen mira- 
bili artificio continuationi eonsuluit. unicuique enim titulo δέ illud suppleto- 
rium addidit, quo singula quoque membra plaeitorum copulare solet. 

Interdum contrarium accidit ut continentia discerperet. sic Plao. II 
4 κο. partim ecl. I 20 partim 21 inveniuntur. quo in genere etiam gravio- 
rem interpolationem non reformidavit. 

II 5 3 legerat in A&tio Φιλόλαος διττὴν εἶναι τὴν qOopdv, τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ 
πυρὸς ῥυέντος, τὸ ὃ ἐξ ὕδατος σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυδθέντος * 
xai τούτων εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ χόσµου. iam cum et φθοράν et 
τροφάς commemorata videret, in e. 20 περὶ Ἰενέσεως xal φθορᾶς priora 
usque ad ἀποχυθέντος descripsit, quae supererant ficto principio ο. 21 sie 
exhibuit Φιλόλαος ἔφησα τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος τὸ δὲ ἐξ ὕδατος 
σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ 
κόσμου. perspexit anthologi ineptias Boeckhius Philolai fr. p. 111. 

Nobis Aé&tium restituturis fraude aperta sic agere plaeuit ut luxata 





! quod hic factum est ut gemino lemmati Ἡράκλειτος xal Ἑκαταῖος Heracliti solius 
alia capitula adnecterentur, id saepe viros doctos fefellit. sic Stobaei culpa est quod 
II 26 1 sub lemmate [Ποσειδώνιος xal οἱ πλεῖστοι τῶν Στωικῶν opinio minime Posidoniana 
[cf. Hirzel untersuch. z. Cic. I 1955] apparet. 

! pam Teichmuelleri et Zelleri dubitationem non intellego. qui dum Hippolyti lectio- 
nem I 6 5 τὸν χύχλον τοῦ ἡλίου ἑπτακαιειχοσαπλασίονα τῆς σελήνης tuetur I* 207 dicit: dass 
die letztere (Sonnenbahn] bloss 26 mal so gross sein solite als die Sonnenscheibe, 
widerstreitet dem. Augenschein zu. auffallend , als dass wir Anazimander diese Vorstel- 
lung zutrauen koennen. at solis orbis non quantus appareat sed quantus re vera sit 
(nimirum terrae ambitum aequat) intellegendus. ergo si offendisset illud philosophum, 
— quod non erat cur faceret — tamen, eadem offensio in lunae orbita Zellero adgnoscenda 
erat. quae undevicies tantum solis orbem (nam terra solem aequat) superat. 


PROLEGOMENA 69 


ac male conglutinata membra colligeremus et in reetum ordinem redu- 
eeremus , Stobaei supplementa et figmenta geminatis uncinis ([]) nota- 
remus, lemmata omissa utcumque reficeremus. atque hoc quidem remedio 
illius est audacia sine noxa. restabat aliud munus ut gravius multo ita 
periculosius. secernenda erant Aétiana ex electorum aliorum simili turba. 
nam etsi singularum eelogarum lemmata (nisi quae librariorum pigritia 
omissa sunt) sedulo marginibus aut continuae scripturae adpicta sunt, de 
ipsis fontibus unde tam larga flumina fluxerunt, altum silentium. immo 
ipse seriptor contaminando et mutando vestigia consulto delevit. simi- 
liter Florilegium quod vocatur composuit, quo quae eolleetiones confluxe- 
rint, tu ex uno Stobaeo numquam enodabis. nimirum compilatorum eae- 
dem sunt ubique fraudes ac strophae. confidamus igitur oportet nostro 
iudicio, quo niei inter anonyma physicorum placita, quae adhue indiscreta 
uni scriptori adseribebantur, tres seriptores dignovimus. unus et eopio- 
sissime excerptus est Á&tius, alter Arius Didymus, tertius Plutar- 
chus de vita Homeri personatus. 


V DE ARII DIDYMI EPITOME 


Singulare ac splendidum est Meinekei meritum quod coniecturam de 
Didymi Arii libro ab Heerenio (Stob. ecl. II 2 p. 189—192] et Caro 
[Naehgel. Werke IV p. 34 cf. Brandis Mus. Rh. III 1829 p. 111] affectam 
et incohatam gravissimis argumentis ita muniit et amplificavit [Muetzell 
zeitschr. XIII 563 adnot. ad Stob. ecl. p. CLV], ut nemo iam dubitare possit 
quaecunque de Peripateticorum ac Stoicorum morali philosophia alteri 
Stobaei libro sine scriptoris nomine inserta sunt ex una Didymi Epitome 
excerpta esse. summa ratiocinationis in eo versatur quod inter complura 
eapita ex eelogis ethieis in florilegio repetita [t. 46 50 44 12 ex ecl. II 
p. 190 192 H.] unum x τίνων f$; εὐδαιμωνία II p. 216 iteratur flor. t. 108 28 
addito lemmate ix τῆς Διδύμου Ἐπιτομῆς. de eelogis igitur ethicis verissime 
ille. sed etiam in physicis Didymea repperit. nam Platonis de ideis 
opinio I 12 p. 330H. eisdem verbis eisdemque nonnullis mendis de- 
seripta est ab Eusebio P. E. XI 25 àx τῶν Διδύμῳ περὶ τῶν ἀρεσχόντων 
Πλάτωνι συντεταγμένων. ex Arii autem Didymi Epitomis etiam XV 15 18—20 
de Stoicorum physicis amplae et probae eclogae servantur, indidem laciniam 
sane minutam etiam Stobaeus tacito auctore in physicis I 19 p. 414 arripuit. 
id quod nullo modo fugere debebat vel Meinekeum vel qui postea illius sen- 
tentiam amplexi sunt. ergo illud quoque dubium non est quin Arii Di- 
dymi opus Stoicorum Platonis Aristotelicorum non tantum ethica sed 
etiam physica explanaverit. sed Meinekeus inventi gaudio elatus quae- 
eunque nos iam Áétio adsignavimus ea pleraque Ário quasi vacuam 
possessionem adscripsit. erravit vir doctissimus ac sua auctoritate non- 


10 V ΡΕ ARII DIDYMI EPITOME 


nullos in eiusdem erroris communionem traxit. quare rem denuo dili- 
genter perpendamus. | 

Priusquam autem ad incerta progrediamur, in certis aliquantisper 
subsistamus, quo melius seriptoris consilium et ratio cognoscatur. certa 
ego fragmenta usurpo eclogas ethicas e. 7 [vulgo 6] insertas, tum Euse- 
biana fragmenta. e Stobaeo apparet Prolegomena eum praemisisse ethi- 
eae libri parti, quae ex omnium philosophorum ae sectarum opinionibus 
miscuit. primo p. 33—38 H. ponuntur variae definitiones moralium prin- 
eipiorum. initio anonymae, tum Platonieorum Stoicorum Aristotelis Ze- 
nonis, omnia leviter impressa nec certa ratione composita. sequitur 
p. 38—46 διαίρεσις ἠθικοῦ τόπου. quam uni debet Philoni Larisaeo Aca- 
demico. is philosophiae sex partes divisit 

6 προτρεπτιχὸς λόγος 

δεραπευτιχός 
περὶ τελῶν 
περὶ βίων 
πολιτιχός 
ὑποδετιχός. 
hae partitione proposita Arius pergit p. 46 H. ἐγὼ 5' εἰ μὲν ἀργοτέρως 
διεχείµην, ἀρχεσθεὶς ἂν αὐτῇ συνεῖρον ἤδη τὰ περὶ τῶν ἀρεσχόντων, τῇ τῆς 
ἑξαμερείας ἐπιχουφιζόμενος περιγραφή ἡγούμενος δ ἐμαυτῷ πρέπειν πρὸ παντὸς 
τὴν οὐσίαν δεῖν ἐπισχοπεῖν οὗ τις πραγματεύεται, χάπειτα ποιότητα τὴν περὶ 
αὐτὴν καὶ ποσότητα, xal τούτοις ἐφεξῆς τὸ πρὸς τί, νοµίζω προσεπιπονητέον [τε] 
εἶναι xal τὰ τῶν ἄλλων ἐπισχοπεῖν, χαθάπερ οὐ πάντων, οὕτως τῶν περὶ ταῦτα 
διενεγκάντων. exeerpitur igitur Εὐδώρου τοῦ ᾽Αλεξανδρέως ᾿᾽Αχαδημικοῦ φιλο- 
σόφου διαίρεσις τοῦ κατὰ φιλοσοφίαν λόγου, βιβλίον ἀξιόχτητον, àv ᾧ πᾶσαν ἐπε- 
ξελήλυθε προβληματιχῶς τὴν ἐπιστήμην, ns ἐγὼ διαιρέσεως ἐκθήσομαι τὸ τῆς 
ἠδικῆς οἰχεῖον. tripertitae philosophiae moralis pars dividitur in θεωρητικὸν 
ὁρμητικὸν πρακτικών. hae partes deinceps singillatim disponuntur plane 
Stoicorum more et ratione. sed Árius neutrius partitione contentus ipse 
problematum tabulam proponit. e. περὶ τέλους p. 54— 78 vis vocis τέλος phi- 
lologorum magis more explicatur Homero Euripide Cratino citatis, tum Epi- 
euri Platonis Socratis Platonis Pythagorae Eudoxi ex Aristot. Nicomach. X 
[2 p. 1172» 9] Democriti opiniones sermone solito elegantiore disceptantur, 
ut ea quoque ab Ario non conscripta sed descripta videantur. porro e. περὶ 
ἀγαθῶν xal κακῶν p. 80—88 varias definitiones continet, nominatim Stratonis 
Platonis Aristotelis. extremum est e. εἰ πᾶν τὸ xaÀóv δι αὑτὸ αἱρετόν cum 
Platonis et Aristotelis sententiis. tantum ex ethicis prolegomenis Stobaeus, 
num plura illa comprehenderint nescimus. 

Sequitur altera eeloga ex Arii epitome. inscribitur p. 88 Ζήνωνος 
xal τῶν λοιπῶν Στωιχῶν δόγµατα περὶ τοῦ ἠθικοῦ µέρους τῆς φιλο- 
σοφίας. Περὶ δὲ τῶν ἠθικῶν ἑξῆς ποιήσοµαι τὸν ὑπομνηματισμόν, τὰ χεφάλαια 


ον o 


eo 


Q» Q' 4» Q2 t9 |--- 
o^ Qo 


Q* 


— — — — - 





! hanc rationem sequitur etiam Seneca epist. 89 14, 


PROLEGOMENA n 


τῶν ἀναγκαίων δογμάτων ἀναλαβών. Stoicorum de moribus notiones hae 
explicantur: bona et mala p. 90, boni definitiones et divisiones 
p. 96, virtutes p. 102, earuni finis p. 108, virtutum communitas 
p.112, sapientis persona p. 120, expetenda ac fugienda p. 124, 
aliae bonorum divisiones p. 126, iterum finis p. 1932, ἁδιάφορα 
p. 142, προηγμένα p. 146, officium p. 158, appetitio p. 160, pertur- 
batio p. 166, amicitia p. 186, sapientis persona et varia prae- 
cepta p. 188, definitio χατορθώματος et ἁμαρτήματος p. 192, peccata 
aequalia p. 218. quam non legitimo ac simplici ordine haec capita 
proeedant sed delectu quodam fortuito arrepta sint, nec latere potest 
quemquam et recte vituperatum est a Madvigo [Cie. de fin. * 827]. mo- 
lestius est ad nostram cognitionem, quod Zenonis ac Zenoneorum placita 
nullo discrimine mixta sunt. cerebro continuam expositionem singularibus 
discipulorum opinionibus interpellat velut Panaetii p. 112, Diogenis p. 114, 
Cleanthis p. 116. uberior est tabula Stoicorum p. 134, ubi Zeno Clean- 
thes Chrysippus Diogenes Archedemus Antipater deinceps exeitantur 
atque sic saepius. quin etiam poetarum floseuli e Chrysippi opinor libris 
p. 220 et 242 translati sunt. finem imponit Stoicorum ethieis p.242: ἐγὼ 
ὃ) ὁπόσα προὐθέμην ἐπελθεῖν ἐν χεφαλαίοις [sic F, vulgo χεφαλαίῳ] τῶν ἠθικῶν 
δογμάτων (τῶν ϐ) χατὰ τὴν τῶν Στωικῶν φιλοσόφων αἴρεσιν διεληλυθὼς ἑκανῶς, ἤδη 
τοῦτον τὸν ὑπομνηματισμὸν [de Stoicis cf. p. 90 H.] αὐτόθι καταπαύσω. 
Tertiam eelogam excerpsit Ioannes p. 242—334. superscripsit ᾿Αριστοτέ- 
λους xai τῶν λοιπῶν Περιπατητικῶν περὶ τῶν 700v. non solum inscriptionis 
forma, sed etiam disputationis tenor et excerpendi ratio eundem com- 
pilatorem prodit ÀÁrium Didymum. nam ut in Stoicis similiter, ita non 
Aristotelis doctrina sed Aristoteleorum explicatur. commenticium enim 
esse quod Heerenius narrat: haee praecipue ex ipsis Aristotelis 
seriptis quae nobis adhuc supersint hausta esse, docuerant Mad- 
vigus et Trendelenburgius atque nunc omnes, praeterquam quod extremam 
de politieis partem p. 322—334 ab Aristotele proximam esse concedunt !, 
eeter& noviciae originis esse consentiunt et ultimum depravationis per 
Eudemea ac Magna moralia quasi per gradus gliscentis testimonium. 
sed ne haec quidem unius sunt aetatis. antiquior et Theophrasto vindi- 
eanda videtur eeloga p. 202—306 περὶ τῆς ἠδικῆς ἀρετῆς ὅτι µεσότητες, 
quia et nomen illius bis citatur et doctrina apprime Theophrasteo mori 
convenit reliqua ad ultimam scholae aetatem referenda sunt, quia 
Stoicae disciplinae non guttae sed flumina immissa sunt, vix ut Aristo- 
télea subinde adgnoscantur. itaque veri quodam sensu ductus Madvigus 
olim (de fin.* III 1 p. 547'] ex Antiocho confusionis acerrimo propugna- 
tore Stobaeana excerpta esse asseveravit Cieeronisque inde in quinto 
de finibus similitudines ad ο. 12 34, 195 36. 37. 38 sagaciter explicavit. 


! Spengel über die Polit. d. Aristot. p. 40. Zeller IIL 1 547!, Henkel stud. z. 
gesch. der griech. lehre vom staat p. 101?, id. zur Polit. d. Aristot. Stendal 1875 p. 10. 


16 V DE ARII DIDYMI EPITOME 


Sed aliunde nobis insperata quaedam lux affulsit. nam idem caput 
quod et Eusebius et Stobaeus solum ex illa parte exeerpserunt, in Alcinoi 
ἐπιτομῇ τῶν Πλάτωνος δογμάτων c. 12 [Plato ed. Herm. VI p. 166] servatur. ' 
qui qua ratione in excerpendo versatus sit e fr. 1 elucet, ubi excerpta iuxta 
posui. apparet tribus exemplis minimum unum mendum commune esse, 
Eusebium accuratissime, Stobaeum paulo neglegentius, liberrime Aleinoum 
exemplar expressisse. sed cur hie substitisse credamus breviatorem? 
quidni plura, fortasse omnia transcripta putamus? neque desunt, quae 
huie eoniecturae faveant. non dico illam sectarum confusionem Stoico- 
rum Platonicorum P'eripateticorum, quam non minus in Áleinoi quam in 
Arii Epitome obtinere vides [ef. Zeller III 1 p. 725. Prantl gesceh. d. 
log. 1610]. sed apparet aperta Stoici eonfessio c. 4 p. 155, 23 H. $, τότε 
λεγοµένη νόησις νῦν &Aég 07 φυσική ἔννοια, simili voeabulo utitur Arius 
fr. 2 κατ ἐπίνοιαν Aristoteleam sententiam explicans cf. fr. 40. omnino ista 
consuetudo ut Stoicorum formulas apponat Arii est. sie fr. 17 in ÁAristo- 
telis opinione: τοῦ δὲ χινητικοῦ χατὰ τόπον ὃ δη προσείποµεν ὁρμητιχόν. 
ex Chrysippi imitatione poetarum versus adduntur e. 24 et 26 cf. Galen. 
de plae. Hipp. et Plat. p.307. 408 K. similiter Árius ecl. II p. 170. 220. 254H. 
deinde Peripateticae partitioni philosophiae θεωρητικής et πρακτιχῆς tertia 
pars διαλεχτιχκή additur ο. 3*, quo Stoicorum tripartita «uou ἠθικὴ λογιχή 
exaequetur. eandem divisionem sequitur Arius. sed hoe vulgare est. 
memorabilius quod moralis loeus in ἠθιχὸν οἰχονωμιχὸν πολιτιχὸν ab. Aleinoo 
dividitur e. 3. videlieet ipse postea oblitus quae promiserat οἰχονομιχὸν 
omisit. sed adhibuit eam partitionem Arius in Aristotelis ethicis ef. 
p. 322. atque similis capitum ordo in Alcinoo c. 27 ἀγαθόν c. 28 τέλος 
ο. 29 αρετή e. 90 ὅτι µεσύτητες ἂν εἶεν e. 31 ὅτι ἀχούσιον τὸ avatióv c. 32. παδη 
e. 33 φιλία, in Ario ecl. eth. p. 262 τρία γένη τῶν ἀγαθῶν p. 272 περὶ 
αρετῖς ete. p. 246 πόσα µέρη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ περὶ σχοποῦ p. 286 ποσαχῶς τὸ 
αγα)όν p. 202 ὅτι µεσότητες p. 306 περὶ παθῶν p.308 περὶ φιλίας. deinde 
capita tantum se tangere ineulcat Arius 

p. 90 τὰ xsgdhata τῶν αναγκαίων δογμάτων ἀναλαβών 

p. 242 ἐγὼ ὃ) ὁπόσα προὺθέμην ἐπελΏεῖν ἓν χκεφαλαίοις 

p. 322 τῶν πλείστων ἀνειλημμένων κεφάλαια 

p. 326 περὶ δὲ πολιτικῆς ταῦτ ἂν sim κεφάλαια 

p. 334 xal τῶν μὲν πολιτικῶν τὰ κεφάλαια ταῦτα 
ilem monet Alcinous ο. 1 p. 161 προκείσθω f, τοῦ µαδηματικοῦ δεωρία ἐπὶ 
κεφαλαίων 

ο. 2í. p. 119 έξῆς ὃ 


} 


A M , ^ A * ω * , 3 
ἐπὶ κεφαλαίων περὶ τῶν Ἠἠὐικῶς . . . εἰρημένων. 


! titulum sequor neque vulgarem AÀxtvóo) φιλοσόφου εἰσαγωγὴ τῶν δογμάτων Πλάτωνος 
neque quem finxit C. F. Hermann l. e. XVIII, sed quem subscriptum habet cod. Vindobon. 
87 [Lambec. VII p. 17] a. 925 scriptus. 

* aliter Laert. III 49 δεωρητικόν τε xal πρακτικόν. xal τῶν ὁ μὲν θεωρητικὸς εἰς τὸν 
φωσικὸν xal λογικήν, ὁ δὲ πρακτιχὸς εἰς τὸν ἠθικὸν xal πολιτικόν. item V 38. 

ὃ transitionis Arii p. 90 περὶ δὲ τῶν ἠθικῶν ἑξῆς ποιῄσοµαι τὸν ὑπομνηματισμόν .. . 


PROLEGOMENA 13 


II Λ᾿Αριστοτέλους xal τῶν λοιπῶν Περιπατητικῶν δογμάτων ἐπιτομή 
1 Aeqxóv 
2  quotxóv 
3 7016v 
III ᾖήνωνος xal τῶν λοιπῶν Στωικῶν δογμάτων ἐπιτομή 
] λογιχόν 
2 φυσιχόν 
ὃ ἠδιχόν 
IV  Epicureorum? 
Praemisi hane tabulam, cuius ratio reliqua disputatione planius com- 
probabitur euiusque titulos exempli gratia explevi, ut uno obtutu quid 
intersit inter Árium et Aé&tium pateseat. hic physicorum opiniones minu- 
tissimorum capitum carceribus inclusit neglectis scholarum terminis, Arius 
non singulorum philosophorum, sed prineipalium sectarum generalem 
doctrinam liberiore partitione et uno potissimum tenore percurrit. hic 
antiquos praecipuo amore amplexus est, ille nisi in prolegomenis nullos 
nisi illarum familiarum participes. hinc orationis cognatae quaedam dis- 
eordia. Arius remissior verbosior planior, maiores periodos complexus, 
alter contraetior, in breviando saepe nimius, commata minutim conserens. 
Sed illud quod eoepimus videamus. quicunque Placitorum formam 
bene informatam habet, Meinekei temeritatem ne punctum quidem temporis 
defendet. quare candido iudicio R. Volkmannus, qui antea eum calidius 
secutus erat, causa reeognita patrocinium susceptum deseruit [Fleckeisen 
jahrb. 1871 p. 683 sq.] sed tamen sic erravit Meinekeus ut viri subacti 
ingenii errare solent, non sine magno ad veri cognitionem emolumento. 
nam verissime vidit etiam in physieis Stobaei eelogis Arianae originis 
aliquantum insertum esse. quantum lateret quibusque indiciis ea ab Aétii 
Plaeitis discernenda essent, non pervidit. nam etsi qui in Ioannis mu- 
sjvo opere varios variorum scriptorum lapillos sensu ae divinatione qua- 
dam dignoscere didicerit. non nulla reete haud dubie expiseabitur (ve- 
lut Meinekeus in florilegii t. 28 14. 15 Ariana verissime cognovit), tamen 
sensui soli fidere periculosum. quare qui aliis persuadere voluerit sibique 
cavere a Stobaei artificis, ei certa sunt cireumspieienda indicia, qualia 
hue quam brevissime eongessi. numeri sunt nostrae physicorum fragmen- 
torum sylloges. 
I ΑΠ est maior fere capitum ambitus, vid. fr. 3. 10. 11. 12. 13. 14. 
21. 26. 21. 28. 29. 31. 31. 38 
II eclogae ut ex Arii ampliore conexu divulsae incipiunt a δέ parti- 
cula, ut fr. 1 περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν . .., 2 ἐπειδῃ ὃ { μὲν φύσις. 9 ταύτας δὲ τὰς 
αρχας et sic fr. D. 6. 8. 9. 11. 12. 14. 15. 16. 17. 18. 20. 21. 22. 23. 25. 
34. 28. 29. 31. 32. 35. 38 
III conclusiones apparent ampliorum capitum fr. 12 περὶ μὲν οὖν 
τούτων διετάττετο οὕτως. fr. 13 καὶ περὶ μὲν τῶν σεισμῶν xal τῶν ἄλλων τῶν 
περὶ τὴν γῆν παθημάτων ἐπὶ τησοῦτων. ef. fr. 11 


14 V DE ARII DIDYMI EPITOME 


IV nomina philosophorum si non omittuntur, saepe secundarium lo- 
eum obtinent ut fr. 3 ταύτας δὲ τὰς ἀρχὰς ποτὲ μὲν εἶναί φησιν Αριστοτέλης. 
sie fr. 18. 20. 22. 25. 29. 31. 832. 35. cf. 39 

V Ἰθπιπιβία anepigraphis capitibus suo more margini adseripsit gene- 
tivo usus Stobaeus fr. Ἀριστοτέλους fr. 4 ᾿Αριστοτέλους xol τῶν ἀπ αὑτοῦ 
[eece titulus Arii!. item fr. 6. 14. 15. 20. 21. 22. 23. 30. 40 ' 

VI Arii excerpta fere post Plaeita extrema collocavit 


fr. 3. 1. 40 post 1 102 

3. 20 post I 9 4 [interpositis 88 6. 7.] 

4. 38. 28. 21 post I 11 4. 

6. 1. 26. post I 22 6 [inserto Hermae loco] 

10. 33 post II 24 9 

11. 35 post III 4 5 

12 post III 3 12 

15 post IV 10 2 

11 post IV 13 12 

18 post ] 11 4 (sequitur peculiare capitulum] 
19 post I 134 

21 post I 22 

22. 23. 24 post I 23 2 [Platonis excerptis mixtis] 
25 post I 19 1 II 9 4 [eum Platonis loco] 
32 post II 19 3 

36 post 12453 


VII pugnant eum Aétii vel sententiis vel ordine. conferas 
fr. 2 eum Plac. I 95 


3 ] 3 22 

b I 12 3 

8 II 164. 15 
9 Il 15 

10 II 20 11 

13 III 15 5 

15 IV 86. 102 
18 ] 115 

19 I 12 1 

20 I 917 

25 I 18 » 20 1 
26 I 22 τ 

39 

34 II 20 4 I1 25 5 


λ 
! augebitur genetivi numerus si αριστοτέ in libris scriptum finxeris (cf. fr. 15) in quo 
explicando fluitant librarii. semel quod sciamus Stobaeus in unum contraxit lemma, quod 
fusius erat in illo fr. 36. 


PROLEGOMENA 15 


VIII Stoicorum formulae immixtae sunt Aristoteleis velut 

fr. 4 τοὺς ὃ ἀσωμάτους λόγους εἴ τινές εἶσι λόγοι cf. ecl. ethic. p. 60H. 19, 
91 Mein. fr. 5 τὰς τῶν ὁραστικῶν xal τὰς τῶν παθητικῶν φύσεις, fr. 9 δεὸν 
:»» συνεχτιχὸν xat προνηητικὸν τῶν οὐρανίων cf. [Arist.] de mund. p. 397^ 9 

IX in meteorologicis fr. 11. 12. 13. 14 Aristotelis libros ad verbum 
plerumque compilavit 

X in Stoicis loquax est eum illis, molestissimus fr. 21 '. 

Hae indieiorum deeade (quorum rationem ex Ariani libri instituto 
Stobaeique eompilandi more explieare supersedeo lectoris iudicio confisus) 
non difficile est velut hamo Epitomes fragmenta expiscari. neque tantum 
vereor ne quid falso in syllogen receperim quantum ne omnia. curavi 
tamen in notis ad Aé&tium ut legentes saltem monerentur. * | 

Fragmentis perlustratis mirum alieui videatur quod Stobaeus non plus 
semel Platonem citavit ex Ario. atqui constat ut qui maxime eum 6889 
φιλοπλάτωνα [cf. supra p. 58]. sed inde fortasse rem explicaveris. primum 
Aétii Platoniea excerpsit, tum ipse Platonem studiosissime legit et αὐτο- 
λεξεὶ compilavit, eui bono igitur easdem res ex Epitome petiturus erat? 
quanto autem studio Platonis monumenta volverit, non solum ex excerpto- 
rum multitudine elueet vel inde quod eius testimonium aliis eclogis ipse 
adiunxit p. 318H. *, sed etiam quod ex illis locis opinionem excerptam 
quasi titulum praemittit. velut p. 438 ὅτι δὲ τὸ πᾶν ἀίδιον δηλοῖ σαφῶς. 
λέγει γοῦν ἐν τῷ Τιμαίῳ οὕτως. ef. 498. 812 et plenius p. 458 Πλάτων τὸν 
χόσμον ἔφησε ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε ὅτι τε dq δἑαυτοῦ τρέφεται, τὸ δὲ Ίγεμο- 
νικὸν τοῦ χόσµου ἐν οὐρανῷ τίθεται. parili ardore Pythagoreis, quos ille 
credebat, libris studebat. unde eaedem formulae apparent p. 418 Φιλο- 
λάου Πυθαγορείου ix τοῦ περὶ ψυχῆς. Φιλόλαος diÜaptoy τὸν xócuov εἶναι. λέγει 
Τοῦν οὕτως ἐν τῷ περὶ ψυχῆς vel p. 428 ᾿Αρισταίων ἔφησεν ἄφθαρτον εἶναι τὸν 
χήσμων. λέγει γοῦν ἐν τῷ περὶ ἁρμονίας οὕτως vel p. 422 Ὄχελλος ἀίδιον τὸν κό- 
σμον' ὡδὶ γὰρ ἐν τοῖς περὶ τῆς τοῦ παντὸς φύσιος λέγει. cumulavi exempla non 
invitus, quippe unde falsissimam opinionem explosum iri spero, quam 
vulgo de Stobaei labore finxerunt. quorum iudieio a seriba ille nibil 
distat. neque Meinekeo * cito eredemus talia prooemia Ario tribuenti. 
immo constat eerto consilio Platonieum illius librum sprevisse. 


! Chrysippi videlicet garrulitate perfusus, quod excusat Gslenus de Plac. Hipp. et 
Plat. p. 318 K. ἔχωχε οὖν ἠναγκάσθην ὑπὸ τοῦ [Ll τῆς] Χρυσίππου προσχυθεὶς ἀδολεσχίας 
ἐξτγεῖσθαι. 

* frustula ex Didymo admixta credo I 7 31 186 23 2 II1 17 2 3 7 4. 

} talibus fere formulis usus Aéyet γὰρ ἐν τῷ Τιμαίῳ οὕτως p. 390 vel λέγει γοῦν xal 
ἐν τῷ [lappevíór, p. 330. 492. 354. 

* errat enim Meineke [Muetzell. Zeitschr. XIII 564]: Stobaeus ist nichts als ein 
fingerfertiger Compilator und weder in dem florilegium noch in den Eclo- 
gis physicis findet sich auch nicht [l. nur] ein einziges excerpt das von 
ihm selbst redi giert würe. sic ei quoque peccare solent adulescentes qui quotannis 
in historicorum fontium venationem mittuntur. explorato enim scriptoris stupore quidvis 
facile persuadere solent. 


16 V DE ARII DIDYMI EPITOME 


Sed aliunde nobis insperata quaedam lux affulsit. nam idem caput 
quod et Eusebius et Stobaeus solum ex illa parte excerpserunt, in Alcinoi 
ἐπιτομῇ τῶν Πλάτωνος δογμάτων c. 12 [Plato ed. Herm. VI p. 166] servatur. ! 
qui qua ratione in excerpendo versatus sit e fr. 1 elucet, ubi excerpta iuxta 
posui. apparet tribus exemplis minimum unum mendum commune esse, 
Eusebium accuratissime, Stobaeum paulo neglegentius, liberrime Álcinoum 
exemplar expressisse. sed cur hie substitisse credamus breviatorem? 
quidni plura, fortasse omnia transcripta putamus? neque desunt, quae 
huie eoniecturae faveant. non dico illam sectarum confusionem Stoico- 
rum Platonieorum Peripateticorum, quam non minus in Áleinoi quam in 
Arii Epitome obtinere vides [cf. Zeller III 1 p. 725. Prantl geseh. d. 
log. 1610]. sed apparet aperta Stoici confessio c. 4 p. 155, 25 H. 7, τότε 
λεγοµένη νόησις νῦν &Aég Or quoud Évvota, simili vocabulo utitur Arius 
fr. 2 καὶ ἐπίνοιαν Aristoteleam sententiam explicans ef. fr. 40. omnino ista 
consuetudo ut Stoicorum formulas apponat Απ est. sic fr. 17 in Aristo- 
telis opinione: τοῦ δὲ χινητικοῦ χατὰ τόπον ὃ Of προσείποµεν ὁρμητιχόν. 
ex Chrysippi imitatione poetarum versus adduntur ο. 24 et 26 cf. Galen. 
de plae. Hipp. et Plat. p.307. 408 K. similiter Árius ecl. II p. 170. 220. 254H. 
deinde Peripateticae partitioni philosophiae θεωρητικής et πρακτικής tertia 
pars διαλεχτική additur ο. 3*, quo Stoicorum tripartita «uou 7900 λογική 
exaequetur. eandem divisionem sequitur Arius. sed hoe vulgare est. 
memorabilius quod moralis locus in ἠθιχὸν οἰχονομικὸν πολιτιχὸν ab Alcinoo 
dividitur ο. J. videlicet ipse postea oblitus quae promiserat οἰχονομιχὸν 
omisit. sed adhibuit eam partitionem Arius in Aristotelis ethieis ef. 
p.322. atque similis eapitum ordo in ΑΙοΐποο c. 27 ἀγαὺόν c. 28 τέλος 
c. 29 αρετή c. 30 &w µεσήτητες ἂν εἶεν c. 31 ὅτι ἀχούσιον τὸ ἀγαθόν c. 32. πάθη 
e. 93 φιλία, in Ario ecl. oth. p. 262 τρία Ἰένη τῶν ἀγαθῶν p. 272 περὶ 
αρετῆς etc. p. 216 πόσα µέρη τοῦ ἀγαθοῦ xal περὶ σχηποῦ p. 286 ποσαχῶς τὸ 
αγαθόν p. 292 ἥτι µεσότητες p. 306 περὶ παθῶν p.308 περὶ φιλία. deinde 
capita tantum se tangere ineuleat Arius 

p. 90 τὰ κεφάλαια τῶν αναγκαίων δογμάτων ἀναλαβών 

p. 242 εἸὼ ὃ ὁπόσα προὐθέμην ἐπελθεῖν ἐν κεφαλαίοις 

p. 9322 τῶν πλείστων ἀνειλημμένων χεφάλαια 

p. 326 περὶ δὲ πολιτικῆς ταῦτ ἂν εἴη κεφάλαια 

p. 334 xai τῶν μὲν πολιτικῶν τὰ χεφάλαια ταῦτα 
idem monet Áleinous c. 7 p. 161 προκείσθω ᾖ τοῦ μαθηματικοῦ θεωρία ἐπὶ 
χεφαλαίων 

ο. 24 p. 119 ἕξης 0' ἐπὶ κεφαλαίων περὶ τῶν ἠδικῶς . . . εἰρημένων. ' 


! titulum sequor neque vulgarem 'λλχινόου φιλοσόφου εἰσαγωγὴ τῶν δογμάτων Πλάτωνος 
neque quem finxit C. F. Hermann |. c. XVIII, sed quem subscriptum habet cod. Vindobon. 
87 [Lambec. VII p. 17] a. 925 scriptus. 

" aliter Laert. III 49 δεωρητικόν τε xal πραχτιχόν. xal τῶν ὁ μὲν δεωρητικὸς εἰς τὸν 
φυσικὸν καὶ λογικόν, ὁ δὲ πρακτικὸς εἰς τὸν ἠδικὸν καὶ πολιτικόν. item V 28. 

? transitionis Arii p. 90 περὶ δὲ τῶν ἠθικῶν ἑξῆς ποιήσοµαι τὸν ὑπομνηματισμόν . .. 


PROLEGOMENA τί 


Sed omnia haec quae contuli non sufficiunt, quibus opinio nostra 
extra omnem dubitandi aleam ponatur. nam cum liberiore quadam para- 
phrasi Áriana verba circumseriberet, quod ex illo fragmento discimus, 
quid impedivit, quominus suae aetati inserviret? Zellerus quidem IIl 2 
p.191 pythagorissantis Platonici vestigia aperta sibi invenisse videtur. 
idem mihi non contigit ceterum ipse ΤΠ 1 p. 725 eclecticam tantum 
modo rationem Aleinoi taxavit. ' quantum igitur peculiaris doctrinae illue 
affluxerit peritioribus relinquo ad diiudicandum.* mihi vero non leve 
testimonium videbatur originis, quod Ariani tituli similis est Alcinoi in- 
seriptio Ἐπιτομὴ τῶν Πλάτωνος δογμάτων, quam supra ex Vindobonensi 
antiquissimo protuli. 

Stoicorum libello largissimam messem fragmentorum [fr. 18—40] ex 
Stobaei physicis restituimus, quae egregie Eusebianorum paucitatem com- 
plent. citantur Stoici Zeno Cleanthes Chrysippus Panaetius Mnesarehus 
Apollodorus Posidonius. insignis est consensus fr. 31 de mundo eum 
Aristotelis personati de mundo c. 2 qui verbis aliquantum, rebus et ordine 
fere nihil distat. hic enim frigidis ampullis eadem Posidoniana [οἳ, p. 21 
Zeller III 1, 572] exornavit, quae servata orationis simplicitate compilavit 
Arius. 

Aristotelica physica [fr. 2—1'] Stoico colore tineta, sed ex Aristotelis 
meteorologieis plerumque libris satis accurate excerpta esse supra dixi. 
propter hane meteorologicorum enarrationem etiam separatim is libellus 
tradebatur aut certe citabatur. Priscianus quidem Lydus quaestionibus 
suis ad Chosroem regem, dum eleetorum seriptorum multitudinem se 
adhibuisse vana iaetatione simulat?, p. 553 Plotini Didotiani: usi quo- 
que sumus, inquit, ulilibus quae sunt ez Strabonis geographia, Lavini |l. Al- 
bini] ez Gaii scholis exemplaribus Platonicorum dogmatum. | adhuc etiam 
commento Gemini Posidonii de μετεώρων et Ptolemaei geographia de clima- 
dibus et siquid utile nobis ex Asironomicis apparuit, Marcianique periegesi 
εἰ μετεώρων Arriani, Didymoque de Aristotele et ipsius scriptore 


ἄρξομαι $' ἐντεῦθεν simile est apud Alcin. c. 11 ἐπὶ δὲ τὸν καλούμενον φυσικὸν τόπον ἑξῆς 
χωρητέον ἐντεῦθέν ποῦεν ἀρξαμένοις. 

Σ quae c. 15 de daemonibus disputantur plerumque Stoicorum sunt. nam quod dicit de 
&v κληδόνες xai ὀττεῖαι καὶ ὀνείρατα xol χρησμοὶ xai ὅσα xatà µαντείαν ὑπὸ θνητῶν τε- 
Ὡπτεύεται, similiter docuerat Posidonius apud Cic. divin. I 30 & nec secus ipse Arius 
ecl. II p. 122 εἶναι δὲ την μαντικήν φασιν ἐπιστήμην θεωρηματικὴν σηµείων τῶν ἀπὸ θεῶν 
à δαιμόνων πρὸς ἀνθρώπινον βίον συντεινόντων cf. p. 238. 

* amicitiae διαίρεσις ο. 33 convenit aliquo modo cum Diogene III 81 cf. ecl. eth. p. 308. 
sed cetera diversa sunt. 

* cf. de ventis Rose anecd. graecolat. I 58 hec enim sunt ex multis scripto- 
ribus &ccepta approbatione nobis sollicita de ventorum generacione et in 
quantum moventur et quomodo aera commovent proprio motu. cum his 
confer Roseum p. 26 nichts destoweniger gibt er bis auf ein paar kleine zu- 
sátze die reine aristotelische lehre bloss aus Meteor. II 4—6 in auszügen 
wieder. doleo Arii capita de ventis non exstare. 


18 V ΡΕ ARII DIDYMI EPITOME 


dogmatum et Dorothei Naturalium Aristotelis commento. constat Prisciani 
commentarium medio aevo latine versum servari. barbarus igitur ut 
intellegatur, graeca sunt refingenda: χεχρήµεθα δὲ ...... xal Διδύμφ τῷ 
περὶ ᾿Αριστοτέλους xal τῶν αὐτοῦ γεγραφότι δογμάτων, quae cum molestiora 
Sint, fortasse propius ad Didymi titulum lieet βοοθἀθτθ rescripto περὶ 
Δριστοτέλους xal τῶν dm αὐτοῦ δογμάτων. sed utut latina interpretabere, 
Arium Didymum significari mihi est persuasissimum. . 

Ultimo huie loco Stobaei testimonium reservavi, unde generaliorem 
titulum περὶ αἱρέσεων nancisci videmur. ecce totum caput [ecl. II 1 17. 18 
ef. flor. t. 60 1] quemadmodum in Damasceni (D) archetypique (A) exem- 
plari communi scriptum fuisse videtur. ' priores 5 versus ibi extremam 
paginam aversam complevisse, cetera folium novum incepisse ex posterio- 
ribus fatis concludi potest. 

Ἐενοφάνους Ξεθνοφάνους πρώτου λόγος Ίλθεν εἰς τοὺς Ἕλληνας 
ἄξιος γραφῆς ἅμα παιδιᾷ τάς γε᾽ τῶν ἄλλων τόλµας ἐπι 
πλήττοντος xal τὴν αὑτοῦ παριστάντος Σὐλάβειαν ὡς dpa 

Διδύμου àx τοῦ Θεὸς μὸν οἶδε τὴν ἀλήθειαν δόχος ὃ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται. 

περὶ αἱρόσεως ἵἩ μὲν γὰρ φιλοσοφία θήρα τῆς ἀληθείας ἐστὶ xal ὄρεξις. 


fol. rect. τῶν δὲ φιλοσοφησάντων ἔνιοι εὑρεῖν «aat τὸ θήραμα 
τῆς σοφίας ὡς Ἐπίχουρος καὶ οἱ Στωικοί, οἱ δὲ ἀχμὴν ἔτι 
ζητεῖν ὥς που παρὰ θεοῖς ὃν καὶ τῆς σοφίας οὐκ ανθρωπί 
νου χρήματος ὄντος. οὕτως ἔλεγε xoi Πύρρων. 

Quantum Didymi stilum eognovimus, talia abhorrent. nam sophistam 
sapiunt periodorum artificia ac lumina orationis &ucupantem velut 
παιδιᾷ ἐπιπλήττοντος, quod HRoethius eorrigendo παιδείᾳ oratoris ornatu 
exuit. insignis est etiam flos Platoni surreptus Όήρα τῆς ἀληθείας et 
9Àpapa, de quo dixit Wyttenbachius ad Eunap. p. b. quare nisi obstaret 
lemma, inferioris aetatis scriptorem excerptum erederem. sed ne constat 
quidem de lemmate. nam quis spondet codiee lacerato alienum lemma 
imprudenter arreptum et tanquam supplementum laeunae additum non 
98862 certe in codicibus illud Διδύμου ἐκ τοῦ περὶ αἱρέσεων post τέτυχται 
apparet. sed ut recte se habeat lemma paulo inferiore loco olim de- 
scriptum, ubi tandem illam eelogam eollocabimus? an peculiare eaput 
fuit Didymi de Eleatis, quod Meinekeo olim infeliciter in mentem venit?* 
at multa sunt quae extra prineipales posteriorum sectas vagari dissua- 
deant. rectius prolegomenon aliquis meminerit. nam ibi miscellanea 
materia eoacervavit ut in ethico fragmento atque alios quoque seripto- 
res χατὰ λέξιν exeerpsit, ut Philonem Eudorum alios. * nee ab re fuit 





— 








! ef. Fleckeisen jahrb. CV 1872 p. 199. C. Wachsmuth Mus. Rh. XXVII Τὸ sqq. 

? sic A D. rectum est τε. in lemmate habet D Διδύμου περὶ αἱρέσεως. verum est αἱρέσεων. 

3 excusatur eo quod posterior pars τῶν δὲ --- Πύρρων nondum restituta tum erat. 

* secundum hanc rationem fortasse quod prooemium nominavi [p. 72], περὶ αἱρέσεων 
peculiari titulo inscriptum fuisse opineris. nam singulse singillatim inscriptae fuerunt partes. 


PROLEGOMENA 19 


Seepticum quoque vel Áeademieum inducere, qui Empedoclen Anaza- 
goran Democritum  Parmeniden  Xenophanem Platonem eiiam εἰ Socratem 
haesitantes de vero proferre solebant [Cic. Lucull. 5 14 Laert. IX 71—73]. 
talis igitur explieatio si cui probabitur non repugnabo. interea illo περὶ 
αἱρέσεων titulo quamvis aptissime ' Áriano libro praeponatur, pro genuino 
uti nolo. 

Brevissime Meinekei perdubiam opinionem tango, quam displicuisse 
Volkmanno video [N. Jahrb. f. Phil. 1871 p. 684 8qq.]. apud Clementem 
enim est Strom. I 14 61 p. 361 Pott. πάλιν αὖ Χίλωνι τῷ Λαχεδαιμονίῳ dva- 
φέρουσι τὸ μηδὲν ἄγαν. Στράτων δὲ ἐν τῷ Περὶ εὑρημάτων Στρατοδήμῳ [ef. 
Nietsehe Mus. Rh. XXV 228] τῷ Τεγεάτῃ προσάπτει τὸ ἀπόφθεγμα, Διδυ- 
poc δὲ Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν ὥσπερ ἀμέλει Κλεοβούλῳ τὸ µέτρον ἄριστον. 
haee A rio Didymo vindieabat Meinekeus, Symposiacis Chalcenteri sive 
quod M. Sehmidtio [Didymi fr. p. 372] magis placet Didymi Heraclidis f. 
Neronis aequalis Volkmannus. utrius sit verior coniectura, ex hoc uno loco 
dirimi nequit. nam etsi Meinekeus haud dubie erravit universam a Tha- 
lete philosophiam deeucurisse Arium opinatus, quid impedit quominus in 
prooemio leviorem istam apophthegmatum memoriam tamquam rudioris 
philosophiae testimonium tactam eredamus? Apollodorum quidem Epieu- 
reum ἐν τῷ Περὶ τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων simillima proferre non pae- 
nituit cf. Diog. I 60 τοῖς το ἀνθρώποις συνεβούλευσεν (Solo) ὥς φησιν Απολ- 
λόδωρος ἐν τῷ Π. x. φ. αἱρ. τάδε’ καλοκἀγαθίαν ὄρχου πιστοτέραν ἔχε μὴ 
ψεύδου χτλ. at ipse Clemens eum de philosophis mulieribus Didymum 
ἐν Συμποσιαχοῖς citet Strom. IV 19 123 p. 620 Pott. et & libelli indole 
VII sapientum memoria haudquaquam abhorreat, illud quoque fragmen- 
tum Symposiacis addere magis consentaneum est. nec dubiae rei fidem 
auxit Meinekeus, cum Clementis locum tertium qui de Theano ex Didymo 


in simili argumento, dividendi studio autem etiam maiore versatur Varro in libro de phi- 
losophia Aug. d. c. d. XIX 1—3 qui ex tripertits flüium bonorum et malornm partitioni 
CCLXXXVIII sectas inepte effecit. 

! unde Volkmannus (N. jahrb. f. cl. phil. 1871 p. 685, qui illum titulum ad Arium 
pertinere negat) didicerit tales libros historica non dogmatum ratione conscriptos fuisse, 
frusta quaero. Theodori quidem Clitomachi Panaetii Eratosthenis περὶ αἱρέσεων utrum om- 
nino philosophiae historiam an ipsam philosophiam tetigerint, dubitatur. cf. Nietsche Mus. 
Rh. XXIV 194. exstat Galeni περὶ αἱρέσεων compendium non temporum ratione composi- 
tum. Nec Pseudo-Galeni hist. phil. c. 7 περὶ αἱρέσεων inutiliter comparabitur. imprimis 
Varronis satura περὶ αἱρέσεων conferenda cuius fragmentum 3 Buech. [1 Ries.] Ariani pro- 
oemii simillima tractat. cf. Sesculixes fr. 99 (24] et 25 [26]. cf. supra p. 78*. praecipue 
huc facit Apollodori Epicurei περὶ τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων [cf. suprs], quae eadem 
videtur atque eiusdem συναγωγὴ τῶν Doyudcwv, Laert. VII 181. qui cum Epicuri et Chry- 
sippi memorias illic testetur, Leucippi patrocinium (Laert. X. 19] indidem petitum coniecit 
Hirzelius Untersuch. I 1841, qui 'sophistae' illius studia bene explicavit. num Theophrasti 
exemplo dogmata omnium philosophorum comprehenderit an Ario proluserit principales 
sectas potissimum exponenti, in medio relinquam, praesertim cum Philodemi τῶν φιλοσόφων 
οὖνταξις (Laert. X 8) parum sit nota. Apollodori libros περὶ τοῦ Ἠπικούρου βίου (Laert. X 2 
cL X 10 Nietsche Mus. Rh. XXIV 199] recte Hirzelius videtur seclusisse. 


80 V DE ARII DIDYMI EPITOME 


ἐν τῷ Περὶ Πυδαγορικῆς φιλοσοφίας [Didymi fr. coll. Schmidt p. 381 "| 
translatus dieitur Ario suo attribuit. neque enim probabile peculiarem 
fuisse Epitomes de Pythagoreis librum neque temere Sehmidtius Didy- 
mum Heraclidis filium, quem Pythagoreum et ipsum fuisse statuit Fa- 
brieius [B. G. VIII 355], libri istius auctorem credidit. ergo istis quidem 
fragmentis Árii Epitomen beare nolumus. 

Sed quidquid Meinekeus coniectando peccavit, verissima illa con- 
iectura satis rependit, quam de Jrii Didymi aetate proposuit. doeuit 
enim breviter in adnot. eritie. ad Stob. ecl. p. ουν eundem esse Árium, 
quem Augusti praecipuo amore usum esse proditum est. quod ille paucis 
verbis significavit peritis, id explieatius exponendum et quoniam fuerunt 
quibus rem certam incertam reddere luberet, res acta iterum agenda ac 
profliganda est. 

Inelutus est Árius ex narratione celebrata apud veteres, quam Plu- 
tarchus sie rettulit praec. reipubl. ger. 18 p. 814 "Apetóv τε Καΐσαρ ὅτε τὴν 
Αλεξάνδρειαν εἷλε διὰ χειρὸς ἔχων xal µόνῳ προσομιλῶν τῶν συνήθων συν- 
εισήλασεν, εἶτα τοῖς ᾽Αλεξανδρεῦσι τὰ ἔσχατα προσδοκῶσι xal δεοµένοις ὁ 
Αὔγουστος ἔφη διαλλάττεσθαι διά τε τὸ µέγεὂος τῆς πόλεως xal διὰ τὸν 
οἰχιστὴν Αλέξανδρον xal τρίτον, ἔφη, τῷ φίλῳ µου τούτῳ χαριζόµενος. [ef. 8Ρο- 
phthegm. reg. Caes. Αιρ. 3 p. 207] idem V. Anton. 80 αὐτὸς δὲ Καΐσαρ 
εἰσήλαυνεν εἰς τὴν πόλιν Αρείῳ τῷ φιλοσόφῳ προσδιαλεγόμενος xal τὴν δεξιὰν 
ἐνδεδωχώς, ἵνα εὐθὺς ἐν τοῖς πολίταις περίβλεπτος εἴη xol θαυμάζοιτο 
τιµώμενος ὑπ αὐτοῦ διαπρεπῶς. si; δὲ τὸ γυμνάσιον εἰσελθὼν xal ἀναβὰς ἐπὶ 
βῆµά τι πεποιηµένον ἐχπεπληγμένων ὑπὸ δέους τῶν ἀνθρώπων xal προσπι- 
πτόντων, ἀναστῆναι χελεύσας ἔφη πάσης αἰτίας τὸν δῆμον ἀφιέναι πρῶτον piv 
διὰ τὸν χτίστην ᾿Αλέξανδρον κτλ. tum pergit ταύτης δὴ τῆς τιμῆς ἔτυχε παρὰ 
Καίσαρος Ἄρειος xal τῶν ἄλλων ἐξῃτήσατο συχνούς. ὧν ἣν καὶ Φιλόστρατος ἀνὴρ 
εἰπεῖν μὲν ἐξ ἐπιδρομῆς τῶν πώποτε σοφιστῶν ἱχανώτατος, εἰσποιῶν δὲ μὴ προ- 
σηχόντως ἑαυτὸν τῇ Ἀχαδημεία . διὸ xal Καΐσαρ αὐτοῦ βδελυττόµενος τὸν τρόπον 
οὐ προσίετο τὰς δεήσει.. ὃ δὲ πώγωνα πολιὸν χαθεὶς καὶ φαιὸν ἱμάτιον περιβα- 
λόμενος ἐξόπισθεν ᾿Αρείῳ παρηχολούθει τοῦτον del τὸν στίχον ἀναφδεγγόμενος 

σοφοὶ σοφοὺς σῳζουσιν ἂν dw σοφοί. 
πυθόμενος δὲ Καΐσαρ x«i τοῦ φθόνου μᾶλλον Ἄρειον 7| τοῦ δέους Φιλόστρατον 
ἁπαλλάξαι βουλόμενος διῆχε. 

Similiter ut ex eodem fonte narrat Cassius Dio LI 16 3 τῶν τε 
Ἀλεξανδρέων πάντων ἐφείσατο ὥστε μὴ διολέσαι τινά, τὸ μὲν ἀληθδὲς ὅτι οὐκ 
ἠξίωσε τοσούτους τε αὐτοὺς ὄντας xal χρησιμωτάτους τοῖς Ῥωμαίοις ἐς πολλὰ ἂν 
γενοµένους ἀνήκεστόν τι Opdgat. πρόφασιν δὲ ὅμως προὐβάλλετο τόν τε δεὸν τὸν 
Σάραπιν xal τὸν ᾿λλέξανδρον τὸν οἰχιστὴν αὐτῶν xal τρίτον Ἄρειον τὸν πολίτην 
ᾧ που φιλοσοφοῦντί τε xai συνόντι οἱ ἐχρῆτο. Plutareho videtur uti nescio 
quid de Thrasyllo falso &dmiscens Themistius or. VIII p. 129, 14 Dind. ' 


! ef. XIII p. 212, 21. X p. 155, 19. XXXIV p. 451, 5. V p. 75,23. XI p. 1738, 3. 
Iulian. ad Themist. p. 269 C. epist. 51 p. 96 Heyl. Caes. 21. 


PROLEGOMENA 81 


Ex Plutarchi Dionisque narrationibus certissime patria Alexandria 
cognoscitur. ex eis, quae de Philostrato tradit Plutarchus ÀAcademieum 
fuisse Arium suspicatus erat Zellerus quem recte refutavit O. Heineus [n. 
jahrb. f. elass. phil. 1869, 613]. sophista ille fuit philosophorum habitum 
falso affectans, quo philosophus philosophi misericordiam facilius exeitaret. 
sed nihil efficit quod Academicum potissimum se dixit ad Arii sectam indi- 
eandam. neque enim Xenarchus Peripateticus propter sectae diversitatem 
ab Arii familiaritate exclusus erat. ' et de secta nulla potest esse dubi- 
tatio. nam quod ex Stoico colore Epitomes suspicari lieebat, id nune 
ex Laertii Diogenis libri VII indice Laurentiano LXIX 35 [ed. Rose 
Herm. I 370|* liquido constat. Stoicorum enim schola inde a Panaetio 
maximeque Posidonio multum a pristino rigore remiserat, quo ecleeticae 
rationi postea ab Antiocho maxime commendatae facilius se applicaret. 3 
Arius autem Alexandriae natus, qua in urbe philosophiae studia mature 
ex seetarum gyro in latiorem litterarum campum educta fuere ubique 
primum quae philosophia fuit, ut ait Seneca, philologia facta est, Alex- 
andriae* inquam laxiorem illam philosophandi rationem imbibit. num 
Antiochum ipsum audiverit nescimus. sed novit sine dubio Alexandrinum 
Eudorum aequalem, euius Διαίρεσιν τοῦ χατὰ φιλοσοφίαν λόγου in prooemio 
cum laude commemoravit et iuxta Philonem exeerpsit. exemplar vero 
Eudorus est eclectici philosophi. qui Stoicus est germanus, si Διαίρεσιν 
inspexeris vel meteorologica, quae ex Diodoro mathematieo Alexandrino 
excerpta esse dixi p. 22 sq. at Academici nomen professus est, quod non 
solum Achilles p. 153c [ef. supra p. 22] sed etiam Simplicius testatur. 
quid? quod Aristoteli quoque explieando operam navavit, quam commen- 
tarii in eategorias non raro laudant. * hine aetas inter Ándronieum Aristo- 


! Strabo XIV p. 670 Ἐέναρχος δὲ [supra Peripateticus dictus] οὗ ἠκροασάμεθα ἡμεῖς 
ἐν obup μὲν οὐ πολὺ διέτριψεν, ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ xal Ἀθήνησι xal τὸ τελευταῖον dv "Pop 
τὸν παιδευτιχὸν βίον ἑλόμενος χρησάµενος δὲ xol τῇ Ἀρείου φιλίᾳ xal μετὰ ταῦτα τῇ Καί- 
σαρος τοῦ Σεβαστοῦ διετέλεσε µέχρι γήρως ἐν τιμῇ ἀγόμενος. 

? eundem indicem in Parisino 1759 nuper repperit M. Bonnetus Mus. Rhen. XXXII 
Ρ. 519. . 
3 quam fluctuaverit ista aetate sectarum discrimen, docet illud de Antiocho ὅτι ἐν 'Áxa- 
δηµίᾳ φιλοσοφεῖ τὰ Στωιχά [Sext. Hyp. I 235). 

* non casu factum est quod Alexandrinus Potamo eclecticam sectam invenisse di- 
citur Laert. I 21. ceterum non rem, sed nomen novasse videtur, cum antea vox συµπεφορη- 
μένος in usu esset. cf. ad Theophrasti phys. fr. 2. Potamonis doctrina est Stoica, quantum 
dispici potest, sed Aristotelis categoriis admixtis. cf. Arius ecl. eth. p. 46H. supra p. 70. 
libri titulus στοιχείωσις ad Posidonii exemplum (cf. supra p. 21] fictus videtur. εκ his 
omnibus Arii Eudori Aristonis socium adgnoscas. vixit enim ut ait Suidas πρὸ Αὐγούστου 
xal µετ αὐτόν [malim xat' αὐτόν]. tenebras quas olim ex Laertii verbis ἔτι δὲ πρὸ ὀλίγου 
xal ἐχλεκτιχή τις αἴρεσις εἰσήχθη ὑπὸ Ποτάμωνος offuderunt, sagaciter dispulit Nietscheus 
Mus. Rh. XXV 206, de Diocle tamen falsus. 

5 Simplic. in cat. 9' 3a [p. 614 25 Br.] τοὺς παλαιὼς τῶν Κατηγοριῶν ἑξηγητὰς αἰτιῶν- 
ται Ἡοηδὸν xai Ἀρίστωνα xal E55wpov xal Ἀνδρόνικον καὶ AUrvóbopov. x 4b (p. 66b 17] 
Εὔδωρος δὲ τῷ περὶ τῆς οὐσίας λόγῳ τὸν περὶ τῆς ποιότητος λόγον «al μετὰ τοῦτον τὸν περὶ 

Diels, Doxegraphi graeci. 0 


82 V DE ARII DIDYMI EPITOME 


telis sospitatorem scbolastieaeque philosophiae principem atque Arium 
Augusto aequalem certo definitur, ut iam dubitationis nihil relinquatur, 
quin eundem Eudorum Strabo coniunetum eum Aristone Peripatetico sua 
memoria vixisse dieat. ' Aristonis societatem etiam scholia quae dixi 
passim commemorant ut in categ. p. 61* 25. 63^ 10. quem popularem fuisse 
Eudori et Arii ex Apulei de dogm. Plat. III p. 27 Hild. et ind. Academic. 
Hereul. ο. 35 8 discas. hine illud quoque docemur olim Áeademicum fuisse 
Aristonem [ef. Cic. Lueull. 4 12], tum fortasse Andronici auctoritate per- 
motum [cf. Mus. Rh. XXXI 11'] Peripateticos amplexum esse. cf. Diog. 
VII 164. Brandis abh. d. Berl. Akad. 1833 p. 214. 

Ex hac Alexandrinorum eclecticorum societate Árius in contubernium 
Augusti voeatus est, quem iam non tantum varia eruditione replebat, sed 
eonsilio quoque et solacio amice ac familiariter adiutabat. sic Suetonius 
Aug. 89: magistro usus Apollodoro Pergameno quem iam gran- 
dem natu Ápolloniam quoque secum ab urbe iuvenis adhue 
eduxerat, deinde eruditione etiam varia repletus per Arei 
philosophi filiorumque eius Dionysi et Nicanoris contubernium. 

Platonis enim insigne exemplum non deterrebat philosophos quo- 
minus itentidem aulicae vitae splendorem scholarum umbris praeferrent. 
neque solum doctoris ipsorum vel liberorum, sed etiam consiliarii inter- 
nuntii ducis viees explebant, denique cum in intimam familiaritatem se 
insinuare solerent animorum moderatores extiterunt gravissimi. simili 
munere ehristiani saeerdotes fungebantur, quibus eum aurium secreta 
confiderent, haud raro imperium «quoque concedebant principes. apud 
Macedones praecipue, tum Alexandrinos et Pergamenos hiec mos invaluerat, 
unde mature Romani principes receperunt.* neque consuetudinem Augustus 


τοῦ ποσοῦ συνετεῦχθαί φησι cum hoc categoriarum ordine ab Aristotelio absono cf. Arii 
Didymi locum ante Eudori mentionem ecl. eth. p. 46H. praeterea nominatur t' 548b 
[ρ. 70b 26] μ΄ 40 (71b 22] μ΄’ 8b, ν΄ δὲ [735 18] ν΄ 54 [745 2]. Academicus nomina- 
tur & 95 [632 49] Εὔδωρος ὁ Ακαδημαϊκός. vel metaphysica attrectavit, unde emendationem 
eius adnotavit Alexander ad 988a "7 (p. 44, 23 Bon.) veri simile est etiam Διαίρεσιν Peri- 
patetico eum exemplo scripsisse. nam Aristotelis ferebantur variae διαίρεσεις. cf. Alexand. in 
top. p. 126. V. Rose Ar. Pseud. p. 127. 677 et Andronici liber de divisione apud Boethium 
de divis. init. p. 638. sed omnino in dividendo illius aetatis nimii fuere philosophi. nemo 
studiosior Varrone in Antiquitatum libris et de lingua latins. etiam pntidior in 1. 
de philosophia Augustin. d. C. D. XIX 1—3 cf. supra p. 78*. Eudorus etiam Pythagorae 
sive potius recentiorum Pythagoreorum doctrinam explanavit Simplic. phys. f. 39a 26— 40. 

! Strabo XVII p. 790 ἀλλ᾽ ἑῶ ταῦτα πολλῶν εἰρηκότων ὧν ἀρκέσει δύο μηνῦσαι τοὺς 
ποιῄσαντας χαθ᾽ ἡμᾶς τὸ περὶ τοῦ Νείλου βιβλίον Εὔδωρόν τε xal Ἀρίστωνα τὸν dx τῶν 
περιπάτων. 

? post Aristotelis aetatem nobiliores fuerunt aulici: Persaeus Stoicus, quem Zeno, 
qui frustra invitaretur, Antigono petenti misit, Antigoni filium Halcyonea erudivit, tum 
exercitui praefuit τὸν αὐλικόν, οὐ τὸν φιλόσοφον Ἱρημένος βίον ind. Stoicor. ed. Comparetti 
e. 13, 5. cf. Zeller IIT 1, 94. — Sphaerus Stoicus apud Cleomenem infelicem Lacedae- 
moniorum regem, tum ut videtur apud Ptolemaeum Philopatorem Diog. VII 177, sed cf. 
ibid. 185. — Hecstaeus Pyrrhonis discipulus []τολεμαίφ τῷ Λάγου συγγενόµενος Ioseph. 


PROLEGOMENA 83 


novam invexit cum Árium et Athenodorum Stoicos in familiaritatem recepit.' 
quanto honore eum Alexandriae dignum haberet, ex Plutarcho aliisque 
vidimus. idem postea consilio de Caesarione interimendo eum adhibi- 
tum esse narrat. * cum prineipatus instituta ad Ptolemaeorum partim nor- 
mam dirigi coepta essent, Árii aliquas partes fuisse, coniceré magis quam 
probare possumus. [cf. Lumbroso recherch, sur l'écon. polit. de l'Egypte, 
Turin. 1870 p. 308. &G. Boissier la rélig. rom. I p. 124 &qq.] 

Omnino Augusti rationibus eelectica ac mitis Arii philosophia im- 
primis probata est. Caesar autem ut ceterarum artium sie philosophiae 
haudquaquam ignarus haberi volebat. nam Hortationes ad philosophiam 
Tulliano fortasse exemplo conseripsit [Sueton. 85], quibus Arium manum 
commodasse non veri dissimile est. nec vehementer reluctabor si quis 
Epitomen in Augusti usum οοπ{θοίαπι suspicabitur. hine explicatum 
quendam haberet, quod eelogae sunt minore labore faetae nec ad publi- 
cum saporem limatae.* neque subitarii eommentarii morem dedecet de- 


c. Ap. I 22. — Theodorum Ptolemaeus Lagi f. adamavit et legationi ad Lysimachum 
prsefecit. — de Diodoro Crono et Stilpone apud Sotera fabulatur quaedam Diog. II 
111 ex Callimachi fr. 70. — de Timarcho cf. Callim. ep. 10. Diog. VI 95. — Pana- 
retus Arcesilai discipulus ab Euergete alebatur [Athen. XII p. 552c 2 Ael. V.H. X 6.) — 
— Heraclides Lembus Ptolemaeo Philometori pacem cum Antiocho Epiphane conci- 
liavit (Mueller F. H. G. III 167). — Pergameno Attalo tam acceptus erat Crates Mallotes 
[Wachsmuth de Crat. M. p. 5] ut sub mortem Ennii Romam legatus mitteretur. Pergame- 
norum in Academicos studia illustrat C. Wachsmuth die Stadt Athen I 636 cf. Koehler 
C. I. A. II 1 p. 183. — Romanorum Aemilius Paulus Perse devicto Metrodorum quen- 
dam ad erudiendos liberos arcessivit Plin. 56 135. — Ti. Gracchus C. Blossio Antipatri 
discipulo familiariter usus est [Plut. Ti. Gr. 8. 17. 20). — Panaetii cum P. Scipione 
Africano nota est consuetudo. — Posidonii discipulos Athenodorum Tarsensem et Cor- 
dylionem Cato Pergamo Romam secum duxit. — Cicero eodem modo Dio dotum Stoi- 
cum in contubernium recepit. — Lucullo Antiochus familiaris erat, Pisoni Philodemus, 
alii Graeculi aliis. — de Nicolao Peripatetico Herodis amico cf. Mueller F. H.G. IV p. II. 
— imperatorum &b intimis consilis philosophos enumerat C. F. Hermann de Thrasyllo 
Gott. 1852 p. 6. Friedlaender Sittengesch. I? 408 III 592. 

! Cass. Dio LII 36 4 in Maecenatis ad Augustum oratione: Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου xa- 
λῶν xal ἀγαθῶν ἀνδρῶν πεπείρασαι χτλ. Marc. Aurel. VIII 21. συγγενεῖς οἰκεῖοι φίλοι Ἄρειος 
Δαικήνας ἰατροὶ θύται. mire Ael. VH XII 25 Λεύκολλος Ἀντιόχου τι ὤνατο τοῦ Ἄσχαλω- 
νίτου xai λαιχήνας Ἀρείου καὶ Κικέρων Ἀπολλωνίου χαὶ ὁ Σεβαστὸς ᾿Ἀθηνοδώρου. unde 
erraverit, satis patet. callido studio Arii memoriam fovit Tbemistius or. V p. 75, 23 D. 
οὕτω καὶ ol πατέρες τῆς σῆς βασιλείας [Ioviani] τοὺς προγόνους ταύτης τῆς τέχνης προῆγον 
τὸν Ἄρειον ἐχεῖνον ὁ Σεβαστός, ὁ Ἰιβέριος τὸν θρασύλον, Ἰ ραιανὸς ὁ µέγας Δίωνα τὸν χρυσοῦν 
τὴν γλῶτταν, τὸν ᾿Επίκτητον τὼ δύο ἸΑντωνίνω cf. or. XXXV. p. 451, 9 et XI p. 172, ὃ 
χαλὰ μὲν $$ καὶ τὰ Φιλίππου εἰς Ἀριστοτέλην xal τὰ Αλεξάνδρου εἰς Ξενοκράτην xai τὰ τοῦ 
Σιβαστοῦ εἷς Ἄρειον xal ὅσα Τραιανὸς εἷς Δίωνα ἐπεδείξατο xol ὅσα Τιβέριος εἰς θρασύλον 
xai ὁπόσα Μάρχος ci; Σέξτον ἔναυλα δὲ ἔτι καὶ τὰ τοῦ ἐπωνύμου [Ioviani] πρὸς τὸν τηνι- 
χαῦτα φιλοσοφοῦντα ἐν Βυζαντίῳ. cf. X. p. 155, 19. 

3 Anton. 81 βουλευομένου δὲ Καίσαρος Ἄρειον εἰπεῖν λέγουσιν οὐκ ἀγαθὸν πολυκαισαρίη’. 

3 conferri tamen potest Alexandri Polyhistoris industria, qui et ipse dum aliorum 
eclogas fere innumeras colligit suo iudicio vel orationis ornatu uti nolebat cf. I. Freuden- 
thal hellen. Stud. I 21 sq. 


6* 


84 V DE ARII DIDYMI EPITOME 


finitionum incomposita enumeratio [ecl. eth. p. 34. 84]. cognatum huie 
generi est Theonis Stoici qui Ario successit ὑπόμνημα τῆς ᾽Απολλο- 
δώρου φυσιολογικής εἰσαγωγῆς [Suid. s. v. θέων ᾿Αλεξανδρεύς].' de physi- 
eorum studio tum pervulgato nota omnia [cf. Horat. epist. I 12 Propert. 
IV 5, 25]. addo moralibus quoque disputationibus eisque trivialibus 
Augusteae aetatis homines mirum quantum tribuisse. atque ipsius Cae- 
saris amicus Horatius noctes cenasque deum celebrans [cf. Usener Mus. Rh. 
XXIV 349] disputavit Serm. II 6, 79. utrumne 

divitiis homines an sint virtute beali, 

quidve ad amicitias, usus rectumne, trahat nos, 

etl quae sit natura boni summumque quid. eius. 
eius generis sermonibus Arii compendio commodissima materia parata 
erat. simul ecleetiea philosophandi ratio apparet, qua vel Epicurei qui 
fuerant deleetari coeperant. 

De Arii vita accuratiora vix effiei possunt. Suetonio credimus post 
Apollodorum rhetorem philosopho Ario operam dedisse, incertum utrum 
Apolloniae, ubi Apollodorum certe audiit (Quint. III 1 17)* an Romae, ubi 
aliquamdiu eum cum Ario vixisse inde colligas, quod anno 724 cum 
Alexandriam iugressus est, summa iam auctoritate ille florebat. fuerit 
igitur si minimum sumas quadragenarius. admodum autem senex erat, 
eum de Druso filio acerba morte abrepto Liviam consolatus est. orationis 
tum habitae exordium vertit Seneca ad Marc. de consol. 4. 5: ilia [Iulia 
Augusta] in primo fervore cum mazime inpatientes ferocesque sunt miseriae, 
consol(atori se) Areo philosopho οἱγὶ sui praebuit el mullum eam rem pro- 
fuisse sibi confessa est . . . orationem sic orsus est 4 ὃ 'usque in hunc diem, 
Iulia, quantum quidem ego sciam, adsiduus ciri lui comes, cu$ non 
lantum quae in publicum emittuntur nota sed omnes sunt secre- 


! Nicolaus Herodis et Archelai filii magister et familiaris inter alia philosopha com- 
pendium Aristoteliae philosophiae fecit quod labente saeculo VII Iacobus Edes- 
senus [Wenrich p. 7] et postea Hunain Isaaci f. syriace vertit (Abulfarag. H. D. 140 (88) 
Roeper lect. Abulf. p. 27 Wenr. p. 294, arabice ap. Mohammed. Fihrist p. 254, ὃ [Müller 
die griech. philos. i. d. arab. ueberl. p. 26. Wenrich p. 294] cf. Simplic. d. cael. p. 180b 40 
Karst., 493a 23 Brand. περὶ Ἀριστοτέλους φιλοσοφίας. hoc compendium non dubito quin He- 
rodi gratificaturus conscripserit. nam praeclare de suis studiis ipse narrat F. H. G. III 350 
fr. 4 Ηρώδης πάλιν διαμεθεὶς τὸν φιλοσοφίας ἔρωτα ὃ φιλεῖ τοῖς ἐν ὑπεροχῇ οὖσι συµβαίνειν 
διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐξαλλαττόντων αὐτοὺς ἀγαθῶν ἐπεθύμησε πάλιν ῥητοριχῆς καὶ Νικόλαον 
ἠνάγκα"ε συρρητορεύειν αὐτῷ xal κοινῇ ἐρβητόρευον. αὖθις D ἱστορας αὐτὸν 
(ἔρως) ἔλαβεν ἐπαινέσαντος Νικολάου τὸ πρᾶγμα xal πολιτικώτατον εἶναι λέγοντος . . . xal 
ἐπὶ τοῦτο ὁρμήσας προὔτρεφε xal Νικόλαον πραγματεθῆναι τὰ περὶ ἱστορίαν.... 
ἐκ τούτου πλέων εἰς ᾿Ῥώμην ὡς Καΐσαρα Ἡρώδης ἐπήγετο τὸν Νικόλαον ὁμοῦ ἐπὶ τῆς αὐτῆς 
vróc καὶ κοινῇ ἐφιλοσόφουν. vides hominem versabilem patroni nutu ad quodlibet 
scribendi genus paratum. 

? Sueton. Aug. 89 (Apollodorum) iam grandem natu Apolloniam quoque 
secum ab urbe iuvenis adhuc eduxerat. vixit LXXXII annos teste Pseudo - Lucian. 
Macrob. 23. sed aceuratiora sciri non possunt, quia Hieronymi nota (clarus habetur 
ad a. abr. 1953 — 091) dumtaxat ex Augusti natali pendere videtur. 


PROLEGOMENA 8b 


il$ores animorum vesirorum molus, dedisti operam ne quid esset quod 
in ie quisquam reprehenderet. cetera omitto quae in tritis. versantur 
praeeeptis. quae vero exhibui, dilucide ut nihil possit melius Árii munus et 
familiaritatem cireumseribunt. ae fuit is, eui tam blanda severitate nimium 
Iuliae luctum castigare coneessum erat, ipsa aetate gravissimus. nam si 
caleulos subducas, vigentem a. /24 non minus sexaginta annorum habes 
&. 145. ante Augustum obiit, qui successorem constituit "Theonem 
Stoicum, quem supra commemoravi. num fili Dionysius et Nicanor 
etiam post patris mortem in contubernio fuerint plane incertum. quid 
vero dieam de Letronnei! invento, quo sibi Árii nepotem invenisse visus 
est? epigramma in insula Philis repertum acrostichidis et telostichidis 
coniuncto artificio ornatum est Κατιλίου τοῦ Νικάνορος. 

Kd pà τὸν εὐτέχνου φωτὸς στίχον, d φίλε, βήμα 

τί µιον ἀμπαύσας ἔγμαῦδε xal χάρισαι 

λι ταῖς ἱστορίαις λιτὸν πόνον ola πέπαιγµαι 

οὐ κενά, μηνύων οὗπερ ἔφυν γενέτο o 

τοῦ δὲ χαλοῦ πλώσας, φησί, ξένο, χεύµατα Νείλου 

xat ρὸν ἔχω φωνεῖν' χαίρετε πολλά, Φίλαι 

νι χῶμαι πέτραις τε xal οὔρεσιν ὦ καταράχται 

xd γὼ ἔχω τεύχειν ἱστοριχὴν σελίὸ a 

νο στήσας xal ἰδὼν Νιχάνορα xal γένος ἄλλ ο 

poc κατάλοιπον ἔχω. τοῦτο γάρ ἐστι τέλος’. 
idem Catilius qui et Nieanor Nieanoris filius alia duo fecit epigrammata 
in eadem insula reperta [C. I. G. 4923. 4924]. iam eum primum seriptum 
sit L xv Καίσαρος φαμενώῦ :B [a. d. VIII id. mart. a. 747], Letronneo Niea- 
norem Catilii patrem cum Arii filio componere placuit. temporum rationes 
non obetant. nam sexagenarius adulescentem habere potest nepotem. et 
fuit &dmodum adulescentulus, qui pueriles istos lusus in saxo insculpsit. 
αἱ quomodo Nieanoris filium Aegyptum translatum putas, eum pater 
Augusti contubernio Romae uteretur? neque enim quidquam Aegyptium 
Nicanora non fuisse suadet." ibi pervulgare illud nomen & Macedonibus 
Alexandriam transvectum. quare tantum abest, ut doctam εἰ valde pro- 
babilem Letronnei coniecturam praedicem, quod est Hauptil iudicium 
Herm. V 21, ut ne umbram quidem veri similitudinis inesse existimem. 


1 $Syllog. inscript. Graec. et Lat. Aegypt. t. II p. 155. Kaibelii epigr. 979 — acro- 
stichidis artificium non incognitum Alexandrinis. «commentario astrÓnomicb annis ante 
Chr. 193—190 composito Ἑὐδόξου τέχνη praescribitur. nota est Dionysii Calliphontis 
ΛΙΗ astutia. cf. praeterea Laert. V 98 Anthol. Pal IX 385 Kaibelii epigr. p. 679. nec 
minus caverunt qui oracula antiquitus finxerunt. cf. Cic. de divin. II 54. Dionys. Halic. 
Ant. IV 69. Phleg. mir. 10. — Br. de Presle (Not. et extr. d. man. XVIII 2 p. 43) eam 
consuetudinem 8 Iudaeis psalmographis Alexandriam transvectam suspicatur. 

3 quare recte in epigr. 978, 6 Kaib. Alexandriae patriae memoria suppleta est. Ka- 
tÜuoc dyvóv ἔθηχε | []ρ]άμμ’ ἀπ᾿ (Ἀλεξάνδρου δἹεῦρο μο[λ]ὼν mÓÀt«. quod Augusti hoc 
epigramma laudes celebrat, Letronneum maxime movisse videtur. sed quis credat nepotis 
pietatem avi cum principe familiaritatem omissuram fuisse? 


80 V DE ΑΠΠ DIDYMI EPITOME 


Consulto per totam hane disputationem Suidam neglexi, a quo vulgo 
exordium eapiunt pessime auspicatum. en ipsum: 

Δίδυμος ᾽Ατήιος [7 Ἄττιος] χρηµατίσας φιλόσοφος ἀχκαδημαϊκός. πιθανῶν 
xal σοφισµάτων λύσεις ἐν βιβλίοις B. xoà ἄλλα πολλά. 

Haee omnibus machinis ad Arium Augusti amieum transferre conan- 
tur grammatici. ae multi laudaverunt Ionsium H. Ph. III 1 Δίδυμος Ἄρειος 
rescribentem. quid ita? nonne recte traditur Atei romanum nomen? du- 
bitasse videtur etiam Toupius Αἴτιος vel ᾿Λέτιος ludens. neque aliter By- 
zantinus is qui coniecturam 7| Ἄττιος Suidae inscripsit, a qua tamen 
Eudocia libera est. at, obsecro, quid est, cur non AÁteium Didymum 
fuisse putemus? porro academicus fuit ille philosophus. quid hoc cum 
Ário, quem Stoicum ex indice Laertiano demonstravimus? απ iterum 
lapsum esse Suidam vel Hesychium credent? iam cedo seripta! num 
πιθανῶν [intercidit numerus] libros vel σοφισµάτων λύσεις scripsit Arius? 
nescimus. at scripsit πιθανὰ alius Didymus, de quo idem Suidas: Δίδυμος 
νέος ᾽Αλεξανδρεὺς γραμμµατιχός, ὃς ἐσοφίστευσεν ἐν Ῥώμῃ. ἔγραψε πιθανά, περὶ 
ὀρθογραφίας xal ἄλλα πλεῖστα xal ἄριστα. inde οοπἱθοίαπι est Ateium οἱ 
iuniorem Didymum solito more a Suida eonfusos esse. recte an secus, 
non diiudico. Arius certe Didymus in Hesychii eatalogo non invenitur. 

Eo magis miranda est Ottonis Heinei ratio [n. jahrb. f. class. phil. 
1869, 613] qui Suida, quid dico, Ionsii conieetura nisus Didymum Árium 
Aeademieum ab Ario Stoico Augusti familiari prorsus disiungendum esse 
asseveravit. summa disputationis — nam eetera leviora sunt — in eo 
versatur, quod hic Arius simpliciter, Epitomes seriptor Arius Didymus 
nominetur, unde Eusebius et Stobaeus — addo Priscianum — singulis 
locis Didymi nomen elegerint. neque tamen quidquam hie latet difficul- 
tatis. nam ultimo &. Chr. saeeulo à Latinorum consuetudine similis mos 
in eis invaluisse videtur quibus frequentior usus cum Romanis intercesse- 
rat, ut patris nomen suo per nominativum adderent [ef. Lehrs quaest. 
epic. p. 23 **]. hine Απίων 6 Πλειστονίκης et Απολλώνιος 6 Μόλων et ut 
hoe utar Κατίλιος 6 xal Νιχάνωρ 6 Νικάνορος. hoc exemplum servat legi- 
timam formam. sed liberior usus. nam a Plutarcho nominatur ille 
᾽Απολλώνιος ὃ Μόλωνος [019. 4. Caes. 3], a Iosepho adv. Ap. II 14 86 
Απολλώνιος 6 Μόλων [cf. Quintil. III 1 16, XII 6 7], ab eodem vero sim- 
plieiter Μόλων adv. Apion. II 2 34. 41. neque aliter Dionysius de Di- 
nareho 8 Μόλωνᾳ. item patris nomine Molonem constanter in Bruto voeat 
Cicero, qui in libro de inventione Apollonium. ad hanc similitudinem 
Romani! ex gemino nomine, cum Didymi sescenti Arii pauci' essent, 


! inde Tertullianus romanus homo Arii nomine uti maluit [de anima c. 54): Jtaque 
apud illum (Platonem) in aetherem sublimantur animae sapientes, apud Arium in aerem, 
apud Stoicos sub lunam [cf. c. 55], quod spectare videtur ad Didymi fr. 39 p. 471, 13. 

? nomen antiquis non nimis usitatum fuisse videtur. cognovi hos Arios: 

1) Ἄρειος Ἡραχλεοπολίτης Philo Bybl. ap. Euseb. P. E. I 10 49 
2) Ἄρειος ὁ Αἰγύπτιος Luc. Ver. hist. II 22 


PROLEGOMENA 81 


hoc potissimum elegisse et usu sanxisse videntur. ipse autem scriptor 
sollemnem titulum 'Apes(oo Διδύμου inseripserat, unde suo iure epitoma- 
toribus posterius nomen ut principale exhibere lieuit. nam Graecorum 
more primarium nomen ultimo loco apparet ut in his Φλάυιος ᾿]ώσηππος, 
Κάσσιος Δίων, Οὐαλέριος ' Αρπηχρατίων. «Λαέρτιος Διογένης, Τιβέριος Κλαύδιος 
᾿Αττιχκὸς Ἡρώδης. hine Didymus legitimum nomen, "Ape patris adscitum 
cognomen videtur. cui rationi ne Romanorum quidem usus ut dixi re- 


e 


pugnaret. at repugnat Etymologie. M. p. 139, 1 "Ape 6 ' Αλεξανδρεὺς 
φιλόσοφος ἐν ἑηρτῇ Άρεως ἐτέχθη. διὸ οὕτως ὠνόμασται. quanta fides etymo- 
logo habenda sit, ignoro. moneo autem ne hoc loco ad Heinei rationem, 
qui tamen eius rationem habere noluit, abutaris, ex genetivo 'Apsiou Διδύ- 
µου non certo effici posse utrum nomen fuerit "Apeto; Δίδυμος i. e. Δίδυμος 
6 καὶ "Aper; an ᾿Αρειως Διδύμου quemadmodum Herodes Atticus — licet 
enim repetere, quia eiusmodi gemina nomina sunt rarissima — praeter 
sollemnem formam vocatur etiam Ἡρώδης ” Αττικοῦ, quod paulo plenius 
legitur etiam Ἡρώδης τοῦ ᾿Αττιχοῦ.' utut de hae re viri docti statuent 
— et vehementer cupio accuratiora ex inscriptionibus doceri — Meinekei 


3) Λιχίνιος "Apetoc Ἱαρσεὺς Asclepiadeus Andromach. ap. Gal. XIII 480 (ubi vulgatur 
Λεκανίου ᾿Αρείου]. Licinii Bassi fuit amicus, eidem enim Dioscorides materiam medicam 
dedicavit cf. Gal. XIII 587 ὡς δὲ Διοσκορίδης 6 lapseoc ἔδωχεν ᾿Αρείῳ τῷ ᾿Ασκληπιαδείφ. 
Gal. XII 829, XIII 182 ubi ἐκ τῶν 'Apcíou ᾿Ασκληπιαδείο» pro vulgato ᾿Ασχληπίαδου legen- 
dum. Tarsensis vocatur Gal. XIII 247, XII 636. [Soran.) V. Hippocr. 1 p. 449, 5 West. 
quem Herodoti medici patrem credit Haas de phil. scept. success. p. 76. at Diogenes IX 116 
habet ᾿Αριέως. praeterea multo erat aetate inferior 

4) Areus rhetor a Quintiliano III 1 1s [ο II 15 96] inter Apollonium Molonem et 
Caecilium enumeratus 

5) Ἄρειος 6 φάλτης Stratonico aequalis Athen. VIII p. 3525 

ϐ) Αρειος ἐν τοῖς ἔπεσιν Paus. I 13 18 

7) ᾽Ασκληπιάδης ὁ τοῦ ᾿Αρείου ἐν τῷ περὶ Δημητρίου τοῦ Φαληρέως συγγράμματὶ Athen. 
XIII 567» 

8) ᾿Λρειος δυναστεύων ἐν τῇ Τευθρανίᾳ Paus. 1 11 2 

9) βρειος Δωρίωνος [αιανιεὺς archon. Atheniensis post a. 27 a. Chr. C. I. G. 478 

10) "Λρειος romanus centurio Ioseph. arch. XVII 10 7, bell. Iud. I1 4 3 5 1 

11) "Apttoc notus haereticus 

12) Αὑὐρηλία Συλλεῖνα ᾿Αρείου C. I. G. 3419 inscr. Philadelphiae inventa 

13) "Apetec ibid. 3823. Cotyaeae reperta 

14) "Apttoc Ὁμηριχὸς ποιητής ἐκ -Mouci(ou Orelli- Henzen ΠΠ p. 124, Kaibel epigramm. 
n. 1009 p. 425 

15) "Apnoc — "Apttoc papyr. aegypt. Notic. et extr. d. manuscr. XVIII 2 p. 331. 

! de variis formis egit postremus Dittenberger Archaeol. Z. XXXIV 59 et Herm. 
XIII 67. antea Roeper Z. f. Alterthumsw. 1852 434 sq. qui tamen falsa admiscuit. quod 
in elogio a Philostrato servato V. S. p. 566 'Atttxoo Ἡρώδης transpositum est, versu effec- 
tum videtur, nisi Αττικὸς Ἡρώδης rescribere praestat. cf. exempla Dittenbergeri. hoc inter 
omnes constat Ἡρώδη 'Atttxóv Graecum neminem dixisse. in ridiculum errorem Butt- 
mannum Gr. Gr. II 436 induxit Suidae stupor Διονύσιος Αλεξανδρεύς, θρὰξ ὃ ἀπὸ τοῦ πα- 
τρὸς Τήρου "l'poc τοὔνομα κληβείς, ubi "l'ooc (debebat saltem "l'jorc) dudum obelo nota- 
tum erat ab Hemsterhusio. | 


88 


VI DE PLUTARCHI VITA HOMERI 


palmare inventum istiusmodi dubitationibus non tangi nedum refutari 


posse confido. 


VI DE PLUTARCHI VITA HOMERI 


Praeter Ariani libri reliquias, cuius quae ad physica pertinent seor- 
sum collegi, rara natant in Stobaei oceano Homerici commentarii fragmina, 
quae Placitis tam sunt cognata, imperitum ut facile possint fallere. velut 
si Empedoclis placitum I 3 20 eum Stobaeanis eel. I p.288 conferes, 
primo obtutu fieri non poterit quin eandem memoriam subiectam rearis. 
alia docebit aceuratior comparatio. 


Plut. de plac. I 3 20 
Ἐμπεδοχλῆς Μέτωνος 
᾿Ακραγαντῖνος τότταρα μὲν 
λέγει στοιχεῖα, πῦρ dépa 
ὕδωρ γῆν, δύο δὲ ἀρχικὰς 
δυνάμεις φιλίαν τε xal 
νεῖχος dv Ἱ μέν ἐστιν 
ἑνωτιχή, τὸ δὲ διαιρετιχόν. 
φησὶ δὲ οὕτως. 
τέσσαρα τῶν πάντων ῥι- 
ζώματα πρῶτον ἄχηυε 
7εὺς ἀργὴς Hen τε Q&- 
ρέσβιος Ld ᾿Αιδωνεύς, 
Ντστίς U Ἡ δαχρύοις τέγ- 
γει κρούνωµα βρότειον. 


Δία μὲν γὰρ λέγει τὴν 
ζέσιν xai τὸν αἰθέρα. Ἡρην 
δὲ φερέσβιον τὸν αέρα, 
τὴν δὲ γῆν τὸν ' Λιδωνέα, 
Νῆστιν δὲ xai χρούνωµα 
βρότειον οἶονεὶ τὸ σπέρµα 
xai τὸ ὕδωρ. 





E 


Stob. I 10 11 


Ἐμπεδοχλέους 
τέσσαρα τῶν πάντων ῥι- 
ζώματα πρῶτηων ἄχουε 
7εὺς dprie ρη τε φε- 
ρέσβιος d ᾿Αιδωνεύς 
Νηστίς U 7, δαχρύοις τέγ- 
ει χκρηύνωµα βρότειον 
τῶν δὲ συνερχοµένων ἐξ 
ἔσχατων ἵστατο νεῖχος. 
Ἠμπεδοχλῆς Δία μὲν : 
λέγει τὴν ζέσιν xal τὸν 
αἰθέρα. Hen δὲ φερέσβιον 
τὴν γῆν. αέρα δὲ τὸν ' Ac- 
ὀωνέα. ἐπειδὴ, φῶς οἰκεῖον 
οὐκ ἔχει αλλ ὑπὸ fou 
χαὶ σελήνης χαὶ ἄστρων 
καταλάμπεται. Nouv δὲ 
καὶ χρούνωµα βρότειον τὸ 
σπέρµα καὶ τὸ ὕδωρ . x 
| τεσσάρων οὖν στοι χείων | 
τὸ πᾶν. τῆς τούτων φύσεως 
ἐξ ἑναντίων συνεστώσης 
ξηρότητός τε xal ὑγρότη- 
τος xal ὑὈερμότητος xal 
φυχρότητος ὑπὸ τῆς πρὸς 


Heraelit. alleg. 24. 


T( 8 ὁ Αχραγαντῖνος Ἐμ- 
πεδοχλῆς: οὐχὶ τὰ τέτταρα 
στοιχεῖα βουλόμενως ἡμῖν 
ὑποσημῆναι τὴν ὁμηρικὴν 
ἀλληγορίαν µεμίμηται; 

}εὺς ἀργὴς Ἡρη τε φε- 

ρέσβιος 9 ' Αιδωνεύς 

Νηστίς 9 $5, δαχρύοις τέγ- 

ει χρούνωµα βρότειον. 

Ζἤνα μὲν εἶπε τὸν αἰθέρα. 
17» δὲ τὴν Hpav, λιδωνέα 
δὲ τὸν αέρα, τὸ δὲ δαχρύοις 
τεγγόµενον χρούνωµα βρό- 
τειον τὸ ὕδωρ. 


Plut. Vit. Homer. c.99. 
τῆς δὲ τῶν στηιχείων φύ- 
σεως ἐξ ἐναντίων συνεστώ- 
σης ξηρότητός τε xal ὑγρό- 
τητος xal Ὀερμότητος xal 
ψυχρότητος, ὑπὸ δὲ τῆς 
πρὸς ἄλληλα ἀναληγίας καὶ 


PROLEGOMENA 89 


κράσεως ἐναπεργαζομένης 
τὸ πᾶν xai μεταβολὰς μὲν 
μεριχὰς ὑπομενούσης, τοῦ 
δὲ παντὸςλύσιν μη ἐπιδεχη- 
µένης, Ἐμπεδοχλῆς ἔφη 
τὰ ὅλα συνεστάναι οὕτως 
ἄλλοτε μὲν φιλότητι συν- 
ερχόμεν εἰς ἓν ἅπαντα 
ἄλλοτε ὃ αὖτις ἕχαστα 
φορεύμενα νείχεος ἔχθει. 
ο. 10Ο. πρὸ δὲ τούτου 
Ὅμηρος τὴν  quíav 
xai τὸ νεῖκος αἰνίσσεται 
ἐν ol; φησιν ἤ Hpa 
παρ αὐτῷ ' 
εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυ- 
φόρβου πείρατα Ἱαίῆς 
Qxeavóv τε Ὀεῶν ἸὙένε- 
ctv καὶ μητέρα Τηδύν 


ἄλληλα ἀναλογίας xai xpd- 
σεως ἐναπεργαζομένης τὸ 
πᾶν xal μεταβολὰς μὲν 
μεριχὰς ὑπομενούσης, τοῦ 
δὲ παντὸς λύσιν µη ἐπιδε- 
χοµένου. λέγει γὰρ οὕτως 
ἄλλοτε μὲν φιλότητι συν- 
ερχόµενα τᾶδε πάντα, 
ἄλλοτε ὃ αὖτε ἕχαστα φο- 
ρούµενα νείχεος ἔχδει. 
Ὅμηρος δὲ τὴν φιλίαν 
xai τὸ γνεῖχος τῶν τοῦ 
παντὺς μερῶν ἐν τούτοις 
αἰνίττεται ἐν oic φησιν 
$ Hpe 
εἶμι γὰρ ὀψημένη πολυ- 
φόρβου πείρατα γαίης, 
Ἰδχεανόν τε Ὀεῶν γένε- 
σιν xal μητέρα Τηδύν : 
τοὺς εἶμ ὀψομένη χαί | τοὺς εἶμ ὀψομένη καί 
σφ ἄχριτα νείχεα λύσω. σφ ἄχριτα νείχεα λύσω. 
Placitorum consuetudinem tuetur Plutarchus Empedoclis patre patria- 
que praemissis, quae omisit cum reliqua explieatione τέτταρα — φησὶ δὲ 
οὕτως Stobaeus. praeterea ex placitorum serie evulsos Empedoclis versus 
eum interpretatione addere maluit. sed hine nihil suspicionis, eum quanta 
ille usus sit in ordinandis excerptis licentia constet. sed hoc dubitationem 
tollit. Plutarchus Ἡρην φερέσβιον rectissime explieat aera, Aidonea terram. 
contra Stobaeus Ἡρην δὲ φερέσβιον τὴν γῆν, dépa δὲ τὸν Αιδωνέα. ἐπειδὴ 
φῶς οἰχεῖον οὐκ ἔχει ἀλλ) ὑπὸ ἡλίου καὶ σελήνης xal ἄστρων χατα- 
λάμπεται. contraria ut conciliaret, lusit olim Krischeus Forschung. p. 126 
Stobaei verbis transpositis "Hpzv δὲ φερέσβιον τὸν αέρα, τὴν δὸ γῆν τὸν 'Av- 
δωνέα. frustra ille. nam quod defendit, argumentum istuc ἐπειδὴ --- χατα- 
λάμπεται nisi de terra intellegeretur sensu carere, fugit eum allegoriarum 
scriptorum similitudo, qui ad Iliadis O 189 sqq. talia produnt: 


— ---- — À ιο 8 —— —À MÀ — M — —— οὐ. 
——— — —— — —À — — ο À — ——À —ÓMMMMMÀ —— ——— ο — M --- 


Heraclit. alleg. 41 

πᾶς yàp 6 μῦδος ἠλληγόρηται περὶ 
τῶν dx ἀρχῆς τεττάρων στοιχείων ... 
xai τί μὲν πυρώδει φύσει τόπον ἕνει- 
μεν οὐρανόν. τὴν 9' ὑγρὰν οὐσίαν [Ποσει- 
δῶνι προσέθηχε. τρίτων 0^ Ἀίδην τὸν 
ἀφώτιστον dépa δηλοῖ. xowóy δὲ 
πάντων xal ἑδραιότατον ἀπεφήνατο 
στοιχεῖον εἶναι τὴν γην. 


Plut. Vit. Hom. 97. 98 
"ELA - ^w X - 77." 
χαὶ ὅτι ἐν τῇ τοῦ παντὸς voul, /εὺς 
μὲν ἔλαχε τὴν τοῦ πυρὸς οὐσίαν, []οσει- 
δῶν δὲ τὴν τοῦ ὕδατος, Άιδης δὲ τὴν 
τοῦ ἀέρος. τοῦτην γὰρ λέγει ᾿ζόφην 
ἠερόεντα) [0 191], ἐπειδὴ φῶς 
bed , bi e , 
οἰχεῖον οὐκ ἔχει dA ὑπὸ fÀ(ou 
xal σελήνης xal τῶν ἄλλων ἄστρων 
χαταλάμπεται. τετάρτη δὲ χατελείφῦη 
xai χοινη πάντων f, γή. 


90 VI DE PLUTARCHI VITA HOMERI 


his locis comparatis corruat necesse est. Krischei opinio. nam Stobaeum 
quae de Homerieo Aide dieta erant ad Empedoclis Aidonea transtulisse in 
propatulo est. quem errorem utrum ipse commiserit dubium est an ex 
suo allegoriarum exemplo transtulerit. nihil enim certius est quod pridem 
lectores intellexisse opinor quam ex communi commentario Homerica 
allegoriae ratione explicante Plutarehi personati Vitam Stobaeumque et 
maiore lieentia Heraelitum hausisse. hine vero — ut αἆ Empedocleum 
locum redeam — mira illa erroris eonstantia explicatur, qua isti "Hpzv 
φερέσβιων terram interpretantur. nam eum Homerica cuivis philosopho 
substrueta opinarentur, eundem lusum, quo Iliadis loeum ad elementorum 
doetrinam accommodabant, in Empedoclea transtulerunt. accedit γαῖα φε- 
ρέσβιος Hesiodi [Theog. 693] et hymnorum cf. p. 22. noli igitur mirari, si 
eadem perversitas non solum in Heraclito Plutarchi Vita Stobaeo, qui pro 
uno nobis sunt libro, sed etiam in aliis seriptoribus invenitur, qui Home- 
ricis allegoriis usi sunt.' velut Athenagoras c. 22 }εὺς ἀργὴς — pócetov.' 
εἰ τοίνυν Zeüc μὲν τὸ müp. dpa δὲ f γη xai ὁ αἳἩρ ᾿Αιδωνεὺς xai τὸ ὕδωρ 
Νῆστις. στοιχεῖα δὲ ταῦτα [τὸ πῦρ τὸ ὕδωρ 6 ἀήρ "]. οὐδεὶς αὐτῶν δεύς xt. 
omnia coniuncta et uberrime explanata habes apud Probum ad 
Vergilium 

p. 11, 48qq. τέσσαρα —- βρότειον *, ut accipiamus /εὺς ἀργὴῆς ignem qui sit 
ζέων el candens, quod ignis esl proprium, de quo Euripides '6pàz τὸν ὑψοῦ --- 
Zrva el Ennius 'aspice ... Iovem |cf. Cic. d. d. nat. I1 20 65]. ἀργής autem 
id esl λαμπρὸς καὶ ταχύς. nam et Homerus 'xai κύνας dpyoóg ... Ἡρη autem 
φερέσβιως lerram (radit quae victum ferat, de qua Homerus ζείδωρος dpoupa, 
unde την llpav quidam ἔραν appellarunt. 50 ' Λιδωνεύς: Ditem quidem patrem 
glossa significat, sed accipere debemus aera, quem Euripides in Cadmo χάος 
appellaeit ... quia quibusdam videtur aera qui el summa monlium el ima 
terrarum saepius lateat reliquo qui desuper incubat esse oblusiorem alque 
ila ticem inferorum oblinere ... Νῆστις aquam significat quae scilicel sin- 
cero habitu cuncta confirmel. nam creditur id eundem habitum quem acce- 
perit servare. ium excerpto Cicerone de deor. nat. II. 8 66 pergit p. 12, 
20: Idem hoc Homerus significat sic [0 181—193] ... quod ad Iovem 
aelher pertineat, mare ad Neptunum, [lerra] ad Ditis imperia, [in aere] 


| perversam interpretationem praeter allegoriarum scriptores profert Laertius VIII 76. 
de Achille supra p. 22 dixi. verum intellexit praeter Aétium Menander in Walzii rhet. 
IX 141 καὶ περὶ "Hpac ὅτι ἀ]ρ καὶ Ze) τὸ θερμόν .. . xal γρῶνται δὲ τῷ τοιούτφῳ τρόπῳ 
Παρμενίδης τε καὶ Ἑμπεδοχλῆς ἀκριβῶς. 

? scholium expunxi. aliter ἡ γη addendum erat. praeter hanc allegoriam novit aliam 
Athenagoras ibid. Ζεὺς 7, ζέωσα οὐσία κατὰ τοὺς Στωικοὺυς Ἴρα ὁ dtp *ai τοῦ ὀνόματος ci 
αὑτὸ αὑτῷ ἐπισυνάπτοιτο [nimirum αηραηϱ] συνεκφωνουµένου, [οσειδῶν ἡ πόσις. ex eodem 
seriptore (non Apollodoro ut credit Hirzel Unters. I 216) Cicero sua petivit de deor. nat. 
1I 26 (s. qui loeus etiam Euripidis versum habet. quem ex eodem fonte noverunt Athe- 
nagoras c. 5 Heracelit. c. 23. insignis est locus Probi ad Verg. 11, ΤΚ. cf. supra. 

3 additur extremo versieulo γένος. latet Ὑόνος i. e. σπέρµα, quod est antiquum scho- 
lium ad χροζνώμα βρότειον cf. Plac. supra p. 88. 


PROLEGOMENA 91 


lerram remansisse '. in quo animadvertendum quod Homerus con- 
sentiat Empedocli et Heracleoni Ciceronis diversa opinione. 
Empedoclis cum Heracleone coniunctio inepta est [ο Didymi fr. coll. 
Sehmidt p. 48'|, nisi ut fieri assolet citati seriptoris memoriae notam 
originis adhaesisse credis. 

In Heracleonis igitur commentario loci Homeri et Empedoclis arte 
coniuneti erant, quo facilius sententiarum similitudo lecturis occurreret. 
sed latius patuit ambitiosa illa comparatio. accidit enim forte fortuna, 
ut duplex ex Heracleone — hune enim fontem statuo — servata sit 
memoria, quam hie ex Probo quem dixi et Sexto composui. ^ 
Sextus adv. mathem. X 313 —318. Probus ad Verg. p. 21, 14K. 

Ἐξ &vó; δὲ xai πονιοῦ γεγενῆσθαι τὰ Sunt qui singulis elementis prin- 
πάντα Ὀέλουσιν αἵ τε περὶ τὸν Ίππασον xat | οἱρία adsignacerunt Parmenides 
᾿Αναξιμόνη xai θαλη' dy Eleates terram (2), Hippasus Me- 

ππασος μὲν xal χατά τινας "lipá- | tapontinus et Heraclitus Ephesius 
χλειτος 6 Ἐφέσιος ἐχ πυρὸς ἀπέλιπον | qui σχοτεινὸς appellatur iguem 
τὴν γένεσιν Anacrimenes Lampsacenus qui 
᾿Αναξιμένης δὲ ἐξ ἀέρος primus erislimalur physica induzisse 


aerem 
Θαλῆς ob ἐξ ὕδατος ... Thales Milesius magister | eius 


Hanc quidem Thaletis opinionem ab 
Hesiodo putant manare qui dizerit 
Trot μὲν πρώτιστα doc Ἰένετ., αὐτὰρ 
ἔπειτα. 
Nam Zenon Citieus sic interpre- 
tatur aquam ydoc appellatam ἀπὸ τοῦ 
χέεσθαι. quamquam eandem opinio- 
nem ab Homero possumus intellegere, 


2. 6 nomthe Ὅμηρος ... λέγων quod ait 
Qxsavóv τε Ὀεῶν Ὑένεσιν xal μητέρα Ὠχεανόν τε Ὀεῶν Ἰένεσιν καὶ μητέρα 





Τηθύν. Τηθύν. 


! ex proximis apparet librarium, non Probum, haec interpolasse ut Tullianis diver- 
sam Homeri sententiam aptaret. nam si Empedoclea (scilicet istorum interpretatione) pu- 
gnant cum Cicerone l. c., consentiant necesse est cum Homericis. inde Probi verba haec 
fere restituam: aer ad Ditis imperia, ....... terram remansisse. cf. Heraclit. 41 
Plut. vit. 98 supra p. 89 im. 

? Heracleonem Glauci filium Aegyptium Augusto ut videtur [ο Beecard. de schol. 
Homer. Il. I Berol. 1850 p. 76] supparem intellego, qui Éype'pev ὑμόμνημα εἰς Ἕλμηρον 
xatà ῥᾳψφῳδίαν xal εἰς τηὺς λυρικούῦς. περὶ τῶν παρ Ὁμήρῳ προσταχτικῶν ῥημάτων [Suidas]. 
ex Schol. Apollon. I 769 III 37 conclusit Schmidtius |. e. Antiaristareheum eum fuisse. 
allegoriae, quas excerpsit Probus, in commentario Homerico infuisse videntur. ubi ordo 
rhapsodiarum longius digredi eum non magis prohibuit quam Heraclitum qui ο. 6 pro- 
fitetur τάξις δέ pot γενήσεται τῶν λόγων ἡ τῶν “Ὀ μτρικῶν ἐπῶν τάξις quomodo promissis 
steterit, vides ex Mehleriano indice Homerico p. 1535q. ex Heracleone haud scio an 
fluxerit scholion Iliad. H 99, quod infra p. 927? exhibebo. 


92 VI DE PLUTARCHI VITA HOMERI 


Ξενοφάνης ' δὲ κατ ἑνίους ἐκ γῆς᾽ 
ἐχ Ἰαίης γὰρ πάντα xai εἰς γήν πάᾶντα 
τελευτα. 





Ῥτοῦ. Ρ. οἱ, ὃ 
Sunt qui binis principiis mundum 
discriminent. 
nam Xenophanes Colophonius ter- 
ram el aquam prodidit. 


ἐχ πλειόνων δὲ xal ἀριθμητῶν, δυοῖν | 

μὲν γῆς τε xal ὕδατος ... . xav. ἐνίους xai 
6 Κολοφώνιος Ἐενοφάνης"' φησὶ γὰρ 
πάντες γὰρ Ἰαίης τε xai ὕδατος ἐχ- 
γενόμεσθα 
(Όμηρος ὃ)) 3 quamquam haec anlea ab Homero 

Iractala sit. opinio 
ἀλλ ὑμεῖ μὲν πάντε ὕδωρ καὶ ἀλλ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ xal γαῖα 
γαῖα γένοισθε. γένοισθε. 
ἐκ γῆς δὲ xat αἰθέρος Εὐριπίδης ὡς consenlit in numero. Euripides 
πάρεστιν ἐκδέξασθαι ἐκ τοῦ λέγειν αὐτόν | sed spectem discriminal. terram enim 
* o. Ἡ el aerem induci principia rerum esse 

in. Antiopa [fr. 935 N.] 
(ὁρᾶς τὸν ὑψοῦ τόνὸ ἄπειρον αἰθέρα 
καὶ γην πέριξ ἔχονΏ ὑγραῖς ἐν dy- 
χάλαις : 
| τοῦτον νόμιζε Ζήνα, τὀνὸ ἡγοῦ Θεόν.) 
p. 10, 33 

Ex his (quattuor elementis) omnia 
esse postea. effigiata Stoici tradunt 
Zenon Cilieus el Chrysippus So- 
laeus et Cleanthes Assius qui prin- 


αἰθέρα καὶ γαῖαν πάντων ενέτειραν aeíóm 
ἐκ τεσσάρων δὲ 6 Ἐμπεδοκλῆς 





. ----------. — — — —— —— 


! Sextiana apposui non qualia ipse scriptor mira socordia descripsit, sed qualia in 
exemplari invenisse putandus est. nam $ 314. ἐκ πλειόνων δέ, inquit, xal ἀριθμητῶν, δυοῖν μὲν 
17e τε xal ὕδατος ὁ ποιητὴς Ἵμηρος ὁτὲ μὲν λέγων ᾿ ὠχεανόν --- Ἐηθύν. quid potest absurdius 
coniungi? pertinet enim versus Homericus ad confirmandam T haletis opinionem $ 318, quod 
ex Probo Plutarehi Vita c. 93 Aétio I 32 satis constat. tum Euripidi versum αἰθέρα xal 
qaia» πάντων γενέτειραν ἀείδω non solum propter metrum sed etiam dicendi genus spuriis 
potius quam incertis fragmentis [Nauckii fr. trag. p. 534, Eurip. fr. p. 282] adiungendum 
censeo. pessime factum ut versus genuinus, quem praeteriit Sextus, etiam in Probo inter- 
cideret. sed cum notissimi versus ὁρᾶς κτλ. apud Probum p. 11, 8 sententiae conveniant, haud 
dubito Schneidewino et Nauckio adstipulari, qui Probi alterum ex altero loco suppleri 
iubent. cf. supra p. 90. Sexti memoria quam Hippolyti excerptis [refut. omn. haer. X 6. 7] 
testatam habemus (nisi quod ille fortasse recte θαλῆ τὸν MiAcstov, Ἴππασος μὲν 6 Me- 
ταποντῖνος, contra invito scriptore Platonis sententiam ex primo libro p. 32 Gotting. et 
minutiors quaedam supplementa addidit) sic turbata est: $ 313 θαλῆς δὲ ἐξ ὕδατος, Ξενο- 
φάνης δὲ κατ ἑνίους ἐκ γῆς — $ 314 γῆς τε xai ὕδατος ὁ ποιητῆς Üpmpoc ὁὑτὲ μὲν λέγων 
᾿ὠχεανόν τε — ΤΓηθύν, ὁτὲ δὲ ' ἀλλ ὑμεῖς — γένοισθε.. συµφέρεσθαι ὃ αὐτῷ δοχεῖ κατ ἑνίους 
καὶ ὁ Κολοφώνιος Ξενοφάνης' φησὶ γὰρ πάντες — ἐχγενόμεσθα . ἐκ γῆς δὲ xal αἰθέρος Βὐρι- 
πίδης κτλ. in Probo suspicionem movent Parmenidea opinio [cf. iufra Clem. Recogn. VIII 15 
in e. de Galeni historia phil.] et Anaximeni tributa physicorum inventio. 

? ad eundem Homeri versum H 99 adnotant scholia Veneta A B: xai Ξενοφάνης 
ἱπάντες γὰρ γαίης τε xal ὕδατος ἐχγενόμεσθα [ἐκγεννώμεδα Leyd.]. ἐχ γῆς γὰρ [τὰ add. Leyd.] 
πάντα καὶ εἰς γην [πάντα add. Leyd.] τελευτᾷ [3] ὅτι τὸ ὕδωρ τὰς ψυχὰς διαφδθείρει add. A. 


PROLEGOMENA 93 


cipem habuerunt Empedoclem Agri- 
gentinum qui de his ita. scribit: 
τέσσαρα δἡ πάντων ῥιζώματα πρῶτον 


τέσσαρα γὰρ πάντων ῥιζώματα πρᾶ- 


τον ἄχουε ἔασιν 
7εὺς ἀργῆς Ἡρη τε φερέσβιος 75 Ζεὺς ἀργῆς How τε φερέσβιος Πὸ 
᾿Αιδωνεύς ᾿Αιδωνεύς 


Ν στίς 8 Ἡ δαχρύοις τέγγει χρούνω- Νῆστίς 9 7| δαχρύοις Ye πιχροῖς νωμᾶ 
ua. βρότειον." βρότειον [γένος] 
quo iure artius inter utrumque indicem vineulum intercedere existimem, 
patet. nam consentit non solum Homeri erebra comparatio, sed etiam 
mira philosophorum contra tempora successio Hippasi eum Heraelito, Ana- 
ximenis, Thaletis, quae elementorum ordine niti videtur [cf. p. 94, 4]. ergo 
si Heracleonis arbitrio is ordo placuit, ne hie quidem allegorias primus com- 
posuit. id quod vix quisquam a grammatico postulabit. sed ultra licet 
progredi, si quidem in eodem fundamento creverunt, quae iam ex Plu- 
tarchi Vita conferam additis Stobaei frustulis, ut quam instituimus allego- 
riarum comparationem simul provehamus. 

Stob. I 10 2. 6. Plut. Vit. Hom. c. 98. 
ἀρξώμεβθα τοίνυν ἀπὸ τῆς τοῦ παντὸς 
ἀρχῖς xal Ἠενέσεως ἣν Θαλῆς ὃ Me 
λήσιος εἰς τὴν τοῦ ὕδατος οὐσίαν dva- 
φέρει. xal θεασώμεῦα εἰ πρῶτος Üu- 


(«Ὁμήρου) 
Ὠχεανός U' ὥσπερ Ὑένεσις πάντεσσι 
τέτυχται. 


Ὁμήρου 
Ὅμηρος δὲ σηµαίνει τὴν ἀνάλυσιν εἰς 
τὰ γεννητικὰ στοιχεῖα τοῦ παντὸς λέ- 


γων΄ 
ἀλλ' ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ xal aia 
γένοισθε. 


poc to00 ὑπέλαβεν εἰπὼν ' 
Qxeavoc Ὁ) ὥσπερ Ὑένεσις πάντεσσι 
τέτυχται. 
μετ ἐχεῖνον δὲ Ἐενοφάνης 6 Kolo- 
φώνιος ὑφιστάμενος τὰς πρώτας ἀρχὰς 
εἶναι τὸ ὕδωρ xai τὴν γην ἔοιχα σπάσαι 
τὴν ἀφορμὴν ταύτην ἐκ τῶν Ὁμηρικῶν 
τούτων * 
ἀλλ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ χαὶ γαῖα 
γένοισδε 


! versus corrupti cum in codicibus VP desint Egnatii sola sive flde sive coniectura 


Dituntur. quse secuntur supra p. 90 exhibui. 


ab im.] noli scribere: nam creditur ea. 


in Νήστιδος interpretatione [cf. supra p. 90, 4 
vertitur eniin graecum τοῦτο sc. ὕδωρ. quae 


in Probo secuntur de Aristotele et Anaxagora p. 13, 1sqq. discrepant. 
2 sequitur in Sexto ὃ 316 Ocelli Lucani et Aristotelis Empedoclis Anaxagorae De- 


mocriti Epicuri Heraclidis Asclepiadis placita quae ex eodem libro unde Pyrrh. Hyp. 
III 39 adv. mathem. IX 360 petita sunt. singularia sunt Empedocles $ 317 ἐχ δὲ τῶν 
ξ τὴν πάντων ὑπέθεντο qívegty οἱ περὶ τὸν Ἐμπεδοχκλέα, ἐν ol; μὲν γὰρ λέγει ᾿τέσσαρα 
τῶν πάντων ῥιζώματα), ix τεσσάρων ποιεῖ τὴν Ὑένεσιν, ὅταν δὲ προσθῇ veixoc τ οὐλόμενον 
— ἴση μῆκός τε πλάτος τε ἓξ παραδίδωσι τὰς τῶν ὄντων ἀρχάς, τέόσαρας μὲν τὰς ὑλικάς, γην 
ὕδωρ ἀέρα πῦρ, δύο δὲ τὰς ὁραστηρίους φιλίαν xal νεῖκος. haec Theophrasti Opinion. fr. 3 
tam sunt similia, ut origo latere nullo modo possit. de ceteris infra Galeni historiae 
praefaturo dicendum erit. 


94 |». NI DE PLUTARCHTI VITA HOMERI 


| σηµαίνει γὰρ τὴν ἀνάλυσιν elc τὰ γεννη- 
ttxà στοιχεῖα τοῦ παντός. T, δὲ μάλιστα 
ἁληθὴς δόξα τέσσαρα στοιχεῖα συνίστησι 
πῦρ αέρα ὕδωρ γῆν. ταῦτα δὲ καὶ 
Ὅμηρος εἰδὼς «φαίνεται μνημονεύων ἐν 
πολλοῖς αὐτῶν ἑχάστου. 
videmus Plutarchum  anthologo multo uberiorem. sed ut intellegas 
quantillum delibaverit uterque ex vetustiore thesauro, tertium adhibeto 
Heraelitum e. 22: xai τῶν φυσικῶν χατὰ τὰ στοιχεῖα δογμάτων si; ἀρχηγὸς 
Ὅμηρος ... θάλητα μέν γε τὸν Μιλήσιον ὁμολογοῦσι πρῶτον ὑποστήσασθαι 
τῶν ὕλων χοσµογόνον στοιχεῖον τὸ ὕδωρ. f, yàp ὑγρὰ φύσις εὐμαρῶς εἰς Exacta 
µεταπλαττωμένη πρὸς τὸ ποικίλων εἴωθε μορφοῦσθαι ... διὸ δη τῆς τετράδος τῶν 
στοιχείων ὥσπερ αἰτιώτατων 6 θάλης ἀπεφήνατο [στοιχεῖον εἶναι] τὸ ὕδωρ.᾽ τίς 
οὖν ἐγέννησε ταύτην τὴν δόξαν; οὐχ Ὅμηρος εἰπών 'Ὠκεανὸς ὥσπερ Ἰένεσις πάν- 
τεσσι τέτυχται ... αλλ 6 Κλαζομένιος Ἀναξαγόρας χατὰ διαδοχὶν Ἰνώριμος 
dy θάλητος συνέζευξε τῷ ὕδατι δεύτερον στοιχεῖον τὴν γῆν, ἵνα ξηρῷ μιχθὲν 
ὑγρὸν ἐξ ἀντιπάλου φύσεως εἰς µίαν ὁμόννιαν ἀνακραῦῇ. xal ταύτην δὲ τὴν ἀπό- 
φασιν πρῶτης Ὅμηρος ἐγθώργησεν ' Αναξαγόρα σπέρµατα τῆς ἐπινοίας χαρισά- 
µενος ἐν ol; φήσιν 
ἀλλ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ xal γαῖα γένοισθε. 
πᾶν Ἱὰρ τὸ φυόµενον ἔκ τινων εἰς ταὐτὰ ἀναλύεται διαφειρόμενον ὠσπερεὶ τῆς 
φύσεως d δεδάνεικεν ἐν dpyT, χρέα κοµιζοµένης ἐπὶ τέλει. διὸ δη τοῖς KAato- 
µενίοις δόγµασιν ἑπόμενος Εὐριπίδης φησί 
χωρεῖ δ᾽ ὀπίσω τὰ μὲν ἐκ γαίας 
φύντ᾽ εἰς γαΐῖαν, τὰ ὃ) ἀπ᾿ αἰθερίου 
βλαστόντα γονῆς el; αἰθέρα. 
... ἐσχάτη τοίνυν ὑπὸ τῶν µεγίστων φιλοσόφων f, τελεία τετρὰς ἐν τοῖς στοι- 
χείοις συνεπληρώθη. 

Si Heracliti supplementa arcessiveris, simillimam Heracleoneae Ὦδ- 
bebis philosophorum seriem, Thaletis Xenophanis Anaxagorae Euripidis, 
quibus ex superiore conspeetu [p. 89] Empedocles addendus est. constat 
etiam his opinionum ab elementorum numero procedens enumeratio Ho- 
merique perpetua comparatio. sed sano ordine a Thalete fit principium. 
ergo dedueta est illine turbatus grammatici eommentarius. quid? ipso 
Heraeliti errore antiquior patefieri videtur origo. Anaxagoram enim quod 
dicit τῷ ὕδατι δεύτερον στοιχεῖον την γην iunxisse, manifesto errore 8 Xeno- 
phane traduetum est, quem non solum ipsa doctrina sed etiam eognatorum 
&eriptorum memoria monstrat. unde ista confusio? nempe ex perpetua 
Anaxagorae eum Euripideis versibus [fr. 836 N.] coniunetione, quam testa- 
tur A&tius V 19 3 ὡς xal ᾿Αναξαγόρας xai Εὐριπίδης 'Üvjaxe: 0' οὐδὲν — ἀπέ- 
δειξεν’. quid? quod antiquior Vitruvius VIII praef. 8 1: Euripides auditor 
Anazagorae quem philosophum Athenienses scaenicum appellaverunt aera et 
terram ...' aequalium amicitiam eidem fragmento praemisit. de Euri- 








— — ———— 


* secuntur in Vitruvio: Pythagoras Empedocles Epicharmus IV elemento- 


PROLEGOMENA 95 


pidis cum Anaxagora necessitate quam arbitraria esset veterum recentium- 
que opinio, edocti sumus Wilamovitzii Analectis Euripid. p. 162 sqq. sed 
eavit tamen, quantum Vitruvii uberiore exeerpto docemur, qui Euripidis 
versibus ita prolusit melius Aétio et Heraclito, ne neglegentiae crimen 
mereret. nam illi quidem Euripideam opinionem aeque Anaxagoream 
praediearunt. ergo ut comprehendam, Vitruvio vetustior fuit alle- 
goriarum ille conditor sine dubio Stoicorum philosophiae ad- 
dietus, qui Heracleoni grammatico (Probo Sexto) Heraelito, 
recentiori Stobaei et Plutarcheae Vitae fonti promptam phi- 
losophorum eum Homero conlatorum materiam suppeditavit. 
philosophorum memoria unde allegoriis affluxerit, diffieilius est dietu. sed 
cum praeter versum Homeri Ὠχεανόν — ηθύν [cf. p. 9'| iam ab Aristo- 
tele Metaph. A 3 p. 983^ 30 comparatum etiam alter Ὠκεανός ---τέτυκται 
accersitus sit, quem coniungunt eum Thalete Placita I 3 2, et Empedoclis 
Xenophanisque versus eidem in Plac. I3 20. 12 legantur, aliquam ηθ- 
cessitudinem inter Aétium et allegorias intereedere non negabis. sed de 
ΑΣΕ fontibus serutandis infra latissimus patebit campus. 

Nune ex Plutarcheae Vitae Stobaeique excerptis communem illum 
librum componere pergam. 


Stob. I 22 2 
Ὅμηρος τὸν αἰθέρα bó dépoc ὑψηλό- 
τερον εἶναί φησιν. εἴρηχε δὲ οὕτως 





Plut. V. H. ο. 95 
ὑπὲρ. δὲ γῆς ὄντος τοῦ ἀάρης τὸν αἰθέρα 
ὑψηλότερον εἶναί φησιν οὕτως: 


εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιµήχετον ἢ tóc εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιµήκετον 7) tóc 





ἐν Ἴδη ἐν Ἴδη 
waxpotdtr πεφυυῖα δι Πέρος αἰθέρ | ἀχροτάτη πεφυυῖα Ot Πέρος αἱθέρ 
(xavev. | ἴχανε' 


ἐπτέχεινα δὲ τοῦ αἰθέρος τὸν οὐρανὸν 
ὑπάρχειν ἀπεφήνατο. λέγει γὰρ τοιῶσδε; 
ὣς οἱ uiv µάρναντο σιδήρειος Ó' ὁρυ- 


τοῦ δὲ αἰθέρος ἀνωτέρω τὸν oüpavóv: 





ὣς οἱ μὲν µάρναντο" σιδήρειος Q' ^pu- 


μαγδός | μαγδός 
χάλχεον οὁὐρανὸν Ἶχε δι) αἰθέρος ἄτρυ- | χάλχεον οὐρανὸν xe δι αἰδέρος dtpu- 
γότοιο. | γέτοιο. 


) 


ἐπὶ πᾶσι δὲ τὸν ὄλυμπον ὑπάρχειν xat 
ἑξοχήν τινα xol θειότητα. φησὶ γὰρ οὕτως" 
ἠερίη 9' ἀνέβη µέγαν οὐρανὸν οὔλυμ- 

πόν τε. | 

τὸ γὰρ ἀπωτάτω τῆς ἹἸῆς xol μήτε | 


καὶ ἔτι ἐν τούτῳ 


Περίη ὃ ἀνέβη µέγαν οὐρανὸν οὔλυμ- 
πόν τε 

τὸ γὰρ χαθαρώτερον τοῦ ἀέρος ἄνω- 
rum inventores, praecedunt Thales Heraclitus Magorum sacerdotes. similis 
series II 1 Thales Heraclitus Democritus et Epicurus Pythagorei. Heracliti 
cognomen ut cognati fontis indicium praeter Vitruvium noverunt Probus p.21 ed. K. et He- 
raclit. alleg. 24 6 γοῦν σκοτεινὸς Ἡράκλειτος ἀσαφῃ xai διὰ συμβόλων εἰχάζεσθαι δυνάµενα 
δεολοτεῖ τὰ φυσικά (hinc Heraclitus inditum est libello titulus). praeterea cognomen in- 
venitur e. g. Ps.-Arist. de mund. p. 306b 20, qui liber Vitruvio non multo antiquior vi- 
detur et postea in Eusebio P. E. X 11 14. Tzetz. exeg. Iliad. in Bachmanni schol. I 826, 3. 


90 


τὴν σχιὰν αὐτῆς μήτε τὰς ἀναθυμιάσεις 
προσδεχόµενον ὡς ἀειλαμπὲς xal ὅλο- 
λαμπὲς ὄλυμπον οἱ παλαιοὶ προση]ό- 


VI DE PLUTARCHI VITA ΗΟΜΕΗΙ 


τάτω 6v xal τὸ udAugt. ἀπέχον τῆς γῆς 
καὶ τῶν ἐξ αὐτῆς ἀναθυμιάσεων ὡς 
ὅλον λαμπρόν φασιν ὄλυμπον Ίπροση- 


ρευσαν. τοῦτο δὲ xal δι’ αὐτῶν δηλοῦται | γορεῦσθαι. 
ἐν olg φησι τοιῶσδε' | 
οὔλυμπόνδ’, ὅθι φασὶ θεῶν ἔδος ἆσφα- 
λὲς aisí 
ἔμμεναι, oot. ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτε 
ποτ ὄμβρῳ 
δεύεται, οὐδὲ χιὼν ἐπιχίδναται, ἀλλὰ 
ud" αἴθρη 
πέπταται ἀννέφελος, λευχή Ó' ἐπιδέ- 
ὄρομεν atm. 
eadem ratione concinunt ecl.I 35 10 p. 748 eum Plut. ο. 124 |ef. Lehrs de 
Arist. p. 867], ecl. I 25 p. 540 minus accurate respondet c. 104 sq. sine 
dubio ex eodem libro petita sunt excerpta Stobaei I 1 2 p. 6 et fortasse 


floril. t. 11 24. 


Unum exhibebo paulo insigniorem locum, quippe qui utriusque 
seriptoris in excerpendo diversam rationem prodat. 


Stob. I 1 10 p. 20 

Πυθαγόρας πλείστῃ σπουδῇ περὶ .τοὺς 
ἀριθμοὺς ἐχρήσατο τάς τε τῶν ζφων 
γενέσεις ἀνηγεν εἰς ἀριθμοὺς xal τῶν 
ἀστέρων τὰς περιόδους. ἔτι δὲ τοῖς θεοῖς 
ἀπειχάζων ἐπωνόμαζεν, ' ὡς ' Απόλλωνα 
μὲν τὴν µονάδα οὖσαν, ᾿Αρτεμιν δὲ 
τὴν óudóa, . . . . τὴν δὲ ἑξάδα [Γάμον 
καὶ ᾿ Ἀφροδίτην, τὴν δὲ ἑβδομάδα Και- 
ρὸν xai ᾿ΑὈηνᾶν, ᾽ Λσφάλειον δὲ [ο- 
σειδῶνα τὴν ὀγδοάδα, καὶ τὴν δεχάδα 
[Παντέλειαν. αὐτοῦ δὲ πάλιν τοῦ ἀριθμοῦ 
τὸν μὲν ἄρτιον ατελή, πλήρη δὲ xal 
τέλειον ἀπέφηνε τὸν περιττόν, ὅτι µι- 
γνύμενός τε πρὸς τὸν ἄρτιον del ποιεῖται 
περικρατεῖν τὸν ἐξ ἀμφοῖν περισσόν, αὑτῷ 
τε πάλιν συντιθέµενος γεννᾶ τὸν ἄρτιον. 
6 ὃ) ἄρτιος οὐδέποτα τὸν περισσόν, ὡς 
οὐ γόνιμος ὢν οὐδὲ ἔχων δύναμιν αρχῖς. 
ὥστε ἐν τῷ διαιρεῖσὺαι ὀίχα πολληὶ τῶν 
ἀρτίων εἰς περισσοὺς τὴν ἀνάλυσιν λαμ- 


Plut. 145 
ἔχεται δὲ τῆς αὗτης θεωρίας xal dpiB- 
μητιχὴ xal μρυσιχὴ 4c xal Πυθαγόρας 
διαφερόντως ἐτίμησεν .. . 6 γὰρ Πυθα- 
γόρας τοὺς ἀριὐμοὺς μµεγίστην δύναμιν 
ἔχειν Ἰγούμενος xal πάντα εἷς ἀριθμοὺς 
ἀναφέρων τῶν τε ἄστρων τὰς περιόδους 
καὶ τῶν ζῴων τὰς Ἰενέσει, δύο τὰς 
ἀνωτάτω ἀρχὰς ἐλάμβανε, τὴν μὲν ὧρισ- 
µένην μονάδα τὴν δὲ ἀόριστον δυάδα 
καλῶν, τὴν μὲν ἀγαθδῶν τὴν δὲ χαχῶν 
οὖσαν ἀρχήν ... ὅθεν xal τῶν ἐφεξῆς 
ἀριθμῶν τὸν μὲν ἄρτιον ἐνδεᾶ xal ἀτελη, 
τὸν δὲ περισσὸν πλήρη τε xal τέλειον 
ἀπέφηνεν, ὅτι μιγνύμενός τε πρὸς τὸν 
ἄρτιον del τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν διασῳ- 
ζει τοῦ περισσοῦ xal ἐν τούτοις ἐπι- 
κρατοῦντος, ἑαυτῷ τε συντιθέµενος γεννᾶ 
τὸν ἄρτιον ἹὙόνιμος γάρ ἐστι καὶ ἔχει 
δύναμιν ἀρχῆς καὶ διαίρεσιν οὐκ ἐπιδέ- 
χεται del τῆς µονάδος ἐν αὐτῷ περιού- 


! 5 ἐπονομάζομεν Ε || 9 καὶ Ποσειδῶνα scribebat Meineke || 13 ἀπέφηνε recte F: vulgo 
ἀπεφήνατο ex Augustani interpolatione || 20 ἄλυσιν F || 21 ἐξκαίδεχα F: corr. Heeren |] 


24 πᾶσιν F | 24 ὡς ἂν F: ὡς δη Meineke || 


PROLEGOMENA 91" 


BdvouGtv, ὡς ὁ ὀχτωχαίδεχα, τῶν δὲ | σης. 6 δὲ ἄρτιος οὔτε γεννᾷ ποτε τὸν 
περισσῶν εἰς ἀρτίους οὐθείς ἀδιαίρετον ' περισσὸν συντιθέµενος ἑαυτῷ οὔτε ἐστὶν - 
γὰρ *, ἀρχὴ καὶ τὸ στοιχεῖον εἰς ἕτερα" | ἀδιαίρετος. 

τοῖς δὰ ἄλλοις εἷς τὰ αὐτὰ πάλιν αἱ | 
διαλύσεις. ἔτι δὲ τῇ povdót τῶν ἐφεξῆς 
περισσῶν Ἰἤνωμόνων περιτιθεµένων, ὁ 
ινόµενος αἰεὶ τετράγωνός ἐστι" τῶν δὲ 
αρτίων ὁμοίως περιτιθεµένων, ἕτερομή- 
χεις xal ἄνισοι πάντε ἀποβαίνουσιν. 
ἴσον δὲ ἰσάχις οὐδείς. xal μὴν εἰς δύο 
διαιρουµένων (oa, τοῦ μὲν περισσοῦ µο- 
νὰς ἐν µέσφ περίεστι, τοῦ δὲ ἀρτίου 
κενη λείπεται χώρα xai ἀδέσποτος xal , 1 

dvdpiüuoc ὡς ἂν ἑἐνδεοῦς xal ἀτελοῦς 

ντος. περὶ δὲ τοῦ χοινοῦ λόχου τῶν 

αρινμῶν τοῦτον διέξεισι τὸν τρόπον. 

Plutarehei libelli similitudinem vel Heerenius perspexit. sed quod 
ait eertum esse auctorem (i. e. Stobaeum) ante oculos habuisse Vitam 
Homeri, id non potuit scribere nisi sopitus. nam genuina magis est 
Stobaei ecloga, Plutarchi amplificata et variata. primae sententiae con- 
cordant. tum Stobaeus de deorum nominibus loquitur [ef. Theologum. 
arithm. 33. 44. 53. 55. 63], ille ad monadis et dyadis explieationem 
properat omissam fortasse & Stobaeo. tum iterum concordia, nisi quod 
huius verba magis ad artem enucleata sunt. placet ultimo loco florile- 
gium eum Vita Homeri conferre 


Stob. flor. t. 33 17 Plut. V. Hom. c. 149 
Πλουτάρχου. ἐπεὶ δὸ ἐν τούτοις xal Πυθαγόρου ἔμνη- 
Περὶ τῆς xa9' Ὅμηρον ἐχεμυθίας διὰ | μονεύσαμεν ᾧ μάλιστα ἤρεσχεν $ ἐχε- 

τούτου σαφῶς δείχνυται. λέγει γὰρ μυθία xal τὸ σιγᾶν ἃ μὴ χρὴ λέγειν 


Oepoit ἀχριτόμυθε, λιγύς περ ἑὼν | θεασώμεθα εἰ καὶ Ὅμηρος ταύτην ἔσχε 
ἀγορητής, | τὴν γνώμην. ἐπί τε γὰρ τῶν παροινούν- 


ἴσχεο uro. ἔθελ᾽ οἷος ἐριζέμεναι Dac. | των ἔφη 


xai τοῦ Τηλεμάχου εἰπόντος χαί τι ἔπος προέηχεν ὅπερ t' ἄρρητον 
3, µάλα τις Ὀεῶν ἔνδον ot οὐρανὸν ἄμεινον 
εὑρὺν ἔχουσιν | xa( τῷ θερσίτῃ ἐπιπλήττει 
ἐπιλαμβανόμενος ὁ πατὴρ ἔφη ἴσχεο 
σίγα xal κατὰ σὸν νόον ἴσχανε μηδ’ θεροαῖτ) ἀχριτόμυῦε λιγύς περ ἑὼν 
ἐρέεινε. ἀγορητής 


αὕτη τοι δίχη ἐστὶ Üsüv oi ὄλυμπον καὶ τοῦ Ἰδομένέως χαθαπτόµενος ὁ 
ἔχουσι. | Αἴας λέγει κτλ. ... 


τοῦτο ἐξήγησιν (0) οἱ Πυθαγορικοὶ xa- xai τὸν Ὀδυσσέα τῷ υἱῷ διακελευόµενον 
λοῦντες οὐδὲν ἀπεχρίνοντο τοῖς περὶ 2o. χαὶ πάλιν αὐτῷ παραινεῖ 

θεῶν ὅτι τύχοιεν ἰταμῶς xal εὐχερῶς σίγα καὶ χατὰ σὺν νόον ἴσχανε μηδ' 
ἐρωτῶσι. épéstve* 


Diels, Doxographi graeci. 1 


100 VII DE ΑΕΊΤΙ SECTA ΕΤ AETATE 


psit et ut ille optimos pessimos auctores promiscue adscivit, ita Arius 
quaecunque in manus venerant primaria cuiusque sectae non minus quam 
quintae classis seripta respexit. praeterea ecleetico genere, si quid in 
prooemiis propriae doctrinae pellucet, uterque usus est. In Ario inter 
Stoicorum notiones Aristotelisque categorias pax coneiliata est ef. Stob. 
eel. II p. 46H. supra p. (0. multo etiam magis decolor Aétii oratio. modo 
Peripatetieum audis velut Place. I 2 2 τὸ εἶδος ὃ χαλοῦμεν ἀντελέόχειαν, 
modo Stoicum velut ibidem ἀρχάς «apev εἶναι οὔτε συνθέτους οὔτε dmote- 
Aécpata, sed ut ille Stoicis, ita Aétius Peripateticis principatum tribuisse 
videtur, si quidem in prooemio et I 1. 2 Aristotelis ter cum Theophrasto 
et Peripateticis, semel Stoicorum vel Platonis sententiae apparent. hinc 
eonieetura valet in Peripateticorum eum schola tiroeinia philosophiae 
posuisse. nam supra tirocinia ille quidem numquam evectus est. nec 
graviora desunt indicia. constat post Andronicum qui extiterunt Peripa- 
tetiei eos seholae umbra non egressos esse, ut ex unis fere commen- 
tariis tenuissima notitia hauriri possit. Aétius autem, qui Posidonium 
alioqui ultimum ' cognovit philosophorum, Peripateticum commemorat 
Xenarchum amieum Arii et Augusti, euius de anima opinio haec est 
IV 3 10 Ἐέναρχος 6 Περιπατητικὸς καί τινες ἕτεροι τῆς αὐτῆς αἱρέσεως τὴν 
κατὰ τὸ εἶδος τελειότητα xal ἐντελέχειαν χαῦ᾽ ἑαυτὴν οὖσαν dua xal μετὰ τοῦ 
σώματος συντεταγµένην. * quid igitur? nonne credibile notitiam illam re- 
centem ex ipsa Peripatetici schola receptam esse? eredibile sane sed mi- 
nime necessarium, ut praestet quae certa sunt inde eoncludere. scripsit 
Aétius non ante Augustum, idemque non post Ántoninos, quorum aetate 
excerpsisse videtur Plutarchus. quaeritur uter terminus propius ab illius 
natali absit. qua in re nec tam inopes sumus argumentorum ut ne con- 
ieeturam quidem periclitari liceat nec tam instructi a subsidiis ut ulterius 
provehi fas sit. nimirum frustra Aétii rhetoris memoria citabitur, quem 
p. 49 Augusti aetati supparem dixi. quid enim rhetori communionis cum scho- 
lastieo Placitorum enarratore, nisi forte in materiae siccitate dispositionis 
turbis orationis exilitate novitatis eum quandam gratiam aucupatum putas? 
neque ex astrologiae mentione V 18 6 [ef. II prooem. τῶν ἀποτελεσμάτων] 
aetatem aceuratius cireumseribemus. nam astrologia etsi sub primis 


! Ocellum II 25 13 omitto quem cum Plutarchus et Theodoretus ignorent a Stobaeo 
invectum esse probabile. ignota aetas est Apollodori Corcyraei (III 12 8 fortasse ante 
Pamphilum grammaticum Athen. XI p. 478 5], Diotimi Tyrii cf. ad Π 173, Epidici [?] 
II 4 5. ante Antiochum est Timagora&s Epicureus [ο Cic. Lucull. 25 80) de Stoico 
Boetho ridicule erravit Corsinus p. XXVII quem secutus est Beckius. 

1 definitio non verbis, at re Aristotelea est. quo magis mirandum, quod animse deflni- 
tionem a Theophrasto ac multis deinceps Peripateticis variatam non attrectavit, cum tamen 
arcem naturalis Aristotelis doctrinae, aetheris motionem ἐν ταῖς πρὸς τὴν πέµπτην οὐσίαν ἀπο- 
ρίαις [Simplic. d. cael. p. 11 b 41, 12b 14 Karst.] impugnasset. qui fuerint καί τινες ἕτεροι in 
tanta harum rerum obscuritate ignoratur. cum Boetho aequali Peripatetico — nam utrumque 
audivit Strabo — consentit de primo expetendo [πρῶτον οἰχεῖον Alex. d. anim. 154 a47]. 
sed de Boethi psychologia nihil compertum habemus nisi quod Immortalitatem animi reiecit. 


PROLEGOMENA vem 101 


imperatoribus, quo tempore Thrasyllus Tiberio, Sulla Calignlae;. Serapa 
Trimalchioni exstiterunt suasores Maniliusque qui dicitur artem; versibus 
inclusit, in forum magis et publicam lucem protracta est, tamen -neque 
prius apud Graecos Romanosque [cf. Caton. d. r. rust. 5| neque profecto . 
postea coli desita est. ergo hinc quidem nihil lueramur. maius momeir- 

tum ex orationis observatione efficitur. nihil dico de Placitorum quae 
proprie dieo brevitate et siccitate: ornari res ipsa vetat contenta, doceri. 
ceterum pleraque sunt verbis paulum mutatis ex antiquioribus fontibus 
translata, quae breviavit quidem sed raro mutavit. restant igitur praeter 
Placita ampliores eelogae Stoicorum et Epicureorum atque ipsius scriptoris 
prooemia. atque in illo numero memorabilis est Epieureus, de quo satis 
supra p. (8 dietum est. ubi insolita illa ἀτενίζων ἑαυτῷ et µοιχαλίδος ob- 
servavi, quae homini ceteroqui erudite et nervose scribenti vix ante 
primum p. Chr. saeculum proferre licebat. Philodemus quidem qui propter 
dieendi neglegentiam vapulare solet, talia haud ausus est. neque magis 
ea alterum p. Chr. saeculum decent, quo indefesso sophistarum studio 
recte scribendi laus fere vulgaris erat. ergo comparandus quodammodo 
cum Longino cuius fertur de sublimitate libellus cultissimo seriptori et 
perinde fervido, sed in quibusdam mendoso. in Stoicorum capitibus non 
tam aetatis, quam loei nota impressa est insignis. IV 11 5 ὥσπερ τὰ 
δηνάρια xai oi στατηρες αὐτὰ μὲν καθ) αὑτὰ ὑπάρχει δηνάρια (καὶ) στατήρες, 
ἐὰν δὲ εἰς πλοίων 0007 µίσθωσιν, τηνιχαῦτα πρὸς τῷ Οηνάρια εἶναι καὶ ναῦλα 
λέγεται. quid interfuerit ut duplex numorum genus afferretur, haud 
dispicio. alterutrum credo satis erat. nee dubium quin uno staterum 
exemplo contentus fuerit quicunque Stoicorum illa composuit. Romanum 
igitur usum spectabat Aétius nisi Plutarchum interpolasse credis. ' restat 
ipsa Á&tii oratio. de qua non nulla supra p. 75 notavi. certe quamvis 
exiguus sit illorum ambitus, tamen ne sic quidem eundem vocabulorum 
gyrum vitavit. omnino quae placitis explieandi gratia adduntur velut in 
prooemio 83 taedium parant. quid de ordine libri atque dispositione, 
quatenus ÁAétio iniungenda est, iudicandum esset, ibidem exposui. unde 
αἱ de genere scriptoris coniciendum, fieri non poterit quin scholasticorum 
salio madens pingui &dgnoscatur. ergo scriptoris eadem est facies ac 
philosophi, quam initio capitis aperui. utrumque suadet, ut quam minimo 
intervallo ab altero termino Aétii aetatem suspendamus. quodsi altero 
fere medio saeculo Placitorum extitit epitome, quid obstat ne sub exiens 
primum sive alterius initium Aétium vixisse coniciamus? verum ego has 
ratiunculas, quae quam incertae sint sentio, nolo persequi laudaturus si 
quis meliora docebit. nec profecto ex aetatum discrimine vel nominum 


! omisit hanc rem Beckius, qui in Plutarchi sermone latinam linguam odoratus est, 
cuius son imperitum fuisse auctorem facile patet. num latine fuerit doctus Aétius, ego 
nescio. graeci certe peritior fuit Beckio qui scilicet hos notavit idiottsmos latinos: ἰδίας 
ἱκάστη suas quaeque IV 10 2 et συνάχειν I 29 8 cogere i. e. concludere. 


100 VII DE ΑΕΤΠ SECTA ET AETATE 


psit et ut ille optimos pessimos auetores promiscue adscivit, ita Arius 
quaeeunque in manus venerant primaria cuiusque sectae non minus quam 
quintae classis scripta respexit. praeterea ecleetico genere, si quid in 
prooemiis propriae doctrinae pellucet, uterque usus est. In Ario inter 
Stoicorum notiones Aristotelisque categorias pax coneiliata est cf. Stob. 
ecl. II p. 46 H. supra p. το. multo etiam magis deeolor Aétii oratio. modo 
Peripatetieum audis velut Plae. I 2 2 τὸ εἶδος ὃ χαλοῦμεν ἐντελέχειαν, 
modo Stoieum velut ibidem ἀρχάς φαµεν εἶναι οὔτε συνθέτους οὔτε ἀποτε- 
λέσματα, sed ut ille Stoicis, ita Aétius Peripateticis principatum tribuisse 
videtur, si quidem in prooemio et I 1. 2 Aristotelis ter cum Theophrasto 
et Peripateticis, semel Stoicorum vel Platonis sententiae apparent. hinc 
eoniectura valet in Peripateticorum eum schola tirocinia philosophiae 
posuisse. n&m supra tirocinia ille quidem numquam evectus est. nec 
graviora desunt indicia. constat post Andronieum qui extiterunt Peripa- 
tetiei eos scholae umbra non egressos esse, ut ex unis fere commen- 
tariis tenuissima notitia hauriri possit. Áétius autem, qui Posidonium 
alioqui ultimum ' eognovit philosophorum, Peripatetieum commemorat 
Xenarchum amieum Arii et Augusti, cuius de anima opinio haec est 
IV 3 10 Zévapgo; 6 Περιπατητικὸς χαί τινες ἕτεροι τῆς αὐτῆς αἱρέσεως τὴν 
xatà τὸ εἶδος τελειότητα καὶ ἐντελέχειαν καθ ἑαυτὴν οὖσαν ἅμα xal μετὰ τοῦ 
σώματος συντεταγµένην. * quid igitur? nonne credibile notitiam illam re- 
centem ex ipsa Peripatetici schola receptam esse? credibile sane sed mi- 
nime necessarium, ut praestet quae certa sunt inde coneludere. scripsit 
A8tius non ante Augustum, idemque non post Ántoninos, quorum aetate 
excerpsisse videtur Plutarchus. quaeritur uter terminus propius ab illius 
natali absit. qua in re nec tam inopes sumus argumentorum ut ne con- 
ieeturam quidem periclitari liceat nec tam instructi a subsidiis ut ulterius 
provehi fas sit. nimirum frustra Aétii rhetoris memoria citabitur, quem 
p. 49 Augusti aetati supparem dixi. quid enim rhetori communionis cum scho- 
lastico Placitorum enarratore, nisi forte in materiae siccitate dispositionis 
turbis orationis exilitate novitatis eum quandam gratiam aucupatum putas? 
neque ex astrologiae mentione V 18 6 [cf. II prooem. τῶν ἀποτελεσμάτων] 
aetatem aceuratius circumseribemus. nam astrologia etsi sub primis 


! Ocellum II 25 13 omitto quem cum Plutarchus et Theodoretus ignorent a Stobaeo 
invectum esse probabile. ignota a&etas est A pollodori Corcyraei (III 12 8 fortasse ante 
Pamphilum grammaticum Athen. XI p. 478 B], Diotimi Tyrii cf. ad Π 173, Epidici [2] 
II 4 5. ante Antiochum est Timagoras Epicureus [ο Cic. Lucull. 25 80]. de Stoico 
Boetho ridicule erravit Corsinus p. XXVII quem secutus est Beckius. 

? definitio non verbis, at re Aristotelea est. quo magis mirandum, quod animae defini- 
tionem 8 Theophrasto ac multis deinceps Peripateticis variatam non attrectavit, cum tamen 
arcem naturalis Aristotelis doctrinae, aetheris motionem ἐν ταῖς πρὸς τὴν πέµπτην οὐσίαν ἀπο- 
ρίαις [Simplic. d. cael. p. 11b 41, 125 14 Karst.] impugnasset. qui fuerint xa( τινες ἕτεροι in 
tanta harum rerum obscuritate ignoratur. cum Boetho aequali Peripatetico — nam utrumque 
audivit Strabo — consentit de primo expetendo [πρῶτον οἰκεῖον Alex. d. anim. 154 447]. 
sed de Boethi psychologia nihil compertum habemus nisi quod fmmortalitatem animi reiecit. 


PROLEGOMENA 103 


Physicorum igitur Opinionibus philosophorum a Thalete ad Platonem 
turbam ita recensuit, ut quid de singulis singuli capitibus statuerent non 
solum breviter indiearet, sed etiam quid male quid reete quid proprie 
cogitassent ad Aristoteleam normam diiudiearet. priusquam vero tam 
admirabile opus susciperet non solum Aristotelis iudicia collegit et anxie 
respexit, sed ipse quoque ad fontes adiit et nobiliorum philosophorum ut 
Anaxagorae Anaximenis Archelai Diogenis Empedoclis Metrodori Platonis 
Xenocratis, copiosissime Democriti doctrinas peculiaribus libellis exami- 
navit. sed ex omnibus istis scriptis unum fragmentum exstat ex altero 
de Anaxagora libro fr. 26 Usen., quod fr. 4 nostrae sylloges subieci. ' 
huie materiae undique collectae, quam contuleris cum Aristotelis Politiis, 
superstruxit amplam Physicorum Opinionum syllogen, quae iam Alexandri- 
norum aetate in duorum librorum epitomen coacta est περὶ φυσιχῶν ἐπι- 
τομῆς a B [Laert. 1. ο. 46]. epitomandi usus fortasse iam Aristotelis aetate 
non inauditus ' paulo post ita increbruit ut potiorum Peripateticae scholae 
librerum in usum sive philosophorum sive rhetorum eompendia fierent. 
ita Theophrasti feruntur in indicibus ἀναλυτικῶν ἐπιτομῆς a, νόµων ἐπιτομῆς 
a—t, φυσιχῶν ἐπιτομῆς a [ef. p. 102!] fortasse etiam ἠθικοὶ χαρακτῆρες. 
quanta libertate excerptum sit non solum ex eharacteribus, quorum tamen 
fata parum explorata sunt, sed etiam ex Aristophanis Byzantii τῶν ' Αριστο- 
τέλους περὶ ζφων epitome cernitur, unde quae Constantini Porphyrogeniti 
iussu compilata sunt e codice Parisino edidit.V. Roseus Aneed. graecol. II 
1—40. Opinionum autem illa epitome usus videtur Laertius IX οἱ [fr. 
24 Us., fr. 6* nostrae syll] Ἐενοφάνους δὲ διήχουσε Παρμενίδης [lópztoc 
Ἐλεάτης (τοῦτον Θεόφραστος à» τῇ ἐπιτομῇι ^ Αναξιμάνδρου φησὶν ἀχοῦσαι), ὅμως 
ὃ᾽ οὖν ἀχούσας xal Ξενοφάνους οὐκ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Parmenidem ab Anaxi- 
mandro pendere Theophrastus dicere vix potuit, qui Xenophanem fr. 5. 6 
Parmenidis praeceptorem nominaverat. pridem transpositum est Π]αρμε- 
νίδης ... διήχουσε Ἐενοφάνους quo τοῦτον rectius referretur. neque dubium 
quin haec sit genuina sententia, sed ambigitur utrum Diogenes intempestive 


φύσεως iotopíac. Aristot. de cael. III 1 p. 298^ 2, Platon. Phaed. p. 96A τῆς σοφίας ἣν 
δὴ χαλοῦσι περὶ φύσεως ἱστορίαν cum Wyttenbachii nota cf. Torstrik ad Arist. d. anima 
p. 112. G. Curtius Verh. d. saechs. Ges. 1866, 146. 

! de Democriteis minimum sex libris cf. Usenerus |. c. p. 25. e libro περὶ Δημοκρίτου falso 
Aristotelis nomine inscripto V. Roseus (Ar. ps. p. 219] excerpta putat quae affert Alex- 
ander ap. Simplic. d. coel. p. 488* 6 Br. praeterea possunt ad illos commentarios referri 
fragmenta haec quae Usenerus inter incerta enumeravit 27 Laert. Diog. IX 6 θεόφραστος 
δέ φησιν ὑπὸ μελαγχολίας τὰ μὲν ἡμιτελη τὰ δὲ ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα γράψαι (Heraclitum), 
28 ibid. ΙΧ 46 (Democriti) µέγας διάκοσμος, ὃν οἱ περὶ θεόφραστον Λευκίππου φασὶν slvat, 
29 Ael. V. H. IV 20 (Democritus) τὴν παρὰ τοῦ Δαμασίππου τοῦ πατρὸς οὐσίαν εἰς τρία 
µέρη νεμηθεῖσαν τοῖς ἀδελφοῖς τοῖς τρισί, τἀργύριον µόνον λαβὼν ἐφόδιον τῆς ὁδοῦ, τὰ λοιπἁ 
τοῖς ἀδελφοῖς εἴασε. διὰ ταῦτά τοι καὶ Θεόφραστος αὐτὸν ἐπγνει ὅτι περιῄει Χρείττονα ἀγερμὸν 
ἁγείρων Meveldou καὶ Ὀδυσσέως. 

* epitome reipublicae Platonicae et Aristoteli et Theophrasto attribuitur cf. Usener 
Ll c. p. 19. V. Rose de Ar. libr. ord. p. 86. 


109 vir. RE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


splendore ' "Sümpendiorum eiusmodi pretium aestimatur, sed ex fontibus 
solis. EP quos eruendos dum aecingor, A&tium parumper valere iubeo, ut 


de Theophrasto gravissimo Opinionum seriptore qua par est accuratione 


ER -lisberam. 


VIII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


Quod in singulorum hominum vita labentis et senescentis est aetatis 
indieium ut ad vitas suas deseribendas animum impellant, idem populis 
litterarum laude florentibus solet contingere. Graecorum poetarum scripto- 
rumque gloriam excepit Alexandrinorum eruditio, philosophiam ab Aristo- 
tele excultam et quantum veteribus licebat consummatam statim poly- 
historum studia subsecuta sunt. ex Peripateticorum quidem familia qui 
profieiseebantur paene omnes magistri effata ut divinitus instinota suspi- 
eiebant. inde cum ipsam philosophiam promovere nollent, historiae 
eognitionem ab eodem Aristotele egregie incohatam studio laudabili eventu 
haud semper feliei appetebant. duces eius rationis praeter ipsum Aristo- 
telem fuere Theophrastus et Eudemus. hie mathematicorum ille philo- 
sophorum ante magistrum inventa opinionesque tanta diligentia compre- 
henderunt ut quidquid apud posteros eiusmodi apparet probae memoriae, 
id paene omne ab illorum auctoritate repetendum videatur. 

Λο Theophrastus quidem scripsit Φυσικῶν δοξῶν libros XVIII, quos 
ex indicibus Laertianis V 46. 48 novimus. alterum eius libri exemplum, 
quod indiees recensebant, sedecim libros continebat. nee minus de in- 
seriptione variabant. Φυσικῶν δοξῶν est apud Laert. V 48. alii περὶ φυσιχῶν 
nominabant [Laert. l|. c. 46], alii περὶ τῶν φυσικῶν ut Alexander [fr. 6], Ga- 
lenus ἐπιτομὴν φυσικῶν δοξῶν i. e. collectionem fr. 5*, neglegentius Laertius 
ipse IX 22 fr. 6*, Placita fr. 16 Simplicius fr. 13 ἐν τοῖς φυσικοῖς, quod 
lemma eave ne ad physieorum librum Aristoteleo simillimum [φυσιχῶν 
a—T ' Laert. V 46] referas. utrumque monumentum complectitur Priscia- 
nus Lydus in quaestionum ad Chosroen prooemio: 'Theophrastus item 
plurimas occasiones sermone dignas praestitit his quae quaesita sunl ex na- 
lurali historia et naturali auditu. eodem titulo φυσιχῆς ἱστορίας utitur 
Simplieius fr. Y et conferri potest Eudemi ἀριθμητικὴ ἱστορία γεωμετριχαὶ 
ἱστορίαι ἀστρολογικαὶ ἱστορίαι. alio sensu ab ipso histor. plant. I 1 4 ἱστορία 
τῶν φυτῶν sSerutatio plantarum dicitur cf. IV 15 V 11.3 


! ex hoc opere epitome uno libro comprehensa circumferebatur, in quam Simplicius 
se commentatum dicit Aristot. de anim. f. 98" 2 σαφέστερόν pot ταῦτα ἐν τῇ ἐπιτομῇ [i. e. 
in commentario ad epitomen, breviter ut nos quoque] τῶν Θεοφράστου φυσικῶν διώρισται 
cf. Usener Anal. Theophrast. Lips. 1858 p. 28. 

? ef. Physic. op. fr. 1. θαλῆς δὲ πρῶτος παραδέδοται τὴν περὶ φύσεως ἱστορίαν τοῖς 


Ἕλλησιν ἐκφῆναι, fr. 9. Πλάτων . . , ἐπέδωκεν ἑαυτὸν καὶ τοῖς φαινοµένοις ἀψάμενος τῆς περὶ 





PROLEGOMENA 105 


primo capite ordinem fortasse proxime accedunt Ciceronis in Lucullo 27 
118 excerpta qui Thalem Anaxagoram Xenophanem cum Parmenide 
Leucippum Demoeritum Empedoclem Heraelitum Melissum Platonem Py- 
thagoreos enumerat. sed haec incertiora. omnino veri simile est Theo- 
. phrastum praesertim in reliquis capitibus opinionum varietatem generatim 
comprehendisse quemadmodum fecit in fragmento de sensu. ubi prius 
de sensibus $88 1—58, tum de sensis $88 59— 91 agitur. prior pars 
iterum bipartita. alter locus philosophorum, qui similibus sensum efficiunt, 
alter qui contrariis. tum qui similibus singillatim enucleate tractantur 
Parmenides Plato Empedoeles. ordinis ratio inde petita, quod Parmenidis 
rudissima est doctrina qui 8 3 ὅλως οὐδὸν ἀφώριχεν ἀλλὰ µόνον ὅτι δυοῖν ὄντοιν 
στοιχείοιν χατὰ τὸ ὑπερβάλλον ἐστὶν f, Ἰνῶσις, uno gradu compositior Plato 
qui 8 5 ἐπὶ πλέον μὲν ἥπται τῶν κατὰ µέρος. o0 μὴν εἴρηχέ γε περὶ ἁπασῶν ἀλλὰ 
μόνον περὶ ἀχοῖς xal ὄψεως, perfeetior utroque Empedocles qui 8 7 περὶ ἁπασῶν 
ὁμοίως λέχει cf. 5 2. hine variam explices refutandi rationem. Parmenides 
quid omiserit quam brevissime indieat. iudicium comprehendit $ 4 extr. 
οὕτως μὲν οὖν αὐτὸς ἔοικεν ἀποτέμνεσθαι vf φάσει τὰ συµβαίνοντα δυσχερῃ διὰ 
τὴν ὑπόληφιν. de Platone quoque paucis perfungitur 8 6, Empedoclem uber- 
rima refutatione (8 12—24) dignum ducit. sequitur alter locus philoso- 
phorum, qui contrariis sensum efficiunt. primus Alemaeon brevissime, 
tum Anaxagoras ut patronus huius sectae suam copiose exponit opinionem 
88 277—930, quam uberior sequitur Theophrasti censura $8 31—37. praete- 
riens Clidemum tangit nullo suo iudicio interposito, ut iam ad Diogenem 
et Democritum transeat, quorum neuter utram sectam sequeretur celare ex- 
posuisse dieitur. hine ultimus reete eis servatus est loeus, quibus refutatis 
priorem partem his concludit 8 58 αἱ μὲν οὖν περὶ αἰσθήσεως xal τοῦ φρονεῖν 
ὀόξαι σχεδὸν αὗται xal τοσαῦται τυγχάνουσιν οὖσαι παρὰ τοῖς πρότερον. alteri 
parti generalem conspectum praemittit $ 59. quo opiniones Ánaxagorae 
Empedoclisque qui sensorum parum rationem habuerint, adumbrat De- 
moerito Platonique satisfacturus. illius placita 88 61 — 78 profert, tum 
88 79—82 diiudieat. paucioribus Platonis SS 83—86, quem 66 87—91 re- 
fütat. hine si ad eaput de principiis revertimur, Aristotelem phys. I 2 
sümiliter principiorum divisionem instituisse observamus, quam repetere 
iuvat, cum praesertim Simplicii fragmenta ad hune loeum pleraque afferan- 
tur. p. 184* 15 ἀνάγκη 9 ἥτοι µίαν εἶναι τὴν ἀρχὴν T, πλείους, καὶ εἰ μίαν. ἥτοι 
ἀχίγητον ὥς φησι Παρμενίδης καὶ Μέλισσος 7, χινουµένην ὥσπερ οἱ φυσικοὶ οἱ μὲν 
πέρα φάσχοντες εἶναι οἱ Ó' ὕδωρ τὴν πρώτην ἀρχήν͵ εἰ δὲ πλείους, Ἡ πεπερασµένας 
T ἀπείρους, xal εἰ πεπερασµένας πλείους δὸ μιᾶς, 7, δύο 7, τρεῖς ἢ τέτταρας T, ἄλλον 
τυὰ ἀριθµόν., xal εἰ ἀπείρους, T, οὕτως ὥσπερ Δημόχριτος τὸ γένος ἓν σχήµατι 
ὃὲ T εἴβει διαφερηύσας. T, καὶ ἑναντίας. quantum Aristotelis partitio disei- 
plum moverit, nescimus. sed maximam fuisse eius auctoritatem, cui 
&üm verecunde iudicium subiungeret, e fragmentis abunde conspicitur. 
mm quod laudat Cicero de fin. I 2 6 quid? Theophrastus mediocriterne 
delectat cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? αἆ alios libros 


104 νΙΠ DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


aliena immiseuerit an librarius Xenophani praecedenti concinnius prin- 
eipium formaverit. "Theophrastus igitur ipse Xenophanem cum Anazi- 
mandri sive aetate — ut Sotio Laert. IX 18 κατ ᾽Αναξίμανδρον T» — sive 
doctrina [ef. Susemihl Philolog. Anz. VII 299] composuisse videtur, sed 
de hoc loco videro inferius. 

Ex integro de Physicorum opinionibus volumine excerpta esse vi- 
dentur, quae Aristotelis interpretes tradunt. inter quos plurima et gra- 
vissima fragmenta Simplieiuswive ipse excerpsit sive excerpta ab Alexandro 
transtulit. qui quia Aristotelis Physiea explicaturus plurimus est in Theo- 
phrasti libri laudibus, multis locis, etiam eis quibus non nominatur, 
Opinionum vestigia adgnovit Ch. A. Brandisius quaest. Eleat. p. 17 eum- 
que secutus in Analeectis Theophrasteis H. Usenerus. horum virorum 
iudicio etsi non nulli refragati sunt haud me paenituit subscribere. nam 
quo acrius in interiorem Theophrasti familiaritatem me insinuaram, eo 
magis illorum opinionem confirmatam videbam. consentaneum est pauca 
minus recte observata, plura dubia esse. ergo ne quid me invito erroris 
lecturis subnasceretur Theophrastea certa aut verisimili ratiocinatione 
adgnita diduetis litteris expressi, simulque imitatorum testimonia potiora 
in ima quaque pagina subnotavi. in reliquiis disponendis Usenerum fere 
sequor non quo omnia eum reete ordinasse credam sed quia putidum 
duco in leviculis vel dubiis ab egregio exemplari recedere. ' 

Sieut verum erat Theophrastum primo de primordiis libro per tempo- 
rum fere seriem decurrere ut in Platonem ceteris perfectiorem desineret *, 
it& non credibile neglecta opinionum cognatione ad amussim temporum 
fiium persecutum esse. immo eum suecessionum aliquam rationem ha- 
beret?, fortasse Álexandrinis ea potissimum re imitabilis, varias deinceps 
familias Ionicos Eleatas atomorum doctores ad Platonem usque deduxisse 
videtur haud veritus Diogenem Apolloniaten et Archelaum vel contra 
aetates physieis adnectere cf. Panzerbieter Diog. Apoll. fr. p. 7. angustae 
enim mentis erat neglecta dogmatum necessitudine exteriorem temporum 
continuationem quasi principem legem eustodire. *^ ad Theophrasti in 


! in Simplicianis Usenerus Brandisii Aldinae exemplo utebatur nunc ab Academia Bero- 
linensi adservato, ubi trium codicum C[ollegii novi Oxoniensis 244] et A et D ignotorum 
discrepantia adscripta est. ex eiusdem schedulis quartus innotuerat O[ceanus] Laurentianus 
ille 85 1. nobis accuratior praesto erat codicum notitia. Torstrikius enim Academiae iussu 
Simplicii Physica editurus quem adparatum collegerat, is post illius Jugendam mortem {η 
nostras manus concessus est. inde afferam varietatem codicum Laurentiani 85 1 (B), Lau- 
rent. 85 2 (D), Marcian. 229 (E), Marcian. 227 (F) et singulis locis Ambros. E 4 inf. (H). 
Aldina mihi erit a. potiores sunt D E B, deteriores F H a. 

? cf. fr. 9 τοὺς ἄλλους προιστορήσας τούτοις φησὶν 'ἐπιγενόμενος Πλάτων τῇ μὲν 568m 
xal τῇ δυνάµει πρότερος, τοῖς δὲ χρόνοις ὕστερος κτλ. 

3 cf. fr. 6 ipsius verba τούτφ [Xenophani] $' ἐπιγενόμενος Παρμενίδης Πύρητος ὁ 
Ἐλέατης, praeterea fr. 1. 2. 3. 4. 5. 6a praecipue 8. 

* Simplicii verba in phys. f. 7a 25 αὕτη μὲν ἡ σύντημης περίληψις τῶν ἱστορημένων 
[sic D E F] περὶ ἀρχῶν οὐ xatà γρόνους ἀναγραφεῖσα, ἀλλὰ χατὰ τὴν τῆς δόξης συγγένειαν non 
solum Simplicii sed etiam Theophrasti rationem describere possunt. cf. Krische forsch. p. 166. 


PROLEGOMENA 107 


nitzii comm. ad Metaph. A 9, 990^ 9] multa obstabant ne amicum eundem- 
que aemulum laederet. Theophrasti autem quid interfuit novum in phi- 
sophia hominem et Crateteum ut honorificentius palparetur? gravissimae 
denique rei e£ per se non unieuique probabilis desiderantur magna testi- 
monia. sed silent Theophrasti reliquiae, silent interpretes, silet omnis 
antiquitas. contra affirmat unus Philonis liber euius ne titulus quidem 
mendacii expers est. tanti igitur ignoti hominis facies auctoritatem, qui 
quantum ex oratione iudieamus fuit homo satis ineptus undique phaleras 
&ueupatus Philonemque potissimum imitatus !, libris tamen optimis in- 
struetus, sed non tot quot simulat. Aristotelem quidem quem puerili 
adulatione afficit non legit. * contra molesta gravitate Ocelli futtilem 
de natura rerum librum ipsum se legisse affirmat. * hine si suspicabere 
Ocellum in usum vocatum esse, falleris egregie. Boethum Panaetium 
Diogenem Chrysippum ab ipso adseitos non eredo. Stoicorum materia 
a Posidonio collecta haud scio an promptior fuerit. itemque Peripateti- 
corum adversariorum veri simile est unum librum omnia comprehendisse. 
quid igitur? si Aristotelis inde quasi quaedam obscura fama stillavit, an 
Theophrastum ab isto nebulone evolutum putas? restat huius seetae 
Critolaus, cuius quinque pro mundi aeternitate argumenta c. 11 p. 239, 1 
40 deinceps afferuntur. 

Critolai liber num seriptori ipsi ad manum fuerit nescio. sed illum 
in affirmandis et cumulandis argumentis vix se continuisse credibile, immo 
Aristoteleo exemplo contra potiores contrariae opinionis patronos dispu- 
tasse. inde probare equidem nequeo, sed valde verisimiliter conicio 
Theophrasti memoriam ex Critolao paululum obscuratam fluxisse. quid? 
si Critolaum priora duo decreta ex opinionum libro deprompta initio ca- 
pitis Theophrasti nomine confirmasse sumimus? hinc et Philonis artificium 
expliearetur quo nihil est apud excerptores vulgarius, ut antiqua auetori- 


! notavi e. g. εὑρεσιλογία λεωφόρος προευτρεπίζω φωλεύω πηδαλιουχεῖν ἰχνηλατεῖν. iteratum 
est Philoneum ψυχῆς µεµοίραται p. 242, 7 p. 267, 7 Bern. creberrimum οὐχ ἀπὸ σχοποῦ idem 
Philoneum. plura dabit Siegfrlediani indicis comparatio. loci conferantur πυρίγονα (da 
Ρ. 235, 6 cum Philone de gigant. 2 p. 263 M. et de plantat. 3. Stoicorum definitio συγχύσεως 
[cf. Arii Didymi phys. fr. 28 Nemes. d. nat. hom. p. 70] de incorr. p. 250, 2 cum Philone 
de confus. ling. p. 433. sed spero Bernaysii commentarium et hanc quaestionem et cur 
Philonea nullo modo esse scriptio possit accuratius tractaturum esse. neque enim sufficit 
ut ὥσπερ φασὶν Αἴγυπτον ab homine Alexandrino qui ipse vidisset, dictum esse negetur. 
fieri enim potuit ut Critolai locus dormitanter transferretur. sed adsunt magna νοθείας 
argumenta, unde ἀντιγραφὴν potius Philoneae opinionis in rhetoris schola confectam esse 
cognoscas. ne argumentum 8 rhetore abhorrere putes cf. Theon. progymnm. 52—-54 t. 
I 250 5qq. Walz ἕστω 5' οὖν ἡμᾶς ζητεῖν εἰ προνοοῦσι Üeol τοῦ κόσμου κτλ. 

* p. 222, 12 Bern. ᾿Αριστοτέλης δὲ εἰ δή not! [sic lego, µηδέποτε M, µήποτ vulgo] 
εὐσεβῶς xal ὁσίως ἐνιστάμενος ef. p. 233, 1 ἔλεγέ τε [Aristoteles] ὡς ἔστιν ἀκούειν xataxep- 
τομῶν. 

3 p.223, 5 ἐγὼ δὲ xal Ὀκέλλου συγγράµµατι Λευκανοῦ ένος ἐπιγραφομένῳ Περὶ τῆς τοῦ 
παντὸς φύσεως ἐνέτυχον ἐν ᾧ ἀγένητόν τε xal ἄφθαρτον οὐκ ἀπεφαίνετο µόνον ἀλλὰ xal δι’ 
αποδείξεων χατεσχεύα-ε τὸν Χόσμον εἴναι, 


106 VIII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


spectat. sed in metaphysicis praecipue et alibi identidem semina quae- 
dam historiae philosophorum sparsit, quae & discipulo haud sane neglecta 
sunt. cf. ad fr. 1. 4. 6. 7. 8. 9. 11. 22. 23.' quare etiam atque etiam 
cavendum est ne propter Aristotelis similitudinem solam in Simplicianis 
fragmentis interpretem potius quam Theophrastum nobis audire videamur. 

Peeuliarem sibi poseit disputationem fragmentum 12 ex Pseudophi- 
lone περὶ ἀφθαρσίας χόσµου haustum. quod & ceterorum similitudine ali- 
quantum recedit. continet enim tanquam & Theophrasto prolatas quattuor 
interitum mundi tuentium philosophorum opiniones, quorum tamen nomina 
tacentur. quibus enucleatis singulae deinceps Peripatetiea doctrina refu- 
tantur. philosophorum decreta ex Opinionum libro reeisis nominibus ex- 
cerpta arbitratus est Usenerus. atque si Theophrastea vere sunt, difficile 
erit aptiorem loeum invenire. sed maxima huie opinioni oborta est diffi- 
eultas, postquam Zellerus Herm. XI 422 sqq. tertium et quartum Philonis 
deeretum Stoicorum esse invietis rationibus demonstravit. '* ergo in 
Opinionibus ne tum quidem si Zenonea illa opinio fuit, infuisse potest, 
quia non ultra Platonem deeursum esse et aliis fragmentis et de sensibus 
libro probabile redditur. sed hane quidem Useneri coniecturam paulisper 
seponamus. age videamus de Zenonis et Theophrasti lite, quam Zellerus 
sibi invenisse visus est. primum moneo in coniectura positam esse Zenonis 
auctoritatem. nam Philonis testimonium de provid. I p. 12 Auch. inter- 
polatum supra eviei neque a Zellero ipso in examen vocatum est. sed 
fae Zenonem opinionis auctorem. "Theophrastumne probabile est Stoicum 
in quopiam libro citasse? temporum rationes non afferam, quae etsi non- 
dum sunt aceurate explieatae tamen impedimento esse non possunt.' 
sed philosophorum commercium non ex solis temporis eondicionibus con- 
stituendum est. aliter mireris Demoeriti a Platone, Aristippi ab Aristotele 
fere neglectam doctrinam. quos apparet fastidii fuisse delicatissimi. quid 
igitur Zeno eum Theophrasto, Cratetis modo discipulus cum eo quem in- 
signi quodam lepore fabula eynieo opposuit [Diog. VI 90]? nam quod 
sagaciter defendit Zellerus p. 428 nomen esse a Theophrasto omissum 
quasi collega collegam nominatim impugnare verecundaretur, id Aristotelis 
exemplo doctrinam Xenocratis saepius, nomen numquam fere afferentis pa- 
rum munitur. illi enim qui aliquotiens se ipsum Platonicis adnumerat [cf. Bo- 


— -— —MÀ ---- a —]— ——— Din — 


! quae olim pluribus exposui nunc stringere licet, postquam nuper Zelleri disser- 
tatio de Metaphysicis a Peripateticis lectis prodiit. [Abhandl. der Kónigl. Akadem. der 
Wiss. phil.-hist. Kl. 1877 p. 145 praecipue 1505qq4.] fragmentum de sensu non attigit, 
quare tu vide notas ad $$ 1. 39. 40. 

? de prioribus argumentis dubito an ex vetustioribus philosophis sumpta sint. altera 
Xenophani vindicanda videtur cf. Hippol. philos. 14 5 Aristot. Meteor. I 14 p. 352* 17. de 
universa opinione cf. Zeller I* 498?. E. Rohde gr. Rom. p. 1993. 

! magna lux ex Apollodori testimonio affulsura videtur quod est apud Philodem. de 
philosoph. [Herc. vol. VIII Neap. 1844] col. 4. sed melioribus apographis opus erit qui- 
bus usum Gomperzium audio rem difficillimam expediturum esse, 


PROLEGOMENA 109 


erit index «ep! Μελίσσου ἘΞενοφάνους Ζήνωνος, quod nune fere constat. 
Aristotelis nomen non minus falso traditur, quamvis a Mullachio et Kar- 
stenio infirmis causis defensum sit. quorum opinionem eum alii tum 
Spengelius olim refutaverat (Muenchn. gel. Anz. 1846, 196), quam censu- 
ram neque Mullaehius nece ceteri inspexisse videntur. ergo ab Aristotele 
repulsi in Theophrastum inciderunt euius patronus exstare dicebatur Va- 
ticanus 1302 '. sed et adversariis et defensoribus Theophrasteae originis 
miror ignotum esse quod olim adnotatum est a Brandisio [Αοί. acad. 
Berol. hist. phil. 1831, 72] Vatieanum prima manu ᾿Αριστοτέλους exhibere, 
quo deleto alteram manum eamque recentiorem addidisse Θεοφράστου. 3 
caveamus igitur ne pro antiqua memoria amplexemur litterati cuiusdam 
qui a Simplicio recens fuit vanam ariolationem. * nam omnis huius loci 
difficultas velut in scopulo haeret in Simplieiani cuiusdam loci adfinitate 
[Theophrast. Phys. op. fr. b]. vulgaris fuit opinio omnia Simplieiana 
μίαν — µόνον e Theophrasto excerpta esse. quod credidit primus Bessario 
ο. ealumn. Platon. II 11 p. 32» ubi Simplicium ille neglegentius expressit. 
idem hac aetate Bergkius de Arist. libro περὶ Ξ2Γ p. 4, Brandisius com- 
ment. eleat. p.17 atque pertinacius Kernius quaestion. Xenoph. p. 50, 
beitraege z. darstell. d. philos. d. Xenoph. 1871 p. 3 asseverant. atque 
hie quidem eum Simplieiana τὸ γὰρ ἓν τοῦτο ---- ἄλλο ἐλθεῖν Pseudaristoteleis 
quae adnotavi l. c. respondere videret, maximum inde Theophrasteae 
originis argumentum sibi petere visus est. in alia omnia discessit Zellerus 
qui Ueberwegium partim secutus [Philol. VIII 106] quae consentirent ex 
Pseudo-Aristotele a Simplieio demum adglutinata esse non tam probavit 
quam posuit. nam quibus rem ille profligari arbitratur ὁ Θεόφραστος ὅμολο- 
Ἰῶν Évépac εἶναι μᾶλλον ἡ τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας τὴν μνήμην τῆς τούτου δόξης, 
non prorsus recte adhuc intellecta sunt. neque enim Xenophanem acceu- 
ratius tractare recusat ille* (eatenus consentiunt Zellerus et adversarius), 
sed omnino alienam ducit hanc de principiis disquisitionem a physicorum 
humilitate. quod praeivit Aristoteles phys. I 2 p. 184^ 25 τὸ μὲν οὖν εἰ 8v 
ἀχίνητον τὸ ὃν σχοπεῖν οὗ περὶ φύσεώς ἐστι σχοπεῖν. ^ similiter de cael. III 1 


! Parisinus 2277 Aristotelis nomen testatur, sed inter Theophrastea ut ille tradit. 

? Kaibelius meus gratissimum hoc supplementum suppeditavit: ' Vatic. 1302, bombyc. 
wundervolle Handschrift, wohl nicht aelter als XIV j., obwohl die schrift die der alten 
pergamenthdschr. des XIj. ist. aber dies ist offenbare wenn auch sehr gelungene Nach- 
shmung. f. 1407 hatte m! (dieselbe welche den codex schrieb): )Αριστοτέλους περὶ Ξενο- 
edvouc* περὶ C/jwevoc* περὶ Ὑοργίου Χ περὶ ζήνωνος, m? (XV oder XVI j.) suchte erst 
in das Wort ᾿Αριστοτέλους die Verbesserung θεοφράστου hineinzubringen; als das nicht 
deutlich schien, strich sie ᾿Αριστοτέλους aus und schrieb darüber Θεοφράστου, den übrigen 
Theil der Ueberschrift unangetastet lassend.' 

! fortasse etiam illud in causa fuit quod praecedunt libri Theophrastei. 

* quomodo Aristoteles Metaphys. A 5 986b 26 ἀφετέοι πρὸς τὴν νῦν παροῦσαν ζήτησιν 
d μὲν δύο xal πάµπαν ὡς ὄντες μικρὸν ἀγροικότεροι Ἐενοφάνης xal Μέλισσος. 

5 ef. Simplic. ad h. 1. p. 5v 11 ubi scribendum ἀκόλουθον μὲν [dv om. DE] ἦν πρῶ: 
ων Wjiv εἴ [sl om. a, addidi ex D E F] εἶσιν ὅλως ἀρχαί. 


108 VIII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


tate propiorem fontem oceultent, et Stoicorum refutatio probabili Critolai 
auetoritati redderetur, qui p. 248, 1 εἰμαρμένην ex Stoicorum ore ' definit 
εἴρουσα τὰς ἑκάστων ἀνελλιπῶς καὶ ἀδιαστάτως αἰτίας [cf. Aétii Place. I 28 4]. 
Theophrasti mentionem praecedit Peripatetici cuiusdam argumentum, cuius 
nomen Philo eircumseripsit p. 262, 8 προσφιλοτεχνοῦντες 56 τινες τῶν ἀίδιον 
ὑπολαμβανόντων τὸν κόσμον εἶναι. quodsi Critolaum potissimum in hanc 
partem voeatum apparet, haud leve momentum aecedit in nostram qua 
proxima ex illo continuata statuimus opinionem. verum satis conieetu- 
rarum! nostrum erat ut quaestionem integram peritioribus relinqueremus. 
forsitan Bernaysii commentario haud inutiliter prolusisse videamur. interea 
Philonei libelli extrema capita exhibui ex eruditissimi illius viri editione 
[Abh. d. Kónigl. Akad. d. Wissensch. z. Berl. 1876 p. 209—278] quam 
vere principem nuneupare licet, adhibitis paucis Buecheleri nostrisque 
emendationibus. unum addendum, quod scire intererit. capita disputa- 
tionis et nexus et verba pleraque ex pristino exemplari deseripsit Philo, 
non tamen sine multis propriae inscitiae exemplis. quidquid enim poeticae 
lectionis fabellarumque memoriolae inhaerebat, plerumque infelicissime 
ineuleavit. velut Pindari de Delo versus p. 265, 14 falso inseruit, quas 
turbas librario tribuit Buechelerus Mus. Rh. XXXII p. 442. at ceteri 
quoque versus praeter exspectationem quamvis minus inepte adduntur, 
otiosi sunt omnes. ex puerili profecta est ingenio fabella p. 261, 108qq. de 
Indieo elephanto, quam tamen ne interpolatori tribuas obstant orationis 
ealamistri, quibus ille delectari solet. gravissimum autem ignorantiae 
testimonium p. 265, 8, cum Anaphen alterum Deli nomen fuisse addito ab- 
surdo veriloquio prodit. seilicet insularum coniunctam memoriam [Plin. 
II 87. Amm. Marc. XVII 7] homo levissimus conflavit. errorem olim no- 
tatum video in C. Schwenckii Deliacorum p. I Francof. 1825 p. 22. ge- 
mellum portentum edidit ex literularum suo penu p. 272, 11 cum Aegiran 
simul cum Helice Buraque periisse credidit. * ecce Philonem in historiis 
turpiter labentem! unde hoc mihi iuris sumo, ut hominis tam malae fidei 
testimonium, si quid aliunde accessit dubitationis, recusem. 

Ad Theophrastum non nulli eum librum rettulerunt qui inter Aristo- 
telea περὶ Ξενοφάνους περὶ Ζήνωνος περὶ l'opytou inscriptus fertur. verior 


! xatà τοὺς ἄριστα φωσιολογοῦντας est Philonis inepta amplificatio. ille haud scio an 
χατὰ τοὺς Στωικοὺς dederit, quia contra illos disputaturus ipsorum definitionibus uteba- 
tur. sed constat excerptori illa promiscue laudandi consuetudo. 

? cf. Buechelerus l. c. p. 444. excerpta Philomea, quae 'de mundo inscripta in Al- 
din& feruntur pleraque omittunt illa embolia. unde noli interpolationem posteriorum suspi- 
cari. nam excerpta illa Byzantina aetate haud dubie confecta sunt ex archetypo vitiis 
refertissimo et lacerato (cf. quae obscurius significavit Bernaysius p. 215, 9) quorum anti- 
quam originem odorari nos vetat interpolationum [cf. p. 267, 1] vitiorumque communis 
cum vulgatis labes, cuius expers est M(ediceus) quippe per meliora exempla ex archetypo 
ductus. nihilo setius excerptis saepius adhibitis Bernaysius melius aliquanto non solum re- 
censioni sed etiam emendatioui consuluisset. 


PROLEGOMENA 111 


inauditum. praeterea διεσαφήνισεν Xenophontea est vox, Aristotelea non 
item. duodecies quidem & Bonitzio διασαφεῖν numeratur, numquam nisi 
illie διασαφηνίζειν. quare Aristoteleum διεσάφησεν restituit Vaticanus 206. 
sed haec omnia gnaris expediendum relinquo. unum certum est [cf. Zel- 
ler Phil. d. Gr. I* 418 med., Abh. d. Kgl. Ak. d. W. h. ph. Kl. 1877 p. 152] 
Theophrasti verba fr. D µίαν δὲ τὴν ἀρχὴν — ἔλαγεν 6 Ξενοφάνης prorsus 4 
metaphysicorum loco pendere ita ut ne Parmenidis quidem institutio 
omittatur. inprimis urgeo ultima τὸ γὰρ ' ἓν τοῦτο xal πᾶν τὸν θαεὸν ἔλεγεν 
6 Ξανοφάνης ultimis Aristotelis verbis accurate respondere. de sententia 
igitur Theophrasti dubitari nequit. verba autem Simplicii num exemplari 
respondeant perambiguum. * immo credibile generaliorem sententiam ar- 
bitrio commentatoris Aristoteleae partitioni quam supra exhibui p. 105 ad 
amussim acommodatam esse. hoc conlatis fragmentorum 1—5 initiis paene 
eertum videtur. nostro vero loco causa gravissima accedit quia aliter 
reliqua disputatio ὃν ἕνα χτλ. non quadraret. neque quidquam suadet haec 
ut sequentia ex Pseudo-Aristotele περὶ MET' sumpta credere. iam vero 
in propatulo est Theophrastum ab Aristotele suspensum et ipsum obseuri- 
tatem et ambiguitatem Xenophanis non antinomias nescio quas dialecticas 
innuisse. confirmari potest idem aliunde. e Theophrasto enim exeerptum 
est Pseudo-Plutarch. Stromat. $8 4 — licet enim hoc praecipere quod infra 
demonstrabitur —, euius argumentationem eum Simplicio iuvat componere 
: Plut. Strom. 4. Simplic. Ἱ. e. — [Aristot.] 977* 16 
Zavopdyre .. . οὔτα Ἰένεσιν οὔτε φθο- 
ρὰν ἀπολείπει ἀλλ εἶναι λέγει τὸ πᾶν 
del ἅμοιον.» εἰ Ἰὰρ Ἰίγνοιτο τοῦτο, qr. | ἀγένητον δὲ ἐδείχνυεν ἐκ τοῦ δεῖν τὸ 
σίν, ἀναγκαῖον πρὸ τούτου μὴ εἶναι" τὸ | Ἰιγνόμενον Ἡ ἐξ ὁμοίου ἢ ἐξ ἀνομοίου 
μὴ ὃν δὲ οὐχ ἂν q(votto οὐδ ἂν τὸ μὴ | Ἰέγνεσθαι. ἀλλὰ τὸ μὲν ὅμοιον ἀπαδές 
Óv ποιήσαι τι οὔτε ὑπὸ τοῦ μὴ ὄντος | φησιν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου * οὐδὲν γὰρ μᾶλλον 
γένοιῦ ἄν τι. γεννᾶν 7) γεννᾶσθαι προσήχει τὸ ὅμοιον 
ἐχ τοῦ ὁμοίου. el ὃ ἐξ ἀνομοίου γίνοιτο, 
ἔσται τὸ ὃν ix τοῦ μὴ ὄντος. xal οὕτως 


ἀγένητον καὶ ἀίδιον ἐδείκνυεν. 


!' nota particulam causslem. nam cum ad parenthesin ὁμολογῶν — δόξης nullo modo 
referri possit, quod frustra conatur Kernius Untersuch. ueber die Quellen für die Philos. 
des Xenoph. Stettin 1977 p. 5 [cf. p. 109] ad priora referenda est et sic intellegenda, 
Xenophanem omnis naturam non enucleate deflnisse, sed deum dumtaxat nominasse. 

3 orationis difficultatem sedulo exposuit Kernius Untersuch. über die Quelleu p. 1 sqq. 

* conferantur ceteri Theophrasti imitatores Hippolyt. I 14 2 λέγει δὲ (Xenoph.) ὅτι 
οὐδὲν γίνεται οὐδὲ φθείρεται οὐδὲ χινεῖται xal ὅτι ἓν τὸ πᾶν ἐστιν ἔξω µεταβολῆς. Ast. Plac. 
I 312 [Theodor.] Sext. Pyrrh. H. Ι 920. Galen. H. Ph. ο. p. 234. communem fontem 
subesse iam Zellerus perspexerat I* 492.  Xenophanis rationem repraesentari licet ex 
Parmenid. v. 66 St. (Symb. phil. Bonn. p. 804] οὐδὲ mor' 7jv οὐδ ἔσται ἐπεὶ νῦν doilv 
óuoo πᾶν || iv ξυνεχές. τίνα γὰρ γένναν διζήσεαι αὐτοῦ; || πῇ ποθεν αὐξηθέν; οὔτ ἐκ μὴ 
ἑόντος ἑάσω || φάσθαι 6 οὐδὲ νοεῖν κτλ. 80 πῶς 9 ἂν ἔπειτ) ἀπόλοιτο πέλον, πῶς δ᾽ 
a5 xt γένοιτο; || εἴ κε γένοιτ’, οὐκ ἔστ, οὐδ) el ποτε μέλλει ἔσεσθαι. 


110 VII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


p. 298^ 15 οὐθὰν γὰρ οὔτε Ἰέγνεσθαί φασιν οὔτε φθείρεσθαι τῶν ὄντων ἀλλὰ 
µόνον δοχεῖν ἡμῖν olov ot περὶ Μέλισσόν τε xal Παρμενίδην οὓς εἰ xal τἆλλα 
λέγουσι χαλῶς ἀλλ οὐ φυσιχῶς γε δεῖ νοµίσαι λέγειν. τὸ γὰρ εἶναι ἅττα τῶν 
ὄντων ἀγένητα xal ὅλως ἀχίνητα μᾶλλόν ἐστιν ἑτέρας xal προτέρας ἢ τῆς φυσιχῆς 
σχέφεως, hine Eudemus ἀρχόμενος τῶν φυσικῶν [Simplie. in phys. p. 11: 14 
ef. 107 54] ταῦτα μὲν οὖν, inquit, ἑτόρας ἂν εἴη φιλοσοφίας διακριβοῦν. idem. 
Platoni obicit ipse Theophrastus Phys. fr. 10 τοιαῦτα μὸν 6 θεόφραστος ἐπι- 
τιμᾶ τῷ Πλάτωνι παρὶ τῆσδε τῆς φυχογονίας οὐδὲ ἐπὶ τῶν φυσικῶν πάντως λόγων 
δεῖν ἡμᾶς ἐπιζητεῖν τὸ διὰ τί. item fr. de ign. 8 ἀλλὰ γὰρ ταῦτα ἔοιχεν & 
µείζω τινὰ σχόψιν ἐκφέρειν ἡμᾶς τῶν ὑποχειμένων 7) ζητεῖ τὰς πρώτας αἰτίας. 
nimirum quae primae philosophiae sunt & naturalium rerum cognitione 
areet. Xenophanem autem Theophrastus tam non respuit, ut non solum 
postea nominatim afferretur [fr. 16] sed paene omnia quae posteri de illo 
tradunt ex Opinionibus solis petita esse Karstenius scite observaret. 
Ergo istuc Kernio concedendum est, eatenus posse ea verba quae 
post Theophrasti mentionem secuntur ab eodem esse profecta. sed tum 
illa exeusandi gratia praemitti fingamus ab eo qui metaphysiea Xenopha- 
nis accuratius traetaturus est. neque dissimile eius rej exemplum in Aristo- 
tele invenitur qui de Eleatarum principiis disputaturus phys. 12 p. 186: 
17 dieit οὐ μὴν ἀλλ ἐπειδῆ περὶ φύσεως μὲν o0, φυσιχὰς δὲ ἀπορίας συμβαίνει 
λέγειν αὐτοῖς ἴσως ἔχει χαλῶς ἐπὶ μιχρὸν διαλεχθῆναι περὶ αὐτῶν ἔχει γὰρ φι- 
λοσοφίαν ἡ σχέψις [cf. Kern. Beitr. p. 8]. tantum ex specie fragmenti. 
Verum enim vero ultra progrediendum est ut diiudiecemus "Theo- 
phrastine sit illa mantissa an Pseudo-Aristotelis à Simplicio inculeata. 
haee quaestio eum Xenophanis dooetrina iudieanda artissime cohaeret. 
conelamatum est Aristotelis testimonium metaph. A 5 p. 986^ 18 Παρμενίδης 
μὰν γὰρ Éotxe τοῦ κατὰ τὸν λόγον ἑνὸς ἅπτεσθαι, Μέλισσος δὲ τοῦ χατὰ τὴν ὕλην. 
διὸ xal ὁ μὲν πεπερασµένον ὁ ὃ ἄπειρόν φησιν εἶναι αὐτό. Ἑανοφάνης δὲ πρῶτος 
τούτων ὀνίσας (6 γὰρ Παρμενίδης τούτου λέγεται μαθητής) οὐθὲν διεσαφήνισεν - 
οὐδὲ τῆς φύσεως τούτων οὐδετέρας ἔοιχε θιγεῖν, ἀλλ εἰς τὸν SÀov οὐρανὸν ἆπο- 
βλέψας τὸ Bv εἶναί φησι τὸν θεόν. quieunque hunc locum tetigit alius aliud 
inesse eontendit. nobis Susemihlii interpretatio maxime probatur.' sed 
gravis relinquitur suspicio, ne posteriorem interpolatorem passa sint Aristo- 
telis verba. ἑνίσας enim [i. e. πρῶτος 8v εἶναι τὸ 2v εἰπών Alexand. p. 33, 
11 Bon.| non solum ab Aristotele alienum, sed omnino hac significatione 


! Philol. Anz. VII 297 Xenophanes habe sich nicht klar geaeussert und 
auch wohl sich nicht klar gedacht (denn dass auch dies letztere in οὐθὲν 
διεσαφήνισεν οὐδὲ τῆς φύσεως τούτων οὐδετέρας Éorxa διγεῖν liegt, erhellt 
aus dem gegensatz ἀλλ εἰς τὸν οὐρανόν κτλ.) ob dem goettlichen All-einen 
begrenzung oder unbegrenztheit beizulegen sei. miror ad Xenophanis flui- 
tantem obscuritatem Philonis de deo opiniones nondum esse comparatas, qui eum modo 
immotum modo causa&m effectricem, potissimum simpliciter ens nominavit. de loco Aristo- 
telis conferendi sunt Ueberwegius Philol. XXVI 710. Zellerus I* 478' "'eichmuellerus 
Stud. z. Geseh. d. Begr. 1874. p. 607. Kernius Beitr. p. 6. 


PROLEGOMENA 113 


huie is qui λέγει erat Xenophanes [λέγειν frustra habent DEH] idemque 
φησίν neque sua sed Theophrasti auctoritate, quamvis eam non nominatim 
repeteret, ea tutatus erat. iam vero si iustum in ordinem disiecta membra 
redegeris et Alexandrum primum "'Theophrastea omnia comprehendisse, 
deinde Nicolaum, tum auctore sive quia dubitavit sive incuria quadam ce- 
lato Pseudaristotelea excerpsisse finxeris, plana omnia erunt. nam eum 
extrema illa, ubi Theophrasti testimonium non iteratum est, pugnare quo- 
dammodo cum principio videret, Alexandrum quam Theophrastum accu- 
sare maluisse Simplieium eonsentaneum est. 

Fortasse durior haee explieatio cuipiam videatur et Simplieio .vix 
digna. quare exemplum promam, quo aptius et efficacius nullum potest 
eogitari. f. 9" 1—8 ὁμολογεῖ δὲ ὁ ᾽Αλέξανδρος ἐν μὲν τοῖς πρὸς ἀλήθειαν 
ἅπερ ἐστὶ περὶ τοῦ νοητοῦ ὄντος τὸν Παρμενίδην ἓν τὸ ὃν καὶ ἀχίνη- 
τον λέγειν, χατὰ δὲ τὴν τῶν πολλῶν δόξαν xal τὰ φαινόμενα φυσιο- 
λογῶν οὔτε Bv λέγων εἶναι τὸ ὃν οὔτε ἀγένητον αρχὰς τῶν γινοµένων 
ὑπέθετο πῦρ xal γην τὴν μὲν γῆν ὡς ὕλην ὑποτιθείς, τὸ δὲ πῦρ ὡς 
ποιητικὸν αἴτιον xal ὀνομάζει, φησί. τὸ μὲν πῦρ φῶς τὴν δὲ γῆν 
σχότος. xal εἰ μὲν χατὰ τὴν τῶν πολλῶν δόξαν xal τὰ φαινόμενα οὕτως ὁ 
Ἀλέξανδρος ἐξεδέξατο, ὡς 6 Παῤμενίδης βούλεται, δοξαστὸν τὸ αἰσθητὸν καλῶν εὖ 
ἂν ἔχοι, el δὲ φευδεῖς πάντη τοὺς λόγους οἴεται ἐχείνους xal ποιητικὸν αἴτιον 
τὸ φῶς xal πῦρ νομίζει λέγεσθαι οὐ χαλῶς οἴεται. citantur Parmenidis 
versus. quae Alexandri verba supra excerpsit, ea germana Theophrasti 
esse, felici casu discimus ex ipsius Alexandri commentario in metaphys. 
Ρ. 24, 5 Bon. [fr. 6], cui ceterorum exeerptorum varietatem subiunxi. iam 
si ipsi Theophrasti physica ad manus erant, cur Alexandrum potius quam 
illum oppugnavit? cur, inquam, fr. / Theophrastum ἐν τῷ πρώτῳ τῆς φυσικῆς 
ἱστορίας ex Alexandro citat? nee secus fr. 15 ... ὡς τὸν Πλάτωνα νοµίζουσιν 
ὅ τε Εὔδημος xal 0 θεόφραστος xai 6 ᾿Αλέξανδρος. i nunc et erede Opinio- 
nes & Simplieio umquam inspectas! 

Theophrastus igitur librum de M X Z — illue enim redeo — nullo 
paeto conscribere potuit. nam praeter ea quae alii ut Vermehrenius [die 
autorschaft der dem Aristotel. zugesehr. schrift « ZZI' p. 14 8q.] con- 
gesserunt, una oratio eam originem condemnat. in deliciis est illi «( κω- 
λύει segcentiens repetitum, in Theophrasto nil simile. constans solet parti- 
cularum usus esse. ecce apud illum ἀλλ dpa p. 9103 18 οὐ μέντοι e 9160: 2 
ἐπεί τοί γε 9110 33. οὐ µέντοι---γε 9180 10. frustra ea quaeres in tot Theo- 
phrasti libris. ' contra indicis Hermippei auetoritas [Diog. V 20] vocum- 
que Peripateticarum ineorrupta proprietas * ad tempora tertio à Chr. 
saeculo inferiora descendere vetant. nam incredibili iudicio tale quid 
somniaverat Ueberwegius compend. I* 55. rectius Stratoneorum mentio- 
nem inieere Usenerum memini. 


! gentiet lector me utilissima sylloge G. Muelleri [de Theophrasti dicendi ratione 
Arnstadt. 1874] nisum esse. 


? eategoriae ποσόν p. 978* 19, πρός τι 978b 11, ἔχειν 978b 20. ἐνδελεχῶς 976b 24. 
Diels, Dozographi graeci. 8 


119 VIII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM. OPINIONIBUS 


quam diversa sit utriusque in argumento simili ratio, apparet. contra 
eum Pseudaristotelea tantum non ad verbum cum Simplicio coneinant, 
nullus dubito Zelleri iam aceuratius probatae opinioni subscribere, qui 
Theophrasto relicto tacito nomine illa eompilata esse posuit. 

Sed nondum dubitationum apparet finis. unde tandem extrema fr. 5 
affluunt ὥστο xai ὅταν ἐν ταὐτῷ µένειν λέγῃ — xpaóaíve? quid? Simplieium non 
solum ratiocinationem sed etiam versus ipsum largitum credamus? innuere 
videtur Zellerus I* 474 (476). absit ut Simplicio insperatae pro tempori- 
bus et eruditionis et diligentiae laudem invideam. at Xenophanem non in- 
spexit. quid enim ad Theophrastum provocat Alexandrum refutaturus cui 
aditus fuit ad ipsum Xenophanem? memineris velim quo gaudio Diogenem 
Apolloniaten f. 32* 40 Parmeniden f. 31" 48 alios contra falsos interpretes 
obtenderit. ne multa ipse se frustra Xenophanem quaesivisse testatur [de 
eaelo p.233» 23 K. 506* 40 Br.] ἀγνοῦ δὲ ἐγὼ τοῖς Ἐενοφάνους ἔπεσι τοῖς περὶ 
τούτου μὴ ἐντυχὼν πότερον τὸ κάτω τῆς γῆς µέρος ἄπειρον λέγων διὰ τοῦτο µένειν 
αὐτήν φησιν." οἱ fuit liber veteribus paucissimis visus cf. Karstenii Xenoph. 
p. 26. hine apparebit quo iure extrema quoque Theophrasto adscripserim 
omnia praeter Nicolai sententiam Νικόλαος — ἀπομνημονεύει et Simplicii 
verba ἀλλ ὅτι — δἥλον. nam quae Alexandro tribuitur sententia πεπε- 
pacpévoy αὐτὸ xal σφαιροειδές vere Xenophanea esse videtur. utique Theo- 
phrastus talia narravit." nolo argutari qua ratione haec cum priore sen- 
tentia secundum metaphysica eonformata eoneiliaverit, utrum ambiguitatem 
illam allatis Xenophanis versibus demonstraverit an alia in capite de 
principio alia in ο. de deo attulerit. 

At inquies qualem tu fingis Simplicium? istane credis fuisse vel 
amentia vel impudentia ut quae in Theophrasto legerat et excerpserat 
eontra Alexandrum vaferrime dissimularet? recte mones, nec tamen ab 
opinione mea recedo. nolo ad exemplaria minus integra confugere, qualia 
non semel Simplicium eonfundebant *. at quis spondet Theophrastum hoc 
loco inspeetum esse ab interprete? scilicet aeccuratum, quin etiam puti- 
diorem novimus Simplicium, ipse si testes citat. i&m recordare quanta 
molestia omnia haec nexa sint. neque illud prius non est observatum. 
taceo de illis ὁμολογῶν — δόξης importune insertis, de oratione subito in 
directam flexa τὸ γὰρ ἓν τοῦτο κτλ. sed vix ferenda sunt extrema, ubi 
Alexandri verba interrumpuntur ipsius refutatione. porro sub λέγει, si 
Simplicianam rationem sequeris audiendus est Alexander, proximo versu 
φησίν est Xenophanis. hae turbae ad Alexandrum digitum intendunt. 


' Kern Untersuch. p. 6? iniuria dubitat. τοῖς περὶ τούτου noli premere. 

? ef. Hippol. Ἱ. c. φησὶ δὲ xel τὸν δεὸν εἶναι ἀίδιον xal ἕνα καὶ ὅμοιον πάντη xal πεπε- 
ρασµένον xal σφαιροειδΏ. Οἱο. Lucull. 37 119 et Sextus cum Galeno l. c. p. 111 5. 

3 Simplic. phys. f. 36" 11 ἀλλὰ τὰ μὲν εἰς ἐμὲ ἑλθόντα βιβλία [Anaxagorae] τοῦτο τὸ 
ῥησείδιον οὐκ ἔχει ὥσπερ οὐδὲ τὸ ἕτερον ὃ παρέθετο ὁ ' Αλέξανδρος ἔχον οὕτως. f. 201 19 ἐν 
γοῦν τῷ πρώτῳ τῶν Φυσικών (Eudemus] περὶ Παρωενίδου λέγων ταῦτα γέγραφεν ὡς ᾿Ἀλέξαν- 
ὁρός φησιν. ἐγὼ γὰρ οὐχ εὗρον ἐν τῷ Εὐδημείῳ τὴν λέξιν ταύτην. 


PROLEGOMENA 115 


ut vel toti versiculi interciderent, nec interpolationis labe carens. hiatus 
ampliores extant $ 21 μᾶλλον ἂν αἴσθοιντο τῶν ὀσμῶν, quae in P postea 
addita sunt et 8 80 ἔστιν ὁρᾶν δὲ, interpolata sunt $ Τ0 τὸ xdyuvov τοῦ ui, 
χάµνοντος pro τὸ ὑγιαῖνον τοῦ χάµνοντος, S 80 ὁμοίους pro τοὺς πόρους. utroque 
mendorum genere idem locus in proximis vitiatus εὐθεῖς χαχτῆσθαι τοὺς 
πόρους, pro quibus ex P restituta sunt εὐθεῖς εἶναι τῶν λευχῶν τοὺς πόρους. 
ingens est minutorum vitiorum genus, quibus F velut obduetus est. ' 
omnia haec Parisino a Brandisio excusso aut correcta aut ad genuinam 
formam propius addueta sunt. supplementa Parisini maiora margini ad- 
seripta et emendatae lectiones inter versiculos additae num prima manu 
aut paulo postea scripta essent non diiudicavit Brandisius. sed petitae 
sunt ex optimo libro et ineorruptae memoriae. ergo huie codici nostram 
editionem ita superstruximus ut nisi coacti ab eius fide numquam rece- 
deremus. 

Quotquot praeter PF exempla in notitiam nostram venere, ea ex 
deteriore unius F memoria fluxisse videntur. nam eum huius libri scriba 
multa omisisse omissaque margini ipse adsceripsisset, mox legentium 
manibus orae ita detritae sunt, nunc ut summo oculorum labore non 
nulla vix ae ne vix quidem legi possint. neque plura librarius exempli 
illius perspexit unde et Camotii eodex et Vossianus graecus Q. 51 
derivandi sunt. hie chartaceus s. XVI scriptus continet Theophrasti libr. 
de sensu, de igne, Aristot. physiognom., tum epistolographorum syllogen. 
insignitus est intus Alerander Pauli filius Petavius senator | Parisiensis 
anno 1647. hic codex cum Camotiana accurate concinit nisi quod im- 
manibus typothetae erroribus caret, qui vitiatae memoria ut cumulus illie 
sunt additi. Vossiani praecipua diserepantia in Scehneiderianae vol. IV 
p.515 sqq. enotata est, ipse librum inspexi Hamburgum a Leydensis 
bibliotheeae praefecto eximia liberalitate transmissum. hine igitur cum 
utriusque non solum in gravioribus sed etiam in minutiis consensionem 
observarem velut ἐπιδιὸν S 13 pro ἐπεισιόν [sie PF exhibent, in Voss. 
postea eorr. ἐπειδιόν] et vocabula utrimque eadem manea ut 8 8 ἐπι αττειν 
in Voss., ért ωπτειν in Camot. [PF ἐπιπλάττειν] aut omissa velut $ 19 
ἱνόντος, idem exemplar utrumque adiisse clare perspexi. neo obscurior 
huius videtur origo, cum Laurentiani imago in peius ut fit versa usquequaque 
adgnoseatur. coneordantis scripturae farraginem effundere nolo, quae 
etiamsi Summa sit, e gemello fonte manasse dieatur. sed specta mihi 
evanidos quos dixi Laurentiani locos. 8 66 praebet P τὸν δὲ πικρὸν ix 
μχρῶν κτλ. notatum in F a Brandisio ' τὸν δὲ πι[] ἐκ μιχρῶν  oblitteratis 
quattuor litteris. tantum ille oculis intentis legerat. quid illi? Camotius 


! mirum est aequales libros ex eodem exemplari tam diverse transcriptos esse, ut 
cmm F ex P male descriptus sit haud frustra quispiam quaerat. sed ad hanc quaestionem 
swlvendam neutrius discrepantia satis accurate et cum pulvisculo ut aiunt excussa est. 

2 qui addit 'die Luecke durch Verloeschen der Schrift entstanden. 


g* 


114 ΥΠ DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


Idem [Anal. Theophr. p. 27] certissime post Sehneiderum fragmen- 
tum de sensibus quod in Theophrasti reliquiis fertur ex Physicorum 
opinionibus Alexandrinorum aetate expressum esse probavit. quod ex 
maiore eommentario evulsum esse manifestum fit δέ partieula initio ser- 
vata. neque δοξῶν repetita memoria $8 1. 2. 58 originem non prodit. 
praeterea quamvis eontraetior sit oratio, tamen et enarrandi et refutandi 
aceuratio maior est quam ut suae doctrinae veterum philosophorum oen- 
Sura prolusisse videatur. omnino quam de Opinionum ratione aliunde 
informatam habemus imaginem illine tam egregie confirmatam videmus, 
ut fragmentum illud etsi in restituendo oleum et operam me perdidisse 
sentio tamen ex doxographorum coetu excludere nefas duxerim. 

Ad recensendum Theophrasti de sensibus ' libellum Brandisii utor 
apparatu, quem Usenerus humanissime mihi utendum concessit. ex- 
eerpserat eundem in quinto volumine editionis suae p. 141 sqq. I. G. 
Sehneiderus, sed quia difficilem explieatum habent Brandisii notae, non- 
numquam falsa memoravit. neque dubium est quin quas iam plenius ex 
illius schedis prolaturus sum lectiones eodieibus denuo conlatis haud in- 
utiliter aliquis supplere possit '. excusserat Brandisius 

Parisinum 1921 chartaceum s. XIV ad H. Stephani editionem ex- 
actum. continet Aristotelis de anima libros, parva naturalia eum com- 
mentariis, libros zoologicos, Theophrasti de sensibus et de igne libros 
[cf. Catal. II p. 419.| 

Laurentianum LXXXVII 20 bombycinum, s. fere XIV, foliorum 
230 forma quadrata. continet Aristotelem de anima, Themistii paraphr. 
in Arist. d. anim., Aristotelis parva naturalia, Theophrastum de sensibus, 
Prisciani metaphrases in Theophr., Theophr. de igne f. 171—178, Aristo- 
telem de coelo, Psellum de daemon., Themist. in Arist. phys. a&usc., 
Aristot. physice. problem. [cf. Bandin. catal. mss. Gr. III p. 382]. de sen- 
sibus liber extat f. 147 8qq. conlatus est cum Camotiana. 

In PF omnis libelli salus posita est. qui ex libro vitiis omne genus 
repleto et mutilato nee ita vetusto — nam eorruptio per compendia in 
extrema voeabula grassari diu coeperat — deducti sunt. multo tamen 
praestat P fideliter descriptus, inferior est alter F neglegentius scriptus, 


! inseribunt codices PF περὶ αἰσθήσεων, Laertii index primus [V 42 cf. Useneri 
Anal. Theophr. p. 3] περὶ αἰσήσεων à de sensu et sensili Abulfaragius Wenrichii 
[cf. A. Mueller die griech. Philos. in der arab. Ueberlief. p. 22]. Vossianus dedit περὶ 
αἰσθήσεως, cui addidit Schneiderus ad Aristotelei libri similitudinem xal περὶ αἰσθητῶν. 
ipse Theophrastus si fragmento suum titulum dare voluisset, περὶ αἰσθήσεως xal αἰσθητῶν 
haud dubie scripsisset. nam haec est libelli partitio $$ 1 et 59. Aétius quidem IV 8 
περὶ αἰσθήσεων xal αἰσθητῶν, at Aristotelei libri inscriptionem ne Alexander quidem περὶ 
αἰσθήσεων x. αἰσθητῶν, sed περὶ αἰσθήσεως κ. als. testatur. cf. Usener Jen. Litteraturz. 
1876 p. 5306. 

* dum haee corrigo, pleraque quae a Br. ex F notata attuli falsa esse me Hier. Vitelli 
Florentinus iterum conlato F docuit. ergo p. 115—117 infra retractabo. 


PROLEGOMENA 117 


ὑπρλαμβάνοντες ἐν ἀλλοιώσει γίνεσθαι in P. manu prima omissa esse adnotat 
Brandisius. postea igitur suppleta sunt. omisisse ea etiam F idem elare 
testatur. at exstat supplementum in Vossiano Camotioque. quid igitur? 
patiarne propter hune mihi loeum totam rationem perverti? minime ego 
quidem, dum in Laurentiani margine supplementi ne lituram quidem iam 
exstare aliquis suis oculis viderit. nam Parisini quandam notitiam istis 
hoc uno loco praesto fuisse parum credibile. cur autem ex margine 
supplementum petitum dieam, non dissimulabo. ecce Vossiani Camotii- 
que scripturam: 

τή ἀπορροία γίνεται τὸ ὃ ὅμοιων φέρεται πρὺς τὸ ἥμοιον 

οἱ δὲ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνοντες ἐν αλλοιώσει γίνεσθαι 

τῇ ἀπορροία Ὑίνεται. τὸ ὃ Όμοιον φέρεται πρὸς τὸ ἥμοιην 

xai τὸ μὲν ὤμοιον ἅπαντες ὑπὸ τοῦ ὁμρίου κτλ. 
primus versiculus quadraginta quattuor litterarum, qui numerus observari 
potest in multis graecis codicibus [ef. n. jahrb. f. οἱ. Phil. CV 1872 p. 193*] 
iteratur tertio loco. nempe altero ex margine inserto scribentis oculi ut 
fieri solet aberrarunt. eum error Vossiano Camotioque sit communis, 
simul intelleges, eur per tradueem ex exemplari paulo vetustiore apo- 
grapha propagata credam. 

Restat ut Parisinum 2013 recentem eommemorem, ubi 8 66 amplio- 
rem illam lacunam post περιφερῶν inveniri dicit Brandisius et Ottobo- 
nianum 45 chartaceum recentem, quem idem [Àbh. d. Berl. Akad. 1831 
p. 69, 121] in fronte Θεοφράστου περὶ αἰσθήσεων exhibere testatur. Veneti 
263 s. XV specimen Brandisius Camotianae adscripsit, unde cum ex Lauren- 
tiano fluxisse et cognatum eum Camotiana esse patet. nam $ 8 im dnte 
exhibet ibidemque νύχτωρ ante χαταλαμβάνεσθαι cum Vossiano Camotioque 
consentiens omittit nec tamen Camotianae ut exemplar subiectum est 
quod coniecit I. Morellius'. Ottobon. ille 45 (s. XV) et paulo recentior 
Palatin. 51, quos mea causa G. Kaibelius inspexit, ex Vossiani Camotii- 
que prototypo fluxerunt. Ottobonianus περὶ αἰσθήσεων, alter περὶ αἰσθήσεως 
inscribitur, uterque περὶ ó' αἰσθήσεως incipit. consentiunt mire inter se 
ut gemelli. ex Brandisii schedis ab Academia Berolinensi adservatis scio 
eod. Harleian. 5635 f. 150" fr. de. sens. continere. Monacensis 81 
[Hardt I 463] chartaceus, forma maiore, foliorum 250, continet Alexandrum 
Aphr. in Aristot. metaphys., tum Theophrastum περὶ αἰσθήσεως f. 443—458. 
initium est περὶ αἰσδήσεως αἵ μὲν omisso δὲ, in fine legitur ἀπηκριβώθη ἐς 
τὸ ἀρχέτυπον ἀνηκέστως 5v διεφαρμένον διὰ μιχαῖλος σοφιανοῦ ete προσθέντης 
τι dg ἑαυτοῦ οὔτ ἀφελόντως αφυβ ἁἀπριλ. xo [a. p. Chr. 1552], tum Athena- 
goram f. 459 et Eunapii vitas phil. et soph. f. 480. quodsi verum est 
quod Michael Sophianus adserit nihil se addidisse, ex Camotiano exemplo 


! biblioth. manuscr. I 149 /iber de sensu tantopere cum prima editione convenit 
loanne Baptista Camotio curante. facta Venetiis auno. 1552 t. VI opp. Aristotelis ut 
ila ex codice hoc expressa videri possit. 


116 VIII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINTONIBUS 


dedit * ἐκ μικρῶν omissis τὸν δὲ πικρὸν, Vossianus idem ne signo quidem 
lacunae addito. paulo infra oris Laurentiani evanida haec adscripta invenit 
Brandisius περιφέρειαν εἶλημ xoi xdpmapov ἔχουσαν. διὸ xol γλισχρῶν εἶναι 
κολλώδη ἄλμυροι δὲ τῷ ἐκ μεγάλων καὶ οὐ περιφερῶν ἀλλ. ' legendi laborem 
supterfugit qui illud exemplar condidit. nam omiserunt omnia et Vossia- 
nus et Camotius. idem faetum $ 10 ubi F καὶ ///j αὐτῶν habet prorsus 
oblitteratis quae interiecta erant διὰ τῶν vocabulis. * inde omiserunt la- 
cuna indicata Camotius eum Vossiano. idem rursus 8 13 faetum, ubi 
ἑαυτῷ post διαφωνεῖν prorsus evanidum in F esse testatur Brandisius, omi- 
serunt Camotius Vossianus. 8 66 verum habet P ἐπιτυφλοῦν, imf f ex- 
tremis funditus deletis F. Vossianus tamen ἐπιτυφλούμενα, Camotius bar- 
bare ἐπιτῇ φλούμενα. perversa verbi forma utrum in F olim fuerit an ex 
obseuratis apicibus postea divinando expleta sit, non diiudicabit nisi qui 
Laurentiani lituram acrius examinarit. haec igitur tam manifesta sunt 
originis indicia, ut quemadmodum aliter te expedias prorsus nesciam. at 
obstare videntur duo loci. primum $ {4 recte Camotiana eum Vossiano 
exhibet εὐδιόδους . ἔτι δὲ, hiat F εὐδί. ἔτι. neque obseuratae, ut supra, 
sed ex mutilato exemplari transeriptae sunt litterae. quid? si P quoque 
εὐδὶ ἔτι confirmat, antiquumne istis codicem ipso P praestantiorem 
praeato fuisse censes? at vide quam facile fuerit ex ingenio petere adiectivi 
supplementum eum praesertim δυσδίοδον $ 13 praecederet. neque enim 
XV saeculo, ubi ex F descriptum esse arbitror, qui coniciendo eatenus 
valerent defuere. nee desunt attenti librarii alia vestigia. ut $ 77 μικρὰν 
mendoso μακρὰν recte Vossianus eum Camotio substituerunt nec prorsus 
inepte $ 58 παρὰ τῶν πρότερον mutaverunt, ubi F περὶ τῶν πρότερον habet. 
quid? nasummne illi fuisse negas qui $30 extr. vitium odoratus δεῖται 
διορθώσεως οὗτος 6 λόγης adnotavit. * seilicet αέρος interpolatum offendit, 
quod a nobis iam sublatum est. ne Camotius quidem Turrisani laudibus * 
prorsus indignus est. nam $ 49 ante αλλοιοῦσθαι recte supplevit τῷ, idem 
$ 19 γὰρ δεῖ pro γὰρ δὴ F [Vossianus 07] restituit. est ubi falsa quoque 
ineuleaverit ut S 18 ὁρῶμεν pro ὁρᾶ. S 59 ἀνὰ πρόσωπον ὄντας, ubi P F 
Voss. mendose ἂν πρόσωπην ὀντα pro genuino ἀντιπρόσώπον ὄντα tradiderant. 
talia attuli ne εὐδιόδους illud tum sine eodieum ope restitui potuisse neges. 
at alter locus eogitando suppleri non potuit. $ 2 verba οἱ δὲ τὴν αἴσθησιν 





! Br.: 'am Rande πο verblichen dass es fast nicht zu lesen war von den gesperrten 
Worten nur die zuege zu erkennen! vereor ut omnia reete adgnoverit. 

3 'was in die Luecke faellt leider am. ande des cod. gaenzlich verloescht. 

? jn margine Vossiani ab altera parte a Δί τε διόρθωσιν 

B οὗτος ὁ λόγος 

ab altera inepte scripta sunt ἀέρος. τὰ δὲ μιχρὰ τῆς πυχνῆς. transcripta priora esse ex ve- 
tustiore exemplo inde conicias qnod corruptiora sunt verba, tum quia adscripti numeri 
sensum iam ΠΟΠ habent. cetera autem margini adscripta ex vulgari exemplo recenter 
eunt addita. 

* Camotium in praefatione Federicus Turrisanus librum, ait, "umquam antea. impres- 
sum qui de sensibus inscribitur optime emendatum addendum curarisse. 


PROLEGOMENA 119 


IX DE THEOPHRASTI OPINIONUM APUD CICERONEM VESTIGIIS 


Quod de Aristotelis rhetorum epitome' iudicat M. Tullius adulescens de 
invent. II 2 6 'ac οείεγες quidem scriptores artis usque a. principe illo 'atque 
inventore Tisia repelitos unum iun locum conduxit Aristoteles et. nominatim 
cuiusque praecepla magna conquisita cura perspicue conscripsil alque eno- 
data diligenter exposuil. ac tautum. inventoribus ipsis suacilate el brevitale 
dicendi praestitit, ul nemo illorum praecepta er ipsorum libris cognoscat 
sed omnes qui quod illi praecipiant velint intellegere ad hunc quasi quen- 
dam mullo commodiorem erplicatorem revertantur, idem diei potest de 
Theophrasti Opinionum sylloge. atque in ipso Cicerone luculenta exempla 
inveniuntur. limpidissimus fons scaturit in Academieis eo loco ubi contra 
Antiochi Sosum * Academicorum patrocinium sustinet. quorum dubitatio 
ut defendatur, philosophorum inprimis in principiis dissensio effunditur. 

Lucull. 37 118. 

Princeps Thales, unus e seplem cui sez. reliquos concessisse primas 
ferunt, ez aqua diril constare omnia 

at hoc Anazimandro populari et sodali suo nonu persuasit: is enim 
infinilalem naturae dixit esse e qua omnia gignerentur 

posi eius auditor Anazimenes infinitum aéra sed ea quae ez eo 
ererentur defimla: gignit aulem lerram aquam ignem lum er his omnia 

Ánazagoras maleriam in[initain sed er ea particulas similes inter 
j£ minulas; eas primum confusas poslea in ordinem adduclas mente divina 

Xenophanes paulo eliam. antiquior unum esse omnia neque id esse 
mulabile et id esse deum neque natum umquam et sempiternum conglobata 
figura 

Parmenides ignem qui moveal, terram quae ab eo formetur 

Leucippus plenum et inane 

Democritus huic in hoc similis, uberior in ceteris 

Empedocles haec pervolgata et nota quattuor 

Heraclitus ignem 

Melissus hoc quod essel infinitum. οἱ inmutabile αἱ fuisse semper 
e fore 

Plato ex materia in se omnia recipienle mundum factum esse censel 
α deo sempiternum 

Pythagorei ex numeris et mathemalticorum initiis proficisci volunt 
omnia. 

Ex graeco haec versa esse et solito quidem durius neminem fugit. 
seilicet Romanum qua gloriatur verborum abundantia deficit impeditum 


} ᾿Αριστοτέλης . .. διὰ τῆς ἐπιτομῆς τῶν ῥητόρων Demetrius Magnes apud Laertium II 
1049. cf. V. Rose Ar. Ps. p. 145 sq. 

Σ ex quo libro sub Luculli persona Antiochea doctrina c. 5—18 explicatur. cf. $ 10. 
11.29. 49. cf. Krische über Cicero's Academiea [Goett. Stud. 1845] p. 193 sq. 


118 VIII DE THEOPHRASTI PHYSICORUM OPINIONIBUS 


deseripsit. nam praeter hoc qui δέ illud memorabile omiserit novi nullum. 
eoneinitque subseriptionis annus eum ipso quo Camotiana prodiit. Al- 
dina autem exempla non semel manibus vetere more transcripta esse 
constat. 

Exemplaris summam corruptionem iure querebatur librarius. nam 
Aldina [Aristotelis vol. VI. Venet. MDLII. oct. p. 483—511], quam Ca- 
motius euravit, ut dixi, pessime typis est expressa. quod intellexit H. 
Stephanus eum iterum editurus esset [Aristotelis et Theophrasti scripta 
quaedam ex off. H. Stephani an. M. D. LVII p. 17—46] Laurentianumque 
ad emendandum adhibendum censebat. sed casu impeditus quominus 
inspiceret, tum cum ederet otio destitutus lento bracchio egit rem dif- 
fieillimam. quae in transcursu emendari poterant consentaneum est eum 
praestitisse. multo plura debemus Theophrasti sospitatori I. G. Schnei- 
dero (Theophr. opp. 1818—1821], qui eum Brandisii apparatum absoluta 
sua editione nanctus esset iteratis curis ad vexatissimum illud fragmentum 
rediit. scriptoris verba exhibet vol. 164/—685, curas secundas II 6168qq., 
Camotianae Vossianique varietatem IV 515 sqq., conlatos a Brandisio co- 
dices V 141sqq. Schneidero nititur Philippson, cuius ὕλη ἀνθρωπίνη 
[Berolini 1831] graeea ad libidinem saepe, interdum sagaciter correcta, 
diserepantiam editionum eodiecumque Scehneiderianam, latina infeliciter 
plerumque expressa, denique uberiores commentarios continet. Demoeri- 
team apud Theophrastum doetrinam attigerunt Burchardus [Democriti 
philosophiae de sensibus fragmenta Mind. 1880], Papencordtius [de 
atomieorum doctrina spec. I Ber. 1832] Heimsoethius [Democriti de 
anima doetrina Bonn. 1835] Mullachius [Democriti fragm. Berol. 1843], 
senlentias velerum philosophorum graecorum de visu, lumine el coloribus 
Theophrasto saepe explicato collegit E. H. von Baumhauer [Trai. ad 
Rh. 1843]. Sehneiderianam Theophrasti excepit Wimmeri editio [Th. 
opera ex recogn. Frideriei Wimmer. I— III Lips. 1854. 1862]. qui in 
fragmentis recensendis infelicissime versatus est. piget enumerare quae 
eum in ceteris tum in fragmento de sensibus aut per socordiam ' aut 
per iuseitiam corruperit. praestat emendationum utilium quidquid ad 
desperatum libellum contulit grato animo recensere. omnino tamen cavi 
ne hominum philosophiae plerumque peritiorum quam artis grammaticae 
temeraria complementa vel ceommenta adsceriberem omnia. etiam pauciora 
seligere non voluntas nos sed deploranda fragmenti condieio vetuit. 


-—— —— ——M— 


! moneo ne quis in errorem trahatur, haec 8 Wimmero neglegenter mutata aut omissa 
esse $ | ποιοῦνται [traditur ποιοῦσιν], $ 16 ὅλως om., $ 26 δὲ post ὁρᾶν om.,.$ 27 μὲν post 
γίνεσθαι om., $ 34 μᾶλλον post ζῴων om., $ 63 αἰσθήσεων pro αἰσθητῶν, $ 90 μὲν ante ἀπορροή 
om. caussas mutandi nec addidit nec facile quis intellegat. quae consulto peccaverit, omitto. 
sed vide speciminis gr. $ 51 haec graeca "Wimmeri: ἀπορροὴν ποιοῦντι [traditur ποιοῦντα] 
τί δεῖ τὴν ἀποτύπωσιν ποιεῖν. Mullachii librum non inspexit, sero Philippsonis cf. Prol. xxxt. 
aliter plurimas non & se primo excogitatas vidisset emendationes. 


PROLEGOMENA 121 


polyti excerptum I 13 1 λέγει δὲ ὁμοίως Λευκίππῳ περὶ στοιχείων πλήρους xal 
χενοῦ. in Platonis denique opinione non praetermittendum est quod ὕλη 
πανδεχές Theophrasti fr. 9 vel molestioribus ambaginibus expressum est 
maleria in se omnia recipiens. mundi aeternitas quo pacto concilianda 
sit cum deo creatore monet etiam 'l'heophrastus fr. 11. 

Si Theophrastei libri vix liniamenta nos tenere memineris, satis 
congruentiae intra tam paucos versus elucere concedes. sed fortius 
paratum est persuadendi instrumentum. paulo infra 8 123 idem Aeade- 
micus de terra luna sole electa quaedam proponit. primum Xenopha- 
nem,' tum vero haec: Hicetas Syracusius, ut ait Theophrastus |fr. 18], 
caelum solem lunam stellas supera denique omnia stare censel neque prae- 
ler lerram rem ullam in mundo moveri. quae cum circum axem se summa 
celeritate convertat el torqueal, eadem e[fici omnia quae si stante terra cae- 
lum moveretur. 

Si recte a Krischeo demonstratum est — nec scio quis audeat 
contra dieere — Luculli alteram partem ex Clitomachi commentariis 
petitam esse, * non ipse Cicero Theophrastum adiit, sed ille Academicus 
ex cuius infinilis quaestionibus [8 117] pauca philosophorum dissentientium 
exempla delibavit atque Theophrastum alterius loci auctorem testemque 
advocavit. quin priori eandem originem vindicamus, cum praesertim vesti- 
gia exstent haud leviter pressa? haec res mihi tam simplex et aperta 
videtur, ut paucis perfungar. maior exsurgit ae spinosior quaestio de 
philosophorum indice celeberrimo, quem libro primo inseruit de deorum 
natura? I 1025—1541. quem seorsum expressum et eum Philodemo 
conlatum adnotatione brevissima addita infra exhibui. 

Simulatque Philodemi de pietate fragmenta in Neapolitanorum no- 
titiam venerunt, statim intellexerunt — neque fallere potest vel hebe- 
tiorem — tantam esse similitudinem ut suo iure descripsisse hine Ro- 
manum autumarent. titulus voluminum nondum tunc innotuerat. itaque 
cum Phaedri libellum epist. ad Attic. XIII 39 2 postulatum meminissent, 
fragmentis commenticiam ac barbaram inseriptionem Φαίδρου περὶ φύσεως 
ῥεῶν indiderunt, quae a Murrio primum [Philod. v. d. mus. Berl. 1806, p. 22] 


——— 


! nomen sine dubio falsum est. cf. Brandis comment. Eleat. p. 56. Karsten. Xen. 
171. confusum credo sive a Clitomacho sive a Cicerone Anaxagorae lemma cf. Hip- 
polyt. I 8 ιο. Aét. II 25 9 Laert. II 8. ridicule imposuit quibusdam Lactantii fraus 
I. D. III 23 qui conflatis locis Tullianis $ 123 et 82 has nugas venditat: .Xenophanes 
dicentibus mathematicis orbem (unae duodeviginti partibus maiorem esse quam terram 
stuliissime credidit et quod. huic levitati fuit. consentaneum dizit citra concavum lunae 
sinum esse aliam terram et ibi aliud. genus hominum simili modo vivere quo nos in hac 
terra vicimus. 

? Clitomachum etiam in libris de deorum natura primo et tertio compilatum esse 
post Schoemannum probavit Hirzelius untersuch. zu Cic. phil. schrift. I p. 32 sqq. 

? de deorum natura titulum testantur et alii grammatici quos citat Halmius et 
Probus ad Verg. p. I3 K. cf. supra p. 90. 


120 IX DE THEOPHRASTI OPINIONUM APUD CICERONEM VESTIGIIS 


nimia vetustae philosophiae ignorantia. inde graeca vacillans et anxius 
ut caecus sequitur et non numquam fit ut graecis conlatis velut face 
nimia sermonis obscuritas 40 compressio elareseat. velut Xenophanea 
audi Ξενοφάνης 8v τὸ πᾶν ἀμετάβλητην καὶ Ὀεὸν εἶναι τοῦτο ἀγένητον xal ἀίδιον 
σφαιροειδή. Contraetiora sunt graeca ut solent illi, sed quae supra pro- 
posui latina etiam horrida. quaerentibus vero graecum exemplar unde 
Cicero (sive potius quem adhibuit Ácademieus) philosophorum eatalogum 
excerpserit, observandum est non ultra Platonem opinionum discordiam 
explieari. nam Stoicorum mentio $ 119 post intereapedinem facta item- 
que Aristotelis et Stratonis ο. 38 forma ipsa et specie alienam ae pro- 
piorem originem produnt. Platonem igitur tenemus novissimum physico- 
rum eundemque Theophrastei operis ultimum. iam videamus singula. 

Thaletis decretum brevius. Ánaximander conferendus cum Theo- 
phrast. fr. 2 λέγει ὃ αὐτὴν ... φύσιν ἄπειρον ἐξ ἧς ἅπαντας γίνεσθαι τοὺς ηὐ- 
ρανοὺς xal τοὺς ἐν αὐτοῖς χόσµους.' Anaximenis opinio Tullianae consimilis 
reperitur ibidem ᾽Αναξιμένης ... τὴν ὑποχειμένην φύσιν xal ἄπειρόν φησιν 
«4. 05x αόριστον δὲ ὥσπερ ἐχεῖνος, ἀλλὰ ὡρισμένην ἀέρα λέγων αὐτήν . .. 
πυχνούµενων δὲ ἄνεμων εἶτα νέφος ἔτι δὲ μᾶλλων ὕδωρ stra γῆν εἶτα λίθους, τὰ 
δὲ ἄλλα ἐκ τούτων. hine quae Cicero opponit infinitum aera et defi- 
nita quae inde oriuntur male intellecta videri possint, verum paulo pro- 
pius accedit [Plutarehi| Strom. 3 teórov εἶναι τῷ μὲν µεγέθει dmetpov, ταῖς 
δὲ περὶ αὐτὸν ποιότησιν ὡρισμένων. itaque e contrario Simplieianum excer- 
ptum minus accurate, quamquam non falso compilatum est. sed tur- 
piter labitur interpres, eum ὁμοιομερείας Amaragorae particulas similes 
inter se vertit, nisi emendando sueeurrere volueris.' «quod addit mi- 
μίας explicandum est ex Diogene II 8 ἐκ τῶν ὁμοιομερῶν μικρῶν σω- 
µάτων τὸ πᾶν συγχεχρίσθαι cf. infra Theophrasteorum conspectus 3. neque 
rectius hic dubitavisse arbitror Zellerum I* 884', quam de mente di- 
vind, qua res confusae adducerentur in ordinem. in eodem certe errore 
est Aétius I 7 15 qui voüv κοσμοπηιὸν τὸν Üsóv adgnoscit et Epicureus 
quisquis est apud eundem I τ 5. sed de Ionicorum theologia infra. 
Xenophaneorum Theophrastus auetor constat ex eis quae supra p. 111? 
et 112* adscripsi. splendida est eonsensio in Parmenide, cum Peripa- 
tetiea principia simul appareant ef. fr. 6 [supra p. 113] δύο ποιῶν τὰς ἀρχὰς 
πῦρ xai γῆν. τὴν μὲν ὡς ὕλην. τὸ ὃ) ὡς attiov xal ποιοῦν. cf. Karstenii 
Parm. p. 225 "3. eum Leueippo conferendum fr. 8, ubi cognata est 
ratio qua apud "heophrastum Democritus adnectitur παραπλησίως δὲ xai 
6 ἑταῖρης αὑτοῦ Δημόχριτης ἀρχὰς £üste τὸ πλῖρες xal τὸ xsvov cum Tullia- 
nis Democritus huic in hoc similis. quod ne fortuitum putes confer Hip- 


—— — — - ----ι --.. 


! similiter Hippolyti, Plutarchi Strom. excerpta. ceteris similior ut brevior A&tius I 3 3 
Ἀναξίμανδρος Πραξιάδου Müdatóc φησι τῶν ὄντων apynv εἶναι τὸ ἄπειρον. ἐκ γὰρ toorou 
πάντα γίγνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο πάντα φθείρεσθαι. cf. infra conspect. 1. 

? conlatis Anaxag. fr. 6 οὐδὲν ἐοιχότων et Augustino [civit. VIII 2 de particulis inter 
se dissimilibus corpora dissimilia] dissimiles restituere suadet Zeller I* 880 |. 


PROLEGOMENA 123 


urbanam ironiam suo more semel bisve adspersit. quod genus p.82, 11 
Chrysippum hisce dimittit τῆς δρειμύτητος ἀπολαύων ἀκοπιάτως et Apollo- 
dorum p. 84,5 xai τὰ φορήµατα µάλα καταχρύσως τῇ φρονήσει συνοιχειοῖ. quid? 
quod uno eo loco ubi aerius in Persaeum invehitur p. 15, b δῆλός ἐστιν 
ἀφανίζων τὸ δαιµόνιον 7j μηθὲν ὑπὲρ αὐτοῦ γινώσχων, Cicero quem iudicia 
quoque transtulisse eredunt, in aliam prorsus discedit impugnandi ratio- 
nem $38 quo quid absurdius, quam aut res sordidas atque deformis deorum 
honore adficere aut homines iam morle deletos reponere in deos quorum omnis 
cultus essel. fulurus in. luciu? ne in altero quidem pietatis libro fortior 
est Philodemus nisi quod semel p. 147, 21 Stoicis male dieit quod οὖκ 
ἀσεβεῖς ἐδόχουν µόνον ἀλλὰ καὶ φεναχισταί. at singularia haee nec compa- 
randa eum Romani perpetua maledicentia. quantum sit diserimen nulla 
re magis elucet quam comparato summario reprehensionis apud Philodem. 
p. 88, 24 βλέπεται ὃ) ὅτι xal κατὰ πάντας τοὺς πρὸ αὐτῶν ἐκχειμένους οὐδὲ 


$3 9 


εἷς ἂν ἀδιχίας ἀπειρχθείη δεδοικὼς τοὺς οὐδ ἐπιχεινηθῆναι δυναµένους [intelle- 
gitur ΑΠΑΧΒΡΟΙΑΒ] 7j τοὺς ἐναργῶς ἀναισθήτους 7| τοὺς ἄγνωστον εἴ τινες 
εἰσὶ θεοὶ λέγοντας ἢ ποῖοί τινές εἶσιν [Protagoras] ἢ τοὺς διαρρήδην ὅτι οὐχ 
εἰσὶν ἀποφαινομένους ἢ φανεροὺς ὄντας ὡς ἀνῄρουν [Persaeus]. xav ἑνίους δὲ 
κἂν ἐπ αὐτὴν [sc. ἀδικίαν] προτραπείη τοὺς xdv τοῖς θεοῖς μετὰ φιλαρχίας πό- 
λεμον ἄσπονδον παρεισάγοντας [Parmenides cf. Krische p. 113 vel Empedocles]. 
admirabere verborum modestiam si Ciceronis convicia contra posueris. 
hocine tu exemplar fuisse dicis Tullianae petulantiae, hunc ineptiarum 
inventorem? credant ali, non ego. nee profecto tam lacerata sunt 
fragmina, ut universae rationis diversitas non appareat.  Philodemus 
nudas plerumque opiniones explieat nullo addito iudieio p. 69 c. 4 6—9 
p. 42 c. 1*3 3 p. τὸ c. (^ 8, p. (1, 13. Persaeo Stoico uni praemittitur illa quam 
dixi vituperatio. at Cicero nullum deinceps philosophum praetermittit quin 
aut ad Epicuream normam exigat aut maledictis figat. ergo haec iudicandi 
levitas non Graeca est, sed addita a Cicerone. quam inscite et inficete 
illud cesserit, videant alii. sed hoc non est ferendum, quod quo facilior 
fieret impugnatio ipsae philosophorum opiniones veteratoria quadam arte 
inversae et ad Velleii iudieium uteumque praeformatae sunt. quid enim? 
Anaximenem nonne ideo aera gigni statuisse dicitur nisi ut Velleio 
prompta sit mortalis dei irrisio? nam quam turpissimi erroris signifieavi 
[ad ὃ 26] explicationem, ea Ciceronis fraudulenta levitas parum excusata 
videtur. quid? quae ipse melius sciebat, simulata ignoratione ea Velleium 
falso explieantem induxit. Democriti placitum quomodo exponat, sit 
testimonio. nam primum oratione eonsulto obseuriore simulaera vagan- 
tia nominavit imagines eorumque circuitus verborum mirabilitate philo- 
sophum tradueturus'. tum vero Velleium Epieureum hominem ea im- 
pugnantem facit, quae ipsius schola mordicus tenebat et quae ipse simi- 


! eodem modo (quod utrumque Schoemannus monuit) scientiam | intellegentiamque 
nostram interpretatur, quod animum scientem et. intellegentem debebat. 


122 IX ΡΕ THEOPHRASTI OPINIONUM APUD CICERONEM VESTIGIIS 


optima fide prolata mira credulitate propagata est, donee post fragmenta 
pauca a G. Drummondio 1810 vulgata integrae quotquot exstant reliquiae 
[coll. alt. Here. voll. II Neap. 1863] editae sunt. iam simul e litteris 
prope evanidis Φιλοδήμου περὶ εὐσεβείας enituit [cf. Nauck mél. grec. rom. 
II 585—626. 627—638] quem titulum ipse extremo priore' libro signifi- 
eaverat p. 89, 20 Gomp. τὸν περὶ τῆς εὐσεβείας λόγον. interea cum Ch. Pe- 
tersenius edito fragmento Drummondiano tum A. Krischeus libro saga- 
citatis et doctrinae plenissimo [forschung. auf dem gebiete der alten philos. 
Goett. 1840] Philodemea accuratius examinarunt, quos postea pleniore 
libello adscito B. Lengniekius eventu tamen haud parili secutus est [ad 
emendandos explicandosque Ciceronis libros de natura deorum quid ex 
Philodemi seriptione περὶ εὐσεβείας redundet Hal. 1871]. hine tantum con- 
stat opiniones philosophorum ipsas Ciceronem non eollegisse, sed collecta 
repperisse in Epicureo quodam libro, quem Philodemeum esse propter 
miram similitudinem innuerunt paene omnes. quis enim Antisthenis ut 
hoc utar vel Aristotelis vel Persaei Chrysippi Diogenis opiniones iuxta 
positas perlustrabit, quin in simplieissimam illam coniecturam incidat? 
tamen quiddam inde nascitur dubitationis, quod parum sensisse videtur 
Lengnickius nec ab Hirzelio observatum video, qui quasi re bene gesta 
aliis libri partibus potiorem curam adhibere maluit. 

Diu est eum omnes 'ullianae istius disputationis stupent et igno- 
rantiam et iniquitatem. in Graeeulum transferre invidiam pronum erat, 
qui nescio quo pacto in contemptum hominum doctorum incidit. Ερὶ- 
eureus homo, inquiunt, suapte disciplina occaecatus aliena nec intellegere 
recte nee proferre incorrupte poterat. hine Cieero videlicet homo humanus 
sed nimis festinans ut cetera sic istam conviciorum ac nugarum colluviem 
fideliter transvexit. audi Lengniekium p. 16: Ciceronem, ait, iudicia con- 
futationesque quibus singulorum philosophorum disciplinas perstrinzit. non 
suo ex ingenio prolulisse, sed iam in Philodemi libro indicatum repperisse 
quas quisque del ansas ad reprehendendum. haec ille. iam vide quantum 
ipse p.42 detrahat: acerbiora exordia quae apud Ciceronem disciplinis 
complurium philosophorum ita sunt praemissa uti statim ab inilio. anims 
aliorum abalienentur non fuisse Philodemi quem virum scimus elegantem et 
humanum atque ab hoc acerbe cavillandi studio alienum fuisse. ita, ost 
profecto. Philodemus tantum abhorret ab isto conviciandi furore, ut iusto 
etiam leniorem se gerat contra Stoicorum cavillationes. hi in Epicurum 
iecerant p. (9, 28 παιδαριωδῶς λέγεσθαι xal γράφεσθαι xal πλάττεσθαι Ὀεοὺς 
ἀνθρωποειδεῖς ef. p. 82, 25. Philodemus nihil contra dixit nisi quod my- 
thologiam duriuseule suis rationibus aeccommodarent. in ceteris fere co- 
hibuit iudieium neque quidquam Epieureum colorem prodit nisi quod 


! exstare adhuc in papyro partitionis externa signa mecum per litteras communicavit 
Gomperzius. hinc corrigendum quod ceterum recte contra Lenguickium disputat Hir- 
zelius p. 20. 


PROLEGOMENA 125 


ο 


tissimam Ionicorum theologiam grassatur. illi divinam naturam materiae 
insitam perhibuere, Tullianus Velleius deum praesentem et efficientem 
materia diiunetum separavit. quo artificio scilicet omnes deinceps velut 
plumbeo gladio iugulavit. exeusant Cieeronem quasi graeca repetentem. 
at monstrent mihi isti non dicam Philodemum sed quemlibet seriptorem 
graecum (christianos semper excipio), qui in tanta versuum paueitate tam 
8&epe tamque turpiter erraverit. errant qui ad Plaeitorum confugiunt 
similitudinem. "verum est ibi quoque Thaletis Ánaximandri Anaximenis 
deos enumerari. at ne quis falso a materia eos diremptos crederet con- 
ceptis verbis cautum est I 7 13 δεῖ δὲ ὑπαχούειν ἐπὶ τῶν οὕτως λεγομένων 
τὰς ἐνδιηχούσας τοῖς στοιχείοις T τοῖς σώμασι δυνάµεις.. materiae vegetae et 
effieaci divinitatem tribuere physiologos idoneus testis est Aristoteles 
phys. III 4 p. 203* 13 ef. Theophrast. de sens. $ 42. nec Placitorum pro- 
feeto eulpa est quod et olim Cieero et nuper Roethius in ridiculum erro- 
rem ineiderunt. de Anaxagorae opinione et verbis ineptioribus expressa 
et mira stribligine detorta egit Hirzelius p. 94. Philodemi fragmento feli- 
citer servato unius esse Ciceronis vel fraudem vel socordiam manifesto 
patet. 

Omnino in Philodemo quantum quidem exstet nihil est simili erimi- 
nationi obnoxium. quaecunque dispiei possunt aecuratius et compositius 
explicantur, Stoicorum opiniones ad librorum excerptorum ordinem ordi- 
nantur, in Romano omnia susque deque. cavendum est igitur ne dili- 
gentem scriptorem in fallaciarum eommunionem trahamus, praesertim 
cum in Cicerone tecta quaedam calumniandi ratio pelluceat. nam cum 
philosophos illos sub Vellei persona qualibet garriendi impunitate obruit, 
Epicuream simul levitatem manifesto exemplo notavit. illud consilium 
iniquius Velleium introducturus significat I 8 18 tum Velleius fidenter sane, 
wi solent isti, nihil tam. verens quam ne dubilare aliqua de re videretur, 
tamquam modo ex deorum concilio et ex. Epicuri intermundiis descendisset: 
Audite, inquil, ete. ac similiter postea 8 94: tu ipse paulo anle cum 
tamquam senatum philosophorum recilares, summos viros desipere delirare 
dementis esse dicebas. quorum si nemo verum vidil de natura deorum, 
verendum est ne nulla sit omnino. ergo Ciceronis et Philodemi ratio di- 
yers&. hine dubitare subit num ipsum Philodemum deseripserit Cieero. 
cum affirment paene omnes, cautius loquitur Schoemannus [edit. 4 p. 18]. 
quem impugnavit Hirzelius [l. ο. p. 5sqq.] Philodemum sine omni dubi- 
tatione adhibitum esse arbitratus. et recte quidem explicavit, cur a Ci- 
cerone Heraeliti et Persaei opiniones omissae essent. apud Graecum enim 
Heraeliti sine dubio sunt p. 70 ο. 6* haec frusta ὥς φησιν ... χεραυνὸς 
πάντ οἰαχίζει χαὶ ... xal τὰ ἑναντία τὸν Ὀεὸν εἶναι νύχτα Ἱμέραν πόλεμον 
εἰρήνην .... quae e eoniecetura partim explevi Herm. XIII 2, cf. Hippol. 
refut. IX 10 p. 446, 23. ad priorem autem loeum ipse Philodemus respexit 
dum Chrysippum recenset p. 81, 16 xai τοῖς Ἡρακλείτου συνοιχειῶν .. . . κάν 
τῷ πρώτῳ μὲν [8ο. Περὶ φύσεως] τὴν Νύχτα 9edv φησιν εἶναι πρωτίστην ἐν 


194 ΙΧ DE THEOPHRASTI OPINIONUM APUD CICERONEM VESTIGIIS 


liter Velleius profert I 18 46 19 49. nam deorum maturam quae ima- 
gines fundat ac millat (S 29) etiam Epicurei adgnoverunt. et quod 
imagines in deorum numero referl, hoc Epieurei quidem respuerunt, 
at Cieero compluriens hane quoque doctrinam Epicureis tribuit. quid? 
quod utrumque postea II 30 76 coniunxit: negandum est esse deos quos 
el Democritus simulacra εἰ Epicurus imagines inducens quodam pacto 
negal. cf. Hirzelius Ἱ. e. p. (0 κα. tantum constat conviciandi ardore 
ne sensisse quidem quam inepta et sibi pugnantia Velleio tribueret. 
Xenophontis opinionem quemadmodum corruperit, nobis ex eius scriptis 
patet. Ciceronis esse omnem culpam ex fragmento Philodemi c. 64 77* 
p. *1. τὸ nostro iure contendimus. nam ille paucioribus verbis Xeno- 
phontis sententiam non excerpsit sed amputavit, ille sesquialtera pagina 
Memorabilium locum explicate reddiderat. ' utriusque fidem ex hac ta- 
bula cognosces 
Xenophont. IV 13 13 
.»» ἂν ur ἀναμένης ἕως 
ἂν τὰς υορφὰς τῶν θεῶν 
ἴδγς, αλλ ἐξαρχῇ σοι τὰ 
ἔργα αὐτῶν ὁρῶντι σέβε- 
σθαι καὶ τιμᾶν τοὺς θεοὺς 
Philodemus id tautum mutavit, ut singularem τοῦ θεοῦ et τὴν μορφὴν 
substitueret, itemque Cicero, sed hic addito oportere sententiam praeterea 
invertit. quare equidem non dubito, quin maiores quoque errores sine 
duce commiserit. certe multo hoc veri similius est, quam quod Sauppeus 
comment. de Philod. libro qui fuit de piet. p. 1 sumpsit Philodemum hoe 
loco in eisdem fraudibus esse ae Ciceronem, neque ei Hirzelius debebat 
temere adstipulari p. 6. ceterum causa mutandi Xenophontis opinio- 
nem praeter Epieureum iudicium, quod formam dei desiderat, Pla- 
toniei loei similitudo fuit. nam cum is $ 30 quid sit ommino deus 
anquiri oportere dixisse per fraudem referretur, speeiem quoque Xeno- 
phonteae opinionis similiorem reddidit Cieero formam dei quaeri non 
oportere. iam ex facili reprehensio repetitur: quae sunt isdem in 
erratis fere quibus ea quae de Platone dirimus. simili compendio 
usus est δ 34. nam cum totiens Epieuream hanc vituperationem de- 
cantasset 'sensu deum privat εἰ eius. formam mutabilem esse. cult, iam 
nescio qua vel oblivione vel levitate ipsum Heraclidem Ponticum 
talia prodentem fecit. in Stoicis quoque maligne quaedam aecepit ve- 
lut 8 δτ Aristonis sententiam qui neque formam dei intellegi posse 
censeat, quam ad Epieuream rationem subdole deflexit. * sed multa 
peecare doctrinae pervulgata cognitio prohibuit. eo licentius in remo- 


Philodem. p. 11 G. Cicero 8 31. 

ὐχ ὀρᾶσθαί φησιν t») ! formam dei quaeri non 
Ὀεοῦ τὴν µηρφήν, ἀλλὰ | oportere 

vim ον» ες ὅμως 


|o 
| 
| 
| 
| 
| 
. | 





— — 


nam etiam altera pagina 17* frusta Xenophontea mihi adgnoscere haud dubie con- 
tigit. cf. ad Cicer. $ οἱ. 
? cf. Schoemannus ad $ 36 quomodo efficiat animantem. 


PROLEGOMENA 1ο] 


dum quam alterum librum qui in Philodemo certe Phaedri similior quam 
Zenonis appareat, esse Phaedri περὶ δεῶν, quem de deorum natura 
scripturus Cieero ab Attico poposcit? ab altero vero Epieureorum cory- 
phaeo non solum cetera Epicurea fluxisse, sed etiam exemplum eonvi- 
ciandi et cavillandi. Zenonis quidem memoriae S 93 illieo continuatur 
Velleiani iudicii vituperatio S 94, quam supra exhibui p. 125. 

At huie opinioni obstare videntur, quae Hirzelius p. D profert: es 
ist nicht denkbar dass noch in *gar manchen andern' [Schoemannum tangit] 
epikureischen schriften zugleich citirl worden seien der φυσικὸς des Anti- 
sthenes . . . ferner das dritte buch des aristotelischen dialogs περὶ φιλοσο- 
φίας . . . dann dieselben siellen aus. dem ersten und. »weiten. buche der 
schrift des Chrysippos περὶ θεῶν, endlich die schrift des stoikers Diogenes . . . 
itane vero? ex eodem Phaedro non similia exeerpere potuerunt Cicero 
et Philodemus, hie etiam — si mavis — ad verbum fere describere? 
quia Cieero de fin. II 35 119 Philodemum nominat doctissimum virum 
vel in Pison. ο. 29 ceteris studiis quae fere Epicureos neglegere 
dicunt perpolitum, quia amplum de philosophis opus conseripsit 
[Diog. X 3], ideone diligenter ipse philosophorum istum catalogum con- 
fecisse putandus est? at constat plura seripta eius vel ex titulo [ef. V. 
H. V 2 (1843) t. 1 τῶν xav ἐπιτομὴν ἐξειργασμένων περὶ ἠθῶν καὶ βίων 
àx τῶν Ζήνωνος σχολῶν] scholica esse commentaria. neque multum 
ipse in rhetorieis vel περὶ σηµείων praestitit. hoe enim minime erat ab- 
sonum & philosophorum inde ab Aristotele more, quibus illud xowd τὰ 
τῶν φίλων latissime patebat. neque quisquam magistrorum scrinia quam 
validissime poterat compilare vetabatur. ergo Phaedri Epicurei librum 
Epicureo delibare fas erat, praesertim si non omnia sed philosophos 
tantum, ut Cicero, excerpturus erat. unde illud quoque explieatum ha- 
beret, quod Philodemi et Ciceronis nulla est praeterea similitudo cf. 
Hirzelius p. 19. ' 

Sed tandem coniecturas mittamus. conieeturas enim dico et vul- 
gatam de Philodemo et hane novam de Phaedro opinionem. utra verior 


! sed fugit eum Hermarchi librum contra Empedoclem ab utroque citari. a Cicerone 
I 33 95 (quode Bernays Theophr. ueber die froemmigk. p. 140 contra Schoemannum ve- 
rissime disputavit] Philodemus p. 101, 13—15 p. 112, 25—2' fortasse etiam p. 99, 9 ἐν τῇ 
πρώ[τηῃ πρὸς Ἐμπεδο]κλέα, si modo p. 98,27 € .... XOCOOM . . (OC recte. ex- 
plico Ἑρμαρχός 9' ὁμοίως. quae apud Ciceronem simul Metrodori contra Platonem dispu- 
tatio designatur, infuisse videtur in libro περὶ θεῶν cf. Philodem. p. 107, 9 Duening de 
Metrod. p. 27. Epicureis inde ab Epicuri de sanctitate libello sollemnis erat pietatis 
confessio, praesertim post Posidonium qui in libro quinto de natura deorum nullos esse 
deos Epicuro videri quaeque is de deis immortalibus dixerit invidiae detestandae gratia 
dixisse [Cic. d. nat. deor. I 44 125] clamaverit. locus illis communis fuit ut Plutarchus 
[ὅτι οὐδὲ ζῆν ἔστιν ο. 21 p. 1102) confirmat τὰ περὶ θεῶν xol θειότητος [l. ὁσιότητος cf. 
Cobet. Mnemos. N. S. VI 46]. de deis scripserat illo tempore etiam Κλώδιός τις Νεαπο- 
λίτης [Porphyr. de abst. p. 44, ο]. 58, 27 N.] i. e. Sextus Cfodius M. Antonii triumviri ma- 
gister cf. Arnob. V 18. Lactant. I. D. I 22 Bernays Theophr. ueber die froemmigk. p. 12- 


126 IX DE THEOPHRASTI OPINIONUM APUD CICERONEM VESTIGIIS 


δὲ τῷ τρίτῳ τὸν κόσμον ἕνα τῶν φρονίµων συνπολειτευόµενον θεοῖς xal ἀνθρώποις, 
xal τὸν πάλεμον xal τὸν Δία τὸν αὐτὸν εἶναι καδάπερ καὶ τὸν Ἡράκλει- 
τον λέγειν. haec similitudo ut Philodemi supplementis nostris fidem 
facit, ita eur omiserit Cicero aperit. nam Heraelitum eeteroqui obseuriorem 
[ef. d. deor. nat. III 14 35] cum eoncordantem videret cum Stoicis, ver- 
tendi laborem subterfugit. alter philosophus omittitur a Cicerone Pro- 
dieus, de quo Philodemus p. (1 ο. 6* τοὺς μὲν ὑπ᾿ ἀνθρώπων νοµιζοµένους 
Üeobc οὔτ εἶναί φησιν οὔτ εἰδέναι, τοὺς δὲ καρποὺς xal πάνθ ὅλως τὰ χρήσιμα 
πρὸς τὸν βίον τοὺς ἀρχαίους ἀγασθέντας ... ne hic quidem temere omittitur. nam 
quod Hirzelius dubitantius coniecit Prodieum expressum esse & Persaeo 
Stoico id nune ex Philodemo p. 75. 76 G. liquido constat, postquam duarum 
paginarum intereapedinem explevi Herm. XIII 1. ergo hine etsi Ciceronis . 
consilium explicatur, tamen ut Philodemum potius quam communem utriüs- 
que fontem compilatum credas nihil cogit. sed hane necessitatem imponere 
videntur quae uberiora sunt in latinis. neque enim Hirzelium qui hane 
quaestionem affectavit, nullo modo fugere debebant, quae in Chrysippeis 
servantur & Cicerone, omissa sunt in graecis fragmentis. neque enim 
lacunae in papyro illo loco extant tantae, ut haece capere possint S 39 
animi fusionem universam . . . ignem praelerea el eum quem anle dici 
aethera, . . . quae natura fluerent atque manarent ut et aquam et. terram 
el aera ... ὃ 40 quae quasi duz vilae el magistra officium sil ... sempi- 
ternam rerum futurarum veritatem. sint sane non nulla unetiore M. Tullii 
stilo amplifieata, sint omnia ex ipsius memoria addita, tamen non negle- 
genda sunt eiusmodi vestigia ei qui Philodemi auctoritatem sustentare velit. 
de qua me aliquantisper dubitasse fateor, cum virum quendam doctissimum 
ultima prioris libri καιρὸς ἂν εἴη τὸν περὶ τῆς εὐσεβείας λόγον τῆς xav Ἐπίχουρον 
αὐτοῦ παραγράφειν sic explicare meminissem, ut παβαγράφειν non adscribendi 
[8e. coronidem] sed describendi vim haberet. ' hinc simul ait viam patere ut 
Phaedrus ille περὶ θεῶν Ciceroni fons restitueretur, quem et hie et Philo- 
demus, sed aeeuratius et plenius excerpsisset. nolo diffiteri mihi hane 
rationem valde adrisisse. nam alia aceedere videbam. primus liber Epi- 
eureorum duorum libros respexit: alter fuit Zenonis, quod Petersenius olim 
divinaverat, confirmavit Hirzelius p. 17 8q., alter philosophorum opiniones 
complexus, Philodemus ut vulgo credunt. at confer I 33 93 quam dedita 
opera Phaedrus et Zeno contra ponantur: nam Phaedro nihil elegantius 
nihil humanius, sed stomochabatur senex si quid asperius dixeram . . . Zeno 
quidem non eos solum qui lum erant. Apollodorum Silum ceteros figebat 
malediciis, sed Socraten ipsum parentem philosophiae latino eerbo utens 
scurram Allicum fuisse dicebat, Chrysippum numquam nisi Chrysippam vo- 
cabat. Zenonem etiam Ι 91 59 sic signifieavit, ut nisi qui Tulliani moris 
est ignarus, de fonte dubitare non possit. quid igitur facilius ad ereden- 


! inter alia multa Simplic. d. cael. p. 4884 17 Br. Hipparch. ad Phaen. I p. 1738 Pet. 
Galen. de plac. H. et P. p. 900 K. 404 K. Plut. Demetr. 13. 


PROLEGOMENA 199 


seriptum, eum Stoicorum notiones usquequaque regnare coeperant i. e. 
eelecticorum aetate, quorum studiis Cieero Varro Árius omnino omnis 
ultimi ante Chr. saeculi philosophia nititur. ' atque ex eisdem temporibus 
Plaeitorum quoque origines repetendae sunt, quae postea excerpsit et 
locupletavit Aétius. sed de his inferius dicam. nune de Clementis 
Alexandrini cognatis excerptis corollarii instar disputatio erit, ne quid- 
quam quod ad Ciceronianum locum faciat praeteriisse videamur. 
Protreptic. 5 64 p. 55 Pott. 


Ἐπιδράμωμεν δὲ εἰ βούλει καὶ τῶν φιλοσόφων τὰς δόξας ὅσας αὐχοῦσι περὶ 
τῶν θεῶν, εἴ [?] πως xal φιλοσοφίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεχεν ἀνειδωλοποιοῦσαν 
τὴν ὕλην ἐφεύρωμεν εἰ [? 7j] xal δαιμόνια ἅττα ἐχθειάζουσαν κατὰ παραδρομὴν 
παραστῆσαι δυνηθῶμεν ὀνειρώττουσαν τὴν ἀλήθειαν. 

Στοιχεῖα μὲν οὖν ἀρχὰς ἀπέλιπον ἐξυμνήσαντες θαλῖῆς ὁ Μιλήσιος τὸ ὕδωρ 

xal Αναξιμένης 6 xal αὐτὸς Μιλήσιος τὸν ἀέρα, 

ᾧ Διογένης ὕστερον 6 ᾽Απολλωνιάτης χατηκολούθγσεν. 

Παρμενίδης δὲ 6 Ἐλεάτης θεοὺς εἰσηγήσατο πῦρ καὶ γῆν, 

Ὀάτερον δὲ αὐτοῖν µόνον, τὸ πῦρ, θεὸν ὑπειλήφατον Ἱππασός τε ὁ Μετα- 
ποντῖνος xal 6 Ἐφέσιος Ἡράκλειτος. 

p. 56P. Ἐμπεδοχλῆς γὰρ ὁ ᾿Ακραγαντῖνος εἰς πλῆθος ἐμπεσὼν πρὸς τοῖς 
τέτταρσι στοιχείοις τούτοις velxoc xal φιλίαν καταριθμεῖται . . . * 

$ 66 p. 57P. Τῶν δὲ ἄλλων φιλοσόφων ὅσοι τὰ στοιχεῖα ὑπερβάντες ἐπολυ- 
πραγμόνησάν τι ὑψηλότερον xal περιττότερον οἱ μὸν αὐτῶν τὸ ἄπειρον χαθύμνησαν 
ὧν Αναξίμανδρος ὁ Μιλήσιος ἦν xal 'Avataqópac 6 Κλαζοµένιος καὶ ὁ ᾽Αθη- 
ναῖος Αρχέλαος τούτω µέν γε ἄμφω τὸν νοῦν ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρία" 

6 δὲ Μιλήσιος Λεύχιππος xal ὁ Χῖος Μητρόδωρος διττὰς ὡς ἔοιχεν καὶ 
αὐτὼ ἀρχὰς ἀπελιπέτην τὸ πλῆρες xal τὸ x&vóv. 

p. 58 P. προσέθηχε δὲ λαβὼν τούτοιν τοῖν δυεῖν τὰ εἴδωλα 6 ᾽Αβδηρίτης 
Δημόκριτος. 

ὁ γάρ τοι Κροτωνιάτης Αλκμαίων θεοὺς ῴετο τοὺς ἀστέρας εἶναι ἐμφύ- 
χους ὄντας. 


οὐ σιωπήσοµαι οὐδὲ τὴν τούτων ἀναισχυντίαν. Ξενοχράτης Καλχηδόνιος *, 


! "Tertullianus in simili versatur argumento adv. Marcionem I 19: . . . deos pro- 
nuntiaverunt ut Thales aquam, ut Heraclitus ignem ut Anaximenes aerem 
ut Anaximander universa coelestia ut Strato caelum et terram, ut Zeno 
aerem et aetherem, ut Plato sidera quod genus deorum igneum appellat. sed 
excerptum brevius est quam ut de origine disputari possit. 

* impugnat iam Clemens philosophos barbarorum cultu obiter memorato. Scythas 
gladium venerari καθάπερ Εὔδοξος iv δευτέρᾳ ΤΓῆς περιόδου λέγει, Sauromatas acinacen ὥς 
ena Ἱκέσιος ἐν τῷ Περὶ μυστηρίων, Persarum magos, Asiae alios incolas, Macedonas ignem ὥς 
Φησι Διογένης ἐν πρώτῳφ Περσικῶν, eundem Sauromatas, ut Νυμφόδωρος ἐν Nopípot βαρβαρι- 
xo. Persas Medos magos sub divo sacra facere ὁ Δείνων λέγει ignem et aquam venerantes. 
eosdem auctore Artaxerxe signa colere coepisse Βήρωσσος ἐν Ἱρίτῃ Χαλδαϊκῶν παρίστησι. 
ambitiosa testium enumeratio alienum fontem adscitum esse monstrat. 

3 vulgo Καρχηδόνιας, Χαλκηδόνιος Hoeschel. Καλχηδόνιος correxerat Krischeus 318? 
ante Cobetum Λόχιος Ἑρμῆς 1 244. 

Diels, Doxographi graeci. 9 


128 ΙΧ DE THEOPHRASTI OPINIONUM APUD CICERONEM VESTIGIIS 


vel certe verisimilior sit, non ego nune diiudico, diiudicabit qui de Phi- 
lodemi fontibus fontiumque usu sibi seribere proposuerit. quamquam eius 
quaestionis partem necesse est tangere, quae est de philosophis apud 
utrumque similiter recensitis. vulgaris est Krisehei opinio ex Placitis 
maximam partem translatam esse. quod falsum est, si Plutarehi aut Aé&tii 
Plaecita intellexit, verum aut probabile eerte, si quod antiquius Plaeito- 
rum eorpus. nam similis est Ionieorum recensio, si Ciceronis ut par est 
fraudes exuas, similis quoque de Parmenidis corona opinio, quamvis 
eam Cieero absurde .expresserit. non dissimiles prorsus Empedocles, 
Demoeritus. sed distat dilueide maior reliqua pars. quid? quod Ῥτο- 
tagoras Xenophon Antisthenes a Plaeitis omnino sunt alieni. taceo 
Stoieos qui praecipue α Philodemo tam copiose et ad ordinem excer- 
puntur, ad ipsos Stoicorum libros ut adiisse eum memo infitietur [ef. 
Buecheler n. jahrb. f. elass. phil. 1865, 514]. de reliquis philosoph isnum 
quemquam manu triverit, ambigi potest. Platonem certe non evolvit, 
quippe ubi deum sine eorpore frustra quaesivisset. invenit autem in 
posteriorum eommentariis, qualia ad Cieeronis locum adnotavi. Pythago- 
ras Tullianus geminus est illius, quem ex falsarii euiusdam fortasse Stoici 
fabriea servavit nobis Alexandri apud Laert. VIII. 25 curiositas. unum 
ad intellegendum est facile: antiquos philosophos Ionieos,'! tum Eleatas, 
fortasse Democritum eum Empedoecle à nullo istius aetatis lectos esse, 
eomplures ut Ánaximandrum et Xenophanem vix singulis exemplaribus 
etiamtum exstitisse. istius igitur cognitionis rivuli multifariam fortasse 
deducti et adulterati, arcessiti tamen sunt ex uno capite Theophrasto. 
nam Aristotelis physica et metaphysiea, quae ipsa Ciceronis aetate in 
usum magis magisque venire coepere, isti graeco scriptori ignota fuerunt 
qui in populari scriptione de philosophia aequievit. inde erunt, qui e 
Theophrasti opinionibus si qui est eonsensus explicandum opinentur. 
sed citra Theophrastum propior latet fons. iam Krischeum offenderat 
quasi novieium tale: Θθαλῆς νοῦν τοῦ χόσµου τὸν θεόν . . . διήχειν δὲ διὰ 
τοῦ στηιχειώδους ὑγροῦ ὀύναμιν δείαν χινητιχήην αὐτοῦ [Ῥ]αο. I τ 11]. hane 
sententiam si quis a Theophrasto repetiverit, non herele repugnabo. nam 
ut ille solet magistri verba repetere vel amplifieare, Aristoteleam de 
Thalete eonieceturam * fortasse amplexus est. unde posteri fortiter affir- 
marunt velut Laertius I 27 τὸν xóouov ἔμψυχον xai δαιμόνων πλήρη. ne- 
que sententia Aétio alia subest. at oratio est Stoico colore fucata [ef. 
Krisehe p. 40], nam νοῦς τοῦ χόσµου et διήχειν sollemnis est illorum de 
deo praedicatio. ergo Theophrasti nomen haud satis faeit eonsensum 
explieaturo. immo recentiorem quendam eireumspiciamus librum tum con- 


! excepto Anaxagora qui Philodemo certe ipse innotuisse videtur. 
? de anim. 1 5 p. 411a 7 xal ἐν τῷ ὅλῳ δέ τινες αὐτὴν [animam] μεμῖγθαί φησιν ὅθεν 
ἴσως xal θαλῆς φήθδη πάντα πλήρη θεῶν εἶναι cf. Zeller 14 1787. 


PROLEGOMENA 191 


Xenoeratis placitum ita pendet a Tulliano exemplari, ut Krischeus 
certissimum inde argumentum originis petiverit.' insignis est praecipue 
concordia in Aristotele, cuius opiniones uterque eas selegit, quae 
pugnarent inter se 


modo enim menti tribuit omnem | µψυχῆν εἶναι τοῦ πάντος οἴεται . . . 
divinitatem 

modo mundum ipsum deum dicii ἔπειτα τὸν χόσµον 9εὸν ἠγούμενος ... 
66 


sed graecus etiam su& admiseuit velut ὁ µέχρι τῆς σελήνης αὐτῆς διορίζων 
τὴν πρόνοιαν írivialem sane sapientiam, cuius vel minus eruditi gnari 
erant. * est ubi latina religiosius sequatur 

nec vero Theophrasti inconstantia θεόφραστος .. . πῇ μὲν οὐρανὸν rij 
ferenda est: modo enim menti divi- | δὲ πνεῦμα τὸν Όεὸν ὑπονοεῖ 
sum iribuit principatum, modo caelo 

Ciceronis mancipium adgnoscis, qui modo— modo graeca formula πῇ 

μὲν — πῇ δὲ minime vulgari reddidit. alia commemorat Krischeus Ἱ. c. 
p. 945. Epicurum in Epieurei Tulliani recensione non invenit Clemens. 
unde explicandam puto formulam qua illum praetermittit Ἐπικούρου μὲν 
Ἱὰρ póvou xai ἑχὼν ἐχλήσομαι κτλ. atque hie erat philosophorum finis le- 
gitimus. sed quem prius omiserat Heraelidem iam moleste addidit τί 
Ἱὰρ Ἡραχλείδης 6 [Ποντιχός; οὐκ ἔσθ ὅπῃ οὐκ ἐπὶ τὰ Δημοχρίτου xal αὐτὸς 
χατασύρεται εἴδωλα. Tullio haec non subripuit. ergo ad priorem fontem 
rediit. unde forsitan lucis aliquid in obseuram Heraclidis opinionem 
affuülgeat. nam cum generalis quaedam eum indice Sextiano P. H. III 30 
similitudo intercedat, qui ex Pseudo-Clementis christiani scriptoris Reco- 
gnitionibus VIII 15 non nihil supplementi capit [ef. infra in c. de Galeni 
hist. phil. atque apud illos Dionysiumque episcopum in libri Περὶ φύσεως 
[Eus. P. E. XIV 23] excerpto Democritus eum Heraelide coniunctus sit, 
Clementis errore Demoeritea idola quae ex Cicerone immiscuit propter 
viciniam in Platonicum translata esse suspieor. Zelleri quidem patrocinium 
[II 1* p. 889?] vereor ne irritum sit in eo scriptore qui summa socordia 
excerpta sua miscere et ad suam libidinem defleetere soleat. sed utut de 
Heraelide cogitabis, de duplici origine non poterit dubitari. alter liber 


! Forschungen p.319. Vielmehr muss er nach der Art zu schliessen, wie er die 
Goetter. aufzaehlt und. den obersten Himmel zusammensetzt, mittelbar durch den Roemer 
εε[δεί angeleitet svorden sein. 

* haec redeunt Strom. V 14 p. 700 PP. accuratius exculta ea doctrina apparet primum 
apad Ocellum II 22 (Zeller III 2, 117?] tum spud Aé&tium II 4 12 et II 7 7. his similia 
tradunt iam Alexandri Polyhistoris Pythagorei Αρ. Laert. VIII 25 cf. [Arist.] de mund. 
p. 3924 30. inde Christiani providentiam ex mundo sublunari exclusam itentidem referunt, 
prseter Clementem Tatian. 2 p. 10 Otto. Origen. in epist. ad Rom. 3 (IV p. 50835 E ed. 
de la Rue Paris 1759) Euseb. P. E. XV 5 1. Hippol. VII 19 p. 325, 25 Gotting. Theo- 
doret. gr. aff. cur. V 47. Epiphan. t. III 496 Oehl. [1087] et alias cf. A. Jahn symb. in 
Epiphan. Pan. (Oehleri Epiphan. t. IV p. 108 et 109] Gregor. Naz. XXVII p. 495 A. Elias 
Cret. ed. Jahn. Mign. patrol. gr. t. XXXVI p. 165. 


οκ 


132 X THEOPHRASTEORUM APUD EXCERPTORES CONSPECTUS 


philosophorum de principiis opiniones & Thalete usque ad Democritum 
et Heraclidem eodem fere quo Sextus l. ο. ordine continuit, alter Cice- 
ronis de deorum natura librum excerptum habuit. nam, quod Krischeum 
recte sensisse video, ipsum Ciceronem non inspexit Clemens. ut latini 
sermonis gnarus fuerit homo Alexandrinus quod ex Varronis unius nomine, 
euius est testimonium de Martis simulacro Protrept. 4 p. 41 P. neutiquam 
elucet, tantone eum credis stupore fuisse, ut cui Tullii promptissimum 
de deis caput pateret, ad priores philosophos uti nollet, sed alienissimo 
potius libro adscito ineptiret? at alios fore auguror, qui ultra Cieeronem 
egressi Philodemum aut Epicureum certe auctorem perhibeant. contra 
quos satis est loci Theophrastei commone facere, qui etsi brevissimum 
est utriusque excerptum, conspicua orationis latinae vestigia traxit. Phi- 
lodemi autem excerpta prorsus aliter concepta et ΑΠΙΡΙΟΓΑ sunt. neque 
fortuitum arbitror, quod Stoicorum fusionem universam, quam in latinis 
additam supra p. 126 dixi, solam retinuit Clemens [ef. Strom. V 14 90 
p. 699 P.] ergo si latinum ecclesiasticum librum graece versum Clementi 
praesto fuisse concedis, probabile eum ante Minucii Felicis aetatem scriptum 
esse, qui Ciceronis tabula ad impugnandos ethnicos c. 19 similiter utitur. 
De editis à nobis Tulliani Philodemique librorum capitibus hoe mo- 
neo. Cieeronis editionem seeutus sum Halmianam, sed ut leviora libra- 
riorum menda omitterem, aliquanto uberius promerem virorum doctorum 
arbitria. ad dextram Philodemi adhibui comparationem Gomperzii opera 
ut par est nisus. cuius cum integram adnotationem repetere non possem 
ad coniecturam saepius mihi eonfugiendum erat, ut pristinae memoriae 
qualiseunque imago repraesentaretur. 


X THEOPHRASTEORUM APUD EXCERPTORES CONSPECTUS. 


Quod de Theophrasti Opinionum corporis auctoritate apud posteros 
et usu adumbravi, iam enucleatius et certius demonstrandum est. quem 
ad finem priusquam ad singulos scriptores veniamus, potiorum e Theo- 
phrasto exeerptorum tabulam proponam, qua adscitis eis fragmentis 
quae nominatim ex illius commentario collecta sunt, Hippolyti Philoso- 
phumena Plutarchi Stromata Laertii dogmata denique siquid ex Aétio 
quadrat ecomparabo. hae ratione facillima ad persuadendum et ad per- 
lustrandum eommodissima non solum Theophrastum ab uno quoque ad- 
hibitum sed etiam quo ordine et qua fide ostendam. nam diverso litte- 
rarum genere quantum quisque ubique ab exemplari absit indicabo. 
praeterea in ordine Hippolytum fidissimum exeerptorem sequar, ceteros 
ita iuxta ponam ut ubi cuiusque scriptoris traditam continuationem aut 
interrumpere aut transponere necesse fuerit, asteriscos ponam. 


l. 


Diogenis 


ippolyti 


| Plutarchi Strom. | 





θαλοῦ τοίνυν 2 μεθ ὃν ((Thalem]) 
µανδροςγ Αναξίμανδρον 
e Αναθάλητος ἑταῖρον 
$stoc. | 


II 1 Ἀναξίμαν- 
Ίδρος 
Mu fotos. 





paEtd- vevópevov 


τῶν]τὸ ἄπειρον qdvat 














Πραξιάδου opos δὲ Πραξιά- 


EXCERPTA ΡΕ ANAXIMANDRO 


Adtii | Theophrasti fragm. 

| 
133 Ἀναξίμαν- 2 Ἀναξί ξίμανδρος 
v Πραξιάδου Mt- 


" ήσιος θαλοῦ rt- 
ees (dim (διάδοχος xal 
9-. 


"9 τῶν ὄντων λέγει . 


$ou Αιλήσιός 


; αίραν τινὰ 





Pri ἔφη τ 
φύσιν τινὰ την πᾶσαν αἰτίαν αρχὴν εἶναι Ὥτὸὀφύσιν ᾿ἄπειρον ἐξ 
δι - iet ie dacáe MR he Ut ς ἅπαντας γίνε- 
αι t9 ώς τούτου πάντα T[(- 
οὓς xai rm φδορᾶς ἐξ Ίνεσθαι καὶ εἰς ὃαι τοὺς οὔρα- 
ἐν ab [οὗ φησι τούς τοῦτο πάντα φθε(-νοὺς xal τοὺς ἐν 
y αὐτοῖςτε MUR ἀπο- ρεσθαι, διὸ καϊαὐτοῖς χόσµους 
λὺς. πεχρίσθαι καὶ xa- γεννᾶσθαι ἁἀπεί(- ἐξ ὧν δὲ ἡ γένεσίς 
θόλου τοὺς ἅπαν-| ροὺς Χόσμους. ἐστι τοῖς οὖσι, xal 
τας ἀπείρους ὄντας itv φδορὰν tic 
pies [ταῦτα γίνεσθαι 
| 
& χρόνον (κατὰ τὸ χρεών, διδό- 
"* τῆς Ju at γὰρ αὐτὰ δίκην 
"ei nd xai τίσιν ἀλλήλοις τῆς 
€ φθορᾶς. | ἀδικίας κατὰ τὴν 
| | τοῦ y góvoo iso 
οὗτος μὲν οὗτος ἔφασχεν ἀρ- ἀρχήν τε xalotot- 
ἀρχὴν — xal γην καὶ στοιχεῖον tiov εἴρηκε τῶν 
por κ άπειρον b cov τὸ ἄπειρον 
w πρῶτος, πρῶτος τοῦτο 
"pa xaM- τοῦνομα xopt- 
σας τῆς α Tj e. 
τῆς ἀρχῆς. ιοὺ διορίς ov ἀέρα λέγει a "xe 
| ὕδωρ 7) ἄλλο τι μήτε ὕδωρ μήτε 
| Ιᾶλλο τι τῶν xa- 
| λουμένων εἶναι 
στοιχείων. 
| * 4 
b τούτῳ χίν η -|ἀπεφήνατο τὴν (ἄπειρό ν τινα φύσιν) 
διον εἶναι ἐνφθορὰν n αμ τὴν Αδιον 


αβαίνειν γί-καὶ πολὺ πρότερον 
t τοὺς obpa-jcnv Υένεσιν ἐξ 
ἀπείρου αἰῶνος &va-. 
χυχλουμένων πάντων, 


αὐτῶν. | . 
τὴν δὲ γῆν µέσην τε τὴν γῆν 
A i έωρ ον τὸ χεῖσθαι κέντρο τάξιν 
ς — ἐπέ χουσαν.. 
αν διὰ | | 


sy npa sinh: MM δέ φησι τῷ: | 
3tpoTT* SÀovin tv αλ ρε άν τὴν! 

. A(Oo πα γῆν xotvópottbr. — 
ήσιον, "τῶν 
πιπέδων 9 
πιβεβήκαμεν 
ντίθετον κ. 


μανδρος 


κένησιν αἰτίαν εἷ- 
ναι τῆς τῶν ὄντων 
ενέσεως ε. 

| [Simpl. phys. f. 9v 3] 
| 
II 111 οἱ ἀπὸ' 
θάλεω τὴν γῆν µέ-, 

σην. 


Ἀναξί-ι 
λίθφ 
κίονι τὴν την] 
προσφερῇ᾿ τῶνι 
ἱἐπιπέδων .. . | 


III 10 2 


134 X THEOPHRASTEORUM CONSPECTUS 1. DE ANAXIMANDRO 


—————————————— 


Hippolyti Plutarchi Strom. 


2 φησὶ δὲ τὸ ἐκ τοῦ 
ἀῑδίου Τόγιμον 
ὕερμοῦ. τε καὶ 
Φωχροῦ κατὰ τὴν 
ον, e c al 
Enea ἀποκριθῆναι 
καί τινα ἐκ τούτου 
φλογὸς αφαῖραν 
περιφωῆναι τῇ, περὶ 
Tiv ἀέρι ὡς τῷ 

4 τὰ δὲ ἄττρα Τένα- δέννρῳ φλοίόν, Tie τὸ 
οὓαι κύχλον πυρὀςνος ἀπορραγείσης καὶ 
ἀποκριδέντα τοῦ εἴς τινας ἀποχλειαθεί- 
κατὰ τὸν κόσµονσης κύκλους ὑπο- 
gegessen oia. ziv Tu s 
ἀέρο ο (cky σελήνην καὶ τὼς 

ἀστέρας. 


ἑκπνοὰς ὃἱ ὑπάρξαι 
πόρους τὰς αὐλώ- 
δεις καθ’ οὓς φαί- 
γεται τὰ ἄστρα. 


διὸ καὶ ἐπιφρασσο- 
névov τῶν dx. 
πνοῶν τὰς ἐκλεί- 
Vete Πίνεσθαι, τὴν 

dry ποτὲ μὲν, 
πληρουµένην φαΐνε- 
aat, πατὲ δὲ µειουμέ-] 
γην παρὰ τὴν τῶν 
πόρων ἐπίφραξιν 
3 évotttv 





εἶναι δὲ τὸν κύκλον 
τοῦ ἡλίου ἑπτα- 
καιεικησιπλασίο- 
va τῆς σελήνης [5] 





| 
καὶ ἀνωτάτω μὲν 
εἶναι τὸν tov, 
κατωτάτω δὲ τοὺς. 


τῶν 
ἁστέρων κύκλους.) 





| 





Diogenis 


Adtii 


Ἡ 11 5 "Avatlgas-. 
Apos ἐκ Depp καὶ 
oy pos μίγματος. 


11201 "Avattpav-. 

ος [reni πόκλον 
κ sessi diia 
ἔχοντα xs. πλήρη 
πυρός, 


κατά τιµέρος ἐκφα[- 
νουσαν διὰ στοµίον 
τὸ πῦρ ὥσπερ διὰ 
πρηστῆρος αὐλοῦ. 


Ἡ 949 qiqve- 
σθαι τὴν Εκλειψιν 
[solis] τοῦ στομέου 
τῆς τοῦ πυρὸς ἐκ- 
πνοῆς ἀποκλειο- 
μένου 


1L291 ^A. [lanam 
deficere] τοῦ στο- 
μίου τοῦ περὶ τὸν 
πβογὸν ἐπιφραττο- 
μένου, 





Ἡ 1 ἀλλὰ καὶ τὸν Ἡ 21 1 τὸν μὲν 
ἤλιον οὐκ. ἐλάττο-ῆλιον ἴσου εἶναι τῇ 


να τῆς γῆς. 


[iy τὸν δὲ κύκλον 

Jo οὗ τὴν da. 
doy Ege ται og 
οὗ φέρεται ἑπτα 
καιεικοσαπλασίω 
τῆς γῆς. 


HI150 A. ἄνω- 
τάτω μὲν πάντων 
[rv ἥλιον τετά- 
gat pez αὐτὸν δὲ 
πὴν σελήνην, ὑπὸ 
δὲ αὐτοὺς τὰ d. 
πλανῆ τῶν ἄστρων 





καὶτοὺς πλανήτας:) 





i. 
[Simpl. in phys. 
1.33, 10] 





9. DE ANAXIMENE 135 





ϱ τὰ δὲ ζῴα sels dlv ὅτι xat. 
shox ἐἑξατμιζόμενα ὑτ τὸ ἀρχάς ἐξ ἀλλοει- 
wo ἡλίυ, τὸν bibo v ζφων ὁ &v-| 
ἔνδρωτον ἑτέρφίδρωπος devil 
δω Τεγονέναιέἑκ τοῦ τὰ μὲν 

πωτέστον ἐχδύι παρα- δι) ἑαυτῶν ταχὺ e 
Déco xac ἀρχᾶς necu µόνον δὲ τὸν 
Ιἄνθρωπον πολωχρονίου: 9; 
δεῖσθαι d σεως.. 
διὸ xal xaT ἀρχὰς] 
'οὐχ ἄν ποτε τοιοῦτον 
όντα διασωθῆναι. 








V 19 4 A. ἐν ὑγρῷ: 


| 
erm vat τὰ πρῶτα' 
ζφα «φλοιοῖς περιεχό- 
μενα ἀχανθώδεσι, προ- 
[βαινούσης δὲ τῆς ἡλι- 
χίας ἀποβαίνειν ἐπὶ τὸ 
Iu xal περιρρη- 
μενου τοῦ φλοιοῦ 
π᾿ ὀλίγον Ὑρόνον µε- 


πρδνας 





3. EXCERPTA DE ANAXIMENE 


T1 Ἀναξιμένης 9 AvatigévnvII3 Ἀναξιμένης 134 Ἀναξιμέ- 2 
δέ qaot τὴν v τῶν ὅλων Ε,ὑρυστράτου M 


& xat αὐτὸς ὢν Mt- 
Mates, υἱὸς ὃ E»5- 
ρρστράτου, ἀέραπ 
ἄπειρον ἔφη τηνιτῷ μὲν pe ἄπει τὸ ἄπειρον. 


ἀρχην τὸν ἀέρα εἰ- λήσιος. 








ἀργὴῆν εἶναι pov ταῖς δὲ περὶ ao-| 

)J τὸν ποιότησιν ώρι- 
σμένον. 

ἐξ οὗ τὰ γινόμενα xai 

τὰ Τενονότα καὶ τὰ 

ἐσόμενα xal θεοὺς xai | 

(da Τίνεσθαι. τὰ δὲ | 

λοιτὰ ἐχ τῶν i) | 

I . | 

ἀποτόνων * | & * * 





2 κινεῖσθαι δὲ ἀ είτήν Te μὴν Χίνησιν 
ο) γὰρ μµεταβάλ-ὲξ αἰῶνος ὑπάρ- 
λειν ὅσα μετ ταβάλ- χειν. 

Aet el μὴ χινοῖτο. ι s 5 ^ 





3 zuxvobp.tvov Ttvváotal τε πάντα 
Τὰρ xal ἀραιούμε- κατά τινα πύχνωσιν 
vov διάφορον φα({-ιτούτου xal πάλιν 
νεσθαι. ἁραίωσιν. | 





ὅταν  qàp tic τὸι 


zÜ i θαι, , E 


µους δὲ πάλιν εἰς 
ἀέρα πυκνούµενον, 
ἐξ ἀέρος δὲ νέφος 
ἀποτελεῖσθαι xa- 
τὰ τὴν πίλησιν, 
ἔτι δὲ μᾶλλον 
ὕδωρ. ἐπὶ πλεῖον 
πυπνωθέντα Tivi 
xat εἰς τὸ μάλιστα! 
πυχνότατον η | 
δους. 





t νης Εὐροστράτου δὲ 
«οὗτος ἀρ-. ΑΠιλήσιος 
τεῖν καὶ τοῦτον elvat γην ἀέρα εἶπε καὶ τῶν ὄντων ἀέρα ἀπε- γονὼς 


Ἀναξιμένης 
Γὐρυστράτου 


apyivi: Πιλήσιος ἑταῖροςγε- 


᾿Αναξιμάνδρου 
i'efjvaxo, μίαν «νο τὴν ὑπο- 
| Χειμένην q20tv καὶ 


| 


—M— ———— - ———— — — — — - 


ἄπειρον quat ... 
[οκ ἀόριστον δὲ . 
d). ἀρισμένην, 
ἐκ γὰρ τούτο» πάντα ἀέρα λέγων αὑτήν. 
γίγνεσθαι καὶ εἰς αὐτὸν' 
Ἱπάλιν ἀναλύεσθαι. | 


* * e$ 


mx Cv S tv δὲ καὶ οὗτος 
ιάίδιον ποιεῖ Ot Ἶν 
xal τὴν µεταβο- 
λ) v γίνεσθαι 

"T. ο 
ιαφέρειν δὲ µα- 
ivótr tt καὶ zoxvó- 
ἵτητι κατὰ τὰς οὗ- 
las 


καὶ ἀραιούμενον 
μὲν πΏρ Ἱίνεσθαι, 
πυχνοῦμενον δὲ 
ιᾶνεμον, εἶτα νέφος 
Ext 6E μᾶλλον ὗ ὕδωρ 
εἶτα Την, εἶτα λί- 
Ῥους. τὰ δὲ ἄλλα 
ἐκ τοὔτων. 


196 X THEOPHRASTEORUM CONSPECTUS8 2. ΡΕ ANAXIMENE 





Hippolyti Plutarchi Strom. 


Diogenis 


Aétii 


Theophrasti fr 





* απιλουμένου δὰτοῦ dd- 


τα τὴν δὲ riy peri 


πλατεῖαν εἶναι ἐπὶ 
ἂέρος ὀχουμένην. πεῖαν 


εγενῆσθαι 
τει τὴν Tv πλα- 


διὸ καὶ 


κατὰ. αὐτὴν 
μα 


5 γενονέναι Bal τὸν ftev καὶ 
rà ἄστρα ἐκ γηατὴν σελήνην καὶ 
DU 


διὰ τὸ τὴν ἱκμά 


τὰ Aen ἄστρα 


ταύτης ἀνίστασθαι, ἠς την dp τῆς Te 


ιο! τὸ πὔρνέσεως 
ιο, ai i im 
πυρός, µετεωριζομέ- 
νου τοὺς ἀστέρας 
συνίστασθαι. 

εἶναι δὲ καὶ 
εώδεις φύσεις 
ν τῷ τόπῳ τῶν 
ἀστέρων συµπε-] 
Ριφεροµένας ἐ- 
κείνοις, 


s οὐ χινεῖσθαι 
δὲ ὑπὸ γῆν τὰ 
ἄστρα λέγει, κα- 
Wü ἕτεροι ὑπειλήφα- 
συ ἀλλὰ περὶ γην 
ὡσπερεὶ περὶ τὴν ἡμε- 
Ld 
φεται τὸ πιλίον. 

» 


7 ἀνέμρυς δὲ qev-| 
γᾶσθαι ὅταν ἐκπεπυ-] 
πνωμένος (?) à dip 
ἀραιωθεὶς φέρηται, 
συνελθόντα δὲ καὶ ἐπὶ] 
πλεῖον παχυνθέν- 
τα νέφη Τένεσβαι, 
zal οὕτως εἰς ὕδωρ 
μεταβάλλει», 
qose u Τίνεσθαι) 

ταν ἀπὸ τῶν νε- 
φῶν τὸ ὕδωρ xa- 
ταφερόµενον πα- 
qo tiva δὲ ὅταν αὐτὰ, 
ταῦτα ἐνυγρύτερα ὄνται 
πῆξιν Mr. 


5 ἀατραπὴν à 
ὅταν τὰ νέφη διι- 
στῆται βίᾳ πνευ- 
pios pa 
ασταµένων. λαμπι 
καὶ πυρώδη γένεσθαι 
τὴν αὐγήν. 





ἐκ τῆς 





σθαι τῷ ἀέρι. 


µένης πυρ 
μὲν τὴν o 
πῶν ἄστρων 
ριέχειν δέ 
καὶ qe 


ερόμενα 
μα ἀόρατα. 


IL3 κινεῖσῆαι Ἡ 166 Ἀ. 


ài τὰ ἄστρα οὐχ 


ὑπὸ γην 
περὶ γην. 


στρέφεσθαι 
ἀστέρας. 


I4: ^A. 
μὲν Τίνεσθαι 
γυνβέντος 












συμβαίνει, ὅτα 


περιληφθὲν viet πα- 
χεῖ βιασάµενον ἐκ- 


HI 154’. διὰ 
τὸ πλάτος ἐπογεῖ- 


1 13 1 Αναξι- 


µατα συµπερι- 


ὑπὸ τὴν γῆν ἀχ- 
ἀλλὰλὰ περὶ αὐτὴν 


εἴην τοῦ ἀέρος, 
iva δὲ ἐπειδὰν 
[τὸ καταφερόµενον 


ὅδωρ παγῇ, 
Ὑάλαζαν 8 ὅταν συµ- 
ἱπεριληφθῇ τιτῷ ὑγρῷ, 
πνευματικόν. 


TIE 31.2 Ἀναξίμαν- 
ὄρος ἐκ τοῦ πνεύ- 
µατος ταυτὶ πάντα 


tv, vi 
473-1 
98ty| 
πε- 
τινα 
σώ-] 


τού-] 


οὐχ 


τοὺς; 


νέφη 
πα- 
ἐπὶ 


ν yàp 





πέσῃ ..... ἡ δὲ διαστο-, 


3. DE ANAXAGORA 


131 





A&tii 


Hippolyti 


Diogenis | 


ha παρὰ τὴν µελανείαν τοῦ 
νέφους τὸν δια)γασμὸν 
ἀποτελε. ᾿Αναξιμένης 
ταὐτὰ τούτῳ, προστιφεὶς τὸ 
ἐπὶ τῆς Ὀαλάσσης ἧτις σχι- 
ζομένη ταῖς χώπαις παρα- 


| στίλβει. 







II 510 A. Ἶριν γίνε- 
Ἴσθαι χατ αὐγασμὸν Ἱ- 
λίου πρὸς νέφει πυκνῷ 
xal παχεῖ καὶ µέλανι... 
 ΠΙ 149 A. ξηρότητα 
ἰχαὶ ὑγρότητα τῆς γῆς 
αἰτίαν τῶν σεισμῶν ὧν 
[τὴν μὲν αὐχμοὶ γεννῶσι, 
lev δὲ ἐπομβρίαι. 


18 lptv δὲ γεννᾶσδαι 
τῶν ἡλιαχῶν αὐγῶν εἰς 
Πέρα συνεστῶτα i 





στουσῶν. 
πισμὸν δὲ τῆς Ἱῆς ἐπὶ 


πεον ἀλλοιουμένης ὑπὸ 
ἑερμασίας xal Φύξεως. 





| 


3. EXCERPTA DE ANAXAGORA 


| 


μένιος 


δι μετὰ τοῦτον Ἱίνετα ῃΠ6ϱ Ἀναξαγόρας 
Ἀναξαγύρας Ἡγησι- Ἡ γησιβούλου ἡ Εὐβούλου 
βούλου 6 Κλαζομένιος.Κλαζομένιος. 
οὗτος ἔφη τὴν παντὸςιοῦτος.. 
ἀργὴν νοῦν xal DÀTv,9ÀAmg νοῦν ἐπέστησενῦλην, τὸ δὲ ποιοῦν αἵ- 
τὸν μὲν νοῦν ποιοῦνταἁρξάμενος οὕτω τοῦ συγ-ιτιον νοῦν τὸν τὰ πάντα 
τὴν δὲ ὖλην γινομένην.γράµµατος... 


Ld 
ουτως * 


χόσμτσεν. αὐτὰ διεχόσµησε. χόσμησε ; 
* [1 3 
τὰς Ó ὑλικὰς ἀρχὰςι͵ S8 ἀρχὰς δὲ 
ἀπείρους ὑπάρχειν καὶμοιομερείας κ 
τὰς σµικροτέρας [2] αὐ- V ὁμοιομερων. pt- 
τῶν ἄπειρα λέχει. χρῶν σωμάτων τὸ πᾶν 
συγκεχρίσθαι. — cf. Prol. 
p. 120. 


2 χινήσεως δὲ µετέ-καὶ voov μὲν ἀρχὴν 
χειν τὰ πάντα ὑπὸ τοῦικινήσεως» 
νοῦ κινούμενα. 
* 


τὸ μὲν οὖν πυκνὸν waitv δὲ σωμάτων τὰ 
ὑγρὸν καὶ τὸ σκοτεινὸν καὶμὲν βαρέα τὸν χάτω τό- 
ψυχρὸν καὶ πάντως τὰ βα-πον ὡς τὴν γῆν, τὰ δὲ 
pía συνελθεῖν ἐπὶ τὸκοῦφα τὸν ἄνω ἐπι- 
μέσον, ἐξ ὧν παγέντωνσχεἴν ὡς τὸ πῦρ, ὕδωρ δὲ: 
τὴν Την ὑποστῆναι, τὰ/καὶ ἀέρα τὸν μέσον. | 
& ἀντιχείμενα τούτοις τὸ 
δερμὸν xal τὸ λαμπρὸν καὶ 

τὸ Erpóv» xal τὸ χοῦφον | 
εἷς τὸ πρόσω τοῦ αἱθέ- 
poc ὀρμῆσαι. | 


Ι 95 Ἀναξαγόρας: 
Ηγησιβούλου KAato- 
ζομένιος κχοινωνήσας τῆς 

. πρῶτος τῇ|χκαὶ τὰς μὲν ὁμοιομερείας! Ἀναξιμένους » 
πρῶτος 
διαταξάµενον. ἄρχεται δὲ 
ἀνεπλήρωσε. 
ὄντων γὰρ πάντων ὁ-πάντα χρήματα Tv ὁ-ῤμοῦ πάντα χρήματα! 
μοῦ νοῦς éreAD Gv διε-μοῦ., εἶτα 6 νοῦς ἐλθὼνιὴν, νοῦς δὲ αὐτὰ .. διε-| 


| Theophrasti fragm. 





4 Avatavópac μὲν 
γὰρ Ἡγησιβούλου Κλα- 


φιλοσοφίας 
µετέστησε τὰς 
περὶ τῶν ἀρχῶν δόξας xal 
τὴν ἑλλείπουσαν αἰτίαν 


* 


τὰς ἀρχὰς τῶν ὄντων τὰςιχαὶ οὕτω μὲν οὖν φησι 
e. ἐχόμοιομερείας ἀπεφήνατο.[ Theophrastus] ᾿λαμβανόν- 


των δόξειεν ἂν ποιεν τὰς 
μὲν ὑλικὰς ἀρχὰς 
ἀπείροὺς ὥσπερ εἴρηται, 
την δὲ τῆς κινήσεως 


xal τῆς γενέσεως al- 
τίαν plav. 


198 X THEOPHRASTEORUM CONSPECTUS ὃ. ΡΕ ANAXAGORA 


Hippolyti 


83 τηνδὲγην τῷ σγή- 
pact πλατεῖαν εἴναι... 
4 τῶν δ ἐπὶ τῆς - 
γρῶν τὴν μὲν δάλασσαν 
ὑπάρξαι τά τε ἐν αὐτῇ 
ὕδατα ἑξατμισθέντα ... 
* 


6 τὸν δὲ ἨΝεῖλον 
αὔξεσθαι χατὰ τὸ δέ- 
poc χαταφερομένων εἰς 
αὐτὸν ὑδάτων ἀπὸ τῶν 
ἐν τοῖς ἄρκτοις (2) χιό- 
v0 Y. 


6 Ttov δὲ xal σελήνην 
xal πάντα τὰ ἄστρα λίθους 
εἶναι 


* 9 * 


8 ὑπερέχειν δὲ τὸν 
ἦλιον µετγέδει τὴν Πε- 
λοπόννησον. 

τὸ δὲ φῶς τὴν VE 
νην μὴ ἴδιον ἔχειν ἀλλ᾽ 
ἀπὸ τοῦ ἡλίου. 


9 ἐκλείπειν δὲ τὴν σε- 
λήνην γῆς ἀντιφραττούσης, 
ἐνίοτε δὸ xal τῶν 
ὑποχάτω τῆς σελή- 
νης 


τροπὰς δὲ ποιεῖσθαι 
xal Ato χαὶ σελήνην 
ἀπωθουμένους ὑπὸ τοῦ 
ἀέρος. 


10 ἔφη δὲ γηίνην εἶναι 
thv σελήνην ἔγειν τε 
ἐν αὑτῇ πεδία xal φά- 


ραγΊας. 


τὸν δὲ γαλαξίαν ἆ- 
νάχλασιν εἶναι τοῦ φω- 
τὸς τῶν ἄστρων τῶν 
μή καταλαμπομένων 
ὑπὸ τοῦ ἡλίου. 


τοὺς δὲ µεταβαίνοντας 
ἀστέρας ὡσεὶ σπινθῖ- 
pac ἀφαλλομένους γί- 
νεσθαι ἐκ τῆς κινήσεως 
τοῦ πόλου. 


| Diogenis ΑδΗἱ Theophrasti fragm. 






II8 οὕτω γὰρ ἐπὶ τῆς 
[s rAacelas οὔσης τὴν 

άλασσαν ὑποστῆναι 
διατµισθέντων ὑπὸ 
τοῦ ἡλίου τῶν ὑγρῶν. 


IV 1 6 (de Nilo] Ava- 
ξαγόρας ἑκ τῆς χιόνος 
τῆς ἐν τῇ Αἰδιοπίς τη- 


οὗτος ἔλεγε τὸν ἥλιον II 20 6 ᾿Αναξαγόρας 

μύδρον εἶναι διάπυρονυμύδρον T] πέτρον διά- 
πυρον εἶναι τὸν Ίλιον 
cf. III 13 ο, 


καὶ µείζω τῆς IleXo-| II213 A. πολλαπλά- 
ποννήσου.. . . σιον Πελοποννήσου. | 

II 28 5 θαλῆς πρῶτος! 
ἔφη ὑπὸ τοῦ ἡλίου φω- 
τίζεσθαι .... ΆἌναξα- 
Ἱόρας ὁμοίως. | 


^ II 297 fr. 19 
᾿Αναξαγόρας ὥς φῖῆσι θεόφραστος x 
τῶν ὑποχάτω τῆς σελήνης ἐσθ) ὅτε σι 
µάτων ἐπιπροσθδούντωγν. 
| 


II 28 2 τροπὴν }ί- 
γνεσθαι ἀνταπώσει τοῦ 
πρὸς ταῖς ἄρχτοις ἀέ- 
ipo. 


τὴν δὲ σελήνην οἰκήσεις' II 25 9 'A. ... στερέω-ι 

ἔγειν ἀλλὰ [cf. p.35] xalisa διάπυρον Eg ov ἐν £av- 

λόφους xal φάραγγας. |t πεδία xal ὄρη «al 
vtt ipápaTya«. 


9 καὶ τὸν γαλαξίαν, III 1 5 "A. civ σκιὰν 
ἀνάκλασιν εἶναι τῶν[τῆς γῆς κατὰ τόδε τὸ µέ- 
ὑπὸ φωτὸς ἡλιακοῦιρος ἵστασθαι τοῦ οὐρανοῦ 
μὴ Χκαταλαμπομένωνῦταν ὑπὸ τὴν γῆν ὁ Ίλιος 
ἄστρων. γενόμενος μὴ Πάντα περι- 

φωτίζη. 


τοὺς δὲ χομήτας co-| III 231 'Á. καὶ Δημό- 
νοδον πλανητῶν φλό-Ιχκριτος σύνοδον ἀστέρων 
Irae ἀφιέντων. ὁυοῖν ἢ καὶ πλειόνων χατὰ 
συναυγασµόν. . 
τοὺς δὲ διάττοντας olov III 2 9 'À. τοὺς xa- 
σπινθῆρας ἀπὸ τοῦ d£-Aoupévouc διάττοντας 
poc ἀποπάλλεσθαι. ἀπὸ τοῦ αἰθέρος σπιν-' 
δήρων δίκην χαταφέ-ι 
| ρεσθαι, διὸ xal παραυτίκα 
| 'σβέννυσδαι. 





4. DE ARCHELAO 139 





Hippolyti Theophrasti fragm. 





Diogenis 






8u ἀνέμους δὲ τί. Π 9 ἀνέμους Ὑγίνε- 
γεσθαι λεπτυνοµέ-σθαι λεπτυνομένου 
νηυ τοῦ ἀέρος ὑπὸιτοῦ dépoc ὑπὸ τοῦ 
τηῦ ἡλίου ..».. |fA(ou 





βροντὰς δὲ χαὶ ἁστρα-]βροντὰς σύγκρουσιν] 1 34 ^A. ὅταν τὸ ὃερ- 
πὰς ἀπὸ θερμοῦ }Υ(-ινεφῶν, ἀστραπὰς ἔχ-μὸν εἰς τὸ Φυχρὸν ἐμ-' 





νεόθαι ἐμπίπτοντος εἱςτριφιν νεφῶν πέσγῃ — τοῦτο ὃ᾽ ἐστὶν αἰ- 
τὰ νέφη. δέριον µέρος el; ἀερῶδες — 

τῷ μὲν ψόφῳ τὴν βροντην 

1 σεισμοὺς δὲ Ὑίνε- ἀποτελεῖ κτλ. 

Ἴδαι τοῦ ἄνωθεν ἀέρος]σεισμὸν ὑπονόστησιν ΠΠ 15 4 "A. ἀέρος 
εἰς τὸν ὑπὸ γῆν ἐμπί-ιἀέρος εἰς γῆν. ὑποδύσει τῇ μὲν πυκνό- 
πτοντος) τούτου γὰρ χινου- τι τῆς ἐπιφανείας προσ- 
µένυ καὶ τὴν ὀχουμένην] πίπτοντος τῷ δὲ ἔκκρισιν 
T z^ αὑτοῦ σαλεδεσθαι. |λαβεῖν μὴ δύνασθαι τρόμφ 


[τὸ περιέχον κραδαίνοντος. 
(da δὲ τὴν μὲν ἀρχῆνζφα [ενέσδαι ἐξ ὑγροῦ 
it ὑγροῦ Ἱενέσθαι µε-ικαὶ δερμοῦ xal Τεώ- 
τὰ ταῦτα δὲ ἐξ ἀλλή-ίδους, ὕστερον δὲ ἐξ ἀλ- V 1 4 "A. Παρμενίδης! 
low xal ἄρρενας μὲνλήλων. xal ἄρρενα piv μὲν ἐχ τῶν δεξιῶν 
Ἰίνεσθαι ὅταν ἀπὸ τῶνιάπὸ τῶν δεξιῶν, ὃ ἠλεαιχαταβάλλεσθαι clc τὰ 
δεξιῶν μερῶν ἀποκρι δὲ ἁπὸ τῶν ἀριστερῶν.δεξιὰ µέρη τῆς μήτρας, 
τ 





δὲν τὸ σπέρµα τοῖς δε- à δ᾽ éx τῶν ἀριστερῶν 
ξιοῖς µέρεσι τῆς µή- ιεἷς τὰ ἀριστερά, εἰ ὃ᾽ 
τρας χολληδή, τὰ δὲ ἐναλλαγείη τὰ τῆς xa- 
Φήλεα κατὰ τοῦναν-ι παβολῆς γίνεσθαι δή- 
τίον. | λεα. | 


4. EXCERPTA DE ARCHELAO 


91 Αρχέλαος τὸ 
μὲν γένος ᾿Αθηναῖος 
υἱὸς δὲ Απολλοδώρου. 


Ἡ 16 Αρχέλαος 136 Ἀρχέλαος, 4 καὶ Ἀρχέλαος 
᾿Αθηναῖος 7 : ιλήσιος Απολλοδώρο» Αδη-ὁ ᾿Αθηναῖος ᾧ xal Σω- 
πατρὸς ᾽᾿Απολλοδώρουιναῖος χράτη sopTepovévat 
ὡς δέ τινες Móbtovoc µα- φασίν,͵ Αναξαγόρου γι- 
δητὴς ᾽Αναξαγόρου δι- vogévo μαδητῇ iv μὲν 
δάσκαλος Σωκράτους |! ιτῇ Ὑενέσει τοῦ κόσμου xal 
οὗτος ἔφη τὴν μῖξιν τῆς "ο. (tol; ἄλλοις πειρᾶταί τι φέ- 
ὕλης ὁμοίως P'Avataqo- 17 καὶ τὸ πᾶν &xttpov.— 'dépa ἄπειρον καὶ τὴν περὶ ϱειν ἴδιον. τὰς ἀρχὰς δὲ 
pq τάς τε ἀργὰς ὡσαύ- αὐτὸν πυκνότητα «al μά τὰς αὐτὰς ἀποδίδωσιν 
τως. . illi: νωσιν. ιᾶσπερ ᾽Αναξαγόρας. 

2 εἶναι S ἀρχὰς τῆς[16 ἔλεγε δὲ δύο αἰτία τούτων δὲ τὸ μὲν εἶναι πῦρ, 

κινήσεως ἀποχρίνεσθαιιεῖναι γενέσεως δερμὸνιτὸ δὲ ὕδωρ. 

(?) dz ἀλλήλων τὸ θερ-ιχαὶ ὑγρόν | 

μὸν xal τὸ φΦυγρόν... .* 

τηχόµενον δὲ τὸ ὕδωρ]11 τηκόμενόν φησι τὸ 

tl; µέσον ῥεῖν dv ᾧ χατα-ὕδωρ ὑπὸ τοῦ δερμοῦ 

χαιόµενον ἀέρα Τίνεσθαικαθὸ μὲν εἰς τὸ πυρῶ-| 

xal γῆν ὦν τὸν μὲν ἄνω δες [1. πηλῶδεςλ] συνίστα- 

opel: τὴν δὲ ὑφίστα-ιίται ποιεῖν γῆν, καθὸ δὲ 

σθαι χάτω. [περιρρεῖ (7) ἀέρα γεννᾶν 
* i 








* 








3... τὴν τῶν ἀστέ- μέγιστον τῶν ἄστρων' ' 
pev εἶναι φύσιν àv μέ-τὸν ἥλιον. 
Ίιστον μὲν ἡλιον... | 


142 





Hippolyti 


πῦρ λέγων xal 
γῆν τὰς τοῦ 
παντὸς ἀρχάς, 
thv μὲν γῆν ὡς 
ὕλην, τὸ δὲ πὂρ 
ὡς αἴτιον xai 
ποιοῦγ. 


Plutarchi Strom. 





Diogenis 


IX 21 δύο t' εἷ- 
ναι στοχεῖα πῦρ 
xal γῆν xal τὸ μὲν 
δημιουργοῦ. τάξιν 
ἔχειν τὴν δ᾽ ὅλης. 


Aétii 


X THEOPHRASTEORUM CONSPECTUS ᾖ7. DE LEUCIPPO 


Theophrasti fragm. 


βάνων, κατὰ 
δόξαν δὲ τῶν 
πολλῶν elc τὸ 
γένεσιν ἀποδοῦ- 
ναι τῶν Φφαινο- 
µένων δύο ποι- 
ὤν τὰς ἀρχάς, 


πῦρ καὶ γην, τὴν 
μὲν ὡς ὕλην, τὸ 
0' ὡς αἴτιον xal 
ποιοῦγν. 


xai τὰς αἰσθήσεις ἐκ IV 9 1 Πυθαγόρας 
βόλλει ἐκ τῆς dÀm- ... Παρμενίδης... 
είας. ψευδεῖς εἶναι τὰς αἱ- 


σθήσεις. 





φησὶ δὲ ὅτι εἴτι πα- 
ρὰ τὸ Óv ὑπάρχει 
τοῦτο οὐκ ἔστιν 
QV, τὸ δὲ p. ὂν ἐν 
τοῖς ὅλοις οὐκ i. 
στιν. οὕτως οὖν t0). 22 αὐτὸν [].αἴτια] 


ὂν ἀγένητον ἀπολε(-Ιδ᾽ ὑπάρχειν τὸ δερ- d. sens. ὃ δυοῖν 

πει. μὸν xal τὸ ψυχρόν ὄντοιν στοιχείοιν 
ἐξ dv τὰ πάντα συ- κατὰ τὸ ὑπερρόλλον 
νεστάναι καὶ τὸν ἐστὶν πῶς dv γὰρ 
νοῦν xal τὴν ψυ- ὑπεραίρῃ τὸ θερμὸν 
χὴν αὐτὸν εἶναι IV 5 12.II. καὶ Εμ] τὸ ψυχρόν κά . 
! πεδοκλῆς καὶ Δημό- 4 τὸγὰραἰσθάνε- 

χριτος ταὐτὸν vols 

xal joy. 


| 
πρῶτος δ᾽ οὗτος την III 15 7 ἍἨΠαρμι fr, 17 ... πρῶτον 


7 τὸ παρὰ τὸ 
ὃν 00x Óv, τὸ 
οὐκ 6v οὐδέν, By 
dpa τὸ ὄν. 





δαικαὶ τὸ φρονεῖν 
ὡς ταὐτὸ λέγει. 


*v ^» € 


Tv ἀπέφηνε σφαιρο-Δημόκρ. διὰ τὸ παν-ιὀνομάσαι . . καὶ 4 
ει 


Ἡ xal ἐν pau κεῖ- ταχόθεν (aov. ἀφεστῶ-ιγτν σ ύλην, d 
σθαι. σαν µένειν ἐπὶ τῆς ἆ όφραστος Happevi- 
μα, ecco δην. 


1. EXCERPTA ΡΕ LEUCIPPO ET ΡΕΜΟΟΒΙΤΟ 
121 Λεύχιππος —— Diogenis 
δὲ Ζήνωνος ixat-|. Lo aon λος 
ME οὐ τὴν αὐτὴν IX. δ0 Λεύκιπ- 
όξαν διετήρησεν 06 Ἑλεάτης .ο 
ἀλλά φησιν  πειρα κατ) ἑνίους δὲ {ήλιος 


8. Λεύχιππος 
δὲ ὁ Ἐλεάτης  Μι- 


λήσιος--- ἀμφοτέρως 
Υὰρ λέγεται περὶ ab- 


19: Λεύχιππος 
Μιλήσιος... 





* τοῦ... οὐ τὴν αὐτὴν 
εἶναι καὶ ἀεὶ κιν οὐ-[{1- Μιλήσιος] 99" ΙΧ δΙ τὸ μὲν πᾶν ἑβάδισε Iles 
ptva xal Τένεσιντος ἤκουσε ἠνω- απειρόν φησιν ὡς xal tvo 


al λγνίνος. ἤρεσχε 9' αὐτῷ - 
συνεγῶς οὗσαν.' άπειρα εἶναι τὰ Pateat 
| πάντα xal εἰς ἅλ- 


ληλα μεταβάλλειν. 


τῶν ὄντων ὁ δόν...... 
| I 18 3 Δημόχριτοςοὗτος ἄπειρα xal 
l. "M Λεύχιππος "I dsl χινούμενα ὑπί- 
τὰ μὲν Me ο]δετο τὰ στοιχεῖα, 
α to T" ει τοιτὰ 4 ó 
ἱπρῶτός t. ἁτόμους h κενὸν ἄπειρον τφιτῶν ἐν αὐτοῖς ση 
Ιάργὰς ὑπεστήσατο — Ἰμεγέθει’ 
* * & | ' 








'μάτων ἄπειρον τὸ 
ιπλῆθος. d 


7. DE LEUCIPPO ET DEMOCRITO 148 























Hippolyti Diogenis IX 30 | Diog.IX31— 33.44 A&tii "Theophrasti fragm. 
———————ÉLÉÉL———L——————— 
121 στοιχεῖα δὲ τό τε πᾶν εἶναι κέ-ιτούτου. δὲ τὸ μὲν 131 ἀρχὰς καὶ 
ἀπιιτόπλΆρες καϊνὸν καὶ πλῆρες su sigas εἴναι τὸ ἔξατοιχεῖα τὸ sid 
τὸ κενόν. μάτων. κενών, καὶ ατοι-ρες καὶ τὸ κενόν. 
χεῖά φησιν, κόσ- ] 
α κόσμους δὲ Τί-τοὺς τε κόσµουςμουςτ' ἐκ τούτων II13..... Ae. 
αεσθαι λέγει, ὅταν Πίνεσθαι σωμάτων άπείρους elvat καὶ κιππος .... ἀπείρους 
εἰς µέγα πενὸν ἐκ[εὶς τὸ κενὸν ἐμπι-ιαλεσθαι εἰς ταῦτα, κόσμους ...- 
τῷ περιέγοντος 4 prdveuv πα ἀλλ roast δὲ co 
βροισθῇ πολλὰ σώ-λοις zeptzAexont-(kdapoug οὕτω. g£- 
pera καὶ συβρή/νων, [x τε τῆς χι-ρεσθαι κας) dno 
ὀοντα di firmes κατὰ τὴν μὴν ἐκ τῆς ἀπείρον 
Aog συμπλέκε-αὔξησιν αὐτῶν γί-πολλὰ σώματαπαν- 
πδαιτὰ ὁμοιοσχή-νεσθαι τὴν τῶντοῖα τοῖς σχήµασιν 
Ῥονα καὶ παρα-ἁστέρων φύσιν, εἰς μέγα κενόν 
πλήπια τὰς µορ- ἅπερ ἀβροισθεντα, | 
às καὶ περιπλε-, δΐνην — ἀπερτάτεσθαι, 
Ἰδέντων ἁστέρας. μίαν καὶ’ ἣν προσ- 
τίνεσθαι, χρούοντα καὶ παντο- 
Bamüe πυχλούµενα 
Y διακρίνεσθαι χωρίς τ. 
Όμοια πρὸς τὰ Doa 
πα Ρα τὰ δὲ λοιπὰ 
συμμένειν καὶ περι- 
πλεκόμενασυγκατα- 
[ερέχειν ἀλλήλοις καὶ 1199 Λεύκιππας' 
[ποιεῖν πρῶτόν τι αὖ--, ο) Λημήκριτος αφαι- 





στηµα σραιρεδέςτοειος / 
& σφαρριδέςροειδῃ τὸν κόσμον 
ο μονη n Λεύκιππος, 
eno odori h«ptzog χιτῶ-, 
elio dr nre ri pig 
gea σώματα. περπείνυσι τῷ x. 
Ἰαὐτόν coms cave διὰ τῶν dpa 
mapié oven civ pia τμ εδ ἀτόμωνσυμ- 
aUteodat ο... aie "eT. 
ἑκπορωθέντα —— τὴρ 
lav ἀστέρων ἀπο- 
τελέσαι φύσιν. 
A 

















αὔξειν δὲ xal | 99 εἶναι à' ὥ- 
φδίνειν διά τινα Ίππερ µΤενέσεις 
ἀνάγκην. τίς ὅἸ κόσμου, οὕτω 
ἂν εἴη fj ἀνάγκη xal αὐ ξήσεις xat 
οὐ διώρισεν. Ip (cete xal φῦο: 
ρὰς xatd τινα! 
νάγκην, Ίν 
ὁποία ἐστὶν οὐ, 
διασαφεῖ. i 
13 1 Δημόχρι- 
τος δὲ Λευχίπ- 44 1315 Δημόκρι- 8 cf. p.120 sq. 
που (vexat γνώ- ἀρχὰς εἶναι τῶν lev toc δὲ ὁ ᾿Αβδηρίτης b παραπλησίως δὲ 
ριμος.. - o€ καὶ κενόν. αμασίπσον τὰ Ἠαστά καὶ 6 ἑταῖρος 
3 λέχει δὲ 6. PUTEM αὐτοῦ Δημόχρι- 
μοίωςΛευχίππφ! ! [vos 6 ᾿Αβδηρί- 
περὶ στοιχείων i ; τῆς ἀρχὰς ἔθετο 


πλήρους xal xe-, ή ] τὸ πλῆρες xal 


144 X THEOPHRASTEORUM CONSPECTUS 8. DE DIOGENE 


' | 
Hippolyti | Plutarchi Strom. | Diogenis | Aétii | Theophrast fragm. 


νοῦ τὸ μὲν zÀ$- | | tà χενόν, ὧν τὸ 








ρες λέγων àv, τὸ | | Pn óv, τὸ δὲ μή 


δὲ κενὸν οὐκ ὃν. ὂν ἑχάλει. 


8. EXCERPTA ΡΕ DIOGENE 


12 Διογένης IX 57 Διογένης] 1 35 Διογένης 2 καὶ Διογένης 
ὁ ᾽Απολλωνιάτης/Απολλοθέμιδος — A-|B& 6 ᾽Απολλωνιά-ὶὸ ᾿Απολλωνιάτης 


ἀέρα ὑφίσταταιπολλωνιάτης... Ίτης ἀέρα dzetpov.. ... 
στοιχεῖον... ἀπεί- * τὴν δὲ τοῦ παντὸς 
ρους τε εἶναι τοὺςιστοιχεῖον εἶναιτὸν φύσιν ἀέρα καὶ οὗ- 
κόσμους. ἀέρα κόσμους ἀπεί- τός φησιν ἄπειρον 
ρους καὶ χενὸν ἄπειρον εἶναι xal ἀίδιον, 

ἐξ οὗ πυκνουµένου 
χοσμοποιεῖ δὲ οὕτως.ιτόν t' ἀέρα πυ- xal µμανουµένου 
ὅτι τοῦ παντὸς xtvou-|x vob ps evov xal xai μεταβάλλοντος τοῖς 
μένου xal Tj μὲν ἀραιοῦιάἀραιούμενον ἩΤεν- πάθεσι τὴν τῶν dÀ- 


δέ πυχνοῦ γινομένου νητικὸν εἶναι τῶν 
που συνεχύρησε, τὀικόσμων. 


| λων γίνεσθαι µορ- 
! 
πυχνὸν συστροφὴν 


qf». 


ποιῆσαι xal οὕτω τὰ 
λοιπὰ χατὰ τὸν αὐτὸν 
λόγον τά(τε) χουφότατα 
τὴν ἄνω τάξιν λαβόντα 
τὸν Ίλιον ἀποτελέσαι. 


XI DE HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENIS 


Quaeeunque in illo conspectu ex Hippolyto eollata sunt, merae sunt 
Physieorum Opinionum in epitomen coactae reliquiae. quem thesaurum 
ut sine dispendio ex reliqua Philosophumenon farragine secernere possi- 
mus, Hippolyti quam eredimus Refutationis aceuratius examinemus librum 
primum, quem notum est in codicibus seorsum sub ficto Origenis nomine 
eireumferri. sed praeter peculiarem titulum Φιλοσοφουμένων ! etiam maioris 
inseriptionis memoria in libris propagata est, velut ante prooemium post 
philosophorum tabulam in codice Barberino f. 4" ἀρχὴ τῆς πρώτης βίβλου 
τοῦ xatà πασῶν αἱρέσεων ἐλέγχου. * continet is liber graecae philosophiae 
eompendium, quippe unde sectae christianae omnem opinionum vafritiem 
furati sint. principio in animo fuerat Hippolyto quattuor graecanicae 


! is titulus sine dubio primum tantum librum comprehendit. nam IX 8 p. 442 ἀλλ εἰ 
xal πρότερον Éxxetrat ὑφ᾿ ἡμῶν ἐν τοῖς Φιλοσοφουμένοις ἡ δόξα Ἡρακλείτου spectat ad 1 4. 

? in Laurent. inscribitur Ὡριγένους φιλοσοφουμένων, et post indicem ante prooemium 
οὐδένα uo8ov haec: τάδε ἕνεστιν ἐν τῇ πρώτη τοῦ χιτὰ πασῶν αἱρέσεων ἐλέγγου. 


i 
| 





7. DE LEUCIPPO ET DEMOCRITO 143 


Hippolyti Diogenis IX 30 | Diog.IX31— 33.44 Aitii Theophrasti fragm. 
παρα μπω πασμμα man al μωομε ει όμοιος 





121 στοιχεῖα Bid τε πᾶν εἶναι κά- τούτου δὲ τὸ μὲν 1 810 ἀρχὰς καὶ 
ἀετειτόπλῆρες καϊνὸν καὶ πλῆρες σα πλῆρες εἶναι τὸ δέατοιχεῖα τὸ πλ” 
τὸ κενόν. μάτων. κενόν, καὶ στοι-ρες καὶ τὸ κενόν. 
χεῖά φησιν, κόὀσ- 

3 κόσμους δὲ γ[“τούς τε κόσµουςµους v ἐκ τούτων . M- 
ἀπείρους 





πεσθαι λέγει, ὅταν γίνεσθαι σωμάτων ἀπείρους εἶναι xal 


εἰς µέγα χενὸν ἐκεῖς τὸ κενὸν ἐμπι-βιαλύεσθαι εἰς ταῦτα. 
τοῦ Ὕοντος ἆ- πτόντων κα D pests δὲ 
383 πολλὰ σώ-λοις περιπλεκοµέ- κόσμους οὓτ 


κόσμους 









gars καὶ cups. De τε τῆς xt peaiat xac" 
προσκρούοντα d ἡνήσεως κατὰ τὴν μὴν ἐκ τῆς 


Aes αυμπλέκε-αῦξησιν αὐτῶν γί-πολλὰ αώματαπαν- 
σθαιτὰ ὁμοιοσχή-νεσθαι τὴν τῶντοα τοῖς σχήµασιν 
püva καὶ παρα-ἀστέρων φύσιν. εἰς μέγα xtvów, 


πλήσια τὰς µορ ἅπερ ἀθροισθενται 
φὰς καὶ περιπλε- Am  ἀπεργάζεσθαι, 
Ἰδέντων ἀπτέρας μίαν καθ ἣν mpoc- 
Τΐνεσθαι, χρούοντα καὶ παντο- 


Δαπῶς  κυκλούμεναι ἱ 
Διακρίνσθαι γωρὶς τὰ | 
ὅμοια πρὸς τὰ ὅμοια 
sei: in τὰ δὲ λοιπὰ 
συμμύειν καὶ περι- 
Ἱπλεκόμενασυγκατα-, I 
τρέχειν ἀλλήλοις καὶ 19 Λεύχιππος 
πρῶτόν τι αὖ- καὶ Δημόκριτος qe at 
| πτημα σφαροεβές ο ειδη τὸν κόσμον 
,, 92 τοῦτο δ᾽ olov qp Λεύκιππος 
ὑμένα ὑφίστασθαι, αἱ Δημόκριτος χιτῶ 
περιέχοντ' ἐν Inns κύκλῳ χαὶ νμέναι 
ρε σώματα. I " 












ís "m 
μαμα μμ dedu sop 


αδξεσθαι..... de | eT 


ἐκπυρωθέντα τὴν) 

τῶν ἀστέρων ἀπο-, 

τελέσαι φύσιν. 
2 


αὔξειν δὲ καὶ 33 εἶναι 9' ὥ- 
φβίνειν διά τινα σπερ ενέσεις 
ἐνάγχην: τές δἸ κόσμου, οὕτω. 
ἐν εἴη $ dvd qx [καὶ αὐξήσεις xal 
οὐ διώρισεν. Φφθίσεις xal φθο: 


ρὰς xatd τιναι 
ἀνάγκην, ἂν 
ὁποία ἐστὶν οὐ 
διασαφεῖ. 
151A μόχρι 
τος δὲ Λευχίπ 44 1 81ο Δημόκρι- 8 cf. p.120 sq. 
του γένεται γνώ: ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλωνίτος δὲ ὁ ᾿Αβδηρίτης ὁιπαραπλησίως δὲ 
PBOC. . - pim καὶ aei [D μμασίπτου τὰ Ναστάχαὶ ὃ ἑταῖρος 
4 λέτει δὲ 6. ja S8 evt αὐτοῦ Δημόχρι- 
Bolo c Λευχίππφ! ! τος 6 ᾿Αβδηρί- 
τερὶ στοιχείων της ἀρχὰς ἔθετο 
ελήρους καὶ κε-ι i i τὸ πλῆρες xal 














146 XI DE HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENIS 


celare comprehendit. hine indidem lux affertur subabsurdae Empedoolis 
opinioni τὸ τῆς µονάδος νοερὸν πῦρ τὸν θεόν [cf. Zeller I* 689* Schuster 
224']. scilicet Pythagoras Ἡθτασ]έας Empedocles per saturam uno capite 
continentur. tanta scriptoris levitas vel Hippolytum offendisse videtur, ut 
novum quaereret subsidium. 

Àe felicissimo easu doxographi cuiusdam epitome in manus inoidit. 
iam consilii prioris quo principes tantum exhibiturus erat paenituit iam- 
que inde ab Anaximandro pretiosissimus Opinionum thesaurus religiose 
compilatur. Anaximander igitur ac deinceps Ionici recte sese excipiunt. 
exspectamus Xenophanem continuari. sed is post Demoeritum c. 14 οο]- 
locatur et initium fit à Parmenide. fuit qui Diogenis IX 21 praepostere 
ineuleatam notitiam ad explieandum Hippolyti ordinem advocaret. cf. 
infra p. 147. frustra ille quidem. nam Theophrastus quoque, quem Dio- 
genes testatur, Parmenidem eum Xenophane coniunxit fr. 6. neque non 
eoniunxit Hippolyti fons Opinionum. nam quomodo intellegi potest c. 11 
initium καὶ γὰρ xal Παρμενίδης ἓν μὲν τὸ πᾶν ὑποτίθεται nisi Xenophanem 
praecessisse suspicamur? atqui Opinionum istam epitomen ο, 6—9. 
11—16 e Theophrasti corpore exeerptam eonstat cf. p. 153. unde igitur 
perversus Hippolytei libri ordo? res est facilis explieatu neque scitu in- 
digna. substiterat ille paululum Ionieis absolutis. iam Vitarum libro 
iterum inspecto si quid utile haberet invenit ibi Empedoeli et Heraolito 
Parmenidem eongregatum. nam et hie Pythagoreos audivisse dicitur. 
iam vero praeter nomen cum nihil probum inveniret, ' alterum fontem 
exseribere perrexit. nec desunt alia quae ex priore libro interiecta sunt. 
lemmata quidem velut Αναξίμανδρος Πραξιάδου Μιλήσιος Theophrastea vi- 
dentur. * sed minutae temporum notationes quae ad calcem c. 6. 7. 8 
apposuit ex Vitarum compendio postea opinor adpictae sunt. nam 8 18 
quod additur τοῦτον λόγουσι xal προγνωστιχὸν Ὑγενονέναι, est memorabile 
originis indieium, tum eiusdem seriptoris est Thaletis computatio 1 4 et 
Xenophanis c. 14 1. atque hie statim initio notula infertur coniuncta eum 
hisce οὗτος ἔφη πρῶτος ἀχαταληψίαν πάντων εἰπὼν οὕτως, "εἰ γὰρ καὶ ---τέτυχταὺ. 
Theophrasto talia attribui non possunt, sed efficta sunt ab eo qui Pyr- 
rhoneorum sectam ab illo suspensurus erat. et novimus qui hoe exocogi- 
tavit Sotionem suceessionum scriptorem. Laert. IX 20 φησὶ δὲ Σωτίων 
πρῶτον αὐτὸν [Xenophanem] simeiy ἀχατάληπτ εἶναι τὰ πάντα, πλανώμενος. 


! c, 1] 4 iterare videtur initium. unde alium fontem hic adhibitum esse aliquis coni- 
ciat. sed nec hic nec c. 6 3 [ο Zeller I* 2191] ex Hippolyti excerptis brevissimis 
quidquam concluserim. nempe in Theophrasto similia capita ut de principio et deo si- 
militer concepta fuisse consentaneum est, praesertim in Eleatarum doctrina. 

? c. 19. post Theophrasteum principium Δημόκριτος δὲ Λευχίππου γίνεται γνώριμος ite- 
rum incipit Δημόκριτος Δαμασίππου Ἀβδηρίτης πολλοῖς συμβαλὼν γυμνοσοφισταῖς. haec Vi- 
tarum scriptorem redolent praesertim cum clausula οὗτος ἐγέλα πάντα κτλ. ab eodem 
scripta esse debeat, qui flentem Heraclitum induxerat c. 4. cf. infra in c. de Galeni bist. 
phil. 


PROLEGOMENA 145 


* pestis velut antesignanos proponere Thalem Pythagoram Empedoclem 
Heraclitum. at consilium non constitit. ' sed ab Anaximandro deinceps 
ad Archelaum physiei proferuntur. tum Socrate stricto Parmenides Leu- 
eippus eum Democrito Xenophanes Eephantus Hippo seeuntur. hos porro 
excipiunt Socrates Plato Aristoteles Stoiei Epicurei Academici, agmen 
elaudunt Indi Druidae Hesiodus. 

Qui Hippolyti librorum scribendorum rationem ex reliquis libris novit 
quam accurate ut hoe utar Iosepho de bello Iud. II 8 sq. in 1. IX vel 
Sexto Empirico X 3108q. ad 1. X summarium usus sit [οί P. Cruice prol. 
ad Philosoph. ed. Par. 1860 p. xxm], is primum librum labore minimo 
aliunde surreptum statim intellegit. aecuratius rerum diserepantiam ri- 
manti duo cómpendia conflata esse patet. unum ex genere διαδοχῶν, 
alterum dogmatum. duplex origo quodam paeto significatur c. 5 φιλοσοφίαν 
χατὰ óia0oy hv ἀναδραμεῖν et c. 17 τὰ τοῖς φυσιχοῖς δόξαντα. 

Prior libellus fuisse videtur exilis Vitarum epitome Laertio Diogene 
multo et brevior et futtilior sed haud absimili forma. hic primo solus 
ad manus fuit, unde coryphaeorum Thaletis Pythagorae Empedoelis He- 
raeliti eapita fluxerunt. conspicuus est &pophthegmatis vulgaribus et 
narratiuneulis, opiniones strietim noviciisque augmentis locupletatae re- 
feruntur. sic 1 2 ἐκ γὰρ αὐτοῦ τὰ πάντα συνίστασθαι πηγνυµένου xal πάλιν 
διανιεµάνου Thaleti opinio Ánaximenea tribuitur euius erroris socii sunt 
Simplieius phys. 32: 46 Philopon. Phys. e 1: 50. Galen. I 444. 442. 484. 
Arnob. adv. gent. lI 10 [Zeller I* 175* 180**|. eadem forma constat 
Pythagorei capitis prior partieula 2 1—5. nam scriptor Pythagorae 
studiosior etiam alium librum adscivisse videtur, unde eaedem res bis 
memorantur, velut monadis mentio 6 2 iteratur $ 6, discipulorum silentium 
88 3 et 16. 18, esoterici exoterici SS 4 et 17. ceterum idem liber religiose 
excerptus est etiam Refut. IV p.1268q. Gotting. Empedoclis et Heraeliti 
eapita nisi prorsus inepte ab Hippolyto excerpta sunt indoctissimum pro- 
dunt seriptorem. promiscuae enim utriusque opiniones referuntur. He- 
racliti ἐχπύρωσις Empedocli vindieatur 3 1 et in vicem Heraclitus 4 2 
σύµφωνα τῷ Ἐμπεδοχλεῖ ἐφθέγξατο στάσιν xai φιλίαν φήσας τῶν ἁπάντων ἀρχὴν 
εἶναι itemque $3. nempe coniuncta nescio quo pacto fuit Heracliti et 
Empedoclis memoria ut pariter ex Pythagorae schola profectorum. testa- 
tur ipse hoe vinculum 3 3 xal γὰρ 6 τούτων διδάσχαλος Πυθαγόρας ἔφη κτλ. 
pronum erat mira illa in Empedoclis capite verba corrigere 6 τούτου àv 
quod plaeuit Roepero. sed illud impedit quod ο. 5 τὴν ἀπὸ Πυθαγόρου ἐκ- 
εμένους φιλοσοφίαν Empedoclem et Heraelitum Pythagoreorum successione 


115 μετὰ τούτους ἐγένοντο xal ἕτεροι φυσικοὶ ὧν οὐκ ἀναγκαῖον ἡγησάμεθα τὰς δόξας 
ἀπεῖν μηδὲν τῶν προειρηµένων ἀπεμφαινούσας. ἀλλ) ἐπεὶ καθόλου ob μικρὰ γεγένηται ἡ σχολὴ 
πολλοί τε ol μετέπειτα φυσικοὶ ἐξ αὐτῶν γεγένηνται ἄλλοι ἄλλως περὶ φύσεως τοῦ παντὸς διη- 
Ἰούμενοι [καὶ] δοκεῖἰ ἡμῖν [νῦν 2] τὴν ἀπὸ Πυθαγόρου ἐκθεμένους φιλοσοφίαν κατὰ διαδοχἠν dva- 
ὁραμεῖν ἐπὶ τὰ δόξαντα τοῖς μετὰ θαλῆν. 


Diels, Doxograph! graeci. 10 


148 XI DE HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENIS 


ἠκολούθησεν αὐτῷ * ἐκοινώνησε δὲ xal ᾽Αμεινίᾳ xal Διοχαίτῃ τῷ Πυδαγορικῷ ὡς 
ἔφη Σωτίων ... ᾧ xal μᾶλλον ἠκολούθησε xai ἀποθανόντος ἡρφον Ἱδρόσατο... 
ὑπ ᾽Αμεινίου ἀλλ οὐχ ὑπὸ Ξενοφάνους εἰς ἡσυχίαν προετράπη. acumen totius 
loci contra vulgatam opinionem directum est quae Parmenidem cum 
Xenophane coniunxit. ipse Sotio Pythagoreum Parmenidem voluerat. 
nonne mirum est etiam in Hippolyto post Pythagoreos principem nomi- 
nari Parmenidem, Xenophanem extra ordinem postmodo? iam si con- 
iunxeris Xenophanis ἀχαταληφίαν & Sotione inventam, hoe minimum con- 
stare eoncedes illius διαδοχῶν vestigia quamvis tenuissima in minutulum 
istum Vitarum scriptorem manasse, euius ope Hippolytus utebatur. 

Nec tamen unus Sotio adgnoseitur. qui quamvis ex toto illo litte- 
rarum genere solus praeter Porphyrium Eunapio indoctissimo sophistae 
et cognitus et lectus esset [cf. Wyttenbaeh ad Eun. II p. 16], tamen pleri- 
que posteriorum ut Laertius et Athenaeus non ipsum manibus usurparunt.' 
nec Hippolytus seriptor ipsum adhibuit. nam pugnat eum Sotione [cf. 
14 1] posterius ο. 23 6 Πόρρων ... τὴν ἀκαταληφίαν ἁπάντων πρῶτος εἰσή- 
γαχεν. 80 multa insunt Sotione recentiora. praecipue temporum notationes 
14 67 19 8138 141 ex Apollodori Chronicis fluxerunt. hoe tam 
apertum est ut priori meae commentationi [Mus. Rh. XXXI 23] nihil habeo, 
quod addam. chroniea autem a. 144 a. Chr. primum edita sunt, iterum 
post a. 119 [Mus. Rh. 1. c. 54]. 

Hinc etiam illud concidit, quod olim ealidius &arripueram, epitomen 
Sotionis ab Heraelide confectam principalem Hippolyti fontem fuisse. 
nam is Ptolemaeo Philometori aequalis paulo antiquior est. H eraelides 
Lembus Serapionis filius Alexandrinus * ἐπιτομὴν τῶν Σωτίωνος διαδοχῶν 


teris, epitomatorem culpandum arbitror. ceterum cum nulla sit causa cur tam brevi spatio 
post similem Sotionis memoriam $ 18 [cf. supra p. 104] Xenophanis magisterium in Par- 
menideo capite memoretur, etiam in eo quo Laertius eiusve exemplar usus est Sotionis 
compendio utrumque diremptum fuisse conicias. cf. pp. 166. 168. 

1 Athenaeus coniunctum fere cum Nicia id est ex Nicia citat. Sotio cum Nicia etiam 
& Stoicorum catalogi Herculanensis compilatore in usum vocatus dicitur s Gomperzio 
(Jen. Litteraturz. 1875 p. 665). etiam Hegesander Delphus quaedam ex Sotione transtu- 
lisse videtur quod ex Athen. VIII 343 coniecit Koepke de hypomn. p. 22. 23, 5. 

? cf. supra p. 82? (80). Suidas: Ἡραχλείδης ΟὈξυρυγχίτης φιλόσοφος ὁ τοῦ Σαραπίωνος 
ὃς ἐπεχλήθη Λέμβος γενονὼς ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ ἕκτου [181 --- 146] ὃς τὰς πρὸς Ἀντίοχον 
ἔθετο συνθήκας. ἔγραψε φιλόσοφα [i. e. διαδοχἠν] xal ἄλλα [an λεμβευτικὸν λόγχον2 Usene- 
rus historias cf. Mueller F H G III 167 significatas mavult Mus. Rh. XXVIII 432]. cete- 
rum idem Lembi cognomen quaecunque origo fuit [cf. Anaxandrid. Ulix. fr. 2. Fr. Comic. 
III 177: ὄπισθεν ἀκολουθεῖ κόλαξ c' λέμβος ἐπικέχληται] Serspio pater habuisse videtur 
quod ait Photius cod. 268 p. 171B. ὁ τοῦ Λέμβου Ἡρακλείδης et potest etiam in Suida in- 
tellegi. cognomen & magistro ad discipulum translatum habuit e. g. Diodorus Cronus cf. 
Panzerbieter l. ο. 225 et Demosthenes medicus Alexandri Philalethis discipulus Galen. VIII 
το". qui fuerit λεμβευτικὸς λόγος quem Demetrius Magnes [Diog. V 94] cognomen pe- 
perisse refert, nescimus. erravit autem Demetrius, cum Heraclidem Καλατιανόν dicit. ne- 
que enim Callati in Pontico oppido is natus videtur, cuius patri nomen Serapio fuit. 
ergo Suidas rectius Oxyrynchiten vocat. 


PROLEGOMENA 141 


Sotio Alexandrinus, fortasse Peripatetieus [Heeker Philol. V 432], 
vixit inter Chrysippum quem novit et Heraclidem Lembum Ptolemaeo 
Philometori aequalem, qui librum eius in epitomen redegit. primus seripsit 
διαδοχὴν τῶν φιλοσόφων [Diog. II 12] et ad hane suecedendi rationem maior 
pars fragmentorum pertinet. non est huius loci de Sotionis libro diligen- 
tius agere, quoniam nisi omnium biographorum philosophorum reliquiis 
eollectis de Sotionis fontibus et in posteros auctoritate recte iudicari non 
poterit. nuno ex ista quaestione tantum afferemus, quantum coniunctum 
est eum Hippolyto. prius vero Sotionei libri conspectum praemittam, ubi 
librorum ordo secundum Panzerbieteri [Seebode jahrb. V p. 218 sq.] et 
Roeperi [Philol III p. 22 sq.] curas, quoad eius fieri potest, restitutus est. 

Διαδοχῶν βιβλία ιγ. 


I "Thales. vi sapientes. physici VII Cynici 
II Socrates. Aristippus. VII Stoiei 
III Soeratici. IX Pythagoras 
IV Plato | X Eleatiei, Democritus 
V Academici XI Pyrrhonii 
VI Aristoteles et discipuli. XII Epicurus 


XII Barbari.' 

Α Roepero bene observatum est ex hoc ordine posteriore scriptores 
in universum satis accurate aptos esse, ut Diogenis quoque compendium 
non nimis ab illa tabula recedat. eo magis Hippolyti ratio discrepat. sed 
tamen non nihil similitudinis. namque quod maxime pupugit Nietscheum, 
barbaros memorari post legitimum XII librorum numerum, idem in Hip- 
polyto factum est qui Brachmanas Druidasque graecis appendicis instar 
&dnexuit. neque enim Sotio Alexandrinus homo ab illorum sententia 
abhorruit, qui philosophiam a barbaris excultam inde in Graeciam venisse 
nugabantur [ο Nietsche Mus. Rhen. XXIV 205]. &e possit quispiam 
non solum Democriti cum gymnosophistis [cf. Diogenis prooem.], sed etiam 
Pythagorae cum Zarata commercium quod est apud Hippolytum ex tali 
memoria repetere. veri similius fortasse Parmenidis eollocationem, quam 
supra mirabamur ab Hippolyti Vitarum epitomatore propositam, illinc 
explieabimus. iam vero recte Diogenis loco IX 21 uti licet Ἐενοφάνους δὲ 
ἁήχουσε Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης (τοῦτον [Xenophanem] Θεόφραστος ἐν τῇ 
ἐπιτομῇᾷ ᾽Αναξιμάνδρου φησὶν ἀκοῦσαι) ὅμως B οὖν ἀχούσας xal Ἔενοφάνους οὐκ 


1 nomina pingiuus expressa coniuncta cum libri numero inveniuntur. cetera e conie- 
etura distributa. bis in Diogenis prooemio scriptum est ἐν τῷ xy. recte tf correctum se- 
eundum Ambrosii versionem & Roepero et Panzerbietero. Nietschei incredibilem quandam 
coniecturam recte castigavit Roeperus Philol XXX 557. exempla istius corruptionis [iota 
falso cum proximo vocabulo iuncti] sunt innumera cf. Rose de Aristot. lib. ord. p. 87. 
Cobet. V. L. p.123. Meineke Anal. Alex. p. 21. exempla Laertiana collegit Roeper 
|. e. p. 559*. addi potest Diog. VII 50 (cf. Jen. Literaturz. 1875 p. 153] Schoell Herm. 
IV 164. I. Freudentbal Hellenist. Stud. p. 100*. 

3 ambigi posse supra p. {05 sq. dixi utrum primum enuntiatum Diogenes an librarius 
pervertisset. sed cum xal post ἀχούσας vix intellegatur nisi τοῦτον Parmenidem interpre- 


10 * 


160 ΧΙ ΡΕ HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENIS 


Memorabilem nacti sumus memoriam, sed quae novas quaestiones 
excitet. Heraelidis Lembi epitomen non intellegendam esse quamvis ti- 
tulus diserepet reete vetat Usenerus. nam mirus esset casus, si eiusdem 
nominis ignotus scriptor in eandem materiam incidisset, qua Heraclides 
Lembus gloriam sibi peperit. sed Pythagorieus fuit iste Heraolides. itane? 
nos Heckero libenter eredideramus Peripateticum esse conieienti. quid 
igitur in Ioseppi memoria latet? constat Alexandriae intermortuae Pytha- 
goreae philosophiae velut ignieulos esse servatos. pauca et obscura de 
his nota sunt [οί Zeller III 2, 85 Rohde Gr. Rom. 67]. atque consulto 
ipsi sua studia celasse videntur. nam librorum fabrica per fraudem Py- 
thagorae subditorum tune vigere coepit. certe ultimo 8. Chr. saeculo 
quae subito emergunt pseudepigrapha Pythagoreorum scripta Stoicorum 
et Peripateticorum doctrina differta, partim iam antea aliquanto Alexan- 
driae cireumlata esse veri est simillimum. ' in eo tenebrionum numero 
Heraclidem habuit Usenerus Laertium VIII 7 malevolentius interpretatus: 
φησὶ o Ἡρακλείδης 6 τοῦ Σαραπίωνος ἐν τῇ δωτίωνος ἐπιτομῇ γεγραφέναι αὐτὸν 
καὶ περὶ τοῦ ὕλου ἐν meo: δεύτερον τὸν ἱερὸν λόγον οὗ T, ἀρχή 'ὦ νέοι ἀλλὰ 
σέβεσθε μεῦ)᾽ ἠσυχίης τάδε πάντα, τρίτον περὶ φυχΏς, τέταρτον περὶ εὐσεβείας 
πέµπτον Ἡλοθαλη τὸν ᾿Επιχάρμου τοῦ Κώου πατέρα, ἔχτον Κρότωνα xal ἄλλους. 
τὸν δὲ μυστιχὸν λόγον Ἱππάσου φασὶν εἶναι γεγραμµένον ἐπὶ διαβολῇ Πυθαγόρου, 
πολλοὺς δὸ xal ὑπὸ Ἄστωνος τοῦ Κροτωνιάτου γραφέντας ἀνατεθῆναι Πυθαγόρα. 
'vaferrima' ait 'perfidia nonnulla Pythagorae monumentorum eum addu- 
bitasse quo facilius suos fetus genuinos praediearet Ptolomaeisque ven- 
deret. * indieis fraudem forsitan recte perspexerit Usener, auctorem non 
perspexit. quid enim Heraclidem apud regem summa gratia florentem 
et negotiis ita oecupatum, ut Agatharchidem a litteris haberet, movisse 
eredis, ut tristi mallet fallendi studio nummulos sibi facere? quid vero 
cogit ut falsarium quam falsum potius eredamus? immo forma indioculi 
scriptorum initiis instructi suadet ut Alexandrinae bibliothecae catalogum 
excerptum arbitremur. hoec ad Hermippum Callimachium digitum videtur 
intendere, qui praeceptoris Pythagorica studia [cf. Heckeri comm. de anthol. 


scripserit. reliquam discrepantiam omitto. ultima sic correxit Usenerus ἐν τῷ τῆς περὶ τῶν 
ἐν φιλοσόφοις αἱρέσεων πραγµατείας αὑτοῦ βιβλίφ. videro de his infra p. 152. 

! alia sane etiam postea ad Iubam regem fallendum ficta videntur cf. David in 
schol. Brand. p. 284 13. 

2 addit Ἱ. c. p. 495 icÀ denke, wir haben hier einen der dunkelmaenner beim Na- 
men, die vor Alexander Polyhistor durch die vermehrung der Pythagoreischen litteratur 
sich weniger verdient als verdienst zu machen bestrebt waren. ceterum Heraclidem for- 
tasse secutus est Alexander in Vita Platonis, si modo recte Laertii III 5 emendo: ἐφιλο- 
σόφει δὲ την ἀρχὴν dv Ἀκαδημίᾳ εἶτα dv τῷ χήπῳ τῷ παρὰ τὸν Κολωνόν ὥς φησιν Ἀλέξαν- 
ὄρος ἐν Διοδοχαῖς κατὰ Ἡρακλείδην [vulgo Ἡράκλειτον]. quamquam Heraclidem Ponticum 
quispiam intellegere possit. eadem dubitatio de Heraclide quem de fabarum abstinentia 
Pythagoreorum fabulatum dicit Lyd. d. mens. lV p. 63, 19. quam rem cum Alexander 
tangit Laert. Diog. VIII 34, Aristotelem citat. sequitur apud Lydum Diogenis de eadem 
re opinio, de qua cf. adnotata ad Hippolyt. I 2 14. 


PROLEGOMENA 149 


confecit pristino libro dimidio minorem, a Diogene non raro citatam. idem 
Satyri Vitas in artum coegit ab eodem adhibitas. hane epitomen ab 
illa vulgo disiungunt. at mihi quidem non contigit sanam eius rationis 
eausam perspicere. quorsum attinebat easdem vitas e diversis scriptoribus 
diversis compendiis compilare, eum lectoribus binorum librorum usus 
minime commodus esset futurus? an mira fuit sua cuique servandi re- 
ligio, ut separatos scriptores mallet excerptos praebere? at sufficiebat ut 
adderet ubique ἐχ τῶν Σωτίωνος aut Σατύρου. omnino philosophorum po- 
tissimum res, non auctorum nomina illis hominibus cordi fuere. aec multo 
liberiore ratione Aristophanis Byzantii epitome, ut exemplum promam, 
Aristotelis περὶ ζφων composita fuit. ergo Heekeri coniecturam vehementer 
probo unam esse epitomen Sotionis et Satyri. quid? quod simpliciter 
Ἡραχλείδης ἐν τῇ ἐπιτομῇ Laert. VIII 52 citatur, ubi ex Satyro haustum 
apparet. neque alium librum, si mihi eredis, intellegit Demetrius Magnes 
Laert. V 94, ubi τὸν γεγραφότα τὴν διαδοχὴν ἐν ἓξ βιβλίοις Heraelidem in- 
ducit.' nimirum pretium operae facturus sibi videbatur Sotionis memoriam 
Satyri excerptis emendatam et auetam breviter comprehendere. neque 
deest similimum eius rei exemplum. nam inter eomplures epitomas, 
quas Photius c. 213 ab Agatharchide eiusdem Heraelidis anagnosta con- 
fectas recenset invenitur ἐπιτομὴ τῶν συγγεγραφότων περὶ συναγωγῆς 
ὑαυμασίων ἀνέμων [2 ἀχουσμάτων Westermann, ἐθῶν Mueller, ἀνθρώπων 
Rohde| ecce miraculorum scriptores in unum compendium coaeti. He- 
raelidis libri crebra est mentio neque tamen eum librorum numeri nus- 
quam comparerent, de ordine quidquam proferre non arbitrarium tutum 
erat. tanto maiore gaudio eius epitomes indicem nuper accepimus, quem 
Useneri curiositas e Ioseppi hypommestico [ed. I. Α. Fabrieius cod. pseud- 
epigraph. vet. testam. Hamb. 1125 vol. II p. 325] vulgavit [Mus. Rh. XXVIII 
491] superseriptum est τίνες aípége παρ) Ἕλλησι Ἰεγόνασι; en loseppi 
tabula 


1 ἡ περὶ τῶν φυσιχῶν 11 Ἐμπεδόχλειος 
2 ἡ περὶ θεολογίας 12 Ἡρακλείτειος 
9 Ἡ περὶ τῶν ἑπτὰ σοφῶν 19 Ἐλεατική 

4 Ἡἡ δωκρατιχή 14 Δημοχρίτειος 
5 4$ Κυρηναϊχή 15 Πρωταγόρειος 
6 ἡ Κυνιχή 16 µΠυρρωνεία 

7 1$ Ἠλειαχή 17 Ακαδημαϊκή 
8 ἡ Ἐρετριαχή 18 Περιπατητική 
9 Μεγαριχή 19 ὁΣτωική 
10 Πυθαγόρειος 20 ἈἘπικούρειος. 


ταύτας τὰς εἴχοσι αἱρέσεις Ἡραχλείδης 6 Πυθαγοριχὸς διεῖλεν ἐν τῷ περὶ 
τῆς ἐν φιλοσόφοις αἱρόσεως πραγµατείας αὐτοῦ βιβλίφ. * 
! quod Demetrius τὴν διαδοχὴν breviter dicit, cognitam epitomen in vulgus fuisse 


docet. cf. Usener Mus. Rh. XXVIII 431. 
3 correxit Usenerus περὶ τὰ φυσικά, περὶ θεολογίαν etc., sed mihi dubium quid Heraclides 


152 XI DE HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENIS 


dieent, ut Heraelidis Pontiei obscura memoria Ioseppum deceperit, cuius 
de Pythagora scripta [cf. Usener 1. c. 432' Bernays Theophr. p. 142 Mueller 
FHG II 197*] etiam tum Iulianus [fr. 6 epistul. ed. Hayler p. 153 cf. 
Rohde Mus. Rh. XXXII 331!] suspexit. alii meminerint fortasse Ejpi- 
phanium christianum et ipsum seriptorem constanti errore Peripateticos et 
Pythagoreos confudisse anacephalaeos. p. 127. 129. 132. quid est, dicent 
isti, quod Ioseppum, etiam indoctiorem scriptorem, eiusdem peccati insi- 
mulare prohibeat? haec fere proferri possunt de Pythagoreo Heraelide 
alia aliis probabiliorg, certi ut in tali scriptore nihil. 

De Heraelidei libri indice paulo expeditior quaestio. primum oceur- 
rendum est eis qui viginti sectas cum sex Epitomes libris parum con- 
cinere dicant. sed hoc primo obtutu apparet non librorum vel capitum 
quendam ordinem excerpi, sed successionis schema. nam VII sapientes 
post physicos primo capite absolutos tractari non poterant. at in pro- 
oemio l.I poterat sermo incidere de physicis a Thalete repetendis, cum 
quo theologorum id est Homeri Hesiodi Phercydis et VII sapientium me- 
moria, ut fieri solet, coniuncta erat. iam vero hinc eorrupti in Ioseppi 
tituli paulo certior medela petitur. nam in traditis nec minus in emen- 
datis ab Usenero verbis idem et βιβλίον et πραγματεία. desideratur igitur 
numerus libri. ecce quid mihi placeat: ἐν τῷ πρώτῳφ τῆς περὶ φιλοσόφων 
αἱρέσεων πραγµατείας αὐτοῦ βιβλίφ. differt Heraclidis indiculus ea maxime 
re α Sotioneo, quod quattuor posterioris temporis sectae Academica Pe- 
ripatetica Stoica Epicurea successionis ordini interceptae finem faciunt. 
consentit eum hae ratione Hippolytus qui Epieuro Pyrrhonem addit, 
quem Heraclidis suecessio eum Protagora coniunxit. atque haec est 
vulgaris consuetudo. in Laertio enim Xenophanem Eleatasque exoipit 
Leucippus cum Protagora, tum Diogenem Apolloniaten Ánaxarchumque 
Pyrrhonei, unde Epicurus derivatur. idem stemma Galenus sequitur h. 
phil. c. 3 et Clemens Al. Strom. I p. 352P. summa similitudo cum Hip- 
polyteo ordine istinc est repetenda, quod Heraclides Pythagoram Em- 
pedoelem Heraclitum coniunctos ante Eleatas enumerat. nam vix potest 
eredi ab alio ullo seriptore iterum tam &bsonam coniunetionem propo- 
sitam esse.' hoc satis est, unde etiam Heraclidem inter fontes fuisse 


merorum inventionem vindicante citat Porphyr. in Ptolem. harm. p. 218 inf. W. tempora 
conveniunt in Heraclidem Ponticum grammaticum sub Claudio et Nerone florentem, sed 
nihil nisi grammatica is tractavisse videtur. cf. Bernhardy ad Suid. s. v. Ἡρακλείδης 
Ilovttxóc. neque Heraclidem Lembum musices isagoges scriptorem intellegere debebat 
Zeller I* 372. nam est aliquid inter successionum et Pythagoreae musices compendium. 

! de successionis enchiridio ab Eusebio compilato p. 169 dicetur. id similiter ponit He- 
raclitum post Empedoclem X 14 14 τὸν μὲν οὖν Πυθδαγόραν διεδέξατο θεανὼ ἡ γυνὴ ot τε 
υἱοὶ αὐτοῦ Ἑηλαυγὴς xal Ἀ]νήσαρχος, ] ηλαυγοῦς δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστῆς γίνεται καθ᾽ ὃν 
Ἡράκλειτος ὁ σκοτεινὸς ἐγνωρίζετο (1). Laertius Empedoclem et Heraclitum τοῖς σποράδην 
adscribit, sed tamen illum ordinem quodam modo confirmat. in successione prooemii $ 15 
omittuntur. 


PROLEGOMENA 151 


gr. L. B. 1843 p. 268 8qq.] seeutus de Pythagora minimum duobus libris 
seripsit [F. H. G. III p. 41 fr. 21—24]. quos laudat Iosephus ο. Ap. I 22 
πολλοὶ δὲ τὰ περὶ αὐτὸν ἱστορήχασιν, καὶ τούτων ἐπισημότατός ἐστιν Ἕρμιππος 
dvip περὶ πᾶσαν ἱστορίαν ἐπιμελής, cui iudicio E. Rohdeus rectissime refra- 
gatur, qui contra de eo Mus. Rh. XXVI 562: was die Spaelern, inquit, ihm 
treuherzig nachschrieben war nichts weniger als ernsigemeinte Litteraturge- 
schichle, sondern eine giftige Satire auf Pythagoras. eiusdem generis esse, 
quae de virorum litteratorum mortibus tradit, mihi constat. aecedit quod 
Laertius l ο. in subditis libris meminit μυστικοῦ λόγου, quem Ἱππάσου 
φασὶν εἶναι γεγραμμµένον ἐπὶ διαβολῇ Πυθαγόρου. ergone Hermippum He- 
raelidis loco fraudis convietum habemus? ne hune quidem, si me audis. 
nam Iosephus l.c. antequam Hermippum citat, αὐτοῦ pà» οὖν, inquit de 
Pythagora, οὐδὲν ὁμολογεῖται σύγγραμμα. atque omnino vacillat omne in 
tanta fallaciae coniuratione discrimen neque quis falsus sit quis fefellerit 
ipse, faeile aliquis dixerit. quid? Aristobulus Philometoris familiaris, quem 
exemplar istius sectae credideramus, turpiter ipse deceptus est, si modo 
Freudenthalii patrocinium [Hell. Stud. p. 167] recto talo stare concedimus. 
Hermippum autem non cito quispiam fallaciae accusarit, qui Aristotelis 
Theophrastique indices cum vitis diligenter excerptos ab illo esse meminerit 
[οί. Usener Anal Theophr. p. 24]. in illos igitur potius Heracliteum illud 
eadit πολυµαθίη νόον οὐ διδάσκει. Hermippus quidem, si Plinium audis H. 
N. XXX 4, de tota arte ea [magica οἳ, Laert. I prooem. 8 ἙἝρμιππος ἐν τῷ a 
περὶ µάγων, Arnob. I 52, Athen. XI p. 4784] diligentissime scripsit et viciens 
centum milia versuum a Zoroastre condita indicibus quoque columinum eius 
positis ezplicacit [cf. Roeper Philol. XXX 559]. vides pinacographi accu- 
rationem turpississimae superstitioni ' coniunctam, unde reliquam eius ere- 
dulitatem et explieatam velim et exeusatam. sed de Hermippo accuratius 
erit alias disputandum. in viam redeo. 

Heraclides igitur in viginti fragmentis ter Pythagorea tetigit "* neque 
praecipuo illorum studio conspicuus est. ut ne hinc quidem, cur Pytha- 
thagoreum nominaverit Ioseppus pateat. quare frustra Rohdeus [gr. Rom. 
p. 251'| Lyei vel Lyconis Iasensis mentionem iniecit qui Pythagoreus 
nominatur librumque de Pythagora conscripsit [Athen. X 468x cf. II 474 
69x] talia igitur non sufficiunt, ut Ioseppi memoriam omni dubitationis 
aleae eximant. et erunt quibus alia explicandi via placeat.* fieri posse 





! quae alii de Zarata i. e. Zoroastre fabulantur velut Xanthus personatus Laert. 
prooem. 2, Alexander Polyhistor (I. Freudenthal Hell. Stud. I 23), Hippolytus I 2 12 ex 
similibus Alexandrinorum studiis oriuntur. quorum fraudibus plurimas niti de barbarorum 
philosophia memorias frustra negat F. Schaefer quid Graeci de origine phil. a barbaris 
ducenda erist. Lips. 1877 qui de fabulis philosophis vere ipse iudicat p. 17 sqq. 

? Muellerus F H G Ἱ. c. aliter numerat et duo fr. omisit Laert. II 136. 144. 

* Lembo spreto quemquam ad Heraclidem Didymi Pythagorei [cf. supra p. 80 Suid. s. v. 
Δίδυμος, Porph. in Ptolem. harmon. p. 191. 209. 210. 212 W. Schmidt Didym. fr. p. 380] pa- 
trem confugere veto. nam de hoc ne id quidem constat num libros scripserit, nisi forte 
idem est Ἡρακλείδης ἐν τῇ μουσιχῇ εἰσαγωγῇ, quem de Xenocrate Pythagorae musicorum nu- 


194 XI DE HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENIS 


c.131 Δημόκριτος Δαμασίππου---μάγοις | e. 15 1 Δημόχριτος — Ἰνώριμος. 2—4 


4 οὗτος ---ἀνθρώποις προσλαμβάνειν 
e. 14 1 e. 14 2—6 
ο. 15 
e. 16 


ο. 18— 25. [26?] 

Theophrasteis potissimum reliquiis motus ad recensenda Philosophu- 
mena animum adpuli. acerbe ferebam tali scriptori nondum eam curam 
obtigisse, qua ut qui maxime dignus est. primus Philosophumena usur- 
pavit Menagius, qui Caroli de Montehal archiepiscopi Tolosani codice 
utebatur passimque excerpta Laertianis animadversionibus immiscuit. tum 
Iac. Gronovii exstitit princeps editio graece et latine in Thesauri graec. 
antiqu. vol. X (1701) p. 257—291 et M. Io. Christophori Wolfii [Hamb. 
1706]. utraque nisa est codicis Laurentiani apographo neglegenter facto. 
quod ipse Wolfius intellexit, postquam ab A. M. Salvinio Florentino 
Laurentianum iterum collatum accepit. quae hine retractanda erant una 
eum Sanerofti La Crozei G. Richteri notis et Taurinensis codicis a. Chr. 
M. Pfaffio collecta diserepantia septem annis post Hamburgi edidit. ' 
B. Montefaleonius Barberini codicis aliorumque in Italia manuscriptorum 
varietatem exeusserat [οί Diar. Ital. p. 210] quam Wolfius impetrare ne- 
seio quo pacto non potuit [οί praef. 1713 p.3]. nactus est eam de la 
Rue t. I (1733) p. 872—909, qui inde Barberini et Ottoboniani varias 
lectiones exeerpsit; quas praeterea notas addidit melius omisisset. ex 
Rueana editione deseripta est Lommatschiana t. XXV (1848). 

Interea dum inventorum ab E. Millero librorum IV—X rumor cir- 
eumfertur, Roeperus vir acutissimus et eruditione etiam reconditiore 
imbutus primus ea qua par est religiositate Philosophumena explicavit et 
sagaciter emendavit [Philol. VII 511. 606]. sed nemo eius exemplum 
imitatus est. Milleri enim editio Oxon. 1851 novis libris praecipuam 
euram impendit. nec secus Gottingenses Sehneidewinus et Dunekerus 
Gotting. 1859, qui dum in emaculandis posterioribus libris desudant 
neglexerunt primum.  Roeperi enim coniecturas nullo fere suo iudicio 
receperunt. nimia festinatione factum est, ut etiam calami inde errores 
transeriberentur [ef. ad 19 6 ἔχει]. ipsi praeter unum alterumve locum 
nihil feliciter gesserunt. at nolo vel Schneidewinum inter edendum mor- 
tuum vel Dunckerum multis difficultatibus pressum acerbius increpare. 
cum ipse pleraque absolvissem Patricii Cruicei editionem [Philosophu- 
mena rec. Paris. 1860] adii, qui etsi nonnulla, quae Gottingenses nullo 


—€— — —ÓMMÀMMM 


! liber rarus sic inscribitur: Compendium historiae philosophae antiquae 
h. e. Pseudorigenis Philosophumena, ex ipso Ms. Mediceo, denuo collato 
et alio Taurinensi repetita vice emendata etc. auctore Christophoro Wolfio. 
Hamburgi apud Christianum Liebezeit s. a. 80. anno 1713 prodiisse hunc librum 
collegi ex p. 78. 


PROLEGOMENA 153 


effieiatur. verum longius progredi multa sunt. quae nos vetent. ipsa 
Pythagorae ceteris copiosior deseriptio non Heraclidea est. is Meta- 
ponti eum inedia obiisse, Hippolytus Crotone concerematum eum disci- 
pulis rettulit. tum Platonis et Aristotelis dogmata ab uno certe seriptore 
composita Christi natali vix sunt superiora. nam 8a categoriis philoso- 
phiam Aristotelis ineohandi mos post Andronici demum editionem et 
disciplinam in scholis invaluit. denique Apollodoreae temporum nota- 
tiones nisi vi quadam ad Heraeclidem referri non possunt. «quas ex δια- 
δοχῶν scriptoribus primus adhibuisse videtur suppar fortasse Apollodori 
Sosierates [ο Mus. Rh. XXXI 20]. tamen cum parum de hoc explo- 
ratum habeamus, temeritatis est eum in censum vocare. omnino ut 
facile est eiusmodi seriptiones plures enumerare ut Hippobotum Antisthe- 
nem Alexandrum, ita ridiculum in tanta Graecorum huius generis felici- 
tate eertum quendam eligere. hoe teneri volo Vitarum compendium, 
in quo priorum Aristoxeni [I 2 12] Sotionis Heraclidis Apollodori libri 
excerpti erant, priorem fuisse Hippolyti fontem. 

Alter liber ut dixi Theophrasti Opiniones excerptas habuit. unde 
eclogae θ8 ratione eoncinnatae sunt, ut per singula capita quae cuius- 
que philosophi recensita erant dogmata breviter excerperentur, excerpta 
suo ordine singulis philosophis adiungerentur. qua diligentia id sit 
factum, inde perspicias, quod Theophrastei libri partitio haud temeraria 
eoniectura redintegrari possit. quam sic fere habeto: ἀρχή üsóc xócpoc 
T" Ὀάλασσα ποταμοί Νεῖλος ἄστρα ἥλιος σελήνη Ἰαλαξίας διάττοντες ἄνεμος 
ὑετός χάλαζα χιών ἀστραπή Ἶρις σεισμός ζῷα. gratissimum autem originis 
vestigium invitus reliquit quod e. 14 4 non solum Xenophanis, sed etiam 
eontiguam Metrodori de mari opionem transtulit. quis philosophorum 
dogmata ex Opinionibus eomposuerit et quando, nescimus. simili tamen 
libro usus est Pseudo-Plutarehus in Stromatis et Laertius Diogenes. quo 
pretiosior hie Opinionum fons est, eo magis ne futtilissimi Vitarum com- 
pendii exeerpía confundantur cavendum est. quocirea utriusque fontis 
hoe discrimen statuo 

Vitarum compendium | Theophrastea excerpta 
ο. 1 
c. 2 
e. 3 
c.4 
e. 5 
ο. 6 7 οὗτος--- ὀλυμπιάδος ο. 6 
ο. i 9 e. d 
c. 8 13 e. 8 1—12 
e. 9 


c. 101 


156 XII DE PLUTARCHI STROMATEON ECLOGA 


detur. sed hie quoque ut ceteri recentes libri pessime corrupti sunt 
eompendiosa scriptura stolide decepti. praesertim extrema vocabula ut 
fieri solet corrupta neque quidquam hie codieibus est fidei. 

Praeter spem egregium nanotus sum instrumentum Cedreni excerpta, 
quae vel Roeperi memoriam effugerunt. scriptor saec. XI ceteroqui 
stultissimus in histor. comp. I p. 275 sqq. Bonn. succincte et liberius 
Philosophumenon aliquot capita compilavit. admixtae sunt eclogae ex 
Suida petitae velut in Empedocle Anaximandro Anaxagora, sed Hippo- 
lytea nullo negotio dirimuntur. «codice usus est Cedrenus, ut par est, 
multo eastigatiore. unde facilis est coniectura, quantum vetustiore co- 
diee reperto profecturi simus. interea iuvat illius curtam supellectilem 
aequi bonique consulere. consentaneum est etiam Cedreni codicem pau- 
eis locis mendosum fuisse, quibus mirus saepe eum Taurinensi cernitur 
consensus. uno loeo labem per saecula gliscentem et auctam tanquam 
oeulis videmus. 6 4 de Anaximandro τὰ δὲ ἄστρα γίνεσθαι χύχλον πυρός, 
ἀποχριθέντα τοῦ xatà τὸν χόσμον πυρός, περιληφθέντα ὃδ᾽ ὑπὸ dépoc. ἐκπνοὰς 
ó' ὑπάρξαι τόπους τινὰς ἀθρώδεις xaÜ' οὓς φαίνεται τὰ ἄστρα. Απασὶ- 
mandream doctrinam adulteratam esse, non infitiabere, si memineris quae 
supra exposui p. 25. neque Roeperus negavit, qui traiectis verbis ὑπάρ- 
ξαι τινὰς ἀερώδεις xal οὓς τόπους φαίνεται vulnus suppuratum celavit non 
sanavit. nam ἀερώδεις nullo pacto cum igneis flaminibus conciliare licet. 
conlata 8 5 παρὰ τὴν τῶν πόρων ἐπίφραξιν et Plaeitis II 20 1 25 1 olim 
restitui ὑπάρξαι πόρους τινὰς αὐλώδεις, ut πρηστῆρος αὐλοὶ quodammodo 
significarentur. emendatio non eget confirmatione. tamen non sine gau- 
dio legi Cedreni lectionem πόρους τινὰς αὐρώδεις qua velut ponte ad 
verum transeamus. Philosophumenis prooemium pauculis correcetis nulla 
tamen adnotatione adieeta praeposui. 


XH DE PLUTARCHI STROMATEON ECLOGA 


Plutarehi Stromateon fragmentum, quod ex Eusebii Praeparatione 
evangelica I 8 seorsum expressimus, nobilissimi scriptoris nomen sine 
dubio ementitur. et & R. quidem Volkmanno Plutarehi biographo I 169 
rerum exilitas formaeque scabrities, quae in hiandi frequentia maxime 
conspicitur, fraudis indicia afferuntur apertissima. nec multos fore credo 
qui necopinatum illius patrocinium suscipere velint nisi forte commen- 
tarium comminiseuntur ab adulescentulo Plutarcho in scholis conseribilla- 
tum, tum nescio quo pacto in medium postea prolatum. oratio certe 
scholicum habet saporem ne dicam puerilem, ut quae in eodem verborum 
gyro versetur, quatenus compilatoris non deseripti exemplaris est.' nec 





! exemplum esto $ 4: ἀποφαίνεται δὲ καὶ — ἀποφαίνεται δὲ xal — φησὶ δὲ xal — ἀπο- 
φαίνεται δὲ xal — ἀποφαίνεται δὲ καί. nimius est in voce καθόλου $8 2. 4. T bis. 11. sin- 
gulare est µάλα $2 µάλα πλατεῖαν et µαλ ἱκανήν. 


PROLEGOMENA 155 


modo fugere debebant recte restituit, graviora in primo certe libro in- 
tacta relinquere maluit. 

Adhibui igitur codicem Barberinum IV 48 [olim C 304], quadrata B 
forma maiore, ehartaceum ab eodem librario scriptum ββθου]ο XV vel 
XVI, quem precibus nostris amicissime morem gerens excussit Fr. de Duhn. 
continet folia 138. f. 1* — 30" Origenis philosophumena f. 31'—50*' Διδύ- 
µου κατὰ Μανιχαίων, f. 537— 81" Αλεξάνδρου Λυχοπολίτου ἐπιστρέφεται ἐξ ἐθνῶν 
πρὸς τὰς Μανιχαίου δόξας, f. 85:---8τὺ Ἰωσήπου ἐκ τοῦ πρὸς Έλληνας λόγου... 
περὶ τῆς τοῦ παντὸς αἰτίας f, 01*— 138^ Anastasii orationes. Barberini 
lectiones integras adsceripsi (omissis tamen apostrophis, γίνεται et γίγνεται 
similibus) ut in uno saltem fides codicum aestimari possit. 

Ottobonianus 194 saec. XVI e libris Altempsianis eontinet Didy- O 
mum contra Maniehaeos et alios scriptores ecclesiasticos, Origenis philo- 
sophumena inde a p. 134—166. inspexit eum Α. Kiesslingius dignum non 
esse qui eonferretur arbitratus. 

Laurentianus IX 32 chart. quadratus saec. XIV a Salvinio satis L 
accurate, ut videtur, conlatus ex Wolfii editione innotuit. adscripta est 
subinde paraphrasis nullius pretii. 

sunt hi tres libri simillimi. 

Taurinensis Ο 1 10 saec. XVI. index contineri ait Origenis Phi- T 
losophumena et Philocalian, sed quindecim folia evulsa.sunt posteaque 
furtum numeris falsis adscriptis celatum. hoc Α. Kiesslingius litteris olim 
ad Usenerum datis doeuit. quis tantum flagitium commiserit, non prorsus 
constat. Passinius quidem "Taurinensis catalogi seriptor Pfaffium dubi- 
tanter signifieavit. ' nobis suspicio etiam certior videtur. nam Christoph. 
Matthaeus Paffius qui cum Carolo Alexandro principe Wirtembergensi 
ab a. 1709 usque ad 1712 apud Taurinos degebat et in excutiendis libris 
Taurinensibus libertate utebatur nullis finibus circumscripta, solus vidit 
folia Philogophumena complexa, quae excerpsit varietatemque scripturae 
Wolfio transmisit. * [cf. eius praef. ed. 1713 p. 3.] quare non omnis spes 
abicienda est fore ut alicubi vel Stutgardiae vel Tubingae vel apud Bata- 
vos Ánglosque — nam hos quoque itineribus suis attigit — evulsa illa folia 
reperiantur. nos Taurinensem non accurate excussum esse valde dole- 
mus, quia ex exemplo antiquiore et paulo diverso α ceteris deductus vi- 


! p. VIII Pfaffium quidem fraudis et mendacii arguere nolumus aut 
quod invida manu folia avulserit aut quod codices abstulerit. cf. A. Peyron 
Emped. et Parmen. fragm. p. 69. 

! gnspicionem magis confirmant quam evellunt quae habet Rathlef gesch. jetzt- 
lebender gelehrt. I 350: Vielleicht hàtte Herr Pfaf, der einen freien Zugang zu diesen 
Büchern erhalten hatte, das beste. Theil der Hdss. von den unwissenden Leuten 
απ sich bringen kónnen. | Er το aber die Papiere aus dem Staube hervor , zeigte 
den grossen. Werth derselben und. verfertigte darüber ein Verzeichnisse. Dabei schrieb 
er viele Seltenheiten ab. Also gab er . . . Hr. Fabricius in Hamburg etwas zu den 
Werken des Hippolytus. (S. Hippol. opp. ed. I. A. Fabricius Hamb. 1716—18.] 


158 XII DE PLUTARCHI STROMATEON ECLOGA 


esse. multa sunt nimis festinanter contracta, delectus nulla certa re- 
tione factus — neque enim ulla eaus& erat Ánaxagoram Archelaum 
alios omittendi —, sed sueus ac sanguis est Theophrasteus, quemasdmodum 
memoriae singulari bonitate et persentiseat quivis et conspectu nostro 
p. 133 8qq. satis demonstravimus.' ut Hippolyti excerpta Theophrastei cor- 
poris totum quasi orbem pereurrunt excerpendo, ita Plutarchus in ternis 
plerumque capitibus de principio mundo astris se cohibet. unde fit ut 
nonnulla accuratius ab hoc gerventur velut Ànaximandri cosmogonia me- 
moria dignissima. sed inter eiusmodi quantivis pretii gemmas plane mi- 
rabili consilio frivoli de Epieuro et Aristippo flosculi inseruntur. quid 
tandem illis cum "Theophrasti Opinionibus? aliosne philosophos praeter 
physicos complexum est, quod ad manus fuit, enchiridium? sed abhorret 
tota ratio. Epicurus dicitur τὸν παρὶ θεῶν τῦφον πειρᾶσθαι χαταστέλλειν. cur 
igitur Xenophanis aliorumve de deis opiniones tacentur? Epicurus pro- 
posuit ὅτι τέλος τῶν ἀγαδῶν 1 Ἠδονή, Aristippus τέλος ἀγαθῶν τὴν ἡδονήν, 
καχῶν δὲ τὴν ἀλγηδόνα. eur vero Demoeriti moralia neglexit itemque ϱ6- 
terorum? ne multa, Epicuri memoria ex vulgari quodam compendio * 
nulla alia causa suppleta videtur quam quia Democrito Democriteum Epi- 
eurum adiungere consentaneum erat. tum vero edito ἡδονῆς vocabulo 
Aristippus quasi ad compositum verbum advocatur. deinde ad Theo- 
phrastea revertitur. 

Ad Plutarchi Stromateas recognoscendos Gaisfordianis codicibus usi 
sumus. hi sunt 

A Parisinus bibl nation. 451 [olim 1169, postea 3271] scriptus 
8. 914 a ealligrapho Baane in usum Arethae Caesariensis archiepiscopi. 
continet V priores libros 
Venetus bibl. Marc. 343, membran. s. XI. cont. I—V 
Parisinus bibl. nation. 466 membr. s. XIV 
Laurentianus VI 9 chartae. form. mai. scriptus a. 1944 
Laurentianus VI 6 saec. XV in Mediceorum usum descriptus 
Parisinus bibl. nat. 467 
Parisinus b. n. 466 s. XIII bombycinus. epitome potius Eusebiani 
codicis nominanda. Ἱ. XII totus desideratur, centena vocabula et 
versus in ceteris omissa 
Venetus bibl. Mare. 341 chartaceus s. XV a Gaisfordio ad X 
posteriores libros nee constanter adnotatus. ex I non solum 
Gaisfordii E [Parisin. 468], sed etiam Venetus 342 Bessarionis 
iussu deseriptus esse dicitur. 


ο Ὁ ῃῷ Ω ΕΙ 


bmi 


! peritum haec origo non fallet, sed ut uno exemplo pate flat habes $ 4 de Xeno- 
phanis sole πυριδίων illud, quod ex philosophi versibus petitum esse non potest, ab 
Αδίίο autem "Theophrasti Physicis perspicuis verbis attribuitur. 

* cf. Euseb. P. E. 20 13 οἱ περὶ τὸν Ἐπίκουρον ἐκ τῆς Ἀριστίππου διαδοχῆς ὁρμώμενοι 
πάντα ἡδονῆς ἑξῆπτον xal αἰσθήσεως µόνα τὰ πάθη καταληπτὰ xal τέλος ἀγαθῶν τὴν ἡδονὴν 
εἶναι ὁριζόμενοι. 


PROLEGOMENA 151 


omnia recte intellecta. velut 8 5 initium subabsurdum esset, nisi Theo- 
phrasteis comparatis, quid dicturus esset, cognoseeretur. quod Empe- 
doeli vulgari philosophorum recentiorum usu ἡγεμονιχὸν tribuit aliaque 
eiusdem modi pauca mittamus. compilatoris, quisquis fuit, consilium ali- 
quatenus illustratur ex titulo. sub splendida enim στρωµατέων inscriptione 
miseellam collegerat farraginem ac, si specimini fidas, satis aridam. sed 
novimus Graeculorum miram inseribendi felicitatem, qua materias fri- 
volas fueato pittacii splendore venditabant. invenerat titulum fortasse 
alius Graeeus — nam ne ea quidem laus est isti nebuloni —, usurpavit 
certe latinus scriptor Traiani aequalis Caesellius Vindex, qui Lectiones 
suas antiquas sub generaliore Stromateon titulo eomplexus esse videtur 
[ef. Priscian. p. 210, 7 230, 11 Caesellius Vindex in Stromateo]. 
Plinio Naturali historiae praefato multa alia nota sunt, Stromateas non- 
dum novit. at novit Gellius qui Noctibus suis prooemiatus Plinianis 
partim repetitis addit στρωματεῖς deinde Clemens Alexandrinus fortasse 
Plutarehum quem credidit aemulatus doctissimum opus hoe nomine in- 
signitum voluit (cf. Dindorf Clem. praef. I xxvm]. pleniorem Pseudo- 
plutarehei libri inscriptionem servavit Lampriae personati catalogus n. 62 
[p. 9 ed. Treu] στρωματεῖς ἱστορικοὶ ποιητικοί £8, ἔνιοι δὲ ζδ᾽. numerorum 
discrepantia, quam a Trevio parum explieatam video [p. 49], repetenda 
est ex exemplorum diversitate in bibliotheca asservatorum cf. supra p. 21. 
quod alterum exemplar mancum erat, istine forsitan quispiam explicet, 
quod peculiari titulo non nullae eclogae eireumferebantur. nee relucta- 
bor si quis n. 184 catalogi περὶ τῶν πρῶτον φιλοσοφησάντων xal τῶν ἀπ᾿ 
αὐτῶν Eusebiano fragmento non differre suspicatus erit. ' adgnovimus 
igitur miscellanea, qualia illa aetate collegerunt Favorinus Aelianus 
nec peior illis Gellius, Plutarchus autem iste longe inferior. nam Emuse- 
bius nihil hinc dempsit aut addidit, ut constet compilatorem non solum 
sine arte sed etiam sine ratione in horreum congessisse quidquid in stili 
acumen ineiderat. sed hoc postmodo. de aetate quaerimus. 

Si quis fraudis aperta signa causasque non neglexerit — nam ti- 
tuli splendor auctorisque mendacium ex eodem mangonis consilio pro- 
fieiscuntur — aliquantum post Plutarchi mortem progredietur. sed non 
multum. nam cirea medium alterum saeculum maxime in Plutarchi 
nomen grassata videtur fraus grammaticorum [cf. supra p. 65]. certe 
Eusebius, quae est mira eius securitas, genuinum fetum credidit. 

Seriptoris levitas eo potissimum cernitur quod diversa nullo diseri- 
mine permiscuit. nam certo certius est $8 1—'. 10—12 ex uno deinceps 
fonte i. e. Theophrastea epitome secundum philosophos ordinata sumptas 


! confirmare videtur istam sive opinionem sive ariolationem quod praecedit n. 183 
φυσικὴ ἐπιτομή i. e. geminum exemplum Placitorum n. 61 περὶ τῶν ἀρεσχόντων φιλοσόφοις 
φυσικῆς ἐπιτομῆς βιβλία ε. eodem modo uno titulo prior est n. 62 στρωματεῖς in titulo 
Ἱστορικοὶ scriptores pedestres intellegendi videntur. bipartita enim fuit singulorum capi- 
tum divisio, quali Stobaei opus adornatum est. 


168 XII DE PLUTARCHI STROMATEON ECLOGA 


esse. multa sunt nimis festinanter contracta, delectus nulla certa Γ8- 
tione factus — neque enim ulla eaus& erat Ánaxagoram Archelaum 
alios omittendi —, sed sucus 80 sanguis est Theophrasteus, quemadmodum 
memoriae singulari bonitate et persentiscat quivis et conspectu nostro 
p. 133 8qq. satis demonstravimus.' ut Hippolyti excerpta Theophrastei cor- 
poris totum quasi orbem percurrunt excerpendo, ita Plutarchus in ternis 
plerumque capitibus de principio mundo astris se cohibet. unde fit ut 
nonnulla aecuratius àb hoc serventur velut ÀAnaximandri cosmogonia me- 
moria dignissima. sed inter eiusmodi quantivis pretii gemmas plane mi- 
rabili consilio frivoli de Epicuro et Aristippo flosculi inseruntur. quid 
tandem illis eum Theophrasti Opinionibus? aliosne philosophos praeter 
physieos complexum est, quod ad manus fuit, enchiridium? sed abhorret 
tota ratio. Epicurus dicitur τὸν παρὶ θεῶν τῦφον πειρᾶσθαι καταστάλλειν. cur 
igitur Xenophanis aliorumve de deis opiniones tacentur? Epicurus pro- 
posuit ὅτι τέλος τῶν ἀγαθῶν ἡ ἡδονή, Aristippus τέλος ἀγαθῶν τὴν ἡδονήν, 
καχκῶν δὰ τὴν ἀλγηδόνα. eur vero Democriti moralia neglexit itemque ce- 
terorum? ne multa, Epicuri memoria ex vulgari quodam compendio * 
nulla alia causa suppleta videtur quam quia Democrito Democriteum Epi- 
eurum adiungere eonsentaneum erat. tum vero edito ἡδονῆς vocabulo 
Aristippus quasi ad compositum verbum advoeatur. deinde ad Theo- 
phrastea revertitur. 

Ad Plutarchi Stromateas recognoscendos Gaisfordianis codicibus usi 
sumus. hi sunt 

À Parisinus bibl. nation. 451 [olim 1169, postea 3271] scriptus 
8. 914 & ealligrapho Baane in usum Arethae Caesariensis archiepiscopi. 
continet V priores libros 
Venetus bibl. Mare. 348, membran. s. XI. cont. I—V 
Parisinus bibl. nation. 466 membr. s. XIV 
Laurentianus VI 9 chartae. form. mai. seriptus a. 1344 
Laurentianus VI 6 82ec. XV in Mediceorum usum descriptus 
Parisinus bibl. nat. 467 
Parisinus b. n. 465 s. XIII bombycinus. epitome potius Eusebiani 
codicis nominanda. 1. XII totus desideratur, centena vocabula et 
versus in ceteris omissa 
Venetus bibl. Mare. 341 chartaceus s. XV & Gaisfordio ad X 
posteriores libros nee constanter adnotatus. ex I non solum 
Gaisfordii E [Parisin. 468], sed etiam Venetus 342 Bessarionis 
iussu descriptus esse dicitur. 


c Ὁ ῃ ῷ Ω μὴ 


jmd 


! peritum haec origo non fallet, sed ut uno exemplo pate flat habes ὃ 4 de Xeno- 
phanis sole πυριδέων illud, quod ex philosophi versibus petitum esse non potest, ab 
Αδίίο autem Theophrasti Physicis perspicuis verbis attribuitur. 

* ef. Euseb. P. E. 20 13 οἱ περὶ τὸν Ἠπίκουρον ἐκ τῆς Ἀριστίππου διαδοχῆς ὁρμώμενοι 
πάντα ἡδονῆς ἑξῆπτον καὶ αἰσθήσεως µόνα τὰ πάθη χαταληπτὰ καὶ τέλος ἀγαθῶν τὴν ἡδονὴν 
εἶναι ὁριζόμενοι. 


PROLEGOMENA 159 


Iuvat hoe loco nostram de Eusebii eodicibus sententiam proferre, ut 
votum supr& p. 43 susceptum solvamus. eonstat nec Gaisfordium potuit 
fallere codicem À ut antiquissimum ita optimum esse librum. sed non vidit 
ex eodem exemplari unde À, sed subinde religiosius descriptum esse H. 
quod nos edocuit G. Dindorfius editioni suae praefatus p. vrsqq. altera 
familia compleetitur libros CGD — nam F ex G descriptus videtur. boni 
sunt CG, futtilis coniecturisque et ex Plutarcho supplementis interpola- 
tus D. tertia classis continet codices BEI, inferior prima et altera. sie ego 
eodices taxo. aliter G. Wolffius Porphyrii de philosophia ex oracul. haur. 
libr. reliqu. p. 103. is BCG complexus codici I peculiarem locum assignavit. 
quem secutus est G. Dindorfius. novissime et subtilissime ut solet Freu- 
denthalius [Hellenist. Stud. p. 199 8qq.] rem denuo traetavit. is notitia 
de eodie. Vossiano 197 [simili E I| et Vaticano 1303 s. XV [simili GF] 
addita primum E ex I, F ex G descriptos negavit. ipse tamen hoc pro- 
tulit codicum praeter AH stemma 

















hine principatum I cum E obtulit, CGF seeundo loco collocavit, B, cui 
D paulo praestaret, in ultimum locum ut interpolatum et truncatum reiecit. 
neuter mihi verum adsecutus videtur. illud quidem unde quisque de- 
Scriptus sit, integrum esse iubeo. expediet autem qui ipsos eodices 
inspexerit. forsitan ei loci, qui Freudenthalium in suam opinionem de- 
duxerant, neglegenter in Gaisfordiana notati inveniantur. venia autem 
danda est unicuique qui illius apparatu nixus manum recensendo admo- 
turus est. adeo et ille codicum crisin subterfugit et qui in eius usum 
eontulerunt aecurationem. ' ut tamen meam opinionem confirmem pri- 
mum &pponam XV 28 κα. ubi Plaeitis comparatis de vera lectione fere 
numquam dubitabis. 


XV 23 
ἐχφαινούσης CDFG [sie Plutarehus] ἐκφαίνοντα B 
προσονοµάζοµεν CDF'G recte πρὸς ὀνομάζομεν B 
πῶς ὀνομάζομεν E 
ἀνταύγειαν εἶναι τοῦ περὶ τὴν γῆν ceteri e sil. omiss. BE 
24 Ίσον εἶναι ceteri e sil. [sic Plut.| εἶναι ἴσον BI 


! hoc ex ipsius verbis patet. velut t. III p. 4864 ἐστι — κόσμος om. C D [et B] et haec 
tueruisse videntur (1) editores ez Plutarcho. cum de ceteris nihil dicat codicibus, apparet 
quam fallax sit e sententio iudicium. idem manifesto apparet p. 483 s. v. µήλιος. 


160 XII DE PLUTARCHI STROMATEON ECLOGA 


ἑπτὰ xal εἰχοσαπλασίω CDFG [sic Plutarch.] ὀκτὼ xal εἶχο- 
σαπλασίω BE 
ἀνδρωπείου — ᾿Ἠπίκουρος τηλικοῦτον (xoc 
om. CFG cum lacunae signo habent BDEI 
XV 26 νέφος εἶναι ceteri e sil. εἶναι om. BI 
XV 30 µπεριχείµενον ceteri e sil. παραχείµενον BI 
Διογένης — ἀνεῖσθαι habent ceteri e sil. om. BEI 
XV 32 xwoupévov ceteri e sil. ῥινομάνων B ῥινουμά- 
| voy IE 
ἐπιέζετο ceteri e sil. ἐβιάζετο δὲ BEI 


Quas dedi lectiones qualeseunque sunt, hoc tamen lacunarum et inter- 
polationis [ut ὀκτὼ χαὶ εἰχοσαπλασίω cf. p. 92] consensu cognoscitur con- 
sociandos esse codiees BEI atque ab altera parte CFG.  vacillat inter 
utrosque recentissimus ab erudito viro correctus et contaminatus D. quem 
ego ultimo loco numerare haud dubito, cum praesertim ei loci, quibus 
Freudenthalius non solum codice B sed omnibus eum praestare efficiebat ad 
unum omnes ex seriptoribus superstitibus aut ex ingenio sint correcti. quid 
enim? versiculus V 1'/ 3 (64) in omnibus codicibus excidit. habet D [et E?]. 
huneine tu divinitus servatum an ex Plutarcho — nam is excerpitur — 
transcriptum putas? sed apage D quem vel Gaisfordius perexiguae 
auctoritatis duxit. de fide codicis B consentio eum Freudenthalio, 
dissentio de cognatione. nam in extremis certe libris, quae Placita& con- 
tinent totiens BI in lacunis (ef. e. g. t. IV p. 116. 117 G] et vitiis saepe 
fortuitis [e. g. μηδὲ 8v t. III p. 415] consentiunt, ut quae ex superiore ta- 
bula evici, nullo modo refutari possint. E, recentissimum exemplum, qua 
necessitudine eum BI eoniunetum sit, non possum diiudieare. num οςχ ] 
descriptum sit, &ecuratiore aliquis oculorum examine efficiet. restant 
CGF, pleniores illi quam BI, qui artissime inter se cohaerent, ita tamen 
ut C stirpis illius et maior natu et praestantior sit progenies. horum vir- 
tutis testimonia praeter superiora ex Placitis collegi haec 

in titulo [Eus. XIV 13 9] τοῖς ante φιλοσόφοις om. ΟΕ cum Lampriae 
eatalogo et Plut. eodd. AB — τοῖς φιλοσόφοις ceteri. 
I 4 tit. συνέστηχεν CDFG — συνέστη ceteri 
I 5 4 ei γὰρ 6 μὲν CDFG — εἰ μὲν γὰρ ceteri 
I 9 6 ἄμορφον CDFG — εὔμορφον vulgata 
II 13 2 ὁ dp CFG [ef. Stob.] — ἀήρ ceteri 
II 13 3 ἀναρπάσαντα πέτρου CD FG. — ἀνασπάσαντα πέτρας ceteri 
II 14 tit. σχημάτων CF  -- σχήματος ceteri 
*II 15 4 φαίνωνα FG [E φαίωνα] — φαίνοντα ceteri 
*II 16 7 στλβωνα DF G — στίλβοντα ceteri 
*II 16 2 om. ἐναντίους et γὰρ CF G — interpolatur vulgo 
II 24 2 τῆς τοῦ πυρός CF G — τῆς om. vulgo 
II 30 2 παραμεμίχῦαι CF G — µεμίχθαι vulgo 
falsae lectiones inveniuntur hae 


PROLEGOMENA 161 


I 3 1 ἐστιν ἀρχή ΟΕ — ἀρχή ἐστιν recte vulgo 
τοῦ ὕδατος CF --- τῶν ὑδάτων recte vulgo 

Ι 918 προστέθειχεν falso CF --- προσέθηχεν rectius vulgo 
1 90 1 εἶνι δὲ CF G. — εἶναι γὰρ recte vulgo. 
in codice C nullum interpolationis vestigium inveni. complura in re- 
centioribus FG. male enim correctum est I 10 1 μὴ ὑφεστῶσα, contra 
scite excogitatum I 4 4 σωμάτων et αὐγάς. semel II 6 1 FG — ingenione 
an meliore memoria fisi incertum — verum ἀρχήν pro ἀρχή servarunt 
soli. sed quod saepius querebar, omnis gradus in lubrico: equidem nihil 
cupidius opto quam ut denuo exeussis codicibus vera codioum propagatio 
aperiatur. interea quod composui codicum stemma hoc utere mecum 


a. 900 | 








XHI DE THEOPHRASTI IN LAERTIO DIOGENE EXCERPTIS 


De Laertii Diogenis fontibus qui ante hos novem annos scribere 
coepit F. Nietscheus eam quaestionem, quae est de primariis auctoribus 
et unde quaeque antiquitus profluxerint, tangere noluit. nam quieunque in 
eo genere, quod et diffieillimum duco et fruotuosissimum proficere voluerit, 
is non frivola curiositate auctorum nomina perreptare, sed assiduo labore 
in mentem et consilia variorum scriptorum quasi insinuare debet. quod 
ille nee fecit nec facere potuit, quoniam id est subaoti ingenii et aetatis 
máaturioris. eum tamen quaestio aliquatenus esset promovenda, Laertii 
proximos fontes — nam in his fere se continuit — investigandos sibi 
proposuit. sed ne intra artiores quidem fines eam sobrietatem iudicii 
praestitit, qua aequalis F. Bahnsehii quaestionum de Diogenis Laertii 
fontibus initia [Gumbinn. 1868] exeellunt. at quantillum est quod illi 
omni dubitatione exemptum affirmare lieuit. itaque Nietscheus in campum 

Diels, Doxographi graeci. 11 


1600 ΧΠΙ DE THEOPHRASTI IN LAERTIO DIOGENE EXCERPTIS 


80 venationem conieeturarum ingenium immisit et ut audaces fortuna 
adiuvare solet, contigit ut Dioclem Magnesium ex venatione gloriabundus 
reportaret. nimirum is eum librum quem nos Laertium nominare con- 
sueveramus, conscripsit, ex eo additis poematiis et breviuseulis notis 
Laertius non hausit, sed impudenter descripsit. ecce quam longe relicta 
sit pusilla Bahnschii dubitatio, qui de Dioele pro certo nihil affir- 
mare se fassus erat [p. 49]. neque fortiter affirmanti Nietscheo defuere, qui 
plauderent, praesertim cum sine ulla dubitatione recte iudicasset de qui- 
busdam rebus atque omnino non vulgarem sollertiam et felicitatem ingenii 
prodidisset. eo magis nostrum esse ducimus eum de Laertio dicturi si- 
mus, Nietscheanam opinionem non modo incertissimam et aranearum telis 
tenuiorem demonstrare, sed aperte falsam. absit ut ratiunculas omnes 
elevem, quibus iste quod voluit perfecit coniectando — ecquem iuvat in 
tenebris mieare —, at primum statim argumentum impugnemus, quo quasi 
tibieine subtraeto tota sit structura easura. orsus est enim & Laertii loco 
VII 48 ἐν οὖν τοῖς λογικοῖς taütd τε αὐτοῖς δοχεῖ κεφαλαιωδῶς xal ἵνα xal 
κατὰ µέρος εἴποιμεν xal τάδε, ἅπερ αὐτῶν εἰς τὴν εἰσαγωγικὴν τείνει τέχνην xal 
αὐτὰ ἐπὶ λέξεως τίθησι Διοχλῆς ὁ Μάγνης ἐν τῇ ἐπιδρομῇ τῶν φιλοσόφων λέγων 
οὕτως.) postrema ille sic cepit Mus. Rhen. XXIII 633: ut etiam particularia 
referamus, Diocles M. in philosophorum percursione etiam haec quoad ad 
artem isagogicam quadrant eaque item. ad verbum his verbis usus ponit. 
hine sane consequitur Dioeclem non solum specialem, sed etiam generalem 
Stoicorum dogmatum partem consceripsisse et Laertium utrimque esse eius 
mancipium. hine universum Stoicorum caput, tum Epieureorum, denique 
eunetos libros esse Dioclis, quae iam sua sponte consequuntur conelusio- 
nes. at eum priora latine vertere oblitus sit, plane incertus haereo, quo 
τὸ illud post ταῦτα referendum sit. nam quoniam post χεφαλαιωδῶς fortius 
distinetum voluit, mira concinnitate sibi responderent ταῦτά τα δοχεῖ--- καὶ 
... καὶ τάδε ... καὶ αὐτὰ τίθησι Διοχλῆς. vera interpretatio statim enitescit, 
simulae xal αὐτὰ pro vulgari xai & dictum intellexeris. solent enim omnes 
omnis aetatis Graeci eum praesertim casus varii sint alterum relativum 
demonstrativo exprimere. neque & Latinis huius inversionis elegantia 
aliena est. itaque reetissime olim ab Ambrosio sententia intelleeta est, 
quam sic habeto: 'in logicis igitur et haec placent quae summatim exposwi et 
ul singillatim quoque persequar etiam haec, quae quidem ad institutionis 
artem Stoicorum pertinent quaeque Diocles in philosophorum percursione ad 
verbum sic ponit. ergo proxima $ 49 sqq. ex Diocle transcripta sunt, 
priora unde manarint, Oedipo satius est ad divinandum proponere. ex 
Diocle nisi delirum fingas Laertium non petita sunt, praesertim eum utra- 


! Cobeti coniecturas temere excogitatas nec ego curo et recte omisit Nietscheus. unum 
δοχεῖ [codd. δοκεῖν] recte correxit. Bahnschius p. 42 quia similiter atque ille intellexit, 
verba corrupta arbitratus in alia omnia discessit. cf. Nietsche Beitraege zur Quellenkunde 
Basel 1870 p.77. quid sit εἰσαγωγικὴ τέχνη docet Gellius XVI 8 1. 


PROLEGOMENA 168 


que doctrina & diverso scriptore profecta sit putanda. [cf. Bahnseh |. ο.] 
neque aliter fere Diocles citari solet nisi cum priore compendio relicto 
ad alterum se convertit compilator.' atque futurum esse &uguror ut 
Dioeclea ratione 8ο praecipue disponendi more perspecto aliquanto certius 
quid Diogenes furatus sit perspieiatur. modestior sane erit illa scrutatio, 
sed utique fructuosior quam istius speciosa miracula. 

Sed dimittamus Nietscheum, ut eodem illo loco utamur &d mirum 
quoddam institutum Diogenis illustrandum. omnino enim dogmata prius 
καφαλαιωδῶς tum χατὰ µέρος explieare solet. quem morem affirmat VII 38 
τὰ δὰ δόγµατα χοινῶς ἐστι τάδε. λελέχθω ὃ ἐπὶ χεφαλαίων ὥσπερ xal ἐπὶ τῶν 
ἄλλων ποιεῖν εἰώθαμεν. et exstat eiusmodi in multis vitis bipartita decre- 
torum expositio, sed nequaquam constanter. immo III 47 tanquam veniam 
petit singularia omisurus. hane igitur satis miram consuetudinem ex 
fontium diversitate explicandam esse fere consentiunt. videamus quatenus 
nostra quaestio huie eoniecturae faveat. 

Ex Theophrasteorum electorum natura binas dogmatum dignoscimus 
eollectiones: alteram ad summaria adscitam cum vitis artius coniunetam 
breviorem confusaneam, alteram limpidiorem eopiosiorem physicis decretis 
contentam. ut quid intersit probe intellegas, ponam Heraclitei capitis 
priorem partem 

IX " ἑδόχει δὲ αὐτῷ χαθολιχῶς μὰν τάδε. &x πυρὸς τὰ πάντα συνεστάναι 
xal si; τοῦτο ἀναλύφσθαι. πάντα τα γίνεσθαι χαῦ εἱμαρμένην xal διὰ τῆς ἑναντιο- 
τροπῆς ἠρμόσθαι τὰ ὄντα. καὶ πάντα φυχῶν εἶναι xal δαιμόνων πλήρη. εἴρηκε 
δὰ xai περὶ τῶν ἐν τῷ κόσμφ συνισταµένων [πάντων] παθῶν ὅτι τε 6 ἡλιός ἐστι 
τὸ μέγεθος ὅσος φαίναται. λέγει δὲ καί' φυχῆς πείρατα οὐκ ἂν ἐξεύροι ὁ πᾶσαν 
ἐπιποραυόμενος ὁδόν, οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει. τήν τε οἴησιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ 
τὴν ὅρασιν φεύδεσθαι. λαμπρῶς τε ἁνίοτε àv τῷ συγγράµµατι xal σαφῶς ἐχβάλλει 
ὥστε xal τὸν νωθέστατον ῥᾳδίως γνῶναι xal δίαρµα φυχῆς λαβεῖν. 7j τε βραχύτης 
xal τὸ βάρος τῆς ἑρμηνείας ἀσύγκριτον. 

Vides miseellam compositionem. priora usque ad φαίνεται physica 
quaedam delibata praemittit, quae eum specialis partis ratione concordant. 
tum secuntur pulehre dieta ex Heracliti libro electa, denique laus seri- 
ptorie. talia & biographo mirabilia quaedam et insignia aucupante pro- 
ficisci solent. quanto distant specialia inde a ὃ 8 ad S 11 xai ταῦτα piv 
X» αὐτῷ οὰ δοχοῦνταὶ quanta est rerum gravitas, ordinis conoinnitas, 
iudicii sagacitas. nec fieri potest quin illico (Theophrasti quasi quenm- 
dam saporem sentias. * adgnoseimus eandem capitum seriem quam in 


! Jocum gravissimum hunc adscribam VI 12 ἀναγράφει δ αὑτοῦ καὶ Διοκλῆς ταυτί. 
praecedit Antisthenis dogmatum altera collectio. ergo si Nietscheum sequimur, scribere 
debebat Laertius ἀναγράφει 5' αὑτοῦ xal ταυτί Διοκλῆς. sed recte explicavit Bahnschius 
p. 44. ommino ab hoc loco a&crius ponderando proficisci iubeo eum, quf? de Diocle sit 
scripturus. 

? integritatem ut sentias affero vicissitudinem ternis elementis igne aqua terra confici, 
quam Stoici eorumque asseclae quarto aere augere solent. cf. Zeller I* 615*, qui recte 

11* 


164 XIII DE THEOPHRASTI IN LAERTIO DIOGENE EXCERPTIS 


Hippolyto invenimus, de principio, de mundo [S 8. 9], de astris [9 9. 10], 
de meteoris [11]. nee cur terrae memoria desideretur, siletur S 11 περὶ 
δὲ τῆς γῆς οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία τίς ἐστιν ἀλλ οὐδὲ περὶ τῶν σχαφῶν. en 
simul gratum originis testimonium. nam hoc in more habet Peripateticus, 
ut falsis opinionibus refutatis quae in euiusque doctrina desiderentur, 
breviter indicet. constat hoe ex fr. de sensu S 26 de Alemaeone περὶ δὲ 
ἀφῆς οὐκ εἴρηκεν οὔτε πῶς οὔτε τίνι ἤίνεται. similiter de Anaxagora $ 37 
οὗ δηλοῖ δὲ τὰς σωμµατιχωτάτας [f. σωµατικωτέρας praeter visum] αἰσθήσεις. 
8 82 de Democrito ποῖον δέ τι τὴν φύσιν ὃν ὑπὸ τίνος πάσχει οὐχέτι προσέ- 
Όηκεν ὅπερ ἴσως Tv κχυριώτατον. Δημόχριτος μὰν οὖν οὕτως fva παραλείπει. 
similiter de Diogene Ἱ. ο. $ 9 τὸ ὃΣ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ. et initio 
δ 8 σαφῶς ὃ οὐδὲν ἐχτίθεται. verum enim vero Heraeliti obscuritatem qui 
pervidere voluerit, conieetur& carere non poterit. neque ex similitudine 
eonieeturas facere videtur reeusasse Theophrastus. Laertius quidem & 9 
tradit γίνεσθαι ἀναθυμιᾶσεις ἀπό τε γῆς xal θαλάττης ἃς μὰν λαμπρὰς xal xa- 
θαράς, dc δὲ σχοτεινάς. αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν, τὸ ὃ ὁγρὸν 
ὑπὸ τῶν ἑτέρων .. . ἀθροιζομένας τὰς λαμπρὰς ἀναθυμιάσεις ἀποταλεῖν φλόγας, 
ἃς εἶναι τὰ ἄστρα. λαμπροτάτην δὲ εἶναι τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα xal θερμοτάτην. 
Aristoteles οοπίτα praefracte de siderum nutrimento quidquam eum do- 
euisse negavit meteorol II 2 p. 350* 18 ἄτοπον δὲ καὶ τὸ µόνον φροντίσαι 
τοῦ ἡλίου, τῶν δ᾽ ἄλλων ἄστρων παριδεῖν αὐτοὺς τὴν σωτηρίαν. qua in 
re haud vereor ne quisquam Sehusteri temeritatem imitetur Aristotelea 
Buspeetantis'. sed Theophrastine sit coniectura an compilatoris φλόγας ar- 
bitrio interpretati, hio sane incertum. Stoici certe Heraelito similem suae 
' opinionem tribuerunt Αδί. II 11 4 Ἡράχλειτος xal οἱ Στωικοὶ τρέφεσθαι τοὺς 
ἀστέρας ἐκ τῆς ἐπιγείου ἀναθυμιάσεως [cf. 20 6. 28 6]. sed afferam certiora. 
velut 8 8 πῦρ εἶναι στοιχεῖον xal πυρὸς ἀμοιβὴν τὰ πάντα ἀραιώσει xal πυχνώσει 
γινόμενα" σαφῶς δὲ οὐδὲν ἐκτίθεται. eum primis conferendum Theophr. fr. 1 
ππασος .. . καὶ Ἡράχλειτος . . « πῦρ ἐποιήσαντο τὴν ἀρχὴν xal ἐκ πυρὸς ποιοῦσι 
τὰ ὄντα πυχνώσει xal µανώσει .. . πυρὸς γὰρ ἀμοιβὴν εἶναί φησιν Ἡράκλειτος 
πάντα. πυρὸς ἁμοιβή recte traditur [of. Sehuster p. 167], sed mira est opinio, 
qu& πύχνωσις xal µάνωσις Heraelito tribuitur. de notitiae origine cum 
testibus consentientibus dubitandi nullus sit locus, hie certe Theophrasti 
adgnoscenda est coniectura. i&mne intellegis eur velut ab excusante ad- 
datur, quod Laertius feliciter retinuit, σαφῶς δὲ οὐδὲν ἐχτίθεται) * non 


Schustero refragatur. nec Heracliti fr. 99 quod Bywaterus nuper addidit: τὰ ψυχρὰ [an duypóv 
om. tà?) θέρεται, θερμὸν ψύχεται, ὑγρὸν αὐαίνεται, χαρφαλέον νοτίζεται ad elementorum quater- 
nionem referas oportet. | 

! Heraclit. fr. p. 124. 'én solchen Nebensachen ist. Aristoteles nicht immer der zu- 
verlaessigste' | 

? quod Simplicius dicit phys. 32* 46 ἐπὶ γὰρ τούτου póvou [Anaximenis] θεόφραστος 
ἐν τῇ ἱστορίᾳ τὴν µάνωσιν εἴρηκε καὶ τὴν πύκνωσιν, aperto errori debetur. nam de Diogene 
fr. 2 clare "Theophrastus ipso Simplicio teste πυκνουμένου xal µανουµένου [τοῦ ἀέρος] usur- 
paverat. Zeller I* 180! ad priores tantum Ionicos referendum esse putat. fortasse Theo- 


PROLEGOMENA 165 


possum iterum Sehusteri ineredibile iudieium silentio praeterire. nam 
quae ego certissima Theophrasti vestigia probavi, ea Laertio adseripsit. 
quem vide quo nimium Heraelito patrocinandi studium deduxerit [p. 120 '. 
121]: man sieht, inquit, im dieser sonst sehr nuetslichen (!) compilation 
den aermlichen geist des Diogenes. Er bemerkt es als auffaellig, dass sich 
Heraclit ueber dies und das nicht teiter ausspreche, aber dies auf eine im 
gansen der schrift! begruendete ursache surücksuführen faellt shm nicht ein.' 
gratularer mehercle isti homuüncioni eam ingenii egestatem, qua talia 
specimina proferre suapte sponte potuisset. 

Alter igitur loeus a Laertio satis religiose transceriptus est ex Theo- 
phrasteo compendio, quale Hippolytus et Pseudo-Plutarehus in Stromatis 
traetarunt. brevior conspectus ex vitarum aliquo seriptore continuatus 
videtur, qui et ipse Theophrastum fortasse attigit sed neglegentius et 
alienis immixtis. idem conficitur ex Leucippi dogmatis. duplex iterum 
memoria IX 30 et 31—38. quam divisam in conspectu contuli p. 142. 
inde alterius sylloges origo Theophrastea apparet. Hippolytus quidem 
eonsimilia excerpta seeutus est neque Placitorum opiniones non consen- 
tiunt. quid? luculentiorne potest confirmatio fingi quam quod iudicium 
illud χατά τινα. ἀνάγχην ἣν ὁποία ἐστὶν οὐ διασαφεῖ etiam apud Hippolytum 
servatur 12 2 τίς δ) ἂν εἴη $j ἀνάγχη οὐ διώρισενϱ' sed ne generalior qui- 
dem locus aliunde fluxit, utpote qui nisi brevitate ab altero vix dissentiat. 
ita fit, cum Hippolytus solito magis festinaverit ut haee ecloga illi sit 
simillima. dubito tantummodo de ultimis πρῶτός τ ἀτόμους ἀρχὰς ὑπεστή- 
σατο. nam praeter ordinem atomi nominantur et inventionis nota bio- 
graphum potius vel Variarum historiarum colleetorem redolet. itaque ne 
hie quidem priori fonti adulterini quiddam deesse videtur. 

Bipartita etiam in Anaxagora dogmatum recensio. una perbrevis 
II 8 οὗτος ἔλεγε τὸν ἦλιον µύδρον εἶναι διάπυρον καὶ µείζω τῆς Πελοποννήσου, 
ok δέ φασι Τάνταλον, τὴν δὲ σελήνην οἰκήσεις ἔχειν ἀλλὰ [ef. supra p. 26] καὶ 
λόφους xal φάραγγας, quo miracula doctrinae selecta et aliena ut Tantalus [of. 
schol. Pind. ad Olymp. I 97] ineuleata sunt. altera vero perbonae notae 
e puro Opinionum fonte hausta 88 8. 9. capitum ordo est servatus (de 
principiis, mundo, astris, laeteo orbe, eometis, ventis, tonitribus, fulguribus, 
animantium denique origine) et decreta concinna Hippolyteis ceterisque 


phrastus apud AÁnaximenem solum ista clare expressa esse dixerat. omnem difficultatem 
effugies, si Useneri emendationem τούτου πρώτου mecum probaris. Theophrasti de Heraclito 
coniectura sive vera est [cf. Schuster p. 261!) sive falsa (Zeller I* 593] suo iure nite- 
batur Aristotelis locis phys. I 6 p. 1895 8 metaphys. A 7 p. 988b 34. 

! neque hoc Zellerum fugere poterat I* 788* qui recte primum auctorem iudicii iudi- 
cavit Arist. d. cael. III 2 p. 3005 9 Metaph. A 4 p. 985b 19. non praeteribo Theophrastum 
Leucippo qui inter Democritea ferebatur Méqav διάκοσµον vindicasse [Diog. IX 46]. 
atqui Laertiani excerpti forma, cum repetatur itendidem φησίν (IX 31 cf. Hirzel Unters. 
I184!], ex Leucippi libro aliquo doctrinam explicatam esse monstrat, quem Mérav διά- 
xoGuov fuisse Hirzelius suspicatur. 


166 XII DE THEOPHRASTI IN LAERTIO DIOGENE EXCERPTIS 


excerptis, quae in conspectu 3 p. 137 sqq. comparavi. hinc simul apparet 
etiam ea quae in breviore summario de sole et lung compilata sunt 
(omissa deinde & Laertio infra) αἆ Theophrastum quamvis alia via redire. 
fortasse etiam principium Laertiani capitis eiusdem memoriae non expers 
esí, nam quod et hic et alibi passim tamquam genuinum prineipium 
AÁnaxagorei libri citatur: πάντα χρήματα Tv ópo0, εἶτα 6 νοῦς ἐλθὼν αὐτὰ 
διεχόσµησε, α Theophrasto primo tali modo in brevem formulam eon- 
tractum videtur [cf. Sehaubaeh p. 67. 128.], eui Aristotelis [Phys. VIII 1 
p. 256^ 94] exemplo uti lieuit. sed hoe pro certo affirmare nolo. | 

Eadem divisio etiam in Archelao pellucet. ac II 16 quoniam 
physicis ethiea adduntur ad priorem fontem reducimur. praeterea quae 
hie pressit xai τὰ ζῷα ἀπὸ τῆς ἱλύος γεννηθῆναι infra dilatata sunt. altera 
aceuratior gylloge physica sola complectitur, sed ordo perversus est. maris 
origo ante animalium generationem ponenda erat et ultima xol τὸ πᾶν 
ἄπειρον ad initium revocanda. sed quantumvis compilatorum culpa genui- 
nus ordo turbatus sit, de Theophrasto auctore ne punctum quidem tem- 
poris ambiges. cf. consp. 4 p.139. Hippolytus certe pleraque egregie 
eonfirmat et prioris quoque fontis physiea eidem vindicat. maiores tur- 
bae in Parmenide cognoscuntur, sed ipsius Theophrasti testimonio ne 
haesitemus providetur. 

IX 21 πρῶτος δ) οὗτος τὴν γῆν ἀπέφηνε σφαιροειδῆ [cf. Theophr. fr. 17] 
xal ἐν ufo χεῖσθαι. 

δύο T εἶναι στοιχεῖα πῦρ καὶ γῆν xal τὸ μὸν δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν, τὴν ὃ 
ὕλης [ef. Hippolyt. 11 1 Theophr. fr. 6] γένεσίν *' ἀνθρώπων ἐξ ἱλύος πρῶτον 
γενέσθαι 
αἴτια [eodd. αὐτὸν] 8' ὑπάρχειν τὸ θερμὸν xal τὸ ψυχρόν, ἐξ dv τὰ πάντα συν- 

εστάναι. xal τὸν νοῦν xal τὴν φυχἠν ταὐτὸν slvat [cf. de sens. 8 4], χαθὰ µέμνη- 
ται xal θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσιχοῖς πάντων σχεδὸν ἐχτιδέμενος τὰ δόγµατα. 
omnia haec Theophrastea esse pauci erunt qui infitientur. priora inde 
non suo ordine prolata ex intercedente Vitarum nescio quo enchiridio 
fluxerunt, eetera ab αἴτια breviter ex ipso Opinionum libro transcripta 
sunt. nam duplex est exordium: unum δύο τ εἶναι στοιχεῖα müp xal γῆν, 
alterum αἴτια 0' ὑπάρχειν τὸ θερμὸν xal τὸ φυχρόν, verbis diversum utrum- 
que, re idem. "veri simile est biographum etiam priora ὃ 21 Ἐενοφάνους 
δὲ διήχουσε Παρμενίδης Πύρητος Ἐλεάτης (τοῦτον θεόφραστος ἐν τῇ Ἐπιτομῇ 
᾿Αναξιμάνδρου φησὶν ἀχοῦσαι), ὅμως ὃδ᾽ οὖν ἀχούσας καὶ Ἐενοφάνους οὐκ ἠχο- 
λούὃησεν αὐτῷ. ἐκοινώνησε δὲ xal ᾽ Αμεινίᾳ καὶ Διοχαίτῃ τῷ Πυθαγοριχῷ, ὧφ 
ἔφη Σωτίων, ἀνδρὶ πένητι μὲν χαλῷ δὲ χἀγαδῷ d καὶ μᾶλλον ἠκολούθησε xal 
ἀποθανόντος ἡρφον ἱδρύσατο. γένους 0. ὑπάρχων λαμπροῦ xal πλούσιος ὑπ "Apet- 
νίου ἀλλ οὐχ ὑπὸ Ἐενοφάνους εἰς ἡσυχίαν προετράπη scripsisse vel potius 
ex Sotione vel Sotionis compendio compilasse ef. p. 147. ecce iterum 
binariae memoriae testimonium: hie Theophrasti Opinionum epitome 
laudatur — nam alius liber vix cogitari potest — illie ἐν τοῖς Φυσικοῖς. 

Adhuc bini fontes disiungi poterant. iam vero enumerabo eas dog- 


PROLEGOMENA 167 


matum recensiones, quae confusaene an ex alterutro compilatae sint non 
liquido constat. quod genus Democritea sunt IX 44. principia ex ordine: 
elementa, mundi origines, solis lunae fabriea, tum xal τὴν φυχὴν 
ὁμοίως, 7v xal νοῦν ταὺτὸν εἶναι, denique visus. haee e Theophrasto ar- 
ceasita esse possunt. iam vero extra ordinem necessitatem memorat, quin 
etiam moralia, ut aliorsum nos ἀθάποίοβ esse sentiamus. extrema sunt 
haeo: ποιότητας δὲ νόµῳ εἶναι, φύσει δὲ ἄτομα xai τὸ xevóv, quae iam Nietscheo 
ut prioribus consona alterius partis κατὰ µέρος fragmentum visa sunt 
[Beitr. p. 19]. quamquam est, quod huie rationi obstet. sed priorem certe 
fontem ad manum fuisse noli dubitare. contra sola Theophrastea ad- 
gnoverim in Diogenis Apolloniatae decretis IX ὃτ ἐδόχει δὲ αὐτῷ τά- 
δε — ὑπὸ τοῦ φυχροῦ. nam ordo est sanus, dogmata Theophrasteis eoneinna 
[cf. consp. 8 p. 144]. eandem formam praebent Zenonis Eleatae dogmata 
IX 29, quae tamen cum physica sint et Empedoclis quam Parmenidis 
similiora gravissimae dubitationi obnoxia sunt cf. A&tius I 7 28. antiquus 
error latere videtur, sed nondum satis explieatus. ' ceterorum exeerpto- 
rum eopia nos deficit in Empedocleis VIII 76 ἐδόχει 8' αὐτῷ τάδε — '1'1 
ἰχθός, quae Theophrasteam quidem speciem produnt. sed ne confidentius 
iudicemus obstat insignis interpretationis error, quem supra allegoriarum 
scriptoribus proprium dixi p. 90. ergo inferiorum utique adulterium 
passae sunt, si modo fuerunt, Theophrasti eclogae. * 

Pergo brevioris fontis vestigia colligere. summatim exponitur de 
Anaximandri placitis II 1 οὗτος ἔφασχεν — χαθαρώτατον πῦρ. imperitiorem 
manum haec passa sunt. namque excerptor cum singularem philosophi 
doctrinam non caperet, impudenter Stoiea subdidit γῆν χέντρου τᾶξιν ἐπέ- 
χουσαν οὖσαν Goatposóz. neo minus falsum σελήνην φευδοφαη xal ἀπὸ ἡλίου 
φωτίζεσθαι, quod nominibus eonfusis ab Anaxagora ad Anaximandrum 
translatum esse suspieor [cf. Place. II 30 2 II 28 5]. Stoicus iterum eom- 
paret cum soli χαδαρώτατον πῦρ adscribit. nee tamen Vitarum seriptor 
qui haee conflavit Theophrasti fuit ignarus, quod et in conspeetu probavi 
p. 133 et lemmatum confusione vel maxime confirmatum arbitror, ne- 
que enim facilis est error nisi in doxographo quodam libro. idem 
scriptor Anaximenea II 3 οὗτος ἀρχὴν dépa εἶπε xal τὸ ἄπειρον, χινεῖσθαι 
6à τὰ ἄστρα oy ὑπὸ γῆν ἀλλὰ περὶ 17v ex Opinionibus compilavit. nam 
ne brevissima quidem haec vitio earent. scriptum oportuit dépa ἄπειρον, 
sed ad Theophrastea redeuntibus [fr. 2] παραχούσµατος fons patet. cognata 
eum his excerptis sunt de Thalete haec I 27 ἀρχὴν δὲ τῶν πάντων ὕδωρ 
ὑπεστήσατο xai τὸν xócpov ἔμψυχον xal δαιμόνων πλήρη. nam ultima de qui- 


! cum Zenone Stoico confusum esse Eleatam non concedo Zellero I* 538. nam e. g. 
de anima quse dicit Diogenes abhorrent. ΑδΗί placitum etiam dissimilius. neque ἑξή- 
Υησις Ἐμπεδοχλέους, quam Zenoni Suidas tribuit, aliter potest in censum venire, nisi ut 
veteres commenticio libro falsos dicamus. 

2 conferantur tamen versus ἄλλοτε μὲν φιλότητι — νείκεος ἔχθει $ 76 cum Theophr. 
fr. 3. 


168 . xII DE THEOPHRASTI IN LAERTIO DIOGENE EXCERPTIS 


bus dixi p. 128* in Heraeliti fonte biographo recurrunt πάντα φυχῶν εἶναι 
καὶ δαιμόνων πλήρη [ex Arist. d. part. an. I D p. 645* 17]. biographus 
etiam Xenophanea, undecumque aecepit, male mulcavit IX 19 φησὶ δὲ 
τέτταρα εἶναι τῶν ὄντων στοιχεῖα [? of. Zeller I* 498 '], χόσµους δὲ ἀπείρους 
οὗ παραλλάχτους δέ [1 ο. Zeller I* 5003]. τὰ νέφη συνίστασθαι τῆς ἀφ' ἡλίου 
ἀτμίδος ἀναφερομένης xal αἱρούσης αὐτὰ eic τὸ περιέχον [intelleges quid sibi 
velit ex A&t. III 4 4]. οὐσίαν θεοῦ σφαιροειδῆ μηδὲν ὅμοιον ἔχουσαν ἀνθρώπῳ. 
ὅλον 5' ὁρᾶν xal ὅλον ἀχούειν μὴ μέντοι ἀναπνεῖν [? cf. Zeller I* 490*]. σύμ- 
παντά τ) εἶναι νοῦν xal φρόνησιν xal ἀίδιον. πρῶτός t' ἀπεφήνατο ὅτι πᾶν τὸ 
γινόµενον φθαρτόν ἐστι [nisi πρῶτος illud inepte positum velis, rescribendum 
ἄφθαρτόν ἐστι conlatis Placitis II 4 7 et 11. sed vereor ne talia ὅτι τὸ πᾶν 
οὔτε γινόµενον οὔτε φθαρτόν ἐστι perversa sint] x«i ἡ φυχἡ πνεῦμα [2]. ἔφη δὲ 
καὶ τὰ πολλὰ ἤσσω νοῦ εἶναι [coo ἑνὸς Menagius, at of. Zeller I* 491] καὶ 
τοῖς τυράννοις ἐντυγχάνειν 3) ὡς ἧχιστα T) ὡς Πδιστα. vides nullum esse ordi- 
nem et apophthegmata, quae continuantur 8 20, addita esse. cum Sotio et 
8 18 et 20 [οἱ supra p. 147*] et in coniuncto eapite de Parmenide $ 21 
eitetur, etiam illa biographorum indoctas manus passa esse veri simile 
est. ex biographo Philolai quoque manavit caput. qui cum dieit VIII 85 
δοχεῖ δ᾽ αὐτῷ πάντα ἀνάγχῃ x«l ἁρμονίᾳ γίνεσθαι xal τὴν γῆν κινεῖσθαι κατὰ 
χύχλον πρῶτος [ecce biographus!] εἶπεν: οἱ δ᾽ Ἱχέταν τὸν Συρακόσιόν φα- 
ctv, Theophrastum (fr. 18) inspexit. melior nota Melissei capitis IX 24 
ἐδόχει δ᾽ αὐτῷ τὸ πᾶν ἄπειρον εἶναι καὶ ἀναλλοίωτον xal ἀχίνητον xal By ὅμοιον 
ἑαυτῷ xal πλῆρες. χίνησίν τε μὴ εἶναι, δοχεῖν ὃ᾽ εἶναι. ἀλλὰ xal περὶ θεῶν 
ἔλεγε μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαι. μὴ γὰρ εἶναι γνῶσιν αὐτῶν. nam species similis 
est eis, quae de Hippaso notantur VIII 84 ἔφη δὲ χρόνον ὁρισμένον 
εἶναι τῆς τοῦ χόσµου μεταβολῆς xal πεπερασµένον εἶναι τὸ πᾶν xai 
ἀεικίνητον. quae non solum Aétius similiter rettulit I 5 5 (Theodor. IV 12] 
ππασος δὲ 6 Μεταποντῖνος xai Ἡράχλειτος 6 Ἡλόσωνος 6 Ἐφέσιος ἓν εἶναι τὸ 
πᾶν ἀειχίνητον xal πεπερασµένον, ἀρχὴν δὲ τὸ πῦρ ἐσχηχέναι, sed 
etiam, ut simul fontem adgnoscas, Theophrastus fr. 1 ππασος δὲ ὁ Me- 
ταποντῖνος καὶ Ἡράχλειτος 6 Ἐφέσιος ἓν xal οὗτοι xal xtwvoópsvoy xal πε- 
περασµένον, ἀλλὰ müp ἐποίησαν τὴν ἀρχὴν..... ποιεῖ δὲ xal τάξιν τινὰ καὶ 
χρόνον ὡρισμένον τῆς τοῦ χόσµου μεταβολῆς. sed haeo hactenus. 
Invenimus in Laertii de physicis philosophis capitibus binos scriptores 
eompilatos perinde atque in Hippolyti Philosophumenis. uterque ex 
Theophrasti thesauro hausit, sed hie primoribus labris res insignes etiam 
aliunde arcessivit, ille physica tantum sed compositius et prolixius ex 
unis Opinionibus excerpsit. priorem fontem Laertius coniunctum cum 
vitis invenisse et transtulisse videtur, alterum laudabili consilio tamquam 
supplementum addidisse. Laertiana autem est inventio, ut eadem xega- 
λαιωδῶς ei χατὰ µέρος perspicuitatis gratia exponere sese simulet. scilicet 
hoe est quod ait Hieronymus ez necessitate virtutem facere. ceterum bio- 
graphi vestigia infra etiam alibi pressa demonstrabo. de Theophrastea 
epitome à quo et quando facta sit et num cognata sit cum Hippolyti 


PROLEGOMENA 169 


Plutarchique aliisque excerptis, argutari nolo. satis est scire talia com- 
pendia frequenti usu per antiquitatem viguisse. 


XIV DE COMPENDIO EUSEBIANO 


Simile enehiridion Eusebio ad manum fuit, cuius eclogis excerpta e 
Plutarcho Aristotele Platone aliis velut glutine coniunxit et continuavit. 
operae pretium erit disiecta membra colligere et suecessionis compendium 
Laertiano simillimum sed multo brevius componere. quo in negotio c&- 
vendum tamen est ne Eusebii ipsius vel Clementis memoria quaerentes 
fallat. ' nomen scriptoris Eusebius, quia non ad verbum compilat, tacet 
et frustra aliquis quaesiverit. sed memorabile est, huic quoque Theo- 
phrastei eorporis copiam fuisse. quod elucet ex Democriti Heracliti Par- 
menidis opinionibus, quas paulo copiosius excerpsit XIV 3 —9. 

9 ὁ δὲ Δημόκριτος ἀρχὰς τῶν ὕλων | Hippolyt. 19 2 de Democrito 
ἔφη εἶναι τὸ χενὸν xal τὸ πλῆρες τὸ λέγει δὲ ὁμοίως Λευχίππῳ περὶ στοι- 
πληρες ὃν λέγων xal στερεόν, τὸ δὲ | χείων πλήρους xal χενοῦ τὸ μὲν πλῆρες 
χενὸν μὴ ὄν. διὸ καί φησι μηδὲν μᾶλλον | λέγων Ov, τὸ δὲ χενὸν οὐκ Óv. 
τὸ ὂν τοῦ μὴ ὄντος εἶναι, ὅτι τε ἐξ ἔλεγε δὲ ὡς del χινουµένων τῶν ὄντων 
ἀιδίου τὰ ὄντα ἐν τῷ χενῷ συνεχῶς xal | ἐν τῷ χενῷ. 
ὀξέως κχινεῖται. cf. Aristot. metaphys. À 4 p. 985» 4. 

Theophrast. fr. 8. 

8 6 δὲ Ἡράκλειτος ἀρχὴν τῶν Theophr. fr. 1 ππασος . . . xol 
πάντων ἔφη εἶναι τὸ πῦρ, ἐξ οὗ τὰ | Ἡράκλειτος... πῦρ ἐποίησαν τὴν dp- 
πάντα ἹὙίνεαι καὶ ci; ὃ ἀναλύεται. | χὴν xal ἐκ πυρὸς ποιοῦσι τὰ ὄντα πυ- 
ἀμοιβην γὰρ εἶναι τὰ πάντα, χρόνον τε | χνώσει xal µανώσει xal διαλύουσι πάλιν 
ὡρίσθαι τῆς τῶν πάντων εἷς τὸ πῦρ | εἰς πῦρ ὡς ταύτης μιᾶς οὕὔσης φύσεως 
ἀναλύσεως xal τῆς ἐκ τούτου γενέσεως | τῆς ὑποχειμένης. πυρὸς γὰρ ἁἀμοιβὴν 

elvat. φησιν Ἡράκλειτος πάντα. ποιεῖ δὲ 
καὶ τᾶξιν τινὰ xal χρόνον ὡρισμένον 
τῆς τοῦ χόσµου μεταβολῆς χατά τινα 
Εἱμαρμένην ἀνάγκην cf. p. 164. 168 

Hippolyt. 11 1 Παρμενίδης 8v 
μὲν τὸ πᾶν ὑποτίθεται ἀίδιόν τε xal 
ἀγέννητον xal σφαιροειδές. 


9 οἵδε μὲν οὖν πάντα κινεῖσθαι ἔφα- 
σαν. 6 δὲ Παρμενίδης τὸ γένος Ἐλεά- 
της ὢν ἓν μὲν εἶναι τὸ πᾶν, ἀγέννητον 


! quoniam a successionum scriptoribus nostrum consilium abhorret, satis est capita 
indicare, quae eo ordine pono, quo successiones sese excepisse veri simile est P. E X 4 
10—17 (sed cf. Clem. Strom. I p. 352P] X 14 11—16 (cf. p. 152] XV 627—11 XIV {δι 
XIV 413—16 XIV 71415. XIV815 XV 136 XIV36—9 XIV 1613 XIV 1710 XIV 19 
s—10 XV 18 31. 32 XIV 20 13. 14. hunc fontem cum vulgo nesciant, lemmatum confusio est 
creberrima velut XIV 17 10 Aristocli continuatur [ο. g. a Zellero I* 861?] XIV 7 14 Nu- 
menio [velut & Gaisfordio et 'Thedinga Numenii fragm. Bonu. 1875 p. 6. 41]. 


170 XIV DE COMPENDIO EUSEBIANO 


δὲ xal ἀχίνητον xal xatà σχῆμα σφαι- Theophr. fr. 6 Παρμενίδης .. . 
ροειδὲς ὑπάρχειν ἐδογμάτιζα. xav ἀλήθειαν μὲν ἓν τὸ πᾶν καὶ ἁγέννη- 
τον χαὶ σφαιροειδὲς ὑπολαμβάνων. 
XIV 19 9 τὸν μὲν οὖν Ἀ{ητρόδω- Theophr. {Γ.8 extr. χαὶ Μητρόδω- 

pov Δημοκρίτου ἔφασαν ἀχηκοέναι,. dp- | poc ὁ Xtoc ἀρχὰς σχεδόν τι τὰς αὐτὰς τοῖς 
χὰς δὲ ἀποφήνασθαι τὸ πλήρες xal τὸ | περὶ Δημόχριτον ποιεῖ τὸ πλΏρες καὶ τὸ 
χενόν. χενὸν τὰς πρώτας αἰτίας ὑποθέμενος. 
etiam alii aliis usi sunt enehiridiis scriptores eeclesiastici, quorum etsi 
origo crassis tenebris oceultata est (nisi quod Theophrastei non nihil con- 
spieuum est), tamen ut incredibilem harum litterarum ubertatem mireris, 
brevissime hoc loeo mentionem facere non alienum est. 

ae Theodoretus quidem habet hoc summarium Graec. aff. cur. II 
9—11 θαλῆς μὲν γὰρ τῶν ἑπτὰ καλουμένων σοφῶν 6 πρεσβύτατος ἀρχὴν πάν- 
των τὸ ὕδωρ ὑπέλαβεν Ὁμήρῳ Ίε οἶμαι εἱρηκότι πιστεύσας 

Ὠκεανόν τε Ὀεῶν Ὑένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν 

Ἀναξίμανδρος δὲ τοῦτον διαδεξάµενος ἀρχὴν ἔφη τὸ ἄπειρον | 

Ἀναξιμένης δὲ 6 τούτου διάδοχος xal Διογένης 6 ' Απολλωνιάτης τὸν 
dépa ξυμφώνως ἀρχὴν προσηγορευσάτην 

ππασος δὲ 6 Μεταποντῖνος xal Ἡράχλειτος ὁ Ἐφέσιος τῷ πυρὶ τὴν dp- 
χὴν τῶν πάντων ἀπενειμάτην 

ὁ δὲ ᾽Ακραγαντῖνος Ἐμπεδοχλῆς τὰ στοιχεῖα ἔφη τὰ τέτταρα 

Ἐενοφάνης δὲ ὁ Κολοφώνιος τὸ πᾶν ἀίδιον ἐκ δὲ τῆς γῆς τὰ πάντα 

xai Παρμενίδης δὲ 6 τούτου ἑταῖρος 6 Ἐλεάτης ὡσαύτως τόνδε τὸν λόγον 
ἐκράτυνε, φευδὲς δὲ ἀπέφηνε τῶν αἰσθήσεων τὸ χριτήριον ἠκιστα λέγων ἐφιχνεῖ- 
σῦαι τοῦτο τῆς ἀληθείας 

Δημόκριτος δὲ 6 ᾽Λβδηρίτης ἄπειρον τὸ πᾶν εἴρηχε xal ἀγένητον 

Ἐπίχουρος δὲ 6 Νεοχλέους 6 ᾿Αθηναῖος ἐκ τῶν ἀτόμων ἐξ ἀρχῆς συστῆναι 
τὸ πᾶν, εἶναι μέντοι ἄναρχον xal ἀίδιον 

καὶ Μητρόδωρος δὲ 6 Χῖος xal Ζήνων 6 Ἐλεάτης xal. Διογένης 6 Σµυρ- 
ναῖος διαφόρους ἀρχὰς τῶν ὅλων ὑπέθεντο. 

non nulla videantur Áé&tianis cognata velut praeter vulgaria Hippasi 
eum Heraclito Xenophanisque placita, quae ex alio Theodoreti loco [cf. 
ad Aét. I 5 5 et I 3 12] supplevi. sed Parmenidis locus qui initio con- 
sentit, in reliquis in plane alia excurrit atque Thaletis opinio Homeri 
altero illo versu [cf. supra p. 95] confirmatur, ut Aristotelis metaphysica 
[A 3 p. 983^ 20 sqq.] ' nescio quo intercedente expressa esse pateat. nam 
ibi Homerici illius versus memoria et Ánaximenes cum Diogene, Hippasus 
eum Heraclito coniuneti inveniuntur. Empedoelis quoque similiter opinio 
Siringitur p. 984* 8. cetera de Anaximandro Xenophane Parmenide De- 
mocrito Epieuro Metrodoro Chio Zenone Eleate Diogene Smyrnaseo ab 
Aristotele abhorrent et videntur ex exili quodam successionum com- 
pendio hausta ipsiusque vel doctrina vel ariolatione expleta esse. ut si 


! indidem hausit Chalcidius in 'Tim. p. 3978 Meurs. 


PROLEGOMENA 171 


quis Xenophanea illa Aétii non immemorem eum scripsisse contendat, 
non repugnem. at quod Metrodorum Zenonem Diogenem διαφόρους ἀρχὰς 
τῶν ὅλων perhibuisse tradit, fumum fecit. quid? cum nemo veterum quid 
Diogeni Smyrnaeo placuerit, sciverit, tune 'heodoretum sceivisse credis? 
mihi vero nihil nisi successionis stemma illi praesto fuisse certum, ubi 
Diogeni legitimus est ante AÁnaxarchum locus. velut apud Clementem 
Strom. I1 64 p. 352 P. suecedunt Eleatici Xenophanes Parmenides Zeno Leu- 
eippus Demoeritus Protagoras Metrodorus Diogenes Anaxarchus. plenius 
etiam Eusebii quod dixi compendium Nessa inter Protagoram et Metro- 
dorum interposito ef. Krisehe Forsch. p. 169. itemque Diog. IX 58 ᾽ Ανάξαρ- 
χος ᾽Λβδηρίτης. οὗτος διήχουσε Διογένους τοῦ Zpopvaíou, οἱ δὲ [? ὁ δὲ] Μητρο- 
δώρου τοῦ Χίου... Μητρόδωρον bà Νέσσου τοῦ Χίου, οἱ δὲ Δημοχρίτου φασὶν 
ἀχοῦσαι. paulo aliter Epiphanius infra p. 176. 

Similia Irenaeus c. haer. II 14 cum christianis sectis composuit 

Π 14 2 Thales quidem Milesius universorum generationem el initium 
aquam dicil esse ... 

Homerus autem poela Oceanum deorum genesin el matrem Thetin 
dogmatisacit ... 

Anaazimander autem hoc quod immensum est omnium initium. sub- 
iecit seminaliter habens in semel ipso omnium genesin: ex quo immensos 
mundos conslare ait ... 

Ánazagoras autem qui el atheus cognominalus est dogmatisaeil facta 
animalia decidentibus e caelo in terram seminibus ... 

umbram autem ei vacuum ipsorum a Democrito et Epicuro sumen- 
tes [haeretici] sibimet ipsis aptaveruni. cum. illi primum multum sermonem 
fecerint de cacuo et de atomis: quorum allerum quidem quid esse cocacerunt 
alterum vero quod non est appellaverunt .. . . quod autem. dicunt imagines 
esse haec eorum quae sunt manifestissime Democriti el Platonis senten- 
tiam edisserunt. Democritus enim primus ait multas et varias ab uni- 
versitate figuras expressas descendisse in hunc mundum. 

Plato vero rursus maleriam dicit et deum ... 

4 et hoc autem quod ez subiecia materia dicunt fabricatorem fecisse 
siundum el Anazagoras et Empedocles ei Plato primi anie hos dize- 
runi... 

6 quod autem velint in numeros iransferre. universum hoc a Pytha- 
goricis acceperunt. primum enim hi initium omnium numeros substituerunt 
el initium ipsorum parem el imparem ez quibus el quae sensibilia et in- 
sensaia suni subiecerunt. et altera quidem substitutionis initia esse, allera 
autem sensalionis οἱ substantiae. ex quibus primis omnia perfecta dicunt 
quemadmodum statuam de aeramento et de formatione . . . 

Pythagorei quaternationem velut genesin el matrem omnium enarrant. 

Etiam lIrenaei loeus Aristotelis commone facit. n&m praeter Thalem 
Homero iunetum etiam Democritus Metaphys. Ἱ. ο. p. 985^ 5 similiter 
tractatur. sed pleraque vulgaria sunt praeter Ánaximandri opinionem, 


172 XIV DE COMPENDIO EUSEBIAXO 


quae ut melius intellegatur, graece refingenda erit: Αναξίμανδρος δὲ τὸ 
ἄπειρον ἀρχὴν πάντων ὑπέθετο σπερματιχῶς ἔχον ἐν αὑτῷ τὴν ένεσιν τῶν πάν- 
των, ἐξ οὗ συστῆναι ἀπείρους χόσµους. hoc si mittas Stoicum illud σπερματικῶς 
vix aliud significat quam Plutarcheum [Stromat. 2] τὸ ἄπειρον τὴν πᾶσαν 
αἰτίαν ἔχειν τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως xal φθορᾶς, ἐξ οὗ δή φησι τούς τε obpa- 
νοὺς ἀποχεχρίσθαι καὶ καθόλου τοὺς ἅπαντας ἀπείρους ὄντας χόσμους. cum ex- 
tremis Irenaei cf. Simplic. de cael. schol. 480 35 Br. ᾽Αναξίμανδρος μὲν ἄπειρον 
τῷ µεγέθει τὴν ἀρχὴν θέμενος ἀπείρους ἐξ αὐτοῦ τῷ πλήθει χόσµους ποιεῖν δο- 
χεῖ. de Simplicii errore ef. Zellerus Ι 2164, qui tamen ut Irenaeus docet 
a eorrigendo ἐξ αὐτῆς melius abstinuisset. etiam Anaxagorae de ani- 
mantium origine placitum singulare. eui tamen non defuit Sehaubachii 
fr. p. 182 neque Zelleri I* 907' patrocinium. sed cum Chrysippum Euri- 
pidis fr. 836 N. citet, etsi Anaxagorea haud reete cum tragicis miscuit, 
[cf. supra p. 94 8q.], tamen erroris fontem haud dubie aperuit. nam si- 
millime Vitruvius et ille quidem sine errore VIII praef. S 1 Euripides 
auditor Anazagorae quem philosophum Athenienses scenicum appellacerust 
aera el terram eamque ec coelestium imbrium conceptionibus 
inseminatam felus gentium et omnium animalium in mundo pro- 
creavisse etc. quid ipsi Ánaxagorse placuerit, videre lieet e Theophra- 
Steis p. 139 ex Hippolyto 8 12 et Diogene II 9 collectis cf. infra p. 190. 
Arnobius talia prodit adv. nat. II 9 
Qui cunctorum originem esse dicil ignem aut aquam non Thaleti aut 
Heraclito credit? 
qui causam in numeris poni, non Pythagorae Samio, non Archytae? 
qui animam dividi el. incorporales constituit. formas non. Platoni 
Socralico ? 
qui quintum elementum principalibus applicat causis non Aristoteli 
Peripateticorum patri? 
qui ignem minalur mundo el eeneril cum. lempus arsurum non Pa- 
naelio Chrysippo Zenoni? 
qui individuis corporibus mundos semper fabricaiur et desiruit non Epi- 
curo Democrito Metrodoro? 
qui nihil ab homine comprehendi atque omnia caecis obscuritatibus in- 
voluta non Arcesilao Carneadi non alicui denique Academiae veteris 
recenliorisque cultori? 
10 Ipsi denique principes et praediciarum paires sectarum, nonne 
ipsa ea quae dicunt suis credita suspicionibus dicunt? 
cidit enim Heraclitus res ignium conversionibus fieri? 
concrelione aquarum Thales? 
Pythagoras numeros coire? 
incorporales formas Plato? 
indivriduorum Democritus concursiones? 
futtilitatem huius eclogae nolo longius persequi. Ionicorum et Italico- 
rum binis exemplis propositis quattuor prineipales sectas nulla doctrina 


PROLEGOMENA 118 


explieat. velut Panaetii Stoici nomen cum memoriolae inhaeserit, infe- 
lieiter cum exustione mundi coniungitur cf. [Philo] de incorr. mund. 
p. 248, 11 Bern. si Thaletis concretionem credit, posteriorum coniecturas 
sequitur [cf. Zeller I* 180^]. una est insignior nota, quod distinguit ve- 
terem recentioremque academiam Ciceronis Varronisque exemplum secu- 
tus, non posteriorum qui quinque recensere Solebant. sed fortasse plures 
ille ne cognoverat quidem. 

Multo melioris notae est Augustini excerptum de civ. dei VIII 2, 
quod inscribitur de duobus generibus id esi Italico et Ionico eo- 
rumque auctoribus cf. Sidon. Apollin. XV 87 sqq. [Krisehe p. 161]. 

Quantum enim adtinet ad litteras Graecas quae lingua inler celeras 
gentium clarior habetur, duo philosophorum genera traduntur: unum Ita- 
licum ex ea parie Italiae quae quondam magna Graecia nuncupata est, 
alterum Ionicum in eis terris ubi et nunc Graecia nominatur. 

Italicum genus auciorem habuit Pythagoram Samium a quo etiam 
ferunt ipsum philosophiae nomen ezorium. nam cum antea sapientes appel- 
larentur qui modo quodam laudabilis eitae aliis praestare videbantur, iste 
interrogatus quid profileretur philosophum se esse respondit id est studiosum 
vel amalorem sapientiae, quoniam sapienlem profiteri arroganlissimum vi- 
ἀεδαίων. 

Ionici cero generis princeps fuit Thales Milesius unus illorum septem 
qui sunl appellati sapientes. sed. illi sez eitae genere distinguebantur. et 
quibusdam praeceptis ad bene vicendum accommodatis; isie autem Thales 
wl successores etiam propagarei verum naturam scrulatus suasque disputa- 
liones litteris mandans eminuil maximeque admirabilis extitit, quod astro- 
logiae numeris conprehensis defectus solis et lunae eliam praedicere potuit. 
aquam iamen pulaeil rerum esse principium el hinc omnia ele- 
menia mundi ipsumque mundum el quae in eo gignuntur ezistere. 
nihil autem huic operi quod mundo considerato tam mirabile aspicimus ez 
dicina mente praeposuit. 

huic successit Anacimander eius auditor mutacilque de rerum natura 
opinionem, non enim ez una re sicul Thales ez umore sed ez suis pro- 
priis principiis quasque res nasci pulavit. quae rerum principia 
singularum esse credidit infinita et innumerabiles mundos gi- 
gnere et quaecumque in eis oriunlur; eosque mundos modo 
dissolve modo ilerum gigni existimavil quanta quisque aetate 
sua manere poluerit; nec $pse aliquid dicinae menti in. his rerum 
operibus iribuens. 

isle Anazimenem discipulum el successorem reliquit qui omnes rerum 
causas aeri infinito dedit nec deos negacit aul tacuit. mon. lamen ab 
ipsis aerem factum sed ipsos ex aere ortos credidit. 

Anazagoras vero eius auditor harum rerum omnium quas eidemus 
effectorem divinum animum sensit el dizil ex. infinila maleria quae con- 


174 XIV DE COMPENDIO EUSEBIANO: 


starel similibus inler se particulis rerum omnium quibus suis et. propriis 
singula fieri sed animo faciente divino. 

Diogenes quoque Anazimenis alter auditor aerem quidem dizit rerum 
esse maleriam de qua omnia fierent; sed eum esse compotem divinae 
ralionis sine qua nihil ez eo fieri posset. 

Anazagorae successit auditor eius Archelaus. etiam ipse de par- 
ticulis inter se similibus quibus singula quaeque fierent ita pulacil constare 
omnia ut inesse eliam menlem diceret quae corpora aeterna id. est illas par- 
ticulas coniungendo et dissipando ageret omnia. Socrates huius discipulus 
fuisse perhibetur magister Platonis propter quem breviler cuncta iste recolwi. 

Etsi ex biographo haee Ionicorum successio delibata est, quod eum 
alia tum illa de Diogene Anaczimenis alter auditor [οἳ, Kirsche 167] sua- 
dent, tamen non fuit ille vulgaris eruditionis. velut de Ánaximandro sic 
loquitur ut Ánaxagorea simul obversari videantur. nam principia singu- 
lorum infiniia, non infinitum posuit, quod Theophrastum quodammodo 
praeivisse dieas of. fr. 4 [Zeller I* 193']. atque proxima innumerabiles 
mundos gignere [Plut. Strom. 2 τοὺς ἅπαντας ἀπείρους ὄντας κόσμους] et 
quaecumque in eis oriuntur [Theophr. fr. 2 Hippol. 6 1 τοὺς oüpavobc καὶ 
τοὺς ἐν αὐτοῖς χόσµους] eosque mundos modo dissoloi modo iterum gigni 
[Αξί. 13 3 διὸ xal γεννᾶσθαι ἀπείρους xócpouc xal πάλιν φδείρεσθαι] quanta 
quisque aetate sua manere potuerii Theophr. fr. 2 κατὰ τὴν τοῦ χρόνου τάξιν]! 
Theophrasteo colore ita tineta sunt, ut origo nullo modo dubia esse 
possit. Anaximenis dootrinam non tamen ab ipsis [deis] aerem factum - 
sed ipsos ez aere orios credidi! comparare lieet cum Hippol. I 7 1 ἐξ οὗ 
[aere] τὰ γινόμενα xal τὰ γεγονότα xal τὰ ἐσόμενα xai θεοὺς xal θαῖα v(vec0m. de 
deo a Diogene proposito dixi Jen. Literaturz. 1878 p. 9 cf. Krisehe p. 176. 
deum creatorem etiam Ánaxagorae et Árchelao tribuit cum quorum placitis 
eonferendus est Alexander de mixt. p. 140^ 19 oí δὲ αὐτῶν ob xac ἄλλους 
[l. οὐχ ἀτόμους], ὁμοιομερῆ δά τινά φασιν ἄπειρα εἶναι σώματα, ἐξ ὧν ἡ τῶν 
αἰσθητῶν Ὑένεσις σωμάτων Ὑινοµένη κατὰ σύγχρισιν καὶ σύνθεσιν inde patet 
Augustinum bis τὰ ὁμοιομερή falso particulis inter se similibus reddidisse, 
eum reete ἀνομογανεῖς τὰς ἀρχὰς illorum dieat Simplie. phys. f. 7* 2. unde 
Zellero I* 880 dissimilibus, quae est deterior lectio, placuit. at cum 
iteretur error et Ciceronis magna apud Augustinum auctoritate exeusetur 
[cf. p. 120'] *, ne frustra ille fuerit vereor. tantum de hisce excerptis 
compendiariis, quae ut sunt seriptorum erroribus haudquaquam liberi, 
tamen Theophrasti auctoritatem ne illa quidem dissimulare queunt. 


! Jatina subobscura sunt. nam sua (ut infra suis et propriis) premendum est quasi 
graecum ὡρισμένον χρόνον verterit, nec possum Zellero 14 215! non obloqui, qui Demo- 
criteas mundorum inflnitates significari credit. sed interpretor infiniti sunt. mundi alio 
alium, quanta cuique aetas concessa est, excipiente. haec enim est Anaximandrea opinio 
ἵνα ἡ Ἱένεσις p ἐπιλείπῃ cf. Zeller 1. c. 2145. 

? Ciceronis studium cum alia illius indicis tum Pythagorea probant quae Tuscul 
V 37 nituntur. 


PROLEGOMENA 115 


XY DE COMPENDIIS ΕΡΙΡΗΑΝΗ 


Invitus et quam potero brevissime de Epiphanii excerptis loquar. 
quibus nihil in suo genere vitiosius et turbatius esse recte conquestus 
est Karstenius de Xenophane p. 191. 4ο profecto nisi sciremus quarto 
saeculo eius Panaria conscripta esse, de Byzantinorum vel si mirificos 
errores spectas Árabum fetu cogitandum erat. usque eo omnia in me- 
ras nugas eonversa sunt. velut in anacephalaeosi (I) Pythagoreos et 
Peripateticos coneordi pace ligavit, Stoicis metempsychosin Hippolyto 
I 21 3 consentiens adscripsit, quos haud dubie illud σῶμα διὰ σώματος 
χωρεῖν de anima dietum [cf. Hipp. ib. 8 5] decepit. miraeula plane si- 
milia de quattuor sectis excerpta (II) effutiuntur. de Stoicis prior stribligo 
accuratius iteratur. tum vero de Zenone plane inaudita haee: Clean- 
this filium esse Tyro profectum, deinde Romae aliquamdiu vixisse. 
subolet aliquid de Zenone Eleate, nihilominus idem, inquit, quod Stoieus 
etiam ille docuit. ' frustra te erueies, quid tandem baronis istius cere- 
bello talia comminiscendi causam dederit. nece hercle operae pretium 
est. Platoni ibidem de prima, secunda, tertia eaus& quaedam tribuit, 
quae e Platonis epist. II p. 312E [οἱ Chaleid. in Plat. Tim. p. 277 
Meurs.] translata vidit Α. Iahnius qui ad Epiphanii Panaria utilissimas 
symbolas Oehleri editioni adiunxit. idem ὕλην σύγχρονον τῷ θεῷ ex Hip- 
polyti Philosophum. e. 19 4 repetiit. Peripatetici iterum Pythagorae 
coniuncti in metempsychoseos societatem et ipsi trahuntur. Pythagoras 
vero ipse in Media obiisse dicitur. sic elare ἐν τῇ Μηδίᾳ scriptum est. 
nequiquam Menagius ἑνδεί suppeditabat. certe seribendam erat ἐν ἐν- 
δείᾳ ὕδατος xal ἄρτου ut idem I p. 333, 22 Dind. Oehlerus latina talia in- 
edia vitam finiisse ante oculos fuisse coniecit. quod si verum esset, 
haberes et ridieuli erroris originem et orationis tantum non tetrae ali- 
quam excusationem. nam quam non tralaticium philosophorum sermo- 
nem calleat, uni cuique statim apparebit. quod genus μεταγγισμοὶ φυχῶν 
et πνεῦμα ὁδραχοντοειδές et σχυβαλώδης sordent, elegantiores dicebant µετεν- 
σωματώσεις, πνεῦμα περιδινούµενον, ἱλυώδης. verum ad latina propterea con- 
fugias non est necesse, quoniam quantum Epiphanius ab aequalibus 
Cyrilo et Theodoreto distet satis notum est. ceterum unde Mediam 
iste arripuerit, curiosus non sum. verbo Epieureorum de mundi origine 
opinionem absolvam, quae nonnulla veri semina continet, pleraque tamen 
Orphiea nisi fallor sapientia ridieule sunt interpolata. 

Meliore libro usus est ad suecessionum ampliorem indicem (III). ordo 
philosophorum docti cuiusdam et sollertis ingenii est testimonium. quis 
ille fuerit, haud quaero. sed iuvat suecessionum divisionem hae tabula 
discribere. | 


! errorem explicant talia, qualia Diogenes IX 29 Eleatae placuisse refert cf. p. 1011. 


116 XV DE COMPENDIIS ΕΡΙΡΗΑΝΙΙ 


I II III IV 
Thales Pherecydes Empedocles Plato 
Anaximander Pythagoras Heraelitus Aristippus 
Anaximenes Xenophanes Prodieus Theodorus 
Anaxagoras Parmenides Hegesias 
Archelaus Zeno Eleates Antisthenes 

Melissus Diogenes 
Leucippus Crates 
Democritus 
Metrodorus 
Protagoras 
Diogenes 
Pyrrhon 
V VI VII VIII 
Arcesilas Aristoteles Zeno Epicurus 
Carneades Theophrastus ^ Cleanthes 
| Strato Persaeus 
Praxiphanes Chrysippus 
Critolaus Diogenes 
Panaetius 
Posidonius 
Athenodorus 


Consentaneum est excerptorem haud pauca omisisse velut Àcademi- 
eorum pleniorem suecessionem (nam Epicurum quod solum nominat, e 
more est), tamen singularis quaedam dispositio apparet. Ionici cum 
Soerate vulgato ordine, item Italiei usque ad Pyrrhonem, Empedocles 
Heraelitus Prodieus oí σποράδην, tum vero ab omnibus ceterorum indici- 
bus diserepans Platonem scriptor Socraticis praeficit atque ab Arcesila 
mediae academiae parente novam seriem ineohat. tum recte Peripate- 
tiei et Stoici, ultimus et solus Epieurus. Stoicorum catalogus, quo nus- 
quam fere uberior iuvenitur, ultra Posidonium deducitur. sed etiam 
apud Laertium illorum διαδοχἡὴ Caesarum tempora ingressa est. 

Optimi deinde scriptoris sunt lemmata patre patriaque notata quae 
tamen ab Epiphanio haud constanter expressa et infelieiter subinde sunt 
eorrupta. conelamatum est Σωχράτης 6 τοῦ ἐλμάγλου 7| Σωφρονίσχου καὶ 
Φαιναρέτης τῆς µαίας. stupent omnes illud monstrum ἐλμάγλου, tamen 
emendatio est in proelivi. ut mater μαῖα, sic pater ἑρμογλύφος nominatus 
fuit, quod certissime olim recens & Porphyrio apud Theodoretum ' resti- 

! gr. aff. cur. I. 27 Cyrill. adv. Iul.. VI p. 208 A fr. X Nauck. εἰ δὲ δὴ ἑρμογλύφος Tiv 
(pater) ibidem ὑπὲρ τῆς μητρὸς ὡς µαίας. Lucian. somn. 18 6 δὲ Σωκράτης xal αὐτὸς 
ὑπὸ τῇ ἑρμογλυφικῇ ταύτῃ τραφείς. vox ἑρμογλύφος uno testimonio Luciani somn. ο. ὃ nota 
fuit. ibidem traditur altero loco $ 4 λίθων ἑργάτην ἀγαθὸν εἶναι . . . καὶ ἑρμογλυφέα, unde 


utramque formam consignat Thom. Mag. p. 365. sed rectissime &lteram analogia caren- 
tem removit Cobetus Var. Lect. p. 81. 


PROLEGOMENA 111 


tui. oecupavit emendationem, Porphyrii tamen immemor, L. Dindorfius 
thesaur. II p. 137 s. v. βαρσαµέλαιον. hine mihi simul elucere videtur 
iam Epiphanium monstro illo elusum esse. nam invenerat Σωκράτης ὁ 
Σωφρονίσχου τοῦ ἐλμάγλου, ex X. τοῦ ἑρμογλύφου corruptum.' priores 88 1—4 
probe excerpta. Archelao tamen terram principium dedit vulgari errore 
quippe unde animalia proereata crederet. de Pythagora biographorum 
vulgaris memoria recoquitur. de Xenophane similiter loquitur Hip- 
polyto 14 1. plane mente captus scripsit de Parmenide quem eum 
Anaximandro haud levi errore confudisse coniecit Zeller I* 514 3. de 
Zenone ut supra. de Leucippo germano Seeptico cf. Davis. ad Cie. 
Acad. II 7, Bake ad Cleomed. p.391, Iahn ad Epiph. symb. p. 109 
et Annal. Philol. X p.169. idem de Democriti placitis reete iudica- 
vit.' Metrodorum paulo reetius censet, sed Protagoram eo malignius 
cf. Krische p.134. Diogeni unus Cyrenen patriam adseribit, recte 
tamen etiam Smyrnaeum [ef. p. 223] nominat. Heraclitea cum Plaocitis 
consonant [cf. p. 119 '] Prodieus recte, Plato eum anacephalaeosi con- 
ferendus est. Cyrenaici eodem modo quo apud Laertium taxantur 
apophthegmatis narratis. nec Secus Cynici. de Aristotele anacepha- 
laeosin repetit. in Stratonis elementis alteram causam frigoris omittit 
ef. Krische p. 353. quod infinitas corporis partes falso dixerit vitupera- 
tur & Zellero II 2, 140 *. Zenonea partim recta sunt partim ita ira 
studioque mutata, ut seriptoris consilium pateat. Chrysippi τέλος τὸ 
ἡδυπαθὸς εἶναι mire depravatum est. aut ἀπαθὲς rescribendum aut ad 
proximum Diogenem Babylonium referendum censet Gatakerus ad An- 
tonin. comm. p. 102. unde Panaetium deorum opinionem absurdam 
dixisse seiverit Epiphanius nescio. quod de Posidonio profertur finem 
bonorum divitias sa&nitatemque esse haud dubie ex Diogenis memoria 
ΥΗ 128 ὁ μέντοι Παναίτιος xoi Ποσειδώνιος οὐχ αὐτάρχη λέγουσι τὴν ἀρετήν, 
ἀλλὰ χρείαν εἶναί φασι xal ὑγιίας xal χορηγίας καὶ ἰσχύος solita vafritie 
detortum est. econtra Epieurum sollemnes calumnias iaeulatur. unum 
discere velim unde arripuerit $ 15 μηδὲν εἶναι τῶν ἐν τῷ βίῳ ὀχούσιον ure 
µάθησιν µήτε ἀπαιδευσίαν µήτε ἄλλο μηδέν, ἀλλὰ πάντα ἀχούσια Ἰίγνεσθαι mcr 
xal οὐ χρὴ φέγειν τινά, ὥς φησιν, οὐδὲ ἐπαινεῖν. οὐ γὰρ ἑχόντες ταῦτα ὑφίσταν- 
ται. constat Epieureos plane eontraria docuisse. ποπ obtundam diutius. 
nam et indignus est scriptor eui longius immoremur et manent nos 
quaestiones aliquanto graviores de Aé&tii compositione, quo post longiores 
ambages tandem redeo. 


! ipsum quod conieceram confirmat Theo progymn. 8 (1230 W.] Σωκράτης ὁ Φαι- 
ναρέτης τῆς µαίας υἱὸς καὶ Σωφρονίσχου τοῦ ἑρμογλύφου. 

* symbol |. c. p. 109. quae Epiphanius subiicit $ 15 καὶ τὸ δοχοῦν δίκαιον οὐκ εἶναι 
δίκαιον non Democriti sunt, sed potius Pyrrhoniorum . . . nec magis Democriteae sunt 
sententiae quae apud Epiphanium sequuntur: ἐπίνοιαν γὰρ χαχἣν ... ἐλευθερίως ζην. quas 
sententias οἱ affinzisse videntur qui ad. doctrinam de moribus perperam pertraherent 
verba Democriti docentis, qualitates rerum νόμῳ tantum esse . . 

Diels, Doxographi graeci. 12 


178 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


XYI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


Quod supra p. 748qq. aecuratius de varia A8tiani libri natura ϱχ- 
posui id paucis nune placet repetere. ipsius scriptoris sunt prooemia et 
αἱ quae praefiguntur definitiones [I 9. 10. 11. 12. 14. 15], praeterea priora 
libri primi eapita [I 1. 2] seriptoris verborum aliquantum continent. co- 
lor his inest mixtus ex Peripatetiea et Stoiea disciplina i. e. scholasticus. 
sed haee ipsius ΑδΕΙ dos mediocris et 8 reliqua opinionum sylloge facile 
diseernenda. duplex est harum et species et origo. alterum genus est 
locorum ex Stoicis Epieureisque libris ad verbum exeerptorum, quod 
variis tamen rivulis aecersitum videtur. velut I 6 et I 7 1—10 ex flori- 
legio, III 5 1—9 6. 18 ex meteorologieo libello haustum esse conieci. cuius 
generis quae certo dignosci possunt sunt haee I 4. 6. 7 1—10 III 5 1—9. 
6.18 IV 11. 12. 21. sed dubium est num omnia seeluserim. nam $Stoi- 
eorum item doctrinam diligentius et ipsorum verbis expressam vides 
IV 20 ο. singulari quadam eruditione splendent capita de .fato I 27. 28, 
ubi Ζήνων à» τῷ Περὶ φύσεως, I 27 5 ΧἈρύσιππος ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ χόσµου, 
ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ ὄρων, ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἱμαρμένης citantur, unde Stoici 
euiusdam de fato libellum in auxilium voeatum eonicias. quali usus vi- 
detur Diogenianus apud Eusebium ΧΙ 8 [ef. ad 1 28 3]. hine eerte facile 
explieatur, quod I 28 1 Heraelito ea opinio tribuitur quae Stoicorum 
fraudem aperte passa sit. ' 

Alia de eausa caput de principiis I 3 in suspicionem cadit. nam 
eum hoe intersit inter biographos et doxographos ut illi successionis qua- 
dam catena eonstrictos singulos philosophos a suo quemque principe re- 
petant, hi argumentorum potius necessitudinem spectent, biographorum 
similitudinem unum illud Placitorum eaput sequitur. ita 88 1—9O Ionici 
recensentur, quorum agmen elauditur 8 7 οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις ταῖς 
διαδοχαῖς Ἰενόμενοι τὴν Ἰωνιχὴν ἐκπληροῦσι φιλοσοφίαν. tum alter ordo in- 
eipit Italicorum $ 8 πάλι δὲ ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς Πυθαγόρας κτλ., item 8 9 ἡ 
δὲ τούτων αἴρεσις Ἰταλιχὴ προσηγορεύθη διὰ τὸ τὸν Πυθαγόραν ἐν Ἰταλίᾳα σχολά- 
σαι. mira deinde διαδοχῶν consuetudine [cf. p. 152] Heraclitus Hippasusque 
S811 Pythagoreis iuneti sunt, quos Eleatae et Democritei usque ad Epi- 
eurum philosophi excipiunt. postremo loco Empedocles Plato Aristotelei 
Zeno ac si Theodoreto fidas Diogenes Apolloniates, cui Diodorum ex 
Stobaeo coniunxi, recensentur. Aétii verum ordinem ex testium discordia 
non semper certo elicere potui. sed in universum nostro uti pro vero licebit, 
quoniam eongruus est plerorumque biographorum successionibus. similem 
certe ordinem sequitur Clemens in Strom. I p. 352 Pott., quem infra ex- 


— ————— —— — ——À —M—MM— - 





! Ἡράκλειτος οὐσίαν εἱμαρμένης λόγον τὸν διὰ τῆς οὐσίας τοῦ παντὸς διήκοντα. 
αὕτη δέ ἐστι τὸ αἰθέριον σῶμα σπέρµα τῆς τοῦ παντὸς Ὑενέσεως. — Stoicorum συνοικείωσιν 
notavit Krische Forsch. p. 382. 


PROLEGOMENA 


119 


plieabo. similiorem Epiphanius, quem supra p. 176 descripsi. haee igitur 
de ordine. sed non desunt interioris cognationis alia vestigia, quae colli- 


gere operae pretium videtur. 
Epipbanius p. 1086c Pet. 

1 θαλῆς 6 Μιλήσιος ... ἀρχέγονον 
πάντων ἀπεφήνατο τὸ ὕδωρ. ἐξ ὕδατος 
γάρ φησι τὰ πάντα εἶναι xal εἰς ὕδωρ 
πἄλιν ἀναλύεσθαι. 

2 Αναξίμανδρος 6 τοῦ Πραξιάδου 
xai αὐτὸς Μιλήσιος τὸ ἄπειρον ἀρχὴν 
ἁπάντων ἔφησεν εἶναι. ἐκ τούτου γὰρ 
τὰ πάντα γίνασθαι xai εἷς αὐτὸ τὰ πάντα 
ἀναλύεσθαι. 

ὃ ᾿Αναξιμένης ὁ τοῦ Εὐρυστάτου 
xal αὐτὸς Μιλήσιος τὸν ἀέρα τοῦ παντὸς 
ἀρχὴν εἶναι λέγοι xal ἐκ τούτου τὰ 
πάντα. 

4 ᾿Αναξαγόρας 6 τοῦ Ἡγησιβούλου 
6 Κλαζοµένιος ἀρχὰς τῶν πάντων τὰς 
ὁμοιομεροίας ἔφησεν slvat. 

21 Ἡράκχλειτος ὁ τοῦ Ἡλέσωνος 


Ἐφέσιος ἐκ πυρὸς ἔλεγε τὰ πάντα εἶναι 


A8&tius I 3 

1 θαλῆς 6 Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν 
ὄντων ἀπεφήνατο τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος 
Ἱάρ φησι πάντα εἶναι xai εἰς ὕδωρ 
πάντα ἀναλύεσθαι. 

ὃ Αναξίμανδρος δὲ Πραξιάδου Μι- 
λήσιος φησι τῶν ὄντων ἀρχὴν εἶναι τὸ 
ἄπειρον. ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίγνεσθαι 
καὶ εἰς τοῦτο πάντα φθείρεσθαι. 


4 Αναξιμένης Ἠὐρυστράτου Mt 
λήσιος dpyv τῶν ὄντων ἀέρα ἀπεφή- 
vato, ἀχ γὰρ τούτου πάντα γίγνεσθαι καὶ 
elc αὐτὸν πάλιν ἀναλύεσθαι. 

6 ᾿Αναξαγόρας Ἡγησιβούλου Κλα- 
ζομάνιος ἀρχὰς τῶν ὄντων τὰς Ópoto- 
µερείας ἀπεφήνατο. 

11 Ἡράκλειτος xal ἵππασος ὁ Με- 
ταποντῖνος ἀρχὴν τῶν πάντων τὸ πῦρ. 


χαὶ εἷς πῦρ πάλιν ἀναλύοσθαι. ἐκ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα xal sic πῦρ 
| πάντα τελευτᾶν. 

Eiusdem scriptoris utrimque simillima excerpta apparent. neque enim 
Epiphanius, qui successionis vineulo tenetur haec tantum ex Aétio hausisse 
videtur, eetera ex biographo cuius ordinem sequitur. ille enim plane 
diversa ceteroqui tradiderat. qualem autem hominem fingis Epiphanium, si 
Ionicos ceteros putas ex ΑδΕο translatos, ultimum Árehelaum ex alio plane 
eontraria doeente? accedit quod coneordantium capitulorum idem est 
tenor, ut exeepto Anaxagora ceteris philosophis neque prioribus solum 
sed etiam Heraelito eadem principii causa adseribatur ἐκ γὰρ τούτου πάντα 
γίνεσθαι xal sic τοῦτο πάντα ἀναλύεσθαι vel similiter. auctor formulae est 
Aristoteles, qui generatim de omnibus physieis monuerat Metaphys. A 3 
p. 9895 8 ἐξ οὗ qup ἐστιν ἅπαντα τὰ ὄντα xal ἐξ οὗ γίγνεται πρώτου xal εἰς ὃ 
φδείρεται τελαυταῖον ... τοῦτο στοιχεῖον καὶ ταύτην ἀρχήν φασιν εἶναι τῶν ὄντων. 
sed ad singulos physicos adplieasse videtur Theophrastus velut in fr. 2 
de Anaximandro ἐξ dv δὲ jj Ἰάνεσίς ἐστι τοῖς οὖσι xal τὴν φθορὰν εἰς ταῦτα 
γίνεσθαι κτλ. et fr. 1 de Heraelito et Hippaso καὶ ἐκ πυρὸς ποιοῦσι τὰ ὄντα 
... xal διαλύουσι πάλιν εἰς πῦρ ὡς ταύτης μιᾶς οὕὔσης φύσεως τῆς ὑποχειμάνης. 
inde arripiat aliquis Theophrastum ut Epiphanii Aütüique fontem. non 
nego, sed non proximus fuit. nam translatum est ex antiquo fonte in 
biographorum eompendia, ut non mireris si Heracelitea simillime ubique 
conformata videris: 

12* 


180 XVI DE ΑΕΤΙΙ PLACITORUM COMPOSITIONE 


A&tius I 3 11 Epiphanius 1l. c. Laertius IX Eusebii comp. 
Ἡράκλειτως καὶ S 21. ἐδόχει ὃ) αὐτῷ | XIV38[ef. p. 169] 
ππασος.. . ἀρχὴν | Ἡράχλειτος 6 τοῦ ! καθολικῶς μὲν vd- | ὁ δὲ Ἡράχλειτος 
τῶν πάντων τὸ | Βλέσωνως Ἐφέσιος ' δε. ἐκ πυρὸς τὰ | ἀρχὴν τῶν πάντων 
πῦρ. ἐκ πυρὸς γὰρ | ἐχ πυρὸς ἔλεγα τὰ ! πάντα συνεστάναι | ἔφη εἶναι τὸ mp ἐξ 
τὰ πάντα γίνεσθαι | πᾶντα εἶναι καὶ el; , καὶ εἰς τοῦτο dva- | οὗ τὰ πάντα ἸὙίνο- 
καὶ εἰς πῦρ πάντα | πῦρ πάλιν ἀναλύε- | λόεσθαι. ται xal εἰς ὃ ἆνα- 
τελευτᾶν λέγουσι. | σθαι. λύεται. 
atqui Laertii καθολικῶς excerpta Eusebiique compendia ex biographis 
manasse liquido constat et A&tius successionum soriptorem eapitulorum 
eolloeatione arguitur secutum esse. quid igitur cunctamur eundem fontem 
etiam opinionum aliquantum praebuisse arbitrari? ergo Aétius rursus 
a Plaeitorum sineera memoria descivit. nam idem est qui in hoc ϱ8- 
pite eontra morem philosophos impugnare conatus est. ut I2 2 Thalem 
putidius vituperavit ἁμαρτάνει οὖν 6 θαλῆς στοιχεῖον xal ἀρχὴν λέγων τὸ ὕδωρ, 
sic Peripateticorum iterum armis Ánaximandrum aggreditur I 3 3 ἁμαρτάνει 
δὲ οὗτος μὴ λέγων τί ἐστι τὸ ἄπειρον πότερον ἀήρ ἐστιν T ὕδωρ 7) γη 7| ἄλλα 
τινὰ σώματα. quod eommone faeit Physicorum III 5 p. 204» 24 εἰσὶ γάρ 
τινες οἳ τοῦτο ποιοῦσι τὸ ἄπειρον, ἀλλ᾽ οὐκ dépa 1| ὕδωρ. sed ambiguum Aristo- 
telis de Απαχἰπιαπάτο iudicium. celare autem Theophrastus fr. 2 λέγει $' 
αὐτὴν [Sec. ἀρχὴν Anaximander] µήτε ὕδωρ µήτε ἄλλο τι τῶν καλουµένων εἶναι 
στοιχείων, quod ex biographo suo sumpsit [ο[. Diog. II 1] Aétius. at Aristo- 
teleum est, quod praecedit in illo λέγει γοῦν διότι ἀπέραντόν ἐστιν ἵνα µη- 
δὲν ἑλλείπῃ f γένεσις ἡ ὑφισταμένη. nam dubium non est quin ex Phys. 
III 8 p. 208* 8 οὔτε γὰρ ἵνα ἡ Ἰένεσις μὴ ἐπιλείπιῃ ἀναγκαῖον ἐνεργείᾳ ἄπειρον 
εἶναι σῶμα αἰσθητόν delibatum sit. ibidemque ο. 4 p. 203^ 16 τοῦ δ εἶναί 
τι ἄπειρον ἡ πίστις ἐκ πέντε μάλιστ' ἂν συµβαίνοι σκοποῦσιν . . . τῷ οὕτως ἂν µόνως 
μὴ ὑπολείπειν γένεσιν xal φθοράν, εἰ ἄπειρον εἴη ὅθεν ἀφαιρεῖται τὸ γιγνόμενον. 
Item quod Anaximandro Aétius secundo loco obiurgat ἁμαρτάνει οὖν 
τὴν μὲν ὕλην ἀποφαινόμενος, τὸ δὲ ποιοῦν αἴτιον ἀναιρῶν κτλ., ex Peripateti- 
eorum mente dictum est. idem fere de Anaximene iudicium I 3 4 nisi 
quod addit ἀλλὰ xal τὸ ποιοῦν αἴτιον χρὴ ὑποτιθέναι, olov ἄργυρος oüx ἀρχεῖ 
πρὸς τὸ ἔχπωμα Ἱενέσθαι ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν Tj, τουτέστιν 6 ἀργυροχόπος, ὁμοίως 
xal ἐπὶ τοῦ χαλχοῦ xal τοῦ ξύλου xal τῆς ἄλλης ὕλης. haee liberioribus verbis 
eadem exprimunt quae praeivit Aristot. metaphys. Α ὃ p. 984. 21 sqq. 
ubi ξύλον et χαλχός exempla reperies. ibidem de Anaxagora locus est 
p. 984^ 15, quem suis verbis* iterat Aétius I 3 5, ubi quod dicit àbóxe 
γὰρ αὐτῷ ἀπορώτατον εἶναι πῶς ἐκ τοῦ μὴ ὄντος δύναταί τι γενέσθαι ἢ φθείρα- 
σθαι eic τὸ μὴ ὄν non suis nititur radicibus, sed Aristotelis phys. I 4 
p. 187* 26 ἔοιχε δὲ ᾿Αναξαγόρας ἄπειρα οὕτως οἰηθῆναι διὰ τὸ ὑπολαμβάνειν τὴν 








' Theophrastea sine dubio repetiit (praeter Diog. II 1 cf. conspect. p. 133) Porphyrius 
(fortasse etiam Nicolaus) apud Simplic. in phys. f. 324 35. cf. Zeller 1* 209 et F. Luetze 
ueber das ΑΠΕΙΡΟΝ Anaximanders Leipz. 1878 p. 72 sqq. 

7? Aétii est. λόγφ θεωρητά hie et I ὃ 18, 


. PROLEGOMENA 181 


χοινην δόξαν τῶν φυσικῶν εἶναι αληθή ὡς οὐ vtvopéyou οὐδενὸς ἐχ τοῦ uà ὄντος, 
Aé8tii autem vestigia etiam in Pythagorae doetrina 1 ὃ 8 pellucent, quae 
non solum ex lutulentis fontibus hausta ' sed etiam scholasticis nugis 
deflexa videtur. praecipue mirabilia sunt extrema ofoy πολλῶν ὄντων ἀν- 
Όρώπων οἳ μὲν ἐπὶ µέρους εἰσὶν ἀναίσθητοι χτλ. omnino praeter ea quae ex 
Aristotele petita sunt, Pythagoreorum placita ex pseudepigraphis illis 
libris hausta videntur, qui Alexandrinorum aetate et paulo postea con- 
fecti sunt. velut Thaleti et Pythagorae II 12 1 vulgaris de quinque zonis 
doctrina tribuitur eiusdemque generis sunt haec I 7 2 of. Alex. ap. Laert. 
VIII 12, 1 11 3 1 15 7 cf. Vit. Pythag. ap. Phot. p. 439* 38, 119 1 II4 1 
III 14 1. Thalem physieorum parentem omnia talia praeivisse istis con- 
sentaneum videbatur velut II 1 2 θαλῆς xal οἱ dx' αὐτοῦ ἕνα τὸν χόσµον 
ef. Zeller I* 179* I* 181? et III 10 1 ef. Zeller I* 182*. sed talia etiam 
ante A&tium seriptores decipere solebant, ut nisi illa I 3 8 commenta nihil 
a Placitorum more abhorrere certo possim affirmare. 

Nee tertii illius libri primi capitis ceteras memorias Aótio ex sua 
lectione innotuisse probabile est." nam ardor ille vel impugnandi vel 
eruditionem alienam ostentandi cito refrigeratur. qua pigritia feliciter 
impeditus est ne Placitorum quae dicere soleo vetustorum resolutis 
staminibus nimium recentioris fili intertexeret. nam ut concedo inter 
genuinae materiae multitudinem non nulla adulterina latere ab Aé&tio in 
iustam speciem assimulata tamen de universa vetustorum Placitorum in- 
dole quin recte iudicaverim uno sed manifestissimo indicio comprobabo. 
Aé&iani libri ordinem in summam probum hie illic absurdissime esse per- 
versum supra& p. 56 sqq. clare demonstravi neque Aé&tium turbarum esse 
auctorem celavi, qui aecersitis capitibus pristinam diseriptionem trans- 
versam egisset. neque enim suum ille consilium quod ad argumentorum 
quandam continuationem spectabat poterat perdueere neque spe ea de- 
lectus aliena subinde ineuleare desistebat. quod nisi Aétium non solum 
duplicem materiam sed etiam contrariam simul partitionem vesano con- 
silio ipsum invenisse arbitraris, hine maxime ansam habebis vetustorum 
Plaeitorum ambitum certissima ratione recuperandi. 9006 adulterinis 
eapitibus supplementisque recisis haec erit 


VETUSTORUM PLACITORUM TABULA 
I de principiis 
I 3 περὶ ἀρχῶν 
4 11—34 περὶ θεοῦ 


! monadis et dyadis principia similiter statuerunt Alexander Polyhistor et Eudorus 
cf. Zeller I* 330. vide Aé&t. I '7 18. 

? nam allegoriarum Homericarum similitudo, quae est in Thaletis cum Homero iuncti, 
Xenopbanis Empedoclisque opinionibus [cf. supra p. 95] ut communi sine dubio radice 
nititur, ita Aétio eiusque Placitorum fonte antiquior videtur, cum Heracleo uberiorem eius 
generis conspectum compilaverit. sed accuratiora rimari in tanta obscuritate nolo. 


182 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


8 περὶ δαιμόνων xal ἠρώων 
9 περὶ ὕλης 
10 περὶ ἰδέας 
11 περὶ αἰτίων 
19 περὶ σωμάτων 16 περὶ τομῆς σωμάτων 
19 περὶ ἐλαχίστων 
14 περὶ σχημάτων 
15 περὶ χρωμάτων 
11 περὶ µίξεως xal χράσεως 
18 περὶ κενοῦ 
19 περὶ τόπου 
90 περὶ χώρας 
2] περὶ ypóvou «25 περὶ οὐσίας χρόνου 
25 περὶ χινήσεως 
24 περὶ Ὑενέσεως xal φῦορᾶς 
25 περὶ ἀνάγχχηω — 26 περὶ οὐσίας ἀνάγκης 
9' παρὶ εἴμαρμένης — 28 περὶ οὐσίας εἱμαρμένης 
20 περὶ τύχης 
90 περὶ φύσεως 
II de mundo 
II 1—10 περὶ χόσµου ! 
11—12 περὶ οὐρανοῦ 
13—19 περὶ ἀστέρων 
20— 24 περὶ ἡλίου 
25—31 περὶ σελήνης . 
II] de sublimibus 
III 1 περὶ γαλαξίου 
περὶ χομητῶν κτλ. 
περὶ βροντῶν κτλ. 
"περὶ νεφῶν κτλ. 
περὶ ἴριδος 
περὶ ἀνέμων 
περὶ χειμῶνος xal Üépouc 
IV de terrestribus 
III 9—15 περὶ γῆς 
16—1^" περὶ δαλάσσης 
IV 1 περὶ Νείλου ἀναβάσεως 
V deanima 
IV 2— Ἱ περὶ φυχῆς 
8—10 περὶ αἰσθήσεων xal αἰσθητῶν 
13—15 περὶ ὁράσεως κτλ. 


O0 ἼἸσ» 22 r2 


! huc pertinet I 5 si dv τὸ πᾶν, quod caput vetustis plerumque placitis excepta $ 3 
constat, sed inter I 4 et 6 propter suum consilium collocavit A&tius. 


PROLEGOMENA - 188 


16 περὶ ἀχοῆς 
17 περὶ ὀσφρήσεως 
18 περὶ Ἰεύσεως 
19. 20 περὶ φωνῆς 
22 περὶ ἀναπνοῆς 
29 περὶ παθῶν 
V 1 περὶ μαντιχῆς 
2 πῶς ὄνειροι γίνονται 
VI de corpore 
V 9—5D περὶ orépuatoc 
6 περὶ συλλήφεως 
4 πῶς ἄρρενα γεννᾶται xai θήλεα 
8 πῶς τέρατα ἨὙίνεται 
9 διὰ τί πολλάχις γυνἩ συνουσιάζουσα οὐ συλλαμβάνει 
10 πῶς δίδυμα xal τρίδυµα Ἰίνεται 
11 πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις xal τῶν προγόνων 
12 πῶς ἄλλοις γίνονται ὅμοιοι οἱ γεννώμενοι xal οὗ toig γονεῦσιν 
19 πῶς στεῖραι Ἠίνονται af γυναῖχες xal ἄγωνοι οἱ ἄνδρες 
14 διὰ τί αἱ ἡμίονοι στεῖραι 
15—18 εἰ τὸ ἔμβρυον (doy κτλ. 
19—21 περὶ ζῴων 
22 ἐκ ποίων μερῶν συνίσταται ἔχαστον τῶν ἐν ἡμῖν γενικῶν μερῶν 
29 πότε ἄρχεται ἄνθρωπος τῆς τελειότητος 
26 πῶς ηὐξήθη τὰ φυτὰ xal εἰ (qa 
2ἱ περὶ τροφῆς 
28 περὶ ὀρέξεως τῶν ζφων 
24— 25 περὶ ὕπνου xai Ὀανάτου 
29 πῶς γίνεται πυρετός 
90 περὶ ὑγείας xal νόσου xal γήρως 
Capitum ordinem quamvis singillatim tanquam genuinum vel plenum 
praestare insipientis sit ', tamen in universum habes talem, qualis a pru- 
dente scriptore profectus esse videatur. quam sit Theophrastei operis 
similis, infra accuratius exponam. quod in sex libros omnem materiam 
cireumscripsi, non solum ipsam argume ntorum concinnitatem secutus sum, 
sed etiam Aétii tenue vestigium, qui capitibus III 9 sqq. separatim prae- 
fatur III 8 2 περιγεγραμµένων δέ µοι τῶν µεταρσίων ἐφοδευθήσεται xal τὰ 
πρόσγεια. neque aliud dissimulabo quod me movit, etsi quam incertum 
sit ipse haud ignorem. constat eximia illa Ottonis Iahnii commentatione 
[Ber. der saechs. Ges. phil. II 1850 281 sqq.] in A. Corneli Celsi amplo 
disciplinarum orbe, eui Cesti Graeculorum more [Plin. N. H. praef. 24] 


! inprimis cave minutiora illa capitula, quo Aétius argumenta proposita dissecuit, 
vetusto exemplari propria fuisse putes. immo nisi generaliorem olim fuisse partitionem 
credas vix errores Aétii explicari possunt, quales p. 84 attuli. 


186 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


Alexandro, incompertum nobis, sed Alexandri Philalethis librum quintum 
περὶ τῶν ἀρεσχόντων affert Galenus VIII 726. quo testimonio arrepto V. 
Roseus Theodori memoriam ex eodem quinto περὶ τῶν dpeoxóvtoy libro de- 
ductam ratus non solum mediea, sed etiam philosopha denique universam 
Placitorum materiam ab Alexandro collectam opinatus est. sic enim ille 
l. e. ceterum adnotandum est fundamentum libri illius de placitis veterum 
(quos Galenus appellare solet et Soranus) medicorum et philosophorum atque 
praeler eos recentis unius Asclepiadis Bithyni (semel empirici citantur V 18) 
paulo post Asclepiadem i. e. Augusteo seculo $actum videri ab auctore neque 
Platonis amico (1 5. 1 7) neque Stoicorum et contra Epicureos etiam dispu- 
tante (IV 19), quibus tamen fere consentiret (I1 7. I. 4 ubi cf. Cael. Aurel. 
cel. 1 14 de Asclepiade, de quo veteres omnes corripiente Gal. XI 163), scilicet 
ab ipso foriasse Alezandro Philalethe Asclepiadeo cuius quintum 
τῶν ἀρεσχόντων (medica et physiologica continentem ul quintus epi- 
tomae) citat Galenus VIII 726. at haec inceria sunt. immo, quod pace 
viri doctissimi dieatur, falsissima. sufficit ut quid intersit inter Alexandri 
librum et vetusta Plaecita qualia A&tio ad manum fuere intellegas, ipsum 
Galeni locum subnotare '. scilicet argumentum ex medicinae penetralibus 
petitum quod nihil pertinet ad animantium naturam velut |. V Placitorum, 
tum definiendi &aecuratio prorsus discrepant. paulo aptior est locus de 
semine ex Theodoro citatus, sed is ex libro primo de semine petitus 
dieitur, quem non vereor ne quis Roseum imitatus cum illo confundat. 
sed in hoe coniectandi genere diutius morari nolo. nam plus scire velle 
aif Seneca quam sil satis, intemperantiae esse. neque ego in tanta me- 
moriae obscuritate vetusti Plaeitorum ceolleetoris nomen vano aucupio 
seetabor. at quando collecta sint et & quali homine primum compilata, 
hoe aecuratius demonstrare possumus, immo debemus. 

Quo in negotio severioris quaestionis laborem ne subterfugiamus,. 
quo longioribus anfractibus tandem in rectam viam perveniemus. dispu- 
taturus sum de Varronis loghistoricis et prinum quidem de Censorino. 
non polest dubium esse, inquit O. Iahnius vir cautissimus et & frivola 
fontium venatione remotissimus [praef. p. viu], quin Varro is auctor sit 
quem ubique fere seculus esl Censorinus, cuius cum saepissime ipse mentio- 
nem facial tum aliis locis hodieque probari potest eum Varronis auctoritate 
usum esse el ex doctissimi viri ingentibus divitiis copiolas suas derivasse. 





— € ----- — — ————— 


! Gal. de puls. IV 4 VIII 725 6 γε μὴν ᾿Ηροφίλειος Ἀλέξανδρος 6 Φιλαλήθης ἐπικλη- 
δεὶς διττὸν ἐποιῄσατο διὰ τὰς τοιαύτας ἑἐπηρείας τὸν ὁρισμὸν τοῦ σφυγμοῦ τὸν μὲν ἕτερον ἐξ 
αὐτοῦ τοῦ πράγματος ἐξ οἰκείας φύσεως ὃν ὡς ἐν ὑποκειμένοις ὀνομάζει, τὸν δὲ ἕτερον ὡς ἐν 
ἐπισκέψει. τὸν μὲν οὖν ὡς ἐν ὑποχειμένοις σφυγμὸν εἶναί φησι καρδίας xal ἀρτηριῶν συστολὴν 
xal διάστασιν ἀπροαιρέτως οἵαν τε φαίνεσθαι. τὸν δὲ ὡς ἐν ἐπισχέψει τὴν ix τῆς τῶν ἀρτη- 
ριῶν διὰ παντὸς ἀπροαιρέτου κινήσεως πρὸς τὴν ἀφὴῆν πληγὴν xal τὸ μετὰ τὴν πληγὴν Υινό- 
μενον διάλειµµα καὶ λέγει γέ τινας λογισμοὺς ἐπ᾽ αὐτοῖς ὡς οἵεται πιθανοὺς ἐν τῷ € τῶν dps- 
σχόντων ὥσπερ xal ὁ Ταραντῖνος Ἡραχλείδης ἐν ol; ἀντιλέγει πρὸς τὸ περὶ σφυγμῶν Ἡρο- 
φίλου. 


PROLEGOMENA 185 


opinionum pugna velut luxuriantur, ut praeter Stoicorum libros, quos 
dixi, aliena nonnulla parum disposita, sed ceterorum Plaeitorum formae 
utcunque accommodata ab Aétio in auxilium vocata videantur. adde quod 
ἤδη particula in illis de sensu eapitibus ter singulariter dicta est. 

IV 8 9 oi ἀπὸ τῶν ἀρχαίων (?) τῶν περὶ τὰ σώματα ἀσωμάτων λόγων ἅπερ 
δη σχήματα προσαγορεύουσιν. 

911 Ἐπίχηυρος τῶν αἰσθητῶν ἡδονὰς ἤδη xai τὰς λύπας 

913 Χρύσιππος τὸ μὲν γενιχὸν ἡδὺ νοητόν, τὸ δὲ εἰδιχὸν xal προσπῖπτον ἤδη 
αἰσθτιτόν 

apparet particulam plane intellegi non posse nisi in sententiarum 
pleno eonexu, quem si suppleas, proxime accedit Aristotelis quidam usus, 
quem Vahlenus [Wiener Sitzungsber. t. 12 p. 28] docte illustravit. ' qui 
genuini Placitorum eoloris non ignarus est, etiam alia absona in illis 
capitibus inveniet velut Aeademiaeorum crebram mentionem IV 8 13 
9 2 9 18 13 2 13 6 vel Timagorae vituperationem IV 13 6 Τιμα]όρας εἷς 
τῶν παραχαραξάντων ἐν συχνοῖς τὴν Ἐπιχούρειον afpsow.' ergo his capitibus 
non magis uteris quam adulterinis illis, quae ipsa formae et argumen- 
torum diversitas damnat. 

Iam vero in vetustis Placitis ultimi summa constantia Posidonius et 
Asclepiades nominantur, ut hine quoque singularem Xenarchi mentionem 
aliorsum pertinere cernas. ab horum igitur virorum aetate quamquam 
neutrius tempora satis certo constituta sunt*, eius quaestio proficisci debet, 
qui de origine gravissimae illius syllogae certiora efficere voluerit. at- 
que Áselepiadi cum tantus honor sit in Placitis, V. Roseus Ar. pseudep. 
p. 381 inter illius potissimum asseclas Placitorum scriptorem indagandum 
esse opinabatur. Aselepiadis enim diseipulus Alexander Philalethes 
Strabonis aequalis in libro primo de semine Diogenis Erasistrati Hero- 
phili Stoieorum Aristotelis Dioelis opiniones collegerat ae diiudicaverat. 
hane memoriam servavit Theodorus Priseianus in Physicis [Octavii Ho- 
ratiani ad Euseb. l. IV edidit Heremannus eomes a Neuenar Argent. 1532 
p. 103]. ibi porro Dioeclis maxime ἀοοίτίπα explicatur, num ex eodem 








! eodem modo Ποσειδώνιος γοῦν IV 13 3 inepte dicitur nisi decretum aliis continua- 
tum arbitraris. 

! ne ab Aétio Stobaei (Damasceni) opiniones, quae desunt in brevissimo Plutarchi 
conspectu abiudices, moneo formam lemmatum et decretorum ita accommodatam esse ad 
ceterorum Placitorum similitudinem ut neque Stobaeus neque alius nisi Aétius ipse di- 
versa in unum conciliasse putandus sit. de uno IV 19 10 dubito quod & reliqua simplici- 
tate lemmatum haud paulum distat. reliquam Stobaeanae dotis praestantiam quae illic 
cum mazime apparet cum Plutarcheis comparare supervacaneum arbitror. 

* de Posidonio sequor Toepelmannum [de Posidonio Rhodio rerum scriptor. Bonn. 
1867 p. 4— 10), qui in lucem editum Posidonium a. 130 vel 129 a. Chr., mortuum a. 46 
vel 45 statuit. Panaetius magister brevi ante 109 mortuus esse videtur. Asclepiadis cal- 
culi etiam minus accurate subduci possunt. Harlesii quidem computatione (medic. Ascle- 
piadis dictorum lustrat. Bonn. 1828 p. 12 sqq.] equidem uti nolui. vix errabis utrumque 
sj inde ab ineunte I ante Chr. saeculo maxima auctoritate florere coepisse sumpseris. 


188 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


frustra erunt, qui Pythagoram ceteraque tutati Ocellum Archytamque 
tamquam interpolatos expellant. aecedit quod pátriae adduntur Pytha- 
gorae Platoni Dieaearcho Aristoteli, idemque mos in Ocello Archytaque 
observatur. quid multa? ipse Varro accedat suae doctrinae vindex de 
re rust. II 1 3: igitur, inquam, el pecua cum semper fuisse sit necesse natura 
(sive enim aliquod fuit. principium generandi animalium ul putavit Thales 
Milesius et Zeno Citieus sive conira principium horum eztitit nullum 
ut credidit Pythagoras Samius el Aristoteles Stagerites) necesse est 
humanae eitae a summa memoria gradalim descendisse ad hanc aetatem ut 
scribit Dicaearchus ... ecce Pythagoras cum Aristotele et Diegearcho 
eiusdem opinionis patroni, quae in Censorino accuratius exponitur. neque 
philosophorum patriae non adduntur. de Romanorum Varronisque Py- 
thagoricis studiis dictum est a M. Hertzio de Nigid. Fig. p.24 cf. Ritschelii 
opuse. III 442. Ocelli liber quando compositus sit ne Varronis quidem 
aetate certo effieitur. nam si Andronico quod supra dixi inferior fuit 
falsarius & sene Varrone novorum librorum ut in grammaticis aucupe 
legi poterat. quamquam veri simile Aristotelis non ipsum de generatione 
librum illum adhibuisse, sed excerptum et explanatum a iuniore quodam 
Peripatetico, quos constat Stoicis coloribus parum pepercisse. quod genus 
est in Oeell. 2 5 ai δὲ δυνάµεις οὔτε φθείρονται οὔτε γίνονται. λόγοι γὰρ ἀσό- 
µατοι τυγχάνουσι τούτων, quod Arii fr. 4 in memoriam revocat, qui simi- 
libus ecelogis Andronico partim superioribus in Aristoteleis uti consuevit. 
de Ατοζγίιθ memoria nihil quod dicam habeo, nisi quod dubium non est 
quin ex subdito ea quoque hausta sit libello. neque enim Varroni 
eiusmodi quaestiones serupulos parabant qui Archytam Pythagoreum inter 
rei rusticae scriptores enumeravit d. r. r. 1 8 quem Demetrius Magnesius 
ab homonymis secreverat ef. Laert. VIII 82 γεγόνασι 9' 'Apyüxat τέτταρες ... 
τρίτος περὶ γεωργίας γεγραφώς. sed haec quidem de Pythagoreorum in Var- 
rone fraudibus. 

Censorini igitur prior pars (4—15) ex Varronis loghistoricis accurate 
excerpta est. atque eum Atticus sive de numeris |l. muneribus cf. Ritschelii 
op. III 405] et Tubero de origine humana ab ipso ecompilatore 2 2 p. 6, 5 
et 9 1 p. 22, 13 citentur, Tuberonem maxime in suum usum vertisse com- 
pilatorem propter argumenti similitudinem consentaneum est. altera li- 
belli pars non minus Varroniana ex quibus libris hausta sit, iudicium 
cohibeo, eum Gruppeus [Herm. X 54sqq.] non omnia reete enodavisse vi- 
deatur. neque quidquam ad nostram de Tuberone quaestionem facit. nostra 
interest priorem partem de origine humana c. 4—15 examinare. atque 
c. 4 postquam Peripateticam οἱ recentiorum Pythagoreorum doctrinam 
semper fuisse humanum genus exposuit, adversarios inducit. 





Peripateticis seiunctum esse Dicaearchum opinaris) erroris instar, quem statuo a Censorino 
commissum, infra promam. 


PROLEGOMENA 18" 


quamquam de quibusdam locis dubitavit Zellerus ', de uno praefraete 
negavit. quod si eoncedimus actum est de nostra disputatione, cui nisi 
totam prioris partis materiam Varronianam esse dederis praecidentur omnes 
persuadendi nervi. haesitandi illi ansam dederunt cum leviora alia tum 
Pythagorae Ocelli Arehytae de mundi aeternitate testimonia. age Cen- 
sorini locum perpendamus ο. 4 3 p. 9, 3 Iahn. sed prior illa sententia qua 
semper humanum genus fuisse creditur auctores habet Pythagoran Samium 
εί Occelum * Lucanum et Archyian Tarentinum omnesque adeo Pythagoricos. 
sed ei Plato Aiheniensis el Xenocrates et Dicaearchus Messenius itemque anti- 
quae academiae philosophi non aliud videntur opinati, Aristoteles quoque 
Stagiriles el Theophrastus multique praelerea non ignobiles Peripatetici idem 
scripserunt. Ocelli qui exstat liber de universi natura perspicue laudatur, 
ubi ο. 3 Peripatetiea doctrina sub prisci illius Pythagorei vendidatur per- 
sona [cf. Bernays Theophr. ueber d. Froemm. p. 44 V. Rose Ar. ps. p. 35]. 
qui scriptor cum Aristotelis de generatione et interitu librum valide com- 
pilaverit [ef. e. g. 2 1 cum Ar. p. 335^ 38, 8 11 p. 831^ 35, 8 13—19 
p. 981. 26 sqq. v. Syrian. in metaph. p. 931* 11 Usen.] vix ante Andro- 
nici aetatem vixisse videtur, qui in vulgus illud Aristoteleorum seriptorum 
genus extulit. idem Thrasyllo antiquior est qui fietarum epistularum, quibus 
Oeelli subdita seripta commendarentur [Laert. VIII 80. 81], alteram inter 
Platonieas recepit. ergo cum Iubam pseudepigrapha Pythagoreorum 
seripta avide coemisse traditum sit, proelivis est coniectura Augusteo 
aevo eum alia tum Ocelli illius stramentieii fetus eonfectos esse [ο[. 
Mullaeh F. Ph. G. I 283]. sed fallit haeo opinio. nam quod forma libelli 
ceteris eiusmodi furtis haud paulo praestet, quod scite Wyttenbachius 
monuit, urguere nolo quia haec est eruditionis et artis laus * non aetatis 
discrimen, sed obstat ad quem redeo Censorini locus. neque enim fieri 
poterat ut Censorinus hane tabulam philosophorum ipse inveniret neque 
traditam a Varrone multum mutasse videtur. nam id agit scriptor ut 
omnes illarum sectarum participes uno ore aeternum esse mortale genus 
affirmare doceat. quocirea singularum seetarum bini adiunguntur ma- 
gistris discipuli * sequiturque asseclarum ceterorum consensus. ergo 


—Mne€ 


! IJI 2, 81! ob auch die Angaben bei Censorin ο. 1094. 12 4. 18. von Varro her- 
stammen ist unsicher. c. 4 3 wo Pythagoras Ocellus und Archytaas als Zeugen fuer 
die Ewigkeit der Welt angefuehrt werden, gewiss nicht. 

2 ex potiorum codicum DR lectione occeium Occelum quam Ocellum quod 
Yahnius scripsit restituere malui. cf. varietas a Mullachio F. Ph. G. I 288 not. collecta. 

3 non nulla accurate ex vetusto exemplari transcripsit velut c. 4 mire prioribus ad- 
nexum ex Aristoxeni Πυθαγορικαῖς ἀποφάσεσιν, quod conlatis Jamblicho V. P. 209—213 et 
Aristoxeno apud Stob. flor. t. 101 4 recte contra Wyttenbachium probavit E. Rohde Mus. 
Rh. XXVII 52. 

* aequabilitatem laedit Peripateticorum schola, cui tertius praeter Aristotelem et Theo- 
phrastum deest. sed inter Platonicos occurrit Dicaearchus, quem oculorum errore trans- 
latum credo in Platonici nescio cuius locum (nisi forte propter inimicitiarum cum Aristo- 
tele obscuram quandam famam [ο Themist. Soph. p. 225B. Mueller F. Η. G. II 224] a 


190 - 


sed hanc opinionem non nulli re- 
fellunt| ut AÁnazagoras Demo- 
eritus el Alcmaeon Crotoniates..... 

5 4 illud quoque ambiguam facit inter 
auctores opinionem uirumne ex palris 
tantummodo semine partus nascatur 
ut Diogenes et Hippon Stoicique 
scripserunt an eliam ex malris quod 
Ánazczagorae et Alcmaeons nec 
son Parmenidi Empedoclique et 
Epicuro visum est. 

5 de conformatione | autem 
parius nihilo minus definile se scire 
Alemaeon confessus est ratus ne- 
minem posse perspicere quid primum 
ἐπ infante formetur. 

61 Empedocles quem in hoc 
Aristoteles secutus est ante omnia 
cor iudicavit increscere, quod hominis 
vitam macime contineal. 

Hippon vero caput in quo est 
animi principale. 

Democritus aleum cum capite 
quae plurimum habent ex inani. 

Anazagoras cerebrum unde om- 
nes sunt sensus. 

Diogenes Apolloniates ex umore 
primum carnem fierá existimavit lum 
ec carne ossa nervosque el celeras 
parles enasci. 

2 αἱ Stoicé una tolum infaniem 
figurari dixerunt ut una nascitur ali- 
lurque. sunt qui id opinentur ipsa fieri 
natura ut Aristoteles atque Epicu- 
rus. sunl qui potentia spirilus semen 
comitantis ul Stoici ferme universi. 
sunl qui aetherium calorem inesse ar- 
bitrentur qui membra disponat Ana- 
cagoran seculi. 


XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


ef. Plac. V 33. 6. 


Place. V 5. αἱ xai at θήλειαι mpot- 
ενται σπέρμα. 


V 53 Ἴππων προΐεσθαι μὲν σπέρµα 
τὰς θηλείας .. . μὴ µέντοι elc ζφογονίαν 


τοῦτο συµβάλλεσδαι ... 
Vb51 Πυθαγόρας Ἐπίκουρος Δη- 


µόχριτος xal τὸ θῆλυ προΐεσθαι σπέρμα. 
V 17 τί πρῶτον τελεσιουργεῖται ἐν 
τῇ γαστρἰ. 
V173 ᾽Αλκμαίων τὴν κεφαλὴν 
ἐν dj ἐστι τὸ ἡγεμονιχόν. ! 


V 10 2 ᾿Αριστοτέλης πρῶτον τὴν 
ὀσφὺν ὡς τρόπιν νεώς. 3 
ef. V 11 8. 


ef. V 11 6 ἄλλοι δὲ τὸν ὀμφαλόν 
[ο Plut. d. am. prol. p. 490]. 


V 17 1 oi Στωιχοὶ dua ὅλον γίγνε- 
c9at. 


ef. V 19 3 v. p. 94 οἱ 172. 


! haud dubie Aé&tius vera tradit. nam constat in Placitis τὸ ἡγεμονιχόν Alemaeonis 
de quo infra dicetur, contra eadem opinio a Varrone Hipponi tribuitur inferius, qui et 
ipse de cerebri natura quaedam coniecisse videtur cf. Hippol. 16 2. 

? Aétius erravit. nam cor principium indicavit Aristoteles cf. de gen. anim. [|l 6 


PROLEGOMENA 


4 "1 Anazimander Milesius videri 
sibi ex aqua terraque calefactis exortos 
esse sive pisces seu piscibus simillima 
animalia, $n. his homines concrevisse 
fetusque ad pubertatem intus reten- 
Los, tunc demum ruptis illos viros 
mulieresque qui iam se alere possent 
processisse. 

8 Empedocles ' autem . . . tale 
quiddam confirmat. primo membra 
singula ex lerra quasi praegnate 
passim edita deinde coisse el effecisse 
solidi hominis materiam igni simul οἱ 
wmori permiziam. .. 

haec eadem opinio etiam in Parme- 
nide Velins * te fuit pauculis ez- 
ceplis ab Empedocle Ἱ dissensis. " 

9 Democrito vero Abderitae ec 
aqua limoque primum visum est [libri 
esse] homines procreatos. 

nec longe secus Epicurus. is 
enim credidit limo calfacio uteros ne- 
scio quos radicibus terrae cohaeren- 
les primum increvisse el infantibus 
ez se editis ingenitum. lactis umorem 
natura minisirante praebuisse, quos 
ita educatos et adulilos genus homi- 


num propagasse. 


189 


Place. V 19 4 ᾿Αναξίμανδρος ἐν 
ὑγρῷ Ίεννηθηναι τὰ πρῶτα ζφα «φλοιοῖς 
περιεχόµενα ἀκανθώδεσι, προβαινούσης 
δὲ τῆς ἠλιχίας ἀποβαίνειν ἐπὶ τὸ ξηρό- 
τερον xal περιρρηγνυµένου τοῦ φλοιοῦ 
ἐπ᾿ ὀλίγον χρόνον μεταβιῶναι cf. supra 
p. 135. 


Place. V 195  EunsóoxAZc τὰς 
πρώτας Ὑενέσεις τῶν Cav καὶ φυτῶν 
μηδαμῶς ὀλοχλήρους γενέσθαι, ἀσυμφυέσι 
δὲ τοῖς µορίοις διεζευγµένας, τὰς δὲ 
ὀευτέρας συμφυοµένων τῶν μερῶν εἶδω- 
λοφανεῖς, τὰς δὲ τρίτας τῶν ὁλοφυῶν κτλ. 


ef. Plac. V 19 [Gal.] Proleg. p. 21. 


aliter Plae. 19 2. 


secuntur Zenonis et mythologorum sententiae [cf. Servius ad Verg. 


Aen. I 743]. 


D 9 igitur semen unde exeat inler. sapientiae professores non constat. 


Parmenides enim tum ez dectris 
tum e laevis partibus oriri putacit. 

Hipponi vero Melapontino sice ul 
Aristoxenus auctor est Samio * ez 
medullis profluere semen videtur idque 
eo probari quod posi admissionem pe- 
cudum si quis mares interimat medul- 
las uipole exhaustas non reperiat. 


Plae. V 71 4 ᾿Αναξα]όρας Παρμενί- 
δης τὰ μὲν ἐχ τῶν δεξιῶν χαταβάλλεσθαι 
εἰς τὰ δεξιὰ µέρη τῆς μήτρας, τὰ δ᾽ 
ἐκ τῶν ἀριστερῶν εἰς τὰ ἀριστερά. 


ef. Hippolyt. 16 2. 


! hanc opinionem in iocum lepidissimum vertit Varro in Eumenidibus satura fr. 27B 
(28 R] Empedocles natos homines ex terra ait ut blitum. 
' * sententiam mutilatam sic intellego: Veliensi [Eleate] fuit p. e. ab. Empedocle 


non dissentiente, 


5 cf. Yamblich. V. P. 267 Zeller 14 232?. 


199 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


hane doetrinam Anaxagotae et Hippooerati persuasit ef. Menag. ad Diog. 
II 9. itaque reete Placita V 7 4 ᾿Αναξαγόρας Παρμενίδης τὰ μὲν ἐκ τῶν δεξιῶν 
καταβάλλεσθαι εἰς τὰ δεξιὰ µέρη τῆς μήτρας [8οῖ]. tum mares gigni], τὰ δ ἐκ 
τῶν ἀριστερῶν εἰς τὰ ἀριστερά [se. feminas] ef. Censorinus ipse V 2 Parme- 
nides lum ez dexiris tum ex laevis partibus oriri putacit. idem de Anaxa- 
gora Aristoteles de gener. anim. IV 1 p. 163^ 31 ... οἷον Αναξαγόρας xal 
ἕτεροι τῶν φυσιολόγων. «Ἠίνεσθαί τε γὰρ àx τοῦ ἄρρενος τὸ Gméppa, τὸ δὲ OTÀo 
παρέχειν τὸν τόπον xal εἶναι τὸ μὲν ἄρρεν ἐκ τῶν δεξιῶν τὸ. δὲ Θῆλυ ἐκ τῶν 
ἀριστερῶν xal τῆς ὑστέρας τὰ μὲν ἄρρενα ἐν τοῖς δεξιοῖς εἶναι τὰ δὲ θήλεα ἐν 
τοῖς ἀριστεροῖς. cf. Philop. ad h. l. (Venet. 1526) f. 81" 16. 

Empedoclis sententia quam coniungit Censorinus plane alia erat, 
quemadmodum eum alii tum Aristoteles l. c. docet.' nam ad ealorem 
omnia rettulit Empedocles. ad hanc lueem compara Censorini verba 6 5 
at inter se certare — Anacagoras Empedoclesque consentiunt. quid? con- 
eordiam finxit Censorinus inter eos quos contrariae rationis tamquam 
exemplaria opponit Aristoteles? atqui reete in proxima 8 7 Empedoclis 
placitum ipse Censorinus explicavit. age mutentur vices Parmenidesque 
in Empedoclis loeum substituatur. tum veram habebis et Placitis con- 
8onam opinionem. Empedoclis lemma aut residuum est omissa opinione 
aut repetitum ex insequenti paragrapho, quae ab Empedocle incipit. sed 
prior sententia nune lemmate caret. quocirea Democritum descendere 
iubeamus, cuius vicina in Placitis et Aristotele memoria aliter accurate 
eum Censorino non potest coneiliari. ceterum ad eundem fortasse De- 
mocritum pertinent quae Stoicis apud A&tium V 11 3 perverse continuan- 
. tur προΐεσθαι δὲ xal τὴν γυναῖκα σπέρμα. x&v μὲν ἐπιχρατήσῃ τὸ τῆς γυναιχὸς 
ὅμοιον εἶναι τὸ γεννώμενον τῇ µητρί, ἐὰν δὲ τὸ τοῦ ἀνδρὸς τῷ πατρί cf. V 5 1. 
Democrito igitur in proxima traiecto post Hipponem ὃ 5 una relinquitur 
anonymi sententia, quam noli eum Hipponis altera in Placitis opinione 
& 1 el μὲν ἡ vov κρατήσειεν ἄρρεν, εἰ δ᾽ f τροφὴ 97Ào componere. sed fieri 
potest ut duplex eius memoria Censorinum in oeulorum errorem in- 
duxerit, quem ceterae turbae sponte sequebantur. pergo Placitorum con- 
eentum demonstrare. 

6 6 quorum opiniones ul de hac Plae. V 11 πόθεν γίνονται τῶν o- 
specie congruae ita de similitudine | νέων ai ὁμοιώσεις xal τῶν προγόνων. 
liberorum dispariles 

super qua re Empedocles dispu- V 111 Ἐμπεδοκλῆς ὁμοιότητας γί- 
tata ratione talia profatur: si par | νεσθαι κατ ἐπικράτειαν τῶν σπερµατι- 


1 Parmenidem et Empedoclem parum scite copulavit etiam Galenus ad Hippocr. epidem. 
IV 2, XVII 1 p.1002K. τὸ μέντοι ἄρρε dv τῷ δεξιῷ µέρει τῆς μήτρας κυΐσκεσθαι xal 
ἄλλοι τῶν παλαιοτάτων ἀνδρῶν εἰρήκασι. ὁ μὲν γὰρ Παρμενίδης οὕτως ἔφη 'δεξιτεροῖσι μὲν 
κούροις λαιρῖσι ὃ «9 χούρας, ὁ ὃ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ' ἐν γὰρ θερμοτέρῳ τὸ xav! ἄρρενα ἔπλετο 
γαίης xal µέλανες διὰ τοῦτο xal ἀνδρωδέστεροι ἄνδρες xal λαχνήεντες μᾶλλον. in causa fuit 
fortasse quod Aristoteles 1. c. p. 765* 35 utramque rationem suo arbitratu quodammodo 
conciliare conatus est. 


PROLEGOMENA 


63 wtcumque tamen formatus in- 
fans quemadmodum in mairis 
utero alatur duplez opinio esi. 

ÁAÁnacagorae enim celerisque 
compluribus per umbilicum cibus ad- 
ministrari videtur. 

ai Diogenes el Hippon ezisti- 
maruni esse in alvo prominens quid- 
dam quod infans ore adprehendat 
(et) ex eo alimentum ita trahat ul cum 
editus est ex matris uberibus. ' 

4 celerum ut mares feminaeve 
nascantur quid causae essel 0α- 
rie ab isdem philosophis proditum est. 

sam ex quo parenie seminis am- 
plius fuit eius sexum repraesentari 
dizit Alcmaeon. 

er seminibus aulem  lenuioribus 
feminas ez densioribus mares fieri 
Hippon adfirmat. 

5 wérius vero parenlis principium 
sedem prius occupaverit, eius reddi 
naturam Democritus rettulit : 

αἱ inler se ceriare feminas [fe- 
minae libri] οί mares et penes uirum 
victoria sil eius habitum referri 
auctor esti Parmenides. 

6 ez deziris partibus profuso se- 
mine mares gigni al e laevis femi- 
nas Anazagoras Empedoclesque 
consenitunt, 


191 


V 16 πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα. 


V 16 2 οἱ Στωικοὶ διὰ τοῦ χορίου 
xai τοῦ ὀμφαλοῦ. 


ef. V 16 1. 


V Ἱ πῶς ἄρρενα γεννᾶται xal θήλεα. 


V3 Ἱππῶναξ [sic A&tius] παρὰ 
τὸ συνεστὸς ἢ xal ἰσχυρὸν T7, παρὰ τὸ 
ῥευστικόν τε xal ἀσθενέστερον σπέρμα. 

V6 Δημόκριτος τὰ μὰν χοινὰ 
µέρη ἐξ ὁποτέρου ἂν τύχη τὰ δὲ ἰδιά- 
ζοντα κατ ἐπικράτειαν [cf. Arist. d. 
gen. anim. p. 764* 10]. 


V 1 4 Ἀναξαγόρας Παρμενίδης 
τὰ pày ix τῶν δεξιῶν καταβάλλεσθαι 
si; τὰ δεξιὰ µέρη τῆς μήτρας τὰ ὃ) àx 
τῶν ἀριστερῶν εἰς τὰ ἀριστερά. 


Interrumpam hie exeerptorum seriem non quo leetores de summa 


similitudine moneam, quae nisi ex usu recentioris sylloges Epieureos et 
Stoicos complexae Stoicaque diseiplina tinctae explicari mequit, sed ut 
Censorini novissimi eapitis 6 4—6 turbas quasdam aperiam et quoad eius 
fieri potest in pristinum ordinem redueam. 

Hipponis opinio vere traditur id quod Plaeita testantur. iam cetera 
dubia sunt. in Parmenidis opinione prompta est erroris obrussa. exstat 
enim illius versus δεξιτεροῖσιν [scil. µέρεσιν] μὲν κούρους, λαιοῖσι δὰ χούρας. 


p. 1450 96. τρόπιν νεὼς sumptum videri possit ex Arist. metaphys. Δ 1 p. 10194 4. cf. 
Lactant. opif. 5 quasi carinam compegit quam nos dicimus spinam. 

! ef. Aristotelis de animal. epitome Aristophanes ed. Rose Anecd. gr. II p. 32: δια- 
πίπτεν δέ φησι Διογένην τὸν ᾿Απολλωνιάτην εἰρηχότα ταῖς κοτυληδόσι ταῖς ἐν τῇ μήτρα τρέ- 


φεσθαι τὰ ἔμβρυα. Roseus in Censorino suadet ex quo pro ex eo. 


194 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


peratis seminibus suis locis gigni, mares dextris, feminas laevis utriusque 
sexus partibus. si vero semen a dextra ortum forte in laevam mulieris 
pervenerit aut invicem, tum ambiguum sexum et 'uiriusque veneris! i. e. 
hermaphroditos proereari. quam doctrinam novo licet testimonio Lactantii 
confirmare, qui verbosius ut solet et Tulliano more Varroniana opinor 
sequitur e. 12 Ἱ. e. dispares quoque nalurae hoc modo fieri putantur. cum 
forie in laevam uteri parlem masculinae stirpis semen incideril, marem qui- 
dem gigni opinalio est. sed quia sit ἐπ feminina parle concepius, aliquid 
in se habere femineum supra quam decus virile patiatur vel formam in- 
signem . . . ilem si parlem in ἀθπίγαπι semen feminini sexus influzerit, femi- 
nam quidem procreari, sed quoniam in masculina parte concepta sit habere 
in se aliquid virilitatis ulira quam sexus ratio permitlat. si eero mascu- 
linum in dexteram, femininum in. sinistram pervenerit, utrosque fetus recte 
pervenire |l. provenire]. ' 

Consulto fui molestior in explicanda Parmenidis opinione quo brevius 
eorruptum vel truneatum ΑδΕΙ locum persanare liceret. quae dimidiata 
supra apposui V 7 4 integra sic se habent: 

Παρμενίδης τὰ μὲν ix τῶν δεξιῶν καταβάλλεσθαι cic τὰ δεξιὰ µέρη τῆς 
μήτρας, τὰ ὃ ἐκ τῶν ἀριστερῶν εἰς τὰ ἀριστερά. sei b ἀναλλαγείη τὰ τῆς χατα- 
βολῆς, γίνεσθαι θήλεα. priora explicavi p. 192, ultima aut truncata sunt e 
talibus τὰ μὲν ἄρρενα Ἰίνεσθαι Ὀηλύτερα, τὰ δὰ θήλεα ἀρρενιχώτερα aut cor- 
rupta ex Ἰίνεσθαι ἀρρενοθήλεα. utrum praestet, suo quisque arbitratu 
optabit. * continuo Varroniana ex Censorino 

69 sequitur de geminis, qui ut ali- V 10 πῶς δίδυμα xal τρίδυµα 
quando nascantur modo seminis fieri Hip- | Ἰίνεται. 
pon ralus esl: 

id enim cum amplius est quam uni satis V 101 Ἐμπεδοχλῆς δίδυµα 
fuit bifariam diduci. xal τρίδυµα Ὑίνεσθαι κατὰ mÀso- 

10 id ipsum ferme Empedocles videtur | νασμὸν xal περισχισμὸν τοῦ σπέρ- 
sensisse. nam causas quidem cur dieide- | µατος. 


——— -- - τι. — —— 


nec faciant unam permixto in corpore dirae, 

nascentem gemino verabunt semine sexum. 
vult enim seminum praeter materias esse virtutes quae si se iia miscuerint ut. eiusdem 
corporis faciant unam, congruam sexui generent voluntatem; si autem permito se- 
mine corporeo virtutes separatae permanserint, utriusque veneris nalos appetentia se- 
quatur. cf. Karsten Parm. p. 127. 

! Parmenideam rationem sed in contrarium versam sequitur Diocles, opinor, medicus 
apud Theodor. Priscian. [Octav. Horat. ed. Argent. 1532 p. 110]. 

? cf. Pseudo-Hippocr. d. diaet. I 28 [t. VI p. 502 L.] ἣν δὲ ἀπὸ μὲν τῆς γυναιχὸς ἄρσεν 
ἀποκριθῇ, ἀπὸ δὲ τοῦ ἀνδρὸς ÜTÀu, κρατήσῃ δὲ τὸ ἆρσεν, αὔξεται τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ mpo- 
τέρῳ, τὸ δὲ (sc. ἄρσεν] μειοῦται' Ὑίνονται δὲ οὗτοι ἀνδρόγυνοι xal καλέονται τοῦτο ὀρθῶς. 
ἀρρενόθηλυς est apud Plutarchum de Isid. et Osir. 43 p. 368. Theol. arithm. p. 39, 9 Ast. 
Porphyr. ap. Euseb. III 11 19. Athenagor. suppl. p. 108 Ott. Maneth. 5, 140. Epiphan. 
I. 908 Oehl. idem valet ἀνδρόθηλυς quod in notissimo Philostrati de Favorino loco in- 
venitur V. S. 18 διφυὴς δὲ ἐτέχθη xal ἀνδρόθηλυς. cf. V. Rose Anecd. gr. I 71. v. Lobeck 
ad Phryn. p. 5306. 


ΡΕΟΙΕΘΟΜΕΝΑ 193 


calor im parentum seminibus fuit | κῶν Ἰόνων, ἀνομοιότητας δὲ τῆς ἐν τῷ 
pairi similem marem procreari, si | σπέρµατι θερµασίας ἐξατμισθείσης. 
frigus feminam matri similem. quod- 
si patris calidius erit οἱ frigidius 
mairis, puerum fore qui malíris eul- 
tum repraesentet: at si calidius ma- 
tris, palris autem [ιοί frigidius 
puellam futuram quae pairis reddat 
similitudinem. 
hine Aéütio quaedam lux affulget. postrema quidem utrimque consen- 
tiunt, eum A&tiana ἀνομοιότητας δὲ τῆς ἐν τῷ σπέρµατι Ὀερμασίας ἐξατμισθείσης 
aecuratius ab illo explicentur quodsi pairis calidius ete. at priora disere- 
pant. Censorinus caloris aequabilitatem causam dixit, Placita seminum 
certantium potentiam. uter verius rettulerit non potest ambigi cf. Cen- 
BOr. 6 10, Áétium autem contraxisse puto talia ἐὰν ἴσον 3; τὸ θερµόν, χρατεῖν 
τὸ τοῦ ἄρρενος σπέρµα, ἐὰν δὰ τὸ ψυχρόν, τὸ τοῦ δήλεος ef. Philopon. in Ar. | 
de gen. IV 1 (Ven. 1526) f. 81" 25. 

6 8 Anazagoras autem eius pa- 
rentis faciem referre liberos iudicavit 
qui seminis amplius contulisset. 

celerum Parmenidis sentenlia esl Place. V 11 2 Παρμενίδης ὅταν uiv 
cum dezierae partes semina dederint | ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ µέρους τῆς μήτρας 6 
tunc filkos esse patri consimiles, cum | Ὑόνος ἀποχριθῃ τοῖς πατράσιν, ὅταν δὲ 
laevae tunc mairi. | ἀπὸ τοῦ ἀριστεροῦ ταῖς µητράσιν. 

ad Anaxagoram ΑδΕΙ comparatio est nulla. sed similiter Lactantius 
qui Varronis librum undecumque eognitum habuit de opif. c. 12 id autem 
praevalet e duobus quod fuerit uberius. allerum enim quodammodo amplec- 
titur atque includit. hinc plerumque fieri solet ut unius tantum. lineamenta 
praelendant. si vero aequa fuerit ex pari semine permiztio figuras quoque 
misceri ut soboles illa communis aut neuirum οἰάεαίμ. eodem spectat 
Aristot. de gen. anim. IV 3 p. 169. 9 ἔνιοι μὲν dp φασιν ἀφ ὁποτέρου ἂν 
£X81 σπέρμα πλέον, τούτῳ Ἰίγνεσθαι μᾶλλον ἐοικός ... ἂν δ' ἴσον ἔλθῃ ἀφ 
ἑκατέρου, τοῦτο ὃ) οὐδετέρου γίγνεσθαι ὅμοιον. 

Parmenidea Ῥτοπιίβοιο in utroque errore conversa sunt. volebant 
dicere e dextris partibus mares oriri ac cetera similiter. vide quae supra 
et ad Aé&tii locum dixerim, ef. Zeller I* 528. quid ipsi philosopho de 
similitudine plaeuerit ex Sorano verso a Caelio Aureliano de morb. 
chron. IV 9 p. 545 Wetst. notum est.' mares feminasque ex bene tem- 


! Parmenides in libris quos de natura scripsit, eventu inquit conceptionis molles 
aliquando seu subactos homines generari. . .. . . 
femina virque simul Veneris cum germina miscent, 
venis informans (an unius in formam?] diverso ex sanguine virtus 
temperióm servans bene condita corpora fingit. 
at si virtutes permizto semine pugnent 
Diels, Doxographi graeci. 13 


196 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


teles ' solus recipit |l. recepit], ceteri 
universi inprobarunt. 

Sequitur Chaldaeorum ratio c. 8 eum Plaeitis V 18 6 οἱ μαθηματικοὶ 
xté. in summum congrua, sed multo uberior. etiam magis consentiret 
8i haec τὰ δὲ ἀσύνδετα ζῷδιά ἐστιν ἐὰν τῶν οἱκοδεσποτούντων ἀστέρων τυγχάνη. 
àdy γάρ τις τούτων τὴν ζωὴν καὶ τὸν βίον χληρώση, δυστυχεῖς xal ἀχρόνους ση- 
µαίνει, quae neque ipsa intellego nec eum reliqua ratione cohaerent, 
interpolata esse sive ab Αδίο sive a Plutarcho crederemus. máxime 
huie eonieeturae favet quod regnantibus planetis omissis eetera similia 
fient Chaldaeorum doctrinae quam excerpsit Geminus Elem. astron. Uranol. 
Pet. p. 65." Epigenem infra astrologum nominavit Censorinus 17 4 et 
coniunxit eum Beroso. eosdem coniunetos ex Varrone citat Plinius 
Ν. H. VII 160. ? 





! Hist. anim. VII 4 p. 584b 1. V. Rose Ar. pseud. p. 982. inde Varronis facetiae 
in Testamento satura fr. 4 p. 229 R. si quis sihi filius unus pluresve in decem mensibus 
gignuntur, ii si erunt. ὄνοι λύρας exheredes sunto. quod οἱ quis undecimo mense κατ 
᾿Αριστοτέλη natus est, Accio idem quod Titio ius esto apud, me. 

? fortasse olim interpolatorum loco haec explicatio exstitit: τὰ δὲ σύνδετα ζῴδιά ἐστιν 
κατὰ διάμετρον χριὸς πρὸς ζυγόν, ταῦρος πρὸς σκορπίον κτλ. cf. Manil. II 395sqq. sed de 
omnibus his rebus nihil pro certo possum affirmare ut hospes in astrologorum nugis. 

*! non praetereundus erat Manilius qui dicitur, si Gruppeo fides habenda esset [Herm. 
XI 235 sqq.) e Varrone illud carmen totum haustum esse contendenti. quod secus est. 
ipsa prima eius verba 'denn die griechischen Asironomen beginnen die Aufsaehlung der 
Zodiacalbilder mit dem Krebs, waehrend die Roemer von dem Widder ausgehen miram 
ignorationem produnt. nam etsi Eudoxi parapegma a leone initium cepit, Callippus atque Dio- 
nysius 8 cancro, posteriores ab ariete velut Posidoniani Geminus p. 1 Achillesque p. 144 E Pet. 
et quod pluris est ipse Ptolemaeus perspicuis verbis &lmag. II 7 p.932 Bas. 90 Halm. 
quem Theo comm. in tab. man. ed. Halma p. 28sq. sequitur. ceterum non nullae tabulae 
variant partim antiquo ordine servato (almag. II 12 p. 51B. 134 Halm. tab. man. ed. Halm. 
II 98 sqq.) partim capricorno proposito tab. man. I 148 sqq. quis arietem primus introduxerit 
Graecorum ambigitur. nam quod posuit Letronneus [sur l'origine du zodiaque Grec et sur 
plusieurs points etc. Journ. des sav. 1839 p.448 sed cf. eiusdem sur l'origine Grecque du sod. 
prétend. Égypt. $ V Revue de deux mondes 1837, Mélanges d'érudition de Letr. p. 32—34) 
Hipparchum zodiacum ad arietis initium ordinasse, eo nititur quod Ptolemaei fizarum 
stellarum tabulam alm. VII extr. VIII Hipparcheam credunt, ubi p. 184 sqq. Bas. aries 
dux est signorum. quod aliter se habere docuit Schaubachius [Iahns archiv f. phil. u. 
paed. VII 55 sqq. X 334. 336]. Hipparchus in commentario qui exstat de Arato itendidem 
& cancro progreditur p. 245 sqq. 249 sqq. Pet. sed fleri potuisse ut etiam in arietem incideret 
Hipparchus existimat Usenerus, qui de astronomorum rationibus sua me eruditione benigne 
adiuvit. ceterum ut astronomorum omnino non tantum intererat, quod signum principa- 
tum haberet modo quaterna anni spatia observarentur, ita astrologis hoc vel inprimis re- 
spiciendum fuit. de Chaldaeis antiquis cf. Lenormant Anfaenge der Cultur II 48. inde Sext. 
adv. mathem. V 7. 11. 2] artem eorum expositurus ab ariete incipit itemque Hippolyt. refut. 
IV 15 p. 80, 14 Gott. V 13 p. 180, 36. 43. 182, 50. VI 28 p. 268, 15. apertius schol. Arat. 
p. 99, 39 Bekk. διὰ τί ἀπὸ τοῦ καρκίνου ἥρξατο [Aratus] καὶ ταῦτα τῶν Αἰγυπτίων del ἀπὸ κριοῦ 
λαμβανόντων τὴν ἀρχήν; ὅτι εἰώθει ἀεὶ ἀπὸ τῶν βορείων ἄρχεσθαι, βορειότερος δέ ἐστι πάντων 
ὁ χαρχίνος. οἱ δὲ Αἰγύπτιοι εἰκότως ἀπὸ τοῦ χριοῦ ποιοῦνται τὴν ἀρχὴν πάντα τὰ ζῴδια κατὰ 
ἀναλογίαν λαμβάνοντες τῶν μελῶν. Aegyptios non veteres intellego qui & cancro (Sirli 


PROLEGOMENA 195 


relur non posuil, partiri tantummodo ait 
el si uirumque sedes aeque calidas occu- 
paeeril utrumque marem nasci, si frigidas 
aeque uiramque feminam si vero alterum 
calidiorem — alterum — frigidiorem dispari 
sexu parium fuiurum. 

Censorino collato tamquam officinam compilatoris Aétii introspicias. 
eausas ille Empedoclem partitionis non attulisse religiose prodit. sed 
coniecit similiter atque Hipponem eum statuisse. quid Aétius? conieeturam 
pro eerto amplexus utramque opinionem in unam compegit. pariter 
ariolatur V 8 1. ' 

71 superest. dicere de temporisbus 
quibus partus soleant esse ad nascendum 
maturi . . . 
2 iam primum quoto post conceptionem 
mense infantes edi soleant, frequenter 
agitatum inter veleres nondum convenit. 
Hippon Metapontinus a septimo ad de- 
cimum mensem nasci posse existimavil ... ." 
4 huic opinioni in parte aliqua repugnant 
alii, àn parte* consentiunt. 
5 wam seplimo mense parere mulierem 
posse plurimi adfirmant, ut Theano Pytha- 
gorica Arístoteles Peripateticus Diocles V 18 4 oi δὲ περὶ τὸν Ἄριστο- 
Euenor Straton Empedocles Epigenes | τέλην xol Ἱπποχράτην φασὶν ἐὰν 
mullique praeterea. quorum omnium con- | μὲν ἐκπληρωῦῇ f, μήτρα ἐν τοῖς 
sensus Euryphoniem Cnidium non de- | ἑπτὰ µησί, τότε... γεννᾶσθαι γό 
terre id. spsum— intrepide. pernegantem. | νιµα. Ἐμπεδοχλῆς of. V 18 1. 
6 conira eum ferme omnes Epicharmum Ε,ὐρυφῶν 6 ἰατρός... V 18 7. 
p. 298 Lor.] secuti octaeo mense nasci nega- 
verunt. Diocles tamen Carystius el Ari- V 183 Πόλυβος AtoxAZc οἱ 
stoteles Stagirites aliter senserunt. nono | Ἐμπειρικοὶ xal τὸν ὄγδοον μῆνα 
autem et decimo mense cum Chaldaei plurimi | ἴσασι γόνιμον ἀτονώτερον δέ πως 
et idem supra mihi nominatus Aristoteles ef. V 18 4. 
edi posse partum putaverint. neque Epige- 
nes Bysantius nono fleri posse contendit 
nec Hippocrates Cous decimo. ef. V 18 4. 
71 celerum undecimum mensem Áristo- 


! similem materiam collectam invenit Seneca de benef. VII 1 5 uirum unus concu- 
bitus spargatur ὑπ duos an totiens concepti aint. intellege περισγισμὸν et ἐπισύλληψιν quae 
in Placitis Empedoclis Asclepiadi atque Erasistrato Stoicis adscripta sunt. 

} aestimavit libri. sequitur de septenarii numeri vi cf. ad Placit. V 25 1. 

3 LIahnius scripsit aiii, alia ἐπ parte. 


13 * 


198 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


ipsum semen quidam putant ex medullis tantum, quidam ex omni cor- 
pore ad venam genitalem confluere ibique concrescere. — 

non potest fieri quin Varronis eruditionem [ef. Censorin. 5 2 Plac. V 3] 
adgnoseas. sed ecce etiam nomen 

conceplum igitur Varro et Aristoteles sic fieri arbitrantur. aiunt enim 
non lantum maribus inesse semen verum eliam feminis. el inde plerumque 
malribus similes procreari. sed earum sanguine esse purgatum: quodsi 
recle cum virili mizium sil uiraque concreta el simul coagulaia $nformari. 
primum quidem cor homini confingi, quod in eo sit et vita hominis el sa- 
pientia, denique totum opus quadragesimo die consummart. 

de Aristotelis doctrina & Varrone recepta ef. Rose Ar. ps. p. 383. 
Plac. V 5 2, 6 1. de corde erescendi initio cf. Censorin. 6 1 et supra p. 1903 
de quadragesimo die Plac. V 21 1. ' 

Similis opinionum enumeratio Varroni in Commentis Lueani 
Bernensibus tribuitur p. 220, 19 Usener. 

Varro dirit somnia nasci aut. ez abundantia principiorum aut demi- 
nulione, cum aut plus nobis caloris est aut minus aul plus humoris aut mi- 
nus aul plus aeris aut minus aul plus terreni aul minus. nam cum plus 
ignis est, in somnis poliones el omne genus refrigerationis desideramus, cum 
aeris abundantia volare nos el sublimia petere el in ceteris sui similia colligi. 

Epicurus dicit atomos in[fluere animis nostris in imaginibus corporum 
el ea quae gessimus aut quae gesturi sumus per quielem videri. 

Plato ilem dizit iecur nostrum leciore suco praestare splendorem velut 
speculum [in] quo dum inciderint imagines illae quas Epicurus tradit animum 
eas videre et quae habeat somnia conici [?]. quaecumque igilur videamus 
aut per recordalionem rerum quas gessimus aut per melum, dum limemus 
qualia eventura sint, prospicimus. 


! ex reliqua Lactantii libri parte insigne c. l7. an si mihi quis dixerit aeneum 
esse caelum aut. vitreum aut. ut. Empedocles ait. aerem glacialem [cf. Plac. II 11 2] 
statimne assentias? de mundo Varro in Tuberone quoque egerat. cf. Prob. ad Verg. 
ecl. 31 p. 19, 1K. ad quam imaginem Varro mundo ovum comparavit [Plac. II 2 1 
Achill. s. p. 127 Pet. Comm. Lucani p. 153, 24 Cassiod. Sen. t. II p. 5605 Gar.] in 
logistorico qui inscribitur Tubero de origine humana sic dicens 'caelum ut testa item 
vitellum ut terra, inter illa duo humor quasi ἱκμὰς inclusus aer in quo calor'. in eodem 
etiam libro Varro interpretatur. vitellum appellatum quia generet vitalia. nempe a 
mundo sive aeterno sive mortali similiter de humana origine disceptabant. ergo Tuberonis 
fuit initium quale Placitorum V 19 καθ οὓς μὲν γενητὸς 6 χόσµος γενητὰ τὰ ζφα xai φθαρτά 
tov. cf. Sueton. reliqu. p. 193 Reiff. mundi aeterni opinionem Varronianam impugnat 
libros Antiquitatum divinarum respiciens Tertullianus ad nat. IL 3. cf. Philargyrus ad Verg. 
Georg. II 336 Varro autem in satura quae scribitur de salute ait mundum haud natum 
esse neque mori. Plato autem natum at nou mori. Metrodorus autem neque natum ne- 
que mori. Zenon er hoc mundo quamvis aliqua intereant , tamen ipsum perpetuo ma- 
nere quia inhaereant ei elementa ο quibus generantur materiae ut. dixit crescere quidem 
sed ad interitum non. pervenire manentibus elementis α quibus. revalescant. opiniones 
si 8 Varrone collectae fuerunt, 8 satura abhorrent. cf. Riese Varr. sat. rel. p. 45 sq. 
quae de Xenophanis studio Varroniano nugatus sit Krahner comm. de Varron. N. Bran- 
denb. 1846 p. 8 nolo refutare. 


PROLEGOMENA 197 


9 1 hac Chaldaeorum sententia ezpli- 
caia iranseo ad opinionem Pythagoricam 
Varroni tractatam in libro qui vocatur 
Tubero et intus subscribitur de origine 
humana. 

2 quae quidem ratio praecipue recipienda 
ad eeritatem proxime videtur. accedere. 

Glii enim plerique, cum omnes parius ef. Place. V 21 ἐν πόσῳ ypóvo 
non wno lempore fiant maluri, una tamen | μορφοῦται τὰ Cia ἐν γαστρὶ ὄντα. 
eademque tempora omnibus conformandis 
dederunt. ut Diogenes Apolloniates qui 
masculis corpus ait quatiuwor mensibus for- 
mari ei feminis quinque, 

cel Hippon qui diebus LX infantem 
scribit. formari et. quarto mense carnem 
fier concretam quinto ungues. capillumve 
nasci septimo iam hominem esse perfeclum. 

3 Pythagoras autem quod erat credi- 
bilius dizit partus esse genera duo alterum 
septem mensum alterum decem, sed priorem 
Gals dierum numeris  conformari aliis 
posteriorem. eos 0670 numeros qui in uno 
quoque ραγίω aliquid adferunt mutationis, 
dum aut semen in sanguinem. aut. sanguis . 
$s carnem aut caro in hominis figuram 
concerlilur inler se conlalos rationem ha- 
bere eam quam voces habent quae in mu- | 
s$ce σύμφωνοι tocantur. | 

Omitto Varronis musicam rationem alienam a nostro instituto. sed 
iuvat Varroniana apud alios Placitorum electa qualia subinde adnotavi 
paulo diligentius colligere. Laetantius in libro de opifieio dei illius 
auctoritatem maxime ad etymologias nominatim arcessivit ut c. 8 a quo 
foratu frontem nominatam Varro existimavit vel c. 10 eos ciliorum tegmi- 
sibus occuluit unde oculos dictos esse Varroni placet. ibidemque Varro 
α ligando cibo putat linguae nomen impositum cf. c. 19 mulieris viri c. 14 
renum c.15 vocis! veriloquia. gravissimam vero doctrinam de hominum 
generatione c. 12 compressit. praeter superiora illa duas eclogas promam: 


— —MMM M — M—— 


ortu) annum incipiebant, sed apotelesmaticos [cf. Lucian. astrol. 7] qui Petosirin et Ne- 
chepsonem antiquos Aegypti reges tamquam. astrologiae inventores et gravissimos scripto- 
res suspiciebant. cf. Usener Mus. Rhen. XXVI 158. Ch. Graux Pevue de philol. Π '1128. 
Not. et extr. XVIII 2 p. 36. Romani quibus aries sollemne est initium quin non ipsorum 
fastos [cf. Mommsen r. Chronol. ? 307] sed graecum usum sint secuti, equidem non dubito. 

! varias de voce opiniones ex graeco fonte expressit Gellius V 15. indidem c. 16 
de οἱ oculorum Placitorum more excerptum. sed fontem ut invenirem non contigit. 


200 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


rum libris primo secundo terlio proponit. sed intercedit inter eos haec 
differentia quod ille semper auctores senientiarum-nominat, Isidorus nomi- 
nibus eorum suppressis generaliter eos sic fere significat: gentiles veteres 
antiqui sapientes philosophi physici ali$ quidam. sed quae de 
origine Isidori ceterorumque eius generis scriptoribus posuit, non ita 
stabilita sunt ut $uto insistere possis [cf. G. Becker n. jahrb. f. phil. 1863, 
642]. neque multum ille profecit perpetua Placitorum comparatione, 
quam Suetonio suo subnotavit, quia perpauca aecurate respiei, pleraque 
frustra citari manifestum est. 

Memorabilis est Augustini enarr. in psalm. X 3 expositio [Sueton. ed. 
R. p. 209], quam Isidorus de nat. rer. 18 nominatim excerpsit [ef. schol. 
German. p. 197, 9 sqq. ed. Breysig, Censorin. fr. III p. 80, 6 Jahn. 
supra p. 53] duae sunt de luna opiniones probabiles. harum autem 
quae vera sil aut non omnino aut difficillime arbitror posse hominem scire. 
cum enim quaeritur unde lumen habeat, alii dicunt suum habere sed 
globum eius dimidium lucere dimidium autem obscurum esse, 
dum autem movelur in circulo suo eandem partem qua lucet paulatim ad 
lerras converli ut videri nobis possil οἱ ideo prius quasi corniculatam 
apparere. ... ali autem dicunt non habere lunam lumen proprium sed a 
sole illustrari. Reifferscheidius ad hune loeum uberrima ex Plutarchi 
Plae. II 28. 25 excerpta frustra proposuit. nam quia Stobaei supple- 
menta adhibere noluit, priorem opinionem Berosi esse eum fugit. etenim 
si Placita eoniunges II 28 1 .. Βήρωσος ἴδιον αὐτὴν ἔχειν φῶς 25 12 Βήρωσος 
ἡμιπύρωτον σφαῖραν τὴν σελήνην 29 2 Βήρωσος [deficere lunam] χατὰ τὴν 
πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν τοῦ ἀπυρώτου µέρους, ad graecum exemplar haud 
dubie redueeris. ut Suetonii auctoritas hoe loco nequiquam invocatur ab 
editore, ita Varronis nomen non temere quispiam protulerit. nam Augu- 
stinus quantum debuerit illi in vulgus est notum idemque constat de 
Vitruvio, qui eandem memoriam repetit IX 1 16 nunc de crescenti lu- 
mine lunae deminutioneque uli traditum esl nobis a maioribus dicam IX 2 1 
Berosus ... pilam ' esse ez. dimidia parte candentem reliqua habere caeruleo 
colore. quae Vitruvius maioribus se debere dieit vix errabimus si auctori 
Varroni, quo uti solet, reddemus, cum praesertim Berosum a Varrone 
eitatum supra p. 196 viderimus. 

Isidor. de nat. r. 20 [Hygin. P. A. IV 14 Sueton. p. 212R.] alii autem 
dicunt defectum solis fieri, si foramen aeris quo sol radios fundit aliquo 
spiritu. conirahatur sive obturetur. haec physici et. sapientes dicunt. ex 
omni Placitorum nube ab editore contracta nullum in conspectum venire 
potest nisi Anaximandreum II 29 1 Αναξίμανδρος τοῦ στοµίου τοῦ περὶ τὸν 
τροχὸν ἐπιφραττομένου. foramen aeris breviuscule dictum, quod debebat 


-- —— — S ————— — 


! hoc vocabulo utitur etiam Augustin. l. c. nam et si faciae pilam ex dimidia 
parte candidam et ez dimidia obscuram cet. 


PROLEGOMENA 201 


foramen orbis ex aere compacti. nam hanc supra expliecavi doctrinam 
p. 33. in proximis est insignis error. 

Isidor. |. ο. 21 (Suet. p. 213R] nam dicunt Stoici omnem terram mon- 
iébus claudi quorum umbra fertur luna subito non apparere. levitatem 
breviantis non castigavit editor. quid enim Stoicos tam puerilia finxisse 
put&mus, quos constat statuisse [Ῥ]αο. II 29 6] τὰς ἐκλείψεις [efficere lu- 
nam| ei τὸ σχίασµα τῆς γῆς ἐμπίπτουσαν cf. Laert. VII 145? sed iste ad 
priseorum simplieitatem redierat. nam montes luminibus astrorum officere 
doeuerat Anaximenes Hippolyt. 7 6. accurate concinit cum  Placitis 
&tellarum cadentium explicatio, quam tamen non explicavit editor: 

Isidor. Ἱ. c. 25 [Sueton. p. 218R.] falsa ... opinio est nocte stellas 
cadere cum sciamus ex aelhere lapsos igniculos ire per caelum poriarique 
ventis ... [Servius georg. 1 366 quem R. citat ex graeco alio fonte fluxit] 
ef. Plaeit. III 2 9 Ἀναξαγόρας τοὺς καλουμένους διάττοντας ἀπὸ τοῦ αἰθέρος 
σπινθήρων δίχην χαταφέρεσθαι. 

Tantum Placitorum refert similitudinem. cetera aut abhorrentia aut 
pervulgata praetermitto. Varronis igitur uno loco auctoritas certius ali- 
quanto per eompilatorum nebulas pellucere videtur. ergo nisi Plaeitorum 
similitudo in Censorini excerptis manifesto perspecta esset, illa equidem 
in auxilium vocare non ausim. nunc vero probatae causae testes minoris 
fidei accedere haud gravaberis. 

Varro loghistorieos suos cirea iniens octavum a. u. c. saeclum con- 
seripsisse videtur. sequor enim Ritschelii rationem [opusc. III 414 Krische 
Goett. gel. Stud. II 1845 p. 172. nihil contra facit Gruppe Herm. XI 239]. 
'de Tuberone, inquit, controversia esse nequit quin is sil. L. Aelius Tubero 
quem novimus M. Ciceronis el condiscipulum et contubernalem et affinem el 
familiarem, Q. Ciceronis in Asia a. 693 legatum hominem cum ingenio tum 
doctrina excellentem, ul esi pro Ligario c. 4 cui etiam Aenesidemus λόγους 
Πυρρωνείους suos inscripsit teste Photio bibl. c. 212. ergo ut tandem longae 
sed necessariae disputationis caleulos subducamus, ante octavum saeeu- 
lum uberrimus Placitorum liber exstitit Stoicos Epieureosque multoque 
uberius priores et physicos et medieos complexus et profectus aut & 
Stoieo aut eclectico illorum verbis uso. nam recentia insunt multa et 
antiqua recenter traetata. eo ad Tuberonem certe usus est Varro eo- 
demque Áétius. ergo eum Posidonii et Asclepiadis temporibus Aétii fons 
cireumseriptus sit, qui idem fuit Varronis, vetustorum Placitorum 
origines ab exeunte a. u. c. saeculo septimo repetendas esse 
consequitur. Asclepiades in Censorini excerptis de natura hominis forte 
non citatur, sed de musices vi c. 12 ex eodem opinor Tuberone, ad quem 
mox dabitur reditus. ceterum ne opus quidem est subtiliore annorum eom- 
putatione. constat Varrone et Αβοιθρίαάθπι et Posidonium una aetate 
superiores esse [of. p. 1863] neque minus constat novissimo cuique libro 
inhiasse polyhistoris curiositatem, ut hinc quidem nihil oboriri queat 
diffücultatis. sed age cetera videamus num nostris ealeulis conveniant. 


202 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


Saeculi sul morem egregie perspexit Varro, cum sic aequales phi- 
losophos ineusavit [sentent. Varr. p. 266, 28 Riese]: eo hodie philosophia 
perducitur ut praeclare nobiscum agatur si in his aetatem consumimus ez- 
ponendis quibus antiqui suae portionem commodabant contezendis. apum 
mella comedimus, non ipsi facimus! 80 ne forte putes intra solos Var- 
rones Cieerones Arios. Áé&tios illud studium contineri, unum quem illo 
saeculo novae sectae credunt conditorem Áenesidemum ipsum quoque 
priorum serinia compilasse et contaminasse potius quam nova peperisse 
demonstrabo. sed ea tantum attingam, quae cum Placitis necessario sunt 
vinculo coniuncta. 

Notissimus est Platonis in Phaedone locus p. 965 ubi Empedoclis 
AÁnaximenis vel Diogenis Heraeliti Alemaeonis [cf. Hirzel Herm. XI 241] 
de anima decreta comprehendit. xai πότερον τὸ αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν ἢ 
ὁ αρ ἢ τὸ πῦρ 7j τούτων μὲν οὐδέν, 6 δὲ ἐγχέφαλός ἐστιν 6 τὰς αἰσθήσεις 
παρέχων τοῦ ἀχούειν xal ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι, ἐκ τούτων δὲ γίγνοιτο μνήμη 
xai δόξα, ix δὲ µνήµης xal δόξης λαβούσης τὸ ἠρεμεῖν χατὰ ταῦτα Ἰίγνεσθαι 
ἐπιστήμην. tum Aristoteles ampliorem veterum conspectum de anima 
I 2 proposuit. sed ab utraque ratione posteriorum curiositas multum 
distat. audi Ciceronem in Tusculanis I 9 

18 Sunt enim qui discessum animi α corpore pulent esse mortem. 
sunt qui nullum censeant fieri discessum sed una animum αἱ corpus 
occidere animumque in corpore exiingui. qui discedere animum. censent, 
alii statim dissipari alii diu permanere alii semper. [ο Comm. Bernens. 
supra p. 198.] 

quid sil porro ipse animus aul ubi aut unde, magna dissensio est. 

aliis cor ipsum animus videtur . . . 

19 Empedocles animum esse censet cordi suffusum sanguinem. 

aliis pars quaedam cerebri visa esi animi principatum tenere. 

aliis nec cor ipsum placet nec cerebri quandam parlem esse animum sed 

alii in corde, alii in cerebro diverunt animé esse sedem et locum. 

Animum aulem alii animam ut. fere nostri. declarat nomen. παπι οἱ 
agere animam οἱ efflare dicimus; ipse autem animus ab anima diclus est. 

Zenoni Sloico animus ignis videtur. | 

X. sed haec quidem quae dizi cor cerebrum animam ignem vulgo. 
reliqua fere singuli, ut mullo ante ceteres, proxime autem. Arístiozenus 
musicus idemque philosophus ipsius corporis intentionem quandam velut. in 
cantu el fidibus quae harmonia dicitur. sic ex corporis tolius natura. el 
figura varios motus cieri lamquam in cantu sonos. 90. hic ab artificio suo 
non recessit εἰ (umen dixit aliquid quod ipsum quale essel erat multo ante 
el dictum et evplanatum a Platone. 

Xenocrates animi figuram et quasi corpus negavit esse verum: nu- 
merum dixit esse cuius vis ut iam ante Pythagorae visum erat n natura 
maczuma essel. 

eius doctor Plato triplicem ποὺ animum cuius principatum id est 


PROLEGOMENA 201 


foramen orbis ex aere compacti. nam hane supra explieavi doctrinam 
p. 33. in proximis est insignis error. 

Isidor. Ἱ. ο. 21 [Suet. p. 218 R] nam dicunt Stoici omnem terram mon- 
tibus claudi quorum umbra fertur luna subito non apparere. levitatem 
breviantis non castigavit editor. quid enim Stoicos tam puerilia finxisse 
putamus, quos constat statuisse [Plae. II 29 6] τὰς ἐχλείψεις [efficere lu- 
nam| ei; τὸ σχίασµα τῆς γῆς ἐμπίπτουσαν cf. Laert. VII 145? sed iste ad 
priscorum simplicitatem redierat. nam montes luminibus astrorum officere 
doeuerat Anaximenes Hippolyt. 7 6. &aeceurate concinit eum  Placitis 
stellarum eadentium explieatio, quam tamen non explicavit editor: 

Isidor. Ἱ. ο. 25 [Sueton. p. 218R.] [αἶκα ... opinio est nocte stellas 
cadere cum sciamus ex aelhere lapsos igniculos ire per caelum portarique 
ventis ... [Servius georg. 1 366 quem R. citat ex graeco alio fonte fluxit] 
cf. Placit. III 2 9 Ἀναξαγόρας τοὺς καλουµένους διάττοντας ἀπὺ τοῦ αἰθέρος 
σπινθήρων δίχην χαταφέρεσθαι. 

Tantum Placitorum refert similitudinem. cetera aut abhorrentia aut 
pervulgata praetermitto. "Varronis igitur uno loco auetoritas certius ali- 
quanto per compilatorum nebulas pellucere videtur. ergo nisi Placitorum 
similitudo in Censorini excerptis manifesto perspecta esset, illa equidem 
in auxilium vocare non ausim. nune vero probatae causae testes minoris 
fidei accedere haud gravaberis. 

Varro loghistorieos suos cirea iniens octavum a8. u. c. saeclum eon- 
scripsisse videtur. sequor enim Ritschelii rationem [opusc. III 414 Krische 
Goett. gel. Stud. II 1845 p. 172. nihil contra facit Gruppe Herm. XI 239]. 
"de Tuberone, inquit, controversia esse nequil quin is sit L. Aelius Tubero 
quem novimus M. Ciceronis et condiscipulum et contubernalem et affinem et 
familiarem, Q. Ciceronis in Asia a. 693 legatum hominem cum ingenio lum 
doctrina excellentem, ut est pro Ligario c. 4 cui etiam Aenesidemus λόγους 
Πυρρωνείους suos inscripsit teste Photio bibl. ο. 212. ergo ut tandem longae 
sed necessariae disputationis ealeulos subducamus, ante octavum saecu- 
lum uberrimus Placitorum liber exstitit Stoicos Epieureosque multoque 
uberius priores et physieos et medieos complexus et profectus aut & 
Stoieo aut eclectico illorum verbis uso. nam recentia insunt multa et 
antiqua recenter tractata. eo ad Tuberonem certe usus est Varro eo- 
demque Áétius. ergo cum Posidonii et Asclepiadis temporibus Aétii fons 
cireumscriptus sit, qui idem fuit Varronis, vetustorum Placitorum 
origines ab exeunte a. u. c. saeculo septimo repetendas esse 
consequitur. Asclepiades in Censorini excerptis de natura hominis forte 
non citatur, sed de musices vi c. 12 ex eodem opinor Tuberone, ad quem 
mox dabitur reditus. ceterum ne opus quidem est subtiliore annorum com- 
putatione. constat Varrone et Asclepiadem et Posidonium una aetate 
superiores esse [cf. p. 186] neque minus constat novissimo cuique libro 
inhiasse polyhistoris euriositatem, ut hine quidem nihil oboriri queat 
difficultatis. sed age cetera videamus num nostris caleulis conveniant. 


204 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


nec in membranulis ut [Strato et] IV 5 3 Ἐρασίστρατος περὶ τὴν 


Erasisiratus μήνιγγα τοῦ ἐγχεφάλου ἣν ἐπικρανίδα 
λέγει 
nec in superciliorum meditullio ut IV 5 2 Στράτων ἐν µεσοφρύφ 
Siralo physicus 
nec in tola lorica pectoris ut Epi- IV55 . . . Ἐπίχουρος ἐν ὅλφ 
curus τῷ δώραχι 


sed quod el Aegyptii renuntiave- 
runl el qui divinarum commentatores 
renuntiaverunt [?] ut et tlle versus 
Orphei vel Empedoclis 'namque IV 5 8 Ἐμπεδοχλῆς ἐν τῇ τοῦ αἴ- 
homini sanguis circumcordialis est | µατος συστάσει 
sensus'. 
eliam Protagoras (1) etiam Apol- IV 5 10 Πυθαγόρας τὸ μὲν ζωτιχὸν 
lodorus et Chrysippus haec sa- | περὶ τὴν καρδίαν 
piunt ul cel ab istis relusus Ascle- IV 5 6 oi Στωιχοὶ πάντες ἐν 6 
piades capras suas quaeral sine | τῇ xapóíq 
corde balanies [de Asclepiade cf. 
e. 15 in.] 

Graeca quae eontuli tam speciose conveniunt ut primo quisque obtutu 
quam arte cohaereant perspiciat. nec tamen recte quispiam Tertullianum 
Aétio usum suspieabitur. cuius copiae cum non solum ex Plutarcho | 
sed etiam ex Theodoreto cognitae sint, mirum esset, si Moschion Xeno- 
erates Aegyptii Apollodorus et Chrysippus aut omissi apud illos aut 
generaliore lemmate comprehensi essent. adde quod Heracliti opinio 
distat et Empedoclis integer versus citatur idem quem Cicero l. c. signi- 
ficat αἷμα γὰρ ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι νόηµα [329 St.], qui in Aétio bre- 
viter tangitur. Protagoras sane ex ista serie expellendus est. Praxa- 
g£oras Pamelio videbatur, nos paulo probabilius Pythagoram ex Aétio 
reducemus. sed fuit latini scriptoris fons etiam uberior. eiusdem ca- 
pitis initio postquam Dicaearchi philosophi, Andreae et Asclepiadis 
medicorum principale tollentium opiniones reiectae sunt, fere eosdem 
philosophos, quos exhibui, brevi indieulo complexus praemittit: sed plures 
philosophi adversus Dicaearchum: Plato Strato Epicurus Democritus Em- 
pedocles Socrates |l. Xenocrates] Aristoteles et medici adversus Andrean 
el AÁsclepiadem: Herophilus Erasistratus Diocles Hippocrates et ipse So- 
raunus. nova lemmata exsurgunt haec Democritus [Plac. IV 5 1] Aristo- 
leles Diocles' aique Soranus, qui mox in certamen vocabitur, simulac 
c. 43. 54. 14 contulero cum Placitis. 








! apud "Theodoretum legitur Placit. IV 5 6—8 Ἐμπεδοχλῆς δὲ xal ᾿Αριστοχκλῆς xol 
τῶν Στωικῶν 7j ξυμμµορία τὴν καρδίαν xti. Aristocles nullus est in Placitis. restituunt 
vulgo probabiliter ᾿ Αριστοτέλης. nonne Tertulliano uti licet ad rescribendum ᾿Αριστοζτέλης 
Διο)κλῆς» fuit cum etiam in Plutarcho IV 5 Τ Διογένης ex Διοκλῆς corruptum putarem (cf. 
Rose A. Ps. p. 219, 6a.i.]. certe nulla est controversia quin Stoicam manum passa sit si 


PROLEGOMENA 208 


ralionem in capite sicut in arce posuit el duas partes ei parere volui iram 
el cupiditatem quas locis suis iram in pectore cupiditatem subter prae- 
cordia locavit. 

91 Dicaearchus auiem in eo sermone . . . |a Cicerone e sua lectione 
inserta] 

Aristoteles longe omnibus — Platonem semper οτοὶρἰο — praestans 
et ingenio el diligentia cum quattuor nola illa genera principiorum esset 
complexus e quibus omnia orerentur quintam quandam naturam censel esse 
e qua sil mens. cogilare enim el providere el discere el docere el invenire 
aliquid et itam multa alia meminisse amare odisse cupere timere angi laetari 
haec et similia eorum in horum qualluor generum inesse nullo putat: quin- 
ium genus adhibet vacans nomine el sic ipsum animum ἐνδελέχειαν appellat 
"oto nomine quasi quandam continualam molionem el perennem. 

ΧΙ. misi quae me forle fugiunt haec sunl fere de animo sententiae. 

Democritum enim magnum illum quidem virum sed levibus et rotun- 
dis corpusculis efficientem animum concursu quodam foriuito omittamus. 
tihil est enim apud istos quod non atomorum turba. conficiat. 

Eximiam hane opinionum tabulam non ipse composuit Cicero. nam 
in istius libros eum maxime Varronis querelae cadunt. itaque praeter 
Dicaearehum delicias suas reliqua in alieno agro invenit, praesertim 
ea quae nominibus omissis velut furtim strinxit. ' etenim opinionum 
minutarum ieiunitate Ἰθοίατοβ ne obtunderet verebatur. de ipsis opinio- 
nibus poteram uti soleo ceterorum similitudines adnotare, quod ab inter- 
pretibus non satis accurate factum video. sed omitto quia eandem apud 
posteriores materiam satis superque repetiturus sum, unde quid de Ci- 
ceroniano loco iudicandum sit etiam elarius perspieietur.  proficiseor a 
Tertulliani* de anima libro selectae eruditionis plenissimo. 

0.15 .... ul neque ezxirinsecus agi- | Plae. IV 3.12. Ἡράκλειτος τὴν 
lari putes principale istud secundum ' μὲν τοῦ χόσµου φυχήν * . . τὴν δὲ ἐν 
Heraclitum | τοῖς ζφοις ἀπὸ τῆς ἐχτὸς χαὶ τῆς ἐν 

seque per lotum corpus ventilars | αὐτοῖς ἀναὈυμιάσεως Ouovev?, 
secundun Moschionem | 

seque in capite concludi secundum IV51 Πλάτων Δημόχριτος ἐν 61 
Platonem tij xepaij [Plutarch.] 

xeque im verlice polius praesidere 
secundum Xenocralem 

seque in cerebro cubare secundum IV51 Ἱπποκράτης . . . ἐν ἔγκε- 
Hippocratem φάλῳ τοῦτο ἱδρῦσθαι [Theodoret.] 

sed nec circa cerebri fundamentum IV 5 4 Ἡρόφιλος ἐν τῇ τοῦ ἐγχε- 
ul Herophilus φάλου κοιλία fus ἐστὶ xai dou 


— — 


! cf. Sext. adv. mathem. VII 313. vide infra p. 209. 

3 cf, Tert. de resurr. carn. 15. sed. etsi in cerebro vel in medio superciliorum discri- 
mine vel ubiubi philosophis placet principalitas sensuum consecrata est. quod, ἡγεμονιχόν 
appellatur, caro erit omne animae cogitatorium, 


| 
] 
| 
| 
i 
| 





206 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


dam Stoicorum el in duas am- 
plius apud Posidonium qui a duo- 
bus erorsus titulis principali quod 
aiunt Ἰγεμονιχὸν el. rationali quod 
aiunt λογιχὸν ἐπ duodecim exinde pro- 
secuit, ila aliae ez aliis species di- 
vtidunl animam. | 

quantopere c. 48 et 54 A6tio gemella sint, non est quod fusius do- 
ceam. novissimum tamen caput ut est Placitis multo uberius ita diffi- 
eultatibus quoque non nullis obstruetum. nam Posidonii tam mira videtur 
sententia, ut Zellerus prorsus desperaverit.' forsitan audaciae videatur 
dissuadente illo periculum faeere. sed faciam tamen. duodecim partes 
bifariam seinduntur, ergo senae utrique titulo tribuuntur. atqui sex partes 
proposuerat Panaetius octo vulgatis τὸ φωνητιχὸν et τὸ σπερματικὸν de- 
trahens. eandem rationem secutus erat Mnesarchus Panaetii successor. 
Galen. h. phil. e.24 p.257 K. Μνήσαρχος δὲ τὴν Στωιχῶν ὑπόληψιν ἐπικρίνων 
τὸ φωνητιχὸν xal τὸ σπερματιχὸν περιεῖλεν οἰηθεὶς τῆς αἰσθητικῆς δυνάµεως ταῦτα 
(μὴ) µετέχειν. µέρη δὲ τῆς φυχῆς qx µόνον τὸ λογιχὸν xal τὸ αἰσθητικόν. 
i e. quinque sensus et principale. iamne apparet quomodo in ridiculum 
sit errorem ductus Tertullianus? nempe Posidonius sex Panaetii partes 
amplexus generaliter addidit τὸ αἰσθητιχὸν xal τὸ λογικὸν 7| ἡγεμονιχόν quos 
titulos eum senis illis singulos inesse crederet ad ingentem numerum 
pervenit. hine altera pullulavit illius stribligo quasi ullo modo λογιχόν et 
ἡγεμονικόν distaret. eadem simplicitate ad denarium Stoicorum numerum 
diluendum venitur. idem Galenus manum eommodat p. 206. Στωικοὶ δὰ 
τέσσαρα µέρη τῆς φυχῆς εἶναί φασι λογιχὸν αἰσθητικὸν φωνητιχὸν σπερµατιχόν 
[cf. Nemes. 15 p. 96]. quibus cum eodem errore Panaetii sex adderet, sane 
decem effecit. | 

Sed sit Tertullianus in his argutiis inscitius versatus, tamen prae- 
elaro usus est libro. cuius auctor inter vetustos philosophos iniuria 
occultus iamiam prodeat res suas repetiturus. nam eo est compilator 
animi candore, ut ne tantillum quidem dubitationis quem sequeretur re- 
liquerit. Soranus Ephesius Stoicorum, ut videtur, opinionem tradens et 
hie et supra ita monstratur, ut apertius non possit. * tamen rara eius 


ΣΠ 1, 517? inwieweit dieser anmahme neben dem missverstündlichen, was sie zu ent- 
halten scheint, richtiges zu grunde liegt, getraue ich mir nicht zu entscheiden. 

? c, 15 extremus et ipse Soranus. similiter c. 25 post optimas medicorum memorias: 
hoc [de instrumentis velut anulocultro, hebeti unco, ἐμβρυοσφάκτῃ loquitur] et Hippo- 
crates habuit οἱ Asclepiades οἱ Erasistratus. et maiorum [1. vivorum] quogue prosector 
Herophilus et mitior spse Soranus. ergo istinc manavit c. 10 Herophilus ille medicus 
aut lanius, qui sexcentos exsecuit. ut naturam. scrutaretur qui hominem odit {]. occidit) 
ut nosset, nescio an omnia interna eius liquido exploravit ipsa morte mutante quae vixe- 
rant [?] e£. morte ποπ simplici sed ipsa inter artificia exsectionis errante. philosophi etc. 
Soranum medicorum historiae operam navasse ex scholiis Oribasii III 687 Daremb. disci- 
mus, ubi illum ἐν ταῖς τῶν ἰατρῶν διαδοχαῖς citant. 


PROLEGOMENA 


Tertull. c. 43. 

Stoicé somnum resolutionem sen- 
sualis vigoris affirmant. 

Epicurei deminutionem spiritus 
animalis. 

Ánazagoras cum Xenophane 


defetiscentiam. 

Empedocles et Parmenides 
refrigerationem. 

Stiralo segregalionem consati spi- 
ritus 


Democritus indigentiam spirilus 
Aristoteles marcorem circum- 
cordialis caloris 


c. 54. 
. ὁ . Omnes ferme philosophi; qui 
immorialilaten — animae — qualiter 
qualiter volunt, iamen vindicant ul 
Pythagoras ut Empedocles ul 
Plato 

quique aliquod illi tempus indul- 
geni ab excessu usque in conflagra- 
tionem wnicersitatis ul Stoici suas 
solas id est sapientum animas ἐπ 
supernis mansionibus collocant. 


ο. 14 dieiditur autem in partes 
nunc is duas a Platone 

nunc in ires a Zenone 

nunc in quinque (ab Aristotele) ' 

et in sez a Panaetio 

in seplem a Sorano 


etiam in ocio penes Chrysippum 

eliam in novem penes Apollo- 
phanem 

sed etiam in decem apud quos- 





205 
Plae.*V 24 4 


Πλάτων οἱ Στωικοὶ τὸν μὲν ὕπνον 
γίνεσθαι ἀνέσει τοῦ αἰσθητικοῦ πνεύ- 


ματος 


V 25 2 ᾿Αναξαγόρας κατὰ χόπον 
τῆς σωματικῆς ἐνεργείας γίνεσθαι 

V 25 4 Ἐμπεδοχλῆς . .. ὕπνον δὲ 
γίνεσθαι διαχωρισμὸν τοῦ πυρώδους | 


V 25 1 Αριστοτέλης . . . 
ἐν τῇ καρδία xaraduyÜOEv θερμόν 


ἢ τὸ 


ΙΥ 1 καὶ Πυδαγόρας . . . xal 
Πλάτων xai Ἐμπεδοχλῆς ... ἄφθαρ- 
τον εἶναι τὴν φυχὴν ἀπεφήνατο. 


IV 7 ὃ [ef. Theod.] οἱ δὲ Στωι- 
xol τὰς χωριζοµένας τῶν σωμάτων 
ψυχὰς διαρχεῖν μὲν xal καθ’ ἑαυτὰς Civ 
o. τὴν δὲ ἰσχυροτέραν ofa ἐστὶ περὶ 
τοὺς σοφοὺς xal µέχρι τῆς τοῦ παντὸς 
ἐχπυρώσεως. 

IV 4 2 Πυθαγόρας Ηλάτων ...διμερη 
τὴν ψυχήν. 


IV 4 3 [ef. Theodoret.] 6 δὲ Ἆρι- 
στοτέλης πέντε εἶναι ταύτης ἔφησεν 
ἐνεργείας τὴν ὁρεχτιχὴν τὴν Όρεπτικὴν 
τὴν αἰσθητιχὴν τὴν μεταβατικὴν τὴν 
διανοητιχήν. 

IV 4 οἱ Στωικοὶ ἐξ ὀκτὼ μερῶν qaot 
συνεστάναι. 


genuina est Diogenis opinio. cf. Ῥαπσοτὺϊθίοτί fr. p. 87. Philippsonis ὕλη p. 202? Zeller 


I* 263*. 


! addidi ab Aristotele || in versu extr. est decem apud in ed. princ., duodecim apud 
in cod. Agobard. et Oehleriana !| p. 206, 5 in duodecim vulgo, codd. et Oehler XV7I || 


p. 206, 6 ita aliae cod. A. reliqui in alias. 


208 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


Pollucis fontibus quaestionum corollario recte observatum est p. 85 pauea 
in onomastiei altero libro e Sorani etymologiis decerpta esse. sed haec 
ille aliud agens lento braechio quaesivit, quae denuo erunt auctioribus 
subsidiis pertractanda. neque enim ad manum tune erant Milleri e co- 
dice Florentino Etymologiei supplementa, unde Sorano quoque non nibil 
affluxit nec Meletii monachi de natura hominis synopsin novit, quo praeter 
Nemesium et Basilium Sorani integer paene libellus male dilaceratus 
intextus est [cf. de Galeni histor. phil. sent. contr. V]. hinc igitur ad- 
&eitis Orionis etymologi conspicuis fragmentis [οί. Kleist de Philoxeni 
8tud. etymol. Gryph. 1865 p. 168q.] Sorani etymologias ut ineptas ple- 
rumque more veterum ita optimae eruditionis refertissimas ' facile resti- 
tuere licebit. quo faeto fore ut de Polluce quoque certius iudicari possit 
βοῖο. sed hoe alias. constat et &b Rohdeo intellectum est praeter 
Aristotelis de historia animalium libros et praecipue Rufi περὶ ὀνομασίας 
τοῦ ἀνθρώπου * vix quidquam alienae originis arcessitum esse nisi Soranea. 
ergo illo loco eum de Sorano ex Tertulliano ο. 16 constet et Rufi ratio 
abhorreat, certo certius Pollueis fontem exploratum habemus. mos est 
Sorano eonleetam eruditionem ubivis venditare. unde quae in etymologiis 
proposita erat μήτρας vocis originatio iterum apparet in arte obstetricia 
[ed. Diez p.5 ef. περὶ μήτρας Rohde p.86]. sed est Pollucis eeloga 
paulo eontraetior non solum in verbis sed etiam si Tertullianum conferas 
in opinionibus. unum tamen ex fuga licet revocare. nam quod Pollux 
II 46 de eerebello (παρεγχεφαλίς) dieit καλεῖται δὲ xal ἐπικρανίς non dubito 
ex Sorani de Erasistrato loco quin petitum sit. * lieet hine ΑδΗΙ in- 
eredibilem errorem eastigare et Sorano* duce emendare. consentiunt 
Plutarchus et Theodoretus Erasistratum animi sedem colloeasse περὶ τὴν 
µήνιγγα τοῦ ἐγχεφάλου ἣν καὶ ἐπιχρανίδα λέγει [Theodoretus: περὶ τὴν τοῦ 
ἐγχεφάλου µήνιγγα κτλ-]. si quis num medieus fuerit A&tius haesitet, hoc 
uno loeo omnem dubitationem profligo. Quid? medicum tam rudem 
fuisse credis, ut piam matrem cum cerebello confunderet? cerebrum enim 
duabus membranis (µήνιγξιν) contineri constat, quarum alteram eireum os 
validiorem (duram matrem vocant) alteram cireum cerebrum infirmiorem 
esse docent (piam matrem vel µήνιγγα κατ ἑξοχήν)ι cf. Rufus p. 40 Turm. 
antiqui velut Hippocrates περὶ σαρχῶν * et Empedocles v. 322 St. etiam 


! Soranus a Tzetza exeges. in Il. p. 126 H. laudatur in eis qui τῆς Ὁμηριχῆς ἑτυμο- 
λογίας ἐπεμελήθησαν. 

* Rufum post Hauptium Herm. III 224 Rohdeus recte monstravit. Ruf epitomis, 
unde integrum opus aliquando restituendum erit, praeter editas duas et Pollucis excerpta 
[Rohde p. 87] etiam ὀνοματοποιία τῆς τοῦ ἀνθρώπου θέσεως addenda est, quam ex codice 
Palatino Vatic. 902 s. XVI chart. f. 84" descriptam habeo. alterum exemplum Colonn. 
n. 12, euius meminit Dasremberg not. et extr. I p. 125, Romae, invenire non contigit. 

? immo certum est, cum Meletius p. 54, 18 Cr. habeat καὶ ἡ παριγχεφαλὶς ἣν καὶ ἐπι- 
χρανίδα [codd. παρακρανίδα, C παρεγχρανίδα] καλοῦσιν. 

* sed propria vel illi distinctio constat. de loc. hom. 2 [VI p. 280 L.] µήνιγες δὲ 
δύο εἰσὶ τοῦ ἐγχεφάλου ἡ μὲν ἐπάνω παχυτέρη, ἡ δὲ λεπτὴ τοῦ ἐγχεφάλου ἁπτομένη. 


PROLEGOMENA 901 


religiositas hie non substitit. c. 6 de $nsignioribus argumentationibus, in- 
quit, erii eiiam illa quod omne corpus corporalibus ali iudicent animam vero 
ul incorporalem incorporalibus sapientiae scilicet studiis. sed nec hic gradus 
stabit ettam Sorauno methodicae medicinae insiructissimo auctore 
respondente animam corporalibus quoque ali . . . ita etiam ipse Soranus 
plenissime super anima commentatus quatuor voluminibus et cum 
omnibus philosophorum senlentiis experius corporalem animae substantiam 
eindicat etsi illam immortalitate fraudavit. 

Soranus igitur elarus methodieus idemque eruditus philologus Traiano 
suppar pretiosum illum opinionum thesaurum collegit, cuius heres est 
faetus Tertullianus. hine non modo quae nominatim afferuntur c. 8. 13. 
25, sed quotquot de medicis et philosophis paulo melioris notae inve- 
niuntur, accurate pro eaptu Tertulliani deseribuntur. dices 'eredo medi- 
cos, sed philosophos unde & Sorano quam a Tertulliano ex Aé&tio fortasse 
transveotos arbitrari mavis?' possum de fideli concordia monere, qua sine 
commissura medici et philosophi miscentur ', possum Tertullianum testari 
qui eum cum omnibus philosophorum senlentiis expertum dicit, sed tu rei 
gravissimae magna desideras et invicta argumenta. quid? si idem tibi 
eaput περὶ ἡγεμονικοῦ, unde profectus sum, ex eiusdem Sorani libro περὶ 
ἐτυμολοχιῶν τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου apponam, vietusne dabis manus? en 
Pollueis excerptum eum Placitis iterum conlatum. 


Polluc. onom. II 226. 

xal ἄστιν η dqoyh πνεῦμα 7| πῦρ 7, 
alga ἡ ὅτι ἂν δοχῇ τοῖς σοφοῖς ... 

καὶ 6 μὲν voüc xal λογισμὸς xal fjye- 
povuxóv, ste περὶ ἐγχεφάλῳ * χατὰ 
Πυθαγόραν xai Πλάτωνα ἵδρυμένος. 

ett ἐν παρεγχεφαλίδι 3) µήνιγξιν ὡς 
πολλοῖς τῶν ἰατρῶν δοκεῖ. 


εἴτε χατὰ τὸ µεσόφρυον ὡς ὄλεγε 
Φτράτων. 

εἴοε περὶ τὸ αἷμα ὡς Ἐμπεδοχκλῆς 
τὰ xal Αριστοτέλης. 

εἴτε περὶ τὴν καρδίαν ὡς $ Στοά. 


Similitudo quanta sit vides. 


vestigia certissime adgnoscere mihi videar. 


Aé&t. Plac. IV 5. 

IV 5 1 Ἱπποχράτης μὲν γὰρ καὶ Δη- 
µόκχριτος χαὶ Πλάτων ἐν ἐγχεφάλῳ 
τοῦτο ἱδρῦσθαί εἰρήκασιν. 

IV 510 Πυδαγόρας . .. τὸ δὲ λο- 
γιχὸν xal νοερὸν περὶ τὴν κεφαλήν. 

IV ὃ ὃ Ἐρασίστρατος περὶ τὴν 
μήνιγγα τοῦ ἐγχεφάλου ἣν xal ἐπιχρα- 
νίδα λέγει. 

IV52 Στράτων ἐν µεσοφρύφ. 


IV ὅ 8 Ἐμπεδοχλῆς ἐν τῇ τοῦ 
αἵματος συστάσει. cf. Theodoret. 
IV 5 6 οἱ ὁτωικοὶ πάντες ἐν ὅλη 


τῇ καρδία. 


sed rationem debeo, cur Soranei libri 


iam in E. Rohdei de Iulii 


1 velut Moschio c. 15. is fuit methodicus ante Plinium, Sorano utique notus etsi de 
libello περὶ τῶν γυναικείων παθῶν Moschionis qui ex latino versus Soranique eiusdem ti- 
tuli libello est simillimus, nondum satis constat. sed citat Soranus Moschionem διὰ τοῦ 


κοσμητικοῦ apud Galen. XII 416. 


3 supra p. 208 erat $n capite. sed haec est perpetua confusio velut Plutarchus quo- 


que |. c. ἐν τῇ χεφαλῇ cf. IV 5 10. 


210 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


per sensualia prorumpere in Sexti loco VII 129 comprehensam videmus. 
τοῦτον O7 τὸν θεῖον λόγον καθ Ἡράκλειτον OU ἀναπνοῆς σπάσαντες νοεροὶ Ίι- 
vóusÜa xal ἐν μὲν ὕπνοις ληθαῖοι κατὰ δὲ ἔγερσιν πάλιν ἔμφρονες. ἐν γὰρ τοῖς 
ὕπνοις µυσάντων τῶν αἰσθητικῶν πόρων χωρίζεται τῆς πρὸς τὸ περιέχον συµ- 
quta; 6 ἐν ἡμῖν νοῦς µόνης τῆς xatà ἀναπνοὴν προσφύσεως σῳζομένης οἶονεί 
τινος ῥίζης, χωρισθείς τε ἀποβάλλει ἣν πρότερον εἶχε μνημονικὴν δύναμιν. ἐν 
δὲ ἐγρηγορόσι πάλιν διὰ τῶν αἰσθητικῶν πόρων ὥσπερ διά τινων ὃυ- 
ρίδων προχύφας ' xal τῷ περιέχοτι συμβαλὼν λογικὴν ἐνδύεται δύνα- 
µιν. ὤνπερ οὖν τρόπον οἱ ἄνθραχες πλησιάσαντες τῷ πυρὶ κατ ἀλλοίωσιν διά- 
πυροι Ὑίνονται χωρισθέντες δὲ σβέννυνται, οὕτω xal T, ἐπιξενωθεῖσα τοῖς fus- 
τέροις σώμασιν ἀπὸ τοῦ περιέχοντος μοῖρα κατὰ μὲν τὸν χωρισμὸν ἄλογος γίνεται 
κατὰ δὲ τὴν διὰ τῶν πλείστων πόρων σύμφυσιν ὁμοιοειδὴς τῷ ὅλῳ χαδθίστα- 
ται. Aenesidemo haec deberi eo maxime intellegitur, quod τὸ περιέχον 
(ab Heraclito eadem obscuritate qua ab Anaxagora fr. 2 dictum) quasi 
τὸν meptéyovta [8e. ἀέρα] vulgari consuetudine dixisset, explieavit. nam 
aera in istius commentario intellegendum esse patet. idem autem Áene- 
sidemus affertur testis Tertull. c. 9 non ut aer sit ipsa substantia eius 
[animae] etsi hoc Aenesidemo visum est et Anazimeni pulo secundum quos- 
dam et Heraclito. hinc eum Stoieae doctrinae quae animam ἁπόσπασμα 
τῆς τοῦ παντὸς φυχῆς volebat meminisset, ad singularem hane sententiam 
pervenit ef. Sext. phys. II 233 τό τε 0v χατὰ τὸν Ἡράκλειτον d £p ἐστιν ὥς 
φησιν 6 Αἰνησίδημος. simul id elementum proposuit, unde facillime exte- 
nuando et densendo perpetuam vicissitudinem Heraelito affingeret, quam 
seeptieus homo in illo maxime suspiciebat. nam eoniuneta est his con- 
trariorum concordia diseors, quam Pyrrhoniis viam muniisse Aenesidemus 
perseveravit. Sext. P. H. I 210. 

Si verum est quod coniecimus Aenesidemi esse Sextiana VII 129 et 
his vicina, intellegemus, qua ratione Sextus et Soranus ipsi Aenesidemo 
eas sententias tribuere possint, a quibus fuerit ut qui maxime remotus. 
nam sieut eelectieci eius saeeuli dogmatieorum omnium miram concordiam 
eontendebant, ita Aenesidemus dubitationis semina per philosophorum 
eontinuationem indagavit et collecta proposuit. qua in re cum illos magis 
quam $e loquentes faceret [ef. supra καθ) Ἡράχλειτον .. . γινόμεθα], errores 
infinitos apud posteriores procreavit, qui explanatorem opinionum eundem 
patronum credebant. hine factum ut quem veteres resuscitasse Pyrrhonis 
seetam dicebant, eundem inconstantia absurda modo sceptieum modo 
dogmatieum praesertim Heraeliteum viri docti arbitrarentur. quo in ge- 
nere nemo argutius versatus est quam Leander Haasius de philosophorum 


! ef. Philon. fragm. p. 615 Mang. ἐκ τοῦ περὶ χοσµοποιίας. αἱ αἰσνήσεις θυρίσιν ἑοίκασι. 
διὰ γὰρ τούτων ὡσανεὶ θυρίδων ἐπεισέρχεται τῷ vq ἡ χατάληψις τῶν αἰσθητῶν, xal πάλιν 
ὁ νοῦς ἐκκύπτει διὰ αὐτῶν. µέρος δέ ἐστι τῶν Δυρίδων, λέγω δη τῶν αἰσθήσεων, ἡ ὅρασις. 

? Plac. IV ὃ 1 τὴν δ) ἐν τοῖς ζῴοις [Φυχὴν] ἀπὸ τῆς ἑκτὸς xal τῆς ἐν αὐτοῖς ἀναθυ- 
µιάσεως ὁμογενῇ. 


PROLEGOMENA 209 


de aliarum eavernarum tunieis µήνιγγος voce utebantur. sed nemo hercle 
unquam ipsum cerebrum vel cerebellum membranam vocavit. neque si 
quis praevarieatus Áétiana torqueat ut 7v ad proximum ἐπιχρανίδα referat 
et ἐγχεφάλου id esse interpretamentum explicet, quidquam luerabitur. con- 
Stat enim ἐπικχρανίδα unum sonare cerebellum [οί Galen. II 728, 12]. 
erroris causam hane suspieor pristini exemplaris formulam dedisse: περὶ 
τὴν τοῦ ἐγχεφάλου µήνιγγα T, παρεγχεφαλίδα Ty xai ἐπιχρανίδα χκαλοῦσιν. sic 
homo umbratilis labi poterat. sed lapsus est etiam Pollux sive librarius. 
nam vulgatur site παρ ἐγκεφαλίδι. vocem nihili ἐγχεφαλίδος, quam tulit 
Bekkerus, leniter coniunctis vocabulis παρεγχεφαλίὀι emendavit L. Dindor- 
fius in Thesauro: ipse praepositionem necessariam addidi. Soranus autem 
fuit qui suopte marte µήνιγγας pro singulari numero poneret. nam Ter- 
tullianus quoque $n» membranulis vertit. 

Singulari fortuna contingit, ut etiam ultra Soranum quaestionem pro- 
movere liceat. nam cum Tulliana [οί p. 202] consimilia sint, antiquum 
fontem velut odoramur. quem monstrat Sextus adv. mathem. VII 313 
ἐπεί περ &l ἑαυτὸν χαταλαμβάνει 6. voüz xal τὸν τόπον ἐν ᾧ ἐστι συγκαταλήψεται. 
πᾶν γὰρ τὸ χαταλαμβάνον σύν τινι τόπῳ καταλαμβάνεται. εἰ δὲ xal τὸν τόπον ὁ 
νοὺς τὸν ἐν ᾧ ἔστι συγκαταλαμβάνει ἑαυτῷ ἐχρῆν μὴ διαφωνεῖσθαι τοῦτον παρὰ τοῖς 
φιλοσόφοις, τῶν μὲν χεφαλὴν λεγόντων εἶναι τῶν δὲ θώρακα xal ἐπ᾽ 
εἴδους τῶν μὲν ἐγκέφαλον τῶν δὲ µήνιγγα τινῶν δὲ χαρδίαν ἄλλων 
δὰ Tato; πύλας T τι τοιοῦτο µέρος τοῦ σώματος. διαφωνοῦσι δέ Τε 
περὶ τούτου οἱ δογματιχοὶ τῶν φιλοσόφων. οὐκ ἄρα καταλαμβάνει ἑαυτὸν ὁ νοῦς. 
quod dieit ἥπατος πύλας ad Platon. Tim. p. (1 spectare videtur. sed 
novit ut Placita µήνιγγα singularem. scepticum quendam opinionum dis- 
sensionem cavillantem per transennam videas. nomen paulo infra apparet 

VII 349 οἱ μὲν μηδέν φασιν εἶναι αὐτὴν 


ἅπερ 6 Δικαίαρχος οἱ δὲ εἶναι μὲν ἔλε- 


(ov οὐκ ἐν τῷ αὐτῷ δὲ τόπῳ περιέχε- 
σῦαι, ἀλλ οἱ μὲν ἐχτὸς τοῦ σώματος 


[ge. διάνοιαν] παρὰ τὸ πῶς ἔχον σῶμα καῦ- 
| 


ὡς Αἰνησίδημος χατὰ Ἡράχλειτον, 
ot δὲ ἐν ὅλῳ τῷ σώματι χαθάπερ τινὲς 
χατὰ Δημόκριτον oí ὃδ ἐν µέρει τοῦ 
σώματος ὧν πάλιν πολυσχιδεῖς εἰ- 
σιν αἱ γνῶμαι xal oí μὲν διαφέρειν 
αὐτὴν τῶν αἰσθήσεων ὡς οἱ πλείους oi 
óà αὐτὴν εἶναι τὰς αἰσθήσεις καθάπερ 
διά τινων ὁπῶν τῶν αἰσθητηρίων προ- 
χύπτουσαν Ti στάσεως Ίρξε ὀτράτων 


Tertull. e. 15 [cf. p. 205] ut neque 
eririnsecus agitari pules. principale 
istud. secundum Heraclitum. idem 
e. 14 non longe hoc exemplum est a 
Stratone el Aenesidemo el Hera- 
clito. nam el ipsi unilalem animae 
luentur quae in tolum corpus diffusa et 
ubique ipsa velut [latus in. calamo 
per cacernas ila. per sensualia variis 
modis emicel nou lam concisa quam 
dispensata. 


τε 6 φυσικὸς xal Αἰνησίδημος. | 

quae hic Aenesidemo ipsi tribuuntur opiniones, dubitari nequit quin ab 
illo explieatae tantum et diiudieatae fuerint. de Heraelito certe constat, 
quia utramque opinionem animam et extrinsecus agitari sive vagari et 
14 


Diels, Doxographi graeci. 


212 XVI DE AETII PLACITORUM COMPOSITIONE 


tur. academiam redolet exordium II 28 harum sententiarum quae vera sit 
deus aliqui viderit: quae veri simillima, magna quaestio est. sed Ciceronem 
non ipsum loqui quis probare possit? hoc nolim opineris Aenesidemo 
eum usum esse. Soeeptiei enim fama intra sectae fines continebatur, ut 
ne aequalibus quidem innotesceret. ' certe Cieero, qui eompluribus locis 
[οί Haas p. 36] fortasse ex Antiochi ore veterum Scepticorum disciplinam 
fractam et exstinetam perseveravit, Aenesidemi librum aut non cognovit 
aut eonsulto ignoravit. quam molesta et fortuitis casibus obnoxia tum 
temporis fuerit librorum etiam vulgatiorum cognitio, Ciceronis epistulae 
abunde docent. inter alia hue quadrant, quae de Nieonis περὶ πολυφαγίας 
Trebatio seribit VII 20 3. quae cum ita sint, unde Sorano tam reconditae 
doetrinae eognitio obtigit? nempe ex medici cuiusdam seeptici libro. 
eonstat enim inde & Pyrrhone ad Sextum paene omnes medicinae stu- 
duisse scepticos. de Aenesidemo quidem nihil constat. sed non solum 
Empirici, verum etiam eerte ab altero p. Chr. saeculo methodiei, quod 
mireris, sceptieam rationem amplexabantur, qua via methodieo Sorano 
Aenesidemi notitia tradita videtur. 

Veri simile est praeter Aenesidemum Soranum grandiori suo libro 
etiam alios fontes adhibuisse, quibus etsi cum Plaeitis aliquantum inter- 
cedit eognationis, tamen plus apparet diserepantiae. velut Tertulliani c. 5 
accerserit. Eubulum aliquem εἰ Critolaum et Xenocratem et isto in 
loco amicum Platonis Aristotelem. fortassean extruentur magis ad au- 
ferendam animae corpulentiam, s$ non alios e contrario inspezerint el qui- 
dem plures corpus animae eindicantes. nec illos dico solos qui eam de ma- 
nifestis corporalibus effingunt ut Hipparchus et Heraclitus ez igni ut 
Hippon et Thales er aqua ut Empedocles et Critias ez sanguine ut 
Epicurus er atomis, si et atomi corpulentias de coitu suo cogunt ut Cri— 
lolaus et Peripateticis eius ex quinta. nescio qua substantia, si et. lla 
corpus quia corpora includit: sed etiam Stoicos allego qui spiritum 
praedicantes animam paene nobiscum, qua prorima inter se flatus et spiri- 
(us, tamen corpus animam facile persuadebunt. denique Zeno consitum 
spiritum definiens animam hoc modo insiruit 'quo' inquit *digresso animal 
emoritur corpus est, consito aulem spiritu digresso animal emorilur, ergo 
consitus spiritus corpus est, consitus autem spiritus anima est, ergo corpus 
est anima. tuli et Cleanthes non solum corporis lineamentis sed et ani- . 
mae nolis similitudinem parentibus $n filios respondere, de speculo scilicet 
morum et ingeniorum εί affeciuum, corporis autem similitudinem et. dissi- 
militudinem capere εἰ animam. | itaque corpus. similitudini εἰ dissimilitu- 
dini obnoxium. item corporalium el incorporalium passiones inler se non 
communicare. porro et animam compali corpori, cui laeso ictibus culneribus 





! Diogenis et Aristoclis apud Eusebium memoria Scepticis iunioribus debetur. contra 
Aenesidemum etiam illud facit, quod Stoicorum omninoque recentioris aetatis sententiae 
ut Ciceroni ita Aétio plurimae immixtae sunt, Sceptici Heracliteorum explicatio nus- 
quam. 


PROLEGOMENA 911 


scepticorum suecession. Wirciburg. 1875 p. 44 sq. miror unum quod ille . 
quasi prineipium statuit certum veri falsique adgnovisse eum iudicium. 
quod sane tradit Sextus VIII 8 οἱ δὲ περὶ τὸν Αἰνησίδημαν καθ Ἡράκλειτον 
xal τὸν ἘἨπίχουρον ἐπὶ τὰ αἰσθητὰ κοινῶς κατενεχΌέντες ἐν εἴδει διέστησαν. οἱ 
μὲν γὰρ περὶ τὸν Αἰνησίδημον λέγουσί τινα τῶν φαινομένων διαφορὰν xaí qaot 
τούτων τὰ μὲν χοινῶς πᾶσι φαίνεσθαι, τὰ δὲ ἰδίως τινί, ὦν ἀληθη μὲν εἶναι τὰ 
χοινῶς πᾶσι φαινόμενα, φΦευδη δὲ τὰ μὴ τοιαῦτα. quam facile erat paucis pa- 
ginis ante VII 131 Aenesidemi verba sed de Heraelito ea dieta inspicere 
τὸ μὲν xoi, πᾶσι qatvópevoy τοῦτ εἶναι πιστόν ... τὸ δέ τινι µόνῳ προσπῖπτον 
ἄπιστον ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐναντίαν αἰτίαν. nimirum Aenesidemus qui anti- 
quioribus scepticis ab Haasio recte adnumeratur, de sensuum fide maxime 
dubitabat. quare priorum de hace re opiniones diligenter et copiose οο]- 
legit. αἱ iunioribus sensuum fide acquiescentibus omnem investigandi labo- 
rem ut inanem et animos perturbantem reicere placuit, unde Aenesidemi 
scientiam atque disquisitionem, qua priorum perieula explieaverat, riserunt 
P. Hyp. I 2108q. at mehercules plane aliter in eum inveeturi erant, si 
ille quod vulgo credunt relieto scepticae sectae patrocinio dogmaticorum 
more de aere et consensu communi ceterisque, quae Sextus fabulatur, 
affirmavisset. Aenesidemum qui vere intellegere voluerit, a Photii Pyrrho- 
niorum librorum exeerpto e. 212 proficisei debet, Sexto nisi cautissime non 
utetur, quippe qui doetrinam multifariam propagatam sine iudicio tradat. ’ 
sed de Sexti fide infra e. xvi. Aenesidemus igitur, ut ad propositum redeam, 
dubitandi eausam ex ipsa philosophorum pugna petivit velut Clitomachus 
in Cieeronis Lucullo quem vituperat propterea Sextus adv. math. IX 1 
p. 391, 2b B. neque uberior erat diseordiae locus quam de anima philo- 
sophorum opiniones, quas haud dubie saeculi more ex exemplari quodam 
transcripsit. ergo eum Aé&tii summa similitudo per tot tamque diversos 
eompilatores servata sit, non me contineo quin etiam Aenesidemum 
Plaeitorum vetustorum doctrina adiutum dicam. neque nietuo ne alia 
probabilior ratio inveniatur, modo Soranum Sceptici maxime vestigia se- 
eutum esse concedas. vide modo quam aceurata sit temporum coneordia. 
vix enim dubium est quod Haasius |. ο. p. 15. contra Zellerum reete 
evieisse videtur, quin ad eundem L. Tuberonem Ciceronis familiarem 
Pyrrhonios suos libros miserit Aenesidemus, cuius nomine Varro loghbi- 
storicum quem dixi ornatum volebat.' eadem condicio Tulliani catalogi, 
quem ex Tuseulanis excerpsi, ut etiam huie ex commodissimo illo the- 
&auro &liquantum redundasse existimemus. sed illud ad certum haud 
aeque adduci potest. nam ipsa Placita adiisse Ciceronem cum parum 
st eredibile, euius opera et intercessione usus sit vix umquam enodabi- 


! juniorum Scepticorum compendia monstrat P. H. I 222 νῦν δὲ ὡς ἐν ὑπομνήματι 
δαλαμβάνομεν κατὰ ληνόδοτον xal Αἰνησίδημον. de Menodoto saeculi alterius p. Chr. ineuntis 
medico empirico cf. Haas l. c. p. 74 sq. 

! Tuberoni familiari Panaetii libros de officiis scripsit Hecato Rhodius cf. Cic. de 
off. III 15 63. acad. prior. II 44 135. ergo studia philosophiae avita huic familiae. 


14 * 


914 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


haud ecunetor ex vetustis Placitis derivatum arbitrari quod ne temere 
eonieetum eredas Aselepiadem et Posidonium Placitorum novissimos phi- 
losophos illie iuxta positos esse memento. sed certiora vix efficias quia 
quibus rivulis Maerobio tam proba materia affluxerit nondum satis est 
eompertum. eiusdem eruditionis tenuia vestigia in Philoponi de anima 
arguta magis quam scita disputatione dispiciuntur. 

f. Αν [p. 4] Venet. 1535. 

Καθόλου bà τὴν Φυχὴν οἱ pév φασιν ἀσώματον εἶναι, οἱ δὲ σῶμα, xal τῶν 
σῶμα, οἱ μὲν ἁπλοῦν of δὲ σύνθετον. καὶ τῶν σύνθετον., οἱ μὲν àx συνηµµένων 
σωμάτων οἱ δὲ ἀσυνάπτων. τῶν δὲ ἁπλοῦν σῶμα εἰρηχότων τὴν φυχὴν εἶναι 

οἱ μὲν εἰρήκασιν αἰθέριον εἶναι σῶμα (ταὐτὸν δέ ἐστιν εἰπεῖν οὑράνιον) ὥσπερ 
Ἡραχκλείδης ὁ Ποντιχός. 

οἱ δὲ πῦρ ὡς Ἡράκλειτος ἐπειδὴ xal πῦρ ἔλεγεν εἶναι τὴν ἀρχὴν τῶν 
ὄντων. οὕτως οὖν xal τὴν (uy? πυρίαν εἶναι διὰ τὸ εὐχίνητον. 

οἱ δὲ ἀερίαν ὡς ΑἈναξιμένης xat τινες τῶν Στωικῶν. 

οἱ δὲ ἐξ ὕδατος ὡς θαλῆς xal Ἴππων ὁ ἐπίχλην ἄθεος ἐπειδὴ γὰρ τὴν 
γονην ἑώρων ἐξ ὑγρᾶς οὖσαν οὐσίας διὰ τοῦτο xal ὕδωρ τὴν ἀρχὴν τῶν ὄντων 
ἐνόμισαν [ef. Arist. 405^ 9]... 

τῶν δὲ σύνθετον σῶμα ὑπειληφότων οἱ μὲν ἐξ ἀσυνάπτων στοιχείων ὡς 
Δημόχριτος xal Λεύχιππος xal ἁπλῶς οἱ τὰ ἄτομα εἰσάγοντες. ἔλεγον μὲν 
γὰρ αἀρχὰς τῶν ὄντων τὰ ἄτομα xal τὸ χενόν. εἶναι οὖν τὴν φυχὴν ἐκ σφαιρικῶν 
ἀτόμων διὰ τὸ εὐχίγητον. [ο. Aristot. 404: 5]. 

οἱ δὲ ix συνηµµένων ὡς Ἐριτίας ὁ elc τῶν τριάχοντα αἷμα γὰρ ἔλεγεν εἶναι 
τὴν ψυχήν. [ atpa γάρ, φησίν, ἀνθρώποις περικάρδιόν ἐστι νόημα] 
totus locus verbis fere eisdem translatus est & Philopono ex vetustiore 
anonymo in Arist. de anim. commentario, cuius eclogae ex codice P&- 
latino Heidelbergensi 281 s. XI a G. Strehlkeo (Gedan. 1876) editae 
sunt. cf. ο. XIV p.38sq.' Thales et Hippon etiam hie ut in Sorano 
[p. 212] eoniuneti sunt, praeterea Critias accersitur ex Arist. d. an. 1 2 
p. 405^ 6 ἕτεροι δ) αἷμα καθάπερ Κριτίας. post τὴν φυχήν finem facit cata- 
logi anonymus Heidelbergenis [in Vatie. initium deest] ergo Philoponi 
unius inscitia faetum quod Empedoclis versus 329 St. αἷμα — νόηµα [οΓ. 
supra p. 204] pro Critiae placito venditatur. Heraelidis opinio cum re- 
liqua Áétii Sorani Macrobii memoria discrepat, cetera aut Aristotele& 
sunt aut omnino vulgaria. 


XVI DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


Quo magis α compilatorum aetatibus ad ipsos fontes adscendimus, 
eo difficilior fit quaestio et plenior dubitationis. a Plutarcho enim et Sto- 
baeo certa ratione ad Áétium transgressi sumus, dein conieetura probabili 


t — 








! jntegrum commentarium sed initio ac fine mutilatum continet cod. Vatic. 268 s. XI. 


PROLEGOMENA 218 


ulceribus condolescit, εἰ corpus animae, cui affliclae cura angore amore 
coaegrescii [sic Latinius, codd. cohaerescit| per detrimentum socii rigoris, 
cuius pudorem el pavorem rubore atque pallore testatur. igitur. anima 
corpus ex corporalium passionum communione. [οἱ. ο. 25 v. C. Waehsmuth 
ind. schol. hib. Gott. 1875 p. 12] sed et Chrysippus manum ei porrigit 
consliluens corporalia ab incorporalibus derelinqui omnino ton posse quia 
nec conlingantur ab eis . . . dereliclo autem corpore ab anima affici morte. 
igitur corpus anima quae nisi corporalis corpus non derelinqueret. 

Inter tot tamque egregiae notae opiniones vix una alterave Placi- 
torum similitudinem stringit. velut Hipparchi (!) et Heracliti placita illie 
inveniuntur IV 3 4 Παρμενίδης δὲ xai Ἴππασος xol Ἡ ράχλειτος πυρώδη 
ταύτην χεχλήκασιν. Sed suffieit hoc ne Aenesidemi memoriam Sorano 
obversatam putemus, qui aeris patrocinium hic quoque suscepit cf. Tertull. 
c. 9 supra 210, 17, ubi post Heraelitum continuatur mec ut lumen etsi 
hoc placuit Pontico Heraclidi. similiter Heraelidis opinio exstat in Aétio 
IV 3 6 Ἡραχλείδης qwtostó, τὴν Φυχὴν ὠρίσατο. sed quis ex fortuita eius- 
modi eoncordantia quidquam concludere audeat praesertim in ea materia 
quae perpetuis philosophorum disceptationibus una omnium maxime agi- 
tata sit? quod ut aliis exemplis probemus, Maerobii uberrimum placeito- 
rum de anima conspectum subiciamus somn. Seipion. I 14 19. 

Plato dizit animam essentiam 36 moventem, Xenocrates numerum 
se moventem, Aristoteles ἐντελέχειαν, Pythagoras et Philolaus harmo- 
siam, Posidonius ideam, Asclepiades quinque sensuum exercitium sibi 
consonum, Hippocrates spiritum tenuem per corpus omne dispersum, He- 
raclides Ponticus lucem, Heraclitus physicus scintillam stellaris essentiae, 
Zenon concrelum corpori spiritum, Democritus spiritum insertum atomis 
hac facilitate motus ut corpus illi omne sit percium, Critolaus Peripa- 
teticus constare eam de quinta essentia, Hipparchus (!) ignem, Anazi- 
menes aera, Empedocles et Critias sanguinem, Parmenides ez lerra 
et igne, Xenophanes ez terra et aqua, Boethos ez aere et igne, Epi- 
curus speciem ex igne el aere el spiritu mixtam. 

Consentit cum his Aé&tii Plato IV 2 5 ηὐσίαν ναητην ἐξ ἑαυτῆς xw 
τήν, Xenoerates 88 2. 4 ἀριθμὸν αὑτὸν χινοῦντα, Aristoteles 8 6 àyre- 
λέχειαν, 8 8 Asclepiades συγγυµνασίαν τῶν αἰσθήσεων. Heraclides IV 3 6 
φωτοειδήη τὴν doyrv. ÀÁnaximenes 82 αερώδη. Epicurus 8 11 χρᾶμα 
ἐκ τεττάρων, ἐκ ποιοῦ πυρώδους ἐκ πηιρῦ ἀερώδους ἐκ πηιρῦ πνευματικοῦ ἐκ τε- 
tdptou τινὸς ἀχατονημάστωυ. cetera discrepant. Soraneis conveniunt Cri- 
tolaus Peripatetieus, tum Empedocles et Critias coniuncti et quod 
mirum est Hipparchus ille eodem mendo ex Hippaso corruptus. quae 
concordia necessitudinis indicium videtur, nisi forte casui tantum tribui 
mavis. ' Macrobiani exemplaris memoria, quatenus cum Áétio consentit, 


! ceterum Heracliti in Macrobio opinio longe distat a vulgari sententia nec tamen 
ex eius doctrina explicari non potest. 


216 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


partem posteriorem adnexuit. quo referri illa nullo modo possunt. nec 
ad priora quadrant accurate, si quidem quinta essentia! ab Aristotelis 
oratione abhorret. ergo si ad priora pertinent, liberiore modo caelestia 
illie traetari meminerat is qui adscripsit. sed quisnam scholii auctor? 
8i formulas λέγει γοῦν οὕτως ἐν τῷ Τιμαίῳ et similes Stobaeanas esse con- 
cesseris [cf. supra p. 75], de Stobaei interpolatione non dubitabis, etsi 
ipsa seriptoris verba non ut illie post οὕτως addita sunt. quae si forte 
quispiam intercidisse in libris putet, haud adsentior. nam gemino lem- 
mate περὶ τῆς φυσικῆς ἀκροάσεως xal οὐρανοῦ [codd. αὐτοῦ, non dubito de 
Spengelii emendatione] non is uti solet qui alterum post alterum locum 
allaturus est. ergo Stobaeum eredo ex scholastica memoria A8&tiana 
verba amplificasse. ' 

Hine ad diffieiliorem quaestionem ianua patet. ab utro Aristotelis 
testimonia decretaque diligentem illius leetionem prodentia profecta credis 
ab Aétio an vetustorum Placitorum conditore? nimirum explosa est 
Strabonis ex veris falsisque mire mixta de Scepsio hypogeo narratio, 
quam Plutarehus [Sull. 26] seeutus eis quae de Andronico fando audi- 
verat haud seite amplificavit. constat intra scholae certe fines Aristotelis 
nullum librum ne Metaphysica quidem legi esse desita [cf. Zeller abh. 
d. K. Ak. d. Wiss. h. phil. Berl. 1877 p. 145—167]. sed vehementer 
dubito num ante octavum &. u. saeculum pragmatieorum Aristotelis scri- 
ptorum tanta cognitio apud eum fuerit, qui vetusta Placita collegit. nam 
aliud est singularia eius commentaria cognovisse, velut si Cicero Topica 
se habere gloriatus est [top. 1 3 ef. 2 6. 7 8 35 de orat. II 36 152] vel si 
Tyrannionis opinor suasu Luculli bibliotheca commentarios quosdam Ari- 
stotelios [de fin. III 3 10] continuit? vel si in Philodemi scriptis '"AÁptoco- 

! repetitur τὸ πέµπτον σῶμα Aét. I 7 32 3 22 I 12 3 II 77 6. 

? Stobaei interpolatione II 25 13 Ἱραχλείδης xal Ὄκελλος γῆν ὁμίχληῃ mepteyopévr,v 
[lunam esse] Ocelli nomen additum esse dixi p. 100 !. nam nec Plutarchus nec Theodo- 
retus alterum noverunt lemma. praeterea nullus est de luna locus in subdito Pseudocelli 
libro quem nos tenemus et tenuit dorice conscriptum sed rebus non diversum Stobaeus. 
neque veri simile talia aut in libro de universo aut in ceteris qui olim Ocelli ferebantur 
tractata fuisse. genuina autem scripta nullu fuisse videntur. unde igitur Stobaei memo- 
ria? aut fallor aut superiora II 13 15 Ἡρακλείδης καὶ οἱ Πυθαγόρειοι ἕκαστον τῶν docí- 
pev κόσμον ὑπάρχειν γῆν περιέχοντα ἀέρα ansam dederunt Pythagoreorum instar Ocel- 
lum, quem Stobaeus suspiciebat cf. ecl. I p. 422—428. 338 H., introducere. simili fraude 
Ocelli mentio fit in Sext. Empir. adv. math. IX 316, ubi Aristotelis simulatur socius. 

? 'Tyrannionem illum AÁmisenum, non iuniorem etiam Ciceronis bibliothecam ordinasse 
et supplevisse demonstravisse videtur Planerus de ''yrannion. grammat. Berol. 1852 p. 4? 6. 
si Plutarcho l. c. fidas 'Tyrannionis studia ante Andronicum ponenda sunt. atqui Amiso 
a. 684 a. u. expugnata Tyrannio captus Romam transvectus est, ubi Aristoteli incubuisse 
dicitur. ergo Andronicus vix ante a. (00 admirabilem suam editionem condidisse putan- 
dus est. e Tyranuionis ore accepisse Ciceronem, quae de Aristotelis re publica significa- 
vit, de fin. V 4 11 ad Qu. fr. III 5 1. de leg. III 6 14 coniecit Susemihlius ad Ar. Polit. 
p. XLV. sed Philodemus in libro περὶ χαχιῶν xal τῶν ἀντικειμένων (Arist. Oecon. ed. 
Goettliug. p. 41 8ᾳᾳ.) Oeconomica sub Theopbrasti nomine [p. 45, 9] probe cognovit et 


PROLEGOMENA 917 


τέλους ἀναλυτιχὰ xal (περὶ φ)ύσεως apparent [v. Spengel Philolog. supplem. 
II 532], aliud gravissimorum scriptorum erebram movere mentionem. illud 
in Ciceronis aetatem quadrat, qui Aristotelem praeter admodum paucos 
philosophis ignorari dicit [top. I 3], hoc in proximam aetatem, ubi per 
Andronici scholam Stagiritae scripta diligenti interpretatione in severioris 
diseiplinge orbem introduci coepta erant. vetustorum igitur Plaecitorum 
explieatori haud dubito quin ea Aristotelis decreta adscribenda sint, quae 
non ex accurata ipsius doctrina, sed ex recentiorum Peripateticorum schola 
recepta videantur, quod genus Arius fere et Cicero adhibere solent [ef. 
Krische p.308 et quae supra exposui p. 188], contra sicubi ipsa seripta 
lecta apparent, ibi Aétii adgnosco supplendi studium. ac ne arbitrarium 
putes hoc diserimen, quod supra dixi p. 134 sqq. repetam, in prooemiis 
Peripateticorum potissimum scholam respiei. ergo si, ut hoe utar, I 1 2 
Aristoteles citatur ἔστιν οὖν χατὰ τὸν ᾿Αριστοτέλην ' φύσις ἀρχὴ κινήσεως xal 
ἠρεμίας à» ᾧ πρώτως ἐστὶ xal οὐ xaxà συµβεβηχός, quod ex physie. II 1 
p. 192^ 21 eisdem fere verbis expressum est, si iudicia quae de Ionieis 
addere Aétio libuit eiusdem libri tineta sunt coloribus, nonne omnia 
euadent ut Aristotelis usum iuniori Aétio reservemus? 

Hinc erit fortasse quispiam, qui Theophrasti quoque usum — nam 
ad eum post longas ambages tandem revertor — Aétio sit vindicaturus. 
neque enim duplex illius testimonium, quod in conspectu p. 138 et 140 
citavi, hane dissuadere videtur originem. nam II 29 7 Αναξαγόρας ὥς «prat 
θεύφραστως xal τῶν ὑποχάτω τῆς σελήνης ÉcÜ' ὅτε σωμάτων ἐπιπροσθούντων 
praecedit $ 6 Anaxagorae generalior opinio de lunae defectu, euius 
Thales Plato Stoici mathematici partieipes nominantur. eodem modo 
Xenophanis de sole decretum II 20 3 Ἐενοφάνης ἐκ νεφῶν πεπυρωµένων εἶναι 
τὸν tov excipit doetum hoc supplementum Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς 
γόγραφεν ἐκ πυριδίων μὲν τῶν συναροιζοµένων ἐκ τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως. 
συναὈροιζόντων δὲ τὸν Tv. hine qui A&tii doctrinam laudaturus est, quasi 
limpidissimis rivulis vetusta Placita irrigarit, vereor ne egregie falsus sit. 
nam quod nomen illis duobus locis servatum est, inde explieandum, quod 
duplicis memoriae altera aeeuratior non sine auctoritatis nota priori addi 
poterat. hie enim obtinet compilatorum mos ut nisi quid diversitatis 
appareat nomina auetorum sileantur. atqui vario modo Theophrastea 
influxisse in Placita mox diligentius demonstrabo. quis igitur doetrinae 
multiplieis laudem Aé&tio quam vetusto Placitorum colleetori impertire 


excerpsit et sliquanto prius Cassius Dionysius Uticensis quem Varro de r. r. I l7 et 
alias sequitur. atqui Oeconomica coniuncta cum Politicis ut in codicibus, ita etiam anti- 
quitus circumlata esse videntur. certe ''heophrasto Politica quoque, ut illa, ab Alexandrinis 
non nullis et a Dionysio Halicarnassensi arch. V 73. 74 (conl. Arist. Pol. III 14 sqq.]  at- 
tribuebantur. ergo nihil obstat quominus horum quidem librorum vulgatam notitiam iam 
Tulliange aetati concedamus. 

! eadem lemmatis forma utitur Aétius IV 8 4 κατὰ τοὺς Περιπατητικχούὺς. 


218 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


mallet? neque quod in iudieiis l. I tertii eapitis Theophrastea apparent 
vestigia, Opiniones inspexisse A8ütium efficies, ubi non sine causa bio- 
graphum intereessisse p. 180 monui. neque alius est fons Theophra- 
steorum, quae ex eodem capite mox proferam. 

Sed quid de singulis notitiis litigamus, quoniam totum Placitorum 
opus tamquam simulacrum ex admirabili Theophrasti monumento ex- 
pressum esse manifestum est? quis enim qui opinionum memorias nobis- 
eum serutatus est ubi primum collectae quaque via posteris traditae sint, 
sine illius beneficio ne consilium quidem Placitorum capi potuisse ne- 
gabit? confer argumentorum tabulam quae in vetustis Placitis fuisse pro- 
bavi p. 181. nonne eongrua omnia praeter terrestria, quae Theophrastus 
libro de mundo eontinuasse videtur? quam vellem pro fragmentis integra 
nobis superessent Theophrasti vetustorumque Plaeitorum corpora, ut 
quam adumbravimus accurate exprimere possemus utriusque similitudinem. 
nihilo setius ne compilatorum quidem ineuri& erebra illa antiquae me- 
moriae vestigia obscurare vel exstinguere potuit, quae supra in conspectu 
p. 133 sqq. colleeta hie repetere nolo. at unum loeum promam ex- 
eerptorum religiosa stoliditate insignem. 

Hippolytus 6 3 talia de Anaximandri opinione: τὸ δὲ σχημα αὐτῆς 
[terrae] γυρὸν στρογγύλον x(ovt λίθῳ παραπλήσιον. in codicibus vulgatur ὐγρὸν 
στρογγύλον, quod HRoeperi egregia emendatione sublatum 'Teichmuelleri 
studiis p. 41 argutius defendi non debebat. στρογγύλον priori voci expli- 
eandi eausa additum videbatur Roepero. sed γυρόν paulo distat. apud 
Homerum laudatur Eurybates τ 246 γυρὸς ἔην ὤμοισιν, ut convexi magis 
et gibbi umeri quam rotundi intellegendi sint. ab Hippolyto propius 
abest Theodorides antholog. VII 419 πέτρος ἐγὼ τὸ πάλαι γυρὴ καὶ ἄτριπτος 
ἐπιβλής, τὴν Ἡράχλειτου 9' ἔνδον ἔχω χεφαλήν. ergo Ύυρός terrae superficiem 
eurvatam, στρογ]ύλος cireuitum significat. sed quid est χίονι λίθφ2 codices 
inepte yíow λίθῳ, quod tamen explieatorem nuper naetus est. Cedrenus 
re desperata seripsit χιονῶδες non minus absurde. quamquam erunt for- 
tasse, qui avide arripiant. quos monitos volo, ne vitium praepostere 
attrectent Cedreno et Plutarcho quin etiam Aétio multo antiquius. con- 
sentiunt enim mirifice Placita III 10 2 Αναξίμανδρος λίδφ xíow τὴν γῆν 
προσφερῃ τῶν ἐπιπέδων. Anaximandro quid plaeuerit nemo dubitat, quia 
Plutarchi Stromata 8 2 liberius sed recte explieant ὑπάρχειν δέ φησι τῷ 
μὲν σχήµατι τὴν γῆν κυλινδροειδή, ἔχειν δὲ τοσοῦτον βάθος ὅσον ἂν εἴη τρίτον 
πρὸς τὸ πλάτος. quo modo his illa corrupta verba aecommodabis? Reiskeus 
tentabat χίονι Y, Aw, poterat etiam χίονι λίθου vel χίονι λιθίνῳ vel ionice 
λιθίνῃ [ef. Lobeck Soph. Ai.* 121, Porphyr. quaest. hom. e. 8]. contra 
Roeperus ut trientariam illam mensuram efficeret χιονέῃ λίθῳ perielit&tus 
est, quo eolumnae singulos spondylos — sic enim Graeci cf. Athen. V 
p. 2064 — significari volebat. sed adiectivi χιόνεος novitatem vereor ne apte 
ille tueri non possit, ut de corruptionis veri similitate taceam. utique 
Teiehmuelleri eoniectura xíovo; λίθῳ, in quam nos quoque olim incide- 


PROLEGOMENA 919 


ramus, haud paulo praestat. ' sed omnia haee quam incerta sint vides, 
eum erroris origo parum faeile explicetur. forsitan litteras saltem quis- 
piam hoc modo servatas velit. constat in Theophrasteis prisca vocabula 
velut nobilem aeruginem interdum retineri, velut in fr. de sensu ὃ 50 
Demoeritea ὁμοιοσχημονεῖν, 51 Ὀρύπτεσθαι, DD vel ionicam formam διαµίμνει. 
similiter ex Anaximandro Phys. op. fr. 2 xal την φδορὰν .. . γίνεσθαι κατὰ 
τὸ χρεών, διδόναι γὰρ αὑτὰ δίχην xal τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδιχίας... 
ποιητικωτέροις οὕτως ὀνόμασιν αὐτὰ λέγων. quidni, inquiet iste, antiqua haec 
M8éq χίονι Homerico exemplo* in Anaximandro scripta fuisse credamus, quae 
ad vulgarem magis usum Theophrastus transferret A06 x(ow? sed piget 
his artifieiis diutius vacare. utcumque te expediveris, mira constat illa ex 
Theophrasto Placitorum Hippolytique consensio, quae tanta est, ut A&tii 
laeunam hine certo possis resareire. continuandum est enim ex Hippo- 
lyto τῶν ἐπιπέδων ᾧ μὲν ἐπιβεβήχαμεν ὃ δὲ ἀντίθετον ὑπάρχει. 

Theophrasti corpus non dubium est, quin in Ionicis philosophis 
quorum scripta fere interierant vel negleeta iacebant *, fons fuerit pri- 
marius. idem de Xenophane liquido constat, veri simile est de Parmenide 
Melisso Zenone Leucippo Demoerito Metrodoro Chio. quamquam de ato- 
morum doctoribus est quod dubites. neque enim usquam tam saepe 
dedit seriptor inscitiae poenas quam in illorum dogmatis. non urguebo 
Democriti ingentes atomos quas I 12 6 profert: δυνατὸν εἶναι κοσµιαίαν 
ὑπάρχειν ἄτομον. nam erroris socium habet Dionysium apud Euseb. P. E. 
XIV 23 3.* neque solus lapsus est ibidem τὰ πρῶτα σώματα βάρος οὐκ 
ἔχειν, χινεῖσθαι δὲ xav ἀλληλοτυπίαν ἐν τῷ dmz(pp, quod repetiit I ὃ 18 ἂη- 
µόχριτος μὲν γὰρ ἔλεγε δύο μέγεθός τε xal σχημα, 6 ὃ) Ἐπίχουρος τούτοις xoi 
τρίτον βάρος προσέθηχεν. in eodem autem errore est Cicero de fat. 20 46 
οὗ motus habebant (atomi) a Democrito impulsionis quam plagam ille 
appellat, a te, Epicure, gravitatis el ponderis. cf. Alexand. ad Metaph. A 4 
p.27, 25 B. quid vero homine facias qui principatum animi esse sentiendi 
expertem, sensum intra tactas corporis partes consistere docentem faeit 


— ο. —— —M 


! quae si vera est lectio, Plutarcheis Stromatis utique accuratior praesto erat ex 
Theophrasto memoria. neque enim spondylorum proportiones architectis ita constabant, 
ut certa inde effici posset numerorum descriptio. Parthenonis quidem columnae e duo- 
denis spondylis, exstructae sunt; sed haec fuit Penthelici lapidis natura ut nisi in 1ninuta 
fragmina caedi non posset cf. Boetticheri Tect. I 129. praeterea inter se minime aequales 
sunt cf. Michaelis Parthenon explic. p. 114. alibi autem aliae fere inveniuntur proportiones. 

? 202 βηλῳ ἐπὶ λιδέφ, v 107 ἱστοὶ λίθεοι. 

3 'Thaletis iam Aristoteli genuinus nullus libellus cognitus fuisse videtur, Theophrasto 
item nullus praeter subditivam ναυτικὴν ἀστρολογίαν cf. Phys. opin. fr. 1. Anaximandri liber 
quam rarus fuerit iam Alexandrinorum temporibus, inde colligas, quod Apollodorus chro- 
nicorum scriptor, Alexandrinae bibliothecae accola in illum tamquam ἕρμαιον se incidisse 
narrat Laert. II 2 (cf. Mus. Rhen. XXXI 24]. 

* cf. Laert. X 43 εἰ μὴ μέλλει τις xal τοῖς µεγέθεσιν ἁπλῶς εἰς ἄπειρον αὐτὰς (atomos) 
ἐκβάλλειν. haud scio an ingentes quaedam imagines tantaeque ut. universum mundum 
complecterentur (Cic. de deor. nat. I 43 120] errorem fecerint. 


290 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


Epieurum, qui prorsus contraria tradidit cf. IV 23 2? levius est quod 
I ' 34 Epicuro doetrinam adseripsit quae Metrodori fuisse videtur. ef. 
Hirzel untersueh. I 11. 

Theophrastei libri semina quam late antiquitus sparsa essent, saepe 
dixi. ergo ut veri simile est Plaeitorum conditori ipsum librum haud 
ineognitum fuisse, cuius rationem universam imitaretur, ita non minus 
eonstat plerumque alia flumina Theophrasteis rivulis irrigata eodem con- 
fluxisse. velut Xenophanis opinio quam saepe tetigi II 20 3 Ἐενοφάνης àx 
νεφῶν πεπυρωµένων εἶναι τὸν ἦλιον Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς γέγραφεν àx 
πυριδίων μὲν τῶν συναροιζοµένων (ἐκ) τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως, συναθροιζόντων 
δὲ τὸν ἥλιον duobus scriptoribus deprompta est. una vulgaris est simili- 
terque ae II 19 14 Ξενοφάνης [astra] ἐκ νεφῶν πεπυρωµένων concepta ', altera 
ad ipsius Theophrasti formam voee πυριδίων  οοπβρἰοιαπι [ο supra 
p. 158!] diligenter exacta. cum Xenophanis ipsius paene ignoti fuerint 
antiquitus versus, vulgarem memoriam ex eisdem Ofpinionibus libatam 
teneo, sed per plures manus propagatam. 

Cuius generis exemplum p. 180 tetigi, ubi Anaximandri iudicium 
Theophrasteum I 3 3 per biographum Aétio traditum dixi. sed etiam ve- 
tusta Placita de principiis egisse consentaneum est. unde maxima est 
dubitatio de singulorum eapitulorum origine, eum Theophrastea etsi ad- 
gnoseas, uter tradiderit ambigatur. velut ΑΣΕΠ biographum fontem in 
Thalete repperi p. 179. pergit I ὃ 1 στοχάζεται δὲ ἐκ τούτου πρῶτον ὅτι 
πάντων τῶν ζφων Ἡ γονὴ ἀρχή ἐστιν ὑγρὰ οὖσα" οὕτως εἰχὸς καὶ τὰ πάντα ἐξ 
ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν. δεύτερον ὅτι πάντα τὰ φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται xal xapmo- 
φορεῖ, ἀμοιροῦντα δὲ Εηβαίνεται, τρίτον ὅτι xal αὐτὸ τὸ πῦρ τὸ τοῦ ἡλίου xal 
τῶν ἄστρων ταῖς τῶν ὑδάτων ἀναθυμιάσεσι τρέφεται xal αὐτὸς ὁ χόσµος. Origo 
argumentorum in Aristot. Metaph. Α 3 p. 9855 20 λαβὼν ἴσως τὴν ὑπόληψιν 
ἐκ τοῦ πάντων ὁρᾶν τὴν tpogrv ὑγρὰν οὖσαν xai αὐτὸ τὸ Üepubv x τούτου 
Ἱιγνόμενον invenitur. sed propior est eum Theophrasteis concentus. pri- 
mum nutrimenti eausa ad solas plantas adhibetur, quod ille praeivisse 
videtur, eum Simplicius [Phys. opin. fr. 1] exhibeat xal γὰρ τὸ θερμὸν ἐν τῷ 
ὑγρῷ ζῇ καὶ τὰ νεχρούµενα ζηραίνεται, tum primum Áétii argumentum 
nulla Aristotelis radice nititur, at ex Theophrasto sumpsit Simplicius xai 
τὰ σπέρματα πάντων ύγρα. ergo Zellerus frustra Theophrasti vestigia in Sim- 
plieio inesse negavit I* 175* Ritterum et Krischeum secutus, quamvis nihil 
inde de Thaletis ipsius memoria concludendum esse libenter concedam. 
nam et Aristoteles et 'Theophrastus et Aé&tius dum causas rimantur, 
suopte ingenio, non philosophi verbis utebantur. ex biographo etiam 
Heracliti opinio derivata videtur I 3 11 Ἡράχλειτος καὶ ππασος ἀρχὴν τῶν 


! ef. 11 25 1 et Xenophan. fr. 13 7j» «' Ἶριν χαλέουσι, νέφος καὶ τοῦτο πέφυκε. 

* cum in Xenophanis de Dioscuris placito II 18 1 νεφέλια legatur, quod & carmine 
exclusum, sed frequentatum a "Theophrasto fr. VI de sign. tempest. δ. 11. 20 cf. Arist. 
met. II ἃ p. 3675 9, ne hic quidem origo latet. 


PROLEGOMENA 919 


ramus, haud paulo praestat. ' sed omnia haec quam incerta sint vides, 
eum erroris origo parum facile explicetur. forsitan litteras saltem quis- 
piam hoe modo servatas velit. constat in Theophrasteis prisea vocabula 
velut nobilem aeruginem interdum retineri, velut in fr. de sensu 8 50 
Demoeritea ὁμοιοσχημονεῖν, 51 Ὀρύπτεσθαι, 5D vel ionicam formam διαµίμνει. 
similiter ex Anaximandro Phys. op. fr. 2 xal τὴν φθορὰν . . . γίνεσθαι χατὰ 
τὸ χρεών, διδόναι γὰρ αὐτὰ δίχην xal τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδιχίας... 
ποιητιχωτέροις οὕτως ὀνόμασιν αὐτὰ λέγων. quidni, inquiet iste, antiqua haec 
λιδέγ χίονι Homerico exemplo* in Απαχἰπιαπάτο scripta fuisse credamus, quae 
ad vulgarem magis usum Theophrastus transferret λιδῷ xíow? sed piget 
his artificiis diutius vacare. uteumque te expediveris, mira constat illa ex 
Theophrasto Placitorum Hippolytique consensio, quae tanta est, ut Adtii 
lacunam hine certo possis resarcire. continuandum est enim ex Hippo- 
lyto τῶν ἐπιπέδων ᾧ μὲν ἐπιβεβήχαμεν 8 δὲ ἀντίθετον ὑπάρχει. 

Theophrasti corpus non dubium est, quin in Ionicis philosophis 
quorum scripta fere interierant vel neglecta iacebant *, fons fuerit pri- 
marius. idem de Xenophane liquido constat, veri simile est de Parmenide 
Melisso Zenone Leucippo Democrito Metrodoro Chio. quamquam de ato- 
morum doctoribus est quod dubites. neque enim usquam tam saepe 
dedit scriptor inscitiae poenas quam in illorum dogmatis. non urguebo 
Demoeriti ingentes atomos quas I 12 6 profert: δυνατὸν εἶναι χοσµιαίαν 
ὑπάρχειν ἄτομον. nam erroris socium habet Dionysium apud Euseb. P. E. 
XIV 23 3.* neque solus lapsus est ibidem τὰ πρῶτα σώματα βάρος οὐκ 
ἔχειν, χινεῖσθαι δὲ χατ ἀλληλοτυπίαν ἐν τῷ ἀπείρφ. quod repetiit I 3 18 ἂη- 
µόχριτος μὲν γὰρ ἔλεγε δύο μέγεθός τε xal σχῆμα, 6 ὃ) Ἐπίχουρος τούτοις xal 
τρίτον βάρος προσέθηκεν. in eodem autem errore est Cicero de fat. 20 46 
v€ün molus habebant (atomi) a Democrito impulsionis quam plagam ille 
appellat, a te, Epicure, gravitatis et ponderis. cf. Alexand. ad Metaph. Α 4 
p.27, 25 B. quid vero homine facias qui principatum animi esse sentiendi 
expertem, sensum inira tactas corporis partes consistere docentem facit 


1 quae si vera est lectio, Plutarcheis Stromatis utique accuratior praesto erat ex 
Theophrasto memoria. neque enim spondylorum proportiones architectis ita constabant, 
ut certa inde effici posset numerorum descriptio. Parthenonis quidem columnae e duo- 
denis spondylis, exstructae sunt; sed haec fuit Penthelici lapidis natura ut nisi in 1ninuta 
fagmina caedi non posset cf. Boetticheri Tect. I 129. praeterea inter se minime aequales 
sunt cf. Michaelis Parthenon explic. p. 114. alibi autem aliae fere inveniuntur proportiones. 

? φ 202 βηλῳ ἐπὶ λιθέφ, v 107 ἱστοὶ λίθεοι. 

* 'Thaletis iam Aristoteli genuinus nullus libellus cognitus fuisse videtur, Theophrasto 
item nullus praeter subditivam ναυτικὴν ἀστρολογίαν cf. Phys. opin. fr. |. Anaximandri liber 
quam rarus fuerit iam Alexandrinorum temporibus, inde colligas, quod Apollodorus chro- 
nicorum scriptor, Alexandrinae bibliothecae accola in illum tamquam ἕρμαιον se incidisse 
narrat Laert. II 2 (cf. Mus. Rhen. XXXI 24]. 

* cf. Laert. X 43 εἰ μὴ μέλλει τις xal τοῖς µεγέθεσιν ἁπλῶς εἰς ἄπειρον αὐτὰς (atomos) 
ἑκβάλλειν. haud scio an ingentes quaedam imagines lantaeque ut. universum mundum 

complecterentur (Cic. de deor. nat. I 43 120] errorem fecerint. 


999 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


de soluta forma constat ex Plutarcho et eis quae supra p. 180 attuli 
testimoniis? clausula autem quae hexametri formam simulat ex Xeno- 
phanei versus similitudine Aót. I3 12 afficta videtur. quid in πυρὸς ἆμοι- 
βὴν quod repetitur in multis Theophrasti excerptis [cf. ad fr. 1] poetae 
fabricam redolent [cf. Zeller I* 585'], ignoro. constat Scythinum iamborum 
seriptorem Heracliti librum in earmen transfudisse [Diog. IX 86], unde 
quae reliqua sunt apud Stobaeum [eecl. phys. I 8 p. 264H.] Bywaterus 
[Heraelit. reliqu. p. 68] felicius quam Meinekeus vel Sehusterus refecisse 
videtur. sed haee vel metri eausa in censum venire nequeunt. 

Ut intellegatur, quemadmodum in Theophrasteum fundamentum 
alienae structurae inaedifieatae sint, non inutilis est fragmenti de sensu 
comparatio. Empedoclis de coloribus opinio exstat Plac. I 15 3 'Epme- 
δοχλῆς τὸ τοῖς πόροις τῆς ὄψεως ἐναρμόττον Bc. colorem esse. adgnosces 
Theophrasti tam saepe repetitum ὅτι τῷ ἐναρμόττειν τοῖς πόροις αἴσθησίς 
ἐστιν [cf. ad 8 9 adnotata]. sed desideratur hie accurata coloris definitio. 
quid? quae continuant Placita τέτταρα δὲ τοῖς στοιχείοις ἰσάριθμα λευχὸν 
μέλαν ἐρυθρὸν ὠχρόν Π. χλωρόν]., e& non solum non inveniuntur in Theo- 
phrasto, sed etiam contraria, si quidem de Democrito locutus 8 79 τὸ 
πλείους ἀποδοῦναι τὰς ἀρχὰς [primarios eolores] ἔχει τινὰ ἀπορίαν, of γὰρ ἄλλοι 
τὸ λευχὸν xal τὸ μέλαν ὡς τούτων ἁπλῶν ὄντων µόνων, quattuor Empedoclis 
eolores non adgnovisse videtur. ' "Theophrasti vestigia apparent Αδε 
IV 5 12 Παρμενίδης xai Ἐ μπεδοχλῆς xal Δημόκριτος ταὐτὸν νοῦς xal quy, 
si conferas cum illius de sens. 4 τὸ γὰρ αἰσθάνεσθαι xal τὸ «φρονεῖν ὡς 
ταὐτὸ λέγει. similia sunt porro Theophrasti 8 16 ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν ἡδονὴν 
καὶ λύπην ὁμολογουμένως ἀποδίδωσιν Ίδεσθαι μὲν ποιῶν τοῖς ὁμοίοις, λυπεῖσθαι 
δὲ ταῖς ἐναντίοις et Plaeitorum IV 9 15 Ἐμπεδοχλῆς τὰς Ἱδονὰς γίνεσθαι τοῖς 
μὲν ὁμοίοις (Ex) τῶν ὁμοίων, τὰς δ) ἀλγηδόνας τοῖς ἐναντίοις. sed quae inter- 
posita sunt χατὰ δὲ τὸ ἐλλεῖπον πρὸς τὴν ἐκπλήρωσιν κτλ. [of. V 28] illic certe 
& Theophrasto non tacta sunt. sed tamen optima est memoria et cum 
Empedoolea doetrina egregie consentiens ut IV 14 1 et IV 17 2. ergo nisi 
alibi Theophrastus illa repetierat, ipsius philosophi verba nescio quo 
paeto innotuisse videntur. novieium est IV 5 8 Ἐμπεδοχλῆς ἐν τῇ τοῦ 
αἵματος συστάσει 8C. Ἰγεμονιχὸν εἶναι. nam reoentiore sermone expressum 
est quod Theophrast. S 10 dicit τῷ αἵματι μάλιστα φρονεῖν. porro Plac. 
IV 16 1 Ἐμπεδοχλῆς τὴν ἀχοὴν Ἰίνεσθαι xarà πρόσπτωσιν nvsopatoc τῷ χόνδρφ 
ὄνπερ φησὶν ἐξηρτῆσθαι ἐντὸς τοῦ ὠτὸς χώδωνος δίχην αἰωρούμενον xal τυπτό- 
µενον Theophrasteis S 9 convenire videntur, sed cum misere haec cor- 
rupta sint, adscribere nolo. & Zellero I* /24* vituperatur quod in Pla- 
eitis χώδων tintinnabulum, non tuba [sive tubae patentior ezitus cf. 
Senec. epist. 108, 10. Aristot. probl. 33 14 p. 963* 3] intellegatur. sed 
ex corruptis verbis certi quidquam in neutram partem effici potest. recte 


! ef. Baumhauer sentent. veter. philos. graec. de vis. lum. color. p. 71, qui tamen 
ἀποδοῦναι τὰς y póas pro ἀρχὰς inscite correxit. cf. $ 59 τό τε λευχὸν καὶ τὸ μέλαν dpgat. 


PROLEGOMENA 991 


πάντων τὸ πῦρ' ἐχ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα γίνεσθαι xol el; πῦρ πάντα τελευτᾶν ... 
τούτου δὲ χατασβεννυµένου χοσμοποιεῖσθαι τὰ πάντα. πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παχυ- 
µερέστατον αὐτοῦ el; αὑτὸ συστελλόμενον γἤ Ὑέγνεται, ἔπειτα ἀναχαλωμένην τὴν 
γῆν ὑπὸ τοῦ πυρὸς φύσει ὕδωρ ἀποτελεῖσθαι, ἀναθυμιώμενον δὲ ἀέρα Ἰίνεσθαι 
πἄλιν δὲ τὸν χόσµον xal πάντα τὰ σώματα ὑπὸ πυρὸς ἀναλοῦσθαι ἐν τῇ ἔχπυ- 
ρώσει. de prioribus p. 179 κα. dixi, proximis apparet πύχνωσιν xal µάνωσιν 
doceri, quam Heraclito Theophrastum tribuere supra probasse mihi vi- 
deor. eontra vetustorum Placitorum, opinor, dos Theophrastea apparet 
in Aé&tio I 5 5 [Theodor. IV 12] 
Theophr. fr. 1. 

Ἴππασος δὲ ὁ Μεταποντῖνος καὶ 'Hpd- | Ὕππασος δὲ 6 Μεταποντῖνος καὶ Ἡρά- 
χλειτος 6 Ἡλόσωνας ὁ Ἐφέσιος ἓν εἶναι | χλειτος ὁ Ἐφέσιος ἓν καὶ οὗτοι xol κι- 
τὸ πᾶν ἀειχίνητον xal πεπερασµένον, | νούµενον xal πεπερασµένον ἀλλὰ πῦρ 
ἀρχὴν δὲ τὸ πῦρ ἑσχηχέναι. | ἐποίησαν τὴν ἀρχήν. 
sed qui ex hoc specimine Heraeliteorum omnem in AÁétio memoriam ex 
optimo illo fonte derivare vellet, ne ille egregie falleretur. ut in superio- 
ribus aer ex aqua evaporatus recentiorum eogitationibus accommodatus 
videtur, ita IV 3 12 Heracliti de anima opinio ad Stoicorum ' modulum 
expressa est [cf. Zeller I* 642*. Schuster p. 136 n. v. supra p. 210']. quid? 
ipse dissentientes seriptores signifieavit compilator I 13 2 Ἡράχλειτος πρὸ 
τοῦ ἑνὸς δοχεῖ τισι φήγματα καταλείπειν. quin sit somniantis interpretis haec 
explieatio, nemo dubitabit neque vacat erroris causam argutius expiscari, 
quod fecit Scehusterus p. 261'. Stoicorum fraudem iam supra p. 178' 
aperui, quae tamen latius patet. 

Nam Heracliti sui patroni ut effata in vulgus magis efferrent, ver- 
sibus illi inceluserunt. nam ut dicebat Cleanthes, impiger ipse carminum 
artifex, quemadmodum spirilus noster. clariorem sonum reddit cum illum 
tuba per longi canalis angustias tractum palentiore novissime ezitu e[fudit, 
sic sensus nosiros clariores carminis αγία necessitas efficit [Senec. epist. 
108 10 cf. Mus. Rh. XXXI 6]. ex tali carmine in Plaeita migrasse videtur 
hoc fragmentum II 21 4 Ἡράχλειτος [80lis magnitudinem esse] εὖρος ποδὸς 
dyÜpemnesíou.* certum versuum. exemplum aliud non invenitur nisi in 
Plutarchi quaest. eonviv. VIII 4 9 p. 1007 ὥρας at πάντα φέρουσι. dubito de 
Proel. in Tim. p. 36 φυχῶν τῶν νοερῶν θάνατος ὑγρῆσι γενέσθαι. cf. fr. Τὸ Byw. 
Stobaeus versum credit ἐχ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα xal el; πῦρ πάντα τελευτᾷ 
[A&t. I 3 11], qui nullus est etsi τὰ omittas. versum fecit Scehusteri sollertia 
πάντα γὰρ ἐκ πυρός ἐστι xal sl; πῦρ πάντα τελευτᾶ. eui bono, quandoquidem 


! cf, Cleanthes apud Cicer. de deor. nat. II 15 40 ergo, inquit, cum sol igneus sit Oce- 
emique alatur umoribus, quia nullus ignis sine pastu aliquo possit permanere, necesse 
est aut ei similis ait igni quem adhibemus ad usum atque victum aut ei qui corporibus 
animantium continetur. 

? de memoriae fide dubitat Zellerus I* 622 non edoctus a Teichmuellero Nov. Stud. 
18**. at vel Epicurei investigstis pridem verioribus rationibus Heracliti puerilem opinio- 

nem cogitari posse non negarunt. Laert. X 91. 


224 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


est. sed eum Theophrasti comparatio adhiberi nequeat, quantum huie, 
quantum recentiorum studio debeatur nescimus. omnino autem raro in 
his de sensibus exemplis verborum tantam similitudinem observes, ut 
alienam eruditionem velut supplementum adseitam esse neges. sed 
haee est perobscura quaestio. unum manifestum est Stoicorum vel 
Stoicissantium philosophorum lenoeinium, quo antiquae doctrinae aequa- 
lium intellegentiae conceiliatae videntur. idem consilium in vetustis Pla- 
eitis a Varrone excerptis supra demonstravi, ut non inepte aliquis Cice- 
ronis de deorum natura tabulae meminerit, ubi p. 129 Stoicorum notio- 
nibus Ionieorum maxime philosophiam inversam esse docui. cum Philo- 
demi eomparatio in istis locis sit irrita, vacillat omnis aceuratior fontium 
serutatio. sed ut discamus, quibus studiis motus vetustorum Placitorum 
eolleetor Theophrasti exemplar noviciae rationi aecommodaverit, ad Po- 
sidonii scholam paulo ante Ciceronem summa auctoritate florentem 
oculos eonvertamus necesse est. quo me alius ducit Ciceronis locus et 
ipse philosophorum variis decretis conspicuus. 

de divin. 13 5 philosophorum vero exquisita quaedam argumenta 
cur essel vera divinatio collecta sunt e quibus ut de antiquissimis lo- 
quar Colophonius Xenophanes unus qui deos esse dicerel divinationem 
funditus sustulit, reliqui vero omnes praeter Epicurum balbutientem de na- 
iura deorum divinationem probaveruni sed non uno modo. nam cum So- 
crales omnesque Socralici Zenoque el ii qui ab eo essenl profecti 
manerent ἐπ antiquorum philosophorum sententia celere Academia et Pe- 
ripatelicis consentientibus, cumque huic rei magnam auctoritatem Pytha- 
goras iam ante íribuissel qui eliam ipse augur vellet esse plurumisque 
locis graeis auctor Democritus praesensionem rerum futurarum conpro- 
barel, Dicaearchus Peripateticus celera divinationis genera sustulit, som- 
niorum el furoris reliquit, Cratippusque familiaris noster quem ego parem 
summis Peripateticis iudico isdem rebus fidem tribuit reliqua divina- 
lionis genera reiecit, 6. sed cum Stoici omnia fere illa defenderent quod 
el Zeno in suis commenlariis quasi semina quaedam sparsissel el ea 
Cleauthes paulo uberiora fecisset, accessit. acerrumo vir ingenio Chry- 
sippus qui tolam de divinatione duobus libris explicavit sententiam uno 
praelerea de oraclis uno de somniis: quem subsequens unum librum Ba- 
bylonius Diogenes edidil eius auditor duo Antipater quinque nosler 
Posidonius, sed a Stoicis vel princeps eius disciplinae Posidonii doctor, 
discipulus Antipatri, degeneraeit Panaetius nec tamen ausus. est negare 
vim esse divinandi sed dubitare se dicit. 

Propter initium huius eelogae fuit qui ex Plaeitis collecta argumenta 
Ciceronem transtulisse suspiearetur. neque temere ile quidem. nam 
Xenophanis opinioni ex ΑΕΠΙ c. περὶ μαντικῆς respondet V 1 2 Ξενο- 
φάνης καὶ Ἠπίχουρος ἀναιροῦσι τὴν µαντιχήν itemque Dieaearchi ibid. 8 4 
᾿Αριστωτέλης καὶ Διχαίαρχος τὸ xav! ἐνθουσιασμὸν µόνον παρεισάγουσι καὶ 
τοὺς ὀνείρωως. sed οθίθτα etsi Pythagoras Plato Stoieique nominantur 


PROLEGOMENA 999 


d 


tamen τὸν χόνδρον [τὸ χονδρῶδες] Theophrasti τὰ στερεά interpretatus est 
compilator. contra aperte falsa de Empedocle traduntur in Plac. I 13 1 
Ἐμπεδοχλῆς πρὸ τῶν τεττάρων στοιχείων Θραύσματα ἐλάγιστα olovel στοιχεῖα 
πρὸ τῶν στοιχείων ὁμοιομερῃ. [cf. Philippson. ὕλη p. 182]. erroris haud seio 
an sedes sit in Theophrasti verbis $ 11 ὧν δὲ πυκνὰ xal xatà μικρὰ τε- 
ὑραυσμένα (χεῖται τὰ στοιχεῖα), quae recentioribus ubique atomos sectan- 
tibus (cf. I 13 2] pronum erat male explicare. 

Diogenis Apolloniatae de auditu dogma IV 16 3 τοῦ ἐν τῇ κεφαλῇ 
dépo; ὑπὸ τῆς qovZc τυπτοµένου xal κινουµένου bene respondet Theophra- 
steis S 40 ὅταν 6 ἐν τοῖς doly dip κχινηθεὶς ὑπὸ τοῦ ἔξω διαδῷ πρὸς τὸν ἐγχέ- 
φαλων. etiam IV 18 2 Διογένης τῇ ἀραιότητι τῆς γλώσσης xal τῇ µαλακότητι 
xal διὰ τὸ συνάπτειν τὰς ἀπὸ τοῦ σώματος εἰς αὐτὴν φλέβας διαχεῖσθαι τοὺς 
χυλούς... apta sunt Theophrasteis 6 43 χριτικώτατον δὲ ἡδονῆς τήν γλῶτταν. 
ἁπαλώτατον γὰρ εἶναι xal μανὸν καὶ τὰς φλέβας ἁπάσας ἀνήχειν εἰς αὐτήν. sed 
quae illic eontinuantur ὀλχομένους ἐπὶ τὴν αἴσθησιν χαὶ τὸ ἡ γεμονικὸν χαθ- 
ἅπερ ἀπὸ σπογγιᾶς dissonant et Stoicorum certe sunt adulterium passa. 
pari fraude illorum íysuovwxóv translatum in Philolaum II 4 15 cf. IV 5 
Boeckh Philol p. 96. Krisehe p. 80. Zeller I* 385'. spongiae tamen ex- 
emplum similiter repetitur in Alemaeonis decreto V 16 3 neque Diogenem 
ipsum eo usum esse negaverim. Alcemaeonis placita optime con- 
sentiunt. 

Theophrastus d. sens. ὃ 25 | Plaeita IV 16 2 

ἀχούειν μὲν οὖν φησι τοῖς ὡσὶν διότι Αλκμαίων ἀκούειν ἡμᾶς τῷ χενῷ τῷ 
χανὸν ày αὐτοῖς ἀνυπάρχει. τοῦτο γὰρ | ἐντὸς τοῦ ὡὠτός. τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ 
ἠχεῖν [φθέγγεσθαι] διὰ τὸ χοῖλον, τὸν | διηχοῦν κατὰ τὴν τοῦ πνεύματος εἶσ- 
9 ἀέρα ἀντηχεῖν. βολήν. πάντα γὰρ τὰ χοῖλα [Plut. κενὰ] 
ἠχεῖ. 
hine coniecturam perielitor in brevissimo Placitorum capitulo IV 13 12 
Αλχμαίων χατὰ τὴν τοῦ διαφανοῦς ἀντίληψιν 8e. τὸ ὁρατιχὸν συµβαίνειν πάθος. 
Theophrastus S 26 ὁρᾶν δὲ τῷ στίλβοντι καὶ τῷ διαφανεῖ ὅταν ἀντιφαίνη, ad 
quam similitudinem ἀντίλαμφιν non necessario, at veri similiter corrigen- 
dum puto. tum coneordant 

Theophr. 6 25 Placit. IV 18 1 

γλώττη δὲ τοὺς χυμοὺς χρίνειν. χλια- Αλχμαίων τῷ ὑγρῷ xal τῷ χλιαρῷ 
piv γὰρ οὖσαν καὶ μαλαχὴν τήχειν τῇ | τῷ ἐν τῇ γλώττῃ πρὸς τῇ µαλαχότητι 
ερμότητι. δάχεσθαι δὰ xal διαδιδόναι | διαχρίνεσθαι τοὺς χυμούς. 
ὰὰ τὴν µανότητα xal ἁπαλότητα. 
sed ne Stoicorum aceommodationem desideres haee mihi confer 

Theophr. ὃ 25 Plaeit. IV 17 1 

ὁσφραίνασθαι δὲ ῥισὶν dua τῷ dva- ᾽Αλχμαίων ἐν τῷ ἐγχεφάλῳ εἶναι τὸ 
πνεῖν ἀνάγοντα τὸ πνεῦμα πρὸς τὸν | ἠγεμονιχόν. τούτῳ οὖν ὀσφραίνεσθαι 
ἐγχέφαλον. | ἕλκοντι διὰ τῶν ἀναπνοῶν τὰς ὀσμάς. 
miserrime inversum est Alemaeonis de sanitate placitum V 30 1 ubi 
Peripatetiea de quattuor causis doctrina Stoicorum ποιοῖς mire copulata 








-- 


996 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


tantem inducit. eundem novit Aétius III 2 6 sed ita ut multam doctrinam 
uno versu cireumseribat. tum VII 12 1 eometarum rationem quibusdam 
antiquorum attribuit, quae in Placitis est Anaxagorae et Demoeriti III 2 2. 
sed haec omnia minoris sunt momenti quam quae de Nilo apud Sene- 
eam IV 2 178q. et apud Aé&tium IV 1 ' similiter collecta sunt. sed 
latius patet haec quaestio, euius capita velut in transcursu tangere liceat. 

De Nilo postquam Herodotus Thaletis Euthymenis [cf. Hecataei fr. 278 
Muell] Anaxagorae sententias II 20—23 refutavit suamque opinionem 
24—2'1 explieavit, doetius Aristoteles ut ferunt peculiari libro egit περὶ 
τῆς τοῦ Νείλου ἀναβάσεως apud Menagii anonymum [fr. Aristot. t. V n. 159 
Ρ. 146809] inseripto. idem in Ptolemaei apud Arabes indiee nominatur περὶ 
τοῦ Νείλου libri III. neque alio spectat Alexandri testimonium ἐν τοῖς περὶ 
τῆς τοῦ Νείλου ἀναβάσεως *. eiusdem tituli exstat decimo tertio saeculo ex 
graeco exemplari nune deperdito in latinum conversus liber Aristotelis 
de inundacione Nili, quem post editiones latinas Venet. 1550 et Basil. 
1563 V. Roseus Aristoteli pseudepigrapho suo adiunxit p. 633 — 639. 
dubitari non potest quin aliqua necessitudine latinus liber eum eo quem 
Alexandrini norant coniunetus sit. nam quem loeum Eratosthenes apud 
Proelum in Tim. p. 37» ex Aristotele cognovit, eum invenias in Aristo- 
tele latino p. 639, 132 [cf. Posidon. apud Strabon. XVII 5 in. p. 189 et 
190 idemque opinor apud Senecam Nat. quaest. & Laur. Lydo plenius 
servatum d. mens. IV 68. vide Photii V. Pyth. ο. 249 p. 441^ 18q.]. nihilo 
setius ex uberrima materia parva frustula in problematis formam trans- 
lata [ef. Heitz Arist. fr. Didot. p. 211] α latino servata sunt. id quod ex 
ambitu cognoscas qui 145 versuum est. etsi tres libros recensuit index Pto- 
lemaei ae plures uno videantur significari Alexandri testimonio àv τοῖς περὶ 
τῆς τοῦ Νείλου ἀναβάσεως, tamen numerum non praestem, ampliorem latinis 
fuisse antiquum librum apparet. Aristotelis eum fuisse negat Hoseus argu- 
mentis infirmis. nam eandem ipse quaestionem attingit analyt. post. II 15 
p. 98* 31, eaussam cognovit meteor. I 12 p. 949. 5, quin etiam, quod 
illum fugit, stagna per quae Nilus fluit [Aristot. latin. v. 137 p. 639, 115 
ef. Democr. Place. IV 4 4 Senec. VI 8 3. Chrestus ap. Lyd. IV 68 p. 99, 
2B.| non ignorat Aristot. anim. hist. IX 2 p. 597* 5 sic τὰ ἔλη τὰ ἄνω 
τῆς Αἰγύπτου ὅθεν 6 Νεῖλος fei. ut Theophrasto tamen eum Hoseo sive 


! deest caput in Stobaeo et in Plutarcho loco parum apto traditur. sed cum ratio 8 
Placitis non abhorreat, A&tius autem alius generis eclogas ad interpolandum sibi soleat 
delegere, tamquam de genuino vetusti collectoris capite disputare liceat. 

? addendus fragmentis Aristotelis hic locus Alexandri ad meteorol. I 12 p. 3494 5 
Ald. 1527 p. 86v 22 sq. post paraphrasin: ἐπιζητήσαι $' ἄν τις, πῶς εἰ τὸ Üépoc ξηρόν ἐστιν 
ὡς προείρηχε΄ παρ᾽ οἷς ξηβότατόν ἐστι τὸ δέρος, παρὰ τούτοις οἱ ὑετοὶ τοῦ θέρους γίνονται, 7) 
αἱ μὲν ἀναδυμιάσεις xal αἱ τῶν νεφῶν συστάσεις οὐκ. ἐκεῖ γεννῶνται, ἀλλ᾽ ὑπὸ πνευμάτων τῶν 
ἐτησίων ἀπωδθούμεναι συνίστανται ὡς λέγει, τῆς δὲ ταχείας αὐτῶν el; ὑετὸν μεταβολής ἡ προ- 
ειρηµένη ἀναθυμίασις αἰτία ὡς λέγει ἐν τοῖς περὶ (τῆς) τοῦ Νείλου ἀναβάσεως. legitur περὶ 
τοῦ Ν. ἀναβάσχεν quod correxi. conferendum est hoc fragm. cum fr. 228 (1) Ar. Pseud. 
p. 241 Aristot. d. Nilo ibid. p. 639, 135 Rose. 





PROLEGOMENA 3991 


alii Peripatetieo librum vindiecemus eum alia' suadent tum forma lem- 
matum patres patriasque memorantium, qua Theophrastus in Opinionibus 
usus erat. ibidem Anaxagorae certe de Nilo plaeitum proposuerat 
[Hippol. 8 5].' praeter Eratosthenem et Posidonium Agatharchides quo- 
que eum librum excerpsit, unde reete Diodorum I 38 pendere perspexit 
Roseus. postea magis ferventibus in dies naturalium quaestionum stu- 
diis de Nilo certatim multi scripsere, unde Diodori Senecae Anonymi 
Florentini, Apolloniani scholiastae, Aótii eclogae aetatem tulerunt, qua- 
rum discrepantiam cum Aristoteleo excerpto nominibus philosophorum 
compositis sub unum conspectum ferre visum est. 


! memorabilis est Aristotelis latini, cum Thalem impugnat, cum Herodoto consensus. 
Ar. p. 634, 22 adhuc idem alios oportebat pati magis fluvios qui ex opposito fluunt 
ipsis magis et minores ezistentes faciles sunt cogi a ventis. frequenter autem et annales 
non (sic. codd.] flant, fluvius autem [non] videtur idem faciens. Herod. II 20 εἰ ἐτησίαι 
αἴτιοι ἦσαν, χρην xal τοὺς ἄλλους ποταμούς, ὅσοι τοῖσι ἑτησίῃσι ἀντίοι ῥέουσι ὁμοίως πάσχειν 
xal xatà τὰ αὑτὰ τῷ Νείῳ καὶ μᾶλλον ἔτι τοσούτῳ ὅσῳ ἑλάόσονες ἑόντες ἀσθενέστερα τὰ 
ῥεύματα παρέχονται. ΒΠίΘ8 πολλάκις δὲ ἐτησίαι μὲν οὕχων ἔπνευσαν, 6 δὲ Νεῖλος τὠυτὸ ἐργά- 
ζεται. quis credat Aristotelem ita Herodoto se mancipasse, ut verba quoque transferret! 
Agstharchidis refutatio Anaxagoreae opinionis [Diodor. I 38 5) consentit cum Herodot. 
II 22. in Aristotele latino alieno emblemaste interiecto ipsa confutatio truncata videtur. cf. 
Senec. IV 1 18—21. Theophrastum libri de Nilo auctorem esse inde verisimile videtur 
Roseo Ar. pseud. p. 239, quia eandem rei in suis meteorologicis causam explicaverit. cf. 
de ventis $ 5. Aristot. Problem. 26 7. 5€. Senec. Nat. qu. III 26 1. Plin. N. H. II 106. 

? quod e Theophrasti capite velut fragmentum περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναπληρώσεως διά- 
Φοροι δόξαι [anouym. Florent.] excerptum dixit Usenerus Anal. "Theophr. p. 29, quibus causis 
nitatur nescio. nam cum obscurum mihi quidem sit, quae ratio inter Aristotelis qui 
Alexandrinorum aetate ferebatur librum et Theophrasti Opinionum de Nilo caput inter- 
cesserit (nisi forte hinc seorsum antiquitus eum expressum ut fr. de sensu suspicaris), 
anonymi autem ecloga nisi singulorum capitulorum ordine ambitu fide & ceteris nihil dif- 
ferat, vel huius vel similium excerptorum originem ab Opinionibus suspendere haud tutum 
videtur. 


XVH DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


228 














Aristoteles ! Diodorus ? | Seneca? Anonymus Florentinus *| Apollonii acholíastes Attius 

p. 633—639 I 381— 41 10 IV 211—230 post Athenaei libr. II p. 495, 17 — 496, 10 IV 1 1—8 
θαλῆς 6 Ἐξαμύου Μιλή- | θαλῆς Anaxagoras θαλῆς ὁ Μιλήσιος |-Avatarépaz θαλῆς 

σιος ᾿Αναξαγόρας ν | Aeschylus ᾿Αναξαγόρας 6 quotxóc |! Βὐριπίδης Εὐθυμένης ὁ Μασσαλιώ- 

Διογένης ᾽Απολλοθέμιδος Εὐριπίδης Sophocles Βὐριπίδης ! Αἰσγύλος της 
; Απολλωνιάτης 0| Ηρόδοτος Euripides ἐν ' Apyedo | δοφοχλῆς ᾿Αναξαγόρας 
M ow Ἡγησιβούλου Δημόκριτος 'Thales | ἐν 'EXEvr, Νικαγόρας | Δημόκριτος 
(Euthymenes) : Ἔκφορος Euthymenes Massiliensis | Αἰσχύλος | appris | Ἡρόδοτος ὁ συγγραφεύς 
(Oenopides) οἱ ἐν Μέμφει φιλόσοφοι Oenopides Chius | Καλλισθένης Γ{ Ἀριστίας 6 Xioc $ | Ἔφορος ὁ ἱστοριογράφος 
Νικαγάρας ὁ Κύπριος ϱἱνοπίδης ὁ Ἆῖος Diogenes Apolloniates ' Δημόκριτος | Fenpoe | Eeoios τοὺς ἱερεῖς φησι 
Ἡρόδοτος ᾿Αγαθαργίδης ὁ Κνίδιος | Herodotus | Εὐθυμένης ὁ Μασσαλιώ- | θαλῆς 6 MuUdfjatoc T 
. ; Aegyptii της , (Thrasyalces) 
certus Eph | Οἰνοπίδης ὁ Xt Διογένης ὁ 
(Callisthenes) phorus ᾖ 0€ ! Διογένης 6 ᾿Απολλωνιάτης 


Thrasyalces Thasius Ἡρόδοτος 

Callisthenes Peripateti- : 

cus | 

| Dieaearchus | 


D 
L 


! barbara nomina ne apponerem graeca reddidi. inclusi nomina quorum sententiae solae excerpta sunt lemmatis omissis. 

* ex Diodoro descripsit Theophylact. histor. VII 17 p. 303 sq. B. 

3 explevi mutilatum Senecae caput ex Laurent. Lyd. IV 68 p. 96 B. sed omisit etiam ille aliquantum. 

* cod. Laurent. LVI 1 f. 12v cf. V. Rosei anecdota graeca et graecolat. I 7. edidit primus H. Stephanus [Aristotelis scripta quaedam ex officin. 
H. St. 1557]. Athenaei libro II infelici coniectura addidit Schweighseuserus quem posteriores sunt secuti. 

ὃ opinio est Oenopidis Chii. Aristiae mentio e loco superiore p. 494, 32 per errorem translata est. ᾿Αρίστων corrigebant apographa Flo- 
rentinum et Parisinum utroque loco frustra. nam Aristo Strabonis XVII p. 790 fuit Alexandrinus cf. Laert. VII 164 et supra p. 82. ceterum de hoc 
Aristone postea in Aristotelem converso haud recte disputavit Rose Aristot. ed. Acad. Ber. t. V p. 1520b 9sq. idem tamen (Aristot. pseudepigr. 
p. 240] recte vidit Thrasyaleis opinionem nomine omisso cum Thalete conflatam esse in scholio. 


PROLEGOMENA 991 


alii Peripatetieo librum vindieemus cum alia' suadent tum forma lem- 
matum patres patriasque memorantium, qua Theophrastus in Opinionibus 
usus erat. ibidem Anaxagorae certe de Nilo plaeitum proposuerat 
[Hippol. 8 5].* praeter Eratosthenem et Posidonium Agatharchides quo- 
que eum librum excerpsit, unde reete Diodorüm I 38 pendere perspexit 
Roseus. postea magis ferventibus in dies naturalium quaestionum stu- 
diis de Nilo certatim multi seripsere, unde Diodori Senecae Anonymi 
Florentini, Apolloniani scholiastae, Aétii eclogae aetatem tulerunt, qua- 
rum diserepantiam eum Aristoteleo οχοθιρίο nominibus philosophorum 
compositis sub unum eonspeetum ferre visum est. 


! memorabilis est Aristotelis latini, cum 'Thalem impugnat, cum Herodoto consensus. 
Ar. p. 634, 22 adhuc idem alios oportebat pati magis flueios qui ez opposito fluunt 
ipsis magis et minores ezistentes faciles sunt cogi a ventis. frequenter autem et annales 
non [sic. codd.) //ant, fluvius autem [non] videtur idem faciens. Herod. II 20 εἰ ἐτησίαι 
αἴτιοι σαν, yp?j» xal τοὺς ἄλλους ποταμούς, ὅσοι τοῖσι ἑτησίῃσι ἀντίοι ῥέουσι ὁμοίως πάσχειν 
xal χατὰ τὰ αὑτὰ τῷ Νείῳ xai μᾶλλον ἔτι τοσούτῳ ὅσῳ ἑλάσσονες ἑόντες ἀσθενέστερα τὰ 
ῥεύματα παρέχονται. antea πολλάκις δὲ ἐτησίαι μὲν οὕκων ἔπνευσαν, 6 δὲ Νεῖλος τὠυτὸ ἑἐργά- 
ζεται. quis credat Aristotelem ita Herodoto se mancipasse, nt verba quoque transferret! 
Agstharchidis refutatio Anaxagoreae opinionis (Diodor. I 38 5) consentit cum Herodot. 
II 22. in Aristotele latino alieno emblemate interiecto ipsa confutatio truncata videtur. cf. 
Senec. IV 1 185— 21. Theophrastum libri de Nilo auctorem esse inde verisimile videtur 
Roseo Ar. pseud. p. 209, quia eandem rei in suis meteorologicis causam explicaverit. cf. 
de ventis $ 5. Aristot. Problem. 26 7. 5€. Senec. Nat. qu. III 26 1. Plin. N. H. II 106. 

? quod e Theophrasti capite velut fragmentum περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναπληρώσεως διά- 
Φοροι δόξαι [anounym. Florent.) excerptum dixit Usenerus Anal. Theophr. p. 29, quibus causis 
nitatur nescio. nàm cum obscurum mihi quidem sit, quae ratio inter Aristotelis qui 
Alexandrinorum aetate ferebatur librum et Theophrasti Opinionum de Nilo caput inter- 
cesserit (nisi forte hinc seorsum antiquitus eum expressum ut fr. de sensu suspicaris), 
anonymi autem ecloga nisi singulorum capitulorum ordine ambitu fide & ceteris nihil dif- 
ferat, vel huius vel similium excerptorum originem ab Opinionibus suspendere haud tutum 
videtur. 


230 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


sphaeriis caeli sphaera solidata est et ideo ubi orae utrimque convenerant 
notabilem claritatem videri. 

Diodorus ignem esse denselae concretaeque naturae in unam curvi 
limitis semitam discretione mundanae fabricae coacereante concretum et 
ideo visum inluentis admillere reliquo igne caelesti lucem suam nimia sub— 
tilitate diffusam non subiciente conspectui. 

Democritus innumeras stellas brevesque omnes quae spisso (ractu in 
unum coaclae spatiis quae angustissima inleriacent operiis vicinae sibi un- 
dique et ideo passim diffusae lucis aspergine continuum iuncli luminis cor- 
pus ostendunt. 

sed Posidonius cuius definitioni plurium consensus accessit ail lacteum 
caloris esse siderei infusionem quam ideo adverso sodiaco . . . 

Posidonius ultimus ideoque priorum opinionum testis est. quod ex 
Aehille Posidonianae doctrinae referto probamus. qui fabulas non ut 
ille reticet ο. 24 p. 146 e Pet., sed Eratosthenis Mercurium µυθικώτερον ' 
affert. tum p.144 pergit: ἄλλοι δὲ ἐχ τῆς συμβολῆς τῶν δύο ἡμισφαιρίων 
λέγουσιν αὐτὸν γεγονέναι. haec est quam Macrobius dicit Theophrasti opinio. 
eredat cui lubet. equidem cum tantum ab Aristotele discipulum re- 
cessisse negem, potius fontis certissimum indicium teneo, unde physicorum 
opiniones deprompsit Posidonius. Diodorum supra tractavi p.32, qui num 
suam an alienam opinionem proferat nescio. Democriti opinio propterea 
est memorabilis, quia Aristoteles Anaxagoram et Democritum minus aceu- 
rate coniunxit meteorol. 18 p. 345* 25. * sed praeter Maerobium etiam 
Aehilles Demoeriti plaeitum celato nomine tangit p. 14758 ἄλλοι δὲ ἐχ 
μιχρῶν πάνυ xal πεπυχνωµένων xal ἡμῖν δοχούντων ἠνῶσθαι διὰ τὸ διάστηµα 
τὸ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἁστέρων αὐτῶν εἶναί φασιν ὡς εἴ τις ἆλσὶ 
λεπτοῖς τε xal πολλοῖς καταπάσειέ τι. iam Placita componas III 1 6 Δημό- 
xpttog πολλῶν xal μιχρῶν xal συνεχῶν ἀστέρων συμφωτιζοµένων ἀλλήλοις συναυ- 
γασμὸν διὰ τὴν πύχνωσιν. continuatur etiam hie 8 8 ultimum Posidonii de- 
eretum, sed ita ut obscura latina verba caloris siderei infusionem melius 
intellegantur πυρὸς σύστασιν, ἄστρου μὲν µανωτέραν αὐγῆς δὸ πυχνοτέραν. 
Placeita S 2 Pythagoreorum opiniones reddunt easdem quas Aristoteles 
l. e. p. 345* 16 affert. altera est: οἱ δὲ τὸν faxby ταύτῃ φασὶ κατ ἀρχὰς 
γεγονέναι ὀρόµον. nomen discimus ex Achille p. 1474 ἕτεροι δέ φασιν ὧν 
ἐστι xal Οἰνοπίδης 6 Xtoc ὅτι πρότερον χατὰ τούτου ἐφέρετο 6 ἥλιος, διὰ δὲ 
τὰ θυέστεια δεῖπνα ἀπεστράφη κτλ. 

Manifestius est aliud exemplum Aristotelis per Posidonium propagati. 
in scholiis Arati v. 1091 p. 151, 17 Bekk. Pythagoreorum Democriti Anaxa- 
gorae Hippocratis de cometis opiniones recensentur. sine negotio Aristotelis, 








! ef. schol. Arat. v. 476 p. 94, 4B Ἠρατοσθένης δέ φησι μυθικῶς αὐτὸν διηγούµενος ὑπὸ 
τοῦ τῆς pac γάλακτος Πεγενῆσθαι ἐκχυθέντος. ἤχουσε qàp παρὰ τοῦ Ἑρμοῦ ὅτι οὐχ ἴδιός ἐστιν. 
cf. Eratosth. carm. fr. II p. 6 Hill. 

? quo iure Zellero posteriorum memoria de Democrito hoc Aristotelis loco niti vi- 
deatur [14 8037] frustra quaero. 


PROLEGOMENA 299 


AriBtotelei libri vestigia in omnibus pariter apparent. inferiores 
Beriptores praeter Diegearehum et in Diodoro Agatharchidem non nomi- 
nantur. neque tamen veri simile est quemquam ex primario fonte hau- 
sisse. de Diodori fonte supra monui. Senecam ex Posidonio sua petivisse 
veri simile est. nam lemmatum quae Strabo ex Posidonio affert l. c. 
Homerum ' Thalem Thrasyalcen Aristotelem Callisthenem omnia in Seneca 
inveniuntur praeter Homerum et qui Callisthenem sequebatur ipsum 
Aristotelem.  Ápolloniani scholii est quaedam similitudo cum Seneca. 
nam uterque Thalete posthabito ab Ánaxagora ineipit. genuinus enim ordo 
Herodotum et Aristotelem latinum eomparanti ab Aétio maxime servatus 
videtur. sed quis in tanta de Nilo librorum fecunditate suum euique 
scriptori adscribere audeat? nam post Posidonium inter multos alios 
Strabo Eudorum et Aristonem de vulgari illo argumento tam similiter 
scripsisse narrat, ut uter utrum compilavisset se nescire fateretur [cf. 
p.245* Mus. Rhen. XXXI p. 111]. nobis illarum seriptionum omnium 
summam similitudinem intuentibus communem utrumque fontem secutum 
eonicere lieet, aceuratiora docere mihi ne de superstitibus quidem licet. 
ae miror V. Roseum qui aneed. I p. 12 dicit: mi! der verlorenen altperi- 
patetischen schrift [unde Aristoteles latinus est excerptus| hat es [anonymi 
Florentini liber] keinem unmittelbaren susammenhang, wohl aber mit den 
gleichartigen resien in den Plac. phil., bei Diodor und Seneca wu. s. w. ge- 
meinschaftliche Quelle. unde Agatharchidem et Posidonium [cf. Arist. ps. 
p. 239] alio propiore libro quam Aristotele usos esse conclusit?' an Po- 
sidonium Agatharchidi temporibus aegre coneiliatis opinemur materiam 
suppeditasse? ariolari nolo, tantum dieo pleraque vestigia in Posidonii 
sectam et aetatem eiusmodi seriptionum feraeissimam redire. 

Theophrasti Senecae Quaestiones ex Posidonio opinor saepe me- 
moriam servarunt ut III 11 2—5 16 5 25 4.7 26 1 VI 2 16 VI 13 1 VII28. 
possum ex Macrobio addere exemplum Somn. Scipion. lib. I 15 ο. 

de hoc lacteo mulli inter se diversa senserunt causasque eius alii [α- 
bulosas, naturales ali protulerunt. sed nos fabulosa reticentes ea. tantum 
quae ad naturam eius visa sunt perlinere dicemus. 

Theophrastus lacteum dixil esse compagem qua de duobus hemi- 


! Homerus fortasse iam ab Aristotele adhibitus erat. cf. schol. Hom. ὃ 477 πολλῶν λε- 
Ἱομένων περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναβάσεως πρῶτος Ὅμηρος τὴν ἀληθεστάτην αἰτίαν εἶπε διι- 
πετῆ προσαγορεύσας αὐτὸν διότι πληροῦται ἀπὸ τῶν ἐν Αἰδιοπίᾳ γινοµένων ἀδιαλείπτων τοῦ 
βίρους καὶ σφοδρῶν ὑετῶν ὡς καὶ ᾿Αριστοτέλης καὶ Εὔδοξος πεπύσθαι ταῦτα φάσχοντες ἀπὸ 
τῶν ἐν Αἱγύπτῳ ἱερέων. cf. Aétius IV 1 7. 

? consentaneum est utrumque Aristotelis iudicium de Nilo suum facere. dixerat ille 
p. 639, 199 videntur enim aquae factae per tempora haec a cane usqae αἆ arcturum 
multae et abundanter: Agatharchides Diod. I 41 4 φησὶ γὰρ xat' ἐνιχωτὸν ἐν τοῖς κατὰ τὴν 
Αἰθιοτίαν ὄρεσι γίνεσθαι συνεχεῖς ὄμβρους ἀπὸ δερινῶν τροπῶν µέχρι τῆς μετοπωρινῆς ἰση- 

t&Tpíac itemque Posidon. apud Cleomed. circ. doctr. I p. 41 Bake ἐπεὶ καὶ περὶ τὴν Αἰδιο- 
ττίαν ὄμβροι συνεχεῖς καταφέρεσθαι ἱστοροῦνται περὶ τὸ Ü£poc xal μάλιστα τὴν ἀκμὴν αὐτοῦ, 
dep dv καὶ ὁ Νεῖλος πληβύνευ τοῦ λέρως ὑπονοεῖται. 


290 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


sphaeriis caeli sphaera solidata est et ideo ubi orae utrimque convenerani 
notabilem claritatem videri. 

Diodorus ignem esse densetae concrelaeque naturae in unam curvi 
limitis semitam discretione mundanae fabricae coacereante concretum et 
ideo visum intuentis admitlere reliquo igne caelesti lucem suam nimia sub- 
lilitate diffusam non subicienle conspectui. 

Democritus innumeras stellas brevesque omnes quae spisso iractu in 
unum coaciae spatiis quae angustissima inleriacent. opertis vicinae sibi un- 
dique et ideo passim diffusae lucis aspergine continuum iuncti luminis cor- 
pus ostendunt. 

sed Posidonius cuius definitioni plurium consensus accessit ail lacteum 
caloris esse siderei infusionem quam ideo adverso sodiaco . . . 

Posidonius ultimus ideoque priorum opinionum testis est. quod ex 
Achille Posidonianae doctrinae referto probamus. qui fabulas non ut 
ille reticet e. 24 p. 146 e Pet., sed Eratosthenis Mercurium μυθικώτερον ' 
affert. tum p. 14/4 pergit: ἄλλοι δὲ ἐκ τῆς συμβολῆς τῶν δύο ἡμισφαιρίων 
λέγουσιν αὐτὸν γεγονέναι. haec est quam Maerobius dicit Theophrasti opinio. 
eredat cui lubet. equidem cum tantum ab Aristotele discipulum re- 
cessisse negem, potius fontis certissimum indicium teneo, unde physieorum 
opiniones deprompsit Posidonius. Diodorum supra traetavi p. 32, qui num 
suam an alienam opinionem proferat neseio. Demooriti opinio propterea 
est memorabilis, quia Aristoteles Anaxagoram et Democritum minus &ecu- 
rate coniunxit meteorol. I8 p. 345* 25. * sed praeter Maerobium etiam 
Aehilles Democriti plaeitum celato nomine tangit p. 1478 ἄλλοι δὰ ἐχ 
μιχρῶν πάνυ xal πεπυχνωµένων xal ἡμῖν δοκούντων ἠνῶσθαι διὰ τὸ διάστηµα 
τὸ ἀπὸ τοῦ οὐρανοὺ ἐπὶ τὴν γῆν ἀστέρων αὐτῶν εἶναί φασιν ὡς εἴ τις ἁλσὶ 
λεπτοῖς τε xal πολλοῖς χαταπάσειέ τι. iam Placita componas III 1 6 Δημό- 
κριτος πολλῶν xal μικρῶν xal συνεχῶν ἀστέρων συμφωτιζομένων ἀλλήλοις συναυ- 
γασμὸν διὰ τὴν πύχνωσιν. continuatur etiam hic 8 8 ultimum Posidonii de- 
eretum, sed ita ut obseur&a latina verba caloris siderei infusionem melius 
intellegantur πυρὸς σύστασιν, ἄστρου μὲν µανωτέραν αὐγῆς bà πυχνοτέραν. 
Plaeita $ 2 Pythagoreorum opiniones reddunt easdem quas Aristoteles 
l. e. p. 345* 16 affert. altera est: oí δὲ τὸν Πἠλιαχὸν ταύτῃ φασὶ κατ ἀρχὰς 
γεγονέναι ópóuov. nomen discimus ex Achille p. 147A ἕτεροι δέ φασιν ὧν 
ἐστι καὶ (0 ἱνοπίδης 6 Xtioc ὅτι πρότερον χατὰ τούτου ἐφέρετο 6 ἥλιος, διὰ δὲ 
τὰ θυέστεια δεῖπνα ἀπεστράφη κτλ. 

Manifestius est aliud exemplum Aristotelis per Posidonium propagati. 
in scholiis Arati v. 1091 p. 151, 17 Bekk. Pythagoreorum Democriti Ànaxa- 
gorae Hippoeratis de cometis opiniones recensentur. sine negotio Aristotelis, 








! ef. schol. Arat. v. 476 p. 94, 4B '"Epatosüévrc δέ φησι μυθικῶς αὐτὸν διηγούµενος ὑπὸ 
τοῦ τῆς Hpac γάλακτος γεγενῆσθαι ἐκχυθέντος. ἤκουσε γὰρ παρὰ τοῦ Ἑρμοῦ ὅτι οὐκ ἴδιός ἐστιν. 
cf. Eratosth. carm. fr. II p. 6 Hill. 

? quo iure Zellero posteriorum memoria de Democrito hoc Aristotelis loco niti vi- 
deatur [14 8037] frustra quaero. 


PROLEGOMENA 991 


qui eitatur, meteor. I 6 sublecta adgnoscimus. sed proximus est Posidonius, 
ut cautione sit opus. ' eodem modo Placitorum III 2 1. 2 Pythagorae et 
aliorum opiniones comprehendit ex eodem Aristotelis loco ut ex fonte 
repetendas. tamen hic certissime Posidonium possumus monstrare. nam 
in Arati scholio p. 152, 6 Ἱπποκράτης ὁ Πυθαγορικός nominatur. quod ex 
Aristotele scholiasta petere non potuit. sed eadem ratione Hippocratis 
opinio omisso nomine ab Aétio Pythagoreis adnumeratur. Aristotelis 
Pythagorei sunt ili τινὲς uév, Hippocrates ἄλλοι δέ. in scholio novieiae 
originis plura sunt indicia ut ξιφηφόροι ἀστέρες p. 151, 26, sed etiam in 
Placitis aperta. Hippocratis opinioni ad ἀνάκλασιν additur παραπλησίαν ταῖς 
χατοπτριχαῖς ἐμφάσεσιν. eodem exemplo utitur Posidonius apud Arati scho- 
liastam p. 151, 28 ad Democriti placitum illustrandum. * denique de 
huius et Ánaxagorae deereto apud Aristotelem simpliciter τοὺς χοµήτας 
σύμφασιν τῶν πλανήτων ἀστέρων. in Plaeitis aceuratius σύνοδον ἀστέρων δυεῖν 
3 xal πλειόνων, similiterque seholion κατὰ σύλληψιν [l. σύλλαμφιν] δύο πλα- 
νωµένων. multo maiorem in Posidonio opinionum fuisse copiam Achillis 
excerpta docent. p.158 E τοὺς δὲ χοµήτας xai τοὺς τοιούτους οἱ μὲν λέγουσιν 
ἐξ ἀστέρων συνερχοµένων γὙίνεσθαι καὶ συμφωτιζοµένων [vulgo ἐμφωτιζομένων, 
correxi ef. Plae. III 1 6, Democritus] οἱ δὲ ἐκ νεφῶν περιπεφωτισµένων 
[2 Strato III 2 4], ἄλλοι δὲ àx παρατρίφεως αὐτοὺς φωτίζεσθαι λέγουσιν. οὐ 
φαίνονται δὲ del ἀλλὰ γίνονται κατὰ περιόδους χρόνων [cf. III 2 1]. additur 
inepte capiti de cometis, quae in compendio continuabatur de nubibus 
ceteris doctrina p. 159 4. 

Egregium specimen Posidonianae eruditionis ultimo loco proponam 
ex scholiis Árati ad v. 940 p. 136, 39 — 131, 14 Dekk. 
 "Avatiupévns δὲ τὴν Ἶρίν φησι γίνε- | Plac. III ὅ 10 ᾽Αναξιμένης Ἶριν γί- 
αΌαι ἠνίκα ἂν ἐπιπέσωσιν αἱ τοῦ | νεσθαι κατ αὐγασμὸν ἡλίου πρὸς 
Πλίου αὐγαὶ εἰς παχὺν καὶ πυχνὸν | νέφει πυκνῷ xal παχεῖ xal µέλανι 
αέρα” ὅδεν τὸ μὲν πρότερον αὐτοῦ τοῦ | παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι τὰς ἀκτῖνας εἷς 
dou φοινικοῦν φαίνεται διακαιόµενον | τὸ πέραν διακόπτειν ἐπισυνισταμένας 
ὑπὸ τῶν ἀχτίνων τὸ δὲ μέλαν κρατού- | αὐτῷ 
µενον ὑπὸ τῆς ὑγρότητος. καὶ νυκτὸς Hippol. ( 3 ipw δὲ γεννᾶσθαι τῶν 
δέ φησι γίνεσθαι τὴν Ἶριν ἀπὸ τῆς σε- | ἠλιακῶν αὐγῶν εἰς ἀέρα συνε- 
λήνης ἀλλ᾽ οὐ πολλάχις διὰ τὸ μὴ | στῶτα πιπτηυσῶν. 
πανσέληνον εἶναι διὰ παντὸς xai ἀσθε- 
γέστερον αὐτὴν φῶς ἔχειν τοῦ ἡλίου. 

Μητρόδωρος δὲ τήν Ἶριν αἴτιολο- Plae.III 512 Μητρόδωρος ὅταν διὰ 

γῶν φησιν ὅταν ἐξ ἑναντίας τῷ ἡλίφ | νεφῶν ἥλιος διαλάμψηῃ τὸ μὲν νέ- 

! quis fuerit Sporus, unde Posidoniana innotuerunt scholiastae p. 152, 10 [cf. p. 99, 
24 supra p. 63?], doceri velim. 

? cf, Alex. in meteorol. Aldin. 1527 p. 1184 52 οἱ δὲ περὶ Γεμῖνου [cf. supra p. 19!] 
"ai Αἴἵλιον εἰς δεῖξιν τοῦ ἔχφασιν τὴν Ἶριν εἶναι προσγρῶνται xal τῷ προσιόντων τε αὐττ, ὃ0- 
"tiv xal αὐτὴν προσιέναι xal ἀποχωρούντων ἀπογωρεῖν ὥσπερ ὁρᾶται ποιοῦντα xal τὰ 
Ἑν τοῖς κατύπτροις ἐμφαινόμενα. 


232 XVII DE VETUSTORUM PLACITORUM FONTIBUS 


àyoxat ij f. auvavat T, cf. v. 11] νέφος πε- | qoe χκυανίζειν, τὴν 0 αὐγὴν ἐρυ- 
πυχνωμένον, τηνιχαῦτα ἐμπιπτούσης τῆς | Όραίνεσθαι. 
αὐγῆς τὸ νέφος χυανοῦν διὰ τὴν χρᾶσιν | 
γίνεται τὸ δὸ περιφαινόµενον τῇ αὐγῇ 
φοινικοῦν τὸ δὲ ὃν χάτω λευχόν... — | 
Αριστοτέλης δὲ κατοπτρικὴν ἑποιή- 
σατο ἔμφασιν. πέφυχε Ἰὰρ τοῦτο ἄσσειν 
|l. πάσχειν] τὴν ὄψιν προσπίπτουσαν τοῖς 
λείος σώμασι xol καταχλωµένην καὶ 
ἀναχλωμένην yc 

Memorilm & Theophrasto — testis enim est Hippolytus — ΡΓΟΡΟ- 
sitam similime ad Posidonium Aétiumque translatum vides. itaque si 
Placitorum totiens recentiorem colorem Stoicorumque notiones adgnovi- 
mus, Posidonianae disciplinae aliquid tribuendum esse auctoritatis in 
meteorologieis certum, in aliis veri simile videtur. nam ex Posidonii 
paucis reliquiis etiamsi exeerptorum industriam arcessiveris plenam istius 
scholae imaginem instaurare vix ae ne vix quidem poteris. at hoc vel 
ex eis, quae modo contuli, elare apparet vetustorum Placitorum collecto- 
rem ex eodem seminario profectum esse unde Geminus Asclepiodotus 
Diodorus utilissimi exeerptores et disciplinam aeceperunt et collectam 
materiam. 

Medicorum vetustorum opiniones Placitorum non minimum ornamen- 
tum non dubito quin simul eum ceteris capitibus ex vetusto thesauro 
translatae sint. ultimus est Aselepiades, cuius fama ipso vivo tanta erat 
ut ab homine medieinae curioso nullo modo posset praeteriri. sed prio- 
rum medicorum placita unde fluxerunt? "Theophrastus in Opinionibus 
etiam de generatione animalium physicorum decreta collegit unde Ana- 
ximandri Anaxagorae Archelai placita in excerptis sunt residua. sed 
medicos num studiosius traetaverit perdubium est. nam ut ille physicos, 
ita Menon et ipse Aristotelis diseipulus medicos in utilissimam syllogen 
eongesserat, quam ad illius exemplar eolleetam esse Galenus quodam- 
modo signifieare videtur cum post Theophrastei corporis laudes [ef. 
Theophr. fr. 5*| haec continuat ὥσπερ ye πάλιν εἰ τὰς τῶν παλαιῶν δόξας 
ἐθέλοις ἱστορῆσαι, πάρεστί σοι τὰς τῆς Ἰατριχῆς συναγωγῆς ἀναγνῶναι βίβλους 
ἐπιγεγραμμένας μὲν ᾿Αριστοτέλει, ὁμολογουμένας δὲ ὑπὸ τοῦ Μένωνος ὃς ἦν µα- 
ὑητῆς αὐτοῦ γεγράφθαι, διὸ xai Mevd vera προσαγορεύουσιν ἔνιοι ταυτὶ τὰ βιβλία. 
δῆλον δὲ ὅτι xai ὁ Μένων ἐκεῖνος ἀναζητήσας ἐπιμελῶς τὰ διασφζόµενα κατ αὐτὸν 
ἔτι τῶν παλαιῶν ἰατρῶν βιβλία, τὰς δόξας αὐτῶν ἐχεῖθεν ἀνελέξατο, τῶν δ᾽ ἤδη 
διεφθαρµένων . . . οὐκ ἠδύνατο γράψαι. oblitteratam huius libri memoriam [Rose 
Ar. ps. p. 385] nobis non concessum arbitror vanis coniecturis ex Placitis 
suscitare. iuvat tamen quibus auxiliis vetus colleetor uti potuerit non esse 
nescium. sed etiam postea a problematum scriptoribus eiusmodi medioo- 
rum breviaria confecta esse ut per se probabile est ita uno specimine 
confirmari potest, quod inter varia problemata in cod. Marciano 521 [ο 


PROLEGOMENA 233 


supra p.34| repperi. multa summa oeulorum contentione legere mihi 
non contigit scriptura usquequaque evanida, non nulla non recte me ex- 
plicasse veri simile, tamen cum non nihil novi appareat inventum nostrum 
qualecumque est dissimulare noluimus. quare hoe tibi habe anecdoton 
Venetum, doxographi apud medieos miserum specimen, de cuius origine 
fors sit an meliore libro reperto aceuratiora doceamur. 
Mare. 521 f. 100: sq. 
πόθεν ἐκχρίνεται σπέρµα. 

ἐχχρίνεται τὸ σπέρμα ὥσπερ Πλάτων φησὶ χαὶ Διοκλῆς dm ἐγκβφάλου καὶ 
νωτιαίου, cf. A&t. V 3 4. 

Πραξαγόρας δὲ καὶ Δημόκριτος (£u?) τε Ἱπποκράτης ἐξ ὕλου σπέρµα- 
τος [l. σώματος]. Αδι. V 3 5. 

δόξα Δημοχρίτου περὶ σπέρµατος. 

Ὁ μὲν Δημόκριτος λέγων [9 λέγει] ἄνθρωπος «... «νο «ων νεο. 

ὁ δὲ Ἱπποκράτης φησίν' f, Πδονὴ [l. ov; cf. Hipp. VII 4141. 1 314, 9 K.] 
πανταχόθεν ἔρχεται τοῦ σώματος, ἀπὸ μὲν τῶν ὑγιῶν ὑγιής. ἀπὸ OX τῶν vogs- 
ρῶν νοσερά. 

δόξα τῶν Στωικῶν περὶ σπέρματος. 

Τὸ σπέρμα ἐστὶ κατὰ μὲν τοὺς Στωιχοὺς ὃ µεθίησι τὸ ζῷον ὑγρὸν μετὰ πνεύ- 
µατος xal ψυχῖς [ef. Arius Did. fr. phys. 39]. χατὰ δὲ ᾿Ασκληπιαδην τὸ ἐν 
ταῖς ἀφροδισίαις συνουσίαις ἐκκρινόμενον γεννητικὸν ὑγρόν. 

secuntur tituli: 

ὅτι σπερµαίνει τὸ Oro. At. V 5 

τίνι διαφέρει σπέρµα qóvoo 

ὅτι αἰτίαι [?] ἁγονίας. Aét. V 13 

εἰ µέρος ἐστὶ τῆς χυούσης τὸ χυούμενον 

διὰ τί οὐ διὰ στόµατος τὸ ἔμβρυον τρέφεται. Αδι. Υ 16 

εἰ (doy τὸ χατὰ Ὑαστρός. At. V 15 

... Ασχληπιάδης δὲ οὔτε ζῷον οὔτε μὴ ζῷον εἶπε τὸ ἔμβρυον ἀλλ’ ὅμηιων 
ἔφησεν αὐτὸ τοῖς χριμωμένοις 

πότε ἄρρεν Ἰίγνεται πότε ÜTÀo. Αδί. V { 

πῶς γίγνεται δίδυμα 

πῶς Ἰίγνεται (τέρατα Αδί. V 8) 

διὰ ποίαν αἰτίαν τῶν ἑπταμήνων ἀγόνων ὄντων τὰ ὀκτάμηνα ἄγονά ἐστιν. 


τίς αἰτία συλλήψεως Αδί. V 16. [Αξί. V 18 


XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


Ut de Galeni Historia philosopha recte iudicare potuerim [de Galeni 
H. ph. Bonn. 1870] ', Curtii Wacehsmuthii acceptum refero comitati, qui 
specimen optimi codicis Laurentiani Α a p. 222 ad 254 ed. Kuehn. a se 











! quae iam disputaturus sum ex illa dissertatione ita repetita esse scito, ut priora mea 
argumenta vel supplendo vel retractando paulo uberiora facerem, 


Laur. 74, 3 


Α 


Laur. 58, 2 


B 


2234 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


conlati mecum communieaverat. ipse totum ante sex annos denuo oon- 
tuli potioremque discrepantiam huic editioni subieci. 

Laurentianus LXXIV 3 membraneus forma maiore continet Ga- 
leni varia scripta [ef. Bandinii eatal. III 49. I. Mueller ad Gal. optim. 
med. p. 13 ed. II. I. Marquardt observ. erit. in Gal. d. anim. passion. 
p. 11] Galeni historia philosopha inde 2 fol. 171" exarata est. codicis 
aetatem Bandinius saeculo XII cireumsceripsit. ad proximi initium de- 
primere malebat Wachsmuthius, haud scio an immerito quia neglegentia 
librariorum proximo saeculo interdum praeludit. scripturae enim duetus 
artem produnt nullam, notae compendiaque ereberrima, membrana rugosa 
ae subfusca nonnullis paginis rescriptis [ff. 188v 1897" 19017], denique omnia 
ad legendum impeditissima. constat hune codicem et vetustate et fide 
ceteris facile praestare. est autem ex archetypo ineredibili corruptione 
quasi pereso aliquot exemplis intercedentibus a stupido seriba descriptus 
servatis lacunarum plerumque spatiis, servatis etiam illis vocum senten- 
tiarumque monstris quibus quid conferri possit frustra quaero. inde mihi 
adnotationum silva plerumque inutilis sucerevit, quae ne infinita esset 
usitata itaelsmi vitia et huiuscemodi prope innumera praecidi. contempsi 
igitur Dyzantinorum illam Ἐπικουρίων, Πυθαγορίων paene constantem me- 
moriam [cf. Lobeckii Aiae. p. 113 et Cobeti Var. Lect.* p. xxviu], nec 
magis ἐλαίατην χλητόµαχον χιανοῦν vel κοιανοῦν ἠθηκήν notavi. pervulgaris 
est vocalium brevium pinguior appellatio, ut ἕλονται coniunetivus sit, 
metpópsÜa πειρώµεῦα, ὁρισμένον ὡρισμένον, ἵππον ἵππων sonet. eadem soni 
pinguedine liquidarum geminationem efferunt Graeculi (idem Italis mos 
eontrarius nostro), unde ὑπειλημένος διηλαγµένον ἀντίρησις Πύρωνι et cetera 
erebra sunt. alio pertinet quod spiritus vis minus aspera ac prope nulla, 
ut αἴρεσις Bit αἴρεσις ac quod peius est κατ ἕξιν et κατ εμαρμένην nihil 
offensionis praebeat. consonantis β sonus non numquam ad vocalem 
emollitur, unde Democritus et in aliis codicibus et in nostro constanter 
Αὐδηρίτης nominetur. ut omnia haee vitia ex prava pronuntiandi con- 
suetudine nascuntur, ita aliud genus non minus frequens ex male 
seribendo. breviandi studium ex archetypo tralatum mire auctum est. 
sigla et compendia non modo frequentia sunt maxime in versu extremo, 
sed obseuriora quoque, ut idem apex et ην et ων et ης significat, ος et ov 
nullo diserimine differant. nonnulla de his vitiis recentiore manu (XVI 
saeculi si bene memini) correcta sunt, sed raro et leviter. eadem manus 
scholion eapiti 121 adscripsit. 

Alterum contuli Laurentianum, quem DB nomino, plut. LVIII 2. 
chartaceus est forma maxima, saeculo XV satis nitide exaratus. continet 
inter varia Ios. Rhacendytae, Theodosii, Lascaris Proeli Aristotelis Li- 
banii seripta quarto loco a f. 18” Galeni Historiam philosopham. capitum 
initia litteris rubris ornaturus erat librarius, quod non perfecit. caverat 
tamen vieariis litterulis summae orae adpositis ne sensus desideraretur. 
partim earum bibliopegae culpa recisae sunt. hie quoque liber per varia 


PROLEGOMENA 235 


exempla ex eo archetypo deduetus est, unde Laur. Α dixi. quod tam 
est manifestum, neminem ut fallere possit. eadem certe indoctae aetatis 
indieia, eadem compendiorum confusio, eadem monstra, iidem denique 
hiatus, ut vitiatam mancam oblitteratam arehetypi exempli formam animo 
velut instaurare possis. nec tamen alter codex sua laude caret. emen- 
dationes non paucae virorum doetorum nune codicis fide confirmantur, 
totidem novae emergunt. quin etiam lacunae explentur p. 243. 333 K. 
non numquam aliquanto integrior apparet arehetypi memoria qua ad 
verum pervenias. omnino multo maior esset libri utilitas, nisi aperta 
recentioris interpolationis vestigia proderet, qua quidem labe prior co- 
dex Α caret. titulus ut hoe utar quem À habet περὶ φιλοσόφου ἱστορίας 
deflecetitur in περὶ φιλοσόφων ἵἱστορίας. c. 18 p. 243 est in À 6 δηµόχριτος 
ἐν τοῖς σοφιχοῖς, ubi Sexto comparato Ὀνομάχριτος ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς restitutum 
est. quid vero B? 6 Δημόχριτος ἐν τοῖς σοφιστικοῖς prona nimirum eon- 
ieetura, qua Itali quoque principis editionis auetores usi sunt. in capitum 
inseriptiones licenter grassatur modo novas fingendo modo contextus 
verba pro titulo praefigendo [ο. 2 p. 225]. sed hoe sine noxa. illud mo-- 
lestius quod quidquid offensionis vel obscuritatis occurrit fucata medicina 
quomodoeunque resarcire studet. est ubi recte conieetum sit, plerumque 
in quemlibet sensum mendosa verba sunt detorta. cavendum igitur ne 
improbi hominis lenocinia fucum faciant. 

Tertium eodicem Baroceianum monstraverat Ch. Darembergius [no-Baroccianus 
tices et extraits des manuscrits médicaux I p. 18]. est n. CXXXI bomby- 
einus, ut fertur, forma maiore saec. XIV. l'aAxvoü περὶ φιλοσόφου ἵστορίας 
ineipit & f. 349. nihili eum faciendum esse ex specimine Ingrami By wa- 
teri Oxoniensis benevolentia accepto iudieaveram d. Gal. H. ph. p. 5 ubi 
tamen Laurentiani À eum apographum esse non recte conieci. immo 
plurimae lectiones cum Laur. B faciunt, raro velut in libri titulo alterius 
est similior. 

Alteri codieum generi adscribendus est etiam is liber, quem Nicolaus Nicol 
Reginus & Roberto Aniovensi Sieiliae rege acceperat donatum olim ab κα 
Andronieo Palaeologo [cf. I. Mueller ad Gal. de plae. Hipp. et Plat. p. 2 *]. 
ex eo eodiee Nieolaus medieus eum alia Galeni seripta, quae aceura- 
tissime Maximilianus Bonnetus de Galeni subfiguratione empiriea p. 1 
enumerat, tum 'de ystoria philosophorum' verterat, quam versionem co- 
gnovimus ex editione operum Galieni sec. impr. edita per Hieronymum 
Surianum Venet. 1502 p. II p. 574—580, ubi haec subseripta sunt: explicit 
liber Galieni de ysioria philosophorum sive de dogmatibus translatus a πια- 
gistro Nicolao de regio de calabria anno domini 1341 de mense aprilis ἐπ 
die nona. Nieolai versio valde mutila est. multa capita ut logiea quae- 
dam in singulorum saepe versuum angustias contraxit et in posterioribus 
id breviandi studium etiam augetur. prorsus omissa sunt ec. 19 26 35 
48 00 51 60—63 65 τι τὸ 92 93 100—102 131. non numquam ordo 
capitum turbatus est, ut cc. 13 14 post 21 collocantur, postrema capita 


9230 XVII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


confusa sunt. interdum ex scholastica lectione aliquid proprii adspersum 
est, velut c. de denominationibus philosophorum verae formae [ο. 4] nihil 
nisi umbram refert. nec minus abhorret caput de demonsirativa parie 
philosophiae seu de syllogisationibus. ipsa versio barbara illa oratione 
insignis est, qua plerique omnes ante renatas litteras graeca latine red- 
dere solebant. verbum verbo, particula partieulae respondet tam aceu- 
rate, ut nisi graeca restituas, quid sibi velit saepe numero ne intellegas 
quidem. omnino valet quod interpres ipse de sua ratione is prohemio 
traductoris ad gloriosissimum Hierusalem et Siciliae regem Robertum dicit 
libro Myamir praefatus: ego Nicolaus de Regio medicus fidelis et subditus 
vesler iuxla mandalum vesirum de graeco idiomale in. latinum  transtul 
nihil addens minuens vel permutans |cf. Bonnet p. 4]. tamen non numquam 
quae minus intellegeret omisisse videtur ut c.2 p. 224 χρηστοήθη cor- 
ruptam voeem similiaque alia. praecipue propriis nominibus horrida saepe 
barbarie in libris depravatis alios substituere amat. nec desunt loci ad 
arbitrium immutati. sed eave iniquius de Nicolao iudieaveris. ' primum 
non ipsius seriptionem habemus sed Italorum neglegentissime descripta 
exempla. velut vultum impressum pro miletum, nec vernaculae loquelae 
vitia vitantur velut discetaverunt pro disceptaverunt. tum quia in ceteris 
interpretis fides satis probata est [Bonnet p.95. 41, 20], mancum et inter- 
polatum οἱ graeeum exemplar fuisse suo iure aliquis Suspicetur. sed pro 
eerto nihil affirmaverim. Nicolai graecus codex simillimus fuit B. nec 
desunt antiquioris memoriae quamvis tenuissima vestigia. nimirum quod 
e. 20 µίξεις in AB omissum restituit non recondita opus erat doctrina, sed 
exquisitius erat c. 5 1. 15 ex corrupto εἰς δὲ (sic A B) conieetando εἰσὶ ó' oi 
elicere vel c. 7 p. 234 ἔνδειγμα in ἓν δόγµα emendare, quod utrumque Use- 
nerus quoque invenit. quare quod ο. 8 p. 235 vitiose tradebatur χατὰ μὲν 
ἰσωκράτη duce Nicolao qui vertit secundum zenocratem κατὰ Ξενοκράτη re- 
finxi, quod ex Martiano (perperam servata μέν particula) olim Charterius 
eorrexerat. ceteroqui non magna utilitas inde redundat, sed ut lecturi 
ipsi iudicare possent, priori libri parti Nicolai selectam diserepantiam 
adicere plaeuit. optandum vero est, graecus ille Roberti codex ut forte 
fortuna ex abditis euiusdam bibliothecae recessibus protrahatur non tam 
ob Historiam philosopham quam ob Hypotyposin empiricam Galeni simul 
illine prodituram. 

Verum enim vero Lacunae graecum exemplum unde ille spretis 
priorum vanis conatibus Historiam philosopham se instaurasse ac latine 
reddidisse iactat, quanto magis expetendum est ut aliquando inveniatur! 
audite enim quae is in prooemio f. 6" suae versionis (Colon. 1543) pro- 
ferat: mihi vero, inquit, praeter Basileense atque Aldinum exemplar, quae 
(ul! consiat) sunt mille mendis contaminata eliam obligil tertium manu con- 
scriplum, idemque iam vetustlate consumptum: cuius mihi (elsi non facile) 


! quod fecit Wachsmuthius Goett. gel. anz. 1871 p. 704. 


PROLEGOMENA 991 


nd 


copiam fecit, dum Caesar anno 1539 esset σαπᾶασί, Hadrianus α Corone 
vir ille natione Graecus eruditissimus. quod exemplar sedulo moliebatur 
suadere propria Galeni manu exaratum fuisse. nactus igitur landem, vix 
multis precibus, in dies aliquot id multo emaculatius exemplar opus ipsum 
quam fidelissime fieri potuit, converti adhibitis etiam in studium aliis codici- 
bus quae ezcusa inter studiosorum manus versantur. en magna Graeculi 
verba, maior autem Laceunae sive credulitas sive audacia. nam ipsa 
versione &ad amussim examinata nimiisque verborum ampullis atque in- 
volueris remotis, quid tandem invenies? utiles leetiones quaeque meliori 
codici fortasse debentur (sed ne id quidem certum) paucissimas !', multo 
saepius veteres editionum priorum sordes * incredibili pertinacia recoctas. 
quid? quod Basileensis editionis eertissimas emendationes (velut e. 3 
p.228 Parmenidis falsum nomen illic ad marginem in Μενέδημον cor- 
reetum et alia) prae Galeni seilicet autographo aspernatus est. quid igi- 
tur de mirifico illo Hadriani codice? mentitumne credamus Lacunam 
medieum celeberrimum ae dignitate apud potentissimos illius aetatis 
Carolum V et Iulium III papam florentissimum? an Hadrianum ignotum 
hominem et ex Simonidarum Minarumque patria prognatum crimine 
falsi postulabimus? nolo eausam incertam coniecturis diiudicare, prae- 
sertim eum de similis praestantiae codice Dioscoridis, quem unus La- 
cuna usurpavit, nihil habeam compertum.* si Graeculi fraudibus deceptus 
est, ne nimis irrideamus eius credulitatem. nam tanta fuit illius aetatis 
in manuscriptorum aetatibus iudicandis imperitia, ut codices saeculo vix 
superiores infularum loeo haberentur. quid mirum si aequalem fortasse 
Laurentiani À venerandae vetustatis censebant atque Galeni si dis placet 
idiographum? quare non opus est Hadrianum incusare quod antiquos 
apices imitatus ipse mirifieum codicem fabricatus sit, etsi antiquarii illius 
artificii non ignari solebant esse. sed qualiscunque fuit iste codex, non 
inutilis fuit Laeunae, quippe quo Martiani Rotae audaciam et interpola- 
tionem perspiceret, quae ceteris deinceps editoribus fraudi fuit. 

Quod nune de eompluribus Galeni libris constat praeter principem 
nullum editorem manu scriptorum auxilium adhibuisse, idem de Historia 
philosopha dissertationis priore parte olim demonstrare studui. nune do- 


! ut exempla proferam ο. 2 p. 224 σαφέστερον ut ipse conieceram omittit, c. 1 p. 223 
διαγνωστικήν olim omissum addit (exploratricem), c. 2 p. 224 χρηστοήδη vertit ingenia et 
mores excoleremus. c. 2 extr. ἐπὶ ταῦτά pro ταῦτα (similiter). optimam emendationem 
(. 395 Diagoras omissa patriae nomine restituitur) non ex codice, sed ex Ciceronis me- 
moria quam ipse adnotat reduxit. 

3 excerpo graviora quaedam: ο. l τιµίων retinuit ed. princ. mendum, c. 2 σποράδην 
cum edd. prior. omisit, c. 3 p. 227 ἐρετριχήν et 2 p. 229 εἴδη cum Basileensi, c. ὃ p. 226 
Crantes cum edd. prior. 

! Sprengel praef. ad Dioscorid. I p. xix ezcimius fuit οἱ ab. omnibus diversus (1) 
codez quem in egregiis emendationibus sequutus est. Andr. Lacuna Segoviensis Iulii III 
pontificis maximi medicus. copiam eius fecit Io. Paccius Castrensis, sed ubi iam lateat 
plane nescimus. probabile est in. Vaticana servari. valde dubito. 


925 XVII DE GALENI HISTORTA PHILOSOPHA 


eumenta illa novis non nullis stabilire, de versionibus autem secundum 
C. Wachsmuthii diligentissimum examen [Goetting. gel. anz. 1871 p. 7018q.] 
aecuratius retraetare placet. 

Primum edita est Galeni Historia inter Aristotelis opera ab Aldo 
Manutio vulgata [t. II Venetiis 1497 fol. 11'—30"] duodetriginta 
annis prius quam magna omnes Galeni libros complectens editio ab Aldis 
vulgari coepta est. quod descriptam principem ex À olim dixeram, id 
dum ipse codicem tracto luculentis indieiis comprobatum repperi. nam 
praeter summam lectionum similitudinem compendiorumque falsam ex- 
plieationem, quam ex gemello codicis Α aegre quis repetat, fortuita 
apparent vitia, quarum eausa nisi inde perspici non possit. unum est 
νωσεῖ νοσήµασι [ef. ad ο. 3 p. 226], iam antea 8 me recte usurpatum, alte- 


rum exstat c. 88 p. 299, ubi À pov litteris claris exhibet, quod a typo- 
theta pellucente per membranam litterulae in averso folio scriptae um- 
bra θερινής lectum est. similiter ο. 35 p.250 ante κατὰ σώματα laeuna 
est temere indicata. nimirum quia charta illic fissa est, scriptor codicis Α 
versum unum intermisit. quod ter quaterve voculas minutas easdem 
quas B praetermisit aut cum B in coniecturis consentit [cf. supra p. 235, 13], 
in tanta conspirationis constantia casui est tribuendum. nam Venetum 
exemplum tam festinanter ineusum est ut haud paucae voces nec le- 
viores tantum aut plane omitterentur aut pravissime describerentur. cor- 
rectum est fere nihil praeter itacismos paucaque alia menda ut οὐχ 
ὁμοίως pro librorum leetione οὐχ ὠμοῖς vel Πλάτων pro πάντών. 

Altera Historiae editio collectis tum Galeni libris inserta est Γαλη- 
νοῦ Δ΄ Galeni librorum parli quartae . . . . p. III f. 28' —35'. gubseribitur 
f. 5b* Venetiis Aldi εἰ Andreae Asulani soceri, mense Augusto 
M. D. XXV. privilegium Clementis VII datum est Romae apud S. Petr. sub 
annulo piscat. die XXVII. Ianuarii MDXXV. in emaeulandis seriptoris 
verbis parum est profectum. À. Asulanus et Io. Bapt. Opizo, cuius 
maior fuit in ornanda editione cura, principis editionis tam anxie secuti 
sunt vestigia, ut ea saltem quibus caeci impingerentur, at ne ea quidem 
omnia, levigarent, reliquas nee minores profecto sordes intaetas propa- 
garent. nec eorrecía vituperatione exempta sunt. complura & nobis 
olim castigata, nihil magis ridiculum quam quod Protagoram Elidengem 
ex ὡς Περιαγόραν τὸν ἠλεῖον (seribendum est ὥσπερ Διαγόραν τὸν Ἠλεῖον) 
infelicissime effinxerunt. nihilo tamen setius Aldina — nam Manutii Veneta 
anni 1497 non minus in oblivionem venit quam ipse cod. Laur. A — 
posteris tanquam certissimae fidei fundamentum fuit, unde cum ceteris in- 
ventis Protagoram per omnes deinceps editiones propagatum vides. 

Paulo melius res cessit Ioach. Camerario, qui Àndr. Cratandro 
Galeni editionem paranti tomos III et IV recensuit. Historia philosopha 
inest in Γαληνοῦ Δ’. Galeni librorum parte quarta Basileae 15838 fol. 
p. 424 —438. adseita primus vicinarum seriptionum varietate, quam 


[| 
PROLEGOMENA 239 


passim praefixa notula a/' vel ez Plut. indicare solet, multa docete et 
prudenter correxit velut εὐπειθείας ο. 1 p. 223, Μενέδηµος pro Παρμενίδης 
ο. 3 p. 228, πρόσχλισιν ο. 7 p. 258, Δικαίαρχος c. 24, alia minus feliciter. 
tamen ille nec codicem umquam consuluit neque omnino a superioris 
editionis auctoritate nisi coactus recessit. 

Post mutilam barbaramque Nicolai versionem cum elegantiorem 
eultior iam aetas desideraret, Iulius Martianus Rota Venetus me- 
dieus eruditissimus novam condidit versionem limatissimam eandemque 
interpolatissimam. nam quem verecunde Camerarius arcessiverat Plu- 
tarehum, hune iam integrum fere invito Galeno inculeavit. quibus leno- 
einiis effectum est, vix ut pristina libelli exilitas adgnoseeretur. de hae 
ratione nemo verius iudicavit quam Lacuna, qui in epistula nuneupatoria 
8uae versioni praemissa f. 6: postea autem, inquit, Martianus Rota vir in 
Latinis et Graecis literis citra controversiam doctissimus, admolitus manus 
negotio, sequulus est tralationem velerem, eamque longe elegantiorem reddidit, 
adiutus interim Graecis codicibus, ercusis quidem illis, sed mendacissime 
[l. mendosissime]. Quare coactus interdum fuil divinare: interdum, obtrun- 
cata exemplaria, ez suis hortulis [intercidit irrigare et] (quamquam philoso- 
phica et optima) plurima haud dubie interserere, quae nusquam apud Galenum 
eztant: id quod minime fidum decet inlerprelem. sed ut improbam fraudem 
extrinsecus inlatam mittam, in germano Galeno ubi aliunde nihil suppe- 
tebat auxilii non nulla ita emendata vel expleta sunt, ut codicem bonum 
ad manum fuisse magna cum veri similitudine aliquis conieiat. velut c. 2 
p. 224 ubi ed. prine. ceteraeque σποράδην ante elpruíva omisit, nonne 
mirum a Martiano Rota sparsim et fuse dicla novatum esse? aut unde in 
priorum lectione κατὰ μὲν Ἰσοκράτη c. 8 p. 225 Xenocratem odoratus 
est nisi ex codice manu seripto? at is Nieolai exemplari simillimus fuit 
ut ovum ovo sive potius plane idem. ne multa, ipsam Nicolai versionem, 
non codicem inspexerat, id quod idem Lacuna breviter significaverat. ex Ni- 
eolao igitur cum Xenocratem suum et omissa illa verba arripuit tum capitula 
quaedam quae illue aliunde inlata esse dixi non sine arte in suum usum 
eonvertit. velut ex c. 4 non solum Pythagorae mentionem transtulit, sed 
etiam extremo eapite prolixiorem de Aristippi summo bono disputationem 
e Philopono areessitam amplifieavit.' ordinem capitum turbatum esse 
Martianum Rotam acutum hominem non fugerat, itaque suo marte trans- 
posuit, sed qua solet licentia omnia sursum deorsum. 

In latina Galeni editione quae Venetiis 1562 apud Vincentium 
Valgrisium prodiit, inter complures eiusdem interpretis versiones editur 
(Galeno adser. libr. p. 5): Galeno attributus liber de historia philosophica: 
Io. Baptista Rasario interprete. hoc munere haud inscite funetus est 
ille, qui medicus fuit idemque graecarum latinarumque litterarum professor 





! parti IV praefatus *in uno, inquit, et altero libello τῶν νόθων scriptis adiuti. ειπα 
eiusdem. argumenti aliorum ut in Dogmatis et astrologicis'. 


240 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


Ticinensis. ex Plutarcho hune librum fere totum sumptum esse recte 
perspexerat, euius diserepantiam passim margini adscripsit [ef. Wachs- 
muth Ἱ. e. p. 106]. nee tamen Rotae versionis qualis esset natura 
intellegere aut voluit aut potuit nam quamquam de eius fide du- 
bitasse videtur, tamen in gravissimo quoque loco recedere ab eius 
auctoritate non ausus est. in prioribus quidem rara natat aliarum quo- 
que editionum memoria, at in ceteris prorsus est Martiani mancipium. 
adeo illius artes etiam aequales ac fraudis conscios homines praegra- 
vabant. 

Saeculo interiecto cum Charterius magnum Hippoeratis et Galeni 
seriptorum eorpus condere coepisset, Rotae fraudulentum opus ita in- 
veteravit, ut ab hoc potissimum proficiscendum esse sibi arbitraretur. 
inest Historia philosopha tom. II p. 21—58 (Hippocratis Coi et Claudii 
Galeni Pergameni Archiairon opera. Renatus Charterius graece et latine 
primus edidit Lulteliae Parisiorum 1679. forma maxima). cum ad com- 
plendam Basileensem editionem, unde Charteriana fere descripta est, nihil 
valerent codices Parisini quibus in ceteris libris utitur, Rotae inventa 
graece versa traditae memoriae immiscuit. quod negotium in Plutarcheis 
sane eapitibus prospere cessit eum vulgatam memoriam Placitorum se- 
queretur, molestius in Rotae interpolatis, quae aut in artum rediguntur 
(velut de septem ineptissimis Rotae itemque Rasarii syllogismis c. 15 
duo remittuntur) aut aperta noviciae fabricae signa produnt. ut Rotae 
verba c. 4 non illam sensuum motione ezcitatam dulcedinem sed eum 
animi slalum, qui molestiae sit expers nec ullis illecebris mulceatur sic 
graeea veste induuntur: μηδὲ τὴν ἐκ τῶν αἰσθήσεων ἐνέργειας [sic] ἡδονήν, 
ἀλλὰ δὲ [sie] τὴν τῆς φυχῆς διάθεσιν δι’ ἧς [fuit o' ἦς] γίνεταί τις ἀνάλγητος 
καὶ ὀυσγοήτευτος [hoe ex Platonis τορ. ὃ p. 415]. iam tibi componam 
interpolationis fontem Io. Philoponum (Brand. schol. p. 35^ 8) οὐχ ἡδονῆν 
óà ταύτην ἣν ὑπολαμβάνουσιν οἱ πολλοί, λέγω δ τὴν παθητικήν, ἀλλὰ τὴν πολλὴν 
τῖς φυχῆς ἀπάδειαν, ' quo facilius intellegatur quantum distent aera lu- 
pinis. perraro a Rota suo recessit et ex arbitrio novavit. ex Plutarcho 
II 19 adseripsit versus, ex Stobaeo (vulgato nimirum post Rotam anno 
1515) ideae notionem amplifieavit: αἰτία τῶν otd ἐστιν αὐτὴ xal παράδειγµα 
τῶν κατὰ φύσιν ἑχόντων αἰσθητῶν ὑποστάσεων, ubi ne reconditiorem doctri- 
nam rimeris, Canterianae menda fideliter translata moneo. at enim uno 
loco plane propria ac sua sapientia enitescit, quae ne intereat hue sub- 
ieiam '. quis fuit audaeulus ille qui nugas istas venditare auderet? 
Charterium quidem non aceuso. sed fuit fortasse Petrus Comes iunior 


— M —Á————— — . --- 





! Martianus Rota Nicolao nititur qui verterat: et intellegebat delectationem non illam 
passivam sed omnimodam [videtur legisse πᾶσαν] animae impassibilitatem ceterum cf. 
Diog. IX 40. 

? p. 343K. [lofflayópac φησὶ τὰς νόσους Ἰίνεσθαι τοῦ σώματος διὰ τὸ Oeppócepov 7j κρυ- 
μωδέστερον Ὑίνεσθαι τὸ σῶμα. τὸ μὲν γὰρ θερµότερόν ἐστι τὸ πλέον τῷ µετρίῳ [sic] τὸ δὲ 
χρυμωδέστερον ἔλασσον τοῦτο [sic]. 


PROLEGOMENA 941 


quem ille in orat. ad ampl. Paris. med. ord. f. 5 ita laudavit: vir sapien- 
lissimus Petrus Comes iunior in eum librum Galeno ascriptum, ac de Phi- 
losophi historia. inscriptum, suas lucubrationes attulit. quisquis fuit, hoc 
extra omnem dubitationis aleam positum, Galeni eodicis usum Charterio 
fuisse nullum, quod de aliis quoque scriptis nune constat. [cf. I. Muelleri 
Galen. de plac. H. et Pl. p. 42]. ceterum ipse nescio qua verecundia 
ductus non nullos locos ex Martiani Rotae auetoritate additos litterarum 
genere diverso distinxit. quidquid igitur emendatius legitur in eius 
exemplo aut ipsi aut Rotae ingenio debetur. utrius, nec facile ubique erat 
ad diiudiceandum neo sine molestia ad iudieandum. quare promiscua est 
in nostra editione Charterii et Martiani Rotae memoria. 

Possum hie subsistere in codicibus et editionibus quas quidem vidi 
recensendis. nam quid attinet Iuntinarum ae Frobenianarum paene 
infinitam seriem perlustrare, quae Rotae versionem repetunt, ! aut Kueh- 
nii exemplum ex Charteriana apice tenus exseriptum iusta reprehensione 
notare? hoe enim ex eis quae disputata sunt constare puto, ex arche- 
typo haud vetusto eodemque mendosissimo quattuor exempla transcripta 
esse, ac fidelius quidem Laur. À, peritius sed interpolate Laur. B, eius- 
demque generis esse et Baroceianum et Nicolai truncatum et interpolatum 
exemplar. Lacunae sive Hadriani codex qualis fuerit vix ac ne vix qui- 
dem ex eius versione enueleari potest. itaque codicibus AB ita super- 
Struximus nostram editionem, ut ex consensu AB archetypi formam re- 
fingeremus , discrepantibus eis vetustioris fere libri Α auctoritatem 
tueremur. praeterea in prioribus eapitibus secundarium tribui locum 
seleetis N(icolai) lectionibus, de quibus antea monui. conieeturarum unde 
huie libri parti maxima petenda erat salus quidquid innotuit adhibui. 
editionum ut à Laur. Α pendentium rationem habui nullam, nisi quod 
exeerpsi si quae erant potiores emendationes. de posteriore parte Plu- 
tarehea dixi p. 12 sqq. et 43. 

Historia philosopha ex eo litterarum genere est quod ὑπομνήματα 
σχολικά Graeci nominabant [ef. Lehrs de Aristarch." p. 21]. id cum ex 





! jn posterioribus Iuntinae editionibus sub titulo Galeni liber de historia philosophica 
Iulio Martiano interprete haec est docta cuiusdam adnotatio: Àunc librum Galeni esse 
ewn satis son constet, videndum num fortasse sit. Aetii. Theodoretus enim lib. IT $4 
de curatione graecarum affectionum scribit Plutarchum et Aetium collectanea de placitis 
philosophorum edidisse, Porphyrium vero non modo philosophicam eiusce generis. confecisse 
historiam, verum etiam opinionibus vitam ac mores philosophorum adiunzisse. Quare 
cum Plutarchi liber habeatur, hic autem Porphyrio (quem fortasse Laertius est imitatus) 
tribus non queat, fit, ut Aetius potius quam ulli alteri adscribendus videatur. Nisi forte 
quis putet eo quod hic et apud. Plutarchum eadem saepe verba legantur ex utroque 
fuisse. congestum. 

? historia philosopha est in t. XIX p. 222—245. Kuehnius, qui prioribus sui cor- 
poris voluminibus manum subinde admovit quamvis parum felicem, postremo urgenti 
typothetae ne inspectas quidem Charterianae plagulas typis describendas tradidisse fertur. 
neque aliter explicari potest, quod editio ambitiose suscepta tam misere absoluta est. 

Diels, Doxographi graeci. 16 


249 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


tota scriptionis forma patescat tum ipse commentarii seriptor non obscure 
prodit. velut ο. 2 προὐθέμεῦδα δέ, inquit, διαλεχθΊναι περὶ τούτου οὐδὲν μὲν 
ἴδιον εὑρηχότες, τὰ δὲ παρὰ τοῖς προτέροις σποράδην εἱρημένα συναγαγόντες, σαφῶς 
τε xal συντόμως σπουδάσαντες περὶ τούτου διαλεχθῆναι, ἵνα of φιλομαθεῖς τούτοις 
προεντυγχάνοντες μὴ δέοιντο τῶν ἐξηγουμένων ἀλλὰ δι ἑαυτῶν γιγνώσχοιεν τὰ 
καθ Exacta τῶν εἱρημένων σαφέστερον. ac paulo infra ἁπλουστέρως δὲ ὅσα 
παρὰ τῶν πεπαιδευχότων ἡμᾶς ἀχηχόαμεν xal δι ἀναγνωσμάτων ἐμάθομεν νῦν 
συνάγειν ἐπιχειρήσομεν. diseipulorum igitur usui haeo chrestomathia desti- 
nata erat, qua viam ad physiea muniturus seriptor primum de philoso- 
phiae inventione suceessionibus nominibus vi partibus sectis quam bre- 
vissime praefatus [c. 1—8] tum brevi ex dialectica libamento, ut ait Gellius, 
interiecto [ο. 9— 15] ipsam de physieis disputationem ingreditur. anxie 
eautum est ne compendii brevitas superaretur c. 24 ἵνα μὴ τὸν τῆς εἶσα- 
γωγῆς τρόπον ὑπερβαίνειν δοχῶμεν, neve libri συμμετρία laederetur ο. 16 ἐν- 
ταῦθα δὲ ἡμεῖς συντοµώτατα περὶ τούτων διαλεχθέντες ἐν συμμετρία xal ἐπὶ τὰ 
φυσιχώτερα χωρήσομεν.' qua ratione sperat faetum iri ut tirones initiandi 
[τοῖς πρῶτα μαθοῦσιν] citissime philosophi colorem ducant nec interpretum 
ullo auxilio egeant. ne ille regiam ad sapientiam viam, quam antiqui 
negabant, felicissime invenit. at quae sapientia quam humilis quam fu- 
eata quam undique eorrasa, ut miselli magistri vanam iaetationem illico 
perspieias. nihilo setius non ostentandi voto, sed docendi studio hune 
laborem se suscepisse praedieat c. 2 ἀσφαλέστερον δὸ παιρώµεθα περὶ τούτου 
εἰπεῖν τὰ σοφιστικὰ xal πάνυ χεχοσμημένα τῶν διαλεκτιχῶν παρεληλυθότες. οὗ 
γὰρ ἐπιδείξεως ὄνεχκα * προὐστησάμεῦα τὴν περὶ τούτου σπουδήν, ἀλλὰ χρηστὰ 
τὰ ἤ θη ποιῆσαι βουληθέντες τοῖς ἐκ φιλοσοφίας λαβεῖν τι χρήσιµον προβγνωχόσιν 
νοµίσαντες φιλοσοφεῖν οὐ µόνον τοὺς τὰ τριβώνια περιηµµένους, ἀλλὰ xal τοὺς 
τὴν mpóobov μὲν τοῖς πολλοῖς ὁμοίαν ἐνστησαμένους, τὴν δὸ διάνοιαν φιλοσοφω- 
τόραν ὄχειν σπουδάσαντας. similiter e. 16 καὶ περὶ τούτου δυνατοὶ εἶναι νοµέζοµαεν 
λέγειν τι. σπηυδάζωµεν γὰρ ἐγνωχέναι ταῦτα καὶ τοῖς ἄλλοις ἀνεπίφθονον εἶναι 
νοµίζοµεν ἑμφανή καθιστάναι. en. magnum os insulsissimi cerdonis, qui sua 
aliena intellecta non intellecta gravia futtilia pari confidentia effutire so- 
let. nos vero non admodum dolebimus, quod eiusdem compilatoris logicum 





! similiter praefatur Porphyrius schol. Arist. p. 1a 5 Br. σὐντομόν σοι παράδοσιν ποιού- 
µενος παιράσοµαι διὰ βραχέων ὥσπερ ἐν εἰσαγωγῆς τρόπῳ τὰ παρὰ τοῖς πρεσβυτέροις ἐπελ- 
9εῖν, τῶν μὲν βαθυτέρων ἀπεχόμενος ζητημάτων, τῶν δὲ ἁπλουστέρων cup. p. ét p c στοχαζόµε- 
voe. isagogarum scholis creberrimus est usus. sic, ut pauca delibem, Gell. XVI 6 1 cum in 
disciplinas dialecticas induci atque imbui vellemus, necessus fuit adire atque cognoscere 
quas vocant dialectici εἰσαγωγάς, Diog. IX 48 ἅπερ αὐτῶν cl; τὴν εἰσαγωγικὴν τείνει 
τέχνην. cf. supra p. 162. Arateam isagogen cognovimus p. 18! Achillis. similiter Cleome- 
dis cyclica theoria etiam εἰσαγωγή vocatur p. 65 et σχολαί p. 1260 et ayoAtxá p. 93. quae 
extremis adiecta sunt: εἰσὶ 0 αἱ σχολαὶ αὗται ob τοῦ γράψαντος αὐτοῦ δόξας παρέχουσαι, 
ἀλλ᾽ ἐκ συγγραµµάτων τινῶν ἠβροισμέναι xal παλαιῶν xal νεωτέρων, ea ad Galenum 
omnemque scholasticorum eruditionem quadrant. de symmetria etiam a posterioribus petita. 
cf. Mus. Rh. XXXII 481 !. 
? cf. Censorin. d. d. n. 1 7. Wyttenbachius ad Eunap. II p. 37. 


PROLEGOMENA 949 


enehiridion fatum nobis invidit, de quo loquitur e. 16 ὅσα μὲν εἰχὸς Tv 
περὶ τῶν συντελούντων ele τὸ λογικὸν µέρος τῆς φιλοσοφίας εἰπεῖν ἑτέρωθι διῆλθον 
διὰ πλειόνων. 

Adseripsi hune locum simul ea de eaussg, quod ordinis manifestum 
prodit indieium. nam in eodieibus non modo e. 16, quo ad physica 
transitus fit, sed etiam 17 18 19 et quod ineptius est 15 de demonstratione 
mediis physicis post ο. 96 immiscetur. ergo turbatam esse pristinam capitum 
collocationem cum ipsa ratio tum illa scriptoris verba elamant. et ani- 
mum advertit Martianus Rota, qui tamen turbulenta transponendi libidine 
rem etiam magis implieuit. euius ordinem sanxit Charterius et editor 
Lipsiensis, donee Laurentiano protraeto fraus patefacta est, unde facile 
erat erroneis istis eapitibus suum assignare locum. prioribus meis argu- 
mentis [de Gal. H. ph. p. 16sqq.] unum addo, quod e. 35 ἤσα κατ ἀρχὰς 
περὶ 9εοῦ λόγοντες παραλελοίπαµεν, ταῦτα νῦν ἐροῦμεν absurde moneretur, nisi 
ipsa haee eapitis 16 de deo disputatio prius lecta esset. ex eisdem ver- 
bis haud seio an mutatae sedis causa appareat. capita 16—19 et 15 in 
cod. À, ut hoc utar, folium sesquialterum complent, quae si ad duorum 
foliorum spatium diducta fingas (potest autem factum esse ut quaedam 
interciderent), quaternionis compage soluta plagulaque exeussa incerta 
sede vagabantur. quod si fieri potuisse coneedis, quidnam librario non 
dieo docto sed qui seriptoris verba intellegeret pronius erat magisve 
ignoseendum, quam quod disputationem de deo loco motam eapiti 35 περὶ 
δεοῦ adnexuit? transpositorum capitum qualis fuerit inter se conexus, 
liberum coniectaturis relinquo. unum est apertum arehetypi condicionem 
fuisse pessimam atque varia corruptione infelicissime vexatam. lacunae 
aut indieatae aut dissimulatae compluriens apparent, nulla maior quam 
in eap. 3. enumerantur enim succeessionum variae vices, quas post Phae- 
donem Elidensem Anaxarchi mentio intempestive intereipit. paulo infra 
Peripateticorum familiae Epieurus contubernalisque Metrodorus adiungun- 
tur. qui simulatque nominati sunt, ecce de caelo delapsus Pythagoras. 
deinde aperta est lacuna, post quam Italicae successionis series iusto filo 
ad Protagoram usque perducta est. qui idem praeter exspectationem 
agmen elaudit. iam confer cum tristissima perturbationis imagine sin- 
eerum capitulorum ordinem, quem certissima ratione restituimus.  per- 
spieles vetusti libri folium quoddam situ corrosum discerptum esse in 
pannieulos, quorum pars interit, alii prompta medicina a librariolo 
hiuleis vulneribus tamquam linamenta infarti sunt. sed vel hanc operam 
boni consuleremus — facile est enim resuendi negotium — modo ab inter- 
polationibus abstinuisset, quae ipsa oratione Byzantinae barbariae indicia 
produnt. eiol δὲ τῶν γεννιχωτέρων φιλοσόφων ἴνδιχες δύο, τινὲς μὲν Ἰταλιῶται 
dv Πυθαγόρας εὑρετὴς γεγένηται καὶ 6 χατὰ τὴν Ἐλαίαν ἀχμάσας. fraudem 
praeter orationem vel inde tenes, quod Galeni nunc mutilata βαοοθβΒὶο 
tripartita fuit non bipartita quam voluit ille. 

Omnino latius patet haec interpolatio ex scholastico usu affrieta prae- 

16* 


244 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


eipue in libelli principio, dum ardebat adulescentulis eommentandi stu- 
dium. sunt autem interpolationum genera tria. unum versatur in sen- 
tentiis potioribus repetendis velut c. 1 διὸ προσεπάχει τῇ Φφιλοσοφίᾳ τὸ 
ἠθικόν, καθ’ B συνέστησε τὴν προαίρεσιν τῶν κάλλιστα (fv πεισθησομένων. eius- 
modi paraphrases in scholicis libris sunt pervulgatae. alterum est inde 
ortum quod ex ore magistri notulas addunt ut ο. 1 διαλεχτικήν expli- 
eatur δὺ f πείθονται ταχέως. c. 3 Plato ubi primum adparet, singulari 
honore afficitur διαβεβοηµένος nuncupatus. eiusdem fabricae est logica 
adnotatio post c. 4. tertium et tritissimum genus est glossematum. quae 
qui adieeerunt, nihil tam vulgare legebant quin vulgariore aut saltem 
alio voeabulo explicarent. sie ridieule ἀρίστου βίου c. 5 adposito ἀρίστης 
ζωῆς illustratur. eeterum omne illud adnotandi studium refrigerato ealore 
ad finem versus paulatim rarescit. 

Cum neque eompilatoris sollertia neque codicum profecto bonitate 
historia philosopha ullo modo commendetur, si quid laudabile videtur 
fontibus compilatis est tribuendum. ipsius prooemium sane quam inficetum 
Statim successiones excipiunt ex optimo compendio transeriptae. Laertii 
Eusebii Epiphanii successiones supra tetigi. ab eis aliquantum recedit 
Galenus, qui artissimo vineulo eum Clementis conspectu coniunctus est, 
euius hoe propono, ut comparatio fiat, propagationis stemma. Strom. I 
62—64 p. 3528qq. P. 


Ἰταλιχή Ἰωνική Ἐλεατιχή 
Πυθαγόρας θαλῆς Ἐενοφάνης 
᾽Αναξίμανδρος Παρμενίδης 
Αναξιμένης Z vay 
"Avataópac Λεύχιππος 
Αρχέλαος Δημόκριτος 
Σωχράτης Πρωταγόρας 
Αντισθένης Μητρόδωρος 
Δριστοτέλης Κράτης Διογένης 
Θεόφραστος «Ξενοχράτης Λήνων Ἀνάξαρχος 
Στράτων Πολέμων Κλεάνθης Πόρρων 
Λύκων Κράτης Κράντωρ Ἀρύσιππος 2, Ναυσιφάνης 
Κριτόλαος Ἀρχεσίλαος καὶ οἱ μετ αὐτόν Ἐπίχουρης 
Διόδωρος Ἱ]γησίνους 


Καρνεάδης καὶ οἱ ἐφεξῆς 
Clementis suecessiones ipsae, quamvis adventiciam subinde eruditio- 
nem, ut solet, addiderit, paene in catalogi exilitatem contractae sunt. 
eo magis mirandum est quantopere in hoe loco sibi respondeant 
Clemens Strom. I 63 p. 353 P. Galenus e. 3 p. 226 K. 
Πολέμωνος ὃδ ἀχουσταὶ Κράτης τε Πολέμων . . . (Ἀράτητος xai?) Κράν- 
καὶ Ἀράντωρ, sl; οὓς f, ἀπὸ Πλάτωνος | τορος γέγονε καθηγητής εἰς ὃν κατέληξεν 
χατέληξεν ἀρχαία Ακαδημία. Ἱράντορος | f, ἀρχαία Ακαδημία. τοῦ ob Κράντορος 


PROLEGOMENA 945 


δὲ µετέσχεν ᾿Αρχεσίλαος ἀφ' οὗ µέχρι | ἀχουστῆὴς Ty ᾿Αρχεσίλαος ὃς τὴν µέσην 
Ἡγησίνου [eodd. ἡγησιλάρυ] ἤνθησεν | ᾿Αχαδημίαν ἐπινενόηκεν yc µέχρις Ἡγη- 
Ἀκαδημία f$ μέση. | σίνυ ἐπιμεμένηχεν. 

inter utrumque tantum est discriminis, quantum a seriptorum diverso 
consilio satis habeat explicationis. Galenus uberior, qui Diogenis Cynici 
Aeademieorum iuniorum Diogenis Babylonii Antipatri Posidonii plurium 
Soeratieorum nomina servavit, Clemens, qui brevior est in ceteris, Peri- 
pateticorum post Stratonem Diogenisque cum Ánaxarcho memoria superat. 
quare qui ex tali discrepantia diversas scriptorum quibus usus est uter- 
que aeíates rimari voluerit, errabit. nam in principum fere nominibus 
cong&ulto se continuisse videtur Clemens, quique suecedebant minuti phi- 
losophi, eos non nescivit sed exseribendi taedio brevissime comprehendit 
[καὶ oí ἐφεξῆς cetera] nee epitomes formam ipse dissimulavit, qui orsus 
est δ 64 7, μὲν διαδοχὴ τῶν παρ) Ἕλλησι φιλοσόφων ὡς ἐν ἐπιτομῇῃ δε. 
utriusque igitur successionis facies non una, nec diversa tamen, qualem 
decet esse sorores. quis pater fuerit, quaeris? Clementis tabulae admixta 
sunt ut dixi altioris doctrinae vestigia. nobilissimorum seriptorum nomi- 
nibus tamquam imbre obruimur. en tibi Hippobotum Aristoxenum AÁri- 
starehum Theopompum Neanthem Leandrum Herodotum Timonem! at 
nemo eiusmodi successiones condidit. nam Hippobotus cuius aetas et 
ingenium & talibus minus abhorret — si modo Nietschei subtilioribus 
coniecturis quidquam subest veri [Mus. Rh. XXV 224] — is argutius et 
& trita semita recedens sectarum cognationem scrutatus est. neque enim 
eum Cynicis ille sed cum Megaricis Zenonem coniunxit [Laert. VII 25]. 
nomen igitur tenebris equidem non eripiam. de aetate non multo certiora 
dabo. Galenus Philonis et Antiochi quartae et quintae academiae con- 
ditorum meminit. haee enumeratio ipsorum philosophorum aetati aliena. 
nam duas aeademias distinguunt et Varro et Cieero Platonis illam se- 
niorem et ab Arcesila adulescentiorem non ignari illi, quid intersit inter 
Philonem Carneadem Antiochum [οἱ Fabric. ad Sext. Pyrrh. H. I 220. 
Krische Goetting. Stud. 1845 p. 176]. recentiores ut Sextus l. c. et ex 
eodem fonte Eusebii compendium [P. E. XIV 4 16 cf. supra p. 169, v. 
Numenii fr. 8 Thedinga.] tres academias addunt. omnis successionum 
propagatio in '"lulianam aetatem desinit,' ut ipsi ecleetiei tabularum 
quibus posteri utebantur auctores fuisse videantur. parea quidem in 
omnibus Epieureorum mentio, quibuseum ne illorum quidem effeta et 
decolorata philosophia umquam in gratiam rediit. unde haud seio an 
Epieureorum vituperatio fluxerit, quam servavit Galenus c. 3 Ἐπίχουρος 


! idem factum in indicibus Herculanensibus Stoicorum et Academicorum, quos Phi- 
lodemum in suum usum econcinuasse coniecit Gomperzius (Ien. Litteraturz. 1875 n. 539]. 
quid de Nietschei temeritate dicam ceteras praeter Epicurum sectas iam Augusti aetate 
exstinctas affirmanti, nescio [Mus. Rh. XXIII 641]. tu vide Zumptium ueber den bestand 
der pbilos. schulen in Athen und die succession d. schol. p. 53 cui multa possunt addi. 


246 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


δὲ χατολιγωρήσας ὥς τινες ὑπειλήφασι τῆς κατὰ φιλοσοφίαν σεµνότητως ἐπί τινα 
τρόπον µετελήλυθεν [2] οὗ πάνυ παρὰ τοῖς ἀχριβέσι τῶν φιλοσόφων εὐδοχιμηχότα. 
sed enim apud inferiores quoque Epicurei perpetuis maledietis figuntur. 

Nihil de fonte expresso docemur c. 4, ubi singularum sectarum no- 
men unde cuique inditum sit, scholastico more disseritur. similiter prae- 
ludunt Aristotelis interpretationibus Simplieius in Categ. praef. 5 fol. 1 E, 
Ammonius in Categ. AA fol. 2 & Ald., David schol. Brand. p. 22* 42, 
Philoponus ibid. p. 34^ 23. neque tamen inde hane prooemii partem 
novieio more a Galeno additam esse recte concludas. testis est non solum 
Hippolytus I 20 p. 40 Gott. non valde autiquum illie scriptorem secutus, 
sed etiam Laertius I 1 eui fontes si non optimos at veteres tamen illo 
loco ad manus fuisse constat. quid? Cicero ubi [Acad. I 4 17] Peripate- 
ticos ab inambulando, AÁeademicos ab Academia dictos esse refert, nonne 
similia iam in Antiochi Asealonitae schola [cf. I 4 14] agitata testatur? 
e. 5 philosophiae definitiones proponuntur. quarum mediam Stoicorum 
esse Plut. Placit. prooem. 2 confirmatum habemus. neque tamen inde eam 
manasse credam. videamus porro cetera. 

C. 6 tripartita philosophia docetur, quam & Xenocrate olim proposi- 
tam a Stoieis deinde saneitam [cf. Wynpersse de Xenocrate Lugd. Bat. 
1822 p. 67] Diogenes I 18 et quilibet alius tradit. c. τ de seetarum diffe- 
rentia optimae notae est et Stoici eoloris. Sceptieorum antiquos solos 
novit Zenonem Anaxarchum Pyrrhonem, Aenesidemi non meminit. Xeno- 
phanis memorabilis est memoria, quae simillime traditur apud Sextum 
P. H. 1 225 ef. supra p. 111). ο. 8 de philosophandi principio plane eo- 
dem modo continuatur. adverte extrema: αἰτία δὲ φιλοσοφίας εὑρέσεώς ἐστι 
κατὰ ἘΞενοχράτη τὸ ταραχῶδες ἐν τῷ Dip καταπαῦσαι τῶν πραγμάτων. praeter 
ipsam memoriae novitatem [cf. Krisehe forseh. 920] memorandum est 
Sextum ab hae definitione auctore celato disputationis suae exordium 
sumere Pyrrh. H. I 12 ἀρχὴν δὲ τῆς σχεπτιχῆς αἰτιώδη μέν φαμεν εἶναι τὴν 
ἐλπίδα τοῦ ἀταραχτήσειν. quod autem idem ἀρχὴν αἰτιώδη et ἀρχὴν συ- 
στάσεως [ibid. p. 5, 14 B] suae doctrinae aceommodavit, quae in Galeni 
eapite copiose definiuntur, hoc tibi gravioris disputationis tamquam gustum 
praelibatum volo. 

. Agitur de proximorum eapitum [9—19 21—23] origine. quibus cum 
interiorem cognationem cum Sextianis definitionibus intercedere olim vi- 
dissem, statim hine Galenum copiolas suas solito more deflexas et im- 
mutatas putavi. huic opinioni adverso fronte occurrit R. Volkmannus 
[observ. miscell. Iaueri 1873 p. 16], qui ad ipsos fontes utrumque adiisse 
probabat.: quocirea iterata quaestione rem quoad fieri potest profliga- 
bimus. atque c.9 de signo nihil eontinet quod non in variis Hypoty- 
poseon loeis legatur. sed fatendum est, Sextum si deseriptum credimus, 
Galenum insigne assiduitatis dedisse exemplum. vide modo. definitio 
signi ex II 104 [ef. 101 ἐνδεικτικόν] petenda erat. tum divisio σημείου àv- 
δειχτιχκοῦ et ὑπωμνηστιχοῦ extat S 100. iam admirare hominis sagacitatem, 


PROLEGOMENA 941 


qu& ex longinquo spatio S 106 — hoc et me olim et Volkmannum prae- 
teriit — idoneum sibi exemplum arcessiverit. videamus reliqua. 

C. 10 ut ineptiarum compilatoris mirum specimen mitto [cf. Prantl 
Geschichte der Logik 1 609]. ο. 11 eum Sexti cognato loco II 272 ita 
non conspirat ut pleraque distent. cuius λόγος διὰ βραχείας ὑπομνήσεως εἰς 
ἔννοιαν ἡμᾶς ἄγων τῶν ὑποτεταγμένων ταῖς φωναῖς πραγμάτων quomodo tandem 
Galeno exemplo credis fuisse scribenti 8poc δέ ἐστι λόγος σύντομος elc γνῶσιν 
ἡμᾶς ἄγων ἑχάστου πράγµατος T, λόγος διὰ βραχείας ὑπομνήσεως ἐμφανὲς ἡμῖν 
ἀπεργαζόμενος τὸ ὑποχείμενον πρᾶγμα ὃ certius iudieabis si consimilia ex- 
cerpía partim cum Galeno partim cum Sexto facere videris. confer inprimis 
scholia ad Dionysium 'Thracem [aneed. Bekk. p. 647, 18] eum Sexto 
p. 106, 21 Bekk. atque eadem 648, 10 ἄλλοι δέ φασιν ὅτι ὄρος ἐστὶ λόγος σύν- 
τοµος δηλωτιχὸς τῆς φύσεως τοῦ ὑποχειμένου πράγματος cum Galeno cf. Quint. 
VII 3 3. deinde conferendae Pseudo-Galeni defin. medic. XTX p. 348 sq. Κ., 
quarum duae ' plane Sextianis sunt similes. haee ad vetustiorem librum 
digitum intendunt, unde Galenus quae addit οἱ µέν slow οὐσιώδεις οἱ δὲ 
ἐννοηματικοί sumpserit necesse est. desunt autem in Sexto. 

C. 12 de criterio convenit, nisi quod indieii duplex usus inverso ordine 
profertur. praecedit in Galeno definitio alteri ignota. quam Sextus bene 
explicat subdivisionem χοινῶς ἰδίως ἰδιαίτατα, ille signifieat dumtaxat. nec 
multum distat c. 13 de vero. nam quae Volkmanno diserepare videntur 
Sexti τὸ δὲ f[suowxóv σῶμα. ἔστι γὰρ xav αὐτοὺς πνεῦμα atque Galeni τὸ 
δὲ {ἠγεμονιχὸν πνεῦμα εἶναι δοχεῖ ὕπερ σωματοφυὲς μάλιστα ἂν εἰχότως δοχοίη 
ea verbis tantum differunt. gravius est c. 14. Sextus de divisione con- 
traetior est, cum definitione careat et quattuor exemplis se contineat, 
quae alter auxit. enimvero ad quem numerum adscenderit, hodie non 
iam constat codicibus istic truncatis. scholia autem Dionysiana [anecd. 
Bekk. p. 679,8sqq.], quae non sine fruetu adhiberi dixi, octo praebent. 

C. 15 de demonstratione continet Stoicorum eelebratos quinque dva- 
ποδείχτους Sextianis tam eongruos ut in proeedosi desperatae memoriae 
hine salutare petere potuerim emendandi instrumentum. unum tamen 
festinantius ad Sexti modulum conformavi quod ipsum diversae originis 
indieium est certissimum. quid enim? Sextus quintum syllogismum ef- 
fieit ἐχ διεζευγµένου xal τοῦ ἀντικειμένου ἑνὸς τῶν ἐπεζευγμένων τὸ λοι- 
πὸν συνάγωντα. quid fuit causae Galeno, cur ceteroqui consentiens unum 
τῶν ἐπεζευγμένων mutaret? nec temere invertit, sed eum sermonem adhi- 
buit (τῶν ἐν τῷ διεζευγµένφ) qui Stoieis fuit in usu Diogenisque [VII 80] 
patrocinio satis munitur. hocine ab homine qualem tu perspexisti ea 
praesertim aetate ubi regnante Aristotele Stoicorum praecepta diu con- 
tempta iacebant, de suis bonis variandi eausa novatum eredis? nullum, 
mihi erede, aptius est exemplum, quo communis fontis origo necessario 





! p. 349, 2 ὄρος ἑστὶ διὰ βραχείας Ὀπουμνήσεως εἰς ἔννοιαν ἡμᾶς ἄγων τῶν ὑποτεταγμέ- 
wov ταῖς φωναῖς πραγμάτων. 7) ὄρος ἐστὶ λόγος τὸ {τί ἦν cf. Sext. p. 106, 21) εἶναι δηλῶν. 


248 XVII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


postuletur. ergo vides Volkmanno me vietum manus dare, ut mireris cur 
simplieissimae rationis ego olim patronus esse noluerim. sed enim restat 
difficillima quaestio, qua velut arce nisus contraria defenderam. quam 
eum Volkmannus omnino non tetigerit, nune ipsi contra priorem meam 
opinionem mihi pugnandum erit. 

Seeuntur enim cc. 16—19, quibus ex elementorum vestibulo in ipsa 
physicorum penetralia introducit mystagogus. cuius verba plena ruris 
el inficeliarum si feliciter superaveris, iam pleniorem disputationem acci- 
pies optimae notae et antiquum colorem haud obseure prodentem. ipse 
seriptor ab antiquorum consuetudine auspicatur hanc libri partem 
τῶν οὖν πρότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τῶν te ὁραστικῶν xal τῶν ὑλιχῶν ἠργμένων 
τῆς φυσικῆς πραγµατείας, ταὐτὰ ἡμῖν εἰκότως διανοηθέντες ἁρμόττειν νοµίζοµεν 
ἀπὸ τούτων τὴν ἀρχὴν ποιεῖσθαι τῶν λόγων. εἰρηχότων τοίνυν ἐκείνων ὡς τὸ 
πάντων ὁραστικώτατον αἵτιον τῶν ὄντων xal γινοµένων ἐστὶ θεός, xal νῦν ὁμοίως 
ἡμῖν ποιητέον. qua partitione proposita de causa efficiente Platonis Stoi- 
eorum Epieureorum similibusque quaestionibus disserit, tum ο. 18 de 
materia docte et distincte disputat. finem facit ο. 19, quo principii et 
causae differentia eadem disserendi subtilitate exponitur. ex hac tam 
arta ac continua rerum serie unum c. 18 velut exsectum in Sexti hypo- 
typoseon |. III 380—32  reeurrit, ceterorum autem argumentorum nihil 
nisi umbra quaedam per Seeptieci verbosam refutationem pellucet ita ut 
quae apud Galenum iusto disputandi flumine proferuntur ab illo pro libi- 
dine quasi membratim disiecta ac diffusa videas. aec prooemium quidem ab 
eisdem fere verbis utrimque. eum Galeni verbis e. 16 quae expressi mire 
coneinunt Sextiana III 1 (p. 119, 11—1' B.) ἀρξόμεῦα δὲ ἀπὸ τοῦ περὶ ἀρχῶν 
λόγου xal ἐπειδὴ παρὰ τοῖς πλείστοις συμπεφώνηται τῶν ἀρχῶν τὰς μὲν ὑλικὰς 
εἶναι, τὰς δὲ ὁραστιχάς, ἀπὸ τῶν ὁραστικῶν τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου ποιησόµεθα 
T οὐχοῦν ἐπεὶ Üeby εἶναι δραστικώτατον αἴτιον οἱ πλείους ἀπεφήναντο πρό- 
τερον περὶ Ὀεοῦ σχοπήσωµεν. Galenus haec continuat [Πλάτων θεὸν ἀσώμα- 
τον, Ζήνων δὲ σῶμα περὶ τῆς μορφῆς μηδὸν εἰρηχότες, quorum e Sexto inter 
aliena haec infuscata redditur imago S ὃ οἱ μὲν σῶμά φασιν εἶναι τὸν θεόν, 
oi δὲ ἀσώματον xal οἱ μὲν ἀνθρωποειδῆ, οἱ ób οὔ. etiam brevius Galeni 
τόπον δὲ χρατεῖν ὡρισμένον xal χινεῖσθαι μεταβατικῶς μὲν Ἐπίχουρος αὐτὸν 
εἰπεῖν ἐπιχείρησεν ille reddit xal of μὲν ἐν τόπῳ, οἱ δὸ οὗ, quibus quae addit 
oi μὲν ἐντὸς χόσµου οἱ δὲ ἑχκτός invicem desiderantur in Galeno. porro 
huius uberior Stoica dei definitio neglecta est illi, nisi quod Galeni προ- 
νοεῖν τε τῶν ἀρχομένων xax ἀρετήν iam non codicum solum aucto- 
ritate sed etiam Sexti similitudine defenditur, cuius est p. 120, 11 B. τὸ 
ἐνεργοῦν xatd ἀρετὴν xal προνοούµενον τῶν ὑφ) ἑαυτὸ τεταγµέ- 
νων. conira sentire qui τὸ ἀνέργητον xal µήτε αὐτὸ πράγµατα ἔχον 
μήτε ἑτέρῳ παρέχον µακάριον opinentur. buic opinioni suum reddit 
auctorem Galenus: Ἰπίχουρος ... λέγων τὸ μαχάριον xal ἀδιάφΏαρτον οὔτ 
αὐτὸ πράγµατα ἔχειν οὐθ) ἑτέρῳ παρέχειν. itaque plenam ubique et testa- 
tam deeretorum varietatem & Sexto consulto praecisam esse vides. quod 


PROLEGOMENA 949 


&b Hypotyposeon consilio peculiari satis habet sive explicationis sive 
excusationis. nam ὑποτυπώσεων esse τὰ χαθολιχώτερα xweiv ipse tertio libro 
praefatur p. 119, 9B. 

C. 17 de mundi origine et interitu, exin de deo materiaeque con- 
iunctione plane eodem filo continuatur. at horum apud Empiricum nec 
vola nec vestigium. quo maior coneordia in c. 18 de materia. en ipsa 
transitio eisdem verbis concepta 

Sexto III 30 | Galeno ο. 18 

περὶ μὲν οὖν τῆς ὁραστιχῆς τοσαῦτα | x«i περὶ μὲν τῆς ὁραστιχῆς αἰτίας ἐπὶ 
νῦν ἀρχέσει λελέχῦαι συντόμως δὲ xal | τοσηῦτων. διεξελθεῖν ὃ ἂν ein χαιρὸς 
περὶ τῶν ὑλιχῶν καλουμένων ἀρχῶν | καὶ περὶ τῆς ὑλιχῆς. 

λεχτέον. 

diversa secuntur ex Sceptici consilio pauca quae interiaeent. tum vero 
physieorum series tam similiter a Pherecyde ad Stratonem dedueitur, 
ut quid differat quam quid conveniat citius indices. ut mittam vocum 
varietatem, Hipponis et Oenopidis opiniones mutato ordine a Galeno 
proferuntur Stoieique ex communione Empedoclis soluti propriam ante 
Aristotelem sedem obtinent. gravius quod Empedoclis deeretum multo 
aceuratius proditur, eum quattuor elementis concordia et discordia ap- 
posita sint. fortuitum videatur, quod Heraclides Aselepiadesque Anaxa- 
gorae praemissi sunt. nihil igitur impedit, si quidem sui iuris esse 
Galenum recte perspeximus, quin haee quoque uberioris fontis indicia 
existimemus. at e Sexto ipso insperatae quiddam oboritur difficultatis. 
is enim in disceptatione advers. math. IX 359 eosdem iterum philosophos 
in aciem produxit eodem ordine eisdemque paene verbis, ut de origine 
dubitare non queas. at inter cognita nomina non nulla nova exsurgunít 
neque ea hercle collecta e trivio. post Anaximenem nominatur Idaeus 
Himerensis, cuius memoria praeter unum hune loeum prorsus exstineta 
est, tum Archelai et Heracliti duplex opinio profertur καὶ χατ ἑνίους 
Ἡράκλειτος ἀέρα itemque post Hippasum χαὶ χατ ἐνίους Ἡράκλειτος mp. 
doctius etiam sonat quod Epieureis additur εἰ µή τι ἀρχαιοτέραν ταύτην 
Ὀετέων τὴν δόξαν καὶ ὡς ἔλεγεν 6 Στωικὸς Ποσειδώνιος ἀπὸ Μώχου τινὸς ἀνδρὸς 
Φοίνιχος καταγοµένην. extremus apparet Stratonis vice Plato cum ideis. 
versus Xenophanis atque Empedoclis ex libro adv. math. X 314. 315 a 
librario inscite additos esse diu est perspectum. reliqua autem addita- 
menta a Sexto ipso haud dubie profecta sunt. iam mihi solve istue 
aenigma: idem liber si trium exemplorum, Galeni Sextianaeque geminae 
memoriae, fons est primarius, quo tandem modo explieas, Sexto ipso 
quod Sexti est similior Galenus? scilicet tanta est prae Sexti altero loco 
haec similitudo, ut ea potissimum eausa adductus ex Empirico descriptum 
esse olim contenderim, quem errorem ne nunc repetamus satis eautum 
esse existimo. verum accuratius perpendamus Sextiana illa additamenta 
et videamus num consona sit eorum cum ceteris indoles. Idaei sane et 
Platonis opiniones similiter expressae, at offendit Heraeliti diversa ac 


950 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


itd 


praesertim Mochi parum opportuna mentio. constat enim in reliquis sana 
quaedam brevitas quae & verbosa disceptatione et opinionum contro- 
versia abhorret. accedit memorizge parva fides. Heraeliti aer, quode 
pridem dubitaverunt viri doeti [Krisehe p. 380 Zeller III 2, 23 Schuster 
p. 157], unde ductus sit, secundum ea quae p. 210 doeui, dubitari nequit. 
Áenesidemi autem memoria ab eo libro quo Galenus usus est minime 
sceptieo aliena est. quidni ex maturiqris lectionis fructibus priorem 
philosophorum delectum auxisse alienaque infersisse Sextum putamus? 
ego.quidem quid obstet non video, cum praesertim dogmatica post hypo- 
typoses et ex melioribus libris contexta esse appareat [cf. E. Pappen- 
heim de Sexti E. librorum numero et ordine Berol 1874 p.15], inter 
quos fuit Aenesidemus. una sane Idaei memoria intermortua altius erat 
repetenda, cetera et vel Mochi Phoenicis fama haudquaquam obscura. | 
omnia igitur alterius loci peculiaria vindieamus Sexti iteratis curis. ' 
quibus recisis simillima fiunt Galeni Sextique exemplaria. unde quanto 
opere sint pristino exemplari maneipati, iure mireris. tamen et poterat fieri 
ut easu eadem utrimque omitterentur et fortasse factum est. singulari 
enim fortuna contigit, ut quartum exemplum eodem modo compositum 
sed paulo auctius conferre liceret. quod monstratum olim & Fabricio 
nune enodatis difficultatibus prodeat caussae diiudicatae testis gratissimus. 
exstat in Pseudo- Clementis Recognitionibus, quas a Rufino Aquileensi 
presbytero latine versas, exeunte saeculo p. Chr. altero Romae con- 
scriptas esse satis constat [οί Uhlhorn de Clement. Rom. homil. et re- 
eogn. Gott. 1854]. 
Clem. VIII 15 | Sext. P. II. III 30 
Graecorum philosophi de princi- 
pis mundi quaerentes. alius alia. in- 
cessi via. — denique Pythagoras ; 
elementa principiorum numeros esse | 
dicil, | 
Callistratus* qualitates, | ὠτράτων δὲ 6 φυσιχὸς τὰς ποιότητας 
| 
| 
| 


οἱ δὲ περὶ [Πυβαγόραν τοὺς αρι)μηύς 


Álcmaeon οοπἰγαγἰεἰαίος, 


Ánacimandrus immensilalem, | Αναξίμανδρως δὲ ... τὸ ἄπειρον 
Anazagoras aequalitatles partium, | Ἀναξαγόρας δὲ .. . ὁμοιωμερείας 
Epicurus alomos, Δημόκριτος δὲ xal Ἐπίχουρος ἀτόμους 
Diodorus ἁμερῃ hoc est ex his , Διόδωρος δὲ 6 ἐπικληθεὶς Kpóvoc ἐλα- 
in quibus parles non sunl, | χιστα xal αμερή σώματα 


! ef. Fabric, ad Sexti l. p. 021 cui addendi sunt loci Laertii prooem. 1 (ubi inepte vul- 
gatur antiquo errore 'yoy pro Móyov), Damascii de prine. p. 385, Ampel. lib. memor. Il 7. 

? certissimum testimonium inde capitur, quod etiam tertium X 313 similis catalogus 
apparet (cf. supra p. 91) sed mixtae et ille eruditionis. inde ad IX 361. 362 Xenophanis 
Eimpedoclisque versus manarunt. 

ὃ corrupti. nomiuis alteram partem Στράτων esse constat. Calli ex prioribus velut 
llolayópas τὰ τῶν ἀρχῶν στοιχεῖα ἀριθμὼς καλεῖ residuum videatur. 


PROLEGOMENA 951 


Asclepiades ὄγχους quod nos tu- | Ἡρακλείδης δὲ ὁ Ποντικὸς καὶ Ἄσκλη- 


mores cel elationes possumus dicere | πιάδης ὁ Βιθυνὸς ἀνάρμους ὄγχους 
Democritus ideas 
Thales aquam θαλῆς δὲ ὁ Μιλήσιος ὕδωρ 


Parmenides lerram 

Zenon | Empedocles Plato | oi δὲ περὶ τὸν Ἠμπεδηχλέα πρὸς τοῖς 
ignem aquam aerem lerram | Φτωικοῖς πῦρ αέρα ὕδωρ γῆν 

Aristoteles eliam quinium ἐπίγο-- | οἱ ó&. περὶ ᾿Αριστοτέλη τὸν [Περιπα- 
duxit elementum quod ἀκατονόμαστον τητικὸν πὺρ αέρα ὕδωρ γῆν τὸ χυχλη- 
id est incompellabile nominaeil sine Ὥ«φορητικὸν σῶμα 
dubio illum indicans qui in. unum ', 
quatuor elementa coniungens mundum | 
fecerit 

Clementis seriem ex eadem radice crevisse qua Sextiana et Galeniana, 
quivis suapte sponte perspiciet. at enim non nimis fuit ille religiosus homo 
quamvis christianus, eui ab extremis ordiri luberet Pythagoraeque Stra- 
tonem continuare quique Democritum ab Epicuri necessaria communione 
revulsum idearum inventione beat. error ridiculus meherele nee tamen 
interpreti librariove iniungendus. qui vel ex Demoecritei περὶ ἰδεῶν libri 
[οί. Krisehe p. 149. Hirzel untersuch. p. 126 *] notitia vel ex inseita Pla- 
toniearum idearum confusione quam lrefaeus II 14 [Krisehe p. 153! ef. 
supra p. 171] tamquam incohavit vel ex idolorum obscura memoria, quod 
veri similius est [cf. Clement. |. supra p. 131 adlatus], facilem ut in tali 
seriptore habet explieandi rationem. paulo diversa sunt etiam proxima 
quae de Parmenide et Platone proferuntur. num suam sibi doctrinam 
proferat an omissam a ceteris, non dirimo. sed memorabilis est vitii 
€onsensus qui intercedit eum eognato Probi loco cef. supra p. 92. magis 
tamen abhorrent Áristotelea, quae in Tusculanis Cieeronis I 10 22 17 41 
et apud Psellum de omnifar. doetr. ο. 97 [Cramer. aneced. Paris I 990] 
similiter leguntur. eum Aristotele quodammodo coniuncta est Alemaeonis 
opinio. nam ille metaph. À 5 p. 986* 32 dixerat ᾽Αλκμαίων . . . λέγων τὰς 
ἐναντιότητας, quod Clementinis aecurate respondet. sed ne hoc quidem 
in communi libro olim infuisse a ceteris omissum praefraete negaverim. 
nee pertinacius tamen obsistam, si quis eruditionis laudem, quam perso- 
natus ille Clemens ambitiosius petit, in supplementis istis adgnoscere 
velit. | 
Revertimur igitur undique ad ampliorem quendam librum cuius linia- 

menta ex Sexto Galenoque adumbravi. quisquis auctor fuit illius com- 
pendii, Stoicam disciplinam vel certe artem amplexus est. qua virtute 
Sexto potissimum acceptus fuisse videtur Stoicorum perpetuo obstrigilla- 








| VIII 7. non sum ignarus quae sint definitiones philosophorum ex his quae propo- 
suisti. quid consequatur. agnosco mazime quia prae ceteris philosophis Epicuri scholas 
Jrequentavi. frater autem meus Aquila magis Pyrrhonios secutus. est, alius autem frater 
noster. Platonicos et. Aristotelicos. itaque cum eruditis tibi auditoribus sermo est. 


252 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


tori. [P. H. I1 65 τοὺς μάλιστα ἡμῖν ἀντιδοξοῦντας νῦν δογματικοὺς τοὺς ἀπὸ τῆς 
Στοᾶς]. utique remissioris ille Stoicus fuit animi cuius testimonia infra 

)apponam. ergo inter Senecae et Antoninorum aetatem, si quid definire 

lieet, ponendus erit. hie igitur liber Galeno ad manum fuit ad cc. 3—20, 
idem ad eec. 22 et 25 quod Sexti similitudo probat. neque dubito quin 
indidem c. 24 non vulgaris de anima lueubratio fluxerit Stoico colore 
penitus tincta. ad hane opinionem non leve momentum affert, quod Ter- 
tullianus apolog. 47 ' capita de dei natura [Gal. c. 16 p. 241] vi [p. 242] 
sede, tum de mundo nato innatove [Gal. c. 17] denique de animae statu 
[ο. 24] ea ratione pereenset, ut eum eodem eompendio usum veri si- 
mile sit. 

Multo doetiore libro christianus et ipse Dionysius Alexandriae epi- 
Scopus usus est qui in libris περὶ Φύσεως contra Epicureos disputat. inde 
Eusebius P. E. XIV 28 memoriam servavit, quae cum Stoico illo com- 
pendio in atomorum professoribus mire consentit. dabo extrema 88 3. 4 
ταύτης δὲ τῆς δόξης Ἐίχουρος Ἰεγόνασι xal Δημόκριτος. τοσοῦτον δὲ διεφώνησαν 
ὅσον 6 μὲν ἐλαχίστας πάσας xal διὰ τοῦτο ἀνεπαισθήτους, ὁ δὲ xal µεγίστας 
εἶναί τινας ἀτόμους ὃ Δημόκριτος ὑπέλαβεν. ἀτόμους δὲ εἶναί φασιν ἀμφότεροι 
καὶ λέγεσθαι διὰ τὴν ἄλυτον στερρότητα. οἱ δὲ τὰς ἀτόμους µετονοµάσαντες * 
ἁμερῃ φασιν εἶναι σώματα τοῦ παντὸς µέρη ἐξ dy ἀδιαιρέτων ὄντων συντίθεται 
τὰ πάντα καὶ el; ἃ διαλύεται. xal τούτων φασὶ τῶν ἀμερῶν ὀνοωματοποιὸν Διό- 
δώρων Ἰε]ονέναι. ὄνομα δέ, φασίν, αὐτοῖς ἄλλο Ἡρακλείδης Ὀέμενος ἐχάλεσεν 
ὄγχους παρ οὗ xal Ἀσχληπιάδης 6 ἰατρὸς ἐχληρονόμησε τὸ ὄνομα. Dionysii 
de ingentibus Demoeriti atomis errorem supra castigavi p. 219". sed 
quanta sit eius similitudo cum illo eompendio Democritum Epicurum Dio- 
dorum Heraelidem Pythagoram comprehendente, neminem fugiet. 

Alter liber quo duee ex generali physicorum tanquam promulside 
ad largiorem dapem Galenus traducit est Plutarchus de Plaeitis 
philosophorum physicis. unde eum in prioribus pauca suspensa 
manu ut condimentum adspersa sint (c. 5 20 21), iam a c.25 ad 
finem Plutarehus ita regnat, nihil aliud ut praeterea adscitum esse appa- 
reat. nam priorum sententiam qui propriam Galeno laudem in his eapi- 
tibus vindieare studebant, post Fabricii et Heerenii coniecturas olim 
eertissimis argumentis refutavi. qua ratione in eo compilando versatus 
si, supra eommonstravi, ubi de exemplaris Plutarchei praestantia egi. 
quo ita usum esse patet, ut ne obrutus quidem aliena mole sua immiscere 
desineret. sane raro id bene cecidit, plerumque pessime. nam sive ex- 

emplum litteris minus compositis exaratum habebat sive dementi quadam 


! ef. ad nation. II 5 unde audaciam orationis Zpicurei [deum] otiosum et. inexer- 
citum et ut ita direrim neminem humanis rebus bene tuearis. 

? µετονοµάσαντες recte CDF G, vulgati codd. μὲν ὀνομάσαντες unde effecerat Zeller II? 
$86? οὐκ ὀνομάσαντε. Diodorum [Alex. ad Arist. d. sens. p. 257, 10. 366, 2 Th.] cum 
Stoicis post Democritum et Epieurum, tum Anaxagoram recenset Chalcidius p. 377 Mcurs. 
sed nihil est cognationis cum illis. 


PROLEGOMENA 253 


eorrumpendi prurigine ipse correptus erat sive interpolatorum natio li- 
bellum ad omnem inseitiae foeditatem detorsit, illud omnium oculis 
apertum est vix alterum antiquitatis monumentum tanta vitiorum et 
multitudine et deformitate contaminatum esse. nostrum tamen erat, in 
eis certe ubi sententiarum forma 80 veritas aliunde erat nota, quam pau- 
eissima menda detergere. quare non id egimus, quod Martianus Rota 
fecit, ut saxis salebrisque remotis libellum invito scriptore levigaremus, 
sed ut eam formam recuperaremus, quam exemplari suo mediastinus ille 
induisse videretur. ergo foedioribus Byzantinorum soloecismis amputatis 
hane. partem ad codieum fidem deseripsimus, non nullis Plutarcheae 
emendationis auxilium, pluribus fortasse humanae perversitatis insigne 
testimonium. κ 

Quae superest de scriptoris aetate quaestio, haesitante manu a nobis 
tentata erat de Gal. H. ph. p. 23: ab altera parte cum propter Sezti 
aelatem cerium sit post allerum p. Chr. saeculum. confectum esse libellum, 
aller iamen latius eagalur lerminus. sed cum neque oratio quantum pro 
parea mea cognitione infelicique memoriae condicione dispicere queo infimam 
prodaí antiquarum litterarum aetatem, Neoplatonicorum deinde Christiano- 
rumque philosophiae exient indicia fere nulla, sed conspicua sit sophistarum 
philosophorumque superborum inrisio qua Lucianeae paene aetatis commone 
fias, non ullra quartum quinlumve p. Chr. saeculum descenderim. multo 
certiora ne nune quidem proferre possumus indieia. immo corruant quae- 
dam de his neeesse est. memorabilis est locus c. 2 οὗ γὰρ ἐπιδείξεως ἕνεχα 
προὐστησάμεθα τὴν περὶ τούτου σπουδήν, ἀλλὰ χρηστὰ τὰ ἤθη ποιῆσαι βουλη- 
Ὀέντες τοῖς ἐκ φιλοσοφίας λαβεῖν τι χρήσιµον προεγνωκχόσιν, νοµίσαντες φιλοσοφεῖν 
οὐ µόνον τοὺς τὰ τριβώνια περιηµµένους, ἀλλὰ καὶ τοὺς τὴν πρόοδον μὲν τοῖς 
πολλοῖς ὁμοίαν ἐνστησαμένους, τὴν δὲ διάνοιαν φιλοσοφωτέραν ἔχειν σπουδάσαντας. 
sed quare tam angustis finibus sopbistarum palliorumque  irrisionem 
eireumseribes, quae nulla aetate decantari desita est? recitandi mos cum 
primum Α Graecis primo ante Chr. saeculo ad Romanos est translatus, 
non intra vulgatam sophistarum materiam se continuit, sed etiam philo- 
sophiam invasit, quod Seneea ep. 52, 9 queritur ', unde Musonius graphice 
tales non philosophos sed tibicines depinxit [Gell. V 1 1]. sed etiam antea 
Sophistarum et nomen et ambitionem deprehendas. contra quos Philo- 
demus fortasse Metrodori novem libros πρὸς τοὺς σοφιστὰς seeutus rhetorica 
sua scripsit, in quibus sophistarum praecipue Isocratis ereberrima est 
eavillatio, praesertim cum adulescentulos ad philosophandum se aeuere 
affectent [rhetor. IV ed. Speng. ο. 42]. sed haec studia mox incredibile 
cepere incrementum. iam philosophantium sophistarum augetur numerus, 
qualis fuit Dio Chrysostomus. qui tamen ipse philosophos notat or. 32 


—— —— —— — — 


! nec ideo te prohibuerim hos quoque audire quibus admittere populum ac. disserere 
consuetudo est, si modo hoc proposito in. turbam prodeunt ut meliores fiant faciantque 
meliores, si non ambitionis hoc causa exercent. quid enim turpius philosophia captante. 
clamores $ 





— 


204 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


p. 657, 15 qui ἐν τοῖς χαλουµένοις ἀχροατηρίοις φωνασχοῦσιν ἑνσπόνδους λαβόντες 
ἀκροατὰς xal χειροήδεις ἑαυτοῖς.' altero saeculo exempla fuerunt τῶν φιλο- 
σοφησάντων΄ ἐν δόξτι τοῦ σοφιστεῦσαι  Ἐανοτῖπις et Maximus Tyrius, postea 
Themistius nee ante sextum saeculum, cum etiam philosophia obmutuit, 
sophistae et docere et audiri cessaverunt. Byzantinorum denique tem- 
poribus faetum ut ex fori ac theatri luce illorum et studia et vita se in 
pergularum tenebras abderet. 

De pallii mala ostentatione quod Galenus obiurgat nullam aetatis 
notam prodit. Luciani sane aetate et antea nihil est tritius quam τρι- 
βωνοφορούντων non sine invidia memoratio.* sed quidni postea quoque 
philosophorum insignia hominibus derisui fuisse putemus? velut Gregorius 
Nazianz. adv. Iul. orat. IV p. 112B ed. Bill. τί φήσουσιν ol τοῦ αἰῶνος 
τούτου σοφοὶ oi τὰς βαδείας ὑπήνας ἕλκοντες κχὶ τὸ χομφὸν περισύροντες ἡμῖν 
τριβώνιον. luliani similes locos collegit Heylerus ad Iuliani epist. p. 347. * 
nam mature Α profano vulgo se ambitioso pallii diserimine seiunxerant 
philosophi et rhetores. illi pullum, rhetores rubrum pallium gestabant. 
quod aecurate docet schol. in Gregor. Naz. [Mignei patrol. gr. XXXVI 906] 
τρίβωνες δὲ περιβλήματά τινα, τῶν ῥητόρων μὸν ἐρυθροί τα xal φοινιχοῖ, φαιοὶ δὲ 
τῶν φιλοσόφων. παράσηµων δὲ τοῦτο ἦν αὐτοῖς καθ ἑχάστην φορούμενον ὡς τοῖς 
πολιτευοµένοις [magistratibus] τὸ νυνὶ σχαραµάλιον [Π. σχαράµαγκον ex Cyrilli 
lexieo apud Meursium gloss. graecobarb. p. 504, qui eadem repetit]. quanto 
Studio quinto quoque saeeulo dignitatis illud signum tutati essent so- 
phistae, Olympiodorus Thebaeus apud Phot. c. 80 [FH G IV 63, 28 Muell.] 
Seite descripsit. * sed pallium philosophorum cum philosophis interiit, 


! cf. ibid. p. 658, 99 αὐτοὶ δ᾽ el pév celat ποιηταὶ xol ῥήτορες [qui recitant] οὐδὲν ἴσως 
δεινόν. εἰ δ᾽ ὡς φιλότοφοι ταῦτα πράττουσι χέρδους ἕνεχεν xal δόξης τῆς ἑαυτῶν ob τῆς 
ὑμετέρας ὠφελείας καὶ τοῦτο ὃ᾽ ἤδη δεινόν. cf. Themist. orat. 28 p. 412 τίκτουσι δὲ οὐχ 
οἱ φιλόσοφοι µόνον ἀλλὰ καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ ῥήτορες πάνυ πολλοὺς λόγους. ἀλλ᾽ οἱ μὲν 
χυδροῦνται ἐπὶ ταύτῃ τῇ παιδείᾳ xal ἐγκαλλωπίζονται xal ἐναβρύνονται καὶ ἀναχκοινοῦνται αὑτοὺς 
τοῖς ἀνθρώποις θαμὰ ἐξάγοντες εἰς θέατρα xal πανηγύρεις ἐσταλμένους χρυσῷ xal πορφύρᾳ 
xal µύρων ὄζοντας «al ὑπογεγραμμένους καὶ ἐντετριμμένους στεφάνοις τε ἀνθέων ἑστεφανωμέ- 
νους. πρὸς δὲ τῷ χόσμῳ οὕτω λαμπρῷ ὄντι καὶ πολυτελεῖ xal αὐτοὶ οἱ λόγοι αἱμύλοι εἰσὶ κτλ. 

? Philostr. V. S. in. p. 479 de Favorino Gell. XVIII 7. Maximum carpsisse Lucia- 
num Demon. 14 verisimiliter suspicatur Fritzsche ad h. l. — quod Sidonius ille sophista pro- 
fessus esse dicitur: dv Αριστοτέλης µε καλῇ ἐπὶ τὸ Λύχειον ἕψομαι, ἂν Πλάτων ἐπὶ τὴν Άκα- 
δήµειαν ἀφίξομαι, ἂν Ζήνων ἐν τῇ Ποικίλῃ διατρίψω, ἂν Πυθαγόρας χαλῇ σιωπήσοµαι, idem 
de Hypatia dicit Suidas s. v. περιβαλλοµένη δὲ τρίβωνα ἡ pov καὶ διὰ µέσου τοῦ ἄστεος 
ποιουµένη τὰς προόδους [cf. Galeni verba c. 2] ἐξηγεῖτο δηµοσίᾳ τοῖς ἀκροᾶσθαι βουλομένοις 1, 
τὰ τοῦ Πλάτωνος 7| τοῦ Ἀριστοτέλους  ἄλλου ὅτου δὴ τῶν φιλοσόφων. 

3 Plutarch. p. 53c cum Wyttenbachii nota p. 344 Lips. Quintil. prooem. 15. 'l'acit. 
ann. XVI 32. Athen. p. 211 κ Fronto de eloqu. p. 228 Rom. Cass. Dio LXVI 12 fr. Vat. 102. 
Lucian. bis acc. c. 6 et saepe. 

* ef. Isidor. Pelus. IV 94. ὥσπερ τὸν φιλόσοφον οὐχ ἡ στολὴ xal ἡ βαχτηρία Oclxvostv 
ἀλλ᾽ ἡ παρρησία xal) πολιτεία [vivendi ratio], οὕτω καὶ τὸν χριστιανὸν οὐ σχῆμα xol λόγος 
ἀλλὰ τρόπος xal βίος τῷ ὀρθῷ λόγῳ ἑἐφάμιλλος. 

* λέγει δὲ καὶ εἰς τὰς Ἀθήνας κατᾶραι καὶ τί αὐτοῦ σπουδΏ xal ἐπιμελείᾳ εἰς τὸν σο- 


PROLEGOMENA 955 


simulatque Iustinianus eos famoso interdicto in exilium pepulit, nisi quod 
monachorum lacerna τριβωνίου nomen traxit, quode Boissonnadeus ad 
Psellum de oper. daem. p. 251, ad Eunap. p. 276, Not. et extr. XI p. 2, 
56 doctissime disseruit. de Galeni igitur aetate — nam illue redeo — 
nihil luceramur, nisi quod in Byzantinorum aetatem descendere vetamur. 

Latius etiam vagatur alter terminus. nam nihil est quod de Sexto 
tanquam Galeni fonte olim disputaveram. sed uti licet Plutarchi epi- 
tome altero exeunte saeculo confecta. &accuratiora autem ne illud qui- 
dem doeet, quod de Neoplatonieorum et Christianorum spreta doctrina 
observavi. illorum sublimis ac concitatus volatus longe ab his triviis re- 
cedit. nec christianus fuit qui haec concinnavit. sero enim omnino ad 
artes novae doctrinae aptandas descenderunt illi ae mira scholarum con- 
temptione suos diu ab ethnicis philosophis erudiri passi sunt. atqui ne- 
cessarius plane loeus fuerat christianae professionis in prooemio, ubi 
philosophorum ostentatio sugillatur. haud ignoro in christianorum poe- 
tarum et rhetorum opusculis consulto religionem dissimulari, antiquam 
fidem affectari. sed illud ex arte repetendum, quae vetera exempla in 
illis quoque imitabatur. ab arte autem Galenus fuit longe longeque 
remotus. 

Αί neseio quid christiani spirant haee ο. 6 τρίτον τὸ πάντων ἀναγχαιό- 
τατον xal τοῖς ἐπιτηδεύμασι χρησιµώτατον τὸ ἠδιχόν, δι οὗ pavüdvousy ἀλλή- 
λοις ὁμιλεῖν καὶ συμβάλλειν προσηνῶς, xal τοὺς μὲν ὁρασυτάτους ὑπερορᾶν οὐ 
μισοῦντες, ἀλλὰ xal γελῶντες xal ἐλεοῦντες, τοὺς δὲ σπουδαιοτάτους xal ἐπιειχε- 
στάτους στέργοντες κτλ. fuit quidem qui haec christianae si minus originis, 
at aetatis saltem indicia putaret. quem Stoicorum doctrina simillima 
fugit. non dieo veterem illam Chrysippi praefraetiorem, quae misericor- 
dem esse sapientem vetabat [Laert. VII 123], sed mitiorem, euius auctor 
Panaetius perhibendus est. Cieero quidem eum talia tradit [de offie. I 25 88] 
nee suo nee profecto Romano more, sed secundum illius praeceptum 
loquitur. memineris enim quam sit paulo post II 14 50 sui ipsius im- 
memor. similius Seneca! de ira II 32 1 inhumanum, inquit, cerbum est 
εί quidem pro iusto receptum [uitio εί] talio . .. magni animi est. iniurias 
despicere. hoe despicere Galeno est ὑπερορᾶν ut frustra coniecerit Usene- 
rus ὑπεραίρει. &t proxime alter Senecae loeus aecedit de ira II 10 5 
Heraclitus quotiens prodierat et tantum circa se male viventium immo male 
pereuntium viderat, [lebat, miserebatur omnium . . . Democritum contra 


φιστικὸν Opóvov ἀναχθήῆναι Λεόντιον οὕπω ἐθέλοντα. λέγει δὲ καὶ περὶ τοῦ τρίβωνος ὡς οὐχ 
ἐξῆν κατὰ τὰς Αθήνας περιβαλέσθαι αὐτόν τινα xal μάλιστα ξένον ᾧ μὴ τῶν σοφιστῶν ἡ 
Ῥώμη ἐπέτρεπε xol αἱ κατὰ τοὺς σοφιστιχοὺς νόµους τελεταὶ ἐβεβαίουν τὸ ἀξίωμα. sequitur, 
rituum narratio (pugna, balneum) quibus ad pallii dignitatem initiandi praeparabantur. cf. 
Agath. hist. II 29 p. 68c. pulli pallii mentionem iam Plut. Anton. 80 de Philostrato Aca- 
demico locutus facit [supra p. 80]. cf. Diog. VI 102. 

! * Seneca saepe noster Tertull. d. anim. 20. cf. C. Martha les moralistes sous l'em- 
pire Rom. Paris 1872 p. 10. 


256 XVIII DE GALENI HISTORIA PHILOSOPHA 


aiunt numquam sine risu in publico fuisse: adeo nihil illi eidebatur serium 
eorum, quae serio gerebantur. ubi istic irae locus est? aut ridenda 
omnia aut flenda sunt. ac ne graecum exemplar desideres, confer So- 
tionis praeceptum ἐκ τοῦ περὶ ὀριῆς β΄ [Stob. flor. 20 53 — Maxim. serm. 
19 35] τοῖς δὲ σοφοῖς ἀντὶ ὀργῆς Ἡρακλείτῳ μὲν δάκρυα, Δημοκρίτῳ δὲ γέλως émet. 
uude probatum vides quod coniecerunt, eundem esse Sotionem qui de ira 
scripsit et apud quem puer sedit Seneca ep. 49 2 [cf. Nietsche Mus. Rh. X XIII 
639]. ceterum contrario illo philosophorum pari valde delectabantur Grae- 
euli [cf. Luc. vit. auct. 13 Hippol. refut. 1 4. 13 Herm. irris. 13 Tzetz. II 722] 
ut vel tecta significatio, qualis est Galeni, statim intellegeretur. testis 
est Gregorius Nazianzenus [or. XXVI 9 t. I p. 478 ed. Maurin. Paris. 1778] 

. ὗσοι φιλοσόφῳ χρώμενοι λόγῳφ xal ὑπεραναβεβηκότες τὴν τῶν πολλῶν ταπει- 
νότητα πάντα φέρουσιν ἀσείστως xal ἀτινάχτως xal διαγελῶσι μᾶλλον [sic recte 
duo codd., vulgo μὲν] 7, ἐλεοῦσι τοὺς σειοµένους, τὸ μὲν ὑπὸ φιλοσοφίας τὸ 
δὲ ὑπὸ φιλανθρωπίας. quos philosophos intellectos vellet, perspexerunt 
auditores. Elias quidem Cretensis ad διαγελῶσι rectissime adnotavit [ed. 
Α. Iahn in Mignei patr. gr. XXXIV 887*]|: κατὰ τὸν Δημόχριτον ᾽Αβδηρίτην. 
poterat etiam Heraelitum citare quode monuit A. Iahnius. accuratius illo 
Nonnus abbas ad Gregor. or. I contr. Iul. 36 [Migne t. XXXVI p. 1004]. ' 
suffieiunt haec ut a sanissimo Galeni loco coniectandi temeritas arceatur 
et ut ehristianae originis suspicio omnis dispellatur. revocamur igitur ad 
Stoicum illud compendium quo in prioribus usus est ille. de aetate nihil 
lueramur, nisi quod ethnicum seriptorem non ultra sextum saeculum 
pones. 

Nec certiora docebit orationis observatio, quae nullo exemplo nulla- 
que scholae exercitatione erudita horridam atque ineultam prae se fert 
speciem, quam etiam alienis obducere conatur. non nihil autem squa- 
loris librariorum quoque eulpae dandum est*, plus fortasse ipsius magi- 
Siri perversitati atque ut ita dicam obstinationi. nam singularis est vel 
apud Graeeulos ea consuetudo, quae temporum certos fines evagata in 
perfecti usu quasi luxuriat. qua in re tantum sibi placuit, ut etiam Plu- 
tareheam orationem insolentioribus his perfecti formis ornatam vellet. 
ita c. 21 διενηνοχέναι ex διαφέρειν, e. 49 Ίρκται et ἦρχθαι ex. ἠρξατο et ἄρξα- 
σθαι deflexum. sed parco exemplis, eum adeo abundent, ut non negle- 
gentia quadam, qua non nulli labentis aetatis scriptores inde a novo 
testamento [cf. Buttmann gramm. n. t. orat. p. 118, Lehrs quaest. epic. 





! fabula Byzantinis est notissima. unde in scholiis ad Plutarchi Placita cod. Marciano 
921 [B] adscriptis haec ad I 3 11 notantur: Ἡράκλειτος χαὶ Δημόκριτος οὐκ ἐν τῷ αὐτῷ 
Ἱεγονότες Ὑρόνῳ φυσικοὶ δὲ ὄντες ὁῥμοίως τὴν τοῦ //////////// ὃ μὲν γελῶν ὁ δὲ χλαίων. ὁ μὲν 
Δημόκριτος ἐγέλα (συνόλωςθ) τὰ πράγματα, ὁ δὲ Ἡράκλειτος ἔχλαιε' (7,9 δὲ 9) ὁ μὲν Δημόκριτος 
᾿Αβδηρίτης, ὁ δὲ Ἐφέσιος. Gregorii locum ex Useneri memoria addidi. 

? sic explicandum fortasse, quod αὐτοῦ non numquam reflexivo sensu usurpatur, ut 
c. 9 p. 226 dvt' αὐτοῦ κατέστησε, [excusari potest ibid. p. 228 προεστήσατο τῆς κατ αὐτὸν 
αἱρέσεως]. nam ne aliis qu idem locis aspiratis temperntum est cf. p. 294. 


PROLEGOMENA e 951 


p. 274) errabant, sed consilio 80 ratione insaniisse Galenum appareat. 
molestissima porro est ea consuetudo, ut verba cogitandi fere ubique im- 
misceat. incertum est, quam sibi elegantiam istinc aueupari visus sit, 
tantum constat, periodorum nativam gravitatem hoc pondere addito vix 
esse ferendam. cuius farinae sunt haec oc. 6 κατὰ τοὺς πλείστους ἀκριβε- 
στάτους εἶναι δοχοῦντας, 6. 24 ὅσα τοῖς ὀνομαστοτάτοις εἱρῆσθαι περὶ ταύτης νοµί- 
ζομεν. €. ὃ p. 228 el; πρῶτα Tjxewy ὑπειλημμένον, c. (V καὶ τὸν ἄγαν ἠκριβωχέναι 
τὴν ἀπορητιχὴν ὑποληφθέντα [Πύρρωνα, c. 16 ταὐτὰ ἡμῖν εἰκότως διανοηθέντες 
ἁρμόττειν, νοµίζοµεν (cogitamus) ἀπὸ τούτων τὴν ἀρχὴν ποιεῖσθαι τῶν λόγων, 
ibidem δυνατοὶ εἶναι νοµίζοµεν. inde placitis quoque persaepe νομίζει ut. c. 20 
vel οἴεται similia addit. cetera quae minus probe dieta sunt ut µνηµο- 
νεύεται γεγονώς ο. 3 p. 229 [ef. Xenoph. Cyrop. I 2, 2] et praepositionum ne- 
gationumque usus perversus mittantur. nam neque singulis his vitiis, nec 
toto dieendi genere quidquam probatur nisi rusticum esse atque incultum 
scriptorem, quod aliunde satis constat. de aetate autem ne hine quidem 
certi quidquam elieitur. : 

Nec vero audiendus est Roseus, qui in Aristot. Pseudepigr. p. 381 
inf. Galeni libellum commentatoris cuiusdam Aristotelici opus esse sexto- 
que vel septimo saeculo tribuendum arbitrabatur. ae temporis notam 
unde sumpserit, nescio. causa coniecturae — plus enim ne ipse quidem 
ei tribuet — haec fuit, nisi fallor, quod sectarum nomina e. 4 et similia 
gcholieis illis libris cognata videbat. sed et adumbrata est haec similitudo 
et mos iste multo antiquior, ut supra demonstravi. ergo nisi quae re- 
motiores me fugiunt causae, iaceat necesse est ista opinio. nee profecto 
de Stoiea ceterorum capitum origine virum doctissimum ego docebo quem 
iam pridem subitariae coniecturae piguisse confidam. ipse in Hermae 

vol. V 205 commentatorum Olympiodori Eliae Davidis Stephani ceterorum 
. artes lectionumque gyrum peritissime cireumsceripsit. unde nihil ad hune 
scriptorem pertinere in propatulo est. scriptorum autem in magistros 
pietas in scholiis frequentissima [Rose l. c. p. 206, 2] cum in nostra quo- 
que seriptione appareat e.2 ὅσα παρὰ τῶν πεπαιδευχότων ἡμᾶς ἀχηκόαμεν 
xai δι ἀναγνωσμάτων ἐμάθομεν νῦν συνάγειν ἐπιχειρήσομεν, inferioris aetatis 
atque scholieae originis videtur indicium haud spernendum, sed nequa- 
quam Aristotelicorum proprium. quibus eum sollemnes sint formulae 6 
ἡμέτερος φιλόσοφος Sive ώς ἔλεγεν ὁ ταῦτά µοι ἐξηγησάμενος vel ὡς 6 ἐξηγητής, 
ad Galeni exemplum propius aecedit Sopater sophista qui prolegomenis 
in Aristidem III p. (57 Dind. subscribit: ταῦτ ἐγώ σοι Σώπατρος ἐπιδίδωμι, 
ὅσα γε [l. τε] ἔμαθον παρὰ τῶν διδασκάλων ᾿Αθήνησι xal ὅσα μεθ) ἑτέρων ζητῶν 
καὶ ἐξ ἀναγνωρισμάτων ποιχίλων συνήγαγον. eonferre possis, quae paulo supe- 
rior Eunapius prooem.9 p.5 B. χἀγώ, inquit, ταύτην ἐξώρμησα τὴν γραφήν, ὅσα 
3, χατὰ ἀχοὴν 7, κατὰ ἀνάγνωσιν ἡ κατὰ ἱστορίαν τῶν κατ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων κτλ. sed 
hoe priorum similius ut Pamphilae apud Photium c.175 p. 119^ 22 συγγράψαι 
ób d τε παρὰ τοῦ ἀνδρὸς µάθοι τὰ tq ἔτη συνεχῶς αὐτῷ συνοῦσα xal μηδ ἡμέραν 
μηδ) ὥραν ἀπολειπομένγ καὶ ἃ παρ᾽ ἄλλου τινὸς ἀχοῦσαι συνέβη τῶν παρ αὐτὸν 

Diels, Doxographi graeci. 17 


958 XVIII DE GALENT HISTORIA PHILOSOPHA 


ἀφικνουμένων . . . xal δὴ xal ὅσα βιβλίων αὐτὴ ἀνελάξατο. nec secus Theo- 
phrastus fr. VI περὶ σημείων 1 1 ἐγράφαμεν, xa9' ὅσον Tv ἐφιχτὸν ἃ μὲν αὐτοὶ 
προσχοπήσαντες ἃ δὲ παρ ἑτέρων οὐκ ἀδοχίμων λαβόντες inventionem so- 
phistis deberi eomparatis Platon. Protag. p. 9208 et Isoer. or. XV 208 
ef. epist. 1, 4 elucebit. 

Igitur hoc quoque argumentum anceps est. nihilo minus quaecunque 
prolata sunt etsi singillatim perpensa infirmiora sunt, coniuncta tamen 
lapidum fornieationi comparari possunt, qui se invicem sustentant. ergo ut 
dicam quod sentio, ad annum p. Chr. circiter quingentesimum undique 
trudimur, quem terminum eum eis conferas, quae supra ex Plutarchei 
exemplaris condicione eonelusi [p. 22], unde aliquid momenti nostris 
caleulis addi intelleges. | 

Ultimo loco de Galeni nomine pauca subiciam.  pseudepigraphum 
esse libellum nemo unus negavit, ipsius autem magistelli nomen qui eius 
personam induit ut aliquando innotescat nec optandum admodum nec 
sperandum est. suae aetati placuisse tironibusque ipsa brevitate com- 
mendatus videtur, qui haud obscura seholiei usus indicia per codices 
propagata prodit. adulescentulis praecipue medicinae studiosis una eum 
Galeno usurpatum esse credibile. et ex hae propagationis communione 
factum existimo ut Galeni nomen ignotum seriptorem si modo umquam 
inseriptus fuit oblivioni mandaret eiusque vicem impleret. in Lauren- 
tiano quidem Α et Nicolai codice Historia inter variam Galeni seripto- 
rum turbam interiecta est. nec desunt eiusdem erroris exempla alia. 
neque enim isagogen dialecticam & Mena Parisiis 1844 vulgatam aliter 
elarissimi nominis honore dignatam credo '. eiusdem generis sunt ὅροι 
ἰατριχοί [XIX 346 — 461 K.] qui eum historia non uno sunt nomine con- 
ferendi. 

Inseribitur in libris περὶ φιλοσόφου ἱστορίας. quod ex iusto titulo 
φιλόσοφος ἱστηρία librariine an Galenus corruperit, otiosum est quaerere. 
eadem inscriptione celebratur Porphyrii Damasciique apud Suidam 
opus. Laertii quoque liber minus aceurate apud Stephanum φιλόσοφος 
ἱστορία citatur [ef. Roeper zeitschr. f. d. alterthumswiss. her. von Bergk 
1852 p.428]. sed Galeni Historia multum distat &b illis, quia philoso- 
phorum vitae desunt. nihilo minus ille titulum, qui in aures bene ce- 
cidit, haud cunctatus arripuit, quamvis librum editurus qui neque phi- 
losophus esset neque historicus. 


! similiter seriptioni nondum editae Γαληνοῦ τοῦ ἰατροῦ περὶ εἰδῶν φιλοσο- 
φίας nomen inditum videtur. descripsit in usum meum amice Aeneas Piccolomini comes 
Senensis ex cod. Laur. LXVI 13. ex eo in flne mutilato descriptus est cod. Parisinus 2116 
quem Ch. Graux conlatum liberalissime mecum communicavit. gemello exemplo et integro 
eo usus est David prolegom. inde Α p. 15a 46 Br., quod melius intellexi postquam Guile- 
mus Meyerus Spirensis lacunas Brandisianae editionis ex codice Vaticano gr. 1470 s. XI 
vel XII propensa mihi voluntate explevit. 


. PROLEGOMENA 259 


XIX DE HERMIAE GENTILIUM PHILOSOPHORUM IRRISIONE 


De Hermiae philosophi aetate multa est controversia. plurimorum 
suffragia tulit G. Cavei sententia [hist. litter. script. ecel. II 85] qui eontra 
Lambecium [comment. de bibl. Caes. Vindob. lib. VII p. 54] Sozomenum 
historiae ecelesiastieae scriptorem Hermiam fuisse opinantem saeculo 
alteri Irrisionem attribuit. ceterorum suffragia collegit Otto novissimus 
editor [Corp. apologet. christ. saec. II vol. IX Ien. 1872 p. χαχα 8qq.], 
qui extremos s. II annos et ipse significavit p. xvr. movit illos primum 
philosophi cognomen a librariis traditum quia illa maxime aetate qui 
philosophorum scholis relietis transfugae ad christianos venerant philo- 
ΒΟΡΗΙ nomen ut erroris notam ae memoriam retinuissent. eo nomine noti 
sunt lustinus Áthenagoras Aristides Pantaenus Melito Heraclas [Otto 
p.xxxiv] tum nisi vigente ethnicorum errore nullam ait vim habere 
philosophiae irrisionem. at ut recte haec observata sint, aetatis nulla 
eerta elicitur nota. nam philosophiae et philosophi nomen simul cum 
pallio mature ad christianae pietatis in secessibus studiosos transiit ita 
ut monachi Byzantini legitimo verbo philosopharentur. quis porro spondet 
ab ipso scriptore titulum profectum esse, non a librariis quibus Hermias 
Ammonii pater [cf. Ἑρμείου φιλοσόφου Ar. Bchol. p.9 Br.] ex scholastico 
usu notus erat? gravior videtur altera eausa. at antiquae religionis usque 
ad ultima antiquitatis tempora tenaces patroni et exstiterunt et quovis 
suspicionis ealumniarum iniuriarum genere vexari solebant. adde quod 
supra monui scholastieam eruditionem οπιπίποαιθ liberalium artium 
studia antiquas memorias etiam in christianorum cireulis retinuisse. ne- 
que enim ultimae plilosophiae vim atque auctoritatem recte aestimavit 
Otto l. e. p. xiix: &amque saeculo, inquit, quinto gentiles sive 'pagani 
pagos quaerebant ut iam. anno 423 viz ulla eorum vestigia amplius exstarent 
(Theodos. II in Cod. Theod. XVI 10, 22), et pauci tantum supererant phi- 
losophi neoplatonici, in umbraculis latitantes et sexto saeculo (a. 529) a 
Iustiniano I Athenis ultimo eorum refugio expulsi. idem imperator paganis 
qui supererant baptismum obtrusit. sed enim quod umbratilem philoso- 
phiam ille obiurgavit id in omnes posterioris aetatis litteras cadit. sed 
regnavit illorum doctorum disciplina ut ex una Ammonii discipulorum 
frequentia intellegas etiam aliquanto post fatale illud Iustiniani exilium. 
neque ipsa antiquorum philosophorum dogmata agitari illic desita sunt, 
quod et Stobaei eclogis apertissime probatur et Simplicii testimonio, qui 
dum veterum physicorum diversitatem explicat in Phys. I f. 7* 26 οὐ χρὴ 
δέ, inquit, τοὺς τοσαύτης ἀχούοντας διαφορᾶς νοµίζειν ἐναντιολογίας εἶναι ταύτας 
τῶν φιλοσοφησάντων ὅπερ τινὲς ταῖς ἱστορικαῖς µόναις ἀναγραφαῖς ἐντυγχάνοντες 
xai μηδὲν τῶν λεγομένων συνιέντες ὀνειδίζειν ἐπιχειροῦσι χαίτοι µυρίοις σχίσµασιν 
αὐτοὶ χατεσχισµένοι οὗ περὶ τὰς φυσιχὰς ἀρχάς (τούτων γὰρ οὐδὲ ὄναρ ἐπαίουσιν). 
ἀλλὰ περὶ τήν καθαίρεσιν τῆς θείας ὑπεροχης. christianorum iniquitatem non 

17* 


200 XIX DE HERMIAE GENTILIUM PHILOSOPHORUM IRRISIONE 


sine ferula tetigit Simplieius ', unde hoc certe discas dogmatum diseor- 
diam non sexto minus quam altero saeculo aptam praebuisse christianae 
eavillationi materiam. nam quod pergit Otto p. t atque Hermias, si sae- 
culo quinto aut. etiam serius Irrisionem scripsissel cerle hanc opportunitatem 
istos philosophos quamvis tunc in angulis latilarent eorumque φλυαρίας εἴ- 
agitandi non dimisisset, nihili est. nam qui novas doctrinas tradueturus 
erat, ei multa doctrina superanda parum ab audituris laudis exspectandum 
erat. contra si pristina quae ex institutione cuique nota erant irridendo 
repetebat et delectare poterat suos simulque adversarios Aristotelis Pla- 
tonis denique antiquae doctringe interpretes oppugnare. postremo de- 
fendunt isti [οί Otto p. xvm] Hermiae opusculum vigente adhuc genti- 
lismo scriplum esse ac si in scholis etiam tunc regnarenl variae philoso- 
phantium sectae. verum est Platonem Aristotelem Cleanthem Pythagoram 
Epicurum derideri quasi illorum scholae etiam tum pateant liceatque 
intrare. unde si istis eredis, eam adgnoseas aetatem, qua non solum 
Platonici Peripatetici Pythagorei sed etiam Stoici et Epicurei frequentia 
discipulorum floruerint, h. e. non post alterum tertiumve p. Chr. saeculum. 
at eodem artificio tu efficies tum Thaletis Anaximandri eascorumque ce- 
terorum philosophorum asseclas fuisse. neque enim ullum Hermiae aut 
ordinis aut rationis est ab illis diserimen. sed de ratione mox videbimus. 
hoe constat qui priorem Irrisionis originem suaserunt argumenta attulisse 
haudquaquam firma. 

Quod probe intellexerunt eum alii tum G. F. Menzelius Hermiae 
editor [Lugd. Bat. 1840] qui ad saeculum quintum et ultra eius aetatem 
ponendam censuit. neque enim frivolos risus et facetias eam aetatem 
decere ait, qua potentissimorum hostium impetui esset oceurrendum, sed 
qua parta et explorata victoria securi gauderent. neque gentiles edo- 
cendos advocare quod priores consueverant, sed ipsos christianos non 
eonfirmandos sed inani lusu oblectandos. Menzelii opinionem, quam ve- 
hementer probo, paulo accuratius explicare iuvat. neque enim quidquam 
obstat, quin etiam priori aetati lusum ioeumque attribuamus (testis est 
Tatianus) at qui scurrae personam induit gentiles edocturus, suae tamen 
opinionis gravitatem aliquo modo aperiret necesse erat. velut Tatianus 
seriptorque cohortationis ad gentiles quamvis ridieula sectentur, tamen ne 
punetum quidem temporis dubites quin ridendo dicere verum adversarios- 
que sibi serio conciliare proposuerint. quod eontra est in Irrisione. unde 
eum ineptum Hermiae prooemium * parum satisfacere videretur, fuerunt 


! illis patrocinatur scholium ad hunc Simplicii locum in cod. D servatum οὗ χαθαι- 
ροῦμεν ὡς ἀνθρωπίσαντα λέγοντες τὸν Θεοῦ λόγον ἀλλ dv τῇ οἰχείᾳ µεγαλόνητι xal περιωπῇ 
φυλάττοντες προσχυνοῦμεν ὡς σώσαντα ἡμᾶς BU ἄφατον ἀγαδότητα. 

? falsus est Worthius cum ex prooemii verbis à ἀγαπητοί orationem ad christianos 
habitam esse conclusit. infelicius Otto gentiles quasi blanda captatione compellatos opi- 
natus est. sed Panli verba propositurus ab illius formula [Rom. 12 19 II Corinth. 7? 1] 
sollemniter libellum auspicatur. 


PROLEGOMENA - 961 


qui alteram partem qua ehristiana doctrina exponeretur intercidisse temere 
conicerent. adde ipsum ioeandi genus quam non eultissimae, quam isti 
volunt, aetati respondeat. nescio alii quid sentiant: mihi quidem summa 
ingenii artisque inopia in qua insulsissimus ille baro tamquam gloriatur 
labentis aetatis testimonium videtur. neque enim altero saeculo ne 
ehristianum quidem hominem tam frigide ioeatum credo. dogmatum 
enim enarratio tam inscite eum ipsa cavillatione copulata est, ut hine 
quoque diseas non ex vitae vivida coguitione sed ex umbratili eruditione 
philosophorum dieta in ludibrium esse versa. sed loquor de rebus in 
sensu positis, qui adeo quibusdam occalluit ut elegantem ac peraculum 
Hermiam praediearent. igitur quaerendae sunt certiores causae 80 non 
opinabiles. 

Àe Menzelius quidem Pseudo-Iustinum Nemesium Theodoretum at- 
tulit, quorum copias ille compilaverit. sed gravissimam rem ille levis- 
sime tractavit. ergo ut ad obrussam illos iterum vocem, comparabo 
primum Pseudo-Iustinum 


Herm. c. 2 | | Pseudo-Iustin. coh. ad gent. 
e. | p. 8ου 
οἱ μὲν γάρ φασιν αὐτῶν quyty εἶναι | οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν φασι πὺρ εἶναι τὴν 
τὸ πῦρ ψυχήν 
oi δὲ τὸν αέρα, οἱ δὲ τὸν νοῦν οἱ δὸ τὸν αέρα, οἱ δὲ τὸν νοῦν 


oí δὲ χίνησιν, oi δὲ τὴν ἀναθυμίασιν {| οἱ δὲ τὴν χίνησιν, οἱ δὲ τὴν ἀναδυμίασιν 
ol δὲ δύναμιν ἀπὸ τῶν ἄστρων péou- | ἄλλοι δέ τινες δύναμιν ἀπὸ τῶν ἄστρων 
* 


σαν ῥέουσαν 
οἱ δ᾽ ἀριθμὸν χινητιχόν ol δὲ ἀριθμὸν χινητιχόν 
o δὲ ὕδωρ γονοποιόν ἕτεροι δὲ ὕδωρ Ἰονοποιόν. 


οἱ δὸ στοιχεῖον ἀπὸ στοιχείων 
oi δὲ ἁρμονίαν, οἱ δὲ τὸ αἷμα 
οἱ δὲ τὸ πνεῦμα, οἱ δὲ τὴν µονάδα. 

Priora apud utrumque non similia, sed fere eadem. unde lIustinum 
optimo iure compilatum credunt. sed ultima unde sumpsit? οἱ δὲ στοι- 
χεῖον ἀπὸ [l. πρὸ] στοιχείων quod aenigmatis instar editoribus videbatur 
Empedocleum est [cf. Plac. I 13 1 17 3] aut Democriteum [οί. Iamblich. 
apud Stob. ecl. I 41 2 p. 680 H.], οἱ δὲ ἁρμονίαν spectat ad Dieaearchum 
[οί Plae. IV 2 7] aut Pythagoreos [οί supra p. 213], οἱ δὲ τὸ αἷμα ad 
Critiam vel Empedoclem [ef. supra p. 213], οἱ δὲ τὸ πνεύμα ad Stoicos 
[Plae. IV 3 3]. haee non ex vano finxisse Hermiam in propatulo est. 
neque tamen sine errore transtulisse videtur, cum extrema οἱ δὲ τὴν µο- 
νάδα eum Pythagoreorum de elementis doctrina ' confusa sint. certe 
de anima talia doceri non memini. hine igitur consona ex Pseudo- 
Iustino descripta, aliena ex sua leetione velut philosophorum enchiridio, 
quo postea usus est addita esse contendo. nam eum fontes suos num- 


! sic infra ipse c. 16 de Pythagora ἀρχὴ τῶν πάντων 1) µονάς. 


269 XIX DE HERMIAE GENTILIUM PHILOSOPHORUM IRRISIONE 


quam fere ad verbum secutus sit Iustinus, vetustioris libri communionem 
utramque seriem complexi fingere noli. praeterea ipsum lustinum uno 
exemplo arcessitum evincoam Herm. o. 11 ἀλλὰ xal τούτῳ πᾶλιν 6 µεγα- 
λόφωνος Πλάτων οὐχ ὁμολοχεῖ λέγων ἀρχὰς εἶναι xol Ütby xol ὕλην καὶ πα- 
ράδειγµα. νῦν μὲν καὶ δη πέπεισµαι. πῶς γὰρ οὐ µέλλω πιστεύειν φιλοσόφῳ τῷ τὸ 
Διὸς ἅρμα πεποιηκότι; illud ὁ µεγαλόφωνος Πλάτων Iustino subleetum ο. 30 
p. 30c ibidemque memoratur Iovis currus [Phaedr. p. 246κ cf. Athenagor. 
suppl. c. 23]. etiam principia sunt eadem ο. 6 p. 75. atqui Platonis irri- 
8ionem ipse furatus est Iustinus ex Plutareho Plac. I { 4 [cf. supra p. 11], 
quem eum Hermias ignoret, origo patet. 

Hactenus Menzelii opinionem a&eeuratior disquisitio confirmavit. Ne- 
mesium autem iniuria adscitum esse contendo. nam quae eam speciem 
effecerat capitis 2 nominum consensio, eam ex scholiastae interpolatione, 
qui Nemesio utebatur, ortam esse iam pridem intellectum est. etiam 
magis claudieat Theodoreti eomparatio, cui nihil nisi umbra quaedam 
sententiarum eomponi potest velut Ànaxagorae et Pythagorae principia 
βἰτ]οία apud hune affect. eur. II 23 doctius sunt apud Hermiam explanata. 
aliquanto aptius alius poterat locus conferri. extremo libro Pythagorae 
et Epicuri mundos ridet, quos decempeda instructus infinitis sibi itine- 
ribus peragrandos fingit. quem lusum satis vapidum propinasse Theo- 
doretum dieas I 98 τίς γὰρ ἅπασαν µέτρῳ ἂν περιλάβοι τὴν γῆν, εἶτα ἑπτάχις 
xal εἰχοσάχις πολυπλασιάσας τὸ µέτρον συναγάγοι τῆς Φήφου τὸν λογισμὸν xai 
τοῦτον τῷ µέτρῳ τοῦ ἀνθρωπείαυ παραθείη ποδός. sed similia tum christianis 
in deliciis fuere. Claudianus quidem Mamertus de Statu animae II 12 13 
in eisdem sibi placet facetiis: eia nunc sodes egredere el elementorum 
molibus excussis irulinaeque iudicii corporum ponderibus impositis appende 
mundum: quipiam foriasse caeli nobis undeunde prosilient. aul si unus 
mundus plures porro non habet caelos, aliquos iibi cum Epicuro mundos 
atomorum minula parluriant, sed quo melius intellegas arcessitum esse 
totum iocandi genus et inepte exaggeratum, Tatiani verba iam a Marano 
observata repetam e. 25 τοῖς Πλάτωνος ἔπῃ δόγµασι: καὶ 6 κατ Ἐπίχουρον 
σοφιστεύων διαπρύσιος ἀνθίσταταί σοι. πάλιν τε αἶναι θέλεις χατὰ τὸν Ἀριστο- 
τέλην xa( τις χατὰ τὸν Δημόχριτον λοιδορεῖταί σοι. Πυθαγόρας Εὔφορβος γεγε- 
νησθαί φησιν xal τοῦ Φερεχύδου δόγµατος κληρονόμος ἐστίν. ὁ δὲ ᾿Αριστοτέλης 
τῆς ψυχῆς διαβάλλει τὴν ἀθανασίαν. στασιώδεις δὲ ἔχοντες τῶν δογμάτων τὰς 
διαδοχὰς ἀσύμφωνοι πρὸς τοὺς συµφώνους ἑαυτοῖς διαµάχεσθε. ecce Irrisionis 
medulla. nam nihil fecit aliud imitator quam ut breviter significata 
putidius dilataret et ad mimieum genus transferret.!' quae eum ita sint, 


! ad c. 4 νῦν μὲν ἀθάνατός cipt xtA. locus Pseudo-Clementis Recogn. 1 3. comparatus 
est: philosophorum frequentabam scholas, ubi nihil aliud. quam dogmatum adsertiones 
et impugnationes videbam agi sine fide, certamina artes. syllogismorum conclusionumque 
agitari versutias et si quando quidem obtinebat hic sermo quod immor- 
talis esset anima, gratulabar: si quando vero arguebatur quasi mortalis, 
cum tristitia discedebam. sed haec fortuita est similitudo. maior eiusdem c., ubi se 


PROLEGOMENA 263 


quomodo eadem aetate et exemplar et imitatorem fuisse persuadebis? 
ergo si tenemus quae de Pseudo-Iustino disserui, ab altero certe saeculo 
retrudimur. posteriorum autem saeculorum libera est optio. quintum 
gextumve saeculum propter scholastieum in ipsis iocis odorem mihi ma- 
xime videtur veri simile. quin etiam Byzantino artifice haud indignum 
lusum iudiearem, nisi meliores quaedam memoriae nugatori praesto fuisse 
viderentur. nam inter futtilia multa velut Aristotelea c. 11 quaedam 
singularia et proba inveniuntur. laudanda sunt quae de Protagora c. 9 
[cf. Frei quaest. Protagor. p. 87. 95] et Anaximandro c. 10 proposuit, 
cui quidem τὴν ἀίδιον κίνησιν secundum Theophrastum [οἱ supra p. 133] 
tribuit.' Pherecydis opinio c. 12 eisdem fere verbis expressa est apud 
Probum ad Verg. p. 20, 30 Keil. bene exponitur de Archelao c. 11 et 
de Cleanthe c. 14 [cf. Arii Did. fr. 38]. à quo fuerit seriptus probus ubi 
talia tradebantur liber, otiosum est quaerere. hoc tamen suspicari licet e 
doxographorum fuisse genere. propterea ab illorum reliquiis Hermiam 
arcere nolui. 

Quam paravi editionem ad Ottonis exemplar recognovi, qui ad- 
scivit priorum conatus Seileri [Basil. 1553], Hieronymi Wolfii [Basil. 
1580], Galei et Worthii (Oxon. 1700], Marani [apolog. saec. II 1742] 
praeeipue Menzelii [Lugd. Batav. 1840], qui scriptoris verba naviter 
emaculavit. ex Ottonis apparatu codices vetustiores [s. XV] selegi quat- 
tuor V(indobonensem) M(onaeensem) priorem, L(eidensem) O(ttobonia- 
num). ceteros inter quos Monac. 339 Vatic. Regin. gr. 159 Matritensis 119 
ab Andrea Darmario s. XVI scripti sunt, nullius esse pretii recte iudi- 
cavit Otto. 


in animalia mutari fingit scriptor, cum Aeneae Gazaei Theophrasto ed. Lips. 1655 p. 14. 
praeter alia cf. «eo τῆς τερατολογίας εὐδαιμονοίην ἂν εἰ χάµηλος 7) μεμβρὰς 7) xoAotóc γε- 
νοίµην. 

! τοῦ ὑγροῦ πρεσβυτέραν ἀρχὴν εἶναι λέγει τὴν ἀίδιον κίνησιν ita intellexit Zellerus I* 205? 
ut τοῦ ὑγροῦ ad ipsum Anaximandrum referret. sed spectat ad Thaletis principium. mira- 
biliora Teichmuellerus Stud. z. Gesch. d. Begr. p. 9* protulit. 


DOXOGRAPHORUM GRAECORUM 
RELIQUIAE 


AETIOY ΠΕΡΙ TON ΑΡΕΣΚΟΝΤΩΝ 


ΣΥΝΑΓΩΓΗ 
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΟΒΑΙΟΥ 
ΠΕΡΙ ΤΩΝ APEZKONTQN ΦΙΛΟΣΟΦΟΙΣ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΩΝ 
ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΥΠΟΘΗΚΩΝ 
ΒΙΒΛΙΑ Ε ΤΑ ES AETIOY 


NOTARUM TABULA 


PLUTARCHI STOBAKI 
E Eusebii Praeparatio evangelica. deco- | D Ioannis Damasceni quod 
dicibus BCD EF GI cf. Prol. p. 158sqq. vocatur florilegium Laurentia- 
G Galeni Historiae philosophae potiores num [Laur. VIII 22] 
lectiones A archetypus codicum F C | cf. Prol. 
A codex Mosquensis 339 [352) & | F codex Farnesinus [bibl. / p. 43 sq. 
Matthaeio vel "Voelkelio conlatus cf. mus. nat. III D 15] 
Prol p. 33 C codex Sambuci unde Cante- 
(A) idem, ubi discrepare a vulgata [Franco- riana 1575 
furt. 1620] non adnotatum est cf. Prol. 
p. 93 


B codex Marcianus 521 cf. Prol. p. 34 
C codex Parisinus 1672 cf. Prol. p. 36 


[ ] Plutarchi Stobaeive additamenta cf. Prol. p. 65. 69 


[ ] librariorum interpolationes, omissase sunt interpolationes codicum 
vel testimoniorum silentio apertae 
* 


voces ex coniectura insertae 
ex A&tio olim translata vitia cf. Prol. p. 50 
loci certo nondum restituti 


-- wf 


2 


ὃ εἰ ἔμψυχος ὁ χόσμος xal προνοίᾳ διοι- 


PLUTARCHI DE PLACITIS EPITOMES INDEX CAPITUM 


Prooemium 


τί ἐστι φύσις 

τίνι διαφέρει ἀρχὴ xal στοιχεῖα 
περὶ ἀρχῶν τί εἶσιν 

πῶς συνέστηχεν ὁ χόσμος 

εἰ ἓν τὸ πᾶν 

πόθεν ἔννοιαν ἔσγον θεῶν ἄνδρωποι 
τίς ἐστιν ὁ θεός 

περὶ δαιμόνων xal ἠρώων 

περὶ ὕλης 

περὶ ἰδέας 

περὶ αἰτίων 

περὶ σωμάτων 

περὶ ἑλαχίστων 


, περὶ σχημάτων 


περὶ χρωμάτων 

περὶ τομῆς σωμάτων 
περὶ µίξεως xal χράσεως 
περὶ χενοῦ 

περὶ τόπου 

περὶ χώρας 

περὶ χρόνου 

περὶ οὐσίας χρόνου 

περὶ κινήσεως 

περὶ γενέσεως xal φθορᾶς 
περὶ ἀνάγκης 

περὶ οὐσίας ἀνάγχης 
περὶ εἱμαρμένης 

περὶ οὐσίας εἱμαρμένης 
περὶ τύχης 

περὶ φύσεως 


Prooemium 


περὶ χόσµου 
περὶ σχήματος κόσμου 


χούμενος 


- --- ος nana — — Ὄι---. — ----- -"- 





à 


εἰ ἄφθαρτος ὁ χόσµος 

πόθεν τρέφεται ὁ χόσμος 

ἀπὸ Tolo) πρώτου στοιχείου ὕρξατο ὁ 
δεὸς χοσμοποιεῖν 

περὶ τάξεως τοῦ χόσµου 

τίς ἡ αἰτία τοῦ τὸν κόσμον ἑἐγκλιθῆναι 

περὶ τοῦ ἑκτὸς τοῦ κόσμου εἰ ἔστι χενόν 

τίνα δεξιὰ τοῦ χόσµου καὶ τίνα ἀριστερά 

περὶ οὐρανοῦ τίς T, τούτου οὐσία 

περὶ διαιρέσεως οὐρανοῦ 

τίς ἡ οὐσία τῶν ἄστρων πλανητῶν xal 
ἁπλανῶν xal πῶς συνέστη 

περὶ σχημάτων ἀστέρων 

περὶ τάξεως ἀστέρων 

περὶ τῆς τῶν ἁστέρων φορᾶς «al χινήσεως 

πόθεν φωτίζονται οἱ ἀἁστέρες 

περὶ τῶν χαλουμένων Διοσκούρων 

περὶ ἐπισημασίας ἀστέρων xal πῶς Ἱίνεται 
χειμὼν xal δέρος 

περὶ οὐσίας ἡλίου 

περὶ μεγέθους ἡλίου 

περὶ σχήματος loo 

περὶ τροπῶν ἡλίου 

περὶ ἐχκλείψεως ἡλίου 

περὶ οὐσίας σελήνης 

περὶ μεγέθους σελήνης 

περὶ σχήματος σελήνης 

περὶ φωτισμῶν σελήνης 

περὶ ἐχλείψεως σελήνης 

περὶ ἐμφάσεως αὑτῆς διὰ τί γεώδης φαίνεται 

περὶ τῶν ἀποστημάτων [τῆς σελήνης] 


III 


Prooemium 


περὶ τοῦ αλαξίου χύχλου 

περὶ χομητῶν xal διαττόντων xal δρκίδων 

περὶ βροντῶν ἀστραπῶν χεραυνῶν πρι- 
στήρων τε xal τυφώνων 


—- Cw 00 Qu ote 


— imb — bm 
t» 


b, bM) -- m -- m mA m m 
—- C Ὁ Ὁ -105 στι el] 


ι 
ο t2 


PLUTARCHEAE EPITOMES INDEX 


περὶ νεφῶν ὑετῶν γιόνων χαλαζῶν 

περὶ ἴριδος 

περὶ ῥάβδων 

περὶ ἀνέμων 

περὶ χειμῶνος xal θέρους 

περὶ γῆς 

περὶ σχήματος γῆς 

περὶ θέσεως γῆς 

περὶ ἐγχλίσεως γῆς 

περὶ κινήσεως γῆς 

περὶ διαιρέσεως γῆς 

περὶ σεισμῶν γῆς 

περὶ θαλάσσης πῶς σωνέστη xal πῶς ἐστι 
πιχρά 

πῶς ἀμπώτιδες Ἱίνονται xal πλήμμυραι 

περὶ d). 


IV 


Prooemium 


περὶ Νείλου ἀναβάστεως 

περὶ boy 

εἰ σῶμα ἡ dug] xal τίς 1, οὐσία αὐτῆς 

περὶ μερῶν τῆς ψυγῆς 

περὶ ἡγεμονιχοῦ 

περὶ κινήσεως doy 

περὶ ἀφθαρσίας φυγῆς 

περὶ αἱσθήσεων xal αἰσθητῶν 

tl ἀ)ηθεῖς αἱ αἰσθήσεις xal φαντασίαι 

πόσαι εἰσὶν αἱ αἰσθήσεις 

πῶς Υίνεται ἡ αἴσθησις καὶ jj ἔννοια καὶ 
ὁ κατὰ ἐνδιάθεσιν λόγος. 

τίνι διαφέρει φαντασία φανταστὸν φαντα- 
στικὸν φάντασμα 

περὶ ὁράσεως xal πῶς ὁρῶμεν 

περὶ κατοπρικῶν ἐμφάσεων 

εἰ ὁρατὸν τὸ σχότος 

περὶ ἀκοῆς 

περὶ ὀσφρήσεως 

περὶ γεύσεως 

περὶ φωνῆς 

εἰ ἀσώματος ἡ φωνὴ xal πῶς ἡγὼ ἤίνεται 

πόθεν αἰσθητικὴ γίνεται | doy καὶ τί 

αὐτῆς τὸ ἡγεμονιχόν 

περὶ ἀναπνοῆς 

περὶ παθῶν σωματικῶν καὶ εἰ σωναλγεῖ 
τούτοις ἡ Φυγή 


' 
1 
i 





i07 


20 


2 


90 


269 


V 


περὶ μαντικῆς 
πῶς ὄνειροι γίνονται 
τίς ἡ οὐσία σπέρματος 
εἰ σῶμα τὸ σπέρμα 
εἰ xal αἱ θήλειαι προϊενται σπέρµα 
πῶς αἱ συλλήψεις γίνονται 
πῶς ἄρρενα γεννᾶται χαὶ θήλεα 
πῶς τέρατα γίνεται 
διἁ τί πολλάχις γυνὴ σωνουσιάζουσα οὐ 
συλλαμβάνει 
πῶς δίδυμα xal τρίδυµα γίνεται 
πόθεν Ἱίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις 
xai τῶν προγόνων 
πῶς ἄλλοις γίνονται ὅμοιοι οἱ γεννώμενοι 
xal οὐ τοῖς γονεῦσιν 
πῶς στεῖραι γίνονται αἱ γυναῖκες καὶ ἄγο- 
vot οἱ ἄνδρες 
διὰ τί αἱ ἡμίονοι στεῖραι 
εἰ τὸ ἔμβρυον ζφον 
πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα 
τί πρῶτον τελεσιουργεῖται ἐν τῇ Ἱαστρί 
διὰ τί τὰ ἑπταμηνιαῖα Ὑόνιμα 
περὶ ζῴων Ὑενέσεως πῶς ἐγένοντο ζφα 
χαὶ εἰ φθαρτά 
πόσα γένη ζῴων xal el πάντα 
xal λογικά 
ἐν πόσῳ Ὑρόνφῳ μορφοῦται τὰ 
γαστρὶ ὄντα 
ποίων συνίσταται στοιχείων 
τῶν ἐν ἡμῖν γνεικῶν μορίων 
πότε ἄρχεται ὁ ἄνθρωπος τῆς τελειότητος 
πῶς ὕπνος γίνεται «ai Θάνατος 
ποτέρου ἐστὶν ὕπνος «al Θάνατος φυγῆς 
ἡ σώματος 
πῶς ηὐξήθη τὰ φυτὰ xal εἰ ζφα 
περὶ τροφῆς xal αὐξήσεως 
πόθεν αἱ ὀρέξεις y(vovrat τοῖς ζῴοις xal 
αἱ ἡδοναί 
πῶς γίνεται τπυρετὸς καὶ εἰ ἐπιγέννημά 
ἐστιν 
πεοὶ ὑγείας xal νόσου xal γήρως 


αἰσθητὰ 
Ada ἐν 


éx 


ἕχαστον 


STOBAEI ECLOGARUM LIBRI PRIMI INDEX 
RESTITUTUS 


EX PHOTIO ET PSEUDODAMASCENI FLORILEGIO LAURENTIANO 


Praefatio Ioannis Stobaei 
Prooemium primi libri, cuius 


M 


c. 1 Éxatvo; φιλοσοφίας (t H) 
ο. 2 περὶ τῶν κατ αὐτὴν συνεστηκυιῶν αἱρέσεων 
ἐν ᾧ xal περὶ γεωμετρίας xal μουσιχῆς xal ἀριθμητικῆς (1L Μ.' 2H] 


περὶ θεοῦ ὅτι δημιουργὸς τῶν ὄντων xal διέπει τὸ ὅλον τῷ τῆς προνοίας λόγῳ xal ποίας 
οὐσίας ὑπάργει (A 7 D. 2M. ὃ Η] 

περὶ τῶν νοµιζόντων μὴ εἶναι πρόνοιαν xal ἑπομένας ταύτῃ δείας ἐπὶ τῇ τοῦ παντὸς διοι- 
κήσει δυνάµεις 

περὶ δίχης παρὰ τοῦ Θεοῦ τεταγµένης ἐποπτιύειν τὰ Ἰενόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων τιμωρὸν 
οὖσαν τῶν ἁμαρτόντων (A 30 D. 3 M. 4H] 

περὶ ἀνάγχης θείας χαῦ ᾿ ἣν ἁπαραιτήτως τὰ κατὰ τὴν τοῦ δεοῦ γίνεται βούλησιν [A 50 D. 
4 Μ. 5H] 

περὶ εἰμαρμένης xal τῆς τῶν γινοµένων εὐταξίας [Ε 7 D. 5 M. 6H] 

περὶ τύχης 7| ταὐτομάτου [6 M. 7H) 

ὅτι ἁλόγιστος ἡ φορὰ τῆς τύχης [7 M. 8H] 

περὶ χρόνου οὐσίας xal μερῶν xal πόσων εἴη αἴτιος (8 M. 9 Η] 

περὶ ᾿Αφροδίτης οὐρανίας xai ἔρωτος θείου [A 94 D. 9 M. 10 H] 

περὶ ἀργῶν καὶ στοιχείων καὶ τοῦ παντός (A 80 D. 10M. 11H) 

περὶ ὕλης (11 M. 12 H] 

περὶ ἰδέας [[3 D. 12 M. 18 H] 

περὶ αἰτίων ΓΑ 29 D. 18 M. 14 H] 

περὶ σωμάτων xal περὶ τῆς τούτων τομῆς xol περὶ ἑλαχίστου [14 M. 15H] 

περὶ σχημάτων [15 M. 16 H] 

περὶ χρωμάτων [16 M. 17 H] 

περὶ µίξεως xal χράσεως [M 10 D. 17 M. 18 H] 

περὶ χενοῦ καὶ τόπου xal χώρας [K 9 D. 18 M. 19H] 


! erit D Ioannis Damasceni floril. Laurentian. : ed. C. Wachsmuth. Gotting. 1871, 


Meinekei eclogarum editio Lips. 1360, H  Heerenii eclogarum editio Gottingae 1792. 


STOBAEI ECLOGARUM LIBRI I INDEX RESTITUTUS 911 


περὶ κινήσεως [Κ 10 D. 19 M. 20 H] 

περὶ γενέσεως xal φθορᾶς ('9 D. 20 M. οἱ Η] 

περὶ χόσµου xal εἰ Épdpuyoc xal προνοίᾳ διοικούµενος xal ποῦ ἔχει τὸ ἡγεμονιχὸν καὶ πό- 
δεν τρέφεται (K 13 D. 21 M. 22 H] 

περὶ τάξεως τοῦ κόσμου. εἰ ἓν τὸ πᾶν. ἀπὸ ποίου πρώτου στοιχείου ἤρξατο χοσμοποιεῖν 
ὁ θεός. τίς ἡ αἰτία τοῦ τὸν χόσµον ἐγκλιθῆναι. εἰ ἔστι κενὸν ἑκτὸς τοῦ κόσμου. τίνα 
δεξιὰ τοῦ κόσμου xal τίνα ἀριστερά [K 14 D. 22M. 28 H] 

περὶ τῆς οὐρανοῦ οὐσίας καὶ διαιρέσεως [0 15 D. 23 M. 24 H] 

περὶ οὐσίας ἄστρων xal σχημάτων χινήσεώς τε xal ἐπισημασίας [A 86 D 24 M. 25 H] 

περὶ οὐσίας ἡλίου καὶ μεγέθους σχἡματός τε xal τροπῶν καὶ ἐχλείφ:ως xal σηµείων καὶ 
κινήσεως [Η 2D. 25 M. 26 Β] 

περὶ σελήνης οὐσίας μεγέθους καὶ σχήµατος φωτισμῶν τε xal περὶ ἐκλείψεως xal ἐμφά- 
σεως xal περὶ ἀποστημάτων xal σηµείων [26 M. 27 H] 

περὶ γάλαχτος [8 D. 27 M. 28H] 

περὶ χομητῶν καὶ διαττόντων xal τῶν τοιούτων [Κ 15 D. 28 M. 29 H] 

περὶ βροντῶν ἀστρατῶν κεραυνῶν πρηστήρων τυφώνων [B I6 D. 29 M. 30H] 

περὶ ἴοιδος περὶ ἅλω xal παρηλίου καὶ ῥάβδων (I7 D. 30 M. 31H] 

περὶ νερῶν ὁμίγλης ὑετῶν ὁρόσου χιόνος πάχνης χαλάνης [Ν 6 D. 31 M. 32H] 

περὶ ἀνέμων [Α 52 D. 32 M. 39 H] 

περὶ γῆς εἰ µία καὶ πεπερασμένη xal ποίου μεγέθους καὶ περὶ Δέσεως αὐτῆς 

περὶ σγήµατος γῆς (FL 17 D... 97 H] [l 16 D. 34. 35. 36 H] 

πότερα μένει ἡ γη 7j κινεῖται [P 18 D... 38 Η] 

περὶ σεισμῶν γῆς (D 19 Ρ. 32,2. 38 M. 39 Η] 

περὶ Δαλάττης πῶς συνέστη xal πῶς ἐστι πιχρά [6 1 D. 40 H] 

πῶς ἅμπωτις καὶ πλήμμυραι Ἰίνονται (A 38 D... 33, 2. 3 M. 41 H] 

περὶ ὑδάτων [54,1 Μ. 42, 1 H] 

περὶ τοῦ παντός [34, 2 M. 42,2 (44) H] 

περὶ φύσεως xal τῶν ἐξ αὐτῆς συµβαινόντων αἰτίων (35 M. 43 H] 

περὶ τῆς γενέσεως τῶν ζῴων. περὶ συλλήψεως. περὶ τοῦ εἰ σῶμα τὸ σπέρµα. εἰ καὶ θήλεα 
προΐενται τὰ σπέρµατα. dv πόσφ Ὑρόνῳ διαρθροῦται τὸ ἔμβροον. ἀπὸ ποίου ἄρχεται 
popíoo μορφοῦσθαι τὸ ἔμβρυον. πῶς ἄρρενα γεννᾶται xal Ῥήλεα. πῶς τέρατα γίνεται. 
πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις j| τῶν προγόνων. πῶς ἄλλοις ὅμοιοι γίνονται 
ci γεννώμενοι xal οὐ τοῖς γονεῦσι. διὰ τί πολλάκις γυνὴ συνουσιάζουσα ob συλλαμ- 
βάνει. περὶ στειρῶν γυναικῶν xal ἀνδρῶν. διὰ τί αἱ ἡμίονοι στεῖραι. πῶς δίδυμα 
γίνεται καὶ τρίδυµα. εἰ τὸ ἔμβρυον ζῴον. πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα. τί πρῶτον τελε- 
σιουργεῖται ἐν τῇ qaotpl. διὰ τί τὰ ἑπταμηνιαῖα Ὑόνιμα. περὶ ζῴων Ὑενέσεως πῶς 
ἐγένοντο Ca καὶ εἰ φθαρτά (T 10 D. 36 M. 45 Η] 

Πόδα γένη ζῴων xal εἰ πάντα λογικὰ wal αἰσθητά. ἐν πόσῳ ypóvo μορφοῦται τὰ ζφα 
ἐν Ἱαστρὶ ὄντα. ἐκ ποίων στοιχείων ἕχαστον συνίσταται τῶν ἐν ἡμῖν γενικῶν μερῶν. 
πότε ἄρχεται ἄνθρωπος τῆς τελειότητος [l 11 D. 37 M. 46 H] 

περὶ 07vo9 καὶ θανάτου (47 H] 

πῶς ηὐὑξήδη τὰ φυτὰ xai εἰ ζφα (38 M. 48 H] 

περὶ τροφῆς xal ὀρέξεως τῶν ζῴφων [49 H] 

περὶ φύσεως ἀνθρώπων [39 M. οθ H] 

περὶ νοῦ [40 M. οἱ Β] 

περὶ Φυγῆς (41 M. 52 H] 

περὶ αἰσθήτεως xal αἰσθητῶν καὶ εἰ ἀληδεῖς al αἰσθήσεις [A 27 Ῥ. 42 M. 53H] 

πώσαι εἰσὶν αἱ αἰσθήσεις xal ποίας οὐσίας xal ἐνεργείας ἑχάστη [A 28 D. 48 M. 54 H] 

περὶ ὁράσεως xal χατοπτρικῶν ἑμφάσεων [Ü 14 D. 44 M. 55 H] 

περὶ ἀχοῆς [A 30 D. 45,1. 2 M. ὅθ, 1. ὁ H) 

περὶ ὀσφρήσεως [{ 16 D. 45, 3 M. 56,2 H] 


919 STOBAEI ECLOGARUM LIBRI I INDEX RESTITUTUS 


55 περὶ γεύσεως [12 Ὀ. 45,4—6 Μ. 56, 4—6 H] 

96 περὶ ἀφῆς ΓΑ 96 D. 45,7 M. 56, H] 

91  Ttpl φωνῆς xal el ἀσώματος ἡ φωνὴ xal τί αὐτῆς τὸ ἡγεμονιχόν [46 M. 57 H] 
939 περὶ φαντασίας xol χριτηρίω [47 M. 58H] . 

99 περὶ δόξης (à 34 D. 43 M. 59H] 

60 περὶ ἀναπνοῆς xal παθῶν {Α 55 D. 49 M. 60 H] 


AETII PLAC. I Prooem. 1---ᾱ 


PLUTARCHI EPIT. ! Prooem. 


ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ 
QIAOXOO0Y ΠΕΡΙ TON. ΑΡΕΣΚΟΝΊΤΩΝ 


ΦΙΛΣυΦΩΙΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ 
ΕΠΙΤΟΜΗΣ ΒΙΒΛΙΑ E 


— 


b BIBAION ΠΡΟΤΟΝ 





Μέλλοντες τὸν quatxóv παραδώσειν 
λόγον ἀναγχαῖον Πγούμεῦθα εὐθὺς ἐν 
ἀρχαῖς διελέσθὃαι τὴν τῆς φιλοσοφίας 
πραγµατείαν, ἵν εἰδῶμεν, τί ἐστι xal 

10 πόστον µέρος αὐτῆς f; φυσικὴ διέξοδος. 

Ot μὲν οὖν Στωικοὶ ἔφασαν τὴν 
μὲν σοφίαν εἶναι θείων τα xal ἀνθρω- 
πίνων ἐπιστήμην, τὴν δὰ φιλοσοφίαν 
ἄσχησιν ἐπιτηδείου τέχνης, ἐπιτήδειον 

16 δὲ εἶναι µίαν καὶ ἀνωτάτω τὴν ἀρετήν, 
ἀρετὰς δὰ τὰς γενιχωτάτας τρεῖς, φυ- 
guy ἠθικὴν λογιχήν. δι ἣν αἰτίαν 
xal τριµερής ἐστιν Ἡ φιλοσοφία, ἧς 
τὸ μὲν φυσιχὸν τὸ δὲ ἠθιχὸν τὸ δὲ 

90 λογικόν» xal φυσιχὸν μὲν ὅταν περὶ 
κόσμου ζητῶμεν xal τῶν ἐν χόσµῳ, 
ἠθικὸν δὲ τὸ χατησχοληµένον περὶ τὸν 
ἀνθρώπινον βίον, λογικὸν δὲ τὸ περὶ 
τὸν λόγον, ὃ xal διαλεχτικὸν χαλοῦσιν. 


5 Αριστοτέλης δὲ xal θεόφραστος ὃ 


1 Πλούταρχος ἐν οἷς ἐπέγραψε Περὶ τῶν 
ἀρεσχόντων τοῖς [τοῖς om. cr 6) φιλοσόφοις 
φυσικῶν δογμάτων E X1V 19, 9 (Proleg. p.6]: 
Πλουτάρχου τὴν περὶ τῶν τοῖς φιλοσόφοις δο- 
ξάντων ἐπιτομήν Theodoret. Gr. 8ff. cur. IV δἱ 
(Prol. p. 10]: [Πλούταρχος .. . ἐν τῷ πρώτῳ 
βιβλίῳ φυσιχῶν δογμάτων συναγωγῆς Cyrill. 
ο. Iul. II 51D Aub. cf. p.465 (Prol. p. 10]: 
περὶ τῶν ἀρεσχόντων φιλοσόφοις φυσιχῆς ἐπι- 
τομῆς βιβλία c index [Lamprise] n. 61 ed. 
Treu (Prol. p. 35): Πλουτάρχου φιλοσόφου 
περὶ τῶν ἀρεσχόντων φιλοσόφοις φυσικῶν δογ- 
µάτων βιβλία € AB: [Πλουτάρχου περὶ τῶν 
ἀρεσκόντων τοῖς φιλοσόφοις βιβλία t vulgo 
itemque omissis βιβλία t C || 10 πόστον (A) 
C: πόσον B || 14 ἐπιτηδείου τέχνης JABC: 
inverso ordine vulgo 


Diels, Doxographi graeci. 


pm 


STOBAEI ECLOGAE 


18 


218 


214 
PLUTARCHI EPIT. I Prooem. 1 


xal σχεδὸν πάντες οἱ Περιπατητικοὶ 
διείλοντο τὴν µΦφιλοσοφίαν οὕτως: 
ἀναγχαῖον τὸν τέλειον ἄνδρα xal 8eo- 
ρητικὸν εἶναι τῶν ὄντων xal πρακτικὸν 

5 τῶν δεόντων. τοῦτο δὲ ἔξεστι xal ix 
τούτων συνιδεῖν' οἷον ζητεῖται, el Giov 
7 μὴ ζῷον ὁ ἥλιος, εἴπερ T ὁρᾶται: 6 
τοῦτο δὲ ζητῶν θεωρητικός ἐστιν οὐδὲ 
γάρ τι πλέον θεωρεῖται ἢ τὸ ὄν. ζη- 

1ο τεῖται ὁμοίως, εἰ ἄπειρος ὁ χόσμος 
ἑστὶ xal ei ἔξω τι τοῦ χόσµου ἑστίν. 
ταῦτα γὰρ πάντα θεωρητικά. ζητεῖται 
πάλιν, πῶς βιοτεύειν xal πῶς προΐστα- 
σθαι τόχνων προσήχει xal πῶς ἄρχειν 

15 χαὶ πῶς νομοθετεῖν ' ταῦτα γὰρ πάντα 
ἕνεχα τοῦ πρᾶξαι ζητεῖται xal ἔστιν ὁ 
τοιοῦτος πραχτιχὸς ἀνήρ. 


d. Τί ἐστι φύσις. G20 


Ἐπειδὴ πρόχειται ἡμῖν τὰ φυσικὰ 

20 θεωρῆσαι, ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι δηλῶσαι, 
τί ποτό ἐστιν 1j φύσις' ἄτοπον γὰρ 
πειρᾶσθαι μὸν φυσιολοχεῖν, ἀγνοεῖν δὲ 
αὐτὸ τοῦτο τὴν τῆς φύσεως δύναμιν. 
Ἔστιν οὖν κατὰ τὸν Αριστοτέλην 

25 Φύσις ἀρχὴ χινήσεως xal ἠρεμίας, ἐν 
ᾧ πρώτως ἐστὶ καὶ οὐ κατὰ συµβε- 
βηχός' πάντα γὰρ τὰ ὀρώμενα, ὅσα 
μήτε ὑπὸ τύχης µήτε ὑπὸ ἀνάγκης 
μήτε otl δεῖα μήτε τοιαύτην αἰτίαν 
30 ἔχει, φυσικὰ λέγεται καὶ φύσιν ἔχει 
ἰδίαν, olov γή πὂρ ὕδωρ ἀὴρ φυτὰ 


2 διείλοντο AB: διεῖλον C || 7 conieceram 
φέρεται cf. Achilles isag. p. 134 A Pet. Philo de 
plantat. 9 Krische p. 388, cui sententiae aptius 
Usener πορεύεται cf. Ar. met. I 7 Ρ. 9440 5 
Plat. Tim. p. 39p || 7 & τοῦτο C: 6 om. AB || 
9 ὃν ζητεῖται ὁμοίως (A)B: distinxit Budaeus. 
ζητεῖται delevit Beck || 18 πῶς πάλιν (A)BC: 
corr. Budaeus || πῶς προϊΐστασθαι BC: πῶς om. 
Α || 18 de hoc cap. cf. Prol. p. 57 || 19 ἐπειδὴ 
BC, (ἐπειδ) A: vulgo ἐπεὶ δὲ || 24 Ἄριστο- 
τέλην phys. II 1 p. 192521 cf. Prol. p. 217! || 
30 ἔχει ἰδίαν AB: ordine inverso C 


1 


to 


AETII PLAC. I Proeom. 3 11.2 


STOBAEI ECL. I 41 (35]? 


exstat I 41 [955] c. περὶ φύσεως xal τῶν 
ἐξ αὐτῆς συµβαινόντων αἰτίων, sed desunt ne- 
scio an librarii culpa Plutarcheis quae re- 
spondeant cf. Prol. p. 57 


AETII PLAC.11221.3 


215 


PLUTARCHI EPIT. I 1. TOBAEI ECLOG. I 10 16 


ζφα, ἔτι δὲ ταῦτα τὰ γινόμενα, Óp- 
βροι χάλαζαι κεραυνοὶ πρηστῆρες 
ἄνεμοι' ταῦτα γὰρ ἔχει ἀρχήν τινα" 
οὐ γὰρ ἐξ αἰῶνος Exaatov τούτων ἐστίν, 
δ ἀλλ ἀπό τινος ἀρχῆς γίνεται. καὶ 
ταῦτα μέντοι οἷον (da φυτὰ ἀρχὴν 
γενέσθως ἔχει" ἐν δἡ τούτοις ἡ φύσις 
ἀρχὴ τὸ πρῶτόν ἐστι καὶ οὗ µόνον 
κινήσεως, ἀλλὰ xal ἠρεμίας. ὅσα γὰρ 
1 ἀρχὴν κινήσεως ἔλαβε, ταῦτα δύναται 
λαβεῖν καὶ τελευτήν. διὰ τοῦτο οὖν ἡ 
φύσις ἀρχὴ χινήσεώς ἐστι καὶ ἠρεμίας. 


B. Tíw διαφέρει ἀρχὴ 
xal στοιχεῖα.  2ἱ 


1 Ot μὸν οὖν περὶ Ἀριστοτέλην xal 1 


Πλάτωνα διαφέρειν ἡγοῦνται ἀρχὴν 
xal στοιχεῖα. 


θαλῆς δὲ 6 Μιλήσιος ταὑτὸν νο- 2 


µίζει ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα. πλαῖστον δὲ 
30 ὅσον διαφέρει ἀλλήλων τὰ μὲν γὰρ 
στοιχεῖά ἐστι σύνθετα" τὰς δὲ ἀρχάς 
Φαμεν εἶναι οὔτε συνθέτους οὔτε ἀπο- 
τελέσµατα’ olov στοιχεῖα μὲν χαλοῦμεν 
γῆν ὕδωρ dépa πῦρ, ἀρχὰς δὲ λέγο- 
35 µεν διὰ τοῦτο, ὅτι obx ἔχει τι πρό- 
τερον ἐξ οὗ γεννᾶται, ἐπεὶ οὐχ ἔσται 
ἀρχὴ τοῦτο, ἀλλὰ ἐχαῖνο ἐξ οὗ γεγέ- 
νηται. τῆς δὲ γῆς xal τοῦ ὕδατός ἐστί 
τινα πρότερα ἐξ ὧν γέγονεν, ἡ OA 
30 ἄμορφος οὖσα καὶ ἀειδὴς καὶ τὸ εἶδος, 
ὃ xa) obey ἐντελάχειαν, xal  στέρη- 


3 ἔχει ἀρχήν AB: ordine inverso C | 
1 Ἱενέσεεως B: Ὑεννέσεως A: γεννήσεως C: 
χινῄσεως coni. Corsinus || δὴ AB: δὲ C | 
8 ἀρχὴ δὲ κινήσεως ἐστὶ post ἐστι errore 
ex v. 12 repetita habent AB: caret eis C || 
10 δύνανται B || 12 ἐστι AC: om. B || 14 στοι- 
χεῖα GAB [ind., in contextu oblitteratum) cf. 
v. 1T: στοιχεῖον C vulgo et Psellus de omnif. 
doctr. c. 59 || 22 ἀποτελέσματα (AB): ἀποτέ- 
λεσµα C — cf. Prol. p. 100 || 26 γεννᾶται --- ἐξ 
οὗ om. B || 27 γεγένηται (Α)ΒΟ: γεγέννηται 
Corsinus || 29 πρότερα AC: πρότερον B | 
318 BC: ἣν A 


Περὶ dpy àv καὶ στοιχείων. 


Ot pày οὖν περὶ Ἀριστοτέλην καὶ 
Πλάτωνα διαφέρειν ἡγοῦνται ἀρχὴν 


xal στοιχεῖα. 


θαλῆς ὃ 6 Μιλήσιος ταὐτὸν νο- 5 
Men Agir xal evuytiar . 9 ο 


. ἐστι σύνθετα, τὰς δὲ doydc 
pape εἶναι οὔτε συνθέτους οὔτε ἆπο- 
τελέσματα" οἷον στοιχεῖα μὸν καλοῦμεν 10 
γῆν ὕδωρ ἀέρα πῦρ, ἀρχὰς δὲ λέγο- 
μεν διὰ τὸ οὐδὲν ἔχειν πρότερον ἐξ 
οὗ γεννᾶται, ἐπεὶ oüx ἔσται ἀρχὴ 
(τοῦτο), ἀλλ ἐχεῖνο ἐξ οὗ γεννᾶται. 
τῆς δὸ γῆς xal τοῦ ὕδατός ἐστί τινα 15 
πρότερον ἐξ ὧν γέγονεν, 9 d ἄμορφος 
καὶ ἀνείδος. . . « . "m 


1 titulus auctus est additis xal τοῦ παντός - 

6 intercidit πλεῖστον δὲ ὅσον διαφέρει ἀλλή- 
λων. τὰ μὲν γὰρ στοιχεῖά 

14 τοῦτο post ἀρχὴ addidi, Heeren post 
ἕσται 

16 Platonis locum Tim. p.304 adiecit 
Stobaeus 


18* 


216 
PLUTARCHI EPIT. I 3 
σις. ἁμαρτάνει οὖν 6 Bal στοιχεῖον 
καὶ ἀρχὴν λέγων τὸ ὕδωρ. 
i. Περὶ ἀρχῶν τί εἶσιν. 
E XIV 141 


5. θαλῆς 6 Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν ὄν- 1 


των ἀπεφήνατο τὸ ὕδωρ. [δοχεῖ δὲ ὁ 
dvkp οὗτος ἄρξαι τῆς φιλοσοφίας xal 
dx αὐτοῦ ᾗ Ἰωνικὴ αἴρεσις προση]ο- 
ρεύθη. ἐγένοντο γὰρ πλεῖσται διαδοχαὶ 
10 φιλησοφίας. Φφιλοσοφήσας δὸ ἐν Al- 
γύπτῳ ἦλθεν εἰς Μίλητον πρεσβύτερος.] 
ἐξ ὕδατος γάρ φησι πάντα εἶναι καὶ 
εἰς ὕδωρ πάντα ἀναλύεσδαι. στοχάζε- 
ται δὲ ἐχ τούτού πρῶτον, ὅτι πάντων 
t5 τῶν ζφων Ἡ γονὴ ἀρχή ἐστιν ὑγρὰ 
οὖσα. οὕτως εἰκὸς xal τὰ πάντα ἐξ 
ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν. δεύτερον, ὅτι 
πάντα τὰ φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται xal 
καρποφορεῖ, ἁμοιροῦντα δὲ ξηραίνεται. 
20 τρίτον, ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ πῦρ τὸ τοῦ ἡλίου 
καὶ τῶν ἄστρων ταῖς τῶν ὑδάτων dya- 
δυµιάσεσι τρέφεται xal αὐτὸς ὁ χόσµος. 


1 6 (A)C: om. B || 2 τὸ αὐτό Budaeus 
probante Xylandro et Wyttenbachio cf. Prol. 
p.57. 180 || 3 περὶ ἀρχῶν AB: περὶ τῶν ἁρ- 
χῶν C et Psell. de omnif. d. ο. 60 || τί εἶσιν 
om. C || 5 Μιλήσιος εἷς τῶν ἑπτὰ σοφῶν E cf. 
Prol. p.8 || 6 elvat ante τὸ inserit E cf. Iust. || 
Plutarchi emblema δοχεῖ — πρεσβύτερος notavi 
Prol. p. 61 || 10 φιλοσοφίας om. E: τῆς addit 
ante φιλοσοφίας C || 11 πρεσβύτερος ante ἡλ- 
δεν E || 12 ἐξ ὕδατος γάρ Iustin. cf. (Plut.] 
Strom. 1: ἐξ ὕδατος δὲ E: ὃς ἐξ ὕδατος (A)BC 
— de fonte Aétii cf. Prol. p. 179. 220 || 14 ἐκ 
om. B || πρώτου E || 15 τῶν ζώων (A)C: om. 
B: τῶν om. E || 16 obca ABC Iustin: 
οὐσία E [cprer) || 17 ὅτι om. E || 18 τε καὶ 
E || 20 τρίτον δὲ ὅτι E || τὸ τοῦ ἡλίου EB: τὸ 
om. AC || 21 «al τῶν E: καὶ τὸ τῶν (A)BC 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

81 [Iustin.] coh. θὰ gent. 3 θαλῆς 
μὲν γὰρ ὁ Μιλήσιος ὁ πρῶτος τῆς φυσιχῆς 
Φιλοσοφίας ἄρξας ἀρχὴν tlvat τῶν ὄντων 
ἁπάντων τὸ ὕδωρ ἀπεφήνατο. ἐξ ὕδατος γάρ 
φησι τὰ πάντα εἶναι καὶ εἰς ὕδωρ τὰ πάντα 





AETII PLAC. I31 


STOBAEI ECL. I 10 1 


«Περὶ ἀρχῶν.) 


θαλῆς ὁ Μιλήσιος ἀρχὴν τῶν Óv- 
των ἀπεφήνατο τὸ ὕδωρ, ἐξ ὕδατος 
γάρ φησι πάντα εἶναι καὶ εἷς ὕδωρ 
πάντα ἀναλύεσθαι. 5 


στοχάζεται δὲ πρῶτον ἐκ τούτου, 
ὅτι πάντων τῶν ζφων $ γονὴ ἀρχή 


ἐστιν ὑγρὰ οὖσα. οὕτως Εεἰχὸς xal 


τὰ πάντα ἐξ ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν. 
δεύτερον, (ὅτι) πάντα qutd ὑγρῷ τρέ- 10 
φεται καὶ χαρποφορεῖ, ἁμοιροῦντα δὸ 
ξηραίνεται. τρίτον, ὅτι xal αὐτὸ τὸ 
πῦρ τὸ τοῦ ἡλίου xal τῶν ἄστρων 
ταῖς τῶν ὑδάτων ἀναθυμιάσεσι τρέ- 
φεται καὶ αὐτὸς 6 χόσµος. 15 


l titulum excerpsi ex pleniore c. 10 περὶ 
ἀρχῶν xal στοιχείων xal τοῦ παντός. 

6 δὲ πρῶτον Iacobs: δ del [corruptum 
olim ex δὲ à] A 

8 οὐσία A casu consentiens in mendo cum 
Eusebii codd. 

10 ὅτι om. A (ut Euseb.]: add. Heeren 

14 ὑδάτων C: δυµιαµάτων F 


AETII PLAC. I 3 2—3 9T( 


PLUTARCHI EPIT. I 3 
E XIV 14 1. 


Διὰ τοῦτο xal Ὅμηρος ταύτην τὴν 2 


γνώμην ὑποτίθεται περὶ τοῦ ὕδατης 
ὠχεανὸς ὥσπερ Ἰένεσις πάντεσσι 
5 τέτυχται. 


E XIV 142 
Αναξίμανδρος δὲ 6 Μιλήσιός φησι 
τῶν ὄντων τὴν ἀρχὴν εἶναι τὸ ἄπειρον' 
ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίνεσθαι xal eic 
19 τοῦτο πάντα φθείρεσθαυ διὸ καὶ γεν- 
νᾶσθαι ἀπείρους χόσµους xal πάλιν 
φθείρεσθαι ei; τὸ ἐξ οὗ Ἀγίνεται Ἡ. 
λέγει γοῦν διότι ἀπέραντόν ἐστιν, ἵνα 
μηδὸν ἑλλείπῃ f; Ὑόνεσις 7, ὑφισταμένη. 
15 ἁμαρτάνει δὲ οὗτος μὴ λέγων τί ἐστι 


————— — np —— 


2 de $ 2 dixi Prol. p. 95 || 3 γνώµην E 
IP γιώµην mrg. A pr. m.: Τένεσν ABC cf. 
Prol. p. 9. 34 || 7 de fonte cf. Prol. p. 133. 
179 || 12 εἰς om. E || γίνεται E(A)C: γίνον- 
ται B cf. Prol. p.50 || 13 γοῦν A: 9 οὖν E: 
οὖν BC || διότι τὸ ἀπέραντον E: διὰ τί ἄπειρον 
(A)BC || 14 xai ἡ vévtot; E at cf. Prol. 
p. 180 || 15 καὶ οὗτος E 


— — — —MÀ — 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

ἀναλύεσθαι. Idem c. 5 6 πρεσβύτατος τῶν 
xat αὐτοὺς ἁπάντων θαλῆς ἀρχὴν τῶν ὄντων 
ὕδωρ εἶναι λέγει. ἐξ ὕδατος γάρ φησι τὰ πάντα 
εἶναι xal εἰς ὕδωρ ἀναλύεσθαι τὰ πάντα. στο- 
ferat δὲ πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ πάντων τῶν 
ζῴων τὴν yovv ἀρχὴν οὖσαν ὑγρὰν εἶναι, δεύ- 
τερον δὲ ὅτι πάντα τὰ φυτὰ ὑγρῷ τρέφεται χαὶ 
χαρποφορεῖ, ἀμοιροῦντα δὲ τοῦ ὑγροῦ Enpaive- 
ται. Philo interpolatus de provid. 
I 22 Thales Milesius aquam. 

2 [Iustin.] l. ο. c. 5 el^ ὥσπερ μὴ ἀρχού- 
µενος ol; στοχάζεται xal τὸν Ὅμηρον ὡς 
ἀξιόπιστον µαρτύρεται οὕτως λέγοντα 'ώὠχεα- 
νὸς — τέτυχται.᾽ 

3 (Iustin. ce. ὃ Ἀναξίμανδρος δὲ μετὰ 
τοῦτον ἀπὸ τῆς αὐτῆς ὁρμώμενος λ]ιλήτου τὸ 
ἄπειρον ἀρχὴν ἁπάντων ἔφησεν εἶναι. ἐκ 105- 
του γὰρ δὴ τὰ πάντα γίνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο τὰ 
πάντα φθείρεσθὃαι. Philo 1. c. 4naziman- 
der Milesius infinitum. 


STOBAEI ECL. I 10 z. 1? 


ὠχεανός ὃ ὅσπερ γένεσις πάντεσσι 
τέτυχται. 


Αναξίμανδρος δὲ Πραξιάδου Mt- 
λήσιός φησι τῶν ὄντων ἀρχὴν εἶναι 
τὸ ἄπειρον ἐχ γὰρ τούτου πάντα Ἱί- 5 
Ίνεσθαι καὶ el; τοῦτο πάντα φὺείρε- 
σΏαι. διὸ xal γεννᾶσθαι ἀπείρους 
κόσμους καὶ πάλιν φθείρεσθαι si; τὸ 
ἐξ οὗ ἈγίγνεταιἙ. λέγει Ἰοῦν διότι 
ἀπέραντόν ἐστιν, ἵνα μηδὲν ἐλλείπῃ 10 
Ἰόνεσις $ ὑφισταμένη. ἁμαρτάνει δὲ 








l versus & Stobaeo poeticis c. 10 eclogis 
insertus est 

9 προυξιάδου A 

4 την ante τῶν addidit Heeren, debuit 
post ὄντων. sed cf. ὃ 4 

9 γίγνονται Heeren. sed cf. Prol. p. 50 || 
γοῦν F: οὗν C || 10 ἀπείρατον A 

11 ἡ ante γένεσις add. Heeren 


218 
PLUTARCHI EPIT. I 3 


τὸ ἄπειρον, πότερον ἀήρ ἐστιν 7| ὕδωρ 
7| γή 7, ἄλλα τινὰ σώματα. ἁμαρτάνει 
οὖν τὴν μὲν ὕλην ἀποφαινόμενος, τὸ 
δὲ ποιοῦν αἴτιον ἀναιρῶν. τὸ γὰρ 
5 ἄπειρον οὐδὲν ἄλλο ἢ ὕλη ἑστίν οὐ 
δύναται δὲ $ ὕλη εἶναι ἐνέργεια, ἐὰν 
μη τὸ ποιοῦν ὑποχέηται. 

E XIV 1453 


Ἀναξιμένης δὲ 6 Μιλήσιος ἀρχὴν 4 


10 τῶν ὄντων dépa ἀπεφήνατο, ἐκ γὰρ 
τούτου πάντα Ἰίνεσθαι καὶ εἰς αὐτὸν 
πἄλιν ἀναλύεσθαι. olov ἡ ψυχή, φη- 
σί, f) ἡμετέρα dàp οὖσα συγκρατεῖ 
ἡμᾶς, xal ὅλον τὸν χόσμον πνεῦμα xal 

15 dp περιέχει. λάγεται δὲ συνωνύµως 
d*p xal πνεῦμα. ἁμαρτάνει δὰ xal 
οὗτος ἐξ ἁπλοῦ xal μονοειδοῦς ἀέρος xal 
πνεύματος δοχῶν συνεστάναι τὰ ζῴα" 
ἀδύνατον γὰρ ἀρχὴν µίαν τὴν ὕλην 

20 τῶν ὄντων ὑποστῆναι, ἀλλὰ καὶ τὸ 
ποιοῦν αἴτιον χρµ ὑποτιθέναι' οἷον 
ἄργυρος οὐχ ἀρχεῖ πρὸς τὸ ἔχπωμα 
γενέσθαι, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν 1), τουτέ- 
στιν 6 ἀργυροχόπος, ὁμοίως xal ἐπὶ 

αυ τοῦ χαλκοῦ xal τοῦ ξύλου καὶ τῆς 
ἄλλης ὕλης. 


4 τὸ δὲ ἄπειρον B || 6 ἑνέργεια (Α)ΒΟ: ἑνερ- 
γείᾳ E(?): (ἐν) ἑνεργείᾳ Reiske || ἐὰν E: ἂν 
(A)BC || 7 ὑπόθηται E || 10 τὸν ἀέρα E || de 
proximis cf. Prol. p. 135. 179 || 11 πάντα E : τὰ 
πάντα (A)BC Iustin. || 18 ἀήρ ἐστι συγκρατεῖ 
12p E cf. Prol. p.8 || 14 ὅλον δὲ τὸν E || 15 ἐμ- 
περιέχει E. || 16 de vituperio A&8tii cf. Prol. 
180 || 20 ὄντων ἐξ ἧς τὰ πάντα ὑποστῆναι (A)BC: 
om. ἐξ ἧς τὰ πάντα E cf. Prol. p. 9 || ὑπο- 
στῆσαι Ε[υεςι] || 21 τιθέναι E || 22 ἄργυρος 
οὐχ AB: ordine inverso C: d. ob πρὸς om. dp- 


x£t E || 23 vlvecat E[Bcr61] || ἐὰν E: 4v (A)BC || 


μὴ E: μὴ xal (A)BC || 25 καὶ ξύλων E 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

8 4 [Iustin.) ibid. c.5 τρίτος Ἀναξιμένης 
xai οὗτος ix τῆς Μιλήτου ὑπάρχων ἀέρα τοῦ 
παντὸς ἀρχὴν εἶναι λέγει. ἐκ γὰρ τούτου τὰ 
πάντα Ἱίνεσθαι xal εἰς τοῦτον τὰ πάντα ἀναλύ- 
εσθαί φησιν. Philo |. ο. 4nazimenes aerem. 


AETII PLAC. 1335.4 


STOBAEI ECL.I 1011 


μὴ λέγων τί ἐστι τὸ ἄπειρον. τὸ ὃ 
ἄπειρον οὐδὲν ἄλλο ἢ ὕλη ἐστίν' οὐ 
δύναται O^ ἡ ὕλη εἶναι ἐνέργεια, ἐὰν 
μὴ τὸ ποιοῦν ὑποχέηται. 


ο 


Ἁναξιμένης Εδρυστράτου Μιλή- 
σιος ἀρχὴν τῶν ὄντων ἀέρα ἀπεφήνατο, 
ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίγνεσθαι χαὶ 
ek αὐτὸν πάλιν ἀναλύεσθαι. olov ἡ 
φυχή, φησίν, fj ἡμετέρα dp οὖσα 
συγχρατεῖ ἡμᾶς, xal ὅλον τὸν χόσµον 10 
πνεῦμα xal ἀ]ρ περιέχει. λέγεται δὲ 
συνωνύµως dip καὶ πνεῦμα. ἁμαρτά- 
νει δὰ ἐξ ἁπλοῦ καὶ μονοειδοῦς ἀέρος 
xal πνεύματος δοχῶν συνεστάναι τὰ 
ζῴῷα" ἀδύνατον γὰρ ἀρχὴν µίαν [7]:5 
τὴν ὕλην τῶν ὄντων ὑποστῆναι, ἀλλὰ 
xal τὸ ποιοῦν αἴτιον χρὴ ὑποτιθέναι' 
οἷον ἄργυρος οὖκ ἀρκεῖ πρὸς τὸ ἔχ- 
πωµα Ἰενέσθαι, ἐὰν μὴ τὸ ποιοῦν T, 
τουτέστιν ὁ ἀργυροχόπος. 


4 ὑπόχειται Α: corr. Meineke 

9 εὐὑρυστάτου A: corr. Heeren ex Laer- 
tio II 3 cf. Hippol. Phil. 7 1 et Theophrast. 
Phys. op. fr. 2, cum A consentit Epiphanius 
Prol. p. 179 

15 ?) A: om. Canterus in latinis 

16 ὕλην ὄντων C: ὕλην τῶν ὅλων F 


AETII PLAC. 13 5 919 


PLUTARCHI EPIT. I 3 


Ἀναξαγόρας 6 Κλαζομένιος ἀρχὰς 5 


τῶν ὄντων τὰς ὁμοιομερείας ἀπαφή- 
vato. ἐδόχει γὰρ αὐτῷ ἀπορώτατον 
εἶναι, πῶς ἐχ τοῦ μὴ ὄντος δύναταί 
ότι γίνεσθαι 3j φθείρεσθαι cic τὸ μὴ 
ὄν. τροφὴν γοῦν προσφερόµεῦα ἁπλῆν 
καὶ μονοειδή, olov τὸν T Δημήτριον ἄρ- 
τον, τὸ ὕδωρ πίνοντες. xal ἐκ ταύτης 
τῆς τροφῆς τρέφεται δρὶξ φλὲψ ἀρτη- 
10 pía νεῦρα ὁστᾶ xal τὰ λοιπὰ μόρια. 
τούτων οὖν ἸὙινοµένων ὁμολογητέον 
ἑστίν, ὅτι ἐν tT τροφῇ τῇ προσφερο- 
μένῃ πάντα ἑστὶ τὰ ὄντα, xal ἐκ τῶν 
ὄντων πάντα αὔξοται. χαὶ ἐν ἐχαίνῃ 
1 ἀστὶ τῇ τροφῇ μόρια αἵματος Ύεννη- 
τικὰ xal νεύρων καὶ ὁὀστέων καὶ τῶν 
ἄλλων à Ἡν λόγφ δεωρητὰ µόρια. 
οὗ γὰρ δεῖ πάντα ἐπὶ τὴν αἴσθησιν 
ἀνάγειν, ὅτι ἄρτος χαὶ τὸ ὕδωρ ταῦτα 
30 χατασχευάζει, αλλ ἐν τούτοις Boi 
λόγφ δεωρητὰ µόρια. ἀπὸ τοῦ οὖν 
ὅμοια τὰ µέρη εἶναι ἐν τῇ τροφῇ τοῖς 
γεννωµένοις ὁμοιομερείας αὐτὰς ἐχά- 
λεσε xal ἀρχὰς τῶν ὄντων ἀπεφήνατο" 
1 E om. $5 5—10 || de fonte A&tii cf. Prol. 
p. 137. 179. 180 || δὲ 6 B || 5 γενέσθαι B || 7 δη- 
μήτρειον (A)BC cf. L. Dindorf. thes. II p. 10712. 
poeticus flos sive & Plutarcho sive post eum 
8 librario additus imperfectus mansit. dicen- 
dum fuisse τὸν Δημήτριον καρπὸν ἑσθίοντες 
xal... observat Usener qui tamen pleniorem 
A&tii locum mutilatum putat || 9 ne θρὶξ ex 
σὰρξ [cf. Stob.) corruptum arbitreris, vide fr. 
Anaxag. apud schol.in Greg. Naz. Migne t.36 
p.911 'ré&x γὰρ ἄν, φησίν, ἐκ μὴ τριχὸς γένοιτο 
δρὶξ xal σὰρξ ἐκ μὴ σαρκός; cf. Arist. d. gen. 
anim. I 18 p. 7239s 10 Simplic. in phys. f. 1062 
32 vide Herm. t. XIII p.4 || 16 ἄλλων τῶν 
pr. AC: τῶν ἄλλων τῶν B: τῶν ἄλλων man. 
rec. in mrg. Α || 18 xal γὰρ B || πάντως B 





TESTIMONIA PLUTARCHI 

5 (Iustin.] ibid. Ἀναξαγόρας 6 KAato- 
µένιος ἀρχὰς τῶν πάντων τὰς ὁμοιομερείας 
εἶναί φησιν. Philo 1. c. 4nazagoras Cla- 
zomenius homoeomeriam. 


STOBAEI ECL. I 10 1» 


Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου 6 Κλα- 
ζομένιος ἀρχὰς τῶν ὄντων τὰς όμοιο- 
µερείας ἀπεφήνατο. 


τροφὴν Ἰοῦν προσφερόµεῦθα µονοει- 
δη, ἄρτον xal ὕδωρ, xal ἐχ ταύτης 5 
τρέφεται φλὲφ ἀρτηρία σὰρξ νεῦρα 
ὁστᾶ καὶ τὰ λοιπὰ µόρια. τούτων οὖν 
γιγνοµένων ὁμολογητέον, Ott ἐν τῇ 
τροφῇ τῇ προσφεροµένῃ πάντα ἐστὶ 
τὰ ὄντα, xal ἐκ τῶν ὄντων πάντα 10 
αὔξτα. . . s. e s 


T ἐν τούτῳ οὖν 
ἐστι λόγῳ θδεωρητὰ μόρια 
τὰ µέρη εἶναι ἐν τῇ τροφῇ τοῖς γεν- 0 
νωµένοις, ὁμοιομερείας αὐτὰ ἐχάλεσε 
χαὶ ἀρχὰς τῶν ὄντων xal τὰς μὲν 


] ὁ ante Κλαζομένιος om. Heeren 

11 xal ἐν ἐχείνῃ — κατασκευάζει in A inter- 
ciderunt 

18 dubium num τούτῳ recte tradatur. sed 
possunt omissa aliam habuisse formam 

21 αὐτάς Heeren 


280 
—á 
PLUTARCHI EPIT. I 3 


καὶ τὰς μὲν ὁμοιομερείας ὕλην, τὸ δὲ 

ποιοῦν αἴτιον τὸν νοῦν τὸν τὰ πάντα 

διαταξάµενον. ἄρχεται δὲ οὕτως" 'ὁμοῦ 

πάντα χρήματα Tv, νοὺῦς δὲ αὐτὰ 

s T διῆρε καὶ διεχόσμησε᾽ [χρήματα λέ- 

Ίων τὰ πράγµατα.] ἀποδεχτέος οὖν 

ἐστιν, ὅτι τῇ ὕλῃ τὸν τεχνίτην προσ- 
έζευξεν. 

Αρχέλαος Απολλοδώρου ᾿Αθη- 

10 vatoc ἀέρα ἄπειρον, xal τὴν περὶ αὐτὸν 


6 


AETII PLAC.I ὃ 5--6 


STOBAEI ECL. I 10 12 


ὁμοιομερείας ὕλην. τὸ δὲ ποιοῦν αἴ- 
τιον νοῦν τὸν πάντα διαταξάµενον. 


᾽Αρχέλαος ἀέρα ἄπειρον, καὶ τὴν 
περὶ αὐτὸν πυχνότητα καὶ µάνωσιν. 


πυχνότητα xal µάνωσιν. τούτων δὲ τούτων δὲ τὸ μὲν εἶναι πῦρ τὸ ὃ 5 


τὸ μὲν εἶναι πῦρ τὸ δὲ ὕδωρ. 


ὕδωρ. 


Οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις Τ᾽ Οὗτοι μὲν οὖν ἐφεξῆς ἀλλήλοις ταῖς 


ταῖς διαδοχαῖς Ἰενόμενοι τὴν λεχθεῖ- 
15 σαν Ἰωνικὴν συμπληροῦσι φιλοσοφίαν 
ἀπὸ θάλητος. 


Παάλιν δὲ ἀπὸ ἄλλης dpy?« Πυ- 
θαγόρας Μνησάρχου Σάμιος ὁ πρῶ- 





3 cf. Prol. p. 166 || 4 τὰ πάντα B || 5 Io- 
nica διγρεε xalBuxócpat mutata credidit Valcke- 
narius, διύρει Wyttenbach. cf. Schaubach An. 
fr. p. 67, 2. putarem διέχριε cf. Aristot. 
Phys. VIII 1 p. 250b 26, Theophr. Phys. 
opin. fr. 4 alii, nisi conlato conspectu Prol. 
p. 137 διεχόσµησε unum verum, διῆρε quid- 
quid latet glossema videretur || χρήματα — 
πράγματα induxi cf. Tzetz. infra || 9 de $6 
cf. Prol. p. 139 || δὲ 6 ἀπολλοδώρο B || 
19 de $ 7 dixi Prol. p. 62 || 18 6 σάµιος B 





TESTIMONIA PLUTARCHI 

8 5 Io. Tzeiz. in Iliad. p.67, 28Η. qol 
Ἱὰρ ἐν dpyrj τῶν αὐτοῦ ᾿Αναξαγόρας) ὁμοῦ 
πάντα χρήματα (superscr. ἀντὶ τοῦ πράγματα] 
ἦν. νοῦς δὲ αὐτὰ διῆρε xal διεχόσµησεν. 

6 [Iustin.] l. ο. ᾽Αρχέλαος 6 ᾿Απολλο- 
δώρου ᾿Αθηναῖος ἀέρα ἄπειρον καὶ τὴν περὶ 
αὑτὸν πυκνότητα «al µάνωσιν ἀρχὴν ἁπάντων 
εἶναι λέχει. 

" (Iustin.] 1. ο. οὗτοι πάντες ἀπὸ θαλοῦ 
τὰς διαδοχὰς ἐσχηκότες τὴν φυσικὴν ὑπ αὐ- 
τῶν χαλουµένην μετῆλθον φιλοσοφίαν cf. Prol. 
p. l7. 

8 [Iustin.) c. 4 εἶθ᾽ ἑξῆς ἀφ ἑτέρας ἀρχῆς 
Πυθαγόρας Ἀ]νησάρχου Σάμιος ἀρχὰς τοὺς ἀρι- 


8 


διαδοχαῖς γενόµενοι τὴν Ἰωνιχὴν ἐκ- 
πληροῦσι Φφιλοσοφίαν, οὕτω προσα- 
γορευθεῖσαν διότι Μιλήσιος αὐτῆς 10 
κατηρξεν dyhp 6 θαλῆς ἀπὸ τῆς τῶν 
Ἰώνων µητροπόλεως. 

Πυθαγόρας Μνησάρχου Σάμιος 
πρῶτος φιλοσοφίαν τούτῳ τῷ ῥήματι 





AETII PLAC. 138 


PLUTARCHI EPIT. I 3 


toc «φιλοσοφίαν τούτῳ τῷ ῥήματι 
προσαγορεύσας, ἀρχὰς τοὺς ἀριθμοὺς 
xal τὰς συμμετρίας τὰς ἐν τούτοις, 
dc xal ἁρμονίας χαλεῖ, τὰ δὲ ἐξ 
5 ἀμφοτέρων σύνθετα στοιχεῖα, χαλού- 
µενα δὲ γεωμετρικά. πάλιν Ob τὴν 
µονάδα xai τὴν ἀόριστον δυάδα ἐν ταῖς 
dpyaic* σπεύδει δὲ αὐτῷ τῶν ἀρχῶν 
ἡ μὲν ἐπὶ τὸ ποιητιχὸν αἴτιον xal 
1ο εἰδιχόν, ὅπερ ἐστὶ νοῦς 6 Ὀεὸς, 7 δὲ 
ἐπὶ τὸ παθητιχόν τε xal ὑλιχόν, ὕπερ 
ἐστὶν 6 ὁρατὸς χόσµος. εἶναι δὲ τὴν 
φύσιν τοῦ ἀριθμοῦ δεχάδα. µέχρι γὰρ 
τῶν δέκα πάντες Ἕλληνες, πάντες 
15 βάρβαροι ἀριθμοῦσιν, ἐφ ἃ ἑἐλθόντες 
πάλιν ἀναποδοῦσιν ἐπὶ τὴν µονάδα. 
xal τῶν δέχα πάλιν, φησίν, ἡ δύναµίς 
ἐστιν ἐν τοῖς τέσσαρσι xal tT τετράδι. 
τὸ δὸ αἴτιον' et τις ἀπὸ τῆς µονάδος 
20 Τάναποδῶν χατὰ πρόσθεσιν τιθείη τοὺς 
ἀριθμούς, ἄχρι τῶν τεσσάρων προελ- 
Ὀὼν ἐκπληρώσει τὸν δέκα ἀριθμόν' 
ἐὰν δὲ ὑπερβάληται τὸν τῆς τετρᾶδος, 
καὶ τῶν δέχα ὑπερεχπεσεῖται. οἷον el 


10 νοῦς xal θεὸς B || 14 Ἕλληνες πάντες 
βάρβαροι cf. Speusipp. ap. [Iambl.] Theolog. 
p. 61. Arist. probl. 910 b 23. Fabric. ad Sext. 
adv. log. II 187 || 16 ἀναποδοῦσιν cf. Prol. 
p. 51. 59 || 20 ἀναποδῶν corruptum. ἃ µονάδος 
nunc proponit Usener, μονάδων latere conicio 
ex Hippol. ref. p. 264, 23 Gott. || 28 ὑπερβάλῃ 
melius scribetur || 24 τῶν δέκα B: τὸν [ὸ in 
ras. ex ὤ] δέχα C: τὸν δέκα A || ἐκπεσεῖται B 





TESTIMONIA PLUTARCHI 
ἡμοὺς xal τὰς συμμετρίας xal τὰς ἐν αὑτοῖς 
ἁρμονίας xaÀet τά τ' ἐξ ἀμφοτέρων σύνθετα 
στοιχεῖα" ἔτι μέντοι µονάδα xal τὴν ἀόριστον 
δυάδα. Philo 1. c. Pythagoras Mnesarchi 
fllius numeros commensurationes et harmo- 
nias. Mohammedis Fihrist ed. Fluegel 
p. 245,16 vert. A. Mueller (die gr. Phil. 
d. arab. Ueberl. Halle 1878 p. 5): Plu- 
tarchos aber sagt dass Pythagoras der 
erste war, welcher die philosophie mit die- 
sem namen bezeichnete, 


] 981 
ΡΤΟΒΑΕΙ ECL. I 10 12 


προσαγορεύσας, ἀρχὰς τοὺς ἀριῤμοὺς 
xal τὰς συμμετρίας τὰς ἐν τούτοις, dc 
τινας ἁρμονίας χαλεῖ, τὰ (5) ἐξ ἀμ- 
φοτέρων σύνΏετα στοιχεῖα. πάλιν δὲ 
τὴν µονάδα xal τὴν ἀόριστον δυάδα 5 
ἐν ταῖς ἀρχαῖς. σπεύδει δὲ αὐτῷ τῶν 
ἀρχῶν f μὸν ἐπὶ τὸ ποιητικὸν αἴτιον 
xal ἀίδιον, ὅπερ ἐστὶ νοῦς 6 θεός: 7, 
δὸ ἐπὶ τὸ παθητιχόν τε xal ὑλιχόν, 
ὅπερ ἐστὶν 6 ὁρατὸς χόσµος. εἶναι δὲ 10 
τὴν φύσιν (τοῦ ἀριθμοῦ) δεχάδα µέχρι 
γὰρ τῶν δέχα πάντες ἀριθμοῦσιν, ἐφ 

ἃ ἑἐλθόντες πάλιν ἀναποδοῦσιν ἐπὶ 
τὴν µονάδα. xal τῶν δέχα πάλιν, 
φησίν, f$ δύναμίς ἐστιν ἐν τοῖς τέτ- 15 
ταρσιν. ἐκ γὰρ τῆς τετράδος xal τῶν 
αὐτῆς μερῶν ἀναπληροῦται' ἐὰν δ 
ὑπερβάλῃ τὸν τῆς τετράδος, καὶ τῶν 
δέχα ὑπερεχπεσεῖται. 


ὃ 5$' addidit Heeren 

8 ἴδιον A: corr. Heeren 

9 ὑλικόν Heeren: ἴδιον A 

11 τοῦ ἀριθμοῦ add. Heeren 

15 φασίν A: corr. Heeren 

18 ὑπερβάλλῃ F || τὴν τῆς A: τις τῆς coni. 
Heeren || τῶν δέχα C: τοῖς δέχα F 





282 - 
PLUTARCHI EPIT. I 3 


τις θείη By xal δύο προσθείη xal τρία 
xal τούτοις τέσσαρα, τὸν τῶν δέχα 
πληρώσει ἀριθμόν. ὥστε 6 ἀριθμὸς 
χατὰ μὲν µονάδα ày τοῖς δέχα, χατὰ 
ὅ δὸ δύναμιν ἐν τοῖς τέσσαρσι. διὸ xad 
ἐφδέγγοντο οἱ Πυθαγόρειοι ὡς ext 
στου ὄρκου ὄντος τῆς τετράδος" 
οὐ μὰ τὸν ἀἁμετέρᾳ duyq παραδόντα 
τετραχτύν, 
10 παγὰν ἀενάου φύσεως ῥίζωµά c 
ἔχουσαν. 
xal f, ἡμετέρα φυχή., φησίν, ἐκ τε- 
τράδος σύγχειται’ εἶναι γὰρ νοῦν ἐπι- 
στήµην δόξαν αἴσθησιν ἐξ ὧν πᾶσα 
15 τάχνη xal ἐπιστήμη xal αὗτοὶ λογιχοί 
ἐσμεν. νοῦς μὸν οὖν $ µονάς ἐστιν 
6 γὰρ voüc xaxà µονάδα θεωρεῖ. 
οἷον πολλῶν ὄντων ἀνθρώπων ot μὲν 
ἐπὶ µέρους εἰσὶν ἀναίσθητοι ἀπερί- 
20 ληπτοι xal ἄπειροι, ἀλλ αὐτὸ τοῦτο 
ἄνΌρωπον ἕνα µόνον νοοῦμεν, ᾧ οὐ- 
δεὶς ἔτυχεν ὅμοιος, xal ἵππον ἕνα 
νουῦμεν, οἱ δὲ ἐπὶ µέρους εἰσὶν ἄπειροι. 
τὰ γὰρ ei» ταῦτα πάντα xal γένη χατὰ 
25 µονάδας εἰσί. διὸ xal ἐπὶ ὀνὸς ἑχάστου 
αὐτῶν τοῦτον τὸν ὅρον ἀποδιδόντες λέ- 
γουσι ζφῷον λογιχὸν ἢ Giov χρεµετιστι- 
κὸν [ῥητέον]. διὰ τοῦτο οὖν voüc $ uo- 
νάς, ᾧ ταῦτα νοοῦμεν. xal ἡ δυὰς δὲ 
30$ ἀόριστος ἐπιστήμη εἰχότως, πᾶσα 
γὰρ ἀπόδειξις xal πᾶσα πίστις ἐπι- 





ὃ πληρώσει C: πληρώσειεν BÀ: fort. ἐκπλη- 
ρώσει ut p. 2814 22 || 6 πυθαγόρειοι ABC: πυθα- 
qoptxol vulgo || 7 ὄντος ὄρχου || 8 ἡμετέρᾳ8 || 
10 ἀεννάου ABC || ῥίζωμά τ (AB): ῥι 
ζώματ᾽ C || φύσιος [ex Paris. 1734 apo- 
grapho cod. B cf. Prol p. 35] Duebner || 
17 θεωρεῖται libri: corr. Usener || 20 καὶ 
om. B || 21 ᾧ 6 τὶς ci. Xylander frustra cf. 
Prol. p.181 || οὐδεὶς AB: οὐθεὶς C || 22 ἕνα 
µόνον vulgo: µόνον om. AB: ἕνα superscripto 
m. pr. µόνον C cf. Prol. p. 38! || 26 τοῦτον 
τὸν B: om. τὸν AC || 28 ῥητέον delevit Beck || 
90 ἡ ἐπιστήμη vulgo: ἡ om. ABC 


AETII PLAC.13 8 


STOBAEI ECL. I 10 12 


διὸ xal ἐπεφθέγγοντο οἱ Πυθαγόρειοι 
ὡς μεγίστου (ὄρχου) ὄντος τῆς τετράδος’ 
οὗ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ χεφαλᾷ παρα- 
δόντα τετρακτύν, 

παγὰν ἀενάου φύσεως ῥιζώματ 5 
ἔχουσαν. 


1 ἐπιφθέγγοντο Α. ἐπεφθέγγοντο Stobaei 
Plutarchea lectione praestat cf. Syrian. in 
metaph. p. 2092 21 

2 ὄρχου om. A: add. Heeren 

9 πα δόντα C: ἐπιθέντα F 

5 παγὰν C: πᾶσαν F || devvdoo F ut 
p. 288b 16 || φύσεως C: σοφίαν F: φύσιος 
Heeren 


ΑΕ ΤΙ PLAC. I 3 $—1 


—À 
PLUTARCHI EPIT. I 3 


στήµης, πρὸς δὲ xal πᾶς συλλογισμὸς 
ἔχ τινων ὁμολογουμένων τὸ ἀμφισβη- 
τούµενον συνάγει xal ῥᾳδίως ἀποδεί- 
xvotat ἕτερον' dy 7| ἐπιστήμη χατᾶ- 
δληψίς ἐστιν, διὸ εἴη ἂν δυάς. ἡ δὲ 
δόξα τριὰς ἐχ χαταλήψεώς ἐστιν εὖ- 
λόγως, ὅτι πολλῶν ἐστιν ἡ δόξα" 1$ δὲ 
τριὰς πλῆθος, ὡς 'τρισμάκαρες Δαναοί. 
διὰ τοῦτο οὖν ἐγχρίνοι τὴν τριάδα. 
10 κ * — x 
Ἡ δὲ τούτων αἴρεσις Ἰταλικὴ προση- 
γορεύθη διὰ τὸ τὸν Πυθαγόραν ἐν 
Ἰταλίᾳ σχολάσαι' µετέστη γὰρ ἀπὸ 
Σάμου τῆς πατρίδος τῇ Πολυχράτους 
15 τυραννίδι δυσαρεστήσας. 


E XIV 144 


283 
STOBAEI ECL. I 10 12. 4 


10 Φιλόλαος 6 Πυθαγόρειος τὸ πέρας 


xal τὸ ἄπειρον. 


Ἡράκλειτος καὶ Ἴππασος 6 Με-11 Ἡράκλειτος καὶ ππασος ἀρχὴν 


ταποντῖνος ἀρχὴν τῶν πάντων τὸ πῦρ' 


9 ἀνάγει B || 4 κατάληψις et v. 6 àx καταλή- 
Ψεως Wyttenbachio suspecta. ἐκ χαταλήψεως, 
quod altero loco ineptum est, emendatam 
lectionem prioris χατάληψις putabam. sed in 
scriptore ab artis proprietate alieno [cf. Sext. 
adv. math. VII 1505sqq.) iudicium difficile. ὧν 
videtur priora generaliter comprehendere || 9 
οὖν ἐγχρίνει C: οὑχ ἐγχρίνει (A): οὐκ ἐχχρίνει 
B || 10 post τριάδα intercidit disputatio de 
sensu p. 282* 14 promissa, quam expleveris 
ex Ioanne Philop. in Ar. de anima f. C"r 45 
τὴν δὲ τετράδα τὴν αἴσθησιν. ἐπειδὴ ἡ μὲν τε- 
τρὰς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς τὸ σώμα ἑδήλου κτλ. ea- 
dem turba factum est, ut $9 ἡ δὲ — δυσαρε- 
στήσας ad capitis finem deferretur in codd. || 
17 de 8 11 cf. Prol. p. 180. 221 || 18 πάν- 
των E Iustin: ὅλων (A)BC 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

8 11 [Iustin.) c. 3 Ηράκλειτος ὁ Μετα- 
πόντιος ἀρχὴν τῶν πάντων τὸ πῦρ εἶναι λέγει 
ΓΗ. xai ππασος ὁ M.— λέχουσι coni. Mara- 
mus) ἐκ τοῦ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα γίνεσθαι xai 
εἰς τὸ πῦρ τὰ πάντα τελευτᾶν. Philo |. c. 
Heraclitus et Hippasus Metapontius ig- 
nem. Sehahrastanins vert. Harbruecker 
II 109 respexit 5 11 cf. Prol. p. 28. 


τῶν ἁπάντων τὸ πῦρ. Bx πυρὸς γὰρ 


9 ἵππαλος F: ἱππάλους C. cf. Photius 
p. 1145 3B. 

4 ix — τελευτᾷ tamquam versus poeticis 
eclogis (I 10 7 p. 282H.] addito lemmate 
Ἡρακλείτου inserta sunt. cf. Prol. p. 221 


984 - 
PLUTARCHI ΕΡΙΤ.Ι 3 


ἐχ πυρὸς γὰρ τὰ πάντα Ἰίνεσθαι καὶ 
elc πῦρ πάντα τελευτᾶν λέγουσι. τούτου 
δὺ χατασβεννυµένου κοσμοποιεῖσθαι τὰ 
πάντα" πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παχυµε- 

5 ρέστατον αὐτοῦ εἰς αὑτὸ. συστελλόμενον 
γή Ἰίχνεται, ἔπειτα ἀναχαλωμένην τὴν 
γῆν ὑπὸ τοῦ πυρὸς φύσει ὕδωρ ἀπο- 
τελεῖσθαι, ἀναθυμιώμενον δὲ dépa γί- 
νεσθαι, πάλιν δὲ τὸν χόσμον xal πάντα 

10 τὰ σώματα ὑπὸ πυρὸς ἀναλοῦσθαι ἐν 
τῇ ἐχπυρώσει' [ἀρχὴ οὖν τὸ πῦρ ὅτι 
ἐκ τούτου τὰ πάντα, τέλος δὸ ὅτι χαὶ 
el; τοῦτο ἀναλύεται τὰ πάντα.] 


——— —MMÓ — 


1 ἐκ τοῦ E Iustin: τοῦ om. (Α)ΒΟ || τὰ 
τὰ πάντα C || 4 παχυµερέστατον E(A)C: παχυ 
µερέστερον B. cf. Stob. || 6 γῆ Ἱίχνεται E: Tij 
γίνεται ABC: γῆν Ἰίνεσθαι ex deter. codd. 
vulgo || 10 τὰ om. B || iv tj om. E | 
11 ἀρχὴ EABC: ἀρχὴν vulgo. notavi Plu- 
tarchi additamentum ex initio repetitum Prol. 
p. 65 || 12 καθότι εἷς om. xal E 


AETII PLAC. I 3 1--1 


STOBAEI ECL. I 10 14. 12 


τὰ πάντα καὶ εἷς πῦρ πάντα τελευτᾶ. 


πρῶτον μὲν γὰρ τὸ παχυμερέστερον 
αὐτοῦ εἷς αὐτὸ συστελλόµενον γίγνεται 
γή, ἔπειτα ἀναχαλωμένην τὴν γῆν ὑπὸ 
τοῦ πυρὸς φύσει ὕδωρ ἀποτελεῖσθαι, 5 
ἀναθυμιώμενον δὸ dépa γίγνεσδαι. 
πάλιν δὲ τὸν χόσµον xal τὰ σώματα 
πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀναλοῦσθαι ἐν 
τῇ ἐχπυρώσει. 


Ἑρνοφάνης ἀρχὴν τῶν πάντων 10 
εἶναι τὴν γῆν. γράφει γὰρ ἐν τῷ 
Περὶ φύσεως" 

àx γῆς γὰρ τὰ πάντα xal εἰς γῆν 

τὰ πάντα τελευτᾷ. 


— --------- ua a a 


9 εἰς αὐτὸ A: corr. Meineke || γίγνεται 
γὰρ C: Ἰίρεται om. γῆ F: corr. Cant. 
marg. 

10 de $ 12 cf. Prol. p. 140 

13 ix Ἱαίης γὰρ πάντα xal εἰς γην πάντα 
τελευτᾷ Meineke ex Sexto adv. math. X 313 
cf. Prol. p. 92. sed cf. infra Theodoretus 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

3 12 Theodoret. gr. aff. cur. IV 5 Ξε- 
νοφάνης μὲν οὖν ὁ Ὀρθομένους 6 Κολοφώ- 
νιος 6 τῆς Ἐλεατιχῆς αἱρέσεως ἡγησάμενος iv 
εἶναι τὸ πᾶν ἔφησε σφαιροειδὲς xal πεπερασµέ- 
vov, οὗ γενητὸν ἀλλ) ἀίδιον xal πάµπαν ἀκί- 
νητον. πάλιν δὲ ao τῶνδε τῶν λόγων ἐπιλα- 
θόµενος ἐκ τῆς γῆς φῦναι ἅπαντα εἴρηχεν. αὐ- 
τοῦ γὰρ δὴ τόδε τὸ ἔπος ἑστίν "ix γῆς γὰρ 
τάδε πάντα xal εἷς γην πάντα τελευτᾷ. cf. 
Prol. p. 140 

19 ldem IV 7 xoci Παρμενίδης δὲ 6 
Πύρρητος 6 Ἐλεάτης Βενοφάνους ἑταῖρος γενό- 
µενος κατὰ μὲν τὸν πρῶτον λόγον ξύμφωνα 
τῷ διδασκάλῳ ξυγγέγραφεν΄ αὐτοῦ γὰρ δὴ τόδε 
τὸ ἔπος εἶναί φασι ᾿οὖλον µουνογενές τε xal 
ἀτρεμὲς ἠδ᾽ ἀγένητον. αἰτίαν δὲ τῶν ὅλων o) 
τὴν γῆν µόνον καθάπερ ἐχεῖνος ἀλλὰ xal τὸ 
πῦρ εἴρηχεν οὗτος. cf. Prol. p. 141 


ΑΕΤΠ PLAC. I 3 14—1$ 


PLUTARCHI EPIT. I 3 


E XIV 145 


285 
STOBAEI ECL. I 10 14 


14 
16 Λεύχιππος Μιλήσιος ἀρχὰς xal 
στοιχεῖα τὸ πλῆρες xal τὸ χενόν. 


16. Δημόκριτος τὰ ναστὰ xal χενά. 


11 


Μητρόδωρος θεοχρίτου Χῖος τὰ 5 
ἀδιαίρετα xal τὸ xevóv. 


Ἐπίχκουρος Νεοχλέους ᾿ΑδηναῖοςΙθ "Em(xoupoc ἀρχὰς εἶναι τῶν Óv- 


κατὰ Δημόχριτον φιλοσοφήσας ἔφη 
τὰς ἀρχὰς τῶν ὄντων σώματα λόγφ 
θεωρητά, ἀμέτοχα κχενοῦ, ἀγένητα, 
ἀδιάφθαρτα, οὔτε Ώραυσθῆναι δυνά- 
µενα οὔτε διάπλασιν ἐκ τῶν μερῶν 
λαβεῖν οὔτε ἀλλοιωθῆναι:' εἶναι δὲ 
αὐτὰ λόγφ θεωρητά. ταῦτα μέντοι 
κινεῖσθαι ἐν τῷ χενῷ xal διὰ τοῦ 
1 χενοῦ εἶναι δὲ xal αὐτὸ τὸ χενὸν 
ἄπειρον xal τὰ σώματα ἄπειρα. συµ- 
βεβηχέναι δὲ τοῖς σώµασι τρία ταῦτα, 
σχημα μέγεθος βάρος. Δημόκριτος 
μὲν γὰρ ἔλεγε δύο, μέγεθός τε xol 


15 σχημα, 6 δὲ Ἐπίχουρος τούτοις xal 

l Δημόχριτς ᾧ μετὰ πλεῖστον Ἐπίκουρος 
ἠκολ,ύθησεν ἀρχὰς τῶν ὄντων σώματα ἄτομα 
λόγχφ κτλ. E. cf. Prol. p. 8 || 5 d($ta, ἄφθαρτα 
(A)BC: ἀδιάφθαρτα om. ἀΐδια E. cf. Iustin. || 6 
διάπλασιν Iustin: διπλάσιων EB: διαπλασμὸν 
AC || Τ de Ἰ--266ε 10 cf. Prol. p. 61. 219. || 
10 καὶ ante αὐτὸ om. C || 18 σχήματα E. || ἀλλ’ 
6 μὲν Δημόκριτος ἔλεγε Ε || δύο om. E[pgre) 


δι 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

18 (Tust.] c.4 Ἐπίχουρος Νεοχλέους Άθη- 
ναῖος ἀρχὰς τῶν ὄντων σώματα λόγῳ δεωρητὰ 
εἶναι λέγει ἀμέτοχα χενοῦ ἀγένητα ἄφθαρτα οὔτε 
ὁραυσθῆναι δυνάµενα οὔτε διάπλασιν ἐκ τῶν 
μερῶν λαβεῖν obr ἀλλοιωθῆναι. διὰ τοῦτο xal 
λόγῳ Δεωρητά, Sehahrastanius II 109 de 
Epicuro et Democrito loquens huc respicit. 
Achill. isag. p. 125 Pet. fortasse huo re- 
ferendus: Ἐπίχουρος δὲ 6 ᾿Αθηναῖος ἐκ σω- 
µάτων νοητῶν σμµικροτάτων τὰς ἀρχὰς τῶν 
ὅλων εἶναί φησι’ καλεῖ δὲ αὐτὰς ἀτόμους ἢ 
διὰ σµιχρότητα ἀκχαριαίας τινὰς οὔσας Ἰ διὰ 
τὸ ἀφθάρτους αὐτὰς εἶναι xol μὴ cípvt- 
σθαι. 


των σώματα λόγῳ θεωρητά, ἀμέτοχα 
κενοῦ, ἀγένητα, ἁδιάφδαρτα, [τὰ] 
οὔτε θραυσθῆναι δυνάµενα οὔτε ἆλ- 1ο 
λοιωδῆναι. 


2 de $ 15 cf. Prol. p. 142 

4 xal τὸ χενόν Aétius scripsit cf. Theo- 
doretus et Prol. p. 143. 

 ἀγέννητα Α ut Plutarchi libri || τὰ A: 
inclusit Heeren 

10 τρωθῆναι C: στρωθήῆναι F: corr. Heeren 


— — 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

14 Theodoret. IV 8 Μέλισσος δὲ 6 Ἰθαγέ- 
νους ὁ Μιλήσιος τούτου μὲν ἑταῖρος ἐγένετο, τὴν 
δὲ παραδοθεῖσαν διδασκαλίαν ἀκήρατον οὐκ ἑτή- 
Ρησεν. ἄπειρον γὰρ οὗτος ἔφη τὸν κόσμον ἑχεί- 
νων φάντων πεπερασµένον. 

16 Idem IV 9 Δημόκριτος δὲ ὁ Άβδη- 
pcne ὁ Δαμασίππου τὴν τοῦ χενοῦ xal τῶν 
ναστῶν πρῶτος ἐπεισήγαγε δόξαν. 

17 Idem ibid. ταῦτα δὲ Μητρόδωρος ὁ 
Xioc ἀδιαίρετα xal χενόν προσηγόρευσε, — 

18 Idem ibid. ὥσπερ αὗ πάλιν Ἐπί- 
χουρος ὁ Νεοχλέους 6 ᾿Αθηναῖος πέμπτη 
γενεᾷ μετὰ Δημόκριτον γεχονὼς τὰ ὑπ ἐχεί- 
wov ναστὰ xal ἀδιαίρετα δη κληθέντα ἄτομα 


286 
PLUTARCHI EPIT. I 3 


τρίτον βάρος προσέθηχεν. ἀνάγκη γάρ, 
φησί, κχινεῖσθαι τὰ σώματα τῇ τοῦ 
βάρους πληγΏ ἐπεὶ οὐ χινηθήσεται. 
εἶναι δὲ τὰ σχήματα τῶν ἀτόμων 
5 ἀπερίληπτα, οὐκ ἄπειρα. μὴ γὰρ εἶναι 
μήτ ἀγχιστροειδεῖς μήτε τριαινοειδεῖς 
μήτε χριχοειδεῖς' ταῦτα γὰρ τὰ σχή- 
pata εὔθραυστά ἐστιν, ai δὲ ἄτομοι 
ἀπαθεῖς ἄθραυστοι. ἴδια δὲ ἄχαιν σχή- 
1 gata λόγῳ θεωρητά. καὶ εἴρηται 
ἄτομος οὐχ ὅτι ἑστὶν ἁλαχίστη, ἀλλ 
ὅτι οὗ δύναται τμηθῆναι, ἀπαθὴς 
οὖσα xal ἀμέτοχος xsvoü* [ὥστε ἐὰν 
εἴπῃ ἄτομον, düpauctoy λέχει xal 
16 ἀπαθτ ἀμέτοχον χενοῦ. ὅτι δέ ἐστιν 
ἄτομος, σαφές xal γάρ ἐστι στοιχεῖα 
del ὄντα xal ζῴῷα χενὰ xal fj µονάς.] 


E XIV 146 


Ἐμπεδοχλῆς Μέτωνος Άχραγαν- 20 


1 βάρος E: τὸ βάρος (A)BC || προσέθηκεν E 
[προστέθεικεν cro]: érétxev (A)BC || 9 ἐπεὶ 
ef. Viger. ed. H. p.402* || 5 περιληπτά E(A)C: 
περιληπτικά B: corr. Duebner cf. Laert. X. 42 
τὰ ἄτομα... ἀπερίληπτά ἐστι ταῖς διαφοραῖς τῶν 
σχημάτων... καὶ χαθ᾽ ἑχάστην δὲ σχηµάτισιν 
ἁπλῶς ἄπειροί εἶσιν αἱ ὅμοιαι, ταῖς δὲ διαφοραῖς 
οὐχ ἁπλῶς ἄπειροι, ἀλλὰ µόνον ἀπερίληπτοι || 
16 ἁγκιστροειδεῖς — τριαινοειδεῖς — χριχοειδεῖς 
EAB scil. ἀτόμους cf. Laert. 1. ο.: ἀγκιστροει- 
δῆ — τριαινοειδΏ — χριχοειδή ubique nota tic 
rubro superscripta C cf. Prol. p. 38 || 8 ἐστιν 
εὔθραυστα E || ὁραυστά B || 18 Plutarchi 
interpolationem notavi Prol p. 61. 65 || 
14 «al ante ἀπαθῃ om. E || 16 ἄτομον B | 
17 ἀῑὶ ὄντα om. E || difficile dictu quid in 
his ineptiis lateat. incredibilia varia tentave- 
runt Gassendus Epic. phil. Lugdun. 1675 I 
p. 102 et Corsinus p. 18! || 19 ante 'Axpa- 
T«vtivoc habet glossema πολιστὴς [Π. πόλις 
τῆς] Σικελίας E 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
9 20 [Iustin.] c. 4 Ἐμπεδοχκλῆς Μέτω- 


19 "Exgavtoc Συρακούσιος sl; τῶν 


AETII PLAC. I 3 18—20 


STOBAEI ECL. I 10 14. 16 


εἴρηται δὲ ἄτομος οὐχ ὅτι ἐστὶν 
ἁλαχίστη, ἀλλ ὅτι οὗ δύναται τµη- 
Όήναι, ἀπαθὴς οὖσα xal ἀμέτοχος 


χενοῦ. 


σι 


Πυθαγορείων πάντων τὰ ἀδιαίρετα 
σώματα xal τὸ κανόν. τὰς γὰρ Πυ- 
θαγοριχὰς µονάδας οὗτος πρῶτος ἀπε- 
φήνατο σωµατιχάς. 

10 


5 συραχούσιος Α: Συραχόσιος Meineke 

6 πάντων τῶν F: πάντων C: post πάντων 
addebat ἀρχὰς Heeren, quod utique audien- 
dum est. 

10 de Stobaei ecloga p. 286. 288 H. quae 
$ 20 respondere videtur dixi Prol. p. 885qq. 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
προσηγόρευσεν. ἁδιαίρετον δὲ xal ἄτομον xol 
ναστὸν οἱ μὲν διὰ τὸ ἀπαθὲς ὠνομάσθαι φα- 
Gv, οἱ δὲ διὰ τὸ ἄγαν σμικρὸν ἅτε δὴ τομὴν 
xal διαίρεσιν δέξασθαι οὐ δυνάµενον. (καλοῦσι 
δὲ οὕτω τὰ σµικρότατα ἐχεῖνα xal λεπτότατα 
σώματα ἃ διὰ τῶν φωταγωγῶν εἰσβάλλων ὁ 
Ίλιος δείχνυσιν ἐν ἑαυτῷ ἄνω xol χάτω παλλό- 
μενα) [postrema ab his χαλοῦσι δὲ ex Ari- 
stot. d. anima 1 2 p. 4041 1 cf. Prol. p.45?. 
eadem inde ab οἱ μὲν Suidas s. v. ἄτομα 
p. 842, 3—8 B celato 'Theodoreti nomine]. 
19 Theoderet. IV 11 τοὐτοις δὲ xat "Ex- 
Φαντος [ἔχφατος B, διόφαντος vulgo] 6 Σν- 
ῥακούσιος ὁ Πυθαγόρειος ἠκολούθησε, 


AETI PLAC.I ὃ 20. 41 


PLUTARCHI EPIT. I ὃ 


τῖνος τέτταρα μὲν λέγει στοιχεῖα, πῦρ 
ἀέρα ὕδωρ γῆν, δύο Bà ἀρχικὰς δυ- 
νάµεις, φιλίαν τε xal νεῖχος, ὧν 1, 
μέν ἐστιν ὀνωτική, τὸ δὲ διαιρετιχόν. 
5 «nol δὰ οὕτως" 
τέσσαρα τῶν πάντων ῥιζώµατα 
πρῶτον dxoue* 
Zeb; dpyhc ρη τε φερέσβιος 39 
Ἀιδωνεύς, 
1 Νῆστί 9, 3| δαχρύοις τέγχει, χρού- 
vea βρότειον. 
Δία μὲν γὰρ λέγει τὴν ζέσιν xal 
τὸν αἱθέρα, Ἡρην δὲ φερέσβιον τὸν 
dépa, τὴν δὲ γῆν τὸν ᾿Αιδωνέα NT 
1 guy δὲ xal χρούνωµα βρότειον ofovel 
τὸ σπέρµα xal τὸ ὕδωρ. 


Πλάτων Αρίστωνος Αθηναῖος τρεῖς 21 


1l μὲν om. B || λέχει om. E || 2 ἀρχιχὰς 
Iustin. (A)BC: ἀρχὰς καὶ E || 5 οὗτος B || 
6 τῶν om. B || 8 ἄρης E: αἰθὴρ (A)BC: corr. 
Beck || 10 interpunxi post τέγχει propter in- 
terpretationem v. 15 || 13 "Hpav E || fjpnv τε 
(A)BC: corr. Beck || 14 δὲ om. E || 17 $$ 21. 
22. 25. om. E || Plutarchi exemplum antiquam 
interpolationem passum est: Zwxpácne 2o- 
φρονίσχου Ἀθηναῖος xal Πλάτων Ἀρίστωνος 
Ἀθηναῖος, αἱ γὰρ ab cal περὶ παντὸς ἑχατέ- 
ρου [ἑχατέρων Β] δόξαι, τρεῖς. delevi pinguius 
expressa cl. Stob. οἱ GI'7 31 103 cf. Prol. p. 14 


TESTIMONIA PLUTARCHI 


voc 6 ᾿Αχραγαντῖνος τέσσαρα στοιχεῖα mop ἀέρα 


ὕδωρ rhv. δύο δὲ ἀρχικὰς δυνάµεις φιλίαν τε 
xal velxoc, ὧν ἡ μέν ἐστιν ἑνωτική, τὸ δὲ διαι- 
ρετιχόν.  Aehill. p. 1258 Ἐμπεδοκλῆς δὲ 
ἁρχάς φησι τῶν ὅλων τὰ τέσσαρα στοιχεῖα. 
καὶ τὸ μὲν mop χαλεῖ Δία xal αἱθέρα, τὴν δὲ 
γῆν ραν (cf. Prol. p. 22. 90], τὸν δὲ ἀέρα 
᾿Αιδωνέα, τὸ δὲ ὕδωρ νῆστιν, τὰς δὲ τούτων δυ- 
νάµεις νεῖχος xal φιλίαν, νεῖχος μὲν τὴν διά- 
λυσιν, Φφιλίαν δὲ τὴν σύνοδον. Β]ε]]0 |. c. Em- 
pedocles Agrigentinus ignem aquam aerem 
terram et duo principia amorem et odium. 

21 Aehill. p. 1255 Σωχράτης δὲ xol 
Πλάτων ἀρχὰς τῶν ὅλων καλοῦσι θεὸν χαὶ 


ὕλην xai τρίτον τὸ ὑποχείμενον Ἱενέσει xal 
φθορᾷ. ἐκ δὲ τούτων τὰ τέσσαρα στοιχεῖα γε- 


281 
STOBAEI ECL. I 10 16 


Πλάτων ᾿Αρίστωνος τρεῖς ἀρχάς, 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

21 Theoderet. IV 11 Πλάτων δὲ 6 'Apt- 
στωνος ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλων τὸν θεὸν xal τὴν 
ὕλην καὶ τὰς iMac φησίν. 


288 
PLUTARCHI EPIT. I 3 


ἀρχάς, τὸν θεὸν τὴν ὕλην τὴν ἰδέαν. 
6 δὲ δεὸς νοῦς ἐστι τοῦ χόσµου. ὕλη 
δὲ τὸ ὑποχείμενον πρῶτον γενέσει xal 
φῦορᾶ, ἰδέα δὲ οὐσία ἀσώματος ἐν 
6 τοῖς νοήµασι xal ταῖς φαντασίαις τοῦ 


θεοῦ. 


Αριστοτέλης δὸ Nuxopdyou Στα- 22 


γειρίτης ἀρχὰς μὲν ἐντελόχειαν ἥτοι 
εἶδος ὕλην στέρησιν’ στοιχεῖα δὲ 

10 τέσσαρα., πέµπτον δέ τι σῶμα αἰθέ- 
ριον, ἀμετάβλητον. 


m —— ——À ------- 


] 6 δὲ θεὸς νοῦς ἐστι τοῦ χόσµου falso loco 
post θεοῦ v. 6 in codd. traditur, cum varia 
lectio ἔστι δὲ 6 9eóc 6 νοῦς eius locum 
obsederit: correxi cf. Prol. p. 34 





'TESTIMONIA PLUTARCHI 

νέσθαι. Mohammedis F ihrist p. 245,26 ΕΙ. 
vert. Mueller: Aus dem buche des Plu- 
tarchos *Platon der sohn des Ariston". 
Sehahrastanius II 113 Harbr. Plutarch be- 
richtet von ihm [Socrates] dass er in be- 
ireff der elemente gesagt habe, die wurzeln 
der dinge seien. drei, nemlich die thaetige 
ursache, der grundstoff und die form, dass 
also gott der thaetige, der grundatoff das 
erste substrat für das werden und vergehen 
und die form eine substanz nicht ein koer- 
per se). 

8 22 Aehill. p. 1254 ᾿Αριστοτέλης δὲ 6 
Ἀταχειρίτης ἀρχὰς λέγει τῶν ὅλων εἶδος xol 
ὕλην xal στέρησι. dx δὲ τούτων τὰ τέόσαρα 
στοιχεῖα καὶ πέµμπτον σῶμα ἀδιάφθαρτον xal 
καθαρόν, ὃ $3 αἰθέρα λέγουσι. — Philo 1. c. 
Aristoteles Nicomachi filius formam ma- 
leriam privationem elementa quatuor οἱ 
quintum aetherem. 


AETII PLAC. I 3 21--4 


— — — I 
STOBAETI ECL. I 10 16. 12 


τὸν θεὸν τὴν ὕλην τὴν ἰδέαν, ὑφ οὗ 
ἐξ οὗ πρὸς 86. 6 δὲ Üebóc νοῦς ἐστι 
τοῦ χόσµου, ἡ δὲ ὕλη τὸ ὑποχείμενον 
γανέσει xal φδορᾶᾷ, ἰδέα δὲ οὐσία 
ἀσώματος ἐν τοῖς νοήµασι xal ταῖς 
φαντασίαις τοῦ δεοῦ. 

Αριστοτέλης Νιχοµάχου Σταχει- 
ρίτης ἀρχὰς μὲν εἶδος ὕλην στέρησιν’ 
στοιχεῖα δὸ τέσσαρα, πέµπτον δέ τι 
σῶμα τὸ αἰθέριον, ἀμετάβλητον' 1o 
στοιχεῖα δὲ τῶν γενητῶν χατὰ μὲν 
τὰς δυνάµεις Ὀερμὸν φυχρὸν ὑγρὸν 
ξηρόν, χατὰ δὲ τὰς οὐσίας, ἐν alc καὶ 
περὶ ἃς ὑπάρχουσιν αὗται, τὰ τέσσαρα. 

Ξενοκράτης συνεστάναι τὸ my 15 
&x τοῦ ἑνὸς xal τοῦ ἀενάου, ἀέναον 
τὴν ὕλην αἰνιττόμενος διὰ τοῦ πλή- 
9ouc. 


ο 


34 Στράτων στοιχεῖα (θερμὸν) καὶ 


ψυχρόν. 20 


2 6 μὲν θεὸς Heeren || 8 τοῦ χόσµου ex 
Plut. vulg. incl. Heeren || 5 àv ταῖς A || 10 τὸ 
A: induxit Heeren, at cf. Theodoretus || 19 
θερμὸν om. A: addidit Fabricius. vulgo τὸ 
θερμὸν xal τὸ ψυχρόν ex Heerenii auctoritate. 








ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

22 Theodoret. IV 11 ᾿Αριστοτέλης δὲ 
6 Σταγειρίτης ὁ Νικομάχου εἶδος καὶ ὕλην 
xal στέρησιν. στοιχεῖα δὲ οὗ τέσσαρα ἀλλὰ πέντε’ 
ἕτερον γὰρ εἶναι τὸ αἱθέριον εἴρηχεν, ἄτρεπτον 
xal ἀμετάβλητον. 

23 Idem IV 19 Ξενοκράτης δὲ ὁ Καλχη- 
δόνιος [καρχηδόνιος codd.] ἀέναον τὴν ὕλην, 
ἐξ f ἅπαντα Ὑέγονε, προσηγόρευσε. 


AETII PLAC. | 335—27 4 1.? 


PLUTARCHI EPIT. I 4 


Ζήνων Μνασέου Κιτιεὺς ἀρχὰς 25 


μὲν τὸν θεὸν xal τὴν ὕλην, ὧν ὁ µέν 
ἐστι τοῦ ποιεῖν αἴτιος, Ἡ δὲ τοῦ πά- 
σχειν, στοιχεῖα bà τέσσαρα. 


s ὂ. Πῶς συνέστηχεν ὁ 
xócpoc. G33 
E XV 32 ι--ἲ 


'O τοίνυν χόσµος συνέστη περιχε- 1 


κλασμένῳ σχήµατι ἐσχηματισμένος 
τὸν τρόπον τοῦτον. τῶν ἀτόμων σω- 
10 µάτων ἀπρονόητον xal τυχαίαν ἐχόν- 
των τὴν χίνησιν συνεχῶς τε xal τά- 
χιστα κινουμένων, eic τὸ αὐτὸ πολλὰ 
σώματα συνηὈροίσθη [καὶ] διὰ τοῦτο 
ποιχιλίαν ἔχοντα xal σχημάτων xal 
15 μεγεθῶν. ἀθροιζομένων ὃ ἐν ταὺτῷ 
τούτων, τὰ μὲν ὅσα μείζονα Tv καὶ 
βαρύτερα πάντως ὑπεχάθιζεν, ὅσα 


8 αἴτιον B || 5 titulum et argumenti non- 
nihil exc. Psell. d. o. d. c. 115. dixi de c. 4 
Prol. p. 58 || συνέστηχεν E (cpre] (A)BC: 
συνέστη E [vulg.] || 7 συνέστη (A)BC: συνέστηκχε 
G: om. E || 8 ἐσχημάτισται Ὦ cf. Prol. p. 8 || 
12 τὰ πολλὰ B || 18 x«l E(A)BC: del. Use- 
ner || 15 τοσούτων E[cpre] || 17 βαρύτατα 
E(A)BC: correxi cum Usenero || πάντων E 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

8 25 Aehill. p.124 & Ζήνων 6 Κιτιὺς ἁρ- 
χὴν εἶναι λέγει τῶν ὅλων δεὸν καὶ ὕλην. Otóv 
μὲν τὸ ποιοῦν, ὕλην δὲ τὸ ποιούµενον do' ὧν τὰ 
τέσσαρα στοιχεῖα γεγονέναι. Sehahrastanius 
II 132: Plutarch berichtet dass. Zenon 
gemeint habe die wurzeln seien nur gott 
und der grundatof allein: gott sei die 
thaetige ursache, der grundstoff das pas- 
sive. Philo |. ο. Zeno Mnaseae filius 
aerem deum materiam et elementa quatuor. 


Diels, Doxographi graeci. 


t2 


| 989 
STOBAEI ECL. I 10 18, 16 


Ζήνων Μνασαίου Κιτιεὺς ἀρχὰς 
τὸν Üeby xal τὴν ὕλην, στοιχεῖα δὲ 
τέσσαρα. 


Διογένης δὲ ὁ ᾿Απολλωνιάτης 
dépa ἄπειρον. 5 
Διόδωρος ἐπίχλην Κρόνος τὰ 
ἁμερῃ σώματα ἄπειρα, τὰ ὃ αὐτὰ 
λεγόμενα xal ἑλάχιστα, ἄπειρα μὲν 
xat ἀριθμὸν ὡρισμένα δὲ χατὰ µέ- 
γεθος. 10 


l µνασαίου A. eodem errore Theodoretus || 
4 dubium num hic fuerit Diogenis (Prol. 
p. 144] locus, sed cf. Theodoretus || 7 ἄπειρα 
post σώματα delendum videtur || 9 χατὰ dpt- 
9uóv A: vulgo ex Augustano χατὰ τὸν dpt- 
9uóv || χατὰ τὸ μέγεθος C: τὸ om. F 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
25 Theodoret. IV 12 ib. Ζήνων δὲ 6 
Ἀιτιὺς 6 Μνασαίου ὁ Νράτητος φοιτητὴς ὁ τῆς 
Στωιχῆς ἄρξας αἱρέσεως, τὸν θεὸν xal τὴν ὕλην 
ἀρχὰς ἔφησεν εἶναι. sequitur I 5 5. 
26 Idem ibid. ὁ δὲ ᾿Απολλωνιάτης Διογέ- 
νης ἐκ τοῦ ἀέρος ἔφη ξωστῆναι τὸ πᾶν. 


19 


200 AETII PLAC. I 4 ?—4 


PLUTARCHI EPIT. I 4 


δὲ puxpà xal περιφερῃ xal λεῖα xal 
εὐόλισθα ταῦτα xal ἑξεθλίβετο χατὰ 
τὴν σύνοδον τῶν σωμάτων sl; τε τὸ 
µετέωρον ἀνεφέρετο. ὡς δ᾽ οὖν ἐξ- 
5 έλειπε μὲν 7| πληχτικἡ δύναμις µε- 
τεωρίζουσα, οὐχέτι δὸ Ίγεν ἡ πληγὴ 
πρὸς τὸ µετέωρον, ἐχωλύετο δὲ ταῦτα 
κάτω φέρεσθαι, ἐπιέζετο πρὸς τοὺς 
τόπους τοὺς δυναµένους δέξασθαι. οὗ- 
10 τοι δὲ σαν οἱ πέριξ xal πρὸς τούτοις 
τὸ πλήθος τῶν σωμάτων περιεχλᾶτο, 
περιπλεχόµενα δὲ ἀλλήλοις κατὰ τὴν 


περίχλασιν τὸν οὐρανὸν ἐγέννησεν. τῆς : 


ὃ αὐτῆς ἐχόμεναι φύσεως αἱ ἄτομοι 
16 ποιχίλαι οὖσαι, χαθὼς εἴρηται, πρὸς 
τὸ µετέώρον ἐξωθούμεναι τὴν τῶν 
ἀστέρων φύσιν ἀπετέλουν' τὸ δὲ πλῆη- 
Όος τῶν ἀναθυμιωμένων σωμάτων 
ἐπέπληττε τὸν ἀέρα καὶ τοῦτον ἐξ- 
20 έθλιβε πνευματούµενος δὲ οὗτος κατὰ 
τὴν χίνησιν xal συμπεριλαμβάνων τὰ 
ἄστρα συμπεριῆ]γεν αὐτὰ xal τὴν νῦν 
περιφορὰν αὐτῶν µετέωρον ἐφύλαττε. 
κἄπειτα ἐκ μὲν τῶν ὑποχαδιζόντων 
25 ἐγοννήθη ἡ γη, ἐκ δὲ τῶν µετεωρι- 
ζομένων οὐρανὸς πῦρ ἀήρ. πολλῆς δὲ 
ὕλης ἔτι περιειληµµένης ἐν τῇ Tí 
πυχνουµένης τε ταύτης χατὰ τὰς ἀπὸ 
τῶν πνευμάτων πληγὰς xal τὰς ἀπὸ 
30 τῶν ἀστέρων αὔρας, προσεῦλίβετο πᾶς 
2 εὐολίσθητα E || καὶ om. E || 3 τὴν σύν- 
obov τῶν σωµατων EA: τὴν om. B: τὴν 
σωμάτων σύνοδον Ο || eic δὲ E || 4 ὡς οὖν 
E || ἐξέλπε (EA)BC: correxi || verborum 
abundantiam notavit Wyttenbach || 10 τούτους 
E || 18 ἐγχένησε EAB: ἐγένησαν C |. 14 αἱ 
E: om. ABC || 17 ἄστρων E || 19 ἐπέπληττε 
E: ἔπληττε (A)B || 21 περιλαμβάνων E | 
22 αὑτά E: ταῦτα (A)BC || συμπεριφορὰν 
E (pro) || conicio καὶ οὕτως. nam γῆς origo 
explicatur p. 2894 17, οὐρανοῦ p. 2904 13, 
ἀστέρων 17, ἀέρος 19 || 27 ἔτι περιεληµµένης 
EC: ἐμπεριειλημμένης ÀA: περιελημμένης om. 
ἔτι B: περιλελείµενης legit Budaeus || 28 δὲ 
E || 29 σωμάτων E([pre] cf. Prol. p.161 || 
30 αὐγὰς E[pre] cf. Prol. Ἱ. c. 


—— — BB 00 
STOBAEI ECL. 1 10 


PLUTARCHI EPIT. I 6 


ὁ µιχρομερὴς σχηματισμὸς ταύτης καὶ 
τὴν ὑγρὰν φύσιν ἐγέννα *. ῥευστικῶς δὲ 
αὕτη διαχειµένη κατεφέρετο πρὸς τοὺς 
χοίλους τόπους xal δυναµένους χω- 

5 ρῆσαί τε xai στέξαι T, χαθ αὑτὸ τὸ 
ὕδωρ ὑποστὰν ἐχοίλαινε τοὺς ὑποχει- 
µένους τόπους. τὰ μὲν οὖν χυριώτατα 
µέρη τοῦ χόσµου τὸν τρόπον τοῦτον 
ἐγεννήθη. 


ο εξ Ei ἓν τὸ πᾶν. a32 
E XV 33 
Ot μὲν οὖν ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἕνα 
χόσμον ἀπεφήναντο, ὃν δη xal τὸ πᾶν 
ἔφασαν εἶναι xal τὸ σωµατιχόν. 


05 Ἐμπεδοχλῆς δὲ χόσµον μὸν ἕνα, οὗ 2 


µέντοι τὸ πᾶν εἶναι τὸν χόσµον, ἀλλὰ 


λοιπὸν ἀργὴν ὕλην. 


Πλάτων δὲ τεχµαίρεται τὸ δοχοῦν, 3 


3» ὅτι εἷς ὁ χόσµος xal By τὸ πᾶν, ἐκ 
τριῶν ἐκ τοῦ μὴ ἔσεσθαι τέλειον, 
ἐὰν μὴ πάντα ἐμπεριέχη' Bx τοῦ ui 
ἔσεσθαι ὅμοιον τῷ παραδείγµατι, ἐὰν 
μὴ μονογενὴῆς T]* ἐχ τοῦ μὴ ἔσεσθαι 

25 ἄφΏαρτον, ἐὰν Ὦ τι ἐξωτέρω αὐτοῦ. 
πρὸς δὴ τὸν Πλάτωνα ῥητέον, 
ὅτι ob τέλειος 6 χόσµος οὐδὲ γὰρ 


6 ἐχοίλαινε EC : ἑχοίλανε Psellus (Α)ΒΕ/[κ6]|| 
7 τὰ — ἐχεννήθη om. E || οὖν BC: om. A || 
10 de c.5 in vetustis Placitis ordine cf. Prol. 
p. 182! || 12 οὖν E: om. G(A)BC || ἕνα τὸν 
B || 14 τὰ σωµατιχά E || 15 δὲ om. E[pre]? || 
μὲν E[»pre](A) B: om. GCE[vulg.] || 17 
µέρους B || 18 ἀργὴν ὕλην EGAB: ἀργὴν 
εἶναι τὴν ὕλην C. || 19 de $3 dixi Prol. p.58. 
59. 182 || τὸ δοχοῦν (A)BC: τὸ 9 οὖν E || 20 εἷς 
6 EC: 6 om. G(A)B || 21 ἔσεσθαι E [pci]: εἷ- 
vat (A)BC || 22 ἐμπεριέχη E : περιέχῃ G(A)BC || 
24 ἴσεσθαι E: ἔσεσθαι αὐτὸν (A)BC || 25 µή 
τι ἐξωτέρω αὐτοῦ ᾖ E || 26 πρὸς δὲ Ε || λεχ- 
τέον E || 27 οὐδὲ γὰρ E(AB: οὐ γὰρ C. for- 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

6 2 Philo interpolatus de prov. I 22 
Empedocles mundum unum nec tamen 
universum esse illum, sed minorem istius 


1 


AETII PLAC. I 4 4 5 1—3 
n STOBAEI ECL. 1 923 


Ei ἓν τὸ x&v. 


201 


Ot μὲν οὖν ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἕνα 
χόσµον ἀπεφήναντο, ὃν δη xal τὸ πᾶν 


ἔφασαν εἶναι τὸ σωματικόν. 


Ἐμπεδοχλῆς χόσμον ἕνα. οὐ µέν- 
τοι τὸ πᾶν εἶναι τὸν χόσµον, ἀλλ 5 
ὀλίγον τι τοῦ παντὸς µέρος, τὸ δὲ ὀλίγον τι τοῦ παντὸς µέρος, τὸ δὲ 


λοιπὸν ὕλην. 





1l $2 posita est ante ὃ | 


9 εἶναι τὸν Α 


193 


292 
PLUTARCHI EPIT. I 6 


πάντα Teptéyet* xal γὰρ 6 ἄνθρωπός 
ἐστι τέλειος, ἀλλ οὗ πάντα περιέχει. 
xal πολλὰ παραδείγµατά ἐστιν, ὥσπερ 
ἐπ ἀνδριάντων xal οἰχιῶν xol ζῳ- 
5 γραφιῶν. πῶς δὲ εἶπεν 'ἔξωθέν τι 
αὐτοῦ οὐκ ἔστί ; περιδινεῖσθαι γὰρ οὐχ 
Ἰδύνατο. ἄφβαρτος δὲ οὐκ ἔστιν οὐδὲ 
δύναται εἶναι γενητὸς ὤν. 
Μητρόδωρος δέ φησιν ἄτοπον 
1 εἶναι ἐν µεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν 
γενηθῆναι xal ἕνα χόσµμον ἐν τῷ 
ἀπείρφῳ. ὅτι δὲ * ἄπειρος * χατὰ τὸ 
πλῆθος, δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ αἴτια 
εἶναι" εἰ γὰρ 6 pày χόσµος πεπερα- 
15 σµένος, τὰ δὲ αἴτια πάντα ἄπειρα, ἐξ 
ὧν ὤδε ὃ χόσµος Ἰέγονεν, ἀνάγκη 
ἀπείρους εἶναι. ὅπου γὰρ τὰ * πάντα * 
αἴτια, ἐχεῖ xal « ἁποτελέσματα. alta 
δὲ τοι αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα. 


95. []όθεν ἔννοιαν ἔσχον θεῶν 
ἄνθρωποι. G34 


Ὀρίζονται δὲ τὴν τοῦ θεοῦ οὐσίαν 1 


οἱ Στωικοὶ οὕτως, πνεῦμα νοερὸν 
καὶ πυρῶδες οὐκ ἔχον μὲν µορφήν, 
25 μεταβάλλον δὰ ei; 8 βούλεται καὶ συν- 


tasse οὐδὲ γὰρ (ἂν) πάντα περιέχων || 1 τὰ πάντα 
E[cpre] || καὶ γὰρ -- περιέχει om. EB | 
2 ἔνι τέλειος A: ἐν τέλειος C || 5 πῶς δὲ 
τέλειος εἴπερ ἔξωθέν τι αὐτοῦ περιδινεῖσθαι 
δύναται (A)BC: restitui ex E || 11 γενηθῆναι 
pr. AB: γεννηθῆναι (E)C || 18 δῆλον dx τοῦ 
(A) C: δῆλον ὅτι E: δῆλον ὅτι dx τοῦ B cf. 
Prol. p. 35 || 14 dei γὰρ B || 16 ὅδε AC: 
om. EB || 17 post πάντα errore γέχονεν ite- 
rant AC: om. E[cre1]B || γὰρ ἄπειρα τὰ 
αἴτια Reiske cf. Prol. p.51 || 18 τὰ post xal 
om. E: addunt ABC || 20 θεῶν GAB : δεοῦ 
Psell. omn. d. c. 18 et C || θεῶν οἱ B || 
22 Θεοῦ Cyrill. cf. G: θείου (A)BC || 25 µε- 
ταβάλλον Cyrill. (A)C: µεταβαλλόμενον GB || 
εἰς 9 G Oyrill.: el; ἃ (A)BC 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

universi partem, reliquum vero inertes ma- 


teriae. 
6 1. 2 Cyrill. ο. Iul. II p. 51& post lo- 





AETII PLAC. 153—5 61 


STOBAEI ECL. I 223 


4 Μητρόδωρος 6 χαθηγητὴς Ἐπι- 


χούρου φησὶν ἄτοπον εἶναι ἐν μεγάλφ 
πεδίῳ ἕνα στάχυν γενηθῆναι καὶ ἕνα 
κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ. ὅτι δὲ Ἑἄπειρος Ἡ 
χατὰ τὸ πλῆθος, δῆλον ἐκ τοῦ ἄπειρα τὰ 5 
αἴτια εἶναι. el γὰρ 6 χόσµος πεπερασµέ- 
voc, τὰ ὃ αἴτια πάντα ἄπειρα ἐξ dy 
ὅδε 6 χόσµος Ἰέγονεν, ἀνάγκη ἀπεί- 
pouc εἶναι. ὅπου γὰρ τὰ αἴτια Ἁπάντα *, 
ἐκεῖ xal * ἀποτελέσματα. αἴτια δὲ 1ο 
Trot αἱ ἄτομοι 3| τὰ στοιχεῖα. 


ὃ γενηθῆναι F: Ἰεννηθῆναι C. vulgo 

4 antiquum vitium Plutarchoque commune 
corrigebant Meineke ἄπειροι xatà τὸ πλῆθος 
cf. Laert. X 89, Usener ἄπειρον xai τὸ πλῆ- 
9oc conicientes 

8 ὧν δὲ A cf. Prol. p. 66 

10 πάντα C: om. F antiquitus pro ἄπειρα 
quod necessario requiritur ex v. 7 repetitum 
esse dixi Prol. p. 51 || καὶ ἀποτελέσματα A: 
vulgo xal τὰ d. cf. Prol. |. c. 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

5 huc refero Theodoret. IV 12 ππα- 
σος δὲ ὁ Μεταποντῖνος xal "HpdxAstcoc ὁ 
Ἑλόσωνος 6 Ἐφέσιος ἓν εἶναι τὸ πᾶν ἀειχίνη- 
τον [ἀχίνητον vulgo; corr. Zeller) xal πεπε- 
ῥασµένον, ἀρχὴν δὲ τὸ πῦρ ἐσχηκέναι. cf. Prol. 
p. 45. 


Cv, 6 AETII PLAC.I 6 3--6 


PLUTARCHI EPIT. I 6 


εξομοιούμενον πᾶσιν. ἔσχον δὲ ἔννοιαν 2 


τούτου πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ χάλλους 
τῶν ἐμφαινομένων προσλαμβάνοντες. 
οὐδὲν γὰρ τῶν χαλῶν εἰχή xal ὡς 
5 ἔτυχε Ὑίνεται, ἀλλὰ µετά τινος τέχνης 
δηµιουγρούσης. καλὸς δὲ 6 χόσµος; 
δῆλον δὲ ἐκ τοῦ σχήματος xal τοῦ 
χρώματος xal τοῦ μεγέθους xal τῆς 
περὶ τὸν χόσµον τῶν ἀστέρων ποικι- 


19 Mag. σφαιροειδὶς γὰρ 6 χόσµος, ὃ 9 


πάντων σχημάτων πρωτεύει. µόνον 
γὰρ τοῦτο τοῖς ἑαυτοῦ µέρεσιν ὅμοι- 
οὗται περιφερῆς δὲ ὢν ἔχει τὰ µέρη 
περιφερῃ διὰ τοῦτο γὰρ χατὰ τὸν 
i5 Πλάτωνα ἐν τῇ χεφαλῇῃ τὸ ἱερώτα- 


τον συνέστηχε νοῦς. xal τὸ χρῶμα δὲ 4 


χαλόν. χυανώδει γὰρ χέχρωσται, ὃ 
πορφύρας µέν ἐστι µελάντερον, στίλ- 
βουσαν δὲ ἔχει τὴν ποιότητα’ xal διὰ 
20 ταύτην τὴν αἰτίαν τῷ τῆς χροιᾶς συν- 
τόνῳ διαχόπτων τηλιχαύτην — dépoc 
ἀπόστασιν ἐκ τοσούτων διαστημάτων 
δεωρεῖται. xal ἐκ τοῦ μεγέθους χαλός. 
πάντων γὰρ τῶν ὁμογενῶν τὸ περιέ- 
25 χον καλὸν ὡς ζῷον xal δένδρον. ἐπι- 


9 τὴν ἐμφαινομένην Β || 10 γὰρ AB: δὲ 
C j| 11 πάντων AB: πάντων τῶν Ο || 15 Πλά- 
τωνα Tim. p. 44 p sq. || ἱερὸν B || 117 χυα- 
νώσει (A)B: corr. Beck || γὰρ om. B | 
21 διακόπτων vulgo: διαχόπτον ABC || ἀέρος 
AB: τοῦ ἀέρος C || 22 ἁπόστασιν (A)C: σύστα- 
otv B || 24 τῶν om. B || περιέχον (A) Athe- 
nag.: ὑπερέχον B || 25 xal ὡς (?) B 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
cum $8 citatum: xal πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ βι- 
βλίῳ: “ὀρίζονται δὲ τὴν τοῦ δεοῦ οὐσίαν οὕτως" 
πνεῦμα νοερὸν καὶ πυρῶδες οὐκ ἔχον μὲν µορ- 
φήν, μεταβάλλον δὲ εἷς ὃ βούλεται xal συν- 
εξομοιούμενον πᾶσιν. ἔσχον δὲ ἔννοιαν τούτου 
πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ χάλλους τῶν ἐμφαινομέ- 
vtov προσλαβόντες [προσβαλόντες Aub.] ὡς οὐδὲν 
τῶν χαλῶν cix? xal ὡς ἔτοχε γίνεται, ἀλλὰ 
µετά τινος τέχνης δημιουργούσης,. 

6 3— 6 respexit Athenagoras suppl. ο. 16 
χαλὸς μὲν yàp ὁ χόσμος xal τῷ µεγέθει περι- 


STOBAEI ECL. 


293 


294 AETII PLAC.I 66-58 
COOOUUUU s --- 


PLUTARCHI EPIT. I 6 


τελεῖ τὸ χάλλος τοῦ χόσµου xal ταῦτα 
τὰ φαινόμενα" 6 μὲν γὰρ λοξὸς χύχλος 
ἐν οὐρανῷ διαφόροις εἰδώλοις πεποί- 
χιλται. 
5. τῷ δ) ἔνι χαρχίνος ἐστί, λέων δ᾽ 
ἐπὶ τῷ, μετὰ ὃ αὐτόν 
παρθένος ἠδ ἐπί οἱ χηλαὶ xal 
σχορπίος αὐτός 
τοξευτής τε xal αἰγόχερως, ἐπὶ ὃ 
10 αἰγοχερῆι 
ὑδροχόος δύο ὃ αὐτὸν ἐπ ἰχθύες 
ἀστερόεντες. 
τοὺς δὲ µέτα κριός, ταῦρος ὃ ἐπὶ 
τῷ δίδυµοί τε. 
16 µυρία ὃ ἄλλα xaÜ' ὁμοίας τοῦ χό- 
σµου περιχλάσεις πεποίηκεν. ὅδεν xal 
Βὐριπίδης φησί: 
τό τ' ἀστερωπὸν οὐρανοῦ σέλας 
χρόνου καλὸν ποίκιλµα τέχτονος 
90 σοφοῦ. 
ἐλάβομεν δὸ ἐκ τούτου ἔννοιαν δεοῦ: 


1 ταῦτα τὰ B: om. τὰ AC: om. ταῦτα 
vulgo || 5 τῷ 9 ἑνὶ B: τῷ ἑνὶ (A): τῷ 9 ἔπι C. 
Arati sunt phaen. 545 —549 || 6 μετὰ δ᾽ αὐτόν, 
sic cod. G Arati 546; ceteri Arati codd. ἐπ 
αὐτὸν vel oz αὐτόν || 7 ἠδ' BC: Ἠδ' A: αἱ 9 
Arat. 946 || post xal inserunt ἐπ abt ABC 
(explicantes ἐπί ol) || 9 τοξευτής B Arat.: τοξό- 
της À: τοξευτήρ C || αἰγικέρως B || 10 αἰγοχερῷ 
A: αἰγοχέρω B: αἰγοχκέρωτι C: αἱγοχερῆι Arat. 
547 cf. 984. 533 || 11 ὑδροχόος C: ὑδρηχόος 
AB || 12 ἁστερόεντες ABC: ἀστερόωνται Arat. 
543 |] 15 ὁμοίας (AB): ὁμοίους C || τοῦ χόσµου 
BC: om. A || 17 Βὐριπίδης immo Critias 
fr. 1 v. 33. 34 p. 598 N. cf. Prol. p. 59! || 
18 τὸν ἀστερωπὸν (A)BC || δέµας Sext. Empir. 
p. 104, 9 B. || 19 χρόνον (A)BC: corr. Beck 


e Sexto 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
έχων xal τῇ διαθέσει τῶν τε ἐν τῷ λοξῷ κχύ- 
χλῳ xal τῶν περὶ τὴν ἄρχτον xal τῷ σχήµατι 
σφαιρικῷ vtt. 

6 8 Cyrill. Ι. 1. p. SI 0 (— p. 100 5 
Mich. Glyc. Annal. II p. 247, 4—'7 B cf. 
Prol. p. 31) ἔφη ydp που περὶ αὐτῶν ἰσχνὸς 


- 


STOBAEI ECL. 


'AETIL PLAC. I 6 8—10 


— 


PLUTARCHI EPIT.I 6 


de( τε γὰρ ἥλιος xal σελήνη xal τὰ 
λοιπὰ τῶν ἄστρων τὴν ὑπόγειον φορὰν 
ἐνεχθέντα, ὅμοια μὲν ἀνατέλλει τοῖς 
χρώµασιν, ἴσα δὲ τοῖς µεγέθεσι, καὶ 
ὃ κατὰ τόπρυς xai χατὰ χρόνους τοὺς 
αὐτούς. διόπερ oi τὸν περὶ τῶν θεῶν 
παραδόντες σεβασμὸν διὰ τριῶν ἐξέθη- 
xav ἡμῖν εἰδῶν, πρῶτον μὸν τοῦ φυ- 
σικοῦ, δεύτερον δὲ τοῦ μυθιχοῦ., τρίτον 
ιυ δὲ τοῦ τὴν µαρτυρίαν ἐκ τῶν νόµων 
εἰληφότος. [διοικεῖσθαι]διδάσχεται δὲ τὸ 
μὲν φυσιχὸν ὑπὸ τῶν φιλοσόφων, τὸ δὲ 
μυδιχὸν ὑπὸ τῶν ποιητῶν, τὸ δὲ νομιχὸν 
ὑφ ἑκάστης del πόλεως συνίσταται. 


ιδ Διαιρεῖται ὃ f, πᾶσα διδαχη εἰς 10 


εἴδη ἑπτά" xal πρῶτον μὲν τὸ ix 
τῶν φαινομένων xal μετεώρων Ὀεοῦ 
Ὑὰρ ἔννοιαν ἔσχον ἀπὸ τῶν Φφαινο- 
µένων ἁστέρων ὁρῶντες τούτους µθ- 
20 γάλης συμφωνίας ὄντας αἰτίους, καὶ 
τεταγµένως ἡμέραν τε xal νύχτα χει- 
μῶνά τε xal θέρος ἀνατολάς τε xal 


1 ὁ ἦλιος C cf. G || 2 ἡ σελήνη Duebner 
cf. || 2 φορὰν G(A)BC: om. Cyrill. || 6 
τῶν AC: om. B || τοὺς θεοὺς coni. Reiske || 
8 ἡμῖν post " τριῶν C: transposui secundum 
AB { 11 διοικεῖσθαι deleri iussit Reiske. διοι- 
κεῖται olim scriptum et variam lectionem 
insequentis vocis esse suspicatus est Wytten- 
bach. immo vocis συνίσταται. lacunam ante 
διοικεῖσθαι signavit Duebner || 15 δη πᾶσα 
B: δὲ πᾶσα A: μὴν πᾶσα C: correxi |. 21 
τεταγµένως A: τεταγµένους Β et Beck: τε- 
ταγµένας C || ἡμέρας τε xal voxtac C || νύχτα 
xal χειμῶνα xal θέρος A || 22 ἀνατολάς τε xal 
δυσμὰς vulgo ante ἡμέραν collocant. sed for- 
tasse glossema est, quo addito credo qt[vó- 
μενα excidisse post θέρος 


—— —— 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

ὢν ἄγαν 6 Πλούταρχος ἐν τῷ πρώτῳ βι- 
βλίῳ φυσικῶν δογμάτων συναγωχγῆς᾽ 
"ἔλαβον δὲ ἐκ τούτου ἔννοιαν Βεοῦ' ἀεί τε γὰρ 
TÀtog xal σελήνη xal τὰ λοιπὰ τῶν ἄστρων 
την ὑπόγειον ἑνεχθέντα ὅμοια μὲν ἀνατέλλει 
τοῖς χρώμασιν, ἴσα δὲ τοῖς µεγέθεσι, xal χατὰ 
τόπους xal κατὰ Ὑρόνους τοὺς αὐτώς. 





9 


STOBA 


EI ECL. 


295 


996 AETII PLAC. I 6 10—15 
2c RE tm css —.. 
PLUTARCHI EPIT. I 6 STOBAEI ECL. 


δυσμὰς καὶ τὰ ὑπὸ τῆς γῆς ζφογονού- 
µενα xal καρπογονούµενα. διὸ πατὴρ 11 
μὲν ἔδοξεν αὐτοῖς οὐρανὸς ὑπάρχειν, 
µήτηρ δὲ γή’ τούτων δὲ ὁ μὲν πατὴρ 
ὅδιὰ τὸ τὰς τῶν ὑδάτων ἐκχύσεις 
σπερµάτων ἔχειν τάξιν, ἡ δὲ [Τη] 
µήτηρ διὰ τὸ δέχεσδὃαι ταῦτα xal 
τίχτειν" βλέποντες δὸ τοὺς ἀστέρας 
del θέοντας αἰτίους τε τοῦ θεωρεῖν 
10 ἡμᾶς Ttov καὶ σελήνην δεοὺς προση- 
γόρευσαν. εἰς δεύτερον δὰ καὶ τρίτον 12 
τόπον τοὺς Ὀθοὺς διεῖλον el; τε τὸ 
βλάπτον xal τὸ ὠφελοῦν' καὶ τοὺς 
μὲν ὠφελοῦντας Δία "Hpav Ἑρμῆην 
15 Δήμητραν, τοὺς δὸ βλάπτοντας Ποινὰς 
Ἐρινύας Ἄρην, τούτους ἀφοσιούμενοι 
χαλεποὺς ὄντας καὶ βιαίους. τέταρτον 13 
καὶ πέµπτον προστεθείχασι τοῖς πρά- 
Ίμασι xal τοῖς πάθεσι, παθῶν μὲν 
0 Ἔρωτα ᾿Αφροδίτην Πόδον, πραγµά- 
των ὃξ ἈἘλπίδα Δίκην Εὐνομίαν. 
ἔκτον δὲ τόπον προσέλαβον τὸ ὑπὸ τῶν 14 
ποιητῶν πεπλασμένον' Ἡσίοδος 
γὰρ βουλόμενος τοῖς γενητοῖς δεοὺς 
25 πατέρας συστῆσαι εἰσήγαγα τοιούτους 
αὐτοῖς γεννήτορας 
Koióv τε Kpeióv ὃ Ὑπερίονά c 
Ἰαπετόν τε. 
διὰ τοῦτο καὶ μυθιχὸν κχέχλη- 15 
30 tat. ἕβδομον δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσι τὸ 
διὰ τὰς εἷς τὸν χοινὸν βίον εὖερ- 





1 τῆς om. B || 3 αὐτοῖς AB: αὐτοῖς ὁ C || 4 γῆ 
AB: τούτων ἡ 17) C: ἡ 7j vulgo || 4 6 μὲν πατὴρ 
B: ὁ dp πατὴρ Α: ὁ μὲν dip πατὴρ C: vulgo 
ὁ μὲν οὐρανὸς πατὴρ || 6 σπέρματος Beck || 7j 
inclusi || 9 ἀεὶ ante 8 τοὺς C: recte AB | 
10 ἡμᾶς (A)C: ἡμῖν B || Ttov καὶ AB: ἡλιόν 
τε xal C |; 13 εἰσί τε B || 14 προσηγόγευσαν 
desiderat Reiske || 17 τούτοις B || 19 πάθεσι 
καθάπερ ἔρωτα (AB)C: corr. Usener postquam 
παθῶν μὲν ante χαθάπερ desideravit Reiske || 
22 προσέλαβον B: προσέλαβε (A)C cf. v. 18 || 
95 πεπλασμένον sc. εἶδος cf. $ 10 || Ἡσίοδος 
Theog. 134 || 24 9eoi; (A)BC: correxi || 
26 αὑτὸς (A)BC: corr. Wyttenbach 


AETII PLAC. I 6 15,16 7 1 991 
—— ÉD 
PLUTARCHI EPIT. I 7? STOBAEI ECL.I1[2] 


γεσίας ἐχτετιμημένον, ἀνθρώπινον δὲ 
γεννηδέν, ὡς Ἡραχλέα ὡς Διοσκόρους 
ὡς Διόνυσον. ἀνθρωποειδεῖς ὃ αὐτοὺς 16 
ἔφασαν εἶναι, διότι τῶν μὲν ἁπάντων 

5 tà Ὀεῖον χυριώτατον, τῶν δὲ ζφων 
ἄνθρωπος κχάλλιστον, κεκοσμηµένον 
ἀρετῇ διαφόρως χατὰ τὴν τοῦ νοῦ 
σύστασιν' [τὸ κράτιστον.] τοῖς οὖν ἀρι- 
στεύουσι τὸ χράτιστον ὁμοίως Τ xal 

10 χαλῶς ἔχειν διενοήθησαν. 


C. Τίς ἐστιν ὁ θεός. G35 Περὶ ὃεοῦ. 


E XIV 16 1 
"Ewot τῶν φιλοσόφων κχαθάπερ 
Διαγόρας 6 Μήλιος καὶ θεόδωρος 
15 6 Κυρηναῖος xal Εὐήμερος ὁ Τε- 
γεάτης καθόλου φασὶ μὴ εἶναι θεούς. 
τὸν δὲ Εὐήμερον καὶ Καλλίμαχος 


μ.ο 





1 ἀνθρώπινον B: ἀνθρώπινα A; ἀνθρωπίνως titulum plenum dedi in indice p. 270 
: € || 2 γενηθέντα AB: γεννηδέντας C: verum 
sprevit Beck || ἠρακλῆν B || διοσκόρους AB: 
διοσκούρους C || 6 ἄνδρωπος vulgo: correxi || 
xexoGunpévoy BC: xal κοδμημένον pr. A: xal 
χεχοσμηµένον vulgo || 8 an διαφόρῳ» || τοῦ 
om. À |! τὸ χράτιστον aut dittographia est 
cf. v. 9 aut varia lectio antecedentis χάλλι- 
στον || 9 xal καλῶς corruptum. fortasse χατὰ 
χάλλος "principibus viris numen [cf. τὸ 
χρεῖττον] esse forma simile || 11 ἐστι (A): 
ἐστιν om. BC || 13 de 7 1—10 dixi Prol. 5854. || 
14 Μήλιος GC: Μιλήσιος E (Theodoret.] (A)B 
cf. Prol. p. 14 || 15 Κυρηναϊχὸς E item p. 29841 


κ o —— M — — — 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

? 1 Theodoret. I1112 (III4) ex Eusebio: 
xal φεύξεται μὲν Διαγόρου τοῦ Μιλησίου xal 
τοῦ Κυρηναϊχοῦ θεοδώρου xal Εὐημέρου 
τοῦ Τεγεάτου τὸ άθεον. τούτους γὰρ ὁ Πλού- 
ταργχος ἔφησε µηδένα νενοµικέναι Θεόν. Sehol. 
ad Tzetz. alleg. ap. Cram. A. O. III 
380, 12 (Matrang. anecd. gr. p. 609) ἁλέαι 
αἱ ἐχκλησίαι καλοῦνται ἀπὸ τοῦ συναθροίζεσθαι 
ἐχεῖ ὡς καὶ Καλλίμαχός φησι "εἰς τὸ προ- 
τείχευς ἱερὸν ἀλέες δεῦτε οὗ τὸν πάλαι χάλκειον 
ὁ πλάσας Zàva Ἱέρων ἁλαζὼν (schol. v. d. ὁ 
ἄθεος Εὐήμερος] ἄδιχα βιβλία φύχει. 








— —M — À— € — HÀ 


298 ΑΕΤΙΙ PLAC. I 71.2 


PLUTARCHI EPIT. [ 7 


ὁ Κυρηναῖος αἰνίττεται ἐν τοῖς άμβοις 
Ἰράφων’ 
εἷς τὸ πρὸ τείχευς ἱερὸν ἀλέες δεῦτε, 
οὗ τὸν πάλαι Παγχαῖον 6 πλάσας 
5 Ζᾶνα 
γέρων ἁλαζὼν ἄδιχα βιβλία Φήχει. 
ταῦτ' ἔστι τὰ περὶ τοῦ μὴ εἶναι θεούς. 
xxi Εὐριπίδης δὲ 6 τραγφδοποιὸς 
ἀποχαλύφασθαι μὸν οὐκ ἠθέλησε δε- 
10 δοικὼς τὸν Ἄρειον πάγον, ἐνέφηνε δὲ 
τοῦτον τὸν τρόπον’ τὸν γὰρ Σίσυφον 
εἰσήγαγε προστάτην ταύτης τῆς δόξης 
xal συνηγόρησεν αὑτοῦ ταύτῃ TT 
Ἰνώμῃ᾽ 
1 7v, Ἱάρ, χρόνος, φησίν, Ot 3v 
ἄταχτος ἀνθρώπων βίος 
xal Ὀπηριώδης ἰσχύος 0 ὑπηρέτης. 
ἔπειτα φησὶ τὴν ἀνομίαν λυθῆναι νό- 
pov εἰσαγωγῇῃ. ἐπεὶ γὰρ 6 νόµος τὰ 
50 φανερὰ τῶν ἀδιχημάτων εἴργειν ἠδύ- 
vato, χρύφα δὲ ἠδίχουν πολλοί, τότε 
τις σοφὸς ἀνὴρ ἐπέστησεν, ὡς δεῖ 
φευδεῖ λόγφ τυφλῶσαι τὴν ἀλήθειαν 
xal πεῖσαι τοὺς ἀνθρώπους, 
9? ὡς ἔστι δαίµων ἀφθίτῳ θάλλων βίῳ, 
ὃς ταῦῦ ἀχούει καὶ βλέπει φρονεῖ 
mE τ ἄγαν. 
γράφων — θεούς v. 7 om. E || ὃ fr. 86 || 
πρὸ om. B || ipóv Meineke | 4 ydÀAxeov (A)BC 
cf. Tzetz.: corr. Bentley || 6 φύχει (A)B: corr. 
Bentley, ψήχων rectius Sextus adv. math. IX 
91: φῦχε C, unde φῆχε Duebner || 7 «à BC: 
om. A || Εὐριπίδης cf. ad p.2942 17 || 8 δὲ 
E[reJAB: om. C | 11 τοῦτο om. τὸν τρόπον 
E[sro1] || 13 συνηγόρησεν EAB: συνηγόρευσεν 
C || 13 ταύτῃ om. E || 15 7j» γὰρ — ἀνθρώπου 
p. 2994 17 om. E || 15—17 sunt versus Critiae 
fr. 1 v. 12 p. 598 N. || Z;» ἄταχτος B: ord. inv. 
(Α)Ο || 16 βίου B || 17 ἰσχυρός B || 19 nisi ἐπεὶ 
δ' ἄρα placet, Critiae illud v. 9 ἔπειτ ἐπειδὴ 
scribes || 20 ἠδύνατο B cf. p. 292a 7: ἐδύνατο 
(A)C || 21 κρύφα τε (A)BC: corr. Nauck || 
22 δεῖ ABC: δεῖ del vulgo |! 23 versus Critiae 
96 respicitur Φευδεῖ χαλύψας τὴν ἀλήδειαν 
λόγῳ || 25. 26 Critiae vv. 17. 18 || 26 Sextus 
discrepat Ἱ. c. $ 54 


STOBAEI ECL. I 1 [2] 


AETII PLAC. 1 7 3—6 


PLUTARCHI EPIT. I 7 


ἀναιρείσθω γάρ, φησίν, 6 ποιητιχὸς 3 


λήρος σὺν Καλλιμαάχῳ τῷ λέγοντι’ 
el θεὸν οἶσθα, 
ἴσθι ὅτι χαὶ ῥέξαι δαίµονι πᾶν δυ- 
5 νατόν. 
οὐδὲ γὰρ 6 δεὸς δύναται πᾶν ποιεῖν' 
ἐπεί τοί ve εἰ Όεός ἐστι, ποιείτω τὴν 
χιόνα µέλαιναν τὸ δὲ πῦρ Φυχρὸν τὸ 
δὲ χαθήμενον ὁρθὸν καὶ τὸ ἐναντίον. 
υχαὶ γὰρ Πλάτων ὃ µεγαλόφωνος 
εἰπών '6 Ὀεὸς ἔπλασε τὸν χόσμον 
πρὸς ἑαυτοῦ ὑπόδειγμα) ὄζει λήρου 
βεχχεσελήνου xatd Ύε τοὺς τῆς dp- 
χαίας χωµφδίας πριητάς. πῶς γὰρ 
15 αὐτῷ ἀτενίζων ἔπλασεν; T πῶς σφαι- 
ροειδή τὸν Θεόν, ὄντα ταπεινότερον 
ἀνθρώπου; 
E XIV 162 
6 δὲ 'Avataqópa« φησίν, ὡς εἰστή- 
20 χει xav ἀρχὰς τὰ σώματα. νηῦς δὲ 
αὐτὰ διεχόσµησε θεοῦ xal τὰς γενέσεις 
τῶν ὅλων ἐποίησεν. 6 δὲ Πλάτων οὐχ 
ἑστηχότα ὑπέθετο τὰ πρῶτα σώματα, 
ἀτάκτως δὲ κινούμενα” διὸ xal ὁ θεός, φη- 


1 ἀναιρείσθω ABC: ἀνηρήσδω ante Duebne- 

rum edebatur || φησίν cf. Prol. p. 59 || 2 σὺν 
ἐν 

(A)C: 4v B |, Καλλμάχφ fr. 137. Schn. || 
4 δαίµονι ῥέξαι legebant ante Beckium : recte 
ABC || 6 xav BC: περὶ A || 8 τὸ post ψυχρὸν 
(Α)Ο: τὸν B || 10 6 µεγαλόφωνος cf. Prol. 
p.17. 262 || 12 ἑαυτὸν ABC || 18 χατάτε B | 
14 ποιητάς Aristoph. Nub. 398 || γὰρ om. 
B || 15 ἀτενίζων cum dativo soloecum cf. Lucas 
act. apost. 3, 12. ev. 4, 20. 22, 56. v. Prol. 
p. 59 || πῶς post ?) om. B || 16 ὄντα susp. Wyt- 
tenbach, qui νοεῖ vel οἷόν τ εἶναι tentat. lacu- 
nam post ὄντα indicavit Duebner, quam Beck 
explet φησίν coniciendo, Corsinus εἶπε. immo 
audiendum ἔπλασεν: aut quomodo globosum 
deum finxit qualis homine inferior esset || 20 
τὰ γρήµατα Schaubach, sed loquitur Epicu- 
reus philosophus || 20 δὲ E: om. ABC || 24 xai 
ὁ δεός C: ὁ θεός E[Bcro): xoi θεός (A)B | 
' φησίν Tim. p. 30A εἰς τάξιν αὑτὸ ἤγαγεν ἐχ τῆς 


9 


6 


STOBAEI ECL. I 1 (2) 


209 


300 AETII PLAC. I 7 e—9 
————— PH cm 
PLUTARCHI EPIT. I 7 STOBAEI ECL. I 1 (2) 


σίν, ἐπιστήσας, ὡς τάξις ἀταξίας ἑστὶ 
βελτίων, διεχόσµησεν αὗτα. 
E XIV 168 - 
xotvüg οὖν ἁμαρτάνουσιν ἀμφότε- 7 
ὅ pot, ὅτι τὸν δεὸν ἐποίησαν ἐπιστρε- 
φόμενον τῶν ἀνρωπίνων καὶ τούτου 
χάριν τὸν κόσμον κατασκευάζοντα" τὸ 
γὰρ μαχάριον xal ἄφβαρτον ζῷον, 
πεπληρωμένον τε πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς 
10 xai χαχοῦ παντὸς ἄδεχτον, ὅλον ὃν 
περὶ τὴν GuvoyZv τῆς ἰδίας εὖδαι- 
µονίας τε xat ἀφδαρσίας, ἀνεπιστρεφές 
ἐστι τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων xa- 
χοδαίµων 5' ἂν εἴη ἐργάτου δίκην 
16 χαὶ τέχτονος ἀχδοφορῶν x«l μεριμνῶν 
el; τὴν τοῦ χόσµου χατασχευήν. 
E XIV 16 4 
xal πάλιν 6 θεός, ὃν λέγουσιν, ἦτοι 8 
τὸν ἔμπροσῦθεν αἰῶνα οὐκ ἣν ὅτε ἣν 
20 ἀχίνητα τὰ σώματα ἢ ἀτάχτως ἐχινεῖτο 
ἡ ἐχοιμᾶτο 7) ἐγρηγόρει 7, οὐδέτερον 
τούτων. xal οὔτε τὸ πρῶτον ἔστι δέ- 
ξασθαι, ὁ γὰρ Ücbc αἰώνιος, οὔτε τὸ 
δεύτερον. el γὰρ ἐκοιμᾶτο ἐξ αἰῶνος 
25 6 Όεός, ἐτεθνήχει, αἰώνιος γάρ ὕπνος 
θάνατός ἐστιν" ἀλλά γε ἄδεχτος ὕπνου 
6 θεός, τὸ γὰρ ἀθάνατον τοῦ θεοῦ χαὶ 
τὸ ἐγγὺς θανάτου πολὺ χεχώρισται. 
E XIV 165 
30 εἰ δὲ ἦν 6 δεὸς ἐγρηγορώς, ἤτοι ἑνέ- 9 





ἁταξίας ἡγησάμενος ἐκεῖνο τοῦτου πάντως 
ἄμεινον || 2 αὑτά E: ταῦτα (Α)ΒΟ || 4 xot- 
νῶς οὖν om. E addito δὲ post ἁμαρτάνου- 
σι || 6 καὶ E: ἡ καὶ (A)BC || 9 πεπλη- 
ρωμένον E cf. p. 3013 1: συμπεπληρωμένον 
(A)BC || 9 te om. Ε[ποι] || 11 τὴν συνοχὴν 
EBC: τὸ συνεχὲς A || 12 τε EAB: om. C | 
18 8 λέχουσιν B || 20 7?) ὅτε ἁτάχτως E. cf. 
Prol. p.8 || 22 καὶ οὔτε (A)C: xal οὕποτε B: 
οὐδὲ E || 28 πῶς [πᾶς n] γὰρ θεὸς E || 26 θάνα- 
tóc E: ὁ θάνατός (A)BC || ἀλλά γε ἄδεκτος E 
ef. v. 10: ἀλλ οὔτε δεκτικὸς (A)BC || 27 6 
δεός E: 6 om. (Α)ΒΟ || ἀθάνατον xal τοῦ 
δεοῦ ἐγιὺς ὕπνου E || 30 ἐνέλειπεν (A)E(pr]C: 
ἐνέλιπεν BE. [νι]ρ.] 


AETII PLAC. 179.u 301 


PLUTARCHI EPIT. I 7 


λειπεν εἰς εὐδαιμονίαν ἢ παεπλήρωτο 
µακχαριότητυ xal οὔτε κατὰ τὸ πρᾶ- 
τον µμαχάριός ἐστιν ὁ Όεός, τὸ γὰρ 
ἐλλεῖπον εἰς εὐδαιμονίαν οὗ µαχάριον, 
$00ts χατὰ τὸ δεύτερον μηδὲν γὰρ 
ἐλλείπων κχεναῖς ἔμελλεν ἐπιχειρεῖν 


πράξεσι. πῶς δὲ εἴπερ 6 θεὸς ἔστι 10 


καὶ tij τούτου φροντίδι τὰ xav dv- 
Άρωπον οἰκονομεῖται, τὸ μὲν χίβδηλον 
1ο αὐτυχεῖ, τὸ δὲ ἀστεῖον τἀναντία πά- 
σχει; Αγαμέμνων τε γὰρ 
ἀμφότερον βασιλεύς t ἀγαθὸς xpa- 
τορός τ αἰχμητὴς 
ὑπὸ μοιχοῦ xal µοιχαλίδος Πττηθεὶς 
16 ἐδολοφονήθη, xal 6 τούτου δὲ συγγε- 
vhe Ἡρακλῆς πολλὰ τῶν ἀπιλυμαινο- 
µένων τὸν ἀνθρώπινον βίον καθάρας 
ὑπὸ Αηιανείρας φαρμαχευθεὶς ἐδολο- 
qoin. 
9 E XIV 166 


θαλῆς νοῦν τοῦ χόσµου τὸν δεόν. 11 


1 πεπλήρωτο ἐν µακαριότητι E: πεπληρώχει 
µαχαριότητα (µακραριό superscr. ττ B) (A)BC: 
ἐπεπλήρωτο tl; µαχαριότητα Reiske, sed cf. 
p.3002 9. in Eusebii ἐν non latet ἄν cf. $8 || 
ὃ ἐστι uaxdptoc E || τὸ — µακάριον om. B || 5 γὰρ 
E: δὲ (A)BC || 7 ἐστι (A)BC: om. E([prei] || 
8 τὰ om. A || τὰ πάντα οἰκονομεῖται τὰ xac 
ἄνθρωπον E[cre] || 10 τὸ évavciov E || 11 τε 
Ἱὰρ E(A)C: γὰρ om. B || 12 Γ 179 || 14 por- 
χαλίδος E vulgo: µοιχάδος ABC cf. Prol. p.59 || 
15 καὶ — ἐδολοφονήθη om. B || 18 ἑδολοφο- 
γήθη iteratum susp. Beck || 21 θαλῆς τὸν 
χόσμον εἶναι τὸν θεόν E[BDRr]: O. τοῦ χόσµου 
εἶναι θεόν E[c) || τὸν θεὸν E(ppErJG Cyrill: 
τὸν om. E[(c(A)BC 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

? 11 Athenagor. suppl. c. 28. θαλῆς 
διαιρεῖ ὡς οἱ τὰ ἐκείνου ἀκριβοῦντες µνημµο- 
νεύουσιν εἷς δεόν, εἰς δαίµονας, «sic Ἶρωας 
[cf. ad 8 2], ἀλλὰ θεὸν μὲν τὸν νοῦν τοῦ 
χόσµμου ἄγι. — Cyrill. c. Iul. II. p. 28c 
θαλῆς μὲν οὖν ὁ Μιλήσιος νοῦν τοῦ κόσμου 
φησὶν εἶναι τὸν δεόν. 


STOBAEI ECL. I 1 (2 29] 


θαλῆς νοῦν τοῦ χόσµου τὸν Oeóv, 


τὸ δὲ πᾶν ἔμψυχον ἅμα καὶ δαιµό- 


νων πλῆρες' διήχειν δὲ καὶ διὰ τοῦ 


302 AETII PLAC. I 7 11—19 
σσ. οσο — nsn ————— — 
PLUTARCHI EPIT. I 7 STOBAEI ECL. I 1 (2 29] 


στοιχειώδους ὑγροῦ δύναμιν δείαν xt- 

νητικὴν αὐτοῦ. - 

'Avat(pavópoc τοὺς ἀπείρους 60-12. Αναξίμανδρος ἀπεφήνατο tob 
ρανοὺς δεοός. ἀπείρους οὐρανοὺς δεούς. 

13 ᾿Αναξιμένης τὸν dépa. δεῖ O' 5 
ὑπαχούειν ἀπὶ τῶν οὕτως λεγομένων 
τὰς ἐνδιηχούσας τοῖς στοιχείοις 7| τοῖς 
σώμασι δυνάμεις. 

Ι4 Αρχέλαος dépa xal νοῦν τὸν 
θεόν, οὗ μέντοι χοσμοποιὸν τὸν νοῦν. 10 

15 Ἀναξαγόρας νοῦν κοσμοποιὸν τὸν 


θεόν. 
Δημόκριτος νοῦν τὸν Οεὸν ἐνίδ Δημόκριτος νοῦν τὸν Οεὸν ἐν 
πυρὶ σφαιροειδεῖ πυρὶ σφαιροειδεῖ. 
ὅ τὴν τοῦ χόσµου φυχήν. 17 Διογένης καὶ Κλεάνθης καὶ 16 


Οἱνοπίδης τὴν τοῦ χόσµου φυχήν. 
Πυθαγόρας τῶν ἀρχῶν τὴν μο-18 Πυθαγόρας τῶν ἀρχῶν τὴν [μὲν] 
νάδα Ὀεὸν xal τἀγαδόν, τις ἐστὶν µονάδα δεὸν xal τἀγαθόν, τις ἐστὶν 
ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις, αὐτὸς ὁ νοῦς τὴν ἢ τοῦ ἑνὸς φύσις, αὐτὸς ὁ νοῦς, xai 
ὃ ἀόριστον δυάδα δαίµονα xal τὸ χα- τὴν ἀόριστον δυάδα xal τὸ κακόν, 30 
1 χόν, περὶ ἦν ἐστι τὸ ὑλιχὸν πλῆθος. περὶ ἦν ἐστι τὸ ὑλικὸν πλῆθος. 
19 Ποσειδώνιος πνεῦμα νοερὸν xa! 


πυρῶδες, οὐχ ἔχον μὲν μορφὴν µετα- 





1 ἀπείρους νοῦς G: ἀπείρους χόσµους Cyrill.: 5 δεῖ sic A: χρὴ rec. man. superscr. in F 
ἀστέρας οὐρανίους (EJ(A)BC cf. Prol. p. 11 || 7 ἑνδιηχούσας C: ἑνδιοικούσας F. cf. $8 11. 
3 νοῦν τὸν om. E || ἐν πυρὶ σφαιροειδεῖ (σφαι- 90. 959. Meineke adn. crit. ad ecl. I p. xvi 
ροειδῆ E) EG. Cyrill: ἐμπυροεδῆ (Α)ΒΟ || 5 l7 μὲν Α: inclusi cf. v. 19 καὶ 
male continuavit Plutarchus Democrito cf. 18 τοῦ voóc A quod frustra tutabatur 
Prol. p. 05 || τοῦ om. Ε[οςθι] || 6 τὴν  Heeren: corr. Meineke 
EGA: τὴν μὲν BC || 8 ὁ om. C || 9 δυάδα 90 δαίμονα post δυάδα addidit Heeren 
xal E || 10 post πλῆθδος addunt ἔστι δὲ καὶ 
ὁρατὸς ὁ xócpoc (A)BC: om. E. novit inter- 
polationem iam G qui contraxit περὶ ἦν ἐστιν 
6 ὁρατὸς xócpoc. cf. I 113 





TESTIMONIA PLUTARCHI 

4 12 Cyrill. l. c. post $8 16. 17 Ἀναξί- 
pav5poc δὲ οἶμον ὥσπερ ἑτέραν ὁλοτρόπως 
ἰὼν Θεὸν διορίζεται εἶναι τοὺς ἀπείρους χόσµους 
οὐκ ol ὅτι λέγων. 

16. 17 Idem post $ 11 Δημόκριτος δὲ 
ὁ Αβδηρίτης συµφέρεται μὲν κατά τι, προσ- 
επάχει δέ τι xal ἕτερον νοῦν μὲν γὰρ εἶναι 
τὸν θεὸν ἰσχυρίξεται xal αὑτός, πλὴν dv πυρὶ 
σφαιροειδεῖ, xal αὐτὸν εἶναι τὴν τοῦ χόσμου 
quy». 


AETII PLAC. I 7 19 -»» 308 
.. - umm MEME -.. 
PLUTARCHI EPIT.17 STOBAEI ECL. I 1 [2 ον] 


βάλλον δὲ εἷς ὃ βούλεται xal συνεξο- 
μοιούµενον πᾶσιν. 

90 ὁπεύσιππος τὸν νοῦν οὔτε τῷ 
ἑνὶ οὔτε τῷ ἀγαθῷ τὸν αὐτόν, ἰδιη- 
qut, δέ. b 

231. ἘΚριτόλαος xoi Διόδωρος 6 
Τύριος νοῦν dm αἰθέρος ἀπαθοῦς. 

22 Ἡράκλειτος τὸ περιοδικὸν πὂρ 
ἀίδιον, εμαρμένην δὲ λόγον ἐκ τῆς 
ἐναντιοδρομίας δημιουργὸν τῶν ὄντων. 10 

23 Ζήνων 6 Στωιχὸς νοῦν χόσµου 
πύρινον. 

24 Μνήσαρχος τὸν κόσμον τὴν πρώ- 
την οὐσίαν ἔχοντα ἀπὸ πνεύματος. 

95 Βόηῦος τὸν αἰθέρα Ὀεὸν ἀπεφή- 1 
νατο. 

26 Ἡαρμενίδης τὸ ἀχίνητον xai πε- 
περασμένον σφαιροειδές. 

97. Μέλισσος xal Ζήνων τὸ ἓν καὶ 
πᾶν, xal µόνον ἀίδιον καὶ ἄπειρον 30 
28:5 £v. xal τὸ μὲν By τὴν ἀνάγκην, — 
ὕλην δὲ αὐτῆς tà τέσσαρα στοιχεῖα, 
εἴδη δὲ τὸ ναῖχος xal τὴν φιλίαν. 
λέχει δὲ xal τὰ στοιχεῖα θεοὺς xal 
τὸ μῖγμα τούτων τὸν χόσµον. χαὶ 26 
T προστ ἀναλυθήσεται τὸ µοννειδές᾽ 
xal ΌὈείας μὲν οἴεαι τὰς Φφυχάς, 
δείους δὲ xal τοὺς μετέχοντας αὐτῶν 

χαθδαροὺς χαθαρῶς. 

29 Πολέμων τὸν χόσμον Όεὸν dme- 80 
φήνατο. 

11 xócpov A: corr. Krische || 14 ἐπὶ A: 
corr. Meineke cl. $21 || 21 Empedoclis no- 
men intercidisse recte putavit Heeren quod 
pro ὕλην δὲ αὑτῆς restituere volebat. lemma in 
ἓν xol v.21 latere credebat Krische || 28 φι- 
λονεικίαν F: recte C || 26 προσταναλυθήσεται 
F: προστανλυθήσεται C: πρὸς ταῦτα ἀναλυθήσε- 
ται Vatieanus vulgo, unde Heeren τὸ πολυει- 
δές, Meineke τὸ ὁμοειδές tentabant. aliter 
Sturz ὃς xal ἀναλυθήσεται εἰς τὸ µονοειδές 
et Usener xal πρότερον, (ἐς ὃ xal) ἀναλυθή- 
σεται, τὸ µονοειδές. plus intercidisse videtur, 
quod expleas ex Ar. d. gen. et int. I 1 ρ. 9155 ὃ 
ef. Philopon. f. 5a 30 sqq. 


904 . 
PLUTARCHI EPIT. I 7 


E XIV 167 


Πλάτων τὸ Év, τὸ µονοφυές, 1031 


µοναδιχόν, τὸ ὄντως ὄν, τἀγαθόν" 
πάντα δὲ ταῦτα τῶν ὀνομάτων elc τὸν 
6 νοῦν σπεύδει’ νοῦς οὖν 6 θεός, χω- 
ριστὸν εἶδος, τουτέστι τὸ ἁμιγὲς πάσης 
ὕλης καὶ μηδενὶ παθητῷ συµπεπλεγ- 
μένον. 


2 Σωκράτης xal Πλάτων E(A)BC: Πλά- 
των omissa interpolatione G cf. c. 3 21 103 
Prol. p. 18 || ante lv om. τὸ E || τὸ αὗτο- 
φυές xal µονοφυές A: τὸ μονοφυὲς xal αὗτο- 
qué; BC: om. xal αὐτοφυές E || 3 àv» E: 
om. (Α)Β6Ο || ἀγαθὸν (E)(A)BC: correxi cf. 
$ 18 || 5 σπεύδει E. || 7 xoà EG: om. ABC 


AETII PLAC. 1730.31 


S'TTOBAEI ECL. I 1 [2 29] 


30 Ξενοχράτης ᾽Αγαθήνορος Καλχη- 
δόνιος τὴν µονάδα xal τὴν δυάδα 
θεούς, τὴν μὸν ὡς ἄρρενα πατρὸς 
ἔχουσαν τάξιν ἐν οὐρανῷ βασιλεύου- 
σαν, ἦντινα προσαγορεύει xal Zia 
xal περιττὸν xal νοῦν, ὅστις ἐστὶν 
αὐτῷ πρῶτος δεός' τὴν δ ὡς δή- 
λειαν, μητρὸς θεῶν δίκην, τῆς ὑπὸ 
τὸν οὐρανὸν λήξεως ἠγουμένην, ἥτις 


ο 


ἐστὶν αὐτῷ φυχἠ τοῦ παντός. Οεὸν 10 


& εἶναι xal τὸν οὐρανὸν xal τοὺς 
ἀστέρας πυρώδεις ὀλυμπίους δεούς, 
xal ἑτέρους ὑποσελήνους δαίµονας 
ἀοράτους. ἀρέσχει δὲ καὶ αὐτῷ 


eese Χαὶ ἔνδιήχειν τοῖς ὑλι- 15 


xoig στοιχείοις. τούτων δὸ τὴν μὲν 
esce seeeesecs. ἀ8ιδῃ προσαγορεύει, τὴν 
δὲ διὰ τοῦ ὑγροῦ Ποσειδῶνα, τὴν δὲ 


διὰ τῆς γῆς φυτοσπόρον Δήμητρα. 


ταῦτα δὰ χορηγήσας τοῖς Στωικοῖς 9 


τὰ πρότερα παρὰ τοῦ Πλάτωνος 
µεταπέφραχεν. 

Πλάτων δὲ τὸ Ey, τὸ µονοφυές, 
τὸ µοναδικόν, τὸ ὄντως ὄν, τἀγαθόν. 


πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων 25 


εἰς τὸν νοῦν σπεύδει. νοῦς οὖν ὁ 
θεός, χωριστὸν εἶδος τὸ δὲ χωρι- 
στὸν ἀχουέσθω τὸ ἁμιγὲς πάσης 
ὕλης xal μηδενὶ τῶν σωματικῶν 


συμπεπλεγμένον, μηδὲ τῷ παθητῷ s» 


τῆς φύσεως συµπαθές. τούτου δὲ 
πατρὸς xal ποιητοῦ τὰ ἄλλα θεῖα ἔχ- 





1 Καλχηδόνιος A cf. Krische p. 319 || 9 $yov- 
µένης F: recte C || 14 ἀρέσχεται δὲ καὶ αὐτός 
À: corr. Krische et Heeren || 15 lacunam xvi 
litter. intermittit F : θείας εἶναι δυνάµεις explet 
verisimiliter Zeller post Krischeum || 17 lacun. 
xv litter. F, tum ἀειδῆ A: διὰ τοῦ ἀέρος "Hpav 
explet Heereu, δί dépoc ἐνεργοῦσαν δύναμιν 
"Hpav Meineke. sed ἀειδῆ videtur explicandum 


"Adv || 19 φυτοσπόρου Preller || Δήμητραν A 


Il 


30 συμπεπνιγμένον A || τῷ πάθει τὸ A : " possis 
igitur τῷ πάθει τῷ Meineke: τῷ παθητῳ rest. 


Heeren || 32 ἔγγονα hic et infra p. 305 A 


AETII PLAC. I 7 31—33 305 
MM m cc 
PLUTARCHI EPIT.I7 STOBAEI ΕΟΙ,.Ι 1 [2 ου] 


γονα νοητὰ µέν, 6 τε νοητὸς λεγό- 
µενος χόσμος 4 κ. x, παραδείγµατα 
δ ἐστὶ τοῦ ὁρατοῦ χόσµου, πρὸς 
δὲ τούτοις ἐναιθέριοί τινες δυνάµεις 
(λόγοι ὃ εἰσὶν ἀσώματοι) xal ἐναέριοι 
καὶ ἔνυδροι, αἰσθητὰ δὲ τοῦ πρώτου 
δεοῦ ἔχγονα fioc σελήνη ἀστέρες γή 
E XIV 165 καὶ 6 περιέχων πάντα κόσμος. 
Ἀριστοτέλης τὸν μὲν ἀνωτάτω 92 Αριστοτέλης τὸν μὲν ἀνωτάτω 
δεὸν εἶδος χωριστόν, ἐπιβεβηχότα τῇ Ὦθεὸν εἶδος «χωριστόν), ὁμοίως Πλά- ιο 
σφαίρα τοῦ παντός, τις ἐστὶν αἰθέ- τωνι, ἐπιβεβηχότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παν- 
5 ptov σῶμα, τὸ πέµπτον ὑπ αὐτοῦ τός, τις ἐστὶν αἰθέριον σῶμα, τὸ 
χαλούμενον διηρηµένου δὸ τούτου µπέμπτον ὑπ αὐτοῦ χκαλούμενον. 
χατὰ σφαίρας τῇ μὲν φύσει συναφεῖς, 
τῷ λόγφ δὸ χαχωρισµένας, ἑχάστην 
οἴεται τῶν σφαιρῶν ζῷον εἶναι σύν- 
10 Όετον ἐχ σώματος xal φυχῆς, ὧν τὸ 
μὲν σῶμά ἐστιν αἱθέριον, χινούµενον 
χυχλοφορικῶς, ἡ oy δὲ λόγος ἀκίνη- 
τος, αἴτιος τῆς κινήσεως xav ἐνέργειαν. 
E XIV 169 
1 Οἱ Στωικοὶ νοερὸν θεὸν ἀποφαί-ὃδ oí Στωιχοὶ νοερὸν θεὸν ἀποφαί- 


σι 


11 ἐστι σῶμα E[cre) || 12 ἀκίνητος G(A)B Ι ὅτι νοητὸς A: corr. Heeren || 2 καὶ 
cf. Athenag.: ἀεικίνητος Ε[οςθι] || 13 τῆςοπαι. αἱ ἰδέαι intercidisse vidit Usener || 5 λόγοι 
B || 15 voepóv E: χοινότερον (A)BC cf. Prol. p.9 — $' εἰσὶν ἀσώματοι est Stoicissantis observatio 
—————— —————— ο Arii Didymi fr. 4 cuius scriptoris fortasse 
TESTIMONIA PLUTARCHI sunt extrema τούτου p. 304b 81 — χόσμος 

7 32 Cyrill. c. Iul.p.28& ὁ δὲ πλείστην ἔχων — 3055 8 cf. Prol. p. 75. ἄλογοι ὃ εἰσὶ κἀσώ- 
xal οὐκ ἔξω θαύματος elc βασάνους ἐννοιῶν τὴν µατοι Heerenium secutus Meineke || 6 post 
δείνωσιν, τὸν Αριστοτέλη λέγω τὸν Σταχει- ἔνυδροι desideres καὶ ἔγγειοι cf. Tim. p. 40 A 
ῥίτην τὸν Πλάτωνος φοιτητήν, εἶδος μὲν χω- και ο, Alcin. epit. 15 || αἰσθητὸς ὁ τοῦ A: corr. 
ριστὸν ὀνομάτει τὸν θεόν, ἐπιβῆναι δὲ διατείνε-  (Οαπίργπη || 10 χωριστόν om. A, lacunam vi 


ται τῇ τοῦ παντὸς σφαίρᾳ. Athenag. c. 6 Ó — jit, exhibet F: addidit Heeren 
δὲ Αριστοτέλης xal ol ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕνα ἄγον- 


τες οἱονεὶ (iov σύνθετον ἐκ φυχῆς xal σώμµα- 
τος συνεστηχότα λέγουσι τὸν Θεόν, σῶμα μὲν 
αὐτοῦ τὸ αἰθέριον νοµίζοντες τούς τε πλανω- 
µένους datépac xal τὴν σφαῖραν τῶν ἁπλανῶν 
κινούμενα χυχλοφορητικῶς, φυχην δὲ τὸν ἐπὶ 
τῇ κινήσει τοῦ σώματος λόγον, αὐτὸν μὲν οὐ 
κινούμενον, αἴτιον δὲ τῆς τούτου κινήσεως Τι- 
νόμενον. 

33 Cyrill. l. c. καὶ μὴν καὶ οἱ χαλούμε- 
vot Στωικοὶ 9εὸν εἶναί φασι πῦρ τεχνικὸν 
ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γενέσει χόσμου. Ἱεγράφασι δὲ 


περὶ τούτων Πλούταρχός τε xal ἕτεροι τῶν 





Diels, Doxographi graeci. 20 


806 - 
PLUTARCHI EPIT.I7 


νονται, πῦρ τοχνικόν, ὁδῷ βαδίζον 
ἐπὶ γένεσιν χόσµου, ἐμπεριειληφὸς 
πάντας τοὺς σπερματιχοὺς λόγους, xaO 
οὓς ἔχαστα xaÜ' εἰμαρμένην γίνεται" 
ὅ xal πνεῦμα μὲν διῆχον δι ὅλου τοῦ 
χόσµου, τὰς δὲ προσηγορίας µαταλαμ- 
βάνον Ἀ à ὅλης τῆς ὕλης, δὺ ἧς χε- 
“χώρηχε, παραλλάξεις *. θεοὺς δὰ xal 
τὸν χόσµον xal τοὺς ἀστέρας καὶ τὴν 
10 γῆν, τὸν ὃ ἀνωτάτω πάντων νοῦν ἐν 
αἰθέρι. 
E XIV 16 10 


Ἐπίχουρος ἀνθρωποειδεῖς  uày34 


τοὺς θεούς, λόγῳ δὲ πάντας θεωρη- 
16 τοὺς διὰ τὴν λεπτοµέρειαν τῆς τῶν 
εἰδώλων φύσεως. 6 δ αὐτὸς ἄλλας 
τέτταρας φύσεις κατὰ γένος ἀφθάρτους 


2 γένεσιν EGB cf. Laert. Diog. VII 156: 
qevé£cet Cyrill. (A)C || ἐμπεριεληφὸς Athenag.: 
ἐμπεριειληφότος (A)C: item sed φ ex pu. corr. 
B: περειληφότος E. ἐμπεραειληφός τε Due- 
bner || 5 μὲν om. E [| ἑνδιῆχον Preller sed 
cf. G. Athenag. || 7 χεχωρήχει Β || 8 παραλ- 
λάξεις AC: παραλλὰξ B: om. E(cpgri]. χατὰ 
τὰς τῆς ὕλης . . . παραλλάξεις G. Athenagoras 
cf. Prol. p. 5. διὰ τὰς τῆς ὕλης . . . παραλ- 
λάξεις Beck cf. Prol. p. 51 || Δεοὺς G: θεὸν 
E(A)BC || 10 τὸν δ E[Bcp6)G: τόν *' ABC || 
πάντων νοῦν dv αἰθέρι E(A)BC: πάντων τὸν 
νοῦν εἶναι τὸν Θεόν G cf. Stob. || 11 ἐν om. B || 
14 τοὺς EG: πάντας τοὺς (A) BC || πάντας EG: 
πάντας τούτους (A)BC || 15 τὴν om. E[5cre] || 
16 ἄλλας CE [vulg.]: ἄλλως E(Bcre]AB 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

παρ αὐτοῖς λογάδων xal 6 ὁρασὺς καθ’ ἡμῶν 
Πορφύριος.  Athenag. ο. 6 οἱ δὲ ἀπὸ τῆς 
Στοᾶς κχἂν ταῖς προσηγορίαις xatà τὰς πα- 
ῥαλλάξεις τῆς ὕλης δι fe qaot τὸ πνεῦμα χω- 
ρεῖν τοῦ θεοῦ πληθύνωσι τὸ θεῖον τοῖς ὀνόμασι, 
τῷ ToO» ἔργῳ ἕνα νοµίζουσι τὸν Θεόν. εἰ γὰρ 
6 μὲν θεὸς πῦρ τεχνικὸν ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γε- 
νέσεις [γενέσει Argentoratensis] κόσμου, ἆμπε- 
ριειληφὸς ἅπαντας τοὺς σπερματικοὺς λόγους 
xaÜ' οὓς Exacta [cf. Prol. p. 5?] καθ’ εἶμαρ- 
µένην qiverat, τὸ δὲ πνεῦμα αὑτοῦ διῄχει δὺ 
ὅλου τοῦ xócpou, ὁ θεὸς el; χατ αὐτούς κτλ. 


AETII PLAC. I 7535. 4 


STOBAEI ECL. I (1 9 ο] 


νονται, πῦρ τεχνικόν, ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ 
γενέσει χόσµου, ἐμπεριειληφὸς πάντας 
τοὺς σπερματιχοὺς λόγους χαθ᾽ οὓς 
ἅπαντα χαθ εἴμαρμένην Ἰίνεται, καὶ 
πνεῦμα μὲν ἑἐνδιῆχον δι ὅλου τοῦ 5 
χόσµου, τὰς δὸ προσηγορίας µεταλαμ.-. 
βάνον * διὰ ὅλης τῆς ὕλης, δι Ἶς 
χεχώρηχε, παραλλάξαν *. δεοὺς δὲ xal 
τὸν χόσµον καὶ τοὺς ἀστέρας καὶ τὴν 
γῆν. ἀνωτάτω δὲ πάντων νοῦν ἆναι- 10 


δέριον εἶναι θεόν. 


Ἐπίκουρος ἀνθρωποειδεῖς μὲν 
τοὺς θεούς, λόγῳ δὲ πάντας θεωρη- 
τοὺς διὰ τὴν λρπτοµέρειαν τῆς τῶν 
εἰδώλων φύσεως. 6 δ) αὐτὸς ἄλλας 15 
τέτταρας φύσεις χατὰ Ὑένος ἀφθαρ- 


2 ενέσεις Lipsius quod reiecit Heeren 

5 μὲν dvbijxov F: μὲν ὃν, διῆχον C : μὲν 
δύκον Heeren: ἑνδιῆκον om. μὲν Meineke 

8 παραλλάξαν A: διὰ τὰς τῆς ὕλης --πα- 
ῥαλλάξεις Heeren cf. Prol. p. 51 

11 Stobaei vera est lectio, cuius vestigia 
in Plut. haud scio an G servaverit 

12 de fide A&tii cf. Prol. p. 220 

19 διαρητούς A: corr. Heeren 


AETII ΡΙΑΟ I734 81—8 91.2 


PLUTARCHI EPIT. I 7. 8. 9 


τάσδε, tà ἄτομα τὸ χενὸν τὸ ἄπειρον 
τὰς ὁμοιότητας' αὗται δὲ λέγονται 
ὁμοιομέρειαι xal στοιχεῖα. 


7j. Περὶ δαιμόνων xal $pó ov. G 36 
5 E XV 43 1—3 
Παραχειµένως δὲ τῷ περὶ δεῶν 
λόγῳ τὸν περὶ δαιμόνων xal ἠἡρώων 
ἱστορητέον. 


1 


θαλῆς Πυθαγόρας Πλάτων οἱ 2 


1 Στωιχοὶ δαίµονας ὑπάρχειν οὐσίας 
φυχικάς εἶναι δὲ xal ἤρωας τὰς xe- 
χωρισµένας φυχὰς τῶν σωμάτων’ xal 
ἀγαθοὺς μὲν τὰς ἀγαθάς, χαχοὺς δὲ 
τὰς φαύλας. 

Ἐπίχουρος δὰ οὐδὸν τούτων ày- 
χρίνει. 


16 


δ. Περὶ ὅλης. 
E XV 44 1—4 
Ὕλη ἑστὶ τὸ ὑποχείμενον πρώτη 
20 γενέσει xal φθορᾷ xal ταῖς ἄλλαις 
μεταβολαῖς. 

Οἱ ἀπὸ θάλεω xal Πυθαγόρου 
xai oi Στωιχκοὶ τρεπτὴν xal ἀλλοιω- 
τὴν xal μεταβλητὴν xal ῥευστὴν ὅλην 

25 δὲ ὅλης τὴν ὅλην. 


ὃ τὰ στοιχεῖα E || 6 παρακειµένω deleta 
extrema littera (fort. ν) C || 19 πρώτῃ AC: 
πρῶτον B ex I 9 21: om. E. npórtr retinui ut 
Stobaei lectioni propius. ceterum deest πάσῃ 
in Arist. de gen. et inter. I 4 p. 9205 2 cf. 
Prol. p. 215 || 22 θάλεως A || Πυθαγόρα E || 
24 xal μεταβλητὴν om. E || 25 ὅλης B: ὅλων 
EA: ὅλου C 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

8 2 Athenag. c. 23 ἀλλὰ θεὸν μὲν τὸν νοῦν 
τοῦ κόσμου ἄγει (Thales cf. ad 7 11), δαίµο- 
vac δὲ οὐσίας νοεῖ φοχικάς, xal fjpwac τὰς χε- 
χωρισµένας ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, ἀγαθοὺς μὲν 
τὰς ἀγαθάς, κακοὺς δὲ τὰς φαύλας. Tzetz. in 
Iliad. p. 65,9 Η. θαλῆς Πυθαγόρας Πλά- 
των τε xal οἱ Στωιχοὶ διαφορὰν ἴσασι δαι- 
µόνων τε xol ἠρώων. δαίμονας γὰρ φάσκουσιν 
ἀσωμάτους εἶναι οὐσίας, Ίρωας δὲ ψυχὰς σω- 
µάτων διαζυγείσας. 


] 


2 


301 
STOBAEI ECL. I1(2 29] 11 1.3 


τους τάσδε, τὰ ἄτομα τὸ κενὸν τὸ 
ἄπειρον τὰς ὁμοιότητας αὗται δὲ λέ- 
γονται ὁμοιομέρειαι xal στοιχεῖα. 


Περὶ ὕλης. 


Ὕλη ἑἐστὶ τὸ ὑποχείμενον mda γε- 5 
νέσει xal φθορᾷ xal ταῖς ἄλλαις µε- 
ταβολαῖς. 

Ot ἀπὸ θάλεω xal Πυθαγόρου, 
λέγω δὲ τοὺς µέχρι τῶν Στωικῶν 
καταβεβηχότας σὺν Ἡρακλείτῳ, 1 


τρεπτὴν xal ἀλλοιωτὴν xal µεταβλη- 


8 θάλεω A: θάλητος Augustanum secuti 
Gaisford et Meineke “ 

9 λέγω δὴ A: corr. Heeren 

10 Heraclitus quia τοῖς σποράδην fere ad- 
numeratur, Ionicorum et Italicorum succes- 
sionibus nominatim additur 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

9 2 Theoderet. IV 13 (post c. 2 36] χαὶ 
τὴν ὕλην δέ qe θαλῆς μὲν χαὶ Πυθαγόρας 
καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Ἡράχλειτος xal ὁ 
τῶν Στωικῶν ὁρμαθὸς τρεπτὴν xal ἀλλοιω- 
τὴν xal ῥευστὴν ἔφασαν εἶναι. 


90'* 


808 . 
PLUTARCHI EPTT. I 9. 10 


AETII PLAC. I 9 2--7 101 


— — — {ΓΠΜΠβ 
STOBAEI] ECL. I 11 5. 5 126* 


τὴν xal ῥευστὴην ὅλην δὲ ὅλης τὴν 
ὕλην ἀπεφήναντο. 


Οἱ ἀπὸ Δημοκρίτου ἀπαθηή τὰ ὃ Ot ἀπὸ Δημοχρίτου ἀπαθή τὰ 


πρῶτα, τὴν ἄτομον καὶ τὸ χενόν χαὶ 
[τὸ] ἀσώματον. 


πρῶτα, τὴν ἄτομον xal τὸ χενόν. 


Αριστοτέλης καὶ Πλάτων τὴνα,” Πβδάτων τὴν ὕλην σωματοειδῆ 5 


ὅ ὕλην σωματοειδη ἄμορφον ἀνείδεον 
ἀσχημάτιστον ἄποιον μὲν ὅσον ἐπὶ τῇ 
ἰδίᾳ φύσει, δεξαμενὴν δὲ τῶν οἰδῶν 
oloy τιθήνην xal ἐχμαγεῖον καὶ µη- 
τέρα γενέσθαι. 


ο Οἱ δὲ ὕδωρ λέγοντες ἢ γῆν 3) πῦρ 6 


Ἡ dépa τὴν ὕλην οὐχέτι ἄμορφον 
αὐτὴν λέγουσιν ἀλλὰ σῶμα. οἱ δὲ τὰ 
ἀμερῃ καὶ τὰς ἀτόμους ἄμορφον. 


t Περὶ ἰδέας. ϐ 56 
15 E XV 45 1—4 


Ἰδέα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος, αὐτὴ 1 


μὲν ὑφεστῶσα καθ αὑτὴν, εἰκονίζουσα 
δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας xol αἰτία γι- 
νοµένη τῆς τούτων δείξεως. 


9 τὸ del. Usener cf. Plut. adv. Col. 13 
p. 11145. Laert. X 67 || 5 ἄμορφον E : xal ἅμορ- 
φον (A)BC || ἀνείδεον CB(E?): ἀνείδωλον A cf. 
Prol. p. 34 || 6 ἄπιον A || " δεξαμενὴν BC: 
δεξαµένην A: δόξαι χενὴν E[cpre] || 10 7 
T7» post dépa E || Ἡ ante πῦρ om. E praeter 
pre || 13 τὰς om. B || 14 ἰδεῶν E in ind. 
XV 32 8 || 16 ἰδέα δὲ E || ἀσώματος (A)C: 
σώματος B || 17 μὲν EG: μὲν μὴ E[Fe](A)BC 
quod frustra tuebatur Wyttenbach || «al καθ 
ἑαυτὴν E. || 18 αἴτιον B 


ἄμορφον ἀνείδεον ἀσχημάτιστον ἄποιον 
ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει, δεξαμενὴν 
δὲ τῶν εἰδῶν xal οἷον τιθήνην καὶ 
ἐκμαγεῖον xal μητέρα γίγνεσθαι. 


Οἱ δὲ bmp λέγοντες ἢ πῦρ 7) ἀέρα 10 
3| γῆν τὴν ὕλην, οὐχέτι ἄμορφον 
αὐτὴν λέγουσιν ἀλλὰ σῶμα: oi δὲ 
τἀμερῃ καὶ τὰς ἀτόμους ἄμορφον. 

Ot Στωικοὶ σῶμα τὴν ὕλην ἆπο- 
φαίνονται. 16 


Περὶ ἰδέας. 


Ἰδόα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος, αἰτία 
τῶν ofa ἐστὶν αὐτή, xal παράδειγµα 
τῆς τῶν κατὰ φύσιν ἐχόντων αἰσθη- 
τῶν ὑποστάσεως, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα 20 
χαθ᾽ δαυτήν, ἐνεικονίζουσα δὲ τὰς 
ἀμόρφους ὕλας xal αἰτία πινοµένη 


8 τιθονην F: τιθὴν C 

12 οὐδὲ οἱ τὰ µέρη A: corr. Heeren 

18 τῶν ola A quod & grammatica excuses. 
intercidisse τοιούτων ὄντων putat Meineke. 
sufficiat τοιούτων. cf. Platonica definitio ap. 
Arium Didym. fr. 1 





ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

9 3 Theodor. IV 13 Δημόκρετος δὲ καὶ 
Μητρόδωρος καὶ Ἐπίχουρος ἀπαθη τὰ 
ἄτομα xal τὸ χενὸν προσηγόρευσαν. 

4 Idem 1. c. ὁ δέ γε Πλάτων σωματοειδῆ 
τὴν ὕλην ἔφησεν εἶναι xal ἄμορφον xal ἀνεί- 
δεον xal ἀσχημάτιστον xal ἄποιον παντελῶς. 
ταῦτα γὰρ πάντα, φησίν, ὕστερον παρὰ τοῦ 
πεποιηκότος ἐδέξατο. 

5 Idem IV 14 Ἀριστοτέλης δὲ αὐτὴν 
σωματικὴν κέκληχεν. cf. Prol. p. 46. 64. 

7 Idem |. ο. ol Στωικοὶ δὲ σῶμα. 


AETII PLAC. I 10 1—5 111.3 309 
— áo M ——— nm m  — 
PLUTARCHI EPIT. I 10. 11 STOBAEI ECL. I 12 v4 131 


τῆς τούτων διατάξεως, πατρὸς ἐπέ- 
χουσα τοῖς αἰσθητοῖς ταξιν. 
2 ἨΗυδαγόρας τὰ λεγόμενα εἴδη xai 
τὰς ἰδέας ἐν τοῖς ἀριθμοῖς καὶ ταῖς 
ἁρμονίαις αὐτῶν καὶ τοῖς χαλουµένοις 5 
γεωμετριχοῖς ἐτίθετο ἀχώριστα τῶν 
σωμάτων. 
Πλάτων χωριστὰς τῆς ὕλης οὗ- 3 
σίας τὰς ἰδέας ὑπολαμβάνει ἐν τοῖς 
νοήµασι xal ταῖς φαντασίαις τοῦ θεοῦ., 
τουτέστι τοῦ νοῦ. ὑφεστώσας. 
5. Αριστοτέλης εἴδη μὲν ἀπέλιπε 4 
καὶ ἰδέας, ob μὴν χεχωρισµένας τῆς 
ὕλης. έξω γεγονὼς τοῦ ὑπὸ τοῦ 
δεοῦ. | 
Ot ἀπὸ Ζήνωνος Xtwtxol ὀννοή- 5 
10 µατα ἡμέτερα τὰς ἰδέας ἔφασαν. 


ια. Περὶ αἰτίων. Περὶ αἰτίων. ὮῬ. Α99. 
Αἴτιόν ἐστι (δι ὃ) τὸ ἀποτέλεσμα 1 — Átuóv ἐστι UU ὃ τὸ ἀποτέλεσμα ἢ 
ἡ à ὃ συμβαίνει τι. δι ὃ συμβαίνει τι. ἀρχεῖ γὰρ ὑπο- 10 
γραφικῶς. 


Πλάτων τριχῶς τὸ αἴτιον' quot 2 ᾖ[ἱ]λάτων τριχῶς τὸ αἴτιον, ὑφ οὗ 
15 γάρ, ὑφ οὗ ἐξ οὗ πρὸς 6* χυριώτερον ἐξ οὗ πρὸς ὅ' χυριώτατον ὃ ἠγεῖται 
δὲ Πγεῖται τὸ ὑφ οὐ: τοῦτο δὲ ἦν τὸ τὸ ὑφ οὗ, τοῦτο ὃ ἦν τὸ ποιοῦν. 
ποιοῦν, ὅ ἐστι νοῦς. 


δν ----- ———— — — 


1 Πλάτων G: Σωκράτης xol Πλάτων E(A)B 13 ὃ ἡχεῖται DC: διηγεῖται Ε 

cf. Prol. p. 18 || οὐσίας ὑπολαμβάνει, τὰς δὲ 14 ὃ ἦν D: δη A 
ἰδέας E || 3 καὶ EGABC: καὶ ἐν vulgo || 
4 ὑφεστώσας om. E || 5 εἴδη EAB: δὲ εἴδη 
GC || 7 ἔξω γεγονὼς τοῦ ὑπὸ τοῦ δεοῦ E: ὃ 
(ὁ A: ὃ om. B] ἐξ ὧν γεγονὸς [feyov A: γενον η 
B] τὸ ὑπὸ τοῦ θεοῦ ΑΒΟ. conclamato loco alii 
aliter suecurrerunt. Xylander ἔξω γεγονὸς τοῦ 
ὑπὸ τοῦ δεοῦ, Vigerus ὡς ἐς ὧν γεγονὸς τὸ 
ὑπὸ τοῦ Θεοῦ vel ἐξ (v γεγονέναι τὸ ὑπὸ τ. 
9., Corsinus 7| ἔξω τοῦ Ἱεγονότος ὑπὸ τοῦ 
βεοῦ., NHeiske ἐξ αὐτοῦ δὲ γεγονυίας τοῦ νοῦ 
τουτέστι 9εοῦ. Wyttenbach 009 εἰχόνας τοῦ 
γεγονότος ὑπὸ θεοῦ, Usener ἐς (v γεγονέναι 
τὸ εἰδοποιηθέν. respici $ ὃ certum mihi vi- 
detur. || 10 ἔφασαν om. E || 12 δι 8 om. 
(AJBC: additum ex Stobaeo || 16 τοῦτο B: 
τὸ (Α)0. 


310 


AETII PLAC. 


1 {1 9--θ 12 1—8 


PLUTARCHI EPI. I 11. STOBAEI ECL. I 18 1 141 


Πυθαγόρας, Ἀριστοτέλης τὰ 
μὸν πρῶτα αἴτια ἀσώματα, τὰ δὲ 
κατὰ μετοχὴν 7| κατὰ συμβεβηχὸς τῆς 
σωματικῆς ὑποστάσεως. [ῶστ εἶναι 

6 τὸν χόσµον σῶμα.] 


Ot Στωικοὶ πάντα τὰ αἴτια σω- 
µατικά. πνεύματα γάρ. 


ιβ. Περὶ σωµάτωγ. 
Σῶμά ἐστι τὸ τριχή διαστατόν, 
10 πλάτει βάθει µήχει, 7| ὄγχος ἀντίτυ- 
πος ὅσον ἐφ ἑαυτῷ, Ἡ τὸ χατέχον 
τόπον. 
Πλάτων [8] µήτε βαρὺ μήτε χοῦ- 
φον εἶναι τῇ φύσει ἕν γε τῷ οἰχείφ 
15 τόπῳ ὑπάρχον, ἐν δέ γε τῷ ἀλλοτρίῳ 
γενόµενον τότε νεῦσιν ἴσχειν, ἐκ δὲ 
τῆς νεύσεως ῥοπὴν τοι πρὸς βαρύ- 
τητα T κουφύτητα. 
Ἀριστοτέλης βαρύτατον μὲν εἶναι 
20 την γην ἁπλῶς, χουφότατον δὲ τὸ πῦρ' 
ἀέρα δὲ xal ὕδωρ ἄλλου ἄλλως. 

1 Πυθαγόρας ABC: Πυθαγόρας xoi vulgo. 
de Plutarchi errore cf. Prol. p. 64. de Attii 
fide cf. ib. p. 181 

3 χατὰ post ?) om. B 

4 dor εἶναι — σῶμα a Plutarcho interpo- 
lata sunt ef. Prol. p. 61. 65 

' suspicor πνευματικὰ γάρ. Usenerus πνεῦ- 
pa yàp (καὶ ὁ θεός) 

11 àq' ἑαυτῷ B: ἐφ ἑαυτό A: ἐφ᾽ ἑαυτόν C 

13 ὃ (A)BC: delevi, nam ne δὲ corrigas 
obstat Stob. 

14 εἶναι ABC: ἐστὶ vulgo || Év τε τῷ B 

20 τὸ ante πῦρ om. B 


4 


3 Πυθαγόρας τὰ μὲν πρῶτα atta 
ἀσώματα, τὰ Db χατὰ μετοχὴν 7| 
χατὰ συμβεβηχὸς τῆς σωματικής ὑπο- 


στάσεως εἶναι. 


Ἀριστοτέλης ἔφησε δηλοῦν ἔχα- 5 
στον χρώμενον σχήµασι τῆς ἑρμη- 
νείας τοιούτοις, τό τα ἐξ οὗ λέγοντα 
τὴν ὕλην, καὶ τὸ ὑφ οὗ τὸ ποιοῦν, τὸ 
δὲ xaO ὃ τὸ εἶδος, τὸ δὲ δὺ ὃ τὸ τέλος. 

5 


6 θαλῆς καὶ ob ἐφεξῆς τὸ πρῶτον 10 
αἴτιον ἀχίνητον ἀπεφήναντο. 

(Ot) Στωικοὶ τὸ πρῶτον αἴτιον 
ὡρίσαντο χινητόν. 

Ot Περιπατητιχοὶ τῶν αἰτίων 
εἶναι τὰ μὲν αἰσθητά, τὰ δὲ νοητά. 15 


d 


8 


Περὶ σωμάτων. 
1 Σῶμα εἶναι τὸ τριχῃ διαστατόν, 
πλάτει βάθει µήχει. ὄγχον ἀντίτυπον 
ὅσον ἐπ᾽ αὐτῷ. 


2 Πλάτων μήτε βαρὺ µήτε χοῦφον 30 


εἶναί τι φύσει ἐν τῷ οἰχείῳ τόπφ 
ὑπάρχον, ἐν δὲ τῷ ἀλλοτρίφ γενόµε- 
νον τότε νεῦσιν ἴσχειν, ἐκ δὲ τῆς 
νεύσεως ῥοπὴν τοι πρὸς βαρύτητα 7, 
χουφότητα. 

Αριστοτέλης βαρύτατον μὸν εἶναι 
τὴν γῆν, χουφότατον δὲ τὸ mp, 
ἀέρα δὲ καὶ ὕδωρ ἄλλοτε dex. 


5 Ἀριστοτέλη δέ φασι coni. Heeren, item 
sed φησι Meineke || 6 σχήµασι D: ceyfjsatzt F: 
χρώµατι C || 7 τοιούτοις τότε DA : τοιούτῳ om. 
tt Meineke partim Heerenium secutus || 8 την 
ὕλην C: om. DF || 10 de 66 6—8 dixi Prol. 
p. 62 || 12 οἱ om. DA || 18 ὄγκον Heeren : ἴσον 
A || 25 ἴσχει Α || 28 post ἄλλως sequitur c. 163, 
tum prolixior disputatio, quam Ario tribui 
(fr. 5), denique μηδὲν δὲ πῦρ--σῶμα, quod re- 
spondet $$ 4. 5. 6 extremis cf. 14 6. his for- 
tasse peculiare ab Aóétio caput adsignatum 
erat, unde a Plutarcho omissa sunt praeter 
Epicuream sententiam $ 5 


25 
à 


AETIL PLAC. I 12 3—7 


811 


PLUTARCHI EPIT. 11 STOBAEI ECL. I 141 


Οἱ Στωικοὶ δύο μὲν ἐκ τῶν τετ- 4 


τάρων στοιχείων χοῦφα, πῦρ xal 
ἀέρα. δύο δὲ βαρέα, ὕδωρ xol γῆν. 
χοῦφον γὰρ ὑπάρχει φύσει ὃ ναύσει 
δ ἀπὸ τοῦ ἰδίου µέσου, βαρὺ δὲ τὸ εἰς 
μέσον. [βαρὺ δὲ οὖκ ἔστι τὸ pécov.] 


Ἐπίκουρος δὲ ἀπερίληπτα εἶναι 5 


Ἑτὰ σώματα xai τὰ πρῶτα δὲ ἁπλᾶ, * 
τὰ δὲ ἐξ ἐκείνων συγχρίµατα πάντα 

10 βάρος ἔχειν χινεῖσθαι δὲ τὰ ἄτομα 
τότε μὲν χατὰ στάῦµην τότε δὲ χατὰ 
παρέγκλισιν, τὰ δὲ ἄνω κινούμενα 
χατὰ πληγὴν καὶ παλµόν. 


4 φύσει οὐ νεύσει BC: ὃ φύσει οὐ νεύσει A: 
ὃ φύσει νεύει vulgo cf. Prol. 34 

6 Bapo ὃ οὐκ ἔστι τὸ µέσον sive variam 
lectionem sive ineptum scholion delevi 

4 δὲ om. B || de loco antiquitus vitiato 
cf. Prol. p. 52 

8 πρῶτα μὲν Reiske, πρῶτά τε Wytten- 
bach 

11 τοτὲ μὲν — τοτὲ δὲ B: ποτὲ μὲν — ποτὲ 
δὲ A: τὸ μὲν — τὸ δὲ C 

19 κατὰ παλµόν BC: κατὰ τολµόν A: cor- 
rexit Wyttenbach. sed cum ἀποπαλμός Sto- 
baei aptior sit [ο Laert. X 44 conl. 43], 
haud scio an κἀποπαλμόν voluerit scriptor 


μηδὲν δὲ πῦρ χυχλοτερῶς φύσει xt- 
νεῖσθαι, µόνον δὲ τὸ πέµπτον σῶμα. 

Οἱ Στωικοὶ δύο μὲν ἐκ τῶν τεσ- 
σάρων στοιχείων κοῦφα, πῦρ καὶ 
dépa: δύο δὲ βαρέα, ὕδωρ καὶ γῆν. s 
xoügoy γὰρ ὑπάρχει φύσει ὃ νεύει 
ἀπὸ τοῦ ἰδίου µέσου, βαρὺ δὲ τὸ εἰς 
μέσον. xal τὸ μὲν περίγειον φῶς xac 
εὐθεῖαν, τὸ δ αἰθέριον περιφερῶς 
χινεῖται. 10 

Ἐπίχουρος ἀπερίληπτα εἶναι Ἡ τὰ 
σώματα xal τὰ πρῶτα δὲ ἁπλᾶ *, τὰ 
δὲ ἐξ ἐχείνων συγχρίµατα βάρος ἔχειν. 
χινεῖσθαι δὲ τὰ ἄτομα τότε μὲν κατὰ 
στάθµην τότε δὲ κατὰ παρέγχλισιν, 15 
τὰ δὲ dye κινούμενα κατὰ πληγὴν 
xal ἀποπαλμόν. 

Δημόκριτος τὰ πρῶτά φησι σώ- 
pata, ταῦτα ὃ v τὰ ναστά, βάρος 
μὲν οὐκ ἔχειν, κινεῖσθαι (02) κατ ἆλ- 20 
ληλοτυπίαν ἐν τῷ ἀπείρφ. δυνατὸν 
(8 ) εἶναι χοσµιαίαν ὑπάρχειν ἄτομον. 

Στράτων μὲν προσεῖναι τοῖς σώ- 
pact φυσιχὸν βάρος, τὰ δὲ κουφό- 
vepa τοῖς βαρυτέροις ἐπιπολάζειν olov 35 
ἐκπυρηνιζόμενα. 

l πῦρ verum est cf. v. 8—10, σῶμα volebat 
Meineke || 5 δύο δὲ F: φύσει δὲ δύο C: 
φύσει post στοιχείων interposuit Meineke || 
6 νεύει F: om. C: νεύσει Heeren || 8 xac 
εὐθεῖαν ut Zenoni quoque placet c. 14 6 || 
11 de loco vitiato dixi Prol. p. 52 || 12 πρῶτα 
piv Meineke Reiskeum ad Plut. secutus, τὰ 
σώματα πρῶτα xal ἁπλᾶ Heeren || 17 ὑπὸ παλ- 
Móv À: corr. Heeren || 20 δὲ om. A: add. 
Heeren itemque v. 22 || 21 cf. Prol. p. 219 || 
26 conveniunt huic capiti praeter Zenonis 
dogma, quod nunc est c. 14 6, versus qui 
exstant apud Stob. I 14 2 sub lemmate [lap- 
μενίδου’ 

Πάντοθεν εὐκύχλου σφαίρας ἐναλίγχιον ὄγκφ 
µέσσοθεν ἰσοπαλὲς πάντῃ' τὸ γὰρ οὔτε τι 

μεῖξον 
οὔτε τι βαιότερον πέλεναι χρεών ἐστι τῇ 7) τῇ 
[βιαιότερον πέλεν ἄχρεον A] cf. v. 102—104 
Karst. cf. infra p. 9190 1 adn. 


312 
PLUTARCHI EPIT. I 13. 14 


t. Περὶ ἐλαχίστων. 


Ἐμπεδοχκλῆς πρὸ τῶν τεττάρων 1 


στοιχείων Ὀραύσματα ἐλάχιστα οἶονεὶ 
στοιχεῖα πρὶν στοιχείων, ὁμοιομερῇ, 
6 [ὅ ἐστι στρογγύλα.] 
Ἡράκλειτος ψηγµάτιά τινα ἐλά- 
χιστα xal ἀμερῃ εἰσάχει. 


ιδ. Περὶ σχημάτων. 


Σχημά ὁστιν ἐπιφάνεια xal περι- 
10 γραφὴ xal πέρας σώματος. 


Οἱ ἀπὸ Πυθαγόρο υσφαιριχὰ τὰ 2 


σχήµατα τῶν τεττάρων στοιχείων, 
µόνον δὲ τὸ ἀνώτατον πῦρ κωνοειδές. 


4 πρὶν (A)BC: ἀπὸ G cf. Herm. irris. c. 2 
(Prol. p. 261]: om. Wyttenbach. cf. Prol. 
p. 65. 223 

9 6 ABC: ὅπερ vulgo: ὅτι codd. deterio- 
res. interpolationem damnavit Sturz; unde 
orta esse possit docet Karsten Emp. p. 338. 
cf. Prol. p. 65 

6 ἐλάχιστα xal ἀμερῃ ex $ 3 falso translata 

12 σώματα (A)BC: correxi. nam etsi co- 
gitari possunt σώματα τῶν στοιχείων (cf. Laert. 
VIII 25], tamen neque huic περὶ dynpítoov 
capiti neque Stobaei quamvis aliter corruptae 
lectioni conveniunt 


AETII PLAC. I 13 1—4. 14 1—5 


STOBAEI ECL. I 14 1 152.6 


Περὶ ἑλαχίστου. 


Ἐμπεδοκλῆς ἔφη πρὸ τῶν τεττά- 
pov στοιχείων Ὀραύσματα ἐλάχιστα, 
olovel στοιχεῖα πρὸ τῶν στοιχείων 
᾽ὁμοιομερη. 5 

Ἡράκλειτος πρὸ τοῦ ἑνὸς δοχεῖ 
τισι ψήγματα χαταλείπειν. 

Ἐενοκράτης καὶ Διόδωρος 
ἁμερη τὰ ἐλάχιστα ὡρίζοντο. 

Ἡρακλείδης ὑραύσματα. 10 


Περὶ σχημάτων. 


ZyZud ἐστιν ἐπιφάνεια xal περι- 
γραφὴ καὶ πέρας σώματος. 

Ot ἀπὸ Πυθαγόρου τὸν χόσµον 
σφαῖραν xatà GyTua τῶν τεττάρων 15 
στοιχείων µόνον δὲ τὸ ἀνώτατον πῦρ 
χωνοειδές. 

Ot ἀπὸ Λευκίππου τὰ ἄτομα 
πολυσχήµονα. 


4 Ἀναξαγόρας τὰ ὁμοιομερή πολυ- 10 


σχήµονα. 


ὅ Κλεάνθης µόνος τῶν Στωικῶν τὸ 


πῦρ ἀπεφήνατο χωνοειδές. 


1 περὶ ἑλαχίστου non solum in pleniore titulo 
sed etiam post Ej.reboxA7 v. 2 legitur, quo ex 
margine delatum est. || 4 πρὸ seclusit Meineke 
conl. 17 3. sed cf. Plut. || 6 Heraclitum cum 
Heraclide [at cf. ὃ 4] confusum statuunt 
Schleiermacherum secuti Krische Zeller alii. 
dubitat Schuster p. 261 1. cf. Prol. p. 221. 
223 || 12 lemma adscribitur Πορφυρίου F : om. 
C cf. Prol. p. 48! || 14 non dubito quin τὸν 
xógpov ex proximorum in Stobaeo capitulo- 
rum argumento (cf. II 2 1. 2) interpolatum 
reliqua ex σφαιριχἀ τὰ σχήματα corrupta sint. 
aliter µόνον κτλ. sensum non babent. tolletur 
simul Boeckhii dubitatio Philolai fr. p. 162 || 
17 κωνοειδές addubitat Boeckh ib. p. 99, 
translatum ex $ 5 suspicatur Roeth Plutarchi 
immemor, explicare studet Schiasparelli I 
precursori di Copern. p. 5* || 18 Ἀναξαγόρας 
τὰ ἄτομα πολυσχήµονα, 20 οἱ ἀπὸ Λευχίππου 
τὰ ὁμοιομερῃ π. Α vulgo: mutavi lemmata 
cf. Zeller 14 8841, 


ΑΕ 11 PLAC. I 14 e. 15 1—7 


PLUTARCHI EPIT. I 15 


we. Περὶ χρωμάτων. G27 
Χρῶμά Bou Ἠποιότης σώματος 
ὁρατή. 


Ot Πυθαγόρειοι χροιὰν ἐχάλουν 2 


5 την ἐπιφάνειαν τοῦ σώματος. 
Ἐμπεδοχλῆς τὸ τοῖς πόροις τῆς 
ὄψεως ἐναρμόττον. 


Πλάτων φλόγα ἀπὸ τῶν σωµατων, 
cóppetpa µόρια ἔχουσαν πρὸς τὴν 
10 ὄψιν. 


Ζήνων 6 Στωιχὸς τὰ χρώματα 
πρώτους εἶναι σχηματισμοὺς τῆς ὕλης. 
Ot ἀπὸ Πυθαγόρου τὰ γένη τῶν 
χρωμάτων, λευχόν τε xal μέλαν ἐρυ- 
15 θρὸν Νὠχρόν ** τὰς δὲ διαφορὰς τῶν 
χρωμάτων παρὰ τὰς ποιὰς µίξεις τῶν 
στοιχείων τὰς δὲ τῶν (gov καὶ 
παρὰ τὰς ποιχιλίας τῶν τροφῶν xal 
τῶν αέρων. 
4 Πυθαγόρειοι α cf. Aristot. p. 4394 31 v. 
Prol. p. 215: πυθαγοριχοὶ (A)BC || ἀνεχάλουν C 
6 de $3 cf. Prol. p. 222 
8 τῶν om. B 
16 περὶ τὰς hic et v. 18 B 
18 τροπῶν (A)BC: τόπων G: correxit Cor- 
sinus . 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

16 1. 2. Psell. d. omnif. doctr. c. 64 
περὶ χρωμάτων. γρῶμά ἐστιν ὁρατὴ ποιότης 
τῆς τῶν σωμάτων ἐπιφανείας. 


313 
STOBAEI ECLOG. I 156 16 1 


6  Z$vev ἔφασχε τὸ πῦρ xav εὖ- 


Ὀεῖαν χινεῖσθαι. 


Περὶ χρωμµάτωγν. 

|  Χρῶμά ἐστι ποιότης σώματος 

ὁρατὴ προηγουμένως. 5 
(0t) Πυθαγόρειοι χροιὰν ἐκάλουν 

τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ σώματος. 

ὃ Ἐμπεδοχλῆς χρῶμα εἶναι dme- 

φαίνετο τὸ τοῖς πόροι τῆς ὄψεως 

ἐναρμόττον. τέτταρα δὸ τοῖς στοι- 10 

χείοις ἰσάριθμα, λευκὸν μέλαν ἐρυ- 

ὑρὸν * ὠχρόν. * 

Πλάτων φλόγα ἀπὸ τῶν σωµά- 
των σύμμετρα µόρια ἔχουσαν πρὸς 
τὴν ὄψιν. 

5. Αρίσταρχος δάµιος μαθηματιχὸς 
ἀκουστῆς Στράτωνος φῶς εἶναι τὸ 
χρῶμα τοῖς ὑποχειμένοις ἐπιπῖπτον. 

6 ήνων ὁ Στωιχὸς τὰ χρώματα 
πρώτους εἶναι σχηματισμοὺς τῆς ὕλης. 20 

7 (Ot Πυθαγόρειοι) τὰ δὲ γένη τῶν 
χρωμάτων λευχόν τε xal μέλαν ἐρυ- 
Όρόν τε xal *àypóv*: τὰς δὲ δια- 
φορὰς τῶν χρωμάτων παρὰ τὰς ποιὰς 
µίξεις τῶν στοιχείων, τὰς δὲ τῶν 5ὔ 
ζῴων παρὰ τὰς ποιχιλίας τῶν tpo- 

φῶν καὶ τῶν ἀέρων. 


4 


15 


] Zeno huc non quadrat, addendus c. 12 cf. 
adn. p.3115 26 — Stobaeus quae inter poeticas 
eclogas I 15 23 habet: ἀλλ ὄγε mdvrolev 
ἴσος ἑὼν xal πάµμπαν ἀπείρων, | σφαῖρος χυχλο- 
τερής, µονίῃ περιηγέι χαίρων [μιμίης περιτεδῆ 
χαίρων A], videntur Empedoclis esse, certe 
alter v. (138 St.), priorem Parmenidis credunt 
ex lemmate Παρμενίδου, quod solus Vati- 
canus novit. cf. ad p. 3115 26 adn. incertum 
num ex Placitis sumpti sint illi versus || 6 (i 
addidi || 10 post ἐναρμόττον sequitur iteratum 
ex $7 v. 20 τὰς δὲ διαφορὰς — 26 παρὰ τὰς 
τῶν τροφῶν ποιχιλίας [sic] || 12 ὠχρόν ef. 
v. 28 et p. 314b 10. Proleg. p. 50. de fide Aétii 
Prol. p.222 || 21 lemma Stob. om. quia con- 
tinuat $2. de A&tii fide cf. Prol. p. 181 || ποιὰς 
hoc loco om. À, sed exstat in iteratis v. 10. 


314 


AETII PLAC. I 15 $—11 16 1 


PLUTARCHI EPIT. I 15. 16 TOBAEI ECL. I 16 1 14 1 


c. Περὶ τομῆς σωμάτων. 


Οἱ ἀπὸ θάλεω καὶ Πυδαγόρου 1 


παθητὰ σώματα xal τμητὰ εἰς ἄπειρον. 


c. 16 post c. 12 περὶ σωμάτων collocandum 
erat cf. Prol. p. 62 || 3 post παθητὰ et in 
Plutarcho et in Stobaeo tà casu omissum 
videtur || σώματα om. B 


Δημόκριτος φύσει μὲν μηδὲν 
εἶναι χρῶμα, τὰ μὲν γὰρ στοιχεῖα 
ἄποια, τά τε ναστὰ xal τὸ χενόν' τὰ 
δ ἐξ αὐτῶν συγχρίµατα χεχρῶσθαι 
διαταγή τε xal ῥυθμῷ xal προτροπή, 5 
dy $ µέν ἐστι τάξις 6 δὲ σχῆμα f 
δὲ δέσι» παρὰ ταῦτα γὰρ αἱ φαντα- 
σίαι. τούτων δὰ τῶν πρὸς τὴν φαν- 
τασίαν χρωμάτων τέτταρες ai διαφο- 
ραί, λευχοῦ µέλανος ἐρυθροῦ "ὠχροῦ.Ἀ 10 

Ἐπίκουρος xal Αρίσταρχος τὰ 
ἐν τῷ σχότφῳ χρώματα χρόαν οὐκ 
ἔχειν. 

Δριστοτέλης πέρας ἐν ὡρισμένφ 
διαφανεῖ, διαφανὲς δὲ ὕλην εἶναι T δι- 15 
ηθημένην καθαρὰν xal ἁμιγῆ, τούτου 
δὲ αὐτοῦ τὸ χινητικὸν χρῶμα ὑπάρ- 
χειν ἐν δὲ τῷ σχότφ τὰ χρώματα 
χρόαν δυνάµει μὲν ἔχειν, ἐνεργείᾳ δὲ 
μηδαμῶς' πολὺ δὲ τὸ μεταξὺ τοῦ vs 50 
μὴ ἔχειν xal μὴ ὁρᾶσθαι. 

Ot. μὲν ἄλλοι τὰ στοιχεῖα χεχρῶ- 
σθαι φυσιχκῶς, οἱ δὲ τὰ ὁμοιομερή 
ποιότητος µετέχειν τὰ πρῶτα, οἱ δὲ 
τὰ ἄτομα πάντα συλλήβδην ἄχροα, s 
ἐξ ἀποίων δὲ τῶν λόγφῳ θεωρητῶν 
τὰς αἰσθητὰς ἀποφαίνονται γίνεσθαι 
ποιότητας. 


Περὶ τῆς σωμάτων τομῆς. 


Οἱ ἀπὸ θάλεω xal Πυθαγόρου » 
παθητὰ σώματα καὶ τμητὰ εἰς ἄπειρον. 


1 de $$ 8—11 cf. Prol. p. 62 || φύσν A: 
corr. Meineke || 3 ποιά A: corr. Heeren || 
τά τε μεστὰ À : correxi cf. 9 16 126 || 66 δὲ 
σχῆμα om. F: ἡ δὲ σχῆμα C || 12 sed Aétium 
et hic et v. 18 σώματα dedisse vidit Userer cf. 
Plut. adv. Col. 7 p. 1110c Philod. π. σημ. 18, 
8. 9 Gomp. || 15 ὕλην F: τὴν ὕλην C || διηδη- 
µένην corruptum cf. II 20 12 || 17 κινητὸν A: 
correxi cf. Ar. p. 418. 31 || 20 τοῦ μεταξὺ 
A || 24 ποιότητα À: corr. Heeren || 26 τῶν 
λόγων Α: τῷ λόγφ Heeren: servavi τῶν || 27 
ὑποφαίνουσι A: correxi || 29 ex titulo pleno 


etiam cc. 12 et 13 complexo excerpsi 


AETII PLAC. I 16 1—4 17 1--4 181 


PLUTARCHI EPIT. I 16. 17. 18 


Of τὰς ἀτόμους, περὶ τὰ ἁμερήη ἵστα- 
σαι καὶ μὴ εἰς ἄπειρον εἶναι τὴν τοµήν. 


Αριστοτέλης δυνάµει μὲν εἰς 3 


ἄπειρον, ἐντελεχείᾳ δὲ οὐδαμῶς. 


διζ. Περὶ µέξεως xal χράσεως. 4 29 


Οἱ μὲν ἀρχαῖοι τὰς τῶν στοιχείων 
μίξεις χα; ἀλλοίωσιν. 


Οἱ δὲ περὶ Ἀναξαγόραν xal Δη- 
μόκριτον xatà παράθεσιν. 
1 Ἐμπεδοχλῆς δὲ ix µικροτέρων 
ὄγχων τὰ στοιχεῖα συγκρίνι, ἅπερ 
ἐστὶν ἐλάχιστα xal οἱονεὶ στοιχεῖα 
στοιχείων. 
Πλάτων τὰ μὲν τρία σώματα (οὐ 
1 γὰρ Ὀέλει κυρίως αὐτὰ εἶναι στοι- 
χεῖα 3, προσονοµάζειν) τρεπτὰ εἰς ἄλ- 
ληλα, πῦρ dépa ὕδωρ, τὴν δὲ γῆν 
εἴς τι τούτων ἀμετάβλητον. 
m. Περὶ κενοῦ. G 30 
2:0 Οἱ ἀπὸ θάλεω φυσικοὶ πάντες µέ- 
χρι Πλάτωνος τὸ χενὸν ἀπέγνωσαν. 
l οἱ τὰς B: 7) τὰς (A)C. audiendum λέγοντες 
cf. ο. 9 6, 15 11 || 7j τὰ ἁμερῃ (A)BC: correxi 
(H -— n || 10 µικροτάτων G. Reiske || 12 
εἰσὶν Β || 138 τῶν στοιχείων B || 14 05 — προ- 
σονοµάζειν Plutarchea videntur || 20 ἀπὸ τοῦ Α 





4 


315 
STOBAEI ECL. I 14 1 17 1 181 


xal πάντα tà συνεχῆ, γραμμὴν ἐπιφά- 
νειαν στερεὸν σῶμα τόπον χρόνον. 

(Δημόκριτος) [ὁ ὃ αὐτὸς ἔλεγε] 
περὶ τἀμερῃ ἴστασθαι την τομή. 

(Αριστοτέλης) [καὶ] δυνάµει μὲν 5 
εἰς ἄπειρον τέµνεσθαι, ἐντελεχείᾳ δὲ 
μηδαμῶς. 

Χρύσιππος ἔφασχε τὰ σώματα 
el; ἄπειρον τάέµνεσθαι xal τὰ τοῖς σώ- 
µασι προσεοιχότα, olov ἐπιφάνειαν 10 
γραμμὴν τόπον xevà» χρόνον» sic 
ἄπειρόν τε τούτων τεμνοµένων οὔτε 
σῶμα ἐξ ἀπείρων σωμάτων σύνεστη- 
xey οὔτ ἐπιφάνεια οὔτε γραμμὴ οὔτε 
τόπος (οὔτε κενὸν οὔτε χρόνος). 


2 


16 


Περὶ µίξεως xal χράσεως. 
1  θαλῆς xal οἱ ἀπ αὐτοῦ χράσεις 
εἶναι τὰς τῶν στοιχείων µίξεις xac 
ἀλλοίωσιν. 

(Ot περὶ Αναξαγόραν xal Δη μό- » 
xpttov) τὰς χράσεις κατὰ παράθεσιν 
γίγνεσθαι τῶν στοιχείων. 

Ἐμπεδοκλῆς χαὶ Ξενοχράτῆης 
àx µικροτέρων ὄγχων τὰ στοιχεῖα συγ- 
κρίνει, ἅπερ ἐστὶν ἐλάχιστα καὶ οἵονεὶ ss 
στοιχεῖα στοιχείων. 

Πλάτων τὰ μὸν τρία σώματα 
τρεπτὰ εἰς ἄλληλα, πῦρ dépa ὕδωρ, 
τὴν δὲ γῆν sl; τι τούτων ἀμετάβλη- 
του. 


2 


3 


4 


Περὶ χενοῦ. 
1 Οἱ ἀπὸ θάλεω φυσικοὶ πάντες τὸ 
χενὸν ὡς ὄντως χενὸν ἀπέγνωσαν. 


ὃ ὁ $' αὐτὸς — τοµήν additur ο. 12 6 || 
4 τὰ µέρη Α: corr. Heeren || 5 χαὶ-- ἐντελε- 
χείᾳ cf. adn. c. 12 3 || 8 τά τε Meineke || 
15 οὔτε — χρόνος addidit Heeren. ceterum 
dubitari potest de vacui et temporis notione 
corporea. cf. Didym. fr. phys. 25 Laert. VII 
140 || 17 xpdatv A: corr. cod. August. || 20 
ol — Δημόκριτον add. Heeren || 29 τούτων 
- τῶν ἁμεταβλήτων A || 31 titulus plenus ex- 
stat supra p. 268 || 32 οἱ ἀπὸ Δάλεω in text. 
Α: (θ)λάλης καὶ ἕτεροι in marg. F 


316 - 
PLUTARCHI EPIT. I 18 


Ἠμπεδοχλῆς' 
οὐδέ τι τοῦ παντὸς χενεὸν πέλει οὐ- 
δὲ περισσόν. 
Λεύκχιππος Δημόκριτος Δημή- 
ὅτριος Μητρόδωρος Ἐπίχουρος 
τὰ μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ πλήθει, τὸ 

δὲ χενὸν ἄπειρον τῷ µεγέθει. 

4 


Ot Στωιχοὶ ἐντὸς μὲν τοῦ χόσµου 5 


οὐδὲν εἶναι χενόν, ἔξωθεν δ᾽ αὐτοῦ 
10 ἄπειρον. 

Αριστοτέλης τοσοῦτον εἶναι τὸ 6 
xevóy ἐχτὸς τοῦ χόσµου, ὥστε dva- 
πνεῖν τὸν οὐρανόν εἶναι γὰρ αὐτὸν 
πύρινον. 


 οὐδέν τι(Α)Β6Ο: corr. Xylander || xevóv 
(A)BC cf. ad Stob. 

4 de $3 cf. Prol. p. 142 

8 μὲν AB: om. C 

11 Λριστοτέλης immo Pythagorei cf. Stob. 


à 


AETII PLAC. I 18 3—6 


STOBAEI ECL. I 181 


Ἐμποδηχλῆς" 

οὐδέ τι τοῦ παντὸς χενεὸν πέλει 

οὐδὸ περιττόν. 

Δημόκριτος xal ἕτεροι Λεύχιπ- 
πος Μητρόδωρος Ἐπίχουρος τὰ 5 
μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ πλήθει, τὸ δὲ 
χενὸν ἄπειρον τῷ µεγέθει. 

Στράτων ἐξωτέρω μὲν ἔφη τοῦ 
χόσµου μὴ εἶναι χενόν, ἐνδοτέρω δὲ 
δυνατὸν γενέσθαι. 

Ζήνων xal oí ἀπ αὐτοῦ ἐντὸς 
μὲν τοῦ κόσμου μηδὲν εἶναι χενόν, 
ἔξω δ αὐτοῦ ἄπειρον. 

Ἀριστοτέλης ἐν τετάρτῳ Φυσι- 
χῆς ἀχροάσεως Ίράφει "εἶναι δέ φασιν i5 
oí Πυδαγόρειοι χενὸν xal ἐπεισιέναι 
αὐτὸ τῷ οὐρανῷ ἐκ τοῦ ἀπείρου πνεύ- 
µατος ὡς ἀναπνέοντὺ. ἐν δὲ τῷ περὶ 
τῆς Πυδαγόρου φιλοσοφίας πρώτφ 


10 


! Εμπιδοχλῆς v. 63 K., v. 91 St. || 2 κενὸν 
À: corr. Heeren cf. Theodor. || 14 ἐν 
τετάρτῳ Φυσικῆς ἀκροάσεως c. 6 p. 2135 23 
cf. Prol. p. 210. num $ 6 partim Ario tri- 
buenda sit dubitari potest cf. Prol. p. τὸ”. 
nam Plutarchea ut ridicule perversa sunt ita 
plus habent εἶναι γὰρ αὐτὸν πύρινον. cetera, 
loci motus infiniti definitiones ab hoc capite 
abhorrere videntur. nec definitio loci ex 
Aristot. phys. IV 4 p. 212. 20 sumpta accü- 
r&te concinit cum Plutarcho 19 ο (cf. Ar. 
212518] ;| 16 xevóv καὶ ἐτήσιον ἐν αὐτῷ τῷ 
οὐρανῷ A: corr. Heeren || 19 περὶ τῆς Πυθα- 
Tópoo φιλοσοφίας πρώτῳ fr. 196 p. 1513229 


ALIORUM EX ΑΚΤΙΟ. EXCERPTA 

18 3 Theodoret, IV 14 (post c. 9 7) τὸ δὲ 
χενὸν οἱ περὶ Δημόκριτον τῶν ἀτόμων ὠὦνο- 
μις τόπον cf. Prol. p. 46. 

2 [dem 1. c. οἱ δὲ ἄλλοι ἅπαντες τοῦτόν 

Υὲ ἄντιχρυς χωμῳδοῦσι τὸν λόγον. αὐτίκα τοί- 
voy Ἐμπεδοχκλῆς οὕτω φιησίμι οὐδέ τι τοῦ 
παντὸς κχενεὸν πέλει οὐδὲ περιττόν.. 

4 [dem 1. c. 6 δὲ Στράτων ἔμπαλιν ἔξωὺδεν 
μὲν μηδὲν εἶναι xevóv, ἔνδοθεν δὲ δυνατὸν εἶναι. 

5 ]dem 1l. ο. οἱ δὲ Στωικοὶ ἐντὸς μὲν τοῦ 
παντὸς μηδὲν εἶναι χενόν, ἐκτὸς δὲ αὑτοῦ πάµ- 
πολύ τε xal ἄπειρον. ponitur inter $8 2 et 4. 


AETII PLAC. I 186 19 1—3 20 1 


—— 
PLUTARCHI EPIT. I 19. 


ιθ. Περὶ τόπου. 


Πλάτων τὸ μεταληπτιχὸν τῶν 1 
εἰδῶν, ὅπερ εἴρηχε μεταφοριχκῶς τὴν 


311 
STOBAEI ECL. I 181. 4 


γράφει τὸν μὲν οὑρανὸν εἶναι ἕνα, 
ἐπεισάγεσθαι ὃ ἐκ τοῦ ἀπείρου χρό- 
νον τε xal πνοὴν xal τὸ χενόν, ὃ 
διορίζει ἑκάστων τὰς χώρας ἀεί. καὶ 
ἐν ἄλλοις λάγει τόπον εἶναι τὸ τοῦ 6 
περιόχοντος πέρας ἀχίνητον, 7| ἐν ᾧ 
μένει τε xal χινεῖαι τὰ σώματα, 
πλήρη μὲν ὅταν πανταχόθεν veptéjy 
τὸ σῶμα, κενὸν δὸ ὅταν μηθὸν ἔχη 
τὸ παράπαν ἐν ἑαυτῷ. τόπον μὲν οὖν 10 
ἀναγχαῖον ὑπάρχειν xal σῶμα, χενὸν 
δὲ οὐδαμῶς εἰ μὴ µόνον πρὸς νόησιν’ 
ἀναιρετιχὴν γὰρ εἶναι τὴν xav ἑνδε- 
λέχειαν αὐτοῦ φύσιν τῆς τε τῶν Óv- 
των συµπαθείας xal τῆς τῶν σωμάτων 15 
ἀλληλουχίας τὰς δὲ χινήσεις ἤίνεσθαι 
τὰς χατὰ τόπον [κατὰ τὸ πρότερον] 
ἀντιπεριισταμένων ἀλλήλοις τῶν σω- 
µάτων ἄπειρον δὲ οὐθὸν ἀπολείπει 
οὔτε χατὰ τὸ πλῆθος οὔτε χατὰ τὸ 50 


μέγεθος. 
Περὶ τόπου. 
Πλάτων τόπον εἶναι τὸ µεταληπτι- 
χὸν τῶν εἰδῶν, ὅπερ εἴρηχε µεταφο- 


ὕλην, καθάπερ τινὰ τιθήνην xal δεξα. µρικῶς τὴν ὕλην καθάπερ τινὰ τιθήνην 26 


5 µενήν. 


καὶ δεξαµενήγ. 


Ἀριστοτέλης τὸ ἔσχατον τοῦ πε- 2 — 


e 


ριέχοντος συνάπτον τῷ mepteyopéwo. 


x. Περὶ χώρας. 


Οἱ Στωικοὶ xal Ἐπίκουρος δια- 1 


10 φάρειν χενὸν τόπον χώραν xal τὸ 
μὲν χενὸν εἶναι ἐρημίαν σώματος, τὸν 
δὲ τόπον τὸ ἐχόμενον ὑπὸ σώματος, 
τὴν δὲ χώραν τὸ ἐκ µέρους ἐχόμενον, 
ὥσπερ ἐπὶ τῆς τοῦ οἴνου πιθάχνης. 


— — -. - 


12 ὑπὸ AB: τοῦ post ὑπὸ addit C 
l4 πιθνάχνης B. de re cf. Arii Did. fr. 
phys. 25 (Stob. ecl. I 18 p. 392H.] 


(Στράτων) τόπον [δὲ] εἶναι τὸ 
μεταξὺ διάστηµα τοῦ περιέχοντος xal 
τοῦ περιεχοµένου. 


Περὶ χώρας. 30 

(Ζήνων xal οἵ dw αὐτοῦ) διαφέ- 
petv [δὲ] κενὸν τόπον χώραν' xal τὸ 
μὸν κενὸν εἶναι ἐρημίαν σώματος, τὸν 
δὲ τόπον τὸ ἐπεχόμενον ὑπὸ σώµα- 
τος, τὴν δὲ χώραν τὸ ἐκ µέρους 36 
ἐπεχόμενον. 

1 τὸν δὲ A: corr. Heeren || 17 κατὰ τὸ 
πρότερον del. Usener || 18 ἀντιπερισταμένας 
F: ἂν xal περισταµένας C: corr. Gaisford. || 
27 τόπον κτλ. add. post 18 4 || 31 διαφέ- 
ρειν — ἐπεχόμενον add. post 18 ὅ 


818 
PLUTARCHI ΕΡΙΤ. I 21. 22. 


χα. Παρὶ χρόνου. G37 


Πυθαγόρας τὸν χρόνον τὴν σφαῖ- 1 


ραν τοῦ περιέχοντος εἶναι. 


Πλάτων αἰῶνος εἰχόνα χινητὴν ἡ 2 


ὅ διάστηµα τῆς τοῦ χόσµου κινήσεως. 


Ἐρατοσθένης τὴν τοῦ ἡλίου πο- ὃ 


ρείαν. 
χβ. Περὶ οὐσίας χρόνου. ϐ 98 


Πλάτων οὐσίαν χρόνου τὴν τοῦ 1 


1ο οὐρανοῦ χίνησιν. 


Ot πλείους τῶν Στωικῶν αὐτὴν Ί 


τὴν χίνησιν. 


Οἱ μὲν πλείους ἀγένητον τὸν χρόνον. 8 
Πλάτων δὲ γενητὸν xaT ἐπίνοιαν. 9 


16 xp. Περὶ κινήσεως. 
Πυθαγόρας Πλάτων: 


—— 


12 ἀγένητον A: ἀγέννητον BC. qualia ad- 


notare nunc supersedebo 





χίνησίς 1 


AETII PLAC. I 90 ? 21 1—3 22 1—9 23 1 


C -—— 
STOBAEI ECL. I 18 4 8 4o. 45 19 1 


Ἐπίχουρος ὀνόμασιν [πᾶσιν] πα- 
ῥαλλάττειν χενὸν τόπον χώραν. 


Περὶ χρόνου. 
Πυθαγόρας τὴν αφαῖραν τοῦ 
περιέχοντος. 5 
Πλάτων αἰῶνος εἰχόνα χινητὴν 1) 
διάστηµα τῆς τοῦ χόσµου κινήσεως. 

Ἐρατοσθένης τὴν τοῦ ἡλίου πο- 
ρείαν. 


Περὶ οὐσίας χρόνου. 10 

(Πλάτων) οὐσίαν [δὲ] χρόνου τὴν 
οὐρανοῦ χίνησιν. 

Zevoxpdtrne µέτρον τῶν γενητῶν 
χαὶ χίνησιν ἀίδιον. 

Ἑστιαῖος ὁ Περίνθδιος «φυσιχὸς 16 
φορὰν ἄστρων πρὸς ἄλληλα. 

Στράτων τῶν ἐν χινήσει καὶ ἠρε- 
µίᾳ ποσόν. 

Ἐπίχουρος σύμπτωμα (συµπτω- 
µάτων), τοῦτο ὃ ἐστὶ παραχολούθημα 20 
κινήσεων. 

Αντιφῶν καὶ Κριτόλαος νόηµα 
3| µέτρον τὸν χρόνον, οὐχ ὑπόστασιν. 

Ot Στωικοὶ χρόνου οὐσίαν αὐτὴν 
τὴν χίνησιν. 25 

Ot πλείους ἀγένητον τὸν χρόνον. 

(Πλάτων) γενητὸν [δὲ] κατ ἐπί- 
νοιαν. 


Περὶ κινήσεως. 
Πυθαγόρας, χίνησίς ἐστι διαφο- 50 


1 πᾶσιν delere iussit Usener || 11 continua- 
tur 229 || 14 continuatur a Stobaeo pécpov βρα- 
ὁύτητος 3) τάχους εἶπε Χρύσιππος excerptum ex 
Arii fr. 26 (ecl. Ι 8 p. 260 H] || 15 φυσικὸς 
verisimiliter ad Stratonem $ 4 rettulit Krische 
Forsch. p. 351 cf. Sext. P. H. III 137 et adv. 
math. X 177 Στράτων 6 φυσιχὸς... ἔλεγεν 
χρόνον ὑπάρχειν µέτρον πάσης κινήσεως xal µο- 
νῆς || 19 συμπτωμάτων addidit Heeren ex Sext. 
adv. math. X. 238 || 22 Ἀντιφῶν F: Αντιφά- 
γης F mrg. et C || 25 οὐδ A || 27 continuatur 
post 212 || 29 διαφερότης A: corr. Heeren 


ΑΕΤΠ PLAC. I 23 1—4 


PLUTARCHI EPIT. I 23 


ἐστι διαφορά τις ἢἡ ἑτερότης ἐν 


ὔλη. 


Ἀριστοτέλης" ἐντελέχεια χινητοῦ. 8 


Δημόχριτος By Ὑένος τῆς χινή- 3 


5 σθως τὸ χατὰ παλµόν. 


Ἐπίχουβρος δύο εἴδη τῆς κινήσεως, 4 





5 κατὰ πλάγιον (Α)ΒΟ: κατὰ πληγὴν coni. 
Zeller. sed cf. supra c. 12 5 Simpl. de cael. 
p. 4842 30 schol. Brand. et Laert. X. 43. 44 


819 
STOBAEI ECL. I 191 


ῥότης 3| ἑτερότης ἐν ὕλη 1j ἐστιν ὕλη. 
οὗτος πάσης χινήσεως χοινὸς ὄρος. 

Ἀριστοτέλης τὴν κχίνησιν ἑνέρ- 
γειαν εἶναι τοῦ δυνάµει χινητοῦ T) κι- 
νητόν τῶν δὲ χινήσεων τὰς μὲν εἶναι 
χατὰ τὸ ποσόν, τὰς δὲ χατὰ τὸ ποιόν, 
τὰς δὲ κατὰ τόπον. κατὰ μὲν τὸ πο- 
σὸν αὔξησιν καὶ µείωσιν, ἐν προσθέσει 
τινὶ θεωρουµένην xal ἀφαιρέσει χατὰ 
δὲ τὸ ποιὸν ἀλλοίωσιν xal µεταβολήν, 10 
ὡς τὴν ἐχ θερμοῦ εἷς φυχρόν, ἐκ 
γλυχέος sic Ttxpóv: χατὰ δὸ τόπον, 
ἣν ἰδιώτερον φορὰν ὠνόμασε, καθ 
ὃν ἐξ οὗ si; ὃ μεταβαίνει τὰ χινού- 
μενα. ταύτης δὸ τρεῖς εἶναι διαφοράς, 16 
ὧν δύο μὲν ἁπλᾶς, τήν τε χατ εὖ- 
δεῖαν xal τὴν ἐν χύχλῳ, μίαν δὲ 
µιχτήν εὐθεῖαν μὲν τὴν ἄνω xal 
χάτω χατά τε χουφότητα χαὶ βαρύ- 
τητα τῶν σωμάτων, ἐν χύχλῳ δὲ τὴν 5ο 
περιφερῃ, μιχκτὴν δὲ τὴν κατ ἔγχλι- 
σιν. τῆς δὲ χατὰ τόπον χινήσεως τὴν 
μὲν ἀπὸ τοῦ µέσου γίνεσθαι τὴν δὲ 
ἐπὶ τὸ µέσον τὴν δὲ περὶ τὸ μέσον. 
πυρὸς μὸν οὖν xal ἀέρος ἀπὸ τοῦ ss 
µέσου, γῆς (δὲ) xal ὕδατος ἐπὶ τὸ µάέ- 
σον, τοῦ δὲ ὅλου περὶ τὸ µάέσον. 
τούτοις δὲ -L χληροῦσθαι τὸν ὅλον 
χόσμον. 

Δημόκριτος ἓν Ὑένος κινήσεως 90 
τὸ χατὰ παλμὸν ἀπεφαίνετο. 

Ἐπίχουρος δύο εἴδη κινήσεως, τὸ 


e 


9 ἐντελέχειαν exhibet Arist. phys. III 2 
p. 202a 7. 20149, quare dubitavi an Stobaeanis 
Ariana admixta essent Prol. p.75? cf. p.215 || 
4 χινητικοῦ ἢ χινητὸν F: correxi ex Arist. l. c. 
vulgo κινητικοῦ ?) χινητοῦ. δυνάµει cf. Arist. 
p. 201* 10 || 18 ἣν ἂν C: ἂν F: ἣν δὴ 
Meineke || ὠνόμασε p. 226. 33. 260* 28 || 
21 τὴν χατάλυσιν A: corr. post Canterum 
Heeren || 26 δὲ add. Meineke || 27 τὸ δὲ 
ὅλον A: corr. Heeren || 28 χληροῦσθαι A: 
τελειοῦσθαι Canter, πληροῦσθαι verisimiliter 
Heeren. 


320 
PLUTARCHI EPIT. I 23. 24 


τὸ xarà στάῦμην xol τὸ χατὰ παρ- 


έγχλισιν. 


Ἡρόφιλος κινήσεως τὴν μὲν λόγῳ 6 


δεωρητήν, τὴν δὲ αἰσθητήν. 


ὅ Ἡράχλειτος Ἰρεμίαν μὲν καὶ 7 


στάσιν ἐχ τῶν ὅλων ἀνῄρει ἔστι γὰρ 
τοῦτο τῶν νεκρῶν' χίνησιν δὲ ἀίδιον 
μὸν τοῖς ἀιῑδίοις, φαρτὴν δὲ τοῖς 
φδαρτοῖς. 


10 x5. Περὶ γενέσεως xal φθορᾶς. G39 


Παρμενίδης Μέλισσος Ζήνων 1 


ἀνῄρουν Ὑένεσιν xal φθορὰν διὰ τὸ 
νοµίζειν τὸ mày ἀχίνητον. 


Ἐμπεδοχλῆς δὲ xal Ἐπίχουρος 2 


16 καὶ πάντες ὅσοι κατὰ συναροισμὸν 
τῶν λεπτομερῶν σωμάτων χοσµοποι- 
οὖσι συγκρίσεις μὲν xal διαχρίσεις 
εἰσάγουσι, γενέσεις δὲ xal φθορὰς οὐ 
κυρίως οὐ γὰρ χατὰ (τὸ) ποιὸν ἐξ 

20 ἀλλοιώσεως, χατὰ δὲ τὸ ποσὸν ἐχ συνα- 
Όροισμοῦ ταύτας Ἰίνεσθαι. 


Πυθαγόρας xai πάντες ὅσοι πα- 8 


Ὀητὴην τὴν ὕλην ὑποτίθενται χυρίως 

γένεσιν καὶ φθορὰν Τίνεσθαυ ἐχ γὰρ 
25 ἀλλοιώσεως στοιχείων xal τροπῆς καὶ 

ἀναλύσεως ταῦτα Ἰίνεσθαι, 


—— ---- ——— —À ——À 


9 τὴν piv BC: τὰς piv pr. A || 4 αἰσθητήν 
BC: αἰσθητάς pr. A || 6 ὅλων (A)C: λόγων 
B || 14 δὲ om. C || 17 συγαρίσεις G: καὶ συγ- 
κρίσεις (A)BC || 19 τὸ addidi in codd. omis- 
sum || 8 τὸ ποσὸν A: τὸ om. BC || ἐκ om. B 


AETII PLAC. I 28 4—8 24 1—3 


STOBAEI ECL. I 191201 


xatd στάθµην xol τὸ xarà mapépoa- 
σιν * * * εἰσὶ δέ τινες οἳ xal «é- 
ταρτον εἶδος εἰσάγουσι τὸ χατ οὐσίαν, 
ὅπερ ἑἐστὶ τὸ κατὰ Ὑένεσιν. ἄλλοι δὲ 
xal τὴν διανοητικὴν προστιθέασι, 5 
µέχρι γὰρ τῶν πέντε προὔβησαν. 

Διόδωρος ὁ Κρόνος χεχινῆσθαι 
μέν τι, χινεῖσθαι δὲ μηδέν. 

Ἡρόφιλος κινήσεως τὴν μὲν λόγφ 
δεωρητήν, τὴν δὲ αἰσθητήν. 10 

Ἡράχλειτος Ἰἠρεμίαν μὲν καὶ 
στάσιν ἐκ τῶν ὅλων ἀνῄρει, χίνησιν 
δὲ τοῖς πᾶσιν ἀπεδίδου. 


ΛἈσκληπιάδης πᾶσαν χίνησιν αἷ- 
σθητὴν ἀπεφήνατο. 15 


Περὶ γενέσεως xai φθορᾶς. 


Παρμενίδης xal Μέλισσος ἀνή- 
ρουν ἸὙένεσιν xal φθορὰν διὰ τὸ vo- 
µίζειν τὸ πᾶν ἀχίνητον. 

Ἐμπεδοχλῆς ΑἈναξαγόρας Δη- 5ο 
µόχριτος Ἐπίχουρος xal πάντες 
ὅσοι κατὰ συναθροισμὸν τῶν λεπτο- 
μερῶν σωμάτων χοσμοποιοῦσι συγχρί- 
σεις μὲν xol διαχρίσεις εἰσάγουσι, ve- 
νόσεις δὲ xal φθορὰς οὗ χυρίως οὗ 56 
γὰρ κατὰ τὸ ποιὸν ἐξ ἀλλοιώσεως, 
κατὰ δὲ τὸ ποσὸν ἐχ συναροισμοῦ 
ταύτας γίνεσθαι. 

Πυθαγόρας xal πάντες ὅσοι πα- 
Ὀητὴν τὴν ὕλην ὑποτίθενται, χυρίως so 
ενέσεις xal φθορὰς γίνεσθαι ἐκ γὰρ 
ἀλλοιώσεως τῶν στοιχείων xal τροπῆς 
xal ἀναλύσεως [γενέσεως xal φθορᾶς] 
παράθεσιν xal μῖξιν κρᾶσίν te xal 
σύγχυσιν γίγνεσθαι. 35 

2 tertium genus intercidisse vidit Mei- 
neke || 5 διανοητικὴν inepte additum ex 
Epic. Laertii X 51 || 24 ἄγουι A: corr. 
Heeren || 33 γενέσεως xal φθορᾶς in marg. 
relegandum vidit Heeren 


AETII PLAC. I 25 1—5 26 1—3 


PLUTARCHI EPIT. I 25. 26 


xe. Περὶ ἀνάγχης. G40 


θαλΏς ἰσχυρότατον ἀνάγχη, xpa- 1 


τεῖ γὰρ τοῦ παντός. 


Πυθαγόρας ἀνάγχην ἔφη περι- 2 


5 χεῖσθαι τῷ χόσμφ. 


Παρμενίδης xal Δημόκριτος 3 


πάντα χατὰ ἀνάγχην' την αὐτὴν δὲ 
εἶναι εἱἰμαρμένην καὶ δίκην xal πρό- 
νοιαν xal χκοσµοποιόν. 


4 


10 
τὰ δὲὸ εἰς ἀνάγχην. 
xg. Περὶ οὐσίας ἀνάγχης. ϐ 41 
ἘμπεδοχλΏῆς οὐσίαν ἀνάγκης al- 1 
τίαν χρηστικὴν τῶν ἀρχῶν xal τῶν 
16 στοιχείων. 
Δημόκριτος τὴν ἀντιτυπίαν xal 9 
φορὰν xal πληγὴν τῆς ὕλης. 
Πλάτων ὁτὲ μὲν τὴν ὕλην ὁτὲ δὲ ὃ 
τὴν τοῦ ποιοῦντος πρὸς τὴν ὕλην σχέσιν. 


2 κχρατεῖν G quia prius enuntiatum variavit 

8 εἶναι GAB: εἶναι καὶ C 

9 xal post πρόνοιαν om. B 

10 falso huic $ praeponunt tit. c. 26 (A)BC: 
recte G 

1" φθορὰν καὶ πληγην B: φθορὰν χαὶ τὴν 
πληγην A: τὴν φορὰν καὶ πληγην C: φορὰν 
ut glossema seclusit veri dissimiliter Beck 
cf. Üenom. apud. Eus. P. E. VI 7 18 





Πλάτων τὰ μὲν εἰς πρόνοιαν ἄγει, 5 


321 
STOBAEI ECL.I47 
Περὶ ἀνάγχης. 

[θαλῆς ἐρωτηθεὶς τί ἰσχυρότατον 
εἶπεν 'ἀνάγκη, χρατεῖ γὰρ πάντων .] 

Πυθαγόρας ἀνάγκην ἔφη περι- 
χεῖσθαι τῷ χόσμφ. 5 

[Παρμενίδου xal Δημόκχριτου. 
οὗτοι] πάντα κατ ἀνάγχην' τὴν δ 
αὐτὴν εἶναι εἱμαρμένην καὶ δίκην καὶ 
πρόνοιαν xal χοσµοποιόν. 

Λεύχιππος πάντα xav ἀνάγχην, 10 
τὴν 9' αὐτὴν ὑπάρχειν εἱμαρμένην' 
λέγει γὰρ ἐν τῷ Περὶ νοῦ ' οὐδὲν 
χρημα µάτην vivera, ἀλλὰ πάντα 
ἐχ λόγου τε xal ὑπ ἀνάγχης. 

(Πλάτων) [καὶ] τὰ μὲν εἰς πρό- i: 
νοιαν ἀνάγει τὰ δὲ εἰς ἀνάγκην. 


Ἐμπεδοχλῆς aav χρηστικὴν 
τῶν ἀρχῶν xal τῶν στοιχείων. 


Πλάτων ὁτὸὲ μὲν τὴν ὕλην ὁτὸ δὲ 
τὴν τοῦ ποιοῦντος πρὸς τὴν ὕλην σχέσιν. 20 


2 apophthegmatis forma a Placitis aliena. 
ex gnomologiis igitur sumpsit Stob. || 3 κρατεῖ 
qàp Cant. mrg.: τί γὰρ A || πάντων (Plut. παντός) 
est etiam apud Laertium I 35. sequitur in Sto- 
baeo inter $8 1 et 2 ἀνάγκη ἐστὶ χρίσις βεβαία 
xal ἁμετάτρεπτος δύναμις προνοίας, quod cum 
lemma& omissum sit nescio num ad Placita 
referendum sit || 6 forma lemmatis Stobaeo 
debetur. Plutarchus veram servavit || 8 δίκην 
cf. infra p. 98568 16. δίνην Heeren et Beck. 
at cf. Karsten Parm. p. 295 (45) οἱ Krische 
p. 107 || 12 περὶ νοῦ Democriti potius fuisse 
iudicat Heeren || 15 ordo Stobaei 26 8 25 5 
26 1 || 16 αἰτίαν 17 — στοιχείων 18 iteratur 
post ἀνάγχην v. 16 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

26 2 Theodoret. VL 15 .. . Πυθαγόρας 
6 πολυθρύλητος ἀνάγκην εἶπε περιχεῖσθαι τῷ 
χόσμφ. 

ὃ Idem 1. c. ὁ δὲ Παρμενίδης τὴν ἀνάγκην 


^ [καὶ] δαίμονα χέχληχε xal δίκην xal πρόνοιαν. 


Diels, Doxographi graeci. 


21 


322 
PLUTARCHI EPIT. I 27 


xt. Περὶ εἰµαρµένης. 


Ἡράκλειτος πάντα χαθ εἵμαρ- 1 


µένην, τὴν δὲ αὐτὴν ὑπάρχειν xol 


ἀνάγχην. 


ὅ Πλάτων ἐγχρίνει μὲν τὴν εἶμαρ- 3 


µένην ἐπὶ τῶν ἀνθρωπίνων φυχῶν 
xal βίων, συνεισάγει δὲ καὶ τὴν παρ 
ἡμᾶς αἰτίαν. 
οἱ δτωικοὶ Πλάτωνι ἐμφερῶς 
1ο καὶ τὴν μὲν ἀνάγχην ἀνίκητόν φασιν 
αἰτίαν xal βιαστικήν, τὴν δὲ εἵμαρ- 
µένην συμπλοκὴν αἰτιῶν τεταγµένην, 
ἐν Tj συμπλοκῇ xal τὸ παρ ἡμᾶς, ὥστε 
τὰ μὲν εἱἰμάρῦαι τὰ δὲ ἀνειμάρῦαι. 


| de ec. 27. 28 cf. Prol. p. 178 || 7 ου- 
νάχει Β || 10 ἀνίκητον sic ABC || 19 παρ 
ἡμᾶς (A): παρ ἡμῖν B at cf. v. 7 οἱ Dioge- 
nian. ap. Eus. P. E. VI 8 33 Baguet de 
Chrysippo p. 222 (n. 89) || 14 ἀνειμάρθαι 
nisi contra legem & Stoicis fictum credis, 
scribendum τὰ μὲν εἱμαρτά, τὰ δὲ ἀνειμαρτά, 
in quod etiam Usener incidit. [cf. εἱμαρτός 
Plut v. Alex. 30 extr.] 


AETII PLAC. I 27 1—6 


STOBAEI ECL. I 5 15 


Περὶ εἴμαρμένης. 

(Πράκλειτος) πάντα [δὲ] xa9' 
εἱμαρμένην, τὴν ὃ αὐτὴν ὑπάρχειν 
ἀνάγκην' γράφει γοῦν' ἔστι γὰρ εἶμαρ- 
µένη πάντως... b 

(Ἀρύσιππος) μὴ διαφέρειν τοῦ 
εἱμαρμένου τὸ κατηναγχασµένον e as 
xav ἐπιπλοκὴν μερῶν συνηρτηµένην. 


Ζήνων 6 Στωιχὸς ἐν τῷ Περὶ 
φύσεως, δύναμιν κινητιχὴν τῆς ὕλης 10 
κατὰ ταὐτὰ xal ὡσαύτως, ἦντινα μὴ 
διαφέρειν πρόνοιαν xal φύσιν χαλεῖν. 

Αντίπατρος ὁ Στωιχὸς θεὸν ἀπε- 


φαίνετο τὴν εἱμαρμένην. 


2 $ 1 continuatur 28 1 || 3 εἱμαρμένη C: 
εἱμαρμένα Ἑ || lacunosus est hic locus. nam 
hiat oratio v. D, intercidit lemma v.6, quod 
explevi ex Theodor., plura interciderunt v. 7, 
quae partim ex Theodor. expleas. quo μερῶν 
v. 8 pertineat, obscurum. an aitt&v? cf. 27 4 
28 4 Euseb. XV 14 2 Cic. de divin. I 55 125 || 12 
διαφέρον A : corr. codd. August. Vatic. || 13 ἀπε- 
φαίνετο Α: ἀπεφήνατο Aug. itemque p. 323b 2 


—— M ο ο — M €— a M SM M  — € — 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

27 1 Theodoret. VI 13 (post c. 253]: xai 
6 Ἡράκλειτος δὲ πάντα χαθ εἱμαρμένην 
εἴρηχε γίγνεσθαι, ἀνάγκην δὲ τὴν εἱμαρμένην 
χαὶ οὗτος ὠνόμασε. 

2 Idem VI 14 καὶ Χρύσιππος δὲ 6 Στωι- 
κὸς μηδὲν διαφέρειν εἶπε τοῦ εἱμαρμένου τὸ 
κατηναγκασµένον, εἶναι δὲ τὴν εἱμαρμένην xi- 
νησιν ἀίδιον συνεχὴη xal τεταγµένην. 

9 Ζήνων δὲ ὁ Κιτεὺς δύναμιν κχέχληκε 


τὴν εἱμαρμένην χινητικὴν τῆς ὕλης, τὴν δὲ 
αὐτὴν καὶ πρόνοιαν καὶ φύσιν ὠνόμασεν. 


AETII PLAC. I 28 1—23 


PLUTARCHI EPIT. I 28 


xn. Περὶ οὐσίας εἴμαρμένης. 
Ἡράχλειτος οὐσίαν εἱμαρμένης 1 
λόγον τὸν διὰ τῆς οὐσίας τοῦ παντὸς 
διῄχοντα" αὕτη δέ ἐστι τὸ αἰθέριον 
ὅὃ σῶμα, σπέρμα τῆς τοῦ παντὸς γενέ- 
σεως. 


Πλάτων λόγον ἀῑίδιον xal vópoy 2 


ἀίδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως. 


Χρύσιππος δύναμιν πνευματιχὴν 3 


1 τάξει τοῦ παντὸς διοιχητικήν' xal πά- 
λιν ἐν τοῖς pote" εἱμαρμένη ἐστὶν ὁ 
τοῦ χόσµου λόγος, 3| νόµος τῶν [ὅν- 
των] àv τῷ χόσµῳ προνοίᾳ διοικου- 
µόνων' ἢ λόγος, χαθ ὃν τὰ μὲν γε- 

15 γονότα Ἰέγονε τὰ δὰ γινόμενα "(vexat 
τὰ δὲ γενησόμενα γενήσεται. 


10 τάξιν G cf. ad Stob. 

10 πάλι GBC: πάχην A 

12 τοῦ νόµου χόσμος 7?) λόγος 7) vópoc B 
13 ὄντων delevi cf. Stob. Theodor. 


| 323 
STOBAEI ECL. I 5 15 


Ἡράκλειτος οὐσίαν εἱμαρμένης 
ἀπεφαίνετο λόγον τὸν διὰ οὐσίας τοῦ 
παντὸς διήκοντα. αὕτη ὃ Bod τὸ 
αἰθέριον σῶμα, σπέρμα τῆς τοῦ παν- 
τὸς Ὑενέσθως xal περιόδου µέτρον 5 
τεταγµένης. 

Πλάτων λόγον ἀίδιον τὴν οὐσίαν 
τῆς εἴμαρμένης xal νόµον ἀίδιον τῆς 
τοῦ παντὸς φύσεως. 

ΧἈρύσιππος δύναμιν πνευματικὴν 10 
τὴν οὐσίαν τῆς εἱμαρμένης, τάξει τοῦ 
παντὸς διοιχητικήν. τοῦτο μὲν οὖν ἐν 
τῷ δευτέρῳ Περὶ xóopou: ἐν δὲ τῷ 
δευτέρφ Περὶ pov xal ἐν τοῖς Περὶ 
τῆς εἱμαρμένης xal ày ἄλλοις σπορά- 15 
δην πολυτρόπως ἀποφαίνεται λέγων" 
εἰμαρμένη ἐστὶν ὁ τοῦ κόσμου λόγος, 
3| λόγος τῶν iy τῷ κόσμῳφ προνοίᾳ 
διοιχουµένων, ἢ λόγος, καθ ὃν τὰ 
μὲν γεγονότα Ἰέγονε τὰ δὸ γινόμενα 2o 
γίνεται τὰ δὲ Ἰενησόμενα Ἰενήσεται. 
µεταλαμβάνει ὃ ἀντὶ τοῦ λόγου τὴν 
ἀλήθειαν τὴν αἰτίαν τὴν φύσιν τὴν 
ἀνάγχην, προστιθεὶς xal ἑτέρας ὀνο- 
µασίας ὡς ἐπὶ τῆς αὐτῆς οὐσίας s 
τασσοµένας καθ ἑτέρας xal ἑτέρας 
ἐπιβολάς. Μοίρας δὲ καλεῖσθαι ἀπὸ 
τοῦ xav αὐτὰς διαμερισμοῦ Κλωθὼ 
xal Λάχεσιν καὶ "Avpomoy. Λάχεσιν 
µάν, ὅτι ὃν κλῆρον λελόγχασιν Exa- 50 


2 οὐσίας (τῆς) τοῦ volebat Bywater. cf. 
Plut. || 11 τάξεως Meineke. melius esset τάξιν 
cf. $ 4. sed nihil mutandum || 13 ἐν δὲ A: δὲ 
vulgo post δευτέρῳφ collocatum || 14 ὡρῶν A: 
corr. Heeren || 27 ἐπιβουλάς A || 30 ὅτι ὃν χλῆ- 
pov scripsi: olov κλήρῳ A: ὅτι ola κλήρῳ Hee- 
ren || ἕκαστα A: corr. Heeren cf. Diogenian. 
ap. Eus. P. E. VI 8 10 [Theodoret. VI 12] Λά- 
χεσιν - . παρὰ τὸ λαγχάνειν ἑκάστῳ [Π. ἕκαστον] 
τὸ πεπρωµένον. cf. Porphyr. Stob. ecl. II 
p. 382H. Plat. rep. X p. 617 5» 620p& 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
928 3 Theodoret. |. c. οἱ δὲ τοῦτον (Ζή- 
2ΙΧ 











-- 


224 
PLUTARCHI EPIT. 1 29 


Ot Στωικοὶ sípuóv αἰτιῶν, τουτ- 4 


έστι τάξιν xol ἐπισύνδεσιν ἀπαρά- 


βατον. 


Ποσειδώνιος τρίτην ἀπὸ Διός: 5 


5 πρῶτον μὲν γὰρ εἶναι τὸν Δία, δεύ- 
τερον δὲ τὴν φύσιν, τρίτον bà τὴν 
εἱμαρμένην. 


χθ. Περὶ τύχης. G43 


Πλάτων αἰτίαν ἓν προαιρετικοῖς 1 


10 κατὰ συμβεβηχὸς xai παραχολούθηµα. 


1 cum $ 4 cf. Suid. v. εἰμαρμένη [ν. Laert. 
VII 149]: 7) εἷρμός τις xal ἐπισύνδεσις ἁπα- 
ράβατος BU αἰτίαν ἀναπόδραστον (cf. Plut. de 
fat. 1 λόγος θεῖος ἁπαράβατος Br αἰτίαν ἀνεμ- 
πόδιστον]. 7| δύναµις χινητικὴ τῆς ὅλης (cf. 
βυρτο 27 5) quo scriptore usus sit Suidas, 
haud scio, nec magis utrum Aétium ille an 
Stoicum librum adhibuerit. 

2 én(beoty B 

4 δὲ τρίτην B 

9 δεύτερον δὲ AB: δὲ om. C. ceterum 
scribendum videtur δευτέραν οἱ τρίτην cf. 
Stob. 


AETII PLAC. I 98 s—5 239 1 


STOBAEI ECL.151:5 6 11 


στοι χατὰ τὸ δίχαιον dmovéuetat: 
Ἄτροπον δέ, ὅτι ἀμετάδετος καὶ 
ἀμετάβλητός ἐστιν ὁ καθ ἕκαστα 
διορισμὸς ἐξ ἀιδίων χρόνων Κλωδὼ 
δέ, ὅτι Ἡ κατὰ τὴν εἱμαρμένην 6 
διανέµησις xal τὰ Ἰεννώμενα τοῖς 
χλωθομένοις παραπλησίως διεξάγεται, 
κατὰ τὴν ἐτυμολογιχὴν ἐξήγησιν τῶν 
ὀνομάτων dua xal τῶν πραγμάτων 
συμπαρισταµένων εὐχρήστας. 10 


Ποσειδώνιος τρίτην ἀπὸ Διός. 
πρῶτον μὲν γὰρ εἶναι τὸν Δία, δεύ- 


τερον δὲ τὴν φύσιν, τρίτην δὲ τὴν 
εἱμαρμένην. 


Περὶ τύχης. 16 
Πλάτων τὴν τύχην ἀπεφαίνετο 
αἰτίαν ἐν ἀπροαιρέτοις xarà συµβε- 
βηχὸς xal παρακολούθηµα xal σύμ- 
πτωµα xal πρηαιρέσθως κατὰ τὴν 
πρὸς τὸ τέλος πρόθεσιν ἐναλλακτιχὴν 9 
σχέσιν. 


ὃ pro ἀμετάβλητος requiri videtur etymon 
ἄτρεπτος quod est apud Diogenianum et 
(Arist.) d. mund. 7 p.401^ 19 || 6 κλὠθωμέ- 
vot; À et vulgo: correxi || 7 διεξάγεται cf. 
Laert VII 149 Plut. d. fat. 1 p. 568 || 10 εὖ- 
χρήστως F: ἀχρήστως C vulgo || 12 scriben- 
dum videtur δευτέραν || 17 ἀπροαιρέτως Stobaei 
error. recte Plut. cf. Plut. de fat. 7 p. 572p || 
18 σύμπτωμα φύσεως 7) προαιρέσεως Theodo- 
retus fortasse recte || 20 προύθεσιν A 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
wova) διαδεξάµενοι τὴν εἰμαρμένην λόγον ἔφασαν 
εἶναι τῶν ἐν τῷ χόσμῳφ προνοίᾳ διοικουµένων. 

38 4 Theodoret. 1. c. καὶ πάλιν ἐν ἑτέροις 
ξυγγράµµασιν εἱρμὸν αἰτιῶν τὴν εἱμαρμένην 
χεχλήκασι. 

20 1 Idem VI 15 καὶ τὴν τύχην δὲ 
ὡσαύτως οἱ μὲν θεὸν ὑπέλαβον xal ὡς δεὸν 
ἐσεβάσθησαν, ὁ δὲ Πλάτων αἰτίαν εἶπεν εἶναι 
xatd τι ξυμβεβηχὸς Ἱιγνομένην xal πάλιν 
ξύμπτωμα φύσεως 7) προαιρέσεως χέχληκε. 


AETII PLAC. I 29 3—4 


PLUTARCHI EPIT. I 29 


Αριστοτέλης αἰτίαν κατὰ συµβε- 2 


βηχὸς ἐν τοῖς καθ ὁρμὴν ἕνεχά τινος 
γινοµένοις ἄδηλον xal ἄστατον' 


διαφέρειν δὲ τῆς τύχης τὸ αὐτόμα- ὃ 


5 τον τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης xal ταῦτο- 
uou εἶναι ἐν τοῖς πραχτέοις πάντως" 
τὸ δὲ αὐτόματον οὐκ ἀπὸ τύχης, ἐν 
Ἱὰρ τοῖς ἔξω πράξεως xal τὴν μὲν 
τύχην τῶν λογικῶν, τὸ δὲ αὐτόματον 

1 xai τῶν λογικῶν xal τῶν ἀλόγων 
[ζφων] καὶ τῶν ἀφύχων [σωμάτων]. 


1 $2 ex Arist. phys. II 5 p. 197. 5sqq. 
cf. Prol. p. 215 

4 $3 ex Ar. phys. IL 6 breviata cf. Prol. 
p. 215 |; 9 γὰρ om. B || αὐτομάτου B 

6 nisi Aétius peccavit, olim scriptum fuit 
εἶναι γὰρ, sed fortasse plura interciderunt || 
πραχτέοις cf. ad Stob. || πάντως cf. Ar. 1. c. 
xal ὅλως πρᾶςις 

11 ζφων et σωμάτων notavi Plutarchi 
posteriorumve glossemata. 


| 395 
STOBAEI ECL. I 6 17. 17b 


Ἀριστοτέλης αἰτίαν κατὰ συµβε- 
βηχὸς ἐν τοῖς xa" ὁρμὴν ἕνεχά τινος 
γινοµένοις ἄστατον xal ἄδηλον. καὶ 
ὑποθέσεις μὲν δύο ταῖς ἀρχαῖς ἐνυ- 
πάρχειν, τάξιν xe xal ἀταξίαν, αἰτίας 5 
δὲ τέτταρας ἐν τοῖς ὅλοις καθ ἃς 
ἅπαντα συνίσταται, νοῦν φύσιν ἀνάγχην 
τύχην΄ καὶ τούτων διπλην ἑχάστην, 
τὴν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρωπίναις πράγµασι 
τὴν δ' à» dion: τελεῖσθαι δὲ τὰ 1ο 
μὲν πάντως τὰ δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον 
τὰ δ᾽ ἄλλοτε ἄλλως. τὴν δ᾽ εἶμαρ- 
µένην οὐκ αἰτίαν µέν, τρόπον δέ τινα 
αἰτίας, συµβεβηχότα πως τοῖς τῆς 
ἀνάγκης τεταγµένοις. 15 

Αριστοτέλης διαφέρειν τῆς τύχης 
τὸ αὐτόματον τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης 
καὶ τοῦ αὐτομάτου εἶναι ἐν τοῖς 
πρακτιχοῖς πάντως τὸ δ᾽ αὐτόματον 
οὐχ ἀπὸ τύχης, ἐν Ἱὰρ τοῖς ἔξω 5ο 
πράξεως, xal τὴν μὲν τύχην τῶν λο- 
γικῶν, τὸ ὃ αὐτόματον xol τῶν λο- 
γικῶν καὶ τῶν ἀλόγων xal ἀφύχων 
xal τὴν phy τύχην προαιρέτως συµ- 
βαίνειν, τὸ ὃ αὐτόματον ἀπροαιρέτως. 25 
xal τὴν μέν τινος ὑπάρχοντος Ίίνε- 
σθαι, τὸ δὲ ἀλόγως, μηδενὸς ἔξω 
βουλευθέντος. i 

θεόφραστος προσδιαρΌροϊ ταῖς 
αἰτίαις τὴν κατὰ προαίρεσιν φέρεται 50 
δέ πως εἷς τὸ εἰμαρμένην εἶναι τὴν 
ἑκάστου φύσιν. ἐν Tj τόπον τεττάρων 


1 συμβεβηκὸς xal παρακολούθηµα Meineke 
ex codicis August. errore cf. $ 1 Ρ.9240 18 || 
9 ἄδηλον xal ἄστατον fuit in Aétio cf. Plut. et 
Theod., transposuit Stobaeus || 10 τελεῖσθαι 
yàp À: corr. Heeren || 19 Aétius scripsit 
πραχτοῖς cf. Arist. 1. c. nisi legit illic πρακτέα 
ut Simpl. f. 734 17. 26 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

2 Theodoret. |. c. καὶ ^ Ἀριστοτέλης δὲ 
ὡσαύτως αἰτίαν ἔφη χατὰ ξυμβεβηκὸς ἐν τοῖς 
καθ ὁρμὴν ἕνεκά τινος Ἰιγνομένοις ἄδηλόν τε 
xal ἄστατον. 





326 
PLUTARCHI EPIT. I 29. 30 


Ἐιπίκουρος ἄστατον αἰτίαν προσ- 
ώποις χρόνοις τόποις. 

Ἀναξαγόρας xal οἱ ὁΣτωικοὶ 
ἄδηλον αἰτίαν ἀνθρωπίνφ λογισμῷ; 
5G μὲν γὰρ εἶναι xav ἀνάγκην, ἃ δὲ 
καθ εἱμαρμένη», ἃ δὲ κατὰ προαίρε- 
σιν, ἃ δὲ κατὰ τύχην, ἃ δὲ κατὰ τὸ 


αὐτόματον. 


X. Περὶ φύσεως. ϐ 20 

10 Ἐμπεδοχλῆς φύσιν μηδενὸς εἶναι, 

μῖξιν δὲ τῶν στοιχείων xal διάστασιν. 

γράφει γὰρ οὕτως ἐν τῷ πρώτῳφ Φυ- 

σικῶν' 

ἄλλο δό τοι ἐρέω. φύσις οὐδενός 

ἐστιν ἁπάντων 

Ὀνητῶν, οὐδέ τις οὐλομένου θανά- 

τοιο τελευτή, 

ἀλλὰ µόνον μµῖξίς τε διάλλαξίς τε 

μιγέντων 

ἐστί, φύσις δὲ βροτοῖς ὀνομάζεται 

ἀνθρώποισιν. 

Αναξαγόβας ὁμοίως τὴν «φύσιν 

σύγχρισιν xal διάχρισιν, τουτέστι γέ- 
νεσιν xal φθοράν. 


1 ἄστατον ΑΒ: ἀσύστατον C 

2 τόποις AB: τρόποις C 

10 μηδὲν (A)BC: corr. Stein 

12 πρώτῳφ φυσικῶν Α: πρώτω τῶν φυσι- 
x&v B: πρώτφ φυσιχῴ C 

14 v. 71—80K. 36—39 St. || δέ τι B || 
οὐδέν ἐστιν ABC: correctum ex Plut. adv. 
Colot. [0 et Aristot. Met. Δ 4 p. 101521 

18 µίξις τε xal C 

20 φῦσις ὃ ἐπὶ τοῖς Arist. |. c. 


AETII PLAC.I 29 4—1 301.3 


M M — — —— n DÀ. 
STOBAEI ECL. I 6 τὸ 7 » 41 (35] 


9 


6 


τ 


1 


αἰτιῶν ποικίλων, προαιρέσεως * τύχης 
καὶ ἀνάγχης. 

Ἐπίχουρος χατ ἀνάγχην, χατὰ 
προαίρεσιν, χατὰ τύχην. 

Ἐπίχουρος ἄστατον αἰτίαν προσ- 5 
ώποις χρόνοις τρόποις. 

(Ἀναξαγόρας) xal oi Στωικοὶ 
ἄδηλον αἰτίαν ἀνθρωπίνφ λογισμῷ; 
ἃ μὲν γὰρ εἶναι xav ἀνάγκην, ἃ δὲ 
καθ εἱμαρμένην, ἃ δὲ κατὰ προαί- 10 
ρεσιν, ἃ δὲ χατὰ τύχην, ἃ δὲ χατὰ 
τὸ αὐτόματον. τύχη ἀτάχτου ἐνεργείας 
ἐστὶ προση]Ἱορία. 


Περὶ φύσεως. 








1 lacunam explet Heeren scribendo φύσεως 
cf. 29 2 || ὃ πάντα κατ coni. Usener cf. 25 3||5 
ἀσύστατον Meineke at cf. Laert. X 133 || 6 τρό- 
ποις deterior lectio quam Plutarchi, at Stobaeo 
concedenda || 7 Ἀναξαγόρας ex Plutarcho, 
xai ol Στωιχοὶ ex F mrg. additum || 12 τύχη--- 
προσηγορία lemmate privatum esse verisimi- 
liter Heeren coniecit. incertius utrum recte 
de Pythagoreis cogitaverit an Democritea 
sint cf. Prol. p. 46 || 14 περὶ φύσεως cf. c. 1. 


——— ——  —— —— —— 








ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

29 6 Theodoret. VI 15 Ἀναξαγόρας δὲ 
xal Δημόχριτος xal οἱ ἐκ τῆς Ποιχκίλης 
ὠνομασμένοι ἄδηλον αἰτίαν ἀνθρωπίνῳ λόγῳ. 


AETII PLAC. I 29 3—4 


PLUTARCHI EPIT. 1 29 


Ἀριστοτέλης αἰτίαν κατὰ συµβε- 2 


325 
STOBAEI ECL. I 6 17. 17b 


Ἀριστοτέλης αἰτίαν κατὰ συµβε- 


βηχὸς ἐν τοῖς χαθ ὁρμὴν Évexd τινος βηχὸς ἐν τοῖς χαθ ὁρμὴν ἕνεχά τινος 


γινοµένοις ἄδηλον xal ἄστατον 


διαφέρειν δὲ τῆς τύχης τὸ αὐτόμα- ὃ 


5 τον" τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης xal ταὐτο- 
µάτου εἶναι ἐν τοῖς πρακτέοις πάντως" 
τὸ δὲ αὐτόματον οὐκ ἀπὸ τύχης, àv 
γὰρ τοῖς ἔξω πράξεως, xal τὴν μὲν 
τύχην τῶν λογικῶν, τὸ δὲ αὐτόματον 

Ἰο καὶ τῶν λογικῶν xal τῶν ἀλόγων 
[ζῴων] xal τῶν ἀφύχων [σωμάτων]. 


1 $2 ex Arist. phys. II 5 p. 1972 φθαᾳ. 
cf. Prol. p. 215 

4 $3 ex Ar. phys. II 6 breviata cf. Prol. 
p. 215 | 5 γὰρ om. B || αὐτομάτου B 

6 nisi Aétius peccavit, olim scriptum fuit 
εἶναι γὰρ, sed fortasse plura interciderunt || 
πρακτέοις cf. ad Stob. || πάντως cf. Ar. Ἱ. ο. 
xal ὅλως πρᾶξις 

11 ζφων οἱ σωμάτων notavi Plutarchi 
posteriorumve glossemata. 


γινοµένοις ἄστατον xal ἄδηλον. xal 
ὑποθέσεις μὲν δύο ταῖς ἀρχαῖς évo- 
πάρχειν, τάξιν τε xal ἀταξίαν, αἰτίας s 
δὸ τέτταρας ἐν τοῖς ὅλοις χαθ᾽ Gk 
ἅπαντα συνίσταται, νοῦν φύσιν ἀνάγχην 
τύχην καὶ τούτων διπλην ἑκάστην, 
τὴν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρωπίναις πράγµασι 
τὴν 5' ἐν ἄλλοις' τελεῖσθαι δὲ τὰ 
μὲν πάντως τὰ δὲ χατὰ τὸ πλεῖστον 
τὰ δ᾽ ἄλλοτε ἄλλως. τὴν δ᾽ εἶμαρ- 
µένην οὐκ αἰτίαν µέν, τρόπον δέ τινα 
αἰτίας, συµβεβηχότα πως τοῖς τῆς 
ἀνάγκης τεταγµένοις. 15 
Ἀριστοτέλης διαφέρειν τῆς τύχης 
τὸ αὐτόματον τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τύχης 
καὶ τοῦ αὐτομάτου εἶναι ἐν τοῖς 
πρακτιχοῖς πάντως τὸ Ó αὐτόματον 
οὐχ ἀπὸ τύχης, ἐν Ὑὰρ τοῖς ἔξω 29 
πράξεως, xal τὴν μὲν τύχην τῶν λο- 
γικῶν, τὸ ὃ αὐτόματον xal τῶν λο- 
γικῶν xal τῶν ἀλόγων xal ἀφύχων 
xal τὴν μὲν τύχην προαιρέτως συµ- 
βαίνειν, τὸ ὃ αὐτόματον ἀπροαιρέτως: 26 
καὶ τὴν μέν τινος ὑπάρχοντος Ἰίνε- 
σθαι, τὸ δὲ ἀλόγως, μηδενὸς ἔξω 
βουλευθέντος. t 
θεόφραστος προσδιαρΌροϊ ταῖς 
alta; τὴν χατὰ προαίρεσιν φέρεται 90 
δέ πως εἷς τὸ εἴμαρμένην εἶναι τὴν 
ἑχάστου φύσιν. ἐν Tj τόπον τεττάρων 


bet 


0 


1 συμβεβηκὸς xal παραχολούθηµα Meineke 
ex codicis August. errore cf. $ 1 p.324b 18 | 
3 ἄδηλον καὶ ἄστατον fuit in A&tio cf. Plut. et 
Theod., transposuit Stobaeus || 10 τελεῖσθαι 
[4p A: corr. Heeren || 19 Aáétius scripsit 
πρακτοῖς cf. Arist. 1. c. nisi legit illic πραχτέα 
ut Simpl. f. 73« 17. 26 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

2 Theodoret. |. c. καὶ ὁ Ἀριστοτέλης δὲ 
ὡσαύτως αἰτίαν ἔφη κατὰ ξυμβεβηχὸς ἐν τοῖς 
καθ ὁρμὴν ἕνεκά τινος γιγνοµένοις ἀδηλόν τε 
xal ἄστατον. 


328 
PLUTARCHI EPIT. II 1 


Ἐμπεδοχλῆς τὸν 
περίδροµον εἶναι περιγραφὴν» τοῦ πέ- 
patoc τοῦ χόσµου. 

Σέλευκος ἄπειρον τὸν χόσµον. 


ὅ Διογένης τὸ μὲν πᾶν ἄπειρον, τὸν 6 


δὲ χόσµον πεπεράνῦαι. 


Οἱ Στωικοὶ διαφέρειν τὸ πᾶν καὶ 7 


τὸ ὅλον. πᾶν μὲν γὰρ εἶναι τὸ σὺν 
τῷ χενῷ τῷ ἀπείρῳ, ὅλον δὲ χωρὶς 
10 τοῦ χενοῦ τὸν χόσµον [ὥστε οὗ τὸ 
αὐτὸ εἶναι τὸ ὅλον xal τὸν κόσμον.] 


1 τὸν-- περίδροµον Cyrill. AB cf. G Prol. 
p. 11: τὴν περιδρομὴν C || 2 τοῦ πέρατος 
τοῦ χόσµου Cyrill. cf. G: τοῦ κόσμου xal τοῦ 
πέρατος αὐτοῦ AB: τοῦ χόσμου xal τοῦτο 
πέρας αὐτοῦ C || 4 δὲ ἄπειρον B || 9 τῷ 
χενῷ τῷ ἀπείρῳ Cyrill. cf. G: χενῷ ἄπειρον 
(A)BC || 10 τὸν κόσμον Cyrill. ABC: τὸν om. 
vulgo || ὥστε-- κόσμον om. B: Plutarcho haec 
debentur cf. Prol. p. 65 || οὗ delent proba- 
biliter in marg. corr. Vossiani Corsinus 
Reiske || 11 τὸ ὅλον Cyrill. (A)C: τὸ πᾶν 
multi coniecerunt cf. Achill. 
TESTIMONIA PLUTARCHI 
λοὺς κόσμους ὑποτίθεται xal 6 διδάσκαλος ab- 
τοῦ Μητρόδωρος. Cyrill. 1. c. Δημό- 
χριτος xal Ἐπίκουρος xal ὁ τούτου µα- 
δητὴς Μητρόδωρος ἀπείρους κόσμους ἐν τῷ 
ἀπείρῳ xai xatà πᾶσαν περίστασιν. 

14 Idem l.c. Ἐμπεδοχκλῆς τὸν τοῦ ἡλίου 
περίδροµον εἶναι περιγραφὴν τοῦ πέρατος τοῦ 
χόσµου. 

5 Idem 1. c. Σέλευκος ἄπειρον τὸν xóopov. 

6 Idem 1. c. Διογένης τὸ μὲν πᾶν ἄπει- 
pov, τὸν δὲ χόσμον πεπεράνθαι. 

1 Achill. Ι. c. post. $ 1 τὸ δὲ πᾶν τοῦ ὅλου 
παρὰ τοῖς Στωικοῖς διαφέρει. ὅλον μὲν γὰρ 
λέγουσι τὸν Χόσμον πᾶν δὲ μετὰ τοῦ κχενοῦ. 
τηρητέον δὲ ὅτι οὐδαμοῦ δι) ὅλου χόσμος οὔ- 
τως [sc. πᾶν] ὠνόμασται — Cyrill. 1. c. οἱ 
Στωικοὶ διαφέρειν τὸ πᾶν καὶ τὸ ὅλον. ἅπαν 
μὲν γὰρ εἶναι τὸ σὺν τῷ χενῷ τῷ ἀπείρῳ (sic 
cod. Aub.)], ὅλον δὲ χωρὶς τοῦ χενοῦ τὸν 


τοῦ ἡλίου 4 


AETII PLAC. II 1 4—7 


STOBAEI ECL. I 21 3 


Ἐμπεδοχλῆς τὸν τοῦ ἡλίου περί- 
ὄρομον εἶναι περιγραφὴν τοῦ πέρατος 
τοῦ χόσµου. 

Σέλευχος 6 Ἐρυθραῖος καὶ Ἡρα- 
κλείδης ὁ Ποντικὸς ἄπειρον τὸν χό- 
σμον. 

Διογένης χαὶ Μέλισσος τὸ μὲν 
πᾶν ἄπειρον, τὸν Ob χόσµον πεπε- 
ρανῦαι. 

Οἱ Στωιχοὶ διαφέρειν τὸ πᾶν xal 1ο 
τὸ ὅλον' πᾶν μὲν γὰρ εἶναι σὺν τῷ 
χενῷ τῷ ἀπείρῳ, ὅλον δὲ χωρὶς τοῦ 
χενοῦ τὸν χόσμον. 


σι 


8 πεπεράνθαι F: vulgo πεπερασµένον ex 
Vatic. 


AETII PLAC. II Prooem. 1 1—3 


PLUTARCHI EPIT. II Prooem. 1 1—3 
BIBAION AEYTEPON 


Τετελεκὼς τοίνυν τὸν περὶ ἀρχῶν 
xal στοιχείων xal τῶν συνεδρευόντων 
αὐτοῖς λόγον τρέφοµαι πρὸς τὸν περὶ 

ὃ τῶν ἀποτελεσμάτων ἀπὸ τοῦ περιε- 
χτιχωτάτου πάντων ἐνστησάμενος. 


à. Περὶ κόσμου. 44 
Πυθαγόρας πρῶτος ὠνόμασε τὴν 
τῶν ὕλων περιοχὴν χόσμον ἐκ τῆς ἐν 
1 αὐτῷ τάξεως. 


— e » - 
θαλῆς xal οἱ ἀπ αὐτοῦ ἕνα τὸν 2 


χόσμον. 


Δημόκριτος καὶ Ἐπίκουρος 

[καὶ ὁ τούτου καθηγητής Μητρόδω- 

15 poc] ἀπείρους χόσµους ἐν τῷ ἀπείρῳ 
χατὰ πᾶσαν περίστασιν. 


1 Πλουτάρχου φιλοσόφου περὶ τῶν ἀρεσκόντων 
τοῖς φιλοσόφοις φυσικῶν δογμάτων ἐπιτομῆς 
τὸ B A: βιβλίον δεύτερον om. titulo B: περὶ 
t. d. t. Φφ. φυσικῶν δογμάτων ἐπιτομῆς βι- 
βλίον β’ C j| 4 τὸν ἐπὶ (A)BC: emend. cor- 
rector Vossiani cf. Prol. p. 39 || 14 τούτου 
Cyrill. cf. Prol. p. 11: τούτων ABC || χαδη- 
γητής G ef. Achill: μαθητής Cyrill. (A)JBC 
cf. Prol. p. 22 sq. ubi Metrodori memoriam 
ex I 5 4 a Plutarcho. interpolatam dixi 








TESTIMONIA PLUTARCHI 

I1 1 1 Aehill. p. 129p τὸ δὲ πᾶν κόσμον 
Πυθαγόρας ἐκάλεσεν ἐκ τῆς διακοσµήσεως. 
οὐδεὶς δὲ πρὸ αὐτοῦ. (ϐγΡΙ]1. ο. Iul. II p. 465 
]λούταρχος τοίνν ἀνηρ τῶν παρ αὐτοῖς 
o)x ἄσημος Ἰεγονὼς ἐν τῷ δευτέρῳ βιβλίφ 
τῆς τῶν φυσικῶν δογμάτων συναγωγῆς οὕτω 
φησὶ περὶ τοῦ κόσμου Πυβαγόρας πρῶτος 
ὠνόμασε τὴν τῶν ὅλων περιοχὴν κόσμον ἐκ 
τῆς ἐν αὐτῷ τάξεως. 

2 [dem l.c. θαλῆς καὶ οἱ ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕνα 
τὸν κόσμον. 


ὃ Achill. p. 12058 Ἐπίκουρος δὲ πολ- 


l 


9 


921 
——— ——ÜnnEáÓÓÀÓ 
STOBAEI ECL. I 21 e 22 s 


Περὶ κόσμου. 

(Πυθαγόρας) [0c καὶ] πρῶτος 
ὠνόμασε τὴν τῶν ὅλων περιοχὴν xó- 
σµον ἐκ τῆς ἐν αὐτῷ τάξεως. 

θαλῆς Πυθαγόρας Ἐμπεδο- 5 
κλῆς Ἔκφαντος Παρμενίδης Μέ- 
λισσος Ἡράκλειτος Avataqópac 
Πλάτων Ἀριστοτέλης Ζήνων ἕνα 
τὸν χόσµον. 

Αναξίμανδρος Λ᾿ἈΑναξιμένης 1 
Ἀρχέλαος Ξενοφάνης Διογένης 
Λεύχιππος Δημόχριτος Ἐπί- 
χουρος ἀπείρους χόσµους ἐν τῷ 
ἀπείρῳ χατὰ πᾶσαν περιαγωγήν. 


1 titulus plenior proxima capita compre- 
hendit 
2 $ 1 adnexa est II 4 1 





ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

1112 Theodoret. IV 15 οὐ µόνον δὲ iv 
τούτοις διαφωνίᾳ Τε πλείστῃ ἀλλὰ xdv τοῖς 
ἄλλοις ἐχρήσαντο. xal γὰρ δη τὸν χόσμον θα- 
λῆς μὲν καὶ Πυθαγόρας xai Ἀναξαγόρας 
xai Παρμενίδης καὶ Ἀ]έλισσος xal Ἡρά - 
Χλειτος xal Πλάτων καὶ Ἀριστοτέλης 
xal Zfjv«v ἕνα εἶναι ξυνωμολόγησαν. 

3 Idem |. ο. Ἀναξίμανδρος δὲ xat Ἄναξι- 
µένης xal Ἀρχέλαος xal Ξενοφάνης xal 
Διογένης xal Λεύκιππος xal Δημόχριτος 
καὶ Ἠπίκουρος πολλοὺς εἶναι καὶ ἀπείρους 


ἐδόξασαν. 


950 
PLUTARCHI EPIT. II 3. 4 


Anpóxprtoc 8$ xal Ἐπίχουρος 2 


xal ὅσοι τὰ ἄτομα εἰσηγοῦνται xal τὸ 
κενόν, οὔὐτ ἔμφυχον οὔτε προνοίᾳ 
διοιχεῖσθαι, φύσει δέ τινι ἀλόγφ. 


5. Αριστοτέλης οὔτ ἔμψυχον ὅλον 4 


δὺ ὅλου οὔτε λογιχὸν οὔτε νοερὸν οὔτε 
προνοία διοικούµενον. τὰ μὲν γὰρ 
οὑράνια τούτων πάντων κοινωνεῖν, 
σφαίρας γὰρ περιέχειν ἐμφύχους xal 

10 ζωτιχάς, τὰ δὲ περίγχεια μηδενὸς αὖ- 
τῶν, τῆς ὃ εὐταξίας κατὰ συμβεβηχὸς 
οὐ προηγουμένως μετέχει». 


6. Ei ἄφδαρτος 6 χόσµος. G 47 
E XV 35 1—1 

15  [Iu9aq6pa«c χαὶ Πλάτων xal οἱ 
δτωικοὶ γενητὸν ὑπὸ Όεοῦ τὸν χό- 


σµον. καὶ φθαρτὸν μὲν ὅὕσον ἐπὶ τῇ 9 


1 δὲ om. E || 6 ὅλου G: ὅλων Cyrill. EABC | 
post ὅλων addunt οὔτε μὴν αἰσθητικόν GABC 
cf. G, quae om. E Cyrill. cf. Prol. p. 16 | 
8 πάντων EG Cyrill.: ἁπάντων ABO || 17 xot- 
νωνεῖ E || 15 Πυθαγόρας καὶ Πλάτων xal οἱ 
Στωιχκοὶ xol E: Πυθαγόρας xai ]λάτων οί οἱ 
Στωιχοὶ post Ἐπίκουρος $ 10 G: Πυθαγόρας καὶ 
οἱ Στωικοὶ καὶ Cyrill.: Πυθαγόρας xat οἱ στωι- 
xoi ABC: vulgo Πυθαγόρας καὶ Πλάτων, vi- 
detur in margine fuisse xal Πλάτων xal ol 
Στωικοί cf. Prol. p. 11. 64 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

3 2 Cyrill. l. c. Δημόκριτος δὲ xai Ἐπί- 
χουρος xal ὅσηι τὰ ἄτομα εἰσηγοῦνται xal 
τὸ χενὸν οὔτε ἔμψυχον οὔτε προνοίᾳ διοιχεῖσθαι, 
φύσει δέ τινι ἀλόγῳ. 

4 Idem Ι. ο. Ἀριστοτέλης οὔτ ἔμψυχον 
ὅλον BU ὅλων οὔτε λογικὸν οὔτε νοερὸν οὔτε 
προνοίᾳ διοικούμενον. τὰ μὲν γὰρ οὐράνια τού- 
των ἁπάντων κοινωνεῖν, σφαίρας γὰρ περιέχειν 
ἐμφύχους xal ζωτικάς, τὰ δὲ περίχεια µηδε- 
vóg αὐτῶν, τῆς δὲ εὐταξίας xarà συμβεβηικὸς 
οὗ προηγουμένως µετέχειν. 

4 1 ldem l. c. (post 3 4] xal ταυτὶ μὲν 


AETII PLAC.11323—4 41.3 


STOBAEI ECL. 1 21 s. e. 1 20 1 


Λεύχιππος Ób χαὶ Δημόκριτος 
καὶ Ἐπίχουρης οὐδέτερα τούτων, 
φύσει δὲ ἁλόγῳ ἐκ τῶν ἀτόμων συν- 
εστῶτα. 


ὃ Ἔκφαντος ἐχ μὲν τῶν ἀτόμων 5 


συνεστάναι τὸν χόσµον, διοιχεῖσθαι δὲ 
ὑπὸ προνοίας. 

Ἀριστοτέλης οὔτε ἔμφυχον ὅλον 
δὲ ὅλου οὔτε λογικὸν οὔτε νοερὸν 
οὔτε Άπρονοίᾳ διοιχούµενον. τὰ μὲν 1ο 
γὰρ οὐράνια πάντων τούτων χοινωνεῖν, 
σφαίρας γὰρ περιέχειν ἐμφύχους xal 
ζωτιχάς, τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς αὖ- 
τῶν, τῆς ὃ εὐταξίας κατὰ συµβεβη- 


χὸς οὐ προηγουμένως µετέχειν. 16 


Πυθαγόρας «nol γενητὸν κατ 
ἐπίνοιαν τὸν χόσµον, οὐ κατὰ χρόνον. 
Πλάτων φθαρτὸν μὲν τὸν χόσµον 


1 ἀπὸ A: corr. cod. August 

18 ζωτιχά F: ζωτιχοὺς C: 
Vatic. et Aug. 

11 sequitur II 11 ὃς xai — τάξεως, tum 
6 3 ἄρξασθαι — στοιχείου, tum 6 5 πέντε — 
σφαῖραν 


corr. codd. 


—— — — 








ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

2 Theodoret. IV 16 οἱ δὲ παντάπασιν 
ἄψυχον. 

4 1— 12 Idem Ἱ. c. xai οἱ μὲν κατ ἐπί- 
νοιαν γενητόν, οὐ κατὰ χρόνον. ot δὲ ἀγένητον 


AETII PLAC. I11821—4 31—4 


329 


PLUTARCHI EPIT. II 2. STÓBAEI ECL. 192 2156 215 


B. Περὶ ox ju atoc χόσµου. G 45 


Ot μὲν Xtwtxol σφαιροειδῇ τὸν 
κόσμον, ἄλλοι δὲ χωνοειδη, οἱ δὲ 


φοειδή. 


ὅ Ἐπίχουρος δὲ ἐνδέχεσθαι μὲν 3 


εἶναι σφαιροειδεῖς τοὺς χόσµους, ἐν- 
δέχεσθαι δὲ xal ἑτέρις σχήµασι 
κεχρῆσδαι. 


i. Ei ἔμψυχος 6 χόσµος xal 
(0 προνοίᾳ διοικούµενος. G 46 


E XV 34 1—3 
Ot μὲν ἄλλοι πάντες ἔμφυχον τὸν 
κόσμον xal mpovoíq διοικούµενον. 


4 dvorió A || 9 c. 3 respicit Psell. d. 
ommif. doctr. c. 20 || χαὶ---διοικούµενος om. 
C || 12 οἱ μὲν — διοικούµενον om. E 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
Χόσμον ὥστ᾽ οὐ τὸ αὐτὸ εἶναι τὸ ὅλον καὶ 
τὸν χόσμον. 

2 1 Aehill. p. 130c σχῆμα δὲ κόσμου οἱ 
μὲν χωνοειδὲς εἶπον, οἱ δὲ σφαιροειδές, οἱ δὲ 
Φοειδές. Tic δόξης ἔχονται οἱ τὰ Ὀρφικὰ µυ- 
στήρια τελοῦντες cf. p. 1218 et Prol. 3l. 
Cyrill. |. c. xal περὶ τοῦ σχήματος τοῦ 
χόσμου ὧδε πάλι φησίν᾽ οἱ μὲν Στωιχοὶ 
σφαιροειδῃ τὸν κόσμον, ἄλλοι δὲ χωνοειδῆ, οἱ 
δὲ φοειδῇ. 

2 Idem Ι. c. Ἐπίχουρος δὲ ἐνδέχεσθαι 
μὲν εἶναι σφαιροειδεῖς τοὺς κόσμους, ἐνδέχεσθαι 
δὲ xal ἑτέροις σχηματισμοῖς κεχρῆσθαι. 

81 ldem Ἱ.ο. ἔφη δὲ πάλιν τὰς τῶν nap 
Ἕλλησι φιλοσόφων δόξας εἰς ἐξήγησιν προτι- 
δείς, εἰ ἔμψυχος ὁ χόσµος ἢ p), οὕτως' 
οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἔμφυχον τὸν χόσμον xal 
προνοίᾳ διοικούµενον εἶπον. 





8 


l 


9 


a 


l 


-Tàv ἀπείρους ἀποφηναμένων τοὺς 
χόσµους Αναξίμανδρος τὸ aov 
αὐτοὺς ἀπέχειν ἀλλήλων, Ἐπίχου- 
poc ἄνισον εἶναι τὸ μεταξὺ τῶν xó- 
σµων διάστηµα. 5 


Οἱ Στωικοὶ σφαιροειδῆ τὸν χόσµον 
ἀπεφήναντο. 


Λεύχιππος καὶ 


σφαιροειδή τὸν χόσμον. 


Δημόκριτος 


e 


10 


Ei ἔμψυχος xal προνοίᾳα 
διοικούµενος. 


Ot μὲν ἄλλοι πάντες ἔμφυχον τὸν 
κόσμον (xal) προνοίᾳ διοικούµενον. 





1] τῶν 9" Heeren: ὃ om. A. praecedit 13 

4 εἶναι C: om. F 

6 continetur c. 2 in c. 15. περὶ σχηµάτων 

8 de $2 cf. Prol. p. 143 

12 ὑδὲν d)àot F: ἄλλοι C || καὶ additum 
ex Plut. om. A 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

21-3 Theodoret. IV 16 καὶ οἱ μὲν 
aGqatpoetbi. τοῦτον εἶναι, οἱ δὲ ἑτερρειδὴ. 

4 Idem l. c. x«i οἱ μὲν μυλοειδῶς [Ana- 
ximenes cf. Hippol. Philos. 7 € Schol. in 
Aphthon. 13 II 60 Walz.], οἱ δὲ τρογοῦ δί- 
κην περιδιεῖσθαι [Anaximander] cf. Prol. 
p. 46. 

8 1 Idem |. c. καὶ οἱ μὲν ἔμφυχόν τε καὶ 
ἔμπνουν. 





332 
PLUTARCHI EPIT. II 4. : 


Ξενοφάνης ἀγένητον xal ἀίδιον 
καὶ ἄφβαρτον τὸν κόσμον. 


Αριστοτέλης τὸ ὑπὸ τὴν σελή- 
νην µέρος τοῦ χόσµου παθητόν, ἐν 
ὅ ᾧ xal τὰ περίχεια χηραίνεται. 


e, []όῦεν τρέφεται ὃ χόσµος. 6 48 

E XV 36 1—3 

Δριστοτέλης' el τρέφεται Ó xó- 

1 de ὃ 11 cf. Prol. p. 140 

4 µέρος τοῦ χόσμου G Cyrill.: κοῦ χόσµου 
µέρος E(A)BC 

5 χηραίνεται cf. Prol. p. 12, de universa 
doctrina p. 131? 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

4 11 Cyrill. 1. c. Ξενοφάνης ἀγένητον xal 
ἀΐδιον καὶ ἄφθαρτον τὸν χόσμον. 

12 Idem Ἱ. c. Ἀριστοτέλης τὸ ὑπὸ τὴν 
σελήνην µέρος τοῦ κόσμου παθητόν, ἐν ᾧ τὰ 
ἐπίχεια περαίνεται. 


6 Ι Achill. p. 198. Ἀριστοτέλης δὲ 


. AETII ΡΙ ΑΟ. II 4 1—17 51 


CÓ — Κα 
STOBAEI ECL. I 201 2135.6 


ΙΙ ΞῬενοφάνης Παρμενίδης Mé- 
Ata gos ἀγένητον καὶ ἀίδιον καὶ ἄφθαρ- 
τον τὸν χόσµον. 

Ἀριστοτέλης τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην 
µέρος τοῦ χόσµου παθητικὸν dme- 5 
φαίνετο, ἐν ᾧ xal τὰ περίγεια xm- 
ραίνεται. 

13) [Kai] οἱ φάµενοι δὲ τὴν διακόσµησιν 
αἰώνιον ὑπάρχειν περιοδευτιχοὺς εἶναί 
φασι χρόνους, καθ οὓς κατὰ ταὐτὰ 10 
xal ὡσαύτως γίγνεσθαι πάντα xal τὴν 
αὐτὴν διασῳζεσθαι τοῦ χόσµου διά- 
ταξίν τε xal διαχόσµησιν. 

(ot Στωικοὶ) μήτε αὔξεσθαι [δὲ] 
μήτε μειοῦσθαι τὸν χόσµον τοῖς δὲ 16 
µέρεσιν ὑὁτὲ μὲν παρεχτείνεσθαι πρὸς 
πλέονα τόπον, ὑτὲ δὲ συστέλλεσθαι. 


12 


14 


Ποῦ ἔχει τὸ ἡγεμονικὸν ὁ κόσμος. 
15. (Φιλόλαος) τὸ [δὲ] ἡγεμονικὸν ἐν 
τῷ µεσαιτάτῳ πυρί, ὅπερ τρόπεως 20 
δίκην προυπεβάλετο τῇ τοῦ παντὸς 
(σφαίρα) 6 δημιουργὸς δεός. 

Κλεάνθης ὁ Στωιχὸς ἐν ἡλίφ 
ἔφησεν εἶναι τὸ Πγεμονικὸν τοῦ κό- 
σμου. 

Ἀρχέδημος τὸ ἡγεμονιχὸν τοῦ 
χόσµου ἐν vij ὑπάρχειν ἀπεφήνατο. 


16 


25 
17 


Πόθεν τρέφεται 6 χόσµος. 


Ι (Ἀριστοτέλης) εἰ [δὲ] τρέφεται 


] lemma integrum exstat in A || 2 εἶναι 
ἀίδιον A: correxi || 8 καὶ delevit Heeren || 
19 αὐτοῦ A: correxi || 14 5$ 14 additur post 
Π 1 7. || 18 excerpsi ex generali titulo. 
intercidit caput in Plutarcho. quare paragra- 
phos prioris capitis continuavi || 19 additur 
post c. 5 3 p. 3335 12 || ἡγεμονικόν cf. Prol. 
p. 223 || 21 προυπεβάλλετο τῆς A: correxi || 
22 σφαίρᾳ addidi postquam σφαίρας supplevit 
Heeren || 26 ᾿Ἀρχέδημος A: Ἀρχίδαμος male 
Heeren cf. Zeller III 1, 42! 125? et Papyr. 
Ercol. ed. Compar. p. 76 || 29 εἰ — ἀίδιος 
additur post 3 4 


AETII PLAC. II 4 3—10 


PLUTARCHI EPIT. II 4 


φύσει, αἰσθητὸν γὰρ εἶναι, διότι xal 


σωματικὀν οὗ μὴν φθαρησόμενόν γε 
προνοίᾳ xal συνοχῇ θεοῦ. 


951 
STOBAEI ECL. I 20 1 216 20 1 


ὅσον ἐπὶ τῇ φύσει, αἰσθητὸν γὰρ 
εἶναι, διότι xal σωματικόν οὗ μὴν 
φαρησόμενόν ve προνοίᾳ καὶ συνοχῇ 
δεοῦ. 

Ἡράκλειτος οὐ κατὰ χρόνον εἶναι 5 
γενητὸν τὸν χόσµον, ἀλλὰ κατ ἐπί- 
νοιαν. 

Ἐπίδιχος ὑπὸ φύσεως γεγενῆσθαι 
τὸν κόσμον. 

Αρχέλαος ὑπὸ Ὀερμοῦ xal ἐμφυ- 10 
χρίας συστῆναι τὸν χόσµον. 

Ἀναξίμανδρος  ἈΑναξιμένης 


Ἀναξαγόρας Αρχέλαος Διογέ- 


νης Λεύχιππος φαρτὸν τὸν χό- 
σμον. 15 

[Καὶ] οἱ Στωικοὶ φθαρτὸν τὸν 
κόσμον, xav ἐχπύρωσιν δέ. 

Ἐμπεδοχκλῆς τὸν χόσµον (γίνεσθαι 
xal) φείρεσθαι κατὰ τὴν ἀντεπικρά- 
τειαν τοῦ νείχους xal τῆς φιλίας. — 20 

Δημόχριτος φδείρεσθαι τὸν xó- 
σμον τοῦ μείζονος τὸν µικρότερον 
νικῶντος. 


Ἐπίχουρος qÜüaptóv, ὅτι καὶ γε-10 Ἐπίκουρος πλείστοις τρόποις τὸν 


5 νητόν, ὡς ζῷον ὡς φυτόν. 


1 δίοτι xal σωµατικός Cyrill.: διότι σωµα- 
τιχόν EA: διατοῦτο xal σωμµατικόν B: διὰ τὸ 
σωµατιχόν Ο || 4 ὅτι καὶ γενητόν (A)BC: ὅτι 
γεννητὸν E: ὅτι xal γεννητός Cyrill. || 5 ὡς 
ante φυτόν om. C 





TESTIMONIA PLUTARCHI 
περὶ τούτων ἐπειδὴ δὲ σκοπὸς ἦν αὐτοῖς βα- 
σανίσαι πάλιν τὸ πότερόν ποτε φθαρτὸς 
ἂν εἴη χατὰ φύσιν ὁ κόσμος 7] μὴ δεδο- 
ξάκασιν de xal περὶ τούτου Πυθαγόρας 
xal οἱ Στωικοὶ καὶ γενητὸν ὑπὸ Θεοῦ τὸν 
χόσμον xal φΏαρτὸν μὲν ὅσον ἐπὶ τῇ φύσει. 
αἰσθητὸν γὰρ εἶναι διότι καὶ σωμµατικόν, οὐ 
μὲν 55 φαρησόμενόν Ίε προνοίᾳ xal συνοχῇ 
θεοῦ. 

10 Ἐπίκουρος φθαρτὸν ὅτι καὶ γενητός, 
ὡς ζῴον ὡς φυτόν. 


χόσμον φβθείρεσθαι, xal γὰρ ὡς ζφον 25 
xal ὡς φυτὸν xal πολλαχῶς. 


—— Ó— 


10 ὑπὸ θεοῦ A: corr. Heeren || ἐμφυχίας 
A: corr. Meineke || 11 post xóspov errore 
iteratur in Α ἰωνιχὴν — µητροπόλεως ex E37 | 
18 γίνεσθαι καὶ addidit Sturz Emped. p. 224 | 
2] τοὺς xóGpouc coni. Meineke. 





— - -------- -- — —Ó—À— ——— ο ο ——— —— 


ALIORUM, EX AETIO EXCERPTA 
παντελῶς xal ἀναίτιον. καὶ οὗτοι μὲν φθαρτόν, 
ἐκεῖνοι δὲ ἀφβαρτον. 


984 - 
PLUTARCHI EPIT. II 6 


ἘμπεδοχλΏῆς τὸν μὲν ai8épa 3 


πρῶτον διαχριθΏναι, δεύτερον δὲ τὸ 
πὺρ, ip ᾧ τὴν γῆν, ἐξ Tc ἄγαν 
περισφιγγοµένης τῇ ῥύμῃ τῆς περι- 
5 φορᾶς ἀναβλύσαι τὸ ὕδωρ' ἐξ οὗ dva- 
δυμιαῦῆναι τὸν ἀέρα, xal γενέσθαι 
τὸν μὲν οὐρανὸν ἐκ τοῦ αἰθέρος, τὸν 
δὲ fiov ἐχ τοῦ πυρός, πιληθῆναι δὲ 
ἐκ τῶν ἄλλων τὰ περίγεια. 


ο Πλάτων ὁρατὸν τὸν χόσμον Ίεγο- 4 


νέναι πρὸς παράδειγµα τοῦ νοητοῦ 
κόσμου. τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν 
phy τὴν φυχήν, ματὰ δὸ ταύτην τὸ 
σωματοειδὲς τὸ dx πυρὸς piv καὶ 

15 γῆς πρῶτον, ὕδατος δὲ xal ἀέρος δεύ- 
τερον. 

Πυδαγόρας πέντε σχημάτων ὄν- 
των στερεῶν, ἅπερ κχαλεῖται xal µα- 
δηµατικά, ἐκ μὲν τοῦ χύβου φησὶ γε- 

20 γονέναι τὴν γῆν, ἐκ δὲ τῆς πυραµίδος 
τὸ πῦρ, ἐκ δὲ τοῦ ὀκταέδρου τὸν 
dépa, ἐκ δὲ τοῦ αἰκοσαέδρου τὸ ὕδωρ, 








1 ἀέρα desideres cf. Plut. Strom. 10 at cf. 
Karsten Emp. 330 || 2 δὲ om. E || 4 περι- 
φορᾶς (A)BC: σφαίρας E cf. Prol. p. 23 | 
5 ἀναθυμιαθῆναι G. Reiske: θυμιαθῆναι E(A)C 
cf. III 3 9: θυμιασθῆναι B: ἀποθυμιαθῆναι 
Duebner || 8 εἰληθῆναι E || 10 ὁρατὸν τὸν 
EG: τὸν ὁρατὸν (A)BC cf. Stob. sed con- 
structio variata est || 12 ὁρατοῦ EG: ὁρατοῦ 
χόσµου (A)BC || 13 μὲν EG: μὲν εἶναι (A)BC || 
ταῦτα E[pnre] || 14 καὶ τῆς γῆς C || 15 πρῶ- 
τον E ([vulg.] GC: πρώτων E[c]AB || δὲ 
EGBC: om. (A)? || δεύτερον E[cpe]AB: δευ- 
τέρων E [vulg.] GC || 19 τοῦ χόσµου A || 
21 τῆς ὀκταέδρου E || 22 τὸ ὕδωρ — δωδεχαέ- 
ὅρου om. E[pEr6] cf. G et Stob. 


— — — — € 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

6 3 Achill. l.c. τινὲς δὲ τῇ τοῦ ὕδατος 
σφαίρα cf. Prol. p. 23. 

5 Idem p.1324 οἱ δὲ Πυθαγόρειοι ἐπεὶ 
πάντα d£ ἀρινμῶν xal γραμμῶν συνεστάναι 
δέλουσι, την μὲν γῆν «aote ἔχειν σχῆμα 
κυβιχόν, τὸ δὲ nop πυραµοειδές, τὸν δ᾽ ἀέρα 
ὀκτάεδρον, τὸ δ᾽ ὕδωρ εἰκοσάεδρον, τὴν δὲ 
τῶν ὅλων σύστασιν δωδεκάεδρον. cf. Prol. p. 23. 





AETII ΡΙ ΑΟ. II 63—5 


STOBAEI ECL. I 22 1 226 


Πλάτων τὸν ὁρατὸν χόσµον Ίε- 
γονέναι παράδειγµα τοῦ νοητοῦ xó- 
σµου. τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὲν 
τὴν φυχήν, μετὰ δὲ ταύτην τὸ σω- 
ματοειδὲς τὸ ἐκ πυρὸς μὲν xal γῆς 5 
πρῶτον, ὕδατος δὲ xal ἀέρος δεύ- 
τερον. 

(ΠυθαἸόρας) πέντε [δὲ] σχηµά- 
των ὄντων στερεῶν, ἅπερ χαλεῖται χαὶ 
μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ χύβου φησὶ 1ο 
γαγονέναι τὴν γῆν, ἐκ δὰ τῆς πυραµί- 
δος τὸ πῦρ, ἐκ δὰ τοῦ ὀκταέδρου τὸν 
ἀέρα, àx δὰ τοῦ εἰχοσαέδρου (τὸ ὕδωρ, 


8 additur post ο. 6 2 
18 τὸ ὕδωρ — δωδεκαέδρου casu omissa (cf. 
G et E] reduxit Heeren 


AETII PLAC. II 5 1--δ 61. 3 


PLUTARCHI EPIT. II 5. 6 


cuoc, xal φαρήσεται' ἀλλὰ μὴν οὐ- 
δεμιᾶς ἐπιδεῖται τροφής, διὰ τοῦτο 
xal ἀίδιος. 


Πλάτων αὐτὸν αὑτῷ τὸν χόσµον 2 


5éx τοῦ φθίνοντος χατὰ μεταβολὴν τὸ 
τρέφον παρέχεσθαι. 


Φιλόλαος διττὴν εἶναι τὴν φῦο- ὃ 


ράν, τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, 
τὸ δ *àt* ὕδατος σεληνιαχοῦ περι- 

10 στροφῇῃ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος xal 
τούτων εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς 
τοῦ χόσµου. 


ς. Απὸ ποίου πρώτου στοιχείου 
ἠἤρξατο χοσμοποιεῖν 6 θεός. G49 
15 E XV 9T 1—6 


Of φυσικοὶ ἀπὸ γῆς ἄρξασθαί 1 


φασι τὴν Ὑάνεσιν τοῦ χόσµου, χαθά- 
παρ ἀπὸ κέντρου’ ἀρχὴ δὲ σφαίρας 
τὸ χέντρον. 


x: Πυθαγόρας ἀπὸ πυρὸς xal τοῦ 2 


πέµπτου στοιχείου. 


1 οὐδεμιᾶς E: οὐδεμιᾶς τινος (A)BC || 2 ἐπι- - 
δέεται E || 7 τροφὴν ἄ Reiske falsa coniec- 
tura || 8 τὸ pàv — τὸ δὲ G. cf. Boeckh Philol. 
p. 1113: τοτὲ μὲν ---τοτὲ δὲ E(A)BC || οὑρανίου 
Corsinus || 9 ἐξ cf. ad Stob. || σεληνιακῇ legit 
Budaeus || 10 ἀἁστέρος B || 15 πρώτου EAB 
Psellus: om. E [ἰπά.] GC cf. Prol. p.6 || 14 
xogponouty 6 θεὸς (A)BC cf. Psellus: ὁ θεὸς 
κοσμοποιεῖν EG || 18 ἀρχὴ E [vulg.] (A)BC: 
ἀρχὴν E[re] quod Aétius scripsisse videtur 





TESTIMONIA PLUTARCHI 
μὴ ῥδεῖσθαι τροφῆς αὐτὸν λέχε, τὸ Τὰρ 
δεόµενον φθαρτόν. 6 δὲ ἀίδιός ἐστι χατ᾽ 
αὐτόν. 

2 Idem l.c. τροφῇ δὲ χρῆται ὡς µέν τινες 
παρ ἑαυτοῦ. 

3 Idem 1. ο. ἄλλοι δὲ ἀναθυμιάσει τῷ περὶ 
αὐτόν. 


ρὰν τοῦ χόσµου, τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ 
πυρὸς ῥυέντος, τὸ δὲ *àb* ὕδατος σε- 
ληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ dépoc ἆπο- 


333 
STOBAEI ECL. I 21 c. 3 20 1 


6 χόσµος, xai φθαρήσεται ἀλλὰ μὴν 
οὐδεμιᾶς δεῖται τροφῆς, διὰ τοῦτο xal 
ἀίδιος. 


Φιλόλαος διττην εἶναι τὴν φΏο- 


σι 


χυθέντος. [Φιλόλαος ἔφησε τὸ μὲν 
ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος τὸ δὲ ἐξ 
ἤδατος σεληνιαχοῦ περιστροφή τοῦ dé- 10 
poc ἀποχυθέντος] εἶναι τὰς ἀναθυμιά- 
σεις τροφὰς τοῦ χόσμου. 


Απὸ ποίου πρώτου στοιχείου 
ἤρξατο χοσμοποιεῖν 6 δεός. 


(οἱ Στωικοὶ) ἀπὸ γῆς [δὲ] ἄρξα- w 
σθαι τὴν Ἰάνεσιν τοῦ χόσµου χαθάπερ 
ἀπὸ κέντρου’ ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ 
χέντρον. 

(Πυθαγόρας) [ἄρξασθαι δὲ τὴν 


γένεσιν τοῦ χόσµου] ἀπὸ πυρὸς καὶ 5ο 
τοῦ πέµπτου στοιχείου. 


1 μηδὲν F: μηδενὸς C: μὴν restitit Mei- 
neke || 4 (Φιλολάου στωικοῦ in πιτᾳ. F || 
5 τὸ μὲν C: τοτὲ μὲν Ἐ || ἐξ ὑγροῦ πυρὸς A || 
6 τοτὲ δὲ Α || alterum ἐξ ab antiquo librario 
oscitanter ex v. 9 iteratum esse vidit Use- 
ner || 7 τοῦ ἁστέρος ῥυέντος A. menda sunt 
omnia ex iterato loco p. 452 H. quem v. 8—12 
exhibui correcta || 8 de Stobaei fraude cf. 
Prol. p. 68 || 18 titulus excerptus ex generali 
ecl. 122 cf. supra p.271 || 15 $ 1 additur 
post II 4 14 || 19 $ 2 additur post II 11 


336 u 
PLUTARCHI EPIT. II 7 


Λεύκιππος xal Δημόκριτος χι- 2 
τῶνα χύχλῳ καὶ ὑμένα περιτείνουσι 
τῷ χόσμφ. 


Ἐπίχουρος ἑνίων μὲν κόσμων 3 
5 ἀραιὸν τὸ πέρας ἑνίων δὲ πυχνὸν 
xal τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα 


τὰ δὲ ἀχίνητα. 


Πλάτων πῦρ πρῶτον, εἶτα αἱθέρα, 4 


μεῦ ὃν ἀέρα, ἐφ ᾧ ὕδωρ, τελαυταίαν 
1 δὲ qv: ἑνίοτε δὲ τὸν αἰθέρα τῷ πυρὶ 


συνάπτει. , 


Αριστοτέλης πρῶτον μὲν αἰθέρα 5 


ἀπαθη, πέµπτον δή τι σῶμα, μεθ ὃν 
παθητὰ πῦρ dépa ὕδωρ, τελευταίαν 

15 δὸ γην. τούτων δὲ τοῖς μὲν οὐρανίοις 
ἀποδεδόσθαι τὴν κυχλικὴν κχίνησιν, 
τῶν δὲ ὑπ ἐχεῖνα τεταγµένων τοῖς 
μὸν χούφοις τὴν ἄνω, τοῖς δὸ βαρέσι 
τὴν κάτα. 

20 
ἑστῶτας εἶναι μηὺ  éptapévouc τοὺς 
τόπους τῶν στοιχείων, ἀλλὰ πάντα 
Ἀτοὺς Ἁ ἀλλήλων µεταλαμβάνειν. 


1 


1 de ὃ 2 cf. Prol. p. 143 || 11 συνάπτει 
τῷ πυρί E i| 12 αἰθέρα E: ἀέρα (A)BC, sed 
B τὸν αἰθέρα post ἀπαθη addidit cf. Prol. 
p. 85 || 18 δέ τι (A)BC: δὲ (om. τι) E: 
corr. Duebner || ὃν EA: 8 BC || 15 οὑρανίους 
A || 16 ἀποδιδόσθαι EAB: ἀποδιδόναι C || 
1" ix B || 21 elvat EB: om. (A)C || 22 πάντα 
τοὺς AB: πάντα πως EC quod vel contra Stob. 
Karsten Empedocli vindicavit p. 394 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

7 6 Achill. p. 1288 ὁ δὲ Ἐμπεδοχλῆς 
οὗ δίδωσι τοῖς στοιχείοις ὡρισμένους τόπους, 
ἀλλ) ἀντιπαραχωρεῖν ἀλλήλοις φησίν. ὥστε τὴν 
γῆν µετέωρον φέρεσθαι καὶ τὸ πῦρ ταπευνό- 
τερον. 


Ἐμπεδοκλῆς μὴ διὰ παντὸς 6 


AETII PLAC. II 7 1—7 


- o —— n ——————— - - 
STOBAEI ECL. I 22 1—3 156 


δέρος ὑπ αὐτῷ τὸ πυρῶδες ὕποτα- 
γῆναι τοῦθ) ὅπερ χοχλήχαμεν οὐρανόν, 
ὑφ ᾧ ἤδη τὰ περίγεια. 

Λεύκιππος xal Δημόκριτος χι- 
τῶνα χύχλῳ xal ὑμένα περιτείνουσι 5 
τῷ χόσμφ διὰ τῶν ἀγχιστροειδῶν 
ἀτόμων συμπεπλεγμένον. 

Ἐπίκουρος ἑνίων μὲν χόσµων 
ἀραιὸν τὸ πόρας ἐνίων δὲ πυχνὸν καὶ 
τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα τὰ ὃ 10 
ἀχίνητα. 


Ἀριστοτέλης πρῶτον αἰθέρα 
ἀπαθη, πέµπτον τι σῶμα, μεθ ὃν 
παθητὰ πῦρ dépa ὕδωρ, τελευταίαν 
δὲ γην. 


1o 


Ἐμπεδοκλῆς ἔλεγε μὴ διὰ παν- 
τὸς ἑστῶτας εἶναι μηδ᾽ ὡρισμένους 
τοὺς τόπους τῶν στοιχείων, ἀλλὰ πάν- 
τας Ἀτοὺς Ἠ ἀλλήλων µεταλαμβάνειν’ 

Φιλόλαος müp ἐν µέσῳ περὶ τὸ 2 
χέντρον, ὅπερ ἑστίαν τοῦ παντὸς χαλεῖ 

ὃ ὑφ᾽ οὗ A: corr. Krische p. 114 

1 ἀτόμων Heeren: ἄστρων A || συµπεπλε- 
Tu£vov? (E) quod scripsit Meineke: ἐμπεπλε- 
γμµένον C 

8 κόσμον A 

15 post γῆν sequitur Ar. Didym. fr. 9 

19 τοὺς C: αὐτοὺςῦ (F) quod male scripsit 
Heeren. Aétius πανταχοῦ scripsisse videtur. 
nihil proflcit Achillis ariolatio. 


AETII PLAC.II1 65.671 


PLUTARCHI EPIT. II 6. 7 


ἐκ δὲ τοῦ δωδεχαέδρου τὴν τοῦ παν- 
τὸς σφαῖραν. 

Πλάτων δὲ xal ἐν τούτοις πυῦα- 
γορίζει. 


5 C, Περὶ τάξεως τοῦ χόσµου. G 50 
E XV 381—6 
Παρμενίδης στεφάνας εἶναι περι- 
πεπλεγμένας ἐπαλλήλους, τὴν μὲν ἐκ 
τοῦ ἀραιοῦ τὴν δὲ ἐχ τοῦ πυχνοῦ, 
10 μιχτὰς δὸ ἄλλας ἐχ φωτὸς xal σχότους 
μεταξὺ τούτων" xal τὸ περιέχον δὲ 
πάσας τείχους δίκην στερεὸν ὑπάρ- 
χειν. 





5 τοῦ E [xv 32 8] GC: om. E [xv 38] AB 
8 ἐπαλλήλους (A)C: ἐπαλλήλας B: ἐπαλ- 
λήλοις E[&gre]: ἐπαλλήλαις E[vulg.]: πρὸς 
ἀλλήλους G cf. Krische Forschungen p. 101 
10 ἄλλας E[vulg.]: ἀλλήλας E[cre]JABC 
12 στίχου E cf. Prol. p. 13 || ὑπάρχον E 


6 


1 


u 335 
STOBAEI ECL. I 21 6 221 


ix δὲ τοῦ δωδεχαέδρου) τὴν τοῦ παν- 
τὸς σφαῖραν. 


Περὶ τάξεως τοῦ χόσµου. 


Παρμενίδης στεφάνας εἶναι περι- 
πεπλεγμένας ἐπαλλήλους, τὴν μὲν ix 5 
τοῦ ἀραιοῦ τὴν δὲ ἐχ τοῦ πυχνοῦ, 
μιχτὰς δὲ ἄλλας (ix) φωτὸς xal σχό- 
τους μεταξὺ τούτων xal τὸ περιέχον 
δὲ πᾶσας τείχους δίκην στερεὸν ὑπάρ- 
χειν, ὑφ «d πυρώδης στεφάνη" xal 
τὸ µεσαίτατον πασῶν περὶ ὃ πάλιν 
πυρώδης: τῶν δὲ συμμιγῶν τὴν µε- 
σαιτάτην ἁπάσαις τοχέα πάσης χινή- 
σεως xal γενέσεως ὑπάρχειν, Ttva 
xal δαίμονα χυβερνῆτιν xal χληδοῦχον 16 
ἐπονομάζει δίχην τε xal ἀνάγχην. xal 
τῆς μὲν γῆς ἀπόχρισιν εἶναι τὸν ἀέρα 
διὰ τὴν βιαιοτέραν αὐτῆς ἐξατμισθέντα 
πίλησιν, τοῦ δὲ πυρὸς ἀναπνοὴν τὸν 
Sov xal τὸν γαλαξίαν χύχλον, συµ- 2 
μιγή ὃ ἐξ ἀμφοῖν εἶναι τὴν σελήνην 
τοῦ τ) dépoc xal τοῦ πυρός. mspt- 


στάντος ὃ ἀνωτάτω πάντων τοῦ ai- 


3 titulum sumpsi ex ecl. I 22 || 4 στε- 
φάνας (ε) εἶναι coni. Meineke || 7 τὰς ἄλλας 
coni. falso Meineke || ἐκ ante «tóc om. A || 
11 πασῶν scil. στερεὸν ὑπάργειν cf. Krische 
Ρ. 10244. || περὶ ὃν F: περὶ àv C: corr. 
Boeckh probante Krischeo p. 104 || 12 συµµι- 
γῶν x1). : non recte intellectum esse a scriptore 
v. 128 àv δὲ µέσῳ τούτων δαίµων ... mo- 
net cum Krischeo [p. 105] Zeller || 13 ἁπά- 
σαις τε xal A: ἁπάσαις τοχέα Davisius cf. 
v. 128 Karsten: ἀρχὴν (τόκου) τε xal Zeller, 
ἁπάσαις αἰτίαν Krische conl. Simplicio ad 
phys. f. 8": ἅπασι τοχέα Stein Symb. philol. 
Bonn. p. 800 || 15 δαίµονα F: δαίµονα καὶ 
C non recte, nam tangitur v. 127 δαίµων 
9 πάντα ἈΧυβερνᾷ || κχληροῦχον A: corr. 
Fuelleborn cf. v. 14 δίκη πολύποινος ἔχει 
χληΐδας ἀμοιβούς cf. 1 253 || ΙΤ τὴν ἀπόχρι- 


σιν Heeren 


398 AETII PLAC. II 81.2 9 1—4 
PLUTARCHI EPIT. II 8. 9 STOBAEI ECL. I 151 184 


σημβρινὸν αὑτοῦ µέρος, ἴσως ὑπὸ προ- µάτου si; τὸ μεσημβρινὸν αὑτοῦ µέ- 
νοίας, ἵνα ἃ phy ἀοίκητα γένηται, ἃ — poc, ἴσως ὑπὸ προνοίας, (V ἃ μὲν 
δὲ οἰκητὰ µέρη τοῦ χόσµου χατὰ ἀοίκητα Ὑένηται ἃ δὸ οἰχητὰ µέρη 
φῦξιν καὶ ἐχπύρωσιν xal εὐχρασίαν τοῦ χόσµου κατὰ φῦξιν καὶ ἐκπύρωσιν 
χαὶ εὐχρασίαν. 2 
5. Ἐμπεδοχλῆς τοῦ ἀέρος εἴξαντος 2 (ἘἨμπεδοχλῆς) τοῦ [δὲ] ἀέρος 
τῇ τοῦ ἡλίου ὁρμῃ, ἐπιχλιθῆναι τὰς εἴξαντος τῇ τοῦ ἡλίου ὁρμῇ ἐπικλι- 
ἄρχτους, xal τὰ μὸν βόρεια ὑψωθῆναι, Ὀῆναι τὰς ἄρκτους, xal τὰ μὸν βόρεια 
τὰ δὲ νότια ταπεινωθῆναι, χαθ ὃ xal ὑψωθῆναι τὰ Ob νότια ταπεινωθῆναι, 


τὸν ὅλον χόσµον. *.— χα ὃ xal τὸν ὅλον χόσµον. 10 
100. Περὶ τοῦ àxtàc τοῦ χόσµου El ἔστι χενὸν ἐκτὸς τοῦ 
εἰ στι χενόν. G 52 κόσμου. 
E XV 401—4 


Oi μὲν ἀπὸ Πυθαγόρου ἐχτὸς 1. Ot (ἀπὸ Πυθαγόρου ἐχκτὸς εἶναι 


εἶναι τοῦ κόσμου χενὸν εἷς ὃ ἀναπνεῖ τοῦ Χόσμου χενὸν εἰς ὃ ἀναπνεῖ 6 


16 6 χόσµος xal ἐξ οὗ. χόσµος xal ἐξ οὗ. 16 
Oi δὲ Στωικοὶ el; ὃ κατὰ τὴν ο Ot. Στωιχκοὶ εἶναι χενόν, cic ὃ 
ἐκπύρωσιν ἀναλύεται ἄπειρον. κατὰ τὴν ἐχπύρωσιν ἀναλύεται ὁ χό- 


σµος ἄπειρος dy. 
Ποσειδώνιος οὐκ ἄπειρον, ἀλλ 3 Ποσειδώνιος ἔφησε τὸ ἐχτὸς τοῦ 
ὅσον αὔταρχες εἰς τὴν διάλυσιν. χόσµου οὐκ ἄπειρον, ἀλλ ὅσον αὕταρ- 1 
χες εἷς διάλυσιν. 
9 Πλάτων Ἀριστοτέλης µήτ ἐκτὸς 4 (Πλάτων) κενὸν [δὲ] μὴ εἶναι µήτε 
τοῦ χόσµου χενὸν εἶναι µήτ ἑντός. ὀἀχτὸς τοῦ χόσµου µήτα ἐν τῷ κόσμφ. 


—— 





1 αὐτοῦ E(A)BC: correxi || 2 4 µέν τινα 1 αὐτοῦ A: corr. Meineke 
(A)BC: τὰ μὲν E unde τινα glossema (cf. G) 6 τοῦ δὲ additur post c. 7 6 
resecui || 2 δὲ (A)BC: τὰ δὲ E || 3 χατὰ φύξιν 8 τὰς dpxtou i. e. borealem terrae po- 
καὶ ἐκπύρωσιν xal εὐκρασίαν (A)B: xarà εὖχρα- — lum cf. Karsten Emped. fr. p. 4259? 


σίαν xal '2Etv (om. xal ἐχπύρωσιν) E: κατὰ l1 titulus exstat c. 22 cf. supra p. 2'11, 
ψύξιν καὶ ἐχπύρωσιν G || 6 ἐπιχκλιθῆναι EB: — excerpta ad c. 18 4 delata sunt 

!"xAd,vat |. 6. ἐνχλιβῆναι A: ἐγχλιβῆναι C. || 13 addidi ἀπὸ 

τὰς ἄρχτους EGC: τοὺς dpxtouc A: τὸν χό- 18 ἄπειρος (v Α: ἄπειρον ὅν verisimiliter 
σµον [cf. v. 9] B || 7 μὲν om. E || 16 ot  Heeren cf. Plut. 

στωιχοὶ Β || καὶ τῇ ἐκπυρώσει Ε || 17 ἄπει- 22 additur post I 19 1 


pov E: τὸ ἄπειρον (A)BC. videtur ἄπειρον ὄν 
scribendum esse itemque in Stob. cf. Diog. 
VII 143 ὁ μὲν οὖν χόσµος πεπερασµένος ἐστί, 
τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον || 19 τὴν διάβασν E || 
post διάλυσιν interpolata haec tradunt (A)BC 
ἐν τῷ πρώτῳ περὶ χενοῦ. Αριστοτέλης ἔλεγεν 
εἶναι χενόν. Πλάτων pj κτλ.: ἐν -- κενὸν om. 
E cf. G [Prol. p. 9] || 20 Πλάτων Λριστοτέ- 
λης E: [Πλάτων (A)BC || 21 διάκενον εἶναι 
E cf. G: om. hie, sed μηδὲν εἶναι «tvóv add. 
post ἑντός (A)BC 


AETII PLAC. II 10 1. ? 11 1.2 


Q—— το UR same 
PLUTARCHI EPIT. II 10. 11 


* Tíva δεξιὰ τοῦ κόσμου 
καὶ τίνα ἀριστερά. ϐ 58 
E XV 41 1.2 
Πυθαγόρας Πλάτων "Aptoto- 1 
5 τέλης δεξιὰ τοῦ χόσµου τὰ ἀνατο- 
λιχκὰ µέρη, ἀφ ὧν η ἀρχὴ τῆς κι- 
νήσεως, ἀριστερὰ δὲ τὰ δυτικά. 


Ἐμπεδοκλῆς δεξιὰ μὲν τὰ κατὰ 2 
τὸν θερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ δὲ τὰ 
10 χατὰ τὸν χειµερινόν. 


ια. Περὶ οὐρανοῦ τίς f τού- 
του οὐσία. G54 
E XV 421.2 
Αναξιμένης τὴν περιφορὰν τὴν 1 


15 ἐξωτάτω γῆς εἶναι. 


Ἐμπεδοχλῆς στερέμνιον εἶναι 9 
τὸν οὐρανὸν ἐξ ἀέρος συμπαχγέντος 
ὑπὸ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρᾶ- 
δες xal τὸ ἀερῶδες ἐν ἑχατέρῳ τῶν 

20 ἡμισφαιρίων περιέχοντα. 


15 τὴν ἐξωτάτω γηίνην (Α)ΒΟ: τῆς ἔξω ζώ- 
γης εἶναι E: correctum conlato Stob. cf. G || 
18 τοῦ πυρὸς E || κρυσταλοειδοῦς B cf. ϐ || 
19 τὸ post xal G: om. E(A)BC 





TESTIMONIA PLUTARCHI 

11 2 Aehill. p. 128c Ἐμπεδοχλῆς δὲ 
χρυσταλλώδη τοῦτον εἶναί φησιν ἐκ τοῦ παγε- 
τώδους συλλεγέντα. 

2—9 Pseudo- Aristotel. erotoapocris. 
(Rose, Herm. IX 119] τί ἐστιν οὐρανός; ix 
πέμπτου σώματος πυρὸς ἢ ἐκ Seppoo καὶ 
φυχροῦ μίγματος. ἀπολογία. οὐρανός ἐστι στε- 
ῥέμνιος ἐξ ἀέρος συμπαγέντος ὑπὸ πυρὸς xpu- 


999 
STOBAEI ECL. 1 15 c 231 


Τίνα δεξιὰ τοῦ χόσµου xat 
τίνα ἀριστερα. 


Πυθαγόρας Πλάτων Ἀριστοτέ- 
λης δεξιὰ τοῦ κόσμου τὰ ἀνατολικὰ 
µέρη, dp ὧν ἡ ἀρχὴ τῆς χινήσεως 
[διὰ τὰς ἀνατολάς], ἀριστερὰ δὲ τὰ 
δυτιχά. οὔθ ὕψος δέ φασιν οὔτε βάθος 
ἔχειν τὸν κόσμον, καθ ὃν λόγον ὄψος 
μὲν λέγεται τὸ χάτωδεν dy» διά- 
στηµα, βάθος δὲ τὸ ἄνωῦεν κάτω. 1 
μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν οὕτως διαστη- 
µάτων λεγομένων περὶ τὸν χόσμον 
διὰ τὸ περὶ τὸ ἑαυτοῦ µέσον αὐτὸν 
συνεστάναι, dq οὗ πρὸς ἅπαν ἐστὶ 
καὶ πρὸς ὃ πανταχόθεν ταὐτό. 

(Ἐμπεδοχκλῆς) [καὶ] δεξιὰ μὲν 
αὐτοῦ τὰ κατὰ τὸν θερινὸν τροπιχόν, 
ἀριστερὰ 0à τὰ χατὰ τὸν χειµερινόν. 


e 


15 


Περὶ τῆς οὐρανοῦ οὐσίας. 
Ὀ. Ο 10 20 


ΑἈναξιμένης καὶ Παρμενίδης 
τὴν περιφορὰν τὴν ἐξωτάτω τῆς γῆς 
εἶναι τὸν οὐρανόν. 

Ἐμπεδοχκλῆς στερέµνιον εἶναι τὸν 
οὐρανὸν ἐξ ἀέρος παγέντος ὑπὸ πυρὸς 56 
κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρῶδες xal τὸ 
ἀθρῶδες ἐν ἑχατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων 
περιέχοντα. 





1 titulus exstat c. 22 cf. supra p. 211, 
excerpta c. 156 

9 xal ante Αριστοτέλης addit cod. August. 

6 διὰ τὰς ἀγατολάς obelo notavit Heeren || 
post δυτιχά repetitur I 14 o || 9 λέγεται C: 
λέγεσθαι F || 11 οὕτως A: ὄντως vulgo || 
13 περὶ τὸ F: τὸ om. C vulgo || 15 πρὸς 
τὸ À: correxi || ταὐτὸ Heeren: τοῦτο A || 
16 $2 additur post IL 82 || 27 iv D: om. A 


22 * 


940 
PLUTARCHI EPIT. II 11. 12 


Ἀριστοτέλης ἐκ πέµπτου σώ- ὃ 


ματος. 


Ἀπύρινον εἶναι τὸν oüpayóv. 


4 


Αναξίμανδρος ἐκ θερμοῦ xal 5 


5 ψυχροῦ µέγµατος. 


iB. Περὶ διαιρέσεως οὐρανοῦ. G 55 
θαλῆς Πυθαγόρας οἱ ἀπ αὐτοῦ 
µεμερίσθαι τὴν τοῦ παντὸς οὗρανοῦ 
σφαῖραν εἷς χύχλους πέντε, οὕὔστινας 
10 προσαγορεύουσι ζώνας καλεῖται δὲ 
αὐτῶν 6 μὲν ἀρχτιχός τε xal detpa- 
νής, 6 δὲ Θερινὸς τροπικό, 6 δὲ 
ἰσημερινός, ὁ Ob χειμερινὸς τροπιχός, 
ὁ δὲ ἀνταρχτιχκός τε xal ἀφανής. 
15 λοξὸς δὸ τοῖς τρισὶ µέσοις ὁ καλού- 
µενος ζφδιαχὸς ὑποβέβληται παρε- 
πιψαύων τῶν µέσων τριῶν. πάντας 
δὲ αὐτοὺς 6 μεσημβρινὸς πρὸς ὀρθὰς 
ἀπὸ τῶν ἄρχτων ἐπὶ τὸ ἀντίξουν 
20 τέμνει. 
Πυθαγόρας πρῶτος ἐπινενοηχέναι 
Mem τὴν λόξωσιν τοῦ ζῳδιακοῦ 





1 | 1 Ἀριστοτέλης--- μίγματος v.5 om. E || 3 πύ- 
ρινον εἶναι τὸν obpavóv restitui ex G: πυρός 
(A)BC ceteris omissis cf. Prol. p. 23 || 4 'Ava- 
ξίμµανδρος om. G(A)BC: restitui ex Achille 
cf. Prol. p. 28. 184 || ix G: $) ἐκ (A)BC | 
6 post οὐρανοῦ addunt eic πόσους κύχλους 
διαιρεῖται (Α)ΒΟ quae om. G οἳ, ITI 14 || de 
Aétii fide cf. Prol. p. 181 ]| 11 αὐτῶν 6 μὲν 
GAB: 6 μὲν αὐτῶν C || 12 6 δὲ ἰσημερινός--- 
τροπιχός om. B || 15 µέσος δὲ 6 ζωδιαχὸς xa- 
λούμενος B || 19 ἀπὸ τῶν ἄρκτων om. C | 
ἀντίξουν BC: ἀντίξον A 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
σταλλοειδῶς τὸ πυρῶδες xal ἀερῶδες ἐν Exa- 
τέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων περιέχοντα [sic]. 

11 3. 4. 5 Achill. p.128c Ἀναξίμανδρος 
δὲ πτηνὸν [sic, καὶ Zifjvov?] πυρὸς µετέχοντα. 
Ἀριστοτέλης δὲ σῶμα ἐκ ψυχροῦ καὶ θερμοῦ. 


1 


2 


AETII PLAC. II 11 3-5 129 1.2 


STOBAEI ECL. I 23 1 


Αριστοτέλης ἐκ πέµπτου σώ- 


µατος. [Aéyet γοῦν à» τοῖς περὶ τῆς 
φυσικής ἀκροάσεως xai οὐρανοῦ λό- 
(ote. οὕτως.] 


Παρμενίδης Ἡράκλειτος Στρά- 5 


των Ζήνων πύρινον εἶναι τὸν o- 


pavóy. 
Avat(uavüpoc ἐκ θερμοῦ xal 
ψυχροῦ μίγματος. 


10 


Περὶ διαιρέσεως οδρανοῦ. 

θαλῆς Πυθαγόρας xal oi de 
αὐτοῦ, μεμερίσθαι τὴν τοῦ παντὸς 
οὐρανοῦ σφαῖραν εἰς χύχλους πέντε, 
οὕστινας προσαγορεύουσι ζώνας» xa- 
λαῖται δ) αὐτῶν 6 μὲν ἀρχτιχός τε 16 
καὶ ἀειφανής, 6 δὸ θερινὸς τροπιχός, 
6 δὲ ἰσημερινός, ὁ δὲ χειμερινὸς τρο- 
πιχός, ὁ δὲ ἀνταρκτικός το xal dga- 
vie. λοξὸς δὲ [ἐν] τοῖς τρισὶ µέσοις 
6 καλούμενος ζῳδιαχὸς ὑποβέβληται 20 
παραφαύων τῶν µέσων τριῶν. πάντας 
ὃ αὐτοὺς ὁ μεσημβρινὸς πρὸς ὀρθὰς 
ἀπὸ τῶν ἄρχτων ἐπὶ τὸ ἀντικρὺ 
τάµνει. 

Πυθαγόρας πρῶτος ἐπινενοηκέναι 55 . 
λέγεται τὴν λόξωσιν τοῦ ζῳδιαχοῦ 


1 de Stobaei additamento dixi Prol. 
p. 215 sq. περὶ ante φυσικῆς ἀκροάσεως otio- 
sum inferioris aetatis scriptori condonabis. 
cf. Ioseppus Prol. p.149, Galenus ib. p. 258 

9 καὶ αὐτοῦ λόχοις AD: corr. Spengel 

10 ex pleniore titulo c. 28 excerptum 

19 év delevi 

20 ὑποχέχληται A: corr. Cant. mrg. ex 
Plutarcho cf. Bake ad Cleomed. p. 288 


ΑΕ ΤΙ PLAC. II 12 3 19 1--δ 


ῶὰῶΏπ- 
PLUTARCHI EPIT. II 12. 1 


χύχλου, Zvtva (ἱνοπίδης ὁ Χῖος 
ὡς ἰδίαν ἐπίνοιαν σφετερίζεται. 


q. Τές ἡ οὐσία τῶν ἄστρων, 
πλανητῶν xal ἁπλανῶν. G 56 
5 E XV 30 1—9 


θαλῆς γεώδη µέν, ἔμπυρα δὲ τὰ 1 


ἄστρα. 


Ἐμπεδοχλῆς πύρινα ἐκ τοῦ πυ- 9 


ρώδους, ὅπερ 6 dap ἐν ἑαυτῷ περιέ- 
1 χων ἐξανέθλιψε κατὰ τὴν πρώτην 
διάχρισιν. 

Ἀναξαγόρας τὸν περιχείµενον αἱ- 
9épa, πύρινον μὲν εἶναι χατὰ τὴν οὐ- 
σίαν, τῇ ὃ εὐτονίᾳ τῆς περιδινήσεως 

16 ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς 
xal χαταφλέξαντα τούτους ἠστεριχέναι. 


4 


Διογένης κχισηρώδη xà ἄστρα, 5 
διαπνοὰς δὲ αὐτὰ νοµίζει τοῦ χόσµου. 


— 


3 τίς ἡ οὐσία τῶν ἄστρων, πλανήτων καὶ ánÀa- 
νῶν E(c]: item sed πλανήτων ἄστρων E[vulg.]: 
item sed ἄστρων om. G: τίς ἡ οὐσία τῶν ἀστέρων 
πλανήτων xal ἁπλανῶν xal πῶς συνέστη AB: τίς 
ἡ οὐσία τῶν ἁστέρων xal πῶς συνεστήχασι C || 9 
ἀὴρ EAB: αἶθηρ C || 10 ἐξανέθλιψε EAB: 
ἐξέθλιψε C. || 15 ἀναρπάσαντα Ε{οΡΕΘΊΑΒ: 
ἀναρπάζοντα C || ἀπὸ EG: ἐκ (Α)ΒΟ || γῆς 
xal G(A)BC: xal om. E[cpre] 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

18 Achill. p. 1334 τίς οὐσία ἀστέρων 

1 θαλῆς μὲν δὴ Υηίνην ἔμπυρον εἶπε τὴν 
τῶν ἀστέρων οὐσίαν. 

2 Jdem l.c. Ἐμπεδοκλῆς δὲ πυρίνους 
αὑτοὺς εἶπε. 

3 Idem |. c. τινὲς δὲ γεώδεις εἰπεῖν αὐτοὺς 
ἐτόλμησαν ὧν ἐστι xal ἈναξαἹόρας' μετὰ γὰρ 
τὴν πρώτην φησὶ διάκρισιν τῶν στοιχείων τὸ 
πῦρ χωριζόμενον ἐπὶ τὴν ἰδίαν φύσιν ἀνασπάσαι 
xal διάπυρα ποιῆσαι x«l τῆς γῆς µόριά τινα. 
ὅθεν xal τὸν ἥλιον ἔλεγεν εἶναι μύδρον, ὡς ἑξῆς 
ἑροῦμεν. cf. Prol. p. 24. 

5 [dem 1. c. ἕτεροι δὲ x(onptv πλαγίαν (?) 
οὖσαν ὑπὸ τῆς δερµότητος τοῦ αἰθέρος dva- 
πτομένην καὶ ὑπὸ (?) τῶν τρυμαλιῶν τοὺς 
ἀστέρας φαίνειν cf. Prol. p. 24 sq. 





— 


3 


e 
941 


STOBAEI ECL. I 23 1 24 1 


χύχλου, Tvtwa Οἰνοπίδης 6 Χῖος 
ἐπίνοιαν ὡς ἰδίαν σφετερίζεται. 


Περὶ οὐσίας ἄστρων. 


θαλῆς γεώδη µέν, ἔμπυρα δὲ τὰ 
ἄστρα. 5 

Ἐμπεδοχκλῆς πύρινα ἐκ τοῦ πυ- 
ρώδους, ὅπερ ὃ dip àv ἑαυτῷ mepté- 
χων [ἐξανέλαμφεν ἤτοι) ἐξανέῦλιψε 
κατὰ τὴν πρώτην διάχρισιν. 

Ἀναξαγόρας τὸν περικείµενον αἰ- 10 
Ü£pa πύρινον μὲν εἶναι κατὰ τὴν οὐ- 
σίαν, τῇ δὲ εὐτονίᾳ τῆς περιδινήσεως 
ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς τῆς, 
χαταφλέξαντα τούτους ἠστερωχέναι. 

Δημόκριτος πέτρους. 

Διογένης χισηροειδη τὰ ἄστρα, 
διαπνοίας δὲ αὐτὰ νοµίζει τοῦ χόσµου, 
εἶναι δὲ διάπυρα. 


16 








1 αρ et ἑἐξανέθλιψε recte A: αἰθὴρ et 
ἐξέθλιψε Meineke 

8 ἐξανέλαμψεν ἤτοι ἐξανέθλιφε F: o ftot 
ἐξανέθλιψε om. C: delevi glossema 

19 γῆς xal Heeren: xal om. A cf. Plut. 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

18 1 Theodoret. IV 17 xai τοὺς ἀστέρας 
δὲ θαλῆς μὲν Ἱεώδεις xol ἐμπύρους ὠνό- 
μασεν. 

3 Idem 1. c. ὁ δέ γε Ἀναξαγόρας ἐκ τῆς 
τοῦ παντὸς περιδινήσεως πέτρους [πέτρας Mich. 
Glyc. ann. I p. 39, 13 B.] εἶπεν ἀνασπασθῆναι 
xal τούτους ἐκπυρωθέντας τε [τε om. Glyc.] 
xal ἄνω παγέντας ἀἁστέρας ὀνομασθῆναι. 

4 Idem 1. c. καὶ Δημόκριτος δὲ τοῦτον 
χρατύνει τὸν λόγον. 

5 Idem |.ο. ὁ δὲ Διογένης χισηροειδεῖς 
λέγει εἶναι τούτους (sc. τοὺς ἀστέρας) διαπνοάς 
τινας ἔχοντας. 


— - 


e 
942 
PLUTARCHI EPIT. II 1 


6 


T 


8 


Παάλιν δὲ 6 αὐτὸς ἀφανεῖς μὲν λί- 9 
ους, πίπτοντας δὸ πολλάχις ἐπὶ τὴν 
γην σβέννυσθαι καθάπερ τὸν ἐν Αἱ- 
γὸς ποταμοῖς πυροειδῶς χατενεχΏθέντα 

5 ἀστέρα πέτρινον. 


AETII PLAC. II 13 e—13 


STOBAEI ECL. I 24 1 


Αρχέλαος µύδρους ἔφησεν εἶναι 


τοὺς ἀστέρας, διαπύρους δέ. 


Ἀναξίμανδρος πιλήµατα ἀέρος 


τροχοειδη, πυρὸς ἔμπλεα, xatd τι 


µέρος ἀπὸ στοµίων ἐχπνέοντα φλόγας. 5 

Παρμενίδης χαὶ Ἡράκλειτος 
πιλήµατα πυρὸς τὰ ἄστρα. 

(Διογένης) συμπεριφέρεσδαι [δὲ] 
τοῖς φανεροῖς ἄστροις ἀφανεῖς λίθους 
xal παρ αὐτὸ τοῦτ ἀνωνύμους, πί- 10 
πτοντας δὲ πολλάχις ἐπὶ τῆς γῆς 
σβέννυσθαι καθάπερ τὸν ἐν Aly 
ποταμοῖ πυρωδῶς µκατενεχθέντα 
ἀστέρα πέτρινον. 


10 ᾿Αναξιμένης πυρίνην μὲν τὴν 16 


Ἠμπεδοχλῆς τοὺς μὸν ἀπλανεῖς 11 


ἀστέρας συνδεδέσθαι τῷ κρυστάλλῳ, 
M L4 *, - 
τοὺς δὲ πλανήτας αἀνεῖσθαι. 


Πλάτων ἐκ μὲν τοῦ πλείστου µέ- 19 


10ρους πυρίνους, µετόχοντας δὲ xal τῶν 
ἄλλων στοιχείων χόλλης δίκην. 
] ἀφανεῖς E(A)C: λέγει B 
3 σβεννύναι B 
9 Πλάτων EG(A)C: εἶναι δὲ B 
11 στοιχείων om. E 





TESTIMONIA PLUTARCHI 
18 12 Achill. |. c. Πλάτων δὲ ix τῶν 
τεσσάρων στοιχείων, πλείστου δὲ πυρός. 


φύσιν τῶν ἄστρων, περιέχειν δέ τινα 
xal γεώδη σώματα συμπεριφερόµενα 
τούτοις ἀόρατα. 

(Ἐμπεδοκλῆς) [καὶ] τοὺς μὲν 
ἀπλανεῖς ἁἀστέρας συνδεδέσθαι τῷ »0 
χρυστάλλῳ, τοὺς δὲ πλανήτας ἀνεῖ- 
σθαι. 

Πλάτων ἐκ μὲν τοῦ πλείστου µέ- 
ρους πυρίνους, μετέχοντας δὲ xal τῶν 
ἄλλων στοιχείων. 

6 dubium hic Heracliti lemma cf. 17 4 
Zeller I* 560, 2. Schuster p. 37! || 8$9 
additur post διάπυρα $ 5 || 10 πίπτοντα A: 
correxi || 15 de $ 10 cf. Prol. p. 196 || 
16 περιέχει (F) οἱ Meineke: mapéyetv C. || 
19 $ 11 additur post 13 2 διάχρισιν || 23 µέ- 
ρους (Ε): γένους C 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

7 Theodoret, IV 17 6 δὲ Αναξίμανδρος 
συστήµατα ἅττα τοῦ ἀέρος ἔφη τροχοειδῶς 
πεπιλημένα πυρὸς ἔμπλεα εἶναι ἀπό τινων 
στοµίων ἀφιέντα τὰς φλόγας. 

9 Idem IV 18 Διογένης δὲ xal ἐμπίπτειν 
εἰς την γῆν τινας τούτων ἔφησε xal σβεννυ- 
µένους ἑλέγχεσθαι ὅτι λίδων ἔχουσι φύσιν xal 
μάρτυρι χρῆται τῷ ἐν Alyóc ποταμοῖς πυροει- 
δῶς κατενεχδέντι ποτέ. 

18 12 Idem 1. c. ὁ δὲ Πλάτων ὡς ἐπίπαν 
μὲν τούτους ἐκ τοῦ πυρὸς συνεστάναι, µετέχειν 
δὲ xal τῶν ἄλλων στοιχείων φησίν, 


AETII ΡΙ ΑΟ. II 13 13—16 14 1 


PLUTARCHI EPIT. II 13. 14 


Ξενοφάνης ἐκ νεφῶν μὲν παπυ- 14 


βωμένων' σβεννυµένους δὲ καθ Éxd- 
στην ἵμέραν ἀναζωπυρεῖν νύχτωρ κα- 
Ὀάπερ τοὺς ἄνθρακας ' τὰς γὰρ dva- 
5$ τολὰς xal τὰς δύσεις ἐξάψεις εἶναι 
xal σβέσεις. 


Ἡρακλείδης καὶ οἱ Πυθαγό- 15 


ρειοι ἔχαστον τῶν ἀστέρων χόσμον 
ὑπάρχειν γῆν περιέχοντα dépa τε χαὶ 

10 αἰθέρα ἐν τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι. ταῦτα 
δὲ τὰ δόγµατα ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς φέ- 
ρεται’ χοσμοποιοῦσι γὰρ ἕχαστον τῶν 
ἀστέρων. 


Ἐπίχουρος οὐδὲν ἀπογινώσχει τού-1θ Ἐπίχουρος 


1 των ἐχόμενος τοῦ ἐνδεχομένου. 


ιδ. Περὶ σχημάτων ἀστέρων. G56« 
E XV 31 1—3 


Ot Στωιχοὶ σφαιριχκοὺς τοὺς ἀστά- 1 


1 μὲν E: om. G(A)BC || 3 ἀναζωπυρεῖν 
E(A)BC: ἀναζωπυρεῖσθαι G cf. 'Theodoret. || 
7 ἠραχλείδης (A)BC: Ἡρακλείδης δὲ EG: 
Ἡράχλειτος ex cod. Petaviano falso receperat 
Beck || 9 ὑπάρχειν γήινον coni. Roeth || 
γῆν om. E(pe1] || ἀέρα τε xal αἰθέρα iv τῷ 
ἀπείρῳ αἰθέρι (A)BC: ἀέρα τε καὶ αἰθέρα ἐν 
τῷ dzclpi? E: xal αἰθέρα ἐν τῷ ἀπείρῳ 
ἀέρι G. xal αἰθέρα variam lectionem duco 
vocum dépa τε. nam Aétius videtur scripsisse 
xal dépa ἐν τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι cf. Theodor. — 
cum extremis ἐν τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι cf. II 15 7 
ἐν τῷ αἰθέρι || 11 δὲ om. E |; ἐμφέρεται Ε | 
13 γὰρ (Α)ΒΟ: om. GE[pEF6]. χοσμοποιρῦσι 
tum referendum ad Ὀρφιχοῖς || 16 σχημάτων 
E[cre ]AB: σχήματος C 


(ο —Ó—Ó — — M áÓ——— 





TESTIMONIA PLUTARCHI 


18 14 Achill. l.c. Ξενοφάνης δὲ Aet τοὺς 
ἁστέρας ἐκ νεφῶν συνεστάναι ἐμπύρων καὶ 
σβέννυσθαι xal ἀνάπτεσθαι ὡσανεὶ ἄνθραχας. 
καὶ ὅτε μὲν ἅπτονται φαντασίας ἡμᾶς ἔχειν 
ἀνατολῆς, ὅτε δὲ .σβέννυται δύσεως. 

14 1 Idem p. 195 0 οἱ δὲ Στωιχοὶ σφαι- 


| 343 
STOBAEI ECLOG. I 24 1 


Ἀριστοτέλης ἐκ τοῦ πόµπτου 
σώματος Ἰεγενησθαι τὰ ἄστρα. 

Ξθνοφάνης ἐκ νεφῶν μὲν πεπυ- 
ρωμένων σβεννυµένους δὲ καθ Éxa- 
στην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν νύχτωρ xa- 5 
Ὀάπερ τοὺς ἄνΏραχας. τὰς γὰρ dva- 
τολὰς xal τὰς δύσεις ἐξάψεις εἶναι 
χαὶ σβέσεις. 

Ἡραχλείδης xai oi Πυθαγό- 
petot ἕχαστον τῶν ἀστέρων χόσμον 10 
ὑπάρχειν γῆν περιέχοντα (xal) dépa 
ἐν τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι. ταῦτα δὲ τὰ 
δόγµατα ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς φέρεσθαι᾽ 
χοσμοποιοῦσι γὰρ Éxactoy τῶν ἁστέ- 
ρων. 
οὐδὲν ἀπογινώσχει 15 
τούτων ἐχόμενος τοῦ ἐνδεχομένου. 


Περὶ σχημάτων. 


Οἱ μὲν ἄλλοι σφαιριχοὺς αὐτούς. 


11 xal addidi; ἀέρα τε coni. Heeren, sed 
cf. ad Plut. 

16 titulum ex generali c. 24 excerpsi 

17 ἄλλοι Στωικοὶ ex Plut. scripsit Hee- 
ren || αὐτοὺς C: τοὺς F 


-— ———— --- ο. — — —M— — ——— -o—— ——— € —À— .-υου-.- 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

13 Theodoret. 1. c. ὁ δέ γε Ἀριστοτέλης 
τοῦ πέμπτου σώματος εἴρηχε σογγενεῖς. 

14 Idem IV 19 Βενοφάνης δὲ ἐκ νεφῶν 
μὲν λέγει πεπυρωµένων ξυνίστασθαι’ σβεννυ- 
µένους δὲ pO" ἡμέραν νύκτωρ πάλιν ἀναζω- 
πυρεῖσθαι χαθάπερ τοὺς ἄνθρακας. 

15 Idem IV 20 Ἡραχλείδης δὲ καὶ ἄλλοι 
τῶν Πυδαγορείων τινὲς ἕκαστον τῶν ἀστέρων 
χόσμον ὑπάρχειν φασί, γῆν περιέχοντα xal 
ἀέρα. ' 

14 1 Idem 1. c. καὶ oi μὲν σφαιροειδεῖς 


τούτους tipf|xaot. 


944 


AETII PLAC. II 14 1—5 15 1—4 


PLUTARCHI EPIT. II 14. STOBAEI ECL. I 24 1 


pac χαθάπερ τὸν χόσµον xal ἥλιον 
xal σελήνην. 
Κλεάνθης κωνοειδεῖς. 


Ἀναξιμένης fv δίχην καταπε- 3 


5 πηγέναι τῷ κρυσταλλοειδεῖ. 


Ἔνιοι δὲ πέταλα εἶναι πύρινα ὥσ- 4 


περ ζωγραφήματα. 


τε. Περὶ τάξεως ἀστέρων. G 57 
E XV 46 1—6 


1) ῬΞενοκράτης xatà μιᾶς ἐπιφα- | 


νείας οἴεται χινεῖσθαι τοὺς ἀστέρας. 


Ot 9' ἄλλοι Στωικοὶ πρὸ τῶν 2 


ἑτέρων τοὺς ἑτέρους ἐν ὄψει xal βάθει. 
Δημόχριτος τὰ μὲν 

16 πρῶτον, μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς πλανή- 
τας, ἐφ οἷς ἦλιον φωσφόρον σελήνην. 
Πλάτων μετὰ τὴν τῶν ἁπλανῶν 
Ὀέσιν πρῶτον φαίνωνα λεγόμενον τὸν 
τοῦ Κρόνου, δεύτερον φαέθοντα τὸν 
20 τοῦ Διός, τρίτον πυρόεντα τὸν τοῦ 


4 καταπεπη]γέναι G(A)C: χαταπεπληγέναι B: 
καταπεπηγµένων E: ἐγχαταπεπήχεναι vel ἐν τῷ 
postulabat Wyttenbach, at cf. Callim. fr. 139. 
intellegendae sunt stellae fixae || 6 ἔνιοι δὲ om. 
B, cuius loco καθάπερ (glossema vocis ὥσπερ) 
intrusum est. ceterum fortasse idem Anaxime- 
nes intellegitur de planetis, sole cet. disserens 
cf. 22 1 et Hippolyt. 7 4 || 7 ἐξωγραφημένα 
B || 10 μιᾶς ἐπιφανείας (A)BC: µίαν ἐπιφάνειαν 
E cf. G || 12 δ᾽ om. E || 18 πρῶτον om. 
E[pre] || φαίνωνα E [FG Arsen. p.374 φαίωνα 
E): φαίνοντα (A)BC || λέχει B 
TESTIMONIA PLUTARCHI 
ρικὸν ἔχειν σχΏμα λέγουσι χαθάπερ τὸν Ttov 
χαὶ τὸν περιέχοντα οὐρανόν. 

3 Achill. p. 1959. Κλεάνθης αὐτοὺς χω- 
νοειδὲς ἔχειν σχΏημά qot. 

4 Idem |. ο. τινὲς δὲ πετάλοις ἑοιχέναι ἐκ 
πυρὸς βάθος οὐκ ἔχοντας ἀλλ' ὥσπερ γραφὰς 
εἶναι, τινὲς δὲ πυραμίδας. cf. Prol. p. 25. 





ἁπλανη 3 


Κλεάνὂης δὲ χωνοειδεῖς. 

(Ἀναξιμένης) Sov [δὲ] δίκην 
χαταπεπηγέναι τὰ ἄστρα τῷ κρυ- 
σταλλοειδεῖ. 


Μητρόδωρος ὁμοίως περὶ σχή- 5 
µατος τῶν ἀἁστέρων xal αὐτὸς dme- 
φήνατο. 


Ἐενοκράτης κατὰ μιᾶς ἐπιφα- 
νείας οἴεται χεῖσθαι τοὺς ἀστέρας. 

Ot δὲ ἄλλοι Στωικοὶ πρὸ τῶν ἑτέ- 10 
pev τοὺς ἑτέρους ἐν ὄψει xal βάδει. 

(Δημόκριτος) [καὶ] πρῶτα μὲν 
τὰ ἁπλανη, μετὰ δὸ ταῦτα τοὺς πλα- 
νήτας. 

(Πλάτων) [καὶ] πρῶτον µετά γε 15 
τὴν τῶν ἁπλανῶν Ὀέσιν φαίνωνα λε- 
γόµανον τὸν τοῦ Ἰρόνου, δεύτερον 
φαέθοντα τὸν τοῦ Διός, τρίτον πυ- 


9 14 3 sequitur post 19 10 dópata. Anaxi- 
menem cum Anaximandro confusum esse 
propter c. 23 1 coni. H. W. Schaefer [Flensb. 
progr. 1873 p. 11]. sed ne illi quidem tale 
placuit cf. Teichmüller Stud. p. 86 immo τὰ 
ἁπλανη sola intellegenda v. c. 19 11 cf. ad 
Plut. || 5 $5 collocata est post 15 6 || µη- 
τροδώρου F: om. C || 8 deest titulus || 12 
15 3 additur post 13 4 πέτρους ||| 15 15 4 se- 
quitur post c. 17 6 τρέφεσθαι || 16 φαίνωνα 
F: φαίνονα C: φαίνοντα vulgo. restitui for- 
mam a Lobeckio Paralip. gr. gr. p. 347 vin- 
dicatam 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
9 Theodoret. l. c. χωνοειδεῖς δὲ Κλεάν- 
δης 6 Στωιχός. 


AETII ΡΙ ΑΟ. II 15 4—1 16 1—5 


PLUTARCHI EPIT. II 15. 16 


"Apeoc, τέταρτον ἑωσφόρον τὸν τῆς 
Αφροδίτης, πέµπτον στίλβοντα τὸν τοῦ 
Ἑρμοῦ, ἔκτον ἥλιον, ἕβδομον σελήνην. 


Τῶν μαθηματικῶν τινὲς μὸν ὡς ὅ 


δΠλάτων, τινὲς 55 µέσον πάντων τὸν 
Sov. 


Αναξίμανδρος xal Μητρόδω- 6 


poc 6 Xie; καὶ Κράτης ἀνωτάτω 
μὸν πάντων τὸν ἦλιον τετάχθαι, μετ 


1ο αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην, ὑπὸ δὲ αὐτοὺς 


τὰ ἁπλανη τῶν ἄστρων xal τοὺς πλα- 


νήτας. 


c. Περὶ τῆς τῶν ἀστέρων 
φορᾶς καὶ κινήσεως. G58 
15 E XV 41 1—4 


Ἀναξαγόρας Δημόχριτος Κλέ- ι 


ἄνθης ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἐπὶ δυσμὰς 
φέρεσθαι πάντας τοὺς ἀστέρας. 


946 
ΒΤΟΒΑΕΙ ECL. 1241 


ῥόεντα τὸν τοῦ Ἄρεος, τέταρτον ἑωσ- 
φόρον τὸν τῆς Αφροδίτης, πέµπτον 
στίλβωνα τὸν τοῦ Ἑρμοῦ, ἔκτον ἦλιον, 
ἕβδομον σελήνην. 

Τῶν μαθηματικῶν τινὲς μὲν ὡς 5 
Πλάτων φασὶν εἶναι τὴν τάξιν τῶν 
ἀστέρων, τινὸς δὲ µέσον πάντων τὸν 
Ttov. 

(Αναξίμανδρος) [καὶ] ἀνωτάτω 
μὲν πάντων τὸν ἦλιον τετάχΏαι, μετ 10 
αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην ὑπὸ δὲ αὐτοὺς 
τὰ ἁπλανη τῶν ἄστρων καὶ τοὺς πλα- 
νήτας. 


Παρμενίδης πρῶτον μὲν τάττει 
τὸν ἑφον, τὸν αὐτὸν Ob νομιζόμενον 15 
ὑπ αὐτοῦ xal ἕσπερον, ἐν τῷ αἰθέρι" 
μεθ ὃν τὸν ἦλιον, ὑφ ᾧ τοὺς ἐν τῷ 
πυρώδει ἀστέρας, ὅπερ οὐρανὸν χαλεῖ. 

Περὶ ἄστρων κινήσεως. 


(Ἀναξαγόρας) ἀπ ἀνατολῶν [δὲ] 20 
ἐπὶ δυσμὰς φέρεσθαι πάντας τοὺς 
ἀστέρας. 


ΑἈλκμαίων χαὶ οἵἳ μαθηματικοὶ 9. (Tày μαθηματικῶν τινες) τοὺς 


90 τοὺς πλανήτας τοῖς ἁπλανέσιν ἀπὸ 
δυσμῶν ἐπ ἀνατολὰς ἀντιφέρεσθαι' 


Αναξίμανδρος ὑπὸ τῶν κύκλων 5 


καὶ τῶν σφαιρῶν, ἐφ ὧν ἕκαστος 

βέβηχε, φέρεσθαι. . 

] ἄρεος EBC: ἄρεως A || 2 στίλβοντα 
EG(A)BC: propter consensum στίλβωνα (cf. 
16 13] reducere nolui || 7 de $ 6 cf. Prol. 
p. 134 || Αναξίμανδρος — Ttov v.9 om.B || 10 
δὲ post αὐτὸν om. E || τὴν om. B || αὐτοῖς E || 
13 τῆς τῶν om. B || dotépov (A)BCG: 
ἄστρων E || 20 post ἁπλανέσιν interpolarunt 
ἐναντίως AB, ἑναντίους C et post ἀπὸ addunt 
γὰρ (A)BC: carent emblematis E[cro]G 


[δὲ] πλανήτας τοῖς ἁπλανέσιν ἀπὸ δυ- 
σμῶν ἐπ ἀνατολὰς ἀντιφέρεσθαι. (9 
Τούτῳ δὸ συνομολογεῖ καὶ 'AA- 
χμαίων. 

Αριστοτέλης δὲ ὑπὸ τῶν σφαι- 
ρῶν ὑφ ὧν ἕκαστα συµβέβηκε. 

[Καὶ] Αναξίμανδρος ὑπὸ τῶν 50 
χύχλων xal τῶν σφαιρῶν, ἐφ dv 
ἕκαστος βέβηκα, φέρεσῦαι. 


3 στίλβωνα ex F restitui || 6 πλατεῖαν A 


[πλατεῖ F]: corr. Canter || 9 1556 additur 
post 13 1 φλόγας || 18 cf. IE Τι p. 33652 | 
19 titulum ex generali c. 24 excerpsi || 20 
161 additur post 13 3 ἠστερωχέναι || 25 162 
additur post $7 χαλεῖσθαι || 26 τούτω F: τοῦτο 
C || 28 ex $5 restituere pronum est ἐφ ὧν 
ἕχαστος (sc. ἀστὴρ) ἐμβέβηκε. audiendum φέ- 
ρεσθαι 


846 
PLUTARCHI EPIT. II 16. 17 


Αναξιμένης οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν, 6 
περὶ αὐτὴν δὲ στρέφεσθαι τοὺς doté- 
ρας. 

Πλάτων xai οἱ μαθηματιχοὶ ἶσο- 7 

5 δρόμους εἶναι τὸν ἥλιον τὸν ἑωσφόρον 
τὸν στίλβωνα. 


v. Πόδεν φωτίζονται οἱ 
ἀστέρες. G 59 
E XV 48 1—4 


(0 Μητρόδωρος ἅπαντας τοὺς ἆπλα- 1 


vei; ἀστέρας ὑπὸ τοῦ ἡλίου προσλάµ- - 


πεσθαι. 


2 


à 


Ἡράκλειτος καὶ οἱ Στωικοὶ 4 

τρέφεσθαι τοὺς ἀστέρας ἐκ τῆς ἐπι- 
15 γείου ἀναθυμιάσεως. 

Αριστοτέλης μὴ δεῖσθαι τὰ οὐ- 5 
ῥάνια τροφῆς οὗ γὰρ φβαρτά, ἀλλ 
ἀίδια. 

Πλάτων χοινῶς τὸν χόσµον ὅλον 6 
2»? καὶ τὰ ἄστρα ἐξ αὑτοῦ τρέφεσθαι. 

| οὐχ E cf. Prol. p. 136: ὁμοίως (A)BC || 
περὶ αὐτὴν δὲ E: xol περὶ αὐτὴν (A)BC || 
ὅ φωσφόρον EG || 6 στίβωνα E[pre] cf. 
c. 15 4: στίλβοντα (A)BC || 11 ἁστέρας EG: 
om. (A)BC: ἀπλανεῖς xal πλανήτας scripsit 
Beck ex G interpolato || προσλάμπεσθαι 
GAC: καταλάμπεσθαιΕ: λάµπεσδαι B || 19 xot- 
γῶς τὸν χόσμον ὅλον E: xal [xal om. AB] οἱ 
Στωικοὶ ὡς ὅλον τὸν xócpov (A)BC || 20 αὐ- 
τοῦ E: αὐτῶν (A)B: αὐτῶν C 


ΑΕ ΤΙ PLAC. II 166.7 17 1--6 


STOBAEI ECL. I 24 1 


(Αναξιμένης) οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν 
[δέ], ἀλλὰ περὶ αὐτὴν στρέφεσθαι τοὺς 
ἀστέρας. 

(Tóv μαδηματικῶν τινες) ταὺ- 
τὸν [δὲ] πεπονθέναι τῷ ἑωσφόρῳ τὸν 
στίλβωνα, ἰσοδρομεῖν δὰ αὐτοὺς τῷ 
ἡλίῳ xal συμπεριφέρεσθαι αὐτῷ xal 
τότε μὲν προανατέλλοντα ἑωσφόρον 
φαίνεσθαι, τότε δὸ ἐπικαταδυόμενον 
ἕσπερον καλεῖσθαι. 


CQ 


Μητρόδωρος ἅπαντας τοὺς ἅπλα- 
νεῖς ἀστέρας ὑπὸ τοῦ ἡλίου προσλάμ.- 
πεσθαι. 

Στράτων xal αὐτὸς τὰ ἄστρα ὑπὸ 
τοῦ ἡλίου φωτίζεσθαι. 

Διότιμος Ἱύριος 6 T διοχρίτιος τὴν 
αὐτὴν τούτοις εἰσηνέγχατο γνώµην. 

(Παρμενίδης καὶ Ἡρ άχλειτος) 
τρέφεσθαι [δὲ] τοὺς ἁστέρας ἐκ τῆς 
ἀπὸ γῆς ἀναθὈυμιάσεως. 

(Ἀριστοτέλης) μὴ δεῖσθαι [δὲ] 
τὰ οὐράνια τροφῆς' οὐ γὰρ φθαρτά, 
ἀλλ dibta εἶναι. 

(Πλάτων) χκοινῶς [δὲ] τὸν χόσµον 
ὅλον xal τὰ ἄστρα ἐξ αὐτοῦ τρέφεσδαι. 56 


1 16 6 additur post 19 2 µόνον || 4 16 7 
additur post 15 5 ἥλιον || ταυτὸν A: ταυτὸ Hee- 
ren || 6 στίλβωνα F: στίλβονα C cf. c. 15 4 || 
16 6 διοχρίτιος A: ὁ διακριτικός Heeren. ὁ Διο- 
κράτου vel Διοχρίτου Meineke, quod collocatum 
post Tóptoc displicet. num 6 Anpoxpícetoc? nam 
etiam "post Alexandrum M. studuisse qui- 
dam videntur Democrito, cuius de criterio 
placita enarrans inducitur Diotimus a Sext. 
adv. math. VII 140, quem cave confundas 
cum Stoico Diotimo Zenonis Epicurei 
aequali (Laert. X 3) quem Athen. XIII 6115 
Theotimum nominat || 18 17 4 additur post 
19 8 dotpa. sed dubium hic Parmenidis 
lemma. de Heraclito cf. ad 13 8, Prol. 164 | 
21 17 5 additur post 13 13 ἄστρα || 24 176 
additur post 13 12 στοιχείων || 25 αὐτοῦ ante 
Gaisfordium 


15 


20 


AETII PLAC. II 181. 2 19 1—3 


PLUTARCHI EPIT. II 18. 19 


τη. Περὶ τῶν χαλουµμένων 
Διοσχούρων. G 60 
E XV 491.3 


Ἐενοφάνης τοὺς ἐπὶ τῶν πλοίων 1 


6 φαινοµένους οἷον ἀστέρας νεφέλια εἶναι 
xaxd τὴν ποιὰν χίνησιν παραλάμποντα. 


Μητρόδωρος τῶν ὀρώντων ὀφῦαλ- 
μῶν µμετὰ δέους xal χαταπλήξεως 
εἶναι στιλβηδόνας. 


19 t0. Περὶ ἐπισημασίας ἀστέρων 
xal πῶς γίνεται χειμὼν xal 
δέρος. G. 61 


Πλάτων τὰς ἐπισημασίας τάς τε 
Όερινὰς xal τὰς χειμερινὰς χατὰ τὰς 
15 τῶν ἀστέρων ἐπιτολάς τε xal δυσμάς 
γίνεσθαι [ηλίου τε xal σελήνης xal 
τῶν ἄλλων πλανητῶν xal ἁπλα- 
νῶν]. 
Αναξιμένης δὲ διὰ μὲν ταῦτα 
20 μηδὸν τούτων, διὰ δὲ τὸν Tov µόνον. 
Εὔδοξος Ἄρατος χοινῶς διὰ πάν- 
τας τοὺς ἀστέρας, ἐν olg φησίν' 


αὐτὸς γὰρ τάδε σήματ ἐν οὐρανῷ 
ἐστήριξεν, 

6 ἄστρα διακρίνας ἐσχέψατο δ᾽ elc 
ἐνιαυτόν 

ἀστέρας, of κε μάλιστα τετυγµένα 
σηµαίνοιεν. 


—— — —— 


] περὶ τῶν E. cf. G: περὶ τῶν ἄστρων τῶν 
A et ind. C: περὶ ἄστρων τῶν B: περὶ τῶν 
ἁστέρων τῶν C (context.) || 5 νεφέλια cf. Prol. 
p. 220? || 6 παραλάµποντα (A)BC: παραλάμ- 
ποντας E cf. G || 10 ἁστέρων BC Psellus d. 
omn. d. 102 (136): ἄστρων A || 16 ἡλίου — 
ἁπλανῶν propter collocationem suspecta om. 
G || 17 τε καὶ B || 19 ταῦτα B: ταύτην 
(A)C. illud coniecerat Reiske. διὰ μηδὲν 
τούτων W yttenbach || 21 Ἄρατος vv. 10 — 12 || 
23 τά qt Aratus || 27 µάλα B 


341 
STOBAEI ECL. I 24 1 


(Ξενοφάνης) τοὺς [δὲ] ἐπὶ τῶν 


πλοίων φἀινομόνους οἷον ἀστέρας, οὓς 
xal Διοσκούρους καλοῦσίέ τινες, νεφέ- 
Aux εἶναι κατὰ τὴν ποιὰν χίνησιν πα- 


ραλάμποντα. 5 


Περὶ ἐπισημασίας ἄστρων. 


(Πλάτων) τὰς [δὲ] ἐπισημασίας 


τὰς τε χειμερινὰς καὶ τὰς Ὀερινὰς 
χατὰ τὰς τῶν ἄστρων ἐπιτολάς τε xal 
δυσμὰς Ἰίνεσδαι. 10 


(Ἀναξιμένης) τὰς δὲ ἐπισημα- 

σίας Ἰίγνεσθαι διὰ τὸν ἦλιον µόνον 

Εὔδοξος χαὶ Ἄρατος τὰς ἐπι- 

σημασίας κατὰ τὰς τῶν ἄστρων ἐπι- 
τολὰς γίνεσθαι. λέγει γοῦν Ἄρατος ἐν 15 

τοῖς Φαινομένοις οὕτως" 

αὐτὸς γὰρ τά ye σήμα ἐν οὐρανῷ 

ἑστήριξεν 

ἄστρα διαχρίνας. ἐσχέφατο ὃ εἰς 
ἐνιαυτόν 30 

ἀστέρας, ot χε μᾶλιστα τετυγµένα 

σηµαίνοιεν. 


l titulus deest || 18 1 additur post 13 14 
σβέσεις 

6 titulum ex generali c. 24 excerpsi 

1 19 1 additur post 15 4 σελήνην 

11 19 2 additur post 14 3 χρυσταλληειδεῖ 

21 οἳ µάλιστα — σηµαίνουσιν F: recte C 


PLUTARCHI EPIT. II 20 


x. Περὶ οὐσίας ἡλίου. G 62 
E XV 23 1—9 


“Αναξίμανδρος χύχλον εἶναι ὀκτω- 1 


καιεικοσαπλασίονα τῆς γῆς, ἁρματείῳ 

5 τροχῷ παραπλήσιον, τὴν ἀφῖδα ἔχοντα 
χοίλην, πλήρη πυρός, xatd τι µέρος 
ἐκφαίνουσαν διὰ στοµίοῦ τὸ πῦρ ὥσπερ 
διὰ πρηστῆρος αὐλοῦ. καὶ τοῦτ εἶναι 
τὸν Ttov. 


1 Ἐενοφάνης ἐκ πυριδίων τῶν συν- 3 


αιροιζομένων μὲν ἐκ τῆς ὑγρᾶς dva- 


Ὀυμιάσεως, συναΏροιζόντων δὲ τὸν - 


ἥλιον 7| ἐκ νεφῶν πεπυρωµένων. 


1 οὐσίας (A)B (ind.) C: om. EGB (cont.) || 
ἡλίου EGC: ἡλίου καὶ ὅτι xai δύο xal τρεῖς 
εἰσιν ΑΒ v. Pselli ind. Prol. p. 30 cf. $ 13 || 
9 de $ 1 cf. Prol. p. 134 || 4 ἁρματείῳ τροχῷ 
την ἀφῖδα παραπλήσιον E: ἁρματείῳ τροχῷ 
τὴν ἀφῖδα παραπλησίως G: ἁρματίου tpoyd 
τὴν ἀφίδα παραπλήσιον ΑΒ: ἁρματείου τροχοῦ 
τ. á. π. C: restitui ex E mutata distinctione || 
6 χοῖλον E || xaxd E cf. G: ἧς κατά (A)BC | 
4 ἐκφαινούσης E(A)BC: correxi e Stob. ix- 
φαίνειν ex E. vulgato Beck || 8 πρηστῆρος αὖ- 
λοῦ i. e. ἀκροφυσίου [Thucyd. IV 100 1] cf. 
Prol. 25sq. || 10 τῶν φαινομένων συναδθροιζο- 
µένων E cf. Prol. p. 8 || 18 7| om. E || ἐκ ve- 
φῶν πεπυρωµένων E cf. Achill.: νέφος πεπυρω- 
pévov (A)BC 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

20 1 Achill. p. 138& (cf. Prol. p. 33] 
τινὲς δὲ, ὦν dott xal Ἀναξίμανδρος, φασὶ 
πέµπειν αὐτὸν τὸ φῶς σγῆμα ἔχοντα τροχοῦ. 
ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ τροχῷ κοίλη ἐστὶν ἡ πλήμνη, 
ἔχει δὲ ἀπ᾿ αὐτῆς ἀνατεταμένας τὰς χνημῖδας 
πρὸς τὴν ἔξωδεν τῆς ἀφίδος περιφοράν, οὕτω 
xal αὐτὸν ἀπὸ χοίλου τὸ φῶς ἐχπέμποντα τὴν 
ἀνάτασιν τῶν ἀχτίνων ποιεῖσθαι xal ἔξωδεν 
αὐτὰς χύχκλφ φωτίζειν, τινὲς δὲ (immo idem 
Anaximander cf. Prol. p. 26] ὡς ἀπὸ σάλ- 
πιγγος ἐκ xoÜoo τόπου xal στενοῦ ἐκπέμπειν 
αὑτὸν τὸ φῶς ὥσπερ πρηστῆρας. 

J Idem p. 138p τινὲς δὲ τῶν φυσικῶν dE 
ἀναθυμιάσεως γῆς xal νεφῶν αὐτὸν εἶναι. 


AETII PLAC. II 20 1—4 


STOBAEI ECL. I 25 1 


Περὶ οὐσίας ἡλίου. 


Αναξίμανδρος χύχλον εἶναι ὀχτω- 
καιεικοσαπλασίονα τῆς γῆς, ἅρμα- 
τείῳ τροχῷ παραπλήσιον, ἔχοντα κοί- 
λην περιφέρειαν, πλήρη πυρός, xatà 5 
µέρος ἐκφαίνουσαν διὰ στοµίου τὸ πῦρ 
ὥσπερ διὰ πρηστῆρος. 


Αναξιμένης πύρινον ὑπάρχειν τὸν 
Ttov ἀπεφήνατο. 

Ξενοφάνης ἐκ νεφῶν πεπυρωµέ- 10 
voy εἶναι τὸν ἥλιον. 


** Geóopactoc ἐν τοῖς Φυσιχοῖς 


1 de titulo cf. Prol. p. 67 

ὃ ἁρματίφ A 

9 περιφέρειαν glossema esse vocis ἀψῖδα 
ex Plut. et c. 25 1 intellegitur 

11 Theophrasti nomen, cuius de Xeno- 
phane sententiam addiderat Aétius, ab illo 
inepte seiunxit Stobaeus. intercidisse 7| ὡς 
coniecit Usener ad Theophr. fr. 16 cf. Prol. 
p. 140. 217. 220 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

20 1 Theodoret. IV 22 οἱ δέ φασιν ἆρμα- 
τιαίῳ []. ἁρματείῳ] τροχῴ παραπλήσιον (sc. τὸν 
fov). 

20 3 Idem IV 21 καὶ μέντοι xal τὸν ἦλιον 
xai τὴν σελήνην ὁ Ἐενοφάνης νέφη εἶναι 
πεπυρωµένα φησίν. 


AETII PLAC. II 20 4—13 


PLUTARCHI EPIT. IT 20 


Ot Στωικοὶ ἄναμμα νοερὸν ἐκ 4 


Πλάτων ἐχ πλείστου πυρός. 


5 τρόδωρος μύδρον ἢ πέτρον διάπυρον. 


d 


8 


8a 


9 


349 
STOBAEI ECL. I 251 


Néqpaqev ἐκ πυριδίων μὲν τῶν συν- 
α ροιζομένων (ἐκ) τῆς ὑγρᾶς ἀναδυ- 
µιάσεως, συναθροιζόντων δὲ τὸν ἥλιον. 

Κλεάνθης ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ 
δαλάττης τὸν Ttov. 


ῦ 


5 
Avataqópac Δημόκριτος Μη- 6 


Ἀναξαγόρας μµύδρον 7| πέτρον 
διάπυρον εἶναι τὸν Πλιον. 

Δημόκριτος μύδρον ἢ πέτρον διά- 
πυρον. 

Παρμενίδης χαὶ Μητρόδωρος 10 
πύρινον ὑπάρχειν τὸν Ttov. 

Παρμενίδης τὸν tov xal τὴν 
σελήνην ἐκ τοῦ γαλαξίου χύχλου ἆπο- 
κριθῆναι, τὸν μὲν ἀπὸ τοῦ ἁραιοτέρου 
μίγματος, ὃ δὴ θερµόν, τὴν δὲ ἀπὸ n 
τοῦ πυχνοτέρου, ὅπερ φυχρόν. 

θαλῆς Ἰεοειδή τὸν ἦλιον. 


10 Διογένης κχισηροειδη τὸν Ίλιον, 


εἰς ὃν ἀπὸ τοῦ αἰθέρος ἀχτῖνες ἑνα- 
ποστηρίζονται. 


20 


Αριστοτέλης σφαῖραν ἐκ τοῦ 11 


πέµπτου σώματος. 


Φιλόλαος 6 Πυθα]όρειας ὅαλο-19 Φιλόλαος ὁ Πυθαγόρειος ὑαλο- 


ειδη, δεχόµενον μὲν τοῦ ἐν τῷ χόσμφ 
10 πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διηθοῦντα δὸ 
πρὸς ἡμᾶς τὸ φῶς, ὥστε προσεοι- 
χέναι ἡλίῳ τὸ ἐν τῷ οὐρανῷ πυρῦ- 


4 de lemmate cf. Prol p. 64 || 6 ἐχ 
om. E[cre] de $ 6 p. 198 || 8 δίσχον 
ῥαλοειδη E cf. Zeller 13 365* Prol. p. 8 | 
2 τὸ ἐν τῷ χόσμῳφ πρὸς τὴν E[Bcr) || ἀνταύ- 
ειαν διηθοῦντα om. B quorum loco glos- 
semata ἕλλαμφω πέµποντα inserta sunt || 11 
προσεοιχέναι ἡλίῳ E(A)B (ἡλίου E[c]: προσ- 
εἴναι corrector Vossiani cf. Proleg. p. 14 || 
12 τῷ om. E 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

90 5 Idem p.138 τὴν δὲ οὐσίαν τοῦ ἡλίου 
Πλάτων περιέργως ἐκ πυρὸς εἶναί φησιν. 

6 Idem |.ο. Ἀναξαγόρας μῦδρον αὐτὸν 
εἶπε. 

12 Achill. Ι.ο. Φιλόλαος δὲ τὸ πυρῶδες 
xal διαυγὲς λαμβάνοντα ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ 
αἱθερίου πυρὸς πρὸς ἡμᾶς πέμπειν τὴν αὖ- 


ειδη τὸν Ttov, δεχόµενον μὲν τοῦ ἐν 
τῷ xócuq πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διη- 
δοῦντα δὲ πρὸς ἡμᾶς τό τε φῶς καὶ 
τὴν ἀλέαν, ὥστε τρόπον τινὰ διττοὺς 25 


2 ἐκ om. A: restitutum ex Plut. 

4 ἄναλμα A: corr. Heeren 

20 $ 11 om. a Stob. cf. Arii fr. 10 
23 πρὸς A: corr. Heeren 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

20 5 Theodoret. 1. c. post $ 11 ὁ δὲ Πλά- 
των τὸ μὲν πλεῖστον ἔχειν dx τοῦ πυρός, 
µετέχειν δὲ xal τῶν ἄλλων σωμάτων. 

6. 7 Idem 1. ο. post $83 Ἀναξαγόρας δὲ 
xài Δημόκριτος χαὶ Μητρόδωρος póbpoy 
3) πέτρον διάπυρον. 

9 Idem 1. c. θαλῆς δὲ γεώδη. 

10 Idem 1. ο. χισηροειδῃ δὲ Διογένης. 

11 Idem 1. ο. ὁ δὲ Ἀριστοτέλης σφαῖραν 
εἶναι ἐκ τοῦ πέμπτου σώματος συνεστῶσαν. 

12 Idem l.c. Φιλόλαος δὲ ὁ Πνθα- 
Ἱόρειος ὑαλοειδη δεχόµενον μὲν τοῦ ἐν τῷ 


300 
PLUTARCHI EPIT. I1 20 


δες τό τε δη dm αὐτοῦ πυρῶδες xal 
ἐσοπτροειδὲς xal τρίτον τὴν ἀπὸ τοῦ 
ἐνόπτρου κατ ἀνάχλασιν διασπειρο- 
µένην πρὸς ἡμᾶς αὐγήν xal γὰρ ταύ- 
ὅτην προσονοµάζοµεν ἦλιον οἷονεὶ εἴδω- 
λον εἰδώλου. 


AETII PLAC. II 20 12—14 


STOBAEI ECL. I 25 1 


ἡλίους γίγνεσθαι, τό τε ἐν τῷ οὐρανῷ 
πυρῶδες xal τὸ dm αὐτοῦ πυροειδὲς 


χατὰ τὸ ἐσοπτροειδές' el µή τις xal 


τρίτον λάξει τὴν ἀπὸ τοῦ ἑνόπτρου 


xav ἀνάχλασιν διασπειροµένην πρὸς 5 
ἡμᾶς αὐγήν. 


Ἐμπεδοκλῆς δύο ἡλίους' τὸν μὲν] Ἐμπεδοχλῆς δύο ἡλίους τὸν μὲν 


ἀρχέτυπον, πῦρ ἐν τῷ ἑτέρρ ἡμι- 
σφαιρίῳ τοῦ χόσµου, πεπληρωχὸς τὸ 
10 ἡμισφαίριον, del χαταντικρὺ τῇ dy- 
ταυγείᾳ ἑαυτοῦ τεταγµένον τὸν δὲ 
φαινόµενον, ἀνταύγειαν ἐν τῷ ἑτέρῳ 
ἡμισφαιρίῳ τῷ τοῦ "dépoc τοῦ θερ- 
μομιγοῦς πεπληρωμένῳ, ἀπὸ χυχλο- 
15 τεροῦς τῆς γῆς κατ ἀνάχλασιν Ἰίνο- 
µένην εἰς τὸν Ἅλιον τὸν χρυσταλλο- 
ειδη, συμπεριελκοµένην 55 τῇ κινήσει 
τοῦ πυρίνου) ὡς δὲ βραχέως εἰρῆσθαι 
Ἑσυντεμόντα,ἲ ἀνταύχειαν εἶναι τοῦ 
20 πβρὶ τὴν γῆν πυρὸς τὸν ἥλιον. 


Ἐπίχουρος γήινον πύχνωµα Ἐχιση- 14 


ροειδῶς καὶ σπογγοειδῶς * ταῖς κατα- 


1 τό τε δὴ — τρίτον om. E || πυρῶδες om. 
(A)BC: restitui ex G || καὶ ἐσοπτροειδές(Α)Β6: 
an κατ dc.? || 2 τῇ et 3 διασπειροµένῃ E || τοῦ 
om. C || 9 ἑνόπτρου E: ἐσόπτρου (A)BC || 5 
προσονοµάζοµεν EAB: προσαγορεύοµεν C || 7 τὸ 
μὲν E || 9 πεπληρωχὸς (Α)ΒΟ: πεπληρωχότος E 
cf. Prol. p. 53 || 10 τῆς ἀνταυγείας αὑτοῦ (om. 
τεταγμένον) E cf. Prol. p.8 || 11 τὸ δὲ E || 
12 ἀνταύγειαν elvat E. || 13. τοῦ post ἀέρος om. 
B || 15 κατ ἀνάχκλασιν ἐγγινομένην (A)BC : xac 
ἔμφασιν γιγνόμενον ἥλιον ὡς δὲ [διὰ add. B] E || 
11 συμπεριελκοµένην ΕΒΟ: συμπεριπλεκοµένην 
A || 18 βραχέοςΒ || συντεµόντα sic E(A)BC cf. 
Prol. p.53 || 20 πυρὸς τὸν (A)BC: πῦρ εἶναι 
E[p&re] || 21 κισηροεδῶς GE[p&r6]AB: 
κισσηροειδές E [vulgata] C || 22 καὶ σπογγοειδῶς 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
Thv διά τινων ἀραιωμάτων. ὥστε χατ αὐτὸν 
τρισσὸν εἶναι τὸν Ίλιον, τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ 
αἰθερίου πυρός, τὸ δὲ ἀπ᾿ ἐκείνου πεμπόµενον 
ἐπὶ τὸν ὑῥαλοειδη ὑπ αὐτοῦ λεγόμενον Ίλιον, 
τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ τοιούτου ἡλίου πρὸς ἡμᾶς 
πεμπόμενον. 

20 14 Achill. l. c. Ἐπίκουρος δὲ χιση- 


ἀρχέτυπον, πῦρ ὃν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμι- 
σφαιρίῳ τοῦ χόσµου, πεπληρωχὸς τὸ 
ἡμισφαίριον, aiel κατ ἀντιχρὺ τῇ ο 
ἀνταυγείᾳ ἑαυτοῦ τεταγμένον τὸν δὲ 
φαινόµενον, ἀνταύγειαν, ἐν τῷ ἑτέρῳ 
ἡμισφαιρίῳ τῷ τοῦ ἀέρος τοῦ Όερμο- 
μιγοῦς πεπληρωµένῳφ, ἀπὸ χυκλοτε- 
ροῦς τῆς γῆς xav ἀνάχλασιν γιγνο- 16 
µένην el; τὸν Ἅλιον χρυσταλλοειδῆ, 
συμπεριελχοµένην τῇ κινήσει τοῦ πυ- 
p(vou. ὡς δὲ βραχέως εἰρῆσθαι *ouv- 
τεµόντα,Ἡ ἀνταύγειαν εἶναι τοῦ περὶ 
τὴν γῆν πυρὸς τὸν Tov. 20 
'"Eníxouposc Τήινον πύχνωµα τὸν 
ἡλιόν φησιν εἶναι Ἡ κισηροειδῶς καὶ 


9 πεπληρωχότος Α cf. E apud Plut. Prol. 
p. 53 

10 ait A quod retinui 

17 συντεµόντα of. Prol. p. 59. συντεµόντι 
Meineke 

22 κισηροειδῶς καὶ σπογγοειδῶς, in qua 
lectione Stobaei Plutarchique sincera me- 
moria consentit, non dubito quin χισηροειδὲς 
xal σπογ]νειδὲς ab Aétio scriptum fuerit 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
κόσμῳ πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διηθοῦντα δὲ 
πρὸς ἡμᾶς τό τε φῶς καὶ τὴν ἁλέαν εἰδώλου 
τάξι ἐπέχοντα. 

13—16 Theodoret. IV 21 xai ἕτεροι δὲ ἕτερα 


AETII PLAC. II 
PLUTARCHI EPIT. II 90. ?1 


τρήσεσιν ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀνημμέ- 
νου. 


15 


16. Ἡράκλειτος 


χα. Περὶ μεγέθους ἡλίου. G 68 
E XV 24 1— 

Ἀναξίμανδρος τὸν μὸν ἦλιον ἴσον 1 
εἶναι tfj vij, τὸν δὲ χύχλον ἀφ᾿ οὗ 
τὴν ἐκπνοὴν ἔχει καὶ ὑφ οὗ φέρεται 
ἑπταχαιβιχοσαπλασίω τῆς γῆς. 


2 


Αναξαγόρας πολλαπλάσιον [TeXo- 3 
10 ποννήσου. 
Ἡράκλειτος "εὖρος ποδὸς ἀνθρω- 4 
πείου. 


(sie 9ΕΕ6; vulg. σπογγοεδές] EG: om. 
(A)BC 

2 addit G: Ἡράκλειτος ἀνάμματα dv 
μὲν ταῖς ἀνατολαῖς την ἔξαψιν ἔχοντα, τὴν δὲ 
σβέσιν dv ταῖς δυσμαῖς cf. Prol. p. 16 

6 εἶναι τῇ τῇ EG: τῇ τῇ εἶναι (A)BC || 
1 πνοὴν E. || ὑφ E: ἐφ' (A)BC || 8 ἑπτακαιει- 
χοσαπλασίω ΒΑΒΟΓ-- πλασίονα C) cf. G: ὀκτω- 
χαιειχοσαπλασίω coniecerunt ex 20 1 E[Bc] et 
viri docti plerique ut Beck: sed cf. Eratosth. 
apud. Macrob. in S. S. I 20 9. Prol. p. 68. 
134 || 9 de $3 cf. Prol. p. 138 || πολλα- 
πλάσιον E[BDE:]BG [πολυπλάσων E(cre) et 
G (cod. Α)]: πολλαπλασίονα AC || 11 de versu 
cf. Prol. p. 221 
TESTIMONIA PLUTARCHI 
ροειδη αὐτὸν ἔφη ἐκ πυρὸς διὰ τρηµάτων τινῶν 
τὸ φῶς ἐχπέμποντα 








20 14—1e 91 1—4 
STOBAEI ECL. I ὁὅι 


351 


σπογγοειδῶς * ταῖς κατατρήσεσιν ὑπὸ 
πυρὸς ἀνημμένον. 

Αντιφῶν πῦρ ἐπινεμόμενον μὲν 
τὸν περὶ τὴν γῆν ὑγρὸν dépa, dva- 
τολὰς δὲ xal δύσεις ποιούµενον τῷ 
τὸν μὲν ἐπιχαιόμενον αἷεὶ προλείπειν, 
τοῦ δ) ὑπονοτιζομένου πάλιν ἀντέ- 


χεσθαι. 


σι 


καὶ Εκαταῖος 
ἄναμμα νοερὸν τὸ ix δαλάττης εἶναι 10 
τὸν ἦλιον. 


Περὶ μεγέθους ἡλίου. 


(Αναξίμανδρος) [καὶ] τὸν μὸν 
ἦλιον ἴσον εἶναι tij ΥΠ. τὸν δὲ xó- 
χλον ἄφ οὗ τὴν ἐχπνοὴν ἔχει καὶ 15 
ὑφ οὗ περιφέρεται εἶναι [τοῦ προει- 
Ρηµένου µεγέθους.] 

(Ἐμπεδοχλῆς) (coy [δὲ] τῇ τῇ 
τὸν χατὰ τὴν ἀνταύγειαν. 


(Ἡράκλειτος) [τὸ δὲ μέγεθος 2 
ἔχειν] "εὖρος ποδὸς ἀνδρωπείου . 








10 ἄναλμα A: corr. Heeren 

12 titulum excerpsi ex c. 25 || 21 1 addi- 
tur post 20 1 πρηστῆρος 

16 τοῦ προειρηµένου μεγέθους falso brevi- 
tatis caussa 8 Stobaeo comprehensum. nam 
ἑπταχαιειχοσαπλασίῳ non ὀχτωχαιειχοσαπλασίω 
(c. 20 1) in ΑδΗο fuisse constat ex Theo- 
doreto cf. Prol. p. 68 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
ἅττα περὶ τούτου ἑδόξασαν ἃ περιττὸν οἶμαι λέ- 
qe, ἵνα μὴ τῆς αὐτῆς µεταλάχω τερθρείας. 
91. 22 Theodoret. IV 22 χαὶ μεγέθους δὲ 
πέρι xal 0 y fj p. a toc πολλὴ παρ αὐτοῖς διαμάχη. 
211 Idem 1. c. xai Αναξίμανδρος μὲν 
[καὶ ᾿Αναξιμένης addit I 97, ubi $$ 1—4 
iterantur, unde Glyc. I 40, 14 B.] ἑπταχαιειχο- 
σαπλασίω τῆς γῆς τοῦτον ἔφησεν εἶναι. 
2 Jdem 1. c. Ἐμπεδοχκλῆς δὲ ἴσον τῇ rf 
ὃ Idem 1. c. 6 δὲ Ἀναξαγόρας [Πελοπον- 


νήσου μείζονα. 
4 Idem Ἱ. c. Πράχλειτος δὲ ποδιαῖον 


352 
PLUTARCHI EPI. II 21. 22. 


Ἐπίχουρος τηλικοῦτον Ἠλίχος 5 


φαίνεται, ἢ μικρῷ τι µείζω ἢ 
ἑλάττω. 


xp. Περὶ σχήματος ἡλίου. G 64 
5 E XV 25 1— 

Ἀναξιμένης πλατὺν ὡς πέταλον 1 
τὸν ἦλιον. 

Ἡράκλειτος σκαφοειδῃ, ὑπόχυρ- 2 
τον. 

Ot Στωικοὶ σφαιροεδη ὡς τὸν 3 
κόσμον xal τὰ ἄστρα. 


10 


4 
9 


Ἐπίκουρος ἐνδέχεσθαι τὰ προει- 6 
ρηµένα πάντα. 


xy. Περὶ τροπῶν ἡλίου. G36 


5 ᾿Αναξιμένης ὑπὸ πεπυχνωµένου 1 


ἀέρος xal ἀντιτύπου ἐξωθεῖσθαι τὰ 
άστρα. 
Αναξαγόρας ἀνταπώσει τοῦ πρὸς 2 
ταῖς ἄρχτοις ἀέρος, ὃν αὐτὸς συνω- 
ο θῶν ix τῆς πυχνώσεως ἰσχυροποιεῖ. 


1 Ἐπίκουρος EG: Ἐπίκουρος πάλιν φησὶν ἑν- 
δέχεσθαι τὰ προειρηµένα πάντα 7) (A)BC cf. 
220 || 2 ἡ ante μιχρῶ (A): om. BC || τιν 
scripsi: τιµι E(B]): «t E [EDne:i]: om. (A)BC | 
µείξων 7) ἑλάττων (A)BC: μεῖζον 7) ἔλαττον 
Έ[πι, µείζω Ἡ ἔλαττον ο, µείζων Ἡ ἔλαττον 
D6): μεῖζον ἢ ἑλάττω || 7 τὸν fov 
G(A)BC: om. E || 12 Ἐπίκουρος — πάντα 
om. C || 16 ἑξωθεῖσθαι cf. Hippolyt. I 8 ο 
Zeller I* 228* || 18 de $ 2 cf. Prol. p.138 || 
ἀνταπώσει C: ἀνταπόσει Α: ἀντισπάσει B 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

922 1 Aehill. p. 199 5. σχῆμα δὲ αὐτοῦ 
οἱ μὲν δισχοειδές. 

2 Idem 1. c. Ἡράχλειτος δὲ σχαφοειδὲς. 
Sehol. Platon. ad Remp. p. 4984 'Hpd- 
xÀettog... τὸ τοῦ ἡλίου ἔλεγεν εἶναι σγΏμα 
σφαιροειδὲς καὶ ὑπόκυρτον. 

3 Aehill. l. c. Στωικοὶ δὲ σφαιροειδὲς 
εἶναι λέγουσιν. 


AETII PLAC. II 21 5 29 ι--θ 23 1.3 


STOBAEI ECL. I 25 1 


(Ἐπίκουρος) τηλικοῦτον [δὲ] $AC 
χος φαίνεται, 7| μικρῷ τιν µείζω ἢ 
ἑλάττω. 


(Αναξιμένης) πλατὺν [9] εἶναι 
[τῷ σχήµατι.] 5 
(Πράκλειτος) σκαφοειδη [δὲ] 


εἶναι, ὑπόχυρτον. 


Αλκμαίων πλατὺν εἶναι τὸν Tov. 
Οἱ Πυθαγόρειοι σφαιροειδή τὸν 
Sov. 


10 


Περὶ τροπῶν. 

(Αναξιμένης) ὑπὸ πεπυχνωµένου 
[δὲ] ἀέρος καὶ ἀντιτύπου ἐξωθούμενα 
τὰ ἄστρα τὰς τροπὰς ποιεῖσθαι. 

(Αναξαγόρας) [τροπὴν δὲ γίγνε- 15 
σθαι] ἀνταπώσει τοῦ πρὸς ταῖς ἄρχτοις 
ἀέρος, ὃν αὐτὸς συνωθῶν ἐκ τῆς πυ- 
χνώσεως ἰσχυροποιαῖ. 


1 $1 additur post 20 14 

2 psltwov 7?) ἑλάττων Α vulgo: correxi. 
μεῖζον ἢ ἔλαττον Wakefield ad Lucr. V 565 
conl. Epicuro Laertii X. 91 

4 22 1 additur post 26 1 ποιεῖσθαι. 

6 $2 additur post 20 16 fov. 

12 23 1 additur post 20 2 ἀπεφήνατο 

13 ἐξωθούμενα --ποιεῖσθαι amplificavit Sto- 
baeus 

15 $2 additur post 20 6 ἦλιον || ἀνταπο- 
δώσει Α: corr. Canter 


ALIORUM EX. AETIO EXCERPTA 

22 3 aut 5 Theodoret. IV 22 post διαμάχη: 
ol μὲν γὰρ αὐτὸν σφαιροειδῃ qaotv. 

2 Idem 1. c. οἱ δὲ σκαφοειδῆ. sequitur ol 
δὲ — παραπλήσιον cf. ad 20 1 


AETII PLAC. II 23 3—7 241 


PLUTARCHI EPIT. II 23. 21 


Ἐμπεδοχλῆς ὑπὸ τῆς περιεχού- 3 


σης αὐτὸν σφαίρας χωλυόμενον ἄχρι 
παντὸς εὐθυπορεῖν xai OT) τῶν τρο- 
πιχῶν χύχλων. 


5. Διογένης ὑπὸ τοῦ ἀντιπίπτοντος 
τῇ ὑερμότητι ψύχους σβέννυσὃαι τὸν 
Ttov. 

Ot δτωιχοὶ χατὰ τὸ διάστηµα τῆς 
ὑποχειμένης τροφής διέρχεσθὃαι τὸν 
ιο ἦλιον, ὠχεανὸς δέ ἐστιν 7, γη, ἧς 
τὴν ἀναδυμίασιν ἐπινέμεται. 
Πλάτων Πυθαγόρας Ἄριστο- 
τέλης παρὰ τὴν λόξωσιν τοῦ ζφδια- 
χοῦ χύχλου, δὲ οὗ φέρεται λοξοπορῶν 
ιδ 6 ἦλιος, καὶ χατὰ δορυφορίαν τῶν 
τροπικῶν χύχλων' ταῦτα δὲ πάντα xal 
$, σφαῖρα δείχνυσιν. 


xà. Περὶ ἐκλείψεως ηλίου. G 66 
E XV 50 1—7 


z» θαλῆς πρῶτος ἔφη ἐχλείπειν τὸν 1 


ζλιον τῆς σελήνης αὐτὸν ύπερχο- 
µένης χατὰ κάθετον, οὔσης φύσει 


1 τῆς ἐκ περιεχούσης B 

5 ὃ 4 referendam esse ad c. 24 intellexit 
Corsinus. cf. Prol. p. 62 

10 ἡ C: om. AB: G alia habet cf. ad Stob. 

19 περὶ (A)BC: corr. Beck 

21] ὑπερχομένης EG: ὑποτρεχούσης (A)BC 


—— — 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

94 1 Achill. p. 1395 ἐχλείπει δὲ ὡς µέν 
τινές φασιν ἔμπροσθεν αὐτοῦ τῆς σελήνης κατὰ 
χάθετον αὐτοῦ γενομένης, ᾧ xal μᾶλλον ὡς 
πιανῷ πειστέον. προσγειοτέρα γὰρ αὐτοῦ ἐστιν 
ἡ σελήνη καὶ κατωτέρα τοῦ fov. 





———  — —— ον 


Diels, Doxograph! graeci. 


-J 


302 
STOBAEI ECL.1I 9253 


(Ἠμπεδοχλῆς) [τροπὴν δὲ Ἰίγνε- 
σθαι] ὑπὸ τῆς περιεχούσης αὐτὸν 
σφαίρας χωλυόµενον ἄχρι παντὸς εὖ- 
Ὀυπορεῖν καὶ ὑπὸ τῶν τροπιχῶν χύ- 
χλων. b 

(Διογένης) ὑπὸ [δὲ] τοῦ ἀντι- 
πίπτοντος τῇ Ὀερμότητι Ψυχροῦ σβέν- 
νυσθαι. 

* [περὶ δὲ τῶν τροπῶν qaot] xatd 
τὸ διάστηµα τῆς ὑποχειμένης τροφῆς, 10 
ὠχεανὸς ὃ ἐστὶ ** $c τὴν ἀναδυμία- 
σιν ἐπινέμεται. 


(Δημόκριτος) [τροπὴν ob γίγνε- 
σθαι] ἐκ τῆς περιφερούσης αὐτὸν δι- 
νήσεως. 15 


Περὶ ἐκλείψεως ἡλίου. 


(θαλῖς) ἐχλείπειν [δὲ] αὐτὸν τῆς 
σελήνης ὑπερχομένης χατὰ χάθετον, 
οὔσης φύσεως Ὑεώδους' βλέπεσθαι δὲ 


1 $3 additur post 20 13 Ίλιον || 3 χω- 
λυόµενον A : χωλυοµένου Heeren || 6 $ 4 ad- 
ditur post 20 10 ἐναποστηρίζοντα. pertinet ad 
c. 24. cf. Plut. || 9 $5 additur post 20 4 
Κλεάνδης — Ίλιον. sed ex Plutarcho et φασι 
lemma fuisse οἱ Στωιχοὶ apparet || τροφῶν A: 
corr. Bake. στροφῶν codd. Aug. et Vat. || φησὶ 
coni. Wachsmuth, sed Stobaeo, cui περὶ — qaot 
et similes tibicines debentur, lemma οἱ Στωι- 
xol in memoria haesit || 11 post écc(v addunt 
vulgo ?| γη. Wachsmuth xci γῆ ut in Plut. 
Wyttenbach. inest doctrinae discrepantia cf. 
Laert. ΥΠ 145 et supra IL 17 4, vide Balfo- 
reum &d Bakei Cleomed. p. 378, unde Bake 
ὠκεανὸς 9 ἐστίν οὗ contra Aétii certe senten- 
tiam tentabat. || 13 $ 7 additur post 20 7 
διάπυρον || 14 τῆς C: om. F || 17 $ 1 additar 
post 20 9 Ίλιον 


223 


354 n 
PLUTARCHI EPIT. II 24 


γεώδους' BAémsoÜUa: δὲ * τοῦτο χατο- 
πτριχῶς ὑποτιθεμένφἩ τῷ δίσχῳφ. 


Ἀναξέμανδρος τοῦ στοµίου τῆς 2 


τοῦ πυρὸς διεκπνοῆς ἀποχλειομένου. 


ὅὃ Ἡράχλειτος κατὰ τὴν τοῦ σχα- 3 


φοειδοῦς στροφὴν, ὥστε τὸ μὸν xoi- 
λον ἄνω γίνεσδαι, τὸ δὲ χυρτὸν χάτω 
πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. 


Ἐενοφάνης xatà off: ἕτερον 
10 δὲ πάλιν πρὸς ταῖς ἀνατολαῖς γίνεσθαι’ 
παριστόρηχε δὲ xal ἔχλειψιν ἡλίου 
ig ὅλον uva καὶ πάλιν ἔχλειψιν 
ἐντελή ὥστε τὴν "ἡμέραν νύχτα φα- 
νηναι. 
Ἔνιοι πύχνωµα τῶν ἀοράτως ἔπερ- 
χοµένων τῷ δίσκῳ νεφῶν. 


15 


] κλέπεσθαι pr. A || τοῦτο χκατοπτρικῶς 
ὑποτιθεμένῳ (Α)ΒΟ cf. Prol. p. 58: τ. x. 
ὑποτιθεμένην E: cf. Prol. p. 53 || 3 de $2 
cf. Prol. p. 134 || τὸ τοῦ στοµίου C || τῆς 
EGBC: τῆς om. A || 8 τὴν om. B || 9 χατὰ 
σβέσιν EGBC: χκατάσβεσιν (A) || 14 dures 
A || 19 πύχνωµα τῶν EB: πυχνωµάτων A: 
πύχνωσιν τῶν C || ὑπερχομένων pr. m. C in 
marg. quod immerito probavi Prol. p. 37, 
nam obstat dativus τῷ δίσχῳ cf. $8 6. τ | 
16 νεφῶν post δίσχῳ EAB: post Évot C 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
24 3 Schol. Plat. cf. 22 2 καὶ τὴν ἔκλειψιν 


αὑτοῦ συµβαίνειν χατὰ τὴν τοῦ σκαφοειδοῦς 
στροφήν, ὥστε τὸ μὲν xoUov ἄνω Τίγνεσθαι, 
τὸ δὲ χυρτὸν χάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. 

4 Idem |. ο. ἀλλὰ μὴν καὶ Βενοφάνη 
τὸν Κολοφώνιον χατὰ σβέσιν τὴν ἡλιακὴν 
ἔκλειψιν γίγνεσθαί qaot xal πάλιν πρὸς ταῖς 
ἀνατολαῖς ἀνίσχειν. 


6 


AETII PLAC. II 24 1—7 


STOBAEI ECL. I 25 5. 1 


* τοῦτο χατοπτρικῶς ὑποτιθέμενον * 
τῷ ó(cxo. 

(Ἀναξίμανδρος) [γίγνεσθαι δὲ 
τὴν ἔχλειψιν] τοῦ στοµίου τῆς τοῦ 
πυρὸς ἐχπνοῆς ἀποχλειομένου. 5 

(Ἡράχλειτος) [γίνεσθαι δὸ τὴν 
ἔχλειφιν] κατὰ τὴν τοῦ σκαφοειδοῦς 
στροφήν, ὥστε τὸ μὲν χοῖλον ἄνω 
γίγνεσθαι, τὸ δὲ χυρτὸν χάτω πρὸς 
τὴν ἡμετέραν ὄψιν. 

(Ξενοφάνης) [ἔχλειφιν δὲ Ἰίνε- 
σθαι] χατὰ σβέσιν ἕτερον δὲ πᾶἄλιν 
ταῖς ἀνατολαῖς γίνεσθαι. παριστόρηκε 
δὲ καὶ ἔχλειψιν Πλίου ἐφ ὅλον μῆνα 
xal πάλιν ἐντελήη ὥστε τὴν Ἱμέραν 1 
νύχτα φανῆναι. 

9 


10 
4 


(Ot Πυθαγόρειοι) [ἔχλειψιν δὲ 
γίνεσθαι] σελήνης αὐτὸν ὑπερχο- 
μένης. 

(Εμπεδοχκλῆς) [ἔκλειψιν δὲ γίνε- 90 
σθαι] σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης. 


1 


l ὑποτιθέμενον sic A cf. Prol. p. 53 

9 $2 additur post 211 μεγέθους 

6 $ 3 additur post 222 ὑπόκυρτον. lemma 
est 20 16 Ἡράκλειτος xal Ἑ καταῖος 

11 $4 additur post 203 εἶναι τὸν ἦλιον. 
ἔκλειψιν intellegit cottidianam cf. c. 25 1 

13 παριστόρηχε obiter narravit ut doctri- 
nam suam probaret. 

15 ἑντέλει F: ἐντέλειν C 

ΙΤ 8 6 post 225 Ίλιον 

20 $ 1 post 21 2 ἀνταύχειαν 


AETII PLAC. II 24 8. * 25 1 


το το UU TUER —À—— 
PLUTARCHI EPIT. II 24. 25 


: "Ap(axapy oc τὸν ἥλιον ἵστησι µε- 8 


τὰ τῶν ἁπλανῶν, τὴν δὲ γῆν xwe 
περὶ τὸν Ἠλιαχὸν χύχκλον xal κατὰ 
τὰς ταύτης ἐγκλίσεις σχιάζεσθαι τὸν 
5 δίσχον. 

Ἐενοφάνης πολλοὺς εἶναι ἡλίους 
xal σελήνας xatà κλίματα τῆς γῆς 
xal ἀποτομὰς xal ζώνας, χατά τινα 
δὲ χαιρὸν ἐμπίπτειν τὸν δίσχον εἴς 

Ίοτινα ἀποτομὴν τῆς γῆς οὐκ olxou- 
µένην ὑφ ἡμῶν xal οὕτως ὥσπερ 
χεναμβατοῦντα ἔχλειφιν ὑπομένειν ὁὃ 
à αὐτὸς τὸν Tov sl; ἄπειρον μὲν 
προϊέναι, δοχεῖν δὲ κυχλεῖσθαι διὰ 

15 tiv ἀπόστασιν. 


κε. Περὶ οὐσίας σελήνης. G 67 
E XV 26 1—1 
Αναξίμανδρος χύχλον εἶναι ἐν- 
νεαχαιδεκαπλασίονα τῆς γῆς, ὥσπερ 
20 (τὸν) τοῦ ἡλίου πλήρη πυρός’ ἐχλείπειν 
δὲ χατὰ τὰς ἐπιστροφὰς τοῦ τροχοῦ" 


ὕμοιον γὰρ εἶναι ἁρματείῳ τροχῷ 
κοίλην ἔχοντι τὴν ἀφῖδα xal πυρὸς 
πλήρη, ἔχοντα µίαν ὀχπνοήν. 


3 γην G(A)BC: σελήνην E. at cf. Archimed. 
aren. ed. Paris p. 449, Wyttenbach ad Bakei 
Posid. p. 215 || 3 κατὰ ταύτας τὰς E || 6 ἡλίους 
εἶναι E || 7 χλίµατα E[C]B: χλίµα AC: τὰ χλί- 
paca E[p1]|| 10 οἰκουμένης E(c' mss. Steph. ] || 
11 ὑμῶν (A) || 12 ὑπομένειν EBC: ὑποφαίνειν 
A E [ mss. Steph.'] || I3 μὲν post τὸν colloc. E. || 
14 χυχλοῦσθαι B || 16 οὐσίας om. EG cf. c. 20 || 
19 ὥσπερ τοῦ (A)BC: ὡς ἐπὶ τοῦ E Lydus: 
ὥσπερ (10v) τοῦ correxit Beck cf. Stob. v. 19 || 
22 ὅμοιον γὰρ BC: ὅμοιον δὲ E: ὅμοιος γὰρ A || 
22 ἁρματείῳ EC: ἁρματίου AB || 28 ἔχοντι 
(A)CE [rulg.): ἔχοντα B (sed ead. m. in ἔχοντι 
corr.] E[c] || πυρὸς πλήρη E: πλήρη πυρὸς 
(A)BC || 24 Eyovra. E: ἔχοντι(Α)ΒΟ || tvofjv B 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

25 1 Ioann. Lyd. d. mens. III 8 p.36,5B. 
Ἀναξιμένης [sic] τοίνυν χύχλον τὴν σελήνην 
εἶναι βούλεται ἑἐννεακαιδεκαπλασίονα τῆς γῆς 
πλήρη πυρός, ὡς ἐπὶ τοῦ ἡλίου. 








9 


1 


35D 
STOBAEI ECL. 1 25 5 26 1 


Aptatapyoc τὸν Tov ἵστησι 
μετὰ τῶν ἁπλανῶν, τὴν δὲ γῆν κι- 
ναΐσθαι περὶ τὸν ἠλιακὸν χύχλον xal 
κατὰ τὰς ταύτης ἐγχλίσεις σχιάζεσθαι. 


Ἑενοφάνης πολλοὺς εἶναι Πλίους ὁ 
xal σελήνας χατὰ [τὰ] χλίµατα τῆς γῆς 
xal ἀποτομὰς xai ζώνας, xarà δέ 
τινα χαιρὸν ἐχπίπτειν τὸν δίσκον εἷς 
τινα ἀποτομὴν τῆς γῆς οὐκ οἰχουμένης 
óc ἡμῶν xal οὕτως ὠσπερεὶ χενεµ.- 10 
βατοῦντα ἔχλειψιν ὑποφαίνειν' ὁ δ᾽ 
αὐτὸς τὸν ἥλιον εἰς ἄπειρον μὲν προϊέ- 
ναι, δοχεῖν δὲ χυχλεῖσθαι διὰ τὴν ἀπό- 
στασιν. 

Περὶ σελήνης οὐσίας. 16 

Ἀναξίμανδρος χύχλον εἶναι ἑν- 
νεαχαιδεχαπλάσιον τῆς γῆς, ὅμοιον 
ἁρματείῳ (τροχῷ) χοίλην ἔχοντι τὴν 
ἀφῖδα xal πυρὸς πλήρη χαθάπερ τὸν 
τοῦ ἡλίου, κείµενον λοξόν, ὡς κἀχεῖνον 20 
ἔχοντα µίαν ἐχπνοήν olov πρηστῆρος 
αὐλόν' ἐκλείπειν δὲ χατὰ τὰς τροπὰς 


τοῦ τροχοῦ. 


5 olim fuisse πολλὰς εἶναι ἡλίου xal σελή- 
γης se. ἐχκλείψεις coni. Wyttenbach ad Plut. 
sed cf. Zeller I* 501?, Prol. p. 141. aliter 
Karsten Xenoph. p. 167 || 6 τὰ inclusi || 9 
οἰχουμένης A: οἰκουμένην Heeren. || 18 &ppa- 
τίῳ om. τροχῷ A || 18 ἔχοντι A: ex ο. 20 1 re- 
scribes ἔχοντα || 21 πρηστῆρος αὐλόν cf. Prol. 
p. 25 sq. || 22 ἐχλείπειν cf. ad p. 354b 11 | 
τροπὰς F: στροφὰς C 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
25 Theodoret IV 25 καὶ περὶ σελήνης 
δὲ ὁμοίως ὑθλοῦσι. 


29 * 


950 AETII PLAC. II 25 a—13 
PLUTARCHI EPIT. IT 25 STOBAEI ECL. I 26 1 
9 Αναξιμένης πυρίνην τὴν σελήνην. 
ὃ Παρμενίδης πυρίνην. 
Ἐενοφάνης νέφος εἶναι πεπιλη- 4 3Ξενοφάνῆης νέφος εἶναι πεπιλη- 
μένουν. μένουν. 
Ot Στωικοὶ μικτήν ἐκ πυρὸς καὶ 5 Ποσειδώνιος δὲ xal oi πλεῖστοι 5 
ἀέρος. τῶν Στωικῶν μικτὴν ἐκ πυρὸς καὶ 


ἀέρος. 

Πλάτων ἐκ πλείονος τοῦ πυρὸς 
εἶναι τὴν σελήνην. 

7. Αριστοτέλης σελήνην ἐν μµεῦο- 10 
p(otc ἀέρος τεταγµένην καὶ τῆς πέµπτης 
οὐσίας µετέχουσαν ἐν μηνὶ περιέρχε- 
σθαι τὸν ἴδιον χύχλον. 

8 θαλῆς γεώδη τὴν σελήνην dme- 
φήνατο. 16 
Αναξαγόρας καὶ Δημόκριτος 
στερέωµα διάπυρον ἔχον ἐν ἑαυτῷ 

πεδία xal ὄρη xal φάραγγας. 

10 Διογένης κισηροειδὲς ἄναμμα τὴν 
σελήνην. 90 

11 Ἴων σῶμα τῇ μὲν ὑελοειδὰς διαυγές, 
τῇ ὃ ἀφεγγές. 

12 Βήρωσος ἡμιπύρωτον σφαῖραν τὴν 

σελήνην. 

Ἡρακλείδης [καὶ Ὄκελλος] γῆν 25 
ὁμίχλῃ περιεχοµένην. 


ὅ Πλάτων ἐκ πλείονος τοῦ πυρώ- 6 
δους. 


Avataqópac Δημόκριτος στε- 9 
ρέωµα διάπυρον ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία 
xal ὄρη xal φάραγγας. 


0] Ἡράχλειτος γῆν ὁμίχλῃ περιε- 13 
χοµένην. 


] πεπιληµένον EC: πευπυρωλημένον A: 
πεπυρωμένον G. Lydus B cf. Prol. p.16.35 || 
9 πλέονος E || πυρώδους Lydus (A)BC: πυρός 
G: γεώδους E cf. G qui $ 5 habet ix πυρὸς 
καὶ γεώδους || 7 de $ 9 cf. Prol. p. 26. 138 [| 
10 Ἡράχλειτος E Lyd. (A)BC: Plutarchi erro- 
rem correxit Fabricius, tum alii ex Stob. [ἱπερι- 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

26 4 Io. Lydus Ἱ. c. ἘΞενοφάνης δὲ νέ- 
qoe εἶναι πεπυρωµένον. 

9 Idem l1. e. oi Στωιχοὶ μικτὴν πυρὸς 
καὶ ἀέρος. 

6 Idem |. ο. 
πυρώδους. 

9 Idem 1. ο. Ἀναξαγόρας xal Δημό- 
xpttoe Scepéwoua διάπυρον ἔχον ἐν ἑαυτῷ 
πεδία xal ὄρη xal φάραγγας. 

13 Idem |. e. Ἡράχλειτος γῆν ὁμίχλι 
περιειληµένην. 


ο όὍ-- 


Πλάτων ἐχ πλείονος τοῦ 


9 post εἶναι addit τὴν σελήνην C: om. Ε 

7 ἀέρος C: χέρος F 

12 µετέχουσαν C: ὑπάρχουσαν F 

23 βήρωσος C: (β)ήσορος F: cf. 281 292 
et Βηρώσου Phot. p. 114. 28 v. Prol. p. 200 

25 ὄχελλος F: ὤχελος C: de Ocello cf. 
Prol. p.100! 2163 

26 ὀμίχλην A 


ALIORUM EX. AETIO EXCERPTA 

2. ὃ Theodoret. IV 28. Ἀναξιμένης δὲ 
χαὶ Παρμενίδης xai Ἡράκλειτος ἐχ pó- 
νου συνεστάναι πυρός. 9 

8 Idem |. ο. ante 2. 3 yer, μὲν γὰρ ὁ 
θαλῆς φησι. 

9 Idem ]. ο. post 2. 3 Ἀναξαγόρας δὲ καὶ 
Δημόκριτος στερέωμα διάπυρον, ἔχον dv 
ἑαυτῷ πεδία xal ópr xal φάραγγας. 

19 Idem 1. c. post 14 Ἡρακλείδης δὲ 


γην ὁμίχλῃ περιεχοµένην. 


AETII PLAC. II 25 14. 15 26 1—3 927 1 351 


— áo DUE —À κ. 
PLUTARCHI EPIT. II 25. 26. 97 STOBAEI ECL. I 26 1 


Πυθαγόρας χατοπτροειδὲς opa. 14. Πυθαγόρας κατοπτροειδὲς σῶμα. 
15 Ἐμπεδοχκλῆς dépa συνεστραµµέ- 
VOV, νεφοειδή, πεπη]ότα ὑπὸ πυρός, 


κς. Περὶ μεγέὂηρυς σελήνης. G 07. 
E XV 211.3 


Ot Στωικοὶ μείζονα τῆς γῆς 1 


5 ἀποφαίνονται ὡς xal τὸν Ttov. 


Παρμενίδης ton» τῷ fA: καὶ 2 


4 ) 9 — , 
απ αὐτοῦ φωτίζεται. 


xt. Περὶ σχήματος σελήνης. G 68 
E XV 28 1—3 


1 Οἱ Στωικοὶ ogatposibz εἶναι ὡς 


τὸν TÀtoy. 


εχοµένην E [περιχεομένην c6]: περιειλημμένην 
Lydus: περιειλημμένην (A)BC cf. Prol. p. 17 
] xarà τὸ ποροειδὲς E(A)BC cf. Lydus: 
correctum ex Stobaeo || post σῶμα ex titulo 
c. 26 iterant σελήνης (A)B: τῆς σελήνης C: 
om. E Lydus 
4 τῆς γῆς om E[ckEF6] 


6 ἴσην GAB: ἴσον E: ἴσον C || καὶ G(A)B: 
xai γὰρ E([cpEr6) sed cf. ad Stob. 

7 παρ αὐτοῦ B || φωτίζεται E(cDEg6]: φω- 
τίζεσθαι G(A)B cf. Prol. p. 69 

10 εἶναι om. B || ὡς E(A): ὡς xai GB et 
pr. C, sed xal rubr. deletum (cf. v. 5] 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

29 14 Io. Lydus 1. c. Πυδαγόρας γε μὴν 
πυροειδὲς σώμα. 

20 1. 3 Achill. p. 1415 σχῆμα δὲ αὐτῆς 
οἱ μὲν σφαιροειδές, οἱ δὲ δισχοειδές cf. Prol. 
p. 26. 


ὥστε σύμμικτον. 
Περὶ μεγέθους σελήνης. 5 


(Ποσειδώνιος xal οἱ πλεΐστοι τῶν 
Στωικῶν) μείζονα [δὲ] τῆς γῆς ὡς 
καὶ τὸν ἥλιον. 

(Παρμενίδης) ἴσην [02] τῷ ἡλίῳ' 


καὶ γὰρ ἀπ αὐτοῦ φωτίζεται. 10 


(Αριστοτέλης) ἑλάττονα [δὲ] τῆς 
γῆς εἶναι τῷ μµεγέθει. 
Περὶ σχήματος σελήνης. 


(Ποσειδώνιος xai οἱ πλεῖστοι τῶν 
Στωικῶν) σφαιροειδη [δὲ τῷ σχή- 15 
ματι] σχηµατίζεσθαι ὃ αὐτὴν πολλα- 
χῶς, καὶ γὰρ πανσέληνον γιγνοµένην 
xal διχότοµον xal ἀμφίχυρτον xai 
μηνοειδῆ, 


6 $ 1 additur post 25 5 ἀέρος. Posidonii 
lemma huc non quadrat cf. Prol. 68! || 9 6 4 
additur post 25 3 πυρίνην || 10 γὰρ sensum non 
habere intellexit Karsten Parmen. p. 248 cf. 
Zeller Y *527!. cf. tamen Prol. p. 62 || 11 
$ 3 additur post χύχλον 25 7 || 12 εἶναι τῷ 
µεχέθδει Stobaeo tribuo || 14 $ 1 additur post 
261 ἦλιον || 16 9 C: om. Ε || 17 qtrvopévny 
nisi quid excerptoris culpa intercidit scriben- 
dum γίγνεσθαι aut γὰρ delendum 


— — — —— — — — — — —À — 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

14 Theodoret. IV 23 post 9 ὁ δὲ Πυθα- 
Ἱόρας πετρῶδες σῶμα. 

26 1 Idem |. ο. xel οἱ μὲν μείζονα τῆς 
γῆς ἀποφαίνονται. 

2 [dem.l. ο. οἱ δὲ ἱτόμετρον. 

ὃ [dem 1. ο. οἱ δέ γε ἐλάττονα. 

4 Idem Ι. ο. ἄλλοι δὲ σπιθαμῆς ἔχειν διά- 
µετρον. cf. Prol. p. 46. 

27 Idem IV 24 καὶ τί δεῖ λέγειν ὅσα ἐκεῖ- 
vot σχημάτων πέρι xal ἐχλείψεων (ο. 29) 
καὶ διαστημάτων (c. 31) μυθολογοῦσιν. 


358 AETII PLAC. II 27 2—4 28 1—5 
PLUTARCHI EPIT. II 27. 28 -  STÓBAEI ECL. I 26 1 
Ἡράκλειτος σχαφοειδή. 9 Ἡράκλειτος σχαφοειδῆ [τῷ σχή- 
ματι.] 
Ἐμπεδοχλῆς δισκοειδή. ὃ (Ἐμπεδοκλῆς) δισχοειδῆ [δὲ τῷ 
σχήματι»] 
ἼἌλλοι κυλινδροειδή. 4 ἸΤινὲς δὲ χυλινδροειδή. 


χη. Περὶ φωτισμῶν σελήνης. G 09 Περὶ [δὲ] φωτισμῶν αὐτῆς. 
5 E XV 29 1—4 
Αναξίμανδρος ἴδιον αὐτὴν ἔχειν 1 Αναξίμανδρος Ἐενοφάνης Βή- 
φῶς, ἀραιότερον δέ πως. pe coc ἴδιον αὐτὴν ἔχειν φῶς. 
9 ᾿Αριστοτέλης ἴδιον µέν, ἀραιότε- 
pov δέ πως. 
ὃ Οἱ Στωιχοὶ ἀμαυροφανές, ἄεροει- 
δὲς dp. 


Ἀντιφῶν ἰδίῳ φέγει λάµπειν viv 4 ἈΑντιφῶν ἰδιοφεγγή μὲν τὴν σε- 


σελήνην, τὸ δὲ ἀποχκρυπτόμενον περὶ 

1 αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολῆς τοῦ ἡλίου 
ἀμαυροῦσθαι, πεφυχότος τοῦ ἴσχυρο- 
τέρου πυρὸς τὸ ἀσθενέστερον ἆμαυ- 
ροῦν ὃ δὴ συµβαίνειν xal περὶ τὰ 
ἄλλα ἄστρα. 

5 θαλῖῆς xal οἱ ἀπ᾿ αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ 
Πλίου φωτίζεσθαι τὴν σελήνην. 


1 $2 post3 collocant (Δ)ΒΟ: recte EG || 
4 φωτισμῶν E[B(A)BC: φωτισμοῦ EG || 
6 αὐτὸς B || 9 ὑποκρυπτόμενον E || 10 ἀπὸ 
τῆς E || 11 ἰσχυροτάτου φωτὸς B || 13 ὃ δὲ 
B || συµβαίνειν Ὦ: συμβαίνει Lydus E[c]( A)BC 
TESTIMONIA PLUTRCHI 

28 Ioann. Lyd. d. mens. III 8 p. 36, 11B 
περὶ δὲ τοῦ χατ αὐτὴν φωτὸς ἐροῦμεν ὡς 

1 Idem Ι. ο. Ἀναξίμανδρος μὲν ἴδιον 
αὐτὴν φῶς ἔχειν βούλεται ἀραιότερον δέ πως. 

4 Idem |. ο. ὁ δὲ Ἀντιφῶν ἰδίῳ μὲν φέγ- 
ει λάµπειν την σελήνην, τὸ δὲ ἀποχρυπτόμενον 
περὶ αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολῆς τοῦ ἡλίου 
ἀμαυροῦσθαι πεφυκότος τοῦ ἰσγωροτέρου φωτὸς 
τὸ ἀσθενέστερον ἁμαυροῦν. ὃ δη συμβαίνει xal 
περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα. 

5 Idem Ἱ. ο. θαλῆς δὲ xal ol ax αὐτοῦ 
ὑπὸ τοῦ ἡλίου φωτίζεσθαι την σελήνην ἑνέ- 
χριναν [ἔκριναν coni. Bekker]. 


λήνην, τὸ ὃ ἀποχρυπτόμενον περὶ 
αὐτὴν ὑπὸ τῆς προσβολΏῆς τοῦ ἡλίου 15 
ἀμαυροῦσθαι, πεφυχότος τοῦ ἴσχυρο- 
τέρου τὸ ἀσθενέστερον ἀμαυροῦν. ὃ 
δὴ συμβαίνειν xal περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα. 


θαλΏῆς πρῶτος ἔφη ὑπὸ τοῦ ἡλίου 
φωτίζεσθαι. Πυαγόρας llapys- ο 
νίδης ᾿Εμπεδοχλῆς Ἀναξαγόρας 
Μητρόδωρος ὁμοίως. 

1 $8 3 et 4 adduntur post σύμμικτον 25 15 

ϐ περὶ δὲ A cf. Prol. p. 63: δὲ delevit 
Gaisford 

7 βήρωσος C: βήρησος F cf. ad 25 1? 

19 ἔφη A: ἔφησε Heeren 

21 de Anaxagora cf. Prol. p. 138 


AETII PLAC. II 28 e 29 1--8 359 
— 770077 D M — nan. 
PLUTARCHI EPIT. II 28. 29 STOBAEI ECL. I 26 1 


Ἡράκλειτος τὸ αὐτὸ πεπονθέναι 6 Ἡράκλειτος ταὐτὸν πεπονθέναι 
τὸν ἦλιον xal τὴν σελήνην. σκαφοβι-. τήν τε σελήνην xal τὸν ἥλιον. σκα- 
δες γὰρ ὄντας τοῖς σχήµασι τοὺς µ«φοειδεῖς δὲ ὄντας τοῖς σχήµασι τοὺς 
ἀστέρας, δεχοµένους τὰς ἀπὸ τῆς ἀστέρας, δεχοµένους τὰς ἀπὸ τῆς 

5 ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεωςαὐγάς, φωτίζεσθαι ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως αὐγάς, φωτίζε- 
πρὸς τὴν φαντασίαν, λαμπρότερον μὲν σαι πρὸς τὴν φαντασίαν, λαμπροτέ- 
τὸν ἦλιον, ἐν χαθαρωτέρῳ γὰρ ἀέρι — poc μὰν τὸν ἥλιον, ἐν καθαρωτέρῳ 
φέρεσθαι, τὴν δὲ σελήνην ἐν Όολω- Ἱὰρ dép: φάρεσθαι, τὴν δὲ σελήνην 
τέρρ, διὰ τοῦτο xal ἁμαυροτέαν ἐν Ὀολωτέρρ, xal διὰ τοῦτο ἁμαυ- 

10 φαίνεσδαι. ῥοτέραν φαίνεσῦαι. 10 


σι 


x0. Περὶ ἐκλείφεως σελήνης. αΤ0 Περὶ [δὲ] ἐχλείφεως σελήνης. 
E XV 511—5 
Αναξίμανδρος τοῦ στοµίου τοῦ 1 Αναξίμανδρος τοῦ στοµίου τοῦ 


περὶ τὸν τροχὸν ἐπιφραττομένου. περὶ τὸν τροχὸν ἐπιφραττομένου. 
i Βήρωσος χατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς 2 ἈἨήρωσος xatà τὴν πρὸς ἡμᾶς 15 
ἐπιστροφὴν τοῦ ἀπυρώτου μέρους. ἐπιστροφὴν τοῦ ἀπυρώτου μέρους. 
Ἡράκλειτος κατὰ τὴν τοῦ σκα- ὃ Αλκμαίων Ἡράκλειτος Αντι- 
φοειδοῦς στροφήν. φῶν κατὰ τὴν τοῦ σκαφοειδοῦς στρο- 


φὴν καὶ τὰς περιχλίσεις. | 


—— — —— ----- 


1 Ἡράκλειτος — 2 σελήνην om. E[c&re1] || 11 δὲ cf. Prol. p. 68 
4 τὰ ἀπὸ E: δὲ τὰ ἀπὸ (A)BC || 5 αὐτὰ 15 βήρωσος C: βήροσος F 
(A)BC: quippe corruptum om. E Lydus: l7 ἀντίφαντος A: corr. Heeren 


αὐγὰς corr. Beck ex Stobaeo || "7 χαθα- 
ρωτάτω B || γὰρ-- θολωτέρῳ om. pr. A |, 8 
Δολωτέρω B: δολερῷ E: θολερωτέῳ C cf. 
Schuster Heracl. p. 123! || 19 Αναξίμανδρος 
EGB: 'Avattpévgc (A)C cf. Prol. p. 134. 
200 sq. || 15 βηρωσὸς C: βηρωσσὸς (A)B: 
om. E || 16 τοῦ πυρώδους E || 18 στροφὴν 
E: συστροφὴν (A)BC 


— — o —À M —Ó— M κος D ERE 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

28 6 Io. Lydus l. c. ὅ γε μὴν Ἡράκλειτος 
τὸ αὐτὸ πεπονθέναι τὸν ἦλιον xal τὴν σελήνην 
φησί. σκαφοειδεῖς γὰρ ὄντας τοῖς σχήµασιν ἐχ 
τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως φωτίζεσθαι πρὸς τὴν 
φαντασίαν, λαμπρότερον δὲ τὸν ἥλιον διὰ τὸ 
ἐν κχαδαρῷ ἀέρι φαίνεσθαι. 

99 3 Aehill. p. 1415 χατὰ μῆνα δὲ ἐχλεί- 
πει ὡς μὲν Ἡράκλειτός φησιν ὁμοίως τῷ 
ἡλίῳ τοῦ φωτνειδοῦς σγήµατος [? cf. Prol. p.26] 
ἀναστραφέντος. 

] Idem 1. ο. ἄλλοι δὲ τοῦ στοµίου τοῦ τρο- 
χοειδοῦς δι οὗ ἐχπέμπεται τὸ φῶς ἀποφρα- 
χθέντος. 


360 - 
PLUTARCHI EPIT. II 29 


Τῶν Πυθαγορείων τινὰς ἀνταυ- 4 
γείᾳ xal ἀντιφράξει τὸ μὲν τῆς γῆς, 
τὸ δὲ τῆς ἀντίχθονος ol δὲ νεώτεροι 
κατ ἐπινέμησιν φλογὸς κατὰ μιχρὸν 

5 ἐξαπτομένης τεταγµένως, ἕως ἂν τὴν 
τελείαν πανσέληνον ἀποδφῷ, xal πάλιν 
ἀναλόγως µειουµένης µέχρι τῆς συ- 
νόδου καθ ἣν τελείως σβέννυται. 


9 

Πλάτων Ἀριστοτέλης οἱ Στωι- 6 
ιοχοὶ oí μα ῦηματικοὶ συμφώνως 
τὰς μὲν µηνιαίους ἀποχρύψεις συνο- 
δεύουσαν αὐτὴν ἡλίῳ καὶ περιλαμπο- 
µένην ποιεῖσθαι, τὰς δὲ ἐχλείψεις εἷς 
τὸ σχίασµα τῆς γῆς ἐμπίπτουσαν, 
16 μεταξὺ μὲν ἀμφητέρων τῶν ἀστέρων 
γινοµένης, μᾶλλον δὲ τῆς σελήνης 

ἀντιφραττομένης *. 
1d 


8 


1 ἀνταυχείᾳ xal ἐπιφράξει ΑΒ: ἀνταύγειαν 
xai ἐπίφραξιν EC: correxi conl. G 

2 τὸ piv om. E || γῆς 7j τῆς ἀντίχθονος 
E cf. G 

4 φωτὸς E[cpre] 

8 τελέως E 

10 καὶ οἱ μαθηματικοὶ συμφωνοῦσι E cf. 
Prol. p. 8 

12 τῷ ἡλίω C || συμπεριλαμπ.µένην E 

. 15 μὲν AC: δὲ B: om. E 

16 τῆς σελήνης E(A)BC cf. Prol. p. 53 sq. 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

29 6 Achill.1.c. ὡς δὲ ἄλλοι ὅταν περὶ τὸ 
χωνοειδὲς τῆς γῆς γένηται δύουσα [cf. p. 141 5], 
ὡς δὲ οἱ πολλοὶ κατὰ διάµετρον γενοµένη ἡλίῳ. 


AETII PLAC. II 29 1--θ 


STOBAEI ECL. I 201 213.6 


Τῶν Πυθαγορείων twi; κατὰ 
την Ἀριστοτέλειον ἱστορίαν καὶ τὴν 
Φιλίππου τοῦ Ὀπουντίου ἀπόφασιν 
ἀντιφράξει τοτὸ μὲν τῆς γῆς, τοτὸ δὲ 
τῆς ἀντίχθονος. τῶν δὲ νεωτέρων slot 5 
τινες οἷς ἔδοξε xav ἐπινέμησιν φλο- 
γὸς κατὰ μικρὸν ἐξαπτομένης τεταγµέ- 
νως, ἕως (ἂν) τὴν τελείαν πανσέληνον 
ἀποδφ, xal πάλιν ἀναλόγως µειουµέ- 
νης µέχρι τῆς συνόδου καθ ἣν τε- 1ο 
λείως σβέννυται. 

Ἐενοφάνης xal τὴν µηνιαίαν ἀπό- 
κρυψιν κατὰ σβέσιν. 

θαλῆς Ἀναξαγόρας Πλάτων 
οἱ Στωικοὶ τοῖς μαῦ ηματιχοῖς 15 
συμφώνως τὰς μὲν µηνιαίους ἀποχρύ- 
vet; συνοδεύουσαν αὐτὴν ἡλίῳ καὶ περι- 
λαμπομένην ποιεῖσθαι, τὰς δ᾽ ἐχλεί- 
Ψεις εἰς τὸ σχίασµα τῆς γῆς ἐμπίπτου- 
σαν, μεταξὺ μὲν ἀμφοτέρων τῶν ἀστέ- 20 
pev Ἰενομένης, μᾶλλον δὲ τῆς σε- 
λήνης ἀντιφραττομένης *. 


Ἀναξα]γόρας, ὥς φησι θεό- 
φραστος, xal τῶν ὑποχάτω τῆς 


σελήνης ἔσθ ὅτε σωμάτων ἔπιπρο- 25 
σθούντων. 

Χρύσιππος ἐχλείπειν τὴν σε- 
λήνην τῆς γῆς αὐτῖ ἐπιπροσῦούσης. 
xal εἰς σχιὰν αὐτῆς ἐμπίπτουσαν. 


 ἀριστοτέλειον F: ἀριστοτελικὴν C, illud 
tamen in marg. cf. Prol. p. 215 || xal τοῦ 
À: correxi 

ὦ δὲ peU' ἑτέρων A: corr. Heeren 

8 ἂν om. A 

10 τελείώσιν A: corr. Heeren 

13 χατὰ σβέσιν scripsi: 
cf. 24 1 

16 µηνιαίας ex cod. August. scripsit Gais- 
ford 
21 τῆς σελήνης sie Α: cf. Prol. p. 593 sq. 
33 Θεόφραστος cf. Phys. opiu. fr. 19. Prol 
138. 217 
28 αὑτὴν À: corr. Heeren 
39 ἐμπιπτούτης À: corr. Bake ad Cleomed. 
p. 468 ex Diog. VII 145 





vulgo χατάσβεσιν 


AETII PLAC. I1 30 1— ὅ 
—— 


PLUTARCHI EPIT. II 3 


λ. Περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς, διὰ τί 
γεώδης φαίνεται. G ΤΙ 
E XV 52 1—3 
Ot Πυθαγόρειοι γεώδη φαίνε- 
500a. τὴν σελήνην διὰ τὸ περιοιχεῖ- 
σθαι αὐτὴν χαθάπερ τὴν παρ ἡμῖν 
γῆν µείζησι ζῷοις xal φυτοῖς καλλίο- 
aw: εἶναι γὰρ πεντεχαιδεχαπλάσια τὰ 
ἐπ αὐτης ζφα τῇ δυνάµει μηδὲν 
10 περιττωματικὸν ἀποχρίνοντα xal τὴν 
ἡμέραν τοσαύτην τῷ µήχει. 


Ἀναξαγόρας ἀνωμαλότητα τοῦ 
συγχρίµατος διὰ τὸ φυχρομιγὲς dua 
xal γεῶδες παραμεμῖχῦαι γὰρ τῷ 

ιδ πυροειδεῖ τὸ ζοφῶδες ὅθεν Φευδο- 
φανή λέγεσθαι τὸν ἀστέρα. 


Οἱ Στωιχοὶ διὰ τὸ ἀερομιχὲς τῆς 5 


οὐσίας μὴ εἶναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ 
σύγχριμα. 


1 διὰ τί (Α)Ο: καὶ διὰ τί ΕΒ || 6 αὐτὴν EA: 
ταύτην GBC || 8 πεντεκαιδεκαπλάσια E: 
πεντεχαιδεκαπλασίωνα (AJBC cf. G || 9 ζῶα 
EG(A)C: φυτά B | τῇ δυνάµει G(A)BC: 
om. E, sed cf. Boeckh Philol. p. 131 sq. si- 
militer nugatur Hugenii Cosmotheoros Ha- 
gae 1699 p. 66 !| 10 περττωματικὸν GBC: 
περισσοματιχὸν Α: σωματικὸν E. | 12 τοῦ G: 
διὰ τοῦ E(A)BC || 13 ογρομαὲς (A)B: wvo- 
Ὑομιγχὲς C: Ψυχροειδὲς E || 15 φευδοφανη E 
(vulg.] (A)JBC: καὶ ψευδοφαῃ E[cre] |. 17 
περομιγὲς E: ἑτεροειδὲς (A)BC 


1 


t2 


4 


361 
STOBAEI ECL. I 26 1 


Περὶ [δ'] ἐμφάσεως αὐτῆς. 


Τῶν Πυθαγορείων τινὲς uév, ὧν 
ἐστι Φιλόλαος, τὸ γεωφανὲς αὐτῆς 
εἶναι διὰ τὸ περιοιχεῖσθαι τὴν σελήνην 
χαθάπερ τὴν παρ ἡμῖν γῆν ζφοις καὶ 5 
φυτοῖς µείζοσι καὶ καλλίοσιν’ εἶναι γὰρ 
πεντεχαιδεχαπλάσια τὰ ἐπ᾽ αὐτῆς ζῷα 
τῇ δυνάµει μηδὲν περιττωματιχὸν απο- 
κρίνοντα xal τὴν ἡμέραν τοσαύτην 
τῷ µήκει. ἄλλοι δὲ την ἐν τῇ σε- 
λήνη ἔμφασιν ἀνάχλασιν εἶναι τῆς 
πέραν τοῦ διακεκαυµένου χύχλου τῆς 
οἰχουμένης ὑφ Ἱμῶν δαλάττης. 

Ἀναξαγόρας ἀνωμαλότητα συγχρί- 
µατος διὰ τὸ Φυχρομιγὲς dua καὶ 15 
γεῶδες, τὰ μὲν ἐχούσης ὑψηλὰ τὰ δὲ 
ταπεινὰ τὰ δὲ xoiÀa. xal παραμεμῖ- 
χΌαι τῷ πυροειδεῖ τὸ ζοφῶδες, dv τὸ 
πάθος ὑποφαίνει τὸ Oxtepóv* δθεν 
φευδοφανη λέγεσῦαι τὸν ἀστέρα. 

Δημόκριτος ἀποσχίασμά τι τῶν 
ὑψηλῶν ἐν αὐτῇ μερῶν' ἄγχη Tàp 
αὐτὴν ἔχειν xal νάπας. 

Παρμενίδης διὰ τὸ .παραμεμῖ- 
y9at τῷ περὶ αὐτὴν πυρώδει τὸ ζο- 26 
φῶδες, ὅθεν φευδοφανη τὸν ἀστέρα 
χαλεῖ. 

Ot Στωικοὶ διὰ τὸ ἀερομιγὲς τῆς 
οὐσίας μὴ εἶναι αὐτῆς ἀχήρατον τὸ 
σύγχριμα. 


20 


30 
1 δὲ cf. Prol. p. 68 
9 γαιοφανὲς À: corr. Meineke 
9 ἡμετέραν A 
20 dépa A: corr. Heeren 
232 ἀνάγχη A: corr. Canter. 


302 - 
PLUTARCHI EPIT. II $1 


λα. Περὶ τῶν ἀποστημάτων [τῆς 
σελήνης] α 72 
E XV 531—3 
Ἐμπεδοχκλῆς διπλάσιον ἀπέχειν 
5 Ἀτὴν σελήνην ἀπὸ τοῦ ἡλίσυ ἥπερ 
ἀπὸ τῆς γῆς Ἁ. 
Οἱ ἀπὸ τῶν μαθηματικῶν óxvo- 
χαιδεχαπλάσιον. 
Ἐρατοσθένης τὸν ἦλιον ἀπέχειν 


1 περὶ τῶν ἀποστημάτων αὑτῆς E: περὶ τῶν 
ἀποστημάτων τῆς σελήνης A et [om. τῶν] 
B; qui addunt πόσον ἀφέστηκε τοῦ ἡλίου 
quod om. EG: περὶ ἀποστήματος τῆς σελή- 
νης ὃ ἀφέστηκε τοῦ ἡλίου OC: inclusi τῆς 
σελήνης cf. Prol. p. 63 

5 cf. Prol. p. 68 

|) ἀπέχειν- -σελήνην p. 3633 3 om. (A)BC: 
restitutum ex EG Lydo 


——— —.— στ — —— — —— — — ———— ——ÓÓMM —— —— 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

31 3 Ioann. Lydus 1. c. p. 36, 22D. ἀφε- 
τάναι δὲ λόγος ἀπὸ τῖς γῆς χατὰ τὸν Ἔρα- 
τοσθένην τὴν μὲν σελήνην σταδίων µυριάδας 
ἑβδομήκοντα ὀκτώ, τὸν δὲ Ttov τετραχκοσίας 
xal ὀκτάχις µυρίας. 


6 


4d 


8 


] 


3 


AETII PLAC. II 30 0--θ 31 1—8 


STOBAEI ECL. I 26 1 


Ἀριστοτέλης pi εἶναι αὐτῆς 
ἀκήρατον τὸ σύγχριµα διὰ τὰ πρόσ- 
Ίδια ἀερώματα τοῦ αἰθέρος, ὃν mpoo- 
αγορεύει σῶμα πέµπτον. 

Οἱ ἀπὸ τῶν μαθηματικῶν τὸ 5 
ἀνώμαλον συγχριτικὸν αἰτιῶνται. xa- 
θάπερ οὖν τῶν προσαυγαζοµένων ὑπὸ 
τοῦ ἡλίου νεφῶν τὰ μὲν ἀραιότερα 
µέρη λαμπρότερα φαίνεσθαι, τὰ δὲ 
πυχνότερα ἁμαυρότερα, οὕτω xal τῆς 10 
σελήνης ἑξοιχυίας μὲν νεφελοειδεῖ πι- 
λήµατι, προσαυγαζοµένης ὃ᾽ ὑπὸ τοῦ 
ἡλίου. 

Ξενηωφάνης τὸν μὲν Toy χρήσι- 
μον εἶναι πρὸς τὴν τοῦ χόσµου χαὶ 16 
τὴν τῶν ἐν αὐτῷ (pov Ὑένεσίν τε 
xal διοίκησιν, τὴν δὲ σελήνην ma- 
ρέλχειν. 


Περὶ [δὲ] τῶν ἀποστημάτων. 


Ἐμπεδοχκλῆς διπλάσιον ἀπέχειν 20 
Ἑτῆς σελήνης ἀπὸ (τῆς) Ἰῆς ἥπερ 
ἀπὸ τοῦ fou. 

Οἱ δὲ ἀπὸ τῶν μαθηματικῶν 
ὀκτωκαιδεχαπλάσιον. 


3 ἨἩρατοσδένης τὸν ἥλιον ἀπέχειν 55 


9 ἀερώματα F: ἑἐρώματα C: ἀπεράματα 
Meineke, περιττώματα  Heeren, σαρώματα 
Doehner, mihi ἀερώματα et recte formatum 
et ad sensum necessarium videtur. intellege 
propterea quod, aether prope terram in ae- 
rem verti solet. ἀεροῦσδαι et praecipue ἐξα- 
εροῦσθαι philosophis trita sunt. substantivis 
similiter utitur III 2 11 || 9 φαίνεσθαι A: φαί- 
vetat Heeren || 19 δὲ F: om. C || 20 τῆς σε- 
λήνης sic A cf. Prol. p. 63 || 21 τῆς addi- 
dit Meineke 
ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

81 Theodoret. IV 24 οὐ yàp µόνον ὅσον 
ἀλλήλων διεστήχασι λέγουσιν ἀλλὰ καὶ ὅσον 
τῆς γῆς ἀφεστήχασι. 

3 Idem |. c. xai τετρακοσίας ἀριθμοῦσι καὶ 
μέντοι xat πλείους σταδίων µυριάδας τὰς μὲν ἀπὸ 
γῆς µέχρι σελήνης, τὰς δὲ ἐκεῖθεν μέχρις ἡλίου. 





AETII PLAC. II 31 3--5 321. 2 


-—— e  - 
PLUTARCHI EPIT. II 31. 32 


ἀπὸ τῆς Ἰῆς σταδίων μυριάδας τε- 
τραχοσίας xal ὀχταχισμυρίας, τὴν δὲ 
σαλήνην ἀπέχειν τῆς γῆς µυριάδας 
ἑβδομήχοντα ὀκτὼ σταδίων. 


δλβ. Περὶ ἐνιαυτοῦ, πόσος ἑχά- 
στου τῶν πλανητῶν χρόνος καὶ 
τίς ὁ μέγας ἐνιαυτός. G 7 
E XV 54 
Ἐνιαυτός ἐστι Kpóvou μὲν ἐνιαυ- 
10 τῶν περίοδος τριάχοντα, Διὸς δώ- 
δεχα, Ἄρεος δυεῖν, tou δώδεχα 
μηνες ot δ᾽ αὐτοὶ Ἑρμοῦ xal Ἄφρο- 
δίτης. ἰσόδρημοι γάρ: σελήνης ἡμέραι 
τριάχοντα. οὗτος γὰρ ὃ τέλειος μὴν 
15 ἀπὸ φάσεως εἷς σύνοδον. 


Ἡὸν δὲ µέγαν ἐνιαυτὸν οἱ μὲν ἐν 
τῇ ὀκταετηρίδι τίθενται, ot. δὲ ἐν τῇ 
ἐννεαχαιδεχαετηρίδι, οἱ δὲ ἐν τοῖς ἑξή- 
κοντα ἑνὸς δέουσιν. 


] σταδίους µυριάδων τετρακοσίων xal ὀκτα- 
χισμυρίων E: sed cf. G Lydus || 4 σταδίων post 
γῆς v- 9 G(A)BC, || 5 évtaoto9 GABC: évtav- 
τῶν E || πόσος-- ἐνιαυτός AB: πόσος ἑκάστου 
τῶν πλανωμένων ὁ μέγας ἐνιαυτός C: om. EG 
at cf. Achill. c. 18 p. 1274 τίς 6 xaAobpe- 
voc µέγας ἐνιαυτὸς xal ἐν πόσοις γρόνοις ἔκα- 
στος τῶν πλανητῶν Χαδίσταται || 10 διὸς 
E[Bcr)G: διὸς δὲ (A)BC || 11 ἄρεος B: ἄρεως 
(A)C || δυεῖν EC: δυοῖν AB || ἁλίου δὲ E | 
19 σελήνης δὲ E || ἡμέρα B || 15 φάσεως EA: 
φαΊσεως (: φάνσεως DB 





4 


1 


905 
——— —nnÁÁ— Ó——— - 
STOBAEI ECL. 126184 


ἀπὸ τῆς γῆς σταδίων µυριάδας [μυ- 
ριάδων] τετραχοσίας xal στάδια ὀχτάχις 
μύρια, τὴν δὲ σελήνην ἀπέχειν ἀπὸ 
τῆς γῆς µυριάδας ἑβδομήκοντα ὀχτὼ 
σταδίων. 5 

Ἐμπεδοκλῆς τοῦ ὄψους τοῦ ἀπὸ 
τῆς γῆς (εἰς) τὸν οὐρανόν, ῆτις ἐστὶν ἀφ 
ἡμῶν ἀνάτασις, πλείονα εἶναι τὴν χατὰ 
τὸ πλάτος διάστασιν, κατὰ τοῦτο τοῦ 
οὐρανοῦ μᾶλλον ἀναπεπταμένου διὰ τὸ 10 
qq παραπλησίως τὸν κόσμον χεῖσθαι. 

Βόηῦος δὲ πρὸς τὴν φαντασίαν 
δέχεται τὸ ἀναπεπταμένον, οὗ κατὰ 
τὴν ὑπόστασιν. 


D d 
^ 


Ἐνιαυτός ἐστι Κρόνου μὲν ἐἔνιαυ- 1 
τῶν περίοδος τριάχοντα, Διὸς δώ- 
6exa, Ἄρεος δυοῖν, ἡλίου δώδεχα μῇ- 
νας οἱ ὃ αὐτοὶ Ἑρμοῦ καὶ ᾿Αφροδί- 
της, ἰσόδρομοι Ἰάρ' σελήνης ἡμέραι 
τριάκοντα. οὗτος γὰρ ὁ τέλειος μὴν 
ἀπὸ φάσεως εἷς σύνοδον. Ἰίγνεσθαι 
0b τὸν λεγόμενον µέγαν ἐνιαυτόν, ὅταν 
ἐπὶ τοὺς αὐτοὺς dq ὧν Πρξαντο τῆς 
κινήσεως ἀφίκωνται τόπους. 

[^v δέ ve µέγαν ἐνιαυτὸν οἱ μὲν 26 
ἐν τῇ ὀχταετηρίδι τίθενται. οἱ δὲ ἐν 
τῇ ἐννεαχαιδεχαξτηρίδι, oí ὃ ἐν τοῖς 
τετραπλασίοις ἔτεσιν, οἱ δ᾽ ἐν τοῖς 
ἐξήχοντα * Ἀ ἐν ot; Οἱνοπίδης xol 


20 








| µυριάδας µυριάδων ΔΑ: μµυριάδων μυριά- 
δας Heeren: μυριάδων inclusi 

1 οἷον οὐρανόν EF: olov οὐρανοῦ C: ἕως 
οὐρανοῦ Heeren: correxi 

14 titulus deest cf. supra p. 270 c. 8 

93 αὐτοὺς C: om. F 

29 intercidit ἑνὸς δέουσιν cf. Ael. V. H. 
X1: ἑνὸς Οέοντος IIeeren 


904 
PLUTARCII EPIT. II 32 III Prooem. 1 


Ἡράκλειτος ἐκ µυρίων óxtaxto- 
χιλίων Πλιακῶν. 


à 


Διογένης ἐκ πέντε xal ἑξήχοντα 4 


καὶ τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, 
5 ὅσων 6 κατὰ Ἡράκλειτον ἐνιαυτός. 


Ἄλλοι δὲ διὰ ὁπτακισχιλίων ἕπτα- 
χοσίων ἑβδομήχοντα ἑπτά. 


BIBAION TPITON 


Περιωδευχὼς ἐν τοῖς προτέροις ἐν 
i0 ἐπιτομῇ τὸν περὶ τῶν οὐρανίων λόγον 
(σελήνη ὃ αὐτῶν τὸ µεθόριων), τρέψο- 
μαι ἐν τῷ τρίτῳ πρὸς τὰ µετάρσια᾿ 
ταῦτα ὃ ἐστὶ τὰ ἀπὸ τοῦ κύχλου τῆς 
σελήνης καθήκοντα µέχρι πρὸς τὴν 
1 θέσιν τῆς γῆς, Ίντινα χέντρου τάξιν 
ἐπέχειν τῇ περιοχή τῆς σφαίρας νενο- 
µίχασιν. ἄρξομαι ὃ ἐντεῦθεν. 


à. Περὶ τοῦ γαλαξίωυ κύχλου. α 14 


Κύχλος ἐστὶ νεφελοειδὴς ἐν μὲν τῷ 

20 d épt διὰ παντὸς φαινόμενος, διὰ δὲ τὴν 
λευκόχροιαν αλαξίας ὀνομαζόμενος. 

Tàv Πυθαγορείων οἱ μὲν ἔφα- 

σαν ἀστέρος εἶναι διάχαυσιν ἐκπεσόν- 

τος μὲν ἀπὸ τῆς ἰδίας ἕδρας, δὲ οὗ 

25 δὲ περιέδραµε χωρίου χυχκλοτερῶς αὐτὸ 

καταφλέξαντος ἐπὶ τοῦ κατὰ Φαέὂοντα 


4 ἑτῶν B |; 5 ὁ ante ἑνιαυτός E || 6 ἑπτα- 
κισχιλίων om. E || 18 τοῦ GA: om. BC | 
24 τῆς οἰχείας B !! 25 περιέδραµε G: ἐπέδραμε 
(A)BC !! 35 φαέθοντα BC: φαέθοντος A 


— — —— —— —  —— —— —ÓM— 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

1 2 Pseudo-Aristot. erotoapocris. (cf. Prol. 
p. 31] εἶναι δὲ κάτω περὶ τὴν [χατοπτρικὴν] 
φαντασίαν ὁ ἥλιος αὐὑγὰς πρὸς τὸν οὐρανὸν ava- 
χλῶντος ὥσπερ ἐπὶ τῆς ἴριδος καὶ ἐπὶ τῶν 
νεφελῶν συμβαίνει cf. p. 360a 3— 6. 


9 


l 


2 


AETII PLAC. II 32 2—5 III Prooem. 1 1. 2 


— —— n 9) 99 0 — 
STOBAEI ECL. I 8 42 27 1 


Πυθαγόρας. οἱ 9 ἐν τῇ λεγοµένηῃ 
κεφαλή τοῦ Κρόνου" αὕτη à ἐστὶ 
τῶν ἑπτὰ πλανητῶν ἐπὶ ταὐτῃ ημέρα 
τῆς ἐξ ἄρχτου φορᾶς ἐπάνοδος. 

Ἡράκλειτος ἐκ µυρίων ὀχταχισ- 5 
χιλίων ἐνιαυτῶν ἠλιαχῶν. 

Διογένης ὁ Στωιχὸς ἐχ πέντε xai 
ἑξήχοντα καὶ τριαχοσίων ἐνιαυτῶν το- 
σούτων, ὅσος ἦν 6 καθ Ἡράκλει- 


τον ἑνιαυτός. 10 


Περὶ γάλακτος. 

Κύχλος ἐστὶ νεφελοειδἠς ἐν μὲν τῷ 
dépt διὰ παντὸς φαινόµενος, διὰ δὲ τὴν 
λευχκόχροιαν ὀνομαζόμενος γαλαξίας. 

Τῶν Πυ9 αγορείων ot μὲν ἔφα- 15 
σαν ἀστέρος εἶναι διάκαυσιν ἐχπεσόν- 
toc μὲν ἀπὸ τῆς ἰδίας ἔδρας, Ot οὗ 
δὲ περιέδραµε Χωρίου κχυχλοτερῶς 
αὐτὸ περιφλέξαντος ἐπὶ τοῦ κατὰ 


3 ταῦτας Α: corr. Heeren cf. Cic. d. n. d. 
II 20 51 Alcin. epit. c. 14 

ll περὶ γάλακτος A: vulgo περὶ γαλαξίου 
sed cf. ind. supra p. 271 


AETII PLAC. III 1 2—7 


PLUTARCHI EPIT. III 1 


ἐωπρησμοῦ. οἱ δὲ τὸν fÀwaxóv ταύττι 
φασὶ xat ἀρχὰς ἸὙεγονέναι δρόµον. 
τινὸς δὲ κατοπτρικὴν εἶναι φαντασίαν 
τοῦ ἡλίου τὰς αὐγὰς πρὸς τὸν οὐρανὸν 
ὅ ἀναχλῶντος, ὅπερ xal ἐπὶ τῆς ἴριδος 
καὶ ἐπὶ τῶν νεφῶν συμβαίνει. 

Μητρόδωρος διὰ τὴν πάροδον τοῦ 
Πλίου” τοῦτον γὰρ εἶναι τὸν {λιακὸν 
χύχλον. 


ιο. Παρμενίδης τὸ τοῦ πυχνοῦ xal 4 


ἄραιοῦ μῖγμα Ἰαλακτοειδὲς ἀποτελέσαι 
χρῶμα. 
Avataqópac τὴν σχιὰν τῆς γῆς 
κατὰ τόδε τὸ µέρος ἵστασθαι τοῦ οὐ- 
16 ρανοῦ, ὅταν ὑπὸ τὴν γῆν 6 Soc qt 
νόµενος μὴ πάντα περιφωτίζῃ. 
Δημόκριτος πολλῶν xal μικρῶν 
xal συνεχῶν ἀστέρων συμφωτιζοµένων 
ἀλλήλοις συναυγασμὸν διὰ τὴν πύ- 
20 χνωσιν. 


Αριστοτέλης ἀναθυμιάσεως ξηρᾶς 7 


ἔξαψιν πολλῆς τε xal συνεχοῦς καὶ 
οὕτω χόµην πυρὸς ὑπὸ τὸν αἰθέρα 


κατωτέρω τῶν πλανητῶν. 


9 καὶ κατοπτριχὴν B || 10 τοῦ κενοῦ καὶ B || 
13 de $ 5 cf. Prol. p. 138 || 14 τόδε G: 
τοῦτο (A)BC || 15 ἐπὶ τὴν A || ινόµενος ὁ 
ἆλιος B || 10 περιφωτίζη G: φωτίζῃ (A)C: φω- 


ει 
τίζη B || 17 xai om. A || 28. χόσµην A || ὑπὸ 
τὴν À || 24 quae addit G ol Στωιχοὶ τοῦ αἶθε- 
Ρίου πυρὸς ἁραιότητα ἀνώτερον τῶν πλανητῶν 
ex $8 7. 8 conflata videntur. cf. Prol. 15 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

4 Pseudo-Aristot. l. c. τὸ πιχνὸν [sic] 
γαλακτοειδη ἀποτελεῖ χρῶμα. 

5 Idem 1l. ο. Ἰίνεται δὲ ὅταν νεφῶν ἐμπο- 
δικόντων (nescio unde) xal μὴ δύνασθαι τὸν 
ἦλιον στάντα (sic] φωτίξειν. 





| 365 
STOBAEI ECL. I 27 1 


Φαέθοντα ἐμπρησμοῦ: oi δὲ τὸν fta- 
χὸν ταύτῃ φασὶ χατ ἀρχὰς γεγονέναι 
δρόµον. τινὲς δὲ κατοπτριχήν εἶναι 
φαντασίαν τοῦ ἡλίου τὰς αὐγὰς πρὸς 
τὸν οὐρανὸν ἀνακλῶντος, ὅπερ xdmi 
τῆς ἴριδος ἐπὶ τῶν νεφῶν συμβαίνει. 

Μτητρόδωρος διὰ τὴν πάροδον 
τοῦ ἡλίου, τοῦτον γὰρ εἶναι ἡλιακὸν 
χύχλον. 

Παρμενίδης τὸ τοῦ πυχκνοῦ χαὶ 1ο 
τὸ τοῦ ἀραιοῦ μῖγμα Ἰαλαχτοειδὲς 
ἀποτελέσαι χρῶμα. 

ΑἈναξαγόρας τὴν σχιὰν τῆς γῆς 
χατὰ τόδε τὸ µέρος ἵστασθαι τοῦ οὐ- 
ρανοῦ, ὅταν ὑπὸ τὴν γῆν ὁ ἥλιος γε- 15 
νόµενος μἩ πάντα περιφωτίζῃ. 

(Δημόκριτος) πολλῶν xal μικρῶν 
xal συνεχῶν ἁἀστέρων συµφωτιζο- 
µένων ἀλλήλοις διὰ τὴν πύχνωσιν 
συναυγασµόν. 20 

Αριστοτέλης ἀναθυμιάσεως ξηρᾶς 
ἔξαψιν πολλῆς τε xal συνεχοῦς. τὸν 
γὰρ χύχλον ἐν ᾧ δοχεῖ θεωρεῖσθαι 
µέγιστον ὄντα, πλήρη τῶν µεγίστων 
ὑπάρχειν xal λαμπροτάτων ἄστρων 50 
καὶ ἔτι τῶν σποράδων κχαλουμένων, 
ὥστε διὰ ταῦτα συνεχῶς πλείστην 
περὶ τοῦτον ἀὈροίζεσθαι τὸν τόπον 
τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναδυμίασιν καὶ 
ποιεῖν τὴν τοῦ γάλακτος φαντασίαν. 30 


σι 


1 φαέθοντος F. deest locus in C: Φαέθοντα 
Meineke cf. Ar. meteor. I 8 3454 15 κατὰ 
τὴν λεγομµένην ἐπὶ Φαέβοντος φΏοράν || οἱ δὲ 
Oenopides Chius cf. Prol. p. 230 

15 ὅταν περὶ A: corr. Heeren 

17 Δημόχριτος addidit Canter. cf. Prol. 
p. 230. 

22 cum τὸν γὰρ--- φαντασίαν [v. 30] cum 
Plutarcho non consentiat et ad verbum fere 
ex Aristot.meteor. I 8 p. 346a 19 excerptum 
sit, Arianum existimo. cf. Prol. p. 75? 


306 - 
PLUTARCHI EPIT. IIl 1. 2 


Ποσειδώνιος — vop^c 
ἄστρου μὲν µανωτέραν, αὐὑγῆς δὲ πυ- 
Xvotépay. 


8. Περὶ χομητῶν xal διαττόντων 
καὶ δοχίδων. G Tb 


Τῶν ἀπὸ Πυθαγόρου τινὲς μὲν 
ἁστέρα φασὶν εἶναι τὸν κοµήτην τῶν 
οὐκ del φαινομένων, διά τινος δὲ 
ὠρισμένου χρόνου περιοδικῶς ἀνατελ- 

ιολόντων' ἄλλοι δὲ ἀνάκλασιν τῆς Ἡμε- 
τέρας ὄψεως εἰς τὸν ἥλιον παραπλη- 
σίαν ταῖς χατοπτριχκαῖς ἐμφάσεσιν. 

Ἀναξαγόρας Δημόκριτος σύν- 
οδον ἀστέρων δυεῖν T, xal πλειόνων 

15 χατὰ συναυγασµόν. 


o 


Ἀριστοτέλης τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς 9 


ἀναθυμιάσεως διάπυρον σύστασιν. 


Ἀτράτων ἄστρου φῶς περιληφὺὲν 4 


νέφει πυχνῷ χαθάπερ ἐπὶ τῶν Aap- 
20 πτήρων Υίνεται. 
Ἡρακλείδης 6 ἨΠοντιχὸς νέφος 
µετάρσιον ὑπὸ µεταρσίου φωτὸς χατ- 
αυγαζόµέενον. ὁμοίως δ᾽ αἰτιολογεῖ 
πωγωνίαν ἅλω δοχίδα χίονα xal τὰ 
25 συγγενή τούτοις, χαθάπερ ἀμέλει πάν- 

2 μὲν λαμπρότερον (A)BC: corr. Beck e 
Stob.: in mrg. C rubr. additae coniecturae 
ἁραιότερον ἁμαυρότερον cf. Prol. p. 37 || 
πυχνοτέραν (C): πυχνότερον (A)B || 11 εἰς 
AB: πρὸς GC || παραπλησίαν GAB: παραπλη- 
σίως C || 13 de $ 2 cf. Prol. p. 138 || 14 &»- 
tiv BC: δυσὶν A || 16 τῆς ξηρᾶς ἐκ τῆς γῆς 
G: τὴν ἐκ τῆς ξηρᾶς AC: ἐκ τῆς ξηρᾶς B. | 
22 ὑπὸ τοῦ B || 24 ἄλλο C 


σύστασιν 8 


1 


2 


) 


AETII PLAC. III 1 8 21—5 


STOBAEI ECL. I 27 1 23 1 


Ποσειδώνιως µπυρὸς σύστασιν 
ἄστρου μὲν µανωτέραν, αὐγῆς δὲ πυ- 
χνοτέραν. 


Περὶ κομητῶν καὶ διαττόντων 
xal τῶν τοιούτωγ. 


Τῶν Πυδαγορείων wit μὲν 
dotípa φασὶν εἶναι τὸν χομήτην τῶν 
οὐκ alel μὲν φαινομένων, διὰ δέ τινος 
διωρισµένου χρόνου περιοδικῶς dya- 
τελλόντων» ἄλλοι δὲ ἀνάχλασιν τῆς ιο 
Ἡμετέρας ὄψεως εἰς τὸν Ttov παρα- 
πλησίαν ταῖς κατοπτρικαῖς ἐμφάσεσιν. 

Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος 
σύνοδον ἀστέρων δυοῖν 7, καὶ πλειό- 
νων xatà συναυγασμόν. 

Αριστοτέλης τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς 
ἀναθυμιάσεως διάπυρον σύστασιν' χο- 
μήτας δέ, ὅταν ἐπὶ πλέον ἐξαφθῇ καὶ 
πρὸς πλείονα διαμένῃ χρόνον, τοῦ μὸν 
ἁστέρος φαινομένου χάτωθεν, τῆς δὰ 5ο 
χόµης ἄνωῦεν ἐπιλαμπούσης' πωγω- 
νίας δέ, ὅταν ἔμπαλιν 6 μὲν ἀστὴρ 
ἄνωθεν θεωρῆται, η δὲ χόµη χάτω- 
εν, παρεχοµένη τῷ σχήµατι πώγω- 
νος ὄμφασιν. 

Ἑτράτων ἄστρου φῶς περιληφθὲν 
νέφει πυχνῷ χαάπερ ἐπὶ τῶν Àau- 
πτήρων verat. 

"Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς νέφος 
μετάρσιον ὑπὸ µεταρσίου φωτὸς χατ- 00 
αυγαζόµενον. ὁμοίως ὃδ᾽ αἰτιολογεῖ 
πωγωνίαν δοχίδας χίονα xal tà τού- 
τοις συγγενή, χαδάπερ ἀμέλει πάντες 


5 


15 


25 


11 εἰς A: πρὸς codd. rec. et vulgo 
ΙΤ κοµήτας δὲ χτλ. (exspectes xal χοµήτας 
μὲν) fortasse Ario tribuenda sunt. cf. Prol. 
p. 75? 


AETII PLAC. ΠΙ 2 5—11 δ1 


700 00H 
PLUTARCHI EPIT. III 2. 3 


τας οἱ Περιπατητικοί, παρὰ τοὺς 
τοῦ νέφους ταυτὶ Ἰίνσθαι σχηµα- 


τισμούς. 


Ἐπιγένης πνεύματος ἀναφορὰν 6 


b γεωμιγοῦς πεπυρωμένου. 


Ώόηῦος ἀέρος ἀνημμένου φαντα- 7 


σίαν. 


Διογένης ἀστέρας εἶναι τοὺς χο- 8 


μήτας. 


1] ᾿Αναξαγόρας τοὺς καλουμένους 9 
διάττοντας ἀπὸ τοῦ αἰθέρος σπινΏήρων 


361 
STOBAEL ECL. I 28 129 1 


ot Περιπατητιχοί, παρὰ τοὺς τοῦ νέφους 
ταῦτα γίγνεσθαι σχηματισμούς. 


Ἐπιγένης πνεύματος ἀναφορὰν 
γεωμιγοῦς πεπυρωµένου. 

Bóq8oc ἀέρος ἀνημμένου φαντα- 5 
σίαν. 

Διογένης ἀστέρας εἶναι τοὺς xo- 
μήτας. 

Ἀναξαγόρας τοὺς καλουμένους 
διάττοντας ἀπὸ τοῦ αἰθέρος σπινθήρων 10 


δίχην χαταφέρεσθαι, διὸ καὶ παραυτίκα δίχην καταφέρεσθαι, διὸ x«l παραυ- 


σβέννυσῦαι. 


τίκα σβέννυσθαι. 


Μητρόδωρος τὴν elc τὰ νέφη τοῦ10 ἨΜητρόδωρος τὴν εἰς τὰ νέφη 


15 ἡλίου βιαίαν ἔμπτωσιν πολλάκις σπιν- 


δηρίζειν. 


Ἐθνοφάνης πάντα τὰ τοιαῦτα ve- 11 
φῶν πεπυρωµένων συστήµατα 7| κι- 


νήματα. 


ο 3. Περὶ βροντῶν ἀστραπῶν 
κεραυνῶν πρηστήρων τε 
xal τυφώνων.  G. 76 


Αναξίμανδρος ἐχ τοῦ πνεύματος 1 


ταυτὶ πάντα συμβαίνει ὅταν γὰρ 

25 περιληφθὸν νέφει παχεῖ βιασάμενον 
ἐχπέσγῃ τῇ λεπτοµερεία xal χουφότητι, 
τότε ἡ μὲν ῥῆξις τὸν φόφον, ἡ δὲ 
διαστολὴ παρὰ τὴν µελανίαν τοῦ vé- 
φους τὸν διαυγασμὸν ἀποτελεῖ. 


] τοὺς om. B || 2 ταύτη ABC: correxit 
corrector Vossiani cf. v. 24 || 4 πνεύµα- 


Toc — Bón9oc om. C || 5 Ἱεομιγοῦς A || πεπυ- 


χνωμένου B || 6 ἀνημμένο B, mrg. rubr. C 
cf. Prol. p. 37: ἀνειμένου (A)C || 10 de $9 
cf. Prol. p. 138 || 11 τοῦ om. B || 13 σβέν- 
νυσθαι GB: κατασβέννυσθαι (A)C || 15. ἕμ- 
πωσιν Α || πολλάχις G: om. (Α)ΒΟ || 17 ve- 
φῶν GABC: τῶν νεφῶν vulgo || 18 χινήµατα 
Ἡ συστήµατα Α: recte BC cf. G. brevius 
excerptum videtur ex νεφῶν πεπυρωµένων 4 
συνίσταται [cf. Π 20 3] 7| κυεῖται (cf. II 18 1 
III 3 6]. Zeller coni.  πιλήµατα || 21 τε 
AB: om. C { 26 xai GAB: xal τῇ C 


τοῦ ἡλίου βίαιον ἔμπτωσιν πολλάκις 
σπινθηρίζειν. 16 

Ἐεγοφάνης πάντα τὰ τοιαῦτα ve- 
φῶν πεπυρωµένων συστήµατα 7| κι- 
νήματα. 


Περὶ βροντῶν ἀστραπῶν 
κεραυνῶν πρηστήρων 20 
τυφώνων. 


Αναξίμανδρος ἐκ τοῦ πνεύματος 
ταῦτ εἶπε συμβαίνει ὅταν γὰρ περι- 
ληφΌὲν νέφει παχεῖ βιασάµενον ἐκ- 
πέση τῇ λεπτοµερείᾳ xal χουφότητι, 25 
160 ἡ μὲν ῥῆξις τὸν φόφον, $ δὲ 
διαστολἡ παρὰ τὴν µελανίαν τοῦ 
νέφους τὸν διαυγασμὸν ἀποτελεῖ. 


2 ταῦτα γίγνεσθαι A: transposuit Heeren 

9 ἀναφορᾷ Α: correxi; cf. etiam III 7 4 

4 Ἱαιομιγοῦς À: corr. Meineke cf. II 30 1 

10 σπινθήρων C: σπινθῆρος F; cf. Prol. 
p. 201 

15 σφιυτήρησιν A 

17 ?) (E): ? καὶ C 

22 de $8 1. 2 cf. Prol. p. 136 sq. 

28 συμβαίνει A. fortasse ταῦτ εἶπε ex 
ταυτὶ πάντα corruptum 


368 - 
PLUTARCHI EPIT. 111 3 


2 


Μητρόδωρος ὕταν εἰς νέφος πε- 3 

πηγὸς ὑπὸ πυχνότητος ἐμπέσηῃ πνεῦμα, 
τῇ μὲν Όραύσει τὸν χτύπον ἀποτελεῖ, 
tjj δὲ πληγῇ καὶ τῷ σχισµῷ διαυ- 
6 γάζει, τῇ δὲ ὀξύτητι τῆς φορᾶς προσ- 
λαμβάνον τὴν ἀπὸ τοῦ ἡΠλίου θερμό- 
τητα χεραυνοβολεῖ, τοῦ δὲ χεραυνοῦ 
την ἀσθένειαν εἷς πρηστῆρα περι- 
ίστησιν. 

Αναξαγόρας Gray τὸ θερμὸν εἰς 4 
τὸ ψυχρὸν ἐμπέσῃ (τοῦτο δ᾽ ἐστὶν 
αἰθέριον µέρος εἰς ἀερῶδες), τῷ μὲν 
φόφῳ τὴν βροντὴν ἀποτελεῖ, τῷ δὲ 
παρὰ τὴν µελανίαν τοῦ νθφώδους χρώ- 
15 µατι τὴν ἀστραπήν, τῷ δὲ πλήθει καὶ 

µεγέθει τοῦ φωτὸς τὸν χθραυνόν, τῷ 

δὲ πολυσωματωτέρῳ πυρὶ τὸν τυφῶνα, 
τῷ δὲ νεφελομιγεῖ τὸν πρηστῆρα. 


10 


9 


6 


d 


8 


Ι εἰς om. B || 2 τὸ πνεῦμα B !| 5 mpo- 
λαμβάνον C || 14 de $ 4 cf. Prol. p. 139 || 
11 τὸ post el; om. C || 14 παρὰ- νεφώ- 
δους tamquam ex $ | repetitum seclusit 
Beck || µελανίαν τοῦ χρώματα [ex χρώματος 
ead. m. corr.] τοῦ νέφους τὴν ἀστραπήν B: 
recte (A)C ;| 18 νεφελομιγχεῖ Β: νεφελοειδεῖ 
GAC cf. Prol. p. 35 


AETII PLAC. III 9 2—8 


STOBAEI ECL. I 29 ! 


Αναξιμένης ταὐτὰ τούτῳ προστι- 
δεὶς τὸ ἐπὶ τῆς Ὀαλάσσης, Tu σχι- 
ζομένη ταῖς χώπαις παραστίλβει. 

Μητρόδωρος ὅταν εἰς νέφος πε- 
πηγὸς ὑπὸ πυχνότητος ἐμπέσῃ πνεῦμα, 5 
tij μὲν συνραύσει τὸν χτύπον dmo- 
τελεῖ, τῇ δὲ πληγῇ xal τῷ σχισμῷ 
διαυγάζει, τῇ ὃ) ὀξύτητι τῆς φορᾶς 
προσλαμβάνον τὴν ἀπὸ τοῦ ἡἥλίου 
Ὀερμότητα κχεραυνοβολεῖ, τοῦ δὲ xe- 
ραυνοῦ τὴν ἀσθένειαν sl; πρηστῆρα 
περιίστησιν. | 

Ἀναξαγόρας, ὅταν (τὸ) δερμὸν 
εἰς τὸ φυχρὸν ἐμπέσῃ (τοῦτο ὃ ἐστὶν 
αἰθέριον µέρος el; ἀερῶδες), τῷ μὲν 
φόφῳ βροντὴν ἀποτελεῖ, τῷ δὲ παρὰ 
thv µελανίαν τοῦ νέφους χρώματι 
τὴν ἀστραπήν, τῷ δὲ πλήδει xal µε- 
γέθει τοῦ φωτὸς τὸν χεραυνόν, τῷ δὲ 
πολυσωµατωτέρῳ πυρὶ τὸν τυφῶνα, 20 
τῷ δὲ νεφελομιγεῖ τὸν πρηστῆρα. 

Ἀρχέλαος ταὐτὸ λέγει παρατι- 
δεὶς τὸ τῶν διαπύρων λίθων κχαθιε- 
µένων εἷς ψυχρὸν ὕδωρ πάθος. 

Ἐθνοφάνης ἀστραπὰς Ἰίνεσθαι 20 
λαμπρυνοµένων τῶν νεφῶν χατὰ τὴν 
χίνησιν. 

Ἐμπεδοχλῆς ἔμπτωσιν φωτὸς εἰς 
νέφος ἐξείργοντος τὸν ἀνθεστῶτα dépa, 
οὗ τὴν μὲν σβέσιν xal τὴν Ὀραῦσιν » 
χτύπον ἀπεργάζεσθαι, τὴν δὲ λάμφιν 
ἀστραπήν, χεραυνὸν δὲ τὸν τῆς ἀστρα- 
πῆς τόνον. 

Διογένης ἔμπτωσιν πυρὸς εἰς νέ- 
qoc ὑγρόν, βροντὴην μὲν τῇ σβέσει 


10 


[om] 


b 


35 


] ταῦτα τοῦτο A: corr. IHeeren 

1 σεισμῷ A: corr. Heeren 

13 τὸ addidit Meineke 

20 πολὺ σωµατωτέρω C: πολυσωμάτῳ F 
22 τοῦτο A: corr. Heeren 

394 ἐμπύρωσιν À: corr. Canter 


| AETII PLAC. III 3 a—is 369 
PLUTARCHI EPIT. III . 


STOBAEI ECL. I 29 1 


ποιοῦν, τῇ δὲ λαμπηδόνι τὴν dotpa- 
πήν. συναιτιᾶται δὲ xal τὸ πνεῦμα. 

Ἡράκλειτος βροντὴν μὲν χατὰ 
συστροφὰς ἀνέμων xal νεφῶν xal 
ἐμπτώσεις πνευμάτων sig τὰ νέφη, 
ἀστραπὰς δὲ χατὰ τὰς τῶν ἀναθυμιω- 
µένων ἐξάψεις, πρηστῆρας δὲ κατὰ 
ναφῶν ἀἐμπρήσεις xal σβέσεις. 


οι 


10 Λεύκιππος πυρὸς ἐναποληφθέντος 


νόφεσι παχυτάτοις ἔχπτωσιν ἰσχυρὰν 10 
βροντὴν ἀποτελεῖν ἀποφαίνεται. 
Δημόκριτος βροντὴην μὲν ἐκ 
συγχρίµατος ἀνωμάλου τὸ περιειληφὸς 
αὐτὸ νόφος πρὸς τὴν κάτω φορὰν ἐκ- 
βιαζοµένου» ἀστραπὴν δὲ σύγχρουσιν 16 
νεφῶν, ὑφ Te τὰ γεννητικὰ τοῦ πυ- 
póc διὰ τῶν πολυχένων ἁἀραιωμάτων 
ταῖς παρατρίψεσιν εἰς τὸ αὐτὸ συναλι- 
ζόμενα διηθεῖται, χεραυνὸν δέ, ὅταν 
ἐκ καθαρωτέρων xal λεπτοτέρων όμα- 20 
λωτέρων τε χαὶ 'πυχναρμόνων., χαθά- 
περ αὐτὸς γράφει, γεννητικῶν τοῦ 
πυρὸς ἡ φορὰ βιάζηται πρηστῆρα δέ, 
ὅταν πολυχενώτερα συγχρίµατα πυρὸς 
ἐν πολυχένοις χατασχεθέντα χώραις 25 
xal περιοχαῖς ὑμένων ἰδίων σωµατο- 
ποιούµενα τῷ πολυμιγεῖ τὴν ἐπὶ τὸ 


βάθος ὁρμὴν λάβῃ. 


Ot Στωικοὶ βροντὴν μὲν συγχρου-10 Ot Στωικοὶ βροντὴν μὲν προσ- 


σμὸν νεφῶν, ἀστραπὴν O' ἔξαψιν ἐκ 
παρατρίφεως, χεραυνὸν δὲ σφοδροτέραν 
ἔλλαμψιν, πρηστῆρα δὲ νωχελεστέραν. 


Diels, Doxographi graeci. 


κρουσμὸν νεφῶν, ἀστραπὴν δὲ ἔξαψιν 5ο 
&x παρατρίψεως, κεραυνὸν δὲ σφοδρο- 
τέραν ἔκλαμψιν, πρηστῆρα δὲ νωθδε- 
στέραν. 


13 Ἀρύσιππος ἀστραπὴν ἔξαψιν νε- 


φῶν ἐχτριβομένων 7, ῥηγνυμένων ὑπὸ 35 
πνεύματος, βροντὴν 9' εἶναι τὸν τού- 
των ψόφον ἅμα δὲ Ἰίνεσθαι ἐν τῷ 
ἀέρι βροντήν τε xol ἀστραπήν, πρό- 
τερον δὲ τῆς ἀστραπῆς ἀντιλαμβάνε- 
σθαι ἡμᾶς διὰ τὸ τῆς ἀχοῆς ὀξυτέραν «o 
— 6 θυμιωμένων A: corr. Schuster cf. II 6 2 || 
15 σύγκρασιν A: correxi cf. Diog. X 101 || 


28 βιώσηται A: correxi. βιάσηται scripserat 
Gaisford || 28 βάρος A: correxi 


910 
PLUTARCHI EPIT. III 3. 4 


Αριστοτέλης à£ ἀναθυμιάσεως 14 


χαὶ τὰ τοιαῦτα Ἰίνεσθαι τῆς ξηρᾶς. 
ὅταν οὖν ἐντύχη μὰν τῇ ὁγρᾷ, παρα- 
βιάζηται δὲ τὴν ἔξοδον, τῇ μὲν πα- 

ὅ ρατρίψει xal τῇ ῥήξει τὸν ψόφον τῆς 
βροντῆς Ὑίνεσθαι, τῃ δὲ ἑξάψει τῆς 
ξηρότητος τὴν ἀστραπήν. 


πρηστῆρας δὲ xal τυφῶνας τῷ πλεονα- 
Gu τῆς ὕλης, Tv ἑκάτερος αὐτῶν 

10 ἀφέλχεται, θερμοτέραν μὲν ὁ πρηστήρ, 
παχυτέραν δὲ ὁ τυφών. 


&. Περὶ νεφῶν ὑετῶν χιόνων 
χαλαζῶν. G'T 


Ἀναξιμένης νέφη μὲὰν Ἰίνεσθαι 1 


15 παχυνθέντος ἐπὶ πλεῖον τοῦ dépoc, 
μᾶλλον δὲ ἐπισυναχθέντος ἐχθλίβεσθαι 
τοὺς ὄμβρους, Χιόνα 5' ἐπειδὰν τὸ 
καταφερόµενον ὕδωρ παγῇ, χάλαζαν 
ὃδ ὅταν συμπεριληφὺῃ τι τῷ ὑγρφῷ 

20 πνευµατικόὀν. 

2 xai ταῦτα B || τῆς om. B || ὃ παρα- 
βιάζηται BC: παραβιάζεται A cf. α || 8 Plu- 
tarchus Stratonis opinionem continuat Aristo- 
teli cf. Prol. p. 64 || 10 ἐφέλκεται G: συνε- 
φέλχεται (A)BC || 15 χαλαξῶν (A)C: xal χα- 
λαζῶν B || 15 ἐπὶ mÀetow (: ὅτι πλεῖστον 
(A)BC || 17 χιόνα et χάλαζαν ab A&tio mutata 
sunt of. Prol. p. 136 || 18 χάλαζα A || 19 ὅταν 
τι G || τι ὑγρῷ AC: t ὑγρῷ GB: correxi 
e Stob. || 20 πνεύµατι G(A)C: πνεῦμα τί B: 
correxi e Stob. 





AETII PLAC. III 3 13—15 4 1 


STOBAEI ECL. I 29 1 31 


εἶναι τὴν ὅρασιν ὅταν ὃ f τοῦ 
πνεύματος φορὰ σφοδροτέρα Ἰένηται 
xal πυρώδης, χεραυνὸν ἀποτελεῖσθαι 
ὅταν δὲ ἄδρουν ἐχπέσῃ τὸ πνεῦμα 
καὶ ττον πεπυρωµένον, πρηστῖρα v 
νεσθαι' ὅταν ὃ ἔτι ἧττον  πεπυρω- 
μένον τὸ πνεῦμα, τυφῶνα. 

Αριστοτέλης ἐξ ἀναθυμιάσεως 
xal τὰ τοιαῦτα Ἰίνεσθαι τῆς ζηρᾶς. 
ὅταν οὖν ἐντύχη μὲν τῇ ὄγρα, παρα- 10 
βιάζηται δὲ τὴν ἔξοδον, τῇ μὲν παρα- 
τρίψει xal τῇ ῥήξει τὸν ψόφον, τῇ ὃ 
ἐξάψει τῆς ξηρότητος τὴν ἀστραπὴν 
παρίστησι. 


16 Στράτων δερμοῦ φυχρῷ παρείξαν- 15 


τος, ὅταν ἐχβιασθὲν τύχη, τὰ τοιαῦτα 
γίνεσθαι, βροντὴν μὲν ἀπορρήξει, φάει 
δ) ἀστραπήν, τάχει δὲ χεραυνόν, πρη- 
στῆρας δὲ xal τυφῶνας τῷ πλεονασμφ 
τῷ τῆς ὕλης, ἣν ἑκάτερο αὐτῶν 3 
ἐφέλχεται, Ὀερμοτέραν μὲν 6 πρηστήρ, 
παχυτέραν δὲ ὁ τυφών. 


Περὶ νεφῶν ὀμίχλης ὑετῶν 
ὁρόσου χιόνος πάχνης 
χαλάζης. DN6. 95 


Αναξιμένης νέφη μὲν Ἰίνεσθαι 
παχυνθέντος ἐπὶ πλεῖον τοῦ ἀέρος, 
μᾶλλον ὃ ἐπισυναχθέντος ἐχθλίβεσθαι 
τοὺς ὄμβρους, χιόνα δὲ ἐπειδὰν τὸ 
χαταφβρόµενον ὕδωρ παγῇ, χάλαζαν so 
δ ὅταν συμπεριληφθῇ τι τῷ ÓTpo 


πνευµατικόν. 


10 παραβιβάζηται A: corr. Heeren 

18 ἐμφάσει A: corr. Heeren 

22 ταχυτέραν A: corr. cod. Vaticanus 

29 Stobsei codicibus mutilatis assumpsi 
Io. Damascenum (IV p. 151 Mein.) 

29 χιόνα et χάλαζαν sedem mutarunt cf. 
infra $ 5 p. 3715 25 et Prol. p. 136 


AETII PLAC. III 4 2—5 5 1 


PLUTARCHI EPIT. III 4. 5 


2 


Μητρόδωρος ἀπὸ τῆς ὑδατώδους 9 
ἀναφορᾶς συνίστασθαι τὰ νέφη. 


4 


Ὁ. δὲ "En(xoupoc ἀπὸ τῶν ἀτό- 5 
μων’ στρογγυλαίνεσθαι δὲ τὴν χάλαζαν 
ὅ χαὶ τὸν ὑετὸν ἀπὸ τῆς μαχρᾶς xata- 
φορᾶς ὑποπεπλασμένον. 


t. Περὶ ἴριδος. G 78 
Τῶν µεταρσίων παθῶν τὰ μὲν xaO 1 


— —— 


9 ἀτόμων G. cf. Stob.: ἀτμῶν (A)BC. ex- 
cerpta videntur qualia exstant apud Laert. 
X 99 νέφη Ἱίνεσθαι. .. παρὰ περιπλοκὰς ἆλ- 
ληλούχων ἀτόμων 

4 δὲ om. G 

6 ὑποπεπλασμένον recte AB: ὑποπεπλησ- 
µένον C [Prol. p. 37): ἀποπεπληγμένον in 
suo exemplari legisse videtur G et coniecit 
Reiske. ὑποχεχλασμένον Beck, συμπεπιληµέ- 
voy corrector Voss., eompactslem Budaeus. 
cf. Prol. p. 54 

T de 51- 9 dixi Prol. p. 60 


311 
STOBAEI ECL. I 31. 301 

Ἀναξαγόρας νέφη μὲν xal χιόνα 
παραπλησίως, χάλαζαν 5' ὅταν ἀπὸ 
τῶν παγέντων νεφῶν προωσὺῇ τινα 
πρὸς τὴν γῆν ἤδη ταῖς καταφοραῖς 
ἀποφυχρούμενα. στρογγυλοῦσῦαι * ** 

Μητρόδωρος ἀπὸ τῆς ὑδατώ- 
δους ἀναφορᾶς ὑπὸ τοῦ ἀέρος συνί- 
στασῦαι τὰ νέφη. 

Ἐαδνοφάνης ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου 
Ὀαρμότητος ὡς ἀρχτικῆς αἰτίας τὰν 1ο 
τοῖς µεταρσίοις συμβαίνει. | dyeAxo- 
µένου γὰρ ix τῆς θαλάττης τοῦ ὑγροῦ 
τὸ γλυχὺ διὰ τὴν λεπτομέρειαν δια- 
κρινόµενον νέφητε συνιστάνειν ὁμιχλού- 
µενον xal καταστάζειν ὄμβρους ὑπὸ 1 
πιλήσεως xal διατµίζειν τὰ πνεύματα. 
Ἰράφαι Ύὰρ διαρρήδην' 

πηγἠ b ἑἐστὶ θάλασσ ὕδατος. 

Ἐπίχουρος ἀπὸ τῶν ἀτόμων. 
στρογγυλαίνεσθαι τὴν χάλαζαν (xal) 20 
τὸν ῥετὸν ἀπὸ τῆς μαχρᾶς χαταφορᾶς 
ὑποπαπλασμένον. 

xal πνεῦμα μὲν ἀποτελεῖν παρῶσαν 
τὰ νέφη, ὄμβρους δὲ διαχέαν, χάλα- 
Cay δὰ πιλῆσαν, χιόνας δὲ συµπερι- 25 
λαβόμενον τι τοῦ ἀερώδους. 


Περὶ ἴριδος. 
Τῶν µεταρσίων παθῶν τὰ μὲν καθ 


σοι 


5 στρογγυλοῦται D: correxi. supplet Mei- 
neke δὲ ἀπὸ τῆς μαχρᾶς χαταφορᾶς || 7 ἐπὶ τοῦ 
D: correxi || 9 in ἀπὸ prima littera rubricatori 
relicta rec. m. ὑπὸ supplevit || 10 xdv τοῖς 
D: corr. Karsten || 14 νέφη τὸ D: corr. 
Karsten || 18 fr. 11 Karst. θάλασσα D || 19 
ἀτόμων sic D || 20 τὴν θάλασσαν τὸν ὐετὸν D || 
22 ὑποπεπλάσμενον sic D cf. Prol. p. 54. 
sequitur Ἐμπεδοχλῆς ἕμπτωσιν φωτὸς εἷς 
νέφος, quod ex ο. 237 delatum est || 23 in- 
tercidisse Αριστοτέλης τὸ ξηρὸν xal χαπνῶδές 
Φησι ante πνεῦμα coniecit Karsten (sequitur 
enim Ar. Didym. fr. 11), at possunt haec 
Epicurea esse cf. Diog. X 99 νέφη r(vwoÜ0at 
... xal παρὰ πιλήσεις ἀέρος xal πνευμάτων 
συνώσεις. 107 ytóva . . συντελεῖσθαι ... ὑπὸ 
πνεύματος φορᾶς. 


94 Χ 


PLUTARCHI EPIT. III 5 


ὑπόστασιν γίνεται οἷον ὄμβρος χάλαζα, 

τὰ δὲ xaT ἔμφασιν ἰδίαν οὐκ ἔχοντα 

ὑπόστασιν * αὐτίχα Ὑγοῦν πλεόντων 

ἡμῶν ἡ ἤπειρος χινεῖσθαι δοχεῖ, ἔστιν 
δοὖν κατ ἔμφασιν ἡ Ἶρις. 

Πλάτων coi θαύμαντος αὐτὴν 
γενθαλογῆσαι τοὺς ἀνδρώπους διὰ τὸ 
θαυμάσαι ταύτην. Ὅμηρος: 

ἠύτε πορφυρέην Ἶριν Ὀνητοῖσι τα- 

νύσσει. 

διὸ καὶ ἐμυθεύσαντό τινες αὐτὴν ταύ- 

ρου κεφαλὴν ἔχουσαν ἀναρροφεῖν τοὺς 
ποταμούς. 

Πῶς οὖν γίνεται Ἶρις; ὁρῶμεν δὴ χατὰ 
15 γραμμὰς 3| χατ εὐθείας 7| χατὰ xay. 

πύλας 7| χατ ἀναχλωμένας, γραμμὰς 

[ἀδήλους] λόγῳ δεωρητὰς χαὶ ἀσωμά- 

τους. xatd μὸν οὖν εὐθείας ὁρῶμεν τὰ 

ἐν ἀέρι xal τὰ διὰ τῶν λίθων τῶν διαυ- 
20 γῶν xai χεράτων, λεπτομερή γὰρ ταῦτα 
πάντα. κχαμπύλας 0b γραμμὰς xa 
ὕδατος βλέπομεν γινοµάνας. κάµπτεται 
γὰρ f, ὄψις βίᾳ διὰ τὴν πυχνοτέραν 
τοῦ ὕδατος ὕλην. διὸ καὶ τὴν χώπην 
25 ἐν τῇ 9a daa μακρόδεν χαμπτοµένην 
ὁρῶμεν. τρίτος τρόπος τοῦ βλέπειν 
τὰ ἀναχλώμενα ὡς τὰ κατοπτρικά’ 
ἔστιν οὖν τὸ τῆς ἴριδος πάθος τριοῦ- 
τον. δεῖ γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν ὑγρὰν 
30 ἀναθυμίασιν elc νέφος µεταβάλλουσαν, 
εἶτα ἐκ τούτου κατὰ βραχὺ sic μιχρὰς 
ῥανίδας νοτιζούσας. ὅταν οὖν 6 ἦλιος 
γένηται εἰς δυσμάς, ἀνάγκη πᾶσα tp 
ἄντιχρυς ἡλίου φαίνεσθαι΄ τότε f ὄψις 
35 προσπεσοῦσα ταῖς ῥανίσιν ἀναχλᾶται, 


10 








6 φησὶν éx B || θαύματος AB: recte C cf. 
Plat. Theaet. p. 155» || 8 Ὅμηρος P 547 || 11 
τινες Pythagoreos intellegit Lobeck Aglaoph. 
895, o. sed distat Ael. V 4 IV 17 || 14 οὖν 
AB: qoov C || 17 ἀδήλους delevi || 27 dvax- 
τώµενα A || 31 ἐκ τούτου G: ἐκ τοῦ (A)C: 
om. B || 33 εἰς δυσμάς (A)BC: ἐν δυσμῇ G || 
πᾶσα AB: πᾶσαν GC || 34 τότ G: ὅτε 
(A)BC 


AETII PLAC. III 5 1—6 


STOBAEI ECL. I 30 1 


ὑπόστασιν Ἰίνεται οἷον ὄμβρος χάλαζα, 
τὰ δὲ χατ ἔμφασιν ἰδίαν οὐχ ἔχοντα 
ὑπόστασιν αὐτίχα γοῦν πλεόντων 
ἡμῶν ἡ ἤπειρος χινεῖσθαι δοχεῖ. ἔστιν 
οὖν χατ ἔμφασιν ἡ Ἶρις. b 

Πλάτων φηοὶ Gaópavto; αὐτὴν 
γενεαλογῆσαι τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὸ 
Ὀαυμάσαι ταύτην. Ὅμηρος 

ἠύτε πορφυρέην νεφέλην Ὀνητοῖσι 
τανύσσει. 10 
καὶ ἐμυθεύσαντό τινες αὐτὴν ταύρου 
χεφαλὶν ἔχουσαν ἀναρροφεῖν τοὺς πο- 
ταμούς. 

Πῶς οὖν γέγνεται; ὁρῶμεν δὴ κατὰ 
γραμμὰς 3| κατ εὐθείας ἢ xaxd xap.- 15 
πύλας ἢ κατ ἀναχλωμένας, γραμμὰς 
δὲ λόγφ θεωρητὰς xal ἀσωμάτους. 

χατὰ μὲν οὖν εὐθείας ὁρῶμεν τὰ ἐν 
ἀέρι καὶ τὰ διὰ τῶν λίθων τῶν διαυ- 
γῶν xal χεράτων, λεπτομερή γὰρ 20 
5 ταῦτα πάντα. καμπύλας δὸ γραμμὰς 

καθ ὕδατος βλέπομεν' κάµπτεται γὰρ 
$ ὄψις βίᾳ διὰ τὴν πυκνοτέραν τοῦ 
ὕδατος ὕλην' διὸ καὶ τὴν χώπην ἐν 
τῇ ὑαλάσσῃ uaxpóüty χαμπτοµένην ss 
G βλέπομεν. — tp(toc τρόπος τοῦ βλέπειν 
τὰ ἀναχλώμενα ὡς τὰ κχατοπτριχά. 
ἔστιν οὖν τὸ τῆς ἴριδος πάθος τοιοῦ- 
τον δεῖ γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν ὑγρὰν 
ἀναθυμίασιν elc νέφος µεταβάλλουσαν, so 
εἶτα ἐκ τούτου χατὰ βραχὺ εἰς μικρὰς 
ῥανίδας νοτιζούσας. ὅταν οὖν ὁ ἦλιος 
γένηται ἐν δυσμαῖς, ἀνάγκη πᾶσα Ἶριν 
ἄντιχρυς ἡλίου φαίνεσθαι’ τότε γὰρ f$ 
ὄψις προσπεσοῦσα ταῖς ῥανίσιν ἀνα- 35 


2 


à 


4 


l olov γίνεται A: transposuit Heeren 

6 δαυμαστῶς A: corr. Canter 

9 ντε F [om. haec C] || νεφέλην F: Ἶριν 
Homerus cf. Plut. || θνητῆσι τανύσει F 

1" δὲ λέγω vulgo: correxi ex Plut. potuit 
etiam post λέγω addi λόγῳ 

39 πᾶσαν F: corr. Heeren cf. Io. Gottl. 
Schneider ecl. phys. I 400 


AETII PLAC. III 5 7—1 
—" 


ο — 
PLUTARCHI EPIT. III 5 


ὥστε Ἰίνεσθαι τὴν lp. 
ῥανίδες οὐ σχήματος µορφαί, ἀλλὰ 
χρώματος. xol ἔχει τὸ μὸν πρῶτον 
φοινιχοῦν, τὸ δὲ δεύτερον ἁλουργὲς 
5 x«l πορφυροῦν, τὸ δὲ τρίτον χυανοῦν 
xal πράσινον. µήποτε τὸ μὲν 
φοινικοῦν, ὅτι f, λαμπρότης τοῦ ἡλίου 
προσπεσοῦσα xal {ι ἀκραιφνὴς λαµπη- 
δὼν ἀναχλωμένη ἐρυδρὸν ποιεῖ xal 
10 φοινικοῦν τὸ χρῶμα" τὸ δὲ δεύτερον 
µέρος ἐπιθολούμενον xal ἐχλυόμενον 
μᾶλλον τῆς λαμπηδόνος διὰ τὰς ῥανί- 
δας ἁλουγρές' ἄνεσις γὰρ τοῦ ἐρυδροῦ 
τοῦτο. ἔτι ὃξΣ μᾶλλον ἐπιθολούμενον 
16 τὸ δροσίζον el; τὸ πράσινον µετα- 
βάλλει. ᾖἔστιν οὖν τοῦτο δοχιµάσαι BC 
ἔργων εἰ γάρ τις ἄντικρυς τῶν ἡλίου 
ἀκτίνων Aag ὕδωρ xal πυτίσῃ., αἱ 
«δὲ ῥανίδες ἀνάχλασιν πρὸς τὸν ἥλιον 
Φ λάβωσιν, εὐρήσει ἐγγιγνομένην ἴριν' 
καὶ οἱ ὀφθαλμιῶντες δὲ τοῦτο πάσχου- 
σιν, ὅταν εἰς τὸν λύχνον ἀποβλέφωσιν. 


Ἀναξιμένης Ἶριν γίνσθαι κατ’ 10 


αὐγασμὸν fou πρὸς νέφει πυχνῷ καὶ 
25 παχεῖ xal µέλανι παρὰ τὸ μὴ δύνα- 

σθαι τὰς ἀχτῖνας εἷς τὸ πέραν δια- 

χόπτειν ἐπισυνισταμένας αὐτῷ. 


Αναξαγόρας ἀνάχλασιν ἀπὸ vé-11 


φους πυχνοῦ τῆς ἡλιαχῆς περιφεγγείας͵ 


 µορφαί G: µορφή (A)BC || 5 κυα- 
νοῦν G: χυάνεον (Α)ΒΟ || 6 µήποτε G: µή- 
ποτ οὖν (A)BC || 10 φοιικοῦν G: φοιν- 
xcov (Α)ΒΟ '| 14 μᾶλλον GB: πάλιν (A)C 
cf. Prol. p.35 || 15 δροσίζον G: διορίζον (A)BC 
mire consentientes cum Stob. || 15 τὸ post 
εἰς om. B || 17 &vttxpoc AB: ἀντικρύ C | 
17 τοῦ ἡλίου om. ἀχτίνων G || 18 πιτύσει AB 
cf. G: πτὺσῃ C: correxi || 20 ἐγγιγνομένην 
G: Ἱινοµένην (A)BC || 24 ἀνταυγασμὸν G, 
sed cf. Schol. Arat. p. 136, 40B. ἠνίκα ἂν 
ἐπιπέσωσιν αἱ τοῦ ἡλίου αὐγαὶ εἰς παχὺν xal 
πυχνὸν dépa cf. Prol. p. 231. 137 || 26 δια- 
κόπτειν ΑΒ: διαχόψαι C. || 29 περιφεγ- 
ἵίας AB 


εἰσὶ δὲ αἱ 7 χλᾶται, ὥστε γίγνεσθαι τὴν ipi. 


8 χυανοῦν xal πρᾶσινον. 


9 βάλλει. 


313 
STOBAEI ECL. I 30 1 


εἰσὶ 
δὲ ai ῥανίδες οὗ σχήµατος µορφαί, 
ἀλλὰ χρώματος. xal ἔχει τὸ μὲν 
πρῶτον φοινικοῦν, τὸ δὲ δεύτερον 
ἁλουργὲς xal πορφυροῦν, τὸ δὲ τρίτων 5 
µήποτε τὸ 
φοινίχινον, ὅτι ἡ λαμπρότης τοῦ Πλίου 
προσπεσοῦσα xal T, λαμπηδὼν dxpat- 
qvhe ἀναχλωμένη ἐρυδρὸν moti xal 
φοινίχειων χρῶμα: τὸ δεύτερον µέρος 10 
ἐπιθολούμενον xal ἐχχαιόμενον μᾶλλον 
τῆς λαμπηήδόνος διὰ τὰς ῥανίδας 
ἁλουγέ. . . . . -. . . - 
τὸ δρωσίζον εἷς τὸ πράσινων µετα- 16 
ἔστι δὲ τοῦτο δοχιµάσαι δὲ 
ἔργων εἰ γάρ τις ἀντιχρὺ στὰς τοῦ 
Πλίου Aag ὕδωρ xal πυτίσῃ, αἱ 
δὲ ῥανίδες ἀνάχλασιν πρὸς τὸν Ttov 
λάβωσιν, εὑρήσει Ἠινοµένην {ριν. 20 
xal ot ὀφθαλμιῶντες δὲ τοῦτο πάσχου- 
σιν, ὅταν ele τὸν λύχνον ἀποβλέφωσιν. 


9 χρώματος μορφαὶ ἀλλὰ σχήματος F: corr. 
Heeren || 6 µήποτε E: prot οὖν ex Plut. 
vulg. addidit Heeren || 7 xó φοινίκινον F : τὸ μὲν 
φοινίκεον Heeren || 10 φοινίχειον F: φοινίκεον 
Heeren: φοινικοῦν ut antea Meineke || τὸ 
δὲ Heeren || 13. 14 intercidit versus quem 
ex Plut. expleas || 15 διορίζον F casu con- 
sentiens cum Plut. codd. || 16 διορσαι F 
mendoso verbo huc ex superiore versu 
translato: restitui Plutarcheum δοχιµάσαι || 
Oulpyov F: corr. Heeren || 18 πυτίσοι F: cor- 
rexi. vulgo πτύση. εἰ cum coniunctivo noli 
mutare || 20 εὕρη eic Ἱινοµένην F: fortasse 
latet εὑρήσει ἐγγινομένην. vulgo εὑρήσει εἶσ- 
ιγνομένην (sic] || 21 τὴν ante Ἶριν invito co- 
dice Heeren 


9514 AETII PLAC. III 5 11, 1 6. 7 1.2 


PLUTARCHI EPIT. III 5. 6. 7 


xatavtuxpü δὲ τοῦ κατοπτρίζοντος 
αὐτὴν ἀστέρος διὰ παντὸς ἴστασῦαι. 
παραπλησίως δὲ αἰτιολογεῖται τὰ xa- 
λούμενα παρήλια, γινόμενα δὲ χατὰ 
5 τὸν Πόντον. 


Μητρόδωρος ὅταν διὰ νεφῶν 12 


ἥλιος διαλάμψῃ, τὸ μὲν νέφος χυανί- 
ζειν, τὴν 0' αὐγὴν ἑρυθραίνεσθαι. 


€. Περὶ ῥάβδων. 

υ Tà χατὰ τὰς ῥάβδους xol ἀνθη- 
λίους συµβαίνοντα µίξει τῆς ὑποστά- 
σεως xal ἐμφάσεως ὑπάρχει, τῶν μὲν 
νεφῶν ῥρωμένων, οὐ xat! οἰχεῖον δὲ 
χρῶμα, ἀλλ ἕτερον ὅπερ χατὰ ἔμφασιν 

15 φαίνεται. ἐν δὲ τούτοις πᾶσι τά τε 
κατὰ φύσιν xal τὰ ἐπίχτητα ὅμοια 
συμβαίνει πάθη. 


t. Περὶ ἀνέμων. 4 19 


Αναξίμανδρος ἄνεμον εἶναι ῥύσιν 

2» ἀέρως τῶν λεπτοτάτων ἐν αὐτῷ xal 

ὑγροτάτων ὑπὸ τοῦ ἡλίου κινουμένων 
ἡ τηχοµένων. 


Οἱ Στωιχκοὶ x&v πνεῦμα ἀέ ρος 2 


εἶναι βύσιν, ταῖς τῶν τόπων ὃξ πα- 
25 ραλλαγαῖς τὰς ἐπωνυμίας παραλλάττου- 

σαν olov τὸν ἀπὸ τοῦ ζόφου xal τῆς 

2 αὑτῆν [scil. Ἶριν] ΑΒ: αὐτὸν C: αὐτὸ sc. 
νέφος coniecerat Reiske || ὃ αἰτιολογεῖται AB 
cf. III 2 5 et schol. Arat. p. 137, 4B. [Prol. 
p. 231]: φυσιολογεῖται Ο || 5 τὸν om. B || Πόν- 
τον cf. Arist. meteor. III 2 p. 3724 15 :| Τὸ 
ἦλιος B || 9 de hoc capite dixi Prol. p. 60 || 
12 ὑπάρχει B: ὑπάρχειν AC || I4 κατὰ ἔμφασιν 
B cf. c. 5 1: κατὰ τὴν ἔμφασιν (A)C || 16 τὰ 
ἐπίκτητα AB: χατ ἐπίκτησιν C || scribe ὁμοίως 
aut όμοια εἶναι || 20—22 τῆν λεπτοτάτην — 
ὑγροτάτην ---κινουμένην 7| τηκοµένην B | 25 
παραλλάττουσαν C: παραλλάττουσι (A)B || 26 
τὸν G: om. (Α)ΒΟ || ἀπὸ τε ζόφου B 


-— ——— — --------- 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
* | Achill. p. 157g Ἀναξίμανδρος τοί- 
νυν ῥᾳσιν ἀέρος τὸν ἄνεμον εἶπε. 


STOBAEI ECL. I 32 


Περὶ ἀνέμων. 


AETII ΡΙ ΑΟ. III 7 3—4 81 


PLUTARCHI EPIT. III 7. 8 


δύσεως ζόφυρον, τὸν (0k) ἀπὸ τῆς dva- 
τολῆς xal τοῦ ἡλίου ἀπηλιώτην, τὸν δὲ 
ἀπὸ τῶν ἄρχτων βορέαν, τὸν δὲ ἀπὸ 
τῶν νοτίων λίβα. 

Μητρόδωρος ὑδατώδους ἀναῦυ- 
µιάσεως διὰ τὴν ἠλιαχὴν ἔχχαυσιν 
γίνεσθαι ὁρμὴν πνευμάτων T δείων; 
τοὺς δὲ ἐτησίας πνεῖν τοῦ πρὸς ταῖς 
ἄρχτοις παχυνθέντος ἀέρος ὑποχω- 
10 ροῦντι τῷ ἡΛλίῳ κατὰ τὴν δερινὴν 

τροπήν ἐπισυρρέοντος. 


7. Περὶ χειμῶνος καὶ θέρους. 480 


Ἐμπεδοχλῆς καὶ οἱ Στωικοὶ 
χειμῶνα μὲν Ἰίνεσθαι τοῦ ἀέρος ἐπι- 
16 χρατοῦντος τῇ πυχνώσει xal eig τὸ 
ἀνωτέρω βιαζοµένου, θερείαν δὲ τοῦ 


1 τὸν G: om. (A)BC || δὲ addidi || 2 xat GC: 
om. AB || δὲ v. 2et 8 om. G i| 9 βορέαν GAB: 
εἶναι βορέαν C || 5 ἑξ ὑδατώδους B || 7 θείων 
corruptum. Beck tentat θοῶν vel πνευµατώδη, 
Reiske ὁμοίαν. veri similius scribes θδερμῶν 
vel d9pówv cf. Laert. X 104. [Arist] d. 
mund. p. 394b 5 || 8 ἑτησίας G(A)C: ἑτη- 
σίους B || πρὸς ταῖς GB: πρὸς τοῖς (A)C || 
11 ἐπισυρρέοντας (A)BC: correxi || 16 δε- 
ρείαν (A)BC: δέρος G et mrg. C pr. man. 
cf. Prol. p. 97 





TESTIMONIA PLUTARCHI 
7 ὃ Aehill. |. c. τινὲς δὲ ἀναθυμίασιν ἀέρος. 


4 


l 


315 
——— M. 
STOBAEI ECL. 132 84 


Ἀριστοτέλης τῆς ξηρᾶς dvalu- 
µιάσεως τὴν πρώτην ἀναφοράν' γί- 
νεσθαι δέ ποτε τῇ ξηρᾷ πρὸς τὴν 
ὑγρὰν μῖξιν. πνεῦμα μὲν ἐκ πολλῶν 
συνιουσῶν ἀναθυμιάσεων, τὸν ἸὙὰρ 5 
ἄνεμον μὲν εἶναι ξηρᾶς ἀναδόσεως 
πλῆθος χινούµενον περὶ γῆν’ τοὺς ὃ 
ἐχναφίας ἀνέμους, ὅταν αΌρόον xal 
πυκνὸν φερόµενον εἰς ἑαυτὸ τὸ πλέον 
ἀναλύσῃ τοῦ νάφους τῇ σφοδρότητι 10 
τῆς pope. τὸ γὰρ τάχος τῆς ἐκ- 
χρίσεως ποιεῖν τὴν τοῦ πνεύματος 


ἰσχύν. 


Ἐμπεδοχλῆς καὶ οἱ Στωικοὶ 
χειμῶνα μὲν γίνεσθαι τοῦ αέρος ἐπι- ιό 
κρατηῦντος τῇ πυχνώσει εἰς τὸ ἄνω- 


τέρω µβιαζοµένου, ΌὈερείαν δὲ τοῦ 








1l cum ventorum origo v. 7 iteretur, Aétii 
et Arii Didymi excerpta coaluisse puto. 
certe τὸν ydp ἄνεμον piv non recte cum 
antecedentibus coniungitur. accedit quod 
venti definitio accurate descripta est ex 
meteorol II 4 p. 361* 30 et ἐχνεφίας ox 
111 1 p. 370b 7, quem locum excerpta Arii 
fr. 12 continuant. cf. Prol. p. 75? 

T περὶ F cf. Arist. l. c. p. 961331: ἐπὶ C 

14 8$ 1 in c. 8 περὶ χρόνου servatur 


316 ,.. AETII PLAC. 
PLUTARCHI EPIT. III 8. 9. Τ0 


πυρός, ὅταν εἰς τὸ χατωτέρω βιά- 
ζηται. 


Περιγεγραμµένων δ6 pot τῶν µε- 2 
ταρσίων ἐφοδευθήσεται xal τὰ πρόσ- 
5 γεια. 
0. Περὶ γῆς. G81 
E XV 551—5 
θαλῆς xal oí ἀπ᾿ αὐτοῦ µίαν | 
εἶναι τὴν γῆν. 
1 Ἱκέτης ὁ Πυθαγόρειος δύο, ταύτην ? 


xai τὴν ἀντίχθονα. 

Οἱ Στωικοὶ τὴν γῆν µίαν xai 3 
πεπερασµένην. 

Ἐρνοφάνγης ἐκ τοῦ χατωτέρω µέ- 4 

15 poug εἰς ἄπειρον [μέρος] ἐρριζῶσθαι, 

ἐξ ἀέρος δὲ xal πυρὸς συμπαγῆναι. 

Μητρόδωρος τὴν μὲν γῆν ὑπό- 5 
στασιν εἶναι xai τρύγα τοῦ ὕδατος, 


τὸν δὲ ἦλιον τοῦ ἀέρος. 


7: t, Περὶ σχήματος γῆς. G82 
E XV 56 1—5 
θαλῆς xal oí Στωικοὶ xal οἱ ἀπ᾿ ] 
αὐτῶν σφαιροειδή τὴν γῆν. 
Αναξίμανδρος Aq χίονι τὴν γῆν 2 


25 προσφερῃ τῶν ἐπιπέδων *** 9 


1 βιάζηται BC: βιάζεται GA || 3 de $ 2 
cf. Prol. p. 60. 185 || προγεγραμµένων Reiske || 
6 περὶ γῆς EG: περὶ γῆς xol τίς ἡ ταύτης 
οὐσία xal πόσαι AB: περὶ γῆς xal τίς ἡ οὐσία 
αὐτῆς xal πόση C || 8 de ὃ 1 cf. Prol. p.181 || 
10 οἰχέτς C cf. Ε[οςθ] || αὐτὴν E || 12 
µίαν εἶναι πεπερασµένην C sed εἶναι rubrica 
deletum || 14 de $ 4 cf. Prol. p. 140 || 
κατωτέρω B: χάτω C: χατωτέρου (A) || 15 
µέρος EAB: βάθος C: delevi cf. 11 2 et Arist. 
d. cael. II 13 p. 294221 || 16 ἐξ ἀέρος κτλ. 
Xenocrati tribuenda coniecerat Brandis. at 
cf. Ritter I 479, Zeller I * 497? || παγῆναι E || 
20 γῆς om. A ind. || 22 καὶ ot ἀπ᾿ αὐτῶν om. 
E: θαλῆς xal οἱ ἀπ᾿ αὐτοῦ G || 24 X8o 
xlovt sic EG(A)BC cf. Prol. p. 133. 218 || 
την γῆν C: τῇ Tj ΑΒ om. E cf. G|| 25 de 
lacuna explenda cf. Prol. p. 219 


AETII PLAC. III81.3 91—5 101.2 
- — 


——— —— — 
STOBAEI ECL I8 4» 83. 24 


πυρός, ὅταν si; τὸ κατωτέρω βιά- 
ζηται. 


Περὶ γῆς εἰ µία xal παπε- 
paopévo xal ποίου μεγέθους. 


$ 


Περὶ σχήµατος τῆς. 


- —— — € -- 


| χατώτερον A: corr. Meineke 

9 εἰ µία xal πεπερασμένη refertur ad III 
9 4, 4. caput περὶ μεγέθους γῆς inter c. 9 et 10 
omissum est a Plutarcho. cf. Prol. p. 62 





AETII PLAC. III 103—5 11 1—4 12 1.2 


PLUTARCHI EPIT. III 10. 11. 1 


Αναξιμένης τραπεζοειδή. 

Λεύκιππος τυμπανοειδή. 

Δημόχριτος δισχοειδη μὲν τῷ 
πλάτει, χοίλην δὲ τῷ µέσφ. 


5 ια. Περὶ δέσεως γῆς. G 83 
E XV 51 1—14 
Ot ἀπὸ θάλεω τὴν γῆν µέσην. 
Ξενοφάνης πρώτην, elc ἄπειρον 
γὰρ ἐρριζῶσθαι. 
 Φιλόλαος 6 Πυθαγόρειος τὸ μὲν 
πῦρ µέσον (τοῦτο γὰρ εἶναι τοῦ παν- 
τὸς ἑστίαν), δευτέραν δὲ τὴν ἀντί- 
χῦονα, τρίτην δὲ τὴν οἰκουμένην γῆν 
ἐξ ἐναντίας χειµένην τε xal περιφερο- 
16 µένην τῇ ἀντίχθονι παρ ὃ xal μὴ 
ὁρᾶσθαι ὑπὸ τῶν ἐν τῇδε τοὺς ἐν 
ἐχείνῃ. 
Παρμενίδης πρῶτος ἀφώρισε τῆς 
γῆς τοὺς οἰκουμένους τόπους ὑπὸ ταῖς 
20 δυσὶ ζώναις ταῖς τροπιχαῖς. 


ιβ. Περὶ ἐγκλίσεως τῆς. 
Λεύχιππος παρεχπεσεῖν τὴν Tiv 
εἰς τὰ μεσημβρινἁ µέρη διὰ τὴν ἐν 
τοῖς μεσημβρινοηῖς ἀραιότητα, ἅτε δὴ 
25 πεπηγότων τῶν βορείων διὰ τὸ xat- 
εψῦχθαι τοῖς χρυμοῖς, τῶν δὲ ἀντι- 
θέτων πεπυρωµένων. 
Δημόκριτος διὰ τὸ ἀσθενέστερον 
εἶναι τὸ μεσημβρινὸν τοῦ περιέχοντος, 
30 αὐξομένην τὴν γῆν κατὰ τοῦτο ἐγχλι- 
Üzvat* τὰ γὰρ βόρεια ἄκρατα, τὰ δὲ 
μεσημβρινὰ χέχραται' ὅθεν χατὰ τοῦτο 
ὃ μὲν om. E || 4 τῷ µέσφ E cf. G: τὸ 
μέσον (Α)ΒΟ || 5 γής G(A)BC: τῆς γῆς E | 
1 de $ 1 cf. Prol. p. 133 || 9 γὰρ E: om. 
G(A)BC || 19 τὴν οἰχουμένην γην E[cre]: τὴν 
οἰκουμένην : ἣν οἰκοῦμεν γῆν (A)BC | 16 
ὑπὸ ταῖς A || ἐν ante τῇδε om. B || 13 $4 
pertinet ad c. 14, quo relegavit Beck. cf. Prol. 
p.62: testantur falsum ordinem EG(A)BC || 
21 intercidit hoc c. in EG servato tamen 
titulo in E cf. Prol. p. 7 || 30 αὐξανομένην B 


à 
4 
9 


l 
2 


3 


P» 


STOBAEI ECLOG. I 33 


Περὶ θέσεως αὐτῆς. 


Sri 


3(8 AETII PLAC. III 122 13 1—4 141 


PLUTARCHI EPIT. III 12. 13. id 


βεβάρηται, ὅπου περισσή ἐστι τοῖς 
καρποῖς xat τῇ αὔξη. 


w. Περὶ κινήσεως γῆς. G84 
E XV 58 1—4 
5 Ot μὲν ἄλλοι pévety τὴν γῆν. 


Φιλόλαος δὲ 6 Πυδαγόρειος xó- 2 


xÀ« περιφέρεσθαι περὶ τὸ πῦρ κατὰ 
κύχλον λοξὸν ὁμοιοτρόπως ἡλίῳ xol 
σελήνη. 


ο Ἡραχλείδης ὁ Ποντιχὸς xai "Ex- 3 


φαντος 6 Πυθαγόρειος χινοῦσι μὲν 

τὴν γῆν, οὗ µήν ve μεταβατικῶς, ἀλλὰ 

τρεπτικῶς, τροχοῦ δίκην ἐνηξονισμένην, 

ἀπὸ δυσμῶν ἐπ᾿ ἀνατολὰς περὶ τὸ 
15 ἴδιον αὐτῆς χέντρον. 


Δημόκριτος xat ἀρχὰς μὲν πλά- 4 


ζεσθαι τὴν γῆν διά τε µιχρότητα xal 
κουφότητα, πυχνωθεῖσαν δὲ τῷ χρόνφ 
xal βαρυνΌεῖσαν χαταστῆναι. 


ιδ. Περὶ διαιρέσθως γῆς. G 85 


Πυθαγόρας τὴν γην ἀναλόγως τῇ 1 


τοῦ παντὸς σφαίρα διῃρῆσδαι εἷς πέντε 
ζώνας, ἀρχτιχὴν ἀνταρχτικὴν Όερινὴν 


 αὔξῃ AB: αὐξήσει C ]| 3 inscripsit 
περὶ ἐγκλίσεως γῆς E cf. Prol. p. 7 || 8 κύ- 
xÀou λοξζοῦ E(A)BC: corr. Reiske. de Ὑο cf. 
Schiaparelli i precursori di Copern. p.5'! || 
12 ἀλλὰ τρεπτιχκῶς E[cpr6]: ἀλλὰ τροπικῶς 
E [vulg. ante Gaisf.]: om. (A)BC || 19 τροχοῦ 
EABC: τροχοῦ δὲ vulgo || ἐνιζωνισμένην A: 
ἑνιζομένην C: évt spatio τν litt. relicto B: ἐν 
ἄξονι στρεφοµένην E: correxit Reiske cf. 
Prol. p. 8 || 16 Δημόκριτος om., sed φησὶν ὁ 
δηµόκριτος post γῆν v. 17 collocant (A)BC: 
restitui ex E || 17 κουφότητα xal µιχρότητα B || 
20 addunt titulo xal πόσαι elolv αὑτῆς ζῶ- 
vat A ind., B [item transposito αὐτῆς post 
ζῶναι Α context.]: πόσαι [om. καὶ] αὐτῆς εἰσι 
ζῶναι C: supplemento caret G || 21 de Aétii 
fide cf. Prol. p. 181 || παντὸς G: παντὸς οὗ- 
ρανοῦ (Α)ΒΟ || 28 dpxttxiv ἀνταρκτιχὴν G: 
om. ἀνταρχτικὴν AB: post χειµερινήν trans- 
ponit C. sed hoc loco aequales zonae binae 


STOBAEI ECL. I 35 


Πότερα μένει $ v3 7) κινεῖται. 


AE'TII PLAC. III 141 15 1—5 


PLUTARCHI EPIT. III 14. 15 


χειμερινὴν ἰσημερινήν, dv $ T µέση 
τὸ µέσον τῆς γῆς δρίζει παρ αὐτὸ 
τοῦτο διαχεχαυµένη καλουμένη' ἡ δὲ 
οἰχητή ἐστιν [ῆ µέση τῆς Όερινῆς καὶ 
5 χειμερινῆς] εὔχκρατός τις ooa * * * * 


t. Περὶ σεισμῶν γῆς. G 86 


θαλΏῆς μὲν καὶ Δημόκριτος 1 

ὕδατι τὴν αἰτίαν τῶν σεισμῶν προσά- 
10 πτουσιν. 

Οἱ δὲ Στωιχοί φασι' σεισμός 2 
ἐστι τὸ ἐν τῇ Υῇ ὑγρὸν εἰς dépa δια- 
χρινόµενον xal ἐκπῖπτον. 

ΑἈναξιμένης ζηρότητα xal ὑγρό- 3 

1 τητα τῆς γῆς αἰτίαν τῶν σεισμῶν, 
dy τὴν μὲν αὐχμοὶ γεννῶσι, τὴν δὲ 
ἐπομβρίαι. 

ΑἈναξαγόρας ἀέρος ὑποδύσει τῇ 4 
piv πυχνότητι τῆς ἐπιφανείας προσ- 

20 πίπτοντος, τῷ δὲ ἔχχρισιν λαβεῖν μὴ 
δύνασθαι τρόµῳ τὸ περιόχον χραδαί(- 
νοντος. 

Αριστοτέλης διὰ τὴν τοῦ ψυχροῦ 5 
πανταχόθεν ἀντιπερίστασιν κάτωδεν 


comprehenduntur (aliter II 12), quas 'singu- 
laris numerus copulatas significat cf. v. 3 || 
1 ἰσημερινὴν χειμερινὴν desiderabat Reiske || 
µέση G(A)BC: scribendum videtur μὲν quod 
utique desideratur || 3 ἡ δὲ se. Βερινη xal 
χειμερινή lj 4 οἰκητή GAB : οἰχητήριον C || ἡ 
µέση — χειμερινῆς glossema iudico ad ἡ μὲν 
v. 1 (inde hoc in pécr corruptum arbitror) 
adscriptum || 5 intercidit sententia talis: ἡ 
δὲ ἀρχτικὴ xal ἀνταρκτιχκὴ ἀοίχητός ἐστιν ὑπὸ 
κρύους. recte huc rettulit Beck c. 11 { cf. 
Prol. p. 62 || 14 de $3 cf. Prol. p. 137 || 
xal ἀραίοτητα (A)BC. corr. Galeni Char- 
teriana cf. Arist. meteor. III Τρ. 36556, 21 || 
18 de 8 4 cf. Prol. p. 139 || 18 ὑποδύσει 
ABC: ἀποδύσει ante Reiskeum || 20 τὸ δὲ A || 
ἔχχρισιν cf. Aristot. meteor. III 1 p. 37053 || 
21 κραδαίνοντος C: κραδαίνεσθαι B: χερδαί(- 
νεσθαι A || 23 8 5 iusto brevius excerpta. 
post φυχροῦ Reiske τῷ πυρὶ vel τῷ δερμῷ 
desiderat 


STOBAEI ECL. 1 36 [33] 


Περὶ σεισμῶν γῆς. 


319 


980 


ΑΕ ΤΙ PLAC. 


III 15 ε--ιὺ 


PLUTARCHI EPIT. III i: STOBAEI ECL. I 36 [32] 


xal ἄνωῦεν αὐτῇ περιστάντος’ τὸ γὰρ 

Ὀερμὸν ἀνωτέρω γενέσθαι σπεύδει ἅτε 

δὴ χοῦφον Óy* διὰ τοῦτο ἐν ἀπολήψει 

. γινοµένης τῆς ξηρᾶς ἀναὈυμιάσεως τῇ 

5 σφγνώσει xal τοῖς ἀνθελιγμοῖς διατα- 
ράττεσθαι. 

Μητρόδωρος μηδὲν ἐν τῷ οἰχείφ 
τόπφ σῶμα κχινεῖσθαι, εἰ µή τις 
πρρώσειεν T, καθελχύσειε κατ ἑνέρ- 

10 γειαν" διὸ μηδὲ τὴν γῆν dte δη 
χειµένην φυσικῶς κχινεῖσθαι, τόπους 
δέ τινας αὐτῆς νοστεῖν τοῖς ἄλλοις. 

Παρμενίδης Δημόκριτος διὰ 
τὸ πανταχόθεν ἴσον ἀφεστῶσαν µένειν 

1 ἐπὶ τῆς ἰσορροπίας οὐκ ἔχουσαν αἷ- 
τίαν δὺ ἣν δεῦρο μᾶλλον 7| ἐχεῖσε 
ῥέψειεν ἄν, διὰ τοῦτο µόνον μὲν xpa- 
δαίνεσθαι, μὴ χινεῖσθαι δέ. 

Αναξιμένης διὰ τὸ πλάτος ἐπο- 

20 χεῖσθαι τῷ ἀέρι. 

Ot δέ φασιν ἐφ ὕδατος, χαθάπερ 
τὰ πλαταμώδη xal σανιδώδη ἐπὶ τῶν 
ὑδάτων διὰ τοῦτο χινεῖσθαι. 

Πλάτων πάσης μὲν κινήσεως 8610 

25 εἶναι περιστάσεις, ἄνω xal κάτω, ἐπὶ 
τὰ δεξιὰ xal Üdtepa, ἔμπροσῦεν xal 
ὄπισθεν. κατ οὐδεμίαν δὲ τούτων ἐν- 
δέχεσθαι τὴν γῆν χινεῖσθαι," ἐν τῷ 
πανταχόθεν χατωτάτω χειµένην µένειν 

90 μὲν ἀχίνητον μηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον 


] αὑτῇ (Α)ΒΟ seil. τῇ yi: αὑτοῦ G: αὑτῷ 
Reiske || 3 ἀπολήψει AC cf. Laert. X 105: 
ἀπολείψει GBC || 5 ἀντελιγμοῖς G(A)BC || 9 
προώσειεν Duebner: προσώσειεν(Α)ΒΟ || 12 vo- 
στεῖν C: νοσεῖν AB: utique scribendum ὑπονο- 
στεῖν ut Arist. met. II 7 p. 365512. Diogen. 
II 9 alii. aliud mendum latet in τοῖς ἄλλοις. ten- 
tavi τῷ σάλῳ cf. infra p. 38122 || 13 de $ 7 cf. 
Prol. p. 142 || 16 ἐκεῖ B |: 19 de δ 8 cf. Prol. 
p.136 |; 21 &' ὕδατος scil. ἐπογχεῖσθαι || 22 πλα- 
ταµώδη AB cf. Aristot. hist. an. V 16 p. 518226: 
πλατανώδη C |! 23 διὰ τοῦτο χινεῖσθαι om. B || 
25 καὶ AB: om. C || 28 post χινεῖσθαι in Aétio 
videtur ἀλλ᾽ intercidisse || 20 κατωτάτην(Α)ΒΟ: 
correxi, aliter Stob. µένειν μὲν οὖν Duebner 


8 








Πλάτων πάσης χινήσεως ἓξ εἶναι 
περιστάσεις, ἄνω xal χάτω, ἐπὶ δεξιὰ 
xal Ὁάτερα, πρόσθεν xal ὄπισθεν. 
κατ οὐδεμίαν (δὲ) τούτων ἐνδέχεσῦαι 
τὴν γῆν κινεῖσθαι," ἐν τῷ πανταχόθεν 
ἰσωτάτῳ κειµένην µένειν ἀχίνητον 
ἅτε δὴ µμηδὲν ἔχουσαν ἐξαίρετον 


— 


πι 








l c. περὶ ἀνέμων haec $ vulgo falso attri- 
buitur 

2 xal καθ’ ἕτερα A: corr. Canter 

4 δὲ addidit Heeren 

5 post κχινεῖσθαι videtur antiquitus. ἀλλ᾽ 
scriptum fuisse 

6 ἰσωτάτφ non genuinum est cf. Plut. j| 
µένειν μὲν οὖν coni. Heeren 


AETII PLAC. III 15 1o. 11 16 1—4 381 


— coU 
PLUTARCHI EPIT. IIT 15. 16 


εἰς τὸ ῥέψαι μᾶλλον. τόπους ὃ αὐτῆς 
κατ ἁραιότητα σαλεύεσθαι. 
Ἐπίχουρος ἐνδέχεσθαι μὲν ὑπὸ 11 

πάχους ἀέρος τοῦ ὑποχειμένου ὅδα- 
5 τώδους ὄντος ἀνακρουομένην αὐτὴν 
καὶ οἷον ὑποτυπτομένην χινεῖσθαι. ἐν- 
δέχεσὃαι δὲ xal σηραγγώδη τοῖς xa- 
τωτέρω µέρεσι χαθεστῶσαν ὑπὸ τοῦ 
διασπειροµένου πνεύματος elc τὰς dy- 

10 τροειδεῖς κοιλότητας ἐμπίπτοντος σα- 
λεύεσθαι. 


tc. Περὶ δαλάσσης πῶς συν- 
έστη xal πῶς ἐστι πικρά. G87 
E XV ὃν 1-6 

15 ᾿Ἀναξίμανδρος τὴν δάλασσάν φη- 
σιν εἶναι τῆς πρώτης ὑγρασίας Aeíqa- 
νον, ἧς τὸ μὲν πλεῖον µέρος ἀνεξήρανε 
τὸ πῦρ, τὸ δὲ ὑπολειφθδὲν διὰ τὴν 
ἔχχαυσιν µετέβαλεν. 

3: Αναξαγόρας τοῦ xav ἀρχὴν λι- 
µνάζοντος ὀγροῦ περιχαέντος ὑπὸ τῆς 
ἡλιαχῆς περιφορᾶς xal τοῦ Τλιπαροῦ 
ἐξατμισθέντος el; ἁλυχίδα xal πικρίαν 
τὸ λοιπὸν ὑποστῆναι. 

5 Ἐμπεδοχλῆς ἵδρῶτα τῆς γῆς 3 
ἐχχαιομένης ὑπὸ τοῦ ἡλίου διὰ τὴν 
ἐπὶ τὸ πλεῖον πίλησιν. 

Αντιφῶν ἱδρῶτα τοῦ θερμοῦ, ἐξ 4 


mm 


t 


1 ῥέφαι AB: ῥέπειν C cf. ad Stob. || 3 πά- 
χους AB: τοῦ πάχους C: τοῦ transposuit post 
πάχους Reiske || 4 τοῦ post ἀέρος om. Dueb- 
ner || 5 αὐτὴν C: δι αὐτὴν A: ὑπ' αὐτοῦ B || 
10 ἐμπίπτοντος ABC: ἐμπίπτοντας vulgo || 
19 συνέστηχε A ind. || 17 mÀeov CEA: 
πλεῖστον GB || ἐξήρανε B || 19 µετέβαλεν 
scil. εἷς πικρόν cf. Theophrast. phys. op. 
fr. 23 || 20 ἀρχὰς E || 22 λιπαροῦ susp. Roe- 
per Philol. VII 635 qui λεπτομεροῦς coniecit. 
ipse tentabam λεπτοτέρου cf. IIL 4 4 || 26 ἐκ- 
xatópevoy B || 27 ἐπὶ τὸ πλεῖον πίλησιν E (πίλω- 
σιν cF6): ἐπιπόλαιον πλῆσιν AB: ἐπιπόλαιον 
πλύσιν C, cf. Aristot. meteor. II 3 357b 5. 
Eusebium recte defendunt Karsten et Zeller || 
28 τοῦ E: om. (A)BC 


STOBAEI ECL. I 36 (32). 37 


ἐς τὸ ῥέψαι μᾶλλον, τόπους δὲ αὐτῆς 
xat' ἁραιότητα σαλεύεσθαι. 


Περὶ θαλάττης πῶς συνέστη 
xal πῶς ἐστι πιχρά. D 81 


l ἐς τὸ ῥέφαι μᾶλλον haud scio an im- 
merito addubitaverim Prol. p. 54. nam si- 
militer absolute dictum est ῥέπειν μᾶλλον 
Arist. d. cael. IV 5 p. 312524 et mech. 33 
p. 858421 


382 
PLUTARCHI EPIT. III 16. 17 


οὗ τὸ περιληφθὲν ὑγρὸν ἀπεκρίθη τῷ 
χαθεφηθηναι T παραλυχίσασα, ὅπερ 
ἐπὶ παντὸς ἱδρῶτος συμβαίνει. 


Μητρόδωρος διὰ τὸ διηθεῖσθαι 5 


ὃ διὰ τῆς T µετειληφέναι τοῦ περὶ 
αὐτὴν πάχους χαθάπερ τὰ διὰ "is 
τέφρας ὑλιζόμενα. 


Οἱ ἀπὸ Πλάτωνος τοῦ στοιχειώ- 6 


ὅους ὕδατος τὸ μὸν ἐξ ἀέρος χατὰ 

1 περίψυξιν συνιστάµενον γλυχὺ γίνε- 
σθαι, τὸ ὃ ἀπὸ γῆς χατὰ περίχαυσιν 
καὶ ἐχπύρωσιν ἀναθυμιώμενον ἆλ- 
μυρόν. 


c. Πῶς ἀμπώτιδες γίνονται 
16 καὶ πλήμμυραι. G88 


Ἀριστοτέλης Ἡρακλείδης ὑπὸ 1 


τοῦ ἡλίου τὰ πλεῖστα τῶν πνευμάτων 
κινοῦντος xal συμπεριφέροντος Og 
ὧν ἐμβαλλόντων μὲν προωδουµένην 
30 ἀνοιδεῖν τὴν Ατλαντικὴν θάλασσαν xal 
χατασχευάζειν τὴν πλήμμυραν, χατα- 
ληγόντων O9 ἀντιπερισπωμένην ὑπο- 
βαίνειν, ὅπερ εἶναι τὴν ἅμπωτιν. 


1 περιληφθὲν C: περιλειφθὲν EAB || ὑπεκρίθη 
B || 2 καθεψηθῆναι E: κατεψηθῆναι (A)BC | 
παραλυκίσασα EAB: παραχυλίσασα C: πα- 
ῥαλυχίσαντα Xylander, παραλυκίσαν corrector 
Vossiani cf. Prol. p. 823. debebant certe πα- 
ῥαλυκισθῆναι, sed etiam τοῦ θερμοῦ vix sa- 
num est || 4 διὰ τὸ διηθεῖσθδαι EAB: τὸ διη- 
δεῖσαν C || 14 αἱ ἀμπώτιδες A || 15 αἱ πληµ- 
μµύραι B || 16 ἠρακλείδης AB: ἠράκλειτος C || 
ΙΤ τὰ GB: τὰ γὰρ (A)C || 19 ἐμβαλλόντων 
C: ἐμβαλόντων G(A)B || προωθουµένων ψ ll 
2] κατασχευάζειν : παρασκευάζειν (Α)Β 


νο 


AETII PLAC. III 16 4--6 17 1.2 


STOBAEI ECL. I 37. 38 [33] 


Πῶς ἅμπωτις xal πλήμμυραι 
γίνονται. D A 58 


Αριστοτέλης xal Ἡρακχλείδης 
ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὰ πλεῖστα τῶν πνευ- 
µάτων κινοῦντος xal περιφέροντος. 5 
ὑφ᾽ ὧν ἐμβαλλόντων μὲν προωῦου- 
µόνην ἀνοιδεῖν τὴν ᾽Ατλαντικὴν ὃά- 
λασσαν xal χατασχευάζειν τὴν πλήμ- 
μυραν, καταληγόντων 0. ἀντιπερισπω- 
µένην ὑποβαίνεν, ὅπερ εἶναι τὴν 1 
ἅμπωτιν. 

(Δικαίαρχος) 6 Μεσσήνιος fp 
χαὐτὸς τὴν αἰτίαν ἀνατίθησι, xaO 
οὓς μὲν ἂν τόπους γένηται τῆς γῆς 
πλημμύροντι τὰ πελάγη, ἐξ ὧν D ιό 


1 in Stobaeo exstant solae $8 1 et 5. ce- 
terae ex Dam. accessere (IV p. 244, 5—245,6 
Mein.] || 9 de Aristotele cf. V. Rose Ar. 
pseud. p. 604 || 5 περιφέροντος AD: vulgo 
συµπεριφέροντος || 6 μὲν xal A: xat om. D || 
12 ... νιος 6 µεσήνιος tribus litteris pri- 
mis rubricatori relictis D. .&pparet uomine 
oblitterato µεσήνιος in archetypi margine 
repetitum fuisse. in lemmate explendo in 
idem incidi, quod Meineke proposuit. Di- 
caearchus etiam IV 2 7 et V | 4 magistrum 
subsequitur || 15 πλημμυροῦντι D: correxi cf. 
IV 17 et Cobeti Miscell. p. 218. πλημμύρειν 


AETII PLAC. III 17 3—9 


PLUTARCHI EPIT. III 17 


llu8éac 6 Μασσαλιώτης tfj πλη- ὃ 


ρώσει τῆς σελήνης τὰς πλημμύρας 
γίνεσθαι, cf, δὲ μειώσει τὰς ἁμπώ- 
τιδας. 


ὅ Πλάτων ἐπὶ τὴν αἰώραν φέρεται 5 


τῶν ὑδάτων. εἶναι γάρ τινα αἱώραν 
διά τινος [στομίου] τρήµατος περιφέ- 
poucav παλίρροιαν, ὑφ fec ἀντιχυ- 
µαίνεσθαι τὰ πελάγη. 


ο ἘΤέμαιος τοὺς ἐμβάλλοντας ποτα- 6 


μοὺς elg τὴν ᾽Ατλαντιχὴν διὰ τῆς 
Κελτικῆς ὀρεινῆς αἰτιᾶται, προωθοῦν- 
τας μὲν ταῖς ἐφόδοις [καὶ πλήμμυραν 
ποιοῦντας], ὑφέλκοντας δὲ ταῖς dva- 

16 παύλαις [χαὶ ἀμπώτιδας χατασχευά- 
ζοντας]. 


καὶ οὗτος τὴν γῆν, ἀντικόπτειν αὐτῆς 

τῇ δίνη φησὶ xol τῇ κινήσει τὴν 
20 περιστροφὴν τῆς σελήνης. τοῦ δὲ 

μεταξὺ ἀμφοτέρων τῶν σωμάτων dy- 

τιπερισπωµένου πνεύματος xal ἐμπί- 

πτοντος εἷς τὸ ᾽Ατλαντικὸν πέλαγος 

χατὰ λόγον αὐτῷ συγχυχᾶσδαι τὴν 
25 θάλασσαν. 





9 et 6 αἱώραν B: ἑώραν (A)C || φέρεται 
ABC: φέρεσθαι vulgo 

1 στοµίου glossema quo genuinum ἐγγείου 
extrusum est 

19 impeditior structura Plutarchi addita- 
menta xal—'Tmotoovrac et «al χατασχευάζοντας 
prodit cf. Prol. p.,65 


| 383 
STOBAEI ECL. I 38 [33] 


ἂν τύχη παραποστὰς ὑποσυνέλχοντι. 
ταῦτα δὲ συµβαίνειν περὶ τὰς ἔφας 
xal τὰς μεσημβρινὰς ἐκχλίσεις. 

Πυθδέας 6 Μασσαλιώτης τῇ πλη- 
ρώσει τῆς σελήνης xoi τῇ μειώσει 
τὰς ἑχατέρου τούτων αἰτίας ἀνατί- 
θησι». 

Ποσειδώνιος ὑπὸ μὲν τῆς σε- 
λήνης χινεῖσθαι τοὺς ἀνέμους, ὑπὸ 
δὲ τούτων τὰ πελάγη, ἐν ol; τὰ 10 
προειρηµένα γίγνεσθαι πάθη. 

Πλάτων ἐπὶ τὴν αἱώραν φέρεται 
τῶν ὑδάτων. εἶναι γάρ τινα φυσικὴν 
αἰώραν διά τινος ἐγγείου τρήµατος 
περιφέρουσαν τὴν παλίρροιαν, ὑφ᾽ ἧς 15 
ἀντιχυμαίνεσθαι τὰ πελάγη. 

Τέμαιος 6 Ταυρομενίτης τοὺς ἐμ- 
βάλλοντας ποταμοὺς εἰς τὴν 'Atàav- 
τικὴν διὰ τῆς Κελτικῆς ὀρεινῆς αἰτιᾶ- 
ται προωθοῦντας μὲν ταῖς ἐφόδοις, 20 
ὑφέλχοντας δὲ ταῖς ἀναπαύλαις. 


σοι 


Κράτης ὁ γραμματιχὸς τὸν ἀντι- 
σπασμὸν τῆς θαλάσσης αἰτιᾶται. 
Απολλόδωρος ὁ Κερκυραῖος τὰς 


"ix τοῦ ὠχεανοῦ παλιρροίας. 25 
Σέλευχος 6 µαθηµατιχός, xtvüy 9 


Σέλευκος ὁ μαθηματιχὸς ἀντιγε- 
γραφὼς Κράτητι, κχινῶν καὐτὸς 
τὴν γῆν, ἀντιχόπτειν αὐτῆς τῷ δίνῳ 
φησὶ τὴν περιστροφὴν τῆς σελήνης. 
τοῦ δὰ μεταξὺ ἁμφοτέρων τῶν σω- 50 
µάτων ἀντιπερισπωμένου πνεύματος 
xai ἀμπίπτοντος εἰς τὸ ᾿Ατλαντικὸν 
πέλαγος χατὰ λόγον οὕτω σὐγχυμαί- 
νεσθὃαι τὴν δάλασσαν. 


transitive ap. Orphic. Arg. 492. Philo d. 
mund. opif. 11 p. 8 et 27 M. itaque frustra 
Meineke πλημμυρεῖν ποιοῦντι || 1 τύχης D || 
2 παρὰ D: περὶ corr. Meineke || 4 χαθέας 
6 µασαλιήτης D: corr. Gaisford || 33. οὕτω 
D quod emendare nolui 


384 AETII PLAC. III 18 IV Prooem. 1 


PLUTARCHI EPIT. III 18 IV Prooem. 1 
t. Περὶ ἆλω. 


Ἡ δὲ ἅλως οὑτωσὶ ἀποτελεῖται. 
μεταξὺ τῆς σελήνης ἡ τινος ἄλλου 
ἄστρου xal τῆς ὄψεως dip παχὺς xal 
5 ὁμιχλώδης ἵσταται' εἶτα ἐν τούτφ 
τῆς ὄψεως χαταχλωµένης xal εὖρυ- 
νοµένης χὰθ οὕτω τῷ χύχλῳ τοῦ 
ἄστρου προσπιπτούσης, κατὰ τὴν ἔξω 
περιφέρειαν χύχλος δοχεῖ περὶ τὸ 

10 ἄστρον φαίνεσθαι [ὃς χύχλος φαινό- 
pevoc ἅλως καλεῖται, ὅτι ἐστὶν ἅλφ 
προσεοικώς]., ἐχεῖ δοχοῦντος τοῦ qd- 
ὅματος Ἰίνεσθαι, ἕνθα συνέπεσε τὸ 
πάθος τῆς ὄψεως. 


16 BIBAION TETAPTON. 


Περιωδευμένων δὲ τῶν τοῦ x6- 
σµου μερῶν διαβήσοµαι πρὸς τὰ χατὰ 
μέρος. 


à. Περὶ Νείλου ἀναβάσεως. G 89 


: Oa c τοὺς ἐτησίας ἀνέμους ote- 
ται πνέοντας τῇ Αἰγύπτῳ ἀντιπροσώ- 
πους ἑπαίρειν τοῦ Νείλου τὸν ὄγκον 
διὰ τὸ τὰς ἐχροὰς αὐτοῦ τῇ παροι- 
δήσει τοῦ ἀντιπαρήχοντος πελάγους 

25 ἀναχόπτεσδαι. 


1 ἅλω C: ἅλως A: ἅλωνος B || de III 18 
cf. Prol. p. 60sq. || οὑτωσὶν C || 8 ὅτι (A)C: 
6 B || 11 ἅλῳ scripsi: ἅλω AB: ἅλως C || 
προσεοικώς B: προσεχῶς (A)C. cum sententia 
ex B restituta 2f. Senec. Qu. N. I2 a: 
Graeci areas vocaverunt quia fere terendis 
frugibus destinata loca rotunda sunt. simi- 
liter coniecerat Reiske: ὅτι ἐστὶν ἅλωτι προσ- 
φερής. indicavi Plutarchi parenthesin, quia 
ἐκεῖ--ὄψεως cum φαίνεσθαι cohaeret || 12 φαν- 
τάσµατος B || 19 ἕνθα νῦν ἔπεσε τὸ πάχος 
(A)BC: corr. Reiske || 16 de prooemio cf. Prol. 
p. 56 || I7 de IV 1 cf. Prol. p. 61. 226 sqq. || 
20 ἐτησίας AC: ἑτησίους GB cf. supra p. 37538 | 
25 παροιδήσει ABC: παρεισδύσει vulgo 


1 


en 


STOBAEI ECL. 


AETII PLAC. IV 1 2—6 


PLUTARCHI EPIT. IV 1 


Eó89upévqc 6 Μασσαλιώτης ἐκ 9 
τοῦ ὠχεανοῦ xal τῆς ἔξω θαλάσσης 
γλυχείας χατ αὐτὸν οὔσης νομίζει 
πληροῦσθαι τὸν ποταµόν. 

s. Ἀναξαγόρας ἐκ τῆς χιόνος τῆς 3 
ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ τηκοµένης μὲν τῷ 
9épet, ψυχομένης δὲ τῷ χειμῶνι. 

Δημόκριτος τῆς χιόνος τῆς ἐν 
τοῖς πρὸς ἄρχτον µέρεσιν ὑπὸ θερι- 

ιονὰς τροπὰς ἀναλυομένης τε xal δια- 
χεοµένης νέφη μὲν ἐκ τῶν ἀτμῶν 
πιλοῦσθαι τούτων δὲ συνελαυνοµένων 
πρὸς µεσημβρίαν xal τὴν Αἴγυπτον 
ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἀνέμων ἀποτελεῖ- 

15 gBat ῥαγδαίους ὄμβρους, ὃφ ὧν dva- 
πίµπλασθαι τᾶς τε λίµνας xal τὸν 
Νεῖλον ποταµόν. 

Ἡρόδοτος ὁ συγγραφεὺς ἴσον μὲν 
ἐκ τῶν πηγῶν φέρεσθαι χειμῶνος 

»οχαὶ θέρους, φαίνεσθαι δὸ ἐλάττονα 
τοῦ χειμῶνος διὰ τὸ ἐν τούτῳ τῷ 
χαιρῷ πλησίον ἰόντα τὸν Ίλιον τῆς 
Αἰγύπτου ἐξατμίζειν τὰ νάµατα. 

Ἔφορος 6 ἵστοριογράφος χατὰ θέ- ϱ 

2500€ φησὶν ἀναχαλᾶσθαι τὴν ὅλην 
Αἴγυπτον καὶ οἷονεὶ ἐξιδροῦν τὸ πολὺ 
νᾶμα. συνδίδωσι ὃ αὐτῇ xol ἡ Apa- 
βία xai $ Λιβύη παρὰ τὸ ἀραιὸν xol 
ὑπόφαμμον. 


μ»» 


οι 


| τῆς ἔσω θαλάσσης male Reiske. cf. anon. 
Flor. post Athen. II (t. I p.131, 18 Mein.] Se- 
nec. Qu. N. IV 22 || 8 κατ’ αὐτὸν (A)B scil. Eu- 
thymenem: κατ αὐτὴν C || 5 ἀναξιμένης B, at 
cf. Prol. p. 138. 227 || 6 τῇ om. A || μὲν G: 
μὲν ἐν (A)BC|| 12 τούτων — 15 ἀναπίμπλασθαι 
om. B || συνελαυνοµένων G. cf. anon. Florentin. 
p. 191,12 συνωθουµένων δὲ τῶν νεφῶν ἐπὶ τὴν 
Ἀἰθιοπίαν καὶ τὴν Λιβύην ὄμβρον γίνεσθαι πολύν: 
ἀνελαυνομένων A: ἀπελαυνομένων C || 13 At- 
T9710» error est. scribendum erat Αἰθιοπίαν cf. 
anon. Flor. p. 131, 13 et Diodor. I 39 3 || 16 
λίµνας cf. Prol. p. 226 || 16 τὸν νεῖλον τὸν πο- 
ταµόν B || 22 ὄντα 6, at cf. Diodori I 38 ϐ 
φερόμενον || 25 ἀναχαλᾶσθαι cf. Schol. Apoll. 
Rhod. p. 495, 33 M. χαλωμένη ἡ ή 


Diels, Doxographl graeci. 


STOBAEI ECL. 


20 


38D 


880 


τὰ ὄμβρια τῶν ὑδάτων χατὰ τὴν dv- 
τιπερίστασιν τῶν ὡρῶν' ὅταν γὰρ ἡμῖν 
Ἡ Ὀέρος τοῖς ὑπὸ τὸν θερινὸν τροπι- 
5 χὸν οἰχοῦσι, τότε τοῖς ὑπὸ τὸν χει- 
μερινὸν τροπιχὸν ἀντοίχοις χειµών 
ἐστιν, ἐξ dy τὸ πλημμῦρον ὕδωρ 
χαταρρή]Ίνυται. 


B. Περὶ φυχῆς. 


|» θαλῆς ἀπεφήνατο πρῶτος τὴν ψυ- 1 


X*» φύσιν ἀθιχίνητον ἡ αὐτοχίνητον. 


Πυθαγόρας ἀριθμὸν ἑαυτὸν xt- 3 


νοῦντα, τὸν ὃ ἀριθμὸν ἀντὶ τοῦ νοῦ 


15 παραλαμβάνει. 


Πλάτων οὐσίαν νοητήν, ἐξ ἔαυ- 5 


τῆς χινητήν, xav ἀριθμὸν ἐναρμόνιον 

κινουµένην. 

2 xal τὴν (A)BC: correxit Roeper conl. 
Procl. ad Plat. Tim. I p. 37. adde Diodor. 
I 40 ? 

J παρ ἡμῖν (A)BC: correxi. Roeper γὰρ 
ante παρ addi iusserat 

4 7, C: εἴη (A)B cf. Prol. p. 37 

7 πλημμΏρον B: πλημμύρον A: πλημμµυ- 
ροῦν C 

17 χινητήν C: Χχινητικήν AB, at cf. Theo- 
doret. || χατ᾽ ἀριθμὸν (Α)Ο: κατὰ ῥυθμὸν B 


AETII ΡΙΙΑΟ.ΙΝ 11 2 1—6 


PLUTARCHI EPIT. IV T. .. 
Εὔδοξος τοὺς ἱερεῖς φησι λέγειν 7 


— -——Á ΙΓΜΨΕΙ ΠΒ» 
STOBAEI ECL. I 49 [41] 


Περὶ φυχῆς. 

θαλΏς ἀπεφήνατο πρῶτος τὴν φϕυ- 
Xv ἀθιχίνητον T, αὐτοχίνητον. 

Αλκμαίων φύσιν αὐτοχίνητον xac 
ἀίδιον χίνησιν, xal διὰ τοῦτο dÜdva- 5 
τον αὐτὴν xal προσεμφερῃ τοῖς 8ε- 
oig ὑπολαμβάνει. 

Πυθαγόρας ἀριθμὸν αὑτὸν κι- 
νοῦντα, τὸν δὰ ἀριθμὸν ἀντὶ τοῦ νοῦ 


παραλαμβάνει. 10 


Ομοίως δὸ xal ἘΞδνοκράτης. 


— À € ———— € —— 


6 θείοις A: correxi cf. Arist. d. an. I 2 
p. 405330 

8 αὐτὴν A: corr. Heeren 
ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

9 | Theodoret. graec. aff. cur. V 17 
θαλῆς τοίνυν χέχληχε τὴν ψυγὴν ἀχίνητον 
[1. ἀειχίνητον] φύσιν. Nemes. d. nat. hom. 2 
p. 28 Antv. 65 Matth. θαλῆς μὲν γὰρ πρῶτος 
τὴν ψυχὴν ἔφησεν ἀεικίνητον xal abtoxivntov. 

2 Theodoret. 1. c. Ἀλκμὰν δὲ αὐτὴν αὖ- 
τοκίνητον εἴρηχεν. 

3. 4 Idem. 1. ο. ὁ δέ γε Πυθαγόρας ἀρι- 

ὃμὸν ἑαυτὸν κινοῦντα. ζυνεφώνησε δὲ τῷ λόγῳ 
xal Ξενοκράτης. Nemes. |.ο. [Πυθαγόρας 
δὲ ἀριθμὸν ἑαυτὸν χινοῦντα. idem p. 44 A. 
102 M. Πυδαγόρας ... τὴν ψυχὴν ἀριθμὸν 
ἑαυτὸν χινοῦντα, ᾧ xal Ξενοκράτης ἠκολού- 
θτσιν. 
5 Theodoret. |. c. ὁ δὲ Πλάτων οὐσίαν νοη- 
τήν, ἐξ ἑαυτῆς χινητήν. Nemes. |. ο. Πλάτων 
δὲ οὐσίαν νοητὴν ἐξ ἑαυτῆς κινητὴν κατὰ ἁρι- 
ὃμὸν ἐναρμόνιον. 


PLUTARCHI EPIT. 1V 2. 3 


Αριστοτέλης ἐντελέχειαν πρώ- 6 


την σώματος φυσιχοῦ, ὀργανικοῦ, δυ- 
νάµει ζωὴν ἔχοντος» τὴν δὲ ἐντελό- 
χειαν ἀχουστέον ἀντὶ τῆς ἐνεργείας. 


ὅ Δικαίαρχος ἁρμονίαν τῶν τεσ- 
σάρων στοιχείων. 
'À ρα e 
σχληπιάδης 6 latpbc συγγυ- 
µνασίαν τῶν αἰσθήσεων. 


Ἱ. Et σῶμα ἡ ψυχἡ xal τίς η 


10 οὐσία αὐτῆς. 


Οὗτοι πάντες οἱ προτεταγµένοι 
ἀσώματον τὴν φυχὴν ὑποτίθενται, 
φύσιν λέγοντες αὐτοχίνητον xal οὐ- 
σίαν νοητην καὶ τοῦ φυσικοῦ, ὀργα- 

1 γιχοῦ, ζωὴν ἔχοντος ἐντελέχειαν. 
Ot δ ἀπὸ Ἀναξαγόρου ἀεροειδῆ, 


ἔλεγον δὲ xal σῶμα. 


11 $1 breviter ex prioris cap. $8 1. 5. 6 
comprehensa proximis opponitur cf. Prol. 
p. 184 

13 φύσει (A)BC: correxi cum Reiskeo ex 
e.21et2 

14 ὀργάνου B 

10 οἱ ἀπὸ Ἀναξαγόρου minus accurate di- 
ctum notat Krische p. 168 

17 «t (A)BC: correxi. ἔλεγον — σῶμα num 
A&tiana sint dubito cf. Theodoret. et Stob. 





AETII PLAC. IV 276--8 31. 2 


ims. 


26-8513 | 381 
STOBAEI ECL. I 49 [41] 1 


Ἀριστοτέλης ἑνδελέχειαν πρώ- 
την σώματος φυσικοῦ, ὀργανιχοῦ, δυ- 
νάµει ζωὴν ὄχοντος τὴν δὲ ἐντελέ- 
χειαν ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ εἴδους xal 
τῆς Bvepysíac. b 

Δικαίαρχος ἁρμονίαν τῶν τεττά- 
pev στοιχείων. 

Ἀσχληπιάδης ὁ ἰατρὸς συγγυ- 
µνασίαν τῶν αἰσθήσεων. 


Ἀναξιμένης ᾿Αναξαγόρας ᾿Αρχέ-ιο 
λαος Διογένης ἀερώδη. 


] ἐνδελέχειαν sic hoc loco A 

4 τοῦ εἴδους xal omiserunt Plutarchus et 
Theodoretus, sed petita haec sunt ex eodem 
capite (d. anim. II 1 p. 412* 10), unde de- 
finitio ἐντελεχείας cf. ibid. p. 412127 

11 Διογένης abundare videtur cf. $ 8 et 
"Theodor. 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 


9 6 Theodoret. V 17 ὁ δὲ Σταγειρίτης dv- 
τελέχειαν πρώτην σώματος φυσικοῦ ὀργανικοῦ. 
δυνάµει ζωὴν ἔχοντος. ἐντελέχειαν δὲ τὴν 
ἐνέργειαν κέκληχε. Nemes. p.28 A. 68 M. 
Ἀριστοτέλης δὲ ἐντελέχειαν πρώτην σώματος 
φυσικοῦ ὀργανικοῦ δυνάµει ζωὴν ἔχοντος. 

7 Theodoret. V 18 Κλέαρχος [sic] δὲ 
τῶν τεσσάρων εἶναι στοιχείων τὴν ἁρμονίαν. 
Nemes. |. ο. Δείναρχος [sic hic et p. 29 
et 35 A.] δὲ ἁρμονίαν τῶν τεσσάρων στοιχείων 
ἀντὶ τοῦ χρᾶσιν xal συμφωνίαν τῶν στοιχείων. 
ob γὰρ τὴν ἐκ τῶν φθόγγων συνισταµένην, 
ἀλλὰ τὴν dy τῷ σώματι θερμῶν xal ψυχρῶν 
καὶ ὑγρῶν xal ξηρῶν ἐναρμόνιον χρᾶσιν καὶ 
συµφωνίαν βούλεται λέγειν. 

8 2 Theodoret. 1. c. Ἀναξιμένης δὲ xol 
Ἀναξίμανδρος xal ΑἈναξαγόρας xal Ἀρ- 
χέλαος ἀερώδη τῆς ψυχῆς τὴν φύσιν εἰρή- 


χασιν. 
2bD* 


988 . 
PLUTARCHI EPIT. IV 3 


Οἱ Στωιχοὶ πνεῦμα Üspuóv. 


4 


Δημόκριτος πυρῶδες σύγχριμα 5 


ἐχ τῶν λόγφῳ θεωρητῶν, σφαιρικὰς 
μὲν ἐχόντων τὰς ἰδέας, πυρίνην δὲ 
5 τὴν δύναμιν, ὅπερ σῶμα εἶναι. 


6 
1 


8 


10 


Ἐπίκουρος χρᾶμα ἐκ τεττάρων, 11 


ἐκ ποιοῦ πυρώδους, ix ποιοῦ ἀερώ- 
δὅους, ἐκ ποιοῦ πνευματικοῦ, ἐκ τε- 


7 πυρώδους in marg. rP Ἱεώδους B: γε 
πυρώδους Α: πυρώδους C cf. Prol. p.35 


AETII PLAC. IV 3.3—1n - 


STOBAEI ECL. I 49 [41] 1 


Ot Στωιχοὶ πνεῦμα vospóv, Όερ- 
μόν. 

Παρμενίδης δὲ καὶ ππασος 
πυρώδη. 


Δημόκριτος πυρῶδες σύγχριμα 5 
ἐκ τῶν λόγῳ θεωρητῶν, σφαιρικὰς 
μὲν ἐχόντων τὰς ἰδέας, πυρίνην δὲ 
τὴν δύναμιν, ὅπερ σῶμα εἶναι. 

Ἡρακλείδης φωτοειδή τὴν Quy 
ὡρίσατο. 

Λεύκιππος ἐκ πυρὸς εἶναι τὴν 
φυχήν. 

Διογένης ὁ Απολλωνιάτης ἐξ dé- 
ρος τὴν φυχήν. 

ππων ἐξ ὕδατος τὴν φυχήν. 

Ξέναρχος 6 Περιπατητιχὸς χαί 
τινες ἕτεροι τῆς αὑτῆς αἱρέσεως τὴν 
χατὰ τὸ εἶδος τελειότητα xal ἐντελέ- 
χειαν χαῦ δαυτὴν οὖσαν ἅμα xal 
μετὰ τοῦ σώματος συντεταγµένην. 

Ἐπίχουρος χρᾶμα ἐκ τεττάρων, 
ἐχ ποιοῦ πυρώδους, ἐκ ποιοῦ ἀερώ- 
δους, ix ποιοῦ πνευματικοῦ, ἐκ τετάρ- 


10 


16 


20 


3 καὶ πήγασος A [πήγαθος C]: corr. Heeren || 
G λόγων δεωρικῶν A corr. Canter || 13. ἀέρος 
εἶναι cod. August. || 16 cf. Prol. p. 184 sq. 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 


8 3 Theodoret. V 18 οἱ δέ γε Zt etx ol πνευ- 
ματιχὴν πλείστου µετέχουσαν τοῦ θερμοῦ. Ne- 
mes. p. 28 A. 67 M. οἱ μὲν γὰρ Στωικοὶ 
πνεῦμα λέγουσιν αὐτὴν ἔνθερμον xal διάπυρον. 

4 Theodoret. l.c. Παρμενίδης δὲ xai 
Ἴππασος xat Ἡράκχλειτος πυρώδη ταύτην 
χεκλήκασιν. 

9 Nemea. |. c. post $9 Δημόκριτος δὲ rop. 
τὰ γὰρ σφαιροειδη σχήματα τῶν ἀἁτόμων συγ- 
κρινόµενα πῦρ τε xol dip φυχὴν ἀποτελεῖν 
[ἀποτελεῖ Dresdens. 1 cf. Prol. p. 493] 

6 Theodoret. 1.c. ὁ δὲ Ἡρακλείδης φω- 
τοειδή. 

9 Nemes. |. ο. "Ix x «v δὲ 6 φιλόσοφος ὕδωρ. 

11 Theodoret. 1. c. Ἐπίκουρος δὲ 6 Νεο- 
Χλέους τεττάρων τινῶν ποιοτήτων χρᾶμα, πν- 
ρώδους xal ἀερώδους xal πνευματικοῦ xal τε- 
τάρτου τιγὸς ἀχατονομάστου. 


$ 


10 


AETII PLAC. I 
PLUTARCHI EPIT. IV. 9. 


τάρτου τινὸς ἀκατονομάστου, ὃ ἣν 
αὐτῷ αἰσθητιχόν. 


V2311-—1441 
STOBAEI ECL. I 49 [41] 1 


389 


του τινὸς dxatovopdGtou* τοῦτο ὃ Tv 
αὐτῷ τὸ αἰσθητικόν' ὧν τὸ μὲν πνεῦμα 
χίγησιν, τὸν δὲ dépa ἠρεμίαν, τὸ δὲ 
Ῥερμὸν τὴν φαινοµένην Ὀερμότητα 
τοῦ σώματος, τὸ ὃ ἀκατονόμαστον 5 
τὴν ἐν ἡμῖν ἐμποιεῖν αἴσθησιν ἐν 
οὐδενὶ γὰρ τῶν ὀνομαζομένων στοι- 
χείων εἶναι αἴσθησιν. 


Ἡράκχλειτος τὴν μὲν τοῦ χόσµου 19 


φυχἠν ἀναθυμίασιν ἐκ τῶν ἐν αὐτῷ 
ὑγρῶν, τὴν δὲ ἐν τοῖς ζῴοις ἀπὸ τῆς 
ἐκτὸς xai τῆς ἐν αὐτοῖς ἀναθυμιά- 
σεως, ὁμογενη. 
18 
14 
à. Περὶ μερῶν τῆς φυχῆς. 
E XV 60 1—4 
Πυθαγόρας Πλάτων χατὰ μὲν 1 
τὸν ἀνωτάτω λόγον διμερηή τὴν ψυχήν, 


7 cf. Prol. p. 910”. 


8 τῆς E: om. (A)BC 





2 αὐτὴ A: corr. Heeren 
6 ἐμποιεῖ A: corr. Heeren 


- —— — — 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

12 Nemes. 28 A. p. 67M. Ἡράκλειτος δὲ 
τὴν μὲν τοῦ παντὸς φυχὴν ἀναθυμίασιν dx 
τῶν ὑγρῶν, τὴν δὲ ἐν τοῖς ζῴοις ἀπό τε τῆς 
ἐκτὸς xal τῆς ἐν αὐτοῖς ἀναθυμιάσεως ὁμογενῆ 
πεφυχέναι. 

13 Theodoret. V 18 6 δὲ Ἐμπεδοχλῆς 
μῖγμα ἐξ αἰθερώδους xal ἀερώδους οὐσίας. 

14 Idem ].ο. Κριτίας δὲ ἐξ αἵματος εἶπε 
xal ἐξ ὑγροῦ [postrema fortasse ad $ 9 per- 
tinent). καὶ ἄλλοι δὲ (1. δη) [a9] ἄλλα λελη- 
ρήκασιν ἐναντία. Nemes. |. c. ante $ 9 Κρι- 
τίας δὲ αἷμα. 

4 Theodoret. V 19 χαὶ µέντοι xal περὶ 
τὴν ταύτης διαίρεσιν πλείστη Τε τούτοις εγέ- 
νηται διαμάχη. 

1 Idem |. c. Πυθαγόρας μὲν γὰρ καὶ 
Πλάτων διμερῃ ταύτην εἱρήχασι καὶ τὸ μὲν 
αὐτῆς εἶναι λογικὸν τὸ δὲ ἄλογον. διγῇ δὲ [ao 
πάλιν] τὸ ἅλογον ἔτεμον. xal τὸ μὲν αὐτοῦ 
δυμικὸν εἶναι τὸ δὲ ἐπιθυμητικόν. Prol. p. 205. 

2 [dem l.c. ὁ δὲ Ξενοχράτης (καὶ ταῦτα 
τρίτος ἀπὸ Πλάτωνος ὤν, Σπευσίππου γὰρ τοῦ 
Πλάτωνος ἀδελφιδοῦ Ἱεγένηται φοιτητής) τὸ 
μὲν αἰσθητικὸν [εἶναι] τῆς ψυχῆς ἔφη, τὸ δὲ 


390 
PLUTARCHI EPIT. IV 4 


τὸ μὲν γὰρ ἔχειν λογικόν, τὸ (ioo 
χατὰ δὲ τὸ προσεχὲς xal ἀχριβὸς 
τριμερή; τὸ γὰρ ἄλογον διαιροῦσιν elc 
τε τὸ θυμιχὸν xal τὸ ἐπιθυμητικόν. 


ὅ Οἱ Στωικοὶ ἐξ ὀχτὼ μερῶν φασι 4 


συνεστάναι, πέντε μὲν τῶν αἰσθητι- 
x&v ὁρατιχοῦ ἀχουστιχοῦ ὀσφραντιχοῦ 
γευστικοῦ ἁπτιχοῦ, Éxtou δὲ φωνητι- 
κοῦ, ἑβδόμου δὲ σπερματικοῦ, ὁγδόου 

1 δὲ αὐτοῦ τοῦ ἡγεμονικοῦ, dq o0 
ταῦτα Πάντα ῥἐπιτέταται διὰ τῶν 
οἰχείων ὀργάνων προσφερῶς ταῖς τοῦ 
πολύποδος πλεχτάναις. 


Δημόκριτος Ἐπίχουρος διμερή 
15 c3» φυχήν, τὸ μὲν λογικὸν ἔχουσαν 
ἐν τῷ Ὀώραχι χκαθιδρυµένον, τὸ δὲ 
ἄλογον καθ ὅλην τὴν σύγχρισιν τοῦ 
σώματος διβσπαρµένον. 
ὍὉ δὲ Δημόκριτος πάντα µετέ- 
20 χειν φησὶ ψυχῆς ποιᾶς, καὶ τὰ νεκρὰ 
τῶν σωμάτων, διότι del διαφανῶς 
τινος θερμοῦ xal αἰσθητικοῦ μετέχει 
τοῦ πλείονος διαπνεοµένου. 

1 ἔχευν E: ἔχει (Α)ΒΟ || 4 τε om. B || τὸ 
post xai om. B || 5 $4 tetigi Prol. p. 205 || 
qaot om. E || 7 ὀσφραντικοῦ (post ὁρατικοῦ) 
E: ὀσφρατικοῦ B: ὀσφρητικοῦ (A)C || 8 ἐκ 
τούτου δὲ B || 9 δὲ post ἑβδόμου et ὀγδόου E: 
om. (A)BC || 11 πάντα post tézaxcat collocat 
E || ἐπιτέτακται (Α)ΒΟ: τέταχται E: correxit 
Zeller cf. IV 81 21 3—4 || 19 τοῦ om. 
E[cre] || 14 Democritus male videtur a 
Plutarcho additus cf. 51 || 20 qot (A)BC: 
φύσει E || 21 διότι ἀφανῶς E vix recte. signa 
enim sunt comarum et ungium crementa cf. 
Tertull. d. anim. c. 51 vide Hermae vol. XIII 
p. 4 


2 
3 


ΑΕΠΙ PLAC. IV 4 2—7 


STOBAEI ECL. I 49 [41] 1 








ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
λογιχόν. cf. Prol. p. 46. 

ὃ Theodoret. V 20 6 δὲ Νικομάχου πέντε 
εἶναι ταύτης ἔφησεν ἑἐνεργείας cv. ὀρεκτιχκὴν 
τὴν θρεπτικὴν τὴν αἰσθητιχὴν τὴν μεταβατικήν 
τὴν διανοητικἠν. [cf. Prol. p. 46. 205] 

4 Idem 1. ο. ἀλλ οὐδὲ τοῦτον οἱ Στωικοὶ 
τὸν ἀριθμὸν ἕστερξαν. ἐξ ὀκτὼ γὰρ μερῶν 
ἔφασαν τὴν ψυχὴν συνεστάναι, τῆς ὁπτικῆς 
αἰσθήσεως xal τῆς ἀχουστικῆς xal τῆς ὀσφραν- 
τικῆς xal τῆς Ἱευστιχῆς xal τῆς ἁπτιχῆς. 
ἔκτον δὲ τὸ φωνητιχὸν ἔφασαν xal τὸ σπερ- 
ματικὸν ἕβδομον xal τὸ ἡγεμονικὸν ὀγδρον, ὑφ' 
οὗ τούτων ἕκαστον ἐνεργεῖται. 21 εἶπον δὲ αὐτὴν 
xal ταῖς τοῦ πολύποδος ἑοικέναι πλεκτάναις. 

5 Idem 1. c. οἱ δέ γε llo9aqópoo διάδοχοι 
ἐκ πέντε στοιχείων τὸ σῶμα χραθῆναι φάντες 
(τοῖς yàp τέσσαρσι συνέταξαν τὸ αἰδέριον) 
ἱσαρίθμους εἶναι ἔφασαν τούτοις xal τῆς Φυγῆς 
τὰς δυνάµεις. xal ταύτας ὠνομάχασι νοῦν καὶ 


φρόνησιν xal ἐπιστήμην xal δόξαν xal αἴσθησιν. 


ΑΕ ΤΙ PLAC. IV 5 1—10 


PLUTARCHI EPIT. IV ! " 


& . Περὶ τοῦ ἠγεμονιχοῦ. 
E XV 61 1--10 

Πλάτων Δημόκριτος ἐν ὅλη τῇ 1 
χεφαλῇῃ. 

δτράτων ἐν uscoppóg. 9 

ἨἘρασίστρατος περὶ τὴν µήνιγγα 3 
τοῦ ἐγχεφάλου, ἣν ἐπιχρανίδα λέγει. 

Ἡρόφιλος ἐν τῇ τοῦ ἐγχαφάλου 4 
κοιλία, τις ἐστὶ καὶ βάσις. 

Παρμενίδης xai Ἐπίκουρος 5 
ἐν ὅλφ τῷ δώρακι. 

Οἱ Στωικοὶ πάντες ἐν ὅλῃ τῇ 6 
καρδίᾳ T, τῷ περὶ τὴν χαβδίαν πνεύ- 
ματι. 

Διογένης ἐν τῇ ἀρτηριακῇ κοιλίᾳ 7 
τῆς καρδίας. ῆτις ἐστὶ πνευματική. 

Ἐμπεδοχκλῆς ἐν τῇ τοῦ αἵματος g 
συστάσει. οἱ δὲ ἐν τῷ τραχήλῳ τῆς 
χαβδίας, οἱ δὲ ἐν τῷ περιχαρδίῳφ 
20 ὑμένι, οἱ δὲ ἐν τῷ διαφράγµατι. 

Τῶν νεωτέρων τινὲς διήχειν ἀπὸ 9 
χεφαλῖς µέχρι τοῦ διαφράγµατος. 
Πυθαγόρας τὸ μὲν ζωτιχὸν περὶ 10 


] περὶ τοῦ ἡγεμονικοῦ E: τί [τίς (A)?] τὸ 
τῆς ψυχῆς ἡγεμονικὸν xal ἐν τίνι ἐστίν [Όεω- 
ρεῖται B] (A)BC. de toto c. 5 cf. Prol. p. 203. 
207 sqq. || ὃ ἐν ἐγχεφάλῳ Theodoret. vide 
Demoer. 7. ἀνθρ. φὺσ. fr. 6 cf. Prol. p. 203. 
207 || 7 ἐπικρανίδα cf. Prol. p. 208 sq. |; 9 
xai om. E |: 10 παρµενίδης xai ἐπίκουρος B: 
καὶ ἐπίκουρος post θώραχι ponunt (A)C: item 
(om. xal) E. olim margini adscriptum esse 
videtur || 13 7j — πνεύµατι om. E. || περὶ τὴν 
καρδίαν A: περὶ Χαρδίαν BC || 12 cf. Prol. 
p. 204! || 16 ἐστὶ EBC: dox xal (A) || 18 
συστάσει om. E([cpEre]: χοιλίᾳ E[s] |, de 
sententiae forma cf. Prol. p. 222 || οἱ 
δὲ — διαφράγµατι cf. "'heodoret. || οἱ δὲ ἐν 
τῷ τραγήλῳ τῆς Χαρδίας om. E: οἱ δὲ ἐν τῷ 
τραχήλῳ — ὑμένι om. B. || 19 περικαρδίῳ EA: 
περὶ καρδίαν C || 20 post διαφράγµατι addit 
τῶν νεφρῶν E[c et Steph. mss.] |; 21 τινὲς 
EABC: δέ τινες vulgo || 23 de Pythagora 
cf. Prol. p. 204. 207 


$ 


10 


1$ 


391 
STOBAEI ECL. I 49 [41] 1 


—— 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

5 Theodoret, V 22 ὅσα δὲ καὶ περὶ τῆς 
τοῦ ἡγεμονικοῦ χώρας διηνέχθησαν πρὸς 
ἀλλήλους ῥάδιον διαγνῶναι. 

1 Idem |. ο. Ἱπποκράτης μὲν γὰρ καὶ 
Δημόκριτος xal Πλάτων ἐν Redi 
τοῦτο ἱδρῦσθαι εἰρήκασιν. cf. Prol. p. 203 

2 Idem 1. ο. ὁ δὲ Στράτων ἐν µεσοφρύφ. 

9 Idem 1.c. Ἐρασίστρατος δὲ ὁ ἰατρὸς 
περὶ thv τοῦ ἐγκεφάλου μήνιγγα ἣν xal ἐπι- 
χρανίδα λέγει. 

4 Idem |. ο. Ἡρόφιλος δὲ ἐν τῇ τοῦ έγκε- 
φάλου κοιλία. 

9 Idem |. c. Παρμενίδης δὲ καὶ Ἐπί- 
χουρος ἐν ὅλῳ τῷ δώρακι. 

6. 8 Idem l| c. Ἐμπεδοχλῆς δὲ καὶ 
Ἀριστοκλῆς [corruptum cf. Prol. p. 204! 
vulgo Αριστοτέλης cf. Zeller II 2, 3747] καὶ 
τῶν Στωικῶν ἡ ξυµµορία τὴν καρδίαν ἀπὲ- 
χλήρωσαν τούτφ. xal τούτων δ αὖ πάλιν οἱ 
μὲν ἐν τῇ χοιλίᾳ τῆς καρδίας, οἱ δὲ ἐν τῷ 
αἷματι. καὶ οἱ μὲν ἐν τῷ περικαρδίῳ ὠμένι. οἱ 
δὲ ἐν τῷ διαφράγµατι. 


392 
PLUTARCHI EPIT. IV 5. 6. 7 


τὴν xapü(av, τὸ δὲ λογιχὸν xal voepbv 
περὶ τὴν κεφαλήν. 


c. Περὶ κινήσεως φυχῆς. 
Πλάτων ἀειχένητον μὲν τὴν ψυχήν, 
ὅ τὸν δὲ νοῦν ἀχίνητον τῆς µεταβατι- 
χῆς κινήσεως. 

Αριστοτέλης ἀχίνητον τὴν φυχὴν 
πάσης χινήσεως προηγουµένην, τῆς δὲ 
κατὰ συμβεβηχὸς µετέχειν χαθάπερ 

ιοτὰ sión τῶν σωμάτων. 


C. Περὶ ἀφθαρσίας quy $c. 
Πυθαγόρας Πλάτων ἄφβαρτον 
εἶναι τὴν φυχήν. 
Ἀἐξιοῦσαν γὰρ εἰς τὴν τοῦ παντὸς 
ιο φυχὴν ἀναχωρεῖν πρὸς τὸ ὁμοχενές. 





4 μὲν ABC: om. vulgo 

9 ἀχίνητον πάσης ex v. 5 C 

8 προηγουµένην A cf. Iustin: προηγουµέ- 
γης BC 

15 Heracliti lemma intercidit cf. Theodor.|| 
ὁμογενές cf. IV 3 12 


—— — —— A — — — - 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
6 1 [(Iustin.] coh. ad gent. c. 6 fortasse 
respexit. xal ó μὲν (Πλάτων) ἀεικίνητον 
αὐτὴν εἶναι λέχει. 
9 [dem l.c. Ἀριστοτέλης δὲ ἀχίνητον 
αὐτὴν εἶναί φησι ἁπάσης χινήσεως προηγο»- 
μένην. 


11 


12 


AETII ΡΙ ΑΟ. IV 510—12 61.2 71 1.2 


STOBAEI ECL. I 48 [40] 7 49 [41] : 


Πυθαγόρας 'Avataqópa«c IIXa. 
των Ἐενοκράτης Κλεάνὂης θδύ- 
ραθεν εἰσκρίνεσθαι τὸν νοῦν. 

Παρμενίδης xal Ἐμπεδοχλῆς 
χαὶ Δημόχριτος ταὐτὸν νοῦν xal 5 
φυχήν, xa0' οὓς οὐδὲν ἂν sim ζῴον 
ἄλογον χυρίως. 


Περὶ κινήσεως φυχῆς. 

Ι Πλάτων [ἄφΏαρτον xol] ἀειχί- 
νητον. 10 
Αριστοτέλης ἀχίνητον τὴν voy ty 

πάσης κινήσεως προηγουµένην, τῆς 

δὲ χατὰ συμβεβηχὸς µετέχειν χκαθαᾶ- 
περ τὰ σχήματα xal τὰ πέρατα xai 

χαθάπαξ τὰ περὶ τοῖς σώμασιν εἴθη. 15 


2 


me 


2 


] dubium num hoc capitulum ad c. 5 re- 
ferendum sit. ceterum cf. Krische p. 34 

5 νοῦς xal ψυχή A: torrexi. de sententia 
cf. Prol. p. 142. 222 

9 Stob., qui titulos quoque cc. 6. 7 con- 
junxit περὶ κινήσεως καὶ ἀφθαρσίας ψυγῆς, 
ex T 1 ἄφβαρτον xal addidit 

15 περὶ τὰ σώματα desidero ut IV 8 9, nisi 
forte παρὰ insolitum et ipsum rescriptum 
mavis 











ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

7 1 Theodoret, V 23 καὶ Πνυνδαγόρας 
μὲν χαὶ Ἀναξαγόρας xal Διογένης καὶ 
Πλάτων xat Ἐμπεδοχκλῆς xa Ξενοχρά- 
της ἄφθαρτον εἶναι την Φωγην ἀπεφήναντ». 

2 Idem 1. c. ὁ δὲ Ἡράκλειτος τὰς ἀπαλ- 
λαττοµένας τοῦ σώματος εἰς τὴν τοῦ παντὸς 
ἀναχωρεῖν Φυγὴν ἔφιησεν ola δη ὁμογενῆ τε 
οὖσαν xal ὁμοούσιον. 


AETII PLAC. IV 7 3—8 81 


— 
PLUTARCHI EPIT. IV 7. 8 


Ot Στωικοὶ ἐξιοῦσαν àx τῶν σω- 8 


µάτων ὑποφέρεσθαι * ** τὴν μὲν 
ἀσθενεστέραν * * [άμα τοῖς συγκρί- 
pact Ἰίνεσθαι] (ταύτην 5h εἶναι τῶν 
5 ἀπαιδεύτων), τὴν δὲ ἰσχυροτέραν (ofa 
ἐστὶ περὶ τοὺς σοφούς) xal µέχρι 
τῆς ἐχπυρώσεως. 


Δημόκριτος Ἐπίχουρος Φὂαρ- 4 


τὴν τῷ σώμµατι συνδιαφθειροµένην. 


Πυθαγόρας Πλάτων τὸ μὲν λο- ὅ 


γιχὸν ἄφίαρτον, καὶ γὰρ τὴν φυχἠν 
q 0 θεὸν ἀλλ’ ἔργον τοῦ ἀιδίου Uso 
ὑπάρχειν, τὸ δὲ ἄλογον φθαρτόν. 


^, Περὶ αἰσθήσεως xal αἰσθη- 


15 τῶν. G 90 


Οἱ Στωικοὶ ὀρίζονται οὕτως τὴν 1 


αἴσθησιν αἴσθησίς ἐστιν ἀντίληψις 

1 ix AB: om. C || 2 hiatum indicavit 
Reiske explens ἐφ q. sed gravius vulnus 
latet. ad Theodoreti exemplar haec pro- 
pono: ἐξιοῦσαν ἐκ τῶν σωμάτων οὕπω 
φθείρεσθαι, (ἀλλ ἐπιδιαμένειν τινὰς χρόνους 
καθ αὑτήν. καὶ) τὴν μὲν ἀσθενεστέραν (ἐπ᾽ 
ὀλίγον) (ταύτην δὲ εἶναι τῶν ἀπαιδεύτων), την 
δὲ ἰσχυροτέραν κτλ. cf. Ar. Didym. fr. 39. 
'l'ertull. d. an. 54 (Prol. 205] Diog. V1I 191 || 
ἅμα τοῖς goyxplpaot Ὑίνεσθαι [sic AB: γενέ- 
cüat C] tanquam aliena ab hoc loco notavi. 
fieri potest ut σώμασι in. συγχρίµασι lateat. cf. 
v. let 9 || 6 περὶ (A)C: παρὰ B || xai om. 
B | 19 pro οὐ $e ἀλλ᾽ conicio ἀθάνα- 
τον |i 18 corollarium quod Theodoreti ex- 
cerptis adnexum est $98 6—8 a Plutarcho non 
respicitur fortasse quia similia V 26 tractan- 
tur || 14 αἰσθήσεως G: αἰσ)ήσεων (A)BC 
quod contra Stobaei Galenique consensum 
eommendare non debebam Prol. p. 114! || 
ΙΤ ἀντίληψις αἰσθττηρίου (A)BC: 4. αἰσθητοῦ 
δὲ αἰσθητηρίου Beck Galeno abusus. sed 
αἰσθητοῦ abundat cf. Laert. V1I οἱ 


-J) C» 


3923 
STOBAEI ECL. I 50 [42] 1 


Περὶ aia850swc xal αἰσθη- 
τῶν. D A27 


Ot Στωικοὶ ὁρίζονται οὕτως τὴν 
αἴσθησιν' αἴσθησίς ἐστιν αντίληψις 


Ι in Stobaeo servantur $ 3. 6, cetera com- 
pleta ex I. Dam. (IV p. 232, 7—234,11 Mein.] 





ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 


3 Theodoret. V 23 οἱ δὲ Στωικοὶ τὰς χω- 
ριζοµένας τῶν σωμάτων ψυχὰς διαρχεῖν μὲν 
xal xaÜ' ἑαυτὰς ζην ἔφασαν, ἀλλὰ τὴν μὲν 
ἀσθενεστέραν ἐπ ὀλίγον, τὴν δέ γε ἰσχυροτέραν 
µέχρι τῆς τοῦ παντὸς ἐκπυρώσεως. 

4 Idem V ?4 Δημόκριτος δὲ καὶ 'Ezt- 
χουρος xal Ἀριστοτέλης φθαρτὴν εἶναι 
ταύτην ἀνέδην εἰρήχκασι. 

5 Idem Ἱ.ο. Πλάτων δὲ καὶ Πυθαγόρας 
τὸ μὲν λογιχὸν αὐτῆς ἄφδαρτον εἶναι, φθαρτὸν 
δὲ τὸ ἄλογον. 

6 Idem l.c. xai ὁ μὲν Πλάτων καὶ τὰ 
φυτὰ ζῴα xéxÀnxe τοῦ τρίτου ye [2] τῆς φυ- 
χῆς εἴδους τοῦ ἐπιθυμητικοῦ µόνον µετέχοντα. 

7 Idem 1. c. ὁ δέ γε Ἀριστοτέλης Cia 
μὲν αὐτὰ εἰπεῖν οὐκ ἠνέσχετο (τὸ γὰρ δη τῆς 
αἰοθητικῆς µετέχον ψυγῆς τοῦτο χαλεῖσθαι ζφον 
ἠξίωσε) τῆς φυτικῆς μέντοι xal ρεπτικῆς 
Φυχῆς µετέχειν ὑπέλαβε τὰ φυτά. 

3 [dem |. ο. ἀλλὰ τοῦτόν γε τὸν λόγον οἱ 
τῆς Ποικίλης οὐ προσεδέςαντο τὴν ydp τοι 
φυτικἣν δύναμιν καλεῖν φυγην οὐκ ἠνέσγχοντο. 

8 1 Nemes. p. 77 A. 176 M. κχαλεῖται δὲ 


394 - 
PLUTARCHI EPIT. IV 8 


(δι) αἰσθητηρίου Y, χατάληψις. πολ- 
λαχῶς δὲ λέγεται ἡ αἴσθησι» Ἡἤ τε 
γὰρ ἕξις xai 7, δύναμις καὶ $, ἐνέργεια 
καὶ Ἡ φαντασία ἡ καταληπτικὴ OU 
ὅ αἰσ)ητηρίου ἸὙίνονται καὶ αὐτὸ τὸ 
ἡγεμονιχόν, F dq οὗ πάλιν αἰσθητήρια" 
λέγεται πνεύματα νοερὰ ἀπὸ τοῦ Ίγε- 
μονικοῦ ἐπὶ τὰ ὄργανα τεταµένα. 


Ἐπίκουρος" τὸ µόριόν ἐστιν f, 
1) αἴσθησις, Tus ἐστὶν $ δύναμις, xal 
τὸ ἐπαίσθημα, ὅπερ ἐστὶ τὸ ἐνέργημα' 
ὥστε διχῶς παρ αὐτῷ λέγεσθαι, 
αἴσθησιν μὲν τὴν δύναμιν, αἰσθητὸν 
δὸ τὸ ἐνέργημα. 

Πλάτων τὴν αἴσθησιν ἀποφαίνεται 
φυχΏς xai σώματος κχοινωνίαν πρὸς 
τὰ éxtóg ἡ μὲν γὰρ δύναμις φυχῖς. 
τὸ δ᾽ ὄργανον σώματος ἄμφω δὲ 
διὰ φαντασίας ἀντιληπτικὰ τῶν ἔξω- 
20 εν γίνεται, 


15 


2 vlvexat B. || 4 φαντασία ἡ (A)BC cf. Sext. 
adv. math. VII 402 sq.: om. ἡ G ,| 6 τὸ ἡγεμο- 
νιχὸν G : τὸ Óy0oov ἡγεμονικόν (A)BC || G post 
ἀφ οὗ interpolant (Α)ΒΟ συνίσταται, dixi de 
hoc loco antiqua labe affecto Proleg. p. 55 || 
πάλιν 02 (A)BC : δὲ ut antea συνίσταται ignorat 
G aliter ariolans: ἀφ οὗ πᾶσα αἰσθητὴ βία [ex 
αἰσθητήρια !] γίγνεται, πάλιν τὰ πνεύματα κτλ. || 
8 τεταµένα C. «4. G: τεταγµένα AB || 9 µό- 
ptov i. e. αἰσθητήριον || 11 ὅπερ vulgo: ὅθεν 
ABC || 12 ὥστε-- 14 ἐνέργημα om. pr. A || 
αὑτῷ B: αὐτοῦ C || 19 αἰσθητὸν B: αἰσθῃ- 
τικὸν ο || 17 γὰρ om. B || 19 φαντασίαν 
(A)BC: corr. Reiske || 20 γίνεται (A)B: γί- 
vovrat C 


2 


à 


C 


AETII PLAC. IV 8 3—5 


STOBAEI ECL. I 50 [42] 1 


δὺ αἰσθητηρίου (3) χατάληψις. πολ- 
λαχῶς δὲ λέγεται ἡ αἴσθησις' Tj τε 
γὰρ ἕξις xal  δύναµις καὶ f ἐνέργεια 
xal Ἱ Φαντασία καταληπτικἁ δι 
αἰσθητηρίου Ὑίνονται xal αὐτὸ τὸ 5 
ἡγεμονικόν Σἀφ οὗ πάλιν αἰσθητήρια 3 
λέγονται τὰ πνεύματα τὰ νοερὰ ἀπὸ 
τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐπὶ τὰ ὄργανα τετα- 
μένα. 

Ἐπίκουρος. τὸ µόριόν ἐστιν ἢ 1υ 
αἴσθησις, τις ἐστὶ ὀύναμις, xal τὸ 
ἐπαίσθημα, ὕπερ ἐστὶ τὸ ἐνέργημα. 
ὥστε διχῶς παρ αὐτῷ λέγεσθαι, 
αἴσθησιν μὲν τὴν δύναμιν, αἰσΌητὸν 
δὲ τὸ ἐνέργημα. 

Πλάτων τὴν αἴσθησιν ἀποφαίνεται 
φυχῆς xal σώματος χφινωνίαν πρὸς 
τὰ ἐκτός. Ἡ μὲν γὰρ δύναμις φυχῖς, 
τὸ δὸ ὄργανον σώματος, ἄμφω δὰ διὰ 
φαντασίας ἀντιληπτικὰ τῶν ἔξωθεν. 20 


15 


Κατὰ τοὺς Περιπατητικοὺς τε- 
τραχῶς. ἐξ οὗ τὸ ἡγεμονικόν, OC οὗ 
τὸ ὄργανον καὶ αἰσθητήριον, καθ ὃ 
f, ἐνέργεια καὶ (οὗ) ἕνεχα τὸ αἷ- 
σθητόν. 

λεύχιππος Δημόκριτος τὰς ai- 
σθήσεις xal τὰς νοήσεις ἑτεροιώσεις 
εἶναι τοῦ σώματος. 


] 7) om. initio versus D || 4 voluitne xa- 
ταληπτικαὶ Stob.? || 6 d^ οὗ συνίσταται. πά- 
Àtv 9 Meineke. cf. Prol. p. 55 || 19 διὲν D 
ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 
πολλάκις αἴσθησις καὶ τὰ αἰσθητήρια. ἔστι δὲ 
αἴσθησις ἀντίληψις τῶν αἰσθητῶν . . . διὸ καὶ 
οὕτως ὀρίζονται τὴν αἴσθτησιν' πνεῦμα νοερὸν ἀπὸ 
τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐπὶ τὰ ὄργανα τεταμένον. ἔτι δὲ 
xal οὕτω΄ δύναμιν ψυγῆς ἀντιληπτιχὴν τῶν 
αἰσθητῶν αἰσθητήριον δὲ ὄργανον τῆς ἀντι- 
λήψεως τῶν αἰσθητῶν. cf. Prol. p. 55. 

3 Nemes. p. 77 A. p. 176 M. Πλάτων δὲ 
τὴν αἴσθησιν λέγει doy; καὶ σώματος xotvo- 
νίαν πρὸς τὰ ἑκτός. 7, yàp δύναμις Φυγῖις, τὸ 
δὲ ὄργανον σώματος, ἄμφω δὲ διὰ φαντασίας 
ἀντιληπτικὰ τῶν ἔξωδεν. 


25 








ΑΕΤΙΙ PLAC. IV 8e6—nu 395 


PLUTARCHI EPIT. IV 8 


λεύχιππος Δημόκριτος τὴν 10 


αἴσθησιν x«l τὴν νόησιν γίνεσθαι 
εἰδώλων ἔξωθεν προσιόντων' μηδενὶ 
Ἱὰρ ἐπιβαλλειν µηδετέραν χωρὶς τοῦ 
ὅ προσπίπτοντος εἰδώλου. 


6 


1 


8 


9 


1 


STOBAEI ECL. I 50 [42] 1 


Αριστοτέλης τὴν αἴσθησιν ἔτε- 
ροίωσιν αἰσθητοῦ xal µεσότητα. xot- 
νὴν δὲ αἴσθησιν τὴν τῶν συνθέτων 
εἰδῶν χριτιχήν, elc ἣν πᾶσαι συµβάλ- 
λουσιν ai ἁπλαῖ τὰς ἰδίας ἑκάστη 5 
φαντασίας, ἐν T, τὸ μεταβατιχὸν dg 
ἑτέρου εἰς ἕτερον olov σχήµατος xal 
κινήσεως σώματος, ἐν µεῦορίῳ τοῦ 
λογιχοῦ καὶ τοῦ ἀλόγου μνήμης xal 
νοῦ µετέχουσα διατείνυσα xal ἐπὶ ιο 
τὰ ἄλογα τῶν ζῴων, καθ ὃ ποσὴν 
διανοίας ἀναλογίαν ἔχει. χοινὰ δ' 
ἐστὶν ὄψεως μὲν xol ἀφῆς σχῆμα, 
ὄψεως δὲ xal ἀχοῆς διάστηµα, πασῶν 
δὲ κίνησις καὶ μέγεθος καὶ ἀριθμός. 15 

Οἱ Στωικοὶ ve τὴν κχοινην 
αἴσθησιν ἐντὸς ἀφὴν προσαγορεύουσι, 
καθ ἣν xal ἡμῶν αὐτῶν ἀντιλαμβα- 


νόμεῦα. 

Οἱ Στωικοὶ σωμάτων τὰς al-2 
σθήσεις. 

Ot ἀπὸ τῶν ἀρχαίων τῶν περὶ τὰ 


τ 
σώματα ἀσωμάτων λόγων ἅπερ Tóm 
σχήματα προσαγορεύουσιν. 

Λεύκιππος Δημόκριτος Ἐπί- 55 
χουρος τὴν αἴσθησιν xal τὴν νόησιν 
γίνεσθαι εἰδώλων ἔξωθδεν προσιόντων. 
μηδενὶ γὰρ ἐπιβάλλειν µηδετέραν χωρὶς 
τοῦ προσπίπτοντος. 


Ot ἄλλοι εἰδῶν ἢ σχημάτων  ἔτε- 90 





1 $ I praeter D etiam C servavit: om. F || 
2 post µεσότητα lacunam indicavit Mei- 
neke. sed deest nihil cf. Aristot. d. an. II 11 
p. 4241 4, v. Prol. p. 215. χοινὴν — κινήσεως 
v.8 iteratur in Placitis IV 10 2, unde menda 
D emendantur, quae memoria digna non 
sunt || 20 ἡ (rubr.] στωικοὶ D || 21 οἱ 
[rubr.] ἀπὸ τῶν ἀρχαίων. mendum subest. 
num ol ἀπὸ τῶν μαθημάτων, ut audiatur γί- 
γνεσθαι τὰς αἰσθήσεις» cf. Prol. p. 185 | 
30 plura corrupta sunt. certum videtur 
ἑτεροιώσει, ἐν φυχῃ τυπώσει Stoicorum cf. 
Sext. VII 229. Diog. VII 50. Philo de gi- 


396 E 
PLUTARCHI EPIT. IV 8. 0 


0. Eit ἀληθεῖς αἱ αἱσθήσεις xal 
φαντασίαι.  G 91 


Ot Xtwetxol τὰς μὲν αἰσθήσεις 
ἀληθεῖς, τῶν δὲ φαντασιῶν τὰς μὲν 
5 ἀληθεῖς, τὰς δὲ φευδεῖς. 
Ἐπίχηυρος πᾶσαν αἴσθησιν καὶ 
πᾶσαν φαντασίαν ἀληδη, τῶν δὲ δοξῶν 
τὰς μὲν dÀrÜsic, τὰς δδ φευδεῖς καὶ 
$ μὲν αἴσθησις. μοναχῶς ΨΦευδοποι- 
(sitat κατὰ νοητά, f, δὲ φαντασία 
διχῶς' xal γὰρ αἰσθητῶν ἐστι φαν- 
τασία καὶ νοητῶν. 


| xci AB: xat αἱ C cf. G || 10 καὶ τὰ 
νοῄµατα G: τὰ κατὰ vortd B: τὰ xatà τὰ 
νοητά (A)C 


AETI PLAC. IV 8 13—15 9 1--5 
OU σος 


-— — -— BM. 
STOBAEI ECL. I 50 [49]1 


ροίωσιν ἐν πάσηῃ τυπώσει, ἀπορροίαις 
πάντα μᾶλλον 7| εἰδώλοις. 

Οἱ Στωικοὶ πᾶσαν αἴσθησιν εἶναι 
συγχατάθεσιν xal κατάληψιν. 

Ot Ακαδημαϊχκοὶ μὴ εἶναι τὰς 5 
αἰσθήσεις µήτε καταλήψεις µήτε συγ- 
χαταθέσεις. 

Ot Περιπατητικοὶ oüx ἄνευ μὲν 
συγχαταθέσεως τὰς αἰσθήσεις, οὐ 
μέντοι συγκαταθέσεις. 10 


12 


13 


14 


Ei ἀληθεῖς at αἰσθήσεις. D A27 


μιά 


Πυθαγόρας Ἐμπεδοχλῆς Ze- 
νοφάνης Παρμενίδης 2ήνων Mé- 
λισσος Ἀναξαγόρας Δημόκριτος 
Μητρόδωρος Πρωταγόρας []λά- 15 
των φευδεῖς εἶναι τὰς αἰσθήσεις. 

Ot ἀπὸ τῆς Ἀχαδημίας ὑπιεῖς 
μέν, ὅτι δι αὐτῶν οἴονται λαβεῖν 
ἀληθινὰς φαντασίας, οὐ μὴν ἀκριβεῖς. 

Ἀριστοτέλης τὴν αἴσθησιν μὴ ο 
πλανᾶσθαι περὶ τὸ ἴδιον, περὶ δὲ τὸ 
συµβεβηχός. 

Ot Στωικοὶ τὰς μὲν αἰσθήσεις 
ἀληθεῖς, τῶν δὲ φαντασιῶν τὰς μὲν 
ἀληθεῖς, τὰς δὲ φευδεῖς. 

Ἐλπίχουρος πᾶσαν αἴσθησιν καὶ 
πᾶσαν φαντασίαν ἀληῦή, τῶν δὲ ὀοξῶν 
τὰς μὲν αληθεῖς, τὰς δὲ φευδεῖς xai 
7, μὲν αἴσθησις μοναχῶς Φευδοποι- 
εἶται κατὰ νοητά, T, δὲ φαντασία 30 
διχῶς: [νοεῖται] xal γὰρ αἰσθητῶν 
ἐστι φαντασία xal νοητῶν. 


— — — — — 


t» 


4 


25 
9 


gant. 9. Plut. comm. notit. 47. quid in πάντα 
μᾶλλον lateat, nescio || 5 Ἀκαδημαϊκοὶ cf. 
Prol. p. 1:5 || 11 servantur in Stob. $$ 3. 
10, cetera ex I. Dam. [IV p. 234, 12--236,16] 
completa || 12 de $ 1 cf. Prol. p. 142 || 20 de 
$ ὁ cf. Arist. d. anim. II 6 v. Prol. p. 215 || 
29 φευδοποιεῖ τὰ D || 31 νοεῖται fortasse ex 
correcto olim ποιεῖται super ψευδοποιεῖ τὰ 
ortum || 31. 32 αἰσθητόν et νοητόν D 


AETII PLAC. IV 9 6—11 


PLUTARCHI ΕΡΙΤ. IV Ὁ 


Ἐμπεδοχκλῆς Ἡρακλείδης παρὰ 6 


| 397 
STOBAFI ECL. I 50 (42] 1 


Παρμενίδης Ἐμπεδοχκλῆς Άνα- 


τὰς συμμετρίας τῶν πόρων τὰς χατὰ ξαγόρας Δημόκριτος Ἐπίκουρος 


µέρος αἰσθήσεις γίνεσθαι τοῦ οἰχείου 


τῶν αἰσθητῶν ἑκάστῃ ἁρμόζοντος. 


1 $ 6 ad aliud c. referendum esse dixit 
Corsinus. sed generaliores etiam  Stobaei 
sunt $8 6—20, ut continuari magis c. ^ quam 
9 videatur 

4 ἑκάστης C 





Ἡρακλείδης παρὰ τὰς συμμετρίας 
τῶν πόρων τὰς χατὰ µέρος αἰσθήσεις 
γίνεσθαι τοῦ οἰκείου τῶν αἰσθητῶν : 
ἑχάστου ἑχάστῃ ἐναρμόττοντος. 

Ot Περιπατητικοὶ παρὰ τὰς δυ- 
νάµεις τῶν αἰσθητηρίων. 

Οἱ μὲν ἄλλοι φύσει τὰ αἰσθητά, 
Λεύχιππος δὲ Δημόκριτος καὶ 10 
Διογένης νόµῳ, τοῦτο ὃ) ἐστὶ δόξηῃ 
xai πάθεσι τοῖς ἡμετέροις. ωηδὲν ὃ᾽ 
εἶναι ἀληθὲς μηδὲ καταληπτὸν ἐχτὸς 
τῶν πρώτων στοιχείων ἀτόμων καὶ 
κενοῦ. ταῦτα γὰρ εἶναι µόνα φύσει, 15 
τὰ Ü' àx τούτων θέσει καὶ τάξει καὶ 
σχήµατι διαφέροντα ἀλλήλων συµβε- 
βηχότα. 

Ot τὰ ἄτομα xal τὰ ὁμοιομερῇῆ 
καὶ οἱ τὰ ἀμερῃ καὶ τὰ ἐλά-σο 
χιστα πάντ ἐν πᾶσι τὰ αἰσθητὰ 
ἀναμεμῖχθαι καὶ μηδὲν αὐτῶν εἶλι- 
κρινὲς ὑπάρχειν, παρὰ δὲ τὰς ἔπικρα- 
τείας ὀνομάζεσθαι τοῖον T τοῖον καὶ 
παρὰ τὴν πολυαύγειαν. 25 

Πυθαγόρας Πλάτων κχαθαρὸν 
ἔχαστον εἶναι τῶν αἰσθητῶν ἐξ ἔχά- 
στου στοιχείου προερχόμενον. πρὸς 
μὲν οὖν τὴν ὅρασιν τὸ αἰθερῶδες 
πεφυχέναι, πρὸς δὲ τὴν ἀχοὴν τὸ 1ο 
πνευµατιχόν, πρὸς δὲ τὴν ὄσφρησιν τὸ 
πυρῶδες, πρὸς δὲ τὴν γεῦσιν τὸ ὑγρόν, 
πρὸς δὲ τὴν ἀφὴν τὸ γεῶδες. 

Ἐπίχουρος τῶν αἰσθητῶν ἡδονὰς 
ἤδη xal τὰς λύπας. 35 


E 


6 ἀναρμόττοντος D: correxi cf. I 15 3 et ad 
Theophr. d. sens. $ 9 || 24 νοµίζεσθαι Mei- 
neke || 26 Πλάτων FD: xat ante Πλάτων addit 
C || χαδόλου pro καθαρὸν volebat Roeth || 28 
προσερχόµενον AD : correxi || 29 mutari iussit 
Roeth αἰθερῶθες cum πνευµατικόν, πνευµα- 
τικόν cum πυρῶδες, πυρῶδες cum αἰθερῶδες, 
at cf. Aristot. de sensu 2 p. 438b 16 Stoici ap. 
Nemes. p. 76 A. Zeller II 2, 418 * III 2, 121? 


398 


-— 
.- 


PLUTARCHI ΕΤΡΙΓ. IV 9 


AETII PLAC. IV 9 12—20 


STOBAEI ECL. I 50 (42] 1 


Ot Περιπατητικοὶ τῶν νοητῶν. 
o0 γὰρ πᾶσι φαίνεται τὰ αὐτὰ ἡδέα τε 
καὶ λυπηρὰ κχανάπερ λευχά τε xal 
μέλανα. 

Χρύσιππος τὸ μὲν Ἰενιχὸν {δὺ 5 
νοητόν, τὸ δὲ εἰδιχὸν xal προσπῖπτον 
ἤδη αἰσθητόν. 

Παρμενίδης Ἐμπεδοχλῆς ἐλ- 
λείψει τροφῆς τὴν ὄρεξιν * Ἡ Ἡ 

Ἐμπεδοχλῆς τὰς ἡδονὰς γίνεσδαι 10 
τοῖς μὲν ὁμοίοις (ἐκ) τῶν ὁμοίων, 
χατὰ δὲ τὸ ἑλλεῖπον πρὸς τὴν dva- 
πλήρωσιν, ὥστε τῷ ῥἑλλείποντι f, 
ὄρεξις τοῦ ὁμοίου. τὰς ὃ) ἀλγηδόνας 
τοῖς ἐναντίοις, Ἠἠλλοτριῶσθαι γὰρ πρὸς 16 
ἄλληλα ὅσα διαφέρει xatd τε τὴν σύη- 
κρισιν xal τὴν τῶν στοιχείων χρᾶσιν. 

Ἀναξαγόρας πᾶσαν αἴσθησιν μετὰ 
πόνου. Άλλοι ἐπιγίγνεσθαι τοι Ίδο- 
νην 3| πόνους * * συμπεφυκέναι. 90 

Οἱ Στωικοὶ τὸν σοφὸν αἰσθήσει 
χαταληπτικὸν ἀπὸ τοῦ εἴδους τοχμη- 
ριωδῶς. 


18 Οἱ Αχαδημαϊχοὶ λόγφ γνώριµον. 
19 Ἐπίκουρος σοφῷ µόνῳ τὸν σο- 56 


qóy * * * 


0 Δημόκριτος (καὶ) τὰ νεχρὰ τῶν 


σωμάτων αἰσθάνεσθαι. 





G προσπῖπτον ἡδὺ coniecit Petersen. sed 
cf. Prol. p. 185 || 11 τῶν ὁμοίων inclusit 
Karsten. ix addidit Meineke. cf. Theo- 
phrast. d. sens. 8 (ἐκ τῶν ἀντιχειμένων) 9. 16 
infra V 28. Prol. p. 222 || 15 ?) ἀλλοτριοῦ- 
σθαι D: corr. Meineke. 7 incluserat Karsten || 
16 ἄλλα D: corr. Karsten || 20 intercidisse 
οὐ pévcot coniecit Meineke, qui lacunam in- 
dicavit || 22 καταληπτὸν D: correxi cf. Sext. 
adv. mathem. XI Τὸ j| 24 λόγων D: correxi, 
opp. αἰσθήσει || 25 laceris et fortasse cor- 
ruptis verbis conferri potest Cicer. Lucull. 
14 45 Epicurus .... dixitque sapientis esse 
opinionem [δόξα] a perepicuitate [ἐνάργεια] 
seiungere. cf. tamen etiam Diog. IX 20 || 
27 cf. IV 4 1 unde xal addidi 


AETII PLAC. IV 10 1—6 


PLUTARCHI EPIT. IV | 


* Πόσαι εἰσὶν at αἱσθήσεις. 


Οἱ Στωιχοὶ πέντε τὰς εἰδικὰς 1 
αἰσθήσεις, ὕρασιν ἀχοῆν ῥὄσφρησιν 
γεῦσιν ἀφήν. 

Ἀριστοτέλης ἕκτην μὲν o0 λέγει, 2 
κοινην δὲ αἴσθησιν τὴν τῶν συνθέτων 
εἰδῶν κριτιχήν, εἰς ἣν πᾶσαι συµβάλ- 
λουσιν αἱ ἁπλαῖ τὰς ἰδίας ἑκάστη 
φαντασίας ày T τὸ μεταβατιχὸν dg 
10 ἑτέρου πρὸς ἕτερον oíovel σχήματος 

καὶ χινῄσεως [δείχνυται]. 


b 


3 


Δημόκριτος πλείους εἶναι αἰσθή- 4 
σεις, περὶ τὰ ἄλογα (dpa xal περὶ 
τοὺς σοφοὺς xal περὶ τοὺς θεούς. 


9 


1 αἱ om. B || εἰσὶν post αἰσθήσεις Α ind. 

2 εἰδικὰς AB: ἰδιχάς C 

11 δείχνυται a Plutarcho profectum cf. 
Stob. 

14 σοφοὺς xal περὶ τοὺς θεούς AB: δεοὺς 
καὶ σοφούς C 


B 390 
STOBAFEI ECL. I 51 (43] 1 


Πόσαι εἰσὶν αἱ αἰσθή- 
σεις. D A28. 


Ot Στωικοὶ πέντε τὰς εἶδικὰς 
αἰσθήσεις, ὅρασιν ἀχοὴν ὄσφρησιν 
γεῦσιν ἀφήν. 

Αριστοτέλης ἕκτην μὲν οὗ λέγει, 
χοινὴν 5à αἴσθησιν τῶν συνθέτων ci- 
δῶν χριτικήν, εἰς ἣν πᾶσαι συμβάλ- 
λουσιν αἱ ἁπλαῖ τὰς ἰδίας ἑκάστη 
φαντασίας ἐν T| τὸ μεταβατιχὸν dep 10 
ἑτέρου πρὸς ἕτερον, οἶονεὶ σχήµατος 
xai χινήσεως. 

T Απελλῆς πλείους αἰσθήσεις εἷ- 
ναι, περὶ τὰ ἄλογα ζφα... (0) 

Δημόχριτος πλείους εἶναι αἷ- 15 
σθήσεις, περὶ τὰ ἄλογα Coa καὶ 
περὶ τοὺς σοφοὺς xal περὶ τοὺς 
δεούς. 

Δημόκριτος πλείους μὲν εἶναι 
τὰς αἰσθήσεις τῶν αἰσθητῶν, τῷ Ob» 
μή  ἀναλογίζειν τὰ αἰσθητὰ τῷ πλή- 
Όει λανθάνειν. 

Ot δὰ ἄλλοι παρίσους. 





1 Stobaeus $ 2 servavit, cetera accesserunt 
ex I. Dam. [ρ. 201, 7—15 233, 20—25] | 
3 ἰδικὰς D: corr. Meineke || G ἕχτον AD: 
corr. Heeren || 7 xot» — κινήσεως iterum 
et plenius quidem excerptum est IV 8 6, unde 
hune locum invito scriptore [cf. Plut.] sup- 
plevit Heeren || 18. πελλῆς [prima rubricatori 
relicta] D: vereor ne Ἀπελλῆς κτλ. nihil 
sit nisi 'AptototéAnc lemma errore praefixum 
insequentis paragraphi 4 iterato primo versui 
(cf. ad p. 371522) nam $$ 3. 5 alienum in lo- 
cum ex pristina sede post 2 et 4 delatae sunt || 
10 περὶ ut IV 13, cf. Dionys. de compos. 
verb. 18 τοσαύτη περὶ αὐτὸν ἦν ἀναισθησία. 
sensum Zellero (I *817*] rectius explicavit 
Krische p. 154 cf. c. 11 5 || 21 ἀναλογίζειν 
insolenter activa forma, ergo ἀναλογεῖν scri- 
bendum esset, si cetera plana essent. cf. 
Zeller I *817* intellego haec: sensuum af- 
fectiones plures sunt perceptis, sed cum per- 
cepta multitudini (affectionum) non. respon- 
deant, illae non omnes adgnoscuntur 


400 AETII PLAC. IV 11 1—4 
———— απ n M o cus 
PLUTARCHI EPIT. IV 11 STOBAEI ECL. 


ία. Πῶς Ἰίνεται f, αἴσθησις xal 
7 ἔννοια xal & κατὰ ἐνδιάθεσιν 
λόγος. G 92 


Οἱ Στωικοί qaaty*. ὅταν γεννηῦή 1 
5 6 ἄνθρωπος, ἔχει τὸ ἡγεμονικὸν µέρος 
τῆς ψυχῆς ὥςπερ χάρτην εὔεργον 
εἰς ἁπηγραφήν' εἰς τοῦτο µίαν ἐχά- 
στην τῶν ἐννοιῶν ἐναπογράφεται. 

Πρῶτος δὲ ὁ τῆς ἀναγραφῆς τρόπος 

106 διὰ τῶν αἰσθήσεων. αἰσθόμενοι 
γάρ τινος οἷον λευχοῦ ἀπελθόντος 
αὐτοῦ μνήμην ἔχουσιν' ὅταν δὲ ὁμο- 
ειδεῖς πολλαὶ μνημαι γένωνται, τότε 
φαμὲν ἔχειν ἐμπειρίαν ἐμπειρία γάρ 

1 ἐστι τὸ τῶν ὁμοειδῶν φαντασιῶν 
πλῆθος. 

Τῶν δὲ ἐννοιῶν al μὲν φυσικῶς 3 
γίνονται χατὰ τοὺς εἱἰρημένους τρό- 
πους xal ἀνεπιτεχνήτως, ai δὲ ἤδη 

200€ ἡμετέρας διδασκαλίας xal ἔπιμε- 
λείας αὗται μὲν οὖν ἔννοιαι καλοῦνται 
µόνον, ἐχεῖναι δὲ xal προλήψεις. 

Ὁ δὲ λόγος, καθ) ὃν προσαγορευό- 4 
μεθα λογικοὶ ἐκ τῶν προλήψεων συµ- 

56 πληροῦσθαι λέγεται χατὰ τὴν πρώ- 
την ἑβδομάδα. ἔστι ὃ ἐννόημα φάν- 
τασμα διανοίας λογικοῦ ζφου. τὸ γὰρ 
φάντασμα ἐπειδὰν λογικῇ προσπίπτῃ 
quy, τότε ἐννόημα χαλεῖται εἱληφὸς 

30 τοὔνομα παρὰ τοῦ νοῦ. 


«4 


2 


G(A)BC: corr. Wyttenbach || 6 χάρτην dv- 
εργὸν G: γαρτίον ἐνεργὸν AB: χάρτης ἐνεργῶν 
C: correxi. χάρτην veoupyóv Reiske || 8 ἆπο- 
γράφεται B || 10 αἰσθανόμενοι (A)BC: correxi || 
11 τινος B: τινες (A)C || 14 φαμὲν GAB: φα- 
σὶν C || 15 φαντασιῶν G: om. (A)BC, ἐννοιῶν 
coniecerat Reiske || 17 φυσικῶς G: φυσιχαὶ 
(Α)ΒΟ || εἱρημένους scil. μνήμην καὶ ἔμπει- 
píav. sed cf. Zeller III 1, 614 || 22 µόνον 
vulgo: µόναι GABC || 25 κατὰ τὴν πρώτην 
(A)B: κατὰ τὴν τὴν πρώτην C: xatà τὴν 
δευτέραν Ritter-Preller conl. Diog. VII 55 || 
26 δὲ νόηµα (A)BC: cf. G: correxi cf. Diog. 
VII 61 || 30 τὸν νοῦν (A)BC: correxi 


AETII PLAC. IV 115 121 


PLUTARCHI EPIT. IV 11.12. 


Διόπερ τοῖς ἁἀλόγοις ζφοις ὅσα 5 


προσπίπτει, φαντάσματα µόνον ἑστίν' 
ὅσα δὲ ἡμῖν καὶ τοῖς θεοῖς, ταῦτα 
xal φαντάσματα χατὰ Ὑένος xal ày- 
ὅνοήματα χατ elüog: ὥςπερ τὰ δη- 
νάρια καὶ oi στατήρες αὐτὰ μὲν χαθ 
αὑτὰ ὑπάρχει δηνάρια (καὶ) στατῆρες' 
ἐὰν δὲ εἰς πλοίων δοῦῃ µίσθωσιν, 
τηνικαῦτα πρὸς τῷ δηνάρια εἶναι καὶ 
10 γαῦλα λέγεται. 


(β. Τένι διαφέρει φαντασία φαν- 
ταστὸν φανταστιχὸν φάν- 
τασµα. G93 

Ἀρύσιππος διαφέρεν ἀλλήλων 
ιδφησὶ τέτταρα ταῦτα. Φαντασία μὲν 
οὖν ἐστι πάθος ἐν τῇ φυχῇ γιγνόμε- 
voy, ἐνδειχνύμενον ἐν abt xal τὸ 
πεποιηχός' οἷον ἐπειδὰν δι ὄψεως 
θεωρῶμεν τὸ λευχόν, ἔστι πάθος τὸ 


20 ἐγγεγενημένον διὰ τῆς ὁράσεως ἐν τῇ 


qoyij καὶ (κατὰ) τοῦτο τὸ πάθος 
εἰπεῖν ἔχομεν, ὅτι ὑπόχειται λευχὸν 
χινοῦν ἡμᾶς" ὁμοίως xal διὰ τῆς 
ἀφῆς xal τῆς ὀσφρήσεως. 


1 ἀλόγοις GB: ἀλλοίοις A: ἄλλοις C || οὐ 
προσπίπτει (Α)ΒΟ: ex οὗ quod om. G 65a cor- 
rexi || 2 quae post προσπίπτει ABC inter- 
polata habent φαντάσματα, ὅσα δὲ xal τοῖς θεοῖς 
xal ἡμῖν γε om. G || φαντάσματα µόνον -— 3 
ταῦτα om. A || 3 x«l τοῖς θεοῖς G: om. BC || 
9 δηνάρια cf. Prol. p. 101 || " ὑπάρχειν C | 
xal om. ABC || 8 «ei $' B || πλοίων AB: 
πλοίου C || 10 λέγεται (Α)Β: λέγονται C || 
11 inscribit G περὶ φαντασιῶν fortasse rectius. 
dixi de hoc c. Prol. p. 61 || φανταστὸν om. B 
cont., habet ind.: φαντασία φανταστιχὸν xal 
φανταστιχὸν pr. C, sed deletis vocis secundae 
tx litteris itemque xal || 15 addit G post ταῦτα" 
φαντασίαν φανταστὸν φανταστιχὸν φάντασμα cf. 
Nemes. || μὲν οὖν om. C || 17 ἐν αὐτῷ AB: 
αὑτό τε GC sed cf. Nemesii codd. || 19 «t 
λευχόν coni. Reiske || 21 χατὰ addidit Wytten- 
bach || τὸ post τοῦτο deletum malebat Reiske || 
23 ὁμοίως post ἀφῆς B || ἐπὶ τῆς ἀφῆς coni. 
Wyttenbach, sed cf. 20 διὰ τῆς ὁράσεως 


Diele, Doxographl graeci. 


pn 


STOBAEI ECL. I 58 [47] 


Περὶ φαντασίας xal κριτηρίου. 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

19 Nemes. p. 75 Antv. 171 Matth. Φαντα- 
στικὸὀν μὲν οὖν ἐστι δύναµις τῆς ἁλόγου ψυχῆς 
διὰ τῶν αἰσθητηρίων ivepyoüca* φανταστὸν δὲ 
τὸ τῇ φαντασίᾳ ὑποπῖπτον ὡς αἰσθήσει αἰσθτη- 
τόν φαντασία δέ ἐστι πάθος τῆς ἀλόγου ψυχῆς 
ὑπὸ φανταστοῦ τινος Ἱινόμενον φάντασμα δὲ 
πάθος διάκενον ἐν τοῖς ἁλόγοις τῆς ψυχῆς µέ- 
ρεσιν ἀπ᾿ οὐδενὸς φανταστοῦ γινόμενον. 

1 Idem p. 76A. 172 Μ. οἱ δὲ Στωικοὶ τέσ- 
σαρα ταῦτά φασι φαντασίαν φανταστὸν qavta- 
στικὸν φάντασμα, φαντασίαν μὲν λέγοντες τὸ πά- 
ὃος τῆς φυχῆς τὸ ἐνδεικνύμενον ἐν ἑαυτῷ [sic 
codd. Dresd. Ἱ. Monac. 1, τὸ ἐν ἑαυτῷ 
ante ἐνδειχνύμενον August. ]. 3, vulgo αὐτό 
τε] xal τὸ πεποιηκὸς Φφανταστόν. ὅταν γὰρ 
λευχὸν ἴδωμεν, ἐγγίνεταί τι πάθος τῇ ψυχῇ ἐκ 
τῆς λήψεως αὑτοῦ. ὡς γὰρ ἐν τοῖς αἰσθητη- 
plot; ἐγγίνεται πάθος, ὅταν αἰσθάνηται, οὕτω 
xal ἐν τῇ ψυχῇ, ὅταν ἐννοήσῃ εἰκόνα γὰρ ἐν 
ἑαυτῇ δέχεται τοῦ νοητοῦ. 


26 


402 
PLUTARCHI EPIT. IV 12 

Εἴρηται δὲ Ἡ φαντασία ἀπὸ τοῦ 
φωτός καθάπερ yàp τὸ φῶς αὑτὸ 
δείκνυσι xal τὰ ἄλλα τὰ ἐν αὐτφ 
περιεχόμενα, καὶ 1; φαντασία δείχνυσιν 
ὅ ἑαυτὴν xal τὸ πεποιηχὸς αὐτήν. 
Φανταστὸν δὲ τὸ ποιοῦν τὴν φαν- 

tagíay* olov τὸ λευχὸν xal τὸ Φυχρὸν 
xal πᾶν 5 τι ἂν δύνηται χινεῖν τὴν 
φυχήν, τοῦτ ἔστι φανταστόν. 

Φανταστιχὸν δέ ἐστι διάχενος ἕλχυ- 
σµός, πάθος ἐν τῇ φυχῇ ἀπ᾿ οὐδενὸς 
φανταστοῦ Ἠινόμενον καδάπερ ἐπὶ 
τοῦ σχιαμαχοῦντος xal xeyoig émt- 
φέροντος τὰς yeipac: τῇ γὰρ φαν- 
15 τασίᾳ ὑπόχειταί τι φανταστόν, τῷ δὲ 

φανταστικῷ οὐδέν. 

Φάντασμα δέ ἐστιν, ἐφ᾽ B &Axó- 
μεῦθα κατὰ τὸν φανταστιχὸν διάχενον 
ἑλχυσμόν' ταῦτα δὲ ἨὙίνεται ἐπὶ τῶν 

20 μελαγχολώντων xal µεµηνότων. ὁ 
γοῦν τραγιχὸς Ὀρέστης ὅταν λέγη 

ὦ μῆτερ, ἴκετεύω σε, μὴ ᾿πίσειό µοι 

τὰς αἱματωποὺς xal δρακοντώδεις 

xópac* 

αὗται γὰρ, αὗται πλησίον θρώσχουσί 

μου, 

λέγει μὲν αὐτὰ ὡς µεμηνώς, ὁρᾷ δὲ 
οὐδέν, ἀλλὰ δοχεῖ µόνον" 

Διὸ χαί φησιν αὐτῷ Ἠλέκτρα 

μέν, d ταλαίπωρ, ἀτρέμα σοῖς ἐν 

δεµνίοις, 
ὁρᾷς γὰρ οὐδέν, ὧν δοχεῖς odd 
εἰδέναι, 

ὡς καὶ rap Ὁμήρῳ θεοχλύµενος. 

1 ἡ AB: om. GC || μὲν post φαντασία 
add. B || 2 αὑτὸ ABC || 8 δύνηται C: δύνα- 
ται AB cf. Nemes. ὅτι δύναται || 19 κενὰς 
(A)BC: correxit Reiske || 14 τὰς C: om. AB || 
15 τὸ δὲ φανταστικὸν B || 21 τραγιχὸς Eur. 
Or. 255—259 || 22 ὦ μῆτερ om. B || 25 γὰρ 
αὐταὶ B || 30 ἀτρέμας B || 34 Ὁμήρῳ υ 350 


10 


25 


30 


2 


eo 


οι 


ce 


AETII PLAC. IV 12 3—6 


— — BÓ --- 
STOBAEI ECL. I 58 [47] 





ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

12 3 Nemes. p. 178 M. φανταστὸν δὲ τὸ 
πεποιηχὸς τὴν φαντασίαν αἰσθητόν, olov τὸ 
λευχὸν xal πᾶν ὅτι [9 alii codd.] δύναται xtvetv 
τὴν ψυχήν. 

4 ]dem 1. c. φανταστιχὸν δὲ τὸν διάκενον 
διελκυσμὸν ἄνευ φανταστοῦ. 

5 Idem l.c. φάντασμα δὲ o ἐφελχόμεθα 
χατὰ τὸν qavtagttxóy διάκενον ἑλκυσμόν ὡς 
ἐπὶ τῶν µεµηνότων xal µελαγχολώντων. 


AETII PLAC. IV 15 1—7 


PLUTARCHI EPIT. IV 13 


wq. Περὶ ὁράσεως, πῶς ὁρῶμεν. G 94. 


Δημόκριτος Ἐπίχουρος κατὰ 1 
εἰδώλων εἴσχρισιν otoycat τὸ ὁρατιχὸν 


συμβαίνειν. 


s Kel xatd τινων ἀκτίνων ἔχχρισιν 2 


μετὰ τὴν πρὸς τὸ ὑποχείμενον ἔνστασιν 
πάλιν ὑποστρεφουσῶν πρὸς τὴν ὄψιν. 


Ἐμπεδοχκλῆς τοῖς εἰδώλοις τὰς 5 


ἀχτῖνας ἀνέμιξε προσαγορεύσας τὸ 
10 γιγνόµενον ἀκτινείδωλον συνθέτως. 


1 ὁράσεως AB: ὁράσεως xai Ο || 2 εἴσκρι- 
σιν G: εἰσκρίσεις (A)BC || 3 οἴονται G: ᾧῴοντο 
(AJBC || 5 καὶ ABC: ἕτεροι interpolat G 
et vulgo cf. Prol. p. 55 || 5 ἔχχυσιν G: εἴσ- 
xptoty (A)BC ex v. 3 repetitum: correxi cf. 
$11 || 8 de lemmate cf. Prol. p. 64 || 9 
ἀχτῖνας εἰδώλου (A)BC: correxi. ἀκτῖνας ἐξ 
εἰδώλων Reiske, εἰδωλάκτινας (!) Karsten || 


o 
συνθέτως AC: συνθέτους B 


403 
STOBAEI ECL. I 52 [44]ι 


Περὶ ὁράσεως. D O14 


Λεύχιππος Δημόκριτος Ἐπί- 
χουρος χατὰ εἰδώλων εἴσχρισιν otov- 
ται τὸ ὁρατιχὸν συµβαίνειν πάθος. 

Καὶ κατά τινων ἀχτίνων ἔχκρισιν 5 
μετὰ τὴν πρὸς τὸ ὑποχείμενον ἔνστασιν 
πάλιν ὑποστρεφουσῶν πρὸς τὴν ὄψιν. 

Τῶν ΑἈχαδημαϊχῶν τινες xatd 
τινων (ἀχτίνων) ἔκχυσιν μετὰ τὴν 
πρὸς τὸ ὑποχείμενον ἔνστασιν πάλιν 10 
ὑποστρεφουσῶν πρὸς τὴν ὄψιν. 

Ποσειδώνιος γοῦν αὐτὴν σύμ- 
quat ὀνομάζει. 

Ἐμπεδοχλῆς xal πρὸς τὸ διὰ 
τῶν ἀκχτίνων xal πρὸς τὸ διὰ τῶν 15 
εἰδώλων ἐχδοχὰς παρέχεται. πλείους 
δὲ πρὸς (τὸ) δεύτερον. τὰς γὰρ ἆπορ- 
ροίας ἀποδέχεται. 

Ἑ στιαῖος ὁ Περίνθιος τοῖς εἰδώλοις 
τὰς ἀχτῖνας ἀνέμιξε προσαγορεύσας 30 
τὸ γιγνόμενον ἀχτινείδωλον. 

Tip aqópa« elc τῶν παραχαραξάν- 
των ἐν συχνοῖς τὴν Ἐπικούρειον αἴρεσιν 
ἀντὶ τῶν εἰδώλων ταῖς ἀπορροίαις 
χρῆται. 35 

Στράτων χρώματά φησιν ἀπὸ τῶν 
σωμάτων φέρεσθαι συγχρῳφζονΏ αὐτοῖς 
τὸν μεταξὺ ἀέρα. 


] omnia praeter $ 11 ex uno Damasc. 
petita [p. 172, 16 — 174, 5 M.] || 5 dixi de 
antiqua dittographia Proleg. p. 55 || ἔγκρι- 
σιν D: correxi || 9 ἀχτίνων post τινων inter- 
cidit in D || ἔχχυσιν retinui, quamquam 
glossema videtur ut in Gal. [c£ Plut. $ 2] 
similiter Plut. V 12 3 ἐκχύσεις superscribit 
cod. B, qui habet ἐκχρίσεις in contextu || 12 


τ 

γοῦν cf. Prol. p. 185! || 17 iD unde τὸ 
δεύτερον scripsi || 20 προσέµιξε D (sed προσ 
in litura)ex insequ. vocabulo transvectum. 
reduxi Plut. lectionem || 21 ἀχτὶν εἰδώλων 
D: corr. Meineke || 22 (δ)ιµµαγόρας (initiali 
rubr.) D cf. Prol. p. 1001. 185 || 23 τὸ ἐπι- 
κούρειον D || 27 (ἀτράτων (rubr. in.) D || 
συγχροϊζοντ' D || αὑτοῖς coni. Meineke 

' 26* 


404 .. 
PUTALRCHI EPIT. IV 13 


"Immapyoc ἀκτῖνάς φησιν dg! 9 


ἑχατέρου τῶν ὀφθδαλμῶν  dmotetyo- 
µένας τοῖς πέρασιν αὑτῶν οἷον χειρῶν 
ἐπαφαῖς περιχααπτούσας τοῖς ἐχτὸς 
ὑσώμασι τὴν ἀντίληψιν αὐτῶν πρὸς 
τὸ ὁρατιχὸν ἀποδιδόναι. 


Πλάτων κατὰ συναύγειαν, τοῦ 11 


μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν φωτὸς ἐπὶ 
ποσὸν ἀπορρέοντος si; τὸν ὁμογενῆ 
1 dépa, τοῦ δὸ ἀπὸ [μὲν] τῶν σωµά- 
των φερομένου, (τοῦ δὲ περὶ) τὸν 
μεταξὺ  dépa εὐδιάχυτον ὄντα καὶ 
εὔτρεπτον συνεκτεινοµένου τῷ πυρά- 
δει τῆς ὄψεως. αὕτη λέγεται [πλα- 


15 τωνικὴ συναύγεια. 


2 ἑκατέρου G: ἑκατέρων (A)BC || 3 αὐτῶν 
(A)BC: correxi cf. Nemes || 4 περιχαθα- 
πτούσαις G(A)BC: corr. Reiske || 10 τοῦ 9 — 
12 ἀέρα om. B || ἀπὸ μὲν AC: μὲν om. vulgo || 
11 ἀντιφερομένου ex Stob. Wyttenbach || τοῦ 
δὲ περὶ ex Stob. additum om. (A)C euius loco 
ἀπορρεῖν confictum ex ἀπορρέοντος v. 9 inser- 
tum est || τὸν δὲ μεταξὺ (A)C restituit haec ex 
Stob. Wyttenbach || 13 συνεκτείνοντος (Α)ΒΟ: 
correxit Wyttenbach cf. Stob. et Nemes. 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

18 11 Psell. d. omn. doctr. c. 81 ἡ ὅρα- 
σις TÜvexat, ὅταν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν φῶς ix- 
φερόμενον συναντήῄσῃ τῷ ἀπὸ τῶν σωμάτων συρ- 
ῥέοντι, ὅπερ ὁ Πλάτων ὀνομάζει συναύγειαν. 


AETU PLAC. IV 13 $—12 


STOBAEI ECL. I 52 [44] 1 


Αρισταγόρας σχήματα συνδια- 


τυποῦντά πως αὑτοῖς τὸν dépa. 


Ἴππαρχος (ἀκτῖνας) dp. ἑκατέρου 
qol τῶν ὀφθαλμῶν ἀποτεινομένας 
τοῖς πέρασιν αὑτῶν οἱονεὶ χειρῶν 5 
ἐπαφαῖς περικαθαπτούσας τοῖς ἐχτὸς 
σώμασι τὴν ἀντίληψιν αὐτῶν πρὸς τὸ 
ὁρατιχὸν ἀναδιδόναι. 

Ἔνιοι χαὶ Πυθαγόραν τῇ δόξῃ 
ταύτῃ συνεπιγράφουσιν ἅτε δη βεβαιω- ιο 
τὴν τῶν μαθημάτων xal πρὸς τούτῳ 
Παρμενίδην ἐμφαίνοντα τοῦτο διὰ 
τῶν ποιημάτων. 

Πλάτων συναύγειαν, τοῦ μὲν ἐκ 
τῶν ὀφδαλμῶν φωτὸς ἐπὶ ποσὸν 16 
ἀπορρέοντος sl; τὸν ὁμογενη ἀέ ρα, 
τοῦ δὲ ἀπὸ τῶν σωμάτων ἀντιφερο- 
µένου, τοῦ δὲ περὶ τὸν μεταξὺ dépa 
εὐδιάχυτον ὄντα xal εὔτρεπτον συν- 
εντεινοµάνου τῷ πυρώδει τῆς ὄψεως. 20 
αὕτη λέγεται Πλατωνιχὴ συναύγεια. 


Ἁλχμαίων κατὰ τὴν τοῦ δια- 
φανοῦς ἀντίληψιν. 


9 ἀχτῖνας om. D || 5 αὐτῶν D || 6 περι- 
χαθαπτούσας sic recte D || 9 cf. Prol. p. 70 !| 
11 τοῦτο D || 12 τοῦτο D: ταὐτὸ Meineke |! 
14 post Πλάτων om. Stobaeus χατὰ cf. Plut. 
Nemes. || 2] ταύτη DA || 23 ἀντίλαμψιν 
conieci Prol. p. 223. sequitur Aristotelium 
cf. Ar. Didym. fr. 17 


ALIORUM EX AETIO EXCERPTA 

18 9 Nemes. p. 78 A. 178 M. "Ix zapyo«c 
δέ φησιν ἀχτῖνας ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἁποτει- 
vop.évac τοῖς πέρασιν ἑαυτῶν καθάπερ χειρῶν 
ἐπαφαῖς χαθαπτούσας τοῖς ἐκτὸς σώμασι τὴν 
ἀντίληφιν αὐτῶν πρὸς τὸ ὁρατιχὸν ἀναδιδόναι. 

11 Idem p. 79 A. 180 M. post geome- 
trarum Epicureorum Aristotelis pla- 
cita cf. Prol. p. 483 Πλάτων δὲ κατὰ συναύ- 
ειαν, τοῦ μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν φωτὸς ἐπὶ 
ποσὸν ἀπορρέοντος εἰς τὸν ὁμογενῖι ἀέρα, τοῦ δὲ 
ἀπὸ τῶν σωμάτων ἀντιφερομένου, τοῦ δὲ περὶ 
τὸν μεταξὺ ἀέρα εὐδιάχυτον ὄντα καὶ εὔτρεπτον 
συνεχτεινοµένου τῷ πυροειδεῖ τῆς ὄψεως. 


. AETII PLAC. VI 14 1—4. 151.2 


— MH "PHÁP — 
PLUTARCHI EPIT. IV 14. 15. 


ιδ. Περὶ κατοπτρικῶν ἐμφά- 
σεων. G 95 


Ἐμπεδοχκλῆς κατὰ ἀπορροίας τὰς 
συνισταµένας μὲν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας 
ὃ τοῦ χατόπτρου, τελειουµένας δὲ ὑπὸ 
τοῦ ἐχχρινομένου ἐκ τοῦ χατόπτρου 
πυρώδους xal τὸν προχείµενον αέρα. 
elg; ὃν φέρεται τὰ ῥεύματα, συµµετα- 
φέροντος. 

Δημόκριτος Ἐπίκουρος τὰς 
κατοπτρικὰς ἐμφάσεις γίνεσθαι κατ 
εἰδώλων ὑποστάσεις, ἅτινα φέρεσθαι 
μὲν ἀφ᾿ ἡμῶν, συνίστασθαι δὲ ἐπὶ 
τοῦ χατόπτρου χατὰ ἀντιπεριστροφήν. 


10 


1 Οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου xav dvta- 
ναχλάσεις τῆς ὄψεως. φέρεσθαι μὲν 
γὰρ τὴν ὄψιν τεταµένην ὡς ἐπὶ τὸν 
χαλχόν, ἐντυχοῦσαν δὲ πυχνῷ καὶ 
λείφῳ πληχδεῖσαν ὑποστρέφειν αὐτὴν 
20 ἐφ᾽ ἑαυτὴν Opotóv τι πᾶσχουσαν τῇ 
ἐχτάσει τῆς χειρὸς καὶ τῇ ἐπὶ τὸν 
ὤμον ἀντεπιστροφῇ. 
Δύναταί τις πᾶσι τούτοις τοῖς 
χεφαλαίοις χρῆσθαι ἐπὶ τοῦ πῶς 
15 ὁρῶμεν. 


e. Ei ὁρατὸν τὸ σχότος, G96 


Οἱ Στωικοὶ ὁρατὸν εἶναι τὸ σχότος. 
ἐκ γὰρ τῆς ὁράσεως προχεῖσθαί τινα 





3 ἀπορροίας μὲν (A)BC: transposuit μὲν 
post συνισταµένας Reiske || 4 ἐμφανείας B || 5 
τελειουµένας sive Plutarchi sive librarii er- 
rorem mire defendebat Karsten Emp. p. 489 || 
ἀπὸ B || 12 ὑποστάσες (A)BC: ἐπιστάσεις 
G cf. Stob. || 14 κατὰ GABC: κατὰ τὴν 
vulgo !| ἀντιστροφήν G || 18 ἐντυχοῦσαν G: 
στείχουσαν (A)BC ;| 20 πάσχουσαν C: πά- 
σχουσα AB || 23 πᾶσι τούτοις C: τούτηις 
πᾶσι B: τούτοις ante χρῆσθαι A || 28 περι- 
κεῖσθαι (A)BC: corr. Reiske 


1 


2 


3 


4 


bm 


9 


405 
STOBAEI ECL. I 52 [44] 


Περὶ κατοπτρικῶν ἐμφά- 
σθων. D O 14 


Ἐμπεδοχκλῆς κατ ἀπορροίας τὰς 
συνισταµένας μὲν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας 
τοῦ χατόπτρου, πιλουµένας ὃ ὑπὸ τοῦ 5 
ἐχκρινομένου ἐκ τοῦ χατόπτρου πυ- 
ρώδους xai τὸν προχείµενον dépa, εἰς 
ὃν φέρεται τὰ ῥεύματα, συμµεταφέ- 
ροντος. 

Λεύχιππος Δημόκριτος Ἐπί- 
χουρος τὰς κχατοπτριχκὰς ἐμφάσεις 10 
γίνεσθαι κατ εἰδώλων ἐμφάσεις, ἅτινα 
φέρεσθαι μὲν dq ἡμῶν, συνίστασθαι 
δὲ ἐπὶ τοῦ xatómtpou xav ἀντεπι- 


στροφήν. 


Ot ἀπὸ Πυθαγόρου xal τῶν µα- 15 
θηματικῶν κατ ἀνάχλασιν τῆς 


ὄψεως. φέρεσθαι μὲν γὰρ τὴν ὄψιν 
τεταµένην ὡς ἐπὶ τὸν χαλκόν, ἔντυ- 
χοῦσαν δὲ πυχνῷ xal λείφ πληχθεῖσαν 
ὑποστρέφειν αὐτὴν ἐφ ἑαυτὴν ὅμοιόν 20 
τι πάσχουσαν τῇ ἐκτάσει τῆς χδιρὸς 
xal τῇ ἐπὶ τὸν ὤμον ἀντεπιστροφῇ. 
Δύναται δέ τις πᾶσι τούτοις. τοῖς 
κεφαλαίοις χρήσασθαι ἐπὶ τοῦ πῶς 
ὁρῶμεν. | d 


25 


Σφαῖρος 6 Στωιχὸς ὁρατὸν &lva 
τὸ σκότος. ix γὰρ τῆς ὁράσεως προ- 
χεῖσθαί τινα εἰς αὐτὸ αὖ γήν. | 

Ot Στωιχοὶ ὁρατὸν εἶναι τὸ σχύτος. 
ἐχ γὰρ τῆς ὁράσεως προχεῖσθαί τινα 30 


3 omnia servantur in lI. Dam. p. 174, 
6-- 25 || de $ 1 cf. Prol. p. 222 || 6 &x D: 
ἀπὸ vulgo || 8 συντρέφοντος D: correxi ex 
Plut, || 11 ἑνστάσεις coni. Meineke cf. 132 
at v. Theophr. d. sens. 51 || 18 τεταγμένην D : 
corr. Meineke || 22 τῆς — ἀντεπιστροφῆς D: 
corr. Meineke || 24 ἐπὶ τοῦ 'πῶς δρῶμεν h. 
e. ad illustrandum augendümqüe caput 198 | 
26 $8 1— 3 continuat 14 4 nullo inter po- 
sito titulo D || 28 αὐτήν D EM 


406 
PLUTARCHI EPIT. IV 15. 16 


el; αὐτὸ αὐγήν' xal οὗ φεύδεται ἡ 
ὅρασις βλέπεται γὰρ ταῖς ἀληδείαις, 
ὅτι ἐστὶ σχότος. 
Ἀρύσιππος κατὰ τὴν συνέντασιν 
5100 μεταξζὺ ἀέρος ὁρᾶν ἡμᾶς, vo- 
γέντος μὲν ὑπὸ τοῦ ὁρατικοῦ πνεύ- 
µατος, ὅπερ ἀπὸ τοῦ ἡγεμονιχοῦ µέχρι 
τῆς κόρης διήχει, χατὰ δὲ τὴν πρὸς 
τὸν περιχείµενον ἀέρα ἐπιβολὴν ἑντεί- 
10 νοντος αὐτὸν κωνοειδῶς, ὅταν T) ὁμο- 
γενῆς 6 ἀήρ. προχέονται δὲ ix τῆς 
ὄψεως ἀχτῖνες πύριναι, οὐχὶ µέλαιναι 
xal ὁμιχλώδεις' διόπερ ὁρατὸν εἶναι 
τὸ σκότος. 


c. Περὶ ἀχοῆς. G97 


16 


Ἐμπεδοκλῆς τὴν ἀχοὴν Ἰίνεσθαι 
κατὰ πρόσπτωσιν πνεύματος τῷ χον- 
δρώδει, ὕπερ φησὶν ἐξηρτῆσθαι ἐντὸς 
τοῦ ὠτὸς χώδωνος δίχην αἰωρούμενον 

20 χαὶ τυπτόµενον. 

Ἀλκμαίων ἀχούειν ἡμᾶς τῷ χενῷ 
τῷ ἐντὸς τοῦ ὠτός' τοῦτο γὰρ εἶναι 
τὸ διηχοῦν xatà τὴν τοῦ πνεύματος 
εἰσβολήν' πάντα γὰρ τὰ xevà ἠχεῖ. 

25. Διογένης τοῦ ἐν τῇ χεφαλῇ ἀέρος 
ὑπὸ τῆς φωνῆς τυπτοµένου xal xtvou- 
μένου. 

Πλάτων xal οἱ dm αὐτοῦ πλήτ- 
τεσθαι τὸν ἐν τῇ χεφαλῇ dépa* τοῦτον 

306' ἀνακλᾶσθαι εἰς τὰ ἠγεμονικὰ xol 

Ἰίνεσθαι τῆς ἀχοῆς τὴν αἴσθησιν. 

8 μετὰ δὲ (A)BC: corr. Meziriac || 9 τὸν 
παραχείµενον (A)BC: correxi cf. p. 4092 13 || 
17 xvebpatt (ex πνεύματος corr.) B || yov- 
δρώδει G : ypovubet AB : χοχλιώδει C. cf. Prol. 
p. 222sq. || 21 de $8 2. 3 cf. Prol. p. 223 | 
24 εἰσβολήν G: ἑἐμβολήν (A)BC Psellus || 
AG 000. 
TESTIMONIA PLUTARCHI 

16 2 Psell. d. omn. doctr. 81 ἀχκούο- 
μεν δὲ τῷ xev τῷ ἐντὸς τοῦ ὠτός, τοῦτο 
Ἱὰρ εἶναι τὸ διηχοῦν κατὰ τὴν τοῦ πνεύματος 


ἐμβολήν. 


Pod 


AETII PLAC. 


9 


IV 153 161—4 . 
STOBAEI ECL. I 52 [44] 53 (45] 1 


ἐπ αὐτὸ αὐγήν. καὶ οὐ φεύδεται ἡ 
ὅρασις βλέπεται γὰρ ταῖς ἀληθείαις, 
ὅτι ἐστὶ σχότος. 

Χρύσιππος κατὰ συνέντασιν [τὰ 
ὄντα] τοῦ μεταξὺ ἀέρος ὁρᾶν ἡμᾶς, 5 
νυγέντος μὲν ὑπὸ τοῦ ὁπτικοῦ πνεύ- 
µατος, ὅπερ ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ µέχρι 
τῆς χόρης διήχει, χατὰ δὲ τὴν πρὸς 
τὸν περιχείµενον dépa ἐπιβολὴν ἐντεί- 
νοντος αὐτὸν χωνοειδῶς, ὅταν T) ὁμο- 10 
γενῆς 6 ἀήρ. προχέονται δ᾽ ἐκ τῆς 
ὄψεως ἀχτῖνες πύριναι, οὐχὶ µέλαιναι 
καὶ ὁμιχλώδεις διόπερ ὁρατὸν εἶναι 
τὸ σχότος. 


D A30 15 


Περὶ ἀχοῆς. 


1 Ἐμπεδοχλῆς τὴν ἀχοὴν γίνεσθαι 
χατὰ τὴν πρόσπτωσιν πνεύματος τῷ. 
χόνδρῳ, ὄνπερ φησὶν ἐξηρτῆσθαι ἐντὸς 
τοῦ «tóc χώδωνος δίχην αἰωρούμενον 
καὶ τυπτόµενον. 

9» ᾿Αλκμαίων ἀχούειν ἡμᾶς τῷ xevd 

τῷ ἐντὸς τοῦ ὡτός. τοῦτο γὰρ εἶναι 

τὸ διηχοῦν κατὰ τὴν τοῦ πνεύματος 
εἰσβολήν. πάντα γὰρ τὰ xoila ἠχεῖ. 

Διογένης τοῦ ἐν τῇ χεφαλῖι αέρος 25 
ὑπὸ τῆς φωνῖῆς τυπτοµένου xal χινου- 
μένου. 

Ot ἀπὸ Πλάτωνος πλήττεσθαι 
τὸν ἐν τῇ χεφαλῇῃ αέρα, τοῦτον ὃ᾽ 
ἀναχλᾶσθαι εἰς τὰ ἡγεμονικὰ καὶ 50 
γίγνεσθαι τῆς ἀκοῆς τὴν αἴσθησιν. 


4 κατὰ τὴν vulgo || τὰ ὄντα fuerit olim 
τῷ ὄντι ad ταῖς ἀληθείαις v. 2 adscriptum || 
6 νυγέντες D || 15 $ 4 in Stobaeo exstat, 
cetera ex Dam. (p. 233, 9—20] suppleta || 
17 xal τὴν D: corr. Meineke || πρόπτωσιν 
D: correxi || 23 διηθοῦν D: corr. Meineke || 
28 ἡ rubr. D: οἱ Gaisford 


20 


3 


4 





] AETII PLAC. IV 171.2 18 1.2 191 


401 


———7 0 7 7 s ms 0 
PLUTARCHI EPIT. IV 17. 18. 19 STOBAEI ECL. Ι 54 55 [45] 57 [4011 


v. Περὶ ὀσφρήσεως. G 98 


Αλκμαίων ἐν τῷ ἐγχεφάλῳ εἶναι | 


τὸ ἠγεμονιχόν’ τούτῳ οὖν ὀσφραίνεσθαι 
ἕλκοντι διὰ τῶν ἀναπνοῶν τὰς ὀσμάς. 


5. Ἐμπεδοχλῆς ταῖς ἀναπνοαῖς ταῖς 2 


»  4 ^ , , 
ἀπὸ τοῦ πνεύµονος συνεισχρίνεσθαι 
τὴν ὁδμήν: ὅταν γοῦν T, ἀναπνοὴ βα- 
j^ ουμή ουν η 1 
ρεῖα ἤίνηται, κατὰ τραχύτητα μὴ συν- 
αισθάνεσθὃαι, ὡς ἐπὶ τῶν peupatt- 
10 ζομένων. 


(η. Περὶ γεύσεως. α 99 

Αλκχμαίων τῷ ὑγρῷ xal τῷ 
χλιαρῷ τῷ ἐν τῇ Ἰλώττῃ πρὸς τῇ 
µαλαχότητι διαχρίνεσθαι τοὺς χυμούς. 

Διογένης τῇ dpatótqu τῆς γλώτ- 
της xal τῇ µαλαχότητι χαὶ διὰ τὸ 
συνάπτειν τὰς ἀπὸ τοῦ σώματος εἷς 
αὐτὴν φλέβας διαχεῖσδαι τοὺς χυμοὺς 
ἑλχομένους ἐπὶ τὴν αἴσθησιν χαὶ τὸ 
ἡγεμονιχὸν καθαάπερ ἀπὸ σπογγιᾶς. 


15 


& 


(0. Περὶ φωνῆς. G 100 
Πλάτων τὴν φωνὴν ῥὁρίζεται 
πνεῦμα διὰ στόµατος ἀπὸ διανοίας 


2 de $8 1. 2 cf. Prol. p. 223 || 8 γοῦν B || 
8 γίνηται BC: γένηται (A) || τραχύτητα (A)C: 
t 
παχύτητα B: παχύτητα explicat poris ob- 
siructis Karsten Emp. p. 482 393 || 8 συν- 
αισθάνεσθαι vulgo: συναισθέσθαι AB: αἶσθά- 
γεσθαι C || 12 de $8 1. 2 cf. Prol. p. 223 || 
τῶ χλιαρῶ xal τῷ ὑγρῶ ἐν τῇ γλώσση B || 
14 διαχρίνεσθαι — 15 ἀραιότητι om. A || 18 
χυμοὺς BC: χυλοὺς (A) 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

17 1 Psell. d. omnif. doctr. c. 81 ὀσφρα(- 
νοµεν δὲ τῷ ἡγεμονιχῷ τῷ ὄντι dv τῷ ἐγχε- 
φάλῳ, ἕλκοντι δὲ διὰ τῶν ἀναπνοῶν τὰς 
ὁσμάς. 

18 2 ]dem |. c. Ἰεύομεν δὲ τῇ ἁραιότητι 
τῆς γλώττης xal τῇ µαλαχότητι καὶ διὰ τὸ 
συνάπτειν τὰς ἀπὸ τοῦ σώματος εἰς αὐτὴν 
φλέβας τὴν φύσιν. 

19 1 Idem |. c. ἡ δὲ φωντὴ πνεῦμά ἐστι 
διὰ τοῦ στόµατος ἀπὸ διανοίας ἠγμένον. 


pm 


Περὶ ὀσφρήσεως. D Ol6. 


) , —- , 

Αλχμαίων ἐν τῷ ἐγχεφάλῳ εἶναι 
τὸ ἠγεμονιχόν, τούτῳ οὖν ὀσφραίνεσθαι 
ἕλκοντι διὰ τῶν ἀναπνοῶν τὰς ὀσμάς. 

Ἠμπαδοχλῆς ταῖς ἀναπνοαῖς ταῖς 5 
ἀπὸ τοῦ πνεύµονος συνεισχρίνεσθαι 
την ὀσμήν. ὅταν γοῦν f ἀναπνοὴ βα- 
ρεῖα γένηται κατὰ τραχύτητα μὴ συν- 
αισθάνεσθαι ὡς ἐπὶ τῶν ῥευµατι- 


ζομένων. 


10 


Περι γεύσεως. D Γ12 


Περὶ φωνῆς. 
Πλάτων τὴν φωνὴν ὁρίζεται πνεῦ- 
μα διὰ στόµατος ἀπὸ διανοίας xol 


lin Stob. reliquiae nullae, in Damasc. 
p. 176, 5—12 M. 

1 πνοή D: correxi 

8 παχύτητα D cf. Plut.: correxi 

12 Stobaei titulus cc. 19—21 compre- 
hendit 





408 . 
PLUTARCHI EPIT. IV 19 


ἠγμένον xal πληγὴν ὑπὸ ἀέρος δὺ 
ὥτων xol ἐγχεφάλου xal αἵματος µέχρι 
ψυχῆς διαδιδοµένην. λέγεται δὲ xol 
καταχρηστικῶς ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζφων 
ὅφωνὴ xai τῶν ἀφύχων ὡς χρεµε- 
τισμοὶ xal φόφου χυρίως δὲ φωνὴ f 
ἔναρθρός ἐστι ὡς φωτίζουσα τὸ 
νοούµενον. 


Ἐπίκουρος τὴν φωνὴν εἶναι ῥεῦμα 2 


10 ἀχπεμπόμενον ἀπὸ τῶν φωνούντων 7| 
ἠχούντων T, Φοφούντων' τοῦτο δὲ τὸ 
ῥεῦμα εἰς ὁμοιοσχήμονα θράπτεσθαι 
ὑραύσματα ὁμοιοσχήμονα δὲ λέγεται 
τὰ στρογγύλα τοῖς στρογγύλοις xal 
16 σκαληνὰ xal τρίγωνα τοῖς ὁμοιογενέσι' 
τούτων δ ἐμπιπτόντων ταῖς ἀχοαῖς 
ἀποτελεῖσθαι τὴν αἴσθησιν τῆς quovis 
φανερὸν δὲ τοῦτο γίνεσθαι ἀπὸ τῶν 
ἀσκῶν ἐκρεόντων xal τῶν ἐμφυσών- 
90των χναφέων τοῖς ἵματίοις. 
Δημόκριτος xal τὸν ἀέρα φησὶν 
εἰς ὁμοιοσχήμονα Ὀρύπτεσθαι σώματα, 
xal συγκαλινδεῖσθαι τοῖς ἐχ τῆς φωνῆς 
ὑραύσμασι. 

«κολοιὸς γὰρ παρὰ χολοιὸν ἰζάνει 
xal 

ἵὼὡς aiel τὸν ὁμοῖον ἄγει δεὸς ὡς 

τὸν ὁμοῖον. 

καὶ γὰρ ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς αἱ ὅμοιαι 

90 ψῆφοι χατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους ὁρῶν- 
tat, κατ ἄλλο μὲν αἱ σφαιροειδεῖς, 


25 


l προηγµένον coni. Reiske || ὃ xai C: xal 
ἡ AB || 9 ῥεῦμα i. e. peop' ἀτόμων Democriti 
ap. Gell. V 15 || 19 ἐμφυσώντων AB: éx- 
φυσώντων C || dubitavit de his exemplis 
I. G. Schneider Ecl. phys. Π 257. sed il- 
lustrantur τὰ ὁμοιοσχήμονα θραύσματα cf. Se- 
nec Qu. N. I 3:2 Placit. III 59 || 22 
post σώματα repetunt vulgo ὁμοιοσχήμονα--- 
στρογγύλοις ex v. 13: recte pergunt ABC || 
25 cf. Arist. Eth. magn. II 11 p. 120859 || 
21 ὡς αἰεὶ AB: om. ὡς C cf. Hom. p 218 || 
31 κατ ἄλλον bis Reiske, sed cf. Burchard 
Democrit. d. sensib. p. 10 


eo 


AETII PLAC. IV 1923.3 


STOBAEI EGCL.I 57 [46] 1 


πληγὴν ὑπ ἀέρος δὺ ditoy xal ἔγκε- 
φάλου xal αἵματος µέχρι φυχῆς δια- 
διδοµένην. λέγεται δὲ xal καταχρηστι- 
κῶς ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζφων φωνὴ 
xal τῶν ἀφύχων ὡς χρεμετισμοὶ xal 5 
Φόφοι. χυρίως δὲ φωνἡ ἔναρθρός ἐστιν, 
ἔστι γὰρ φωτίζουσα τὸ νοούµενον. 


9 λέγεται χτλ. non iam ad Platonem per- 
tinent 


AETII PLAC. IV 19 3—5 90 1 


PLUTARCHI EPIT. IV 19. 20 


xat ἄλλο δὲ aí ἐπιμήχεις» καὶ ἐπὶ 
τῶν χοσχινευόντων δὲ ἐπὶ τὸ αὐτὸ συν- 
αλίζεται τὰ ὁμοιοσχήμονα, ὥστε χω- 
pie εἶναι τοὺς χυάµους xal ἐρεβίνθους, 
ὃ ἔχοι δ) ἄν τις πρὸς τούτους εἰπεῖν 


πῶς ὀλίγα Ὀραύσματα πνεύματος µυ- 


ρίανδρον ἐκπληροῖ δέατρον; 


Ot δὲ Στωιχοί qaot τὸν ἀέρα μὴ 4 


συγχεῖσθαι ἐχ δραυσµάτων, ἀλλὰ συν- 
10 ϱχή δι ὅλου, μηδὲν κενὸν ἔχοντα' 
ἐπειδὰν δὲ πληγῇ πνεύµατι, xopa- 
τοῦται κατὰ χύχλους ὀρθοὺς εἰς ἄπει- 
pov, ἕως πληρώση τὸν περιχείµενον 
ἀέρα, ὡς ἐπὶ τῆς κολυµβήθρας τῆς 
1όπληγείσης λίθῳ. xol αὕτη μὲν χυ- 
κλικῶς χινεῖται, 6 ὃ ἀἡρ σφαιρικῶς. 
ΑἈναξαγόρας τὴν φωνὴν γίνεσθαι 
πνεύματος ἀντιπεσόντος μὲν στερε- 
vp ἀέρι, τῇ à. ὑποστροφή τῆς πλή- 
20 ξεως µέχρι τῶν ἀκοῶν προσενεχθέντος" 
xaüó καὶ τὴν λεγοµένην ἠχὼ C 
νεσθαι. 


x. Ei ἀσώματος ἡ φωνὴ xal πῶς 
ἠχὼ γίνεται. G 101 


5 Πυθαγόρας Πλάτων Ἀριστο- 
τέλης ἀσώματον. ob γὰρ τὸν dépa, 
ἀλλὰ τὸ σχῆμα τὸ περὶ τὸν ἀέρα καὶ 
τὴν ἐπιφάνειαν χατὰ ποιὰν πλῆξιν 
γίνεσθαι φωνήν' πᾶσα δὲ ἐπιφάνεια 

30 ἀσώματος' συγκινεῖται μὲν γὰρ τοῖς 
σώμασιν, αὐτὴ δὲ ἀσώματος πάντως 


l αἱ ἐπιμήχεις C: om. AB spatio relicto, 
cf. Sextus adv. mathem. VII 117 || 2 xoc- 
*tveuop.évoyy suadebat Burchard ex Sexti |. c. || 
δὲ ἐπὶ C: 6 om. AB || συναλίζεται AC: συναυ- 
λίζεται Ἑ || 5 τούτους C: τούτοις (A)B || 9 
ραυμάτων C || συνεχῆ εἶναι vulgo: elvat om. 
GABC || 12 κυματοῦται GAC: χυματοῦσθαι 
vulgo, at cf. v. 15: κχυχκλοῦται B || ὀρθοὺς 
suspectum om. G cf. Diog. VII 158 || 13 
πληρώσει B cf. G || 17 Anaximandro haec 
tribuit G, Archelao Diog. II 17 || 31 αὕτη 
A || πάντως ABC: παντός vulgo 


οι 


| nd 


STOBAEI ECL. I 57 [46] 


Ei ἀσώματος ἡ φωνή. 


409 


410 AETII PLAC. IV 201.2 91 1.2 


PLUTARCHI EPIT. IV 20. 2] 


xaÜüéctqxev: ὥσπερ ἐπὶ τῆς χαµπτο- 
µένης ῥάβδου Ἡ μὲν ἐπιφάνεια οὐδὲν 
πάσχει, Ἡ δὲ ὕλη ἐστὶν 7| χαµπτο- 
μένη. 

5 Οἱ δὲ Στωιχοὶ σῶμα τὴν φωνήν' 
πᾶν γὰρ τὸ Opiy Ἡ xal ποιοῦν apa 
$ δὲ φωνὴ Toti καὶ δρᾷ- ἀχούομεν 
γὰρ αὐτῆς xai αἰσθανόμεῦθα προσπι- 
πτούσης τῇ ἀχοῇ xal ἐχτυπούσης xa- 

1 ἅπερ δακτυλίου elg κηρόν. ἔτι mày 
τὸ χινοῦν xal ἐνοχλοῦν σῶμα ἐστι 
κινεῖ δὲ ἡμᾶς ἡ εὐμουσία, ἐνοχλεῖ 
δὲ ἡ duoucía. ἔτι πᾶν τὸ χινούµε- 
vov σῶμά ἐστι" κινεῖται δὲ 7, φωνὴ 

15 xal προσπίπτει εἷς τοὺς λείους τόπους 
καὶ ἀντανακλᾶται καΏάπερ ἐπὶ τῆς 
σφαίρας τῆς βαλλομένης εἰς τοῖχον' 
ἐν γοῦν ταῖς κατ Αἴγυπτον πυρα- 
μίσιν ἔνδον µία φωνὴ ῥηγνυµένη τέτ- 

20 tapa; Ἡ xal πέντε ἤχους dmepyd- 
ζεται. 


κα. []όῦεν αἰσθητικὴ γίνεται Ἡ 
ψυχἡ xai τί αὐτῆς τὸ ᾖγεμο- 
νικόν. α 102 
7m Οἱ δτωικοί φασιν εἶναι τῆς du- 
χῆς ἀνώτατον µέρος τὸ Ίγεμονικόν, 
τὸ πηιοῦν τὰς Φαντασίας xal συγ- 
καταθέσεις xal αἰσθήσεις καὶ ὁρμάς' 

χαὶ τοῦτο λογισμὸν χαλοῦσιν. 


30. Απὸ δὲ τοῦ Ἰγεμονικοῦ ἑπτὰ µέρη 2 


ἐστὶ τῆς φυχῖς ἐκπεφυχότα καὶ àx- 

τεινόµενα εἰς τὸ σῶμα καθάπερ αἱ 

dx) τοῦ πηλύποδος πλεκτάναι τῶν 

δὲ ἑπτὰ μερῶν τῆς ψυχῖς πέντε µέν 

9 de $2 dixi Prol. p. 178 || 6 δρώῶν G: 
δρώμενον (A)BC || 10 δακτυλίου AB: δα- 
xt9htoy C || 15 προσπίπτει AB: ἐμπίπτει C || 
19 µία φωνη ABC: ordine inverso vulgo || 
20 ἤγους (A)BC: an 7jyox? cf. titulus || 23 καὶ 
τί αὐτῆς τὸ ἡγεμονιχόν (A)B: xal τί τὸ ταύ- 
της 7j. C || 91 καὶ A: καὶ τὰς BC || 31 
ἐστὶ GAB: εἰσὶ C 





STOBAEI ECL. I 57 [46] 


Tí αὐτῆς τὸ ἠγεμονικόν. 


AETII PLAC. IV 21 2—41 22 1 A11 
. UE s c cassa en — toto 
" PLUTARCHI EPIT. IV 21. 22 S'TOBAEI ECL. I 57 [46] 60 [49] 


εἰσι τὰ αἰσθητήρια, ὅρασις ὄσφρησις 
ἀκοη γεῦσις xal ἀφηή. 
"Qv f, μὲν ὅρασις ἐστὶ πνεῦμα δια- ὃ 
τεῖνον ἀπὸ ἡγεμονικοῦ μέχρις ὀφθδαλ- 
5 μῶν, dxoX δὲ πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ 
τοῦ ᾖγεμονικοῦ μέχρις ὥτων, ὄσφρη- 
σις δὲ πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ τοῦ 
ἡγεμονιχοῦ µέχρι μυχτήρων [λεπτῦ- 
yov], γεῦσις δὲ πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ 
ιο τοῦ ἡγεμονικοῦ µέχρι γλώττης, ἀφὴ 
δὲ πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ τοῦ Ίγεμο- 
νιχοῦ μέχρις ἐπιφανείας elc Ὀίξιν εὖ- 
αἴσθητον τῶν προσπιπτόντων. 
Τῶν δὲ λοιπῶν τὸ μὲν λέγεται σπέρµα, 4 
1 ὅπερ xal αὐτὸ πνεῦμά ἐστι διατεῖνον 
ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ µέχρι τῶν πα- 
ῥαστατῶν” τὸ δὲ φωνᾶςν ὑπὸ τοῦ Z ή- 
νωνος εἰρημένον, ὃ xal φωνὴν καλοῦ- 
σιν, ἔστι πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ τοῦ γε: 
20 μονικοῦ µέχρι φάρυγγος xal γλώττης 
xal τῶν οἰχείων ὀργάνων. αὐτὸ δὲ 
τὸ ἡγεμονιχὸν ὥσπερ ἐν χκόσμῳ * 
κατοιχεῖ ἐν τῇ Ἡμετέρᾳ σφαιροειδεῖ 
χεφαλῇῃ. 


25 xf. Περὶ ἀναπνοῖῆς. G103 Περὶ ἀναπνοῆς. D A53 


Ἐμπεδοχκλῆς τὴν πρώτην dva- | 
πνοην τοῦ [πρώτου] Coo γίνεσθαι 
τῆς (μὲν) ἐν τοῖς βρέφεσιν ὑγρασίας 
ἀποχώρησιν λαμβανηύσης, πρὸς δὲ τὸ 
4 ἀπὸ — v. 5 διατεῖνον om. B || 6 τοῦ om. 1 Stobaei titulus cc. 22 et 23 compre- 
C || 8 poxrfpeov — 10 µέχρι om. B || λεπ- — hendit 
τῶνον ut interpolatum seclusit Beck cum 
Reiskeo. si scribas λεπτὸν ὂν, interpolandi 
ratio pateat |! 11 τοῦ B om. AC [; 13 τῶν B 
ut Reiske coniecit: om. (A)C || 15 τὸ μὲν G: 
5 μὲν ABC || ὅπερ G(A)C: 8 B || 20 µέχρι 
BC: ἕως A cf. Prol. p. 34 || 22 post χόσμῳ 
addiderim Ἅλιος, quod compendiose scriptum 
facile intercidit. cf. IL 4 16 Laert. VII 139. 
minus placet additum θεός cl. Lactant. opif. 
c. 16 || 2? πρώτου explicat ἀρτιγενοῦς schol. B. 
sed rectius induxit Karsten conlato V 153 || 
Ὑενέσθαι (A)BC: correxi ex V 15 3 || 28 
μὲ v addidi ex V 15 3 


412 AETII PLAC. IV 223 


PLUTARCHI EPIT. IV 22 


παραχενωῦὲν ἐπεισόδου [τῆς ἔξωδεν] 
τοῦ ἐκτὸς ἀερώδους Ἠινοµένης εἰς 
τὰ παρανοιχθέντα τῶν ἀγγείων τὸ 
δὲ μετὰ τοῦτο ἤδη τοῦ ἐμφύτου ὃερ- 
5400 τῇ πρὸς τὸ ἐκτὸς ὁρμή τὸ ἀερῦ- 
δες ὑπαναθλίβοντος τὴν ἐκπνοήν, τῇ 
δ) εἰς τὸ ἐχτὸς ἀνθυποχωρήσει τῷ 
ἀερώδει τὴν ἀντεπείσοδον παρεχοµένου 
τὴν εἰσπνοήν. τὴν δὲ νῦν xatéyou- 
Ί0σαν φεροµένου τοῦ αἵματος ὡς πρὸς 
τὴν ἐπιφάνειαν xal τὸ ἀερῶδες διὰ 


τῶν ῥινῶν ταῖς ἑαυτοῦ ἐπιρροίαις. 


ἀναθλίβοντος κατὰ τὴν ἐχχώρησιν 
αὐτοῦ Ἰίνεσθαι τὴν ἐκπνοήν, παλιν- 
15 δρομοῦντος δὲ xal τοῦ ἀέρος ἀντε- 
πεισιόντος εἷς τὰ διὰ τοῦ αἵματος 
ἀραιώματα τὴν εἰσπνοήν. ὑπομιμνήσχει 
δὲ τὸ ἐπὶ τῆς χλεφύδρας. 
Ἀσχληπιάδης τὸν μὲν πνεύμονα 
20 χώνης δίκην συνίστησιν, αἰτίαν δὲ 
τῆς ἀναπνοῆς τὴν ἐν τῷ δώραχι λεπτο- 
µέρειαν ὑποτίθεται, πρὸς ἣν τὸν ἔξω- 
ὓεν dépa ῥεῖν te xol φέρεσθαι πα- 
χυμερήῆ ὄντα, πάἄλιν δὲ ἀπωθεῖσθαι 
25 µηχέτι τοῦ θώρακος οἵου τε ὄντος 
p5t ἐπεισδέχεσθαι μήὃ᾽ ὑποστέγειν' 
ὑπολειπομένου δέ τινος ἐν τῷ δώραχι 
λεπτομεροῦς del βραχέος (οὐ γὰρ 
ἅπαν ἐχχρίνεται), πρὸς τοῦτο πάλιν 
3016 εἴσω ὑπομένον (τὴν) βαρύτητα 
τοῦ ἐκτὸς ἀντεπεισφέρεσθαι ταῦτα 


] τῆς ἔξωθεν ut interpolatum inclusi cf. 
V 153 || 7 τὸ om. A || 10 τοῦ ὕδατος B || 
13 καὶ τὴν (A)BC: emend. corrector Vos- 
siani || ἐγχώρησιν B || 15 ἀντεπεισιόντος AB. 
ἀντεπεισαχθέντος vulgo || 17 ὑπομιμνήσχει δὲ 
αὐτὸ (A)BC: correxi. ὑ. 5' αὐτῷ τὸ ἐπὶ vo- 
lebat Reiske || 18 κλεφύδρας cf. v. 295 Stein || 
26 ἐπιδέχεσθαι A || μήθ’ ὑστερεῖν ABC: restitui 
e G || 30 εἴω BC: ἴσω (A) || 29 ἐκκρίνε- 
σθαι G || 30 βαρύτητα τοῦ (A)C: βαρύτητας 
τὰς B: addidi τὴν cf. 6. βραχύ τι con. Mezi- 
riae, sed cf. v. 28 παχυμερῃ ὄντα || 31 dvc- 
επεισφέρεσθαι A: ἀντεπεισφέρεται B (sed corr. 
ex ἀντεπεισφέρερθαι) et C. cf. G 


STOBAEI ECL.I 60 [49] 


AETII PLAC. IV 223 


PLUTARCHI EPIT. IV 2 


δὲ ταῖς σιχύαις ἀπειχάζει. τὴν δὲ 
xatà πβροαίρεσιν ἀναπνοὴν ΥὙίνεσθαί 
φησι συναγοµένων τῶν ἐν τῷ πνεύ- 
µονι λεπτοτάτων πόρων xal τῶν βρα]- 
ὅ χίων στενουµένων τῇ γὰρ ἡμετέρα 
ta00 ὑπαχούει προαιρέσει. 


Ἡρόφιλος δυνάµεις ἀπολείπει ὃ 


περὶ τὰ σώματα τὰς κχινητικὰς ἐν 
νεύροις ἐν ἀρτηρίαις ἐν µυσί' τὸν οὖν 
10 πνεύμονα νοµίζει πρῶτον ὀρέγεσθαι 
διαστολῆς τε xal συστολῆς φυσικῶς. 
[εἶτα δὲ xol τἆλλα"] ἐνέργειαν μὲν 
οὖν εἶναι τοῦ πνεύµονος τὴν ἔξωθεν 
τοῦ πνεύματος ὀλχκήν. ὑπὸ δὲ τῆς 
16 πληρώσεως τῆς θύραῦεν Ἰινοµένης 
ἐφέλχεται' παραχειµένως δὸ διὰ τὴν 
δευτέραν ὄρεξιν ào' αὑτὸν 6 θώραξ 
τὸ πνεῦμα µετοχετεύει, πληρωθεὶς δὲ 
καὶ µηχέτι ἐφέλχεσθαι δυνάµενος, 
20 πἄλιν elg τὸν πνεύμονα τὸ περιττὸν 
ἀντιμεταρρεῖ, δι οὗ πρὸς τὰ ὀχτὸς 
τὰ τῆς ἀποχρίσεως γίνεται τῶν σω- 
ματικῶν μερῶν ἀντιπασχόντων ἀλλή- 
λοις, ὅτε μὲν γὰρ διαστολή, (ὅτε δὲ 
25 συστολ]) "(verat πνεύµονος, ταῖς 
ἀλλήλων ἀντιμεταλήψεσι πληρώσεώς 
(^1 de cucurbitarum exemplo cf. Chrysippus 
ap. Achill. p. 126 & Petav. || δὴ AB || ἀπει-' 


χάζει G. vulgo: παρεικάζει (Α)ΒΟ || 4 βρὼ- - 


χίων (A): βραγχέων BC: βρογχίων corrector 
Vossian. cf. ind. Aristot. p. 142b22, 143536 || 
6 ὑπακούειν G. || 8 τὰς neglegit G. num αὐτὰς 
(sponte) cf. φυσικῶς v. 11 et V 15 ὁ |] 10 µόνον 
ὀρέγεσθαι (A)BC: προορέχεσθαι G: correxi. op- 
ponitur θώραχος δευτέρα ὄρεξις v. 17 || 12 
εἶτα 55 τὰ ἄλλα B: εἶτα δὲ xal τἆλλα C: δὲ — 
14 πνεύματος om. À: delevi εἶτα δὲ xal cda 
omissa a G scribente φυσιχὴν ἑνέργειαν. — 
xal τἆλλα α librario breviata esse coni. 
Meziriac. τἆλλα ἐνερχεῖν Beck || μὲν οὖν 
G: οὖν om. (Α)ΒΟ || 16 ἐφέλχεσθαι 6 qui 
addit μὴ δυνάµενον εἰς τὸν θώραχα τὸ περιττὸν 
ἀναπέμπειν || 11 ἐφ ἑαυτὸν B: ἐπ᾽ αὐτὸν (A)C || 
18 μετοχετεύει B. idemque Reiske coniecerat. 
de A mihi. non constat: µετοχετεύων C || 21 
ἀντιμεταρρεῖ cf. p. 4142 6 || 24 addidi ὅτε δὲ 
συστολή || 25 πνεύματος B 


STOBAEI ECL. I 60 [49] 


413 


414 ΑΕΠΙ PLAC. IV 22 s. 23 1.2 


PLUTARCHI EPIT. IV. 29. 23 


τε xal χενώσεως Ἠινομένης' ὡς τέτ- 
ταρας μὲν γίνεσθαι χινήσεις περὶ τὸν 
πνεύμονα" τὴν μὲν πρώτην καθ ἣν 
ἔξωδεν ἀέρα δέχεται, τὴν δὲ δευτέραν 
5 καθ’ ἣν τοῦθ) ὅπερ ἐδέξατο θύραῦθεν 
ἐντὸς αὑτοῦ πρὸς τὸν δώραχκα µε- 
ταρρεῖ, τὴν δὲ τρίτην xaÜ' ἣν τὸ 
ἀπὸ τοῦ δώραχος συστελλόμενον 
αὖθις εἰς αὑτὸν ἐχδέχεται, τὴν δὲ 
10 τετάρτην καθ ἣν τὸ ἐξ ὑποστροφῆς 
ἐν αὐτῷ ἨἸιόμενον Ὀύραζε ἐξερᾶ. 
τούτων δὲ τῶν κινήσεων δύο μὲν 
εἶναι διαστολάς, τήν το ἔξωδεν τήν 
τε ἀπὸ τοῦ Βώραχος δύο δὸ συστολάς, 
15 τὴν μὲν ὅταν 6 θώραξ ἐφ αὑτὸν τὸ 
πνευματιχὸν ἑλκύσῃ, τὴν δὲ ὅταν 
αὐτὸς el; τὸν ἐχτὸς ἀέρα ἀποχρίνηῃ! 
δύο γὰρ µόναι Ἰίνονται περὶ τὸν 
δώραχα. διαστολὶὴ μὲν ὅταν ἀπὸ 
20 τοῦ πνεύμονος ἐφέλχηται, συστολὴ 
δὲ ὅταν τούτφ πάλιν ἀνταποδιδῷ. 


xy. Περὶ παθῶν σωματικῶν xal 
el συναλγεῖ τούτοις 1, 

ψυχή. G104 

6 Οἱ Στωικοὶ τὰ μὲν πάθη ἐν τοῖς 

πεπονθόσι τόποις, τὰς δὲ αἰσθήσεις 

ἐν τῷ ἠγεμονιχφ. 

Ἐπίκουρος xal τὰ πάθη καὶ τὰς 

αἰσθήσεις ἐν τοῖς πεπονθόσι τόποις, 
ο0 τὸ δὲ Ἰιγεμονικὸν ἀπαδές. 








2 μὲν delevit Reiske, at cf. δὲ v. 12 || 6 αὑτοῦ 
vulgo: αὐτοῦ ABC || 6 μεταρρεν A || 9 
αὐτὸν (A)C: τὸν αὑτὸν B: correxi || 10 Ἶν 
AB: Ἂν xoi C || 11 γιόµενον C: γενόμενον 
AB || 15 ὁ om A || ὑπ αὐτὸν BC: ὑπ αὐτὸ 
À: correxi cf. p. 413a 17 || 17 ἑκτὸς AB cf. 
p. 4133 21: χόλπον mire C || 21 ταὐτὸ AB: 
αὐτὸ C: correxi || 22 σωματικῶν — 241 φυχἠ 
recte omisisse videtur G || 25 τούτοις A cont., 
B: αὐτοῖς A ind.: τούτῳ C || 26 τὰς δὲ — 29 
τόποις om. B || 30 τὸ δὲ G cf. v. 26: τὸ γὰρ 
(A)BC || ἀπαθές errorem demonstrat Zeller 
III 1, 386? male intellecta videntur qualia do- 
cet Lucret. III 252 — 2077 cf. Prol. p. 2198q. 


p 


t») 


Περὶ παθ àv. 


— a — — 
STOBAEI ECL I 60 [49] 


D A53 


AETII PLAC. IV 23 » V 1 1--δ 


PLUTARCHI EPIT. Iv 25. V ] 


Στράτων xal τὰ πάθη τῆς φυχῆς 8 


καὶ τὰς αἰσθήσεις ἐν τῷ ἠγεμονιχῷ, 
nox ἐν τοῖς πεπονθόσι τόποις συν- 
ίστασθαι. ἐν γὰρ ταύτῃ χεῖσθαι τὴν 
6 ὑπομονήν, ὥσπερ ἐπὶ τῶν δεινῶν xal 
ἀλγεινῶν [καὶ ὥσπερ ἐπὶ τῶν dv- 
δρείων xal δειλῶν.] 


BIBAION IIEMIITON. 


d. Περὶ μαντικῆς.  G 105 


1 Πλάτων xal οἱ Στωικοὶ τὴν 
μαντιχὴν εἰσάγουσι χατὰ τὸ ἔνθεον 
ὅπερ ἐστὶν ἐνθεαστιχόν [κατὰ θειό- 
τητα τῆς φυχῆς, ὅπερ εἶπεν ἐνθου- 
σιαστιχόν] καὶ τὸ ὀνειροπολιχόν. οὗτοι 

16 τὰ πλεῖστα µέρη τῆς μαντικής ἐγχρί- 
νουσι. 

Ἐρβγοφάνης xal Ἐπίκουρος ἀν- 
αιροῦσι τὴν μαντιχήν. 


Πυθαγόρας δὲ µόνον τὸ θυτιχὸν 5, 


20 οὐχ ἐγχρίνει. 


4 τούτῳ coni. Zeller II 2, 743*. sed videtur 
contracta sententia, qualem tradit [Plutarch.] 
utr. an. an corp. sitli bid. I 4 Στράτων ὁ φυσιχκὸς 
οὗ µόνον τὰς ἐπιθυμίας ἀλλὰ xal τὰς λύπας, 
οὐδὲ τοὺς φόβους καὶ τοὺς φόνους xal τὰς 
ἐπιχαιρεχαχίας, ἀλλὰ xal πόνους xal ὀδύνας 
[sic Wyttenbach et Duebner, antea ἡδονάς] 
xal ἀλγηδόνας xal ὅλως πᾶσαν αἴσθησιν ἐν 
τῇ box συνίστασθαι. . . || 4 χεῖσδαι BC: 
[cf. Prol. p. 37]: κινεῖσθαι (A) || 6 καὶ --- 
δειλῶν ut variam priorum lectionem in- 
clusi, neglexit ea G || τῶν AB: om. C | 
9 de c. l cf. Prol. p. 224 || 11 μαντιχὴν 
εἶναι λέγουσι B, sed εἰσάγουσι super ἐγκρίνουσι 
v. 15] 12 ἐνδεαστικόν G: ἐνθουσιαστικόν (Α)ΒΟ]| 
xatà — ἐνθουσιαστικόν paraphrasis ante G in 
contextum irrepsit || 14 post ὀνειροπολικόν 
addit  χαὶ τὸ ἀστρονομιχὸν xal τὸ ὀρνεοσκο- 
πικόν. at refertur Platonis doctrina (Tim. 
p. 71&). iam οὗτοι sunt Stoici cf. Prol. 
p. 63sq. || 20 οὐκ om. C 


STOBAEI ECLOG. II 13 


Περὶ μαντικῆς. 


1 de Stobaei c. cf. Prol. p. 61 


415 


416 AETII ΡΙ ΑΟ. V 14. 21—3 


PLUTARCHI EPIT. V 1.2 


Αριστοτέλης xal Δικαίαρχος 4 


τὸ xat' ἐνθουσιασμὸν µόνον παρεισ- 
ἄγουσι xal τοὺς ὀνείρους, ἀθάνατον 
μὲν εἶναι οὐ νοµίζοντες τὴν φυχήν, 
5 Ὀείου δέ τινος µετέχειν αὐτήν. 


B. Πῶς ὄνειροι γίνονται. ϐ 106 


Δημόκριτος τοὺς ὀνείρους γί- 1 


νεσθαι χατὰ τὰς τῶν οἰδώλων παρα- 
στάσεις. 


ια Στράτων ἀλόγφ φύσοι τῆς δια- 2 


νοίας ἐν τοῖς ὕπνοις αἰσδητικωτέρας 
μέν πως Ἠινομµένης, παρ) αὐτὸ δὲ 
τοῦτο τῷ γνωστικῷ χινουµένης. 


Ἡρόφιλος τῶν ὀνείρων τοὺς μὲν ὃ 


15 θεωπέμπτους xat ἀνάγκην Ὑίνεσθαι, 
τοὺς δὲ φυσικοὺς ἀνειδωλοποιουμένης 
φυχΏς τὸ συμφέρον αὐτῇῃ καὶ τὸ 
πάντως ἐσόμενον, τοὺς δὲ T συγχρα- 
ματιχοὺς [ὲκ τοῦ αὐτομάτου] xaT εἰ- 

20 δώλων πρόσπτωσιν, ὅταν à βουλόμεῦα 
βλέπωμεν ὡς ἐπὶ τῶν τὰς ἐρωμένας 
ὀρώντων ἐν ὕπνῳ Ἰίνεται. 


12 παρ) αὐτῶ δὲ τούτω BC: παρ) αὐτὸ 
τοῦτο δὲ (A): δι αὐτὸ δὲ τοῦτο (|| 13 γνωστικῆς 
Ὑινομένης (. τοῦ Ὑνωστικοῦ qtvopívou coni. 
Beck, Ὑνωστιχῶς ἈΧινουµένης Reiske, οὐ 
γνωστιχκῶς Ἅµκινουμένης ego. cf. Zeller II 
2, 1455 (memorabile scholion in B: ἐκ 
τοῦ νοὺς μὴ µμεταβαινούσης). || 14 τῶν 
ὀνείρων τοὺς μὲν GAB: τοὺς ὀνείρυς τοὺς 
C || 15 Φεοπέµπτους G. cf. Arist. de divinat. 2 
p. 463b 18: δεοπνεύστους (A)BC cf. Prol. 
p. 15 || 18 πάντως G: πρὸς τούτοις (A)BC || 
συγκραματικοὺς (A)BC: συγκριματιχοὺς G: 
συγκρουματιχούς Reiske, συγκυρματικούς Wyt- 
tenbach. conicio πνευματικοὺς ex V 155 || 19 
ἑχ τοῦ αὑτομάτου induxi ut ad explicandum 
alterum genus v. 16—18 additum cf. p. 42058 
13 || 22 ἑρώντων G: ἑχόντων B: ἔχειν 
(A)C corrector Vossiani cf. Aristot. de 
somn. 2 p. 460b5. βλεπόντων Reiske || γί- 
νονται vulgo 


ΦΤΟΒΑΝΙ ECL. II 13 


AETII PLAC. V 31—6. 41.2 411 


η. πα 
PLUTARCHI EPIT. V 3. 4 


1. Τίς $ οὐσία axéppatoc. G107 


Ἀριστοτέλης' σπέρμα ἑστὶ τὸ ! 
δυνάµενον κινεῖν ἐν ἑαυτῷ εἷς τὸ 
ἀποτελέσαι τι τοιοῦτον, οἷόν ἐστι τὸ 

5 ἐξ οὗ συνεχρίθη. 


Πυθαγόρας ἀφρὸν τοῦ χρηστο- 2 


τάτου αἵματος τὸ σπέρµα, περίττωµα 
τῆς τροφής ὥσπερ [τὸ] αἷμα καὶ 
μυελόν. 
1] Αλκμαίων ἐγχεφάλου µέρος. — 93 
Πλάτων μυελοῦ τοῦ νωτιαίου ἀπόρ- 4 
ροιαν. 
Ἐπίχουρος φυχῆς xai σώματος 5 
ἀπόσπασμα. 
65 Δημόκριτος do! ὅλων τῶν σω- 6 
µάτων xal τῶν χυριωτάτων μερῶν 
olov ὁστῶν σαρκῶν xal ἰνῶν. 


6. El σῶμα τὸ σπέρµα. ϐ 108 


Λεύκιππος xal Ζήνων σῶμα' 
20 φυχΏς γὰρ εἶναι ἀπόσπασμα. 
Πυθαγόρας Πλάτων Ἄριστο- 2 
τέλης ἀσώματον μὲν εἶναι τὴν δύ- 
ναµιν τοῦ σπέρματος ὥσπερ νοῦν τὸν 
κινοῦντα, σωματιχὴν 6b τὴν ὕλην 
25 τὴν προχεοµένην. 


ame 


1 σπέρματος G(A): τοῦ σπέρµατος BC || 
9 Αριστοτέλης cf. de gen. anim. IV 1 p. 766512 
cf. Prol. p. 215 || 5 συνεχρίθη G(A)B: de- 
sideres drexp(0n cf. Diog. VII 158, ind. 
Aristot. p. 693b 7, infra V 112 || 7 περίτ- 
τωµα GC (cf. Prol. p. 97]: περίττευµα AB || 
8 τὸ inclusi || 10 de $3 et ϐ cf. Prol. p. 190 || 
16 μερῶν ὁ όνος τῶν σαρχῶν καὶ ἱνῶν B: 
μερῶν ὁ Ὑόνος τῶν σαρχιχκῶν [ο G] ἱνῶν 
(A)C: correxi e G cf. Prol. p. 15 || 20 qv- 
χῆς γὰρ εἶναι (xal σώματος) coniecit Reiske 
conl. V 113 sed cf. Diog. VIL 158 et Ατὶὶ 
Didym. fr. 39 τὸ δὲ cníppa φησὶν ὁ Ζήνων 
εἶναι ὃ µεθίησιν ἄνθρωπος πνεῦμα μεθ ὑγροῦ 
ψυγῆς µέρος xol ἀπόσπασμα. neque γὰρ ad- 
dubitandum cum φυχὴν Stoicis corpus esse 
constet ex IV 3 3 


Diels, Doxographi graeci. 


STOBAEI ECL. I 42 [36] 


El σῶμα τὸ σπέρµα. D T'10 


21 


418 AETII PLAC. V 43. 51—8 61 


PLUTARCHI EPIT. V 4. 5. 6 


δτράτων xal Δημόκριτος καὶ 3 


τὴν δύναμιν σῶμα' πνευματικὴ Ἰάρ. 


& El xal at θήλειαι προΐενται 
σπέρµα. G 109 

5 Πυθαγόρας Ἐπίχουρος Δημό- 
κριτος xal τὸ δῆλυ προϊεσθαι σπέρμα’ 
ἔχει γὰρ παραστάτας ἀπεστραμμένους 
διὰ τοῦτο καὶ ὄρεξιν ἔχει περὶ τὰς 
χρήσεις. 

Αριστοτέλης xal 2ήνων ὕλην 
μὲν ὑγρὰν προῖΐεσθαι olovel ἀπὸ τῆς 
συγγυµνασίας ἱδρῶτας, οὐ μὴν σπέρμα 
πεπτιχόν. 

ππων προίΐεσθαι μὲν σπέρµα τὰς 

15 θηλείας οὐχ xta τῶν ἀρρένων, 
μὴ μέντοι εἰς ζφογονίαν τοῦτο Gup- 
βάλλεσθαι διὰ τὸ ἀκτὸς πίπτειν τῆς 
ὑστέρας. ὅδεν ἑνίας προΐασθαι πολ- 
λάχις δίχα τῶν ἀνδρῶν σπέρµα καὶ 

20 μάλιστα τὰς χηρευούσας' xal εἶναι 
τὰ μὲν ὁστᾶ παρὰ τοῦ ἄρρενος, τὰς 
6à σάρχας παρὰ τῆς δηλείας. 

ς. Πῶς αἱ συλλήψεις γί- 
νονται. G 110 

5 Αριστοτέλης τὰς μὲν συλλήψεις 

γίνεσθαι προανελκοµένης μὲν ὑπὸ τῆς 





| κατὰ δύναμιν G: καὶ χατὰ δύναμιν Reiske 
cf. Zeller II 2 734 ? || 2 πνευματιχὴν γὰρ veri 
similiter Wyttenbach, πνευματιχὸν δὲ Reiske. 
cf. Zeller II 2 734* 745? || ὃ xal om. A 
ind. || 5 de $$ 1. ὃ cf. Prol. p. 190 || 7 ἀπε- 
στραµµένους GAB quod coniecerat Menage 
ad Diog. VII 159: ἀπεστραμμένως C || 8 ἴσχει 
Α || περὶ GAB: παρὰ C || 12 σπέρµα πεπτικόν 
GA: σπέρμα παππικόν B: σπερµαντικήν C || 
14 $3 totam om. C || 15 ἧττον maluit Reiske 
at cf. ind. Aristot. p. 312a 50. Kuehner gr. gr. 
$ 349b || 16 μέντοι AB: μέντοι Υ vulgo || 18 
ἑνίας scripsi cf. 9 1: ὀλίχας (A)B: οὐχ ὀλίγας 
Wyttenbach || 19 post πολλάκις exciderit 
xai || 20 τὰς µάλιστα (A)B: transposuit 
W yttenbach 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
6 Psellus de omn. doctr. c. 83 πῶς αἱ 





en 


νο 


o? 


Ἠ..4 


STOBAEI ECL. I 42 [56] 


Ei xal θήλεα προΐενται 
σπέρμα. I. Dam. l'10 


Περὶ συλλήψεως. D Γ10 


AETII PLAC. V6171—3 


PLUTARCHI EPIT. V 6. 7 


καθάρσεως τῆς μήτρας, τῶν δὸ xara- 
µηνίων συνεπισπωµένων ἀπὸ τοῦ παν- 
τὸς ὄγκου µέρος τι τοῦ χαθαροῦ 
αἵματος, ᾧ συµβαίνειν τὸν τοῦ dp- 
ὄρενος Ὑόνον μὴ Ἰίνεσθαι δὲ τὰς 
χυῄσεις παρ ἀκαθαρσίαν τῆς μήτρας 
ἡ ἐμπνευμάτωσιν ἢἡ φόβον 7| λύπην 
ἡ ἀσθένειαν τῶν γυναικῶν ἢἡ δι 
ἀτονίαν τῶν ἀνδρῶν. 


ιο C. Πῶς ἄρρενα γεννᾶται xal 
θήλεα. α 111 
Ἐμπεδοχλῆς dppsvya xol θήλεα 
γίνεσθαι παρὰ Ὀερμότητα xal Φϕυ- 
χρότητα" δῦεν ἱστορεῖται τοὺς μὲν 
16 πρώτους ἄρρενας πρὸς ἀνατολῇ καὶ 
µεσημβρίᾳ Ἰεγενῆσθαι μᾶλλον ἐκ τῆς 
γῆς, τὰς δὲ θηλείας πρὸς ταῖς ᾱρ- 
χτοις. 
Παρμενίδης ἀντιστρόφως" τὰ μὸν 
a0 πρὸς ταῖς ἄρχτοις άρρενα βλαστῆσαι 
(τοῦ γὰρ πυχνοῦ µετέχειν πλείονος), 
τὰ δὲ πρὸς ταῖς µεσημβρίαις θήλεα 
παρὰ τὴν ἀραιότητα. 


Ἱππῶναξ παρὰ τὸ συνεστὸς 7| καὶ 3 


25 σχυρὸν (ἢ) παρὰ τὸ ῥευστιχόν τε xal 
καὶ ἀσθενέστερον σπέρµα. 


4 ὡς συμβαίνεν G(A)BC: corr. Reiske || 
8 3 5r ἀσθένειαν Α || 10 γεννᾶται AB: γίνε- 
ται G cf. Psellus 1. ο. c. 111: γεννῶνται C || 
21 µετέχειν G: μετέχει ABC || 22 ταῖς om. B || 
24 Ἱππῶναξ hic et $ 7 in exemplari invenit 
Aétius: recte Hippon apud Censorin. d. 
d. nat. c. 7 cf. Prol. p. 191 || 24 συνεστὼς 
(A)BC: συνεστός scripsi. cf. Arist. d. gen. 
anim. IV 1 p. 10508. fortasse τε xal ἰσχυρόν || 
25 ?) ante παρὰ om. libri; videtur in v. 24 ante 
xal delatum. quominus xal ἰσχυρὸν et tt xal 
ἀσθενέστερον utinterpretamenta recidantur, ob- 
stat Ionum in ea re sollemnis usus cf. Hippocr. 
VI p. 502 VII p. 470. 418L. || ῥευστὸν B 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

συλλήψεις vlvovtat ... τῶν χαταµηνίων συν- 
επισπωµένων ἀπὸ παντὸς ὄγχου µέρος τι τοῦ 
χαθαροῦ αἵματος. 


t2 


STOBAEI ECL. I 42 (36] 


Πῶς ἄρρενα γεννᾶται xal 
θήλεα. D Γ10 


27* 


419 


420 |. LAETI P 
PLUTARCHI EPIT. V 7.8 


᾿Αναξαγόρας Παρμενίδης τὰ 4 


μὲν ἐκ τῶν δεξιῶν καταβάλλεσῦαι εἰς 
τὰ δεξιὰ µέρη τῆς μήτρας, τὰ ὃ ἐκ 
τῶν ἀριστερῶν εἰς τὰ ἀριστερά: εἰ 
$0 ἐναλλαγείη τὰ τῆς καταβολῆς, C 
νεσθὃαι Ὀήλεα. 


Λεωφάνης οὗ µέμνηται Ἀριστο- 5 


τέλης, τὰ μὲν ἐκ τοῦ δεξιοῦ διδύ- 
µου, τὰ δὲ ἐκ τοῦ ἀριστεροῦ. 

ο Λεύχιππος διὰ τὴν παραλλαγὴν 
τῶν μορίων, χαθ ἣν 6 μὲν καυλόν, ἡ 
δὸ µήτραν ἔχει. τοσοῦτον γὰρ µόνον 
λέγει. 


Δημόκριτος τὰ μὲν χοινὰ µέρη ϱ 


16ὲξ ὁποτέρου ἂν τύχη, τὰ δ᾽ ἰδιά- 
ζοντα [καὶ] χατ ἐπικράτειαν. 


Ἱππῶναξ εἰ μὸν f Ἱονὴ χρατή- Ί 


σειεν ἄρρεν, εἰ ὃ f, τροφὴ δῆλυ. 


7. Πῶς τέρατα γίνεται. G 112 


20 Ἐμπεδοχλῆς τέρατα ἈἸίνεσθαι 1 


παρὰ πλεονασμὸν σπέρµατος 7| παρ᾽ 
ἔλλειψιν 7) παρὰ τὴν τῆς κινήσεως 
ταραχὴν 7| παρὰ τὴν εἰς πλείω διαί- 
ρεσιν 7| παρὰ τὸ ἀπονεύειν. οὕτω 

25 προειληφὼς φαίνεται σχεδόν τι πάσας 
τὰς αἰτιολογίας. 


1 de $ 4 dixi Prol. p. 139. 189. 191 ᾳ. || 2 
εἰς τὰ µέρη τῆς µήτρας τὰ δεξιά B || 5 ἐναλ- 
Àaqet A : ἐναλλαγή B: ἐναλλαγῇ C: correxi cf. 
v. 17 || 5. Ἱίνεσθαι AB: γενέσθαι Ο: qlvexat 
vulgo || 6 θήλεα vix sanum cf. Prol. p. 194 || 
1 Λεωφάνης C cf. Aristot. d. an. gen. IV 1 
p. 7654 25 cf. Schneideri Theophr. t. IV 
p. 126: λεοφάνης A: λεοφανίας B || 8 τοῦ 
ante δεξιοῦ om. B || 9 τοῦ ante ἀριστεροῦ 
AB: om. C || 12 γὰρ om. C || µέσον λέγει 
B || 16 καὶ induxit Reiske cf. Prol. p. 191 || 
17 κρατήσεεν AB cf. v. 5: χρατήσει C || 
19 πῶς ἄρρενα A. ind. || 29 ταραχὴν G: dp- 
y» (A)BC quod frustra Karsten Emp. p. 473* 
defendebat || 26 ἀπολογίας (A)BC: correxit 
Reiske 


AETII PLAC. V 74—31 81 
—0— — — m 
STOBAEI ECL. I 42 (36) 


Λεωφάνης 


Πῶς τέρατα γίνεται. D T 10 


1 lemma Λεωφάνους servavit index Photii 
167 p. 1140 8 


ΑΕ ΤΗ PLAC. V82.3 91—5 10 1.2 


— 
PLUTARCHI EPIT. V 8. 9. 10 


Xtpátoy παρὰ πρόσθεσιν 7) ἀφαί- 2 


ρεσιν 7| µετάθεσιν ἡ ἐμπνευμάτωσιν. 


Τῶν ἰατρῶν τινες παρὰ τὸ δια- ὃ 


στρέφεσθαι τότο τὴν µήτραν ἆμπνευ- 
5 µατουμένην. 


0. Διὰ τί πολλάχις quvij συνου- 
σιάζουσα οὐ συλλαμβάνει G 113 


Διοκλῆς ὁ ἰατρὸς 7) παρὰ τὸ μηδ 1 


ὅλως ἑνίας σπέρµα προΐεσθαι 7) παρὰ 

10τὸ ἔλαττον τοῦ δέοντος 7) διὰ τὸ 
τοιοῦτον, ἐν ᾧ τὸ ζφοποιητικὸν οὖχ 
ἔστιν, 7| διὰ θερμασίας 7| φύξεως ἢ 
ὑγρασίας ἢ ξηρότητος ἔὄνδειαν ἢ χατὰ 
παράλυσιν τῶν μορίων. 

5 Οἱ δὲ Στωιχοὶ κατὰ λοξότητα τοῦ 
χαυλοῦ μὴ δυναµένου τὸν γόνον εὖθυβο- 
λεῖν Ἡ παρὰ τὸ ἀσύμμετρον τῶν µορίων 
ὡς πρὸς τὴν ἀπόστασιν τῆς μήτρας. 

Ἐρασίστρατος παρὰ τὴν µήτραν 

20 ὅταν τύλους ἔχῃ xal σαρχώσεις ἢ 
ἀραιοτέρα Y, τοῦ κατὰ φύσιν 7| µι- 
κροτέρα. 


t. Πῶς δίδυμα xal τρίδυµα 
γίνεται. G 114 


ο Ἠμπεδοχκλῆς δίδυµα xal τρίδυµα 1 


γίνεσθαι κατὰ πλεονασμὸν xol περι- 


σχισμὸν τοῦ σπέρματος. 
Ἀσκληπιάδης παρὰ τὴν 


1 πρόθεσν A || 2 ἐμπνευμάτωσιν G cf. 
v. 4 et p. 419a 7: πνευµάτωσυ (A)BC || 6πολ- 
λάχις γυνὴ : quvi [7] γυνὴ C] πολλάχις ABC 
Psellus c. 112: γυνη ἡ πολλάχις vulgo || 9 
ἑνίας om. B || σπέρματα C || προσίεσθαι Wyt- 
tenbach; sed agitur de muliebri semine || 
11 ζωοποιητὸν B || 15 de lemmate dubito. 
immo xatà — 18 μήτρας $ 1 continuanda vi- 
dentur cf. 19 2 1423 || 19 περὶ B || 20 σαρ- 
χώδεις B: σαρχώδης AC: σάρχας G: emen- 
davi ex c. 131 || 21 εὑρυτέρα G at cf. 
13 1 || ᾖ C: om AB |j 25 de $ 1 cf. Prol. 
p. 194 sq. 


N 


e 


τῶν 2 


2 
.. 421 
STOBAEI ECL. I 42 [36] 


Διὰ τί πολλάχις qovi συνουσιᾶ- 
ζουσα οὐ συλλαμβάνει. DT 10 


Πῶς δίδυμα γίνεται xal 
τρίδυµα. D TIO 


499 AETII PLAC. V 102—4 11 1—3 


PLUTARCHI EPIT. V 10. 1i 


σπερµάτων διαφορὰν ὥσπερ τὰς xpt- 
Üdc τὰς διστίχους xal τρίστιχους" 
εἶναι γὰρ σπέρµατα γονιµώτατα. 


ἨἘρασίστρατος διὰ τὰς ἐπισυλ- 3 


λήψεις ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζφων' 


ὅταν yàp Ἡ μήτρα  κεκαθαρµένη, 
τότε ἐπισύλληψιν δέχεσθαι. 


Οἱ Στωιχοὶ παρὰ τοὺς à» τῇ 4 


μήτρα τόπους, ὅταν γὰρ εἰς πρῶτον 

10 xal δεύτερον ἐμπέσῃ σπέρμα, τότε 
γίνεσθαι τὰς ἐπισυλλήψεις καὶ τὰ 
δίδυμα καὶ τὰ τρίδυµα. 


ια. Πόθεν γίνονται τῶν γονέων 
aí ὅμοιώσεις καὶ τῶν προ- 
16 16vov. ϐα 116 


Ἐμπεδοχλῆς ὁμοιότητας Ἰίνεσθαι 1 


κατ ἐπικράτειαν τῶν σπερματικῶν 
γόνων, ἀνομοιότητας δὲ τῆς ἐν τῷ 
σπέρµατι Ὀερμασίας ἐξατμισθείσης. 


9 Παρμενίδης ὅταν μὸν ἀπὸ τοῦ 2 


δεξιοῦ μέρους τῆς μήτρας 6 Ἰόνος 
ἀποχριθῇ τοῖς πατράσιν, ὅταν δὲ ἀπὸ 
τοῦ ἀριστεροῦ ταῖς µητράσιν. 


Οἱ Στωικοὶ ἀπὸ τοῦ σώματος 3 


ὕλου καὶ τῆς φυχῆς φέρεσθαι τὰ 
σπέρµατα xal [τὰς ὁμοιότητας] ἀνα- 


1 σπερµάτων GC: σωμάτων (A)B || 2 τὰς 
G: om. (Α)ΒΟ || 4 ἐπισυλλήφεις : συλ- 
λήψεις (A)BC || 6 e (A)BC: correxi || 7 
ἐπὶ σύλληψιν ἔρχεται (A)BC: correxi post- 
quam δέχεται corrector Voss. cf. Prol. p. 39 
invenit || 8 τῇ AB: om. C || 9 γὰρ AB: 
om. C || 9 eic om. G || 10 «à σπέρµα G | 
11 xai διδύµους καὶ τριδύµους G unde iam 
corrector Voss. xal δίδυµα inseruerat: xal τὰ 
δίδυμα om. (A)BC || 14 αἱ ὁμοιώσεις AB: αἱ 
om. GC || ἡ τῶν A ind. || 16 ὁμοιότητας BC 
cf. v. 26 et p. 4232 25: ὁμοιότητα G(A) || 17 
ἐπικράτειαν cf. Prol. p. 192 sq. || 18 ἀνομοιότη- 
τας (A)BC: ἀνομοιότητα G || τοῖς σπέρµασι B || 
19 θεραπείας A || 20 cf. Prol. p. 193 || 26 τὰς 
ὁμοιότητας BC: τὰς ἀνομοιότητας Α: τὰς 
ὁμοιομερείας G: seclusit Beck, fortasse varia 
lectio est olim v. 16 adscripta 


—— —— — n. 
STOBAEI ECL. I 42 [56] 


Πόθδεν γίνονται τῶν γονέων 
αἱ ὁμοιώσεις 7) τῶν προ- 
γόνων. D T'10 


ΑΕ ΡΙΙ PLAC. V 113.4 19 1—3 


—- —Á— 
PLUTARCHI EPIT. V ΙΤ. 12 


πλάττεσθαι ἐκ τῶν αὐτῶν γενῶν τοὺς 
τύπους xal τοὺς χαρακτήρας, ὥσπερ 
ἂν el ζῳγράφον ἀπὸ τῶν ὁμοίων χρω- 
µάτων εἰχόνα τοῦ βλεπομένου. 

5 Προίΐεσθαι δὸ xal τὴν γυναῖχα σπέρ- 
μα xdy μὲν ἐπιχρατήση τὸ τῆς Ίυ- 
ναιχὸς ὅμοιον εἶναι τὸ γεννώµενον τῇ 
µητρί, ἐὰν δὲ τὸ τοῦ ἀνδρὸς τῷ πατρί. 


ιβ. Πῶς ἄλλοις γίνονται ὅμοιοι 
10 οἱ γεννώµενοι xal οὐ τοῖς γο- 
νεῦσιν. G 116 


Ot μὲν πλεῖστοι τῶν ἰατρῶν τυ- 
χικῶς xal αὐτομάτως [ἐκ τοῦ], ὅταν 
διαφυχῦ{ τὸ σπέρμα xal τὸ τοῦ dv- 

16 δρὸς xal τὸ τῆς γυναικός, ἀνόμοια 
γίνεσθαι τὰ παιδία. 

Ἐμπεδοχλῆς τῇ κατὰ τὴν σύλ- 
ληφιν φαντασίᾳ τῆς Ἰυναικὸς µορ- 
φοῦσθαι τὰ βρέφη. πολλάχις γὰρ dv- 

20 δριάντων xal εἰχόνων ἠράσθησαν To- 
ναῖχες xal ὅμοια τούτοις ἀπέταχον. 

Οἱ Στωικοὶ συµπαθείᾳ τῆς δια- 
νοίας * κατὰ ῥευμάτων εἰσχρίσεις xal 
ἀκτίνων Ἱ οὐκ εἰδώλων γίνεσθαι τὰς 

25 ἄλλων ὁμοιότητας. 


κ» 


pens 


t2 


eo 


] καὶ τῶν B || γενῶν vix sanum. tentabam 


Ἱόνων cf. p. 4224 18. 21 vel μερῶν || 2 τὰς 
C || 3 τῶν GAB: om. C || 5 προΐεσθαι --- 
πατρί non sunt Stoicorum cf. Laert. VII 159. 
Censor. 5 4 [Prol. p. 190] || 8 πατρί B: ἀνδρί 
AC || 10 οἱ γεννώμµενοι A ind. cf. G: om. BC || 
13 ix τοῦ reliquum est ex glossemate éx τοῦ 
αὐτομάτου cf. G et p. 4162 19 || 14 διαψυχθῇ 
C: διαψυχΏ A: διαφυγῇ GB || 17 τὴν om. 
B || 19 oov ex γὰρ correct. B || ἀνδριάντων 
xal εἰχόνων GAB: εἰκόνων xal ἀνδριάντων C | 
23 proxima non Stoicorum, sed Empedoclis 
[cf. IV 134 141] vel Democriteorum videntur || 
24 οὐχ εἰδώλων om. G et Wyttenbach. con- 
icias ?) xal εἰδώλων || ἀλλήλων (A)BC: om. 
G: correxi cf. v. 9 et p. 4224 13. 14 


——— —nÓ—À———— 
STOBAEI ECL. I 42 (36) 


423 


Πῶς ἄλλοις ὅμοιοι γίνονται 
ol γεννώµενοι xal οὐ τοῖς q0- 


νεῦσιν. 


D Γ10 


424 AETII PLAC. V 181 3 141 


PLUTARCHI EPIT. V 13. là STOBAEI ECL. 1 42 (36] 


wq. Πῶς στεῖραι γίνονται αἱ Περὶ στειρῶν γυναικῶν καὶ 
γυναῖχες χαὶ ἄγονοι οἱ ἀνδρῶν. D Γ 10 
ἄνδρες. ϐ 117 


Ot ἰατροὶ στείρας γίνεσθαι παρὰ 1 
δτὴν µήτραν, 7| παρὰ τὸ πυκνοτέραν 
εἶνι 7, παρὰ τὸ ἀραιοτέραν 7) παρὰ 
τὸ σχληροτέραν 7| παρά τινας ἔπι- 
πωρώσεις 7| σαρχώσεις 7| παρὰ µι- 
χροδυμίαν 7| παρ) ἀτροφίαν T, παρὰ 
10 χαχεξίαν ἢ παρὰ τὸ διαστρέφεσδαι 
τὸν σχηματισμὸν ἡ διὰ παρασπασµόν. 
Διοκλῆς ἀγόνους τοὺς ἄνδρας 7, 
παρὰ τὸ μηδ᾽ ὅλως ἑνίους σπέρμα 
προῖεσθαι ἢ παρὰ τὸ ἔλαττον τοῦ 
16 δέοντος 7| παρὰ τὸ ἄγονον εἶναι τὸ 
σπέρµα ἢ χατὰ παράλυσιν τῶν µο- 
ρίων 7| κατὰ λοξότητα τοῦ καυλοῦ 
μὴ δυναµένου τὸν ἸὙόνον εὐθυβολεῖν 
7 παρὰ τὸ ἀσύμμετρον τῶν μορίων 
:0 πρὸς τὴν ἀπόστασιν τῆς μήτρας. 

Ot Στωικοὶ αἰτιῶνται τὰς ἆσυμ- 3 
φύλους εἷς ἑκάτερον τῶν πλησιαζόν- 
των δυνάµοις τε xal ποιότητας, αἷς 
ὅταν συμβῇ χωρισθῆναι μὸν ἀπ' 

25 ἀλλήλων, συνελθεῖν δὸ ἑτέροις ὁμο- 
φύλοις, συγχραθῆναι τὸ χατὰ φύσιν 
καὶ βρέφος τελεσιουργεῖσθαι. 


to 


ιδ. Διὰ τί αἱ ἡμίονοι στεῖ- Διὰ τί al ἡμίονοι στεῖραί. 
pat. G 118 D Tl'1!0 


x» Ἀλκμαίων τῶν ἡμιόνων τοὺς μὲν ] 
ἄρρενας ἀγόνους παρὰ τὴν λεπτότητα 


τῆς Ὀορῆς ἢ Φφυχρότητα' τὰς δὲ 


] ai γυναῖχες et 3 οἱ ἄνδρες AB: articulis 
carent GC || 4 ἱἰατροὶ v. Erasistratum c. 9 3 || 
26 covexpdÜm C: συνεκρατήθη (A)B : correxi || 
τὸ χατὰ φύσιν paulo aliter 9 3 || 27 τελεσιουρ- 
χεῖται (A)BC : correxi. ἐτελεσιουργεῖτο Reiske || 
32 τοῦ δοροῦ B || ὅ ἐστι σπέρματος post θορῆς 
om. G: interpolant (A)BC cf. ad p. 42522 || 
καὶ Qoypótnta G: xal om. (A)BC: correxi 


AETII ΡΙ ΑΟ. V 141—3 151—3 495 


PLUTARCHI EPIT. V 14. 15 


δηλείας παρὰ τὸ μὴ dvaydaxew τὰς 
μήτρας: οὕτω γὰρ αὐτὸς εἴρηχεν. 


Ἐμπεδοχλῆς διὰ τὴν σµικρότητα 2 


καὶ ταπεινότητα xal στενότητα τῆς 
5 μήτρας κατεστραµµένως προσπεφυ- 
χυίας τῇ γαστρὶ µήτε τοῦ σπέρματος 
εὐθυβολοῦντος el; αὐτὴν, μήτε, εἰ xal 
φιάσειεν, αὐτῆς ἐχδεχομένης. 


Διοκλῆς δὸ μαρτυρεῖ αὐτῷ λέγων; 3 


10 ἐν ταῖς ἀνατομαῖς πολλάκις δωράχαμεν 
τοιαύτην µήτραν τῶν ἡμιόνων, xal 
ἐνδέχεσθαι διὰ τὰς τοιαύτας αἰτίας 
xal τὰς γυναῖκας εἶναι στείρας. 


t. Ei τὸ ἔμβρυον (jov. α 119 


5 Πλάτων ζῷον τὸ ÉpBpoov: καὶ 1 


γὰρ χινεῖσθαι ἐν tT γαστρὶ xal τρέ- 
φεσθαι xal αὔξεσθαι. 


Οἱ Στωιχοὶ µέρος εἶναι αὐτὸ τῆς 2 


γαστρός, οὗ ζῴον" ὥσπερ γὰρ τοὺς 
20 χαρποὺς µέρη τῶν φυτῶν ὄντας πε- 
παινοµάνους ἀπορρεῖν, οὕτω xal τὸ 


ἔμβρυον. 


Ἐμπεδοχλῆς |μὴ] εἶναι μὲν ζῴον 3 


w 


τὸ ἔμβρυον, ἀλλ ἄπνουν ὑπάρχειν ἐν 
25 τῇ Ύαστρί πρώτην δὲ ἀναπνοὴν τοῦ 
ζῴου Ἰίνεσθαι xatà τὴν ἀποχύησιν 
τῆς μὲν ἐν τοῖς βρέφεσιν ὑγρασίας 


2 6 ἐστιν ἀναστομοῦσθαι post μήτρας ne- 
glexit G: interpolant (A)BC || 3 Empedoclis 
lemma conlato Arist. de gen. II 8 p. 7474 25 sq. 
merito suspectum iudicat Karsten Emp. 
p. 469. conicit Διοκλῆς olim ex $2 (an ad αὐτὸς 
v. 2 ?] adscriptum fuisse itaque διὰ τὴν — 
ἐχδεχομένης Alemaeoni continuat. at obstare 
videtur singularis τῆς μήτρας || 5 ἀπι- 
στραµµένως G || 8 ἐχδεχομένης αὐτῆς C | 
9 abt μαρτυρεῖ B || 12 τὰς GB: om. (A)C || 
17 καὶ αὔξεσθαι. οἱ Στωικοὶ G: xal οἱ στωιχοὶ 
ΑΔ: ol στωιχοὶ (om. xal αὔξεσθαι) BC. || 21 
ἀπορρεῖν (A)C: ἀπορρεῖ B || 23 μὴ (A)BC: 
delevi, ante Éumvouv transposuit Karsten || 
24 ἄπνουν G: ἔμπνουν (Α)ΒΟ || 25 πρώ- 
την AG cf. IV 22 3: πρώτα B: πρώτως 
C || 27 περὶ τοῖς G : sed cf. IV 221 





STOBAEI ECL. I 42 (36) 


Ei τὸ ἔμβρυον ζφον. DU'10 


426 AETII PLAC. V 153—5 161—3 


PLUTARCHI EPIT. V 15. 16 


ἀποχώρησιν λαμβανούσης, πρὸς δε τὸ 
παρακενωῦὲν ἐπεισόδου τοῦ ὀχτὸς 
ἀερώδους γινοµάνης εἰς τὰ παρανοι- 
χθέντα τῶν ἀγγείων. 

ὅ Διογένης γεννᾶσθαι μὲν τὰ βρέφη 4 
ἄψυχα, ἐν δερμασίᾳ δέ. ὅθεν τὸ ἔμ- 
φυτον Ὀερμὸν εὐθέως προχυθέντος 
τοῦ βρέφους τὸ φυχρὸν eic τὸν πνεύ- 
µονα ἐφέλχεσθαι. 


 Ἡρόφιλος χίνησιν ἀπολείπει φυ- 5 


σικὴν τοῖς ἐμβρύοις, οὐ πνευµατικήν' 
τῆς δὲ χινήσεως alta νεῦρα. τότε 
6b ζῴα Ἰίνεσθαι, ὅταν προχυθέντα 
προσλάβη τι τοῦ ἀέρος. 


16 ις. Πῶς τρέφεται τὰ 
ἔμβρυα. ϐ 120 


Δημόκριτος Ἐπίχκουρος τὸ ἔμ- 1 
βρυον ἐν τῇ µήτρᾳ διὰ τοῦ στόματος 
τρέφεσθαι. ὅθεν εὐθέως γεννηθὲν ἐπὶ 

τὸν μαστὸν φέρεσθαι τῷ στόµατι’ 
εἶναι γὰρ xal ἐν τῇ μήτρα δηλάς 
τινας καὶ στόµατα, δι ὧν τρέφεσθαι’ 

Οἱ Στωικοὶ διὰ τοῦ χορίου καὶ 2 
τοῦ ὀμφαλοῦ.: ὅδεν τοῦτον εὐθέως 

25 ἀποδεῖν τὰς µαιουµένας xal ἀνευρύ- - 
νειν τὸ στόµα, ἵνα ἑτέρα γένηται ἡ 
µελέτη τῆς τροφῆς. 

Αλκμαίων δὺ ὅλου τοῦ σώματος 3 
τρέφεσθαι ἀναλαμβάνειν γὰρ αὐτῷ 
9 γενομένης (A)BC: correxi conl. IV 22 1 

et || 6 fortasse ἐνθερμανθέντα δέ cf. G || 7 
εὐθέως δὲ B || 8 τὸ ψυχρὸν G: om. (A)BC 
cf. fr. 6 p. 60 Panz. Zeller 14 2415 || 9 ἐφέλ- 
χεσθαι G: ἐφέλχεται (A)BC || 10 ἀπολείπ” B | 
φυσιχὴν cf. ad IV 223 || 13 προσχυθέντα A || 
16 πόθεν C || τὰ Épfpua τρέφεται B || 20 
φέρεσθαι G: φέρεται (A)BC || 21 γὰρ GB: 
(áp τινας C: qdp τινα A || 22 τινὰς (A)BC || 
τρέφεσθαι G: τρέφεται corr. ex τρέφονται B: 
τρέφονται (Α)Ο cf. Prol. p. 50 || 23 τοῦ om. 
C || de sententia cf. Prol. p. 191 || 26 ἑτέρα 
post ἵνα AB: post τροφῆς C || 29 αὑτῷ vulgo: 
αὐτὸ ABC 


STOBAEI ECL. I 42 [56] 


Πῶς τρέφεται τὰ ἔμ- 
βρυα. D T'10 


AETII PLAC. V 1Τ1--6 181 491 


PLUTARCHI EPIT. V 17. 18 


ὥσπερ omo[ytd τὰ ἀπὸ τῆς τροφῆς 
Όρεπτιχά. 


WV. Τέ πρῶτον τελεσιουρχεῖται 
ἐν τῇ γαστρί. G 121 


5 Ot Στωικοὶ ἅμα ὅλον γίγνεσθαι. 
Αριστοτέλης πρῶτον τὴν ὀσφὺν 
ὡς τρόπιν νεώς. 
ΑἉλχμαίων τὴν κεφαλήν, ἐν Ἡ 
ἐστι τὸ ἠγεμονικόν. 
10 Οἱ ἰατροὶ τὴν καρδίαν, ày Ἡ αἱ 
φλέβες xal αἱ ἀρτηρίαι. 
Οἱ δὲ τὸν µέγαν δάχτυλον τοῦ 
ποδός. 
Ἄλλοι δὲ τὸν ὀμφαλόν. 


15 «η. Διὰ τί τὰ ἑπταμηνιαῖα 
γόνιμα. G 122 


Ἐμπεδοκλῆς ὅτε ἐγεννᾶτο τὸ τῶν 
ἀνθρώπων γένος ἐκ τῆς γῆς, τοσαύ- 
την Ἰενέσθαι τῷ µήκχει τοῦ χρόνου 

20 διὰ τὸ βραδυπορεῖν τὸν ἦλιον τὴν 
ἡμέραν, ὁπόση νῦν ἐστιν f) δεκάµηνος" 
προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου, τοσαύτην 
γενέσθαι τὴν ἡμέραν, ὁπόση νῦν ἐστιν 
ἡ ἑπτάμηνος, διὰ τοῦτο καὶ τὰ Oe- 

25 χάµηνα xal τὰ ἑπτάμηνα, τῆς φύσεως 
τοῦ χόσµου οὕτω µεµελετηχυίας, αὔ- 
ξεσθαι ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, * * * T $C 
Όεται νυκτὶ τὸ βρέφος. 


1 σποχἹιά ΑΒ: σπογγιάν Ο || 5 ἅμα ὅλον G: 
τοῖς πολλοῖς ABC quod relictum videtur ex ali- 
quo scholio τοῖς πολλοῖς συμφώνως. cf. Prol. 
p. 190. ceterum cf. Galen. IV 674 Kuehn. || 
6 de A&tii errore cf. Prol. p. 1903. 198 || 8 de 
$3 cf. Prol. p. 190! || 10 αἱ φλέβες καὶ αἱ ἀρτη- 
plat B: φλέβες xal αἱ ἀρτηρίαι A: om. articulis 
C || 14 ἄλλοι Democritus cf. Prol. p. 190 || 
15 «à om. A ind. || ἑπταμηναῖα Α || 17 τὸ 
τῶν AB: τὸ om. C || 21 ὅση B || 24 xai διὰ 
B || post δεχάµηνα addit γόνιμα οκ titulo B || 
21 hiatum per complures deinceps versus per- 
tinentem, quem iam G invenit, indicavi, ex- 
plere nolui. 5 τίκτεται νῦν [debebat νυνὶ] τὸ 


t9 -- 


i2] 


e 


ier] 


STOBAEI ECT. I 42 [26] 


T( πρῶτον τελεσιουργεῖται àv 
τῇ Ίαστρί. D Γ10 


Διὰ τί τὰ ἑπταμηνιαῖα 
γόνιμα. D Tl'10 


/ 


42R 


AETII PLAC. V 18 3—4 


PLUTARCHI EPIT. V 1 STOBAEI ECL. I 42 (36 5] 


Τίµαιος δὸ οὗ ***4 δώδεχα μῆνάς 2 


φΊσιν, ἑννέα δὲ νοµίζεσθαι παρὰ τὰς 
ἐπισχέσεις τῶν μηνιαίων *** cà. πρὸ 
τῆς συλλήφεως» οὕτω xal τὰ ἑπτά- 
5 µηνα νοµίζεσθαι, οὐχ ὄντα ἑπτάμηνα" 
T ἔγνω τε γὰρ xol μετὰ τὴν σύλληψιν 
πόσαι χαθάρσεως. 

Πόλυβος Διοχλῆς ot Ἐμπει- 
ρικοὶ xal τὸν ὄγδοον Xv Φφασι 

10 γόνιμον, ἀτονώτερον δέ πως τῷ πολ- 
λάχις διὰ τὴν ἁτονίαν πολλοὺς φθεί- 
ρεσθαι' χαθολιχώτερον δὲ µηδένα 
βούλεσθαι τὰ ὀχτάμηνα τρέφειν, Ίε- 
γενῆσδαι δὲ πολλοὺς ὀχταμηνιαίους 

16 ἄνδρας. 

Ὁ δὲ Ἀριστοτέλης καὶ Ἱππο- 
κράτης Φφασίν, ἐὰν ἐκπληρωδή ἡ 
μήτρα ἐν τοῖς ὁπτὰ µησί, τότε προ- 
χύπτειν xal γεννᾶσθαι γόνιμα. ἐὰν 

δὲ προχύψῃ μέν, μὴ τρέφηται δὲ 
ἀσθενοῦντος τοῦ ὀμφαλοῦ διὰ τὸ ἐπί- 
πονον αὐτῷ Ἰεγενῆσθαι τὸ χύηµα, 
τότε ἔμβρυον ἄτροφον εἶναι. ἐὰν δὲ 
μείνη τοὺς ἐννέα μήνας ἐν τῇ µήτρα, 

25 προχῦψαν τότε ὁλόχληρόν ἐστι. 


βρέφος Xylander, τε καὶ νυκτὶ τὸ βρέφος Wyt- 
tenbach, τῇ τότε xal νυχτὶ τὸ βρέφος Reiske. 
vulgatam defendere audebat Karsten Emp. 
p. 416 || 1 οὐ δώδεχα AB cf. G: οὐ δέχα C || 
9 τὰ πρὸ τῆς συλλήψεως G: τῆς πρώτης συλ- 
λήψεως (Α)ΒΟ: τῶν πρὸ τῆς σ. frustra 
mrg. cod. Voss. || 6 Erw τε AC: ἐγνώκατε 
B: év(ote Meziriac. ἠγνόηται corr. Vossian. 
cf. Prol. p. 39. num qívovtat? cf.  δυνα- 
µένης τῆς μήτρας εἷς καταµήνια καὶ μετὰ 
σύλληφιν || 7 πόσαι (A)BC: scripserim πο- 
σαὶ, Wyttenbach πως αἱ || καθάρσεως (A)BC: 
χαθάρσεις recte Wyttenbach || 9 ἴσασι (A)BC: 
corr. Gustavus Iacob || 16 de 8$ 4 cf. Prol. 
p. 195 || 6 ἱπποκράτης A || φασὶν (ex φησιν 
corr.) B: φησὶν AC cf. G || πληρωθή B || 19 
προχύπτει C || εγεννῆσθαι (A)BC: correxi || 
22 αὐτὸν B: αὐτὴν (A)C: αὐτῇ Reiske: cor- 
rexi cf. p. 4294 10 || τὸ κρῖμα (A)C (ef. Prol. 
p.397]: τὸ ἔχχριμα B: τὸ χύηµα Xylander 
ex manuscr. suo protulit || 23 «i δὲ B 


e 


4 


Ot δὲ περὶ τὸν Ἀριστοτέλην xal 
Ἱπποκράτην φασίν, ἐὰν μὲν ἐκχπλη- 
ρωῦῇ f$ µήτρα ἐν τοῖς ἑπτὰ qua, 
τότε προχύπτειν xal γεννᾶσθαι γόνιμα ᾿ 
ἐὰν δὲ προκύψῃ μέν, μὴ τρέφηται δὲ 5 
ἀσθενήσαντος [δὲ] τοῦ ὀμφαλοῦ διὰ 
τὸ ἐπίπονον αὐτῷ γενέσθαι τὸ ἔμβρυον, 
ἄτροφον εἶναι" ἐὰν δὲ µείνῃ τοὺς 
ἐννέα qvac ἐν τῇ µήτρᾳ, προχῦφαν 
τότα ὁλόχληρόν ἐστι. 


10 


ὃ ἡ ἡμέρα A: corr. Canter 

9 τρέφηται F: στρέφηται C 

6 δὲ inclusit Heeren 

1 αὐτὸ Αι: αὐτῷ corr. Heeren τὸ χύημα 
[τὸ χῦμα Meineke] add. ex Plut. Heeren, 
tum vero etiam τότε ἔμβρυον corrigendum 
erat. sed intellegitur Stobaei, quam distinxi, 
lectio 


AETII PLAC. V 18 5—7 


HE κο 
PLUTARCHI EPIT. V 18 


Πόλυβος ἑχατὸν ὀγδοήχοντα δύο 5 


xal Ἴμισυ Ἡμέρας Ἰίνεσθαι cic τὰ 
γόνιμα» εἶναι γὰρ ὀξάμηνα, ὅτι καὶ 
τὸν ἦλιον ἀπὸ τροπῶν ἐν τοσούτφ 
ὅ χρόνφ παραγίνεσθαι λέγεσθαι δὲ 
ἑπταμηνιαῖα, ὅτι τὰς ἐλλειπούσας 
ἡμέρας τούτου τοῦ μηνὸς ἐν τῷ ἑπτὰ 
προσλαμβάνεσῦθαι:' τὰ δὲ ὀχταμηνιαῖα 
μὴ ζην, ὅταν προχύψῃ μὲν τῆς µή- 
10 tpa τὸ βρέφος, ἐπὶ πλέον δὲ 6 ὁμ- 
φαλὸς βασανισθῇ᾽ ἄτροφον γὰρ Ἰίνε- 
σθαι T ὡς τοῦ τρέφοντος αἴτιος. 
Οἱ δὲ μαθηματικοὶ τοὺς ὀχτὼ 
μῆνας ἀσυνδέτους φασὶν εἶναι πάσης 
15 γενόσεως, τοὺς δὲ ἑπτὰ συνδετικούς 
τὰ δὲ ἀσύνδετα ζῳδιά ἐστιν, ἐὰν τῶν 
οἰχοδεσποτούντων ἀστέρων τυγχάνη’ 
ἐὰν dp τις τούτων τὴν ζωὴν xal 


τὸν βίον χληρώσῃ, δυστυχεῖς καὶ ' 


»ο ἀχρόνους σηµαίνει. ἀσύνδετα ὃ ἑστὶ 
ζῴδια ὀκτὼ ἀριθμούμενα, οἷον χριὸς 
πρὸς σχορπίον ἀσύνδετος, ταῦρος πρὸς 
τοξότην ἀσύνδετος, δίδυµοι πρὸς αἱ- 
γόχερων, Χαρχίνος πρὸς ὑδροχόον, 

λέων πρὸς ἰχθύας, παρθένος πρὸς 
xptóv, (ζυγὸς πρὸς ταῦρον)' διὰ τοῦτο 
xal τὰ ἑπτάμηνα ὄντα καὶ δεκάµηνα 
Yówpa εἶναι. τὰ δὲ ὀκτάμηνα διὰ 
τὸ ἀσύνδετον τοῦ χόσµου φθείρεσθαι. 


] de Polybo cf. Rose A. ps. p. 386 || ἐν &. 
ὁ. δ. ἡμέραις γίνεσθαι γόνιμα τὰ ἕμβρυα G || 2 
xal om. B || 3 ἐξάμηνον (A)BC: correxi || 6 ἐπ- 
ταµηνιαίους (A)BC: correxi || 6 ὅταν (A)BC: 
corr. Beck cf. v. 3: διὰ τὸ corr. Vossian. || 8 
ὀκτωμηνιαῖα B || 11 ἄτροφον γὰρ γίνεσθαι G: 
ἄτροφος γὰρ (vexat (A)BC || 12 ὡς — αἴτιος nisi 
glossema iudices corrige ὡς τούτου τρέφοντος 
αὑτό || αἴτιος GBC: αἴνος A || 14 φασὶν post 
piae A || 16 ἀσύνθετα hie et postea A || G 
paulo clarius: τὰ δὲ ἀσύνδετα ζῴδια ἔχειν τοὺς 
οἰκοδεσποτοῦντας φαύλους τῶν ἁστέρων, sed 
cf. Prol. p. 196? || 19 χληρώσῃ G: κληρώ- 
σηται (A)BC || 20 εἰσι B || 26 ζυγὸς πρὸς 
ταΌρον addidi cf. G || 29 an τοῦ χύκλου2 





429 
STOBAEI ECL. I 42 [36] 


Εὐρυφῶν 6 ἰατρός... 








] lemma addidi ex Stobaei indice Pho- 
tiano p. 1155 10B. propter Censorinum cf. 
Prol p.195. Euryphontis tamen etiam ecl. 
I8 40 p. 248H. apparet apophthegma quod 
om. F 


432 | 
PLUTARCHI EPIT. V 20 


x. [όσα γένη ζφων xal εἰ 
πάντα αἰσῦητὰ xai 
λογικά. G124 


Πλάτων xal Ἀριστοτέλης τεσ- 1 
5 σαρα γένη ζῴων φασί, χερσαῖα ἔνυ- 
ópa πτηνὰ οὐράνια. xol γὰρ τὰ 
ἄστρα ζφα λέγεσθαι * xal χόσµον xal 
τῶν γηίνων * ζῴον λογιχὸν ἀθάνατον. 
Δημόχριτος 'Emíxoupoc τὰ οὐ- 9 
Ἱοράνια . .. 

ΑναξαἹόρας πάντα τὰ Cia λόγον 3 
ἔχειν τὸν ἐνεργητιχόν, τὸν ὃ᾽ oloyel 
νοῦν μὴ ἔχειν τὸν T παθητικόν, τὸν 
λεγόμενον τοῦ νοῦ ἑρμηνέα. 

Πυθαγόρας Πλάτων λογικὰς 
μὲν εἶναι καὶ τῶν ἀλόγων ζφων xa- 
λουµένων τὰς φυχάς, οὐ μὴν λογικῶς 
ἐνεργούσας παρὰ τὴν δυσχρασίαν τῶν 
σωμάτων xal τὸ μὴ ἔχειν τὸ φρα- 
3 στιχόν, ὥσπερ ἐπὶ τῶν πιθήχων καὶ 

τῶν κυνῶν' νοοῦσι μὰν γὰρ οὗτοι, οὐ 


φράζουσι δέ. 


κ» 


16 


Διογένης µετέχειν μὲν αὐτὰ τοῦ 5 


νοητοῦ χαὶ dépoc, διὰ δὲ τὸ τὰ μὲν 
25 πυχνότητι, τὰ δὲ πλεονασμῷ τῆς ὑγρα- 


4 Πλάτων καὶ Λριστοτέλης G: ἔστι πρα]µα- 
τεία Αριστοτέλους [άριστο superser. τλ B] ἐν 
7j (A)BC. dixi de interpolatione Prol. p. 143 || 
5 φησί (A)BC: correxi cf. G || 7 dotpa .G: 
om. (Α)ΒΟ || καὶ xócpov B: xal xóopov 
(A)C: xal αὐτὸς ὁ xócpoc G || xal τῶν γη(- 
νων (A)C: xal τὴν γηίνην B: om. G Stobaeana 
KAITONENGN mixta cum interpolatis la- 
tere videntur cf. ad Stob. ex cuius lectione 
Wyttenbach τὸν θεὸν corruptis τῶν γηίνων 
substituit; sed cf. Bernays Die Dial. d. Arist. 
p. 167 || 10 lacunam indicavit Zeller, deest οὐκ 
ἐγχρίνει vel μὴ λογικὰ εἶναι || 11 τὰ AB: om. 
C || 18 παθητικόν corruptum est. v. Zeller 
I *905* intellegendus videtur Stoicorum προ- 
φοριχὸς λόγος cf. Heracl. allegor. p. 142 M. 
v. $4 | 19 x«i τὸ C cf. G: xal τῷ AB || 
21 νοοῦσι G: λαλοῦσι (Α)ΒΟ || 24 xal ἀέρος 
om. B: τοῦ νοητιχοῦ ἀέρος verisimiliter Wyt- 
tenbach cf. αἰσθητιχοῦ πνεύματος 24 4 


AETII PLAC. V 20 1—5 


—— —-— €— 
STOBAEI ECL. I 43 [37]: 


Πόσα γένη ζῴων xal εἰ πάντα 


λογικἁ xal αἰσθητά. DT11 


Πλάτων καὶ Αριστοτέλης τέτ- 


ταρα Ὑένη ζῴων, Ἰχερσαῖα ἔνυδρα 
πτηνὰ οὐράνια. xal γὰρ τὰ ἄστρα («pa 6 
λέγεσθαι * τὸν κόσμον καὶ τὸν * ἕν- 
θεον, ζῷον λογιχὸν ἀδάνατον. 





6 τὸν xóopov xal τὸν [τὸ C) ἔνθεον A: 
Aétii exemplar vitiosum ita corrigam (xa) 
(cf. Plut.] τὸν κόσμον χαὐτὸν ἔνθεον: xal αὐτὸν 
τὸν Χόσμον ἔνθεον praeiverat Heeren 


AETII PLAC. V 195 431 
C07 m 7 tl — 
PLUTARCHI EPIT. V 19 STOBAEI ECL. I 42 [36] 


ἀλλὰ Ov ἀλλήλων ἤδη, τοῖς μὰν 
πυχνωθείσης [τοῖς δὲ xal* τοῖς ζώοις] 
τῆς τροφῆς, τοῖς δὲ xal τῆς εὖμορ- 
φίας τῶν γυναικῶν ἐπερεθισμὸν τοῦ 

5 σπερματιχοῦ χινήµατος ἐμποιησάσης. 
τῶν δὲ ζῴων πάντων τὰ γένη δια- 
χριθηναι διὰ τὰς ποιὰς xpdae T τὰ 
μὲν οἰχειότερα εἷς τὸ ὕδωρ τὴν ὁρ- 
μὴν ἔχειν, τὰ δὲ εἰς ἀέρα ἀναπνεῖν, 

1οξως ἂν πυρῶδες ἔχῃ τὸ πλέον, τὰ 
δὲ βαρύτερα ἐπὶ τὴν γῆν, τὰ: δὲ ἰσό- 
µοιρα τῇ κράσει πᾶσι τοῖς θώραξι 
πεφωνηχέναι. 


1 εἴδη B || τῆς μὲν πυρωθείσης τοῖς δὲ 
xal τοῖς ζώοις τροφῆς τοῖς δὲ xal τῆς 
εὐμορφίας τῶν γυναικῶν À: τοῖς μὲν πυχνω- 
δείσης τοῖς δὲ xal τοῖς ζώοις, pog? τοῖς 
δὲ xal τῆς τῶν γυναικῶν B: τῆς μὲν, πυχνω- 
Δείσης. τῆς δὲ, xal τοῖς ζώοις τροφῆς. 
τοῖς δὲ, τῆς εὐμορφίας τῶν γυναικῶν C: 
scholium inclusi || "7 hic locus pessime 
est inquinatus, ut Karsten non de anima- 
lium generibus, sed corporum membris olim 
dictum fuisse suspicetur. Emped. p. 488 195. 
cf. Cramer 8. O. IIL 184,25. certe distri- 
buendi ratio Empedocliae contraría videtur 
cf. Theophr. d. caus. pl. II 22, 2. ego con- 
lato Diodor. I 7 (Tzetz. in Iliad. p. 56 sqq. 
Herm.] et Vitruv. I 7 talia refingo: τὰ μὲν 
(ὁ]ρὰ) οἰχειότερον [ὑγρότερα Reiske, οἰχειοτέραν 
Duebner] εἰς τὸ ὕδωρ τῆν ὁρμὴν ἔχειν [ἔχει BC], 
τὰ ὃ᾽ εἰς dépa ἀναπτῆναι [ἀναπνεῖν (A)BC: 
ἄνω βλέπειν Zeller, ἀναΐσσειν Karsten] ὅσ᾽ ἂν 
(óc ἂν B] πυρῶδες ἔχο τὸ [τὸ AC, cf. 
Ρ. 419421: om. B: τι vulgo] πλέον, τὰ δὲ 
βαρύτερα xtÀ. . . . πᾶσι τοῖς χωρίοις [sic 
Wyttenbach, πᾶσι τοῖς τόποις Reiske] σὐμ- 
Φωνα εἶναι [συμπεφωνηχέναι Reiske, συµ- 
πεφυχέναι Wyttenbach, πεφυχέναι cod. Ῥο- 
tavii]. sed incerta omnia, cum oblitteratae 
litterae librariorum somniis utcunque com- 
pletae sint. cf. c. prox. initium || 18 addit 
Galenus Δημόκριτος γεγενηµένα εἶναι τὰ 
ζφα συστάσει εἶ δὲ ἓν ἄστρον (0) πρῶτον τοῦ 
ὑγροῦ ξωογονοῦντα [1. ζφογονοῦντος]. cf. Prol. 
p. 10. 189 


4934 AETII PLAC. V 221 231 


PLUTARCHI EPIT. v 22. 23 


xd. Ἐκ ποίων συνίσταται στοι- 
χείων ἕκαστον τῶν ἐν ἡμῖν 
γενιχῶν μορίων. G126 
Ἐμπεδοκλῆς τὰς μὲν σάρχας γεν- 
5 γᾶσθαι àx τῶν ἴσων τῇ χράσει τεττά- 
pev στοιχείων, τὰ δὲ νεῦρα πυρὸς xal 
γῆς τῶν διπλασίων µιχθέντων, τοὺς 
δὲ ὄνυχας τοῖς ζῴοις γεννᾶσθαι τῶν 
νεύρων χαθ ὃ τῷ ἀέρι συνέτυχε περι- 
ιοφυχθέντων, ὁστᾶ δὲ δυεῖν μὲν ὕδατος 
xal τῶν ἴσων γῆς, τεττάρων δὲ πυρὸς 
Ἑγῆς τούτων συγκραθέντων μερῶν. 
ἱδρῶτα (0E) xal δάχρυον ἤίνεσθαι τοῦ 
αἵματος τηκοµένου xal παρὰ τὸ λεπτύ- 
15 γασθαι διαχεοµένου. 


xy. Πότε ἄρχεται 6 ἄνθρωπος 
τῆς τελειότητος. ϐ 127 


Ἡράκλειτος καὶ οἱ Στωιχοὶ 1 


ἄρχεσθαι τοὺς ἀνθρώπους τῆς τελει- 


| ποίων GABC: πόσων vulgo || συνίστα- 
ται post στοιχείων G. || 5 ἴσων Wyttenbach: 
ἔσω (A)C: αἱμάτων interpolavit B. fort. xac 
ἰσοκράτειαν τῶν [τῶν habet B] τεττάρων στ. cf. 
G || G πυρὸς om. B spatio relicto || 6 καὶ G: 
om. (Α)ΒΟ || 7 τὰ διπλασίονα µιχθέντα (A)BC: 
correxi ex G qui pro τῶν legit ὕδατος. (ix) 
πυρὸς (xal) γῆς (olg ὕδατος) τὰ διπλασίονα 
µιχθέντα Duebner || 9 περιφυχθέντων (A)C 
cf. G: Φυγέντων Β cf. p. 4374 3 || 10 δὲ δο- 
xti μὲν (A)BC: emendavit Wyttenbach || 11 
xal τῆς ἔσω γῆς (A)BC: correxi Wytten- 
bachium et alios secutus cf. Karsten. Emped. 
p. 451 1355 || 12 γῆς τούτων corrupta. (xal) γῆς 
τοσούτων scripsit Duebner. fortasse ut ex γῆς 
τεττάρων v. 11 repetita delenda || 19 δὲ ad- 
didi || 14 τηκοµένου τοῦ αἵματος G: τοῦ σω- 
ματιχοῦ οὗτος AB: τοῦ σωματιχοῦ οὕτως C: 
restitui Galeni lectionem, propius tamen 8 lit- 
terulis abesset ταχέντος || xal παρὰ τὸ λεπ- 
τύνεσθαι διαχεοµένου addit 6: om. (A)BC cf. 
Prol. p. 16 || 16 c. 24 ante 23 ponit C 
rectum ordinem servant GAB || πότε G: πότε 
xal πῶς (A)BC || 18 de Heraclito cf. fr. 87 
ed. Bywat. || 19 τῆς GB: om. (A)C 


— —— n 
STOBAEI ECL. 43 [31] 


Ex ποίων στοιχείων ἕκαστον 
συνίσταται τῶν ἐν ἡμῖν γενι- 
x&v μερῶν. Ὁ ΓΙ 


"Πότε ἄρχεται ἄνθρωπος τῆς 
τελειότητος. D Γ11 


5 


AETII PLAC. V 231 241.2 435 
PLUTARCHI EPIT. V. 23. 21 STOBAEI ECL. I 43 [37]. 44 


ότητος περὶ τὴν δευτέραν ὁβδομάδα, 
περὶ ἣν 6 σπερματιχὸς χινεῖται ὀρρός. 
καὶ γὰρ τὰ δένδρα ἄρχεται τότε τελειό- 
τητος, ὅταν ἄρχηται γεννᾶν τὰ σπέρ- 
ὅματα, [ἀτελη δέ ἐστι ἄωρα xal 
ἄχαρπα ὄντα. τέλειος οὖν τότε ἄν- 
ὕρωπος]: περὶ δὰ τὴν δευτέραν ἐβδο- 
µάδα ἔννοια Ἰίνεται χαλοῦ τε xal 
χαχοῦ xal τῆς διδασχαλίας αὐτῶν. 


ιο. xb). Πῶς ὕπνος γίνεται χαὶ Περὶ ὕπνου χαὶ θανάτου. 
Ὀάνατος. ϐ 128 


Αλκμαίων ἀναχωρήσει τοῦ αἵ- 
µατος elc τὰς αἱμόρρους φλέβας ὕπνον 
γίνεσθαί φησι, τὴν δὲ ἐξέγερσιν διά- 

16 χυσιν, τὴν δὲ παντελη ἀναχώρησιν 
δάνατον. 

Ἐμπεδοχλῆς τὸν μὲν ὕπνον χατά- 
ψυξιν τοῦ ἐν τῷ αἵματι θερμοῦ σύμ- 
µετρον Ἰίνεσθαι, τὴν δὲ παντελῆ 

20 θάνατον. 


2 χινεῖται G cf. p. 4914 5: κρίνεται (A)BC: 
ἐκχρίνεται Meziriac. || ὀρρός BC: ópóc pr. A: 
πόρος G || 3 xal γὰρ τὰ G: τὰ γὰρ (A)BC || 
5 intrusa interpolatione lemma Αριστοτέλης, 
quod testatur G, intercidisse videtur cf. Arist. 
d. hist. anim. VIII 1 p. 581212 || ἐστιν B: ἐστι 
καὶ (A)C || ἄωρα (Α)Ο:. άγονα B || alterum xai 
del. A alt. man. et Duebner || 7  Ἀριστοτέλης 
δὲ χατὰ τὴν πρώτην ἑβδομάδα. at cf. 
Aristot. 6449 26, 581*13, 19556054 || 9 
διδασκαλίας ἀρχή G qui addit ἕτεροι δὲ νο- 
µίζουσι τελειοῦσθαι ἡμᾶς τῇ τρίτο ἑβδομάδι, 
ὅταν xal γένεια σχῶμεν xal τῇ ἰσχύι χρώµεθα 
cf. Bergk ad Solon. fr. 27 P.L.G.? ρ.451 Theo- 
dor. Priscian. ex Diocle ut videtur [Octav. 
Horat. ed. Argent. 1532] p. 107, Censorin. 
d. d. n. 7 3—4 || 10 καὶ GB: ἢ (A)C | 
post θάνατος addunt τῆς Φυχῆς ἢ τοῦ σώ- 
µατος AC: carent dittographia (cf. c. 20) 
GB |. 13 ὁμόρος ABC: corr. Reiske cf. G 
αἱμορροούσας || 17 κατάψνξιν Ο6: κατὰ 
ψύξιν A: χαταφύξει B Ἱ 18 σύμμετρο G: 
συμµέτρῳ ABC || 19 τὸν ὕπνον ante γίνεσθαι 
add. AC |, την δὲ παντελή G: ἢ παντελῖ [nav- 
τελεῖ C] AC: τῇ δὲ ἀσυμμέτρω xal παντελεῖ 
interpolat B 


[y 


b) 


28 * 


436 AETII PLAC. V 243.4725 1 


PLUTARCHI EPIT. V 24. 25 


Διογένης εἰ ἐπὶ mày τὸ αἷμα 3 


διαχεόµενον πληρώσει μὲν τὰς φλέβας, 
τὸν δὲ ἐν αὐταῖς περιεχόµενον ἀέρα 
ὥσει εἰς τὰ στέρνα xal τὴν ὑποχει- 
5 µένην Ὑαστέρα, ὕπνον Ἰίγνεσθαι xal 
Ὀερμότερον ὑπάρχειν τὸν θώρακα ' 
ἐὰν δὲ ἅπαν τὸ ἀερῶδες ἐκ τῶν 
φλεβῶν ἐχλίπῃ, Ὀάνατον συντυγχάνειν. 


Πλάτων οἱ Στωικοὶ τὸν μὲν 4 


10 ὕπνον γίνεσθαι ἀνέσει τοῦ αἰσθητιχοῦ 
πνεύματος, οὐ χατὰ ἀναχαλασμὸν 
καθάπερ ἐπὶ τῆς γῆς, φερωµένου δὲ 
ὡς ἐπὶ τὸ ἡγεμονιχκὸν µεσόφρυον’ 
ὅταν δὲ παντελὴς Ἰένηται Ἡ ἄνεσις 

15 τοῦ αἶσθητικοῦ πνεύματος, τότε γί- 
γνεσθαι θάνατον. 


x& Ποτέρου ἐστὶν ὕπνος xal 
θάνατος, φυχῆς 7) σώ- 
µατος. G 129 


2 Αριστοτέλης χοινὸν μὲν τὸν ὕπνον 1 


σώματος x«l φυχῆς. αἴτιον ὃ αὖ- 

τοῦ τὸ ἀναθυμιαθὸν ὑγρὸν ἀπὸ τοῦ 

l1 fort. ἐὰν---πληρώση — ὥση || 2 μὲν om. 
B || 3 αὐτοῖς (A)BC: corr. Beck || περιχεόµενον 
B || 5 Ἱεγενῆσθαι (A)BC: correxi itemque 
v. 15 || 7 εἰ δὲ B || 8 ἐκλίπῃ C: ἐχλείπι A: 
ἐχλείπει B || συντυγχάνειν AB: τυγχάνειν C || 9 
Στράτων probabiliter coni. Corsinus propter 
µεσόφρυον v. 19 cf. IV 5 2 et Tertull. d. 
anim. 439 [Prol. p. 205] || 12 ἐπὶ τῆς γῆς 
corruptum. mire Corsinus ἐπιπολῆς, mira- 
bilius Reiske οὐ χαταχεχαλασμένου χαθάπερ 
ἐπὶ πηγήν. fuit cum placeret ἐπὶ τῆς µέθης. 
comparatur somnus et ebrietas etiam Hippocr. 
d. vent. c. 14 [VI 112 L.] cf. Theophr. d. 
sens. $ 44. at fortasse philosophi nomen inter- 
cidit. Ἐπιγένης [cf. III 2 €) coniec. Usener || 
etpopévou B: φερόµενος AC || 15 ὡς om. B || 
?) µεσόφρυον coni. Corsinus || 14 παντελὴς G: 
παντελῶς(Α)ΒΟ || 17 ποτέρου C cf G: ὁποτέρου 
(Α)ΒΟ || ἡ θάνατος (A)BC: correxi || 20 de 
$8 1. 2. 4. cf. Prol. p. 205 || 21 αἴτιον δὲ G: 
ἔστι 9 αἴτιον (vera etfalsa lectione copulata) B: 
ἴστι δ AC || αὑτοῦ GAC: abt B: αὐτῷ vulgo 


STOBAEI ECL. I 44 


AETII PLAC. V 25 1—4 


PLUTARCHI EPIT. V 95 


δώραχος sl; τοὺς περὶ τὴν χεφαλὴν 
τόπους ἐχ τῆς ὑποχειμένης τροφῆς 7) 
τὸ ἐν τῇ χαρδίᾳ χαταφυχῦὸν Depuóv, 
τὸν δὲ θάνατον εἶναι παντελή κατά- 
ὄψυξιν θάνατον δὲ εἶναι μόνου [τοῦ] 
σώματος, οὐ φυχῆς' [ταύτης γὰρ οὐχ 
ὑπάρχει δάνατος]. 
Ἀναξαγόρας χατὰ κχόπον τῆς 
σωματιχῆς ῥἐνεργείας ἨὙίνεσθαι τὸν 
10 ὕπνον' σωματιχὸν γὰρ εἶναι τὸ πάθος, 
ob ψυχικόν. εἶναι δὲ xal ψυχῆς Όά- 
νατον τὸν διαχωρισμό». 


Λεύχιππος T οὐ µόνον σώματος 3 


γίνεσθαι, ἀλλ᾽ ἐχχρίσει τοῦ λεπτο- 
1δμεροῦς πλείονι τῆς εἰσκρίσεως τοῦ 
ψυχιχοῦ δερμοῦ, τὸν (δὲ) πλεονασμὸν 
αἴτιον θανάτου. ταῦτα δὲ εἶναι πάθη 
σώματος, o0 φυχῆς. 
Ἐμπεδοχλῆς τὸν θάνατον Ἰγίγνε- 
30 6θαι διαχωρισμὸν τοῦ πυρώδους * * * 
ἐξ dy fj σύγχρισις τῷ ἀνθδρώπῳ συν- 
εστάθη» ὥστε χατὰ τοῦτο χοινὸν εἶναι 


1 θώραχος ex σώματος corr. B || εἰς (A)B: 
xal C: cf. Prol. p. 37 || 2 ix τῆς GB: xal 
τῆς (A)C || τροφῆς 7] B: τροφῆς spatio unius 
vel duorum vocabulorum relicto A,. 3j om. 
C || 3 καταφυχθὲν (A): περιψυχθὲν B: παρα- 
ψυχθὲν C || 5 τοῦ delevi || 6 ταύτης--θάνατος 
etiam propter directam orationem suspecta 
recidi || 8 de $ 2 cf. Prol p.205 || δὲ 
post ᾿Ἀναξαγόρας C: om. δὲ GAB || χατὰ 
χόπον G: om. (A)BC | 10 τὸ om. B || 
13 ob xóm coni. Reiske. scriberem τὸν 
ὕπνον σώματος q., nisi obstaret ἀλλά || 
τοῦ σώματος B || 14 κράσει ABC: correxi 
cum Heimsoethio [Democr. d. an. doctr. 
p. 5] cf. Arist. de resp. 4. de anima I 2 || 
15 ἐκκράσεως AC: κράσεως B: correxi cf. 
IV 131 172 ἑἐγκρίσεως Heimsoeth. || 16 δὲ 
addidi: πλεονασμόν sc. τῆς ἐκκρίσεως || 11 at- 
ttov. ΑΒ: αἰτίαν C || 19 Ἰεγχενῆσθαι (A)BC: 
correxi || 21 addidit Reiske x«i γεώδους || 
ἐξ ὦν (A)C: d£ ob B || τῷ ἀνρώπῳ C: 
τῶν dvo A: om. B || 22 fortasse xatà τοῦ- 
τον cf. IV 1 2 χατ᾽ αὐτόν 


STOBAEI ECL. I 44 


431 


438 
PLUTARCHI EPIT. V 95. 26 


τὸν θάνατον σώματος xal φυχῆς;' 
ὕπνον δὲ Ἰίνεσθαι διαχωρισμὸν τοῦ 
πυρώδους. 


xc. Πῶς ηὑξήθη τὰ φυτὰ καὶ 
5 el Cia. G 190 
Πλάτων OaAZc xal τὰ φυτὰ 
ἔμψυχα (da φανερὸν δὲ xal ἀπὸ 
τοῦ σαλεύεσθαι xal ἐντεταμένους ἔχειν 
τοὺς χλάδους xal ἐν ταῖς ἐπαναγωγαῖς 

10 εἴχειν xal πάλιν σφοδρῶς ἀναχαλᾶσθαι: 
ὥστε xal συνέλχειν βάρη. 

Αριστοτέλης ἔμψυχα μέν, οὐ μὴν 
Gpa* τὰ γὰρ (qa ὁρμητιχὰ εἶναι xal 
αἰσθητικά, ἔνια Bb καὶ λογικά. 

5 Οἱ Στωικοὶ δὲ καὶ Ἐπικούρειοι 
oóx ἔμψυχα. τινὰ γὰρ Φυχῆς ὁρμη- 
tue εἶναι xal ἐπιθυμητικῆς, τινὰ 
δὲ xal λογιχῆς, τὰ δὲ φυτὰ αὗτο- 
µάτως πως χυεῖσθαι, οὐ διὰ φυ- 

20 χῆΏς. 

Ἐμπεδοχλῆς πρῶτα τὰ δένδρα 
τῶν ζφων ἐχ γῆς ἀναφῦναί φγσι, 
πρὶν τὸν ἥλιον T περιαπλωθῆναι xal 





1 τὸν om. B || 2 διαχωρισµόν τινα vulgo || 
6 θαλῆς G: Ἐμπεδοκλῆς (A)BC cf. Prol. 
p. 13 || 7 ζῴφα G: καὶ Coa (A)BC || δὲ om. 
B | 10 εἴχεν B. et pr. C in marg.: ἦχειν 
GAC || σφοδρῶς ἀναχαλᾶσθαι G: σπονδιὸς 
ἀναχαλασθὲν AC: post lacunam vri litte- 
rarum ἀναχαλασθὲν B || 11 συνέλκειν βάρη G: 
συντελεῖν om. βάρη (A)BC || 12 οὐ μὲν AB: 
οὗ μὲν xal C || 14 Évta δὲ G: δὲ (om. ἔνια) 
BC: ἔνια δὲ om. (A) || λογικὰ om. B spatio vir 
litt. relicto || 15 xai οἱ C || 18 αὐτομάτῳ A || 
19 γεγενῆσθαι G(A)BC: correxi. χεχινῆσθαι 
Gassendi || 21 τὰ δένδρα τῶν ζώων ABC cf. G: 
τῶν ζώων τὰ δένδρα vulgo || 22 ἀναφῦναι G: 
ἀναδῦναι (A)BC || 25 περιαπλωθῆναι frustra ut 
poeticum tuentur Sturz et Karsten. sed 











TESTIMONIA PLUTARCHI 

26 4 Tzeiz, in Hesiod. op. p. 66 Bas. 
p.40 a Heins. .. xàvy Ἐμπεδοχλῆς xal 
πρὸ τοῦ ἁπλωθῆναι τὸν ἡλιόν φησι φυτὰ qe- 
γέσθαι καὶ (ja. 


1 


2 


à 


B» 


AETII PLAC. V 95 4 96 1-—4 


STOBAEI ECL. I 45 [8] 


Πῶς ἠυξήθη τὰ φυτὰ καὶ si 
Coa. | 

Πλάτων θαλῆς τὰ φυτὰ ἔμψυχα 
Ga. φανερὸν δὲ xal ἀπὸ τοῦ σα- 
λεύεσθαι xal ἐντεταμένους ἔχειν τοὺς 5 
χλάδους xal ταῖς ἐπαγωγαῖς εἴχειν xal 
πάλιν σφοδρῶς ἀναχαλᾶσθαι, ὥστε xal 
συνανέλχειν βάρη. 

Αριστοτέλης ἔμψυχα μέν, ob μὴν 
Ga. τὰ γὰρ ζῴα ὁρμητιχὰ εἶναι xal 1ο 
αἰσθητικά, ἔνια δὲ καὶ λογιχά. 





3 Πλάτων θαλῆς Ε: πλάτων xat θάλης C 

9 ἐκτεταμένους Beckii est perversa con- 
fectura. ἀνατεταμένους coni. Karsten. immo 
de intentione ac vigore arborum velut ner- 
vis praeditarum agitur 


AETII PLAC. V 36 4 439 
Εμμ ccs mmm 
PLUTARCHI EPIT. V 26 STOBAEI ECL. I 45 (38] 


πρὶν $uépav xal νύχτα διαχριθῆναι" 
διὰ δὲ συµµετρίαν τῆς χράσεως τὸν 
τοῦ ἄρρενος xal τοῦ θήλεος περιέχειν 
λόγον’ αὔξεσθαι δὲ ὑπὸ τοῦ ἐν τῇ vij 
5 θερμοῦ διαιρόµενα, ὥστε γῆς εἶναι 
µέρη, χαθάπερ xal τὰ ἔμβρυα τὰ ἐν 
τῇ Ἰαστρὶ τῆς μήτρας µέρη: τοὺς δὸ 
χαρποὺς περιττώματα εἶναι τοῦ ἐν τοῖς 
φυτοῖς ὕδατος xal πυρός’ xal τὰ μὲν 
10 ἑλλιπὲς ἔχοντα τὸ ὑγρὸν ἐξιχμαζο- 
pévou αὐτοῦ τῷ θὈέρει φυλλορροεῖν, 
τὰ δὲ πλεῖον, παραµένειν ὥςπερ ἐπὶ 
τῆς δάφνης xal τῆς ἐλαίας xal τοῦ 
φοίνιχος' τὰς δὲ διαφορὰς τῶν χυμῶν 
16 Τ παραλλαγὰς τῆς πολυμµερείας καὶ 
τῶν φυτῶν Ἰίνεσθαι διαφορὰς ἐχόντων 
τὰς ἀπὸ τοῦ τρέφοντος ὁμοιομερείας 
ὥςπερ ἐπὶ τῶν ἀμπέλων, οὐ γὰρ αἱ 
διαφοραὶ τούτων χρηστὸν τὸν οἶνον 


ἁπλόω et comp. poetarum nemini nisi Ba- 
brio posterioribusque epicis, pedestrium scrip- 
torum nulli fere ante Dioscoridem, multis 
Antoninorum aetatis et post usurpatum. hic 
vero omnino ineptum. περιπολεῖν legisse vide- 
tur G: περικυχκλωθηναι verisimiliter Reiske || 
2 xal διὰ (om. δὲ) B || συμμετρίας (A)BC: 
correxi. fortasse ἀσυμμετρίαν v. V 11 cf. G 
τῆς) συμμετρίας Duebner. de placito cf. Kar- 
sten p. 462 || 4 ὑπὸ G: ἀπὸ (A)BC || 5 διαι- 
ρούµενα  G: διαιρουµένου (A)C: ἀραιουμένου 
B: scripsi διαιρόµενα in. altum elatas. Karsten 
διαραιουµένου ' se diffundentis vel διαραινοµέ- 
νου || γῆν B || 8 περιττώματα G: περιττεύ- 
pata (A)BC || τοῦ G: om. (A)BC || 12 πλείονα 
(A)BC: corr. Wyttenbach cf. G qui addit del 
φύλλοις τεθηλότα cf. Plut. Qu. conviv. III 2 8 || 
15 proxima corrupta sunt. G: τὰς διαφοράς 
τῶν χυμῶν παραλλαγὰς γίγνεσθαι τῆς πολυ- 
µερείας xal τῶν φυτῶν διαφόρως ἑλκόντων 
τὰς ἀπὸ τοῦ τρέφοντος ὁμοιομερείας quae sana 
duco, si mutes: παραλλαγὰς γίγνεσθαι γηί(- 
νης πολυµερείας et διαφόρους cf. Alex. ad 
Arist. d. sens. p. 144, 4 Thur. || 16 φυτῶν 
G : αἰτίων AC: χυμῶν B || 16 διαφορὰς ABC | 
17 τρέφοντος GC cf. p. 44041: τρέφεσθαι AB || 
19 χρηστιχὸν (A)BC: χρηστὸν τὸν correxi 


440 , AETII PLAC. V 26 4 271.3 281 


PLUTARCHI EPIT. V 36. 27. 28 


ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ αἱ τοῦ τρέφοντος ἐδά- 
φους, 


xC. Περὶ τροφῆς xal αὐξήσεως. 


Ἐμπεδοχλῆς τρέφεσθαι μὲν τὰ 
ὄζφα διὰ τὴν ὑπόστασιν τοῦ οἰχείου, 
αὔξεσθαι δὲ διὰ τὴν παρουσίαν τοῦ 
δερμοῦ, μειοῦσθαι δὸ xal φθίνειν διὰ 
τὴν ἔχλειψιν ἑχατέρων.' τοὺς δὲ νῦν 
ἀνδρώπους τοῖς πρώτοις συµβαλλο- 
10 µένους βρεφῶν ἐπέχειν τάξιν. 
Ἀναξαγόρας τρέφεσθαι μὲν . . 


xr. Πόθεν at ὀρέξεις γίνονται 
1] τοῖς ζφοις xal αἱ ἡδοναί, 


Ἐμπεδοχκλῆς τὰς μὲν ὀρέξεις ί- 
νεσθαι τοῖς ζῴοις χατὰ τὰς ἐλλείψεις 
τῶν ἀποτελούντων ἕχαστον στοιχείων, 
τὰς δὲ ἡδονὰς ἐξ Τ ὑγροῦ xal τὰς τῶν 

20 χινδύνων xal ὁμοίων κινήσεις, τὰς δὲ 
ὀχλήσεις καὶ τὰς . . . . 





] ἀλλ ix τοῦ τρέφεσθαι (A)BC: corr. 
Wyttenbach cf. G; αἱ (servato ἐκ) Duebner 

9 οἰχείου ὑγροῦ coni. Usener 

11 tantum exstat in AB e lacuna quam 
vacuo spatio duorum versuum indicavit A, 
sesquialterius B: ᾿Αναξαγόρας — μὲν om. C 

15 αἱ ante ἡδοναὶ A [ind., in cont. totum 
caput excidit], CB: al om. vulgo 

18 ἕχαστος C 

19 corrupta archetypo  oblitterato vix 
restitui possunt. de re cf. IV 9 15. Karsten 
tentat τὰς δὲ ἡδονὰς ἐξεργάζεσθαι χατὰ τὰς 
τῶν οἰκείων καὶ ὁμοίων κινήσεις, τὰς O' 
ὀχλήσεις καὶ τὰς ἀλγηδόνας τοῖς ἑναντίοις. 
Schneider Theophr. II 617 τὰς δὲ ἡδονὰς 
διὰ τὰς τῶν ὁμοίων κινήσεις, τὰς ὃ ὀχλήσεις 
διὰ τὰς τῶν ἑναντίων. propius a traditis ab- 
essent haec: τὰς δὲ ἡδονὰς ἐξ οἰκείου xarà 
τὰς τῶν συγγενῶν xal ὁμοίων χράσεις, τὰς κτλ. 

21 spatium sesquialterius versus relin- 
quunt BC 


pm 


bm 


—— —— Inn 
STOBAEI ECL. I 46 


Περὶ τροφῆς. 


Περὶ ὀρέξεως τῶν Co ov. 


AETII PLAC. V 291—3 


PLUTARCHI EPIT. V 29 


x0. Πῶς γίνεται πυρετὸς xal 
εἰ ἐπιγέννημά ἐστιν. ϐ 181 


Ἐρασίστρατος δρίζεται τὸν πυ- 
ρετὸν οὕτως, πυρετός ἐστι χίνηµα 
s αἵματος παρεμπεπτωχότος elc τὰ τοῦ 
πνεύματος ἀγγεῖα ἀπροαιρέτως Ίινό- 
µενον' χαθάπερ γὰρ ἐπὶ τῆς θαλάττης, 
ὅταν μηδὲν αὐτὴν χινῃ, ἠρεμεῖ, dvé- 
µου δὲ ἐμπνέοντος βιαίου παρὰ φύσιν, 
10 τότε ἐξ ὅλης χυχλεῖται, οὕτω xal ἐν 


τῷ σώματι ὅταν χινηῦῃ τὸ αἷμα, 
τότε ἐμπίπτει μὲν εἷς τὰ ἀγγεῖα τῶν 
πνευμάτων, πυρούµενον δὸ θερµαίνει 
τὸ ὅλον σῶμα: ἀρέσχει δὰ αὐτῷ xal 
15 ἐπιγέννημα εἶναι 6 πυρεὸς . . . 
Διοχλῆς δέ φησι" ὄψις ἀδήλων 
τὰ φαινόμενα. ἔστι δὲ, οἷς φαινομέ- 
νοις ὁρᾶται ὃ πυρετὸς ἐπιγενόμενος, 
"40 τραύµατα xal «φλεγμοναὶ xal βου- 
βῶνες. 
Ἡρόφιλός φησιν ἐνίοτε μήγδε- 
μιᾶς αἰτίας προηγησαµένης πυρέττειν 
τινάς. 


] πυρετὸς AB: ὁ πυρετὸς C 

9 πυρετός ἐστι om. C cf. G 

5 παρεμπεπτωχότος ϐ: παριμπεπτωχὸς 
(A)BC 

8 post αὐτὴν add. πνεῦμα G 

10 χυκλεῖται vix sanum. immo χυχᾶται 

14 ὅλον τὸ C 

15 6 πυρετὸς nisi cum proximis cohaesisse 
credis, corrige τὸν πυρετόν || lacunam sesqui- 
alterius versus indicat A, unius vocabuli 
B: nullam C 

l7 ὄψις AB: ὄψεις C. sed cf. Sext. P. H. 
I 138 adv. math. III 23. 53. VII 374 

18 ἐπὶ δὲ τοῖς φαινοµένοις (A)BC: cor- 
rexi Reiskeum secutus qui ἔστι δ) ἐφ' οἷς 
φ. praeiverat 

19 ἐπιγενόμενος post ὁρᾶται B 

20 post ἐπιγενόμενος addi iussit ola ἐστι 
corrector Vossiani || βουβῶνος B 

22 $3 addidi ex G cf. Prol. p. 3q.: om. 
ABC sed Α duos versus vacuos relinquit, B 
bessem, C nihil 


1 


t» 


STOBAEI ECL. 


441 


442 
PLUTARCHI EPIT. v 30 


A. Περὶ ὑγείας καὶ νόσου xal 
γήρως. ϐ 132.193 


Αλκμαίων τῆς phy ὑγείας εἶναι 1 


συνεχτιχην τὴν ἰσονομίαν τῶν δυνά- 
ὅμεων, ὑγροῦ ξηροῦ Φυχροῦ δερμοῦ 
πικροῦ γλυχέος xal τῶν λοιπῶν, τὴν 
ὃ ἐν αὐτοῖς µοναρχίαν νόσου ποιη- 
τιχήν φθοροποιὸν γὰρ ἑχατέρου µο- 
ναρχίαν. xal νόσον συμπίπτειν ὡς 
10 μὲν ὑφ) οὗ ὑπερβολῇ δερµότητος ἢ 
φυχρότητος, ὡς δὲ ἐξ οὗ διὰ πλήθος 
T otov ἢ ἔνδειαν, ὡς ὃ) ἐν οἷς ἡ αἷμα 
(4) μυελὸν ἢ ἐγχέφαλον' T ἐν γὰρ 


τούτοις ποτὸ xdx τῶν ἔξωθεν αἰτιῶν 


l ο. 15 descripsit Psellus in Solut. div. 
quaest. [Prol. p. 30], quae hic adnoto. infra 
excerpta ex omnif. doctr. adposui || 4 τὴν 
Psell.:: om. (A)BC || 5 θερμοῦ post duypoo 
Psell.: post ὑγροῦ (A)BC || 8 an ἑχατέρων 
ut p. 440* 8? || µοναρχίαν Psell. μοναρχία 


(A)C: μοναρ B || 9 νόσον συµπίπτειν Psell.: 
νόσων αἰτία (A)BC || 10 ὑφέξω ABC i. e. ὑφ' 
ἧς [post interpolatum αἰτία v. 9 corruptum] 
eommixta vera lectione ἐς οὗ quae ad cor- 
ruptum ἐξ ἧς v. 11 pertinebat: ὑφέξιν Psellus: 
bp ἧς vulgo: correxi ὑφ οὗ || ὑπερβολῆ B: 
ὑπερβολὴ (A)C Psellus cf. Prol. p. 31 || 
11 καὶ φυχρότητος Psell. || ἑξῆς A: ἑξῆς BC: 
ἕξις Psell: correxi || πλῆθος olov ἡ ἔνδεια 
Psell.:: πλῆδος 7, ἔνδειαν (A)BC: olov post 
ἐν οἷς transferendum probabiliter coniecit 
Usener cf. ad Stob. — ποιῶν ex p. 14324 
[cf. Prol. p. 223] non reficies || 12 ὡς 
δὲ ἑνίοις C || 7; αἷμα AB Psell.: om. ἡ C || 
13 7| μυελὸν scripsi: ἐνδέον Psell. (A)BC | 
ἐγκέφαλον Psell.: ἐγκέφαλος ABC || ἐν γὰρ 
— 4434 2 παραπλησίων addidi ex Psello: 
om. (A)BC || ἐν γὰρ τούτοις non expedio. ἔτι 
πρὸς τούτοις Usener || 14 καὶ τῶν ἔσωδεν ἔτι 


—— — —M —— -- 


TESTIMONIA PLUTARCHI 

30 1 Psellus d. omnif. doctr. c. 86 (ef. 
Supra] περὶ ὑγείας καὶ νόσου xal Τήρως. 
Ὑγείας αἴτιον καὶ συνεκτικὸν ἡ τῶν δυνάμεων 
ἰσονομία δερμότητος ψυχρότητος ὑγρότητος ξη- 
ῥότητος, ὅταν δὲ τούτων ἓν καταδυνατεύση, 
τῶν ἄλλων ἡ νόσος Tivetat. 








AETII PLAC. V 30 1 
STOBAET ECL. IV 36. 35 [Flor. t. 101. 100) 


Αλκμαίων ὄφη τῆς μὲν ὑγιείας 
εἶναι συναχτιχὴν τὴν ἰσονομίαν τῶν 
δυνάμεων, ὑγροῦ ξηροῦ θερμοῦ πι- 
χροῦ γλυχέος xal τῶν λοιπῶν, τὴν δ᾽ 
ἐν αὐτοῖς µοναρχίαν νόσου παρασχευ- 5 
αστικὴν εἶναι. λέγει δὰ τὰς νόσους 
συμπίπτειν ὡς μὲν ὑφ' οὗ δι ὕπαρ- 
βολὴν θερµότητος 7) ξηρότητος, ὡς δὲ 
ἐξ οὗ διὰ πλῆθος τροφῆς 7) ἔνδειαν, ὡς 
δὲ ἐν oic αἷμα 7) μυελὸν ἢ ἐγχάφαλον. 1ο 
γίνεσθαι δέ ποτε xal ὑπὸ τῶν ἔξωθεν 
αἰτιῶν ὑδάτων ποιῶν T, χώρας T) xó- 


1 6 ἱ vv. 1—6 εἶναι ex Floril. t. 101 5 

ϐ λέχει -— p. 44352 ex Flor. t. 100 56 

10 nisi post οἷς οἷου addis [ο ad Plut.], 
casus vv. αἷμα et cet. corrigendus est 


ΑΕ ΤΠ PLAC. V 50 1--6 


PLUTARCHI EPIT. V 90 
ὑδάτων ποιῶν 7| χώρας 7| τόπων (3) 


ἀνάγχης 1| τῶν τούτοις παραπλησίων. 
τὴν δὲ ὑγείαν τὴν σύμμετρον τῶν 
ποιῶν χρᾶσιν. 

Διοχλῆς πλείστας τῶν νόσων δι 2 
ἀνωμαλίαν τῶν ἐν τῷ σώματι στοι- 
χείων xai τοῦ χαταστήµατος. 

Ἐρασίστρατος τὰς νόσους διὰ ὃ 
πλζθος τροφῆς xal ἀπεφίας xal φῦοράν, 
ιοτὴν δὲ εὐταξίαν xal αὐτάρχειαν εἶναι 

ὑγείας περιποιητιχᾶ. 


$ 


4 


Ot Στωικοὶ συμφώνως τὸ γῆρας 5 
γίγνεσθαι διὰ τὴν τοῦ θερμοῦ ἕλ- 
λειψιν. οἱ γὰρ αὐτὸ πλέον ἔχοντες 

15 [τὸ θερμὸν] ἐπὶ πλεῖον γηρῶσιν. 

Ἀσκληπιάδης ἈΑἰθίοπάς φησι 
ταχέως Ὑηράσχειν ἐτῶν πτριάχοντα 
διὰ τὸ ὑπερθερμαίνεσθαι τὰ σώματα 
ὑπὸ τοῦ ἡλίου διαφλεχθέντας' τοὺς 


i-r] 


ὑδάτων φυτῶν Psell.: correxi || 2 ἡ post τό- 
πων addidi || ὑγείαν τὴν Psell. (A)B: τὴν ante 
χρᾶσιν C || 5 Διοχλῆς Psell. AB: Διοκλῆς δὲ 
C || 6 τῷ GAB: om. Psell. C sed cf. infra 
testim, 2 || 9 φθορᾶς Ps. (A)BC: corr. Use- 
ner ex St. || 11 ὑγείαν (A)BC: τροφῆς ex v. 9 
Psellus: correxi ex testim. ὃ | 12 συμφώνως 
pertinet ad $4 || συμφώνως post. γεγενῆσθαι 
Psell. || 15 γεγενῆσθαι Peell. (A)BC: correxi || 
pro ἔλλειψιν ὑπονόστησιν G. cf. Poll. on. Π 21 
at cf. $4 || 14 αὑτοὶ Psell. (A)JBC: correxi 
cf. 4312 10. 439412. αὑτοῦ Duebner qui in- 
clusit τὸ θερµόν || 15 ἐπὶ πλέον B || 17 ἔτη 
τριάκοντα Psell. AB: correxi ex p. 4445] 
(intra xxx annos): ἔτει τριακοστῷ C cf. G 
quod immerito laudavi Prol. p. 12. 31 || 18 
ὑποθερμένεσθαι A || 19 ὑπὸ Psell. GB: ἀπὸ 
(A)C || τοὺς δὲ G: om. Psell. (A)BC 


TESTIMONIA PLUTARCHI 
. 90 2 excerpsit Psellus d. omuif. doctr. 
c. 86 αἱ δὲ πλεῖσται τῶν νόσων δι ἀνωμαλίαν 
τῶν ἐν τῷ σώµατι στοιχείων γίνονται. 

3 Idem |. c. ἐπεισάγονται δὲ αἱ νόσοι τῷ 
σώματι xal διὰ πλήθους [sic] τροφῶν xal ot 
ἀπεφίας xal φΏορᾶς, ἡ δὲ εὐταξία xal ἡ αὖ- 
τάρχεια ὑγείας περιποιητιχά. 





443 
STOBAEI ECL. IV 85. 50 [Flor. t. 100. 115] 


toy 7) ἀνάγκης 7| τῶν τούτοις παρα- 
πλησίων. 


Διοχλῆς τὰς πλείστας τῶν νόσων 
δὺ ἀνωμαλίαν ἔλεγε τίκτεσθαι. 


Ἐρασίστρατος ἔλεχε πλῆθος xal 6 


διαφθορὰ τἀνωτάτω αἴτια. 


Παρμενίδης γῆρας γίνεσθαι παρὰ 
τὴν τοῦ Ὀερμοῦ ὑπόλειψιν. 


3 $2.3 ex Flor. t. 100 26. 7 
7 $4 ex Flor. t. 115 29 


4144 AETII PLAC. V 306 
— ám tá mH s comp —. 
PLUTARCHI EPIT. V 30 STOBAEI ECL. 


δὲ ἐν Ἡρεττανίᾳ Éxatóy εἴχοσιν ἐτῶν 
γηρᾶν διὰ τὸ χατεφύχθαι μὲν τοὺς 
τόπους, ἐν ξαυτοῖς δὲ στέγειν τὸ πυ- 
ρῶδες' τὰ μὲν γάρ siat ἀραιότερα 
5 τῶν Αἰθιόπων τὰ σώματα διὰ τὸ dya- 
χαλᾶσθαι ὑπὸ τοῦ ἡλίου, τὰ δὲ ὑπὸ 
τῶν ἄρχτων πυχνά, διὰ τοῦτο xal 


πολυχρόνια. 


1 δὲ post Βρεττανίᾳ inseruit Psell. || ἐτῶν 
ante ἑχατὸν Psell. 

4 τὰ σώματα Psell. B: τὰ om. AC. for- 
tasse ex G restituendum τὰ μὲν γὰρ τῶν 
Αἰθιόπων σώματά εἰἶσιν ἀραιότερα 

6 post τὰ δὲ addit Psell. τῶν Βρετανῶν || 
ὑπὸ G: ἀπὸ Psell. (Α)ΒΟ || "7 πυχνὰ ex- 
plicat Psellus 7) ἑστεγανωμένα cf. Prol. p. 30? || 
xai G Psell: οὖν χαὶ (A)BC || 8 subscri- 
bit τέλος τῶν ἀρεσχόντων φιλοσόφοις φυσικῶν 
δογμάτων βιβλίου ε. Εὐτυχῶς A: περὶ τῶν 
ἀρεσχόντων τοῖς φιλοσόφοις βιβλίον € C 


APEIOY AIAYMOY ΕΠΙΤΟΜΗΣ 


AIIOXZIIAZMATIA ΦΥΣΙΚΑ 


Sigla Eusebii Stobaeique codicum et ceterae notae 
fere eaedem sunt quae in Aétio. 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 1. 441 


EK TON APEIOY AIAYMOY ΡΠΙΤΟΜΗΣ ΦΥΣΙΚΩΝ 


1 


Euseb. P. E. XI 22 3—6. Stob. ecl. Alcinoi epit. Plut. dogm. c. 12. 
eth. I 12 p. 330H. 


Περὶ δὲ τῶν ἰδεῶν ὡδὶ διεξήρχετο, Ἐπεὶ γὰρ τῶν κατὰ φύσιν αἰσθητῶν 
τῶν χατὰ φύσιν αἰσθητῶν κατὰ γένος καὶ χατὰ µέρος ὡρισμένα τινὰ δεῖ παρα- 
ὡρισμένα τινὰ παραδείγµατα φάµαενος δείγµατα εἶναι τὰς ἰδέας, dv xal τὰς 
εἶναι τὰς ἰδέας, ὧν τὰς ἐπιστήμας ί- ἐπιστήμας Ἰίνεσθαι καὶ τοὺς ὄρους (παρὰ 
Ίνεσθαι xal τοὺς ὅρους παρὰ πάντας 5 πάντας γὰρ ἀνθρώπους ἄνθρωπόν τινα 
γὰρ ἀνθρώπους ἄνθρωπόν τινα νοεῖσθαι — vosiaDat xal παρὰ πάντας ἵππους ἵππον 
καὶ παρὰ πάντας ἵππους ἵππον καὶ — xal χοινῶς παρὰ τὰ ζφα ζφον ἀγένητον 
χοινῶς παρὰ πάντα (da ζῷον ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον' Oy τρόπον σφρα]ῖδος μιᾶς 
xai ἄφθαρτον" ὃν τρόπον δὲ σφραγῖδος ἐκμαγεῖα γίνεται πολλὰ xal ἑνὸς ἀνδρὸς 
μιᾶς ἐχμαγεῖα Ἰίνεσθαι πολλὰ καὶ συ- 10 εἰχόνες µυρίαι ἐπὶ µυρίαις τῆς ἰδέας οὕσης 
χνὰς εἰκόνας ἑνὸς ἀνδρός, οὕτως xal αἰτίας ἀρχὴν τοῦ εἶναι ἕκαστον τοιοῦτον 
μιᾶς ὁχάστης ἰδέας αἰσθητῶν σωμάτων οἷον αὐτὴ ὑπάρχει), ἀναγκαῖων καὶ τὸ 
φύσεις παμπληθεῖς, τῆς μὲν ἀνθρώπων µἉχάλλιστον χατασχεύασµα τὸν χόσμον ὑπὸ 
ἀνθρώπους ἅπαντας, . (τῆς δὸ ἵππων τοῦ Θεοῦ δεδημιουργῆσῦαι πρός τινα 
ἵππους ἅπαντας) καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν 1 ἰδέαν χόσµου ἀποβλέποντος παράδειγµα 
λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ φύσιν. ὑπάρχουσαν τοῦδε τοῦ χόσµου ὡς ἂν 
εἶναι δὲ τὴν ἰδέαν ἀίδιον οὐσίαν, αἰτίαν ἀπθικονισμένου ἂπ᾿ ἑκείνης πρὸς v 
xal ἀρχὴν τοῦ ἕκαστον εἶναι τοιοῦτον, ἀφομοιωθέντα ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ αὐτὸν 
ola ἐστὶν αὐτή. χαθάπερ οὖν τὰ χατὰ ἀπειργάσθαι χατὰ δαυμαστοτάτην πρό- 
µέρος ὥσπερ ἀρχέτυπα τῶν αἰσθητῶν :9 νοιαν καὶ δίαιταν ἐλθόντος ἀπὶ τὸ δη- 
προηγεῖσθαι σωμάτων, οὕτως τὴν πάσας ἡμιουργαῖν τὸν χόσμον διότι ἀγαθὸς 
ἐν ἑαυτῇ περιέχουσαν καλλίσύην xai — jv. ἐκ τῆς πάσης οὖν ὕλης αὐτὸν ἐδη- 
τελειοτάτην οὐσίαν ὑπάρχειν τοῦδε πα- µιούργει. 
ῥράδειγµα τοῦ χόσµου. πρὸς γὰρ ταύτην 
ἀφομοιωθέντα ὑπὸ τοῦ δηµιουργήσαντος 25 
αὐτὸν ἀπειργάσθαι 9εοῦ χατὰ πρόνοιαν 
ἐκ τῆς πάσης οὐσίας. 





Euseb. praemittit XI 28 2 hunc indicem: — St.: γίνεται Alc. || 11 οὕτως xal St.: οὕτως dx 
thv δὲ τῶν εἰρημένων διάνοιαν ἐχ τῶν Δι- ὮΕ || 14 τῆς — ἅπαντας om. St. E: explevit 
δόµῳ Περὶ τῶν ἀρεσχόντων Πλάτωνι — Meineke || 19 αὐτή St. Alc.: αὕτη E || 
συντεταγμένων ἐκθήσομαι᾽ γράφει δὲ οὕτως, — 21 προηγεῖσθαι influitivus ut v. 10 quo offensus 
Stobaei editores lemma adponunt Πλάτων,θεάἀ — St. addidit συµβέβηχε !| 21 πᾶσαν E(cprei] || 
deest in A. dixi de hoc fr. Prol. p. 7311 Ί4γι 23 οὖσαν E St.: corr. Stob. eod. Aug. || τοῦδε ---- 

| περὶ — διεήρχετο om. E || 2 κατὰ pe- οὐσίας om. Stob. || ^ 22 ἐκ τῆς πάσης οὖν ὕλης 
poc Alein. cf. v. 19 [| 4 ὧν Eus. Alc.: ἀφ αὐτὸν ἐδημιούρχει vulgo (Angelic. C 1, 7): 
ὧν Stob. || 8 παρὰ τὰ ζῶα E St. Alc: cor- πάσης αὐτὸν ὕλης οὖν ἐδημιούρχει Vindob. 314 
rexit Meineke || 10 γίνεσαι E: γενέσθαι 


445 ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 2. 3 


2 

Stob. Ecl. I 11 4 p. 320sq. H. 

Ἀριστοτέλους. Ἐπειδὴ ὃδ᾽ ἡ μὲν φύσις χατ ἐπίνοιαν ἀρχή τίς ἐστι 
χινήσεως xal στάσεως, οὔτε O3 χινούµενον 7| ὕλη χατὰ τὸν ἴδιον λόγον οὔτε 
τὸ εἶδος. Ἡ μὲν γὰρ ἀνείδεος, τὸ δὲ εἶδος de(, καὶ ἡ μὲν οὐ σῶμα, σωματιχὴ 
δέ, τὸ δὲ χαθάπαξ ἀσώματον. οὗ σῶμα δὲ τὴν ὕλην φασίν, [οὐχ] οὐ µόνον ὅτι 

5 ἑστερῆσθαι δοχεῖ τῶν περὶ σῶμα διαστάσεων, ἀλλ ὅτι xal πολλῶν ἄλλων ἀπο- 
λείπεται κατὰ τὸν ἴδιον λόγον, ἃ τοῖς σώμασιν ὑπάρχει, σχήματος χρώματος 
βαρύτητος χουφότητος, ὅλως πάσης ποιότητος χαὶ ποσότητος. εἰ γὰρ τούτων 
μετεῖχε, τῶν ποιῶν (ἂν) Tv xal ποσῶν' οὗ μετειληφυῖα δὲ, κατὰ λόγον σῶμα 
μὲν οὐκ ἂν etm, σωματιχὴ δὲ διὰ τὸ πάσαις ὥσπερ ἐκμαγεῖον ὑποχεῖσθαι ταῖς 

1 ποιότησιν ὃν τρόπον γὰρ τὸ εἶδος τῆς ὕλης ἀφαιρεθὲν ἀσώματον εἶναι τυγχάνει, 
οὕτως xal τὴν ὕλην τοῦ εἴδους χωρισθέντος οὗ σῶμα. δεῖν {ὰρ ἀμφοῖν τῆς συ- 
νόδου πρὸς τὴν τοῦ σώματος ὑπόστασιν. 


9 
Stob. Ecl. I 12 p. 328sq. H. 
Ταύτας δὲ τὰς ἀρχὰς ποτὸ μὲν εἶναί φησιν Αριστοτέλης be, τήν τε 
ὕλην xal τὸ εἶδος, ὃ xal μορφὴν xaAet xal ἐντελέχειαν καὶ τὸ τί ἣν εἶναι xai 
15 οὐσίαν την κατὰ τὸν λόγον, xal ἐνέργειαν οὕτως αὐτῷ πλούσιόν τε xal πολυώ- 
νυµόν ἐστι τὸ εἶδος. τοσοῦτον μὲν οὖν διαφέρειν τὸ εἶδος τῆς μορφῆς, ὅτι τὸ µέν 
ἐστι διῆχον διὰ βάθους, ἡ ὃ ἐπιπολαῖος xal ἡ μὲν παραπλήσιος λευχότητι (τῇ) κατὰ 
τὴν ζφγραφίαν, τὸ ὃ εἰδοποιεῖ τὴν τοῦ γάλαχτος οὐσίαν ταὐτὸν δ᾽ εἶδος λέγεται 
καθ’ ὅσον τὸ μὲν εἰδοποιε τὸ δὰ διαμορφοῖ τὴν ὕλην. ἐντελέχειαν (5) αὐτὸ 
20 προσεῖπεν Trot διὰ τὸ ἐνδελεχῶς ὑπάρχειν ἢ ὅτι τῶν µετεχόντων αὐτοῦ Éxactov 
παρέχεται τέλειον᾽ 6 γὰρ χαλχὸς ἀνδριὰς οὐδέπω πλὴν ὅτι μὴ δυνάµει, διαπλασθεὶς 
δὲ χαὶ τὴν πρόσφορον λαβὼν μορφὴν ἐντελεχείᾳ λέγεται’ τότε γὰρ ἀπείληφε τὸ 
τέλος. τὸ δὲ τί ἦν εἶναι προσηἸόρευσα παρὰ τὸ τῶν ὄντων ἐπιφέρειν ἑχάστῳ 
τὴν τοῦ εἶναι δύναμιν. οὐσίαν δὲ τὴν χατὰ τὸν λόγον ὅτι διαλλάττει τῆς χατὰ 
25 τὴν ὕλην, ὡς ἀνδριὰς χαλκοῦ xal Θηρίχλειον ἀργυροῦ χαὶ τῶν ἀγαλμάτων ὁτιοῦν 
λίθου τὸ γὰρ ᾧ περιττεύει ταῦτα τῆς ὕλης, ἐξ Tc δεδηµιούργηται, τοῦτ ἔστιν ἡ 
χατὰ τὸν λόγον οὐσία, ἑνέργειαν δὲ ἐχάλεσεν ὅτι τῶν ὄντων οὐδὲν ἂν ἐνεργεῖν 
ἐδύνατο μὴ πρότερον εἰδοποιηθέν. 


1 de auctore Ario dixi Prol. p. 798q. 11 v τι AóboEoc || τοσοῦτον apogr. VÀ, τοσούτῳ (Ε)0 || 
ναι || 8 τὸ εἶδος F: κατὰ τὸ εἶδος C || 4 οὐχ 177 ἐπιπολαίως A: corr. Gaisford || τῇ add. 
ὅτι ob µόνον A: corr. Usener || 8 ἂν add. Mei- ^ Usener || 18 τὸ δὲ δὴ περὶ τὴν τοῦ A: cor- 
neke || κατὰ τὸν C || 10 εἶναι Ario condonabis — rexi || I9 τὸ μὲν-- τὸ δὲ et — et || 9 addidit 

13 de Ario auctore dixi Prol p. 79sq.1 ^ Heeren || 20 ἑνδελεχῶς sic A || 22 μορφὴν ἑν- 
niv vi vir || 15 πολυώνυµον cf. Arius de — ceAÉyeta C: τροφὴν ἐνδελέχεια Ε || 26 γὰρ 8 A: 
Platone ecl. eth. 6 3 p. 68 et 4 p. 82 Ἰλά- — correxi. articulus ante relativum hac aetate 
των πολύφωνος (v, οὐχ ὥς τινες οἴονται πο- — non infrequens || 28 ἐδύνατο F: ἀδύνατο C 


ΑΒΠ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 4. 5. 6 449 


4 
Stob. ecl. I 17 p. 368. 370 H. 
Ἀριστοτέλους xal τῶν ἀπ᾿ αὐτοῦ. Τὰ μὲν σώματα φασὶ Üpurtóusva 
κατὰ μικρὰ µόρια παρατίθεσθαι ἀλλήλοις, T τοὺς δ᾽ ἀσωμάτους λόγους, et τινές 
εἶσι λόγοι, συγχρίνασθαι. 


ὄ 
Stob. ecl. I 14 1 p. 342. 344 H. 

(Ἀριστοτέλους) Τῶν δὲ ἁπλῶν σωμάτων εἶναι τὰς ποιότητας ἁπλᾶς, δι- 
αιρεῖσθαι δὲ εἰς ἄπειρον τὰ μεγέθη xal τὰ μέγεθος ἔχοντα. ταῦτα δὲ xal συνεχῖ 
χαλεῖσθαι' μεγέθη δὲ εἶναι μῆχος πλάτος βάθος, τὰ δ᾽ ἔχοντα μέγεῦος ἓξ ὑπάρ- 
χειν σῶμα τόπον ἐπιφάνειαν γραμμὴν κχίνησιν χρόνον’ ἐπιφάνειαν δ εἶναι σώ- 
µατος πέρας δυσὶν ὁριζοµένην διαστάσεσι γραμμὴν δὲ τὸ τῆς ἐπιφανείας πέρας 
χατὰ µίαν διάστασιν' σῶμα 05 τοίνυν ἑστὶ (τὸ) τὰς τρεῖς ἔχον διαστάσεις. ἐπεὶ δὲ 
καὶ περὶ τὸν τόπον εἰσὶν αὗται, προσθετέον τό τε μετ ἀντερείσεως xal τὸ μὴ 
δεχόµενον ἕτερων sel; τὸν αὐτὸν τόπον σῶμα"' πληρωτιχὸν γὰρ εἶναι τοῦ τόπου 
τὸ σῶμα, χαθάπερ xal τὸν τόπον τοῦ σώματος δεχτικόν. πηιεῖν δὲ xal πάσχειν 
τὰ σώματα ταῖς ἀσωμάτοις δυνάµεσι’ χατὰ γὰρ τὰς ἐν ταύταις διαφορὰς ἀποτᾶ- 
λεῖσθαι td; τε τῶν ὁραστικῶν καὶ τὰς τῶν παῦητιχῶν φύσεις. 


6 
Stob. ecl. I 8 «0 p. 252 H. 

Ἀριστοτέλους, ΊΤὸν δὸ χρόνον ἀριθμὸν εἶναι χινήσεως κατὰ τὸ πρότερον 
xai τὸ ὕστερον, out ἀρχῆν ἔχοντα οὔτε τελευτήν, ἀλλ᾽ del ὄντα xal del γιγνό- 
µενον, εἶναι δὲ συνεχή xal διαιρετόν’ λαμβάνεσθαι γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν πρότερον 
τὸ δ᾽ ὕστερον, ὅρον ὃ ὑπάρχειν ἑκατέρων τὸ vüv' τοῦτο γὰρ νοεῖσθαι τοῦ μὲν 
προτέρου πέρας, τοῦ δὲ μέλλοντος ἀρχήν. 


1 de fr. 4 origine Ariana ἀἰχὶ Prol. 
p. 74 sq. vi vin || 1 ἁἀριστοτέλους xal ol 
ἀπ᾿ αὐτοῦ F: sequor C || 2 xal τὰ μιχρὰ 
À: correxi cf. Aristot. d. gen. et int. 
I 10 p. 3284 12 || λόγους cf. Meineke add. 
p. €cix. Stoicorum utitur λόγοις σπερματιχοῖς 
ut Ocell. Luc. Π 6 λόγοι γὰρ ἀσώματοι 
τυγχάνουσι τούτων cf. infr. v. 13. p. 457, 12. 
458, 2. 459,'1 et fr. 38 || οἵ τινες A: corr. 
cod. Augustanus || e τινές eiat λόγοι inclusit 
Heeren || ὃ συγχρίνεσθαι coni. Meineke, sed 
desidero praeterea τοῖς ὃ ἀσωμάτοις λόγοις 

4 fragm. 5 interpositum est Aétianis cf. ad 


Diels, Doxographi graeci. 


Plac. I 12 p. 310528. sed illic quaestio de sim- 
plicibus corporibus non praeparata est in prio- 
ribus. praeterea capitulorum reliquorum simi- 
litudo explicatam hanc definitionum exposi- 
tionem [cf. de cael. I1] excludit. cf. Prol. 
p. 75 viui || 9 τὸ addidi 

15 Arii origo unde cognoscatur dixi Prol. 
p. 18 sq. r1 v vi || ἀριστοτέλους in marg. 
F: om. C. in contextu ante (t)óv lacuna 
1 litter. || definitio petita est ex Phys. IV 11 
p. 220* 24 cf. ib. v. 4. 5 || 17 δὴ A: corr. 
Heeren || παρ αὐτοῦ A: corr. Heeren 


29 


οι 


[5d 


5 


10 


15 


ΑΕΠ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 7. 8. 9. 10 


Stob. ecl. I 8 4» p. 252. 254H. 

Οἱ Αριστοτελικοὶ τὸν χρόνον ἀριθμὸν τῶν χατὰ τὸ νῦν ἀφοριζομένων 
χινήσεων, τὸ δὰ νῦν εἶναι µονάδα στάσεως ἐν κινήσει, χίνησιν 9' οὖκ εἶναι τὸν 
χρόνον, οὐ μὴν (ἄνευ) κινήσεως. λέγεσθαι γὰρ χίνησιν βραδεῖαν καὶ ταχεῖαν, oüx 
ἔτι δὲ χρόνον, ἀλλὰ πολὺν xal ὀλίγον. ἔτι τὸ μὲν πλεῖον xal τοὔλαττον ἀριὸμῷ 
κρίνεσθαι, χρόνῳ δὲ τὴν πλείω xal ἐἑλάττω χίνησιν. οὖκ dpa χίνησις 6 χρόνος, 
οὐ μὴν κινήσεως χεχωρισµένος ἀριθμὸν γὰρ εἶναι κινήσεως συνεχή χατὰ τὸ 
πρότερον xal ὕστερον. 


8 
Stob. ecl. Ι 24 p. 512H. 

(Ἀριστοτέλους) Πάντα δὲ χινεῖσθαι, τὰ μὲν πρὸς ἡμῶν καλούμενα πλα- 
νήτας ὑπὸ τὸν ζῳδιακὸν χύχλον λοξὸν ὄντα xal τῶν τροπικῶν ἐφαπτόμενον, τὰ 
δὲ ἁπλανη ἀπὸ τοῦ αἰεὶ φανεροῦ παρήχοντα µέχρι τοῦ ἀφανοῦς' οὐκ ὀλίγα δὲ 
αὐτῶν τῆς γῆς εἶναι μείζονα. 


9 
Stob. ecl. 122 1 p. 486H. 

(Ἀριστοτέλους) Περιέχεσθαι δὲ ταῦτα ὑπὸ τοῦ αἰθέρος, ἔνθα τὰ δεῖα 
διανενεμηµμένα χατὰ σφαίρας ἵδρυται τῶν λεγομένων ἁπλανῶν τε καὶ πλανωμένων 
ἁστέρων. ὅσας δὲ εἶναι τὰς σφαίρας, τοσούτους ὑπάργχειν xal τοὺς χινοῦντας δεοὺς 
ταύτας, dv µέγιστον τὸν πάσας περιέχοντα, ζῷον ὄντα λογικὸν καὶ paxdptov, 
συνεκτικὸν καὶ προνοητικὸν τῶν οὑρανίων. συνεστάναι δὲ τὰ ἄστρα xal τὸν 
οὐρανὸν ἐκ τοῦ αἰθέρος, τοῦτον δὸ οὔτε βαρὺν οὔτε χοὔῦφον, οὔτε Ἰενητὸν οὔτε 
φθαρτόν, οὔτα αὐξόμενον οὔτε μειούμενον ἐς del διαµένειν ἄτρεπτον xal ἀναλ- 
λοίωτον πεπερασµένον xai σφαιροειδη xal ἔμφυχων κινούμενον περὶ τὸ μέσον 
ἐγχυχλίως. 


10 
Stob. ecl. Ι 25 3 p. ὔδ4-- 608 Η. 
Ἀριστοτέλης ἐκ πέµπτης οὐσίας τὸν Tov. πυροῦσθαι δὲ τὸν dépa xai 
σφόδρα Ἰίνεσθαι θερμὸν ἀνίσχοντός τε τοῦ ἡλίου xal πλησιάζοντος ἡμῖν οὐ διὰ 


elementa || 16 συντακτιχὸν (τα litterae erasae 
F): συναχτιχόν C: restituit cod. August. 
Stoicam vocem cf. [Arist.] d. mundo 6 


1 de fr. 7 cf. Prol. p. 74 τι || τὰ νῦν 
A: corr. Heeren || 3 ἄν add. Heeren ex 
Aristot. Phys. IV 10 p. 2185 18. 21 || 5 χρό- 


voc δὲ A: corr. Heeren || οὐχ ἄρα concludit 
Arius cf. fr. 5 
8 fr. 8 sequitur post Aétii II 17 5 8 quo 
cur diversum sit dixi Prol. p. Τὸ sq. ir vit 
12 fr. 9 sequitur post Αδαί Pl. II 7 5 cf. 
Prol. p. τὸ 6ᾳᾳ. 1 v vit vii || ταῦτα 1v 


p. 99759 || 16 συνεστάναι --- ἐγχυχλίως repe- 
titur in Stob. p. 502H. post Astii Pl. II 
11 3. cf. Prol. p. 215 sq. priore loco ?) φῦαρ- 
τόν legitur 

21 fr. 10 Ario vindicavi Prol. p. 73 sq. t 
νι τι! | 


ΑΕΠ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 10. 11 451 
τὸ πύρινον εἶναι τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν ὀξύτητα τῆς χινήσεως αὐτοῦ xal τὴν 
πρὸς τὸν dépa παράτριφιν, ὑποβεβλημένον αὐτοῦ τῇ φορᾷ xal περιχείµενον" οὔτε 
δὲ τὸν ἥλιον οὔτε τῶν ἄλλων ἄστρων ὁτιοῦν πῦρ εἶναι. σφαιροειδῃ μὲν γὰρ 
τούτων τὰ σχήματα, πυρὸς δὲ ἐχτός' οὔτε γὰρ τὴν περὶ τὸ µέσον οἰχείαν εἶναι 
χίνησιν πυρός, ἀλλὰ τὴν ἀπὸ τοῦ µέσου, οὔτε τὴν τῆς αὐξήσεως τῶν (pov xal 
φυτῶν δύναμιν, ἀλλὰ τὴν τῆς φθορᾶς' οὐδὲ τὴν καθ ἑαυτὸ διαµονήν, τὸ γὰρ 
πῦρ ἀχώριστον εἶναι τῆς ὕλης. ἐκ πέµπτης dpa τινὸς xal διαφερούσης τοῦ πυρὸς 
οὐσίας τόν τε οὐρανὸν ὑπάρχειν xal τὰ ἐν αὐτῷ πάντα. xal τὸν μὲν ἥλιον ἡμέραν 
ἀπεργάζεσθαι ὑπὲρ γῆν ἰόντα, νύχτα δὲ χωρήσαντα ὑπὸ γῆν. καὶ τοῦ μὲν ἑτέρου 
τῶν τροπικῶν ἐφαφάμενον βραχυτάτην ποιεῖν τὴν ἡμέραν, µαχκροτάτην δὲ τὴν 
νύχτα. Ὀατέρου δὲ ἀνάπαλιν' τοῦ ὃ᾽ ἰσημερινοῦ ἰόντα το xai ἀπιόντα) διαθεῖν δὲ 
τὸν ἴδιον (ἐν) ἐνιαυτῷ κύχκλον. ἔχλειψιν δὲ τοῦ Πλίου φαίνεσθαι σελήνης ὑποδραμούσης 
ὑπὸ τὸν αὐτοῦ χύχλον xal ταῖς ἡμετέραις ὄψεσιν ἀντιφραττούσης, προσγειοτάτην 
γὰρ εἶναι τῶν ἄλλων ἄστρων ὁπότ οὖν κατὰ διάµετρον ὑπ αὐτὸν γένοιτο, ταῖς 
προσπιπτούσαις ἀπ᾿ αὐτοῦ πρὸς τὴν γῆν ἀχτῖσιν ἐπιπροσθεῖν, ὥστε τοσοῦτον 
τόπον ἀφώτιστον ἀπεργάζεσθαι τῆς γῆς, ὁπόσον ἂν αὐτῆς ἐπίσχη τὸ σχίασµα; 
παρ ὃ xal µήτε χατὰ mày χλίµα τῆς Ἰῆς µήτε χατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν μήτε 
ἐπὶ πολὺν ἄγαν τόπον διατείνειν τὸ τῆς Πλιαχῆς ἐχλείφεως πάθος. 


11 
Stob. ecl. δἱ [servavit I. Dam. N 6 p. 152, 1 — 153, 28 Mein.] 

(Ἀριστοτέλους) Ἐκ δὲ τῆς ὑγρᾶς xal ἀτμώδους ὑετούς τε xal δρόσους 
καὶ πάχνας ὁμίχλας τε xal νέφη xal χιόνας xal χαλάζας' ὑετοὺς μὲν γίνεσθαι 
τῆς ἀναδιδομένης ἀπὸ τῆς γῆς ἀτμίδος τοῖς ἄνω τόποις συνισταµένης κατὰ 
πύχνωσιν καὶ τρεποµένης εἰς ὕδωρ, εἶτα φεροµένης ἀθρόως ἐπὶ. γῆν διὰ τὴν ἀπό- 
λειψιν τοῦ ἀναγαγόντος αὐτὴν Ὀερμοῦ, σχεδασθείσης ὃ᾽ si; μιχρὰ µόρια χαλεῖσθαι 
ψεχάδας, πρὸ τοῦ δὲ µετεωρισθῆναι σφόδρα χατενεχθείσης διὰ τὴν τοῦ ἀναγα- 
γόντος αὐτὴν πυρὸς ὁλιγότητα προσονομάζεσθαι δρόσον xal πάχνην' πάχνην μὲν 
ὅταν παγῇ πρὶν εἰς ὕδωρ συγχριθῆναι (Ίίνεσθαι δὲ χειμῶνος xal ἐν τόποις μᾶλλον 
χειμερινοῖς), δρόσον ὃδ᾽ ὅταν τὸ συνιστάµενον ὑγρὸν νύκτωρ φυχθὲν Gua τοῖς 
ὄρθροις ἐπὶ γῆν ἐπιφέρηται. διὸ xal πλείστην πίπτειν δρόσον xal πάχνην περὶ 
τὰ ἔλη xal τὰς λίµνας xal τοὺς ποταμοὺς xal μάἄλιστα περὶ τοὺς ἐναύλους xai 
χοίλους τῶν τόπων. ἀνάγεσθαί τε γὰρ πλεῖστον ὑγρὸν ἀπὸ τῶν τοιούτων χωρίων 
καὶ χαταφύχεσθαι μᾶλλον. | 

Την 9' ἀθρόαν ἀνάδοσιν λέγεσθαι τῆς ἀτμίδος ἐπὶ μικρὸν μὲν παχυνθεῖσαν 
ὀμίχλην οἵον ἀραιὰν xal ἄγονον ὕδατος νεφέλην, ὡς ἂν προσυνισταµένην ταύτης 


2 παραχείµενον A: corr. Usener || ὃ διὰ τὸν 
A: corr. man. rec. in F || 6 ἑαυτὰ A: corr. 
Usener || 8 ἡμέρας A: correxi cf. Arist. top. 
VI5 p. 14253 || 12 ἐν addidit Heeren || 18 τὸν 
αὐτὸν A: corr. Heeren || ἀντιπραττούσης A: 
corr. Bake cf. Arist. p. 367523 et 1515423 || 
15 προπιπτούσαις Α: correxi itemque Kontos 
Athenaei VI 101 


19 de hoc fr. cf. Prol. p. 735q. 1 11 1r 
vi IX et ad p. 3971523. Aristotelis nomen 
intercidit. excerpta sunt ex meteor. I 9 sq. || 
25 πυρὸς αὐτὴν D: corr. Meineke cf. Arist. 
l. c. p. 347*14 qui habet ἀνάγοντος || 29 ἑνύ- 
λους D: corr. Meineke || 32 ἔτι D |; 38 cf. 
Aristot. p. 5405 90 et d. mund. p. 394419 


29* 


e 


sd 


0 


20 


459 ARH DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 11. 12 


καὶ πρηδιαλυοµένην xal σημεῖον οὖσαν εὐδίας, τν δὲ μετεωρισθεῖσαν ἐπὶ πλεῖον 
xal συγκριθεῖσαν νεφέλην. πάντα δὲ περὶ γῆν ταῦτα Ἰίνοσθαι διὰ τὸ μὴ πόρρω 
τὴν ἀτμίδα µετεωρίζεσθαι χατισχύειν. ἐν γοῦν τοῖς ὑψηλοτάτοις ὄρεσιν οὐδὲν 
γίνεσαι τούτων. αἴτιον (0) ὅτι µάλιστα ix. τῶν κοίλων ἀνάγεται xal ἐφύδρων f, 
5 ἀτμίς τόπων. ὥστε χαθάπερ φορτίον πλεῖον φέρουσαν TY, xaÜ' ἑαυτὴν τὴν dvd- 
γουσαν Ὀερμότητα μὴ δύνασθαι µετεωρίζειν ἐπὶ πολὺν ἄγαν τόπον, ἀλλ ἑἐγιὺς 
οὖσαν ἔτι τῆς γῆς µεθιέναι πάλιν im! αὐτήν. 
Ἐκ δὲ τοῦ περὶ τὰ νέφη τόπου τρία φοιτᾶν σώματα πρὸς ἡμᾶς, ὕδωρ xai 
χιόνα xal χάλαζαν. dv δύο μὲν ἀναλογίας ἔχειν πρὸς ἄλληλα παρὰ τὸ διὰ τὰς 
i: αὐτὰς αἰτίας γίνεσθαι τοῖς κάτω διαφέροντα τῷ μᾶλλον xal ἧττον xal πλήθει 
xal ὁλιγότητι. Χιόνα γὰρ xal πάχνην εἶναι ταὐτὸν xal δετὸν xal δρόσον, ἀλλὰ 
τὸ μὲν πολύ, τὸ Ü' ὀλέγον' τὸν μὲν γὰρ ὑετὸν ἐκ πολλῆς ἀτμίδος γίνεσθαι φυχο- 
µένης, τὴν δὲ δρόσον ἐξ ὀλίγης, ἐφήμερον γὰρ αὐτῆς ὑπάρχειν τὴν σύστασιν. 
ὁμοίως χιόνα xal πάχνην' Χχιόνα μὲν γὰρ εἶναι πΏξιν νέφους, ἀτμίδος δὲ τὴν 
16 πάχνην. διὸ ἡ χώρας 7| ὥρας ψφυχρᾶς᾽ σημεῖον γίνεσῦαι τὴν ytóva* χαλάζας δὲ 
κατὰ τοὐναντίον ἐν ταῖς εὐδιεινοτέραις συµβαίνειν χώραις T, ὥραις. Ὀέρους γοῦν 
μάλιστα xal µετοπώρου Ἰίνεσθαι, χειμῶνος δὲ ὁλιγάχις xal ὕταν ἦττον ᾗ φῦχος. 
εἶναι δὲ τὴν χάλαζαν τοῦ καταφεροµένου πῆξιν ix τῶν νεφῶν ὕδατος. ἐκ δὲ τῆς 
ξηρᾶς xal χαπνώδους πόρρω διατεινούσης xal µετεωριζοµένης, ὡς xal διὰ τοῦτο 
20 πολλάχις διὰ τῆς ἐπιφορᾶς τῶν οὐρανίων ἐμπίπρασῦθαι, τῶν πρότερον εἰρημένων 
ἔχαστων ἀποτελεῖσθαι. 


12 
Stob. ecl. I 29 1 p. 593—602H. 

Ἀριστοτέλης.  Tugüva; δ᾽ ὅταν ἐχνεφίας δινούµενος χαταφέρηται. τὸ 
γὰρ πνεῦμα χωλυόµενον μὲν el; ὁρθὸν ἰέναι παρ ἀντίπνοιαν T; φῦχος ἢ πάχος 
3 τινα ἄλλην αἰτίαν, ἐλαυνόμενον ὃ ὑπὸ τοῦ κατόπιν ἐπεισιόντος ἀναστρέφειν 

25 εἱλούμενον ἐν τῷ νέφει χύχλῳ xal συγκατάγειν ἐπὶ γῆν ἑαυτῷ τὸ νέφος. εἶθ 
ὅτῳ ἂν ἐντύχῃ φερόµενον σφοδρῶς ἀναρπάζειν xal πάλιν ἀπορρίπτειν, τοῦτο γὰρ 
εἶναι τὸ πάθος οἷον ἐχνεαφίαν ἄπεπτον. πρηστῆρας ὃ᾽, ὅταν βιαίως χατιὸν ἐχπυ- 
ρωῦ{ῇ τὸ πνεῦμα χατὰ τὴν φοράν, συνεµπίπρασθαι γὰρ τὸν ἀέρα πυρώσει χρω- 
ματιζόµενον, διὸ xal νυχτὸς ἐκλάμπειν' ἀναρπάζειν δὲ xal περιτρέπειν ὁμοίως 

30 xai τούτους, ὥσπερ πυρώδεις ὄντας τυφῶνας. κεραυνὸν D', ὅταν πολὺ xal λοπτὸν 
περιληφθὸν ἐν τοῖς νέφεσι πνεῦμα πυρωδὲν ἐχθλιφθῇ καὶ ust! ἰσχυρᾶς ἐπὶ γῆν 





4 ὃ add. Meineke || 5 άγουσαν D: corr. Mei- 22 Arianae originis indicia collegi Prol. 
neke ex Arist. p. 347332 || 6 µετεωρίζεσθαι — p. 79sqq. 1 11 111 vr ix. || Ἀριστοτέλους ma- 
D: corr. idem ex eod. l. c. || 8 in proximis lim || τυφῶνας A: vulgo τυφῶνα || 5 C et 
Ar. meteor. 11 ad verbum plerumque ex- cod. August: μὲν (F)? || κάτω φήρηται 
cerptum || 9 ἔχει D: corr. Meineke || 10 ταῖς malit Heeren ex Aristot. meteor. III 1 
κάτω D: corr. Meineke || 12 τὸ μὲν D j| p. 370533 || 24 ἀναστρέφει vulgo: correxi || 
15 xai χώρας D: correxi ex Arist. p. 941524 25 συγχατάγει vulgo: correxi || 27 ἐκνεφίαν F: 
18 Arius transitum fecisse videtur ad caput — éxvep(ac C cf. Aristot. Ἱ. c. p. 3713 || 29 
de fulminibus ete. Stobaeus autem Aé&tii or- — ce xal A: correxi [| 31 ἐκληφθῇ F: àxoglir; C: 
dinem secutus verba inepte immutavit ἐκθλιβῇ Aristot. l.c. p. 2971418: corr. Heeren 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 12. 13 453 


χατασχήψη φορᾶς, ἐὰν μὲν T) πάνυ λεπτὸν xal διὰ τοῦτ οὐχ ἐπικαῖον, ἀργῆτα 
λέγεσθαι χατὰ τοὺς ποιητάς, ἐὰν δ) ἅττον ἐπιχαῖον, φολόεντα. τὸν μὲν γὰρ διὰ 
τὴν λεπτότητα xal πρὶν ἐκπυρῶσαι qepóusvoy οἴχεσθαι διὰ τάχους, ὡς μηδ 
ἐπιμελᾶναί τι τῶν ὑποχειμένων τὸν δὲ οἷον xal βραδύτερον ἐπιχρῶσαι μὲν ὥσπερ 
ἀπ αἰθάλου, παρενεχθΏναι δὲ μηδὲν ἀφανίσαντα. διὸ xal τὰ μὲν ἀντιτυπήσαντα 
φλέγεσθὃαι, τὰ δ᾽ εἰς τὰς ἑαυτῶν ἀραιότητας ὑποδεξάμενα μηδὸν πάσχειν. Ἡδη 
γοῦν ἀσπίδος πληγείσης ταχῆναι μὲν τὸ χάλχωμα, τὸ δὲ ξύλον μηδὲν παθεῖν, 
φάσαντος τοῦ πνεύματος διὰ τὴν τῆς ὕλης µανότητα πρὸ τῆς καύσεως διεχδρα- 
μεῖν' xal δι ἱματίων ὁμοίως διελθὸν οὗ χατέχαυσεν, ἀλλ otov τρῦχος ἐποίησε. 
περὶ μὲν οὖν τούτων διετάττετο οὕτως. 


| 13 
Stob, ecl. I 36 [33] p. 628 .- 634 H. 

Ἀριστοτέλης φησὶ σεισμοὺς Ἰίνεσθαι xal µυχήµατα xal χάσµατα τῆς ξηρᾶς 
ἀναθυμιάσεως εἰς τὰς ἀραιότητας χατὰ τῆς γῆς ῥυείσης xal χατὰ τὰς ἀδρόας 
ἐμπτώσεις τρόµους xal βρασμοὺς περὶ αὐτὴν ἀπεργαζομένης. ὡς γὰρ ὁρμήσασαν 
ἔξω τὴν ἀναδυμίασιν ἄνομον ποιεῖν σφοδρόν, οὕτως εἴσω καθειρχθεῖσαν τῇ ῥόμῃ 
τῆς φορᾶς διακραδαίνειν τοὺς τόπους, ἐν oi; ἂν ἀποληφθῇ. συνέχεσθαι (δὲ) τὴν 
δύναμιν ταύτην ἐν τῇ Υῇ διά τε πύχνωσιν τῆς ἐπιφανείας xal διὰ χατάψυξιν xai 
διὰ ξηρασίαν. ὅθεν xal νηνεµίας οὔσης ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ Ἰίνεσθαι τοὺς σεισμοὺς 
τῆς τῶν ἀνέμων ὁρμῆς εἴσω τραπείσης' xal νυκτὸς μᾶλλον διὰ τὴν φῦξιν xal 
περὶ τὸν ópÜpov: τοὺς yàp ἀνέμους τότε τῆς πνοῖς ἄρχεσθαι, xal πρὸς τὴν γῆν 


ο 


10 


15 


ἀποστρέφειν (τὸ) κατὰ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνιὸν πνεῦμα. χαὶ τῆς ἡμέρας ἔστιν ὅτε 20 


περὶ µεσημβρίαν. τὸν γὰρ ἦλιον τῆς ἀναδυμιάσεως ἐπικρατοῦντα καταχλείειν αὐτὴν 
εἰς τὴν γῆν καὶ ἔαρος καὶ µετοπώρου μᾶλλον, ἀνωμάλους γὰρ ταύτας εἶναι τὰς 
ὥρας' τὸ γὰρ Ὀέρος xai τὸν χειμῶνα, τὸ μὲν διὰ τὸν πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν ἀλέαν 
ἀκίνητον ποιεῖν τὸν ἀέρα διὰ τὸ τὸ μὲν ἄγαν εἶναι Εηρόν, τὸν δὲ ἄγαν φυχρόν’ 


χαὶ ἐν τοῖς αὐχμοῖς ὅτε μάλιστα πνευµατώδης 6 ἀήρ' τοῦτο γὰρ εἶναι τὸν ' 


αὐχμόν, ζηρᾶς πλῆδος ἀναθυμιάσεως. ἀπελαυνομένης οὖν τῆς ἀτμίδος εἰς τὴν 
γῆν χαὶ καθειργνυμένης σφυγμὸν Ἰίνεσθαι περὶ αὐτὴν καὶ τρόµον xol ἐν ταῖς 
ἐπομβρίαις ἐπιφραττομένης ὑπὸ τῶν ὑγρῶν xal τοῦ φυχροῦ τῆς Ίῆς xol τῆς 
àytüc ἀναθυμιάσθως αὐξομένης ὑπὸ τῶν ὑετῶν xal πυχνουµένης, ὥστε χατὰ τὴν 
πρόσπτωσιν ἰσχυρῶς xweiy xal σείειν, xai ἐν τοῖς ὑπάντρους xal σομφοὺς ἔχουσι 
τοὺς χάτω τόπους 7| xal παραχειµένην ῥοώδη θάλατταν διὰ τὸ δύραθεν πλεῖον 
ὑποδέχεσθαι πνεῦμα xal διὰ τὸ τὴν Ὀάλατταν προσπίπτουσαν ἀπωθεῖν εἰς τὴν 


1 τούτου xal ἐπικαῖον F: οὐκ ἐπικάων Ari- 15 ἀπολειφθῇ A: correxi cf. Aét. III 15 5 dv 


stot. l. c. || 2 ποιητάς Hom. 9 133 et sae- 
pius || ψολόεντα ut ω 539 || τὸν Usener: τὸ A || 
4 ol xatà βαρύτερον A: corr. Heeren. cf 
Aristot. ]. c. p. 371423 || ὥστ A: correxi || 9 
κατέκαυσε: flectitur oratio ut p. 453,24 || 10 
cum clausula cf. ecl. eth. II 6 p. 68, 8 M. 
11 de fr. 19 dixi Prol. p. 73sqq. 1 111 vir 
Ix || 12 xal τῆς γῆς A: correxi cf. p. 454,18 || 


ἀπολήψει || δὲ addidit Heeren || 18 ἀνέμων 
τροπῆς À: corr. Heeren conl. Arist. meteor. 
II 8 p. 366*7 || 20 τὸ addidi cf. p. 454, 1 || 
29 τὸ γὰρ Arist. p. 96604: τὸ μὲν A: τὸ μὲν 
γὰρ Heeren || 24 διὰ τὸ τὸν A || τὸ δὲ Arist. 
l. c. || 25 Arist. ], c. p. 36657 || 90 πρόπτω- 
σιν À : correxi cf. Arist. p. 966514 et Theophr. 
d. vent. 21 || 32 διὰ τὸ F: τὸ om. C vulgo 


Ll 


10 


1 


[ul 


20 


25 


454 ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 19. 14 


γῆν τὸ πεφυχὸς dz! αὐτῆς ἀποπνεῖν πνεῦμα xal σχεδάννυσθαι. περὶ γοῦν τὴν 
Πελοπόννησον xal τὴν Ἁγαιίαν xol τῆς Εδὐβοίας τὰς κοιλάδας πολλοὺς xal µεγά- 
λους γίνεσθαι σεισμούς. ὡς γὰρ ὑφ᾽ ἡμῶν πολλάχις τὸ διαπνεόµενον ἔξω πνεῦμα» 
παλινδρομῆσαν εἴσω, παλμὸν παρέχει xol σφυγμὸν ἐν τοῖς σώμασιν, οὕτω τὸ 
περιληφὺὲν ἐν τῇ Υᾷ xatà τὴν χίνησιν χλονούμενον περὶ τοὺς πόρους xal διεγ- 
χοπτόµενον σπασμοὺς xal σεισμοὺς ἀποτελεῖν. συµβαίνειν δὲ καὶ tà µυκήµατα 
ποτὲ μὲν μετὰ σεισμῶν, ποτὲ δὲ xal χωρίς, τοῦ πνεύματος ἠχοῦντος, Gov έξα- 
χοὐεσθαι ψόφον τινὰ xal βόμβον ἐπὶ µήκιστον, ὁπότο διὰ τῶν σηράγγων διαυλο- 
δρομεῖ παρατριβόμενον pmo ἐξιόν. τὰ δὲ χάσµατα μετὰ σεισμῶν. Ίδη γοῦν τινας 
σεισμοὺς μὴ πρότερον λῆξαι πρὶν T, διαρραγΏναι τοὺς τόπους, ἐν olg ἐγένοντοι 
βιασαµένου τοῦ περιληφθέντος πνεύματος περὶ την ἔξοδον ὥσπερ ἐχνεφίου τινὸς 
ἀνέμου, χαθάπερ xai τὸν περὶ τὴν Ποντικήν Ἡράχλειαν καὶ τὸν ἔτι πρότερον 
γενόμενον περὶ τὴν Ἱερὰν καλουμένην Αἰόλου νησον. ἐν ταύταις γὰρ ὑπὸ σεισμῶν 
οἰδήματα τῆς γῆς Ἰενέσθαι μεγάλα. καὶ ταῦτα διαρραγέντα πολὺν ἄνεμον ἔχπε- 
φυσηχέναι xal φέψαλον, ὥστε χατατεφρῶσαι πλησίον οὖσαν τὴν τῶν Λιπαραίων 
πόλιν. τὰς δὲ ποντίους λεγοµένας νήσους Ttov σείεσθαι τῶν προσγείων διὰ τὸ 
καταφύχεσθαι τῷ πλήδει τῆς θαλάττης τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναθυμίασιν. τεχμήριον 
δ᾽ εἶναι τοῦ ῥεῖν ὑπὸ τὴν γῆν τὸ πνεῦμα πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ ἐν οἷς γίνεται 
προσηµαίνειν ἡχοῦντος, εἶτα τὸ περὶ τὸν Twv πάθος, ἁμαυρότερον γὰρ xal 
ἀχλυώδη φαίνεσθαι χωρὶς νέφους, ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος εἰς τὴν 
γῆν τοῦ λεπτύνοντος τὸν dépa xal δἰαχρίνοντος. Άπρός τε τούτοις τὸ πρὸ τῶν 
ὀρθρίων σεισμῶν νηνεµίαν Ἰίνεσθαι xal φῦχος' τὴν μὲν γὰρ ξυµβαίνειν διὰ τὴν 
εἴσω τῶν ἀνέμων µετάρροιαν, τὸ δὲ διὰ τὴν τῆς Ὀερμῆς ἀναδυμιάσεῳς ἆπου- 
σίαν. xal περὶ μὲν σεισμῶν xal τῶν ἄλλων τῶν περὶ τὴν γῆν παδηµάτων ἐπὶ 
τοσοῦτον. 


14) 

Stob. ecl. I 302 p. 616—622H. 

Ἀριστοτέλους. "Alm δὲ xai ἴριδας xal παρήλιον xal ῥάβδους xal τἆλλα 
τὰ χατὰ τὰς ἐμφάσεις ὑπὸ μὲν τῆς αὐτῆς αἰτίας γίνεσθαι (πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα 
τῆς ὄψεως ἀνάχλασιν), διαφέρειν δὲ τοῖς τόποις xal dp' ὧν xal ὡς ἔχει συµ- 
βαίνειν τὴν ἀνάχλασιν. ἅλω μὲν οὖν xal περὶ ἥλιον φαίνεσθαι καὶ περὶ σελήνην 
xal καθόλου περὶ τὰ λαμπρὰ τῶν ἄστρων xal οὐδὲν Ίττον ημέρας 7| νυχτὸς xal 
περὶ µεσημβρίαν T, δείλην’ ἕωθεν δ) ἐλαττονάχις χαὶ περὶ δύσιν. συµβαίνειν δ᾽. 
ὅταν διὰ τοῦ πέρις ἀέρος ἀχλυώδους ὄντος ἐπιλάμπηται τὸ φῶς αὐτῶν, ὥσὺ᾽ 


ὃ fortasse ἐφ ἡμῶν || 5 περιληφθὲν Α: περι- 
λειφθὲν corr. F || ἀναχοπτόμενον coni. Usener || 
συμβαίνει A: correxi || 8 σηράγγων F : συρίγγων 
C vid. [Arist.] d. mund. p. 395531 || 10 ἐγέ- 
vtto À : corr. Vatic. et Aug. || 11 περιληφθέντος 
F: περιλειφθέντος C || 14 γίνεσθαι A: correxi || 
15 λιπάρων A: correctum ex Ar. p. 36746 || 
16 σείεσθαι C: γενέσθαι F. || 18 μὲν τὸ τοὺς 
τόπους ἐν ol; v. v. ἠχοῦντας ci. Usener cf. 


Ar. p. 367414 || 22 αἱθρων A: correxi ex 
Ar. p.367 *21 :| 24 declausula cf. Prol. p.73 t1 

26 lemma in mrg. A. de Ario auctore dixi 
Prol. p. (3sqq. r 1t v ix cf. Arist. meteor. 
III 2sq. unde pleraque corr. Heeren || 28 
τρόποις Arist. p. 3872219 || nonne ὡς Éotxe? || 
929 παρήλιν A || 30 καὶ νυχτὸς A: corr. 
Vatic. || 91 ἔλαττον πολλάχις καὶ A: corr. ex 
Ar. p. 971526 || συμβαίνει A: correxi 


ARII ΡΙΡΥΜΙ EPITOMES FR. PHYS. 14. 15 455 


ὅλον ὁρᾶσθαι τὸν xÓxÀoy* περιφανή γὰρ εἶναι xal σφαιριχἠν χατὰ τὴν ἔμφασιν 
τὴν ἆλω. ταύτης δὲ τὴν μὲν ἐπιμένουσαν ὑετὸν σηµαίνειν, τὴν δὲ διασπασθεῖσαν 
πνεῦμα, τὴν δὲ µαραινοµένην εὐδίαν. Ἶριν δὲ περὶ µόνον ἦλιον xal σελήνην συ- 
νίστασθαι, γίνεσθαι δὲ καὶ νύχτωρ, ὁλιγάχις δὲ xal πάνυ διὰ πολλοῦ. xóxÀoy δὲ 
µηδέποτε φαίνεσθαι τῆς ἴριδος μηδὲ μεῖζον ἡμιχυχλίου τμῆμα. ποικίλην ὃ ἔχειν 
τὴν ἔμφασιν διὰ τὸ χατὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀνάκλασιν φοινιχοῦν xal πράσινον καὶ 
ἁλουργὸν προσπίπτειν ἀπ᾿ αὐτῆς χρῶμα. φοινικοῦν μὲν, ὅτι τὸ λαμπρὸν ἐν µέλανι 
καὶ διὰ µέλανος ὁρώμενον τοιαύτην ἀποτελεῖ χρόαν. τοῖς γοῦν θεωµένοις τὸν Ttov 
δι ὁὀμίχλης Y, διὰ xamvoü δοχεῖν ἐρυθρὸν εἶναι: xal τὴν ἀπὸ τῶν χλωρῶν ξύλων 
φλόγα πεφοινιγµένην διὰ τὸ πολὺν αὐτῇ χαταμεμῖχθαι χαπνόν. κατὰ τοῦτο δή 
xal τὴν ἐξωτάτω xal μείζονα περιφέρειαν τῆς ἴριδος ἐμφαίνειν τὸ φοινιχοῦν. διὰ 
γὰρ µέλανος τοῦ νέφους ἀναχλωμένην τὴν ὄψιν πρὸς λαμπρότατον ὄντα τὸν ἥλιον 
ἀντιλαμβάνεσθαι τοιοῦδε χρώματος. τὴν δὲ δευτέραν x«l τρίτην περιφέρειαν διὰ 
τὴν τῆς ὄψεως ἀσθένειαν τό τε πράσινον xal τὸ ἁλουργὸς ἐμφαίνειν. τὸ δ ὅλον 
εἶναι τὴν Ἶριν ἔμφασιν ἡλίου τµήµατος ἢ «σελήνης ἐν νέφει χοίλῳ xal δεδροσι- 
σµένῳ κατὰ χύχλου περιφέρειαν ὁρωμένην. ἸὙίνεσθαι ὃ) ἔστιν ὅτε διπλΏν, ὡς τὴν 
ἑτόραν ἁμαυροτέραν φαίνεσθαι xal διὰ παντὸς ἐξ ἐναντίας ἱσταμένην τῇ προτέρα 
καὶ vij Ὀέσει τῶν χρωμάτων ἀντεστραμμένην. παρηλίους δὲ xal ῥάβδους γίνεσθαι 
μὲν ἀπὸ τῆς αὐτῆς αἰτίας, οὐδὲ μὴν ὁμοίως ἔχοντος τοῦ νέφους. ὅταν γὰρ ἄχλυ- 
ὥδες Ἡ xal ὁμαλές, πρὸς δὲ τούτοις ὑδατῶδες xal πυχνόν, ὡς ἀπὸ χαλκοῦ [κατό- 
πτρου] λείου χλώμενην πρὸς τὸν ἥλιον τὴν ὄψιν λευκοῦ ποιεῖν φαντασίαν. παρα- 
πλήσιον γὰρ ἡλίῳ κατά το τὴν ypóav xai τὸ σχῆμα φαίνεσθαι τὸν παρήλιον. 
τὴν μὲν γὰρ ὁμαλότητα τοῦ νέφους αἰτίαν εἶναι τοῦ χρώματος, τὴν ὃ ἀνάχλασιν 
τῆς ὄψεως τῆς τοῦ ἡλίου, διὰ τῆς ἀχλυώδους ἐμφάσεως προσπίπτουσαν ἀθρόως 
πρὸς πεπυχνωµένον ὥσπερ ἔνοπτρον οὐδέπω μὲν Ov ὕδωρ, ἐγιὺς ὃ ὑπάρχον τῆς 
πρὸς ὕδωρ μεταβολής, διὸ xal σημεῖον ὕδατος εἶναι τὸν παρήλιον xal μᾶλλόν 
γα τὸν νότιον τοῦ βορείου παρὰ τὸ μᾶλλον µεταβάλλειν sig ὕδωρ τὸν νότιον dépa 
τοῦ πρὸς ἄρχτον. ἨὙίνεσθαι δὲ περί τε [τὰς] ἀνατολὰς τοῦ Πλίου xal περὶ δύσεις 
οὐκ ἄνωῦδεν, ἀλλ' ἐκ τῶν πλαγίων, καθάπερ xal τὰς ῥάβδους. εἶναι δὲ [διὰ] τὰς 
καλουµένας ῥάβδους ἱριοειδεῖς εὐθείας ἐμφάσεις περὶ τὸν ἀέρα συνισταµένας Oc 
ἀνωμαλίαν τῶν ἐνοπτριζόντων νεφῶν. 


15 
Stob. ecl, I 51 [43] 1 p. 1108H. [I. Dam. A 28 p. 237, 16—21 M.] 


Ἀριστοτέλους. Τὸ δὲ αἰσθητικόν, ὃ δῆ χοινῶς ἁπάντων τῶν ζῴων ἴδιον 
(αἰσθήσει γὰρ διαφέρειν τὸ ζῷον τοῦ φυτοῦ), πενταπλοῦν ἑοιχέναι. τοῦτο γὰρ τὸ 








8 μέλαν A: µέλανος Aristot. l. c. p. 37433 || 
τούτους γοῦν θεωμένους F: recte C || 9 7j xal 
τὴν C: ἢ τὴν F: 7) delevi || 10 πολὺν A cf. 
Arist. 9146: vulgo παχὺν ex apographis || 
11 ἐμφαίνει A: corr. Heeren || 15 εἶναι τὴν 
C: om. F || 17 ἱσταμένην C: ἱστάμενον F' et 
similiter v. 18 ἀντεστραμμένον || 19 οὔτε A : corr. 
Meineke || 20 ἀπὸ A: vulgo ὑπὸ || χατόπτρου de- 


levi || 21 χλωμµένου F : χλώμενον C: correxi cf. 
Arist. p. 3977521 ὥσπερ ἀπὸ χαλχκοῦ λείου 
Χλωμένης (τῆς ὄψεως) || 28 τὰς del. Mei- 
neke || 29 δὲ διὰ F: truncatus C 


À 
32 Ἀριστοτέλους F in marg.: ἀριστοτέ D: 
om. C cf. Prol. p. 74!. praeterea p. Τὸ sqq. 
i vi vii || τὸ $$ AD: correxi || τῶν om. D 


ο 


20 


25 


456 ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 15. 16. 17 


μὲν ὅρασιν τὸ Ó' ἀχοὴν τὸ O' ὄσφρησιν τὸ δὲ Ἰεῦσιν τὸ D' ἀφήν. ὑπάρχειν δέ 
τινα xal σύνθετον αἴσθησιν, ἐν Tj τό τε φανταστιχὸν πᾶν Ἠίνεσθαι xai (τὸ) µνη- 
μονευτικὸν xal τὸ δοξαστιχόν, ὅπερ οὖν οὐδ ἅμοιρον τοῦ νοῦ τυγχάνει. αἰσθα- 
νεσθαι δ᾽ ἡμᾶς παθούσης τι τῆς αἰσθήσεως. 


16 
Stob. ecl. I 58 [47] p. 1114 Η. 

5 Ἀριστοτέλης. Φαντασίαν δ᾽ εἶναι πάθος τι xal χίνησιν τῆς χατ ἑνέρ- 
Ίειαν αἰσνήσεως, ὠνομάσθαι δ ἀπὸ μιᾶς τῶν αἰσθήσεων, τῆς ὁράσεως' τὸ (γὰρ) 
φαίνεσθαι παρὰ τὸ φάης ἔχειν τὴν ἐπίρρησιν. τοῦτο δ᾽ οἰκεῖον εἶναι τῆς ὄψεως. 
διατοίνειν δὲ (cic) πάσας τὰς αἰσθήσεις xal τὰς διανοητικὰς κινήσεις, xal γὰρ 
ταύτας ὁμωνύμως λέγεσθαι φαντασίας. χριτήρια δ᾽ εἶναι τῆς τούτων Ἰνώσεως 

10 τόν τε νοῦν xal την αἴσθησιν, τὸν μὲν τῶν νοητῶν, τὴν δὲ τῶν αἰσθητῶν. οὔτε 
γὰρ τὸ καθόλου δύναιτ᾽ ἂν αἴσθησις ἐπιχρίνειν οὔτε τὸ χαθ᾽ ἕκαστον νοῦς, πάντα 
δ àx τούτων συνεστάναι xal διὰ τούτων. 


17 
Stob. ecl. 1 52 [44] 1 p. 1110H. [I. Dam. O 14 p. 173, 19 Μ.] 

Αριστοτέλης ὁρᾶν ἡμᾶς χατὰ χίνησιν τοῦ xat ἐνέργειαν διαφανοῦς. δια- 
φανὲς δὲ οὐ µόνον εἶναι τὸν dépa, ἀλλὰ xal τὸ ὕδωρ χαί τινα τῶν συνισταµένων 

, * ey , , ^ d , 9 , 3 

15 ποθέν, οἷον ὕαλον xal κρύσταλλον xa( τινας τῶν λαμπρῶν λίθων. ἀχούειν δὲ xat 
ἐνέργειαν τοῦ μεταξὺ διηχοῦς. διηχὲς δ᾽ elvat καὶ τὸν ἀέρα xal τὸ müp xal τὸ 
ὕδωρ χαί τινα τῶν συγχριµάτων. 

I. Dam. Ο 16 (p. 176,14 M.) 
Ἀριστοτέλης ὀσφραίνεσθαι τοῦ μεταξὺ σώματος ἀναπιμπλαμένου τῶν 
ὀσφραντῶν. 
Stob. ecl. I 55 [40] 4 p. 1112H. 
20 Ἀριστοτέλης Ἰεύεσθαι διὰ τοῦ μεταξὺ τῶν γευστῶν ὑγρῶν. 
Stob. ecl. 1 55 [45] ? p. 1112 Η. 

Αριστοτέλης. ἅπτεσθαι δὲ διὰ τοῦ μεταξὺ σώματος τῆς σαρχὸς xal τοῦ 
ἁπτοῦ. τὸ δή τοιοῦτον (3 τὸν) dépa ἢ τὸ ὕδωρ ὑπάρχειν ἡ ἐκ τούτων τι χοινόν. 
λανθάνειν δὲ ἐπί τε τῆς γεύσεως xal τῆς ἀφῆς διὰ τὸ μὴ διὰ μαχροῦ γίνεσθαι 
τὸ post xal om. AD: addidit Heeren || candum ο. 53 [44]) probat. in Aétio c. περὶ 
9 dpotpov FD: ἅμοιρα C vulgo ἀφῆς, quantum ex Plutarcho conicere licet, 

5 de fr. 16 cf. Prol. p. 73 rr || scriben- — defuit || 16 διεχοῦς AD: correxi cf. Plut. 
dum erat lemma Αριστοτέλους || 6 γὰρ ad- — Symp. VIII p. 721 κ διηχὲς δὲ---οἷός ἐστι παρ᾽ 
didi. τῷ v. Heeren || 7 μὲν εἶναι Heeren || ἡμῖν 6 ἀηρ καὶ ὕδωρ xal γη καὶ πῦρ || τοῦ 
8 elc addidit Heeren || 9 cf. cum his Alcin. µμεταξὺ διεχοῦς A: om. D || 18 σώματος: 
is. c. 4 extr. || 11 αἰσθήσεις A: corr. Heeren — praeter aera intellegitur aqua cf. Arist. 

13 fr. 17 Ario tribui Prol. p. 73sqq. t v1 p. 44342 || 21 xal τὸ ἀπὸ τούτου A: scripsi 
cf. p. 76. unum fuisse olim caput, deinde a — to9 ἁπτοῦ, Heeren τοῦ ἁπτομένου || 22 7| τὸν 
Stobaeo discerptum non solum dicendi tenor — addidi cf. v. 14. 16 || 28 λανθάνεν τε A: 


sed etiam δὲ v. 15 et 21 servatum et capitu- — corr. Heeren 
lum de auditu v. 15 male continuatum (collo- 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 17. 18. 19. 20 451 


καθάπερ ἐπὶ τῶν ὁρατῶν xal ἀχουστῶν x«l ὀσφραντῶν. τοῦ δὲ κινητικοῦ χατὰ 
τόπον, ὃ δὴ προσείποµεν ὁρμητικόν, τὸ πρῶτον χινοῦν x«l ἐν ἡμῖν καὶ ἐν τοῖς 


ἄλλοις (wot; ἀχίνητον εἶναι. 


18 
Stob. ecl. I 131 p. 336. 338H. Π. Dam. A 29 p. 288, 6 Μ.] 

Αἴτιον δ᾽ 6 Ζήνων φησὶν εἶναι δι 6, οὗ δ᾽ αἴτον συµβεβηχός xal τὸ 
μὲν αἴτιον σῶμα, οὗ ὃδ᾽ αἴτιον χατηγόρηµα ἀδύνατον δ᾽ εἶναι τὸ μὲν αἴτιον 
παρεῖναι, οὗ δέ ἐστιν αἴτιον μὴ ὑπάρχειν. τὸ δὲ λεγόµμενον τοιαύτην ἔχει δύναμιν’ 
αἴτιόν ἐστι δι ὃ Ἰίνεταί τι, olov διὰ τὴν φρόνησιν Ἠίνεται τὸ φρονεῖν καὶ διὰ 
τὴν φυχὴν Ἰίνεται τὸ ζην xal διὰ τὴν σωφροσύνην Ὑίνεται τὸ σωφρονεῖν. ἀδύ- 
νατον γὰρ εἶναι σωφροσύνης περί τινα οὔσης μὴ σωφρονεῖν T, φυχῆς μὴ ζην 7) 
φρονήσεως μὴ φρονεῖν. 

Ἀρύσιππος αἴτιον εἶναι λέγει δι ὅ. xal τὸ μὲν αἴτιον ὃν xal σῶμα καὶ 
[αἴτιον] ὅ τι: οὗ δὲ αἴτιον διά τι. αἰτίαν δ) εἶναι λόγον αἰτίου 3, λόγον τὸν περὶ 
τοῦ αἰτίου ὡς αἰτίου. 

Ποσειδώνιος δὲ οὕτως) αἴτιον δ᾽ ἐστί τινος, δι ὃ ἐκεῖνο, ἡ τὸ πρῶτον 
ποιοῦν Ἡ τὸ ἀρχηγὸν ποιήσεως xal τὸ μὲν αἴτιον ὃν xal σῶμα, οὗ δ᾽ αἴτιον 
οὔτε ὂν οὔτε σῶμα, ἀλλὰ συμβεβηχὸς xol χατηγόρηµα. 


19 
Stob. ecl. I 141 p. 350. 965 Η. 

Σῶμά ἐστι τὸ τριχῇ διαστατόν, πλάτει βάθει µήκει' ταῦτα δὲ πλεοναχῶς 
λέγεσθαι, ὑτὸ μὲν γὰρ µῆκος εἶναι [λέγεσθαι] τὸ µέγιστον διάστηµα τοῦ σώ- 
patog, ὑτὲ δὸ µόνον τὸ χάτωῦεν dvo: xal πλάτος ὁτὸ (uiv) τὸ δεύτερον διά- 
στηµα, ὁτὲ δὲ τὸ &x δεξιᾶς xal ἐξ εὐωνύμωυ. xal βάθος ὁτὸ μὲν Τχαὶ εἰς ἑαυτὸ 
διάστηµα, ὁτὲ δὲ τὸ πρόσω xal ἀπίσω. χατὰ μὲν τὸν πρότερον λόγον οὔτε τῶν 
σφαιρῶν οὔτε τῶν τετραγώνων xal τῶν ὁμοίων οὐδὲν τῶν διαστημάτων τούτων 
ἐχόντων, χατὰ δὲ τὸν δεύτερον παντὸς σώματος τὰς τρεῖς ἔχοντος διαστάσεις διὰ 
τὸ χατὰ πᾶσαν Ὀέσιν ὑπὸ τὸν λόγον τοῦτον πίπτειν αὑτό. 


20 
Stob. ecl. I 11 5 p. 322. 924 Η. 
Ζήνωνος. Οδσίαν δὲ εἶναι τὴν τῶν ὄντων πάντων πρώτην ὕλην, ταύτην 
δὲ πᾶσαν ἀίδιον xal οὔτε πλείω Ἰινομένην οὖτε ἑλάττω' τὰ δὲ µέρη ταύτης 


1 νικητικοῦ F: κινητοῦ C: correxi cf. Arist. 
d. an. III 10 p. 433413 || 2 ὃν δὴ A: correxi 

4 fr. 18 tangitur in Proleg. p. Τὸ sqq. 
Hn iv vir vii x || 8 γίνεται om. D || 12 xal 
αἴτιον A: xal αἴτιον μὲν D: αἴτιον inclusit 
Heeren || διὰ τί AD: corr. Heeren 

17 Stoicorum definitionem [Laert. VII 135 
Sext. adv. math. 121 IX 367 P. H. ΠΙ 99] Ario 
tribui cf. Prol. p. 74 vi virj| num σῶμα elvat? || 


πλέον ἄλλως F: d))we om. C: corr. Hee- 
ren || 18 λέγεσθαι delevi dittographiam | 
19 μὲν om. A || 20 καὶ F: om. C: τὸ ἑλά- 
χιστον 5. Usener || 21 πρῶτον A : corr. Usener, 
cum Arius hac neglegentia non videatur usus 
esse cf. p. 458,22 || 24 τοῦτο A: corr. cod. Aug. 

25 de fr. 20 cf. Prol. p. 735sqq. 1 iv v 
vi vit || lemma in mrg. A || ὄντων C: πρώ- 
των F 


Lad 


10 


20 


25 


σι 


1 


e 


1 


c 


25 


30 


458 ΑΒΙΙ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 90. 21 


οὐκ del ταὐτὰ διαµένειν, ἀλλὰ διαιρεῖσθαι xal συγχεῖσθαι. διὰ ταύτης δὲ διαθεῖν 
τὸν τοῦ παντὸς λόγον, ὃν ἔνιοι εἱμαρμένην καλοῦσιν, οἷόν περ xal ἐν τῇ γονῇ 
τὸ σπέρµα. 

Ἀρυσίππου Στωικοῦ. Τῶν χατὰ ποιότητα ὑφισταμένων πρώτην ὕλην' 
ταύτην δὲ ἀίδιον, οὔτε αὔξησιν οὔτε µείωσιν ὑπομένουσαν, διαίρειν δὲ καὶ 
σύγχυσιν ἐπιδεχομένην κατὰ µέρη, ὥστε φθορὰς γίνεσθαι ἐκ τῶν μερῶν ct; τινα» 
οὐ κατὰ διαίρεσιν, ἀλλὰ xav! ἀναλογίαν τῇ συγχύσει τινῶν γινοµένων ἔχ τινος. 

Ἔφησε δὲ 6 Ποσειδώνιος τὴν τῶν ὕλων οὐσίαν xol ὕλην ἅἄποιον xal 
ἄμορφον εἶναι, καθ Gcov οὐδὲν ἀποτεταγμένον ἴδιον ἔχει σχημα οὐδὲ ποιότητα 
καθ αὑτήν. de δ ἔν τιν σχήµατι xal ποιότητι εἶναι. διαφέρειν δὲ τὴν οὐσίαν 
τῆς ὕλης τὴν οὖσαν χατὰ τὴν ὑπόστασιν ἐπινοία µόνον. 


21 
Stob. ecl. I 10 16 p. 312—316 H. 

Ἀρυσίππου. Περὶ δὲ τῶν ἐκ τῆς οὐσίας στοιχείων τοιαῦτά τινα dmo- 
φαίνεται τῷ τῆς αἱρέσεως ἠγεμόνι Ζήνωνι καταχολουθῶν, τέτταρα λέγων εἶναι 
στοιχεῖα, .. . xal φυτὰ xal τὸν ὕλον xócpov xai τὰ ἐν αὐτῷ περιεχόμενα, xad 
εἷς ταῦτα διαλύεσθαι. τὸ δὲ (πῦρ) κατ ἐξοχὴν στοιχεῖον λέγεσῦαι διὰ τὸ ἐξ αὐτοῦ 
πρώτου τὰ λριπὰ συνίστασθαι χατὰ μεταβολὴν xai εἰς αὐτὸ ἔσχατον πάντα χεό- 
μενα διαλύεσῦαι. τοῦτο δὲ μή ἐπιδέχεσθαι τὴν εἰς ἄλλο χύσιν Y, ἀνάλυσιν. συν- 
(στασθαι δ᾽ ἐξ αὐτοῦ τὰ λοιπὰ xal χεόμενα cl; τοῦτο ἔσχατον τελευτᾶν' παρ᾽ ὃ 
xal στοιχεῖον λέγεσθαι, ὃ πρῶτον ἕστηκεν οὕτως, ὥστε σύστασιν διδόναι ἀφ' 
αὑτοῦ xal ἀπὸ τῶν λοιπῶν χύσιν xai διάλυσιν δέχεσθαι εἷς αὑτό. κατὰ μὲν τὸν 
λόγον τοῦτον αὐτοτελῶς λεγοµένου τοῦ πυρὸς στοιχείου, οὐ μετ ἄλλου qdp* χατὰ 
δὲ τὸν πρότερον xai pet! ἄλλων συστατικὸν εἶναι, πρώτης μὲν γινοµένης τῆς ἐκ 
πυρὸς χατὰ σύστασιν εἰς ἀέρα µεταβολῆς, δευτέρας ὃ ἀπὸ τούτου el; ὕδαωρ, 
τρίτης ὃ) ἔτι μᾶλλον χατὰ τὸ ἀνάλογον συνισταµένου τοῦ ὕδατος el; γῆν. πάλιν 
δ) ἀπὸ ταύτης διαλυοµένης xal διαχεοµένης πρώτη μὲν γίνεται χύσις elg ὕδωρ, 
δευτέρα δ᾽ ἐξ ὕδατος εἰς dépa, τρίτη δὲ xal ἐσχάτη εἰς πῦρ. λέγεσθαι (δὲ) móp 
τὸ πυρῶδες πᾶν xal αέρα τὸ ἀερῶδες xal ὁμοίως τὰ λοιπά. τριχῶς δὲ λεγο- 
µένου χατὰ Ἀρύσιππον τοῦ στοιχείου, καθ ἕνα μὲν τρόπον τοῦ πυρὸς διὰ 
τὸ ἐξ αὐτοῦ τὰ λοιπὰ συνίστασθαι χατὰ μεταβολὴν xal εἰς αὐτὸ λαμβάνειν τὴν 
ἀνάλυσιν' καθ ἕτερον δέ, καθ ὃ λέγεται τὰ τέτταρα στοιχεῖα πῦρ dip ὕδωρ γῆ 
(ἐπεὶ διὰ τούτων τινὸς Ἡ τινῶν T| xal πάντων τὰ λοιπὰ συνέστηκε, διὰ μὲν τῶν 


v. 15 et 16, alii aliter || 15 πῦὂρ Heeren ad- 
didit cf. v. 28. ceterum cf. Laert. VII 136 || 
19 ἀπ αὑτοῦ et v. 20 εἰς αὐτό ante Meine- 


 εἱἰμαρμένην cf. Diog. VII 149. 136 || 
xal À: omissum ab  Heerenio et inse- 
quentibus editoribus || 4 lemma in mrg. A || 


'" suspicor xat' ἀνάλυσιν 3) σύγχυσιν cf. infra 
v. 17. 20 || interponuntur A&tii Plac. I 9 e. ? || 
8 (Π)οσειδωνίου mrg. F || 10 κατ αὐτήν A: cor- 
rexi || 11 τὴν οὖσαν temere seclusit Heeren 

19 de fr. 21 vide Prol. p. 73sqq. 1 11 v 
vi x || 14 lacunam sic expleas: πῦρ ἀέρα 
ὕδωρ γῆν, ἐξ &v συνίστασθαι πάντα xal ζφα cf. 


keum || 21 ob µετ ἄλλου γὰρ post πρότερον 
A: transposuit Heeren. an οὗ ptt ἄλλου 
γίγνεσθαι ὃ tum. v. 20 κατὰ μὲν οὖν scribes || 
24 ὃ ἔστι A: corr. Heeren || 25 cf. ad 
p. 453,9 |; 26 δεύτερον A: corr. Meineke || 
6à add. Heeren 


ΑΕΙ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 21. 22. 28 459 


τεττάρων, ὡς τὰ (da xal τὰ ἐπὶ γῆς πάντα συγχρίµατα, διὰ δυοῖν δέ, ὡς f 
σελήνη διὰ πυρὸς xal ἀέρος συνέστηκα, OU ἑνὸς δέ, ὡς 6 fioc: διὰ πυρὸς γὰρ 
μόνου, 6 γὰρ Ίλιος πῦρ ἐστιν εἱλικρινές)» κατὰ τρίτον λόγον λέγεται στοι- 
χεῖον εἶναι ὃ πρῶτον συνέστηχεν οὕτως, ὥστε γένεσιν διδόναι ἀφ αὑτοῦ ὁδῷ 
µέχρι τέλους xal ἐξ ἐκείνυ τὴν ἀνάλυσιν δέχεσθαι εἷς ἑαυτὸ -τῇῃ ὁμοίᾳ 60d. 
εγονέναι δ) ἔφησε xal τοιαύτας ἀποδόσεις περὶ στοιχείου, ὡς ἔστι τό τε δι’ 
αὑτοῦ εὐχινητότατον xal 7, ἀρχὴ (καὶ 6) λόγος xai f, ἀίδιος δύναµις φύσιν ἔχουσα 
τοιαύτην, ὥστε d γῆν τε χινεῖν χάτω πρὸς γῆν τὴν τροφήν, καὶ ἀπὸ τῆς τροφῆς 


ἄνω πάντῃ κύχλῳ, sic αὑτήν τε πάντα χαταναλίσχουσα xal τὸ αὐτῆς πᾶἄλιν ἆπο- 


χαὈιστᾶσα τεταγµένως xal ὁδφῷ. 


22 
Stob. ecl. I 193 p. 404. 406H. 
Ἀρυσίππου. Κίνησιν δέ φησιν εἶναι ὁ Ἀρύσιππος µεταβολὴν χατὰ τόπον 
3j ὅλῳ 7, μέρει, ἢ μεταλλαγὴν ἐκ τόπου 7| χαθ᾽ ὅλον Ἡ χατὰ µέρος. καὶ ἄλλως' 
χίνγσιν (μὲν) μεταλλαγὴν χατὰ τόπον 7| σχῆμα, φορὰν δὲ µετέωρον χίνησιν ὀξεῖαν, 


μονὴν δὲ τὸ μὲν οἷον ἀχινησίαν σώματος, τὸ ὃ) oloy σώματος σχέσιν χατὰ ταὐτὰ 


xal ὡσαύτως νῦν τε xal πρότερον. πολλαχῶς δὲ λέγεσθαι τὴν χίνησιν xal τὴν 
μονήν, διὸ xal πολλοὺς xaÜ' ἕκαστον σηµαινόµενον ἀποδίδοσθαι Opouc. τὰς δὲ 
πρώτας χινήσεις εἶναι δύο, τήν τε εὐθεῖαν xal τὴν χαμπύλην΄ διὰ τούτων δὲ πολ- 
λαχῶς µιγνυμένων Ἰίνεσθαι πολλὰς κινήσεις xal διαφερούσας. 


223 
Stob. ecl. I 194 p. 406. 408H. | | 

Ζήνωνος. Τῶν ὃ ἐν τῷ xóopqudvtoy τῶν κατ ἰδίαν ἕξιν συνεστώτων 
τὰ µέρη τὴν φορὰν ἔχειν el; τὸ τοῦ ὅλου μέσον, ὁμοίως. δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ χόσ- 
µου, διόπερ ὀρθῶς λέγεσθαι πάντα τὰ µέρη τοῦ χόσµου ἐπὶ τὸ µέσον τοῦ κόσμου 
τὴν φορὰν ἔχειν, μάλιστα δὲ τὰ βάρος ἔχοντα) ταὐτὸν δ᾽ αἴτιον εἶναι xol τῆς 
τοῦ χόσµου μονῆς ἐν ἀπείρῳ χενῷ xal τῆς γῆς παραπλησίως ἐν τῷ xóopup περὶ 
τὸ τούτου χέντρον χαθιδρυµένης ἰσοκρατῶς. οὐ πάντως δὲ σῶμα βάρος ἔχειν, 
ἀλλ) ἀβαρη εἶναι ἀέρα χαὶ πῦρ' τείνεσθαι δὲ καὶ ταῦτά πως ἐπὶ τὸ τῆς ὅλης 
σφαίρας τοῦ χόσµου μέσον, τὴν δὲ σύστασιν πρὸς τὴν περιφέρείαν αὐτοῦ ποιεῖσθαι. 
φύσει γὰρ ἀνώφοιτα ταῦτ εἶναι διὰ τὸ μηδενὸς µετέχειν βάρους παραπλησίως 


ὃ δὲ post τρίτον addebat Meineke || 4 ἀπ᾿ αὐτοῦ 
A: corr. Meineke || Τ εὐχινητότατον cf. p. 465,9 || 
xal ὁ deest in libris || 8 extrema corrupta 
sunt. suadeo: ὥστε Πάντων ποιεν κάτω 
πρὸς γῆν τὴν τροπήν, [τροπὴν invenit Usener], 
xal ἀπὸ γῆς τροπὴν [sic Usener] ἄνω πάντῃ 
χύχλῳ [cf. fr. 31 p. 466, 16], εἰς αὑτήν τε 
πάντα Χαταναλίσχουσα xol do' ἑαυτῆς [fuit 
χἀπὸ αὐτῆς, sic Usener)] πάλιν κτλ. 

11 fr. 22. 23 cohaerent, fr. 24 falso in libris 


interpositis Platonis duobus locis sequitur cf. 
Prol p. τὸ δα. t 1v v vi x [| 18 μὲν ad- 
didi || µετεώρου A: correxi cf. fr. 29. ἐκ µε- 
τεώρου Meineke 

19 τῶν post πάντων delet Usener || 23 
τῇ rj A: corr. Heeren || 25 Ἰίνεσθαι A: 
correxi. nam etsi fugiunt aer ignisque terrae 
medium, servant tamen illam directionem 
contraria petentes. χινεῖσθαι Meineke || 27 ἀνώ- 
quta -F: ἄνω τὰ φυτὰ C: corr. Canterus 


σι 


10 


20 


25 


1 


e 


25 


460 ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 23. 24. 25 


δὸ τούτοις οὐδ αὐτόν φασι τὸν xócpov βάρος ἔχειν διὰ τὸ τὴν ὅλην αὐτοῦ σύ- 
στασιν Éx τε τῶν βάρως ἐχόντων στοιχείων εἶναι καὶ ἐκ τῶν ἀβαρῶν, τὴν δ᾽ 
ὅλην γῆν καθ’ ἑαυτὴν μὲν ἔχειν ἀρέσχει βάρος, παρὰ δὲ τὴν θέσιν διὰ τὸ τὴν 
µέσην ἔχειν χώραν (πρὸς δὲ τὸ µέσον εἶναι τὴν φορὰν τοῖς τοιούτοις σώμασιν) 
ἐπὶ τοῦ τόπου τούτου µόνειν. 


24 

Stob. ecl. I 197 p. 408. 410 Η. 

Ἀπολλόδωρος ἐν vf, Φυσικῇ τέχνῃ κχίνησιν εἶναι μεταβολῆν xarà τόπον 
ἡ σχῆμα 7, ὅλῳ ἢ [τοῖς] µέρεσι, σχέσιν δὲ συνοχὴν xatà τόπον T, σχῆμα xal τὸ 
ἴσχεσθαι τοιοῦτο" γένη δὲ χινήσεως εἶναι πρῶτα δύο, τήν τα xat! εὐθεῖαν xal 
τὴν ἐγκύχλιον. τούτων δὲ εἴδη γίνσθαι πλείονα. περὶ τὸ αὐτὸ δὲ κινήσεις TC 
νεσθαι πολλὰς xai ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, οἷον περιπατεῖν καὶ τρέχειν μὴ ἐχβαίνοντα 
τὸν ἀσώματον τόπον, xal dua χινεῖσθαι τήν τε ἐπ εὐθεῖαν καὶ τὴν εἷς τὰ 
πλάγια καὶ τὴν ἔμπροσθεν xal τὴν ὀπισθεν xal τὴν εἰς δεξιὰν xal ἀριστερὰν xal 
ἐγχύχλιον xal ταχέως dpa xai βραδέως, χαθάπερ ἐπὶ τῶν πλεόντων xoi τῶν 
ὁμοίως τούτοις διαχειµένων συντυγχάνειν. ὥσπερ δὲ παντὸς σώματος ἐλέγομεν 
µέρος εἶναι σῶμα xal πάσης ἐπιφανείας ἐπιφάνειαν xal πάσης γραμμῆς γραμμὴν 
xai παντὸς τόπρυ τόπον χαὶ παντὸς χρόνου χρόνον, οὕτως xol πάσης χινήσεως xí- 
vao εἶναι ῥητέον xal πάσης σχέσεως σχέσιν κατὰ τὴν αὐτὴν ἀναλογίαν. 


20 
Stob. ecl. 1 184 p. 390—394 Η. 


Τόπον $' εἶνι ὁ Xpóctnmoc ἀπεφαίνετο τὸ xaxeyóuevoy δι᾽  GÀou ὑπὸ 
ὄντος 3| τὸ οἷόν (τε) χατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος xal δι ὕλου κατεχόμενον εἴτε ὑπὸ 
τινὸς (εἴτε) ὑπὸ τινῶν. ἐὰν δὲ τοῦ οἵου τε χατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος τὶ μὲν κατέχηται, 
ti δὲ µή, τὸ ὅλον (οὔτε) χενὸν ἔσεσθαι οὔτε τόπον, ἕτερον δέ τι οὐχ ὠνομασμένον' 
τὸ μὲν γὰρ χενὸν τοῖς χενοῖς ἀγγείοις λέγεσθαι παραπλησίως, τὸν δὲ τόπον τοῖς 
πλήρεσι᾽ χώραν δὲ πότερον τὸ μεῖζον οἷόν τε κατέχεσθαι ὑπὸ ὄντος xal otov 
μεῖζον ἀγγεῖον σώματος T, τὸ χωροῦν μεῖζον σῶμα: τὸ μὲν οὖν χενὸν dmetpov 
εἶναι λέγεσθαι. τὸ γὰρ ἐχκτὸς τοῦ χόσµου τοιοῦτ εἶναι" τὸν δὲ τόπον πεπερασµένον 
διὰ τὸ μηδὲν σῶμα ἄπειρον εἶναι. χαθάπερ δὲ τὸ σωματιχὸν πεπερασµένον εἶναι, 
οὕτως τὸ ἀσώματον ἄπειρον ὅ τε γὰρ γρόνος ἄπειρος xal τὸ χενόν. ὥσπερ γὰρ 


— κ υ-υμυ μυ 


7 τοῖς delevi || 8 τοιοῦτον cod. August. 
num (xatd) τὸ αὐτόῦ cf. p. 459, 14 || 9 ἔγκυ- 
χλον À: corr. Heeren || 11 ἀσώματον vix 
sanum. an τὸν αὐτὸν || xal dua F: ἢ dpa 
C || 14 οὖν τυγχάνεν A: corr. Meineke | 
fortasse λέγομεν cf. p. 461, 11 

18 de fr. 25 dixi Prol. p. 739sqq. tt iv vi 
vit x || 19 addidi τε cf. v. 20 et Sextus Emp. 
Pyrrh. Hyp. III 124. οἱ Στωιχκοί φασι xe- 
νὸν μὲν εἶναι τὸ οἷόν τε ὑπὸ ὄντος κατέχεσθαι 


μὴ κατεχόμενον δέ, διάστηµα ἔρημον σώ- 


µατος, 3) διάστηµα ἀχαθεχτούμενον ὑπὸ σώ- 
µατος, τόπον δὲ διάστηµα ὑπὸ ὄντος χατε- 
χόµενον xal ἐξισαζόμενον τῷ κατέχοντι αὐτόν, 
νῦν Uv χαλοῦντες τὸ σῶμα, χώραν δὲ διάστηµα 
κατὰ μέν τι χατεγόµενον ὑπὸ σώματος xatd 
δέ τι ἀχαθεκτούμενον, ἑνίων χώραν εἰπόντων 
εἶναι τὸν τόπον τοῦ μεγάλου σώματος || 20 εἴτε 
addidit Heeren |! 21 οὔτε addidit Canterus 
in latinis || ἔσται οὔτε τόπος A: corr. Use- 
ner || 22 xevoi; αἰτίοις A: corr. Canterus 
itemque αἴτιον v. 24 


ΑΒΠ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 25. 26 461 


τὸ μηδὰν οὐδέν ἐστι πέρας, οὕτως οὐδὲ τοῦ μηδενός, οἷόν ἐστι τὸ χενόν. χατὰ 
γὰρ τὴν αὐτοῦ ὑπόστασιν ἄπειρόν ἐστι, περατοῦται Ó' αὖ τοῦτο ἐχπληρούμενον' 
τοῦ δὲ πληροῦντος ἀρθέντος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ νοῆσαι πέρας. 


26 
Stob. ecl. 18 40 42 p. 254. 256—262 Η. 

Ζήνων ἔφησο χρόνον εἶναι χινήσθως διάστηµα, τοῦτο δὲ xal µέτρον xal 
κριτήριον τάχους τε xal βραδύτητος, ὅπως ἔχει Β * * κατὰ τοῦτον δὲ Ἰίνεσθαι τὰ 
γινόμενα xol τὰ περαινόµενα ἅπαντα xal τὰ ὄντα εἶναι. 

Ἀπολλόδωρος δ᾽ ἐν τῇ Φυσικῇ τέχνῃ οὕτως ὀρίζεται τὸν χρόνον" χρόνος 
δ) ἐστὶ τῆς τοῦ κόσμου κινήσεως διάστηµα, οὕτως O' ἐστὶν ἄπειρος ὡς ὁ πᾶς 
ἀριθμὸς ἄπειρως λέγεται εἶναι" τὸ μὲν γάρ ἐστιν αὐτοῦ παρεληλυθὸς τὸ δὲ ἑνε- 
στηχὸς τὸ δὲ µέλλον. ἑἐνεστάναι Ob τὸν πάντα χρόνον, ὡς τὸν ἐνιαυτὸν ἐνεστη- 10 
χέναι λέγομεν, κατὰ μείζονα πεβριγραφήν, xal ὑπάρχειν Ó πᾶς χρόνος λέγεται 
οὐδενὸς αὐτοῦ τῶν μερῶν ὑπάρχοντος ἀἁπαρτιζόντως. 

Ποσειδώνιος' τὰ µέν ἐστι χατὰ πᾶν ἄπειρα, ὡς ὁ σύμπας χρόνος. τὰ δὲ 
χατὰ tl, ὡς ὁ παρεληλυθὼς χρόνος καὶ ὁ µέλλων΄ κατὰ γὰρ τὸν παρόντα µόνον 
ἑχάτερος πεπέρανται. τὸν δὲ χρόνον οὕτως ὀρίζεται, διάστηµα χινήσεως T, µέτρον ιό 
τάχους τε xal βραδύτητος, ὅπως ἔχει τὸ ἐπινοούμενον. (xal) xatd τὸ πότε τοῦ χρό- 
νου τὸν μὲν εἶναι παρεληλυθότα, τὸν δὲ μέλλοντα, τὸν δὲ παρόντα, ὃς ἔκ τινος 
µέρους τοῦ παρεληλυθότος xal τοῦ μέλλοντος περὶ τὸν διορισμὸν αὐτὸν συνέστηκε’ 
τὸν δὲ διορισμὸν σηµειώδη εἶναι. τὸ δὲ νῦν xal τὰ ὅμοια ἐν πλάτει χρόνον 
καὶ οὐχὶ κατ ἀπαρτισμὸν νοεῖσθαι. λέγεσθαι δὲ τὸ νῦν xal χατὰ τὸν ἐλάχιστον 50 
πρὸς αἴσθησιν χρόνον περὶ τὸν διορισμὸν τοῦ μέλλοντος xal παρεληλυθότος 
συνιστάµενον. 

Ὅ δὲ Χρύσιππος ypóvoy εἶναι χινήσεως διάστηµα, καθ ὃ ποτὸ λέγεται 
µότρον τάχους τε xal βραδύτητος, T| τὸ παραχολουθοῦν διάστηµα τῇ τοῦ χόσµου 
χινήσει. xal χατὰ μὲν τὸν χρόνον χινεῖσθαί τε ἕχαστα xal εἶναι: εἰ μὴ dpa διττὸς 56 
λάόγεται 6 χρόνος, καθάπερ $ τε γή xal T, Δάλαττα xal τὸ χενὸν τά τε ὅλα xal 
τὰ µέρη τὰ αὐτῶν. ὥσπερ δὲ τὸ xevüy πᾶν ἄπειρον εἶναι πάντῃ, xal τὸν χρόνον 
πάντα ἄπειρον εἶναι ἐφ᾽ ἑκάτερα" καὶ γὰρ τὸν παρεληλυθότα xal τὸν μέλλοντα 
ἄπειρον εἶναι. ἐκφανέστατα δὲ τοῦτο λέγει, ὅτι οὐθεὶς ὅλως ἐνίσταται χρόνος, ἐπεὶ 
γὰρ sic ἄπειρον f; τομὴ τῶν συνεχόντων ἐστί, χατὰ τὴν διαίρεσιν ταύτην xal πᾶς so 
χρόνος εἰς ἄπειρον ἔχει τὴν τοµήν' ὥστε µηθένα xat' ἀπαρτισμὸν ἐνεστάναι 
χρόνον, ἀλλὰ xatd πλάτος λέγεσθαι. µόνον δὲ ὑπάρχειν φησὶ τὸν ἐνεστῶτα, τὸν 


1 οὐδὲ fv F: Bv (οὐδὲ om.) Ο || οὕτως δὲ A: — correxi || 16 καί πως [xol πῶς C] ἔχει τὸν 
corr. Usener. οὕτως xal Vat. et Aug. || 2 ἀἐπινοούμενον A: corr. Heeren || xat addidi || 
τὴν αὐτοῦ vulgo: correxi 19 ypóvou A: corr. Usener. seclusit Heeren || 

4 de fr. 26 cf. Prol. p. 79sqq. t vi vir x || 28 xa9' ὃν A: corr. Heeren || 24 idem re- 
lemmata Ζήνωνος 'ArolAobdpou Ποσειδωνίου ^ petitur a Stobaeo p. 250H. post Αι. 1222 
Xpucírrou in marg. iterata sunt. post εἶναι µέτρον βραδύτητος 7) τάχους εἶπε Χρύσιππος |i 
v. 6 interponitur Hermae locus || 5 post ἔχει «29 éàxgavéctata A: ἐμφανέστατα cod. Aug. || 
hiat oratio cf. v. 16 || 12 ἁπαρτίζοντος A: ὅλος A: corr. cod. Aug. || 32 φησὶ C: 
corr. Heeren || 15 ἑκατέροις πεπέρασται A: — qaot F 


b 


462 ΑΕΙ DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 26. 27 


óà παρφχημµένον xal τὸν μέλλοντα ὑφεστάναι uév, ὑπάρχειν δὲ οὐδαμῶς, el ui 
ώς xal χατηγορήµατα ὑπάρχειν λέγεται µόνα τὰ συµβεβηχότα, olov τὸ περιπατεῖν 
ὑπάρχει µοι ὅτε περιπατῶ, ὅτε δὸ χαταχέχλιµαι 7) κάθηµαι οὐχ ὑπάρχει. . . 
"Eap δὲ ἔτους ὥραν κχεχραµένην ἐκ χειμῶνος ἀπολήγοντος xal θέρους dp- 
χοµένου, T, τὴν μετὰ χειμῶνα ὥραν πρὸ θέρους. Üépo; δὲ ὥραν ἔτους τὴν pd- 
Aut! ὑφ) ἡλίου διαχεχαυµένην. µετόπωρον δὲ ὥραν ἔτους τὴν μετὰ Ὀέρος μὲν 
πρὸ χειμῶνος δέ, χεχραµένην. χειμῶνα δὲ ὥραν ἔτους τὴν µάλιστα κατεφυγµένην, 
Ἡ τὸν περὶ γῆν dépa χατεὐυγµένον. ἸὙίνεσθαι δὲ ἰσημερίας δύο χαὺ᾽ ἕχαστον 


10 ἐνιαυτὸν xal τροπὰς δύο: ἰσημερίας μὲν ὅταν ἵ νὺξ xal Ἡ ημέρα ἴσαι do, 


15 


25 


τούτων δὲ τὴν μὲν ἔαρι v(vegDan, τὴν δὲ petomdpo* τῶν δὲ τροπῶν τὰς μὲν Oé- 
ρους, τὰς δὲ γειμῶνος. 


21 
Stob. ecl. ΙΤ et 207 p. 432—438H. 
Ποσειδώνιος δὲ φθορὰς xal Ὑενόσεις τέτταρας εἶναί φησιν ἐκ τῶν ὄντων 
» , 1 1 νά 3 ν 4 M M 9 
el; τὰ ὄντα γιγνοµένας. την μὲν γὰρ ix τῶν οὐκ ὄντων xal τὴν εἰς (τὰ) οὐκ 
v , wv , 3 /, $7 Rd m | "m v 
ὄντα, καθάπερ εἴπομεν npóaUev, ἀπέγνωσαν ἀνύπαρκτον οὖσαν. τῶν δ᾽ el; (xd) ὄντα 
γινοµένων μεταβολῶν τὴν μὸν εἶναι κατὰ διαίρεσιν, τὴν δὸ xat' ἀλλοίωσιν, τὴν δὲ 
χατὰ σύγχυσιν, τὴν ὃ᾽ ἐξ ὅλων, λεγοµένην δὲ xat! ἀνάλυσιν. τούτων δὲ τὴν xat 
ἀλλοίωσιν περὶ τὴν οὐσίαν Ἰίγνεσθαι, τὰς δὲ ἄλλας τρεῖς περὶ τοὺς ποιοὺς λεγο- 
µένους τοὺς ἐπὶ τῆς οὐσίας Ὑιγνοµένους, ἀκολούθως ὃὲ τούτοις xal τὰς γενέσεις 
συµβαίνειν. τὴν γὰρ οὐσίαν οὔτ᾽ αὔξεσθαι οὔτε μειοῦσθαι xatà πρόσθεσιν Ἡ 
ἀφαίρεσιν, ἀλλὰ µόνον ἀλλοιοῦσθαι, χαθάπερ ἐπ᾽ ἀριθμῶν καὶ µέτρων [καὶ] συµ- 
βαίνειν ἐπὶ (8) τῶν ἰδίως ποιῶν otov Δίωνος xal θέωνος xai αὐξήσεις xal 
μειώσεις Ὑίνεσθαι. διὸ xal παραµένειν τὴν ἑκάστου ποιότητα [τὰ] ἀπὸ τῆς γενέ- 
σεως µέχρι τῆς ἀναιρέσεως, (ὡς) ἐπὶ τῶν ἀναίρεσιν ἐπιδεχομένων ζῴων xai 
φυτῶν xal τῶν τούτοις παραπλησίων. ἐπὶ δὲ τῶν ἰδίως ποιῶν φασι δύο εἶναι τὰ 
δεχτιχκἁ µόρια. τὸ µέν τι χατὰ τὴν τῆς οὐσίας ὑπόστασιν, τὸ δέ (τι) κατὰ τὴν 
top n Ἶν τη , 

τοῦ ποιοῦ. τοῦτο γάρ, ὡς πολλάχις BAéqousw, τῆν αὐξησιν καὶ τὴν µείωσιν ἐπι- 








ad ἀνάλυσιν v. 17. ceterum cf. Prol. p. 738q. 
r uu vi || additur Ποσειδωνίου in mrg. || 14 


1 ὑφεστάναι F: dosotdvat C sed cf. Clirysippus 
Plut. d. comm. not. 418 p. 1081F τὸ μὲν πα- 


βφχημένον τοῦ χρόνου xal τὸ µέλλον οὐχ ὑπάρ- 
χειν ἀλλ ὑφεστηκέναι, µόνον δὲ ὑπάρχειν τὸ 
ἐνεστηκός || εἰ μὴ Canterus in latinis: εἰσὶν 
Α || 2 λέγεται µόνον (opp. ὄντως ὑπάρχει) coni. 
Usener || 4 omisit Stobaeus nonnulla || 7 ἀφ᾽ 
ἡλίου A: corr. Meineke || 9 τὴν περὶ γῆν ἀέρα 
χατεφυγµένην A: correxi ex Diog. VII 151 
χειμῶνα μὲν εἶναί φασι τὸν ὑπὲρ γῆς [cf. Αη. 
III 6 1] ἀέρα χατεφυγµένον: Heeren ἢ τῷ περὶ 
γῆν dépt χατεφυγµένην quod parum distat a 
priore definitione 

13 fr. 2 bis excerptum est: primum c. 17 
post fr. 28 tum c. 207 inde ab initio usque 


et 15 τὰ addidi || 15 ἀπέσωσαν A ο. 20: ἐπέ- 
γνωσαν c.17: correxi. intelleguntur Stoici cf. 
v.29. ἀπέγνω ὡσὰν Usener. ἀπέγνωσεν Heeren || 
17 δὲ δὺ ὅλων Meineke || post λεγομένων om. 
δὲ C || 20 τὴν δὲ A : corr. Heeren || πρόθεσιν 
ante Heerenium || 21 χαθάπερ — συµβαίνειν 
post ἀφαίρεσιν ponam || καὶ συµβαίνειν ἐπὶ 
τῶν ὑδέως A : corr. Heeren || 23 τὰ del. Heeren || 
24 ὡς addidit Heeren || 24 ἐπιδεγομένων F : δε- 
γοµένων C || 25 qaot A cf. ad v. 15. δύο μὲν 
εἶναί φησι sine causa Heeren || 26 «t post δὲ 
addidit Heeren || 27 τοῦ zoutoo τὸ γὰρ Α: 
correxit Canterus || λέγομεν A: corr. Meineke 





ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 27. 28 463 


δέχεσθαι' μὴ εἶναι δὲ ταὐτὸν τό τε ποιὸν ἰδίως xal τὴν οὐσίαν [6] ἐς ἧς ἔστι 
τοῦτο, μὴ μέντοι γε pO ἕτερον, ἀλλὰ µόνον οὐ ταὐτόν διὰ τὸ xal µέρος εἶναι 
τῆς οὐσίας καὶ τὸν αὐτὸν ἐπέχειν τόπον, τὰ ὃ ἕτερα τινῶν λεγόμενα δεῖν xal 
tóm κεχωρίσὃαι xal μηδ ἐν µέρει θεωρεῖσθαι. 

Ἱὸ δὲ μὴ εἶναι ταὐτὸ τό το χατὰ τὸ ἰδίως ποιὸν xal τὸ κατὰ τὴν οὐσίαν, 
δῆλον εἶναί φησιν 6 Μν ήσαρχος;: ἀναγχαῖον γὰρ τοῖς αὐτοῖς ταὐτὰ συµβεβηχέναι. 
& γάρ τις πλάσας ἵππον λόγου χάριν συνθλάσειεν, ἔπειτα χύνα ποιήσειεν, εὐλόγως 
ἂν ἡμᾶς ἰδόντας εἰπεῖν, ὅτι τοῦτ) οὐκ ἣν πάλαι, νῦν O' ἐστίν' ὥσθ) ἕτερον εἶναι 
τὸ ἐπὶ τοῦ ποιοῦ λεγόμενον τό τε [xal] ἐπὶ τῆς οὐσίας. καθόλου νοµίζειν τοὺς 
αὐτοὺς ἡμᾶς εἶναι ταῖς οὐσίαις ἀπίθανον εἶναι φαίνεται’ πολλάκις γὰρ συμβαίνει 
τὴν μὲν οὐσίαν ὑπάρχειν πρὸ τῆς γενέσεως εἰ τύχοι τῆς δωχράτους, τὸν δὲ Σω- 
χράτην µηδέπω ὑπάρχειν, xal μετὰ τὴν τοῦ δωχράτους ἀναίρεσιν ὑπομένειν μὲν 
τὴν οὐσίαν, αὐτὸν δὲ µηχέτ εἶναι. 


28 
Stob. ecl. I 17 p. 9/4—9278H. 

Ἀρύσιππος δὲ τοιοῦτόν τι διεβεβαιοῦτο" εἶναι τὸ v πνεῦμα χινοῦν ἑαυτὸ 
πρὸς ἑαυτὸ xal ἐξ αὐτοῦ, 7| πνεῦμα ἑαυτὸ χινοῦν πρόσω xal ὀπίσω, πνεῦμα δὲ 
εἴληπται διὰ τὸ λέγεσθαι αὐτὸ dépa εἶναι κινούµενον᾽ ἀνάλογον δὲ γίνεσθαι χἀπὶ 
τοῦ αἰθέρος, ὥστε xal εἰς κοινὸν λόγον πεσεῖν αὐτά. ἢ τοιαύτη δὲ χίνησις κατὰ 
μόνους Y(verat τοὺς νομίζοντας τὴν οὐσίαν πᾶσαν μεταβολὴν ἐπιδέχεσθαι xai 
σύγχυσιν xal σύστασιν xal σύμμιξιν xal σύμφυσιν καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. 
διαφέρειν γὰρ ἀρέσχει τοῖς ἀπὸ τῆς Στωιχκῆς αἱρέσεως παράθεσιν uit κρᾶσιν 
σύγχυσιν' παράθεσιν μὲν γὰρ slvat σωμάτων συναφὴν χατὰ τὰς ἐπιφανείας, ὡς 
ἐπὶ τῶν σωρῶν ὁρῶμεν, ἐν oig πυροί τε xal χριθαὶ xal φαχοὶ xal st τινα τούτοις 
ἄλλα παραπλήσια περιέχεται, xal τῶν ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν Φήφων xal ἄμμων' 
μῖξιν δ᾽ εἶναι δύο ἢ xal πλειόνων σωμάτων ἀντιπαρέχτασιν δι’ ὅλων, ὑπομενουσῶν 
τῶν συμφυῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων, ὡς ἐπὶ τοῦ πυρὸς ἔχει καὶ τοῦ πεπυραχτω- 
μόνου σιδήρου» ἐπὶ τούτων γὰρ (QU) ὅλων Ὑίνεσθαι τῶν σωμάτων τὴν ἀντι- 
παρέχτασιν. ὁμοίως δὲ χἀπὶ τῶν ἐν ἡμῖν φυχῶν ἔχει: δι ὅλων γὰρ τῶν σω- 
µάτων ἡμῶν ἀντιπαρεχτείνουσιν ἀρέσχει γὰρ αὐτοῖ σῶμα διὰ σώματος ἀντι- 
παρήχειν. χρᾶσιν Ó' εἶναι λέγουσι δύο 3| καὶ πλειόνων σωμάτων ὑγρῶν δι ὅλων 
ἀντιπαρέκτασιν τῶν περὶ αὐτὰ ποιοτήτων ὑπομενουσῶν. (xal) τῆν μὲν μῖξιν xal 
ἐπὶ ξηρῶν γίγνεσθαι σωμάτων, οἷον πυρὸς xal σιδήρου Φυχῆς τε xal τοῦ περι- 
έχοντος αὐτὴν σώματος, τὴν δὸ χρᾶσιν ἐπὶ µόνων φασὶ Ἰίνεσθαι τῶν ὑγρῶν' 


p. 483 M. μῖξις μὲν οὖν σωμάτων διαφερόντων 
ἐστὶν οὐχ ἐν χόσμῳ παράθεσις. ὥσπερ ἂν el 


l εἶναί τε A: correxi || ὃ delevit Heeren || 
9 τὴν οὐσίαν A: corr. cod. Vat. || 4 τόπων 


F || 6 ταῦτα ante Heerenium || 9 τὸ δὲ 
xal Α: corr. Heeren qui post χαθόλου addit 
οὖν || 12 τὴν τῆς A: correxi 

13 de hoc fr. dixi Prol. p. 738qq. t it τι | 
16 κἀπὶ τοῦ scripsi cf. v. 27: κάπειτα A || 
19 γύσιν A: corr. Heeren || 22 σιρῶν coni. 
Meineke, sed cf. Philo de confus. lingu. 37 


τις σωρὸν ποιήσει χριθὰς xal πυροὺς xal ὁρό- 
βους xal ἄλλα τὰ Γι. ἀλλ ἄττα] cb τῶν 
σπαρτῶν εἰς ταὐτὸν εἰσενεγκών || 26 δί ὅλων 
ex v. 24. 27. 99 Meineke: ὅλον C: ὅλου F || 
9" ἔχειν probabiliter Usener || 90 καὶ addidit 
Meineke, οὖν post μὲν Heeren 


[sd 


0 


20 


464 


ARIL DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 98. 29 


συνεχφαίνεσθαι γὰρ ἐκ τῆς χκράσεως τὴν ἑχάστου τῶν συγχραθέντων ὑγρῶν ποιό- 
τητα οἷον οἴνου μέλιτος ὕδατος ὄξους τῶν παραπλησίων. ὅτι Ó ἐπὶ τοιούτων 
χράσεων διαµένουσιν at ποιότητες τῶν συγχραθέντων, πρόδηλον ἐκ τοῦ πολλάχις 
ἐξ ἐπιμηχανήσεως ἀποχωρίζεσθαι ταῦτα ἀπ ἀλλήλων. ἐὰν γοῦν σπόγγον ἠλαια- 
s µένον χαθῇ τις el; οἶνον ὕδατι χεχραµένον, ἀποχωρίσει τὸ ὕδωρ τοῦ οἴνου dva- 
δραµόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸν σπόγγον. τὴν δὲ σύγχυσιν δύο (3) καὶ πλειόνων 
ποιοτήτων περὶ τὰ σώματα μµεταβολὴν εἰς τέρας διαφερούσης τούτων ποιότητος 
γένεσιν, ὡς ἐπὶ τῆς συνθέσεως ἔχει τῶν µύρων xal τῶν ἰατριχῶν φαρμάκων. 


Euseb. P. E. XV 151—9 


29 


Ὁποίαν δόξαν ἐπάγονται οἱ Στωικοὶ περὶ τοῦ θεοῦ καὶ περὶ συστάσεως τοῦ παντὸς ἀπὸ 


10 τῶν Ἀρείου Διδύμου. 


Ὅλον δὲ τὸν χόσµον σὺν τοῖς ἑαυτοῦ µέρεσι προσαγορεύουσι Ücóv* τοῦτον 
δὲ ἕνα µόνον εἶναί φασι καὶ πεπερασµένον xal ζῷον καὶ ἀίδιον xal θεών. ἐν γὰρ 
τούτῳ πάντα περιέχεσθαι τὰ σώματα, xevbv δὲ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ. τὸ γὰρ 
M ἐκ πάσης τῆς οὐσίας ποιὸν προσαγορεύεσθαι (xócpov καὶ) τὸ κατὰ τὴν διαχό- 


 όµγσιν τὴν τοιαύτην διάταξιν ἔχον. 


διὸ χατὰ μὲν τὴν προτέραν ἀπόδοσιν ἀίδιον 


τὸν χόσµον εἶναί φασι, κατὰ δὲ τὴν διαχόσµησιν γενητὸν xal μεταβλητὸν κατὰ 


9 περιόδους ἀπείρους γεγονυίας τε xal ἐσομένας. 


καὶ τὸ μὲν ἐχ τῆς πάσης οὐσίας 


ποιὸν χόσμον ἀίδιον εἶναι xal Θεόν’ λέγεσθαι δὲ χόσµον (xal) σύστημα ἐς οὐ- 
ρανοῦ xal ἀέρος xal γῆς xal Ὀαλάττης xal τῶν à» αὐτοῖς φύσεων' λέγεόθαι δὲ 
20 χόσµον xal τὸ οἰκητήριον θεῶν xal ἀνθρώπων (f| τὸν ἐκ Bedv xal ἀνθρώπων) 


4 καὶ τῶν ἕνεχα τούτων γενοµένων συνεστῶτα. 


ὃν γὰρ τρόπον πόλις λέγεται 


διχῶς τό τε οἰκητήριον καὶ τὸ ἐχ τῶν ἑνοιχούντων σὺν τοῖς πολίταις σύστημα, 
οὕτω xal 6 χόσµος οἶονεὶ πόλις ἐστὶν ἐκ θεῶν xal ἀνθρώπων συνεστῶσα, τῶν 


D μὲν Ὀεῶν τὴν ἠγεμονίαν ἑχόντων, τῶν ὃ) ἀνρώπων ὑποτεταγμένων. 


κοινωνίαν 


s5 ὃ ὑπάρχειν πρὸς ἀλλήλους διὰ τὸ λόγου µετέχειν; ὥς ἐστι φύσει νόμος" τὰ ὃ 
ἄλλα πάντα γεγονέναι τούτων ἕνεχα. oig ἀκολούθως νοµιστέον mpovosiv τῶν dv 
ὑρώπων τὸν τὰ ὅλα διοικοῦντα δεόν, εὐεργετιχὸν ὄντα xal χρηστὸν xal φιλάν- 


6 Όρωπον δίκαιόν τε xal πάσας ἔχοντα τὰς ἀρετάς. 


— — —— ---- —- 


Ἱ τῶν xpácewv cod. Vatic. secutus Mei- 
neke || 4 οὖν A: corr. Meineke || ἑλαιούμε- 
voy À: corr. Meineke. cf. Philo 1. c. σπόγγφ 
149p ἑλαιωμένῳ (1. ἠλαιωμένφ] τὸ μὲν ὕδωρ 
ἀναλαμβάνεσθαι, τὸν δὲ οἶνον ὑπολείπεσθαι || 
6 7) ex p. 463, 29 add. Meineke || 7 ἑτέρας C: 
ἑτέραν F || 8 φαρμάκων: accuratius Philo 
l. e. ὡς ἐπὶ τῆς dv latptxfj τετραφαρµάχου 
συντέτευχε 

9 titulum capitis praefixi ex capitum in- 
dice Eusebiano. de forma cf. Prol. p. 739sq. 
1 i1 Iv. quod in Eus. XV 14 praecedit caput 
περὶ τῆς τῶν Στωικῶν φιλοσοφίας ὅπως τε 


διὸ δὴ χαί 2εὺς λέγεται ὁ 


ὁ Ζήνων τὸν περὶ ἀρχῶν ἀπεδίδου λόγον. ἀπὸ 
τοῦ ζ περὶ φιλοσοφίας Ἀριστοχλέους Ario 
Didymo adscribit Wyttenbach lexic. Plutarch. 
I1 354. sed obstat indicis accurata adnota- 
tio || 14 xal addidit Heine coll. Diog. VII 
137. 138. praefixi xócpov || 18 xal ante σὺ- 
στηµα add. Heine. cf. Diog. l. c. et Diodorus 
ΑΡ. Achill. p. 129 5 (Prol. p. 20] || 20 quae 
homoeoteleuto interciderant ex $ 4 con- 
latis Diogenis et Diodori locis citatis 
[Prol. p. 20, n. 2. 3] restitui cf. fr. 31 || 21 
συνεστῶτα libri, quod editorum inscitia vulgo 
omittitur 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 29. 30. 31 465 


xóGpoc, ἐπειδὴ τοῦ ζην αἴτιος ἡμῖν ἐστι. καθ ὅσον δὲ εἰρομένῳ λόγῳ πάντα 
διοιχεῖ ἀπαραβάτως ἐξ ἀῑδίου, προσονοµάζεσθαι εἱμαρμένην' ᾿Αδράστειαν δέ, ὅτι 
οὐδὲν ἔστιν αὐτὸν ἀποδιδράσχειν' πρόνοιαν O', Ott πρὸς τὸ χρήσιµον οἰχονομεῖ 
ἕχαστα. 4 
Ηγεμονιχὸν δὲ τοῦ χόσµρυ Κλεάνθει μὲν ἤρεσε τὸν fiov εἶναι διὰ τὸ "7 
µέγιστον τῶν ἄστρων ὑπάρχειν xal πλεῖστα συμβάλλεσθαι πρὸς τὴν τῶν ὅλων 
διοίκησιν, ἡμέόραν xal ἐνιαυτὸν ποιοῦντα xal τὰς ἄλλας ὥρας. τισὶ δὲ τῶν 8 
ἀπὸ τῆς αἱρέσεως ἔδοξε γῆν τὸ Πγεμονιχὸν εἶναι τοῦ κόσμου. ΧἈρυσίππῳ δὲ 
τὸν αἱθδέρα τὸν χαθαρώτατον xal εἱλικρινέστατον ἅτε πάντων εὐχινητότατον ὄντα 


xai τὴν ὅλην περιάγοντα τοῦ κόσμου φοράν. 10 
Ταῦτα μὲν οὖν ἀπὸ τῆς Ἐπιτομῆς Ἀρείου Διδύμου προκείσθω. 9 
30 


Stob. ecl. I 1 [2] ?e p. 48H. 


Χρυσίππου. Zsüc μὲν οὖν φαίνεται ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ πᾶσι δεδωχέναι 
τὸ ζην. Δία δὲ αὐτὸν λέγουσιν, ὅτι πάντων ἐστὶν αἴτιος xal δι αὐτὸν πάντα. 


31 
Stob. ecl. I 21 5 p. 444—448H. 


Κόσμον 5' εἶναί φησι 6 Ἀρύσιππος σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆς xal 
τῶν ἐν τούτοις φύσεων T, τὸ ἐκ Ὀεῶν xal ἀνθρώπων σύστημα xal ἐκ τῶν Évexa 16 
τούτων γεγονότων. λέγεται 0' ἑτέρως χόσµος 6 θεός, καθ ὃν ἡ διακόσµησις 
γίνεται xal τελειοῦται' τοῦ δὲ κατὰ τὴν διαχόσμησιν λεγομένου χόσµου τὸ μὲν 
εἶναι περιφερόµενον περὶ τὸ µέσον, τὸ 6 ὑπομένον περιφερόµενον μὲν τὸν alüépa, 
ὑπομένον δὲ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπ᾽ αὐτῆς ὑγρὰ xal τὸν dépa. τὸ γὰρ τῆς πάσης 
οὐσίας πυχνότατον ὑπέρεισμα πάντων εἶναι κατὰ φύσιν, ὄνπερ τρόπον ἐν Cup τὰ 20 
ὁστέα, τοῦτο δὲ χαλεῖσθαι γην. περὶ δὲ ταύτην τὸ ὕδωρ περικεχύσθαι σφαιρικῶς, 
ὁμαλωτέραν τὴν ἰσχὺν διειληχός. τῆς γὰρ γῆς ἐξοχάς τινας ἐχούσης ἀνωμάλους 
διὰ τοῦ ὕδατος ἐς ὕψος ἀνηχούσας, ταύτας μὲν νήσους χαλεῖσθαι, τούτων δὲ τὰς 
ἐπὶ πλεῖον διηχούσας ἠπείρους προση]ορεῦσθαι ὑπ ἀγνοίας τοῦ περιέχεσθαι xal 
ταύτας πελάγεσι μεγάλοι. ἀπὸ δὲ τοῦ ὕδατος τὸν dépa ἐξηφθαι χαθάπερ ἑξα- ss 


9 οὐδ) ἔστν CFG || 7 τισὶ κτλ. mirum est 14 haec Chrysippi opinio conferenda est 
Posidonii sententiam (Laert. VII 139) non cum generaliore Stoicorum (fr. 29) ex Po- 
recenseri. sed fortasse γην v. 8 errore pro sidonio repetenda. ceterum simillimum est 
οὐρανόν positum || τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως  [Arist.] de mund. c. 2 cf. Prol. p. Ττ. de 
notandum, quia ex Stoicorum sectae ube- forma cf. p. T3 sq. r t1 1v x || 16 9 ἕτερος 
riore disputatione ea excerpta esse inde FF: δεύτερος C: correxi cf. [ Arist.) d. mund. 2 
probatur cf. p. 458, 13. alioqui τῆς Στωικῆς — p.391510 || 18 μὲν τὸν Canter: xal τὸν A || 
αἱρέσεως vel τῆς τούτων αἱρέσεως dicendum — 22 τὴν χύσιν Usener. num τὴν φύσιν” || 23 
erat. ταύτας δὲ νήσους A: corr. Meineke. τὰς 
12 huc rettuli propter affinitatem cum µμὲν--τοῦτων, τὰς δὲ Usener 
fr. 29 p. 464,28 cf. Prol. p. 74 v 


Diels, Doxographi graeci. 30 


26 


τοῦ Ἑρμοῦ, xai μετ αὐτὴν τὴν 


4060 ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 31. 32 


τµισθέντα xal περιχεχύσθαι σφαιρικῶς, ἐκ δὲ τούτου τὸν αἰθέρα ἀραιότατον ὄντα 
καὶ εἰλικρινέστατον. τὸν μὲν οὖν χατὰ τὴν διαχόσµησιν λεγόμενον xócpov εἰς 
ταύτας διαχεχρίσθαι τὰς φύσει, τὸ δὲ περιφερόµενον αὐτῷ ἐγκυχλίως αἰθέρα 
εἶναι, ἐν d) τὰ ἄστρα καθίδρυται τά τα dmÀav? xal τὰ πλανώμενα, θεῖα τὴν 
φύσιν ὄντα καὶ ἔμψυχα xal διοικούµενα κατὰ τὴν πρόνοιαν. τῶν μὲν οὖν ἁπλα- 
νῶν ἄστρων ἀκατάληπτον εἶναι τὸ πλῆθος, τὰ δὲ πλανώμενα ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν 
εἶναι: πάντα δὲ τὰ πλανώμενα ταπεινότερα τῶν ἁπλανῶν. τετάχθαι δὲ τὰ μὲν 
ἁπλανη ἐπὶ μιᾶς ἐπιφανείας, ὡς καὶ ὁρᾶται' τὰ δὲ πλανώμενα ἐπ ἄλλης καὶ 
ἄλλης σφαίρας περιέχεσθαι δὲ πάσας τὰς τῶν πλανωμµένων ὑπὸ τῆς τῶν ἁπλανῶν 
σφαίρας. τῶν δὲ πλανωμένων ὑψηλοτάτην εἶναι μετὰ τὴν (τῶν) ἀἁπλανῶν τὴν 
τοῦ Κρόνου, μετὰ δὲ ταύτην τὴν τοῦ Διός, sita τὴν τοῦ Ἄρεος, ἐφεξῆς δὲ τὴν 
τῆς Αφροδίτης, εἶτα τὴν τοῦ ἡλίου, ἐπὶ πᾶσι δὲ 
την τῆς σελήνης πλησιάζουσαν τῷ dép. διὰ xal ἀερωδεστέραν φαίνεσθαι xal 
μάλιστα διατείνειν τὴν ἀπ αὐτῆς δύναμιν el; τὰ περίχεια. ὑπὸ δὲ τὴν σελήνην 
τὴν τοῦ ὑπ αὐτοῦ φεροµένου αέρος, εἶτα τὴν (τοῦ) ὕδατος, τελευταίαν δὲ τὴν 
τῆς γῆς περὶ τὸ µέσον σημεῖον τοῦ χόσµου χειµένης, ὃ δὴ τοῦ παντός ἐστι χάτω, 
ἄνω δὲ τὸ dm αὐτοῦ εἰς τὸ χύχλῳ πάντῃ. 


32 
Stob. ecl. I 24 p. 518. 520H. 

Ἄστρον δὲ εἶναί φησιν 6 Ποσειδώνιος σῶμα θεῖον ἐξ αἰθέρος συνεστηχός, 
λαμπρὸν xal πυρῶδες, οὐδέποτε στᾶσιν ἔχον, ἀλλ αἰεὶ φερόµενον ἐγκυχκλίως 
ἰδίως δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ἄστρα λέγεσθαι’ διαφέρειν δὲ ἀστέρα ἄστρου" 
εἰ μὲν γάρ τίς ἐστιν ἀστήρ, xal ἄστρον ὀνομασθήσεται δεόντως, οὐ μὴν ἀνάπαλιν. 

Ανατολὴν δ᾽ εἶναί φησιν ὁ Ἀρύσιππος ἐν ταῖς Φυσικαῖς τάχναις ὑπεροχὴν 
ἄστρου ὑπὲρ γῆς, δύσιν δὲ χρύφιν ἄστρου ὑπὸ γῆν. Ἰίνεσῦαι 0 ἅμα τῶν αὐτῶν 
ἀνατολὴν xal δύσιν πρὸς ἄλλους τε xal ἄλλους. ἐπιτολὴν δ ἄστρου dpa ἡλίφ 
ἀνατολήν, δύσιν δὲ τὴν ἅμα ἡλίῳ δύσιν διχῶς γὰρ λέγεσθαι δύσιν’ τὴν μὲν 
κατὰ τὴν ἀνατολὴν, τὴν δὲ χατὰ τὴν ἐπιτολήν. κυνὸς δ ἐπιτολῆν dua ἡλίῳ 
χυνὸς ἀνατολήν, δύσιν δὲ χυνὸς ἅμα ἡλίῳ χυνὸς ἀπόκρυψιν ὑπὸ γῆν. τὸν δ᾽ 
ὅμοιον λόγον εἶναι xal ἐπὶ τῆς πλειάδος. 


1 σφαιρικῶς post ἐξατμισθέντα A: transposui, 
nisi tamen ex p. 465, 21 insertum est || ὄντα 
xal Meineke: τε xal A || 3 αὐτοῦ F: αὐτοὺς C: 
corr. Meineke, qui alias ὑπερφερόμενον αὐτοῦ 
scripserat || 4 χαθιδρΌσθαι Usener || 6 ἀστέρων 
A: corr. Meineke || 8 τὰ δὲ πλανώμενα ἑπτὰ τὸν 
ἀριθμὸν εἶναι πάντα δὲ τὰ πλανώμενα om. FC: 
accesserunt ex cod. Parisino, sed is perverso 
loco verba olim omissa ante θεῖα v.4 incul- 
cavit. transposui. violentius Meineke Pa- 
risini ordine servato ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν εἶναι 
et ταπεινότερα τῶν ἁπλανῶν vices mutare iu- 


- bebat || 8 ἀπ᾿ ἄλλης A: corr. Heeren || 9 φορᾶς 


Α: correxi || 10 τῶν addidit Meineke || 15 ὑπ' 
αὐτοῦ φεροµένου non intellego. suspicor ἐπὶ 
ταὐτοῦ φεροµένου ut oppositus sit ὁ περιφερό- 
µενος αἰθήρ supra p.465, 18 cf. Plut. de 
Stoic. repugn. 42 p. 1053 κ || τοῦ addidi || 
16 χειµένην A: corr. Heeren 

18 de fr. 92 cf. Prol. p. 738q. tr τν νι. de 
Posidonii definitione cf. Prol. p. 19 || 23 
δὲ xal xpobtv C: δὲ χρίσιν F || 27 δύσιν 
δὲ χυνὸς sic F: ἀνατολὴν — xovóc om. 6 | 
εἰς γῆν A: corr. Meineke 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 32. 33. 94. 461 


Απολλόδωρος ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ θεῶν Πυθαγορείαν εἶναι τὴν περὶ τοῦ 
τὸν αὐτὸν εἶναι φωσφόρον τε xal ἕσπερον δόξαν. 


98 
Stob. ecl. I 25 8 p. 5838. 540H. 

Ζήνων τὸν ἡλιόν φησι xal τὴν σελήνην xol τῶν ἄλλων ἄστρων ἕχαστον 
εἶναι νοερὸν xal φρόνιμον, πύρινον (δὲ) πυρὸς τεχνιχοῦ. δύο γὰρ γένη πυρός, τὸ 
μὲν ἄτεχνον xal µεταβάλλον εἰς ξαυτὸ τὴν τροφήν, τὸ δὲ τεχνικὸν αὐξητικόν τε 
καὶ τηρητικόν, olov àv τοῖς φυτοῖς ἐστι xal Quote, ὃ δὴ φύσις ἐστὶ xal quy: 
τοιούτου δῆ πυρὸς εἶναι τὴν τῶν ἄστρων οὐσίαν. τὸν δὲ ἥλιον xal τὴν σελήνην 
δύο φορὰς φέρεσθαι, τὴν μὲν ὑπὸ τοῦ χόσµου ἀπ ἀνατολῆς ἐπ᾽ ἀνατολήν, τὴν 
δὲ ἐναντίαν τῷ χόσµῳ, ζῴδιον ἐκ ζῳδίου µεταβαίνοντας. τὰς 5 ἐχλείψεις τούτων 
γίγνεσθαι διαφόρως, TÀ(ou μὲν περὶ τὰς συνόδους, σελήνης δὲ περὶ τὰς πανσε- 


λήνους. Ἰίνεσθαι δ᾽ ἐπ ἀμφοτέρων τὰς ἐχλείψεις xal µείζους xal ἐλάττους. 
Χρύσιππος τὸν Toy εἶναι τὸ ἀθροισθὲν ἔξαμμα νοερὸν ἐκ τοῦ τῆς ὃα- 
λάσσης ἀναθυμιάματος, σφαιροειδή δὲ εἶναι τῷ σχήµατι. 


Stob. ecl. I 26 


94 


Ζήνων τὴν σελήνην ἔφησεν ἄστρον νοερὸν xal φρόνιµον, πύρινον δὲ πυρὸς 


τεχνικοῦ. 


Κλεάνθης moposió τὴν σελήνην, πιλοειδήη δὲ τῷ σχήµατι. 
Ἀρύσιππος τὸ ἀθροισθὲν ἔξαμμα μετὰ τὸν Ttov νοερὸν ἐκ τοῦ ἀπὸ 


τῶν ποτίµων ὑδάτων ἀναθυμιάματος" 


δὲ εἶναι. 


διὸ xal τούτοις τρέφεσθαι. 
μηνα δὲ χαλεῖσθαι τὴν τοῦ δρόµου αὐτῆς περίοδον. 


σφαιροειδή 
μεὶς ὃ ἐστί, φησί, 


τὸ qatvópsvov τῆς σελήνης πρὸς ἡμᾶς, 7) σελήνη µέρος ἔχουσα φαινόµενον 


πρὸς ημας. 


1 ef. Muelleri FHG I 428 || τὸ περὶ A: corr. 
Heeren. τὸ delevit Heyne 

8 fr. 39 cf. Prol. p. 73sq. vi vir || 4 xol 
ante πύρινον addi iussit Heeren || πύρινον 
TOp ὡς τεχνιχοῦ C: πῦρ ὡς τεχνιχκοῦ F: 
corr. Heeren, inserui δὲ ex v. 14, unde si- 
mul Bakei Posidon. p. 66 dubitatio de πύ- 
ρινον tollitur || 6 διατηρητικόν Usener || 9 
µεταβαίνοντας ζῴδιον insolenter dictum. Theon 
in simili re addit εἰς ut e. g. astr. p. 204 M. 
εἰς τὰ mponjoopeva τῶν ζῳδίων μεταβαίνει. 
Vita Pyth. apud Phot. p. 4404138 τὸν Ίλιον... 
µεταβαίνειν ἀπὸ ζῳδίου ἐπὶ ζῴδιον || 10 διαφόρους 
A: corr. Usener || 11 µείζους A: corr. 
cod. Aug. || 183 sequitur Eóptnx(5ne mop 


εἶναι τὸν ἥλιον. λέγει γοῦν ἐν Φοινίσσαις 'Ίλιε 
θοαῖς ἵπποισιν εἱλίσσων φλόγα’, ἐν δὲ Φαέθοντι 
θερμὴ 8^ ἄνακτος φλὸξ ὑπερτέλλουσα γῆς. 
quod fortasse ex Chrysippo transtulerat Arius, 
ex Ario Stobaeus cf. Prol. p. 76 

14 sequitur Zenonis et Cleanthis opinio 
post Plac. Π 25 7 Chrysippi post II 25 5, ubi 
cum Posidonio Stoici plerique comprehen- 
duntur: puxchv ἐκ πυρὸς xal ἀέρος [elvat 
τὴν σελήνην] quod ab Ariano fr. 99 discre- 
pat, cui est huius simillima forma cf. Prol. 
p. 74 vir || 16 πηλοεδη A: corr. Heeren. 
κωνοειδῆ frustra suasit Krische || 19 σελήνην 
xal μῆνα idem dicit Chrysippus Αρ. Philo- 
dem. d. piet. p. 79G. || 20 an ἔχουσα (15)? 

30* 


σι 


15 


408 


35 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 35. 36 


Stob. ecl. 1 31 (I. Dam. N 6 p. 153, 390 Μ.] 

ΧἈρύσιππος ἔφησε τὴν ὀμίχλην νέφος διαχεχυµένον 7, ἀέρα πάχος ἔχοντα, 
ὁρόσον δὲ ἐξ ὁμίχλης καταφερόµενον ὑγρόν, ὑετὸν δὲ φορὰν ὕδατος Bx νεφῶν, 
ὄμβρον δὲ λάβρου ὕδατος xal πολλοῦ ἐκ νεφῶν φοράν, χάλαζαν δὲ ὑετοῦ πεπη- 
ότος διαάΌρυφιν, χιόνα δὲ νέφος πεπηγὸς ἢ νέφους πΏξιν, τὸ δ᾽ ἐπὶ τῆς γῆς 

5 πεπηγὸς ὕδωρ χρύσταλλον, πάχνην δὲ δρόσον πεπηγυῖαν. 


96 


Euseb. P. E. XV 181—3 
Ὅπως οἱ Στωικοὶ περὶ τῆς τοῦ παντὸς 
ἐκπυρώσεως δοξάζουσιν. 
Ἀρέσχει δὲ τοῖς πρεσβυτάτοις τῶν 
ἀπὸ τῆς αἱρέσθως ταύτης ἐξαιθεροῦσθαι 
10 πάντα χατὰ περιόδους τινὰς τὰς pe- 
γίστας εἰς πῦρ αἰθερῶδες ἀναλυομένων 
πάντων. 
Καὶ ἑξῆς ἐπάγει" 
2 Ἐκ τούτων δὲ δῄλον, ὅτι Χρύ- 
16 σιππος ἐπὶ τῆς οὐσίας οὐ ταύτην παρ- 
είληφε τὴν σύγχυσιν (ἀδύνατον γάρ), 
ἀλλὰ τὴν ἀντὶ τῆς μεταβολῆς λεγοµένην᾿ 
οὐ γὰρ ἐπὶ τῆς τοῦ χόσµου χατὰ περι- 
όδους τὰς µεγίστας Ἠινοµάνης «opas 
20 χυρίως παραλαμβάνουσι τὴν φῦορὰν οἱ 
τὴν εἰς πῦρ ἀνάλυσιν τῶν ὅλων ὀογµα- 
τίζοντες, 7v» δὴ χαλοῦσιν ἐκπύρωσιν' 
ἀλλ) dvd τῆς χατὰ φύσιν μεταβολής 
 χρῶνται τῇ προσηγορίᾳ τῆς «φθορᾶς. 


9 ἀρέσχει γὰρ τοῖς Στωικοῖς φιλοσόφοις ου 


τὴν ὅλην οὐσίαν εἰς πῦρ µεταβάλλειν 
οἷον elc σπέρµα, xal πάλιν ἐκ τούτου 
αὐτὴν ἀποτελεῖσθαι τὴν διαχόσμησιν, ota 
τὸ πρότερον ἦν. xal τοῦτο τὸ δόγμα 


— — —À --------- —M — 


Ι de fr. 35 cf. Prol. p. 74 vi. v. Laertius 
VII 153 || 5 xpootaAA superscr. o D 

6 de lemmate cf. Prol. p. 47!, ubi Euse- 
bium erroris immerito incusavi. nam prae- 
stans ille codex C, quem inspexi, f. 347" διδύ- 
pou margini iuxta c. 18 initium adscriptum 
habet. titulum ὅπως --δοξάνουσιν ut fieri solet 
in codd. praefixi |; 19 quae Eusebius his verbis 


Stob. I 20 1 p. 414. 416H. 

Ζήνωνι καὶ Κλεάνθει xal Χρυ- 
σίππῳ ἀρέσχει τὴν οὐσίαν µεταβάλλειν 
olov εἰς σπέρμα τὸ πῦρ, xal md ἐχ 
τούτου τοιαύτην ἀποτελεῖσθαι τὴν δια- 
χόσμησιν, ota πρότερον ἦν. 


praeteriit, suppleri possunt ex fr. 28 || 19 
τῆς µεγίστης libri: recepi vulgatam ante 
Gaisfordium lectionem cf. v. 10 j| 28 αὐτὴν: 
verum servavit Stob. τοιαύτην 

b 25 Stob. interposuit inter Plac. I 24 3 et 
II 4 12, de lemmatis forma dixi Prol. p. 74 !. in 
mrg. (Ζήνωνος xal ἑτέρων et ad p. 469, 7 (Π)α- 
ναιτίου στωικοῦ || 27 εἰς τὸ z9p Heeren male 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 36. 37. 38 469 


τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως οἱ πρῶτοι xal 

πρεσβύτατοι προσήχαντο, Ζήνων τε xal 

Κλεάνῦης xal Ἀρύσιππος. τὸν μὲν 

γὰρ τούτου μαθητὴν xal διάδοχον τῆς 

σχολής Ζήνωνά φασιν ἐπισχεῖν περὶ 5 
τῆς ἐχπυρώσεως τῶν ὅλων. 

Παναίτιος πιθανωτέραν εἶναι νο- 
µίζει xal μᾶλλον ἀρέσχουσαν αὐτῷ τὴν 
ἀιδιότητα τοῦ χόσµου 7| τὴν τῶν ὅλων 
si; πῦρ µεταβολήν. 10 


31 
Euseb. P. E. XV 191—3 

Ὅπως δοξάζουσιν οἱ Στωικοὶ περὶ τῆς παλιγγενεσίας τῶν ὅλων. 

Ἐπὶ τοσοῦτον δὲ προελθὼν ὁ χοινὸς λόγος xal (f) κοινή qct; µείζων xal 
πλείων γενοµένη τέλος ἀναξηράνασα πάντα xal εἰς ἑαυτὴν ἀναλαβοῦσα ἐν τῇ 
πᾶστγ οὐσίᾳ γίνεται ἐπανελθοῦσα si; τὸν πρῶτον ῥηθέντα λόγον καὶ εἰς τὴν ἀνά- 
στασιν ἐχείνην τὴν ποιοῦσαν ἐνιαυτὸν τὸν µέγιστον, χαθ ὃν am αὐτῆς µόνης elc 1s 
αὐτὴν πάλιν γίνεται dj ἀποχατάστασι.. ἐπανελθοῦσα δὲ διὰ τᾶξιν, ἂφ᾿ οἵας δια- 2 
χοσμεῖν ὡσαύτως Μρξατο, κατὰ λόγον πάλιν τὴν αὐτὴν διεξαγωγὴν ποιεῖται τῶν 
τοιούτων περιόδων ἐξ ἀιδίου γινοµένων ἀχαταπαύστως. οὔτε γὰρ τῆς οὐσίας ἀρχὴν 
κἀνάἄπαυσιν οἷόν τε Ἰίνεσθαι οὔτε τοῦ διοικοῦντος αὐτήν.  Ὑοὐσίαν τε γὰρ τοῖς ὃ 
γινοµένοις ὑφεστάναι δεῖ, πεφυχυῖαν ἀναδέχεσδαι τὰς μεταβολὰς πᾶσας, xal τὸ so 
δημιουργῆσαν ἐξ αὐτῆς. ola γὰρ ἐφ ἡμῶν τίς ἐστι φύσις δημιουργοῦσα τοιούτου 
τινὸς κατ ἀνάγχην ὄντος καὶ ἐν τῷ χόσμῳ ἀγενήτου *. ἈἸενέσεως γὰρ ἀρχὴν 
οὐχ οἷόν τε εἶναι ἐπὶ τῆς φύσεως ταύτης. ὃν τρόπον ὃ) ἀγένητός ἐστι, xal ἀναι- 
ρεΏῆναι ἀδύνατόν ἐστιν αὐτὴν οὔτε αὐτῆς ἐξ αὑτῆς οὔτε ἔξωθέν τινος ἀναιρή- 
σοντος αὐτήν. 25 


38 
Stob. 117 p. 370. 372 H. 


Ζήνωνα δὲ οὕτως ἀποφαίνεσθαι διαρρήδην᾽ τοιαύτην δὸ δεήσει εἶναι ἐν 
περιόδῴ τὴν τοῦ ὅλου διακόσμησιν ἐκ τῆς οὐσίας ὅταν ἐκ πυρὸς τροπὴ εἰς ὕδωρ 


ctus || 19 αὐτὰ vulgo: correxi cf. v. 20 τὸ 
δημιουργῆσαν ἐξ αὐτῆς || 21 δημµιουργῆσον 


4 εἶναί φησι coni. Lynden, ἐμφανίζει Ὀδο- 
ner || 11 fr. 37 cum priore arte cohaeret || 


ὅπως --ὅλων praefixi cf. ad 468, 6 || 12 dy 


addidi { 14 post γίνεται excidisse aliquid 
suspicatus est Lipsius. sed cf. Zeller III 
1,1405 ;| 14 κατάστασιν dubitanter coni. 
Zeller || 16 ἐπανελθεῖν ΟΕ: deest locus in 
B || 18 τῆς αἰτίας dpytv *al πᾶσιν B: τῆς 
ἀρχῆς αἰτίαν xal πᾶσιν C et ceteri ut videtur: 
correxi insequentis enuntiati sententia du- 


Usener || 22 nisi plura interciderunt, scriben- 
dum videtur ἀγενήτου xàv τῷ χόσμῳ ἑνδέοι 
26 de fr. 98 cf. Prol. p. Τὸ η. m vi | 
ζήνωνα--- ἀποφαίνεσθαι F : Ζήνων — ἀποφαίνεται 
C || 27 ante τὴν addiderim τινὶ !| τροπή A: 
unde τραπῇ (deleto yévrtat) coniecit Meineke 
coll. Laert. VII 142 Ἰίνεσθαι δὲ τὸν χόσµον, 
ὅταν ἐκ πυρὸς ἡ οὐσία τραπῇ bU ἀέρος εἰς ὑγρόν, 


410 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 38. 39 


δι ἀέρος γένηται, τὸ uév τι ὑφίστασθαι xal γῆν συνίστασῦαι, [xal] ix τοῦ λοιποῦ 
δὲ τὸ μὲν διαµένειν ὕδωρ, ix δὲ τοῦ ἀτμιζομένου ἀέρα Ὑίνεσθαι, ἔκ τινος δὲ 
τοῦ ἀέρος πῦρ ἐξάπτειν τὴν δὲ μῖξιν (xal) χκρᾶσιν Ἰγίνεσθαι τῇ εἰς ἄλληλα τῶν 
στοιχείων µεταβολῇ σώματος ὅλου δι ὅλου τινὸς ἑτέρου διερχοµένου. 
Κλεάνθης δὲ οὕτω πώς φησιν ἐχφλογισθέντος τοῦ παντὸς συνίζειν τὸ 
µέσον αὐτοῦ πρῶτον, εἶτα τὰ ἐχόμενα ἀποσβέννυσθαι δι) ὅλου. τοῦ δὲ παντὸς 
ἐξυγρανδέντος τὸ ἔσχατον τοῦ πυρὸς ἀντιτυπήσαντος αὐτῷ τοῦ µέσου τρέπεσθαι 
πάλιν εἷς τοὐναντίον, εἶθ οὕτω τρεπόµενον ἄνω φησὶν αὔξεσθαι xal ἄρχεσθαι 
διαχοσμεῖν τὸ ὅλον xal τοιαύτην περίοδον aisi xal διαχόσµησιν ποιουµένου τὸν 


1 ἐν tfj τῶν ὅλων οὐσίᾳ τόνον μὴ παύεσθαι. 


ὥσπερ yàp ἑνός τινος τὰ µέρη 


πάντα φύεται ἐκ σπερµάτων ἐν τοῖς χαθήχουσι χρόνοις, οὕτω xal τοῦ ὅλου τὰ 
µέρη, dy xal τὰ (da xal τὰ φυτὰ ὄντα τυγχάνει, ἐν τοῖς καθήχουσι χρόνοις 


φύεται. 


xal ὥσπερ τινὸς λόγοι τῶν μερῶν el; σπέρµα συνιόντες µίγνυνται xal 


αὖθις διακρίνονται γενοµένων τῶν μερῶν, οὕτως ἐξ ἑνός τε πάντα Ἰγίνεσθαι xal 
1 ἐκ πάντων [είς] ἓν συγκρίνεσθαι ὁδῷ καὶ συμφώνως διεξιούσης τῆς περιόδου. 


39 


Euseb. P. E. XV 20 1—7 
Ὅπως οἱ αὐτοὶ περὶ φυχῆς δοξάζουσιν. 


Τὸ δὲ σπέρμα φησὶν 6 Ζήνων εἶναι, ὃ µεθίησιν ἄνδρωπος, πνεῦμα μεῦ᾽ 
ὑγροῦ, φυχΏς µέρος χαὶ ἀπόσπασμα καὶ τοῦ σπέρµατος τοῦ τῶν προγόνων xé- 
βασμα xal μῖγμα τῶν τῆς φυχῆς μερῶν συνεληλυθός' ἔχον γὰρ τοὺς λόγους τῷ 
29 ὅλῳ τοὺς αὐτοὺς τοῦτο, ὅταν ἀφεθῃ eic τὴν µήτραν, συλληφθὲν ὑπ ἄλλου 
πνεύματος, µέρος φυχῆς τῆς τοῦ Ὀήλεος xal συμφυὲς γενόµενον, χρυφθέν τε 
φύει κινούµενον καὶ ἀναρριπιζόμενον ὑπ ἐκείνου, προσλαμβάνον del [eic] τὸ ὑγρὸν 


xal αὐξόμενον ἐξ αὐτοῦ. 
Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει" 


Περὶ δὲ φυχῆς Κλεάνθης μὲν τὰ Ζήνωνος δόγµατα παρατιθέμενος πρὸς 


— 


εἶτα τὸ παχυμερὲς αὐτοῦ συστὰν ἀποτελεσθῇ γη, 
τὸ δὲ λεπτομερὲς ἐξαραιωθῇ [sic BF] xal τοῦτ' 
ἐπὶ πλέον λεπτυνθὲν mop ἀπογεννήση, εἶτα κατὰ 
μῖξιν dx τούτων φυτά τε xal Ga xal τὰ ἄλλα 
γένη || 1 καὶ delevit Heeren || 2 λεπτυνθέντα 
δὲ τὸν ἀέρα ci. Usener || 3 ἐξάττειν Meineke. 
an ἑξάπτεσθαι cf. p. 425,28? || καὶ addidi || 7 
ἐξυγρανθέντος cf. Theoph. de lap. 10 || 8 τρε- 
πόμενον C: τρεποµένου F || 9 τοσαύτην A : corr. 
Meineke || to0 — τόνου À: corr. Meineke. 
de tenore Cleanthis cf. Zeller III 1, 137? 
et 108* || 14 γεινοµένων F: γινοµένων C: qe- 
γοµένων Meineke || ἑνός «t A: corr. Hee- 
ren || 15 εἰς inclusit Meineke cf. Heraclit. 
ap. [Arist] d. mund. 5 p. 9968 19 

16 addidi titulum ex indice capitum. con- 





tinuatur fr. J7. excerpsit ex Eus. Theo- 
doret. gr. affect. cur. V 29 [cf. Prol. p. 47 !]. 
Ζήνων δὲ 6 Κιτιὺς 6 τῆςδε τῆς αἱρέσεως 
ἡγησάμενος τοιάδε περὶ ψυγἢς δοξάζειν τοὺς 
οἰκείους ἐδίδαξε φοιτητάς ᾿τὸν γάρ τοι ἀνθρώ- 
πινον δορὸν ὑγρὸν ὄντα xal µετέχοντα πνεύ- 
µατος τῆς Ψυχῆς ἔφησεν εἶναι µέρος τε xal 
ἀπόσπασμα xal τοῦ τῶν προγόνων σπέρματος 
xépacpd τε xal μῖγμα d£ ἁπάντων τῶν τῆς 
ψυχῆς µορίων συναθροισθέν. cf. Herm. 'Trism. 
fr. ap. Stob. ecl. I p. 740 H. p. 203, 22 M. | 
19 συνεληλυθότος ΟΕ || 21 χρυφθέν CDFG: 
χρυφέν vulgo: conicio κχερασθέν τε φύει cf. 
Laert. VII 159 Αδι. V 133. χρύφα ἐπισχύει 
Usener || 22 εἰς delevi || 23 αὐξόμενον CFG: 
αὐξάνον vulgo || ἑαυτοῦ vulgo: correxi 


ARII DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 39. 411 


σύγκρισιν τὴν πρὸς τοὺς ἄλλους φυσιχούς φησιν, ὅτι Ζήνων τὴν ψυχὴν λέγει 
αἰσθητιχὴν ἀναθυμίασιν, καθάπερ Ἡράκλειτος. βουλόμενος γὰρ ἐμφανίσαι, ὅτι 
αἱ φυχαὶ ἀναθυμιώμεναι νοεραὶ ἀεὶ γίνονται, εἴκασεν αὐτὰς τοῖς ποταμοῖς λέγων 
οὕτως ' ποταμοῖσι τοῖσιν αὐτοῖσιν ἐμβαίνουσιν ἕτερα καὶ ἕτερα ὕδατα ἐπιρρεῖ. xal 4 
φυχαὶ δὲ ἀπὸ τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιῶνται. ἀναθυμίασιν μὸν οὖν ὁμοίως τῷ ὃ 
Ἡρακλείτῳ τὴν φυχὴν ἀποφαίνει Ζήνων, αἰσθητικὴν δὲ αὐτὴν εἶναι διὰ τοῦτο 
λέχει, ὅτι τυποῦσθαί τε δύναται [τὸ μέγεθος] τὸ µέρος τὸ ἠγούμενον αὐτῆς ἀπὸ 
τῶν ὄντων χαὶ ὑπαρχόντων διὰ τῶν αἰσθητηρίων χαὶ παραδέχεσθαι τὰς τυπώσεις. 
ταῦτα ydp ἴδια ψυχῆς ἐστι» 9 
Καὶ μεθ) ἕτερα" 4 
Εἶναι δὲ ψυχὴν ἐν τῷ ὅλῳ φασίν, ὃ χαλοῦσιν αἶθέρα καὶ ἀέρα κύχλῳ περὶ 
τὴν γῆν xal Ὀάλασσαν xal ἐχ τούτων ἀναθυμιάσεις' τὰς δὲ λοιπὰς ψυχὰς προσ- 
πεφυχέναι ταύτῃ, ὅσαι τε ἐν ζῴοις εἰσὶ xal ὅσαι ἐν τῷ περιέχοντι' διαµένειν 
γὰρ ἐχεῖ τὰς τῶν ἀποθανόντων ψυχάς. ἔνιοι δὲ τὴν μὲν τοῦ ὅλου ἀίδιον, τὰς δὲ 5 
λοιπὰς συµµίηνυσθαι ἐπὶ τελευτῇ εἰς ἐχείνην. ἔχειν δὲ πᾶσαν φυχἲν ἠγεμονιχόν 15 


τι ἐν αὑτῃ, ὃ δὴ ζωὴ xal αἴσθησίς ἐστι xal ὁρμή. 


Καὶ ἔτι μετ qa: 


Τὴν δὲ φυχὴν γενητήν τε x«l φθαρτὴν λέγουσιν. οὐκ εὐδὺς δὲ τοῦ σώ- 
µατος ἀπαλλαγεῖσαν φθείρεσθαι, ἀλλ ἐπιμάνειν τινὰς χρόνους καθ) ἑαυτήν: τὴν 
μὲν τῶν σπουδαίων µέχρι τῆς si; πῦρ ἀναλύσεως τῶν πάντων, τὴν δὲ τῶν 


ἀφρόνων πρὸς ποσούς τινας χρόνους. 


τὸ δὲ διαµένειν τὰς φυχὰς οὕτως λέγουσιν, 


ὅτι διαµένομεν ἡμεῖς doyal γενομένοι τοῦ σώματος χωρισθέντες xal εἰς ἑλάττω 
µεταβαλόντες οὐσίαν τὴν τῆς ψυχῆς, τὰς δὲ τῶν ἀφρόνων xal ἀλόγων ζῴων 


ψυχὰς συναπόλλυσθαι τοῖς σώμασι. 


Τοιαῦτα xal τὰ τῆς Στωιχῆς φιλοσοφίας δόγµατα ἀπὸ τῶν Ἐπιτομῶν Ἀρείου Διδύμου 


συνειλεγμένα. 


2 αἴσθησιν ἢ ἀναθυμίασιν vulgo: corr. Well- 
mann cf. v. 6 || 3 similitudinis gratia ἕτεραι 
del exspectes cf. Arist. d. anim. I 2 p. 405327, 
sed cf. Sext. VII 129 || 4 τοῖσι αὐτοῖσι By- 
water Heracliti fr. 42, qui extrema xal Φυ- 
χαὶ δὲ ἀπὸ τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιῶνται Zenoni 
tribuit Heracliti verba Ἰῦετο citanti et 
accommodanti || 5 δὲ testantur CDFG | 
7 q& δύναται vulgo: correxi || τὸ μέγεθος va- 
riam lectionem esse intellexit Vigerus || 8 
ὑπαρχόντων cf. Laert. VII 46. Sext. adv. math. 
VII 402 || num περιέχεσθαι2 || 9 ἐστι om. C || 
11 cum αἰθέρα et ἀέρα articulum ante γῆν 
suspectum reddant, corruptis verbis substituo 
περιέχοντας γῆν xal 8dÀagcav καὶ ἐκ τούτων 
ἀναθυμιασθέντας || 19 ὅσαι ἐν τῷ περιέχοντι 


i. e. mortuorum hominum animae. ad hunc : 


Arii locum spectat Tertulliani de anima 
c. 99 iocus, quode confidentius iudicare de- 


bebam Prol. p. 86! || 14 γὰρ ἔτι CF: de 
ceteris non constat: correxi ἐχεῖ i. e. in 
aere. nam ἆλογα ζῴα cum corpore una ani- 
mam amittunt cf. v. 28 || 18 Theodoret. 
l. c. 26 οὗ 65, χάριν αὐτὴν xal φθαρτὴν προσ- 
ηὙόρευσεν. Νουμήνιος δὲ 6 Πυθαγόρειος [de 
hoc errore cf. Prol. p. 411] πρὸς τούτους 
ἀποτεινόμενος ἔφη τὴν δὲ φυχὴν γενητήν τε 
xal φθαρτὴν λέγουσιν. οὐχ εὐθὺς δὲ τοῦ σώ- 
µατος ἀπαλλαγεῖσαν φθείρεσθαι, ἀλλ᾽ ἐπιμένειν 
τινὰς χρόνους καθ ἑαυτήν' τὴν μὲν τῶν 
σπουδαίων µέχρι τῆς εἰς rop ἀναλύσεως τῶν 
πάντων, τὴν δὲ τῶν ἀφρόνων πρὸς ποιούς 
τινας χρόνους || 22 revópevot vulgata: γινό- 
µενοι cod. G Gaisford: γενόµεναι CDF || χω- 
ρισθέντος libri: correxi || εἰς ἔλαττον DE: 
οὐκ ἕἔλαττον ΟΕ || 23 µεταβαλόντος vulgo: 
correxi || ἀλλοίων CFG 


6 


20 


1 


412 ARH DIDYMI EPITOMES FR. PHYS. 40 


40 
Stob. I12 p. 332H. 

Ζήνωνος. Τὰ ἐννοήματα φασὶ µήτο τινὰ εἶναι ute ποιά, ὡσανεὶ δὲ τινὰ 
xal ὡσανεὶ ποιὰ φαντάσματα ψυχῆς.' ταῦτα δὲ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων ἰδέας προσαγο- 
ρεύεσθαι. τῶν γὰρ κατὰ τὰ ἐννοήματα ὑποπιπτόντων εἶναι τὰς ἰδέας, olov dv- 
Ὀρώπων ἵππων, κοινότερον εἰπεῖν πάντων τῶν ζῴων καὶ τῶν ἄλλων ὁπόσων λέ- 

s Ίουσιν ἰδέας εἶναι. ταύτας δὲ οἱ Στωιχοὶ φιλόσοφοι φασὶν ἀνυπάρχτους εἶναι, 
xal τῶν μὲν ἐννοημάτων µετέχειν ἡμᾶς, τῶν δὲ πτώσεων, dq δη προσηγορίας 
χαλοῦσι, τυγχάνειν 


1 sequitur post Arii fr. 1 cf. Prol. p. 74 corr. Meineke || 5 ταῦτα A: corr. Meineke 
ιν v vi || lemma marg. adscripsit F: om. C. eum Zellero || 7 ultima aut vitiosa aut 
fortasse scribendum Ζήνωνος xal τῶν ἀπ  hiulca esse iudicavit Zeller III 1, 71?. Hee- 
αὐτοῦ cf. οἱ Xtwtxol φιλόσοφοι v. 0 et Aütii ren mire: τῶν δὲ περιπτώσεων — τυγχάνειν 
Plac. I 10 4 οἱ ἀπὸ Ζήνωνος Στωικοὶ dvvofj- «καὶ τὰς ἀλόγους ψυχάς). intellego: notitiae 
pata ἡμέτερα τὰς ἰδέας ἔφασαν [minus accurate — (cf. Cic. de fin. III 10 33] rerum rationi 
Ario, sed cf. Syrian. p. 892522 Us.] || ga9iF: — nostrae insitae sunt, nomina fartuito obve- 
φησί C ef. v. ὅ et ad p. 462, 15 || 2 ὡσανε- — niunt. paulo aliter Prant! Gesch. d. Log. 
rot À: corr. lacobs || 8 ἀνθρώπων ἵππων I 4205 
utitur eodem exemplo quo in fr. 1 || 4 εἶπε A: 


— —ÓÓMM —MMÀ — — —À— — 


ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΝ ΔΟΞΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ IH 


ΛΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΑ 


Simplicii in Aristot. physic. codicum sigla cf. Prol. p. 104! 


D Laur. 852 membr. s. XI vel XII 

E Marcian. 229 bombyc. s. XIII 

Es eiusdem codicis ff. 402r —40'7* 416'—418, ubi iterantur ff. 5146 
— 10*18, varietas & Vitellio notata 

B Laur. 851 bombyc. s. XIV, Brandisio O[ceanus]. huius non plenam 

adnotare licuit discrepantiam 

Marc. 221 bombyc. XII vel XIII a Vitellio conlatus 

Ambros. E 4 inf. chart. s. XV ad nonnullos locos inspectus 

Aldina Fr. Asulani editio Venet. 1526 


ab H. Vitellio conlati 


e mm 


Diductis litteris Theophrastea & citantium vel explicantium scriptorum verbis 
distinxi cf. Prol. p. 104 





THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 1 415 


EK TON ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΟΞΟΝ 


Simplic. in phys. f. 6r 18—31. 


Τῶν δὲ píav xal χινουµένην λεγόντων τὴν ἀρχήν, οὓς xal φυσιχοὺς ἰδίως 
καλεῖ (Aristoteles), οἱ μὸν πεπερασµένην αὐτήν Φφασιν, ὥσπερ θαλῆς μὲν 
Ἐξαμύου Μιλήσιος xal Ἴππων, ὃς δοχεῖ καὶ ἄθεος γεγονέναι, ὕδωρ 
ἔλεγον τὴν ἀρχὴν ἐχ τῶν φαινομένων χατὰ τὴν αἴσθησιν εἰς τοῦτο 
προαχδ έντες' xal γὰρ τὸ δερμὸν τῷ ὑγρῷ ζῇ xal τὰ νεχρούµενα ξη- 6 
ραίνεται xal τὰ σπέρµατα πάντων ὑγρὰ καὶ ἣ τροφὴ πᾶσα χυλώδης' 
ἐξ οὗ δέ ἐστιν ἕκαστα, τούτῳ xal τρέφεσθαι πέφυχε' τὸ δὲ ὕδωρ 
ἀρχὴ τῆς ὑγρᾶς φύσεώς ἐστι xal συνεχτικὸν πάντων διὸ πάντων dp- 
y"nv ὑπέλαβον εἶναι τὸ ὕδωρ xal τὴν γην ἐφ᾽ ὕδατος ἀπεφήναντο χεῖ- 


σθαι. 


τοῖς Ἕλλησιν ἐκφῆναι, πολλῶν μὲν xal ἄλλων προγεγονότων, ὡς καὶ 
θεοφράστῳφ δοχεῖ, αὐτὸς δὲ πολὺ διενεγκὼν ἐχείνων ὡς ἀποχρύψαι πάν- 
τας τοὺς πρὸ αὐτοῦ) λέγεται δὲ ἐν γραφαῖς μηδὲν χαταλιπεῖν πλὴν τῆς χαλου- 
µένης Ναυτιχῆς ἀστρολογίας. Ἴππασος δὲ 6 Μεταποντῖνος χαὶ Ηράκλειτος 
6 Ἐφέσιος ἓν καὶ οὗτοι xal χινούµενον xal πεπερασµένον, ἀλλὰ mp 
ἐποίησαν τὴν ἀρχὴν xal ἐκ πυρὸς ποιοῦσι τὰ ὄντα πυχνώσει xal µα- 
νώσει xal διαλύουσι πάλιν εἰς πῦρ ὡς ταύτης μιᾶς οὔσης φύσεως τῆς 
ὑποχειμένης' πυρὸς γὰρ ἁμοιβὴν εἶναί φησιν Ἡράκλειτος πάντα; 


l p μίαν pr. D || την ἀρχὴν DE: τὴν 
om. a || 3 ἐξαμύου FH: ix σάµου ΒΡΕ: éx- 
σάδου E^: ἐξαμίου a || 4 ἔλεγε E (recte Ea]. 
Theophrastus Aristotel. metaph. A 3 p. 983b 
20-- 21 amplificat. ex illo pendet A&tius I 3 1 
cf. Prol. p. 220 || 6 ἡ τροφή EE&: om. ceteri || 
8 συνεκτική H. vox recenter dicta. cf. Krische 
p.96! qui praeter v. 11 nihil Theophrasti 
esse credit. τῆς τῶν ὅλων συνεχτιχῆς est 
apud Stoicissantem Pseudarist. d. mund. 6 
p. 39759 et Arium fr. 9 p. 450,16 cf. Prol. 
p. 75 viii |] 9 ὑπέλαβεν DE || ἐφ ὕδατος--- χεῖ- 
σθαι Arist 1. c. et de cael. II 13 p. 29429 cf. 
Prol. p. 225 || 11 ἄλλων cf. Arist. met. |. c. 
p. 982530 [Zeller Abh. d. Berl. Akad. d. 
Wiss. h.-phil. 1877, 151] Αι. Ι 92. Eudem. 
ap. Dam. de princ. p. 382. altius originem 
repetiit Theophrastus apud schol. Apoll. 
Rhod. II 1248 p. 447,89 —6K. θεόφραστος 
δὲ τὸν Προμηθέα φησὶ σοφὸν γενόµενον µετα- 
δοῦναι πρῶτον τοῖς ἀνθρώποις φιλοσοφίας xal 
διαδοθῆναι τὸν μῦθον ὡς dpa πυρὸς µεταδοίη | 


11 ὡς καὶ τῷ θεοφράστῳφ δοχεῖ DEEa. sed cf. 
Simpl. f. 5* 21 || 14 Ναυτικῆς ἀστρολογίας cf. 
Laert. I 23. 34 Plut. Pyth. orac. 18 p. 402 r. 
Zeller I* 174!. (Theophrastus haud scio an 
Simplicio fortius dubitaverit || Hippasum 
Heraclito coniunxit Aristoteles l|. c. Sext. 
Pyrrh. H. III 30. adv. math. X 3819 Aet. I3 
Diog. VIII 84 cf. Prol. p. 168 || 16 ἐποίησαν 
την ΤΕΕ»: ἐποιήσαντο (om. τὴν) B: ἐποιή- 
σαντο aF, sed cf. ποιοῦσι et p. 476, 1: 178, οἱ 
itemque in fr. de sens. constanter || ὄντα ex 
πάντα corr. Ea cf. Simpl. f. 11154 ἔλεγε 
γὰρ ᾿Ἡράχλειτος ἐκ πυρὸς πεπερασµένου 
πάντα εἶναι xal εἰς τοῦτο πάντα ἀναλύεσθαι 
v. Prol. p. 179 || 17 φύσει B || 18 πυρὸς — ἡρά- 
Χλειτος BDEEFaH: πυρὸς γὰρ ἁμοιβὴν εἶναί 
φασιν a || πάντα. ποιεῖ δὲ xal ΒΡΕ: πάντα 
ποιεῖ, xal oF: τὰ πάντα coni. Schleiermacher 
ut Diog. IX 8 (Prol. p. 164) Heracl. alleg. 
43 πυρὸς yàp δη κατὰ τὸν φυσιχὸν 'Ηράχλει- 
τον ἁμοιβῇ τὰ πάντα γίνεται, uberior Eus. 
compend. P. E. XIV 3 [Prol. p. 169) 


θαλῆς δὲ πρῶτος παραδέδοται τὴν περὶ φύσεως ἵστορίαν 1 


16 


416 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 1. 2 


ποιεῖ δὲ xal τάξιν τινὰ xal χρόνον ὡρισμένον τῆς τοῦ χόσµου µε- 
ταβολῆς χατά τινα εἴμαρμένην ἀνάγχην. 


Simplic. in phys. f. 67 ὀ6-- 54. 


1ῶν δὲ 8v xol κινούµενον xal ἄπειρον λεγόντων Αναξίμανδρος μὲν 
Πραξιάδου Μιλήσιος θαλοῦ γενόμενος διάδοχος xal μαθητὴς ἀρχήν te xal 
5 στοιχεῖον εἴρηχε τῶν ὄντων τὸ ἄπειρον, πρῶτος τοῦτο τοὔνομα χοµίσας 
τῆς ἀρχῆς' Aéqev δὲ αὐτὴν µήτε ὕδωρ µήτε ἄλλο τι τῶν χαλουμένων 
εἶναι στοιχείων, ἀλλ ἑτέραν τινὰ φύσιν ἄπειρον, ἐξ ἧς ἅπαντας γίνεσθαι 
τοὺς οὐρανοὺς xal τοὺς ἐν αὐτοῖς χόσµους' ἐξ dy δὲ f$ γένεσίς ἐστι 
τοῖς οὖσι, xal τὴν φῦορὰν sic ταῦτα γίνεσθαι κατὰ τὸ γρεών, διδόναι 
1 γὰρ αὐτὰ δίκην xal τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδιχίας χατὰ τὴν τοῦ χρόνου 
τάξιν, ποιητικωτέροις οὕτως ὀνόμασιν αὐτὰ λέγων. δῆλον δὲ ὅτι τὴν 
εἰς ἄλληλα μεταβολὴν τῶν τεσσάρων στοιχείων οὗτος θεασάμενος οὐκ ἠξίωσεν 
ἕν τι τούτων ὑποχείμενον ποιῆσαι, ἀλλά τι ἄλλο παρὰ ταῦτα. οὗτος δὲ οὐχ ἀλλοι- 
ουµένου τοῦ στοιχείου τὴν Ἰένεσιν moti, ἀλλ ἀποκρινομένων τῶν ἑναντίων 
16 διὰ τῆς ἀιδίου κινήσεως. διὸ xal τοῖς περὶ ᾿Αναξαγόραν τοῦτον ὁ Ἄριστο- 
τέλης συνέταξεν. ᾿Αναξιμένης δὲ Εὐρυστράτου Μιλήσιος ἑταῖρος γεγονὼς 
Ἀναξιμάνδρου µίαν μὲν xal αὐτὸς τὴν ὑποχειμένην φύσιν xal ἄπειρόν 
φησιν, ὥσπερ ἐχεῖνος, οὐκ ἀόριστον δὲ ὥσπερ ἐχεῖνος, ἀλλὰ ὠρισμένην, 


l καὶ ante χρόνον aF: παρὰ E: περὶ BD. sed 
cf. Diog. VIII 84 ππασος.. . . ἔφη δὲ χρόνον 
ὡρισμένον εἶναι τῆς τοῦ χόσµος μεταβολῆς || 
2 ἀνάγχην glossema nunc putat Usener 

4 διάδοχος xai pant, Simplicio videtur 
deberi successionum scriptorum morem secuto. 
Theophrasto licuit dicere θαλοῦ πολίτης xal 
ἑταῖρος cf. Simplic. d. cael. p. 273539 Karst. 
p. 5144226 Br. Cic. Lucull. 37 118 (Prol. 
p. 119] || repetit Simplicius Theophrasteum 
locum aliis verbis infra f. 92v 10 οὐδὲ κατὰ 
ἀλλοίωσιν τοῦ ὑποχειμένου τὰς Ὑενέσεις ἁπο- 
διδόασιν, ἀλλὰ xatà ἔκχρισιν. ἐνούῦσας γὰρ τὰς 
ἐναντιότητας ἐν τῷ ὑποχειμένῳ ἀπείρῳ ὄντι 
σώματι [sic DEF: ἀσώματι α]ἐχκρίνεσθαί φησιν 
Ἀναξίμανδρος πρῶτος αὐτὸς ἀρχὴν ὀνομά- 
σας τὸ ὑποχείμενον. cf. Hippol. 6 2 [Prol. 
p. 133] || 5 πρῶτον B || αὐτὸ τοὔνομα scripsit 
Usener ex alterius Simpliciani loci lectione 
αὐτὸς || xal µίσας B unde noli χαινίσας cf. 
Arist. p. 159530, 1096317 || 6 λέγει ὃ aF: 
λέγει δὲ χαὶ DE || τι om. a || cum Theo- 
phrasto comparandus Arist. Phys. III 4 
p. 2034 16 οἱ δὲ περὶ φύσεως ἅπαντες del 
ὑποτιθέασιν ἑτέραν τινὰ φύσιν τῷ ἀπείρῳ τῶν 





λεγομένων στοιχείων olov ὕδωρ 7) ἀέρα ἢ τὸ 
μεταξὺ τούτων cf. Prol. p. 180! |! 7 pro 
εἶναι scripsit νυνὶ Usener || φύσιν κτλ. cf. 
Hippol. 6 1 φύσιν ttvà τοῦ ἀπείρου ἐξ ἧς γίνε- 
σθαι τοὺς οὐρανοὺς xal τοὺς ἐν αὐτοῖς χόσµους 
Plut. Stromat. 2 Αι. Ι ὃ 3 [Ῥτο]. p. 133]. 
Theophrasti eiusdem loci breviorem memo- 
riam servavit Simplic. infra f. 9" 3 Ἀναξί- 
pavbpoc 6 Πραξιάδου Ἀ]ιλήσιος ἄπειρόν τινα 
φύσιν ἄλλην οὖσαν τῶν τεσσάρων στοιχείων dp- 
χὴν ἔθετο, ἧς τὴν ἀίδιον κχίνησιν αἰτίαν εἶναι 
τῆς τῶν οὐρανῶν [οὐνῶν Es: ἆνων DEF: 
ὄντων a) Ἱενέσεως ἔλεγε [Prol. p. 133] || 9 
ταῦτά Schleiermacher || χατὰ om. E || 10 δί- 
χην xal τίσιν BDEEs: τίσιν xal δίκην aF || 
ἀλλήλοις om. « || 11 οὕτως DEEa: om. reli- 
qui. de hoc loco cf. Prol. p. 219 || 13 παρ 
αὐτὰ Es || 14 cf. adnotata ad vv. 5 et 7 || 
17 xal αὐτὸς BDEESF: om. a: xai οὗτος 
scripsit Usener. sed cf. Simpl. f. 9" 5 et de 
cael. p. 303b 10 Karst. || 18 ὥσπερ ixei- 
vog inclusit Usener || ἀόριστον Theophrasti 
propria de Anaximandri απείρῳ praedicatio 
cf. Luetze ueber das AIIEIPON Anaximan- 
ders p. 72 sqq. || ἀλλὰ BDEEs: ἀλλὰ xai aF 


κ 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 2. 3 4t 


ἀέρα λέγων αὐτήν' διαφέρειν δὲ µανότητι xal πυκνότητι κατὰ τὰς 
οὐσίας, xal ἀραιούμενον μὲν πῦρ γίνεσθαι, πυχνούμενον δὲ ἄνεμον, 
εἶτα νέφος, ἔτι δὲ μᾶλλον ὕδωρ, εἶτα γῆν, εἶτα λίθους, τὰ δὲ ἄλλα 
ἐχ τούτων’ χίνησιν δὲ xal οὗτος ἀίδιον ποιεῖ, δι Tv xal τὴν µετα- 
βολῆν Ίίνεσθαι. καὶ Διογένης δὲ 6 Απολλωνιάτης σχεδὸν νεώτατος 
γεγονὼς τῶν περὶ ταῦτα σχολασάντων τὰ μὲν πλεῖστα συµπεφορη- 
µένως γέγραφε τὰ μὲν χατὰ Ἀναξαγόραν, τὰ δὲ κατὰ Λεύχιππον 
λέγων. τὴν δὲ τοῦ παντὸς φύσιν ἀέρα xal οὗτός φησιν ἄπειρον εἶναι 
xal ἀίδιον, ἐξ οὗ πυκνουµίένου xal µανουµένου xal μεταβάλλοντος 
τοῖς. πάθεσι τὴν τῶν ἄλλων γίνεσθαι µορφήν. xal ταῦτα μὲν θεό- 


φραστος ἱστορεῖ περὶ τοῦ Διογένους. 


3 
Simplic. in phys. f. 67 4—18. 

T&v δὲ πλείους λεγόντων οἱ μὲν πεπερασµένας, οἱ δὲ ἀπείρους ἔθεντο τῷ 
πλήθει τὰς ἀρχάς, xal τῶν πεπερασµένας οἱ μὲν δύο ὡς Παρμενίδης ἐν τοῖς 
πρὸς δόξαν πῦρ xal γῆν (ἡ μᾶλλον φῶς xal σκότος), 7| ὡς oi Στωικοὶ θεὸν xal 
ὕλην οὐχ ὡς στοιχεῖον δηλονότι τὸν Ὀεὸν λέγοντες, ἀλλ ὡς τὸ μὲν ποιοῦν, τὸ 
δὲ πάσχον, οἱ δὲ τρεῖς ὡς ὕλην xal τὰ ἑναντία ᾿Αριστοτέλης, οἱ δὲ τέσσαρας ὡς 
Ἐμπεδοχλῆς ὁ Ἀχραγαντῖνος οὐ πολὺ χατόπιν τοῦ Αναξαγόρου γεγονώς, 


Παρμενίδου δὲ ζηλωτὴῆς καὶ πλησιαστὴς καὶ ἔτι μᾶλλον τῶν Πυθαχορείων; 


1 διαφέρειν αΕΕ: διαφέρει DE || eadem repetit 
Simplic. infra f.82r46 Ἀναξιμένης dpatob- 
μενον μὲν τὸν ἀέρα πῦρ γίνεσθαί φησι, πυκνούµενον 
δὲ ἄνεμον, εἶτα νέφος, εἶτα ἔτι μᾶλλον ὕδωρ, εἶτα 
Την, εἶτα λίθους, τὰ δὲ ἄλλ᾽ ix τούτων. ἐπὶ γὰρ 
τούτου µόνου [πρώτου emendavit Usener Prol. 
p. 1047] θεόφραστος ἐν τῇ Ἱστορία τὴν 
µάνωσιν εἴρηχε xal τὴν [τὴν om. D] πύχνωσιν. 
idem f. 9" 5 post ea quae supra ad v. 5 
attuli: xal Ἀναξιμένης δὲ [6 add. aF] Eo- 
ρυστράτου Μιλήσιος xal αὐτὸς ἀρχὴν ἔθετο µίαν 
[μίαν ἔθετο αΕ] xal ἄπειρον, ἀέρα ταύτην λέγων, 
ἐξ οὗ ἀραιουμένου xal πυχνουµένου τὰ ἄλλα γί- 
νεσθαι cf. Hippol. 7 3 ( Prol. p. 135] et Cic. 
Lucull. 97 118 (Prol. p. 119] || 2 διαιρούµενον 
vulgo: correxi ex Simpl. f. 9 v 6 || 4 xat οὗτος 
ut Anaximander cf. p. 477, 15 Prol. p. 135 || 5 
Anaximeni Diogenem adiungit Theophrastus 
Aristotelis exemplo Met. A 3 p. 98435 || 
5 σχεδὸν nam νεώτατος est Archelaus fr. 4 
cf. Krische p. 166 || 6 συμπεφορηµένως vul- 
go: συμπεφορηµένος BEs voce Platonica (Leg. 
800g 693A Phaedr. 253g Phil. 64 κ] etiam 
Epicurus ad eclecticam rationem significan- 


dam usus est cf. Gomperz Sitzungsber. d. 
Wien. Akad. ph.-h. Cl. LXXXIII p. 6 v. 
Prol. p. 81* || 7 γέγραφε aBE«F: ἔγραφε DE || 
9 muxvouuévou καὶ µανουµένου cf. Diog. 
IX 57 τόν «' ἀέρα πυχνούμενον xal dpat- 
οὖμενον TevvrttxÓv εἶναι τῶν χόσµων 

19 ὡς DEEes: ὥσπερ ceteri || Παρμενίδης cf. 
fr. 6 || 14 7?) μᾶλλον BDEESF: μᾶλλον δὲ a || 
φῶς om. E || 16 ὡς delevit post τρεῖς et in- 
seruit post τὰ ἐναντία 'lorstrik || τῶν ante 
πυθαγορείων addit D || 17 κατόπιν Aristoteli 
vox ignota, usurpata & 'lTheophrasto H. pl. 
VII 18 7 εὐθὺς κατόπιν || 18 ζηλωτὴς καὶ 
πλησιαστὴς (πλησιστὴς E) DEEs: πλ. x. C. aF || 
cf. Diog. VIIL 55 ὁ δὲ θεόφραστος Παρμε- 
νίδου φησὶ ζηλωτὴν αὐτὸν [Empedoclem] 
γενέσθαι xal μιμητὴν ἐν τοῖς ποιήµασι’ xal 
γὰρ ἐχεῖνον ἐν ἔπεσι τὸν περὶ φύσεως λόγον 
ἐξενεγκεῖν || xal ἔτι μᾶλλον aDEEa: μᾶλλον 
δὲ BF || τῶν DEE«: om. aF || narratio de 
Pythagoreorum disciplina & Theophrasto 
aut aliena est (cf. Krische p. 117) aut 
certe immutata redditur a Simplicio, velut 
Alcidamantis similis relatio a Laertio 1. c. 06 


10 


15 


418 


οὗτος δὲ τὰ μὲν σωματικὰ 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 3. 4 


στοιχεῖα ποιεῖ τέτταρα, «0p xal dépa xal 


ὕδωρ xal γην ἀίδια μὲν ὄντα, µεταβάλλοντα 08 πλήθει xal ὁλιγότητι 
κατὰ τὴν σύγχρισιν xal διάκρισιν, τὰς δὲ χυρίως ἀρχὰς ὑφ) ὧν xt- 
νεῖται ταῦτα φιλίαν καὶ νεῖχος' δεῖ γὰρ διατελεῖν ἐναλλὰξ κινούμενα 
ὁ τὰ στοιχεῖα ποτὲ μὲν ὑπὸ τῆς φιλίας συγχρινόµενα, ποτὸ δὲ ὑπὸ 
τοῦ νείκους Otaxptvóueva* ὥστε xal ἓξ εἶναι κατ αὐτὸν τὰς ἀρχάς' 
xal γὰρ ὅπου μὲν ποιητιχὴν δίδωσι δύναμιν τῷ νείχει xal τῇ φιλία. 


ὅταν λέγη 


ἄλλοτε μὲν φιλότητι συνερχόµεν εἰς By ἅπαντα 
ἄλλοτε 0' αὖ δίχα πάντα φορεύμενα νείχεος ἔχδει' 
ποτὲ Oi τοῖς τέσσαρσιν ὡς ἰἱσόστοιχα συντάττει xal ταῦτα, ὅταν λέγη 
τοτὸ ὃ) αὖ διέφυ πλέον ἐξ ἑνὸς εἶναι 
πῦρ xal ὕδωρ xal γαῖα xal ἠέρος ἄπλετον ὕψος 
νεῖκός t' οὐλόμενον δίχα τῶν ἀτάλαντον ἕκαστον 
xal φιλότης ày τοῖσιν ἴση μῆχός τε πλάτος τε. 


Simplic. in phys. f. 6v37— 17r3. 


Τῶν δὲ ἀπείρους τῷ πλήθει λεγόντων οἱ μὲν ἁπλᾶς ἔλεγον xal ὁμογενεῖς, 
ot δὲ συνθέτους xal ἀνομογενεῖς καὶ ἑναντίας, κατὰ δὲ τὸ ἐπιχρατοῦν χαραχτηρι- 
ζομένας. Ἀναξαγόρας μὲν γὰρ Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος χοινωνήσας 
τῆς Ἀναξιμένους φιλοσοφίας πρῶτος µετέστησε τὰς περὶ τῶν ἀρχῶν 
δόξας xal τὴν ἐλλείπουσαν αἰτίαν ἀνεπλήρωσε τὰς μὲν σωματικὰς 
ἀπείρους ποιήσας' πάντα γὰρ τὰ ὁμοιομερήῃ οἷον ὕδωρ 7, πῦρ ἢ χρυσὸν ἀγέ- 
νητα μὲν εἶναι καὶ ἄφδαρτα, φαίνεσθαι δὲ γινόμενα xal ἀπολλύμενα συγχρίσει 
καὶ διαχρίσει µόνον, πάντων μὲν ἓν πᾶσιν ἐνόντων, ἑχάστου δὲ χατὰ τὸ ἐπικρατοῦν 
ἐν αὐτῷ χαρακτηριζοµένου" χρυσὸς γὰρ φαίνεται ἐχεῖνο ἐν ᾧ πολὺ χρυσίον Éw 


1 οὕτως D || cf. Placit. 1 ὃ 2) Ἐμπεδοχλῆς... 
τέτταρα μὲν λέγει στοιχεῖα mop ἀέρα ὕδωρ γῆν, 
δύο ὁ ἀρχικὰς δυνάµεις φιλίαν τε xal νεῖχος ὧν 
ἡ μέν ἐστιν ἑνωτική, τὸ δὲ διαιρετικόν cf. Diog. 
VIII 76 || xol ante ὕδωρ om. DE || 2 
µεταβάλλοντα δὲ post ὁλιγότητι libri: trans- 
posuit Usener || 6G 8£ cf. Sext. adv. math. 
X 317 [Prol. 955] || κατὰ τοῦτον Es || 
9 Emped. vv. 67. 68St. Sext. 1. c. IX 10 || 
ἓν ἅπαντα DEE 8: ἕνα πάντα BF: ἕνα κόσμον 
Simplic. f. 874 || 10 φορούµενα Simplic. {.814| 
νείχκεος ἔχδει ΒΡΕ ΒΑ: νεῖχος ἔχει αξ || 11 
ποτὲ DEE2: τοτὲ aF(B) || συντάττει ΒΡΕΙΕ: 
τάττει αΏ || ταυτὰ Ε || 12 v. 77—80 St. | 
τοτὲ Usener: τότε BDEESF: dore a | 
πλέον) a: πλέον superscripto a DEESF || 18 
ἠἹέρος aFEs: ἀέρος DE: αἰθέρος Clemens || 14 
ἀπάλαιστον ἑκάστῳ coni. Usener, sufficit ἀτάλαν- 
τον ἑκάστῳ: ἀτάλαντον ἁπάντῃ () ἅπαντι) Sest. 


adv. math. X 317 || 15 μετὰ τοῖσιν ἴσον Sextus 

16 x«l DEE* pr. F: xol μὴ a sec. Ε || 
17 οἱ δὲ — ἀνομογενεῖς DEE8 (qui ἀνομοιογε- 
vel; in ἀνομοιομερεῖς correxit): om. aF || 
δὲ post κατὰ DEESF: post ἐπιχρατοῦν a || 18 
ὁγησιβούλου DE || 20 μὲν molestius refertur ad 
τῆς δὲ χινῄσεως p. 479,7 || 21 ἀνομοιομερῆ E& || 
haec si modo 'Theophrastea sunt, ex Aristot. 
metaphys. I3 p. 984411 sumpta: ΑἈναξαγόρας 
— ἀπείρους εἶναί φησι τὰς ἀρχάς. σγεδὸν γὰρ 
ἅπαντα τὰ ὁμοιομερῇ χαθάπερ ὕδωρ ἢ rop οὕτω 
Ίέγνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαί φησι συγκρίσει καὶ δια- 
χρίσει µόνον, ἄλλως δ᾽ οὔτε γίγνεσθαι οὔτ᾽ 
ἀπόλλυσθαι ἀλλὰ διαµένειν ἀΐδια [| 25 ἑνόντων 
Usener: ὄντων codd. || 24 χαρακτηριζοµένας 
DE || χρυσός κτλ. hinc Simplicii excerpta 
fortasse propius ad Theophrasti exemplum 
accedunt || ποὺ DEESsF: πολὺ τὸ a || ἐστὶ 
DEF: om. a: correxi 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 4. 419 
χαίτοι πάντων ἑνόντων. λέγει γοῦν ᾿Αναξαγόρας ὅτι 'ἐν παντὶ παντὸς μοῖρα Éveatt 
x«l ΄ὅτων πλεῖστα ἔνι ταῦτα ἑνδηλότατα Bv ἔχαστον ἔστι καὶ ἦν. καὶ ταῦτά 
φησιν 6 θεόφραστος παραπλησίως τῷ ἈΑναξιμάνδρῳ λέγειν τὸν 
Αναξαγόραν:, ἐκεῖνος γάρ φησιν ἐν τῇ διαχρίσει τοῦ ἀπείρου τὰ συγ- 
γενη φέρεσθαι πρὸς ἄλληλα xal ὅτι μὲν ἐν τῷ παντὶ χρυσὸς ἑνῆν 
γίνεσθαι χρυσόν, ὅτι δὲ γή γην, ὁμοίως δὲ xal τῶν ἄλλων ἕκαστον 
ὡς οὐ γινοµένων, ἀλλ ἐνυπαρχόντων πρότερον. τῆς δὲ κινήσεως xal 
τῆς γενέσεως αἴτιον ἐπέστησε τὸν νοῦν 6 Αναξαγόρας, ὃφ᾽ οὗ δια- 
κρινόµενα τούς ts χόσµους καὶ τὴν τῶν ἄλλων φύσιν ἐγέννησεν. 'xal 
οὕτω μὲν οὖν) φησί 'λαμβανόντων δόξειεν ἂν ποιεῖν τὰς μὲν ὑλιχὰς 
ἀρχὰς ἀπείρους, ὥσπερ εἴρηται, τὴν δὲ τῆς χινήσεως xal τῆς γενέσεως 
αἰτίαν μίαν. εἰ δέ τις τὴν μῖξιν τῶν ἁπάντων ὑπολάβοι µίαν εἶναι 
φύσιν ἀόριστον καὶ xat! εἶδος καὶ κατὰ μέγεθος, ὅπερ ἂν δόξειε βού- 
λεσθαι λέγειν, συμβαίνει δύο τὰς ἀρχὰς αὐτὸν λέγειν τήν τε τοῦ 
ἁπαίρου φύσιν καὶ τὸν νοῦν, ὥστε πάντως φαίνεται τὰ σωματικὰ 


στοιχεῖα παραπλησίως ποιῶν Ἀναξιμάνδρφ’. 
Καὶ Αρχέλαος 6 Ἀθηναῖος, ᾧ xal Σωκράτη συγγεγονέναι φασίν, 
Ἀναξαγόρου γενοµένφ μαθητῃ ἐν μὲν τῇ γενέσει τοῦ χόσµου καὶ 


1 λέχει cf. Anax. fr. 7 Schaub. ἐν παντὶ παντὸς 
poipa ἕνεστι et fr. 8 et 12 quod fr. Theo- 
phrastus alio loco respexit cf. Simplic. in 
phys. f. 35v» 28 (fr. 26 Us.): εἰπόνος τοῦ 
Ἀναξαγόρου ὅτι οὔτε τοῦ σμιχροῦ ἐστι τοὺ- 
λάχιστον ἀλλὰ τὸ ἕλασσον ἀεὶ οὔτε τὸ µέχγι- 
στον, ὡς καὶ αὐτὴ ἡ λέξις τοῦ Αναξαγόρου 
δηλοῖ καὶ μέντοι θεόφραστος ἐν τῷ περὶ 
Ἀναξαγόρου δευτέρῳ τάδε γράφων ἔπειτα 
τὸ διὰ τοῦτο λέγειν πάντα ἐν παντί, 
διότι xal ἐν µεγέδει καὶ ἐν σµιχρότητι 
ἄπειρα xal οὔτε τὸ ἑλάχιστον οὔτε τὸ 
µέγιστον ἔστι λαβεῖν, οὐχ ἱκανὸν πρὸς 
πίστιν’. || 2 ὅτω libri cf. f. 33Y45: ὅτων Use- 
ner conl. Arist. Phys. 1 4 p. 18756: ὅτου δὲ 
πλεῖστον ἕκαστον ἔχει, τοῦτο Doxsiv εἶναι τὴν 
φύσιν τοῦ πράγματος. cf. Theophr. d. sens. 61 || 
4 ἐκεῖνος vulgo Anaximander intellegitur, 
Zeller I* 193? rectius Anaxagoram significari 
putat, cf, Kern Beitr. z. Darst. d. Philos. 
d. Xenoph. p. 11*** Luetze p. 69 || 5 ἑνην 
Usener: 7j codd. || 6 γίνεσθαι aEaF: Ἰινέσθω 
D: γενέσθω E || 7 ἐνυπαρχόντων E8. cf. Arist. 
p. 187337: ὑπαρχόντων ceteri || 9 ἐγέννησεΕΒΚ« 
(sed e ex av corr.): ἐγέννησαν aDE || 10 Theo- 
phrasti ipsa verba melius iteravit Simpli- 
cius f. δὺτ 39, cuius loci scripturam exhi- 
bui, unde quae in priore loco discrepant 
S notantur. citatur autem "Theophrastus 


f. 33 hoe modo: xal θεόφραστος δὲ τὸν 
Ἀναξίμανδρον εἷς τὸν ᾿Αναξαγόραν συνωθῶν 
(ita DEF: συνηθῶν a) xal οὕτως ἐκλαμβά- 
vet τὰ ὑπὸ (τοῦ add. a: om. DEF) Άναξα- 
όρου λεγόμενα ὡς δύνασθαι µίαν αὐτὸν (αὐτοῦ 
D) φύσιν λέγειν τὸ ὑποχείμενον. γράφει δὲ 
οὕτως ἐν τῇ Φυσικῇ ἱστορίᾳ ' οὕτω μὲν 
οὖν λαμβανόντων.... ΑἈναξιμάνδρῳ || µέν φησι 
S || δόξειεν ἂν ὁ ᾿Αναξαγόρας τὰς μὲν ὑλικὰς 
ἀρχὰς ἀπείρους ποιεῖν, τὴν δὲ S || 11 ὥσπερ 
[sic DEF] εἴρηται om. S. cf. p. 418, 20 || 12 µίαν 
τὸν νοῦν S || 13 baec transtulit Theophrastus ex 
Ar. Metaph. [ 8 p. 989517. συμβαίνει λέ- 
[ttv αὐτῷ (Anaxagorae) τὰς ἀρχὰς τό τε 
lv (τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν xal ἁμιχές) xal δάτερον 
οἷον τίθεµεν τὸ ἀόριστον πρὶν ὁρισθῆναι xal 
μετασχεῖν εἴδους τινός, ὥστε λέγεται μὲν οὔτ' 
ὀρθῶς οὔτε σαφῶς, βούλεται μέντοι τι πα- 
ραπλήσιον τοῖς τε ὕστερον λέγουσι κτλ. [Zeller 
Abh. d. Berl. Ak. d. W. h.-ph. 1877 p. 152, 
Luetze l.c. p. 537] || τὴν ἁπάντων E || 15 καὶ 
xat εἶδος DEF et 8: «xal om. a || ὅπερ--- 
λέχειν om. S || 14 αὐτὸν S(aEaF]: αὐτῶν 
S[DE]: αὐτῷ Simpl. f. 33* 43 || τε f. 337432 et 
S(DEEsF]: om. S(a] || 15 πάντως om. S | 
16 ἀναξίμανδρος F || 17 ἀρχαίλαος δὲ Es || σω- 
χράτει EES || συγγεγονέναι DESF: γεγονέναι 
E: συγγεγόναι a 


σι 


d 


0 


1 


1 


eo 


οι 


480 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 4. 5 


τοῖς ἄλλοις πειρᾶταί τι φέρειν ἴδιον, sàc ἀρχὰς δὲ τὰς αὐτὰς ἀποδί- 
δωσιν dc περ ΑἈναξαγόρας. οὗτοι μὲν οὖν ἀπείρους τῷ πλήδει xal dvopo- 
γενεῖς τὰς ἀρχὰς λέγουσι τὰς ὁμοιομερείας τιθέντες ἀρχάς. 


5 
Simplic. in phys. f. 5Y 54---θ1 18. 

Μίαν δὸ τὴν dpynv ftot ἓν τὸ ὂν xal πᾶν xal οὔτε memepacpévoy 
οὔτε ἄπειρον οὔτε χινούµενον οὔτε ἠρεμοῦν Ξενοφάνη τὸν Κολοφώνιον τὸν 
Παρμενίδου διδάσχαλον ὑποτίθεσθαί φησι ὁ Θεόφραστος ὁμολογῶν 
ἑτέρας εἶναι μᾶλλον Td τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας τὴν μνήμην τῆς 
τούτου δόξης. τὸ γὰρ Bv τοῦτο xal πᾶν τὸν δεὸν ἔλεγεν 6 Ἐενοφάνης' 
ὃν ἕνα μὲν δείχνυσιν ἐχ τοῦ πάντων κράτιστον εἶναι» πλειόνων γάρ, φησίν, ὄντων 
ὁμοίως ὑπάρχειν ἀνάγχη πᾶσι τὸ xpately* τὸ δὲ πάντων χράτιστον xal ἄριστον 
θεός. ἀγένητον δὲ ἐδείχνυεν ix τοῦ δεῖν τὸ γινόµενον 7| ἐξ ὁμοίου 7| ἐξ dvo- 
µοίου γίγνεσθαι, ἀλλὰ τὸ μὲν ὅμοιον ἀπαθές φησιν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου. οὐδὲν γὰρ 
μᾶλλον γεννᾶν ἢ γεννᾶσθαι προσήχει τὸ ὅμοιον ἐκ τοῦ ὁμοίου" εἰ δὲ ἐξ ἀνομοίου 
γίνοιτο, ἔσται τὸ Ov ἐκ τοῦ μὴ ὄντος xal οὕτως ἀγένητον xal ἀίδιον ἐδείχνυ. 
οὔτο δὲ ἄπειρον οὔτε πεπερασµένον εἶναι, διότι ἄπειρον μὲν τὸ μὴ ὂν ὡς οὔτε 
ἀρχὴν ἔχον οὔτε µέσον οὔτε τέλος» περαίνειν δὲ πρὸς ἄλληλα τὰ πλείω. Άπαρα- 


πλησίως Bà xol τὴν χίνησιν ἀφαιρεῖ xal τὴν ἠρεμίαν' ἀχίνητον μὲν γὰρ εἶναι τὸ 


l1 φέρειν ἴδιον cf. ad Theophr. d. sens. 37 || 
Theophrastea haec esse apparet ex Hippol. 
91 οὗτος ἔφη τὴν μῖξν τῆς ὕλης ὁμοίως 
Ἀναξαγόρᾳ τάς τε ἀρχὰς ὡσαύτως || ἀπο- 
δίδωσιν ΏΕΕΑΕ ut coniecerat Usener: δί- 
δωσιν a || 2 οὗτοι μὲν κτλ. cf. Zeller I* 927! 

4 de hoc fr. cf. Prol. p. 109sqq. || 7 cf. 
scholiasta anonymus Physicorum in cod. 
Paris. 1947 f. 1", qui Simpliciana circum- 
scribit xal ἔστι xal αὕτη ἡ δόξα οὐ περὶ τῶν 
φυσικῶν, ἀλλὰ περὶ τοῦ θεοῦ cf. Prol. 1. c. || 8 
τὸ γὰρ Ev κτλ. ex Aristotelis similitudine ad 
v. 1—3 rettuli Prol. p. 111 intellegens: om- 
nis naturam non clare distinzit Xenophanes. 
nam in dei fere nomine acquievit. vix recte. 
immo ad parenthesin ὁμολογῶν κτλ. pertinere 
Kernio concedere debebam Prol. p. 111 |. 
Simplicius certe ipse Theophrastea ita cepit. 
sed de origine insequentium verborum ὃν κτλ. 
nihil inde praeiudicatur || 9 cf. (Arist.] d. 
MXG 3 p. 911*23: εἰ 5 ἔστιν 6 θεὸς ἁπάν- 
των xpáctoctov, ἕνα φησὶν αὐτὸν προσήχειν 
εἶναι. εἰ γὰρ δύο 7| ἔτι πλείους εἶεν οὐκ ἂν 
ἔτι κράτιστον xal βέλτιστον αὐτὸν εἶναι πάν- 
των. ἕκαστος γὰρ ἂν δεὸς τῶν πολλῶν ὅμοιος 


ὢν τοιοῦτος εἴη. τοῦτο γὰρ θεὸν καὶ θεοῦ δύ- 
vaptv εἶναι κρατεῖν, ἀλλὰ μὴ κρατεῖσθαι, xal 
πάντων κχράτιστον εἶναι || 10 ὁμοίως aDE: 
ἀνομοία Ἑ || ὑπάρχειν ἀνάγχη DEE8: ἀνάγκη 
ὑπάρχειν αἙ || cf. (Arist.] p. 977415: ἀνάγκη 
γὰρ ἤτοι ἐξ ὁμοίου ἢ ἐξ ἀνομοίου γενέσθαι τὸ 
Ἱιγνόµενον. δυνατὸν δὲ οὐδέτερον οὔτε γὰρ 
ὅμοιον bx ὁμοίου προσήχειν τεχνωῦῆναι μᾶλ- 
λον ἢ τεχνῶσαι. ταῦτα γὰρ ἅπαντα τοῖς Tt 
(cot; xal ὁμοίοις οὐχ ὑπάρχειν πρὸς ἄλληλα. 
οὔτ' ἂν ἐξ ἀνομοίου τἀνόμοιον γενέσθαι . . . 
τὸ οὐχ ὂν éE ὄντος ἂν γενέσθαι, ὅπερ ἀδύνα- 
τον. ἀΐδιον μὲν οὖν διὰ ταῦτα εἶναι τὸν θεόν || 11 
ἐξ bis aEsF': alt. om. DE || 19 cf. (Ar.] p.97752 
ἀΐδιον 8 ὄντα καὶ ἕνα wal σφαιροεδή obt' 
ἄπειρον οὔτε πεπεράνθαι. ἄπειρον τὸ μὴ Ov 
εἶναι. τοῦτο γὰρ οὔτε μέσον οὔτ᾽ ἀρχὴν xal 
τέλος οὔτ᾽ ἄλλο µέρος οὐδὲν ἔχειν .. . olov 
δὲ τὸ μὴ Ov, οὐκ ἂν εἶναι τὸ ὅν, περαίνειν δὲ 
πρὸς ἄλληλα, εἰ πλείω ct || 14 ἐδείκνυ aEESF: 
ἐδείκνυν D || 15 καὶ ante οὔτε δὲ inseruit a | 
16 οὔτε μέσον οὔτε BDEEa: μήτε μέσον µήτε 
aF || 17 cf. [Ατ.] p. 97758 τὸ $3; τοιοῦτον ὃν 
Ev... οὔτε κινεῖσθαι οὔτε κχινητὸν εἶναι. ἁκί- 
νητον μὲν γὰρ εἶναι τὸ μὴ ὅν. οὔτε γὰρ ἂν 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 5. 5a 481 


μή ὄν' οὔτα γὰρ dv si; αὐτὸ ἕτερον οὔτε αὐτὸ πρὸς ἄλλο ἐλθεῖν' κινεῖσθαι δὲ 
τὰ πλείω τοῦ ἑνός' ἕτερον γὰρ el; ἕτερον μεταβάλλει, ὥστε xal ὅταν ἐν 
ταὐτῷ µένειν λέγη καὶ μὴ χινεῖσθαι 

ἀεὶ 8 ἐν ταὐτῷ µίμνει χινούµενον οὐδέν 

οὐδὲ μετέργεσθαί µιν ἐπιπρέπει ἄλλοτε ἄλλῃ. 
οὐ κατὰ τὴν ἠρεμίαν τὴν ἀντιχειμένην τῇ χινήσει µένειν αὐτό φησιν, ἀλλὰ χατὰ 
την ἀπὸ κινήσεως xal ἠρεμίας ἐξτρημένην µωνήν. Νιχόλαος δὲ 6 Δαμασχηνὸς 
ὡς ἄπειρον xai ἀχίνητον λέγοντος αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἐν τῇ Περὶ δεῶν ἀπομνη- 
µονεύει. Αλέξανδρος δὲ ὡς πεπερασµένον αὐτὸ xal σφαιροειδές. ἀλλ 
8t μὲν οὔτε ἄπειρον οὔτε πεπερασµένον αὐτὸ δείχνυσιν, ἐκ τῶν προβιρηµένων 
δῆλον, πεπερασµένον δὲ xal σφαιροειδὲς αὐτὸ διὰ τὸ πανταχόδεν 
ὅμοιον λέγει’ xai πάντα νοεῖν δέ φησιν αὐτὸ λέγων 

ἆλλ' ἀπάνευθε πύνοιο νόου opsvi πάντα χραδαίνει. 


Da 
Galen. in Hippocr. d. nat. hom. XV 25K. 

Καχῶς δὲ xoi τῶν ἐξηγητῶν ἔνιοι χατεφεύσαντο Ἐενοφάνους ὥσπερ xai 
Σαβΐνος ὧδί πως γράψας αὐτοῖς ὀνόμασιν οὔτε Ἱὰρ πάµπαν dépa λέγω τὸν 
ἄνθρωπον ὥσπερ ἸΑναξιμένης, οὔτε ὕδωρ ὡς θαλῆς, οὔτε ἤῆν ὡς £v τινι Ξενο- 
φάνης᾽' οὐδαμόθεν γὰρ εὑρίσχεται 6 Ξενοφάνης αποφηνάµενος οὕτως. ἀλλά καὶ 
6 Σαβΐνης αὐτὸς εὐδηλώς ἐστιν ἐκ τῶν αὑτοῦ χαταψευδόµενος, οὐχ ὑπ ἀγνοίας 
ἐσφαλμένος. T, πάντως ἂν ὀνομαστὶ προσέγραφε τὸ βιβλίον, ἐν ᾧ ταῦτα ἀπεφήνατο. 


ο) 


- e e» » wv 1 € v - ον. e - e" ΄ Pt ) e , - » 
γυν 0010 eYpattpev ουτε Tru" «s y τινι ZeyoOgayns . χα 8οφρασ τος ο 


el; αὐτὸ ἕτερον οὔτ ἐκεῖνο εἰς ἄλλο ἐλθεῖν. 
χινεῖσθαι δὲ τὰ πλείω ὄντα ἑνός' ἕτερον γὰρ 
el; ἕτερον δεῖν χινεῖσθαι || B μεταβάλλει codd.: 
corr. Usener post Karstenium [| 4 Xenoph. fr.4 
p. 98 Karst. || u(pvet ΒΡΕΕε: μένει αξ | 
κινούμενος ΒΑΕ || 5. µιν ἐπιπρέπει BDES: µιν 
ἐπιτρέπη E:: μὴν ἐπεὶ πρέπειαξ || 6 αὐτό BDE: 
αὑτόν aEAF || 7 µονήν DEEa : µόνον D Bran- 
disii: om aF. |, 9 Alexandri opinionem 
quam dicit S., 'Theophrastus si non probasse 
certe attulisse videtur (Prol. p. 112], unde 
Hippolytus Philos. 14 ? φησὶ δὲ xol τὸν 
θεὸν εἶναι ἀίδιον καὶ ἕνα xal ὅμοιον πάντῃ 
καὶ πεπερασµένον xal σφαιροεδῆ Gal. Η. 
phil. c. 7 εἶναι πάντα Bv xal τοῦτο ὑπάρχειν 
Üróv πεπερασµένον λογικὸν ἀμετάβλητον, ex 
eodem libro Sext. P. H. I 225 ἓν εἶναι τὸ 
πᾶν xal τὸν θεὸν συμφυῆ τοῖς πᾶσιν, εἶναι δὲ 
σφαιροειδῃ xal ἀπαδη xal ἀμετάβλητον καὶ 
λογικόν, Cie. Lucull. 37 18 unum esse 
omnia neque id esse mutabile et id 


Diels, Doxographi graeci. 


esse deum neque natum umquam et 
sempiternum conglobata figura. Pla- 
cit. I ὃ 12 (Theod.) ἓν εἶναι τὸ πᾶν . ^. ὄφαι- 
ροειδὲς xal πεπερασµένον, οὐ qtvntóv 
ἀλλ ἀίδιον xal πάµπαν ἀχίνητον. cf. de Par- 
men. Theophr. fr. 6 || 12 λέχιν DEEsFH: 
correxit a cf, Prol. p. 112 || νοεῖν δὲ 
DEEaFH: δὲ νοεῖν a || αὐτὸ DE: αὐτὸν aESF |; 
13 fr. 8 K. cf. praeter locos memoratos Diog. 
ΙΧ 19 σὐμπαντά « εἶναι νοῦν καὶ φρόνησιν xal 
ἀίδιον et Timonis fr. 40 W. 

14 Galenus captiosius Sabinum, qui sophista 
fuit sub Hadriano, vellicare videtur. scilicet 
constare ex terra homines neque Xenopha- 
nes neque Theophrastus de illo locutus ad- 
severasse videtur, sed ortos ex terra haud 
dubie innuerat cf. Xenoph. fr. 8 ἐχ γαίης 
γὰρ πάντα xal εἰς γην πάντα τελευτᾷ et fr. 9 
πάντες γὰρ Ὑαΐίης τε xal ὕδατος ἐκγενόμεσδα. 
neque Γ]θυρ]ιγβθίιδ haec non memoravit, 
unde Hippol. Philos. 14 ὁ et Ας. I 3 12 


31 


pm: 


0 


-— 


5 


20 


1 


1 


eo 


σι 


480 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 4. 5 


τοῖς ἄλλοις πειρᾶταί τι φέρειν ἴδιον, τὰς ἀρχὰς δὲ τὰς αὐτὰς ἀποδί- 
δωσιν dec περ Ἀναξαγόρας. οὗτοι μὲν οὖν ἀπείρους τῷ πλήθει xal dvopo- 
γενεῖς τὰς ἀρχὰς λέγουσι τὰς ὁμοιομερείας τιδέντες ἀρχάς. 


b 
Simplic. in phys. f. 5Y54—6718. 

Μίαν δὲ τὴν ἀρχὴν fot Bv τὸ ὃν xal πᾶν xal οὔτε menspacpévoy 
οὔτε ἄπειρον οὔτε χινούµενον οὔτε ἠρεμοῦν Ξενοφάνη τὸν Κολοφώνιον τὸν 
Παρμενίδου διδάσχαλον ὑποτίθεσθαί φησι 6 Θεόφραστος ὁμολογῶν 
ἑτέρας εἶναι μᾶλλον ἢ τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας τὴν μνήμην τῆς 
τούτου δόξης. τὸ γὰρ Bv τοῦτο xal πᾶν τὸν δεὸν ἔλεγεν 6 Ἐενοφάνης' 
ὃν ἕνα μὲν δείχνυσιν ἐκ τοῦ πάντων χράτιστον εἶναι" πλειόνων γάρ, φησίν, ὄντων 
ὁμοίως ὑπάρχειν ἀνάγκη πᾶσι τὸ κρατεῖν τὸ δὲ πάντων χράτιστον xal ἄριστον 
θεός. ἀγένητον δὲ ἐδείχνυεν ἐκ τοῦ δεῖν τὸ Ἰινόµενον 7| ἐξ ὁμοίου T) ἐξ dvo- 
µοίου Ἰίγνεσδαι' ἀλλὰ τὸ μὲν ὅμοιον ἀπαθές φησιν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου. οὐδὲν γὰρ 
μᾶλλον γεννᾶν 7| γεννᾶσθαι προσήχει τὸ ὅμοιον ἐκ τοῦ ὁμοίου" εἰ δὲ ἐξ ἀνομοίου 
γίνοιτο, ἔσται τὸ Ov ἐκ τοῦ μή ὄντος. xal οὕτως ἀγένητον καὶ ἀίδιον ἐδείχνυ. 
οὔτε δὲ ἄπειρον οὔτε πεπερασµένον εἶναι, διότι ἄπειρον μὲν τὸ μὴ ὂν ὡς οὔτε 
ἀρχὴν ἔχον οὔτε µέσον οὔτε τέλος» περαίνειν δὲ πρὸς ἄλληλα τὰ πλείω. παρα- 


πλησίως δὲ καὶ τὴν κχίνησιν ἀφαιρεῖ xol τὴν ἠρεμίαν" ἀχίνητον μὲν γὰρ εἶναι τὸ 


l φέρειν ἴδιον cf. ad Theophr. d. sens. 37 || 
Theophrastea haec esse apparet ex Hippol. 
91 οὗτος ἔφη τὴν μῖξιν τῆς ὕλης ὁμοίως 
Ἀναξαγόρᾳ τάς τε ἀρχὰς ὡσαύτως || dmo- 
δίδωσιν DEESF ut coniecerat Usener: ὃί- 
δωσιν a || 2 οὗτοι μὲν χτλ. cf. Zeller I* 997! 

4 de hoc fr. cf. Prol. p. 109 8αα. || 7 cf. 
scholiasta anonymus Physicorum in cod. 
Paris. 1947 f. 1v, qui Simpliciana circum- 
scribit xal ἔστι xal αὕτη ἡ δόξα ob περὶ τῶν 
φυσικῶν, ἀλλὰ περὶ τοῦ θεοῦ cf. Prol. 1. ο. || 8 
τὸ γὰρ ἓν κτλ. ex Aristotelis similitudine ad 
v. 1—3 rettuli Prol. p. 111 intellegens: om- 
nis naturam non clare distinzit Xenophanes. 
nam in dei fere nomine acquievit. vix recte. 
immo ad parenthesin ὁμολογῶν κτλ. pertinere 
Kernio concedere debebam Prol. p. 111 |. 
Simplicius certe ipse Theophrastea ita cepit. 
sed de origine insequentium verborum ὃν κτλ. 
nihil inde praeiudicatur || 9 cf. [Arist.] d. 
MXG 3 p. 971323: εἰ 5 ἔστιν 6 θεὸς ἁπάν- 
των χράτιστον, ἕνα φησὶν αὐτὸν προσήχειν 
εἶναι. εἰ γὰρ δύο 3) ἔτι πλείους εἶεν οὐχ ἂν 
ἔτι χράτιστον καὶ βέλτιστον αὐτὸν εἶναι πάν- 
των. ἕχαστος γὰρ ἂν δεὸς τῶν πολλῶν ὅμοιος 


Qv τοιοῦτος εἴη. τοῦτο γὰρ θεὸν xai θεοῦ δύ- 
ναµιν εἶναι χρατεῖν, ἀλλὰ μὴ κρατεῖσθαι, xal 
πάντων Χχράτιστον εἶναι || 10 ὁμοίως aDE: 
ἀνομοία F. || ὑπάρχειν ἀνάγχη ΏΕξα: ἀνάγκη 
ὑπάρχειν αξ || cf. (Arist.] p. 977*15: ἀνάγκη 
γὰρ ἤτοι ἐξ ὁμοίου ἢ ἐξ ἀνομοίου γενέσθαι τὸ 
γιγνόµενον. δυνατὸν δὲ οὐδέτερον οὔτε γὰρ 
ὅμοιον ὑφ ὁμοίου προσήχειν τεκνωθῆναι μᾶλ- 
λον ἢ τεχνῶσαι. ταῦτα γὰρ ἅπαντα τοῖς Τε 
ἴσοις xal ὁμοίοις οὐχ ὑπάρχειν πρὸς ἄλληλα. 
οὔτ' ἂν ἐξ ἀνομοίου τἀνόμοιον γενέσθαι . . « 
τὸ οὐχ ὂν ἐξ ὄντος ἂν γενέσθαι, ὅπερ ἀδύνα- 
τον. ἀίδιον μὲν οὖν διὰ ταῦτα εἶναι τὸν θεόν || 11 
ἐξ bis aE*F: alt. om. DE || 13 cf. [Αγ.]ρ.9 7702 
ἀΐδιον 5 ὄντα xal ἕνα xal σφαιροειδήη οὔτ᾽ 
ἄπειρον οὔτε πεπεράνθαι. ἄπειρον τὸ μὴ ὃν 
εἶναι. τοῦτο yàp οὔτε μέσον obv' ἀρχὴν xal 
τέλος οὔτ᾽ ἄλλο µέρος οὐδὲν ἔχειν .. . olov 
δὲ τὸ μὴ ὃν, οὐκ ἂν εἶναι τὸ ὄν. περαίνειν δὲ 
πρὸς ἄλληλα, el πλείω εἴη || 14 ἑδείχκνυ aEESF: 
ἑδείκνυν D || 15 καὶ ante οὔτε δὲ inseruit a || 
16 οὔτε μέσον οὔτε BDEEa: µήτε μέσον μήτε 
aF || 17 cf. [Ar.] p. 97758 τὸ δη τοιοῦτον ὃν 
ἕν .. . οὔτε χινεῖσθαι οὔτε χινητὸν εἶναι. ἀκί- 
νητον μὲν γὰρ εἶναι τὸ μὴ ὅν. οὔτε γὰρ ἂν 


ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΝ ΔΟΞΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ lH 


AIIOZIIAZMATIA 


Simplicii in Aristot. physic. codicum sigla cf. Prol. p. 104! 


mo" 


a 


Laur. 852 membr. s. XI vel XII 

Marcian. 229 bombyc. s. XIII 

eiusdem codicis ff. 402r —407* 416*—418', ubi iterantur ff. 5446 
— 10318, varietas a Vitellio notata 

Laur. 85 1 bombyc. s. XIV, Brandisio O[ceanus]. huius non plenam 
adnotare licuit discrepantiam 

Marc. 227 bombyc. XII vel XIII & Vitellio conlatus 

Ambros. E 4 inf. chart. s. XV &d nonnullos locos inspectus 

Aldina Fr. Asulani editio Venet. 1526 


ab H. Vitellio conlati 


Diductis litteris Theophrastea & citantium vel explicantium scripterum verbis 


distinxi cf. Prol. p. 104 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 1 


415 


EK TON ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ QYZIKON ΔΟΞΩΝ 


Simplic. in phys. f. 6r 18—31. 


Tàv δὲ µίαν καὶ κινουµάνην λεγόντων τὴν ἀρχήν, οὓς xal φυσικοὺς ἰδίως 
καλεῖ (Aristoteles), οἱ μὲν πεπερασµένην αὐτήν Φφασιν, ὥσπερ θαλῖς μὲν 
Ἐξαμύου Μιλήσιος καὶ Ίππων, ὃς δοχεῖ xal ἄθεος γεγονέναι, ὕδωρ 
ἔλεγον τὴν ἀρχὴν ἐκ τῶν φαινομένων χατὰ τὴν αἴσθησιν εἰς τοῦτο 
προαχθόντες' xal γὰρ τὸ δερμὸν τῷ ὑγρῷ ζῇῃ xal τὰ νεκρούµενα ξη- 5 
ραίνεται xal τὰ σπέρµατα πάντων ὑγρὰ xal $ τροφ] πᾶσα χυλώδης' 
ἐξ οὗ δέ ἐστιν ἕκαστα, τούτῳ xal τρέφεσθαι πέφυχε' τὸ δὲ ὕδωρ 
ἀρχὴ τῆς ὑγρᾶς φύσεώς ἐστι xal συνεχτικὸν πάντων’ διὸ πάντων dp- 
yv ὑπέλαβον εἶναι τὸ ὕδωρ xal τὴν γην ἐφ᾽ ὕδατος ἀπεφήναντο xei- 


σοαι. 


τοῖς Ἕλλησιν ἐκφῆναι, πολλῶν μὲν καὶ ἄλλων προγεγονότων, ὡς xal 
θεοφράστῳφ δοχεῖ, αὐτὸς δὲ πολὺ διενεγκὼν ἐχείνων ὡς ἀποχρύψαι πάν- 
τας τοὺς πρὸ αὐτοῦ λέγεται δὸ ἐν γραφαῖς μηδὲν καταλιπεῖν πλὴν τῆς καλου- 
µένης Ναυτικῆς ἀστρολογίας. Ἴππασος δὲ 6 Μεταποντῖνος καὶ Ἡράκλειτος 
ὁ Ἐφέσιος ἓν xal οὗτοι xal χινούµενον xal πεπερασµένον, ἀλλὰ πῦρ 
ἐποίησαν τὴν ἀρχὴν xal ἐκ πυρὸς ποιοῦσι τὰ ὄντα πυχνώσει xal µα- 
νώσει xal διαλύουσι πάλιν eic πῦρ ὡς ταύτῆης μιᾶς οὔσης φύσεως τῆς 


ὑποχειμένης' πυρὸς γὰρ ἀμοιβὴν 


1 µη µίαν pr. D || τὴν ἀρχὴν DE: τὴν 
om. a || 3 ἐξαμύου FH: ix σάµου BDE: éx- 
σάδου E^: ἐξαμίου a || 4 ἔλεγε E (recte Ea]. 
Theophrastus Aristotel. metaph. A 3 p. 983b 
20—2'7 amplificat. ex illo pendet Aétius 13 1 
cf. Prol. p. 220 || 6 ἡ τροφὴ EE&: om. ceteri || 
8 συνεκτική H. vox recenter dicta. cf. Krische 
p. 36! qui praeter v. 1l nihil Theophrasti 
esse credit. τῆς τῶν ὅλων συνεχτικῆς est 
apud Stoicissantem Pseudarist. d. mund. 6 
p. 399759 et Arium fr. 9 p. 450,16 cf. Prol. 
p. 75 viui || 9 ὑπέλαβεν DE || ἐφ ὕδατος--- κεῖ- 
σθαι Arist l. c. et de cael. II 18 p. 294.29 cf. 
Prol. p. 225 || 11 ἄλλων cf. Arist. met. |. c. 
p. 983530 [Zeller Abh. d. Berl. Akad. d. 
Wiss. h.-phil. 1877, 151] Aet. 132. Eudem. 
ap. Dam. de princ. p. 382. altius originem 
repetiit "Theophrastus apud schol. Apoll. 
Rhod. II 1248 p. 447,3—6 K. θεόφραστος 
δὲ τὸν Προμηθέα φησὶ σοφὸν γενόµενον µετα- 
δοῦναι πρῶτον τοῖς ἀνθρώποις φιλοσοφίας xal 
διαδοθῆναι τὸν μῦθον ὡς dpa πυρὸς µεταδοίη | 


εἶναί φησιν Ἡράκλειτος πάντα" 


11 ὡς καὶ τῷ θεοφράστῳ δοχεῖ ΏΕ ΓΕ. sed cf. 


Simpl. f. ὅτ 21 || 14 Ναυτιχῆς ἀστρολογίας cf. 
Laert. I 23. 934 Plut. Pyth. orac. 18 p. 402 r. 
Zeller I* 174!. Theophrastus haud scio an 
Simplicio fortius dubitaverit || Hippasum 
Heraclito coniunxit Aristoteles Ἱ. c. Sext. 
Pyrrh. H. IIL 30. adv. math. X312 Αι. I3. 11 
Diog. VIII 84 cf. Prol. p. 168 || 16 ἐποίησαν 
την DEE*: ἐποιήσαντο (om. τὴν) B: ἑποιή- 
σαντο aF, sed cf. ποιοῦσι et p. 476, 1; 178, 21 
itemque in fr. de sens. constanter || ὄντα ex 
πάντα corr. Ea cf. Simpl. f. 11154 ἔλεγε 
129p Ἡράκλειτος ἐκ πυρὸς πεπερασµένου 
πάντα εἶναι xal εἰς τοῦτο πάντα ἀναλύεσθαι 
v. Prol. p. 179 || 17 φύσει B || 18 πυρὸς — ἡρά- 
χλειτος BDEEF23H: πυρὸς γὰρ ἁμοιβὴν elvat 
φασιν a || πάντα. ποιεῖ δὲ xal BDE: πάντα 
ποιεῖ, xal aF : τὰ πάντα coni. Schleiermacher 
ut Diog. IX 8 [Prol. p. 164) Heracl. alleg. 
43 πυρὸς γὰρ δη κατὰ τὸν φυσικὸν ' Ηράχλει- 
τον ἁμοιβῇ τὰ πάντα ὙἸίνεται uberior Eus. 
compend. P. E. XIV 3 [Prol. p. 169] 


θαλῆς δὲ πρῶτος παραδέδοται τὴν περὶ φύσεως ἵστορίαν i 


16 


10 


16 


484 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 8. 9 


ἔλαττον τοῦ ὄντος εἶναί φησι. παραπλησίως δὲ xal 6 ἑταῖρος αὐτοῦ 
Δημόκριτος 6 ἈΑβδηρίτης ἀρχὰς ἔθετο τὸ πλῆρες xal τὸ xevóv, dv τὸ 
μὲν ὄν. τὸ δὲ ud ὃν ἐχάλει' ὡς (γὰρ) ὕλην τοῖς οὖσι τὰς ἀτόμους ὑποτιθέντες 
τὰ λοιπἁ γεννῶσι ταῖς διαφαοραῖς αὐτῶν" pei; δέ slow αὗται ῥυσμὸς τροπὴ 
διαθιγή, ταὐτὸν δὲ εἰπεῖν σχῆμα xal τάξις καὶ δέσι πεφυχέναι γὰρ τὸ 
ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου κινεῖσθαι καὶ φέρεσθαι τὰ συγγενῖ πρὸς 
ἄλληλα καὶ τῶν σχημάτων ἕκαστον sl; ἑτέραν ἐγκοσμούμενον σύχ- 
χρισιν ἄλλην ποιεῖν διάθεσιν’ ὥστε εὐλόγως ἀπείρων οὐσῶν τῶν 
ἀρχῶν πάντα τὰ πάθη xal τὰς οὐσίας ἀποδώσειν ἐπγγγέλλοντο óc 
οὗ τέ τι Ἠίνεται xal πῶς' διὸ χαί φασι µόνοις τοῖς ἄπειρα ποιοῦσι 
τὰ στοιχεῖα πάντα συµβαίνειν κατὰ λόγον. καὶ τῶν ἐν ταῖς ἀτόμοις 
σχημάτων ἄπειρον τὸ πλῆηθός φασι διὰ τὸ μηθὲν μᾶλλον τοιοῦτον 3, τοιοῦτον 
εἶναι. ταύτην γὰρ αὐτοὶ τῆς ἀπειρίας αἰτίαν ἀποδιδόασιν. χαὶ Μητρόδωρος δὲ ὁ 
Χῖος ἀρχὰς σχεδόν τι τὰς αὐτὰς τοῖς περὶ Δημόχριτον πηιεῖ τὸ 
πλῆρες xal τὸ κενὸν τὰς πρώτας αἰτίας ὑποθέμενος, ὧν τὸ μὲν Ov, 
τὸ δὲ μὴ Ov εἶναι, περὶ δὲ τῶν ἄλλων ἰδίαν τινὰ ποιεῖται τὴν µέθοδον. 
αὕτη μὲν fj σύντομος περίληψις τῶν ἱστορημένων περὶ ἀρχῶν οὐ χατὰ χρόνους 
ἀναγραφεῖσα, ἀλλὰ χατὰ τὴν τῆς δόξης συγγένειαν. 


9 
Simplic. in phys. f. 6Υ 20--- 20 
'O μέντοι θεόφραστος τοὺς ἄλλους προϊστορήσας 'Τούτοις) qraty 'ἐπι- 
γενόμενος Πλάτων τῇ μὸν δόξῃ xal τῇ δυνάμει πρότερης τοῖς δὲ 
χρόνοις ὕστερος xat τὴν πλείστην πραγµατείαν περὶ τῆς πρώτης φι- 
λοσοφίας πηιησάμεύῦος ἐπέδωκεν ἑαυτὸν xal τοῖς φαινομένοις 


] haec cum Metaphys. A 985b 5sq. ita 
consentiunt, ut inde & S. translata crederem 
nisi similia exstarent apud Hippolytum 13 ? 


et comp. Euseb. P. E. XIV 3 7-—9 (cf. Prol. 


p. 169]. contra de ceteris ὡς yàp ὕλην κτλ. 
accurate Aristoteli respondentibus nihil af- 
firmo. tripartitis differentiis addit μέγεθος 
"Theophrastus d. sens. 60 τὰ μὲν τοῖς µεγέ- 
δεσι, τὰ δὲ τοῖς σχήµασιν, ἔνια δὲ τάξει xol 
δέσει διορίζει. cf. Arist. Phys. III 4 p. 20351 
de cael. III 4 p. 303415 || 2 ἀργὰς aEsF: 
τὰς ἀργὰς DE || 9 ὡς yàp a: ὡς (om. γὰρ) 
BDEES*F: suspicor xal ὕλην || 4 γεννῶσι 
[4p ταῖς B || 5 xoi δέσις παὶ τάξι DEEs: 
recte a(F) cf. Metaph. Ἱ. c. vide Democr. 
apud Sext. adv. math. VII 117. 118 || 7 
ἐχκοσμρύμενον codd.: corr. Usener et Tor- 
strik || 10 τέ τι DEFE2: τι om. « || 11 συµ- 
βαίνει E || καὶ — 13. ἀποδιδόασιν cf. 483, 
l7sqq. || 10 τὴν αίτιαν aE2F: τὴν om. DE || 


13 cf. Eus. XIV 19 9» τὸν μὲν οὖν Mrizoóbo- 
pov Δημοκρίτου ἔφασαν ἀχηκοέναι, ἀρχὰς δὲ 
ἀποφήνασθαι τὸ πλῆρες xal τὸ χενόν, (v τὸ 
μὲν ὄν, τὸ δὲ uà ὃν εἶναι. cf. Prol. p. 170 || 
14 σχεδόν τι ΏΕΕΑΕ: τι om. a || 17 cf. Prol. 
104* || ἱστορουμένων a || 18 κατὰ τὴν αξα: 
τὴν DEF 

19 τούτοις ἐπιγενόμενος ut Arist. met. I 6 
p. 987429 μετὰ δὲ τὰς εἱἰρημένας φιλο- 
σοφίας ἡ Πλάτωνος ἐπεγένετο πραγµα- 
τεία τὰ μὲν πολλὰ τούτοις ἀχολουθοῦσα, τὰ 
δὲ καὶ ἴδια παρὰ τὴν τῶν Ἰταλικῶν Éyouca 
φιλοσοφίαν cf. Zeller Abh. d. Ak. l. c. p. 154 
v. Prol. p. 104? || 20 τῇ μὲν --ὕστερος cf. 
Arist. l. c. p. 984211 || 22 τοῖς φαινοµένοις 
ut Arist. de part. an. I 1 p. 69958 δεῖ xal 
τὸν φυσιχὸν τὰ φαινόμενα πρῶτον .. . δεωρή- 
σαντα . . . ἔπει) οὕτω λέγειν τὸ διὰ τί καὶ 
τὰς αἰτίας ef. Theophrast. fr. XVIII p. 164,7 
Wimm. 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 2. 3 411 


ἀέρα λέγων αὐτήν' διαφέρειν δὲ µανότητι xal πυκνότητι χατὰ τὰς 
οὐσίας, xal ἀραιούμενον μὲν πῦρ γίνεσθαι, πυχνούµενον δὲ ἄνεμον, 
εἶτα νέφος, ἔτι δὲ μᾶλλον ὕδωρ, εἶτα γῆν, εἶτα λίθους, τὰ δὲ ἄλλα 
ἐχ τούτων. χίνησιν δὲ xal οὗτος ἀίδιον motet, δι ἣν xal τὴν µετα- 
βολὴν Ἰίνεσθαι. καὶ Διογένης δὲ 6 Απολλωνιάτης σχεδὸν νεώτατος 
γεγονὼς τῶν περὶ ταῦτα σχολασάντων τὰ μὲν πλεῖστα συµπεφορη- 
µένως γέγραφε τὰ μὲν χατὰ Avataqópav, τὰ δὲ χατὰ Λεύκιππον 
λέγων" τὴν δὲ τοῦ παντὸς φύσιν ἀέρα xal οὗτός φησιν ἄπειρον εἶναι 
xal ἀίδιον, ἐξ οὗ πυχνουµ]ένου xal pavoupévou xal µεταβάλλοντος 
τοῖς. πάθεσι τὴν τῶν ἄλλων Ἠίνεσθαι µορφήν. xal ταῦτα μὲν θΘεό- 


φραστος ἱστορεῖ περὶ τοῦ Διογένους. 


3 
Simplic. in phys. f. 6Y 4—18. 

T&v δὲ πλείους λεγόντων οἱ μὲν πεπερασµένας, ol δὲ ἀπείρους ἔθεντο τῷ 
πλήθει τὰς ἀρχάς, καὶ τῶν πεπερασµένας οἱ μὲν δύο ὡς Παρμενίδης ἐν τοῖς 
πρὸς δόξαν πῦρ xal γῆν (ἡ μᾶλλον φῶς xal σκότος), ἡ ὡς ol δτωιχοὶ θεὸν καὶ 
ὕλην οὐχ ὡς στοιχεῖον δηλονότι τὸν Όεὸν λέγοντες, ἀλλ ὡς τὸ μὲν ποιοῦν, τὸ 
δὲ πάσχον, oi δὲ τρεῖς ὡς ὕλην xal τὰ ἐναντία ᾿Αριστοτέλης, οἱ δὲ τέσσαρας ὡς 
Ἐμπεδοχλῆς ὁ Ἀχραγαντῖνος οὐ πολὺ κατόπιν τοῦ ΑἈναξαγόρου γεγονός, 


Παρμενίδου δὲ ζηλωτὴῆς καὶ πλησιαστὴς καὶ ἔτι μᾶλλον τῶν Πυθαγορείων" 


1 διαφέρειν aESF : διαφέρει DE || eadem repetit 
Simplic. infra f.32r46 Ἀναξιμένης dpatoó- 
μενον μὲν τὸν dépa πὂρ Ἰίνεσθαί φησι, πυκνούµενον 
δὲ ἄνεμον, εἶτα νέφος, εἶτα ἔτι μᾶλλον ὕδωρ, εἶτα 
γῆν, εἶτα λίθους, τὰ δὲ ἀλλ᾽ dx τούτων. ἐπὶ γὰρ 
τούτου µόνου [πρώτου emendavit Usener Prol. 
p. 1647] θεόφραστος ἐν τῇ Ἱστορία τὴν 
µάνωσιν εἴρηχε xal τὴν [τὴν om. D] πύχνωσιν. 
idem f. 9v 5 post ea quae supra ad v. 5 
attuli: καὶ Ἀναξιμένης δὲ (6 add. aF] Eo- 
ρυστράτου Μιλήσιος xal αὐτὸς ἀρχὴν ἔθετο µίαν 
[μίαν ἔθετο αξ] καὶ ἄπειρον, ἀέρα ταύτην λέγων, 
ἐξ οὗ ἀραιουμένου καὶ πυχνουµένου τὰ ἄλλα γί- 
νεσθαι cf. Hippol. 7 3 ( Prol. p. 135) et Cic. 
Lucull. 97 118 (Prol. p. 119] || 2 διαιρούµενον 
vulgo: correxi ex Simpl. f. 9 7 6 || 4 καὶ οὗτος 
ut Anaximander cf. p. 477, 15 Prol. p. 135 || 5 
Anaximeni Diogenem adiungit Theophrastus 
Aristotelis exemplo Met. A 3 p. 98425 | 
9 σχεδὸν nam νεώτατος est Archelaus fr. 4 
cf. Krische p. 166 || 6 συµπεφορηµένως vul- 
go: συμπεφορηµένος BE8 voce Platonica (Leg. 
805g 6934 Phaedr. 253 & Phil. 64 &] etiam 
Epicurus ad eclecticam rationem significan- 


dam usus est cf. Gomperz Sitzungsber. d. 
Wien. Akad. ph.-h. Cl. LXXXIII p. 6 v. 
Prol. p. 81* || 7 γέγραφε aBEaF: ἔγραφε DE || 
9 πυχνουµένου «al µανουµένου cf. Diog. 
ΙΧ 57 τόν «' dépa πυχνούμενον xal ἀραι- 
οὖμενον γεννητιχὸν εἶναι τῶν χόσµων 

18 ὡς DEEa: ὥσπερ ceteri || Παρμενίδης cf. 
fr. 6 || 14 3) μᾶλλον BDEESF: μᾶλλον δὲ a || 
φῶς om. E || 16 ὡς delevit post τρεῖς et in- 
seruit post τὰ ἑναντία '"Torstrik || τῶν ante 
πυθαγορείων addit D || 17 κατόπιν Aristoteli 
vox ignota, usurpata & Theophrasto H. pl. 
ΥΠ 13 7 εὐθὺς κατόπυ || 18 ζηλωτὴς καὶ 
πλησιαστὴς (πλησιστὴς E) DEEs: πλ. χ.ζ. aF || 
cf. Diog. VIIL 55 ὁ δὲ θεόφραστος Παρμε- 
νίδου φησὶ ζηλωτὴν αὐτὸν [Empedoclem] 
γενέσθαι xal μιμητὴν ἐν τοῖς ποιήµασι΄ xal 
γὰρ ἐχεῖνον ἐν ἔπεσι τὸν περὶ φύσεως λόγον 
ἐξενεγχεῖν || καὶ ἔτι μᾶλλον aDEEs: μᾶλλον 
δὲ BF || τῶν ΏΕΕε: om. aF || narratio de 
Pythagoreorum disciplina & Theophrasto 
aut aliena est (cf. Krische p. 117) aut 
certe immutata redditur a Simplicio, velut 
Aleidamantis similis relatio & Laertio 1. c. 06 


15 


418 


HI 
v 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 9.4 


οὗτος δὲ τὰ μὲν σωματιχὰ στοιχεῖα ποιεῖ τέτταρα, πῦρ xal ἀέρα καὶ 
ὕδωρ καὶ (jv ἀίδια μὲν ὄντα, µεταβάλλοντα δὲ πλήθει xal ὁλιγότητι 
κατὰ τὴν σύγκρισιν xal διάχρισιν, τὰς δὲ κυρίως ἀρχὰς ὑφ)᾽ ὧν xt- 
νεῖται ταῦτα φιλίαν xal νεῖκος' δεῖ γὰρ διατελεῖν ἐναλλὰξ κινούμενα 
& τὰ στοιχεῖα ποτὲ μὲν ὑπὸ τῆς φιλίας συγκρινόµενα, ποτὲ δὲ ὑπὸ 
τοῦ νείκους διαχρινόµενα. ὥστε xal B6 εἶναι κατ αὐτὸν τὰς ἀρχάς' 
καὶ γὰρ ὅπου μὲν ποιητικὴν δίδωσι δύναμιν τῷ νείχει xal τῇ φιλία. 


ὅταν λέγη 


ἄλλοτε μὲν φιλότητι συνερχόµεν εἰς By ἅπαντα 
ἄλλοτε à' αὖ δίχα πάντα φορεύμενα νείχεος ἔχδει' 
moti δὲ τοῖς τέσσαρσιν ὡς ἰσόστοιχα συντάττει xal ταῦτα, ὅταν Aé qm 
totb ὃδ᾽ αὖ διέφυ πλέον ἐξ ἑνὸς εἶναι 
πῦρ xal ὕδωρ xai γαῖα xal ἠέρος ἄπλετον ὕψος 
νεῖκός t' οὐλόμενον δίχα τῶν ἀτάλαντον ἕχαστον 
καὶ φιλότης ἐν τοῖσιν ἴση μῆχός τε πλάτος τε. 


Simplic. in phys. f. 6"397— 7r3. 


Τῶν δὲ ἀπείρους τῷ πλήθει λεγόντων οἱ μὲν ἁπλᾶς ἔλεγον xal ὁμογενεῖς, 
οἱ δὲ συνθέτους xal ἀνομογενεῖς καὶ ἑναντίας, κατὰ δὲ τὸ ἐπικρατοῦν χαραχτηρι- 
ζομένας. Ἀναξαγόρας μὲν γὰρ Ἡγησιβούλου Κλαζομένιος χοινωνήσας 
τῆς Ἀναξιμένους φιλοσοφίας πρῶτος µετέστησε τὰς περὶ τῶν ἀρχῶν 
δόξας xal τὴν ἐλλείπουσαν αἰτίαν ἀνεπλήρωσε τὰς μὲν σωματιχὰς 
ἀπείρους ποιήσας' πάντα γὰρ τὰ ὁμοιομερήῃ οἷον ὕδωρ ἢ πῦρ ἢ χρυσὸν ἀγέ- 
νητα μὲν εἶναι καὶ ἄφὂαρτα, φαίνεσθαι δὲ γινόμενα xal ἀπολλύμενα συγχρίσει 
xal διαχρίσει µόνον, πάντων μὲν ἐν πᾶσιν ἐνόντων, ἑχάστου δὲ χατὰ τὸ ἐπιχρατοῦν 
ἐν αὐτῷ χαρακτηριζοµένου" χρυσὸς γὰρ φαίνεται ἐκεῖνο ἐν ᾧ πολὺ χρυσίον ἔνι 


1 οὕτως D || cf. Placit. 1320 Ἐμπεδοχλῆς... 
τέτταρα μὲν λέγει στοιχεῖα mop. ἀέρα ὕδωρ γῆν, 
δύο ὃ ἀργικὰς δυνάµεις φιλίαν τε xal νεῖχος ὧν 
ἡ µέν ἐστιν ἑνωτιχή, τὸ δὲ διαιρετιχόν cf. Diog. 
VIII 76 || xal ante ὕδωρ om. DE || 2 
µεταβάλλοντα δὲ post ὁλιγότητι libri: trans- 
posuit Usener || 6 ἓξ cf. Sext. adv. math. 
X 317 [Prol 955] || χατὰ τοῦτον Es | 
9 Emped. vv. 67. 68St. Sext. 1. c. IX 10 | 
ἓν ἅπαντα DEE 5: ἕνα πάντα BF: ἕνα κόσμον 
Simplic. f. 8^4 || 10 φορούµενα Simplic. f.814]| 
νείκεος ἔχδει BDEES: veixoc ἔχει αξ || 11 
ποτὲ DEE3: τοτὲ aF(B) || συντάττει BDE8F: 
τάττει αξ || ταυτὰ Ε || 12 v. 77—80 St. | 
τοτὲ Usener: τότε BDEESF: ἀἄλλοτε a | 
πλέον) α: πλέον superseripto α DEESF || 13 
ἠέρος aFEs: ἀέρος DE: αἰθέρος Clemens || 14 
ἀπάλαιστον ἑκάστῳ coni. Usener, sufficit ἀτάλαν- 
τον ἑκάστῳ: ἀτάλαντον ἁπάντῃ (/ ἅπαντι) Sext. 


&dv. math. X 317 || 15 μετὰ τοῖσιν ἴσον Sextus 

16 χαὶ DEE* pr. F: xol μὴ a sec. F' || 
17 οἱ δὲ — ἀνομογενεῖς DEE8 (qui ἀνομοιογε- 
νεῖς in ἀνομοιομερεῖς correxit); om. aF || 
δὲ post κατὰ DEESF: post ἐπικρατοῦν a || 18 
ὁγησιβούλου DE || 20 μὲν molestius refertur ad 
τῆς δὲ κινήσεως p. 479,77 || 21 ἀνομοιομερὴ Es [| 
haec si modo 'T'heophrastea sunt, ex Aristot. 
metaphys. 13 p. 984.11 sumpta: Ἀναξαγόρας 
--- ἀπείρωυς εἶναί φησι τὰς ἀρχάς. σγεδὸν γὰρ 
ἅπαντα τὰ ὁμοιομερῇ χαθάπερ ὕδωρ ἢ πῦρ οὕτω 
1έγνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαί φησι συγκρίσει καὶ δια- 
χρίσει µόνον, ἄλλως δ᾽ οὔτε Ἰίγνεσθαι οὗὔτ᾽ 
ἀπόλλυσθαι ἀλλὰ διαμένειν ἀΐδια || 25 ἐἑνόντων 
Usener: ὄντων codd. || 24 χαραχτηριζοµένας 
DE || χρυσός κτλ. hinc Simplicii excerpta 
fortasse propius ad 'Theophrasti exemplum 
&ccedunt || ποὺ DEESF: πολὺ τὸ a || dc 
DEF: om. a: correxi 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 4. 419 


χαίτοι πάντων ἐνόντων, λέγει γοῦν ᾿Αναξαγόρας ὅτι 'ἐν παντὶ παντὸς μοῖρα éveott 
xal 'ὅτων πλεῖστα ἔνι ταῦτα ἐνδηλότατα By ἔχαστον ἔστι xal ην. xal ταῦτά 
φησιν ὃ θεόφραστο παραπλησίως τῷ Αναξιμάνδρῳ λέγειν τὸν 
Αναξαγόραν; ἐχεῖνος γάρ φησιν 3v τῇ διαχρίσει τοῦ ἀπείρου τὰ συγ- 
γενη φέρεσθαι πρὸς ἄλληλα καὶ ὅτι μὲν ἐν τῷ παντὶ χρυσὸς ἐνῆν 
γίνεσθαι χρυσόν, ὅτι δὲ γη γην, ὁμοίως δὲ xal τῶν ἄλλων ἕκαστον 
ὡς οὐ γινοµένων, ἀλλ ἐνυπαρχόντων πρότερον. τῆς δὲ χινήσεως xal 
τῆς γενέσεως αἴτιον ἐπέστησε τὸν νοῦν ὁ Ἀναξαγόρας, ὑφ' οὗ δια- 
χρινόµενα τούς τε χόσµους xal τὴν τῶν ἄλλων φύσιν ἐγέννησεν. “καὶ 
οὕτω μὲν οὖν) φησί 'λαμβανόντων δόξειεν ἂν ποιεῖν τὰς μὲν ὑλικὰς 
ἀρχὰς ἀπείρους, ὥσπερ εἴρηται, τὴν δὲ τῆς χινήσεως xal τῆς γενέσεως 
αἰτίαν µίαν. sl δέ τις τὴν μῖξιν τῶν ἁπάντων ὑπολάβοι µίαν εἶναι 
φύσιν ἀόριστον xal κατ εἶδος xal κατὰ μέγεθος, ὅπερ ἂν δόξειε βού- 
λεσθαι λέγειν, συμβαίνει δύο τὰς ἀρχὰς αὐτὸν λέγειν τήν τε τοῦ 
ἀπείρου φύσιν xal τὸν νοῦν, dote πάντως Φαίνεται τὰ σωματικὰ 


στοιχεῖα παραπλησίως ποιῶν Ἀναξιμάνδὸρφ'. 
Καὶ Αρχέλαος 6 Ἀδηναῖος, d xal Σωχράτη συγγεγονέναι φασίν, 
ΑἈναξαγόρου γενομένφ μαθητῃ ἐν phy τῇ Ὑενέσει τοῦ κόσμου καὶ 


1 λέχει cf. Anax. fr. 7 Schaub. ἐν παντὶ παντὸς 
μοῖρα ἕνεστι οἱ fr. 8 εἰ 12 quod fr. Theo- 
phrastus alio loco respexit cf. Simplic. in 
phys. f. 85v 28 (fr. 26 Us): εἰπόντος τοῦ 
Ἀναξαγόρου ὅτι οὔτε τοῦ σμικροῦ ἐστι cob- 
λάχιστον ἀλλὰ τὸ ἔλασσον del οὔτε τὸ µέγι- 
στον, ὡς xal αὐτὴ ἡ λέξις τοῦ Αναξαγόρου 
δηλοῖ καὶ µέντοι θεόφραστος ἐν τῷ περὶ 
Ἀναξαγόρου δευτέρῳ τάδε γράφων ἔπειτα 
τὸ διὰ τοῦτο λέγειν πάντα ἐν παντί, 
διότι xal ἐν µεγέδει χαὶ ἐν σµικρότητι 
ἄπειρα xal οὔτε τὸ ἑλάχιστον οὔτε τὸ 
µέγιστον ἔστι λαβεῖν, οὐχ ἱκανὸν πρὸς 
πίστιν’. || 2 ὅτω libri cf. f. 98Υ 40: ὅτων Use- 
ner conl. Arist. Phys. I 4 p. 18756: ὅτου δὲ 
πλεῖστον ἕκαστον ἔχει, τοῦτο δοκεῖν εἶναι τὴν 
φύσιν τοῦ πράγματος. cf. Theophr. d. sens. 61 || 
4 ἐκεῖνος vulgo Anaximander intellegitur, 
Zeller I* 193? rectius Anaxagoram significari 
putat, cf. Kern Beitr. z. Darst. d. Philos. 
d. Xenoph. p. 11*** Luetze p. 69 || 5 ἑνῆν 
Usener: ἦν codd. || 6 γίνεσθαι aEaF: γινέσθω 
D: γενέσθω E || 7 ἐνυπαρχόντων E. cf. Arist. 
p. 1874377: ὑπαρχόντων ceteri || 9 ἐγέννησεξβΒΕε 
(sed ε ex av corr.): ἐγέννησαν aDE || 10 Theo- 
phrasti ipsa verba melius iteravit Simpli- 
cius f. δὺτ 39, cuius loci scripturam exhi- 
bui, unde quae in priore loco discrepant 
S notantur. citatur autem "Theophrastus 


f. 38 hoe modo: xal θεόφραστος δὲ τὸν 
ΑἈναξίμανδρον εἰς τὸν ᾿Αναξαγόραν συνωθῶν 
(ita DEF: συνηθῶν a) xal οὕτως ἐχλαμβά- 
νει τὰ ὑπὸ (τοῦ add. a: om. DEF) Ἄναξα- 
όρου λεγόμενα ὡς δύνασθαι µίαν αὐτὸν (αὐτοῦ 
D) φύσιν λέγειν τὸ ὑποχείμενον,. γράφει δὲ 
οὕτως ἐν τῇ Φυσικῇ ἱστορίᾳ ' οὕτω μὲν 
οὖν λαμβανόντων.... Ἀναξιμάνδρῳ || £v φησι 
S || δόξειεν ἂν ὁ ᾿Αναξαγόρας τὰς μὲν ὑλικὰς 
ἀρχὰς ἀπείρους ποιεῖν, τὴν δὲ S || 11 ὥσπερ 
[sic DEF] εἴρηται om. S. ef. p. 418, 90 [1132 µίαν 
τὸν νοῦν S || 19 baec transtulit Theophrastus ex 
Ar. Metapb. [ 8 p. 989517. συμβαίνει λέ- 
[ttv αὐτῷ (Anaxagorae) τὰς ἀρχὰς τό τε 
ἕν (τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν καὶ ἁμιγές) καὶ δάτερον 
olov τίθεµεν τὸ ἀόριστον πρὶν ὁρισθῆναι xal 
μετασχεῖν εἴδους τινός, ὥστε λέγεται μὲν oor 
ὀρθῶς οὔτε δαφῶς, βούλεται μέντοι τι πα- 
ραπλήσιον τοῖς τε ὕστερον λέγουσι κτλ. [Zeller 
Abh. d. Berl. Ak. d. W. h.-ph. 1877 p. 152, 
Luetze l.c. p. 537] || τὴν ἁπάντων E || 19 καὶ 
xat εἶδος DEF et S: xal om. a || ὅπερ-- 
λέγειν om. S || 14 αὐτὸν S(aEsF]: αὐτῶν 
S[DE]: αὐτῷ Simpl. f. 331 43 || τε f. 33743 et 
S(DEE^F]: om. Θα] || 15 πάντως om. S || 
16 ἀναξίμανδρος F || 17 ἀρχαίλαος δὲ Es || σω- 
xpácet EE || συγγεγονέναι DESF: Ἱεγονέναι 
E: συγγεγόναι a 


σι 


16 


1 


eo 


480 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 4. 5 


τοῖς ἄλλοις πειρᾶταί τι φέρειν ἴδιον, τὰς ἀρχὰς δὲ τὰς αὐτὰς ἀποδί- 
δωσιν dc περ ΑἈναξαγόρας. οὗτοι μὲν οὖν ἀπείρους τῷ πλήδει xal ἀἆνομο- 
γενεῖς τὰς ἀρχὰς λέγουσι τὰς ὁμοιομερείας τιθέντες ἀρχάς. 


5 
Simplic. in phys. f. 5v54—6718. 

Μίαν δὲ τὴν ἀρχὴν ἥτοι ἓν τὸ ὂν xal πᾶν xal οὔτε ποπερασµένον 
οὔτε ἄπειρον οὔτε κχινούµενον οὔτε ἠρεμοῦν Ξδνοφάνη τὸν Κολοφώνιον τὸν 
Παρμενίδου διδάσχαλον ὑποτίθεσθαί φησι 6 θεόφραστο ὁμολογῶν 
ἑτέρας εἶναι μᾶλλον Ἡ τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας thv μνήμην τῆς 
τούτου δόξης. τὸ γὰρ Bv τοῦτο καὶ máy τὸν δεὸν ἔλεγεν ὁ Ἐενοφάνης' 
ὃν ἕνα μὲν δείχνυσιν ἐκ τοῦ πάντων χράτιστον εἶναι" πλβιόνων γάρ, φησίν, ὄντων 
ὁμοίως ὑπάρχειν ἀνάγχη πᾶσι τὸ χκρατεῖν. τὸ δὲ πάντων χράτιστον xal ἄριστον 
θεός. ἀγένητον δὲ ἐδείχνυεν ἐκ τοῦ δεῖν τὸ Ἰινόµενον Y) ἐξ ὁμοίου ἢ ἐξ dvo- 
µοίου γίγνεσθαι. ἀλλὰ τὸ μὲν ὅμοιον ἀπαθές φησιν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου. οὐδὲν γὰρ 
μᾶλλον γεννᾶν T) γεννᾶσθαι προσήχει τὸ ὅμοιον ἐχ τοῦ ὁμοίου" εἰ δὲ ἐξ ἀνομοίου 
γίνοιτο, ἔσται τὸ Ov ἐκ τοῦ μὴ ὄντος xal οὕτως ἀγένητον καὶ ἀίδιον ἐδείκνυ. 
οὔτε δὲ ἄπειρον οὔτε πεπερασµένον εἶναι, διότι ἄπειρον μὲν τὸ μὴ ὂν ὡς οὔτε 


ἀρχὴν ἔχον οὔτε µέσον οὔτε τέλος" περαίνειν δὲ πρὸς ἄλληλα τὰ πλείω. παρα- 


πλησίως δὲ καὶ τὴν χίνησιν ἀφαιρεῖ xol τὴν ἠρεμίαν" ἀχίνητον μὲν γὰρ εἶναι τὸ 


1 φέρειν ἴδιον cf. ad Theophr. d. sens. 37 || 
Theophrastea haec esse apparet ex Hippol. 
91 οὗτος ἔφη τὴν μῖξιν τῆς ὕλης ὁμοίως 
Αναξαγόρᾳ τάς τε ἀρχὰς ὡσαύτως || ἀἆπο- 
δίδωσιν ΏΕΕΑΕ ut coniecerat Usener: ὃί- 
δωσιν α || 2 οὗτοι μὲν κτλ. cf. Zeller I* 927! 

4 de hoc fr. cf. Prol. p. 109sqq. || 7 cf. 
scholiasta anonymus Physicorum in cod. 
Paris. 1947 f. 1", qui Simpliciana circum- 
scribit καὶ ἔστι xal αὕτη ἡ δόξα ob περὶ τῶν 
φυσιχῶν, ἀλλὰ περὶ τοῦ θεοῦ cf. Prol. 1. c. || 8 
τὸ γὰρ ἓν χτλ. ex Aristotelis similitudine ad 
v. 1—3 rettuli Prol. p. 111 intellegens: om- 
nis naturam non clare distinzit Xenophanes. 
nam in dei fere nomine acquievit. vix recte. 
immo ad parenthesin ὁμολογῶν κτλ. pertinere 


Kernio concedere debebam Prol. p. 111 !. 


Simplicius certe ipse 'Theophrastes ita cepit. 
sed de origine insequentium verborum ὃν κτλ. 
nihil inde praeiudicatur || 9 cf. [Arist.] d. 
MXG 3 p. 971528: εἰ δ ἔστιν ὁ δεὸς ἁπάν- 
των χράτιστον, ἕνα φησὶν αὐτὸν προσήχειν 
εἶναι. εἰ γὰρ δύο 7) ἔτι πλείους εἶεν οὐχ ἂν 
ἔτι χράτιστον καὶ βέλτιστον αὐτὸν εἶναι πάν- 
των. ἕκαστος γὰρ ἂν δεὸς τῶν πολλῶν ὅμοιος 


(v τοιοῦτος εἴη. τοῦτο γὰρ Üsüv καὶ θεοῦ δύ- 
ναµεν εἶναι χρατεῖν, ἀλλὰ μὴ χρατεῖσθαι, xal 
πάντων κΧράτιστον εἶναι || 10 ὁμοίως aDE: 
ἀνομοία Ἑ || ὑπάρχειν ἀνάγκη DEES: ἀνάγκη 
ὑπάρχειν αξ || cf. (Arist.] p. 977415: ἀνάγκη 
γὰρ ἤτοι ἐξ ὁμοίου ἢ ἐξ ἀνομοίου γενέσθαι τὸ 
γιγνόµενον. δυνατὸν δὲ οὐδέτερον᾽ οὔτε γὰρ 
ὅμοιον oq ὁμοίου προσήκειν τεχνωῦῆναι μᾶλ- 
λον 7| τεχνῶσαι. ταῦτα yàp ἅπαντα τοῖς γε 
ἴσοις xal ὁμοίοις οὐχ ὑπάρχειν πρὸς ἄλληλα. 
obr ἂν ἐξ ἀνομοίου τἀνόμοιον γενέσθαι... 
τὸ obx ὃν ἐξ ὄντος ἂν γενέσθαι, ὅπερ ἀδύνα- 
τον. ἀΐδιον μὲν οὖν διὰ ταῦτα εἶναι τὸν θεόν || 11 
ἐξ bis aE*F : alt. om. DE || 15 c£. (Ar.] p.97752 
ἀΐδιον δ᾽ ὄντα καὶ ἕνα xal σφαιροειδῃη obt' 
ἄπειρον οὔτε πεπεράνθαι. ἄπειρον τὸ μὴ Ov 
εἶναι. τοῦτο γὰρ οὔτε µέσον οὔτ᾽ ἀρχὴν καὶ 
τέλος οὔτ᾽ ἆλλο µέρος οὐδὲν ἔχειν .. . olov 
δὲ τὸ μὴ Ov, οὐκ ἂν εἶναι τὸ ὄν. περαίνειν δὲ 
πρὸς ἄλληλα, el πλείω εἴη || 14 ἐδείκνυ aEESF: 
ἐδείκνυν D || 15 καὶ ante οὔτε δὲ inseruit a || 
16 οὔτε μέσον οὔτε BDEEs: µήτε μέσον μήτε 
aF || 17 cf. [Ar.] p. 97758 τὸ δὴ τοιοῦτον ὃν 
ἕν .. . οὔτε χινεῖσθαι οὔτε χινητὸν εἶναι. ἀχί- 
νητον μὲν γὰρ εἶναι τὸ μὴ ὅν. οὔτε γὰρ ἂν 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 5. 5a 481 


μὴ 0v* οὔτε γὰρ ἂν si; αὐτὸ ἕτερον οὔτε αὐτὸ πρὸς ἄλλο ἐλθεῖν' χινεῖσθαι δὰ 
τὰ πλείω τοῦ Évóg* ἕτερον γὰρ el; ἕτερον µεταβάλλεν, ὥστε xal ὅταν àv 
ταὐτῷ µένειν λέγη xal μὴ κινεῖσθαι 

del ὃ) ἐν ταὐτῷ µίμνει χινούµενον οὐδέν 

οὐδὲ µετέρχεσθαί µιν ἐπιπρέπει ἄλλοτε ἄλλῃ. 
οὐ κατὰ τήν ἠρεμίαν τὴν ἀντιχειμένην τῇ κινήσει µένειν αὐτό φησιν, ἀλλὰ χατὰ 
τὴν ἀπὸ κινήσεως xal ἠρεμίας ἐξηρημένην µωνήν. Νικόλαος δὲ 6 Δαμασχηνὸς 
ὡς ἄπειρον xal ἀχίνητον λέγοντος αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἐν τῇ Περὶ θεῶν ἀπομνη- 
μονεύει. ᾿Αλέξανδρος δὲ ὡς πεπερασµένον αὐτὸ xal σφαιροειδές. ἀλλ 
ὅτι μὲν οὔτε ἄπειρον οὔτε πεπερασµένον αὐτὸ δείχνυσιν, ἐκ τῶν προβιρηµένων 
ὁῆλον, πεπερασµένον δὲ xal σφαιροειδὲς αὐτὸ διὰ τὸ πανταχόθεν 
ὅμοιον λέγει. xal πάντα νοεῖν δ6ό φησιν αὐτὸ λέγων 

ἀλλ ἀπάνευθῦα πόνοιο νόηυ cpsvi πάντα χραδαίνει. 


8 
Galen. in Hippocr. d. nat. hom. XV 25K. 

Καχῶς δὲ xoi τῶν ἐξηγητῶν ἔνιοι κατεφεύσαντο Ξενοφάνους ὥσπερ xal 
Σαβΐῖνος ὧδί πως Ἰράψας αὐτοῖς ὀνόμασιν "οὔτε γὰρ πάμπαν dépa λέγω τὸν 
ἄνθρωπον ὥσπερ ᾽Αναξιμένης, οὔτε ὕδωρ ὡς θαλῆς, οὔτε γῆν ὡς ἔν τινι Ἔενο- 
φάνης᾽' οὐδαμόθεν γὰρ εὑρίσχεται ὃ Ξενοφάνης ἀποφηνάµενος οὕτως. ἀλλὰ xai 
6 Σαβῖνος αὐτὸς εὐδηλός ἐστιν ἐχ τῶν αὑτοῦ χαταφευδόµενος, οὐχ ὑπ ἀγνοίας 
ἐσφαλμένος. T, πάντως ἂν ὀνομαστὶ προσέγραφε τὸ βιβλίον, ἐν ᾧ ταῦτα ἀπεφήνατο. 
νὺν δ᾽ οὕτως ἔγραφεν "οὔτε γῆν ὡς ἔν τινι Ξενοφάνης. xal θεόφραστος ὃ᾽ 


el; αὐτὸ ἕτερον οὔτ᾽ ἐκεῖνο εἰς ἄλλο ἐλθεῖν. 
χινεῖσθαι δὲ τὰ πλείω ὄντα ἑνός' ἕτερον γὰρ 
εἰς ἕτερον δεῖν χινεῖσθαι || ὃ μεταβάλλει codd.: 
corr. Usener post Karstenium ||4 Xenoph. fr.4 
p. 95 Karst. || µίμνει BDEEs: μένει αξ | 
κινούμενος ΕΕ || 5 µιν ἐπιπρέτει ΒΡΕ: pay 
ἐπιτρέπη E: μὴν ἐπεὶ πρέπειαξ || 6 αὐτό ΒΡΕ: 
αὑτόν aFAF || 7 µονήν DEEa: µόνον D Bran- 
disii: om aF. |, 9 Alexandri opinionem 
quam dicit S., Theophrastus si non probasse 
certe attulisse videtur (Prol. p. 112], unde 
Hippolytus Philos. 14 2? φησὶ δὲ καὶ τὸν 
θεὸν εἶναι ἀίδιον xal ἕνα καὶ ὅμοιον πάντῃ 
καὶ πεπερασµένον καὶ σφαιροεδη Gal. H. 
phil. c. 7 εἶναι πάντα Bv xal τοῦτο ὑπάρχειν 
θεὸν πεπερασµένον λογιχὸν ἀμετάβλητον, ex 
eodem libro Sext. P. H. I 225 ἓν εἶναι τὸ 
πᾶν x«l τὸν δεὸν συμφυῆ τοῖς πᾶσιν, εἶναι δὲ 
σφαιροειδῃ xal ἀπανῃ xal ἀμετάβλητον καὶ 
Aoytxóv, Cie. Lucull. ὃτ 1i8 unum esse 
omnia neque id esse mutabile et id 


Diels, Doxographi graeci. 


esse deum neque natum umquam et 
sempiternum conglobata figura. Pla- 
cit. I 3 12 (Theod.) ἓν εἶναι τὸ πᾶν . 7. σφαι- 
ροειδὲς xal πεπερασµένον, οὐ γενητὸν 
ἀλλ ἀίΐδιον xal πάµπαν ἀκίνητον. cf. de Par- 
men. Theophr. fr. 6 || 12 λέχειν ΌΕΕΕΕΗ: 
correxit a cf. Prol. p. 112 || νοεῖν δὲ 
DEESsFH: δὲ νοεῖν a || αὐτὸ DE: αὐτὸν αβεξ || 
13 fr. 3 K. cf. praeter locos memoratos Diog. 
IX 19 σύὐμπαντά τ' εἶναι νοῦν xal φρόνησιν xal 
ἀΐδιον et Timonis fr. 40 W. 

14 Galenus captiosius Sabinum, qui sophista 
fuit sub Hadriano, vellicare videtur. scilicet 
constare ex terra homines neque Xenopha- 
nes neque Theophrastus de illo locutus ad- 
severasse videtur, sed ortos ex terra haud 
dubie innuerst cf. Xenoph. fr. 8 ἐκ Ἱαέης 
γὰρ πάντα xal εἰς γην πάντα τελευτᾶ et fr. 9 
πάντες γὰρ ya(nc τε xal ὕδατος ἐχγενόμεσθα. 
neque "Theophrastus haec non memoravit, 
unde Hippol. Philos. 14 ὁ et Aet. I 3 12 


31 


pm: 


0 


20 


e 


10 


16 


20 


489 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 5a. 6. 6a 


ἂν ἐν ταῖς τῶν φυσικῶν δηξῶν ἐπιτομαῖς τὴν Ἑενοφάνους δόξαν, εἴπερ οὕτως 
εἶχεν. ἐγεγράφει. καί σοι πάρεστιν el yaípot; τῇ περὶ τούτων ἱστρίαᾳ τὰς τοῦ 


θεηφράστου βίβλους ἀναγνῶναι. καθ A; τὴν ἐπιτομήν ἐπηιήσατο τῶν φυ- 
σικῶν ἀοζῶν. 


Alexander in metaph. p. 24, 5 Bon. 


Περὶ Παρμενίδου xal τῆς δόξης αὐτοῦ καὶ θεόφραστος ἐν τῷ πρώτῳ 


Περὶ τῶν φυσικῶν οὕτως λέγει" 


Ἰούτφ ὃ) ἐπιγενόμενος Παρμενίδης 
* / N 
ἀμφοτέρας 10s τὰς 
ἐστι τὸ πᾶν ἀποφαίνεται χαὶ γένεσιν ἀποδιδόνα 


δὲ καὶ Ξενοφάνην — ἐπ 


οὐχ ὁμηίως περὶ ἀμφοτέρων δοξάζων, ἀλλὰ χατ 
πᾶν καὶ ἀγένγτον καὶ σφαιροειδὲς 
"ένεσιν αποὀοῦναι 
μὲν ὡς ὕλην, τὸ ὃ) 


τῶν πολλῶν εἷς τὸ 
τὰς ἀρχὰς πῦρ xal γην. τήν 


6a 


Laertius Diogenes IX 21. 22 
Ἐενοφάνηυς δὲ διήχουσε 


Πύρητος ὁ Ἐλεάτης — λέγει 
ὁδούς. 
t πειρᾶται τῶν ὄντων 


Ν 


ἀλήῦξιαν μὲν Ev τὸ 


9 ? 


4 - P» 


ὑπολαμβάνων, κατὰ δύζαν CES 
τῶν φαινομένων ὀύο πριῶν 


ὡς αἴτιον xai ποιοῦν. 


Παρμενίδης Ιύρητηος Ἑλεάτης (σοῦτον θεύ- 


φραστος ἐν τῇ Ἐπιτομῆ Avatiudvópou «γσὶν ἀχοῦσαι). Spa 5' οὖν 


ἀχούσας xo -- 
πρῶτος 5 
χεῖσθαι. δύο 7 


4 


, ν ο) ο) 
τάξιν ἔγειν, τὴν ὃ ὕλης. 


οὗτος 


γενέσθαι. 








] ποπ epitomen  Theophrastei libri | sed 
hunc ipsum quippe qui ἐπιτομὴν φυσικῶν 
δοξῶν continuerit respici nemo non videbit. 
Usener Anal p.28 cf. V. Rose de Ar. 
libr. ord. p. 86 

5 de fr. 6 cf. Prol. p. 113 || 6 de 
Aristotelis Metaphysicorum similitudine [I 5 
p. 986527 sqq.] cf. Zeller Abhandl. d. Akad. 
d. W. |. e. p. 153 || 8 xal delendum aut λέχει 
δη Z. corrigendum || 10 cf. Hippol. 11 καὶ 
γὰρ xai Παρμενίδης [vide Prol. p. 146] ἓν 
μὲν τὸ πᾶν ὑποτίθεται ἀίδιόν τε xal ἀγένητον 
xal σφαιροειδές, οὐδὲ αὐτὸς ἐχφεύγων τὴν τῶν 
πολλῶν δόξαν cop λέγων καὶ γην τὰς τοῦ 
favos ἀργάς, τὴν μὲν γῆν ὡς ὕλην, τὸ δὲ 
TUp ὡς αἴτιον xal ποιοῦν. Plut. Strom. 3 
At. Plac. I 3 13 ((Theodor.] qui versum 59 K. 
65 St. addunt. cf. Ciecer. Luc. 37 118 Euseb. 
XV 2356. idem locus ab Alexandro ad phys. 
12 excerptus servatur a Simplie. in phys. 
f. Ja 1 ὁμολογεῖ δὲ ὁ ᾿λλέκανδρος ἐν μὲν τοῖς 


την γῆν ἀπέφηνε 


Τ αὐτὸν 9 ὑπαργειν τὸ δερµ ὃν καὶ τὸ Φυγρόν., ἐξ ὦ 


Ξενοφάνους οὐκ ἠχολούθησεν αὐτῷ... 


, 


σφαιροξιὸῖτ xal ἐν uécqo 


εἶναι στριχεῖα, πὺρ xal γην" xal τὸ μὲν ὀπμιουργοῦ 
22 γέἐνεσίν c ἀνθρώπων ἐξ ἱλύος πρῶτον 

* M 

ὧν τὰ 


πρὸς ἀλήθειαν ἅπερ ἑἐστὶ περὶ τοῦ νοητοῦ ὄντος 
τὸν Παρμενίδην Ev τὸ Ov καὶ ἀχίνητον xai ἀγέ- 
νττον [xat ἀγένητον post ἀκίνττον DEF cf. 
fr. 5: post v E: om. a] λέγειν, χατὰ δὲ την 
τῶν πολλῶν δόξαν καὶ τὰ φαινόμενα. crt. [sic 
E: φασὶ DE: om. «F] φυσιλλογῶν οὔτε Ev ἔτι 
[om. «] λέγων εἶναι τὸ 2v οὔτε ἀγένττων, dpyas 
τῶν γινοµένων ὑπέθετο πὸρ xal γην. τὴν μὲν γην 
ὡς ὕλην ὑποτιδείς. τὸ δὲ πῦρ ὡς ποιητικὸν 
αἴτιον. xal ὀνοικάνει, φησί, τὸ μὲν πῦρ φῶς. 
την δὲ γῆν σκύτος |, 1ὸ την niv scripsi: τὸ 


μὲν vulgo 
14 de fr. Ga (fr. 24. 25 Us.] ef. Prol. p. 103. 
142. 146. 166sqq. || 17 πρῶτος 9 οὗτος cf. 


fr. ΙΤ Act. III 15 7 j| 19 ἡλίου F et Froben.: 
limo Aldobr. | 20 αἴτα scripsi Prol. 
p. 142. 166 cf. p. 453, 20: αὐτὸν libri: αὐτῶν 
Wyttenbach, si γένεσίν 
t — γενέσθαι post συνεστάναι p. 183.1. olim 


ταὐτὸν Usener reete, 


collocata fuisse sumas. 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. θᾳ. 1. 8 " 


πάντα συνεστάναι. 


xal τὸν νοῦν xal τὴν φυχὴν 


483 


ταὐτὸν εἶναι, 


χαθὰ µέμνηται καὶ Θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσικοῖς πάντων σχεδὸν 
ἐκτιθέμενος τὰ δόγματα. δισσήν v ἔφη εἶναι τῆν Φφιλοσοφίαν τὴν μὲν κατ 


ἀλήθειαν, τὴν δὲ κατὰ δόξαν. 


διὸ καὶ φησί που; 


χρεὼ δέ σε πάντα πυθέσθαι 
ἡμὲν ἀληδείης εὐπειθέος ἀτρεμὲς Top 
ἠδὲ βροτῶν δόξας, τῆς οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής. 


Simplicius in phys. f. 25716 


Ὡς 6 Αλέξανδρος ἱστορεῖ, ὁ μὲν θεόφραστος οὕτως ἐχτίθεται ἐν τῷ 
πρώτῳφ τῆς Φυσικῆς ἱστορίας (de Parmenide): 
Τὸ παρὰ τὸ ὃν οὐκ ὄν, τὸ οὐκ ὃν οὐδέόν, By dpa τὸ Óv. 


Simplicius in phys. f. 7*6—26. 


Λεύχιππος δὲ 6 Ἐλεάτης 7 Μιλήσιος — ἀμφοτέρως γὰρ λέγεται 
περὶ αὐτοῦ — κοινωνῄσας Παρμενίδῃ τῆς φιλοσοφίας οὗ τὴν αὐτὴν 
ἐβάδισε Παρμενίδηῃ καὶ Ἐενοφάνει περὶ τῶν ὄντων ὁδόν, ἀλλ ὡς 
δοχκεῖ τὴν ἐναντίαν' ἐχείνων γὰρ Bv καὶ ἀχίνητον xat ἀγένητον xai 
πεπερασµένον ποιούντων τὸ πᾶν καὶ τὸ μὴ Ov μηδὲ ζητεῖν συγχω- 
ρούντων, οὗτος ἄπειρα xal del κινούμενα ὑπέθετο στοιχεῖα τὰς 
ἀτόμους, xal τῶν ἐν αὐτοῖς σχημάτων ἄπειρον τὸ πλῆδος διὰ τὸ 
μηδὲν μᾶλλον τοιοῦτον Y, τοιοῦτον εἶναι [ταῴτην γὰρ] καὶ γένεσιν 
καὶ μεταβολὴν ἀδιάλειπτον ἐν τοῖς οὖσι δεωρῶν, ἔτι δὲ ηὐδὲν μᾶλλον 
τὸ ὃν T7 τὸ μὴ ὃν ὑπάρχειν καὶ αἴτια ὁμοίως εἶναι τοῖς γινοµένοις i 
dpoo* cn» γὰρ τῶν azóp.ov οὐσίαν ναστὴν xai πλήρη ὑποτιθέμενος 
ὃν ἔλεγεν εἶναι xal ἐν τῷ χενῷ φέρεσθαι ὕπερ μὴ ὃν ἐχάλει xal οὐκ 





] xai κτλ. cf. fr. de sens. 4 || 2 xai om. 
Burbon. 253 || 6 εὐφεγγέος Procl. in Tim. 
p. 105 || 7 Ev libri: corr. Huebner || ὃ cf. Simplic. 
in ph. f. 297 32 ὡς δὲ θεόφραστος προήγαγε 
τὸ παρὰ τὸ Ov οὐκ ὄν, τὸ οὐκ Ov οὐδέν. cf. 
f. 25* 15, Io. Philop. in phys. quat. b 4v. 
Theophrastus redit ad Aristot. Met. I 5 
p. 986528 παρὰ γὰρ τὸ ὃν τὸ pij 0v οὐθὲν ἀξιῶν 
εἶναι, ἐξ ἀνάγκης Ev οἴεται εἶναι τὸ ὂν xai ἄλλο 
οὐθέν. [Zeller Abh. d. Ak. |. c. p. 153]. 

11 cf. Hipp. Phil. 121 Λεύχιππος δὲ Zí- 
νωνος ἑταῖρος o0 τὴν αὐτὴν δόξαν διετήρησεν 
ἀλλά φησιν ἄπειρα εἶναι xai del κινούμενα 
xal Ὑένεσιν xal μεταβολὴν σωνεχῶς οὖσαν᾽ 
στοιχεῖα δὲ λέγει τὸ πλῆρες xal τὸ *tvóv. cf. 
Diog. IX 30 qui ipse Zenonis magisterium 


testatur, unde post Ξενοφάνει olim addi- 
tum fuisse Zenonem conicias || 15 émtyet- 
ρούντων olim Usener || 16 τὰ στοιχεῖα aF: τὰ 
om. ΏΕΕΑ || 18 ταύτην γὰρ DEESF: ταύτην 
a: delevi librarii errorem qui in inferiorem 
locum simillimum p. 484, 19 oculis de- 
latus initium descripsit || 19 ἀδιάλειπτον E || 
οὐδὲν DESE: ου 8» F: οὐ a || cf. Arist. 
A4, 985b8 διὸ xai οὐθὲν μᾶλλον τὸ ὂν τοῦ 
μη ὄντος εἶναί φασιν, ὅτι οὐδὲ τὸ χενὸν τοῦ 
σώματος [τοῦ xevoo τὸ σῶμα Schwegler), 
αἴτια δὲ τῶν ὄντων ταῦτα ὡς ὕλην. Euseb. XIV 
37 || 20 c£. Theophrast. metaph. 7 p.316, 
21Br. || 22 cf. Hippol. Phil. 13 2 (Democrit.) 
ἔλεγε δὲ ὡς del κινουμένων τῶν ὄντων ἐν τῷ 
χενῴ. cf. Euseb. 1. |. || φέρεσθαι καὶ ὅπερ ΕΕ 


813 


μ. 


σι 


10 


16 


484 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 8. 9 


ἔλαττον τοῦ ὄντης εἶναί φησι. παραπλησίως δὲ xal 6 ἑταῖρος αὐτοῦ 
Δημόκριτος 6 Αβδηρίτης ἀρχὰς ἔθετο τὸ πλΏρες xal τὸ xevóv, ὧν τὸ 
μὲν dv, τὸ δὲ μὴ ὃν àxdAet: ὡς (γὰρ) ὕλην τοῖς οὖσι τὰς ἀτόμους ὑποτιθέντες 
τὰ λοιπὰ Ἱεννῶσι ταῖς διαφοραῖς αὐτῶν. τρεῖς δέ slow αὗται' ῥυσμὸς τροπή 
διαθιγή, ταὐτὸν δὲ εἰπεῖν σχημα xal τάξις xai δέσις πεφυκέναι γὰρ τὸ 
ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου χινεῖσθαι καὶ φέρεσθαι τὰ συγγενή πρὸς 
ἄλληλα xal τῶν σχημάτων ἕκαστον εἰς ἑτέραν ἐγχοσμούμενον σύ- 
χρισιν ἄλλην ποιεῖν διάθεσιν’ ὥστε εὐλόγως ἀπείρων οὐσῶν τῶν 
ἀρχῶν πάντα τὰ πάθη xal τὰς οὐσίας ἀποδώσειν ἐπηγγέλλοντο ὑφ' 
οὗ τό τι γίνεται xal πῶς" διὸ χαί φασι µόνοις τοῖς ἄπειρα πηιοῦσι 
τὰ στοιχεῖα πάντα συµβαίνειν χατὰ λόγον. xal τῶν ἐν ταῖς ἀτόμοις 
σχημάτων ἄπειρον τὸ πλῆθός qaot διὰ τὸ μηθὲν μᾶλλον τοιοῦτον 7, τοιοῦτον 
εἶναι. ταύτην γὰρ αὐτοὶ τῆς ἀπειρίας αἰτίαν ἀποδιδόασιν. xal Μητρόδωρος δὲ ὁ 
Χῖος ἀρχὰς σχεδόν τι τὰς αὐτὰς τοῖς περὶ Δημόκχριτην motel τὸ 
πλῆρες xal τὸ χενὸν τὰς πρώτας αἰτίας ὑπηρθέμενος, ὧν τὸ μὲν ὄν, 
τὸ δὲ μὴ ὃν εἶναι" περὶ δὲ τῶν ἄλλων ἰδίαν τινὰ ποιεῖται τὴν µέθοδον. 
αὕτη μὲν Ἡ σύντομος περίληψις τῶν ἱστορημένων περὶ ἀρχῶν οὐ κατὰ χρόνους 
ἀναγραφεῖσα, ἀλλὰ κατὰ τὴν τῆς δόξης συγγένειαν. 


9 
Simplic. in phys. f. 6v20—25 
'O μέντοι θεόφραστος τοὺς ἄλλους προϊστορήσας "Τούτηις) φησίν 'àni- 
γενόμενος Πλάτων τῇ μὲν δόξη xal τῇ δυνάµει πρότερης τοῖς δὲ 
χρόνοις ὕστερος xai τὴν πλείστην πραγµατείαν περὶ τῆς πρώτης φι- 
λοσοφίας πηιησάμεὺος ἑἐπέδωκεν ἑαυτὸν καὶ τοῖς φαινωµένοις 


] haec eum Metaphys. A 9855 5sq. ita 
consentiunt, ut inde a S. translata crederem 
nisi similia exstarent apud Hippolytum 13 ? 


et comp. Euseb. P. E. XIV 3 7-—9 [ο Prol. 


p. 169]. contra de ceteris ὡς yàp ὕλην κτλ. 
accurate Aristoteli respondentibus nihil af- 
firmo. tripartitis differentiis addit μέγεθος 
Theophrastus d. sens. 60 τὰ μὲν τοῖς µεγέ- 
δεσι, τὰ δὲ τοῖς σχήµασιν, ἔνια δὲ τάξει xal 
δέσει διορίζει. cf. Arist. Phys. III 4 p. 20501 
de cael. III 4 p. 302415 || 2 ἀργὰς aEsF: 
τὰς ἀρχὰς DE || 3 ὡς yàp a: ὡς (om. γὰρ) 
BDEESF: suspicor xai ὕλην || 4 γεννῶσι 
γὰρ ταῖς B |] 5 xai δέσις παὶ τάξις DEEs: 
recte a(F) cf. Metaph. Ἱ. c. vide Democr. 
apud Sext. adv. math. VII 117. 118 || 7 
ἐχχοσμρύμενον codd.: corr. Usener et Tor- 
strik || 10 τέ τι DEFEe: τι om. a || 11 συµ- 
βαίνει E. || καὶ — 18. ἀποδιλόασιν cf. 483, 
17sqq4. || 19 την αίτιαν aESF: τὴν om. DE |] 


13 cf. Eus. XIV 19 » τὸν uiv οὖν Myyzpóbw- 
pov Δημοχρίτου ἔφασαν ἀκηχοέναι, ἀρχὰς δὲ 
ἀποφήνασθαι τὸ πλῆρες xal τὸ χενόν, ὧν τὸ 
μὲν ὄν, τὸ δὲ n Ov εἶναι. cf. Prol. p. 170 | 
14 σχεδόν τι DEESF: τι om. a [| 17 cf. Prol. 
104* || ἱστορουμένων α || 18 κατὰ τὴν αξα: 
τὴν DEF 

19 τούτοις ἐπιγενόμενος ut Arist. met. I 6 
p. 987429 μετὰ δὲ τὰς εἰρημένας φιλο- 
σοφίας ἡ Πλάτωνος ἐπεγένετο πραγµα- 
τεία τὰ μὲν πολλὰ τούτοις ἀχολουδοῦσα, τὰ 
δὲ χαὶ ἴδια παρὰ τὴν τῶν Ἰταλιχῶν ἔγουσα 
φιλοσοφίαν cf. Zeller Abh. d. ΑΚ. |. ο. p. 154 
v. Prol. p. 104? || 20 τῇ μὲν -- ὕστερος cf. 
Arist. l. c. p. 984411 || 22 τοῖς Φφαινομένοις 
ut Arist. de part. an. I 1 p. 63958 δεῖ xal 
τὸν φυσικὸν τὰ qatvópeva πρῶτον .. . δεωρή- 
σαντα . . . Ere οὕτω λέγειν τὸ διὰ τί xal 
τὰς αἰτίας cf. ''heophrast. fr. XVIII p. 164,7 
Wimm. 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 9. 10. 11 485 


ἀφάμενος τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας, ἐν Ἡ δύο τὰς ἀρχὰς βούλεται 
ποιεῖν τὸ μὲν ὑποχείμενον ὡς ὕλην ὃ προσαγορέυει πανδεχές, τὸ δὲ 
ὡς αἴτιον xal χινοῦν ὃ περιάπτει τῇ τοῦ Ὀεοῦ xal τῇ τοῦ ἀγαθοῦ 
δυνάμει’. 6 μέντοι Αλέξανδρος ὡς τρεῖς λέγοντος τὰς ἀρχὰς ἀπομνημονεύει 
τὴν ὕλην xal τὸ ποιοῦν xal τὸ παράδειγµα. | 


10 
Proclus in Timaeum p. 176 Basil. 416 Schneider 

Καὶ τῶν παλαιῶν τινες ἐπέπληξαν τῷ Πλάτωνι λέγοντες ὡς ᾿οὐκ ὀρθῶς dpy v 
dpyTs ἐπιζητεῖ xal Ἰγένεσιν ἀγενήτου πράγματος εἰ γὰρ xal τῶν 
πρώτων τὰ αἴτια ζητήσομεν xal τῶν αὐθυποστάτων γενέσεις ἐπινοή- 
σοµεν, εἰς ἄπειρον προϊόντες λησόμεῦα xal τέλος οὐδὲν ἔχον τῆς 
δεωρίας' ὥσπερ γὰρ ὃ πάντα ἀποδειχτὰ νενομιχὼς αὐτὴν µάλιστα 
τὴν ἀπόδειξιν ἀναιρεῖ, τοῦτον τὸν τρόπον xal ὁ πάντων αἰτίας ἑπι- 
ζητῶν ἄρδην ἀνατρέπει τὰ ὄντα πάντα xai τὴν τάξιν αὐτῶν τὴν ἀπό 
τινος ὡρισμένης ἀρχῆς προϊοῦσαν᾽. τοιαῦτα μὲν 6 θεόφραστος ἐπιτιμᾶ 
τῷ [λάτωνι περὶ τῆσδε τῆς Ψυχογονίας οὐδὲ ἐπὶ τῶν φυσιχῶν πάντων 
λέγων δεῖν ἡμᾶς ἐπιζητεῖν τὸ διὰ τί" γελοῖον γάρ φησιν ἀπορεῖν, 
διὰ τί χαίει τὸ πῦρ [xal διὰ τί πῦρ] xal διὰ τί ψύχει ἡ χιών. 


11 
Taurus ap. Philopon. adv. Procl. VI 8. 27 
Καὶ 8&6gpaatoc uévrot ἐν τῷ Περὶ τῶν φυσικῶν δοξῶν χατὰ Πλά- 
τωνά φησι γενητὸν τὸν χόσµον xal οὕτω ποιεῖται τὰς ἐνστάσεις, παβεµφαίνει δὲ 
ὅτι ἴσως σαφΊηνείας χάριν γενητὸν αὐτὸν ὑποτίθεται. 
Idem l. c. VI 21. 27. 
Ὁ δὲ θεόφραστος εἰπὼν ὅτι 'τάχ᾽ ἂν γενητὸν λέγοι cagnvsíac 





1 τὰς om. B || Theophrastus profectus videtur 
a Metaph. A 6 p. 9883 7 Πλάτων ... δυοῖν 
αἰτίαιν µόνον χέχρηται τῇ τε τοῦ τί ἐστι xal 
τῇ xatà τὴν ὕλην ... xal τίς ἡ ὕλη ἡ ὑπο- 
χειµένη . . . ἔτι δὲ τὴν τοῦ εὖ xal τοῦ χακῶς 
αἰτίαν τοῖς στοιχείοις ἀπέδωκεν ἑκατέροις ἕκα- 
τέραν κτλ. || 2 ὡς ὑποχείμενν τὴν ὕλην 
coni. Torstrik || πανδεχές Tim. p. 51A cf. 
Aristot. p. 9294 14. et 306b19. e Theo- 
phrasto pendet Cic. Lucull. 37 118 || 3 δεοῦ 
ΡΕΕΕε: θείου aF || τῇ τοῦ ἀγαθοῦ aEESF: 
τοῦ ἀγαθοῦ D 

6 cf. Procl. in Tim. p. 177 Bas. 418 
Schneid. ὁ μὲν θεόφραστος εἰκότως ἀρχὴν 
χινήσεως τὴν ψυχὴν εἰπὼν οὐδὲ ἄλλο πρὸ 
αὐτῆς ὑποθέμενος ἀρχῆς οὐκ olttat δεῖν dp- 
χὴν ἐπιζητεῖν' ἔμψυχον γὰρ xal αὐτὸς δίδωσι 


τὸν οὐρανὸν κτλ. || 9 8αᾳ. οί. Theophr. metaphys. 
8 p. 319, 8 cf. Usener Mus. Rh. XVI 260 | 
ἔχοντες coniecit Usener || 16 καὶ διὰ τί πῦρ 
delevi manifestam dittographiam 

17 cf. [Philo] de incorrupt. mund. p.490, 13 
Mang. 224, 1 Bern. τινὲς ὃ οἴονται σοφιζό- 
µενοι κατὰ Πλάτωνα qevrtóv λέγεσθαι τὸν 
Χόσμον οὗ τῷ λαβεῖν Ἱενέσεως ἀρχήν, ἀλλὰ 
τῷ εἴπερ ἐγίγνεο μὴ ἂν ἑτέρως 7 τὸν εἰρη- 
µένον συστῆναι τρόπον 7| διὰ τὸ ἐν Ἰενέσει xal 
μεταβολῇ τὰ µέρη θεωρεῖσθαι || 20 Theophrastus 
pendet ab Aristot. d. cael. I 10 p. 279532 ἣν 
δέ τινες βοήθειαν ἐπιχειροῦσι φέρειν ἑαυτοῖς 
τῶν λεγόντων ἄφθαρτον μὲν εἶναι, γενόμενον 
δέ, οὐχ ἔστιν ἀληθής. ὁμοίως Ὑάρ «act τοῖς 
τὰ διαγράµµατα Ἱράφουσι xal σφᾶς εἱρηχέναι 
περὶ τῆς Ἱενέσεως, οὐχ ὡς Ὑενομένου ποτέ, 


20 


5 


10 


1$ 


2b 


486 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 11. 12 


χάριν, ὡς xal τοῖς διαγράµµασι παραχολουθοῦμεν γινημένηις) φησί; 
πλὴν ἴσως ἡ γένεσις οὐχ ὁμοίως ἄχει καὶ ἐπὶ τῶν διαγραμμάτων’. 


12 

[Philo] περὶ ἀφθαρσίας χόσµου cc. 28—2'1 p. 510,11— 516, 20 Mang. 264, ὃ--- 216, ( Bern. 
θεόφραστος μέντοι φησὶ τοὺς Ὑγένεσιν xai qÜopàyv τηῦ χόσµου χατηγο- 
ροῦντας ὑπὺ τεττάρων ἀπατηθῆναι τῶν µεγίστων, γῆς ἀνωμαλίας. Ὀαλάττης dva- 
χωρήσεως, ἑκάστου τῶν τοῦ ὕλου μερῶν διαλύσεως, χερσαίων φὺορᾶς χατὰ γένη 
ζῴων. κατασχευά-ειν Ob τὸ μὲν πρῶτον οὕτως, "εἰ μὴ Ἰενέσεως ἀρχὶν ἔλαβεν 
f$, γή. µέρος ὑπανεστὸς οὐδὲν dy ἔτι αὐτῆς ἑωρᾶτο, χθαμαλὰ ὃ) Ίδη τὰ Op, 
πάντ᾽ ἐγεγένητο xai oí γεωλόφοι πάντες ἰσόπεδοι τῇ πεδιάδι’ τοσούτων γὰρ χαῦ᾽ 
ἔχαστον ἐνιαυτὸν ὄμβρων ἐξ ἀιδίου φεροµένων εἰχὸς Tv τῶν διηρµένων πρὸς 
ὕψης τὰ μὲν γειµάρροις ἀπερρῆχθαι, τὰ δ ὑπονοστήσαντα χεγαλάσθαι, πάντα δὲ 
διὰ πάντων δη λελειάνθαι" νυνὶ δὲ συνεχεῖς ἀνωμαλίαι καὶ παμπόλλων ὁρῶν ai 
πρὸς αἰθέριον ὕψος ὑπερβολαὶ μηνύματ ἐστὶ τοῦ τὴν γῆν μὴ ἀίδιον εἶναι dat 
γάρ, ὡς ἔφην, ἐν ἀπείρφ χρόνῳ ταῖς ἐπομβρίαις ἀπὸ περάτων ἐπὶ πέρατα πᾶσ' 
ἂν λεωφόρος ἐγεγένητο. πέφυχε γὰρ f, ὕδατος φύσις xal μάλιστα ἀφ᾿ ὑψηλοτάτων 
καταράττουσα τὰ μὲν ἐξωθεῖν τῇ βία, τὰ δὲ τῷ συνεχεῖ τῶν ψεκάδων χολάπτουσα 
κοιλαίνειν ὑπεργάζεσθαί τε τὴν σκληρόγεων xal λιθωδεστάτην ὀρυκτήρων οὐκ 
ἔλαττον.. “καὶ uiv $ Ίε Ὀάλασσα) φασίν 'ἤδη µεµείωται" μάρτυρες δ᾽ ai νήσων 
εὐδοχιμώταται Ῥόδος τε xal Aoc: αὗται γὰρ τὸ μὲν παλαιὸν ἠφανισμέναι χατὰ 
τῆς Ὀαλάττης ἐδεδύχεσαν ἐπιχλυζόμεναι, χρόνῳ δ᾽ ὕστερον ἐλαττουμένης ἠρέμα 
κατ ὀλίγον ἀνίσχουσαι διεφάνησαν, ὡς ai περὶ αὐτῶν ἀναγραφεῖσαι µηνύουσιν 
ἱστορίαι τὴν δὲ Δῆλον xal ᾿Ανάφην ὠνόμασαν δι ἀμφοτέρων ὀνομάτων πιστού- 
µενοι τὸ λεγόµενον, ἐπειδὴ γὰρ ἀναφανεῖσα ὀήλη ἐγένετο ἀδηλουμένη xal ἀφανῆς 
οὖσα τὸ πάλαι. πρὸς δὲ τούτοις μεγάλων πελαγῶν μεγάλους χόλπους xal βαδεῖς 
ἀναξηρανθέντας ἠπειρῶσθαι xol γεγενησθαι τῆς παραχειµένης χώρας μοῖραν οὐ 
λυπρὰν σπειροµένους xal φυτευοµένους, ot; σημεῖ) atta. τῆς παλαιᾶς ἐναπολελεῖφθαι 
θαλαττώσεως φηφῖδᾶς τε xal χόγχας καὶ ὅσα ὁμοιότροπα πρὸς αἰγιαλοὺς εἴωθεν 

ἀποβράττεσθαι. διὸ xal Πένδαρος ἐπὶ τῆς Δήληυ φησί; 


—  — € ——Ó 


ἀλλὰ διδασκαλίας χάριν ὡς μᾶλλον γνωριζόν- 
των ὥσπερ τὸ διάγραµµα Ὑιγνόμενον θεασα- 
µένους. τοῦτο ὃ ἐστὶν . . . οὐ τὸ αὐτό. Xe- 
nocratem et Speusippum eam explicationem 
invenisse Simplicius ad h. 1l. testatur p. 488^ 15 
Br. cf. p. 48948 Br., quos Crantor et Eudo- 
rus secuti sunt. cf. Zeller II, 13 666? || 2 «ai 
om. altero loco c. 27 

9 de fragm. 12 cf. Prol. p. 106sqq. !| 2 
γῆς a[ldinum Philonis de mundo excerpto- 
rum exemplum Venet. 1497 f.293s8qq. cf. 
Prol. p. 108? Bernays die Dial. d. Arist. 
p. 165]: τῆς M(ediceus) || 6 κατασχευάζει 
aM: corr. Usener || 7 ὑπανεστὼς a: ὑπαναστῆ 
M: ὑπανεστηχὸς Bernays sed cf. p. 491,2 || 


ópr πάντα M: ὄρη πάντων a unde πάντως 
Mangey || 9 évavtov M [|j διηρµένων a: 
διηρηµένων M | πρὸς M: ei a || 13 
πᾶσα λεωφόρος aM: correxi itemque Bue- 
cheler Mus. Rh. XXXII 441 || 14 ἐγεγένητο 
a vulgo ef. v. 8: ἐγένετο M || 15 τῷ συνεχεῖ 
a vulgo: τῇ συνεχεῖ Μ unde τῇ συνεχείᾳ cor- 
rigebat Buecheler || 21 ᾿Αναφὴν vulgo: ἆνα- 
γράφειν Μ || de hoe loco cf. Prol. p. 103 || 
22 ἐπειδὴ γὰρ M : ἐπειδὴ vulgo cf. ad Theophr. 
d. sens. $ 23 [| δήλη praeter morem hiat | 
29 μεγάλων a: μεγάλην M: immerito otiosum 
iudicatur cf. p. 489, 25. λόγος vel ὁμολογοῦσι 
corrigit Buecheler || 25 σημεῖα τὰ aM corr. 
Bernays || 27 Πίνδαρος fr. 64 [87] Bergk. 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 12 481 -* 


Ναἲρ᾽. ὦ Ὀεοδμάτα. λιπαροπλοκάµου 

παίδεσσι .λατοῦς ἱμεροέστατον ἔρνος, 

llóvzou θύγατερ. χὓονὸς εὑρείας ἀκίνητον τέρας dv τε βροτοί 

Δᾶλον κικλήσκηυσιν. µάχαρες 0. ἐν ὀλύμπῳ τηλέφαντον χυανέας χΏονὸς ἄστρον. 
Ὀυγατέρα γὰρ Πόντου τὴν ΔΊλον εἴρηχε τὸ λεχθὲν αἰνιττόμενος. εἰ δη μειοῦται 5 
e & ΄ , e ^—Á — , — , 9 ey 
$ ὑάλαττα, µειωθγήσεται μὲν T, γή. μαχραῖς ὃ ἐνιαυτῶν περιάδοις καὶ εἰς ἅπαν 
ἑκάτερην στοιχεῖον ἀναλωδήσεται, δαπανηθήσεται (0k) xal ὁ σύµπας drip &x τοῦ xac 
ὀλίγον ἑλαττηύμενος. ἀποκριθήσεται δὲ πάντ᾽ si; µίαν οὐσίαν τὴν πυρός. 

Πρὸς δὲ τὴν τοῦ τρίτου χεφαλαίου χκατασχευὴν χρῶνται λόγῳ toupós* 'qUst- » 
poscat πάντως ἐχεῖνρ. οὗ πάντα τὰ µέρη «apta ἐστι, τοῦ δὲ χόσµου πάντα τὰ µέρη 24 
Φθαρτά ἐστι. φαρτὸς apa 6 χόσµος ἐστίν. ὃ ὃ ὑπερεθέμεῦα, νῦν ἐπισκεπτέου. 
ποῖον µέρος τῆς γῆς, (v ἀπὸ ταύτης ἀρξώμεῦα. μεῖζον T) ἔλαττον, οὗ χρόνῳ δια- 
λυθήσεται; λίδων οἱ χκραταιότατοι dp' οὐ μυδῶσι xal σήπονται κατὰ τὴν ἔξεως 
ἀσθένειαν — Ἡ ὁ- ἐστὶ πνευματικὸς τόνος, δδεσμὸς οὐκ ἄρρηκτος, ἀλλὰ µήνον OUG- 
νο 6 , "NAA Ν -” *, , , . *Q) 
θιάλυτης — Ὀρυπτόμενοι xai ῥέοντες εἷς λεπτήν τὸ πρῶτον ἀναλύονται xóvtv; [εί ιο 
ὕστερον ὀαπανηὑέντες ἐξαναλύανται] τί δέ; εἰ wt, πρὸς ἀνέμων ῥιπίζοιτο τὸ ὕδωρ, 
ἀχίνητον ἐαθὲν οὐχ ὑφ Πσυχίας νεκροῦται; μεταβάλλει γοῦν xai ὀυσωδέστατον 

, * * Lond ^ /, ανά 
γίνεται ota ψυχἠν αφηρηµένον ζῴον. af Ye μὴν αέρος φθοραὶ παντί tp ὃἵλαι" 
νοσεῖν γὰρ xai φίνειν xal τρόπον τιν ἀποῦνῄσχειν πέφυχεν. ἐπεὶ τί ἄν τις μὴ 

p ΄ * , . MJ 3 . v M * M 
στοχαζόµενος ὀνομάτων εὐπρεπείας ἀλλὰ ταληθοῦς, εἴπρι λοιμὸν εἶναι πλὴν 
αέρος Ὀάνατον τὸ οἰχεῖον παθης ἀναχέοντος ἐπὶ φθορᾷ πάντων ὅσα φυχῆς μὲ- 

, . , 4 - M , . * m^ x * , ας , 
uotpatat; τί ypT, μακρη]ορεῖν περὶ πυρός; ἀτροφῆσαν Ύὰρ αὐτίχα Gdivvutat χωλόν, 
x [d - Pj , ^ 
Ἡ qaot οἱ ποιηταί, Ye(ovoóc ἐξ ἑαυτοῦ. ὁιὸ σκηριπτόµενον ὀρθοῦται χατὰ τὴν 
της ἀναφθείσης ὕλης νοµήν. ἐξαναλωῦείσης 0' ἀφανίζεται. τὸ παβαπλγσιον μέντοι 
xai τοὺς κατὰ τὴν Ἰνδικὴν ὁράκωντάς φασι πάσχειν. ἀνέρπωντας γὰρ ἐπὶ τὰ µέ- us 
ἵιστα τῶν ζῴων, ἐλέφαντας. περὶ νῶτα xai νηδὺν ἅπασαν εἶλεῖσθαι, φλέβα ὃ) ἣν 
ἂν τύχη διελόντας ἐμπίνειν τοῦ αἵματας, ἀπλήστως ἐπισπωμένους βιαίῳ πνεύµατι 
καὶ συντόνῳ ῥοίζῳ. µέχρι μὲν οὖν τινὸς ἐξαναλουμένους ἐκείνους ἀντέχειν Om 
ἁμηχανίας ανασκιρτῶντας xal τῇ προνοµαία τὴν πλευρὰν τύπτοντας ὡς καὺιξο- 
µένους τῶν δραχόντων, εἶτ dsl χενουµένου τοῦ ζωτικοῦ πηδᾶν μὲν µηχέτι δύ- jo 
νασῦαι, χραδαινωµένους ὃ᾽ ἑστάναι, μικρὸν δ᾽ ὕστεμον xai τῶν σχελῶν ἐξασδθενη- 
σάντων κχατασεισθέντας ὑπὸ λιφαιµίας ἀποψύχειν πεσόντας δὲ τοὺς αἰτίους τοῦ 


E 


| deohpf:a M || 2 παιδὸς vulgo: maio 
ot M: corr. Boeckh. [fortasse variaverat 
seriptor παίδοιν metri immemor || 4 κικλή- 
σχοισιν Bergk |! µάχαρες vulgo: µάκαρ M | 
τηλέφατον ante Bergkium || 5 δη M cf. 
p. 1^8, 8: δὲ α vulgo || 6 δὲ vulgo: om. 
aM |; τὴν πυρὸς a: τοῦ zopóc M: τὴν 
τοῦ πυρός Usener cf. p. 200, 10 Bern. || 9 
χρῶνται a vulgo: χρᾶται M unde χρῆται Ber- 
navys || 10 οὗ πάντα τὰ a: τὰ om. M || 11 
φθαρτός dpa «al ὁ Χόσμος (om. ἐστίν) a cf. 
Laert. VII 14ἱ φαρτὸς dpa 6 κόσμος |l 


—MÀ— — ——À —— 


12 ταὺτοῦ a cf. p. 488, 19. || διαλυθήσε- 
ται α: διαλύσεται M: || 189 κραταιότατοια: 
χράτιστοι M [|. 15. εἶθ) — ἐξαναλόονται a 
vulgo: om. M cf. Buecheler Mus. Rh. XX XII 
442 || 16 «(8 aM: ἔτι δὲ vulgo |, 17 καὶ aM: 
καὶ τὸ vulgo || 18 δῆλον ante Bernaysium || 
19 ἀποθνήσκων M || 20 στοχαζόµενος a vulgo: 
στοχασάµενος Μ || 23 κατὰ v M || 24 µο- 
ví» aM: correxit Usener || de fabulae quae 
sequitur auctore dixi Prol. p. 103 || 26 τῶν 
M: om. vulgo || 29 καθιξοµένους vulgo: 
χαδεξομένους M 


* 488 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 12 
Ὀανάτου συναπολλύναι τρόπῳφ τοιῷδε' μηχέτ ἔχοντες τροφὴν οἱ δράχοντες, ὃν 
περιέθεσαν δεσμὸν ἐπιχειροῦσιν ἐκλύειν ἁπαλλαγὴν ἤδη ποθοῦντες ὑπὸ δὲ τοῦ 
βάρους τῶν ἐλοφάντων δλιβόμενοι πιεζοῦνται, xal πολὺ μᾶλλον. ἐπειδὰν τύχη 
στέριφον (ὃν) καὶ λιθῶδες τὸ ἔδαφος' ἰλυσπώμενοι γὰρ καὶ πάντα ποιοῦντες εἷς 
ὃ διάλυσιν ὑπὸ τῆς τοῦ πιέσαντος βίας πεδηθέντες ἑαυτοὺς πολυτρόπως ἐν ἁμῃ- 
χάνοις xal ἀπόροις γυμνάσαντες ἐξασθενοῦσι, (καὶ) χαθάπερ oi χαταλευσθέντες 7, 
τείχους αἰφνίδιον ἐπενεχθέντος προχαταληφθέντες, οὐδ' cov ἀνακῦψαι δυνάµενοι 
πνιγζ τελευτῶσιν. αἱ δὴ τῶν μερῶν ἕκαστον τοῦ χόσµου φδορὰν ὑπομένει, Om- 
λονότι xal ὁ ἐξ αὐτῶν παγεὶς κόσμος ἄφΏαρτος οὐκ ἔσται. τὸν δὲ τέταρτον xai 
19 λοιπὸν λόγον ἀχριβωτέον ὧδέ qaot: "εἰ 6 χόσµος ἀίδιος Tv, Ἡν ἂν καὶ τὰ ζῷα 
ἀίδια x«l πολύ Ύἤε μᾶλλον τὸ τῶν ἀνρώπων Ὑένος, ὕσῳ καὶ τῶν ἄλλων ἄμεινον. 
ἀλλὰ xai ὀψίγονον φανῆναι τοῖς βουλομένοις ἐρευνᾶν τὰ φύσεως. εἰκὸς γαρ, μᾶλλον 
ó ἀναγχαῖον ἀνθρώποις συνυπάρξαι τὰς τέχνας ὡς ἂν ἰσήλιχας, οὐ µόνον ὅτι λο- 
γικῇ φύσει τὸ ἐμμέθοδον οἰχεῖον, ἀλλὰ xal ὅτι ζην ἄνευ τούτων οὐκ ἔστιν' ἴδωμεν 
15 οὖν τοὺς ἑκάστων χρόνους ἀλογήσαντες τῶν ἐπιτραγῳφδουμένων θεοῖς µύδων * * * εἰ 
μὴ ἀίδιος ἄνθρωπος, οὐδ ἄλλο τι (ov, ὥστ οὐδ' ai δεδεγµέναι ταῦτα χῶραι, 
γη καὶ ὕδωρ xal dp. ἐξ dv τὸ φθαρτὸν εἶναι τὸν χόσµον ὁήλόν ἐστιν”. 
Αναγκαῖον δὲ πρὸς τὴν τοσαύτην εὑρεσιλογίαν ἀπαντῆσαι, µή τις τῶν ἀπει- 
ροτέρων ἐνδοὺς ὑπαχθῇ' xal ἀρκτέον γε τῆς ἀντιρρήσεως, do' οὗ xal τῆς ἁπάτης 
29 οἱ σοφισταί: "ἀνωμαλίας οὐχέτ ἐχρῆν εἶναι τῆς γῆς, εἴπερ αἀίδιος ἦν ὁ χάσµος. διὰ 
τί, ὦ Ἰενναῖοι; φήσουσι γὰρ ἕτεροι παρελθόντες, ὅτι δένδρων οὐδὲν αἱ φύσεις 
τῶν ὁρῶν διαφέρουσιν, ἀλλὰ χκαθάπερ ἐχεῖναι καιροῖς µέν ttal φυλλορροεῖ, χαιροῖς 
δὲ πάλιν ἀνηβᾶ. — διὸ καὶ τὸ ποιητιχὸν εὖ εἴρηται ᾿φύλλα τὰ uév v! ἄνεμος 
χαµάδις Χέει, ἄλλα δέ Ὁ) ὕλη τηλεδόωσα φύει, ἔαρος δ ἐπιγίγνεαι ὥρη᾽ 
25 — τὸν αὐτὸν τρόπον xal τῶν ὁρῶν τὰ μὲν ἀποθραύεται µέρη, τὰ ὃδ προσφύεται. 
μακροῖς δὲ 4póvote f, πρόσφυσις καδίσταται γνώριμος, διότι τὰ μὲν δένδρα ὠχυ- 
τέρᾳ χρώμενα τῇ φύσει θᾶττον καταλαμβανοµένην ἔχει τὴν ἐπίδοσιν, τὰ δὲ ὄρη 
βραδυτέρα, Otà xal τὰς ἐχφύσεις αὐτῶν αἰσθητὰς ὅτι μὴ χρόνφῳ μακρῷ μόλις 
εἶναι συµβέβηχεν. ἐοίχκασί q& τὸν τρόπον τῆς Ὑανέσεως αὐτῶν ἀγνοεῖν, ἐπεὶ xdv 
39 ἴσως αἰθεσθέντες Ἠσύχασαν. φΌόνος ὃ) οὐδεὶς ἀναδιδάσχειν. Ó οὔτε νέον 


20 


ἔστι ὃ 
τὸ λθγόμενον οὔτε ῥήμαῦ᾽ ἡμῶν, ἀλλὰ παλαιὰ σοφῶν ἀνδρῶν, oig οὐδὲν ἀδιε- 
ρεύνητον τῶν εἰς ἐπιστήμην ἀναγκαίων ἀπολέλειπται. ὅταν τὸ χαταχεχλεισμένων 


9 πιεζοῦνται M: πιένονται vulgo || 4 óv ad- 
didi || 6 γυµνώσαντες M || καὶ add. Bernays || 
71 ἐπενεχθέντος M: ὑπενεχθέντος vulgo || 8 
πνιγῇ vulgo: cr, γῇ M || 10 ὧδέ φασιν α vulgo: 
ὧδε. φασὶν M Bernays || 11 τὸ τῶν a: τῶν 
M || 12 φανήσεται coni. Usener. num xàv — 
φανείη» || 19 συνυπάρξας M || τὰς qoot, a: 
φυσικῶς addebat post φύσεως Bernays i| 14 
φύσει τὸ vulgo: φύσει τε M: τὸ post ἐμμέ- 
9o5ov traiecit a || 14 ἔστιν aM: ἔνεστιν vulgo || 
15 ἀλογήσαντες vulgo: ἀναλογίσαντες a: ἁμε- 
λήσαντες M || deesse quibus εὑρημάτων tem- 
pora explicata erant. vidit. Mangey' Use- 





ner cf. Bernays Theophr. ueber die Froem- 
migk. p. 47 || εἰ δὲ μὴ coni. Zeller | 16 οὐδ᾽ 
a: οὐ M !| 17 τὸν φθδαρτὸν εἶναι κόσμον M | 
18 εὑρεσιλογίαν a: εωρησιλογίαν M || 90 dvto- 
µαλίας M: τὰς a. vulgo || 23 Hom. Z 147 | 
25 ἀποθραύεται a: ἐπιθράβεται Μ || 28 βρα- 
χυτέρα aM: βραδυτέρᾳ vulgo. βραδύτερα Ber- 
nays |, μόλις o vulgo: µόγς M at cf. 
p. 489, 10. 490, 27 !| 29 γε τὸν M: τε τὸν a 
fortasse δὲ τὸν || 30 οὔτε νέον aM: οὔτε τι 
véoy vulgo || 31 τὸ λεγόμενον a: τῶν λεγό- 
µενων M || οὐ ῥήμαϐ ἡμῶν M: οὔθ) ἡμέτε- 
pov ῥῆμα a || παλαιῶν καὶ σοφῶν a 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 12 489 


ἐν τῇ γῇ πυρῶδες ἄνω τῇ τοῦ πυρὸς ἑλαύνηται φυσιχῇ δυνάµει, πρὸς τὸν οἰχεῖον 
τόπον στείχει, xdv τινος λάβηται βραχείας ἀναπνοῆς, ἄνω μὲν συνανασπᾷ πολλὴν 
τῆς Ἱεώδους οὐσίας, ὅσην ἂν olóv v' T, ἔξω D ἐπιγενόμενον φέρεται βραδύ- 
τερον, f, δὲ µέχρι πολλοῦ συμπαρελθεῖν βιασθεῖσα πρὸς µήχιστον ἀρθεῖσ ὕψος 
στέλλεται χορυφουµένη xal πρὸς ὀξεῖαν ἀποτελευτᾷ χορυφὴν τὸ πυρὸς σχῆμα µι- 
µηυμένη. (verat γὰρ τοῦ κουφοτάτου xal βαρυτάτου τότε, τῶν φύσει ἀντιπάλων, 
ἀναγχαία συρραξάντων διαμάχη πρὸς τὴν οἰχείαν ἑχατέρου χώραν ἐπειγομένου 
xai πρὸς τὸ βιαζόµενον ἀντιτείνοντος' τὸ μὲν δῇ πῦρ «συνανέλκον (τὴν) γῆν ὑπὸ τοῦ 
περὶ αὐτὴν νευστικοῦ βρίθειν ἀναγκάζεται, Ἡ δὲ γή κατωτάτω ταλαντεύουσα τῷ τοῦ 
πυρὸς ἀνωφοίτφ συνεπελαφρισθεῖσα µετέωρος ἐξαίρεται xal χρατηδεῖσα μόλις ὑπὸ 
δυνατωρέρας τῆς ἐπιχουφιζούσης ἰσχύος ἄνω πρὸς τὴν τοῦ πυρὸς ἕδραν ὠθεῖται 
χανίσταται. τί οὖν θαυμαστόν, el μὴ τὰ ὄρη ταῖς τῶν ὑετῶν φοραῖς ἐξανήλωται 
τῆς συνεχούσης αὐτὰ δυνάµεως, ὑφ Te xal διανίσταται µάλα παγίως xal κραταιῶς 
ἐνειλημμένης; λυθέντος γὰρ δεσμοῦ τοῦ συνέχοντος εἰχὸς ἦν διαλυθῆναι καὶ πρὸς 
ὕδατος σκεδασθΊΏναι, δυνάµει δὲ σφιγγόµενα τῇ τοῦ πυρὸς στεγανώτερον πρὸς τὰς 
τῶν ὑετῶν φορὰς ἀντέχειν. ταῦτα μὲν οὖν ἡμῖν λελέχδω περὶ τοῦ τὴν dvo- 
µαλίαν τῆς Ὑῆς πίστιν οὐχ εἶναι γενέσεως xal φΏηρᾶς χόσμου. 


[d 


0 


15 


Πρὸς δὲ τὸ ἀπὸ τῆς µειώσεως τῆς θαλάσσης ἐπιχειρηῦὰν ἐχεῖνο δεόντως dy 26 


λέγοιτο" μὴ τὰς ἀνασχούσας νήσους αὐτὸ µόνον del μηδ᾽ εἴ τινες ἀποτομαὶ χατα- 
κλυζόµεναι τοῖς Ἀπάλαι ἙΧρόνοις αὖθις ἠπειρώθησαν, σκοπεῖτ. φυσιολογίας 
γὰρ ἀντίπαλον φιλονειχία τριπόθητον ἠγουμένης ἀλήθειαν ἰχνηλατεῖν. ἀλλὰ πολυ- 
πραγμονεῖτε xal τοὐναντίον, ὅσαι μὲν ἐν ἠπείροις οὐ παρᾶἄλιοι µόνον. ἀλλὰ καὶ 
µεσόγειοι μοῖραι χατεπόθησαν, ὅση δὲ χέρσος θαλαττωθεῖσα µυριοφόροις ναυσὶν 
ἐμπλεῖται. (7) τὴν περὶ τὸν ἱερώτατον Σιχελικὸν πορθμὸν ἀδομένην ἱστορίαν 
ἀγνοεῖτε; τὸ (μὲν) παλαιὸν (1j) ἤπειρος Ἰταλία Σικελία συνάπτουσα, μεγάλων δὲ τῶν 
παρ ἑχάτερα πελαγῶν βιαίοις πνεύµασιν 36 ἑναντίας ἐπιδραμόντων ἡ µεθόριος 
ἐπεχλύσθη xal ἀνερράγη, map ἣν xal πόλις ἐπώνυμος τοῦ πάθους Ῥήγιον κτι- 
σθεῖσ᾽ ὠνομάσθη. καὶ τοὐναντίον οὗ προσεδόχησεν ἄν τις ἀπέβη. συνεζεύχΌη 
μὲν γὰρ τὰ τέως διεστῶτα πελάγη χατὰ τὴν σύρρυσιν ἑνωθέντα, f ὃ) ἠνωμένη 
γη τφ µεθορίῳ πορθμῷ διεζεύχθη, παρ) ὃν Ίπειρος οὖσα Σιχελία νῆσος ἐβιάσθη 


a: corr. Bernays || 20 τοῖς πάλαι a: τὸ 
πάλαι M vulgo || σκοπεῖν ypf, a || 21 φιλο- 


Ἱ dvo a: ἄνωθδεν M || 2 πολλὴν aM: πολύ 
vulgo !' 3 ὅσην M: ὅσον a || ἂν a: ἂν eL M: 


ἂν ἀεὶ Bernays || 7» M || 5 $' ἔξωδεν 
Bernays || ἐπιγενόμενον aM : ἐπιγενομένου Bue- 
cheler ceteris servatis || φέρεσθαι βραχυτέραν 
aM : corr. Bernays || 4 7j δὲ scripsi sc. γεώδης 
οὐσία: T, xai M: 7j (om. καὶ) a || 5 στέλλε- 
ται M: συστέλλεται α | κορυφουµένη aM: 
ἀποχορυφουμένη vulgo. an delendum? || 7 
σορραξάντων aM : συρρηξάντων vulgo |. 8 πρὸς 
τὸ βιαζόµενον vulgo: τὸ βιαζόµενον aM || 
τὴν addidi || 12 xal ἵσταται vulgo: correxi || 
ταῖς τῶν a: τῶν M || 14 λυθέντος a: 
λυθέντα M. || 15 στεγανώτερον a: στεγανώτερα 
M || 16 ἀντέχειν a: ἀντέχει Μ || 19 µόνον εἰ 
μηδέ τινες M: µόνον ἀλλὰ xal εἰ jr. εἴ τινες 


γεικίας M || ἰχνηλατήσειν α || 92 πολυπραγ- 
μονεῖται a: πολυπραγμονεῖν ἐστι M: corr. 
Mangey. πολυπραγμονεῖτ᾽ ἔτι Buecheler || 
23 μοῖραι a: μοῖρας M || 24 τὴν περὶ M: ἡ 
περὶ a: quae coniunxi scribens 7| τὴν περὶ || 
fortasse εὐρύτατον || 24 ἀδομένη ἱστορία a || 
20 ἀγνοεῖται παρ οὐδενς τῶν ἑλλογίμων 
interpolat a || τὸ παλαιὸν ἠπείρῳ vulgo: cor- 
rexi cf. p. 486, 18. τὸ πάλαι μὲν ἦν ἤπειρος 
praeiverat Buecheler || Σιχελίαν vulgo: cor- 
rexi cf. v. 90. positura hiatus Σιχελία Ἰταλίᾳ 
vitatur || 25 συνάπτουσα M : προσάπτουσα a: 
συνάπτουσαν vulgo || 28 οὗ aM: 7) vulgo || 
28 ἀπέβη a: ἐπέβη M 


20 


9 


490 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 12 


γενέσθαι. πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας λόγος τῆς θαλάττης ὑπερσχούσης ἠφανίσθαι πόλεις 
χαταποδείσας, ἐπεὶ xal κατὰ [ελοπόννησόν φασι τρεῖς, 

Ἀϊγειραν Βοῦράν τε xal ὑψηλὴν Ἑλίχειαν 

τείχεσιν, T, τάχγ᾽ ἔμελλε περὶ βρύα μύρια φΦύσειν. 
εὐδαίμονας τὸ πάλαι γενωµένας mol τοῦ πελάγους ἐπικλυσθῆναι φορᾷ. Ἱ ὃ' 
᾽Ατλαντὶς νῆσος, 'dua Λιβύης καὶ Ασίας μείζων’, T, crow ἐν Τιµαίῳ Πλάτων. 
"ἡμέρα μιᾷ καὶ νυχτὶ σεισμῶν ἐξαισίων καὶ χατακλυσμῶν Ἱενομένων ὀῦσα χατὰ 
της Ὀαλάσσης ἐξαίφνης ἠφανίσθη᾽. γενοµένη πέλα]ος 00 πλωτόν. αλλὰἀ βαρα- 
Ὀρῶδες. οὐδὲν οὖν εἰς τὸ φθείρεσθαι τὸν xócuov f, πλασθεῖσα τῷ λόγῳ µείωσις 


10 τῆς Ὀαλάττης συνεργεῖ: φαίνεται yàp dv μὲν ἐξαναγωροῦσα, τὰ Ó' ἐπιχλύζουσα. 


2i 


15 


ἐχρῆν δὲ μὴ Ώάτερον τῶν vwopéfvev, ἀλλὰ συνάµφω Ὀεωροῦντας ἐπιχρίνειν, ἐπεὶ 
κάν τοῖς περὶ βίον ἀμφισβητήμασιν ὃ νόμιμος Διχαστὴς πρὶν καὶ τῶν ἀντιδίχων 
ἀκοῦσαι. γνώμην οὐκ ἀποφανεῖται. 
kal μὴν 6 τρίτος λόγος ἐξ ἑαυτοῦ διελέγχεται μὴ ὑγιῶς ἐρωτηδείς, απὸ τῆς 

εὐθὺς ἐν ἀρχῇ φάσεως. οὐ γὰρ δήπουθεν οὗ πάντα τὰ µέρη φθείρεται, φθαρτόν ἐστιν 
ἐχεῖνο, αλλ’ οὗ πάντα τὰ µέρη ἅμα xai ἐν cat düpóa κατὰ τὸν αὑτὸν χρόνον: ἐπεὶ 
καὶ ἄκρον ἀποκοπείς τις δάχτυλον ζην οὐ κεκώλυται, εἰ δὲ τὴν κηινωνίαν τῶν μερῶν 
χαὶ μελῶν πᾶσαν, αὐτίχα τελευτήσει, τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον, εἰ μὲν συλλήβδην 
ἁπαξάπαντα τὰ στοιχεῖα ὑφ) ἕνα χαιρὸν Ἰἠφανίζετο, φάσχειν ἐνδέχεσθαι τὸν 
κόσμον φθορὰν ἣν ἀναγχαῖον. εἰ δ. ἕκαστον ἰδίᾳ πρὸς τὴν τοῦ Ίείτονος μεταβάλλει 
φύσιν. ἀθανατίζεται μᾶλλον T, φθείρεται χατὰ τὸ φιλησοφηθὲν ὑπὸ τοῦ τραγιχοῦ 

Ὀνγσχει δ) οὐδὲν τῶν γιγνοµένων — 

διαχρινόµενον 0 ἄλλο πρὸς ἄλλο 

μορφὴν ἑτέραν ἀπέδειξεν. 
παντελής γε μὴν εὐήθεια τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τῶν τεχνῶν ἐξετάζεσῦαι. 
τῇ γὰρ περὶ τὸν λόγον dtomíq τις ἀχολουΏήσας νέον τὸν κόσμον ἀποφανεῖ κομιδῃ 
μόλις πρὸ χιλίων παγέντα ἐνιαυτῶν, ἐπεὶ καὶ οὓς παρειλήφαμεν τῶν ἐπιστημῶν 
εὑρετὰς τὸν λεχέντ᾽ τῶν ἐνιαυτῶν ἀριὺμὸν οὐχ ὑπερβάλλευσιν. εἰ δὲ OT, xai 
λεχτέον τὰς τέχνας ἰσήλικας ἀνθρώπων ἸὙένει. μεθ ἵστορίας φυσιχκῆς, ἀλλ᾽ οὐχ 
ἀπερισχέπτως καὶ ῥᾳθύμως λεκτέον. 3, ὃ᾽ ἱστορία τί; φὈοραὶ τῶν κατὰ ἤῆν οὐκ 
dÜpówv ἁπάντων ἀλλὰ τῶν πλείστων δυσὶ ταῖς μµετίσταις αἰτίαις ανατίθενται. 
ἀλέχτοις φοραῖς. κατασκήπτειν ὃ) ἑχατέραν ἐν µέρει φασὶν ἐν 
πάνυ μακραῖς ἐτῶν περιόδοι. ὅταν μὲν οὖν ἐμπρησμὸς καταλαμβάνι, ϱεῦμ΄ 
αἰθερίου πυρὸς ἄνωθεν ἐχχεόμενον πολλαχῇ σχεὀάννυσθαι μεγάλα χλίµατα τῆς 
οἰχουμένης ἐπιτρέχον" ὅταν δὲ κατακλυσμός. ἅπασαν τὴν ὕδατος [κατομβρίαν] 


πυρὸς xal ὕδατος 


l ὑπερσχούσης M: ὑπερεχούσης a vulgo: ὑπερ- 
γεούσης Scaliger || 5 πολλῇ ex πολλοῦ corr. a: 
πολὺ M || 6 Tisato p. 24 & 25c || 10 τῆς 9a- 
λάττης a: τῃ δαλάττῃ M || num τῶν piv? |! 12 
βίον ἀμφισβητήμασιν a: βίων ἀμφισαντήμασιν 
M || 12 πρὶν καὶ scripsi: πρὶν παρὰ a: πρὶν περὶ 
M: περί delebat Buecheler, ἑκατέρου coni. 
Usener || 15 τὰ µέρη φδείρεται a: τὰ om. M || 
l' καὶ M vulgo: xàv a || 19 δέχεσθαι coni. 


Usener || 21 μᾶλλον μᾶλλον φδείρεται M || 
tpaTtxoo Eurip. fr. 836 N. [| poetae restituen- 
dum puto πρὸς ἄλλου, Bernays πρὸς ἄλλῳ ef. 
Aét. Pl. V 193 |; 25 ef. Aug. civ. d. XII 
10. 11 i| 30 τί vulgo: τίς aM Bernays i| 33 
ὅταν M: ὅτε a || ἐμπρησμὸς vulgo: ἐμπρησμοῖς 
a: ἔμπρησις M || καταλαμβάνει aM: corr. M pr. 
man. || 35 ὅταν M: ὅτε a |, 29 κατομβρίαν M 
vulgo: om. a. addidit qui subiectum χατα- 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 12. 13. 14 


κατασύρειν φύσιν αὐθιγενῶν ποταμῶν καὶ χειμάρρων οὐ πλημμυρούντων μόνον, 
ἀλλὰ xal τὸ χαθεστὸς προσυπερβαλλόντων τῆς ἐπιβάσεως xal τὰς ὄχθας ἡ τῇ 
βία παραρρηγνύντων 7, ὑπερπηδώντων ἀναβάσει τῇ πρὸς µήκιστον ὕψος, ὅθεν 
ὑπερβλύσαντας εἰς τὴν παραχειµένην ἀναχεῖσθαι πεδιάδα, τὴν δὲ τὸ uiv πρῶτον 
εἰς µεγάλας λίµνας διανέµεσθαι πρὸς τὰ κοιλότερα del τοῦ ὕδατος συνίζοντος, 
αὖθις δὃ᾽ ἐπιρρέοντος xal τοὺς µεθορίους ἰσθμοὺς καταχλύζοντος, οἷς διεχρίνοντο 
αἱ λίμναι, el; μέγεθος ἀχανοῦς πελάγους κατὰ τὴν πολλῶν ἕνωσιν ἀποχρίνεσθαι. 
πρὸς δὲ µαχοµένων δυνάµεων ἐν µέρει τοὺς ἐν ἐναντίοις οἰχοῦντας τόπηις ἀπόλ- 
λυσθαι. πυρὶ μὲν τοὺς ἐν ἄρεσι xal γεωλόφοις xal δυσύδροις χωρίοις ἄτ οὐχ 
ἔχωντας φύσει πυρὸς ἁμυντήριον ἄφΏονον ὕδωρ' ἔμπαλιν ὃ) ὕδατι τοὺς παρὰ 
ποταμοῖς T, λίμναις Y, θαλάττι. γὙειτόνων γὰρ ἅπτεσδαι quiet τὰ χακὰ πρώτων 
7, χαὶ µόνων. κατὰ δη τοὺς λεχθέντας τρόπους δίχα ωυρίων ἄλλων βραχυτέρων 
φὑειρομένου τοῦ πλείστου µέρους ἀνδρώπων ἐπιλείπειν ἐξ ἀνάγκης xal τὰς τέχνας 
δίχα γὰρ τοῦ: µεθοδεύοντος οὐκ εἶναι καθ αὐτὴν ἰδεῖν τὴν ἐπιστήμην. ἐπειδὰν 
ó' αἱ μὲν χοιναὶ νόσοι χαλάσωσιν, ἄρξηται ὃ) ἀνηβᾶν καὶ βλαστάνειν τὸ γένος ix 
τῶν uf προχαταληφθέντων τοῖς ἐπιβρίσασι δεινοῖς, ἄρχεσῦθαι καὶ τὰς τέχνας πάλιν 
συνίστασθαι, οὐ τότε πρῶτον γενομένας, ἀλλὰ τῇ μειώσει τῶν ἐχόντων ὑποσπα- 
νισθείσας. 


19 
Simplicius in Ar. de caelo p. 510341 Brand. 252b40 Karsten 
Δημόκριτος δέ, ὡς θεόφραστος ἐν τοῖς Φυσιχοῖς tazopsi, ὡς ἴδιω- 
τιχῶς ἀποδιδόντων τῶν κατὰ τὸ Ὀερμὸν xai τὸ φυχρὸν xal τὰ τοι- 
αὗτα αἰτιολογούντων ἐπὶ τὰς ἀτόμους ἀνέβη. 


14 
Galenus de elementis sec. Hippocratem I 9 vol. I p. 486 Kuehn. 
Ὅσα γὰρ ἄλλα ταῖς ἀπαθη μὲν τὴν οὐσίαν ὑποτιθεμέναις αἱρέσεσι παραπλε- 
χούσαις δὲ τὸ χενὸν ἐναντιοῦται τὰ μὲν ὑπὸ ᾿Αριστοτέλους τε xal θεηφράστου 
λέλεχται, τὰ δὲ κτλ. 


401. 


κλυσμόν vulgari opinor voce explicare stu- 
debat. tuebatur vocem Buecheler |. c. p.443. 
omnino cf. supra p. 456, 14 || 1 χατασύρει 
a: χατασύρῃ M : corr. Buecheler || ποταμῶν 
xal γειµάρρων hoc ordine aM || 2 προσυ- 
περβαλλόντων a: προσεπιβαλλόντων M || 3 ὑπερ- 
πυθώντων M || 4 ὑπερβλήσαντες M || 5 πε- 
λάγους vulgo (deficit a): πελάχη M, unde 
μεγέθους ἀγανοῦς πελάγη coni. Buecheler. 
sed poscitur singularis propter sententiam, 
et πέλαγος ἀχανές tritum est velut Plutarcho || 
4 πολλῶν M: τῶν πολλῶν vulgo j| ὃ τοὺς 


ἐναντίοις M || οἰκοῦντα M. || 10 φύσει recte 
vulgo: φησί M: φυσικόν Buecheler || περὶ 
M | 11 φιλεῖ M: φιλεῖν vulgo || 12 ἤ ye 
µόνων vulgo: ἡγουμένων M: correxi || 13 


mUuzely aM: corr. Buecheler || 14 τὴν a 


vulgo: om. M |, 16 pij προκαταλειφθέντων 
M: προσκαταλειφθέντων α: recte vulgo || 
li ἀνίστασθαι a || ΙΤ οὗ τότε Buecheler: 
οὗ τὸ α: οὔτε Μ 

19 eadem similiter Simplicius ].ο. p. 511223. 
915225 Br. 


δι 


20 


492 


Simplicius in phys. f. 165748—50. 


THEOPHRASTI PHYSIC.. OPINION. FR. 15. 16. 17. 18 


Ἄδηλον οὖν xal τὸ τί ἐστιν, εἴπερ οἱ μὲν τὴν τοῦ ὅλου χίνησιν xal 
περιφορὰν τὸν χρόνον εἶναί φασιν, ὡς τὸν Πλάτωνα νηµίζουσιν 6 τε Εὖ- 
δηµος καὶ 6 θεόφραστος xal 6 ᾿Αλέξανδρος. 


Aétius de Placitis II 203 [p. 345, 10] 


Ἐενοφάνης ἐκ νεφῶν πεπυρωµένων εἶναι τὸν Ttov... θεόφραστος ἐν 
& τοῖς Φυσιχοῖς γέγραφεν, ἐκ πυριδίων τῶν συναὑροιζομένων μὲν ἐκ τῆς 
ὑγρᾶς ἀναδυμιάσεως, συναῦροιζόντων δὲ τὸν ἦλιον. 


Laertius Diogenes VIII 48 


Τοῦτον (Pythagoram) 6 Φαβωρῖνός «row ...... xai τὸν οὐρανὸν πρῶτον 
ὀνομάσαι xóopov καὶ τὴν γῆν atpoqq90À qv: ὡς δὲ θεόφραστος, Ilappevtónv. 


Cicero Luculli 39 123 


Hicetas Syracusius, ut ait Theophrastus, caelum solem lunam 
:» stellas super& denique omnia stare censet neque praeter ter- 
ram rem ullam in mundo moveri: quae cum circum axem se 


| ef. Aristot. phys. IV 1O p. 218433 
οἱ μὲν γὰρ τὴν τοῦ ὅλου χίνησιν εἶναί φασιν, 
οἱ δὲ την σφαῖραν αὐτήν. Χαίτοι τῆς περιφο- 
ρᾶς xal τὸ µέρος χρόνος τίς ἐστι, περιφορἀ δέ 
ye οὗ Platon. defin. p.4115 Ὑρόνος ἡλίου 
χίνησις µέτρον φορᾶς. ex Theophrasto pen- 
dent Aé&tii Placita I 22 1 Πλάτων οὐσίαν χρό- 
vou τῆν τοῦ οὐρανοῦ κίνησιν || 2 γρόνον 
εἶναί φασιν aEF: εἶναι om. Par. 1907 et 
Usener 

4 Stobaei culpa Theophrasti testimonium 
tamquam nova opinio recensetur. 7) ὡς Θεό- 
φραστος coniecit Usener || e Theophrasto 
fluxit Hippol. 143 τὸν δὲ ἦλιον ἐκ μικρῶν 
πυριδίων αροικομένων γίνεσθαι καθ ἑκάστην 
ἡμέραν, item Plut. Strom. 4 φησὶ δὲ καὶ τὸν 
ἦλιον ix μικρῶν καὶ πλειόνων πυριδίων ἀθροί- 
ζεσθαι cf. Prol. p. 220 || 5 piv ante ἐκ 
Plut.: ante τῶν Stob. 

1 Laert. IX 21 (Parmen.) πρῶτος ὃ᾽ οὗτος 
την γῆν ἀπέφηνε Ogatpottóf, xal ἐν µέσῳ 
κεῖσθαι... . καθ d µέμνηται xoà θεόφρα- 





στος ἐν τοῖς Φυσιχκοῖς κτλ. hinc patet 
Theophrasti opinionem non referendam 
esse etiam ad τὸν οὐρανὸν πρῶτον ὀνομάσαι 
χόσμον quod placuit I. H. Vossio Krit. Blaetter 
u. geogr. Abh. p. 148. eadem lis est de 
Vespero Laert. VIII 14 πρῶτόν τε (φασὶ llo- 
δαγόραν) Ἕσπερον xai Φωσφόρον τὸν αὐτὸν 
εἰπεῖν ὥς φησι ]]αρμενίδης [corr. οἱ δέ φασι 
Παρμενίδην sive ὡς δέ φησι Φαβωρῖνος Παρ- 
µενίδης Karsten], ubi conl. Plac. II 15 7 
Laertii sive Favorini ore Theophrastum loqui 
suspicor cf. ad fr. 18 

9 cf. Prol. p. 121 Laert. VIII 85 (Phi- 
lolaus) καὶ τὴν γῆν Χινεῖσθαι xatà χύχλον 
πρῶτος εἶπεν, οἱ ὃ᾽ Ἱκέτων τὸν Συρακόσιόν 
φασιν Plac. III 13 2. 3 ubi post Philolaum He- 
raclides Ponticus et Ecphantus nominantur, 
quem ex ore magistri Hicetae hanc doctri- 
nam vulgasse coniecit Boeckh Kosm. Syst. 
d. Plat. 122. cf. Schiaparelli I precursori di 
Cop. p. 10?? 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 19. 90. 21 493 


summa celeritate convertat et torqueat, eadem effici omnia 
quae si stante terra caelum moveretur. 


19 
A&tius de Plac. II 29 7 


Ἀναξαγόρας ὥς φησι θεόφραστος (ἐκλείπειν τὴν σελήνην) καὶ τῶν 
ὑποχάτω τῆς σελήνης ἔσὺ ὅτε σωμάτων ἐπιπροσδούντων. 


20 
Proclus in Tim. p. 138 Basil. 328 Schneid. 


"H γὰρ µόνος 7, μάλιστα Πλάτων τῇ ἀπὸ τοῦ προνοοῦντοφ αἰτία s 
κατεχρήσατη) φησὶν ὁ θεόφραστος τοῦτό Ye χαλῶς αὐτῷ μαρτυρῶν. 


21 


Taurus Αρ. Philop. adv. Procl. XIII 15 (1 87) 
Ὁ δημιουργὸς Xpysto τῆς συστάσεως τοῦ χόσµηυ ἐκ πυρὸς xal γῆς. δεῖ δὲ 
τὸ γενησόμενον σωματοειδὲς ἀντιτυπικὸν εἶναι καὶ ὁρατόν ... θεόφραστός φησιν 


"el τὸ ὁρατὸν xal τὸ ἁπτὸν Bx γῆς xal 
 0obpa$óc ἔσται ἐχ τούτων’ οὐκ ἔστι δέ᾽. 


σῶμα τὸ χυχλοφορητικόν. 


2 quae si Manutius: quasi libri || ὃ 
fr. 19 omissum in Useneri sylloge typothe- 
tae culpa cf. Prol. 198. 217 || plenius The- 
ophrastum transcripsit Hippolytus 8 9 ἐχλεί- 
πειν δὲ τὴν σελήνην γῆς ἀντιφραττούσης, ἑνί- 
οτε δὲ xal τῶν ὑποκάτω τῆς σελήνης || 6 κατε- 
χρήσατο sc. ut ἕνα εἶναι τὸν xóGpov probaret 

1 ex eodem, unde Taurus, Theophrasti loco 
fluxit Procli mentio ad Plat. Tim. (p.31 8) III 
p. 140 sq. Bas. νῦν δὲ λέγωμεν ὡς ἐπεὶ δια- 
στατός ἐστιν ὁ χόσμος xal αἰσθήσει ληπτός, 
διά τε ὁράσεως γνωρίζεται καὶ ἀφῆς, ὡς μὲν 
ὅλος δι ὅλου φωτὸς πεπληρωμένος ὁρατὸς 
(v, ὡς δὲ στερεὸς ἁπτὸς ὑπάρχων. ἐξαρχεῖ 
Υὰρ αὐτῷ διὰ τῶνδε τῶν αἰσθήσεων πάντα τὰ 
αἰσθητὰ περιλαβεῖν. xal ἔστι ...... ἑναν- 
tía ταῦτα, τὸ ὁρατὸν xal (τὸ) ἁπτόν' ταῦτα 
γὰρ ὡς πλεῖστον ἀφεστῶτα xal ὑπὸ τὸ αὐτὸ 
γένος ἐναντία" xal [141] γὰρ αἰσθητὰ ἄμφω 
καὶ τοῦτο αὐτῶν τὸ χοινὸν γένος, xal πλεῖστον 
ἀφέστηχεν, εἴπερ τὸ μὲν ἀμέσως αἰσθητόν, τὸ 
δὲ οὐκ ἀμέσως. εἰ δὲ ζητοίη μὲν τὰ ἐν µετα- 
βλητοῖς ἐναντία τῶν στοιχείων, οὗ τὸ πῦρ καὶ 
τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ πῦρ xai τὸ ὕδωρ ἑἐροῦμεν, 


πυρός ἐστι, τὰ ἄστρα xal 6 
ταῦτα λέγει εἰσάγων τὸ πέµπτον ιο 


μάλιστα γὰρ τὸ ὕδωρ σβέννυσι τὸ πὈρ. καὶ 
ἔστιν ἑκάτερος τῶν λόγων ἀληθής' κοινὸν γὰρ 
ἀμφοῖν τὸ ἐν τοῖς ἄκροις τιθέναι τὴν dvav- 
τίὠωσιν, καὶ ταύτῃ συμφωνοῦσιν αἱ αἱρέσεις, 
ὡς μὲν ἐν αἰσθητοῖς τῷ πυρὶ τῆς γῆς ἑναν- 
τίας οὕὔσης, ὡς δὲ ἐν τοῖς μεταβλητοῖς τῷ 
πυρὶ τοῦ ὕδατος. διὸ xal αὐτὸς τῷ ἁπτῷ τὸ 
ὁρατὸν ἀντέθηκεν [ᾗ] αἰσθητὰ τὰ στοιχεῖα 
λαµβάνων, ὡς ἂν uf, πω τὴν μεταβολὴν αὖ- 
τῶν ἐπισκοπῶν, xaÜ' ἣν μᾶλλον ἠναντίωται 
τῷ πυρὶ τὸ ὕδωρ τῆς γῆς. xal οὐχ ὡς οἴεται 
θεόφραστος, ἁἀτελής ἐστιν ὁ λόγος" 
ἀπορεῖ γὰρ οὕτως, τί δή ποτε πυρὸς μὲν 
ἴδιον εἶπε τὸ ὁρατὸν xal γῆς τὸ ἁπτόν, 
τῶν δὲ λοιπῶν στοιχείων οὐδέν. λέγω- 
μεν δὲ οὖν πρὸς αὐτόν, ὅτι καὶ ἡμεῖς ὁρῶμεν 
τὸν xógp.ov xal ἁπτόμεθα αὑτοῦ, Ἱευόμεθα δὲ 
ἢ ἀκούομεν αὐτοῦ 1) ὀσφραινόμεθα οὐκέτι κτλ. 
ceterum si quinti corporis mentionem in ipso 
Theophrasti loco explanatam invenerat Tau- 
rus, vereor ut ad Opiniones Usener (qui 
Procli locum indicavit) recte hoc fragmentum 
rettulerit, a quibus Peripateticae doctrinae 
expositio fere exclusa erat 


σι 


10 


494 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 922. 23 


22 
Plutarchus quaest. Platon. VIII 1 p. 1006c 
θεόφραστος δὲ xal προσιστορεῖ τῷ Πλάτωνι πρεσβυτέρῳ qsvouévo 
μεταμέλειν ὡς οὐ προσήχουσαν ἀποδόντι τῇ qTj τὴν µέσην χώραν 
τοῦ παντός. 


23 
Alexander in Meteora f. 91r vol. I 268 Id. 

Ot μὲν γὰρ αὐτῶν (physicorum) ὑπόλειμμα λέγουσιν εἶναι τὴν Ὀάλασσαν 
τῆς πρώτης ὑγρότητος' ὑγροῦ γὰρ ὄντος τοῦ περὶ τὴν TZ» τόπου τὰ πρῶτα τῆς 
ὑγρότητος ὑπὸ τοῦ Πλίου ἐξατμίζεσθαι xal γίνεσθαι [τὰ] πνεύματα τε ἐξ αὐτοῦ xai 
τροπὰς ἡλίου το xai σελήνης, ὡς διὰ τὰς ἀτμίδας ταύτας καὶ τὰς ἀναθυμιάσεις 
κἀχείνων τὰς τροπὰς ποιουµένων, ἔνθα T$, ταύτης αὐτοῖς Ὑορηγία γίνεται περὶ 
ταῦτα τρεποµένων" τὸ δέ τι αὐτῆς ὑπολειφθὲν ἐν τοῖς χοίλοις τόποις Ὀάλατταν 
εἶναι. διὸ καὶ ἑλάττω γίνεσθαι ξηραινοµένην ἑκάστοτε ὑπὸ τοῦ Πλίου xal τέλος 
ἔσεσθαί ποτε ζηράν. ταύτης τῆς δύξης ἐγένοντο, ὡς ἱστορεῖ ὁ θεόφραστος, 


1 cf. Plutarch. Num. ο. 11 de Pythagoreis την 
δὲ γῆν οὔτε ἀκίνητον οὔτε ἐν µέσῳ τῆς περι- 
φορᾶς οὖσαν ἀλλὰ κχύχλῳ περὶ τὸ mop αἶω- 
ρουµένην οὗ τῶν τιμιωτάτων οὐδὲ τῶν πρώτων 
τοῦ χόσµου ὑπάργχειν,. ταῦτα δὲ καὶ Πλά- 
τωνά φασιτπρεσβύτην γενόµμενον διανε- 
νοῆσθαιπερὶ τῆς γῆς ὡς ἐν ἑτέρᾳ y dpa 
χαθεστώσης, τὴν δὲµέσην xal χυριωτά- 


την ἑτέρῳφ τινὶ χρείττονι προσήχουσαν 


(scil. igni centrali]. Theophrasto fidem dene- 
gant Martin Etud.II 91 et Boeckh Kosm. Syst. 
144sq. Academicorum potius pythagorissan- 
tium hanc opinionem esse rati. cf. Aristot. d. 
egel. II 13 p. 293327 πολλοῖς 6' ἂν xal ἑτέροις 
συνδόξειε (praeter Pvthagoreos) μὴ δεῖν τῇ 
Tü τὴν τοῦ µέσο» γώραν ἀποδιδόναι... τῷ γὰρ 
τιμιωτάτῳ οἴοντι προσήχειν tv τι- 
µιωτάτην ὑπάργειν χγώραν.. ὥστ ἐκ τού- 
των ἀναλογιζόμενοι oox οἴονται ἐπὶ τοῦ µέ- 
σου χεῖσθαι τῆς σφαίρας αὐτήν. ἀλλὰ μᾶλλον 
τὸ Tp. 

4 operae pretium erit Aristoteleum exem- 
plum conferre, cuius pleraque paraphrasis esse 
videntur (quid praeterea certo Theophrasti 
iudicem, litteris distinxi): Aristot. Meteor II 2 
p.9552321 τὸ ὃ) αὐτὸ συμβαίνει καὶ τοῦτοις 
ἄλογον xal τοῖς φάσχουσι τὸ πρῶτον Ὀγρᾶς οὕσης 
καὶ τῆς γῆς καὶ τοῦ κόσμου τοῦ περὶ τὴν 
γην ὑπὸ τοῦ ἡλίου Φερμαινομένου ἀέρα γενέσθαι 


χαὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι καὶ τοῦτον 
πνεὐματά τε παρέχεσθαι xal τὰς τροπὰς αὐτοῦ 
ποιεῖν. p. 308b5 οἱ δὲ σοφώτεροι τη» ἀνδρω- 
πίνην σοφίαν ποιοῦσιν αὐτῆς Υένεσιν. εἶναι γὰρ 
τὸ πρῶτον ὑγρὸν ἅπαντα τὸν περὶ τὴν την 
τόπον, ὑπὸ δὲ τοῦ ἡλίου ξπηραινόμενον τὸ μὲν 
διατµίσαν πνεύματα «καὶ τροπὰς ἡλίου xai σε- 
λήνης φασὶ «oti», τὸ δὲ λειφθὲν θάλατταν 
εἶναι. διὸ καὶ ἑλάττω γίνεσθαι ςπρανομένην 
οἴονται καὶ τέλος ἔσεσθαί ποτε πᾶσαν Ξηράν. ἔνιοι 
δ αὐτῶν θερµαινοµένης φασὶν ὑπὸ τοῦ Tio 
τῆς γῆς oiov ἱδρῶτα γίγνεσθαι διὸ xol ἁλμ»- 
pàv εἶναι. xal yàp ὁ ἱδρὼς ἀλμυρός. οἱ δὲ τῆς 
ἀλμυρότητος αἰτίαν τὴν qi,v elvat φασιν. καδάτερ 
Ἱὰρ τὸ διὰ τῆς τέφρας ἠθούμενον ἁλμυρὸν 
γίνεται τὸν αὐτὸν τρόπον xal ταύτην ἀλμορὰν 
εἶναι µιχθείσης auci τοιαύτης γῆς || 6 τὰ delevi 
cf. Ar. ll. ec. || ἐξ αὐτῆς probabiliter Usener 
sed cf. Ar. l.c. xai τοῦτον || 7 ταύτης inalim. 
de Anaximandro cf. Hippolyt. 6 : ἀνέμους δὲ 
Ὑίνεσθαι τῶν λεπτοτάτων ἀτμῶν τοῦ ἀέρος 
ἀποκρινομένων xai ὅταν ἀἢροισὺ ῶσι κινουμένων, 
ῥετὸν δὲ dx τῆς ἀτμίδος τῆς ἀναδιδομένης ἐκ 
τῶν ὑφ Ttov [2] || 8 ἔνθεν coni. Usener || 
9 cf. Placit. III 16 1 Αναξίμανδρος την δά- 
λασσάν φησιν εἶναι τῆς πρώτης Ὀγρασίας λεί- 
ᾧανον, Tig τὸ μὲν πλεῖον µέρος ἀνεξίρανε τὸ 
πῦρ, τὸ δὲ ὑπολειφθὲν διὰ την ἔχχκαρσω µετέ- 
βαλεν 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. FR. 23 495 


Ἀναξίμανδρός τε xal Διογένης. Διογένης δὲ xal τῆς ἀλμυρότητος 
ταύτην αἰτίαν λέγει, ὅτι ἀνάγοντος τοῦ ἡλίου τὸ γλυκὺ τὸ καταλει- 
πόµενον xal ὑπομένον ἁλμυρὸν εἶναι συμβαίνει. οἱ δέ τινές φασιν otov 
ἱδρῶτά τινα τῆς Ίῆς εἶναι τήν Ὀάλασσαν' δερµαινοµένην γὰρ αὐτὴν ὑπὸ τοῦ Πλίου 
ταύτην ἀφιέναι τὴν ὑγρότητα": διὸ xal ἀλμυρὰν αὐτὴν εἶναι" τοιοῦτος γὰρ ὁ ἱδρώς: 
ταύτης τῆς δόξης Ἐμπεδοκλῆς Ἰέγονε. τρίτη δὲ δόξα περὶ θαλάττης ἐστίν, ὡς 
doa τὸ ὕδωρ τὸ διὰ τῆς γῆς διηΏούμενον xal διαπλῦνον αὐτὴν ἁλμυρὸν 
γίνεται τῷ ἔχειν τὴν γῆν τοιούτους χυμοὺς ἐν αὐτῃ., οὗ σημεῖον ἐποι- 
οὔντο τὸ xal ἅλας ὀρύττεσῦθαι ἐν αὐτῇ καὶ νίτρα, εἶναι δὲ xal ὀξεῖς 
χυμοὺς πολλαχοῦ τῆς γῆς. ταύτης πάλιν τῆς δόξης ἐγένοντο Ἀναξαγόρας 
τε χαὶ Ἀ{ητρόδωρος. 


6 cf. Plac. III 16 3 Ἐμπεδοκλῆς ἱδρῶτα τῆς γῆς 
ἐχκαιομένις ὑπὸ τοῦ ἡλίου cf. ibid. III 16 4 
Heraclitum testatur Olympiodorus in meteor. 
f. 35r ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὦν tl; ὑπῆργεν Ἡρά- 
χλειτος ὅτι ἱδρὼς ὑπάργει τῆς γῆς ἡ θάλασσα xal 
ὥσπερ ὁ τῶν ζῴων ἱδρὼς περίττωµα ὑπάρχων 
τοῦ σώματος ἀλμωρός ἐστιν, οὕτω καὶ ὁ τῆς γῆς 
ἱδρὼς περίτωµα ταύτης ὑπάρχων ἁλμυρὸς 


8 χειμοὺς ed.: correxi || cf. Placit. III 165 
Ἀλητρόδωρος διὰ τὸ διηθεῖσθαι διὰ τῆς γῆς 
µετειληφέναι (τὴν θάλασσαν) τοῦ περὶ αὐτὴν 
πάγους χαθάπερ τὰ διὰ τῆς τέφρας ὑλιςόμενα 
[cf. Aristot. l. c. p. 353b 15] et Hippolyt. 
14 4. Anaxagoreae similem memoriam re- 
petit de Archelao Diogenes II 17 τὴν δὲ 
δάλατταν ἐν τοῖς χοίλοις διὰ τῆς γῆς ἠθου- 


ᾠπάρχει xal οὕτως ἐστὶν 7, Ἀάλασσα ἀλμυρά  Ἠµένην συνεστάναι 


Sequuntur in Useneri sylloge p. 42sq. quae aliter ordinavi haee: 


FRAGMENTA QYXIKON A0ZQN EITOMHX 


fr. 24 p. 482, 14 — 16 
fr. 25 p. 482, 17 — 483,3] 


fr. 62 


— 
— 


FRAGMENTUM LIBRORUM II ΠΕΡΙ ΑΝΑΞΑΡΟΡΟΥ 


fr. 20  — adnot. ad fr. 4 p. 419,1 
INCERTA 

fr. 2 

fr. 28/ — Prol. p. 143! 


ο. 


μμ 


0 


ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΟΞΩΝ BIBAIQN IH 


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΘΟΝ 


ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΣΕΟΝ 


Codicum sigla 


P Parisinus 1991 chart. s. XIV quadr. [0,29 Χ 0,21] f. 297 "sqq. a 
nobis conlatus. distinguuntur duae manus pr. P et sec. P 

F Laurentianus LXXXVII 20 bombyc. s. XIV, quadr. f. 147*sqq. 8 
Hier. Vitellio excussus. distinguuntur item pr. F et sec. F 


SUPPLEMENTUM DE CODICIBUS 


Quae de Laurentiano ab Hieronymo Vitellio professore Florentino edoctus sum cum 
ad Prolegomena (p. 115—117) adhibere mihi non licuerit, nunc quae necessario retra- 
ctanda sunt proferam. feliciter contigit, ut simul alter Theophrasti codex P Academiae 
Berolinensis rogatu nuperrime in nostrum usum Parisiis huc transferretur. itaque cum 
Vitellius, quae est illius in codicibus excutiendis scientia et experientia, non solum verba 
scriptoris diligenter cum F contulisset, sed etiam librariorum discrepantiam distinxisset 
(nam pr. F codicem exaravit, recentior sec. F, quode infra, correxit), quin etiam incredibili 
labore litteras in extremis versibus vel evanidas vel superducto atramento refectas indi- 


Diels, Doxographl graeci. 32 


405 THEOPHRASTI PHYSIC. ΟΡΙΝ. 


casset, facili mihi postea negotio codicis P varietatem apice tenus cum illius imagine 
comparare licuit. Brandisius enim accuratius sane P quam F excusserat. sed praeterquam 
quod non ita paucas lectiones probas prorsus neglexit (ut $ 17 οὔτ᾽ ἄλλοις, S 18 τὰ δὲ 
µέλανα, $ 20 ἐναρμόττον, $ 22 ἀλλὰ δεῖ, ὃ 54 τοῖς ἀλλόχρωσιν, 8 60 πειραθῶμεν), librarios 
non certo semper discrevit. scripsit enim pr. P (s. XIV) non modo contextum, sed 
etiam partim eorum, quae in margine suppleta sunt velut $ 1. 2 φέρεται πρὸς τὸ ὅμοιον 
xtÀ., sec. P recentior (s. XV?) lacunas explevit (cf. $ 21), argumenta margini applicavit, 
emendationes hic illic versiculis superscripsit. tertiam manum semel in hac codicis parte 
animadverti, quae f. 279r, ubi incipit fragmentum, Θεοφράστου περὶ αἰσθδήσεων margini 
summo adscripsit. antea pr. P rubro eundem titulum paulo infra exaraverat. 

Ex codicibus PF denuo conlatis quid de ipsorum necessitudine iudicandum sit, 
planum iam ac compertum est. omnino enim multo sunt similiores sibi, quam ex Brandisii 
apparatu conici potuit. nam utrimque $ 80 ἔστιν ὁρᾶν δὲ et τοὺς πόρους et εἶναι τῶν λευ- 
κῶν, ὃ Τ0 τὸ ὑγιαῖνον τοῦ κάμµνοντες exstat: clara habet P, oblitterata sed tamen ut vera 
pelluceant F. etiam $ 21 μᾶλλον ἂν αἰσθάνοιντο τῶν ὀσμῶν uterque pariter omittit, quae 
sec. P haud scio an ex ingenio recte suppleverit. nam locupletiore manuscripto alias hunc 
usum esse non vidi. ergo cum summus sit illorum consensus, Camotium Vossianumque 
ex F descriptos, sed evanidis litteris egregie lusos esse apparet. incredibilis igitur illa cor- 
ruptio, qua motus supra F longo intervallo a P distare dixeram, in apographa potius 
cadit infeliciter alucinantia. PF autem gemelli sunt et ut P fere praestat, ita ne alterius 
quidem auxilio tuto careas. velut $ 8 γὰρ post τὸν αὐτὸν servavit F, omisit P, 8$ 79 dx 
μεγάλων qàp— οὗ περιφερεῖς bis lapsus est P, recta tenuit F, $ 77 αὑτὸ leviter vitiatum 
unus F exhibet. binc cernitur frustra esse qui F ex P descriptum esse credant. contra 
sec. F aut ipso P aut eius apographo sine dubio usus est. ita ὃ 54 ubi ἐπεὶ τό τε F ha- 
bet, sec. F illius lectionem τό γε super versum addidit, itemque $ 64 ἀντίθησι (verum est dva- 
τίθησι) ad illius exemplar perperam correxit ἀντιτίθησι. nec felicius in flne libelli, quia 
P δὲ post δεῖται omittat, sec. F punctis suppositis verum delevit. apographa modo pr.F 
modo sec. F ut libuit sequuntur. quod de apographorum origine supra significaveram, id 
nunc comperta codicis F vera forma tam certum est, ut brevibus esse nobis liceat. nam 
quod ex iteratis $ 2 verbis τῇ ἀπορροίᾳ — πρὸς τὸ ὅμοιον effeceram, ad Camotium quidem 
et Vossianum nihil valet, qui F hoc loco accuratissime descripserunt — Brandisius incre- 
dibili modo lapsus est —, sed ad archetypum codicum PF parentem. huic igitur quam 
dedi explicatio adhibenda erit. nihilo minus per commune exemplum ex F manasse recte 
suspicatus eram. nam ut minuta mittam velut compendia utrimque inepte explicata vel 
coniecturas pariter receptas: oblitteratos codicis F apices quod eodem modo uterque idque 
absurdissime plerumque supplevit, id nisi per traducem explicari non potest. neque enim 
Camotianum exemplum ex Vossiano vel hoc ex illo descriptum est. exemplar vero illud 
num forte inter vulgares quales p. 117 recensui codices inveniretur, quaerere supersedi. 
nam teneo etiam nunc, quod supra dixi, in PF omnem libelli salutem esse positam. quod 
Stephano fidebam p. 118 Laurentianum se inspexisse neganti [epistul. dedicat. ad Victorium 
p. II], haud scio an nimis fuerim credulus. unum certe locum, quem Camotii Vossianique 
exemplar propter homoeoteleuton omisit $ Τὸ δὲ τὰ παχύτερον xal ἔλαττον διὸ xal fytrov 
εἶναι θερμὰ τὰ ἑρυθρότερα, ex F supplevisse videtur. nam si P cognitum habuisset, cur 
nec memoravit in epistula nec adhibuit ad emendandum? 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS Φ]--4 


499 


ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ. 


Περὶ à' αἰσθήσεως αἱ μὲν πολλαὶ xal χαθόλου δόξαι δύ᾽ cia(v: οἱ phy 1 
γὰρ τῷ ὁμοίφ ποιοῦσιν, οἱ δὲ τῷ ἐναντίφῳ. Παρμενίδης μὲν xal Ἐ,μπε- 
δοχλΏῆς καὶ Πλάτων τῷ ὁμοίῳ, οἱ δὲ περὶ Αναξαγόραν καὶ Ἡράκλειτον 
τῷ ἐναντίῳ. τὸ δὲ πιθανὸν ἔλαβον οἱ μὲν ὅτι τῶν ἄλλων τε τὰ πλεῖστα τῇ 

s ὁμοιότητι Ὀεωρεῖται xal ὅτι σύμφυτόν ἐστι πᾶσι τοῖς ζῴοις τὰ συγγενή Ίνω- 
ρίζειν, ἔτι δ) ὡς τὸ μὲν αἰσθάνεσθαι τῇ ἀπορροίᾳ γίνεται, τὸ δ᾽ ὅμοιον φέ- 


perat πρὸς τὸ ὅμοιον. 


ol δὲ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνοντες ἐν ἀλλοιώσει 2 


γίνεσθαι xal τὸ μὲν ὅμοιον ἀπαθὸς ὑπὸ τοῦ ὁμοίου, τὸ δ᾽ ἐναντίον παθητικόν, 
τούτῳ προσέθεσαν τὴν γνώµην’ ἐπιμαρτυρεῖν δὲ οἴονται xal τὸ περὶ τὴν ἀφὴν 
ιο συμβαῖνον. τὸ γὰρ ὁμοίως τῇ σαρχὶ Ὀερμὸν 7j duypbv οὐ ποιεῖν αἴσθησιν. 
καθόλου μὲν οὖν περὶ αἰσθήσεως αὗται παραδέδονται δόξαι. περὶ ἑκάστης δὲ 
τῶν κατὰ µέρος οἱ μὲν ἄλλοι σχεδὸν ἀπολείπουσιν, Ἐμπεδοχκλῆς δὲ πειρᾶται 


xal ταύτας ἀνάγειν el; τὴν ὁμοιότητα. [παρμενίδου] 


Παρμενίδης μὲν 3 


γὰρ ὅλως οὐδὲν ἀφώριχεν ἀλλὰ µόνον ὅτι δυοῖν ὄντοιν στοιχείοιν χατὰ τὸ 
15 ὑπερβάλλον ἐστὶν f; γνῶσις. ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τὸ δερμὸν Y, τὸ quypóv, ἄλλην 
γίνεσθαι τὴν διάνοιαν, βελτίω δὲ xal χαθαρωτέραν τὴν διὰ τὸ θερμόν' οὗ 
μὴν ἀλλὰ xal ταύτην δεῖσθαί τινος συμμετρίας’ 
ὡς γὰρ ἑχάστοτε — φησίν — ἔχει χρᾶσιν µελέων πολυπλάγκτων, 
τὼς νόος ἀνθρώποισι παρέστηχεν' τὸ γὰρ αὐτό 
20 ἔστιν ὅπερ φρονέει µελέων φύσις ανθρώποισι 
xal πᾶσιν xal παντί, τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ νόηµα. 
τὸ γὰρ αἰσθάνεσδαι xal τὸ φρονεῖν ὡς ταὐτὸ λέγει, διὸ xal τὴν μνήμην xal 4 
τὴν λήθην ἀπὸ τούτων γίνεσθαι διὰ τῆς χράσεως, ἂν δ᾽ ἰσάζωσι τῇ utet, 


titulus 4 θεοφράστου περὶ αἰσθήσεων { ΡΕ 
cf. Prol. p. 114! sed περὶ αἰσθήσεως in fine 
libelli F || 1 $'" om. Camotius || δὐ᾽ εἰσιν 
PF: vulgo δύο εἰσίν || ποιοῦνται Wimmer cf. 
Prol. p. 118! || 8 καὶ Δημόχριτον malit Phi- 
lippson, sed ille neutram sectam sequitur 
cf. $ 49, rectius de Clidemo cogites quode v. 
6 38 || B ζώοις P cf. Ar. Anal. post. II 19 
p. 99535: αἰσθητοῖς in loco rescripto [cf. 
p. 497] F. videtur ex αἰσθητικοῖς, quod est 
interpretantis, ortum cf. Ar. categ. 7 p. 847 || 
6 pr. P post τὸ δ᾽ ὅμοιον v. 6, quae voca- 
bula sunt extrema quarti versiculi f. 279' in 
mrg. continuat eadem manu φέρεται πρὸς τὸ 
ὅμοιον οἱ δὲ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνοντες dv 
ἀλλοιώσει Ἠίνεσθαι τῇ ἀπορροία γίνεται. τὸ ὃ᾽ 
ὅμοιον, tum habet quintus contextus versi- 
culus φέρεται. πρὸς τὸ ὅμοιον. καὶ τὸ μὲν 


ὅμοιον [v. 8) κτλ.: iterata eadem in cont. F || 
8 ἀπαθὲς P: ἅπαντες Ε || παθητικὸν P: παῦη- 
τικῶν pr. F eadem manu correctum || 9 τούτφ 
sc. τῷ ἑναντίῳ cf. v. 4 || προσέθεσαν offendit 
Schneiderum, qui προσέθεντο desiderat || 
ἐπιμαρτυρεῖν δὲ P: ἐπιμαρτυροῦν rescriptum 
Ε || 10 οὗ rout P: noui F: corr. Schnei- 
der || 19 παρµενίδου ante παρµενίδης iterant 
PF |! 14 δυσὶν F: δυσὶ P || 18 Parmenid. 
v. 145—148 Karst. 149—152 Stein. || £xd- 
στοτε PF cf. Arist. Metaph. Γ 5 p. 1009522 
codd. SBbCb: &xácto  Camotius: ἕχκαστος 
Aristoteles vulgatus et Alexander || ἔχειν 
PF || κράσιν PF Aristoteles: χρᾶσις verisi- 
militer Stephanus || 19 παρέστηχε PF || 21 
πᾶσι PF || 22 cf. p. 483, 1 || 24 τούτων ex- 
plicat Karsten p. 267 τῶν στοιχείων, immo 
ἀπὸ τοῦ αἰσθάνεσθαι xal τοῦ φρονεῖν 


823 


500 


S 


i-r] 


8 ροήν. 





THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


πότερον ἔσται φρονεῖν T, o0, xal τίς 3| διάθεσις, οὐδὲν ἔτι διώριχεν. ὅτι δὲ 
καὶ τῷ ἐναντίῳ χαθ αὑτὸ motel τὴν αἴσθησιν φανερόν, ἐν οἷς φησι τὸν 
νεκρὸν φωτὸς μὲν xal θερμοῦ xal φωνῆς οὐκ αἰσθάνεσθαι διὰ τν ἔχλειψιν 
τοῦ πυρός, Φυχροῦ δὲ xal σιωπῆς xal τῶν ἑναντίων αἰσθάνεσθαι, καὶ ὅλως 
δὲ πᾶν τὸ ὃν ἔχειν τινὰ γνῶσιν. οὕτω μὲν οὖν αὐτὸς ἔοιχεν ἀποτέμνεσθαι 
τῇ φάσει τὰ συµβαίνοντα δυσχερή διὰ τὴν ὑπόληψιν. 

Πλάτων δὲ ἐπὶ πλέων μὲν ἧπται τῶν xatà µέρος, οὐ μὴν εἴρηχέ 
4e περὶ ἀπασῶν, ἀλλὰ µόνον περὶ ἀχοῆς καὶ ὄφεως. xal τὴν μὲν ὄψιν 
ποιεῖ πυρός (διὸ xal τὸ χρῶμα φλόγα τιν) ἀπὸ τῶν σωμάτων σύμμετρα 
µόρια τῇ ὄψει ἔχουσαν), ὡς ἀπορροῆς τε γινοµένης xal δέον συναρµόττειν 
ἀλλήλοις ἐξιοῦσαν µέχρι τινὸς συμφύεσθαι τῇ ἀπορροῇ xal οὕτως ὁρᾶν ἡμᾶς * 
ὥσπερ ἂν εἰς τὸ µέσον τιθεὶς τὴν ἑαυτοῦ δόξαν τῶν τε φασκόντων προσ- 
πίπτειν τὴν ὄψιν xal τῶν «φέρεσὃαι πρὸς αὐτὴν ἀπὸ τῶν ὁρατῶν. 
ἀκοὴν δὲ διὰ τῆς φωνῆς ὀρίζεται' φωνὴν γὰρ εἶναι πληγην ὑπ' ἀέρος 
ἐγχεφάλου xal αἵματος δι ὤτων µέχρι Φυχῆς, τὴν ὃ) ὑπὸ ταύτης χίγησιν 
ἀπὸ χεφαλῆς µέχρι ἵπατος ἀχοήν. περὶ δὲ ὀσφρήσεως xal γεύσεως xal 
ἀφῆς ὅλως οὐδὸν εἴρηχκεν, οὐδὲ εἰ παρὰ ταύτας ἄλλαι τινές slow, ἀλλὰ 
μᾶλλον ἀχριβολογεῖται περὶ τῶν αἰσθητῶν. 

Ἐμπεδοχλῆς δὸ περὶ ἁπασῶν ὁμοίως λέγει καί φησι τῷ ἐναρμόττειν 
εἰς τοὺς πόρους τοὺς ἑκάστης αἰσθάνεσθαι: διὸ καὶ οὐ δύνασθαι τὰ ἀλλή- 
λων χρίνειν, ὅτι τῶν μὲν εὑρύτεροί πως, τῶν δὲ στενώτεροι τυγχάνουσιν ol 
πόροι πρὸς τὸ αἰσθητόν, ὡς τὰ μὲν οὐχ ἁπτόμενα διευτονεῖν, τὰ δ ὅλως 
εἰσελθεῖν οὗ δύνασθαι. πειρᾶται δὸ xal τὴν ὄψιν λέγειν, ποία τίς ἐστι" 
xal φησὶ τὸ μὲν ἐντὸς αὐτῆς εἶναι πῦρ (xal ὕδωρ), τὸ δὲ περὶ αὐτὸ γῆν xal 
ἄέρα, δι ὧν διιέναι λεπτὸν ὃν χαδάπερ τὸ ἐν τοῖς λαμπτῆρσι φῶς. τοὺς 
δὲ πόρους ἐναλλὰξ χεῖσθαι τοῦ τε πυρὸς xal τοῦ ὕδατος, ὧν τοῖς μὲν τοῦ 
πυρὸς τὰ λευκά, τοῖς δὲ τοῦ ὕδατος τὰ µέλανα ἸἨνωρίζειν' ἐναρμόττειν γὰρ 
ἑκατέροις ἑχάτερα. φέρεσθαι δὲ τὰ χρώματα πρὸς τὴν ὄψιν διὰ τὴν ἀπορ- 
συγκεῖσδὃαι δ οὐχ ὁμοίως, * ** τὰς ὃ᾽ ἐκ τῶν ἀντιχειμένων, 





2 τῷ ἐναντίῳ ex prioribus facile intellegitur 
τῷ duypi. non probo qui τῷ ἑτέρῳ aut τοῦ 
ἑναντίου  commendent || ϐ τὰ cupflalvovra 
δυσχερῆ etiam Simplic. in Epict. p. 41,53 Did. || 
1 τοῖς xaxà PF: corr. Stephanus || 9 την ἀπὸ 
PF: corr. Usener. εἶναι ἀπὸ Stephanus 
ex $86 cf. Plat. Tim. p. 67c || 10 γινοµένης 
PF [ης breviavit sec. F, quid pr. F scripse- 
rit non iam apparet] || 10 δεόν οὖν ἁρμόττειν 
PF: correxi. συναρµόττειν convenit Platoni- 
eae συναυγείᾳ cf. Ast. IV 19 11, ἐναρμόττειν 
Empedocli cf. ad $ 9. ceterum cf. Arist. de 
sens. p. 438427 et Alexander ad h.l. p. 59 
Thurot || 14 Plato Tim. p. 672 B τὴν 5r ὥτων 
ὑπ ἀέρος ἐγχεφάλου τε xal αἵματος µέχρι du- 
γῆς πληγὴν διαδιδοµένην || 15 ἀπὸ ταύτης 
ΡΕ: ὑπὸ ταύτης Plato |. ο. || 17 παρὰ P: 


περὶ Ε || 20 τὰ ἀλλήλων cf. p-503,26. 512,15 
Arist. p. 41145 || 21 πως scripsi: πρὸς ΡΕ: 
ὄντες Wimmer, at participio huic scriptori non 
opus est cf. ind. Arist. p. 77855 || 22 διευτο- 
νεῖν pristinum in permeando impetum servare. 
διεκπνεῖν coni. Usener cf. Arist. p. 394535 || 
24 xal φησὶ P: Ἱὰρ φησὶ rescr. F || xal 
ὕδωρ inserui post πῦρ || 25 δίὸν PF: corr. 
Wimmer || 28 ἑχατέραις ἑχάτερα PF: corr. 
Schneider || 29 lacunam Schneider explebat 
τὰς ὄψεις ἀλλὰ τὰς μὲν ἐκ τῶν αὐτῶν. ego 
sic: ἀλλὰ τὰς μὲν ἐκ τῶν ὁμοίων i.e. si 
bene temperata est ignis aquaeque miztio, 
illo clara, hac obscura propter mutuam 
similitudinem conspiciuntur; αἱ invicem 
igne praegravante fit obscuris, aqua nimia 
claris aptior visus. cf. A&t. Plac. IV 19. 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $4—9 


501 


xal ταῖς μὲν ἐν µέσῳ, ταῖς Ó' ἐχτὸς εἶναι τὸ müp, διὸ xoi τῶν ζῴων τὰ 
μὲν ἐν ἡμέρᾳα, τὰ δὲ νύχτωρ μᾶλλον ὀξυωπεῖν' ὅσα μὲν πυρὸς ἔλαττον ἔχει 
μεῦ᾽ ἡμέραν. ἐπανισοῦσθαι γὰρ αὐτοῖς τὸ ἐντὸς φῶς ὑπὸ τοῦ ἐχτός' ὅσα 


δὲ τοῦ ἑναντίου νύχτωρ' ἐπαναπληροῦσθαι γὰρ xal τούτοις τὸ ἐνδεές. 


ἐν 


5 δὲ τοῖς ἐναντίοις (ἐναντίως) ἑχάτερον' ἀμβλυωπεῖν μὲν γὰρ xal οἷς ὑπερέχει 
τὸ πῦρ, ἐπεὶ αὐξηθὲν ἔτι μεθ) ἡμέραν ἐπιπλάττειν καὶ καταλαμβάνειν τοὺς 
τοῦ ὕδατος πόρους" oic δὲ τὸ ὕδωρ, ταὐτὸ τοῦτο γίνεσθαι νύχτωρ. xata- 
λαμβάνεσθαι γὰρ τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ ὕδατος. * * * ἕως dy τοῖς μὲν ὑπὸ τοῦ ἔξωθεν 
φωτὸς ἀποκριῦῇ τὸ ὕδωρ, τοῖς δ ὑπὸ τοῦ ἀέρος τὸ πῦρ' ἑχατέρων γὰρ 

ιο ἴασιν εἶναι τὸ ἐναντίον. ἄριστα δὲ χεχρᾶσθαι xal βελτίστην εἶναι τὴν ἐξ 


ἀμφοῖν ἴσων συγχειµένην. καὶ περὶ μὲν ὄψεως σχεδὸν ταῦτα λέγει. 


τὴν 9 


δ) ἀχοὴν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν γίνεσθαι φόφων. ὅταν γὰρ ὑπὸ τῆς φωνῆς κι- 
vnüT, ἠχεῖν ἐντός' ὥσπερ γὰρ εἶναι χώδωνα T τῶν ἴσων ἥχων τὴν ἀκοῆν 


ἣν προσαγορεύει σάρχινον T óCov* 


Arist. d. gen. an. V 1 p. 7795 16. Philopon. 
ad h. l. p. 1058 Plat. Tim. p. 45c. cum 
verbis, quae suppleo, cf $8 4. 17 et 31 δο- 
χεῖ γὰρ ἡ ἀλλοίωσις οὐχ ὑπὸ τῶν ὁμοίων, ἀλλ᾽ 
ὑπὸ τῶν ἑναντίων εἶναι || 2 ἐν ἡμέρα P: 
ἦμερα rescr. F: μεθ) ἡμέραν Stephanus || 3 αὐ- 
τῷ PF: corr. Schneider || 5 τοῖς delevit Use- 
ner || ἐναντίως addidi cf. p. 502, 11. 507,23 || 
v. 9 apponitur signum »» in F, quo acholion 
hoc in marg. inf. f. 147" referendum est -- 
ὀξυωπεῖ. ἀμβλυωπεῖ. ἐν ἡμέρα. ἔλαττον πῦρ 
ἔχει: πλέον πῦρ ἔχει. ἐν ἡμέρα. ἐν νυκτί. ἔλατ- 
τον ὕδωρ ἔχει πλέον ὕδωρ ἔχει ἐν νυχτί «. 
pristina scholii forma haec fuisse videtur: 
ἐν ἡμέρᾳ — ἔλαττον ὕδωρ ἔχει 
ἐν unl — πλέον ὕδωρ Eye | dafoorat 
ἐν ἡμέρα — ἔλαττον Tp ἔχει | ὀξυωπεῖ 
ἐν νυκτί — πλέον πῦρ ἔχει 
6 ἐπαυξηθὲν ΡΕ: corr. Usener. ἐπαυξηθὲν 
[9p Schneider. &t post verbum compositum 
langueret ἔτι || 7 ὧν δὲ PF: corr. Schnei- 
der || 8 γίγνεσθαι δὲ ταῦτα suppl. Usener || 
9 ἀέρος cf. p. 502, 15 respondet τῷ ἑντὸς 
ὕδατι. epicorum usu usurpatum ἀήρ a Theo- 
phrasto ex Empedocle servatum videtur || 
11 συγκειµένων PF: corr. Stephanus || 12 
ἔσωθεν coni. Karsten cf. $ 21. at sonus pro- 
ficiscitur (ἀπὸ) ab externis sonis, qui intus 
illisi ad cerebrum propagantur || 13 κινηθὲν 
ἠχεῖ F : κινηθὲν ἠχῆ P: corr. Schneider. con- 
ieci ψόφων, ὅταν ὁ dip ὑπὸ τῆς φωνῆς xt- 
νηθεὶς ἠχῇ ἑντός cf. Priscian. metaphras. 
Theophrast. d. sens. 35. 36 A&t. Plac. IV 


χινουµένην δὲ παίειν τὸν dépa πρὸς 


161 Arist. d. anima II 8 p. 419534 || 13 
τῶν ἴσων 7ywv PF (nisi quod hic η in 
$ywv ex t correctum est): τῶν ἔσω jywov 
Schneider post Sturzii εἴσω, quae intellegi 
nequeunt. suspicor χώδωνά τιν ἔσω ἠχοῦντα 
τὴν ἀκοήν cf. $21 τῶν μὲν γὰρ ἕξω bU ἐχεῖ- 
vov [sc. χώδωνα] ἀχούομεν, àxelvou δὲ do- 
φοῦντος διὰ τί. praecedit ἕνδον ποιῄσαντα 
ψΨόφον ὥσπερ χώδωνος. ipsum χώδωνα 
Zeller I* 724? tubam interpretatus est cf. 
Problem. 33 14 p. 963*1 ἔστι γὰρ ἡ διὰ τῶν 
ῥινῶν διάλεκτος γινοµένη, ὅταν τὺ dvo τῆς 
ῥινὸς εἰς τὸν οὐρανόν, Tj συντέτρηται, χοῖλον 
ένηται. ὥσπερ κώδων γὰρ ὑπηχεῖ τοῦ 
χάτωθεν στενοῦ ὄντος. tintinnabulum 
interpretatus est Theophrasteum Aé&tiusIV 161 
fortasse rectius. nam auris si tubae similis, (in- 
tus angustior, extra patentior) ad sonos foras 
mittendos, quam intus propagandos aptior 
esset. Theophrasto autem cartilago velut tin - 
tinnabulumillisasonum edere et quoquover- 
sus mittere videtur cf. Prol. p. 222 || 14 ὅζον 
[Emped. v. 315 Stein.] non dubitandum quin 
corruptum sit. nam cum omnino nulla sit si- 
militudo auris ramique — neque enim He- 
siodi πέντοζος (manus) oper. 744 neque Hip- 
pocratis de nat. inf. 19 (VII p. 506. 510 
Littr.] ὀζοῦσθαι et διοζοῦσθαι apte compa- 
rabis — tum hic ineptissime esset vox, ubi 
de interiore auris forma agitur. αὐλὸν ten- 
tabat Wimmer. mihi σάρκχινον ὁστοῦν, quo 
nibil melius τὸ χονδρῶδες Aétii circumscri- 
bit, veri simile videtur cf. $ 28 || xtvoy- 


502 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


τὰ στερεὰ xal ποιεῖν Ἴχον. ὄσφρησιν δὲ Ἰίνεσθαι τῇ dvarvoq διὸ καὶ 
μάλιστα ὀσφραίνεσθαι τούτους, otc σφοδροτάτη τοῦ ἄσθματος ἡ χίνησις' ὀσμὴν 


δὸ πλείστην ἀπὸ τῶν λεπτῶν xal τῶν χούφων ἀπορρεῖν. 


περὶ δὲ γεύσεως 


xal ἀφῆς οὐ διορίζεται χαθ᾽ ἑχατέραν οὔτε πῶς οὔτε δι ἃ Ἰέγνονται, πλὴν 
τὸ χοινὸν ὅτι τῷ ἐναρμόττειν τοῖς πόροις αἴσθησίς ἐστιν ἴδεσθαι δὲ τοῖς ο 
ὁμοίοις. xatd τε Td µόρια xal τὴν κρᾶσιν, λυπεῖσθαι δὲ τοῖς ἑναντίοις. 


l 


e 


ὡσαύτως δὲ λέγει xal περὶ φρονήσεως xal ἀγνοίας. 


τὸ μὲν γὰρ φρονεῖν 


εἶναι τοῖς ὁμοίοις, τὸ δ᾽ ἀγνοεῖν τοῖς ἀνομοίοις, ὡς Tj ταὐτὸν 7) παραπλήσιον 


óv τῇ αἰσθήσει τὴν φρόνησιν. 
γνωρίζοµεν ἐπὶ τέλει προσέθηχεν ὡς 


διαριθμησάµενος γὰρ ὡς ἕκαστον ἑχάστφ 


ἐχ τούτων (γὰρ) πάντα πεπήγασιν ἁρμοσθέντα 
xal τούτοις φρονέουσι xal Πδοντ ἠδ' ἀνιῶνται. 
διὸ καὶ τῷ αἵματι µάλιστα φρονεῖν. ἐν τούτῳ γὰρ μάλιστα χεχρᾶσθαί Τ ἐστι 


l 


pat 


τὰ στοιχεῖα τῶν μερῶν. 


ὅσοις μὲν οὖν ἴσα xal παραπλήσια µέμιχται 


xal μὴ διὰ πολλοῦ μηδ αὖ μιχρὰ μηδ ὑπερβάλλοντα τῷ µεγέθει, τούτους 1 
φρονιµωτάτους εἶναι xal χατὰ τὰς αἰσθήσεις ἀχριβεστάτους, χατὰ λόγον δὲ 
καὶ τοὺς ἐγγυτάτω τούτων, ὅσοις δ᾽ ἐναντίως, ἀφρονθστάτους. xal dy μὲν 
μανὰ xal ἀραιὰ χεῖται τὰ στοιχεῖα, νωθροὺς xal ἐπιπόνους, div δὲ πυχνὰ 
xal χατὰ μικρὰ τεραυσμένα, τοὺς δὸ τοιούτους ὀξέως φεροµένους xal 
πολλοῖς ἐπιβαλλομένους ὀλίγα ἐπιτολαῖν διὰ τὴν ὀξύτητα τῆς τοῦ αἵματος 5ο 


φορᾶς. 


oig δὲ xaÜ' ἕν τι µόριον f$, µέση χρᾶσίς ἐστι, ταύτῃ σοφοὺς ἔχά- 


στους εἶναι: διὸ τοὺς μὲν ῥήτορας ἀγαθούς, τοὺς δὲ τεχνίτας, ὡς τοῖς μὲν 
ἐν ταῖς χερσί, τοῖς δὲ ἐν τῇ Ἰλώττῃ τὴν χρᾶσιν οὖσαν" ὁμοίως b ἔχειν 


χαὶ κατὰ τὰς ἄλλας δυνάµεις. 


19 Ἐμπεδοχλῆς μὲν οὖν οὕτως οἴεται xal τὴν αἴσθησιν γίνεσθαι xal αν 


τὸ φρονεῖν. 


ἀπορήσειε δ ἄν τις ἐξ dy λέγει πρῶτον μέν, τί διοίσει τὰ 
ἔμφυχα πρὸς τὸ αἰσθάνεσθαι τῶν ἄλλων. 


ἐναρμόττει γὰρ χαὶ τοῖς τῶν 


ἀφύχων πόροις’ ὅλως γὰρ motel τὴν μῖξν τῇ συµµετρίᾳ τῶν πόρων" 


µένην vix sanum. nam ipse auditus aere 
illisus τὰ στερεά significat. ergo veterum 
de audieudo placitis &dpositum magis re- 
scribendum κινούμενον cf. $ 29. 41 Priscian. 
paraphr. 35sqq. Aét. IV 16 3. 4 Aristot. d. 
anima ΙΙ 8 p. 419b 34. 420* 9 || 4 ἑτέραν 
PF: corr. Schneider. idem valeret χατ οὐ- 
Sexépav || b τῷ συναρµόττειν τοὺς πόρους ΕΣ et 
(nisi quod τὸ habet) P: correxi cf. $ 95 τῷ 
1àp ἐναρμόττειν τοῖς πόροις ποιεῖ τὴν αἴσθησιν 
praeterea ὃδ 7. 12. 14. 15. 20. 35. 90. Αδι. 
I153 IV 96 (Prol. p. 222] Epicur. apud 
Laert. X 49 cf. id. III 69. ἐναρμόττειν Theophr. 
d. caus. pl. VI 54 restituas pro Urbinatis tlc 
ἁρμόττειν v. Alex. in Arist. d. sensu p. 50,4 
Thur. || 6 χατὰ (xd) τε Philippson. tento κατὰ 
τὰ στοιχεῖα || 11 Emped. vv. 324. 325 K. 9936. 
337 St. || γὰρ addidit Karsten: lacunam xiv 


litterarum indicat P: om. in mrg. ζήτει no- 
tato F || 12 f$ovt' ἡἠδ' Karsten: f$ovtat 
xal PF. ἅἄδονται xai Stephanus || 19 τοῦτο pr. 
F || ἐστι delevit Mullach cf. $ 28 p.507,18. 
πάντα coni. Usener conl. p. 506,9 ἐξ ἁπάντων 
ἐστὶ τῶν στοιχείων et p. 507,18 || 16 μερῶν sc. 
corporis cf. v. 21 et $ 24 p. 506, 13 διὰ τὴν 
ἐν τοῖς µορίοις τοῦ αἵματος coyxpactv || 19 
τεραυσμένα sic PF || ὀξεῖς φεροµένους F: 
ése [i. e. ὀξεῖς xal] φεροµένους P: corr. 


Wimmer || 90 πολλὰ PF: corr. Wimmer || 21 
Ἡ µέση P pr. F: fj sec. F || 22 in mrg. 
adposuit notam σῆ F || 23 γλώσση PF | 25 
in mrg. summo f. 148'notavit ἔλεγχος τοῦ ἐμ- 
πεδοχλέους pr. F || 26 μὲν F: om. P || 27 
πρὸς τῷ PF: corr. Schneider 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ 9—16 


508 


διόπερ ἔλαιον μὸν xal ὕδωρ οὐ µέγνυσθὃαι, τὰ δὲ ἄλλα ὑγρὰ xal περὶ 
ὅσων δὴ καταριθμεῖται τὰς ἰδίας χρᾶσεις. ὥστε πάντα τε αἰσθήσεται xal 
ταὐτὸ ἔσται μῖξις xal αἴσθησις καὶ αὔξησις πάντα γὰρ ποιεῖ cf συμµετρίᾳ 


τῶν πόρων, ἐὰν μὴ προσθῇ τινα διαφοράν. 


ἔπειτα ἓν αὐτοῖς τοῖς 19 


s ἐμφύχοις τί μᾶλλον αἰσθήσεται τὸ ἐν τῷ (qup πῦρ 7| τὸ ἐκτός, εἴπερ 
ἑναρμόττουσιν ἀλλήλοις» ὑπάρχει γὰρ xal 7, συμμετρία xal τὸ ὅμοιον. ἔτι 
δὲ ἀνάγχη διαφοράν τινα ἔχειν, εἴπερ αὐτὸ μὲν μή δύναται συμπληροῦν 
τοὺς πόρους, τὸ ὃ ἔξωθεν ἐπεισιόν dot sl ὅμοιον ἣν πάντῃ xal πάντως, 
οὐκ ἂν ἣν αἴσθησις. ἔτι δὲ πότερον οἱ πόροι χενοὶ 7| πλήρεις; εἰ μὲν γὰρ 

10 χενοί, συμβαίνει διαφωνεῖν ξαυτῷ, φησὶ γὰρ ὅλως οὐκ εἶναι xevóv* εἰ δὲ 
πλήρεις, del ἂν αἰσθάνοιτο τὰ ζφα: δῆλον γὰρ ὡς ἐναρμόττει, χαθάπερ 


φησί, τὸ ὅμοιον. 


χαίτοι x&v αὐτὸ τοῦτό τις διαπορήσειεν, si δυνατόν 14 


ἐστι τηλικαῦτα μεγέθη γενέσθαι τῶν ἑτερογενῶν, ὥστ ἐναρμόττειν, ἄλλως 
te xdv συµβαίνῃ, χαθάπερ φησί, τὰς ὄψεις ὦν ἀσύμμετρος fj χρᾶσις ὁτὲ 
1; μὲν ὑπὸ τοῦ πυρός, ὁτὸ δὲ ὑπὸ τοῦ ἀέρος ἐμπλαττομένων τῶν πόρων 
ἀμαυροῦσθαι. si ὃ) οὖν ἐστι xal τούτων συμμετρία xal πλήρεις οἱ πόροι 
τῶν μὴ συγγενῶν, πῶς, ὅταν αἰσθάνηται, xal ποῦ ταῦτα ὑπεξέρχεται; δεῖ 
γάρ τινα ἀποδοῦναι µεταβολήν. dote πάντως ἔχει δυσχολίαν’ 7, γὰρ χενὸν 
ἀνάγκη ποιεῖν, 7| del τὰ (qa αἰσθάνεσθαι πάντων, 7| τὸ μὴ συγ]ενὲς áp- 
20 µόττειν οὐ ποιοῦν αἴσθησιν οὐδ) ἔχον μεταβολὴν οἰχείαν τοῖς ἐμποιοῦσιν. 


ἔτι δὲ εἰ xal μὴ ἐναρμόττοι τὸ ὅμοιον, ἀλλὰ µόνον ἅπτοιτο, καθ) ὁτιοῦν 15 


Y Y - L " i] (9 1 - - 
εὔλογον αἴσθησιν γίνεσθαι' δυοῖν γὰρ τούτοιν ἀποδίδωσι τὴν γνῶσιν τῷ τε 
ὁμοίφ xai τῇ ἀφῃ, διὸ xal τὸ "ἁρμότταιν εἴρηχεν ὥστ εἰ τὸ ἔλαττον 


ἄψαιτο τῶν µειζόνων, εἴη ἂν αἴσθησις. 


ὅλως τε xatd "e ἐχεῖνον ἆφαι- 


25 peixat xal τὸ ὅμοιον, ἀλλὰ Ἡ συμμετρία µόνον ἱχανόν. διὰ τοῦτο γὰρ οὐκ 
αἰσθάνεσθαί φησιν ἀλλήλων, ὅτι τοὺς πόρους ἀσυμμέτρους ἔχουσιν. εἰ δ᾽ 


ὅμοιον 7, ἀνόμοιον τὸ ἀπορρέον, οὐδὲν ὅτι προσαφώρισεν. 


ὥστε 7| οὐ τῷ 


ὁμοίφ f$ αἴσθησις Y, οὗ διά τινα ἀσυμμετρίαν οὐ χρίνουσιν, ἁπάσας (τὸ 
ἀνάγχη τὰς αἰσθήσεις καὶ πάντα τὰ αἰσθητὰ τὴν αὐτὴν ἔχειν φύσιν. 

30 ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν ἡδονὴν xal λόπην ὁμολογουμένως ἀποδίδωσιν 16 
ἦδεσθαι μὲν ποιῶν τοῖς ὁμοίοις, λυπεῖσθαι δὲ τοῖς ἑναντίοις" 'ἐχδρὰ᾽ 


Ἱ ἔλαιον in mrg. iteravit sec. P || xal περὶ 
ὅσων non tango. xal πάντα περὶ volebat Phi- 
lippson || 4 τοῖς super vers. add. pr. F || 7 
δὲ xol Camotius [| 10 ἑαυτῷ  subpallidum 
F || 12 καίτι P: xai τὶ F || 13 γίνεθαι 
Schneider || τῶν F: om. P || 14 x&v συµ- 
βαίνῃ Schneider: xal συμβαίνει: xal συμβαίνει 
Wimmer || φασί PF: corr. Schneider || 14 
ἀσύμμετρος ἡ P: ἡ σύμμετρος ἡ rescr. F || 
ὁτὲ P: ὅτε Ε itemque 15 || 17 τῶν μὲν PF: 
corr. Schneider || 18 ἔχεν PF: corr. Ste- 
phanus || 19 ἁρμόττειν PF: suspicor hunc 
sibi constitisse scriptorem ἐναρμόττειν ut v. 11 
et 2] usurpantem cf. ad $ 9. simplex verbum 





poetam decet cf. infra v. 21 vel Platonem 
Menon. p. 76c || 20 ἔχον ex ἔχων ut videtur 
correctum F || 21 ἑναρμόττει PF: corr. Ste- 
phanus || 21 ὁτοιοῦν F || 22 τό «t rescr. F: 
corr. sec. F || 25 suspicor xal τοῦτο vel καὶ τότε. 
nam proprius usus verbi ἁρμόττειν ab hoc loco 
alienus || 6x F ||24ὅλως «€ PF : ὅλως δὲ Schnei- 
der || ἀναιρεῖται coni. Schneider || 25 µόνη 
ἱκανή coni. Schneider at cf. ind. Aristot. 
p. 484551. 59 || 26 αἰσθάνεται PF: corrext 
ef. $ 7. αἰσθάνονται Stephanus || 28 οὗ 
xpív»uctv PF: corr. Schneider || *' addidit 
Usener || 30 ὁμολογομένως F || éy9p2 sic P et 
rescriptum F: ἔχθεα Cam. cf. Emped. vv. 231. 


504 


I? 


5o 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


γὰρ εἶναι, Διότι 
“πλεῖστον ἀπ ἀλλήλων διέχουσι... 
γέννχι τε χρᾶσει (τε) xal εἴδεσιν ἐχμακτοῖσιν.᾽ 

αἰσθήσεις ydp τινας ἢ μετ αἰσθήσεως ποιοῦσι τὴν ἡδονὴν xal τὴν λύπην. 
ὥστε οὐχ ἅπασι Ὑίνεται τοῖς ὁμοίοις. ἔτι εἰ τὰ συγγενη μάλιστα ποιεῖ 
την TOovh» ἐν τῇ ἀφῃῇ, χαΏάπερ φησί, τὰ σύμφυτα μᾶλιστ᾽ ἂν ᾖδοιτο xal 
ζλως αἰσθάνοιτο' διὰ τῶν αὐτῶν γὰρ ποιεῖ τὴν αἴσθησιν xal τὴν ἡδονήν. 
καίτοι πολλάχις αἰσθανόμενοι λυπούμεῦα χατ αὐτὴν τὴν αἴσθησιν, ὡς (8) 
᾿Ἀναξαγόρας φησίν, asi* πᾶσαν γὰρ αἴσθησιν εἶναι μετὰ λύπης. ἔτι δ᾽ ἐν 
ταῖς χατὰ pépoc* συμβαίνει γὰρ τῷ ὁμοίῳ γίνεσαι τὴν γνῶσιν' τὴν γὰρ 
ὄψιν ὅταν ἐχ πυρὸς xai τοῦ ἐναντίου συστήση, τὸ μὲν λευχὸν xal τὸ μέλαν 
δύναιτ᾽ ἂν τοῖς ὁμοίοις Ἠνωρίζειν, τὸ δὲ φαιὸν xal τᾶλλα χρώματα τὰ 
μικτὰ πῶς; οὔτε γὰρ τοῖς τοῦ πυρὸς οὔτε τοῖς τοῦ ὕδατος πόροις oot. ἄλλοις 
ποιεῖ κοινοῖς ἐξ ἀμφοῖν' ὁρῶμεν ὃ οὐδὲν ἥττον ταῦτα τῶν ἁπλῶν. ἀτό- 
πως δὲ xal ὅτι τὰ μὲν Ἡμέρας, τὰ δὲ νύχτωρ μᾶλλον ὁρᾷ:. τὸ γὰρ ἔλαττον 
πὂρ ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρεται. διὸ xal πρὸς τὸν TZÀtov xai ὅλως τὸ xa- 
Βαρὸν οὐ δυνάμεῦ᾽ ἀντιβλέπει. ὥστε ὅσοις ἐνδεέστερων τὸ φῶς, ἧττον 
ἐχρῖν ὁρᾶν .μεῦ᾽ fuépav: 7, εἴπερ τὸ ὅμοιον συναύξει, χαθάπερ φησί, τὸ 
δὲ ἐναντίων φθείρει καὶ κωλύει, τὰ μὲν λευχὰ μᾶλλον ἐχρῆν ὁρᾶν ἅπαντας 
με) ἡμέραν xal ὥσοις ἔλαττον xal ὅσοις πλεῖων τὸ φῶς. τὰ δὲ µέλανα νύ- 
κτωρ. νῦν δὲ πάντε ἅπαντα μεῦ ἡμέραν μᾶλλον ὁρῶσι πλὴν ὀλίγων 
ζφων» τούτοις δ᾽ εὔλογον τοῦτ ἰσχύειν τὸ οἰχεῖον müp, ὥσπερ ἔνια xal τῇ 
χρόα διχλάµπει μᾶλλην τῆς νυκτός. ἔτι 5' οἷς $ χρᾶσις ἐξ ἴσων, 
ἀνάγχη συναύξεσθαι χατὰ µέρως ἑκάτερον ὥστ εἰ πλεονάζον κωλύει θά- 
τερων ὁρᾶν. ἁπάντων ἂν εἴη παραπλησία πως Ἡ διάθεσις ἀλλὰ τὰ μὲν 
τῆς ὄψεως πάθη χαλεπώτερον ἔσται διελεῖν. τὰ δὸ περὶ τὰς ἄλλας αἱ- 
σΏύσεις πῶς χρίνωµεν τῷ ὁμοίῳ; τὸ γὰρ ὅμοιον ἀόριστον. οὔτε γὰρ φόφῳ 
τὸν φόφον οὐτ ὀσμῇ τὴν ὀσμὴν οὔτε τοῖς ἄλλοις τοῖς ὁμογενέσιν, ἀλλὰ 
μᾶλλον ὡς εἰπεῖν τοῖς ἐναντίοις. ἀπαθηή yàp δεῖ τὴν αἴσθησιν προσάγειν 
ἤγου δὲ ἑνόντος ἐν ὡσὶν T, χυλῶν ἐν γεύσει καὶ ὀσμῆς ἐν ὀσφρήσει χωφότεραι 


— θα — — - 


0 


μώ 


5 


20 


30 


332 K. 191. 192 St. Simplic. in phys. f. 9419 
ἔγθρα [sic aF: ἔργα DE. δὲ add. Karsten] 
τπλεῖστον [transp. post ἀλλήλων Stein] ἀπ 
[sic DEF] ἀλλήλων διέχουσι μάλιστα [διέχουσιν 
ἅμικτα Karst.] γένη τε χρίσει [DEF: χράσει 
a) τε xal εἴδεσιν ἐχμακτοῖσι || διὸ PF: corr. 
Usener || 3 γένει τε xal κράσει xal εἴδεσιν PF: 
corr. Karsten, qui γέννα commendat p. 200 |, 4 
αἰσθήτει ydp τινι coni. Wimmer || ποιοῦσι: 
eimul intellegitur Anaxagoras cf. v. 9 || 5 ὥσγε 
reser. F || ἅπασα coni. Schneider || fuit qui 
τι δ) mallet, sed cf. p. 506, 8 || 8 $' addidit 
Wimmer || 9 λύπης sic PF || 10 κατὰ µέ- 
εβος PF: corr. Schneider || γὰρ iteratum 
ut p. 501, 12. 510, 15 || 13 ἆλλοις PF: vulgo 


ἄλλους || 14 κοινοὺς PF: correxi. nam μιχτοὶ 
πόροι μικτοῖς γρώμασι conveniunt || 14 ἀτό- 
πως PF : ' nisi λέγει intellegatur, malim drozov 
Schneider. num ἔχει audiendum est cf. ad 
p. 526, 14? || I5 ὁρᾶ PF: ὁρῶμεν Camot. || 18 
ἡ correctum ex nescio quo P |! 20 τὰ δὲ 
µέλανα P itemque (sed μελανὰ) F: xal τὰ µέ- 
λανα Camot. vulgo || 23 διαλάµπειν PF: corr. 
Stephanus || 24 συναύξασθαι ead. m. corr. F' || 
26 num ἔστι διελεῖν ut p. 505, 3? || 27 χρίνοµεν 
PF cf. p. 505, 4: corr. Stephanus || 29 εὖὐ- 
παθη malis at cf. Arist. p. 4292 15 sqq. 
[index Bonitz. p. 724238] |! δεῖ P: δὴ F || 30 
γιλῶν P sec. F: γειλῶν pr. F || κοφώτεραι pr. F 


οι 


10 


20 


25 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS 6$ 16—22 


πᾶσαι γίνονται (xal) μᾶλλον ὅσῳ ἄν πλήρεις «ot τῶν ὁμοίων, εἰ µή τις λεχδείη 
περὶ τούτων διορισμός. ἔτι δὲ τὸ περὶ τὴν ἀπορροήν, καίπερ οὐχ 
ἐχανῶς Aeyópevov περὶ μὲν τὰς ἄλλας ὅμως ἔστι πως ὑπολαβεῖν, περὶ δὲ 
τὴν ἀφὴν xal γεῦσιν οὐ ῥάδιον. πῶς γὰρ τῇ ἀπορροῇ χρίνωµεν ἢ πῶς 
ἑναρμόττον τοῖς πόροις τὸ τραχὺ xal τὸ λεῖον; µόνου γὰρ δοχεῖ τῶν στοι- 
χείων τοῦ πυρὸς ἀπορρεῖν, ἀπὸ δὲ τῶν ἄλλων οὐδενός. ἔτι δ᾽ εἰ ἡ φδίσις 
διὰ τὴν ἀπορροήν, ᾧπερ χρῆται χοινοτάτῳ σηµείῳ, συμβαίνει δὲ xal τὰς 
ὀσμὰς ἀπορροῇ Ἰίνεσθαι, τὰ πλείστην ἔχοντα ὀσμὴν τάχιστ ἐχρῆν φθεί- 
ρεσθαι. νῦν δὲ σχεδὸν ἐναντίως ἔχει' τὰ γὰρ ὀσμωδέστατα τῶν φυτῶν xai 
τῶν ἄλλων ἐστὶ χρονιώτατα. συμβαίνει δὲ xal ἐπὶ τῆς φιλίας ὅλως μὴ 
εἶναι αἴσθησιν 3| ἧττον διὰ τὸ συγκρίνεσθαι τότε xal μὴ ἀπορρεῖν. 

ἀλλὰ περὶ μὲν τὴν ἀχοὴν ὅταν ἀποδῷ τοῖς ἔσωδθεν Ἰίνεσθαι φόφοις, ἄτοπον 
τὸ οἴεσθαι ὃῆλον εἶναι πῶς dxoóouctw, ἔνδον ποιήσαντα ψόφον ὥσπερ κώ- 
δωνος. τῶν μὲν γὰρ ἔξω δι ἐκεῖνον ἀχούομεν, ἐχείνου δὲ φΦοφοῦντος διὰ 
τί; τοῦτο γὰρ αὐτὸ λείπεται ζητεῖν. ἁἀτόπως δὲ xal τὸ περὶ τὴν ὄσφρησιν 
εἴρηχεν. πρῶτον μὲν γὰρ οὐ χοινὴν αἰτίαν ἀπέδωκεν' ἔνια μὲν γὰρ ὅλως 
οὐδ) ἀναπνέει τῶν ὀσφραινομένων. ἔπειτα τὸ μάλιστα ὀσφραίνεσθαι τοὺς 
πλεῖστον ἐπισπωμένους εὔηθες.' οὐδὲν γὰρ ὄφελος μὴ ὑγιαινούσης Y μὴ 
ἀνεφγμένης πως τῆς αἰσθήσεως. πολλοῖς δὲ συμβαίνει πεπηρῶσῦαι xol 
ὅλως μηδὲν αἰσθάνεσθαι. πρὸς δὲ τούτοις οἱ δύσπνοοι xal οἱ πονοῦντες 
xal oí καθεύδαντες μᾶλλον dv αἰσθάνοιντο τῶν ὀσμῶν. τὸν πλεῖστον γὰρ 
ἕλχουσιν ἀέρα. νῦν δὲ συμβαίνει τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἴσως xaO 
αὐτὸ τὸ ἀναπνεῖν αἴτιον τῆς ὀσφρήσεως, ἀλλὰ χατὰ συµβεβηχός, ὡς ἔχ τε 
τῶν ἄλλων ζῴων μαρτυρεῖται xai διὰ τῶν εἰρημένων παθῶν, 6 0' ὡς 
ταύτης οὔσης τῆς αἰτίας xal ἐπὶ τέλει πάλιν εἴρηχεν ὥσπερ ἐπισημαινόμενος 


505 


20 


21 


22 


ὧδε μὸν οὖν πνοιῆς τε λελόγχασι πάντα xal ὀσμῶν. 


l x«i μᾶλλον ὅσῳ ἂν scripsi. nam ὅσῳ non 
sequente μᾶλλον Aristoteleus est mos [cf. ind. 
Bonitzii p. 458242) nec minus probe μᾶλλον 
comparativum excipit. v. Vahlen ad poet.? 
127sq. cf. p. 507, 2 ὁρᾶν . . . τῷ διαφανεῖ... 
xal ὅσῳ ἂν χαδαρώτερον 1] μᾶλλον. ὅσῳ μᾶλλον 
ἂν collocaverat Schneider || εἰ μὴ κτλ. referenda 
sunt ad πᾶσαι cf. p. 508, 8sq. || 2 τὰ περὶ Ε || 
4 xplvopev PF: corr. Stephanus cf. p. 504, 
27 || 5 ἐναρμόττον P: ἐναρμότειν Ἑ: 
vulgo ἐναρμόττει ex Schneideri coniectura. 
sed audiendum  xpí(vou:v || "7 Gcuppaívetv 
PF: scripsi συμβαίνει δὲ. deleverat συµ- 
βαίνειν Wimmer || 8 φθερεν PF: corr. 
Schneider güívetv simul proponens. sed cf. 
p. 508,21 || 10 φιλία Empedoclea opponi 
videtur τῇ φθίσει v. 6, quod intellexit Phi- 
lippson. hine συγχρίνεσθαι v. 11 explicandum 
cf. Arist. p. 333b 12. 99410 || 12 ἔσωθεν cf. 


$ 9 || 13 πῶς sic PF [; ποιῄσαντα PF sc. Em- 
pedoclem, qui audiendus est in infinitivo 
οἴεσθαι. ποιῄσαντος Wimmer || 14 χώδωνας 
PF: corr. Sturz cf. $ 9 || δι ἐκεῖνα PF: 5c 
ἐχεῖνον Schneider, puta χώδωώνα: δι dxclvou 
Usener || ἀκούωμεν pr. Ε || ἐχεῖνο (?) pr. F || 15: 
τί; τὸ γὰρ PF: corr. Wimmer || ὄσφρησις 
sec. P in mrg. || 17 dvamwi corrigebat 


ω 
Schneider || 19 ἀνεγνωσμένης P (superscripta 
m. sec): ἀνεγνωσμένης F || 19 πεπληρῶσθαι 
PF: corr. Coray || 21 χαθεύδοντες........ 
eroocooot. νοσμῶν lacuna extremo versu 
relicta pr. P, quam explevit sec. P: χαθεύ- 
δοντες extremo versu, νοσμῶν initio proximi 
nulla lacuna indicata, sed in mrg. eadem 
manu ζή(τει) F cf. p. 498, 15 || 24 8 $' PF | 
26 πνοῆς τε ΡΕ: corr. Stephanus 


506 


23 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


οὐκ ἀληθὲς (δὲ) οὐδὲ τὸ μάλιστα ὀσφραίνεσθαι τῶν χούφων, ἀλλὰ δεῖ xal 
ὀσμὴν ἐνυπάρχειν. ὁ γὰρ dip xal τὸ πῦρ χουφότατα µέν, οὐ ποιοῦσι δὲ 
αἴσθησιν ὀσμῆς. ὡσαύτως δ᾽ dy τις xal περὶ τὴν φρόνησιν ἀπορή- 
σειεν, εἶ γὰρ τῶν αὐτῶν moti xal τὴν αἴσθησιν. xal γὰρ ἅπαντα µεθέξει 
τοῦ φρονεῖν. xal dua πῶς ἐνδέχεται xal ἐν ἀλλοιώσει xal ὑπὸ τοῦ ὁμοίου s 
γίνεσθαι τὸ φρονεῖν; τὸ γὰρ ὅμοιον οὐκ ἀλλοιοῦται τῷ ὁμοίφ. τὸ δὲ δή 
τῷ αἵματι φρονεῖν xal παντελῶς ἄτοπον' πολλὰ γὰρ τῶν ζφων ἄναιμα, 
τῶν δὲ ἐναίμων τὰ περὶ τὰς αἰσθήσεις ἀναιμότατα τῶν μερῶν. ἔτι xal 
ὁστοῦν xal δρὶξ αἰσθάνοιτ dv, ἐπεὶ οὖν ἐξ ἁπάντων iol τῶν στοιχείων. 
xal συμβαίνει ταὐτὸ εἶναι τὸ φρονεῖν xal αἰσθάνεσθαι xal ἤδεσθαι xal (τὸ) 10 


λυπεῖσθαι καὶ [τὸ] ἀγνοεῖν' ἄμφω γὰρ ποιεῖ τοῖς ἀνομοίοις. ὥσθ) ἅμα 
24 τῷ μὲν ἀγνοεῖν ἔδει γίνεσθαι λύπην, τῷ δὲ φρονεῖν ἡδονήν. ἄτοπον 


δὸ xai τὸ τὰς δυνᾶμεις ἑχάστοις ἐγγίνεσθαι διὰ τὴν ἐν τοῖς µορίοις τοῦ 
αἵματος σύγχρασιν, ὡς 7, τὴν γλῶτταν αἰτίαν τοῦ εὖ λέγειν (οὖσαν T) τὰς 
χεῖρας τοῦ δημιουργεῖν, ἀλλ᾽ οὐκ ὀργάνου τάξιν ἔχοντα. διὸ xal μᾶλλον dv x 
τις ἀποδοίη τῇ μορφῇ τὴν αἰτίαν ἢ τῇ χράσει τοῦ αἵματος, 3| χωρὶς διανοίας 
àgt(y* οὕτως γὰρ ἔχει xal ἐπὶ τῶν ἄλλων ζφων. Ἐμπεδοχλῆς μὲν οὖν 
ἔοιχεν ἐν πολλοῖς διαµαρτάνειν. 

Τῶν δὲ μὴ τῷ ὁμοίφ ποιούντων τὴν αἴσθησιν Αλχμαίων μὲν πρῶτον 
ἀφορίζει τν πρὸς tà ζφα διαφοράν. ἀἄνθρωπον Ίάρ φησι τῶν ἄλλων δια- 3 
φέρειν ὅτι μόνος ξυνίησι, τὰ 5' ἄλλα αἰσθάνεται μὲν οὐ ξυνίησι δέ, ὡς 
ἕτερον ὃν τὸ φρονεῖν xal αἰσθάνεσθαι, xal οὔ, χανάπερ Ἐμπεδοχλῆς, 
ταὐτόν. ἔπειτα περὶ ἑχάστης λέγει. ἀχούειν μὲν οὖν φησι τοῖς ὡσίν, διότι 
χενὸν ἐν αὐτοῖς ἐνυπάρχει"' τοῦτο γὰρ ἠχεῖν. φθέγγεσθαι δὲ τῷ χοίλῳ, τὸν 
dépa δ᾽ ἀντηχεῖν ὀσφραίνεσθαι δὲ ῥιοὶν dpa τῷ ἀναπνεῖν ἀνάγοντα τὸ ss 
πνεῦμα πρὸς τὸν ἐγκέφαλον. Ἱλώττῃ δὲ τοὺς χυμοὺς xpívew: χλιαρὰν γὰρ 
οὖσαν xal μαλαχὴν τήχειν τῇ θερµότητι’ δέχεσΏαι δὲ xal διαδιδόναι διὰ 


26 τὴν µανότητα xal ἁπαλότητα. 


1 ἀληθές οὐδὲ PF: corr. Schneider || 
τὸ 
μάλιστα (τὸ et pa rescripta) F || δεῖ 
P: δη F || 3 φρόνησις in mrg. sec. P || 
4 εἴπερ τῶν αὐτῶν olim conieci, geneti- 
vum ut πυρός p. 900,9 explicans. nunc ei 
γὰρ teneo Vahleni ad Ar. poet. [Berol. 1874] 
p. 115 exemplis motus. e( y' ἀπὸ τῶν ab- 
τῶν Usener, éx γὰρ τῶν αὐτῶν vel εἰ διὰ 
τῶν αὐτῶν [cf. $ 70] Schneider, «t γε τὴν 
αὐτὴν Coray || 4 ἅπαντα µεθέξει κτλ. dubi- 
tant Schneider et Philippson. at cf. Arist. 
d. anim. III 3 p. 42106 || 8 δὲ ἀναίμων 
PF: corr. Schneider || 9 ἐπεὶ γοῦν Wimmer. 
Usener ἐπεὶ ὁμοίως sc. αἵματι cf. p. 502, 13 || 
10 τοῦτο PF: ταυτὸν Stephanus || τὸ ante λυ- 
πεῖσθαι addidit Schneider || 11 τὸ ante ἀγνοεῖν 


ὀφδαλμοὺς δὲ ὁρᾶν διὰ τοῦ πέριξ 


delevit Wimmer || ὦσθ P: ὥστ F || 12 
τὸ δὲ φρονεῖν pr. F || 14 ὡς ἡ PF: ὡς elvat 
Usener. ὡσεὶ Stephanus || οὖσαν ἡ addidi cf. 
p. 502, 23 || 16 à χωρὶς ante Schneiderum |] 
18 ἐν πολλοῖς sic PF || 19 ἀλχμαίων in mrg. 
sec. P || 20 ἀφωρίζει pr. F || 21 µόνον 
PF: corr. post Zellerum I. Klein quaest. 
Nigid. p. 26, ντι || 24 évondpyet F: ὑπάρ- 
χει Ρ || τοῦτο F: τούτω P. conicio τοῦτο γὰρ 
ἡχοῦν [cf. Plac. IV 17 2] φθέγγεσθαι διὰ τὸ 
xotÀov, aliter Prol. p. 228 || 25 ἀνάγοντας coni. 
Usener coni. $ 38 || 27 δεδέχθαι δὲ xal διδόναι 
PF: corr. Schneider || 28 καὶ ἁπαλότητα corr. 
Wimmer cf. $ 40. 43: τῆς ἁπαλότητος PF | 
fuit qui ὀφθαλμοῖς mallet. sed cf. Ar. d. 
sens. p. 43834 hist. an. X 1 p. 633b20. 
ego propter sequentia ὀφθαλμὸν exspecto || 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS 9 22—30 


501 


ὕδατος" ὅτι ὃ ἔχει πῦρ δῆλον εἶναι, πληγέντος γὰρ ἐχλάμπειν. ὁρᾶν δὲ τῷ 
στίλβοντι xal τῷ διαφανεῖ, ὅταν ἀντιφαίνῃ, xal ὅσῳ ἂν καθαρώτερον T) 
μᾶλλον. ἁπάσας δὲ τὰς αἰσθήσεις συνηρτῆδθαί πως πρὸς τὸν ἐγχέφαλον, 
διὸ xal πηροῦσθαι χινουµένου xal µεταλλάττοντος τὴν χώραν’ ἐπιλαμβάνειν 


s γὰρ τοὺς πόρους, δι ὧν ai αἰσθήσεις. 


περὶ δὲ ἀφῆς οὐχ εἴρηχεν οὔτε 


πῶς οὔτε τίνι γίνεται. [ἀλλ] Αλκμαίων μὸν οὖν ἐπὶ τοσοῦτον ἀφώρικεν. 
Αναξαγόρας δὲ Ἰίνεσθαι μὲν τοῖς ἐναντίοις' τὸ γὰρ ὅμοιον ἀπαθὲς 27 


ὑπὸ τοῦ ὁμοίου. 


καθ ἑχάστην ὃδ) ἰδίᾳ πειρᾶται διαριθμεῖν. ὁρᾶν μὲν 


γὰρ τῃ ἐμφάσει τῆς χόρης, οὐχ ἐμφαίνεσθαι δὲ εἰς τὸ ὁμόχρων, ἀλλ᾽ εἰς 
10 τὸ διάφορον. καὶ τοῖς μὲν πολλοῖς μεθ) Ἡμέραν, ἑνίοις δὲ νύχτωρ εἶναι 
τὸ ἀλλόχρων, διὸ ὀξυωπεῖν τότε. ἁπλῶς δὲ τὴν νύχτα μᾶλλον ὁμόχρων 
εἶναι τοῖς ὀφθαλμοῖς. ἐμφαίνεσθαι δὲ μεθ) ἡμέραν, ὅτι τὸ φῶς συναίτιον 
τῆς ἐμφάσεως' τὴν δὲ χρόαν τὴν κρατοῦσαν μᾶλλον εἰς τὴν ἑτέραν ἐμφαί- 


νεσθαι [είς]. 


τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον xal τὴν ἀφὴν xal τὴν γεῦσιν 928 


15 χρίνειν τὸ γὰρ ὁμοίως Üeppóv xal φυχρὸν οὔτε Ὀερμαίνειν οὔτε φύχειν 
πλησιάζον οὐδὲ δη τὸ γλυχὺ xai τὸ ὀξὺ δι΄ αὐτῶν γνωρίζειν, ἀλλὰ τῷ μὲν 
δερμῷ τὸ φυχρόν, τῷ ὃ' ἁλμυρῷ τὸ πότιμον, τῷ δ᾽ ὀξεῖ τὸ γλυχὺ χατὰ 
τὴν ἕλλειψιν τὴν ἑκάστου πάντα γὰρ ἐνυπάρχειν T ἐστὶν ἐν ἡμῖν. ὡσαύτως 
δὲ xal ὀσφραίνεσθαι xal ἀχούειν τὸ μὲν ἅμα τῇ ἀναπνοῇ, τὸ δὲ τῷ 

20 διιχνεῖσθαι τὸν ψόφον ἄχρι τοῦ ἐγκεφάλου. τὸ γὰρ περιέχον ὁστοῦν εἶναι 


χοῖλον, εἷς ὃ ἐμπίπτειν τὸν φόφον. 


ἅπασαν δ᾽ αἴσθησιν μετὰ λύπης, 29 


ὅπερ ἂν δόξειον ἀχόλουθον εἶναι τῇ ὑποθέσει' πᾶν γὰρ τὸ ἀνόμοιον ἁπτό- 
µενον πόνον παρέχει. φανερὸν δὲ τοῦτο τῷ τε τοῦ χρόνου πλήθει xal τῇ 
τῶν αἰσθητῶν ὑπερβολῇ. τά τε γὰρ λαμπρὰ χρώματα xal τοὺς ὑπερβάλ- 
3$ λοντας φόφους λύπην ἐμποιεῖν xal οὐ πολὺν χρόνον δύνασθαι τοῖς αὐτοῖς 


ἐπιμένειν. 
γεῦος τὴν αἴσθησιν. 


αἰσθητιχώτερα δὲ τὰ µείζω (Qa xal ἁπλῶς εἶναι κατὰ τὸ ué- 
ὅσα μὲν γὰρ μεγάλους xal χαθαροὺς xal λαμπροὺς 


ὀφθαλμοὺς Éye, µεγάλα τε xal πόρρωθεν ὁρᾶν, ὅσα δὲ μικρούς, ἐναντίως. 


ὁμοίως δὲ χαὶ ἐπὶ τῆς ἀχοῆς. 


τὰ μὲν γὰρ μεγάλα τῶν μεγάλων xal τῶν 30 


ο πόρρωθεν ἀχούειν, τὰ δ ἑλάττω λανθάνειν, τὰ δὲ μιχρὰ τῶν μικρῶν xal 
τῶν ἐγγύς. xal ἐπὶ τῆς ὀσφρήσεως ὁμοίως» ὄζειν μὲν γὰρ μᾶλλον τὸν 


λεπτὸν dépa, Ὀερμαινόμενον μὲν γὰρ xal μανούμενον ὄζειν. 


ἀναπνέον δὲ 


τὸ μὲν µέγα ζῴον ἅμα τῷ pawp xai τὸ πυχνὸν ἕλχειν, τὸ δὲ μιχρὸν 


2 ὅσον ἂν PF: corr. Schneider || χαναρότα- 
τον pr. Ε || ἡ ΡΕ || 4 πληροῦσθαι PF: corr. 
Coray || ἐπιλαμβάνειν 6ο. τὸν ἐγχέφαλον. ἐπι- 
λαμβάνεσθαι Wimmer || 5 περὶ δὲ ἀφῆς οὐχ εἰ 


in litura pr. P || 6 ἀλλ᾽ (i. e. ak in con- 
textum falso receptum, velut sec. P ἀλχμαϊ 
in mrg. habet cf. p. 499,19] PF: induxit 
Stephanus || ἀχμαίων ΡΕ || 8 δὲ διαπειρᾶται 
PF: corr. Wimmer || 9 ἐμφαίνεσθαι pr. F 
(x sec. m. superscripto): ἐχφαίνεσθαι Ρ || 
ὁμόχρουν hoc loco PF, alias fere ὁμόχρων et 


sim. quod constanter scripsi || 11 διὸ ὀξυωπεῖν 
τότε Schneider: διοξυωπεῖν δὲ PF: delevit 
Philippson |] 13 ἐπιφάσεως PF: corr. Schnei- 
der || 14 εἰς seclusit Philippson || 16 οὐδὲ δεῖ 
PF: corr. Stephanus || 18 ἐστὶν secl. Philipp- 
son. πάντῃ Usener cf. p. 502,13 || 23 τοῦ χρό- 
νου Schneider conl. $ 32: τοῦ ὕπνου ΡΕ || 27 
αἴσθησιν (τῶν αἰσθητηρίων) ex $ 34 veri 
similiter scripsit Schneider || 28 pxpobc sic 
PF || 29 τῶν μεγάλων habent PF || 32 
μανούμενον sic ΡΕ || 33 fort. xal τὸν vuxvóv 
itemque p. 508,1 αὐτὸν τὸν μανὸν cf. p. 509,16 


508 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


αὐτὸ τὸ pavóv, διὸ xal τὰ μεγάλα μᾶλλον αἰσθάνεσθαι. χαὶ γὰρ τὴν ὀσμὴν 
ἐγγὺς εἶναι μᾶλλον 3| πόρρω διὰ τὸ πυχνοτέραν εἶναι, σχεδαννυµένην δὲ 
ἀσΏενη. σχεδὸν δὲ ὡς εἰπεῖν οὖχ αἰσθάνεσθαι τὰ μὲν μεγάλα τῆς λεπτῆς 


[αέρος]. τὰ δὲ μιχρὰ τῆς πυχνῆς. 


31 Τὸ μὲν οὖν τοῖς ἐναντίοις ποιεῖν τὴν αἴσθησιν ὄχει τινὰ λόγον, ὥσπερ s 
ἐλέχθη» δοχεῖ γὰρ Ἡ ἀλλοίωσις οὐχ ὑπὸ τῶν ὁμοίων, ἀλλ᾽ ὑπὸ τῶν ἑναν- 
τίων εἶναι. καίτοι xal τοῦτο δεῖται πίστεως, el ἀλλοίωσις $ αἴσθησις s 


τε τὸ ἐναντίον τοῦ ἑναντίου κριτιχόν. 


τὸ δὲ μετὰ λύπης ἅπασαν εἶναι 


[φεῦδος] οὔτ᾽ ἐχ τῆς χρήσεως ὁμολογεῖται, τὰ μὲν (γὰρ) μεῦ) ἡδονῆς τὰ 
δὲ πλεῖστα ἄνευ λύπης ἐστίν, οὔτ ἐκ τῶν εὐλόγων. f μὲν γὰρ αἴσθησις 10 
χατὰ φύσιν, οὐδὲν δὲ τῶν φύσει βίᾳ xal μετὰ λύπης, ἀλλὰ μᾶλλον μεθ 
ἡδονῆς, ὅπερ xal φαίνεται συμβαΐῖνον. τὰ γὰρ πλείω xal πλεονάχις ἠδόμεῦα 
xai αὐτὸ δὲ τὸ αἰσθάνεσθαι χωρὶς τῆς περὶ ἕκαστον ἐπιθυμίας διώχοµεν. 
32 ἔτι ὃ᾽ ἐπεὶ xal ἡδονὴ xal λύπη Ἰίνεται διὰ τῆς αἱσθήσεως, ἅπαν δὲ φύσει 
πρὸς τὸ βέλτιόν ἐστι, χαθάπερ ἡ ἐπιστήμη, μᾶλλον ἂν εἴη μεθ) ἡδονῆς 7) w 
μετὰ λύπης. ἁπλῶς ὃ᾽ εἴπερ μηδὲ τὸ διανοεῖσθαι μετὰ λύπης, οὐδὲ τὸ 
αἰσθάνεσῦὃαι: τὸν αὐτὸν γὰρ ἔχει λόγον ἑκάτερον πρὸς τὴν αὐτὴν χρείαν. 
ἀλλὰ μὴν οὐδὰ ai τῶν αἰσθητῶν ὑπερβολαὶ xal τὸ τοῦ χρόνου πλῆθος 
οὐδὲν σημεῖον ὡς μετὰ λύπης ἐστίν, ἀλλὰ μᾶλλον ὡς ἐν συµµετρίᾳ τυὶ 
xal χράσει πρὸς τὸ αἰσθητὸν f, αἴσθησις. διόπερ ἴσως τὸ μὲν ἑλλεῖπον » 


33 ἀναίσθητον, τὸ δ᾽ ὑπερβάλλον λύπην τε ποιεῖ xal φθείρει. 


συμβαίνει 


τοίνυν τὸ χατὰ φύσιν ἐκ τοῦ παρὰ φύσιν σχοπεῖν ἡ γὰρ ὑπερβολὴ παρὰ 


φύσιν. 


ἐπεὶ τό ve ἀπ᾿ ἑνίων xal ἐνίοτε λυπεῖσθαι, χαθάπερ xal Ἴδεσθαι, 


φανερὸν xal ὁμολογούμενον. ὥστ οὐδὰν μᾶλλον διά γε τοῦτο μετὰ λύπης 
ἡ μεθ ἡδονῆς ἐστιν, ἀλλ᾽ ἴσως uet! οὐδετέρου xatd γε τὸ ἀληθές' οὐδὲ s 
γὰρ ἂν δύναιτο χρίνεν, ὥσπερ οὐδὲ ἡ διάνοια συνεχῶς οὖσα μετὰ λύπης 


75 ἡδονῆς. 
84 αἴσθησιν. 








2 nisi intercidit velut ἰσχυρὰν post μᾶλλον 
ef. p. 509,26, legendum χρῖναι μᾶλλον || πυχνό- 
τερα PF: corr. Camotius || 4 ἀέρος glossema 
ex p.507,32 fictum delevi. immo audien- 
dum ὀσμῆς, quod substituebat Philippson || 
6 ἐλέχθη 68 1. 2 || 7 καίτι P: καίτι Ἐ | 
ἡ ἁλλοίωσις PF: corr. Schneider* || 8 εἴ 
τε Schneider: οὔτε PF || 9 φεῦδος se- 
clusit Wimmer || τῆς κρίσεως Stephanus || 
10 ἐκ τῶν εὐλόγων vix sanum. aut éx τῶν 
λόγων scribes aut quod Usenerus proposuit 
ἔστι τῶν εὐλόγων || 1l τή PF: corr. 
Schneider || 12 τὰ γὰρ πλείω xol πλεονάχις 
ef. v. 28. ἀπ᾿ ἑνίων καὶ ἑνίοτε || 13 αὐτοὶ ΡΕ: 
corr. Schneider !| χωρὶς κτλ. cf. Arist. me- 
taph. A 1 πάντες ἄνδρωποι τοῦ εἰδέναι ὁρέ- 
Ύονται φύσει. σημεῖον δ ἡ τῶν αἰσθήσεων 


ἀγάπησις' χαὶ γὰρ χωρὶς τῆς χρείας ἀγα- 


ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἀπὸ μιχρᾶς ἀρχῆς ἐφ᾽ ὅλην µετήνεγχε τὴν 
ὅταν δὲ λέγῃ τὰ µείζω μᾶλλον αἰσθάνεσθαι xal ἁπλῶς 


πῶνται δ αὑτάς. ἐπιβυμίαν dicit ype(av (cf. ν.1 1), 
nam ἐπιθυμία est ἔνδεια cf. Probl. p. 930227 || 
15 χαθάπερ ἡ ἐπιστήμη PF: om. Vossianus et 
delevit Schneider: scripserim xa9dzep xal ἡ 
ἐπιστήμη sc. φύσει πρὸς τὸ βέλτιόν ἐστιν. quid 
sit ἐπιστήμη docet Ar. de anima II 5 p. 4177522 
τῶν χαῦ Exactov ἡ xat! ἐνέργειαν αἴσθησις, ἡ 
6' ἐπιστήμη τῶν καθόλου. . . . διὸ νοῆσαι μὲν 
ἐπ αὐτῷ ὁπόταν βούληται, αἰσθάνεσθαι ὃ᾽ obx 
ἐπ αὐτῷ. -hinc διανοεῖσθαι et αἰσθάνεσθαι op- 
posita in proximis vv. 16. 27 || ἐπιστήμη in 
mrg. iterat sec. P || 17 yàp F: om. P || in- 
tellegerem αὑτοῦ: ad proprium utriusque 
usum. nam et cum cogitat et sentit aliquis, 
voluptate quadam perfunditur || 19 οὐδὲ tv 
PF || 20 καὶ πράξει PF: corr. Coray || 28 
Aéyr, P: λέγει sed corr. pr. F 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ 30—37 


509 


κατὰ τὸ μέγεθος τῶν αἰσθητηρίων εἶναι τὴν αἴσθησιν, τὸ μὲν αὐτῶν ἔχει 
τινὰ ἀπορίαν, οἷον πότερον τὰ μιχρὰ μᾶλλον 7, τὰ μεγάλα τῶν ζῴων 
αἰσθητικά: δόξειε γὰρ ἂν ἀκριβεστέρας αἰσθήσεως εἶναι τὰ μικρὰ μὴ λαν- 
δάνειν, xal dua τὸ τὰ ἐλάττω δυνάµενον καὶ τὰ µείζω χρίνειν οὐκ ἄλογον. 
s dpa δὲ xal δοχεῖ περὶ ἐνίας αἰσθήσεις βέλτιον ἔχειν τὰ μιχρὰ τῶν μεγάλων, 


ὥστε ταύτῃ μὲν χείρων ἡ τῶν µειζόνων αἴσθησις. 


el δ) αὖ φαίνεται 35 


xal πολλὰ λανθάνειν τὰ µιχρά [τῶν µειζόνων olov o φόφοι, χρώματα], 
βελτίων ἡ τῶν µειζόνων' dua δὲ xal εὔλογον, ὥσπερ xal τὴν ὅλην τοῦ 
σώματος χρᾶσιν, ὁμοίως ἔχειν χαὶ τὰ περὶ τὰς αἰσθήσεις. τοῦτο μὲν οὖν, 
10 ὥσπερ ἐλέχθη, διαπορήσειεν ἄν τις, sl dpa xal δεῖ λέγειν οὕτως. οὐ γὰρ 
ἐν τοῖς ὁμοίοις Ὑένεσιν ἀφώρισται χατὰ τὸ μέγεθος, ἀλλὰ χυριώτατα ἴσως 


ἡ τοῦ σώματος διάθεσίς τε xal χρᾶσις. 


τὸ δὲ πρὸς τὰ μεγέθη τὴν 


συµµετρίαν ἀποδιδόναι τῶν αἰσθητῶν ἔοικεν ὁμοίως λέγειν Ἐμπεδοχλεῖ" 


τῷ γὰρ ἐναρμόττειν τοῖς πόροις ποιεῖ τὴν αἴσθησιν. 


πλὴν ἐπὶ τῆς ὀσφρή- 


16 σεως ἴδιον συμβαίνει δυσχερές' ὄζειν μὲν γάρ φησι τὸν λεπτὸν dépa μᾶλλον, 

ὁσφραίνεσθαι δὲ ἀχριβέστερον ὅσα τὸν πυχνὸν 7| τὸν μανὸν ἕλχει. 
περὶ δὲ τῆς ἐμφάσεως χοινή τίς ἐστιν ἡ δόξα. σχεδὸν γὰρ ol πολλοὶ τὸ 36 

ὁρᾶν οὕτως ὑπολαμβάνουσι διὰ τὴν γινοµένην ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἔμφασιν. 
τοῦτο δὲ οὐχέτι συνεῖδον ὡς οὔτε τὰ μεγέθη σύμμετρα τὰ ὀρώμενα τοῖς 

a0 ἐμφαινομέάνοις οὔτε ἐμφαίνεσθαι πολλὰ Gua xal τἀναντία δυνατόν, ἔτι δὲ 
χίνησις xal διάστηµα xal μέγεθος ὁρατὰ μέν, ἔμφασιν δὲ οὐ ποιοῦσιν. 
ἑνίοις δὲ τῶν ζφῴων οὐδὲν ἐμφαίνεται, χαθάπερ τοῖς σκληροφθάλµοις xal 
τοῖς ἐνύδροις. ἔτι δὲ xal τῶν ἀφύχων διά ἤε τοῦτο πολλὰ ἂν ὀρῷεν' xal 


γὰρ ἐν ὕδατι xal χαλκῷ xal ἑτέροις πολλοῖς ἐστιν ἀνάχλασις. 


φησὶ 37 


ο δὲ xal αὐτὸς ἐμφαίνεσθαι μὲν εἰς ἄλληλα (xà) χρώματα, μᾶλλον δὲ τὸ 
ἰσχυρὸν sic; τὸ ἀσθενές, ὥστε ἑχάτερον μὲν ἐχρῆν ὁρᾶν, μᾶλλον δὲ (τὸ) 


μέλαν xal ὅλως (τὸ) ἀσθενέστερον. 


διὸ xal τὴν ὄψιν ὁμόχρων ποιεῖ τῇ 


νυχτὶ xal τὸ φῶς αἴτιον τῆς ἐμφάσεως. χαίτοι πρῶτον μὲν τὸ φῶς ὁρῶμεν 
αὐτὸ δι οὐδεμιᾶς ἐμφάσεως, ἔπειτα οὐδὲν ττον τὰ playa τῶν λευχῶν 
39 00x ἔχει φῶς. ἔτι δὲ xdv τοῖς ἄλλοις del τὴν ἔμφασιν ὁρῶμεν el; τὸ 
λαμπρότερον xal χαθαρώτερον γινοµένην, ὥσπερ xal αὐτὸς λέγει τοὺς ὑμένας 
τῶν ὀμμάτων λεπτοὺς εἶναι xal λαμπρούς. τιθέασι 6b xal τὴν ὄψιν αὐτὴν 
οἱ πολλοὶ πυρός, (ώς) τούτου τὰς χρόας μετεχούσας μᾶλλον. Αναξαγόρας 


1 ἔχειν PF: corr. Vossianus et Camotius || 
9 δόξει PF: corr. Stephanus || 4 ἅμα τὰ 
t$ pr. F || 5 Ewa PF: corr. Stephanus. 
πρὸς ἑνίας coni. Usener || 7 τῶν µειζό- 
wov delevit Schneider. olov — χρώματα de- 
levit Philippson || 10 καὶ δεῖ sic PF cf. 
Vahlen ad Aristot. Poet. (Berol. 1874] 
p. 176 || 11 κυριωτέρα non necessarium est || 
14 τὸ γὰρ PF: corr. Philippson || 16 ἢ τὸν 
ptxpóv PF: corr. Wimmer cf. $ 30 p. 507, 98 
et 508, 1 || 18 ἔμφασις in mrg. sec. P || 
32 οὐδὲν φαίνεται ΡΕ: corr. Schneider: οὐδ᾽ 


ἐμφαίνεται Wimmer || 23 ἑνύδροις P: ἑνύ- 
Ίροις Β || 25 «à addidit Schneider || δὲ τοῖς 
F: δὲ τὸῖς sic pr. P || 26 τὸ ante µέλαν 
et ἀσθενέστερον addidit Schneider || 30 xdv 
scripsi: Υ ἐν vulgo cf. G. Mueller de Theophr. 
dicendi gen. [Arnstadt 1874] p. 27 || 33 ὡς 
addidi || ταύτης PF: correxit Usener cf. 
[Aristot.] de col. p. 79158. καὶ ταύτης τῆς 
φύσεως τὰς χρόας μετεχούσας μᾶλλον Schnei- 
der || τῆς χρόας P: τῆς χρείας ead. m. corr. 
pr. F: corr. Schneider 


510 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


μὲν οὖν, ὥσπερ ἐλέχθη, χοινήν τινα ταύτην xal παλαιὰν δόξαν ἀναφέρει. 
πλὴν ἰδίως ἐπὶ πάσαις λέγει ταῖς αἰσθήσεσι καὶ μάλιστα ἐπὶ τῇ ὄψαι, διότι 
τὸ µέγα αἰσθανόμενόν ἐστιν, οὗ δηλοῖ δὲ τὰς σωµατιχωτέρας αἰσθήσεις. 

38 Κλείδημος δὲ µόνος ἰδίως αἴρηχε περὶ τῆς ὄψεως, αἰσθάνεσθαι 
γάρ φησι τοῖς ὀφδαλμοῖς µόνον ὅτι διαφανεῖς' ταῖς (0 ) ἀχοαῖς, ὅτι ἐμπίπτων 5 
6 d';p xtwei* ταῖς δὲ ῥισὶν ἐφελχομένους τὸν ἀέρα, τοῦτον γὰρ ἀναμίγνυσθαι;" 
τῇ δὲ γλώσσῃ τοὺς χυμοὺς xal τὸ Üepuóv xal τὸ φυχρὸν διὰ τὸ σομφὴν 
εἶναι. τῷ δὲ ἄλλῳ σώματι παρὰ μὲν ταῦτ οὐθέν, αὐτῶν δὲ τούτων xal 
τὸ θερμὸν xal τὰ ὑγρὰ xal τὰ ἑναντία" µόνον δὲ τὰς ἀχοὰς αὐτὰς μὲν 
οὐδὲν κρίνειν, el; δὲ τὸν νοῦν διαπέµπειν, οὐχ ὥσπερ Ἀναξαγόρας ἀρχὴν 10 


ποιεῖ πάντων τὸν νοῦν. 


39 Διογένης 8' ὥσπερ τὸ ζην xal τὸ φρονεῖν τῷ dépt xal τὰς αἰσθήσεις 
ἀνάπτει' διὸ xal δόξειεν ἂν τῷ ὁμοίῳ ποιεῖν (οὐδὲ γὰρ τὸ ποιεῖν εἶναι 
xal πάσχειν, el μὴ πάντα ἣν ἐξ ἑνός) τὴν μὲν ὄσφρησιν τῷ περὶ τὸν 
ἐγκέφαλον ἀέρι" τοῦτον γὰρ ἄθρουν εἶναι xal cóppetpov τῇ ὀσμῇ' τὸν γὰρ is 
ἐγχέφαλον αὐτὸν μανὸν xal (τὰ) φλεβία, λεπτότατον ὃ ἐν ol; ἡ διάθεσις ἀσόμ- 
µετρος, xal οὗ µίγνυσθαι ταῖς ὀσμαῖς' ὡς sb τις εἴη τῇ χρᾶσει σύμμετρος, 


40 δῆλον ὡς αἰσθανόμενον ἄν. 


τὴν 9 ἀχοήν, ὅταν ὁ ἐν τοῖς ὡσὶν dip 


χιγηθεὶς ὑπὸ τοῦ ἔξω διαδῷ πρὸς τὸν ἐγχέφαλον. τὴν δὲ ὄψιν [ὁρᾶν] ἐμ- 
φαινομένων εἰς τὴν χόρην, ταύτην δὲ μιγνυµένην τῷ ἐντὸς dépt ποιεῖν 90 
αἴσθησιν' σημεῖον δέ ἐὰν γὰρ φλεγμασία γένηται τῶν φλεβῶν, οὐ µίγνυ- 
σθαι τῷ ἐντὸς οὐδ᾽ ὁρᾶν ὁμοίως τῆς ἐμφάσεως οὔσης. τὴν Ob γεῦσιν τῇ 


γλώττη διὰ τὸ μανὸν xol ἁπαλόν. 
πῶς οὔτε τίνων ἐστίν. 


περὶ δὲ ἀφῆς οὐδὲν ἀφώρισεν, οὔτε 
ἀλλὰ μετὰ ταῦτα πειρᾶται λέγειν, διὰ τί συμβαίνει 
41 τὰς αἰσθήσεις ἀχριβεστέρας εἶναι xal τῶν ποίων. 


ὄσφρησιν μὲν οὖν s 


ὀξυτάτην οἷς ἐλάχιστος ἀἡρ ἐν τῇ κεφαλῇ, τάχιστα γὰρ µίγνυσθαι’ xal 


1 ἐλέχθη p. 509,17 || 2 ἴδιον ΡΕ: correxi cf. $38 
50. 55. τι φέρειν ἴδιον dixit supra p. 480, 1 | 
διὰ τί coni. Schneider, at διότι idem quod ὅτι 
propter vocalem praecedentem usurpatum ut 
p. 519,11.522,11cf. VahlenSitzungsb. d. Wien. 
Ak. hist.-phil. Kl. vol. XXXVIII p. 58 || 8 
τὸ µέγα scripsi cf. $ 29sqq.: τὸ μὲν PF || σω- 
µατιχωτάτας PF: correxi itemque Usenerus. 
intellegitur velut tactus, quem verbo stringit 
$ 28 || 4 χλείδιµος P. itemque in mrg. sec. 
P | µόνος ante ἰδίως om. Vossianus at 
cf. Arist. p. 3295 10 |! 5 µόνον i. e. αἰσθάνε- 
σθαι διὰ τοῦτο µόνον: μὲν corrigebat Wim- 
mer || δ᾽ addidit Stephanus || 6 ἐφελχόμενος 
PF: corr. Schneider || 9 scripserim τὸ 
ὑγρὸν, si cetera sana || 9 µόνον: nam qui 
praecedunt sensus ipsi iudicium ferunt || 
11 ποιῶν Wimmer, at cf. Vahlen ad pott.? 
p. 229 || 12 διογένης in mrg. iterat sec. Ῥ || 
18 parenthesim significavi. utitur Aristotelis 


verbis de gen. et corr. I 6 p. 322513 || 15 
ὀσμῇ Schneider IV p.523: ἀκοῃ ΡΕ: dva- 
πνοῇ falso alias Schneider || γὰρ post τὸν om. 
Stephanus || 16 µόνον xal φλεβία PF : correxi || 
λεπτότατον sc. ἀέρα εἶναι. tentabam φλεβία 
λεπτά, ἧττον δὲ ol; cf. $8 41. Arist. de sens. 
p.458*7 | 16 δέος PF: restitui ex usu 
Theophrasti cf. $8 4. 19. 35. 64. d. caus. 
pl. VI 54 || 17 xai οὗ PF: fortasse ὡς 
οὐ || 18 δῆλον PF: δεῖλον pr. F in mrg. [| 
19 ὁρᾶν del. Usener || 5' ἀκοὴν — 19 διαδῷ om. 
pr. F; add. in mrg. sec. m. || διαδῶ sic PF || 
20 ἐμφαινομένην ΡΕ: corr. Wimmer [1ταύτην--- 
idv v. 21 om. pr. F, add. in mrg. sec. F || 
21 µίγνυσι PF: corr. Wimmer || 22 οὐχ ὁρᾶν 
PF: correxi || ὁμοίως F: ὁμοία P | 23 
οὔτε πῶς οὖτε τίνων ἐστιν iteravit, sed 
idem delevit pr. F || 26 f« PF: corr. 
Schneider || 26 Ίκιστα γὰρ PF: correxi ef. 
p. 511, 1. minus placet fjbtota 


FRAGMEMTUM DE SENSIBUS $ 37—44 


511 


πρὸς τούτοις dày ζλκη διὰ paxpotépou xal στενωτέρου, Ὀᾶττον γὰρ οὕτω 
χρίνεσθαι: διόπερ ἔνια τῶν ζῴων ὀσφραντιχώτερα τῶν ἀνθρώπων εἶναι: οὐ 
μὴν ἀλλὰ συµµέτρου ve οὔσης τῆς ὀσμῆς τῷ dép: πρὸς τὴν χρᾶσιν μά- 
λιστα ἂν αἰσθάνεσθαι τὸν ἄνθρωπον. ἀχούειν δ᾽ ὀξύτατα, ὧν αἵ τε φλέβες 
5 λεπταὶ χαθάπερτ τῇ αἰσθήσει xal τῇ ἀχοῇ τέτρηται βραχὺ xal λεπτὸν xal 
ἰδὺ xal πρὸς τούτοις τὸ οὓς ὁρθὸν ἔχει xal μέγα. χινούµενον γὰρ τὸν ἐν 
τοῖς ὠσὶν ἀέρα χινεῖν τὸν ἑντός. ἐὰν δὲ εὑρυτέρα T), χινουµένου τοῦ ἀέρος 
ἦχον εἶναι xal τὸν φόφον ἄναρθρον διὰ τὸ μὴ προσπίπτειν πρὸς ἠρεμοῦν. 
ὁρᾶν δ᾽ ὀξύτατα, ὅσα τε τὸν dépa xal τὰς φλέβας ἔχει λεπτάς, ὥσπερ ἐπὶ 42 
ιο τῶν ἄλλων xal ὅσα τὸν ὀφθαλμὸν λαμπρότατον. μάλιστα δ ἐμφαίνεσθαι 
τὸ ἐναντίον χρῶμα" διὸ τοὺς µελανοφθάλμους μεῦ ἡμέραν xal τὰ λαμπρὰ 


μᾶλλον ὁρᾶν, τοὺς Ó' ἑἐναντίους νύχτωρ. 


ὅτι δὲ 6 ἐντὸς dp αἰσθάνεται 


μικρὸν dv µόριον τοῦ θεοῦ, σημεῖον εἶναι, διότι πολλάχις πρὸς ἄλλα τὸν 


voüv ἔχοντες οὔθ) ὁρῶμεν οὔτ ἀχούομεν. 
ὅταν μὲν πολὺς ὁ dip µίσγηται τῷ αἵματι 


15 Ἠίνεσθαι τόνδε τὸν τρόπον. 


ἡδονὴν δὲ xal λύπην 43 


xal χουφίζῃ χατὰ φύσιν Qv xal κατὰ πᾶν τὸ σῶμα διεξιών, ἡδονήν' ὅταν 
δὲ παρὰ φύσιν καὶ μὴ µίσγηται συνιζάνοντος τοῦ αἵματος xal ἀσθενεστέρου 


xal πυχνοτέρου Ἰινοµένου, λύπην. 
ναντία. 


ὁμοίως xal Ὀάρσος xal ὑγίειαν καὶ td- 
κριτικώτατον δὸ ἡδονῆς τὴν γλῶτταν' ἁπαλώτατον γὰρ εἶναι xal 


ο μανὸν xal τὰς φλέβας ἁπάσας ἀνήχειν εἰς αὐτήν' διὸ σημεῖά τε πλεῖστα 
τοῖς χάµνουσιν ἐπ αὐτῆς εἶναι, xal τῶν ἄλλων ζῴων τὰ χρώματα µηνύειν" 
ὁπόσα γὰρ ἂν Tj xal ὁποῖα, τοσαῦτα ἐμφαίνεσθαι. τὴν μὲν οὖν αἴσθησιν 


οὕτω x«l διὰ τοῦτο γἸίνεσθαι. 


φρονεῖν ὃ, ὥσπερ ἐλέχθη, τῷ dép. 44 


xaüapd χαὶ ξηρῷ᾽ χωλύειν γὰρ τὴν ἱκμάδα τὸν νοῦν' διὸ καὶ ἐν τοῖς 
25 ὕπνοις xal ἐν ταῖς µέθαις xal ἐν ταῖς πλησμοναῖς ἧττον φρονεῖν. ὅτι δὲ 
$ ὑγρότης ἀφαιρεῖται τὸν νοῦν, σημεῖον, διότι τὰ ἄλλα («a χείρω τὴν 
διάνοιαν' ἀναπνεῖν τε γὰρ τὸν ἀπὸ τῆς γῆς dépa xal τροφὴν ὑγροτέραν 
προσφέρεσθαι. τοὺς δὲ ὄρνιβας ἀναπναῖν μὲν χκαθαρόν, φύσιν δὲ ὁμοίαν 
ἔχειν τοῖς ἰχθύσι" xal γὰρ την σάρχα στιφράν, xal τὸ πνεῦμα οὐ διιέναι 


x) διὰ παντός, ἀλλὰ ἑστάναι περὶ τὴν κχοιλίαν. 


διὸ τὴν μὲν τροφὴν tay 


πέττειν, αὐτὸ ὃ ἄφρον εἶναι. συµβάλλεσθαι δέ τι πρὸς τῇ τροφῇ xal τὸ στόµα 


1 στενωτέρου P: στενοτέρου F || 5 corrupta 
verba varie tentata: xal τὸ περὶ τῇ αἰσθήσει 
Philippson, αἱ παρὰ τῇ αἰσθήσει xal ἡ ἀκοή 
Wimmer. dubitanter propono κχαθάπερ τῇ 
ὀσφρήσει χτλ., ubi post xal v. 6 facile cogitando 
suppleas d cf. v. 9 || 7 εὑρυτέρα sc. ἡ ἀκοή || 
3 F: ?) P || 8 quid differat ἦχος et φθόγγος 
docet Theo Smyrn. p. 50, 14 Hill. cf. Arist. 
d. anima IL 8 p. 420*15 |. τὸν post xal de- 
lebat Schneider || 9 ὀξύτατον PF: corr. Ste- 
phanus || 10 τὸν ὀφθαλμὸν P: τῶν ὀφθαλ- 
μῶν F || 11 &àó PF cf. p. 10, 17: δι’ ὃ 
vulgo || 13 ὢν P: ὃν F || θεοῦ P: 99 F. 
δυμοῦ Schneider || 13 διὸ PF: correxi cf. 


v. 26 et $ 68 || 15 µίσγυται pr. F || 16 κου- 
φίζει pr. Ε || 17 µίσγνυται pr. F || συνισάζοντος 
PF: corr. Schneider || 18 θάρσος F: δράσος 
F || 21 αὐτοῖς PF: corr. Stephanus |! 22 ὁπόσα 
sc. χρώματα cf. Arist. probl. 34 € p. 9644 | 
28 ἑλέχθη $ 39 || 25 ἔτι δὲ PF: corr. Schnei- 
der || 26 δ' ὅτι PF: correxi cf. p. 15, 2 || 
διαπνεῖν PF: corr. Schneider ex v. 27 || 29 
σάρχα «ρυφνὰν PF: corr. Coray. carnis den- 
sitas illis aerem intus arcet nec evapo- 
rare sinit || 30 ἱστάναι PF: corr. Schneider || 
91 8$ ἔτι ΡΕ: correxi. audiendum πρὸς τὸ 
ἄφρον εἶναι || σῶμα pr. F, quae eadem ma- 
nus correxit et in mrg. στόµα scripsit 


512 


45 


46 


41 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


καὶ τὴν Ἱλῶτταν. ob γὰρ δύνασθαι συνεῖναι ἀλλήλων. τὰ δὲ φυτὰ διὰ 
τὸ μὴ εἶναι χοῖλα μηδὲ ἀναδέγεσθαι τὸν ἀέρα παντελῶς ἀφτρῆσθαι τὸ 
φρονεῖν. ταὐτὸν δ) αἴτιον εἶναι xal ὅτι τὰ παιδία ἄφρονα. πολὺ 
yàp ἔχειν τὸ ὑγρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι διὰ παντὸς διιέναι τοῦ σώματος, 
ἀλλὰ ἐκκρίνεσθαι περὶ τὰ στήθη, διὸ νωῦη τε εἶναι καὶ ἄφρονα. ὀργίλα 
δὸ καὶ ὅλως ὀξύρροπα xal εὐμετάπτωτα διὰ τὸ ix μιχρῶν χρίνεσθαι τὸν 
ἀέρα πολύν' ὅπερ xal τῆς λήθης αἴτιον εἶναι" διὰ γὰρ τὸ pi ἰέναι διὰ 
παντὸς τοῦ σώματος οὐ δύνασθαι συνεῖναι. σημεῖον δέ’ xal γὰρ τοῖς dva- 
μιμνησκομένοις τὴν ἀπορίαν εἶναι περὶ τὸ στῆθος, ὅταν δὲ εὕρωσιν, 'Óta- 
σχίδνασθαι) xol ἀναχουφίζεσθαι τῆς λύπης. 

Διογένης μὲν οὖν πάντα βουλόμενος ἀνάπτειν τῷ ἀέρι πολλῶν ἀπο- 
λείπεται πρὸς πίστιν οὔτε Ἱὰρ τὴν αἴσθησιν οὔτε τὴν φβόνησιν ἴδιον ποιεῖ 
τῶν ἐμφύχων. ἴσως γὰρ xal dépa τοιοῦτων xal κρᾶσιν xal συμμετρίαν 
ἐνδέχεται πανταχοῦ xal πᾶσιν ὑπάρχειν, εἰ δὲ pij, τοῦτο αὐτὸ λεκτέον. 
ἔτι δὲ xal ἐν αὐταῖς ταῖς διαφόροις αἰσθήσεσιν, ὥστε ἐνδέχεσθαι τὰ τῆς 
ὄψεως τὴν ἀχοὴν κχρίνειν xal ἅπερ ἡμεῖς vf ὀσφρήσει, ταῦτα ἄλλο τι ζῴον 
ἑτέρα διὰ τὸ τὴν αὐτὴν ἔχειν χρᾶσιν ὥστε χαὶ vf περὶ τὸν θώραχα 
ἀναπνοῇ χρίνειν τότε τὰς ὀσμάς: ἐνδέχεται γὰρ ἐνίοτε σύμμετρον εἶναι 
ταύταις. εὐήδη δὲ καὶ τὰ περὶ τὶν ὄψιν ὡς τῷ dépt τῷ ἐντὸς 
ὁρῶμεν' ἀλλὰ ἐλέγχει μέν πως τοὺς τὴν ἔμφασιν ποιοῦντας, οὐ μὴν 
αὐτὸς λέγει τὴν αἰτίαν. ἔπειτα τὸ μὲν αἰσθάνεσθαι xai ἤδεσθαι xal 
φρονεῖν τῇ τε ἀναπνοῇ xal τῇ µίξει τοῦ αἵματος ἀποδίδωσι. πολλὰ δὲ 
τῶν ζῴων τὰ μὲν ἄναιμα, τὰ δὲ ὅλως οὐκ ἀναπνεῖ. xal εἰ δεῖ διὰ παντὸς 
τοῦ σώματως διιέναι τὴν ἀναπνοήν, ἀλλὰ (μὴ) μορίων τινῶν (μικροῦ γὰρ 
ἕνεχα τοῦτ) ἔστιν), οὐθὲν ἂν χωλύοι διά ἤε τοῦτο xal τὰ πάντα xal µε- 
μνῆσθαι xal φρονεῖν. *** ἔτι δὲ εἰ xal τοῦτο συνέβαινεν, oüx ἂν ἦν ἐμ- 
ποδών. οὐ γὰρ ἐν ἅπασι τοῖς µέρεσιν ὁ νοῦς, olov ἐν τοῖς σχέλεσι xal τοῖς 
ποσίν, ἀλλὰ ἐν ὠρισμένοις, δι ὧν καὶ oi ἐν ἠλιχίᾳ xal µέμνηνται xal 





10 


25 


1 συνεῖναι ΡΕ: συνιέναι Schneider at cf. ν.δ || 
9 ἀναιρεῖσθαι PF: corr. Schneider || 4 διέναι͵ 
sed in mrg. corr. pr. F. puta aerem cf. v. 7. 
24 p. 511,29 || τοῦ σώματος — 5 ἄφρ.να om. 
pr. F; add. et inter versus et in mrg. sec. F || 
6 κινεῖσθαι P: oblitterata post τὸ habet F: 
correxi cf. v. 5 et p. 511,2. ἐν μιχρῷ xt 
νεῖσθαι coni. Schneider || 8 συνεῖναι P: xal 
συνεῖναι F : συνιέναι Schneider || 9 διασχίδνα- 
σθαι sc. aera. servavit Ionicam formam cf. 
6 55. 56 || 19 τῶν ὄψεων PF: τῶν ἐμφύχων 
scripsit Wimmer cf. $ 12 || τὸν αὐτὸν cf. v. 17 
non necessarium est || 15 ἔτι δὲ sc. ἐνδέχεται 
τὸν τοιοῦτον dépa ὑπάρχειν || 16 ὥσπερ PF: 
correxi. nam et διὰ τὸ τὴν αὐτὴν κχρᾶσιν et 
proximum exemplum sensuum promiscuum 
usum probari docet || 17 ἕτερα PF: scripsi 
ἑτέρᾳ sc. αἰσθήσει cf. v. 15 || τῇ P: τὸ F | 


18 τότε fuit qui ποτε corrigere vellet. sed 
intellege: si verum esset eodem aeris genere 
omnia sentiri cf. p. 505, 11 || 19 εὖηδες Ste- 
phanus et τὸ περὶ Schneider cf. $ 48 || dacépt 
F sed στέρι rescriptum || 20 ἑλέγχομέν πως 
PF: corr. Stephanus || 22 τῇ τε Wimmer: 
ἔτι δέ ΡΕ || 95 καὶ εἰ δεῖ Ρ pr. F: xoi δεῖ 
rescr. F || 24 addidi µή. verte: et si respi- 
rationem necesse est per totum corpus, non 
per partes tantum permeare velut per n&- 
res (nam parum hoc efficitur velut olfactus) 
tamen per hoc vel omnia animalia co- 
gitare nihil est quod prohibeat, iam vero 
causa intercidit velut οὐθὲν γὰρ ἂν χωλύοι 
διὰ παντὸς ἀναπνεῖν || 20 χωλύει F: χωλύο P: 
corr. Stephanus || 28 ὡρισμέναις PF: corr. 
Camotius (ώρισμαίνοις Vossianus) |; οἱ P: 3 F 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS 8 44- 60 


φρονοῦσιν. 


513 


εὔηθες δὲ xal τὸ τοὺς ἀνθρώπους διαφέρειν τῷ χαθα- 48 


βώτερον ἀναπνεῖν, ἀλλ᾽ οὐ τὴν φύσιν, χαθάπερ xal τὰ ἔμψυχα τῶν ἀφύχων. 
ἐχρῆν γὰρ εὐθὺς µεταλλάξαντα τόπον διαφέρειν τῷ φρονεῖν xal τῶν ἀν- 
Ὀρώπων δὲ τοὺς ἐν τοῖς ὑψηλοῖς ἐμφρονεστέρους elvat, τῶν πάντων δὲ 
& μάλιστα τοὺς ὄρνιδας' οὐ γὰρ τοσοῦτον ἡ τῆς σαρχὸς διαφέρει φύσις, σον 
ἡ τοῦ ἀέρος καθαριότης. ἔτι δὲ τὰ φυτὰ μὴ «φρονεῖν διὰ τὸ μὴ ἔχειν 
xevóv. ol; à' ἐνυπάρχει, ταῦτα πάντα φρονεῖν. Διογένης μὲν οὖν, ὥσπερ 
εἴπομεν, ἅπαντα προθυμούμενος ἀνάγειν εἰς την ἀρχὴν πολλὰ διαµαρτάνει 


τῶν εὐλόγων. 


10 Δημόκριτος δὲ περὶ μὲν αἰσθήσεως οὗ διορίζει, πότερα τοῖς ἑναντίοις 49 
3| τοῖς ὁμοίοις ἐστίν. αἱ μὲν γὰρ (τῷ) ἀλλοιοῦσθαι moti τὸ αἰσθάνεσθαι, 
δόξειεν ἂν τοῖς διαφόροις οὐ γὰρ ἀλλοιοῦται τὸ ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου" 
πάλιν δ (el) τὸ μὲν αἰσθάνεσθαι xal ἁπλῶς ἀλλοιοῦσθαι (τῷ) πάσχειν, 
ἀδύνατον δέ, φησί, τὰ μὴ ταὐτὰ πάσχειν, ἀλλὰ χἂν ἕτερα ὄντα ποιῇῄ οὐχ 

15 ({) ἕτερα ἀλλ Tj ταὐτόν τι ὑπάρχει, τοῖς ὁμοίοις διὸ περὶ μὲν τούτων 
ἁμφοτέρως ἔστιν ὑπολαβεῖν. περὶ ἑχάστης 0' ἤδη αὐτῶν ἐν µέρει πειρᾶται 


λέγειν. 


ὁρᾶν μὲν οὖν ποιεῖ τῇ ἐμφάσει' ταύτην Ob ἰδίως λέγει; τὴν 50 


γὰρ ἔμφασιν οὐχ εὐθὺς ἐν τῇ χόρηῃ Ὑίνεσθαι, ἀλλὰ τὸν ἀέρα τὸν μεταξὺ 
τῆς ὄψεως xal τοῦ ὁρωμένου τυποῦσθαι συστελλόμενον ὑπὸ τοῦ ὀρωμένου 
«ο xal τοῦ ὁρῶντος, ἅπαντος γὰρ del γίνεσθαί τινα ἀπορροήν' ἔπειτα τοῦτον 
στερεὸν ὄντα xal ἀλλόχρων ἐμφαίνεσθαι τοῖς ὄμμασιν ὑγροῖς. xal τὸ μὲν 
πυχνὸν οὐ δέχεσθαι, τὸ δὲ ὑγρὸν διιέναι. διὸ καὶ τοὺς ὑγροὺς τῶν σχληρῶν 
ὀφθαλμῶν ἀμείνους εἶναι πρὸς τὸ ὁρᾶν, εἰ ὁ μὲν ἔξω χιτὼν ὡς λεπτότατος 
xal πυχνότατος εἴη, τὰ ὃ᾽ ἑἐντὸς ὡς μάλιστα σομφὰ xal xevà πυχνῆς xal 
25 στιφρᾶς σαρχός, ἔτι Ob ἱχμάδος παχείας τε xal λιπαρᾶς, xal ai φλέβες (αἲ) 
χατὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς εὐθεῖαι xal ἄνιχμοι, ὡς 'ὁμοιοσχημονεῖν τοῖς ἀπο- 
τυπουµένοι.. τὰ γὰρ ὁμόφυλα μάλιστα ἕχαστον Ίνωρίζειν. 
Πρῶτον μὸν οὖν ἄτοπος ἡ ἀποτύπωσις ἡ ἐν τῷ ἀέρι. δεῖ γὰρ ἔχειν 51 
πυχνότητα xal uy ᾿Ὀρύπτεσθαι) τὸ τυπούμενον, ὥσπερ xal αὐτὸς λέγει 


1 τὸ xal PF: transposuit Wimmer || τῷ P: 
τὸ F || 9 τὸ φρονεῖν PF: corr. Stephanus || 
4 ἑμφανεστέρους P: ἐμφαινεστέρους F: corr. 
Schneider || fortasse τῶν (κάτω), πάντων || 
7 post φρονεῖν Theophrasti refutatio inter- 
cidisse videtur || 8 εἴπομεν $ 46 || 10 δηµόχρι- 
τος in mrg. iterat sec. P || 11 Tj μὲν γὰρ 
coni. Schneider || τῷ addidit Camotius: om. 
PF Vossianus || 13 ei addidit Wimmer || 
πάλιν δὲ τὸ μὲν αἰσθάνεσθαι xol ὑπ ἀλλήλων 
ἀλλοιοῦσθαι ?) πάσχειν μὴ ὄντα ταὺτὰ ἀδύνα- 
τόν φησιν εἶναι volebat Burchard || ἁπλῶς τὸ 
ἀλλοιοῦσθαι λέχει πάσχειν coni. Schneider || 
τῷ addidit Philippson || 14 φησὶ, τῷ P: 
φησί, τὸ F: corr. Zeller || ἀλλὰ χαὶ ἕτερα 
ὄντα ποιεῖν οὐχ ἕτερα, ἀλλ᾽ 3| ταυτόν τι πα- 


Diels, Doxographi graeci. 





—— 


σχει PF: correctum ex Arist. de gen. et 
corr. I 7 p.323518 ἀλλὰ xv ἕτερα ὄντα 
ποιῇ τι εἰς ἄλληλα, οὐχ ᾗ ἕτερα ἀλλ᾽ Tj ταὺ- 
τόν τι ὑπάρχει κτλ. || 16 διὰ PF: corr. Ca- 
motius. δι d Vossisnus || 16 ὑπολαμβάνειν 
Schneider || αὐτῶν Mullach: τῶν PF: τούτων 
Burchard [ 19 an στελλόµενον ἀπὸ «. 6. χατὰ 
τοῦ 6.? || 23 λεπτώτατος pr. F' || 25 ἰσχυρᾶς σαρ- 
χός PF: corr. Usener || αἱ addidi || 26 καὶ 
pij εὐσχημονεῖν FP: correxi ὡς ὁμοιοσχημο- 
νεῖν. Schneider xal ὁμοιοσχημονοῖεν. verbum 
est Democriteum cf. Placit. IV 193 v. Prol. 
p. 219. xal pij dvoyAottv coni. Burchard || 
29 Όρύπτεσθαι Democriteum verbum cf. Placit. 
l. c. Prol. l.c. || τὸ πυχνούμενον PF: corr. 
Zeller. non conferri debent p.514, 6 et 26 


98 


514 


52 ἐμφαίνεται τὰ εἴδωλα. 


59 τοῦτο ζήτησιν ἔχει. 


54 ψυχρότερος 6 dp. 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


παραβάλλων τοιαύτην εἶναι τὴν ἑντύπωσιν, οἷον sl ἐχμάξειας el; κηρόν. 
ἔπειτα μᾶλλον ἐν ὕδατι τυποῦσθαι δυνατόν, ὅσῳ πυχνότερον΄ Ώττον δὲ 
ὁρᾶται, xa(cot προσῆχε μᾶλλον. ὅλως δὲ ἀπορροὴν ποιοῦντα τῆς μορφῆς, 
ὥσπερ ἐν τοῖς περὶ τῶν εἰδῶν, τέ δεῖ τὴν ἀποτύπωσιν ποιεῖν; αὐτὰ γὰρ 
εἰ δὲ δη τοῦτο συμβαίνει xol 6 d*p ἆπο- 
µάττεται χανάπερ χηρὸς ὠδούμενος xal moxvoópsvoc, πῶς xal ποία τις 
3| ἔμφασις Ἱίνεται; δηλον γὰρ ὡς ἐπὶ προσώπου (6) τύπος ἔσται τῷ Ópe- 
µένῳ κχαθάπερ ἐν τοῖς ἄλλοις. τοιούτου ὃ᾽ ὄντος ἀδύνατον ἐξ ἐναντίας 
ἔμφασιν γίνεσθαι μὴ στραφέντος τοῦ τύπου. τοῦτο δ᾽ ὑπὸ τίνος ἔσται xal 
πῶς, δειχτέον’ οὐχ οἷόν τε γὰρ ἄλλως γίνεσθαι τὸ ὁρᾶν. ἔπειτα ὅταν ὁρᾶται 
πλείονα χατὰ τὸν αὐτὸν τόπον, πῶς ἐν τῷ αὐτῷ dép πλείους ἔσονται 
τύποι; xal πᾶλιν πῶς ἀλλήλους ὁρᾶν ἐνδέχεται; τοὺς γὰρ τύπους ἀνάγκη 
συµβάλλειν ξαυτοῖς, Éxdtepov ἀντιπρόσωπον ὄντα do' dy ἐστι. ὥστε 
xal πρὸς τούτῳ διὰ τί mote ἕχαστος αὐτὸς 
αὑτὸν oby ὁρᾷ; χκαθάπερ γὰρ τοῖς τῶν πέλας ὄμμασιν, oí τύποι xal τοῖς 
ἑαυτῶν ἐμφαίνοιντ) dy, ἄλλως τε el xal εὐθὺς ἀντιπρόσωποι χεῖνται καὶ 
ταὐτὸ συμβαίνει πάθος ὥσπερ ἐπὶ τῆς ἠχοῦς. ἀναχλᾶσθαι γάρ φησι xal 
πρὸς αὐτὸν τὸν φδεγξάµενον τὴν φωνήν. ὅλως δὲ ἄτοπος fj τοῦ ἀέρος 
τύπωσις. ἀνάγχη γὰρ ἐξ div λέγει πάντα ἐναποτυποῦσθαι τὰ σώματα xal 
πολλὰ ἐναλλάττειν, ὃ xal πρὸς τὴν ὄψιν ἐμπόδιον ἂν εἴη xal ἄλλως οὐκ 
εὔλογον. ἔτι δὲ εἴπερ fj τύπωσις διαμένει, xal μὴ φανερῶν [ὄντων] μηδὲ 
πλησίον ὄντων τῶν σωμάτων ἐχρῆν ὁρᾶν εἰ xal ui, νύχτωρ, ἀλλὰ μεῦ 
ἡμέραν. κχαίτοι τούς Ύ τύπους οὐχ ἧττον εἰχὸς διαµένειν νυχτός, ὅσῳ ἐμ- 
ἀλλ ἴσως τὴν ἔμφασιν 6 Toc moti xal τὸ 
φῶς ὥσπερ * ἐπιφέρων ἐπὶ τὴν ὄψιν, χαθάπερ ἔοιχε βούλεσθαι λέγειν; 
ἐπεὶ τό ye τὸν Tov ἀπωθοῦντα ἀφ᾿ ἑαυτοῦ xal ἀποπληττόμενον πυχνοῦν 
τὸν dépa, χαθάπερ φησίν, ἄτοπον. διαχρίνειν γὰρ πέφυχκε μᾶλλον. ἄτοπον 
δὲ xal τὸ μὴ µόνον τοῖς ὄμμασιν, ἀλλὰ καὶ τῷ ἄλλῳ σώματι µεταδιδόναι 
τῆς αἰσθήσεως' φησὶ γὰρ διὰ τοῦτο κενότητα xal ὑγρότητα ἔχειν δεῖν τὸν 
ὀφδαλμόν, ἵν ἐπὶ πλέον δέχηται xal τῷ GA σώματι παραδιδῷ. ἄλογον 
δὲ xal τὸ μάλιστα μὲν ὁρᾶν φάναι τὰ ὀμόφυλα, τὴν δὲ ἔμφασιν ποιεῖν 
τοῖς ἀλλόχρωσιν ὡς οὐχ ἐμφαινομένων τῶν ὁμοίων. τὰ δὲ μεγέθη xal 





1 εἰς σχληρόν PF: corr. Burchard cf. v. 6 || 
ὃ ὁρᾶσθαι PF : corr. Wimmer || 4 εἰδῶν tuetur 
Mullach Democr. fragm. p. 196. de citandi 
forma cf. p. 525, 4: εἰδώλων Schneider || τί 
δη τὴν ἀποτύπωσιν ποιεῖ, αὐτῶ γὰρ ἐμφαίνει 
tà τὰ εἴδωλα P rescr. F: corr. Schneider || 
6 τς PF (sed oblitterstum) || 7 6 addi- 
dit Schneider || 18 ἂν πρόσωπον PF: corr. 
Stephanus || ὄντα recte PF: ὄντας Ca- 
motíus || 15 καίτοιχε αὐτῶν PF: correxi. 
χαὶ τοῖς αὐτῶν praeiverat Schneider || 16 
εἰ xal cf. G. Mueller |. c. p. 39. Aristot. 
p. 911512 [f] 17 ἐπὶ — 18 φθεγξάµενον om., sed 


in mrg. add. pr. F || 20 ἐναλάτειν Ἑ et sic 
saepius || 21 post διαμένει distinxi, vulgo 
post σωμάτων. xaítot breviter dictum 'atqui 
noctu quoque firi potest, nam etc. || ὄν- 
των post φανερῶν delevit Schneider || 23 
ἐμφυχότερος PF: corr, Wimmer || 24 καὶ 
post ποιεῖ PF: om. Voss. Camot. || 25 hia- 
tum supplere nequivi || 26 τό γε P, sec. F: 
τό t€ pr. Ἐ || τὸν ὅτι ἀπαθοῦντα sic PF: corr. 
Schneider || ἀποπλαττόμενον ΡΕ: corr Usener 
conl. Ar. probl. 11 1 p. 899544 || πυχνὸν PF: 
corr. Schneider || 31 τὴν P : τὸν () F || 32 τοῖς 
P: τοῖς 9 F || ὁμοίως PF: corr. Vossianus 


σι 


10 


15 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ 51—58 


τὰ Ótactáuata πῶς ἐμφαίνεται, καίπερ ἐπιχειρήσας λέγειν οὐκ ἀποδίδωσιν. 
περὶ μὲν οὖν ὄψεως ἰδίως ἔνια βουλόμενος λέγειν πλείω παραδίδωσι ζήτησιν. 
τὴν 9 dxo*v παραπλησίως moti τοῖς ἄλλοις. εἰς γὰρ τὸ χονὸν ἐμπίπτοντα 
τὸν ἀέρα χίνησιν ἐμποιεῖν. πλὴν ὅτι κατὰ πᾶν μὲν ὁμοίως τὸ σῶμα οἰσιέναι, 
μάλιστα δὲ xal πλεῖστον διὰ τῶν ὤτων, ὅτι διὰ πλείστου τε κενοῦ διέρ- 
χεται χαὶ Ίχιστα 'διαμίμµνει.. διὸ xal χατὰ μὲν τὸ ἄλλο σῶμα οὖκ 
αἰσθάνεσῦθαι, ταύτῃ δὲ µόνον. ὅταν Ob ἀντὸς γένηται, σχίδνασθαι) διὰ τὸ 
τάχος, τὴν γὰρ φωνὴν εἶναι πυχνουµένου τοῦ ἀέρος xal μετὰ βίας εἰσιόντος. 
ὥσπερ οὖν ἐκτὸς ποιεῖ τῇ ἀφῇ τὴν αἴσθησιν, οὕτω καὶ ἐντός. ὀξύ- 
τατα ὃ) ἀχούειν, εἰ 6 μὲν ἔξω χιτὼν εἴη πυχνός, τὰ δὲ φλεβία χενὰ xal 
ὡς μάλιστα ἄνιχμα xal εὔτρητα xatd το τὸ ἄλλο σῶμα xal τὴν χεφαλὴν 
xal τὰς ἀχοάς, ἔτι δὲ τὰ ὁστᾶ πυχνὰ xal 6 ἐγχέφαλος εὔκρατος xal τὸ 
πορὶ αὐτὸν ὡς ξηρότατον’ ἀθρόον γὰρ ἂν οὕτως εἰσιέναι τὴν φωνὴν ἅτε 
διὰ πολλοῦ xevoO καὶ ἀνίχμου xal εὐτρήτου εἰσιοῦσαν xal ταχὺ ᾿σχίδνασθαι 
καὶ ὑμαλῶς χατὰ τὸ σῶμα xal οὐ διεχπίπτειν ἔξω. τὸ μὲν οὖν ἀσα- 
φῶς ἀφορίζειν ὁμοίως ἔχει τοῖς ἄλλοις. ἄτοπον δὲ xal ἴδιον (τὸ) χατὰ 
πᾶν τὸ σῶμα τὸν ψόφον εἰσιέναι, xal ὅταν εἰσέλΏῃ διὰ τῆς ἀχοῆς, δια- 
χεῖσὃαι χατὰ πᾶν, ὥσπερ οὐ ταῖς ἀχοαῖς, ἀλλ ὅλῳ τῷ σώματι τὴν 
αἴσθησιν οὖσαν. οὗ γὰρ χᾶν συμπάσχη τι τῇ ἀχοῇ, διὰ τοῦτο xal αἰσθά- 
νεται. πᾶσαις γὰρ τοῦτό γε ὁμοίως ποιεῖ, xal οὐ µόνον ταῖς αἰσθήσεσιν, 
ἀλλὰ xal τῇῃ φυχη. xal περὶ μὲν ὄψεως xal ἀχοῆς οὕτως ἀποδίδωσι, 
τὰς δὲ ἄλλας αἰσθήσεις σχεδὸν ὁμοίως moti τοῖς πλείστοις. 
δὲ τοῦ φρονεῖν ἐπὶ τοσοῦτον εἴρηχεν, ὅτι γίνεται συµµάτρως ἐχούσης τῆς 
ψυχῆς xatà τὴν χρᾶσιν' ἐὰν δὲ περίθερµός τις 7| περίψυχρος γένηται, 


515 


95 


περὶ 58 


οὗ µεταλλάττειν φησί. 


διὸ᾽ xal τοὺς παλαιοὺς χαλῶς τοῦῦ) ὑπολαβεῖν, ὅτι 


ἐστὶν 'ἀλλοφρονεῖν.. ὥστε φανερόν, ὅτι τῇ κράσει τοῦ σώματος Toti τὸ 
φρονεῖν, ὅπερ ἴσως αὐτῷ xal χατὰ λόγον ἐστὶ σῶμα ποιοῦντι τὴν φυχήν. 


1 φαίνεται PF: corr. Philippson || οὐκ Schnei- 
der: πῶς PF || 4 post πλὴν add. μὲν statim de- 
letum F || 6 διαµίμνει FP: διαμένει Camotius. 
servata est vox Democritea cf. p. 513,26et 29. 
similiter σχίδνασθαί vv. 7. 14 cf. p. 512,10 
Proleg. p. 219 || 8 διὰ τὸ τάχος PF: διὰ 
τάχους Mullach conl. $56 v. 14 ταχὺ σκί- 
ὄνασθαι. πανταχόσε Usener cf. v. 18 || 8 τυπτο- 
µένου coni. Burcbard cf. Gell. N. A. V 15: 
δρυπτοµένου Papencordt conl. Placit. IV 193]|| 
9 οὕτω τῇ ἀχοῃ ἑντός coni. Schneider. for- 
tasse recte || ὀξύτατον vulgo: correxi || 11 
ἄνιχμα P: Éwxpa pr. F (x iteravit super 
versum sec. m.) || xarà δὲ PF | 12 τὰ 
ὁστᾶ P: τὰ oblit. F || 13 ξυρότατον F || 
ἂν PF: om. Voss. Camot. || 15 οὐδὲ idx- 
πίπτειν ΡΕ: correxi cf. Theophr. d. ign. 17. 
Aristot. probl. 14 14 p. 910417 et 14 16 
p. 9105 5 ἀραιοῦ γὰρ ὄντος αὐτοῖς τοῦ σώ- 
µατος τὸ θΘερμὸν αὐτῶν ἕἔξω διεκπίπτει || 


15 σαφῶς PF: correxi. οὗ σαφῶς coni. 
Wimmer || 16 καὶ δι ὧν ΡΕ: καὶ ἴδιον 
Zeller cf. Theophr. de odor. 62 θαυμαστὸν 
δὲ xal ἴδιον τὸ συµπάσχειν χτλ.: τὸ ἴδιον 
Wimmer: xai ἄδηλον Mullach. xal $t (twv 
Burchard || τὸ addidi || 19 οὗ γὰρ Schnei- 
der: εἰ γὰρ PF || xal συµπάσχει PF: cor- 
rexi. el xal συµπάσχει Schneider || xal αἰσθά- 
νεσθαι PF: corr. Schneider. οὐχ αἰσθάνεται 
servato in protasi εἰ Wimmer || 20 ὁμοίως 
πρόσεστιν, οὗ Usener || 22 ὁμοίως PF: ὁμοίας 
Stephanus || ποιοῖ rescr. F || 24 ψυχῆς μετὰ 
τὴν xÍvnoty PF: correxit Schneider cf. v. 26 et 
p. 516, 16. 17: vulgatum frustra tuentur Phi- 
lippson, Heimsoeth d. anim. doctr. p. 11, 
Mullach p. 345, Zeller I* 821! || 25 διότι 
PF: correxi || 26 ἄλλοφροεῖν ΡΕ. cf. 
Arist. de anima 1 2 p. 404427 metaph. 
T 5 p. 1009580 [La Roche hom. Texterit. 
p. 31] || 27 αὑτὸ pr. F 


99* 


516 THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


αἱ μὲν οὖν περὶ αἰσθήσεως xal τοῦ φρονεῖν δόξαι σχεδὸν αὗται xal το- 
σαῦται τυγχάνουσιν οὖσαι [παρὰ] τῶν πρότερον. 


Περὶ δὲ τῶν αἰσθητῶν, τίς ἡ φύσις καὶ ποῖον ἔχαστόν ἐστιν, oí μὲν 
ἄλλοι παραλείπουσιν. τῶν μὲν γὰρ ὑπὸ τὴν ἀφὴν περὶ βαρέος καὶ χούφου 
xal Ὀερμοῦ xal φυχροῦ λέγουσιν, oloy ὅτι τὸ μὲν μανὸν xal λεπτὸν θερμό», 
τὸ δὲ πυχνὸν xal παχὺ Ψυχρόν, ὥσπερ Αναξαγόρας διαιρεῖ τὸν ἀέρα xal 
τὸν αἰθδέρα" σχεδὸν δὲ xal τὸ βαρὺ καὶ τὸ χοῦφον τοῖς αὐτοῖς xal ὅτι 
ταῖς ἄνω xal χάτω φοραῖς, xal πρὸς τούτοις περί τε φωνῆς ὅτι χίνῃησις 
τοῦ ἀέρος, xal περὶ ὀσμῆς ὅτι ἀπορροή τι. Ἐμπεδοχλῆς δὲ xal περὶ 
τῶν χρωμάτων xal ὅτι τὸ μὲν λευχὸν τοῦ πυρός, τὸ δὲ μέλαν τοῦ 
ὕδατος. οἱ δὲ ἄλλοι τοσοῦτον µόνον, ὅτι τό τε λευχὸν xal τὸ μέλαν ἀρχαί, 
τὰ ὃ) ἄλλα μιγνυµένων Ὑίνεται τούτων. xol γὰρ ᾿Αναξαγόρας ἁπλῶς 
60 εἴρηχε περὶ αὐτῶν. Δημόκριτος δὲ xa) Πλάτων ἐπὶ πλεῖστόν εἶσιν 
ἡμμένοι, καθ Éxactoy γὰρ ἀφορίζουσι, πλὴν ὁ μὲν οὐκ ἀποστερῶν τῶν 
αἰσθητῶν τὴν φύσιν Δημόκριτος 65 πάντα πάθη τῆς αἰσθήσεως ποιῶν. 
ποτέρως μὲν οὖν ἔχει τἀληθές, οὐχ ἂν sim λόγος. ἐφ ὥσον δὲ ἕκάτερος 
ἧπται xal πῶς ἀφώριχε, πειραδῶμεν ἀποδοῦναι πρότερον εἰπόντες τὴν 
ὅλην ἔφηδον ἑχατέρου. Δημόκριτος μὲν οὖν οὐχ ὁμοίως λέγει περὶ mdy- 
των, ἀλλὰ τὰ μὲν τοῖς µεγέθεσι, τὰ δὲ τοῖς σχήµασιν, ἔνια δὲ τάξει xal 
θέσει διορίζει. Πλάτων δὲ σχεδὸν ἅπαντα πρὸς τὰ πάθη xal τὴν at 
σθησιν ἀποδίδωσιν. ὥστε δόξειεν ἂν ἕκάτερος ἐναντίως τῇ ὑποθέσει λέ- 

61 ειν. 6 μὲν γὰρ πάθη ποιῶν τῆς αἰσθήσεως καθ αὑτὰ διορίζει 
τὴν φύσιν 6 δὲ χαθ᾽ αὑτὰ ποιῶν ταῖς οὐσίαις πρὸς τὰ πάθη τῆς αἰσθήσεως 
ἀποδίδωσι. 

Βαρὺ μὲν οὖν xal χοὔφον τῷ µεχέθει διαιρεῖ Δημόκριτος. el γὰρ 
διαχριδείη καθ By ἕκαστον, εἰ xal χατὰ σχΏµα διαφέροι [διαφέρει], σταθμοῦ 
ἂν ἐπὶ µεγέθει τὴν φύσιν ἔχειν. οὐ μὴν ἀλλ Év qe τοῖς μιχτοῖς χουφό- 
τερον μὲν εἶναι τὸ πλέον ἔχον χενόν, βαρύτερον δὲ τὸ ἔλαττον. ἐν ἑνίαις 

62 μὲν οὕτως εἴρηχεν. ἐν ἄλλοις δὲ χοῦφον εἶναί φησιν ἁπλῶς τὸ 
λεπτόν. παραπλησίως δὸ xal περὶ σκληροῦ xal μαλαχοῦ. σκληρὸν μὲν 
γὰρ εἶναι τὸ πυχνόν, μαλακὸν δὲ τὸ µανόν, xal τὸ μᾶλλον δὲ xal ἧττον 


99 


-— 


2 περὶ pr. F: 1apà P sec. F: del. Usener cf. v. 3. 
παρὰ τοῖς πρότερον Wimmer || 3 περὶ αἰσθητῶν 
in mrg. sec. P || 4 γὰρ περὶ P pr. F: corr. eadem 
pr. F || 7 ἐπὶ ταῖς PF: corr. Schneider |’ 8 xal 
πρὸς F : πρὸς (om. καὶ) P || e«v^ (φωνῶν) PF: 
correxi || 10 xal et is quidem. opponuntur οἱ δὲ 
ἄλλοι v. 11 || 14 olpp£vot pr. F: 7; superscr. 
sec, F : recte P || τῶν PF: om. Stephanus || 
19 ποιῶν P: πονῶν pr. F: ποτῶν sec. F || 
16 νῦν addidit post εἴη Schneider, sed cf. 
Arist. p. 1006 «25, 56 || 17 πειραθῶμεν P: 
πειρασθῶμεν F || 18 mrg. adscripsit δηµόχρι- 
τος sec. P || ἑκατέρην statim corr. pr. F || 


22 et 28 xa9' αὑτὰ P: χαδαυτὰ sic F || 22 
διωρίζει pr. F || 25 διαιρεῖν PF: corr. Stepha- 
nus || 26 διακριδῇ vulgo: correxi. opponun- 
tur τὰ µιχτά v. 27 || καθ ἓν ἕκαστον scripsi: 
ἔνθεν Exacrov PF: Pv ἔχαστον Mullach. iv 
μὲν ἕχαστον Burchard. de re cf. Arist. d. cael. 
IV 2 p. 308535  διαφέει PF: om. 
Vossianus || σταθμὸν PF: corr. Papencordt || 
21 pro τὴν φύσιν, quod utique scribendum 
erat τινὰ φύσιν cf. p. 520, 3, rescripsit Preller 
τὴν κρίσιν, Usener coni. τὴν διαφοράν || 28 àv 
εἶναι PF: corr. Usener || 29 num μὲν oSv? | 
9l μᾶλλον δὲ PF: μᾶλλόν τε Stephanus 


10 


15 


20 


25 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ 58—65 


καὶ f μάλιστα χατὰ λόγον. διαφέρειν δέ τι τὴν Ὀέσιν xal τὴν ἐναπόληψιν 
τῶν χενῶν τοῦ σκληροῦ x«l μαλαχοῦ xal βαρέος xal χούφου. Ot σχληρό- 
τερον μὲν εἶναι σίδηρον, βαρύτερον δὲ µόλυβδον΄ τὸν μὲν γὰρ σίδηρον dvo- 
µάλως συγχεῖσθαι xal τὸ χενὸν ἔχειν πολλαχῇ xal χατὰ μεγάλα, πεπυχνῶσθαι 
δὲ κατὰ. ἔνια, ἁπλῶς δὲ πλέον ἔχειν χενόν. τὸν δὲ µόλυβδον ἔλαττον 
ἔχοντα χενὸν ὁμαλῶς συγχεῖσθαι (xal) κατὰ πᾶν ὁμοίως, διὸ βαρύτερον µέν, 
µαλακώτερον δ᾽ εἶναι τοῦ σιδήρου. περὶ μὲν (οὖν) βαρέος xal χούφου 
καὶ σχληροῦ xal μαλαχοῦ ἐν τούτοις ἀφορίζει. τῶν δὲ ἄλλων αἰσὂητῶν 
οὐδενὸς εἶναι φύσιν, ἀλλὰ πάντα πάθη τῆς αἰσθήσεως ἀλλοιουμένης, ἐξ ἧς 
γίνεσθὃαι τὴν φαντασίαν. οὐδὲ γὰρ τοῦ ψυχροῦ xal τοῦ θερμοῦ «φύσιν 
ὑπάρχειν, ἀλλὰ τὸ σχημα μεταπῖπτον ἐργάζεσθαι xal τὴν Ἡμετέραν ἀλλοί- 
ὦσιν. 6 τι γὰρ ἂν ἄθρουν T, τοῦτ ἐνισχύειν ἑκάστῳ, τὸ δ εἰς μαχρὰ δια- 
νενεμηµένον ἀναίσθητον εἶναι. σημεῖον δ ὡς οὐκ εἶσὶ φύσει τὸ μὴ ταὐτὰ 
πᾶσι φαίνεσθαι τοῖς Quot, ἀλλ ὃ ἡμῖν γλυχύ, τοῦτ ἄλλοις πιχρὸν xai 
ἑτέροις ὀξὺ χαὶ ἄλλοις δριμὺ τοῖς δὲ στρυφνὸν xal τὰ ἄλλα δ ὡσαύτως. 
ἔτι δ) αὐτοὺς µεταβάλλειν τῇ χράσει χατὰ τὰ πάθη xal τὰς ἹΠλιχίας' Tj 
καὶ φανερόν, ὡς Ἡ διάθεσις αἰτία τῆς φαντασίας. ἁπλῶς μὲν οὖν περι τῶν 
αἰσθητῶν οὕτω δεῖν ὑπολαμβάνειν. οὗ μὴν αλλ) ὥσπερ xal τὰ ἄλλα xal 
ταῦτα ἀνατίθησι τοῖς σχήµασι. πλὴν οὐχ ἁπάντων ἀποδίδωσι τὰς µορφάς, 
ἀλλά μᾶλλον τῶν χυλῶν καὶ τῶν χρωμάτων xal τούτων ἀχριβέστερον διο- 
ρίζει τὰ περὶ τοὺς χυλοὺς ἀναφέρων τὴν Φφαντασίαν πρὸς ἄνθρωπον. 
τὸν μὲν οὖν ὀξὺν εἶναι τῷ σχήµατι γωνοειδή τε xal πολυκαμπῆ xal μικρὸν 
xai λεπτόν. διὰ γὰρ τὴν δριµύτητα ταχὺ xal πάντγ διαδύεσθαι, τραχὺν 
ὃ) ὄντα xal γωνοειδη συνάγειν xal συσπᾶν, διὸ xal θερμαίνειν τὸ σῶμα 
κενότητας ἑμποιοῦντα" μάλιστα γὰρ θερµαίνεσθαι τὸ πλεῖστον ἔχον χενόν. 
τὸν δὲ γλυχὺν ἐκ περιφερῶν συγχεῖσθαι σχημάτων (xal) οὐκ ἄγαν μικρῶν, 








Stephanus: τοῦ PF | 


611 


θὸ 


64 


ες paxpà ΡΕ 


1 µάλιστα (καὶ Ίκιστα) coni. Burchard, qui 
pergit xevóv Éyov. fortasse xal τὰ λοιπὰ cf. v.15 
p. 525, 2 || δ᾽ ἔτι Schneider, at cf. p. 521, 14 || 
ἑναπόλειψιν ΡΕ: corr. Papencordt conl. $ 74 || 
2 τοῦ ante σχληροῦ suspectum cf. v.'7 || τοῦ 
ante βαρέος addebst Philippson || 3 µό- 
λιβδον P pr. F itemque infra v. 5 || dvo- 
µάλως P: ἀνωμαλῶς pr. F || 4 post μεγάλα 
distinxi || πεπυχνῶσθαι xal [xal compend.] 
xatà PF: correxi. similiter dietum xatd 
μικρὸν parvo intervallo p. 521, 7 || 6 καὶ 
addidi ante χατὰ cf. p. 521, 8. an xal κατὰ 
πᾶν ὁμοίως πεπυχνῶσθαι2 similiter Schneider 
xal xatà πᾶν ὁμοίως πυχνόν cf. Arist. meteor. 
III 6 p. 9775 16 d5p ὁμαλὸς xol πυχνὸς 
ὁμοίως. Philippson addi iussit pavóv || 7 
τοῦ extr. v. delevit, tum initio alterius ite- 
ravit P || οὖν addidit Schneider || 11 µετα- 
πῖπτον cf. Democritus apud Sext. VII 136 || 
12 ἀθροῦν (sic pr. F) ἡ F: ἄθρουν ἡ P || τοῦτ᾽ 


in longa spatia dispersum : εἰς μικρὰ 
Schneider || 18 τὸ F: τῷ P || ταῦτα PF: 
ταυτὰ correxit Vossianus || 15 δρυμὺ pr. F || 
στυφνόν F || 16 τῇ κρίει PF: corr. 
Schneider: την xpíotv volebat cum Papen- 
cordtio Mullach || x, τὰ πάθη P: καὶ τὰ 
πάθη F: corr. Papencordt. scriptum fuit γτὰ 
τὰ πάθη || 7j καὶ PF: corr. Stephanus || 19 
ταῦτα sc. τὰ πάθη || ἀντίθησι pr. F: ἀντιτίθησι 
sec. F: corr. Stephanus || 20 μᾶλλον PF: 
malim µόνων || 21 χυλοὺς F: Ὑχυλοὺς in 
litura (ex χυμοὺς opinor corr.) P || 22 οὖν 
om. Stepbanus || τῷ ὄμματι Ρ et rescriptum F: 
corr. Coray || 22 et 24 γωνοειδῆ P : γωνυοειδῆ 
pr. F: Ίωνιοειδῆ sec. F. servavi praesertim 
in Democriteis γωνοειδῆ ut ex γῶνος [cf. He- 
sych. s. v. γῶνορ et γῶνος] probe formatum cf. 
Theophr. d. caus. pl. VI 16 10 8 || 23 δια- 
δύνεσθαι Ῥ pr. F: corr, sec. F || 26 καὶ addidi 


518 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


διὸ xal διαχεῖν ὅλως τὸ σῶμα x«l οὐ βιαίως, xal οὐ ταχὺ πάντα περαίνειν 
τοὺς (8) ἄλλους ταράττειν, ὅτι διαδύνων πλανᾷ τὰ ἄλλα καὶ ὑγραίνει" 
ὑγραινόμενα δὸ xal ix τῆς τάξεως χινούµενα συρρεῖν ei; τὴν χοιλίαν' ταύτην 


66 γὰρ εὐπορώτατον εἶναι διὰ τὸ πλεῖστον ἐνεῖναι χενόν. 


τὸν δὲ 


στρυφνὸν ἐκ μεγάλων σχημάτων καὶ πολυγωνίων xol περιφερὲς ἠκιστ 5 
àyóvtov* ταῦτα γὰρ ὅταν εἰς τὰ σώματα ἔλθῃ, ἐπιτυφλοῦν ἐμπλάττοντα τὰ 


φλεβία xal χωλύειν συρρεῖν, διὸ xol τὰς χοιλίας ἴστάναι. 


τὸν δὲ πιχρὸν 


ἐκ μιχρῶν xal λείων xal περιφερῶν, τὴν περιφέρειαν εἱληχότα xal χαμπὰς 
ἔχουσαν, διὸ xal Ἰλισχρὸν εἶναι καὶ κολλώδη. ἀλμυρὸν δὲ τὸν ἐκ μεγάλων 
καὶ οὐ περιφερῶν, ἀλλ ἐπ᾽ ἑνίων xal σκαληνῶν, διὸ οὐδὲ πολυχαμπῶν 10 
(βούλεται δὲ σχαληνὰ λέγειν, ἅπερ παράλλαξιν ἔχει πρὸς ἄλληλα xal συµ- 
πλοκήν)' μεγάλων µέν, ὅτι ἡ ἀλμυρὶς ἐπιπολάζει μιχρὰ γὰρ ὄντα xal 
τυπτόµενα τοῖς περιέχουσι µίγνυσθαι ἂν τῷ παντί' οὐ περιφερῶν ὃ., ὅτι τὸ 
μὲν ἀλμυρὸν τραχύ, τὸ δὲ περιφερὸς λεῖον [οὐ] σχαληνῶν δὲ διὰ τὸ μὴ 


6" περιπλάττεσδαι, διὸ φαφαρὸν εἶναι. 


φερῃ xol γωνιοειδή, σκαληνὸν δὲ οὐκ ἔχειν. 


τὸν δὲ δριμὺν μικρὸν καὶ περι- 16 
τὸν μὲν γὰρ δριμὺν πολυ- 


γώνιον ποιεῖν τῇ τραχύτητι θερμαίνειν xal διαχεῖν. [διὰ τὸ μιχρὸν εἶναι καὶ 
περιφερῃ xal d ἀγωνιοειδῆ] xal γὰρ τὸ γωνιοειδὲς εἶναι τοιοῦτον. ὡσαύτως 
δὲ xal τὰς ἄλλας ἑχάστου δυνάµεις ἀποδίδωσιν αἀνάγων εἰς τὰ σχήματα. 
ἁπάντων δὲ τῶν σχημάτων οὐδὲν ἀχέραιον εἶναι xai ἁμιγὲς τοῖς ἄλλοις, 20 
ἀλλ ἐν ἑκάστῳ πολλὰ εἶναι καὶ τὸν αὐτὸν ἔχειν λείου xal τραχέος καὶ 


1 fortasse διαχεῖν λείως cf. Theophr. l.c. VI 15 
Plut. p. 11224 1087 || σῶμα sic P itemque sed 
paene evanidum F || οὗ ante ταχὺ delebat 
Schneider sed cf. p.517, 23 || 2 δ᾽ addidit 
Schneider || ἄλλους cf. Theophr. |. c. τὰ $' αὖ 
συνεστῶτα διαχαλᾷ unde addas xal || 3 (ἐς) ca5- 
την coni. Usener || 4 διὰ τοῦτο πλεῖστον elvat PF : 
correxi. nempe vitium διὰ τοῦ superscripto τὸ 
correcturus erat archetypi librarius. διὰ τὸ 
ταύτης πλεῖστον εἶναι Schneider || 6 ἐπιτυφλοῦν 
P: item F sed ἐπι postea refectum, τυφλοῦν 
paene evanidum || 7 τὸν δὲ πι... . ἐκ μικρῶν 
F xpóv litteris prorsus oblitteratis || 8 τὴν 
[partim obscuratum] περιφέρειαν — 10 περιφε- 
pov in cont. omissa, in summo mrg. addidit 


τα α 

pr. F || εἶληκι P: εἰλημμέν (a super v scriptum 
nunc evanuit) F: correxit ut pleraque 
Burchard cum Philippsone |] xal χαμπὰς 
ἔχουσαν sic PF i. e. πολυκαμπῆη cf. v. 10. 
χαίπερ χαμπὰς É. Burchard||9 γλίσχρων P : γλι- 
σχρῶν F || xal χολλώδη F: κολλώδη (καὶ 
extr. v. omisso) P || ἀλμυροὶ δὲ cà PF: 
ἀλμυρὸν δὲ τὸν non respondet ceteris, unde 
τὸν δὲ ἀλμυρὸν desideres, sed cf. Theophr. 
d. caus. pl. VI 16 | 10 ἐξ ἑνίων Burchard || 





xal σκαληνῶν scripsi: μὲν σκαληνῶν ΡΕ | 
πολυχαμπῶν sic P et obscurato accentu F || 
13 µίγνυθαι ἂν sic PF || τῶ παντἰ P: idv 
(sic) τῶ παντί (sed τῷ evanidum) F || 14 
οὐ σκαληνὸν PF: corr. Philippson || δὲ διὰ 
paene evanida F || 15 μιχρὰ sc. σχήματα 
coniecit Usener || 16 χαὶ Twvtoc? PF, 
sed xal evanidum in F || 17 proxima ali- 
cubi labem traxerunt. intellegerem haec: τὸν 
μὲν γὰρ δριμὺν πολυγώνιον ὄντα τῷ τραχύτητι 
θερµαίνειν καὶ διαχεῖν (cf. p. 517, 25]. inse- 
quentia διὰ — ἀγωνιοειδῃη huc non pertinent 
cf. ad. v. 18 || 18 καὶ ἀγωνιοειδη ΡΕ || post 
τοιοῦτον intercidit, quale Theophrastus de 
caus. pl. VI 16 definit λιπαρὸν δὲ τὸν λεπτὸν 
xal στρογγύλον xal μικρόν. unde haud scio 
an residua sint falso vv. 17. 18, inserta sic 
conformanda: «τὸν δὲ) λιπαρὸν μικρὸν εἶναι 
xal περιφερῃ xal οὗ γωνιοειδη. de forma cf. 
v. 15. 16 || 20 ἁμιγῆ PF: corr. Vossianus Ca- 
motius. τοῖς ἄλλοις ut Mor. Magn. p. 1204438 
τὸ 0 ἀγαθὸν ἁμιγές ἐστι τοῖς φαύλοις cf. top. 
III 5 p. 11922" sqq. || 21 post ἑχάστῳ addebat 
χυλφ Philippson, quod cogitando facile sup- 
pleas || πολλοὺς PF : corr. Wimmer || desideres 
µετέχειν, sed vide ne audiendum sit σγήµατα 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ θῦ--τθ0 


519 


περιφεροῦς xal ὀξέος xal τῶν λοιπῶν. οὗ 0 ἂν ἐνῇ πλεῖστον, τοῦτο μάλιστα 
ἐνισχύειν πρός τε τὴν αἴσθησιν καὶ τὴν δύναμιν. ἔτι δὲ εἰς ὁποίαν ἕξιν ἂν 


εἰσέλΌῃ, διαφέρειν [γὰρ] οὐκ ὀλίγον. 


τἀναντία τὸ αὐτὸ πάθος ποιεῖν ἑνίοτε, 


xal διὰ τοῦτο τὸ αὐτὸ τἀναντία xol 
xal περὶ μὲν τῶν χυλῶν 68 


& οὕτως ἀφώρικεν' ἄτοπον ὃ᾽ ἂν φανείη πρῶτον μὲν τὸ μη πάντων ὁμοίως 
ἀποδοῦναι τὰς αἰτίας, ἀλλὰ βαρὺ μὲν xal χοῦφον xal μαλαχὸν xal σχληρὸν 
καὶ µεγέθει xal σµιχρότητι xal τῷ pavo xal πυχνῷ, δερμὸν δὲ καὶ Φυχρὸν 
xal τὰ ἄλλα τοῖς σχήµασιν *. ἔπειτα βαρέος μὲν xol κούφου xol σχληροῦ 
καὶ μαλαχοῦ καθ) αὐτὰ ποιεῖν φύσεις (μέγεδος μὲν γὰρ xal σµιχρότης xal 

10 τὸ πυχνὸν xal τὸ μανὸν οὐ πρὸς ἕτερόν ἐστι), Ὀερμὸν δὲ xal φυχρὸν xal 
τὰ ἄλλα πρὸς τὴν αἴσθησιν, καὶ ταῦτα πολλάχις λέγοντα, διότι τοῦ χυλοῦ 


τὸ σχῆμα σφαιροειδές. 


ὅλως δὲ µέγιστον ἐναντίωμα xal κοινὸν ἐπὶ 69 


πάντων, dua μὲν πάθη ποιεν τῆς αἰσθήσεως, dua δὲ τοῖς σχήµασι διο- 
ρίζειν, καὶ τὸ αὐτὸ φαίνεσθαι τοῖς μὲν πικρόν, τοῖς δὲ γλυχύ, τοῖς Ó ἄλλως. 
15 οὔτε γὰρ οἷόν (τε) τὸ σχῆμα πάθος εἶναι οὔτε ταὐτὸν τοῖς μὲν σφαιροειδές, 


τοῖς 0 ἄλλως, 


πιχρόν, οὐδὲ χατὰ τὰς ἡμετέρας Etew; µεταβάλλειν τὰς µορφάς, 


ἀνάγχη 5' [εἴπερ] ἴσως, εἴπερ τοῖς μὲν γλυχύ, τοῖς δὲ 


ἁπλῶς δὲ 


τὸ μὲν σχῆμα xaÜ' αὑὗτό ἐστι, τὸ δὲ γλυχὺ καὶ ὅλως τὸ αἰσθητὸν πρὸς 
ἄλλο xal ἐν ἄλλοις, ὥς φησιν. ἄτοπον δὲ xal τὸ πᾶσιν ἀξιοῦν ταὐτὸ φαί- 
20 νεσθαι τῶν αὐτῶν αἰσθανομένοις xal τούτων τὴν ἀλήδειαν ἐλάγχειν, xal 
ταῦτα εἱρηχότα πρότερον τὸ τοῖς ἀνομοίως διαχειµένοις ἀνόμοια φαίνεσθαι 


xal πάλιν τὸ μηθὲν μᾶλλον ἕτερον ἑτέρου τυγχάνειν τῆς ἀληδθείας. 


εἰχὸς 10 


1&p τὸ βέλτιον τοῦ χείρονος xal τὸ ὑγιαῖνον τοῦ χάμνονῖος' χατὰ φύσιν 
γὰρ μᾶλλον. ἔτι δὸ εἴπερ μὴ ἔστι φύσις τῶν αἰσθητῶν διὰ τὸ μὴ ταὐτὰ 
a5 πᾶσι φαίνεσθαι, δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν ζῴων οὐδὲ τῶν ἄλλων σωμάτων’ οὐδὲ 
γὰρ περὶ τούτων ὁμοδοξοῦσι. καίτοι εἰ μὴ xal διὰ τῶν αὐτῶν γίνεται πᾶσι 
τὸ γλυχὺ x«l τὸ πιχρόν, ἀλλ $ ye φύσις τοῦ πικροῦ xal τοῦ ἤλυχέος j 


αὑτῃη φαίνεται πᾶσιν. 


ὅπερ xal αὐτὸς ἄν δόξειον ἐπιμαρτυρεῖν. 


πῶς γὰρ 


dy τὸ ἡμῖν πικρὸν ἄλλοις ἦν γλυχὺ xal στρυφνόν, εἰ µή τις ἦν ὡρισμένη 


1 ὀξέως pr. F || οὐ $' pr. F: ὦ δ᾽ P sec. F: 
corr. Wimmer || ἔνι PF: corr. Wimmer || 
2 ἂν post ὁποίαν transposuit Usener || ὃ 
εἰσέλθη sec. F: εἰσέλθοι P (pr. F?) || γὰρ 
seclusit Schneider, qui xal τοῦτο διὰ quod 
babent libri transposuit || 6 βαρὺ Philippson: 
δριμὺ ΡΕ || 7 σκληρότητι PF: corr. Wim- 
mer cf. v. 9 || 8 post σχήµασιν intercidisse 
vidit Schneider velut διορίζειν cf. v. 13 
p. 516,19.520, 11 || 10 θερμῶν δὲ xal φυ- 
χρῶν καὶ τῶν ἄλλων PF: corr. Usener sc. 
ποιεῖν || 1l χυμοῦ PF: corr. Schneider || 
12 ὅλως videtur ex ὅλος corr. F || 14 
ἄλλοις PF: correxi cf. v. 16 || 15 οἷον 
οὔτε yàp PF: correxi. οὐχ οἷό τε γὰρ 
Schneider || 16 ἄλλως P: ἄλλοις F || εἴπερ 


ἴσως εἴπερ PF: corr. Stephanus. εἶπερ ὡς 
εἶπεν Wimmer, qui post πικρὸν v. l7 lacu- 
nam signavit. immo intellege: si forma va- 
rielatem facit, alii aliter. sentire non pos- 
eunt et si mazime possunt, eundem tamen 
eosdem semper tenere sensum necesse est || 18 
τὸ super δὲ Ε || 19 ἄτοπον sic PF || 20 τούτῳ 
coni. Coray || 21 τούτοις ἀνομοίως P: τού- 
τοις ἀνομοίοις F: corr. Wimmer || ὅμοια 
PF: corr. Coray || φαίνεται PF: corr. Ste- 
phanus || 23 τὸ ὑγιαῖνον τοῦ χάµνοντος P 
itemque F, sed xal τὸ ὑΥ prorsus oblitte- 
rata || 26 xal διὰ τῶν αὐτῶν P itemque F 
sed obliterata διὰ τῶ || 27 τοῦ ante γλύχεος 
F sed evanidum: om. P || 28 πῶς P: oblit- 
teratum F 


520 


11 


12 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


φύσις αὐτῶν; ἔτι δὲ ποιε σαφέστερον, ἐν οἷς φησι Ἰίνεσθαι μὲν 
ἕκαστον xal εἶναι xat! ἀλήθειαν, ἰδίως ὃ ἐπὶ πικροῦ 'μοῖραν ἔχειν 
συνέσεως,. ὥστε διά τε τούτων ἐναντίον ἂν φανείη τὸ jy, ποιεῖν φύσιν τινὰ 
τῶν αἰσθητῶν x«l πρὸς τούτοις, ὅπερ ἐλέχΌη xol πρότερον, ὅταν σχημα 
μὲν ἀποδιδῷ τῆς d οὐσίας ὥσπερ xal τῶν ἄλλων, μὴ εἶναι δὲ λέγῃ φύσιν’ 
3| γὰρ οὐδενὸς ὅλως 7| χαὶ τούτων ἔσται τῆς αὐτῆς ye ὑπαργούσης αἰτίας. 
ἔτι δὲ τὸ Θερμόν τε xal φυχρόν, ἅπερ ἀρχὰς τιδέασιν. εἰχὸς ἔχειν τινὰ 
φύσιν, εἰ δὲ ταῦτα xal τὰ ἄλλα. νῦν δὲ σκληροῦ μὲν xal μαλαχοῦ xal 
βαρέος xal κούφου ποιεῖ τιν οὐσίαν, ἅπερ οὐχ ἧττον ἔδοξε λέγεσθαι πρὸς 
ἡμᾶς, θερμοῦ δὲ καὶ φυχροῦ xal τῶν ἄλλων οὐδενός. καίτοι τό qe βαρὺ 
xal χοῦφον ὅταν διορίζη τοῖς µεγέθεσιν, ἀνάγχη τὰ ἁπλᾶ πάντα τὴν αὐτὴν 


ἔχειν ὁρμὴν τῆς φορᾶς, ὥστε μιᾶς τινος ἂν ὕλης sim xal τῆς αὐτῆς: 


φύσεως, ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἔοιχε συνηχολουθηχέναι τοῖς ποιοῦσιν 
ὅλως τὸ φρονεῖν κατὰ τὴν ἀλλοίωσιν, ἦπερ ἐστὶν ἀρχαιοτάτη δόξα. πάντες 
γὰρ οἱ παλαιοὶ χαὶ [οἱ] ποιηταὶ χαὶ σοφοὶ κατὰ τὴν διάθεσιν ἀποδιδόασι 
τὸ φρονεῖν. τῶν δὲ χυλῶν ἑχάστῳ τὸ σχῆμα ἀποδίδωσι πρὸς τὴν δύναμιν 
ἀφομοιῶν τὴν ἐν τοῖς πάθεσιν ὅπερ οὗ µόνον ἐξ ἐχείνων, ἀλλὰ xal àx 
τῶν αἰσθητηρίων ἔδει συµβαίνειν ἄλλως τε χαὶ el πάθη τούτων ἐστίν. οὐ 
γὰρ x&v τὸ σφαιροειδὲς οὐδὲ τὰ ἄλλα σχήµατα τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν, 
ὥστε xatà τὸ [κάτω] ὑποκείμενον ἔδει διορίζειν, πότερον ἐξ ὁμοίων ἢ ἐξ 
ἀνομοίων ἐστὶ καὶ πῶς ἡ τῶν αἰσθήσεων ἀλλοίωσις Ἰίνεται, xal πρὸς τούτοις 
ὁμοίως ἐπὶ πάντων ἀποδοῦναι τῶν διὰ τῆς ἀφῆς xal μὴ µόνον τὰ περὶ 
Ἰεῦσιν. ἀλλὰ xal ταῦτα μὲν ἤτοι διαφοράν τινα ἔχει πρὸς τοὺς χυλούς, 


18 


ἣν ἔδει διελεῖν, 7| xal παρεῖται δυνατὸν ὃν ὁμοίως εἰπεῖν. 


τῶν δὲ 


χρωμάτων ἁπλᾶ μὲν λόγει τέτταρα. λευχὸν μὲν οὖν εἶναι τὸ λεῖον. ὃ γὰρ s 


1 Zeller coni. φησὶ τὸ φαινόµενον ἑκάστῳ, 
sed audiendum ἕκαστον ὃ αἰσθανόμεθα cf. 
γίνεται p. 519, 26 || 2 πικροῦ Schneider cf. 
p. 919, 29: μικροῦ ΡΕ || ἔχει P: ἔχη F: corr. 
Stephanus. verte: nominatim autem de amaro 
nos habere notitiam convenientem. Demo- 
criteum συνιέναι in similibus est ap. Sext. VII 
196 || 3 τε Schneider: τι PF || ἂν qat 
Brandis in schedis || 4 post αἰσθητῶν audias 
τοῖς ἄλλοθι λεγοµένοις || 5 οὐσία cum idem 
sit ac φύσις cf. v. 9, hic stare nequit. Όερμα- 
σίας veri similiter coniecit Usener, qui ὅπερ 
ἐλέχδη xal πρότερον refert ad p. 516,15. 
917, 10sqq. 519, 7. 10 || λέγει F. || 7 τιθέασιν 
ad alios philosophos ut Parmenidem referen- 
dum videtur || 9 τὴν οὐσίαν ΡΕ: correxi cf. 
v. ὃ φύσιν τινὰ, v. 7 τινὰ φύσιν || ὅπερ PF: 
corr. Schneider || 11 διορίζει F || 12 φορᾶς 
sic PF: Theophr. atomos puras intellegere 
vídetur ut Arist. d. cael. III 1 p. 203325 
cf. supra p. 516,25sq. Zeller I* Τ{8]. τὸν 


αὐτὸν ἔχειν ὅρον τῆς μορφῆς vel τῆς διαφορᾶς 
Wimmer || 18. ἀλλὰ κτλ. cf. p. 517, 16 sq. 
9sq. 515,28 sq. || 15 οἱ delevi || 16 τὸ 
φρονεῖν P pr. F: περιφρονεῖν renovator F | 
ἀποδιδόασι ΡΕ: corr. Schneider || 17 ἀφο- 
μοιῶν F: ἀφομοιοῦν P || τοῖς ἐν toic P' pr. 
F: τῆς ἐν τοῖς sec. F: corr. Schneider || 20 


t 
ὥστε xal τὸ κάτω [κά P] χείµενον FP: correxi 
ὥστε xal τὸ ὑποχείμενον Schneider, ὥστε xal 
xatd τὸ ὑποχείμενον Wimmer. scilicet κατὰ 
compendiose super xal scriptum praepositio- 
nem ὑπὸ expulit || 21 ἀνομοίων scripsi: ἀμφοῖν 
ΡΕ || 22 τὰ περὶ γεῦσιν non sana sunt ἐπὶ 
τῶν περὶ γεῦσιν voluerat Schneider, satis erat 
τῶν περὶ γεῦσιν. sed proxima non congruunt, 
ut τὰ περὶ γεῦσιν δηλῶσαι. ταῦτα γὰρ [sc. τὰ 
διὰ τῆς ἀφῆς] corrigere malim |! 24 ἣν P sec. 
F: 3| pr. F [ εἰ καὶ Stephanus || παρεῖται 
PF: παρεῖναι [sc. τῆν διαφοράν] Schneider 


1 


cQ 


20 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ 71—76 


ἂν μὴ τραχὺ μηδ ἐπισχιάζῃ μηδὲ δυσδίοδον T, τοιοῦτον πᾶν λαμπρὸν εἶναι. 
δεῖ δὲ xal εὐθύτρυπα xal διαυγή τὰ λαμπρὰ εἶναι. τὰ μὲν οὖν σχληρὰ 
τῶν λευχῶν éx τοιούτων σχημάτων συγχεῖσθαι olov Ἡ ἑἐντὸς πλὰξ τῶν 
χογχυλίων. οὕτω γὰρ ἂν ἄσχια xal εὐαγή xal εὐθύπορα εἶναι. τὰ (δὲ) 
φαθυρὰ xal εὔθρυπτα ἐκ περιφερῶν μὲν λοξῶν δὲ τῇ θέσει πρὸς ἄλληλα 
xal χατὰ δύο συζαύξει, τὴν δ᾽ ὅλην τᾶξιν ἔχειν ὅτι μάλιστα ὁμοίαν. τοι- 
ούτων ὃ) ὄντων φαθυρὰ μὲν εἶναι, διότι κατὰ μιχρὸν $ σύναψις εὔθρυπτα 
6, ὅτι ὁμοίως χεῖνται' ἄσχια δέ, διότι λεῖα xal πλατέα" λευκότερα ὃ) ἆλ- 
λήλων τῷ τὰ σχήματα τὰ εἰρημένα xal ἀχριβέστερα xal ἀμιγέστερα εἶναι 
καὶ τὴν τᾶξιν xal τὴν ÜO£ow ἔχειν μᾶλλον τὴν εἰρημένην. τὸ μὲν 
οὖν λευχὸν ἐκ τοιούτων εἶναι σχημάτων. τὸ δὲ µέλαν ἐχ τῶν ἐναν- 
τίων, ἐχ τραχέων xal σχαληνῶν καὶ ἀνομοίων' οὕτω γὰρ ἂν σχιάζειν 
xal οὐχ εὐθεῖς εἶναι τοὺς πόρους οὐδ εὐδιόδους, ἔτι δὲ τὰς ἀπορροίας 
νωθεῖς xal ταραχώδεις διαφέρειν Ὑάρ τι xal τὴν ἀπορροὴν τῷ ποιὰν εἶναι 
πρὸς τὴν φαντασίαν, ἣν Ἰίνεσθαι διὰ τὴν ὀναπόληψιν τοῦ ἀέρος ἀλλοίαν. 

ἐρυθρὸν ὃ) ἐξ οἴωνπερ xal τὸ Ὀερμόν, πλὴν ἐκ µειζόνων. ἐὰν γὰρ αἵ 
συγκρίσεις ὦσι µείζους ὁμοίων ὄντων τῶν σχημάτων μᾶλλον ἐρυθρὸν εἶναι. 
σημεῖον δ᾽ ὅτι ἐκ τοιούτων τὸ ἐρυθρόν' ἡμᾶς τε Ἱὰρ Ὀερμαινοµένους 
ἐρυθραίνεσθαι xal τὰ ἄλλα τὰ πυρούµενα, μέχρις ἂν οὗ ἔχῃ τὸ τοῦ πυρο- 
ειδοῦς. ἑρυθρότερα δὲ τὰ ix μεγάλων ὄντα σχημάτων οἷον τὴν φλόγα χαὶ 
τὸν ἄνθραχα τῶν χλωρῶν ξύλων 7| τῶν αὔων, xal τὸν σίδηρον δὲ xal τὰ 
ἄλλα τὰ πυρούµενα" λαμπρότατα μὲν γὰρ εἶναι τὰ πλεῖστον ἔχοντα xal 
λοπτάτατον πῦρ, ἑρυθρότερα δὲ τὰ παχύτερον xal ἔλαττον. διὸ xal ἦττον 
εἶναι δερμὰ τὰ ἐρυθρότερα. δερμὸν [μὲν] γὰρ τὸ λεπτόν. τὸ δὲ χλωρὸν 
ἐκ τοῦ στερεοῦ xal τοῦ χενοῦ συνεστάναι T μεγάλων ἐξ ἀμφοῖν, τῇ Ὀέσει δὲ 
χαὶ τάξει αὐτῶν τὴν χρόαν. τὰ μὲν οὖν ἁπλᾶ χρώματα τούτοις 
χοχρῆσθαι τοις σχήµασιν ἕκαστον δὲ καθαρώτερον, ὅσῳ ἂν ἐξ ἀμιγεστέρων 


521 


14 


τὸ 


16 


1 ἀποσχίαζη PF: corr. Schneider || ᾖ Burchard: 
τι PF || 2 δε P et oblitterstum F || e- 
ρύτρυπα ΡΕ: corr. Schneider cf. v. 4. 13 || 
4 ἂν ἄσκια sic PF || δὲ addidit Schneider 
cf. $19 || 6 καὶ τὰ δύο PF: correxit Use- 
ner || συζεύξεις ΡΕ: correxi. vulgo ex Stephani 
coniectura xal τὰς δύο συζεύξεις || 8 ἀλλή- 
Aot; ΡΕ: correxi. intellege σχληρά et Φαδυρά 
cf. 8 79. ἄλλα ἄλλων Wimmer, πρὸς ἄλληλα 
post θέσιν v. 10 collocavit Schneider || 12 ἂν 
sic PF || num ἐπισχιάζειν cf. 8 73. τὸ. 80? || 
εὐθεῖς sec. F (2 pr. F): εὐθὺς P || 18 εὐδί 
--- ἔτι P: εὐδί. ἔτι F: corr. Vossian. 
Camotius || 14 τὸ ποιὰν PF: corr. Stepha- 
nus || 16 οἵωνπερ ὃ τὸ F: οἵων περὶ τὸ P: 
correxi || 17 συγκρίσεις cf. Arist. de gen et 
corr. Π 2 p. 329526 θερμὸν γάρ ἐστι τὸ συγ- 
χρῖνον τὰ ὁμογενῆ (τὸ γὰρ διαχρίνειν ὅπερ 


φασὶ ποιεῖν τὸ πῦρ [cf. p. 524, 21] συγκρίνειν 
ἐστὶ τὰ ὁμόφυλα). συγχρίσεις p. 522, 6 aliud 


αι 
significat || 18 δερµαινοµένους F || 19 μέχρις 
κτλ. suspecta cf. G. Mueller l. c. p. 60. an 
µέχρι ἂν συνέχη τὸ τοῦ πυρὸς clüoc? || 21 
καὶ -- 22 πυρούµενα immerito suspectavit 
Philippson || 22 τὰ post ἄλλα superscr. F || 
28 παχύτερα ΡΕ: corr. Stephanus || 24 μὲν 
PF: delevit Camotius Vossianus !| 25 post 
συνεστάναι hiare existimavit orationem Wim- 
mer, ix μεγάλων 9' ἀμφοῖν Mullach, at cf. 
p. 924,8. fortasse μεμιγμένων δὲ ἀμφοῖν τῇ 
δέσει xal τάξει αὐτῶν [σχημάτων] τὴν χρόαν 
sc. συνεστάναι || τῇ δέσει δὲ καὶ τάξει PF: τῇ 
δέσει xal τῇ τάξει vulgo e Schneideri conie- 
etura || 26 post τὴν χρόαν Mullach Ἰίγνεσθαι 
supplevit 


522 


11 λαμβανειν. 


T8 ειδῶν, ὅπως τὸ στίλβον τῷ µέλανι ἑνῇ- 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


T. τὰ δὸ ἄλλα κατὰ τὴν τούτων pi&y* οἷον τὸ μὲν χρυσοειδὲς xal τὸ τοῦ 
χαλκοῦ καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον ἐκ τοῦ λευχοῦ χαὶ τοῦ ἐρυθροῦ. τὸ μὲν γὰρ 
λαμπρὸν ἔχειν ἐκ τοῦ λευκοῦ, τὸ bà ὑπέρυῦρον ἀπὸ τοῦ ἐρυθροῦ. πίπτειν 
ὰρ εἰς τὰ χενὰ τοῦ λευχοῦ τῇ µίξει τὸ ἐρυθρόν. ἐὰν δὲ προστεῦῇ τούτοις 
τὸ χλωρόν, γίνεσθαι τὸ χάλλιστον χρῶμα, δεῖν δὲ μικρὰς τοῦ χλωροῦ τὰς 
συγχρίσεις slvat: µεγάλας γὰρ οὐχ οἷόν ts συγχειµένων οὕτω τοῦ λευχοῦ 
καὶ τοῦ ἐρυῦροῦ. διαφόρους δὲ ἔσεσθαι τὰς χρόας τῷ πλέον xal ἔλαττον 
τὸ δὲ πορφυροῦν ἐχ λευχοῦ xal µόλανος xal ἐρυθροῦ, 
πλείστην μὲν μοῖραν ἔχοντος τοῦ ἐρυθροῦ, μαχρὰν δὲ τοῦ µέόλανος, µέσην 
δὲ τοῦ Acuxoü: διὸ καὶ ἡδὺ φαίνεσθαι πρὸς τὴν αἴσθησιν. ὅτι μὲν οὖν τὸ 
μέλαν xai τὸ ἐρυθρὸν αὐτῷ ἐνυπάρχει, φανερὸν εἶναι τῇ ὄψει, διότι δὲ τὸ 
λευχόν, τὸ λαμπρὸν xal διαυγὲς σηµαίνειν' ταῦτα γὰρ ποιεῖν τὸ λευκόν. 
την δ᾽ ἴσατιν ix µέλανος σφόδρα xal χλωροῦ, πλείονα ὃδ μοῖραν ἔχειν τοῦ 
µέλανος" τὸ δὲ πράσινον ἐκ πορφυροῦ καὶ τῆς ἰσάτιδος, ἢ ix χλωροῦ xal 
πορφυροειδοῦς. τὸ γὰρ Ὀεῖον εἶναι τοιοῦτον xal µετέχειν τοῦ λαμπροῦ. τὸ 
δὲ χκυανοῦν ἐξ ἰσάτιδος καὶ πυρώδους, σχημάτων δὲ περιφερῶν xal βελονο- 


καὶ χυανοειδοῦς, ἐὰν δὲ T χλωρὸν μιχθῇ, φλογοειδὸς γίνεσθαι, τὸ γὰρ ἄσχιον 
xal µελανόχρων ἐξείργεσθαι. 
(τὸ) χλωρὸν ποιεῖν εὐαγὸς καὶ οὗ μέλαν. διὸ xal τὰ φυόμενα χλωρὰ τὸ 
πρῶτον εἶναι πρὸ τοῦ θερμανθῆναι xol Τ διαχεῖσθαι. καὶ πλήθει μὲν 
τοσούτων ἐπιμέμνηται χρωμάτων, ἄπειρα δὲ εἶναι καὶ τὰ χρώματα xal τοὺς 
χυλοὺς κατὰ τὰς µίξεις, ἑάν τις τὰ μὲν ἀφαιρῇ. τὰ δὲ προστιῦῇ, xal τῶν 
μὲν ἔλαττον µίσγη, τῶν δὲ πλεῖον οὐθὲν γὰρ ὅμοιον ἔσεσθαι θάτερον 
δατέρφ. 

Πρῶτον μὲν οὖν τὸ πλείους ἀποδοῦναι τὰς ἀρχὰς ἔχει τινὰ ἀπορίαν' 
ol γὰρ ἄλλοι τὸ λευχὸν xal τὸ µέλαν ὡς τούτων ἁπλῶν ὄντων µόνων, 
ἔπειτα τὸ μὴ πᾶσι τοῖς λευχοῖς µίαν ποιῆσαι τὴν µορφήν, ἀλλ ἑτέραν 


10 
16 
τὸ δὲ χαρύινον ἐκ χλωροῦ 
σχεδὸν δὲ xal τὸ ἐρυθρὸν τῷ λευκῷ μιχθὲν 
30 
25 





ὃ ἔχει PF: corr. Camotius || ἀπὸ τοῦ δερμοῦ 
PF: corr Burchard || 5 δε PF: corr. 
Schneider || 7 διαφοραῖς PF: corr. Ste- 
phanus || 9 μακρὰν pr. PF: μικρὰν (t su- 
perser.) sec. P. at atri permultum inesse elucet 
ex v. ll || µέσν F i. e. mediocrem: 
μέσον P || 11 αὐτῶ F paene evanidum: 
om. P || 13 πλείνα P: πλοίω sic F || 15 
sulphuris exemplum vix quadrare vidit 
Burchard ante τὸ γὰρ excidisse quaedam 
suspicatus. 
xal πορφυροειδοῦς subviridem colorem distin- 
guat, conicio τὸν γὰρ ióv aeruginem, in 
quam splendor certe cadit || 16 βελωνοειδῶν 
P || 18 suspicor ἐὰν δὲ xol λαμπρὸν μιχθῇ, 
φλογοειδὲς ίνεσθαι (τοῦτο γὰρ ἄσχιον) xal τὸ 
µελανόχρων ἐξείγρεσθαι vel τῷ γὰρ ἀσκίῳ τὸ 


cum eis quae addit ἐκ χλωροῦ 





μελ. ἐξείργεσθαι cf. p. 523, 9. πλέον post χλωρὸν 
additum volebat Schneider; τὸ γὰρ κατά- 
σχιον Mullach || τὸ γὰρ---ἐξείργεσθαι om. primo 
P, tum errore animadverso syllabae 7i, 
quae est in fine versus, νεσθαι τὸ γὰρ ἄσχιον 
xai µελανόχρων in mrg. continuavit, ἐξείργ 
autem erasa littera v (ex Ὑίνσθαι residua) 
syllabae εσθαι praefixit || 20 τὸ post μιχδὲν 
add. Burchard || 21 διαχεῖσθαι frustra tuetur 
Mullach p. 355. au διαχα(εσθαι2 || 22 τοσοῦ- 
τον ἐπιμέμιχται PF: corr. Schneider || xoi τὰ 
Xpépaca P: τὰ χρώματα F || 23 καὶ τὰς 
pr. F || 24 µίσχεν PF: corr. Schneider || 
29 Βατέρου ΡΕ: om. Vossian.: corr. Schnei- 
der || 26 τὰς ἀργὰς cf. $ 59 τότε λευχὸν xal 
τὸ μέλαν ἀρχαί cf. Prol. p. 222! |; 27 ἁπλῶν 
sic PF || 28 τὸ μὲν pr. PF: corr. eadem pr. F 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $76—80 


τοῖς σχληροῖς xal τοῖς φαθυροῖς- 


523 


εἰ γὰρ εἰχὸς ἄλλην αἰτίαν εἶναι τοῖς 


διαφόροις χατὰ τὴν ἀφήν, o0 δᾶν ἅτι τὸ σχημα αἴτιον εἴη τῆς διαφορᾶς, 
ἀλλὰ μᾶλλον ἡ δέσις: ἐνδέχεται γὰρ xal τὰ περιφερῃ xal ἁπλῶς πάντα 


ὀπισχιάζειν ἑαυτοῖς. 


σημεῖον δ6. xal γὰρ αὐτὸς ταύτην φέρει τὴν πίστιν, 


s ὅσα τῶν λείων µέλανα φαίνεται" διὰ γὰρ τὴν σύμφυσιν xal τὴν τάξιν ὡς 
τὴν αὐτὴν ἔχοντα τῷ µέλανι φαίνεσθαι τοιαῦτα. xol πάλιν ὅσα λευχὰ τῶν 
τραχέων' ἐκ μεγάλων γὰρ εἶναι ταῦτα xal τὰς συνθέσεις οὐ περιφερεῖς, 
ἀλλὰ “προχρόσσας) xal τῶν σχηµάτων τὰς μορφὰς ἀγνυμένας, ὥσπερ f, 
ἀνάβασις xal τὰ πρὸ τῶν τειχῶν ἔχει χώματα’ τοιοῦτον γὰρ ὃν ἄσκιον 


10 εἶναι xai οὐ κωλύεσθαι τὸ λαμπρόν. 


πρὸς δὲ τούτοις πῶς λέγει καὶ 80 


:ζῴων τὸ λευχὸν ἐνίων γίνεσθαι µέλαν, εἰ τεθείησαν οὕτως, dot ἐπισχιάζειν; 
ὅλως δὸ τοῦ διαφανοῦς xal τοῦ λαμπροῦ μᾶλλον ἔοιχα τὴν φύσιν 7| τοῦ 
λευχοῦ λέγειν. τὸ γὰρ εὐδίοπτον εἶναι xol μὴ ἐπαλλάττειν τοὺς πόρους τοῦ 
διαφανοῦς' ἐπὶ πόσα δὲ λευχὰ τοῦ διαφανοῦς. ἔτι δὲ τὸ μὲν εὐθεῖς 

16 εἶναι τῶν λευχῶν τοὺς πόρους, τῶν δὲ µελάνων ἐπαλλάττειν, ὡς εἰσιούσης 
τῆς φύσεως ὑπολαβεῖν ἔστιν ὁρᾶν δέ φησι διὰ τὴν ἀπορροὴν καὶ τὴν ἔμ- 
φασιν τὴν εἷς τὴν ὄψιν εἰ δὲ τοῦτό ἐστι, τί διοίσει τοὺς πόρους χεῖσθαι 
κατ ἀλλήλους 7| ἐπαλλάττειν; οὐδὲ τὴν ἀπορροὴν ἀπὸ τοῦ χενοῦ πως γί- 


νβσθαι ῥάδιον ὁπολαβεῖν' ὥστε λεχτέον τούτου τὴν αἰτίαν. 


l οὗ γὰρ PF: correxi || 2 οὐδ) ἂν ἔτι PF cf. 
Usener jahrb. f. cl. phil. 1878, 66: οὐκ ἂν εἴποις 
Wimmer || 2 εἴη scripsi: εἶναι PF || φορᾶς PF: 
corr. Mullach |; 8 τὴν θέσιν post Schneiderum 
Wimmer || 7 μεγάλων F: μεγάλου P | 
1 οὐ περιφερες F: ὑπερφερεῖς P || 8 mpo- 
χόσσας ΡΕ: corr. Stephanus. servavit Theo- 
phrastus Democriteam glossam, ac ne pro- 
xima quidem multum & Democriteis verbis 
recedere videntur. προχρόσσας ἔρυσαν Home- 
rus 5 35 dixerat de navibus uno semicir- 
culari ordine in litore positis, ita ut altera 
super alteram exstaret pinnarum instar mu- 
rorum quas M 258. 444 χρόσσας nominat ab 
Aristarcho vel pinnas vel scalas explicatas 
cf. Lehrs Aristarch. p. 231** Hesych. s. v. 
χρόσσας. Homerum imitatur Herodotus VIT188, 
ubi Stein neque Herodotum neque Aristar- 
chum recte interpretatur. Democrito πρό- 
χροσσος latius patet, ut pinnae in hanc figuram 
^^^^^^^ continuatae significentur neque 
minus recte χῶμα propter vallorum formam, 
quam ἡ ἀνάρασις [i. e. scalae cf. Plato rep. 
ΥΠ δ]δε Plut. Rom. 20] propter ἀναβα- 
ὑμῶν ascensum [οί Herodot. II 125] vel 
circum cratera Argolicum γρυπῶν χεφαλαὶ 
apud Herodot. IV 152 πρόχροσσοι dicantur. 
quare non erat cur Mullaeh v. 8. ὥσπερ 


ν i * 
£otxe γὰρ ἀπὸ 


ἀναβαῦμίδας [debebat saltem ἀναβαθμοὺς] τὰ 
πρὸ κτλ. coniceret || µιγχνυµένας ΡΕ: cor- 
rexi. nam cum μιγνύµεναι sint cuiusvis ge- 
neris formae, μορφαὶ ἀγνύμεναι Democrito 
erant eae, quae copulatae non directam sed 
velut fractam lineam efficerent velut He- 
rodot. 1 185 ὡς 6 τε ποταμὸς βραδύτερος εἴη 
περὶ χαμπὰς πολλὰς ἀγνύμενος. similiter 
Romani velut Quintil. I 6 44 comam in gra- 
dus frangere de cincinnis quales videas in 
Messalinae, Iuliae Domnae, Mammaeae ima- 
ginibus (Visconti Iconogr. rom. pl. 28, 48, 
52) || 9 σώματα PF: correxi post Mul- 
lachium || 10 τοῦ λαμπροῦ ΡΕ: corr. Schnei- 
der || 11 ζφων Usener conl. Arist. de gen. an. 
V 5 p. 785321:à€£ ὧν ΡΕ || 18 ἀπαλλάττειν PF: 
corr. Sehneider || 14 ἐπὶ — διαφανοῦς seclusit 
Wimmer. nisi truncatum est enuntiatum, su- 
spicor τοῦ διαφανοῦς ἐστι. πρῶτα δὲ τὰ λευχὰ τοῦ 
διαφανοῦς cf. p. 024, 4 || 15 εἶναι τῶν λευκῶν 
P: item sed valde oblitter. F || ἐπαλάττειν ut 
saepius F || 16 φάσεως coni. Philippson, ὄψεως 
Usener. at opponuntur qoot ypópatov et 
ἀπορροή | ἔστιν ὁρᾶν δὲ P : prorsus evanuerunt 
F || φασὶ ΡΕ: corr. Schneider || 17 τοὺς πόρους 
P: item sed oblitterata F !| 18 πως [non πῶς] 
γίνεσθαι P : πως [clarum] Ἰίνεσθαι vel γενέσθαι 
[obscurum] F: fort. πῶς y(vexat cf. p. 524, 2 


524 


8 


[ond 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


τοῦ φωτὸς Ἡ ἀπὸ ἄλλου τινὸς ποιεῖν τὸ λευχόν. [διὸ xal τὴν παχύτητα 
τοῦ ἀέρος αἰτιᾶται πρὸς τὸ φαίνεσθαι µέλαν.] ἔτι δὲ πῶς τὸ µέλαν 
ἀποδίδωσιν, ob ῥάδιον χαταμαθεῖν $ σχιὰ γὰρ µέλαν τι xol ἐπιπρόσθησίς 
ἐστι τοῦ λευχοῦ: διὸ πρῶτον τὸ λευχὸν τὴν φύσιν. dua δὲ οὐ µόνον τὸ 
ἐπισχιάζειν, ἀλλὰ xal τὴν παχύτητα τοῦ ἀέρος xal τῆς εἰσιούσης ἀπορροῦς 
αἰτιᾶται καὶ τὴν ταραχὴν τοῦ ὀφθαλμοῦ. πότερον δὲ ταῦτα συμβαίνει διὰ 
τὸ μὴ οὐδίοπτον 7| xal ἄλλῳ Ἰίνοιτ ἂν καὶ moi [ὴ μέλαν], οὐ διασαφεῖ. 

ἄτοπον δὲ xal τὸ τοῦ χλωροῦ μὴ ἀποδοῦναι µορφήν, ἀλλὰ µόνον ἐκ τοῦ 
στερεοῦ xal τοῦ χενοῦ ποιεῖν. xotyà γὰρ ταῦτά γε πάντων xal ἐξ ὁποί- 
ων οὖν ἔσται σχημάτων. pr» Ó ὥσπερ xdv τοῖς ἄλλοις ἴδιόν τι ποιῆσαι, 
καὶ si μὲν ἐναντίον τῷ ἐρυθρῷ, καθαάπερ τὸ µέλαν τῷ λευκῷ, τὴν ἐναντίαν 
ἔχειν µορφήν’ εἰ δὲ μή ἐναντίον, αὐτὸ τοῦτ ἄν τις θαυμάσειεν, ὅτι τὰς 
ἀρχὰς οὐκ ἑναντίας Toti" δοχεῖ γὰρ ἐν πᾶσιν οὕτω. µάλιστα ὃ ἐχρῆν 
τοῦτο διαχριβοῦν, ποῖα τῶν χρωμάτων ἁπλᾶ καὶ διὰ τί τὰ μὲν σύνθετα, τὰ 
δὲ ἀσύνΌετα" πλείστη γὰρ ἀπορία περὶ τῶν ἀρχῶν. ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἴσως 
χαλεπόν. ἐπεὶ xal τῶν χυμῶν eU τις δύναιτο τοὺς ἁπλοῦς ἀποδοῦναι, 
μᾶλλον ἂν ὅδε λέγοι. περὶ δὲ ὀσμῆς προσαφορίζειν παρΏκεν πλὴν το- 
σοῦτον, ὅτι τὸ λεπτὸν ἀπορρέον ἀπὸ τῶν βαρέων moti τὴν ὀδμήν. ποῖον 
δέ τι τὴν φύσιν ὃν ὑπὸ τίνος πάσχει, οὐχέτι προσέθηχεν, ὅπερ ἴσως ἦν 
χυριώτατον. Δημόκριτος μὲν οὖν οὕτως ἔνια παραλείπει. 

Πλάτων δὲ θερμὸν μὲν εἶναί φησι τὸ διακρῖνον δι ὀξύτητα τῶν 
γωνιῶν» ψυχρὸν δὲ ὅταν δι ὑγρότητα ἐκχρίνοντα τὰ ἐλάττω xal μὴ δυνά- 
μενα εἰσιέναι τὰ µείζω χύχλῳ περιωθῇ. τῇ γὰρ par τρόµον καὶ τῷ πάθει 
ῥίγος εἶναι ὄνομα. σχκληρὸν (0f), ᾧ ἂν ἡ σὰρξ ὑπείκῃ, μαλαχὸν δέ, ὃ ἂν 
τῇ σαρχί, xal πρὸς ἄλληλα ὁμοίως. ὑπείχειν δὲ τὸ μιχρὰν ἔχον βάσιν. 
βαρὺ δὲ xal χοῦφον τῷ μὲν ἄνω καὶ κάτω διορίζειν οὗ δεῖν, οὐ γὰρ εἶναι 
τοιούτων φύσιν ἀλλὰ κοῦφον μὲν εἶναι τὸ εἷς τὸν παρὰ φύσιν τόπον 


ῥᾳδίως ἑλκόμενον, βαρὺ δὸ τὸ χαλεπῶς. τραχὺ δὲ xal λεῖο ὡς Íxavax 


1 διὸ ---μέλαν removi cf. v. 5 || 2 αἰτιᾶσθαι PF: 
corr. Schneider || ὡς PF: corr. Usener: οἷς 
Wimmer || 7 ἄλλως vulgo: correxi || 7; μέλαν 
PF: induxi. τὸ μέλαν coni. Wimmer. 7) µέλανι 
Stephanus || 8 τὸ, τὸ yAwpóv PF : corr. Schnei- 
der. τὸ χλωρῶν Stephanus || 9 ταῦτα τε PF: 
corr. Camot. Voss. taütá τε Wimmer || 10 
x«l τοῖς vulgo: correxi || 11 ἐναντω PF: 
corr. Schneider || 12 ἔχει PF: correxi || εἰ 
δ η μὴ ΡΕ: correxi. εἰ 5' εἴη μη Schneider || 
19 ἑναντία ΡΕ: corr. Schneider || ἐν 
πᾶσιν P: éx πᾶσιν F: suspicor ἅπασιν || 15 
ἀπειρία PF: corr. Camotius || 16 ἁπλ.. 6 
pr. F, sed eadem in mrg. ἁπλοὺς || 17 εἴρηχέ 
γε PF: παρηχεν Schneider. Ἀπροσαφορίζει 
(σχεδὸν ὁμοίως τοῖς πλείστοις. οὐδὲν γὰρ ἴδιον) 
εἴρηχέγε Μι]]αοἩ, quod ultimum utique εἴρηχεν 
Scribendum erat. ceterum cf. Theophr. de 


odor. 64 || 18 τῶν θερμῶν Usener. τῶν παχέων 
Mullach ||ὁδμὴην PF. servavi ut Democriteum || 
19 ὥσπερ ἴσως PF: corr. Stephanus || 
20 ὅπως ἔνια ΡΕ: corr. Stephanus || 21 
Plato 'Tim. p. 61g τὴν λεπτότητα τῶν πλευ- 
ρῶν xal γωνιῶν ὀξύτητα || 22 ibid. p. 624 
τὰ γὰρ δη τῶν περὶ τὸ σῶμα ὑγρῶν µεγαλο- 
µερέστερα εἰσιόντα, τὰ σµικρότερα ἑξωθοῦντα, 
εἰς τὰς ἐκείνων οὐ δυνάµενα ἕδρας ἑνδῦναι 
ξυνωθοῦντα ἡμῶν τὸ νοτερὸν-- τῇ δη py 
xal τῷ σεισμῷ τούτῳ τρόμος xal ῥίγος ἑτέθη. 
unde Schneider τὰ ὑγρὰ τοῦ σώματος pro 
δι) ὑγρότητα, Wimmer simplicius τῆς ὑγρό- 
τητος. sed omnia sana sunt || καὶ μὴ δυνά- 
µενα bis F || 23 mepto7, F: περιωθεῖ Ρ | 
τῷ πάχει PF: corr. Schneider || 24 ῥῆγος 
PF || δὲ om. PF: corr. Schneider || 26 cf. 
Plato Ἱ. c. p. GE 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS 6 81—86 


ὄντα φανερὰ παραλείπει xal οὐ λάγει. ἠδὺ δὲ xal λυπηρόν, τὸ μὲν 84 
el; φύσιν ἀθρόον πάθος, τὸ δὲ παρὰ φύσιν καὶ βία [λυπηρόν], τὰ δὲ µέσα 
xal ἀναίσθητα ἀνὰ λόγον. διὸ xal χατὰ τὸ ὁρᾶν οὐκ εἶναι λύπην οὐδ᾽ 
ἡδονὴν τῇ διαχρίσει xal συγχρίσει. περὶ δὲ χυμῶν ἐν μὲν τοῖς περὶ ὕδατος 
τέτταρα λάγει ὕδατος sión: ἐν χυλοῖς μὲν οἶνον ὁπὸν ἔλαιον µέλι, ἐν δὲ 
τοῖς πάθεσι τὸν γεώδη yopóv: xal διὰ ταῦτα συνάγοντα τοὺς χυμοὺς xal 
συγχρίνοντα τὰ μὲν τραχύτερα στρυφνὰ εἶναι, τὰ δὲ ἵττον αὐστηρά. τὸ δὲ 
ῥυπτιχὸν τῶν πόρων xal ἀποχαδαρτιχὸν ἀλμυρόν' τὸ δὲ σφόδρα ῥυπτιχόν, 
ὥστε xal ἐκτήκειν, πικρόν. τὰ δὲ θερμαινόμενα xal ἄνω φερόµενα χαὶ δια- 
χρίνοντα δριµέα" τὰ δὲ κυχῶντα ὀξέα, τὰ δὲ σὺν τῇ ὑγρότητι τῇ. ἐν τῇ 
γλώττῃ xal διαχυτικὰ xal συστατικὰ εἰς τὴν φύσιν γλυχέα. 
ὀσμὰς εἴδη μὲν οὐκ ἔχειν, ἀλλὰ τῷ λυπηρῷ xal Ἠδεῖ διαφέρειν. εἶναι δὲ 
τὴν ὀσμὴν ὕδατος uiv λεπτότερον, ἀέρος δὲ παχύτερον. σημεῖον δὲ ὅτι 
ὅταν ἐπιφράξαντες ἀνασπῶσιν, ἄνευ ὀσμῆς τὸ πνεῦμα εἰσέρχεται' διὸ χαθά- 
1 περ χαπνὸν xal ὁμίχλην εἶναι τῶν σωμάτων ἀόρατον. εἶναι δὲ καπνὸν 
μὲν μεταβολὴν ἐξ ὕδατος εἰς dépa, ὁμίχλην δὲ τὴν ἐξ ἀέρος εἰς ὕδωρ. 
φωνὴν δὲ εἶναι πληγὴν ὑπὸ ἀέρος ἐγκεφάλου xal αἵματος δι ὤτων µέχρι 
oye: ὀξεῖαν δὲ xal βαρεῖαν τὴν ταχεῖαν xal βραδεῖαν᾽ συμφωνεῖν δ᾽, ὅταν 
ἡ dpy τῆς βραδείας ὁμοία Ἡ τῇ τελευτῇ τῆς ταχείας. 
a9 φλόγα εἶναι ἀπὸ τῶν σωμάτων σύμμετρα μόρια ἔχουσαν τῇ ὄψει' λευχὸν 
μὲν τὸ διαχριτιχόν, µάλαν δὲ τὸ συγαριτιχκὸν ἀνὰ λόγον [δὲ] τοῖς περὶ τὴν 
σάρκα θερμοῖς xal φυχροῖς xal τοῖς περὶ τὴν γλῶσσαν στρυφνοῖς xal δρι- 
µέσι, λαμπρὸν δὲ τὸ πυρῶδες Aeuxóv, τὰ δὲ ἄλλα ἐκ τούτων’ iy ol; δὲ 
λόγοις, οὐδ᾽ et τις εἰδείη χρῆναι λάγειν φησίν, dy οὐκ ἔχομεν εἰχότα λόγον 
ο 7| ἀναγχαῖον οὖδ εἰ πειρωµένφ μὴ Ἰίγνιτο, οὐδὲν ἄτοπον, ἀλλὰ τὸν 
θεὸν δύνασθαι τοῦτο δρᾶν. ἃ μὲν οὖν εἴρηχε xal πῶς ἀφώριχε, σχεδὸν 


ταῦτά ἐστιν. 


1 


e 


52b 


τὰς δὲ 85 


τὸ δὲ χρῶμα 86 


Ἄτοπον δὲ xal τοῦτο" πρῶτον μὲν τὸ μὴ πάντα ὁμοίως ἀποδοῦναι 87 
μηδὲ ὅσα τοῦ αὐτοῦ Ὑένους. δρίσας γὰρ τὸ Ὀερμὸν σχήµατι τὸ φυχρὸν 


1 ἡδὺ δὲ xol αὐστηρὸν PF: correxi cf. infra 
v. 12. correxit ante me is qui λυπηρόν mar- 
gini addidit, unde extremae periodo v. 2 ad- 
ditum est cf. Plato l. c. p. 64 p. τὸ μὲν παρὰ 
φύσιν καὶ βίαιον γιγνόµενον ἀθρόον παρ᾽ ἡμῖν 
πάθος ἀλγεινόν, τὸ δ᾽ cl; φύσιν ἀπιὸν πάλιν 
ἀθρόον ἡδύ, τὸ δὲ ἠρέμα xol χατὰ μικρὸν 
ἀναίσθητον, τὸ δ᾽ ἐναντίον τούτοις ἑναντίως || post 
µέσα addidit αἰσθητὰ Usener || εἰς φύσιν sic 
ΡΕ || 3 οὐ)᾽ ἡδονήν PF: correxi || 4 ἐν τοῖς 
περὶ ὕδατος i. e. Tim. p. 60Α8 || 5 ἐν δὲ τοῖς 
πάθεσι p. 65D || 6 post yupóv hiatum signi- 
ficavit Wimmer. sed Theophrasto eximia in 
Platone excerpendo brevitas. accuratius ex- 
cerpsit [Tim. p.65 csq.) de caus. pl. VI 1 4. 5 || 
τὰ post ταῦτα addebat Philippson || pro χυ- 
μοὺς coni. πόρος ex $89 Philippson || 9 


ἐκτήχειν F : συντήχειν P: ἀποτήκειν de caus. 
pl. et Plato || 9 ἀναφερόμενα PF: ἄνω φερό- 
µενα ex Platone et Th. c. plant. scripsit 
Philippson || 10 τῇ post ὑγρότητι rescr. F: 
om. P || 11 Ἱλώσση PF || 15 7| ὀμίχλην 
corrigi iussit Philippson e Platone p. 66 E, 
sed cf. p. 526, 2184. || ἀόρατον om. Vossianus 
haud recte || 16 τὸ ἐξ ἀέρος PF: corr. Ste- 
phanus || 21 δὲ delevi || 23 τὸ ἀερῶδες ΡΕ: 
corr. Schneider || 24 οὐδέ τις PF: corr. 
Schneider cf. Plat. Tim. p. 685 || 24 εἰκότα 
Schneider: εἰχατὰ PF cf. εἰληχότα p. 518,8 || 
20 πειρωµένων e coniectura Stephanus, at 
cf. Tim. p. 680 εἰ δέ τις τούτων ἔργῳ σχο- 
πούμενος βάσανον λαμβάνοι || οὐθὲν P: οὐδὲν 
pr. F || 26 καί πως coni. Usener || 28 x«l 
τούτου PF: correxi. alioqui xol langueret 


526 


89 πλέον ἔχον τῶν ὁμογενῶν χουφότερον. 


THEOPHRASTI PHYSIC. OPINION. 


οὐχ ὡσαύτως ἀπέδωχεν. ἔπειτ εἰ μαλαχὸν τὸ ὑὐπεῖχον, φανερὸν ὅτι 
τὸ ὕδωρ καὶ ὁ ἀὴρ xal τὸ πῦρ ἐστι µαλαχά᾿ φησὶ γὰρ ὑπείχειν τὸ μιχρὰν 
ἔχον βάσιν, ὥστε τὸ πῦρ ἂν εἴη µαλαχώτατον. δοχεῖ δὲ τούτων οὐθὲν 
οὐδ' ὅλως τὸ μὴ ἀντιμεθιστάμενον εἶναι µαλαχόν, ἀλλὰ τὸ elc τὸ βάθος 
ὑπεῖχον ἄνευ µεταστάσεως. ἔτι δὲ τὸ βαρὺ xal χοῦφον οὐχ 
ἁπλῶς, ἀλλ ἐπὶ τῶν γεωδῶν ἀφώριχε᾽ τούτων γὰρ δοχεῖ τὸ μὲν 
βαρὺ χαλεπῶς, τὸ δὸ χοῦφον ῥᾷον ἄγεσθαι πρὸς ἀλλότριον τόπον’ τὸ δὲ 
πῦρ xal 6 ἀὴρ ταῖς εἰς τοὺς οἰκείους τόπους φοραῖς χοῦφα xal ἔστι καὶ 
δοχεῖ. διόπερ οὐκ ἔσται τὸ μὲν ἔλαττον τῶν ὁμογενῶν ἔχον βαρύ, τὸ δὲ 
πλεῖον, χοῦφον τὸ μὲν γὰρ Op ὅσῳ ἂν Tj πλεῖον, χουφότερον, dÀÀ' ἄνω 
μὲν τιθεµένου τοῦ πυρὸς ἐφαρμόσουσιν ol. λόγοι xal οὗτος κἀχεῖνος, ἐνταῦθα 
δ) οὐδέτερο. ὡσαύτως δὲ xal ἐπὶ τῆς γῆς ἄνωθεν γὰρ δεῦρο δᾶττον 
οἰσθήσεται τὸ πλέον. ὥστε oby ἁπλῶς ἡ γή καὶ τὸ πῦρ ἐστι τὸ μὲν βαρὺ 
τὸ δὲ κοῦφον, ἀλλ ἑχάτερον πρὸς τὸν τόπον οὐδ) ὁμοίως ἐνταῦθα 
xal τὸ γεῶδες, ἀλλ ἀνάπαλιν ἐνταῦθα μὲν τὸ ἕλαττον, ἐχεῖ δὲ τὸ 
ταῦτα 0à πάντα συμβαίνει 
διὰ τὸ μὴ ἁπλῶς περὶ χούφου xai βαρέος, ἀλλὰ περὶ τοῦ γεώδους ἀφορί- 
ζειν. τῶν ὃξ χυλῶν τὰς μὲν φύσεις οὗ λέγει τίς ἕχαστος, εἰ dpa τέσσαρες 
αἱ πᾶσαι διαφοραί, τὰ δὲ πάθη τὰ συµβαίνοντα dm αὐτῶν δηλοῖ. συνά- 
γειν γὰρ τοὺς πόρους τὸ στρυφνὸν T| στυπτικὸν xal χαθαίρειν τὸ ἀλμυρόν, 
ὅπερ πάθος ἐστὶν Ἡμέτερον" ὁμοίως δὲ xal τὰ ἄλλα. ζητοῦμεν δὸ τὴν 


15 


οὐσίαν μᾶλλον xal διὰ τί ταῦτα δρῶσιν, ἐπεὶ τά Ye πάθη δεωροῦμεν. 


90 


ἀπορήσειε ὃ᾽ ἄν τις xal περὶ τῶν ὀσμητῶν el ἔστιν εἴδη" xal γὰρ τοῖς 


πάθεσι xal ταῖς ἡδοναῖς διαφέρουσιν, ὥσπερ oi χυλοί. xal ἅμα δόξειεν ἂν 


ὁμοίως ἔχειν ἐπὶ πάντων. 


περὶ δὲ τῆς ὀσμῆς ὅτι μὲν ἀπορροή τίς ἐστι 


xal ἀνάπνευσις τοῦ dépoc, σχεδὸν ὁμολοχεῖται. τὸ δὲ ἀφομοιοῦν χαπνφ 


xal ὁμίχλῃ ταῦτα τε λέγειν οὐκ ἀληθές. 


1 οὐσαύτως pr. F || ἔπειτ εἰ scripsi: ἐπεί τι 
PF. ἐπεὶ δὲ Schneider || ὑπείκ' (i. e. bmel- 
χειν) PF: corr. Schneider || 2 ἐστι Schneider 
errore omisit || 3 µαλακότατον pr. F || 4 
οὔθ' ὅλως PF: correxi || vulgatur Schneideri 
coniectura τὸ μὴ µένον ἀλλὰ μµεθιστάµενον. 
at subest Aristoteles definitio [Meteorol. 
IV 4 p. 382411] σκληρὸν μὲν τὸ μὴ ὑπεῖκον 
εἰς αὑτὸ χατὰ τὸ ἐπίπεδον, μαλαχὸν δὲ τὸ 
ὑπεῖκον τῷ μὴ ἀντιπεριίστασθαι, τὸ γὰρ ὕδωρ 
ob µαλακόν’ o0 γὰρ ὑπείχει τῇ θλίψει τὸ ἐπί- 
πεδον εἰς βάθος ἀλλ᾽ ἀντιπεριίσταται. syno- 
nyma sunt ἀντιπεριίστασθαι et ἀντιμεθίστα- 
σθαι cf. Ar. p. 888324 || 5 ὑπεῖκον sec. 
P sec. F: ὑπείχων pr. P pr. F || ἔστι δὲ 
PF: corr. Schneider || "7 πρὸς ἀλλότριον 
P: πρὸς τὸν ἀλλότριον F || 9 ÉAartov post 
τὸ δὲ PF et πλεῖον post τὸ piv transposuit 
Philippson. at ignis exemplo istam legem 
non usquequaque valere docet cf. Arist. d. 


οὐδὲ γὰρ αὐτὸς φαίνεται motsiy* 


eaelo IV 2, quem locum omnino respexit 
Theophrastus || 10 ὅσον ἂν 1) πλησίον ΡΕ: 
corr. Philippson ex Arist. l. c. p. 308518 || 
11 καὶ οὗτος xáxetvoc scil. τοῦ πλείονος xal 
ἑλάττονος cf. v. 9 || ἐνταῦθα sc. τιθεµένου τοῦ 
πυρός. ἐντεῦθεν ci. Philippson || 129 ὡσαύτως 
negationem desiderabat Philippson. audi: 
ἐφαρμόσουσιν οἱ λόγοι. nam eadem est terrae 
r&tio conversa tantummodo directione || 
13 οἰσθήσεται sic PF || 14 ὁμοίως sc. ἔχει 
cf. Vahlen symb. ad Arist. poet. IV 411 |l 
fortasse ἐνταῦθα xdxet τὸ y. || 16 συμβαίνει 
P: cup . at... obliteratum F || 17 Ἱεώδους 
supple χούφου xal βαρέος cf. v. 6 || 19 δηλοῖ 
qàp συνάχειν xal τοὺς PF: transposuit Schnei- 
der || 25 piv F et super versum pr. P || 
26 ὁμολογεῖται PF: ὁμολογοῦσιν nescio unde 
Schneider. ὡμολόγηται Vossianus || 27 ταῦτα 
δὲ PF: corr. Coray 


FRAGMENTUM DE SENSIBUS $ 87—91 


521 


τὸν μὲν γὰρ ἐξ ὕδατος si; ἀέρα, τὴν δ᾽ ὁμίχλην ἐξ ἀέρος el; ὕδωρ λέγει 
µεταβάλλειν. κχαίτοι δοχεῖ Υ ἀνάπαλιν ἔχειν ἐπὶ τῆς ὀμίχλης, διὸ καὶ παύεται 


τὰ ὕδατα γινοµένης ὀμίχλης. 


ἐνδεεστέρως (δὲ) xal ὁ τῆς φωνῆς 91 


εἴρηται λόγος οὔτε γὰρ χοινὸς ἅπασι τοῖς ζφοις ἐστὶν οὔτε τὴν αἰτίαν λέγει 
s τῆς αἰσθήσεως βουλόμενος. ἔτι δὲ οὗ τὸν φόφον xal τὴν φωνήν, ἀλλὰ 
τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν ἔοιχεν ἀφορίζθιν. περὶ δὲ χρωμάτων σχεδὸν ὁμοίως 
Ἐμπεδοχλεῖ λέγει’ τὸ γὰρ σύμμετρα ἔχειν µόρια τῇ ὄψει τῷ τοῖς πόροις 
ἐναρμόττειν ἐστίν *. ἄτοπον δὲ τὸ µόνην ταύτην ἀποδιδόναι τῶν αἰσθήσεων: 
ἔτι δὲ τὸ ἁπλῶς τὸ χρῶμα φλόγα λέγειν τὸ μὲν γὰρ λευχὸν ἔχει τινὰ 
1ο ὁμοιότητα, τὸ δὲ µέλαν ἑναντίον ἂν φανείη. τὴν δὲ τῶν ἄλλων μῖξιν τὸ 
ἀφαιρεῖν ὅλως οὐκ ἐνδέχεται ἀποδοῦναι ταῖς αἶτίαις, δεῖται δέ τινος λόγου 


χαὶ πίστεως. 


Ἱ τὸν Coray: τὸ PF || 2 Υ P, ex 9' 
corr. pr. F || 3 Ἱινοµένης sic PF: γενομένης 
Stephanus || δὲ addidit Schneider || 4 xot- 
νῶς PF: corr. Schneider || 5 βουλόμενος cf. 
p. 515,2 || 7 τῷ τοῖς PF: τὸ τοῖς Stephanus. 
sed post ἐστίν intercidit ταὐτό vel ἴσον || 9 
ἔχει sic PF || 10 extrema corrupta sunt. 
respicitur Platonica doctrina $ 86. inter alia 


haec possunt cogitari: τὴν δὲ τῶν ἄλλων 
μῖξιν οὔτ᾽ ἀναιρεῖν ὅλως [sc. ἑνδέχεται] obc 
ἐνδέχεται ἀποδοῦναι κτλ. || ταῖς αἰτίαις distat ab 
ὁρισμῷ ἀποδοῦναι Arist. Top. Ι 14 p. 105526 
sim., ergo rescribendum τὰς αἰτίας || 11 δὲ 
pr. F: del. punctis sec. F: om. P || 12 sub- 
scribit F Γτέλος περὶ αἰσθήσευ [i. e. αἰσθή- 
σεως] S9eoppáocoo T 


——M ——— —MÓM M —— —— --- — 


CICERONIS ET PHILODEMI 


EX LIBRO I DE DEORUM NATURA EX LIBRO I DE PIETATE 
PHILOSOPHORUM DE DEIS OPINIONES 


COMPARATAE 


9 


NOTARUM IN CICERONE INDEX 


Codicum sigla sunt Baiteriana 


codices omnes 

Leidensis Vossianus 84 s. XI 

Leidensis Vossianus 86 s. XII 

Leidensis N. Heinsii 118 s. XII 

Erlangensis n. 38 

Palatinus n. 1519 perantiquus 

Minucii Felicis in Octavio 19 4— 15 'excerpta unde Lactant. 
Inst. I 5 16—23 hausit 

Aug. Augustini in epist. 118 23 — 25 (Venet. 1729 tom. I p. 338sq.) 
ex $8 26. 27 addita paraphrasi excerpta 


Επτσασοσ» «ες 


SUPPLEMENTUM DE PHILODEMO 


Cum de eis, quae supra p. 122! significavi, Gomperzium nuper per litterarum occa- 
sionem adirem, tam officiose mihi petenti satisfecit, ut si gravissima quaeque ex illius 
epistula hic excerpsero gratiam me 8 lecturis initurum esse certo confidam: . . . ' Dass 
Philodems Schrift περὶ εὐσεβείας aus zwei Haupttheilen, :inem kritischen und einem 
dogmatischen besteht, habe ich eingesehen und konnte Jedermann einsehen. Dass diese 
zwei Theile aber auch eigentliche Buecher seien, dies konnte man allenfalls wegen des 
leeren Haumes auf f. 98 vermuthen. Die Gewissheit, dass es sich wirklich so verhaelt, 
gab mir erst die Untersuchung des Originals (Januar 1862), in welchem das Titelblatt 
auf jenes f. 38 unmittelbar folgt. Denn es kann ja jenes f. 98 mit seiner. Ankuen- 


Diels, Doxographi graeci. 34 


530 SUPPLEMENTUM DE PHILODEMO 


digung einer sofort folgenden Fortsetzung καιρὸς ἂν cir — αὐτοῦ παραγράφειν [p 89,19— 
23G.] nicht Schluss des ganzen Werkes sein, so dass michts uebrig bleibt als die An- 
nahme, hier habe ein Buch abgeschlossen. — Die Moeglichkeit nun, dass das Werk 
mehr als zwei Duecher ausgemacht habe, laesst sich nicht. geradezu  ausscMiessen, hat 
aber gar keine positiven. Indicien fuer sich, so. dass man wohl Becht thun wird, an 
Stelle meiner zwei Haupttheile kuenftig die Buecher A und B zu setzen. (Dass 
jene so wohl erhaltene Columnenreihe vor f.98 das Schlussstueck einer Rolle bildete, 
haette man freilich auch schon darum vermuthen koennen, weil die Schlusspartieen, d. h. 
die innersten Theile eines Papyrus durchweg die besterhaltenen sind, aus naheliegenden 
Gruenden.) Dass aber das A, welches die Buchnummer bezeichnete, auf dem Titelblatte 
nicht mehr zu sehen ist, ja schon zu Hayter's Zeit nicht zu sehen war, ζαππ uns nicht 
Wunder nehmen.  Nebenbei, jetzt ist von Φιλοδήμου περὶ εὐσεβείας nur mehr zu sehen 
(oder war 14867 zu sehen) " 


περι 
obgleich das | in der Ausgabe obliterirt erscheint und. mit Puncten gezeichnet ist. ebenso 
wie IAOAHMOY und ΕΥ(ΕΒΕΙΑΟ. Von alle dem ist im Original gar nichts mehr 
zu sehen, nec vola nec vestigium. — Es ist, wie mir damals auch die Zeichner versicherten, 
eine nur auf (richtiger) Conjectur beruhende | Ergaenzung. Was in Hayter's Zeit 
von jenem Titel erhalten war, erfaehrt man aus dessen Observations upon α Review of 
the. Herculanensia London 1810, — einer Schrift, die recht selten geworden εί... 
Ich setze darum her, was man daselbst p. 4—5 ueber diese Frage liest: ,,There is a 
mutilated Φ, with the undoubted appearances of obliteration sir times repeated. after 
such $...... Under this $ and these adjoining obliterations there is a. TT, three 
similar signs of obliteration, and a broken Θ, a similar sign of obliteration, a remnant 
of 4) and another similar sign of obliteration. This fragment, wich is only a part of 
a work Περὶ Εὐσεβείας and wich does nothing more than enumerate, in fast, the opinione 
of other philosophers concerning the Gods, justified me, I thought, in giving the supple- 
mentary title 
Φαιδροῦ 
Περὶ θεῶν." 
(Was Hayter sah, war also wohl 
$ 
7] ...€.€ 
obgleich es unbegreiflich ist, dass er ΠΕΡΙ nicht vollstaendig gesehen hat. Nach diesen 
Resten begreift man nun auch die durch Erinnerung an Cicero de natura deorum an 
die Παπά gegebene Ergaenzung (spl) φ(ὐ)σίεως θεῶν), wie Murr und nach ihm Petersen, 
dieser S. 9 unter Ablehnung des Gedankens, dass dies eine blosse conjecturale Ergaen- 
zung sei, die Schrift betiteln.] | Hayter faehrt fort: ,,This fragment was not found in 
the same bundle of papyri, which contained. the work of Dhilodemus, and only six let- 
tera. were wanting after ϕ, not nine. Besides, the style of this fragment is extremely 
diferent from all the works of Philodemus. [at cf. H. Sauppii comm. de Philod. libr. 
qui fuit de pietate Gott. 1864 p 4] Not only to myself, but to the copyist, «md to the 
abbot Foti, the mutilated letters and. the. vacancies of obliteration appeared, to be as I 
have represented them, after viewing them, each of us repeatedly, in different lights of 
different apartments." | Dass die Schrift trotz alle dem — und in manchen dieser 
Behauptungen liegt der FEigensinn, der sie eingab, klar zu Tage — das Werk Philodems 
ist, steht. Ihnen wohl 8ο fest wie mir. Doch solle man sich nicht einbilden, dass dies 
urkundlich bezeugt ist, wozu das Titelblatt der  Neapolitaner leicht verleiten konnte. 
Fs ist und bleibt eine, wenu auch. im hoechsten. Grad, wahrscheinliche, Vermuthung. 
hinc corrigas velim, quae de titulo confidentius posueram p. 122, 3. 


CICERO DE DEOR. NAT. I 10 25. 56 


X 
Thales enim Milesius, qui 
primusde talibus rebus quae- 
sivit, aquam dixit esse ini- 
tium rerum, deum autem eam 
s mentem,quaeexaquaecuncta 
fingeret. si di possunt esse 
Bine sensu et mente, eur aquae 
* * * gdiunxit, si ipsa mens 
constare potest vacans corpore? 
Anaximandri autem opinio 
est nativos esse deos longis 
intervallis orientis occiden- 
tisque, eosque innumerabilis 
esse mundos. sed nos deum 
15 nisi sempiternum intellegere qui 
possumus? 


10 


Post ÀÁnaximenes a&ra de-26 ..34 


um statuit eumque gigni 


6 si E: sic ABC cf. ad v. 8 || 7 mentem B! || 
et motu coni. Ernestius || 8 hiantem orationem 
sic refecit Lambinus sine sensu, cur men- 
tem aquae, cur aquam menti adiunzit, 
Baiter seine sensu et mente, mentem cur 
aquae adiunzit? menti autem cur. aquam 
adiunzit, Schoemann sine sensu et mente, 
cur aquae mentem, menti autem cur aquam 
adiunzit, Madvig εἰ di possunt esse sine 
seneu et mente transposuit, ut parenthesis fiat, 
post nativos esse deos [v. 12), Stamm si dii 
possunt esse aine sensu, el (corpore) mentem 
cur aquae adiunzit [si $psa — corpore), 
Davis sic dii possunt esse sine sensu. ai 
[Α. Becker sed] mentem cur aquae ad- 
iunzit si — corpore, Wiyttenbach si aqua 
potest esse sine seneu εἰ mente, cur menti 
aquam adiunrzit, si mens ipsa constare po- 
test vacans corpore, cur ei aquam adiunzit. 
verum nondum inventum est || adiunzit 
om. C || sicuti ipsa C || 18 eumque gigni 
testatur Aug. (gigni aerem): eumque non 
gigni coni. Roeth Epicureae refutationis im- 
memor. eumque gignere Ritter H. Phil. I! 215' 
idem peccans. postea Ciceronis inscitiam ac- 
cusare maluit. rectius dicturum fuisse eum 
ex eoque omnia gigni monet Schoemann 


25 


PHILODEMI ΡΕ PIET. FR. e.89 53231 


OO Οἴείαι..... 


τὸ)ν ἀέρα θεὸ(ν εἶνα 


p. 65G. 





4 deum — fingeret: cf. Aót. Plac. I 7 11 θαλῆς 
νοῦν τοῦ χόσµου τὸν Ücóv, τὸ δὲ πᾶν ἔμψυχον 
ἅμα xal δαιμόνων πλῆρες᾽ διῄχειν δὲ καὶ διὰ 
τοῦ στοιχειώδους ὑγροῦ δύναμιν θείαν χινη- 
τικὴν αὐτοῦ. sed cf. Prol. p. 125. 128 || 11 
nativos —mundos: cf. A&t. I { 12 Αναξίμανδρος 
ἀπεφήνατο τοὺς ἀπείρους οὐρανοὺς θεούς et 
Ι 8 5 Ἰεννᾶσθαι ἀπείρους χόσμους καὶ πάλιν 
φθείρεσθαι || longis intervallis orientis occi- 
dentisque & Cicerone perverse addita puta, 
Krische, sed cf. Zeller I* 213* || 17 Anazi- 
menes aera deum siatuit: cf. A8t. I 7 13 
Ἀναξιμένης τὸν ἀέρα (9εὸν ἀπεφήνατο) || 18 
eumque gigni: hoc fraudulenter conflatum 
videtur ex talibus, qualia praebet Hippol. 
Philos. 7 1 ἀέρα ἄπειρον ἔφη τὴν ἀρχὴν εἶναι, 
ἐξ οὗ τὰ Ἰινόμενα καὶ τὰ Ὑεγονότα xol τὰ 
ἑσόμενα καὶ θεοὺς xal δεῖα γίνεσθαι [cf. 
Prol. p. 125, 99]. indidem Philodemea 
c. 9d 5—8 supra utcunque refecta sunt 


94* 


532 CICERO DE DEOR. NAT.I 10. 11 36.27 


esseque inmensum et infi- 
nitum et semper in motu, 
quasi aut aér sine ulla forma 
deus esse possit, cum praesertim 
s deum non modo aliqua, sed pul- 
cherrima specie deceat esse, aut 
non omne, quod ortum sit, mor- 
talitas consequatur. 
XI. Inde Anaxagoras, qui 
ιο accepit ab Anaximene di- 
sciplinam, primus omnium 
rerum diseriptionem et mo- 
dum mentis infinitae vi ae 
ratione designari et confici 
1 voluit: in quo non vidit neque 
motum sensu iunetum et conti- 
nentem infinito ullum esse posse, 
neque sensum omnino, quo non 
tota natura pulsa sentiret. De- 
» inde si mentem istam quasi 
animal aliquod esse voluit, 
erit aliquid interius, ex quo illud 
animal nominetur. quid autem 
interius mente? cingatur igitur 
ss Corpore externo. 
non placet, aperta simplexque 
mens nulla re adiuncta, qua 
12 discriptionem AB: discrepationem Ο: 
descriptionem EM Aug. || modum Aug. Ἡ, 
quod tuentur Krische Lengnick Hirzel Un- 
tersuchungen z. Cic. phil. Schr. I p. 94 : mo- 
tum Rigaltius (cf. M metus et Lact. infinitam 
mentem, quae per se ipsam moveatur) || 
19 viae ratione AB || 14 dissignari AB | 
16 sensu AC: sensui Aug.: sensus corr. in 
sensui B || vinctum C || et incontineutem 
9$11| 17 infinito ABE Aug. (qui explieat et 
continentem i, e. continua copulatione ad- 
haerentem infinito i. e. infinitae rei): in 
infinito C || 19 tota Aug. (explicat ad Aoc 
autem dixit totam naturam sentire, ut ille 
quasi auferret quod. au mentem infinitam. 
quomodo enim tota sentit, si infinita est): 
ipea XX: ipsius natura coni. Schoemann cf. 
Hirzel p. 94 || 21 esse voluit Aug. E: voluit 
esse vulgo || 24 cingitur Aug. || 27 qua 
Aug.: quae Ἱ 


quod quoniam 27 


PHILODEMI DE PIET. Fr. c. 34 4 


t2) ὃς θεωρεῖτ(αιδ. . . 


. . . ἑστερη(μένος τ- 
s zc αἰσ)δήσεως, (ἐξ o0? 
πάντ)α τὰ γενόμ{ενα 
xal τὰ γινόμενα xal 

τὰ ἐσ)όμεν(α) καὶ 


c. 4a p. 66G. 


. Ον veyovéyat τε 

καὶ εἶναι χα(ὶ ἔσ)εσ- 

θα)ι xal πάντ(ων) ἄρ- 

χειν) καὶ xpaz(si)v. xal 
δ νο)ῦν ἄπειρα ὄντα 

τὰ µείγμ[εν]ατα σύμ- 

παντα διαχοσμῆ/(σαι 


1 immensum: cf. (Plut.] Strom. 3 τῷ μὲν µεγέ- 
δει ἄπειρον || infinitum i. e. ἀόριστον error est 
Ciceronis cf. Theophr. fr. 2 p. 476,18 [; 2 
semper in motu i. e. ἀειχίνητον cf. Theophr. 
l. c. p. 471, 4 χίνησιν δὲ xal οὗτος ἀίδιον ποιεῖ, 
δὲ ἣν xal τὴν μεταβολὴν Ὑίνεσθαι || 11 om- 
nium rerum discriptionem et modum: Phi- 
lodemea c. 43 9. 4 πάντων ἄρχειν xal χρα- 
τεῖν ex Anaxag. fr. 6 πάντων νόος xpacítt. 
xal τῆς περιχωρήσιος τῆς συµπάσης voc ἐχρά- 
τησε [Schorn p.27] sumpta sunt, priora ex 
fr. 8. xal ὁκοῖα Tv xal ὁκόσα vov ἐστι καὶ 
[ὁποῖα] ἔσται πάντα διεχόσµησε νόος || 26 
aperia simnplezque mens spectare videtur 
ad Anaxagorae νοῦν ἀμιγῆ ἁπλοῦν χαθαρόν. 
cum Philodemi v. 5—7 parum similitu- 
dinis. hic materiam infinitam dicit, Cicero 
mentem, fortasse librarii errore ἄπειρον ὄντα 
deceptus, cf. Hirzel p. 97. Prol. p. 125 


CICERO DE DEOR. ΝΑΤ.Ι 11 27. 29 


sentire possit, fugere intelligentiae 
nostrae vim et notionem videtur. 
Crotoniates autem Alcmaeo, 
qui soli et lunae reliquisque 
sSideribus animoque Jprae- 
terea divinitatem dedit, non 
sensit sese mortalibus rebus im- 
mortalitatem dare. 
Nam Pythagoras, qui'cen- 
1» suit. animum 68806 per na- 
turam rerum omnem inten- 
tum et commeantem, ex quo 
nostri animi carperentur, 
non vidit distraetione humanorum 
1 animorum  disceerpi et lacerari 
deum et, cum miseri animi essent, 
quod plerisque contingeret, tum 
dei partem esse miseram: quod 
fieri non potest. 
e) quiequam ignoraret animus ho- 


9 Pythagorae deus est animus M, inde 
deum addidit ante animum Bake || 11 omnem 
AB: omnium CE || 13 caperentur legisse 
videtur M cf. Lactantius || 14 detractione 
coni. Ruhnken 


cur autem 98 


PHILODEMI DE PIET. FR. c. 4» 533 


c. 4b 3. n nnn (Πυ- 
θαγόρου ὃ) αὐτοῦ Y 
& οὐδέν qaot τινείς 
εἶναι τῶν ἀνα(φε- 
ροµένων παρὰ... 


p. 666. 


4 soli — divinitatem dedit: cf. Aristot. d. 
anim. I2 p. 405430 φησὶ γὰρ (Alcmaeo) 
abt ἀθάνατον εἶναι διὰ τὸ ἐἑοιχέναι τοῖς 
ἀθανάτοις, τοῦτο ὃ᾽ ὑπάρχειν αὐτῇ ὡς ἀεὶ 
xtvoupgévg* χινεῖσθαι γὰρ καὶ τὰ θεῖα πάντα 
συνεχῶς ἀεί, σελήνην ftv τοὺς ἁστέρας 
καὶ τὸν οὐρανὸν ὅλον Αι. Plac. IV 25 Ἁλ- 
χµαίων [τὴν φυχην] φύσιν αὐτοχίνητον xat' 
ἀίδιον Χίνησιν xal διὰ τοῦτο ἀθάνατον αὑτὴν 
καὶ προσεμφερῃ τοῖς θείοις ὑπολαμβάνει. v. 
Boethum ap. Eus. ΧΙ 25 » Diog. VIII 83. 
cf. Clement. protr. p. 58 P. Prol. p. 130 || 10 
animum — commeantem: cf. Sext. adv. math. 
IX 197 de Pythagoreis: ἓν γὰρ ὑπάρχειν 
πνεῦμα τὸ διὰ παντὸς τοῦ χόσµου διῆχον ψυχῆς 
τρόπον | 19 carperentur cf. Alexand. Polyh. 
ap. Laert. VIII 28 ἀθάνατόν «' εἶναι αὐτήν 


(thv φυχήν), ἐπειδήπερ xal τὸ ἀφ᾿ οὗ ἀπέ- 


σπασται ἀθάνατόν ἐστι Cicero Tusc. V 
13 38 humanus autem animus decerptus ex 
mente divina. Cato M. 21 78. Stoicorum for- 
mulas adgnovit Krische p. 80. cf. Laert. 
VII 143. Upton. ad Epictet. 114 6 II 8. x 
Gataker ad Antonin. IL 1 p. 58 [ο Anton. 
II 4] v. Prol. p. 128 || Philodemi c. 4b illu- 
stratur a Diog. VIII 6 unde fortasse restituen- 
dum παρὰ τρία nihil praeter tria scripta 


534 CICERO DE DEOR. ΝΑΤ. I 11 2s 


minis, si esset deus? quo modo 
porro deus iste, si nihil esset 
nisi animus, aut infixus aut in- 
fusus esset in mundo? 

s Tum Xenophanes, qui 
mente adiuncta omne prae- 
terea quod esset infinitum, 
deum voluit esse, de ipsa 
mente item reprehenditur, ut 

1» ceteri, de infinitate autem vehe- 
mentius, in qua nihil neque sen- 
tiens neque coniunctum potest 
esse. 

Nam Parmenides quidem 

1 commentieium quiddam eo- 
ronae simile efficit (στε- 
φάνην appellat), continente 
ardore lucis orbem, qui ein- 
gat caelum, quem appellat 

ο, deum, in quo neque figuram di- 
vinam neque sensum quisquam 
suspicari potest, multaque eiusdem 
(modi) monstra; quippe qui bel- 


2 deus esset, si nihil esset C || 8 noluit 
C || 9 reprehenderetur. AC: reprehenderet 
corr. in reprehenditur B || 15 conventi- 
cium W || 16 simile E: similen ABC: 
similitudinem P || efectt P || στεφάνην 
Werferus: stephane A!: stephane C: ste- 
fanen A?: istefanen B: stephanen EP || 17 
continentem. ardorem 9: corr. Davis. illud 
potest servari si proxima orbem qui cingit 
caelum tanquam interpolatum (cf. Π 40 101] 
induxeris. in his enim inest maximus error || 
18 cingit Ἡ defensum & Krischeo: corr. Er- 
nesti || 23 modi addidit Heindorf 


PHILODEMI DE PIET. c. 44 ὃς 


c.4d δ..-. αὐτὰς d(Av)Üeic — p.67G. 
oO. τὰς δόξ(ας . . 
. μηδ)ὸν ὁ γινώσχειν 
6 Παρμενείδης δὲ 
κ 4 3 
c. 5a ἔλοιχίε δ)Ἡ τόν — p.68G. 


τε πρ(ῶ)το(ν θ)εὸν ᾱ- 
Φυχον ποι(ε)ῖν τ(ούς 
τε γεννωµένους O- 

ὅ πὸ τούτου τὰ μὲν 


6 mente adiuncta et omne discerni explicavit 
Krische, propter Epicurei refutationem opinor. 
aliter Schoemann qui praeterea quod idem va- 
lere quod praeterquam quod persuadebat 
(jahrb.f. kl. Phil. ΟΧΙ 635). desidero unum cf. 
Gal. H. Phil. 7 ΒΞενοφάνην . . . εἶναι πάντα lv 
καὶ τοῦτο ὑπάρχειν θεὸν πεπερασμένον Aoqtxóv 
ἀμετάβλητον ΟΧΙ 685] Sext. Pyrrh. Hypot. I 
2325 At. Placit. I 3 12 ((Theodor.] Hippolyt. 
14 2!| "7 infinitum Xen. deum nemo novit nisi 
Nicolaus Dam. περὶ θεῶν cf. p. 481, 7 | Philo- 
demea c.4d05—7 quae Parmenideis praecedunt 
ad Xenoph. de sensibus doctrinam pertinere 
videntur cf. Zeller 1*503? || 16 στεφάνην -- 
caelum: male expressit graeca qualia compilavit 
Αδάις Plac. II 7 117 || continente ardore lucis 
contrarium esse videtur illius μιχταῖς ἄλλαις 
ix φωτὸς xal σκότους || 25 bellum — revocet 
ad Empedoclem nonnulli rettulerunt. sed cf. 
Krische p. 111. Karsten Parm. p. 119 ubi 
addas Cram. Anecd. Paris. I 388 || Philo- 
demea c. 53 1—7 τὸν — ἄνθρωπον Sauppe ad 
Parmenidem rettulit 


CICERO DE DEOR. NAT. I 11 26 12 28, 09 


lum, qui diseordiam, qui cu- 
piditatem ceteraque generis 
eiusdem ad deum revocet, 
quae vel morbo vel sommo vel 
oblivione vel vetustate delentur, 
eademque de sideribus, quae 
reprehensa in alio iam in hoc 
omittantur. 


οι 


XII Empedocles autem multa 29 


1ο alia peeeans in deorum opinione 
turpissume labitur. Quattuor 
enim naturas, ex quibus om- 
nia constare censet, divinas 
esse vult, quas et nasci et 

15 extingul perspieuum est et sensu 
omni earere. « 

Nec vero Protagoras, qui 
sese negat omnino de deis 
habere quod liqueat, sint, 

z:) ΠΟΠ 8int qualesve sint, quic- 
quam videtur de natura deorum 
suspicari. 

Quid? Demoeritus, qui tum 
imagines earumque circum- 

situs in deorum numero re- 


— — 





3 revocat 91: corr. Orelli || 7 iam in alio 
Orelli || 15 censet et vult sedes mutare iussit 
Orelli || 14 nasci extinguique (que m. rec.) 
C || 19 habere om. ACP |! 21 videatur. (sed 
expuncta a litt.) B || 24 eorumque 9X || 
numerum Lambinus 





PHILODEMI DE PIET. c. 22. 54 535 


αὐτὰ toig πάθεσιν 
τοῖς περὶ ἄνθρω(πον 


e.92 1 fj τοὺς ἄγνωστον (st p.89,1G. 
τινές elot Üe(ol) Aéy(ov- 
τας Tj ποῖοί τινές ε(ἰ- 
σιν, κτλ. 


ο. θὰ 9 οὐ φαίνε- 
^)9 λ , 

1, ται ὃ ἐμοὶ Δημόχρι- 

τος ὥσπερ ἔνιοι τὸν 


p. 696. 


11 quattuor— 14 vult: cf. Aét. Plac.I'728 λέγει 
δὲ (Emped.) καὶ τὰ στοιχεῖα θεοὺς xal τὸ μῖ- 
μα τούτων τὸν χόσμον Arist. d. gen. et con. 
II 6 p. 333521 || 10 sint non sint qualesve 
sint: duplex exstat opinionis forma: brevior, 
qualis ap. Plat. 'Theaet. p. 162 0 ὡς εἰσὶν 7) 
ὡς οὐκ εἰσίν Cic. de deor. nat. I 23 635. 
49 u7 Diog. IX 51 Suid. s. v. Πρωταγόρας 
Philostr. V. S. I 10, amplior altera his 
additis 7] ὁποῖοί τινές εἶσιν, quam testatur 
Timo sillogr. fr. 49 W. Sext. adv. math. 
IX οὗ 'lheophil. ad Autol. III7 Val. Max. 
l1! ext. 7 Euseb. P. E. XIV 3. XII 19 
[--- Theodor. gr. aff. c. I1 113] Cicero h. 1. et 
Philodemus, cuius fr. [c.22] ex libri I epilogo 
petitum est cf. Prol. p. 123 || 283 similia 
de Democriti opinione profert infra I 43 120 
mihi quidem etiam Democritus, vir magnus 
in primis cuius. fontibus Epicurus hortulos 
&uos irrigavit, mnutare videtur in natura 


deorum. wm enim censet imagines divi- 


536 CICERO DE DEOR. NAT. I 12:9 


fert, tum illam naturam, 
quae imagines fundat ae 
mittat, tum scientiam intel- 
legentiamque nostram, nonne 

s in maximo errore versatur? eum 
idem omnino, quia nihil sem- 
per suo statu maneat, neget 
esse quicquam sempiternum, 
nonne deum omnino ita tollit, 

ιο u£ nullam opinionem eius reli- 
quam faciat? 

Quid? aér, quo Diogenes 
Apolloniates utitur deo, 
quem sensum habere potest aut 

15 quam formam dei? 


9 sententiam ἅ 


PHILODEMI DE PIET. c. 65 


e6b 2... . Διο(γέ- 

νης ἐπαι(νεῖ) τὸν Ὅ- 
tnpov, ὡς (οὐ) μυθιχ(ῶς 

s ἀλλ αληθῶς (ὑ)πὲρ τ(οῦ 
üsíou διειλε(γ)μένον. 
τὸν dépa γὰρ αὐτὸν 
Δία νοµίζειν φησίν, 
ἐπειδὴ] πᾶν εἰδέ- 

1ο ναι τὸν Δία λέγει xat 


p. 70G. 


nitate praeditas inesse in. universitate re- 
fum, (um principia mentis, quae sint. in 
eodem universo, deos esse dicit, tum ani- 
mantes imagines, quae vel prodesse nobis 
soleant. vel nocere, tum ingentis quasdam 
imagines tantasque, ut universum mundum 
conplectantur exirinsecus. cf. Sextus adv. 
mathem. IX 19. Prol. p. 190 i| 3 scientiam 
intellegentiamque nostram cf. Plac. I ? 16 
Δημόκριτος νοῦν τὸν θεὸν ἐν πυρὶ σφαιρρειδῆ ;! 
5 de Vellei iudicio cf. Prol. p. 125 || 12 
aér quo Diogenes A. utitur deo. cf. Augustin. 
d. civ. D. VIII 2 Diogenes .. . aerem quidem 
dixit rerum esse. materiam de qua omnia 
fierent, sed. eum. esse compotem dívinae ra- 
tionis, sine qua nihil ex eo fieri posset 
[Prol.p 174] Theophr. d. sens. 42 (p. 511,12] 
ὅτι δὲ 6 ἑντὸς ἀἡρ αἰσθάνεται μικρὸν ὢν póptov 
τοῦ Θεοῦ cf. Arist. Phys. III 4 p. 203b11 ij 
de Philodemi c. 6b iniquius iudicavit Leng- 
niek p. 26. sed non inepte conferri potuit 
Diogenis τὸ πολλὰ εἰδὸς ([Simplic. in phys. 
fr. 38121) et Homeri Zeb; ἄφθιτα µίδεα εἰδώς 
ω 68 cf. hymn. 4,322 ἄφθιτα εἰδώς 


CICERO DE DEOR. ΝΑΤ. 1 12 90. 8Ι 


PHILODEMI ΡΕ PIET. c. 64 531 


Iam de Platonis inconstantia 30 * 


longum est dicere, qui in Ti- 
maeo patrem huius mundi 
nominari neget posse, in Le- 
gum autem libris quid sit 
omnino deus, anquiri opor- 
tere non censeat. quod vero 
sine corpore ullo deum vult 
esse, [ut Graeci dicunt, ἀσώματον], 
10 id quale esse possit, intellegi non 
potest: careat enim sensu necesse 
est, careat etiam prudentia, careat 
voluptate: quae omnia una eum 
deorum notione conprehendimus. 
15 idem et in Timaeo dicit et 
in Legibus et mundum deum 
esse et caelum et astra et 
terram et animos et eos, 
quos maiorum institutis ac- 
0 cepimus, quae et per se sunt 
falsa perspieue et inter se vehe- 
menter repugnantia. 


e 


Atque etiam Xenophon pau-3j c.642 ἐν τοῖς Ξ)ενοφῶ(ντος 


eioribus verbis eadem fere peccat. 
s facit enim in is, quae 8 
Soerate dieta rettulit, So- 


6 oportere nos C || 9 ut Graeci dicunt 
ἀσώματον induxit Heindorf: tuentur Klotz 
Sehoemann C. F. W. Mueller || 25 in Ais 90: 
in iis vulgo 


p. 71G. 
ἀπομνη)μον(εύμ)α[ι] 
σιν οὐχ) ὁρᾶσθ(αί) φη- 

5 Ot τοῦ) θεοῦ (τὴ)ν 


2 in Timaeo: p. 28ο τὸν μὲν οὖν ποιη- 
τὴν x«l πατέρα τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν 
τε ἔργον xal εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον λέ- 
γειν cf. Ciceron. version, c. 2 || 4 in Legum 
autem libris: VII p. 821A τὸν µέγιστον θεὸν 
καὶ ὅλον τὸν κόσμον φαμὲν (sc. vulgo] οὔτε ζη- 
τεῖν δεῖν οὔτε πολυπραγμονεῖν τὰς αἰτίας ἐρευ- 
νῶντας. hunc locum Tullianus Velleius in 
contrarium vertit || 8 sine corpore: ἀσώμα- 
tov Diog. III 77 V 32 Hippol. 19 3 Ari- 
stocles Eus. XV 141 Galeni H. ph. c. 16. 
Seneca ap. August. C. D. VI 10 Apulei. 
d. d. Pl. I 572 Alcin. isag. 10 p. 166 H. 
Plato ipse deum ἀσώματον non nominavit 
cf. Prol. p. 128 || 15 in Timaeo: saepe ut 
p. 94s 404p 414 68& 92c || 16 in Legi- 
bus: VII 22 p. 821, X p. 8860 896 sq. || 18 
animos: Plato non $eóv, sed θεῖον nominavit 
Tim. p. 4lc 


538 CICERO ΡΕ DEOR. NAT. 11221. 1332 


eratem disputantem,formam 
dei quaeri non oportere, 
eundemque et solem et ani- 
mum deum dicere, et modo 

sunum, tum autem plures 
deos: quae sunt isdem in erratis 
fere, quibus ea, quae de Platone 
dicimus. 


XIII Atque etiam Àntisthenes 32 


1» in eo libro, qui Physicus 
inscribitur, popularis deos 
multos, naturalem unum esse 
dicens tollit vim οί naturam 
deorum. 

1 Nee multo secus Speusippus 
Platonem avunculum sub- 
sequens et vim quandam di- 
cens, qua omnia regantur, 


4 deum m. sec. sed antiqua superscr. A || 
8 dicimus 9: diximus cod. Monacensis 





PHILODEMI DE PIET. FR. c. 64 74 75 


μορφὴν) ἀλλὰ τᾶργα 


een. ὅμως εἶναι 


(ᾱ- p. 726. 
φανεῖς)... « « «. xe 
3 pa(uvóv x)al πνεύµα- 
t(a 


ο. {4 


9... . π)αρ ᾿Άντισ- 
30 Ὀένει δ ἐν μὲν (τῷ 
Φυσιχῷ λέγεται τὸ 
χατὰ νόµον εἶναι 
πολλοὺς Ὀεούς, xa- 


τὰ δὲ φύσιν Év(a). 


κ. κ ck 


ψυχὰς τῶν xa(Xà)v (xa- 


M Á— 


ο. Tb 


1 formam — oportere: Xenoph. Memor. IV 
ὃ 19. ὅτι δὲ ἀληθδη λέγω καὶ σὺ qwóor, 
ἂν μὴ ἀναμέντς, ἕως ἂν τὰς μορφὰς τῶν 
δεῶν (Ope, ἀλλ᾽ ἑξαρκῇ σοι τὰ ἔργα αὐτῶν 
ὁρῶντι σέβεσθαι xol τιμᾶν τοὺς θεούς. cf. 
Prol. p. 124 !| 3 solem per fraudem ex his 
extorsit |. c. ὃ 14 ἑννόει ὃ᾽ ὅτι xal ὁ πᾶσι 
φανερὸς δοχῶν εἶναι ἥλιος οὐχ ἐπιτρέπει τοῖς 
ἀνθρώποις ἑαυτὸν ἀκριβῶς ὁρᾶν. de solis divi- 
nitate nihil perspicue dixit X. neque animum 
deum, immo τοῦ θείου µετέχειν |; 4 modo unum, 
tum autem plures deos: ὃ 18 6 τὸν ὅλον 
χόσμον συντάττων et antea οἱ θεοί || Philo- 
demus c. 731—4 etiam accuratius excerpit 
[Prol. p. 1241] Xenophontis $ 14 xai tox 
ὑπηρέτας δὲ τῶν θεῶν εὑρήσεις ἀφα νεῖς ὄντας. 
χεραυνός τε γὰρ ὅτι μὲν ἄνωθεν ἀφίεται δη- 
Àov, . . « ὁρᾶται δ᾽ οὔτ᾽ ἐπιὼν οὔτε κατασχήψας 
οὔτε ἀπιών, καὶ ἄνεμοι αὐτοὶ μὲν χτλ. i; 17 
vim quandam: Aüt. Plac. I'7 20 Σπεύσιττος τὸν 
νοῦν οὔτε τῷ ἑνὶ οὔτε τῷ ἀγαθῳ τὸν αὐτόν, 
ἱδιοφυῆ δὲ [δεὸν εἶπεν] cf. Arist. metaph. XII 7 
p. 1072531 || Philodemea c. τὸ 1—8 
cum sint ante Aristotelem, ad Speusippum 





CICERO DE DEOR. ΝΑΤ. I 13 65. 33 


eamque animalem, evellere 
ex &nimis conatur cognitionem 
deorum. 


Aristotelesque in tertio De33 


s philosophia libro multa tur- 
bat, a magistro non [Platone] 
dissentiens. modo enim menti 
tribuit omnem divinitatem, 
modo mundum ipsum deum 

ιο dicit esse, modo alium quen- 


dam praeficit mundo eique 


eas partis tribuit, ut repli- 
catione quadam mundi mo- 
tum regat atque tueatur, 
1 tum eaeli ardorem deum di- 


4 Aristoteles quoque Orelli || 6 magistro 
uno Platone dissentiens Y(: delevi inter- 
pretamentum. nom post Piatone vulgo in- 
serunt Manutium secuti, magistro suo Pla- 
tone ex HRhedigerano Baiter Sehoemann 
C. F. W. Mueller 


PHILODEMI DE PIET. FR. c. Τὸ 539 


s γαθῶν θείας λέ(γ)ω(ν 
δυνάµεις, πολὺ (δὲ xa- 
ταδεεστέρας xal ἑλ- 
λειπούσα(ς). παρ Αρισ- 
τοτέλει δ) ἐν τῷ τρί- 

19 τῳ Περὶ φιλοσοφίας 


spectare possunt qui etiam bestiis aeternam 
mentem adscribit cf. Olympiod. schol. in 
Phaed. p. 98, 12 Finckh: οἱ δὲ µέχρι τῆς 
dAoyía; (ἀπαθανατίζουσιν) ὡς τῶν μὲν πα- 
λαιῶν Ξενοχράτης xal Σπεύσιππος. cf. de 
Xenocrate Clem. Strom. V p. 590 P. || 4 
Aristoteles in tertio De philosophia fr. 21 
p. 1477518 cf. V. Rose Ar. Pseud. p. 45. 
ex Cieerone pendet Clem. protr. p. 58 cf. 
Prol. p. 191 |! 7 menti. tribuit omnem di- 
vinitatem: cf. Ar. metaph. p. 1074515 «à 
δὲ περὶ τὸν νοῦν ἔχει τινὰς ἀπορίας. δοχεῖ 
μὲν γὰρ εἶναι τῶν φαινομένων θειότατον cf. 
Plat. Leg. X p. 8975 :| 9 mundum ipsum: 
cf. [Philo] de incorr. mund. p. 222, 19 Bern. 
(Arist. fr. 17 p. 1477410) δεινην δὲ ἀθεότητα 
χατεγίνωσχε τῶν tà ἑναντία διεξιόντων, ol 
τῶν γειροκµήτων οὐδὲν φήθησαν διαφέρειν 
τοσοῦτον ὁρατὸν θεὸν ἢλιον καὶ σελήνην xol 
τὸ ἄλλο τῶν πλανητῶν καὶ ἁπλανῶν ὡς dÀn- 
δῶς περιέχοντα πάνθειον cf. de caelo II 1 
p. 28434 Ast. Plac. V 201 Πλάτων xal 'Apt- 
στοτέλης ... τὸν χόσμον καὐτὸν ἔνδεον ζῴον 
λογικὸν ἀθάνατον || 10 modo alium — tueatur: 
cf. Plac. I 7 32 Ἀριστοτέλης τὸν μὲν ἀνωτάτω 
δεὸν εἶδος χωριστόν, ὁμοίως Πλάτωνι, ἐπιβε- 
βηχότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ παντός, τις ἑστὶν 
αἱθέριον σῶμα . . . πινούμενον xuxAomopt- 
χῶς || 12 replicatione quadam mundi graeco 
respondent τῇ τοῦ παντὸς ἀνειλίξει quod est 
apud Platonem Politic. p. 2100 || 15 caeli 
ardorem: originationem ἀπὸ τοῦ αἴθειν sequitur, 


540 CICERO DE DEOR. ΝΑΤ. Ι 13 33. 44 


cit esse, non intellegens caelum 
mundi esse partem, quem alio 
loco ipse designarit deum. quo 
modo autem «caeli divinus ille 
sensus in celeritate tanta conser- 
vari potest? ubi deinde illi tot 
di, si numeramus etiam caelum 
deum? cum autem sine corpore 
idem vult esse deum, omni 
ιο illum sensu privat, etiam pru- 
dentia. quo porro modo [mundus] 
moveri earens corpore aut quo 
modo semper se movens esse 
quietus et beatus potest? 


σι 


i: — Nee vero eius condiscipulus34 


Xenocrates in khoe genere 
prudentior, cuius in libris, 
qui sunt De natura deorum, 
nulla species divina deseri- 
ο bitur. deos enim octo esse 
dicit: quinque eos, qui in 
stellis vagis nominantur, 
unum, qui ex omnibus side- 
ribus, quae infixa caelo sunt, 
» ex dispersis quasi membris 
simplex sit putandus deus, 
Septimum Solem adiungit 
oetavamque Lunam: qui quo 


3 ante quo modo popularium deorum men- 
tionem excidisse putavit Heindorf, astrorum 
divinitatis Schoemann !| 11 quo porro 
modo mundus moveri 9: quo modo porro 
wwveri Heindorf deleto glossemate ut in- 
tellegatur deus v. 9. deus moveri Schuetz, 
mundum movere Ernesti || 19 se om. P et 
Wiyttenbach τὸ πρῶτον xtvoov Aristotelium 
restituturus || 17 prudentior BEP: pru- 
dentior est. AC (est in A rasurae superscr. 
m. sec.) || 18 sunt in natura ACEP || 24 
sint ABCP || 28 octavumique nonnulli codices 


PHILODEMI DE PIET. FR. 


aliam ipse Aristoteles de caelo I 8 p. 270b 22 
αἰδέρα προσωνόµασαν τὸν ἀνωτάτω τόπον ἀπὸ 
τοῦ θεῖν del cf. Cic. de deor. nat. II 15 & 
et crebro || 8 sine corpore: cf. d. cael. 
I9 p. 279416 ἔξω δὲ τοῦ οὐρανοῦ δέδειχται, 
ὅτι οὔτ ἔστιν οὔτε ἐνδέχεται γενέσθαι σῶμα || 
19 semper se movens: Epicurei opinio est, 
ut antea moveri. videlicet Aristotelis τὸ 
πρῶτον χινοῦν ἀχίνητον non adgnovit || 17 in 
libris qui sunt De natura. deorum: Diog. 
IV 13 in libr. ind. Περὶ θεῶν a β || 20 deos 
— lunam: cf. Clem. Protr. p. 58P. Ξενοκράτης 
Καλγηδόνιος, οὗτος ἑπτὰ μὲν θεοὺς τοὺς πλα- 
νήτας, ὄγδοον δὲ τὸν ἐκ πάντων αὐτών [cf. 
Prol. p. 1901] συνεστῶτα xóopov αἰνίττεται 
Αδι. Ῥ]ας, 1 Τ 80 δεὸν δὲ εἶναι καὶ τὸν οὐβανὸν 
καὶ τοὺς ἁστέρας πυρώδεις ὀλυμπίους θεούς 


CICERO DE DEOR. NAT. 1 12 34.35 


gensu beati esse possint, intellegi 
non potest. 
Ex eadem Platonis schola 
Ponticus Heraclides puerilibus 
s fabulis refersit libros, et tum 
[nodo] mundum deum, tum 
mentem divinam esse putat, 
errantibus etiam stellis divi- 
nitatem tribuit sensuque deum 
1» privat et eius formam mutabilem 
esse vult, eodemque in libro 
rursus terram et caelum re- 
fert in deos. 


Ned vero Theophrasti in-35 


: constantia ferenda est: modo 
enim menti divinum tribuit 
prineipatum, modo caelol 
tum autem signis sideribus- 
que caelestibus. 

ο Nee audiendus eius auditor 
Strato, is qui physicus ap- 
pellatur, qui omnem vim di- 
vinam in natura sitam esse 
censet, quae causas gignendi 

s» &augendi minuendi habeat, 
sed careat omni sensu et fi- 
gura. 


1 possunt A || 5 et tum modo mundum E: 
et tamen modo mundum ABCP: corr. Ma- 
nutius. et [tamen] modo mundum Orelli, 
et tum... . modo mundum Klotz || 6 deum 
addidit Walker et Krische cf. p. 543, 19: 
om. 9( || 8 etiam superscr. sec. m. sed vetere 
A: autem E || 19 que caelestibus om. B || 
21 his B: his C || 24 gignendi augendi 
minuendi 9: gignendi et minuendi Lactan- 
tius de irs 10 1: immutandique addunt 
Orelli et Krische || 26 omni et sensu B 


PHILODEMI DE PIET. FR. DA1 


9 sensu — mutabilem esse affünxit Heraclidi 
Cicero ex Epicurei mente cf. Krische p. 335. 
Prol. p. 124 || 15 modo — caelo: Clem. 
Protr. 1. c. ὁ δὲ Ἐρέσιος ἐχεῖνος Θεόφραστος 
ὁ Αριστοτέλους γνώριµος vij μὲν obpavóv, πῇ 
δὲ πνεῦμα τὸν θεὸν ὑπονοεῖ || 18 signis — 
caelestibus cf. Theopbr. de piet. ap. Por- 
phyr. de abst. II 5 τοὺς φαινοµένους οὐρανίους 
δεούς || 28 ἐπ natura: cf. Cic. Lucull. 38 141 
(Strato) negat opera deorum se uti ad fa- 
bricandum mundum. quaecumque sint docet 
omnia effecta esse natura || 26 careat omni 
sensu: cf. Seneca δρ. Augustin. de C. D. VI 
10 (Strato) . .. fecit deum . . . sine animo. 
Plut. adv. Colot. 14 p. 1115 B τελευτῶν 
[Strato] τὸν κόσμον αὐτὸν οὗ (iov εἶναί φησι 
τὸ δὲ xarà «φύσιν ἔπισθαι τῷ κατὰ τύ- 
χην. ἀρχὴν yàp ἑνδιδόναι τὸ αὑτόματον, εἶτα 


D42 CICERO DE DEOR. ΝΑΤ. I 1436 


XIV Zeno autem, ut iam ad 36 


vestros, Balbe, veniam, natu- 
ralem legem divinam esse 
censet eamque vim obtinere 
s recta imperantem prohiben- 
temque contraria. quam ]6- 
gem quo modo efficiat animantem 
intellegere non possumus. deum 
autem animantem certe volumus 
1» esge. atque hic idem alio loco 
aethera deum dicit, si intel- 
legi potest nihil sentiens deus, 
qui numquam nobis oceurrit neque 
in precibus neque in optatis neque 
in votis. aliis autem libris ra- 
tionem quandam per omnem 
naturam rerum pertinentem 
vidivina esse adfectam putat. 
idem astris hoc idem tribuit, 
s» tum annis, mensibus anno- 
rumque mutationibus. cum 
vero Hesiodi Theogoniam [id 
est originem deorum] inter- 
pretatur, tollit omnino usita- 
s» tas perceptasquecognitiones 


1 


σι 


5 prohibentem (om. que) E at cf. de leg. 
I 6 18 || 16 quandam rationem C || omnium 
9(: correxit cod. Glogaviensis || 18 ut divina 
esse AC: ut divina esse B: ut divina sit 
E: corr. Manutius et cod. Glogaviensis || 
adfectam delebat Schoemann. praeditam du- 
bitanter Iwan Mueller cf. Lact. I 5 20 [cf. Cic. 
Lucull 41 126]. ac fatali Brieger || 22 id 
est. originem deorum  seclusit Manutius || 
24 insitae praeceptasque Lambinus cf. II 
$91 


PHILODEMI DE PIET. FR. c. 8 


e.8 1 δεῖ τὴν (δύναμιν, 
οὖσαν συνα(π)τιχὴν 
οἰχε(ί)ως τῶν μερῶ(ν 
πρὸ(ς ἄλλληλα xal ἐχ 

δ...« 0v, τὴν ὃ) ἆνα- 
τολή)ν ἡ(λίου xal xó- 
χλησιν) 3| περίοδ(ο)ν 


p. 144. 


οὕτω περαίνεσθαι τῶν φυσιχῶν παθῶν Exa- 
στον. cf. Max. Tyr. 1 17 6 || 3 legem — con- 
traria: cf. Arius Did. ap. Stob. ecl, II p. 191 
— flor. t. 46 12 τόν τε vópov σπουδαῖον εἶναί 
φασι λόγον ὁρθὸν ὄντα προσταχτιχὸν μὲν ὧν 
ποιητέον, ἀπαγορευτικὸν δὲ ὦν ob ποιητέον. 
cf. Cic. de deor. n. II 31 78 de leg. I 6 18 
12 33 II 4 & 10 Diog. VII 88 Chrysippus in 
Digg. I t. 2, 12 alii apud Villoissonem theol. 
phys. Stoic. [post Osanni Cornut.] p. 473 || 
11 aethera: Cic. Lucull. 41 196: Zenoni et 
reliquis fere Stoicis aether. videtur. summus 
deus mente praeditus qua omnia regantur. 
Tertull. adv. Marc. I 19 Zeno aérem et aethe- 
rem (deos pronuntiavit cf. Prol. p. 129!) || 
20 annis mensibus annorumque mutatio- 
nibus: similia in Philodemo pellucent, cuius 
Stoica frustula c. 8 dubitanter ad Zenonem 
refero || 22 Hesiodi Theogoniam: cf. C. 
Wachsmuth comm. I de Zenone et Cleanthe 
[Gott. 1874] p. 11 Krische p. 394 sqq. 


CICERO DE DEOR. ΝΑΤ. Ι 14 96, 37 


deorum. neque enim Iovem 
neque Iunonem neque Ve- 
stam neque quemquam, qui 
ita appelletur, in deorum 
habet numero, sed rebus 
inanimis atque mutis per 
quandam significationem 
haee docet tributa nomina. 


ο 


Cuius discipuli Aristonis37 


10 non minus magno in errore sen- 
tentiast, qui neque formam dei 
intellegi posse censeat ne- 
que in deis sensum esse di- 
eat dubitetque omnino, deus 

1 ànimans neone sit. 

Cleanthes autem, qui Ze- 
nonem audivit una cum eo, 
quem proxime nominavi, tum 
ipsum mundum deum dicit 

ο esse, tum totius naturae 
menti atque animo tribuit 
hoe nomen, tum ultimum et 
altissimum atque undique 
eireumfusum et extremum 

ο omnia cingentem atque con- 
plexum ardorem, qui aether 
nominetur, eertissimum de- 
um iudicat. idemque quasi 
delirans in is libris, quos 

s» Scripsit econtra voluptatem, 


4 appelletur AEP : apelletur B: appella- 
tur C || 10 sententias A! BE: sentias C: 
vulgo sententia est quod habet A? || 19 deum 
mundum 31 || 26 qui ether (littera post qui 
erasa) Α: quia aether CP || 29 in his 9X 
cf. p. 937, 25 || 30 voluntatem BCEP 


PHILODEMI DE PIET. FR. c.8 543 


τ(οὺ)ς 
δὲ ὀρθοὺς (λόγους καὶ 
σπουδαίας διαδέ- 
34 σεις Διοσχούρους 


ο. ὃδ 8 p. 74 G. 


11 formam — sit: Epicureum iudicium per- 
spexit Krische. cf. Prol. p. 124. Stoicorum erat 
μὴ elvat ἀνθρωπόμορφον cf. Diog. VII 147 
Philodem. d. piet. p. 79, 12. 82, 26 G. cf. Vil- 
loison l. c. p. 461 sqq. || 20 totius— animo: A&t. 
Plac. I7 1? Διογένης καὶ Κλεάνθης καὶ Olvo- 
πίδης την τοῦ xóspou doyf || 22 ultimum 
—íudicat: Diog. VII 197 ἀνωτάτω μὲν οὖν εἶναι 
τὸ πῦρ, ὃ δὴ αἰθέρα καλεῖσθαι, ἐν ᾧ πρώτην τὴν 
τῶν ἁπλανῶν σφαῖραν γεννᾶσθαι, εἶτα τὴν τῶν 
πλανωμένων || 28 idemque etc. male confusa 
esse docet Krische p. 429. cf. II 15 41 45 17 
Lucull. 41 126 || 30 contra voluptatem: i.e. 
περὶ ἡδονῆς Diog. VII 87. 175 Clem. Str. II 
p. 499 P. 


544 CICERO DE DEOR. NAT. I 1451 1538 


tum fingit formam quandam 
et speciem deorum, tum di- 
vinitatem . omnem tribuit 
astris, tum nihil ratione cen- 
set esse divinius. ita fit ut 
deus ille, quem mente noscimus 
atque in animi notione tanquam 
in vestigio volumus reponere, 
nusquam prorsus appareat. 


σι 


ο XV At Persaeus, eiusdem38 


Zenonis auditor, eos dicit 
esse habitos deos, 4 quibus 
magna utilitas ad vitae cul- 
tum esset inventa, ipsasque 
1» res utiles et salutares deo- 
rum esse voeabulis nuncu- 
patas, ut ne hoe quidem di- 
ceret illa inventa esse deo- 
rum, sed ipsa divina. quo 
v quid absurdius quam aut res 
sordidas atque deformis deorum 
honore adficere aut homines iam 
morte deletos reponere in deos, 
quorum omnis cultus esset futurus 
αν in luctu? 


10 perseus ACE || 11 dicit om. 9f: dixit 
Schoemann: 'fortasse neutro opus est' C. 
F. W. Mueller. esse ait habitos Klotz || 19 
magna aliqua magna B 


PHILODEMI DE PIET. FR. c. 9. 10 


ο. 9 11 λόγον ἡγούμίενον τῶν 
ἐν (x) χόσ(ίµφ..... 


p. Ἴ9α. 


58. . . Περσα(ῖος δὲ) δη- 
λός ἐστν........ 


ζω(ν) Ὁ τὸ (ὀ)αιμόνιο(ν 

7 μηθὰ(ν ὑπ)ὲρ ab- 

τοῦ γινώσχων, ὅταν 

ἐν τῷ Περὶ θεῶν μὴ 
e. 10 1 ἀπίβανα λέγη 
φαίνεσθαι τὰ περὶ (τοῦ) 
τὰ τρέφοντα xal ὦ- 
φελοῦν(τ]α δεοὺς νε- 
νοµίσ(θα)ι xal τετει- 
μησο(αι) πρῶτ(ο)ν Ἄ- 
πὸ (Προ)δίκου γεγραµ- 
μένα, μ(ε)τὰ δὲ ταῦ- 
τα τοὺ(ς εὑρ)όντας 
7| τροφὰς 7j (σ)χέπας 
Ἡ τὰς ἄλλας τέχνας 
ὡς Δ)ήμητρα (x)al Δι- 
όνυσον) xal τοὺ(ς 


p. Ττ 6. 


σι 


1 


ο 


κ Ck κ 


χαλε)ῖνὃ εἰς τὴν προ- 
εδρίαν, οὕτως ἐπείὶ 
πα(ρ)αδάδονταί τινες 
μ)ὲ(ν 2 ἀ)γαθοὶ xal εὗερ- 
6 γετ(ι)κ(ο)ί, χελεύσειν 


ο. 11 


» 


p. 7746. 








4 astris: cf. Plut. d. comm. not. 31 p.10755 
Χρύσιππος xal Κλεάνθης ἐμπεπληκότες ὡς ἔπος 
εἰπεῖν τῷ λόγῳ θεῶν τὸν οὐρανὸν τὴν γῆν τὸν 
ἀέρα τὴν θάλατταν || 10 de Persaei opinione 
praeter Philodemum cf. de deor. nat. II 23 
60—63 Plut. d. Is. ο. 40. 66 Menander ap. 
Stob. fl. t. 563 cf. Prol. p.128 || Pbhilo- 
demea c. 9. 10 tractavi Herm. XIII 1 sq. 


CICERO DE DEOR. ΝΑΤ.Ι 1659 


Jam vero Chrysippus, qui39 


Stoicorum somniorum vaferrumus 
habetur interpres, magnam turbam 
congregat ignotorum deorum atque 
ita ignotorum, ut eos ne conieotura 
quidem informare possimus, cum 
mens nostra quidvis videatur 
cogitatione posse depingere. ait 
enim vim divinam in ratione 
10 ΘΒΒΘ positam et in universae 
naturae animo atque mente, 
ipsumque mundum deum di- 
cit esse et eius animi fu- 
8ionem universam, tum eius 
1 ipsius prineipatum, qui in 
mente et ratione versetur, 
communemque rerum natu- 
ram [universam atque omnia 
continentem] tum fatalem 
c ] umbram et necessitatem 
rerum futurarum,ignem prae- 
terea et eum, quem ante dixi, 
aethera, tum ea, quae natura 
fluerent atque manarent, ut 
οὗ et aquam et terram et aéra: 


σοι 





5 ignoratorum B || nec ABC || 7 mens om. C|| 
10 in om. C || 18 antmi infusionem (in su- 
perser. eadem m.) B || 18 universam atque 
omnia continentem delevi ut ex p. ύ4θε2. ὃ 
interpolata: wniversitatemque omnia cont. 
Heindorf || 20 umbram 9(: vim cod. Elien- 
sis, vim :psam Klotz, normam Madvig, ve- 
ritatem Heindorf, poipav, libram, vitae 
arbitram alii. fortasse super fatalem neces- 
sitatem | glossema scriptum fuit veritatem 
rerum futurarum ex p. 5464^20sqq. || 24 
manerent (priori e superscr. a) C || 25 et 
post wt inclusit Orelli: ut aquam et aera, 


Diels, Doxographi graeci. 


PHILODEMIDE PIET.FR.c.11.19 7545 


τιμ)ᾶν α(ὐ)τοὺς Ό(υ)σί- 
α)ις τοιαύταις, αὐτὸς 
δ)) o0x εὔξεσθαι τοῖς 
δεο(ἴς). δωρεὰν γὰρ 
19 α)ἰ(τεῖν ο μ)ηθὸν διει- 
λ(ηφό)τα περὶ αὐτῶν 
οὐ πείσειν ?) ξαυτόν. àÀ- 
λὰ μὴν x)at Xpoo(t)r- 
πος... εν» «ο» 
15 ... ἐν μὲ)ν τῷ πρώτ- 
φ Περὶ θεῶ)ν Δία φη- 
σὶν εἶναι τὸν ἅπαν- 
t(a διοικοῦ)ντα λόγον 
x(al τὴν) τοῦ ὅλου Φυ- 
20 χἣ(ν χα)ὶ τῇ τούτου 
μ(ετοχ)ῇ πάντα 
Gy)... - 
eO. καὶ τοὺς λί- 
ους, (δ)ιὸ καὶ Zzva 
25 χαλε(ἴσ)θαι, Δία ὃ (ὅ)τι (πάντων 
αἴτ(ιλος (xal xó- 
. pto(c?2)- τόν te χόσµον 
ἔμόφυ)χον εἶναι xal 
θεὸ(ν x)al τὸ ἡ(γεμονι- 
κὸν (x)al τὴν ὅ(λου 
ο φ)υχ(ὴ)ν καὶ (πρόν- 
ojyav? ὀνομάζεσ- 
ὃαι τὸν Δία καὶ τὴν 
χοινην πάντων 
ο. 19 1 φύσιν xal εἶμαρμί(έ- 
νην χαὶ ἀνά(γ)κην. 
xai τὴν αὐτὴν εἶναι 


ο. 11 p. Ττα. 


p. 79 G. 


9 in ratione: cf. Philod. c. 11, 17 || 10 in 
universae naiurae animo atque mente: cf. ibid. 
c. 11,19. 30 || 12 ipsumque mundum: cf. ibid. 
c. 11,26. 15, 2—4 Arius Did. fr. 31 || 13 et 
eius animi fusionem universam non exstat in 
Philodemo cf. Prol. p. 126 || 15 principatum: 
cf. ibid. c. 11, 28 Diog. VII 139 || 17 com- 
munemque rerum naturam : cf. ibid. c. 11, 32 
— 12,1 || 19 fatalem . . mecessitatem 
c. 12, 1. 2 || 21 ignem non exstat apud 
Phil. || 23 aethera ibid. ο. 12, 24 sed aliis 
coniunctum || ea quae — 25 aera non 6χ- 
stant in Philod. 


95 


5410 CICERO DE DEOR. NAT. I 15 a9. 40 


solem, lunam, sidera uni- 
versitatemque rerum, qua 
omnia eontinerentur, atque 
etiam homines eos, qui im- 


L^ 


euti. 


L 


Idemque disputat aethera 40 


esse eum, quem homines 
Iovem appellarent, quique 
i, &ér per maria manaret, eum 
esse Neptunum, terramque 
eam esse, quae Ceres di- 
ceretur, similique ratione 
persequitur vóeabula reli- 
s quorum deorum.. iüemque 
etiam legis perpetuae et 
.eternae vim, quae quasi 
dux vitae et magistra offi- 
eiorum sit; Iovem dicit esse 
x» eandemque fatalem necessi- 
tatem appellat, sempiternam 


- - Κως —-— 


tum. solem lunam sidera terram Heindorf 
et similiter Brieger. sed intellegenda est 
elementorum vicissitudo cf. Cic. d. nat. d. 
II 33 δι Arius Did. 'fr. 38 p. 469, 27 sqq. 
Cornut. c. 3. aethera quem modo nominavit, 


hic omisit Tullius || 2 qua omnia conti- 


nerentur susp. Schoemann, cf. supra ad 
p. 545218 || 10 maneret C || 16 leges corr. 
in legis AB || et om. € 


mortalitatem essent conse- 


PHILODEMI DE PIET. FR. c. 12. 13 


xai εὐνομίαν xal δί- 

κην (x)al ὁμόνοιαν κα(ὶ e- 

ἰρ(ή]νην καὶ τὸ παρ(α)πλή- 

σιον πᾶν. xal μὴ εἶναι 
δεοὺς ἄρρενας μηδὲ 

19 θηλείας, ὡς μηδ(ὲ 
πόλεις μηδ ἀρίε)τάς, 
ὀνομάζεσθαι δὸ µό- 
voy ἀρρενικῶς xal Όη- 
λ)υ(χκ)ῶς ταὐτὰ ὄντα, 

15 χαθάπερ σελήνην 
καὶ µῆ)να. xal τὸν Ἄρη 
κατὰ τοῦ πο(λέμου 
τε(τάχῦ)λαι χαὶ τῆς 
τάξεως) xal ἀν(τ)ιτά- 

2:0 ξίεως. ἨἩλφαιστον δὲ 

πὺ(ρ εἶνλαι, καὶ Kpóvov 

μὲν τὸ)ν τοῦ βεύ(μ]α- 
τος ῥ(όον, Ῥέαν δὲ τήν 
γῆν, Δία ἂὲ τὸν αἰθέ- 
ρα” τοὺς δὲ τὸν ᾽Απόλ-- - 
λω[ι] καὶ) τὴν Δήμη- 

: τρα 1(3j)v 7, τὸ ἐν aà- 
tfj πνεῦμα . xal παι- 
δαριωδῶς λέῄεσθαι 

39 xal Ἰράφεσθαι xa[e]t 

πλάτ(τ)εσθαι (θεοὺ)ς ' 
ἀνθρ(ωποειδεῖς, | 
ὃν τρόπον xai πό- 
λεις xal ποταμοὺς 
ού καὶ τόπους xal md- 


c.18 1 ud x)ai Δία pà(v εἶνα p. 80G. 


1 solem — 5 consecuti: cf. Phil. c. 13, 9—16 || 
1 aethera — 9 lovem: cf. Philod. 12, 94. 
13, 1. 2 uterque locus & Cicerone conflatas || 
9 quique aer — Neptunum: cf. Phil. 13, 4 | 
11 terramque — Ceres: cf. ibid. 12,26 cf. 
Plut. d. Is. c. 40 || 16 legis — vim: cf. Phil. 
13, 18 cf. Prol. p. 126 || 20 fatalem neces- 
sitatem cf. p. 545320 || 21 sempiternam — 
veritatem omisit Pbilodemus c£ Aristocles 
ap. Eus. XV 14 2 τὴν δὲ τούτων [causarum] 
ἐπιπλοχὴν xal ἀχολουδίαν εἱμαρμένην xal 
ἐπιστήμην xal ἀλήθειαν xal vónov εἶναι τῶν 
ὄντων ἀδιάδραστόν τινα καὶ ἄφυκτον 


ο 


2 


Φι 


CICERO DE DEOR. ΝΑΤ.Ι 15 4.4 PHILODEMI DE ΡΙΕΤ. FR. c. 13.14. 54 


rerum futurarum veritatem: t τὸν πε)ρὶ τὴν (37v d- 
quorum nihil tale est, ut in eo έρα, (τ)ὸ(ν) δὰ σχο(τει)νὸν 
vis divina inesse videatur. “Ἀιδ(ην), τὸν δὲ διὰ τῆς 

s γῆ(ς καὶ θαλάτ(τ)ης ΠΠο- 


σ(ειδῶ). xal το(ὺς) ἄλ- 
λου(ς δ)ὸ δεοὺς ἀφύχοις 
ὡς καὶ τούτους συν- 
otxetot* xal τὸν ἥλ(ι- 
όν (τε) καὶ τὴ(ν) σελή- 
νην xal τοὺς ἄλλους 
ἀστέρας θεοὺς οἴε- 
ται xal τὸν νόμµον. 
| κα() ἀν)θρώπους εἰς 
Et Haee quidem in primo 4i 15 θεο(ό)ς φησι pe(x)afa- 


» 
e 


s libro De natura deorum, in Aei(v). ἐν δὲ τῷ δευ- 
secundo autem volt Orphei, τέ(ρῳ}λτά τ(ε) εἰς Ὀρφέ- 
Musaei, Hesiodi Homerique α (καὶ Μ)ὀυσαῖον dva- 
fabellas accommodare ad ea, φε(ρόμ)ε(ν]α xal (x)à 
quae ipse primo libro de - so παρ) (Ὀ)μήρῳ xat Ἡ- 

ιο deis immortalibus dixerat, σιόδ(φ) x«l Εδρι(π)ί- 
ut etiam veterrimi Ῥοδίαθ, qui — 6g χ[ι]αὶ ποιηταῖς ἄλ- 
haee ne suspieati quidem sunt, λοις, (ὧ)ς χα(ὶ) Κλεάν- 

-. Stoici fuisse videantur. zs, (π)ειρᾶτα(ι συ)νοι- 
| D οὗ χειοῦ(ν) atq: δόξαις 


αὐτῶ(ν). ἅπαντά (v)àc- — . 
τὶν αἰθήρ, 6 αὐ(τ)ὸς | 
àv xal πατὴρ xàl 
υἱός, (ώς) xdv τῷ 
ο πρώτῳ μὴ pá 
E | | χεσθαι τὸ ci», Ῥέ- 
ορ | e'14 1 α)ν καὶ μητέρα (το — p.81G. 
Διὸς εἶναι καὶ θ(υγα- 
τέρα. τὰς O' αὐτὰς 
ο πο(ιλεῖταί σ(υ)νοιχει- 
ώσε)ις xdv. τῷ. Περὶ 
Χαρίτων, (ἐν ᾧ τὸν - 
Δία νόμον. φησὶ(ν) εἷ- 
ναι xal τὰς Χάριτας 
τὰς ἡμετέίρ)ας xa- 


σι 


^. 


10 dixerit 96(: dixerat Ernesti || 19 sunt — 5 in secundo — dixerat: cf. Philod. c. 18, 
Ernesti: sini 9 defensum ab Heindorfo  16—29 || 8 accommodare apud Philode- 
C. F. W. Muellero ^' mum est συνοιχειοῦν ef. ο. 13, 9. 94. 14,4. 17 
15,7 17," 3*' (p. 64G) 
95 * 


- 


548 CICERO DE DEOR. NAT. 1154 


Quem Diogenes Babylonius 
consequens in eo libro, qui in- 
scribitur DeMinerva, partum 


9 partu iovis ortugue ACP 


PHILODEMI DE PIET. FR. c. 14. 15 


1ο ταρχὰς xa(l) τὰς dv- 
ταπ(ο)δόσεις τῶν 
εὐε(ργ)εσιῶ(ν). τὰ πα- 
ραπλήσια δὲ xdv 
τοῖς Περὶ φύσεως 
γράφει, μεθ) ὧν εἴ(πα- 
με(νϱ) xal τοῖς Ἡρα- 
κλ(είἹτου συνοιχειών. 
χ(αἱ δ)ἡ ? xàv τῷ πρί(ώ- 
τ(ω)ι τὴν νύκτα 
20 Όθάν φησιν (εἶναι 
πρωτίστην. ἐν δὲ 
τῷ τρίτφ τὸ(ν) χ(όσ- 
μον ἕνα tov q(po- 
νίµ(ω)ν, συνπολει- 
es ταυόµενον Όεοῖς 
xal ἀνθρώποις xal 
τὸν πόλεμ(ον) xal 
τὸν Δία τὸν α(ὐ)τὸν 
εἶναι, χαθάπ(ε)ρ xai 
39 τὸν Ἡράχλειίον λό- 
Ίδιν. ἐν δὲ τῷ πέµ- 
vt xal λόγους à- 
e.15 1 ρωτᾷ περὶ τοῦ (τὸν — p.82G. 
χόσμον ζφον εἶναι 
xal λογικὸν xal φρο- 
νοῦν xal Όεόν. xd(v 
τοῖς Περὶ προνοίας 
μέντοι (τ)ὰς αὐτὰς 
ἐχτίθησ(ι)ν συνοι- 
χβιώσεις τῇ Φυχῇ 
τοῦ παντὸς xal τὰ 
τών θεών ὀ(ν)όμα- 
τα ἐφαρμόττει τῆς 
δρειµύτητος ἀπο- 
λαύων ἀχοπιάτως. 
Δ(ιογένης δ᾽ ὁ Βαβυ- 
16 λώνιος ἐν τῷ Περὶ 
τῆς Αθηνᾶς τ(ὸ)ν 


1 


[^ 


σ 


1 


e 


1 Diogenes—fabula: cf. Phil. c. 15, 14 sqq. 
Chrysippus apud Galen. de Plac. Hipp. et 
Plat. p. 349—353K. 317—323 Mueller 


CICERO DE DEOR. NAT.I154 


Iovis ortumque virginis ad 
physiologiam traducens di- 


iungit & fabula. 





2 deiungit 391: corr. Orelli 


PHILODEMI DE PIET. FR. c.15.16 549 


χ(όσ)µον γράφει τῷ 
A(d τὸν αὐτὸν ὑπαρ- 
χει)ν 7j περιέχε[{ιν 
90 τὸν Δία χ(αθ)άπείρ 
ἄνὈρωπ(ον φ)υχή(ν’ 
x«l τὸ(ν Ίλιον p(iv 
᾽Απόλλ(ω, τ)ὴν δ(ὲ ce- 
λήνη(ν Ἄρτ(ε)μι(ν' xal 
25 π(αι)δ(αριῶ)δες εἶναι 
θε(ο)ὺς ἀ(ν)Όρωποε[ι 
δεῖς λ(έγει)ν καὶ ἀδύ- 
νατον. (εἶ)ν(αί) τε τοῦ 
Διὸς τὸ μὲν εἷς τὴν 
30 Δάλατταν διατε- 
τα(χ)ὸς Ποσειδώ- 
να, τὸ 9 slc τὴν γῆν 
Δήμητρα, τὸ ὃ εἰς 
τὸν ἀέρα Πραν, xa- 
ο, 16 1 8dnep χ(αὶ τὸν Πλά- — p. 83G. 
τωνα λέγειν, ὥσ(τ᾽ ἑ- 
ἂν πολλάχις 'ἀήρ᾽ (λ)έ- 
qo] τις ἐρεῖν ΄ Ἡ(ρα”. τὸ 
6 ὃ᾽ εἰς τὸ(ν) α(ἰθ)έρα 'A07- 
vüy* τοῦτο γὰρ λέ(γε)σ- 
θαι τὸ ΄ἐκ τῆς (κεφα- 
Axe καὶ '᾿2εὺς ἄρρην 
7εὺς ÜwÀog'* τινὰς 
ιο δὲ τῶν ὁδτωιχῶν 
φάσχειν, ὅτι τὸ *jre- 
μονιχὸν ἐν τῇ x(e- 
φαλῆ: φρόνηαιν và(p 
εἶναι. Ot. xal. Μήῆτιν 
1 χαλεῖσθαι" Ἀρύσιπ- 
πον ὃ) ἐν τῷ στή-. 
Ό)ει τὸ ἡγεμονιχὸν 
είναι κἀχεῖ τὴ(ν 'À- 
θ)ηνᾶν γεγονένα(ι 
20 φρόνησιν οὖσαν, τῷ 
à) τ(ἠ)ν φωνὴν ἐκ 
τῆς (κ)εφαλῆς éxxpi- 
νεσθαι (λέγειν &x τῆς 
χ)εφα(λ)ῆς, ὑπὸ δὲ Ἡ- 


-—— -------- -- ---- 


πρ) CICERO DE DEOR. NAT.I PHILODEMI DE PIET. FR. c. 16. 11 


a5 φ)αίσίτου, διότι τίέ- 
χνη(ι γθνεθ᾽ ἡ φρόνη- 
ctc, xai ᾿Αθηνᾶν μὲν 
o(t)ov ᾿Αθ(ρη)νᾶν εἱρῃσ- 
αι, (Τριτω)νίδα δὲ xal 
αυ Τρ{ιτογέν)ειαν διὰ 
τὸ τὴν φρόνησιν 
ἐκ τριῶν συνεσ- 
τηχέναι λόγων. 

e. 17 1 τῶ(ν) φ(υσικῶ)ν xal p. 844. 
τῶ(ν ἠ)δικῶ(ν καὶ τῶν 
λογιχκῶν. xal τὰς ἄλλας 
6' αὐτ(ῆς προσ)ηγορ{ί- 

s ας xal τὰ φορή[ι]ματα 
µάλα καταχρύσως τῇ 
φρονήσει συνοιχει- 
oi xtÀ. 


I ΠπΣΠπο . τον 
ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΠΑΣΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ 


ΒΙΒΛΙΟΝ Α. ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕΝΑ 


NOTARUM INDEX 


T codex Taurinensis C I 10 s. XVI 

B codex Barberinus IV Τὸ [C 304] s. XV vel XVI 

L codex Laurentianus IX 32 s. XIV 

ο codex Ottobonianus 194 s. XVI 

C codices praeter notatos ceteri 

Cedr. Cedreni in hist. compend. I p. 275sqq. Bonn. excerpta 


De titulo Philosophumenon dixi p. 144, de codicibus p. 155, de Cedreno p. 156 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON PROOEMIUM 553 


TOY ΚΑΤΑ IIAZQN AIPEXZEQN ΕΛΕΓΧΟΥ 
' BIBAION ΛΑ’. 
ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕΝΑ 


Προοίέμιον 
Τάδε ἔνεστιν ἐν τῇ πρώτη Τοῦ χατὰ πασῶν αἱρέσεων ἐλέγχου. 
Τίνα τὰ δόξαντα τοῖς φυσιχοῖς φιλοσόφοις xai τίνες οὗτοι xal τίνα 
τὰ τοῖς 7|Ütxoic xal τίνες οὗτοι xal τίνα τὰ τοῖς διαλεχκτικοῖς xal τίνες 
οἱ διαλεχτιχοί. 

b Φυσιχοὶ μὲν οὖν θαλῆς Πυθαγόρας Ἐμπεδοχλῆς Ἡράκλειτος Ἄνα- 
ξίµανδρος ᾿Αναξιμένης ᾿Αναξαγόρας ᾿Αρχέλαος Παρμενίδης Λεύχιππος ἂη- 
µόχριτος ἘΞενοφάνης Ἔκφαντος ππων. 

Ἠδικοὶ Σωκράτης ᾿Ἀρχελάου µαθητὴς τοῦ φυσιχοῦ, Πλάτων Σωκράτους 
μαθητής, οὗτος τὰς τρεῖς φιλοσοφίας ἔμιξεν. 

10 Διαλεχτικοὶ Αριστοτέλης Πλάτωνος μαθητής, οὗτος τὴν διαλεκτιχὴν 
συνεστήσατο. Στωιχοὶ δὲ ΧἈρύσιππος Ζήνων. 

"Eníxoupoc δὲ σχεδὸν ἐναντίαν δόξαν πᾶσιν ἐπεχείρησεν, Πύρρων ὁ Ἄχα- 
δήµιος (οὗτος ἀκαταληψίαν τῶν πάντων λέγει), Ώραχμᾶνες οἱ ἐν Ἰνδοῖς, Δρυΐδαι 
oí ἐν Κελτοῖς xai Ἡσίοδος. 


18 Οὐδένα μῦθον τῶν παρ) Ἕλλησι νενοµισµένων παραιτητέον. πιστὰ γὰρ 
xal τὰ ἀσύστατα αὐτῶν δόγµατα ἡγητέον διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν τῶν 
αἱρετιχῶν µανίαν, ol διὰ τὸ σιωπᾶν ἀποχρύπτειν τα τὰ ἄρρητα ἑαυτῶν 
μυστήρια ἐνομίσθησαν πολλοῖς δεὸν σέβει dv xal πάλαι μετρίως τὰ 
δόγµατα ἐξεθέμεθα, οὗ χατὰ λεπτὸν ἐπιδείξαντες, ἀλλὰ ἁδρομερῶς ἐλέγ- 

70 ζαντες, μηδὸν ἄξιον ἠγησάμενοι τὰ ἄρρητα αὐτῶν el; φῶς dye, ὅπως 
δ αἰνιγμάτων ἡμῶν ἐχθεμένων τὰ δόξαντα αὐτοῖς αἰσχυνθέντες, µήποτε 
xal τὰ ἄρρητα ἐξειπόντες ἀθέους ἐπιδείξωμεν, παύσωνταί [τι] τῆς ἁλογίστου 
γνώμης xal ἀθεμίτου ἐπιχειρήσεως. ἀλλ ἐπεὶ ὁρῷ pi ὀδυσωπουµένους 
αὐτοὺς τὴν ἡμετέραν ἐπιείχειαν μηδὸ λογιζοµάνους, ὡς θες μαχροδυμεῖ ὑπ) 

1 αὐτῶν βλασφημούμενος, ὅπως 7| αἰδεσθέντες µετανοῄσωσιν 7j ἐπιμείναντες 
διχαίως κριθῶσι, βιασθεὶς πρόειµι δείξων αὐτῶν τὰ ἀπόρρητα μυστήρια, 
& τοῖς µυουµένοις μετὰ μεγάλης ἀξιοπιστίας παραδιδόασιν οὗ πρότερον ὁμο- 
λογήσαντες, εἰ μὴ τὸν τοιοῦτον δουλώσωνται χρόνῳ ἀνακρεμάσαντες xal 
Βλάσφημον πρὸς τὸν ὄντως θεὸν χατασχευάσαντες xal περιεργίᾳ Ἰλιχό- 

30 µενον τῆς ἐπαγγελίας ἴδωσι. xal τότα δοχιµάσαντες δέσµιον εἶναι τῆς 
ἁμαρτίας μυοῦσι τὸ τέλειον τῶν χαχῶν παραδιδόντες, ὄρχοις δήσαντες 
μήτε ἐξειπεῖν μήτε τῷ τυχόντι μεταδοῦναι, οἱ μὴ ὁμοίως δουλωθείη, οὗ 
µόνον παραδοθέντος οὐχ ἔτι ὄρχος ἀναγκαῖος Ty. ὁ Ἱὰρ ὑπομείνας παθεῖν 


554 HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON PROOEMIUM 


xai παραλαβεῖν τὰ τέλεια αὐτῶν μυστήρια ἵκανῶς αὐτῷ τῷ ἔργῳ πρός 
τε τὴν ἰδίαν συνείδησιν xal πρὸς τὸ ἑτέροις μὴ ἐξειπεῖν ἔσται δεδεµένος. 
εἰ γὰρ ἐξείποι twi ἀνθρώπων τὸ τοιοῦτον ἀνόμημα, ουτε ἐν ἀνθρώποις 
λογισθήσεται οὔτε τὸ φῶς ὁρᾶν ἄξιος ’γηθήσεται, εἰ xal ἄλογα ὄντα (9) τοιοῦτον 
ἀνόμημα οὐκ ἐπιχειρεῖ, καθὼς ἐν τοῖς τόποις γενόµενοι ἐροῦμεν. ἀλλ’ ἐπεὶ 
ἀναγχάζει ἡμᾶς 6 λόγος si; µέγαν βυθὸν διηγήσεως ἐμβῆναι. οὐχ ἹἩγού- 
μεία σιγᾶν, ἀλλὰ τὰ πάντων δόγµατα χατὰ λεπτὸν ἐκτιθέμενοι οὐδὲν σιωπή- 
σοµεν. δοχεῖ δέ. sl xal µαχκρότερος ἔσται λόγος, μή xapeiv. οὐδὲ γὰρ 
µικράν τινα βοήθειαν τῷ τῶν ἀνθρώπων p καταλείψομεν πρὸς τὸ 
µηχέτι πλανᾶσθαι, φανερῶς πάντων ὀρώντων τὰ χρύφια αὐτῶν xal ἄρρητα 1e 
ὄργια, ἃ ταμιευόµενοι µόνοις τοῖς µύσταις παραδιδόασιν. ταῦτα δὲ ἕτερος 
οὐχ ἐλάόγξει 3, τὸ ἐν ἐχχλησίᾳ παραδοΏὲν ἅγιον πνεῦμα, οὗ τυχόντες 
πρότεροι οἱ ἀπόστολοι µετέδοσαν τοῖς ὀρθῶς πεπιστευχόσιν' ὧν ἡμεῖς Ou 
δρχοι τυγχάνοντες τῆς τε αὐτῆς χάριτος µετέχοντες ἀρχιερατείας τε καὶ 
διδασκαλίας xal φρουροὶ τῆς ἐκχλησίας λελογισμένοι οὐχ ὀφδαλμῷ νυστάζοµεν 15 
οὐδὰ λόγων ὁρθὸν σιωπῶμεν, ἀλλ οὐδὲ πάση φυχῇ χαὶ σώματι έργα- 
ζόμενοι χάµνοµεν ἄξια ἀξίως Dep τῷ εὐεργέτῃ ἀνταποδιδόναι πειρώμενοι 
χαὶ οὐδὲ οὕτως χατ ἀξίαν ἀνταμειβόμενοι, πλὴν ἐν οἷς πεπιστεύμεῦθα 
μή ατονοῦντες, ἀλλὰ τοῦ ἰδίου xatpoü τὰ µέτρα ἐπιτελοῦντες xal ὅσα παρέξει 
τὸ ἅγιον πνεῦμα πᾶσιν ἀφδόνως κχοινωνοῦντες οὐ µόνον ἀλλότρια δὺ m 
ἐλέγχου eic φανερὸν ἄγοντες, ἀλλὰ xal σα 1$, ἀλήθεια ὑπὸ τῆς τοῦ 
πατρὸς χάριτος παραλαβοῦσα ἀνδρώποις διηχόνησε, ταῦτα xal διὰ λόγου 
σημειούμενοι xal διὰ γραμμάτων ἐμμαρτυρούμενοι ἀνεπαισχύντως χηρύσ- 
σοµεν. ἵνα οὖν, χαθὼς φάσαντες εἴπομεν, ἀθέους αὐτοὺς ἐπιδείξωμεν 
καὶ χατὰ Ἰνώμην xal xatà τρόπον xol κατὰ ἔργον, ὕθεν τε τὰ ἐπιχειρή- ss 
µατα αὐτοῖς Ἰεγένηται xal ὅτι μηθὲν ἐξ ἁγίων γραφῶν λαβόντες ταῦτα ἐπε- 
χείρησαν dj τινος ἁγίου διαδοχην φυλάξαντες ἐπὶ ταῦτα ὥρμησαν, ἀλλ 
ἔστιν αὐτοῖς τὰ δοξαζόµενα ἀρχὴν μὲν ἐκ τῆς Ἑλλήνων σοφίας λαβόντα, 
ἐκ δογμάτων φιλοσοφουμένων xal μυστηρίων ἐπιχεχειρημένων (9) xal ἀστρολό- 
ἵων ῥεμβομένων' δοχεῖ οὖν πρότερον ἐχθεμένους τὰ δόξαντα τοῖς τῶν Ἑλ- » 
λήνων «φιλοσόφοις ἐπιδεῖξαι τοῖς ἐντυγχάνουσιν ὄντα τούτων παλαιότερα 
xal πρὸς τὸ θεῖον σεµνότερα" ἔπειτα συμβαλεῖν ἑκάστην αἴρεσιν ἑχάστῳ, ὡς 
τούτοις τοῖς ἐπιχειρήμασιν ἐπιβαλόμενος ὃ πρωτοστάτης τῆς αἱρέσεως 
ἐπλεονέχτησε [λαβόμενος] τὰς ἀρχὰς xal ἐκ τούτων ἐπὶ τὰ χείρονα ὀρμηθεὶς 
(τὸ) δόγµα συνεστήσατο. ἔστι μὲν οὖν πόνου μεστὸν τὸ ἐπιχειρούμενον xal πολλῆς αν 
δεόµενον ἱστορίας' ἀλλὰ οὐκ ἐνδεήσομεν, ὕστερον γὰρ εὐφρανεῖ ὡς αδλητὴν 
μετὰ πολλὺν πόνον στεφάνου τυχόντα 3, ἔμπορον μετὰ µέγαν θαλάσσης σάλον 
κερδάναντα T, Τεωργὸν μετὰ ἱδρῶτα προσώπου καρπῶν ἀπολαύσαντα ἢ 
προφήτην μετὰ ὀνειδισμοὺς xal ὕβρεις ὁρῶντα τὰ λαληθέντα ἀποβαίνοντα. 
ἀρξάμενοι τοίνυν ἑροῦμεν, τίνες οἱ παρ Ἕλλησι πρῶτον φιλοσοφίαν qu- € 
cuv ἐπιδείξαντε. τούτων γὰρ μάλιστα Ἰεγένηνται χλεφίλογοι οἱ τῶν 
αἱρέσεων πρωτοστατήσαντες, ὡς μετέπειτα ἐν τῇ πρὸς ἀλλήλους συμβολῇ 
ἐπιδείξομεν. ἑχάστῳ δὲ τῶν προαρξαµένων τὰ ἴδια Αποδιδόντες Ἰυμνοὺς 
xai ἀσχήμονας τοὺς αἱρεσιάρχας παραστέσοµεν. 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 11—421.5 


1 Λέγεαι θαλῆν τὸν Μιλήσιον ἕνα τῶν ἑπτὰ σοφῶν πρῶτον ἐπικε- 
χειρηχέναι φιλοσοφίαν φυσιχήν. οὗτος ἔφη ἀρχὴν τοῦ παντὸς εἶναι xal τέλος 
τὸ ὕδωρ. ἐκ yàp αὐτοῦ τὰ πάντα συνίστασθαι πηγνυµένου xal πάλιν 
διανιεµένου ἐπιφέρεσθαί τε αὐτῷ τὰ πάντα, ἀφ᾿ οὗ xal σεισμοὺς xal πνευµά- 
5 των συστροφὰς xal ἄστρων κινήσεις Ἰίνεσθαι. καὶ τὰ πάντα φέρεσθαί 
το xai ῥεῖν τῇ τοῦ πρώτου ἀρχηγοῦ τῆς γενέσεως αὐτῶν φύσει συµφε- 
Ρόμενα. δεὸν δὲ τοῦτ εἶναι, τὸ μήτε ἀρχὴν μήτε τελευτὴν ἔχον. οὗτος 
περὶ τὸν τῶν ἄστρων λόγον xal τὴν ζήτησιν ἀσχοληθεὶς Ἕλλησι ταύτης 
τῆς µαδήσεως αἴτιος πρῶτος Ἰίνεται, ὃς ἀποβλέπων πρὸς τὸν οὐρανὸν xal 
1 τὰ ἄνω ἐπιμελῶς κχατανοεῖν λέγων ei; φρέαρ ἐνέπεσεν, d) ἐγγελῶσά τις 
Ὀεραπαινὶς θρᾷττα τοὔνομα ἔφη: τὰ ἐν οὐρανῷ προθυμούμενος εἰδέναι 
τὰ ἐν ποσὶν οὐκ εἶδεν. ἐγένετο δὲ χατὰ Κροῖσον. 

2 "Ecu δὲ xai Stépa φιλοσοφία ob μακρὰν τῶν αὐτῶν χρόνων, f 
ἧρξε Πυδαγόρας, ὃν Σάμιόν τινες λάγουσι.. 7» Ἰταλιχὴν προσηγόρευσαν 
16 διὰ τὸ τὸν Πυθαγόραν φεύγοντα [Ιολυκράτην τὸν Σαμίων τύραννον οἰχκῆσαι 
πόλιν τῆς Ἰταλίας κἀχκεῖ τὸν βίον πληρῶσαι. οὗ τὴν αἴρεσιν οἱ διαδεξά- 
pevot οὗ πολὺ διήνεγχαν τοῦ αὐτοῦ φρονήµατος. xai αὐτὸς δὲ περὶ 
φυσιχκῶν ζητήσας ἅμιξεν ἀστρονομίαν xal γεωμετρίαν xal μουσιχὴν (xal 
ἀριθμητικήν). xal οὕτως µονάδα μὲν εἶναι ἀπεφήνατο τὸν θεόν, ἀριθμοῦ δὲ 
20 φύσιν περιέργως καταμαθὼν μελῳδεῖν ἔφη τὸν κόσμον xal ἁρμονίᾳ 
συγχεῖσθαι xal τῶν ἑπτὰ ἄστρων πρῶτος τὴν χίνησιν εἰς ῥυθμὸν xol 
µέλος ἀνήγαχεν. Ῥαυμάσας δὲ τὴν διοίχησιν τῶν ὅλων ἠξίωσε τὰ πρῶτα 
σιγᾶν τοὺς μαθητὰς οἷονεὶ μύστας τοῦ παντὸς εἰς τὸν χόσµον ἤκοντας" 
εἶτα ἐπειδὰν αὐτοῖς ἱκανῶς παιδείας τῆς τῶν λόγων δόξῃ μετεῖναι xal Ou- 


555 


t» 


— Á— - — — -- 


| superscripsit B ἀρχὴ τῆς πρώτης βίβλου 
τοῦ xatà πασῶν αἱρέσεων ἐλέγχου || ex- 
cerpsit Cedr. πρὸ τούτου (Pythagoras) δὲ 
γέγονε θαλἠς, ὃς ἐπιχεχείρηχε φιλοσοφίαν φυ- 
σικήν, ἀρχὴν τοῦ παντὸς xal τέλος τὸ πῦρ 
xai τὸ ὕδωρ εἶναι φήσας xal ἐξ αὐτῶν τὰ 
πάντα συνίστασθαι' ἀφ dv καὶ τοὺς σεισμοὺς 
xal πνευμάτων συστροφὰς xal ἄστρων χινή- 
σεις γίνεσθαι || 2 τὴν ἀρχὴν B || 3 τὸ ὕδωρ 
B: τι ὕδωρ C || 4 τι αὐτῷ B || 5 συστρο- 
φὰς Cedr. cf. Eratosth. catast. 22 Polyb. 
II 74 5: στροφάς vulgo || ἄστρων Cedr. 
cf. Apulei. Flor. IV 18 ventorum flatus stel- 
larum meatus: ἀέρων libri || γίνεσθαι Cedr.: 
om. libri || φύεσθαι libri: corr. Roeper || 
7 $:15v libri: θεῖον veri similiter corr. Go-t 
fingenses conl. Clement. Strom. V p. 704P. 
ἐρωτηθείς γέ τοι 6 θαλῆς, τί ἐστι τὸ DOuov: 
“τὸ μήτε ἀρχὴν ἔφη µήτε τέλος ἔχον similiter 
Diog. I 35 τί τὸ θεῖον, ᾿τὸ µήτε ἀρχὴν ἔχον 
μήτε τελευτήν.. at cf. Stob. ecl. I 1 [2 9] θαλῆς 


ἐρωτηθείς, τί πρεσβύτατον τῶν ὄντων, drt- 





χρίνατο θεός ἀγένητον γάρ Plut. Sap. conv. 
ο. 9. apophthegmatis forma in Hippolyteis 
etiamnunc pellucet cf. Prol. p. 145, 19 
Zeller I* 178! || 10 λέγων om. B: iactans 
Wolfius. θέλων Gronovius. Menagius xa- 
τανοῶν om. λέγων || ὃν C: om. B: o Wol- 
fius: ὅτ Roeper || 11 θρᾷττα οὖσα Heu- 
mannus et Richter || εἰδέαι Roeper coll. 
Plat. Theaetet. p. 1744 cf. Diog. I 34 σὐ 
[àp & θαλῃ τὰ iv ποσὶν οὐ δυνάµενος ἰδεῖν 
τὰ ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ ott γνώσεσθαι: ἰδεῖν 
libri || 12 τὸ ἐν ποσὶν B || εἶδεν Richter: οἶδεν 
libri || 13 "Ext B || 15 Σάμιον vulgo: corr. 
Roeper || 18 φύσεως B || καὶ ἀριθμητικὴν 
post Wolfium add. Roeper cf. Nicomach. 
arithm. isag. I 3 7 Theol. arithm. 4 p. 17 
Ast || 19 xal οὗτος coni. Roeper || 20 καθ 
ἁρμονίαν Roeper cf. infra p. 557,14 Diog. 
VIII 33 Sext. Pyrrh. Hypot. III 155 || 21 
ἄστρων BT: ἀἁστέρων C || 22 ἤγαχεν vulgo: 
corr. Roeper || 25 τὸν olxov coni. Usener, 
an τὸ Ónaxóttov? 


556 HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 2 3—10 


νατῶς περὶ ἄστρων χαὶ φύσεως φιλοσοφήσωσι, κχαδαροὺς xpívac τότε 

4 χελεύει φθέγγεσθαι. οὗτος τοὺς μαῦητὰς διεῖλε xal τοὺς μὲν ἆσα- 
τεριχούς, τοὺς δὲ ἐξωτεριχοὺς ἐχάλεσεν. τοῖς μὲν γὰρ τὰ τελεώτερα µαθήµατα 

ὅ ἐπίστευε, τοῖς δὲ τὰ µετριώτερα. ἐφήψατο δὲ xal μαγιχῆς, ὥς qao, 
χαὶ φυσιογνωμονιχὴν αὐτὸς ἐξεῦρεν. ἀριθμούς τε xal µέτρα ὑποθόμενος 5 
ἔλεγεν τὴν ἀρχὴν τῆς ἀριθμητικῆς τὴν φιλοσοφίαν κατὰ σύνθεσιν περιέχειν 
τόνδε τὸν τρόπον. 

6 Δριθμὸς γέγονε πρῶτος ἀρχή, ὅπερ ἑστὶν ἀόριστον ἀχατάληπτον, ἔχων ἐν 
ἑαυτῷ πάντας τοὺς ἐπ ἄπειρον δυναµένους ἐλθεῖν ἀριθμοὺς χατὰ τὸ 
πλῆδος. τῶν δὲ ἀριθμῶν ἀρχὴ γέγονε καθ ὑπόστασιν ἡ πρώτη μονάς, 1 
Tus ἐστὶ μονὰς ἄρσην γεννῶσα πατριχῶς πάντας τοὺς ἄλλους ἀριθμούς. 
δεύτερον Ἡ δυὰς OzÀuc ἀριθμός, 6 δὲ αὖτος καὶ ἄρτιος ὑπὸ τῶν ἀριθμη- 

7 τικῶν χαλεῖται. τρίτον ἡ τριὰς ἀριθμὸς ἄῤσην, οὗτος xal περισσὸς 
ὑπὸ τῶν ἀριθμητικῶν νενοµοθότηται καλεῖσθαι. ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις ἡ 
τετρὰς θῆλυς ἀριθμός, 6 δὲ αὐτὸς xal ἄρτιος χαλεῖται, ὅτι θῆλύς ἐστιν. 15 

8 γεγόνασιν οὖν οἱ πάντες ἀριθμοὶ ληφθέντες ἀπὸ γένους τέσσαρες (dpr8- 
μὸς δ᾽ ν τὸ Ἰένος ἀόριστος)., de! dv ὁ τέλειος αὐτοῖς συνέστηκεν 
ἀριθμὸς f, δεχκάς. τὸ γὰρ By δύο τρία τέσσαρα Ὑίνεται δέχα, ἐὰν ἑχάστφ 

τῶν ἀριθμῶν φυλάσσηται κατ οὐσίαν τὸ οἰχεῖον ὄνομα. ταύτην 6 Πυ- 
Ῥαγόρας ἔφη ἱερὰν τατρακτὺν 'πηγὴν ἀενάου φύσεως ῥιζώματα ἔχουσαν 3 
ἐν ἑαυτῇ xal ἐκ τούτου τοῦ ἀριθμοῦ πάντας ἔχειν τοὺς ἀριθμοὺς τὴν ἀρχήν. 
ὃ γὰρ ἔνδεχα xal ὁ δώδεχα καὶ οἱ λοιποὶ τὴν ἀρχὴν τοῦ εἶναι ἐκ τοῦ δέχα 
µετέχουσι. ταύτης τῆς δεχάδος, τοῦ τελείου ἀριθμοῦ, τὰ τέσσαρα χαλεῖται 


10 µέρη ἀριθμὸς μονὰς δύναµις χύβος. 


ὧν xal ἐπιπλοχαὶ xal µίξεις πρὸς 


γένεσιν αὐξήσεως Ὑίνονται χατὰ φύσιν τὸν Ἰόνιμον ἀριθμὸν ἀποτελοῦσαι. 35 
ὅταν γὰρ δύναμις αὐτὴ ἐφ᾽ ἑαυτὴν χυβισθᾷ, γέγονε δυναµοδύναμις' ὅταν 


4 τοῖς μὲν γὰρ B: τοῖς δὲ C || 5 φυσιογνωμο- 
νιχὴν B: φυσιογονικήν C cf. Roeper p. 521 
de physiognomonia Pythagoreorum cf. Rose 
Anecd. gr. I 72 || αὐτὸς mutabat Roeper 
πρῶτος coniciens. πρῶτος αὐτός Gottingenses. 
at Hippolyto illud proprium cf. 42 242 || 
ἀριθμούς τινας libri: correxit Usener || 6 λέ- 
(ov libri: corr. Usener || τὴν ante φιλοσοφίαν 
addidi ex Hippol. IV 51 p. 126 Gott., ubi 
hoc caput partim iteratur. discrepantiam de- 
signo H cf. Prol. p. 145 || φιλοσοφίαν HB: 
φιλοσοφίας C || 8 πρῶτος om. H || ἀρχή 
et v. 9 xatà τὸ πλῆδος glossemata iudi- 
cat Usener || écxlv Pv libri: 8v omisit H, 
delevit Roeper || ἀόριστον ἀχατάληπτον HB: 
ἀόριστος ἀκατάληπτος C || 10 ὑπόθεσιν pr. 
L || 12 ὑπὸ τῶν ἀριθμῶν L || 14 dptüpmct- 
κῶν H: ἀριθμῶν libri || νενοµοτέθηται edd. 
ante Roeperum fortasse Gronovii errore || 
ἐφ᾽ ἅπασι Η || 16 ἀπὸ τοῦ H || 17 ἀόριστος 


H: ἀόριστον libri || 18 ὁ τρίτος B || 19 φυ- 
λάσσηται BT cf. H: φυλάσσεται C. || ὄνομα τὸ 
olxtiov H || in L adscripta est paraphrasis: 
διὰ τοῦτο γὰρ xal δεκὰς εἴρηται οἱονεὶ δοχὰς 
ἡ δεχοµένη πάντα ἀριθμόν. ὑπὲρ γὰρ τὴν δε- 
χάδα ἕτερος οὐκ ἔστιν ἀριθμὸς ἀλλ᾽ ἀναδιπλα- 
σιάζονται οἱ ἀριθμοί || 20 τετρακτήν B || dtv- 
ναον φύσιν (om. πηγὴν) T || φύσεως Ἡ: φύ- 
dete ὡς libri || 21 τοὺς ἄλλους πάντας ἁρι- 
θμούς Ἡ || ὁ post xai om. H || 22 ἀπὸ τῶν 
δέχα λαμβάνουσι H || 24 µέρη non mathe- 
matico sensu accipiendum esse (cf. Αδι. 
Plac. 13 8) monet Roeper, qui cetera quo- 
que non accurate reddita esse demonstrat. 
utique μονὰς ἀριθμὸς δύναμις χύβος collo- 
candum fuit et hic et infra p. 557,9 sed 
cf. H || ol; ἐπιπλοχκαὶ H || 26 αὐτὴ H: 
αὐτὴν libri || κυβισθῇ B: κυβιστῇ vulgo ante 
Roeperum: χυβισθήσεται H 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 2 10—16 


551 


δὲ δύναμις ἐπὶ χύβον, Ὑέγονε δυναµόχυβος, ὅταν δὲ χύβος ἐπὶ χύβον, 
γέχονε χυβόχυβος, ὡς Ἰίνεσθαι τοὺς πάντας ἀριθμούς, ἐξ ὧν f$ τῶν d 
νοµένων ἸὙένεσις (verat, ἕπτά. ἀριθμὸν µονάδα δύναμιν χύβον δυναµο- 


δύναμιν δυναµόχυβον χυβόχυβον. 


6 Οὗτος καὶ φυχἠν ἀθάνατον εἶπε xal μετενσωμάτωσιν’ διὸ ἔλεγεν ἑαυτὸν 


πέµπτον Πυθαγόραν. 


11 
πρὸ μὲν τῶν ἹΤρωϊχκῶν Αἰθαλίδην Ἰεγονέναι, ἐν δὲ τοῖς Ίὸρωϊχοῖς Εὔ- 
φορβον, μετὰ δὲ ταῦτα Ἑρμότιμον Σάμιον, μεθ ὃν Ilóppov Δήλιον, 

Διόδωρος δὲ ὁ Ἐρετριεὺς xal Αριστόξενος 6 12 
μουσικός qaot πρὸς Ζαράταν τὸν Χαλδαῖον ἐληλυθέναι Πυθαγόραν" τὸν 
10 δὲ ἐχθέσθαι αὐτῷ δύο εἶναι ἀπ᾿ ἀρχῆς τοῖς οὖσιν αἴτια, πατέρα xal μητέρα: 
xal πατέρα μὲν φῶς, μητέρα δὸ σχότος, τοῦ δὲ φωτὸς µέρη θερμὸν 
ξηρὸν χοῦφον ταχύ» τοῦ Ob σχότους φυχρὸν ὑγρὸν βαρὺ βραδύ» ἐκ δὲ 
εἶναι δὲ 13 


τούτων πάντα τὸν χόσµον συνεστάναι, ἐκ θηλείας καὶ ἄρρενος. 


τὸν χόσμον φησὶν xatà μουσιχὴν ἁρμονίαν, διὸ καὶ τὸν ἥλιον ποιεῖσθαι 


16 την περίοδον ἐναρμόνιον. 


περὶ δὲ τῶν ix Ἰῆς xal χόσµου Ἰινοµένων 


τάδε φασὶ λέγειν τὸν Zapátav: δύο δαίµονας εἶναι, τὸν μὲν οὐράνιον, τὸν 
δὲ χθόνιον» xal τὸν μὲν χθόνιον ἀνιέναι τὴν Ὑάνεσιν ἐκ τῆς γῆς. εἶναι 
δὲ ὕδωρ' τὸν δὲ οὁράνιον πῦρ µετέχον τοῦ ἀέρος, δερμὸν xal qoypóv- διὸ 
xal τούτων οὐδὲν ἀναιρεν οὐδὸ µιαίνειν φησὶ τὴν φυχήν. ἔστι γὰρ ταῦτα 


0 οὐσία τῶν πάντων. 


χυάµους δὸ λέγεται παραγγέλλειν μὴ ἐσθίειν αἰτίᾳ 14 


τοῦ τὸν Ζαράταν εἱἰρηχέναι χατὰ τὴν ἀρχὴν xal σύγκρισι τῶν πάντων 
συνισταµένης τῆς γῆς ἔτι καὶ συνσεσηµµένης Ἰενέσθαι τὸν χύαμον. 
τούτου δὲ τεχμήριόν φῆσιν, st τις χκαταµασησάµενος λεῖον τὸν χύαμον 
καταθείη πρὸς Ίλιον χρόνον τινά (τοῦτον γὰρ εὐδέως ἀντιλήψεσθαι), 


25 προσφέρειν ἀνθρωπίνου γόνου ὀσμήν. 


σαφέστερον δὲ εἶναι καὶ ἕτερον παρά- 15 


δειγµα λέγει, εἰ ἀνθοῦντος τοῦ χυάµου λαβόντες τὸν χύαμον xal τὸ ἄνθος 
αὐτοῦ xai χαταθέντες εἰς χύτραν ταύτην τε χαταχρίσαντες εἰς γῆν χατο- 


ρύξαιμεν χαὶ µετ ὀλίχας ἡμέρας ἀναχαλύψαιμεν, 


ἴδοιμεν (ἂν) αὐτὸ 


εἶδος ὄχον τὸ μὲν πρῶτον ὡς αἰσχύνην Ὑυναιχός, μετὰ δὲ ταῦτα xa- 
30 τανοούµενον παιδίου χοφαλὴν συμπεφυκχυῖαν. 
Οὗτος ἐν Κρότωνι τῆς Ἰταλίας ἅμα τοῖς μαθηταῖς ἐμπυρισθεὶς διεφθάρη. 16 


1 Ὑέγονε δυναµόχυβος ὅταν δὲ χύβος ἐπὶ χύβον 
H: om. libri || 6 θαλλίδην (θαλλήδην B) libri: 
corr. La Croze cf. Porphyr. V. P. 45 Heraclid. 
Pont. ap. Laert. VIII 4 || ἔφοιβον B: ἔφορβον 
C: corr. Wolfius || 7 σάµειον B || 8 Dio- 
dorus Eretriensis ignotus est. Εὔδωρος 6 
Αλεξανδρεύς vel 6 διαιρέτης (!) ariolatus est 
Roeper || 9 ζαρέταν B || 10 αὐτῷ B: αὐτὸ 
C || 18 πάντων libri: corr. Roeper || 14 φησὶν 
L: φύσιν BTO: Wolf φασίν: την τοῦ χόσµου 
φύσιν Roeper || xal μουσιχὴν libri: corr. 
Gottingenses cf. p. 555, 20|| 18 θερμὸν τοῦ ψυ- 
χροῦ Roeper || 19 οὐδὲ B || ἀναιρεῖ vix recte 


Roeper || 22 συνεσταµένη Ἐ || συνσεσηµ- 
µένης BC: συνσεσεµµένης: συννενηµένης falso 
Cruice || 25 χαταμασησάµενος λεῖον i. e. λεάνας 
τοῖς ὁδοῦσι Porphyr. V. Ρ. 44 qui ex Diogene 
[i.e. Antonio Diogene cf. G. Wolff de Porphyr. 
ex orac. philos. p. 16. E. Rohde Gr. Rom. 
p. 255 not.] compilasse videtur quem Lydus 
d. mens. p. 68,23 B. testatur || λῖον B || 
24 κατεσδίη B || τοῦτο-- ἀντιλήψεται vulgo: 
correxi || 25 προσφέρεν T: προσφέρει C || 
ὀσμην B cf. Hippol. VII p. 364, 92 Gott.: 
ὁδμήν C || 28 ἀνεκαλύψαιμεν B || ἂν addidit 
Cruice || 29 κατανοοῦμεν Usener || 31 χρότονι B 


258 


y 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 216—18 31—3 4 1.2 


ἔθος δὲ τοῦτο ἦν παρ) αὐτῷ, ἐπειδὰν προσίῃ τις µαὈητευσόμενος, Tt- 


πράσχειν τὰ ὑπάρχοντα xal τὸ ἀργύριον κατατιθέναι ἑσφραγισμένον 
παρὰ τῷ Πυθαγόρᾳ. xal ὑπέμενε σιωπῶν ὁτὸ μὲν ἔτη τρία ὃτὸ δὲ πέντε 


xal µανθάνων. 


αὖθις δὲ λυθεὶς ἐμίσγεο τοῖς ἑτέροις xal παρέμενε 


μαθητὴς καὶ συνειστιᾶτο dua, εἰ 0 οὔ, ἀπελάμβανε τὸ ἴδιον καὶ ἀπεβάλ- 5 


17 λετο. 


οἱ μὲν οὖν ἐσωτεριχοὶ ἐκαλοῦντο Πυθαγόρειοι, οἱ δὲ ἕτεροι 


Πυθαγορισταί. τῶν δὲ μαθητῶν αὐτοῦ οἱ διαφυγόντες τὸν ἐμπρησμὸν Λῦσις 
ἦν xal Ἄρχιππος xai 6 τοῦ Πυθαγόρου οἰχέτης Ζάμολξις, ὃς xal τοὺς 
παρὰ Κελτοῖς Δρυΐδας λέγεται διδάξαι φιλοσοφεῖν τὴν Πυδαγόρειον φιλοσο- 


18 φίαν. 


τοὺς δὲ ἀριθμοὺς xal τὰ µέτρα παρὰ Αἰγυπτίων φασὶ τὸν ITo- 1ο 


δαγόραν μαδθεῖν, ὃς χαταπλαγεὶς τῇ τῶν ἱερέων ἀξιοπίστῳ xal φαντασιώδει 
xal δυσχερῶς ἐξαγορευομένῃ σοφίᾳ µιμησάµενος ὁμοίως xal αὐτὸς σιγᾶν 
προσέταττεν xal ἐν ἀδύτοις καταγείοις ἠρεμεῖν ἐποίει µανθάνοντα. 

9 Ἐμπεδοχλῆς δὲ μετὰ τούτους γενόμενος xal περὶ δαιμόνων φύσεως 
εἶπε πολλά, ὡς ἀναστρέφονται διοιχοῦντες τὰ χατὰ τὴν γῆν, ὄντες 15 
πλεῖστοι. οὗτος τὴν τοῦ παντὸς ἀρχὴν νεῖχος xal φιλίαν ἔφη xal τὸ τῆς 
µονάδος νοερὸν πῦρ τὸν Üeby xal συνβστάναι ἐκ πυρὸς τὰ πάντα καὶ 
sl; πῦρ ἀναλυθήσεσθαι'. ᾧ σχεδὸν xal oi Στωικοὶ συντίθενται δόγµατι, 


2 ἐχπύρωσιν προσδοχῶντες. 
σωµατώσει οὕτως επών 


μάλιστα δὲ πάντων συγχατατίθεται τῇ µετεν- 


0 


7tot μὲν γὰρ ἐγὼ γενόμην χοῦρός τε χόρη τε 
Βαμνός v' οἰωνός τε xal ἐξ ἁλὸς ἔμπορος ἰχδύς. 
ὃ οὗτος πάσας si; πάντα τὰ (ja µεταλλάττειν εἶπε τὰς φυχάς. xal γὰρ 
6 τούτων διδάσχαλος Πυδαγόρας ἔφη ἑαυτὸν Ειύφορβον γεγονέναι τὸν ἐπὶ 


Ἴλιον στρατεύσαντα φάσχων ἐπιγινώσχειν τὴν ἀσπίδα. 


6 Ἐμπεδοχκλῆς. 


ταῦτα μὲν οὖν 15 


4 Ἡράχλειτος δὲ φυσιχὸς φιλόσοφος 6 Ἐφέσιος τὰ πάντα ἔχλαιεν ἄγνοιαν 
τοῦ παντὸς βίου καταγινώσχων xal πάντων ἀνθρώπων, ἐλεῶν δὲ τὸν τῶν 
Ὀνητῶν βίον. αὑτὸν μὲν γὰρ ἔφασκε τὰ πάντα εἰδέναι, τοὺς δὲ ἄλλους 


2 ἀνθρώπους οὐδέν. 





] προσείη B : προσῄει C: correxi post Cruiceum|| 
μαθητευδησόµενος B. activo utitur Hippol. IX 
l7 p. 470, 75. 23 p. 478, 66, sed IX 25, 
p. 482, 11 τοῖς προσιοῦσι μαθητιύεσθαι || 3 
Πυθαγόρᾳ B: Πυθαγόρῃ C || ὑπέμεινε vulgo: 
correxi || πάντι pro πέντε B |j 4 µανθάνειν 
ante Wolfium || λυθὲν ἐμίσγετο τῷ τῶν ἑτέρων 
T. nolis ἑταίροις || εἰ δ᾽ οὖν Cruice || 5 av- 
νεστιᾶτο B || ἀπεβάλετο T. cf. IX 24 p. 480 
Gott. || 8 ζάμετος B || ot καὶ L || 13 προσέ- 
ταττεν B: προσέταξεν C || ἐν ἀδυνάτος || T κατα- 
γείοις Roeper: χατάγων libri || ἐρημεῖν Roeper || 
µανθάνοντας  Gottingenses || 14 περ Ἐμπε- 
δοχλέους superscribit B || 16 οὗτος — 25 ψυχάς 
liberius exc. Cedr. || 18 ᾧ Cedr.: ὡς libri || 


xal αὐτὸς δὲ σχεδὸν σύµφωνα τῷ Ἐμπεδοχλεῖ m 


δόγµατι om. Cedr. || 21 v. 380—381 Karsten, 
984—385 Stein || Cedr. post interpolatum ex 
Suida (s. v. Ἐμπεδοχλῆς) versum pergit ἦτοι 
μὲν πρῶτα κοῦρος ἐγενόμην χόρη τε xal Op xal 
θάμνος καὶ ἐξ ἁλὸς Épmvooc ἰχθὺς [xal ἐν 
Ὀλυμπίᾳ βοῦς hoc ex Suida] || ἐγενόμην B || 
22 ἐξαλλὸς B || 28 µεταλάττειν B || 24 τούτο 
ὢν Roeper at cf. Prol. p. 145 || ἔφορβον BT || 
τὸν περὶ Roeper || 25 οὖν addidi ex T: 
din. C || 27 περὶ Ἡρακλείτου superscribit B || 
28 ἐλεῶν δη Roeper. cf. Prol p. 256 || 29 
αὐτὸν C: τὸν T: corr. Roeper cf. Procl. in 
Plat. Tim. p.106 Ἡράκλειτος μὲν ἑαυτὸν 
πάντα εἰδέναι λέγων πάντας τοὺς ἄλλους 
ἀνεπιστήμονας ποιεῖ 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 42.3 5. 61—1 


2509 


ἐφθέγξατο, στάσιν xai φιλίαν φήσας τῶν ἁπάντων ἀρχὴν εἶναι xal müp 

νοερὸν τὸν Üsbv συμφέρεσθαί τε τὰ πάντα ἀλλήλοις xal οὐχ ἑστάναι. 

xal ὥσπερ 6 Ἐμπεδοχλῆς πάντα τὸν καθ) ἡμᾶς τόπον ἔφη xaxüv μεστὸν ὃ 

εἶναι καὶ µέχρι μὲν σελήνης τὰ xaxà φθάνειν ἐχ τοῦ περὶ γῆν τόπου τα- 
5 δάντα, περαιτέρω δὲ μὴ χωρεῖν, ἅτε καθαρωτέρου τοῦ ὑπὲρ τὴν σελήνην 

παντὸς ὄντος τόπου, οὕτω xal τῷ Ἡρακλείτῳ ἔδοξεν. 

ὅ Μετὰ τούτους ἐγένοντο καὶ ἕτεροι φυσιχοί, ὧν οὐχ ἀναγκαῖον ἡγησάμεθα 
τὰς δόξας εἰπεῖν μηδὲν τῶν προειρηµένων ἀπεμφαινούσας. ἀλλ ἐπεὶ κα- 
Ὀόλου οὗ μικρὰ Ὑγεγένηται ἡ σχολὴ πολλοί τε οἱ μετέπειτα φυσιχοὶ ἐξ 

10 αὐτῆς γεγένηνται ἄλλοι ἄλλως περὶ φύσεως τοῦ παντὸς διηγούµενοι, [xal] 
δοχεῖ ἡμῖν τὴν ἀπὸ Πυθαγόρου ἐχθεμένους φιλοσοφίαν χατὰ διαδοχἠν 
ἀναδραμεῖν ἐπὶ τὰ δόξαντα τοῖς μετὰ θαλΏν, xal ταῦτα ἐξειπόντας ἑἐλθεῖν 
ἐπί τε τὴν ἠθικὴν xal λογικὴν φιλοσοφίαν, dv Ίρξαν Σωκράτης μὲν 


ἠθιχῆς, Αριστοτέλης δὲ διαλεχτιχῆς. 


15 G θαλοῦ τοίνυν Αναξίμανδρος v(vexat ἀχροατής. Αναξίμανδρος 
Πραξιάδου Μιλήσιος. οὗτος ἀρχὴν ἔφη τῶν ὄντων φύσιν τινὰ τοῦ ἀπείρου, 
ἐξ T Ἰίνεσθαι τοὺς οὐρανοὺς xai τοὺς ἐν αὐτοῖς χόσµους. ταύτην Ó 


ἀΐδιον εἶναι xal ἀγήρω, ἣν xal πάντας περιέχειν τοὺς χόσµους. 


λέγει δὲ 


χρόνον ὡς ὠὡρισμένης τῆς Ἰενέσεως καὶ τῆς οὐσίας xal τῆς φθορᾶς. 
20 οὗτος μὲν οὖν ἀρχὴν xal στοιχεῖον εἴρηχε τῶν ὄντων τὸ ἄπειρον πρῶτος 2 


τοὔνομα χαλέσας τῆς αἀρχῆς. 
συµβαίνειν Ἰίνεσθαι τοὺς οὐρανούς. 


πρὸς δὲ τούτῳ χίνησιν ἀίδιον εἶναι, ἐν [d 


τὴν δὲ γῆν εἶναι µετέωρον ὑπὸ µη- ὃ 


^ A , , ^ fn 4 e , , 3 , Pl 
δενὸς χρατουµένην, µένουσαν δὲ διὰ τὴν ὁμοίαν πάντων ἀπόστασιν. τὸ 
δὲ σχηῆμα αὐτῆς γυρόν, στρογγύλον χίονι λίθῳ παραπλήσιον. τῶν δὲ ἐπι- 


25 πέδων ᾧ μὲν ἐπιβεβήχαμεν, ὃ δὲ ἀντίθετον ὑπάρχει. 


τὰ δὲ ἄστρα γίνεσθαι 4 


χύχλον πυρός, ἀποχριθέντα τοῦ κατὰ τὸν κόσμον πυρός, περιληφθέντα δ᾽ 


2 ἐμφέρεσθαι ante. Roeperum || τε om. B || 
ἑστάναι. fortius distinxi |: ἡμᾶς BT paraphr. 
L: ἡμῶν L || 4 µέχρι μὲν T: µέχρι δὲ C || 6 
τόπου. graviore distinctione sublata enuntiata 
eoniunxi || 7 ἐγένοντο δὲ xal ἕτεροι φυσιχκὰς 
δόξας xal αὐτοὶ γράψαντες μηδὲν ἀπεμφαινού- 
σας τῶν προειρηµένων, ἃς οὐκ ἀναγκαῖον 
ἡγησάμεθα γραφῇ παραδοῦναι Cedr. || 8 ἀπεμ- 
φαινούσας cf. Hippol. V 11 p. 176, 65 Gott. || 
ἐπὶ B || 10 αὐτῶν libri: corr. Usener || 
x«l delevi. propter insequentes accusativos 
ἐχθεμένους et ἐξειπόντας proposneram Prol. 
p. 145! δοκεῖ vov cf. p. 554,30. nunc du- 
bito, sed δοκεῖ ἡμᾶς ἐκτεθεῖσθαι p. 112, 32 
et 128, 17 ex p. 398, 90. 410, 29. 492, 59 
corrigenda sunt || 12 ἐξειπόντα B || 19 ἠθι- 
χὴν ---διαλεκτικἠν B || 15 περὶ ἀναξιμάνδρου 
superscr. B || 16 οὗτος--18 κόσμους, 22 γῆν--- 
24 παραπλήσιον,  4---Ἱ exc. Cedr. || 17 ἐξ 
Tc B: ἑξῆς C: dq Ἶς Cedr. || γενέσθαι 
Cedr. || τὸν àv αὐτοῖς κόσμον Cedr. libri: 


corr. Ritter cf. Theophr. fr. 2 p. 476, 8 
(Prol. p. 133] || 18 ἀίδιον cf. ad p. 476, 7 | 
ὃν om. Cedr. || 20 οὗτος μὲν οὖν αὐχὴν 
T: οὗτος μὲν ἀρχὴν om. ov C || 21 τούτων 
BT || 22 συµβαίνι libri: corr. Roeper || 
τοὺς ἀνθρώπους B || μηδενὸς Cedr. T: ob- 
δενὸς C || 25 δὲ διὰ Cedr.: διὰ (om. δὲ) 
libri || ἀπόστασιν libri: ὑπόσχεσιν Cedr. qui 
ex Suida (s. v. 'vatí(pavbpoc p. 35145 
Bernh.] addit «xal χεῖσθαι ταύτην μὲν [l. ἐν] 
µεσαιτάτῳ || 24 ὑγρὸν στρογγύλον Cedr. libri: 
corr. Roeper. ὑπάρχειν στρογ]ύλον Mullach. 
tpoyóv στρογγύλον Roeth cf. Prol. p. 218 || 
χίονι λίθῳ libri: χιονῶδες A8. Cedr.: corr. 
Wolfius cf. Prol. |. c. || 25 ᾧ μὲν vulgo: 8 
μὲν B: ὃν O? | 8 δὴ B: 6 μὲν δὲ O? || 
τὸ δὲ ἄστρα B || γενέσθαι Cedr. || 26 κύχλον 
πυρός Cedr. libri: χύχλον ἀέρος Roeper, sed 
excerptum videtur, quale est in A&t. II 20 1 
25 1 πλήρη πυρός 


560 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 64—7 '1 1—3 


ὑπὸ dépoc. ἐχπνοὰς ὃ ὑπάρξαι πόρους τινὰς αὐλώδεις, χαθ᾽ οὓς φαίνεται τὰ 
ἄστρα" διὸ καὶ ἐπιφρασσομένων τῶν ἐχπνοῶν τὰς ἐχλείψεις γίνεσθαι. 


τὴν δὲ σελήνην ποτὸ μὲν πληρουµένην φαίνεσθαι, ποτὲ δὲ µειουµένην παρὰ 


καιειχοσιπλασίονα τῆς σελήνης, καὶ ἀνωτάτω μὲν εἶναι τὸν ἧλιον, χατα- 5 


τὰ δὲ (qa γίγνεσθαι * * 


ἐξατμιζόμενα ὑπὸ τοῦ ἡλίου. τὸν δὲ ἄνθρωπον ἑτέρῳ ζῴφ Ἰεονέναι, τού- 


ἀνέμους δὲ γίνεσθαι τῶν λεπτοτάτων 


ἀτμῶν τοῦ ἀέρος ἀποχρινομένων xal ὅταν ἀθροισθῶσι κινουμένων, ὑετὸν 
δὲ ἐχ τῆς ἀτμίδος τῆς Tix τών ὑφ᾽ ἥλιον ἀναδιδομένης» ἀστραπὰς δέ, ὅταν ιο 


ἄνεμος ἐμπίπτων διιστᾷ τὰς νεφέλας. οὗτος ἐγένετο κατὰ ἔτος τρίτον τῆς 


ἡ ΑἈναξιμένης δὲ xal αὐτὸς ὢν Μιλήσιος, υἱὸς δ᾽ Εδρυστράτου, ἀέρα 


ἐσόμενα xal θεηὺς xal θεῖα γίνεσθαι, τὰ δὲ λοιπὰ ix τῶν τούτου ἀπογό- 15 


τὸ δὲ εἶδος τοῦ ἀέρος τοιοῦτον' ὅταν μὲν ὁμαλώτατος T, ὄψει 


ὃ 

τὴν τῶν πόρων ἐπίφραξιν 7| ἄνοιξιν. εἶναι BÀ τὸν χύχλον τοῦ ἡλίου ἕπτα- 
6 τάτω δὲ τοὺς τῶν ἁπλανῶν ἀστέρων χύχλους. 
7 τεστιν ἰχθύι, παραπλήσιον xax! ἀρχάς. 

τεσσαραχοστῆς δευτέρας ὀλυμπιάδος. 

ἄπειρον ἔφη τὴν ἀρχὴν εἶναι, ἐξ οὗ τὰ Ἰινόµενα καὶ τὰ γεγονότα xal τὰ 
2 voy. 

ἄδηλον, δηλοῦσθαι δὲ τῷ φυχρῷ xal τῷ Όερμῷ xal τῷ νοτορῷ xal τῷ 

χινουµένφ. κχινεῖσθαι δὲ de(* οὐ γὰρ μεταβάλλει ὅσα μεταβάλλει, εἰ μὴ 
ὃ xtvoito. 


πυχνούµενον γὰρ xal ἀραιούμενον διάφορον φαίνεσθαι. ὅταν 


γὰρ si; τὸ ἀραιότερον διαχυθῇ, πῦρ γίνεσθαι, ἀνέμους δὲ πάλιν εἶναι ἀέρα $ 
πυχνούµενον, ἐξ ἀέρος (δὲ) νέφος ἀποτελεῖσθαι χατὰ τὴν πίλησιν, ἔτι 





1 πύρους τινὰς αὐρώδεις Cedr.: τόπους τινὰς 
ἀερώδεις libri: correxi Prol. p. 204 || φαίνεται 
libri: φαίνονται Cedr. φαίνεσθαι verisimiliter 
Usener || 9 παρὰ Cedr. T: κατὰ C | 
4 ἑπτακαμιχοσιπλασίονα Cedr.: &xtaxatetxo- 
σαπλασίονα BC: ἑπτακοσιεικοσαπλασίονα Roe- 
per || 5 τοῦ τῆς σελήνης Roeth. σελήνης tuetur 
Teichmueller Stud. z. Gesch. d. Begr. p. 17. 
Zeller I* 207 cf. Prol. p. 68?. errore com- 
pilatoris pro γῆς scriptum censet Gruppeum 
secutus Roeper. non plene descripta mihi 
videntur talia ἑπτακαιειχοσιπλασίονα (τῆς γῆς, 
ἐννεακαιδεκαπλασίονα δὲ τὸν) τῆς σελήνης. 
lunam etiam in proximis desideres cf. Αι. 
Plac. Π 15 6 Ἀναξίμανδρος . . . ἀνωτάτω μὲν 
πάντων τὸν Ίλιον τετάχθαι, pet! αὐτὸν δὲ 
τὴν σελήνην, ὑπὸ δὲ αὐτοὺς τὰ ἁπλανῆ τῶν 
ἄστρων xal τοὺς πλανήτας. antiquum errorem 
odoratur Roeper p. 609. «al ἀνωτέρω (sc. 
τῆς σελήνης) μὲν εἶναι τὸν Ίλιον, ἀνωτάτω δὲ 
κτλ. coni. Roeth II 1 p. 15 || 5 ἥλιο Cedr. 
libri: ἡλίου coni Roeper || 6 ζῴδια Cedr. || 
Ἱένεσθαι ἐν ὑγρῷ ἑξατμιζομένφ conl. A&t. 
V 194 coni. Cruice. fortasse γίνεσθαι ἐξ ὑγροῦ 
ἐξατμιζομένου cf. Prol. p. 189 || 7 τὸν ἥλιον 





B || 8 ἰχδείι sed ultima t cancellata B || 
9 ἐκ τοῦ ἀέρος Cedr. || ἀθρηθῶσι T || ὑετοὺς 
Cedr. fortasse rectius || 10 ἐκ τῆς ἀτμίδος τῆς 
ἐκ τῶν ὑφ ἥλιον ἀναδιδουμένης Cedr.: ἐκ γῆς 
[τῆς Τ] ἀναδιδομένης ἐκ τῶν oe Ttov libri. pro 
ἐκ τῶν ὑφ ἥλιον corrupto coni. ἐχ τῶν νεφελῶν 
Gottingenses. sensui satisfaceret ἐχ [ἀπὸ] 
γῆς ὑφ᾽ ἡλίου cf. Arius Did. fr. 11 p. 451, 20 
Theophr. fr. 23 p. 494, 6 Diog. IX 19 A&t. III 
44]|| 11 ἐκπίπτων διίστησι Cedr. || ID8'AvaEud]vuc 
B || ἀέρα — 15 γίνεσθαι exc. Cedr. || 14 xal post 
γινόμενα Cedr.: om. libri || 15 τούτου C: τού- 
των T non recte defensum & Wolflo Roe- 
pero Schneidewino || 16 ἦν ὄψει, εὔδηλον T | 
17 ψυχῷ, mrg. ψυχιῷ B || τὸ νοτερὸν B || 
18 χινεῖσθαι κτλ. cf. Theophr. fr. 2 p. 477,4 || 
19 πικνούμενον B. de toto hoc loco cf. 
Theophr. l. c. p. 477,1 sqq. || φέρεσθαι 
T || ὅταν δὲ libri: corr. Roeper || 20 dvé- 
pouc Zeller cf. Theophr. |. c. (Prol. p. 135]: 
pécox vulgo || δὲ πάλιν Roeper: $' ἐπὰν libri || 
εἶναι scripsi: εἰς libri || 21 δὲ addidi || &ro- 
τελεσθῇ libri: corr. Roeper || πήλλησιν T: 
πόλησιν C: corr. Salvinius || 22 ἐπὶ πλεῖον 
cf. $8 7. 8 addiderim δὲ 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 7 3—9 81.2 


561 


[πυχνότατον] λίθους. ὥστε τὰ χυριώτατα τῆς γενέσεως ἐναντία εἶναι θερμόν 


t& xal φυχρόν. 


τὴν δὰ γῆν πλατεῖαν εἶναι ἐπ αέρος ὀχουμένην, 4 


ὁμοίως δὲ xal ἥλιον xal σελήνην xal τὰ ἄλλα ἄστρα πάντα πύρινα 


ὄντα ἐποχεῖσθαι τῷ dép: διὰ πλάτος. 


γεγονέναι δὲ τὰ ἄστρα ἐχ γῆς 5 


5 διὰ τὸ τὴν ἰκχμάδα ix ταύτης ἀνίστασθαι, zc ἁραιουμένης τὸ πῦρ γίνεσθαι, 


ἐχ δὲ τοῦ πυρὸς µετεωριζοµένου τοὺς ἀστέρας συνίστασῦαι. 


εἶναι δὲ xal 


γθώδεις φύσεις ἐν τῷ τόπῳ τῶν ἁστέρων συμπεριφεροµένας ἐχείνοις. οὐ 6 
χιγεῖσθαι δὸ ὑπὸ γῆν τὰ ἄστρα λέχει, χαθὼς ἕτεροι ὑπειλήφασιν, ἀλλὰ περὶ 


A e 


γῆν, ὡσπερεὶ περὶ τὴν ἡμετέραν χεφαλὴν στρέφεται τὸ πιλίον. χρύπτεσθαί 
ιο τε τὸν Ttov οὐχ ὑπὸ γῆν Ἰενόμενον, dÀÀ' ὑπὸ τῶν τῆς γῆς ὑψηλοτέρων 
μερῶν σκεπόµενον xal διὰ τὴν πλείονα ἡμῶν αὐτοῦ γενοµένην ἀπόστασιν. 


τὰ δὲ ἄστρα μὴ Ὀερμαίνειν διὰ τὸ μῆχος τῆς ἀποστάσεως. 


ἀνέμους Ἰ 


δὲ γεννᾶσθαι, ὅταν Τἐκπεπυχνωμένος ὁ dtp ἀραιωθεὶς φέρηται συνελθόντος 
δὸ xai ἐπὶ πλεῖον παχυνθέντος νέφη Ἰεννᾶσθαι xai οὕτως si; ὕδωρ µετα- 


15 βάλλειν. 


χάλαζαν δὲ γίνεσθαι, ὅταν ἀπὸ τῶν νεφῶν τὸ ὕδωρ χαταφερό- 


µενον παγῇ: χιόνα δέ, ὅταν αὐτὰ ταῦτα ἐνυγρότερα ὄντα πῆξιν Adm: 


ἀστραπὴν δ᾽, ὅταν τὰ νέφη διιστῆται βίᾳ πνευμάτων τούτων γὰρ Du- 
σταµένων λαμπρὰν καὶ πυρώδη ἸὙίνεσθαι τὴν αὐγήν. 


Qo 


Ἶριν δὲ γεννᾶσθαι 


τῶν ἡλιακῶν αὐγῶν el; dépa συνεστῶτα πιπτουσῶν' σεισμὸν Ob τῆς γῆς 


5ο ἐπὶ πλεῖων ἀλλοιουμένης ὑπὸ θερµασίας xal ψύξεως 


Αναξιμένης. 
ὀλυμπιάδος. 


ταῦτα μὲν οὖν 9 


οὗτος ἤχμασε περὶ ἔτος πρῶτον τῆς πεντηχοστῆς ὀγδόης 


8 Μετὰ τοῦτην Ἠίνεται Αναξαγόρας ΠἩγησιβούλου ὁ Κλαζομένιος. 

οὗτος ἔφη τὴν παντὸς ἀρχὴν νοῦν xal ὕλην, τὸν μὲν νοῦν ποιοῦντα, τὴν 
3 δὲ ὕλην γινοµένην. ὄντων γὰρ πάντων ὁμοῦ, vob; ἐπελθὼν διεχόσµησεν. 
τὰς ὃ᾽ ὑλιχὰς ἀρχὰς ἀπείρους ὑπάρχειν, T καὶ τὰς σµικροτέρας αὐτῶν ἄπειρα 


λέγει. 


1 πυχνότατον B: vulgo πυχνώτατον. delevi || 
2 τὴν δὲ — 7 ἐχείνοις exe. Cedr. || εἶναι 
om. Cedr.: habent BO quos omittere falso 
&adnotant Gottingenses || 8 δὲ ἦλιον Cedr. || 
πάντα — 4 ἄστρα om. T || πάντα γὰρ libri: γὰρ 
om. Cedr. || ἐπιχεῖσθαι O || 4 διὰ τὸ πλάτος. 
έχονε Cedr. || 6 ἐκ — συνίστασθαι om. Cedr. || 
7 συµπεριφεροµένας Cedr. cf. p. 562,16: συµ- 
φεροµένας libri || 9 στέφεται Β || πηλεῖον T: 
πιλεῖον C: corr. Menagius || 10 τε om. B || 
11 μερῶν: fuit cum mallem ὁρῶν. similiter 
παραφράζει L: ὑπὸ τῶν ὑψηλοτάτων ὁρῶν. at 
intellege partes septemtrionales cf. Aristot. 
Meteor. II 1 p.354328 τὸν ἥλιον p φέ- 
ρεσθαι ὑπὸ γῆν, ἀλλὰ περὶ tjv γῆν καὶ τὸν 
τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ xal ποιεῖν νύχτα 
διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι πρὸς dpxtov τῆν γῆν || 
18 ἐχκπεπυχνωμένος BC: ἐχπεπυχνωμένης T: 


Diels, Doxographi graeci. 


κινήσεως δὲ uetéyety τὰ πάντα ὑπό τε νοῦ κινούμενα συνελ- 2 


ἐκπεπυχνωμένος vix explices densitate pri- 
vatus ut ἐξυγρανθέντος p. 470, 7 nec simul 
ἀραιωθεὶς ferri potest. ὅταν elg πεπυχνω- 
µένον dip coni. Usener cf. p. 563,3. || dp- 
θεὶς Zeller || συνελθόντα libri : corr. Zeller | 
14 παχυθέντα vulgo: παχυθέντος Zeller. πα-- 
χυνθέντα Salvinius || 17 διίσταται libri || 21 
πρῶτον: verum est τρίτον cf. Mus. Rh. 
XXXI 27 || 28 περὶ ἀναξαγόρου superscribit 
B || ἡγησιφόντου T || xAutop£vtoc B || 24 τὴν 
τοῦ παντὸς B || vv. 24. 25 Suidae flosculo 
intexuit Cedr. || 25 ὁμοφυῶν 6 Cedr. || 26 
ὑπάρχειν καὶ mÀTÜoc xal σµικρότητα. καὶ 
τὰ σµιχρότερα yàp ἄπειρα λέχει Gottingenses 
conl. Simpl. in phys. f. 905 17 cf. Arist. de 
gen. I 8 p. 925400 unde veri similius talia 
rescribes xal κατὰ τὴν σµικρότητα αὐτῶν ἄπειρα 
λέγει || 27 ὑπό τε Usener: ὑπὸ τοῦ vulgo 
96 


562 HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 8 2—10 


δεῖν [τε] τὰ ἅμοια. καὶ τὰ μὲν κατὰ τὸν οὐρανὸν χεχοσμῆσθαι ὑπὸ τῆς Évxo- 
χλίου χινήσεως. τὸ μὲν οὖν πυχνὸν xal ὑγρὸν xai τὸ σκοτεινὸν xal ψυχρὸν xai 
πάντα τὰ βαρέα συνελθεῖν ἐπὶ τὸ µάσον, ἐξ ὦν παγέντων τὴν γῆν ὑποστῆναι 
τὰ Ó' ἀντιχαίμενα τούτοις τὸ Ὀερμὸν καὶ τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ ξηρὸν xal τὸ 
ὃ *** χηῦφον εἰς τὸ πρόσω τοῦ αἰθέρος ὀρμῆσαι. τὴν δὲ γῆν τῷ σχήµατι 
πλατεῖαν slvat καὶ uévety µετέωρον διὰ τὸ μέγεθος xal διὰ τὸ μηδὲν εἶναι 
χενόν * xal διὰ τοῦτο τὸν ἀέρα ἰσχυρότατον ὄντα φέρειν ἐποχουμένην τὴν γῆν. 
4 τῶν ὃ᾽ ἐπὶ γῆς ὑγρῶν τὴν μὸν δάλασσαν ὑπάρξαι, T τά τε ἐν αὐτῇ ὕδατα 
ἐξατμισθέντα ὑποστάντα οὕτως γεγονέναι καὶ ἀπὸ τῶν χαταρρευσάντων το- 
5 ταμῶν. τοὺς δὰ πηταμοὺς xal ἀπὸ τῶν ὄμβρων λαμβάνειν τὴν 
ὑπόστασιν xal ἐξ ὑδάτων τῶν ἐν τῇ vij. εἶναι γὰρ αὐτὴν κοίλην xal ἄχειν 
ὕδωρ ἐν τοῖς χοιλώμασιν. τὸν δὲ Νεῖλον αὔξεσθαι χατὰ τὸ Ὀέρος χατα- 
φεροµένων ei; αὐτὸν ὑδάτων ἀπὸ τῶν ἐν Τ τοῖς ἄρκτοις χιόνων. 
6 Sov δὲ καὶ σελήνην xal πάντα τὰ ἄστρα λίθους εἶναι ἐμπύρους συµ- 
περιληφθέντας ὑπὸ τῆς αἰθέρος περιφορᾶς. εἶναι ὃ ὑποχάτω τῶν ἄστρων 
7 Sov καὶ σελήνην (xal) σώματά τινα συμπεριφερόµενα, ἡμῖν ἀόρατα. τῆς 
δὲ Ὀερμότητος μὴ αἰσθάνεσθαι τῶν ἄστρων διὰ τὸ μαχρὰν εἶναι [καὶ διὰ] 
τὴν ἀπόστασιν τῆς γῆς ἔτι δὲ οὐχ ὁμοίως θερμὰ τῷ ἡλίῳ διὰ τὸ χώραν 
ὄχειν φυχρητέραν. εἶναι δὲ τὴν σελήνην κατωτέρω τοῦ ἡλίου πλησιώτερον 
8 ἡμῶν. ὑπερέχειν δὲ τὸν ἥλιον µεγέθει τὴν []ελοπόννησον. τὸ δὲ 
φῶς τὴν σελήνην μὴ ἴδιον ἔχειν, ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ ἡλίου. τὴν δὲ τῶν ἄστρων 
9 περιφορὰν ὑπὸ γῆν γίνεσθαι. ἐκλείπειν δὲ την σελήνην γῆς ἀντι- 
φραττούσης», ἐνίοτε δὲ xai τῶν ὑποχάτὼ τῆς σελήνης, τὸν δὲ ἥλιον ταῖς 
νουμηνίαις σελήνης ἀντιφραττούσης. τροπὰς δὲ ποιεῖσθαι xai Sov καὶ 
σελήνην ἀπωθουμένους ὑπὸ τοῦ dépoc. σελήνην δὲ πολλάχις τρέπεσθαι διὰ 
10 τὸ μή δύνασῦαι κρατεῖν τοῦ φυχροῦ. οὗτος ἀφώρισε πρῶτος τὰ περὶ 


10 


τὰς ἐχλείψεις καὶ φωτισμούς. 
ἐν αὐτῇ πεδία xal φάραγΊας. 


—À 





1 τε BTC: δὲ L: del. Usener || νοῦν ante 
obpavóv B statim deletum || 3 fortasse πάν- 
τως cf. Ast. Placit. I 4 2 ὅσα µείζονα ἣν 
x«l βαρύτατα πάντως, ὑπεχάθιζεν || βαρεῖα 
libri: corr. Salvinius || 5 «μανὸν xal πάν- 
τως τὰ) κοῦφα explet Usener || 7 τοῦτο Use- 
ner: τὸ vulgo || ἐπεχουμένην 'T || 8 ὑπάρξαι 
(ἀρχήν) Wolfius: ἐξατμισθέντα εἶτα ὑποστάντα 
οὕτως qtyovévat καὶ τὰ τῶν La Croze: 
ἐξατμισθέντων (ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἐκείνων) ὑπο- 
στάντα  Roeper: minus displioeant haec: 
(Ex) τε τῶν ἐν αὐτῇ (sc. terra] ὑδάτων, (ών) 
ἐξατμισθέντων (τὰ) ὑποστάντα χάτω γενονέναι, 
καὶ ἀπὸ τῶν χαταρρευσάντων ποταμῶν. cf. 
Aet. Plac. III 16 4 Laert. Π 8 Arist. Meteor. 
IL 1 p. 85357. Theophr. fr. 23 p. 495, 2 | 
11 i£ αὐτῶν libri: corr. Roeper | 18 pronum 
est corrigere ἐν ταῖς ἄρχτοις. sed desidera- 


ἔφη δὲ Ὑηίνην εἶναι τὴν σελήνην ἔχειν τε 
τὸν δὲ γαλαξίαν ἀνάχλασιν εἶναι τοῦ φωτὸς 


mus ἐν τοῖς Αἰθιοπικοῖς cf. Diodor. I 88 
Αδι. Plac. IV 13 Senec. Qu. N. IV 2, nisi 
Anaxagorae sententi& liberius redditur ut 
ἐν τοῖς νοτίοις vel ἀντοίκοις hoc Roepero 
potissimum probatur. cf. Apoll. Rhod. schol. 
IV 269. Αδι.. Plac. IV 1 ? || 14 ἐμπύρους 
ἐμπυρισθέντας probabiliter Usener cf. Aét. 
Π 133 || 16 ἦλιον xal σελήνην libri: fov 
xai σελήνην xal Brandis cf. Prol. p. 138: 
ἡλίφ καὶ σελήνῃ Roeper. ἡλίου καὶ σελήνης 
la Croce || 17 μαχρὸν B: paxpdv C: μµιχρά 
Roeper || x«i διὰ Gottingenses remeverunt 
ef. 7 6 || 20 πελοπόνησον B || 22 σελήνην 
(πανσέληνον) propter ταῖς νουµηνίαις v.23 coni. 
Usener || 23 cf. Theophr. fr. 19 p. 493,8 | 
25 ἀποθουμένης BL || 26 τὰς περὶ B || 28 
αὐτρ vulgo || τῶν τε B: τόν τε C: cort. 
Roeper 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 8 19--15 9 1—4 


τῶν ἄστρων τῶν μὴ καταλαμποµένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου. τοὺς δὲ µεταβαίνοντας 
ἀστέρας ὡσεὶ σπινθήρας ἀφαλλομένους Ἰίνεσθαι ἐκ τῆς χινήσεως τοῦ πόλου. 
ἀνέμους δὲ Ἰίνεσθαι λεπτυνοµένου τοῦ ἀέρος ὑπὸ τοῦ Ἠλίου xal τῶν 
ἐχχαιομένων πρὸς τὸν πόλον ὑποχωρούντων xal ἀποφερομάνων. βροντὰς δὲ 
καὶ ἀστραπὰς ἀπὸ δερμοῦ Ἰίνεσθαι ἐμπίπτοντος eic τὰ νέφη. σεισμοὺς 
δὲ Ὑίνεσθαι τοῦ ἄνωθεν ἀέρος εἰς τὸν ὑπὸ Tfjv ἐμπίπτοντος» τούτου γὰρ 
κινουµένου xal τὴν ὀχουμένην γῆν ὑπ αὐτοῦ σαλεύεσθαι. ζφα δὲ τὴν 
μὲν ἀρχὴν àv ὑγρῷ Ἰανέσθαι, μετὰ ταῦτα δὲ ἐξ ἀλλήλων. xal ἄρρενας 
μὲν γίνεσθαι, ὅταν ἀπὸ τῶν δαξιών μερών ἀποχριθδὲν τὸ σπέρµα τοῖς δεξιοῖς 
t0 µέρεσι τῆς μήτρας κολληθῇῃ, τὰ δὲ δήλεα κατὰ τοὐναντίον. οὗτος 
ἤχμασεν ἔτους πρώτου τῆς ὁγδοηκοστῆς ὀγδόης ὀλυμπιάδος, xaO. ὃν καιρὸν 
xai Πλάτωνα λόγουσι γαγενῆσθαι. τοῦτον λάγχουσι xal προγνωστικὸν Te- 
γονέναι. 
9 Αρχέλαος τὸ μὲν γένος Αθηναῖος, υἱὸς δὸ ᾽Απολλοδώρου. οὗτος 
15 ἔφη τὴν μῖξιν τῆς ὕλης ὁμοίως Αναξα]όρα τάς τε ἀρχὰς ὠσαύτως. οὗτος 
δὲ τῷ νῷ ἐνυπάρχειν τι εὐθέως μῖγμα. εἶναι δ᾽ ἀρχὰς τῆς χινή- 
σεως * ἀποχρίνβσθαι ἂἀπ᾿ ἀλλήλων τὸ θερμὸν xal τὸ φυχρόν, καὶ τὸ μὲν 
Üeppóv χινεῖσθαι, τὸ δὲ ψυχρὸν ἠρεμεῖν τηκόµενον δὲ τὸ ὕδωρ sic µέσον 
psiv, ἐν ᾧ [καὶ] χαταχαιόµενων dépa Ἰίνεσθαι καὶ qXv, ὧν τὸν μὲν dvo 
» φέρεσθαι, τὴν δὲ ὑφίστασθαι χάτω. 
γενέσθαι διὰ ταῦτα, χεῖσθαι ὃ ἐν µέσῳφ οὐδὲν µέρος οὖσαν, ώς εἰπεῖν, τοῦ 
παντός, * * * ἐχδεδομένον ἐκ τῆς πυρώσεως, ἀφ οὗ πρῶτον ἀποχαιομένου 
τὴν τῶν ἀστέρων εἶναι φύσιν, dv µέγιστον μὲν Ttov, δεύτερον δὸ σελήνην, 
τῶν δὲ ἄλλων τὰ μὰν ἐλάττω, τὰ δὲ µείζω. 
26 οὐρανόν φησι, xal οὕτως τὸν Ttov ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι φῶς χαὶ τόν [τε] 
ἀέρα ποιῆσαι διαφανη xal τὴν γῆν ξηράν. λίμνην γὰρ εἶναι τὸ πρῶτον, 


θι 


563 


11 


12 


t2 


τὴν μὰν οὖν γῆν ἠρεμεῖν καὶ 3 


ἐπιχλιθῆναι δὰ τὸν 4 


ics χύχλῳ μὲν αὖσαν ὑψηλήν, µέσον δὸ κχοίλην. 


] χαταλαμβανοµένων vulgari vitio (cf. Gal. H. 
Ph. c. 59. 70] libri: corr. Gronovius cum Me- 
nagio cf. Laert. II 9 xai τὸν γαλαξίαν ἀνά- 
χλασιν εἶναι τῶν ὑπὸ φωτὸς ἡλιαχοῦ μὴ κα- 
ταλαμπομένων ἄστρων || 2 ὥσπερ B | 
ἀφαλομένους B || 3 post ἡλίου errore re- 
petit ex v. 1 τοὺς δὲ p. ἀστέρας B statim 
punctis deleta || 4 ἀνταποφερομένων veri εἰ- 
militer Usener || βροντὰς δὲ B ut Roeper 
flagitaverat: βροντάς τε C || 5 ἐμπίπτοντος B 
ut Schaubach correxerat: ἐκπίπτοντος C. || 8 
ἐν ὑγρῷ cf. Αδι. Plac. V 19 4: fortasse ἐξ ὑγροῦ 
cf. Laert. l. c. ζφα γενέσθαι ἐξ ὑγροῦ καὶ Üep- 
μοῦ καὶ γεώδους, ὕστερον δὲ ἐξ ἀλλήλων || γε- 
νέσθαι C : γεννᾶσθαι Β || 10 θήλεια B || οὗτος--- 
γεχενῆσθαι liberius repetivit Cedr. || 1 1 ἤχμασεν 
Cedr. libri: olim fuisse ἐτελεύτησε vel simile 


σημεῖον δὲ φέρει τῆς 


- --- ---- — A --- 


demonstratum est Mus. Rh. XXXI 28 || 14 
οὗτος — ὡσαύτως exc. Cedr. || 15 ὁμοίως of. 
Theophr. fr. 4 p. 480,1 || 16 corrupto loco ita 
succurram: εἶναι δὲ (δύο) ἀρχὰς τῆς κινήσεως 
(8c) ἀποχρίνεσθαι cf. Diog. II 16: ἀρχὴν volebat 
Hoeper: ἀποχρινόμενα Brandis: τὸ ἀποκχρί- 
νεσθαι Ritter || 19 ῥεῖν vulgo: ῥηνῶν B || καὶ 
seclusit Roeper || τὸν μὲν — τὴν δὲ Roeper: 
τὸ μὲν — τὸ δέ libri || 20 xol delebat 
Roeper || 22 lacunam indicavit Roeper inter- 
cidisse ratus τὸν δὲ ἀέρα περιέχειν τὰ πάντα. 
τὸν δὲ ἀέρα χρατεῖν τοῦ παντός cf. Anaxag. 
fr. 6 ad p. 532, 12 || 24 ἐπικριθῆναι postea 
correctum L || 25 τε seclusi || 27 μέσον 
BO c£ p.566,18: µέσου C |] σειμεῖον Β sed 
η super Ott positum, alterum ει in litura 


30 * 


564 


an 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON θ9ι-- 10. 11. 12 


χηιλότητος, ὅτι 6 Tto; οὐχ ἅμα ἀνατέλλει τε xal δύεται πᾶσιν, ὅπερ ἔδει 
συµβαίνειν, εἴπερ ἦν ὁμαλή. περὶ δὲ ζῴων φησίν, ὅτι θερµαινοµένης 
τῆς γῆς τὸ πρῶτον ἐν τῷ κάτω μέρει, ὅπου τὸ Ὀερμὸν xal τὸ φυχρὸν 
ἐμίσγετο, ἀνεφαίνετο τά τε ἄλλα La πολλὰ xal οἱ ἄνθρωποι, ἅπαντα τὴν 
αὐτὴν δίαιταν ἔχοντα ἐκ τῆς ἱλύος τρεφόµενα (ἡν δὲ ὁλιγοχρόνια): ὕστερον 
δὲ αὐτοῖς καὶ ἐξ ἀλλήλων Ἰάνεσις συνέστη. xai διεχρίθησαν ἄνθρωποι 
ἀπὸ τῶν ἄλλων xal ἠγεμόνας καὶ νόµους xal τέχνας xal πόλεις xai τὰ 
ἄλλα συνέστησαν. νοῦν δὲ λέγει πᾶσιν ἐμφύεσθαι (pot ὁμοίως. χρῆ- 
σθαι γὰρ Éxactov xai τῶν ζῴων τῷ wp τὸ μὲν βραδυτέρως, τὸ δὲ 
ταχυτέρως. 

10 'H μὲν οὖν φυσιχὴ φιλοσοφία ἀπὸ Θθάλητος ἕως ΑἈρχελάου 
διόµεινε’ τούτου Ὑίνεται Σωχράτης ἀχροατής. αἶσὶ δὲ xal ἕτεροι πλεῖστοι 
διαφήρους δόξας προενεγκάµενοι περί τα τοῦ Θείου xal τῆς τοῦ παντὸς 


φύσεως. ὧν εἰ πάσας τὰς δύξας ἐβουλόμεθα παραθεῖναι, πολλὴν ἂν ὕλην 
βιβλίων ἔδει χατασχευάζειν. dy δὲ ἔδει μάλιστα ἐπ᾿ ὀνόματος ὄντων 


t2 


2 


xai ὡς εἰπεῖν χορυφαίων πᾶσι τοῖς μετέπειτα Φφιλοσοφήσασι γενοµένων 
ἀφορμὰς δεδωχότων πρὸς τὰ ἐπιχειρούμενα ὑπομνησθέντες ἐπὶ τὰ ἕξης 
ὀρμήσομεν. 

14 Kai γὰρ xoi Παρμενίδης ἓν μὲν τὸ πᾶν ὑποτίθεται ἀίδιόν τε 
xat ἀγένητον xai σφαιροειδές, οὐδὲ αὐτὸς ἐκφεύγων τὴν τῶν πολλῶν δόξαν, 
πῦρ λέγων xal γῆν τὰς τοῦ παντὸς ἀρχάς. τὴν μὲν γῆν ὡς ὕλην, τὸ δὲ 
πῦρ ὡς αἴτιον xal ποιοῦν΄ τὸν (δὲ) χόσµον ἔφη φθείροσθαι, ᾧ δὲ τρόπῳ, 
οὐκ εἶπεν. 6 αὐτὸς δὲ εἶπεν ἀίδιον εἶναι τὸ πᾶν xal οὐ γενόµενον 
xal σφαιροειδὲς xal ὤμοιον, οὐκ ἔχον δὲ τόπον ἐν ἑαυτῷ. xal ἀχίνητον xai 
πεπερασμµένον. 

1 Λεύκιππος δὲ Ζήνωνος ἑταῖρος οὐ τὴν αὐτὴν δόξαν διετήρησεν. 
ἀλλά φῄσιν ἄπειρα εἶναι καὶ del χινούµενα xal Ὑένεσιν xal µεταβολὴν 
συνεχῶς οὖσαν. στοιχεῖα δὲ λέγει τὸ πλῆρες χαὶ τὸ χενόν. χόσμους 
δὲ γίνεσθαι λέγει" ὅταν sl; µέγα χενὸν ix τοῦ περιέχοντος ἀθροισθῇ πολλὰ 


19 





1 ἀνωτέλλει B || 2 repl —6 καὶ ἡ d. d. γένεσις 
ἐπηκολούθησεν exc. Cedr. [| B χάτω μέρει Cedr., 
ut Ritter coniecerat: xata µέρος libri || 4 τά τε 
ἄλλα ζφα xal ot ἄνδρωποι, ὕστερον δὲ αὐτοῖς 
χτλ. Cedr.: τά τε ἄλλα ζῶα πολλά xal ávó- 
pota πάντα κτλ. inepte libri || 5 ἱλέως B | 6 
συνέστη ΤΟ: ἀνέστη C : ἐπηκολούθησεν Cedr. || 
8 λέγειν B || χρήσεσθαι B: χρήσασθαι C: corr. 
Zeller || 9 τῶν σωμάτων ὅσῳ [ὅσα B] libri: 
τῶν ζἕφων τῷ νοῆσαι Usener. τῷ σώματι 
ὁμοίως coni. Ritter, ἕκαστον σῶμα τῷ νόῳ (del. 
xal τῶν) Cruice || 11 τί μὲν B || δαίητος B | 
18 προσενεγχάµενοι libri: corr. Roeper cf. 
p. 232,15 Gott. || 14 ἐβουλεύμεθα B || 15 Roe- 
per mutabat τῶν δὲ μάλιστα — κορυφαίων vE- 
νοµένων πᾶσι ἀφορμὰς δεδωχότων κτλ. || 
16 γονίµους ἀφορμὰς coni. Usener || 18 ὁρ- 


µήσωμεν libri: corr. Wolflus | 19 καὶ Παρ- 
µενίδης cf. Theophr. fr. 6 p. 482, 81 Prol. 
p.146 [| 20 ἐκφεύγει mavult Roeper || 22 
δὲ addidi || 24 τύπον libri: corr. Brandis || 
26 τὴν αὐτοῦ δόξαν Menagius, at cf. Theophr. 
fr. 8 p. 483, 12 || 27 τὰ πάντα post εἶναι addidit 
Cruice ex Diog. IX δ0 || 28 συνεχή malim, ut 
ἀδιάλειπτον apud "Theophr. 1. c. p. 483,69 || 29 
γενέσθαι libri: corr. Roeper cf. Diog. IX 31 
[Prol. p. 143], unde οὕτως post λέχει addidit. 
δὲ (ὦδε) coni. Usener || µετάκοινον libri: 
corr. Roeper conl. Laertii 1. c. φέρεσθαι xac 
ἀποτομὴν £x τῆς ἀπείρου πολλὰ σώματα παν- 
tola «τοῖς σχήµασιν εἰς µέγα χενόν, ἅπερ 
ἀθροισθέντα δίνην ἀπεργάξεσθαι μίαν, χαθ Ἶν 
προσκρούοντα καὶ παντοδαπῶς Χχυχλούμενα 
διακρίνεσθαι χωρὶς τὰ ὅμοια πρὸς τὰ ὅμοια. 


ο. 


90 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 122. 19. 14 1—4 565 


σώματα xai συρρυῇ., προσκρούοντα ἀλλήλοις συμπλέχεσθαι τὰ ὁμοιοσγήμονα 
xal παραπλήσια τὰς μορφάς, xal περιπλεχθέντων ἁστέρας (ίνεσθαι, αὔξειν 
δὲ xal φθίνειν διά τινα ἀνάγκην. τίς δ ἂν εἴη dj ἀνάγκη, οὐ διώρισεν. 

18 Δημόχριτος δὲ Λευκίππου Ὑίνεται γνώριμο. Δημόκριτος 
Δαμασίππου ᾽Αβδηρίτης πολλοῖς συμβαλὼν γυμνησοφισταῖς ἐν Ἰνδοῖς xai 
ἱερεῦσιν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἀστρολόγοις καὶ ἐν Βαβυλῶνι µάγοις. λέγει 2 
δὲ ὁμοίως Αευχέππῳ περὶ στοιχείων πλήρους xal χενοῦ, τὸ μὲν πλῆρες 
λέγων ὄν. τὸ δὲ χενὸν ox Oy: ἔλεγε δὲ ὡς del χινουµένων τῶν ὄντων ἐν 
τῷ χενῷ' ἀπείρους δὲ εἶναι χόσµους xal µεγέθει διαφέροντας ἐν τισὶ δὲ 
μή εἶναι ἦλιον μηδὲ σελήνην, ἐν τισὶ ób µείζω τῶν παρ ἡμῖν xai ἐν τισὶ 
πλεία. εἶναι δὲ τῶν χόσµων ἄνισα τὰ διαστήµατα, xai τῇ μὲν 3 
πλείους, τῇ δὲ ἐλάττους, xai τοὺς μὲν αὔξεσθαι, τοὺς δὲ ἀχμάζειν, τοὺς δὲ 
φθίνειν, xai τῇ μὲν γίνεσθαι, τῇ δὲ λείπει. «φθείρεσθαι δὲ αὐτοὺς ὑπ᾽ 
ἀλλήλων προσπίπτοντας. εἶναι δὸ ἑνίους χόσµους ἐρήμους ζῴων καὶ φυτῶν 
καὶ παντὸς ὐγροῦ. τοῦ δὲ παρ ἡμῖν χόσµου πρότερον τὴν γῆν τῶν 4 
ἄστρων γενέσθαι, εἶναι δὸ τὴν uiv σελήνην κάτω, ἔπειτα τὸν ζλιον, εἶτα 
τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας. τοὺς δὲ πλανήτας οὐδ᾽ αὐτοὺς ἔχειν ἴσον ὕψος. 
ἀχμάζειν δὲ χόσµον, ἕως ἂν µηχέτι δύνηται ἔξωθέν τι προσλαμβάνειν. 
οὗτος ἐγέλα πάντα, ὡς γέλωτος ἀξίων πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις. 

14 Ξενοφάνης δὲ ὁ Κολοφώνιος Ὀρθομάνους υἱός οὗτος ἕως 
Κύρου διέµεινεν. οὗτος ἔφη πρῶτος ἀχαταληψίαν εἶναι πάντων εἰπὼν οὕτως" 

εἰ γὰρ xal τὰ μάλιστα xy τετελεσμένον εἰπών, 
αὐτὸς ὅμως οὐκ οἶδε, δόχος ὃ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυχται. 
λέγει δὲ ὅτι οὐδὲν γίνεται οὐδὰ φθείρεται οὐδὲ χινεῖται xal ὅτι Ev τὸ 2 
πᾶν ἐστιν ἔξω μεταβολῆς. «φησὶ δὲ xal τὸν δεὸν εἶναι ἀίδιον xai ἕνα xai 
ὅμοιον πάντῃ xal πεπερασµένον xal σφαιροειδῃ xol πᾶσι τοῖς µορίοις ai- 
σθητιχόν. τὸν δὲ Ίλιον ἐκ μιχρῶν πυριδίων ἀθροιζομένων Ἰίνεσθαι 3 
xaÜ' ἐχάστην ἡμέραν, τὴν δὲ γῆν ἄπειρον εἶναι καὶ µήτε ὑπ᾿ ἀέρος µήτε 
ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ περιέχεσθαι. — xal ἀπείρους ἡλίους εἶναι xal σελήνας, τὰ 
δὲ πάντα εἶναι ἐκ γῆς. οὗτος τὴν θάλασσαν ἀλμυρὰν ἔφη διὰ τὸ 4 
πολλὰ μίγματα συρρέειν ἐν αὐτῇ' ὁ δὲ Μητρόδωρος διὰ τὸ ἐν τῇ T 


similiter $ 50 τούς τε χόσµους γίνεσθαι 
σωμάτων εἰς τὸ κενὸν ἐμπιπτόντων 
xal ἀλλήλοις περιπλεχομένων, Éx τε τῆς 
κινήσεως .... γίνεσθαι τὴν τῶν ἁἀστέ- 
pev φύσιν || 1 ἀρρεῖ B || 2 περιπλε- 
χθέντων εἰς ἕτερα libri: correxi ex Diog. |. c. 
cf. Theophr. metaph. p. 155, 23 W. similiter 
corruptum. τὰ δὲ μὴ περιπλεχθέντα Roeper, 
εἰς ἓν σύστηµα Zeller || 3 τὴν libri: τινα 
corr. Roeper conl. Diog. IX 32 xatd τινα 
ἀνάγχην ἣν ὁποία ἐστὶν ob διασαφεῖ cf. Prol. 
p. 165 || 5 αὐδήριτης libri cf. Prol. p. 234 |. 
σοµβάλλων B || 6 xai ἀστρολόγοις vulgo: xal 


om. B || λέχοι T || 7 πλήρους καὶ χενοῦ delebat 
Usener, sed cf. p. 571,277 ||cum $2 cf. Theophr. 
fr. 8 p. 484,2. 483,22 || 10 µείζω et 11 πλείω 
recte, cum diversi generis ἥλιος et σελήνη 
comprehendantur: µείζους et πλείους Roe- 
per || 19 ἐχλείειν Ritter || 21 πρῶτος cf. 
Prol. p. 148 | 22 Karsten fragm. XIV p. 51 || 


. 25 δὲ τοῦτο θεὸν εἶναι Karsten, sed cf. Roeper 


p. 617 || 26 οὐ πεπερασµένον Wolflus cum 
Fabricio, sed cf. ad Theophr. fr. 5 p. 481.9 (| 
31 σύρειν ἐν ἑαυτῇ male Roeper || 31 de Me- 
trodori mentione cf. Prol. p. 153 || an διὰ 
τὸ διὰ τῆς γῆς cf. p. 495, 7 


566 


i 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 14 4—$ 15. 16. 17 


διηθεῖσθαι, τούτου χάριν γίνεσθαι ἁλμυράν; 6 δὲ Ἐενοφάνής μῖξιν 
τῆς γῆς πρὸς την θάλασσαν γίνεσθαι δοχεῖ xol τῷ χρόνφ ὑπὸ τοῦ ὑγροῦ 
λύεσθαι, φάσχων τοιαύτας ὄχειν ἀποδείξεις, ὅτι ἐν µέσῃ Tfj καὶ ὄρεσιν 
εὑρίσχονται χόγχαι, xal ἐν δυραχούσαις δὲ ἐν ταῖς λατοµίαις λέγει εὑρῆσθαι 
τύπον ἰχθύος καὶ φωχῶν, ἐν δὲ Πάρῳ τύπον ἀφύης ἐν τῷ βάθει τοῦ λίθου, 
ἐν δὲ Μελίτῃ πλάκας συµπάντων θαλασσίων. ταῦτα δό φησι γενέσθαι, 
ὅτε πάντα ἐπηλώθησαν πάλαι, τὸν δὲ τύπον ἐν τῷ πηλῷ ξηρανθηναι. ἆἀναι- 
ρεῖσθαι δὲ τοὺς ἀνθρώπους πάντας, ὅταν T, γή κατενεχθεῖσα ei; τὴν ὃΌά- 
λασσαν πηλὸς γένηται, εἶτα πάλιν ἄρχεσθαι τῆς γενέσεως, xai ταύτην πᾶσι 
τοῖς χόσµοις γίνεσθαι µεταβολήν. 

15 Ἔκφαντός τις Συρακούσιος ἔφη μὴ εἶναι αληθινην τῶν ὄντων 
λαβεῖν γνῶσιν, ὁρίζει δὲ ὡς νοµίζει' τὰ μὲν πρῶτα ἁδιαίρεται εἶναι σώ- 
µατα xai παραλλαγὰς αὐτῶν τρεῖς ὑπάρχειν, μέγεθος σχῆμα δύναμιν, ἐξ 
dv τὰ αἰσθητὰ γίνεσθαι. εἶναι δὲ τὸ πλῆθος αὐτῶν ὠρισμένον xal 
τοῦτο ἄπειρον. κινεῖσθαι δὲ τὰ σώματα µήτε ὑπὸ βάρους μήτε πληχῆς, 
ἀλλ᾽ ὑπὸ θείας δυνάµεως, ἣν νοῦν xal φυχὴν προσαγορεύει. τούτου μὲν 
οὖν τὸν χόσμον εἶναι ἰδέαν, δι ὃ καὶ σφαιροβιδήη ὑπὸ δείας δυνάµεως Ίε- 


ο. 


10 


γονέναι. 
πρὸς ανατολήν. 


τὴν δὲ γῆν µέσον χόσµου κινεῖσθαι περὶ τὸ αὐτῆς χέντρον ὡς 


16 Ἴππων δὲ ὁ Ῥηγίνος ἀρχὰς ἔφη ψυχρὸν τὸ ὕδωρ xai Ὀερμὸν τὸ s 


πὺρ. 
δύναμιν συστῆσαί τε τὸν χόσµον. 


tz 


ενόμενον δὲ τὸ πὺρ ὑπὸ ὕδατος κατανικῆσαι τὴν τοῦ γεννήσαντος 


τὴν δὲ φυχὴν ποτὸ μὲν ἐγχέφαλον 


λέγει, ποτὸ δὲ ὕδωρ' xal γὰρ τὸ σπέρµα εἶναι, (κατὰ) τὸ φαινόµενον ἡμῖν, 


ἐξ ὑγροῦ. ἐξ οὗ φησι φυχὴν γίνεσθαι. 


17 Ἱαῦτα μὲν οὖν ἰκανῶς δοχοῦμεν παρατεθειχέναι. διὸ δοχεῖ λοιπὸν 25 
αὐτάρχως διαδραµόντων ἡμῶν τὰ τοῖς φυχικοῖς δόξαντα, ἀναδραμεῖν ἐπὶ 
δωχράτην xal Πλάτωνα, ot τὸ ἠθιχὸν μάλιστα προατίµησαν. 


-———----. - 





2γενέσθαι δοξάζει Cruice. γενέσθαι λέγει Roeper|| 
ὑπὸ B et Karsten: ἀπὸ C cf. Roeper p. 618 || 


3 µέσω B |! 4 χόγχα B || 5 ἀφύης Gronovius: 


δάφνης libri || 6 µελίτῳφ libri: eorr. Karsten || 
συµπάντων τῶν B || ἐπηλώθησαν BT: ἀπη- 
λάθησαν Ο: ἐπελάθησαν L || 7 πυλφ B || 
9 ἄργεσθαι scil. τὴν Trjv cf. p. 565,80. fuit qui 
coniceret ἀρχὴν ἔσεσθαι || τοῦτο vulgo: cor- 
rexi. Karsten οὕτω || 10 χαταβάλλειν libri: 
χαταβολήν Roeper. correxi conlato Aristot. 
Meteorol. I 14 p. 352417 qui Xenophanem 
respicere videtur. µεταβάλλειν 'vitio tvpo- 
graphi' Wolfius itemque Karsten || 11.12 haec 
paraphrasis L ita capit: ὅτι xal Ἔκφαντος 
μὴ εἶναι γνῶσιν ἀληθδῆ τῶν ὄντων λαβεῖν ἐδό- 
ξασεν, ἀλλ ἕχαστος ὁρίζει ὡς νομίζει τὰ πρά- 
Ίματα. fortasse ὁρίζειν δὲ, ὡς νοµίζεται cf. 
Sext. adv. math. VII 135 de Democrito 


M ——— —— —— — —— 9 


ὅπερ ἔστι, νοµίζεται μὲν εἶναι καὶ δοςάζεται 
τὰ αἰσθητά, οὔκ ἔστι δὲ κατὰ ἀλήθειαν ταῦτα. 
ἀλλὰ τὰ ἄτομα µόνον xal τὸ χενόν || 14 xai 
ταὐτὸ ἄπειρον [cf. Diodorus Cronus apud Aét. 
Place. 13 57] vel xai οὐκ ἄπειρν Roeper. 
hoc probatum Zellero 1 * 4597. veri similius 
Gottingensium ὡρισμένων xatà τοῦτο, ἄπει- 
pov || 16 τοῦ μὲν οὖν c. κ. εἰδέναι ἰδεῖν libri: 
corr. Roeper |! 17 θείας Gottingenses: μιᾶς 
libri || 18 àv µέσῳ Zeller, sed cf. p. 563,271 | 
18 ἀπὸ δύσεως πρὸς ἀνατολὴν coni. Zeller || 
20 δὲ ῥηγεῖνος B || 21 γεννώμενον libri: corr. 
Roeper || κατανιχῆσαι T: κατανικῆσαν C || 22 
δὲ τὸν B || 23 λέγει Zeller: ἔχειν libri: ἔφι 
εἶναι Roeper || x«l παρὰ corr. Bakhuizen 
van den Brink |! κατὰ addidi | 24 qt 
νεσθαι ex γενέσθαι correctum B || 25 παρα- 
τεθηκέναι B 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 18. 19 α--δ 


561 


18 Ὁ μὲν οὖν Σωκράτης γίνεται Ἀρχελάου τοῦ φυσικοῦ ἀκροατής' 
— ὃς τὸ γνῶθι σαυτὸν προτιµήσας xal μεγάλην σχολὴν συστήσας ἔσχε πάντων 
τῶν μαθητῶν ἱχανώτερον τὸν Πλάτωνα, αὐτὸς μὲν μηδὸ σύγγραμμα xaca- 


e 


λιπών. ό 


5 συνέστησε τὸ διδασχαλεῖον µίξας ὁμοῦ φυσιχὴν ἠθιχὴν διαλεχτικήν. 


6 Πλάτων ὀρίζεται ταῦτα. 


δὲ Πλάτων τὴν πᾶσαν αὐτοῦ σοφίαν ἀπομαξάμενος 2 


ἃ δὲ 


19 Πλάτων ἀρχὰς slvat τοῦ παντὸς δεὺν xal ὕλην καὶ παράδειγµα" 
δεὸν μὲν τὸν ποιητὴν xal διακοσµήσαντα τόδε τὸ πᾶν καὶ προνοούµενον 
αὐτοῦ: ὕλην δὲ τὴν πᾶσιν ὑποχειμένην, ἣν xal δεξαμενὴν καὶ τιθήνην καλεῖ, 

1 ἐξ ἧς διαχοσµηθείσης γενέσθαι τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, ἐξ dv συνέστηχεν ὁ 
χόσµος, πυρὸς ἀέρος γῆς ὕδατος, ἐξ ὧν xal τὰ ἄλλα πάντα συγχρίµατα 


καλούμενα, (qd te xal φυτὰ συναστηχέναι. 


ο 


τὸ δὲ παράδειγµα τὴν 


διάνοιαν τοῦ θεοῦ εἶναι, ὃ καὶ ἰδέαν καλεῖ olov εἰκόνισμά τι, ᾧ προσέχων 


ἐν τῇ quyt 6 Όεὸς τὰ πάντα ἐδημιούργει. 


eo 


τὸν μὰν Üeóv φησιν 


1 ἀσώματόν τε καὶ ἀνείδεον καὶ µόνοις σοφοῖς ἀνδράσι καταληπτὸν εἶναι’ τὴν 
δὲ ὕλην δυνάμει μὲν σῶμα, ἑνεργείᾳ δὲ οὐδέπω. ἀσχημάτιστον γὰρ αὐτὴν 
οὖσαν καὶ ἅποιον, προσλαβοῦσαν σχήματα καὶ ποιότητας γενέσθαι σῶμα. 

τὴν μὲν οὖν ὕλην ἀρχὴν εἶναι xai σύγχρονον τῷ ÜeQ, ταύτῃ xal ἀγέ- 4 
νητον τὸν κόσμον. ἐκ γὰρ αὐτῆς συναστάναι φησὶν αὐτόν. τῷ δὲ ἀγενήτφ 

30 ἀχολουθεῖν πάντως χαὶ τὸ ἄφθαρτον. dj δὲ σῶμά τε xal ἐχ πολλῶν ποιο- 
τήτων xal ἰδεῶν συγχείµενον ὑποτίθεται, ταύτῃ xal γενητὸν xai φθαρτόν. 

τινὲς δὲ τῶν Πλατωνικῶν ἁμφότερα ἔμιξαν χρησάµενοι παραδείγματι 5 


τοιούτῳ᾽ 


ὅτι ὥσπερ ἅμαξα δύναται del διαµάνειν ἄφβαρτος χατὰ µέρος 


ἐπισχευαζομένη, xdv τὰ µέρη φθείρηται ἑκάστοτε, αὐτὴ δὰ ὁλόχληρος del 
25 μένει’ τοῦτον τὸν τρόπον xal 6 χόσµος χατὰ µέρη μὲν del [xal] φθείρεται, 
ἐπισχευαζομένων (58) xal ἀντανισουμένων τῶν ἀφαιρουμένων ἀίδιος μένει. 
τὸν δὰ δεὸν οἱ μὰν ἕνα φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν ἀγάνητον xal ἄφθαρτον, ὡς 6 
λέγει ἐν τοῖς Nópot: '6 μὲν 03 θεός, ὥσπερ xal ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχήν 
τε xal τελευτὴν xal µέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων). οὕτως ἕνα αὐτὸν 








1 6 δὲ Σωκράτης µαθητὴς Ἀρχελάου τοῦ φυ- 
σικοῦ. ἔσχε δὲ πάντων τῶν μαθητῶν ἱκανώ- 
τερον τὸν Πλάτωνα. οὗτος ἀρχὰς κτλ. liberius 
exc. Cedr. || ὃ µαθηµάτων B || αὐτὸς 
δὲ B || μηδὲ libri: μηδὲν Roeper || 5 διαλ- 
Asxtxhv B || 6 ὁρίζεται libri: ὁρίζει, doci 
Roeper || 9 πᾶσαν libri: πᾶσιν Cedr. ut Roe- 
per emendaverat cf. 20 1 || ἣν δὲ καὶ 
solus L unde 9v δὴ xal volebat Roeper || 
11 συγκρώµατα T || 15 διάνιαν B: διάνοιαν C: 
ἔννοιαν Cedr. || ἰδέαν Cedr. Gronovius: ἰδέας 
libri || εἰκόνισμά τι Cedr.: εἰκονίσματι libri [| 
d addidi ex Cedreno, quod Roeper ante olov 
suppleverat || ᾧ προσέχων, φησιν, ὁ δεὸς τ. m. 
ἑδημιούργησε. καὶ [fort. recte] τὸν μὲν κτλ. 
Cedr. || 15 xal ἄφβαρτον fortasse vere addidit 


post ἀνείδεον Cedr. || ante ἀνδράσι habet dy- 
δρώποις sed statim expunctum B || 16 οὕπω 
B || 17 πιοτήτας T || 18 ταύτην libri: corr. 
Gottingenses cf. v. 21, omisit Cedr. || 19 ἐκ 
Ἱὰρ αὐτοῦ ante Roeperum. ἐκ γὰρ τῆς ὕλης 
Cedr. || 20 ἀκουλουθεῖν B: ἀκολουθεῖ Cedr. || 
21 ταύτην T cf. v. 18 || 22 ἀμφοτέρως T | 
24 ἐπισχιαζομένη L || 25 μὲν dui Usener: 
μένει libri: μὲν εἰ Roeper || xoi delevit 
Usener || φθείροντα (T || 26 ἐπισχιαζομένων 
BT || δὲ ante xal addidit Roeper || 28 
Nópot; IV Ρ. Τ16ε unde δη pro δὲ codicum 
correctum || 29 ὄντων Cedr. T: om. C || 
ἔχει errore calami Roeper, iteraverunt Gottin- 
genses et Cruice. Cedr. plenius excerpsit 
ex Suida II 2 p. 299,18 sqq. B 





568 HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 19 e—16 


7 τὸν διὰ πάντων χαχωρηχότα ἀποφαίνεται. οἵ δὲ xal πολλοὺς ἀορίστους, 
ὅταν Aépg* Oeo θεῶν, dv ἐγὼ δημιουργός τε xal πατήρ. οἱ δὲ xai 
ὡρισμένους, ὅταν λέγῃ '6 μὲν δή µέγας ἐν οὐρανῷ Zeuc πτηνὺν ἅρμα 
ἐλαύνων) xal ὅταν γενεαλογῇ τοὺς Οὐρανοῦ παῖδας xal Γῆς. oí δὲ 
συστήσασθαι μὲν αὐτὸν Ὀεοὺς γενητοὺς x«l διὰ μὸν τὸ γεγενῆσθαι πάντως 
αὐτοὺς φΏαρῆναι ἀνάγχην ἔχειν, διὰ δὲ τὴν βούλησιν τοῦ Θεοῦ αθανάτους 
εἶναι, ἐν ᾧ προσθεὶς λέγει’ 'θεοὶ θεῶν, dw ἐγὼ δημιουργός τε xal πατήρ, 
ἄλυτα ἐμοῦ «e θέλοντος), ὡς ἂν εἰ λυθῆναι αὐτὰ θέλει, ῥᾳδίως λυθησόµενα. 

δαιμόνων 0b φύσεις ἀποδέχεται, xal τοὺς μὲν ἀγαδοὺς εἶναί φησιν αὐτῶν, 
τοὺς δὲ φαύλους. καὶ τὴν ψυχἠν οἱ µέν φασιν αὐτὸν ἀγένητον λέγειν 
καὶ ἄφθαρτον, ὅταν Apt doy, πᾶσα ἀθάνατος, τὸ γὰρ αειχίνητον ἀθάνατον᾽ 
καὶ ὅταν αὐτοχίνητον αὐτὴν ἀποδειχνύῃ xal ἀρχὴν κινήσεως. οἱ δὲ γενητήν 
μέν, ἄφθαρτον δὲ διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ βούλησιν. οἱ δὲ σύνθετον χαὶ γενητην 
xai φαρτήν: xal γὰρ χρατηρα αὐτῆς ὑποτίθεσθαι xal σῶμα αὐτὴν ἔχειν 
αὐγοειδές, τὸ δὲ γενόµενον πᾶν ἀνάγχην ἔχειν φθαρῆναι. oí δὲ 
ἀθάνατον αὐτὴν εἶναι λέγοντες μάλιστα ἐχείνοις ἰσχυρίζονται, (ἐν) ὅσοις xai 
κρίσεις φησὶν εἶναι μετὰ τελευτὴν καὶ ἐν ΄Άιδου δικαστήρια, καὶ τὰς μὲν 
ἀγαθὰς ἀγαθοῦ μισθοῦ τυγχάνειν, τὰς Ob πονηρὰς ἀχολούθων δικῶν. 

τινὸς μὲν οὖν φασι xal μετενσωμάτωσιν αὐτὸν ὁμολογεῖν xal µεταβαίνειν 
τὰς φυχὰς ὁὡρισμένας οὔσας ἄλλας εἷς ἄλλα σώματα xav ἀξίαν ἑκάστην 
xal xatd τινας περιόδους ὡρισμένας ἀναπέμπεσθαι εἰς τοῦτον τὸν χόσμον 
19 πάλιν πεῖραν παρεξοµένας τῆς ἑαυτῶν προαιρέσεως. οἱ δὲ οὔ, ἀλλὰ 

τόπον λαγχάνειν κατ ἀξίαν ἑχάστην, xal χρῶνται µαρτυρίῳ, ὅτι φησὶ μετὰ 

Διός τινας εἶναι, ἄλλους δὲ μετὰ ἄλλων θεῶν συμπεριπολοῦντας τῶν ἀγαθῶν 

ἀνδρῶν, τοὺς δὲ ἐν χολάσεσιν ὑπάρχειν αἰωνίοις, ὅσοι πονηρὰ καὶ ἄδιχα 
14 παρὰ τοῦτον τὸν βίον εἰσὶν ἐξειργασμένοι. φασὶ ὂὲ αὐτὸν τὰ μὲν 

ἄμεσα λέγειν, τὰ δὲ ἔμμεσα, τὰ δὲ µέσα τῶν πραγμάτων. ἐγρήγορσιν μὲν 

xal ὕπνον ἄμεσα xal ὅσα τοιαῦτα ἔμμεσα ὃξ οἷον ἀγαθὰ xal xaxd- xai 
15 µέσα, oiov τοῦ λευχοῦ xal µόλανος τὸ φαιὸν ἤ τι ἄλλο χρῶμα. αγαθὰ 


OD 


e 


10 


1 


ο] 


12 





"| ἁἀορίστους Cedr.: ἀορίστως libri || 2 δεοὶ 
Plato Tim. 414, Cedr.: θεὸς et hic et infra 
v. "^ libri cf. [Philo] de incorrupt. mund. 
p. 223, 10 Bern. || 2 àv Cedr.: om. libri !| 
9 λέγη Phaedr. 246E ubi nostra exempla 
ἡγεμὼν post µέγας exhibent. etiam Plutarchus 
p. 1102g omiserunt et (Iust.) coh. adv. gent.31 
cf. Krische de Pl. Phaedr. p. 58 || πτηνῶν B || 
4 Ὑενεαλογῇ Tim p. 40g || 5 συστήσας 
δὲ τὸν ἕνα δεὸν εἰσάγει xal θεοὺς γεννητοὺς 
Cedr. || μὲν οὖν δεοὺς T || xal διὰ μὲν τοῦ γε- 
ενῆσθαι αὐτοὺς πάντως ἀνάγκην ἔχει καὶ 
φθαρῆναι Cedr. || 6 ἀθανάτους πάλιν εἶναι Cedr. || 
7 δεὸς libri cf. v. 2 || 8 Τε μὴ ἑἐθέλοντος Plato || 
9 παραδέχεται Cedr. p. 280,15 || 10 αὐτῶν ante 
Wolfium (distat Cedr.) || 11 καὶ ante ἀθάνατον 


Cedr. || 12 γεννητὴν xai ἀφθαρτὸν Cedr. || 
18 γεννητὴν xal φθαρτην xol πάλιν ἀθάνατον 
Cedr.: ὑποτίθεσθαι BT: ὑποτίθεται C || 14 
χρατῆρα Tim. 41 0 ! 15 raávom.B || ἀνάγχην 
εἶναι T cf. v. 6 || 16 ἐχεῖνοι ἱσχυρίζονται ὅσοι 
libri: corr. Roeper. ἐν add. Usener |! 17 χρίσιν 
Cedr. !| φησὶν Cedr. Roeper: φασὶν libri |! 
μετὰ τὴν τελευτὴν Cedr. || δικαστήριον Cedr. || 
18 τῶν ἀχολούθων Cedr. || 19. µεταβάλλειν 
Ο || ὡρισμένας οὔσας ἄλλας om. Cedr. || 20 
xai ἀξίαν B || ἑκάστην Phaedon. 113 &: ἑκάστης 
Cedr.: ἑκάστῃ libri || 21 εἰς Cedr. B: ἐς 
C || 23 ἑκάστῃ vulgo cf. v. 20 (deest Cedr.) || 
φασὶ ante Wolflum || 24 μετὰ τῶν ἄλλων 
Cedr. || 25 αἰωνιαίως O: αἰωνίαις Ο: aito- 
νίοις Miller j| 27 λέγει 1, || 29 ὅτι ἄλλο T 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 19 15—22 


- 


569 


δὲ µόνα χυρίως λέγειν φασὶν αὐτὸν τὰ περὶ ψυχήν, τὰ δὲ περὶ σῶμα xal 
τὰ ἐχτὸς οὐχ ἔτι χυρίως ἀγαθά, ἀλλὰ λεγόμενα ἀγαθά, πολλαχοῦ δὲ καὶ 
µέσα ὠνομακέναι αὐτά εἶναι γὰρ αὐτοῖς xal χαλῶς xal χαχῶς χρῆσθαι. 


τὰς μὲν οὖν ἀρετὰς χατὰ τιμὴν ἀκρότητας εἶναί φησι, κατὰ δὲ οὐσίαν 
5 µεσότητας, τιµιώτερον [μὸν] γὰρ οὐδὲν αρετῆς. 


.-4 


6 
τὸ δὲ ὑπερβάλλον αὐτῶν 


Ἡ ἐνδέον εἷς χαχίαν τολευτᾶν' olov τέσσαράς «row εἶναι ἀρετὰς φρόνησιν 


σωφροσύνην δικαιοσύνην ἀνδρείαν * 


τούτων ἑκάστγ παρακολουθεῖν δύο 


χαχίας xaü' ὑπερβολὴν xai µείωσιν, olov τῇ μὲν φρονήσει ἀφροσύνην 
κατὰ µείωσιν, πανουργίαν δὲ καθ ὑπερβολήν, τῇ δὲ σωφροσύνῃ ἀχολασίαν 
10 χατὰ µείωσιν, σχαιότητα καθ ὑπερβολήν, τῇ δὲ δικαιοσύνη µειονεξίαν κατὰ 
µείωσιν, πλεονεξίαν καθ’, ὑπερβολήν, τῇ δὲ ἀνδρείᾳ δειλίαν κατὰ µείωσιν. 
ὑρασύτητα καθ ὑπερβολήν. ταύτας δὲ ἐγγενομένας τὰς αρετὰς ἀνθρώπῳ 


ἀπεργάζεσθαι αὐτὸν τέλειον xal παρέχειν αὐτῷ εὐδαιμονίαν. 


τὴν δὲ 17 


εὐδαιμονίαν εἶναί φησιν ὁμοίωσιν θεῷ χατὰ τὸ δυνατόν. τὴν δὲ ὁμοίωσιν 
i5 τῷ θεῷ, ὅταν τις ὅσιός τε xal δίχαιος γένηται μετὰ φρονήσεως. τέλος 


γὰρ τοῦτο τῆς ἄχρας σοφίας xal ἀρετῆς ὑποτίθεται. λέγει δὲ ἀντ- 18 

αχολουθεῖν τὰς ἀροτὰς ἀλλήλαις xal μονοειδεῖς εἶναι xal µηδέποτε ἑναντι- 

οὖσθαι ἀλλήλαις. τὰς δὲ χαχίας πολυτρόπους τε εἶναι xal ποτὸ μὲν dvta- 
εἰμαρμένην δέ φησιν εἶναι, 19 


κολουθεῖν, ποτὲ δὲ ἐναντιοῦσθαι ἀλλήλαις. 


20 o0 μὴν πάντα χαθ᾽ εἱμαρμένην Ὑίνεσθαι, ἀλλ elvat τι xal ἐφ ἡμῖν, ἐν 
ois φησιν ᾿αἰτία ἑλομένου, θεὸς ἀναίτιος) χαί 'Üscuóc τε ᾿Αδραστείας ὅδε᾽. 


οὕτω τὸ καθ εἱμαρμένην οἶδε xal τὸ à 


ἡμῖν, ἀχούσια 20 


δέ φησιν εἶναι τὰ ἁμαρτήματα". εἰς γὰρ τὸ κάλλιστον τῶν ἐν ἡμῖν, ὅπερ 
ἐστὶν ἡ Φυχή. οὐκ dv τινα τὸ χαχὸν παραδέξασθαι, τοῦτ ἔστι τὴν ἀδιχίαν, 
25 χατὰ ἄγνοιαν δὲ xai σφάλμα τοῦ ἀγαθοῦ, οἱομένους καλόν τι ποιεῖν, ἐπὶ 


τὸ xaxóv ἔρχεσθαι. 


καὶ λέξις τούτου ἐμφανεστάτη ἐστὶν ἐν τῇ 2ἱ 


Πολιτεία, ἐν Tj φησι 'πάλιν δ᾽ αὖ τολμᾶτε λέγειν ὡς αἰσχρὸν xal θεομισὲς 
$, xax(a* πῶς οὖν δή τις τὸ τοιοῦτον χακὸν αἱροῖτ dv; fttv ὃς ἂν T, 
φατέ, τῶν ἡδονῶν. οὐχοῦν καὶ τοῦτο ἀκούσιον, αἴπερ τὸ νικᾶν ἑχούσιον; 


30 ὥστε ἐκ παντὸς λόγου τό xe ἀδιχεῖν ἀχούσιον 6 λόγος aipet . 


ἁντι- 29 


τίθεται δέ τις αὐτῷ πρὸς τοῦτο" διὰ τί οὖν χολάζονται, εἰ ἀχουσίως ἆμαρ- 
τάνουσιν; 6 δὲ λέχει, ἵνα τε αὐτὸς ὅτι τάχιστα ἁπαλλαγῇ καχίας xal χό- 


λασιν ὑπόσχη. 
2 οὐκ ἔστι T || 4 φασὶ ante Wolftlum || ὃ μὲν 
delevit Cruice. totum colon melius ponetur 
post φησι v. 4 || 6 φασὶν ante Roeperum || 
8 ἀφροσύνη BL || 9 ἀκολασία B || 10 τῇ 
δὲ — 11 ὑπερβολήν om. B || δικαιοσύνη πλε- 
ονεξίαν T || 12 ὁρασύτητα PB: σκαιόττα 
superscripto ὁρᾶσος L: θράσος C || 14 φησὶν 
Theaet. p. 1764 || 15 ὅσιος τις L || 17 ἀλλή- 
λους B || 18 ἀλλήλοις B || 19 δέ φησιν Cedr.: 
φασὶν (om. δὲ) libri || οὗ μέντοι Cedr. || 
21 φησιν Rep. X 6175 || αἰτίαν T || ἀναιτίαν 
T j| 21 ὅδε Plato Phaedr. 248 c: οἱ δὲ 


τὸ vàp χόλασιν ὑποσχεῖν οὐ χαχὸν εἶναι, ἀλλὰ ἀγαθόν, 





libri. ὅδε. εἰ δὲ Cruice || οἶδε Cruice: 
οἱ δὲ libri || 26 falsus est Hippolytus, 
nam est in Clitóphonte p. 407 p || 27 πάλιν 
$' αὐτῷ ἅματε λέγειν libri || 28 πᾶς B | 
? τῶν ὅσα δή φατε libri || 29 ἐκούσιον (post 
νικᾶν) ex ἀχούσιον corr. B || 30 ἄδικον T || 6 
λόγος αἱρεῖ Plato: λόγος ἐρεῖ libri || λόγος ipet 
ἀντιτίθεται inter ἀχούσιον et εἴπερ supra iterat 
B || 81 τοῦτο BT: τούτφ C || λέγει incertum 
quem locum respiciat cf. Gorg. 4785s Re- 
publ. IX 5914 Leg. XI 9344 Prot. 324» || 
92 ὅτι om. B 


510 


23 


Ν» 


9 


. αρχεῖν πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν. 


2 μηδὲ libri: 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 19 22.23 20 1—6€ 


εἴπερ μέλλει κάθαρσις τῶν χακῶν Ὑίνεσθαι"' xal ἵνα μηδὲν ἁμαρτάνωσιν οἱ 
λοιποὶ ἀχούοντες ἄνθρωποι, ἀλλὰ φυλάσσωνται τὴν τοιαύτην πλάνην. 

καχοῦ δὲ φύσιν οὔτε ὑπὸ Θεοῦ γενέσθαι οὔτε χαθ᾽ αὑτὴν ὑπόστασιν 
ἔχειν, ἀλλὰ κατ ἑναντίωσιν xal παραχολούθησιν τοῦ ἀγαδοῦ Ἰενέσθαι 7, 
χαθ᾽ ὑπερβολὴν Y, χατὰ µείωσιν, ὡς περὶ τῶν ἀρετῶν προείποµεν. ὃ μὲν 
οὖν Πλάτων. καθὼς προείποµεν, συναγαγὼν τὰ τρία µέρη τῆς χατὰ πάντα 
φιλοσοφίας, οὕτως ἐφιλοσόφησεν. 

20 Ἀριστοτέλης τούτου γενόμενος ἀκ οατὴς εἷς τέχνην τὴν φιλο- 
σοφίαν ἤγαγεν xal λογικώτερος ἐγένετο τὰ μὲν στοιχεῖα τῶν πάντων ὑπο- 
Ὀέμενος οὐσίαν .καὶ συμβεβηχός, τὴν μὲν οὐσίαν µίαν τὴν πᾶσιν ὑποχειμένην, 
τὰ δὸ συµβεβηχότα ἐννέα" πηοσὸν ποιὸν πρός tt, ποὺ πότε ἔχειν χεῖσθαι 
ποιεῖν πάσχειν᾽ τὴν μὸν οὖν οὐσίαν τοιαύτην εἶναι, olov Üsbv ἂν- 
ὕρωπον xai ἕχαστον τῶν τῷ ὁμοίφ λόγφ ὑποπεσεῖν δυναµένων. περὶ δὲ τὰ 
συµβεβηκότα θεωρεῖται τὸ μὸν ποιόν, οἷον λευχὸν μέλαν" τὸ δὲ ποσόν, olov 
δίπηχυ τρίπηχυ΄ τὸ δὲ πρός τι, οἷον πατὴρ υἱός: τὸ δὲ ποῦ, olov ᾿Αθήνησι 
Μεγαροῖ. τὸ δὲ πότε, οἷον ἐπὶ τῆς δεχάτης ὀλυμπιάδος' τὸ δὲ ἔχειν, olov 
κεχτήσθαι, τὸ δὲ ποιεῖν, οἷον Ἰράφειν xai ὅλως ἐνεργεῖν τι’ τὸ δὲ χεῖσθαι, 
οἷον χαταχεῖσθαι, τὸ δὲ πάσχειν, οἷον τύπτεσθαι. ὑποτίθεται xal 
αὐτὸς τὰ μὲν µεσότητα ἔχειν, τὰ δὲ ἄμεσα εἶναι, ὡς εἴπομεν xal περὶ τοῦ 
Πλάτωνος. καὶ σχεδὸν τὰ πλεῖσα τῷ Πλάτωνι σύμφωνός ἐστι πλὴν 
τοῦ περὶ φυχῆς δόγματος. ὁ μὲν γὰρ Πλάτων ἀθάνατον, ὁ δὲ 


Ἀριστοτέλης ἐπιδιαμένειν καὶ μετὰ ταῦτα xal ταύτην ἐναφανίζεσθαι τῷ 


πέµπτφ σώματι,. ὃ ὑποτίθεται εἶναι μετὰ τῶν ἄλλων τεσσάρων, τοῦ τε 
πυρὸς xai τῆς γῆς xal τοῦ ὕδατος καὶ τοῦ αέρος λεπτότερον, olov πνεῦμα. 

6 μὲν οὖν Πλάτων µόνα ἀγαθὰ ὄντως τὰ περὶ φυχὴν elvat φησιν xai 
6 δὲ Αριστοτέλης τριγένειαν τῶν ἀγαθῶν 
εἰσάγει xal Aéyet μὴ εἶναι τέλειον τὸν σοφόν, ἐὰν μὴ παρῇ αὐτῷ xal τὰ 
τοῦ σώματος ἀγαθδὰ xal τὰ ἐχτός, d ἐστι χάλλος ἰσχὺς εὐαισθησία dp- 
τιότης τὰ δὲ ἐχτὸς πλοῦτος εὐγένεια δόξα δύναμις εἰρήνη φιλία. τὰ δὲ 
ἐντὸς περὶ ψυχήν, χαθὼς καὶ Πλαάτωνι ἔδοξε, φρόνησιν σωφροσύνην δι- 
καιοσύνην ανδρείαν. τὰ δὲ xax& φησι xai οὗτος κατ ἑναντίωσιν 
τῶν ἀγαθῶν Ἱεβνέσθαι καὶ slvat ὑπὸ τὸν περὶ σελήνην τόπον, ὑπὲρ δὲ 
σελήνην µηχέτι τὴν δὲ φυχὴν τὴν μὲν ὅλου τοῦ χόσµου ἀθάνατον εἶναι, 
καὶ αὐτὸν τὸν κόσμον ἀίδιον, τὴν δὲ χαθ᾽ ἕκαστον, ὡς προείποµεν, ἆφα- 


---- —— 


corr. Gottingenses |, 9 χαχοῦ 


Roeper || 17 τὸ δὲ χεῖσθαι--- κατακεῖσθαι 


δὲ φύσιν vulgo: xaxóv δέ φησιν B || 4 παρα- 
κολούθωσιν L || γενήσεσθαι T ||5 6 μὲν---6 προεί- 
ποµεν om. B || 6 κατὰ πάντα del. Usener || 8 
libere exc. ο. 10 Cedr. || 10 καὶ ante οὐσίαν 
sed deletum B || olov τὴν οὐσίαν καὶ τὸ cup Qe- 
βηχός Cedr. || 10 µίαν τοῖς πᾶσιν Cedr. || 12 
ἄνθρωπον καὶ (iov, περὶ d xal τὰ c. Cedr. || 
Ιὅ Ἀδθήνησι Ἀπεγάροις Cedr.: ἀδήνησιν µε- 
Ἰάροισιν Ο: µεγάροισι. ἀθήνησιν B: corr. 


collocandum erat post χεχτῆσθαι v. 17 in 
Cedr. ordo est ποιεῖν — πάσχειν, ἔχειν — 
κεῖσθαι || 21 φυχῆς Cedr. et Menage: 
ψυχήν libri || 22 ταῦτα αὐτὴν συνα- 
φανίζεσθαι Cedr. |, 22 ὃ BC: ᾧ 1, || 25 μὲν 
«) Roeper || 29 ἑἐρρωμένη φίλων libri: corr. 
Roeper ex Ario Didymo ap. Stob. ecl. IL 6 
p.274H. || 33 τοῦ μὲν ὅλου libri: corr. 
Roeper. ψυχὴν ὅλου τοῦ χόσµου Cedr. 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON ο06.Τ 21. 22 1.2 


νίζεσθαι. 


511 


οὗτος μὲν οὖν ἐν τῷ Λυχείῳ ποιούµενος τὰς διατριβὰς 7 


ἐφιλοσόφει, ὁ δὲ Ζήνων ἐν τῇ ποιχίλῃ στοᾷ. ἐχτήσαντο δὲ oi μὲν ἀπὸ 
τοῦ Ζήνωνος ἀπὸ τοῦ τόπου τὸ ὄνομα, τοῦτ ἔστι ἀπὸ τῆς στοᾶς, 
Στωιχοὶ χληδέντς, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ Ἀριστοτέλους ἀπὸ τοῦ ἔργου. 
5 ἐπειδὴ γὰρ περιπατοῦντες ἐν τῷ Λυχείῳ ἐζήτουν, διὰ τοῦτο Περιπατητικοὶ 


ἐχλήθησαν. 


ταῦτα μὲν οὖν χαὶ ὁ Αριστοτέλης. 


21 Στωιχοὶ xai αὐτοὶ μὲν ἐπὶ τὸ συλλογιστικώτερον τὴν φιλοσοφίαν 
ηὔξησαν xal σχεδὸν ὅροις περιέλαβον ὁμόδοξοι Ἰἤενόμενοι 6. τε Ἀρύσιππος 
καὶ {ῆνων, oi ὑπέθεντο xal αὐτοὶ ἀρχὴν μὲν Ὀεὸν τῶν πάντων, σῶμα 

10 ὄγτα τὸ χαδαρώτατον, διὰ πάντων δὲ διήχειν τὴν πρόνοιαν αὐτοῦ. 
καὶ αὐτοὶ δὲ τὸ xaO εἱἰμαρμένην εἶναι πάντα διεβεβαιώσαντο παραδείγματι 2 
χρησάµενοι τοιούτῳ, ὅτι ὥσπερ ὀχήματος ἐὰν T, ἑξηρτημένος χύων, ἐὰν 
μὸν βούληται ἔπεσθαι, xal ἕλκεται xol ἔπεται, ποιῶν xal τὸ αὐτεςούσιον 
μετὰ τῆς ἀνάγχης [olov τῆς εἴμαρμένης]' ἐὰν δὸ μὴ βούληται ἔπεσθαι, πάντως 
15 ἀναγχασθήσεται' τὸ αὐτὸ δῄπου καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων. xai μὴ βουλό- 
μενοι γὰρ ἀχολουθεῖν ἀναγχασθήσονται πάντως εἰς τὸ πεπρωµένον εἰσελθεῖν. 
τὴν δὲ φυχὴν λέγουσιν ἀθάνατον elvat, σῶμα δέ, xal γενέσθαι ἐκ 3 
τῆς περιφύξεως τοῦ dépoc τοῦ περιέχοντος, διὸ καὶ χκαλεῖσθαι ψυχήν. ὁμο- 
λογοῦσι δὲ xai μετενσωμάτωσιν Ἰίνεσθαι ὡρισμένων οὐσῶν τῶν φυχῶν. 
 προσδέχονται δὲ ἐχπύρωσιν ἔσεσθαι xai χάθαρσιν τοῦ χόσµου τούτου οἱ 4 
μὲν παντός, οἱ δὲ μέρους, xal χατὰ µέρος δὲ αὐτὸν καθαίρεσθαι λάγουσιν 
xai σχεδὸν τὴν φθορὰν xai τὴν Étépou ἐξ αὐτῆς Ἰένεσιν χάθαρσιν ὀνομα- 


ζουσιν. 


σώματα δὲ πάντα ὑπέθεντο καὶ σῶμα διὰ σώματος μὲν 


bL] 


χωρεῖν, ἀλλὰ T ἀνάστασιν εἶναι xal πεπληρῶσθαι πάντα xai μηδὲν εἶναι 


35 xevóv. ταῦτα xal οἱ Στωιχοί. 


22 Ἐπίχουρος δὲ σχεδὸν ἑναντίαν πᾶσι δόξαν ἔθετο. ἀρχὰς μὲν 
τῶν ὅλων ὑὐπέθετο ἀτόμους καὶ χενόν, χενὸν μὰν olov τόπον τῶν ἐσομένων, 


ἀτόμους δὲ τὴν ὕλην, ἐξ fc τὰ πάντα. 





1 cf. Prol. p.246 || ὃ γὰρ καὶ T |j 7 περὶ στωικῶν 
superscr. B || οἱ δὲ στοικοὶ T || 9 ὑπέθεντο - 11 
διεβεβαιώσαντο adiuncta $3 breviavit Cedr.]| 10 
δὲ δίκην T || 11 πάντα IT: τὰ πάντα (om. εἶναι) 
Cedr.: πάντη C vulgo || 13 ἔπεσθαι καὶ μὴ 
ἔλχεται xal ἔπεται ἑχὼν xal κτλ. Menage, unde 
vulgo ἑχὼν ante ποιῶν legebatur. Roeper ἑκὼν 
deleto ποιῶν suadebat || olov τῆς εἱμαρμένης 
seclusit Roeper || 14 pro his paraphrasin 
hanc servat T: ἐὰν δὲ μὴ βούληται, πάντως 
ἔλχεσθαι αὐτὸν ἀνάγκη. οὕτως xal οἱ ἄνθρω- 
vot ἐὰν µη ἔποιντο [1. μὲν ἔπωνται] τῇ εἶἷμαρ- 
µένῃ. δοχοῦσιν αὐτεξούσιον []. αὐτεξούσιοι] 
εἶναι σωζοµένου xal τοῦ λόγου τῆς εἶμαρμέ- 
γης, ἐὰν δὲ μὴ βούλωνται ἔπεσθαι, πάντως 
ἀναγκασθήσονται εἰς τὸ πεπρωμµένον εἰσελ- 
δεῖν cf. Cleanthes apud Epict. ench. 52 || 
16 εἰσελθεῖν suspectum. ἐλθεῖν Usener | 17 


ἐκ δὲ τῶν ἀτόμων συνελθουσῶν 2 


τὴν σελήνην λέχουσιν ἀθάνατον εἶναι, σῶμα 
δὲ λέγουσι γενέσθαι Cedr.: τὴν δὲ Ψυχὴν λέ- 
Ίουσιν Γλέγουσι μὲν C] ἀθάνατον, εἶναι δὲ σῶμα 
xal γενέσθαι ΒΟ. λέγουσι µένειν μετὰ θάνατον 
Roeper || 19 καὶ μη ἐνσωμάτωσιν T || de metem- 
psychosi Stoicorum cf. ad Epiphan. p. 587,19 
et Gal. H. ph. c. 23 p. 256 || 20 ἐμπύρωσιν 
O || 22 καθάρσιον libri: corr. Roeper || 25 
bU ἀσωμάτου La Croce [| μὴ χωρεῖν vulgo: 
corr. Gottingenses || 24 ἀνάστασιν nihili est. 
ἀνάκλασιν Ritteri, ἀντίστασιν Salvinii vix me- 
liora. ἀντίτασιν Usener. conicio ἀντιπαρέχτασιν 
cf. Alex. Aphrod. d. mixt. 142* m. Arius Did. 
fr 28 p.463,24 Diog. ΥΠ 151. || 25 xatvóv 
T || 2? otov τὸν τόπον Cedr. || δὲ om. Cedr. || 
28 συνελθόντων libri: correxit Roeper con- 
firmatum & Cedreno 


912 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 222—*. 23 1--δ 


Ἱενέσθαι xal τὸν Üsóv xai τὰ στοιχεῖα xal τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα καὶ ζῴα 
καὶ ἄλλα, ὡς μηδὲν μήτε Ἰίνεσθαι µήτε συνεστάναι, εἰ μὴ ἐκ τῶν ἀτόμων 


v 
εἴη. 


τὰς δὲ ἁἀτόμους τὰ λεπτοµερέστατα σώμαῦ᾽, ὧν οὐκ ἂν Ὑένοιτο 


χέντρον οὐδὲ σημεῖον οὐδὲν οὐδὲ διαίρεσις οὐδεμία, ἔφη εἶναι" διὸ xal 


ὃ ἀτόμους αὐτὰς ὠνόμασα. 


τὸν δὲ Ὀεὸν ὁμολογῶν εἶναι ἀίδιον xal 


δι 


ἄφθαρτόν φησι μηδενὸς προνοεῖν, xal ὅλως πρύόνοιαν μὴ εἶναι μηδὲ εἶμαρ- 


µένην, ἀλλὰ πάντα αὐτοματισμῷ Ὑίνεσθαι. 


χαθήσθαι γὰρ τὸν δεὸν ἐν τοῖς 


µεταχοσµίοις οὕτω χκαλουµένοις ὑπ αὐτοῦ ἕξω Ὑάρ τι τοῦ χόσµου οἰχη- 
τήριον τοῦ Θεοῦ ἔθετο εἶναι λεγόμενον τὰ µεταχόσµια, Ἰδεσθαί τε xai 


ἠσυχάζειν ἐν τῇ ἀχροτάτῃ εὐφροσύνη xal οὔτα αὐτὸν πράγµατα ἔχειν οὔτε 
ᾧ ἀχόλουθον xai τὸν περὶ τῶν σοφῶν αἀνδρῶν πε- 


4 ἄλλῳ παρέχειν. 


s 


9 


ποίηται λόγον λέγων τὸ τέλος τῆς σοφίας εἶναι Ἱδονήν. ἄλλοι 0à ἄλλως 
τὸ ὄνομα τῆς ἡδονῆς ἐξέλαβον: οἱ μὸν γὰρ τὴν κατὰ τὰς Ὀνητὰς ἐπιθυμίας, 


ὅ οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τῇ ἀρετῃ ἡδονήν. 


τὰς δὲ φυχὰς τῶν ἀνθρώπων 


λύεσθαι dpa τοῖς σώμασιν, ὥσπερ xal συγγεννᾶσθαι αὐτοῖς τίθεται. αἷμα υ 
γὰρ αὐτὰς εἶναι, οὗ ἐξελθόντος 7, τραπέντος ἀπόλλυσθαι ὅλον τὸν ἄνθρωπον, 
ᾧ ἀχολουθεῖ μήτε κρίσεις εἶναι ἐν Ἄϊδου μήτε δικαστήρια, ὡς ὅ τι ἂν 
ὁρᾶσι τις ἐν τῷ Bí τούτῳ xal διαλάθῃ ἀνεύθυνον εἶναι παντελῶς. οὕτως 


* . , 
οὖν xai Ἐπίχουρος. 


29 "λλη δὲ αἴρεσις φιλοσόφων ἐχλήδη ᾽Αχαδημαϊχη διὰ τὸ ἐν τῇ 0 
Ακαδημία τὰς διατριβὰς αὐτοὺς ποιεῖσθαι, dv ἄρξας 6 Πύρρων, ἀφ᾿ οὗ 
Πυρρώνειοι ἐχλήθησαν «φιλόσοφοι, τὴν ἀχαταληφίαν ἁπάντων πρῶτος 
εἰσήγαγεν, ὡς ἐπιχειρεῖν μὰν elc ἕχάτερα, μὴ μέντοι ἀποφαίνεσθαι μηδέν. 

2 ' οὐδὲν γὰρ εἶναι οὔτε τῶν νοητῶν οὔτε τῶν αἰσθητῶν ἀληδές, ἀλλὰ δοχεῖν τοῖς 
ἀνθρώποις οὕτως ἔχειν. ῥευστήν τε εἶναι τὴν οὐσίαν πᾶσαν xal µεταβλητὴν xal ss 


ὃ µήδέποτε ἐν τῷ αὐτῷ µένειν. 


ol μὲν οὖν τῶν ᾽Ακαδημαϊκῶν λέγουσι 


μη δεῖν τὴν ἀρχὴν περὶ μηδενὸς ἀποφαίνεσθαι, ἀλλ᾽ ἁπλῶς ἐπιχειρήσαντας 





1 στοιχεῖα xat Cedr.: στοιχεῖα T : στοιχεῖα πάντα 
καὶ C || πάντα habet ante τὰ ἐν αὐτοῖς (om. 
xal (da xal ἄλλα) Cedr.: στοιχεῖα καὶ τοὺς 
Χόσμους xal τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα non recte 
coniecit Roeper || 2 µήτε post μηδὲν addidi 
ex Cedr. || γενέσθαι Cedr. || μηδὲ B || ἑστάναι 
Cedr. || 3. εἴη libri: ἦν Cedr. || ἀτόμους δὲ 
λέγουσι τὸ λεπτοµερέστερον xal pe8* ὦν Cedr.: 
τὰς δ. à. τὸ λεπτοµερέστατον xal μεθ᾽ οὗ libri: 
corr. Usener. ἐφ οὗ vel χαῦ οὗ ceteris servatis 
Roeper || 7 αὐτοματισμῷ Cedr.: αὐτοματισμὸν 
T: κατὰ αὑτοματισμὸν C vulgo || xa9eic9at B 
oblitteratum || 8 χαλούμενον BT: καλουµένου C: 
corr. Gronovius || 10 ἕν τε L || οὔτε 
αὐτὸν πρᾶγμα ἔχειν οὔτε ἄλλῳ T: οὔτε αὐτὸς 
βούλεται πράγµατα ἔχειν οὔτε ἄλλῳ Οεάγ.: 
μήτε αὑτὸν πράγµατα ἔχειν μήτε ἄλλοις C 
vulgo, sed cf. Epicuri verba (Diog. X 199) 


τὸ paxdptov xai ἄφθαρτον οὔτ᾽ αὑτὸ πρά- 
ματ) ἔχει οὔὗτ) ἄλλῳ παρέχει || 11 ᾧ T: οἷς 
C sed cf. v. 17 || τῶν om. B || 12 τέλος 
αὐτοῖς εἶναι T || 18 κατὰ ἔθνη τὰς ἑπι- 
Supíac libri: τὴν κατὰ τὰς Ὀνητὰς ἐπιθν- 
µίας e Cedr. correxi. antea χατ αἴσθησιν 
Roeper, -*attvónoav Gottingenses tentave- 
rant || 15 γεννᾶσθαι T || αἷμα Cedr. et libri: 
manifestus Hippolyti error. ἄδροισμα re- 
scripturo (cf. Epicur. ap Diog. X 65 διαλυοµένου 
τοῦ ὅλου ἀθροίσματος ἡ ψυχἠ διασπείρεται) vel 
σῶμα obstat τραπέντος v. 16 |; 17 ὧν ὅτι 
libri: corr. Roeper || 19 x«i ὁ B || 20 Cedr. 
ante c. 29 inserit caput de Sextis et Pyr- 
rhonibus nugarum plenum || ἀκαδαμαϊκὴ B | 
22 πυρρώνιοι libri || ἐπεχλήθησαν Cedr. || 
ἁπάντων Cedr. libri: πάντων B || 24 οὔτε 
vontóy οὔτε αἰσθητὸν ἀληθές Cedr. 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 23 » 24 1—56 


ἑᾶν. 


513 


οἵ δὸ τὸ (οὐ) μᾶλλον προσέθεσαν λέγοντες οὗ μᾶλλον τὸ πῦρ πῦρ 


εἶναι ἢ ἄλλο τι. οὐ μέντοι ἀπεφήναντο αὐτὸ (τὸ) τί ἐστιν, ἀλλὰ τὸ τοιόνδε. 
24 "Ecc δὲ xai παρὰ Ἰνδοῖς αἴρεσις Φφιλοσοφουμένων ἐν τοῖς 
Πραχμάναις, ot βίον μὲν αὑτάρχη προβάλλονται, ἐμφύχων δὲ καὶ τῶν διὰ 


NI 


πυρὸς βρωμάτων πάντων ἀπέχονται, dxpobpoot; αἀρχούμενοι μηδὲ αὐτὰ 


ταῦτα τρυγῶντες, ἀλλὰ τὰ πίπτοντα εἰς τὴν γῆν βαστάζοντες ζῶσιν, ὕδωρ 


πηταμοῦ T Ταγαβενὰ πίνοντες. 


διαβιοῦσι δὲ γυμνοί, τὸ σῶμα ἔνδυμα 2 


τῇ φυχῇ ὑπὸ τοῦ θεοῦ γεγονέναι λάγοντες. οὗτοι τὸν θεὸν φῶς εἶναι λέ- 
Ίουσιν οὐχ ὁποῖόν τις ὁρᾷ οὐδ oiov ἥλιος xal πῦρ, ἀλλ᾽ ἔστιν αὐτοῖς 6 
t0 θθὸς λόγος, οὐχ 6 ὄναρθρας, ἀλλὰ 6 τῆς γνώσεως, δι οὗ τὰ χρυπτὰ τῆς 


φύσεως μυστήρια ὁρᾶται σοφοῖς. 


τοῦτο δὲ τὸ φῶς, 6 qaot λόγον [τὸν 


9eóv], αὑτοὺς μόνους εἰδόναι Ἡραχμᾶνες λέγουσι διὰ τὸ ἀπορρῖψαι μόνους 


τὴν χενοδοξίαν, ὥς ἐστι χιτὼν τῆς quy? ἔσχατος. 


οὗτοι Üavdtou 3 


xacampovoügtv* del δὲ ἰδία φωνῇ Ὀεὸν δοξάζουσι, καθὼς προείποµεν. ὄμνους 


1 


ο 


τε ἀναπέμπουσιν. 


οὔτε δὲ γυναῖκες παρ αὐτοῖς οὔτε τέχνα εἰσίν. οἱ 4 


δὲ τοῦ ὁμοίου αὐτοῖς βίου ὀρεχθέντες ἐχ tz; ἀντιπέραν χώρας τοῦ ποταμοῦ 
διαπεράσαντες ἐχεῖσε ἐναπομένουσιν, ἀναστρέφοντες µηχέτι' καὶ αὐτοὶ δὲ 


Βραχμᾶνες χαλοῦνται. 


βίον δὲ οὐχ ὁμοίως διάγουσιν' εἰσὶ γὰρ xai γυ- 


vaixe; ἐν τῇ χώρα. ἐξ ώνπερ οἱ éxel κατοικοῦντες γεννῶνται xal γεννῶσιν. 
20 τοῦτον δὸ τὸν λόγον, ὃν Ὀεὸν ὀνομάζουσι, σωματιχὸν εἶναι περικείμενόν 5 
ve σῶμα ἔςωθεν ἑαυτοῦ, χαθάπερ εἴ τις τὸ ἐκ τῶν προβάτων ἔνδυμα φορεῖ. 


ἀπεχδυσάμενον δὲ τὸ σῶμα, ὃ περίχειται, ὀφδαλμοφανῶς φαίνεσῦαι. 


πό- 


λεμον δὲ εἶναι ἐν τῷ περιχειµένφ αὐτῶν σώματι οἱ Βραχμᾶνες λέγουσι 
[xat πλῆρες εἶναι πολέμων αὐτοῖς τὸ σῶμα νενοµίχασι], πρὸς ὃ ώς πρὸς 


29 πολεμίους παρατεταγµένοι μάχονται, καθὼς προδεδηλώχαµεν. 


πάντας 6 


δὲ ἀνθρώπους λέγουσιν αἰγμαλώτους εἶναι τῶν ἰδίων συγγενῶν πολεμίων, 
γαστρὸς xai αἰδοίων λαιμοῦ ὀργῆς Χχαρᾶς λύπης ἐπιθυμίας καὶ τῶν 


1 οὐ add. Roeper || λέγοντες τὸ μᾶλλον libri: 
corr. Roeper || τῶρ πῦρ B (si recte conlatum 
est): alterum rp om. C quod add. Roeper, 
potuit etiam τι rop εἶναι || 2 τὸ antl τί 
add. Roeper cf. Sext. P. H. I 19 8qq. adv. 
math. VII 197 || 3 φιλοσοφουµένη B: φιλο- 
σοφουµένων C cf. libri titulus Φιλοσοφού- 
μενα || φιλοσοφουμένων τις Βραχμᾶνες coni. 
Usener || 4 βραγµέναις B || 6 ἐν τῇ τῇ T 
quam elegantiam ab Hippolyto alienam 
eredo || 7 lépyoo ἐπιπίνοντε Roeper || 8 
οὗτοι Roeper: αὐτοὶ libri || 9 ópà 6 9' 
ὁποῖον Toc ἡ rop T || 1l φύσεως T: γνώ- 
σεως C || µωστήριον T || τὸν 9:óv ut ex 
v. 10 inlatum delevi || 12 βραχµάνας B (et 
C ut videtur): corr. Roeper || 13 6 libri: 
corr. Roeper. 7, Wolfius || 14 ὀνομάζουσι 
libri: correxi e Cedr. p. 263, 2 γυμνῶς δια- 


ópoíov* µόνος δὲ πρὸς τὸν δεὺν χωρεῖ 6 κατὰ τούτων ἑγείρας τρόπαιον. 


ζῶντες dei τὸν θεὸν δοξάζουσι (cetera ibi ex 
Suida descripta sunt) cf. Arr. anab. ΥΠ 3: 
ἄδουσι δὲ ἰδίᾳ κτλ. Gottingenses. del δὲ ἰδίᾳ 
φῶς τὸν Δεὸν ὀνομάζουσι Roeper || προείποµεν 
fortasse $ 2 respicitur || 15 τέχνα εἰσίν scripsi: 
τεχνοῦσιν libri || 17 διαπεράσαντες B: δια- 
περήσαντες Ο || nonne éxei συναπομένουσινζ || 
18 βίον vulgo: βίφῳ BL || 20 Roeper ten- 
tabat: ἀσώματον elvat — φορεῖ (ὁρᾶσθαὺ, ἀπεκ- 
δυσάµενον δὲ τὸ σῶμα, ὃ περίχειται, (οὐχέτι) 
ὀφθαλμοφανῶς φαίνεσθαι. sed deus φῶς est 
(v. 8), qui cum corpus, quo lucis splendor 
obscuratur, exuit oculis percipi potest. cf. 
Bhaga Vedam apud Villoissonem de Stoic. 
tbeol. p. 461 || 21 τὸ σῶμα non necessarium 
videtur || 22 πόλεμον cf. p. 514,2 || 24 xei— 
γεµοµίχασι induxit Roeper, qui πολεμίων re- 
scripsit || 28 µόνος γε B 


514 


HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 24 r. 90. 26 1. 3 


7. 6&6 Δάνδαμιν µέν, πρὸς ὃν ᾿Αλέξανδρος ὁ Μαχεδὼν εἰσῆλθεν, ὡς νενι- 
κηχότα τὸν πόλαμον τὸν ἐν τῷ σώµατι Βραχμᾶνες θεολογοῦσι’ Καλλάνου 
δὰ χαταφέρονται ὡς ἀσεβῶς ἀποστατήσαντος τῆς xat αὐτοὺς φιλοσοφίας. 
ἀποθέμενοι δὲ Βραχμᾶνες τὸ σῶμα ὥσπερ ἐξ ὕδατος ἰχθύες ἀναχύφαντες 


εἰς dépa χαθαρὸν ὁρῶσι τὸν ἥλιον. 


29 Δρυίδαι ot ἐν Κελτοῖς τῇ Πυδαγορείῳ φιλοσοφίᾳ κατ ἄχρον ἐγκύ- 
Φαντες, αἰτίου αὐτοῖς γβνομένου ταύτης τῆς ἀσκήσεως Ζαμόλξιδος δούλου 
Πυδαγόρου., γένει Gpaxóc- ὃς μετὰ τὴν Πυδαγόρου τελευτὴν ἐχεῖ χωρήσας 


2 αἴτιος τούτοις ταύτης τῆς φιλοσοφίας ἑἐγένοτο. 


τούτους Κελτοὶ ώς 


προφήτας xal προγνωστικοὺς δοξάζουσιν διὰ τὸ ἐκ φήφων xai ἀριδμῶν w 
Πυθαγορικῇ τέχνη προαγορεύειν αὐτοῖς τινα, ἧς xal αὐτῆς τάχνης τὰς 
ἐφόδους οὗ σιωπήσοµεν, ἐπεὶ καὶ ἐκ τούτων τινὸς αἱράσεις παρεισάχειν 


ἐτόλμησαν. 


χρῶνται δὲ Δρυίδαι καὶ µαχγείαις. 


26 Πσίοδος δὰ 6 ποιητὴς xal αὐτὸς περὶ φύσεως οὕτω λάχει ἀχη- 


χοέναι παρὰ Μουσῶν. 


Διὸς δὲ εἶναι τὰς Μούσας θυγατέρας. 


ἐννέα γὰρ 15 


νύκτας ὁμοῦ xal fuépa; δι ὑπερβολὴν ἐπιθυμίας ἀδιαλείπτως συνευνηθέντος 
τῇ Μνημοσύνῃ τοῦ Διός, ἐννέα ταύτας τὴν Μνημοσύνην συλλαβεῖν ἐν uia 


2 Ἱαστρί, ἐφ᾽ ἑκάστης νυχτὸς ὑποδεξαμένην μίαν. 


χαλέσας οὖν τὰς 


ἑννέα Μούσας ἀπὸ τῆς Πιερίας. τοῦτ ἔστιν ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου, διδαχθῆναι υ 


παρεχάλει. 


8... ὡς tà πρῶτα θεοὶ xal γαῖα Ἰένοντο 
xai ποταμοὶ xal πόντος ἀπείριτος οἶδμά τε πόντου 
1o ἄστρα τε λαμπετόωντα καὶ οὐρανὸς εὑρὺς ὕπερθεν. 
u2 ὡς στέφανον δάσσαντο xal ὡς τιμὰς διόλοντο. 25 
70b xai ὡς τὰ πρῶτα πολύπτυχον ἔσχον Ὄλυμπον. 
ταῦτά uot Μοῦσαι, φήσίν, ἔσπετο... 
us ὁξ ἀρχῆς, καὶ ὄπειθ᾽ ὅ τι περ πρῶτον γένετ᾽ αὐτῶν. 
ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ, αὐτὰρ ἔπειτα 
l'at' εὐρύστερνος πάντων ἔδος ἀσφαλὲς αἰεὶ 30 


] διὸ δάνδαµιν BC: δὶς ódptv T. | νενικηκότα 
ex νενηχηχότα corr. B || 2 καλάνου libri, sed 
cf. Usener ad Comm. Luc. p. 104,19 || 3 
ἀσεβοῦς T || ἀποστήσαντος BO || 4 ἐξ ὕδατος 
om. T || 6 περὶ δρυίδων τῶν ἐν Κελτοῖς 
superscribit B || 7 τῆς αἱρέσεως malim || 8 
ζαμέτριδος B: ζαμάλξιδος L || θραᾳκός Got- 
tingenses: ὁραχίου libri || 9 γεχένηται T. || 
xaítot ὡς B || 11 αὐτοῖς C: αὐτοὺς O quod 
praeferebat Roeper || 12 οὗ σιωπήσομεν scilicet 
IV 51 p.124 Gott. || 18 µαχγείαις B: µαγίαις C | 
16 ἀδιαλείπτως T: om. C || 19 ὑποδεξαμένης 
libri: corr. Wolfius || 22 Hesiod. theog. 108 
εἴπατε ὃ᾽ ὡς τὰ πρῶτα κτλ. — 199. || 23 ἀπεί- 
ρητος B || οἵδματι θδύων Hesiodi edd. || 24 λετ- 


τόεντα BT: λεπτέοντα Ο: λεπτήεντα L: corr. 
ex Hesiodo || post hunc versum omittitur 
Hesiodi οἵτ᾽ ἐκ τῶν ἐγένοντο θεοὶ δωτῆρες 
ἑάων || 25 ὥς τ᾽ ἄφενος Hesiodus | δάσαντο 
libri || 26 ἔσπετε vulgo. — versus Hesiodi 
sunt ταῦτά pot ἔσπετε μοῦσαι Ολύμπια δώ- 
pat' ἔχουσαι | ἐξ ἀρχῆς καὶ εἴπαθ) ὅτι πρῶ- 
τον γένετ αὐτῶν. cum antiquitus dubitaretnr 
(ef. schol, ταῦτα δύο ἔπη ὁ Σέλευκος ἀθετεῖ, 
ol δὲ περὶ Ἀρίσταρχον τὸ ' ἐξ ἀρχῆς) µόνον 
λέχουσιν [sc. ἀθετεῖσθαι]) nihil mutavi || 28 
ἔπειτα libri || 29 μὲν γὰρ BL quod fortasse 
reliquum est ex altera recensione μὲν γὰρ 
πρῶτα χάος *tÀ. quam sequitur Sextus P. 
H. III 121 |. χέος B || 30 γαῖα BL 


HTPPOLYTI PHILOSOPHUMENON 36? EPILOGUS. 


ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρην νιφόεντος Ὀλύμπου., 
Ἱάρταρά «' ἠνεμόεντα μυχῷ χθονὸς εὑρυοδείης 
μο 3  "Epoz, ὃς κἄλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι 
λυσιµελὴς πάντων τε θεῶν πάντων τ᾽ ἀνθρώπων 
δαμνᾶ T ἐν στήθεσφι νόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν. 
ἐκ Χάεος δ Ἔρεβός τα µέάλαινά τε Νὺξ ἐγόνοντο. 
:« Νυχτὸς δ) αὖτ Αἰθήρ τε xat 'Ἠμέρη ἐξεγένοντο. 
i Γαΐα Sí τοι πρώτη μὰν ἐγείνατο ἶσον ξαυτῇ 
Οὑρανὸν dotepósyO', ἵνα µιν περὶ πάντα καλύπτοι, 
ὄφρ᾽ εἴη µαχάρεσσι Üeoi; Ebo; ἀσφαλὲς αἰεί. 
γείνατο δ οὔρεα μαχρὰ 9εὰ χαρίεντας ἑναύλους 
10 Νυμφέων, αἳ ναίουσι χατ οὔρεα βησσήεντα. 
ἡ δὲ xal ἀτρύγετον Πέλαγος τέκεν οἴδματι Όῦον 
Πόντον ἅτερ φιλότητος ἐφιμέρου, αὐτὰρ ὄπειτα 
Οὐρανῷ εὐνηθεῖσα τέκ᾽ ᾿Ὠκεανὸν βαδυδίνην 
Κοῖόν τε Κρεῖόν ᾽ 'Ὑπερίονά v Ἰάπετόν τε 
i5 Θείαν τε Ῥεϊάν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε 
Φοίβην τε χρυσοστέφανον Τηθύν τ ἑρατεινήν' 


τοὺς δὲ μεθ ὁπλότατος Ἰάνετο Κρόνος ἀγχυλομήτης. 


δεινότατος παίδων. δαλερὸν ὃ ἤγδηρε oxi. 
139 γθίνατο ὃ᾽ αὖ Κύχλωπας, ὑπέρβιον ἧτορ ἔχοντας. 


515 


καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀπὸ τοῦ Kpóvou κχαταριθμεῖ Γέχαντας, ὕστερον 


δέ πηυ ἐχ τῆς Ῥέας Ἰεγονέναι τὸν Δία. 


Οὗτοι μὲν οὖν πάντες περὶ τῆς τοῦ παντὸς φύσεώς τε xal γενέσεως 
ταῦτα, χαθὼς ἐξεθέμεθα (ἀκολούθως) τῷ αὐτῶν δόξηῃ, ἐξεῖπον. οἱ δὲ πάντες ss 





1 χάρη Hesiodus || νιφόεντος sic libri || 2 ἠερό- 
εντα Hesiodus || εὑρυοδίης L: εὐρωδίης BOT || 
9 ἔρως BL || ὡς B || 5 δαμνᾶτε BLT 
cf. Hesiodi cod. O [Vat. 915): δαμνᾶ τ 
Salvinius et G. Hermann. ὀάμναται vulgo. 
δαμνὰς Scboemann, Flach || στήθεσσι He- 
siodus || 6 ἐγένετο L: ἐγίνεο B || v. 125 
οὓς téx& χυσσαµένη 'Epéfet φιλότητι μιγεῖδα 
omiserunt etiam alii || 8 πρώτη μὲν O: 
πρῶτα μὲν BL: πρῶτον piv Hesiodi codd., 
πρώτιστον schol. ad Pind. Nem. VI 1 || ἐγί- 
vato B || 9 dotepórv0 ἵνα µιν Hesiodus: 
ἀστερόεντα δύναμιν libri || xaAometv libri || 
10 ὄφρ᾽ εἴη Hesiodus: ὄφρ᾽ fw B: ὄφρα En 
C || µακάρεσι B || 11 θεῶν Hesiodus: ὅσα 
libri sub qua lectione latere θεά i. e. l'aia 
perspexit Usener. hac scilicet coniectura (fe- 
liciore sane ea quam G. Hermann tempta- 


κάτω τοῦ δείου χωρήσαντες περὶ τὴν τῶν γενοµένων οὐσίαν ἠσχολήῦδησαν 


verat θεᾶν) versum subditicium 190 tole- 
rabilem reddebant veteres grammatici || 
19 νυµφαίων BC: νυµφάων L ut Hesi- 
odi codd. nonnulli || νέουσι B || βησήεντα 
B || 19 ἠδὲ libri || ἀτούγετοι Β || θύων BT 
ut Hesiodi cod. O || 15 οὖν ὦ εὐνηθήσα B |; 
16 ὑπερήον ἐτ) ἰάπετόντ B: ὑπερήονα L 
quoque || 17 δία «' ἐρείαν LT: θεά τἱ ἐρείαν 
B || 18 τε om. libri '| τηθήν B || 19 με 
ὁπλότατος Hesiodus: μεθ) ὑκρότατος libri, 
unde vulgo pt ἀχρότατος efficiunt || Κρό- 
vo; om. sed ad marg. add. B || ἀγχυλομήτις 
libri || 21 y(varo B || ἦτον B | 21 Γίχαντες 
confusi cum "Citanibus cf. Lobecki Aglao- 
phamus p. 463, 9 || 23 ῥήας B || 24—29 ex- 
cerpsit Cedr. p. 284, 6— 13. sed et huius et 
librorum discrepantiam adscribere supersedeo 


516 HIPPOLYTI PHILOSOPHUMENON EPILOGUS 


τὰ μεγέθη τῆς χτίσεως χαταπλαγέντες xal αὐτὰ τὸ Üeiov εἶναι νοµίσαντες, 
ἕτερος ἕτερον µέρος τῆς χτίσθως προκρίναντες, τὸν δὲ Όεὸν τούτων xal δη- 
μιουργὸν μὴ ἐπιγνόντες. 
Τὰς μὸν οὖν τῶν xa9' Ἕλλληνας φιλοσοφεῖν ἐπιχεχειρηχότων δόξας 
 ἱκανῶς ἐκτεθεῖσθαι νοµίζω. παρ dv τὰς ἀφορμὰς λαβόντες ^i αἱρετικοὶ 
τὰ µετ οὗ πολὺ ῥηθησόμενα ἐπεχείρησαν. δοχεῖ δὲ πρότερον ἐχθεμένους 
τὰ μυστιχὰ καὶ σα περιέργως παρὶ ἄστρα τινὲς T, μεγέθη ἑἐφαντάσθησαν. 
εἰπεῖν» xal γὰρ ἐξ αὐτῶν λαβόντες ἀφορμὰς τερατολογεῖν νοµίζονται (τοῖς) 
πολλοῖς» ἔπειτα ἀκολούδως τὰ ὑπ αὐτῶν (2) ἁδρανη δόγµατα φανερώσοµεν. 


IIAOYTAPXOY ΣΤΡΩΜΑΤΕΟΝ 


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΟΝ 


EUSEBII CODICUM SIGLA 


A Parisinus 451 s. X [a. 914 scriptus] 

B Paris. 465 s. XIII exeuntis [nam librarius 
Longinus subscriptus est, qui idem 
Parisinum 443 anno 1272 exaravit, quam 
notitiam cum Brunsio Carolus Graux be- 
nigne communicavit] 

C Paris. 466 s. XIV exeuntis [s. XV mihi 

videbatur] 

Paris. 467 recens 

Paris. 468 recens 

Laurent. VI 6 5s. XV 

Laurent. VI 9 s. XIV [a. 1344 scriptus) 


Tmonu-u 


Diels, Doxographi graeci. 


- 


ab I. Brunsio in meum usum 
denuo aecuratissime conlati, ut 
de codicum cognatione certius 
iudicari possit 


ex Gaisfordii apparatu 


Marc. 343 s. XI e Dindorfii Épecimine [Praef. p. v18qq.] 


91 


PLUTARCHI STROMAT. 1. 2. 8 


EK TON IIAOYTAPXOY ZTPOMATEQN 


Euseb. P. E. I 716 τούτῳ $' ἂν εὗροις συμφώνους xal τοὺς πλείστους τῶν παρ᾽ 
Ἕλλλησι φιλοσόφων, ὧν ἐγώ σοι τὰς περὶ ἀρχῶν δόξας καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους διαστάσεις 
xal διαφωνίας ἐκ στοχασμῶν, ἀλλ᾽ οὑκ ἀπὸ χαταλήφεως ὁρμηθείσας ἀπὸ τῶν Πλουτάρχου 
Στρωματέων ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐχθήσομαι. 


1 θάλητα πρῶτον πάντων φασὶν ἀρχὴν τῶν ὅλων ὑποστήσασθαι τὸ 
ὕδωρ. ἐξ αὐτοῦ γὰρ εἶναι τὰ πάντα xal εἰς αὐτὸ χωρεῖν. 

2. MeU' ὃν Αναξίμανδρον θάλητος Étaipoy γενόμενον τὸ ἄπειρον 
φάναι τὴν πᾶσαν αἰτίαν ἔχειν τῆς τοῦ παντὸς γενέσεώς τε xal φθορᾶς, ἐξ οὗ 
δή φησι τούς τε οὐρανοὺς ἀποχαχρίσθαι καὶ καθόλου τοὺς ἅπαντας ἀπείρους 
ὄντας κόσμους. ἀπεφήνατο Ob τὴν φδορὰν γίνεσθαι xal πολὺ πρότερον τὴν 
γένεσιν ἐξ ἀπείρου αἰῶνος ἀνακυκλουμένων πάντων αὐτῶν. ὑπάρχειν δέ φησι 
τῷ μὲν σχήµατι τὴν γῆν κυλινδροειδῆ, ἔχειν δὲ τοσοῦτον βάθος, ὥσον ἂν εἴη 
τρίτον πρὸς τὸ πλάτος. qol δὲ τὸ ἐκ τοῦ ἀιδίου Ὑόνιμον θερμοῦ τε xal 
φυχροῦ χατὰ τὴν Ὑένεσιν τοῦδε τοῦ χόσµου ἀποχριθῆναι χαί τινα ἐκ τούτου 
φλογὸς σφαῖραν περιφυῆναι τῷ περὶ τὴν γῆν ἀέρι ὡς τῷ δένδρφ «φλοιόν. 
ἧστινος ἀπηρραγείσης καὶ sie τινας ἀποχλεισθείσης χύχλους ὑποστῆναι τὸν ἦλιον 
καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας. ἔτι φησίν, ὅτι κατ ἀρχὰς ἐξ ἀλλοειδῶν 
ζῴων 6 ἄνθρωπος ἐγεννήθη ἐκ τοῦ τὰ μὰν ἄλλα δι ἑαυτῶν ταχὺ νέµεσδαι, 
µόνον δὲ τὸν ἄνθρωπον πολυχρονίου δεῖσθαι τιθηνήσεως' διὸ xal κατ ἀργὰς 
οὐκ ἄν ποτε τοιοῦτων ὄντα διασωθῆναι. ταῦτα μὲν οὖν ὁ ᾿Αναξίμανδρος. 

3 Αναξιμένην δέ φασι τὴν τῶν ὅλων ἀρχὴν τὸν ἀέρα εἰπεῖν, xai 
τοῦτον εἶναι τῷ μὲν µεγέθει ἄπειρον, ταῖς δὲ περὶ αὐτὸν ποιότησιν ὠρισμένον' 
γεννᾶσθαί τε πάντα xatd τινα πύχνωσιν τούτου xal πάλιν ἀραίωσιν τὴν γε 


919 


πό 


$ 


2 ὧν ἐγὼ. in litura A || 3 καὶ post δια- 
στάσεις om. E || διαφορὰς ἐκ B || ἀλλ’ οὐκ 
ἀπὸ χαταλήψεως om. B || 4 στρωµατέον D | 
9 πλουτάρχου in m. C || θάλητος in m. A || 
φασὶ C || 7 αναξιµανδρου in m. A. de $2 
cf. Prol. p. 133 || Étepov pr. A || .. λητος 
I1 litteris deletis B || 9 δή om. D || φασὶ A || 
τούς (ante τε) ex τὸ alt. m. corr. A |; 10 δὲ 
τὴν, sed à τ in litura ab alt. m. script. A || 
13 τρίτον om. ΟΕ || πρὸς τὸ fort. ex πρὸ 9 
corr. A !| δὲ τοῦ éx τοῦ C. fortasse δέ τι 
ἐκ τοῦ || Ἱόνυμον C. yovlpou θερμόν τε xal 
Φυχρὸν coni. Mullach F. Ph. G. I 238 (12) || 
15 περιφῦναι Vigerus et Wyttenbach || ὡς 


sed ς altera m. scr. A || 16 ἧστινος vulgo: 
ἧς Α || εἴς τινος D || τινας sed in lit. A || 
17 ὅτι super versum pr. (?] manu A /! χατ᾽ 
ἀρχὰς om. A margini nota x adposita: xat' 
ἀρχὰς testantur H. ceteri, sed ἔτι φησὶ, ὅτι 
xat' ἀρχὰς in lit. C || 18 ἐγχενήθη E || τοῦ 
sed o in lit. A || δι αὐτῶν A || 19 δὲ τὸν 
sed à τ in litura manu alt. A || 21 αναξι- 
µένους in mrg. A. de $3 cf. Prol. p. 1355s. [| 
22 τῷ μὲν Τένει libri: corr. Zeller conl. 
Simpl. in phys. f. 5v 45 xal πρὸς ΑἈναξίμανδρον 
xal Ἀναξιμένην ἁρμόδει ἓν μέν, ἄπειρον δὲ 
τῷ µεχέθει τὸ στοιχεῖον ὑποτιθεμένους || 23 
εννᾶσθαι δὲ E: γεννᾶσθαι περὶ F 


3(* 


580 


10 


1$ 


PLUTARCHI STROMAT. 3. 4. 5 


μὴν χίνησιν ἐξ αἰῶνος ὑπάρχειν' πιλουμένου δὲ τοῦ ἀέρος πρώτην γεγενῆσθαι 
λέγει τὴν γῆν πλατεῖαν µάλα" διὸ καὶ χατὰ λόγον αὐτὴν ἐποχεῖσθαι τῷ dép: 
xal τὸν ἥλιον xal τὴν σελήνην καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα τὴν ἀρχὴν τῆς Ἰενέσεως 
ἐχ γῆς ἔχειν. ἀποφαίνεται γοῦν τὸν Tov γῆν, διὰ δὲ τὴν ὀξεῖαν χίνησιν xai 
poA ἵκανῶς θερμότητα [χίνησιν] λαβεῖν. 

4 Ξενοφάνης δὸ 6 Κολοφώνιος ἰδίαν τινὰ ὁδὸν πεπορευµένος xal παρ- 
Ἠλλαχυῖαν πάντας τοὺς προβειρηµένους οὔτε Ὑένεσιν οὔτε φθορὰν ἀπολείπει, 
ἀλλ’ εἶναι λέγει τὸ πᾶν del ὤμοιον. αἱ γὰρ Ἰίγνοιτο τοῦτο, φησίν, ἀναγχαῖον 
πρὸ τούτου μὴ εἶναι" τὸ μὴ ὃν δὲ οὐκ ἂν Ὑένοιτο οὐδ) ἂν τὸ μὴ ὃν ποιήσαι 
τι οὔτε ὑπὸ τοῦ μὴ ὄντος Ἰένοιτ' dy τι. ἀποφαίνεται δὲ καὶ τὰς αἰσθήσεις 
ψευδεῖς xai καθόλου σὺν αὐταῖς xai αὐτὸν τὸν λόγον διαβάλλει. ἀποφαίνεται 
δὲ καὶ τῷ χρόνῳ καταφεροµένην συνεχῶς xal κατ ὀλίγον τὴν γῆν εἰς τὴν 
θάλασσαν χωρεῖν. φησὶ δὲ καὶ τὸν ἥλιον ἐκ μιχρῶν xal πλειόνων πυριδίων 
ἀθροίζεσθαι. αποφαίνεται δὲ xal περὶ θεῶν ὡς οὐδεμιᾶς ἠγεμονίας ἐν αὐτοῖς 
οὔσης' οὗ γὰρ ὕσιον δεσπόζεσθαί τινα τῶν θεῶν. ἐπιδεῖσθαί τε μηδενὸς αὐτῶν 
µηδένα μηδ ὅλως, ἀχούειν δὲ xoi ὁρᾶν καθόλου xal μή κατὰ µέρος. ἀποφαί- 
vetat δὲ xal τὴν γῆν ἄπειρον εἶναι xal χατὰ πᾶν µέρος μὴ περιέχεσθαι ὑπὸ 
αέρος Ἰίνεσθαι δὸ ἅπαντα ἐχ γῆς" τὸν δὲ ἡλιόν φησι καὶ τὰ ἄστρα ἐκ τῶν 


νεφῶν γίνεσδαι. 


20 9 Παρμενίδης δὲ ὁ Ἐλεάτης ὁ ἑταῖρος Ξδενοφάνους ἅμα μὲν xal τῶν 


τούτου δοξῶν ἀντεποιήσατο, dua δὲ xal τὴν ἑναντίαν ἐνεχείρησεν στάσιν. 


ᾱί- 


διον μὲν γὰρ τὸ πᾶν xal ἀχίνητον ἀποφαίνεται xal κατὰ τὴν τῶν πραγμάτων 


ἀλήθειαν» εἶναι γὰρ αὐτὸ 


μοῦνον µουνογενές τ xal ἀτρεμὲς ἠδ ἀγένητον: 





—— 


1 πιλουμένου libri, etiam Ἡ: ἁπλουμένου A | 
δὲ τοῦ A, sed ἑ « correcta || πρῶτον F | 
γενέσθαι BE || 2 λέγειν Gaisford, & quo discre- 
pantes dicit solos DF λέγει exhibere. sed 
λέγει à Brunsio etiam in AC adnotatur, in 
ΒΡΕ silentio confirmatur || pdàa ΑΡΗ: 
μάλα 
μᾶλλον BCFG: μᾶλλον E || τῷ dépt sic 
ABCDEFG: ἀέρι alii || 3 τὴν . . µήνην Β (post 
τὴν lit.) || 4 ix γῆς ἔχεν BCDE(FG)H : ἔχειν 
ἐκ γῆς A || δὲ τὴν (ὁ τ in litura) A || ὅ ἱκανῶς 


τ 
libri: εἰκότως Τουρ | θερµοτητα (τα deletum) 
D: θερµοτάτην ceteri cf. Aap.-potácrv p. 581,13. 
θερµότητος Usener || χίνησιν in mrg. D: 
delevit Zeller || 6 ξενοφάνους in mrg. A. cf. 
Prol. p. 140 || 8 post λέγει littera erasa E || 
πᾶν del ὅμοιον vulgo, etiam H: πᾶν ἀνόμοιον 
A: müv* ὅμοιον D || de proximis cf. Prol. 
p. 111 || 9 πρὸς τούτου D || Ἱένοιτο vulgo 
H: γένοιτο θῦ (9co9) A || ποιῆσαί τι ABCDE || 
12 περὶ δεῶν post δὲ xal iteratum ex v. 14, sed 


—À— 


cireumpunctum B || εἰς την (sed « in litura) 
A || 18 φησὶ — 18 ἐκ γῆς om. B || πυρίων libri 
(v in litura D): corr. Toup cf. Prol. p. 158! | 
14 ἡγεμονίας vulgo et H: om. A || post ἐν αὖ- 
τοῖς in mrg. ἀρχῆς quo omissum ἡγεμονίας 
suppleturus erat A || 15 ἐπιδεῖσθαι τὲ μηδὲν 
αὐτῶν C || 16 ἀχούειν τε xal A || καθόλον C [; 
17 conicio xal (τὸ) χάτω πᾶν p. cf. A&t. IIL 94 
112. μὴ post xal transposuerunt Brandis Kar- 
sten || 18 ἐκ τῆς γῆς C || φασὶ CFG || 20 παρ- 
µενίδου in mrg. A: παρµενίδους in mrg. C. de 
$5 cf. Prol. p. 141 || ὁ ἑταῖρος DE : ἑταῖρος ABC 
ceteri || 21 ἐνεχείρησεν (ut p. 581, 5 διηπόρη- 
σεν, 9 ἐστιν) Α: ἐνεχείρησε DH: ἐνεχείρισε 
CFG: ἐνεχειρίσατο E. || 22 ἀποφαίνεται (sed 


:οφαίνεται in litura sec. m.) A ceteri: dmo- 


φαίνεσθαι E || dxivytow ABE: ἀεικίνητον 
CDFG || xal &nte κατὰ delerim || 28 γὰρ αὐτὸ 
in lit. sec. m. A || 24 µόνον (sed pov in lit. 
m. sec.) A et E || µονογενές CEFG: µουνο- 
γενογενὲς D || ἀγέ.νητον B: ἀγέννητον D 


PLUTARCHI STROMAT. 5. 6. 7. 8. 9 


γένεσιν δὲ τῶν καθ ὑπόληψιν ψευδη δοκούντων slvat, xal τὰς αἰσθήσεις ἐχ- 
βάλλει ἐκ τῆς ἀληθείας. φησὶ δέ, ὅτι εἴ τι παρὰ τὸ ὃν ὑπάρχει, τοῦτο οὖκ 
ἔστιν Ov: τὸ δὲ μὴ ὃν ἐν τοῖς ὅλοις οὖχ ἔστιν οὕτως οὖν τὸ Ov ἀγένητον 
ἀπολείπει ' λέγει δὲ τὴν γῆν τοῦ πυχνοῦ καταρρυέντος ἀέρος γεγονέναι. 

G6 Ζήνων δὲ ὁ Ἐλεάτης ἴδιον μὲν οὐδὲν ἐξέθετο, διηπόρησεν δὲ περὶ 
τούτων ἐπὶ πλεῖον. 

7 Δημόχριτος 6 ᾽Αβδηρίτης ὑπεστήσατο τὸ πᾶν ἄπειρον διὰ τὸ µη- 
δαμῶς ὑπό τινος αὐτὸ δεδημιουργῆσθαι. ὅτι δὲ xal ἀμετάβλητον αὐτὸ λέχει. 
καὶ καθόλου olov πᾶν ἐστιν, ῥητῶς ἐκτίθεται' µηδεµίαν ἀρχὴν ἔχειν τὰς αἰτίας 
τῶν νῦν Ἰιγνοµένων, ἄνωθεν δ ὅλως ἐξ ἀπείρου χρόνου προχατέχεσθαι τῇ 
ἀνάγκῃ πάνθ᾽ ἁπλῶς τὰ γεγονότα xal ἑόντα xal ἐσόμενα. ἡλίου δὲ xal σελήνης 
γένεσίν φησιν. xat! ἰδίαν φέρεσθαι ταῦτα µηδέπω τὸ παράπαν ἔχοντα δερμὴν 
φύσιν μηδὲ μὴν χαδόλου λαμπρότητα, τοὐναντίον δὲ ἐξωμοιωμένην τῇ περὶ 
τὴν γῆν φύσει. Ἰεγονέναι γὰρ ἑχάτερον τούτων πρότερον ἔτι χατ ἰδίαν ὑπο- 
βολήν τινα χόσµου, ὕὥστερον δὲ µεγεοποιουμένου τοῦ περὶ τὸν Ttov χύχλου 
ἐναποληφθῆναι ἐν αὐτῷ τὸ πῦρ. 

8 Ἐπίκουρος Νεοχλέους ΑἈθηναῖος τὸν περὶ θεῶν τῦφον πειρᾶται xa- 
ταστέλλειν. ἀλλὰ xal οὐθέν, φησίν, γίγνεται àx τοῦ μὴ ὄντος, ὅτι τὸ πᾶν del 
τοιοῦτον ἦν xal ἔσται τοιοῦτον, ὅτι οὐδὸν ξάνον ày τῷ παντὶ ἀποτελεῖται παρὰ 
τὸν ἤδη γεγενηµένον χρόνον ἄπειρον, ὅτι πᾶν ἐστι σῶμα xal οὗ µόνον ἀμετά- 
βλητον, ἀλλὰ καὶ ἄπειρον. ὅτι τέλος τῶν ἀγαθῶν ἡδονή. 

9 Αρίστιππος ὁ Κυρηναῖος τέλος ἀγαθῶν τὴν ἡδονήν, κακῶν δὲ τὴν 


581 


15 


1 δὲ (ἑ in lit.) A || τῶν (sed « m. sec.) A 
et E: την D: om. CFG. cf. Theophr. fr. 6 
p. 482, 11 κατὰ δόξαν δὲ τῶν πολλῶν εἰς τὸ έ- 
νεσιν ἀποδοῦναι τῶν φαινομένων || 2 ὅτι om. 
AH || εἴτεαΑ || 3 οὕτω om. οὖν E || οὖν τὸν 
ἀγένητον AH || ἀγένητον Β: ἀγέννητον D | 
δὲ (à in litura) A || 4 πυκνοῦ xai C || 5.6 
om. B || ζηνωνος in mrg. A || δὲ om. E || 
ἑλάτης (sed m. sec. t superscr.) A: ἑνέατης 
C || οὐδὲν ἔθετο C || 6 πλέον Dindorf || 7 
δηµοχρίτου in mrg. A || ὁ ABCDE(FG): δὶ 6 
H || αὐδηρίτης CD et m. sec. B || 8 αὑτὸ ante 
ὑπό τινος posuit D || δεδημιουργεῖσθαι E: 
δεδημιουργῆσθαι (t ex η corr) D || ἔτι-- 
ἐχτίθεται om. F || ἀμετάχλητον E || 9 καὶ -- 


τ 
ἐκτίθεται om. B || ἐκτίθεσθαι E || 10 Ίνω- 
µένων C || 11 καὶ ἑόντα BCDEFG: om. AH. 
servavi Democriteam formam cf. ad Theophr. 
fr. de sens. p. 515, 6. 517, 11 alias || ἡλίου 
τε CFG || 12 µηδέπω sc. initio cf. Zeller 


I*801!, ubi addas quae contra Leucippum 
(ef. Prol. p. 145] vel Democritum opinor 
disputat Epicurus Laertii X 90 || τὰ παρ᾽ 
ἅπαν H: τοπαράπαν sec. B et E || 13 Aap- 
προτάτην libri: correxi || ἐξομοιομένην E: ἐξ 
ὁμοιωμένην D || 14 γεγονέναι ΑΕ: Ἱέχονε 
BCDFG || pro ὑπερβολήν F || ὑποβολήν τινα 
κόσμου repetit ex v. 12 φέρεσθαι B || 16 évano- 
ληφθῆναι (η in lit.) A: ἑναπολειφθῆναι BE: 
ἐν ἀπολειφθῆναι C: ἑναπολειφθῆναι (st ex η) 
D || 17 ἐπιχούρου νεοχκλέους ἀθηναῖος in mrg. 
AÀ: ἐπικούρου in mrg. C. de $8 8.9 cf. Prol. 
p. 158 || τῶφον m. sec. ex τύφον corr. B: 
τύφον CD || 18 οὐθέν φησιν A : οὐθέν φησι 
BE : οὐδέν φησι CD(FG) || γίχνεται A : γίνεται 
BCDE(FG) || τὸ ante x&v om. A || 19 οὐδὲ 
CD || ἀποτελεῖται ἐν τῷ παντὶ E || 20 veqe- 


: vggévoy E || 21 &nte ἡδονή addiderim ἡ cf. 


v. 9 Euseb. P. E. XIV 20 13 (Prol. p. 1587] || 
22 αριστίππου in mrg. A || xaxàv δὲ τὴν 
(à τ m. sec. in lit) A 


582 


PLUTARCHI STROMAT. 9. 10. 11 


ἀλγηδόνα. τὴν δὲ ἄλλην φυσιολογίαν περιγράφει µόνον ὠφέλιμον εἶναι λέγων 


τὸ ζητεῖν, 


ὅττι τοι ἐν µεγάροισι xaxóv v' ἀγαδόν τε τέτυχται. 
10 Ἐμπεδοχλῆς 6 Ἀκραγαντῖνος στοιχεῖα τέσσαρα mop ὕδωρ αἰθέρα 


$ γαῖαν. 


αἰτίαν δὲ τούτων φιλίαν xal νεῖκος. 


ἐκ πρώτης φησὶ τῆς τῶν στοι- 


χείων χράσεως ἀποχριθέντα τὸν ἀόρα περιχυθῆναι κύχλῳ. μετὰ δὸ τὸν ἀέρα 
τὸ πῦρ ἐχδραμὸν xal οὖκ ἔχον ἁτάραν χώραν ἄνω ἐχτρέχειν ὑπὸ τοῦ περὶ τὸν 
dépa πάγου. εἶναι δὲ ᾿χύχλῳ περὶ τὴν γῆν φερόµενα δύο ἡμισφαίρια, τὸ μὲν 
χαθόλου πυρός, τὸ δὲ μικτὸν ἐξ ἀέρος xai ὀλίγου πυρός, ὅπερ olera τὴν 
10 νύχτα εἶναι. τὴν δὲ ἀρχὴν τῆς κινήσεως συµβῆναι ἀπὸ τοῦ τετυχηχέναι κατὰ 
τὸν ἀθροισμὸν ἐπιβρίσαντος τοῦ πυρός. ὁ δὲ ἦλιος τὴν φύσιν οὐκ ἔστι πὂρ, 
ἀλλὰ τοῦ πυρὸς ἀντανάχλασις ὁμοία τῇ do' ὕδατος γινοµένῃ. σελήνην δέ 
φησιν συστῆναι χαθ ἑαυτὴν ἐχ τοῦ ἀποληφθάντος ἀέρος ὑπὸ τοῦ πυρός 
τοῦτον Ἱὰρ παγῆναι χαθάπερ xal τὴν χάλαζαν τὸ δὲ φῶς αὐτὴν ἔχειν ἀπὸ 
15 τοῦ ἡλίου. τὸ δὲ ἡγεμονικὸν οὔτε ἐν χαφαλῇ οὔτε ἐν θώραχι, ἀλλ ἐν αἵματι' 
ὅθεν xa9' ὅ τι ἂν µέρος τοῦ σώματος πλεῖον T παρεσπαρµένον [τὸ ἡγεμονιχὸν 
οἴεται], κατ &xeivo προτερεῖν τοὺς ἀνθρώπους. 
11 Μητρόδωρας ὁ Χῖος ἀίδιον εἶναί φησι τὸ πᾶν, ὅτι εἰ ἦν γενητόν, 
ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ἂν dv ἄπειρον bé, ὅτι ἀίδιον, οὐ γὰρ ἔχειν ἀρχὴν ὅδθεν 
πο Ἡρξατο οὐδὲ πέρας οὐδὲ τελευτήν. ἀλλ) οὐδὰ χινήσεως µετέχειν τὸ πᾶν.  xt- 
νεῖσθαι γὰρ ἀδύνατον μὴ μµεθιστάµενον. µεδίστασθὃαι δὲ ἀναγχαῖον τοι sic 
πλῆρες 7| elc xevóv.  * * * πυχνούµανον δὰ τὸν .dépa ποιεῖν νεφέλας, εἶτα 


« 


ὕδωρ, ὃ καὶ κατιὸν ἐπὶ τὸν ἦλιον σβεννύναι αὐτόν xal πάλιν ἀραιούμενον ἑξα- 


πτεσθαι. 


χρόνφ δὲ πήγνυσθαι τῷ Εηρῷ ἥλιον xol ποιεῖν ἐκ τοῦ λαμπροῦ 


35 ὕδατος ἀστέρας, νύχτα τε xal ἡμέραν ix τῆς σβέσεως xal ἐξάφεως καὶ καθόλου 


τὰς ἐχλείψεις ἀποτελεῖν. 


— 


1 ὠφέλιμον µόνον H || µόνον ex µόνω corr. pr. 
B [| εἶναι om. CFG || 8 ὅττι A: ὅτι BCDE | 
τἀγαθὸν C || τε om. CDG || τέτακται C || 
4 ἐμπεδοχλέους mrg. A || στυχία D || 5 δὲ 
et 
τούτων (à τ in litura m. sec) A || 5 νῖκος 
Α || ἐκ ex dv m. sec. corr. B || 6 δὲ τον (τ 
in lit. m. sec.) A || 7 ἔχδρομον AH: ἑκδρα. u^ 
B || περ τὸν ABDE: ὑπὲρ τὸν CFG || 8 
χύχλῳ περὶ τὴν γῆν AE: xOxÀo περὶ γῆν 
BCFG: πιρὶ γῆν χύχλω D | ἡμισσφαίρια 
B || 10 τῆς m. rec. ex τὴν corr. A || τετυ- 
χέναι F || κατὰ ἀθροισμὸν ἐπιβήσαντος F: 
κατὰ ἀριθμὸν ἐπιβρήσαντος C || 11 τῇ φύσει H: 
τὴν super φύσιν pr. B || ἔστι τὸ πῦρ Η || 18 
φησιν A: φησι ΒΡΕ: om. CFG || καὶ xa9' 
AH || ἀποληφθέντος BFG: ἀπολειφθέντος 
ACDE at cf. Karsten Emped. p. 432 || 14 
αὐτῆς H || ἔχειν ΑΗ: σχεῖν ceteri |; 15 τὸ 
Aoqtottxóv δὲ mrg. adscripsit A || τὴ «eqaà1, 


et τῷ θώρακι CFG || 16 πλεῖον AD: om. 
BCFGE || j AD: $ E: 7j m. sec. ex 3 
corr. B: 3 C || 16 παρεσπαρµένον ADE: 
παρεσπασµένον B: παρασπασµένον CDFG | 
16 τὸ ἡγεμονικὸν οἴεται induxi. τὸ αἷμα Vi- 
gerus || 18 µητροδώρο in mrg. A || εἶναι 
om. F || 19 pro ὅτι habet ὁ γίος E j| εἶγεν 
A. || 20 οὐδὲ τελευτήν (& τ m. sec.) A || χι- 
νῆσθαι D || 21 db5vatov (δύνα in lit.) E || 


ε 
22 πλήρης pr. AH sed gorr. sec. Α || χαινὸν D: 
xatvóv H |] intercidisse quaedam vidit Zeller 
I* 86584 || δὲ τὸν (à τ in lit. sec- m.) A | 
ἀέρα ΟΕ cf. Αι. III 9 5: αἰθέρα (i9£ in li- 
ατα) A: αἰθέρα BDE || ἐπὶ τὸ ὕδωρ AH || 23 
κατιὼν E. χατιὸν non intellego, nisi forte Me- 
trodorum credis solem lunamque sub nubium 
regione conlocasse. etiam proxima inscite 
concepta sunt || 24 χρόνω sed τῷ ξηρῷ BE 


PLUTARCHI STROMAT. 12 583 


12. Διογένης 6 ᾽Απολλωνιάτης dépa ὑφίσταται ototyeiov* κχινεῖσθαι ob 
τὰ πάντα ἀπείρους τε εἶναι τοὺς κόσμους. χοσμοποιεῖ δὲ οὕτως, ὕτι τοῦ 
παντὸς xtvoupévou xal T; μὲν dpatoü T δὲ πυχνοῦ γινομένου, ὅπου συνεχύρησεν 
τὸ πυχνὸν συστροφὴν ποιῆσαι χαὶ οὕτως τὰ λοιπὰ χατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, τὰ 
(δὲ) χουφότατα τὴν ἄνω τᾶξιν λαβόντα τὸν Ίλιον ἀποτελέσαι. 2 





l διογένους τοῦ ἀπολλωνιάτου in mrg. Α. de ὅτι om. E || 3 qwvopévoo ABE: Ἱενομένου 
Diogene cf. Prol. p. 144 || ἀπολλωνίτης B ||  CDFG || συνεχύρησεν A: συνεχύρησε BCE: 

» συνεχήρησε D j| 4 συστροφην sc. πνευμάτων 
ὑφίστασθαι D: ὑφίστασθαι E || χινήσθαι D || καὶ νεφελῶν cf. ad p. 555,0. sed vide ne 
δὲ τὰ (ὁ τ dn lit. m. sec.) ABE: τὲ τὰ ΟΕΕ: — scribendum sit συστραφὲν γῆν |: 5 δὲ addidi j| 
τε κατὰ D |;  κοσμοποιεν AH || τοῦ post — vw (ω in litura) E || λαμβάνοντα H 





EPIPHANII VARIA DE GRAECORUM SECTIS EXCERPTA 


iral 


1 


e 


15 


20 


EPIPHANII PROOEM. ET ANACEPBHAL. (I) 581 


I 
Ἑλλήνων διαφοραί. 


Πυδαγόρειοι εἴτ οὖν Περιπατητικοί. Τὴν µονάδα xal τὴν πρόνοιαν 
καὶ τὸ χωλύειν θύεσθαι τοῖς δῆδεν θεοῖς Πυθαγόρας ἐδογμάτισεν, ἐμφύχων τε 
μή µεταλαμβάνειν, ἀπὸ οἴνου δὲ ἐγχρατεύεσθαι. διώριζεν δὲ ἅμα τὰ ἀπὸ 
σελήνης [xai] ἄνω ἀθάνατα λέγων, τὰ δὲ ὑποκάτω Ὀνητά, μεταγγισμούς τε φυχῶν 
ἀπὸ σωμάτων el; σώματα ἄχρι ζῴων xal κνωδάλων. σιωπὴν δὲ dua ἀσχεῖν 
ἐπὶ χρόνον πέντε ἐτῶν ἐδίδασκε. τὸ τελευταῖον δὲ ἑαυτὸν Όεὸν ὠνόμασεν. 

Πλατωνιχοὶ Οεὸν xal ὕλην xal εἶδος xai τὸν χόσµον γενητὸν xol 
φδαρτὸν ὑπάρχειν, τὴν φυχἠν δὲ ἀγένητον xal ἀθάνατον xai θείαν. εἶναι δὲ 
αὐτῆς τρία µέρη, λογικὸν θυμικὸν xal ἐπιθυμητιχόν. τὰς δὲ γυναῖκας χοινὰς 
τοῖς πᾶσι γίνεσθαι xoi µηδένα µίαν ἔχειν γαμετὴν ἰδίαν, ἀλλὰ τοὺς θέλοντας 
ταῖς βουλοµέναις συνεῖνα. µμεταγγισμὸν δὲ ὡσαύτως φυχῶν εἰς σώματα 
διάφορα ἄχρι χνωδάλων. ὁμοῦ δὸ xal Όεοὺς ἐκ τοῦ ὀνὸς πολλοὺς ἐδογμά- 
τισαν. 

δτωιχκοὶ σῶμα τὸ πᾶν δογµατίζοντες xai τὸν αἰσθητὸν τοῦτον χόσμον 
Ὀεὸν νοµίζοντες. τινὲς δὲ ix τῆς τοῦ πυρὸς οὐσίας τὴν φύσιν ἔχειν αὐτὸν 
ἀπεφήναντο. xai τὸν μὲν Ὀεὸν voüv ὀρίζουσι xal ὡς Φυχὴν παντὸς τοῦ ὄντος 
κύτους οὐρανοῦ xal γῆς, σῶμα δὲ αὐτοῦ τὸ πᾶν, ὡς ἔφην, xal ὀφδαλμοὺς 
τοὺς φωστῆρας. τὴν δὲ σάρχα πάντων ἀπόλλυσθαι xal τὴν φυχὴν πάντων 
µετα]γίζεσθαι ἀπὸ σώματος ci; σῶμα. 


Excerpsi ex prooemio ad Acacium et Pau- 
lum dato t. I [p. 10]p Pet., 1 1 p. 18 Oeh- 
leri, I p. 274,30—2775,29 Dindorfii. hinc de- 
scripsit I. Damasc. d. haer. I p. 7'/ Lequieni. 
eadem paulo mutata repetuntur in anacepbal. 
II p. 132 s Petav. [II 1 p. 546 Oehler. I 
p. 284, 4— 32 Dind.] prooem. A, an&ceph. 
B significo, I. Damasc. D || 2 εἶτ οὖν AB 
[p. 127 B Pet.] cf. Epitome I p. 345 Dind.: 
ἤγουν B [p. 1295 Pet.]: 7tot D: ?; B(p.1825 
Pet.] de Pythagoreorum cum Peripateticis 
nexu cf. Prol. p. 152 || τὴν post xal om. 
AD || τοῖς δῇῆθεν om. B || 8 Πυθαγόρας 
omisit et δογµατίζοντες B || τε μὴ A: τε 
om. BD (qui )) pro μὴ scribit) || 4 ἀπὸ τοῦ 
οἴνου om. δὲ D !| διώριζον B. || ἅμα om. D || 
τὰ om. B || 5 xal ἄνω BD: xai τὰ ἄνω A: 
corr. A. Iahn || λέων AD: λέγοντες B | 
6 σιωπὴν — 7 ἑαυτὸν reddit B sic: σιωπῶν δὲ 
6 τούτων διδάσχαλος Πυθαγόρας ἑαυτόν . . . !| 
." χρόνφῳ D || ὠνόμαζξε D || 8 δὲ θεὸν 
B || δὲ post τὴν B sed cf. p. 591, 18 || 10 λο- 
ιστικὸν D. || θυμιχὸν καὶ AD cf. p. 591, 19: 


xal om. B || 11 δεῖ post πᾶσι addidit G. 
Dindorf ex p. 591, 20 || µίαν om. D: ἰδίᾳ 
µίαν ἔχειν Ἰαμετὴν variavit infra p. 591,21 || 
ἀλλ᾽ αὐτοὺς θέλοντας B || 12 «ik σώματα 
διάφορα A: εἰς σώματα D: εἷς σωμάτων 
διαφορὰς B || 13 ὁμοίως δὲ B || πολλοὺς 
ἐκ τοῦ ἑνὸς D || post πολλοὺς add. xol αὐτοὶ 
B || ἑδογμάτισε Α !| 15 τὸν post τοῦτον om. 
D || 16 δὲ om. B || τὴν φύσιν αὐτῶν ὁρί- 
ζουσι B || 17 νοῦν δογµατίζουσι B || ὡς xol 
D || 19 πάντων om. D || de doctrina cf. 
Hippolyt. I 21 3 p. 571,18 Prol. p. 175, 
ubi Posidonii non memor eram, qui animas 
non π8θοὶ, sed divinitus in corpora tam- 
quam hospites insinuari voluit cf. Lactant. 
Inst. ITI 18 Senec. ep. 120 14. 15. 18 (v. Cors- 
sen de Posidonio Ciceronis in I Tusc. et 
Somn. Scip. auctore Bonn 1878 p. 25. 3054.) 
Galen. H. ph. 24 p. 256. hinc fortasse ut 
apud Lactantium Pythagoreorum  Stoico- 
rumque confusio || µεταγγίζεσθαι et µεταγ- 
Ἱισμὸν v. 12. 588, 8. 22 cf. Prol. p. 175,28 || 
20 σωµάτων εἰς σώματα D 


p. 1087 A Pet. 


eo 


p. 1088 A Pet. 


590 EPIPHANII ADVERS. HAERES. III 2, 9 (IIT$—15) 


$ Αρχέλαος 6 Απολλοδώρου, xatà δό τινας Μίλτωνος, Αθηναῖος δὲ Tv 
φυσικός, ἐκ γῆς τὰ πάντα λέγει γεγενῆσθαι. αὕτη γὰρ ἀρχὴ τῶν ὅλων ἑστίν, 
ὥς φησι. 

ϐ Σωκράτης Ἱ 6 τοῦ ἐλμάγλου ἢ Σωφρονίσκου xol Φαιναρέτης τῆς 
µαίας ὁ ἠθιχὸς τὰ χαΏθ᾽ ἑαυτὸν ἔλεγα µόνον δεῖν περιεργάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον. 
πλείονα δὲ µή. 

* Φερεχύδης xal αὐτὸς γῆν φησι πρὸ πάντων γεγενῆσθαι. 

8 Πυθαγόρας ὁ Σάμιος Μνησάρχου υἱὸς θεὸν ἔφη εἶναι τὴν µονάδα 
xal δίχα ταύτης μηδὸν Ἰεγονῆσθαι. — SAeye δὲ μὴ δεῖν Όύειν τοῖς δεοῖς ζφα 
μηδὲ μὴν ἑἐσθίεν τι τῶν ἐμφύχων μηδὲ χυάµους μηδὲ οἶνον πένειν τοὺς σο- 
φούς. ἔλεγα δὺ τὰ ἀπὸ σελήνης κάτω παθητὰ εἶναι πάντα, τὰ δὲ ὑπεράνω 
τῆς σελήνης ἀπαθη εἶναι. ὄλεγα δὲ καὶ µεταβαίνιν τὴν φυχὴν εἰς πολλὰ 
ζφα. ἐχέλευσε δὰ xal τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ σιωπᾶν ἐπὶ πενταετή χρόνον xai 
τὸ τελευταῖον θεὸν ἑαυτὸν ἐπωνόμασε. 

9 Ἐενοφάνης 6 τοῦ Ὠρθομένους Κολοφώνιος ἐκ γῆς xal ὕδατος ἔφη 
τὰ πάντα ῄὙίνεσθαι. εἶναι δὲ τὰ πάντα ὡς ἔφη οὐδὲν ἀληθές. οὕτως τὸ 
ἀτρεχὸς ἄδηλον, δόχησις δὲ ἐπὶ πᾶσι τάτυχται μάλιστα τῶν ἀφανέων. 

10 Παρμενίδης 6 τοῦ Πύρητος τὸ γένος Ἐλεάτης xal αὐτὸς τὸ ἄπειρον 
ἔλειεν ἀρχὴν τῶν πάντων. 

11 Z£vw-v 6 Ἐλεάτης 6 ἐριστιχὸς ia τῷ ἑτέρῳ Ζήνωνι xal τὴν Ἰῆν 
ἀχίνητον λέγει xal µηδένα τόπον xevüy εἶναι. καὶ λέγει οὕτως. τὸ χινούµενον 
ἥτοι ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ xweitat Tj, ἐν ᾧ οὐκ ἔστ. καὶ οὔτο ἐν ᾧ ἐστι τόπῳ 
κινεῖται οὔτε ἐν ᾧ οὐκ ἔστιν' οὐκ dpa τι χινεῖται. 

19 Μέλισσος 6 τοῦ Ἰθαγένους Σάμιος τὸ γένος Bv» τὸ πᾶν ἔφη εἶναι, 
μηδὲν δὲ βέβαιον ὑπάρχειν τῇ φύσει, ἀλλὰ πάντα εἶναι φθαρτὰ ἐν δυνάμει. 

13 Λεύκιππος 6 Μιλήσιος, χατὰ δέ τινας Ἠλεάτης, xal οὗτος ἐριστιχός. 
iy ἀπείρῳ καὶ οὗτος τὸ πᾶν ἔφη εἶναι, χατὰ φαντασίαν δὲ καὶ Δόχησιν τὰ 
πάντα Ἰίνεσθαι xal μηδὲν χατὰ ἀλήθειαν, ἀλλ οὕτω φαίνεσθαι χατὰ τὴν ἐν 
τῷ ὕδατι χώπην. 

14 Δημόχριτος ὁ τοῦ Δαμασίππου ᾿Αβδηρίτης τὸν χόσµον ἄπειρον ἔφη 
καὶ ὑπὲρ χενοῦ χεῖσθαι. ἔφη δὸ xal Bv τέλος εἶναι τῶν πάντων xal εὐθυμίαν 
τὸ χράτιστον εἶναι, τὰς δὲ λύπας ὅρους xaxíac. xal τὸ δοχοῦν δίχαιον οὐχ 
εἶναι δίχαιον, ἄδικον δὲ τὸ ἐναντίον τῆς φύσεως. ἐπίνοιαν γὰρ xax*v τοὺς 
νόµους ἔλεγε xaí* οὐ χρὴ vópot πειθαρχεῖν τὸν σοφόν, ἀλλὰ ἐλευθερίως ζην. 

15 Μητρόδωρος 6 Ἁϊος ἔφη µηδένα μηδὲν ἐπίστασθαι, ἀλλὰ ταῦτα, 
ἃ δοκοῦμεν γινώσχειν, ἀχριβῶς οὐκ ἐπιστάμεθα οὐδὲ ταῖς αἰσθήσεσι δεῖ προσ- 
éyety* δοκήσει ydp ἐστι τὰ πάντα. 


-------. M Hrá(À —— Áá€À—— 


σι 


10 


1 ἀρχαίλαος libri cf. Prol. p. 177 || verum ὀρθουμένου xoÀ. vulgo. de doctrina cf. Prol. 
est Mülwovocz aut Μύδωνος || 4 corruptum p. 177 || 18 de Parmenide cf. Prol. p. 171 || 


ex Σωφρονίσκου τοῦ ἑρμογλύφου cf. Prol. 20 de Zenone cf. supra p. 588, 15 || 26 


de 


p. 176 || 5 δεῖ vulgo: corr. Dindorf || 10 — Leucippo cf. Prol. p. 177 || 32 καὶ τὸ δο- 
μήτε χυάµους µήτε olvov vulgo: corr. Din- κοῦν κτλ. cf. Prol. p. 171? || 34 γρῆναι coni. 


dorf || 15 ὀρθουμένου σκολοφώνιος I(enensis): ^ Dindorf, sed cf. infra v. 36 


EPIPHANII ADVERS. HAERES. III 2, 9 (III 16—26) 591 


16 Πρωταγόρας ὁ τοῦ Μενάνδρου ᾽Αβδηρίτης ἔφη μὴ θεοὺς εἶναι 
μηδὲ ὅλως Üsóv ὑπάρχεν. 

17 Διογένης 6 Σμυρναῖος, χατὰ δό τινας Κυρηναῖος, τὰ αὐτὰ τῷ Πρω- 
ταγόρᾳ ἑδόξασα. 

5 18 Πύρρων ἀπὸ "Ἠλιδος τῶν ἄλλων σοφῶν τὰ δόγµατα συναγαγὼν 
πάντα ἀντιθέσεις αὐτοῖς ἔγραψεν ἀνατρέπων τὰς δόξας αὐτῶν xal ᾿οὐδενὶ 
δόγµατι ἠρέσχετο. 

19 Ἐμπεδοχλῆς 6 τοῦ Μέτωνος Αχραγαντῖνος πῦρ xai γῆν καὶ ὕδωρ 
καὶ dépa τέτταρα πρωτόγονα εἰσέφαρα στοιχεῖα xal ἔλεαγεν ἔχδραν ὑπάρχειν 

19 πρῶτον τῶν στοιχείων. χθχώριστο Ydp, φησί, τὸ πρότερον, νῦν Ob συνήνωται, 
ὡς λέγει, φιλωθέντα ἀλλήλοις. δύο οὖν εἶσι κατ αὐτὸν ἀρχαὶ xal δυνάµεις 
ἔχΌρα xai φιλία, dv Ἡ μέν ἐστιν ἑνωτιχὴ Ἡ δὲ διαχωριστική. 

20 Ἡράκχλειτος 6 τοῦ Ἡλέσωνος Ἐφέσιος ἐχ πυρὸς ἔλεγα τὰ πάντα 
εἶναι καὶ εἷς πῦρ πάλιν ἀναλύεσθαι. 

16 21 Πρόδιχος τὰ τέσσαρα στοιχεῖα Ὀεοὺς χαλεῖ eta ἦλιον καὶ σελήνην. 
ἐκ γὰρ τούτων πᾶσι τὸ ζωτιχὸν ἔλεγεν ὑπάρχαιν. 

22 Πλάτων ᾿Αθηναῖος θεὸν ἔλεγε καὶ ὕλην εἶναι xal εἶδος, τὸν χόσµον p 
δὲ γενητὸν xai φθαρτὸν ὑπάρχειν, τὴν Φυχὴν δὲ ἀγένητον xal ἀθάνατον xal 
δείαν λέγει. εἶναι δὲ αὐτῆς τρία µέρη, λογιχὸν δυμιχὸν xal ἐπιθυμητικόν. 

20 ἔλεγε δὲ τοὺς Ἰάμους xal τὰς γυναῖχας δεῖν χοινὰς τοῖς πᾶσι Ἠίνεσθαι xal 
μηδένα ἰδίᾳ µίαν ἔχειν γαμετήν, ἀλλὰ τοὺς θέλοντας ταῖς βουλομέναις συνεῖναι. 

23 Αρίστιππος ὁ Κυρηναῖο. οὗτος Ἰαστρίμαργος ὢν xal φιλήδονος p. 1089 A Pet. 
τέλος ἔφη τῆς φυχῆς τὴν ἡδονὴν χαί' ὅστις ἥδεται, οὐδαίμων οὗτος, 6 δὲ ux. 
ὅλως ἠδόμενος τρισάθλιος xal χαχοδαίµων, ὥς φησι. 

25 24 θεόδωρος 6 ἄθεος ἐπιχληθεὶς ἔφη λῆρον εἶναι τοὺς περὶ τοῦ θεοῦ 
λόγους. «eto γὰρ μὴ εἶναι Üeiov xal τούτου Évexey προὐτρέπετο πάντας 
χλέπτειν ἐπιορχεῖν ἁρπάζειν xal μὴ ὑπεραποῦνήῄσκειν πατρίδος. Seve γὰρ µίαν 
πατρίδα εἶναι τὸν χόσµον xal ἀγαθὸν µόνον ἆλεγα τὸν οὐδαιμονοῦντα, φεύγειν 
δὲ τὸν ὀυστυχοῦντα, xdv Ἱ σοφός, καὶ αἱρετὸν elvat τὸν ἄφρονα πλούσιον 8 

ο ὄντα xai ἀπεχῦτ. 

35 Ἡτγησίας Κυρηναῖος οὗτος ἔφη µήτε φιλίας μήτε χάριτας εἶναι" 
μὴ ὑπάρχειν γὰρ αὐτὰς ἔλογεν, ἀλλὰ χρήζων τις ἔδωχε χάριν ἡ χρεϊττόν τι 
παθὼν εὐεργετεῖ. ἔλεγε δὲ xal τῷ φαύλφ ἀνδρὶ λυσιτελὰς τὸ (X, τῷ δὲ 
σοφῷ τὸ ἀποθανεῖν, ὥς τινας ἐκ τούτου πεισιβάνατον αὐτὸν χκαλέσαι. 

35 26 Ἀντισθένης ὁ ix θράττης μητρὸς αὐτὸς δὲ ᾿Ἀθηναῖος, τὸ πρῶτον 
Σωχρατιχὸς ἄπειτα χυνιχὸς ἔφησε μὴ χρῆναι τὰ καχὰ ζηλοτυπεῖν ἑτέρων [1 
τὰ παρ ἀλλήλοις αἰσχρά]. τὰ Ob τείχη τῶν πόλεων εἶναι σφαλερὰ πρὸς τὸν 
ἔσω προδότην, ἀσάλευτα δὲ τὰ τῆς Voy τείχη xal ἀρραγῇ. 


e 


eo 


1 Μενάνδρου: immo Μαιανδρίου '| 3 Zuop- p. 177 || 24 qaot vulgo: correxi cf. p. 5932, 
ναῖος x:À. cf. Prol. p. 177 || ΙΙ φιλιω- 29 || 28 possis φευκτὸν: φαῦλον Zeller || 30 
δέντα coni. A. Iahn || 18 de Heraclito cf. dre); vulgo: correxi. ἀπαθή Zeller || 33 
Prol. p. 177 || 15 τις τέσσαρα vulgo: cor- ἑτέρων Cornarius non licere aliorum turpia 
rexi ||; 17 cum Platone cf. p. 587,8. 588, 20|| | sectari: ἕτερον vulgo. proxima interpreti red- 
20 δεῖ libri || 22 de Cyrenaicis cf. Prol. didi, qui pro ἀλλήλοις scripsisse videtur ἄλλοις 


p. 1090 A Pet. 


eo 


599 EPIPHANII ADVERS. HAERES. III 2, 9 (III 271—838) 


οἱ Διογένης 6 χυνιχὸς ἀπὸ Σινώπης τῆς κατὰ τὸν [lóvcov πόλεως τὰ 
πάντα ᾿Αντισθένει συνῆν. ἔφησε τὸ ἀγαθὸν οἰχεῖον παντὶ σοφῷ εἶναι, τὰ O' 
ἄλλα πάντα οὐδὲν ἡ φλυαρίας ὑπάρχειν. 

28 Κράτης ἀπὸ θηβῶν τῶν Βοιωτικῶν xal αὐτὸς χυνικὸς ἔλεγεν ἆλευ- 
δερίας εἶναι τὴν ἀχτημοσύνην. 

29 ᾿Αρκεσίλαος ἔφασχε τῷ θεῷ ἐφικτὸν εἶναι µόνῳ τὸ ἀληθές, ἀν- 
δρώπῳφ δὲ οὔ. 

30 Καρνεάδης τὰ αὐτὰ τῷ ᾿Αρκεσιλάῳ ἑδόξασεν. 

94 Αριστοτέλης ὁ Nuoudyou κατὰ µέν τινας Μαχεδὼν ἀπὸ ἔτα- 
γδίρων, ὡς δὲ ἔνιοι θρᾷξ Jv τὸ γένος. ἔλεγε δὲ δύο ἀρχὰς εἶναι, Oehv xai 
ὕλην, xal τὰ μὲν ὑπεράνω τῆς σελήνης θείας προνοίας τυγχάνειν, τὰ δὰ xd- 
τωῦεν τῆς σελήνης ἀπρονόητα ὑπάρχειν xal φορᾷ τινι ἁλόγῳ φέρεσθαι ὡς 
ἄτυχεν. εἶναι δὲ λέγει δύο χόσµους | τὸν ἄνω xal τὸν κάτω, xal τὸν μὲν ἄνω 
ἄφθαρτον, τὸν δὲ κάτω φαρτόν. xal τὴν φυχὴν ἐνδελέχειαν σώματος λέγει. 

32 Θεόφραστος Ἐρέσιος τὰ αὐτὰ ᾿Λριστοτέλει ἐδόξασα. 

33. Στράτων ἐκ Λαμφάκου τὴν θερμὴν οὐσίαν ἔλεγεν αἰτίαν πάντων 
ὑπάρχειν. ἄπειρα δὲ ἔλεγεν εἶναι τὰ µέρη τοῦ χόσµου xai πᾶν ζῷον ἔλεγε 
νοῦ δεχτιχὸν εἶναι. 

34 Πραξιφάνης 'Ῥόδιος τὰ αὐτὰ τῷ Θθεοφράστῳ ἑδόξασε. 

39 Ἐριτόλαος 6 Φασηλίτης τὰ αὐτὰ τῷ ᾿Αριστοτέλει ἐδόξασε. 

36 {ήνων 6 Κιτιεὺς ὁ Στωιχὸς ἔφη μὴ δεῖν θεοῖς οἰχοδομεῖν iepa, 
ἀλλ ἔχειν τὸ θεῖον ἐν µόνῳ τῷ wp, μᾶλλον δὲ θεὸν ἠγεῖσθαι τὸν νοῦν. ἔστι 
γὰρ ἀθάνατος. τοὺς δὲ τελευτῶντας ζῴοις παραβάλλειν χρῆναι 7, πυρί. xai 
τοῖς παιδιχοῖς χρῆσθαι ἀχωλύτως. ἔλεγε δὲ πάντα διήχειν τὸ Üetov. τὰς δὲ 
αἰτίας τών πραγμάτων πῇ μὲν ig ἡμῖν, πῇ δὲ οὐκ ἐφ ἡμῖν, τοῦτ ἔστι τὰ 
μὲν τῶν πραγμάτων ἐφ ἡμῖν, τὰ δὲ οὐκ ἐφ ἡμῖν. ἔλεγε δὲ xal μετὰ χω- 
ρισμὸν τοῦ σώματος C — * Ἡ καὶ ἐχάλει τὴν Φυχήν πολυχρόνιον πνεῦμα, 
οὐ μὴν δὲ ἄφδαρτον δι ὅλου ἔλεγεν αὐτὴν εἶναι. ἐκδαπανᾶται ἤὰρ ὑπὸ τοῦ 
πολλοῦ χρόνου εἰς τὸ ἀφανές, ὥς φησι. 

94 Κλεάνῦθης τὸ ἀγαθὸν xoi χαλὸν λέγει εἶναι τὰς ἡδονὰς xal ἄν- 
Όρωπον ἐκάλει µόνην τὴν φυχὴν xal τοὺς θεοὺς μυστικὰ σχήµατα ἔλεγεν εἶναι 
καὶ χλήσεις ἱερὰς x«i δᾳδοῦχον ἔφασχεν εἶναι τὸν Ttov καὶ τὸν χόσµον μύ- 
στας xal τοὺς κατόχους τών θείων τελετὰς ἔλεγε. 

38 Περσαῖος τὰ αὐτὰ Ζήνωνι ἐδογμάτισε. 





— 


30 


2 οἰστὸν libri: corr. Zeller II* 2575 || 4 
ἐλευθερίαν suadebat A. Iahn || 6 µόνον vulgo: 
correxi || 9 cum Aristotele cf. p. 587, 2 
588, 30 || 15 Ἐφέσιος libri: corr. Menagius || 
16 «ρατωνι I: στρατωνίων ed. Basil.: Στράτων 
ὧν vulgo sed cf. $ 18. 28. de placitis cf. Prol. 
p. 177 || 17 possis τὰ μεγέθη sed cf. Zeller 
II 2? 914? || ἔλεχεν οὐ δεχτιχὸν vulgo: 
correxit Zeller. eim opinandi habere ver- 
tendo praeiverat Cornarius || 24 διήχειν 
Rhedigeranus: vulgo διοικεῖν cf. Krische 


p. 382 || 27 intercidit τινὰ χρόνον διαµένειν 
τὴν φυχήν, similiter A. Iahn || 29 voluitne 
τὸ ἀχανές 2 || 31 Lobeck Aglaopbam. p. 62. 
190 [o] coniecit χόσµαον τελεστήριον xal τοὺς 
κατόχους τῶν θείων µύστας, A. Ishn xóo- 
μον ἱερὸν xal τοὺς ἀνθρώπους μύστας xal 
τοὺς κατόχους τῶν θείων τελεστὰς: mihi μν- 
στήριον et τελεστὰς rescriptis cetera stare 
videntur cf. Dio Chrysost. XII p. 387 Reisk. 
Plut. de tranqu. 20 p. 477 cp || 34 Περσὺς 
libri 


HI EPIPHANII ADVERS. HAERES. III 2, 9 (III 39—44) 593 


39 Χρύσιππος 6 Σολεὺς νόµους ἔγραφεν οὗ θεμιτούς. ἔλεγε γὰρ δεῖν p. 10900 Pet. 
µέγνυσθαι ταῖς µητράσι τοὺς παῖδας, τοῖς δὲ πατράσι τὰς θυγατέρας. ci; δὲ 
τὰ ἄλλα συνεφώνησε Ζήνωνι τῷ Κιτιεῖ. πρὸς τούτοις δὲ ἔλεγε xal ἀνθρω- 
ποβορεῖν. ἔλεγε δὲ τὸ τέλος τῶν πάντων τὸ ἠδυπαθὲς εἶναι. 
b 40 Διογένης 6 Βαβυλώνιος ἔλεγε τὰ σύµπαντα συνίστασθαι ἐξ ἡδονῆς. 
41 Παναίτιος 6 Ὅόδιος τὸν xócpov ἔλεγεν ἀθάνατον xai ἀγήρω καὶ 
τῆς µαντείας κατ οὐδὲν ἑπεστρέφετο xal τὰ περὶ θεῶν λεγόμενα | ἀνγρει. ἔλεγε p. 1091 A Pet. 
γὰρ φλήναφον εἶναι τὸν περὶ 9εοῦ λόγον. 
42 Ποσειδώνιος ᾽Απαμεὺς ἔλεγε τὸ µέγιστον ἐν ἀνθρώποις ἀγαθὸν 
1ο εἶναι πλοῦτον xal ὑγείαν. 
49 ᾿Αθηνόδωρος Ταρσεὺς τὰ αὐτὰ Ἀρυσίππῳ ἑἐδόξασε xal τὰ αὐτὰ 
Ζήνωνι ἐδογμάτισεν. 
44 Ἐπίχουρος ὁ Νεοχλέους ἐν Αθήναις τραφεὶς φιλήδονον βίον µετ- 
ηλδε xal οὐχ ἠρυθρία Ἰυναιξὶ συνὼν δηµοσία ἀχολάστοις, χαθ ἃ πρῴην περὶ 
15 αὐτοῦ εἴπομεν. πάλιν ἔλεγε μὴ εἶναι θεούς, ἀλλ ἢ µόνον τύχην διοικεῖν τὰ 
πάντα καὶ μηδὲν εἶναι τῶν ἐν τῷ p ἐχούσιον μήτε µάθησιν µήτε ἀπαι- n 
δευσίαν μήτε ἄλλο μηδέν, ἀλλὰ πάντα ἀχούσια Ἰίνεσθαι πᾶσι. καὶ οὗ χρὴ 
φέχειν τινά, ὥς φησιν, οὐδὲ ἐπαινεῖν. οὐ γὰρ ἑχόντες ταῦτα ὑφίστανται. ἔλεγε 
δὲ ux δεῖν φοβηθῆναι τὸν θάνατον. διεβεβαιοῦτο δέ, ὡς ἤδη ἔφην, xal ἐξ ἀτό- 
20 µων τὸ πᾶν τὴν σύστασιν ἔχειν xal τὸν χόσµον ἐν ἀπείρῳ εἶναι. 





4 τὸ ἀπαθὲς Gataker Adv. misc. p. 814, — 8:óv Rhedigeranus: cf. p. 591,1.2 || 9 cf. 
nisi transponenda sint ἔλεγε — εἶναι post Οτο]. p. 177 || 14 μεθ ἃ vulgo: correxi || 
ἡδονῆς v. 9 cf. Prol. p. 177 ]|| 6 ἀγήρω 195 xal μηδὲν κτλ. cf. Prol. p. 177 
Scaliger: ἀτρήρω libri || 7 δεῶν vulgo: 


Diels, Doxographi graeci. 38 


ΡΑΛΗΝΟΥΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 


σσο» 


SIGLORUM EXPLICATIO 


codex Laurentianus LXXIV 3 

codex Laurentianus LVIII 2 | cf. Prol. p. 354 

Nicolai Regini versio latina ad cc. 1—55 excerpta cf. Prol. p. 235 
priorum capitum editio nostra Bonnensis 1870 


GALENI HISTOR. PHILOS. 1 591 


ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 


1 


Τῶν ἑἐξ ἀρχῆς φιλοσοφησάντων φυσιολογεῖν µόνον προελοµένων xal p.222 ed. Kuehn. 
τοῦτο τέλος τῆς κατ αὐτοὺς φιλοσοφίας πεποιηµένων ἐπιγεγονὼς πολλοῖς 
ὕστερον χρόνοις Σωκράτης τοῦτο μὲν ἀνέφικτον ἔφησεν ἀνδρώποις ὑπάρχειν 

5 (τῶν γὰρ ἀδήλων χατάληψιν βεβαίαν [εἶναι] λαβεῖν τῶν χαλεπωτάτων | ἐνόμισε), 22 
τὸ δὲ ζητεῖν, ὅπως ἄμεινον διάγοι τις χαὶ τῶν μὲν χακῶν ἀποτραπείη, τῶν 
δὲ χαλῶν ὡς πλείστων µετάσχοι, τοῦτο μᾶλλον συνοίσειν. x«l τοῦτο νο- 
µίσας χρησιμώτερον τῆς μὲν φυσιολογίας ἡμέληκεν ὡς οὗ πάνυ τι πρὸς 
τὸν χρηστὸν βίον συμβαλλομένης, ἠθικὴν δέ τινα διάθεσιν ἐπινενοηχὼς 

10 διαἸνωστιχὴν ἀγαθῶν τε xal χαχῶν αἰσχρῶν το xal καλῶν διχαίων τε xal 
τῶν ἐναντίων, τοὺς προνοουµένους ταύτης πάντων ἀπηλλάχθαι τῶν ἆλυ- 
σιτελῶν ἡγεῖτο ῥᾳδίως. [διὸ προσεπάχει τῇ φιλοσοφίᾳ τὸ ἠδικόν, καθ’ 
ὃ συνέστησε τὴν προαίρεσιν τῶν κάλλιστα (zv πεισθησομένων.] κατιδὼν 
δὲ ὅτι δεήσει τοὺς τούτων προστησοµένους εὐπειθείας µετέχειν, τοῦτο δ᾽ 

15 ἂν ὑπάρξειεν, εἰ λόγοις διαλεκτιχοῖς φαίνοιντο πρὸς τοὺς προσιόντας χαλῶς 
χεχρηµένοι, xal τὴν διαλεχτικὴν [δύναμιν, δι ς πείθονται ταχέως] 
ἐπινενόηχεν, ὡς ἁπαλλαξόμεῦα τῶν βλαβερῶν, ἐπελευσόμεθα δὲ ἐπὶ τὰ 
πάντως ὠφελεῖν πεφυχότα. ὥστε διὰ τὸν Σωχκράτην Ἰενέσθαι τρι- 


1 Γαληνοῦ περὶ φιλοσόφου ἱστορίας Α: Γα- 
ληνοῦ περὶ φιλοσόφων ἱστορίας BN cf. Prol. 
p. 258. 340n52 || 2 φιλοσόφων B ab ipso 
librario correctum || mposAeupévov B | 
9 xat' αὐτοὺς B: κατ aot^ A || περιπε- 
ποιηµένων BN || πολλ΄ A: πολλῶς compen- 
diose B || 4 o0* A: τοῦτο BN || φησιν 
AB: correxit censor Lipsiensis [Litter. Cen- 
tralbl. 1871 p. 990] || ὑπάρχειν ἀνθρώποις 
B || 5 elvat ABN (A compend.): delevit 
D: putavit esse N unde εἶναι ἑνόμισε Char- 
eriana || 6 διάγχοι A: διάγη B: (ἂν) διάγοι 
D || ἀποτραπείη B: ἀποτραπ΄ A || 7 µετα- 
σχεῖν ΑΒ: participet N || cuvolctty. B: 
cuvoícet A || καὶ τοῦτο — ῥᾳδίως interpo- 
latori tribuit D |] 8 ἠμέλησε B || 9 χρήσι- 
μον ABN: corr. Usener cf. c. 24 p. 614, 16 |] 
10 διαγνωστικ΄ A: διαγνωστιχήν τε B: di- 
noscitivam N: omiserunt edd. ante D || δι- 
καίων ABN. compendium in A ab ed. princ. 
τιµίων lectum est || 11 τοὺς [superscripto 


ot; compendiose] povooupsévouc [item ot; 
superscripto] B: eos qui de ipsa curant N: 


ν τ 
τοῖς mpovoon Α || ταύτης B: ταύ A || 12 
ῥᾳδίως retinui: ῥάδιον Usener servato τοῖς 
προνοουµένοις || διὸ ---πεισθησοµένων induxit 
H. S(auppe) (philol. anzeig. 1871 p. 166] 
cf. Prol. p. 244. xai (v. 7) — ῥᾳδίως (12) 
deleverat D || προσεπάγη B || 13 πεισθησοµέ- 
νων quid sit nescio. an npovongapévov? || 
14 τοὺς τούτων προστησοµένους B: τῶν τού- 
των προστησοµένων A unde τὸν--- προστη- 
σόµενον effecerant. τούτων dicit τοὺς προ- 
νοουµένους ταύτης || εὐπαθεας ΑΝ: κεὖ- 
θείας B. || μετασχεῖν B || 15 xaxex A || 16 
δύναμιν — ταχέως delevi cf. Prol. p. 244 | 
17 ἐπινενοηκώς ἀπαλλαξόμεθα AB: correxi. 
ὡς legisse videtur N wt eripiantur a no- 
civis. δύναμιν ἐπινενόηχεν OU. ἧς πεισδέντες 
ταχέως ἁπαλλαξόμεθα D || 18 ὠφελεῖν AN: 
ὠφελη B || per ipsum Socratem N 


598 


GALENI HISTOR. PHILOS. 1. 2. 3 


24 μερῃ τὴν Φφιλοσοφίαν πρότερον ἐπὶ τοῖς φυσιχοῖς | µόνοις ὁρίζεσΏαι δο- 


χοὺσαν. 


2 


Ταῦτα μὲν οὖν ἐχρῆν προειπεῖν, ἵνα ἔκ τινος ἀρχῆς ποιησώμεῦα τὸν 


περὶ φιλησοφίας λόγον. 


προὐθέμεῦθα δὲ διαλεχθῆναι περὶ τούτων οὐδὲν 


ο 


μὲν ἴδιον εὑρηκότες, τὰ δὲ παρὰ τοῖς προτέροις σποράδην εἰρημένα συνα- 
γαγόντες, σαφῶς τε xal συντόμως σπουδάσαντες περὶ τούτων διαλεχθῆναι, 
ἵνα οἱ φιλομαθεῖς τούτοις προεντυγχάνοντες μὴ δέοιντο τῶν ἐξηγουμένων, 
ἀλλὰ δι ἑαυτῶν γιγνώσχοιεν τὰ καθ Exacta τῶν εἱρημένων σαφέστερον. 


ἀσφαλέστερον δὲ πειρώμεῦα περὶ τούτων εἰπεῖν τὰ σοφιστικἁ xal πάνυ xe- 


κοσμηµένα τῶν διαλεκτικῶν παρεληλυθότες. οὐ γὰρ ἐπιδείξεως ἕνεχα προὺ- 
στησάµεῦθα τὴν περὶ τούτων σπουδήν, ἀλλά χρηστὰ τὰ ἤθη ποιῆσαι βου- 
ληδέντες τοῖς ἐκ φιλοσοφίας λαβεῖν τι Ἠχρήσιμον προεγνωχόσι xal νοµί- 
σαντες φιλοσοφεῖν οὐ µόνον τοὺς τὰ τριβώνια περιηµµένους, ἀλλὰ καὶ τοὺς 


(τὴν) πρόοδον μὲν τοῖς πολλοῖς ὁμοίαν ἐνστησαμένους, τὴν δὲ διάνοιαν φιλοσοφα- 


τέραν ἔχειν σπουδάσαντας. ἁπλουστέρως δέ, ὅσα παρὰ τῶν πεπαιδευκότων 
22 ἡμᾶς ἀκηχόαμεν xal δι ἀναγνωσμάτων ἐμάθομεν, νῦν συνά]γειν ἐπιχειρή- 
σοµεν, ἵνα ἐξ ἁπάντων Py τις γιγνώσχειν, πόθεν τε φιλοσοφία πρῶτον 
el; τοὺς Ἵλλληνας παρελήλυθε, xal τίνες οἱ ταύτην εἰσαγαγόντες xol τοὺς 


δοχοῦντας χατὰ τὴν παιδείαν διενηνοχέναι τῶν ἐπὶ ταῦτα τετραμµένων. 


3 


"Ee τοίνυν 6 πρῶτος ὑπὸ τῶν πλείστων ὑπειλημμένος τὸν φιλόσοφον 


1 δοχοῦσα A: δοχοῦσι B || 4 dpy^ A: ἀρχὴν 
BN || 5 φιλοσοφίας A: φιλοσόφων B: de phi- 
losophiis N || προθέμεθα A. de hoc loco cf. 
Prol. p. 242. 257 || τούτων BN: τούτ A cf. 
v. 1.10. 12 || 6 ἴδιον A: db B: Ais N || 
σποράδην ABN: casu omissum in ed. princ. || 
συνάχοντες AB : corr. Charterius || 7 σαφῶς-- 
διαλεχθῆναι interpretem sapiunt, σπουδάσαν- 
ttc — διαλεχθῆναι inclusit D || περὶ πάντων 
τούτων B cf. N: περὶ τούτου Α || 9 σαφέ- 
στερον ut variam lectionem vocis ἀσφαλέστε- 
pov induxit D. utrumque om. N [| 10 τού- 
των BN: A ut v. 5 || χεκομψευμένα coni. Use- 
ner || 11 προὐστησόμεθα A. de hoc loco cf. 
Prol. p.242. 253 || 12 περὶ τούτου (AB): de his 
N || χρηστοήθη AB: om. N: corr. D || 13 
ἐγνωκόσιν BN || xal scripsi: οἱ ABN: [οἱ] D || 
14 τὴν addidi || 15 πρόοδον ὁμοίαν τοῖς πολλοῖς 
B. cf. de Hypatia Suidas p. 191417 B. περι- 
βαλλοημένη δὲ τρίβωνα ἡ γυνὴ xal διὶ µέσου 
τοῦ ἅστεος ποιουµένη τὰς προόδους ἐξηγεῖτο 
δηµοσίᾳ τοῖς ἀκροᾶσθδαι βουλοµένοις χτλ. Prol. 


Ρ. 254 || ἄνοιαν B || φιλοσοφωτέραν B et comp. 
Α (sic Usener): φιλοσοφωτάτην ante D | 
16 σπουδάσαντες AB || φασίν. ἁπλουστέρους 
B || 17 συνεισάχεν Ἑ | ἐπιχειρήσαμεν A: 
ἐπιχειρησόόμεθδα Β: coligemus N: correxi || 
18 τις B: τι A || πόθεν — εἰσάγοντες tituli 
instar proximis praefigit B || 19 εἰς B: 
μὲν εἰς A || παρεληλύδη B || εἰσάγοντες 
B || καὶ τοὺς-- τετραμµένων interpolata dixit 
D et sane om. B, sed habet N quamquam 
et ipse πόθεν xtA. tituli loco exhibet cf. 
Sauppe Ἱ. c. p.167 || 20 intercidisse di- 
scipulorum successionumque mentionem opi- 
natus est D, sed hoc τοὺς δοχοῦντας ---τε- 
tpappévov haud obscure significat 

21 c. 3 v. 22— p. 600,13 libere et inepte bre- 
viavit Ioannes Italus (saec. XI exeuntis] sive 
potius eius quidam auditor in quaest. et sol. 
cod. Marc. 265 [s. XV], unde breviuscule 
haec excerpsit Th. Waitz [Ar. Organ. I 14]: 
μετὰ 0$ τούτους [Thalem et Anaximandrum) 
Αναξαγόρας ἐπιγεγονὼς 6 φιλόσοφος xal τὴν 


GALENI HISTOR. PHILOS. 3 


599 


τρόπον elc τοὺς Ἴωνας T εἰσηγμένος θαλΏῆς 6 Μιλήσιος, δι ὃν xal τὴν 
κατ àxeivov φιλοσοφίαν Ἰωνικὴν ἅπαντες ὀνομάζουσιν. τούτου δὲ γνώριµος 
Αναξίμανδρος Ἰεγονὼς ὁμοίως φιλοσοφῶν Ὑέγονε xal τὸν Αναξιμένην 
μετὰ ταῦτα ζηλωτὴν εἶναι τῆς αὑτοῦ προαιρέσεως πεποιηχὼς Αναξαγόρου 


5 χαθηγητην γενέσθαι παρεσχεύασεν. 


οὗτος δὲ τὴν Μίλητον ἀπολελοιπὼς 


ἦχεν εἰς τὰς Αθήνας xal Αρχέλαον τὸν ᾿Αθηναῖον πρῶτον εἰς φιλοσοφίαν 


παρώρμη[σεν. 


οὗπερ Σωκράτης ἀχροατῆς χαταστὰς πολλοῖς xal τῶν 226 


ὕστερον Ἰεγονότων καὶ τῶν xat' αὐτὸν αἴτιος τοῦ φιλοσοφεῖν εἷλικρινῶς 
έγονε xal τοὺς ἐπιγενομένους σχεδὸν ἅπαντας ὡς εἰπεῖν φιλοσοφίας ἐπι- 


10 θυμητὰς ἀπέφηνε. 


τῶν δὲ δΣωχρατικῶν πολλῶν Ἰαγονότων ἀναγχαῖόν 


ἐστι νῦν µόνον ποιήσασθαι μνήμην τῶν διαδοχἠν καταλελοιπότων. Πλάτων 
τοίνυν μάλιστα διενηνοχὼς τῶν ἄλλων (τῶν) ἐπὶ φιλοσοφίαν ἑλθόντων, 


e 


ὡὠς 


ἀρχαίας λεγοµένης ἀκαδημίας κατῆηρξε [διαβεβοημένος]. 


ἂν φαίη τις, ἀνεπίφθονον τὴν Σωκρατικὴν µαρτυρίαν παρεσχηχὼς τῆς 


πεύσιππος 


15 μὲν οὖν χρόνον τινὰ βραχὺν ἐπὶ τῆς αὐτοῦ αἱρέσεως διαμεμενηκὼς, ἀρθρι- 
τιχοῖς δὲ νοσήµασι περιπεσὼν Ξθνοχκράτην ἀντ αὐτοῦ κατέστησε τῶν 


Πλατωνικῶν δογμάτων ἐξηγητήν. 


μετὰ δὲ τοῦτον Πολέμων T ἐπεὶ xol 


ἦν αὐτὸς ἐπὶ τοὺς λόγους τοῦ Πλάτωνος χαὶ Κράντορος Ἰέγονε καθη- 
Υητής, εἰς ὃν κατέληξεν fj ἀρχαία ἀκαδημία. τοῦ δὲ Κράντορος ἀχουστῆς 


2 3v Ἀρχεσίλαος, ὃς τὴν µέσην 


——— — ——À 


xal 'ÁpyatóAaóv [Ι. ᾿Ἀρχέλαόν] τινα ᾿Αθηναῖον 
ὄντα εἰς τὸν αὐτὸν τῆς φιλοσοφίας ζῆλον ἑνέ- 
βαλεν, ὃν δὴ xal Σωκράτης διδάσχαλον ἐσχη- 
χὼς πολλοὺς τῶν κατ ἐχεῖνο χρόνου ὑπερη- 
Χόντισε.. . μεθ᾽ ὃν [Platonem] xal Σπεύσιππος 
εἶτα Βενοχράτης ἀντ᾽ αὐτοῦ ταχέως τὸν βίον 
παρελθόντος τῶν Πλατωνικῶν δογμάτων γέ- 
qovev ἑξηγητής, εἶτα Πολέμων καὶ Kdvtop 
[sic], εἰς ὃν ἡ ἀρχαία κατέληξεν Ακαδημία 
xal ὃς τὴν µέσην Ἀκχαδημίαν ἐξεῦρεν, οὗ δή 
xal Καρνεάδης ἀχροατής ... μετὰ δὲ τούτους 
Κλειτόμαγος Ὑέγονε φιλόσοφος xai Φίλων xal 
Αντίοχος ... μετὰ δὲ τούτους [Cleanthem et 
Chrysippum] Διογένης xal [cf. ad. p. 600, 10] 
Βαβυλώνιος xai Αντίπατρος xal πρὸς τούτοις 
Ποσειδώνιος xal Αρίστιππος ὁ Κυρηναῖος || 
πρῶτον B || physicum modum Ν || 1 εἰσηγμένος 
AB: πρῶτος- ὑπειλημμένος uncis inclusit D, 
Sauppe hoc reiecto εἰσηγήσασθαι proposuit, 
censor Lipsiensis εἰσηχέναι, quod ceteris 
praestat cf. εἰσαγαγόντες p. 598, 18 et p. 610, 
3. 4 || 2 φιλοσοφίαν ab Usenero emendatum 
confirmant BN : σοφίαν A || δὲ om. B || 3 ὅμοιος 
B || 4 αὐτοῦ A: τοιαύτης B: istius N || 5 xa- 
δηγητὴν AN: µαθητὴν B || 6 τὸν ante ἀρχέλαον 
AB: transp. D || 7 καταστὰς πολλοῖς B quod 
coniecerat Usener: κατὰ τὰς z0À^ A: disci- 


ἀκαδημίαν ἐπινενόηχεν, ἥτις μέχρις 


pulus factus multorum N || 9 τοὺς om. B || 
11 νῦν om. BN || µόνων ci. Usener || τῶν χατὰ 
διαδοχὴν λελοιπότων AB: corr. Usener. qui 
per successionem disce(p)taverunt N || 12 
διενηνοχη B || (τῶν) inseruit Sauppe || ἐλθὼν 
AB: corr. Usener || 18 ἀνεπίφθονον τὴν 
B: dv ἐπίφθονον (om. τὴν) A || 14 κατήρξατο 
B || διαβεβοηµένος glossema vocis διενη- 
γοχὼς v. 12 notavit D cf. Prol. p. 244. διαβε- 
βοηµένης censor Lips. qui relictum id ex ad- 
ditis aliquot ad ἀκαδημίας verbis existimabat || 
15 αὐτοῦ B: αὐτῆς A: in hac N || mpo- 
αιρέσεως B. cf. supra v. 4 || ἀρθριτικοὺς B | 
16 νοσεῖ extremo, νοσήµασι incipiente versu 
A || πεσὼν B || 17 Πολέμωνα BN || ἐπεὶ xai 
ἦν αὐτὸς A: ἐπεὶ xal αὐτὸς ἦν B: xal ἦν 
ὅτος (sc. quartus scholae moderator) inter- 
polatum duxit Usener, unde Sauppe Πολέμων 
[inel] κατῄει [5705], censor Lips. Πολέμων ἐπο- 
ρεύθη xal αὑτός, Buecheler ἐπψει xal αὐτὸς. 
tento ἐπεκλίδη aut ἐπεχλήδη xal αὐτὸς || 18 
Κράτητος xal ante Κράντορος in codd. omis- 
sum esse veri simile cf. Prol. p. 244 || χράν- 


τορος B: κραν hic et 19 A || γέχονε-- 19 Kpáv- 
τορος om. BN || καθηγητιχός A. || 20 ἀρχεσίλαος 
ὃς B ut coni. D: ἀργεσίλαος om. ὃς A || ἄχαδη- 
μίαν ἐπινενόηχεν ὅστις µέχρι σιγῆς ἐπινενόηχεδβ.: 


600 


GALENI HISTOR. PHILOS. 3 


"Ἡγησίνου ἐπιμεμένηχεν. τούτου δὲ Καρνεάδης χατέστη διάδοχος, (Bc) 
7) τῆς νέας | ἀχαδημίας τὰς ἀρχὰς συγεώραχεν' Tc Κλειτόμαχος µετέσχεν. 
εἰσὶ δὲ πρὸς ταύταις πᾶσαις ἀχαδημίαι δύο νεώτεραι, ὧν τῆς μὲν προτέρας 
προέστη Φίλων, Αντίοχος δὲ τῆς ἐφεξῆς. ἠγοῦμαι δὲ τῶν Σωκρατιχῶν 
᾿Ἀντισῦ ένην πάνυ πολλῶν γενοµένων οὐδενὸς ἤσσονα εἶναι [καταδεέστερος δὲ], 5 


ὃς την Κυνιχὴν elc τὸν βίον παρήγαγεν. 
προσομοιωθεὶς χατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα. 
χοεν, ὃς τὴν Στωικὴν φιλοσοφίαν ἐξεῦρεν. 
καὶ τούτου ΧἈρύσιππος ἀχροώμενος τὴν ὁμοίαν ἀγωγὴν 


Κλεάνθης. 


οὗ Διογένης γέγονε ζηλωτῆς 
τούτου δὲ Ζήνων 6 Κιτιεὺς ἀχή- 
οὗ μµετειλήφει τῶν λόγων 


µετελήλυθε.. τοῦ δὲ Διογένης 6 Βαβυλώνιος ἀχροατῆς γεγονὼς Άντι- 10 
πάτρου χαθηγητης Ἰέγονε τούτου δὲ Ποσειδώνιος ἠκροᾶτο Ἆρί- 
στιππος δὲ Κυρηναῖος dv τῆς Σωχρατικῆς ἀχροάσεως µετέσχεν, ἀφ οὗ 
την Κυρηναϊκὴν φιλοσοφίαν ἔγνωμεν. ἀλλ᾽ οὐδὲ τῶν Μεγαρικῶν Εὐχκλείδην 
δίχαιον παριδεῖν, ὃς τῶν Σωκρατικῶν οὐδενὸς δεύτερος τὴν διάνοιαν γέχονεν, 
xs 3 οτίλπωνα τὸν Μεγαριχὸν τὸν τῶν αὐτῶν δογμάτων εὑρετὴν ὑπο- 15 
ληφθέντα. τοῦτον δὲ Μενέδημος ὁ Ἐρετριεὺς διεδέδεχτο, dq' οὗ Ἔρε- 


τριχή (1) φιλοσοφία ἐπικέχληται. 


Φαίδωνα (δὲ) τὸν Ἠλεῖον οὐδεὶς ἠγνόησε 


τῶν δΣωκρατικῶν εἰς πρῶτα ἤχειν ὑπειλημμένον κα 
Ἀριστοτέλης δὲ Πλάτωνι πάνυ πολὺν χρόνον συνδιαγεγονὼς δόγµασιν 


ἑτέροις ἑαυτὸν προσνενέµηχεν. 


ἀκαδημίαν µέχρι σιγῆς ἐπινενόηχε B. (µέχρι 
σιγῆς non vertit N): correxi Prol. p. 245 cf. 
Mus. Rh. XXXI 47!. ex Galeni exemplo 
Donnensi ἐπέσχηχε protulit D, unde μετὰ σιγῆς 
ἐπέσχηχε την γνώµην censor Lips. || 1 «ap- 
νιάδης A || «ὃς addidit D || 2 τῆς µέσης 
BN || τὰς ἀργὰς δὲ B cuius principia N | 
συνεώραχεν i. e. constituit posteriorum usu || 
ἧς scripsi cf. v. 12. vide Sexti P. H. I 220 et 
Euseb. XIV 4 16: 6 AB: οὗ edd. || µετέσχεν A : 
µετασχών B || 3 ταύῦταις πᾶσαι B: ταύτας 
πάσας A || νεώταται AB: corr. Usener || 
4 τὸν σωκρατιχὸν ABN || 5 ἤσσονα εἶναι 


ο 0 

χαταδεέστερος δὲ B: lo ἦν χαταδεέστερ δὲ A: 
χαταδεέστερος δὲ (cf. infra v. 14 BN) delevi || 
6 τὴν νίκην AB: et litem Ν || εἰσήγαγεν 

p 

B i| 7 προσοµοιω A. itemque προσομοιωθεὶς B 
quod tueor cf. v. 9 τ. ópolav ἀγωγὴν µετε- 
λήλυθδε || ἠχκηκόει B || 8 ὃς «và AB || τὸν 
λόγον A || 10 διογένους AB || γεγονὼς A: 
έγονεν B || 11 καθηγητης B: χκαθηγητικὸς 
A i| Ἱέγονε om. B, sed cf. p. 599, 13 |! δὲ 
Ποσειδώνιος ἠκροᾶτο om. B: habent AN || 
12 δὲ A: 6 B | óv A: ὃς BN || 18 
ἔγνωμεν A: ἔσχομεν BN || τῶν μεγαρικῶν 


ὅσπερ θεόφραστον προεστήσατο τῆς κατ 39 


εὐεχτικὴν δίκαιον παρεῖδεν Α: τὴν µεγα- 
ρικην παριδεῖν δίκαιον B: megaricam dya- 
lecticam est. praetervidendum Ν: correxi. 
τῶν Μεγαρικῶν ἐριστιχὴν cf. p. 604, 15 Char- 
terius, eui τὴν ante ἐριστικὴν addebat D. noli 
τὸν Μεγαριχὸν scribere || 14 ὃς B: ὡς A | 
δεύτερος τὴν διάνοιαν γεγονὼς À : καταδεέστερος 
έγονεν BN cf. supra. v. 9. || 15 ἧς «Qa» 
A: εἰς ς«ίλπωνα B || τὸν τῶν B: τῶν A || 
εὑρετῆν πεμφθέντα Β: εὑρετῆς ἦν A: correxi. 
de ὑποληφθέντα cf. Prol. p.257. Usenero 
T 
placuerat αἱρετιστήν || 16 τοῦτον B: τού A || 
δὲ AN: ὃν B || παρµενίδης ABN: corr. 
I. Camerarius || διέδεχτο AB: correxi. Auic... 
successit N. τούτῳ — διείλεχτο Usenerus || 
17 ἡ add. Gomperz || ἐπιδέδικται BN | 
φαίδρονα A || δὲ addidi || ἥλιον A j| 18 πρώτα 
B: πρώτους A || ὑπηλεμμένων A | ortt- 
Anppévoy B: manca est oratio quia huc Ana- 
xarchi successionem inepte inferserunt co- 
dices, cui suum dedi locum p. 601, 13. 14 
cf. Prol. p. 248 || 19 πλάτωνι B: πλά- 
τωνος Α || δόγµασιν A: δόγµα BN || 20 ὄνπερ 
AN: οὗπερ B || χατὰ τῶν AB: καθ᾽ αὑτὸν 
D cf. N in Aheresi sua, sed in eiusmodi 
periphrasibus reflexivuro numquam admittitur 


GALENI HISTOR. PHILOS. 3.4 


601 


αὐτὸν αἱρέσεως xai τὸν Στράτωνα προήγαγεν el; ἴδιόν τινα χαρακτῆρα 


φυσιολογίας κ. 3 s 


[eot δὲ τῶν γεννικωτέρων φιλοσόφων ἴνδιχες δύο, τινὲς μὲν Ἰταλιῶται, | 22» 
ὦν Πυθαγόρας εὑρετὴς γεγένηται, xal 6 χατὰ τὴν Ἐλαίαν ἀχμάσας] 

5 x 3 * ταύτης δὲ λέγεται κατάρξαι ἘΞενοφάνης 6 Κολοφώνιος ἀπορητικῆς 
μᾶλλον T δογματικῆς τοῖς πολλοῖς εἶναι δοχούσης. μετὰ δὲ τοῦτον τοῖς 
αὐτοῦ βουλήμασιν εὐαρεστηθεὶς xal Παρμενίδης οὗ τῶν ἀφανεστέρων 
ἐπιβεβηχέναι δοχεῖ. Όήνων δὲ 6 Ἐλεάτης τῆς ἐριστιχῆς φιλοσοφίας 
ἀρχηγὸς μνημονεύεται γεγονώς. τούτου δὲ Λεύχιππος 6 ᾽Αβδηρίτης ἆχου- 


10 στῆς τὴν τῶν ἀτόμων εὗρεσιν ἐπινενόηχε πρῶτος. 
αὐτοῦ τὸ δόγµα παρειληφὼς μᾶλλον ἐχράτυνεν. 


Δημόκριτος δὲ παρ᾽ 
οὗ Πρωταγόρας 6 'A- 


βδηρίτης ζηλωτής, ὃς xal συστάτης τῶν χατὰ φιλοσοφίαν τεχνῶν x x x 
& 4 4 οὗπε Ἀνάξαρχος 6 ᾽Αβδηρίτης τῶν λόγων εἰς µίμησιν ἀφι- 238 
xóuevo; τῷ Πύρρωνι χαθηγήσατο Ἀχεπτιχῆς Qv φιλοσοφίας x κα 
1b *ox κ Ἠπίκουρος δὲ χατολιγωρήσας, ὥς τινες ὑπειλήφασι, τῆς χατὰ 
φιλοσοφίαν σεµνότητος ἐπί τινα τρόπον χατελήλυθεν οὐ πάνυ παρὰ τοῖς 


ἀκριβέσι τῶν φίλοσόφων εὐδοχιμηχότα. 


(t0 X X * 


τούτου δὲ Ἀ]ητρόδωρος Ίκρο- 


4 πῶς τὴν φιλοσοφίαν ὥρισαν. 


20 Ὡρίσῦθη δὲ τῶν φιλοσοφιῶν 7 μὲν ἐξ ἀνδρὸς ὥσπερ f$ xav Ἐπί- z5 


—— ----------- - «----- 


] προσήγαχεν ΑΒΝ: corr. D [| τινα om. B || 2 
φυσιολογίας Β: φυσιολο (item explicandum) A || 
sequitur in codd. Epicuri et Metrodori mentio 
extremo cap. v. 15 — 18 a me adiuncta || 3 cum 
ἴνδιχες (sic AB cf. Labbaei gloss. iur. p. 13) 
alienum est huic scriptori tum ordo successio- 
num discrepat, quare tici — ἀχμάσας damnavit 
Usener cf. Prol. p. 243 || γενιχωτέρων AB: 
λογιχωτέρων  Braudis Mus. Rhen. III 1829 
p. 110 || μὲν A: δὲ B || 4 γεγένηται A: 
Ὑέχονε B || 5 ξενοφάντης AB || ἀπορι- 
τιχῆς et δογµατικῆς AB: ἀπορητιχὸς — δο- 
γματιχὸς — δοχῶν (similiter N) D || 6 τῆς 
ante τοῖς add. B || δοκοῦσι AB: cor- 
rexi || 7 οὗ AB: ὃς D. at Galenus acqui- 
evisse Xenophanis ἀκαταληφίᾳ nec obscu- 
riora tetigisse Parmenidem dicit ο. Epiphan. 
supra p. 590, 17 || 8 ἀποβεβηχέναι AB: ex 
exemplo Bonn. corr. D || 96 B: om. A || 11 
προταγόρας AB: pitagoras N || 12 ὃς B: οὗ 
A || x«l συστάτης τῶν xatà φιλοσοφίαν 
τέχνην A: συνεστήσατο τὴν Tf φιλοσοφίας 
τέχνην B: qui dizit philosophiam artem Ν || 
13 secuntur capitula ea, quae falso p. 600, 18. 


—— ——— — — 


601,2 inserta iam aptiorem in ordinem re- 
duxi cf. Clem. Strom. I 14 p. 353 P. .. . Δη- 
µοκχρίτου δὲ ἀχουσταὶ Πρωταγόρας 6 ᾿Αβδη- 
ρίτης καὶ ΜΙητρόδωρος ὁ Χῖος, οὗ Διογένης 
ὁ Σμυρναῖος, οὗ Ἀνάξαρχος, τούτου δὲ Πὺρ- 
pev, οὗ Ναυσιφάνης" τούτου φασὶν ἔνιοι µα- 
θητὴν Ἐπίκουρον γενέσθαι. cf. Eus. P. E. 
XIV 17 16 [Prol. p. 244] || ἀναξαγόρας 
ABN: corr. Panzerbieter Seebod. Annal. 
Suppl. V 216 || 14 àv A: ὄντι BN. utrum 
rectius sit, propter lacunam dubium. delebat 
D || 16 µετελήλυδεν AB: correxi. nam µετέρ- 
χεσθαι praepositioni coniunetum neque huius 
scriptoris [cf. p. 600, 9. 604, 17) neque ce- 
terorum mori convenit cf. p. 593, 13. de 
Epicuri reprehensione cf. Prol. p. 2455q. || 
17 εὐδοχιμηχότα Α comp.: εὐδοχιμώτατον B 

19 titulum habent BN: om. A. de c. 4 cf. 
Prol. p. 246 || 20 ὡρίσδη A: ὡρίσαντο B: 
nominantur N : ὠνομάσθη D verisimiliter, etsi 
non longe abest Simplic. in Epict. p. 41,52Did. 
τὸν τοιοῦτον lacpóv σέβει... xai εὐεργέτην ὁρί- 
ζεται || τὴν φιλοσοφίαν B || ἡ μὲν--- ὥσπερ 
ἡ om. B || εἰ κατ ἐπιχουρίαν Α: χατ ἐπί- 
xoupov B: fortasse in A lectione latet χατ᾽ 


60 


230 


2Jl 


2 GALENI HISTOR. PHILOS. 4. 5 
xoupov: ($ δὲ) | ἐκ τέλους [καὶ δόγματος] ὥσπερ f$ Εὐδαιμονική΄ 
6 γὰρ Ανάξαρχος τέλος τῆς χατ αὐτὸν ἀγωγῆς τὴν εὐδαιμονίαν ἔλεγεν. 
$ δὲ ἐξ ἐνεργείας ὡς ἡ Περιπατητιχή΄ τὸν γὰρ Ἀριστοτέλη κατὰ 
τοὺς περιπάτους συνουσίας πρὸς ὁμιλητὰς ποιούµενον τῆς ἐπωνυμίας ταύτης 
χατηξιωχέναι τὴν xat! αὐτὸν φιλοσοφίαν. Ἡ δὰ δι ἔνστασιν ὡς ἡ Κυνιχή 
[διαλεκτική]. ἡ 9' ἀπὸ τόπου ὡς ἡ Στωικὴ xal Αχαδημαϊκή. ἡ δὲ 
ἀπὸ διαθέσεως ὡς $ Σχεπτιχκή. ἡ δὲ ἐξ ἀνδρὸς xal πόλεως xal δόγµατος 
ὡς 7| κατὰ Ἀρίστιππον Ἀριστιππικὴ μὲν ἀπὸ τοῦ εὑρηχότος, Κυρη- 
ναϊκἡ δὲ ἀπὸ τῆς πόλεως, Tc ἐκεῖνος μετεῖχεν, ἡδονιχκὴ δὲ ἀπὸ τοῦ τέλους 
τῆς χατ᾽ αὐτὸν φιλοσοφίας" τὸν γὰρ Ἀρίστιππον τῇ ἡδονῇῃ προσχεχλίσθαι 
μᾶλλον. 

[περὶ τοῦ λογιχοῦ µέρους τῆς φιλοσοφίας. τὸ λογιχὸν µέρος τῆς φιλο- 
σοφίας τῶν ὕστερον γεγονότων τινὲς ὑπενόησαν προτετάχθαι ἠγούμενοι δεῖν 
τοὺς µέλλοντας ἀχριβῶς φιλοσοφεῖν μὴ πρότερον τοῖς ἄλλοις µέρεσιν ἐπι- 


χειρεῖν, πρὶν 3j τί τῶν ὄντων ἔχαστόν ἐστι γιγνώσχειν.] 


o 
Ot μὲν γὰρ ἔφασαν τὴν φιλοσοφίαν εἶναι δύναμιν γνωστικὴν xal περι- 
ποιητιχην ἀρίστου βίου, ἄριστον βίον εἰπόντες τὸ ζην ἕκαστον χατ ἀρετήν, 
οἱ δὲ ἄσχησιν ἀνθρώποις [ἀρίστης ζωῆς] ἐπιτηδείας τέχνης ὡρίσαντο, ἄσχησιν - 


«Ἐπίκουρον) Ἐπικουρεία || 1 post Ἐπίχουρον 
συµβέβηχεν interpolavit A ex scholastica ad- 
notatione olim ad v. 95. ἐξ ἐνεργείας delatum 
cf. Simplic. in Ar. cat. f. 1 κ Bas. ἡ ἀπὸ συµβε- 
βηχυίας ἐνεργείας. cf. scho. Aristot. p. 25 545. 
35242: συµβέβηκεν om. B || 1 (3j δὲ add. 
D || καὶ δόγματος induxit D conl. schol. Arist. 
p.23b 25. 3556 || 2 ἀγωγῆς B ut emenda- 


verat Zeller H. Ph. I? 780: eol (i. e. εὖα- 
γωγίαςϱ A: ἀναγωγῆς Fabricius ad Sext. 
Emp. VII 48 || 3 ἑἐνεργεας ὡρίσθη ὥσπερ 
B || τὸν γὰρ Αριστοτέλη testantur AB cf. 
v. 10 || 4 ποιούμενον B: ποιούµενος A || 
5 κατηξιωχέναι B: χατηξίώχε A || post φιλο- 
σοφίαν add. φασίν B || ἡ δὲ B: αἱ δὲ A || ἡ 
χυνικὴ B: εἰκονικὴ A || 6 διαλεκτική A: hic 
om. BN || ἡ 9' ἀπὸ χώρας ὡς ἡ διαλεκτική 
ἡ δὲ ἀπὸ τόπου B: quidam vero a terra vel 
a loco: sicut stoici N, unde duplex enucleatur 
interpretis interpolatio, una διαλεκτική, altero 
ἀπὸ χώρας ad τόπου referenda || ἡ ante 
Στωιχὴ om. A || ἀχαδημιακή B || αἱ δὲ ἀπὸ 
διαθέσεως A |, ἡ ante Σχεπτιχὴ B: om. A | 
7 αἱ δὲ A | xal πόλεως B. ut scripserat D: 
om. A || 8 Ἀρισιππιαχκὴ B: om. A: Apt 


στίππειος [conl. Demetr. de eloc. 296] addi- 
derat D. de forma Ἀριστιππιχή cf. Mus. 
Rhen. XXVIII 339 || χυνηναιχκή A || 10 
thv ἡδονὴν προσχεχλεῖσθαι AB (c j5ov A): 
corr. I. Bérnays cf. πρόσχλισιν p. 604, 3. τὴν 
ἡδονὴν προηρῆσθαι Heimsoeth, c. ἡδονὴν προβε- 
βλῆσθαι Sauppe||11 μᾶλλον vix sanum. suspicor 
µόνον. ὁμολογοῦσι Usener || post μᾶλλον sequitur 
τινὲς ὑπενόησαν quod infra collocavit v. 13 D 
ex coniectura Useneri, qui intellexit pro- 
ximum capitulum περὶ- γεγνώσχειν (12— 15) ex 
scholastico usu additum inde in continuam 
scripturam irrepsisse, cuius rei transposita 
illa vocabula testimonio esse || 12 τῆς φιλο- 
σοφίας om. B || 13 τινὲς ὑπενόησαν cf. ad 
v. ll. vide Sext. Pyrrh. Hyp. II 13 || 15 
πρὶν εἴ τι B: πρὶν ὅτι A: corr. censor Lips. || 
τί τῶν ὄντων ἕκαστον cf. p. 605, 9 || τῶν 
ὄντων Usener: τούτων Α: τούτου B 

17 διαγνωστιχὴν coni. Usener cf. p. 597, 10. 
606, 8 || 19 ἀρίσης ζωῆς interpolata ex 
interpretatione ἀρίστου βίου v. 18 AB: omisit 
ἀρίστης ζωῆς N cf. Plut. Plac. ph. I prooem. 2 
p. 273, 11 οἱ μὲν οὖν Στωιχοὶ --- την δὲ φιλο- 
σοφίαν ἄσχησιν ἐπιτηδείου τέχνης Prol. p. 244 


GALENI HISTOR. PHILOS. 5. 6. 7 


603 


μὲν τὴν φιλοσοφίαν εἰπόντες, ἐπιτήηδείαν δὲ τέχνην τὴν σοφίαν ὀνομάσαντες, 


$ τίς ἐστι χατάληψις θείων τε xal ἀνρωπίνων πραγμάτων. cisci δ᾽ oi 


n 


Ὀεωρητικὴν ἕξιν αἱρετῶν xal qeuxtüv ὑπέλαβον χρῆναι μᾶλλον ὀνομάσαι 
[δὲ] αὐτήν, αἱρετὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ φήσαντες εἶναι, φευχτὰ δὲ τὰ xaxd, xal 

5 ἀγαθὸν τὸ δι᾽ ἑαυτοῦ αἱρετὸν ὠφελείας τῷ µετιόντι γιγνόµενον αἴτιον, χαχὸν 
δὲ τὸ δι ἑαυτοῦ ἐχχλινόμενον βλάβης χαθιστάµενον αἴτιον. 


6 πόσα µέρη τῆς φιλοσοφίας, 232 


Μέρη δὲ τῆς φιλοσοφίας κατὰ τοὺς πλείστους ἀχκριβεστάτους εἶναι δο- 
κοῦντας τρία παρειλήφαμεν, τό τὰ λογιχὸν δι οὗ καταµανθάνοµεν, τί τῶν 
10 ὄντων ἕχαστον xat' οὐσίαν xal χατὰ συµβεβηχός, xal τὰς διαφορὰς τούτων 
πρὸς ἄλληλα xal τὰ τοιαῦτα Ἰινώσχομεν καὶ τὸ φυσιχὸν δι οὗπερ ἔστι 
χαθορᾶν, τίς $* αἰτία τοῦ τάξει προϊέναι τῶν οὐρανίων τὴν χίνησιν ὅσα 
φέρεσθαι δοχεῖ, xal τίνες αὐτῶν ταχυτῆτες 7| βραδυτῆτες πρὸς ἄλληλα xai 


ὅσα τούτων ἐστὶν ὅμοια. 


xai τρίτον τὸ πάντων ἀναγκαιότατον xal τοῖς 


15 ἐπιτηδεύμασι χρησιµώτατον τὸ ἠθιχόν, δι οὗ µανθάνομεν ἀλλήλοις ὁμιλεῖν 
καὶ συμβάλλειν προσηνῶς, xal τοὺς μὲν ὑρασυτάτους ὑπερορᾶν οὐ μισοῦντες, 
ἀλλὰ xal γελῶντες xal ἐλεοῦντες, τοὺς δὲ σπουδαιοτάτους xal ἐπιειχεστάτους 
στέργειν, ὡς τούτων μὲν τὸν βίον ῥάονα xal βελτίους τὰς πρὸς ἀλλήλους 
ἐντεύξεις ποιουµένων, ἐχείνων δὲ τὸ ἦθος δυσπρόσοδον xal παντάπασιν dyo- 


?0 µίλητον τὸν βίον απεργαζοµένων. 


4 περὶ αἱρέσεων. 


T7» αἴρεσιν ὑπολαμβάνουσί τινες εἱρῆσθαι τριχῶς, χοινῶς xal ἰδίως 


1 εἰπόντες Usener: πάντες Α: om. BN || δὲ om. 
A || νοµίσαντε ΑΒΝ: corr. Usener || 2 τε 
B: om. A, sed cf. Plut. l. c. || εἰς δὲ A: 
εἰς δὲ τὴν B: quidam vero N cf. Prol. p. 236: 
corr. Usener || 3 ὠνόμασαν δὲ AB: ὀνομάσαι 
δὲ Charterius: ὠνομάσθαι Usener || 4 x«i 
D: τὸ AB || 6 cf. p. 611,8 αἴτιον ἡγήσαντο 
χαθεστάναι 

4 titulum praebent BN: om. A. de c. 6 cf. 
Prol. p. 246 || 8 πλείστοις censor Lips. ; fort. 
πλείστους xal ut vertit N, sed cf. p. 612, 10 || 
ἀκριβέστατα B || δοκοῦντα B || 9 τί BN: 
τ (τὴν) A || 10 καὶ ante χατὰ B (inseruerat D): 
om. Α || 11 xai τὸ scripsit D: ἧς (i. e. 4, — 
δεύτερον, olim ut fieri solet mrg. adscr.) καὶ B: 
τὸ (om. xai) A || 12 τίς ἡ αἰτία A: τὴν αἰτίαν 
B || προσιέναι B || 13 φαίνσθαι AB: corr. 
Usener cf. Cobeti V. L.? 121 || τίνες-- τα- 
χυτήτες 3) βραδυτῆτες AN: τίνα —- ταχύτατα 


3?) βραδύτατα B || 17 x«l γελῶντες A: γελῶν- 
τες B: apernere et ποπ odire: sed misereri 
N cf. Prol. p. 255sq. || 17 δὲ om. B || 18 
στέργοντες AB: στέργειν ὡς scripsi. infiniti- 
vum suaserat censor Lips. || τοῦτον B || μὲν 
οὖν τὸν B || ῥάον ἀσκεῖν AB: corr. Usener || 
βέλτιν AB: corr. cens. Lips. inclusit 
Usener || 19 post ἐντεύξεις add. ἀγαθὰς A 
quod om. B damnaveratque censor Lips. || 
ποιούµενον B || δισπρόοδον A: δυσπρόοδον B || 
20 ἀπεργαξόμενον B 

21 περὶ αἱρέσεως AB: de heresibus N. 
de c. 7 cf. Prol. p. 246 || 22 in B τὴν αἴρε- 
σιν — 604, 4 ἀναφερόντων hic omissa et su- 
perscripto titulo περὶ αἱρέσεως extremo c&a- 
piti post ἀπείρυ addita sunt. adscriptae 
tamen sunt litterae ἆ et β quibus verus ordo 
qui in N quoque apparet indicaretur || xci 
ante ἰδίως om. B 


604 


23 


i» 


GALENI HISTOR. PHILOS. 7 


xai ἰδιαίτατα. κχοινῶς μὲν τὴν τινὶ πράγµατι τῶν κατὰ τὸν βίον συγκατά- 
θεσιν, ἰδίως δὲ τὴν ἐν τέχνη, ἰδιαίτατα δὲ τὴν ἐν τῇ φιλοσοφία" κατ 
ἔννοιαν δὲ τὴν αἴρεσιν εἶναι πρόσχλισιν δογμάτων πολλῶν πρὸς ἄλληλα συµ- 
φώνων T, πρὸς ἓν τέλος ἀναφερόντων. τέσσαρας δὲ εἶναι ταύτας γενιχω- 
τάτας νοµίζουσιν οἱ περὶ τούτων διειληφότες, µίαν μὲν τὴν δογματιχὴν τὴν 
πολλοῖς συγχατατιθεµένην xal βεβαιω(τιχήν, δευγτέραν δὲ τὴν σχεπτιχκὴν τήν 
περὶ πάντων ζητητιχήν. πρὸς δὲ τούτοις εἶναι τρίτην τὴν ἐριστικὴν τὴν 
διὰ σοφισµάτων νικᾶν ἐν ταῖς ζητήσεσιν ἐσπουδαχυῖαν' σοφίσµατα δὲ τὰ 
τοιαῦτα νοµίζουσιν, οἷον 'ὅπερ εἰμὶ ἐγὼ οὐκ cl σύ, ἄνθρωπος δέ εἰμι, σὺ 
dpa οὐχ ἄνθρωπος, καὶ τοὺς τοιούτους µειραχιώδεις λόγους xal ἐριστιχούς. 
μικτὴν ὃ) αἴρεσιν προσειρήχασι τὴν τισὶ μὲν δόγµασι συγχατατιθεµένην, περὶ 
πολλῶν δ᾽ ἠπορηχυῖαν xai μὴ πάντα διεξιοῦσαν συγ|χαταθετιχῶς. εἶναι 
δὲ δογματιχοὺς x s 4. xal τοῖς Ἐπικούρῳ προορισµένοις, σχεπτιχοὺς δὲ 
Ζήνωνα τὸν Ἐλεάτην καὶ Ἀνάξαρχον τὸν ᾽Αβδηρίτην xal τὸν ἄγαν ἠχρι- 
βωχέναι τὴν ἀπορητιχὴν ὑποληφθέντα Πύρρωνα. ἐριστιχοὺς δὲ κεχλή- 
χασιν Εὐχλείδην καὶ Μενέδηµμον xài Κλεινόμαχον. τοὺς δὲ τὴν 
μιχτὴν αἴρεσιν µετεληλυθότας ὑπάρχειν Ξενοφάνην μὲν περὶ πάντων Ἠπο- 
ρηχότα, δογµατίσαντα δὲ µόνον τὸ εἶναι πάντα Ev xai τοῦτο ὑπάρχειν Ὀεὸν 
πεπερασµένον λογικὸν ἀμετάβλητον, τὸν δὲ Δημόκχριτον ὁμοίως περὶ μὲν 
τῶν ἄλλων μηδενὸς ἀποφηνάµενον, ἓν δόγµα δὲ χαταλελοιπότα τὸ περὶ τῶν 
ἀτόμων xal τοῦ χενοῦ xal τοῦ ἀπείρου. 


30 





| μὲν τοῖς τινι Α: μέν τινι (om. τοῖς) B: corr. D 
conlato Sext. Emp. Pyrrh. Η. Ι 16 || συγχα- 
τάθεσιν B: σύνθεσιν Α || 2 τὴν ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ 
BN: τὴν φιλοσοφίαν A || cf. Ps. Gal. def. med. 
XIX p. 352 K. || 3 πρόσχλησιν (sic) A: προσ- 
κλήκασι B: corr. L. Camerarius || σύµφω- 
vov AB: corr. D || 4 ἡ Usener: εἶναι A: 
οὖσαν B || ἀναφέρων A: ἀναφέροντα B: corr. 
Ald. Ven. 1525 || ante τέσσαρας superscripsit 
B πόσαι αἱρέσεις B cf. supra ad p. 603,22 || 
εἶναι ταύτας B: εἰσὶν οἱ τὰς A || 5 οἱ περὶ 
τούτων διειληφότες om. N, cancellis saepse- 
rat D qui cum Usenero τέσσαρας δὲ ἐχεῖνοι 
τὰς T. scripserat || τούτου B || τὴν post μὲν 
om. B || 6 χατατιδεμένην AB: corr. Use- 
ner conlatis Sexti Pyrrh. H. locis p. 5,25; 
9, 15; 21,19. 28 Bekk. cf. infra v. 11. 12 || 
βεβαιοτέραν δὲ τὴν B: βεβαιοτέραν τὴν A: 
correxerunt D et Usener || 7 τρίτην εἶναι 
B || ἑρισικὴν Α cf. p. 601, δ: σοφιστι- 
xn» BN || 8 ταῖς ζητήσεσν BN: ταῖς νι- 
Χήσεσοιν A unde τοῖς νείκεσιν legebatur || 
τὰ post δὲ B ut suppleverat D: om. A || 
9 νοµίζουσιν ABN: ὀνομάζουσιν D ut simul 
ἐριστικοὺς (v. 10) defendatur || 10 καὶ 
ante éptottxooc inclusit D: rectius ambas 


voces secludes. afferuntur enim haec éptatt- 
χῆς v. 7 exempla || 11 προειρήκασι B | 
μὲν om. B || συγκατατιθεµένην B: κατατιθε- 
µένην A || 12 μὴ κατὰ πάντα B || 13 δο- 
ματικοὺς B: δογματιχὴν A || interciderunt 
aliorum dogmaticorum nomina || xal τοῖς 
ἐπικούρῳ προορισµένοις Α: xal τοὺς ἐπικού- 
ρους προσορισµένους B: dogmaticos vero esse 
epicureos N. quid subsit nescio || 15 σχεπτι- 
χοὺς δη A || ἀποληφθέντα A : ἀπολειφθέντα B: 
eorr. D || 16 µενέδηµον B: μµενίδηµον A || 
χλειτόμαχον B: xÀutópayov: corr. Gomperz 
cf. Nietsche Mus. Rh. XXV 222 || cv 
μιχτὴν ΑΒ ut coni. D: antea χατὰ μικτὴν || 
τ 
17 ξενοφάνην B: ξενοφαν A || παρὰ B | 
ἠπορηχότα A: ἠπορηκότι B || 18 δογµατί- 
σαντα cf. Sext. P. H. I 225 || τὸ εἶναι B: ὃ 
εἶναι Α || 20 ἔνδεγμα AB: unum. dogma 
N cf. Prol. p. 236: correxerat Usener || 


a 
χαταλέλοιπ Α: χαταλελοιπέναι B: corr. D | 
τῶν om. B || 21 post dzeípoo secuntur in 
B περὶ αἱρέσεως: e τὴν αἴρεσιν — ἀναφερόντων 
vide ad p. 603, 22 


GALENI HISTOR. PHILOS. 8. 9. 10 


8 τίς ἀρχὴ φιλοσοφίας. 


Αρχὴ δὲ λέγεται τριχῶς' Ἡ μὲν ὡς αἰτιώδης. η δὲ ὡς ἐν τρόπφ 
συστάσεως, f| δὲ ἀποδείξεως. αἰτιώδης μὲν οὖν ἐστιν ἀρχή, ὅταν ζητήσωμεν, 
τί ποτ ἐστὶ τὸ πεποιηχὸς | elc ἐπίνοιαν τοὺς πρώτους ἐλθεῖν φιλοσοφίας. 235 


ἐν τρόπφ δὲ συστάσεως, ὅταν ζητήσωμεν ποῖον µέρος πρῶτον [ix] τῆς 


τάχνης συνέστηχεν ἀποδείξεως Dé, ὅταν τὰ ὑφ ἡμῶν κατασχευαζόµενα 
ἀποδεικνύωμεν. αἰτία δὲ φιλοσοφίας εὐράσεώς ἐστι χατὰ Ἐενοχράτη τὸ 
ταραχῶδες Év. τῷ βίῳ χαταπαῦσαι τῶν πραγμάτων. 


περὶ σημείου. 


(cf. Sext. P. H. II 100sq.) 


10 Σημεῖον τοίνυν oi μὲν διαλεχτικοί φασιν ἀξίωμα ἐν OTi covqupéwo 
προχαθηγούµενον ἐχκαλυπτικὸν τοῦ λήγοντος. τῶν δὲ σηµείων τὰ µέν ἔστιν 
ἐνδεικτιχά τὰ δὲ ὑπομνηστικά: ὑπομνηστιχὸν μὲν οὖν ἐστιν, ὅπερ συµπαρα- 
τηρηθὲν τῷ σηµειωτῷ dua (τῷ) φανῆναι τὸ σημεῖον xai τοῦ σημειωτοῦ 
εἰς γνῶσιν ἡμᾶς ἄγει, ὁποῖόν ἐστιν ἐπὶ τοῦ καπνοῦ. τοῦτον γὰρ ἱδόντες 


1 


ο 


εὐθὺς γινώσχοµεν, ὅτι ἐκ πυρὸς | γεγονώς ἐστιν. ἐνδειχτιχὸν δέ ἐστι σημεῖον 236 


τὸ μὴ πρότερον συμπαρατηρηῦὰν τῷ σηµειωτῷφ, οὗ δὲ φανέντος εἰς γνῶσιν 
ἀφιχόμεῦα τοῦ σημειωτοῦ, ὥσπερ ἐπὶ τῆς γάλα ἐχούσης εὐθὺς γινώσχοµεν. 


ὅτι τετοχυῖά ἐστιν. 


10 περὶ συλλογισμοῦ. 236 


20 Συλλογισμὸς δέ ἐστι λόγος διδοµένων ἀποχρίσεων παρὰ τῶν διαλεγο- 
µόνων συνάγων συμπέρασμα ἀπροσδόχητον ὡς ἐν τῇ Πολιτείᾳ παρὰ Πλάτωνι. 
τοῦ γὰρ θρασυµάχου, αἱρηχότος ὅτι τὸ δίχαιόν ἐστι (τὸ) τοῦ χρείττονος 


2 δὲ om. B || 3 ?) ἀποδείξεως B || 5 µέ- 
poc BN: µέρος ἐστὶ A || post πρῶτον A 
exhibet ὃ rec. man. superscriptum || ἐκ 
AB: om. N. τῆς τέχνης intellegenda est 
philosophia || 6G ἀποδείει AB male intel- 
lecto compendio || 7 ἀποδείκνυμεν AB: corr. 
D || μὲν ἰσωκράτη AB: correxi ex versione 
N secundum zenocratem (Charter. xacà 
μὲν Ξενοχράτη). D scripserat μὲν Σωκράτη 
ex Useneri coniectura. de neutro constat. 
cum sententia cf. Krische Theol. 320 Prol. 
p. 236. 246 || 8 καταπαύσας A 

9 de c. 9 cf. Prol. p. 246 || 10 διαλεκτικοὶ 
B: διάλεκτοι A || ἀξωμα AN: om. B | 
συνημμένον xal ἡγούμενον AB: corr. Prantl 
Gesch. d. Log. I 609 || 11 ἑκκαλυπτικὸν B : ἐγ- 
χαταληπτιχὸν AN || 12 συµπαρατεθειχε [sic] A : 


συµπαρατίθεται B: corr. D || 15 τὸ σημεῖον 
Tt ἅμα φανῆναι Α: τῷ σηµείω τὸ dpa φα- 
vivat B: ex Sexto lc. corr. D || ση- 
µείου τοῦ AB: corr. D ubi otiose ἀδη- 
Àoopívoo additum || 14 ἀγχαχεν AB: cor- 
rexi ὕχαγεν D || τοῦ ante χαπνοῦ om. B || 
τοῦτο B || 15 γεγονότος AB: corr. Charte- 
rius: recte N || 16 9 μη ABN: corr. D || 
συμπαρατηρηθὲν B ut coniecerat D: παρα- 
Tnpn9iv A | τοῦ σηµείου τοῦ διαφανέντος 
AB: corr. D || 17 τοῦ σηµείου AB: recte N 
ut coni. D || 18 signum ex lacte habet 
Sext. P. H. II 106 

19 de c. 10 cf. Prol, p. 247 || 20 παρὰ (sic) 
A: περὶ B || 21 συνάχων B: συναγωτῶν A || 
Πλάτωνι rep. p. 938c cf. Strabo I 18 
p. 11 || 22 τὸ om. AB 


606 


GALENI HISTOR. PHILOS. 10. 11. 12. 13 


συμφέρον (συνάγει ὁ Σωκράτης, ὅτι xal δίκαιόν ἐστι τὸ μὴ συμφέρον) 


αὐτοῖς προστάττουσι ποιεῖν. 


1] περὶ ὅρου. 


"Opec δέ ἐστι λόγος σύντομος elc γνῶσιν ἡμᾶς ἄγων ἑκάστου πράγματος 
23; ἢ λόγος διὰ βραχείας ὑπομνήσεως ἐμ]φανὲς ἡμῖν ἀπεργαζόμενος τὸ ὑὕπο- 5 
χείµενον πρᾶγμα. τῶν Ok ὅρων οἱ μέν εἶσιν οὐσιώδεις, οἱ δὲ» ἐννοηματιχοί. 


239 19 περὶ χριτηρίου. [cf. Sext. P. H. II 14. 15] 


Κριτήριόν ἐστι πράγματος διαγνωστικἡ χατανόησις. 


κριτήριον δέ ἐστι 


διττόν» τό τε ᾧ χρώμενοι βιοῦμεν xal τὸ περὶ ὑπάρξεως xal ἀνυπαρξίας. 
λέγεται δὲ τὸ χριτήριον τριχῶς, χοινῶς ἰδίως ἰδιαίτατα. 10 


238 18 περὶ ἀληδοῦς. [ο Sext. P. H. Π 81sq.] 


Αληδές ἐστι τὸ ἀντιχείμενόν τινι. 
ἀληθείας τριχῶς οὐσίᾳ συστάσει δυνάμει. 


διηλλαγμένον δὲ τὸ ἀληθὲς τῆς 
οὐσίᾳ μέν, ἐπειδὴ τὸ ἀληθὲς 


ἀσώματόν ἐστιν (ἀξίωμα γάρ ἐστι καὶ λεχτόν), ἡ δὲ ἀλήθεια σῶμά ἐστιν" 
ἐπιστήμη γὰρ πάντων ἐστὶν ἀληθῶν, f, δὲ ἐπιστήμη πως ἠγεμονιχόν ἐστι. 16 
τὸ δὸ ἡγεμονιχὸν πνεῦμα εἶναι δοχεῖ, ὅπερ σωματοφυὲς μάλιστα ἂν εἰχότως 
δοχοίη. συστάσει δὲ διήλλαχται ταῦτα τῷ τὸ μὲν ἀληθὸς ἁπλοῦν εἶναι, οἷον 
'ἐγὼ διαλέγοµαι’, τὴν (5) ἀλήθειαν ἡμῖν εὑρῆσθαι περιληπτιχὴν οὖσαν 


πάντων ἀληθῶν. 


δυνάµει δὲ ἐξήλλαχται τῷ τὸ μὲν ἀληθὲς χαὶ φαύλφ 


ttl ἐπιγίνεσθαι (λέγει γάρ ποτε ἀληδῶς xal 6 μὴ πάνυ ἑσπουδασμένος). 59 
τὴν δὸ ἀλήθειαν µόνοις ἔντροφον εἶναι τοῖς σπουδαίοις [τρόποις]. 


1 συμφέρον A: συμφέρει Β || συνάχει-- aup.- 
φέρον explevit D nisi quod ἑἐστὶν ἀσύμφορα 
seripsit || 2 abt^ A: αὑτὸ B: corr. D 

9 de c. 11 cf. Prol. p. 247 || 4 δὲ AN: 
om. B 

1 de c. 12 cf. Prol. p. 247 || 8 πράγματος 
AN: πραγμάτων B || κριτήριν AN: xpt- 
txóv B | βιῶμεν AB || post ἰδίως add. 
xai B 

11 de c. 19 cf. Prol. p. 247 [| 19 ἐστὶν 
τὸ B: ἐστι xat A || 15 ἀληθῶν: Sextus addit 
ἀποφαντιχή || ἡ B: om. A || πῶς ἡγεμονικόν 
ἐστι tituli instar pinxit A: πῶς ἔχον Sextus || 
16 σωματοφυῆ A: σωματοποιεῖ B: corr. Char- 


terius || 17 δοκοίη B: $ox5 A || ἡ σύστασις δὲ 
AB || διήλαχται A: διήλλεχται Β || ταῦτα 
A: τούτων B || τῷ B: τὸ A || ἁπλοῦν 
D: $50 AB | 18 $' inserudit D | 
ἡμεῖς εὑρεῖσθαι A: ὑμεῖς εὑρῆτε B: corr. 
D || 19 πάντων ἀγαθδῶν A: ἀληθῶν πάντων 
B: corr. D || 21 µόνην AB: corr. D || τοῖς 
σπουδαίοις τρόποις B: τοῖς τρόπον 1 (εἶναι) 
σπουδαίοις A unde D effecerat τοῖς παράπαν 
οὖσι σπουδαίοι. inclusi τρόποις vel τρόπον 
εἶναι, quod ἔντροφον vocis glossema esse 
ipsa varietate positurae arguitur. nempe iv 
τρόποις εἶναι τοῖς σπουδαίοις correctum vo- 
lebat interpolator 


GALENI HISTOR. PHILOS. 14. 15 


601 


14 περὶ διαιρέσεως. 


Τὴν διαίρεσιν ὑπολαμβάνουσι χωρισμὸν εἶναι τῶν συνεληλυθότων εἷς £v. 
διαιρεῖσθαι δὲ νοµίζουσιν ὀνόματα εἰς σηµαινόµενα χαὶ ὅλον sic [μέρος 
xal] µέρη xoi γένη εἷς εἴδη xal κ. κ ν Τδιαφορὰς εἰς τὸ καθ) ἔχαστον 


5 xal eic συµβεβηχότα. 


15 περὶ ἀποδεικτικῆς. [εξ Sext. P. H. IL 157]. 2:9 


Ἐπειδὴ δοχεῖ τῷ λογιχῷ pépet τῆς φιλοσοφίας προσήχειν 6 περὶ τῶν 


ἀναποδείχτων λόγος, εὔλογόν ἐστι xal περὶ τούτων εἰπεῖν. 


ἀναποδείκτους 


καλοῦσι συλλογισμοὺς τοὺς διὰ τὰς......... τὴν ἀπόδειξιν ἡ οὐ δεο- 


10 µένους ἑτέρου μηνύματος. 


εἰσὶ δὲ o(0e: (πρῶτος) 6 ἐκ συνηµµένου καὶ 


ἠγουμένου τὸ λῆγον ἐπιφέρων, οἷον '(el) ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἄστιν' (ἀλλὰ μὴν 
ἡ μέρα ἔστιν, φῶς dpa ἔστιν). δεύτερος δὲ ὁ ἐχ συνηµµένου καὶ τοῦ ἀντιχειμένου 
τοῦ λήγοντος τὸ ἀντιχείμενον τοῦ ἠγουμένου ἐπιφέρων, οἷον (εἰ) ημέρα fact, φῶς 
ἔστιν (οὐχ ἔστι δὲ φῶς, οὐχ dpa Ἡμέρα ἔστιν) . τρίτος δὲ ὁ ἐξ ἀποφατικοῦ 
15 συμπλοχῆς xal ἂνὸς τῶν ἐν τί συμπλοχῇι τὸ ἀντιχείμενον τοῦ λοιποῦ ἐπι- 
φέρων, otov ᾿οὐχὶ xal ημέρα ἔστι xal νὺξ ἔστιν' (ἡμέρα δὸ ἔστιν, οὐχ dpa 
νὺξ ἔστιν). τέταρτος bà ὁ ἐκ διεζευγµένου καὶ ἑνὸς τῶν (ἐπεζευγμένων τὸ) 
ἀντιχείμενον τοῦ λοιποῦ ἐπιφέρων, οἷον ' ἥτοι νῦν ημέρα ἔστιν (7) νύξ [οὐχ] ἔστιν : 
ἀλλὰ μὴν ημέρα, οὐκ ἄρα νὺξ ἔστι πέμπτος ὁ (ἐκ) διεζευγµένου xal τοῦ ἀντι- 
40 χειµένου ὀνὸς τῶν ἐν τῷ διεζευγµένῳ [τοῦ ἀντιχειμένου] τὸ λοιπὸν ἐπι- 


1 cum c. 14 cf. Sext. P. H. II 213 Alcinoi 
[immo Albini] isag. c. 5 p. 156 extr. Herm., 
Bekkeri Anecd. p. 679,8sq. vide Prol. p.247 || 
2 τὴν om. B || 8 ὄνομά τε A || σηµαινό- 
μενα sic ABN || µέρος xal µέρη xal B: µε- 
ριχκὰ µέρη xaxà A: delevit dittographiam 
cens. Lips. itemque N || 4 εἰς εἴδη χαὶ BN: 
ἰδιχὰ A || τὸ om. B || 5 εἰς τὰ συµβεβηχότα 
B. pro mutilatis et turbatis proposuit D: 
καὶ εἶδος εἰς τὸ καθ) ἕκαστον xal ὁμώνυμον 
εἰς διαφορὰς xal οὐσίαν εἰς συµβεβηχότα 

6 cc. 16. 17. 18. 19 et 15, quae in codd. hoc 
ordine post c. 35 delata sunt, suo loco red- 
didit D cf. Prol. p. 243 || de c. 15 cf. Prol. 
p. 247 || 7 τῶν ἀναποδείκτων sic A: τῆς 
ἀποδειχτικῆς B || 8 τούτων A: τούτου B || 
9 χαλοῦσι B: xaÀó A || post τὰς novem 
litterarum spatium vacat in A: διὰ τὰς ἆπο- 
δείξεις pj δεοµένους κτλ. B: desiderat D 
τοὺς BU αὑτῶν συνάγοντας τὴν ἀπόδειξιν | 
10 πρῶτος om. AB || ὁ ἐκ Charterius: οὐκ 
ἐκ AB || καὶ corr. D: τοῦ AB || 11 λῆ- 


yo» B: λόγον ὃ A || ἐπιφέρ v fom. w] B || 
(e) add. D || φῶς ἄρα ἐστὶν B || (ἀλλὰ μὴν 
— 12 ἄρα ἔστιν) add. D || 12 ἐξ ἀνημμένου B: 
ἐς ἀνημένου A: corr. D || 18 λήχοντος τὸν 
A || οἷον —14 ἡμέρα ἴἔστιν)) om. B || (ei) 
add. D || 14 (οὐχ ἔστι-- ἔστιν)᾽ add. D || 
δὲ om. B || ἀποφαντιχοῦ A: ἀποφατιχῆς B ut 
Diogenes VII 80: correxi e Sexto [| 15 τῶν 
ix τῆς συμπλοχῆς ut habet Sextus corrigebat 
D || 16 olov B: om. A: || xal post οὐχὶ 
delebat D || (ἡμέρα — 17 ἔστι) add. D | 
17 δὲ om. B || ὁ B: om. A | τῶν ἀντι- 
χειµένων AB: (ἐπεζευγμένων τὸ) inseruit D || 
18 ἐπιφέρι B || olow B: om. A || εἰ 
τοίνν AB: correxi || (Ἠ) add. D || οὐκ 
post vot delevit D || 19 ἡμέρα οὐχ ἔστι, 
vot dpa ἔστιν A: item om. ἔστιν B: corr. D || 
6 διεζευγµένος AB: corr. Charterius || 20 
τῶν ἐν c διεζευγμένῳ etiam Diog. l. c. 
[Prol. p. 247]: τῶν ἐπεζευγμένων Sextus || 
τοῦ ἀντιχειμένου del. D || τὸ λοιπὸν B: τοῦ 
λοιποῦ Β 


008 


GALENI HISTOR. PHILOS. 15. 16 


φέρων, otov 'ἢ $uípa ἔστιν (2) νὺξ ἔστιν' ἀλλὰ μὴν vbt οὐκ ἔστιν, ἡμέρα 


» v ) 
ἄρα ἔστιν. 


240 16 περὶ τοῦ φυσικοῦ. 


Ὅσα μὲν εἰχὸς ἦν περὶ τῶν συντελούντων sl; τὸ λογιχὸν µέρος τῆς 


φιλοσοφίας εἰπεῖν, [ἐν] ἑτέρωθι διήλθον διὰ πλειόνων. ἐνταῦθα δὲ ἡμεῖς 


συντοµώτατα περὶ τούτων διαλεχθέντες ἐν συμμετρία xal ἐπὶ τὰ φυσικώτερα 
χωρήσοµεν. xal περὶ τούτων εἰ λέγοι τοῖς πᾶσι ῥᾳδίως ἐπιτιμῶντες * * * ui, 
πἄνυ δυσχεραίνειν, xal περὶ τούτου δυνατοὶ εἶναι νοµίζοµεν λέάγειν τι. 
σπουδάζοντες γὰρ ἐγνωχέναι ταῦτα xal τοῖς ἄλλοις ἀνεπίφθονον εἶναι νοµί- 
ζομεν ἐμφανη χαθιστάναι xal τοῖς πρῶτα μαθοῦσιν οὕτως ἂν ὑπολάβοιμεν 10 
διὰ ῥᾳστώνης ὑπάρχει, ἀπὸ τούτων τὰ προτέλεια τῶν κατὰ φἰλοσοφίαν 
λαμβάνοντας. τῶν οὖν πρότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τῶν τε ὁραστιχκῶν xal 
τῶν ὑλιχῶν ἠργμένων τῆς φυσιχῆς πραγµατείας, ταὐτὰ ἡμῖν εἰχότως διανοη- 
δέντες ἁρμόττειν, νοµίζοµεν ἀπὸ τούτων (τὴν) ἀρχὴν ποιεῖσθαι τῶν λόγων. 
εἰρηχότων τοίνυν ἐχείνων, ὡς τὸ πάντων ὁραστικώτατον αἴτιον τῶν ὄντων 16 


24 


pen 


καὶ γινοµένων ἐστὶ θεός, | xal νῦν ὁμοίως ἡμῖν ποιητέον. 


Πλάτων μὲν 


οὖν xal Ζήνων ὃ Στωιχὸς περὶ τῆς οὐσίας τοῦ θεοῦ διεληλυθότες οὐχ 
ὁμοίως περὶ ταύτης διενοήθησαν, ἀλλ᾽ 6 μὲν Πλάτων δεὺν ἀσώματον, 
Ζήνων δὲ σῶμα, περὶ τῆς μορφῆς μηδὲν εἰρήχοτε. Ἐπίχουρος δὲ ἀν- 


1 olov εἰ B: εἰ om. A: correxi || alterum ἢ 
add. D || μὲν νὺξ B: μὴν ἡ € A | 2 
dpa ἔστιν D: οὐκ Écttv AB 

3 de ο. 16 cf. Prol. p. 248 || περὶ τοῦ φυσι- 
x00 A: περὶ τοῦ φυσικοῦ µέρους τῆς φιλοσο- 
φίας B et N qui addit in qua tangitur de deo 
et de mundo || 5 ἐν ἑτέρωθι B: item ἐν 


0 
ἑτέρω A (unde ἐν éx£pu λόγῳ eliciebat censor 
Lips.): in ali$ N: ἐν inclusit Usener cf. Prol. 
p. 242 sq. || ἐνταῦθα δὲ ἡμεῖ BN: ἡμεῖς 
δὲ omisso ἐνταῦθα A || 6 ἐν συµµετρία καὶ 
B: συμμετρία μὲν A cf. Prol. p. 242 ! || καὶ 
ἐπὶ τὸ φυσικὸν µέρος coni. Usener || 7 γω- 
ρήσομεν om. A || καὶ περὶ τούτων εἰ λέχοι 
om. BN. xal—ei λέχοιεν οἱ τοῖς πᾶσι ῥᾳδίως 
ἐπιτιμῶντες ἡμῖν πάνυ κτλ. tentavit Usener. 
τοὺς πᾶσι ῥᾳδίως ἐπιτιμῶντας coni. cens. 
Lips. || 8 δυνατὸν AB: corr. D || λέγει -- 
νοµίζοµμεν ex B accesserunt: in A omissa 
sunt propter νοµίζοµεν iteratum || 9 σπου- 
δάξοµμεν B: corr. Usener || ἀνεπίφθονον cf. 
p. 599, 13. || 10 καθιστάναι om. B quia 
ὑπάρχειν ἀπό τε τῶν τὰ πρῶτα τῶν xarà 
φιλοσοφίαν ex v. ll post ἑμφανή trans- 
vecta sunt || interpunxi post καθιστάναι, 


vulgo post μαβοῦσιν || πρῶτα A: πρῶτον 
B || ὑπολάβοιμεν B: ὑπολάβωμεν A: ὑπο- 
λαμβάνοµεν D || 11 ῥαστώνης B: pacto su- 
perscripto ν Α || ὑπάρχει --φιλοσοφίαν hic 
om. possuit v. 10 B || φυσιολογίαν perperam 
D || 129 λαμβάνοντε Α: περὶ τούτων διαλαµ- 
βάνοντες B: corr. Usener || τῶν οὖν scripsi: 
tolvov AB || πρότερον om. B || quae secuntur 
cf. cum Sexti Pyrrh. H. III 1 (Prol. p. 248) | 
τῶν τε D: τε καὶ AB || 19 αἰτίων ante ἠργμέ- 
vov add. B || ἠγμένων A || ταὐτὰ correxi: 
τούτοις AB. ὡσαύτως voluerat Usener || εἰκό- 
τως cf. p. 606, 16 || 14 distinxi post ἁρμόττειν, 


T 4 
D post διανοηθέντες || νοµίζομεν αἱ πρὸ τοὺ & 
A: νοµίζοµεν xal πρὸ τούτου ἀρχὴν B: corr. 
Usener. de νοµίζοµεν — ποιεσθαι cf. Prol. 
p. 257 || 15 ὡς D: πρὸς AB || 16 ἐστὶ θεός 
A: τὸν Üeóv εἶναι Β || καὶ vov µοι ὡς 
ἡμῖν ποιητής A: correxi: οὕτω xal vov ἡμῖν 
ποιητέον B: a quo mundus excogitatus est 
N, similiter D xol χόσµου ὡς εἰπεῖν ποιη- 
τής || 17 οὐχ ὁμοίως B (ut coni. D): οὐ 
κόσμου Α || 18 περὶ ταύτης AB (ut coni. D): 
vulgo παρὰ ταῦτα || 19 περὶ δὲ μορφῆς Α: 
περὶ µορφῆς δὲ B: corr. D 


GALENI HISTOR. PHILOS. 16. 17 


609 


θρωπόμορφον τοῦτον ὑπέλαβεν. Οἱ Στωικοὶ δὲ ió(ay μὲν ἰδέαν οὐκ ἔχειν 
διηνεχῶς, πνεῦμα δὲ πυρῶδες ὁμοιούμενον πᾶσι ῥᾳδίως, ol; ἂν προσρυῇ. 
τόπον δὲ κρατεῖν ὠρισμένον xal χινεῖσθαι μεταβατικῶς µόνον Ἐπίκουρος 


αὐτὸν εἰπεῖν ἐπεχείρησεν. 


oi δὰ Στωικοὶ ἔμφυτον μὲν ἐπὶ πάντων διή- 


5 χειν, ὁμοιούμενον δὲ ἑχάστῳ χινούµενον xal µεταλλάττον. προνοεῖν τε τῶν 
ἀρχομένων κατ ἀρετὴν ot ὠτωιχοὶ [διοιχητιχὸν] τὸν ἢεὸν εἰρήχασι. μηδενὸς 
ób τῶν ἁπάντων ἐπιμέλειαν ἔχειν Ἐπίκουρος διισχυρίζεται λέγων τὸ 


paxdptoy xal ἀδιάφΏαρτον οὔτ αὐτὸ πράγµατα ἔχειν οὔθ) ἑτέρῳ παρ΄έχειν. 


bed 


42 


ἀγαθὸν δὲ πᾶσιν ἀνδρώποις τὸν Oeby διατελεῖν Πλάτων ὑπείληφεν xal πάντων 
10 συλλήβδην τῶν χατὰ τὸν βίον καθηγητιχὸν T οὐχ ἄλλον vevópixev. 


Τὸν χόσµον oi μὲν γενητὸν εἶναι νοµίσαντες τὸν θεὸν ἔφασαν γενονέναι 
τούτου δηµιουργόν. ἀλλ oi μὲν Ἱενητὸν εἶναι συγχεχωρηχότες οὐχ ὁμοίως 
περὶ τοῦ τέλους χεχρίχασι. αλλὰ Πλάτων μὲν ἀνώλεθρον εἶναι νομίζει 

15 χαὶ ἀθάνατον διὰ τὴν εὐταχνίαν τοῦ πεποιηχότος. Στωικοὶ δὲ φθορᾶς 
ἐπιδεχτικὸν εἶναι (xal) διὰ πυρὸς Ἠίνεσθαι τούτου τὴν µεταβολὴν εἰς τὸ 
ἄπειρον χεοµένου χατά τινα χρόνον τῆς ὕλης ἀναπαυομένης xal τῆς ἑνερ- 
deas λῆξιν λαμβανούσης. αὖθις δὲ τῶν ὄντων ἀνανεουμένων ἐκ πυρὸς xal 
µεταβαλλόντων χατ ἀρχὰς εἰς τὴν τῶν ἄλλων στοιχείων φύσιν xal πάλιν 

30 συγχρινοµένων xal σωματοποιουµένων ὑπὸ τοῦ Όεοῦ xal τῶν πάντων 


2 προερρύη A: mpoatpo B: corr. D || 3 
κρατεῖ B || µόνον scripsi: piv A: om. B 
ef. p. 615,9 || 4 εἰπεῖν om. B || δὲ post Στωι- 
xol B || ἐμφύτως δὲ ἐπὶ τὸ διήχκειν B || διὰ 
πάντων veri similiter Charterius || 5 µεταλ- 
λάττιιν AB: correxi, cf. Αδε. I 6 1 Τ 19 || dpyo- 
µένων dilucide AB cf. Sext. P. H. III 5: 
legebatur ἁπτομένων cf. Prol. p. 248 || 
6 διηγητιχὸὀν AB: corr. Charterius. de- 
levi. ἀρετήν. οὗτοι καθηγητικὸν coni. Use- 
ner || 7 δὲ ἰσχυρίζεται AB: corr. Usener 
qui post εἰρήκασι distinxit || λέγων A: 
λέγειν B. | Sextus ἄφθαρτον || 8 αὐτῷ B | 
ἔχειν om. B || οὐδ B || 9 παρέχον B | 
ἀγαθὸν vulgo prioribus continuatur et post 
διατελεῖν interpungitur || διατελεῖν τὸν θεὸν 
Πλάτων $' B: recte Α || ὑπείληφε A: 
ὑπείληφε B || 10 χαθηγητιχκὀν Α: καδη- 
γητὴν B || οὐκ ἄλλον corruptum: o05' ἄλλον 
αἴτιον νενόµιχε amicus censoris Lips. καθη- 
γητικὸν xaÀov Bernays. ipse χαθηγητικὸν 
xai αἴτιον verum existimo expressum ex 
Plat. ep. VI 328p xai τὸν τῶν πάντων 
θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων xal τῶν µελ- 
λόντων τοῦ τε ἡγεμόνος xal αἰτίου πα- 


Diels, Doxographi graeci. 


τέρα Χύριον ἐπομνύντας. χαδηγητικός scri- 
ptori a Galeno excerpto proprium (cf. p. 611, 6 
τὴν ἀρχὴν καθηγητιχὴν πάντων εἶναι vo- 
µίζουσιν) || vevóptxe B: νενέµηχεν A 

11c.17 continuant priori capiti AB cf. Prol. 
p. 249 || 12 νοµίσαντες — 13 εἶναι om. B || 
18 d)Àot μὲν A: corr. D || οὐχ ὁμοίως B: οὐκ 
ὠμοῖς A || 14 μὲν om. B || ἀνώλεθρον αὐτὸν 
εἶναι B || 15 οἱ στωιχοὶ B j| 16 xat add. ed 
Ven. 1525 || eic ἄπειρον B || 17 xai τινα ABN: 
corr. D ex exemplo Bonn. || ἀναπαυομέ- 
vic vix sanum. potest fuisse ἀνακαιομένης 
sive ἀναλυομένης || τῆς ia A: ταῖς émt- 
[ela B: correxi cf. Antonin. IX 21 évep- 
Ἱείας ἀπόληξις [ibid. βίου λῆξις] | 18 λῆξιν 
A: λῆΏψιν B || ἀνανευομένων ΑΒ: . renovari 
N: corr. D ex exemplo Bonn. || 19 µετα- 
βάλλον AB: corr. Charterius || κατ ἀρχὰς 
(statim?) vix aptum. desidero ἐξ ἀρχῆς (de- 
nuo), cf. p. 614,14. &r' ἀρχῆς coni. Use- 
ner || πάλιν A: πάντα B || 20 συγκρινόµε- 
vov xal σωματοποιούµενον Α: συγχρινόµενα 
xal σωματοποιούµενα B: corr. Charterius || 
xal τῶν πάντων B: xal τὰ πάντα A 


99 


610 


ἐχ νέας χοσµοποιουµένων. 


GALENI HISTOR. PHILOS. 17. 18 


xal οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ὑπολαμβάνοντες εἶναι 


τὸν Ὀεὸν τῶν ἁπάντων δημιουργὸν αὐτῷ µόνῳ τὴν αἰτίαν τῶν γιγνοµάνων 


προσάπτειν ἐπιχεχειρήχασι. 


Πλάτων δὲ xai τὰς ἰδέας εἰσήγαγεν, aic ἴσα 


0 μὲν ἀπεργάσασθαι δύναται. εἰσά|γουσι δὲ καὶ τὴν ἄποιον ὕλην, ὅσοι οὐχ dv toa 


τὰ xaÜ' ἕχαστα συντελεῖσθαι διδόασιν, ἀλλὰ T ταύτης τε ὑπ αὐτῆς τὰ ἀπη- 


τελέσµατα γίγνεσθαι. 


νι 


18 


Καὶ περὶ μὲν τῆς ὁδραστιχῆς αἰτίας ἐπὶ τοσοῦτον. διεξελθεῖν δ) ἂν 


etm χαιρὸς xal περὶ τῆς ὑλιχῆς. 


oi φυσικοὶ περὶ ταύτης εἰπόντες εἶναι 


μὲν ἀρχὴν ὑλιχὴν ἅπαντες ὁμοίως δεδώχασιν, ob μὴν ἅπαντες εἶναι τὴν 1 
αὐτήν. ἀλλὰ Φερεχύδης μὲν 6 ᾿Ασσύριος γῆν εἶναι ταύτην ἐνόμισε, 
θαλῆς δὲ ὕδωρ, Αναξίμανδρος δὲ τὸ ἄπειρν, ᾽Αναξιμένης δὲ xai 
Διογένης 6 Ἀπολλωνιάτης ἀέρα, müp δὲ Ἴππασος 6 Μεταποντῖνος, 
Ἑβνοφάνης 0' 6 Κολοφώνιος γῆν xal ὕδωρ. ππων δὲ 6 Ῥηγίνος πῦρ 
xal ὕδωρ, Οἰνοπίδης δὲ ὁ Χῖος πῦρ xal ἀέρα, Ὀνομάχριτος δὲ ἐν τοῖς v 
Ὀρφικοῖς γῆν xal πῦρ xal ὕδωρ, οἱ Στωιχοὶ δὰ τέσσαρα στοιχεῖα γῆν xai 
πῦρ xal ὕδωρ xal dépa, Ἀριστοτέλης δὲ τούτοις προσέθηχε xal τὸ χυ- 
χλοφορητιχὸν σῶμα. Ἐμπεδοχλῆς δὸ τέτταρσι στοιχείοις προσήγαγε (φιλίαν 
xal γεῖκος), τῶν μὲν τεσσάρων στοιχείων ὑλικῶν ὄντων (xal) τῆς φιλίας 
34 ταῦτα συγκρινούσης, τοῦ δὲ ve(|xouc διαλύοντος xal διαχρίνοντος Δημό- » 
χριτος δὲ xal Ἐπίχουρος τὰς ἀτόμους ἀρχὰς πάντων νοµίζουσιν, Ἡ ρα- 
κλείδης δὲ ὁ Ποντιχὸς xal ᾿Ασχκληπιάδης ὁ Ειθυνὸς ἀνάρμους ὄγχους 
τὰς ἀρχὰς ὑποτίθενται τῶν ὅλων, Αναξαγόρας δὲ ὁ Κλαζομένιος τὰς 


1 ix νέας A: ἐκ νέου B || κοσμοποιουµένων 
B: κοσμοποιούµενν A | πάντες A: om. 
BN || 2 τῶν ἁπάντων B: τὸν ἁπάντων A || 
9 ἐπιχειρήκασι AB: corr. Charterius || πλά- 
των ed. princ.: πάντων Α: πάντα B: alü 
N || εἰσήγαγεν A: εἰσήγαγον B || elc ὅδα 
μὲν AB: corr. Usener || 4 ὕλην ὡς οὐκ 
ἄνισα AB: corr. Usener || 5 Exacta A: ἑαυτὰ 
B || ταύτης τε ὑπ᾿ αὐτῆς A: ταῦτά τε br 
αὐτοῦ D: ταύτης τε xal ὑπ αὐτῆς coni. 
Usener 

1 cum ο. 18 cf. Sext. P. Η. II130—32. cf. 
Prol. p. 249 || 8 ὁραστικῆς διεξελθεῖν ἂν εἴη 
καιρός. οἱ φυσιχοὶ Χτλ. À: cetera accesserunt 
ex B | 9 οἱ χυνιχοὶ A: corr. D || οἱ 
φυσιχοὶ — εἰπόντες interiecto titulo περὶ τοῦ 
ὑλιχοῦ αἰτίου om. B || 11 ἀσύριος ΑΝ: ἀσύ- 
ραος B. eodem errore vocatur Assyrius 
ap. August. Ep. 3 ad Volusianum. de forma 
et commutatione huius nominis cf. Noeldeke 
Herm. V 443 || 12 τὸ ἀὴρ A: corr. Charte- 


rius. τὸ &retpov — 12 Ἀναξιμένης δὲ om. B || 
13 ὑπασία BN: ἱππείας A || µεταπόντις 
A: πόντις BN || 14 post mop xal ὕδωρ 
add. χαὶ ἀέρα (statim expunctum) A: om. 


Ó 
B || 15 oivoni A ita scriptum ut οἶνο- 
πίων (quod habent edd. et B) legi possit: 
Imopion N || 6 (om. B) $»póxpre δὲ 
ἐν τοῖς σοφικοῖς ABN nisi quod B συ- 
φιστιχοῖς effnxit, quod ante D in edd. 
quoque legebatur || 16 ὕδωρ A : ὕδωρ xal ἀέρα 
ex v. 17 B: aerem ignis loco nominat N || 
16 χυκλοφορητικὸν Sextus cf. p. 618,21: 
χυχκλοφοριχὸν AB || 18 τέτρασι A || φιλίαν 
καὶ νεῖχος add. Charterius || 19 μὲν om. 
B || καὶ add. D || φιλοσοφίας B || 20 
συγχρινούσης ταῦτα B || 21 ἀρχὰς εἶναι BN |i 
22 post xal add. ὁ A || ἀνόρμους AB || ὄρους 
B || 23 ὑποτίθενται B: ὑποτιθένες A || 


τῶν ὅρων A: τῶν ὡρῶν B: corr. ex Bonn. 


GALENI HISTOR. PHILOS. 18. 19. 20 


611 


ὁμοιομερείας, Διόδωρος δὲ ὁ Κρόνος ἐπιχεχλημένος ἁμερῃη xal ἑλάχιστα 
σώματα, Πυδαγόρας δὲ τοὺς ἀριθμούς, οἱ μαδηματικοὶ δὲ τὰ πέρατα 
τῶν σωμάτων, Στράτων δὸ ὃ φυσιχὸς προσωνοµασµένος τὰς ποιότητας. 


19 


5 Αρχὴν δὸ xal αἰτίν cvwà; μὲν φήθησαν μηδὲν ἀλλήλων διαφέρειν, 
τινὰς δὲ τὴν ἀρχὴν χαθηγητιχὴν πάντων εἶναι νοµίζουσιν οὐκ αἰτίαν οὖσαν 


τοῦ παντὸς ἀποτελέσματος. 


τὸ δὲ ἂν ἑχάστῳ πρῶτον εἶναι δοχκοῦν τὸ 


αἴτιον ἡγήσαντο χαθεστάναι, δι ὃ Ἰίγνεται τὰ ἀποτελέσματα. αἴτια δὲ 


ὑπέθεντο τέσσαρα. προχαταρχτικόν, ὃ πεποιηχὸς | παραµεµένηχεν, καὶ (συν- 


10 Εχτικόν), οὗ παρόντος τὸ ἀποτέλεσμα πάρεστι xal παπαυµένου παρενήλλαχται 
xal αὐξομένου el; ἐπίδοσιν πρόεισι xal µειουµένου ἑλαττοῦται, (τὸ δὲ) συναί- 
τιον ὑπάρχειν ἔφασαν, ὃ τὴν ἴσην δύναμιν συµβάλλαται πρὸς τὸ ἀποτέ- 
λεσµα ὡς ἐπὶ τῶν ἀροτιχῶν βοῶν, συνεργὸν δὲ δοχεῖ τὸ μιχρὰν ῥοπὴν πρὸς 
τὸ ἀποτέλεσμα εἰσάγον ὡς ἐπὶ δυοῖν δοκὸν ἅμα φαρόντων δυσχόλως καὶ 


16 ῥᾷον οἰσόντων, εἰ τρίτος ἐπιγίνοιτο συνδιακουφίζων. 


20 περὶ φύσεως. [Partim ex Plut. pl. phil. I12 et 303] 


Φύσιν τινὲς εἶναι λέγουσι πνεῦμα ἔντεχνον ὁδοποιητιχόν. 


ἄλλοι δὲ 


τὴν τῶν σωμάτων σύγκρισιν εἶναι xal διάχρισιν τὴν φύσιν ὑπολαμβάνουσιν. 
Ἀριστοτέλης δὲ ἀρχὴν κινήσεως xal ἠρομίας εἴρηχεν, ὡς πρῶτόν ἐστι, 
30 xal οὐ xatà συμβεβηχὸς γεγενῆσθαι νοµίζει. φυσιχὰ δὲ εἶναι λέγει τὰ περὶ 


τὸν dépa, φυτὰ (da xal τὰ τοιαῦτα. 


2 τοὺς ἀριθμοὺς B: τοῦ ἀριθμοῦ A || οἱ 
B: om. A || ὃ προωνοµασµένας AN: προωνό- 
pace B: corr. D 

4 insceribit B περὶ ἀρχῆς xal αἰτίας || 5 
μὲν om. B || ἀλλήλων B: ἄλλων A || 6 τινὲς 
μὲν AB: corr. I. Camerarius || 7 ἐπιτελέσ- 
patoc^ τῶ δὲ AB: corr. D [| iv &xácto A: 
ἑχάστω B || δοχοῦν om. B || 8 χαθεστᾶναι 
ἡγήσαντο B: ἡγήσατο χαθιστάναι Α || αἰτίας 
AB || quae sequuntur in Sexto Ἱ. c. ITI 15. 16 
similiter compilata sunt unde plurima correxit 
D || 9 τέσόαρας AB || el καταρχτιχὴν B: εἰ 
χαταρχτικός A || 6 πεποιηχὼς A : ὅπερ πεποιη- 
χός B || συνεχτικὸν add. D || 10 οὗ B: οὐ 
A. || πεπαυµένου A : πεπαυµένον B || 11 αὖξο- 
µένου A: αὐξανόμενον B || ἡ ἑλάττω τὲ A: 
ἑλάττοσε B: fortasse ἠλάττωται cf. παρενήλ- 
λαχται || τὸ δὲ add. D || 12 ἔφασαν ὑπάρ- 


ystv 9 B: ὑπ. ἔφαδαν ἀπὸ A || 18 συρεργεῖν 
A || 14 ἐπὶ δυοῖν δοχὸν B: ἐπιδεῖν δοχεῖν 
c 
compendiose A || ἀμφοτέριν 6 A: ἀἆμφο 
7| B: dpa corr. D, φερόντων  Heimsoeth || 
xal A: ἡ B || 15 oloóvtov A: οἴσονται B || 
3) τρίτος ἐπιγείνετο (sic) A: καὶ τρίτος ἐπήγετο 
B: corr. Usener 
17 τινὲς Stoici cf. Diog. VII 156 || λέχουσι 
B: λέχουσ A || 18 cópxptotv. Aldina 1525: 
εἴσχρισιν AB cef. p. 610, 20 et Anaxagorae 
sententia apud Plut. 1302 p. 326,22 || 19 
ἀρχὴν B: ἀρχήν τε A || xai ἠρεμίας B: 
om. A || εἴρηκεν οκ ἠρεμίας ἐν corruptum 
dixit D ut scribendum esset cum Plut. 112 
ἐν ᾧ πρώτως κτλ. || 20 νοµίζων AB: corr. D | 
δὲ om. B !| ante λέγει est. δοχεῖ statim de- 
letum B || τὰ περὶ B: 4 (τὴν) παρὰ A 
39* 


012 


GALENI HISTOR. PHILOS. 21. 22. 23 


245 21 περὶ διαφορᾶς στοιχείων «xal ἀρχῆς. [Plut. I 2] 


Τῶν ἀπὸ Ἰωνέας φιλοσόφων οὐδὲν διαλλάττειν αὐτὰ νοµιζόντων 
Πλάτων πλεῖστον διενηνοχέναι ταῦτα χέχριχε τῆς ἀρχῆς. xal γὰρ οὐδὲν 


εἶναι πρότερον, dq' οὗ Ἰεννᾶσθαι ταύτην. 


συµβέβηκεν δὲ στοιχείων 


προτέραν εἶναί τιν ἀθιδη xal ἄμορφον οὐσίαν, ἣν oi μὲν ἄποιον ὕλην, ol 5 


346 δὲ ἐντελέχειαν xal στέρησιν ὀνομάζουσυ. 


ἔτι δὲ τὰ μὲν | στοιχεῖα εἶναι 


σύνθετα xal ἀποτελέσματα, thvT8. ἀρχὴν οὐδέτερον τούτων ὑπάργχειν. doct 
εἰχότως 6 Πλάτων τὴν ἐν τούτοις παραλλαγὴν κατειληφὼς ἀποφαίνεται. 


22 περὶ κινήσεως. [α Sext. P. Η. III 64sqq.] 


Τὴν χίνησιν σχεδὸν τῶν φιλοσόφων πάντες οἳ ἀκριβέστατοι Ἰίνεσθαι 10 


νοµίζουσιν. 


εἶναι γὰρ τὴν μὲν τοπιχὴν µετάβασιν, ὅταν ἀπὸ τόπου elk 


ἩΤ τόπον ἕτερον φαίνηταί (τι) μετα[βαῖνον, τὴν δὲ φυσιχήν, ὅταν T, ἕτερον ἐξ 
ἑτέρου Ἰιγνόμενον, ἀποφαίνονταί τινες. τρίτον δὸ τὴν γένεσιν, ὅταν ἐξ οὐχ 
ὄντων Ὑάνηταί τι. τὴν δὲ φθοράν, ὅταν ἐξ ὄντος πρὸς τὸ μὴ εἶναι χα- 
διστῆται, χαθάπερ ἐπὶ τῶν ἀπογιγνομένων ζφων, τὴν δ᾽ αὐξητικήν, ὅταν 16 
ἀπὸ βραχέος τι πρὸς τὸ μεῖζον προίῃ. τὴν δὲ µειωτιχήν, ὅταν ἐκ μείζονος 
βραχύνηταί τι xal πρὸς τὸ ἔλαττον µεθαρμόζηται. 


23 περὶ σωμάτων. (cf. Sext. P. H. III 38sqq.] 


Σῶμα τινῶν ὑπολαβόντων τὸ οἷόν τε ποιεῖν ἢ πάσχειν, ἕτεροι τὸ τριχῇ 
διαστατὸν μετὰ ἀντιτυπίας τὸ σῶμα χαθεστάναι φασίν. εἶναι μὲν γὰρ σημεῖον, 30 
οὗ µέρος οὐδέν, ἐπιφάνειαν δὲ τὸ µήχους xal πλάτους µετέχον, τοῦτο δὲ 


2 τῆς ἰωνίας A || οὐδεὶς διαλλάττει αὐτὰ 
νομίζει, Πλάτων δὲ B: sequor A | 3 διενη- 
νοχέναι ταῦτα B: διενήνοχεν ἀλλὰ ταῦτα A || 
τῆς ἀρχῆς B: τῆς μὲν ἀρχῆς A || 4 ἀφ᾿ fx 
AB: corr. D || ταύτην comp. A: ταῦτα B || 
post συµβέβηχκεν (sie AB) distinxit et add. τῶν 
D || 5 πρότεραν A: πρότερον B || τι) Usener: 
τὴν AB || deó5 A: ἄδηλον B || ὕλην B: 
ὕλην elvat A, ὕλην, ἔνιοι δὲ coniecerat Usener || 
6 εἶναι corr. D: εἰ μὲν A: οἱ μὲν B | 
1 οὐδετέραν AB: corr. Sauppe || 8 παραλ- 
λαγὴν A: πᾶσαν ἀλλαγὴν B 

11 elvat D: ei A: ἡ B || μὲν A: om. B || 
ἀπὸ τούτου ---15 Ἱένεσιν ὅταν om. BN || 12 
τι add. D || µεταβαίων Α || ὅταν εἰς A: 
corr. D || 14 γένηται τις. τὴν διαφθορὰν A: 
ένηταί τι. τὴν δὲ φύσεως B: corr. D |; xa- 
δίσταται AB: corr. D || 15 ὅταν B: om. A || 
16 προίεται AB: procedit N: correxi cf. 


p. 611, 11 || 17 βραχύνηται Α: βραχύνεται B || 
πρὸς τὸ sic AB || µεθαρμόζηται B: µεθαρ- 
µόζεται A 

18 σωμάτων A cf. Plutarch. de Plac. I 12 
p.318438: σώματος B || 19 τὸ εἴτε ποιεῖν 
εἴτε πάσχεν ΑΒ quod B addito δυνά- 
µενον suo marte interpolavit cf. Sext. l.c. é& 
quo est agere et pati N: corr. D || Sextus adv. 
phys. I 366 Stoicis et Pythagoreis hanc de- 
finitionem tribuit || 90 τὸ A cf. p. 611, 7: om. 
B || definitio geometrarum est cf. Euclid. 
el. I def. 1—5. Cic. Acad. pr. Π 116 Heron. 
defin. 2. 3. 9. p. 7 sq. Hultsch. Laert. VII 135|| 
21 post οὐδὲν in Sexto est: γραμμὴν δὲ µῆκος 
ἁπλατές, unde Sauppe γραμμὴν, δὲ τὸ µῆχος 
μὲν ἔχον, πλάτος δὲ οὐδέν intercidisse suspi- 
catur || ἐπιφάνια AB: recte Ν {| µήχους 
καὶ πλάτους µετέχον Α: μµῆκος xal πλάτος 
ἔχον Β 


GALENI HISTOR. PHILOS. 23. 24 


613 


ὑπόταν xai βάθος προσλάβη, σῶμα νοµίζουσιν εἶναι. τινὲς δὲ τὰ πέρατα 


σώματα εἶναι ὑπειλήφασιν. 


. 24 περὶ ψυχῆς. 254 


Πολλὴν μὲν ἔστιν εὑρεῖν παρὰ τοῖς προτέροις ἀντίρρησιν περὶ τῆς 


ο 


ψυχῆς γενοµένην, ἀλλ ὅμως ἵνα μὴ τὸν τῆς εἰσαγωγῆς τρόπον ὑπερβαίνειν 


δοχῶμεν, τὰ πᾶσιν εἱρημένα περὶ ταύτης διεξιόντες, ὅσα τοῖς ὀνομαστοτάτοις 
εἱρῆσθαι περὶ ταύτης νοµίζοµεν, ὡς ἐν βραχέσι πειρώμεῦα λέχει. φψυχὴν 
τοίνυν οἱ μὲν πνεῦμα παντὶ τῷ σώματι περιχείµενον ὅπου μὲν μᾶλλον, ὅπου 
δὲ ἧττον νοµίζουσιν εἶναι (οὗτοι δὲ οἱ περὶ τὸν ᾿Ασκληπιάδην εἰσίν), 


(0 ἄλλοι ὃξ δύναμιν δι ης ζῶμεν. 


οἱ δὲ κινήσεως ἀρχὴν πάντων τῶν τι- 


νοµένων τε xal τῶν ὄντων. Ἐπίχκουρος δὲ τὸν ἐφελχόμενον ἔξωῦεν dépa 
διὰ τῆς εἰσπνοῆς την φυχἠν ὑπέλαβεν. τὴν δὲ οὐσίαν αὐτῆς οἱ μὲν ἀσώ- 
µατον ἔφασαν, ώς Πλάτων, οἱ δὲ σῶμα  συγχινοῦν, ὡς Ζήνων xal οἱ 


ἐξ αὐτοὺ. 
1 


ο 


πνεῦμα γὰρ εἶναι ταύτην ὑπενόησαν xal οὗτοι. 
ψυχἠν 6 Ἐπίχουρος | καὶ Διχαίαρχος φήδησαν, ἀθάνατον δὲ Πλάτων 2:5 


Ὀνητὴν μὲν 


χαὶ οἱ Στωιχοί. ἀλλ 6 Πλάτων ἀεικίνητον xal οὐδέποτο διαφθαρησο- 


μένην. 


οἱ Στωικοὶ δὲ xaÜ' ἑχάστην τοῦ χόσµου μεταβολὴν διαµένειν 


ἀθάνατον, ἕως ἂν (1) fj τοῦ xócpou µεταβολὴ συστᾶσα x * x xal ταύτην 
τυχεῖν διαφθαρΏναι. τοῖς δὲ σώμασι συνδεῖσθαι νοµίζουσιν οἱ μὲν αὐτο- 
20 φυεῖς T Ἱχούσας ἐγκρατεῖς οὔσας [dote ταύτας πασχούσας τῷ ἐπιδυμεῖν] 


Ι xai βάθος scripsi: μέγεθος BN: µεχέθους A 

4 μὲν οὖν B || 5 ἵνα BN (ut coni. D): 
εἶναι Α cf. Prol. p. 242! || 6 δοχῶμεν BN 
(ut corr. D): δοχεῖν piv A || τὰ xàotv AN: 
πάντα τὰ B || 7? νοµίζουσιν B || πειρώµεῦα 
A: πειράσοµαι B: conabimur N || 8 περι- 
κείµενον B i.e. tolum corpus circumdans: 
παραχείµενον À : παρεγχείµενον D || 9 εἶναι νο- 
µίζουσιν B || 10 πάντων τῶν B et compend. 
A || 11 ἔξωθεν AN: om. B || 12 εἰσπνοῆς 
Α: ἀναπνοῆς B || αὑτῆς B: anime N: ταύ- 
την Α || αἰσώματον A || 19 σῶμα συγκινοῦν 
B: corpus simul secum movens N: σώματα 
χινεῖν À: sententia non certa ratione restitui 
potest. Wachsmuth ex N coni: σῶμα σώματα 
dpa κινοῦν, similiter Usener σῶμα τὰ σώματα 
χινοῦν. tentabam etiam σῶμα αὑτὸ χινοῦν se- 
cundum Plat. Phaedr. p. 245 c (duy) τὸ αὑτὸ 
κινοῦν, sive σῶμα dE ἑαυτοῦ χινούμενον cf. Ps. 
Gal. def. med. 30 κατὰ δὲ τοὺς Στωιχοὺς σῶμα 
λεπτομερὲς ἐξ ἑαυτοῦ κινούμενον. Cleanthie 
erat σῶμα σώματι (συμπάσχει) Cleanth. fragm. 
coll. Wachsmuth p. 13. cf. Iamblich. ap. 
Stob. ecl. I p. 80 H. τὸ συγκεκραµένον τοῖς 


σώμασν ὥσπερ οἱ Στωικοὶ λέγουσιν. || 156 
D: ὡς ABN || δίαρχος AB: Diocles N: 
corr. I. Camerarius collato Cic. Tusc. I 
31 77. plane eodem modo Dicaearchi nomen 
deformatum est p. 639,97 || post δὲ add. 
ὡς B || 18 1j addidit D potest tamen verbum 
una cum ceteris lacuna post costdoa ab- 
sumptum esse || συστᾶσα A: συμβᾶσα B || 
19 τυχὸν AB: tunc autem et hanc contingere 
corrumpi N unde huic scriptori talia tri- 
buas: τότε xal ταύτην τυχεῖν διαφθαρῆναι. cf. 
Didym. fr. 39 p. 471, 20 et Plut. n. posse 
suaviter c. 31 p. 110Το ol τὰς Φυχὰς dvo 
λέθρους εἶναι διανοούμενοι xal ἀφθάρτους 1) 


 paxpác τινας χρόνων περιόδους vov μὲν ἐν τῇ 


γῇ νῦν δ᾽ ἐν οὐρανῷ περιπολούσας, ἄχρις οὗ 
συνδιαλυθῶσι τῷ χόσµμῳ μετὰ τοῦ ἡλίου xal σε- 
λήνης εἰς πῦρ νοερὸν ἀναφθεῖσαι || συνδεῖσθαι 
ef. Bernays Dialog. d. Arist. p. 24. 144 || 20 
ἡχκούσας BN : fjxouotv A : fortasse xat ἐκούσας. 
καὶ κινήσεως putabat D || ὥστε — ἐπιθυμεῖν 
tanquam  periphrasis initium recidi. ὥστε 
ταὐτὰ πασχούσας τῷ (σώματ) ἐπιθυμεῖν ten- 
tabat D 


614 


GALENI HISTOR. PHILOS. 24 


ἠθονῶν τῶν διὰ τῶν σωμάτων αὐταῖς προσγινοµένων. οἱ δὲ χατὰ θεὸν 
ἐγγίνεσθαι τοῖς σώμµασι βουλόμενοι μηδὲν τῶν στοιχείων ἀργὸν μηδὲ ζῴου 


ἅμοιρον εἶναι διὰ τέλους. 


ἐξαμαρτάνειν δὲ τὰς φυχὰς οἱ μὲν αὐτεξουσίους 


οὔσας xal διὰ τὰς σφετέρας ἐπιθυμίας ἐπὶ τὸ πλημμελὲς τρεποµένας' τῶν 


Ἱδέων γὰρ οὔσας ὀρεχτικὰς διὰ την σωμάτων χαχὴν ἕξιν μηδὲν διωθεῖσθαι 


τὰς φαυλοτάτας τῶν ἁτοπωτάτων εἶναι νοµιζοµένων. οἱ δὲ χαθ εἵμαρ- 
µένην πάντα συµβαίνειν νοµίσαντες xal τὴν φυχὴν ἀπροαιρέτως τοῖς πληµ- 


µελήμασι περιπίπτειν ὑπολαμβάνουσι. 


διδόναι δὲ δίκην τὰς πονηροτέρας 


256 τῶν σωμάτων ἁπαλλαττομένας ὁ Πλάτων οἴεται xal τὰς | ἄμεινον βεβια- 


χυίας ei; Üeby ἀναπέμπεσθαι xal τοῖς ἄστροις ἐγκαταλέχεσθαι. 


Στωιχοὶ 10 


δὸ τούτων οὐδὲν προσίενται, ἀλλ᾽ ἐπειδὰν ἀποχωρισθῶσι τῶν σωμάτων 
φασὶ τὰς ἀκρατεστέρας xal τῶν ἡδέων ἐπιθυμητικὰς ad) [ἐφιεμένας τῶν 
διὰ τῶν σωμάτων ἡδονῶν προσγιγνοµένων] ἐγκαταδύεσθαι πάλιν τοῖς σώ- 
µασιν ἐξ ἀρχῆς xal µηδέποτε παύεσθαι τούτοις περιπιπτούσας, ἕως ἂν 
παιδεύσεως τῆς προσηχούσης τύχωσι χαὶ τῶν χαλῶν εἰς γνῶσιν ἀφιχόμεναι 15 
χρηστὸν ἕλωνται βίον xal μετὰ τὴν διάλυσιν xal τὴν ἀἁπαλλαγὴν τοῦ 
σώματος καθ αὑτὰς T διαφανεῖς σπουδαίων δεοµένων ἰδέας µετελθούσας τὰς 
ἀγαθὰς χαὶ μετὰ ταῦτα διὰ παντὸς οὔσας ταῖς πἄλαι οὕτω διαχειµέναις. 


2 βουλόμενοι A : βουλοµένων B || ἀργὸν AB i. e. 
sine animae motu, nisi ἄφυχον praestat || ἔξω 
6v ἄμοιρον À : ἔξω ὧν ἄμεινον B: correxi (Giov 
praeiverat Usener) cf. Alcinoi [rectius Albini] 
isag. 15 εἰσὶ δὲ χαὶ ἄλλοι δαίμονες... xa9' 
ἕκαστον τῶν στοιχείων .. . ὡς μηδὲν χόσµου 
µέρος φυχῆς ἅμοιρον εἶναι μηδὲ ζφου 
κρείττονος δνητῆς «φύσεως Achill. (δαρ. 
p. 1344 Pet. ἄτοπον δὲ τὸ κχρεῖττον πάντων 
τῶν στοιχείων ζφων ἅμοιρον εἰπεῖν v. A&t. 
de Plac. IV 201 et Hipp. 1222 p. 572,1 || 3 
αὑτεξουσίους B: αὑτεξουσίας A || 5 διὰ τὴν 


T τ 

τοὺ κατέξιν A: διὰ τὴν 100 κάθιξιν B: 
propier horum adeptionem Ν (qui διὰ τὴν 
τούτων µέθεξιν legisse videtur): σωμάτων 
scripsi, xax? ἕξιν corr. Usener cf. Posidon. 
ap. Gal. de Plac. Hipp. et Plat. p. 442, 7sqq. 
inprimis 14 ὡς τῶν παθητικῶν κινήσεων τῆς 
ψυχῆς ἑπομένων del τῇ διαθέσει τοῦ σώματος || 
5 διωθεῖσθαι A: διαδεῖσθαι B: non verentur 
[μηδὲν αἰδεῖσθαι] N: sensus: animas tucun- 
da ezpetentes propter malum corporum ha- 
bitum pravissimam quamque nihil eorum quae 
absurdissima iudicantur reicere.. διωθεῖσθαι 
ef. Plutarch de virt. moral. 6 p. 4465 Plat. 
epistul. 13 p. 363s || φαυλότητας B || 7? 
νοµίσαντες συµβαίνειν B cf. v. 8 || 8 περιπίπτειν 
ὑπολαμβάνουσι AN: ἐπισυμβαίνειν νοµίζουσι 


B ex v. 7 correcta lectione [| πονηροτέρας A: 
πονηροτάτας B || 9 βιβιωχυίας A: βεβιω- 
pévac B || 10 οἱ ante Στωιχοὶ add. B sed cf. 
p. 615,3. 6 || 11 προίενται A : προιέντες B || 12 
ἐφιεμένας — προσγιγνοµένων delevi. explicatur 
τῶν ἡδέων ἐπιθυμητικὰς iteratis partim verbis 
v. 1 || ἐφιεμένας BN: ἠμφιεσμένας A: αὖδις 
ἡμφιασμένας ut. ad ἐγχαταδύεσθαι πάλιν (v. 18 
cf. p. 588,8) adscripta delevit D || 13 τῶν A : om. 
B et edd. praeter D || 14 τούτοις sic B et (comp.) 
A || 17 xa9' αὑτὰς διαφανεῖς om. B lacuna 
novem litt. indicata: διαφανεῖς — δεοµένων 
om. N: fortasse καθ αὑτὰς διὰ παντὸς 
σπουδαίας διαµένειν cf. Plat. Phaedr. p. θῖο 
195 81A 65c αὐτὴ καθ) αὑτήν, quod Po- 
sidonius Stoicis immiscuit cf. Sext. 1X 72 
xal xa9' αὑτὰς δὲ διαµένουσι v. Corssen 
l. c. p. 15. 45. sed possunt alia cogitari 
velut Usener proposuit βίον (v. 16), σπουδαίων 


. δὲ ἀνθρώπων [άνων] ἰδέας μετελθούσας τὰς dya- 


θάς [καὶ] μετὰ τὴν διάλυσιν καὶ τὴν ἀπαλλα- 
qn» τοῦ σώματος χαθ᾽ αὑτὰς διαγίνεσθαι 
[καὶ μετὰ ταῦτα] κτλ. || 18 putabam καὶ 
χατὰ ταὐτὰ || 18 οὔσας τὰς πάλιν οὕτω δια- 
κειµένας Α: οὖσας τοῖς πᾶσιν διακειµένας 
BN: correxit Usener, nisi quod συνούσας 
suadebat cf. Seneca ad Marc. consol. c. 25: 
pessima | eius et ipsi molestissima istic iacent 
os85G ciueresque, non magis illius partes 


ial 


| 


e 


ο 


GALENI HISTOR. PHILOS. 24—27 


εἶναι δὲ τὰ µέρη τῆς Φυχῆς [Πλάτων μὲν τρία νενόµιχε λογικὸν δυμιχὸν 
ἐπιθυμητιχόν. Αριστοτέλης δὲ προσήγαγε καὶ τὸ φυσιχόν τε xal τὸ ζω- 
τικόν. Στωικοὶ δὲ τέσσαρα µέρη τῆς ψυχῆς εἶναί φασι λογιχὸν αἶσθητικὸν 
φωνητικὸν σπερµατιχόν. τινὲς Ob τὴν φυχὴν ἁπλῆν xal ἀμερῃ τυγχάνειν 
εἰρήχασιν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο τὴν voy hv ὑπολαμβάνουσιν 7, φρόνησιν ὑπάρχειν, 
ἣν xal νοῦν xal νόησιν | προσειρήχασι. ἈΝ]νήσαρχος δὲ τὴν Στωικῶν 
ὑπόληψιν ἐπιχρίνων τὸ φωνητιχὸν (καὶ) τὸ σπερματιχὸν περιεῖλεν οἰηθεὶς 
τῆς αἰσθητικῆς δυνάµεως ταῦτα µετέχειν, µέρη δὲ τῆς φυχῆς φήδη 
µόνον τὸ Aoquxby xal τὸ αἰσθητικόν, dq καὶ μᾶλλον ἄν τις συγχωρήσειεν 
εὐλόγως. 


35 Περὶ ἰδέας. (Plut. 110 1. 8. 4. δ] 


Ἰδέα ἐστὶν οὐσία ἀσώματος, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα xaÜ' αὐτήν, εἶχο- 
νίζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας xal αἰτία γιγχνοµένη. Πλάτων δὲ συγχωρεῖ, 
ὅσον δυνατόν, τοῖς νοήµασι xal ταῖς φαντασίαις ζητεῖν περὶ τοῦ θεοῦ. 
Ἀριστοτέλης δὲ εἴδη μὲν xal ἰδέας ἀπέλιπον, οὐ μὴν χεχωρισµένας τῆς 


615 


291 


ὕλης: οἱ δὲ δτωιχοὶ ἐννοήματα ἡμέτερα τὰς ἰδέας εἶναι νοµίζουσιν. 


26 Περὶ ἐλαχίστων. [Plut. I 18 1.3] 


257 


Τῶν τεσσάρων στοιχείων πράγµατα βαρύτατα otov στοιχεῖα ἀπὸ στοι- 
χείων ἢ ψήγματα νοµίζουσιν εἶναί τινες τὰ λεγόμενα ἑἐλάχιστα. Ἡρά- 


3 


e 


ο) Περὶ χρωμάτων. (Plut. 115 1.2.3. 4. 6. 7] 


χλθιτος δὲ εἰσάγει ταῦτα νοήσει µόνον ληπτά. 


257 


Χρῶμα ἐστι ποιότης σώματος ὁρατήη. Οἱ Πυθαγόρειοι δὲ χροιὰν 


xai χρῶμα ἐχαλουν τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ σώματος. 


quam vesies aliaque tegumenta corporum. 
integer ille nihilque in terris relinquens 
fugit el totus excessit paulumque supra nos 
commoratus dum ezpurgatur et inhaerentia 
vitia situmque omnem qortalis aevi excutit, 
deinde ad excelsa sublatus inter felices currit 
animas eic. || 2 τε om. B fort. recte || 3 
οἱ Στωικοὶ B || τέσσαρα: vulgo τὸ αἰσθητι- 
κόν in quinque sensus dividitur, unde octo 
numerantur || 4 ἁπλην B: ἁπλη A |6 
προειρήχασι AB || µενέμαχος B: µενέπαχος 
A: corr. D. Mnesarchi magister Panaetius 
similem statuerat opinionem cf. Nemes. d. 
nat. hom. p. 212 M. cf. Prol. p. 281 || 
την D: τῶν AB | 7 ὑπόκριιν (om. 


Ἐμπεδοκλῆς δὲ 


ἐπικρίνων) B: recte A | xai add. D || 
σωματικὸν AB: corr. Charterius || 8 «79» 
µόνον seripsi: ὠήθημεν A: ὠήθησαν B || 9 
àv xal AB: corr. D 

12 οὐσία σώματος A: σώματος οὐσία B: 
recte Ν || ὑφεστῶσα μὲν αὐτὴ B || xa9' ἑαυτὴν 
B: κατ αὐτὴν A || 14 τοῦ om. B || 15 τη 
τῆς A || 16 οἱ στωικοὶ δὲ B || post νοµίζουσιν 
B addit καὶ οὐχ ὥσπερ ol Πλατωνιχκοί: «ο 

18 voluitne πρίσµατα βραχύτατα cf. Plut? || 
ἀπὸ στοιχείου B || 19 ψήματα A || τὸ λεγό- 
μενον Α || 20 δὲ om. A 

22 ποιότης σώματος ὁρατόν A: ποιότης 
ὁραστή BN || οὐδὲ χροιὰν A: δὲ οὐ χρῶμα 
(om. γροιὰν χαὶ) B: recte N 


616 


309 


GALENI HISTOR. PHILOS. 271—231 


τὸ τοῖς πόροις τῆς ὄψεως 3 * X 3 4 4 ἀπ αὐτῶν σύμμετρα popu 
ἔχουσαν πρὸς τὴν ὄψι. 3 ήνων δὲ 6 Στωικὸς τὰ χρώματα ἐπίχρωσιν 
τῆς ὕλης ὑπέλαβεν . οἱ δὲ ἀπὸ Πυθαγόρου τὰ γένη τῶν χρωμάτων λευχόν 
τε xal μέλαν xal ἐρυθρὸν νοµίζουσιν, τὰς Ó' ἄλλας διαφορὰς παρὰ τὰς 
ποιὰς µίξεις τῶν στοιχείων, τὰς δὲ τῶν ζφων παρὰ τὰς τῶν τόπων xal 
τῶν dépoy. 


28 Περὶ σχημάτων. [Plut. I 14 1] 
Σχηµά ἐστιν ἐπιφάνεια xal περιγραφὴ xal πέρας σώματος. 


29 Περὶ µίξεως. [Plut I 17 1.2.2. 4] 


Ot μὲν παλαιότεροι τὰς τῶν στοιχείων {μίξεις) xav! ἀλλοίωσιν ἥτοι 
χρᾶσιν φήθησαν Ἰέγνεσθαι, οἱ δὲ περὶ ᾿Αναξαγόραν xai Δημόχριτον 
χατὰ παράθεσι. Ἐμπεδοχλῆς δὲ ἐκ µιχροτάτων οἴεται τὰ στοιχεῖα 
συγχρίνιν. Πλάτων δὸ τὰ μὲν τρία εἶναι * εἰς ἄλληλα λέγει, τὴν δὲ γῆν 
ἀμετάβλητον µόνην. 


50 Περὶ χενοῦ. (Plut. I18 1.3.5.6] 


Oi ἀπὸ Πυθαγόρου xal οἱ φυσιχοὶ πάντες µέχρι Πλάτωνος ἐν τῷ 
χόσμῳ κχενὸν εἶναι λέγουσι. Λεύχιππος δὲ xal Δημόκριτος xai Ἐπί- 
κουρος τὰ μὲν ἄτομα ἄπειρα τῷ πλήδει, τὸ δὲ χενὸν ἄπειρον τῷ µεγέθει. 
Ot Στωιχοὶ δὲ ἐντὸς μὲν τοῦ χόσµου χενὸν οὐδὲν εἶναι νοµίζουσιν, ἔξωθεν 
δ) αὐτοῦ ἄπειρο. Αριστοτέλης δὸ τοσοῦτον εἶναι χενὸν ἔξω τοῦ οὐ- 
pavoO, dct. ἀναπνεῖν el; αὐτὸ τὸν οὐρανόν. ἔνδοθεν γὰρ εἶναι τόπον πύρινον. 


31 Περὶ χώρας. [Plut. 1 201] 


Οἱ Στωιχοὶ χαὶ Ἐπικούρειοι διαλλάττειν τὸν τόπον τῆς χώρας 


ἐνόμισαν. τὸν μὲν γὰρ τόπον ὑπὸ σώματος χατὰ μέν τι χατέχεσθαι, κατὰ 
δέ τι οὐδαμῶς. 


] τὸ τοὺς πόρους τῆς ὄψεως ἀπατῶν B: τοῖς 
τρόποις τῆς ὄψεως ἀπ᾿ αὐτῶν A: intercidit 
versus unus cum Platonis lemmate || 2 
ἔχουσα A: ἔχον B || τὰ τρήµατα ἐπὶ χρωσι 
A: τὰ τρίµµατα ἐπίχρωσιν B || 3 ὑπέλαβε 
B: ὑπολαβεῖν A || 5 ποιὰς om. B 

8 παραγραφὴ A || copdtov A 

10 uice; om. AB: habet N cf. Prol. 
p. 236 || 12 µικροτάτου B || οἴεται ex Plut. 
ὄγχων vel Galenus vel librarius corrupit || 


13 συγκρίνει Plut. || τρία B: ποιὰ A || post 
εἶναι intercidit τρεπτά || την δὲ τρίτην B 
16 οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου cf. Prol. p. 13 | 


t 
18 ἀπερά πλήθδει A: ἄπειρα τῇ 0Àp Β (recte 
Ν) || 2ἱ αὐτὸν Α 

29 ἐπικούριοι ut solet A: ἐπίκουροι B || 24 
σωμάτων Α || 25 οὐδαμῶς εἶεν τὸ πᾶν om. 
ο. 92 titulo A: οὑὐδαμῶς εἶναι (comp.) ἐν ὦ 
τὸ πᾶν: ficto novo ο. 32 titulo περὶ χόσµου B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 32—35 


32 Ei 8» τὸ πᾶν. 


611 


(Plut. I 5 1. 2. 3] 249 


Ot μὲν ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἕνα χόσµον εἰρήκασι xai τοῦτον σωµατιχόν. 
Ἐμπεδοχλῆς δὲ χόσµον ἕνα, οὗ μέντοι τὸ πᾶν εἶναι χόσµον, ἀλλὰ µιχρόν 


τι τοῦ παντὸς µέρος, τὸ δὲ λοιπὸν ἀργὴν ὕλην. 


Πλάτων δὲ χόσµον ἕνα 


5 φησὶ xal ἓν τὸ πᾶν εἶναι γενητόν s κ κ ἐὰν μὴ πάντα περιέχη. (ἐκ) 
τοῦ μὴ ἔσεσθαι ὅμοιον τῷ παραδείγματι τοῦτ ἔστι τῷ Ὀνητῷ χόσµῳ, ἐὰν 
μή μονογενῆς Tj, (Ex) τοῦ μὴ ἔσεσθαι αἰώνιον, ei. τὸ ἑλλιπές τι ἔχει. 


33 Πῶς συνέστηχεν 6 χόσµος. (Plut. 14 1] 250 


Συνέστηχθ τοίνυν 6 χόσµος περιχεχλεισµένως ἐσχηματισμένος τὸν τρόπον 
ιο τοῦτον, τῶν βαρυτάτων σωμάτων (sic τὸ) κάτω, τῶν δὲ χουφοτάτων εἰς τὸ 
ἄνω φεροµένων, (τῶν) δὲ πέριξ ἐχ τούτων συνηρµοσµένων. 


34 Πόθεν ἔχομεν ἔννοιαν δεῶν. [Plut. I6 1.2.7. ε] 252 


Ὀρίζονται τὸν Üsbv οἱ Στωιχοὶ πνεῦμα νοητὸν οὐκ ἔχον µορφήν, 


µεταβαλλόμενον δὲ si; ὃ βούλεται. 


ἔχομεν δὲ | ἔννοιαν τούτου ἐκ τοῦ ws 


15 χάλλους xal μεγέθους τῶν φαινομένων αὐτοῦ δημιουργηµάτων. οὐδὲν γὰρ 
τῶν καλῶν six? γεγένηται, ἀλλ) ὑπὸ δημιουργοῦ σοφοῦ. ὅδεν Εὐριπίδης 
γ € » 3? 9 ^ ^ , 
εἶπεν, ᾿ἀστέρες ὃδ ἐν oüpawp ποίχιλµα τέχτονος σοφοῦ.. ἐλάβομεν δὲ 
ἔννοιαν ἐκ τοῦ τὸν fiov καὶ τὴν σαλήνην xal τοὺς λοιποὺς τῶν ἀστέρων 
τὴν ὑπόγειον φορὰν ἐνεχθέντας ὁμοίους ἀνατέλλειν τοῖς χρώμασι xal τοῖς 
20 σχήµασιν, ἴσους δὲ xal τοῖς µεγέθεσι xal χατὰ τόπους τοὺς αὐτοὺς 


χαὶ χρόνους. 


35 Περὶ θεοῦ. [Plut I 7 1.2.5.6 11. 12. 16. 17. 18. 31. 22. 33) 250 


Ὅσα χατ ἀρχὰς περὶ θεοῦ λέγοντες παρολελοίπαµεν, ταῦτα νῦν ἐροῦμεν. 


ὃ τὸν xóopov A || 5 ἐν τῷ πᾶν A || post 
Ἱενητὸν incertum, quale commentum Galeni 
interciderit || παράσχη B || ἐκ om. ΑΒ | 6 
ὁμοῦ ὂν τῶ παραδείγµατι Α: ὁμοῦ ὄντα πα- 
ραδείγµατα Β || 7 µονωγενήση A: µόνον γεν- 
νήσει B || ix om. AB || ἄνω ἡ AB: ut 
incertum est num αἰώνιον el subsit, ita to- 
tius loci condicio dubia || ἔχειν AB 

8 inscr. om. B || 9 περικεχλεισµένος ABN || 
ἑσχηματισμένον A || 10 τῶν βαρυτάτων {εἰς 
τὸ χάτω om.) Α: τὰ βαρύτατα χάτω B || τὰ δὲ 
χοῦφα τῶν el; τὸ dvo Α: τὰ χοῦφα dvo B | 
11 (τῶν) om. AB 

12 c.34 inscr περὶ θεοῦ xal πῶς θερῦ ἔννοιαν 


— --- — — —M — — 


ἔσχομεν B qui insequens caput eadem inscri- 
ptione comprehendit || 14 µεταβάλλομεν A || 
15 τῶν ὁρωμένων A || 17 ποιχίλµατα B || 13 
xal post ἥλιον om. A || τοῖς λοιποῖς A || τῶν 
ἀστέρων τὴν ὑπόχγειον (comp.) φθορὰν ἐνεχθέν- 
τας À: ἁστέρας τὴν ἀπόγυον φορὰν ἀνεχθδέν- 
τες B. (recte N) || 19 ὁμοίως AB || τοῖς σώ- 
pact xal τοῖς σγήµασιν, εἰσὶ δὲ ABN |! 20 
καὶ ante κατὰ om. B || 21 γρόνους παραθεοῦ 
BN: cf. v. 22 

22 hoc caput continuant priori BN cf. 
ad v. 21 || 22 κατ ἀργὴν B: respicit c. 16 
p. 608, 168qq. cf. Prol. p. 243 || λέγονται B 


618 


25 


25 


id 


Lc] 


* 


GALENI HISTOR. PHILOS. 35 


τοὺς μὲν τῶν πρότερον πεφιλοσοφηχότων εὕροιμεν (ἂν) θεοὺς ἠγνοηκότας, 
ὥσπερ Διαγόραν τὸν Μήλιον xai θεόδωρον τὸν Κυρηναῖον χαὶ Εὐή- 
pepov τὸν Τεγεάτην οὐ γὰρ εἶναι θεοὺς εἰπεῖν τετολµήχασιν. ἔοιχε δὲ 
ταύτην τὴν ὑπόληψιν Εὐριπίδης p ἐπὶ θεοὺς διὰ δέος τῶν Ἀρεοπαγιτῶν 
ἐχχαλυμένον τοῦτο δι ὄξιν ὑφίστασθαι. ᾿Αναξαγόρας δὲ τὸν θεὸν ἐπὶ 
τὸ διατεταχέναι τὸν χόσµον παρειληφὼς ἑστηχότα τὰ σώ/µατα xat! ἀρχὰς 
διαχεκοσµηχέναι φησί, νοῦν δ εἶναι τὸν πεποιηκότα ταῦτα ὑπέλαβεν. 
Πλάτων δὲ οὐχ ἑστηχότα ταῦτα ὑπέθετο, ἀτάχτως δὲ κινούμενα ὑπὸ τοῦ 
δεοῦ εἰς τάξιν ἦχθαι xal τοῦ προσήχοντος µετειληφέναι. θαλῆς δὲ νοῦν 
τοῦ χόσµου τὸν Ὀεὸν ἠγήσατο. Αναξίμανδρος δὲ τοὺς ἀπείρους οὐρανοὺς 
δεοὺς εἶναι νοµίζει. Δημόκριτος δὲ νοῦν ἐν πυρὶ σφαιροειδεῖ τὴν τοῦ 
χόσµου Φυχὴν ὑπολαμβάνε. Πυδαγόρας δὲ τῶν ἀρχῶν τὴν µονάδα Όεὸν 
x«l τὸ ἀγαθὸν dq, ἥτις ἐστὶν fj τοῦ ὀνὸς φύσις, αὐτὸς ὁ νοῦς. τὴν δ᾽ 
ἀόριστον δυάδα μµόνην τὸ χαχόν, περὶ ἣν ἐστιν 6 ὁρατὸς χόσµος. καὶ 
Πλάτωνι μὲν τοῦτο δοχεῖ τὸν Όεὸν ἁμιγῆ πάσης ὕλης xol μηδενὶ παθητῷ 
συμπεπλεγμένον. Ἀριστοτέλης δὲ τὸν ἀνωτάτω Ὀεὸν εἶδος χωριστὸν 
ἐπιβεβηχότα τῇ σφαίρα τοῦ παντός" ὅθδεν ἐστὶν αἰθέριον σῶμα τὸ µέ- 
γιστον ὑπ᾿ αὐτοῦ νομιζόμενον, διΏρηµένον κατὰ τὰς σφαίρας [διαιρέσεις] τῇ 
μὲν φύσει ἡμῶν συναφεῖς, τῷ δὲ λόγφ χεχωρισµένας ὥστ εἶναι ζῷον 
σύνθετον ἐκ σώματος xat Ὀεότητος xai τὸ μὲν * αἰθέριον, | χινούµενον, 
χυχλοφορητικόν, τὴν δὲ φυχἠν λόγον ἀχίνητον, αἴτιον τῆς κινήσεως xat! 
ἐνέργειαν. Οἵ δτωιχοὶ δὲ τὸν Üeby πῦρ ἔντεχνον 7| πνεῦμα νοµίζουσιν, 
ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ xócpou Ὑένεσιν, ἐμπεριειληφὸς πάντας τοὺς σπερματιχοὺς 
λόγους, χαθ᾽ οὓς Exacta καθ εἱμαρμένην Ὑίνεσθαι, καὶ διήχειν δι ὅλου 
τοῦ κόσμου τὰς προσηγορίας µεταλαμβάνον [τε] χατὰ τὰς τῆς ὕλης Or ἧς xe- 
χώρηχε παραλλάξει. ὮΌὈεοὺς δὲ xai τὸν χόσµον xal τοὺς ἀστέρας xat τὴν γῆν 


—— M — — — 


$ 


- 


$ 


| τοὺς μὲν τῶν προτέρων φιλοσοφηκότων εὕροι- 
μεν Α:: τοὺς τὸ πρότερον φιλοσοφήῄσαντας εὕρομεν 
B: correxi addito ἂν || 2 ὡς περιαγόραν 
τὸν ἥλιον ΑΙ ὥσπερ ἀγόραν τὸν ἥδιον BN: cor- 
rexi || εὐῆρον τὸν αἰγεάτην B || ἔοικε δὲ ταύ- 
της τῆς ὑπολήψεως Βὐριππίδης ἐπὶ θεοῖς δ᾽ 
ἴδε τῶν ἀρεοπαγιτῶν ἐκχκαλυμ'΄ (superscr. o) 
τοῦτο Ut ἔξιν ὑφίστασθαι A: Éotxe ταύτην τὴν 
ὑπόληψιν εὑριπίδης ἐπὶ θεούς. δεῖ δὲ τὸν ἀρεο- 
παγήτην ἐκκαλούμενον τοῦτο δι ἕξιν ὑφίστα- 
σθαι B: suspicor talia Éotxe δὲ ταύτην τὴν 
ὑπόληψιν Ep. περὶ θεοῦ διὰ δ. c. A. ἐγχε- 
καλυμμένος τὴν αὑτοῦ δόξαν ὑφίστασθαι || 
9 ἀγορὰν δὲ τῶν θεῶν AB: correxi || 6 
διατετακέναι AB: correxi || παρειληφό (su- 
perscripsit t) A: παρεληφότα B || ἔστι 
xatà Α: ἔτι κατὰ B: corr. Usener || dp- 
yh» B || ? φησὶν οὐδ᾽ εἶναι AB: correxi || 
ὃ οὐ xexÀnxóta A: οὐ χε 
repetitum ex v. 7 B || τοῦ ante δεοῦ om. 


B || 9 µετέλαβε B || 10 δὲ καὶ B || ἀπείρους 
νοῦς (ex οὐνοὺς corruptum) ABN || 11 σφαι- 
ροειδη B || 12 τῶν ἀρχόντων µονάδα A || 13 et 
τις ἐστὶν εἴτινος ἐστὶν T) τοῦ ἑνὸς φύσις A. [εἴτινος 
ἑστὶν est varia lectio textui inlata]: εἴ 
τινος ἐστὶν ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις B || 14 µόνην 
postquam δαι praecedente δα syllaba omissum 
est ex δαίμονα fictum || ἀόρατος B || 15 
μὲν om. A || παθητῶ ex πάθει τῶ correctum 
B πάθει A || 16 ἀνώτατον B || εἰδὼς B || 
ἐπιβεβηχός A || 17 ἑστν om. B || µέχιστον 
AB depravatum ex Plut. πέµπτον || 18 σφε- 
τέρας διαιρέσεις A : αὐτοῦ διαιρέσεις B || συναφθεῖς 
AB || 19 κεχωρισµένος B: χεχωρισµένον A || 
20 intercidit σῶμα || 21 λόγω B | 22 οἱ 
et δὲ om. A || 283 ἐνπερειληφὼς A || σω- 
ματιχοὺς AB || 24 xa9' ὡς B | µεταλαμ- 
βάνον τε B: µεταλαμβάνων τε A || 25 χεχώ- 
Ρρισται πάσας ἀλλάξεις B || 26 δὲ om. B || καὶ 
τὸν χόσμον habet loco xal την γῆν B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 35—39 


619 


εἶναι νοµίζουσιν, τὸ bà ἀνώτατον πάντων τὸν νοῦν εἶναι, τὸν Oeóv. Ἐπί- 
χουρος δὲ ἀνθρωποειδεῖς εἶναι τοὺς Ὀθούς, λόγῳ δὲ πάντας Ὀεωρητοὺς 
διὰ τὴν λεπτοµέρειαν τῆς τῶν εἰδώλων φύσεως) ὁ δὲ αὐτὸς τέτταρας φύσεις 


χατὰ ὙἨένος ἀφδάρτους κ. « * ὁμοιότητας, 


5 xal στοιχεῖα τῷ αὐτῷ. 


αὗται λέγονται xat ὁμοιωμέρειαι 


36 Περὶ ἠρώων xal δαιμόνων. [Plut. 1 8 2.3] 253 


θαλῆς μὸν xal Πλάτων xai Πυθαγόρας xai πρὸς τούτοις οἱ 
Στωιχοὶ γιγνώσχουσιν ὁμοίους εἶναι xal τούτους οὐσίας φυχικάς. τοὺς δ᾽ 
ἦρωας ψυχὰς χεχωρισµένας τῶν σωμάτων, τὰς μὲν ἀγαθὰς τῶν τὸν βίον 
10 διαγαγόντων ἄριστα ἀνθρώπων, καχὰς δὲ τῶν πονηρῶν. Ἐπίχουρος δὲ 


οὐδέτερον τούτων συγχεχώρηκεν. 


37 Περὶ χρόνου. (Plut. 121 1.2.2] 259 


Τὸν χρόνον εἶναι Πυθαγόρας ὑπείληφε τὴν σφαῖραν τοῦ περιέχοντος. 
Πλάτων δὲ διάστηµα τῆς τοῦ κόσμου χινήσεως. Ερατοσθένης δὲ τὴν 


15 τοῦ χόσµου πορείαν. 


38 Περὶ οὐσίας χρόνου. (Plut. 122 7.1. 8. 9] 260 


ToU δὲ χρόνου τὴν οὐσίαν oi Στωιχοὶ fÀ(ou τὴν χίνησιν νηµίζουσιν. 
Πλάτων δὲ τὴν πορείαν τούτου. xal τιγὲς μὲν ἀγένητον τὸν χρόνον εἶναι, 


Πλάτων δὲ γενητόν. 


20 39 Περὶ γενέσεως xal φῦορᾶς. (Plut. 124 1.2.3] 


Ot περὶ Μέλισσον xal Ζήνωνα τὸν Ἐλεάτην καὶ Παρμ.ενίδην γέ- 
νεσιν xal φὈορὰν ἀνηρήχασιν ἀχίνητον εἶναι τὸ πᾶν ὑπολαβόντε. Ἐμπε- 
δοχλῆς δὲ xai Ἐπίχουρος xal ὅσοι χατὰ συναθροισμὸν τῶν λεπτομερῶν 
σωμάτων χοσμοποιοῦσι συγκρίσεις μὲν xal διαχρίσεις εἰσάγουσι, ενέσεις δὲ 

25 χαὶ φθορὰς οὐκ οἰχείως. οὐ γὰρ χατὰ ποιὰν ἀλλοίωσιν, ἀλλὰ χατὰ παράθε- 


σιν xal συναροισμὸν γίνεσθαι τὰ πάντα νοµίζουσιν. 


1 ἐπίκουροι BN || 2λέγω δη πάντες θεωρητωὼς A: 
λέγουσι πάντας xal δεωρητοὺς B || 3 λεπτομερῆ 
B || οὗτος B: οὕτω A: correxi [;4 ἱπιογοίάϊιτάσδε 
τὰ ἄτομα τὸ κενὸν τὸ ἄπειρον τὰς || ἀφθάρτους 
τ 

ὅμοιοτα αὑτῶ λέγονται xal uoto Α: ἄφθαρ- 
τον ὁμοιότητα αὐτὰ λέγονται xal ὁμοιομερὴ 
B || 5 καὶ τῶ αὐτῶ AB 

8 γενώσχουσιν om. B || ὁμοίους AB: num 


Πυθαγόρας δὲ καὶ 


δαίμοναςῦ || οὐσίαις φυσικαῖς ΑΒ || 9 τὰς 
μὲν ἀγαθὰς om. B || 10 διαγόνων B |j 11 
οὐδετέρους A || εἶναι post τούτων inserit A 

14 δὲ ante t?» om. B |, 16 titulus deest 
BN || 17 δὲ om. A || 18 ταύτην A 

22 εἰρήκασιν AB || 95 λεπτῶν A || 24 ooy- 
χρισιν μὲν xal διάχρισιν AB sed vera lectio latet 
in διακρίσεις xal quod mox errore post qt- 
νέσεις δὲ xal in AB iteratur || 25 q9opd A 


620 


GALENI HISTOR. PHILOS. 39— 43 


ὅσοι παθητην (τὴν) ὕλην ὑποτίθενται, χυρίως Ὑένεσιν xai φθορὰν λέγουσι 
γίγνεσθαι: ἐχ γὰρ ἀλλοιώσεως xal τροπῆς στοιχείων xal διαλύσεως 3 * * 


261 40 Περὶ ἀνάγκης. [Plut. I 25 1.2.3.5] 


Την ἀνάγκην θαλΏῆς ἰσχυροτάτην εἶναί φησι. xpateiy γὰρ αὐτὴν τοῦ 
παντός. Πυθαγόρας δὲ xol περιχεῖσθαι τῷ κόσμφ τὴν ἀνάγκην ὑπο- 5 


λαμβάνει. 


Παρμενίδης δὲ xai Δημόκριτος πάντα κατὰ ἀνάγχην συµ- 


βαίνειν εἰρήκασιν' εἶναι δὲ τὴν αὐτὴν εἰμαρμένην καὶ δίκην καὶ πρόνοιαν. 
Πλάτων δὲ τὰ μὲν εἰς πρόνοιαν, τὰ δὲ εἰς ἀνάγκην ἀνάγεται. 


41 (Περὶ τῆς οὐσίας. 


[Ῥ]υι. I 26 1. 2.3] 


Τῶν ἀρχῶν xal τῶν στοιχείων αἰτίαν χρηστικήν τὴν ἀνάγχην Ἐμ.- ιο 
πεδοχλῖῆς ἡγεῖτι. Δημόκριτος δὸ τὴν ἀντιτυπίαν καὶ φορὰν xai πλη- 


Tt» τῆς ὕλης. 
πρὸς αὐτὴν σχέσιν. 


Πλάτων δὲ órà μὲν τὴν ὕλην, 61à δὲ τὴν τοῦ ποιοῦντος 


42 Περὶ εἵμαρμένης. (Plut. 1 28 1.2.3.4. 5] 


Ἡράκχλειτος οὐσίαν εἰμαρμένης λόγον διὰ παντὸς διήχοντα. ἡ OE n 
1 εμαρμένη ἐστὶ τὸ αἰθέριον σῶμα, σπέρμα τῆς | τῶν πάντων Ὑενέσεως. 
Πλάτων λόγον 3| νόµον ἀῑίδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως Χρύσιππος 
δύναμιν πνευµατιχήν, τάξιν τοῦ παντὸς διοικητικήν. χαὶ πάλιν ἐν τοῖς Ὅροις 
λέγει τὴν εἵμαρμένην, χαθ᾽ ἣν τὰ μὲν γεγονότα qéqove, τὰ δὲ γινόμενα 
γίνεται, τὰ δὲ γενησόµενα γενήσεται. οἱ δὲ ἄλλοι Στωιχκοὶ εἷρμόν. Ιοσει- 2 
δώνιος δὲ τρίτον ἀπὸ Διός. πρῶτον γὰρ εἶναι τὸν Δία, εἶτα τὴν φύσιν, 


eta. τὴν εἱμαρμένην. 


43 Περὶ τύχης. [Plut I 29 1.7] 


Πλάτων αἰτίαν ἐν προαιρετιχοῖς χατὰ συμβεβηχὸς παρακολούθηµα. | 
293 'Avataqópac δὲ xal ol. Στωικοὶ αἰτίαν ἄδηλον ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ. καὶ s 
τὰ μὲν εἶναι κατὰ ἀνάγκην, τὰ δὲ καθ’ εἱἰμαρμένην, τὰ δὲ χατὰ προαίρεσιν, 
τὰ δὲ χατὰ τύχην, τὰ (δὲ) χατὰ τὸ αὐτόματον. 


— —ÓMÀ — € — 


Ι τὴν om. AB || 2 ἐχ γὰρ Plut.: καὶ περὶ A. καὶ 
-διαλύσεως om. B || intercidit ταῦτα γίγνεσθαι 
9 περιθεὶς A [οοπρ.] B || ὑπολαμβάνειν 
Α || 8 ἀνέχεσθαι ΑΒ 
9 περὶ om. AB qui continuant hoc ca- 
put || 12 ὁτὲ μὲν om. B || τὴν ὕλην ποτὲ 
μὲν ...... [spatium vi litter.] ποτὲ δὲ 


—— o —À ----- — ————À 


τοῦ B 
16 τῆς πάντων γενέσεως. αὐτὴν elvat ὁ B || 
17 λόγον scripsi: λέγειν AB || νόµον 8c ὃν AB | 
19 λέγχεν Α || 21 τρίτος B || μὲν εἶναι B 
24 προαιρετικφ Β || 25. ἀνθρωπίνων A: 
ἀνθρωπίνοις B || λογισμοῖ B || 27 τὰ δὲ 
xaÜ' εἱμαρμένην om. BN || 28 δὲ addidi 


GALENI HISTOR. PHILOS. 44—47 


621 


44 Περὶ χόσµου. (Plut. II 1 1.2.3. 7] 


Πυθαγόρας πρῶτος dvópacs τὴν τῶν ὅλων meptoyiv χόσμον ἐκ τῆς 


» 


ἐν αὐτῷ τάξεως. θαλῆς ἕνα τὸν χόσµον. Δημόχριτος xol ἘἨπί- 


xoupoc xal ὃ τούτου χαθηγητὴς Λεύκχιππος ἀπείρους χόσµους ἐν τῷ 
5 ἀπείρῳ κενῷ. Ἐμπεδοχλῆς δὲ τὸν τοῦ fA(ou δρόµον εἶναι περιγραφὴν τοῦ 


πέρατος τοῦ χόσμου. 


Οἱ Στωικοὶ διαφέρειν τὸ πᾶν xal τὸ ὕλον, τὸ μὲν 


γὰρ ἅπαν εἶναι σὺν τῷ xev ἀπείρῳ, ὅλον δὲ χωρὶς τοῦ χενοῦ εἶναι x x x 


τὸ ὅλον xal (τὸν) κόσμον. 


45 Περὶ σχήματος. (Plut. I2 1.3] 204 


10 Oi μὲν Στωικοὶ τὸν xócuov σφαιροειδῃ, ἄλλοι χωνοειδη, ἄλλοι 
χυχλοειδη. "E πίκουρος ἐνδέχεσθαι τούτων ἕκαστον. 


46 Ei ἔμψυχος 6 χόσµος. (Plut. IL 3 1.2. 4] 


Ot μὲν ἄλλοι πάντες ἔμψυχόν τα τὸν χόσµον xal προνοία διοικούµενον. 
Δημόκριτος δὲ xai Ἐ πίκουρος ὅσοι τὸ αὐτόματον εἰσάγουσιν, οὐδέτερον 
15 τούτων συγχωροῦσι, φύσει δέ τινι ἀλόγῳ διοικεῖσθαι. ᾿Αριστοτέλης οὔτε 
ἔμψυχον εἶναι ὅλον δι ὅλου (οὔτε) αἰσθητὸν οὔτε προνοία διοιχούµενον. τὰ 
μὸν γὰρ οὐράνια τούτων πάντων µετέχειν. σφαίρας γὰρ περιέχειν ἐμφύχους 
x«l ζωτιχούς, τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς τούτων µετειληφέναι µήτε προήγου- 


µένως μήτε χατὰ συµβεβηχός. 


e 


20 44 Ei ἄφθαρτος ὁ 


κόσμος. [Plut. II 4 1.2. 10. 12] 265 


Τὸν IIlo8a46pav xai Πλάτωνα ὑπὸ θεοῦ Ἰεγονέναι τὸν χόσμον 


καὶ πάντας τοὺς διαδεδεγµένους τούτους ὑπολαμβάνειν εἰρήχασιν. 


χαὶ εἶναι 


μὲν ὅσον ἐπὶ τῇ φύσει φδαρτόν, αἰσθητὸν γὰρ ὑπάρχειν, οὗ μὴν φδαρησό- 
µενον προνοίᾳ τοῦ πεποιηχότος. Ἐπίχουρος δὲ xal οἱ Στωικοὶ φδαρτὸν 

96 γοµίζουσιν, ὅτι γενητό Αριστοτέλης δὲ τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην µέρος 
παθητὸν xal φαρτόν, ἐν ᾧ xal περίγεια. 


9 τῆς ἑαυτοῦ B || θαλάσσης A || 4 τού- 
των B (eius N) || 4 Λεύκιππος pro Metro- 
doro est inventum Galeni || 5 δὲ om. A || 
6 διαφέρουσι τὸ rop B || 7 ἀπόρω A: ἀπόσω 
B || B τὸ ὅλον Plut.: πόλον AB || τὸν om. AB 

9 inser. om. BN || 10 τὸν om. B | 
σφαιροειδεῖ Α || ἄλλοι χωνοειδῖ om. BN || 
κ.ν.ειδῃ Α || 11 χυκλοειδη cf. Prol. p. 13 || 
ἑνδέχεται ABN || ἑνδέχεται usque. ad Ἐπί- 
Χουρος ν. 14 bis scripsit A 


12 inscr. om. BN || 13 τε om. B || 15 
φύσει δὲ γίνεται ἀλλ᾽ ὅπερ AB || οὐ τὸν ἔμ- 
Ψυχον A: ἔμψυχον (οὔτε om.) BN || 16 post 
ὅλου om. οὔτε AB || αἰσθητὸν οὔτε A: αἰσθητὸν 
ὄντα B || 17 τούτου πάντα B || 18 περὶ γῆν 
A || 19 συμβεβηχῶς A 

20 inscr. om. B (habet N) || 21 πυθαγόρα 
τε A || 22 διαδεδειγµένους Β || 23. γὰρ om. 
A || 25 νοµίζουσιν εἶναι xal γεννητόν BN || 
δὲ om. A || 26 ἑνὸν xal περίχεια A: om. B 


622 


GALENI HISTOR. PHILOS. 48—50 


265 48 Πόθδεν τρέφεται 6 χόσµος. (Plut. II 5 1.2.3] 


Ἀριστοτέλης' εἰ τρέφεται, φαρήσεσθαι νενόµιχεν, οὐδέτερον δὲ 
τούτων τῷ xóojup συµβεβηχένα. Πλάτων ἐκ τοῦ φθίγοντος χατὰ µετα- 
βολὴν τρέφεσθαι τοῦτόν φησιν. Φιλόλαος ὁ Πυθαγόρειος διττὴν εἶναι τὴν 
τροφὴν ὑπέλαβεν τὸ μὲν ἐξ οὐρανοῦ πυρὸς ῥυέντος, τὸ δ ἐξ ὕδατος σε- 6 
ληνιαχοῦ περὶ τοὺς ἀστέρας ἀποχεομένου. 


366 49 ᾽Απὸ ποίου στοιχείου ἦρκται 6 θεὸὺς χοσμοποιεῖν. [Plut. II 61--6] 


Ot φυσιχοὶ ἀπὸ γῆς Ίρχθαι λέγουσιν αὐτὸν καθάπερ ἀπὸ κέντρου. 
Πυθαγόρας δὸ ἀπὸ πυρός. Διοχλῆς τὸν μὲν αἰθέρα πρῶτον διαχριθῆναί 
φγσι, δεύτερον δὲ πῦρ, ἐφ᾽ ᾧ γῆν ἐξενηνέχθαι, εἶτα ὕδωρ, ἐξ οὗ ἀναθυ- 1 


µιαθτναι τὸν αέρα. 
ἦλιον ἐκ τοῦ πυρός. 


γίγνεσθαι πρὸς παράδειγµα τοῦ νοητοῦ. 


γενέσθαι δὲ τὸν μὲν οὐρανὸν ἐκ τοῦ αἰθέρος, τὸν δὲ 
Πλάτων δὲ ὁρατὸν ἸὙεγονέναι τὸν κόσμον, ὃν 


τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὰν τὴν 


φυχήν, μετ αὐτὴν δὲ τὸ σωματοειδὸς Ἰεγονέναι ἐκ τοῦ πυρὸς μὲν xal γῆς 
πρῶτον, ὕδατος δὲ xal ἀέρος δεύτερον. Πυθαγόρας σώματα τῶν στερεῶν ιν 


φήθη, ἅπερ χκαλεῖ µαθηµατιχα. 


ix μὲν γὰρ τοῦ χύβου γεγονέναι τὴν γῆν 


ΦΥσιν, ἐκ δὲ τῆς πυραµίδος τὸ πῦρ, ἐκ Ob τοῦ ὀκταέδρου x 4 s τὸ ὕδωρ, 
ἐχ δὲ τοῦ δωδεχαέδρου τὴν τοῦ παντὸς σφαῖραν. [Πλάτων δὲ συµφέρεται 


καὶ ἐν τούτοις τῷ Πυδαγόρᾳ. 


261 50 Περὶ τάξεως τοῦ κόσμου. (Plut. II 7 1. 4. 6] 30 


Παρμενίδης στεφάνους εἶναι xenAequévouc πρὸς ἀλλήλους τὸν μὲν 
ἐκ τοῦ ἀραιοῦ, τὸν δὲ ἐκ τοῦ πυχνοῦ. καὶ τὸ περιέχον δὲ τὸ πᾶν στοιχεῖον 
δίκην στεφάνου στερεοῦ εἶναι, πρῶτον πῦρ, εἶτα αἰθέρα, μεθ ὃν ἀέρα μεθ ὃν 
ὕδωρ. Ἐμπεδοχκλῆς δὲ μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας μηδὲ ὠρισμένους τόπους 
τῶν στοιχείων ὑπείληφεν, ἀλλὰ πάντα τῶν ἄλλων ἀντιλαμβάνειν. 25 


] tit. om. B || 2 φαρήσεται B || 3 τούτω 
A: om. B || κατὰ A: τὴν B | 4 φησίν 
oi πυθαγόριοι Β || τὴν om. A || 5 ὑπέλαβον 
B || σεληνικοῦ A || 6 ὑπεχομένως B: ὑπερ- 


yópsvov A 
4 ἀπὸ —8 ol φυσιχοὶ om. B (tit. est in N) || 
8 αὐτὸν χαθάπιρ οἱ ........ πυθαγόρας 


B || 9 διοχλής ABN pro Ἐμπεδοχλῆς nescio 
euius errore || μὲν τὸν αἰθέρα B || 10 τῇ 
ἐξενήνεχται Α || 11 dépa A: αἰθέρα BN || 
12 Ίλιον] πλεῖον A: mÀe(owa B || ἣν γίγ- 
γηται Α || 19 προτέραν B: πρότερον A || 14 
μετὰ δὲ τὸ A || τοῦ σώματος τὸ εἶδος AB || 


15 δὲ om. B || ante σώματα fortasse &' inter- 
cidit || 16 κύκλου BN || 17 φασί A || 
ἐκταέδρου B: ὀκτέδρου A || 18 δὲ om. B || 
19 xal om. B || τούτω A 

20 ἔξεως A : titulum om. B || 21 τὴν μὲν ix 
τοῦ A (unde fortasse olim στεφάνας--- τε- 
πλεγμένας lectum concludas): τὸν ὑετοῦ B || 22 
dpatóv B || τὴν δὲ A || 23 στεροῦ A || πρώτω 
πυρὶ μεθ’ οὗ αἰθέρα εἶτα ἀέρα μεθ’ οὗ ὕδωρ A: 
recte nisi quod μεθ᾽ οὗ dépa xal ὅδωρ B || 24 
μὴ Α: μηδὲ B || ἑστῶτας εἶναι A || 25 ὑπέλαβε 
B || πάντ᾽ A: πάντων τῶν B || ἄλλων AB | 
ἀντιλαμβάνειν A: ὑπολαμβάνεν B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 51—55 


623 


91 Τίς f, αἰτία τοῦ τὸν χόσμον xMi8 vac. [Plut. Π 81.2) 268 


Διογένης xal Αναξαγόρας μετὰ τὸ συστῆναι τὸν χόσµον xal τὰ 
ζφα ἐκ τῆς γῆς συμφῦναι, τὸν χόσµον ix τοῦ αὐτομάτου elc τὸ μεσημβρινὸν 
χλιθῆναι ἴσως ὑπὸ προνοίας, ἵνα τινὰ μὲν ἀοίχητα Ἰένηται, τινὰ δὲ οἰκητὰ 


5 κατὰ ψῦξιν καὶ ἐχπύρωσυ. 


Ἐμπεδοχλῆς τοῦ πυρὸς εἴξαντος τῇ τοῦ 


ἡλίου ὁρμῃ ἐπικλῖναι τὰς ἄρχτους xal τὰ μὲν βόρεια ὑφωθῆναι, τὰ δὲ 


νότια ταπεινωθήναι. 


92 Περὶ τοῦ ἐκτός. [Plut. II 9 1.2. 4] 268 


4 3 4. ἐχτὸς εἶναι τοῦ χόσµου, si; ὃ ἀναπνεῖν τὸν χόσµον xal ἐξ οὗ. 


19 οἱ δὲ Στωικοὶ elc ὃ ἀναπνεῖν µόνον. 


Πλάτων δὲ µήτε ἐχτὸς εἶναι τοῦ 


χόσµου μήτε ἐντὸς χενόν, ἐχτός δὰ μικρόν τι εἰς ὃ ἀναπνεῖν. 


53 Τίνα δεξιὰ τοῦ χόσµου. Plut. II 10 1.2] 269 


Ilo89a16pac xai Πλάτων xai Αριστοτέλης δεξιὰ τοῦ χόσμου 
ἔφασαν εἶναι τὰ ὃφα, do' dv ἀρχὴν αἶναι τῆς χινήσεως, ἀριστερὰ δὲ τὰ 
1 ἑσπέρια. Ἐμπεδοχλῆς δὲ δεξιὰ εἶναι τὰ χατὰ τῶν θερινῶν τροπιχῶν, 


MI 


ἀριστερὰ δὲ τὰ χατὰ τῶν χειμερινῶν. 


54 Περὶ οὐρανοῦ. (Plut. II 11 1.2. 3—5] 269 


Ἀναξιμένης τὴν περιφορὰν τὴν ἐξωτάτην Ἰῆν εἶναι. Ἐμπεδοχκλῆς 

δὲ στερέµνιον ὑπάρχειν τὸν οὐρανὸν οἴεται ἐξ ἀέρος παγέντος ὑπὸ πυρὸς 
20 χρυσταλλοειδοῦς, τό τε πυρῶδες xal τὸ ἀερῶδες ἑχάτερα τὰ ἡμισφαίρια 
περιέχει. Αριστοτέλης ἐχ πέμπτου σώματος πύρινον εἶναι τὸν οὐρανὸν 


ἐκ Ὀερμοῦ xal φυχροῦ συνεστῶτα. 


55 Περὶ διαιρέσεως οὐρανοῦ. [Plut. II 12 1.2] 209 


θαλΏῆς [τὸν οὐρανὸν οὐ] µεμερίσθαι τὴν τοῦ παντὸς σφαῖραν slc xóxAouc 
25 τινὰς | προσαγορευοµένας ζώνας, χαλεῖσθαι δὲ αὐτῶν τὸν μὲν ἀρχτιχὸν καὶ ἀει- 10 


] ἡ om. A || τοῦ τοῦτον χοῖλον B || 
κληθῆναι AB || 2 Διμγένης δὲ B || 3 ζῴα 
om. B || συμφῆναι B || τοῦ χόσµου AB || 4 
χριθῆναι [p corr. ex À] A et B || 5 ἐμπεδοχλῆς 
δὲ B || τῇ τοῦ πλείου AB || 6 τὰς B: τοὺς 
A || μὲν om. B 

8 inscr. om. B (hab. N) || 9 el8' ἀναπνεῖν 
A: el; *' ἀναπνεῖν B || post οὗ spatium v 
litter. relinquit B || 10 itemque 11 el8" ἀναπνεῖν 
A: tls «' ἀναπνεῖν B || µήτε dx τοῦ A | 
1l µεχρόν fort. ἄπειρον || τι om. B 





12 inscr. om. B (habet N) || 14 ἔφησαν B || 
εἶναι om. B 

19 τὸν obpavóv ὑπάρχειν B || xat ὑπὸ BN || 
21 ix A: δὲ BN 

223 διαίρεσις οὐρανοῦ omisso περὶ B || 24 
τὸν οὐρανόν interpolatum est, quo intruso 
καὶ οἱ ἀπ᾿ αὐτοῦ excidisse videtur, unde οὐ 
ante µεμµερίσθαι in codd. servatum est || 
τὰς τ. π. σφαίρας A || χυκλοειδῃ compendiose 
A || 25 αὐτὸν A || ἀφανῆ AB | 


624 


210 


21 


272 


μα 


GALENI HISTOR. PHILOS. 55—51 


φανη, τὸν ὃξ τροπικὸν δερινόν, τὸν δὲ χειμερινὸν τροπικόν s x x doayt. 
λοξὸν δὲ τοῖς τρισὶ μέσον τὸν καλουμένον ζῳδιαχὸν ὑποβεβλῆσθαι.  [Iu- 
θαγόρας δὲ πρῶτος ἐπινενοηχέναι λέγεται τὴν λόξωσιν τοῦ ζφδιαχοῦ 
χύχλου, ἣν Οἰνοπίδης ὁ Xioc ὡς ἐπίνοιαν ἰδίαν σφετερίζεται. 


56 Τίς f$ οὐσία τῶν πλανητῶν xal ἀπλανῶν. (Plut. II 13 1.2.3.12.14. 15.16] 


θαλΏς ὑπολαμβάνει γεώδη μὲν εἶναι τὰ ἄστρα, ἔμπυρα δὲ. Ἐμπε- 
δοχλΏῆς δὲ πύρινα μόνα. ᾿Αναξαγόρας δὲ τὸν περιχείµενον αἰθέρα ἀέρα 
πύρινον (X01, τῇ δὲ εὐτονία τῆς περιδινήσεως ἀναρπάσαντα πέτραν ἀπὸ 
τῆς γῆς καὶ χαταφλέξαντα ταύτην Ἱστεριχένα. Διογένης δὲ χισηροειδῆ 
τὰ ἄστρα λέγει, διάπνοιαν (0) αὐτὰ νοεῖται χόσµου. Πλάτων δὲ ἐκ μὲν τοῦ 
πλείστου µέρους πυρίνους εἶναι | τοὺς ἀστέρας ὑπολαμβάνει, μετέχοντας δὲ 
τῶν ἄλλων στοιχείων χόλλης τρόπον. Ἐενοφάνης δὲ ἐκ νεφῶν πεπυρω- 
µένων συνεστάναι τοὺς ἀστέρας Ίγεῖται, σβεννυµένους δὲ καθ ἑχάστην 
ἡμέραν ἀναζωπυρεῖσθαι νύχτωρ χαθάπερ τοὺς ἄνΌραχας. τὰς γὰρ ἀνατολὰς 
xal δύσεις ἐξάψεις εἶναι xal σβέσει. Ἡραχλείδης δὲ xal oi Πυθαγό- 
ρειοι ἕκαστον τῶν ἁστέρων xóguov εἶναι νοµίζουσι γῆν περιέχοντα xal 
αἰθέρα ἐν τῷ ἀπείρῳ dépit. ταῦτα δὲ τὰ δόγµατα ἐν ἑνίοις Ὀρφικοῖς φέ- 
ρεσθὃαι λέγουσι χοσμοποιοῦσι τῶν ἁστέρων ἔχαστον. Ἐπίχουρος ὃξ οὐδὲν 
ἀπογιγνώσχει τούτων ἐχόμενος τοῦ ἐνδεχομένου. 


ὅθα (Περὶ σχήµατων ἀστέρωγν.) (Plut. II 14 1.2. 3] 


Οἱ Στωικοὶ σφαιριχοὺς τοὺς ἀστέρας καθάπερ τὸν χόσμον οἴονται 
καὶ ἦλιον xai σελήνην. Κλεάνθης χωνοειδες. ᾽Αναξιμένης ἦλιον δίκην 
καταπεπηγέναι τῷ κρυσταλλοειδεῖ. "Evtot πέταλα πύρινα νοµίζουσιν εἶναι 
ὥσπερ ζωγραφήματα τοὺς ἀστέρας. 


57 Περὶ τάξεως. [Ῥ]αε. II 15 1.9.4. 5. €] 


Ἐενοφάνης χατ ἐπιφάνειαν οἴεται χινεῖσθαι τοὺς ἀἁστέρας. Δημό- 


——— ο ---------- -- 


[ 3 


Land 


5 


1 χειμερινὸν A : ἰσημερινόν B || 2 τρισὶ µέρος τὸν 
χόσμον ἐν ᾧ ζωδιακὸν B: χόσμον (pro καλού- 
µενον) etiam A: recte N || 3 πρῶτον B | 
Aéqexat δὲ Α || οἰωπίδης AB || ἰδεῖν AB || σφε- 
τερίζεσθαι B || hucusque Ν interpretationis 
selectam varietatem adnotavi 

5 ἡ om. A !| 6 θαλῆς piv B || 8 τη 
δὲ — 10 νοεῖται κόσμου om. B || περιλύσεως A || 
9 ταῦτα comp. A || ἱστοριωχέναι A || 10 δ᾽ 
om. Α || νοητῶν χόσµον A || μὲν ἐκ μὲν B ': 12 


, 


p 
χόλλης] xo A: xóspo0 B || 14 ἡμέραν ἡγεῖται 


A || καθάπερ καὶ B || 16 xowóv AB || 
εἶναι B: εἶε A || 17 drópo B || év 
ἑνίους ὀρφικούς B || 18 οὐδὲν ἀπογιγνώσκειν 
ἐπίχουρος τούτων A: recte B nisi quod οὐδὲν 
omittit 

20 inscriptio deest AB fort. consilio serip- 
toris || 21 otovcat ὁ ἦλιον A: οἴονται τὸν Ίλιον 
B || 22 τὴν σελήνην B || χλεάνθος χκωνοειδῆ 
B || δίκη A || 25 καταπεπηγέναι B: xata- 
πεπηχθαι A || καὶ κρυσταλοεδεῖ A: καὶ 
χρυσταλλοειδεῖς B || 24 ὅσπερ A 

25 inscript. et 26 Ξενοφάνης--ἀστέρας om. B 


GALENÍ HISTOR. PHILOS. 57—62 


625 


xpttoc τὰ μὲν ἁπλανη πρῶτον, μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς πλανήτας, ἐφ᾽ ok 
ἦλιον x«l σελήνην. Πλάτων (μετὰ) τοὺς ἀπλανεῖς πρῶτον λέγει φαίνεσθαι 
(τὸν) τοῦ Κρόνου, δεύτερον φαάθοντα (τὸν) τοῦ Διός, τρίτον πυρόεντα τὸν 
τοῦ Ἄρεως, τέταρτον φωσφόρον τὸν τῆς Αφροδίτης, πάµπτον στίλβοντα τὸν 
5 τοῦ Ἑρμοῦ, ἔκτον Twv, ἕβδομον σελήνην. τῶν μαθηματικῶν τινες 
μὲν, ὡς Πλάτων, τινὰς δὲ µέσον πάντων τὸν ἦλιον, μετὰ Ó' αὐτὸν τὴν 


σελήνην. 


98 Περὶ τῆς τῶν ἀστέρων κινήσεως. (Plut. II 16 1.2. 7] 


Αναξζαγόρας καὶ Δημόκριτος χαὶ Κλεάνθης ἀπὸ ἀνατολῶν sic 


10 δυσμὰς φέρεσθαι τοὺς ἀστέρας νοµίζουσιν. 


Αλκμαίων καὶ ot µαθη- 


ματικοὶ τοὺς ἀστέρας τοὺς πλανήτας ἀπὸ | δυσμῶν εἰς ἀνατολὰς ἀντιφέ- 275 
ρεσθαι τῷ ἡλίφ. Πλάτων καὶ οἱ μαθηματικοὶ ἰσοδρόμους εἶναι τὸν 


ἦλιον, τὸν φωσφόρον, τὸν στίλβοντα. 


59 Πόδεν φωτίζονται ot ἀστέρες. (Plut. II 17 1] 


15 Μητρόδωρος ἅπαντας τοὺς davépac τοὺς ἀπλανεῖς ὑπὸ τοῦ $À(ou 


προσλάμπεσθαι. 


60 Περὶ τῶν Διοσχούρων.  [Plut. II 18 1. 1] 


Ξρνοφάνης τοὺς ἐπὶ τῶν πλοίων φαινοµένους οἷον ἀστέρας νεφέλια 
εἶναι χατὰ τὴν ποιὰν κχίνησιν περιλάµποντα. | Μητρόδωρος τῶν ὀρώντων 71 
?0 ὀφθαλμῶν μετὰ δέους στιλβηδόνας εἶναι. 


61 Περὶ ἐπισημασίας. (Plut. II 19 1] 


Πλάτων τὰς ἐπισημασίας τὰς χαιμερινὰς xal τὰς Üspwàc χατὰ τὰς 


τῶν ἀστέρων ἐπιτολὰς Ἰίνεσθαι. 


62 Περὶ ἡλίου. [Plut. II 20 1. 2. 4. 6. 12. 19. 14] 


25 Αναξίμανδρος τὸν χύχλον αὐτοῦ εἶναι ὀκτωκαιειχοσαπλασίονα τῆς 
γῆς ἁρματείῳ τροχῷ τὴν ἀφῖδα παραπλησίως | ἔχοντα, xov xal πλήρη ss 


l ἀφανη ΑΒ ut saepius || 2 Ίλιο καὶ 
σελήνη A || μετὰ om. AB || πρῶτον B: om. 
A || λέων A || ὃ τὸν bis ante τοῦ om. 
AB || χριοῦ B || φάθοντα A: φαέθοντος B || 
4 ἀέρος A || ὁ ἡλίου A || σελήνης AB || µέν 
τινὲς B || 6 «vic δὲ om. B 

9 ἀνατολῆς B || 9. 10 qí£ptaQat εἰς δυσμὰς 
B || 11 ἀνταναφέρεσθαι τὸν ἥλιον πρῶτον xal 

Diels, Doxographi graeci. 


οἱ µαδ. A : φέρεσθαι τὸν Ίλιον πρῶτον xal οἱ 
pad. B || 12 εἰσόδρομον εἶναι τῷ ἡλίω B 

16 προσλαμβάνεσθαι AB 

14 διοσκόρων A || 18 νεφέλην A || 19 πε- 
ριλάµποντα B : περιλάµποντας A [cf. Euseb.] || 
20 μετὰ δέους om. B || στιλβιδόνα A 


, 


T 
21 ἐπισημασιῶν B || 26 ápap A: ἁρμωτία B 
40 


626 


GALENI HISTOR. PHILOS. 62—65 


πυρὸς χατὰ µέρος διὰ στενοῦ τὸ πῦρ ὡς Or αὐλοῦ πρὸς ἡμᾶς ἐκπέμπεσθαι. 
Ot Στωικοὶ ἄναμμα νοερὸν ἐκ θαλάσσης. Πλάτων ἐκ πλείστου πυρός. 
Ἀναξαγόρας χαὶ Δημόκριτος χαὶ ἨΜητρόδωρος πέτρον ἢ µύδρον 


διάπυρον. 


Φιλόλαος ὁ Πυθαγόρειος ὁαλοειδη δεχόµενον τοῦ ἐκ χόσµου 
πυρὸς τὴν εὐαχίαν, διηθοῦντα δὲ πρὸς ἡμᾶς τὸ φῶς, ὥστε τρεῖς εἶναι ἐν 


τῷ ἡλίφῳ διαφοράς τὸ ἐν τῷ οὐρανῷ πυρῶδες, τὸ ἀπ αὐτοῦ πυρο- 
ειδές, τρίτον τὴν ἀπὸ τούτου ἀνάχλασιν διασπειροµένην πρὸς ἡμᾶς. Ἐμπε- 
376 δοχλΏῆς δύο ἡλίους, τὸ μὲν ἄριστον ἡμισφαίριον, | τὸ δὲ φαινόμενον dy- 
ταύγειαν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίφ. Ἐπίχουρος Ίγήινον χύχλωμα, κχιση- 


χαὶ 


ροειδη 


σπογγοειδή ταῖς κατατρήσεσιν ἐνημμένον. 


“Ἡράχλειτος 1 


ἄναμμα, ἐν μὲν ταῖς ἀνατολαῖς τὴν ἔξαφιν ἄχοντα, τὴν δὲ σβέσιν ἐν 


ταῖς δυσμαῖς. 


63 Περὶ μεγέθους ἡλίου. (Plut. II 21 1. s. 5] 


Αναξίμανδρος τὸν μὲν ἥλιον ἴσον εἶναι tij vij, τὸν δὲ πόλον ἀφ᾿ 
οὗ τὴν ἐκπνοὴν ἔχει ἑπτάχις καὶ εἰχοσαπλασίονα τῆς γῆς. ΑἈναξαγόρας s 
πολυπλάσιον τῆς γῆς Ἐπίκουρος τοιοῦτον, οἷος φαίνεται, 3) μιχρῷ 


μείζον ἢἡ ἑλάττω. 


207 64 Περὶ σχήµατος ἡλίου. [Plut. II 23 1. 2. 8. €] 


Αναξιμένης πλατὺν εἶναι τὸν Ίλιον οἴεται ὥσπερ οἷον πέταλον. 
Ἡράκλειτος φαχοειδῃ ὑπόχυρτον. Οἱ Στωικοὶ ὥσπερ τὸν χόσµον καὶ » 
τὰ ἄστρα. Ἐπίχουρος ἐνδέχεσθαι τὰ προειρηµένα πάντα. 


65 Περὶ τροπῶν ἡλίου. (Plut. II 22 1. 2. s. 4. 5] 


Ἀναξιμένης ὑπὸ πεπυχνωµένου ἀέρος xal ἀντιτύπου ἐξωθεῖσθαι τὰ 
ἄστρα. ΑἈναξαγόρας ἀπὸ τοῦ πρὸς ταῖς ἄρχτοις ἀέρος 4 s s τῆς πυ- 
χνώσεως ἰσχυρότερον moti. Ἐμπεδοχλῆς ὑπὸ τῆς περιεχούσης αὐτὸν 5 
σφαίρας χωλυόµενον µέχρι παντὸς εὐθυπορεῖν xal ὑπὸ τῶν τροπικῶν χύχλων 
εἰργόμενον. Διογένης ὑπὸ τοῦ ἀντιπίπτοντος τῇ Ὀερμότητι φύχους σβάν- 


2 νάµα A: πνεύμα B | ὃ μέτρο ἁμυ- 
ὃρὸν AB || 4 φιλόλογος B || Ἱαλαγοειδῆ B || 
9 εὐαγίαν cf. Iambl. protr. p. 960K. || 5 ἐν 
om. B || 6 ἀπὸ τοῦ A: ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ 

τ 
B || 7 ἀνάκλυσιν A || 8 ἁάνταυ A: ἀντ 
αὐτοῦ B ||.9 γῆς ἴδιο AB || 10 κατατρώ- 
σεσιν B || 11 ἄναμα A: ἀνγάμματα B || ἔχοντα 
sic AB ut ad Ίλιον referatur cf. κισηροειδῆ 
xal σπογγοειδῆ (sic AB) v. 9 
15 εἰκοσαπλασίω A || Ἀναξαγόρας--γῆς om. 


B || 16 πολυπλάσιον A: πολλαπλασίονα B || 
μικρὰ B || 17 μεῖζον A: μείζονα B || 3) 
ἑλάττω A: om. B 

20 ὑπὲρ τὸν B || 21 δέχεσθαι Α: δέχεται 
B. sed δέχεσθαι falso loco post ἀντιτύπου 
v. 28 || τὰ προειρηµένα om. B 

23 ἀντιτύπου δέχεσθαι B || 24 ταῖς om. B || 
Plutarehea ὃν αὐτὸς συνωθῶν ix casu inter- 
ciderunt || 25 «37^ A || 26 εὐθυδρομεῖν B | 
ὑπὸ τὸν τροπικὸν χύκλον A || 27 θερµοτάτη B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 65—68 


νυσθαι. 


621 


Ot Στωικοὶ κατὰ τὸ διάστηµα τῆς ὑποχειμένης τροφῆς διιέναι 


τὸν Tov: ὠχεανὸν δὸ xal τὴν Ὀάλασσαν παρέχειν τῷ ἡλίφῳ τροφὴν τὴν 
αὐτοῦ ὑγρότητα ἔχουσαν ἐν αὐτῷ καὶ τὴν γεώδη ἀναθυμίασιν. 


66 Περὶ ἐχλείψεως ἡλίου, (Plut. II 24 1. 2. 4. 8] 278 


6 θαλῆς πρῶτος εἶπεν ἐχλείπειν τὸν Tov τῆς σελήνης αὐτὸν Omep- 
χοµένης κατὰ κχάθετον οὔσης φύσει γθώδους. Αναξίμανδρος τοῦ στό- 
µατος τῆς τοῦ πυρὸς διεχπνοῆς ἀποχλειομάνου. Ξενοφάνης χατὰ σβέσιν 
τὴν ἔχλειψιν Ἠίνεσθαι, ἕτερον δὲ πάλιν πρὸς ταῖς ἀνατολαῖς ἐξάπτεσθαι. 
παρεισήγαγε δὸ xal ἔχλειψιν ἐντελήῆ, ὥστε τὴν ἡμέραν ἀφανη εἶναι. ᾿Δρί- 

10 σταρχος κατὰ τῆς γῆς σχιάζεσθαι τὸν δίσχον τοῦ ἡλίου. 


67 Περὶ σελήνης. (Plut. II 25 1. 4. 5. 6. 9] 279 


Αναξίμανδρος χύχλον εἶναι ἐχχαιδεχαπλασίονα τῆς γῆς. Ξενοφάνης 


δὲ εἶναι νάφος πεπυρωµένον. 


οἱ Στωικοὶ μικτὴν εἶναι τὴν σελήνην ἐκ 


πυρὸς καὶ γεώδους φήθησαν. Πλάτων Ex πλείονος πυρός. ΑἈναξαγόρας 
1 xal Δημόκριτος στερέωµα διάπυρον ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία xal ὄρη καὶ 


φάραγτας. 


67a (Περὶ μεγέθους.) (Plut. II 26 1. 2] 


Οἱ Στωικοὶ μείζονα τῆς 17 νοµίζουσι τὴν σελήνην ὡς xal τὸν ἥλιον. 
Παρμενίδης ἴσην τῷ fA καὶ ἐξ αὐτοῦ φωτίζεσθαι. 


20 68 Περὶ σχήματος. (Plut. II 27 1. 2. 1] 280 


Οἱ Στωικοὶ τὴν σελήνην σφαιροειδῃ ὡς xal τὸν Ttov νοµίζουσιν. 
Ἡράκλειτος δὲ σκαφοειδη. Ἐμπεδοκλῆς δὲ δισκοειδῆ, ἄλλοι δὲ κυ- 
λινδροειδη. Σχηματίζεται δὲ ἡ σελήνη ἑπταχῶς' ὅτε γὰρ τίχτεται, δοκεῖ 
φαίνεσθαι µηνοειδής, (εἶτα) διχότοµος, εἶτ ἀμφίχυρτος, εἶτα πανσέληνος, 

25 Εἶτα πάλιν ἐπαναχωροῦσα αὖθις γίνεται ἀμφίκυρτος, alta. διχότοµος xal τὸ 
ὕστερον µηνοειδής, slt ἀφανὴς χατὰ τὴν καινῄν. πλεῖστος γίνεται περὶ αὐτῆς 
λόγος. λέγεται τοῦτον σχηµατίζεσθαι τὸν τρόπον σχιαζούσής ἑχάστοτε τῆς 
γῆς πρῶτον μὲν χατὰ τὸ µόριον ἑαυτῆς, ποτὸ δὸ κατὰ τὸ παντελὰς ύπορ- 
ρεούσης τῆς σελήνης εἷς τὸ χοῖλον τῆς γῆς. 


1 διέναι A || 2 παρέχοντα τῶδε τροφὴν B || 
9 αὐτοῦ ante ὑγρότητα A: om. B. sententiam 
non adsequor 

5 πρῶτον AB || 6 Αναξίμανδρος — ἀπο- 
xÀttopévou om. B || 7 πυρὸς διήχειν εἰς ἀπο- 
κλινομένου A || 9 ἐντελῶς Β || 10 ὑπὸ γῆς B 

19 ἐχκαιδεχαπλασίονα AB || 14 ἐκ om. B: 
elc A || 15 διὰ πυρὸς AB || ἔχων A || πεδία 


xal 6pm om. B: πάσδια καὶ ὄρη A || 17 titu- 
lum om. AB 

20 tit. om. B || 21 ὡς om. B || 23 τίκτεσθαι 
(supra scripto ται) φαίνεσθαι δοκεῖ Ὦ || 24 
(εἶτα) om. AB || 28 κατὰ τὸ B: τὸ om. A || 
ὑπορεούσης B: ἀπορρεούσης A || 29 fort. εἷς 


10v χῶνον Sc. umbrae 


aps 


628 


GALENI HISTOR. PHILOS. 69—73 


281 69 Περὶ φωτισμοῦ σελήνης. (Plut. II 281. 6] 


Ἀναξίμαν δρος ἴδιον ἔχειν αὐτὴν φῶς εἴρηχεν, ἁραιότερον δέ πως. 
θαλῆς δὲ ἀπὸ τοῦ ἡλίου φωτίζεσθαι τὴν σελήνην. 


10 Περὶ ἐχλείψεως σελήνης. (Plut. II 2971. 4. 6] 


Αναξίμανδρος μὲν ὑπέλαβε τοῦ στοµίου τοῦ περὶ τὸν τροχὸν ἐμ- 5 
φραττοµένου τὴν σελήνην ἐχλείπειν. | τῶν Πυθαγορείων δέ τινες xat 


ἀνταύγειαν xal ἀντίφραξιν τῆς τε γῆς xal τῆς ἀντίχθονος. 


Πλάτων δὲ xal 


Ἀριστοτέλης xal οἳ Στωικοὶ ἔτι δὲ καὶ οἱ μαθη ματικοὶ τὰς μὲν 
µηνιαίας 3 συνοδεύουσαν αὐτὴν τῷ ἡλίῳ καὶ περιλαμποµένην ποιεῖσθαι, τὰς 


δὲ ἐχλείψεις σχιαζοµένην ὑπὸ τῆς γῆς. 


10 


90 71 Διὰ τί γεώδης φαίνεται $ σελήνη. [Plut. II 30 1. 2] 


Ot Πυθαγόρειοι γεώδη φαίνεσθαι τὴν σελήνην οἴονται διὰ τὸ περιοι- 
χεῖσθαι ταύτην ὑπὸ µειζόνων ζῴων xal φυτῶν xal χαλλιόνων. εἶναι γὰρ 
πεντεκαιδεχαπλάσια τὰ Bm! αὐτῆς ζφα τῇ δυνάµει μηδὲν περιττωματιχὸν 
ἀποχρίνοντα" xal τὴν Ἱμέραν τοσαύτην εἶναι τῷ µήχει. Ἀναξαγόρας 5 
ἀνωμαλότητα τοῦ συγχρίµατος διὰ τὸ φυχρομιγὲς ἅμα xal γεῶδες᾽ παρα- 


2:83 μεμῖχθαι δὲ τῷ πυρώ]δει τὸ ζοφῶδες. 


7*2 Περὶ τῶν διαστημάτων τῆς σελήνης. [Plut II 91 1. 2. 3] 
Ἐμπεδοχλῆς διπλάσιον dzéyew τὴν σελήνην ἀπὸ τοῦ $À(ou ἥπερ 


ἀπὸ τῆς Ἰῆς. 


ol μαῦηματικοὶ ὀχτωχαιδεχαπλάσιον. 


ἨἘρατοσθένης 9 


τὸν ἥλιον ἀπέχειν τῆς γῆς σταδίων µυριάδας τρεῖς xal ὀχτάχις µυριάδας, 
τὴν δὲ σελήνην τῆς γῆς ἀπέχειν σταδίων µυριάδας ἑβδομήχοντα ὀχτώ. 


*3 Περὶ ἐνιαυτοῦ. (Plut. II 32 1. 2. s. 4] 


Ἐνιαυτὸς μὲν (Κρόνου) ἐστὶν ἐτῶν τριάχοντα, Διὸς δώδεχα, Ἄρεος δέχα 
πέντε μηνῶν σελήνης ἡμέραι τριάκοντα" τοσοῦτος γὰρ 6 τέλειος. τὸν 56 
1 δὲ µέ]γαν ἐνιαυτὸν of μὰν ὀχταετηρίδα τίθενται, οἱ δὲ ἐννεαχαιδεκαετηρίδα. 


3 ἀριστερὸν δὲ πῶς AB 

4 σελήνης om. A || 5 τοῦ ante περὶ 
om. B || 6 κατὰ αὐτάγειαν Α || 7 τε om. 
B || 9 deest ἀποχρύψεις || συνοδεύουσα τῶ 
ἡλίω B || περιλαμβανομένην A: περιλαμβανο- 
µένη B || 10 σκιαζοµένη B || ὑπὸ τὴν γῆν A 

14 πεντεχαιδεχαπλάσια B: πεντεχαιδεκαπλα- 





τ 
σίονα A || αὐτὴν B || περιτώµα κοινὸν A: 





περίττωµά τι κοινὸν B || 15 ἀποχρίναντα AB || 
16 περιεµίχθαι Α 

18 τῶν om. B || 19 ὅπερ ἀπὸ γῆς B || 
20 ὀκτωκαιδεχαπλασίονα B 

24 Κρόνου om. AB || τρά..... διαδώ- 
δεχα B || ἄρεως A || 25 τοσοῦτο AB || 


Ü T 
26 αἱ μὲν B || ὀχταετηρί AB || πείθον A: 
ἐπείθοντο B || αἱ δὲ B || ἐννεακαιδέχα AB 


GALENI HISTOR. PHILOS. τὸ-- Τό 


629 


ἕτεροι 6à ἐν τοῖς ἑξήχοντα ἑνὸς (δέουσιν). Ἡράκλειτος ἐκ µυρίων ὀχτα- 


χισχιλίων ἐνιαυτῶν fux. 


Διογένης ἐκ πέντε xal s s s ἕπτα. 


* o o p xal τῶν χέντρων xal τῆς σφαίρας τὴν γῆν νοµίζουσι. 


74 Περὶ τοῦ γαλαξίου χύχλου. 


[Plut. III 1 ι--θ] 


5 'O Ἰαλαξίας χύχλος ἐστὶ νεφελοειδὴς ἐν μὲν τῷ dép: διὰ παντὸς φαι- 
νόµενος, διὰ (δὲ) τὴν λευχόχροιαν ὀνομαζόμενος Ὑαλαξίας. χαὶ τῶν Πυ- 
δαγορξίων τινὲς ἀστέρος εἶναι διάχαυσιν ἐχπεσόντος ἐκ τῆς ἰδίας ἕδρας, 
δι οὗ περιέδραµε χωρίου γλαφυρώτερον αὐτὸ περικαύσαντος ἐπὶ τοῦ κατὰ 
Φαέθοντα ἐμπρησμοῦ [διὰ τῆς ἐχείνου παρόδου]. οἱ δὲ τὴν ἠλιαχὴν ταύτῃ 

10 φασὶ xat' ἀρχὰς γεγονέναι δίοδον. τινὲς δὲ τοῦτο μικρὰν εἶναι φαντασίαν 
τοῦ πλείονος οὐρανίου πυρὸς | πρὸς τὸν οὐρανὸν τὰς αὐγὰς ἀνακλῶντος' 285 
ὅπερ ἐπὶ τῶν τῆς ἴριδος νεφῶν συµβαίνειν εἴωθεν. Μητρόδωρος διὰ τήν 
πάροδον τοῦ ἡλίου xal τὸ τῆς δρόσου μῖγμα γαλακτοειδὲς ἀποτελεῖν χρῶμα. 
᾿Αναξαγόρας τὴν σχιὰν τῆς γῆς κατὰ τόδε τὸ µέρος ἴστασθαι τοῦ οὐ- 

16 ρανοῦ, ὅταν τὰ ὑπὸ τὴν γῆν ὁ ἥλιος μὴ πάντα περιφωτίζῃ. Δημόκριτος 
παρὰ πολλῶν χαὶ μιχρῶν xal συνεχῶν ἀἁστέρων συμφωτιζοµένων εἶναι. 
Ἀριστοτέλης ὡσπερεὶ χόµην πυρὸς ὑπὸ τὸν dépa καὶ τὸν τόπον πλανη- 
τῶν φαίνεσθαι. Οἱ Στωικοὶ τοῦ αἱθερίου πυρὸς ἀραιότητα ἀνώτερον τῶν 


πλανητῶν. 


Ποσειδώνιος πυρὸς σύστασιν. 


2: "5 Περὶ κομητῶν καὶ διαττόντων ἀστέρων. [Ρίαι. III 2 1--δ.δ--11] 


Απὸ Πυδαηγόρου τινὲς μὲν ἁστέρα φασὶν εἶναι τὸν χοµήτην τῶν οὐκ 
del µενόντων, διά τινος δὲ ὡρισμένου | χρόνου περιοδιχκῶς ἀνατελλόντων. 256 


] ἑνὸς--ἑπτὰ om. A || δέουσιν deest etiam in 
B || 2 ἑπτά reliquum est ex eis quae interierunt 
[cf. p.96438 —7] ἑξήχοντα xal τριαχοσίων ἑνι- 
αυτῶν τοσούτων ὅσων 6 κατὰ Ἡράκλειτον dvi- 
αυτός ἄλλοι δὲ δι’ ἑπταχισχιλίων ἑπτακοσίων 
ἑβδομήχοντα ἑπτά || 3 haec in AB corrupta 
supersunt ex Plutarchi libri tertii prooemio, 
cuius haec verba p. 364415 -- 17 latent: τῆς 
γῆς, ἦντινα Χέντρου τάξιν ἐπέχειν τῇ περιοχᾷ 
τῆς σφαίρας νενοµίκασιν 

4 κύκλου om. A || 5 Ἱαλάξιος AB || 6 
δὲ om. AB || x«i A: οἱ B || "7 ἁστέρων 
AB qui compendia hic non recte semper 
explicarunt || ἐχπεσόν (superscr. t) A: éx- 
πεσόντων B || 8 οὗ περίδραµε A: οὗπερ ἔδρα- 
pov B || αὐτὰ B: αὐτῶν A || περικαύσαντα 
AB || ἐπὶ τοῦ A: ἐν τῷ τοῦ B || 9 φαέ- 
ὃοντα A: φαέθοντος B. |; τὴν ἐκείνου πάροδον 
B: induxi glossema cf. ν. 12 || γῆν ἡλιακὴν 


AB || ταύτην B: ταῦτα A || 10 δὲ xai B || 
11 αὐτὰς A || ἀνακλῶντα AB || 12 ὅπερ--εἴω- 
θεν om. B |j µιτροδίων B || 18 versu inter- 
cepto (τοῦτον — πυχνοῦ xal p. 960*8— 10) ex 
dpatoo effictum est δρόσου || τὰ γαλακτοειδῆ 
ἀποτελεῖν σχήματα B: recte (nisi quod άπο- 
τελεί) Α || 14 τόδε om. B: δὲ A || 15 ὑπὸ 
γῆν B || περιφωτίζει A || 16 περ AB | 
μικρῶν πολλῶν B || ἑτέρων AB || συµφω- 
τιζόµενον B || 17 καὶ τὸν A: xal B || τρό- 
πον AB || 18 οἱ Στωικοὶ--πλανητῶν deest 
in Plut. cf. Prol. p. 15 || 19 τάσι AB 

20 κοµήτου A || διαττόντων B: ἀτολίτων A 
i.e. ἁττόντων quod perinde dici potuit cf. 
p. 630, 7 et Ach. is. in Ar. phaen. p. 153p 
οἱ δὲ ἀπὸ τόπου εἰς τόπον µετερχόµενοι χαλοῦν- 
ται ὥττοντες xal διάττοντες || 21 ἀπὸ om. A || 
τῶν χομητῶν AB || 22 ὁρισμένου Α: περι- 
ορισμένου B. || ἀνατέλων A: ἀνατέλλων B 





630 


GALENI HISTOR. PHILOS. '75. 76 


ἄλλοι δὲ ἀνάχλασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως πρὸς τὸν ἥλιον παραπλησίαν 


ταῖς χατοπτριχκαῖς ἐμφάσεσιν. 


ΑἈναξαγόρας καὶ Δημόκριτος σύνοδον . 


ἀστέρων δυοῖν ἢ xal πλειόνων xatà συναυγασµόν. ᾿Αριστοτέλης δὲ τῆς 
ξηρᾶς ἐκ τῆς γῆς ἀναθυμιάσεως διὰ τὴν ἔμπυρον ἐπίτασιν. δτράτων ἄστρου 


φῶς [πεπληρωμένον] περιληφδὲν φυχῃ τιν. 


Διογένης σημεῖον ἐπὶ 5 


τοῦ  σηµ᾽ ἐπισφαλῶς τινος εἶναι τοὺς χοµήτας. ᾿Αναξαγόρας τοὺς xa- 
λουµένους ἄττοντας ἀπὸ τοῦ αἱθερίου πυρὸς σπινθῆρος δίκην χαταφέρεσθαι 


καὶ παραυτίχα σβέννυσθαι. 


Μητρόδωρος τὴν sic τὰ νόφη τοῦ ἡλίου 


387 ἔμπτωσιν ὡς βέλος πολλάκις σπινθηρίζειν. Ἐθνοφά]νης τὰ τοιαῦτα νεφῶν 


πεπυρωµένων σύστηµα 7 χίνηµα εἶναι. 


10 


76 Περὶ βροντῶν xal ἀστραπῶν. [Plut. III 3 1. 8. 4. 12. 14. 15] 


Ἁναξίμανδρος &x τοῦ mveüpatoc ὑπιόντος, ὅταν περιληφθὲν νέφει 
παχεῖ βιαζόµενον ἐχπέσῃ τῇ λεπτοµερείᾳ xal χουφότητι, τότε $j μὲν ῥῆξις 
τὸν ψόφον ἀποτελεῖ, ἡ δὲ διαστολὴ µελανίαν τοῦ νέφους. Μητρόδωρος 
ὅταν el; νέφος πεπηγὸς ὑπὸ πυχνότητος ἐμπέσῃ πνεῦμα, τῖ μὲν Όραύσει 15 
τὸν χτύπον ποιεῖ, τῇ δὲ πληγῇ καὶ τῷ σχισμῷ διαυγάζαι, τῇ 0 ὀξύτητι 
τῆς φορᾶς προσλαμβάνον τὴν ἀπὸ τοῦ ἡλίου θερμότητα κεραυνοβολεῖ. τοῦ 
δὲ χεραυνοῦ τὴν ἀσθένειαν sl; πρηστῆρα περιίστησιν. ᾿Αναξαγόρας δὲ 
ὅταν τὸ θερμὸν εἰς φυχρὸν ἐμπέσῃ (τοῦτο δέ ἐστιν αἰθέριον µέρος (εἰς) 

399 ἀερῶδες), τῷ μὲν ζόφῳ µελανίαν ἀποτελεῖ, τῷ | δὲ χρώµατι τοῦ » 
νεφώδους τὴν ἀστραπήν, τῷ δὲ πλήθει τοῦ φωτὸς τὸν κεραυνόν, τῷ δὲ 
πολυσωματωτέρῳφ πυρὶ τὸν τυφῶνα, τῷ δὲ νεφώδει τὸν πρηστηρα. Οἱ 
Στωικοὶ βροντὴν μὲν κρουσμὸν νεφῶν, τὴν δὲ ἀστραπὴν ἔξαψιν ἐκ παρα- 
τρίψεως, χεραυνὸν δὲ σφοδροτέραν ἔλλαμφιν, πρηστῆρα δὲ νωχελεστέραν. 
Ἀριστοτέλης δὲ ἐξ ἀναθυμιάσεως πάντα τὰ τοιαῦτα συµβαίνειν' ὅταν οὖν ss 
ἐντύχη τί ὑγρᾷ, παραβιάζεται τὴν ἔξοδον, xol τῇ μὲν παρατρίψει xal τῇ 
ῥήξει τὸν Φόφον τῆς βροντῆς Ἰίνεσθαι, τῇ 5' ἐξάψει τῆς ξηρότητος τὴν 
ἀστραπήν, πρηστῆρα δὲ xal τυφῶνα πλεονασμῷ τῆς ὕλης, ἣν ἑχάτερος 
αὐτῶν ἐφέλχεται' Ὀερμότερος μὲν ὁ πρηστήρ, παχύτερος δὲ ὁ τυφών. 


1 ἀνάχλησιν A || παραπλησίως || 2 χατοπτι- 
xai; B || 4 ἔμπυρον A: ἔπυρον B || ἐπίτα- 
ot» À: om. B spatio sex litt. relicto. 
Plut. διάπυρον σύστασιν || 5 πεπληρωμένον 
proximae vocis interpretamentum inclusi || 
Φυχῆ: apud Plut. νέφε moxw || sic A: 
Διογένης σημεῖον .... καὶ ἐπισφαλοῦς τινὸς 
εἶναι τ. x. B, quae quid sibi velint non ex- 
pedio || 7 ἅπτοντας AB || 9 ἔμπρησιν AB || 
βέλη B || σπινθηρίζει A 

12 περιληφθή B || 13 ἐμπέσῃ AB || λεπτο- 
μερεῖ Β || παχύτητι ante χουφότητι cuius 
varia lectio est B || ἡ µέρηξις A. || 16 πυχνο- 


τάτης B || 16 χρεσμῷ B || ὀξωτάτι B | 
17 προσλαµβάνων B: προλαμβάνον A || 18 
ἐμπρηστᾶ περὶ γῆς (mr. y. om. B) AB || 19 
?| φυχρὸν AB || εἰς addidi || 20 ζόφφ AB: 
ψόφῳφ τὴν βροντὴν ἀποτελεῖ Plut. p. 368213. 
µελανίαν ad proxima pertinet, ubi Plut. τῷ 
δὲ παρὰ τὴν µελανίαν τοῦ νεφώδους χρώματι || 
21 νέφους B || τὸ δὲ πολυσωµατωτέρῳ (comp.) 
A : τῷ δὲ πολυσωματικῶ B || 22 νέφει B || οἱ 
om. A || 23 ἐκ--- 24 ἕλλαμψιν om. A || 24 
νωχελέστερον Α || 25 πάντη ταῦτα B || 28 
vÀtovac 4^ A 


GALENI HISTOR. PHILOS. 71. 18 


71 Περὶ νεφῶν xal χιόνων. (Plut. III 4 1. 3. 5] 


Ἀναξιμένης ἔφη συµβαίνειν παχυνθέντος ἐπὶ πλεῖον τοῦ ἀέρος, 
μᾶλλον δὲ ἐπισυναχθέντος ἐχθλίβεσθαι τοὺς ὄμβρους, [γίγνεσθαι] χιόνα δέ, 


631 


ἐπειδὰν τὸ χαταφερόµενον | ὕδωρ παγῇ ὑπὸ φύξεως, χάλαζαν δέ, ὅταν τι 199 


περισυλληφθῇ τῷ ὑγρῷ πνευματικό. Μητρόδωρος ἀπὸ τῆς ὑδατώδους 
ἀναφορᾶς συνίστασθαι τὰ νέφη. Ἐπίκουρος ἀπὸ τῶν ἀτόμων. στρογ- 
γυλοῦσθδαι τὴν χάλαζαν xal τὸν ὑετὸν γίγνεσθαι ἀπὸ τῆς µαχκροτέρας φορᾶς 
διὰ τοῦ ἀέρος συμβαινούσης ἀποπληττόμενον. 


σ. 


78 Περὶ ἴριδος. [Plut. III 5 1. 3—10. 11] 


10 Τῶν µεταρσίων παθῶν τὰ μὲν xa9' ὑπόστασιν Ἰίγνεται olov ὄμβρος 
χάλαζα, τὰ δὲ χατ᾽ ἔμφασιν οὐχ ἔχοντα σύστασιν ἰδίαν, ὥσπερ ὅταν xap- 
πύλας γραμμὰς ὁρῶμεν,, τὰ δὲ χατὰ τῶν λίθων τῶν διαυγῶν καὶ κεράτων 
(λεπτομερή γὰρ ταῦτα πάντα) xal χαμπύλας δὲ γραμµάς, ὥσπερ τὰ xaO 
ὕδατος | ὁρᾶται' χάµπτεται ἤὰρ πρὸς τὴν πυχνοτέραν τοῦ ὕδατος ὕλην ἡ 

15 ὄψις. διὸ τὴν χώπην ἐν τῇ θαλάττῃ ὁρῶμεν χεχλασμένην. τρίτος δὲ τρό- 
πος τοῦ βλέπειν τὰ ἀναχλώμενα ὥσπερ τὰ κάτοπτρα. ἔστιν οὖν τὸ τῆς 
ἴριδος εἶδος τοιοῦτον. (δεῖ) γὰρ ἐπινοῆσαι τὴν ἀναθυμίασιν τὴν ὑγρὰν εἰς 
νέφος µεταβάλλουσαν, εἶτα ἐκ τούτου κατὰ βραχὺ εἰς μικρὰς ῥανίδας ὃρο- 
σιζούσας μετιοῦσαν' ὅταν 6 Toc γένηται ἐν δυσμῇ (ἀνάγκη γὰρ πᾶσαν lp 

30 ἄντιχρυς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαι), τότε $ ὄψις προσπεσοῦσα ταῖς ῥανίσιν dva- 
κλᾶται, ὥστε συµβαίνειν τὴν ipw. εἰσὶ δὲ αἱ ῥανίδες οὗ σχήματος µορφαί 
ἀλλὰ χρώματα φαίνεται. τὸ μὲν γὰρ πρῶτον ἔχει φοινικοῦν, τὸ δὲ δεύτερον 
ἁλουργὲς xal πορφυρίζον, τὸ δὲ τρίτον χυανοῦν xal πράσινον. µήποτε τὸ 
μὲν φοινιχοῦν, ὅταν ἡ λαμπρότης τοῦ πυρὸς προσπεσοῦσα ἀναχλᾷ τὸ χρῶμα. 

25 τὸ δὸ δεύτερον µέρος ἐπιθολούμενον xal ἑἐκλυόμενον μᾶλλον τῆς λαμπηδό- 
voc διὰ τὰς βανίδας ἁλουργὲς | δοχεῖ. ἔτι δὲ μᾶλλον τὸ δροσίζον µεταβάλ- 221 
λεται. ἔστι γὰρ τοῦτο δοχιµάσαι δι ἔργων' εἰ γάρ τις εἰς τὸ ἀντικρὺ τοῦ 
ἡλίου Ade ὕδωρ καὶ T πιτύι, αἱ δὲ βανίδες ἀνάχλασιν λάβωσι πρὸς τὸν ἥλιον, 
εὑρήσει ἐγγιγνομένην Ἶριν. καὶ oí ὀφθαλμιῶντες δὲ τοῦτο πάσχουσιν, ὡς 


1 περὶ νεφελῶν xal Χιόνς A || 2 ἔφη 
AB: Plut. νέφη || 3 συναχθέντος B || ix 
τοῦ θλίβεσθαι B || γίγνεσθαι videtur ad v. 2 
referendum, ubi Plut. γίνεται pro συµβαί- 
νειν habet || 4 κάτω φερόµενον B || χάλαζαν 
Plut: πάλι A: om. lacuna quattuor litt. 
indicata B || δὲ om. B || 5 παρασυληφθέντα A: 
τὶ περιληφθη B || «à ὑγρῶ πνύµατι καὶ Α: 
τῶν ὑγρῶν πνευμάτων B || 6 στρογγυλᾶσθαι B: 
στρογγύλεσθαι A. || 7 ίγνεσθαι δ᾽ B 

12 κέρατα B || 19 λεπτομερεῖ B. || ταῦτα--- 
14 γὰρ οπι. Β || 14 πυκνότητα Β || ὕλη Β | 


15 κάπην ὁρῶμεν ἐν B || ὁρῶμεν post 9a- 
λάττῃ om. B || 16 ἔστι τοῦτο τῆς Α: elot 
τοῦτο τῆς B || 17 εἶδος A: ἴδιον B || δεῖ 
om., cetera mire corrupta: γὰρ εἰπεῖν ὅσαι 
[όσα B) τὴν dvaSupíaoty τὴν ὑγρὰν εἰς νέφος 
µεταβάλλουσι κτλ. ΑΒ || 19 μειούαν B || ὁ 
om. A || δυσμῴ B || πῶς ἂν A: πωσ B | 
22 χρώματος φαίνονται Β | φοινιί A. || γὰρ 
om. B || 25 δὲ om. B || 27 τοῦ ἡλίου om. 
B || 28 πιτύι A: πιτὶν B cf. Plut. codd. 
AB || 28 AdBouv A || εὑρήσειεν γιγνοµένην 
AB || 29 ὀφθαλμοὶ τῶνδε τοῦτο B 


652 


GALENI HISTOR. PHILOS. 78—82 


ὅταν εἷς τὸν λύχνον ἀποβλέφωσιν. ᾿Αναξιμένης δὲ Ἶριν γίγνεσθαι νομίζει 
κατ ἀνταυγασμὺν ἡλίου πρὸς νέφει πυχνῷ xal παχεῖ xal µέλανι παρὰ τὸ 
μὴ δύνασθαι τὰς ἀχτῖνας el; τὰ πέραν διαχόπτειν ἐπισυνισταμάνας αὐτῷ. 
Μητρόδωρος δὲ ὅταν διὰ νεφῶν 6 ἥλιος διαλάµφη, τὸ μὲν νέφος χυανί- 
ζειν, τὴν 9' αὐγὴν ἐρυθραίνεσθαί qna. " 


292 39 Περὶ ἀνέμων. 


[Plut. III τι. 2. 3] 


Αναξίμανδρος οἴεται ἄνεμον εἶναι λόσιν dépoc τῶν λεπτοτάτων ἐν 
αὐτῷ xal ὑγροτάτων ὑπὸ τοῦ ἡλίου τηχοµένων T χινουµένων. Οἱ Στοωικοὶ 
πνεῦμα ἀέρος εἶναι λέγουσιν, ἡγοῦνταί τε τὸν τόπον παραλλαγαῖς τὰς ἔπω- 
νυµίας παραλλάττειν, οἷον τὸν ἀπὸ ζόφου xal τῆς δύσεως ζέφυρον ὠνόμα- 10 
ζον, τὸν ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς καὶ τοῦ ἡλίου ἀπηλιώτην, τὸν ἀπὸ τῶν ἄρχτων 
βορέαν, τὸν ἀπὸ τῆς µεσηµβρίας νότο. ἸΜητρόδωρος δὲ ὑδάτων ἀἆναθυ- 
µίασιν διὰ τὴν ἡλιακὴν ἔκκαυσιν γίγνεσθαι ὁρμὴν πνευμάτων" τοὺς δὲ 
ἐτησίας πνεῖν τοῦ πρὸς ταῖς ἄρκτοις παχυνθέντος s 4 τοῦ ἡλίου κατὰ τὴν 


δερινὴν τροπήν. 


1 
203 80 Περὶ χειμῶνος xai δέρους. (Plut. III 8 1] 
Ἐμπεδοχλῆς καὶ of Στωικοὶ χειμῶνα phy Ἰίγνεσῦαι τοῦ ἀέρος 
ἐπικρατοῦντος τῇ πυχνώσει xal ei; τὸ ἀνώτερον βιαζοµένου, θέρος δὲ τοῦ 
πυρός, ὅταν εἰς τὸ χάτω βιάζηται. 
81 Περὶ γῆς. [Plut. III 9 1. 2. a. 5] 2 
θαλῆς xal oi ἀπ᾿ αὐτοῦ µίαν εἶναι τὴν γῆν ὑπολαμβάνουσι. Τῶν 
δὲ Πυθαγορείων τινὲς xal ταύτην εἶναι xal τὴν ἀντίχθονά φασι. Οἱ 
Στωιχοὶ δὲ γῆν εἶναι µίαν xal πεπερασμένη. Μητρόδωρος δὲ τὴν 
γῆν ὑπόστασιν εἶναι καὶ oloyel τρύγα τοῦ ἀέρος νοµίζει, τὸν δὲ ἦλιον τοῦ πυρός. 
82 Περὶ σχήµατος γῆς. [Plut. III 10 1. 2. a. 4. 5] 25 


θαλῆς xal οἱ ἀπ αὐτοῦ oqatposibr τὴν γῆν νοµίζουσιν ᾿Αναξί- 


l ἀποβλέπωσιν B || νοµίζεν Α || 2 ἡλίου 
Α: ὅτι B || νέφη πυχνῶς A || 8 πέρας A || 
ἐπισυνιστάμενος αὐτόν A: ἐπιστάμενος αὐτός 
B [| 4 κιανίζει A : χυανίτει B || 5 τὴν δὲ γῆν B 

1 ἀναξιμένης B || λεπτωτάτων ἐν ἑαυτῶ 
B: λεπτοτάτων ἐν αὐτῆῇ A | 8 τικτοµένου 
A || «tvoupévou A: χηρουμένων B || οἱ om. 
A || 9 ἡγοῦντε τὸν B || παραλλαγὰς A: 
ἀλλαγὲς B || fuit verisimiliter εἶναι ῥύσιν ἡγοῦν- 
ται ταῖς (5b?) τῶν τόπων κτλ. || τὰς A: τὰ 
B || 10 τὸ ἀπὸ AB j| 11 τοῦ om. B || τοῦ 


ἄρχτου βορράν B || 12 τῆς om. B || 19 ἔχλυ- 
σιν AB || 14 ἑτησίους B || τοὺς πρὸ A || τοῖς 
ἄρχτοις B || παχυθέντος B || 15 ἀέρος, ὑπο- 
χωροῦντος intercidisse videtur 

18 εἰς τοὺς B || τῶν πυρός Β || 19 βιάζε- 
ται AB cf. Plut. cod. A 

2] πρὸ αὑτοῦ AB || 22 xal ante τὴν om. 
B || 24 τρύγαν A 

25 σχημάτων A || περὶ θέσεως τῆς σχήµα- 
τος γῆς inductis θέσεως τῆς B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 82—86 


633 


pavópoc δὲ A(S« χίονι τῇ περιφερείᾳ | ἐκ τῶν ἐπιπέδων. ἸΑναξιμένης 29 
τραπεζοειδη. Λεύκιππος τυμπανοειδήη τῷ πλάτει, χοίλην δὲ τῷ µεγέθει. 


83 Περὶ θέσεως γῆς. [Plut. III 11 1.1.9, 4] 


Οἱ ἀπὸ θαλοῦς µέσην την γῆν οἴονται εἶναι. 
Φιλόλαος ὁ Πυδαγόρειος τὸ μὲν mop 
τοῦτο γὰρ εἶναι τοῦ παντὸς αἰτίαν, ἑτέραν δὲ τὴν ἀντίχθονα. 


& τὴν γῆν εἰς ἄπειρον ἐρριζῶσθαι. 
μέσον. 


Ξενοφάνης πρῶτον 


τρίτην δὸ τὴν οἰχουμένην ἐξ ἑναντίας χειµένην καὶ περιφεροµένην τῇ dv- 
τίχθονι. Παρμενίδης [6] πρῶτος ὥρισε τοὺς οἰχουμένους τόπους ὑπὸ τὰς 


δύο ζώνας τροπικὰς εἶναι τὴν γῆν. 


10 84 Περὶ χινήσεως γῆς. [Plut. III 13 1. 2. 5] 295 


Oi μὲν ἄλλοι pévew τὴν γῆν ὑπολαμβάνουσι. Φιλόλαος δὲ 6 
Πυθαγόρειος χύχλῳ περιφέρεσθαι. Ἡραχλείδης δὲ ὁ Ποντιχὸς χινητὴν 
τὴν γῆν, ὡρισμένην ἀπὸ δυσμῶν ἐπ᾽ ἀνατολὰς περὶ τὸ ἴδιον αὐτῆς χίνηµα. 


85 Περὶ διαιρέσεως γῆς. (Plut. III 14] 296 


16 Τῶν Πυθαγορείων τιὲς τὴν γῆν ἀναλόγως διηρῆσθαι τῇ τοῦ παντὸς 
σφαίρᾳ sic πέντε ζώνας, ἀρχτικὴν ἀνταρχτικὴν δερινἣν 9 4 ὧν ἡ µέση τὸ 
µέσον τῆς γῆς ὁρίζεται διακεκαυµένης, $ δὲ οἰχητή ἐστι µέση τῆς θερινῆς 


καὶ τῆς χειμερινῆς εὔχρατος οὖσα. 


86 Περὶ σεισμῶν γῆς. [Plut. III 15 1. 2. 5. 10) 


20 θαλῆς χαὶ Δημόκριτος ὕδατι τὴν αἰτίαν τῶν σεισμῶν προσάπτουσιν. 
Ot Στωικοὶ σεισμὸν εἶναι λέγουσι τὸ ἐκ τῆς γῆς ὑγρὸν sic ἀέρα διαχρι- 
νόµενον καὶ ἐκπῖπτον. Αριστοτέλης δὲ | διὰ τὴν τοῦ ψυχροῦ πανταχόθεν 2» 
ἀντιπερίστασιν κάτωῦεν καὶ ἄνωθεν αὐτοῦ περιστάντος τὸ γὰρ δερμὸν 
ἀνωτέρω Ἰενέσθαι σπεύδει, ἅτε O3) χοῦφον (ὄν). καὶ διὰ τοῦτο ἐν dmo- 

25 λείψει γινόμενον τῆς ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως τῇ ἀντισπάσει xal τοῖς ἀνθελιγμοῖς 
τὸν σεισμὸν ποιε. Πλάτων δὰ ἀχίνητον μὲν εἶναι τὴν γῆν ὑποτίθεται, 


| χλῶνι B || 2 post τυµπανειδη intercidit 
Δημόκριτος δισκοειδῆ 

3 γῆς om. A || 4 θαλοῦς B: θαλῶς A || 
φιλόκαλος B || 6 αἰταν B: αἴτον A cf. 
Prol. p. 18. || ἕτερν B. || ? τρίον B || 8 
6 πρῶτος AB || ὀρίσας AB || 9 τῆς γῆς Plut. 

11 φιλόχαλος B || 12 πόντιος AB || 13 δὲ 
τὴν B: utrumque om. A || ὡρισμένην reliquum 
esse videtur ab ἑνηξονισμένην || ἀνατολήν A 

15 ἀναλόγως om. B || διηρεῖσθαι [διαιρεῖ- 


σθαι B] τῆς τοῦ παντὸς σφαίρας AB || 16 
χειµερινήν ἱσημερινήν librariorum socordia in- 
tercidit || 16 àv. .... τῷ µέσω [spatio v 
litt. relicto] B || 16 µέση τε θερινοῦ καὶ χει- 
μερινοῦ B 

20 ὕδασι B || 23 ἀντιπαράστασιν B || 24 6v 
om. AB || ἀπολείψει A: ἀπαλείψει Β || 25 
γενόµενον Α || ἀναθυμιάσεως........... 
τὸν σεισμὸν B. || ἀντιλοχισμοῖς A || 26 ποιεῖν 
B || δὲ om. A 


634 


GALENI HISTOR. PHILOS. 86—89 


- κατὰ δέ τινας τόπους αὐτῆς τοὺς σεισμοὺς συµβαίνειν τοῦ πνεύματος ἐναπο- 


χλεισθέντος. 


296 87 Περὶ θαλάττης διὰ τί áApopd ἐστιν. [Plut. III 16 1. a. 6] 


Αναξίμανδρος εἶναί φησι τὴν θάλασσαν τῆς προτέρας ὑγρασίας τὸ 
λείψανον, Ὡς τὸ μὲν πλεῖστον µέρος ἀνεξηραμμένον γλυχύ, τὸ δὲ ὑπολειφθὲν 5 


7:9 διὰ τὴν ἔκκαυσιν µετέβαλεν. 


Ἐμπεδοχλῆς | ἱδρῶτα γῆς χαιοµένης ὑπὸ 


τοῦ ἡλίου. Οἱ ἀπὸ Πλάτωνος τοῦ στοιχειώδους ὕδατος τὸ μὸν ἑξ ἀέρος 
κατὰ περίψυξιν ὑποσυνιστάμενον γλυχὺ Ἰίγνεσθαι, τὸ δὲ xatd περίκαυσιν 
xal ἔκπυρον ἀναθυμίασιν ἀλμυρὸν εἶναι. 


88 Πῶς ἀμπώτιδες γίνονται xal πλημμυρίαι. (Plot. II 1Τ1.5.6] 1 


Ἀριστοτέλης ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὰ πλεῖστα τῶν πνευμάτων χινεῖσθαι 
xal περιφέρεσθαι, ὑφ ὧν ἐμβαλόντων ἐνοιδεῖν τὴν ᾽Ατλαντιχκὴν Βάλασσαν 
καὶ χατασχευάζειν τὰς πλημμυρίας, ληγόντων δὲ ἀντιπερισπωμένην ὑπο- 
βαίνειν, ὅπερ εἶναι τὴν ἄμπωτιν. Εὐθυμένης 6 Μασσαλιώτης τῇ πλη- 
ρώσει τῆς σελήνης τὰς πλημμυρίας γίνεσαι, τῇ δὲ ἐχλείψει τὰς ἁμπώτι- 1 


δας. 


Τιμόθεος τοὺς ἐμβάλλοντας ποταμοὺς εἰς τὴν ᾽Ατλαντιχὴν διὰ τῆς 


300 Κελτιχῆς ὀρεινῆς αἰτιᾶται προωθοῦντας μὲν τὰς | ἐφόδους xal πλημμυρίαν 
ποιοῦντας, ληγόντων δὲ τὰς ἀμπώτιδας Ἰίγνεσθαι. 


89 Περὶ ἀναβάσεως τοῦ Νείλου. [Plut. IV 11-] 


θαλῆς τοὺς ἐτησίους ἀνέμους αἰτιᾶται πνέοντας τί Αἰγύπτῳ κ καὶ τῇ $» 
παροιδήσει τοῦ ἀντιπαρήχοντος πελάγους ἀντιχόπτεσῦαι xal πληροῦσδαι τὸν 


Νεῖλον. 


Εὐθυμένης 6 Μασσαλιώτης ἐχ τοῦ ὠκεανοῦ xal της ἔξωθεν 


δαλάττης πλημμυρεῖν τὸν ποταμὸν οἴετα. ᾿Αναξαγόρας ἐκ τῆς Χχιόνος 
τῆς ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ τηκοµένης μὲν τῷ θέρει, ψυχοµένης δὲ τῷ χειμῶνι. 
Δημόκριτος χιόνος τῆς (ἐν) τοῖς προσαρκτικοῖς µέρεσιν ὑπὸ θερινὰς τρο- 5 
πὰς ἀναλυομένης νέφη ἐκ τῶν ἀτμῶν πληροῦσθαι xal συνελαυνόµενα πρὸς 
τὴν µεσημβρίαν xoi τὴν Αἴγυπτον ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἀνέμων ἀποτελεῖν 
ῥαγδαίους ὄμβρους, ὑφ dv ἐγείρεσθαι τὸν Νεῖλον Ἡρόδοτος ἴσον μὲν 


1 αὐτῶν B || σεισμοὺς γεγονέναι συμβαίνει 
A l| τοῦ om. B 


5 τὰ μὲν πλεῖστα µέρη B. || µέρος om. A || 


6 µετέλαβε man. rec. in marg. corr. B || 
καιοµένην B || 7 ὕδατος οὐ μὴν AB | 8 
ὑποσυνισταμένου AB || περίθραυσιν AB 

10 περὶ ἀμπωτίδων xal πλημμυριῶν B | 
12 φἐρεσὃαι B || ὑφ᾽ om. A: ἐφ B || 12 
ἐνιδεῖν B || 15 λήγοντα B || ὑποβαῖνον A || 
14 εὐθυμένης B. Plutarcho Πυδέας cf. v. 22 


[Prol. p. 13] || µασαλεώτης AB ut solent || 
15 γίνεσθαι om. Α || δὲ om. B || 16 Τιμόθεος 
Plutarcho audit Τέίμαιος || 17 ὁρινῆς A cf. Prol. 
p. 238: ὀνειρῆς Β || αἰτιᾶται post Ατλαντιχὴν 
(ν. 16) ponit B || 18 ληγούσης B 

19 τοῦ om. B || 20 ante xoi hiat oratio cf. 
Plut. || 22 ἔξωδεν om. B || 25 χιόνος τοῖς πρὸς 
ἀρχτικοῖς B: ytóvog τῆς πρὸς τοῖς ἀρχτιχοῖς 
A. || 2" καὶ την Αἴγυπτον om. B || 28 ἀγεί- 
ρεσθαι B || τὸν ὄμβρον AB || καὶ ἴσον B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 89--92 


656 


φέρεσθαι (θέρους) xal χείμῶνος ἐκ | τῶν πηγῶν, φαίνεσθαι δὲ ἑλάττονα »n 
τοῦ χειμῶνος διὰ τὸ ἐν τούτῳ τῷ χαιρῷ πλησίον ὄντα τὸν Tov τῆς 


Αἰγύπτου ἑξατμίζειν τὰ νάµατα. 


90 Περὶ αἰσθήσεως xal αἰσθητοῦ. (Plut. IV 8 1. 2. 1ο] 


5 Κατὰ τοὺς Στωιχοὺς αἴσθησίς ἐστιν ἀντίληψις alotroo* ἀντίληψις 
δὲ πολλαχῶς λόγεται. ἡ τε γὰρ ἕξις xal ἡ δύναμις xal $ ἐνέργεια καὶ 
ἡ | φαντασία καταληπτικἡ xal αἰσθητικὴ xal αὐτὸ τὸ ἡγεμονικόν, dq! οὗ sm 
πᾶσα αἰσθητὴ βία γίγνεται. πἄλιν τὰ πνεύματα νοερὰ ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ 
ἐπὶ τὰ τοιαῦτα ἀνατεταμένα. Πλάτων τὴν αἴσθησιν ἀποφαίνεται φυχῆς 
10 xal σώματος κχοινωνίαν πρὸς τὰ ἐχτὸς' ἡ μὲν γὰρ δύναμις φυχῆς, τὰ δὲ 


ὄργανα σώματος. 


ἄμφω δὲ συνελθόντα ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἔξωθεν. 


Λεύχιππος χαὶ Δημ όχριτος τὴν αἴσθησιν εἰδώλων πρόσθεν προσιόντων. 


91 Ei ἀληδὴς ἡ αἴσθησις καὶ ἡ φαντασία. [Plut IV 9 «. 5] 


Οἱ Στωικοὶ τὰς αἰσθήσεις μὲν ἀληθεῖς, τῶν bb φαντασιῶν τὰς μὲν 
1 ἀληθεῖς, τὰς δὲ φευδεῖς' | καὶ αἱ μὲν αἰσθήσεις μοναχῶς φευδοποιοῦνται καὶ 905 
τὰ νοήµατα διττῶς. xal γὰρ αἰσθητῶν ἐστι φαντασία καὶ νοητῶν. 


e 


92 Πῶς γίνεται ἡ 


αἴσθησις xal f νόησις xal 6 χατὰ διάθεσιν 904 


λογισμός.  [Plut. IV 11 1-5] 


Οἱ Στωικοί φασιν ὅταν ἄνθρωπος γένηται, ἔχει τὸ Ἠγεμονιχὸν µέρος 

20 τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ὥσπερ χάρτην εὔεργον εἰς ἀπογραφήν εἰς τοῦτο οὖν µία 
ἑκάστη τῶν διανοιῶν αἰσθήσεις ἐναπογράφει τῆς αὑτοῦ φαντασίας. ὅταν δὲ 
ὁμοειδεῖς πολλαὶ μνῆμαι φαντασιῶν Ὑγένωνται, τότε φαμὲν ἔχειν (ἐμπειρίαν). 
ἐμπειρία γάρ ἐστιν ὁμοειδῶν φαντασιῶν πλῆθος. τῶν Ó' ἐννοιῶν (at) μὲν 
φυσικῶς Ἰίγνονται χατὰ τοὺς εἰρημένους τρόπους xal οὐ τεχνικῶς, ai δὲ δὲ 


25 ἡμετέρας ἐπιμελείας xal διδασχαλίας. 


1 δέρους intercidit || 2 τῇ αἰγύπτω B 

5 ἀντίλειψις δὲ πολλάχις B || 6 γὰρ om. 
B || 7 αἰσθητῶν om. καὶ A || 8 πᾶσα om. 
A || αἰσθητὰ A cf. Prol. p. 55 || πάλιν ---9 
ἀνατετάμενα om. B || 9 ἀναφαίνεαι AB | 
τῆς ψυχῆς τὰ δὲ ὀργανικὰ σώματα Χχοινωνία 
πρὸς τὰ ἑκτός' ἄμφω δὲ κτλ. B ||] 10 κοινω- 
να Α || 11 τὸν ἔξωθεν A: xal τῶν ἔξωθεν 
B || 12 πρόσθεν om. B 

15 post φευδεῖς intercidit Epicuri sententia 
'"Eníxoopoc— devbeiz || 16 καὶ xap' AB || ἐστι 
— νοητῶν om. B lacuna τι litt. indicata, 
tum λείπει || φαντασίας A 

17 παράθεσιν Β || 19 ἔχειν Ὦ || 20 αὐτοῦ 


αὗται δὲ xal ἔννοιαι χαλοῦνται µόναι 


τῆς ψυχῆς B || εὔεργον B: .. ερ [sic] A | 
ἐκ τοῦ τὸν νοῦν Α: ἐκ τούτων οὖν B || 21 
αἰσθήσεως A: αἰσθήσει B || àv ἀπογραφῃ B: 
ἐν ἀπογραφὴν A || αὐτοῦ AB || 22 ὁμοειδῆ 
B || πολλὴ µνήµη (compendio utrumque ter- 
minatur] Ὑίγνεται ὅταν Α: πολλῶν µνήµης 
φαντασιῶν γένηται τότε B. || ἔχειν om. B [| 
ἐμπειρίαν om. ΑΒ || 25 φαντασιῶν om. B || 
τῶν $' ἑνίων φυσικῶς μὲν A: . τῶν 
....ρίων φυσικῶς μὲν B || 24 καὶ om. B || 
τεχνικῶς, οὐδὲν δὲ ἡμετέραν ἐπιμέλειαν A: 
τεχνικῶς οὐ δι’ ἡμετέραν ἐπιμέλειαν || 26 xol 
αἱ διδασκαλίαι A: om. B spatio xvrt litter. 
relicto || xai post δὲ om. B 


656 


GALENI HISTOR. PHILOS. 92—95 


xal προλήψεις” 6 δὸ λόγος, χαὈ᾽ ὃν προσαγορευόµεθα λογιχοί, ix τῶν mpo- 
λήψεων συμπληροῦσὃαι μὲν λέγεται χατὰ τὴν πρώτην ἑβδομάδα. τοῦτο 
γάρ ἐστι νόηµα φαντασίας, διάνοια λογικοῦ ζφου. τὸ γὰρ φάντασμα ἐπειδὰν 

305 λο]γικῇ προσπίπτῃ Quy, ἐννόημα καλεῖται εἰληφὸς τοὔνομα παρὰ τοῦ vob: 
διόπερ ὅσα τοῖς ἀλόγοις (uote προσπίπτει, φαντάσματα µόνον ἑστίν, ὅσα δὲ s 
ἡμῖν xal τοῖς θεοῖς, ταῦτα xatà γένος xal xat! εἶδος νοήµατα. 


93 Περὶ φαντασιῶν. [ΡῬ]ιι.1ν 12 1- 6] 


Χρύαιππός quot διαφέρειν ἀλλήλων τέτταρα ταῦτα φαντασίαν φαν- 
ταστὸν φανταστιχὸν φάντασμα. «φαντασία μὲν οὖν ἐστι πάθος ἐν τῇ doy 
γινόμενὸν καὶ ἐνδεικνύμενον αὐτό τα xal τὸ πεποιηχός' οἷον ἐπειδὰν ἴδωμεν 10 
τὸ λευχόν, 6 ἐστι πάθος, ἐγένετο τῇ φυχῇ ἐναλλαχτιχὸν τοῦ πεπονθότος᾽ 
εἴρηται δὲ φαντασία àx τοῦ φαίνεσθαι αὐτήν τε xal τὸ πεποιηκός, ὅπερ 

906 ἐστὶ φανταστόν | otov τὸ λευχὸν xal εἴ τι ἄλλο διὰ τῶν αἰσθήσεων δύναται 
χινεῖν τὴν Φυχὴν φανταστόν ἐστι, φανταστιχὸν δὲ διάχενος ἑλχυσμὸς πάθος 
ἐν φυχῇ ἀπ᾿ οὐδενὸς φανταστοῦ (ὡς) σχιομαχοῦντος. Φάντασμα δέ ἐστιν 5 
ἐφ ὃ ἑλκόμεΌα χατὰ τὸν φανταστικὸν διάχενον ἑλχυσμόν ταῦτα δὲ γίνεται 
ἐπὶ τῶν μµελαγχολώντων ὥσπερ ἐπὶ Ὀρέστου xal τοῦ παρ Ὁμήρῳ Geo- 


χλυµένου. 


94 Περὶ τοῦ πῶς ὁρῶμεν. (Plut. IV 13 1. 1. (5) 9. 11] 


Δημόκριτος xal Ἐπίκουρος χατ εἰδώλων εἴσχρισιν οἴονται τὸ » 
397 ὁρᾶν συµβαίνειν. ἕτεροι xav ἀχτίνων ἔχχυσιν, μετὰ | (τὴν πρὸς) τὸ προ- 
χείµενον ἔνστασιν πάλιν ὑποστραφείσης τῆς ὄψεως. Ἐμπεδοχκλῆς τοῖς εἷ- 
δώλοις τὰς ἀχτῖνάς φησιν Bg ἑκατέρου τῶν ὀφθαλμῶν ἀποτεινομένου τοῖς 
πέρασιν αὐτῶν otov χειρῶν ἐπαφαῖς περιχαθαπτούσαις τοῖς ἐκτὸς σώμασι 


τὴν αἴσθησιν πρὸς τὸ ὁρᾶν προσάγειν. 


Πλάτων χατὰ συναυγασμὸν τοῦ 55 


ἐχ τῶν ὀφθαλμῶν φωτὸς ἐπὶ ποσὸν ἀπορρέοντος εἷς τὸν ὅμοιον ἀέρα. 


95 Περὶ χατόπτρων [Plut. IV 14 2. ο] 


308 Δη|μόχριτος xal Ἐπίχουρος τὰς χατοπτρικὰς ἐμφάσεις γίνεσθαι 


l τῶν πληρώσεων AB || 2 λέγεται A: ἄγεται 
B || 4 ἐννοήματος δεῖται εἱληφὸς B: item A 
nisi quod εἱληφότος habet || νοός B || 5 µό- 


νον B: µόνα A || 6 ταῦτα scripsi: τοῖς A: 


xai toig B || κατ om. B 


8 τὰ τέτταρα B || 11 dvaAaxttxóv A: om. 


B || 18 φανταστιχκόν B. || ἄλλο ic Β || $5- 
νασθαι B || 14 φανταστὸὺν δὲ B || διάκινος 
ἑλχύσματος Α: διαχενῶς, ἑλχύσματος B || 15 
de B || ὡς addidi omissum inter o3 c || 
σκιομαχοῦντος À: σχΧίρ.....ο.. spatio octo 


litterarum servato B || 16 à' « A || κατὰ 
τὸ B || φανταστικὸν διελχκυσµόν AB || 17 pe- 
λαγχολικόντων Α: μελαγχολικῶντος super- 
seripto τ B || θεοκλυµένους B: δεοχλύµου A 

21 τὴν πρὸς om. AB || 22 ἕνστασιν πάλιν 
om. B lacuna octo litterarum indicata || 
ἀποστραφείσης B || 23 nihil muto cf. Plut. 
6 9 || 25 προσάγει B || συμμυγασμὸν B || 26 
ἀπορρέοντα B 

217 κατόπτρων B: xatóntpou A || 28 κα- 
τοπτικὰς B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 95—99 


κατ εἰδώλων ἐπιστάσεις, ἅτινα φέρεσθαι μὲν do! ἡμῶν, συνίστασθαι δὲ 
ἐπὶ τοῦ κατόπτρου κατὰ ἀντιστροφήν. ot ἀπὸ Πυθαγόρου κατὰ τὰς ἄντα- 
ναχλάσεις τῆς ὄψεως. «φέρεσθαι μὲν γὰρ τὴν ὄψιν τεταµένην ώς ἐπὶ τὸν 
χαλκόν, ἐντυχοῦσαν δὲ πυχνῷ xal λείῳ πληγεῖσαν ὑποστρέφειν. 


ὅ 96 Ei ὁρατὸν τὸ σχότος. [Plut. IV 15 2. 3] 


Oi Στωικοὶ ὁρατὸν εἶναι τὸ σχότος ÓmoAapBávoucw: ἐκ γὰρ τῆς 
ὄψεως ἐξιχνεῖσθαι εἰς (αὐτὸ) αὐγήν. καὶ οὐ φεύδεται f ὅρασις βλέπεται 
γὰρ ὑπ αὐτῆς τὸ σχότος, προέρχονται bb ἐκ τῆς ὄψεως ἀχτῖνες ὁμιχλώδεις' 
Τὸ μὸν σχότος συνάγει πως xol συγχρίνει τὴν ὅρασιν καὶ ἀμβλύνει, τὸ δὲ 
φῶς διαχρίνει xal ποδηγεῖ τὴν ὅρασιν ἡμῶν ἐπὶ τὰ ὁρατὰ διὰ τοῦ μεταξὺ 
ἀέρος. διὰ τοῦτο μὴ ὁρᾶν ἡμᾶς ἐν τῷ σχότει ἀλλ᾽ αὐτὸ µόνον | τὸ σχότος. 


1 


e 


97 Περὶ ἀχοῆς. [Plut. IV 16 1. 2. s. 5] 


Ἐμπεδοχλῆς τὴν ἀχοὴν γίγνεσθαι κατὰ ἔμπτωσιν τῶν πνευμάτων 
τῷ χονδρώδει, ὅπερ φησὶν ἐξηρτῆησθαι ἐκ τοῦ ὠτὸς χκώδωνος τρόπον αἷω- 
poóuevov xal τυπτόµενον. ᾽Αλκμαίων ἀχούειν ἡμᾶς φησι τῷ κχενῷ τοῦ 
ὠτός. τοῦτο γὰρ εἶναι τὸ περιηχοῦν κατὰ τὴν τοῦ πνεύματος εἰσβολήν” πάντα 
γὰρ τὰ χενὰ ἠχεῖν Διογένης τοῦ ἐν τῇ χεφαλῇ ἀέρος ὑπὸ τῆς φωνῆς 
τυπτοµένου. Πλάτων πλήττεσθαι τὸν ἐν τῇ κεφαλῇ dépa, τοῦτον δ᾽ ἆνα- 
χλᾶσθαι el; τὸ ἡγεμονιχὸν xal γίνεσθαι τῆς ἀχοῆς τὴν αἴσθησιν. 


98 Περὶ ὀσφρήσεως. (Plut. IV 17 1. 1] 


ΑἈλκμαίων iy τῷ ἐγχεφάλῳ φησὶν εἶναι τὸ fyyepovuxóv* τούτῳ οὖν 
ὀσφραίνεσθαι ἕλκοντος διὰ τῶν ἀναπνοῶν τὰς ὀσμάς. Ἐμπεδοχλῆς ταῖς 
ἀναπνοαῖς ταῖς ἀπὸ τοῦ πνεύµονος συναχχρίνεσθαι ὥσπερ ἐπὶ τῶν ῥευμα- 


τιζοµένων. 
99 Περὶ γεύσαως. [ῬΙαι IV 18 1. 2] 


Αλκμαίων οἴεται τῷ ὑγρῷ τῷ ἐν τῇ γλώττῃ χρίνεσθαι τοὺς χυμούς. 





631 


509 


810 


1 piv om. B|] ὑφ᾽ AB || 2 olov ἐπὶ Π. AB || 
8 ὄψιν om. B || τεταγµένην B || 4 πυκνῶς 
xal πάλιν πληγεῖσαν Α: πυκνῶς xaÀdy πλη- 
Υῆσαν B 

1 αὐτὸ om. AB || 8 αὐτὴν AB || 9 de 
Galeni additamento dixi Prol. p. 16 || ου- 
νάπτει corr. corrector Voss. ad Plutarchi 
locum cf. Prol. p. 38 || 9 cvpxtvet AB: συγ- 
xpí(vet corrector Voss. || 10 διὰ τὸ AB: cor- 
rexit corrector Voss. || 11 τῷ om. B 

15 πτῶσιν B || 14 χόνδρῳ δι AB || φήσω 
A: om. sed lacuna decem litt. indicata B || 


14 ὠτὸς ὡς τρόπον A: χρωτός χῶλον ὁςρό- 
τροπον B || 15 τυπούµενον B || τὸ χενὸν B: 
τὸ χαινὸν Α || δὲ τοῦ B || 17 τῆς om. A || 
18 τυπουµένου B 


21 A || τούτου A: τοῦτο B || 22 ἕλ- 
χοντος A: ἕλχον B || διοκλῆς B || 28 πνεύ- 
µατος corr. ex πνεύμονος B post quae ad- 
duntur xal τοῦ σώματος B 

26 τὸ ὑγρὸν A: item post in τῷ ὑγρῶ 
correctum B || τὸ ἐν A 


658 


GALENI HISTOR. PHILOS. 99—102 


Διογάνης τῇ ἁραιότητι xol διὰ τὸ συνάπτειν τὰς διὰ τοῦ σώματος εἰς 
αὐτὴν φλέβας διαχεῖσθαι τοὺς χυμοὺς ἑλχομάνους sic τὴν αἴσθησιν xal 


τὸ ἡγεμονιχὸν χαθδάπερ ἀπὸ σπογγιᾶς. 


100 Περὶ φωνῆς. (Plut. IV 19 1. 4] 


Πλάτων φωνὴν ópí((ecat πνεῦμα διὰ στόµατος ἀπὸ διανοίας ἠγμένον 6 
3n xal πληγὴν ἀέρος διὰ τῶν ete ἐγχεἰφάλῳ καὶ στόµατι µέχρι doy δια- 
312 διδοµένην. | Οἱ δὲ Στωιχοί φασι τὸν ἀέρα μὴ συγκεῖσθαι ἀπὸ θραυσµάτων, 

ἀλλὰ συνεχή ài ὅλου μηδὲ xsyóv: ἐπειδὰν πληγῇ τῷ πνεύµατι, χυματοῦται 
χατὰ χύχλους εἷς ἄπειρον, ἕως πληρώση τὸν περιχείµενον ἀέρα, ὡς τῆς xo- 
λυµβήθρας τῆς πληγείσης λίθῳ Ἰχινουμόνης xal χυχλοειδῶς καὶ σφαιροειδῶς. » 
Αναξίμανδρος τὴν φωνὴν γίνεσθαι πνεύματος ἀμπεσόντος μὲν στερεµνίφ 
dép, τ 5' ὑποστροφῇ τῆς πλήξεως µέχρι τῶν ἀχοῶν προσενεχθόντος, χαθὸ 


xai τὴν λεγομένην ἠχὼ Ἰίγνεσδαι. 


101 Ei ἀσώματος ἡ φωνὴ καὶ πῶς Ίχος (vetat. [Plot. IV 20 1. 1] 


Πυθαγόρας xai Πλάτων xoi Ἀριστοτέλης ἀσώματον εἶναι τὴν wu 
φωνὴν ὑπολαμβάνουσιν οὗ γὰρ τὸν ἀέρα, τὸ δὰ περὶ τὸν ἀέρα καὶ τὴν 
819 ἀπιφάνειαν χατὰ ποιὰν πληγὴν γίνεσθαι φωνήν. | Οἱ δὲ Στοωικοὶ σῶμα 
εἶναι τὴν φωνήν. πᾶν γὰρ τὸ δρῶν 7| ποιοῦν σῶμα εἶναι. καὶ γὰρ ἡ qoi 
καὶ ὃρᾷ καὶ ποια, ἀκούομεν γὰρ αὐτῆς xal αἰσθανόμεῦθα προσπιπτούσης' 
πᾶν τὸ χινοῦν xai ἐνοχλοῦν σῶμά ἐστιν χηλεῖ δὲ ἡμᾶς εὔμουσος φωνή. 3 


104 Πόδεν αἰσθητικὴ γίνεται $ φυχή. (Plut. IV 9ἱ i4 


Ot Ztotxo( φασιν εἶναι τῆς φυχῆς µάρος ἀνώτατον τὸ frreuovixóv, | 

34 ἀπὸ δὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐστί τινα τείνοντα ἐπὶ τὰ ἄλλα µέρη τῆς φυχῆς, 3 

ποιεῖ τὴν αἴσθησιν ἐνεργεῖν' διόπερ ὅρασιν λέγουσι πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ 
ἡγεμονικοῦ µέχρι ὀφθαλμῶν, ἀχοὴν δὲ πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ 55 

µέχρι τών ὤὥτων' τῶν δὲ λοιπῶν τὸ μὲν σπερµατικόν, ὅπερ καὶ αὐτὸ πνεῦμά 

ἐστι, διατεῖνον ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ s 4 4 x 4 φωνητικόν, ὅπερ ἐστὶ τὸ 


l καὶ ἀποσυνάπτειν B || 2 φλέβας xai A || 
ὃ ὑπὸ Α 

6 πληγὴν Ἡ µέρος A: πληγῆς 3) µέρος 
B | τῶν τῶ ἐγχεφάλω A || διαδιδοµένης 
A: διαδιδόµενον B || 7 δὲ om. B || τὸν 
ἀέρα μὴ A: τὰ ἐν abt B || ὁραύσματος 
AB || 8 ἅμα AB || τοῦ πνεύµατος AB || 9 
πληρώσει Α: πληρώς B || 10 τῆς [om. A] 
πληγῆς AB || 11 μὲν om. A || 12 προενεχ- 
θόντων A 

15 ἀριστοτίλης B || 16 τῶ δὲ A || παρὰ 
τῷ dépa B: περὶ tà dép. A || 17 γίνεσθαι 


πληγὴν τὴν B || δὲ om. B || 18 ὁδρὸν ἡ 
ποιοῦν B: ποιοῦν xai δρὸν A || xol γὰρ xal 
ἡ Α || 19 καὶ ὃρᾷ καὶ om. B || out, σῶμα 
ἄρα B || 20 κηλεῖ δὲ -υ--φωνή om. B: χαλίδης 
ἡμᾶς 2εμνούσ φωνή A 

21 ψυχἠ correxi: φωνή AB simili errore 
ac Porphyr. V. Pyth. 26, 16N. || 22 pt- 
poc τὸ A || 24 ἐνέργειαν Ὦ || ἀπὸ τοῦ B || 
25 τῶν ὀφθαλμῶν B || dxo$ A || τοῦ om. 
A | 26 καὶ µέχρι B || 27 τοῦ om. B | 
omissa sunt haec: µέχρι τῶν παραστατῶν, τὸ 
δὲ AB || ὅπερ — p. 639,1 ἡγεμονικοῦ om. B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 102—105 


639 


πνεῦμα διατεῖνον ἀπὸ ἡγεμονιχοῦ µέχρι φάρυγγος xal γλώττης, | αὐτὸ δὸ τὸ s15 
ἡγεμονικὸν εἶναι ἐν τῇ σφαιροειδεῖ κεφαλῇ. 


108 Περὶ ἀναπνοῆς. (Plut. IV 22 2. 3] 317 


Ἀσχληπιάδης αἰτίαν τῆς ἀναπνοης εἶναί φησι τὴν ἐν τῷ Üdpax 

5 λεπτοµέρειαν, πρὸς ἣν τὸν ἔξωθεν dépa ῥεῖν τε xal χαθαίρεσθαι παχυμερῇ 
ὄντα, πάλιν δὲ ἀπωθεῖσθαι µηκέτι τοῦ δώρακος τοιοῦτόν τι ὑποστέγοντος. 
ὑπολειπομένου δέ τινος ἐν τῷ σώματι ὑπὸ λεπτομεροῦς del βραχέος (οὐ 


γὰρ ἅπαν ἐκχρίνεσθαι) xal πρὸς τοῦτο | πάλιν τὸ ὑποχείμενον ἡ βαρύτης s 
τοῦ ὀχτὸς ἀντεπιφέρεται’ ταῦτα δὲ σιχύαις ἀπειχάζει. 


μια 


8 


τὴν δὲ χατὰ προ- 


10 αίρεσιν ἀναπνοὴν Ὑίνεσθαι συναγοµένων τῶν ἐν τῷ πνεύμονι πόρων ταῦτα 
γὰρ τῇ -Ἠμετέρᾳ προαιρέσει ὑπακούει. Ἡρόφιλος δὲ δύναμιν ἀπολείπει 
περὶ τὰ σώματα χινητικὴν ἐν νεύροις xal ἐν ἀρτηρίαις xal µυσί τὸν οὖν 
πνεύμονα νομίζει προορέγεσθαι διαστολΏς τε xal συστολῆς. φυσικὴν ἑνέρ- 
Ίειαν μὲν οὖν εἶναι τοῦ πνεύµονος τὴν ἔξωθεν τοῦ πνεύματος ὁλκήν, ὑπὸ 

15 δὸ τῆς πληρώσεως τῆς ἔξωθεν γιγνοµένης ἐφέλχεσθαι μὴ δυνάµενον εἷς τὸν 
δώραχα τὸ περιττὸν ἀναπέμπειν, τὸν δὲ ei; τὸν ὄξωθεν dépa ἀπωθεῖν. 


104 Περὶ παθῶν. (Plut. IV 23 1. 2] 319 


Ἐπίκουρος tà πάθη xal τὰς αἰσθήσεις ἐν τοῖς πεπονθόσι τόποις, 


τὸ δὲ ἡγεμονιχὸν ἀπαθὲς εἶναι νομίζει. 


Στράτων δὲ xal τὰ πάθη τῆς 


30 φυχῆς xal τὰς αἰσθήσεις ἐν τῷ Ἡγεμονιχφ, οὐκ ἐν τοῖς πεπονθόσι τόποις, 
συνίστασῦαι | 4. τῶν δεινῶν καὶ τῶν ἀλγεινῶν τὴν ἑνάργειαν. 320 


105 Περὶ μαντιχῆς, (Plut. V 11.2. 5] 


Πλάτων xal οἱ Στωικοὶ τὴν μαντικὴν εἰσάγουσι΄ xol γὰρ θΌεό- 
πεµπτον εἶναι, ὅπερ ἐστὶν ἐνθεαστιχὸν xal χατὰ τὸ θειότατον τῆς φυχῆς, 
15 ὅπερ ἐστὶν ἐνθουσιαστιχόν, xal τὸ ὀνειροπολιχὸν xal τὸ ἀστρονομιχὸν xai 
τὸ ὀρνεοσχοπιχόν. Ἐενοφάνης καὶ Ἐπίκουρος ἀναιροῦσι τὴν µαντιχήν. 
Πυθαγόρας δὰ µόνον τὸ Βυτιχὸν οὐκ ἐγχρίει. Αριστοτέλης xal Δι- 
καίαρχος τοὺς ὀναίρους εἰσάγουσιν, ἀθάνατον μὰν τὴν ψυχὴν οὐ νοµίζον- 


τες, θείου δέ τινος µετέχειν. 


1 post γλώττης repetit compend. ττης Α 

4 αἰτίας B || 5 καθέρεσθαι B. Plut. xol 
φέρεσθαι || 6 ὑποστέγχον A || 8 éxxAlvecdot 
B || 9 ἑντὸς AB || ταῦτα δὲ .. exco [18- 
euna duarum litterarum relicta post δὲ] A: 
ταῦτα ἱκταῖς B || 10 ἀπηνη AB || 11 ὑπα- 
κούει B || δύναμιν om. B || ἀπολείπειν Α || 
12 γοῦν B || 19 προορέχεσθαι B: προσορέγε- 
σθαι A. cf. αἆ p. 419410 || διὰ πολλ’ A || in 


φυσιχκὴν latet φυσικῶς' cf. p. 415.11 | 14 
μὲν συνεῖναι AB || ὀλκὴν τοῦ πνεύματος B || 
ἀπὸ B || 15 γιγόµενον AB 

19 δὲ post τὸ om. B || 25 καὶ τὴν Α || 24 
ὥσπερ À || 25 ὀνειροπολιτικὸν B || 26 ὀρνιο- 
γοσκοπικόν B || 27 δὲ om. A || πυτικὸν AB || 
οὐκ ἑνειρήνει A: spat. vim litter. rel. B || 
ἀριστοτέλης δὲ A || δίαρχος AB ut p. 615,15 || 
28 νοµίζονται B 


GALENI HISTOR. PHILOS. 106—109 


320 106 Πῶς ot ὄνειροι γίνονται. [Plut. V 21.2.3) 


Δημ όχριτος ὀνείρους γίνεσθαι χατὰ τὰς τῶν εἰδώλων παρατηρήσεις. 

$1 Στράτων΄ ἄλλη τις φύσις τῆς διανοίας ἐν | τοῖς ὄπνοις αἰσθητιχωτέρας μὲν 

τῆς φυχῆς Ἰινομένης, δι αὐτὸ δὲ τοῦτο γνωστικῆς γινοµένης. Ἡρόφιλος 
τῶν ὀνείρων τοὺς μὲν Ὀεοπέμπτους xav! ἀνάγχην γίγνεσθαι, τοὺς δὲ φυ- s 

σιχοὺς εἰδωλοποιουμένης τῆς φυχῆς τὸ συμφέρον αὐτῇ xal τὸ πάντως ἐσό- 

μενον΄ τοὺς δὸ συγχριματιχοὺς αὐτομάτως xat εἰδώλων πρόσπτωσιν, ὅταν à 

βουλόμεδα βλέπωμεν "' φιλούντων Ίίγνεται τὰς ἐρωμένας ἐρώντων ἐν ὕπνοις. 


107 Περὶ οὐσίας σπέρµατος. [Plat. V 8.1.2.3. 4. 5. €] 


Ἀριστοτέλης σπέρµα εἶναί φησι s 9 9 xwely Bautb πρὸς τὸ ἆπο- ιο 
τελέσαι τὸ τοιοῦτον, οἷόν ἐστιν ἐξ οὗ συνεχρίθη. ΠἩυδαγόρας ἀφρὸν τοῦ 
χρηστοτάτου αἵματος ἢ περίττωµα τῆς τροφῆς. Αλκμαίων ἐγκεφάλου 

32 µέρος. Πλάτων τοῦ νωτιαίου μυελοῦ ἀἁπόρροιαν. |Ἐπίκουρος quy xol 
σώματος ἀπόσπασμα. Δημόκριτος do! ὅλων τῶν σωμάτων xal τῶν χυ- 
ριωτάτων μερῶν οἷον τῶν σαρχικῶν ὁστῶν ἰνῶν. 1 


108 Ei σῶμα τὸ σπέρµα. (Plut. V 4 1.2. 5] 


Λεύχιππος xal Ζήνων σῶμα elvai ψυχῆς γὰρ εἶναι ἀπόσπασμα. 
Πυθαγόρας xoi Πλάτων xal Ἀριστοτέλης ἀσώματον μὲν αἶναι τὴν 


δύναμιν τοῦ σπέρµατος, σωματιχὴν δὲ ὕλην τὴν προχεοµένην. 


τράτων 


xal Δημόκριτος χατὰ δύναμιν εἶναι σωµατιχήν. 90 


109 Ei xal at θήλειαι προΐενται σπέρµα. [ΡΙαε V 51.3] 


Πυθαγόρας χαὶ Δημόχριτος xal Ἐπίκουρος xal τὸ θῆλυ προῖΐεσθαι 
σπέρμα. ἔχει γὰρ παραστάτας ἀπεστραμμένους. διὰ τοῦτο ὀρεχτικῶς ἔχει 
περὶ τὰς χρήσει. Αριστοτέλης καὶ Ζήνων καὶ ὕλην μὲν ὑγρὰν προΐεσθαι 
xal ἀπὸ τῆς γυµνασίας ἱδρῶτας, οὗ μὴν σπέρμα πεπτικόν. 2 





——— — 


3 αἰσθητικωτέρα B || 4 δ αὐτοῦ δὲ τού- 
του γνωστικὴ γινοµένη B. || 5 Ἱίγνεσθαι xac 
ἀνάγκην B || 6 καὶ ---Ἱ αὐτομάτως om. A || 
7 αὑτὸν ὅτι κατ᾽ εἰδώλων dot B: xaT 
εἰδώλωσιν supra scripto super ὧσ ea nota 
qua etiam ἐστὶ breviari solet A || ὅταν ἀπολ- 
λύμεῦα βλέπομεν AB: in proximis intercidisse 
videtur (ὡς ἐπὶ τῶν) φιλούντων κτλ. || 8 
γίγνεσθαι B. || εἰς ὕπνους A 


10 aut scribendum τὸ δυνάµενον χινεῖν aut 
τὸ κχινοῦν | xtvety — τοιοῦτον om. B qui 
lac. ix litt. indicat || δ) αὐτὸ A || 11 τὸν A || 
ἀφρῶ A || 12 τι τῆς B || 15 capxtvv A 

17 γὰρ εἶναι om. B || 19 δὲ--- 20 σωµα- 
txfjv om. A || ὕλην τὴν παρεχοµένην B 

21 al om. A || 23 γὰρ καὶ B || ἁποστρεμ- 
µένους AB || διὰ τότε ἠρεκτικῶς B || 25 
ἱδρῶτος B 





— 


GALENI HISTOR. PHILOS. 110—113 


641 


110 Πῶς at συλλήψεις γίνονται. (Plut. V 6] 323 


Αριστοτέλης ὑπολαμβάνει τὰς συλλήψεις Ἰίγνεσθαι προελχοµένης 
ὑπὸ τῆς χαθάρσεως τῆς μήτρας, τῶν δὲ χαταµηνίων ἐπισπωμένων ἀπὸ 
παντὺὸς τοῦ σώματος µέρος τι τοῦ καθαροῦ αἵματος, ὡς συµβαίνειν τὸν τοῦ 


c 


ἄρρενος q6vov. μὴ γίγνεσθαι τὰς χυήσεις παρ) ἀχαθαρσίαν μήτρας 7| ἐμ- 


πνευµάτωσιν 7; φόβον T, λύπην 7, ἀσθένειαν τῶν γυναικῶν 7| δι ἀτονίαν 


τῶν ἀνδρῶν. 


111 Ilóc ἄρρενα Ύίνεται xal θήλεα. [Plut. V 7 1.3.7] 9M 


Ἐμπεδοχλῆς οἴεται xal Ασχληπιάδης ἄρρενα xal θήλεα γίγνεσθαι 


1 


e 


παρὰ Ὀερμότητα xal duypótnta* ὅθεν ἱστορεῖται τοὺς μὲν πρώτους ἄρρενας 


ἀπὸ ἀνατολῆς xal µεσεμβρίας Ἰίγνεσὃαι ix τῆς Ἱῆς, τὰ δὲ θήλεα πρὸς 


ταῖς ἄρχτοις. 


Παρμενίδης ὃδ ἀντιστρέφει, πρὸς ταῖς ἄρχτοις ἄρρενα 


γίγνεσδαι, τοῦ (γὰρ) πυλνοῦ µετέχειν πλείονος, τὰς δὲ πρὸς τὰς µεσημβρίας δι’ 
ἀραιότητα. | Ἱππῶναξ δὲ εἰ μὲν ἡ γονὴ ακρατήσειεν, ἄρραν, εἰ δὲ ἡ ὕλη, εν 


15 82v. 


112 Πῶς τέρατα Ἠίνεται. (Plut. V 81.3.3] 


Ἐμπεδοχλῆς νοµίζει σπέρματος ἕλλειμα παρὰ τὴν τῆς χινήσεως 
ταραχὴν ἢ παρὰ τὴν εἷς πλείω διαίρεσιν 7| παρὰ ἀπόπνευσιν τέρατα Ἰίγνεσθαι. 
Στράτων παρὰ πρόσὃεσιν 7| ἀμπνευμάτωσι. Τῶν ἱατρῶν δέ τινες παρὰ 

20 τὸ διεστράφθαι τὴν µήτραν ἐμπνευματουμένην. 


113 Διὰ τί πολλάχις γυνἡ συνουσιάζουσα οὐ συλλαμβάνει. 
(Plut. V 9 1—3] 


Διοκλῆς 6 ἱατρὸς παρὰ θερµασίαν ἢ παρὰ φῦξιν 7| ὑγρασίαν ἢ ξηρό- 
τητα 3| πλεονασμὸν 7| ἔνδειαν 7| παράλυσιν τῶν µορίων. Οἱ Στωιχοὶ 
25 παρὰ λοξότητα τοῦ | µορίου μὴ δυναµένου εὐθυβολεῖν τὸν Ὑόνον, ἢ διὰ τὸ me 


 προελχοµένης — 5 Ἱίγνεσθαι om. A | 
προελκοµένου Β || 3 τῆς µηνιαίας Β || 4 συµ- 
βαίνει B. || 5 τόνον B || µέγπεσθαι .... μὴ 
γίγνεσθαι τὰς κτλ. post µίγνεσθαι, quod est 
insequentíium vocum corrupta scriptura, ex- 
stat lacuna quattuor litterarum B || χυήσεις 
A: xwvijuc B || περὶ καθαρσίαν AB || 6 
ἀσέλγειαν B || ἀτόνειαν B: ἀγωνίαν A 

8 xoi θήλεα γίνεται B: qívovtat xai 94- 
λεα Α || 9 ἐμπεδοχλῆς οἵεται xal d. A ex qua 
verborum collocatione Asclepiadem [ex c. 114) 
postea additum esse probabile est: ἐμπεδ. 
καὶ ἁσχλ. οἴονται B || ἄρρενα xai θήλεα A: 
ordine matato B || 10 πρὸς B || θερµότητος 


' Diels, Doxographi graeci. 


xal ψυχρότητος A || ἱστόρηται B || τοὺς μὲν 
πρὸς τοὺς AB || 11 ἐκ om. B || 12 τοῖς 
bis B || 19 post τοῦ om. γὰρ AB || τοῦ 
πλείστου µετέχειν πλείονος AB || 14 τὴν µε- 
σηµβρίαν A 

16 γίνονται A || 17 σπέρµατα A || παρὰ 
Α: περὶ B || 18 περὶ B || 19 περὶ.......... 
ἡ ἐμπν. lacuna decem litt. relicta B || τινες 
δὲ A || διαστρέφθαι B || 20 ἐμπνωματω- 
μένην A 

21 Tovh πολλάχις B || 28 παρὰ post Ἰ 
om. B || 25 περὶ B || τῶν µορίων B || μὴ-- 


À 
642,1 ἀσύμμετρον om. B || εὐθύβο A 
41 


642 


GALENI HISTOR. PHILOS 113—116 


ἀσύμμετρον τῶν μορίων. Ἐρασίστρατος παρὰ τὴν µήτραν, ὅταν τύλους 


Φ 


ἔχη ἡ σάρχας T, εὑρυτέρα 7| µιχροτέρα τυγχάνῃ οὖσα. 


114 IIoc δίδυμα γίνεται. (Plut. V 10 1.2.2.4] 


"^ 


- Ἐμπεδοχκλῆς οἴεται δίδυμα xa 


| τρίδυµα γίγνεσθαι χατὰ πλεονασμὸν 


καὶ περισχισμὸν τοῦ σπέρµατος. ᾿Ασκληπιάδης παρὰ τὴν τῶν σπερµάτων 5 
διαφορὰν ὥσπερ τὰς χριδὰς τὰς διστίχους xal τριστίχους. Ἐρασίστρατος 


διὰ τὰς ἐπισυλλήψεις γίνεσθαι. 


Oi Στωικοὶ παρὰ τοὺς ἐν τῇ μήτρα 


τόπους ὅταν γὰρ πρῶτον xal δεύτερον ἐμπέσῃ τὸ σπέρµα, τότε Ἰίνεσθαι 


"^ ο 


τὰς ἐπισυλλήψεις xal διδύµους καὶ τριδύµους. 


x»: 115 [Πόδεν γίνονται τῶν γονέων ὁμοιώσεις xal τῶν προγόνωγ. 1 
(Plut. V 11 10) 3. 4] 


Ἐμπεδοκλῆς ὁμοιότητα  otttat ἸὙίγνεσθαι κατ ἐπιχράτιαν τῶν 
σπερµάτων, ἀνομοιότητα δέ, ὅταν μὲν ἀπὸ τῶν δεξιῶν μερῶν τῆς μήτρας 
τὸ σπέρµα ἀποκριθῇῃ τοῖς πατρᾶσιν, ὅταν δὲ ἀπὸ τοῦ ἀριστεροῦ ταῖς µη- 


τρᾶσιν. 


Oi Στωικοὶ ἀπὸ τοῦ σώματος ὅλου καὶ τῆς ψυχῆς φέρεσθαι τὸ 


ime 


$ 


σπέρμα xai τὰς ὁμοιομερείας ἀναπλάττεσθαι ἐξ αὐτῶν τοὺς τύπους xal 
χαρακτῆρας, ὡς ζφγραφία ἀπὸ τῶν ὁμοίων χρωμάτων, ὁμοιότητα τοῦ 


τικτοµένου. 
γυναιχός, ὅμοιόν ἐστι τῇ µητρί. 


προίεσθαι δὲ xal τὴν γυναῖχα σπέρμα, xdy ἐπιχρατῇ (τὸ) τῆς 


116 Πῶς ἄλλοις ὅμοια γίνεται τὰ γεννώµενα. [Plu. V 191.42] 9 


Οἱ μὲν πλεῖστοι τῶν ἰατρῶν τυχιχῶς xal ἐκ τοῦ αὐτομάτου, ὅταν 
διαφυγῇ τὸ σπέρµα xal τὸ τοῦ ἀνδρὸς xal τὸ τῆς γυναιχός, ἀνόμοια Ὑίνεσθαι. 
Ἐμπεδοχλῆς τῇ xatd τὴν σύλληψιν ὄψει τε xal φαντασία τῆς γυναικὸς 


8: 


bd 
-.] 


καὶ ὅμοια τούτοις τετόχασιν. 


μοριφοῦσθαι τὰ βρέφη’ πολλάχις γὰρ ἀνδρίαντων xal εἰχόνων ἠράσθησαν 
Ot Στωικοὶ xazà συµπάθειαν τῆς διανοίας s 


καὶ ῥευμάτων xal ἀχτίνων εἴσχρισιν γίγνεσθαι τὰς ὁμοιότητας. 


1 περὶ Β || ἔχει B | 
οὖσα AB 

9 Ἱίνονται Α || 4 γίχνται A: om. B || 
xal παρασχισμὸν Α: om. B || 5 περὶ B | 
τοῦ σπέρµατος B || 6 κχύθρας A: κιθάρας 
B || 7 περ B || 8 ὅτε & πρῶτον B || τὸ 
om. B || 9 τοὺς ἐπισυλλήψει διδύµους xol 
τριδύµους B 

10 πόθεν γίνεται τῶν γονέων A: πῶς γί- 
νονται γονέων B || ὁμοίωσις A. || xal τῶν προ- 





2 σάρχα A || τυγχάνει 


Ἱόνων om. B || 12 οἵεται A: εἴωθε B || τοῦ 
σπέρματος B || 19 ὅτε AB item 14 || 14 
σπέρµα προστιθῆ AB || τοῦ om. A || 15 τοῦ 
om. B || τῆς om. B || 16 αὐτοῦ A || τόπους 
AB || 18 τὸ addidi 

22 τὸ τοῦ ἀνδρὸς A: τῷ dvópl B qui sta- 
tim καὶ τῇ γυναιχὶ ἀνόμοιον || 23 δὲ τῇ κατὰ 
τὴν σύλληψιν B || τὴν post κατὰ om. A || 
24 γὰρ B: οὖν A || 25 tttóxav AB || σται- 
xol δὲ B || 26 ῥεύματος A 


GALENI HISTOR. PHILOS. 117—120 643 


117 Πῶς στεῖραι γίνονται γυναῖχες xat ἄνδρες ἄγονοι. [Plut. V 191- 5] 


Oi ἱατροὶ στείρας φασὶ γίγνεσθαι παρὰ τὸ τὴν µήτραν στενωτέραν εἶναι 

3 ἁἀραιοτέραν Y, διάστρηφον ἔχειν τὸν σχηματισμὸν T, παρὰ τὸ παρέπεσΏαι 

δυσκρασίαν μοχθηράν. Διοχλῆς δι ἀτονίαν τῶν ἀνδρῶν 7, διὰ τὸ puro 

5 ὅλως προΐεσθαι γονὴην T, παρὰ τὸ ἔλαττον εἶναι τοῦ δέοντος ἢ παρὰ τὸ 
ἀγονον εἶναι xai καθάπερ ἔχλυσιν τῶν μορίων. Οἱ Στωιχοὶ αἰτιῶνται 

τὰς συμφύτους εἰς ἑχάτερον τῶν πλησιαζόντων δυνάµεις τε xal ποιό|τητας. 


115 Διὰ τί at ἡμίονοι στεῖραι. [Plut. V 15 1.2.3] 


Αλκμαίων τῶν ἡμιόνων τοὺς ἄρρενας ἀγόνους παρὰ τὴν λεπτότητα 
τῆς σαρχὸς xal ψυχρότητα, τὰς δὲ Όηλείας παρὰ τὸ ἄνω μὴ ἀναχύπτειν 
τὰς μήτρας. Ἐμπεδοχκλῆς δὲ διὰ τὴν σµιχρότητα xol στενότητα τῆς μήτρας 
ἀπεστραμμένως προσπεφυχυίας τῇ σαρχί. Διοχλῆς δὲ μαρτυρεῖ λέγων 
πολλάχις ἑωραχέναι τοιαύτην µήτραν ἐν ταῖς ἀνατομαῖς τῶν Ἱμίονων καὶ 
ἐνδέχεσθαι διὰ τὰς τοιαύτας αἰτίας xal τὰς Tuvaixac στείρας εἶναι. 


eo 


16 119 Ei τὸ ἔμβρυον ζῷον. [Plut. V 15 1.9 (0. 4) ο] 


Πλάτων ζῷον εἶναι τὸ ἔμβρυον ὑπείληφε" xal γὰρ xal χινεῖσθαι ἐν 
τῇ αστρὶ xal τρέφεσθαἰ xal αὔξεσθαι. Οἱ | Στωικοὶ µέρος εἶναι γαστρὸς 
τὸ ἔμβρυον xal ἄπνουν εἶναι ἐν τῇ Ὑαστρί. πρώτην δὲ ἀναπνοὴν τοῦ ζῴου 
γίγνεσθαι χατὰ τὴν ἀποχύησιν τῆς μὲν περὶ τοῖς βρέφεσιν ὑγρασίας dmo- 

ο χωρούσης, τῇ δὲ ἐπεισόδῳ τοῦ ἐκτὸς ἀέρος γινομένου slc τὰ παρανοιχθέντα 
τῶν ἀγιείων. διὸ τίχτεσθαι μὲν τὰ βρέφη ἑἐνθερμανθέντος τοῦ ἐμφύ- 
του Ὀερμοῦ, εὐθέως προχυθέντος τοῦ βρέφους τὸ φυχρὸν sic τὸν πνεύμονα 
ἐφέλχεσθαι. Ἡρόφιλος, χίνησις ἀπολείπεται φυσικὴ ἐν τοῖς ἐμβρύοις τοῦ 
πνευματιχοῦ, τῆς δὲ χινήσεως αἴτια τὰ νεῦρα τοῦ ζῴου Ὑίνσθαι, ὅταν 

25 προχυθέντα προσλάβη τοῦ dépos. 


120 Πῶς τρέφεται τὰ ἔμβρυα. (Plut. V 16 1.2] 


Δημόκριτος xal Ἐ,πίχουρος διὰ τοῦ στόµατος τρέφεσθαι’ εὐδὺς | 
γοῦν ἐπὶ τὸν μαζὸν φέρεσθαι τῷ στόµατι’ εἶναι γὰρ xol ἐν τῷ σώματι 


] Ἱίνονται om. B || 2 στεραν AB || 6 17 τὰς πρὸς τὸ ἔμβρυον AB || 18 πρώτην 


αἰτιῶν Α || 7 εἰ B || ἑκάτερα A B: πρῶτον A || 19 περὶ τὰ βρέφη B | 


329 


831 


20 


À Tópsvov B || παραχθέντα Α: παροιχθέντα 

9 ἀτόνους A || περὶ B || 10 δή A || B j| 21 αἰτίων AB || δι AB: Plut. Διο- 
11 τῆς μήτρας A || Ἐμπεδοχλῆς — μήτρας — qévnc || ἐκθερμανθέντος B || 22 εὐθὺ A | 
om. Α || 12 ἀπεστραμμένη AB || προσπ- 20 διεφέλχεσθαι B || 24 αἰτιᾶται τὰ AB || 


φυχυῖα B || μαρτυρῶν λέγει, om. πολλάχι — 29 προσβη AB 
B || 14 τὰς αἰτίας ταύτας A 28 xal ἐν τῷ ςόµατι B 
413 


644 


GALENI HISTOR. PHILOS. 120—122 


δηλὰς ἐπινενεμημένας xal στόµατα, δι ὧν τρέφεσθαι. Οἱ Στωικοὶ διὰ 
τοῦ χορίου xal ὀμφαλοῦ» ὅθεν τοῦτον εὐθὺς ἀποδεῖν, ἵνα διὰ τοῦ στόµατος 


αἰσθητῶς τρέφηται. 


121 Τί πρῶτον τελειοῦται τοῦ βρέφους. [Plut. V 17 1.2.3.4. 6. 6] 


Ot Στωικοὶ ἅμα ὅλον q(veaDax νοµίζουσι. Ἀριστοτέλης πρῶτον 5 
τὴν ὀσφὺν ὥσπερ τρόπιν νεώς. ᾽Αλχκμαίων τὴν κεφαλήν, ἐν Tj ἐστι τὸ 
ἡγεμονιχόν. Οἱ ἰατροὶ τὴν καρδίαν, ἐν Ἡ xal φλέβες xal ἀρτηρίαι' ot δὲ 
τὸν µέγαν δάχτυλον τοῦ ποδός» oi δὲ τὸν ὀμφαλόν. 


122 Ad τί τὰ ἑπταμηνιαῖα γόνιμα. — [Plut. V 18. 6. 6.5.3] 


332 Αριστοτέλης xal Ιπποκράτης οἴεται, ἐὰν πληρωῦθῇ ἡ μήτρα ày ιο 
τοῖς ἑπτὰ µησί, ταύτην προχύπτειν xal τότα γόνιμα γίνεσθαι, ἐὰν δὲ προχύψι 
μὸν ἡ μήτρα, T φαίνηται ἀσθενήσαντος τοῦ ὀμφαλοῦ διὰ τὸ ἐπίπονον αὐτὰ 

333 γίγνεσθαι s x κ | ἐὰν δὸ µείνῃ ἑννέα μῆνας ἐν τῇ μήτρα [moti], προ- 
χῦψαν τότε ὁλόχληρόν ἐστι. Πόλυβος ἐν ἑχατὸν ὀγδοήχοντα δύο ἡμέραις 
γίγνεσθαι γόνιμα τὰ ἔμβρυα. τὰ δὲ ὀχτάμηνα μὴ ζην, ὅταν προχύόγ μὲν w 
τὸ βρέφος τῆς μήτρας, ἐπὶ πλέον δὲ 6 ὀμφαλὸς βασανισθῇ διατεινόµενος" 
ἄτροφον γὰρ Ὑίνεσθαι τὸ ἔμβρυον ΄ τοῦ τρέφοντος αἴτιος 6 ὀμφαλός. Οἱ δὲ 
μα Ὀηματιχοὶ τοὺς ὀχτὼ μΏνάς φασιν ἑστερῆσθαι πάσης Ἰενέσεως, τοὺς 
δὲ ἑπτὰ συνδετιχούς. τὰ δὲ ἀσύνδετα ζῴδια ἔχειν τοὺς οἰχοδεσποτοῦντας 
φαύλους τῶν ἀστέρων' ἂν γάρ τις τούτων τὴν ζωὴν xal τὸν βίον χληρώση, 50 
δυστυχεῖς ἔσεσθαι σηµαίνει. ἀσύνδετα δέ ἐστι ζῴδια ὀχτὼ ἀριθμούμενα: 

8 χριὸς παρθένος, ἀσύνδετοι δὲ δίδυ]µοι πρὸς σκορπίον xal καρκίνος πρὸς 
ὑδροχόον, ζυγὸς πρὸς ἰχθύας. Διοχκλῆς xal Ἐπίκουρος xal τὸν ὄγδοον 
μηνα εἶναι γόνιµον, ἀτονώτερον δέ. ἘΤέμαιος xal δωδεχάµηνά φησί τινα 
χύεσθαι παρὰ τὴν ἐπίσχεσιν τῶν χαταµηνίων τὰ πρὸ τῆς συλλήφεως, οὕτω 55 
xal ἑπτάμηνα νοµίζεσθαι οὐκ ὄντα προγεγενηµένης τῆς συλλήψεως, δυνα- 
µένης δὲ τῆς μήτρας εἰς χαταµήνια καὶ μετὰ σύλληφυ. 


] ἐπινενοημένας AB: correxi ἐπινενεμημένας 
mammas dispersas per corpus || στόμα AB || 
2 χωρίου AB || τοῦτο A || 9 τρέφεσθαι A 
5 πρῶτον om. B || 6 ὀσφὴν et τρόπον B | 
8 post ὀμφαλόν in mrg. recens legitur scho- 
lion: 6 δὲ γαληνὸς αὐτὸς τὸ fjtap? ix τῶν 
θρεπτικῶν δυνάμεων xal τῶν ἐμμηνίων, χαθὰ 
φησὶν οὗτος εἰς τὸ περὶ δυσπλάσεως (1) ἐμβρύων 
[περὶ xooupévov διαπλάσεως IV 6585qq. K.] 
9 ἑπταμηναῖα B: ἑπτάμηνα A || 10 ἡ 
μήτρα post µησί collocat B || 11 τοῦτο προ- 
χύπτει xal τὸ Ὑόνιμον γίνεται Α: τού (super- 
scripsit t) προχύπτειν καὶ τότε Ὑόνιμα Ἰίνε- 
σθαι B. || προκύψεν ἡ B || 12 φαίνεται B. μὴ 


τρέφηται Plut., unde μὴ τρέ haustum videtur 
praecedente npa || ἀσθενήσαντος B: dc89c- 
γήσαντα A || 13 ποαῖ AB || προχύφαντα A || 
14 πολύβιος B: τὸ λύχιος A || 15 olov προχύψαν 
AB || μὲν om. B || 16 τὸ βρέφος repetitum 
post βρέφος B || τε AB || ἑβασανίσθη AB || 
17 γίνεσθαι B: (vexat A || 18 ὑστερεῖσθαι B || 
19 δὲ post τὰ om. B || ζῶα A || οἰκοδεσπότας 
B || 20 πληρώση A: πληρώσει Β || δυστυχὴς 
B: δυστυχῆ A || 21 haec quae secuntur con- 
fusa sunt || 23 ἰχθύν A || 24 τί (super- 
scr. b) A || 24. 25 χύὐεσθαί τινα B || παρά 
τε À: περί τε B || 25 τὰ πρὸ τῆς nolo 
mutare, cum de Plutarcho non constet 


GALENI HISTOR. PHILOS. 123—126 


128 Πῶς ἐγένετο τὰ ζφα xal εἰ φθαρτα. (Plut. V 191.2.5.] 


Ἐπίκουρος: ei ἐγένετο 6 χόσµος, γενητὰ xal τὰ (a xol εἰ 
φαρτὰ s κ. x» γενητός, Ex μεταβολῆς τῆς ἀλλήλων γίγνεσθαι. µέρη γὰρ 
εἶναι τοῦ χόσµου ταῦτα, ὡς Αναξαγόρας xal Εὑριπίδης: 'Ὀνῄσχει 5 οὐδὲν 

5 τῶν γιγνοµένων, διαχρινόµενον δὲ ἄλλο πρὸς ἄλλο μορφὰς ἑτέρας ἐπέ]δειξεν᾽. 235 
Δημ όχριτος γεγενηµένα εἶ]ναι τὰ (qa. συστάσει T el δὲ Ev ἄστρον πρῶτον 2:6 


τοῦ ὑγροῦ ζφογονοῦντα. 


194 Πόσα γένη ζφων. (Plut. V 201.4) 


Πλάτων xat 'ApratovéA e τέσσαρα εἶναι ζῴων γένη λέγουσι χερσαῖα 

10 ἄγυδρα πτηνὰ οὐράνια" xal γὰρ τὰ ἄστρα («a εἶναι. xal αὐτὸς 6 χόσµος 
(ov λογιχὸν ἀθάνατον. Ἡυ θαγόρας xoi Πλάτων λογιχὰς μὲν εἶναι xai 
[τὰς] τῶν ἄλλων ζῴων τῶν ἁλόγων τὰς λεγοµένας φυχάς, οὐ μὴν λόγῳ 
ἐνεργεῖν διὰ τὴν δυσκρασίαν τῶν σωμάτων xal διὰ τὸ μὴ µετέχειν τοῦ 
φραστικοῦ λόγου, ὥσπερ ἐπὶ τῶν πιθήκων καὶ χυνῶν' νοοῦσι µέν, οὐ δύναν- 


15 ται δὲ φράζειν à νοοῦσιν. 


125 Ἐν πόσῳφ χρόνφ μορφοῦνται τὰ βρέφη. (Plut. V 21 1] 337 


Ἐμπεδοχλῆς ἐπὶ μὲν τῶν ἀνθρώπων ἄρχεσθαι τῆς διαρθρώσεως 
ἀπὸ τῆς ἔχτης τριαχοστῆς ημέρας, τελειοῦσθαι δὲ τοῖς µορίοις ἀπὸ πεντη- 
χοστῆς pie. ΑἈσχληπιάδης δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ἀρρένων διὰ τὸ θερμοτέραν 

20 εἶναι τὴν χρᾶσιν, τὴν διάρΌρωσιν γίγνεσθαι ἀπὸ ἕχτης καὶ εἰχοστῆς, πλη- 


ροῦσθαι δὲ ἀπὸ τῆς πεντηχοστῆς. 


τῶν δὲ θηλέων ἐν διµήνῳ γίνεσθαι τὴν 
διάρθρωσιν διὰ τὸ ἐνδεὲς τοῦ δερμοῦ. 


126 Ἐκ ποίων στοιχείων συνίσταται ἕκαστον τῶν ἐν ἡμῖν 
μορίων. (Plut. V 22] 


25 Ἐμπεδοκλῆς τὰς μὲν σάρχας γίγνεσθαι τῇ ἰσοχρατείᾳ τῶν τεττάρων 
στοιχείων. τὰ δὲ νεῦρα ἐκ πυρὸς xai γῆς | ὕδατος διπλασίων µιχδέντων. 508 


1 xai ἡ φθορά AB || 2 xai τὰ (da Τι- 
νητά A | ἡ φθορὰ A: εἰ φθαρτὰ B. voluit 
fortasse xal φθαρτά, εἰ ὃ᾽ ἀγένητος || 4 
θνίσχει Plutarchus: as B quod videtur 
ex maiuscula litterarum forma ΘΝΗΟΧει cor- 
ruptum: ἵλις A, unde ὅλως coniecerat Nauck || 
5 διαχρινόµενα Α || δὲ ἄλλοσε B || πρὸς ἄλλο 
B: πρὸς d)Àov A || 6 συστάσει---ζφογονοῦντα 
om. B: de vocabulis his sensu carentibus 
vid. Plut. p. 431 n429 Prol. 16. 16? 189 

11 μὲν om. B || 12 τὰς delevi ]| τῶν ἁλόγων 
vera lectio mendosae τῶν ἄλλων substituenda 


videtur || 15 évpy^ A || τῶν φραστιχῶν 
λόγων B 

16 ζωογοῦνται τὰ βρέφη xal μορφοῦνται B || 
1" ἐπὶ τῆς τῶν AB || διαρ)ώσεως om. artic. 
B || 18 πεντήχοντα µίας A: va B || 19 δερµό- 


À 
τερον Β || 21 θή A: δηλείων Β || δίµηνα A: 
τετάρτῳ μηνὶ B 
24 μερῶν A || 29 τῇ ἰσοκρατεᾳ ex τὴν 
ἰσοκράτειαν correctum B: τῆς ἱσοχρατείας A || 


T, 
26 ὕδατι διπλάσιον B || µιχθεν AB 


646 


GALENI HISTOR. PHILOS. 126—130 


τοὺς δὲ ὄνυχας γίγνεσθαι τοῖς ζῴοις ἐχ τῶν νεύρων, xaü' ὃ τῷ dépt συνέ- 
τυχε φυχθέντων τῶν λοιπῶν στοιχείων. ἱδρῶτα xal δάχρυον Ἰίνεσθαι τη- 
χοµένου τοῦ αἵματος xal παρὰ τὸ λεπτύνεσθαι διαχεοµένου. 


1274 Πότε ἄρχεται τῆς τελειότητος ὁ ἄνδρωπος. [Plut V 23 1] 


Ἡράκλειτος xal ol. Στωικοὶ ἄρχεσθαι ἡμᾶς τῆς τελειότητος περὶ 
τὴν δευτέραν ἑβδομάδα, περὶ ἣν 6 σπερματιχὸς χινεῖται πόρος. xal γὰρ τὰ 
δένδρα τελειοῦται, ὅταν ἄρχηται χαρπὸν φέρειν. Αριστοτέλης δὲ κατὰ 
τὴν πρώτην ἑβδομάδα, καθ ἣν ἔννοια Ἠίνεται καλῶν τε καὶ αἰσχρῶν xai 


διδασχαλίας αρχή. 


Ἕτεροι δὲ νοµίζουσι τελειοῦσθαι ἡμᾶς τῇ τρίτῃ 


ἑβδομάδι, ὅταν xal γένεια σχῶμεν xal τῇ ἰσχύι χρώμεῦα. 10 


339 128 Πῶς ὕπνος γίνεται xal θάνατος. (Plut. V 24 1.2.4] 


Ἀλχμαίων ἀναχωρήσει τοῦ αἵματος εἰς τὰς αἱμορροούσας φλέβας 
ὕπνον γίγνεσθαι, τὴν δὲ παντελή ἀναχώρησιν διὰ τῆς φύξεως θάνατον φέρειν. 
Ἐμπεδοχλῆς τὸν μὲν ὕπνον κατάψυξιν τοῦ ἐν τῷ αἵματι δερμοῦ σύμ- 


μετρον . 


een ns, τὴν δὲ παντελή θάνατον. 


Πλάτων xal οἱ Στωικχοὶ 15 


τὸν μὲν ὕπνον γίγνεσθαι ἀνέσει τοῦ αἰσθητικοῦ πνεύματος, ὅταν δὲ παντελἠς 
γένηται ἀναισθησία τοῦ αἰσθητικοῦ πνεύματος, Ὀάνατον συµβαίνειν. 


129 Πότερον ὁ ὕπνος τοῦ σώματος ἢ τῆς ψυχῆς. [Plut V 251.2) 


Ἀριστοτέλης τὸν ὕπνον σώματος εἶναι καὶ ψυχῆς- αἴτιον δὲ αὐτοῦ 
34 τὸ ἀναθυμιαθὲν ἀπὸ τοῦ θώραχος ὑγρὸν | εἰς τοὺς περὶ χεφαλὴν τόπους ἐκ 3ο 


τῆς ὑποχειμένης τροφῆς. 
ψύξεως. 


Ὀάνατον δὲ γίγνεσθαι διὰ τῆς παντελοῦς χατα- 
᾿Αναξαγόρας κατὰ χόπον τῆς σωματιχῆς ἐνεργείας γίγνεσθαι 


τὸν ὕπνον' σωματικὸν γὰρ εἶναι τὸ πάθος, εἶναι δὲ καὶ τῆς ψυχῆς θάνα- 


τον χατὰ χωρισµόγ. 


130 Πῶς αὔξεται τὰ φυτὰ xal ei ζφα. 


[Plut. V 26 1.2. (3) 4] 


θαλῆς xal Πλάτων τὰ φυτὰ ἔμψυχα ζφῷα” φανερὸν δὲ ἐχ τοῦ σα- 25 
$41 λεύεσθαι καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς fxev | μετὰ βίας xal πάλιν σφοδρῶς 


1 καθὸ τῷ µέρει συνέτυχε B: χαθὰ τοῖς ζώοις 
συνέτυχε τῷ µέρει Α || 2 ἱδρῶτα δὲ δάκρυ B || 
9 διὰ τὸ B 

9 qaot περὶ τὴν εὑδομάδα B || 7 δὲ om. 
A || 8 «xai καλῶν A || καὶ post αἰσχρῶν om. 


y 
A || 10 ὅτε AB || γέ A || ἀσκοῦμεν AB 
11 γίνεται post üdvatoc ponit B || 12 dva- 


χώρησυ B || αἱμορρυούσας AB || 14 xarà φύξιν 
A || τοῦδε ἐν Β || θερμῷ AB || 15 post σὐμ- 
pexpov lacunam ix litterarum indicat B. inter- 
cidit γίγνεσθαι || τὴν δὲ παντελη] τὴν ἐπαγ- 
Ἱελίαν AB || 16 αἵματος Β || 17 γίγνηται A. 

18 τοῦ σώματος ὁ ὕπνος Α || 20 ἀναθυ- 
μιασθὲν AB 

24 xal τὰ B || 26 ἤκειν AB cf. ad Plut. !| 


GALENI HISTOR. PHILOS. 130—132 


641 


ἀναχαλᾶσθαι, ὥστε καὶ συνέλχειν βάρη. Αριστοτέλης ἔμψυχα µέν, οὐ 
μὴν ζφα » - κ ὁρμητιχὰ εἶναι καὶ αἰσθητιχά, ἔνια δὲ κ. x x ἔμψυχα. 
πᾶσαν γὰρ φυχἠὴν ὁρμητιχὴν εἶναι 4 x s αὐτομάτως γεγενῆσθαι δίχα 
ψυχῆς. Ἐμπεδοχκλῆς τὰ δένδρα πρῶτα τῶν ζῴων ix τῆς γῆς ἀναφῦναι, 

5 (πρὶν) ἦλιον περιπολεῖν, διὰ δὸ ἀμετρίαν τῆς χράσεως τὸν τοῦ ἄρρενος xal 
Ὀήλεος περιέχειν λόγον. αὔξεσθαι δὲ ὑπὸ τοῦ ἐν τῇ γῇ δερμοῦ διαιρούµενα, 
ὥστε γῆς εἶναι µέρη xal γὰρ τὰ ἔμβρυα τὰ ἐν vf, γαστρὶ τῆς μήτρας εἶναι 
µέρη. τοὺς δὸ χαρποὺς περιττώματα εἶναι τοῦ ἐν τοῖς φυτοῖς ὕδατος xal 
πυρός. καὶ τὰ μὲν ἑλλιπὲς ἔχοντα | τὸ ὑγρὸν ἐξιχμαζομένου τούτου τῷ θέρει sn 

10 φυλορροεῖ, τὰ δὲ τέλειον παραμένει del φύλλοις τεΏηλότα ὥσπερ ἐπὶ τῆς 


δάφνης xal τῆς ἐλαίας. 


τὰς διαφορὰς τῶν χυμῶν παραλλαγὰς γίγνεσθαι 


τῆς πολυµερείας xal τῶν φυτῶν διαφόρως ἑλκόντων τὰς ἀπὸ τοῦ τρέφοντος 
ὁμοιομερείας ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀμπέλων οὐ γὰρ αἱ διαφοραὶ τούτων ποιοῦσι 
τὸν οἶνον διαλλάττειν, ἀλλὰ τοῦ τρέφοντος ἐδάφους. 


16 131 Πῶς γίνεται πυρετὸς xal ἐπιγίνεται. (Plut. V 29 1.2. 5] 


ἘἨρασίστρατος ὁρίζεται τὸν πυρετὸν χίνηµα αἵματος παρεμπεπτωχότος 
εἰς τὰ τοῦ πνεύματος ἀγγεῖα αἀπρηαιρέτως | γινόµενον καθάπερ ἐπὶ τῆς Όα- 26 
λάττης, ὅταν μηδὲν αὐτὴν χινῇ πνεῦμα, ἠρεμεῖ. Διοχλῆς ἐπιγέννημα εἶναι 
τὸν πυρετόν’ ἐπιγίνεται δὲ τραύµατι xal βουβῶνι. Ἡρόδοτός quot ἐνίοτε 
20 μηδεμιᾶς αἰτίας προηγησαµένης πυρέττειν τινάς. 


132 Περὶ νόσων. (Plut. V 30 2.3] 


Διοχλῆς αἰτίας πλείστας τῶν νόσων δι ἀνωμαλίαν γίνεσθαι τῶν ἐν δα 
τῷ σώματι στοιχείων xal τοῦ χαταστήµατος dépose. Στράτων διὰ πλῆθος 


τροφῆς Ὑίνεσθαι τὰς νόσους. 


1 post ἀναγαλᾶσθαι lacunam xiv litt. nescio 
qua de caussa indicat B || βαρεῖ A || μὲν 
οὖν ζῶα AB. de lacunis cf. Plut. || 2 καὶ 
om. B || 3 ὁρμητιχὴν φυχὴν B || intercidit 
enuntiati aliquantum haud dubie propter 
homoeoteleuton ὁρμητιχήν -- λογιχήν — cf. 
Plut. || 4 πρῶτον B | ἐκ ζώων ἀναφύον- 
ται ὀλίχον περιπολεῖν B: τῶν ζώων ix τῆς 
γῆς ἀναφύναι ὀλίγον περὶ πολύ A ]| 5 τὸν 
om. B || 6 ἔχειν B || τῶν àv τῇ γῆ 9ερ- 
μῶν A || 9 ἑλλεπὲς Α || ἐξηκμαζομένου 
AB || 10 φυλλοφορεῖν B || τέλειον B. quod 


πλεῖον propius est cf. Plut.: τέ A || παρα- 
μένει Α || 12 διαφόρων A || τῶν τρεφόντων 
A || 18 τῶν om. B || 14 διαλλάττοντα A 
15 πῶς πυρετὸς γίνεται inscribit B || 18 
χινη αὐτὴν πνεῦμα Α: αὐτὴν πνεῦμα xtvel 
B || 19 ἐπιγίνεται γὰρ πράγµατι B || Ἡρό- 
δοτος immo Ἡρόφιλος cf. Prol. p. 39 || ἑνίοτε 
om. B || 21 titulum om. B || 23 τοῦ ἀέρος 
B || ἀέρος. Στράτων ex nomine Ἐρασίστρατος 
nescio an & Galeno effictum sit. in fine 
capitis addit Charterius Πυθαγόρας φησὶ τὰς 
νόσους Ὑίνεσθαι κτλ. quode cf. Prol. p. 240? 


648 GALENI HISTOR. PHILOS. 133 


133 Περὶ γήρως. [Plut. V 30 s. e] 


Οἱ Στωιχοὶ xal of iatpol παρὰ τὴν τοῦ θερμοῦ ὑπονόστησον. 
Ἀσχκληπιάδης δέ quot τοὺς Αἰθίοπας λέγειν γηρᾶναι διὰ τὸ [φύχεσθαι] 
* τὰ σώματα ὑπὸ τοῦ ἡλίου διαφλε]όµενα, τοὺς δὸ ἐν τῇ Βρεττανίᾳ ἑχατὸν 
345 εἴχοσιν ἐτῶν γηρᾶν διὰ τὸ στέχειν ἐν αὑτοῖς τὸ πυρῶδες. τὰ μὸν | γὰρ τῶν 5 
Αἰθιόπων σώματα ἁραιότερα διὰ τὸ χεχαλάσθαι ὑπὸ τοῦ ἡλίου, τὰ δὲ ὑπὸ 
τὴν ἄρχτον πεπυχνῶσθαι xal διὰ τοῦτο πολυχρόνια. 


1 γήρους B || 2 καὶ οἱ om. B || καὶ οἱ 
ἱατροὶ fictum est ex Plutarchi male excerpto 
συμφώνως || 3 δὲ om. B || λέγειν (i. ο. À 
ἐτῶν (vel corrupte ἔτει) cf. ad Plut. locum 
p. 4834 17] γηρᾶν xal διὰ τὸ ψύχεσθαι AB nisi 
quod B λέγειν omisit || 3 ψύχεσθαι ex in- 


feriore loco (cf. Plut. διὰ τὸ κατεψῦχθαι μὲν 
τοὺς τόπους) delatum; intercidit ὑπερθερμαί- 
νεσθαι || 4 διαφλεγόμενον ΑΒ || 5 στέλλειν 
A || αὐτοὺς om. ἐν B || 7 τὸν ἄρκτον A | 
T subscribitur in Α γαληνοῦ περὶ τοῦ παρ᾽ 
ἱπποχράτει χώματος: — 


EPMEIOY ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΤΟΝ Εξω ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ 


coma 


NOTARUM INDEX 


Vindobonensis philos. et phil. gr. XIII Ness., XX Lamb. s. XIV vel XV 


Monacensis DXII s. XV 
Ottobonianus graec. CXCI s. XV 


Leidensis XVI Qu. 486 s. XV 


HERMIAE IRRIS. GENTIL. PHILOS. 1. 2. ὃ 


EPMEIOY ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ 
διασυρμὸς τῶν ἔξω φιλοσόφων. 


1 Παῦλος ὁ µαχάριος ἀπόστολος τοῖς τὴν "Ελλάδα τὴν Λαχωνιχὴν 
παροιχοῦσι Κορινδίοις γράφων, à ἀγαπητοί, ἀπεφήνατο λέγων * f, σοφία 
τοῦ χόσµου τούτου µωρία παρὰ τῷ Ὀεῷ, οὐχ ἀσχόπως εἰπών' δοχεῖ γάρ 6 
μοι τὴν ἀρχὴν εἰληφέναι ἀπὸ τῆς τῶν ἀγγέλων ἀποστασίας. δι ἣν αἰτίαν 
οὔτε σύµφωνα οὔτε ὁμόλογα οἱ φιλόσοφοι πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ἐχτίθενται 
τὰ δόγµατα. 

Οἱ μὲν γάρ φασιν αὐτῶν φυχὴν εἶναι τὸ πῦρ, οἱ δὲ τὸν ἀέρα [ot 
δτωιχοί], oi δὲ τὸν νοῦν, οἱ δὲ τὴν χκίνησιν, [Ἡράχλειτος] οἱ δὲ τὴν dva- 1 
Ὀυμίασιν, οἱ δὲ δύναμιν ἀπὸ τῶν ἄστρων ῥέουσαν, οἱ δὲ ἀριθμὸν χινητιχόν 
[Πυθαγόρας], οἱ δὲ ὕδωρ γονοποιόν [Ίππων], οἱ δὲ στοιχεῖον ἀπὸ στοιχείων 
οἱ δὲ ἁρμονίαν [Δείναρχος], οἱ δὲ τὸ αἷμα [Εριτίας], οἱ δὲ τὸ πνεῦμα, οἱ 
δὲ τὴν µονάδα [Πυδαγόρας], xal οἱ παλαιοὶ τὰ ἐναντία. πόσοι λόγοι περὶ 


651 


τούτων, ἐπιχειρήσεις πόσαι, πόσαι δίχαι σοφιστῶν ἑριζόντων μᾶλλον ἢ 16 


ταληθὲς εὑρισχόντων; 


9 ᾽Αλλὰ γὰρ ἔστω᾽ στασιάζουσι μὰν περὶ τῆς φυχῆς & 4 » τὰ δὲ 
λοιπὰ περὶ αὐτῆς ὁμονοοῦντες ἀπεφήναντο. Ἱ καὶ ἄλλοι τὴν ἡδονὴν αὐτῆς ὁ 
μέν τις ἀγαθὸν χαλεῖ, ὃ δέ τις xaxóv, ὁ Ó' αὖ μέσον ἀγαδοῦ xal χακοῦ. 
τὴν δὲ φύσιν αὐτῆς, οἱ μὲν ἀθάνατόν φασιν, οἱ δὲ Ὀνητήν, οἱ δὲ πρὸς ὁλί- 2 
γον ἐπιδιαμένουσαν, οἱ δὲ ἀποθηριοῦσιν αὐτήν, οἱ δὲ εἰς ἀτόμους διαλύουσιν, — 


1 Ἑρμείου τοῦ φιλοσόφου Darmarius || 3 
τὴν Ἑλλάδα — παροικοῦσι delevit cum Men- 
zelio Otto, sed cf. Clem. Strom. VI p. 826 P. 
τοῖς Ἑιλλαδικοῖς ἐχείνοις γράφων Ἰορινθίοις. 
τὴν Λαχωνιχὴν Ἑλλάδα a potiore nominat 
Peloponnesum. παροιχοῦσι ut littoris ac- 
colis cf. Isocr. 4, 162 j| 4 Κοριθίοις Tpd- 
φων I 3 19 || 5 οὐκ — ἀποστασίας suspecta 
Menzelio, sed cf. Neander allgem. Gesch. d. 
chr. Relig. u. Kirche ^ t. 12 p. 923. 1162 || 
1 οὐδὲ — οὐδὲ ante Wolfium 

9 οἱ μὲν — γονοποιόν ex [Iustin.] coh. 
ad gent. c. 7 p. 8cp cf. Prol. p. 261 || 
πρ, οἱ δὲ Menzel: πῦρ olov atque δηµό- 
Χριτος supra τὸ πῦρ positum VMO. inde 
in continuum recentiores codd. receperunt. 
Menzelius nomina huius capitis omnia re- 
secuit addita & scholiasta ex Nemesii c. 2 
p. 61 || οἱ Στωικοὶ om. cod. Anglic.: articu- 
lum om. L || 12. 13 oi δὲ ὃ στοιχείων ἁρ- 
µονίαν Menzel, similiter ot δὲ τῶν τεττάρων 


στ. 6. Otto [ο Aetii Placit. IV 2 7]. at cf. 


. Prol p. 261 ubi στοιχεῖον πρὸ στοιχείων con- 


ieci || 19 Δείναρχος pro Διχαίαρχος, errore 
& scholiasta ex Nemesio p. 68 tralato || 
οἱ δὲ την µονάδα interpolatori vindicat Men- 
zel || καὶ ἄλλοι a0 τὰ ἑναντία Menzel post 
Galeum, xai ἄλλοι πολλοὶ a9 τὰ ἑναντία sive 
xal ἀλλοι πάλιν τὰ ἐναντία post Maranum 
Otto, quod laudo si scribatur πάλιν αὗ cf. 
p. 653,1 || 15 δίκαι Usener: δὲ xai vulgo || 
σοφιστικῶν V 

l" περὶ τῆς οὐσίας τῆς φυχῆς Menzel: 
post Φυγῆς intercidisse puto τί ἐστιν || 18 
val, ἀλλὰ coniecit Usener, οὐ μὴν ἀλλὰ Menzel, 
Seiler xal μὴν ἆλλοι cf. p. 653, 26. desidero 
χαίτοι t. ἡ. || 21 οἱ δὲ ἀποθηριοῦσιν Pytha- 
gorei ut apud Epiphanium IIIS p.590, 12 
µεταβαίνειν τὴν φυχὴν εἰς πολλὰ ζῴα Porphyr. 
V. P. 19. sed fortasse Platonis quoque me- 
minit (e. g. Tim. 42c Republ. X p. 618 sq.), 
cuius sunt proxima. 


652 


HERMIAE IRRIS. GENTIL. P HILOS. 3—6 


οἱ δὲ τρὶς ἐνσωματοῦσιν, οἱ δὲ τρισχιλίων ἐτῶν περιόδους αὐτῇ ὁρίζουσιν. 
καὶ γὰρ oi μηδὲ ἐχατὸν ἔτη ζῶντες περὶ τρισχιλίων ἑτῶν μελλόντων 


ἐπαγγέλλονται. 


4 Ταῦτα οὖν τί χρὴ καλεῖν; ὡς μὲν ἐμοὶ δοχεῖ, τερατείαν 7| ἄνοιαν 


σι 


7| µανίαν 7| στάσιν T) ὁμοῦ πάντα. 


el μὲν τάληθὲς εὑρήκασιν, ὁμονοησᾶ- 


τωσαν 3| συγχατατιθέσθωσαν, κἀγὼ τότε ἄσμενος αὐτοῖς πεισθήσοµαι, el δὲ 
ἀντισπῶσι τὴν φυχην xal ἀνθέλχουσιν ἄλλος εἷς ἄλλην φύσιν, ἕτερος δὲ ek 
ἑτέραν οὐσίαν, ὕλην δὲ ἐξ ὕλης µεταβάλλουσιν, ὁμολογῶ ὑπεράχθεσθαι τῇ 


παλιρροίᾳ τῶν πραγμάτων. 


vOy μὲν ἀθάνατός εἰμι xal γέγηθα, νῦν 9" aj 


10 Ὀνητὸς γίνομαι xal δαχρύω; ἄρτι δὲ cl; ἀτόμους διαλύοµαι, ὕδωρ Ἰίνομαι, 
[καὶ] à;p Ἰίνομαι, πῦρ γίνομαι’ εἶτα pev ὀλίγον οὔτε ἀἡρ οὔτε πῦρ, δηρίον 
με ποιεῖ, ἰχδύν µε ποιεῖ, πάλιν οὖν ἀδελφοὺς ἔχω δελφῖνας. ὅταν 6b ἐμαυτὸν 
ἴδω, φοβοῦμαι τὸ σῶμα xal οὐχ οἶδα ὅπως αὐτὸ χαλέσω, ἄνθρωπον ἢ xóva 
3| λύχον | ταῦρον ἡ ὄρνιν 7) ὄφιν ἢ δράκοντα 7| y(patpav* εἰς πάντα γὰρ 


1 


οι 


τὰ Όηρία ὑπὸ τῶν φιλοσοφούντων µεταβάλλομαι, χερσαῖα ἔνυδρα πτηνὰ 


πολύμορφα ἄγρια τιδασσὰ ἄφωνα εὔφωνα ἄλογα λογικά’ νήχοµαι ἵπταμαι 


[πέτοµαι] ἕρπω δέω κχαδθίζω. 


µε ποιεῖ. 


ἔτι δὲ 6 Ἐμπεδοχλῆς καὶ θάμνον 


5 Ὅπου τοίνυν τὴν ἀνθρώπου φυχὴν ὁμογνωμόνως εὑρεῖν οὐχ οἷόν 

te τοῖς φιλοσοφοῦσι, σχολῇ Υ ἂν περὶ τῶν θεῶν 7| περὶ χόσµου δύναιντο 
20 τἀληθὲς ἀποφήνασθαι. xal γὰρ ταύτην (τὴν) ἀνδρείαν ἔχουσιν, ἵνα μὴ τὴν 
ἐμπληξίαν εἴπω. οἱ γὰρ τὴν ἰδίαν φυχὴν εὑρεῖν οὗ δυνάµενοι, [οὐ] ζητοῦσι 
τὴν τῶν θεῶν αὐτῶν, xal oí τὸ ἴδιον σῶμα οὐκ εἶδότες τὴν τοῦ χόσµου 


φύσιν περιεργάζονται. 


ϐ ᾖἸΠάνυ γοῦν περὶ τὰς ἀρχὰς τῆς φύσεως ἀνδίστανται ἀλλήλοις. ὅταν 


ec 


2 


μὲν 'Avataqópac παραλάβη µε, ταῦτα παιδεύει' ἀρχὴ πάντων 6 voüc xal 


οὗτος αἴτιος xal Χύριος τῶν ὅλων xal παράχει τάξιν τοῖς ἀτάχτοις xal 
κίνησιν τοῖς ἀχινήτοις xal διάχρισιν τοῖς µεμιγµένοις xal χόσμον τοῖς 


ἀχόσμοις. 


ταῦτα λέγων 'Avataqópac ἐστί pot φίλος xal τῷ δόγµατι 


πείθομαι. ἀλλ ἀνθίσταται τούτῳ Μέλισσος xal Παρμενίδης. ὅ ve μὴν 
δ Παρμενίδης xal ποιητικοῖς ἔπεσιν ἀνακηρύσσει τὴν οὐσίαν Ey εἶναι καὶ 
ἀίδιον καὶ ἄπειρον xal ἀχίνητον xal πάντῃ ὅμοιον. πάλιν οὖν εἰς τοῦτο τὸ 


l τρισενσωματοῦσαν VMO(L)k corr. Seiler. 
significatur Plato Phaedr. p. 2494 || 2 οἱ 
δὲ τρισχιλίων idem ibid. 

5 τι ἀληδὲς vulgo: correxi cf. v. 20 et 
p. 651, 16 || 7 ἄλλως codices: corr. Seiler || 8 
µεταβάλλουσαν VMOL: corr. Wolf || γὰρ &y8t- 
σθαι codd.: corr. Menzel || 11 καὶ ante ἀήρ 
del. Menzel || δηρίον µε ποιεῖ κτλ. ef. Aen. 
Gaz. p. 14. 15 [Prol. p. 262!] || 17 πέτοµαι 
eiecit Menzel, ὑπερίπταμαι est p. 656,12 || 
ἔστι δὲ ὁ codices: corr. Menzel. ἔστι δὲ ὅτε 
Wolf || 17 Ἐμπεδοχλῆς v. 980 K. 384 St. cf. 


p.558,22 Tertull. d. anima c. 32 cf. Karsten 
p. 214 

19 τοῦ χόσµου suadet Otto || 20 τὴν add. 
Menzel || 21 «i γὰρ codices: corr. Seiler || 
οὗ del. Worth: Seiler ἐχζητοῦσι. Menzel 
ἀναζητοῦσι 

20 τῶν πάντων coni. Otto cf. p. 653,10 || 
29 ἀνθίσταται VMOL: ἀνθίστανται cod. An- 
glicanus || τούτου codices: corr. Wolf || 30 
ποιητιχοῖς inducebat Worth. huic scriptori 
condonandum || 91 παντὶ codd.: corr. Wolf 


HERMIAE IRRIS. GENTIL. PHILOS. 6—11 


δόγµα οὐκ oló' ὅπως μεταβάλλομαι” 
τῆς ἐμῆς (γνώμης) ἐξήλασεν. 

* Ἐπειδὰν δὲ ἡγήσωμαι δόγµα ἔχειν ἀχίνητον, Αναξιμένης ὑπο- 
λαβὼν ἀντικέχραγεν' ἀλλ ἐγώ σοί φημι τὸ πᾶν ἐστιν ἀήρ, xal οὗτος 
πυχνούµενος xal συνιστάµενος ὕδωρ καὶ γή ἨὙίνεται, ἀραιούμενος δὲ xal 
διαχεόµενος αἰθὴρ καὶ πῦρ, elc δὲ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐπανιὼν ἀήρ [T ἀραιός, 
εἰ δὲ xal πυχνωδῇ., φησίν, ἐξαλλάσσεται]. καὶ πάλιν αὖ τούτῳ µεθαρμόζοµαι 
xal τὸν ᾽Αναξιμένην qu. 

8 Ὁ δὲ Ἐμπεδοχλῆς ἄντιχρυς ἕστηχεν ἐμβριμώμενος xal ἀπὸ τῆς 
Αἴτνης µέγα βοῶν' ἀρχαὶ τῶν πάντων ἔχθρα xal φιλία, ἡ μὲν συνάγουσα 
ἡ δὲ διαχρίνουσα. xal τὸ νεῖχος αὐτῶν ποιεῖ τὰ πάντα. ὀρίζομαι δὲ αὐτὰ 
καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια, καὶ ἄπειρα καὶ πέρας ἔχοντα, xal ἀίδια xal γινό- 


6 Παρμενίδης τὸν Αναξαγόραν 


653 


σοι 


μα 


0 


μενα. ES γε ὦ 
τοῦ πυρός. 


Ἐμπεδόχλεις, ἔπομαί σοι xal µέχρι τῶν χρατήρων 


9 Αλλ' ἐπὶ Όάτερα Πρωταγόρας ἑστηκὼς ἀνθέλχει µε φάσχων' 16 
ὄρος xal χρίσις τῶν πραγμάτων ὁ ἄνθρωπος χαὶ τὰ μὲν ὑποπίπτοντα ταῖς 
αἰσθήσεσιν ἔστιν πράγµατα, τὰ δὲ μὴ ὑποπίπτοντα οὖκ ἔστιν ἐν τοῖς εἴδεσι 


τῆς οὐσίας. 


τούτῳ τῷ λόγῳ χολαχευόμενος ὑπὸ Πρωτα]γόρου τέρποµαι, 


ὅτι τὸ πᾶν ἢ τὸ πλεῖστον τῷ ἀνθρώπῳφ νέμει. 
10 ᾿Αλλαχόθεν δέ pov θαλῆς τὴν ἀλήθειαν νεύει ὁριζόµενος ὕδωρ 2 


τοῦ παντὸς ἀρχήν. 


xal ἐχ τοῦ ὑγροῦ τὰ πάντα συνίσταται xal ci; ὑγρὸν 
ἀναλύεται, xol ἡ γή ἐπὶ ὕδατος ὀχεῖται. 


διὰ τί τοίνυν μη πεισθῶ θαλῇ 


τῷ πρεσβυτάτφῳ τῶν Ἰώνων; ἀλλ 6 πολίτης αὐτοῦ ᾽Αναξίμανδρος τοῦ 
ὑγροῦ πρεσβυτέραν ἀρχὴν εἶναι λέγει τὴν ἀίδιον χίνησιν καὶ ταύτῃ τὰ μὲν 


γεννᾶσδαι, τὰ δὲ φθείρεσθαι. 


xal 53 τοίνυν πιστὸς Αναξίμανδρος ἔστω. 5 


11 Καὶ μὴν oüx εὐδοχιμεῖ Αρχέλαος ἀποφαινόμενος τῶν ὅλων dp- 
χὰς θερμὸν xal ψυχρὸν; ἀλλὰ xal τούτῳ πάλιν 6 µεγαλόφωνος Πλάτων 


οὐχ ὁμολογεῖ λέγων ἀρχὰς εἶναι θεὸν xal ὕλην xal παράδειγµα. 


xai δ) πέπεισµαι. 


νῦν μὸν 


πῶς γὰρ οὗ µέλλω πιστεύειν φιλοσόφῳ τῷ τὸ Διὸς ἅρμα 


παποιηχότι; χατόπιν δὲ αὐτοῦ μαθητὴς Αριστοτέλης ἕστηχε ζηλοτυπῶν 20 


τὸν διδάσχαλον τῆς ἁρματοποιίας. 





1 Ἰνώµης ex p. 655, 4 addidit Menzel. Pla- 
tonica ellipsis ut χατά T€ τὴν ἑμήν et ἡ Υ 
ig) νικᾷ ab Ottone male excusatur 

9 ἡγήσομαι ante Wolfium || 5 καὶ γη V: 
xal dhp ceteri libri || 6 ἀἁραιός---ἐξαλλάσσεται 
delevi periphrasin sic fere restituendam ἀραιω- 
δεὶς δὲ xal πυχνωθείς, φησίν, ἐξάλλάσσεται || 
7 ij i. e. φησίν codd.: φύσιν Wolf || 8 αὑτῷ 
τούτφ V: αὐτῷ τοῦτο vulgo: corr. Menzel 

9 ἐμβριμούμενος ante Menzelium || 11 καὶ 
τὸ νεῖχος χτλ. cf. Karsten Emped. p. 379 
intercidit fortasse στοιχείων mentio ante xal 

19 víps VMOL: deteriores μένει 

20 µηνύει Gale. poeticum verbum non mo- 


οὗτος ἀρχὰς ἄλλας ὁρίζεται τὸ ποιεῖν xal 


vendum est || 21 ἀρχή Menzel distinguens 
ante ὕδωρ || 22 πεισθῶ V: πείδω ante Sei- 
lerum || 23 πρεσβυτέρφ ante Menzelium qui 
conferri iubet [Iustin.] l. l. c. 5 p. θε 6 πρεσ- 
βύτατος τῶν xat' αὐτοὺς ἁπάντων θαλῆς || 
τοῦ ὑγροῦ cf. Prol. p. 263! 

26 εὐδοχιμεῖν codd.: corr. Seiler || 27 τού- 
του codd.: corr. Seiler || µεγαλόφωνος ex 
[Iustino] coh. ad gent. c. 31 p. 30 c. indidem 
cetera usque ad πεποιηχότι cf. Prol. p. 262 || 
29 τῷ τοῦ vulgo: correxi || δἱ τὸ ποιεῖν καὶ 
τὸ πάσχειν categoriarum intempestive me- 
minit, sed ex proximis cum Menzelio scri- 
bendum videtur τὸ ποιοῦν xal τὸ πάσχον 


654 HERMIAE IRRIS. GENTIL. PHILOS. 11—15 


τὸ πάσχειν. xal τὸ μὲν ποιοῦν ἀπαδὲς εἶναι τὸν αἰθέρα, τὸ δὲ πάσχον 
ἔχειν ποιότητας τέσσαρας, ξηρότητα ὑγρότητα θερμότητα φυχρότητα. τῇ 
γὰρ τούτων εἷς ἄλληλα µεταβολῇ πάντα γίνεται xal φθείρεται. 
12 Κεχμµήχαµμεν ἤδη µεταβαλλόμενοι dvo xal χάτω τοῖς δόγµασι. 
5 πλὴν ἐπί γε τῆς Ἀριστοτέλους Ἰνώμης στήσοµαι καὶ µηχέτι pot μηδὲ 
εἷς λόγος ὀχλείτω. ἀλλὰ τί δῆτα mdÜou dv; νευροσπαστοῦσι γάρ µου τὴν 
ψυχην ἀρχαιότεροι τούτων Ὑέροντε. Φερεχύδης μὲν ἀρχὰς εἶναι λόγων 
Ζἢνα xal Χθονίην καὶ Κρόνον’ Ζἤνα μὲν τὸν αἰθέρα, Ἀθονίην δὲ τὴν γῆν. 
Κρόνον δὲ τὸν χρόνον’ 6 μὲν αἱθὴρ τὸ ποιοῦν, ἡ δὲ γή τὸ πάσχον, ὁ δὲ 
10 χρόνος ἐν ᾧ tà γινόμενα. ζηλοτυπία τοίνυν τῶν γερόντων πρὸς ἀλλήλους. 
ταῦτα Ἱάρ τοι πάντα ὁ Λεύκιππος λῆρον ἠγούμενος ἀρχὰς εἶναί φησι τὰ 
ἄπειρα καὶ ἀειχίνητα xal ἐλάχιστα  χαὶ τὰ μὲν λεπτομερή ἄνω χαωρήσαντα 
πῦρ xal ἀέρα γενέσθαι, τὰ δὲ παχυμερή χάτω ὑποστάντα ὕδωρ xal γῆν. 
19 Μέχρι ποῦ τὰ τοσαῦτα διδάσχοµαι μηδὲν ἀληθὲς µανδάνωνς πλὴν 
i5 εἰ µή τί γε Δημόχριτος ἀπαλλάξει µε τῆς πλάνης ἀποφαινόμενος ἀρχὰς 
τὸ ὃν xai τὸ μὴ ὄν, xal τὸ phy ὃν πλῆρες, τὸ δὲ μὴ ὃν xsyóv. τὸ δὲ 
πλήρες ἐν τῷ xewp τροπῇ 7, poUpap ποιεῖ τὰ πάντα" ἴσως ἂν πεισθείην 
τῷ xao Δημοχρίτῳ xal βουλοίμην ἂν σὺν αὐτῷ γελᾶν, εἰ μὴ µετα- 
πείθοι µε Ἡ ράχλειτος χλαίων ὁμοῦ xal λέγων. ἀρχὴ τῶν ὅλων τὸ πῦρ, 
δύο δὲ αὐτοῦ πάθη ἀραιότης x«l πυχνότης, fj μὲν ποιοῦσα 1 δὲ πάσχουσα, 
ἡ μὲν συγχρίνουσα ἡ δὲ διαχρίνουσα. ἴἵχανῶς ἔχει pot xal ἤδη µεθύω ταῖς 
τοσαύταις ἀρχαῖς. 

14 )Αλλά µε παραχαλεῖ κἀχεῖθεν Ἐπίχουρος μηδαμῶς ὑβρίσαι τὸ 
καλὸν αὐτοῦ δόγµα τῶν ἀτόμων xal τοῦ xsyoD. τῇ γὰρ τούτων συμπλοχῇ 
36 πολυτρόπῳ xal πολυσχηµατίστῳ τὰ πάντα Ἰίνεται xal φθείρεται. οὐκ ἀντι- 

λέγω σοι βέλτιστε ἀνδρῶν Ἐπίχουρε΄ ἀλλ᾽ 6 Κλεάνθης ἀπὸ τοῦ φρέατος 
ἐπάρας τὴν χεφαλὴν καταγελᾷ. σου τοῦ δόγµατος xal αὐτὸς ἀνιμᾷ τὰς 
ἀληθεῖς ἀρχὰς θεὸν xai ὕλην. xal τὴν μὲν γῆν μεταβάλλειν sic ὕδαρ, 
τὸ δὲ ὕδωρ εἰς ἀέρα, τὸν δὲ dépa (dvo) φέρεσθαι, τὸ δὲ mop εἰς τὰ 
30 περίγχεια χωρεῖν, τὴν δὲ φυχὴν δι ὅλου τοῦ χόσµου διήκειν, Ti µέρος 
μετέχοντας ἡμᾶς ἐμφυχοῦσδαι. 
15 Toótwv τοίνυν τοσούτων ὄντων ἄλλο pot πλῆθος ἀπὸ Λιβύης 
ἐπιρρεῖ, Καρνεάδης xai Κλειτόμαχος xal ὅσοι τούτων ὁμιληταὶ πάντα τὰ 


2 


ce 


] τὸν αἶθέρα obelo notavit Menzel cf. v. 8 || 
2 ἔχον codd.: corr. Menzel || τὰ πάντα 
Otto || 3 γίνεσθαι xal φθείρεσθαι Menzel, 
sed cf. v. 25 et p. 653, 22 

4 μεταμελλόμενοι VMOL: corr. post Ga- 
leum Menzel || 5 ἔτι codd.: eorr. Seiler || 
6 ἐνοχλείτω Menzel || νευροχοποῦσι codd.: 
correxit Usener || 7 τούτου malit Menzel || 
μὲν sc. νευροσπαστεῖ || 10 ζηλοτυπία VM(O): 
ζηλοτύποι L: ζηλοτυπούντων οὖν γερόντων 
πρὸς ἀλλήλους, ταῦτά Ὑέ τοι πάντα κτλ. 
Menzel || 11 φασι V || 12 ἀκίνητα ante Ga- 
Ίθαπι cf. Hippol. ref. I 121 [supra p. 564,27] 


ἄπειρα elvat καὶ del κινούμενα Laert. IX. 30 

14 ποὺ MVO(L) cf. p. 656, 15: τοῦ Men- 
zel || 17 ῥυθμῷ retinui cf. p. 31455: ῥυσμφ 
Seiler || ποιεῖν coni. Wolf, sed cf. v. 3 | 
19 μὲν codd.: µε corr. Seiler || 21 x&v codd.: 
corr. Menzel ex Seileri versione 

25 Ἱίνεσθαι xal φθείρεσθαι Menzel, sed cf. 
v. 9. 17 || 26 φρέατος cf. Diog. VII 168 | 
27 ἀνιμᾷ VMO: ἀνειμῶ (L?) || 28 µεταβα- 
λεῖν vulgo: correxi || 29 ἄνω addidit Wor- 
thium secutus Menzel 

33 ἐπιρρεῖ ex Platonis (Phaedr. p. 229 ϱ] 
imitatione 


HERMIAE IRRIS. GENTIL. PHILOS. 15—1" 


τῶν ἄλλων δόγµατα χκαταπατοῦντες, αὐτοὶ δὲ ἀποφαινόμενοι διαρρήδην dxa- 
τάληπτα εἶναι τὰ πάντα xal del τῇ ἀληθείᾳ φαντασίαν [del] παραχεῖσθαι 
φευδη.  t( τοίνυν πάθω τοσούτῳ χρόνφ ταλαιπωρήσας; πῶς δέ µου τῆς 
υνώµης ἐχχέω τὰ τοσαῦτα δόγµατα; εἰ γὰρ μηδὲν el χαταληπτόν, ἀλήδεια 
μὲν ἐξ ἀνθρώπων οἴχεται, f, δὲ ὁμνουμένη φιλοσοφία σχιομαχεῖ μᾶλλον 7, 
τὴν τῶν ὄντων ἐπιστήμην ἔχει. 

16 ᾿λλοι τοίνυν ἀπὸ τῆς παλαιᾶς φυλῆς Πυθαγόρας xal ot τούτου 
συμφυλέται σεμνοὶ xal σιωπηλοὶ παραδιδόασιν ἄλλα µοι δόγματα ὥσπερ 
μυστήρια, xal τοῦτο δη τὸ µέγα καὶ ἀπόρρητον [τό] αὐτὸς ἔφα: ἀρχὴ τῶν 
πάντων d, µονάς. ἐκ δὲ τῶν σχημάτων αὐτῆς xal ἐχ τῶν ἀριθμῶν τὰ 
στοιχεῖα Ὑίνεται. χαὶ τούτων ἑκάστου τὸν ἀριθμὸν. καὶ τὸ σχημα xai τὸ 
µέτρον οὕτω πως ἀποφαίναται. τὸ μὸν πῦρ ὑπὸ τεσσάρων xal εἴχησι τρι- 
γώνων ὀρθογωνίων συμπληροῦται τέσσαρσιν ἰσοπλεύροις περιεχόμενον. 
ἔχαστον (0b) ἱσόπλευρον σύγχειται ix τριγώνων ὀρθογωνίων EC, ὅδεν δή xal 
πυραμίδι προσειχάζουσιν αὐτό. ὁ δὲ dip ὑπὸ τεσσαράχοντα ὀχτὼ τριγώνων 
συμπληροῦται περιεχόµενον ἰσοπλεύροις ὀχτώ. εἰχάζεται δὲ ὀκταέδρῳ, ὃ 
περιέχεται ὑπὸ ὀχτὼ τριγώνων ἰσοπλεύρων, dv ἕἔχαστον εἰς Bb ὀρθογώνια 
διαιρεῖται, ὥστε γίνεσθαι τεσσαράχοντα ὀχτὼ τὰ πάντα. τὸ δὲ ὕδωρ ὑπὸ 
ἑκατὸν εἴχοσι (τριγώνων συμπληροῦται, ἴσοις xal ἰσοπλεύροις εἴκησι) περιεχό- 
ueyoy, Εἰχάζεται δὲ εἰχοσαέδρῳ, ὃ δη συνέστηκεν ἐξ ἴσων xal ἰσοπλεύρων 
τριγώνων εἴχοσι xal ἑκχατόν. 6 δὰ αἶθὴρ συμπληροῦται δώδεκα πενταγώνοις 
ἰσοπλεύροις xal ὅμοιός ἐστι δωδεχαέδρφ. ἡ (δὲ) 
γώνων μὸν ὀχτὼ xal τεσσαράχοντα περιέχεται δὲ xal τετραγώνοις ἰσοπλεύροις 
EC. ἔστι δὲ ὁμοία χύβῳ. 6 γὰρ χύβος ὑπὸ BE τετραγώνων περιέχεται, dv ἕκαστον 
el; ὀχτὼ τρίγωνα (διαιρεῖται), ὥστε γίνεσθαι τὰ πάντα ὀχτὼ xal τεσσαράκοντα. 


χαταφρονῶ xai τούτων οὐχέτι got µέλει. 
πῦρ. οὐ γὰρ ἀπόχρη μετρῶν 6 Zeóc, ἀλλ (el) μὴ xal τὸ µέγα (oy τὸ 


µέγα σῶμα f, µεγάλη quy? αὐτὸς elc τὸν οὐρανὸν ἀνέλδοιμι xal µετρήσαιμι 
τὸν αἰθέρα, οἴχεται f$ τοῦ Διὸς ἀρχή. ἐπειδὰν δὲ µετρήσω xal ὁ Zeb; 


655 


σι 


μις 


υ 


90 
γῆ συμπληροῦται ἐκ τρι- 
25 
17 Τὸν μὲν δὴ xócpov ὁ Πυθαγόρας petpet. ἐγὼ δὲ πάλιν ἔνθεως 
γενόμενος τῆς μὲν οἰχίας xal πατρίδος xal τῆς γυναιχὸς xal τῶν παιδίων 
ei; δὲ τὸν αἰθέρα αὐτὸν αὐτὸς 
ἀνέρχομαι xal τὸν πῆχυν παρὰ Πυθαγόρου λαβὼν μετρεῖν ἄρχομαι τὸ 
90 
παρ ἐμοῦ un, πόσας γωνίας ἔχει τὸ πῦρ, πάλιν ἐξ οὐρανοῦ καταβαίνω 
xal φαγὼν ἐλαίας xal σῦχα καὶ λάχανα τὴν ταχίστην ἐπὶ τὸ ὕδωρ στέλ- 
35 


Aopat xal κατὰ πῆχυν xal δάχτυλον xal ἡμιδάχτυλον μετρῶ τὴν ὑγρὰν οὐσίαν 
xai τὸ βάθος αὐτῆς ἀναμετρῶ, ἵνα xal τὸν Ποσειδῶνα διδάξω, πόσης ἄρχει 


2 fortasse τῇ ἀληθεῖ φαντασίᾳ || alterutrum 
dsl abundare vidit Seiler || 3 τοσοῦτον χρόνον 
Menzel: tuetur vulgatam Otto || 4 μηδέν ἐστι 
malit Menzel, sed cf. v. 30 || 5 σκιαμαχεῖ 
Menzel 

9 τό. αὐτὸς ἔφη libri: correxit Otto. ἀπόρ- 
ρητον αὐτὸς ἔφα τό Menzel || 14 δὲ inseruit 
Seiler || 19 τριγώνων — εἴχοσι inseruit se- 


cundum Worthium Otto || 21 εἴκοσι ς δὲ κ 
pr codd.: restituit Worth || πενταγώνοις V: 
πεντα]ωνίοις vulgo || 22 δὲ addidit Menzel || 
25 εἰς ὃ΄ τρίγωνα ὥστε codd.: corr. Worth || 
Ἰίνεσθαι VOL: vulgo Ἰίνεται || πάντα x5 
codd.: corr. Worth 

26 οὕτω μετρεῖ Seiler || 90 ἀλλὰ μὴ codd.: 
corr. Seiler || 32 δὲ πάλιν p. deter. codd. 


656 HERMIAE IRRIS. GENTIL. PHILOS. 17—19 
9aXdccnc. τὴν δὸ γῆν ἅπασαν $pápa qud περιέρχοµαι συλλέγων αὐτῆς 


ο 


10 


-— 
cQ 


τὸν ἀριθμὸν xal τὸ µέτρον xal τὰ σχήµατα. Ἠπέπεισμαι γὰρ ὅτι τοῦ χό- 
σµου παντὸς οὐδὲ σπιθαμὴν παρήσω τοιοῦτος xal τηλιχοῦτος ὤν. οἶδα δὲ 
ἐγὼ xal τῶν ἀστέρων τὸν ἀριθμὸν xal τῶν ἰχθύων xal τῶν δηρίων xal 
ζυγῷ τὸν χόσµον ἴστὰς εὐχόλως τὸν σταὐμὸν αὐτοῦ δύναµαι μαθεῖν. 

18 ᾽Αμϕὶ μὲν δη ταῦτα µέχρι νῦν ἐσπούδαχεν f duy µου τῶν ὅλων 
ἄρχειν. προχύφας δέ µοί φησιν Ἐπίχκουρος) σὺ μὲν δη χόσµον ἕνα µε- 
µέτρηχας, ὦ φιλότης, εἰσὶ δὲ κόσμοι πολλοὶ xal ἄπειροι πάλιν οὖν ἀναγ- 
χάζοµαι μετρεῖν οὐρανοὺς ἄλλους αἰθέρας ἄλλους, καὶ τούτους πολλοὺς. dE 
δη µηχέτι µέλλων ἐπισιτισάμενος ὀλίγων ἡμερῶν elc τοὺς Ἐπιχουρείους 
χόσµους ἀποδημίσω. . τὰ μὲν οὖν πέρατα Τηδὺν xal Ὠκεανὸν εὐχόλως 
ὑπερίπταμαι. εἰσελθὼν δὸ εἰς χόσµον χαινὸν [xal] ὥσπερ elc ἄλλην πόλιν 
μετρῶ τὰ πάντα ὀλίγαις Ἠμέραις. κχἀχεῖθεν ὑπερβαίνω md εἰς τρίτον 
κόσμον, εἶτα si; τέταρτον xal πέµπτον xat δέκατον xal ἑχατοστὸν xal yt- 
λιοστὸν xal µέχρι ποῦ ἤδη γάρ pot σχότος ἀγνοίας ἀἁπαντᾷ xal ἁπάτη 
µέλαινα xal ἄπειρος πλάνη xal ἀτελῆς φαντασία xal ἀκατάληπτος ἄνοια. 
πλὴν τί µέλλω xal τὰς ἀτόμους αὐτὰς ἀριθμεῖν, ἐξ ὧν ol τοσοῦτοι χόσµοι 
γεγόνασιν, ἵνα μηδὲν ἀνεξέταστον παραλείπω μάλιστα τῶν οὕτως ἀναγκαίων 


καὶ ὠφελίμων, ἐξ dv οἶκος xal πόλις εὐδαιμονεῖ: 

20 19 Ταῦτα μὲν τοίνυν διεξηλθον βουλόμενος δεῖξαι τὴν ἐν τοῖς δογµα- 
σιν οὖσαν αὐτῶν ἐναντιότητα xai ὡς el; ἄπειρον αὐτοῖς καὶ ἀόριστον πρό- 
εισιν ἡ ζήτησις τῶν πραγμάτων xal τὸ τέλος αὐτῶν ἀτέχμαρτον xal ἀχρηστον, 


ἔργῳ μηδενὶ προδήλῳ xal λόγῳ σαφεῖ βεβαιούμενον. 


] τὴν μὲν codd.: «al τὴν μὲν Wolf et Menzel: 
correxi || παρέρχοµαι ante Menzelium || ὃ 
πάντα codd.: corr. Maranus || οἶδα κτλ. cf. 
oraculum Delphicum Herod. I 47 || 5 ἐπὶ 
ζυγῴ Wolf 

Τ προσχύψας eodd.: corr. Seiler | 9 εἰ- 
πεῖν codd.: μετρεῖν corr. Menzel. in mentem 
veniebat ἐπιέναι || οὐρανοὺς πολλοὺς vulgo: 
correxi || 10 μέλ᾽ VL: µέλλων ceteri || 
ἐπισιτισάμενος VM: ἐπισιτιασάμενος vulgo || 








11 ἀποδήμησον libri: correxi || πέρατα me- 
minit Homeri S 200 || 12 καὶ delevi || 
13 εἰς 4' κόσμον sic MVOL: elc χόσµον ante 
Menzelium || 15 ἀνοίας L || ἅπαντα codd.: 
corr. Wolf || 16 ἄνοια VM(O)L cf. p. 652,4: 
vulgo ἄγνοια || 17 εἰ µέλλω codd.: correxi || 
xal Seiler: xatà codd. || 16 οὕτως ἀριΏμεῖν 
L et duo codd. Marani (VO): αὐτὰς C || 
19 εὐδαιμονᾷ ante Seilerum 


I N DICES 


SCRIPTORUM SIGLA 


A ΑδΕΙ Placita 

D Arii Didymi Epitomes fragm. phys. 

ThO Theophrasti Physicorum Opinionum fragm. 
ThS eiusdem de Sensibus fragm. 


C Ciceronis de Deorum natura I ecloga 

Ph Philodemi de Pietate I ecloga 

Hi Hippolyti Philosophumens (Refutat. I) 

Pl Plutarchi qui ferebantur Stromateon fragm. 
E Epiphanii III eclogae 

G Galeni quae fertur Historia philosopha 

He Hermiae gentilium philosoph. Irrisio 


Numeri uncinis inclusi priores huius editionis paginas, posteriores versiculos in- 
dicant.  litterulae sublimes * et b singularum paginarum dextram laevasmque partem 
significant, litterae n adnotationis, t testimoniorum numeros praecedunt, qui ad ipsorum 
(non contextus) versiculos spectant. locorum indicatorum quantumcunque spatium est, 
primus tantum versus notatur. 


Diels, Doxographi graeci. 42 


I INDEX NOMINUM 


ABULFARAGIUS in bist. dynast. num Plu- 
tarchi Placitis utatur 28 

ACADEMIA Hi 2231 (572, 20) Academiae 
quot numerentur 173. 245  ὃ (699, 4) 

ACADEM!CI unde dicti Hi 221 (512, 20) G 4 
(602, 6) in A&tii Placitis rari 185 Aca- 
demici antiqui semper humanum genus 
fuisse existimaverunt 187 (Academici 
cum Platone) de animarum post mortem 
statu 199 Academia vetus divinationem 
probavit 224 (Academici) sensus neque 
καταλήψεις neque συγκαταθέσεις — osse 
A IV 8 13 (396 5) cf. 185 quomodo visus 
fiat A IV 133 (40858 cf. 4D 90) sa- 
pientem λόγῳ percipere A IV 918 (398 24) 
sensus s&nos, sed minime  accuratos 
A IV 91 (996511) (Academici quidam) 
de nulla re sententiam ferendam Hi 20 3 
(512, 26) τὸ ob μᾶλλον et τὴ τοιόνδε di- 
cebant Hi 23 3 (5159, 1) 

ACHAIA crebris terrae motibus nota D 13 
(454, 2) 

ACRILLES falso Statius vel Tatius apellatus 
17 commentarium in Aratum scripsit, 
cuius exeerpta exstant 156 quando vixe- 
rit 18 Stoicam disciplinam ex Diodoro 
Alexandrino per Eudorum  transvexit 
19sqq., placita ex Plutarcho parum ac- 
eurate excerpsit 22sqq. loci corriguntur 
20. 22. 26. 231 

ADRASTEA. etymologia D 29 (465, 2) apud 
Platonem Hi 19 19 (569, 21) 

ABRASTUS Aphrodisiensis 18 

ArRiCcA Α IV 16 (885,28) 490,6 He 15 
(654, 32) 

AEGIRA fluctibus mersa 490, 3. 5 cf. 108 

AEGO0SPOTAMOE. aórolithus qui illic decidit 
& Diogene memoratur A li 139» (842*3 
b19, tb8) 

Ακθτρτυρ À IV 1 1 (384, 21) 4 (385, 13) 
6 (885, 23) 6 (880, 26) Thales inde Mi- 


letum profectus AI31 (276110) pyra- 
mides intus quater vel quinquies 
vocis imaginem reddunt A IV 9023 
(410.20) Aegyptii sacerdotes et astro- 
logi Hi 131(565,6) de Nilo 308 AIV 11 
(886421) numeros mensurasque Pytha- 
goram docuerunt Hi 2 16 (558,10) de 
principatus sede 204 ab ariete zodiacum 
ineipiunt 196? 

AELIUS nescio quis de iride 231? 

AENESIDEMUS. sceptiea ei ratio vindicatur 
210sq. num veri falsique normam sta- 
tuerit 211 ατα animse substantiam 
dixit 210 κατὰ Ἡράκλειτον de. animae 
sede opinatus 209 apud Photium ex- 
cerptus 211 a Sexto compilatus 209 sqq. 

AxscHYLUS de Nilo 228 (bis) 

AETHALIDES. Pythagoras ante Troica Aetha- 
liden fuisse se dixit Hi 2 11 (551, 6) 

AgTHER et Dies Noctis apud Hesiodum 
liberi Hi 96 3 (5175, 7) 

AETHIOPIA Α IV 13 (385 *6) 

AETHIOPES mature senes A V 80 6 (443416) 

AETIUS. quot sint A&tii 49. Περὶ ἀρεσχόντων 
liber 47sqq. 241! a Theodoreto 45, Ne- 
mesio 49, Plutarcho Stobseoque excerptus 
90 de exemplaris pravitate DO Placita 
vetusta transcripsit 181 eqq. 129 quae 
fuerit ordinandi ratio 66 sq. num prooe- 
mias ab Aótio sint profecta 56 sq. 178 
Placita quomodo composita sint 178 sqq. 
infeliciter excerpta θὃ Aótius a sectarum 
censura alienus 99 eclecticus Peripateti- 
corum scholis eruditus 100 quando fuerit 
100 scholastico colore scripsit 178 falso 
idiotismos latinos adhibuisse accusatur 
101! iudicia philosophorum unde hausta 
sint 180 Aristotele usus 217 Stoico de 
fato libello usus 178 atomorum doctores 
male noverat 219 biographum arcessivit 
180 Αδαί Placita eduntur p. 267—244 


49 * 


660 A&TIUS 

ARTIUS RHETOR 8 Philippo Thessalonicensi 
elogio honoratus 49! Placita non scripsit 
100 

AETNA mons He 8 (653, 10) 

ΑΘΑΜΕΜΝΟ Homericus iniusta passi hominis 
exemplum A I ^ 10 (301411) 

AGATHARCHIDES Cnidius Heraclidis Lembi 
anaguosta epitomen mirabilium confecit 
149 de Nilo 227. 228 

AGATHRENOR Xenocratis pater A I 7 30 
(304b 1) 

AiDONEUS Empedoclis 88.90 Α I 320 
(281«9) 

Αι.οινοι (rectius Albini) Platonicorum dog- 
matum isagoge ex Ario excerpta 76 
ALCMAEO Crotoniates 199 C 1127 (58343) 
principia contrarietates 250 deos 
stellas animatas dixit 129.130 solem pla- 
num esse Α II 224 (35258) luna quomodo 
deficiat A II 293 (9090117) planetas fixis 
stellis obviam ferri A II 162 (946.19) 9 
(945526) de anima 202 A IV 22 (88654, 
tb6) C 1127 (58348) principatum esse 
in cerebro A IV 171 (4073252) desen- 
sibus 223 ThS 25 (506, 19) visus quo- 
modo fiat A IV 1312 (404529) ΤΗΡ 26 
(606, 28) oculis ignem inesse unde ap- 
pareat ThS 26 (507, 1) auditus quomodo 
fiat A IV 16 21 (406421 521) ThS 25 
(506, 23) gustare nos lingua ThS 25 
(506,96) A IV 18 1 (407*12)  olfactus 
quomodo fiat A IV 177 1(407*2 52) ThS 
95 (506, οὗ) in cerebrum omnes sensns 
coire 1168 26 (507,3) ἡγεμονιχόν 190 ἱ 
sentire aliud atque intellegere ThS 25 
(506, 21) homines intellectu a ceteris 
animalibus differre 'ThS 25 (506, 19) 
semen cerebri partem A V 353 (417410) 
matris quoque semen statuit 190 de con- 
formatione partus 190 A V 1753 (421*8) 
cur mares feminaeve nascantur 191 cur 
mulae steriles A V 141 (404.00) fetus 
corpore suo ut spongia nutrimenta reci- 
pere A V 16 5 (426428) de sanitate et 
morbo 223 A V 30 1 (44248 hb1) somnus 
morsque quomodo flant A V 24 1 (490.19) 

ALCMAN i. e. Alemaeon 386 tb6 

ALRXANDER APHRODISIENSIS tria principia 
Platonis statuit 485, 4 Theophrasti Opi- 
niones citat 483, 8 de Xenophane Theo- 
phrasti opinionem pronuntiavit 481, 9. 
n*9 de Platonis temporis definitione 


I INDEX 


492, 9 in metaphys. p. 24, 5 Bon. ThO 6 
(482,5) in meteor. f. 91r ThO 23 (494, 4) 
eiusdem libri locus corrigitur 226?, item 
de mixt. 174 Alex. & Simplicio in phy- 
sicis excerptus 1125q. ab eodem im- 
merito accusatus 113 

ALEXANDER MacRpo Dandamin Brach- 
manem convenit Hi 24 7? (574, 1) 

ALEXANDER PHILALETHES medicus 148? 
Asclepiadeus librum de semine et Περὶ τῶν 
ἀρεσχόντων scripsit 185sq. de pulsu 186! 

ALEXANDER PoLvHisTOR de Pythagorae 
principiis 181! compilator diligens 83! 
ἐν Διαδοχαῖς 150? 

ALEXANDRIA quam vim in philosophiam 
eclecticam habuerit 81 ibi Pythagorea 
philosophia diu eulta 150  Alexandri- 
norum acrosticha 85! 

AMINIAS Pythagoricus Parmenidis magister 


148 

AMOR A I 6 13 (996 420) Hesiodeus 26 3 
(615, 8) 

AMMONIUS. Pseudo - Ammonii Aristotelis 


biographi stupor 14 

ANAPHE cum Delo a falso Philone con- 
fusa 108 

ANAXAGORAS Hegesibui f. 228 A185 
(21951) ThO 4 (478, 18) Hi 8 1 (561, 23) 
E III 4 (589, 80) Clazomenius 94. 129. 
228 A I 85 (2941 b1) ThO 4 (418, 18) 
Hi 81 (561, 23) E III 4 (589, 30) α 18 
(610, 28) Mileto profectus Athenas venit 
G 3 (599,5) libri initium quale fuerit 
166 AIS85(28043) verba citantur 419, 
1. 2 ab Homero doctus (?) 94 ς- 
cessor Thaletis (2) 94 cum Anaximandro 
compositus ThO 4 (479, 4) elementa cor- 
poralia similiter exposuit ThO 4 (419, 15) 
Anaximenis auditor 178 ThO 4 (418, 18) 
C 112€(582*410) Q3 (599, 4) s Dio- 
gene Apoll. compilatus ThO 2 (411, 1) 
Archelai in principiis auctor ThO 4 (480,1) 
Hi91 (568, 15) praeceptor 174 G3 
(599, 6) quatenus in sensibus Empedocli 
similia docuerit 'ThS 35 (509, 15) paulo 
post eum Empedocles floruit ThO 3 
(411, 17) quando ipse fuerit Hi 8 is 
(563, 10) Euripidem docuit 94 cum Eu- 
ripide iunctus 172 A V 19 s (450. 10) 
atheus 171 physicus 228 vaticinatus esse 
dicitur Hi 8 13 (563, 12 cf. Zeller I* 871!) 
8 Philodemo significatus 128 a Cicerone 


NOMINUM 


male intellectus 125 ab Heraclito allegor. 
scriptore cum Xenophane confusus 94, 
idem cum Anaxarcho G 3 (601 n58). 
opinionum e Theophrasto excerptarum 
conspectus 187sqq. 

principia duo statuit μῖξιν ἁπάντων 
et νοῦν ThO 4 (479, 12) causam addidit 
principiis ThO 4 (478,20) c AI 35 
(28046) principia materialia infinita, 
unam caussam motricem ThO 4 (479,10) 
principia homoeomerias 250 ΑΙ 55 (279 
a2b2) 418, 21 cf. nb8 E III 4 (589, 30) 
G 18 (610, 28) homoeomerise falso ex- 
plicatae 174 «à ὁμοιομερῃ πολυσχήµονα 
A I 14 « (812520) causas materiales in- 
finitas Hi 8 1 (561, 26) ThO 4 (478,20) 
ἄπειρα statuit propter exiguitatem Hi 8 1 
(561,26) de materia ΑΙ 9 9 (807tb3) 
terram principium statuit(?) 94 a&ra den- 
sum et frigidum, aethera tenuem et calidum 
ThS 59 (516, 6) cf. A II 133 (341412b10) 
doctrina de aere infinito in Laertio in- 
versa 167 de mixtione A I 17 3 (81548 
520) omnis in omni ThO 4 (479,1n*10) 
cuius plurima sunt, e& vere unum quod- 
que esse ThO 4 (479, 2) in discretione 
ἀπείρου cognata inter se coniungi ThO 4 
419,4) ex victu simplici varia nasci A I 
ὃ δ(219.0Ρ4) mentem (νοῦν) principium 
omnium ΤΗΡ 38 (510, 10) He 6 (652, 25) 
infinito praeposuit 129 caussam motricem 
perhibuit ThO 4 (479, 7) Hi 81 (561, 24) 
He 6 (652, 26) mentem apertam simpli- 
cemque C 112: (032426) infinitam 
C 11 16 (532*18 2 cf. n 517) omnibus 
mixtis ordinem fecisse Hi 8 1 (561, 25) 
Ph 445 (532511) He 6 (652, 27) omnia 
ordinareI 85 (280.259) Ph 443(532510) 
He 6 (652, 26) mente rerum discriptio- 
nem et modum confici C 11 3e (532211) 
eaelos ceteraque discreta creari ThO 4 
(479, 9) eam ordinasse res immotas 
ΑΙ Τὸ (299.19) omnia moveri et illa 
movente similia coire Hi 83 (661 91) 
esse aliquod animal C 11 26 (252 ε20) 
e materia fabricatorem fecisse mundum 
171 animum divinum omnium effectorem 
178 A 1715 (302*11) qua quaeque causa 
fiant ignotum hominibus A I 297 (326 43 
b7, t 91) circularem motum caelestia 
ordinasse Hi 82 (562, 1) mundum unum 
esse A IL 12 (82751, 104) mundum in- 


ANAXAGORAS 661 


terire A I1 46 (3315 13) ortum interi- 
tumque xatà τὸ ποσὸν fleri A I 24 4 
(820520) cur mundus inclinarit A II 31 
(387:4526) solem lapidem igneum Hi 86 
(562, 14) A II 20 e (949. 4 5 6, tb4) 
qualis quantusque sit 165 Peloponneso 
maiorem eese Hi 88 (562, 20) A II 213 
(35149510) aére repulsum conversiones. 
facere Hi 89 (562, 24) A II 2832 (352418 
bi5) Anaxagoras fort. significatur de 
solis defectione A ΙΙ 245 (3544215) lunam 
lapidem igneum Hi86 (562, 14) habentem 
montes cet. A Π 259 (85641516, tb6) 
cf. 26. 16D cur terrena sit et ψευδοφανής 
A Π 303 (96112514) Hi 810 (562, οἱ) 
sub sole esse collocatam Hi 81 (562, 19) 
et ab eo collustratam A II 28 5 (358521) 
Hi 88 (562, 20) lunam variare frigore 
Hi 89 (562, 25; quomodo deficiat A II 
29 e. 7 (360b 14. 23) ThO 19 (493, 3) 
Hi 89» (562, 22) de corporibus subluna- 
ribus A II 297 (360523) Hi 86 (562, 15) 
astra lapides igneos esse Hi 8 6 (562, 
14) quomodo deficiant et collustrentur 
primus docuit Hi 8 10 (562, 26) aethera 
igneum lapides e terra attractos stellas 
fecisse A II 133 (241412 510, tb 4) astra 
subter terram circumferri Hi 88 (562, 22) 
&b oriente ad occidentem A II 16 1 
(84D *16 520) stellarum calor cur non 
sentiatur Hi 87 (562, 17) de circulo 
lacteo A II 15 (265418 513) Hi 8 10 
(562, 28) cometis A III 2 3 (366 «135 13) 
stellis cadentibus A III 2 9 (367 *10 59) 
201 Hi810(563, 1) tonitru sim. A III 84 
(968410513) Hi 8 11 (568, 4) 220 nu- 
bibus cet. A III 42 (37151) ventis 
Hi811(563,3) iride A III 5 11 (373428) 
terram ex gravibus concretam subsedisse, 
levia aethera petiisse Hi 8 2 (562, 4) 
terram aére incluso moveri A III 15 4 
(319 ^18) cur suspensa in aére vehatur 
Hi 8 3 (562, 7) Hi 812 (563, Y) terram 
planam Hi 83 (562, 6) de terrae motibus 
Α III 15 4 (379418) Hi 8 13 (563, 5) 
terram cavam aqua esse repletam Hi 85 
(562,11) mare unde ortum sit A III 162 
(8812520) aqua per terram percolata 
amarum fieri ThO 23 (495, 7) aquae ter- 
restres unde veniant Hi 83 (562, 8) fla- 
viiH 85$(862,10) de Nilo 226. 2271. 228 
(sexies) A IV 13 (38545) Hi 85 (562,12) 


6692 ANAXAGORAS 


animam aeri similem A IV 32 (887510, 
tbl7 cf. *16) non interire A IV "7 1 (892 
tb2) extrinsecus insinuari A IV 51 (392 
b1) sensus unde fiant A IV 96 (89151) 
sensum contrariis effici ThS 1 (499, 3) 
27 (507,7) 31 (508,5) sensum cum 
dolore fieri A IV 9 16 (398 518) ThS 17 
(504, 9) 29 (507, 291) 81 (508, 8) sen- 
tiendi acumen a (sensuum) magnitudine 
repetendum Th8 29 (801, 26) 84 (508, 28) 
91 (510, 3) sensus fallere A IV 9 1 
(896514) visus quomodo fiat ThS 27 
(601, 8) lucem esse causam ἐμφάσεως 
ThS 87 (509,29) visum nocti conco- 
lorem fecit 'ThS 37 (509, 27) auditum 
sono ad cerebrum perlato Th8 28 (507,19) 
olfactum respirando 'ThS 28 (501, 19) 
tactum | gustumque contrariis ThS 28 
(501,14) de coloribus ΤΗΘ 59 (516, 12) 
vox et echo quomodo fiat A IV 195 
(409*17) semen unde exeat 190 matris 
semen statuit 190 fetui oerebrum pri- 
mum increscere 190  aetherio calore 
membra disponi 190 per umbilicum ali 
fetum 191 mares feminseve quomodo 
formentur A V Τὰ (49041 Hi 812 (563,8) 
191 de similitudine liberorum 198 de 
animalium origine A V 195 (480 * 1) 
Hi 8 12 (563, 8) 171. 172  nutrimentis 
A V 212 (440*11) quam habeant ratio- 
nem A V 203 (432*11) num matora 
melius sentiant ThS 29 (507, 26) 84 
(509, 2) somnus et mors num corporis 
an &nimae sint 205 A 'V 25 3 (497 ^8) 


ANAXARCHUS Abderita G 3 (601,18) 7 


(604, 14) (Diogenis Smyrnaei) disciplinam 
aemulatus ϐ 3 (601,18 cf. n b4) scepticus 
G 1 (604, 14) Pyrrhonem sceptica pbilo- 
sophia imbuit G 3 (601,14) finem suae 
sectae εὐδαιμονίαν dixit G 4 (602, 9) 


ANAXIMANDER Praxiadae f. AI 38 (21153) 


ThO 2 (476,4 nb9) Hi 61 (569, 16) E III 
2 (589,95) Milesius 129. 189 AIS3s 
(27121 b3) ThO 2 (476,4. n b9) Hi 61 
(659, 16) E III 2 (589,25) quando natus 
sit Hi 6 7 (560, 11 cf. Mus. Rh. XXXI 24) 
Thaletis popularis et sodalis 119 He 10 
(653, 23) successor 170 auditor 173 Hi 61 
(669, 15) discipulus et successor ThO 2 
(416, 4 cf. n4) familiaris P19 (519, 7) 
G 3 (599,3) idem Anaximenis magister 
118 6 δ (699,8) Anaximander ab Aristo- 


I INDEX 


tele cum Anaxagora compositus 476, 15 
itemque &à Theophrasto ThO 4 (479, 3) 
quatenus eum imitetur Anaxagoras ThO 4 
(419, 15) cum Anaxagors confusus 6 100 
(638, 10) poeticis vocabulis usus ThO 2 
(416,11) eius liber iam Alexandrinis 
rarus 219* opinionum e Theophrasto erz- 
cerptarum conspectus 133sqq. 
principium ἄπειρον 119. 129. 170. 250 
Hi 61 (569,16) AI3s (2119514) E I2 
(589,95) G 18 (610, 12) priucipium et ele- 
mentum ἄπειρον Hi 62 ThO 2 (416, 5) 
(559,20) aeternum et vegetum Hi 6 1 (559, 
17) vituperatur 133 (277315511) primus 
nomen ἀρχῆς invexit ThO 2 (476, 5. 
n*16) Hi 6 3 (559, 20) principium non 
ex iv elementis sumpeit ThO 2 (416,6. 11) 
ex infinito omnia nasci eoque reverti 119 
AIS823(971*9bD5) P1 2 (579,8) E III2 
(689.26) id fieri κατὰ τὸ χρεών ThO2 (476, 
9) ereata iniuriae sibi poenas dare ThO 2 
(426,9) inmensum ommum initium . . . se- 
miinaliter in se habens.. . omnium gonesin: 
ex quo immensos mundos 171 ex suis prin- 
cipiis quasque res nasci179 ex ἀπείρφ cae- 
los eorumque mundos factos ThO 2 (476,1) 
Hi 6 1 (559,17) P1 2 (519, 9) ἄπειρον 
omnes complecti mundos Hi 6 1 (559, 18) 
principia singulorum infinita 173. 174 
in discretione ἀπείρου cognata inter se 
coniungi (2) ThO 4 (419, 4 cf. n 418) 
perpetuum ἀπείρου motum ortum inte- 
ritumque efficere He 10 (653, 24 cf. 263!) 
eum caelorum ortum efficere ThO 2 (476 
nb8) Hi 6 3 (559,91) (Anaximander signi- 
ficatus videtur) mundum rotae instar mo- 
veri A II24 (829 tbB cf. p. 46) contrariis 
perpetuo motu secretis res nasci ThO 2 
(476,14) mundus ex calido frigidoque 
quomodo secernatur P192 (019, 13) A II 
115(840*4b8) deus quid sit 120 deum 
mundo non praeposuit l'/3 universa 
caelestia deos 199 ! caelos innumerabiles 
deos A I 712 (3024153) deos nativos 
longis intervallis orientes occidentesque 
C 1025 (531*10) deos iunumerabiles mun- 
dos C 1035 (531413) mundos innume- 
rabiles 172. 173 ΑΠ 13 (921510, t 8) 
pari intervallo distare A Ἡ 18 (329 58) 
mundum interire A II 46 (331512) ortum 
et interitum fleri mundis ex immenso 
saeculorum spatio revolutis Ρ] 2 (579, 10) 


NOMINUM 


tempus qnid sit Hi 6 1 (669, 19) mundos 
modo dissolvi modo gigni 173 infinitos 
mundos nasci et interire A 185 (211410 
b5b) deastrorum natura 156 A IL 137 
(842 b8, tb1) Hi 64 (559, 25) P12 (579, 16) 
unde moveantur ThO 23 (494, 5. 495, 1) 
stellas suis quamque sphaeris ferri A II 
165 (345 422 b30) de stellarum ordine 
A II 156 (345 ε7 b9) Hi 6 (660, ϐ) de 
astris doctrina explicatur 26 in Laertio 
adulterata 167 eius πρηστὴρ quid sit 
25sq. de solis natura A II 201 (34848 
b2,tb]1) origine P12 (579, 16) magni- 
tudine Hi 65 (560,4 cf. 68?) A IL 211 (951 
a45b]13,tb5) defectiones unde fiant 200 
Hi 6. (560,2) A I1 942 (85433583) de 
lunae natura A II 25 1 (855418 516) 
origine Pl 2 (619, 16) variae formae 
unde fiant Hi 64 (600, 9) snam lucem 
habere A II 28 1 (8584656) de de- 
fectione A II 25 1 (355 490 b22) A II291 
(359418513) de tonitru cet. A III31 
(367423522) fulmina quomodo fiant 
Hi 67 (560,10) de ventis A III 71 
(374 419) ThO 28 (494, 5. 495, 1) Hi 67 
(560,8) imbres unde fiant Hi 6 ? (560,8) 
terram λίθῳ xiovt comparabat A III 102 
(316 424) cf. 133. 218 terram suspensam 
manere propter similem omnium distan- 
tiam Hi 63 (559, 23) de terrae forma Hi 63 
(559, 24) eam cylindro similem esse alti- 
tudine tertiaria Pl 2 (579, 11) eius 
superiorem aream nos babitare Hi 63 
- (559,25) mare unde ortum sit A III 161 
(381515) ThO 28 (494,6) primi hu- 
moris esse in cavis locis residua ThO 28 
(494, 9. 495,1) animam aéri similem 
A IV 83 (887 910 deanimalium ortu 
Hi 66 (560, 6) homines primo piscibus 
similes Hi 6 6 (560, t). 189 animalia 
primo in 8008 nata, tum in siccum exisse 
Α V 194 (43055) homo cur ex aliis 
bestiis generatus sit P12 (579, 17) 


ANAXIMENES Eurystrati f. AI 34(278b5) 


ThO 2 (476, 16. 471 n*10) Hi 7 1 
(560, 18) Eurystati (sic) f. E III 8 (689, 
28 cf. ad 23855) Milesius 129 E III 8 
(589, 28) Hi 7 1 (560,183) A 18 4 (278 
a9b5) ThO 2 (476, 16. 471 n*10) Lam- 
psscenus 915  — Anaximandri sodalis 
ThO 92 (476,16) successor 170 discipulus 
et successor 173 G 3 (599, ὃ) confusus 


ANAXIMENES 663 


cum Anaximandro 955t232. primus ezisti- 
matur physica induxisse (?) 91. 92! 
quando floruerit Hi 7 9 (061,21 cf. Mus. 
Rh. ΧΧΣΙ 21) opinionum e Theophrasto 
excerptarum conspectus 135—137 
principium aéra statuit 91«b 170A I 
δε (20841056) P1 3 (079, οἱ) E III 3 
(589, 29) G 18 (610, 12) He 1 (653, 4) 
vituperatur AI34(218*16512) aéra 
infinitum 173 ThO 2 (476, 17) Hi 11 
(560, 13), sed ea quae ex eo orerentur 
definita 119 immensum, qualitatibus defi- 
nitum P13 (579,92) simplicem AIS34 
(278 4175183) de aéris specie Hi 73 (560,16) 
contrarias oriendi causas calidum et fri- 
gidum Hi 74 (661, 1) ex aere omnia 
AIBS8«(21841157) Ph 34 5 (53253 cf. 
b531n517) E III 8 (589,29) eoque re- 
verti ΑΙ 54 (218.110) inde deos divi- 
naque nasci Hi 7 1. (560, 15) tum deos 
cetera creare Hi 71(560, 15) 173  aéris 
πύχνωσιν et µάνωσιν induxit ThO 2 
(411, 1 n*2. 7) Hi 73 (060,19) P13 
(519, 28) Ηο Ἰ (658, D) αὔτα in ignem 
extenuari, in ventum nubem aquam 
terram lapides condensari ThO 2 (417,2 
n22.13) Hi 73 (560,19) He (603, 5) 
motu perpetuo vices effici ThO 2 
(4T, 4) Hi * 2 (560, 18) Hi Τα (560,18) 
Pl. 8 (080, 1) Anaximenes significatur 
de materia A I 9 6 (308411510) deum 
abra 129. 129! A I 7 13 (80256) deus 
Anaximeneus quid sit 125 C 1026 (531417) 
Ph 342 (63152) eum gigni C 1026 (531 
418 cf. n5 14) deum i. e. a&ra sensu orba- 
tum esse (?)) Ph. 344 (53252) mundos 
innumeros A II 13 (327510, (8) inte- 
rire mundum A Π 4e (3831519) (Anaxi- 
menes significari videtur) mundum µυλο- 
ειδῶς moveri A II 2 4 (399tb83 cf. 46 
caelum esse extremum terrae circulum 
A Π 111 (339314521) astra ignea 
Α IL 13 9 (849515) in αδτο vehi Hi 7 4 
(561, 3) ex terrae vaporibus incensis 
facta Hi 7 6 (561, 4) ex terra orta Pl. 3 
(580, 8) circum terrae oram mover; 
Α 16 6 (34641 ^1) Hi * 6 (561,8) de 
eonversionibus A II 28 1 (852415 512) 
propter longam distantiam ea non calefa- 
cere Hi 7 € (561, 12) (Anaximenes for- 
tasse signifle.) de planetis A YI 14 « (344 
*6 cf. n*G) de stellis fixis A II 145 


664 ANAXIMENES 
(3844345b2 cf. n*4 55) corpora, quae 
videri nequeant, circumferri A II 15 10 
(34295 16) Hi 75 (561, 6) solem planum 
A II 22 1 (85246 4) igneum A II 203 
(3485 8) in aére vehi Hi 7 4 (561,8) esse 
terram motu incensam Pl. 3 (580, 4) de 
solis magnitudine 961 ε96 defectione 201 
Hi 76 (561, 10) ἐπισημασίας sole fleri 
A I1 193 (347419511) lunam igneam 
A ΙΙ οὔ 9 (85659, tb1) in aére vehi 
Hi 7 4 (561,3) de iride 231 A III 5 ιο 
(3933493) Hi'78 (5061,18) de tonitru 
cet. A III 33 (86851) Hi 7 s (561, 17) 
de nubibus sim. A III 4 1 (370414 
b96) Hi 1? (561,14) de ventis Hi 77 
(561, 12) de grandine cet. Hi 1 7 
(561,15) terr&m primum factam Pl 3 
(580, 1) 119 ἍἉτραπεζοιδη A III 10 3 
(8717131) planam in aére vehi Hi 7 4 
(561,2) P13 (580,2) in aqua natare 
unde motum fieri A III 15 8 cf. ο (380 
319) 225 motum calore et frigore ef- 
fici Hi 7 8 (561, 19) siccitate et umore 
A III 15 3 (319*314) animam aera 
dixit 202,12. 210. 213. 214 aéri similem 
A IV 8.2 (3875 10, tb 16) anima ut aóre 
nos contineri ΑΙ 54 (278*31859) ho- 
minem aéra esse 481,16 
ANDREAS medicus principatum sustulit 204 
ANDRONICUS pragmatica Aristotelis scripta 
edidit et in vulgus extulit 187 quando 
Aristotelem ediderit 9165 — Andronici 
schola post Ciceronem floruit 217 
ANRCDOTUM Venetum medicum 233 
ANONYMUS Florentinus de Nilo 224? sqq. 
ANTIOCHUS quintae academtae princeps G 3 
(600,4) Lucullo familiaris 82?  Sosus 
liber 119 a Cicerone adhibitus 119? 
ANTIPATER Diogenis Babylonii discipulus 
224 Q3 (600,10) Illibri de divinatione 
224 Posidonium instituit G 3 (600, 11) 
fatum deum dixit A I 21 e (822 919) 
ANTIPHON (sophista) de tempore A I 22 6 
(318522) de solis natura A II 20 15 
(35153) de lunae luce A II 28 « (308 «8 
b 13) defectione A II 29 3 (359 b 1 mare 
unde sit amarum A III 16 «4 (381428) 
ANTISTHENES Atheniensis, 'Thraessa matre 
usus E III 26 (591, 35) Socraticus, tum 
cynicus E III 26 (591,36) G 8 (600, 4) 
iv τῷ Φυσιχῷ citatur Ph 7429 (538857) 
C 13 s3 (538 49) 


I INDEX 


plures esse χατὰ vópov deum, unum 

φύσει Ph 7331 (5385010) C 12 s3 (5885 11) 
turpia aliorum non licere sectari E III 26 
(591, 86) urbis muros infirmos, animae 
muros stabiles E III 26 (591, 37) 

AwTOoNIUS Diogenes 5517 nb4 

APELLES lemma corruptum A IV 103 
(399518 cf. n ὃ ϱ) 

APION Plistonices 86 

APOLLO Pythagoreus est monas 96* Chry- 
sippeus Ph 19, 25 (546 21) ο Diogene 
sol explicatus Ph 15, 22 (549 b6) 

APOLLODORUS Archelai pater A I36(280*9) 
Hi 91 (563, 14) E III 5 (590, 1) 

APOLLODORUS ATHENIENSIS grammaticus 
ἐν τῷ δευτέρφ Περὶ θεῶν D 32 (467, 1) — 
Pythagoream dixit opinionem luciferum 
vesperumque eundem esse D 32 (461, 1) 
chronica adhibita a Sosicrate 155 ab 
Hippolyto in usum vocata 148 falso 
bibliothecae scriptor perhibitus 65 

APOLLODORUS ATHENIENSIS (Stoicus, sed 
non grammaticus cf. Papiro Ercol. c.53 
p. 82 Comp.) a Zenone Épicureo male- 
dictis fixus 126 

APOLLODORUS COoRCYRAEUS ignotae aetatis 
100! de maris aestibus A III 1756 
(388 524) 

APOLLODORUS ÉPICURRUS περὶ τῶν φιλο- 
σόφων αἱρέσεων 19. 79! 

APOLLODORUS PERGAMENUS Augusti prae- 
ceptor 82. 84 quando vixerit 84? 

APOLLODORUS (S&ELkUC!A Babylonia ori- 
undus cf. Papiro Erc. c. 51. p. 18 Comp.) 
ἐν τῇ Φυσικῇᾷ τέχνΏ citatur D 24 (460, 6) 
20 (461, 7) *xívst; et σχέσις quid sit 
D 24 (460,6) primarios motus esse rectum 
et circularem D 24 (460, 9) tempus quid 
sit D 26 (461, 7) 

APOLLODORUS (nescio quis, fortasse Stoicus 
Babylonius) de anima 204 

APOLLOoNIUs Moro 86 

APOLLOPHANES novem partes animae ad- 
gnovit 205 

APOLLOTHEMIS Diogenis Apolloniatae pater 
228 

APOSTOLIUS, Michael in "Violario quod 
continuavit Arsenius Eusebii ex Plutarcho 
excerptis usus est 33 

ARABIA Α IV 16 (385, 2) 

ARATUS. versus de zodiaco citantur A166 
(994 εὔ- 14) a cancro initium facit zo- 


NOMINUM 


diaci 196? citatur ἐν τοῖς Φαινομένοις 
A II 193 (247515) versus de ἐπιση- 
µασίαις A IL 193 (347 «24 b17) Scholia 
Aratea Posidoniana repetunt 2805qq. 
loci tentantur 231. 232 

ARCESILAUS Crantoris auditor G 8 (599, 20) 
mediam academiam instituit G 3 (599, 20) 
nihil comprehendi 172 deo soli verum 
contingere E III 29 (592, 6) 

ARCHIDAMUS v. 332 n b10 

ARCHEDEMUS mundi principale in terra& 
esse Α II 4 17 (332 b 26 sed cf. Alexander 
ap. Simpl. de cael. p. 229 531 Karst.) 

ARCHELAUS Apollodori f. AI36 (28049) 
Hi 91 (563, 14) E III 5 (590, 1) Miltonis 
f. E III (590, 1) Atheniensis 129 A I 
36 (28039) ThO 4 (479,17) Hi 91 
(563,14) E III 5 (590, 1) G 3 (699,6) 
Anaxagorae auditor 174 de mundi ori- 
gine propriam sententiam tulit, de principiis 
cum Anaxagora consensit 'ThO 4 (479, 18) 
materiam mixtam et principia eadem 
atque Anaxagoras docuit Hi 91 (563, 15) 
Anaxagorae discipulus G ὃ (599, 6) 
Anaxagorae discipulus Socratis institutor 
ThO 4 (479, 17) Socratis magister 174 
Hi 10 1 (564, 12) 181 (567, 1) G 3 (599,7) 
physicorum ultimus Hi 10 1 (504,11) 
opinionum e Theophrasto excerptsrum 
conspectus 19954. 

principium aéra immensum A I36 

(280* 1053) πύχνωσιν xal µάνωσιν ΑΙ 56 
(2850 91054) mentem infinito prae- 
posuit ut Anaxagoras 129 eum non 
procreasse mundum Α I 7 14 (302 49) 
deum aéra mentemque Α I 7 14 (302 ε9) 
in mente inesse μῖγμα Hi 91 (568, 16) 
ab ea homoeomerias agitatas 174  ca- 
lidum  frigidumque | movendi principia 
Hi 92 (563, 16) He 11 (653, 27) secun- 
daria principia ignem et aquam A I 36 
(28041155) mundum ex calido frigi- 
doque constare Α 1 4 5 (231510) innu- 
meros mundos A II 1 5 (8324 b11, t b9) 
mundum interire A 1 46 (331513) ex 
terra omnia facta E III 5 (090, 2) num 
principium eam statuerit 177 ex aqua 
aera terramque secerni Hi 92 (563, 18) 
terram lacum olim fuisse Hi 9 4 (563, 26) 
eam stare in medio mundi Hi 9 3 
(563,20) caelo inclinato solem terram 
collustrasse, aéra pellucidum, terram 


ARISTOBULUS 665 
siccam fecisse Hi 94 (568,94) astra 
igneas massas A II 13 6 (94251) ex 
aere incenso orta Hi 93 (563,22 solem 
maximum, tum lunam Hi 95 (563, 23) 
de tonitru cet. A III 85 (268522) mare 
&qua per terram percolata fieri 495 nb'T 
animam aeri similem A IV 32 (887 910, 
tbl7) animalia e limo orta Hi 95 
(564,2) mente uti Hi 96 (564, 8) ho- 
mines vitae cultum invenisse Hi 96 
(564, 6) 

ARCHIPPUS Pythagorae discipulus incendium 
effugit Hi 2 17 (558, 8) 

ARCHYTAS Tarentinus 187  Pythagoreus 
personatus 188 confusus cum rei rusticae 
scriptore 188 causam in numeris ponit 
172 semper humanum genus fuisse 187 

AREUS PAGUS ΑΙ 72 (298 410) 

AÁRISTAGORAS [immo Aristarchus] visus quo- 
modo fiat A IV 13 s (404 b1 cf. Addenda) 

ARISTARCHUS Samius mathematicus A I 155 
(313516) auditor Stratonis A 1155 
(313 517) solem stare, ut terra circume- 
unte defectiones fiant A II 24 9 (356 *,5) 
de solis et lunae distantia 63 de colore 
ΑΙ 16 5 (3190516) in umbra colorem 
non esse AI159 (314512 de visu 
A IV 185 (404 b1) cf. Add. 1. c. 

ARisTIAS Chius (immo Oenopides Chius) 
de Nilo 228 

ARISTIPPUS Cyrenaeus P19 (581,22) E II122 
(591, 22) 8 3 (600, 11) & Socratica doc- 
trina profectus sectam Cyrenaicam con- 
didit G 8 (600, 11), cui suum nomen 
dedit 4 (602, 8) ab Aristotele fere ne- 
glectus 107 finem bonorum dixit vo- 
luptatem 158 E III 23 (591, 28) malorum 
dolorem P19 (581,22) domesticum ma- 
lum bonumque curandum P19 (582,3) 
voluptati se dedit G 4 (602,10) helluo 
E III 23 (591, 22) 

ARisTO (Curvs) Zenonis discipulus C 14 37 
(543 *9) eius doctrina deflexa α Ci- 
cerone 124 dei nec formam posse in- 
tellegi nec sensum habere C 14 57 (543*11) 
deus animans necne sit dubitat C 14 27 
(645 « 14) 

ARISTO ALEXANDRINUS Academicus, tum 
Peripateticus 82  Eudoro similis de ca- 
tegoriis et de Nilo libros scripsit 81 5 
245 * 229 

ARISTOBULUS num falsarius 151 


666 ARISTOPHANES 


ARISTOPHANES poeta comicus significatus 
ΑΙ Τ4 (2994,12) 

ARISTOPHANES BYZANTIUS τῶν Ἀριστοτέλους 
περὶ ζῴων epitomen fecit 103. 149 

ARISTOTELES Nicomachi f. A I ὃ 21 (28847 
b7, tb2) 390 t b2 E III 31 (592, 9) Sta- 
girites 187. 188. 195 A I3. 2» (288 4*1 b, 
tb2) 906 t*3. 387 tb1 Macedo Stagiris 
oriundus E III 81 (592, 9) 'Thraex E III 
31 (592, 10) Platonis amicus 219 di- 
scipulus 305 t *4 He 11 (653, 80 auditor 
Hi 201 (570, 8) cum eo de deo consentit 


C 1333 (539 ^6) consentit praeter psy- ᾿ 


chologiam Hi 203 (570, 20) ab eius di- 
sciplina descivit G 3 (600, 19) "Theo- 
phrastum scholae praefecit G 8 (600, 20) 
Peripateticus 195 Peripateticorum pater 
172 in Lyceo ambulantes instituit, unde 
Peripatetici dicti Hi 20 1 (571,5) G4 
(602,3) Analytica et Physica & Philo- 
demo citata 216sq. quae finguntur Ἐρωτο- 
αποχρίσεις Plutarchi Placita expilaverunt 
91 liber περὶ ενέσεως xal φθορᾶς num 
leetus sit Ocello 187. 188 περὶ ζῴων 
epitome 1038 spl xócpou subditus liber 
quando scriptus 94 ! περὶ τῆς τοῦ Νείλου 
ἀναβάσεως 226 fragm. additur 226 3 
Aristoteles latinus de Nilo 226 tentatur 
22! περὶ Ξενοφάνους Ζήνωνος Γοργίου 
liber neque Aristoteleus 109 ποφιθ 
Theophrasteus 109sqq. quando et 8 quo 
Scriptus sit 118 eius codex Vaticanus 
109? Πολιτικὰ οἱ Οἰκονομιχὰ Theophrasto 
tributa 216? Romanis mature nota 216? 
iv τῷ Περὶ τῆς Πυθαγόρου φιλοσοφίας 
A 1186 (916518) Περὶ τῆς Πυθαγόρου 
φιλοσοφίας 216 de Pythagoreis ΑΙ 186 
816 516 cf. *11)  Pythagorei quid de 
lunae defectione  iudicarint χατὰ τὴν 
Ἀριστοτέλειον ἱστορίαν A II 291 (960 51) 
cf. p. 215. µἘπιτομὴ τῶν ῥητόρων 119! 
ἐν τῷ τρίτφῳ Περὶ φιλοσοφίας Ph 759 
(53955) C 13 3s (589 *4) Περὶ φύσεως 
215 ἐν cetdptp Φυσικῆς ἀκροάσεως 
ΑΙ 186 (9165814) ἐν τοῖς περὶ τῆς φυ- 
σιχῆς ἀχροάσεως xal οὐρανῦ ΑΠ 113 
(840 b2 sed cf. p. 215sq.) liber ab inter- 
polatore Plutarchi fictus 145 Aristoteles 
octavo &. u. saeculo lectus 216 ab Aétio 
saepe adhibitas 215. 217  eategoriae p. 
Chr. n. philosophandi principium 153 
philosophiam in artem redegit Hi 201 


I INDEX 


(610, 8) quomodo philosophiam diviserit 
AI pr.3 (273,25) dialecticae philo- 
sophiae auctor Hi 51 (559, 14) logicae 
praecipue incubuit Hi 201(570, 9) quo- 
modo physicos partitus sit 105 
principium et elementa discrepare AI 
21(215*1559) dequattuor causis AI 
114 (31055) εἶδος num motum et corpus 
sit D 2 (448, 2) quid differat εἶδος, µορφή, 
ἐντελέχεια, τὸ τί ἦν εἶναι, οὐσία ἡ χατὰ 
τὸν λόγον, ἑνέρεια D 3 (448, 14) de 
ἑνδελεχείᾳ 203 de ideis A I 10 4 (909 : 6) 
principia deum materiam E IIL 31 (592,10) 
de materia D 2 (448, 1) materiam cor- 
pore praeditam A I 95 (908 t b9 cf. 30824) 
principia ἐντελέχειαν (εἶδος) ὕλην στέρησιν 
AISs (88.89398, εν) um principia 
materiam et contraria 477, 16 duo prin- 
cipia τὸ ποιεν (aethera) et πάσχειν 
(εν qualitates) He 11 (653, 31) quattuor 
causas vobv φύσιν ἀνάγχην τύχην A 1293 
(926 b7) duo principia τάξιν ἀταξίαν 
ΑΙ 29 3 (82554) elementa οὐσίαν et 
iX συµβεβηχότα (categorias) Hi 20 1 
(510,10) αἴτια πρῶτα et χατὰ συµβεβηκός 
ΑΙ 11 5 (810*1 sed cf. II 4 (81055)) 
elementa χατὰ τὰς δυνάµεις et χατὰ 
οὐσίας A 1 ὃ 22 (2860 511) τν elementa 
cum quinto aetherio 208 A 1322(98349 
b9, tb3) 1v elementis χυχλοφορητιχὸν 
σῶμα addidit G 18 (610, 18) quintum 
elementum 172. 216. 251 ΑΙ 7:32 (905 
a5 919) Hi 204(570,23) qualis sit aether 
D 9 (450,17) de v elementorum ordine 
A1I75(836*412512) de deo ΑΙ Τα 
(805 «2bh9) C1333 (089236) de deo 
summo D 9 (460,15) mentem divinam 
dicit C 13 38 (689 « 7) deum sine corpore 
C 18 33 (640.68) aethera dicit C 13 33 
589 ^15 cf. ΑΣ. 1 132) in aethere suam 
quemque sphaeram moventes collocatos 
esse D 9 (450, 19) mundo praeficit re- 
etorem C 1833 (539 410) mundum deum 
esse 130 C 1333 (58949) &nimam sum- 
mum universi patrem i. e. mundi animam 
deum dixit 130 de natura A I12 
(214424) tempus definitur D 6 (449,15) 
de tempore et motu D 1 (450, 1) corpus 
defin. D 5 (449, 9) de simplicibus cor- 
poribus D 5 (449, 4) in infinitum seca- 
bilia num sint AI 163 (915 *3 bb) cor- 
puscula minute contusa λόγοις ἀσωμάτοις 


NOMINUM 


congeri (?) D 4 (449, 1) tria esee per», 
sex qui µέχεθος habeant D 5 (449, 6) 
ἐπιφάνεια, ]ραμμή defin. D 5 (449, 1) quid 
grave et leve sit A I 12 3 (310*19 5260) 
locus quid sit A I 193 (317*6) de 
loco D5(449, 10) vacnum nusquam esse 
ΑΠ 94 (998 920) de vacuo, loco, mo- 
tibus, immenso A I 186 (316 514) quid 
sit motus A I282(319*358) eius ge- 
nera A 1232 (31955) de elementorum 
motibus A II 7 5 (386 *15) A I 12 3 
(31151) τύχη quid sit A 129 2 (32531 
b1,tbl) τύχη et abtópatov quid diffe- 
rant A 1293 (3254416) de fato 
A1293(3255129) mundum unum esse 
Α Π 123 (321 58, tb6) mundum sempi- 
ternum Α I1 51(33238 929) Hi 206 
(510,34) quid dextra laevaque sit pars 
A I1 101 (339 ε4 b8) duos mundos mor- 
talem et immortalem E III 31 (592, 18) 
caelestia mente praedita, terrestribus 
ordinem xatà συμβεβηχὸς obtingere A II 
94(930*558) de universi sphaerica in- 
stitutione AI'132 (30046) sphaeras ani- 
mantes esse A I 5 (90559) caelestia 
nutrimentis non egere A II 175 (346 *16 
b21) caelum ex quinta essentia constare 
AII113(3404151) ex aethere constare 
D 9 (450, 17) astra ex quinta essentia 
A II 18 13 (343 b 1, tb 1) aer unde calidus 
fiat D 10 (450,21) stellas suis quamque 
sphaeris ferri A II 16 4 (345528) de 
planetarum fixarumque stellarum motu 
D$8(450,8) fixas nonnullas terra ma- 
iores D 8 (450,10) solem ex quinto 
corpore globum A II 20 11 (849 46, t 59) 
D 10 (450, 22) unde deficiat D 10 (451,12) 
de conversionibus A II 25 6 (353412) 
dies noxve quomodo fiant D 10 (451,8) 
de anni spatiis D 10 (451, 10) lunam in 
confinio aeris sitam partim ex quinta essen- 
tia constare A II 257 (356 b 10) terrestres 
sordes esse &admixtas A II 30 6 (362 b 1) 
mense cursum peragere Α II 257 (356512) 
terra minorem A II 26 3 (357 511 cf. ἐν ϐ) 
suam habere lucem, sed tenuiorem A II 282 
(368 b9) de defectione A II 29 e (36049 
b14) sublunaria perniciei obnoxia 
ΑΠ 4 12 (332*3 54) Hi 20 6 (570, 82) 
providentiam sublunarem non esse 130. 
181? (cf. Corssen de Posidon. 425q.) super 
lunam providentiam, subter valere for- 


ARISTOTELES 661 


tunam E III31 (592,12) de cireulo 


lacteo A IIL 17 (860 321521) cometis 
et πωγωνίαις Α IIL23 (966.16 b16) de 
iride parheliis cet. D 14 (454,26)  im- 
bribus nivibus cet. D 11 (451,19) ventis 
A III (4 (91051) τυφῶνες πρηστῆρες 
χεραυνός ἀργής Φολόεις quid sint D 12 
(452,19) de tonitru cet. A III 3 14 
(89702158) deterrae motu A III 155 
(879493) D 13 (458, 11) de aquarum 
virtutibus D 14* (add. ad p. 155) de 
maris aestibus A III 17 1 (882 *16 53) 
de Nilo 228 deanima 212 ἐντελέχειαν 
esse 218. A IV 26 (387*1 51, t 51. 5) 
E III 31 (592, 14) immortalitatem tollit 
269 A IV '(4 (898 t5 7) animam universi 
immortalem, singulorum interire Hi 206 
(070,33) manere paulisper post mortem 
tum in quintum corpus resolvi Hi 20 4 
(570,22) de eius motu A IV 62 (392 
a7b11) de partibus 205 ϐ 24 (615,2) 
animse V vires esse A IV 43 (890 tb2) 
de principatus sede 207 A IV 5$ (391 
t b1T cf. p.204!) desensu A IV 86 (895 
b1) D 15 (456,83) quinque esse sensus 
D 15 (455, 33) de sensu communi A IV 
104 (399*556) A IV ὃς (395 01) D 15 
(456,2) de mente et sensu criteriis D 16 
(456, 9) sensum errare περὶ τὸ συµβεβηχός 
A IV 93 (996 b20) φαντασία quit sit et 
unde nominetur D 16 (456,5)  Aristo- 
teles [immo "Theophrastus opinor cf. 
Priscian. metaphr. de sens. et phant. 
p. 245, 1sq. 247, 2 Wimm.] de visu au- 
ditu olfactu gustu tactu D 17 (456, 13) 
de visu 49* colore A I 15 10 (314 5 14) 
in umbra colores esse, sed non videri 
AI 16 1ο (814518) voci corpus non 
esse A IV 201 (409.20) de divi- 
natione AV14(416*1) de somuo 
20D somnus et mors utrum corporis sint 
an animae Α V 251 (4851 900) ani- 
malium iv genera A V 201 (4832 «4 53) 
plantas animatas, sed non animalia esse 
A V 262(483*125b9) plantas animalia 
esse negavit, quamvis φυχιχῆς φυτιχῆς 
xal θρεπτικῆς participes A IV 77 7 (393 
tbi5) animal a planta sensu differre 
D 15 (455, 33) animalium genus semper 
fuisse 188 item hominum 187 semen quid 
seit AV31(41722) eius vim corpore 
carere, materiam corporalem esse À V 


068 


ARISTOTELES 


43(417*20) feminae num emittant A V 
53 (418.10) conceptio quomodo flat 
vel non fiat A V 61 (418.209) infan- 


tem natura formari 190 cor primum: 


increscere 190. 1903 coxam (?) A V 1512 
(42746 cf p.190?. 198) de septem- 
mestribus cet. 196 A V 184 (498416 b1) 
octavo nono decimo undecimo mense nasci 
posse 195 quando sit homo perfectus 
A V 281(485 n*4) bona interna, ex- 
terna, corporis distinxit Hi 20 5 (570, 26) 
iv animi virtutes Hi 20 5 (070, 30) mala 
ex bonorum oppositione nasci Hi 206 
(570, 31) 

ARISTOTELICI v. ARISTOTELES 

ARISTOXENUS musicus idemque philosophus 
202 de Pythagora citatur Hi 2 14 (557,9) 
&b Ocello compilatus 187 de Hipponis 
patria 189 de anima 202 

ARiI qui noti sunt enumerantur 86? 

Anrus DipvMus Alexandria oriundus 80sq. 
Stoicus 81 inter Augusti familiares re- 
ceptus 80 sqq., cuius doctor et suasor 
exstitit 82 Liviam consolatus est Druso 
mortuo 84 unde geminum nomen traxe- 
rit 86sq. Epitomes divisio (2sq. quibus 
indiciis Ariana adgnoscantur 73 sqq. de 
titulo περὶ αἱρέσεων 788q. num Clementi 
lectus sit (9 fragmenta physica 69 col- 
lecta sunt p. 445—472 Stobaei ecl. ethi- 
cae de Peripateticorum et Stoicorum 
philosophia inde excerptae 69 sqq. eclo- 
gis ex Aristotele Stoice tinctis utitur 188 

ARNOBIUS adv. nat. II 9 futtile compendium 
philosophorum adhibuit 172 

ASCLEPIADES Bithynus G 18 (610, 22) me- 
dicus celeberrimus 232 instrumentis chi- 
rurgicis usus 206? ultimus in vetustis 
Placitis 185 principia ὄγχους 251. 252 
ἀνάρμους ὄγχους G 18 (610,22) de motu 
ΑΙ 258 (920014) respiratio unde fiat 
A IV 22 2 (412* 19) animam συγγυµνασίαν 
τῶν αἰσθήσεων 213 A IV 2 8 (887a 158) 
eam totum corpus circumdare G 24 
(613, 9) principale tollit 204 de semine 
239 num fetus animal 283 intra quod 
spatium formentur Α 213 (483*12) ma- 
res et feminae unde gignantur (?) G 111 
(641 cf. πα 11) gemini trigeminique quo- 
modo nascantur A V 102 (491498) Ae- 
thiopes. cur mature consenescant, Bri- 
tanni sero A V 80 e (445.16) 


I INDEX 


AscLEPIODOTUS Nicaeensis Posidonii disci- 
pulus et epitomator & Seneca corpila- 
tus, idemque ab Aeliano 19 

AsrA 490,6 

AsTON Crotonista Pythagoreos libros fe- 
cit 150 

ATHENAE. Ἀθήνησι exemplum categoriae 
Hi 20 4 (510, 15) 

ATHENAGORAS in supplicat. pro Christianis 
allegoricis scriptoribus usus est 90 Pls- 
tonis Cratylo de Iunonis etymologia 90? 
Plutarchi Placitis 4sq. locus caestigatur 
902 

ATHENODORUS Tarsensis E III 43 (593,11) 
Chrysippum et Zenonem secutus est 
E III 48 (593, 11) a Catone Romam 
ductus 82? 

ATHOS MONS. ex monasteriis codices Mos- 
quam transvecti 83! 

ATLANTICUM mare À III 171 (38642057) 
6. 9 (383 411. 28 b 18. 32) 

ATLANTIS insulas Platonica 490, 6 

Ἄτροπος unde dieta A [ 283 (324 52) 

AUGUSTUS. praeceptor eius Arius 82 sqq. 
ipse Hortationes ad philosophiam scripsit 
83  Auguste& aetas quibus philosophise 
studiis delectata sit 84 

Avu6usTINUS Varronis 200 et Ciceronis stu- 
diosus 1743 locus explicatus 174! de civ. 
dei VIII 2 philosophos enumerat 1'78sq. 


BasvLomwmn magi Hi 13 1 (565, 6) 

BaccHus cur eit cultus A IL 615 (297 43) 
Ph 10, 19 (544 521) 

BARBARORUM philosophia in Graeciam esse 
invecta Alexandriae credebatur 147 
BERosus cum Epigene iunctus 196 de luna 
200 ἡμιπύρωτον σφαῖραν A II 25 12 (356 
b23) suam habere lucem A II 281 (358b7) 
deficere obscura parte ad nos versa Α II 

29 4 (359415 5 15) 

BrosoN Heraclii pater A 155 (292 tb3) 
ἙΒλέσων vocatur E III 20 (591, 13) 

Brossrus C. Ti. Graccho familiariter usus 
82? 

BogTHus Ότοιου» 100' apud [Pbilonem] 
περὶ ἀφθαρσίας χόσµου 107 deum aethera 
ΑΙ Το (303515) caelum videri dum- 
taxat latius quam altius A II 81 5 (363512) 
de cometis Α III 27 (86746 56) animam 
ex aere et igne 213 


NOMINUM 


BoEgTHUS PgRiPATETICUS Xenarchi aequa- 
lis, quocum de primo expetendo consentit 
100? 

BRACHMANES cur nudi vivant Hi 94 3 (573, 7) 
animalium esu abstinent Hi 24 1 (518,4) 
mulieres liberosque non babent Hi 243 
(513,15) ultra fluvium nati quomodo 
degant Hi 24 4 (513, 15) deum lucem et 
λόγον, quo naturae secreta sapientibus 
patefleri Hi 24 3 (578, 8) deum (λόγον) 
corpus ut vestem habere, quo dempto 
oculis cerni Hi 24 4 (518, 20) Hi 24 2 
(518, 7) deum se solos intellegere Hi 24 3 
(573, 11) collaudant Hi 24 3 (573, 14) in 
corpore bellum esse, quod sibi depugnan- 
dum esse Hi 94 6 (513, 99) cf. Ί (514, 2) 
homines cupiditatum servos, quas qui 
vicerit, ad deum venire H1 24 6 (513, 25) 
corpore relicto tamquam pisces in aéra 
exsiliunt solemque conspiciunt Hi 24 7 
(614, 4) gloriam animae &miculum abie- 
cerunt Hi 24 3 (513,13) mortem con- 
temnunt Hi 24 3 (513, 13) 

BRiTANNI sero consenescunt A V 30 6 
(444 *1) 

BunA fluctibus mersa 490, 3. 5 


CAELIUS Aurelianus tentatur 193! 

Καιρός Pythagorae heptas 96 

CALLANUS & Brachmanibus descivit Hi 24 7 
(614, 2) 

CALLIMACHUS Cyrenaeus ΑΙ Τι (298 41) 
in iambis Euhemerum carpit A I 71 
(298421) versus A I 73 (299 99) 

CaLLiPPUS de zodiaco 196? 

CALLISTHENES Peripateticus de Nilo 228 
(bis) 

CaLLtsSTRATUS cum Stratone confusus 250? 

CARNEADES ex Africa oriundus He 15 
(654, 39) Hegesini successor G 3 (600, 1) 
novae academiae; conditor G 3 (600, 2) 
Arcesilae consensit E III 30 (592,8) 
nihil comprehendi 172 He 15 (655,2) 
veris semper falsa mixta He 15 (655,2) 

CaAsTOR PoLLUXxQURE quid significent A I 6 15 
(29 *2) Ph 831 (5483 b 1) stellae in na- 
vibus apparentes A II 18 1. 2 (347 «1 91) 

Cassius DioNnvsiUs Uticensis 216? 

CATILTIUS qui et Nicanor, Nicanoris f. epi- 
grsmmatarius non est Árii nepos 8D de 
nomine 86 


CuRvsIPPUS 669 

CgpRENUsS Hippolyti philosophumena οςχ- 
cerpsit 156 

CErLsiwUs Eudori f. scripsit συναγωγὴν δογµά- 
των πάσης αἱρέσεως φιλοσόφου 184! 

CELsUs, A. Cornelius Cestorum scriptor 
1838q. Opiniones collegit 184 

C&gLTAE Hi οὗ 1 (614, 6) Druidas ut vates 
venerantur Hi 2 17 (558, 9) 253 (514, 9) 

CENsoRINUS de die natali e Varrone excerptus 
186 varii loci tentantur 189 sqq. 

CERES Xenocrates AI {9 (904519) ut 
frugum inventrix culta & Prodico perhi- 
betur Ph 10, 12 (044 521) & Chrysippo 
terra explicata Ph 12,26 (546522) Iupiter 
terrester a Diogene B. explicata Ph 15,32 
(649 5 16) 

CHALciDIUS in Tim. Aristotele usus 170. 
252 

CHALDAEORUM genethlialogia 196 nono de- 
cimoque mense nasci 195 

CHAos unde dictum 915 Hesiodeum Hi 262 
(515, 6. 29) 

Χθονίη nomen telluri à Pherecyde datum 
Hi 12 (054, 8) 

CHRisTIANI. eorum sectae e graeca phbi- 
losophia profectae 144 de christianae 
simili Stoicorum doctrina 255 de chri- 
stianorum graecorumque philosophorum 
rixa 2595sq. 

CunRvsiPPUS Solensis 92521 E III 89 (598, 1) 
Zenonem secutus est E III 39 (698, 2) 
cum eo eongruens syllogismis et defi- 
nitionibus studebat Hi οἱ 1 (671. 8) Cle- 
authis discipulus G 3 (600, 9) Diogenem 
B. instituit G 3 (600, 10) Heraclitum suis 
opinionibus aeccommodavit Ph 14, 16 
(548 b'7 cf. 125), item Orphei Musaei He- 
siodi Homeri Euripidis fabellas C 15 41 
(547 45) Ph13, 16 (541515) Euripidem ci- 
tat A IV 125.6 (402 421.99) ipse citatur 
ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ χόσµου, ἐν δὲ τῷ 
δευτέρφ Περὶ ὄρων καὶ ἐν τοῖς Περὶ τῆς 
εἱμαρμένης Α T28 3 (328 519 cf. 828411) 
ἐν τῷ πρώτφ Περὶ θεῶν Ph 11, 15 (546 
b10) Ph 18,29 (547528) C 1641 (641 4. 9) 
ἐν τῷ δευτέρφ Ph 18, 16 (641 516) C 154 
(641 *5) ἐν τοῖς Περὶ προνοίας Ph 16, 4 
(548527) ἐν τῷ πρώτφῳ Περὶ φύσεως 
Ph 14,18 (548 59) ἐν τῷ τρίφ Ph 14,28 
(548 512) ἐν τῷ Típ Tt Ph 14, 81 (548 
b22) ἐν τοῖς Περὶ φύσεως Ph 14, 14 
(04855) ἐν ταῖς Φυσιχαῖς τέχναις D 82 


6'14 DEMOCRITUS 

in cerebro A IV ὅ1 (991 εἰ ϐ) cf. 203. 207 
sensus unde fiant A IV 9 e (397 b2) 
similibusne &n contrariis flerent, non 
diiudicavit ThS 49 (518, 10 sensum co- 
gitationemque corporis mutationes esse 
A IV 8 5 (394 b 26) mutatione effici 
ThS 49 (518,11) ubique tactu effici 
ThS 55 (515,9) sensorum varietatem ex 
figuris explicari ThS 64 (517, 19) affectio- 
nes esse et fieri reapse ThS 71 (520,1 
cf. na2) sensa non natura, sed sensibus 
gigni ThS 60 (516, 15) 63 (517, 8) dispa- 
riter affectis disparia apparere ThS 69 
(5019, 21) nihilo magis alterum altero 
veritatem assequi ThS 69 (519, 22) τὰ 
αἰσθητὰ vóp« esse A IV 9 8 (391 b9) 
sensus fallere A IV 91 (396514) nihil 
verum praeter elementa A IV 98 (391b 12) 
φαντασία quomodo fiat ThS 63 (517,8) 
νοῦν et ψυχὴν idem esse dixit A IV 512 
(98920 6) cf. 161 cogitare nos anima 
convenienter mixta "ThS 58 (5165,23) 
tres sentiendi gradus distinxit A IV 104 
(399 412515) sensuum affectiones plures 
esse perceptis Α IV 10 5 (399519 cf. 
nb16) etiam mortuos sensus participes 
esse A IV 47 (290219 cf. n312) AIV 
920 (398 b27) de imaginibus 123sq. 
171 eis sensum cogitationemque effici 
A IV ὃ 1ο (395 41525) de effluviis 
(éroppoa) ThS 50 (513,20) visum 
imaginibus cieri A IV 183 1 (408 42 b2) 
vel impresso aére effici 'ThS 50 (513, 18) 
51(518,28) speculorum imagines quo- 
modo fiant A IV 14 2 (405*1059) oculum 
visa reliquo corpori tradere ThS 54 (514, 
28) cognatas naturas optime videre, sed 
discoloribus visum affici ThS 54 (514,31) 
de coloribus A I 158 (314b1) ThS 78 
(590, 14) mixtis ThS 76 (522, 1) au- 
ditum aere in inane inruente fieri 
ThS 55 (515, 4) quales acerrime audiant 
ThS 56 (515,9) sonos per totum corpus 
intrare ibique transfundi ThS 55 (015,5) 
51 (515,11) de saporibus eorumque 
figuris ThS64 (517,20) gustum aliis alium 
esse ThS 63 (517, 13) de amaro iudicium 
idoneum ferri posse ΤΗΡ 71 (520,2) 
de odore ThS 82 (524, 18 cf. nb1) de 
voce A IV 193 (408221) ThS 55 (515,8) 
de somno 205 somnia imaginibus 
θα A V 21 (41631) praesensionem 


I INDEX 


futurorum probavit 224 de animalium 
origine A V 196 2 cf. 481 n 429 et p. 16. 
189 nullum animal ratione expers esse 
A IV 513 (8926) homines ex aqua li- 
moque procreatos 189 de semine dictum 
288 unde exeat 190. 233 corpus esse 
.AV43(41841) ex toto corpore fingi 
A V 36(417*15) feminas quoque emit- 
tere A V51(418*5) alvum cum capite 
primum fetui increscere 190 — primum 
umbilicum 427 na8 quomodo nutriantur 
A V 161 (426 *17) quomodo mares fe- 
minaeve nascantur 191 A V 7 e (420214) 
finem dixit εὐδυμίαν E III 14 (590, 31) 
dolores fines malorum E III 14 (590, 32) 
iustum et iniustum quid sit E III 14 (590, 
32) leges esse malum inventum E III 14 
(590, 38) sapientem legibus parere vetuit 
E III 14 (590, 34) 

DE&MochiTE! cf. DEMOCRITUS 

DEMOSTHENES medicus 148? 

DiA6oRAS8 Melius AI71(2972314) deos 
negavit A I 71 (297 *16) 

DiaALEcTIC! de indicio G 9 (605, 10) 

ὈΙΑΝΑ (Ἄρτεμι) Pythagorae dyas 96 a 
Diogene luna explicata Ph 15, 23 (549 
b'[) 

DicAEARCHUS Messenius 187 A III 17 3 
(982 519) Peripateticus 294 inimicitiae 
cum Aristotele 187* falso Ἐλέαρχος 
387 tb'7 vel Δείναρχος 387b 9 nominatus 

de maris aestibus A III 17 2 (382 512) 
de Nilo 228 de anima 200. 209 A IV 27 
(387 45 56 tb 7.9) mortalem G 24 (613,15) 
de principatu 204 de divinatione 224 
AV14(416*1) semper humanum ge- 
nus fuisse 187 homines gradatim ad 
hanc aetatem descendisse scribit 188 

DipvMUS ALEXANDRINUS νέος γραμματικός 
& Suida citatus 86 

DibYMUS ARIUS v. ARIUS 

DiDYMUS ATEIUS & Suida nominatus, num 
idem ac Didymus Arius 86 sqq. 

DiDYMUS CHALCENTERUS num in Sympo- 
si&cis τι sapientum apophthegmata te- 
tigerit 19 

DipvMUs HkRAcCLiDIS F. num περὶ Πυθα- 
γοριχῆς φιλοσοφίας scripserit 79 sq. 

Dio nomen a Posidonio exempli gratia usur- 
patum D 27 (462, 21) 

Dio CuRvsosTOoMUSs sophista philosophans 
205 sq. 


'NOMINUM 


DroctLEs MaAGNESIUS quatenus Laertio usui 
fuerit 162 sq. 

DiocLEks CanvsTIUS 196 mularum dissectio- 
nem commemorat À V 143(425 49) cum 
Empedocle confusus G 49 (622,9. cf. 
631, 22) 

de principatu 204. 204! morbi unde 
fiant A V 302 (4434553) de febri A V 
29 2 (441317) unde semen 233 de 
septemmestribus 195 octavo mense nasci 
posse 196 A V 183 (42848) de sexuum 
diversitate 194! «cur mulieres post coitum 
non concipiant A V 91 (42148) viri 
unde infecundi fiant A V 132 (494 à12) 
cur mulae steriles A V 14 9 (495 «9) 

DiocHAETES Pythagoreus Parmenidis ma- 
gister 148 

DioboRUs ALEXANDRINUS mathematicus 
Posidonii discipulus 19, senarium nu- 
merum adamavit 20 per Eudorum Achilli 
innotuit 19sqq. de lacteo 230 

DiopoRus CRonNus cogn. A 1 ὃ 27 (28956) 
ΑΙ 297 (92097) α 18 (611,1) unde 
cognomen habeat Cronus 148? Diodorus 
Cronus et Stilp. apud Ptolem. Sotera 82? 

principia ἀμερη 250. 252..252? τὰ 
ἁμερῃ innumera, sed finita A I327 (289b6) 
ΑΙ 19 9(912 8) minima corpora esse 
principia G 18 (611, 1) de motu Α 1 251 
(820 » 1) 

DiopoRuUs ERETRIENSIS ignotus Hi 2 12 
(951, 8) 

Di:0obpoRus SicoLvs de Nilo Agatharchide 
usus 227. 228 & Theophylacte descriptus 
9983 

DiopoRus TvRivs (Critolai discipulus) deum 
νοῦν ἀπ᾿ αἰθέρος ἀπαθοῦς A Ι τοι (303b6) 

Dioporus Stoicus Ciceronis contubernio 
usus 82? . 

DioeENES i. e. ANTONIUS Diogenes de 
Pythagora 551 nb4 

Dt*ocENES APOLLONIATES 110. 190. 197. 
298 (ter) A 1326 (289 b4, tb5) ΑΙΝΥ 858 
(888 519) ThO 2 (411, 5b) P1 12 (583, 1) 
G 18 (610, 13) Apollothemidis f. 228 
Anaximenis alter auditor 114 cui similiter 
aerem deum dixit 120 eclectica ratione 
Anaxagoram Leucippumque secutus 
ThO 2 (471,6) Homerum laudat Ph 652 
(536 b1) fere minimus natu Ionicorum 
ThO 2 (471,5) opinionum e Theophrasto 
excerptarum conspectus 144 ρεϊποί- 


ΏΙΟΘΕΝΕΕ APOLLONIATES 615 


pium sera 170 P1192 (583,1) G 18 
(610,13) immensum A I 336 (23955, 
tb6) immensum sempiternum ΤΗΟ 2 
(411,8) ex eo condensato vel extenuato 
cetera formari ThO 2 (477,9) οἱ vitam 
rationem sensusque deberi 'ThS 39 (510, 
12) 46 (519,11) aéra deum C 1299 
(536212) Ph6b7 (53656 cf. nb20) 
internum particulam dei esse ThS 42 
(511, 12) compotem divinae rationis 174 
Homerum Iovem omnia scire recte di- 
xisse Ph 652 (53651 cf. Philemon ap. 
Stob. ecl. I 1010 p. 286 H. οὐχ ἔστιν τό- 
πος | οὗ µή 'ottv ἀἡρ᾽ ὁ δὲ παρὼν ἁπαν- 
ταχοῦ | πάντ᾽ ἐξ ἀνάγκης οἵδ', κτλ.) οπι- 
nia moveri Pl 12 (583,1) universum 
immensum, mundum finitum A Ἡ 16 
(328a5b'7) de mundi fabrica P1 12 
(653,2) interire A II413 (331513) in- 
numeros À II 13 (32 b11, t510) P1 12 
(583,9) unde inclinatio A II 8 1 (337 
a4b26) astr& pumicea mundi spira- 
menta esse A II 135 (341317 516, tb11) 
aquam maris evaporatam ventos fieri et 
sidera movere ThO 23 (494, 5b. 495, 1) 
sol quomodo factus sit P112 (583,5) 
pumiceum A II 20 10 (949 918, 128) fri- 
gore exstingui A II 23 4 (353456) 
lunam pumiceum ἄναμμα A II 25 10 
(356519) cometas stellas esse A III 
28(367*8b') de lapidibus cadentibus 
A Π 159 (3424158 tb5) de tonitru 
cet. A ΠΙ ὃ 6 (968 5094) ventos aqua 
maris evaporata effici ΤΗΟ 23 (494, 5. 
495,1) mare esse aquam in cavis locis 
residuum 'ThO 23 (494, 9. 495, 1) primi 
humoris reliquias ThO 23 (494,5. 495,1) 
unde sit amarum ThO 28 (495,1) de 
Nilo 298 (ter) sensus similibus effici (?) 
ThS 39 (510,12) sensuum varietatem 
effici respiratione et sanguinis mixtione 
ThS 47 (519,22) de visu ThS 40(510,19) 
4" (519, 19) sole propellente aáre visum 
affici ThS 54 (514, 26) quibus sit acer- 
rimus ThS 42 (511,9) auditus quo- 
modo fiat A IV 16 3 (406 «25 b 25) 
ΤΗΒ 40 (510, 18) quibus sit acerrimus 
ThS 41 (511,4) gustus quomodo fiat 
Α IV 183 (407415) ThS 40 (510, 22) 
lingua morbos et colores animalium signi- 
ficari ThS 43 (511,20) olfactus quo- 
modo fiat ThS 39 (510, 14) cui acerrimus 


43 * 


616 Di06ENES ÁPOLLONIATES 
sit ThS 41 (510, 295) tactum non ex- 
plicavit TbS 40 (510, 28) voluptas 
dolorve quomodo fiat TThS 43 (511, 14) 
47 (512, 22) linguam voluptatis optimam 
iudicem ThS 43 (511,19) de anima 
A IV32(381b11 cf. nb6) s (888513) 
non interire A IV 71(892 t52) de prin- 
cipatu 202,12 A IV 6 7 (391415) cf. 
204! (Krische p. 493! immerito Stoicum 
intellexit] cogitare nos aére puro ΤΗΘ 44 
(511,28) 46 (512, 11) mentem humore 
tolli ThS 44 (511,26) oblivionis quae 
sit causa ThS 45 (512, 7) sanitas ala- 
critas cet. quomodo fiant ThS 43 (511,18) 
de somno et morte A V 24 3 43541) 
partus ex patris semine nasci 190 quo- 
modo hominis partes enascantur 190 
quot mensibus fetus formentur 197 per 
cotyledonas ali 191! infantes quomodo 
primum respirent A V 154 (426 εὔ) cur 
sint imprudentes et iracundi ThS 45 
(512,3) bestias ratione uti, sed ut 
furentes A N 20 5 (432323) ThS 44 (511, 
26) inter se intellegere nequire ThS 44 
(512, 1) plantas non cogitare cum aéra 
recipere nequeant ΤΗΘ 44 (512, 1) 
DioeEgNEs ΒΑΒΥΙΟΝΙΟΑ 224 C 16 41 (54821) 
Ph 15, 14 (548 537) E III 40 (598, 5) 
G 3 (600, 10) Chrysippi auditor G 3 
(600, 10) successor 224 Antipatrum in- 
stituit G 8 (600, 10) liber de divinatione 
224 ἐν τῷ Περὶ τῆς Αδηνᾶς C 15 4 
(548 ε2) Ph 15, 15 (548 538) apud [Phi- 
lonem] π. ἀφθαρσίας χόσµου 107 deum 
esse mundi animam A I ^ 17 (802515) 
deos humana forma non esse Ph 15, 25 
(549 525) Iovem mundum complecti 
ut animam hominem Ph 15, 19 (549019) 
in iv elementa (Neptunum, Cererem, 
Iunonem, Minervam) dividi Ph 15, 28 
(549 b 12) esse mundum Ph 16, 18 (54952) 
solem Apollinem, lunam Dianam dixit 
Ph 15,22 (54956) de Iovis partu Mi- 
nervaeque partu C 15 «41 (54823) cf. 
Ph 16, 18 (549 b36) maximum annum 
esse cccLxv annorum Heracliteorum [cf. 
Α I1 82 3] A I1 32 4 (364437) omnia 
voluptati tribuit E III 40 (593, 5) 
DioeENES, LaERTIUS v. Laertius 
DtoeENES SiwoPENSIS E III 27 (592, 1) 
Cynicus E III 27 (592, 1) Antisthenis 
sectator G 3 (600, 6) Zenonis praeceptor 


I INDEX" 


G 8 (600, 6) bonum sapientibus proprium, 
cetera nugas esse E III 27 (592,2) 
DrioegNESs BÜMvRNAEUS 1710  Smyrnaeus 
(Democríteus) vel Cyrenaeus E III 17 
(691, 8) Metrodori auditor 601 n b4 Pro- 
tagorae consensit E III 17 (591, 3) Pla- 
citorum fortasse hoc ad eum referendum: 
sensa esse vópup nec quidquam verum 
praeter elementa A IV 9 s (397 512) 

DioeENiANUS &pud Eusebium Stoico de 

fato libello usus 178 

DioNvstus Arii Didymi f. 82 

DiowvsrUs astronomus de zodiaco 196? 

DiowvsiUs Alexandriae episcopus Περὶ φύ- 
σεως 219*. 252 

DroscoRiDis unicus codex perditus (2) 291? 

DioriMus TvRius 100! 6 } διοχρίτος A II 
14 5 (846 516 cf. 946 n 04) stellas a sole 
collustrari A II 17 5s (846 b 16) 

DioTiMus SrTorcus Zenonis Epicurei ae- 
qualis 846 n 511 

DRuIDAE philosophiam Pythagoream a Za- 
molxide didicerunt Hi 2 17 (558, 8) Hi 201 
(614,6) ex tesseris et numeris vatici- 
nabantur Pythagorica arte Hi 25 2 (074, 9) 
magia utuntur Hi 26 3 (5:4, 13) 


EcLEcTICI. de eorum studiis 199 

EcPHANTUS Syracusanus A I3 19 (286 b5, 
tb13) Hi 15 1 (566,11) Pythagoreus 
A 1819 (86551519) 183 (378 *10) 

principia τὰ ἀδιαίρτα καὶ τὸ xavóv 

Α 1 819 (266 56) Pythagoricas monadas 
corporales primus dixit ΑΙ 95 19 (286 bT) 
atomorum qualitatem finitam, multitu- 
dinem infinitam Hi 153 (566, 14 cf. P13 
p. 519, 22) atomorum varietate (magni- 
tudine forma vi) res fleri Hi 15 1 (566, 12) 
corpora divinitus moveri Hi 15 3 (566, 15) 
divinam vim νοῦν et animam dicit 
Hi 1523 (566, 16) mundum upum esse 
A II 123 (32756) ex atomis constare, 
providentia autem administrari A II 33 
(330b5) divinge mentis imaginem, unde 
et globosum Hi 152 (566,17) terram 
rotae instar circum centrum moveri 
A III 133 (378410) in medio mundo 
cireum centrum ad orientem versus tor- 
queri Hi 163 (566, 18) veritatem ho- 
mines non assequi Hi 15 1 (566, 11) 

ELECTRA Euripides A IV 126 (402 *29) 


NOMINUM 


EmPEbocL&gs Metonis f. A I 330 (286 419) 


E 1I119 (591, 8) Agrigentinus 129. 170 
A 1329 (286219) ThO 3 (411, 7) P110 
(582,4) E III 19 (591,8) . οὐ Aetna 
vociferans He 8 (653,9)  Parmenidis 
sectator ThO 3 (471, 18 nb 16) et in car- 
minibus imitator 477 n b1T idem Py- 
thagoreorum ThO 3 (477, 18 cf. n b20) 
promiscuae cum Heracliteis et Pytha- 
goreis opiniones apud Htppolytum 145 sq. 
de sensibus quatenus similiter Anaxagorae 
disputaverit ThS 35 (509,13) rv ele- 
menta Stoicis praeivit 98b citatur ἐν 
τῷ πρώτῳφ Φυσικῶν A I30 (326513) 
versus de hominis sanguine 204  Critiae 
adscriptus 214 de iv elementis A I 320 
(28146) de sphaero 318 nb8 de vacuo 
AII1823 (3163252) de naturas A 130 
(826 414—21) de clepsydra significatur 
A IV 221(412 417) versus de φιλίᾳ et 
νείχει atque elementis ThO 3 (478, 9) 67. 
68St. significari videntur E III 19 (591, 
10) de metensomatosi Hi 3 2 (558, 20) 
de olfactu ThS 29 (505,26) de cogi- 
tando cet. TbS 10 (502, 11) de voluptate 
et dolore TbS 16 (5083,31 — 504,3 cf. 
504 n*1) Empedocles paulo post Ana- 
xagoram floruit ThO 3 (477,17) cum 
Hestiaeo confusus A IV 13 5 (40338) cf. 
p. 64 

de Iv elementis 88 sqq. 92a 93b 119. 
170.251 AI30 (28/41) (Empedocles 
ex coniect.) A I 1 28 (3085 22) ThO 8 
(411, 11) P1 10 (582, 4) E III 19 (591,8) 
elementa iv aeterna, sed quae συγχρίσει 
et διαχρίσει augeantur minuanturve ThO 
98 (478, 1) στοιχεῖα πρὸ στοιχείων 228. 
261 ΑΙ 181 (919.151) ΑΙ 175 (815 
" A10 920) elementis non firmas esse sedes 
A II 1 6 (336420 516 cf. 478, 4) quatenus 
τι principia proposuerit ThO 3 (478, 6) 
Prol. 932.129 principia φιλίαν et νεῖχος 
ΑΙ δ 20 (28748) (Emped. ex coniect.) 
Α 1 Τ 29 (803528) ThO 3 (478, 4) Hi 
8 1 (658, 16) P1 10 (582, 5) G 18 (610,18) 
E III 19 (591, 12) He 8 (653, 10) φιλία 
opp. φθίσις ThS 20 (505, 10 cf. n*16) 
νεῖχος omnia facere He 8 (653,11) ἕ- 
χθραν απίο elementa fuisse (7? E III 19 
(591, 10) deum elementa, mixta eadem 
mundum  (Emped. ex coni) AIT23$ 
3908 24) C 12 39 (036 ^12) de elemen- 


EMPEDOCLES 6] 


torum nominibus 88. 89. 90sqq. daemones 
terrestres res administrare Hi 3 1 (058,14) 
monadis ignem rationalem esse deum (?) 
Hi 3 1 (568, 16 cf. p.145) elementa dein- 
ceps ort&, unde mundi singula formata 
A IL ϐ 9 (334 *1) elementis primum 
mixtis aéra circumfusum tum ignem 
P110 (582, 5) omnia ex igne facta quo 
reverti omnia (? Hi 31 (558, 17) quid 
sit necessitas A I 261 (901 ε19 517), 
(Empedocles ex coni.) A I 7 28 (303 b21) 
mundum ex materia fabricatorem fe- 
cisse 171 mundum unum, universi par- 
ticulam, reliquum ἀργὴν ὕλην AID2 
(29131554) A Π 1 5 (32755) ovo si- 
milem dixit A II 31 4 (363 510) cf. I121 
(329 43) interire certamine νείχους et 
φιλίας A II 4 9 (331518) ortum interi- 
tumque χατὰ τὸ ποσὸν fleri A I 24 4 
(320 414 b20) quomodo terra mundusque 
inclinarit A II 82 (38845 b6) mundi quid 
dextra laevaque pars A II 10 2? (38938 
516) caelum quomodo compactum sit 
A II 11 2? (339 «16 524) latius quam al- 
tius esse Α II 31 4 (363 ^6) aerem gla- 
cialem 198! circum terram ferri hemi- 
sphaeri& et igneum et ex aéra& et igne 
mixtum (noctem) PI 10 (582, 10) terram 
sublunarem malis refertam, supra puriora 
esse loca Hi 4 3 (559, 3) hiems et aestas 
unde fiant A III 8 1 (375 313 b14) diem 
primitus x tum vil mensium spatium 
exaequasse Α V 18 1 (421.18) astra ex 
igne, quem aer primitus excusserit A 
IT 182 (941 «8 b6) de stellis fixis et 
planetis A Π 18 11 (34236 b19) soles 
duos esse A II 20 19 (360 *' b'7) de so- 
lis natura P1 10 (582, 11) magnitudine 
A Π οἱ 3 (351518, tb9) eius circuitum 
esse mundi finem A II 14 (325*1 b1) 
de conversionibus A II 23 3 (358341 b1) 
quomodo deficiat A II 24 1 (354 520) 
de solis lungeque distantiis A II 831 1 
(36224 b20) cf. 69 lunam aére igne 
concretum Α II 25 15 (857 b2) P1 10 
(582, 13) δισκοειδη A IL 27 3 (35858 53) 
& sole collustrari Α II 28 5 (958 21) 
P110 (582,14) de tonitru cet. A III 
97 (368528) mare terrae sudorem 
Α III 16 9 (381«425) ThO 23 (495, 4) 
sensus unde fiant A IV 9 e (3972151) 
Th8 { (500,19) 12 (502,25) ThS 1 


618 EMPEDOCLES 


(499, 2) ThS 15 (503,3) sensus singulos 
ad similitudinem rettulit ThS 2 (499,12) 
unde sensus singuli non aliena perci- 
piant ThS 7 (500,20) visus quomodo 
fiat A IV 13 4 (403 b 14) ThS 7 (500,23) 
ἀπορροαί A IV 13 « (408517) unde 
cognoscantur ThS 20 (606, 6) reprehen- 
duntur ThS 20 (505,2) de colore 
ΑΙ 155 (919 4059) effluviis ad visum 
ferri ThS 7 (500,28) ThS 9! (621, 7) 
album ignis, nigrum aquae esse ThS 59 
(516,10) speculorum imagines quo- 
modo fiant A IV 14 1 (4053353) audi- 
tus quomodo fiat A IV 16 1 (406316 
b16) ThS 9 (501, 11) 21 (505,12) ol- 
f&ctus quomodo fiat A IV 17 3 (407 «5 
b5) ThS 9 (502, 1) 21 (505, 15) sensus 
fallere A IV 9 1 (396512) cogitare et 
sentire idem A IV 5 12 (892, b4) 'ThS 23 
(506,3) 25 (506,29) de anima 202 eam 
esse sanguinem 212. 218 sanguine cogi- 
tari ThS 10 (502, 13) 283 (506, 7) animam 
ex aetherio et aerio mixtum A IV 8 13 
(389 tb6) quomodo ingenia mixtione 
elementorum differant ThS 11 (502, 14) 
24 (506, 12), (Empedocles ex coni.) ani- 
mas divinas, quas qui habeant, divinos 
A 1 {296 (303 028) immortalem eam 
esse tradidit 205 A IV 71 (89253) in 
omnia animalia verti Hi 3 2 (558,3) 
etiam in fruticem Hi 3 2 (558, 29) He 4 
652, 17) principatum circa sanguinem 
207 A IV 5 6 (901 *17, tb15) PI 10 
(582, 14) alium lio praestare san- 
guinis varia diffusione Pl 10 (582, 16) 
de respiratione A IV 22 1 (411, 
426) de somno 205 et morte A V 
24 2 (4353 17) 25 4 (437 ^19) de 
somniis placitum Varroni tributum 198. 
199 animalium genera quo quod- 
que tendat À V 19 5 (43146) homines 
olim e terra natos 189. 150! A V 18 1 
(427211) animalia primo nata mutila, 
tum simulacris similia, tum integra, 
deinceps inter se propagari 189 A V 
19 5 (430 3 21) matris quoque semen ad- 
gnovit 190 de septemmestribus 195 A V 
181 (42181) unde mares feminaeve 
gignantur 191. 192! A V 7 1 (419212) 
mares primos ad orientem et meridiem 
versus ortos, feminas ad septentrionem 
A V 11(419*314) monstra quomodo 


I INDEX 


nascantur A V 8 1 (400 420)  gemipi 
trigeminique quomodo nascantur 194 
A V 101 (421325) de similitudine 
liberorum exposuit 192sq. A V 11 1 
(492316) unde dissimiles parentum 
fiant A V 12 3 (423317) cur mulae ste- 
riles (?) A V 141 (495 *3 cf. n*2) fe- 
tum esse animal ἄπνουν Α V 15 3 (425223) 
quomodo primum respirent Α V 15 3 
(425225) quando formetur A V 21 1 
(433 47) cor primum increscere 190 ani- 
malium partes singulae qua elementorum 
mixtione formentur A V 22 1 (43424) 
de animaliüm nutrimentis et incrementis 
A V 26 1 (44044) homines qui nunc 
sunt primis conlatos infantium instar 
esse A V 211 (440428) nullum animal 
ratione expers Α IV 5 12 (392 b6) unde 
noctu vel interdiu acrius videant ThS 8 
(501, 1) 18 (504, 14) plantas prius na- 
tas quam sidera cetera animalia A V 264 
(4382321) de incremento, fructibus, fo- 
liis, sapore A V 26 4 (439234) appe- 
titum cibi inopia fleri A IV 9 1« (09808) 
voluptates et dolores unde nascan- 
tur A IV 9 15 (398 b 10) unde animalibus 
A V 28 1 (440 «16) cognata in tactu vo- 
luptatem efficere ThS 16 (504, 5) gau- 
dere dolere, cognoscere ignorare quo- 
modo fiat ΤΗΡ 9 (502, 5) 

EMPiIRICI MEDICI etiam octavo mense natos 
interdum servari A V 1853 (428 *8) 

EPHORUS rerum scriptor de Nilo 225 (quater) 
de Nilo A IV 16 (385 424) 

EPicHAARMUS Helothalis f. 190 octavo mense 
nasci negavit 195 

EPicunRUs Neoclis f. 170 A I1 318 (285 4], 
tb12) 388 tb15 P183 (581, 17) E III 44 
(593, 19) Atheniensis 110 A I318 (235 
^1, tb12) P18(581,11) Athenis edu- 
eatus E III 44 (593,18) quinta aetate 
post Democritum fuit A I 318 (285 tb 12 
ο. *2) cum Democrito iunctus 111 
Epicureae sectae nomen dedit G 4 (601, 
20) Epicurei sunt dogmatici G 1 (604, 13) 
de pietate scripserunt praesertim post Po- 
sidonium 127! Epicureus quidam contra 
deos disputat A I 7 1—1o (20313) cf. ὅδεα. 
idem Platonem et Anaxagoram propter 
deorum opinionem increpat A I 1? (300e4) 
Epicurei ne ab eclecticis quidem respecti 
245 Epicuri epistula ad Pythoclem 


NOMINUM 


suspecta 225 severa philosophia spreta 
&d rationem non laudabilem descendit 
α ὃ (001. 15) libidinose vixit cum mu- 
lieribus palam congressus E III 44 (598, 
13) cum Empiricis confusus G 122 
(644, 23) 

principia qualia docuerit A I 3 18 
(285a3b7, tb13) atomos et vacuum 
Hi 221(571,296) He 14 (654, 24) atomos 
innumeras, vacuum immensum A I 183 
(316 4555) cf. 318 (285410) (Epicurei) 
atomos et individua et ópotopep?, et ἄπειρα 
EI(588,1) in inani moveri A I8 18 
(285 39) principia atomos 250 G 18 
(610,21) E I1 (589,8) definiuntur Hi 223 
(572, 5) unde dictae A I3 18 (286 481, 
tbl) τν naturas sempiternas ἄτομα xtvóv 
ἄπειρον ὁμοιότητας A I 7:34 (306 416515) 
atomos formam magnitudinem gravitatem 
habere A 1318(285412) σχήματα ἀπε- 
pÜnr:a A I3 18 (28645) τὰ πρῶτα 
ánaü5 AI93 (908 tb2) cur nihil ex 
nihilo fiat P18 (581, 18) ex atomis omnia 
E III 44 (593,19) atomorum et vacui 
nexu omnia fleri et interire He 14 (654,25) 
atomorum concursu deos elementa et 
animalia, quae ibi vivant [cf. p. 614, 2] 
gigni Hi 22 2 (571,28) de gravitate 
ΑΙ 125 (81118511 cf. p. 52) de ato- 
morum motibus A I 22 5 (311310514) 
quot motus genera Α 123 4 (31946 532) 
nomine tantum differre xevóv τόπον χώραν 
A 1202 (31851 cf. 317*9) deos dv- 
δρωποειδεῖς, sed λόγῳ θεωρητούς A I734 
(306 313512) G 16 (608, 19) deum ae- 
ternum nihil providere Hi 223 (5172, 5) 
190 G8 16 (609, 6) nemini negotia fa- 
cessere G 16 (609, 7) beatum sine ne- 
gotiis Hi 22 3 (572,9) cf. A I 7 7 (300 *8) 
in intermundiis sedere Hi 22 3 (572, 7) 
eius motus artis finibus esse inclusos 
G 16 (609, 3) num imagines in deorum 
numero Epicurei referant 124 deorum 
superstitionem tollit P1 8 (581, 17) E III 
44 (593,15) daemones manesque ne- 
gavit AI83(30/315) universum ex 
atomis constare ortu carens et sempiter- 
num 170.172 universum corpus immu- 
tabile immensum P18 (531,20) uni- 
versum initio ovo simile fuisse, sed 
Spiritu compressum discissum esse, unde 
&tomos et mundum procreatum E II 


EPICURUS 619 


(589,19) mundum fleri gignente et 
intereunte vicissim natura E II (589, 10) 
Epicurea (vel Democritea) de mundi ori- 
gine doctrina A I 4 (289 45—291 *9) de 
eius forma nihil affirmat A II 2 3 (329 45) 
tum tenuia esse extrema tum densa A II 
15(886*4b8) innumeros A II 13 (927 
4139b129, tb11) He 18 (656,8) in im- 
menso esse E III 44 (593,20) alios mo- 
veri alios non moveri A II 73 (336 a6 
b10) impari intervallo distare A IL 18 
(399 b3) interire A II 4 10 (331 «4 524) 
interitum ortumque χατὰ τὸ ποσὸν fleri 
ΑΙ 24 3 (820*14521) providentia 
mundum carere Α II 32 (3304152) 
(Epicurei) E I (587, 3) omnia fortuito 
fleri Hi 223 (612,1) E IL (589,9) E II 
(589, 7) E III 44 (593, 16) κατ’ ἀνάγκην, 


7Xatd προαίρεσιν, xatà τύχην omnis fleri 


A 1995 (326 b3) ἅστατον αἰτίαν A 1296 
(326*155) tempus quid sit A 1225 
(818519) de astris nihil pro certo 
affirmavit A IV 13 16 (343*14 15) de 
animalibus caelestibus Α V 202 (432 49) 
de solis natura A II 20 14 (850 491 b21) 
forma A II 22 6 (352*12' | magnitudine 
Α Π2Ι (9621 91) de nubium sim. 
origine ΑΙΠ 4 5(971 5019) de terrae 
motu Α III 1511 (28143) unde sensus 
fiant AIV311(38955) AIV96(39752) 
αἴσθησις et αἰσθητόν definitur A IV 823 
(39449510) de αἰσθήσεως φαντασίας, 
δοξῶν veritate A IV 9 5 (996 «6 526) 
sensum cogitationemque imaginibus effici 
AIV 810(395525) (Epicurei) de visu 
49? visum imaginibus cieri A IV 131 
(4083 *252) in umbra colorem non esse 
Α Ι 15ο (814 019) speculorum imagines 
quomodo fiant A IV 14 2 (405410 59) 
quid sit vox A IV 192 (40849)  ani- 


. mam ex atomis 212 mixtam e iv ma- 


teriis A IV 311(98836 521, tb 15) aéra 
extrinsecus respirando attractum ( 24 
(613,11) eam ex igne spirituque 2183 san- 
guinem (?) esse Hi 22 5 (572, 15 cf. n b8) 
mortalem G 24 (015, 15) de animarum 
post mortem statu 199 animam cum 
corpore interire Α IV ' 4 (393 48, tb6) 
Hi 225 (072, 14) de principatus sede 
204 A IV55 (391310, t b13) λογικὸν 
et ἄλογον ubi posuerit A IV 46 (390414) 
affectus sensusque ubi passi sunt, oriri, 


680 EPICURUS 
principatum non pati A IV 28 2 (414328 
sed cf. n 312) veri falsique normam 
statuit 211 (Epicurei) de somno 205 
de somniis 198 divinationem su- 
stulit 244 A V12 (415317) semen 
animae corporisque excerptum A V 35 
(417413) feminas quoque semen emit- 
tere 190 AV 51(418*45) de hominum 
189 et animalium origine A V 192 (430 
a6) fetus natura conformari 190 quo- 
modo nutriantur Α V 16 1 (426311) 
(Epicurei) plantas non animatas, sed 
fortuito motas A V 263 finem bo- 
norum voluptatem Hi 29 «4 (572, 12) P18 
(581,21) 158 (Epicurei) E I (587,2) 
ad sensa pertinere voluptatem et dolorem 
AIV 911(397 534) sapiens quomodo 
percipiat A IV 9 19 (398525 cf. Plin. 
epist. I 10 nisi sapiens non potest per- 
spicere sapientem) mortem contemni 
iussit E III 44 (593, 19) iudicia post 
mortem non esse Hi 22 5 (512, 17) omnes 
invitos vitiosos esse E III 44 (593, 16 
cf. 177) 

EPICUREI v. EPICURUS 

EPiDicCUS mundum natura factum A II 4 « 
(331 58) 100! 

EPie6ENEs Byzantius 195 astrologus 196 
de cometis 225sq. A III 2 € (3674453) 
de septemmestribus 195 nono mense 
nasci negavit 195 

ΕΡΙΡΗΑΝΙΙ de philosophis excerpta eduntur 
p. 585—593 scriptor de successione 176 
ignorantissimus 175 

ERAsSISTRATUS medicus instrumentis chi- 
rurgicis usus 206? de principatus sede 
204. 201. 208 A IV 553 (391 36, t8) 
morbi unde fiant A V 30 3 (4439 38 b5) 
de febri A V 291(44133) mulieres viro 
congressae cur non concipiant A V 92 
(4212319) geminos trigeminosque super- 
fetantibus nasci A V 109 (49244) 

ERATOSTHENES iv τῷ Ἑρμῃ 18 de tempore 
ΑΙ οἱ 9 (3183658) sol et luna quan- 
tum a terra distent A Π 31 3 (362 49 b95, 
tb4) de lacteo 230. 230! de Nilo 296. 
221 

Ἔρεβος apud Hesiodum Hi 26 2 (575, 6) 

ERETRICA philosophia G 3 (000, 16) 

Ἔρως A 1 6 19 (296220) Hi 26 2 (515,3) 

EUBORAE speluncae terrae motibus insignes 


D 13 (454, 9) 


I INDEX 


EusBULUs (ignotus) de anima 212 

EvucLiDESs Megaricorum princeps G 3 (600,13) 
eristicus G 7 (604, 15) 

EUDAEMONICA secta unde nominata sit G 4 
(602, 1) 

EupEMUs de Platonis temporis definitione 
492, 2 

EupoRus Alexandrinus Academicus quando 
vixerit 82 eclecticus 81 Platonis de mun- 
do doctrinam explicat 486 na 6 Aristo- 
teli operam navavit idemque Pytbago- 
reis 81? partitionem philosophiae scri- 
psit (1 de Arato scripsit Diodoro ma- 
thematico usus 22 de Nilo cum Aristone 
certatim scripsit 82! 245* 229 ab Achille 
excerptus 22 

Eupoxus de Nilo 228. 229! quode Ae- 
gyptiorum sacerdotum opiniones affert 
AIV 17 (38631) de ἐπισημασίαις A II 
19 3 (941 *21 513) 

EuENOR (medicus cf. Athen. II p. 46p) de 
septemmestribus 195 

EuUHEMERUS a Callimacho risus A 171 
(297317) eius opinio 8 Theopbiílo per- 
versa 59! 

EuNAPIUS Sotionem legit 148 

EuPHORBUS. Pythagoras se Euphorbum fuisse 
dicebat Hi 2 11 (557, 6) 3 3 (558, 24) 

EURIPIDES auditor Anaxagorae, pbilosophus 
scenicus 172 Anaxagorae perpetuo iunctus 
94 versus ex Antiopa 90. 92. 92! ex 
Cadmo 90. fr. 836 citatur A V 19 3 (430 
210) 490, 99 tentatur 420 n*8. 490 n^3 
versus spurius 92! Critiae versuum falso 
auctor dicitur 609! A I6 7 (294 417) 12 
(298 415. 25) Euripides immo Critias 
Sisyphum deorum irrisorem induxit A I 
' 2 (298 48) Orestis vv. 255. 259 citantur 
& Chrysippo A IV 12 5.6 (402 421. 29) 
& Chrysippo ipsius de deis opinionibus 
accommodatus Ph 13,21 (547 b20)  ter- 
ram et aerem principia induxit 92b in 
Archelao Helenaque de Nilo dixit228 (ter) 

EunRvPHON Cnidius septemmestria negavit 
195 A V 18 7 (429 11) 

EuRYvsTRATUS Anaximenis pater Α I 3 4 
(218 55) 'ThO 2 (416, 16. 447, nà10) Hi 
τι (560, 13) E III 3 (589,28 cf. ad 2185) 

EvuskBivs Alexandri Pamphilique bibliotheca 
usus videtur D in Praepar. evang. ex 
Plut. Placitis multa accurate excerpsit 
6sqq. exemplar illud mancum fuit 7, 


NOMINUM 


mendosum 8, sed posterioribus paulo 
melius 9, omnino vulgsre 10. 36 Pr. E. 
codices examinantur 158 sqq. compendio 
philosophorum xarà διαδοχὴν conscripto 
usus 169! quod Theophrastea continet 
169$q. excerpta ex Plutarchi Stromat. 
I 7 168qq. eduntur p. 571—588 

EUTHYMENES Massiliensis A IV 12 (385 41) 
228 (ter) de Nilo 226. 228 (quater) A IV 
12(38541) cum Pythea confusus G 88 
(634, 14) 

EXxAMYAS Thaletis pater 228 ThO 1 (415,8) 


FavoRINUSs sophista philosophans 254? de 
Pythagora et Parmenide 492, 7 n9. 11 


GaEA Uranon peperit apud Hesiodum Hi 
26 2 (575, 8) Oceanum Coeum ceteros 
Hi 26 2 (575,15) Gaeae filii apud Pla- 
tonem Hi 194 (568, 4) 

GALENUS Parmenidem Empedoclemque con- 
fudit 192! locus in Hippocr. d. nat. hom. 
XV 25 exstat ThO 5a (481, 14), de ele- 
mentis sec. Hippocr. I 9 ThO 14 (491, 22) 
de Plac. Hippocr. et Plat. p. 318 K. corri- 
gitur (5! Hypotyposis empirica 235. 236 
Galeni personati Isagoge dialectica 258 
Ὅροι ἱατριχοί 258 Περὶ εἰδῶν φιλοσοφίας 
ineditus 258! Historia philosopha 
ex Plutarchi Placitis maximam partem 
excerpta 12. 252, sed inscite, quam- 
quam exemplar fuit perbonum 13, editur 
p. 595—648. disputatur de ea 233— 258 
de codicibus versionibus editionibus 233 
—241 scholicum est commentarium 242 
quando scripta sit 16. 258 — 258 cur 
inter Galeni scripta recepta 258 eiusdem 
fuit compendium logicum 242sq. de 
successionis stemmate 244 Sexto Em- 
pirico num usus sit 246sqq. de perfecto 
perverse usurpato 256 sq. 

GarL:1A A III 16 (383311 518) 

GaNeEs flumen 5/3 n*11 

GnLLiUs de voce et vi oculorum placita 
collecta 197! 

Γάμος Pythagorae hexas 96 

GzMiN1 epitome Posidonii de meteoris com- 
mentarii 19! de iride 231? ab ariete 
zodiacum incipit 196? 

GEOMETRARUM de visu placitum 49? 


HERACLIDES PoNTICUS 681 

GieAwTEs Hesiodi Hi 26 3 (575,92 cf.nb13) 

GLYvcas, Michael Cyrillum Theodoretumque 
compilavit 32 

GRAECIA Laconica He 1 (651,3) 

GRAECI ThO 1 (475, 11) ad decem usque 
numerant ΑΙ ὁ 8 (981 314) Romana ae- 
tate geminis nominibus usi 86 

GnATIAE Chrysippeae Ph 14,8 (547 bb. 8) 


Ἅϊδης (Ἀίδης) quomodo 8 veteribus sit ex- 
plicatus 89 ϱ Chrysippo Ph 13,2 (6410 9) 

HECATAEUS ABDERITES PPyrrhonis disci- 
pulus Ptolemaeo Lagi f. familiaris 803 

HEcATAEUS (MiLESiUS) de Nilo 226 solem 
ἄναμμα νοερὸν τὸ ἐκ ÜaÀdrtne A II 20 16 
(361 59) 

Ἡκοατο Rhodius 211? 

HEGERSANDER Delpbhus Sotione usus videtur 
148! 

Hza6EsiAS Cyrenaeus E II125 (591,31) unde 
πεισιθάνατος dictus E III 25 (591,34) 
amicitias gratiasque negavit E III 26 
(591, 31) 

HEeESIBULUS Anaxagorae pater A I 325 
(219 ^1) ThO 4 (478, 18) Hi 81 (561,23) 
E III 4 (589, 30) 

HEGRsINUS ultimus mediae academiae pro- 
fessor G 8 (600, 1) 

HuLicg fluctibus mersa 490, 3. 5 

HELOTHALES Epicharmi pater 150 

HERACLEA Pontica propter terrae motum 
nominata D 18 (454, 12) 

HERACLEO Glauci fllius Aegyptius gramma- 
ticus scripsit ὑπόμνημα εἰς Ὅμηρον, quod 
Probus excerpsit 91?sqq. Stoico alle- 
goriarum scriptore Vitruvio vetustiore 
usus est 96 

ΗΕΒΛΟΕΙΡΕΣ DipvMiI Pythagorei pater num 
μουσικὴν εἰσαγωγὴν scripserit 161 3 

H&RAcLiDEzs LEMBUS Serapionis f. Alexan- 
drinus Sotionis διαδοχὰς in virlibros co- 
artavit 148sq. item Satyri vitas 149 
de Ptolemaeo Philometori familiaris 82? 
unde cognomen Λέμβος 148? Heraclides 
Pythagoricus περὶ φιλοσόφων αἱρέσεων 
scriptor num Heraclides Lembus sit 149sq. 
ab Alexandro citatus utrum Lembus sit 
απ Ponticus dubium 150? 

HERACLIDES PoNTICUS PHILOSOPHUS 218, 
15. 25; 214 A 1115 (32854) A III 26 
(866421529) A III 133 (878410) C 1234 


682 HERACLIDES PONTICUS 


(541*4) G 18 (610,21) ex Platonis 
schola C 12 ο (54133) de Pythagora 
scripta 152 de eo falsa prodit Cicero 
124 

elementa ὄγχους 252 ἀνάρμους ÓT- 
χους G 18 (610,22) Democriti εἴδωλα 
&mplexus 180. 131 terram caelumque 
deos esse C 12934 (641 4129) planetas di- 
vinos esse C 1234 (511 48) tum mundum 
deum, tum mentem divinam esse C 1234 
(54125) infinitum mundum A I1 15 
(995 υ4) astrum quodque mundum esse 
A 13 15 (84393759, tb ) lunam esse 
terram nebula círcumdatam A II 25 13 
(856410 525, t b9) de cometis πωγωνίαις 
δοχίσι χίοσι cet. A III 2 5 (306 421529) 
terram rotae instar circum centrum mo- 
veri Α III 133 (2978310) de maris aesti- 
bus A III 171 (982 ε16 b3) sensus unde 
flant AIV96(39723153) lumen ani- 
mam dixit 213, 15. 16. 25 A IV 36 (383 
b9, tb12) aetherium corpus animam 214 


I INDEX 


(954.90) contraria vicissitudine co- 
niuncta esse, quae exsistunt 163. 163? 
discordiam et amicitiam principium esse 
Hi423 (669, 1) φηγμάτια induxit A I 132 
(81246 b6) cf. p.221. 223 num aer 
principium putarit 210. 250 ternis ele- 
mentis vicissitudinem effici 163? ignis 
πύχνωσιν et µάνωσιν esse ΤΗΟ 1 (415, 14) 
He 18 (654,19) πύχνωσιν xal µάνωσιν 
num docuerit 164 materiam variabilem 
ΑΙ 92 (307510, t53) cf. AI96(308410 
b10) quietem tollit, motumque aut per- 
petuum aut brevem induxit Α I 23 7 
(320*5b11) omnis omnibus concurrere 
neque quidquam stare Hi 4 2 (559, 2) de 
necessitate 168 A I {12 (803 59) 
2" 1 (82942952, tb2) 28 1(323*251) 
de deo 195 ΑΙ Τ2 (308058) ignem 
deum 199 rationalem Hi 4 2 (559,1) 
Iovem bellum Ph 14,98 (548 b 19) omnia 
&nimarum dearumque plena 163 uni- 
versum unum semper motum finitum 


HEgRACLIDES PONT!CUS GRAMMA TICUS 151? 
HBRAcLiDES TaARENTINUS 186! 
HgRAcCLiTUS Blosonis f. AI55(292 tb3) 


ΑΙ 55 (292158) τὸ περάέχον quid sit 
910 terram sublunsrem malis refertam, 
supr& puriora esse loca Hi 4 3 (559,3) 


Blesonis (sic) E III 20 (591, 19)  Ephe- 
sius 129. 170. 256! AI55 (292 t53) 
ThO 1 (415, 15) Hi 41(558, 27) E III 20 
(591, 19) Metapontinus (? 29U3 t^*1 
cum Empedocle ex Pythagorae schola pro- 
fectus 145 Pythagoreis iunctus 152. 178 
cum Empedocle consensit Hi 4 2 (558, 30) 
cuius dicitur aequalis(!) 152! Stoicissans 
118! 221! Chrysippi opinionibus accom- 
modatus Ph 14, 16 (648 b'7) melancholia 
captum libros scripsisse auctor est Theo- 
phrastus 103! omnia flebat Hi 4 1 (558, 
23) He 15 (654, 19) 255sq. ὁ σκοτεινὸς 
91b. 94!, 19551, physicus 213 fragm. 
mutilum ΑΙ 271 (929 04) dicta 163 
libri laudes 163 cum Empedocle confu- 
sus ab Hippolyto 145 Heraclitus falso 
lectus pro Heraclide 348 n 84. 356210 
principium iguem statuit 912b 119. 
110. 214 A I3 n (283241853) ThO 1 
(475,14) He 13 (654,19) principium 
mundi ignem A I155(292 155) ex igne 
omnia consistere in eumque reverti 163. 
169. 172. 190 A I3 1n (284*1 288^4) 
E II1 20 (591,13) ignium conversionibus 
res fieri 172 omnia esse πυρὸς ἀμοιβήν 
169 ThO 1(475,18) ἐκπύρωσις A I3 


mundum unum esse A II 13 (82751, 
tb5) ex igne quomodo formetur AI3u 
(284 39b2) I1 4 » (88155) mutationes 
statis temporibus ex {πιο fieri ThO 1 
(476,1) caelum igneum A II 11 4 
(34055) astra πιλήµατα πυρός A II 13s 
(849 96) nutrimenta num docuerit 164 
A 11174 (246 *135 18) magnum annum 
xvi milium annorum esse A II323 
(364 a1 b5) cf. 324 (364 3559) de solis 
natura Α II 20 16 (351 b 9) cf. 16. 351 n*3 
α 62 (026, 10) de solis lunaeque lumi- 
nibus A II 286 (3594151) quantus sit 
214 (851*11520, tb 12) 163. 221 σχα- 
φοειδη 22 3 (9624856, tb3) quomodo 
deficiat 24 3 (354*4556) lunam igne- 
am esse Α IL 25 3 (356 t b2) σκαφοειδη 
2:2(958*1b2) deficere xatà τὴν τοῦ 
σκαφοειδοῦς στροφὴν A II 29 3s (359417 
b17) detonitru cet. A III 3 9 (36953) 
mare terrae sudorem, unde amarum 495 
na*J sensus et ratio quomodo fiant 
210 sensum contrariis effici ThS 1 (499,4 
cf. n ο) veri falsique normam statuit 
Aenesidemo teste 211 se omnía scire, 
ceteros nihil Hi 4 1 (558, 29) animam 
esse αἰσθητιχὴν ἀναθυμίασιν D 99 (471,2) 


NOMINUM 


igneam 212. 214 A IV 3 4 (388 tb6) 
scintillam stellaris essentiae 218 aera 
210 animarum cum fiuviis comparatio 
(fr. 42 B.) D39 (471,2) &nima mun- 
dana et animalis unde fiat A IV 3 12 
(8893, tb1) cf. 210? post mortem in 
universi animam resolvi A IV '1 2 (3929 
114,tb5) de principatu 208. 209 quando 
homo perfectus sit A V 281 (434 «19) 

HERACLITI ALLEGORIAE 895sq. unde bau- 
stae 90 unde appellatae sint 94! 

HEROPHILUS περὶ σφυγμῶν 186! 

HEgRcULES A I 6 15 (297 42) τ 1ο (801.16) 

HBRMARCHUS. contra Empedoclem scripsit 
127! 

HERMIAs Ammonii pater 259 

HgRMiAs gentilium philosophorum irrisionis 
scriptor quando scripserit259 sqq. Pseudo- 
Iustini coh. ad gentil. compilavit 261 sq. 
de editoribus et codicibus 263 

HegRMIPPUS Callimacheus Pythagoricis de- 
ditus 150 sq. num calumniator? 151 Pe- 
ripateticorum indices confecit, magica 
tractavit 151 . 

HgRMoTIMUS Sa&mius. Pythagoras H. se 
fuisse dicebat Hi 2 11 (551, 1) 

HkRopkxs ATTiCUSs. de éius nominibus 57! 

HEgRoDEs MAeNus amicum Nicolaum ha- 
buit 82? 

HERoDoTUs 6 συγγραφὺς A IV 1 5 (385218) 
de Nilo 226 sqq. 228 (quinquies) A IV 15 
(885418) loci tanguntur 523 na17. 27 
cum Herophilo confusus G 131 (647,19) 

HEROPHILUS medieus, vivorum prosector 
206? motus duo genera A I 23 e (320 
a3 b9) de principalis sede 208 A IV 54 
(39148,t 511) de respiratione A IV 223 
(41337) fetus quomodo primum respi- 
rent A V 155 (426410) somnia quo- 
modo nascantur A V 23 (416*14) de 
febri A V 29 3 (441222) 

HEs10DUSs 4 Musis de natura instructus 
Hi 26 1 (074, 14) eas invocavit Hi 26 2 
(014, 19. 27) 'Thaleti opinionem de prin- 
cipio suggessit 91 *  'Theogonia citatur 
A I 6 14 (296 423) C 14 36 (042 4229) Hi 
26 2 (014, 19) versus a veteribus gram- 
maticis correcti 5970 n*15 cf. 514 n bo) 
a Chrysippo ipsius theologiae accomo- 
datus C 15 «1 (547* 7) Ph 13,20 (547 
b 19) 

HesTIAEUS Perinthius A 12253 (318 b15) 


683 


HiPPO 


A IV 18.5 (403519) quid sit tempus A 
12253 (818515) ἀκτινίδωλα visum ef- 
ficere A IV 18 5 (403519 cf. 48) 

HicETAS Syracusanus 168 ThO 18 (492, 9) 
Pythagoreus A III 9 2 (376 * 10y caelum 
stare, terram moveri ThO 18 (492, 9) 
168 duas terras, hanc et antichthona 
A III 9 3 (916. 10) 

HigRA (Aeolia insula) terrae motu nota 
D 19 (454, 13) 

HiPPARCHUS de zodiaci ordine 196? visus 
quomodo fiat A IV 139 (4041 53 tb1) 
cum Hippaso confusus 212. 213 

HirPAsus Metapontinus 916, 129. 170 A 
I 3 1 (288417) 5 5 (292152) ThO 1 
(415, 14) α 18 (610, 19) Heraclito con- 
iungi solet 4 (6 n δὅ Pythagoreis iunctus 
152. 178 librum mysticum scripsit in 
Pythagorae calumniam 150 

principium ignem 914b. 170 ΑΙ ὃ 11 
(283 *18 53) G 18 (610, 13) unde omnia 
πυχνώσει xal µανώσει fieri ThO 1 (415, 15) 
deum ignem 129 universum infinitum 
et semper motum 168 unum semper 
motum finitum A I1 6 5 (292 tb3) mundi 
mutationem statis temporibus fieri 168 ad 
ThO 1 (476n532) animam igneam (Hip- 
parchus) 212. 218 A IV 84 (38853, t55) 

HipPPo Reginus Hi 16 1 (566,20) G18 (610,14) 
Metapontius 189. 195 sive Samius 1959 
ἄθεος cognominatus 214 itemque ThO 1 
(415, 3) 

principia ignem et aquam G 18 
(610, 14) frigidum (&quam) et calidum 
(ignem) Hi 16 1 (566, 20) ignem aqua 
genitum et victa illà mundum procreasse 
Hi 16 1 (566, 21) aquam cur principium 
dixerit ThO 1 (475,3) snimam ex 
&qua constare 212. 214. A IV ὃ ο (388 
b15, t b 14 cf. 389 t b9) modo cerebrum, 
modo aquam dicit Hi 16 3 (566, 22) se- 
men ex humido constare Hi 16 2 (566, 23) 
unde exeat 199 ex patris semine partus 
nasci 190 feminae num emittant A V 53 
(418 110) infantium ossa & patre, carnem 
& matre nasci A V 63 (418.20) caput 
increscere primum 190 mares feminaeve 
unde formentur 191 A V (3 (419424) 
1 1 (420 * 17) per cotyledonas ali fetum 
191 quot mensibus infans formetur 197 
a septimo mense nasci posse 195 gemini 
quomodo nascantur 194 


684 HiPPOBOTUS 

Ηιρροβοτῦς biographus 245 

HiPPocRATES Cous 195 instrumentis chi- 
rurgicis usus 206? spiritum tenuem ani- 
mam 213 de principalis sede 203 A 
IV 51 (391t54) de semine 233 Hippo- 
crates (Asclepiades) de tempore quo 
fetus formentur 493 t 45 (H. personatus) 
de androgynis 194? de septemmestribus 
cet. Α V 18 4 (4284216 b 1) decimo mense 
nasci negavit 195 

HiPPocRATES PyTHAGORICUS de cometis 
200 sq. 

HiPPoLYTUs Refutationis auctor, cuius Ἱ. I 
Pbhilosophumena nominatur Origeni ad- 
scriptus 144!. 144? quale habeat con- 
silium 145, duos fontes conflavit 145. 153 
de Theophrasteis 1535q. ος Sexto ex- 
cerpsit 92! de Philosophumenon edi- 
toribus 154, codicibus 155 α Cedreno 
excerpta 156 eduntur p. 551—516 

HiPPoNAx i. e. Hippon A V 73.7 (419 
224 b17) 

HoMERUuSs philosophorum doctor 94 Thalem 
oceanum omnium principium esse do- 
cuit 994b Xenophanem aquam et terram 
elementa docuit 934b Empedoclis φιλίαν 
xal νεῖκος significavit 89 versus p 218 
8 Democrito oitatus A IV 19 5 (408427) 
versus non servatus ab eodem significa- 
tus ΤΗΡ 58 (515, 26 cf. n b17) v. 350 ci- 
tatur a Chrysippo A IV 12 e (402 1334) 
&b eodem ipsius de deis opinionibus 
accommodatus C 15 41 (641 ^7) Ph 13,20 
(541519) — T 179 citatur A710 (301212) 
P 547 A III 52 (919.808) principium 
statuit Tethyn i. e. aquam 91 4b A I32 
(211a2b1) versus de Oceano Tethyeque 
(S 201—302] 170. 171 He 18 (656, 11) 
IV elementa singillatim significavit 94b 
duplex principium, terram et aquam (H 99] 
929ab aethera aere altiorem, aethere cae- 
lum 95 olympum altissimum purissimum 
semper splendidum 955sq. de Iove om- 
niscio Ph 6 b3 (53652) de Nilo 229! 
de reticentia 97 ab Homericum πρόχροσσος 
et χρόσσα explicatum 528n*10 Vita 
Pseudoplutarchea apud Stobaeum ex- 
cerpta 88sqq. unde hauserit 95 Ἀλ- 
ληγορικῶς qui explicaverunt 90 sqq. 
quomodo cum Aétio cognati 181? 95 
Scholia de Xenophane citata 92? 
[913] 


I INDEX 


HuNAINUS Isaci filius interpretum Arabum 
princeps 27 

Βχρλτια 12? 254? 598 na19 

HvPRRIOoN A I614 (296227) Hi 263 (515, 16) 

HPsiCcLES mathematicus cf. Addenda ad 
p. 18 


IAPETUS AI614 (296427) Hi 262 (515, 16) 

Isvcous Reginus primus ἑωσφόρον eundem 
ac ἕσπερον esse dixit 19? 

InAEUS Himerensis 249 

Ίμυν Hi 3 3 (568, 25) 

Ινοι Hi 15 1 (565,5) philosophi Hi 24 1 
(513,3) serpentes cum elephantis pu- 
gnantes 487, 25 

IoANNES DAMASCENUS v. Damascenus 

IoANNES ITALUS 598 nb16 

IoaNNES LauRENTIUS Lydus v. Lydus 

IoANNES PHILOPONUS v. Philoponus 

IoN (Chius) lunam ex altera parte translu- 
cidam, ex altera obscuram A Il 96 1 
(356 b21) 

IoNES. eorum µητρόπολι A T3 7 (280511) 
philosophia 173. 176 a Milesio Thale no- 
minata ΑΙ 571 (98015053 G 3 (599, 1) 

IosgPHUs de bello Iud. ab Hippolyto de- 
scriptus 145 

IosEPPUS hypomnesticon 149 
gatur 152 

IRENAEUS philosophorum compendio «usus 
171 

Ι815 Thaumantis f. Platoniea A III 53 (372 
a6 b6) 

Is:iboRIANUS Achillis magister 18 cf. Ad- 
denda ad h. Ἱ. 

18190808 Damascii praeceptor cf. Addenda 
ad p. 18 

IsipoRUS de natura rerum scriptor 199534. 

ITALIA cum Sicilia olim cobaesit ThO 12 
(489, 25) philosophia 173. 118 A I3» 
(288411) Hi 2 1 (565, 16) 1e (551,31) 
G 3 (601, 3) 

ΙΤΗΛΘΕΝΕΟ Melissi pater A T3 14 (285 £51) 
E III 12 (590, 24) 

IuBA pseudepigrapha Pythagoreorum coemit 
150! 187 

Iuwo 'Hpr φερέσβιος Empedoclis A [δα 
(28128) 22. 89 aer 8 Platone explicata 
(Cratyl. 404 c) cf. 902 & Zenone er 
plicata C 1436 (543 132) Iupiter aerius a 
Diogene B. explicata Ph 15,33 (549 517) 


locus easti- 


NOMINUM 


IuPrrER Muearum peter Hi 26 1 (574, 15) 
aetheris dominus He 1 (655,30) Ἡο- 
mericus 8 Diogene laudatus Ph 658 
(536 b 2) Pherecydeus (sether) He 12 
(654,8)  Heracliteus (Chrysippeus) Ph 
14, 28 (548519) Empedocleus A I 3 20 
(28138) Philolai Δὼς olxo; A II 7 7 
(887b1) Platonicus pinnato curru ve- 
vehens Hi 197 (568,8) He 11 (653, 29) 
Xenocrateus A I 130 (804 55) Panchaeus 
ab Euhemero fictus AI71(2982a4) a 
Zenone explicatus C 14 36 (54321) a 
Chrysippo aether explicatus C 15 4o (546 
4! Ph 19, 24 (646 524) α Chrysippo 
circum terram aór explicatus Ph 13,1 
(546532) cur mundus nominetur D 29 
(464, 98) ᾖΖῆνα et Δία nomen unde 
habuerit Ph 11, 24 (545 519) D 30 
(465, 19) omnia administrare et uni- 
versi animam esse Ph 11,16 (646 511) 
legem aeternam C 1540 (546 319) Ph 14,6 
(6417 086) marem et feminam Ph 16,8 
(549596) α Diogene B. eius partus 
Minervaeque ortus ad physiologiam tra- 
ducitur C 15 41 (54823) cf. Ph 16,18 
(549536) in ιν elementa (Neptunum, 
Cererem, Iunonem, Minervam) divisus 
Ph 15, 28 (549512) mundus explicatus 
Ph 15,17 (54951) — planeta A II 154 
(433 490 »18) 32 1 (868 *10 5 16) 

IosT!3US personatus in cohort. ad gentil. 
Plutatchi Plac. I compilavit 17 ab 
Hermia Irrisionis scriptore excerptus 17. 
261 


Λάχεσις unde dicta A I 28 s (82359) 

LaAcoNicA Graecia He 1 (651, 2) 

LaAcTANTi1USs Tullianis locis conflatis füumum 
fecit 1291!  Varroniana prompsit 193 
locus tentatur 194 

Ἱακατιυ9 Diogenes ad physicos binis scripto- 
ribus usus biographo et doxographo 168 
Theophrastea apparent 108 de indice 
Laurentiani et Parisini codicis 81? — 
VIII 48 editur ThO 17 (490, 7) IX 
21. 22 ThO 63a (482, 14) loci tentantur 
150? 171 explicantur 103. 141 

LAMPRIAE qui dicitur index librorum Plu- 
tarcheorum 27 

LATONA in fragm. Pindarico 487,2 

LAURENTIANUM florilegium s. Damascenus 


LEUCIPPUS 685 
LEoPHANES mares feminaeve unde formentur 
A V (6 (42041 cf. b1) 

LguciPPUSs Milesius 199 A I3 15 (986 5 1) 
Eleates sive Milesius ThO 8 (488, 11) 
E III 18 (590, 26) Abderites G ὃ (601, 9) 
ἐριστιός E III 13 (590,26) Zenonis 
Eleatae auditor G 3 (601, 9) a quo de- 
scivit Hi 19 ι (564, 26) Parmenidem au- 
divit, sed eum Xenophanemque non se- 
cutus est ThO 8 (488,19) Democritum 
docuit Hi 18 2 (565, T) G 3 (601, 10) 
eius Méyav διάκοσµον scripsisse Theo- 
pbrastus tradit 108! cf. 165! ἐν τῷ Περὶ 
νῦ A I 25 4 (32112) a Diogene Apoll. 
compilatus ThO 2 (417, T) cum Metro- 
doro confusus G 44 (621,3) opinionum 
e Theophrasto excerptarum conspectus 
142 sq. 

elementa plenum et inane 119. 129 
A I 8 15 (285 b 1) Hi 12 1 (564, 28) ThO 8 
(488, 21) nihilo magis 6Π6 quam non ens 
esse ThbO 8 (483,19) pariterque ambo 
causas nascendi ThO 8 (483, 20) µέγα 
χενόν Hi 12 2 (564, 29, nb14) (οἱ ἀπὸ A.) 
atomos multiformes A I 14 19 (919 018) 
atomos inflnita et semper mota elementa, 
quorum formae sint innumerae ThO 8 
(483, 16) Hi 12 1 (564,27) He 12 (654,11) 
&tomos innumeras, vacuum immensum 
ΑΙ 189 (91644 04) atomos in vacuo 
ferri ThO 8 (483,21) de necessitate 
165 A I 25 4 (321510) Hi 123 (565,3) 
levia ignem aeremque, gravia aquam 
terramque conformare He 12 (064, 12) 
omne in immenso esse E III 13 (590,27) 
mundi quomodo fiant Hi 12 2 (064,99) 
eum χιτῶνι et ὑμένι circumvolutum esse 
ΑΠ 72 (83641 b4) innumeros mundos 
Α Π 19 (827512, 1910) globosum A 
II 2 4 (329 4358) anims providentiaque 
carere A II 3 2 (330 b 1) interire A Π 46 
(991 514) generationem et mutationem 
non cessare ThO 8 (483, 19) astra quo- 
modo flant Hi 12 3 (565, 2) de tonitru 
A III 8 10 (3699) terram τυμπανοειδῆ 
A III 10 4 (317 42) cur inclinata sit 
Α ΠΙ 121 (371322) sensum cogita- 
tionemque corporis mutationes esse Α 
IV 8 6 (394 b26) imaginibus effici A 
IV 810 (89541 b25) visum imaginibus 
cieri A IV 18 1 (403 52)  speculorum 
imagines quomodo fiant A IV 14 2 (405 


686 LRUCIPPUS 
b9) animam ex sphbaericis atomis 214 
igneam A IV 37 (9898511) veritatem 
nullius rei, sed speciem esse E III 18 
(590, 27) τὰ αἰσθητὰ esse νόμφ A IV 98 
(397 b9) nihil verum esse praeter ele- 
menta A IV 98 (397512) somnum 
mortemque corporales affectiones A V 
25 9 (437413) semen corpus AV 41 
(411 ^19) 

L1PARA terrae motu ab Hiera insula cine- 
ribus obruta D 13 (454, 13) 

Lowe!jNUS qui dicitur de sublimitate 101 

Low61iNUS s. xii exeuntis librarius 517 

LucAN: Commenta Bernensia Varroniana 
repetunt 198 

LucuLLus Aristoteleos commentarios col- 
legit 216? 

LxcEuM Hi 20 ? (511, 1) 

Lvcus lasensis Pythagoreus 151 

Lvpus, Ioannes Laurentius Senecae de 
Nilo c. excerpsit 228? Plutarchi Placitis 
usus quale exemplar usurpaverit 17 cor- 
rectus locus 99! 

Lvs:is Pythagorae discipulus incendium ef- 
fugit Hi 2 17 (558, 7) 


MachRosBtius (S. Scip. I 14) locus illustratur 
213 sq. 

MaNiL!Us qui dicitur astronomicon poeta 
101 num Varrone usus sit 196? 

Mans A II 154 (3442320 h 18) 32 1 (363510 
bl?) Chrysippeus Ph 12, 16 (546 512) 

ΜΑΤΗΕΜΑΤΙΟΙ principia esse corporum fines 
G 18 (611,2) de stellarum collocatione 
A II 15 5 (34524 b5) planetas fixis stel- 
llis obviam ferri A II 16 ? (345419523) 
Mercurium vesperum solem aequali esse 
cursu A II 16 ? (946 ε4 04) ]luciferum 
vesperumque eundem A II 16 7 (846 57) 
de solis distantia A II 31 2 (862477 b23) 
de lunae defectione A II 29 6 (36059 
b15) cur luna terrena videatur A II 30 7 
(362b5) de speculorum imaginibus A 
IV 14 3 (405 b15) (astrologi) de virme- 
strium cet. genitura A V 18 5 (429413) 

MaxiMUs Tyrius sophista philosophans 254 

Μενιοι quidam unde monstra nascantur 
A V83 (42133) liberi unde dissimiles 
parentum A V 12 1 (423419) unde ste- 
riles mulieres et viri infecundi A V 13 1 


I INDEX 


(424 4) fetui primum cor crescere A 
V 15 4 (421 *10) 

MEGARA. Μεγαροῖ exemplum categoriae Hi 
20 5 (010, 16) Megarici G 3 (600, 13) 
MELETIUS de natura hominis unde com- 

pilatus 50. 208 correctus 208 3 

MELissus Ithagenis f. A I 3 1 (285tb]) 
E III 12 (590,24) Milesius A I31 
(285 tb 2) Samius E III 19 (590,24) Par- 
menidis familiaris A I 3 14 (285 t b2) He6 
652, 29) Empedocleam doctrinam refert 
AI'35 (308520, nb2) principium 
infinitum 119 de universo, motu ficto, 
deis 168 unum esse omne E III 12 
(590,24) deum ἓν καὶ rà» ΑΙ 71 
(308 519) mundum unum A II 1: 
(321 b6, t5 5) finitum, universum infini- 
tum A II 16 (328b 7) immensum A I3 
(285 tb4) sempiternum A II 4 11 (3321) 
ortum interitumque negat A I 24 1 (320 
21117) nihil stare, sed omnia φδαρτὰ 
ἐν δυνάμει E III 12 (590, 95) sensus 
fallere A IV 9 1 (396 b13) 

Μκειτα Hi 14 5 (566, 6)! 

ΜΕΜΡΗΙΤΙΟΙ philosophi de Nilo 228 

MENEDEMUSs Eretriensis G 3 (600, 16) Stil- 
ponis successor G 8 (600, 16)  eristicus 
G 1 (604, 16) 

MENoboTUS medicus empiricus Aeneside- 
mea Sexto tradidisse videtur 211! 

MENoN Aristotelis discipulus Ἱατριχῆς o»- 
ναγωγῆς scriptor 232 

MEkRcuRIUS planeta A II 15 4 (2346a353) 
52 1 (363412 518) 

MTis cur dicta sit Stoici explicant Ph 
16, 14 (549 b 14) 

Μετον Empedoclis pater A I 3 30 (256 319) 
E III 19 (591, 8) 

METRopoRus Cans 129. 170 A 1 3 1 
(285 b5, tb9) A IL 15 6 (345 *8) ThO 8 
(484, 13) P111 (582,18) E III 15 (590,35) 
Theocriti f AI317(285 b5) Democriti 
discipulus 170 (601 n b4' Democritum in 
principiis secutus ThO 8 (484, 14) Epi- 
curi praeceptor A II 13 (327414) sed 
cf. Prol. p. 22 AI 54 (292 b1) in Pla- 
citis non alius nisi Chius 22 

principia plenum et v&cuum 129. 
110 plenum (óv) et vacuum (μὴ 5) 
ThO 8 (484, 15) τὰ ἀδιαίρετα καὶ τὸ xt- 
νόν Α 1 ὃ 17 (28555, tb 10) atomos in- 
numeros, vacuum immensum A ] 183 


NOMINUM 


(31653555) τὰ πρῶτα dra) ΑΙ 9 8 
(808 tb2) universum cur aeternum, 
immensum, immotum sit P1 11 (582,18) 
mundum esse aeternum 198! atomis 
fabricatur et destruit 172 innumerabiles 
mundos quomodo effecerit A I 5 4 (292 
49b1) aquam ex aere fleri, qua so- 
lem extingui P111 (552,23) astra ex 
clara aqua P1 11 (582, 24) de stellarum 
forma (?) A II 14 5 (344 b5 cf. Addenda) 
de ordine A II 156 (345 a1 cf. 344 5) 
fixas & sole collustrari A II 17 1 (346 
10911) de stellis velis insidentibus 
(Διοσκούροις) A IL 182 (9417) solem 
aqua extinctum tum rursus accensum 
P111 (582,24) igneum A II 20 e. s (849 
44b]10, tb5)  aéris faecem A III 96 
(876 419)  defectiones quomodo flant 
P111 (582,25) noctes diesque unde 
fiant Pl 11 (682, 25) lunam a sole col- 
lustrari A IL 285 (358522) de circulo 
]lacteo A III 13(3650a7 b) de stellis 
cadentibus Α III 2 1ο (367 314513) 
de tonitru simil. A III 3 3 (36841 b4) 
de nubibus A III 43 (2713156) P111 
(582,92) de iride 2831sq. A III 512 
(81426) de ventis A III 7 3 (32525) ter- 
ram aquae faecem Α III 95 (316 417) de 
eius motu A III 156(380 ^ 7) mare unde 
sit amarum A III 165 (9824) ThO 98 
(495, ^) Hi 14 4 (566, 91) sensus fal- 
lere AIV 9 ! (996516) E III 15 (590, 
9b) 

METRODORUS (LAMPSACENUS) Epicuri agu- 
ditor G 3 (601,17) περὶ θεῶν 127! 
IX libri πρὸς τοὺς σοφιστάς 253 

MgTRODORUS quidam ab Aemilio Paulo ad 
erudiendos liberos vocatus 82? 

MiCcHAEL v. APosTOLIUS et GLYcAs et 
PsELLUS 

Mir£gTUS Ἰώνων µητρόπολις A L37 (280512) 
eo profectus ex Aegypto Tbales ΑΙ 01 
(216 911) 

ΜΙΜΕΗΥΑΛ Pythagorae bheptas 96 Iupiter 
saetherius Ph 16, 5 (549 b23) in pectore 
natam Chrysippus dicit Ph 16, 18 (549536) 
etymologia Chrysippea Ph 16, 28 (550 b3) 
Τριτωνίς et Τριτογένεια unde dicta Ph 16, 
29 (550b5) a Diogene explicata Ph 16, 
16 (548539) C 154 (549431) Ph 16,5 
(549 b 23) 

MiNucius Felix Ciceroniana repetivit 192 


NICOMACHUS 681 

MNASsEASs Zenonis Citiensis pater A I 335 
(28921b1, tb2) 

MwNREMOosYNE Musarum mater Hesiodea Hi 
26 1 (514,15) 2 (515, 17) 

MNESsARCHUS (Stoicus) τὸ ἰδίως ποιόν et τὸ 
κατὰ τὴν οὐσίαν distare D 27 (463,5) 
deum mundum ex aere conflatum A I 734 
(3083 513) Stoicorum de partibus animae 
doctrinam emendavit G 24 (615, 6) 206 

MNEsARcCHUS Pythagorae pater 152! ATI 
38(280318 513) E III 8 (590, 8) 

Mocuus Phoenix 249. 250! 

Moscurio metbodicus 207 ! 
sede 203 

MUHAMMEDES Isaci filius in libro Kitáb 
al-Fihrist Plutarchi Placita adhibuit 28 

MUsAE Iovis et Mnemosynes filiae Hi 261 
514, 15) 

MusABUs Chrysippi theologiae accommo- 
datus C 15 41 (547 47) Ph 13, 18 (541 5 177) 


de principatus 


NAUSIPHANES8 Pyrrhonis auditor 601 n 56 

NEocLEs Epicuri pater 170 A I3 18 (28521, 
tb129) 388 t 515 PI 8 (531, 17) E III 44 
(598, 13) 

NEgMESsIUS in libro de natura hominis ΑδΗἰ 
Placitis usus 49 ipse a Meletio ex- 
cerptus 50 

NEPTUNUS aquae dominus He 11 (655, 36) 
Xenocrateus A I730(304518) ᾿Ασφάλειος 
ogdoas Pythagorae 96 maris aer a 
Chrysippo explicatus C 15 4o (546 410) 
& Chrysippo aer terrester et maritimus 
explicatus Ph 13,4 Iupiter maritimus 
8 Diogene B. Ph 15. 29 (549 » 13) 

NEssASs Chius 171 

Νήστις Empedoclea 88. 90. 93 A I 8 20 
(281 410) 

ΝΙΟΑΘΟΒΑΒ Cyprius de Nilo 228 (bis) 

ΝΙΟΑΝΟΗ Arii Didymi f. 82 huius non vi- 
detur filius Catilius epigrammatarius 85 

NicoLAUS DAMASCENUS Peripateticus He- 
rodis amicus 82?, eiusdem et filii ma- 
gister, compendium Aristoteliae philoso- 
phiae fecit 84! "Theophrastum secutus 
est 180! iv τῇ Περὶ θεῶν Xenophanem 
commemoravit 481, { 

NicotLAvus REG1NUS medicus interpres la- 
tinus 235 sqq. 

Ni:coMACHUS Aristotelis pater A I 3 34 
(288 » 1 b7,£b2) 990192 E III 31 (592,9) 


688 NILUS 

NiLUs. de eo veterum opiniones et libri 
226sqq. A IV 1 (984.19) Hi 85 (562,12) 

NuMENIUS Eusebii a Theodoreto cum Ario 
confusus 4! 

NvMPHAE Hesiodeae Hi 26 3 (575, 12) 

Νόξ Hesiodea Hi 26 2 (576, 6. 7) 


OcEgANUS He 18 (656, 11) 170. 171 
OczLLus sive Occelus 187? Lucanus 187 
l. de universi natura a Varrone citatus 
187sq. Aristoxeni Πυθαγορικὰς ἀποφάσεις 
et Aristotelis de gen. et int. librum com- 
pilavit 187 quando scriptus sit 187 & 
Philone personato lectus simulatur 107 
& Stobaeo ABtianis inlatus de luna 356 
b25? cf. p. 100!. 216? semper humanum 
genus fuisse 187 
OxnoPrDEs Cbius 228 (ter) Chius A II 12 3 
(341a151) G 18 (610, 15) principia 
ignem et aquam G 18 (610, 15) deum 
esse mundi animam A I 7 1? (802516) 
zodiaci obliquitatem se invenisse conten- 
dit A II 12 2 (941.151 cf. Eudemus ap. 
Theon. p. 198, 14 Hiller) magnum an- 
num LIX annorum esse A II 32 5 (363 
b29 cf. 418) de lacteo 230 de Nilo 
228 (quater) 
OrvMPus Hesiodeus Hi 26 2 (616, 1) 
OnoMAcRiTUS ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς terram ignem 
aquam principia G 18 (610, 15) 
OnzsTES Euripideus A IV 12 5 (402 *21) 
ORreENES falso Philosophumenon auctor 
traditur 144 
OnPHEUs Chrysippi theologiae accommo- 
datus C 15 41 (547 ^6) Pb 183, 17 (547 
b16) ταῦτα τὰ δόγµατα (astrum quodque 
mundum esse) ἐν τοῖς ἸὈρφικοῖς φέρεται 
A II 1315 (3434210 513) versus Empe- 
docleus 204 
ORTHOMENES Xenophanis pater ΑΙ δ 14 
(284t52) Hi 14 1 (565,20; E III 9 (590,15) 


PAMPHILA 2571 

PaAwARTIUS Rhodius E III 41 (593,6) P. 
Scipionis familiaris 82? Posidonii doctor 
224 mitioris disciplinae auctor 250 apud 
(Philonem) περὶ ἀφθαρσίας χόσµου 107 
deorum irrisor 171 E III 41 (695, 0) 
mundum immortalem et vegetum E III 41 
(095, 6) aeternitatem quam ἐχπύρωσιν 


I INDEX 


credere maluit D 86 (469 b'7) ἐχπύόρωσιν 
credídit (2) 172. 173 sex partes animse 
agnovit 205 sq. dubitavit de divinatione 
224 E III 41 (698, 7) 
PANARETUS Arcesilai discipulus οὗ Euer- 
gete alitus 82? 
Παντέλεια Pythagorae decas 96 
PARMENIDES Pyretis f. ThO 6 (482, 7) 6a 
(482, 14) E III 10 (590, 18) (Pyrrhetis) 
AIS31s3(2841tb512) Eleates 129. 169. 
170 A I3 13 (284 1919) ΤΗΟ 6 (482,1) 
θα (482, 14) Pl 5 (580, 20) E III 10 
(690, 18) Xenophanis nominatur auditor 
166 socius 170 familiaris A I 3 13 (284t 
b12) Pl 5 (580,20) successor ThO 6 
(482, 71) illius doctrina acquievit G 3 
. (601, ) Pythagoreos audivisse dicitur 
146 Anaximandrum audivit (7?) ThO 6a 
(482, 15) of. 108. 142. 146. 166 cum 
eo confusus 177 Leucippum instruxit 
ThO 8 (483, 13) Empedocles eum secta- 
tus et imitatus est ThO 3 (471 18 nb16. 
12) principia & Democrito vituperata 
ThO 13 (491,19) versibus usus He 6 
(652,30) versus de uno A I1 3 13 (984t 
b 15) P1 5 (580,24), de universo 311 n 916. 
318nb8, de hominum mente secundum 
mixtionem efficaci Th8 3 (499, 18—21), 
de veritate opinionibusque 483, D. versus 
tentatur 193! opinionum e Theophrasto 
excerptarum conspectus 141 sq. 
philosophiam duplicem docuit veri- 
tatis et opinionis ThO 6a (483, 4) prin- 
cipia calidum et frigidum 166 ThO 6a 
(482, 20) principia calidum frigidumque 
ThS 71(520, | n415) elements ignem 
terramque statuit 119. 166 A 1313 (284 
tb16) duo principia ignem (causam) 
terramque (materiam) ThO 6 (482, 13) 
ignem (creatorem) terramque (materiam) 
ThO 6a (482,18) Hi 111 (564, 21) ignem 
vel lucem, terram vel tenebras ThO 6 
(482 n10) 4771,13 ἄπειρον principium E III 
10 (590, 18) 111 deus quid sit AI 7s 
(808517) terram ignemque deos 129. 130 
coronam continente ardore C 11 3s (534 
114) primum deum non animatum, ge- 
neratos ab illo deos cupiditates esse ho- 
minum Ph ὅ ε | (684 96) bellum, discor- 
diam cet. ad deum revocavit C 11 9$ 
(534223) de necessitatis vi et no- 
minibus A 1253 (32126 b6,tb4) unum 


NOMINUM 


omne aeternum Hi 11 1 (564, 19) praeter 
ens nihil, non ens nihil, ergo unum esse ens 
ThO Τ (483, 10. n *4) P15 (581, 2) omne 
non natum, immotum, globosum 169. 170 
Hi 11 1 (546, 20) 2 (564,93) et sempi- 
ternum et infinitum et immotum et πάντηῃ 
ὅμοιον He 6 (652, 81) idem esse ὅμοιον 
locum in se non continens immo- 
tum et finitum Hi 11 1. 3 (546, 94) uni- 
versum aeternum immotum et verum 
P15 (580, 21) ortum interitumque negat 
AI?941(3290*s11517) ortum per falsam 
opinionem videri Pl5 (581,1) uni- 
versum χατ ἀἁλήθειαν et χατὰ δόξαν 
quomodo differat 'ThO 6 (482, 10) uni- 
versum aeternum putavit simul originem 
rerum explicans ThO 6 (482, 8 mun- 
dum unum esse À II 1 2 (827 b6, € b5) 
sempiternum Α II 4 1 (99251) quo- 
modo institutus sit A II 71(33531 4) 
corrumpi Hi 111 (564,22) caelum quo- 
modo compositum sit A II 7 1 (335 » 7 b4) 
extremum terrae circulum A II 111 (339 
b21) igneum A IL 114 (34055) astra 
πιλήµατα πυρός A IL 19 8 (34256) de 
eorum ordine A II 15 7 (345 b 14) stellas 
terrestribus vaporibus ali (?) A II 17 4 
(346 b 18) vesperum et luciferum eundem 
dixit A II 157 (345 » 15) 499 n b6 solem 
igneum A Π 208 (349 b10) solem lu- 
namque ex lacteo orbe secreta A II 208a 
(849 512) luna&m igneam A II 253 (856 
b9, tb2) solem aequare A II 26 2 (351 
a&6b9, tb5) a sole collustrari Α II 262 
(857 41510) A II ο 5 (858520) cur 
terrena sit et ψευδοφανής A II 30 « (361 
b24) de circulo lacteo A III 14 (365 
a10b10) terram ex aere condensato 
factam Pl15 (581,4) globosam et in 
medio positam 166 ThO 17 (492 n *21) 
primus rotundam (499,8) sive globosam 
dixit ThO 17 (492 n421) zonas habi- 
tabiles primus distinxit A III 11 4 (317 
19) cf. 62 de motu eius A ΠΙ 157 
380 413) terram principium (?) 251 
sensus unde flant A IV 9 e (397 51) 
similibus effici ThS 1 (499,2) etiam fri- 
gido solo effici ThS 4 (600, 1) mortuum 
frigida et silentium sensibus percipere 
ThS 4 (600,4) sensus fallere 170 A IV 
91 (996 511) P1 5(581,1) cogitatio- 
nem ex calidi frigidique contentione ex- 


Diels, Doxographi graeci. 


PHAEDRUS 689 


plicat 'ThS 3 (499, 14) sentire et cogi- 
tare idem 166 A IV 512 (399 b4) ThS4 
(499, 22) ThO 6a (483,1) appetitum 
cibi inopia fieri A IV 914 (39858) ani- 
mam ex terra et igne 213 igneam 
AIV 34 (38853,tb5) principatum in 
toto thorace A IV 5 5 (391310, t»13) 
nullum animal ratione expers A IV D 13 
(392 56) ThS4 (500, 5) de somno 205 
de animalium origine 189 homines 
ex limo prognatos 166 ThO 6a (482, 19) 
semen unde exeat 180 matris quoque 
statuit 100 — mares in septemtrione olim 
natos, feminas in meridie A V Το (419 
a19) mares feminaeve quomodo formen- 
tur 191 AV 74 (42021) parentum quo- 
modo liberi similes fiant 193 A V 112 (422 
4290) de senectute A V 304 (445 » 7) 
PAULUS apostolus. citatur 1 epist. ad Co- 
rinthios He 1 (651, 2) 
Πέλαγος Gaea prognatum Hi 26 2 (515, 13) 
PkLoPoNNEsUS 490,2 sole minor A II 213 
(35349) Hi 88 (062,90) ibi crebri sunt 
terrae motus D 13 (454, 2) 
ΡΕΒΙΡΑΤΕΤΙΟΙ unde dicti Hi 20 7 (571,4) 
G 4 (602, 3) cum Pythagoreis confusi 
115 quomodo philosophiam diviserint 
A I pr. 3 (214, 1) αἴτια αἰσθητά οἱ νοητά 
ΑΙ11 89 (910514) πωγωνίαι cet. unde 
fiant A III 2 5 (367 4151) αἴσθησιν qua- 
drifariam distinguunt A IV 8 4 (3945 22) 
sensus αἰσθητηρίων viribus fieri Α IV 9 7 
(391 57) neque ἄνευ συγκαταθέσεως neque 
συγχαταθέσεις esse Α IV ὃ 14 (396 b T) ad 
cogitata pertinere iucunda et iniucunda 
AIV 9 1 (39851) animam ex quinta 
essentia 212 de animarum post mortem 
statu 199 divinationem probaverunt 224 
semper humanum genus fuisse 187 
P&RsARUS Stoicus Antigono familiaris 82' 
Zenonis auditor C 15 38 (D44 410) 
E III 38 (592, 34) Prodivi de deis opi- 
nionem probavit Ph 10, 7 (544, 516) ἐν 
τῷ Περὶ θεῶν Ph 9, 94 (51459) a Phi- 
lodemo significatus 123, 18 deos esse, 
& quibus utilitas ad vitam inventa esset, 
vel res utiles C 15 38 (544 *) Ph 9,28 
(544 »3) 
PRTOsiRIS et Nechepso 196? extr. 
PHAEDO Eleus Socraticus G 3 (600, 17) 
PHAEDRUS elegans homo Zenoni Epicureo 
oppositus 126 περὶ θεῶν 121. 126. 530 


44 


600 


ΒΗΛΕΤΗΟΝ 


PHAETHON ἐπὶ τοῦ χατὰ Φαέθοντα ἐμπρησμοῦ 
A III 1 2 (364 426, 365 b 1) 

PHERECYDES Assyrius G 18 (610,11 cf. n418) 
Pythagorae magister 262 terram prin- 
cipium G 18 (610, 11) E III 7 (590, 7) 
principia Φῆνα (aethera) Χθονίην (terram) 
Κρόνον (tempus) He 12 (654, 7) 

PHiLiPPUS Opuntius quid Pythagorei de 
lunae defectione iudicarint rettulit A II 
29 4 (36053) 

PHILO IUDAEUS. de providentia l. I inter- 
polatus 1 βᾳ. idem dialogi specie pri- 
vatus et excerptus 4 de confus. ling. 
loci corriguntur 463 n b4. 464 n*4 Philo 
stoicissans 8 Philo personatus περὶ ἀφθαρ- 
σίας χόσμου rhetor Philonisque imitator 
107! ridiculi errores arguuntur 108 num 
Theophrasti Opinionibus usus sit 106 
ex eo libro excerpta de mundo 108? 
locus castigatur 107? [Philo] de mundi 
incorr. p. 510sqq. Mang. editur ThO 12 
(486, 3) 

PuirLo LanissAEUS quartae academiae prin- 
ceps G 3 (600, 4) moralis philosophiae 
partitionem proposuit &b Ario compi- 
latam Τ0 

PHiLopDEMUSs Pisonis familiaris 82? homo 
mitis 122 urbanus 123 doctissimus & 
Cicerone praedicatus 127 plura sua 
scripta ex Zenonis scholis compilavit 
127 τῶν φιλοσόφων σύνταξιν scripsit 121 
num indicum Herculanensium auctor sit 
245! rhetorica contra sophistas scripsit 
253 περὶ εὐσεβείας 121 8ᾳ4ᾳ. de titulo 
529sq.  expletus 125. 126. ο. 3d — 17 
eduntur p. 529— 550 

PnHiLoLAUS Pythagoreus A I3 10 (28351) 
A II 20 12 (34938 521, t b11) A III 113 
(911 410) 13 2 (378 46) 

principia πέρας et ἄπειρον A I 310 
285501) necessitate et harmonia 
omnia fieri 108 de mundi ordine A II 
11 (336b20) igni primam, antichthoni 
secundam, terrae tertiam sedem esse A III 
113(371210) ignem centralem ἑστίαν, 
Διὸς olxov, μητέρα θεῶν al. vocat A II (7 
(3836590) ignem extremum (ὄλυμπον) 
& centrali diversum esse A II 77 (33753) 
ὄλυμπον, χόσμον, οὐρανόν distinxit A II 7 7 
(331 b11) decem sidera circum centrum 
volvi A II 7 7 (337 00) mundi prin- 
cipatum in medio igne deum collocasse 


I INDEX 


A II 415 (332519) mundus unde ni- 
triatur A II 5 3 (3334758) duplicem 
interitum A Π 53 (33347 b4) de solis 
natura Α II 20 1 (8494821, t£ 5 11) 
solem lunamque cum terra circum ignem 
moveri A ΠΠ 132 (37848) luna cur 
terrena appareat A II 301 (36152) ter- 
ram circum ignem oblique moveri A III 
132 (31846) de terrae motu 168 ani- 
mam barmoniam 213 

PuHiLoPowus, loannes. eius de anima com- 
mentarius unde fluxerit 214. 214! de 
anima locus illustratur 214 de Pytha- 
goreorum doctrina αἴσθησιν tetrada esse 
ad A 13 8 (283 n 49) 

PnHiLosoPHI aulicae vitae qui dediti fuerint 
82? philosophus christianorum cognomen 
259 philosophorum pallium 2535sq. 

PHiLosTRATUS Academicus Ario suppli- 
cavit 80 sq. 

PHo&BsE Hesiodea Hi 26 2 (575, 18) 

PHoTius Stobaei corpus integrum vidit, 
euius indicem confecit 44 — Aenesidemi 
Pyrrhonios libros excerpsit 211 

ΡΗΥΦΙΟΙ & terra mundi ortum coepisse A 
II 6 1 (333 116 cf. Stoici b 15) 

PrNDARUS. eius de Delo versus ThO 12 
(486, 21) 108 

PLACITA vestusta ab Aàtio transcripta 181944. 
exeunte &. u. c. saeculo collecta 201 
unde compilata sint 214 sqq. 

PLATO Aristonis f[ AI321(287 417 b1,tb1) 
Atheniensis 187 A I 3 21 (287417) E 
III 22 (591,17) Socraticorum maximus 
Hi 18 1 (601,9) vetustae academiae auctor 
G 3 (599,14) veteribus dignitate prae- 
stat, aetate inferior ThO 9 (484, 19) de 
eius aetate Hi 8 1$ (563, 12) pythago- 
rissans in mundo formando A I1 6€ 
(33543) cum Democrito imagines cre- 
didit 171 Xenocrati theologiam praeivit 
AI'Tso (304521) Aristotelem instituit 
G 3 (600,19) Aristoxeno de anims opi- 
nionem suggessit 202 de animae pro- 
creatione 4  Theopbrasto  vituperatus 
ThO 10 (485,6. 13) citatur in Clitophonte 
Hi 19 21 (569, 26) Legum libris C 12 » 
(531 44.16) Hi 19 e (567, 28) Phaedone 
Hi 19 14 (563,20) Phaedro Hi 19 7 
(568, 8) 19 (569, 21) (Phaedri loci signi- 
ficantur) He 3 (652, 1 cf. 652 na2) 11 
(653,29 cf. 262) Republ. Hi 19 19 (569,21) 


NOMINUM 


G 10 (605,21) (àv τῇ Πολιτείᾳ immo 
Κλειτοφῶντι) Hi 19 21 (569,96) Theaeteto 
Hi 19 1? (569, 14) ἐν Τιμαίῳ citatur 490,6 
C 12 30 (53732. 15) (excerpta Hi 197 
(568, 2. 4) 10 (568, 14) 6 µεγαλόφωνος 
A I'3(299*10) He 11 (068, 27) cf. 17. 
262 primae philosophiae praecipuam ope- 
ram dedit, sed etiam historiae naturali 
ThO 9 (484, 21) moralem philosophiam 
coluit Hi 17 (566, 27) physicen ethicen 
dialecticen miscuit Hi 18 2 (567, 6) 19 23 
(5170, 6) 

principium et elementa differre 
AI21 (2754152) principia deum, 
materiam ideam A I 3 21 (287311 b1, 
tb2) (Platonici) deum materiam εἶδος 
E I (587,8) III 22 (591, 17) mate- 
riam causam exemplar 485, 4 deum ma- 
teriam exemplar Hi 19 1 (567, 7) He 11 
(653, 27) triplex aitov A I 11 3 (309 
a 14 b12) cf. 175 deum primam causam, 
alteram vires, tertiam ex utrisque mate- 
riam E II 6 (588, 26) duo principia ma- 
teriam (πανδεχές), causam (deum et bo- 
num) ThO 9 (485,9) materiam et deum 
171 deus quid sit A I 7 31 (304 42 b23) 
anquiri non oportere C 12 so (531 43) 
patrem mundi nominari non posse C 12 30 
(6815) α sapientibus solis intellegi 
posse Hi 19 5 (567, 15) vel unum om- 
ni& permeantem vel plures (Iovem Urani 
Gaeaeque filios) dixit Hi 19 ο. 7 (567,2) 
unum et multos E II (585, 22. 24) (Pla- 
tonic) ex uno plures E I (587, 13) 
deum sine corpore 128 C 12 50 (53137) 
G 16 (608, 16) et forma Hi 19 5 (567,14) 
bonum et ducem vitae G 16 (609, 10) 
mundum esse C 12 30 (5D37*16) mundi 
mentem A 13 21 (288 12 b2) animos et 
eos, quos nà&iorum institutis accepimus 
C 129 so (531 318) caelum astra terram 
C 12 30 (537417) ad suum exemplar 
mundum fecisse ΑΙ 14 (299411) cor- 
pora turbata ordinavisse A I6 (299 
a22) creatorem et gubernatorem uni- 
versi Hi 19 1 (567, 8) omnia ex eo fieri 
E II (588,94) Iunonem aéra esse Ph 
16,1 (549519 cf, Cratyl. p. 404c Prol. 
p. 90?) deos genitos dei voluntate aeter- 
nos Hi 19 s (568, 6) ἐναιθέριοι ἐναέριοι, 
ἔνυδροι δυνάµεις A 1 7 δι (906054) de 
daemonibus et manibus I 8 2 (30129) 


PrATO 691 


' Hi 199 (568,9) idea quid sit Α 1 8 οι 


(2882454) 10 3 (9091) D 1 (447 101) 
incorporales formas 172 exemplar esse 
dei cogitationem, ad cuius similitudi- 
nem omnia creavit Hi 19 2 (561, 13) 
G 1f (6010, 3) materiam initium et deo 
σύγχρονον Hi 19 4 (567,18) E II (588,29) 
τὸ ὑποχείμενον πρῶτον yevéaet xal φθορᾷ 
AIS321(2884353) δεξαμενὴν οἱ nutri- 
cem ΑΙ 9 4 (9085510414) Hi 19 1 
(567, 10) eam esse δυνάµει corpus, cui si 
accedant figurae et qualitates, corpus 
perfioi Hi 19 3 (567, 17) inde τν ele- 
menta secerni, unde cetera συγχρίµατα 
(animalia, plantas) Hi 19 1 (561, 11) 
elementa iv 251 σώματα, non στοιχεῖα 
dixit ΑΙ 114 (315214) de v (vel ιν) 
elementorum ordine A II * 4 (336 48) 
frigidum calidumque definitur ThS 33 
(524, 20) 81 (525, 29) igni esse proprium 
quod cerni, terrae quod tangi queat 
ThO 21 (498,9. nb 19) ignem aquam 
aerem inter se mutari, terram immuta- 
bile A I 17 4 (916 ε14 521) quid grave 
et leve sit A I 12 2 (310213520) ThS 83 
(524, 27) 83 (526,5) durum et molle 
ThS 83 (524, 24) δή (526 1) locus quid 
sit ΑΙ 19 1 (31742523) vacuum nus- 
quam esse À II 9 4 (338420522) de 
motu A I 23 1 (318416 530) III 15 10 
(880424) tempus quid sit A I 21 2 (318 
34 b6) 221(318 49511) γενητὸν xat' ἐπί- 
νοιαν À 1228 (815.190 26) universi mo- 
tum et cireumitum TbhO 15 (492,1) pro- 
videntiam saepissime ad suam rationem 
adhibuit ThO 20 (493,5) et providentiam 
et necessitatem statuit A I 25 5 (321 
910 b15) necessitas quid sit A I 26 3 
(821 418519) fatum arbitriumque homi- 
num simul inducit A I 273 (829235 cf. 
92229) Hi 19 19 (569, 19) τύχη quid 
sit A I 29 1 (32449516, 108) mundum 
unum esse A L5 5 (291419) II 1 2 (327 
b8, th6) haec doctrina refellitur ΑΙ 0 9 
(2913226) νοητὸν παράδειγµα ὁρατοῦ A I 
7 δι (90651.8) A II 64 (334 410 91) 
unde nutriatur A II 5 2 (333234) ex ma- 
teria factum 171 materia πανδεχῇ & deo 
sempiternum mundum factum esse 119 
perspicuitatis gratia factum dixit ThO 11 
(485, 19. 20) factum sed immortalem 
G 17 (609,14) 198! num factus et inter- 
44 * 


600 PLATO 


iturus sit A II 4 2 (33058 cf.417) Hi 
19 4 (567,8) (Platonici) factum esse et 
interiturum E I (581, 8) E II 6 (589, 98) 
E III 22 (591,17) (Platonici quidam) 
et interire (partes) et non interire (to- 
tum), currus exemplo illustrarunt Hi 19 5 
(567,22) primum φυχήν, alterum σωµα- 
τοειδές Α II 6 4 (234412 b3) quid dextra 
laevaque sit pars A II 10 1 (339 44 53) 
'infra' vel 'supra' non valere A II 101 
(339, b ) ThS 83 (524,26) sidera 
igneum deorum genus appellat 129! dei 
Ρτο]επ A 1 Τ δι (305b6) ignea ceteris 
admixtis elementis A II 13 11 (9499 523, 
t b10) mundum stellasque ex se ali A II 
17 6 (3462319524) de collocatione A II 
15 4 (344 *17»15) cf. II 16 5 (34524 
bó) solem vesperum Mercurium aequali 
cursu esse Α II 16 7 (346 a4 cf. 346b 4) 
ἐπισημασίαι unde fiant A IL 19 1 (347 
1950) solem ex plurimo igne, sed 
etiam ex aliis elementis constare Α II 
20 5 (34933,tb1) de solis conversio- 
nibus A II 283 6 (353312) lunam ex 
igne maiorem partem constare Α II 256 
(856 45 b8) de defectione A II 29 e (360 
129b14) Irim Thaumantis f. dixit A III 
52 (3194656) de fumo ThS 85 (525, 15) 
90 (527,1) nebula ThS 85 (525,16) 
90 (521,1) terrae non convenientem 
in medio locum dedisse, qui ignem 
centralem deceret, seniorem  poenituit 
ThO 22 1(494,1.naà5) de terrae 
motu A III 15 10 (280321) de ma- 
ris aestibus A III 17 5 (383455 b12) 
unde aqua dulcis et amara oriatur Α III 
16 6 (38238) sensus definitur A IV 83 
(394 315 016, t b 10) similibus effici 
ThS 1 (499,3) sensorum naturam ad- 
gnovit ThS 60 (516, 15) sensus fallere 
AIV91(396515) sensu singula pura 
esse, cum suum cuique elementum re- 
spondeat À IV 9 ιο (991 5 260) de visu 
et auditu tantum dixit ThS 5 (500, 7) 
visus quomodo fiat A IV 19 n (40431 
514.196) ThS 5 (500,9) de colore 
A I 154 (319348518) ThS 5 (500, 9) 
86 (525, 19. 20) 91 (027, 6) auditus 
quomodo fiat A IV 16 4 (406 428 528) 
ThS 6 (500,14) de voce A IV 19 1 
(407322513) 20 1 (409 425) ThS 6 
(600, 14) 85 (0625, 17) 91 (527, 3) de 


I INDEX 


odoribus TbS 85 (525, 11) 90 (5206,23) 
de saporibus ThS 84 (525, 4) 89 
(526,18) de &nima A IV 2 5 (386 416, 
tb15.16) eam corpus αὐγοειδὲς esse Hi 
19 10 (568,14) corpore carere G 24 (613,13) 
cratera animae statuit Hi 19 1ο (568, 14) 
essentiam se moventem 213 de eius 
motu A IV 6 1 (3923459) Hi 19 ιο 
(568, 19) τι aut rir partes esse A IV 41 
(389, 410 t b17) duas 205 de triplici animo 
eiusque principatu 202 sq. (Platonici) 
animam tripartitam E I (587,10) E I1122 
(591,19) G 24 (615, 1) «à λογιχὸν non 
perire, τὸ ἄλογον perire A IV 71 5 (393 
410, tb9) immortalem esse 200 A IV Τι 
(392212, tb3) Hi 19 1ο (568, 12) 204 
(570,21) G 94 (618,15) (Platonici) 
divinam E I (587, 9) III 22 (591, 15) 
semper in motu nec umquam interitu- 
ram G 24 (613,16) de animarum post 
mortem statu 199 post mortem iudicium 
Hi 19 1 (568, 17) G 24 (614,9) ho- 
nestas post mortem praemio, improbas 
poena affii Hi 19 11 (568, 18) statis 
temporibus ex alio in aliud corpus trans- 
fundi Hi 19 12 (568, 19) E II (588,21) 
He 3 (651,20 cf. 651n516) (Platonici) 
in varia corpora vel bestiataum E I 
(587,183) post mortem eis dignos con- 
cedi locos, probas cum Iove aliisque 
deis versari, improbas aeternís poenis 
cruciari Hi 19 19 (568, 25) meliores inter 
astra recenseri G 24 (614, 9) de prin- 
cipatus sede 2083. 200 A 163 (293414) 
IV ὄ1 (991 εὸ 391 tb 5) mentem extrin- 
secus insinuari A IV 51 (99291) de 
somno et morte Α V 244 (436 ^9) de 
somniis 198 divinationem duplicem 
credidit A V 11(415*10) animalium 
ιν genera Α V 20 1 (4823453) quate- 
nus eis sit ratio A V 20 4 (432315) 
etiam plantas animalia dixit A IV 76 
(893tb19) V 261 (43836 53) semper 
humanum genus fuisse 157 unde semen 
238 A V 3 4 (411.11) eius vim corpore 
carere, materiam corporalem esse Α V 43 
(417490) fetus num animal sit A V 151 
(425215) finis sapientiae quis sit Hi 
19 17 (569, 16) bona nisi animae non vera 
esse Hi 19 15 (568,29) ea ad felicitatem 
sufficere Hi 20 5 (570,25) felicitatem 
esse quam simillimum fieri dei Hi 19 17 


NOMINUM 


(569, 13) virtutes perfectum et beatum 
hominem reddere Hi 19 16 (569, 19) sim- 
plices esse neque umquam sibi obstare, 
vitia varia et interdum contraria Hi 19 18 
(569,16) 1v virtutes Hi 19 1e (569, 6) 
20 5 (510, 30) ἄμεσα, ἔμμεσα, µέσα Hi 
19 14 (568, 26) 20 3 (510, 19) ἀκρότητας 
easdemque µεσότητας Hi 19 16 (569, 4) 
vitia exaggeratas aut minutas virtutes 
Hi 19 ?3 (510,3) peccata invitos nos 
facere ignorantia boni Hi 19 20 (569, 22) 
cur peccantes puniantur Hi 19 22 (569,30) 
iucundum et iniucundum def. TbS 84 
(525,1) mulieres communes E III 22 
(591, 20) (Platonici) E I (687, 10) 
Platonis Scholiasta Placita Plu- 
tarchi excerpsit 31 
PLATONICI cf. PLATO 
PLuTARCH! Chaeronensis de  Aristoteleis 
libris narratio 216 qui apud Syros Ara- 
besque eius ferebantur libri 28! Homeri 
Vitae scriptor & Stobaeo nominatur 
9 sqq. exstitit olim sub eius falso no- 
mine maior Vita Homerl, unde et Sto- 
baeus et quae exstat [Plutarchi] Vita 
Homeri hauserint 86. 99 unde maior illa 
hausta sit 9D x oratorum Vitae 2! 
Placita eduntur p.267—444 ea non 
Plutarchus excerpsit, sed fraudulentus 
homo illius nomine abusus 65 eadem 
fraude συναγωγὴ ἱστοριῶν παραλλήλων sub- 
dita 65! Placitorum epitomator quando 
vixerit 66  Aütium in universum recte 
excerpsit, sed quaedam interpolavit 61, 
pauca omisit 62, plura transposuit 62 sq. 
Stobaeo liberior est et neglegentior in 
verbis εἰ lemmatis 69 ^ compilatus & 
Philonis interpolatore 1, Athenagora 4, 
Eusebio 5, Cyrillo 10, [Galeno] Hist. 
phil. scriptore 252sq. in antiquo exemplo 
fortasse ab ipso epitomatore lemmata 
secundaria margini adscripta erant 11. 
64  interpolationes 9 codicum arche- 
typus in extremis corrosus erat 16  co- 
dicum archetypus quando confectus sit 
81. 98 µονόβιβλος 88 emendationes an- 
tiquas in margine scriptas propagavit 
94 universae memoriae stemma 40 οο- 
dicum duae classes 33sqq. de Budaei 
versione 38sq. editiones recensentur 41 
nostrae editionis ratio exponitur 43 
Stromateis Plutarcho falso adscripti 


PostipoNivus 693 
157 qua ratione compositi 167! ex Theo- 
phrasti Opinionibus excerptum fragm. 157 
editur p. 571—583 

PoLEMo Crantoris magister G 8 (599, 18) 
successor Xenocratis G 3 (599, 17) deum 
mundum esse A I 7 29 (303 530) 

Porrux. onomastici locus (Π 226) ex So- 
rano compilatus 207 sq. 

PoLvBus medicus, quo tempore formentur 
fetus A V 185 (409 α1) etiam octavo 
mense natos interdum servari A V 183 
(428 48) 

PorvcRATES tyrannus Sami Pythagorae 
causam dedit patriam relinquendi A I 3.9 
(283 *14) Hi 2 1 (555, 15) 

PowTus Deli insulae pater 487,3. 6 He- 
siodeus Hi 26 2 (516, 14) (Euxinus) par- 
heliis notus A III 5 u (87445) 

PonRPHYvRIUs Theophrastum secutus 180! 
& Theodoreto cítatus 47. 48 & Cyrillo 
10.48 M Historiae philosophae fragm. in 
cod. Patmio ex Cyrillo collecta 11! Ho- 
mericae Vitae falso scriptor habitus 98sq. 
Porphyrii lemma falso Placitis adscriptum 
ΑΙ 151 ο 48! scholiis Homericis in- 
latum 98! 

ΡΟΦΙΡΟΝΙΟΡΦ Apamensis E III 42 (593, 9) 
Antipatri discipulus G 3 (600, 11) ab 
Aristotele qui dicitur de mundo et Ario 
similiter excerptus "(7  [Philoni] π. 
ἀφΏαρσίας χόσµου fortasse fons fuit 107 
ultimus fere Placitorum philosophus 100. 
185 eius discipuli pristinorum opiniones 
collectas suaque oratione expressas vi- 
dentur tradidisse 224 ἍΜετεωρολογικὴ 
στοιχείωσις 21 libri v de divinatione 224 
librum περὶ xtvoó non scripsit 9 eius 
scholae & discipulis in vulgus elatae 19 

οὐσία quid sit D 20 (458, 11) «à ἰδίως 
ποιὸν augeri minuive D 27 (162, 22. 20 
quomodo ab οὐσίᾳ differat 2'7 (463, 1) 
οὐσίαν nec minui nec augeri, sed mutari 
D ο (462,90) de generatione et in- 
teritu D 97 (462, 13) alttov quid sit 
D 18 (457,14) deus quid sit A I 719 
(802522) Iupiter primus A I 28 5 (324 
34 011) de daemonibus 77! vacuum 
quo mundus resolvatur non immensum 
AII93 (3382418519) tempus defini- 
tur D 26 (461,15) quatenus immensum 
D 26 (461,13) naturam altero, fatum 
tertio loco post Iovem collocat A I 285 


694 ΡΟΡΙΡΟΝΙΟΒ 
(92414011) ἄστρον def., dist. ἀστήρ 
D 32 (466, 19) de solis lunaeque 
magnitudine A II 26 1 (35156)? cf. 
p. 68! (Posidonius?) de lunae forma 
et varietate A II 271(351b14) ex igne 
aóreque mistam A II 255 (85655) ventos 
luna moveri A III 173 (283 b8) maris 
aestus ventis efflei A III 11 4 (985 b8) 
de circulo lacteo 2830 A III 1$ (366 
41b] cf. P. Corssen de Pos. Rh. Cicer. 
auctore Bonn. 1878 p. 45sqq.) de Nilo 
92'sqq. visum σύμφυσιν dixit A IV 
19 9 (403512) animam ideam dixit 219 
in duodecim (?) partes animam dissecuit 
206 animas divinitus in corpora alia 
atque alia insinuari 587 nb13 de fi- 
nibus bonorum falsa memoria 171 di- 
vitias et sanitatem summa bona (E III 
593, 9) 

ΡΟΤΑΜΟ Alexandrinus eclecticae sectae in- 
ventor στοιχείωσιν scripsit, quando vixerit 
81* 

PRAXAGORAS unde semen veniat 233 

PRAxIiADES Anaximandri pater A 133 
(241 3) ThO 2 (476,4 n59) Hi 6 1 (559, 
16) E III (5859, 25) 

PRAxiPHANES Rhodius E III 34 (692, 19) 
'Theophrastum sequutus est E III 34 
(592, 19) 

PRisciaN1 Lydi quaestiones ad Chosroem 
corriguntur 1*7 cf. I. Freudenthal Helle- 
nist. Stud. III p. 246 

Ῥκομι ad Vergilii eclogas commenta 90sqq. 
castigantur 90? 91! 

PRocLus in Tim. p. 138B. editur ThO 20 
(193, 4) in 'Tim. p. 176 ThO 10 (485, 6) 

PRoDicus a Persaeo citatus Ph 10,1 (544 
b16 de deis 126 deos 1v elementa solem, 
lunam, unde vitam omnibus suppetere 
E III οἱ (501, 1D) deos esse res salu- 
tares et rerum utilium inventores Ph 10,3 
(544 512) 

PROMETHEUS & 'Iheophrasto primus phi- 
losophiae auctor nominatus ad 'ThO 1 
(4A15n319) cf. Ciceron. Tusc. V ὃ 8 
I 19 4$ 

PRorAGoRAs Menandri (sic) f. E III 16 
(591, 1) Abderita G 3 (001, 11. n ^3) 
E III 16 (591, 1) Democriti auditor G 3 
(601, 11. n b3) philosophiae artes (?) in- 
venit G 3 (601, 12) & Philodemo car- 
ptus 195 cum Pythagora confusus 204 


I INDEX 


de deis dubitavit C 12 29 (535 417) 
Ph 22,1 (58553) deos deumque περα- 
vit E III 16 (691, 1) sensus fallere 
A IV 9 1 (9965 16) hominem rerum men- 
suram He 9 (653, 15) sensibus subiectas 
res veras esse He 9 (653,16) 

PsELLUS, Michael antea Constans, quando 
vixerit 29! scripsit Ἐπιλύσεις συντόµους 
φυσικῶν ζητημάτων et. παντοδαπὶν ὃ- 
δασχαλίαν 29, quibus libris titulos Plu- 
tarcheorum capitum distribuit 30. Idem 
Ἐπιλύσεις διαφόρων ἐρωτημάτων ecloga 
ex Plutarchi Placitis petita ornavit 30. 
quali exemplari usus sit 30 sq. 

PTOLEMAEUS de zodiaci ordine 196 tabula 
fixarum stellarum 196? 

PREs (Pyrrhes) Parmenidis pater ThO 6 
(482, 7) θα (482, 14) E III 10 (590, 18) 
A 13 13 (284 t5 12) 

PvnaRHo Elidensis E III 18 (591, 5) Απα- 
xarchi auditor G 3 (601, 14. n bo) Nau- 
siphanis doctor 601 n 96 scepticam com- 
munivit G 1 (604, 19) academicorum 
(Pyrrhoneorum) auctor Hi 23 1 (512, 21) 
placita aliorum collecta impugnavit E 
III 18 (591,5) ἀκαταληψίαν invexit Hi 
28 1 (012, 22) nihil esse verum, sed vi- 
deri Hi 23 2 (D12, 94) omnia fluere Hi 
28 3 (512, 95) 

ΒΡΥΕΒΗΟΝΙΙ philosophi Hi 23 1 (572, 22) 

PvRaHus Delius Pythagoras Pyrrhum se 
fuisse dicebat Hi 2 11 (557, 7) 

PvrTHAGORAS Mnesarchi f. A 13 8 (280418 
b13) E ΤΠ 8 (590, 8) Samius 172. 173. 
187. 185. AI38 (280318513) Hi 2 1 
(555,14) E II1 8 (590,8) patriam pro- 
pter Polycratem reliquit A 13 9 (283213) 
in Italiae urbe consedit ibique mor- 
tuus est Hi 21 (555, 16) Crotone cum 
discipulis concrematus periit Hi 2 16 
(001,31) in Media (I) obiit E II (589,3 
cf. 175) Pherecydi mancipatus 262 nu- 
meros et mensuras ab Aegyptiis didicit 
Hi 2 18 (558, 10) Pythagoras Zaratae 
auditor Hi 2 12 (554, 9) in Italia scho- 
lam aperuit, uude Italica secta nominata 
1133 AI39 (283411) Hi 2 1 (555,14) 
α 3 (601, 4) Zamolxis eius servus 
qui illo mortuo ad Celtas venit Hi 
20 1 (514, 8) inde Pythagorea innotuit 
apud Druidas philosophia Hi 2 17 (558,9) 
Pythagoras Heracliti Empedoclisque ma- 


NOMINUM 


gister Hi 8 s (068, 24) 145 discipulos 
esotericos et exotericos distinxit Hi 2 4 
(556, 9) Pythagorei fuerunt esoterici, 
Pythagoristae ceteri H1 2 17 (558, 6) dis- 
cipulos silere iussit Hi 2 3 (555, 22) 2 16 
(558,3) He 16 (655,8) in hypogeis Hi 
218 (053, 19) v &nnorum silentium do- 
cuit E I (587, 6) E III 8 (590, 11) ab 
Aegyptiis translatum Hi 2 18 (558, 12) 
de &nimae suae migrationibus quid sit 
fabulatus Hi 2 11 (557,6) Euphorbum cet. 
se fuisse dicit 262 Hi 3 » (558, 24) deum 
se nominavit E I (557,7) E IIL 8 (590,11) 
nihil in scriptis reliquit Ph 4 b1 (533 
bl cf.nb26) quid scripserit refert He- 
raclides 150 Alexandriae, ubi studia Py- 
thagoreorum diu culta, pseudepigrapha 
emerserunt 150 alia Iubae regi venierunt 
1501. 187 doctrina falso adscripta vel 
adulterata 128. 181  Pythagorei cum 
Peripateticis confusi 175 E τ (587,2) 
n (588,30) philosophiae nomen invenit 
118 A I3 8 2860 .18 514) mathema- 
tum auctor Α IV 13 10 (404510) in phy- 
Sicis astronomiam geometriam musicam 
arithmeticam coniunxit Hi 2 2 (555, 17) 
magicae incubuit Hi 2 5 (0606, 4) physio- 
gnomicen invenit Hi 2 $ (556, b) de Py- 
thagorica arte ex numeris vaticinandi 
Hi 25 2 (514, 11) 

principia monada et dyada A 138 
(281564) numeros elementa 250 vel 
principia 96sb G 18 (611,2) numeros 
et harmonias AI38(281a2b1) (Pytha- 
gorei) numeros initium omnium 119. 171 
causam in eis ponit 172 vim maximam 
esse 202 eos coire 172 de 1v partibus 
numero monade potentia cubo cet. Hi 29 
556,93 par impar quid valeant 96b 
monada principium arthimetices philo- 
sophbiam continere Hi 25 (506,6) EI 
(541,29) He 16 (655,8) monada infinitum 
omnes numeros, qui fieri possunt com- 
plecti Hi I 26 (556, 7) νοῦς cur sit µονάς 
AIS38(282216) I 7118 (30238518) mo- 
nada deum Hi 2 2 (555, 19) bonumque 
ΑΙ Τ 18 (90296511) 960 de monade, 
dyade, triade, tetrade cet. Hi 2 6 (556, 10) 
ἐπιστήμη cur sit dyas A 13 8(282229) 
dyada daemonem malumque Α 1 18 
(302 48520) 960 dyada ΞΞὑλιχὸν πλῆθδος 
AI'T18(9022310521) δόξα cur trias sit 


PYTHAGORAS 695 


AI38(283a'7) (Pythagorel) iusiurandum 
per tetrada ΑΙ 58 (282.751) Hi 2» 
(556, 20) — quaternationem | genesin | ma- 
tremque omnium 171 de decade AI38 
(281 ε12 0510) Hi 28 (556,16) elementa 
geometrica AIS38(281a4453) ex mo- 
nadis figuris et numeris elementa He 16 
(655, 10) elementorum quae sint figurae 
He 16 (655, 12) (Pythagorei) formas 
Iv elementorum sphaericas, summi ignis 
cono similem A I 14 2 (312*11514) γνώ- 
povec 91a. αἴτια πρῶτα et χατὰ συµβεκηχός 
AII113(81021b1) ideas in numeris, 
harmoniis, geometricis elementis A I 102 
(30953) deum νοῦν ποιητικὸν αἴτιον 
AIS3s(281424957) unum E II (588, 31) 
monada, qua omnia facta E III 8 (590,9) 
corpus esse i. e. mundum, oculos astra 
E II (589, 5) de daemonibus et manibus 
I 82(30749) (Pythagorei) de materia 
AIO 2(307539258, tb2) (ol ἀπὸ Il»- 
Sayópov) corpora secabilia in infinitum 
ΑΙ 161 (914 1 090) (Pythagorei) de 
vacuo AI186(816516 cf. 411) extra 
mundum esse A IL 91 (838213513) in 
mundo esse (?) G 30 (616, 16 cf. p. 13) 
tempus quid sit A 121 1 (918 ε2 04) 
quid motus A I231 (318416 30) pro- 
videntiam statuit E I (557,2) de 
necessitate A I 252 (2213454, tb1) 
(Pythagorei) de fato cf. 326 nb9 uni- 
versum primus χόσμον nominavit A II 
11(3214852) mundum principium 
materiale ΑΙ 96(28Ι «10 98) unum A II 
1 2 (391 55,tb4) eius harmoniam invenit 
Hi 22 (505, 20) (Pythagorei) sphaerae 
similem (?) A I 142 (312514) quomodo 
ex v formis gignatur A II 6 5 (334 a17 
b8) ab igne nasci coepisse A II 62 
(388320520) num ortus sit A II 41 
(330 4 15 b 16 cf. €b3) ortum interitumque 
corporibus mutatis fleri A I 24 3 (320 
429b29) quid dextra laevaque sit pars 
A ΙΙ 101 (989 43453) super lunam im- 
mortalia, subter mortalia E I (587,5) 
E III 8 (590, 11) caelum primus χόσμον 
appellavit 492, 1 in v zonas divisum 
A I1121 (9404 7 b1T cf. 181) (Pythe- 
gorei) zodiaci obliquitatem — perspexit 
primus A IL 12 2 (240421 b25) ζῳδιαχός 
et μεσημβρινὸς χύκλος A II 12 1 (240 315 
ϱ19 cf. p. 181) primus luciferum vespe- 


696 PvTHAGORAS 

rumque eundem dixit 492 nb6 (Pytha- 
gorei) D 32 (461, 1) (Pythagorei) astrum 
unum quodque mundum esse Α II 13 16 
(3432759, t b4) (Pythagorei) solem 
esse globosum A II 22 5 (35259) de 
conversionibus A I1 236 (353412)  (Py- 
thagorei) quomodo deficiat A II 246 
(351517) lunam χατοπτροειδὲς (Theod. 
πετρῶδες) σῶμα Α IL 25 1 (257 a1b1, 
tb1) a sole collustrari A II 285 (358 
b20)  Pythagoreorum  vetustiorum et 
iuniorum de defectione variae opiniones 
A I1 29 4 (9601191) (Pythagorei) cur 
terrena appareat A ΠΠ 30 1 (36144 b2) 
(eidem) quindecies tanto maiora esse 
animalia et plantas et diem A II 301 
(961 «1 55) maguum annum ΕΙΧ an- 
norum esse Α IL 32 2 (904 01) Pytha- 
gorei de lacteo circulo variant A III 
19 (264 «22 010) (eidem) de cometis 
230 Α ΠΙ 21 (900 ο 06) (eidem) de 
iride A III 12 (36523555) cf. 312 na3 
(eidem) terram circum ignem torqueri 
404 n31 rotundam primus dixit 492, 8 
iu v zonas divisit A III 14 1 (378 421) 
(Pythagorei) mare trans fervidam zonam 
esse, unde lunae lumen reflectatur A II 
801 (861510) sensus cur tetras sit 
ΑΙ ὃ 8 (2832510 cf. 288 na9 "Theo 
Smyrn. ed. Hill. p. 98, 5) sensus fallere 
AIV 91(390512) sensa singula pura 
esse, cum suum cuique elementum natura 
respondeat A IV 9 10 (397526) visus 
quomodo fiat A IV 1310 (404159) (Ργ- 
thagorei) speculorum imagines quomodo 
fiant A IV 143 (405815 016) (Pytha- 
gorei) de colore A I 15 2 (313346) 
157 (313313521) voci corpus non 
esse A IV 201(409325) animam nu- 
merum se moventem A IV 2 3 (386 413 
b8,tb8. 10. 12) harmoniam 213  mo- 
nada (?) 201! tetrada A I 38 (282 2 12) 
duas vel tres partes esse A IV 4 1 (389 
2310,tb16) ζωτιχὸν et λογιχὸν distinxit 
A IV 510 (391 3423) cf. p. 204. 207 Py- 
thagorei v partes adgnoverunt A IV 45 
(390 tb15) principatum circa cerebrum 
positum 207 mentem extrinsecus in- 
sinuari A IV 5 11 (992 51) τὸ λογιχὸν 
non perire, τὸ ἆλογον perire A IV 75 
(393 ^10, tb9) animam non interire 205 
A IV 11(892*312,t b 1) immortalem dixit 


I INDEX 


Hi 211 (557,5) E11(589,2) per uni- 
versum commeare, ex quo animi nostri 
carperentur C 1137 (53349) de metem- 
psychosi 199 Hi211(507,5) vel in 
bestias E I (587,6) II (589,2) III 8 
(590, 11) He 3 (651, 20. 651 nh14) di- 
vinationem probavit 224, sed τὸ $v- 
τιχὸν respuit A V 13 (415*19) EI 
(587,3) E ΠΙ 8 (590, 10) de morbis (?) 
240? 647 nll homines animalia- 
que semper fuisse 187. 188 in anima- 
libus quatenus sit ratio A V 204 (432515) 
differentiae unde fiant A I 15 7? (313*17 
b25) semen spumam sanguinis A V 33 
(417 46) eius potentiam corpore carere, ma- 
teriam corporalem ease Α V 4 3 (417 20) 
feminae num mittant A V D 1 (41855) 
de formandis infantibus 197. abstinere 
de animalibus iussit E I (587,3) III 8 
(590,10) vino E I (581, 4) III 8 (390, 
10) fabis Hi 214 (557, 20) E III 8 (590, 
10) cf. 150? 

PxTHAGOREI, PrTHAGORICI, PxTBRAGO- 
RISTAE cf. Pythagoras 

PxTHERAS Massiliensis A IIL 173 (3833 a1 
b4) maris aestus luna fieri A III 1153 
(383 ε 1 b4) 


QUADRATUS &pud Achillem citatus 18 
QosTA ibn Lüqá v. Constans Lucae filius 


RE61UM urbs unde nomen traxerit ThO 12 
(439, 21) 

RHEkA & Chrysippo explicata Ph 12, 19 
(640519) a Chrysippo Iovis et mater et 
filia dicta Ph 13, 31 (047 b30) Hesiodea 
Hi 26 2 (015, 17. 23) rhetorum pallium 
204 

RHobpus ex mari emersit ThO 12 (480, 18) 

RoMANi: ab ariete zodiacum incipere unde 
didicerint 196? extr. 

Rurus liber περὶ ὀνομασίας τοῦ ἀνθρώπου 
2053 a Polluce adhibitus 208 


SaABINUS de Xenophane 8 Galeno carptus 
43], 15 

SAMUS patria Pythagorae A I 3 9 (283 ε 14) 

SAPIENTES septem 119. 170. 178 Hi 11 
(555, 1) E ILI (299, 22) 


NOMINUM 


SATURNUS Hesiodeus Hi 26 3 (D15, 19) 
Pherecydeus (Κρόνος — χρόνο He 12 
(654, 8) Chrysippeus Ph 12,22 (546517 
cf. Etym. m. s. v. Κρόνος) de S. planeta 
A II 15 4 (3444 19 b 17) 32 1 (9089. 90 10) 
2 (904 b 1) 

ScEPTICA secta unde dicta G 4 (602, τ) 

SCHAHRASTANIUS in libro de haeresibus 
Plutarchi Placita adhibuit 28 

ScvTHINUs iamborum scriptor Heraclitea 
versibus inclusit 222 

SgLEUCUS Erythraeus A II 1 5 (39854) 
mathematicus contra Cratetem gramma- 
ticum scripsit A III 17 » (985 b26) mun- 
dum infinitum A 1 15 (9268694 04) de 
maris aestibus A III 17 » (3883417 b26) 

SENECA Sotionis discipulus 206 Naturales 
quaestiones ex Asclepiodoto Nicaeensi 
Posidoniana doctrina implevit 19. 225 
Theophbrastum saepe commemorat 229 
de geminis 195! 

SERAPEI bibliotheca 12 

ΒΕΒΑΡΙΟ HERACLIDIS Lembi pater 148? 

SERAPIO MATHEMATICUS de solis magni- 
tudine 63? 

SgxTus Empiricus cum Probo comparatus 
91, unde eius error castigatur 92! 'Theo- 
phrastea repetiit 93?  Aenesidemea ex- 
pressit 209sqq. Stoicorum inimicus 252 
num Galeno historiae ph. scriptori ad 
manum fuerit 248 sqq. ab Hippolyto 
descriptus 145 adv. math. vir 349  il- 
lustratur 209 sq. philosophorum catalogi 
248 sqq. 

SiciLiA olim Italiae conexa fuit ThO 12 
(489, 25) 

SiLus Epicureus 126 cf. Gomperz Jen. Lit- 
teraturz. 1810 n. 539 

Sigo Seth. σύνοψις — φυσικῶν τε xal φιλο- 
σόφων δογμάτων 29! 

SiMPLICIUS in Theophrasti Physica com- 
mentatus est 100! de physicorum codi- 
cibus 104! ab Alexandro Theophrasti 
Opinionum eclogas accepit 104. 112 sq. 
manca philosophorum veterum exem- 
plaria habuit 112? contra christianos 
philosophos tutatus 259 sq. Theophrasti 
ex eo Opin. fragmenta eduntur 415 sqq. 

SiNoPE Ponti urbs E III 27 (092, 1) 

SisxvPHUS Critiae A I 7 2 (298411) 

SocRATES Sophronisci f. Atheniensis 287 n 
18 Sophronisci et Phaenaretes f. E III 6 


SPEUSIPPUS 6ο” 
5)90, 4) cf. 11706. 177!  Archelai discipu- 
lus 174 discipulus Hi 10 1 (564,12) Hi 
181 (567, 1) G 3 (599, T) Platonis ma- 
gister 174 Hi 18 1 (567, 3) Socrates Pla- 
tonicus de iusto G 10 (606, 1) Xeno- 
phonteus C 12 30 (537426) magnae scho- 
lae auctor Hi 18 1 567,2) moralis phi- 
losophiae auctor Hi 5 1 559,18) Hi 17 
(566,27) E III 6 (590,5) G 1 (591,4) 
dialecticam invenit G 1 (597, 16) scripta 
non reliquit Hi 18 1 (567,3)  divina- 
tionem probavit 224 γνῶθι σαυτόν do- 
cuit Hi 18 1 (507, 2) suum cuique fa- 
ciendum esse E III 6 (590, 5) Socratis 
nomen in Plutarchi Placita fraudulenter 
inductum 14 exempli c. usurpatum D 27 
(463, 11) 

SocRATIcI G 3 (599, 10. 600, 4. 12. 14. 18) 

SoPATER sophista 257 

SoPHISTAE philosophantes 253 sq. 9045 

SoPHocLEs de Nilo 223 (bis) 

SoRANUs (Ephesius) methodicae medicinae 
instructissimus auctor 207 mitior chirur- 
gus 206? liber περὶ ἑτυμολογιῶν τοῦ σώ- 
pato; τοῦ ἀνθρώπου ex Orione et Me- 
letio restituendus 208 ἐν ταῖς τῶν Ἰατρῶν 
διαδοχαῖς 206? latine versus 8 Caelio 
Aureliano 193 eius de &nima τν libri 
& Tertuliano compilati 207 septem 
partes animae cognovit 205 sq. 

SosicRATES Apollodori Chronicis usus 153 

SoTio ALEXANDRINUS quando vixerit 147 
διαδοχῶν libros xii scripsit 147 "Theo- 
phrasti Opinionum epitoma usus 166 a 
Xenophane Pyrrhonis sectam suspendit 
146 cf. 148, ab Eunapio laudatus 148 
8b Athenaeo et Stoicorum catalogi Her- 
cul. compilatore cum Nicia coniunctus 
148! eius in Hippolyto vestigia 148 in 
Laertio 168 

ΒΟΤΙΟ S&NECAE praeceptor 256 Περὶ ὀργῆς 
256 

SpPgs (Ἐλπίς A I 6 13 (296221) 

SPRUsiPPUS Platonis ἀδελφιδοῦς 899 922 
Platonem avunculum subsecutus C 12 32 
(5381315) G 3 (599, 14) quomodo Pla- 
tonis de mundo doctrinam explicet 486 n 
44 arthritico morbo affectus Xenocratem 
successorem constituit G 3 (599, 16) 

deum νοῦν ibtopur) A I 7 ο (308 b8) 
vi animali omnia regi C 12 32 (098 *11) 
animas bonorum divinas, sed deo infe- 


698 SPEUSIPPUS 


riores Ph 7 b1 (538515) bestiis immor- 
talem animum dedit 539 n ^3 

SPHAERUS Stoicus Cleomenis Ptolomaeique 
Philopatoris familiaris 82? tenebras cerni 
posse À IV 15 1 (405526) 

SPoRUSs ignotus 231! 

STiLPo Megaricus G 8 (600,15) Megaricae 
philosophiae inventor G 3 (600, 15) Me- 
nedemum successorem habuit G 3 (600,16) 

STOBARUS, loannes quemadmodum electa 
sua diviserit 48 de eclogarum editio- 
nibus 43 de eclogarum archetypo (A) 
et codicibus 44 Plutarchi Vitam Homeri 
excerpsit 88 Didymi Arii epitomen com- 
pilavit 60sqq.  Placita Aütii quomodo 
suo libro distribuerit 66 in capitibus 
concinnandis licenter grassatus est 67 
commissuras dissimulavit 68 lemmata 
parum curavit 68!  interpolavit 216. 
216? non sine ratione compilavit 15 
φιλοπλάτων TD ex Aétio eclogae eduntur 
p. 201—443 index libri 1 restitutus 
210—212 

ΦΤΟΙΟΙ unde dicti Hi 20 7 (571,2) G4 
(602, 6) de vetustis opinionibus Stoi- 
corum verbis expressis 233sq. & Xeno- 
crate deorum interpretationem repetive- 
runt A I του (304 b 20) 

quid sit σοφία et φιλοσοφία A I pr.? 
(218412) G 5 (602,16 cf. nb24) tri- 
partita philosophia A I pr. ? (213318) 
ιν elementa G 18(610, 16) unde omnia 
effigiata tradunt 92b gravia leviaque 
elementa A I 124 (3113153) «9p teyvtxóv 
ΑΙ τῷ (3062151) D 33 (461,4) 34 
(467,15) αἴτιον τὸ πρῶτον motum A T 
1112 (310512) αἴτια σωµατιχκά ΑΙ 114 
(31026) σπερματιχοὶ λόγοι A I 123 (306 
a8 b3) causam ignotam menti humanae 
A 129 1 (3204357, tb2) deum ma- 
teriamque principia 477,14 deus quid 
sit A I 61(292321 cf. I 1 19 Posidonius) 
AIT(1s3(8002315514) νοῦν et universi 
animam E I(587,1*") IL 5 (598,4) eius 
corpus universum, oculos astra E I (551, 
18) mundum et astra et terram A I 133 
(30629b 9) mentem esse per mundum per- 
meantem Α I 7 33 (30625 b5) summum 
in aethere A I 73$ (306410510) aéra 
eius partem E 1 ὅ (588, 7) deum esse 
igneum spiritum omnibus se adsimilantem 
G 16 (609, 12) omnibns innatum et per- 


I INDEX 


meando singulis adsimilari G 16 (609, 4) 
per vilissima permeare 130 principium, 
purissimum corpus, providentia omnia 
permeantoem Hi οἱ 1 (571,9) omnibus 
providentem ϱ 16 (609,5) cur dv8pe- 
ποειδεῖς putentur AI61e (297 43) propria 
specie carere G 16 (609, 1) de eius vir- 
tutibus D 29 (464, 27) unde eius notitiam 
ceperint A 163 (29341) ex sstrorum 
cursibus A I6 8 (294421) 1o (295416) 
cultus trifariam inventus A I 6 9 (29546) 
ex utilitate et noxa A 16 13 (296311) 
ex factis affectionibusque A I6 13 (296 111) 
ex poetarum fictione A I 6 14 (296 422) 
ex beneflciis mortales deos habitos ATI 
615 (296 430) de daemonibus et ma- 
nibus 182 (307 410) de providentia 
D 29 (464, 26. 465,3) de fato A 1231 
(324^1,tb8) fati vim currus canisque 
exemplo illustrant Hi 212(571, 11) de 
fato et necessitate A I 97 4 (822 49 cf. 
273) εἱμαρμένη cur nominetur 108 D 29 
(465,1) de materia A I 9 2 (3012238 
b9,tb4) corpus esse AI 9 7 (908814, 
tb11) (Stoici ut videtur) de corpore 
D 19 (457, 17) corpora omnis esse 
et solida Hi 21 5 (511, 23) aéra con- 
tinuum esse nec vacuum habere A IV 
19 4 (40048) nihil vacuum Hi 215 
510, 23) quid differant χενὸν τόπος χώρα 
A 1 201(317a49531) vacuum quo mun- 
dus resolvatur immensum A II 9 2 (339 
al6 b16) παράθεσις μῖξις χρᾶσις σύγχυσις 
definiuntur D 28 (463, 20) ἀντιπαρέχτασις 
corporum expl. D 25 (463, 27) de tem- 
pore A1227 (918.11 524) natura 
quid sit G 20 (611, 17 cf. nb8B) uni- 
versum corpus esse E I (587, 15) πᾶν 
et ὅλον quid differant A IL 17 (32841 
b10) mundus varie definitur D 29 
(464, 11) Prol. p. 20 unum eumque τὸ 
πᾶν et τὸ σωμµατιχόν esse A I5 1 (291 
131951) ex igne constare E I (581, 16) 
globosum mundum A I 6 3 (293510) 
A II 21 (329,29 b6 cf. tb1) de eius 
specie A I 6 2 (293236) de coloreA 164 
(298316) deum esse D 29 (464, 11) EI 
(581, 15) (Stoici veteres) ἐχπύρωσιν fore 
D 36 (468382325) A IL 4 7 (331516) 
Hi 3 1 (558, 18) non omnem augeri vel 
minui A II 4 1 (332b14) ἑἐκπύρωσιν 
mundi totius vel partis Hi 21 4) (511,20) 


NOMINUM 


itentidem destrui reficique D 87 (469,12) 
α 17 (609, 15) χάθαρσις quid sit Hi 21 4 
(071,20) caelum patrem, terram ma- 
trem ΑΙ 6 1 (29642) de luminum ter- 
restris et caelestis motu À I 12 4 (911258) 
stellas globosas A II 14 1 (3432318518, 
tb5) alias aliis superimpositas esse Α 
II 15 2 (9449190140) eas dei partes esse 
E II 5 (585, 7) de nutrimentis 164 A II 
17 4 (346313) solem ἄναμμα νοερὸν ἐκ 
θαλάττης A ΙΙ 20 4 (349 *1) dei partem 
esse E II 5 (588, 7) globosum A II 22 3 
(352 410 cf. tb2) de meatibus A II 25 5 
358438 b9) solem lupamque terra maio- 
res Α Π 26 4 (357 *4b'7) de defectione 
incredibile quiddam docuisse dicuntur 
201 lunam ex igne aéreque mixtam 
A II 25 5 (306483 b5) διὰ τὸ ἀερομιγὲς 
terrenam videri A II 30 5 (361 411 028) 
globosam A II 27 1 (351310514) ob- 
scura quippe nebulosa luce A II 298 3 
(958 b11) de defectione A II 29 e (360 
49b15) de magno anno D 31 (469,15) 
hiems et aestas unde fiant A I1I 8 1 
(3365313514) circulum lacteum te- 
nu&tum aethera supra planetas colloca- 
tum G 14 (629, 18 cf. p. 15) de tonitru 
sim. Α III 3 12 (26941529) de ven- 
torum natura et nominibus A III 7 2 
(974223) terram unam finitam A III 
93 (916019) globosam A III 10 1 (276 
122) motum aqua effici A III 15 2 (319 
a 11) inde mundum fieri coeptum AII 6 1 
(339 ^b 15) terram (?) esse mundi prin- 
cipatum D 29 (465, &) sensus definitur 
AIVS81(393416b3t5293) sentire ho- 
mines in principatu tamquam in charta 
notiones inscribentes A IV 11 1 (400*4) 
quomodo sapiens percipiat A IV 9 ΙΤ 
(398 b21) affectus esse, ubi pasei sunt, 
sensus in principatu A IV 23 1 (414325) 
sensum communem ἐντὺς ἀφὴν vocant 
A IV 88 (996516) sensus corporum 
esse A IV ὃν (3955920) αἴσθησιν esse 
συγκατάθεσιν xal κατάληψιν A IV 8 132 
(396 3) sensus veros, phantasias non 
omnes veras AÀ IV 9 4 (396 43 b23) 
v sensus Α IV 10 1 (39932b3) visus 
quid sit A IV 21 3 (41133) tenebras 
cerni posse Α IV 15 2 (405327 529) 
auditus A IV 21 3 (41135) de voce 
A IV 19 4 (409 ^8) vocem corpus esse 


SToicI 699 


A IV 20 4 (410ε0) quid sit vocalis sen- 
sus A IV 214 (411*18) olfactus A IV 
213 (41137) gustus A IV 21 s (411*9) 
tactus A IV 213 (411310) de anima 
A IV 8 9 (888*415b1,t51. 3) δύναμιν 
φυτιχκὴν animam nominare noluerunt 
AIV'(8 (3931520) φυχἠ unde dicta 
Hi οἱ ὃ (571,18) spiritum, sed corpus 
praedicabant 212 (quidam) aera 214 dei 
partem et divinam E II (588, 7. 11) 


λόγος, ἐννόημα, Φάντασμα explicantur 


A IV 11 4 (400 *23) ἐννοήματα quid sint 
D 40 (472,9) wot opp. προλήψεις 
A IV 11 3 (400 417) (Stoici & Zenone) 
ideas ἐννοήματα A I 10 5 (309 ^9) bestiis 
obtingere φαντάσματα, nobis et deis év- 
νοήµατα A IV 115 (40141) unde me- 
moria et peritia giguantur A IV 11 2 (400 
810) animam ex viii partibus constare 
Α IV 44 (39035, tb6) ex principatu vit 
partes exire A IV 21 3 (410 430) 1v par- 
tes esse G 24 (615, 3) (quidam Stoico- 
rum) decem partes docuerunt 2058sq. de 
principatu (ἡγεμονιχφ) A IV 4 4 (390 
910.912) summam animae partem prin- 
cipatum esse (ἡγεμονικὸν vel λογισμόν) 
A IV 21 1 (410 325) D 39 (471, 15) de 
eius sede 207 A IV 5 e (391412, tb 18) 
A IV 21 4 (411322) (Stoici quidam) 
principatum in capite esse Ph 16, 12 (549 
b30) de animarum post mortem statu 
199 animam immortalem, sed corpus 
Hi οἱ 3 (511, 17) G 24 (613, 16) sapien- 
tum animos permanere 20b animam in- 
doctorum paululum post mortem manere, 
sapientium usque ad ἐχπύρωσιν A IV 13 
(993 31,tb1) animam interire, sed paul- 
lisper servari; honestorum et impruden- 
tium animas differre D 39 (411, 18) 
eam durare dum mundi singulae vicis- 
situdines constant G 24 (613, 11) µετεν- 
σωµάτωσιν docent Hi 21 3 (51, 19) cor- 
pora interire, &nimas ex alio in aliud 
corpus transfundi E I (581,20) II (583,9 
cf. 175) animas improbas post mortem 
in alia corpora migrantes purgari G 24 
(614, 10) E II (588,9) mortuorum ani- 
mas in aere esse D 39 (471, 13 cf. Ad- 
denda) animam universi statuerunt D 39 
(411, 10) mortalium animas quae aut in 
vivis aut (mortuorum) in aere sint, 
cum universali anima conorescere D 32 


100 Βτοιοι 
(411,10) de divinatione 224 plera- 
que genera adgnoscunt A V 11 (415514 
nà20) de somno 205 de somno et 
morte A V 24 4 (49639) de senectute 
A V 30 5 (443*12) plantas non ani- 
matas, sed fortuito motas A V 263 «se- 
men quid sit 233 A IV 21 4 (411414) 
spiritu semen comitante infantem figu- 
rari 190 ex patris semine partus nasci 
190 (Stoici?) feminas quoque semen 
emittere A V 11 4 (423435 cf. na3) pa- 
rentum quomodo liberi similes fiant 
A Υ 118 (422324) (Stoici?) dissimiles 
A V123(423322) gemini trigeminique 
unde nascantur A V 104 (42238) mu- 
lieres viro congressae cur non conci- 
piant A V 9 2 (421415) sterilitas et in- 
fecunditas unde fiant A V 183 s (424321) 
fetum non esse animal, sed corporis 
partem A V 15 2 (495418) infantem 
totum una figurari 190 A V 17 1 (42135) 
fetus ex umbilico nutriri A V 16 2 (496 
1323) quando sit homo perfectus A V 
23 1(184 318) virtutes tres principales 
A I pr. 2 (218316) 

STRATO Lampsacenus E III 33 (592, 16) 
physicus 204. 209. 318 nb4 C 1235 (541 
1321) G 18 (611,83) propriam physio- 
logiae rationem invenit G ὃ (001, 1) 
Stratoneus fortasse libri Pseudaristotelei 
rZZl auctor 118 

elementa calidum et frigidum AI 
924 (288519) calidum E III 383 (592, 
16) principia esse qualitates G 18 (611,3) 
deos caelum et terram 129! in na- 
tura vim divinam situm esse C 1235 
(041222) illam causas gignendi augendi 
minuendi habere, sed sensu figurave 
carere C 1235 (541324) corporis 
partes num infinitas dixerit 177 de 
gravitate AII27(311523) vacuum 
non extra mundum A I 18 4 (316b&) 
locus quid sit A I 193 (317 b27) tem- 
pus quid sit A 1 224 (818517) mundi 
partes infinitas E III 33 (592, 17) cae- 
lum igneum A Π 114 (34055) ε sole 
stellas collustrari A II 172 (346 b14) de 
cometis A III 2 4 (866315526) de 
tonitru cet. A III 8 15 (910480 16) 
sensus non ubi passi sunt, sed in prin- 
cipatu cieri A IV 233 (41531) colores 
8 corporibus exeuntes &óra concolorem 


I INDEX 


illis reddere A IV 13 7 (463596) ani- 
mam per sensualia emicare 209  prin- 
cipatum in superciliorum meditullio 201. 
207 AIV 52 (39145, tb 7) de somno 


205 somnia quomodo nascantur A V 
92(4162310) semen corpus esse A V 
43 (4181) de septemmestribus 190 


monstra quomodo nascantur A V 81 
(42031) animalia ratione praedita 
E III 33 (592, 16) 

STRABO de Aristotelis librorum fatis 216 

Θυκτον!ι Pratum 199 

SxvRACUSsARUM latomiae Hi 14 5 (566, 4) 


TAGABENA fluvius Indiae (corruptum ver- 
bum) Hi 24 1 (018, 1) 

TANTALUS de sole 165 

TARTARUS Hesiodeus Hi 26 3 (575, 2) 

TATIANUS philosophorum irrisor 262 

TAuRUS αρ. Philop. adv. Procl. VI 8. 21 
editur ThO 11 (485,17) et XIII 15 ThO 
21 (498, 7) 

T£ELAUGES Pythagorae f. 152! 

TERTULLIANUS Varronis de mundo aeterno 
opfnionem inpugnat 198! ad Marc. I 13 
de philosophorum deis disputavit 129! 
de anima liber 208sqq. de animae 
substantia locus c. D explicatur 213 sq. 
252! oci tentantur 205. 206? 

TETHvs Hi 26 3 (5175, 18) Homerica 91 ab 
170. 171 He 18 (656, 11) 

THALRS Examyae f. 228 ThO 1 (475,3) 
Milesius 915. 935. 129. 171. 178. 185. 
228 (bis) A I23(27521855) I3 1 (276 
ab 02) 7 (280510) ThO 1 (475,3) C 
10 256 (531*51) Hi 11 (555,1) E III 
(589,22) G 3 (599, 1) in Aegypto phi- 
losophatus Miletum venit A I 32 (276810) 
unus e τι sapientibus 119. 170. 113 
Hi 11 (555, 1) E III (589, 22) ab Ho- 
mero doctus 95 αὐ 94. 170 ab Hesiodo 
91b magister Anaximenis (?) 91b Anaxi- 
mandri Hi 6 1 (559, 15) P12 (519, '7) philo- 
sophiae princeps ΑΙ51 (216.17) primus 
naturalem — historiam — Graecis aperuit 
ThO 1 (415,11) Hi 11 (555,1) primus 
de divinis rebus quaesivit C 10 25 (531 32) 
astra primus observavit Graecorum Hi 1 4 
(555, T) Ionicorum philosophorum prin- 
ceps 173 AIS31 (27658) 7 (220216 

.b11) G 3 (595, 22) He 10 (653, 23) eins 


NOMINUM 


successio Hi b 1 (559, 12) physica phi- 
losophia & Th. κα Archelaum floruit 
Hi 10 1 (564, 11) scriptor exstitit. 113 
nihil praeter Ναυτιχὴν ἀστρολογίαν in 
scriptis reliquisse dicitur ThO 1 (475, 13 
cf. n b2 219?) posterioris sapientiae 
auctor falso creditus 181 de 'Thaletis 
deo coniectura &b Aristotele proposita, 
tum 8 posterioribus propagata 128? οἱ 
opinio Anaximenea tribuitur ab Hippolyto 
145 Croesi aetate floruit Hi 1 4 (555, 12) 
fabula de Thraessa serva eum illudente 
Hi 1 4 (555, 9) 

principium et elementa non differre 
AI22(2(5418b5) principium aquam 
91ab. 93b. 94. 167. 170. 214. 251 ΑΙ 
31(21764552) C 10 25 (53133) Hi 11 
(555,2) E III (589,23) G 18 (610, 12) 
He 10 (653, 20) cur aquam princ. dixerit 
AIS31(216213b06) 220 ThO 1 (415,3) 
ex aqua dixit constare omnia 119. 171. 
172 aquam rerum esse principium et 
hinc omnia elementa mundi ipsumque 
mundum et quae in eo gignuntur existere 
113 ex aqua omnia nasci eoque reverti 
AIS31(2176231253) P11 (579,5) E III 
(589, 23) ex humido omnia eoque re- 
verti He 10 (653,21) ex aquae con- 
cretione et dissolutione omnia Hi 12 
(555,3) 178. 174 omnia fluere cum 
aqua fluente Hi 13 (555, 5) τὸ πρῶτον 
αἴτιον immotum A 1 11 6 (810510) deus 
quid sit 125 per aquam vim divinam 
permeare A I {11 (901 59) aquam deum 
129. 129! deum quod initio et fine ca- 
reat Hi 13 (555, 7) deum esse mentem, 
quae ex aqua cuncta fingeret C 10 25 (531 
44) νοῦν τοῦ xócpou ΑΙΤ1 (201221 
b]) mundo deum non praeposuit 118 
universum animatum et deorum plenum 
167 ΑΙ 111 (901 02) de daemonibus et 
manibus A I 8 3 (30749) (a 'Thale 
profecti philosophi) de materia A I 
9 2 (307232258, t b2) cf. AI 9 6 (308 
410510) (ol ἀπὸ θάλεω) corpora in 
infinitum secabilia A I 161 (314 à 1 b30) 
(θαλῆς xal οἱ ἀπ᾿ αὐτοῦ) de mixtione 
ΑΙ 111 (9166011) physici & Thalete 
ad Platonem vacuum negarunt ΑΙ 1891 
(815 420532) de necessitate AI251 
(321 49 cf. b) mundum unum A II 12 
(021811 00, tb3) caelum in v zonas 


101 


'THRODORUS CYRENAEUS 


divisum A II 121 (34047 b 11 cf. p. 181) 
ζῳδιαχὸς et μεσημβρινὸς χύχλος A II 121 
(340215b19 cf. p. 181) astra terrena 
ignis plena A II 183 1 (24126 b4, t b1) 
eorum motus aqua fieri Hi 1 2 (555, 5) 
80lem terrenum esse A II 209 (849517, 
tb?) primus quomodo sol deficiat ape- 
ruit A II 24 1(3583420517) cf. 53. 173 
lunam terrenam Α II 25 8 (356 b 15, tb4) 
a sole collustrari A II 28 5 (358 « 16 b 19) 
de defectione A II 296 (360514) ventos 
aqua fieri Hi 12 (005, 4) terram unam 
esse ΑΙΠ 9 1 (27623) globosam A III 10 1 
(316 292) (οἱ ἀπὸ Θάλεω) mediam A III 
11 1 (971 4T) supra aquam iacere ThO 1 
(475,9) He 10 (653,22) de eius motu 
225 eum effici aqua A III 15 1 (21948) 
Hi 12 (555,4) de Nilo 226. 228 (sexies) 
A IV 11 (384420) &nimam aquam 
212. 214 primus ἀεικίνητον 3) αὐτοχίνητον 
dixit A IV 21(386*10 52, (91.4) ho- 
minem aquam dixisse tradit Sabinus 
481,16 animalium principium gene- 
randi putavit 188 plantas animalia 
esse A V 26 1 (438 46 b3) 

THEANO Pythagorica 195 Pythagorae suc- 
cessit 152! de septemmestribus 195 

TnREM!s Hesiodea Hi 26 2 (515, 17) 

THEMIsTIUS sophista philosophans 254 

Tu&go SToicus Απ apud Augustum suc- 
cessor BD scripsit ὑπόμνημα τῆς Ἀπολ- 
λοδώρου φυσιολογικῆς εἰσαγωγῆς 84 

THEO nomen 8 Posidonio exempli gr. usur- 
patum D 2" (462,22) 

THEOCLYMENUS Homericus Α IV 12 e (402 
a 34) 

THEkocRITUS Metrodori Chii pater A I317 
(285 bb) 

THEoDoRETUS Aétii Placitis usus 4ὔμαα. 
quae sit eclogarum ratio 47 titulum 
Plutarcheae Epitomes cognovit 10 sed 
eam non excerpsit 48 summarium phi- 
losophorum (II 9—11) ex exili διαδοχῶν 
compendio duxit 110 

THRODOoRUS ΟΙΕΒΕΝΛΕυΡ ΑΙ 1 (291 «16) 
deos negavit A I 71 (297416) ἄθεος 
E III 24 (591,25) honestum esse bea- 
tum; infelicem etsi sapiens sit vitandum, 
divitem, etsi stultus, sectandum E III 24 
(591,28) mundum patriam E III 24 
(091, 28) ad vitia edhortatus est E III 
24 (591, 21) 


109 'JTHEODORUS METOCHITA 

THERoDoRUs Μετοοηιτα Plutarchi Placita 
significavit 32 

THEODORUS PRISCIANUS {π Physicis Dioclea 
servavit 185 

'lTHEoDoRUSs Ptolemaeo Lagi f. honoratus 
82? (cf. Zeller Π2 293*] 

THEOPHILUS florilegio usus 59 

THEOPHRASTUS Eresius 130 E III32 (592,15) 
Aristotelis discipulus 130 successor G 3 
(600,20) eum sequitur E III 32 (592,15) 
cum Eudemo historiae studia ab Aristo- 
tele incohata continuavit 102 delectare 
Aristotelea repetentem putat Cicero 105 
praecipue ab magistri metaphysicis pen- 
det 10601, 119 de atomorum doctoribus 
ThO 14 (491,22) de Platonis cosmo- 
gonia Th 11 (485, 17) contra disputavit 

- ThO 21 (498,81 5129) psychologiam vitu- 

peravit ThO 10 (485, 6. 13. πα 14) num 
Zenonem impugnaverit 106 sqq. Φυσικῶν 
δοξῶν xvii libros scripsit, quorum quae 
fuerit ratio 108. 153, singularibus antea 
libellis physicos tractaverat 102 huius 
operis antiqua epitome 102 successiones 
non neglexit 104? quid omiserint phi- 
losophi indicare solet 164 glossarum ser- 
vator219 excerptorum conspectus 133 sqq. 
Opin. fr. 19 exstat A II 29 7 (260 529) 
cf. p. 138. 217 vestigia in Ciceronis Lu- 
cullo [37 118) 119, de deorum natura 
[I 10 25—15 41] 128 in Ario Didymo 11 cf. 
Ind. p. 661532 Opiniones num ab Αδιίο 
lectae sint 217 sqq. in [Plutarchi] Stro- 
mat. excerptae 157 sq. in Laertio Dio- 
gene 161sqq. in Hippolyto 103 apud 
Sextum vestigium 93? citantur ἐν τῷ 
Περὶ τῶν φυσικῶν δοξῶν 'ThO 11 (486,17) 
ἐν ταῖς τῶν φυσικῶν δόξαις ThO 5a 
(482, 1. na1) ἐν τῷ πρώτφ Περὶ τῶν 
φυσικῶν ThO 6 (482, 5) ἐν τοῖς Φυσιχοῖς 
A II 80 (948 019) ThO θα (483,2) 
πο 18 (491, 19) ἐν τῇ Φυσικῇ ἱστορίᾳ 
ThO 4 (419nbT) ἐν τῷ πρώτῳ τῆς Φυ- 
σιχῆς ἱστορίας ThO Τ (488, 9) ἐν τῇ Ἐπι- 
τομῇ ThO 6a (482, 15) fr. περὶ αἰσθή- 
σεων ex Opinionibus excerptum 114 
quomodo inscribatur 114! quae sit par- 
titio 105 qui adhibeantur codices 115 
491 de editionibus 118 ἐν τῷ Περὶ 'Ava- 
ξαγόρου δευτέρῳ 419 α 8 περὶ Δημοκχρίτου 
1081 'Hütxol χαρακτῆρες 103 libri de 
Nilo fortasse scriptor 226 sq. de interitu 


I INDEX 


mundi opiniones collegit 'ThO 12 (481,3) 
cf. 106 πυρίδιον vox Theophrastea 158!. 
220 

quomodo philosophiam diviserit A I 
pr. 3 (278, 25) primas causas in physicis 
rimandas non esse ThO 10 (485, 6 n *14) 
quot causae A 129 4 (325 529) de deo 
190. 191 menti, caelo, sideribus divini- 
tatem tribuit Ο 19 36 (041«15) de fato 
A 19294 (825530) de lacteo 229 sem- 
per humanum genus fuisse 187 

THEOPHYLACTES Simocatta de Nilo 228? 

TuiA Hesiodea Hi 26 2 (515, 1Ώ 

THRAESSA serva Thaletem inter astra ob- 
servanda lapsum irrisit Hi 1 4 (555,9) 

THRASYALCES Thasius de Nilo 228 

THRASYLLUS Tibeni astrologus 101 Plato- 
nicas fictas epistulas recepit 187 

THRASYMAQCHUS ex Platonis Republ. citatus 
G 10 (605, 22) 

TIMAEUS Tauromenitanus A III 176 (383 
b17) de maris aestibus A III 17 e (383 
210b17) septemmestres partus explicat 
A V 18 3 (498421) 

TiMAGORAS Epicureae sectae corruptor 185 
A IV 13 c (408 b22) quando vixerit 100! 
visum non simulacris, sed effluviis effici 
A IV 18 e (403 b 22) 

TIMARCHUS Alexandrinus 82? 

TiMoTHRUS cum Timaeo confusus p. 634,16 

ΤΕΙΤΟΝΙΑ et Tritogeneia unde Minerva dicta 
Ph 16, 29 (55055) 

TRorcuM bellum Hi 2 11 (561, 6) 

TuskERO Q. ad eum Panaetius de dolore 
patiendo scripsit (Cic. de &n. IV 9 13) 
et Hecato Rhodius de officiis 211? 

TuBERO, L. Ciceronis familiaris ad eum 
Pyrrhonios libros misit Aenesidemus 201. 
211, item Varro loghistoricum eius no- 
mine designatum 201. 211 

TYvRANNIO Amisenus aetas studiaque Aristo- 
telea 216? 

'TzETZzES, loannes Plutarchi Placitis com- 
pluries usus est 31 


UnRANUS ex Gaea Oceanum Coeum ceteros 
procreavit Hi 26 3 (075,15) eius filii 
apud Platonem Hi 19 7 (568, 4) 


NOMINUM 


VARRO de Empedocle iocatur 189! duas 
academias distinguit 245 de suae aetatis 
philosophis 202  loghistoricos quando 
ediderit 201 novorum librorum auceps 
188 in dividendo nimius 81* οίγπιο- 
logiae & Lactantio servatae 197 scriptoris 
laudes 199?  loghistorici Atticus et Tu- 
bero a Censorino excerpti 186. 188 α 
Clemente citatus 132 8 Lactantio usur- 
patus idemque in Commentis Lucani 198 

mundum aeternum esse et ovo simile 
198! de somniis 198 "Varro et Ari- 
stoteles iuncti de conceptu citantur 198 

VgNUS A 16 19 (206 420) planeta A II 15 4 
(345 4151) 32 1 (363412518) ᾿Αφροδίτη 
Pythagorae hexas 96 

VEsTA & Zenone explicata C 14 36 (648 ^2) 

VETERES poetae et sophistae rationem χατὰ 
τὴν διάθεσιν definiunt ThS 72 (520, 15) 


ViTRUVIUS philosophorum index (VIII praef) . 


unde sumptus 94. 94! Varroni fortasse 
Berosi memoriam debet 200 

VuLCANUS Chrysippeus Ph 12, 20 (646 b16) 
cur Minervae partui adstiterit Ph 16,24 
(549 b42) 


XANTHUS personatus de Zarata 151! 
XENARCHUS Peripateticus 81. 100 A IV 3 10 
(388516) Arii et Augusti amicus 100 
Boetho aequalis 100? 184 Strabonis 
magister 100? aetheris motionem ἐν ταῖς 
πρὸς τὴν πέµπτην οὐσίαν ἀπορίαις im- 
pugnavit 100? cum Boetho de primo 
expetendo consentit 100? de anima 
A IV 310 (388 b 16) 100 
XENOCRATES Agathenoris f. A I 130 (904 91) 
Chalcedonius A I 323 (288 t b6 cf. 129 5) 
4 30 (904 b1) tertius a Platone, Speusippi 
Platonis ἀδελφιδοῦ discipulus 389 tb21 
Speusippi successor G 3 (599, 16) Pla- 
tonem in theologia imitatus Stoicis ma- 
teriam praebuit A I (30 (304 520) quo- 
modo Platonis de mundo doctrinam ex- 
plicet 486 na3 Aristotelis condiscipulus 
C 1334 (540*15) unde ob verecundiam 
ab illo non nominatim citatur 106 Λο 
natura deorum citatur C 13 31 (540 4 18) 
philosophiam ad turbas vitae se- 
dandas inventam G 8 (605,6 cf. na'7) 
246 de musicorum numerorum inventione 


XENOPHANES 408 
1515 principia τὸ Bv χαὶ τὸ ἀέναον 
A 1323 (58010, tb'7) ἁμερῃ τὰ ἐλάχιστα 
ΑΙ 1998 (919 )8) tempus quid sit A T 
222 (318513) AI173(315523) deos 
monada et dyada A I130 (80452) pla- 
netas fixasque stellas, solem, lunam 190. 
181 C 1334 (540320) caelum astraque 
deos, sub luna daemonas A I του (304 
b10) de stellarum positura A II 151 
(34421058) de animae natura 202. 
212. 218 A IV 2 4 (386511, tb10. 13) 
αἰσθητικὸν et λογικὸν distinxit A IV 42 
389 tb21) de principatus sede 208 ani- 
mam non interire A IV ' 1 (899 τὐ 8) 
mentem extrinsecus insinuari A IV 511 
(3922) semper humanum genus fuisse 
157 etiam bestiis immortalitatem tribuit 
539 nb83 

XENOPHANES Orthomenis f. A I3 12 (284 
tb2) Hi 14 1 (565, 20) E III 9 (590, 15) 
Colophonius 924b. 93b. 170. 994. 354 
t*6 AIS312 (281 102) ThO 5 (480,5) 
Hi 141 (565, 20) P14 (580,6) E III 9 
($90, 15) G 3 (600, 5) 18 (610, 14) ab 
Homero aquam et terram principia di- 
dicit 984b  Eleaticae sectae auctor A I 
ὃ 12 (284 tb3) G 3 (601,4)  scepticae 
philosophiae incubuit G 3 (600,5) cf. 
1 (604, 17) Parmenidis magister ThO 5 
(180, 6) ThO 6 (482,7) 6a (482, 14) 
PI 5 (580,20)  Leucippus ab eius 
doctrina descivit ThO 8 (483, 19) Ana- 
xagors paulo antiquior 119 ad Cyrum 
usque vixit Hi 141 (565,20) veteribus 
paucissimis notus 112 quid de eius 
principio 'Theophrastus οί Aristoteles 
senserint 100sqq. versus ex libro Περὶ 
φύσεως de terra principio Α I 813 (284 
b19) 481 nb1T de mari A III 44 (371 
b4) duo versus de deo immoto ThO 5 
(481,4) de principio cogitante ThO 5 
(481,13) de terra et aqua 481 n»19 
de ἀκαταληψίᾳ Hi 141 (565,21) signifi- 
catus E III 9 (590, 16) lemma in Cice- 
ronis Lucullo confusum fortasse cum 
Anaxagoras 121! cum Xenocrate G 57 
(024,26) doctrina de elementis, mundis 
infinitis, nubibus, deo, universo, anima 
misere in Laertio corrupta 168 a Lac- 
tantio fraudulenter perversa 121! ορί- 
nionum e Theophrasto excerptarum con- 
spectus 140sq. 


104 XRNOPHANES 


principium unum et omne ThO 5 
(480,4) unum et omne deum ThO 5 
(4F0, 8) deum aeternum esse et unum 
et ὅμοιον Hi 14 2 (565, 20) unum esse 
omne, globosum, finitum, sempiternum, 
immotum A 1312 (284 tb 3) unum esse 
omnia, nec mutabile, deum numquam 
natum sempiternum conglobata figura 119 
unum omne sine mutatione esse Hi 142 
(565, 24) principium finitum et globosum 
unde dixerit ThO 5 (481,9. 11 cf. n9) 
deum finitum et globosum esse Hi 142 
(565, 26) unum esse deum, finitum, ra- 
tionale, immutabile G 1 (604, 19) prin- 
cipium neque finitum neque infinitum 
neque motum nec immotum posuit 490, 4 
deum esse unum, non genitum, nec in- 
finitum nec finitum nec motum nec im- 
motum quomodo demonstraverit 450, 9 
principium infinitum et immotum statuisse 
Nicolaus tradit 481, í mente adiuncta 
omne infinitum deum C 11 2s (534 ο 5) 
deum omnibus sensibus praeditum Hi 143 
(565, 26) omnia cogitare ThO 5 (481, 12) 
deos usquequaque audire et videre ΕΙ 4 
(580, 10) deorum neminem regnare P14 
(580,14) nulla re egere P14 (530, 15) 
universum sempiternum 170 omne semper 
ὅμοιον cur numquam factum sit ΡΙ 4 
(580,8) ortum interitumque negat P14 
(580, τ) nihil fieri aut interire aut mo- 
veri Hi 14 2 (565, 24) non ens esse ne- 
gavit Pl 4 (580,9) nihil de nihilo Pl 4 
(580,9) principium terram 9223 AIS312 
(2845 10,tb'7) ex ea omnia nasci 120 
P14(580,18) Hi 143 (565,29) globo- 
sam esse ThO 6a (482, 17) primam esse 
positam A III 112 (371 48) in medio si- 
tam ThO θε (482, 17) infra infinitam, 
supra ex aére igneque aptam A III 9 4 
(316214) infinitam nec aére caeloque 
circeumdari Hi 14 3 (565,28) P14 (580,17) 
principia terram et aquam 92«b 92? 
G 18 (610, 14) E III 9 (590,15) olim 
omnia limum fuisse Hi 146 (566,6) ter- 
ram mari misceri Hi 145 (566, 1) eoque 
paulatim dissolvi Hi 14 5 (566, 1) P14 
(580, 19) in montibus conchas inveniri, 
in Syracusanis latomiis pisces in lapidem 
versos, item Pari aphyas, Melitae tabulas 
bestiarum marinarum Hi 14 5 (566, 4) 
mare colluvie amarum esse Hi 14 4 (565, 


I INDEX 


30) mundos 'aqua obrutos interire, tum 
Siccatos renasci Hi 146 (566,8)  mun- 
dum sempiternum A II 4 11 (902 91 51) 
innumeros A I113(327511, tb9) astra 
ex nubibus densatis cottidie incendi A II 
19 14 (945.119. 159) de stellis velis 
insidentibus (Διοσχούροι) A II 181 (347 
134b]) de solis origine A II 2053 (348 
110b10,tb4) ex igniculis humidae eva- 
porationis condensari 'ThO 16 (492,4 
— A IL 203 (848 b12) eum cottidie ex- 
stingui A II 24 4 (25449 11) ex igni- 
culis cottidie colligi Hi 14 3 (565, 21) 
Pl 4 (580,13) solem et cetera astra 
ex nubibus fieri P14 (580,18) solem 
salutarem, lunam superfluam esse A II 
3805s(862b514) multos esse soles lunas- 
que A II 24 9 (355 46 b5) Hi 14 3» (565,29) 
defectio quomodo fiat A II 249 (355 *8 
b'7)) mirificas narravit defectiones A II 
244(354*11513) lunam esse nubem 
condensatam A IL 25 4 (356 *31b3) suam 
habere lucem A II 28 1 (358b7) sub 
interlunia exstingui A II 29 12 (260 b 12) 
de cometis cet. Α ΠΙ 211 (367 4 17 516) 
de fulgure A III 36 (368 9256) de nu- 
bibus simil. A III44 (37159) sensus 
fallere A IV 91(396b10) neque minus 
rationem P1 4 (530, 11) 146. 148  verita- 
tem sustulit E III 9 (590,16) de sensibus 
doctrina (?) Ph 4 45 (534b1) animam ex 
terra et aqua 213 de somno 205 divi- 
nationem sustulit 224 A V 12(415311) 
hominem terram dixisse tradit Sabinus 
481,16 omnes ex terra et aqua genitos 
ThO 5a (481 nh18) homines interire, 
cum terra mari obruta sit Hi 14 6 (566, 7) 


XENOPHON iv τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν citatur 


Ph641 (53751) C129 31 (531425) a 
Cicerone male excerptus, melius a Philo- 
demo 124 deo& modo unum modo plures 
C 1231 (53844) solem esse C 12231 
(063833) vel animum C 12 a1 (538 33) 
formam dei quaeri non oportere C 1231 
(53841) formam dei non cerni, sed opera 
Ph641(531»51) dei ministros ut fulmen 
et ventum non cerni Ph 721 (538 53) 


A 


ZAMOLXIS: Thrax Pythagorae servus post 


Pythagorae mortem ad Celtas venit Py- 
thagoreae ibi doctrinae doctor Hi 251 


NOMINUM 


(514, 7) incendium effugit et Druidas 
instruxit Hi 2 17 (558, 8) 


ZARATAS Chaldaeus (i. e. Zoroaster cf. 151!) 


Pythagoram docuit Hi 2 12 (557, 9) duo 
principia patrem (lucem), matrem (tene- 
bras) Hi 2 12 (557, 11) musicam mundi 
harmoniam docuit Hi 2 18 (660, 19) solem 
cirerumitum harmonia quadam conficere 
Hi 213 (551,14) duos daemonas esse 
caelestem et terrestrem aquam et ignem 
emittentes Hi 2 13 (557, 16) fabae re- 
ligionem Pythagoram docuit Hi 21 
(551, 20) 


Ζενο ELEATES 170 E III 11 (590, 20) P16 


(581,5) G 3 (601,8) Ἱ (604, 14) eristi- 
cam invexit E III 11 (590,20) G 3(601,8) 
scepticus G 7 (604, 14) quid placuerit 
171 P1 6 (581, 5) | 

deum ἓν xal πᾶν AI 727 (905 919) 
v&cuum non esse E III 11 (590,21) 
motum cur negaverit E III 11 (590, 21) 
ortum interitumque negat A I 24 1 (320 
111b17) terram immotam E III 11 
(590, 20) 


Ζενο EPrcuREUS maledicus 126sq. 
ZgNo Ότοιουςβ 209 A 17723 (308 511) Mna- 


geae f. ΑΙ 325(289*41»1, tb2) Cleanthis 
Tyro oriundi filius () E IL 5 (588, 12) 
Citieus 91b. 99b, 188 ΑΙ 9502 (28931 
b1,tb2) 1275(322 199) E II 5 (588,13) 
III 36 (592, 91) α 3 (600, 7) Romae (|) 
versatus, tum Athenis in Stoa docuit 
E II5(588,14) in Poecile porticu do- 
cebat, unde Stoici Hi 207 (571,2) quando 
vixerit 106? Diogenis auditor G 3 (600,7) 
Cratetis discipulus A I3 25 (289 tb2) 
auctor Stoae E II 5 (568,11) ΑΙ ὃ 26 
(289 tb2) G 3 (600, 7)  Cleanthis ma- 
gister G ὃ (600, 8) Chrysippus eum in 
doctrina de elementis secutus D 21 (458, 
19) iv τῷ Περὶ φύσεως A I 27 5 (322 b9) 
Hesiodi Theogoniam interpretatus est 
C 14 96 (542 422) Ὑγάος interpretatur 91b 
cum Zenone Eleata confusus 175! E II 
5 (587, 16) III 11 (590, 20) 

principis deum et materiam A I 
9 35 (289 4151, t58) deum principium, 
purissimum corpus, providentia omnia 
permeantem Hi 21 1 (571,9) ei corpus 
esse G 16 (608, 19) aerem et aetherem 
199! aethera C 14 se (549311) νοῦν 
χόσµου πύρινον ΑΙ 7 23 (303511) divi- 


Diels, Doxographi graeci. 


ZuNo SToi1CUS 105 


nam rationem per omnem naturam re- 
rum pertinere C 14 36 (542 416) E III 36 
(599, 22) Iovem Iunonem Vestam inani- 
mes res significare C 14 36 (543 4 1) deis 
templa construi vetuit E III 36 (592,21) 
naturalem legem divinam C 14 36 (54232) 
recta imperantem, prohibentem contraria 
C 14 s6 (049 ^4) astra annos menses 
divina esse C 14 56 (542319) Ph 8,1 
(54251?) materiam deo σύγχρονον 
EIIS5 (588,17) iv elementa 92b. 251 
ΑΙ 8 06 (289315 1) aera ignemque gra- 
vitate carere, sed e medio aptos esse 
D 23 (459,92) ignis duo genera D 33 
(467,4) eum recta moveri A I 146 
(81351) αἴτιον quid sit D 18 (451,4) 
οὐσία quid sit D 20 (451,25) λόγος 
σπερµατιχός qui et elpappévr vocatur 
D 20 (458,2) μῖξις xol χρᾶσις quo- 
modo fiat D 38 (470,3) vacuum intra 
mundum non esse, sed extra immensum 
ΑΙ 1856 (31638511) de loco cf. AI 
20 1 (811091) tempus definitur D 26 
(461,4) de fato A125 5 (32259,tb9 
cf. 924 n 45) fatum esse et véveotv, unde 
omnia regi E IL 5 (588, 18) de libero 
arbitrio E III 36 (592,25) universi 
διαχόσµησιν ipse describit D 38 (469,26) 
mundum unum esse Α II 1 2 (327 b8, 
tb6) mundi partés in medium tentas 
D 23 (459,19) ἐἑκπύρωσιν credidit 172 
D 86 (468595. 469 92) quomodo mun- 
dum interiturum effecerit 3! interitum 
mundi universi negavit 198! caelum 
igneum Α IL 114 (34056) astra def. 
D 38 (467,3) s0o1 quid eit D 33 (467,3) 
de solis lunaeque duplici motu D 33 
(464,8) sol quando deficiat D 33 
(461, 10) luna quid sit D 33 (461, 3) 94 
(467, 14) quando deficiat D 33 (467,10) 
terram in medio librari D 23 (459,93. 
460,9) sensus fallere A IV 9 1 (396 
b18) sensum vocalem τὸ φωνᾶεν dixit 
A IV 21 4 (411317) de coloribus 
ΑΙ1Ι66 (9199119019) évvofjnaca 8 
veteribus [Platone] ἰδέας appellari dicit 
D 40 (412, 1) A 1 10 5 (30939) anima 
quid sit 202 G 24 (613,13) consitum 
Spiritum 212 concretum corpori spiri- 
tum 218 αἰσθητικὴν ἀναθυμίασιν Ὦ 39 
(471,1) diuturnum spiritum E III 36 
(592,27) non prorsus immortalem E 


45 


τοῦ Ζπνο STorcus — Z&gNo STOICUS ALTER I INDEX NOMINUM 


III 86 (699, 28) νοῦν immortalem E III 36 
(592, 22) mortuos animalibus vel igni 
similes E III 36 (592,28) tres partes 
animae 205 divinationem probavit 
294 semen definitur D 99 (410, 17) 
AV41(4172419) feminae num emit- 
tant A V 523 (418110) conceptio quo- 


modo flat D 39 (470,20) animalium 
principium generandi statuit 188 pue- 
ros amari non vetuit E III 36 (592, 24) 

Όκπο Βτοισῦς ALTER Chrysippi discipulus 
et successor de ἐκπυρώσει iudicium co- 
hibuit D 36 (46943) 


II INDEX VERBORUM 


ἀβαρής. (ἀέρα, πῦρ) D 23 (459, 25. 460,2) 

Ἀβδηρίτης ThO 8 (484, 2) Hi 13 1 (565, 5) 
P1 7 (581,7) E III 14 (590,30) 16 (591,1) 
G 3 (601, 9. 13) 7 (604, 14) 

ἀγαθός (opp. φαῦλος A I 82 (807413) 
τἀγχαθόν Pythag. A I Τ 16 (30247518) 
Plat. ThO 9 (485,3) τὸ d. οἰκεῖον παντὶ 
σοφῷ Diog. Cynic. E III 21 (592, 2) — 
d. def. G5 (603,5) d. ὄντως τὰ περὶ ψυχήν 
Plato Hi 20 5 (570, 25) d. (περὶ φυχήν, 
περὶ σῶμα, τὰ ἑχτός) Hi 19, 15 (568,29) 
Arist. Hi 20 5 (010, 28) d. µέγιστον εἶναι 
πλοῦτον xal ὑγείαν E III 42 (593,9) d. 
ψυχῆς He 3 (651, 19) 

ἅπαν φύσει πρὸς τὸ βέλτιν ThS 32 

(508, 15) βέλτιον τοῦ χείρονος 118 το 
(519, 28) — ἀμείνους πρὸς τὸ ὁρᾶν ThS 50 
(512, 283) — ἄριστα χεχρᾶσθαι xol βελ- 
τίστην εἶναι 'ThS 8 (501, 10) — βέλτιστε 
ironice He 14. (654, 26) — τὸ χράτιστον 
(numen deorum) A I 6 16 (297 49) 

ἄγαλμα D 8 (448, 25) 

ἄγαν φρονεῖ (Eurip. immo Critias) A I 72 
298 426) d. περισφιγγοµένης A II 6 3 
(83423) 4. ἠκριβωχέναι G 1 (604, 14) 
ἐπὶ πολὺν ἄγαν τόπον D 10 (451, 18) 
11 (452,6) &. ξηβός — d. Ψυχρόν ex 
Arist. D 18 (453, 24) οὐχ d. μικρῶν 
ThS 65 (517, 26) 

ἀγαπητός He 1 (651,4) 

ἀγγεῖον D οὗ (460, 22. 24) — (humani cor- 
poris) A IV 22 1 (4123) V 15 3 (42644) 
τὰ τοῦ πνεύματος Erasistr. A V 29 1 
(441 45. 12) 

ἄγγελοι christ. He (651, 6) 

ἄγειν. γεν πρὸς τὸ µετέωρον A 14 2 (290 
46) ἄγεσθαι πρὸς ἀλλότριον τόπον 'ThS 88 
(526, T) ἄγε δή He 18 (656, 9) 

ἀγένητος (in libris saepe ἀγέννητος). ἀγένη- 
tov (vers. Parm.) A I 8 13 (284 tb 16) 
cf. Pl 6 (530, 24) Hi 11 1 (564, 20) 


ἀγένητα (coni. ἀδιάφθαρτα) A I ὃ 8 
(2853459) D 1 (44Τ«ΘΡΤ) d. Χόσμος 
A V 19 3 (430 * 7) D 31 (469, 22. 23) γέ- 
νεσις ἀγενήτου πράγματος ThO 10 (485, 7) 

ἀγήρως Hi61 (559, 15) ἀγήρω (τὸν κόσ- 
μον) E III 41 (698, 6) 

ἀγκιστροειδής (atomus) Α 1 819 (28626) 
II 7 2 (33656) 

ἄγχκος (σελήνης) A II 30 9 (361522) 

ἀγκυλομήτης Κρόνος Hesiodi Hi 96 3 
(515, 19) 

ἀγνοεῖν A I1 1 (214.22) opp. φρονεῖν 
ThS 23 (506,11) τὸ ἀγνοεῖν τοῖς dvo- 
µοίοις (εἶναι) Emp. ThS 10 (509, 8) 

ἄγνοια (opp. φρόνησι) ThS 9 (509, 10) 
ἄγνοιαν τοῦ παντὸς βίου καταγινώσχων 
Hi 4 1 (558, 27) &. καὶ σφάλµα Hi 19 20 
(569, 25) ἀγνοίας σχότος He 18 (656, 15) 

ἀγνύναι. dyvopévac τὰς μορφὰς τῶν σχη- 
µάτων ΤΗΡ 79 (023, 8 n 94) 

ἄγνωστον el τινές εἰσι θεοὶ λέγοντας Ph 22,1 
(535 υ 5) 

ἄγονος. (ἄνδρε) A V 13 (494.909) 14 1 
(4242381) (σπέρα) A V 13 2 (494315) 
(ὀμίχλην) ἄγονον ὕδατος νεφέλην D 11 
(451, 33) 

ἀγορεύειν E II 7 (589, 8) 

ἄγριος. ἄγρια θηρία (opp. τιασσά) He 4 
(652, 16) 

ἀγωγή (βίου) G 3 (600, 9) 

del (in libris melioribus saepe αἰεί). ὑφ 
ἑχάστης ἀεὶ πόλεως A I6 9 (295214) 

ἀειχίνητος A IV 2 1 (386 411 b3tb3. D) 
G 24 (618, 16) ἀεικίνητον (πᾶν Heracliti) 
AI55(292t53) (ψυχή) A IV 61 (392 
a4b9) τὸ d. ἀθάνατον Plat. Hi 19 10 
(668, 11) «à ἀειχίνητα Leuc. He 12 
(654, 12) ἀειφανής (κύχλος, syn. ἀρχτιχός) 
A II 12 1 (940 911 916) 

ἀέναος (in libris saepe ἀένναος). ἀενάου φύ- 
σεως (vers. Pyth.) A I 3 s (285 1000) 

45 * 


108 ἀέναος 


Hi 2 9 (556, 20) d. ὕλη Xenocratis A I 
8 2s (288 b16) 

ἀεροειδής v. ἀερώδης 

ἀερομιγής. τὸ ἀερομιγές (σελήνης) A TII 305 
(361 11 526) 

ἀερώδης (var. ἀεροειδής in libris). τὸ ἀερῶ- 
δες A II 112 (999 8185022) TII 3 4 (368 
a312b15) 45 (371525) IV 32 (987 «16 
11018) 1 (38847529,tb17) depoet- 
δές (coni. ἀμαυροφανές) A II 28 3 (908 b11) 
λέγεσθαι ἀέρα τὸ ἀερῶδες πᾶν Stoic. 
D 21 (458,27) hine ἀερῶδες i. q. dp 
A IV 22 1(41242) V 15 s (426 43) 24 9 
(436 11) ἀερωδεστέα (σελήνη) D 831 
(466, 13) 

ἀέρωμα. διὰ τὰ πρόσγεα ἀερώματα τοῦ 
alüépoc (i. e. διὰ τὸ πρὸς pij ἀεροῦσθαι 
τὸν αἰθέρα) A II 906 (36252 cf*n 58) 

ἄδεχτος ὕπνου ΑΙ ὃ 8 (300496) &. καχκοῦ 
παντός A 117 (900.10) 

ἄδηλος A V 29 2 (441317) α 1 (597,5) 
ἄδηλος xal dctarog αἰτία Α I 29 2 (9256 
905,09) 7 (3262458, 159) ἄδηλον 
ὀψει Hi τ 9 (560, 16) 

ἁδηλοῦν. ἁδηλουμένη xal ἀφανὴς οὖσα 
456, 22 

ἁδιαίρετος. ἀδιαίετα A I 8 11 (2896506, 
tb 10) ἀἁδιαίρετα σώματα (Ecphanti) A I 
819 (286 b6) Hi 15 1 (566, 12) 

ἁδιάλειπτος ThO 8 (483,19) ἁδιαλείπτως 
Hi 26 1 (574, 12) 

ἁδιάφθαρτος. ἀδιάφθαρτα (coni. ἀγένητα) 
ΑΙ 9186 (295499) G 16 (609, 8) 

ἁδιερεύνητος 488,8 

ἀδιχεῖν ΑΙ Τ2 (208.21) d. ἀχούσιον Pla- 
tonis Hi 19 21 (569, 30) 

ἁδιχήματα ΑΙ Τ2 (298420) 

ἀδιχκία Hi 19 20 (069, 24) διδόναι δίκην ἆλ- 
λήλοις τῆς ἀδιχίας Anaximandri ThO 2 
(416, 10) 

ἄδιχος. ἄδιχον τὸ ἐναντίον τῆς φύσεως De- 
moer. E IIL 14 (590,33) ἄδικα βιβλία 
(Callim.) ΑΙ Τι (29826) 

ἀδύνατος. ἀδύνατόν ἐστιν D 37 (469,94) 
D 18 (457, 5.8) (om. dox) AIS34 
(210831915) D 36 (468,16) ThS 48 
(519, 14) ἀδύνατον λέγειν θεοὺς ἀνθρωπο- 
ειδεῖς Ph 15, 27 (549511) 

ἄδυτον. ἁδύτοις χαταγείοις Hi 2 18 (553,13) 

dip. τὸν περὶ τὴν γῆν ὑγρὸν ἀέρα A II 20 15 
(9561 54) P12 (559, 15) τὸν περὶ γην ἀέρα 
χατεφυγμένον D 26. (462, 9. n 38) d. γῆς 


II INDEX 


. Anóxptatg Α Π 7 1 (885 b17) dXp idv 


ἑαυτῷ περιέχων τὸ πυρῶδες ἐξανέθλιφε 
A Π 109 (341*95 7) ἕἔκ τιος δὲ τοῦ 
ἀέρος (i. e. ex summo αξτο ubi est 
utriusque confinium) rop ἑξάπτεν (2) 
D 38 (410, 2) cf. He 7 (653, 6) — 6 πέρις 
d. D 14 (454,32) ἀέρος ῥύσις A III 71 
(814 919. 24) ἀὴρ ἀβαρής D 23 (459,25) 
cf. ThS 22 (506,2) ἀκίνητος γειμῶνος 
xal θέρους D 13 (453, 24) d. ὑπομένειν 
(αἰθέρα περιφέρεσθαι) D 31 (465, 19 cf. 
466 nh3) dhp ὁμογεινής A IV 18 n 
(40429516,t510) 16 s (406 «10 510) 
ἀέρα τὸν μεταξὺ τῆς ὄψεως xal τοῦ ὁρω- 
µένου τυποῦσθαι ThS 50 (518, 19) cf. 
A IV 13 n (40419518. εΡ12) 15535 
(406 35)  tóv περιχείµενον ἀέρα — (opp. 
6 μεταδὺ ἀήρ) Chrys. A IV 15 s (40639 
b9) d. εὐδιάχυτον ὄντα xal εὔτρεπτον 
A IV 15 11 (404 312519,t512) d. dro- 
µάττεται χαθάπερ *npóc ThS 52 (514,5) 


6 ἑκτὸς ἀήρ (opp. Ó ἐν θώραχι) A IV 923 


(414 ^17) dépa τὸν πλεῖστον ἕλχουσιν οἱ 
δύσπνοοι cet. ThS 21 (605, 99) τὸν ἀπὸ 
τῆς γῆς ἀέρα ἀναπνεῖν τὰ ζφα ΤΗΘ 44 
(511,27) Ov μᾶλλον τὸν λεπτὸν d. 
ThS 30 (507, 32) dap ἐμπίπτων (sc. ταῖς 
ἀκοαῖς) Th 538 (510, 5b) dp 6 ἐν τοῖς ὡσὶν 
χινηθεὶς ὑπὸ τοῦ ἕξω ThS 40 (610, 18) 
41 (511,6) ἀέρος χίνησις (φωνή) ThS 59 
(516, 8) cf. A IV 16 3 (406 «260 526) ποι- 
χιλίαι τῶν ἀέρων A I 157 (313 319527) 
dàp νότιος (opp. ὃ πρὸς ἄρχτον) D 14 
(455, 27) ἀέρι χαθαρῷ καὶ ξηρῷ ThS 44 
(511,23) dp χαθαρώτερος A II 28 6 
(359 a7 b'7) dépoc καθαριόης ThS 48 
(518, 6) ἀέρος ὑπὸ τοῦ ἡλίου λεπτυνοµέ- 
vou Ηὶ 8 1 (563,3) ἀέρα ποιῆησαι δια- 
φανη τὸν ἦλιον Hi 9 4 (5068,26) ἀέρος 
ἐπικρατοῦντος τῇ πυχνώσι A III 8 1 
(3105314515) d. παχὺς xal ὁμιχλώδης 
A III 18 1 (284 44) D 35 (468, 1) 'ThS 
80 (524,2) 81 (524, 5) dfjp (i. q. nebula 
epicorum usu) Th$S 8 (502, 9 cf. n 423) 
ἀέρος φθοραί 487, 18 θάνατος 487, οἱ 

ἀήρ  Anaximenis expl. 913b. 110 
A I 3 0181096) II 23 1 (352 115 
512) III 4 1 (310215527) ThO 2 (411,1) 
Hi "1 1 (600, 13. 16) P13 (519,21) E III 3 
(589, 28) G 18 (610,12) He "7 (653,4) 
ef. Ind. I (p. 663 bG) γῆν ἐπ᾿ ἀέρος 
ὀχουμένην itemque ἄστρα Hi 7 4 (561,2) 


VERBORUM 


d. πυχνοῦμενος ὕδωρ xal γή vivera, 
διαχεόµενος αἰθὴρ xal πῦρ He 7 (653,5) 
Pl 3 (580,1) cf. ThO 9 (477,2 n2. 
13) Hi 7 3 (560,19) dépa λέγω  cóv 
ἄνδρωπον 481,15 ἀέρα θεὸν εἶναι 129. 
129! ΑΙ 7 13 (302 b5) C 10 3e (531 417) 
Ph 242 (5312) — dfp Anaxagorae 
expl. (dist. αἰθήρ) ThS 59 (516, 6) cf. 
A IL 133 (347 419510) d. arepépvtoc 
Α IV 19 5 (409 918) dépa ἰσχυρότατον 
ὄντα φέρειν ἐποχουμένην τὴν γῆν Hi 8 3 
(562, 7) 12 (5683, T) (terram moveri) τοῦ 
ἄνωθεν ἀέρος tl; τὸν ὑπὸ γῆν ἐμπίπτοντος 
Hi 8 1» (565, 6) — ἀήρ Ατοιοε]αὶ Α Ι 5 6 
(28041053) deus A I 7 14 (30259) — 
ἀήρ Diogenis Ap. 170 A I 3 26 (289 b 5) 
IV 16 ο (407425525) ThO 2 (411, 8) 
S 39 (510, 12) 46 (512, 11) P112 (633, 1) 
G 18 (610,12) d$p vonttxó; A V 20 5 
(432 424: ὁ ἑντὸς ἀὴρ αἰσθάνεται μικρὸν 
ὢν µόριον τοῦ Θεοῦ ΤΗΡ 42 (011, 12) cf. 
40 (510,20) 47 (512, 19) dépa — Διὰ 
νοµίζειν C 12 29 (536 ^12) Ph 651 (536 
bG) dap ἑλάχιστος ἐν τῇ χεφαλῇ ThS 41 
(010,26) τῷ περὶ τὸν ἐγχέφαλον dépt 
ThS 39 (510, 14) — dp ὑπὸ µη τριγώνων 
συμπληροῦται Pythagor. He 16 (655, 15) 
— díp Emped. i. e. Ἡρη φέρεσβιος A I 
3 20 (287 814) ἀέρος συµπαχέντος ὑπὸ 
πυρός A IL 11 2 (339217 b25) Seppopi- 
γοῦς Α I1 20 13 (3502135 13) dip συν- 
εστραμµένος A II 25 15 (327 b2) ἡἠέρος 
ἄπλετον ὕψος 'ThO 3 (478, 19) cf. P1 10 
(582, 6) E III 19 (591, 9) — ἀέρα ποιεῖν 
νεφέλας cet. Metrod. P111 (582, 22) — 
εἰς ὁμοιοσχήμονα θρύπτεσθαι σώματα Atom. 
A IV 19 ο (408 *20 cf. 12) — ἀήρ Stoi- 
corum E II 5 :538, 7) Δία εἶναι τὸν περὶ 
την γην ἀέρα, τὸν δὲ σκοτεινὸν ἍἌϊδην, 
τὸν δὲ διὰ τῆς γῆς xol θαλάττης [1οσειδῶ 
Chrys. Ph 131 (546, 32) dfjp Diog. Bab. 
expl. ρα Ph 15, 34 (549 b 18) ἐὰν πολ- 
λάχις ᾿ἀἡρ᾽ λέγῃ τις ἐρεῖν "Hpa  [cf. Plat. 
Cratyl.)] Ph 16, 2 (549 521) 

ἀθάνατος. τὸ ἀθάνατον (dist. τὸ ἐγγὺς θα- 
γάτο) ΑΙΤ8 (90097) ἀθάνατος φυχἠ 
A IV 22 (95000) Υ 14 (416234) Hi 1910 
(56*, 11) 20 4 (570, 21) E III 22 (591,18) 
G 24 (613, 15) ἀθάνατος ψυχή, σῶμα δὲ 
Stoicorum Hi οἱ 5 (511,17)) E II 5 
(588, 11) | d. (opp. θνητός) φύσις ψυχῆς 
He 3 (651, 20) ἀθάνατον ζῴῷον (χόσμος( 


ἀίδιος 109 
Α V 201 (48248) cf. G 17 (609, 15) 
ἀθανάτους (θεούς) Hi 19 8 (568, 6) 

ἀθανατίζειν. ἀθανατίζεται (opp. φθείρεται) 
490, 21 

ἀθέμιτος. τῆς ἀθεμίτου γνώμης E II τ (089,1) 

ἄθεος (Ίππων) ThO 1 (475,3) (Θεόδωρος) 
E III 24 (591, 25) 

Ἀθηναῖος A I36(250a9) 18 (285 22, tb19) 
231 (287 417) ThO 4 (419, 17) Hi 9 1 (563, 
14) PI 8 (581,17) E III 5 (590, 1) 29 
(591,17) 26 (591,35) cf. 44 (593,13) 
G 3 (599, 6) 

ἄθραυστος (syn. ἀπαθής, ἄτομοι) A T1318 
(286 à 9) 

A9pnvà. Αθηνᾶν olov "Aüprvav Chrys. Ph 
10, 27 (500 ϱ 9) 

ἀθροίζειν A I 4 2 (239215) III 11 (365 
528) D 33 (461, 12) 34 (467, 17) Hi 6 7 
(560, 8) 12 2 (564, 29) 143 (000, 21) τὸν 
ἥλιον ἐκ πυριδίων ἀθροίζεσθαι P1 4 (580, 14) 

ἀθροισμός P1 10 (582, 11) 

ἀθρόος (var. in libris düpouc). ἀθρόος xal 
πυχνός Α ΠΠ 74 (25 b8) ἄθρουν ἐκπέσῃ 
τὸ πνεῦμα A ΤΠ 3 19 (31004) ThS 39 
(610, 15) ἆθρουν (opp. εἰς μαχκρὰ διανε- 
νεμηµένον)  ThS 63 (017,19) πάθος 
ThS 84 (525,2) ἀθρόα ἀνάδοσις D 11 
(451, 32) — d$póov εἰσιέαι τὴν φωνήν 
ThS 56 (515, 19) düpóat ἑμπτώσεις D 13 
(453, 12) ἀθρόως φεροµένης D 11 (151, 
22) ἀδρόως προσπίπτουσαν D 14 (455,24) 

αἱγιαλός AIV 193(4082320) D 28 (463,23) 
486, 26 

αἰγόχερως zodiaci A 166(204 39)  aiyo- 
χερῆι ibid. (410) αἰγόκερων V 18 6 (429 
223) 

Ἅϊδης. ἐν ᾷδου δικαστήρια Hi 19 11 (568, 11) 
22 s (512, 12) 

ἀίδιος, opp. Ὑενητός D 29 (364, 16) He 8 
(653, 12) á(btov καὶ οὔτε πλείω qtvop.évny 
οὔτε ἑλάττω D 20 (457,26 cf. 458,D) 
ἐς ἀιδίου D 29 (465,2) 37 (469,18) 
ἀῑδιόν ἐστι τὸ πᾶν ThO (482,8) Hi 111 
(564, 19) 2 (564, 23) He 6 (652,81) ἀίδιον 
(Anaximandri ἄπειρον) Hi 6 1 (559, 18) 
ἀίδιος οὐσία D 1 (441.11) ὁ κόσμος 
A II 51(8333252) δεό A IV 75 (398 
1312) ἀίδιον πΌρ (sed meptobixóv) ΑΙ 732 
905 b8) ἆ. ἀέρα ThO 2 (411,8) λόγον --- 
xal νόµμον A 128 2 (382847 b T) d ἀίδιος 
δύναμις Chrys. D 21 (459, 7) ἀῑδιος χί- 
vote A 1222 (318514) 237 (32037) IV 


110 ἀίδιης 


22 (386 b4) ThO 2 (416, 15) ThO 2 (476 
n b11) 

ἀιδιότης τοῦ κόσμου D 36 (469, 9) 

αἱδοῖον Hi 24 6 (015, 27) 

αἴθαλος D 12 (453, 5) 

αἱθἠρ. αἰθέρα πρῶτον διακριθῆναι Α IL 63 
(984 91) αἰθέρα πύρινον A II 13 3 (341 
8199011) dépa àv τῷ ἀπείρῳ αἰθέρι A II 
1315 (945 39 b 11 cf. n b9) ἀπὸ τοῦ ai. 
ἀχτῖνες A II 2010 (949519) αἷθ. περι- 
φερόµενον D 31 (465, 18) ai. ἐπιπολάσαι 
ἄνω E II 8 (589,17) αἰθέρας πολλούς 
He 18 (656,9) — Αἰθήρ Hesiodeus Hi 26 3 
(515,0) αἱθ. Pherecyd. (2εύς) He 12 
(654, 85) — αἰθήρ Parmen. (dist. τὸ πυρῶ- 
δες, syn. οὐρανός) A II 161 (345516) — αἰθ. 
Emped. A 1320 (281 ^13) IL 63 (334 1) 
— αἰθήρ et ἀήρ dist. Anaxag. ThS 59 
(616,6) — αἱθὴρ συμπληροῦται δώδεκα πεν- 
ταγώνοις Pyth. He 16 (655, 21) — αἰθήρ 
Aristot. deser. D 9 (450,12) A Π 90 6 
(36253) He 11 (654, 1) ἀπαθής A II 75 
836 ^12 512) cf. Critol. A I 521 (305 b) 
— αἰθήρ Stoic. A I 725 (3035 15) Chry- 
sippi D 31 (460, 1. 3) ai9. χαθαρώτατος 
(ἡγεμονιχὸν τοῦ χόσμου) Chrys. D 29 
(465, 9) cf. 31 (460, 1) ai9. (i. e. Ze) 
Ph 12,94 (5046520) ἅπαντά «' ἑστὶν 
αἰθήρ. 6 αὐτὸς ὧν xal πατὴρ xal υἱός 
Ph 13,26 (641 526) i9. Diog. Bab. 
(Άθηνα) Ph 16, 5 (549523) 

αἰθέριος. αἰἱθέριον φῶς (opp. περίχειον) A I 
124 (31159) ai8. ὕφος 486, 192 αἰθέριον 
µέρος ιθερμόν) εἰς ἀερῶδες (ψυγρόν) Ana- 
xag. Α III 34 (368*12515)  ai8£ptov 
i.e. πέµπτον σῶμα Arist. A I 322 (238 
310510) 732 (80524512) cf. A 12831 
(828 34 b4) IV 45 (390 tb 17) 

αἰθερώδης A IV 910 (397 b29) 

alu a A IV 191 (4084252) ThS 6 (500, 15) 
85 (525,17) αἵματος γεννητικὰ A365 
(219215) σύὐστασι A IV 5 8 (391217) 
τροφῆς περίττωµα Α V 32 (417 8). αἷμα 
χαθαρόν A V 61(419*3) αἵματος τηχο- 
pévou A V 20 1 (454 914) αἵματος ἀνα- 
χωρήσει εἰς τὰς αἱμόρρους φλέβας A V 241 
(435 ^12) αἵματος φορά ThS 11 (502, 20) 
cf. A IV 221(4122310) 6 d*p µίσγηται 
τῷ αἵματι ΤΗΣ 48 (511, 15 cf. 17) cf. 47 
(512,22) αἵματι φρονεῖν Emp. ThS 10 
(502, 19) 23 (506, 7) P1 10 (592, 15) 


II INDEX 


αἷμα (ψυχή) Critiae A IV 314 (389 tb12. 
8) cf. He 2 (651, 13) 

αἱματωπός. αἱματωποὺς — xópac Eurip. 
A IV 12 0 (402 423) 

αἱμόρρους φλέβας A V 241 (435213) 

αἱνίττεσθαι A T 323 (2885 17) 487,5 

αἱρεῖν. αἱρεῖ ὁ λόγος Platonis Hi 19 αι (569, 
80) αἱρεῖσθαι eligere G 24 (614, 16) eli- 
gere consilium αἰτία ἑλομένυ Platonis 
Hi 19 19 (569, 21) 

αἱρετός (opp. φευκτός) E III 24 (591,29) 

G 5 (003,3) τὸ δι ἑαυτοῦ αἱρετόν G 5 
(603, 3) 

αἴρεσις. εἱἰρῆσθαι τριχῶς G V (608, 22) 
secta  philosopha Α IV ὃ 1o (88517) 
19 e (403 029) D 21 (458, 13) 29 (465,3) 
86 (468, 9. 469, 1) Hi 231 (572,20) E II5 
(688, 18) αἳρ. φιλοσοφουμένων Hi 24 1 
(013,3) ἡ Ἰωνικὴ αἳρ. AI31(27628) 
Ἰταική A 1 ὃ 9 (283311) Ilo8aqópoo 
Hi 21(555, 10) αἱρέσεων scriptores {9! 

αἴρειν tollere, τοῦ πληροῦντος ἀρθέντος D 25 
(461, 3) 

αἰσθάνεσθαι ἡμᾶς παθούσης τι τῆς αἰσθήσεως 
D 15 (456,3) (opp. διανοεῖσθαι) A V 
20 5 (43351) τὸ αἰσθάνεσθαι xal τὸ 
φρονεῖν ὡς ταὺτὸ λέχει Parm. 'ThS 4 
(499, 22) αἰσθάνεσθαι ἀεί 118 13 (503, 11) 
14 (008,19) πάντα αἰσθήσεται ThS 12 
(503, 2) αἰσθανόμενόν ἐστιν (τὸ μέγα) 
Th$S 31 (510, 3) 

αἰσθητός A IV 84 (394 b24) A IV 99 

(397522) αἰσθητά, opp. νοητά AI73 
(90656) 117 (310515) IV 95 (396311 
b31) 11 (397 b84 cf. $12) Hi 232 (012,24) 
αἰσθητός (opp. λόγῳ θεωρητός) ΑΙ 1011 
(314 ν 21) 23 6 (990 189 09) αἰσθητός 
Χόσμος Α ΙΙ 4» (9819191) E I (587,15) 
αἰσθητὰ τὰ xatà φύσιν, opp. ἰδέαι) D 1 
(4473252) A T101 (30952) αἰσθητά 
(opp. αἰσθήσεις) ThS 6 (500, 15) — περὶ 
αἰσθητῶν placita A IV 8 (89341451) 
'ThS 59 —-91 (516, 38qq.) εἰ αἰσθητὰ τὰ 
ζῴα placita A V 20 (432 32 52) 

αἴσθησις Ἁαριτήριον τῶν αἰσθητῶν D 16 
(456, 10) οὐ τὸν ψόφον xal τὴν φωνήν, 
ἀλλὰ τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν ἔοικεν ἀφο- 
ρίζειν 'ThS 91 (527, 6) συγγυμνασία τῶν 
αἰσθήσεων A IV 28 (387 ^7 b8) αἴσῦτσις 
(coni. νόησις) Atom. A IV & 10 (39522 
b26) (dist. φαντασία) A IV 94 (39624 


VERBORUM 


b24) (coni. φαντασία, dist. δόξα) Epi- 
curi Α IV 9 5 (996 «6 526) (opp. ἑπαί- 
σθηµα i. e. αἰσθητόν) Epic. A IV 8 3 
(394 10511) αἰσήσεως πάντα πάθη 
ποιῶν (opp. φύσεως) Democr. ThS 60 
(616, 16) πρὸς τὴν αἴσθησιν (opp. xa9' 
αὑτά ποιεῖν φύσει) ThS 68 (519, 11) — 
αἴσθ. σύνθετος Arist. D 15 (4060, 2) αἴσθ. 
χονή A IV 86 (39552) — αἴσθ. κοινή 
Stoicis évtóc ἀφή audit A IV 8 7 (395 
b17) αἴσθησις i. e. ἡγεμονικόν Stoic. D 39 
(411, 16 cf. 8) — ἐκ τῶν φαινομένων χατὰ 
τὴν αἴσθησιν ThO 1 (475,4) ἐπὶ τὴν 
αἴσο. ἄναγειν A I3. 8 (219) 918) αἰσθήσεως 
(8c. ὀσφρήσεως) μὴ ὑχιαινούσης ἢ μὴ ἀνεφ- 
Ἱμένης ThS 21 (505,19) αἴσθ. ἡ κατ 
ἐνέργειαν D 16 (4506, ϐ) τὰ ὑποπίπτοντα 
ταῖς αἰσθήσεσιν He 9 (653,17) 

περὶ αἴσθησεως placita A IV 8 (393 
1491) ThS (499—521) A IV 3. i 
(389b6. 8) 4 5 (9905020) 11 (40041) 
D 15 (455,33) — αἰσθήσεις πόσαι placita 
A IV 10 (399 οἱ 91) — el ἀληθεῖς pla- 
cita A IV 9 (396 41511) P1 4 (580, 10) 
5 (531, l' E III 15 (590, 36) 


αἰσθητήριον A IV 8 1 (391al. 5b 1. 5, 


tb6) 9: (39758) 212 (4111) D 39 
(471, 8) ThS 34 (509, 1) 72 (D20, 18) 


αἰσθητικός. αἰσθητιχόν πᾶσι τοῖς µορίοις 


Hi 14 2 (565, 26) αἰσθητικώτερος T'hS 29 
(507,26) αἰσθητικωτέρας (qtvopévne τῆς 
διανοίας) A V 22 (416 α11) — αἰσθητικὴ ἡ 
φυχή expl. A IV 21 (410 29) --- αἰσθη- 
τικὴ φυγῆς ἑνέργεα Arist. A IV 43 
(390 εν4) αἰσθητιχη ψυχή (dist. φυτική 
xal θρεπτική) A IV € 7 (393tb1T) τὸ 
αἰσθητικόν πενταπλοῦν ἑοικέναι D 15 (455, 
32) — αἰσθητικόν (opp. λογιχόν duy) 
Xenocr. Mnesarchi A IV 42 (389tb24) 
G 24 (615, 9) — αἰσθητιχὰ µέρη Stoic. A 
IV 4 4 (39036) G 24 (615, 3) αἰσθητιχὸν 
πνεῦμα A V 24 4 (436 α 10. 15) αἰσθητικὴ 
ἀναδυμίασις (ψυχή) Zenonis D 39 (411,2) 
τὸ αἰσθητιχόν Epicuri A IV 3 1 (389 
ρε.) 


αἰσχρός. αἰσχρὸν xal θεομισὲς ἡ xaxí(a Plat. 


Hi 19 21 (569, 21) 


aloy 5v γυναιχός (pudenda) Hi 2 15 (507,29) 
αἰτία. αἰτίαν ἔχει A 112 (274 429) δι ἣν 


αἰτίαν A I Pr.2 (218 317) αἰτίαν προσ- 
άπτουσιν (ὅδατι τῶν σεισμῶν) A III 151 
(319*9) ἀνατίθησι (Ag) A III 17 2 


αἴτιος 111 


(882 »12) s (388 b6) µμηδεμιᾶς αἰτίας 
προηγησαµένης A V 293 (4412323) τὴν 
ἐλλείπουσαν αἰτίαν ἀνεπλήρωσε (Anaxa- 
goras) ThO 4 (478,20) αἰτίας πάντων 
ἐπιζητῶν ThO 10 (985,11) τῇ ἀπὸ τοῦ 
προνοοῦντος αἰτίᾳ κατεχρήσατο ΤΗΟ 20 
(493, 5) αἰτίᾳ τοῦ — siprxévat (i. q. ἕνεκα) 
Hi 2 14 (551, 26) 

αἰτία καὶ ἀρχή D 1 (447 *17) (dist. 
ἀρχή G 19 (611, 5) µηδεµίαν ἀρχὴν ἔχειν 
τὰς αἰτίας τῶν νῦν Ὑιγνομένων Democr. 
ΡΙ { (581,9) (dist. αἴτιον) Stoic. D 18 
(451, 19. (opp. ὄργανον) ThS 24 (506,14) 
οὐχ αἰτίαν pév, τρόπον δέ τινα αἰτίας 
ΑΙ 29 4 (906 0189) αἰτία χρηστιχή A I 
26 1 (391 314 b17) ἅστατος A 1 29 6 
(8264155) ὑπὸ τῶν ἔξωθεν αἰτῶν A V 
301 (445 011) ἀρκτικὴή A III 4 4 (371 
b10) τὰς αἰτίας τῶν πραγμάτων πῇ μὲν 
io ἡμῖν, πῇ δὲ οὐκ ἐφ ἡμῖν E III 36 
(592, 25) αἰτία ἡ παρ᾽ ἡμᾶς (opp. ἡ εἷ- 
µαρμένη) A I 21 s (32247) συμπλοκή 
vel εἱρμός αἰτιῶν Stoic. A I 2 4 (322 
119) 284 (994 .1, n32, tb4) — αἰτία 
(syn. λόγος) Chrys. A I 28 3 (323523) — 
αἰτίαι ὃ Arist. (νοῦς φύσις ἀνάγκη τύχη) 
A 129 2 (325 b'7) alc. κατὰ συµβεβηχός A 
I 29 3» (32531 b1,t52) --- αἶτία κινήσεως 
xal γενέσεως ThO 4 (419, 11) αἰτίας πρώ- 
τας ThO 8 (484, 15) τὴν πᾶσαν αἰτίαν 
ἔχειν τῆς τοῦ παντὸς Ὑενέσεως PI 9 
(519, 8) αἰτία ὁραστική et ὑλιχή G 18 
(610, 8. 9) 


αἰτιολογεῖν (πωγωνίαν cet.) A ΙΙ 2 6 


(566 423531) τῶν xatà τὸ θερμὸν xal 
τὸ φυχρὸν αἰτιολογούντων ΤΗΟ 15 (491, 
20) αἰτιολογεῖται (pass.) A III 5 12 (374 
4 cf. na2) 


αἰτιολογία A V 81 (4203206) 
αἴτιος (τοῦ ποιεν, τοῦ πάσχεν A I 3 35 


(289*3) µεγάλης συμφωνίας A I 6 10 
(295420) τῆς χινήσεως A I 1 32 (305213) 
αἰτία τῶν ola ἐστὶν αὐτή (ἰδέα) A T1101 
(908011) αἴτιος πάντων ῥἐἑστίν (Ziel) 
D 30 (465, 19) πάντων αἴτιος xal χύριος 
Ph 11,25 (545 520) cf. He 6 (652, 26) 
αἴτιον ἐπέστησε τὸν νοῦν τῆς Ὑενέσεως 
ThO 4 (419, 8) αἴτια εἶναι τοῖς γινοµένοις 
τὸ ὂν xal τὸ μὴ ὄν ThO ὃ (488, 20) at- 
τιος πρῶτος Tiverat τῆς µαθήσεως Hi 14 
(D55, 9) αἴτιον εἶναι καὶ ὅτι τὰ παιδία 
ἄφρονα ΤΗΡ 45 ,512, 3) αἴτιον αὐτοῦ om. 


112 αἴτιος 
ἐστί A. V 25 1 (436 *21) cf. D 11 (452,4) 
τὸ δὲ afttov: el τις χτλ. A 13 8 (281 419) 
περὶ αἰτίων placita A I 11 (30931158) 
def. A I 11 1 (909 819 99) D 18 (451,4. 
1. 11. 14) G 19 (611, 8) αἴτιον (τὸ ποιοῦν, 
opp. ὕλη) A I 8 3 (27844) 4 (218419 
b16) 5 (804191) τὸ ποιητιχὸν αἴἵτιον 
(opp. τὸ παθητικόν τε xal ὑλιχόν) ΑΙ 58 
281 a0b'7) αἴτιον xal ποιοῦν (opp. ὕλη) 
ThO 6 (482, 13) Hi 11 1 (564, 22, alttov 
xal xtvoóv ThO 9 (485,3) αἴτια τἆνω- 
τάτω A V 3053 (445 960) αἴτια τῶν πρώ- 
των 'ThO 10 (485,8) τὰ πρῶτα αἴτια, 
opp. κατὰ συµβεβηχός A I 11 3 (31052 
b1) alttov πρῶτον (placit) A I 11 6—8 
(310 b10) πρῶτον αἴτιον (δεύτερον, τρίτον) 
Plat. E II 6 (588, 20) αἴτιον ὁδραστικώτα- 
. tov (θεός G 16 (608, 15) αἴτια σωματικά 
Stoie. AI115 (91046) αἴτια |Metro- 
dori ἄτομου A I 5 4 (202*18 b 10) 
αἰτιᾶσθαι i. e. αἴτιον ἡγεῖσθαι A IL 307 
(362 56) III 17 c (3833 12519) 7 (383 
b23) V 133 (424 321) ThS 80 (524,2) 
αἰτιώδης (ἀρχή) G 8 (605,2) ThS 81 
(524, 6) 
αἰχμάλωτος. αἰχμαλώτους τῶν ἰδίων συγ- 
γενῶν πολεµίων Hi 24 ο (018, 26) 
αἰχμητής (Hom.) A I 7 10 (301 413) 
᾽αἰών. τὸν ἔμπροσθεν αἰῶνα A I 7 8 (800219) 
αἰῶνος εἰχόνα Plat. A 121 2 (31824 6) 
ἐξ αἰῶνος A 1123 (21524) 7 8 (300224) 
PI 3 (530, 1) ἐξ ἀπείρου αἰῶνος Anaxi- 
mandri ΡΙ ὁ (519, 11) 
αἰώνιος θεός AI 718 (300223) ὕπνος A I 
1 8 (300 325) διαχόσµησις A II 4 15 (332 
b8) χόλασις Hi 19 1» (569, 25) 
αἱώρα τῶν ὑδάτων A III 15 5 (3833512) 
αἱωρεῖν. αἱωρούμενον καὶ τυπτόµενον (κώδω- 
vog δίκην) A IV 16 1 (406.19 b 19) 
Ἀχκαδημαϊκός Hi 231(572,20) G3 (002,6) 
Ἀχαδημία locus Hi 221(572, 20) dpyala 
G 3 (599, 14. 19) μέση 3 (599, 20) νέα 
ὃ (000, 1) νεώτεραι 3 (600, 3) 
ἀκαθαρσία τῆς μήτρας A V 61 (41926) 
ἀκανὂ ώδης A V 19 4 (430316) 
ἄκαρπος A V 28 1 (485 6) 
ἀκατάληπτος. ἀκατάληπτον πλῆθδος D 31 
(466, 6) cf. Hi 2.6 (556, ϐ) ἀκατάληπτα 
τὰ πάντα Academ. He 15 (655,1) d. 
ἄνοια He 18 (6056, 16) 
ἀκαταληψία sceptica Hi 14 1 (565,21) 23 1 
(512, 22) 


II INDEX 


ἀχαταπαύῦστως D 37 (469, 18) 

ἁκατονόμαστος A IV 311 (3892151. 5) 

ἀχέραιος. (σχηµα) 'ThS 67 (518, 20) 

ἀκινησία σώματος (μονή) D 22 (459, 14) 

ἀκίνητος A 1 Τ8 (300420) 2€ (803511) 
Hi 11 2 (564, 24) E III 11 (590, 21) He6 
(652, 27) ἀκίνητον τὸ πρῶτον  xtvov 
Arist. D 11 (457,3) λόγος A I 1 22 (205 
412) doyf, A IV 63 (393a0 511) vox 
ἀχίνητος τῆς μεταβατικής χινήσεως A IV 
6 1 (3020) ἀκίνητον δόγµα He 1 (653,3) 

ἀχήρατον τὸ σύγχρια A II 30 5 (361 «15 
b29) e (362 b2) 

ἀχμάζειν Hi 18 3 (565, 12) 

ἀχοή. sensus ἀχοῆς ὀξυτέραν εἶναι τὴν ὅρασιν 
A ΠΙ 3 13 (369 540) — placita A IV 16 
(4062315 510) 9 1ο (397530) 21 3 (411 
135) D 15 (456,1) cf. 17 (566, 15) ThS 5 
(500,8) 6 (500, 14) 8 (501,11) 21 (505,12) 
40 (510, 18) aliisque locis — ἀχοή sen- 
tlendi instrumentum ThS 9 (501, 13) sae- 
pius ἀχοαί A IV 19 2 (408416) 5 (409 
120) ThS 56 (515, 12) 

ἀκολασία, opp. σχαιότης Hi 19 16 (569,10) 

ἀκόλαστος E III 44 (593, 14) 

ἀχολουθεῖν magistro 482, 16 fato Hi 21 1 
(271,16) ἀκολουθεῖν τῷ dyevfytp xal τὸ 
ἄφθαρτον Hi 19 « (567,19) cf. 22 $(512,17) 

ἀκόλουθος. cj ὑποδέσει ThS 29 (507, 22) 
d ἀκόλουθον Hi 22 4 (512, 11) ἀκολού- 
θων δικῶν Hi 19 11 (568, 19) ἀκολούθως 
τούτοις D 27 (462,19) cf. 29 (404, 26) 

ἀχοπιάτως Ph 15, 13 (548 b36) 

dxoGp.oc. Χόσμον τοῖς ἀκόσμοις (παρέχει) 
He 6 (652, 21) 

dxoótty xal ὁρᾶν καθόλον xal pi xatd 
µέρος (τοὺς θεούς) ΕΙ 4 (580,16) ἀκού- 
οµεν φωνῆς Α IV 20 3 (4104) ἀχούειν 
ὀξύτατα ThS 41 (511,4) 56 (515,9) ἀχοῦ- 
ειν τινός de discipulo 482, 15 saepe apud 
G velut 3 (600, 1) — ἀχουέσθω (Plut. τοῦτ' 
ἔστι A I 7 31 (304 528) τὴν ἐντελέχειαν 
ἀκουστέον ἀντὶ τῆς évepyelac A IV 26 
(381 94 b4) — ἀκουστά D 17 (451, 1) 

ἀκούσια Hi 1920 (569,22) E III 44 (593,11) 
ἀκουσίως Hi 19 22 (569,31) 

ἀχουστής ΑΙ 155(813517) G 3 (599, 19 
601, 9) 

ἀχουστιχός. ἀκουστικόν µέρος φυχῆς A IV 
4 4 (39031 cf. tb9) 

Ἀκραγαντῖνος AI 320 (286219) ThO 3 
(411, 17) P110 (582, 4) E III 15 (591,8 


VERBORUM 


ἀκραιφνὴς λαμπηδών A III 5 8(373 48b8) 

ἄχρατος. τὰ βόρεια ἄκρατα, τὰ δὲ µεσηµμ- 
βρινὰ χέκραται A III 12 2 (31i 831) 

ἀχριβής. ἀκριβεῖς αἰσθήσεις (dist. ὑγιεῖς) 
A IV 9 1 (906 519) cf. ThS 34 (509, 3) 
40 (510, 25) ἀκριβεστάτους χατὰ τὰς ai- 
σθήσεις ΤΗΡ 11 (502,16) τοῖς ἀχριβέσι 
τῶν φιλοσόφων G 3 (601, 17) cf. 6 (603, 8) 
22 (012,10) ἀκριβέστερα (τὰ σχήματα) 
ThS 13 (521,9) κατὰ τὸ προσεχὲς xal 
ἀχριβές A IV 4 1 (390 42) — ἀκριβῶς οὐκ 
ἐπιστάμεῦα E III 15 (550, 36) ἀχριβέστε- 
pov ὀσφραίνεσθαι 'ThS 35 (509, 16) 

ἀχριβολογεῖσθαι ThS 6 (500, 18) 

ἀχριβοῦν λόγον 4958, 10 τὴν ἀπορητικήν 
G ' (604, 14) 

ἀχροᾶσθαι (τούτου) de discipulo G 3 (600, 
9. 11. 17) 

áxpóaGtc Σωκρατιχή G 3 (000,12) Φυσιχκῆς 
ἀκροάσεως Arist. A II 113 (340 02) 

ἀχροατής Hi 6 1 (559, 15) 10 1 (564, 12) 
18 1 (567, 1) 20 1 (570,8) α 3 (599, T. 
600, 10) 24 (614, 12) 

ἀκρόδρυον Hi 24 1 (573, 5) 

dxpoc δάκτυλος 490,11 d. σοφία Hi 19 17 
(569,16) ἀκροτάτη εὐφροσύνη Hi 22 8 
(τὸ, 10) κατ’ dxpov H1 25 1 (514,6) 

ἀκρότης. ἀκρότητες (opp. µεσότητες) Hi 
19 16 (569, 4) 

ἀχτημοσύνη E III 28 (592, 5) 

ἀκτινείδωλον Hestiaei A IV 15 5 (403*10 
b21) 

ἀχτίς. ἡλίου ἀκτίνων A III 5 9 (915 818) 
10 (9189 00) D 10 (451, 15) εἰς ὃν (ἤλιον) 
ἀπὸ τοῦ αἰθέρος ἀκτῖνες ἑναποστηρίζονται 
A II 20 10 (349519) ὅρασιν εἶναι χατά τινων 
ἀχτίνων ἔχκρισιν A IV 13 2 (408 35b 5. 9) 
cf. IV 13 4 (403515) V 123 (423224) 
ἀκτῖνας do' ἑκατέρου τῶν ὀφθαλμῶν ἀἁπο- 
τεινοµένας Α IV 13 8 (4041 b3, t b2) 
ἀχτῖνες πύριναι, οὐχὶ µέλαιναι χαὶ ὁμιχλώ- 
δεις A IV 155 (406212512) 

ἀχωλύτως E III ὃ 6 (592, 24) 

ἆλαζών (Callimach.) A I 1 1 (29846) 

ἀλγεινός A IV 283 ο (41526) 

ἀλγηδ ών (opp. ἡδονή) A IV 9 15 (398 514) 
P1 9 (5:2, 1) 

ἁλής confertus. ἁλέες ex Callim. A I 7 1 
(298 43) 

ἁλέα. τό τε φῶς καὶ τὴν ἁλέαν A II 20 12 
(349524, 850tb2) (opp. πάγος) D 13 
(458, 23) 


Ν 


113 


ἀλλά. ἀλλά γε ΑΙ 78 (900 ε26) ἀλλὰ — re 
ThS 70 (019, 27) ἀλλὰ — μὲν in transitu 
'ThS 21 (505, 12) 33 (508, 21) 12 (520, 13) 
ἀλλὰ μὴν in assumptionis initio A II 51 
(99δαΙ 51) ThS 32 (508,18) in argu- 
mentationis progressu ThS 16 (503, 30) 
de ἀλλά respondente praecedenti μὲν v. i év 

ἄλεχτος 490,32 

ἀλήθεια τυφλῶσαι τὴν ἀλήθειαν A I 772 
(295 23) τὴν dA. ἑλέγχειν (ThS 69 (519,20) 
τῆς dÀ. τυγχάνειν 'ThS 69 (519,22) ταῖς 
ἀληθείαις A IV 15 2 (4063252) εἶναι 
xav ἀλήθειαν ThS 71 (520,2) E III 18 
(5090, 28) — xar ἀλήθειαν (opp. xatà 
δόξαν τῶν πολλῶν) Parmenid. ThO 6 
(482, 10) 6. (459,4) ἀληδείης εὐπειδέος 
483, 6 τὰς αἰσθήσεις ἐχβάλλει ἐκ τῆς 
ἀληθείας Parm. P1 5 (581,2) cf. κατὰ τὴν 
τῶν πραγμάτων ἀλήθειαν PI 5 (580,23) 
— τῇ ἀληθείᾳ Φαντασίαν παραχεῖσθαι 
ψευδη Academ. He 15 (655,2) ἀλήθεια 
(syn. λόγος) Chrysippi A I 28 3 (955 523) 
ἀλήθεια (dist. ἀληθές) σῶμα { 13 (606, 13) 

ἀληθδής A IV 9 6 (397 b13) ἀληθεῖς τὰς 
δόξας Ph 445 (05451) ἀρχάς He 14 
(654, 28) µποτέρως ἔχει τἀληθές ΤΗΡ 60 
(016, 16) οὐκ ἁληθδές (c. infin., omisso 
ἐστί) ThS 22 (506, 1) 90 (526,27) xaxd 
[s τὸ ἀληδές ThS 33 (508,25) ἀληθῶς 
λέχει G 13,606, 20) (opp. μυθικῶς) Ph 6 
b5 (536 b5) — ἀληδές expl. (dist. ἀλήθεια 
οὐσίᾳ συστάσει δύναμει) G 18 (606,12) 
ἀληθὲς οὐδέν εἶναι Pyrrhonis Hi 23 1 
(5072,94) cf. A IV 9 & (897 b13) τὰ πάντα 
εἶναι — οὐδὲν ἀληθές Xenophanis E III 9 
(590, 16) ἐφικτὸν µόνῳ τῷ δεῷ, ἀνθρώπῳ 
δὲ ob Arces. E III 29 (592, 6) 

ἀληθινός Hi 16 1 (566, 11) 

ἄλλῃ. ἄλλοτε ἄλλῃ Xenoph. ThO 5 (481, D) 

ἀλληλοτυπία Democr. A I 126 (31120) 

ἀλληλουχία. τῆς τῶν σωμάτων ἀλληλουχίας 
A I 18 6 (317 ^ 16) 

ἀλλοειδής P12 (579, 18) 

ἀλλοῖος 'ThS 74 (521, 15) 

ἀλλοιοῦν. pass. ΑΙ 919 (2852) ThS 23 
(506, 6) ἀλλοιοῦσθαι οὐσίαν (opp. αὔξεσθαι 
μειοῦσθαι) Stoic. D 27 (462, οἱ) «y dÀ- 
λοιοῦσθαι ποιεῖ τὸ αἰσθάνεσθαι Dem. ThS 49 
(615, 11. 12) πάθη τῆς αἰσθήσεως ἀλλοι- 
ουµένης  ThS 63 (517,9) ἀλλοιουμένης 
τῆς γῆς ἐπὶ πλεῖον Hi 78 (561, 20) — ἆλ- 
λοιωτὴν (ὅλην) A 1 92 (307 423 511) 


ἀλλοιοῦν 


114 ἀλλοίωσις 

ἀλλοίωσις µίξεις xav! ἀλλοίωσν ΑΙ 111 
(31537518) (coni. µεταβολή) A 1233 
(319 910) d. χατὰ τὸ ποιόν (opp. συνα- 
ὃροισµός) Atom. A I 24 2 (320 420 526) 
τῶν στοιχείων (coni. τροπή, ἀνάλωσις) A I 
243 (320425 32) κατ d. µεταβολή 
(dist. κατὰ διαίρεσιν, σὐγχυσιν, ἀνάλυσιν) 
Stoic. D 26 (462, 16) d. ὑπὸ τῶν ἐναν- 
τίων εἶναι '"ThS 32 (608,6) ἐν ἀλλοιώσει 
γένεσθαι τὴν αἴσθησιν vel τὸ φρονεῖν 118 2 
(499, 6) 23 (506, 5) 12 (520, 14) d. τῶν 
αἰσθήσεων 'ThS 72 (520,21) cf. 63 (517, 11) 

ἀλλοτριοῦν. ἡλλοτριῶσθαι πρὸς ἄλληλα A IV 
9 15 (398 b 15) 

ἄλλος. ἄλλο πρὸς ἄλλο (Ll. ἄλλου) Ótaxptvó- 
ptvov Eurip. A V 193 (400 919) γίνεσθαι 
ἅμα τῶν αὐτῶν ἀνατολὴν xal δύσιν πρὸς 
ἄλλους τε xal ἄλλους (h.e. sidera dum 
nobis occidunt, aliis oriuntur versaque vice) 
D 32 (400, 29) xav' ἄλλο pív — κατ 
ἄλλο δέ alias — alias (Democr.) A IV 
193(408231) πρὸς ἄλλο (opp. καθ΄ αὑτό) 
ThS 69 (519, 19) τὴν ἄλλην φυσιολογίαν 
(abundanter additum) P1 9 (582, 1) 

ἄλλως γίνεσθαι τὸ ὁρᾶν 'ThS 52 (514, 10) 

τὸ αὐτὸ φαίνεσθαι τοῖς μὲν πικρόν---τοῖς δ᾽ 
ἄλλως 115 69 (519, 14. 10) καὶ ἄλλως 
οὐκ εὔλογον ΤΗ5 583 (014, 20) καὶ ἄλλως 
sc. φησίν D 22 (459,19) ἄλλοτε ἄλλως 
ΑΙ 19 5 (310421528) 292 (325b12) 
ἄλλως τε χᾶν συµβαίνῃ 'ThS 14 (503, 14) 
ᾱ. τε xal εἰ ΤΗΡ 72 (ὅο0, 18) à. ce £l καὶ 
'ThS 53 (514, 16 cf. n312). d)Àot' ἄλλως 
(opp. ἁπλῶς) A I123(810421528) (opp. 
πάντως. dist. χατὰ τὸ πλεῖστον) A 1292 
(325512) ἄλλοτε ἄλλῃ Xenoph. ThO 451,5 
ἄλλοτε μέν — ἄλλοτε 6' αὖ Emped. ThO 3 
(418, 9) . 

ἀλλότριος (opp. olxeiog) τόπος ΑΙ 12» 
(810910 029) ThS 88 (5206, 7) 

ἀλλοφρονεῖν Homeri 'ThS 58 (515,26 cf. 
n ὃ 1] 8) 

ἀλλόχρως (opp. ὁμόχρως) 'ThS 21 (501,11) 
50 (513, 21) 54 (514, 32) 

ἁλογεῖν. ἀλογήσαντες (τῶν μύθων) 455,15 

ἅλογος qoot; Atom. A II 3 2 (23024532) 
ἀλόγῳ φύσει τῆς διανοίας ἐν τοῖς ὕπνοις 
A V 22 (416410) φορᾷ d. φέρεσθαι 
E I11 31 (592, 19) ἄλογον ζῴον A IV 512 
(90206) 856 (395 b11) 104 (3994 13b16) 
115 (40141) 19 1 (4084454) V 103 
(42235) 20 4 (432415) 212 (43320) 


II INDEX 


D 39 (471,23) &. θηρία He 4 (692, 16) 
ἄλογα καὶ ἄψυχα (opp. λογικά) A 1295 
(3252310522) ἡτὸ dopo» φυχῆς AIV 
4 1. 6 (39041, tb18, 417) 7 5 (393 313, 
511) 86 (395 59) ἆἄἆλογον (om. ἐστί, 
sequ. infin:) 'ThS 54 (514, 90) cf. ThS 34 
(509, 4) ἁλόγως (syn. μηδενὸς ἔξω βουλευ- 
θέντος) A I 20 s (325 b21) 

ἁλμυρός (χυλός) expl. ThS 66 (518, 9) 81 
(625,8) 89 (526, 20) (opp. xóttjsoc) ThS 28 
(507,17) dá. θαλάττης ὕδωρ Α II 166 
(882412) 'ThO 23 (495, 3) Hi 14 4 (566, 1) 

ἁλμυρίς ThS 66 (518, 12) 

ἁλμυρότης (Φαλάττης) ThO 23 (495, 1) 

ἁλουργής A IIL 5 7 (3432455) 8 (313 413 
b13) D 14 (455, 14) 

ἁλουργός D 14 (455, 6) 

ἅλς. ἐξ ἁλὸς ἔμπορος ἰχθύς Emp. Hi 32 
(558,22) ἅλες D 14a (Add. p. 455) ἅλας 
ὀρύττεσθαι (ἐν mí) ThO 23 (495, 9) 

ἁλυχίς. εἰς ἁλυχίδα xal πιχρίαν Α III 16? 
(981 423) 

ἁλυχκός D 143 (add. p. 455) 

ἁλυσιτελής G 1 (591, 11) 

ἅλως (cireum solem, lunam) χαλεῖται ὅτι 
ἐστὶν ἅλῳ (areae) προσεοικώς A III 1851: 
(984 311) 2 5 (900 924) 18 1 (38431) 
D 14 (454, 26) 

ἄλυτος ex Plat. Hi 19 s (568, 8) 

dpa τῇ ἀναπνοη ThS 23 (50i, 19) dpa xal 
paene i. q. τὲ --χαί A I 7 11 (301 b2) 
28 5 (32459) II 30 2 (901. 19 515) 
IV 3 10 (388519) πολλὰ dpa xal tdvav- 
τία ΤΗΡ 36 (509, 20) xal dpa — ἐπὶ πάν- 
των ΤΗΡ 90 (526, 91) xal ἅμα (sc. ἄν 
τις ἀπορήσειεν) 'ThS 23 (506, 5) ἅμα µέν 
---ἅμα δέ 'ThS 69 (519, 13) P1 5 (550,20. 
21) dpa δέ ThS 34 (509, 5) 35 (509, 8) 
51 (524, 4) 

dp. a £a exemplum Platonicum Hi 19 5 (001,23) 

ἁμαρτάνειν (in philosophorum censura) 
AI22 (21621) 33 (201 315b 11. 21822) 
4 (278216 519) 77 (300 34) ἁμαρτάνου- 
σιν ἀχουσίως Hi 19 z2 (569, 31) 

ἁμαρτήματα ἀχούσια Plat. Hi 19 20 (569,22) 

ἀμαυροῦν A II 23 4 (355 412 b17. 10) 
τὰς ὄψεις 'ThS 14 (502, 16) 

ἁμαυρός. ἁἀμαυροτέραν φαίνεσθαι Α 1I 286 
(359 4959) D 14 (455,11) cf. 13 (454,19) 
opp. λαμπρότερα Α Π 307 (362 910) 

ἀμαυροφανής A II 28 3 (905011) 

ἀμβλυωπεῖν (opp. ὀξυωπεῖν ThS 8 (501,5) 


VERBORUM 


ἀμέλει πάντς A ΙΠ 25 (366225533) 

ἀμελεῖν. τῆς «φυσιολογίας ἡμέληκιν G 1 
(691, &) 

ἁμερής (syn. ἁπλοῦς) 24 (615,4) ἁμερη 
σώματα A Ι ὃ 271 (289b 7) 9 e (308313 
b13) 13 3 (31236) 3 (31259) IV 99 
(397 520) E I (588, 1) G 18 (611, 1) 

ἄμεσος. ἅμεσα (opp. µέσα, dist ἔμμεσα) 
Hi 19 14 (568, 27) 20 a (510, 19) 

ἁμετάβλητος ΑΙ 5 2 (208310510) 28.38 
(904502) ΡΙ 7 581,8) G Τ (604,19) γῆν 
ες τι τούτων ἀμετάβλητον Α I 17 4 
(315 911 529) 

ἀμετάθετος A Ι 25 5 (324 52) 

ἀμέτοχος Χενοῦ A L3 16 (286 456. 286 
a13b3) 

ἁμιγής (πάσης ὕλης) AITTa (904 εθ b8) 
(syn. καθαρός) A I 16 10 (314 910) ἀμι- 
Ὑέστερα σχήματα 'ThS 73 (521,9) ἁμιγὲς 
τοῖς ἄλλοις 'ThS 0” (518 320 n) 

dp poc D 28 (463, 23) 

ἀμοιβὴῆ πυρός Heracl. ThO 1 (415, 18) cf. 
p. 169 

ἅμοιρος (τοῦ νοῦ) D 15 (456,3) (ζῴου) 
G 24 (614, 2) 

ἁμοιρεῖν (ὑγρῦ) AIS31 (10119911) 
ἄμορφος (ὕλη, coni. ἀνείδεο) A Ι 323 
(275517) 9 4 (30345 b5) e (905.11 11) 
D 20 (458,9) 

ἀμουσία (opp. εὐμουσία) A IV 20 2 (410213) 

ἄμπελος A V οὐ 4 (439 318) 

ἅμπωτις (placita) A III 17 (3524141) 

ἀμυντήριον 491, 10. 

ἀμφίκυρτος (σελήνη) ΑΠ 271 (35118) 

ἀμφισβητεῖν. τὸ ἀμφισβητούμενον syllo- 
gismi A 1 ὃ 6 (285 42) 

ἀμφισβήτημα 490, 12 

ἀμφότερος. ἀμφότερον βασιλεύς v ἀγαθὸς 
χρατερός cv αἰχμητής Hom. A I {10 
(3014212) ἁμφοτέρως λέγεται περὶ αὐτοῦ 
ThO 8 (483, 11) ἁμφοτέρως ἔστιν ὑπο- 
λαβεῖν ΤΗΡ 49 (518, 15) 

dv scriptor Epicureus non posuit A I T 4 
(299 415) 8 (300425) 9 (300430) [L 6 3 
(29227)] mire positum εἰς ὁ ποίαν ἕξιν 
ἂν εἰσέλθῃ ThS 67 (019, 2) μέχρις ἂν οὗ 
ThS τὸ (529, 19) xdv elliptice 458, 29 

ἀναβαίνειν. ἀνέβη ἐπὶ τὰς ἀτόμους ThO 13 
(491, 21) 

ἀνάβασις Νείλου A IV 1 (884,19) ἀναβάσει 
τὸ πρὸς µήχιστον ὕψος 401,3 scalae 
ThS το (523,9 cf. n 123) 


ἀναθλίβειν 115 


ἀναβλύζειν intr. ἀναβλύσαι τὸ ὕδωρ A II 
6 s (334 ε 4) 

dváqetv (την ἀναθυμίασιν cet.) D 11 (451,23. 
90. 452, 4. ῦ) ThO 23 (495,2) dpa τῷ 
ἀναπνεῖν ἀνάγοντα τὸ πνεῦμα 'ThS 25 
(606, οὔ) πάντα ἀνάγειν ἐπὶ τὴν αἴσθησιν 
ΑΙ 950 (179, 18) εἰς πρόνοιαν A 1 25 5 
(321516 cf. ε10) εἰς τὴν ὁμοιότητα 
ThS 2 (499,13) 4. ἅπαντα el; τὴν ἀργήν 
ThS 48 (513,8) εἰς τὰ σχήµατα ThS 67 
(018, 9) εἰς ῥυθμόν Hi 2 2 (555, 21) 

ἀναγκάξειν Hi οἱ 2 (571,15). ἀναγκάζομαι 
He 18 (656, 8) 

ἀναγκαῖος. εἰκότα λόγον ἡ ἀναγκαῖον 'ThS 86 
(525, 25) ἀναγκαῖον ἡγούμεθα A I Pr. 1 
21321) 11(274*20) ἀναγχαιότατον πάν- 
των G 6 (008, 14) τῶν οὕτως ἀναγχαίων 
xal ὠφελίμων He 18 (606, 18) ἀναγχαῖον 
(om. ἐστί sequ. infin) A I Pr. 5 (214 
43) 18 e (311 511) D 27 (463,6) G 3 
(599, 18) 

ἀνάγχκη. ὑπὸ ἀνάγκης (dist. ὑπὸ τύχης et θεῖα) 
ΑΙ] 12 (14.25) (coni. ἐκ λόχου, opp. 
µάτην) Leuc. A I 2ὔ «(991 514) κατ ἀνάγ- 
χην A V 23 (4169105) D 31 (469, 22) 
ἐξ ἀνάγκης 491, 19 κατά τινα εἱμαρμένην 
ἀνάγχην 110 1 (476,2) cf. Hi 212 (511, 
14) ἀνάγχην ἔχειν Hi 19 6 (568,6) 19 
(568, 15) — ἀνάγχη (om. ἐστί sequ. infin.) 
Α Ι ὃ 19 (28631) ThS 18 (003,7) 14 
(608, 19) 15 (503,29) 19 (504,24) 52 
(514, 12) 53 (514, 19) 69 (519,16) '1 
(520, 11) ἀνάγκη πᾶσα Ἶριν φαίνεσθαι 
A III 56 (372433 533) 

περὶ ἀνάγχης placita A I 25. 26 (321 

albl) cf. 727 (30821) 28 3 (323524) 
29 2 (325 01019) 4 (326 b1) 5 (326 53) 
II Τι (835516) V 301 (4432251) Ph12,1 
(545 b31) Hi 12? (565,3) P1 1 (581, 11) 

ἀνάγνωσμα G 2 (598, 17) 

ἀναγράφειν 484, 18 

ἀναγραφή A IV 112 (40029) 

ἀναδέγεσθαι τὰς µεταβολάς D 317 (469, 20) 
τὸν ἀέρα 'ThS 41 (512, 2) 

ἀνάδιδόναι. ἀναδιδομένης τῆς ἀτμίδος D 11 
(451, 21) Hi 67 (560, 10) ἀναδιδόναι (f. |. 
ἀποδιδόναι) τὴν ἀντίληψιν A IV 139 (104 
b826, tbb) 

ἀνάδοσις ξηρά (syn. ἀναθυμιάσι) A III 74 
(875 56) cf. D 11 (451, 32) 

ἀναζωπυρεῖν intr. A II 13 14 (843 43 bD) 

ἀναθλίβειν A IV 221 (412 513) 


110 


ἀναθυμίαμα D 33 (467, 19) 34 (467, 17) 

ἀναθυμιᾶν, fere pass. velut ἀναθυμιώμενον 
ὕδωρ cet. Α 1 ὃ 11 (284 «8 06) 4 5 (290 
418) 11 65ο (33446) ΠΙ 39 (90956) 166 
382212) V δι (450.99) ἀναθυμιώμεναι 
ψυχαί Heracl. D 39 (411, 35) 

ἀναθυμίασις ὑγρά A II 20 5 (348«11. 349 
b2) 286 (859 4555) ΠΙ 314 (37022 59) 
56 (312429 b29) D 11 (451, 19) ThO 16 
(492, 6) ὑδατώδης A III 13 (315325) 
ξηρά A III 1 7 (365421521) 2s (806 
116516) 314 (3003259) 74 (315b1) 
15 5 (380 44) D 11 (452, 19) 18 (458,11) 
ἀναθυμίασις θερμή Arist. D 13 (454, 23) 
χαπνώδης xal πυρώδης D 13 (453,12) 
14a (Add. p. 455) ἐκ τῆς ἀπὸ γῆς (v.1. 
ἐπιγείου) ἀναθυμιάσεως Α II 17 4 (346 214 
b19) A IIL 1: (365529) ἀναθυμίασιν 
ἐπινέμεται A IL 23 5 (352310 b 11) (Aoc) 
τὸ πῦρ τὸ τοῦ ἡλίου etc. τρέφεται ταῖς 
τῶν ὑδάτων à. A T8 1 (206421514) 
τροφὰς τοῦ κόσμου A IL 53 (333211 b11) 
ο. D 39 (411,11) πνεῦμα ἐκ πολλῶν 
συνιουσῶν ἀναθυμιάσεων A III 7 (91594) 
ψυχή --- ἀναθυμίασις Heracl. A IV 3 1 
(38944, t 52) D 39 (411,5) He 2 (651,10) 
ᾱ. αἰσθητικὴ Zenonis D 39 (411. 9) dist. 
ἡ éxtóg xal ἡ ἐν αὐτοῖς (ζῴοις) Ileracl. 
A IV 3 12 (389 36, t b4) 

ἄναιμος. (Coa, opp. Évatya) 'ThS 23 (5006, 7) 
47 (512, 23) ἀναιμότατα τῶν μερῶν 
Th$S 23 (506, 8) 

dvatptiv AI 33 (20824) Τὸ (29921) 237 
(32026512) 24 1 (820312517) V 12 
(415217) D 37 (469,23) ThO 10 (495,11) 
ThS 91 (527 n h2) Hi 14 e (566, '7) 

ἀναίρεσις (opp. ἸἹένεσις) D 27 (409, 24) 
dv. Σωκράτους D 21 (463, 12) 

ἀναιρετικός ΑΙ 18ο (317 b13) 

ἀναίσθητος 118 32 (503, 21) 63 (517,13) 
81 (525,3) ἀναίσθητοι (1. αἰσθητοί) A I 
3 8 (2822419) 

ἀναίτιος Hi 19 19 (569, 21) 

ἀναχαλύπτειν Hi 215 (551,28) 

ἀνακηρύσσειν He 6 (652, 30) 

ἀνακλᾶν τὰς αὐγὰς πρὸς τὸν οὐρανὸν A III 
12 (9606 ε4 04) κατ ἀνακλωμένας γραμ- 
μάς A IIL 5 3 (912.169 16) ἡ λαµπη- 
δὼν ἀνακλωμένη A III 58 (91588) ὃ) 
τὰ ἀναχλώμενα ὡς τὰ Χχατοπτριχά Α ΠΠ 
56 (312321 ὑ 21) ἀνακλᾶσθαι τὸν ἀέρα 
A IV 16 « (406 530530) τὴν ὄψιν D 14 


ἀναθυμίαμα 


II INDEX 


(455,12) A III 5 6 (372435 b35) τὴν 
φωνήν ThS 53 (514, 17) 

ἀνάχλασις évóntpou sim. A II 20 13 (30 
a 8 b5) 20 13 (350^ 15 b 15) 30 1 (261 *11) 
τῆς ὄψεως tic τὸν ἦλιον A III 2 1 (3606 
310510) cf. III 5 ϱ (3273220520) n 
(313 428) D 14 (454, 29. 455, 0) ἀνάχλ. 
ἐν ὕδατι cet. ThS 36 (509, 24) ανάχ). 
τοῦ φωτὸς τῶν ἄστρων Hi 8 10 (562,28) 

ἀνακόπτειν ΑΙΥ 11 (354225) 

ἀνακουφίζειν. pass. τῆς λύπης ThS 45 
(512, 10) 

ἀναχρούειν A III 15 11 (351 45) 

ἀνακυχλοῦν. ἀνακυκλουμένων τῶν xÓGUY 
xal οὐρανῶν P12 (579, 11) 

ἀναλαμβάνειν τὰ Opertixdá. Α V 163 (426 
a99) πάντα ἀναλαβοῦσα εἰς εἀυτὴν (7) 9 
σι) D 31 (469, 13) 

ἀναλλοίωτος D 9 (450, 18) 

ἀναλογία. ἀναλογίαν ἔχει A IV ὃς (395 
b12) cf. D 11 (402, 9) κατ αναλογίαν 
D 20 (458, 1) 24 (460, 17) 

ἀναλογίζειν (corruptum) A IV 105 (399 
b2] cf. n 0 10) 

ἀνάληγος. χατὰ τὸ dvd. D 21 (4158,24) 
ἀνάλογον γίνεσθαι κἀπὶ τοῦ αἰθέρος D 29 
(463,16) ἀναλόγως A II 29 4 (360 46 b9) 
III 14 1 .375321) 

ἀναλοῦν. ἀναλοῦσθαι ἐν τῇ ἐχπυρώσει AI 
ὃ 11 (284 «10 93) στοιχεῖον ἀναλωὺήσεται 
491, 1 

ἀναλύειν. ἀναλύεσθαι ei; ὕδωρ sim. A I31 
(216213) 4 (218 412 b8) n (284 413) 
τ 28 (303526) IL 92 (338 31€ b 11) III 
1 4 (315b9) D 36 (465, 11) Hi 3 1 
(558, 18) E IIL 1 (539,24) He 10 (653,21) 
ἀναλυομένης xal διαχεοµένης (χιόνος) A 
IV 1 4 (385410) 

ἀνάλυσις. ἀνάλυσιν Aapfdvetv (i. e. ἀναλὺ- 
εσθαι) D 21 (458,29) δέχεσδαι D οἱ 
(459,5) — ἀνάλυσις τῶν στλιχείων A I 
24.3 (320 426 b33) (coni. χύσις εἰς ἄλλο) 
Chrys. D 21 (458, 11) τὴν εἰς mop ἀνά- 
λυσιν τῶν ὅλων Stoic. D 36 (463,21) 
39 (411, 20) 

ἀναμιγνύναι A IV 125 (40329 b20) ThS 
88 (510,6: ἀναμεμῖχδαι (opp. εἱλικρινὲς 
ὑπάρχει) A IV 9 9 (397 522) 

dvaptp vijaxety. ἀναμιμνῃσχομένοις ΤΗΡ 45 
(512, 8) 

ἄναμμα A II 204 (9849 81 04) ιο (901 αἱ: 
n ^3) 25 10 (356 b 19) 


VERBORUM 


ἀνανεοῦν. τῶν ὄντων ἀνανεουμένων G 11 
(609, 18) 

ἀναξηραίνειν A III 16 1 (381417) } ὃτ 
(469, 13) 486, 24 

ἀνάπαλιν D 10 (451,11) 32 (466,291) ThS 
88 (526,15) E II 5 (588,9) ἀνάπαλιν 
ἔχειν ἐπὶ τῆς ὀμίχλης ThS 90 (527,2) 

ἀνάπαυλα (ποταμῶν) A III 17 o (8832314 
b21) 

ἀναπαύειν. ἀναπαυομένης (?) τῆς ὕλης G 17 
(609, 17) 

ἀνάπαυσις οὐσίας D 87 (469, 19) 

ἀναπέμπειν. ἀναπέμπουσιν ὄμνους Hi 94 8 
(518, 15) ἀναπέμπεσθαι εἷς τοῦτον τὸν 
χόσμον Hi 19.12 (568, οἱ) el; Φεόν 24 
(614, 10) 

ἀναπεταννύναι. τοῦ οὐρανοῦ μᾶλλον dva- 
πεπταµένου Α IL 91 « (965 010) 5 (96818) 

ἀναπέτεσθαι. ἀναπτῆναι Α Υ 19 5 (481 
n 419) 

ἀναπιμπλάναι A IV 14 (3852315) D 17 
(456, 18) 

ἀναπλάττειν, ἀναπλάττεσθαι (med.?) A V 
113 (422 226) 

ἀναπληροῦν. ἀναπληροῦται ἡ δεκὰς dx τῆς 
τετράδος A 1 ὃ 6 (281516) τὴν ἑλλεί- 
πουσαν αἰτίαν ἀνεπλήρωσε ΤΗΟ 4 (478, 20) 

ἀναπλήρωσις (opp. ἕλλειψις) A IV 9 15 (998 
b12) 

ἀναπνεῖν ThS 22 (505,23) 95 (506, 96) 30 
(507, 32) 44 (511, 27) 41 (519, 23) &va- 
πνεῖν καθαρόν 'ThS 44 (511,28) 48 (013,2) 
ἀναπνεῖν τὸν οὐρανόν Pyth. ΑΙ 186 (916 
ε19 018) cf. Π 91 (338514514) dva- 
πνέει (sic) 'ThS 91 (505, 11) ἀναπνεῖν 
(l. ἀναπτῆναι) Α V 195 (4831 49) 

ἀνάπνευσις τοῦ ἀέρος ThS 90 (526, 26) 

ἀναπνοή (i. e. éxrvof et εἰσπνοή) A IV 221 
(411 «26 cf. 419 46. 9) 17 1 (401 «4 4) 
2 (4002555) V 1553 (4295225) 489,9 
ThS 9 (502, 1) 28 (507, 19) 46 (512, 18) 
4 (512, 22) διὰ παντὸς σώματος ThS 47 
(512,24)  Bapria A IV 17 2 (407 41 57) 
ἀναπνοὴ πυρός i. e. ftc A II Τι (335 
b19) — περὶ ἀναπνοῆς placita A IV 22 
(411 425 » 1) 

ἀναπόδειχτος (ὄυλλογισμοί) Stoic. expl. 
G 15 (601, 8) 

ἀναποδίζειν retro ire vel retro computare 
51? 

ἀναποδοῦν () A I ὃ s (281216. 90 513 
cf. Prol. 51. 59) 


111 


ἀνάπτειν. ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀνημμένν A II 
20 14 (9619102) ΤΠ ο 7 (967 *6 b 5) 
ἀνάπτει τὰς αἰσθήσεις τῷ dép: ThS 39 
(510, 19) cf. 46 (512, 11) 

ἄναρθρος (ψόφος) ThS 41 (511,8) 

ἄναρμος. ἀνάρμους ὄγχους Asclep. G 18 
(610, 22) 

ἀναρπάζειν A II 1833 (241*15 513) D 19 
(452, 26. 29) 

ἀναρρηγνύναι 489, 27 

ἀναρροφεῖν τοὺς ποταμούς A III 5 4 (372 
2312512) ἁνασχευάζειν redarguere E IL 6 
(588, 29) 

ἀνασπᾶν (sc. ἀέρα) ThS 85 (525, 14) 

ἀνάστασις. d. την ποιοῦσαν ἐνιαυτὸν τὸν 
µέγιστον Βιοΐο. D 87 (469, 14) corruptum 
Hi 21 5 (571,94) 

ἀναστρέφειν D 12 (452,24) Hi 94 4 
(018, 17) δαίµονες ἀναστρέφονται Hi 8 1 
(558, 15) 

ἀνάτασις dp' ἡμῶν i. e. Ódoc A II 81 4 
(363 b&) 

ἀνατέλλειν A I 6 8 (29523) III 2 1 (366 
.9 09) Hi 9 4 (564, 1) 

ἀνατιθέναι ἡλίῳ τὴν αἰτίαν Α III 173 
(382 912) 5 (883 b6) ἀνατίθησι ταῦτα 

- τοῖς σχήµασι ΤΗΡΘ 64 (517, 19) 

ἀνατολή def. Chrys. D 32 (466, 99) dva- 
τολάς τε xal δυσµάς (boot) A I 6 10 
(295 422) II 18 14 (3434456) 920 16 
(35154) D 14 (455,98) Ph 8,5 (6429b5) 
ἀνατολή caeli regio A III 7 2 (916 a1) 
V 11 (419.16) Hi 15 2 (566, 19) πρὸς 
ταῖς ἀνατολαῖς A II 24 4 (354 1410513) 
àv ἀνατολάς A ΠΙ 133 (378114) dr 
ἀνατολῶν ἐπὶ δυσμὰς φέρεσθαι ΑΠ 16 1 
(345417520) ἀπ᾿ ἀνατολῆς ἐπ ἆνατο- 
λὴν fov φέρεσθαι D 33 (467, 8) 

ἀνατολιχός. (µέρη) A IL 101 (3893554) 

ἀνατομή À V 14 5 (4252410) 

ἀνατρέπειν (τὰ Óvra) ThO 10 (485, 12) 
τὰς δόξας E III 18 (591, 6) 

ἀνατρέχειν. ἀναδραμόντος τοῦ ὕδατος eic 
τὸν σπόγγον D 28 (464, ϐ) metaph. Hi 5 
(559, 12) 17 (566, 26) 

ἀναφαίνειν. ἀνεφαίνετο τὰ ζφα cet. Hi 9 5 
(564, 4) 

ἀναφέρειν. εἷς τὸ µετέωρον ἀνεφέρετο A I 
4 2 (290 44) ἀναφέρι παλαιὰν δόξαν 
ThS 37 (501,1) ἀναφέρων τὴν φαντασίαν 
πρὸς ἄνθρωπον ThS 64 (517,21) ῥὃδο- 
Ἱμάτων ἀναφερόντων πρὸς ἓν τέλος G 7 


ἀναφέρειν 


118 ἀναφέρειν 
(604, 4) τὰ ἀναφερόμενα eic Ὀρφέα Ph 
18, 17 (641 511) cf. 456 (685 948) 

ἀναφορὰ πνεύματος A III 2 6 (961 «4 ὃ 8) 
ὑδατώδης ΑΠ 43 (91199201) πρώτη 
d. ἀναθυμιάσεως Α III 7 4) 375 b2) 

ἀναφύειν. δένδρα ix γῆς ἀναφῦναι A V 264 
(438 422) 

ἀναχαλᾶν. ἀναχαλωμένην τὴν γην ὑπὸ τοῦ 
πυρός A I 3 1 (2843654) IV 16 (385 
325 cf. n*15) V 30 e (44426) τοὺς 
χλάδους εἴκειν xal πάλιν σφοδρῶς ἀἆναχα- 
λᾶσθαι A V 26 1 (40581091) 

ἀναχαλασμός A V 24 4 (436 411) 

ἀναχάσκειν τὰς μήτρας (vox Alcmaeonis) 
A V 14 1 (425 41) 

ἀναχεῖν 481, 21. 491,4 

ἀναχωρεῖν (ψυχήν) sic τὴν τοῦ παντὸς d. 
A IV '1 2 (999 116,07) 

ἀναχώρησις αἵματος εἰς τὰς αἱμόρρους φλέ- 
Bac (opp. διάχυσι) A V 24 1 (435312) 
θαλάττης 486, 4 

ἀνδρεία Hi 19 1e (569, 7) 20 ο (510, 30) 
He 5 (652, 21) 

ἀνδριάς ΑΙ 55 (29224) V 12 2 (423 421) 

ἀνδρόθηλυς 194? 

ἀνείδεος ὕλη, coni. ἄμορφος A I 2 2 (275 
b17) 9 4 (3083555) D 2 (448, 3) Hi 
19 3 (561, 15) 

ἀνειδωλοποιεῖν. ἀνειδωλοποιουμένης ψυχῆς 
τὸ συμφέρον αὐτῇ A V 23 (416. 16) 

ἀνειμάρθαι (l. ἀνεμαρτα) A T1274 (322 
414 cf. nab) 

ἀνέλχειν. ἀνελχομένου ἐκ τῆς θαλάττης τοῦ 
ὑχροῦ A ΠΙ 4 4 (3971511) 

ἀνεπιστρεφής (τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων) 
AIT: (3002312) 

ἀνεπίφθονος G 3 (599, 13) 16 (608, 9) 

ἄνεμος βίαιο A V 29 1 (44138) σφοδρός 
D 13 (453,14) ἐμπίπτων Hi 6 1 (560,11) 
ἄνεμοι sunt φυσιχά A Ι 1 2(9160 9) ἀνέ- 
ων συστροφαί A III 39 (96059 04) ὁρμή 
D 13 (453,18) ἑτησίαι A IV 1 1 (384220) 
4 (385 314) 

περὶ ἀνέμων placita. Α III 7 (3/4 2318) 

17 4 (38358) D 18 (454,14) ThO 2 
(411,2) Hi 6 3 (560,20) 1 (560,8) 1? 
(561, 12) 8 11 (563, 3) 

ἀνεξέταστος He 18 (656, 18) 

ἀνεπιτεχνήτως (syn. φυσικῶς) A IV 113 
(400 « 19) 

ἀνέρχεσθαι elc τὸν alüépa cet. He 17 (655, 
29. 81) 


H INDEX 


ἄνεσις τοῦ αἰσθητικοῦ πνεύματος Α V 244 
(436 ε 10. 14) 

ἀνεύθυνος Hi 22 s (572, 18) 

ἀνευρύνειν τὸ στόα Α V 16 3 (426 125) 

ἀνέφιχτος G 1 (591, 4) 

ἀνήρ. τὸν τέλειον ἁ. A Pr. 3 (274 33 cf. 17) 
ἀνήρ (opp. γυνή) A V 53 (418219) saepius 
— πῶς ἄγονοι οἱ ἄνδρες placita A V 13 
424 42) 

ἀνθεῖν Hi 2 15 (557,96) 

ἀνθελιγμός A III 155 (38025) 

ἀνθέλκειν He 4 (652, T7) 8 (653, 15) 

ἀνθ ήλιος explic. A III 6 (914 ε« 9) 

ἀνθιστάναι. ἀνθεστῶτα ἀέρα A. III 3 7 (208 
b29) ἀνθίστανται ἀλλήλοις He 6 (652, 24. 
29) 

ἄνθος (χκυάµου) Hi 2 15 (557, 26) 

ἄνθραξ. ἀναζωπυρεῖν — xal rtp τοὺς ἄνθραχας 
A II 1314 (9484 06, tb 6) ΤΗΡ '75 (521, 
21) 

ἀνθρώπειος. ποδὸς d. A Π 21 4 (251 *11 
b21) 

ἀνθρώπινος βίος sim. A I Pr.2 (273223) 
17(300213) 273 (32226) 29 3 (32559) 
ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ A I 29 7 (826 a448) 
θείων τε xal d. ἐπιστήμην Α I Pr. 3 (213 
112) ἀνθρωπίνων ἐπιστρεφόμενον A I1 
(300*6) ἀνθρώπινον γεννηθέν A I6 
(291 4 1) 

ἀνθρωποβορεῖν Chrys. E III 39 (593, 3) 

ἀνθρωποειδής. d. θεοί ΑΙ 6 16 (291 a3) 
1 34 (906 ε15510) Ph 12, 32 (546 528) 
15, 26 (549 υ 10) 

ἀνθρωπόμορφος (θεός) G 16 (608, 19) 

ἄνθρωπος τέλεος AI5s (20222) ζψων 
Χάλλιστον ΑΙ 0 1ο (20745) τῶν ἄλλων 
διαφέρειν ὅτι μόνος ξυνίησι ThS 25 (506, 90) 
τοὺς νῦν ἀνθρώπους τοῖς πρώτοις συµ- 
βαλλομένους βρεφῶν ἐπέχειν τάο A V 
211 (44028) ἀνθρώπων Ὑένος ὀψιγονον 
488,12. «à κατ ἄνθρωπον οἰχονομεῖται 
A I7 10 (90199) ἄνθρωπος et ἵππος 
exempla logica A 13$ (289 «91. 22) 
D 1 (44126. 13 55) 40 (472, 3) 

placita A V 18 (427418) 23 (434416 

b4) ThO 53 (481, 15) 6. (482, 19) Ph 
13, 14 (641019) Hi 6 6 (560,7) P12 
(579, 18) E III 37 (592, 81) He 9 (653, 
16) 

ἀνθυποχώρησις εἰς τὸ ἑκτός A IV 221 
(412 47) 

ἀνηβᾶν 488, 23. 491, 15 


VERBORUM 


ἀνήχειν τὰς φλέβας elc. γλῶτταν ThS 43 
(511, 20) 

ἀνιᾶν. ἡδοντ᾽ 35 ἀνιῶνται ThS 10 (502,12) 

ἀν]έναι. ἀνεῖσθαι (τοὺς πλανήτας, opp. συν- 
δεδέσθαι) A. II 13 11 (34248 21) (δαί- 
µονα) ἀνιέναι τὴν Ὑένεσν ix τῆς γῆς 
Hi 2 18 (551, 16) 

ἀνιέναι in. altum. ire τὸ κατὰ τὴν dvatu- 
µίασιν ἀνιὸν πνεῦμα D 18 (453, 20) 

ἀνίκητος αἰτία καὶ βιασιχή A 1274 
(822 410) 

ἄνιχμος ThS 50 (513, 26) 56 (515, 11. 14) 

ἀνιμᾶν He 14 (654, 23) 

ἀνιστάναι., ἀνίστασθαι τὴν ἱχμάδα dx γῆς 
Hi 1 5 (561,5) 

ἀνίσχειν. ἀνίσχοντος τοῦ ἡλίου D 10 (450,22) 
ἀνίσχουσαι (νῆσοι) 486, 20. 489, 19 

&vota He 4 (652, 14) 18 (656, 16) 

ἀνοιγνύναι. μὴ ἀνεφγμένης πως τῆς αἰσθή- 
σεως ThS 21 (606, 19) 

dvtavaxAüv waüdmep ἐπὶ τῆς σφαίρας τῆς 
βαλλομένης tic τοῖχον A IV 20 2 (410216) 

ἀντανάκλασις τῆς ὄψεως AIV 143 (405 
a315b16) Ίλιος -- ἐστι τοῦ πυρὸς ἀντανά- 
χλασις Emped. P110 (582,12) 

ἀντανισοῦν Hi 19 5 (561, 26) 

ἀνταποδιδόναι A IV 22 3 (414 *21) 

ἀνταπόδοσις (τῶν εὐεργεσιῶν) Ph 14,10 
(548 b 1) 

ἀνταποφέρειν Hi 8 11 (008 n εδ) 

ἀντάπωσις (τοῦ ἀέρος) A II 23 2 (352518 
b 16) 

ἀνταρκτικός (κύχλος οὐρανοῦ, syn. ἀφανής) 
A 1112 1 (240 ε14 918) (ζώνη γῆς) A III 
14 1 (318223) 

ἀνταύγεια Philolai A II 20 12 (349410 
b23. 350 tb 1) cf. II 29 4 (360 *«1) (ἤλιος 
Empedoclis) A II 20 13 (350 312. 19 b 19. 
19) 21 2 (351, 518) 

ἀντεπεισιέναι Α IV 221 (412215) ' 

ἀντεπείσοδος A IV 29 1 (41221 cf. 1) 

ἀντεπεισφέρειν A IV 222 (412221) 

ἀντεπικράτεια τοῦ νείχους xal τῆς φιλίας 
Emp. A II 4 $ (901 ν 19) 

ἀντεπιστροφή χειρὸς ἐπὶ τὸν ὤμον Α IV 
14 9 (40ὔ «22 029) εἰδώλων (v. Ἱ. ἀντι- 
περιστροφή) 142 (405 314 513) 

ἀνοιδεῖν τὴν θάλατταν Α ΙΠ 17 1 (382 
a20 b 1) 

ἄνοιξις (opp. ἐπίφραξις) πόρων Hi 6 5 
(560, 4) 

ἀνομία A Ti 2 (2082418) 


ἀντιμεθιστάναι 119 


ἀνομίλητος G 6 (603, 19) 

ἀνομογενἠς (opp. ὁμοχενής) 4178, 17 

ἀνόμοιος ThS 15 (503,27) 74 (521,11) 
τοῖς ἀνομοίως διαχειµένοις ἀνόμοια φαἰ- 
νεσθαι ΤΗΡ 69 (519, 21) ἀνόμοια γίνεσθαι 
τὰ παιδία A V 12 1 (423415) 

ἀνομοιότητες (γονέων) A 11 1 (422318) 

ἀνώλεθρος G 17 (609, 14) 

ἀνταχολουθεῖν τὰς ἀρετὰς ἀλλήλαις Hi 
19 19 (669, 16) 

ἀντέρεισις D 5 (449, 10) 

ἀντέχειν πρὸς τὰς τῶν ὑετῶν φοράς (τὰ ὄρη) 
489, 15 ῥἀντέχεσὃαι τοῦ ὑπονοτιζομένου 
(ἀέρος) A II 20 16 (351 b 7) 

ἀντηχεῖν ἀέρα (praecedit ἠχεῖν τὸ χενόν) 
ThS 25 (506, 25) 

ἀντιβλέπειν πρὸς τὸν ἥλιον ThS 18 (504, 
17) 

ἀντιγράφειν. Σέλευχος — ἀντιγεγραφὼς Kpd- 
τητι A III 179 (383526) 

ἀντίδιχος 490,19. 

ἀντίθεσις. ἀντιθέσεις ἔχραψεν E IIT18 (591,6) 

ἀντικεῖσθαι v. ἀντιτιθέναι 

ἀντικόπτειν τῇ δίῃ A III 17 9 (383418 
b28) 

ἀντιχράζειν He 1 (653, 4) 

ἀντικρύ. xat' ἀντικρὺ τῇ ἀνταυχείᾳ ἑαυτοῦ 
τεταγµένον Α II 20 19 (900 910910) III 
511 (91451) ἀντικχρὺς ἡλίου Α ΙΠ δὅ ο 
(312 434 b34) 9 (3432317 1T) ἀντικρὺς 
ἔστηχεν He 8 (653, 9) 

ἀντικυμαίνεσθαι τὰ πελάχη A III 175 
(383 48 b16) 

ἀντιλαμβάνειν. med. sensu. percipere τῆς 
ἀστραπῆς  dvcUapfdávec0at Α III 3 i3 
(369539) ἀντιλαμβανόμεθα ἡμῶν αὐτῶν 
A IV 87 (395518) ἀντιλαμβάνεσθαι χρώ- 
paco; D 14 (455, 18) — corripere Hi 214 
(551, 24) 

ἀντίλαμψις p. 228. 404 n bb 

ἀντιλέχγειν He 14 (654, 25) 

ἀντίληψις δι αἰσθητηρίου (v. ἀντιλαμβάνεσθαι) 
ΑΙΥδΙ (998 11154) τὴν ἁντί. πρὸς 
τὸ ὁρατιχὸν ἀναδιδόναι A IV 15 9 (404 45 
b'7, ἐν 1) ἀντίληψις (fort. ἀντίλαμψις) τοῦ 
διαφανοῦς A IV 18 12 (404 b22) 

ἀντιληπτικός τῶν ἔξωθεν A IV 8 3 (394 
*19 520, tb 12) 

ἀντιμετάληψις. ταῖς ἀλλήλων ἀντιμετα- 
λήψεσι A IV 25 5 (415 1325) 

ἀντιμεθιστάναι. τὸ μὴ ἀντιμεθιστάμενον 
εἶναι µαλακόν ΤΗΡ 87 (526,4 cf. n 5) 


120 «ἀντιμεταρρεῖν 

ἀντιμεταρρεῖν (τὸ περιττὸν εἷς τὸν πνεύ- 
uova) transit. A IV 223 (415.21) 

ἀντίξους. ἀπὸ τῶν ἄρχκτων ἐπὶ τὸ ἀντίξουν 
τέμνει Α II 12 1 (34021923) 

ἀντίπαλος 489,91 

ἀντιπαρήκειν. ἀντιπαρήχοντος πελάγους 
ΑΙΥ 11 (964 «24) ἀντιπαρήχειν σῶμα 
διὰ σώματος D 28 (463, 28) 

ἀντιπαρέχκτασις Stoic. D 28 (463, 24. 26 
cf. 27. 80) v. 511 n b 12 

ἀντιπαρεκτείνειν. αἱ ἐν ἡμῖν (ψυχαὶ δι’ 
ὅλων τῶν σωμάτων ἡμῶν) Stoic. D 28 
(463, 28) 

ἀντιπάσχειν. ἀντιπασχόντων ἀλλήλοις τῶν 
σωματιχκῶν μερῶν Α IV 223 (413 323) 

ἀντιπέραν Hi 24 4 (513, 16) 

ἀντιπεριιστάναι. ἀντιπερισταμένων ἀλλή- 
λοις τῶν σωμάτων Αγ, ΑΙ 186 (317 
b17) 

ἀντιπερισπᾶν Α III 17 1 (38232259) 
9 (383321531) 

ἀντιπερίστασις. τὴν τοῦ φυχροῦ πανταχό- 
δεν ἀντιπερίστασιν Arist. A III 16 56 (519 
224) ἀντιπερίστασις τῶν ὡρῶν expl. A IV 
17 (986 12) 

ἀντιπεριστροφή (v. l. ἀντεπιστροφή) εἰδώ- 
λων A IV 14 4 (406 «14 5 19) 

ἀντιπίπτειν. ἀντιπίπτοντος τῇ δερµότητι 
φύχους A IL 28 4 (9691656) A IV 19 6 
(409, 18) 

ἀντίπνοια D 12 (452, 23) 

ἀντιποιεῖσθαι, τῶν δοξῶν ἀντεποιῄσατο P15 
(680, 21) 

ἀντιπρόσωπος. πνέοντας τῇ Αἰγύπτῳ ἀντι- 
προσώπους Α IV 1 1 (3842321) τύπος 
ThS 52 (514, 14) 58 (514, 16) 

ἀντίρρησις 488, 19 G 24 (6183, 4) 

dv tta T üv. ἀντισπῶσι τὴν ψυχήν He 3 (662, τ) 

ἀντισπασμὸς τῆς Üaldson: A III 17 7 
(383 b22) 

ἀντιστρέφειν. Ἶριν ἀντεστραμμένην τῇ θέσει 
τῶν χρωμάτων D 14 «406, 18) 

ἀντιστρόφως (sc. λέγε) A V 772 (419219) 

ἀντίταξις Ph 12, 19 (646 b 15) 

ἀντιτείνειν obniti 489,8 

ἀντιτιθέναι. ἀντιτίθεται (med. opponit) 
τις αὐτῷ πρὸς τοῦτο Hi 19 22 (569, 30) — 
ἀντικείμενος (opp. ὅμοιος) 'ThS 8 (500,29) 
Hi 82 (562,4) G 13 (606,12) 15 (607,12)— 
ἀντίθετος. τῶν ἀντιθέτων (μερῶν) A III 121 
(311326) d. ἐπίπεδον γῆς Hi 6 3 (559,25) 

ἀντιτυπεῖν D 12 (453, 5) 38 (410, 7) 


II INDEX 


ἀντιτυπία ὕλης AI262 (321216) G23 
(612, 20) 

ἀντιτυπιχός 498,8 

ἀντίτυπος ὄγχος A I 12 1 (81010918) 
ἀήρ A II 23 1 (352 416 5 183) 

ἀντιφαίνω ThS 26 (501, 2) 

ἀντιφέρειν. τοὺς πλανήτας τοῖς ἁπλανέσιν 
ἀντιφέρεσθαι Α II 16 2 (345 «20 24) cf. 
IV 13 1 (404 b11,tb 11) 

ἀντίφραξις A II 29 « (36042 b4) 

ἀντιφράττειν. σελήνης ταῖς ἡμετέραις ὄφεσον 

^ ἀντιφραττούσης D 10 (451,13) Hi 8 9 
(562,94) γῆς Hi 8 ο (562, 22) σελήνης 
ἀντιφραττομένης (?) A II 296 (360 «11929 
cf. p. 53) 

ἀντίχθων Pythag. A II 77 (387 b9) 291 
(3602355) III 93 (3762310) 11 5 (377 
212) 

ἄντοιχος. τοῖς ὑπὸ τὸν χειμερινὸν τροπικὸν 
ἀντοίχοις A IV 1 1 (886 36) 

ἀντροειδής (χοιλότητας) A III 15 11 (38149) 

ἀνύπαρχτος D 21 (462, 15) 40 (412, 5) 

ἀνυπαρξία G 12 (606, 9) 

ἄνω expl. Chrys. D 31 (466,17) ἄνω φέ- 
ρεσθαι 'ThS 84 (525,9) Hi 9 2 (563, 19) 
χινεσθαι ΑΙ 125 (211 «12 516) Ἰίνεσθαι 
A II 243 (3544758) αὔξεσθαι D 33 
(470,8) µτὴν ἄνω τάξιν λαβεῖν Pl 12 
(553,5) 6 dv κόσμος E III 31 (592, 13) 
ἄνω xal χάτω A I1233(319 918) He 12 
(604,4) βαρὺ xal χοῦφον τῷ μὲν ἄνω 
xal χάτω διορίζειν οὐ δεῖν ΤΗΡ 83 (524, 26) 
εἰς τὸ ἀνωτέρω A III 8 1 (21521516) 
εἶναι ἀνωτάτω τὴν ἀρετήν Α I Pr.2 (218 
115) ἀνωτάτω διός A I 32 (305 4259) 
ἀνωτάτω πάντων A I Τε (306 «10 510) 
Π τι (98ύ 29) ἀνωτάτω mop Pythag. 
A IL 77 (883753) (ἀνώτατον) I 143 
(312 413516) cf. IV 211(410426) dvo- 
τάτω — τετάχθαι A Ἡ 15 6 (945.809) 
χατὰ τὸν ἀνωτάτω λόγον (opp. κατὰ τὸ 
προσεχὲς xol ἀχριβές) A IV 41 (989 ε11) 
ἀνώτατον (τῆς φυχῆς) µέρος A IV 211 
(410226) ἀνωτάτω εἶναι τὸν ἦλιον Hi 65 
(560, 5) 

ἄνωθεν χάτω A Π 106 (3839510) D 14 (455, 
29) 490,84 Hi 8 12 (563, 6) ἄνωδεν -- 
δεῦρο 'ThS 88 (526, 12) ἄνωθεν ἐξ ἀπείρου ᾽ 
χρόνου Pli (581, 10) 

ἀνωμαλία A V 302 (44336 b4) D 14 (455, 
31) 488, 20 

ἀνώμαλος D 13 (453,93) 31 (465,22) 


VERBORUM 


ἀνώμαλον συγχριτικόν A II 90 7 (362 56) 
συγχρίµατος Α III 311 (269513) cf. Π 302 
(361412514) ἀνωμάλως συγχεῖσθαι ThS 62 
(511, 4) 

ἀνωμαλότης τοῦ συγχρίατος A II 302 
(361 412514) 

ἀνώνυμος A II 189 (342510) 

ἀν ώφοιτος (ἀἢρ καὶ rop) D 23 (459, 2) 

ἀξιόπιστος Hi 2 18 (558,11) 

ἄξιος γέλωτος Hi 13 4 (565,19) κατ ἀξίαν 
Hi 19 12 (568, 20) 

ἀξιοῦν credere ThS 69 (519,19) 

ἀξίωμα logiceum G 9 (605, 10) 15 (606, 
19) 

ἀοίχητος ΑΙ 81 (3354253) 

ἁόρατος. ὑποσελήνους δαίµονας ἀοράτους 
ΑΙ Τ9υ (304 510) ἁόρατα σώματα συµ- 
περιφερόµενα ἄστροις Α Ἡ 13 10 (9429189) 
Hi 81 (562, 16) ὀμίχλη ἁόρατος ThS 85 
(525, 15) ἀοράτως ἐπερχομένων A II 24 4 
(354 « 16) ' 

ἀόριστος (opp. ὡρισμένος) ThO 2 (416, 18 
cf. n b229) Hi 19 7 (568, 1) (xal xa" εἶδος 
xal κατὰ μέγεθος) ThO 4 (479, 13) ἀριθ- 
μὸς τὸ Ὑένος ἀόριστος Hi 2 6 (556,8) 
ἀόριστος boa; A 1 ὃ s (0681705) 1 18 
(3024920) ἁἀόριστον τὸ ὅμοιον ThS 19 
(504, 2) 

ἁπαθής (syn. ἄδραυστος) A I 3 18 (286 «9. 
1953) (αἰθήρ, opp. παθητά, mp cet.) 
A I'"2 (308»7) II Το (336213 018 
(τὸ ἡγεμονιχόν) A IV 23 2 (414230) (οὐσία) 
491,22 (opp. παθητικόν) ThS 2 (499,8) 
τὰ ὑπεράνω τῆς σελήνης ἀπαθη E III 8 
(590,12) (opp. ἔχειν ποιότητας) He 11 
(654, 1) ἀπαθῆ τὴν αἴσθησιν (nihil pas- 
sam) ThS 19 (504, 29 cf. n 12) 

ἀπαθανατισμός ψυχῶν E II 7 (589,2) 

ἀπαιδευσία E III 44 (593, 16) 

ἁπαίδευτος (opp. σοφό τῶν dm. ψυχή 
Stoic. A IV {85 (393 34) 

ἁπαλός ThS 40 (510, 23) 43 (511, 19) 

ἀπαλλαγή G 24 (614, 16) 

ἁπαλλάττειν. ἀπαλλαγεῖσαν ψυχὴν τοῦ σώ- 
µατος D 39 (471,19) G 24 (614, 9) ἀἆπαλ- 
λάττεσθαι καχίας Hi 1922 (569, 29) τῶν 
ἁλυσιτελῶν G 1 (597,12) τῶν βλαβερῶν 
α 1 (697,17) ἀπαλλάξει µε τῆς πλάνης 
He 19 (654, 15) 

ἁπαλότης ThS 25 (506, 28) 

Ἀπαμεύς E III 42 (593, 9) 

ἁπάνευθε πόνοιο Xenoph. ThO 5 (481, 13) 


Diels, Doxographi graeci. 


ἄπειρος 121 

ἁπαντᾶν. πρὸς τὴν τοσαύτην εὑρεσιλογίαν 
488, 18 ἀπαντᾶ pot σχότος ἀγνοίας He 18 
(656, 15) 

ἁπαξάπαντα 490, 19 

ἀπαράβατος A 1984(32439, na2) dra- 
ῥαβάτως D 29 (465, 2) 

ἁπαρτίζειν. ἁπαρτιζόνως D 26 (461, 19 
cf. 20) 


ἁπαρτισμός. κατ ἁπαρτισμόν (syn. ἁπαρτι- 


ζόντως, opp. ἐν πλάτει) D 26 (461, 20. 81 
cf. 12) 

ἆπας, quo discrimine ThS ἅπας et πᾶς 
usurpaverit v. s. πᾶς. — πρὸς ἅπαν 
(opp. πανταχόθεν) A II 101 (239 b14) 

ἁπάτη µέλαινα He 18 (650, 15) 

ἀπειχονίζειν D 1 (441 017) 

ἄπειρος. ἄπειρα (opp. πέρας ἔχοντα) He 8 
(068, 12) κατ ἁἀριθμόν (opp. ὡρισμένα 
χατὰ μέγεθος) ΑΙ 327 (289 08) τῷ πλήθει 
(opp. t$ µεγέθε) A I 18 3 (31646506) 
€ (317520) cf. 54(292312b4) 478,16 
dr. ἐν µεγέθει xal ἐν σµιχρότητι ThO 4 
(419 n311) dx. λέγει χατὰ τὴν σµικρό- 
τητα Anaxag. Hi81(561 nb17) τῷ μὲν 
µεγέθει ἄπειρον, ταῖς δὲ περὶ αὐτὸν ποιό- 
τησιν ὡρισμένον ΡΙ ὃ (579,22) ἄπειρα 
(dist. ἀπερίηττα. ΑΙ 58 (2982919) 18 
(286 35) dm. i' ἑκάτερα D 26 (461, 28) 
γῆν εἷς dv. ἐρριζῶσθαι Α ΤΠ 9 4 (376615) 
112(371*8) εἰς dr. διαιρεῖσθαι D 5 (449,4) 
τμητὰ elc ἀπ. A 1161 (3143231) εἰς 
dm. εἶναι τὴν topí A I 16 3 (31552) 
D 26 (461,30) τοὺς ἐπ᾿ ἄπ. δυναμένους 
ἐλθεῖν ἀριθμούς Hi 2 ο (556,9) εἰς ἀπ. 
προϊέναι A II 24 ϱ (9060 415519) ThO 10 
(485, 9) He 19 (656, 21) 

ἄπειρον Anaximandri A 1895 (20748 
b5. 2784552) ThO 2 (476,5) Hi 6 1 
(559,16) 2 (559,20) P11 (579, 7) E III ? 
(589,25) G 18 (610,12) ἄπειρς ἀἡρ 
Anaximenis ThO 2 (476,17) Hi Τι (560, 
14) P13 (579, 22) Archelai A I 3 6 (280 
41054) Diog. Ap. A I 8 26 (289 b5) 
ThO 2 (411, ϐ) ἄπ. τὰ µείγµατα  Ana- 
xagorae Ph 426 (532512 cf. ThO 4 (419, 
14) τὸ ἄπειρν Parm. E III 10 (590, 18) 
He 6 (652, 30) Philolai, opp. πέρας A I 
3 10 (283 b2) ἄπειρα Diod, Croni AI 327 
(289 b'T) ἄπειρον et ἄπειρα Leucippi cet. 
AI'3 (3012151) 126 (311521) ThO 8 
(484, 8. 11) Hi 121 (564, 27) E I (588, 1) 
G 7 (604, 21) He 12 (654, 19) ἄπειρον 
46 


122 ἄπειρος 


χενόν Stoic. A I 185 (916 «10019.10 12) 
II 92 (338416 916) D 25 (460,24) G 17 
(609, 17) — ἄπειρος ὁ xóopoc A I Pr.3 
(214 310) E III 14 (690, 90) ἄπειροι 
χόσφοι A 13 s (27931157) Hi 18 2 
(565,9) ἐν τῷ ἀπερφ A II 13 (321 
15819) ἐν ἀπείρῳ τὸ πᾶν E III 13 (590, 
917) ἄπειρα τὰ µέρη τοῦ χόσµου E III 33 
(592, 17) 
ἀπειρία 484, 13 
ἀπεκδύειν. ἀπεκδυσάμενον τὸ σῶμα ὃ περί- 
χειται Hi 24 5 (513, 22) 
ἀπελαύνειν D 13 (453, 26) 
ἀπεμφαίνειν dissentire. μηδὲν τῶν προειρη- 
µένων ἀπεμφαινούσας Hi 5 (559, 8) 
ἄπεπτος Éxveplac Arist. D 12 (452, 21) 
ἀπέραντος A I 33 (2102313 010) | 
ἀπεργάζεσθαι (syn. ἀποτελεῖν) A III ὃ 7 
(368531) IV 20 2 (41020) D 13 (453, 
18) ἀπειργάσθαι pass. D 1 (441 «26 b 19) 
cf. 10 (451, 9. 16) ἀπεργάζεσθαι αὐτὸν 
τέλειον (reddere) Hi 19 16 (569,13) G 6 
(603, 20) 11 (606, 5) 
ἀπερίληπτος coni. ἄπειρς Α I ὃ 9 (282 
*19) ἀπερίλ., οὐχ ἄπειρα Epicuri A I ὃ 18 
(286 145) 12 5 (311 ^7 b11 cf. Prol. p. 52) 
ἀπερισχέπτως xal ῥᾳθύμως 490, 30 
ἀπέχειν τὸ ἴσον ἀλλήλων A II 18 (82853) 
διπλάσιον A II 31 1 (36234 b20) σταδίων 
µυριάδας cet. A II 313 (363 4151) ἀπέ- 
χονται τῶν διὰ πυρὸς βρωµάτων Hi 24 1 
(618, 5) 
ἀπεχθής E III 24 (591, 80) 
ἀπεφίαι A V 90 8 (44349) 
ἁἀπηλίωτης ἀπὸ τοῦ ἡλίου nominatus A III 
7 2 (915 32) 
ἀπιέναι. ἱόντα τε xal ἀπιόντα D 10 (451,11) 
ἀπίθανος D 27 (405,10) Ph 10,1 (544 
b 10) 
ἁπλανής. ἀπλανεῖς ἀστέρες A II 13 11 (342 
80 5 20) τὰ ἁπλανη (sc. ἄστρα) A II 153 
(844 314 519) D 8 (450, 10) (opp. πλα- 
vépeva) D 9 (450, 13) 31 (466, 4) ἁπλα- 
νῶν ἀστέρων χύχλους Anaximandri Hi 6 5 
(560, 6) — τίς ἡ οὐσία τῶν ἄστρων πλα- 
γητῶν xal ἁπλανῶν placita A II 13 (341 
a9 b8) 
άπλετον ὄὕψος Emp. ThO 3 (418, 13) 
ἁπλοῦν (cum compositis) quando dici coeptum 
sit 498n ^15 
ἁπλοῦς. ἁπλαῖ wtvfct; A I 232 (319516) 
αἰσθήσεις (opp. κοινή) A IV 8 6 (995 bb) 


II INDEX 


102 (3994859) ἁπλᾶ χρώματα (opp. 
μικτά) ThS 18 (504, 14) Τὸ (520, 25) 16 
(521, 26) "79 (599, 27) (opp. σύνθετος) 
418, 16 ThS 82 (524, 14) (syn. µονοειδής) 
AIS94(2178217513) 5 (219 *6) (syn. 
ἁμερής, ψυχή) G 24 (615,4) ἁπλᾶ (τὰ 
πρῶτα) Epic. Democr. A I 12 5 (9115 
b129) ThS 71 (520,11) σώματα Aristot. 
D 5 (449,4) ἁπλοῦν τὸ ἁληδές G 13 
(606, 17) 
ἁπλῶς opp. ἄλλοτ) ἄλλως ΑΙ 12 3 (310 

a20) opp. xa9' ἕκασα D 14* (Add. 
p. 455) omnino ThS 34 (508, 28) 62 (516, 
29) 91 (599, 9) ἁπλῶς πάντα ΤΗΡ 79 
(523,8) P1" (681,11) ἁπλῶς δέ in initio 
periodi ThS 27 (507, 11) 82 (508, 16) 62 
(517,5) 69 (519,17) αἰσθάνεσθαι καὶ 
ἁπλῶς ἀλλοιοῦσθαι ThS 49 (518, 13) ἁπλῶς 
εἴρηχε (opp. ἐπὶ πλεῖστόν εἶσιν ἡμμένοι) 
ThS 59 (616, 19) οὐχ ἁπλῶς . . . ἀφώριχε 
ThS 88 (526, 6) 89 (626, 11) οὐχ ἁπλᾶς 
(opp. πρὸς τὸν τόπον) 'ThS 88 (526, 14) 
ἁπλουστέρως G 2 (598, 16) 

ἄπνους (ἔμβρυον) A V 153 (425 124) 

ἀπό. τρίτην ἀπὸ Διός A I 285 (324 * 11 b11) 
τὸ ἀπὸ τύχης xal ταὐτομάτου A 1293 
825 35 b 17) 

ἀποβαίνειν (ἐξ ὑγροῦ ἐπὶ τὸ ξηρότερον) A V 
19 4 (430 118) 

ἀποβάλλειν. ἀπεβάλλετο eiciebatur e coetu 
Hi 2 16 (558, 5) 

ἀποβλέπειν. — (el; τὸν λύχνον) A ΠΠ 59^ 
(813322522) (πρὸς τὸν οὐρανόν) Hi 14 
(556, 9) 

ἀποβράττεσθαι 486, 27 

ἀπογίγνεσθαι |. q. φθείρεσθαι G 22 (612,15) 

ἀπογινώσχειν improbare A I 18 1 (315321 
b 38) II 13 19 (843 1 14 b 15) D 271 (462, 15) 

ἀπόγονος (ἀέρος Anaximenis) Hi Y 1 (560,15) 

ἀπογραφή A IV 111 (40057) 

ἀποδεικνύναι. μορφὰς ἀπέδειξεν Eurip. A V 
19 s (430 *14) 490, 24 syllogismo A I 
38 (28333) G 8 (605, 7) ὁ πάντα dr» 
δειχτὰ νενομικώς ThO 10 (486, 10) 

ἀποδειχτιχός 6 15 (607,6) 

ἀποδεῖν (τὸν ὀμφαλόν) A V 16 2 (426 *25) 

ἀπόδειξις AI3 8(282421) ThO 10 (485,11) 
Hi 14 5 (566, 3) G 8 (605, 3. 6) 

ἀποδέχεσθαι probare A IV 13 4 (403518) 
ἀποδεχτέος Α 1 ὃ 6 (28026) 

ἁἀποδημεῖν He 18 (656, 11) 

ἀποδιδόναι. Χίνησιν τοῖς πᾶσιν A 1 29 5 


VERBORUM 


(320 b 13) II 7 5 (336 215) ob προσήκου- 
σαν τῇ [Tj χώραν ThS 41 (512,22) — 
ἀποδοίη τῇ μορφῇ τὴν αἰτίαν 'ThS 94 
(606, 16) definire τοῦτον τὸν ὅρον A I 
ὃ 8 (282 ε.26) D 22 (459, 16) τὰς ἀρχὰς 
τὰς αὐτάς ThO 4 (480, 1) γένεσιν ThO 6 
(482, 9. 19) τὰς οὐσίας ThO 8 (484, 9) 
µεταβολήν 'ThS 14 (503, 18) τὴν γνῶσιν 
(τῷ ὁμοίφ) ΤΗΡ 15 (503,22) cf. 21 (505,16) 
60 (516, 17) 64 (517, 19) 65 (519, 6) τὰ 
(620,5) 72 (520,15) 82 (524, 8. 16) 91 
(591,8 π υ ῦ) — πῶς τὸ pav ἀποδίδωσιν 
'ThS 81 (594,2) περὶ τὴν ἀκοὴν ἀποδφ... 
Ἰίνεσθαι ThS 21 (505, 12) 4'1 (512, 22) τὸ 
αἰσθάνεσθαι τῇ ἀναπνοῇ 'ThS 47 (512, 22) 
ἑχάστῳ τὸ σχῆμα ἀποδίδωσι ThS τὸ 
(520, 16) πρὸς τὰ μεγέθη τὴν συμμµετρίαν 
ThS 35 (509,12) ἅπαντα πρὸς τὰ πάθη 
ThS 60 (016, 90) τὰ αἰσθητὰ πρὸς τὰ 
πάθη τῆς αἰσθήσεως ThS 61 (516, 23) — 
ἱδιωτικῶς ThO 13 (491,19) οὕτως ThS 57 
(515, 91) ὡσαύτως ThS 647 (518, 19) 57 
(526,1) ὁμοίως ἐπὶ πάντων ThS 72 (520,22) 
81 (525, 28) καίπερ ἐπιχειρήσας λέγειν οὐκ 
ἀποδίδωσιν 'ThS 54 (015.1) ἕως ἂν σε- 
λήνη τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῷ A II 
29 4 (86045 b8) ἀποδιδόναι (1. ἀναδιδόναι) 
τὴν ἀντίληψιν πρὸς τὸ ὁρατιχόν A IV 13 9 
(404 ^ 6) 
ἀποδιδράσχειν 
(465, 3) 
ἁἀπόδοσις definitio D 99 (464, 15) ἀποδόσεις 
γεγονέναι i. e. ἀποδεδόσθαι D 21 (459, 6) 
ἀποθηριοῦν (ψυχήν) He 3 (651,21) 
ἀποθνῄσκειν. τὰς τῶν ἀποθανόντων ψυχάς 
D 39 (471, 19) τὸ ἀποθανεῖν cogi λυσι- 
τελές Hegesiae E III 25 (591,34) dmo- 
θνῄσκειν τρόπον ctv! ἀέρα 481, 19 
ἁἀποθραύειν (µέρη τῶν ὁρῶν) 483,25 
ἅποιος (ὕλη) Α Ι 94 (905.616) D 20 (458,8) 
Hi 193 (567,17) α 17 (010,4) (στοιχεῖα) 
ΑΙ 1569 (314 b3) cf. 11 (314 b26) 
ἀποκαθαρτιχός ThS 54 (525, 8) 
ἀποχαίειν Hi 93 (563, 22) 
ἀποχαθιστάναι Chrysipp. D 21 (409, 9) 
ἀποχαλύπτειν, ἀποχαλύφασθαι A I 72 
(298 19) 
ἁποχατάστασις Stoic. D 31 (469, 16) 
ἀποχλείειν ΡΙ 2 (579, 16) 
ἀποκρίνειν. ἀποκριδῆναι τὸν Ίλιον ἐκ τοῦ 
Ἰαλαξίου sim. A II 208a (949 919) 301 
(36141058) (bypóv τοῦ θερμοῦ A ILI 


Ἀδράστια D 29 


unde 


ἀποπαλμός 128 


104 (099581) IV 223 (114 *17) (6 ό- 
voc) A V 112 (422321) TbS 8 (501,9) 
Hi 6 4 (559, 26) 1 (560, 8) οὐρανοὺς ἀπο- 
χεχρίσθαι ἐξ ἀπείρυ Anaximandri Pl2 
(519, 9 cf. 14) cf. eiusdem ἀποχρινομένων 
τῶν ἑναντίων διὰ τῆς ἀιδίου «κινήσεως 
ThO 2 (416,14) P110 (582,6) Hi 92 
(563, 17) ἀποκριδήσεται πάντ᾽ εἰς μίαν 
οὐσίαν 41,8 

ἀπόχρισις γῆς (i.e. ἀήρ) A IL 71 (335 b17) 
IV 223 (413322) responsum G 10 (605, 
20) 

ἀποχρύπτειν. τὸ ἀποχρυπτόμενον περὶ σε- 
λήνην A Π 25 4 (35839 514) ἀποχρύψαι 
πάντας obscurare fama Το 1 (475, 
12) 

ἀπόκρυψις μηνιαία σελήνης A II 295 (360 
b122311b16) ὑπὸ γην D 32 (406, 21) 

ἀποχύησις A V 1553 (425 326) 

ἀπολαμβάνειν accipere ἀπείληφε τὸ τέλος 
Ὁ 3 (448, 99) Ηὶ 2 16 008, 0) includere 
D 18 (453, 15) PI 10 (582, 13) 

ἀπολείπειν (Μίλητον) G 3 (599,5) ἄπει- 
pov οὐθέν A I 186 (317 519) δυνάμεις 
ἀπολείπει περὶ τὰ σώματα A IV 223 (418 
a7) xivnotw ἀπολείπει φυσιχὴν τοῖς ἐμ.- 
βρύοις A V 155 (426 * 10) cf. P14 (580, 7T) 
ἀπολείπουσιν abs. (deficiunt) ThS 2 (499, 
12) ἀπολείπεται πολλῶν ἄλλων (caret 
aliis multis) D 2 (443,5) ἀπολείπεται 
πολλῶν πρὸς πίστιν ThS 46 (512, 11) 

ἀπόλειψις θερμοῦ D 11 (451,22) 

ἀπολήγειν. ἀπολήγοντος χειμῶνος D 26 
(462, 5) 

ἁπόληψις. ἐν ἀπαλήψει vtvopévne τῆς ξηρᾶς 
ἀναθυμιάσεως A III 155 (38038) 

ἀπολίθωσις (ἁλῶν) D 14a (Add. p. 455) 

ἀπολλύναι. ἀπόλλυσθαι ὅλον τὸν ἄνθρωπον 
Hi 22 5 (512,16) σάρχα πάντων EI 
(581, 19) 

Ἀπολλωνιάτης A 13236 (289 04) ThO 2 
(411, 5) P1 12 (583, 1) G 18 (610, 183) 
ἀπομάττειν. 6 dip χαθάπερ χηρὸς ἀἁπομάτ- 

vexat. ΤΗΘ 52 (014, ϐ) τὴν αὐτοῦ σοφίαν 
ἀπομαξάμενος Hi 18 2 (601, 4) 
Ἀπομνημονεύματα Xenophontis Ph 642 
(541, 2) 
ἀπονεύειν deorsum. inclinare A V 81 
(420 424 cf. Theophr. C. P. III 22 3) 
ἀπρονοησία E IL8 (589, 7) 
ἀποπαλμός. xat ἀποπαλμόν Epic. A I 125 
(311 b 17) 
46* 


124 


ἀποπλήττειν 


ἀποπλήττειν. ἀποπληττόμενον (med.) τὸν 
dépa ΤΗΡ 54 (514, 26) 

ἀποπνεῖν πνεῦμα D 13 (454, 1) 

ἀπορεῖν διὰ xL... ThO 10 (485,15) ThS 12 


(502,26) περὶ τὴν φρόνησιν ThS23 (506,3) . 


περὶ τῶν ὀσμητῶν εἰ ἔστιν εἴδη 115 90 
(526, 23) περὶ πάντων G 1 (604, 11) 
ἀπορητιχός. ἀπορητιχῆς μᾶλλον 3) δογµατι- 
κῆς φιλοσοφίας G ὃ (601,5) 7 (604, 15) 

ἀπορία πλείστη περὶ τῶν ἀρχῶν ThS 82 
(524,15) ἁἀπορίαν «và ἔχει ThS 34 
(509, 2) 19 (522, 26) τοῖς ἀναμιμνῃσκο- 
µένοις τὴν ἀπορίαν εἶναι περὶ τὸ στῆθος 
ThS 45 (512, 9) 

ἄπορος. ἑδόκει αὐτῷ ἀπορώτατον A 1 ὃ 6 
(219 133 53) 

ἀπορρεῖν (καρπούς) A V 152 (425321) — 
(ὀσμήν) Emped. ThS 9 (502,3) cf. 15 
(503, 27) (τοῦ πυρός) 20 (505,5) (opp. 
συγκρίνεσθαι) 20 (505,11) — Platon. 
A IV 13 11 (404 39 b15,tb10) 

ánxopprqvovat 456, 10 ΡΙ 2 (519, 16) 

ἀπόρρηξις A III 3 15 (370b 17) 

ἀπόρρητος He 16 (655, 9) 

ἀπορρίπτειν D 12 (452, 26) τὴν xevolotlay 
Hi 24 2 (513,13) 

ἀπόρροια (vel dmoppof). τὸ αἰσθάνεσθαι 
τῇ ἀπορροίᾳ Ἰίνεται ΤΗΡ 1 (499,6) ἀπόρ- 
ροιαι A IV 8 11 (99681) 13 e (403524) 
— Emped. A IV 13 4 (403511) 14 1 
(405 43 53) ThS 7 (500, 28) 20 (5065, 2. 
4. 0) — ἀπορρὴν ἅπαντος del Ἰίνεσθαι 
Demoecr. ThS 50 (618, 20) 51 (514,3) 
59 (516, 9) 74 (521, 19. 14) 80 (523, 16. 
18) 81 (524, 5) — Platonis 'ThS 5 (500, 
10) 90 (526, 25) 

ἀποσβεννύναι D 38 (410, 6) 

ἀποσχίασμα A II 90 9 (361 b21) 

ἁπόσπασμα ψυχῆς xal σώματος (σπέρμα) 
ΑΝΥ 55 (411919) 41 (411900) D 39 
(410, 18) 

ἀποστασία τῶν ἀγγέλων He 1 (651, 6) 

ἁπόστασις (ἀέρος) AI64(293421) (ἡλίου) 
Π 249 (355215513) (μήτρας) A V 92 
(401 118) 132 (424 320) ὁμοίαν πάντων 
à. Hi 6 3 (559, 99) τὴν πλείονα ἡμῶν 
αὑτοῦ Ὑγενομένην Hi 7 6 (561, 1) (ῶς) 
Hi 8 7 (562, 17) 

ἀποστατεῖν Hi 24 7 (514,3) 

ἀποστερεῖν τῶν αἰσθητῶν τὴν φύσιν ThS 60 
(516, 15) 

ἁποστήματα (placita) A IL31 (36221519) 


Il INDEX 


ἁπόστολος (Paulus) He 1 (651, 3) 

ἀποστρέφειν D 13 (4583, 20) παραστάτας 
ἀπεστραμμένους Α V b 1 (418 a7) 

ἀποτάττειν. οὐδὲν ἀποτεταγμένον | [Dtov?) 
ἔχει σχῆμα οὐδὲ ποιότητα καθ᾽ αὑτήν D 20 
(458, 9) 

ἀποτείνειν, ἀποτεινομένας ἀκτῖνας A IV 190 
(404 «2 b4, t b2) 

ἀποτελεῖν. ἀποτελεῖσθαι ὕδωρ A 13 11 (24 
a'|b5) ἁστέρων φύσιν ἀπετέλουν ΑΙ 45 
(2902317) Ἱαλακτοεδὲς χῶμα A III 14 
(966.11 911) τὸν διαυγασμὸν A Π 21 
(361 «29 28) οἳ, ὃ 8 (36833 56) 181 
(38422) A IV 14 (885214) V 2 1 (440 
218) 

ἀποτελέσματα (opp. αἴτια vel ἀρχαί [στοι- 
χα) A1I22(21522259) 5 4 (292.18 
b10) 11 1 (309412) G 17 (610,5) 19 
(611, 7. 8. 10. 14) item explicandum 
A II Pr. (329735) [non recte Prol. 100, 32] 

ἀποτέμνειν. ἀποτέμνεσθαι (med.) τῇ φάσει 
της 5 (500, 5) 

ἁποτιθέναι. ἀποθέμενοι τὸ σῶμα Hi 241 
(914, 4) 

ἀποτίχτειν A V 122 (423 421) 

ἁποτομή (γῆς A Π 24 ϱ (855541059 cf. 
a 8 b 7) (νήσων) 489, 19 

ἀποτρέπειν (τῶν χαχῶν) G 1 (597, 6) 

ἀποτυποῦν ThS 50 (513, 27) 

ἀποτύπωσις ἡ iv τῷ dép: Democr. ThS 51 
(619, 28. 514, 3) 

drouG(a D 13 (454, 23) 

ἀποφαίνειν (τὴν ψυχὴν ἀναθυμίασιν) D 39 
(471, ϐ) ἅπαντας φιλοσοφίας ἐπιδυμητὰς 
ἀπέφηνε G 3 (599, 10) ἀποφαίνεσθαι de- 
clarare, docere saepissime in doxogra- 
phis velut AI31(2762653) s (218 23) 
5 2192. 9409) 19 (286 b8) 4 s (291 
21353) 712 (302 53) 25 (3035 15) ThO 1 
(415,9) 6 (482,9) cet. ἀποφαίνεται M- 
Ίων A 1 98 9 (323 516) ἀποφαίνεσθαι 
μηδέν Hi 283 1 (572, 23) 

ἀπόφασις A II 29 4 (9600 9) 

ἀποφατιχός G 15 (601, 14) 

ἀποφέρειν. ἀποφερομένων (?) Hi 8 11 (563, 4) 

ἀποχεῖν. ὕδατος περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀπο- 
χυδέντος A II 5 9 (33349 06. 10) 

ἀποχρῆναι. ἀπόχρη μετρῶν ὁ Φεὺς He 11 
(655, 30) 

ἁποχώρησις. &. λαµβάνεν A IV 22 1 (411 
à 29) V 15 s (42641) 

ἀποχωρίζειν. ἀποχωρίζεσθαι ταῦτα ἀπ᾿ 


VERBORUM 


ἀλλήλων D 28 (464, 4. 5) G 24 (614, 
11) 

ἀποφυχροῦν A TII 4 2 (3/155) 

ἀπροαιρέτως (opp. προαιρέως) A I 29 ὃ 
(325 b94) V 29 1 (44136) G 24 (614, 7) 

ἀπρονόητος (syn. tuyato;) A I 4 1 (289 
410) E 1Π οἱ (592, 12) 

ἀπροσδόκητος (συμπέρασμα) G 10 (605,21) 

ἅπτειν. ἅπτεσθαι expl. D 11 (466, 21) Τει- 
τόνων 491, 10 ἁπτόμενα αἀλαεγεπίία 
'ThS Τ (500, 22) ἅπτοιτο (dist. ἐναρμόττοι) 
τὸ ὅμοιον ΤΗΡ 15 (503,21) cf. 29 (501,22) 
— ἀψάμενος τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας 
ThO 9 (485, 1) ἐπὶ πλέον ἧπται τῶν 
κατὰ µέρος ΤΗΒ 5 (500, 7) (opp. ἁπλῶς 
εἴρηχε) ThS 60 (516, 13. 16) — ἁπτόν D 17 
(456, 22) ThO 21 (493, 9) 

ἁπτιχός (ψυχῆς µέρος) A IV 4 4 (390 a8 
cf. t b 10) 

ἀπωθεῖν AIV 223(419224) D 13 (453,32) 
ἀπωθοῦντα τὸν Ίλιον do' ἑαυτοῦ τὸν dépa 
ThS 54 (514, 26) cf. Hi 89 (005, 25) 

ἀπύρωτος Α IL 292 (359316b16) 

ἄρα in conclusione D Ἱ (450,5) 10 (451, 7) 
ThO 7 (483,10) E IL 6 (588,28) εἰ μη 
dpa D 26 (461, 25) εἰ dpa ThS 35 (509, 
10) ὡς ἄρα 495,1 

dpatoüv (opp. πυχνοῦν) 'ThO 2 (477,2) 
Hi 4 3 (560,19) ο (561,5) 7 (561,13) 
P1 11 (582, 23) Hi 6 (653, 5) 1 (653, 5) 

ἁραιός (syn. µανός, opp. πυκνό) A II 7 1 
(396 ε 9 ϱ6) '1 3 (336 4659) 20 83 (349 b 14) 
28 1 (858 47) 2 (35859) 307 (36258) III 
14 (9654105010) IV 16 (3850428) V 306 
(4444) D 11 (451,33) 31 (466, 1) ThS 11 
(500, 15) ἁραιοτέρα μήτρα A V 93 (421 
a2]) 131 (42426) 

ἁραιότης opp. πυκνότης A III 12 1 (371324) 
15 1o (381 4252) IV 182 (407315) V 12 
(419 123) He 13 (654,20) ἁραιότητες 
xatà τῆς γῆς D 12 (453, 6. 12) 

ἀραίωμα. διὰ τῶν πολυχένων ἁραιωμάτων 
Democr. A ΠΙ 911 (909 911) τὰ διὰ τοῦ 
αἵματος sc. παλινδρομοῦντος lacunae quae 
recedente sanguine fiunt. A IV 221 (412 
a1) 

ἁραίωσις (opp. πύχνωσις) PI 3 (579, 23) 

ἀργὴς Ziebc Emped. A 1320 (281 38) — i. e. 
χεραυνός Arist. D 12 (453, 1) 

ἀργός G 24 (614, 2 cf. nal) ἀργὴ ὕλη Em- 
ped. A 152 (291418) 

ἀργύριον Hi 2 16 (553,2) 


ἀρχεῖν 125 
ἀργυροχόπος A 13 4 (278224 b20) 
ἄργυρος ΑΙ 05 (278222518) θηρίκλειον 
ἀργυροῦ διαλλάττει Ὦ ὃ (448, 25) 
ἄρδην ἀνατρέπει ThO 10 (485, 12) 
ἀρέσχειν. περὶ τῶν ἀρεσκόντων ... δογμάτων 
A I tit. (273 32. 3) ἀρέσχει αὐτῷ A I 130 
(804 014) V 29 1 (441 914) 23 (460,3) 
28 (463,20. 27) 29 (465, 5) 36 (468, 8. 
125 b26) μᾶλλον ἀρέσκουσαν αὑτῷ τὴν 
ἀιδιότητα D 36 (469, 1) οὐδενὶ δόγµατι 
ἠρέσχετο E III 18 (591, 7) 
ἀρετή. µίαν xal ἀνωτάτω (τέχνην) τὴν ἀρετὴν 
AI Pr.2 (2132315) ἀρετὰς τρεῖ, φυ- 
σιχὴν ἠθιχὴν λογικήν A I Pr. 2 (213316) 
ἀρετή (opp. σοφία A II 7 7? (331 22) 
ἀρετὰς πάσας ἔχοντα Θεόν D 29 (464, 28) 
τὴν ἐπὶ τῇ ἀρετῇ ἡδονήν Hi 23 4 (072,14) 
ἀρεταί Platonicorum expl. Hi 19 16 (569,4) 
ζην xat' ἀρετήν G 5 (602, 18) 
ἁρθριτιχός. (νοσήµασι) G 3 (599, 15) dpt- 
ὑμεῖν A138 (281215512) ζῴδια ὀχτὼ 
ἀριθμούμενα A V 18 6 (429 «21) 
ἀριθμητικός. ἀριμητική Hi 9 2 (555, 18) 
ὅ (556, 6) ἀριθμητικοί Hi 2 6 (556, 19) 
ἀριθμὸς κινήσεως D 6 (449, 15) 7 (450, 1) 
ἀριθμὸς πᾶς ἄπειρος D 26 (461,9) κατ 
ἀριδμόν (opp. χατὰ μέγεθος) A 1 ὃ 21 
(289 58) ἑπτὰ τὸν ἀριθμόν D 31 (466, 6) 
οἶδα τῶν Onplov τὸν ἀριθμόν He 17 
(656, 4) τὸν τῆς τετράδος suppl. ἀριθμόν 
ΑΙ 989 (281 9289 018 cf. 282 132) 
doctrina Pythagorae A I ὃ 6 (28132 
ϱ1) 10 2 (909 04) Hi 2 2 (555,19) 6 
(556,8) G 18 1611,2) ἀριθμοῦ φύσιν 
δεκάδα A 1 3 8 (981 119511) κατὰ μὲν 
µονάδα ἐν τοῖς δέκα, χατὰ δὲ δύναμιν dv 
τοῖς τέσσαρσι A I 3 8 (28233) ἀριθμὸς 
ἑαυτὸν κχινῶν (ψυχή) A IV 2 3 (386 313 
b8,tb8. 11. 12) cf. 6 (386 317, tb17) He 
2 (651,11) dp. expl vox A IV 253 
(386314 9) ἀριθμούς τε καὶ µέτρα ὑπο- 
δέµενος Hi 2 5 (556,5) 18 (668, 90) ix 
τῶν ἀριθμῶν τὰ στοιχεῖα He 16 (655, 10) 
series ἀριθμὸς μονὰς δύναμις χύβος Hi 2 9 
(556, 24) 10 (551, 3) 
ἀριστερός A V 1 4.5 (42024.9) τὴν εἰς 
ἀριστεράν (κινεῖσθαι) D 24 (460, 12) 
ἀριστεύειν A Ι 6 16 (297 38) 
Ἀριστιππιχός (alpeou) G 3 (602, 8) 
ἀρχεῖν πρὸς τὸ ἔκπωμα γενέσθαι A 13 4 (218 
42218) πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν Hi 205 
(510,26) ἀρχεῖ ὑπογραφιχιῶς A I 11 1 


126 


(309 b10) ἀρχούμενοι ἀχροδρύοις Hi 24 1 
(913, 5) 

ἀρκτιχκὸς χύχλος, syn. ἀειφανής A IL 121 
(340311514) (ζώνη γῆς) Α ILL 14 1 (τὸ 
423) — ἀρκτικὴ αἰτία A ΠΙ 4 4 (911 510) 

ἄρχτος. πρὸς ἄρχτον A IV 14 (38549) D 14 
(455,28) ἐξ dpxvou A II 32 2 (364 b4) 
ἄρχτος xal νότος πέρατα τῆς ἕλικος Add. 
p.958 12 ἐπικλιθῆναι τὰς ἄρχτους A TI 
832 (3383657) πρὸς ταῖς ἄρκτοις A II 
28 2 (352319516) III 73(3175239) V 11.2 
(419 317. 20) ἀπὸ τῶν ἄρχτων A II 121 
(340419523) III 7 3 (21533) ὑπὸ τῶν 
ἄρχτων A V 30 6 (444 26) 

ἅρμα πτηνόν Platonis Hi 197 (068,3) He 11 
(653, 29) 

ἁρμάτειος τροχός Anaximandri A II 201 
(348 44 b3 cf. tb 1) 25 1 (855 «22 b 18) 

ἁρματοποιία Platonis He 11 (653, 31) 

ἁρμόζειν v. ἁρμόττειν. 

ἁρμονίαι, syn. συµµετρίαι ἀριθμῶν Pythag. 
AIS38(2512453) 10 9 (909 0) Hi 22 
(555, 20) 5 (601, 14) ἁρμονία τῶν ὁ 
στοιχείων ψυχή Dicaearch. A IV 21 (387 
25 06, tb 1..10) cf. He 2 (651, 13) 

ἁρμόττειν. πεπήχασιν áppooüévta Emp. 
ThS 10 (502, 11) ἁρμόζοντος [τ. |. évap- 
µόττοντος] A IV 9 6 (39744) ἁρμόττειν 
i. q. ἐναρμόττειν ThS 14. 15 (508, 19. 23 
cf. n312) ἁρμόττεν ἡμῖν G 16 (608, 13) 

ápocttxóc G 19 (611, 18) 

ἁρπάζειν E III 24 (591, 27) 

ἀρραγής. τὰ τῆς ψυχῆς τείχη ἀρραγη E III 
26 (591, 38) 

ἀρρενικῶς ὀνομάζεσθαι Ph 12, 12 (546 b8) 

ἀρρενόθηλυς 194? 

ἄρρην (ἄρσην) (placita) A V 53 (418415) 141 
(424 ^31) 212 (433412) Hi 8 12 (563, 8) 
ἄρρενος xal Δήλεος λόγον τὰ δένδρα περι- 
έχειν Emp. Α V 26 4 (439232)  dppevos 
δεούς Ph 12, 9 (046 bJ9) Ζεὺς ἄρρην Ζεὺς 
95Àuc Ph 16, ὃ (549, 26) ἄρρενα πατρὸς 
ἔχουσαν τάξιν (µονάδα) Pyth. A IL (30 
(304 b3) cf. Hi 26 (556, 11) 7 (556, 13) 

ἀρτηρία (opp. φλέψφ) ΑΙ 55 (218.956) IV 
2253 (418239) V 114 (421311) 

ἀρτηριαχός (κοιλία τῆς καρδίας) A IV 57 
(391 «16) 

ἄρτι He 4 (652, 10) 

ἅρτιος ἀριθμός Hi 26 (556, 12) τ (556, 16) 

ἁρτιότης Hi 20 5 (510, 25) 

άρτος AIS365(2(9*1 bb) 


ἀρχεῖν 


II INDEX 


ἀρχέτυπος Ίλιος opp. ὁ φαινόµενος Emped. 
Α II 20 13 (350a 757) dpyécora τῶν 
αἰσθητῶν (ἰδέαι) Platonis D 1 (447 320) 

ἀρχαῖος (κωμφδία) A I1 74 (299213) (dxa- 
δηµία) G 3 (599, 14) ol ἀρχαῖοι (Thales 
cet) A I 111 (31036) (Plato) D 40 
(412,2) οἱ ἀπὸ τῶν ἀρχαίων (?) A IV ὃν 
(395522) ἀρχαιότεροι τούτων ἈὙΤέροντες 
He 12 (654, 7) ἀρχαιοτάτη δόξα ThS 12 
(520, 14) 

ἀρχέγονος (πάντων τὸ ὕδωρ d.) E III 1 
(589, 22) 

ἄρχειν dominari ΑΙ Pr.3 (2104414) ἄρχαν 
xal χρατεῖν πάντων (Anaxag. Ph4s3 
(532b9) προνοεῖν τῶν ἀρχομένων xat' 
ἀρετήν (9eóv) Stoic. 16 (609,6 cf. p.245) 
φιλοσοφίας auctorem esse Hi 2 1 (555, 13) 
AI31(21627) ὧν ἄρξας princeps Hi 221 
(5712, 21) — ἄρχεται liber Anaxagorae 
AIS35(280233) ἄρξομαι ἐντεῦθεν A III 
Pr. (364217) dp£ac9at ἀπὸ γῆς τὴν 
ένεσίν φασιν A IL 61 (833416 510) (τῆς 
κινήσεως) A II 321 (363 b23) (τῆς διαρ- 
δρώσεως) A V 21 1 (499 «ϐ) (τῆς τελείο- 
τητο A V 231 (494919) (τῆς πνοῖς) 
D 13 (465, 19) (τῆς Ἱενέσεως) Hi 14€ 
(560, 9) (κοσμοποιεν) A II 60 tit. (333 
2314b14) (petpeiv) He 17 (655, 29) 

ἀρχή dominatio He 17 (655,32) — 
initium opp. τελευτή D 6 (449, 16) 37 
(469, 18) ThS 85 (525, 19) Hi 13 (555,1) 
P111 (552,19) (φιλοσοφίας) G 8 (605, 1) 
ἀπό τινος ὡρισμένης ἀρχῆς ThO 10 (455, 
19) ἀπὸ μικρᾶς ἀρχῆς ἐφ᾽ ὅλην µετήνεγχε 
τὴν αἴσθησιν ThS 33 (308, 27) ἀπό τοος 
ἀρχῆς (opp. ἐξ αἰῶνος) A I 12 (215 εὔ) 
ἵνα Éx τινος ἀρχῆς ποιησώμεῦα τὸν λόγον 
G 2 (098,4) ἀρχὰς συνορᾶν principia 
constituere ( 3 (600, 2) ἔχει ἀρχήν τινα 
Al122(2i5a3) — ἐξ ἀρχῆς principio 
Hi οὐ 2 (074,28) G 1 (597,2) denuo 
G 24 (014, 14) εὐθὺς dv ἀρχαῖς AT Pr.1 
(2182) κατ) ἀρχὴν principio A III 162 
(881420) κατ ἀρχάς ΑΙ Τὸ (299420) 
II 1 3 (3603252) 12 4 (319216) 
Hi 66 (060,8) P12 (079, 1T. 19) τὴν 
ἀρχὴν omnino Hi ὃ 12 (063, 7) 233 (012, 
21) 

περὶ ἀρχῶν placit& ΑΙ 5 (2101501) 

dpy? µία xal κινουµένη ThO 1 (415, 1 qq.) 
Ἀναξαγόρας µετέστησε τὰς περὶ τῶν ἀργῶν 
δόξας ThO 4 (473,19) Platonis ThO 9» 


VERBORUM 


(485, 1) ἀρχὴν ἀρχῆς ἐπιζητε Plato 
ThO 10 (458,6) dxavta προθυμούμενος 
ἀνάχειν εἰς τὴν ἀρχὴν Diog. ThS 48 
(519, ϐ) dpyal Aristot. D 3 (448, 13) — 
ἀρχὴ λέγεται τριχῶς G 8 (605,2) cf. AI 
2 1 (2154241511) ἀρχῆς nomen ab Anaxi- 
mandro invectum ThO 2 (476,6) Hi 67 
(559, 21) ἀρχή dist. στοιχεον A 12 
(21521351) 261 (321214/518) ἀρχήν 
tt xal στοιχεῖον τῶν ὄντων ΤΗΟ 9 (476, 4) 
cf. Hi 6 2 (559, 20) (dist. αἰτία) α 19 
(611, 5) d. τῶν Óvtov ΑΙ δι (27645 b2) 
3 (271 88 b4) 4(278395b6) 5 (21921, 24 
5]. 29) 18 (28D 33 b'7) τῶν πάντων AT 
311(2832 1854) 12 (284510) E I (588,9) 
τοῦ παντός Hi 11 (555,2) 3 1 (558, 16) 
81(561,24) al dpyal τῆς φύσεως He 6 
(652,24) Ἱενέσεως A 112 (21527) D37 
(469, 22) PI 3 (580,3) dpyn κινήσεως 
xai ἠρεμίας Arist. A I 11 (274395) 2 
(2169. 10) II 10 1 (33946 b5) (κινή- 
σεως x«l στάσεως) D 2 (448,1) τῆς κι- 
νήσεως P110 (582,10) Hi 9 2 (563, 16) 
19 ιο (568, 19) G 24 (618,10) ἀρχαὶ 
ὑλικαί 'ThO 4 (479, 10) Hi 81 (561, 26) 
ὁραστιχαὶ xal ὑλιχαί { 16 (608, 12). ἀρχαὶ 
xai δυνάμεις E IIL 19 (591,11)  dpyat 
(τὸ Acuxóv xal τὸ μέλαν) 118 59 (516, 11) 
τὰς ἀρχὰς οὐκ ἑναντίας ποιεῖ ThS 82 
(924, 18) τὴν ἀρχὴν τῆς ἀριθμητικῆς τὴν 
φιλοσοφίαν περιέχειν Pyth. Hi 2 5 (556, 6) 

ápynqóc. Ζήνωνα ἔσχον ἀρχηγὸν τῆς Στοᾶς 
E II 5 (588, 11) φιλοσοφίας G 3 (601, 9) 
τὸ ἀρχηγὸν ποιήσεως D 18 (457,10) τῇ 
τοῦ πρώτου ἀρχηγοῦ τῆς γενέσεως αὐτῶν 
φύσει Hi 1 3 (505, 6) 

ἀρχιχός. ἀρχιχὰς δυνάµεις (opp. στοιχεῖα) 
ΑΙ 3 20 (28722) 

ἀσάλευτος E III 26 (591, 38) 

ἀσαφῶς ἀφορίξειν ThS 57 (515, 15) 

ἀσέβεια. ἀσέβειαν παρυφαίνουιν E II 5 
(583, 10) 

ἀσεβής. ἀσεβεστάτης Ἱνώμης E IIT (599, 1) 
ἀσεβῶς Hi 24 1 (514, 3) 

ἀσθένεια A III 8 38 (26838 b11) τῶν qu- 
ναικῶν Α V 6 1 (419*8) ὄψεως D 14 
(455, 14) 

ἀσθενεῖν. ἀσθενοῦντος τοῦ ὀμφαλοῦ A V 184 
(428 421 b6) 

ἀσθενής. ἀσθενέστερος (opp. ἰσχυρότερος) 
A II 28 4 (9ὔθαΙ20 11) ἀσθενέστερον τὸ 
μεσημβρινὸν τοῦ περιέχοντος A III 12 3 


121 


(811428) (ψυχή) A IV 73 (39833, tb4) 
(σπέρμα) A V 13(419 226) (αἶἷμα) ThS 48 
(511, 17) 

ἆσθμα. τοῦ ἄσθματος ἡ Ἀίνησι ThS 9 
(502, 2) 

ἀσχεῖν σιωπήν E I (587,6) 

ἄσχησις. ἄσχησιν ἐπιτηδείου τέχνης Α I Pr. 2 
(213314) G 5 (602, 19) occupatio, stu- 
dium Hi 25 1 (514, 1) 

ἄσχιος ThS {95 (621, 4. 8) "8 (522, 18) το 
(523, 9) 

ἄσχοπος. οὐχ ἀσχόπως εἰπών He 1 (651, 5) 

ἀσκός A IV 19 2 (405 919) 

ἄσμενος πεισθήσομαι He 4 (652, 6) 

ἁσπίς D 12 (453, T) Hi 3 3 (558, 25) 

Ασσύριος (i. e. Σύριος) G 18 (610, 11) 

ἄστατος (coni. ἄδηλος) αἰτία A I 29 2 (325 
a3 b3) e (326 4 155) 

ἀστεῖον (opp. χίβδηλον A I 7 10 (301 *10) 

ἀστερίζειν. τούτους ἠστεριχέναι (v. 1. ἠστε- 
poxévat) A II 13 3 (341 16) 

ἁστερόεις Arati, Hesiodi A I 6 c (204 212) 
Hi 26 2 (515, 9) 

ἀστεροῦν. τούτους ἠστερωκέναι A II 18 3 
(351b14) v. ἀστερίζειν 

ἀστερωπός (σέλας) Eurip. AI 67 (294 418) 

d 3 t fj p (dist. ἄστρον) D 32 (460, 20) ἀστέρων 
notxüla ΑΙ 6 2 (29339) οἶδα τῶν ἁστέ- 
ρων τὸν ἀριθμόν He 17 (656,4) οἰχοδε- 
σποτοῦντες Α V 1686 (429217) φωτίζον- 
ται A II 1T saepius — de θέοντας A I 
6 11 (296 348) 

placita A II 19 (341 43 08) I 3 1 (276 

01019) 4 s (200317) 7 9ο (30412) 
38 (806 3959) II 19 (347 3 10b6) V 20 1 
(482 471 b5) D 9 (450, 16) 10 (451,3) 31 
(466, 4) 32 (466, 18) Ph 183, 19 (541, 11) 
Hi 1 2 (555,5) 2 2 (555,21) 6 4 (659,95) 
1 4 (561,3) 5 (561,4) e (561,8. 12) 86 
(562, 14) 7 (562, 15.17) s (562, 21) 122 
(565, 2) 13 4 (565, 15. 16) P1 2 (5179, 17) 
8 (580,3) 11 (582,25) E II 5 (588, 7) 
1 (089, 4) 8 (589, 20) 

ἀστραπή (placit) A III ο (867 320 19) 
Hi 61 (560, 10) το (561, 17) 

ἀστρολογία ναυτική '"Thaletis ThO 1 (475, 
14) 

ἀστρολόγος Hi 13 1 (565,6) astrologi im- 
peratorum aetate gratissimi 100 sq. 

ἄστρον. ἄστρα ἰδίως Ttov xal σελήνην M- 
γεσθαι Posid. D 32 (466, 10) sed nullo 
fere discrimine utroque nomine utuntur 


datpov 


128 


doxographi. (opp. αὐγή) A III 1 8 (366 
a] b2) péqtota xal λαµπρότατα A III 17 
(365 b24) λαμπετόώωντα Hesiodi Hi 26 2 
(014, 24) τὰ ἄστρα xaló οὐρανός ThO 21 
(493, 9) ἄστροις éTxaraMqecüot G 24 
(614, 10) δύναμιν ἀπὸ τῶν ἄστρων ῥέου- 
σαν (φυχήν) Ἡο 3 (651,11) -- placita 
v. 8. ἀστήρ 

ἁἀστρονομία Hi 2 2 (555, 18) 

ἀσυμμετρία Emp. ThS 15 (5083, 28) 

ἀσύμμετρος. τὸ ἀσύμμετρον τῶν μορίων 
A V 92 (421317) 13 2 (424 319) ἡ xpà- 
σις Emp. ThS 14 (608, 14) τοὺς πόρους 
ἔχουσιν ThS 15 (608, 26) 

ἀσυμφυής (µόρια) Emped. A V 19 5 (430 
223) 

ἀσύμφυλος (opp. ὁμόφυλο) A V 13 8 
(424 321) 

ἀσύνδετος πάσης γενέσεως (opp. συνδετικός) 
astrologorum A V 18 e (429 «14. 16. 20. 
22. 29) 

ἀσφαλής. ἀσφαλέστερον εἰπεῖν G 2 (598, 10) 

ἀσφαλτώδης D 143 (Add. p. 455) 

ἀσχημάτιστος (0 Α 1 9 « (3083656) 
Hi 19 9 (567, 16) 

ἀσχολεῖν. ἀσχοληθεὶς περὶ τὸν τῶν ἄστρων 
λόγον Hi 14 (555, 8) 

ἀσώματος (opp. σῶμα, dist. σωματικόν) 
D 2 (448, 4) 25 (460,21) τὸ ἁἀσώματον 
Democriti ΑΙ 92 (80843 cf. n*1) (θεός) 
Platonis Hi 19 9 (567, 15) G 16 (608, 18) 
(λόγοι Stoic.) ΑΙ Τ5ι (906565 cf. nb2) 
IV 89 (395 b 29) D 4 (449,2 cf. 19) 
(οὐσία) A 1321 (288 44 b5) 101 (308316 
b17) (alta) AI113(310*252) (φωνή) 
AIV 90 (40932051) (ψυχή) A IV 31 
(381 912) saepius G 24 (613,12) (ἀληδές) 
G 13 (606, 14) 

ácaxto«c (ἀνθρώπων Blo; Eurip. immo Crítiae) 
ΑΙ Το (298216) (évfpyeta) A 1297 
(326b 12) παρέχει τάξιν τοῖς ἀτάκτοις 
He 6 (652, 20) ἀτάκτως Χινούμενα (opp. 
ἑστηχότα) A I 16 (299 324) 8 (300 «20) 

ἀτάλαντος Emped. ThO 3 (418, 14) 

ἁταξία (opp. τάξι) A 176 (30031) 2923 
(825 50) II 7 1 (837 521) 

ἅτε c. participio D 29 (465, 19) ThS 56 
(515, 19) ἅτε δη c. part. A III 12 1 (917 
a 24) 155 (38041) 6 (98010) 10 (380b 7) 
ἅτε 05 βεβαιωτήν (om. ὄντα) A IV 13 10 
(404 ^10) 

ἀτέχμαρτος He 19 (656, 22) 


ἄστρον 


II INDEX 


ἀτελής A II 17 (331523) V 23 1 (43535 (?)) 
He 18 (656, 16) 

ἄτεχνος (nop, opp. τεχνιχόν Stoicor.) D 323 
(461, ϐ) 

ἀτμίζειν. ἀτμιζομένου ὕδατος D 38 (470,2) 

ἀτμίς D 11 (451, 21. 32. 452, 12) 494,7 
Hi 6 7 (560,10) 

ἀτμός. νέφη ix τῶν ἀτμῶν πιλοῦσθαι A IV 
14 (385311) cf. 371 n*1 Hi 6 7 (560,9) 

ἀτμώδης (ἀναθυμίασι) D 11 (451,19 cf 
Ps. Ar. d. mundo 4 p. 8394 414) 

ἄτομος. ἄτομα σώματα A I 4 1 (28929) 
unde tà ἄτομα, saepius αἱ ἄτομοι (sc. 
οὐσίαι). ἄτομος unde dicta A I 3 18 (286 
41051) — Leucippi Democriti Epicuri 
ἄτομοι ΑΙ 3 18 (28639) D «4 (292219 
bll) 7 s (807*1b1) 9 s (908.204) 
14 » (312518) 18 8 (916.656) I1 32 
(83042) 7 2 (33656) III 4 « (37153 
b19) cf. n 41) IV 9 8 (397514) TbO8 
(483, 17) 18 (491, 21) Hi 22 1 (571,27) 
3 (5172, 3) E I (688, 1) II 8 (589, 8. 16) 
III 44 (598,20) G 3 (601,10) Τ (604, 20) 
18 (610, 21) He 3 (661, 21) 4 (652, 10) 
14 (654,24) 18 (656, 17) — d. ἀπαθεῖς 
ἄδραυστοι A I 8 s (286 39) κοσµιαία 
A 1126 (811 b22 cf. p. 219) πολυσχή- 
povx ΑΙ 14 3 (2125 18) ἄπειρα τῷ πλή- 
δει A I 18 3 (316366) ἀγκιστροειδῆ 
A II 1 3 (3836 b6) cf. I 3 1s (286 a6) 

ἀτονία A V 61 (41949) 18 3» (428 * 11) 

ἄτονος. ἀτονώτερον ὄγδοον μῆνα A V 18 3 
(428 110) 

ἁτοπία (περὶ τὸν λόγον) 490, 26 

ἄτοπος ἡ ἀποτύπωσις ThS 51 (513, 28) 53 
(614, 18) ἄτοπον om. ἐστί sequ. infin. AI 
1 ι 214 991) cf. b 4 (09949359) sequ. 
infin. c. artic. Theophrasteum velut ἅτο- 
πον τὸ οἴεσθαι 'ThS 21 (606, 12) 23 
(506, €) 24 (500, 12) 54 (514, 26. 2'7) 
51 (015, 16) 68 (619, 5) 69 (519, 19) 82 
(524, Ὁ) 91 (027, 8) ἄτοπον δὲ xal τοῦτο" 
πρῶτον μὲν τὸ... ThS 87 (525,23) οὐδὲν 
ἄτοπον, εἰ πειρωμένφ μὴ γίγνοιτο ΤΗ5 86 
(525, 25) τῶν ἁτοπωτάτων G 24 (614, 6) 
ἁτόπως (sc. ἔχει) 'ThS 18 (504, 14) εἴρη- 
xev ΤΗΡ οἱ (505, 15) 

ἀτενίζειν αὑτῷ A TT 4 (299415 cf. n 410) 
cf. p. 59. 78. 101 

ἀτρεχής. τὸ ἀτρεχὲς ἄδηλον Xenophanis 
E III 9 (590, 11) 

ἀτρέμα (µένε) Eurip. A IV 12 6 (402330) 


VERBORUM 


ἀτρεμής Parmen. A I3 13 (284 tb 16 483,6) 
P1 5 (580, 24) 

ἄτρεπτος xal ἀναλλοίωτος D 9 (450,18) 
iude Ἄτροπος cf. 324 n b2 [Cornut. c. 13] 

ἀτροφεῖν 481, 22 

ἀτροφία A V 131 (42439) 

ἄτροφος (ἔμβρυον) A V 18 4 (428 a23 P7) 
5 (4299 à 11) 

αὐγασμὸς doo A III 510 (373 424) 

αὐγή (oo) A II 2012 (3504456) III 12 
(3654454) s (906.202) 5 1 (314 εὉ) 
Hi Τ8 (561, 19) τὰς ἀπὸ τῆς ὑγρᾶς dva- 
δυµιάσεως αὐγάς Heracliti A II 28 e (259 
24b4) (ἀστραπή) Hi (8(061, 18) αὐγὴν 
προχεῖσθαι ix τῆς ὁράσεως A IV 151 
(405 528) 2 (406 4151) 

αὐγοειδής (σῶμα) Hi 19 10 (568, 15) 

αὐθιγενής (ποταμῶν) 491,1 

αὐθυπόστατος ThO 10 (485, 8) 

αὐλὸς πρηστῆρος (i.e. ἀκροφύσιον) Anaxi- 
mandri A II 20 1 (348 *8) 2561 (050 921) 

αὑλώδης Hi 64 (560, 1) v. αὐλός 

αὖξειν. αὔδισθαι A I3 5 (27921411) (opp. 
μειοῦσθα) Α II 4 14 (832 b 14) (xaxd 
πρόσθεσιν 7) ἀφαίρεσυ) D 2 (462, 20) 
G 19 (011, 11) (dist. ἀκμάζξειν, opp. φθένειν) 
Hi 18 3 (565,12 cf. Addenda 565,2) 
(τὴν γην) A III 122 (311530) (τὸ ἔμβρυον) 
A V 15 1 (425.16) 18 1 (401 42) cf. 
D 39 (410,23) (τὰ φυτά A V 26 (438 
24b1) (τὰ ζφα) A V οἳ Ι (440 «ϐ) (ἀνα- 
θυµιάσεως) D 13 (453,29) (τὸν Νεῖλον) 
Hi 85 (562, 12) αὔξεσθαι ἄνω D 38 (410, 
WS) αὐξηθὲν ἔτι ΤΗΡ 8 (501, 6) — ἐπὶ 
τὸ συλλοχιστικώτερον τὴν φιλοσοφίαν ηῦ- 
ξησαν Hi 21 1 (911, 7) 

αὕξη. περισσή ἐστι (γη) τοῖς χαρποῖς xal τῇ 
αὔξο A III 1223 (37841) 

αὕξησις τῶν ζῴων xal φυτῶν D 10 (451,6) 
(placita) A V 27 (14043) αὖξ. xal µε(- 
ωσις A I232(319b8) D 20 (453,5) 27 
(162, 22) μῖξις, αἴσθησις, αὔξησις Emp. 
ΤΗΡ 12 (503, 3) πρὸς Ὑένεσιν αὐξήσεως 
(ἀριθμῶν) Hi 919 (650,25) — 

αὑξητιχός (πῦρ) D 33 (461,0) (χίνησις) G 22 
(6012, 15) 

αὖος (αὕων ξύλων, opp. χλωρῶν) ThS '15 
(521, 21) 

abpa. τὰς ἀπὸ τῶν ἀστέρων abpac (v. 1. αὐγάς) 
A 144 290.00) 

αὑστηρός ThS 84 (525, T) 

αὐτάρχεια Α V 3023 (443 * 10) 


αὗτός 129 


abcápxnc (βίος) Hi 24 1 (578, 4) αὕταρχες 
dist. ἄπειρον Α IL 93 (3384 19 b20) αὖ- 
τάρχως Hi 17 (566, 20) 

αὐτεξούσιος G 24 (614, 8) τὸ αὐτεξούσιον 
μετὰ τῆς ἀνάγχης ποιῶν Hi 21 2 (571, 13) 

αὐτίχα Ἱοῦν in exemplo A III 5 1 (372 
23 b3) 

αὑτοχίνητος (φυχή) AIV21(38621153 
tb5) 2 2 (95604, tb4) 3 1 (387513) 
Hi 19 ιο (568, 12) 

αὐτοματισμός opp. εἰμαρμένη Epic. Hi 22 3 
(512, 1) E II 8 (539, 9) 

αὐτόματος. τὸ αὐτόμ. dist. τύχη Arist. 
ΑΙ 99 9 (906 *4 010) ix τοῦ αὐτομάτου 
A IL ὃ 1 (38737529) V 2 5 (416419) 
αὐτομάτως (coni. τυχιχκῶς) A V 121 
(423 * 12) 

αὐτός. Σωκράτην αὐτόν (opp. τὴν οὐσίαν) 
D 27 (405, 19) αὐτὰ (sua sponte) ἐμ- 
φαίνεται τὰ εἴδωλα ThS 51 (014, 4) — 
αὐτὸς (i.e. dominus) Eja. Pyth. He 16 
(655, 9) — αὐτὸν αὑτῷ τὸν χόσμον τὸ 
τρέφον παρέχεσθαι A II 5 2 (833 «4) αὐτὴ 
ἐξ αὐτῆς (opp. ἔξωθέν τι D 37 (469,95) 
αὐτὸς αὑτὸν (ThS 53 (514, 14) cf. He 17 
(655, 28) abt ἐφ ἑαυτήν Hi 2 10 (556,26) 
— αὑτὸ τοῦτο τὴν τῆς φύσεως δύναμιν 
Alli(2/74223) αὑτὸ τοῦτο ἄνθρωπον 
(opp. ol ἐπὶ µέρου) ΑΙ 56 (282220) 
αὐτὸ τοῦτο ThS 14 (608, 19) 21 (505,15) 
82 (524, 12) τοῦτο αὐτό ThS 46 (512, 14) 
— αὐτὸ µόνον 489,19 — μὴ elvat ταὺ - 
τόν... μηδ ἕτερν, ἀλλὰ µόνον ob ταὺ- 
τόν D 21 (408, 1) τοὺς αὐτοὺς ἡμᾶς εἶναι 
ταῖς οὐσίαις D 21 (463, 10) ὡς ?) ταὐτὸν 7) 
παραπλήσιον ὃν τῇ αἰσθήσει τὴν φρόνησιν 
ThS 10 (502,8) τὰ μὴ ταὺτὰ ThS 49 (618, 
14) 63 (5017,13) ταὐτὰ λέχειν syn. ἀφομοιοῦν 
ThS 90 (526, 26) ταὺτό ... ὥσπερ ThS 53 
(514, 11) εἰς τὸ αὐτὸ ΑΙ 4 1 (289412) 
ἐπὶ τὸ αὐτὸ A IV 19 5 (409 32) ἐν ταὐτῷ 
AI423 (289215) ThO 5 (481, 3. 4) iv 
ταὑτῷ ἀθρόα 490,16 — κατὰ ταὐτὰ xol 
ὡσαύτως (Stoica formula) A 127 s (822 
b11) II 4 15 (33210) D 22 (459, 14) 

ἑαυτοῦ. πνεῦμα χινοῦν ἑαυτὸ πρὸς ἑαυτὸ 

xal ἐξ αὑτοῦ D 25 (463, 14) xa9' αὑτὸ 
τὸ ὕδωρ ὑποστάν A 14 4 (201*6) ἑντε- 
λέχειαν xa0' ἑαυτὴν οὖσαν dpa xal μετὰ 
τοῦ σώματος συντεταγµένην (τὴν ψυχήν) 
Peripat. A IV 310 (888519) αὐτὰ χαθ᾽ 
αὑτὰ A IV 11 5 (401 «ϐ) ποιότητα xa9' 


130 


αὑτήν D 20 (458,10) τῷ ἑναντῳ καθ) 
αὑτὸ ThS 4 (000,2) καθ) αὑτό (opp. χατὰ 
συμβεβηχός) ΤΗΡΒ 22 (505, 99) καθ αὑτὰ 
διορίζει τὴν φύσιν (syn. ταῖς οὐσίαις) ThS 61 
(016.29) xa8' αὑτὰ mouiv φύσεις (opp. 
πρὸς ἕτερον) 'ThS 68 (519, 9) cf. 69 (519, 
18) 

αὐτοτελῶς λεγοµένου τοῦ πυρὸς στοιχείου" 
οὗ µετ᾽ ἄλλου γάρ D 21 (458, 21) 

αὐτοφυής G 24 (613, 19) 

αὐχμός ξηρᾶς πλῆθδος ἀναθυμιάσεως D 13 
(453, 26) αὐχμοὶ ξηρότητα γεννῶσι A III 
15 3 (379 ε 16) 

ἀφαιρεῖν. τὰ μὲν ἀφαιρῇ, τὰ δὲ προστιδῇ 
ThS τὸ (522,293) ἀφαιρεθέν (τῆς ὕλης 
εἶδος) D 2 (448, 10) ἀφαιρεῖται τὸ ὅμοιον 
'ThS 15 (503, 24) τὰ φυτὰ ἀφηρῆῇσθαι τὸ 
φρονεῖν ThS 44 (512, 2) ἀφαιρεῖται ἡ 
ὑγρότης τὸν νοῦν 'ThS 44 (511, 26) 

ἀφαίρεσις (opp. πρόσθεσις) A 1232 (919 09) 
V 82 (42121) 

ἀφάλλεσθαι (σπινθῆρας) Hi 8 10 (563, 2) 

ἀφανής (ἀνταρχτιχὸς χύχλος) A II 121 (340 
214518) (πόλος, opp. 6 alel φανερός) D 8 
(450, 10) Qi9o) A II 13 9 (34221 59) 
(ὑπηρέτας θεῶν) Ph Τα (53853 n b106) 
ἐχδαπανᾶται ψυχὶ cl; τὸ ἀφανές (?) E III 
86 (592, 29) δόχησις ἐπὶ πᾶσι τέτυκται 
μάλιστα τῶν ἀφανέων Xenophanis E III 9 
(510, 11) cf. G 3 (601, 7) 

ἀφανίζειν D 12 (453, 5) τὸ δαιµόνιον Ph 9,30 
(544 b5) ἀφανίζεσθαι Hi 20 6 (570, 34) 

ἀφεγγὴῆς (opp. διαυγής) A II 25 16 (356 b 22) 

ἀφή placita A IV 86 (395 b13) 9 10 (397 
533) 121 (401224) 213 (411310) D 15 
(456, 1) cf. 17 (456,21) Th$S 2 (499, 9) 
15 (503, 28) 20 (505,4) 55 (515,8) 59 
(616, 4) 12 (520, 22) 19 (523, 2) 1 ἐντὸς 
ἀφή Stoic. (i. e. ἡ χοινὴ αἴσθησις Arist.) 
A IV 81 (895 517) 

ἀφθαρσία AI'17 (300212) IV 1 (392211) 

ἄφθαρτος (opp. γενητός, 6 χόσμος) AIDs 
(291425. 2923 T) placita A II 4 (330 
1213 0160 saepius) (coni. µαχάριος) AIT7 
(300238) (duy) A IV 11(392*12, tb4 
saepius) οὐ μὴν δὲ ἄφθαρτον δι’ ὅλου λέ- 
ει Voy» E III 36 (592,28) ἄφθαρτος 
κατὰ µέρος ἐπισχευαζομένη (ἅμαξα) Hi 195 
(567, 23) ἀφθάρτους χατὰ ὙἹένος φύσεις 
ΑΙ 34 (906 α 17 516) 

ἄφθιτος. ἀφθίτῳ θάλλων βίῳ Critise ATI 
1 2 (298 425) 


αὐτός 


II INDEX 


ἄφδθονος (ὕδωρ) 491, 10 

ἀφίεναι. ἀφεθῇ σπέρµα εἰς τὴν µήτραν D 39 
(470, 20) 

ἀφιχνεῖσθαι A ΤΙ 921 (965524) εἰς γνῶσιν 
G 24 (614, 15) 

ἀφιστάναι. (cov ἀφεστῶσαν A TII 15: (330 
α14) ἀφεστάναι τῶν θερμῶν τὰ ἐν τῷ ἀέρι 
D 14 (Add. p. 455) 

ἀφομοιοῦν (κόσμον πρὸς ἰδέαν) Plat. D1 
(441295 918) (πρὸς τὴν δύναμιν τὸν yv- 
λόν) ThS το (520,17) (coni. tabtà λέγειν) 
comparare 'T'hS 90 (526, 26) 

ἀφορίζειν. πρῶτος ἀφώρισε τῆς Τῆς τὼς 
οἰχουμένους τόπους ὑπὸ ταῖς δυσὶ ζώναις 
A III 11 4 (377 *18) (τὴν διαφοράν) 
ThS 25 (506,20) et saepe ut 60 (516, 12) 
63 (517,8) 86 (525,26) 91 (527, 6) ἀφο- 
ρίζειν περὶ χούφου ΤΗΡΘ 89 (526, 17) τὸ Bapo 
οὐχ ἁπλῶς, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν γεωδῶν ἀφώριχε 
ThS δὺ (526,5) καθ ἔχαστον ΤΗΣ 60 
(516, 14) ἐπὶ τοσοῦτον ThS 26 (501,6) 
ἀσαφῶς ThS 57 (515,15) ὅλως οὐδὲν 
ἀφώρικεν ThS 3 (499, 14) 40 (510,23) 
ἀφώρισται ἐν τοῖς ὁμοίοις γένεσιν χατὰ τὸ 
μέγεθος ΤΗΡ 35 (509, 11) 

ἀφορμή. ἀφορμὰς διδόναι Hi 10 2 (564, 17) 

ἀφοσιοῦν (Ποινὰς 'Eptvóac) A I 612 (296 α 16) 

ἀφρός (αἵματος i. e. σπέρμα) Pyth. A V 3? 
(411 ^6) 

ἀφροσύνη Hi 19 16 (569, 8) 

ἄφρων ThS 44 (511, 81) E III 24 (591, 27) 
(παιδία) ThS 45 (512,3) ἀφρόνων xai 
ἁλόγων ζῴων D 39 (471, 23) (opp. σπο»- 
δαῖοι) Stoic. D 39 (471,21) ἀφρονεστάτους 
της 11 (502, 17) 

door Hi 14 5 (566, 5) 

ἄφωνος (opp. εὔφωνος) He 4 (602, 16) 

ἀφώτιστος D 10 (451, 16) 

ἀχανής 491,7 

ἀχθοφορεῖν AI 17 (300215) 

ἀχλυώδης D 13 (454,29) D 14 (454, 21. 32. 
455, 19) 

ἄχρηστος He 19 (656, 22) 

&y pt παντὸς εὐθυπορεῖν A II 28 3 (3532253) 
ἄχρι τοῦ ἐγχεφάλου ThS 28 (501, 20) 

ἄχρονος brevis vitae A V 186 (429 420) 

ἄχρως A T1651 (914 b25) 

ἀχώριστος. τὸ γὰρ πῦρ dy. εἶναι τῆς ὕλης 
D 10 (451, 7) τῶν σωμάτων dy. εἴδη 
A I 102 (909 46) 

ἀψίς Anaximandri A II 201 (34535) 251 
(355 422 918) 


VERBORUM 


ἄψυχος (γεννᾶσθαι τὰ βρέφη) A V 154 (42635) 
(dist. άλογα, opp. λογικά) A I 29 3 (325 
310523) IV 191(40825b5) (opp. ἔμ- 
voya) ThS 12 (502, 28) 36 (509, 23) 48 
(513, 2) ἄψυχον τὸν πρῶτον θεόν Ph 5*2 
(534 ϱ0) ἀψύχοις θεοὺς συνοιχειοῖ Ph 13,6 
(547 b 6) 

ἄωρος Α V 95 1 (4560 αϐ) 


Βαβυλώνιος E III 40 (505, 0) G ὃ (000, 10) 

βαδίζειν (ἐπὶ γένεσιν χόσμου τὸ πῦρ Stoic.) 
ΑΙ 11 (9001191) τὴν αὐτὴν ἐβάδισε 
ῥδόν ThO 8 (483, 13) 

βάθος (σώματος, dist. μῆχος, πλάτος) AI 
121 (910 4105918) D 5 (449, 6) 19 (451, 
17) G 23 (613, 1) (κόσμου, opp. ὕψος) 
A IL 101 (3839 7. 10) γῆς, ὅσον ἂν εἴη 
τρίτον πρὸς τὸ πλάτος P12 (5019,13) (τῆς 
ὑγρᾶς οὑσίας) He 11 (655, 35) εἶδος διῆχκον 
διὰ βάθους D ὃ (448,17) κατὰ βάθους 
D 14. (Add. p. 455) εἰς τὸ βάθος ὑπεῖχον 
ThS 87 (526, 4) 

βαθυδίνης Hesiodi Hi 26 2 (575, 15) 

βαίνειν. ἐφ᾽ dv ἕκαστος (sc. ἀστήρ) βέβηχκε 
A II 16 5 (946 423 532) 

βαραθρώδης 490,8 . 

βαρεῖν. βεβάρηται (ri) A III 122 (37821) 

βάρος (diet. σχῆμα, μέγεθος) A 1 ὃ 18 (285 
213) (φυσιχόν) ΑΙ 121 (311 b24) βάρος 
ἔχειν A 1 19 ὁ (311 910 919) D 23 (459, 
22) ὑπὸ βάρους χινεῖσδαι τὰ σώματα Hi 
15 2 (566, 14) 

βαρύνειν. βαρυνθεῖσαν τὴν γῆν A III 13 4 
(318 * 19) 

βαρύς. (ἀναπνοή) A IV 17 3 (401 a7 b']) 
(φωνήν) 'I'hS 85 (525, 18) τὸ λεπτὸν ἀπορ- 
ρέον ἀπὸ τῶν βαρέων (?) ποιεῖ την ὀδμήν 
'ThS 82 (524,18) τὰ βαρύτερα ὑπεχάθιζεν 
A I42 (289*17) Hi 82 (002, 3) E II 8 
(539, 18) 

βαρὺ et χοῦφον (placita) A I 122 (310 

213) 4 (3113456) ThS 59 (516,4) 61 
(516, 25) τι (520, 10) 83 (524, 26) 

βαρύτης (opp. κουφότης) A I 12 ? (310217 
b25) A IV 22 2 (412330) D 2 (448, 1) 

βασανίζειν. ἐπὶ πλέον 6 ὀμφαλὸς βασανισθῇ 
A V 18 5 (420.11) 

βασιλεύειν (ἐν obópawp τὴν µονάδα) A I 
4 90 (904 b4) 

βασιλεύς AI 7 10 (301 312) 


Bopéac —— 131 

βάσις. βάσιν Éyov µιχράν ThS 57 (526,2) 
(ἐγχεφάλου) A IV 5 4 (891 *9) 

βαστάζειν Hi 24 1 (573,6) 

βέβαιος. μηδὲν βέβαιον E TII 12 (590, 25) 

βεβαιοῦν He 19 (656, 23) 

βεβαιωτής τῶν µαθηµάτων A IV 18 10 
(404 ^10) 

βεβαιωτικός G 7 (604,6) 

βεχχεσέληνος (λήρου ex Aristoph.) A I 
1 « (299 413) 

βελονοειδής ThS 77 (522, 16) 

βησσήεις (οὕρεα) Hesiodi Hi 26 5 (575, 12) 

βία. βᾳ A III 55 (372423523) ThS31 
(008, 11) 84 (525,2) Hi Ί & (561,17) 
μετὰ βίας ThS 55 (515,8) 

βιάζεσθαι act. Braodpevoy ἐχπέσῃ (i. e. Bla) 
A III 8 1 (367 325 b24) 1 (369,23) δ1 
(315316 b17, 976 ε1 91) D 13 (454, 11) 

βίαιος (coni. χαλεπό) ΑΙ 6 11 (296 ε11) 
βιαίαν (v. l. βίαιον) ἔμπτωσιν A. ITI 2 10 
(367 1315 014) (dvep.oc) A. V 29 1 (44129) 
βιαιοτέρα πίλησις A Π 7 1 (335 b17) — 
βιαίως D 12 (452, 27) ThS 65 (518, 1) 

βιασμός E II 8 (559, 13) 

βιαστιχός (αἰτία, coni. ἀνίκητος A 1214 
(322 *11) 

βιβλίον (ἄδιχα Euhemeri, Callim.) A I71 
(298 ε 6) 

Βιθυνός G 18 (610, 22) 

βίος ἀνθρώπινος A I Pr.2 (2103323). xà« εἰς 
τὸν κοινὸν B. εὐεργεσίας A I 6 15 (296 a31) 
ἄταχτος (Eurip., immo Critiae) ΑΙ 2 
(298216) (ἀφθίτῳ eiusdem) A I 7 2 (208 
395) (coni. ζωή) A V 18 6 (429518) 
(Bpaypdwov) Hi 24 4 (513, 16) (ἄριστος) 
G 5 (602,18) ὃς τὴν Κυνιχὴν εἰς τὸν 
βίον παρήΊαγεν G 3 (600, 6) 

βιοτεύειν A I Pr.2 (2142314) 

βιοῦν. βεβιωχέναι χρόνον E II 5 (538, 14) 
τὰς ἄμεινον βεβιωχυίας G 24 (614, 9) 

βλάβη G 5 (008, 6) 

βλάπτειν. τὸ βλάπτον xal ὠφελοῦν A I 6 13 
(296 * 13) 

βλαστάνειν. ἄρρενα βλαστῆσαι A V '( 2 (419 
220) intr. 491, 15 

βλέπειν syn. ὁρᾶν A III 5 5 (3722225272 
saepius) coni. cum ὁρᾶν A V 25 (4l6 
421) 

βοᾶν. péya βοῶν He 8 (653, 10) 

Βοιωτικός E III 28 (592, 4) 

8óp. Boc D 13 (4504, 8) 

βορέας A III 723 (21543) 


192  µβόρειος 

βόρειος (opp. νότιος) A IL 82 (908 ε7ν8) 
III 12 3 (311 431) D 14 (455,217) 

βουβών (morbus) A V 292 (441 *«20) 

βούλεσθαι λέχεν ThO 4 (479,18) S 54 (514, 
25) 55 (515,2) 66 (518,11) οὔτε τὴν 
αἰτίαν λέχει .. . βουλόμενος (i. e. Χαίπερ 
B.) ThS 91 (5211, 5) 

βουλεύειν. μηδενὸς ἔξω βουλευθέντος (syn. 
ἁλόγως) A I 293 (325 b 28) 

βούλημα G 3 (601, 7) 

βούλησις τοῦ θεοῦ Hi 19 8 (568, 6) 

βράγχιον plur. A IV 222 (4154 cf. n*3) 

βραδυπορεῖν τὸν f)uov A V 181 (427 320) 

βραδύς. βραδεῖα xal ταχεῖα Χίνησις D 7 
(450,3) βραδυτέρως Hi 9 6 (564, 9) 

βραδυτής (opp. τάχος) D 26 (461,5)  Bpa- 
δυτητες G 6 (6083, 13) 

8pacp.óc D 13 (453, 13) 

βραχύνειν. βραχύνηταί τι ἐκ μείζονος G 22 
(612, 17) 

βραχύς. λεπτομεροῦς del βραχέος (ὑπολειπο- 
µένου) A IV 25 34 (419289) βραχυτάτη 
ἡμέρα D 10 (451,10) βραχὺ τέτρηται τῇ 
dxoj ΤΗΡ 41 (511, ϐ) ἀπὸ βραχέος πρὸς 
τὸ μεῖζον G 22 (612,16) κατὰ βραχύ 
sensim A III 5 6 (2972381531) — ὡς 
βραχέως εἱἰρῆσθαι A II 20 18 (350 * 19 b 17 
cf. p. 53) ὡς ἐν βραχέσι πειρώµεῦα λέγειν 
G 24 (613, 1) 

βρέφος A IV 22 1 (411 428) V 12 2 (428 
a]8) 13 δ (424327) 15 s 425326) 14 
(426 ^45) 18 5 (429 49) βρεφῶν ἐπέχειν 
τάξιν A V 2'Í 1 (440 410) 

βρίθειν 489,9 

βροντή (placita) A III 3 (367 20519) Hi 
8 1 (563, 4) 

βρότειος (xpobvopa) A I3 20 (287 *11. 15) 

βροτός. (ἀνθρώποισιν) Emp. A I 30 1 (326 
230) 

βρύον 490,4 

βρῶμα Hi 24 1 (573, 4) 

βωμός Philolai ignis centralis A II 7 7 
(331 »2) 


Ἱάλα (οὐσία) D 3 (448, 18) γάλα ἐχούσης 
exemplum G 9 (605, 17) — i. q. γαλαξίας 
χύχλος A III 1 (364 b 11) 7 (365b b 30) 

αλαχκτοειδής (χρῶμα) A III 14 (365211 
b 11) 

γαλαξίας χύχλος A II Τι (335 »20) 2084 
(849 b 13) (om. xóxÀe;) III 1 1 (964.21 


II INDEX 


b14) Hi 8 ιο (562, 28) — placita A III 1 
(864218 ^11) Hi 8 10 (562, 28) cf. p. 229 

γαμετή E I (587, 11) III 22 (591,21) 

γάμος Plat. E 22 (591, 20) 

(áp. εἰ qáp i. q. «(rep ThS 23 (406, 4 cf. 
n 24) cf. ἐπειδὴ γάρ 486, 22 

γαστήρ Hi 25 e (618, 27) uterus A V 14? 
(245 ^6) 15 1 (425 ^16) 2 (42536. 18) 5 
(415 325) 17 (401.402) 21 (433 46 b2) 
Hi 26 1 (574, 18) 

Ἱαστρίμαργος E III 23 (591, 22) 

γείτων 490, 20. 491, 17 

γελᾶν. i Qa πάντα Democritus Hi 13 4 
(565, 19) cf. G 6 (008, 17) He 13 (654, 
18) cf. p. 255 

γελοῖον (om. ἐστίν) ThO 10 (485, 15) 

γέλως Hi 18 «4 (565, 19) 

γενεαλοχεῖν A IIL 52 (32240 b T) Hi 197 
(968, 4) 

qévtcotc (Homer.) AI32 (773451) v. διδόναι 
D 21 (459,4) (ἡ ὑφισταμένη) AI33 (211 
214 b11) (φιλομεταβόλου) A II 7 1 (33i 
b18) revéctt; πρῶται A. V 19 5 (430 221) 
(ἀγενήτου πράγματος) ThO 10 (485,7) T. 
t&v αὑθυποστάτων ThO 10 (485,8) té- 
pac ποιότητος D 28 (464, 8) ἀσυνδέτους 
πάσης γενέσεως astrol. A V 18 e (429 414) 
.αὐξήσεως Hi 210 (506,25) γενέσεως ἀρχή 
D 37(469, 99) ἐξ fc τὰ πάντα διοιχεῖται 
xal πάσχει Stoic. E II ὅ (588, 18) τὰ xv- 
ριώτατα τῆς Ttvígeme εἶναι θερμόν τε xal 
ψυχρόν Hi 15 (561, 1) }Υ. τῶν ὅλων AT 
15(2992291) τοῦ παντός A 1281(323 
45) τῶν ὅντων ThO 6 (482, 9) τῶν φαι- 
γοµένων ΤΠΟ 6 (482,12). y. Gov A II 
908 (362516) V 19 tit. (400 α1 01) dv 
δρώπων ThO 6* (482, 19) κόσµο ΑΙ 
3 s3 (3064252) II 6 1 (333 * 17 h106) 
ThO 4 (479, 15) 11 (486,2) γένεσω xal 
μεταβολὴν ἀδιάλειπτον ἐν τοῖς οὖσι θεωρῶν 
ThO 8 (488, 19) Hi 19 1 (064, 25) (coni. 
χίνησι) ThO 4 (419, 8. 11) (opp. ἀναί- 
ρεσις Stoic.) D 21 (462, 24) (opp. φθορά) 
ΑΙ 991 (28323 b4) 91(307 320 b6) 301 
(326 *23) D 2 (462,13) ThO 2 (416, 8) 
G 22 (619, 13) (dist. οὐσία, opp. φθορά) 
Hi 6 1 (559, 19) 

περὶ ενέσεως xal φθορᾶς placita A I124 

(320 a 10 5 16) 

γενιχός.  qevwxatátrac τρεῖς ἀρετάς Α I 
Ῥτ.} (218 916) qevxóv. ἡδύ (opp. εἰδικὸν 
xal προσπίπτον) Chrys. A IV 9 19 (995 bb) 


VERBORUM 


Ἱενικῶν (i. e. χυριωτάτων) µορίων A V 22 
(434 43 52) 

Υέννα. Ὑέννῃ τε χράσει τε Emp. 118 16 
(904, 2) 

γενναῖος iron. 488,21 

γεννᾶν. Ἰεννᾶσθαι πάντα P13 (519, 23) cf. 
A 122(252326b13. 14) ἐγέννα τὴν ὑγρὰν 
φύσιν ΑΙ44(291 0) ἐγέννησεν τὴν τῶν 
ἄλλων φύσιν ThO 4 (479, 9) (κόσμους) 
ΑΙ95 (916.107) 44 (29919) (γῆν) 
ΑΙ 45 (2990 «2ὔ) ἀνέμος, νέφη sim. 
Hi 17 (561,18. 14) ξηρότητα A III 153 
(8719 α 16) ἀνθρώπινον ἨὙεννηθέν Α I 
616 (2907 91) 6 ἄνθρωπος A IV 111 (400 
.4) 181 (401.71) τὰ (ja A V 193 
(48028) ἄρρεα A V 7 (419 * 105 1) 
τὰ βρέφη A V 154 (426*5) Ὑόνιμα A V 
18 4 (428219 b4) τὸ γεννώμενον (sc. παι- 
δίο) A V 114 (423* T) οἱ γεννώμενοι 
A V 12 (42331052)  qovaixe,, ἐξ ὦν- 
περ γεννῶνται xal γεννῶσιν Hi 24 4 (518, 
19) Ἱεννᾶσθαι σάρχας ἐκ τῶν στοιχείων 
A V 291 (494534)  qevvàv. τὰ σπέρµατα 
τὰ δένδρα A V 231 (43524) ἀνάπαλιν 
γεννωµένας (ψυχάς) E II 5 (588, 10) τὰ 
εννώµενα τοῖς χλωθομένοις παραπλησίως 
διξαάχεται A 1283 (944 b) γεννωµένους 
δεούς Ph ὅ 94 (534 b 8) 

γεννητιχός ΑΙ ὃ5(219 ε15) τὰ γεννητικὰ 
τοῦ πυρός Democr. A III 3 11 (369 416. 
22) 

γεννήτωρ ΑΙ 6 1 (206 26) 

γεννιχός nobilis 601,8 

γένος. τὸ μὲν γένος Αθηναῖος Hi 91 (568, 14) 
γένει θρᾳχός Hi 25 1 (574, ϐ) (opp. εἶδος) 
A IV 115 (401 ^4) D 24 (460, 9. 10) τὰ 
γένη τῶν χρωμάτων IV primarii col. AT 
157 (313413521) (coni. εἴδη) A 1 98 (282 
2324) ἐν τοῖς ὁμοίοις Ἱένεσιν ἀφώρισται 
ThS 35 (509, 11) ὅσα τοῦ αὐτοῦ γένους 
ThS 87 (525,29) οἱ πάντες ἀριθμοὶ λη- 
φθέντες ἀπὸ γένους τέσσαρες Hi 28 (556, 16) 
χατὰ γένος ἀφάρτους φύσεις Epic. A I 
τ 34 (306417516) τὸ γένος Bv τὸ πᾶν 
E ΤΠ 12 (590,24)  qévoc (γόνο) A V 
11 3 (42331) 

γεοειδής v. γεώδης 

γέρων ἀλαζὼν (Euhemerus Callimachi) A I 
Τι (298 26) — He 12 (654, 7) 

γεύεσθαι διὰ τοῦ μεταξὺ τῶν γευστῶν ὑγρῶν 
Arist. D 17 (456, 20) 

γεῦσις (placits) A IV 18 (407 α11 p11) cf. 


Wu 733 


9 10 (397 h82) 213 (41149) D 15 (456,1. 
23) 1" (456,20) ThS 19 (504, 30) 20 
(505, 4) 40 (510, 22) 
γευστιχός A IV 44 (39047 cf. tb10) 
Ἱεώδης (ἄστρα) A II 19 1 (3413654, tb2) 
10 (349b17) 20 9 (849517, εν) 941 
(355 b19. 354 41) 257 (856 514) 30 (861 
12) Hi 75 (561, 7) (χυμός) ThS 84 (525,6) 
τὸ γεῶδες (convenit ái) A IV 9 10 (397 
b33) τὰ γεώδη generaliter ThS 88 (526, 
6. 15) 
γεωλόφος 486,8 
γεωμετρία Hi 223 (555, 18) 
γεωµετριχός Pythag. A I 102 (30956) 
γεωµμιγής Α III 26 (367 3554) 
γεωφανής (σελήνη) A II 301 (9601 99) 
γηρᾶν A V 805 (443215) c (444 32) 
γῆρας (placita) A V 304—e (443 b 1412) 
γηράσχειν A V 306 (443 417) 
γη. elementum Pherecydis (Ἀθονίη) E III 5 
(570, 2) G 18 (610, 11) He 12 (654, 8) — 
Pythag. He 16 (655,22) — Onomacriti 
G 18 (610, 16) Xenophanis A I3 19 (284 
b10tb7) Hi143(565,30) P14 (580, 17) 
E III 9 (590, 14) G 18 (610, 14) γῆς μῖξυν 
πρὸς τὴν θάλασσαν Hi 14 5 (566, 1) 6 
(566,8) — Parmen. σχότος ThO 6 (482 
n b19) Empedoclis ᾿Λιδωνεύς A I ὃ 20 
(281 9) — dfp πυχνούµενος Anaximenis 
ThO 2 (471,3) saepius — Archelai E III 5 
(690, 2 cf. p. 177) — γῆς ἴδιον τὸ ἁπτὸν 
Plat. ThO 21 (408δᾳ. πΡΙ4) — τὸ βαρύ 
ThS 88 (526, 19) τὸ Enpóv Epic. E Ἡ 8 
(589, 18) 
pars mundi: οὐρανοῦ xal γῆς E I (587, 
18) I1 5 (588, 5) περὶ γῆς (el. µία, σχἠ- 
µατος, δέσεως, ἐγχλίσεως, κινήσεως, διαι- 
ρέσεως] placita A III 9—14 (376 26 b3) 
ο A143(290225) τὴν map' ἡμῖν γῆν 
A IL 501 (961 «6 00) γῆς διαφορά D 14a 
(Add. p. 455) μονὴ ἐν τῷ κχόσμῳ περὶ 
. τὸ τούτου χέντρον χαδιδρυµένης ἰσοχρατῶς 
Stoic. D 28 (459,23) 31 (465, 19) cf. 
E III 11 (590,20) τὸ ἡγεμονιχὸν τοῦ 
κόσμου Stoic. D 29 (465,8) def. Stoic. 
D 31 (465,21) γῆς ἀνωμαλία 486,4 
ἐφ᾽ ὕδατος χεῖσθαι ThO 1 (475, 9) Hi τε 
(561, 2) 10 (653, 22) P13 (580,2) He 10 
(653, 22) — σφαιροειδής ThO θα (482, 11) 
ac saepe, στρογγύλη ThO 17 (492,8) Hi 63 
(559, 24) πλατεῖα Hi 7 4 (561, 2) 8 (602, 
5) P13 (580,2) — χινεῖσθαι Hicet. ThO 18 


194. (i 


(492, 9) — µέσον xócpou χινεῖσθαι περὶ τὸ 
αὑτῆς κέντρον Ecphanti Hi 15 2 (566, 18) 
οὐ προσήχουσαν τῇ Tij τὴν µέσην χώραν 
τοῦ παντός Plat. ThO 22 (494, 2) — γῆν 
μετεώρον Anaximandri Hi 6 3 (559, 22) — 
τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ἐγεννᾶτο ἐκ τῆς 
γῆς Α V 181(427* 18) γεγονέναι τὰ ἄστρα 
ἐκ γης Hi Τ 5 (661,4) 134 (065, 16) cf. 
3 (580, 1) τὴν γῆν ὑποστῆναι ἐκ τῶν βα- 
ρέων παγέντων Hi 82 (562,3) cf. ΑΙ 48 
(290225) κοίλην καὶ ἔχειν ὕδωρ ἐν τοῖς 
χοιλώμασιν Hi 8 5 (609,11) κεῖσθαι ἐν 
µέσῳ οὐδὲν µέρος οὖσαν τοῦ παντός Ar- 
chelai Hi 9 3 (563, 21) Mpvnv. εἶναι a 
sole siccatam (eiusd.) Hi 9 4 (563, 26) γῆν 
ἄπειρον Xenophanis Hi 14 5 (565,28) P14 
(580,17) γή Anaximandri expl. P12 (519, 
12) τὴν γην τοῦ πυχνοῦ κχαταρρυέντος 
ἀέρος γεγονέναι Parmen. PI 5 (531, 4) 
dea Γαϊ εὑρύστερνος Hesiodi Hi 26 2 

(514,30) Stoicorum A I 7 233 (306 39 59) 
µήτηρ credita A I611(296*4) γῆν 7 
τὸ ἐν αὑτῇ πνεῦμα (Δήμητρα) Ph 12,26 
“646 b22) 15,32 (049 916) (Ῥέα) Chrys. 
Ph 12, 24 (546 520) 

1»9:iv. γέγηθα He 1 (652, 9) 

γήινος (nóxvopa) A Π 20 14 (350 42121) 
(σελήνην) Hi 8 ιο (562, 27) 

γίγνεσθαι (Πίνεσθαι, γείνεσθαι). στάχυν γενη- 
θῆναι A 154 (292211) ἨὙγιυόµενα (opp. 
d(óta) He 8 (653, 12) τὸ γενόμενον πᾶν 
ἀνάγχκην ἔχειν φαρῆναι Hi 19 10 (568, 15) 
χατὰ τὸν χρόνον γίνεσθαι τὰ γινόμενα Zeno 
D 26 (461,5) µήτε Ἰίνεσθαι μήτε συνε- 
στάναι Hi 222 (512, ) ὡς οὐ γινοµένων 
ἀλλ᾽ ἐνυπαρχόντων πρότερον ThO 4 (479,7) 
τὰ μὲν γεγονότα Ἰέγονε, τὰ δὲ γινόμενα γί- 
νεται, τὰ δὲ γενησόµενα γενῄσεται ΑΙ 2858 
(328214520) πάντα τὰ γενόμενα xal τὰ 
γινόμενα xal τὰ ἐσόμενα Ph 3 48 (532 b ϐ) 
cf. 4.1 (53257) Hi 7 1 (560, 14) P17 
(581, 11) «à Ἰενόμενα τῆς ἀταξίας A 
II 7 7 (331 521) — ἀνωτέρω Ὑενέσθαι 
A III 105 (98042) (ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ τόπφ) 
A1122 (310416522) ὅταν 6 ἥλιος έ- 
γηται elc δυσμάς (v. |. ἓν δυσμαῖς) A III 
66 (915 εὐδ 099) ἐν τῇ πάσῃ οὐσίᾳ γί- 
vetat i. e. resolvitur in. universam οὐσίαν 
D 37 (409,14) ὑπὸ τὴν γῆν 9 ἥλιος γι- 
νόµενος Α ΤΠ 15 (3652315515) Hi16 
(561,10) γενόμενος μετὰ τούτους Hi 51 
(558, 14) — ἐγένετο vixit Hi 14 (555, 12) 


II INDEX 
natus est Hi 6 ? (560,11) γεγενῆσθαι 
natum esse Hi 819 (563, 19) poB xal f 
µισυ ἡμέρας Ὑίνεσθαι εἰς τὰ Ὑόνμα A V 
18 5 (42932) ἍἨὙίνεσθαι τεσσαράχοντα τὰ 
πάντα Ἡο 16 (655,18) — γείνατο Hesiod. 
Hi 26 3 (515, 21) 
γενητός (in libris saepe γεννητός) στοι- 
χεῖα τῶν γενητῶν A I382: (288b 11) opp. 
ἄφθαρτος A 153(29228) 223 (31813) 
I1 41 (3314316516) velut xóspoc A V 
19 1 (430 14) ThO 11 (485, 19. 20) E III 
22 (591,18) µἹενητός xat' ἐπίνοιαν o) 
χατὰ χρόνον A IL 41 (980516)  qtvrtoi 
mortales Α I 614 (296 124) 
γινώσχειν μηθὲν ὑπὲρ αὐτοῦ Ph 9,33 (544,1) 
ef. 441 (684 b3) γνῶθι σαυτόν Socratis 
Hi 181 (567, 2) ἀφ᾿ οὗ την Κυρηναιχὴν 
φιλοσοφίαν ἔγνωμεν G 8 (600, 13) 
γλισχρός 'ThS 66 (518, 4) 
γλυκύς (ὕδωρ) A IIL 166(282410) A IV 12 
(38533) D 14. (Add. p.455) ThO 23 
(495,2) τὸ Ἱλυχκύ (sc. ὕδωρ θαλάσσης) 
A ΠΠ 4 4 (871513) τὸ γλυχὺ xoi 65 
ΤΗΕ 28 (507,16) 8 ἡμῖν γλυκό, toot 
ἄλλοις πικρόν ThS 63 (517, 14) yÀoxix 
χυλός expl. Democr. ThS 65 (611, 26) 
Plat. ThS 84 (525, 11) 
γλῶττα saporum iudex A IV 181 (407213) 
3 (407415) 2153 (411310) 4 (411220) 
ThS 38 (510, 7) 43 (511,19) 44 (512, 1) 
84 (525,10) 86 (525,92) αἰτία τοῦ εὗ 
λέγειν 'ThS 24 (506, 14) cf. 11 (502, 23) 
24 (506,15) σημεῖα τοῖς χάµνουσι ἐπ᾽ 
αὐτῆς ThS 43 (611. 20) 
γνώμη AIS3 (211253) 71 3 (298214) 
τούτῳ προσέθεσαν τὴν Ἰνώμην ΤΗΡ 2 
(499, 9) τῆς ἀθεμίτου qv. E II 7 (589, 1) 
τῆς ἐμῆς yv. ἐξήλασεν He 6 (653, 2) 
γνωρίξειν saepe i. q. αἰσθάνεσθαι velut τὰ 
συγγενή ThS 1 (499,5) '1 (500,27) 10 (502, 
10) 28 (507, 16) 50 (513, 27) 
γνώριμος i. e. γνωστός A IV 9 18 (398 b24) 
488, 26. — familiaris, discipulus Hi 13 4 
(565,4) G 3 (599, 9) 
γνῶσις (αἱσνήσεων) D 16 (456, 9) ThS 3 
(499, 15) 15 (503, 22) 17 (504, 10) ἔχειν 
τινὰ γνῶσιν ThS 4 (500, 5D) fv. ἁληθδινὴν 
λαβεῖν Hi 15 1 (566,12) εἰς Tv. ἡμᾶς ἄγε 
G 9 (605, 14) G 11 (606, 4) εἰς vv. ἀφι- 
χόμεναι G 24. (614, 15) 
γνωστιχός Α V 2 3 (416213 cf. n*35) 5 
(602, 17) 


VERBORUM 


γονεὺς. τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις πόθεν γί- 
νονται (placita) A V 11 (4221991) 12 
(423 410 52) 

ἹὙονή semen AI31 (21621557) V'17 
(420. 17) generatio D 20 (468,2) 

qóvtioc (σπέρµατα) A V 102 (422233) (τὰ 
ἑπταμηνιαῖα) A V 18 tit. (4217231652) 
γόνιμα γεννᾶσθαι A. V. 18 4 (4282 194) 
5 (42933) e (429428) (ὄγδοος μήν) A V 
18 3 (42829) (ἀριθμόν) Hi 2 ιο (606, 25) 
τὸ ἐκ τοῦ ἀιδίου Ὑόνιμον θερμοῦ τε xal 
φυχροῦ Anaximandri Ῥ] 2 (579, 13) 

γραμματικός A III 17 7 (353522) 

γραμμή AILI161(31551) 4(315^5 11) D5 
(449, 6) 24 (460, 15) ὁρῶμεν κατὰ Tpaj4- 
μὰς 3?) κατ εὐθείας 7?) χατὰ χαμπύλας 7) 
κατ ἀναχλωμένας, γραμμὰς δὲ λόγῳ θεω- 
ρητὰς xal ἀσωμάτους A III 53 (912.14 
b 14) 

γονοποιός (ὕδωρ) He 2 (651, 12) 

γόνος (1.θ.σπέρµα) A V 61(41924) 92(421 
2316) 133 (424318) ἨὙόνοι σπερµατιχοί 
A V111(422317) (mulieris) A V 112 
(4224291) qd. ἀνθρωπίνου ὀσμήν Hi 2 14 
(551, 25) 

γοῦν ad exemplum rationem confirmans in- 
ducendum A I3535 (27 418 h9) 5 (27946 
b4) 97 1 (992 54) [34052] II 19 8 (347 
b15) IV 12 5 (402 921) 17 2 (40141 b 1) 
202 (410218) D 11 (452,3. 16) 12 (453,1) 
18 (454, 1) 14 (455,8) 28 (464, 4) ἤδη 
γοῦν D 13 (454, 9) αὐτίκα γοῦν A III 51 
(89123853) — igitur P13 (580, 4) 

γράφειν. in verbis scriptoris citandis γράφει 
(yéypapev) usitatum A I 18 e (316 916. 
817 b1) 271(322 94) 301 (326212) 203 
(349 b 1) cf. καθάπερ αὐτὸς γράφει A III 34 
(869 b22)  rpdqet διαρρῄδην A III A 4 
(9τ1 b17T) — συμπεφορηµένως  éppas 
ThO 2 (471, 6) — γράφειν exempl. categ. 
ποιεῖν Hi 202 (270, 17) 

γραφή. ἐν γραφαῖς χαταλιπεῖν 475, 13 

γυμνός Hi 242 (518, 7) 

γυμνοσοφισταί dv Ἰνδοῖς Hi 13 1 (565, 5) 

γυνή ΑΥ 61 (419 48) ἨὙυναικῶν εὐμορφία 
A V 196 (438133) (χοινάς Platonis) EI 
(587, 18) III 22 (591, 20)  quvat£l. συνών 
E III 44 (593, 14) quvatxec στεῖραι (pla- 
cita) A V 13 (424 *11) 

γυρός Hi 63 (059, 24 cf. p. 218) 

γωνία ThS 83 (524, 22) He 17 (656, 33) 

Ἰωνιοειδής ΤΗΡ 61 (518, 16. 18) 


δεῖν 135 
Ἰωνοειδής ΤΗΡ 65 (517, 22. 25 cf. n516 
Hist. pl. I 101) 


δαίειν. δάσσαντο Hesiodi Hi 26 2 (514, 25) 

δαίµων ἀφθίτιφ δάλλων Bip (Eurip. immo 
Critiae) AI'732 (298225) δαίµονι ῥέξαι 
πᾶν δυνατόν Callim. A I 73 (29924) 
(syn. τὸ χαχόν, opp. θεός) A I 7 18 (302 
29) (ὑποσελήνους ἀοράτους) A I 130 (304 
b18) 95. χυβερνῆτι A IE 71 (335 h15) 

περὶ δαιμόνων xal ἡρώων placita A T8 

(307 44) 1 11 (301 b2) 18 (302 49) 90 (304 
b13) 82 (307310) II Τι (335515) cf. I 
253 (821 t5) Hi 919 (551, 16) 3 1 (558, 
14) 19 ο (568, 9) 

δαιμόνιος. τὸ δαιµόνιον (i. e. θεός) Ph 9,31 
(544 b6) 

δαχρύειν He 4 (652, 10) 

δάχρυον. δαχκρύοις τέγχει Emped. ΑΙ 820 
(281410) οχρἰ. idem A V 22 1 (404 313) 

δαχτύλιος (eic xnpóv ἐκτυποῖ) A IV 202 
(410 * 10) 

δάχτυλος µέγας τοῦ mobó; A V 115(421 
2312) δάχτυλον ἀποχοπείς 490, 11 κατὰ 
δάχτυλον μετρεῖν He 17 (655, 35) 

Δαμασχηνός 481,7 

δαμνᾶ Hesiodi Hi 26 2 (515, 5) 

δαπανᾶν 481, 1. δαπανωµένης (syn. συντριβο- 
µένης) E II 8 (589, 10) 

δάφνη A V 264 (439213) 

δέ in a&podosi bipartitae periodi ThS 11 
(502,19) τὸ δὲ δη ThS 23 (606,6) εἰ 
δὲ δη ThS 52 (514, 5) 

δείδειν. δεδοικὼς τὸν Ἄρειον πάγον AI T2 
(298 19) 

δειχνύναι. δεικτέον ThS 52 (514, 10) 

δείλη D 14 (454, 81) 

δειλία Hi 19 16 (569, 11) 

δεῖν. ἑξήχοντα ἑνὸς δέουσιν A II 32 2 (368 
119) πεντηκοστῆς pide δεούσης A V 211 
(433410) ῥδεῖν ἀμφοῖν πρὸς τὴν ὑπό- 
στασν D 2 (448, 11) tet. ίνεσθαι sim. 
ThS 28 (506,12) Το (620, 18. 20. 24) 
δεήσει εἶναι D 38 (469, 28). ἔλαττον τοῦ 
δέοντος A V 91 (421 910) 1323 (424 414) 
δέον acc. abs. ThS 5 (500, 10) — δεόντως 
D 32 (466,91) δεόντως ἂν λέγοιτο 489, 
18 

δεῖσθαι τροφῆς A II 17 5 (346216521) 

(συμμετρίας) 'ThS 3 (499,17) (πίστεως) 


136 δεῖν 
ThS 31 (508, T: 91 (527,11) τῶν ἑξη- 
γουµένων) G 2 (598,8) 

δεινός A IV 28 3 (41525) δεινότατος πα(- 
boy Hes. Hi 26 3 (575, 19) 

δεῖξις (v. |. διάταξι A I 10 1 (308219, 
809 b 1) 

δεισιδαιµονία E II 6 (588, 23) 

δέχα. µέχρι τῶν δέχα A 1358 (281214. 17 
b 12. 14) 

δεκάµηνος. ἡμέραν ὁπόση vov ἐστιν ἡ δε- 
χάµηνος Α V 18 1 (421.21) τὰ δεκά- 
μηνα A V 18 1 (427 924) e (409 327) 

δεχάς Pythagorea A I 3 6 (281413511) 
'Hi 9 ο (556, 18) 

δεχτιχός τοῦ σώματος D b (449, 12) δεχ- 
τικὰ µόρια D 27 (462, 26) 

δελφίς He 4 (652, 12) 

δέµνιον A IV 126 (402 331) 

δένδρον A T65 (293225) ἄρχεται τελειό- 
τητος A V 23 1 (435 13) πρῶτα τῶν ζφων 
Emp. A V 26 4 (438321) δένδρων xo- 
πέντων D 143 (Add. p. 406) περιφυῆναι 
... ὡς τῷ δένδρῳ φλοιόν Anaximandri 
ΡΙ 2 (519, 15) 

δεξαμενή Platonis A I94 (3082757) 191 
(31724525) Hi 19 1 (501, 9) 

δεξιός. δεξιὰ (opp. ἀριστερὰ) τοῦ χόσµου 
A II 10 (959 41 51) saepius — τὸ x δέ- 
ξιᾶς xal ἐξ εὐωνύμου D 19 (451,20) 
τὴν tlc δεξιὰν κινεῖσθαι D 24 (460, 12) 
δεξιὰ µέρη τῆς μήτρας sim. A V '( 4.6 
(490 99. 3. 3) Hi 8 12 (563,9) 

δέος. μετὰ δέους xat καταπλήξεως A II 182 
(341 48) 

δεσπόζειν. οὗ γὰρ ὅσιον δεσπόζεσθαί τινα 
τῶν θεῶν Pl 4 (580, 15) 

δεῦρο μᾶλλον 7) ἐχεῖσε ῥέψειν Α III 15 7 
(380 ε 16) 

δεῦτε (Callimach.) ΑΙ 1 (29843) 

δεύτερος οὐδενός τὴν διάνοιαν G 3 (600,14) 

δέχεσθαι. τόπους τοὺς δυναµένους δέξασθαι 
ΑΙ 439 (290 49) (τὰ σπέρµατα ΑΙ 6 ΙΙ 
(200α Τ) (την ἀνταύγειαν A II 20 19 (349 
9029, 10192: τὰς αὐγάς A II 28 ο (359 
a4b4) (ἔξωθεν ἀέρα) A IV 22 3 (41424) 
τὸ μὴ δεχόµενον ἕτερον εἰς τὸν αὐτὸν 
τόπον σῶμα D 5 (449, 11) αἱ δεδεγµέναι 
ταῦτα χῶραι 488,16 ὃδ. γλῶτταν τοὺς 
χυμούς ThS 25 (506,27) (opp. διιέναι) 
ThS 50 (513,22) δ. χύσιν xal διάλυσιν 
εἰς αὑτό D 21 (458,20 cf. 459, 5) — δέ- 
ξασθαι pro vero recipere AI 8 (300322 


HI INDEX 


δή. manifesto ὁρῶμεν δή A TII B s (372214 
b14) (praecedit in protasi ἐπειδὴ) D2 
(448, 9) κατὰ τοῦτο δή D 14 (455, 10) 
τὸ δὴ τοιοῦτον D 17 (456, 29) τοιούτου 
δὴ πυρός D 33 (467,7) δι δή Ρ 99 
(464, 28) — scilicet αἰθέρα, πέµπτον δή τι 
σῶμα Α ΙΙ {5 (956 ε 19) — igitur (quo 
&ad propositum reditur) ΑΙ1 3 (21537) 
δὴ τοίνυν D 5 (449, 9) — δή relativo 
iunctum in Ario cerebrum D 15 (455,32) 
17 (457,2) 31 (466,16) 33 (461,6) 36 
(468, 22) 40 (472,6) ὅσων δή ThS 12 
(503,2) ἅτε δή A&tüsnum A III 121 
(811 924) 155 (88042) 15 s (380 «10) 1e 
(880 »7) IV 13 10 (404 b 10) — τὸ δὲ δή 
ThS 23 (506, 6) οὐδὲ δὴ ThS 28 (501, 16) 
εἰ δὲ δὲ ThS 52 (014, 5) — δὲ ἄν con- 
tractum οὗ 84v ThS 79 (523, 2) 

Δήλιος Hi 2 11 (557, 7) 

63 Aoc. δῆλον (om. ἐστθ) àx... ΑΙ 54(292213 
b15) 62(29847) D 36 (465, 14) δῆλον 
εἶναι D 27 (465, 6) Τις 21 (505, 13) — 
δῆλον ὡς Th ut ab adverbio δηλονότι 
discernat eo sensu quo alii δῆλον ὅτι 
adhibere solet: ThS 13 (503, 11) 39 (510, 
18) 52 (514, 7) 70 (519, 25) 

δηλοῦν. δηλῶσαι ΑΙ 11 (214 «20) ob δη- 
λοῖ τὰς σωµατιχωτέρας αἰσθήσεις ΤΗΡΘ 31 
(510,3) apparere intr. (cf. Ind. Arist. 
174313) A I 11 4 (81055) 

Δημήτριος (ἄρτο) ΑΙ ὃ 6 (2197 cf. 
n 89) 

δημιουργεῖν. τὰς χεῖρας αἰτίας τοῦ 5. ThS 24 
(506, 15) D 3 (448, 98) — sensu Platonico 
D 1 (441 325 cf. 518) Hi 192 (567, 14) 
τὸ δημιουργῆσαν ἐξ οὐσίας Stoic. D δὲ 
(469, 20) τὸ πᾶν δεδηµιουργῆσθαι Pl 7 
(581, 8) 

δημιουργὸς θεός Philol. A II 4 (332522) 
Platonis D 1 (447518) 493,7 Hi 193 
(558,2) — λόγον δημιουργὸν τῶν ὄντων 
ΑΙ 12 (30859) δημιουργοῦ τάξιν ἔχειν 
(opp. ὕλης) ThO 6ε (482, 18) 

δηνάριον A IV 115 (401 *7. 9 cf. p. 101) 

δήπου Hi οἱ 5 (571, 15) 

δῆτα. τί δῆτα He 19 (654, 6) 

διά. διὰ µακροτέρου per longius intervallum 
ThS 41 (511, 1) v.s. πολύς. διά τινος 
ὡρισμένου χρόνου (syn. περιοδικῶς) A III 
2 1 (506 48b8) διὰ παντός semper Α III 
11 (83641390513) ὅ τι (87442) G 94 
(614, 18) — 8c αὐτὸν πάντα, inde Δία Chrys. 


VERBORUM 


D 90 (465,13) διὰ τοῦ πλήθους i. q. 
διὰ τὸ πλῆθος A 13 22 (288) 11) 
διαβαίνειν πρὸς τὰ χατὰ µέρος A IV Pr 
(884 17) 
διαβάλλειν τὸν λόγον Pl 4 (560, 11) 
διαβεβαιοῦσθαι med. τοιοῦτόν τι διεβεβαι- 
οὔτο D 28 (463,14) Hi 21 3 (571, 11) 
E III 44 (593, 19) 
διαβιοῦν Hi 24 2 (513, 1) 
διαβοᾶν. διαβεβοηµένος G 3 (599, 14) 
διάγειν (sc. τὸν βίον) G 1 (597, 6) 
διαγνωστικός G 1 (597, 10) 12 (606, 8) 
διάγραµµα. τοῖς διαγράµµασι παραχολου- 
θοῦμεν Ἱινομένοις ΤΙΟ 11 (486, 1) 
διαδέχεσθαι τὴν αἴρεσιν Hi 2 1 (555, 16) 
G 3 (600, 16) 
διαδιδόναι. πληγὴν BU tov... µέχρι φυχῆς 
διαδιδοµένην A IV 191 (40843 b2) ThS 
25 (506,21: 40 (510, 19) 
διαδοχἠ (φιλοσοφίας A I3 1 (20629) 7 
(28021458) κχατὰ διαδοχὴν ἀναδραμεῖν 
ἐπὶ τὰ δόξαντα τοῖς μετὰ θαλην Hi 5 
(559, 11) διαδοχὴν χαταλελοιπότων G 3 
(599, 11) 
διάδοχος τῆς σχολῆς D 36 (469, 4) 476,4 
G 3 (600, 1) 
διαδύειν. ταχὺ xal πάντῃ διαδύεσθαι ThS 65 
(511, 23) 
διαδύνειν ThS 65 (518, 2) 
διαζευγνύναι. Ὑενέσες ἀσυμφυέσι τοῖς µο- 
plot; διεζευγµένας A. Υ 19 6 (4303924) ἡ 
γή... διζεύχθη 489, 90 àx διεζευγµένων 
log. G 15 (607, 17) 
διαθεῖν D 10 (451, 11) 20 (458, 1) 
διάθεσις (σχημάτων) ΤΗΟ 8 (481,8) (syn. 
κρᾶσιὸ) ThS 4 (500,1) 19 (504,25) 35 
(509,12) 39 (510,16) 64 (517,17) πο 
(600, 15) διαθέσεις σπουδαίας animae, Ze- 
nonis Ph 8, 33 (543 b3) διάθ. ἠθική So- 
cratis G 1 (697, 9) cf. ὃ (600, 7) 
διαθιγή Democr. ThO 8 (484, 5) 
διάθρυψις ὑετοῦ πεπηγότος D 35 (468, 3) 
διαίρειν in. altum efferre Α V 26 4 (439 5b) 
τῶν διηρµένων πρὸς ὕψος 486,9 tOrpt 
Φδιέχρινε) A 185 (50 ε6) 
διαιρεῖν dividere A I 610 (205215) 12 (296 
412) (χατὰ σφαίρας) A I 7 3» (80546) 
(εἰς πέντε ζώνας A III 14 1 (3282522) 
IV 41 (990 41) (ὀνόματα εἰς σηµαινόµενα 
sim.) 14 (607, 3). «lc ἓξ ὀρθογώνια τρί- 
ἵωνα He 16 (655, 17) (elc ἄπειρον) D ὅ 
(449, 5) (coni. συγχεῖσθαι) Stoic. D 20 


Diels, Doxographi graeci. 


131 


(458, 1 cf. 5) — distinguere (τὸν ἀέρα καὶ 
τὸν αἱθέρα) ThS 59 (516,6) (τοὺς pa- 
θητάς) Hi 2 4 (556,2) — exponere (τὰ τῆς 
ὄψεως πάθη) ThS 19 (504, 26) (τὴν δια- 
φοράν) ΤΗΘ 72 (020, 24) — med. διελέσθαι 
thv πραγµατείαν A I Ρτ.1 (215.68) τὴν 
φιλοσοφίαν A I Pr.3 (214 42) — διαιρετὸς 
χρόνος D 6 (449, 17) 

διαίρεσις def. G 14 (607, 1). (fj elc πλείω) 
A V 81 (420323) (οὐρανοῦ) placita A II 
12 (34026510) (γῆς placita A III 14 
(318 420) — διαιρέσεις philosophiae variae 
10. 81* διαίρεσις (opp. σύγχυσις) Stoic. 
D 90 (458, 5. T) (dist. ἀλλοίωσις, ἀνάλυσις) 
D 27 (462,16) (ἀτόμων) Hi 22 2 (579, 4) 
— distinctio D 26 (461, 30) 

διαιρετιχός (opp. ἑνωτιχό) A Ι 550 (287 
a 4) 

δίαιτα Hi 95 (564, 5) 

διαχα(ειν. διαχεχαυµένος χύχλος ΑΠ 801 
(861512) (ζώνη) A III 14 1 (37933) 
(ὥραν ἔτους) D 26 (462, 7) 

διάχαὺυσις ἁστέρος Α III 12 (264328 b16) 

διαχεῖσθαι v. διατιθέναι | 

διάχενος (πάθος Stoic.) A IV 12 (401 t7) 
(ἐλχυσμός Chrys.) A IV 12 * (402410, 
ενδ) 5 (402218, tb8) 

διαχόπτειν (τῷ τῆς χροιᾶς συντόνφ τηλι- 
χαύτην ἀέρος ἀπόστασιν) A 164 299921) 
(ἀκτῖνας εἰς τὸ πέραν) A III ὅ 10 (373 ε2θ) 

διαχοσμεῖν, διεκόσόµησε (νοῦς) Anaxagorae 
AISs5(28045) Τ5 (299 «21) 6 (80022) 
Ph 4a 7 (032513) Hi 81 (561,25) 191 
(567,8) D 37 (469, 16) 38 (410, 9) 

διακόσµησις (coni. διάταξις τοῦ χόσµου) 
A II 4 13 (382 υ8. 12) D 29 (464, 14. 17) 
81 (465,16. 466,2) 36 (468428528) 
88 (469, 27. 410, 9) 

διακραδαίνειν τοὺς τόπους (ἀναθυμίασιν) 
D 13 (4508, 15) 

διαχριβοῦν ThS 82 (624, 13) 

διαχρίνειν secernere (ἄστρα) Arat. A II 
193 (347225 019) (ἰσθμοῖς) διεκρίνοντο 
αἱ λίµναι 491,6 (xa9' ἓν ἔχαστον) ThS 61 
(616, 26) (τοὺς χυμούς) A IV 18 1 (407 
414) (ζῴων γένη) A V 195 (431 ^6) cf. 
Hi 96 (564,6) (ἡμέραν xal νύχτα A V 
96 4(43921) (ἐκ πάντων fv) D 38 (470, 
15) (τὸν αἰθέρα) A Π 63 (834 42) (τοὺς 
χόσµους ὑπὸ τοῦ νοῦ) ThO 4 (479,8) (ἄλλο 
πρὸς ἄλλο (1. ἄλλου]) Eurip. A V 19 s (480 
113) 490,93 (ἄτομα E II 8 (589, 16) 

| 41 


διαχρίνειν 


.* 


198 


(óypóv εἰς dépa) A III 16 2 (379212) 
(κόσμον el; ταύτας τὰς φύσεις) D 31 (466, 
8) — (διὰ τὴν λεπτοµέρεαν) A III 4 4 
(811513) (coni. λεπτύνειν, opp. πυχνοῦν 
τὸν dépa) D 13 (454, 21) ThS 54 (514, 21) 
cf. He 18 (654, 21) — διαχρῖνον (τὸ θερμόν) 
ThS 83 (524,21) «à δὲ θερμαινόμενα 
xal διακρίνοντα δριµέα  ThS 84. (525, 9) 
διακρινόµενα ὑπὸ τοῦ νείκους  Emped. 
ThO 3 (418,6) G 18 (611, 20) He 8 
(653, 11) 

διάχρισις (opp. σὐγχρισις, syn. φθορά) Ana- 
xag. Α I 302 (326 «29) cf. A 12432 (320 
417523) ThO 3 (418,3) 84 (525,4) G 20 
(611,18) He 6 (562,27) (τοῦ ἀπείρου) 
ThO 4 (419,4) κατὰ τὴν πρώτην διά- 
xptatv Α II 193 (941 «10 568) 

διακριτικός (opp. συγκριτικός) ThS 86 (525, 
21) 

διαχούειν de discipulo 482, 14 

διαλαγχάνειν (τὴν ἰσχύν) D 31 (465, 22) 

διαλαμβάνειν (μηθὲν περὶ θεῶν) Ph 11, 10 
(645 5) 

διαλάμπειν (διὰ νεφῶν Ίλιο) A III 5 12 
(37446) (τῇ ypóq) ThS 18 (504, 23) 

διαλανθάνειν Hi 225 (512,18) 

διαλέγεσθαι collogui α 10 (605, 20)  dispu- 
tare. (ἀληθδῶς ὑπὲρ τοῦ Δείου) Ph 656 
(536 b5) G 2 (598, 5) 

διαλεχτικός (µέρος φιλοσοφίας, syn. λογικόν) 
AI Ρτ.2 (213324) διαλεχτιχοῖς λόγοις 
α1 (691,16) διαλεκτιχκῆς (Ίρξεν Ἄριστο- 
τέλης) Hi 5 (559, 14) διαλεκτιχκὴν ἔπινε- 
νόηχεν Σωκράτης G 1 (697, 16) — δια- 
λεκτιχοί G 2 (598, 11) 9 (605, 10) 

διάλλαξις µιγένων Emp. ΑΙ δ01 (926919) 

διαλλάττειν intr. differre D ὃ (448,24) 
διηλλαγμένον τὸ ἀληθὲς τῆς ἀληθείας τριχῶς 
G 13 (606, 13) 

διαλύειν (coni. διαχεῖν) Chrye.: D 21 (458, 
15. 17. 25) cf. 481, 12 (elc πΌρ) ThO 1 
(475,17) (slc ἀτόμους) He 3 (651,21) 4 
(652, 10) 

διάλυσις (coni. χύσις) Stoic. A II 9 3 (338 
119591) D 21 (4568, 20) (τῶν τοῦ ὅλου 
μερῶν) 486, 5 (τοῦ σώματος) 24 (614, 
16) 

διαμαρτάνειν dv πολλοῖς TThS 24 (506, 18) 
πολλὰ τῶν εὐλόγων ThS 48 (518, 8) 

διαμάχη 489, 7 | 

διαµ.ένειν (ταὑτὰ) D 20 (468,1) (ol ποιότητες) 
D 28 (464,8) (ὕδωρ) D 88 (410, 2) (τὰς 


διαχρίνειν 


II INDEX 


ψυχάς) D 39 (471,19) (3j τύπωσις) TbS 53 
(514, 21. 28) (φιλοσοφία) Hi 10 1 (564, 12) 
πρὸς πλείονα χρόνον A III 2 3 (366 b19) 
µέχρι Κύρου Hi 14 1 (565, 21) (ic dii 
. ἄτρεπτον) D 9 (450, 18) (ἀθάνατον) G 24 

(618, 17) (ἐπὶ τῆς αὐτοῦ αἱρέσεως) ϐ ὃ 
(599, 15) — διαµίµνει ex Democrito ser- 
vavit ΤΗΡ 55 (515, 6) 

διαµερισµός A I2823 (323 b21) 

διάμετρος (σελήνη χατὰ διάµετρον ὑπὸ τὸν 
ἦλιον γένοιτο) D 10 (451, 14) 

διαμονή. ἡ καθ ἑαυτὸ διαμονή D 10 (451,6) 

διαμορφοῦν (opp. εἰδοποιεῖν) D 3 (448, 19) 

διανέµειν. τὰ θεῖα διανενεµηµένα κατὰ σφαί- 
ρας D 9 (450,18) εἰς λίµνας 491,5 εἰς 
µαχρά (opp. ἄθρουν) ΤΗΒ 63 (517, 12) 

διανέµησις A 1283 (324 b6) 

διανιέναι. διανιεµένου (opp. πηγνυµένου) too 
ὕδατος Hi 1 3 (555, 4) 

διανιστάναι tollere 489, 18 

διανοεῖσθαι AI616 (297410) G 16 (608, 
18) (opp. αἰσθάνεσθαι Α V 205 (43351) 
ThS 382 (508, 16) 

6tavonttxóc (χίνηι) A I 28 « (32055) 
χινήσεις (dist. αἰσθήσεις) Ar. D 16 (456,8) 
(φυχῆς ἐνέρχεια) A IV 45 (390 t b5) 

διάνοια A IV 191 (40125014) diMTe 
φύσει τῆς διανοίας A V 23 (416 «10) δια- 
νοίας συμπάθεια Α V 123 (423 «29) (i.q. 
αἴσθησις ThS 3 (499,16) 24 (606, 16) 
(dist. αἴσθησις) ThS 33 (5008, 26) xoti 
αἴσθησις ποσὴν διανοίας ἀναλογίαν ἔχει 
A IV 86(395 012) (τὰ ζῴα χείρω τὴν δ.) 
ThS 44 (511,26) διάν. τοῦ Δεοῦ (ἰδέα) 
Plat. Hi 19 3 (567, 12) διάν. φιλοσοφω- 
τέραν ἔχειν 2 (598, 15) δεύτερος τὴν 
δ. Ἰέγονεν G 3 (600, 14) 

διαπέµπειν εἰς τὸν νοῦν ThS 38 (510, 10) 

διαπερᾶν Hi 24 4 (τὸ, 11) 

διάπλασις. ὃ. (ν. ]θοξ. διαπλασμόν) λαβεῖν A T 
9 18 (285 46) 

διαπλασμός v. διάπλασις 

διαπλάττειν D 3 (448, 21) 

διαπλύνειν (τὴν γῆν ὕδωρ) ThO 23 (496, 7) 

διαπνεῖν. διαπνεοµένου τοῦ θερμοῦ A IV 41 
(3902323) «6 διαπνεόµενον ἔξω πνεῦμα 
D 18 (454, 3) 

διαπνοή ΑΠ 185(341418 517, €b12 D 14: 
Add. p. 455) 

διαπορεῖν. διαπορήσειεν, el δυνατόν dox 
ΤΗΡ 14 (608, 12) 85 (609,10) διηπόρησεν 
περὶ τούτων ἐπὶ πλεῖον Pl 6 (681, ὃ) 


VERBORUM 


διάπυρος (τὰ ἄστρα) A II 13 5 (341518) 
6 (84201) 20 e (349457, tb T) 7 (349 
b8) (αοὐστασι) A III 2 3 (366517517) 
(901) A III 3 5 (368599) 

διαρθροῦν pass. (opp. τελειοῦσθαι τὰ ἕμ- 
βρυα) A V 212 (4383 918) 

διάρθρωσις (ἐμβρύων) A V 21 1 (43358) 
2 (433 414) 

ótaptÜpeiv ThS 27 (507, ϐ) διαριθµησά- 
µενος ThS 10 (502, 9) 

διαρρηγνύναι. διαρραγΏναι τοὺς τόπους 
D 13 (454, 10. 14) 

διαρρή ὃην γράφει sim. A III 4 4 (371517) 
D 38 (469,26) He 15 (655, 1) 

διασαφεῖν 'ThS 81 (524, 7) 

διασχίδνασθαι Diog. Ap. ThS 45 (512,9) 

διασπᾶν. τὴν διασπασθεῖσαν (ἅλω, opp. ἐπι- 
μένουσαν) D 14 (455, 2) 

διασπείρειν. διασπἐιροµένην πρὸς ἡμᾶς αὐγήν 
A II 20 12 (358*3bD) διασπειροµένου 
πνεύματος A III 15 n (381239) τὸ ἆλο- 
γον xa9' ὅλην τὴν σὐγχρισιν τοῦ σώματος 
διεσπαρμένον Atom. A IV 4 6 (9005 18) 

διάστασις (περὶ σῶμα) Ὦ 2 (448, D) τρεῖς 
(πλάτος βάθος μῆκος) D 19 (457,23) ἡ 
χατὰ τὸ πλάτος A IL 31 4 (965 b9) χατὰ 
µίαν διάστ. D 5 (449, 9) — (opp. μῖξις) 
τῶν στοιχείων Emp. A I 30 1 (326 511) 

διάστηµα. τὸ μεταξὺ 8. τοῦ περιέχοντος xal 
τοῦ περιεχοµένου A I 19 5 (817 b28) τὸ 
χάτωθεν ἄνω δ. A II 10 1 (33959) τὸ 
μεταξὺ τῶν χόσµων A II 1 8 (3294) 
διαστήματα χόσµων ἄνισα Hi 13 3 (565,11) 
κατὰ τὸ 5. τῆς ὑποχειμένης τροφῆς διέρ- 
χεσθαι τὸν Ίλιον Α Π 256 6 (3534859) 
(ὄψεως xal ἀχοῆς κχοινόν) A IV 86 (395 
b14) (τὸ µέχιστον τοῦ σώματος) D 19 
(401, 18) (κινήσεως) D 26 (461, 4. 8. 15. 
23) (τῆς τοῦ xócpou κινήσεως) A 1213 
(918.60 Τ) ἐκ τοσούτων διαστημάτων θεω- 
ρεῖαι A 16 4 (293422) πῶς ἐμφαίνεται 
τὰ 5. ThS 54 (515, 1) 

διαστολή (νέφους) A ΠΠ δι (96012802 -- 
διαστολή τε καὶ συστολή A IV 225 (412 
11, 415 924) διαστολαὶ δύο A IV 223 
(414 * 13) 

διαστρέφειν A V 83 (42128) 18 1 (494 
210) 

διασῴζειν. (τὴν αὑτὴν διάταξιν) A II 4 19 
(332512) διασωθδῆναι P12 (579,20) 

διαταγή (i. e. διαθηή Demoer. expl. τάξις) 
A I 168 (31455) 


διαφέροιν 139 

διάταξις (syn. διαχόσµησις) τοῦ χόσµου A TI 
415 (332 b 12) D 29 (464, 15) 

διαταράττειν A III 155 (3805) 

διατάττειν. τὸν τὰ πάντα διαταξάµενον (νοῦν) 
ΑΙ 95(280 92 0) περὶ τούτων διτάττετο 
οὕτως D 12 (453, 10) 

διατείνειν. (ἐπὶ τὰ Goya) A IV 8 6 (395 
b10) (ἀπὸ ἡγεμονικοῦ μέχρις ὀφθαλμῶν) 
A IV οἱ 3 (411325. 7. 9. 11. 19) (ἐπὶ 
πολὺν τόπον D. τὸ πάθος) D 10 (451, 18) 
(róppo) D 11 (452,19) (el; πάσας τὰς 
αἰσθήσεις) D 16 (456, ϐ) (τὴν ἀπ᾿ αὐτῆς 
δύναμιν εἷς τὰ περίγεια) D 31 (466, 14) 
Ate τὸ μὲν εἰς τὴν θάλατταν διατεταχὸς 
Ποσεδῶνα Diog. Bab. Ph 15,29 (549 
b 13) 

διατελεῖν ἐναλλὰξ κινούμενα τὰ στοιχεῖα 
ThO 3 (478, 4) (ἀγαθόν) G 16 (609, 9) 

διατηρεῖν Hi 121 (564, 26) 

διατηρητιχός 467 n*8 

διατιθέναι. ῥευστικῶς διαχειµένη ἡ ὑγρὰ 
eod, AI44 (291232) προσφερῶς δια- 
χεῖσθαι τοῖς µεμηνόσι Α V 20 5 (433 33) 
τῶν ὁμοίως τούτοις διαχειµένων D 24 
(460, 14) cf. ThS 69 (519, 21) 

διατµίζειν τὰ πνεύματα A III 4 4 (371 516) 

διατρέχειν Hi 17 (006, 26) 

διατριβή. διατριβὰς ποιεῖσθαι Hi 20 7 (571, 1) 
23 1 (072, 21) 

διάττοντες (placita) A III 2 (366 4454» 

διαυγάζειν A IIT 3.3 (368 448) 

διαυγασµός (ἀστραπῆς) A III 3 1 (867 429 
b98) 

διαυγής A II 25 n1 (856 521) III 5 4 (379 
419519) ThS 73 (521, 2) 11 (522, 12) 

διαυλοδρομεῖν D 13 (454,8) 

διαυλωνίζειν (τὸ mveopa) D 142 (Add. 
p. 455) 

διαφαίνειν. 
20 

διαφανής. τὸ διαφανές def. Arist. A I 15 10 
(814 5916) D 1^7 (456,13) cf. ThS 96 
(507, 2) 80 (528, 18) διαφανοῦς ἀντίληψις 
A IV 18 13 (404 b22) — διαφανεῖ οἱ 
ὀφθαλμοί "ThS 38 (510, 4) (Ίλιον) Hi 9 4 
(565, 26) — διαφανῶς A IV 4 7 (390 
421) 

διαφέρειν ἀλλήλων A IV 11 1 (401 414) 
(πλεῖστον ὅσον) A 129.3 (216 919) (τοσοῦ- 
τον ὅσον) ThS 48 (518,5) ᾖ(τοσοῦτον, 
ὅτι D 3 (448, 16) δ. τι τὴν δέοιν ThS 
62 (517,1) δ. τι την ἀπορροὴν τῷ ποιὰν 

4τ3 


διεφάνησαν apparuerunt 4860, 


140 


εἶναι ThS 74 (521, 14) πολὺ 9. ἑχείνων 
ThO 1 (475, 12) ob πολὺ τοῦ abro φρο- 
νήματος Hi 2 1 (555, 17) (οὐκ ὀλίχον) 
ThS 67 (519,3) τί διοίσι τὰ ἔμψυχα 
πρὸς τὸ αἰσθάνεσθαι τῶν ἄλλων ThS 19 
(502, 26) cf. 80 (528, 11) ἀνθρώπους ὃ. 
τῷ χαθαρώτερον ἀναπνεῖν ἀλλ᾽ οὐ τὴν 
φύσιν ThS 48 (618, 1) (τῷ λυπηρῷ cet.) 
ThS 85 (525,12) (χατὰ τὴν σύγχρισιν) 
A IV 9 15 (908 516) cf. G 2 (598,20) 
6. dépa µανότητι xal πυχνότητι xatà τὰς 
οὐσίας ThO 2 (471,1) διαφέροντα ἀλλή- 
λων δέσει cet. A IV 9.8 (397,517) ἐκ 
πέµπτης xal διαφέρουσης τοῦ πυρὸς οὐσίας 
D 10 (451, 7) διαφερούσας κινήσεις Ὦ 22 
(459, 18) 

διαφεύγειν Hi 2 1 (558, 7) 

διαφθδείρειν. οὐδέποτε διαφθαρησοµένην (ψυ- 
y^» G 24 (613, 16) 

διαφθορά (ciborum) A V 303 (44356) 

διαφλέγειν. Αἰθίοπας διαφλεχθέντας A V 
30 e (448319) 

διαφορά. (τῶν χρωμάτων) A I 15 7 (313 
215 523) & (91499) ThS 79 (023,2) 
(σπερµάτων) A V 102 (42231) (χυμῶν) 
A V 26 4 (439214) (χυλῶν) ThS 89 
(526, 19) διαφορά (v. 1. διαφορότης, syn. 
ἑτερτης A 1281 (31831. 319 Ὁ 50) àta- 
φοράν τινα Éyewv 'ThS 13 (508, Ὦ 72 
(520,23) ἐὰν μὴ προσθῇ τινα διαφοράν 
ThS 12 (508, 4) 

διάφορος varius ΑΙ 6 6 (294.59) ThS 46 
(512,15) (opp. ὁμόχρως) ThS27 (501, 
10) cf. 76 (522, 7) (syn. ἐναντίος) ThS 49 
(513, 12 cf. 10) τοῖς διαφόροις χατὰ τὴν 
ἀφήν ThS 79 (523,9) — διαφόρως A I 
6 16 (297 *'7) D 33 (461, 10) 

διαφορότης (v. l. διαφορά A I231(319 
b 30) 

διάφραγµα ΑΙΝ 58 (391220, tb22) 9 (391 
a 22) 

διαφύειν. διέφυ Emp. ThO 3 (476, 12) 

διαφωνεῖν ἑαυτῷ ThS 13 (503, 10) 

διαγεῖν. πνεῦμα τὰ νέφη διαχέαν A ΠΙ 45 
(871524) ἀναλυομένης καὶ διαχεοµένης 
χιόνος A IV 14 (9565 910) τοὺς χυμοὺς 
διαχεῖσθαι A IV 182 (407 «18) αἵματος 
τηκχοµένου καὶ παρὰ τὸ λεπτύνεσθαι δια- 
χεοµένου A V 22 1 (434415) 24 s (436 
a2) νέφος διαχεχυµένον D 86 (468, 1) 
διαχεῖσθαι χατὰ πᾶν (ψόφον) ThS 51 (515, 
17) διαχεῖν ὅλως (2) τὸ σῶμα xal οὗ βι- 


διαφέρειν 


II INDEX 


ale; Τ18 65 (518, 1) Φδθερμαίνιν xal 
διαχεῖν ΤΗΡ 67 (518, 11) θερμανθήῆναι xal 
διαχεῖσθαι () 78 (522, 18 cf. Addends) 
διαχυθῇ (díjp) εἰς τὸ ἀραιότερον Hi $3 
(560, 20) — διαχεῖν (opp. συνιστάναι, syn. 
ἁραιοῦν) He 7 (653, 6) (coni. Ser) 
Chrys. D 21 (458, 25) 

διάχυσις (αἵματος, opp. ἀναχώρησις) AV 
24 1 (435 114) 

διαχυτιχός (opp. συστατιχός) ThS 84 (525, 
11) 

διαχωρισμός (φυχῆς) A V 25 2 (431212) 
(τοῦ πυρώδους) A V 25 4 (431 420. 43812) 

διαχωριστιχός (opp. ἑνωτιχός) E III 19 
(591, 12) 

διαφύχειν A V 121 (428 914) 

διδασχαλεῖον Hi 182 (567,5) 

διδασχαλία A IV 1153 (400420) V 231 
(435 a 9) . 

διδάσχαλος ThO 5 (480,6) Hi 353 (558,94) 

διδάσχειν pass. AI 69(295 211) Hi 261 
(514, 20) He 18 (654, 14) 

διδαχή A T6 10 (295 315) 

διδόναι (δύναμιν) ThO 3 (478, 7). (δίκην xai 
τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδιχίας Anaximandri) 
ThO 2 (416, 9) cf. G 24 (614, 8) — &- 
δόασι concedunt G 11 (610,5) 18 (610, 
10) 

δίδυμος. δίδυμα xal τρίδυµα (placita) A V 
10(42122353) δίδυμοι zodiaci AI6«€ 
(294 *14) V 186 (4294 23) — δίδυμος 
testiculus (δεξιός, ἀριστερός) Α 'V 15 (420 
a 8) 

διεγχόπειν D 19 (464, 5) 

διεχπίπτειν ἔξω ThS 56 (515, 15) 

διεχπνοήἡ (v. 1. ἐχπνοή) Anaximandri A II 
24 2 (864 *4) 

διεκτρέχειν. Buxbpapsiv D 12 (453, 8) 

διελέγχειν 490, 14 

διεξάγειν. τὰ γεννώμενα τοῖς κλωθομένοις 
παραπλησίως διεξάγεται (per vitam) A I 
98 s (324 b 7) 

διεξαγωγή Βιοΐο. D 37 (469, 17) 

διεξέρχεσθαι. (περὶ τῶν ἰδεῶν ὡδὶ διεξήρ- 
χετο) D 1 (441 1) G 18 (610, 8) He 19 
(656, 20) 

διεξιέναι (6 dhp χατὰ πᾶν τὸ σῶμα) ThS 
49 (011,16) (ὁδφ xal συμφώνως διεξιού- 
σης τῆς περίοδου) D 38 (470, 16) δ. ουγ- 
καταθετιχῶς G 7 (604, 12) 

διέξοδος expositio (φυσική) A I Pr. 1 
(215 *10) 


VERBORUM 


διέρχεσθαι (fuov) A II 23 5 (85349510) 
(χεραυνὸς δὲ ἱματίων) D 12 (453, 9) (σώ- 
µατος δι ἑτέρου) D 38 (470, 4) διὰ πλεί- 
στου χενοῦ 'ThS 55 (5156, ϐ) — ezponere 
διῆλθον διὰ πλειόνων 4 16 (608,5) περὶ 
τῆς οὐσίας G 16 (608, 17) 

διευτονεῖν ThS 1 (500,22 cf. nb5) 

διέχειν (πλεῖστον ἀπ᾿ ἀλλήλων) Emp. ThS 
16 (504, 2) 

$t etv. (Ίλιον) διηθοῦντα πρὸς ἡμᾶς τὸ φῶς 
A II 20 12 (349 410523, tb 1) τὰ γεννη- 
τιχἁ τοῦ πυρὸς διηθεῖται A TIE 3 τι (369 
b18) (διὰ τῆς γῆς) A III 16 5 (38224) 
ThO 23 (495,4) Hi 14 4 (566, 1) ὅλην 
διηθηµένην A I 15 ιο (314 ^15) 

διήχειν (διὰ τοῦ ὑγροῦ δύναμιν θείαν) Stoice 
ΑΙ Τ 1 (30153) διῆχον (v. l. ἐνδιῆηχον) 
br ὅλου τοῦ xócpou ΑΙ 788 (906 »ὅ εὔ) 
τὸν διὰ τῆς οὐσίας τοῦ παντὸς διῄκοντα 
(λόγον) A I 28 1 (929.252) — διήχειν 
ἀπὸ χεφαλῆς µέχρι διαφράγµατος A IV 59 
(3912291) ἀπὸ τοῦ ἡγεμονιχοῦ µέχρι τῆς 
χόρης A IV 15 5 (406 47 0 τ) (διὰ βάθους) 
D 3 (448, 17) (ἐπὶ πλεῖον) D 31 (465, 24) 
(διὰ πάντων τὴν πρόνοιαν 9eoo) Bi 21 1 
(571,10) διήκειν (2 διοικεῖν) πάντα τὸ 
θεῖον E III 36 (592, 24) (ἐπὶ [ῇ διὰ] πάν- 
των) G 16 (609, 4) (ψυχὴν δι ὅλου τοῦ 
κόσμου) He 14 (651, 30) 

διηνεκῶς G 16 (009, 2) 

διηχεῖν (τὸ xevóv) A IV 16 2 (406 123 b23) 

διηχἠς. τοῦ μεταξὺ διηχοῦς Arist. D 17 
(456, 10 cf. Prisc. metaphr. p. 245,1 
Wimmer) 

διιέναι τὸ πνεῦμα διὰ παντός ΤΗΣ 44 (511, 
29) (διὰ παντὸς τοῦ σώματος) ΤΗΡ 46 
(519, 4) 47 (012, 24) δι ὧν διιέναι (sc. 
πΌρ) ThS ^ (500, 25) 

διικνεῖσθαι τὸν diópov ἄχρι τοῦ ἐγχεφάλου 
Της 295 (507, 20) 

διιστάναι τὰ τέως διεστῶτα πελάγη 489,29 
διιστᾷ τὰς νεφέλας (ἄνεμος) Hi 6 1 (560, 
11) cf. Hi 1 8 (561, 11) — τριχῇ διαστατόν 
A I 12 1 (31049 517) G 23 (612, 19) 

διισχυρίζεσθαι G 16 (609, 7) 

$(xatoc (θεός) D 29 (404, 28) κατὰ τὸ ὃ(- 
χαιον ἀπονέμεται A I 28.3 (964 01) τὸ 
δοχοῦν δίχαιον οὐκ εἶναι δίκαιον Democr. 
E III 14 (090, 32) οὐδὲ δίκαιον παριδεῖν 
α ὃ (600, 14) 

δικαιοσύνη Hi 19 το (569, τ) 20 5 (510, 
30) 


141 


διχαστήριον (ἐν "Adov) Hi 19 11 (568, 17) 
22 5 (512, 17) | 
δίχη poena Hi 19 n (568,18) διδόναι δί- 
χην καὶ τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδιχίας Ana- 
ximandri ThO 2 (476,9) cf. 24 (614, 
8) — lis He 2 (651,15) — δίκη dea 
facta A I6 26 (206421) δίκη Parmen. 
A 1253 (321 48 b8, tb5) II 71 (335b16) 
Chrysippi Ph 12, 4 (546 01) 
δίκην instar (ἐργάτου sim.) A I 77 (300 

414) 30 (30458) IL 4 15 (332521) τι 
(335.1259) III 29 (90111 510) 133 
(918.19) IV 161(406 319519) E II 8 
(589, 12) 

διµερής (φυχή) A IV 4 1 (3892411, tb17) 
6 (390 ε 14) 

δίµηνος A V 212 (433 *18) 

δινεῖν. δινούµενος χαταφέρηται D 12 (452, 
12) 

δίνη. τῇ δίνη (v. 1l. τῷ δίνφ) A TIE 179 
(383 419 cf. ^28) 

δίνησις A II 251 (353 b14) 

δῖνος (v. Ι. δίνη) A III 17 9 (383528) 

διοικεῖν. τῶν ἐν τῷ xóopap προνοίᾳ Btotxov- 
µένων A I 28 3 (323 18) cf. II 3 (319 
210 b 11 saepius) E II 5 (588, 19) Epicur. 
E I (588,3) Hi 3 1 (558,15). vulgare 
apud Stoicos velut τὸν τὰ ὅλα διοιχοῦντα 
Θεόν D 29 (464, 21. 465, 2) 31 (466, 5) 
31 (469, 19) Δία... τὸν ἅπαντα διοικοῦντα 
λόγον Chrys. Ph 11, 17 (545, 13) 

διοίχησις (ζφων, praec. γένεσις) A II 308 
(302, 511) (τῶν ὅλων) D 29 (465, 1) 
Hi 2 ο (555, 99) 

διοικητικός (τοῦ παντὸς τάξι) A I 28 3 
(323 410 ^ 11) 609, 6 

διόπερ A I 6 9 (295046). in ThS saepius 
διό, sed διόπερ 12 (508, 1) 32 (508, 20) 
41 (511, 2) 88 (526, 9) 

διορίζειν (τάξει xal θέσει) ThS 60 (516,20) 
(τοῖς σχήµασι ThS 69 (519,13) (τοῖς 
µεχέθεσι) ThS 71 (520,11) (τῷ dvo 
xal χάτω) ThS 83 (524,26) πότερον... 
fj o0, x«l τίς ἡ διάθεσις οὐδὲν ἔτι διώριχεν 
ThS 4 (600, 1) περὶ δὲ γεύσεως καὶ ἀφῆς 
οὗ διορίζεται καθ ἑκατέρον οὔτε πῶς... 
Ἰέγνονται ThS 9. (602, 4) περὶ αἰσθήσεως, 
πότερα... ἤ ThS 49 (513, 10) 

διορισμός. ὁ καθ᾽ ἕκαστα b. Chrys. A I 
28 3 (324154) (σηµειώδης) D 26 (461, 
18.21) εἰ µή τις λεχθείη περὶ τούτων 
δ. ThS 19 (505,2 


διορισμός 


142 Διόσχουροι 

Διόσκουροι ἀστέρες expl. A II 18 1 (347 
a4 b]1) 

διότι quia Α1 91 (2802410) IV 4 7 (391 
2 21) αἰσθητὸν γὰρ εἶναι, διότι καὶ σωµατι- 
χόν Α I1 42 (3312 109) διότι (quia) prae- 
cedente vocali ponere solet 'ThO 4 (479 
n *11) TbS 16 (504, 1) Τὸ (521, 7) item- 
que pro simplici ὅτι (dass) vocali prae- 
cedente ThS 37 (510,2 πε) 42 (511, 
13) 68 (519, 11) 7? (622, 11) 

δίπηχυς Hi 20 2 (510, 15) 

διπλάσιος. πυρβὸς xal γῆς τῶν διπλασίων 
µιχθέντων Α V 221 (434) διπλάσιον 
ἀπέχειν A II 91 1 (86224 920) 

διπλοῦς. BrAZ τὴν μὲν...την δὲ A 1292 
(32558) (ἷρι D 14 (455, 16) 

δισχοειδἠς (σελήνη) A IL 27 3 (3584253) 
(r3) A III 105 (377 εδ) 

δίσκος solis A II 241 (354 42 b2 cf. p. 53) 
5 (964 « 16) 8 (355 44 b4) 9 (355 ε 9 υ 8) 

δίστιχος (κριβδαθ A V 102 (422 a2) 

διττός (φθορά) A II 523(333*7b4) διττοὺς 
ἡλίους A II 20 12 (349 b25) 

δίχα τῶν ἀνδρῶν A V ὔδ(418 919) (µυρίων 
ἄλλων) 491,12. 14 (ταύτης) Pyth. E III 
8 (590,9) ó(ya τῶν Emp. ThO 3 (418, 
14) eiusdem δίχα φορεύμενα ThO 3 (418, 
10) 

διχάζειν elc δύο ἡμισφαίρια E II 8 (589, 
15) 

διχότοµος (σελήνη) A II 27 1 (357 b18) 

διχῶς λέγχεσθαι A IV 82 (39443125123) 95 
(896 à 11 531) 

διωῦ civ med. G 24 (614, 5 cf. n 123) 

διώχειν (τὸ αἰσθάνεσθαι) 'ThS 31 (508, 13) 

δόγμα A IL 1815 (3432311513) D 36 (468, 
29) (483,3) E IL 5 (588, 10) δογμάτων 
ΠΗλατωνικῶν ἐξηγητήν G 3 (099, 17) (εὗρε- 
τήν) G 3 (600,15) δογμάτων πρόσχλισιν 
G ' (604, 3) 

δογµατίξειν D 36 (468,21) E I (537,3) 
III 43 (593, 12) G 1 (604, 18) 

δογµατιχός (φιλοσοφία, opp. ἀπορητική) G 8 
(600, 5) (αἴρεσις) G 1 (604, 5) 

δοκεῖν. videri xal ἔστι xal δοχεῖ ThS 88 
(520,8) (opp. ἀληδὲς εἶναι) Hi 283 2 (0192, 
24) τὸ δοχκοῦν δίκαιον οὐκ εἶναι 5. E III 
14 (590, 32) — opinari ὁρᾷ δὲ οὐδέν, ἀλλὰ 
δοκεῖ µόνον A IV 12 5 (402a28) I3 4 
(27818514) Hi 14 5 (566, 2) — placere 
ol; ἔδοξε A II 29 1 (360 b6) D 29 (465,8) 
δοκεῖ ἡμῖν ἐχθεμένους Hi 5 (559, 11) «à 


I INDEX 


τοῖς φυσιχοῖς δόξαντα Hi 17 (566,26) τὸ 
δοχοῦν A 153 (291419) — δοχεῖ, ἕδοξε, 
δόξειεν ἄν ut ab Aristotele its & Theo- 
phrasto etiam in rebus certis modestius 
usurpatum velut ThO 4 (419, 10) 8 (483, 
14) S 29 (507,22) 31 (508, 6) 34 (509,3) 
84 (509, 5) 39 (510, 13) 49 (513, 12) 60 
(516,21) 70 (519,28) τι (520,4) 87 
(526, 3) 90 (526, 24. 52'1, 2) 

δόχησις Xenophanis E III 9 (590, 17) 13 
(590, 24) cf. 15 (590, 31) 

δοχιµάζειν. ἔστι δὲ τοῦτο δοχιµάσαι δι’ 
ἔργων A III 59 (373516 ε16) 

δοχίς. περὶ δοκίδων placita A III 2 (366 
35) cf. 5 (906 «24 532) 

δόχος ὃ) ἐπὶ πᾶσι τέτυχται  Xenophanis 
Hi 14 1 (565, 23) 

δοχός G 19 (611, 14) 

δολοφονεῖν A I 7 10 (201 415. 18) 

δόξα fama ThO 9 (484,20) — placitum 
A1712(298212) IV 18310 (40449) D 32 
(461, 2) 'ThO 4 (478, 20) 5 (480, 8) 494, 
11. 495, 6 ThS 1 (499, 1) 2 (499,11) 5 
(500,12) 36 (509,17) 37 (510, 1) 55 
(616,1) 72 (520,14) Bi 12 1 (564, 96) 
20 5 (070,29) P15 (580,21) Φνυσικῶν 
δοξῶν libri Theophrasti v. s. Theo- 
phrastus Ind. I — opinio vóp«p, τοῦτο 
δ) ἐστὶ δόξῃ xal πάθεσι τοῖς ἡμετέροις 
A IV 98(397 511) δόξα (i. ο. τριὰς Py- 
thag) ΑΙ ὃ 9 (255 ε6) cf. IV 4 5 (390 
tb20) δόξα τῶν πολλῶν (opp. ἀλήθεια) 
Parm. ThO 6 (482,11) ὐ. (459, 4) cf. 
483 *'1 (dist. αἴσθησις, φαντασία) Epic. 
A IV 9 5 (396 47 b2']) 

$oEdCetv opinari 'ThO 6 (482,10) E III 17 
(591,4) 43 (593, 11) saepius — praed:- 
care (9εὸν ἰδί φωνῇ Hi 24 s (513, 14) 
25 2 (514, 10) 

δοξαστιχός D 15 (450,3) 

δορυφορία. χατὰ δορυφορίαν τῶν τροπικῶν 
χύχλων A II 23 6 (353 ε16) 

δοῦλος Hi 29 1 (574, 7) 

bpàv. τὸ ὁρῶν 7) xal ποιοῦν σῶὤμα A IV 203 
(410 ^ 6) 

ὁραστιχός (opp. παθητιχός) D D (449,14) 
(ἀρχαί, opp. ὑλικαί) G 16 (608, 1») $pa- 
στικώτατον αἴτιον (θεός) α 16 (603, 15) 

. δραστικη αἰτία α 18 (610,8) 

ὁραχοντώδης (χόρας Eurip.) A IV 125 
(402 123) (πνεῦμα) E II 8 (559, 20 cf. 12 
et p. 175) 


VERBORUM 


ὁράχων He 4 (652,14) κατὰ τὴν Ἰνδικήν 
481, 25 

δριμὺς ThS 68 (517, 16) δριέα expl. ThS 
67 (518, 15) 84 (525,10) 86 (525, 22) 

δριμύτης ThS 65 (517,23) δρειμύτητος 
ἀπολαύων Ph 15,12 (549 b35) 

δρόμος ἡλιαχός A IIL 12 (906. 2095) ὃρό- 
µου (σελήνης) περίοδον D 34 (467, 19) 

ὁροσίζειν. τὸ ὁροσίζον A ΠΙ 5 8 (313 *15 
b15) ἐν νέφει δεδροσισµένφ D 14 (455,15) 

6pócoc (placita) A III 8 4 (370524) D 11 
(451, 19. 25) 35 (468,2) πεπηγυῖα D 35 
(468, 5) 

δυάς. 1j ἀόριστος Pythag. A I38(281a75b5. 
282229) '| 18 (30249520) Hi 2 e(556,12) 
Xenocr. A I 7 30 (304 b2) 

δύειν. ἐδεδύκεσαν κατὰ τῆς θαλάττης 486, 19 
δύεται Ίλιος Hi 9 « (564, 1) 

δύναµις potentia Hi 20 5 (570, 29) πεντε- 
χαιδεχαπλάσια τὰ m αὑτῆς (σελήνης) ζφα 
τῇ δυνάµει A IL 30 1 (961 36 57) σώμα- 
τος δυνάµει ζωὴν ἔχοντος A IV 2 6 (387 
a3 b3) (ἀσυμφύλους) A V 13 3 (424321) 
(τῆς αὐξήσεως) D 10 (451, 5) 5. ποιητι- 
χὴν δίδωσι ΤΟ 3 (478, 7) (συναπτιχὴν 
τῶν μερῶν cet) Ph 8,1 (542,1) (θεία) 
Hi 16 3 (566,16) (πληκτιή) A 1 42 
(29025) (τῆς φύσεως) A I1 1 (274 1323) 
(r&v δέχα ἐν τοῖς τέσσαρσι A 13 s (281 
1318 b15) θεία (Ionicorum) AIT 11(302 
b1) 19 (902 b 7) χινητικὴ τῆς ὕλης (i.e. εἰἷ- 
µαρμένη) Zenonis A I 27 5 (925 010, εΡ 9) 
cf. 26 9 (928 49 0160) -- (opp. ὕλη) A V 45 
(411929) (ἀσώματος A V 4 2 (41129) 
D 5 (449, 13) — buváp.tov ὑγροῦ ξηροῦ ψυ- 
χροῦ θερμοῦ πιχροῦ γλυχέος xal τῶν λοι- 
πῶν A V 901 (442.402) δυνάμεις (βα- 
ρύτητες cet.) Aristot. D 14* (Add. p. 455) 
δυνάµεις (χυλῶν) ThS 67 (518,19) τὸ 
(520,16) (ἑἐναιθέριοι Platon.) Α Ι Ἱ ει 
(305, 4) δύναμεις ix θεοῦ Plat. E II 6 
(588, 26) (opp. ἑνέργημα Epicuri) A IV 
8 2 (394 410511) (αἰσθήσεως A IV 8 1 
(394 43 53) ψυχῆς (opp. ὄργανον σώματος) 
A IV 83 (394 317 b18) (θείας, τὰς φυ- 
χάς Speusipp.) Ph 7 54 (538514) (yvo- 
στιχκήν) G 5 (602, 17) (b ἧς ζῶμεν, ψυ- 
χήν) G9 24 (618, 9) ἡ duy 5. ἀπὸ ἄστρων 
ῥέουσα He 2 (651,11) — facultas in- 
genii ThS 11 (502,24) 24 (506,13) — 
χατὰ τὰς δυνάµεις (opp. χατὰ τὰς οὐσίας) 
A I8 3 (288 b 11) δυνάµει (opp. ἐνεργείᾳ 


&yyivesÜm. — 743 


Arist. A I 16 10 (314519) Hi 19 3 (567,16) 
cf. πάντα φθαρτὰ dv δυνάµει E III 12 
(590, 25) (opp. ἐντελεχείᾳ) Arist. A I 163 
(815 *3 55) D 3 (448, 21) ὁ ἀριδμὸς 
χατὰ μὲν µονάδα ἐν τοῖς δέκα, κατὰ δὲ δύ- 
ναμιν ἐν τοῖς τέσσαρσι ΑΙ 9 8 (282 45) — 
potentia arithmetica Hi 29 (556, 24) 10 
(556,26. 5517,13) — auctoritas ThO 9 
(484, 20) — significatio D 18 (457,6) 

δυναμοδύναμις Hi 2 10 (556,96) 

δυναµόχυβος Hi 2 10 (551, 1) 

δυνατός. δυνατόν (om. ἐστί sequ. inf) A I 
4 3 (39924) saepe in ThS velut 36 
(509, 20) 51 (514, 2) δυνατὸν ὂν ThS Το 
(520, 24) δυνατῶς Hi 23 (555, 24) 

δυσαρεστεῖν. τῇ Πολυκρ. τυραννίδι δυσα- 
ρεστήσας A 13 9 (288415) 

δυσδίοδος ThS Τὸ (521, 1) 

δύσις. διχῶς λέγεσθαι D 32 (466,25) (opp. 
ἀνατολή) A II 18 14 (3483559) D 14 
(455, 28) def. Chrys. D 32 (466, 23) — 
περὶ δύσιν (opp. ἕωδεν) D 14 (454,31) 

δυσκολέα ThS 14 (608, 18) 

δυσχόλως G 19 (611, 14) 

δυσκρασία τῶν σωμάτων A V 204 432518) 

δυσµή. ἀπὸ δυσμῶν ἐπ᾽ ἀνατολάς A TII 133 
(918 414) 

δύσπνους ThS 21 (505, 20) 

δυσπρόσοδος G 6 (008, 19) 

δυστυχεῖν E III 24 (591, 29) 

δυστυχής A V 186 (42919) 

δυσχεραίνειν G 16 (608, 8) 

δύσυδρος (χωρία) 491,8 

δυσχερής. τὰ συµβαίνοντα δυσχερῃη ThS 4 
(500,6) 35 (509,15) δυσχερῶς Hi 2 18 
(553, 12) 

δυσώδης. δυσωδέστατον 491, 17 

δυτικός (µέρη) A II 101 (389277 57) 

δωρεά Ph 11,4 (545 94) 


ἑᾶν (opp. ἀποφαίνεσθαι) Hi 28 3 (573, 1) 

Éap. ἔαρος καὶ µετοπώρου D 18 (453,22) 
expl. Stoic. D 26 (462, b) 

ἑαυτοῦ v.s. ab tóc p. (29b 

ἑβδομάς πρώτη A IV 114(400225) δευτέρα 
A. V 981 (43531. 7) 

ἔγγειος A III 175 (383514) 

ἐγγελᾶν. ᾧ ἐγγελῶσα Hi 1 4 (555, 10) 

ἐγγίγνεσθαι. ἐγγιγνομένην Ἶρν A IIISn 
(813420 cf. n b13) πάθος τὸ ἐγγεγενη- 
p£voy διὰ τῆς ὁράσεως dv τῇ Voyfj A IV 


144 


121(4012319, tb16) ἐγγίνεσθαι ἑκάστοις 
τὰς Suvdápet; ThS 24 (506, 13) (τὰς ἀρετὰς 
ἀνθρώπῳ) Hi 19 16 (069, 19) (xoig σώ- 
pact τὴν φυχήν) G 24 (614, 2) 

ἐγγὺς. τὸ ἐγγὺς θανάτου A 1 78 (300228) 
ἑ. οὖσαν ἔτι τῆς γῆς D 11 (462,6) i. 
ὑπάρχον τῆς μεταβολῆς D 14 (455,25) 
τῶν ἑἐγγύς (ἀκούειν) ThS 90 (507,31) opp. 
πόρρω 'ThS 30 (508,2) τοὺς ἑἐγγυτάτω 
τούτων 'ThS 11 (502, 17) 

ἐγείρειν τρόπαιον χατὰ τούτων Hi 246 (073, 
28) — ἐγρηγόρει A I 18 (300221) 

ἐγχαταδύεσθαι τοῖς σώμασιν G 24 (614,13) 

ἐγχαταλέγεσθαι τοῖς ἄστροις G 24 (614, 
10) 

ἐγχέφαλος (ἡγεμονικοῦ sedes) A IV 51(391 
£b5) 3.4 (391 47. 8, £59. 11) 17 1 (407 
a2b2) 19 1 (4032251) V 33(417310) 
80 1 (442 15010) ThS 6 (500, 15) 25 
(506,26) 26 (507,3) 28 (507,20) 39 (510, 
15) 40 (510, 19) 56 (515,12) 85 (525, 
17) Hi 16 2 (566, 22) 

ἐγκλίνειν. ἐγχλιῆναι τὸν χόσμον ΑΠ δι 
(33146525) (γῆν A III 123 (317 330) 

ἔγχλισις. ἡ xav! ἔγκλισιν χίνησις (syn. ἡ 
μικτή) ΑΙ 25 4 (319521) ἔγχλισι γῆς 
(placita) A III 12 (371 321) II 24 s (355 
a4 b4) 

ἐγχοσμεῖν. ἐἑγχοσμούμενον τῶν σχημάτων 
ἕκαστον elc ἑτέραν σύγκρισιν Democr. ThO8 
(484, 7) 

ἐγχρατεύεσθαι ἀπὸ olvou E I (597, 7) 

ἐγκρατής G 24 (613, 20) 

ἐγκρίνειν A I38(283239) 85 (201215) 
213 (32225) V 11 (415215) 3(415 1320) 

ἐγχύχλιος xlvga D 24 (460,9. 13) Hi 82 
(562, 1) ἐἑγκυχλίως κινούμενον περὶ τὸ 
µέσον D 9 (460, 19) cf. 31 (466,3) 32 
(466, 19) 

ἐγκύπτειν τῇ φιλοσοφίᾳ Hi 251 (574, 6) 

ἐγχειρεῖν. την ἑναντίαν ἑἐνεχείρησεν στάσιν 
ΡΙ 5 (580, 21) 

ἔδαφος (τρέφον) A V 26 4 (44021) 

ἕδος ἀσφαλές Hesiodi Hi 26 2 (074, 90. 515, 
10) 

ἕδρα τοῦ πυρός 489, 11 

£l τιθείη, ἐκπληρώσει A 1 568 (281 «20. 24) 
εἰ... ἐκοιμᾶτο, ἑτεθνήχει (om. ἄν) A I 
τ 8 (900425) εἰ... ἐναλλαγείη, γίνεσθαι 
A V 64 (42035 cf. 11) εἰ... πληρώσει, 
Ἰένεσθαι A V 243 (436 a1? cf. ἐὰν δὲ... 
ἐκλίπῃ 456 27). εἰ... ζητήσοµεν, λησόμεθα 


ἐγγίγνεσδαι 


Il INDEX 


ThO 10 (485, 7) εἰ... κωλόει, .. . ἂν εἴη 
ThS 19 (504, 24) cf. 47 (512, 23) εἰ µή 
τις λεχδείη περὶ τούτων διορισµός ΤΘ 19 
(506, 1) — εἰ... λάβη cet. A ΠΙ 59 (373 
17912) 
εἰ...εἴ τε TbS 31 (508, 7) εἰ dpa 

ThS 35 (509, 10) 89 (526,18) ép 
ὁρᾶν εἰ xal μὴ νύχτωρ, ἀλλὰ μεθ) ἡμέραν 
ThS 53 (614, 22) οὐδαμῶς εἰ μὴ µόνον 
πρὸς νόησιν ΑΙ 18 6 (317 519) εἰ μὴ xal 
pro εἰ xal μὴ ThS 70 (519,26) εἰ 9$ o» 
ThS 14 (503,16) εἰ δὲ µή aliter ThS 46 
(512, 14) εἰ δ᾽ οὔ (?) (pro εἰ δὲ μή) Hi 
16 5 (558,5) εἴτ οὖν i. e. ἤγουν E I 
(587, 2) II 8 (589, 14) 

εἰδέναι. el θεὸν οἶσθα Callim. A I 73 (299 
133) cf. E IL 6 (588,24) αὑτὸς ὅμως 
οὐχ olóe Xenopbhanis Hi 14 1 (565, 23) 
αὑτὸν τὰ πάντα εἰδέναι Hi 4 1 (558, 99) 
αὑτοὺς µόνους εἰδέναι (τοῦτο τὸ φῶς) Hi 242 
(513, 19) οὐχ οἱδ ὅπως He 6 (653,1) 
τὸ xaÜ' εἱμαρμένην οἶδε Plato Hi 19 19 
(569,22) unde vix defendas τὸν ὄγδοον 
µῆνα ἴσασι (l. qaot) γόνιμον A V 183 
(428 19) 

εἰδιχός (αἴτιον, coni. ποιητικόν opp. ὑλιχόν) 
AIS3s(281,39) (ἡδύ, opp. γενιχόν, coni. 
προσπῖπτον) Chrys. A IV 9 1s (998 06) 
πέντε τὰς εἰδικὰς αἰσθήσεις Stoic. A IV 
10 1 (999 4253) 

εἰδοποιεῖν (opp. διαμορφοῦν) D ὃ (448, 18. 
19. 23) 

εἶδος species, forma. εἶδος ἔχον ὡς αἰσχύ- 
νην Τυναιχός Hi 2 15 (051.29) Ἱ 2 (561,16) 
species, genus διὰ τριῶν ἐξέθηχαν εἶδῶν 
A 109 (29521) 10 (995 «16) (κινήσεως) 
A I234 (31936532) cf. D 24 (460, 9) 
(ὅδατος) ThS 84 (525,5) εἴδη xal γένη 
χατὰ µονάδας εἰσί A 138 (282 324) κατ 
εἶδος (opp. χατὰ γένος) A IV 11 s (401 
a5) (coni. χατὰ μέγεθος) ThO 4 (179,13) 
εἴδη οὐκ ἔχειν ΤΗΕ 85 (525, 12) ἐν τοῖς 
εἴδεσι τῆς οὐσίας He 9 (653, 177) 

ἐν τοῖς περὶ τῶν εἰδῶν Democr. ThS 51 

(514,4) — εἴδεσιν ἐκμακτοῖσιν Emp. ThS 16 
(504, 8) — τὰ λεγόμενα εἴδη xal τὰς ἰδέας 
Pyth. ΑΙ 1034 (909058) εἴδη i.e. ἰδέαι 
Plat ΑΙ 9 4 (3908711589) 191 (31733 
524) EI(587,8) III 22 (591, 11) y«- 
ριστόν (i. e. ἀμιγὲς πάσης ὕλης) ΑΙ Τ5ι 
(30426527) εἶδος Arist. (syn. ἐντελέχεια, 
opp. ὕλη, στέρησι) A 122 (2175330) 321 


VERBORUM 


(2882858) 728 (303 929) 33 (20543 b 10) 
10 4 (309 ^45) IV 2 e (387 b4) D 2 (448,3) 
(τῆς ὕλης ἀφαιρεθὲν D 2 (448, 10) (syn. 
µορφή, ἐντελέχεια, τί ἦν εἶναι, οὐσία ἡ 
χατὰ τὸν λόγον, ἑνέργεια) D ὃ (448, 14) 
εἴδη τῶν σωμάτων (velut σχήματα, πέρατα) 
A IV 6 2 (9924100916) εἴδη σύνθετα 
A IV 86 (395 53) 102 (399 46 b 2) — τὸν 
σοφὸν αἰσθήσει χαταληπτικὸν ἀπὸ τοῦ εἴδους 
τεχμηριωδῶς Stoic. A IV 917 (398 521) 

εἰδωλολατρία E II 6 (588, 22) 

εἴδωλον (zodiaci) A I166(29423) εἰδώλου 
Α II 20 12 (30035 cf. εν) — εἴδωλα 
Atom.: εἰδώλων προσιόντων (προσπιπτόν- 
των) A IV 810(395 33. 5927) παραστάσεις 
Α Υ 21 (41648) µπρόσπτωσις A V23 
(4160419) εἴσχρισιν A IV 131 (4032353) 
εἰσχρίσεις A V 123 (423324) Φφύσι ATI 
4 34 (3062316 b15) cf. IV 13 6 (403524) 
14 2 (405312511) ThS 51 (514,5) εἱ- 
δώλοις τὰς ἀχτῖνας ἀνέμιξε (ἀκτινείδωλον) 
Hestiaeus A IV 13 5 (403 b 19 « 8) 

εἰδωλοφανής (ζῴων γενέσεις) Emped. A V 
19 5 (430 426) 

εἰχάζειν D 39 (471, 3) He 16 (655, 16) 

εἴχειν A IL 82 (33825 b6) V 261 (438 410 
b6) 

εἶἰκῇ xal ὡς ἔτυχε A 162 (293 94) 

εἰχονίζειν (ἰδία) A I 101 (308 417) 

εἰκόνισμα Hi 19 2 (561, 13) 

εἰκοσάεδρον A IL65 (934 42213) He 16 
(655, 20) 

εἰχών τοῦ Bienopévou A V 11 3 (493 a4) 
εἰκόνων ἠράσθησαν Ἠγυναῖχες A V 123 
(423 20) (αἰῶνος) Plat. A I 21 3 (318 
24 b6) (συχναὶ ἑνὸς ἀνδρός) D 1 (447 911 
b10) 

εἰλεῖν. εἱλούμενον χύχλῳ D 12 (452, 25) 

εἰλιχρίνεια τῶν στοιχείων A II 7 7 (837 
b12) εἱλιχρινής A IV 9 9 (397 b22) D οἱ 
(459, 3) 29 (465, 9) 31 (466,2) — εἶἷλι- 
χρινῶς φιλοσοφεῖν G 3 (599, 8) 

εἱμάρθαι. τὰ μὲν εἱμάρθαι (1. εἱμαρτά), τὰ 
δὲ ἀνειμάρθαι (|. ἀνείμαρτα) ΑΙ 2'1 4 
(322214) — περὶ εἱμαρμένης placita A I 
2'| 28 (322 41901. t b 1) — praeterea Heracliti 
AI(22 (30359) cf. εἱμαρμένην ἀνάγχην 
ThO 1 (176, 2) — Parmen. al. ΑΙ 96 
(821 «8 58) 4 (321511) — (opp. ἡ rap 
ἡμᾶς αἰτία) Platonis Α I 27 3 (32235) 
Hi 19 19 (069, 19) — ox αἰτίαν, τρόπον 
δέ τινα αἰτίας συµβεβηκότα πως τοῖς τῆς 


145 


elvat 


ἀνάγκης τεταγµένοις Arist. A I 29 2 (326 
b12) εἱμαρμένη Stoicorum A I 1 33 (906 
a4 b4) D 20 (453, 2) 29 (465, 2) Ph 12,1 
(545530) Hi 21 3 (571,11) E II 5 (588,18) 
G 24 (614,6) — (opp. αὐτοματισμός 
Epic. Hi 22 3 (012, 7) — περὶ εἶμαρμέ- 
νης scripsit Chrysippus A I 25 3 (323 b14) 
εἶναι. χοὔφα xal ἔστι xal δοχε ΤΗΡ 88 
(526,8) οὐκ ἔστι Ὦ 26 (461,3) Ecc 
πως ὑπολαβεῖν 'ThS 20 (505, 3 cf. 604, 26) 
80 (528, 16) — εἶναι idem fere quod 
qirveotat velut τὸ φρονεῖν εἶναι τοῖς ὁμοίοις 
TbS 10 (502, ϐ) τὴν ὀσμὴν ἑἐγγὺς εἶναι 
μᾶλλον ἢ πόρρω 'ThS 30 (508,2) ὑπὸ 
τῶν ἐναντίων εἶναι ThS 31 (508,6) ὁμοίως 
τῆς ἐμφάσεως οὕσης 1138 40 (510, 22) cf. 
41 (5611. 5) 55 (515,8) — ὅλον ὃν περὶ 
τὴν συνοχὴν τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας A 1 Τ 1 
(800,210) — τοῦτο ὃ᾽ ἦν i. f. q. τοῦτο 
ὃ) ἐσιί A 1112 (309316514 cf. Index 
Aristot. p. 220245) 126 (311519) IV 
811 (389 91 cf. 41) cf. Hi 2 8 (556, 17) — 
τὸ τί ἦν εἶναι Arist. D 3 (445, 14. 23) — 
ἀλλὰ γὰρ ἔστω He ὃ (651,17) — £cvv 
[ἔσθ᾽] ὅτε A IL 29 7 (360525) — TbO 19 
(493, 4) D 13 (453, 20) 14 (455, 16) — elvat 
abundat G 3 (099, 4 ut γενέσθαι 599, 5) 
om. A I1 29 4 (225 532) et saepius velut 
ὥστε σύμμιχτον Α IL 25 15 (351 b4) — 
ἐστί substantivo adiectivoque neutri ge- 
neris iunctum omitti solet, si infinitivus 
subsequitur, v. s. δῆλον, εὖλογον, ἆλογον, 
εὔηδες, ἱχανόν, olóv τε, ἀληθδές, ἀνάγκη, 
ὄφελος al., item post φανερόν sequente ὅτι 
q. v. 
τὸ ὄν ΑΙ Pr.3(27429) τὸ ὄντως ὄν 
(syn. τἀγαθόν) Plat. Α 1 7 81 (904 43524) 
— Stoicorum (coni. σῶμα) D 18 (451, 15) 
25 (460,19) (opp. συμβεβηχό) D 18 
(457, 11. 15) ef. 28 (468, 14) — πᾶν τὸ 
0v ἔχειν τινὰ γνῶσιν ThS 4 (500, 5) — 
(πληρες) Democr. ThO 8 (484,3 cf. 10) 
He 13 (654, 10) ἐκ τοῦ μη Óvtoc... τι 
ΑΙ 95 (209) 94 cf. ϐ) τὸ pi ὅν Eleat. 
ThO 8 (483, 15) P14 (580,9) — εἴ τι 
παρὰ τὸ ὃν ὑπάρχει, τοῦτο οὐκ ἔστιν ὄν, 
τὸ δη μὴ ὃν ἐν τοῖς ὅλοις οὐχ ἔστιν ΡΙ ὅ 
(681. ὃ) — ὅν (ναστόν) et μὴ Óv (xevóv) 
Leuc. ThO 8 (483, 92) οὐδέν, φησίν, T(- 
Ύνεται ἐχ τοῦ μὴ ὄντος Epicur. ΡΙ ὃ (581, 
18) — ἐξ οὐκ ὄντων ἨὙίνηταί τι G 22 
(612, 14) τῶν ὄντων θεωρητικός A I Pr. 5 


elvat 


146 


(214 44) τῶν ὅντων ἐπιφέρειν ἑχάστῳ τὴν 
τοῦ εἶναι δύναμιν D 3 (448, 24 cf. 23. 27) 
τὰ ὄντα saepe apud D ut 3 (448, 23. 23) 
20 (451, 25) 26 (461, 6) (φθορὰς) ix τῶν 
ὄντων εἰς τὰ ὄντα D 271 (462, 19) ἀρχὴν 
τῶν ὄντων saepissime velut ΤΗΟ 2 (416, 
5) ἀνατρέπει τὰ ὄντα πάντα ThO 10 (485, 
19) περὶ τῶν ὄντων  ThO 8 (483, 13) 
(μεταβολην) ἐν τοῖς οὖσι ThO 8 (483, 19) 
ὄντως Hi 20 5 (590, 25) 

εἴπερ ΑΙ Ργ.δ (214 «Τ) saepe in ThS ad- 
versarii opinio velut concessa proponitur, 
unde quid consequatur demonstretur 13 
(503, 5. 7) 18 (504, 18) 32 (508, 16) 53 
514, 21) 69 (519, 16) 70 (519, 24) 

εἴργειν (ἀδικήματα) A I 72 (298420) 

εἴρειν. εἰρομένῳ λόγῳφ Stoic. D 29 (465, 1) 

εἰρήνη Ph 12,5 (546 52) Hi 20 5 (510, 29) 

εἰρμὸς αἰτιῶν Stoic. A I 28 4 (324 91,12, 
tb 4) 

elc. συνερχόμεν εἰς ἓν ἅπαντα Emp. ThO 3 
(478, 9) cf. G 14 (607,9) elc; τις D 38 
(470, 10) ThS 11 (502,21) εἷς ἕχαστος 
AIS3s (282425) IV 11 1 (40047) D 1 
(441 419) 479, 2 χαθ By Exactov ThS 61 
(516, 26) — pav (solam) τὴν ἀρετήν A I 
Pr.2 (2132315) ἕνα µόνον AI 38 (282 421) 
— εἰ ἓν «à πᾶν placita A I 5 (291 410) 
ἓν xal πᾶν Eleat. A I 7 27 (803519. 90) 
ThO 5 (480,4) 6 (482, 10) Ἱ (488, 10) 
Hi 11 1 (564,19) 14 2 (565,24) He 6 
(652,30) — ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις Pytbag. 
ΑΙ Τ18 (90949919) — £v (syn. povo- 
qué; cet. Platonis) A I 7 δι (30442 523) 
— Bv καὶ ἀέναον (ὕλη) Xenocratis A I 
9 23 (288516) 

εἰσάγειν (προστάτην) A I 72 (298212) (γεννή- 
τορας) ΑΙ 0 14 (296225) saepe de dogma- 
tis velut ψηγµάτια, συγκρίσεις, μαντικήν, 
πέµπτον σῶμα al. εἰσάχει A I1 132 (212 
a7) 24 2 (320218 524) V 11 (415,211) 
ThO 21 (493, 10) Hi 283 1 (5172, 23) G 2 
(593,19) 17 (610,3) — εἰσάγον μιχρὰν 
ῥοπήν G 19 (611, 14) 

εἰσαγωγή (νόμων) ΑΙ Το (298219) εἶσα- 
γωγἠῆς τρόπον G 24 (618,5) cf. p. 242 

εἰσαγωγιχός (τέχνη) logica introductio 162. 
242 cf. Freudenthal hell. Studien III 310 

εἰσβολὴῆ πνεύματος A IV 16 2 (406 224 
b23) 

εἰσδύειν. ψυχὰς εἰσδυούσας Stoic. E II 5 
(588, 9) 


" II INDEX 


εἰσέρχεσθαι (αἰσθητὰ ei; τοὺς Πόρους) 
ThS 7 (600, 13) {(εἷς ... ἕξν Th8 67 
(519, 3) (τὸ πνεῦμα) ThS 85 (525,14) 
tl; τὸ πεπρωµένον εἰσελθεῖν (?) Hi οἱ 3 
(571, 16) 

εἰσηγεῖσθαι (τὰ ἄτομα) A IL ὃ 3 (23022) 

εἰσιέναι χατὰ πᾶν σῶμα (ἀέρα) ThS 55 
(515, 4. ϐ) (τὴν φωνήν) ThS 56 (515,13) 
(τὸν ψόφον) 'ThS 57 (615, 17) ὡς εἰσιού- 
σης τῆς φύσεως (χρωμάτων) ThS 80 
(523, 16) (ἀπορροῆς) ThS 81 (524, 5) i. e. 
ἑνδῦναι ThS 83 (594, 23 cf. n b9) 

εἰσχρίνειν. εἰσχρίνεσθαι τὸν νοῦν A IV 5n 
(39253) 

ἐἴσχρισις τοῦ φυγικοῦ διερμοῦ A V 25 3 
(431 415) 

εἰσπνοή (opp. ἐκπνοή) A IV 22 1 (41239 
cf. 6. 17) G 24 (613, 12) 

εἰσφέρειν. εἰσηνέγκατο Ἰώμην A. II 173 
(946 517) εἰσέφερε ὃ στοιχεῖα E III 19 
(691, 9) 

εἴσω χαθειρχθεῖσαν D 13 (453, 14) τὸ εἶσω 
ὑπομένον A IV 22 2 (412 «90) 

ἐκ τοῦ κατ ὀλίγχον 487, Ί 

ἕκαστος. ἑκάστου ἑχάστῃ sim. A IV 9€ 
(3801 ^6) 10 (397 b27) TbS 10 (502, 9) 
περὶ ἑκάστης τῶν xatd µέρος ThS 2 
(499, 11) (ἐν μέρει) ThS 49 (513,16) τὸ 
καθ) ἕκαστον (opp. τὸ καθόλου) D 16 
(456, 11) ThS 69 (516, 14) Hi 20 e (570,94) 
el; ἕχαστος v. s. εἷς 

ἑκάστοτε 494, 10 ThS 3 499, 18) 

ἑχάτερος. ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων Α II 
112 339319527) ἑκάτερο αὐτῶν A III 
9 15 (371439520) cf. 17 3 (38356) IV 
13 9» (404.209) V 13 s (424 322) — 
pluraliter A V 2'1 1 (440468) D 6 (449,18) 
ἄπειρον ἐφ ἑχάτερα D 26 (461, 28) íxa- 
τέροις ἑκάτερα ἐναρμόττειν ThS 7 (500, 21) 
ἑχατέρων ἴασιν εἶναι τὸ ἑναντίον Τ18 8 
(501, 9) 

ἐχβαίνειν (τὸν τόπον) D 24 (460, 10) 

ἐχβάλλειν. τὰς αἰσθήσεις ἐχβάλλει dx τῆς 
ἀληθείας Parmen. Pl 5 (581, 1) 

ἐχβίαζεσθαι (τὸ νέφος) A IIL8 11 (369514) 
ἐχβιασθέν A III 3 15 (210 b 16) 

ἔχγονος. ἔχγονα νοητά. ..αἰσθητά Plat. AI 
τοι (805 b1. 6) 

ἑκδαπανᾶν ἐχδαπανᾶται φυχἠ ὑπὸ τοῦ ypo- 
vou E III 36 (592, 28) 

ἐχδέχεσθαι AIV 223 (414 49) V 14 1 (425 
a 8) 


VERBORUM 


ἐχδιδόναι. ἐκδεδομένον ἐκ τῆς πυρώσεως 
Hi 9 3 (563, 22) 

ἑκδοχή. ἐκδοχὰς παρέχεται πρὸς τὸ διὰ τῶν 
ἀχτίνων sc. ὅρασιν ίνσθαι A IV 13 4 
(405 b 16) 

ixet χωρήσας Hi 251 (574,8) 

ἐκεῖθεν. παρακαλεῖ κἀχεῖθεν He 14 (654, 23) 

ἑχεῖσε (opp. δεῦρο A III 151 (550 ε 16) 
ἐχεῖσε ἑναπομένουσιν (?) Hi 24 5 (013, 17) 

ἐχθλίβειν A 143 (290219) pass. A 1 42 
(290 42) (τοὺς ὄμβρους) A III 4 1 (310 117 
b29) (πνεῦμα) D 12 (452,31) 

ἐχχαίειν A III 58 (213511) 163 (381 426) 
τῶν ἐχκαιομένων (neutr.) Hi 8 11 (563, 4) 


ἐχχαλυπτιχός (τοῦ λήγοντος) G 9 (605,11) . 


ἕχχαυσις ἡλιαχή A III 73 (30526) 161 
(381 419) 

ἐχχλίνειν (τὸ xaxóv) G 5 (008, 6) 

ἔχχλισις (Eqac xal µεσημβρινάς) A III 172 
(383 b3) 

ἐκκρίνειν. τοῦ ἐκκχρινομένου ἐκ τοῦ  xa- 
τόπτρου πυρώδους A IV 14 1 (405 46 b6) 
ἐχκρίνεται de aére A IV 22 2 (412 129) 
ThS 45 (512,5) (τὰ ἑλάττω τὰ µείζω) 
ThS 83 (524,22) (τὴν φωνὴν ix τῆς χε- 
φαλῆς) Ph 10, 21 (649 539) 

ἔχχρισις. ἔχχρισιν λαβεῖν ἀέρα A III 154 
(919 «20) (opp. εἴσκρισι A V 2553 (4317 
214) 

ἐχλάμπειν D 12 (452, 29) ThS 26 (507, 1) 

ἔχλαμψις A III 312 (969 b32 24) 

ἐκλείπειν (ἡ δύναµις µετεωρίζουσα) A 142 
(290 434) (τὸ ἀερῶδες ix τῶν φλεβῶν) 
Α V 243 (436 ^1) (τὸν Ίλιον) A IL 241 
(353320) (τὴν σελήνην) A II 25 1 (856 
420522) Hi 8 9 (562, 22) 

ἔχλειψις (opp. παρουσία) A V 211 (44038) 
(τοῦ πυρός) ThS 4 (500, 3) (ἡλίου et σε- 
λήνης) placita A II 24 (353 318 516) 29 
(359211511) D 10 (451,12. 18) 33 (461, 
9. 11) Hi 6 4 (060, 2) 810 (562,26) P111 
(582, 26) 

ἐκλύειν (µέρος τῆς λαμπηδόνο) ΑΙΠὅ6 
(313 911 511) 

ἐχμαγεῖον ΡΙαι ΑΙ 9 4 (906 α8 9) (σφρα- 
1ΐδος) D 1 (447 31059) D 2 (448, 9) 

ἑχμάττειν (εἰς χηρόν) ThS 51 (514, 1) εἷ- 
δεσιν ἐχμακτοῖσιν Emped. ThS 16 (504, 3) 

ἐχνεφίας (ἄνεμος) Arist. A III 74 (345 b8) 
D 12 (452, 22. 21) 18 (4564, 12) 

ἐἑχούσιος Hi 1921 (569, 29) E III 44 (593, 
16) 


141 


ἐχπέμπειν (ῥρεῦμα) A IV 192 (408 210) 

ἐκπίπτειν (ἀπὸ τῆς ἰδίας ἕδρας) A Π 13 
(864294 016) (πνεῦμα νέφει περιληφδέν) 
A III ὃ 1 (3672296524) cf. 13 (910 υ4) 
(óqvpàv clc ἀέρα) A III 15 2 (919 912) cf. 
TI 24 9 (355 08 cf. 49) 

ἐκπληροῦν A 137 (28058) IV 19 5 (409 
aT) V 18 4 (4284177 b2) D 25 (461,2) 

ἐκπνεῖν (φλόγας) A IE 137 (34255 cf. t b4) 

ἐχπνοή Anaximandri A II 21 1 (351 36515) 
24 3 (85455) 250 ι (966 924 021) Hi 64 
(560, 1) — (opp. εἰσπνοή) A IV 221 (412 
a6. 14) 

ἕκπτωσις (πυρὸς ἰἴσχυρά) A III 3 ιο (369 
510) 

ἐχπυκνοῦν T ἐκπεπυκνωμένος Hi 7 (661, 
13 n 01) 

ἐκπυρηνίζειν Strat. [cf. Arist. Phys. IV T 
p. 214 333] A T 127 (311526) 

ἐχπυροῦν (τὸ πνεῦμα) D 12 (452, 27. 453, 3) 

ἐκπύρωσις Heraclii A I311 (284211 99) 
Stoicorum Α I1 4 7 (8313417) 9 2 (338 
a]75b17) IV '" 3 (908.21, 100) D 36 
(468, 6. 28. 469, 6) Hi 31 (558, 19) 214 
(571,90) G 17 (609, 16) — (opp. φῦξις, 
med. εὐχρασία) A II 8 1 (338 14 b4) (coni. 
περίκαυσις) A III 16 e (352 311) 

ἕχπωμα ΑΙ 54 (2108222518) 

ἐχρεῖν. ἀσκῶν ἐχρεόντων A IV 19 4 (108219) 

ἐκροή A IV 11 (384220) 

ἕκτασις χειρός (opp. ἀντεπιστροφὴ ἐπὶ τὸν 
ὤμον) A IV 14 3 (405 821 21) 

ἐκτείνεὶν. ἐκτεινόμενα C. µέρη τῆς ψυχῆς 
εἰς τὸ σῶμα A IV 21 2 (410331) 

ἐχτήχειν ThS 84 (525, 9 cf. nbl) 

ἐκτιθέναι exponere A169 (29547) Ph 15,7 
(548, 30) — med. eodem sensu 483,3.8 
Hi 2 12 (0557,10) 5 (559,11) P16 ($51, 5) 
* (581,9) He 1 (651, 7) 

ἑκτιμᾶν AT 6 15 (291 21) 

ἑκτός (τοῦ κόσμου x£tvóv ἄπειρον) saepe ve- 
lut D 25 (460,95) τοῖς ἐκτὸς σώμασι (sc. 
τῶν ὀφθαλμῶν A IV 13 ο (4043456, t b4) 
τοῦ ἐχκτὸς ἀερώδους A IV 22 1 (41222) 
τὰ ἐχτός A IV ὃ 3 (394216517) 22 3 
(413421) — ἑκτὸς πίπτειν τῆς ὑστέρας 
AVbD3(418317) — ἑκτὸς πυρός ez- 
pers ignis D 10 (441, 4) — μηδὲν εἶναι 
ἀληθές ... ἐκτὸς τῶν πρώτων στοιχείων 
A IV 9 8 (397 019) — τὰ ἐχτὸς ἀγαθδὰ 
Hi 19 15 (569, 2) 20 5 (510, 28) 

ἑκτρέχειν (ἄνω) Pl 10 (582, 7) 


ἐκτρέχειν 


148 «ἀκτρίβειν 

ἐκτρίβειν. νεφῶν ἐκτριβομένων Α III ὃ 18 
(369 b 35) 

ἐκτυποῦν. ἐκτυπούσης (φωνῆς) χαθάπερ δακ- 
τυλίου εἰς χηρόν A IV 20 2 (410 49) 

ἐκφαίνειν (διὰ στοµίου τὸ πῦρ, sc. τὴν 
ἀψῖδα) A II 20 1 (34841 96) — (τὴν περὶ 
φύσεως ἱστορίαν) 110 1 (416, 11) 

ἐκφανής. ἐχφανέστατα λέγει D οὐ (461,29) 

ἐκφεύγειν (τὴν δόξαν) Hi 11 1 (564, 20) 

ἐκφλογίζειν D 38 (410, 5) 

ἐκφύειν. ἐκπεφυχότα τῆς φυχῆς A IV 212 
(410 « 51) 

ἐκφυσᾶν. ἄνεμον ἐκπεφυσηχέναι οἱδήματα γῆς 
D 13 (454, 14) 

ἔχφυσις (ὁρῶν) 488, 28 

ἐκχεῖν (ῥεῦμα πυρός) 490,34 πῶς τῆς 
γνώμης ἐκχέω τὰ δόγµατα He 15 (655, 4) 

ἐχχύσις (ὑδάτων) A I611(29625) (v. I. 
ἔχκρισις) ἀκτίνων A IV 155 (403b9) 

ἐκχώρησις A IV 221(412213) 

ἑλαία A V 26 4 (439 313) He 11 (655, 34) 

ἔλαιον xal ὕδωρ οὐ µίγνυσθαι ThS 12 (503, 
1) 84 (525, 5) 

ἐλαιοῦν. ἠλαιωμένον σπόγγον D 28 (464, 4) 

ἑλαττονάχις D 14 (454, 31) 

ἑλαττοῦν 487,8 G 19 (611, 11) 


ἑλαύνειν. ἐλαυνόμενον πνεύμα D 12 (452,, 


24) (i.q. χινεῖν) E II ὃ (589,21) 

Ἐλεάτης ΑΙ 5 19 (2843 tb12) ThO 6 (482, 
1. 14) 8 (483, 11) P1 5 (050, 20) 6 (581, 
5) E II 5 (588,16) III 10 (590, 18) 
11 (590,20) 13 (590,26) G ο (601,8) 
1 (604,14) — Ἐλεατικῆς αἱρέσεως A 1 ὃ 12 
(284 t b2) 

ἐλέγχειν ThS 47 (012, 20) (τὴν ἀλήδειαν) 
ThS 69 (519, 20) 

ἔλεγχος xarà πασῶν αἱρέσεεων Hippolyti 
5515qq. 

ἐλεεῖν τὸν τῶν θνητῶν βίον Hi 4 1 (558,29) 
G 6 (603, 17) 

ἐλευθερία Cratetis cynici E III 28 (592, 4) 

ἑλευθέριος. ἐλευθερίως ζην E III 14 (590, 
93) 

ἑλέφας 481, 20) 

ἔλιξ. ἕλικα xtvobpevoy et τὴν ἕλιχα ποιοῦντα 
(τὸν ἥλιον) Add. p. 353512 

ἕλχειν. do' B ἑλχόμεθα A IV 125 (402217) 
ÉAxovtt τὰς ὀσμάς A IV 17 1 (401 a4 b4) 
(χυμοὺς ἐπὶ τὴν αἴσθησιν) A IV 182 (407 
a]9) (ἐφ᾽ αὑτὸν τὸ mwtupattxóv) A IV 
22 3 (414216) (ἀέρα) ThS 21 (505, 22) 
30 (507, 33) 35 (009, 16) 41 (511, 1) 


II INDEX 


ῥᾳδίως ἑλχόμενον 'ThS 83 (524, 28) καὶ 
ἕλχεται xal ἔπεται Hi οἱ 2 (571, 13) 

ἑλχυσμός (διάκενος, φυχῆς) Chrys. A IV 
12 4 (402 «10, tb5) 5 (402 16, t b8) 

ἑλλαμβάνειν 489, 14 

ἕλλαμψις (v. 1. ἔκλαμφι) A III 3 12 (69 
a4b32) 

ἑλλείπειν (ἡ γένεσι) ΑΙ 95 (211 2314 b10) 
(εἰς εὐδαιμονίαν) A T "1 9 (300 «30. 30124) 
τὰς ἑλλειπούσας ἡμέρας A V 18 5 (129 46) 
(αἰτίαν) 'ThO 4 (473, 90) δυνάµεις ἑλλει- 
πούὐσας (coni. καταδεεστέρας) Ph (b) 
(539 b3) xarà τὸ ἑλλεῖπον A IV 9 15 (398 
b12) (opp. τὸ ὑπερβάλλον) TThS 32 (508, 
20) 

ἕλλειψις (τροφής) AIV 914 (398 b 8) (σπέρ- 
peto) A V δι (420322) (τῶν ἀποτε- 
λούντων ἕκαστον στοιχείων) A V 281 (440 
217) (θερμοῦ) A V 305 (443312) qve- 
ρίζειν κατὰ τὴν ἔλλειψιν τὴν Exdocou ThS 25 
(501, 18) 

ἑλλιπής. ἑλλιπὲς ἔχοντα τὸ ὑγρόν A V 261 
(439 a 10) 

ἕλος D 11 (451, 29) 

ἐλπίς dea facta ΑΙ 621 (206221) 

ἐμβαίνειν (ποταμοῖσι τοῖσιν αὐτοῖσιν Heracl.) 
D 39 (411, 4 cf. 345 nb8) 

ἐμβάλλειν (πνεύματα) A III 17 1 (382 319 
b6) ἐμβάλλοντας ποταμοὺς εἰς τὴν Ἄτλαν- 
τικήν A III 17 6 (383310 b 11) 

ἐμβριμᾶσθαι He 8 (653, 9) 

ἔμβρυον (ἄτροφον) A V 184 (428 323) (µή- 
τρας µέρη) A V 96 4 (4392 7) εἰ ζῴον 
(placita) A V 15 (495231451) πῶς τρέ- 
φεται (placita) A V 16 (426415 51) τί 
πρῶτον τελεσιουρχεῖται (placita) A V 11 
(421 43 91) 

ἐμμέθοδος 488, 14 

ἔμμεσος (opp. ἄμεσος) Hi 19 14 (568, 213) 

ἔμπαλιν A III 25 (9060 22) 491,10 

ἐμπειρία expl. Stoic. A IV 11 3 (100214) 

ἐμπεριέχειν ΑΙ 53 (291 322) 

ἐμπεριλαμβάνειν ΑΙ 733 (30622 92) 

ἐμπίπρασθαι D 11 (452, 20) 

ἐμπίπτειν εἰς ἀποτομήν cet. A II 249 
(355 «9 cf. b8) 29 e (3604 14 b 19) s (360 
b29) III 3.3 (2683255) 16 1 (381 410) 
11 9 (3884283532) V 20 4 (422210) 
29 1 (441312) ThS 28 (507,20) 55 
(515,3) Hi 1 4 (555,10) 8 n (563,5) 
ταῖς ἀχοαῖς A IV 19 2 (4084316) cf. ΤΗΣ 
38 (510, 5) 


VERBORUM 


ἐμπλάττειν. ἐμπλαττομένων τῶν πόρων 
ThS 14 (503, 15) ἐμπλάττοντα τὰ φλεβία 
ThS 66 (518, 6) 

ἐμπλεῖν. ἐμπλεῖται Δάλαττα 489, 23 

ἔμτλεως (πυρός A IL 191 (94294 tb3) 

ἐμπληξία. ταύτην τὴν ἀνδρείαν ἔχουσι, ἵνα 
μὴ τὴν ἐμπληξίαν εἴπω He D (652, 21) 

ἐμπνεῖν. ἀνέμου ἐμπνέοντος Δαλάτῃ A V 
29 1 (44139) 

ἐμπνευματοῦν. μήτρα ἐμπνευματουμένη 
A V 8 5 (42124) 

ἐμπνευμάτωσις A V 6 1 (41947) 82 
(421 *2) 

ἐμπόδιος. ἑμπόδιον πρὸς τὴν ὄψιν ἂν εἴη 
ThS 53 (514, 20) 

ἐμποδών. obx ἂν Tv ἑἐμποδών ThS 47 
(512, 26) 

ἐμποιεῖν τὴν ἐν ἡμῖν alc9mov A IV 3. 
(889 46) ThS 14 (5083,20) (ἐπερεθισμὸν 
τοῦ σπερματικοῦ κινήματος) A V 19 6 
(43145) (λύπην) ThS 29 (507,295) (xl- 
νησιν ThS 55 (515, 4) (χενότητας) ThS 65 
(517, 25) 

ἕμπορος ἰχθύς Emp. Hi 3 2 (558, 22) 

ἔμπρησις (νεφῶν) A III 8 9 (36958) 

ἐμπρησμός (ὁ κατὰ Φαέθοντα) A ΠΙ 12 
(364 426 019) (opp. χαταχλυσµός) 490, 33 
Pythagoreorum Hi 2 17 (558, 7) 

ἔμπροσθεν (b E. αἰών) AITSs (300219) 
E. καὶ ὄπισθεν A III 1510 (980 326) τὴν 
E. χινεῖσθαι D 24 (460, 12) 

ἕμπτωσις (βιαία τοῦ ἡλίου εἰς τὰ νέφη) 
A III 210 (90{415514) (φωτός vel πυρός 
vel πνευμάτων el; νέφος) A III 3 7 (368 
b28. 94) 9(369b5) (ἀναθυμιάσεως ξηρᾶς) 
D 13 (453, 12) 

ἔμπυρίζειν. ἐμπυρισθεὶς διεφθάρη Hi 2 16 
(551, 31) 

ἔμπυρος (ἄστρα) A II 131 (3412654, t b2) 
(λίθους) Hi 8 e (562, 14) 

ἐμφαίνειν (opp. ἀποχαλύφασθα) ΑΙΤ2 
(298 10) διὰ τῶν ποιημάτων A IV 1510 
(404 b12) (xà φοινικοῦν) D 14 (455, 11. 
14) ἀπὸ τοῦ κάλλους τῶν ἐμφαινομέ- 
vov A I 6 3 (29333) ἐμφαίνεθαι in 
ΤΗΡ creberrimum velut 27 (501,9. 12. 
13) 86 (509, 20. 22) 3'1 (509,25) 40 (510, 
19) 42 (511,10) 53 (514, 16) 54 (514,32) 

ἐμφανής G 11 (606, 5) 16 (608, 10) ἐέμφα- 
γεστάτη λέξις Hi 19 21 (569, 26) 

ἑμφανίζειν D 39 (471,2) 

ἔμφασις (σελήνης) A IE 30 (3612151. 11) 


149 


(κατοπτρική) A III 2 1 (366 312512) IV 
14 (4052151) (πώγωνος) A III 23 (366 
b25) {(εδώλων) A IV 142 (405 ^19 b11) 
velut Ἶρις sim. D 14 (454, 27. 455, 1. 5) 
(ἡλίου) D 14 (455, 15) (ἀχλυώδης) D 14 
(455, 24) (iptoetóeic εὐθείας) D 14 (455, 
30) (τῆς κόρης) ThS 27 (507,9) περὶ 
τῆς ἐμφάσεως xotvi ἡ δόξα ThS 36 (509, 
17) ὁρατά μέν, ἕμφασιν δὲ ob ποιοῦσιν 
ThS 86 (509, 21) ἐμφάσεως αἴτιον τὸ φῶς 
TbS 37 (509,28) Etpe. 6 fuc ποιεῖ 
ThS 54 (514,24. 31) cf. praeterea 2" 
(507,23) 47 (512,20) 50 (513,17) 52 
(514, 7.9) 80 (523, 16) — κατ ἔμφασιν 
(opp. xa9' ὑπόστασιν) A III δι (312 29.5 
b2. D) 6 (314 ^11) 

ἐμφερῶς A I 274 (32229) 

ἐμφράττειν. ἑμφρασσομένων τῶν ἐκπνοῶν 
Hi 6 4 (560, 2) 

ἕμφρων. ἐμφρονεστέρους ThS 48 (518, 4) 

ἐμφύειν. ἐμφύεσθαι νοῦν πᾶσιν Hi 9 6 (564, 
8) — ἔμφυτον θερµόν A IV 291 (419 «4) 
V 16 4 (42646) (9:&) Stoic. 16 
(609, 4) 

ἐμφυσᾶν. ἐμφυσώντων χναφέων τοῖς ἱματίοις 
A IV 192 (408219) 

Éu duy oc (τὸ πᾶν) AITu(30152) (6 xó- 
σμος, placita) A IL 3 (32939510) Ph 11, 
2'0 (545 022) (σφαῖραι, coni. ζωτιχαί Arist.) 
A IL 34 (383029512) (Ca) A V 261 
(488413) (αἰθήρ) D 9 (450,19) (ἄστρα) 
D 31 (466, 5) — τὰ ἔμψυχα (opp. ἄψυχα) 
ThS 12 (502,27) 46 (512, 12) 48 (513,2) 
— ἐμφύχων ἀπέχονται Brachmanes, Py- 
thag. H1 941 (618, 4) E 1 (587,3) III 8 
(590, 10) 

ἐμφυ χοῦν. ἐμφυχοῦσθαι ἡμᾶς He 14 (654, 
31) 

ἐμφυχρία (opp. θερμόν) A II 45 (331 b10) 

ἵμφυχρος. ἐμφυχρότερς 6 ἀήρ ThS 53 
(514, 23) 

ἑναέριος (δυνάµεις) Α 1 Τ δι (30555) 

ἑναιθέριος (δυνάµεις Plat.) A I 7 31 (30514) 
(δεόν i. e. νοῦν Stoic.) A I 7 33 (806510) 

Évatu oc (ζφα) ThS 23 (506, 8) 

ἐναλλακτιχός (σχέσι A I 29 1 (324 b20) 

ἐναλλὰξ χεῖσθαι ThO 3 (415, 4) 8 7 (500,26) 

ἐναλλάττειν. ἐναλλαγείη τὰ τῆς καταβολῆς 
A V'14 (42025) ἑναλλάττειν intr. ThS 
53 (514, 20) 

ἐναντιοδρομία Heracliti A I 7232 (808 b10) 

ἑναντίος. τὰς ἀλγηδόνας Ἰίγεσθαι τοῖς ἔναν- 


ἑναντίος 


150 


ἑναντίος 


τίοις A IV 9 15 (398 510) ἀποχρινομένων 
τῶν ἐναντίων Anaximandri ThO 2 (476,14) 
τῷ ὁμοίῳ ποιοῦσιν τὴν αἴσθησιν, οἱ δὲ τῷ 
ἑναντίῳ ThS 1 (499,2) cf. 2 (601, 7) 
ἑναντίον ἂν φανείη 'ThS 71 (520, 3) χατὰ 
τοὐναντίον D 11 (452,16) εἰς τοὐναντίον 
D 38 (410,1) συμβαίνει τοὐναντίον ThS 21 
(505,22) — ἐξ ἑναντας κχειµένην vel 
ἱσταμένην A III 11 3 (317214) D 14 
(455,17) 'bS 52 (514, 8) — ἑναντίως ἔχει 
ThS 20 (505,9) ἑναντως τῇ ὑποθέσει 
λέγειν ThS 60 (516, 21) 

ἐναντιότης He 19 (656, 21) 

ἐναντιοῦσθαι Hi 19 18 (569, 19) 

ἑναντίωμα ThS 69 (519, 12) 

ἑναντίωσις Hi 19 23 (570, 4) 20 6 (570,31) 

ἐναξονίζειν. τροχοῦ δίκην ἑνηξονισμένην 
A III 13 3 (378 ε19) 

ἑἐναπογράφειν. εἰς τοῦτο ἑναπογράφεται A 
IV 11 1 (40058) 

ἐναπολαμβάνειν. πυρὸς ἐναποληφθέντος vé- 
φεσι Α III 3 9 (909 Ρ9) ἐναποληφθῆναι 
ἐν ἡλίφῳ τὸ nop ΡΙ 7 (581, 16) 

ἑναπολείπειν. ἐναπολελεῖφθαι 486, 25 

ἐναπόληψις τῶν κχενῶν ThS 62 (617, 1) 
τοῦ dépoc 'ThS "74 (521, 15) 

ἑναποστηρίζειν. elc τὸν Ίλιον ἀχτῖνες ἀπὸ 
τοῦ αἰθέρος ἐναποστηρίζονται A II 20 10 
(349 519) 

ἑναποτυποῦσθαι 
(514, 19) 

ἔναρθρος λόχος Hi 24 2 (075, 10) 

ἐναρμόνιος dptüpóc Pyth. A IV 2 5 (586 
a17,tb17) Hi 2 13 (551, 15) 

ἐναρμόττειν Empedocleum 222 A I 15 2 
(813 4 b10) IV 9 e (991 56 cf. 44) (Exa- 
τέροις ἑκάτερα) ThS '7 (500, 27) (ἀλλήλοις) 
ThS 13 (608,6) (τὸ ὅμοιον) ThS 13 
(608, 11) 14 (503, 19) 15 (503, 21) (sic 
τοὺς πόρους) ThS 7 (500,19) τῷ ἑναρ- 
µόττειν τοῖς πόροις αἴσθησίς ἐστιν ThS 9 
(502, 5) 12 (502, 27) 20 (505,5) 35 
(509, 14) 91 (527, 8) 

ἕναυλος. χαρίεντας ἐναύλους Hesiodi Hi 26 2 
(515, 11) — περὶ τοὺς ἐναύλους xal χοίλους 
τῶν τόπων D 11 (451, 29) 

ἐναφανίζειν. ἐναφανίζεσθαι τῷ πέμπτῳφ σώ- 
pact Hi 20 4 (570, 22) 

ἔνδεια (θερμασίας cet.) A V 9 1 (421213) 
30 1 (442 *1259) 

ἑνδειχνύναι A IV 12 1 (401217) 

ἑνδειχτικός (σημεῖα) G 9 (605, 12. 15) 


τὰ σώματα ThS 53 


II INDEX 


ἑνδεῖν τοῦ θερμοῦ A V 212 (4334318) i 
δέον (opp. ὑπερβάλλον) Hi 19 16 (569, 6) 

ἑνδεής. ἐπαναπληροῦσθαι τὸ ἑνδεές ThS 8 
(601, 4) ἡἑνδεέστερον τὸ φῶς  TbS 18 
(504, 11) ἑνδεεστέρως ὁ τῆς φωνῆς εἴρη- 
ται λόγος (ThS 91 (521, 3) 

ἐνδελέχεια Arist. A I 18 6 (317513) 
E III 31 (592, 14) etym. D 3 (448, 20) 
v. ἐντελέχεια 

ἐνδελεχῶς ὑπάρχειν (ἐντελέχεια) Ar. D 3 
(448, 19) 

ἑνδέχεσθαι τὴν γῆν κινεῖσθαι sim. A III 
15 10 (380239754) V 14 3 (405.12) 
'ThS 23 (506,5) 46 (512,14) 52 (514,12) 
19 (523,3) 91 (527,11) ssepe in Epi- 
cureis velut ἐχόμενος τοῦ ἑνδεχομένου 
A II 13 16 (343215 016) 2 3 (32935) 
22 e (352212) HI 15 n (381 a3) 

ἕνδηλος. ἑνδηλότατα adv. Anaxag. 419,2 

ἑνδιάθεσις. ὁ κατὰ ἐνδιάθεσιν λόγος  Stoic. 
A IV 11 (40032) 

ἑνδιδόναι cedere 488, 19 

ἐνδιήχειν Stoicorum (τοῖς στοιχείοις δωνά- 
pec) A 1 Τ 15 (80255) 30 (304515) 3 
(806 55 45) 

ἕνδον iv ταῖς πυραµίσιν A IV 202 (410219) 
ἕνδον ποιῄσαντα ψόφον (ἐν ὡσίν) 'IThS 21 
(606, 19) — ἑνδοτέρω A I 18 4 (516059) 
antea (v. s. ἐντό) A V 213 (4832415) 

ἕνδυμα Hi 24 2 (078, 7) 5 (578, 21) 

ἐνειχονίζειν (ἰδέα) A I 101 (308 b21) 

ἐνεῖναι κχενόν ThS 65 (018,4) οὗ àv ἑνῇ 
πλεῖστον ThS 67 (519, 1) (τὸ στίλβον τῷ 
µέλανι) ThS 71 (522,17) εαορίαν in Ana- 
xagoreis (ThO 4] 478, 23. Ew 418,24. 
419,9 cf. 483, 1 

ἕνεχά τινος ΑΙ 29 3 (3253252, t£53). µι- 
κροῦ Évexa τοῦτ ἔστιν (parum hoc eff- 
citur) 'ThS 47 (512, 24) 

ἐνέργεια etym. D 3 (448,27) (f&xaxtX) 
A1297(920512) (ἡ ὕλη) A183 (218 
26b3) (τοῦ δυνάµει χινητοῦ) A I 933 
(31953) (αἰσθήσεως) A IV 84 (394524) 
(τοῦ πνεύμονος) A IV 223 (413312) (σω- 
µατική) A V 252 (43739) (dist. δύναµις) 
Stoic. A IV 81 (994 ε9 058) ἐξ ἐνεργείας 
(secta nominata) ὡς ἡ περιπατητική GÀ 
(602, 3)  évepyeíac λῆξι λαμβανούσης 
α 17 (609,18) — évépyeta. (syn. εἶδος, 
ἐντελέχεια) Arist. A IV 2 6 (887 a4 4, 
tb3) D 3 (448, 15) «av' ἐνέρειαν AT 
* 82 (800213) III 15 e (38049) D 16 


VERBORUM 


(456, D) «o0 κατ ἑνέρχιαν διαφανοῦς 
D 17 (456,18 cf. v. 5) ῥἑνεργείᾳ (opp. 
δυνάµει) Arist. A 1 1510 (314519) Hi 193 
(567, 16) 

ἐνεργεῖν Α V 204 (432218) D 8 (448,27) 
Hi 202 (510, 11) 

ἐνέργημα (opp. δύναμις) Epicur. A IV82 
(894 ^11 012) 

ἐνθεαστιχός (syn. ἔνθεος A V 1 1 (415211) 

ἕνθεος. κατὰ τὸ Évücov ὅπερ ἐστὶν ἐνθεαστι- 
xóv A V11(415211) (χόσμο)ΑΥ 201 
(432 b6) ἕνθεος γενόμενος He 11 (655,26) 

ἑνθουσιασμός A V 14 (41622) 

£v9ouctacotixóc (A V 11] 416.18 

ἑνιαυτὸς ἡλιακός A TI 32 3 (964.256) D 10 
(451, 12) 29 (465, 7) — (placita) A II 32 
(36325) — µέγας def. A II 32 1 (363 
522) D 81 (469, 14) 

ἔνιχμος D 14. (Add. p. 455) 

ἔνιος. ἀπ ἑνίων καὶ ἑνίοτε ThS 38 (508, 98) 
κατὰ ἔνια πεπυχνῶσθαι ThS 62 (011, 4) 

ἑνίοτε ΑΠ {4 (3836210) ἀπ ἑνίων καὶ 
ἑνίοτε ThS 38 (508, 28) 46 (619, 18) 

ἐνιστάναι. ἐνεστάναι τὸν χρόνον expl. Stoic. 
D 26 (461, 10) (ἐνιαυτόν) D 26 (461,10) 
οὐθεὶς ἑνίσταται ypóvo; Chrys. D 96 
(461, 29) ἑνεστηχός (syn. παρόν dist. πα- 
ρεληλυθός, µέλλον) D 26 (461, 9. 14. 32) 
— ἑνστησάμενος orsus A II Pr. (327136) 
τὴν πρόοδον ἐνστησαμένους G 2 (098, 15) 

ἐνισχύειν ἑχάστῳ ThS 63 (517,12) πρὸς 
τὴν αἴσθησιν 'ThS 67 (519, 1) 

ἐννεαχαιδεκαετηρίς A II 82 2 (363218 
b27) 

ἐννεακαιδεχαπλασίων A II 25 1 (855 
a19b15) 

ἑννεάς. laus eius Porphyrio frequens 98. 99 !, 
sed omnino Homerica 99 

ἑννόημα Stoic. A I 10 5 (309 19) def. φάν- 
τασµα διανοίας λογιχοῦ ζφου εἰληφὸς τοῦ- 
νομα παρὰ τοῦ voo A IV 11 4 (400226. 
29) 5 (401 44) D 40 (472, 1) 

ἑννοηματιχός (ὅροι, opp. οὐσιώδεις) G 11 
(606, ϐ) 

ἕννοια. ἑλάβομεν ἕννοιαν Θεοῦ ΑΙ 6 8 (294 
121) ef. 6 (292 420) 6 2 (293 11) 1ο (295 
1317) — Stoicorum A IV 11 tit. (400 
a2. 8) (φυσικῶς Ὑίνονται, syn. προλήψεις) 
A IV 113 (400317) *tyvixal, quae Év- 
νοιαι καλοῦνται µόνον) A IV 9 s (400 121) 
— ἕ. καλοῦ τε xal χαχοῦ A V 28 1 (456 
a8) — xav ἔννοιαν  Ἰ (604, 3) 


τοι 


ἐνυπάρχειν 


ἑνοιχεῖν absol. D 29 (464, 22) 

ἐνοπτρίζειν. τῶν ἑνοπτριζόντων νεφῶν D 14 
(455, 31) 

ἕνοπτρον A II 20 12 (3503354) D 14 (455, 
25 cf. 20) 

Évoov 489, 29 

ἐἑνοχλοῦν (opp. χινοῦν, σῶμα) A IV 204 
(410111. 19) 

ἔνστασις. μετὰ τὴν πρὸς τὸ ὑποχείμενον 
ἔνστασιν A IV 132 (4084656. 10) àv- 
στάσεις ποιεῖται 485, 18. — ἱ. q. δίαιτα 
G 3 (602, 5) 

ἐνσωματοῦν He 3 (602, 1) 

ἐνταῦθα (opp. dvo) ThS 88 (526, 11) 

ἐντείνειν A IV 153 (40041099) ἐντετα- 
µένους ἔχειν τοὺς Χλάδους A V 26 1 (438 
a8b5 cf. n b2) 


ἐντελέχεια Arist. etym. D 3 (448, 19) 


πρώτη (i.e. quy?) A IV 26 (38172152, 
tb1.5) 31(381315) ιο (838518) ἑντε- 
λέχεια (syn. εἶδος et ἐνέργεια) A 122 (216 
431) ὃ 1 (28848) 163 (3153456) IV 26 
(381 34b4, tb3) D 3 (448,14) ivte)e- 
χείᾳ (opp. δυνάμει) D 3 (448, 22) - ἑντελέ- 
χεια (v. 1. ἐνέρχεια) χινητοῦ A I 283 (319 
b3) v. ἑνδελέχεια 

ἐντελής (ἔκλειφυ) A Π 24 4 (854213 b 15) 

ἕντευξις πρὸς ἀλλήλους G 6 (008, 19) 

ἔντεχνος (πνιῦμα) G 20 (611, 17) 

évtóc αὑτοῦ A IV 223 (41436) ἡ ἑντὸς 
ἀναθυμίασις D 13 (453,19) «9 ivt 
ὄψεως 'Th8 7 (500, 24) τὸ ἑντὸς φῶς ὑπὸ 
τοῦ ἑχτός ThS 8 (501,8) (ἀήρ) ThS 41 
(511, 7) ἡ ἑντὸς πλάς τῶν xopyuAiov 
ThS 78 (521, 3) ἡ ἑντὸς ἀφή (Stoic. i. q. 
Arist. xotv) αἴσθησιςο A IV 87 (395517) 
τὰ ἑντὸς ἀγαθά (i. e. τὰ περὶ φυχήν) 
Hi 20 5 (510, 80) — ἑντὸς γένηται ΤΗ5 55 
(616, T) — ἑντὸς τῆς πεντηκοστῆς intra 
L dies A 21 2 (498 « 16) 

ἔντροφος. ἔντροφον εἶναι ἀλήθειαν τοῖς σπου- 
δαίοις G 13 (606, 21) 

ἑντυγχάνειν A III 814 (37033510) IV 145 
(405 410 b 18) ὅτφῳ ἂν ἐντύχη D 12 
(452, 26) 

ἐντύπωσις ThS 51 (514, 1) 

ἔνυγρος Hi 11 (561, 16) 

ἕνυδρος (δυνάμεις) ΑΙ Τσι (906 Ρ6) (Ca) 
A V 20 1 (48235 94) ThS 36 (609, 29) 
He 4 (652, 15) 

ἐνυπάρχειν absol. ὡς οὗ qtvopéveov ἀλλ᾽ 
ἐνυπαρχόντων '"ThO 4 (479, 7) ThS 98 


192 


(506,9) — (Χχενὸν ἐν abro) ThS 25 
(506, 24) (πάντα ἐν ἡμῖν) ThS 28 (501, 
18) sine praepos. (ταῖς ἀρχαῖς ΑΙ 292 
(825 54) cf. ΤΗΡ 48 (518,7) ττ (522,11) 
Hi 9 1 (563, 10) 

ἕνωσις 491, 7 

ἐνωτιχός (opp. διαιρετιχό) A I 3 9o (287 
24) (opp. διαχωριστικός) E III 19 (591,12) 

ἐξάγειν ἐχ τῆς γῆς Α I1 81 (3372628) 

ἐξατορεύειν. ἐξαγορευομένῃ δυσχερῶς σοφίᾳ 
Hi 2 18 (558,12) ἑἐξειπόντας Hi 5 (559,12) 

ἐξαιθεροῦν pass. D 36 (468,9) 

ἐξαίρειν. ἐξαίρεται µετέωρος 489, 10 

ἑξαιρεῖν. ἐξαίρεον μηδὲν ἔχουσαν εἰς τὸ 
ῥέψαι μᾶλλον A III 15 10 (380 9057) 

ἐξαίσιος Plat. 490,7 

ἐξαίφνης 490,8 

ἐξαχούειν D 13 (454,8) 

ἐξαλλάττειν. ἑἐξήλλαχται (differt) G 13 
(606, 19) d/p ἐξαλλάσσεται He 7 (653,1) 

ἐξαμαρτάνειν G 24 (614, 3) 

ἑξάμηνος (ἔμβρυα) A V 18 5 (42923) 

ἕξαμμα D 33 (461, 12) 34 (461, 17) 

ἑξαναθλίβειν A Π 13 3 (94121058) 

ἐξαναλίσχειν 481,24. 489, 12 

ἐξαναχωρεῖν 490, 10 

ἑξαρτᾶν. ἐξηρτῆσθαι τὸ ὡτὸς χονδρῶδες A IV 
16 1 (406 «18 518) ὀχήματος ἐὰν 1) ἑξηρ- 
τηµένος χύων Hi 21 2 (571, 12) 

ἑξάπτειν Α II 29 4 (3602457) Προ 
(366 518) τὸν ἀέρα D 31 (465,20) cf. 
P1 11 (582, 23) D 38 (470, 3) 

ἐξατμίζειν A. II V 1 (33518) III 16 2 
(381323) IV 15 (3852328) V 11 1 (422 
219) D 31 (465,25) 494, 6 Hi 6 ο (560,6) 
8 4 (562, 9) 

ἔξαφις (opp. σβέσι) A II 13 14 (343 4577) 
III 17 (365 422522) 39 (369 b'7) 12 (369 
a2 b30) 13 (369534) 14 (31046513) P111 
(582, 25) 

ἑξέγερσις A V 221 (435214) 

ἐξείργειν. φωτὸς ἐξείργοντος τὸν ἀνθεστῶτα 
dépa A IIL 37 (368 h 29) ῥἐξείργεσθαι 
ThS 78 (922, 19) 

ἐξελαύνειν He 6 (653, 2) 

ἐξερᾶν θδύραζε A IV 223 (414311) 

ἐξεργάζεσθαι ἄδιχα Hi 193 (568, 26) 

ἐξετάζειν. ἐξετάζεσθαι τὸ γένος τῶν dv- 
βρώπων ἀπὸ τῶν τεχνῶν 490, 25 

ἐξευρίσχειν (την Στωικὴν φιλοσοφίαν) G 3 
(600, 8) 

ἑξηγεῖσθαι interpretari G 2 (598, 8) 


ἐνυπάρχειν 


II INDEX 


ἐξήγησις ἑτυμολογικὴ Chrysippi A I 285 
(324 58) 

ἑξηγητής (τῶν Πλατωνικῶν δογμάτων) G3 
(599, 17) 

ἑξῆς. ἐπὶ τὰ ἑξῆς ὁρμήσομεν Hi 10 3 (564, 
17) 


ἐξιδροῦν τὸ πολὺ νᾶμα A IV 1 6 (385426) 

ἐξιέναι. ἐξιοῦσαν (ὄψι) ThS 5 (500, 10) 
(ψυχήν) ἐκ τῶν σωμάτων A IV 72 (832 
α14) 3 (995 «1) 

ἐξιχκμάζειν siccare A V 264 (439 910) 

ἕξις Stoic. AIV 81(39448b3) τῶν κατ 
ἱδίαν ἕξιν συνεστώτων D 28 (459, 19) 
ἔξεως ἀσθένεια 487, 13. Ecc expl. πνε- 
ματιχὸς τόνος 487, 14 — ἕξις σχημάτων 
ThS 67 (519, 9) χατὰ τὰς ἡμετέρας ζεις 
ThS 69 (519, 11) E. θδεωρητιχὴν αἱρετῶν 
xal φευκτῶν G 5 (608,3) κακὴν ἕξν 
σωμάτων G 24 (614, 5) 

ἔξοδος D 13 (454, 11) 

ἐξομοιοῦν. ἑξωμοιωμένην τῇ περὶ γην φύσει 
P1 7 (68Ι, 13) 

ἐξοχή. κατ ἑξογὴν στοιχεῖον λέγεσθαι D 21 
(458, 16) ἑξοχαὶ γῆς D 31 (465, 22) 

ἐξυγραίνειν. ἐξυγρανθέντος τοῦ παντός (i. e. 
ξηρανθέντος) D 88 (410, 7 cf. n 38) 

ἔξω τι τοῦ κόσμου A 1 Pr.2 (274311) ite 
μεταβολής Hi 14 3 (565,25) ἕξω ἐπι- 
γενόµενον ϱ) 489, -- ἑξωτέρω A 153 
(291 «25) 184 (316 08) — τὴν ἑξωτάτω 
περιφοράν Α II 11 1 (339315 b22) D 14 
(455, 11) 

ἑξωθεῖν 4686, 16 (πρὸς τὸ µετέωρον) A I 
«4 a (290416) (τὰ ἄστρα) A II 251 (352 
a16 cf. h13) 

ἔξωθεν AI 53 (29945) 185 (31639 b13) 
ἀντιληπτικὰ τῶν ἔξωθεν A IV 8 3 (394 
19 020, 912) εἰδώλων ἔξωθεν προσιόν- 
των A IV 810 (39543527) τὴν ἔξωθεν 
τοῦ πνεύματος ὀλχήν A IV 22 3 (415 915) 
ThS (501,8. 12) (opp. αὐτὴ ἐξ αὑτῆς) 
D 31 (469,25) ἔξωθέν τι προσλαμβάνεν 
κόσμον Hi 19 4 (665, 18) 

ἐξωτεριχός (opp. ἐσωτεριχός) Pyth. Hi 24 
(556, 2) 17 (558, 7) 

ἑοιχέναι sequ. inf. ThLS 5 (500,5) 24 
(506, 18) 35 (509, 19) 54 (514,25) 72 
(520,13) 80 (523,19) 91 (527,6) Ph 541 
(534, 5) — πενταπλοῦν ἑοιχέναι (videri) 
D 15 (455,82) — εἰκὸς ἦν sequ. inf. 
α 16 (608,4) (om. ἐστ) A I 3 1 (276 
131658) ThS 53 (514,23) 70 (519, 29) 


VERBORUM 


τ1 (620,7) 79 (523,1) —  doxvoíac νε- 
φελοειδεῖ πιλήµατι A II 30 7 (362511) 
εἰχότα λόγον Ἡ ἀναγκαῖον Plat. ThS 86 
(525, 24) εἰχότως Α 1 ὃ 9 (285. 90) G 16 
(608, 13) 

ἐπαγγέλλεσθαι. ἀποδώσεν ἐπηγγέλλοντο 
ThO 8 (484, 9) οἱ Περιπατητικὴν ἐπαγ- 
ελλόμενοι E II 7 (588, 29) ἐπαγγέλλονται 
περὶ τρισχιλίων ἑτῶν He 3 (652,2) 

ἐπαγωγή (κλάδων, v. 1. ἐπαναγωγή) A V 
26 1 (438496) 

ἐπαινεῖν Ph 652 (536, 2) 

ἑπαίρειν τοῦ Νείλου τὸν ὄγχον A IV 11 
(384292) τὴν κεφαλήν He 14 (064, οἳ) 

ἐπαίσθημα (αἰσδήσεως ἐνέργημα, syn. al- 
σθητόν Epicur) A IV 834 (994 911 519) 

ἐπαλλάττειν τοὺς πόρους ThS 80 (523, 13) 
(opp. εὐθεῖς εἶναι) ThS 80 (523,14) (opp. 
χεῖσθαι xav' ἀλλήλους) 'ThS 80 (523, 18) 

ἐπάλληλος. στεφάνας περιπεπλεγµένας ἐπαλ- 
λήλους A II 7 1 (335 4855) 

ἑπαναγωγή xAábov A V 261 (438 49 b6) 

ἐπαναπληροῦσθαι τὸ ἐνδεές ThS 8 (601, 4) 

ἐπανέρχεσθαι. ἐπανελθοῦσα D 37 (469,14. 
16) 

ἑπανιέναι el; τὴν αὑτοῦ φύσιν He 6 (653,6) 

ἐπανισοῦν ThS 8 (501,3) 

ἐπάνοδος τῶν ἑπτὰ πλανητῶν Α II 923 
(364 b 4) 

ἑπαφή (χειρῶν) A IV 139 (404 44b6,t54) 

ἐπεί c. infin. in orat. indir. saepius velut 
ThS 8 (501, 6) — quoniam aliter (omissa 
protasi hypothetica ex superioribus re- 
petenda) A I 3.18 (286 43 cf. na3)  érs( 
col y A I 13 (299 à 7) ἐπεὶ... γε ThS 33 
(508, 283) 54 (514, 26) 89 (526, 22) ἐπεὶ 
οὖν (?) ThS 23 (506, 9) 

ἐπεισάγεσθαι AT186 (31752) 

ἐπεισδέχεσθαι A IV 222 (41223206) 

ἐπεισιέναι (κενὸν τῷ οὐρανφ) A I 186 (816 
b16) τοῦ xacóntv ἐπεισιόντος (πνεύματος) 
D 129 (452,24) ἐπεισιὸν ἔξωδεν ThS 13 
(605, 8) 

ἐπείσοδος A IV 201 (419 41) V 153 (426 
a2) 

ἔπειτα ThS 47 (512, 21) (om. δέ, enuntiata 
iungens) TbS 50 (513, 20) 52 (514, 10) 
praec. πρῶτον pév ΤΗΡ 13 (503,4) 21 
(505, 17) 51 (614,2) 79 (522,28) 81 (526, 
1) v. s. πρότερος 

ἐπερεθισμός τοῦ σπερματικοῦ κχιγήµατος 
Α V 195 (431 «4) 


Diels, Doxographi graeci. 


ἐπίγχιος — 159 

ἐπέρχεσθαι τῷ δίσχῳ νεφῶν A II 24 6 (254 
2315 cf. n38) ἐπὶ τὰ ὠφελεῖν πεφυχότα 
G 1 (597, 17) 

ἔπεσθαι Hi 21 2 (571, 19) He 8 (653, 13) 

ἐπέχειν τάξιν (πατρό) A I 10 1 (3091) 
(&cvíac) ΑΠ 77 (837510) (κέντρο τῇ 
v£ptoyi] τῆς σφαίρας) A III Pr. (364 916) 
(βρεφῶν) A V 271 (440 *10) τόπον 
D 10 (451,16) 97 (463,3) ἐπεχόμενον 
ὑπὸ σώματος A 20 8 (317534. 36) — 
iudicium cohibere D 86 (469,5) 

ἐπὶ τῆς αὐτῆς οὐσίας τασσοµένας A I 28 3 
(3923595) ἐπὶ ο. gen. in exemplis cre- 
berrimum velut ἐπ᾽ ἀἁνδριάντων A 15 3 
(29224) κανάπερ ἐπὶ τῶν λαμπτήρων 
ίγνεται ΑΙΠ 2 4 (366 2319 Ρ97) προστι- 
δεὶς τὸ ἐπὶ τῆς θαλάσσης A III 3 2 (368 
b]1) itemque A IV 19 5 (402219) 17 3 
(407 49 ^9) 19 4 (409 914) 20 1 (410 11) 
2 (410216) 22 1 (412218) 23 » (41535) 
V 23 (416321) 20 4 (432 120) 24 4 (436 
a19) 96 4 (489312) D 18 (454,3) 24 
(460, 13) 28 (468, 22. 24) 'ThO 11 (486, 
2) 99 (501, 99) 42 (511,9) 88 (526, 22) 
G 19 (611,13) singulariter xa9drep yàp 
ἐπὶ τῆς θαλάττης, ὅταν μηδὲν αὐτὴν xtvij 
ἠρεμεῖ (sc. ἡ δάλαττα) A V 29 1 (41 47) 

ἐπὶ τῷ Arat. ΑΙ 66 (29426, 15) ἐπί 

οἱ ibid. (29447) ἐπὶ πᾶσι (i. e. τελευ- 
ταῖον) Α 1 6 80 (2960 «90) D 81 (466, 12) 
ἄποιον μὲν ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει quan- 
tum per ipsius natwam licet A I94 
(308 26b) cf. II 4 32 (830317, 331 ^1) 
ὅσον ἐφ᾽ ἑαυτῷ A 1121 (310311519) — 
ἔκλειφιν ἡλίου ἐφ᾽ ὅλον µῆνα A II 24 4 
(954.19 014) αὐτὸν ἔπ Arat. ΑΙ6θ6 
(294 411) 

ἐπιβαίνειν. ἐπιβεβηχότα τῇ σφαίρᾳ τοῦ 
παντός ΑΙ 151 (90689011) d ἐπιβεβή- 
χαμεν Hi 63 (659, 25) τῶν ἀφανεστέρων 
ἐπιβεβηχέναι G ὃ (601,8) 

ἐπιβάλλειν (αἴσθησιν 3) νόησιν μηδενῦ A IV 
6 10 (389544528) ἐπιβαλλομένους (med.) 
πολλοῖς ὀλίγα ἐπιτελεῖν ThS 11 (502, 20) 

ἐπίβασις 491,2 

ἐπιβολή (sc. νοημάτων) xa9' ἑτέρας xol Ect- 
pac ἐπιβολάς A 1283 (323527) ἐπιβολή 
πρὸς τὸν περικείµενον ἀέρα Α IV 158 
(406 19 59) 

ἐπιβρίθειν. τοῖς ἐπιβρίσασι δεινοῖς 491, 16 
ἐπιβρίσαντος τοῦ πυρός Pl 10 (582, 11) 

ἐπίγειος A II 174 (946 14) 

48 


154 ἐπιγόνημα 


ἐπιγέννημα (πυρετός) A V 29 (44199) 

ἐπιγίγνεσθαι (opp. συμπεφυχέναι) A IV 9 16 
(398 b 19) οἷς φαινοµένοις ὁρᾶται 6 πυρετὸς 
ἐπιγενόμενος A V 293 (441219) ἐξ αὐτῆς 
πάλιν éxtytvopívne (sc. φύσεως) E IL 8 
(589, 10) τούτῳ ἐπιγενόμενος ThO 6 (482, 
4) 9 (484,19) (πολλοῖς ὕστερον ypóvotc) 
α 1 (597,83) 3 (599, 9) — ἐπιγίνεσθαι τὸ 
ἀληθὲς καὶ φαύλῳ G 18 (606, 19) — ἐπι- 
Ἱίνοιτο τρίτος (accedat) G 19 (611, 15) 

ἐπιγινώσχειν τὴν ἀσπίδα Hi 33 (058, 25) 

ἐπιδεῖν. ἐπιδεῖσθαι μηδενὸς αὐτῶν µηδένα 
μηδ᾽ ὅλως ΡΙ 4 (680, 16) (τροφής) A II 
561 (9889 ε3 09) 

ἐπίδειξις ostentatio ( 2 (598, 11) 

ἐπιδεχτιχός (φθορᾶς) G 177 (609, 16) 

ἐπιδέχεσθαι (τὴν χύσιν 7) ἀνάλυσυ) D 21 
(458, 17) (διαίρεσιν xol σύγχυσιν) D 20 
(458, ϐ) (ἀναίρεσιν) D 21 (462, 24) (µετα- 
βολήν) D 28 (463, 18) 

ἐπιδιαμένειν Hi 204 (010, 299) πρὸς ὀλίγον 
ἐπιδιαμένουσαν (φΦυχήν) He ὃ (651,21) 

ἐπιδιδόναι ἑαυτὸν xal τοῖς φαινομένοις 
ThO 9 (484, 22) 

ἐπίδοσις 488,97 εἰς ἐπίδ. πρόεισι G 19 
(611, 11) 

ἐπιεικής G 6 (608, 17) 

ἐπιζευγνύναι. τῶν ἐπεζευγμένων log. G 15 
(607, 11) 

ἐπιζητεῖν ThO 10 (485, 6. 11. 15) 

ἐπιθολοῦν A III 5 8 (2973311511) 

ἐπιθδυμητής φιλοσοφίας G 3 (599, 9) 

ἐπιθυμητιχκός (εἶδος τῆς φυχῆς Plat.) A IV 
4 1 (990 «4, 889 tb 20) Τ e (393tb14) 
E I (587,10) III 22 (591,19) G 94 
(614, 12. 615, 1) 

ἐπιθυμία ThS 31 (508,13) Hi 22 4 (519, 
13) e (513, 27) G 24 (614, 4) 

ἐπιχαίειν. (dépa) A II 20 15 (351 b6) 
(πνεμα) D 12 (468, 1. 9) 

ἐπιχαλεῖν G 3 (600, 17) 

ἐπικαταδύειν. ἐπιχαταδυόμενον (opp. προ- 
ανατέλλοντα) A II 16 7 (846 09) 

ἐπίχλην ΑΙ ὃ 27 (28956) 

ἐπιχλίνειν. ἐπικλιθῆναι τὰς ἄρχτους A II 
8 3 (338 ^6 b'7) (τὸν οὐρανόν) Hi 9 4 
(563, 24) 

ἐπιχλύζειν 486, 19. 489, 21. 490, 10 

Ἐπικούρειος αἴρεσι A IV 196 (403523) 
v. Ind, p. 678 5 sqq. 

ἐπικρανίς cerebellum A IV 53 (391 *1 cf. 
p. 208 sq.) 


II INDEX 


ἐπικράτεια. παρὰ τὰς ἐπιχρατείας Α IV 
9 9 (901 »20) xav' ἐπιχράτεαν A V Τε 
(420 416) 111 (429 «17) 

ἐπιχρατεῖν ΑΙΠ δΙ(δ1ῦ εΙ4 515) V 114 
(408 «θ) D 18 (453,21) xaxd τὸ ἐἔπιχρα- 
τοῦν χαραχτηριζοµένας ΤΗΟ 4 (418, 11) 

ἐπιχρίνειν D 16 (456,11) 490,11 G 24 
(615, 7) 

ἐπίχηρος p. I2! 

ἐπίκτητος (opp. κατὰ φύσιν) A III 6 (374 
216) 

ἐπιλαμβάνειν τοὺς πόρους TbS 26 (501, 4) 

ἐπιλάμπειν. τῆς χόµης ἄνωθεν ἐπιλαμ- 
πούσης ἁστέρι A III 23 (366 520) ἐτι- 
λάμπηται pass. (fort. ἐπιλάμπτ) D 14 (454, 
82) 


ἐπιλείπειν τὰς τέχνας 491, 18 

ἐπιλυμαίνεσθαι. πολλὰ τῶν ἐπιλυμαινο- 
µένων τὸν ἀνθρώπινον βίον χαθάρας AT 
4 10 (301 « 16) 


ἐπιμαρτυρεῖν absol. ThS 2 (499, 9) 70 (519, 


28) 

ἐπιμελαίνειν D 19 (453, 4) 

ἐπιμέλεια A IV 113 (400419). &. ἔχεν 
μηδενός G 16 (609, 6) 

ἐπιμελῶς Hi 14 (555, 10) 

ἐπιμένειν (ἅλως) D 14 (406, 9) (καθ᾽ ἑαυτὴν 
τὴν φυχήν) D 39 (471,19) (τοῖς abro 
της 29 (501, 25) G 3 (600, 1) 

ἐπιμήκχης A IV 195 (40941) 

ἐπιμηχάνησις D 28 (464, 4) 

ἐπιμιμνύσχειν, ἐπιμέμνηται ThS 18 (522, 
22) 

ἐπινέμεσθαι. πῦρ ἐπινεμόμενον τὸν ὑγρὸν 
dípx A II 2015 (351 b3) (τὴν ἀναδυμίασιν 
fj«oc) A II 235 (853311512) 

ἐπινέμησις. xav! ἐπινέμησιν φλοτό A II 
29 4 (360 34 56) 

ἐπινοεῖν. ἐπινενοηκέναι λέγεται τὴν λόξωσιν 
τοῦ ζφδιαχκοῦ A II 12 3 (340321525) 
III 56 (312229 b29) ενέσεις ἐπινοήσομεν 
ThO 10 (485, 8) G 1 (597, 9) 8 (599, 20. 
601,10) τὸ ἐπινοούμενον Stoic. D 26 
(461, 16) 

ἐπίνοια. χρόνον γενητὸν κατ᾽ ἐπίνοιαν (Plat.) 
ΑΙ 299 (9195217) γενητὸν κατ ἐπίνοιαν 
(opp. χατὰ χρόνον) τὸν κόσμον A II 41 
(380 916, tb3) 5 (831 55) διαφέρειν civ 
οὐσίαν τῆς ὕλης .. . ἐπινοίά µόνον Posid. 
D 20 (458, 11) cf. 2 (448, 1) — ὡς ἰδίαν 
ἐπίνοιαν σφετερίζεται A II 12 2 (341322) 
ἐπίνοιαν κακὴν τοὺς νόµους E ILI 14 (590, 


VERBORUM 


83) εἰς ἐπίνοιαν ἐλθεῖν φιλοσοφίας G8 
(605, 4) 

ἐπιορχκεῖν E III 24 (591, 27) 

ἐπίπεδον A III 10 3 (3976 395) Hi 6 3 
(559, 24) 

ἐπιπίπτειν (τοῖς ὑποχειμένοι) A I 15 5 
(813 918) 

ἐπιπλάττειν (τοὺς πόρους) ThS 8 (601, 6) 

ἐπιπλήττειν (τὸν ἀέρα) ΑΙ4 5 (290219) 
ἐπέπληξαν τῷ Πλάτωνι ThO 10 (485, 6) 

ἐπιπλοχή A I 27 2 (32258) Hi 2 10 (556,24) 

ἐπιπολάζειν (τὰ χουφότερα τοῖς βαρυτέροις) 
ΑΙ 12 Ἰ (811524) ThS 66 (078,12) 
E II 8 (589, 17) 

ἐπιπολαῖος (opp. διὰ βάθους) D 3 (448,17) 

ἐπίπονος A V 18 4 (408.215 ThS 11 
(502, 18) 

ἐπιπρέπειν ex Xenophane ThO 5 (481, 5) 

ἐπιπροσθεῖν absol. A II 29 7 (360525) 
— ThO 19 (498, 3) τῆς γῆς αὐτῇ ἐπι- 
προσθούσης A II 29 s (360528) (ταῖς 
ἀχτῖσιν) D 10 (451, 15) 

ἐπιπρόσθησις (τοῦ λευχοῦ ἡ σκιά) ΤΗΡ 81 
(624, ὃ) 

ἐπιπώρωσις (μήτρας) A V 15 1 (424 38) 

ἐπιρρεῖν (ὕδατα) D 39 (471, 4) (πλήθος) 
He 16 (654, 383) 

ἐπίρρησις D 16 (456, 7) 

ἐπίρροια A IV 22 1 (4122512) 

ἐπισείειν Eurip. A IV 12 5 (402322) 

ἐπισημαίνειν ἐπὶ τέλει εἴρηχεν ὥσπερ ém- 
σηµαινόµενος ThS 22 (606, 25) 

ἐπισημασία ἀστέρων (placita) A II 19 (841 
210 06) (θεριναὶ xal yetpaptvat) A II 19 1 
(84 «15 b 7) 

ἐπισιτίζεσθαι He 18 (656, 10) 

ἐπισχευάζειν Hi 19 5 (567, 24) 

ἐπισχιάζειν ThS 73 (521,1) 79 (628, 4) 
80 (523, 11) 81 (524,5) 

ἐπισπᾶν. (med.) ἐπισπωμένους πλεῖστον (in 
respirando) ThS 21 (505, 18) 

ἐπίστασθαι µηδένα μηδέν E III 15 (590,85) 

ἐπιστήμη. θείων τε xol ἀνθρωπίνων ἐπι- 
στήµην A IPr.2 (215 «19) (dist. τέχνη) 
ΑΙ 8 8 (282 «15. 30) (i. e. δυάς Pythag.) 
A. 1 8 8 (282229. 28835) cf. IV 4 6 (390t 
b20) ἐπιστῆμαι ἰδεῶν Plat. D 1 (441244 
b4) — ἐπιστήμη πρὸς τὸ βέλτιόν ἐστι 
ThS 32 (608, 16) ἡγεμονικόν ἐστι G 13 
(606, 16) 

ἐπιστρέφεσθαι (τῶν ἀνθρωπίνων θεόν) AT 
4 1 (900 «) 


155 


ἐπιστροφή τοῦ τροχοῦ A II 25 1 (805 321 
b21) κατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν 
τοῦ ἀπυρώτου µέρους A II 29 3 (9ὔ9 «415 
b 15) 

ἐπίσχεσις τῶν μηνιαίων A V 18 4 (42823) 

ἐπισύλληψις A V 103 (42224) 4 (422211) 

ἐπισυνάγειν. μᾶλλον ἐπισυναχθέντος (ἀέρος) 
A III 41 (910 «16 ^98) 


ἐπιφάνεια 


ἐπισύνθεσις ἁπαράβατος (αἰτιῶν) Stoic. A I 


28 4 (324 142, n *2) 

ἐπισυνιστάναι, ἐπισυνισταμένας αὐτῷ A III 
5 10 (318 427) 

ἐπισυρρεῖν. dépoc... ἐπισυρρέοντος A III 73 
(916 311) 

ἐπιτείνειν. πάντα ἐπιτέταται (ἀπὸ τοῦ ἠγε- 
μονικοῦ) διὰ τῶν οἰκείων ὀργάνων A IV 
4 4 (390 ε11) 

ἐπιτελεῖν AI66(293225) (ὀλίγα πολλοῖς 
ἐπιβαλλομένους) ThS 11 (502, 20) 

ἐπιτήδειος. ἐπιτηδείου τέχνης A I Pr. 2 (213 
214) cf. ἐπιτηδείας τέχνης G 5 (602, 19) 

ἐπιτήδευμα (syn. δίαιτα) G 3 (600, 7) 
mores G 6 (608, 15) 

ἐπιτιμᾶν 485, 19 

ἐπιτολή A Π 19 8 (941514) (coni. δυσμαὶ 
τῶν ἄστρων) A II 191 (347 415 b9) (dist. 
ἀνατολή) D 82 (466, 24) 

ἐπιτομή AItit. (2/824) ἐν ἐπιτομῇ A III 
Pr. (36439) de epitomarum antiquo usu 
102 

ἐπιτραγῳδεῖν. ἐπιτραγφδουμένων θεοῖς μύ- 
θων 488, 15 

ἐπιτρέχειν 499,26. 490, 3b 

ἐπιτυφλοῦν obturare 'ThS 66 (518, 6) 

ἐπιχειρεῖν (xevalc πράξεσι) A I Ίο (3016) 
(λέχειν) ThS 54 (515, 1) (φιλοσοφίαν φυ- 
cuv) Ἡ! 11 (606, 1) (ei ἑκάτερα, μὴ 
μέντοι ἀποφαίνεσθαι μηδέν) Hi 23 1 (572, 
23) 3(072, 21) (συνάγει) G 2 (598, 17) 
(τοῖς ἄλλοις µέρεσιν) G 4 (602, 14) 

ἐπιχείρησις He 2 (601, 15) 

ἐπιχρωννύναι D 12 (455, 4) 

ἐπιφάνεια σώματος ΑΙ 14 1 (31239512) 
15 3 (8183557) 16 1 (31551) cf. G 23 
(612, 21) est inter τὰ τοῖς σώμασι προσ- 
εοιχόα A 1 164 (315510) (τοῦ κατό- 
πτρου) A IV 141 (406 4 54) ἀσώματος, 
συγκιεῖται τοῖς σώμασιν Α IV 201 (409 
«29. 28) (humani corporis) A IV 212 
(4112312) 221(412311) (μέγεθος ἔχουσα) 
D 5 (449, 7) (Π9 D 13 (453,16) 24 
(460, 15) σωμάτων συναφὴν *atà τὰς 

48 * 


156 


ἐπιφανείας D 28 (468, 21) — τετάχθαι τὰ 
ἁπλανῆ ἐπὶ μιᾶς ἐπιφανείας D 31 (466, 8) 

ἐπιφέρειν. — xtvol; ἐπιφέροντος τὰς χεῖρας 
A IV 12 4 (402 9195) ixdot τὴν τοῦ 
εἶναι δύναμιν D 3 (448, 29) ἐπὶ γῆν ἐπι- 
φέρηται D 11 (451, 48) ἐπὶ τὴν ὄψιν ΤΗΒΘ 
54 (614, 20) ἐπιφέρεσθαι αὐτῷ τὰ πάντα 
Hi 19 (555,4) τὸ λῆγον ἐπιφέρων G 15 
(607, 11 saepius) 

ἐπιφθέγγεσθαι ΑΙ 98 (80 51 cf. nbl) 

ἐπιφορά τῶν οὑρανίων D 11 (452, 20) 

ἐπίφραξις (opp. ἄνοιξις) πόρων Hi 65 (660, 4) 

ἐπιφράττειν A II 291 (909 14014) D 18 
(453, 28) (sc. τὰς ῥίνας) ΤΗΡΘ 85 (595, 14) 

ἐπομβρία (opp. αὐχμοῦ A III 15 ο (379 
214) D 13 (453, 28) 486, 18 

ἐπονομάζειν A II 71 (385 b16) 

ἔπος. ποιητικοῖς ἔπεσιν He 6 (659, 30) 

ἐποχεῖν. ἐποχεῖσθαι γῆν τῷ dép: A III 
15 s (380419) Hi 7 4 (561, 4) 85 (562, Ὅ 
P1 3 (580, 2) 

ἑπταχαιεικοσαπλασίων A IL211(35128) 
Hi 6 5 (560, 5) 

ἑπταμηνιαῖος (διὰ τί γόνιμα, placita) A V 
18 (427 «15 5 8) 18 6 (429 .6) 

ἑπτάμηνος A V 181 (421 « 20) 2 (428 a4. 
5) 6(499 427) ἡ ἑπτάμηνος (ἡμέρα) A V 
18 1 (421 424) 

ἐπωνυμία A III 72(375295) G 3 (609, 4) 

ἐπώνυμος πόλις τοῦ πάθους 489, 2] 

ἐρᾶν. τῶν τὰς ἐρωμένας ὁρώντων ἐν ὕπνφ 
A V 92 3 (416 921) 

ἑρατεινός Hesiodi Hi 26 2 (515, 18) 

ἐργάζεσθαι τὴν ἀλλοίωσιν ThS 63 (617, 
1) , 

ἑργάτης ΑΙ 71 (800214) 

ἔργον. δοχιµάσαι BU ἔργων A III ὅ 9 (318 
316 016) E. τοῦ ἀιδίου θεοῦ (φυχή) A IV 
1 5 (393411) οὐχ ὁρᾶσθαι τοῦ θεοῦ τὴν 
μορφὴν ἀλλὰ τᾶργα Ph 646 (6568 0 1) 
ἀπὸ τοῦ ἔργου (τοῦ περιπατεῖν Περιπατη- 
τικοῦ Hi 20 1 (511, 4) 

ἐρέβινθος A IV 19 3 (40924) 

Ἐρέσιος E III 82 (592, 16) 

Ἐρετριεύς Hi 2 12 (551,8) 

ἐρευνᾶν τὰ φύσεως 488, 12 

ἑρημία σώματος A I 20 1 (3817 411533) 

ἐρίζειν He 2 (651, 15) 

éptattxóc G 5 (604, 15) E III 11 (590,20) 
19 (590, 26) (φιλοσοφία) G 3 (601,8) 
(αἴρεσις) G V (604, 7) 

ἑρμηνεία ΑΙ 11 « (31026) 


ἐπιφάνεια 


II INDEX 


ἑρμηνεὺς τοῦ νοῦ (λόγο A V 20 s (432 
a 14) 

ἑρμογλύφος E III 6 (59023) cf. 176 ubi 
addas Plut. de nobil. (Stob. fl. 86, 22) ἡ 
δὲ Σωκράτους ἀδοξία µαίας xal ἑρμογλύφου 
πατρός. de forma ἑρμογλυφεύς 176 1 

ἔρπειν He 4 (652, 17) 

ἑρυθραίνειν pass. A III 5 12 (37438) 
της 75 (521, 19) 

Ἐρυθραῖος A II 1 « (32854) 

ἐρυθριᾶν. obx ἠρυθρία E III 44 (698, 14) 

ἑρυθρός (χρῶμα) A I 153 (313511) UII 5s 
(3134959) D 14 (455,9) ThS 76 (521,16) 

ἔρχεσθαι ἐπὶ τὸ xaxóv Hi 19 20 (569, 26) 
τῶν ἐπὶ φιλοσοφίαν ἑλθόντων G 3 (599,12) 

ἑρωτᾶν λόγου Ph 14, 32 (548 b23) «f 
490, 14 

ἐσθίειν τι τῶν ἐμφύχων Pyth. E III 8 
(690, 10) 

ἑσοπτροειδής A II 2012 (3504253) 

ἕσπερος (idem est qui ἑωσφόρος) A II 167 
(346 510) 177 (945 016) D 82 (461,2) 

ἕσπετε Hes. Hi 263 (574, 21) 

ἑστία τοῦ παντός Philolai A II 7 7 (336 10. 
21) III 11 9 (371 *11) 

ἔσχατος. τὸ ἔσχατον τοῦ περιέχοντος Arist. 
ΑΙ 19 3 (317 36) (φυχῆς χιτών) Hi 24 1 
(618, 13) ἡἐἑξαὑτοῦ πρώτου... εἰς αὐτὸ 
ἔσχατον D 21 (468, 16. 26) τὸ ἔσχατον 
τοῦ πυρός D 88 (410, 7) 

ἐσωτεριχός (opp. ἐξωτεριχός) Pyth. Hi 24 
(656, 2) 17 (658, 6) 

ἑταῖρος ThO 2 (476, 16) 8 (484, 1) Hi 121 
(564, 26) P1 2 (579, Τ) 5 (580, 20) 

ἑτερογενής (opp. συγγενής) ThS 14 (503, 13 
ef. 17) 

ἑτεροίωσις (τοῦ σώματος A IV 8 5 (394 
b27) αἰσθητοῦ A IV 86 (895 b1) n (395 
b 30) 

ἕτερος. ἐπὶ Üdtepa ἑστηκώς He 9 (653, 15) 
τῷ ἑτέρῳ Ζήνωνι E IIL 11 (590, 20) καθ 
ἑτέρας xal ἑτέρας ἐπιβολάς A I 28 3 (823 
b26) πρὸ τῶν ἑτέρων τοὺς ἑτέρους A II 
164 (944 31311) ἀφ᾿ ἑτέρου πρὸς ἕτερον 
AIV 1010999 910) Etpa καὶ ἕτερα 
ὕδατα ἐπιρρεῖ Heracl. D 39 (471, 4). µη- 
δὲν μᾶλλον ἕτερον ἑτέρου τυγχάνειν τῆς 
ἀληθείας ThS 69 (519, 29) θάτερον 9a- 
τέρῳ οὐδὲν ὅμοιον ἔσεσθαι ΤΊιΡ 18 (522, 
24) ἕτερον γίνεσθαι A II 24 4 (354 39 b12) 
πρὸς ἕτερόν dott (opp. xaÜ' αὑτά) ThS 68 
(019, 9) — ἑτέρως λέγεται D 31 (465, 16) 


VERBORUM 


ἑτερότης (syn. διαφορά) A I 23 1 (31941 
b1) 

ἑτέρωθι G 16 (608, 5) 

ἐτησίαι A ΠΙ 73 (30528) ἐἑτησίαι ἄνεμοι 
A IV 11 (884 420) «(9896 «14) 

ἔτι δέ ad sententias nectendas frequentat 
'TbS 1 (499, 6) 13 (503, 6. 9) 15 (503,21) 
11 (504, 9) 19 (504, 23) 20 (505, 2. 6) 32 
(508, 14) 36 (509, 20. 283) 31 (509,30) 46 
(512, 15) 47 (512, 26) 48 (513,6) 50 
(513, 25) 53 (514,21) 56 (515,12) 64 
(517, 16) 67 (519, 2) 70 (519, 24) 71 
(520, 1. 7) 14 (521,183) 80 (628, 14) 81 
(524,2) 88 (526,5) 91 (597,5. 9) καὶ 
ἔτι ThS 59 (516, 7) (om. καί vel δέ A 
IV 20 2 (41010. 13) D * (450, 4) ThS 
16 (504, 5) 23 (506, 8) cf. de caus. pl. I 
1 5 hist. pl. I26 

ἔτος. ἕτη τετραπλάσια Α II 32 2 (363 528) 
ἐἑτῶν À intra XXX annos. A V 306 (443 
411. 444 41) ἔτους ὥρα D 26 (462, D. 6) 

ἐτυμολογιχός (ἐξήγησις Chrysippi) A 1288 
(324 b8) 

εὖ γε He 8 (653, 13) 

εὐαγής ThS 73 (521, 4) 78 (522, 20) 

εὐαισθησία Hi 205 (610, 28) 

εὐαίσθητος θίξις A IV 213 (411212) 

εὐαρεστεῖν. τοῖς αὐτοῦ βουλήμασιν εὔαρεστη- 
θείς α 3 (601, 1) 

εὐγένεια Hi 205 (510, 29) 

εὐδαιμονεῖν E III 24 (591, 28) He 18 (656, 
19) 

εὐδαιμονία Epicurea A I 7 7 (200211) » 
(301 21.4) cf. EI(588,2) Hi 19 19 (569, 
14) Plat. Hi 205 (610, 96)  Anaxarchi 
G 4 (602, 2) 

εὐδαιμονικός G 4 (602, 1) 

εὐδαίμων E III 23 (591,23) 

εὐδία D 11 (452, 1) 14 (455,3) 

εὐδιάχυτος (df)p, coni. εὔτρεπτος) A IV 1311 
(404 a 12 5 19 t b 12) 

εὐδιεινός. εὐδιεινοτέραις (χώραις ἡ ὥραις) 
D 11 (452, 16) 

εὐδίοδος ThS 74 (521, 13) 

εὐδίοπτος ThS 80 (023, 13) 81 (524, 1) 

εὐδοχιμεῖν. τρόπον ob πάνυ παρὰ τοῖς ἀχρι- 
βέσι τῶν φιλοσόφων εὐδοχιμηχκότα G ὃ 
(601, 17) He 11 (658, 26) 

εὐεργεσία (αἱ εἰς τὸν xotvóv βίον) A T6 16 
(296 131) ἀνταποδόσεις τῶν εὐεργεσιῶν 
Ph 14, 10 (54851) 

εὐεργετεῖν E III 25 (591, 33) 


151 


εὐεργετικός (θεός) D 29 (464, 27) Ph 11,4 
(544 527) 

εὔεργος Α IV 11 1 (40026) 

εὐήθεια 490, 25 

εὐήθης ThS 21 (505,18) 41 (512, 19) 48 
(513, 1) 

£69 pauccoc (σχήματα) A 13 18 (256 a8) 

εὔθρυπτος ThS 73 (521,5) 

εὐθυβολεῖν τὸν Ἰόνον A V 9 3 (421216) 
13 2 (424 418) intr. τοῦ σπέρματος εὐθυ- 
βολοῦντος (εἰς μήτραν) A IV 14 2 (42547) 

εὐθυμία E III 14 (590,31) 

εὐθυπορεῖν (fjuov) A II 28 3 (950 «8 Ὁ 8) 

εὐθύπορος (sim. εὐθύτρυπος) ThS 18 (521,4) 

εὐθύς (ypappdc) A III 5 3 (3972215 b 15) 
(ἐμφάσεις) D 14 (455,30) (κίνησι) D 22 
(459, 17) 24 (460,8) (φλέβες) ThS 50 
(518, 26) (πόρους) ThS 74 (521,13) 80 
(023, 14) τὴν εὐθεῖαν xtveicüat D 24 
(460, 11) ἐπ εὐθείας κχινεῖσθαι Add. 
p. 953 12 κατ εὐθεῖαν (opp. περιφερῶς) 
ΑΙ 12 4 (31159) 14 e (91851) (opp. 
χύχλφ) A 128323 (319 916) — adv. εὐθὺς 
ἐν ἀρχαῖς A I Pr. 1(273 17) 490,15 εὐθὺς 
τοῦ σώματος ἀπαλλαγεῖσαν (φυχήν) D 39 
(411, 18) εὐθὺς µεταλλάξαντα ThS 48 
(513,3) οὐκ εὐδὺς ἐν τῇ χόρῃ Ἰίνεσθαι 
ThS 50 (513, 18) εὐθὺς ἀντιπρόσωποι 
χεῖνται ThS 56 (514, 16) — εὐθέως statim 
εὐθέως προχυθέντος A V 154 (426277) 
16 1 (426419) 23 (406 « 24) Hi 9 1 (563, 
16) 

εὔθρυπτος ThS 73 (521, 7) 

εὐθύτρυπος ThS 78 (521, 2) 

εὐχίνητος D 29 (4606, 9) εὐχινητότατον Bc 
αὑτοῦ Chrys. D 21 (459, Τ) 

εὐχόλως He 17 (656, 5) 18 (656, 11) 

εὐχρασία (med. inter φῦξιν et ἐκπύρωσιν) 
A Π 81 (3838 a4 bb) 

εὔκρατος (ζώνη) Α ΠΙ 141(879aD) (ἐγκέ- 
φαλος) ThS 56 (515, 12) 

εὔλογος 'ThS 31 (508, 10) πολλὰ διαµαρ- 
τάνει τῶν εὐλόγων ThS 48 (513, 9) οὐκ 
εὔλογον ΤΗΡ 53 (514, 290) εὔλογόν ἐστι 
sequ. inf. G 15 (607, 8) (om. ἐστ ThS 
15 (503, 22) 18 (504, 22) 35 (509, 8) — 
εὐλόγως Α Ι ὃ 6 (28316) D 27 (463, 7) 
ThO 8 (484, 8) G 24 (615, 10) 

εὐμετάπτωτος ThS 45 (512, 6) 

εὐμορφία τῶν γυναικῶν A V 195 (43123) 

εὐμουσία (opp. dpoucía) A IV 20 3 (410 
a 12) 


εὐμουσία 


158 


εὐνομία dea facta A I 6 13 (2906 321) Ph 
12, 4 (546 b 1) 

εὐόλισθος (coni. λεῖος) A I 42 (290 32) 

εὐπείθεια G 1 (597, 14) 

εὐπειθής (ἀληθείης Parm.) 483,6 

εὔπορος. εὐπορώτατον εἶναι τὴν xou av 'ThS 
65 (518, 4) 

εὑρεσιλογία 488, 18 

εὕρεσις φιλοσοφίας G 8 (605, 1) 

εὑρετής (τῶν ἐπιστημῶν) 490, 28 (δογμάτων) 
G 3 (600, 15) 

εὑρίσχειν (ἐγγινομένην ἷρυ) A III 59 (915 
920 5290) ὅταν εὕρωσιν (οἱ ἀναμιμνῃσχό- 
µενοι) ΤΗΡ 45 (512, 9) τοὺς εὑρόντας 1| 
τροφὰς 7] σχέπας... ὡς Δήμητρα Prodic. 
Ph 10, 9 (644 018) (wv εὑρηχότες  ὁ 
(698, ϐ) 3 (602,8) τὴν ἀλήθειαν ἡμῖν 
εὑρῆσθαι... οὖσαν G 15 (606,18) εὑρι- 
σχόντων τἀληθές He 2 (651, 15) 4 (652,5) 

εὖρος ποδὸς ἀνδρωπείου Heraclit. A II 21 4 
(851 «11 520) 

ebpovetv. τῆς ὄψεως χατακλωµένης xal εὖ- 
ρυνοµένης Α III 18 1 (384 26) 

εὑρυόδειος. εὑρυοδείης χδονός Hesiodi Hi 
26 1 (515,2) 

εὐρύς. εὑρύτεροι (opp. στενώτεροι) πόροι 
ThS τ (500, 21) (ἀχοή) ThS 41 (511, 7) 

εὐσέβεια. περὶ εὐσεβείας liber Philodemi 
529 sqq. 

εὐταξία ΑΠ ὃ 1 (990 411914) V 303 (443 
210) 

εὐτεχνία G 11 (609, 15) 

εὐτονία τῆς περιδινήσεως A II 133 (941 414 
b 12) 

εὔτρεπτος (dí)p, coni. εὐδιάχυτος) A IV 1311 
(404 119 519, t 12) 

εὔτρητος (φλεβία) ThS 66 (515,11) 56 
(515, 14) 

εὐτυχεῖν (τὸ κίβδηλον) A I 110 (301 49) 

εὑφροσύνη Hi 22 3 (572, 10) 

εὔχεσθαι τοῖς δεοῖς Ph 11,3 (545 b3) 

εὐχρήστως A I 283 (324 b 10) 

εὐώνυμος. τὸ ἐκ δεξιᾶς xal dE εὐωνύμου 
D 19 (457, 20) 

ἐφάπτειν. ἑφαπτόμενον τῶν τροπικῶν D8 
(450, 9) 10 (451, 10) 

ἐφαρμόττειν. ἐφαρμόσουσιν οἱ λόγοι 'ThS 88 
(526, 11) Ph 15, 11 (548 »34) 

ἐφέλχειν. ᾧ ἑἐφελκόμεα A IV 12 5 (402 
tb7) med. ΑΙΠ 3 15 (310049520) IV 
22 3 (418 «10. 19. 20) V 15 4 (42639) 
ThS 38 (510, 6) G 24 (613, 11) 


εὐνομία 


II INDEX 


ἑφεξῆς ΑΙ δ 1 (260.155 7) D 31 (466, 11) 
τῆς ἐφεξῆς G ὃ (600, 4) 

Ἐφέσιος ΑΙ ῦ5 (29256) ThO 1 (415,15) 
Hi 4 1 (558, 27) E III 20 (591, 13) 

ἐφήμερος (σὐύστασις) D 11 (452, 13) 

ἐφικτός E III 29 (592, 6) 

ἐφίμερος Hi 26 3 (515, 14) 

ἐφιστάναι. αἴτιον ἑἐπέστησε τῆς Ἰενέσεος 
ThO 4 (419, 8) — ἐπέστησεν meditatus 
est ΑΙ 2 (298392) 6 (900 1) 

ἐφοδεύειν (τὰ πρόσχεια) A III 83 (916 ε4) 

ἔφοδος. ποταμοὺς προωθοῦντας ταῖς ἐφόδοις 
A III 116 (383412520) — ratio τῆν 
ὅλην ἔφοδον ἑχατέρου ThS 60 (516, 18) 
Hi 25 2 (574, 12) 

ἕφυδρος (τόπος) D 11 (452, 4) 

ἔχθος (νείχεος Emp.) ThO ὃ (478, 10) 

ἔχθρα Emped. E III 19 (591, 9. 12) He 8 
(658, 10) 

ἐχθρός Emp. ThS 16 (608, 31) 

ἔχειν. ἔχει τινὰ λόγον 'ThS 31 (508, 5) (τινα 
ἀπορίαν) ThS 34 (609, 1) 79 (522, 26) 
(δυσχολίαν) imperson. usurpatur 'ThS 14 
(608, 18) — τῆς αὐτῆς ἐχόμεναι φύσεως 
ΑΙ45 (290214) ἐχόμενος τοῦ ἐνδεχομέ- 
vou A II 1516 (948 ε16ὔ016) τὰ ἐχόμενα 
contigua D 38 (670, ϐ) τόπον τὸ ἐχόμε- 
voy (v. l. ἐπεχ. ὑπὸ σώματος A I 20 1 
(317 412. 19) — ἔχομεν εἰπεῖν A IV 121 
(401 322) (γιγνώσχειν) G 2 (598, 18) — 
τῶν xatà φύσιν ἐχόντων A T 101 (308 
b19) ὁμοίως ἔχοντος τοῦ νέφους D 14 
(45b, 19) ὡς ἐπὶ τοῦ πυρὸς ἔχει D 23 
(463, 25. 21. 464,8) ὁμοίως ἔχειν xai 
κατὰ τὰς ἄλλας δυνάµεις ThS 11 (502,24) 
cf. ὄτ (515,15) (ἑναντίως) ThS 20 (505,9) 
(οὕτως) ThS 24 (506,17) (βέλτιον περί 
τι ThS 34 (509, 5) — ἔχειν categ. Arist. 
Hi 20 1 (507,11) 

ἐχθαίρειν Hi 26 2 (575, 20) 

ἕωθεν D 12 (454,31) 

ἑῴφος A III 17 3 (28352) τὸν ἐφον, τὸν 
αὐτὸν δὲ νοµιζόµενον ὑπ αὐτοῦ xal ἴσπε- 
pov A II 167 (945015) 

ἕως Κύρου διέµεινεν Hi 14 1 (565, 90) ἕως 
ἄν c. coni. A II 29 4 (360 4558) ThS 8 
(501, 1) c. coni. om. ἄν A IV 19 «4 (409 
413) 

ἑωσφόρος (6 τῆς Αφροδίτης) A II 16 4 (345 
8191) 16 7 (946 145 bD) 


VERBORUM 


ζέσις A 1320 (287 312) 

ζέφυρος (ἀπὸ τοῦ ζόφου Stoic.) A III 73 
(315 41) 

ξηλοτυπεῖν (sectari) E HI 26 (591,36) — 
ζηλοτυπῶν τὸν διδάσχαλον τῆς ἁρματοποιίας 
He 11 (668, 30) 

ζηλοτυπία He 12 (654, 10) 

ζηλωτής ThO 2 (411,18 1 ^16) G 3 (599, 4. 
600, 6. 601, 12) 

ζην. ὀχταμηνιαῖα μὴ ζην A V 185 (429 a9) 
Civ γίνεται διὰ τὴν ψυχήν D 18 (457,8) 
τὸ (Dv ... τῷ ἀέρι ἀνάπτει Diog. Bab. 
'ThS 39 (510, 12) inde Ζῆνα Stoic. D 29 
(465, 1) 80 (465, 12) Ph 11, 24 (545 ^19) 
τὸ ζην λυσιτελὲς φαύλῳ ἀνδρί Heges. E 
III 25 (591, 33) 

ζητεῖν A I Pr. 2 (273321) ThO 10 (485,8) 
S 21 (505, 15) 89 (526,22) 

ζήτησις. ζήτησιν τοῦτο ἔχει ThS 52 (514,14) 
C. πλεω παραδίδωσι ThS 66 (515,2) 
He 19 (656, 22) 

ζητητικός G 1 (604, 7) 

ζόφος (syn. δύσις, unde ζέφυρο A III 7 2 
(914 *26) 

ζοφώδης Anaxag. Α II 302 (961 «151 18) 
4 (361525) 

ζυγός trutina. ζυγφ τὸν κόσμον ἱστάς He 17 
(666, 5) signum zodiaci A V 186 (429 
a 26) 

ζφγράφημα. πέταλα ... ὥσπερ ζφγραφή- 
paca Α II 14 4 (944 *6 cf. £45) 

ζφγραφία A 153 (29244) D 3 (448, 18) 

ζφγράφος A V 113 (42333) 

ζφδιαχκός. 6 καλούμενος ζῳδιαχός A II 12 1 
(840 «169 20) 2 (340 422526) ζφδιαχὸς 
χύχλος A ΙΙ 23 ο (358, 13) D 8 (450, 9) 
astrologorum ratione partitus Α V 18 6 
(429 16) 

ζῴδιον (zodiaci) ἀσύνδετα  astrolog. A V 
16 6 (429416) ζῴδιον ix ζῳδίου µετα- 
βαίνοντας D 88 (467, 9) 

ζωή. τὴν ζωὴν xal τὸν βίον Α V 18 e (429 
218) (ἡχεμονικόν Stoic.) D 39 (471,8. 16) 

ζώνη E IL8 (589, 19) ζῶναι (syn. κύκλοι, 
οὐρανοῦ) À II 12 1 (940. 10 514) (τῆς γῆς) 
A II 24 » (366 48 b7) III 14 1 (378 422) 
τροπιχαί A III 11 4 (377 220) 

ζφογονεῖν. ζφογονούμενα ὑπὸ τῆς γῆς Α I 
6 10 (296 * 1) 

ζφογονία A V 53 (4182516) 

Qd ov. ζῴοις παραβάλλειν bestiis obicere E 
III 36 (692, 23) iv ζφω τὰ ὁστέα D 31 


à 759 


(465, 20) ἄναιμα (opp. Évatya) ThS 23 
(506, 7) 41 (519,98) τὸ λευχὸν ἑνίων 
γίνεσθαι μέλαν Τ115 80 (523, 11) (μείζονα 
σελήνης) A II 80 1 (361 4755) — ζφον 
τὸ τῆς αἰσθητιχῆς µετέχον ψυχῆς Arist. 
ΑΙΝ 11 (393t516) ζῴον λογιχὸν καὶ 
µαχάριον (θες) A 177 (9008) D 9 
(450, 15) ἀγένητον xal ἄφθαρτον (de idea 
Plat) D 1 (447*8b7) ζφα µέρη τοῦ xó- 
σµου Α V 19 2 (43038) (χόσµος Stoic.) 
D 29 (464, 19) Ph 15, 2 (548525) (τὰ 
ἄστρα) A V 20 1 (432*'7b5) (b ἥλιος) 
AIPr.3 (014 ^7) — (ἔμβρυον) A V 15 
(425314 saepius) — (dist. ἔμψυχα) Ar. AV 
26 3 (438 *195b 9) τὸ µέγα ζῴον (ἄνθρω- 
πος He 17 (655,30) µείζω αἰσθητικώτερα 
Anaxag. ThS 29 (507,26) Eva ὀσφραν- 
τιχώτερα τῶν ἀνθρώπων ThS 41 (511,2) 
ἆλογον A IV 5 12 (39256) 19 1 (40814 
b4) V 103 (422 45) τὰ ἄλλα ζφα opponun- 
tur 8 Theophr. saepe τοῖς ἀνθρώποις ve- 
lut ThS 43 (511, 21) 44 (511,26) 46 
(519,16) πάσας εἰς πάντα τὰ ζφα µεταλ- 
λάττειν τὰς ψυχάς Hi 8 3 (058,93) — 
(pov (opp. qutóv) A II 4 10 (38135 
b25) τὰ φυτὰ εἰ (qa placita A IV Το 
(8931512) V 26 (48834b1) ζφον 
αἰσθήσει διαφέρειν τοῦ φυτοῦ Arist. D 15 
(455,82) (a καὶ τὰ φυτὰ τῶν τοῦ ὅλου 
μερῶν ὄντα τυγχάνει D 38 (410,12) ὄφων 
xal φυτῶν ἑνίους χόσµους ἐρήμους Democr. 
Hi 18 s (565, 14) ζφά τε xal φυτὰ (συγ- 
χρίµατα) Hi 19 1 (567, 11) — ζφων δια- 
φοραί unde ΑΙ 15 7 (318 417 5 25) ὄφων 
γένεσίς τε καὶ διοίκησις A II 30 ο (862 
Ρ16) ζῴων Ὑένεσις (placita) A V 19 (430 
^1) D 21 (459,1) Hi 66 (560,6) 8 14 
(563, 7) 9 5 (564,2) πᾶν ζφον νοῦ δεχτι- 
χόν Stratonis E III 38 (592,17) ζῴων 
ένη πόσα placita A V 20 (455 1 b1 cf. 
p. 43146) 195 (43146) ζφα dv πόσω 
χρόνφ μορφοῦται ἐν Ὑαστρὶ Óvta placita 
A V 21 (4883551) πῶς τρέφεται xal 
αὔξιται placita A V 27 (44043) 

ζφοποιητιχκός A V 91 (421 *11) 

Coctxóc (µέρος ψυχῆς) A IV 510 (39123) 
E III οἱ (591, 16) G 24 (616, 2) 


j. 9» j ἐστν Uy ΑΙ 281 (91951) οὐχ 
1| ἕτερα ἀλλ᾽ ᾗ ταὐτόν τι ὑπάρχει ThS 49 


160 4$ 


(513, 15), 1j xal φανερόν ThS 64 (517,16) 
ῥ... ταύτῃ Hi 19 4 (567, 20) 

ἡγεῖσθαι (τῆς ὑπὸ τὸν obpavóv λήξεως) A T 
4 30 (304 b9) τὸ µέρος τὸ ἡγούμενον 
(ψυχῆς i. e. τὸ ἡγεμονιχόν) Zenon. D 39 
(471, 8) ἡγούμενον λόγον τῶν ἐν τῷ 
χόσμῳφ Stoic, Ph 9, 11 (544 b1) τὸ ἡγού- 
pevov log. G 15 (607, 11. 18) 

ἡγεμονία (θεῶν) D 29 (464, 24) ὡς οὐδεμιᾶς 
ἡγεμονίας ἐν θεοῖς οὕσης ΟΙ 4 (580, 14) 

ἡγεμονιχός. περὶ ἡγεμονιχοῦ placita A IV 5 
(39121, tb2 cf. 2283) Alcmaeonis A V 
113 (4919) Diog. Ap. A IV 182 (407 
490) Emped. P110 (582,15) Platonis 
A IV 16 4 (406330530)  Peripatetic. 
AIV 84(394522) Stratonis A IV 232 
(415 32) Stoic. A IV 44 (990 110, t b 11) 
δι (89446. b6.8 tb4) 11 1 (40045) 
153 (406 47 57) 171 (407 3353) 21(410 
422951) 231 (414 427) V 24 4 (436 4 13) 
D 39 (471,15) Ph 11,28 (545524) 16, 11 
(549 529. 34) G 13 (606, 15. 16) Epicur. 
À IV 23 3 (414 430) — (τοῦ χόσµου) A 
II 4 15—17 (332 918) D 29 (465,5) πα- 
ρεπταικότος () τοῦ ἡγεμονικοῦ A Υ 205 
(433 48) 

ἡγεμών (αἱρέσεεως) D 21 (458,13) Hi96 
(564, 7 cf. Add.) 

756 Emp. ThS 10(502, 12) ἡδ' αὗ E IIS 
(588,9) ἠδ ab πάλυ E II 8 (589, 10) 

ἥδεσθαι. fbove! ἠδ᾽ ἀνιῶνται Emp. ThS 10 
(502, 12) $5ea0at τοῖς ὁμοίοις Emp. ThS 
9 (502, 5) 16 (503, 51) Ίδεσθαι (opp. λυ- 
πεῖσθαι) 'ThS 28 (506,10) ἡἠδόμεδα τὰ 
πλείω xal πλεονάχις ThS 81 (508, 12 πε14) 
(8tóv Epicuri) Hi 22 8 (512, 9) 

ἤδη manifesto ἅπερ Ίδη σχήµατα προσαγο- 
ρεύουσιν A IV 8 9 (395 523) — τῶν 
αἰσθητῶν ἡδονὰς ἤδη voluptates iam in 
sensis, non in cogitatis demum inesse 
A IV 9 11 (397 b34 cf. $ 19) τὸ δὲ εἶδιχὸν 
($50) ἤδη αἰσθητόν iam sensui non cogi- 
tationi tantum. subiectum Α IV 9 13 
(398b 7) —. iam inde A III 4 2 (3715 4) 
τῶν ἑἐννοιῶν αἱ μὲν φυσιχῶς γίνονται ... 
αἱ δὲ ἤδη bU ἡμετέρας διδασκαλίας A IV 
11 3 (400 19) οὐχέτι ἐκ τῶν ὁμοίων, 
ἀλλὰ 6r ἀλλήλων ἤδη A V 19 5 (4511) --- 
aliquando ἤδη ὙἹοῦν ἁἀσπίδος πληγείσης 
ταχῆναι μὲν τὸ χάλχωμα D 12 (453,6 
cf. Aristot. p. 311326) 19 (454,9) cf. 
Theophr. de lapid. $ 68 


II INDEX 


ἡδονιχός (αἴρεσι) G 3 (602, 9) 

ἡδονή. μεθ ἡδονης ThS 31 (508, 9.15) 
ἡδονῆς χριτικώτατον τὴν γλῶτταν ThS 43 
(511,19) ἡδοναῖς διαφέρουσιν αἱ ὁσμαί 
ThS 90 (526,24) ἡδονῶν τῶν διὰ τῶν 
σωμάτων αὐταῖς προσγιοµένων G 21 
(614, 1) 

ἡδοναί, πόθεν Ἰίνονται placita A V 28 

(440315) (opp. πόνος Anaxag. A IV 
9 16 (398 b 20) — ἡδονή (opp. λύπη, 
ὄχλησις) Emp. A IV 9 156 (398b10) 
V 28 1 (440 4 19) ThS 16 (508, 30. 504, 
4. 6) 23 (506, 19) — Diog. Ap. ThS 13 
(611, 14) — (opp. λύπη) κατὰ τὸ ὁρᾶν 
Plat. ThS 84 (520,3) — τέλος ἀγαθῶν 
τὴν ἡδονήν Aristipp. Pl 9 (581, 22) E 
III 23 (591,23) G 3 (602, 10) — ἡδοναὶ 
τῶν αἰσθητῶν Epic. A IV 9 1 (397 
b34) (σοφίας τέλος) Hi 22 4 (512,12) 
ΡΙ 9 (581,21) Hi 22 4 (572,13) EI 
(588,2) — τὸ ἀγαθὸν xai xaÀóv λέγει 
εἶναι τὰς ἡδονάς Cleanthes E III 37 
(592, 30) τὰ σύμπαντα συνίστασδαι ἐξ 
ἡδονῆς Diog. Bab. E III 40 (698, 5) 

ἡδύς. ἡδὺ φαίνεσθαι πρὸς τὴν αἴσθησιν ThS 
1€ (922,10) (opp. λυπηρό) A IV 91: 
(39852) 'ThS 84 (525,1) 85 (525,12) 
300 γενιχόν A IV 9 15 (398 b5). τῶν ἡδέων 
... ὀρεχτικάς G 24 (614, 5. 12) 

ἡδυπαθής E III 39 (593, 4) 

ἠδικός (Socrates) E III 6 (590, D) (ἀρετὴν) 
A IPr.2 (29132317) (διάθεσις Socratis) 
G 1 (597,9) (λόγων, φυσικῶν λογικῶν) 
Ph 17,2 (550 511) (φιλοσοφία) Hi 5 (559, 
13) ἠθικῆς ἧρξε Σωκράτης Hi 5 (559, 13) 
ἠθικόν (sc. µέρος φιλοσοφίας) A I Pr.3 
(213219.22) Hi 17 (566,27) G 1 (597, 
12) 6 (608, 15) 

ἦθος. τὰ ἤθη χρηστὰ ποιῆσαί G 2 (598, 12) 
ἦθος δυσπρόσοδον G 6 (603, 19) 

ἦκειν G3 (599,6) (tl; πρῶτα) G 3 (600, 
15) 

Ἠλεῖος G 3 (600, 11) cf. ἀπὸ Ἠλιδος E III 18 
(591, 5) 

ἡλιαχός (üvtautóc) Α II 82 3 (83644156) 
(bpópoc) A IIE 12 (365*1b]1) (κύκλος) 
A II 24 8$ (855 4353) ΠΠ 13 (3654858) 
(περιφέχιια) A. III 511 (3923 4 29. (Ex- 
χαυσι Α III 73 (915206) (περιφορά) A 
III 162 (3812322) (ἔχλεψις) D 10 (451, 
18) (αὐγῶν) Hi 7 8 (561, 19) 

ἡλικία. ἡλιχίας προβαινούσης A Υ 19 4 (430 


VERBORUM 


al7) οἱ ἐν ἡλιχίᾳ (opp. παιδία) ThS 47 
(612, 28) ἡλιχίαι 'ThS 64 (611, 16) 

ἡλίχος (praecedente τηλικοῦτος A II 215 
(362 4151) 

ἦλιος. placita A II 20—24 (848 *1»15sqq.) 
cf. D 10 (450,21) 13 (4583,21) 21 
(459,9) 33 (467, δ.19) Hi 7 4 (561,3) 
8 6 (562, 14) 9.3 (063, 23) 14 3 (565,27) 
P1 2 (579, 16) 3 (580, 3) 4 (580, 13. 18) 
* (581,11) 11 (582,24) 12 (083,5) — 
ἦλιος ἀρχέτυπος Empedoclis A II 20 15 
(360.100 cf. P110 (582, 11) — fot 
πολλοί Xenophanis A II 24 9» (355246 
b5) Hi 14 3 (565, 29) — (ἀέρος τρύξ) Me- 
trod. A ΠΙ 95 (376419) — βραδυπορεῖν 
Emped. A V. 18 1 (421 20) — ἡλίου σχήμα 
Stoic. D 33 (4617,13) — (μέγεθος) Anaxag. 
Hi 88 (562, 20) (ἔκλειψις) Stoic. D 33 
(467, 9) Ίλιον χρύπτεσθαι ὑπὸ τῶν τῆς 
γῆς ὑψηλοτέρων μερῶν σχεπόµενον Απ- 
ximenis Hi 7 6 (561, 9) f)uov ἐχλείπειν 
Anaxag. Hi ὃ 9(562,92) «poral A V 
185 (429 ^4) ThO 23 (494, 7) Hi 8» (562, 
24) τὴν τοῦ ἡλίου σφαῖραν (ubi sit po- 
sita) D 31 (466, 19) Hi 65 (660, 5) ἐπο- 
χεῖσθαι τῷ ἀέρι Anaximenis Hi 7 4 (561, 
4) ποιεῖσθαι τὴν περίοδον ἐναρμόνιον Zarat. 
Hi 219 (607, 14) (κόσμου ἡγεμονικόν) Cle- 
anthis D 29 (465, 5) ὁδᾳδοῦχον εἶναι τὸν 
ἥλιον eiusdem E III 37 (592,32) fov 
xal σελήνην ὀφθαλμοὺς τοῦ οὐρανοῦ λέγει 
Pythag. E II 7 (589, 5) — (ἅλως) D 14 
(454, 29) (οὐχ ἅμα ἀνατέλλει τε xal δύεται 
πᾶσιν) Hi 9 4 (564, 1) (ἀνατολή) Ph 8,5 
(645 b5) 8,6 (542 b6) (πυχνοῦν τὸν ἀέρα 
Democr.) ThS 54 (614, 26) (τὴν ἔμφασιν 
ποιεὈ) ThS 54 (514,24) — de sole deo: 
(Éx ova τοῦ πρώτου θεοῦ) Plat. AIT7231 
(805 b Ὅ Chrys. Ph 13,9 (54758) (Απόλ- 
λων) Diog. Bab. Ph 15,22 (54922) 
(θεός) Stoic. E II 5 (588, 7) Prodic. E III 
21 (591, 15) — si (jov A I Pr. 2 (2144 7) 

ἦλος. Ίλων δίκην χαταπεπηγέναι A II 143 
(944 44 92) 

ἡμὲν ... ἡδὲ 483,6 

ἡμέρα. ἡμέρας (opp. νύχτωρ) ThS 18 (504, 
15) ἐν ἡμέρᾳ (opp. νύκτωρ) ThS 8 (501, 
2.3.6) μεθ) ἡμέραν ThS 18 (604, 18. 
20. 21) 27 (507,10. 12) 42 (611, 11) 
53 (614, 29) καθ ἑκάστην ἡμέραν A II 
18 14 84349» 4) Hi 14 9 (565, 28) ἡμέρα 
τοσαύτη, ὁπόση νῦν dottv ἡ δεκάµηνος 


161 


Emped. A V 181 (491721) ἡμέραν xal 
νύχτα διακριθῆναι Α V 26 4 (43941) — 
ἡμέρα (quomodo flat) Arist. D 10 (451, 8) 
29 (460,7) "Ἡμέρη Hesiodea Hi 26 4 
(5175, 6) expl. Metrod. Pl 11 (582,925) 
— ἡμέραν τε xal νύκτα A I 6 10 (295 
921) (νύχτα φανῆναι A II 24 4 (354214 
b15) σελήνης A 1I 32 1 (363418519) el 
ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἔστιν etc. G. 15 (607,11) 

ἡμιδάχκτύυλος He 17 (655, 56) 

ἡμικύχλιον D 14 (455,5) 

ἡμίονος (στεῖραι, placita) A V 14 (424414) 

ἡμιπύόρωτος (σφαῖραν τὴν σελήνην) A II 
25 12 (356 ^29) 

Άμισυς. δύο xal fio. ἡμέρας A V 18 5 
(429 42) 

ἡμισφαίριον (ἵτερν τοῦ κόσμου) Emp. 
A II 20 13 (960.68. 19 58. 12) δύο ἡμι- 
σφαίρια, τὸ μὲν καθόλου πυρός, τὸ δὲ µι- 
xtóv ἐξ ἀέρος xal ὀλίγχου πυρός Pl 10 
(582, 8) — Epic. E II 8 (589, 15) 

ἠνεμόεις (Τάρταρα) Hesiodi Hi 26 (615, 9) 

ἧπαρ ThS 6 (500, 16) 

fjxt1p0« expl. Stoic. D 31 (465,24. 489,25) 
πλεόντων ἡμῶν ἡ ἤπειρος χινεῖσθαι Doxet 
A III 5 1 (912 94 4) 

ἠπειροῦν 486,24. 489, 20 

ἥπερ A II 311 (362435521) 

ἠρέμα xav ὀλίγον 486, 19 

ἠρεμεῖν (θάλαττα) A V 29 1 (44148) (opp. 
κινούμενον) 480, 5 'ThS 41 (511, ϐ) (τὴν 
γῆν) Hi 93 (568,20) coni. σιχᾶν Hi 2 18 
(558, 13) 

ἠρεμία A I12 (204425) (opp. Χίνησις) 
Α I 22 4 (318517) 28 7 (82045 b11) 
481, 6 

ρως (τὰς χεχωρισµένας ψυχὰς τῶν σωµά- 
των) Α Ι 8 5 (3012311) placita Α Ι 8 
(907 «4) 

ἡσυχάζειν (0tóv Epicuri) Hi 22 8 (572, 9) 
tacere 488, 30 

τοι A 13 22 (288 48) 480,4 ἤτοι μὲν Emp. 
Hi83 (558,21) 41ot1...5 A178 (300 
1169) » (300430) 12 2 (310217 594) IV 9 16 
(398 519) D 3 (448, 20 ThS το (020, 23) 

ἧτορ (ἀληθείης ἀτρεμές) Parmen. 483,6 
Hesiodi Hi 26 2 (515, 21) 

ἠττᾶσθαι. ἡττηθεὶς A I 710 (301414) 

ἧττον doyoc D 11 (452, 17) fjttwv τῶν ἡδο- 
νῶν Hi 19 21 (569, 28) Ίσσονα οὐδενός G. 3 
(600,5) Ίττον πεπυρωµένον A III 3 12 
(84055) τῷ μᾶλλον xai ἥττον (διαφέ- 


ἧττον 


162 ἧττον 


ροντα) D 11 (452, 10) οὐχ ἧττον ... 609 
c. comp. Th8 53 (514,23) οὐθὲν ἧττον 
D 14 (454,830) ThS 17 (504,14) 31 
(509, 29) ὅλως μὴ εἶναι αἴσθησιν 7) ἦττον 
ThS 20 (505,11) — οὐχ Ίκιστα (i. e. 
οὐχ ἧττον) τῶν ἀρρένων A V D s (418 
415) 

ἡἠύτε Homer. A III 52 (8124959) 

ἡχεῖν (τὰ κενά) A IV 163 (406 424524) 
της 25 (506,24) τῶν ἠχούντων (dist. 
φωνούντων, ψοφούντων) Α IV 19 2 (408 
211) ἠχοῦντος τοῦ πνεύματος D 13 (454, 
1.19) ἠχεῖν ἑντός 'ThS 9 (501, 13) 

ἦχος. ἦχον ποιεῖν ThS 9 (502, 1) $j. ἑνόντος 
év dol» 'IThS 19 (604, 90) yov εἶναι 
(coni. ψόφον ἄναρθρον) ThS 41 (511, 7) 
ἤχους (an ἠχούςὸ cf. Columell. IX 5 6) 
ἀπεργάζεται A IV 202 (410410 

ἠχώ A IV 195 (409 *21) 'ThS 53 (514, 17) 


δαλάσσιος (ζψων) Hi 145 (566, 6) 

δάλαττα. τῆς πέραν τοῦ διαχεχαυµένου χύ- 
χλου... δαλάττης A Ἡ 901 (961511) ἡ 
ἔω 9. A IV 12 (986 ε2) (Ατλαντική) 
A III 171 (38242057) (ῥοώδης) D 13 
(453, 91) (ἀναχώρησις) 486, 4 σχιζομένη 
ταῖς χώπαις παραστίλβει Α III 3 2 (368 
b2) ἄναμμα νοερὸν τὸ ix θαλάττης ΑΠ 
20 4 (949 31 04) καταφύχεσθαι τῷ πλήθει 
τῆς θαλάττης τὴν ἀπὸ τῆς γῆς ἀναῦυ- 
µίασιν D 19 (454, 11) δαλάσσης ἀναῦν- 
µιάµατος D 33 (461, 13) 

περὶ 9dÀagone πῶς συνέστη xal πῶς ἐστι 

πιχρά placita A III 16 (881412) 44 (371 
b18) ThO 23 (494, 4) Hi 84 (562,8) 144 
(565,30) e (566, ϐ) τὴν Tijv si; τὴν θά- 
λατταν χωρεῖν Xenoph. Pl 4 (580,12) 
(Ποσειδῶν) Diog. B. Ph 15, 30 (549 514) 

δαλαττοῦν. δαλαττωθεῖσα χέρσος 489, 23 

δαλάττωσις 486, 26 

δαλερός (τοκῆα Hesiodi) Hi 26 2 (675, 20) 

θάλλειν (ἀφθίτφ βίφ Eurip. immo Critiae) 
ΑΙ '1 3 (298 425) 

Üdpvoc (Emped. Hi 32 (558,92) He 4 
(652, 17) 

θάνατος A 1 90 1 (3896 « 16) (i. e. αἰώνιος 
ὕπνος ΑΙ 8 (900 «26) — περὶ θανάτου 
placita A V 24 (4051151) 25 (436 418) 
θάνατος φυχῆς A V 252(497*11) 9α- 
νάτου καταφρονοῦσιν Hi 24 5 (Τὸ, 18) 

θάρσος ThS 43 (511, 18) 


II INDEX 


Saup.dCetv. Ἶριν Oabpavtoc ... διὰ τὸ Sav- 
µάσαι ταύτην Α III 5 3 (37236 6) ἂν 
τις θαυμάσειν ThS 82 (524, 12) 

δεᾶσθαι D 14 (455,8) 

δέατρον puplavbpov A IV 193 (40927) 

δεῖν He 4 (652,117). 

θεῖον (sulfur) [P] ThS 17 (522, 15) 

θεῖος quis sit Empedocli A I 7 28s (303 b28) 
(ἔχγονα Plat.) A I 7 31 (304 b32) (σώματα 
Philolai) A II 7 ? (387 56) τὰ δεῖα i. e. 
(ἄστρα) A IV 2 3 (386*6 cf. Add.) τὰ 
θεῖα διανενεµηµένα κατὰ σφαίρας Arist. D 9 
(450, 12) δΙ (466,4) (δύναμο) ΑΙ Τι 
(80251) Ph 755 (689 51) Hi 15 4 (566, 
16) (joydc) A I 728 (308527) E III 22 
(591, 19) θεῖα (dist. ὑπὸ τύχης, ὑπὸ ἀνάγ- 
χης AI13 (274229) θείων τε xal dv 
θρωπίνων ἐπιστήμη A 1 Pr.3 (273 *12) 
τὸ θεῖον (i. e. θεός) κυριώτατον A 16 15 
(29125) eoo τυὸς µτέχιιν A V 14 
(416 45) Ph 6 ^6 (536 b5) E III 24 (591, 
26) 36 (592, 24. 32) 

θέλειν. τοὺς θέλοντας ταῖς βουλομέναις συν- 
elvat E I (587, 11) 

δεµιτός (νόμους) E III 39 (593, 1) 

δεολογεῖν i. e. θεὸν λέχειν Hi 27 7 (574,2) 

δεοµισής Hi 1931 (069, 27) 

Φδεόπεµπτος A V 23 (41615 cf. p. 15) 

δεόπνευστος christiana fraude Phocylidi 
et Plut. de Plac. inculcatum p. 15 

Üsóc num omnia facere possit A I 73 
(299206) (πρόνοια xal συνοχή) A Π 4 3 
(38153354) doyh ἔργον τοῦ ἀιδίου 9too 
A IV 7. 5 (393512) (opp. dieya (ga, 
σοφοῦ A IV 10 «(999 «14 517) (δραστι- 
χώτατον αἴτιον) G 16 (608, 16) (κόσµο 
δημιουργό) G 17 (609,12) κατὰ θεὸν 
ἐῃίνεσθαι τοῖς σώμασι φυχήν G 94 (614,1) 
πρὸς τὸν θεὸν yepet Hi 24 6 (573,98) 
εἰς θεὸν ἀναπέμπεσθαι (ψυχάς) G 24 (614, 
10) θεοὺς πατέρας συστῆσαι A Ι 6 η 
(296424) — Περ δεῶν liber Ῥατεκεί 
Ph 9, 84 (64499) Chrysippi Ph 11, 16 
(545 »11) Nicolai Dam. ThO 5 (481, €) 

περὶ δεοῦ placita A I 7 11—3« (301321 
b1) cf. praeterea deus Thaletis Hi 11 
(555, 7) — Anaximenis Hi 7 1 (560, 15) 
— Pythag. ΑΙ Τ18 (20243518) Hi 23 
(555,19) EII7 (589,4) III 8 (590,8) 
ἑαυτὸν θεὸν ὠνόμασεν Pyth. E I (581, 7) 
IL 8 (690, 14) — (δημιουργό) Philolai 
ΑΗ 4 15 (332522) — Heraclii Hi 4 1 


VERBORUM 


(559,9) — Xenophanis ThO B (480,8) 
H1 143 (565,25) P1 4 (580, 14) G ' (604, 
18) — (πρῶτον, ἄφυχον, opp. τοὺς Ttv- 
νωµένους ὑπὸ τούτου) Parmen. Ph 52 
(6584 96) — Emped. Hi 8 1 (558, 17) — 
Prodici Ph 10,4 (544 919) E III 21 (591, 
15) — μὴ θεοὺς εἶναι Protagor. E III 16 
(591, 1) item Theodorus E III 24 (591, 
26) — κατὰ vópov εἶναι πολλοὺς θεούς, 
κατὰ δὲ φύσιν ἕνα Antisth. Ph 7 *32 (538 
b10) — $eo0 τὴν µορφήν οὐχ ὁρᾶσθαι 
Xenophontis Ph 6 44 (537 99) — Platonis 
ΑΙ 521 (208 ε1 51) (πρῶτος opp. ἔχγονα) 
ΑΙ Τ δι (905 Ρ6) θεὸς xal τἀγαθόν ΤΗΟ 9 
(485,3) δεός, ὕλη, παράδειγµα Hi 191 
(567, 1) 3 (567,14) cf. He 11 (653, 28) 
elc xal πολλοί Hi 196.7 (567, 27) E 1 (5981, 
13) θεοὶ θεῶν Hi 19 7 (068, 2). (γενητούς) 
Hi 198 (568, ϐ) (ἀναίτιος) Hi 19 19 (569, 
21) EI(587,8) IL 6 (088, 24) (πρῶτον 
αἴτιου) E II 6 (588, 26) III 22 (591,17) 
G 16 (608, 9. 18) — θεὸς ἀνωτάτω Aristot. 
A I 7232 (305 4259) D 9 (450, 15) (σφαί- 
ρας xtvoovcsc) D 9 (450, 14) E II (088,31) 
III 31 (592,10) — Stoicorum A I61 
(292 422) 133 (306 410510) D 29 (464, 
11. 19. 20) Hi 211(571,9) (9e; i. e. 
χόσμος) D 81 (465,16) cf. E I (681, 16) 
θεῶν τὴν ἡγεμονίαν ἑἐχόντων, τῶν 9' ἀν- 
θρώπων ὑποτεταγμένων D 29 (464, 94) τὸν 
θεὸν νοῦν ὀρίζουσι E I (587,17) II 5 (588, 
5) θΘεῷ σὐγχρονον ὕλην E II 5 (588, 18) 
— θεὸς xal ὕλη Zenonis A I 335 (289 
4252, tb3) E Π 36 (592,21) G 16 (608, 
19) — δεὸς χαὶ ὕλη dpyal Cleanthis 
He 14 (654, 28) θεοὺς μυστικὰ σχήματα 
Deqev idem. E ΠΙ 37 (592, 81) — θεοὺς 
ἄρρενας (θηλείας) Chrysippi Ph 12, 9 (546 
b9) (κόσμος) Ph 11, 28 (646 524) 15,4 
(548527) (fiw cot) Ph 13,8 (641 b8) 
θεῶν ὀνόματα ἐφαρμόττει (τῇ ψυχῇ τοῦ 
παντός) Ph 16, 11 (648 994) — τὰ περὶ 
θεῶν λεγόμενα ἀνγρει Posidonius E III 41 
(593, 8) — θεοὶ ἀνθρωποειδεῖς Epicuri A I 
1 3:4 (306 413512) Hi 22 3 (572, 1) 3 (512, 
D) P18 (681, 17) EI(558,3) τόπον xpa- 
τεῖν ὡρισμένον xal χινεῖσθαι μεταβατικῶς 
G 16 (609,8) — θεὸς Brachmanum Hi 243 
(573, 8) 

Osócqc. φρονοῦσι περὶ θεότητος Stoici E II 
D (588,4) τὴν µίαν θεότητα µερίζειν εἰς 
ἦλιον cet. Stoic. E II 5 (588, 6) 


δορμότης 163 
δεραπαινίς Hi 14 (555, 11) 
θερινός A IL 19 1 (54741458). (τροπιχὸς 
χύχλος) A II 10 3 (289 «9 517) 121 (340 
112516) IV 11 (38634). (ζώνη γῆς) A 
III 141 (918 « 29) (τροπή) A III 7 3 (315 
110) IV 14 (38549) 
δερµαίνειν Α V 291 (441 919) ThS 28 
(507,15) 30 (507,32) 65 (517,24. 25) 
67 (518, 17) 16 (521, 18) 18 (522, 21) 84 
(525,9) Hi 7 e (561, 12) 95 (564,2) 
θερµασία (τῆς ἐν τῷ σπέρµατι ἐξατμισθείσης) 
A Υ 111 (429.19) (opp. φῦξι) ΑΥ 91 
(421412) 164 (42646 cf. n*2) Hi {8 
(561, 20) 
θερμομιγής ἀήρ A II 20 19 (350413513) 
θερμός (πνεῦμα) A IV 33 (ὅ88ε 151) θερ- 
μὸν ἔμφυτον A IV 221 (4194) V 154 
(426 ^ 7) θερµότερα dppeva Α Υ 21 3 (433 
412) (τὸ ἐν τῷ afpatt Emped. A V 2423 
(435 418) (Ψυχικόν) Leuc. A V 255 (487 
416) αὔξεσθαι τὰ (qa διὰ τὴν παρου- 
σίαν τοῦ θερμοῦ A V 271 (440 «θ) (τὸ 
ἐν vj Tj) A V 26 4 (48935) θερμοῦ 
ὑπόλεψις Α V 30 4. 5 (4434858213) 
θερμοῦ xal χαπνώδους μῖξις D 14s (Add. 
p. 456) θερμὶὴ ἀναθυμίασις — Aristotelis 
D 19 (454, 28) τὸ θερμὸν τῷ ὑγρῷ ζῇ 
ThO 1 (416, 6) θερμοῦ οὐχ ὑπάρχειν φύ- 
σιν ThS 63 (611, 10) 8. τὸ λεπτόν ThS 
"15 (521,24) τοῖς περὶ τὴν σάρχα Όερ- 
μοῖς xal ψυχροῖς ThS 86 (525,92) 9. 
ἐμπίπτοντος εἰς τὰ νέφη Hi 8 11 (568, 5) 
(εἷς τὸ quypóv) A ΠΙ 8 4 (368410513) 
καταφυχθὲν τὸ iv τῇ χαρδίᾳ 9. A V 251 
(439748) — S9eppóv, opp. Ψυχρόν ThS 2 
(499, 10) 28 (507, 15) 88 (610, 7) 59 
(516, 5) 
δερµόν τε xol φυχρόν, ἅπερ ἀρχὰς τι- 
θέασιν ThS 71 (520, 7) Anaximandri P12 
(579, 18) — Hipponis Hi 16 1 (066, 20) 
— Archelai A II 4 5$ (331 510) Hi 9 3 
(668, 16) He 11 (653, 27) Parm. ThO 6a 
(452, 20) 18 (491, 20) ThS 3 (499, 16) 
— Platonis ThS 83 (524, 21) — Aristo- 
telis A 1322 (288512) — Stratonis A I 
8 24 (288 019) E III 33 (092, 16) 
θδερµότης (ἀντιπίπτοντος ψύχους) A II 98 4 
(353 4556) (τὴν ἀπὸ τοῦ ἡλίου) A III ὃ 9 
(3683659) (τοῦ σώματος) A IV 8 n 
(389 *4) (opp. φυχρότης) A V 7 1 (419 
113) 30 1 (44231057) Sepuócqta μὴ 
δύνασθαι µετεωρίζεν (ἀτμίδα) D 11 (452,5) 


764  δερµότης 


δερµότητες D 14. (Add. p. 466) δερµό- 
τητι τήχειν γλῶτταν ThS 26. (506, 27) 
9. τῶν ἄστρων Hi 8 7 (062, 17) (ποιότης 
Arist. He 11 (654,2) 


θέρος A IV 19 (38527) 7 (28644) V 264. 


(439 410) D 11 (452, 16) 13 (453, 23) 
26 (462, 5. 6) κατὰ θέρος A IV 1 6 (385 
424) Hi 8 5 (562, 12) 

δέσις (dist. τάξις, σχῆμα) Atom. AIV 98 
(397516) (τῶν ἴριδος χρωμάτων) D 14 
(455, 18) χατὰ πᾶσαν θέσιν D 19 (451.94) 
τὴν 9. καὶ τὴν ἐναπόληψιν τῶν κχενῶν 
ThS 62 (611,1) τῇ θέσει πρὸς ἄλληλα 
ThS 75 (521,5) δέσις καὶ τάξις σχηµά- 
των ThS 75 (521, 25) (opp. σχῆμα ThS 
19 (523,2) ---(τῆς γῆς) A III Pr. (964 415) 
placita A III 11 (37725) D 23 (460, 3) 
(τῶν ἁπλανῶν) A II 15 4 (344 418 016) 

δεσμός Ἀδραστείας Plato Hi 19 19 (569,21) 

δεωρεῖν δι ὄψεως A IV 12 1 (401519) 
ThS 89 (526,22) τὰ quotxà θεωρῆσαι 
AI11(274*19) qévwotv... ἁδιάλειπτον 
δεωρῶν ThO 8 (483, 19) ἀστὴρ ἄνωθεν 
θεωρῆται Α III 2 3 (3664283) cf. 1 6 4 
(293223) III 1 7 (365523) θεωρεῖσθαι 
ἐν µέρει D 27 (463, 4) θεωρεῖται (synon. 
ὑπάρχει cf. Bekkeri ind. Sext. Empir. 
p. (85 A I1 3. 8 (282417 Add.) 23 4 
(319 b9) 

9e pr tóc. λόγφ δεωρητά (opp. αἰσθή- 

ce) Atom. Α ἶ ὃ 5 (219 911) 18 (285 
a4b8) 7 2 (9069149019) IV 8 5 (388 
a3 b6) 

θεωρητικός A I Pr. 2 (274233.8) (ἔξυ) 
G 5 (603, 3) 

δεωρία ThO 10 (485, 10) 

δηλή. ἐν τῇ µήτρᾳ θηλάς xac A V 161 
(426 421) 

δηλυκός. θηλυκῶν (v.l. θηλέων) A V 212 
(433 417) θηλυκῶς ὀνομάζεσθαι Ph 19, 18 
(646 b9) 

δῆλυς A V 5 (4183351) saepe D 39 (410, 
21) Hi 28 (556, 15) 8 12 (563, 10) (δυάς) 
AITs(304bT7) (ἀριθμός) Hi 26 (556, 
19) ? (556,15) (θεούς) Ph 12, 10 (546 
b 10) 

θηρίκλειον ἀργυροῦ διαλλάττει D 3 (448, 
25) 

θηρίον He 4 (652, 11. 15) 

δηριώδης (βίος Eurip. immo Critiae) A I 
12 (2984117) 

θίξις τῶν προσπιπτόντων A IV 2123 (411212) 


II INDEX 


δνῄσκειν (οὐδὲν τῶν γιγνοµένων) Eurip. A V 
19 9 (430 412) 490, 22 — θνητός Homer. 
A III 53 (3724959) ἁπάντων θνητῶν 
Emp. AI301 (326515) (φυχήν) G924 
(613, 14) He 3 (651, 20) (ἐπιθυμίας L e. 
caducas) Hi 22 4 (572, 13) 

δολός. θολώτερος ἀήρ (opp. χαθαρώτερος) 
Α II 286 (359 «797 

δορή (i. e. σπέρμα) A V 141(424 3432) 

θρᾷξ Hi 251 (574,8) E III 31 (592, 18) 
θρᾶττα E III 26 (591, 35) 

$pacóc G 6 (603, 16) 

δρασύτης Hi 19 16 (569, 12) 

6paóstv A 1318 (285245510) III 3 3 (368 
a3b6) χατὰ μικρὰ τεραυσμένα ΤΗΡ 11 
(502, 19) 

θραῦσις A ΠΙ 37 (368530) 

δραῦσμα (ἐλάχιστα) Emped. A I 131 (312 
a3 b3) Heraclidis A I 13 « (312510) 
(ὁμοιοσχήμονα) Epicuri A IV 19 2 (403 
419) Democriti 19 3 (409 *24) (πνύ- 
µατος) Α IV 193 (409 46) 

θρεπτικός (ψυχῆς ἐνέργεια) Arist. A IV 4a 
(890 tb4) Ττ (998 £518) θρέπτικὰ τὰ 
ἀπὸ τῆς τροφῆς A V 169 (42741) 

δρίξ ΑΙ ὃ 5 (27949 cf. n38) ThS 23 
(506, 9) 

θδρυλεῖν. πολὺς θρυλεῖται λόγος E II 5 (588, 
12) 

θρύπτειν. θρύπτεσθαι Atom. A IV 193 
(40812) s (408, 22) 'ThS 51 (513,29) 
D 4 (449,2) 481, 15 

δρώσχειν. πλησίον δρώκουσί µου Eurip. 
A. IV 12 5 (402 «2δ) 

θύειν. 950v οἵδματι Hesiodi Hi 26 2 (575,13) 
— θύεσθαι τοῖς θεοῖς Pyth. E I (587,3) 
III 8 (590, 9) 

θυμιᾶσθαι f. 1. pro ἀναθυμιᾶσθαι ΑΠ 62 
et III 8. 9 

δυμικός. τὸ θυμµιχκόν Platonis A IV 41 
(390 54, 389 (520) E I (5817, 10) III 22 
(591, 19) G 24 (615, 1) 

θδύραζε ἑξερ A IV 22 3 (414 411) 

θδύραθεν εἰσχρίνσθαι τὸν voov A IV 5n 
(392 33) Ttvopdvnc πληρώσεως A IV 223 
(413415) ὑποδέχεσθαι πνεῦμα D 13 (453, 
31) 

δυρίδες. διὰ θυρίδων προχύψας 6 νοῦς si- 
milia 209. 210. 210! 

δυσία Ph 11,6 (54551) 

δυτικός. τὸ Θυτικόν (μαντιχῆς A V13 
(415 919) 


VERBORUM 


θώραξ A IV 4 ο (390216) 55 (891211, 
t^14) 99 4 (419 ^21. 95) 9 (413317) 
V 943 (436 46) 251 (437 ^1) P1 10 (689, 
15) 


(aj Boc Callimachi A I 7 1 (29841) 
ἴασις. ἑκατέρων ἴασιν εἶναι τὸ ἑναντίον ThS 8 
(501, 10) 
ἱατρικός (φαρμάκων) D 28 (464,8) 
ἱατρός A IV 2 8 (3874758) V 9 1 (421 
a8) 18 7 (49951) cf. Medici Ind. I 
p. 686a 
ἰδέα (i. e. µορφή) Democr. A IV 3 5 (3888 
14b'7) G 16 (609,1) — ἰδέα def. A I 
10 1 (308*16 ^17) placits A I 10 (308 
1141916) Pythag. A T 10 2 (30953) Pla- 
tonis I 3 8 (288*151) s1 (288444) 
4 31 (805n52) 10 9 (80932) D 1 (441 
a1b1) 40 (472, 2) G 11 (610, 3) Stoicis 
ἑννοήματα Α I 10 5 (30929) — ἰδέας 
μετελθούσας τὰς ἀγαθάς G 24 (614, 18) 
ἰδιάζειν. τὰ ἰδιάζοντα µέρη, opp. xová A V 
4 e (420 ^15) 
ἴδιος. χατὰ τὸν ἴδιον λόγον D 2 (448, 2. 6) 
κατ ἱ. ἔξιν συνεστώτων D 23 (459, 19) 
τὰς L χράσες ThS 12 (503,2) (φῶς) 
Hi 88 (562, 20) (vwd. ὁδὸν πεπορευµένος) 
P14 (580,6) ἴδιον ἐξέθετο P16 (681. 5) 
(εὑρηχότες) G 2 (698, ϐ) ἄτοπον xal ἴδιον 
ThS 57 (515, 16) ἴδιον φέρειν τι ΤΗΟ 4 
(480, 1 cf. n 41) ἴδιον ποιεῖ τῶν ἐμψύχων 
(τὴν φρόνησυ) ThS 46 (512, 12) cf. 82 
' (524,10) κατ ἱδίαν φέρεσθαι P1 7 (581, 
12) (opp. συμβεβηκός) Ar. A IV 93 (896 
591) (opp. κοινός) EI(587,11) iba 
ἑκάστη φαντασίας Α IV 86 (395 bb) 103 
(89928b9) ᾖἔἕκαστον ἰδίᾳ 490, 20 iba 
xaÜ' ἑκάστην ThS 27 (501, 8) 
ἰδίως λέχεν D 32 (466, 20) TbS δὲ 
(510, 2) cf. 88 (510,4) 50 (513,17) 56 
(515, 9) 71 (520, 2) — ἰδίως καὶ ἰδιαίτατα 
(opp. χοινῶς) G 6 (603, 22) 12 (606, 10) 
ἰδιώτερον ὠνόμασε A 1283 (819513) — 
ἰδίως ποιά Stoicorum D 27 (462, 22. 25) 
ἱδιοφεγγής (σελήνην) A II 284 (858 5189) 
ἰδιοφυής (voov) A I 7 2o (303 b4) 
ἰδιωτιχῶς ἁποδιδόνων ThO 13 (491, 20) 
ἱδρύειν D 9 (450, 13) 
ἱδρώς (τῆς γῆς θάλαττα) A III 16 ο (381 
a95) ThO 23 (495,4) (τοῦ θερμοῦ) A 
III 16 4 (381428) (συγγυµνασία) A V 


165 


52(418419) unde fiat A V 922 1 (494 
213) 

líévat. (πλησίον) A IV15(885422) (ὑπὲρ 
γῆν) D 10 (451, 9) lóvta τε xal ἀπιόντα 
D 10 (451, 11) (διὰ παντὸς τοῦ σώματος) 
ThS 45 (512, 1) 

ἱερεύς Aegyptiorum A IV17 (38641) Hi2 
18 (558, 11) 13 1 (565, 6) 

ἱερός (τετρακτύν) Hi 2 9 (556, 20) τὸ πρὸ 
τείχευς ἱερόν Callimachi A I 71 (298 «ὃ) 
ἱερώτατον Α I1 65 (298 *15) 

ἰθός (ionice). ἰθὺ τέτρηται τῇ ἀχοῇ ex Diog. 
Apoll. ThS 41 (511, 6) 

ixavóc (πρὸς πίστιν) ThO 4 (479 n*3183) ἡ 
συμμετρία µόνον ἰχανόν 'ThS 15 (508, 25) 
ἱκανώτερον  Aabiliorem Hi 18 1 (067,3) 
pdÀ' ἱκανῶς P183 (680, ϐ) lixav ἔχει 
pot He 18 (654, 21) 

ἱχετεύειν ex Eurip. A IV 125 (402 422) 

ἱκμάς ThS 44 (511, 294) (παχείας τε xal λι- 
παρᾶς) ThS 50 (013,25) (ἐκ γῆς ἀνί- 
στασθαι) Hi Τ 5 (561, 5) 

ἱλύς ThO 6 (482, 19) Hi 95 (564, 5) 

ἱλυσπᾶσθαι 488,4 

ἱμάτιον A IV 194 (408420) D 12 (458, 9) 

ἴνδιχες (φιλοσόφων) 601, 8 cf. p. 243 

ἵπτασθαι He 4 (652, 16) 

ἱριοειδής (ἐμφάσει) D 14 (455, 80) 

Ἶρις A III 13 (3653556) (διπλη) D 14 
(455, 16) placita A III 5 (371 47 b2'1) 
D 14 (454, 26. 455,3) Hi 78 (561, 18) 

(c. ivày A V 86 (417 a17) 

ἰσάζειν ThS 4 (499, 23) 

ἱσάριθμος (τοῖς στοιχείοις) A I 153 (318 b11) 

ἴσατις ThS 77 (522, 13. 16) 

ἱσημερία expl. Stoic. D 26 (462, 9) 

ἱσημερινός (χύχλος οὐρανοῦ) A II 12 1 (940 
413 b17) Add. p. 353512 D 10 (451, 11) 
(ζώνη yc) A III 14 1 (379 «1) 

ἴσατις ThS 77 (522, 14) 

ἱσθμός 491,6 

ἱσοδρομεῖν A II 16 7 (946 06 cf. 34) 

ἱσόδρομος A II 16 7 (84624) 32 1 (363 
19019) 

ἱσοχράτεια 434 n 14 

ἱσοκρατῶς Zenonis D 23 (459, 24) 

ἱσόμοιρος vij χράσει A V 19 5 (431211) 

ἐσονομία τῶν δυνάµεων (opp. μοναρχία) 
A V 90 1 (44224 b9) 

ἱσόπλευρος He 16 (655, 13) 

ἱσορροπία A III 16 1 (380*15) 

ἴσος. τὸ ἴσον ἀπέχειν ἀλλήλων A Ἡ 18 (329 


ἴσος 


166 


b3) (cov πανταχόθεν A III 15 7? (380 214) 
(cov φέρεσθαι χειμῶνος καὶ θέρους (Νεῖ- 
λον) Α IV 1 5 (385318) φιλότης. .. Uo 
µῆχος τε πλάτος τε Emped. ThO ὃ 
(418,15) τὴν d£ ἀμφοῖν ἴσων συγχειµένην 
ThS 8 (501,11) ἴσα καὶ παραπλήσια 
ThS 11 (502, 14) δυεῖν (sc. μερῶν) ὕδα- 
τος xal τῶν ἴσων γῆς A V 22 1 (434210) 
ἐξ ἴσων ἡ χρᾶσι ΤΗΡ 19 (004,20) — 
ἴσως ἐφρόνησεν E II 6 (588,23) — for- 
tasse A Π 81 (3383152) frequentat Th 
velut O 11 (485,19. 486, 2) S 22 (505,22) 
82 (608, 20) 38 (608, 26) 85 (509,11) 
46 (019, 19) 54 (514,24) 68 (515,27) 
69 (519, 16) 82 (524, 15. 19) 

ἱσόστοιχος ThO 3 (478, 11) 

ἱστάναι τὰς κοιλίας ThS 66 (5618, 7) — 
ἵστησι τὸν Ίλιον |. e. stare credit 
A Π ο49 (3552151) — ζυγῷ τὸν xó- 
σµον ἱστάς (pendens) He 11 (656,5) — 
περὶ τἀμερη ἴστασθαι τὴν τοµήν A I 16 3 
(8154) τὴν σκιὰν τῆς γῆς χατὰ τόδε τὸ 
µέρος ἴστασθαι A III 1 5 (265218513) 
xat ἀντικρὺ ἵστασθαι A III 6 11 (374 22) 
ἵσταται dfjp A III 18 1 (384 4 5) ἐπὶ γνώ- 
.µης στήσοµαι He 12 (654, 5) — εἰστήχει 
τὰ σώματα Anaxagorae (opp. ἀτάκτως 
κινούμενα) Α I Τ ὅ (299 419) 6 (299 «29) 
στοιχεῖον πρῶτον ἕστηχεν οὕτως D 21 
(458, 19) (τὸ πνεῦμα περὶ τὴν κοιλίαν) 
ThS 44 (511,30) οὐχ ἑστάναι τὰ πάντα 
Heracliti Hi 4 2 (559,2) ἑστῶτας τόπους 
(coni. ὡρισμένους) A II 7 e (336 1321 517) 

ἱστορεῖν A V 7 1 (419*14) τῶν ἱστορη- 
µένων περὶ ἀρχῶν 484, 17 ἱστορητέον 
τὸν λόγον A I 8 1 (3018) 

ἱστορία duplici sensu usurpatur 102? ἱστο- 
ρίαι ἀναγραφεῖσαι 486, 20 κατὰ τὴν "Apr- 
στοτέλειον ἱστορίαν Α II 29 4 (36052) 
τὴν περὶ φύσεως ἱστορίαν τοῖς Ἕλλησιν ἐκ- 
φῆναι ThO 1 (475,10) τῆς περὶ φύσεως 
ἱστορίας ThO 5 (480, 7. 486, 1) Φυσικῆς 
ἱστορίας Theophr. ThO 7 (488,9) 4 
(419 n b 7) μεθ) ἱστορίας φυσιχῆς 490, 29 
Ἱστορία φιλόσοφος Galeni p. 258. 595 

ἱστοριογράφος ("Exopx) A IV 1 ο (385 
a924) 

ἴσχειν (veoaty) A I 12 2(910 16 523) (τὸν 
χυλόν D 14. (Add. p. 455) ἴσχεσθαι med. 
(opp. χινεῖσθαι) Stoic. D 24 (460,8) 

ἰσχύειν. τούτοις εὔλογον τοῦτ) ἰσχύειν τὸ ol- 
κεῖον πῦρ ThS 18 (504, 22) 


ἴσος 


II INDEX 


ἰσχυρίζεσθαι Hi 19:11 (568,16) 

ἰσχυροποιεῖν A II 23 2 (969 ε20 918) 

ἰσχυρός (ἔκπτωσις) A III 3 10 (369 5 10) 
(syn. συνεστὸς σπέρμα) A V "7 3 (419325 
ο η 311) (φορ D 12 (452,31) (opp. 
ἀσθενής ThS 37 (509, 26) ἰσχυρότερον 
(opp. ἀσθενέστερον) rop A II 28 « (358 
112516) (ψυχή) Βιοῖο, A IV 7 2 (893 
45) ἰσχυρότατον ἀνάγκη A I 25 1 (3821 
19 b9) — ἰσχυρῶς xtvelv D 13 (453, 30) 

lay óc (ἰσχύος ὑπηρέτης) Eurip. immo Cri- 
tiae AI Τ4 (298.11) (πνεύματος) A III 
* 4 (315 519) Hi 20 5 (570, 28) natura (?) 
D 31 (465, 22) 

Ἰταλικός (αἴρεσι) A 189 (283211) Hi21 
(555, 14) 

ἰχθύς. ὁμοίαν φύσιν ἔχειν ὄρνιθας ἰχθύσι 
ThS 44 (611.29) ἰχθύος τύπος Hi 145 
(566,0) Ἱἱἰχθύων ἀριθμὸν οἶδα He 11 
(656,4) ἀναχύψαντες ἐξ ὕδατος Hi 248 1 
(614, 4) ἀστερόεντες (zodiaci Arat.) A I 
6 e (994.11) cf. V 18€(429 425) ly8x 
Emp. Hi 32 (558, 22) cf. He 4 (602, 12) 

ἐχνηλατεῖν ἀλήθειαν 489,21 

Ἰωνικός ΑΙ 81 (216 εϐ) 1 (28021558) 


χαθαίρειν. πολλὰ τῶν ἐπιλυμαινομένων τὸν 
ἀνθρώπινον βίον χαθάρας A I 7 1ο (301 
1317) μήτρα χεκαθαρµένη A V 103 (422 
16) καθαίρεν τοὺς πόρους ThS 89 (526, 
20) (τὸν χόσμον) Hi 214 (571,21) xa- 
δαιροµένας σωμάτων φυχάς E II 5 (588,9) 

καθάπαξ omnino AIV 63 (392515) D2 
(448, 4) 

χαθάπερ eodem modo quo ὥσπερ ab Αδίίο 
usurpatum velut I 19 1 (8317 4 25) 
II 6 1 (883417516) 80 1 (360 4655) 
7 (965 06) III 2 « (366 «19 527) 6 (366 
1395533) 16 9(5990 «21) 16 5 (382 «θ) IV 
62 (39249513) 912 (39853) — καθάπε 
φησί saepe in ThS ut 16. 18 (504, 6. 18) 

χαθαριότης ThS 48 (618, 6) 

χαθαρὸς xal ἁμιγής ΑΙ 15 10 (31416) 
(coni. λαμπρός) ThS 37 (609, 81) (ἕκαστον 
τῶν αἰσθητῶν) A IV 910 (397 526) (ala) 
ΑΥ61 (419.09) (ὀφθαλμού) ThS 29 
(507, 27) (τοὺς µαθητάς) Pythag. Hi 23 
(556,1) (τὸν Ίλιον) Hi 241 (074, 5) xa- 
θαρὸν ἀναπνεῖν ThS 44 (511, 28) 48 (513, 
1) καθαρώτερος ἀήρ A II 28 e (359277 
b7) (coni. λεπτότερο) A ΠΠ 3. 1 (269 


VERBORUM 


b20) (διάνοιαν) ThS 8 (499, 16) (χρῶμα) 
ThS 16 (621, 27) (τοῦ ὑπὲρ τὴν σελήνην 
ὄντος τόπου) Hi 43 (559, D) καθαρώτατον 
σῶμα (θεός) Stoic. Hi 211(571, 10) τοὺς 
μετέχοντας (τῶν ψυχῶν) καθαροὺς καθαρῶς 
A I ' 38 (3803 5 28) 

κάθαρσις (mulierum) A V 61(41941) 183 
(498427) (τῶν xaxàv) Hi 19232 (510, 1) 
(τοῦ χόσµου) Stoic. Hi 214 (571, 20) τὴν 
φθορὰν xal τὴν ἑτέρου ἐξ αὐτῆς γένεσιν 
χάθαρσιν ὀνομάζουσιν Stoici Hi 21 4 (571, 
21) 

κχαθειργνύναι D 19 (458, 14. 27) 

χαθελχύειν A III 156 (88029) 

καθεξῆς E II 8 (589, 7) 

κάθετος. κατὰ xdÜrtov ad perpendiculum 
Α II 24 1 (353 422 518) 

καθεύδειν ThS 21 (505, 91) 

χαθέψειν pass. (τὸ ὑγρόν) A III 16 4 (382 
a2) 

χαθηγεῖσθαι τῷ Πόρρωνι G 8 (601, 14) 

καθηγητής ΑΙ 5 « (29951) G 8 (599,5. 
18. 600, 11) 

καθηγητικός G 16 (609, 10) 19 (611, 6) 
addendum lexicis cf. 609 nb1) 

χκαθδήχειν. τὰ ἀπὸ τοῦ χύχλου τῆς σελήνης 
καθήχοντα A III Pr. (964 «19) — con- 
venire ἐν τοῖς καθήκουσι χρόνοις  Stoic. 
D 88 (410, 11) 

καθῆσθαι. χαθήµενον (opp. ὀρθόν) ΑΙ 73 
(299 39) κάθηµαι (opp. περιπατῶ) D 26 
(462, 8) 

καθιδρύειν pass. (ἐν τῷ θώρακι) A IV 
46 (890416) (γη) D 28 (459,24) (τὰ 
ἄστρα) D 31 (466, 4) 

χαθιέναι, χαθιεµένων λίθων sic φυχρὸν ὕδωρ 
A ΠΙ ὃ 5 (910 Ρ29) σπόγγον καθῇ τις εἰς 
οἶνον D 28 (464, 5) 

χαθίζειν He 4 (659, 17) 

καθιστάναι. κατέστησε (fecit) ἑξηγητήν G 3 
(599, 16) 16 (608, 10) κχαταστῆναι (opp. 
πλάζεσθαι) A III 134 (8782419). ἀκροατῆς 
χαταστάς (factus) G 8 (599, 1. 600, 1) 
δηραγγώδη καθεστῶσαν (i.e. οὖσαν) A TII 
15 11 (981 268) IV 201 (41021) καθίσταται 
(fit) 488, 26 G 5 (603, 6) 

καδολικώτερον adv. A V 183 (498212) 

καθόλου φασὶ μὴ εἶναι θεούς ΑΙ 7 1 (297 
ε16) D 14 (454, 80) ο (463, 9) καθόλου 
μὲν οὖν 'ThS 2 (499, 11) τὸ καθόλου (opp. 
τὸ καθ ἕκαστον) Arist. D 16 (466,11) 
αἱ καθόλου δόξαι ThS 1 (499,1) (opp. 


χαλός 161 


χατὰ µέρος) ὁρᾶν Pl 4 (580,16) τὸ μὲν 
καθόλου πυρὸς (ἡμισφαίριον, opp. τὸ µικ- 
τὸν ἐξ ἀέρος xal πυρός Emp. Pl 10 
(582, 9) 

χαθορᾶν G 1 (697, 13) 6 (608, 12) 

χαί explieativum ΤΗΘ 59 (516, 10 cf. n 46) 
παραλείπει xal (i. e.) ob Aéyec ThS 83 
(525, 1) φυχροῦ καὶ (i. e.) τῶν ἑναντίων 
ThS 4 (500, 4) 21 (505, 19) 52 (514, 5) 
— καὶ ταῦτα πολλάχις λέγοντα ThS 68 
(519, 11) 69 (619, 21) — καὶ (vel) παν- 
τελῶς ἄτοπον ThS 28 (506, 7) εἰ dpa xal 
(auch wur) δεῖ λέχεν οὕτως ThS 35 
(609, 1016) — xal... μὲν in clausula 
(i. f. q. μὲν οὖν) ThS 8 (501,11) 57 
(515,91) 68 (519,4) — χαΐ transpo- 
situm v. s. ἄλλως τε εἰ xal et εἰ μὴ xal 
— καὶ ante διὰ falso in libris insertum 
289 n 46 

χα(ειν (τὸ πΌρ, opp. Φύχει ἡ χιών) ThO 10 
(485, 16) 

«atvóc (κόσμον, i. e. ἕτερον) He 18 (656,19) 

χαίπερ c. part. ThS 20 (505, 2) 54 (615,1) 

xatpóc. χατά τινα xatpóv Α II 24 ο (835 
«9 08) ἐν τούτφ τῷ καιρῷ (χειμῶνος) 
A IV 1 5 (885 1421) Hi 8 15 (563, 11) 
Ἱ καιρῷ περισσοτέρφ E II 8 (689, 14) xat- 
ρὸς ἂν εἴη G 18 (610,9) 

καίτοι 'ThS 14 (508,12) 17 (504,8) 31 
(608, 7) 87 (609, 38) ἤττον ὁρᾶται, xal- 
τοι προσῆχκε μᾶλλον ThS 61 (514,3) 70 
(519, 26) χαίτοι ... γε ThS 53 (514, 283) 
τι (690, 10) 90 (427, 2) — i. q. xaírsp 
c. part. xaícot πάντων ἑνόντων 479,1 

καχία Hi 19 19 (569, 6) E III 14 (590, 32) 

καχοδαίµων A I77 (800418) E III 23 
(591, 24) 

καχός (opp. ἀγαθός, dist. φαῦλο) A IS823 
(807213) def. G 5 (603, D) κχαχοῦ παν- 
τὸς ἄδεχτον (deus Epicuri) A I 7 1 (300 
alO) κακοῦ φύσιν expl. Plato Hi 1933 
(570,8) Arist. Hi 206 (670, 31) (φυχῆς) 
He 8 (651,19) — χείρων τὴν δίανοιαν 
ThS 44 (511, 26) 

καλεῖν. to00' ὅπερ χεκλήκαμεν obpavóv A II 
Τι (836 52) 

χάλλος (τῶν ἐμφαινομένων) A T 63 (298 a2) 
(τοῦ κόσμου) ΑΙ 66 0941) (ἀγαθὸν 
σώματος) Hi 20 5 (070, 28) 

καλός. οὐδὲν τῶν κχαλῶν AIG23(99824) 
χαλοῦ τε xal καχοῦ ἕννοια A V 281 (486 
a8) κχαλὸς χἀγαθδός Speusippi Ph 754 


168 


(588 14) κάλλιστον ζῴων ἄνθρωπος AT 
6 16 (297 «ϐ) κάλλιστον χρῶμα ThS 16 
(592, 5) — καλῶς ἔχειν A T6 16 (297 * 10) 

χαλύπτειν Hi 26 2 (515, 9) 

Καλχηδόνιος i. e. XaÀxnbóvwo; Α 1 ὃ 58 
(288 tb6) Τ 50 (904 91) cf. 1993 

κχάµνειν. τὸ κάμνον (opp. τὸ ὑγιαῖνον) ThS 
το (519, 25) κεκµήχαμεν Ίδη µεταβαλλό- 
psvot He 12 (654, 4) 

χαμπή. περιφέρειαν xal χαμπὰς ἔχουσαν ThS 
66 (518, 8) 

χάµπτειν. χάµπτεται ἡ ὄψις A ΠΙ 55 (372 
422522) (ῥάβδου) A IV 201 (410 1) 

χαμπύλος (κίνησι D 22 (459, 17) (ypap.- 
μάς) A III 53 (372415 b15) 5 (312 421 
521) 

καπνός D 14 (455,9) ΤΗΡ 85 (525, 15) 90 
(526, 26) exempl. log. G 9 (605, 14) 

χαπνώδης ἀναθυμίασις D 11 (402,19) 14. 
(Add. p. 455) 

χαρδία AIV 5 6 (891418, tb18) 10 (892 
a1) χαρδίας τράχηλος A IV 58 (391418) 
χοιλία A IV 57 (391415, (920) iv T αἱ 
φλέβες xal αἱ ἀρτηρίαι A. V 17 4 (421 310) 

χάρη (ὈΏλύμπου) Hesiodi Hi 26 ο (515, 1) 

χαρχίνος zodiaci ΑΙ 06 (204 εὔ) V 186 
(429 424) 

καρπογονεῖν A I 6 10 (296 *2) 

καρπός Α III 12 2 (378232) V 15 3 (425 
220) περιττώματα τοῦ ἐν τοῖς φυτοῖς ὕδα- 
τος xal πυρός Α V 26 4 (439328) 

χαρποφορεῖν ΑΙ 3 1 (276119511) 

χαρύινος (χρῶμα) ThS 178 (522, 11) 

xatd. xaÜ' ὕδατος sub aqua A III 5 5 (312 
1321b21) κατὰ τῆς θαλάττης ἐδεδύχεσαν 
486, 19. 490, 7 κατὰ μιᾶς ἐπιφανείας χεῖ- 
σθαι (v. l. κινεῖσθαι) τοὺς ἁστέρας A II 
15 1 (344241058) — «xatd τοῦτο secun- 
dum hoc D 14 (455,10) κατ αὐτόν 
A IV 12 (385283) 512 (399 b6) ThS 15 
(608, 24) χατὰ τὸν Ἀριστοτέλην sim. rara 
et recentior in Placitis forma lemmatis 
cf. p. οἵ ΑΙ 14 (274 424) 6 » (293214) 
IV 84 (394521) — κατὰ Φαέθοντα Phae- 
thontis aetate A III 1 4 (364 426 b19) — 
φορτίον πλεῖον φέρουσαν ἢ καθ) ἑαυτήν 
D 11 (452, 5) 

χαταβαίνειν He 17 (655,88) καταβεβη- 
χότας µέχρι τῶν Στωικῶν A I 9 2 (307 
b 10) 

xatapdAAety elc τὰ δεξιὰ µέρη chc μήτρας 
σπέρµατα A V ' 4 (400.9) . 


χαλός 


II INDEX 


χαταβολή (σπέρματος A V Τε (420 εδ) 

χατάγειος Hi 2 18 (558, 13) 

χαταγελᾶν He 14 (654, 277) 

καταγινώσχειν ἄγνιαν τοῦ παντὸς βίο 
Hi 4 1 (668, 28) 

καταδεέστερος (coni. ἑλλεπων) Ph 757 
(539 53) 

χαταχαί(ειν D 19 (458, 9) καταχεκαυµένην 
γήν D 14: (Add. p. 466) κατακαιόµενον 
ὕδωρ ἀέρα Ἰίνεσθαι καὶ γην Hi 9 3 
(6658, 19) 

χαταχεῖσθαι v. s. χατατιθέναι 

χατακλᾶν. ἐν ἀέρι τῆς ὄψεως χατακλωμµένης 
A III 18 1 (984 «ὔ) 

χατακλείειν elc τὴν γῆν D 18 (453, 21) 
καταχεκλεισµένον ἐν τῇ T7] πυρῶδες 468,32 

χαταχλίνειν pass. D 26 (402, 3) 

χαταχλύζειν 489, 19. 492, 6 

xataxAÀucpóc 490, 35 

χαταχολουθεῖν D 21 (458, 13) 

χαταλαμβάνειν. impedire καταλαμβανοµέ- 
νην ἔχει τὴν ἐπίδοσιν 488, 2 καταλαμ- 
βάνειν τοὺς πόρους (coni. ἐπιπλάττευ) 
ThS 8 (501, 6) — accidere ὅταν ἐμπρησμὸς 
καταλαμβάνῃ 490, 33) — καταληπτός (coni. 
ἀληθής) A IV 95 (897513) (θεὸς σοφοῖς) 
Hi 193 (067, 16) μηδὲν χαταληπτόν He 
16 (655, 4) 

καταλάμπειν Hi 810 (608, 1) 

καταλείπειν AI 182(8125 7) (ἐν γραφαῖς) 
ThO 1 (475,13) (διαδοχήν) G 3 (599, 11) 
(v δόγμα) G 7 (604,20) (σύγγραμμα) 
Hi 18 1 (561, 3) 

καταλήχειν A III 171 (38232159) G3 
(599, 19) 

χαταληπτικός (αἰσθήσει) Stoic. A IV 9 1 
(398 522) 

χατάληψις (coni. ἀντίληψις) Stoic. A IV81 
(894 4151) cf. I38(28324. 6 cf. na1) 
(coni. συγκατάθεσι) Stoic. A IV 811.0 
(996 54.6) χατάληψιν βεβαίαν λαβεῖν G1 
(597,0) κατάληψις θείων τε καὶ ἀνθρα- 
πίνων πραγμάτων G 5 (603, 2) 

κχαταμανθάνειν. καταμαθεῖν ob ῥάδιον ThS 
81 (624, 3) α 6 (608, 9) 

χαταμασᾶσθαι Hi 214 (557, 23) 

χαταµήνιος. τὰ καταµήνα A V 61 (41921) 

καταμιγνύναι D 14 (455, 10) 

καταναγχάζειν. τὸ χατηναγκασµένον (syn. 
τὸ εἱμαρμένον) A I 273 (322 01, 27) 

καταναλίσχειν (clc αὑτὴν πάντα) D 21 
(459, 9) 


VERBORUM 


χατανικᾶν Hi 161 (566, 21) 

κατανοεῖν τὰ dvo Hi 14 (656, 10) pass. 
Hi 2 15 (551, 29) 

κατανόησις διαγνωστικὴ πράγµατος G 12 
(606, 8) 

καταντικρὺ τῇ ἀνταυχείᾳ ἑαυτοῦ τεταγµένον 
A II 20 13 (350 ε10510) III δ11 (374 «1) 
v. 8. ἀντικρύ 

καταξιοῦν G 8 (600, 5) 

χαταπατεῖν τὰ δόγµατα He 15 (655, 1) 

καταπαύειν G 8 (605, 8) 

καταπηγνύναι. καταπεπηγέναι cà ἄστρα fov 
δίκην A Ἡ 14 3 (244 «4 589) 

χαταπίνειν. μοῖραι µεσόχειοι χατεπόθησαν 
489, 23 cf. 490, 2 

χατάπληξις. μετὰ δέους xal χαταπλήξεως 
A II 18 3 (34738) 

χαταπλήττειν. καταπλαγεὶς τῇ σοφίᾳ Hi 2 
18 (558, 11) 

καταράττειν (ἡ ὕδατος φύσις) 486, 15 

καταριθμεῖν med. ThS 12 (503, 2) 

καταρρεῖν. τῶν κχαταρρευσάντων ποταμῶν 
Hi 8 4 (569, 9) τοῦ πυκνοῦ χαταρρυέντος 
ἀέρος Parm. P1 5 (581, 4) 

καταρρηγνύναι. καταρρήγνυται ὕδωρ A IV 
1 7 (38638) 

κατάρχειν. (φιλοσοφίας) A I 3 7 280 0 11) 
G 3 (599, 14. 601, 5) 

xacapyf plur. primitiae Ph 14, 9 (547589) 

κατασβεννύναι A 1 ὃ 11 (28428) 

χατασχευάζειν Α I1 ὃ 5 (219 «90) (τὸν 
κόσμον) A I7 (80047) (πλήμμυραν) 
A III 17 1 (882*215b8) comprobare 
486,6 τὰ ὑφ᾽ ἡμῶν κατασχευαζόµενα 
ἀποδειχνύωμεν  ὃ (6065, 6) 

χατασχευἠ (xócuo) AIT? (3002516) 
comprobatio 481, 9 

κατασχήπτειν. ἐπὶ γῆν χατασχήφι χεραυ- 
νός D 12 (453, 1) cf. 490, 32 

καταστάζειν ὄμβρος A III 4 4 (371515) 

χατάστασις (trad. ἀνάστασις) 469n6 

καταστέλλειν τὸν περὶ δεὸν τῶφον Epic. 
ΡΙ 8 (551, 12 

κατάστημα (caeli) A V 90 4 (44327) 

καταστρέφειν. μήτρας — xactotpapévexc 
προσπεφυχυίας τῇ Ἱασρί A V 14 3 
(425 45) τὸν βίον καταστρέφει E II 7 
(589, 4) 

χατασύρειν 491,1 

κατασχολεῖν. τὸ κατησχοληµένον περὶ τὸν 
βίο A I Pr. 2 (273 322) 

χατατεφροῦν D 18 (454, 15) 


Diels, Doxograph! graeci. 


χατοπτροιδής | 169 


χατατιθέναι deponere Hi 2 1« (6668, 2) 
καταχεῖσθαι Hi 20 3 (510, 18) 

χατάτρησις A II 20 14 (350222. 851 b1) 

χαταυγάζειν A III 2 5 (866 429580) 

χαταφέρειν AT 44 (291283) II 18 ο (342 
a44b13,tb5) III 2 » (38673129511) 4 1 
(810 418 530) D 11 (451, 94. 452, 18) 12 
(452, 22) 35 (468,2) P14 (580,12) Hi 7 7 
(561, 15) 8 s (562, 18) καταφέρονται Καλ- 
λάνου Hi 24 1 (074, 3) 

χαταφλέχειν A Π 18.3 (341216514) III 
123 (864 «26 b19) 

καταφορά A III 42 (27154) s (571 45521) 

καταφρονεῖν (θανάτου) Hi 24 s (573, 14) 
(παιδίων) Hi 17 (655, 28) 

χαταχρῆσθαι (τῇ αἰτίᾳ) ThO 20 (498, 6) 

xatayprnotuxd e λέγεται (opp. χυρίως) A IV 
19 1 (408 144 53) 

καταχρίειν Hi 215 (557, 21) 

καταχρύσως ironice Ph 17, 6 (550 b15) 

κατάψυξις A V 24 3 (495417) 251 (4917 
24) D 19 (405,16) 

καταφύχειν A III 121 (911.96) V 251 
(431 43) 30 e (444 b2) D 1) (451, 90) 18 
(454, 1T) κατεψυγµένην ὥραν ἔτους D 26 
(462, 8) (ἀέρα) D 26 (462, 9) 

χατέρχεσθαι. ἐπί τινα τρόπον χατελήλυθεν 
ob πάνυ .. . εὐδοκιμηκότα G 8 (601, 16) 

κατέχειν τόπον A T 121 (310211) D 25 
(460, 18. 19. 20. 23) — retinere A Π 31 
(36925) — intr. obtinere A IV 291 
(412 49) 

χατηγόρηµα (opp. σῶμα) Stoic. D 18 (457, 
b) (τὰ συμβεβηχότα) Chrysipp. D 26 
(462, 2) 

χατιέναι (βιαίως) D 12 (452, 27) 

κατισχύειν µετεωρίζεσθαι D 11 (452, 3) 

κατοιχκεῖν (ἡγεμονικόν) A IV 21 4 (411 423) 
ol ἐχεῖ χατοιχοῦντες Hi 24 4 (573, 19) 

χατολιγωρεῖν G 3 (601, 15) 

χατόπιν D 12 (459,24) ob πολὺ xacónw 
τοῦ ᾿Αναξαγόρου γεγονώς ThO 8 (477, 17 
cf. nb11) κατόπιν αὑτοῦ ἕστηκε He 11 
(653, 30) 

κατοπτρίζειν A IIL 5 ui (37442) 

«actomtptxóc (φαντασία) A ΠΠ 12 (86523 
b3) (ἐμφάσει) Α III 2 1 (366412512) 
placita A IV 14 (4054151) τὰ χατο- 
πτριά Α IIL 56 (2/2421 521) — xato- 
πτρικῶς Α II 241 (964 21 b1 cf. p. 53) 

χατοπτροειδἠς (σῶμα) A II 2514 (857 41 
b 1) 

49 


110 


χάτοπτρον AIV 14 1 (4052555 2 (405) 
214 13) 

κατορύττειν (elc γην) Hi 215 (557, 27) 

κάτοχος τῶν θείων E III 37 (592, 33) 

κάτω φέρεσθχι A 142 (20038) κάτω τοῦ 
παντός, ἄνω δὲ τὸ ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ χύ- 
χλῳ πάντῃ D 31 (466, 16) τὰ βαρύτατα 
χάτω νενενχέναι E II 8 (059, 18) τὰ ἀπὸ 
σελήνης κάτω E III 8 (590, 11) — χατω- 
τέρω τῶν πλανητῶν A ΠΙ 17 (365224) 
(τοῦ ἡλίου) Hi 8 1 (562, 19) εἰς τὸ κατω- 
τέρω βιάζηται ΑΠ δι (3762151) dx 
τοῦ χατωτέρου µέρους Α III 9 4 (376 «14) 
15 11 (381* 7) — ἐν τῷ πανταχόθεν xa- 


χάτοπτρον 


τωτάτω Α III 16 10 (380429) Hi 65- 


(560, 9) 

χάτωθεν dvo A II 10 1 (383959) 1 2 2 
(866 ^20 521) D 19 (451, 19) «à χάτωθεν 
τῆς σελήνης E III 31 (592, 11) 

χαυλός (i. e. πόσθη) A V V σε (440.11) 
9 3 (421 416) 18 3 (424 4 17) 

χαῦσις D 12 (453,8) 

χαχεξία A V 13 1 (424310) 

χεῖσθαι v. s. τιθέναι 

κενεμβατεῖν. A II 20 9 (855411510) 

κενοδοξία Hi 24 3 (572, 13) 

χενός. χενιόν Emp. AI 182 (81624252) — 
χεναῖς ἐπιχειρεῖν πράξεσι A I 7 9 (30126) 
χενοῖς ἐπιφέροντος τὰς χεῖρας A IV 12 4 
(409 à 18) τὸ ἑντὸς τοῦ ὡτός x. A IV 163 
(406 492 929) ΤΙΘ 25 (506, 94) ol; ἐν — 
υπάρχει ταῦτα πάντα φρονεῖν Diog. Ap. 
ThS 48 (518, 7) xtvà πυχνῆς σαρχός 
ThS 50 (518, 94) πκενὸν ὡς ὄντως xevóv 
ΑΙ 181 (915 098) τὰ χενά (v. l. χοῖλα) 
ἠχεῖ A IV 16 2 (406 324524) 

περὶ χενοῦ placita A I 18 (316319 

b31) (8 διορίζει ἑκάστων τὰς χώρας del) 
Pyth. ΑΙ 186 (817 b3) (ἑκτὸς τοῦ xó- 
σµου Α II 91 (35615019) — Ecphanti 
A I 8 19 (286 b 7) — (ἑκτὸς χόσµου) Arist. 
A 118 e (316412) — ἑνδοτέρω τοῦ κό- 
σµου) Strat. A 118 4 (91659) — (opp. 
πλῆρες) Leuc. A I 3 15 (285 b2) ThO 8 
(483, 29) pvo x. Hi 123 (064, 29) — 
(opp. vactá) Democr. A I 3 1e (285 53, 
tb7) 234 (801723151) 93(808b4) κχενόν 
(μὴ v) ThO 8 (484,3) He 13 (604, 
16) διὰ πολλοῦ χενοῦ ThS 56 (6160, 14) 
ἑναπόληφιν τῶν χενῶν ThS 62 (517, 1) 
εἰς τὰ χενὰ τοῦ λευχοῦ ThS 76 (229, 4) 
(opp. στερεόν) 'ThS 82 (524,9) τὸν xó- 


II INDEX 


σµον ὑπὲρ χενοῦ χεῖσθαι E III 14 (590,31) 
del χινουµένων τῶν ὄντων ἐν τῷ xf 
Hi 13 2 (565,8) cf. A I 8 18 (23539) 
α ' (604, 21) — χενόν τόπον χώραν ver- 
bis differe Epic. AI2023(31851) χενὸν 
olov τόπον τῶν ἑσομένων Hi 22 1 (5171,27) 
He 14 (654, 24) — (opp. ἀδιαίρετα) Me- 
trodori AI317 (2568961510) — χενόν 
Stoicorum A I 16 4 (315 ^11) (Ite κό- 
σµου) Α I 18 5 (31638b11)  &rstpov 
A I 18 5 (21642105183) IL 1 7 (232828 
b11) 9 3 (338217 cf. π«10) D 23 (469, 
23) 25 (460,24) 26 (461,27) 29 (464,12) 
xtvóv τόπος χώρα quid differant A 1201 
(81739531) D 25 (460,21) τὸ xtv 
τοῖς χενοῖς ἀγγείοις λέγεσθαι παραπλησίως 
D 25 (460,22) κενόν (μηδέν dott) D 25 
(461, 1) Hi 21 ο (571, 24) 

χενότης ThS 54 (514,29) κενότητας ἑμ- 
ποιοῦντα '(ThS 65 (611, 25) 

κέντρον (coni. μέσον, ἀρχὴ σφαίρα ΑΠ 
61(383*185b11) 71 (88620) περὶ τὰ 
xívtpa ΑΠ 77 (887 510) κέντρου cdttv 
éné£yetv. Α III Pr. (364 415). περὶ τὸ ἴδιον 
αὐτῆς x. A ΠΙ 188 (878415) (5) A I1 61 
(383418517) D 23 (459, 28) Hi 15 
(666, 18) ἀτόμους σώμαῦ᾽ ὧν οὐχ ἂν 
γένοιτο χέντρον Hi 22 2 (512, 4) 

χένωσις (opp. πλήρωσις) A IV 225 (414 *1) 

κεραννύναι. τὰ μεσημβρινὰ κέκραται A III 
123 (511332) κεκραµένην ὥραν D 26 
(462, 5. ϐ) ἄριστα χεχρᾶσθαι ThS 8 (501, 
10) iv τῷ αἵματι χεκρᾶσθαι τὰ στοιχεῖα 
τῶν μερῶν μάλιστα ΤΗΡ 10 (502, 13) 

χέρας A III 54 (872 «20520) 

χέρασµα τοῦ σπέρµατος τοῦ τῶν προγόνων 
D 89 (470, 18) 

κεραυνοβολεῖν A III 3.3 (368a 510) 

κεραυνός, x£pauvol sunt φυσχά ΑΙ13 
(27542) κεραυνοῦ τὴν ἀσθένειαν elc πρη- 
στῆηρα περίστησιν A III 3 s (368 .1510) 
χεραυνὸν xal πνεύματα (ὑπηρέτας ὃεῶν) 
Xenophontis Ph 132 (535 b4) — placita 
A III 3 (367 421 920) D 12 (452, 30) 

Κερχυραῖος A III 178 (383 524) 

κεφάλαιον A IV 14 4 (405424 524) 

χεφαλή. ὡσπερεὶ περὶ τὴν ἡμετέραν x. στρέ- 
φεται τὸ πιλίον Hi ἤ 6 (661, 9) ἁμετέρᾳ 
χεφαλᾷ vers. Ῥγίλορ. A 138 (2822853) 
κεφαλὴ τοῦ Kpóvou def. A II 323 (864 
b1) (ταύρο) A III 5 3 (372 * 12 5 12) 
(παιδίου) Hi 215 (007,80) τὸν ἐν τῷ κε- 


VERBORUM. 


φαλῇ ἁέρα A IV 16 s. 4 (406325. 29 
b25. 29) ThS 41 (510,26) τὴν φωνὴν éx 
τῆς χεφαλῆς ἐκχρίνεσθαι Ph 16,21 (049 
b39) 
ἡγεμονικοῦ sedes A I 63 (203215) IV 

5 1 (39143) 10 (39242) 16 2 (406425 525) 
21 «(411 29) V 173 (42148) 251 (491 
.1) TbS 6 (500, 16) P1 10 (532, 15) 

κηραίνειν (τὰ περίχεια) A II 412 (332 435 06 
ef. p. 12!) 

χηρός A IV 202 (410210) ΤΗΒ 51 (514, 1) 
52 (514, 6) 

χ(βδηλος ΑΙ 10 (301 39) 

χενεῖν. xtveloüat τὰ σώματα τῇ τοῦ βάρους 
πληγῦ A1318(286232) κχεχινησθαι uiv 
τι, χινεῖσθαι δὲ μηδέν A 1235 (320 b 7) 
(dist. χραδαίνεσθαι) Α III 15 7 (380418) 
(coni. ἐνοχλεῖν) A IV 203 (410311) (opp. 
ἑνοχλεῖν) A IV 202 (410 919) τκινεν dv 
ἑαυτῷ εἰς τὸ ἀποτελέσαι Α V δι (4117 33) 
κινεῖσθαι ἐν τῇ yactpl τὸ ἔμβρυον A V 
161 (496 «16) (ὁ σπερματιχὸς óppóc) A V 
23 1 (485 9 cf. 43135) (τὸ αμα A V 
29 1 (4412311) τὸ πρῶτον χινοῦν ἀκίνητον 
Arist. D 11 (461, 2) κινῖσθαι ἕκαστα xol 
εἶναι (κατὰ τὸν χρόνον) Chrys. D 26 (461, 
25) πνεῦμα χινοῦν ἑαυτὸ πρὸς ἑαυτὸ xal 
ἐξ αὑτοῦ 7| πνεῦμα ἑαυτὸ κινοῦν πρόσω 
«ai ὀπίσω D 98 (463, 10) κινούμενα dva.- 
λάξ ThO 8 (478,4) (opp. ἠρεμεῖν) ThO 5 
(480,5) Hi 92 (608, 18) xtwelotat τὰ 
πάντα Diog. Ap. P112 (088,1) κινού- 
µενον οὐδέν ex Xenophane ThO 5 (481, 
4) οὐκ ἄρα τι χυεῖται demonstrat Zeno 
Eleat. E III 11 (090, 21) αἴτιον xal xt- 
voov ΤΠΟ 9 (485,3)  xtvobpsvov τὸν ἐν 
τοῖς ὠσὶν ἀέρα χινεῖν τὸν ἑντός ThS 41 
(611, 1) κινεῖσθαι del ἀέρα Anaximenis 
Hi 12 (600, 18) ὑπὸ γῆν (opp. περὶ γην) 
τὰ ἄστρα Hi 76 (561, ϐ) τὰ ὅλα dx' ἑαυτῶν 
E II (089, 19) — χινεῖσθαι χυχλοφορικῶς 
AITs (300311) κυκλοτερῶς A I 123 
(911 01) xarà στάῦµην (opp. xarà παρέγ- 
Χλισιν, dist. χατὰ πληγὴν xal ἀποπαλμόν) 
Epic. ΑΙ 125(911111 514) κατ ἀλλη- 
λοτυπίαν Democr. A I 12 2 (311520) 
χυχλικῶς (opp. σφαιρικῶς) AIV 194 (409 
1315) xat' εὐθεαν A 1 146 (313b 1) τήν 
τε εὐθεῖαν xal τὴν εἷς τὰ πλάγια xal τὴν 
ἔμπροσθεν χτλ. D 24 (460, 11) Duxa (τὸν 
fiov) Add. p. 965512 μεταβατικῶς G 16 
(609,3) --- χινεῖ (i. e. χινεῖσθαι olgcat) 


κίησς — T1 


A I1 24 & (3552) III 13 s (878 *11) 179 
(383 4171 5277) 

χινητός. τοῦ δυνάµει χινητοῦ, T) κινητόν 
A I 23 2 (919,54) ἐξ ἑαυτῆς χινητήν 
(οὐσίαν) Plat. A IV 2 5 (586 ε17, 216. 
11) 


κίνημα νεφῶν πεπυρωµένων συστήµατα j) 


κινήματα A III 2 τι (367518517 cf. 
n 310) (σπερµατιχόν) A V 19 5 (431 45) 
(αἵματος) A Υ 29 1 (441 44) 


χίνησις (ἀπρονόητος xal τυχαία) A 141 


(289310) (λόγφ Δδεωρητή et αἰσθητή) 
A I 23 e (320 «909 cf. 514) (βραδεῖα 
καὶ ταχεῖα) D '"5 (460, ϐ) (ὀξεῖα) D 22 
(459,13) P13 (5680, 4) (κατ ἑνέργειαν) 
Arist. ΑΙ 7 32 (5806 10) (κατὰ τόπον) 
A Ι 19 e (317 » 16) (xaxd τὸ ποσόν, 
ποιόν, τόπον) Arist. A I 23 2 (9190 0) 
(xat οὐσίαν, syn. κατὰ yévtot.) A 1234 
(320 b3) (ἡ dv, opp. ἡ κάτω) A II 75 
(336218) (κυκλική) A II 7 6 (336416) 
(ἐγκύχλιος) Hi 8 2 (062, 2) (περὶ τὸ µέ- 
σον... ἀπὸ τοῦ µέσου) D 10 (451, 4) πρὀ- 
τας χινήσεις δύο, εὐθεῖαν xal τὴν χαμπύ- 
λην Chrys. D 22 (459, 11) cf. 24 (460, 9) 
«vote dist. τοπιχἠ µετάβασις, φυσιχή, 
γένεσις, φδορά. αὐξητιχή, µειωτική G. 22 
(612, 9) — κινήσεως αἴτια νεῦρα Hero- 
phili A V 155 (426 412) — χίνησις (coni. 
χένεσι) A II Τι (996519) ThO 4 (419, 
1. 11) (opp. ἠρεμία) A I 22 4 (318 b17) 
(opp. στάσι) D 2 (448,2) (opp. pov, 
dist. φορά) D 22 (459, 13) — νοῦς παρ- 
έχει xlvnatv τοῖς ἀχινήτοις He 6 (602, 27) 
χίνησεως διάστηµα D 26 (401,4) xivn- 
σις xal διάστηµα καὶ μέγεθος ὁρατὰ pv, 
ἔμφασιν δ᾽ οὐ ποιοῦσιν ThS 96 (509, 21) 
— Χίνησις γῆς A III 13 (378 4 3) (κόσμου) 
AI212 (3153557) (οὐρανοῦ) A I1 22 1 
(318 910919) 

περὶ χινήσεως placita A I 23 (319 415 
b29) χίνησιν τῶν C ἄστρων εἰς ῥυθμὸν ἀνή- 
γαγεν Pythag. Hi 22 (000, 21) — κινήσεως 
µετέχειν τὰ πάντα Anaxag. Hi 8 2 (661, 
21 — χινήσεως c περιστάσεις Plat. A III 
15 10 (380324 b]) — dpy* τῆς κινήσεως 
Arist. A II 10 1 (950 2606) κινήσεως 
dptÜpóc (χρόνος) Aristot. D 6 (449, 15) 
χατὰ τὸ πρότερον xal ὕστερον (χρόνος) 
D 6 (449,15) Ἰ (450,6) cf. ThO 15 
(492, 1) — (opp. σχέσις) Stoic. D 24 
(460, 6) κινήσεως πάσης µέρος xlvnotv 

49 * 


112 


D 94 (460,16) Chrys. D 22 (459, 11) 
28 (468, 17) 

Χίνησις ἀίδιος A 1223 (318514) 237 
(3202) IV 2 2 (38655) Anaximandri 
ThO 2 (476, 15 n 511. 4717, 4) Hi 6 3 
(559, 91) He 10 (653, 24) — Anaximenis 
Pl 3 (580, 1) χίνησις φυσική (opp. πνευ- 
µατική) Herophili A V 15 6 (426210) 
— φυχῆς placita A IV 6 (3924358) 
χίνησις καὶ μέγεθος xal ἀριδμός (πασῶν 
αἰσθήσεων κοιν) A IV 8 e (996014) 
(τῆς κατ) ἑνέργεαν αἰσθήσεως) D 16 
(456, 5) ἡ duy κχίνησις He 2 (651, 10) 

κινητιχός (δύναμιν ὑγροῦ) A I 7 11 (30251) 
(χρῶμα διαφανοῦς) Arist. A T 1510 (315 
b17) (τῆς ὕλης A 1275 (322 910, t9) 
(δυνάμεις) A IV 223 (41348) (χατὰ τόπον) 
D 11 (401, 1) (ἀριθμός) He 2 (651, 11) 

χισηροειδής v. χισηρώδης 

χισηρώδης (τὰ ἄστρα) A II 13 5 (241 a17 
b16 cf. t b 13) 20 1ο (349518, t8) 
ἄναμμα τὴν σελήνην Diog. A II 95 10 
(356519) — κισηρωδῶς (?) A II 2014 
(850 «21 b22) 

Κιτιεύς AI3235 (2892151, 1091) EIIS 
(688, 13) III 36 (592, οἱ) G 3 (600, 7) 
Χίών. xlow λίθῳ (sic) παραπλήσιον Hi 63 

(559, 24 cf. p. 218) — (a&rium lumen) A 
ΤΠ 2 5 (366 420»32) 

κλάδος A V 261 (4383956) 

Κλαζομένιος AIS35(219«4151) ThO4 
(478,18) Hi 81(561,283) E III 4 (589, 
90) G 18 (610, 23) 

Χλαίειν (τὰ πάντα) Hi 41 (558, 91) cf. He 18 
(654, 19) 

xÀàv (πρὸς τὸν fjuov τὴν ὄψιν) D 14 (455, 
20) 

χλέπτειν E III 24 (591, 277) 

κλέφυδρα Emped. A IV 221(412218) 

χληδοῦχος Parm. A II 7 1 (83355165) 

κλῆρος AÀ I 283 (823 b30) 

κληροῦν sortiri, sorte desi;nare ἐὰν ἁστὴρ 
τὴν ζωὴν xal τὸν βίου χληρώση (v. |. κλη- 
ρώσηται) A V 186 (499 19) } χληροῦσθαι 
(1. πληροῦσθαι) A I 23 2 (319 ὐ 28) 

Χλίμα (τῆς γῆς) D 10 (461,11) A II 249 
(3052756) (τῆς οἰκουμένης) 490, 84 

χλονεῖν D 18 (454, 6) 

χλώθειν. τοῖς χλωθοµένοις unde Κλωθώ A I 
28 (928 3) 

χναφεύς A IV 193 (408 «20) 

χνώδαλον E I (681, 6. 13) 


χίνησις 


II INDEX 


χόγχη 486,26 Hi 14 5 (566, 3) 

χογχύλιον ThS Τὸ (521, 4) 

κοιλαίνειν A I44(991 26) 486, 16 

χοιλάς (τῆς Εὐβοίας) D 13 (454, 2) 

κοιλία ThS 44 (511, 90) 65 (518,3) (έγκ- 
φάλου) A IV 5 4 (89139, t512) (τῆς 
χαρδίας ἀρτηριαχή) A IV 5 7 (391 415) 

xotÀoc τόπος ΑΙά4 «(291 4) D 11 (451, 
90. 452,4) (opp. χυρτός) A II 20 3 (204 
a6 b8) κοίλην γῆν t pícw A III 105 
(37744) ἐν νέφει κοίλφ D 14 (456, 15) 
τὰ xoDa (v. l. χενὰ) ἠχε A IV 161 
(406 b24) 

χοιλότης (ἀντροειδεῖς) A III 15 11 (381410) 
Hi 9 4 (564, 1) 

χοίλωμα Hi 8 5 (562, 19) 

χκοιμᾶν. ἐκοιμᾶτο A I 7 8 (300221) 

κοινός (βίον) A 1615 (296 a31) (ὅρος) AI 
25 1 (31952) ὁ κ. λόχος xal ἡ x. φύσις 
Stoic. D 37 (469, 12) (µέρη, opp. ἰδιά- 
ζοντα) A V 1 6 (490,14) (ὄπνον σώμα- 
τος χαὶ φυχῆς) A V 251 (486 120) xo- 
νὸν ἐξ ἀέρος xol ὕδατος D 17 (456,22) 
x. ἐξ ἀμφοῖν πόρος ThS 14 (508, 14) 
(αἰτία) ThS 21 (505,16) (δόξα) ThS 96 
(609, 17) 37 (510, 1) (ἐπὶ πάντων ἑναν- 
τίωµα) ThS 69 (519,12) (ἄπασι τοῖς 
ζῴοις ἑστίν λόγος) ThS 91 (527, 4) (πάν- 
των φύσιν) Ph 11,33 (545 529) γυναῖκας 
xotvdc Platonis E I (087,10) III 99 
(691, 20) {(αἴσθησι) Arist. A IV θε 
(39552) 10 4 (893«Gb T) ob διορίζεται 
πλὴν τὸ κοινὸν ὅτι... ThS 9 (502, 5) — 
χοινότατον σημεῖον '"ThS 20 (506, 7) 

χοινῶς ἰδίως, ἰδιαίτατα G 6 (603, 22) 

12 (606, 10) κοινῶς ἁμαρτάνουσιν ἀμφό- 
τεροι A I 77 (300424) κ. τὸν κόσμον 
ὃλον xal ἄστρα ἐξ αὑτοῦ τρέφεσθαι A II 
17 6 (346219524) x. διὰ πάντας A II 193 
(847221) D 1 (447.807) 15 (455,32) 
xotvótepov εἰπεῖν D 40 (42, 4) 

χοινωνεῖν (τούτων πάντων) A IE 3 « (330 
18b11) (τῆς ᾿Αναξιμένου «φιλοσοφίας) 
ThO 4 (418, 18) 8 (483, 12) 

κοινωνία (ψυχῆς xal σώματος) A IV 83 
(394 316 b17, t9) (πρὸς ἀλλήλους) D 29 
(464, 24) 

χολάζειν Hi 19 22 (569, 81) 

χολαχεύειν. χολαχευόµενος ὑπὸ Πρωταγόρου 
He 9 (653, 18) 

χολάπτειν 4806,15 

χόλασις Hi 19 13 (568, 25) 22 (569, 33) 


VERBORUM 


Χόλλα. κόλλης δίχην A II 18 12 (342 «11) 

χολλᾶν Hi 812 (568, 10) 

χολλώδης ThS 66 (518, 9) 

xoÀotóc γὰρ παρὰ κολοιὸν ἰζάνε A IV 1958 
(408 ^25) 

Κολοφώνιος ΑΙ 813 (284 tb2) P14 (580,6) 
E ΠΙ 9 (590, 15) α 3 (601, 5) 18 (610, 
14) 

κολυμβήθρα A IV 194 (409214) 

χόμη πυρός Arist. A IIL 17 (365323) 23 
(366 521) 

χοµήτης. περὶ χομητῶν placita A III 2 
(366 «4 b4) 

χκομιδῇ 490, 26 

χοµίζειν. πρῶτος τοῦτο τοὔνομα χοµίσας τῆς 
ἀρχῆς ThO 2 (476, B cf. n ^20) 

κόνις λεπτή 481, 15 

χόπος τῆς σωματικῆς ἑνερχείας A V 252 (437 
a8) (v.l. τόπος) A V 301 (442 019) 

xóntttv D 142 (Add. p. 455) 

κόρη Emp. Hi 32 (5058, 21) xópat Furiae 
Eurip. A IV 125 (402 494) pupula oculi 
A IV 153 (406 4858) ThS 27 (507,9) 40 
(510, 20) 

χορυφαῖος Hi 102 (664, 16) 

χορυφή 489,5 

κορυφοῦν 489,5 

χοσχινεύειν À IV 19 9 (409 42) 

κοσμεῖν. χεκοσμηµένον ἀρετῇ (homo) A I 
616 (207 36) τὰ κατὰ τὸν οὐρανὸν χεχοσ- 
µῆσθαι ὑπὸ τῆς ἐγχυχλίου κινήσεως Ana- 
xag. Hi 8 2 (6062, 1) τὰ πάνο χεκοσµη- 
μένα τῶν διαλεχτικῶν G 2 (598, 10) 

χοσμιαῖος (ἄτομος) Democr. A I 126 (811 
b99) 

χκοσμοποιεῖν. χοσμοποιοῦσι mundum fleri 
putant A 124 2 (820 ^16 b28) P1 12 (583, 
2) κοσμοποιοῦσι (Orphici) ἕκαστον τῶν 
ἁστέρων A II 18 15 (343 1312 b 14) (ὁ Δεός) 
A II 64dt. (998 214514) pass. AIS3u 
(28433) G 17 (610, 1) 

χοσµοποιός A TI 253 (951 ε9 09) 

χόσμος. νοῦς παρέχει χόσμον τοῖς ἀχόσμοις 
He 6 (652, 27) κόσμον unde Pyth. no- 
minaverit A IL 11 (327 4852) τοῦ παρ᾽ 
ἡμῖν x. Hi 18 4 (565, 15) xóopoc chri- 
stiano sensu He 1 (651,5) περὶ χόσµου 
xai τῶν ἐν xósuap (ζητεῖν) A I Pr. 2 (218 
421) xócpov µίαν πατρίδα ἔλεγε Theodor. 
E III 24 (591, 28) — περὶ χόσµου scripsit 
Chrys. A 128 9 (398 b 18) — τοὺς οὐρανοὺς 
xal τοὺς ἐν αὐτοῖς χόσµους ThO 2 (410, 8) 


χόσμος 113 


χόσμος εἷς A 151.2.3(2912129525qq.) ἄπει- 
poc A I Pr.3 (214 «10) 8314 (295 tb4) ἄπει- 
pot AI32 (27721157) P112 (683,2) He 
18 (656, 8) — 6 πάντα περιέχων χόσµος ΑΙ 
1 31(80558) ἕκαστον τῶν ἁστέρων κ. ὑπάρ- 
yt» A IL 18 15 (34348510, t b8). ὑπὸ 
τοῦ χόσµου (fov φορὰν φέρεσθαι, opp. 
ἑναντίαν τῷ κχόσμφ) D 33 (467,83) — 
κόσμου ἀιδιότς D 36 (469,9) (φύσις) 
À V 181 (427325) — Χχόσμος γενητός 
A V 193 (4390234) τὴν πρώτην οὐσίαν 
ἔχοντα ἀπὸ πνεύματος A I 724 (505 513) 
(yéveotv) A I {5 (30613252) ThO 12 
(486, 1) (ἀναλοῦσθαι ἐν τῇ ἑκπυρώσει 
Α Ι 511 (84 ε10 98) κόσμου µέρη τὰ 
ζφα Epic. A V 19 4 (430 38) cf. 481, 10 
(ἄπειρα τὰ µέρη) E III 83 (592, 17) (τὸ 
ὑπὸ τὴν σελήνην µέρος) A II 4 12 (33233 
b4) — χόσµου νοῦς A I 711 (301 421 b1) 
(Ψυχή) A I'111 (30245 516). (ἡγεμονικόν) 
D 29 (465, 5) — χόσμος χαλός A 1611 
(293 *6) (σφαιροειδής) A 1653 (298 310) 

περὶ χόσμου placita A Π 1—11 (327 
415518) G 17 (609,12) ᾖἸὙένεσιν expl. 
Anaximander Pl 2 (579, 10. 14) — ἁρ- 
µονίᾳ συγκεῖσθαι Pythag. Hi 2 2 (555, 20) 
cf. 13 (557,14) — (µεταβολή) Heracliti 
ThO 1 (476, 1) — (μῖγμα στοιχείων, dist. 
τὸ πᾶν) Emp. AI52(291316 b5) 7 28 
(8083 25) qq παραπλησίως xetaüat A II 
314 (863 ^11) — κόσμου γένεσις Archelai 
ThO 4 (479,18) —  Philolai A II 77 
(837 b16) — (νοῦ ἰδέαν) Ecphanti Hi 
15 2 (606, 17) — Leucippi Hi 12 2 (564, 
28) — κόσμους ἀπείρους expl. De- 
mocr. Hi 133 (565, 9) E III 14 (590, 30) 
χόσμην ἀκμάζειν ἕως ἂν µηχέτι δύνηται 
ἔξωθδέν τι προσλαμβάνειν Hi 13 4 (565, 18) 
— Platonis AI74(299311) (νοητός... 
ὁρατός A I 7231 (80551.3) 1 6 4 (384 
11051) (ov λογικὸν ἀθάνατον A V 201 
(482 47 b6) (παράδειγµα) D 1 (447 423) 
ThO 11 (485, 18) Hi 194 (567, 19) }ε- 
νητὸν xal φθαρτὸν ὑπάρχειν E I (587,8) 
α 17 (609, 14) — κόσμον ἀίδιον Aristotelis 
ΑΠ 51 (33238529) Hi 20 e (570, 54) 
δύο κόσμους τὸν ἄνω xal τὸν χάτω E III 
31 (695, 19) — (θεός) Polemonis A I 7 29 
(808 530) (θεός) Stoic. A I7 24 (905 513) 
35 (38064959) D 29 (464,11) ΕΙ (687, 
16) xócpoc expl. Zenonis D 23 (459, 19) 
(μονὴ iv ἀπείρῳ κενῷ) D 28 (459,23) 


114 


— (βάρος οὐκ ἔχειν) D 93 (400, 1) ἑκτὸς 
τοῦ χόσµου ἄπειρον xtvóv D 25 (460, 
25) χόσµου χινήσεως διάστηµα D 26 (461, 
8) xóspou variae definit. Stoicorum D 
29 (464, 14. 18 cf. p. 20) 81 (465,14) 
χόσμον ἔμψυχον xal θεόν Chrys. Ph 11,27 
(545 522) cf. D 21 (458,14) συνπολει- 
τευόµενον δεοῖς xal ἀνθρώποις Ph 14, 22 
(648015) ζῷον xal Aoytxóv xal φρονοῦν 
καὶ θεόν Ph 15, 2 (648 b98) — (i. q. Zex) 
Diog. Bab. Ph 15, 17 (549, 1) — χόσµου 
φθορά D 36 (468,19) καθ ἑχάστην τοῦ 
κόσμου µεταβολήν G 24 (618, 11) κόσμον 
ἀθάνατον καὶ ἀγήρω ἔλεχεν Posid. E III 41 
(593, 6) — Epicureorum A I 4 (28945) 
τῷ χόσμῳφ ἀπρονοησίαν εἰσηγεῖσθαι E II 8 
(589, 7) ἐν ἀπείρῳ εἶναι E III 44 (593, 20) 
περὶ χόσµου τάξεως placita A II 7 (335 
abb3) — εἰ ἄφβαρτος placita A II 4 
(830 1413 16) — τίς ἡ αἰτία τοῦ τὸν xó- 
σµον ἐγχλιθῆναι placita A Π 8 (88751 
b25) — τίνα δεξιὰ xal ἀριστερά placita 
A II 10 (8393151) 

κοῦρος ex Emped. Hi 3 2 (558, 21) 

κουφίζειν ΤΗΡ 43 (511, 16) 

χοῦφος ThS 9 (502,3) κχούφων µάλιστα 
ὀσφραίνεσθαι ThS 22 (506, 1) κοῦφον def. 
Stoic. A I 12 4 (51134 b6) κχουφότατα 
(dp xal πυρ) ThS 22 (506,2) xougóct- 
pov τὸ πλέον ἔχον xtvóv, βαρύτερον δὲ τὸ 
ἕλλαττον ThS 61 (516, 28) τὰ χοῦφα ἐπι- 
πολάσαι ἄνω E II 8 (589, 16) 

χουφότης (conl. λεπτοµέρῃια A III 3 1 
(361226525) (sépatt ὑπάρχουσα) D 2 
(448, 1) 

χραδαίνειν cpóp«p (de terrse motu) A III 
15 « (37192321) 1 (986011) νόου φρενὶ 
πάντα xpaba(vt Xenophanis ThO 5 
(481, 13) 

χρᾶμα A IV 3 11 (388931521,tb16) 

xpücte (coni. συμμετρία) ThS 32 (508, 19) 
(τοῦ σώματος) ThS 35 (509, 8) (coni. 
διάδεσις  ThS δύ (509, 12) 39 (510, 16) 
41 (511,3) 46 (511,14. 17) — «pdot« 
εἶναι τὰς τῶν στοιχείων µίξες χατ dÀ- 
λοίωσν A I 17 1 (315 b17) κρᾶσις σύμ- 
µετρος τῶν ποιῶν A V 80 1 (44323) 

περὶ χράσεως placita A I 17 (31526 

b16) (µελέων) Parm. ThS 3 (499,18) 
(στοιχείων) 'ThS 4 (449, 23) — Empedocl. 
Pl 10 (582,6) (coni. σύγχρισι) A IV 
9 15 (398 b17) V 19 ο (481237.12) 21 1 


χόσμος 


II INDEX 


(494 4 5) 96 4 (43942) Ίδεσθαι τοῖς 
ὁμοίοις χατὰ τὴν χρᾶσιν ThS 9 (502,6) 
( μέση) ThS 11 (502,21) (τὰς ἰΔίας) 
ThS 12 (508,2) (ἀσύμμετρο) TbS 14 
(608, 14) révvg τε χράσε τε ΤΗΒΘ 16 
(604, ϐ) ol; ἡ χρᾶσις ἐξ ἴσων TbS 19 
(504,23) (syn. σύγκρασις, αἵματος) 'ThS 24 
(506, 16 cf. 14) — συμµέτρως ἐχούσης τῆς 
φυχῆς χατὰ τὴν χρᾶσιν Dem. ThS 58 (515, 
28) (τοῦ σώματος) ThS 58 (515,26) χράσει 
µεταβάλλειν κατὰ τὰ πάθη xal τὰς ἡλι- 
χίας ΤΗΘ 64 (611, 16) — (dist. παρέθι- 
σι, μῖξδις, σύγχυσι) Stoicorum D 28 
(468, 20. 29. 32) cf. 38 (470,8) A T1243 
(920 b34) 

χρατεῖν (τοῦ παντός) A I 25 1 (32022 cf. 
b3) (τοῦ φυχροῦ) Hi 8 9 (562, 25) πάν- 
των ἄρχειν xal xp. Anaxag. Pl 453 
(532 b9) (τόπον ὁρισμένον) G 16 (60953) 
κρατουµένην ὑπὸ μηδενὸς Τῆν Hi 6 3 (559, 
23) — superiorem esse A V 11 (42017) 
χρόαν τὴν κρατοῦσαν ThS 27 (501, 15) 

χρατερός (Homer.) A I 7 10 (001 912) 

xpacífjp. µέχρι τῶν χρατήρων τοῦ πυρός 
He 8 (653, 19) (ψυχής) Platonis Hi 19 1ο 
(568, 14) 

χρατύνειν  ὃ (600, 11) 

χριδή (δίστιχοι καὶ τρίστιχοι) Α 'V 104 (422 
42) D 28 (468, 22) 

χριχοειδής A Ι 518 (256 ο) 

χρίνειν de sensuum iudicio χρίνειν τὰ ἀλλή- 
λων 'ThS 7? (500, 21) 15 (508, 28) 19 (504, 
97) 20 (605,4) κρένειν τοὺς χυμοὺς TAdrcry 
ThS 25 (506,26) (τὴν ἀφήν) 'ThS 28 
(507,14) 33 (508,26) 34 (509,4) τὰς 
dxodc αὐτὰς μὲν οὐδὲν χρίνειν, elc δὲ τὸν 
νοῦν διαπέµπειν ThS 88 (510, 10) 41 (511, 
1) 46 (512, 16) — τὸ πλεῖον xai ἔλαττον 
χρίνεσθαι ἀριθμῷ D 7 (450, 4) — κρίνεσθαι 
τὸν ἀέρα πολύν i.q. ἐχχρίνεσθαι  ThS 45 
(512, 6) 

xptóc zodiaci A 166 (294413) V 18 € (429 
221) cf. p. 196? 

χρίσις μετὰ τελευτήν Hi 19 11 (568, 17) 225 
(572, 17) 

χριτήριον D 16 (456,9) (τάχους τε xal 
βραδυτητος) D 26 (461,5) expl. G 12 
(606, 7) 

κριτικός (αἴσθησι) A IV 86 (395b4) 102 
(899 «'| 08) τὸ ἐναντίον τοῦ ἑναντίου χρι- 
τιχόν ThS 31 (508, ϐ) κχριτεώτατον ἡδο- 
vie τὴν γλῶτταν ThS 43 (611, 19) 


VERBORUM 


χρούνωμα βρότειον expl. οἱονεὶ τὸ σπέρµα 
(Emped.) A I 3 20 (287 410. 15) 

xpupóc. κατεφῦχδαι τοῖς χρυμοῖς A III 121 
(311 426) 

χρύπτειν. τὸν Ίλιον χρύπτεσθαι Hi 7 6 (561, 
9) xportà μυστήρια Hi 24 3 (578,11) 
χρυφθέν (?) D 39 (410, 21) 

χρυσταλλοειδής. ἄστρα Ίλων δίχην xata- 
πεπηγέναι τῷ χρυσταλλοειδεῖ (Anaximenis 
v. 8. χρύὐσταλλος) A IL 14 3 (344 96 59) 
(St) Emp. A II 20 19 (960 ε 16 16) 
χρυσταλλοειδῶς A II 112 (909 «19 b26) 

χρύσταλλος. τοὺς ἁπλανεῖς ἁστέρας συνδε- 
δέσθαι τῷ κρυστάλλῳ Emped. A II 1811 
(34241520) κρύὀσταλλος D 11 (456, 15) 
def. Chrys. D 35 (465, 5) 

χρύφα ἠδίχον A I 73 098 421) 

χρύφις ἄστρου ὑπὸ γῆν D 32 (466, 23) 

xtácÜat κεκτῆσθαι Hi 202 (570, 11) ἑκτή- 
ὅαντο... ἀπὸ τοῦ τόπου τὸ ὄνομα Hi 207 
(571, 3) 

κτύπος Α III 3 s (268. 906) 7 (268 b31) 

κύαμος A IV 19 3 (409 *4) μὴ ἐσθίεν 
Hi 9 1« (557, 20) E III 8 (590, 10) 

χυανίζειν caeruleum esse. A III 5 12 (374 
a 
T) 

χυανοειδής (χρῶμα) ThS 78 (522, 15) 

χυανοῦς (χρῶμα) A III 5 7 (3133556) 
ThS 77 (522, 16) 

χυανώδης (χρῶμα) A I 6 4 (292411) 

χυβερνῆτις δαίµων Parmen. A II 71(335 
b 15) 

χυβίζειν Hi 2 10 (556, 26) 

χυβόχυβος Hi 2 10 (551,2) 

κύβος ΑΠ 65 (984.19 910) Hi 2 9 (556, 
24) 10 (557, 1. 3) He 16 (656, 24) 

Χύημα A V 18 4 (428*22) 

χύησις Α V 6 1 (4196) 

χυχκᾶν. ἐξ ὅλης χυχᾶται θάλαττα A V 29 1 
(44116) ThS 84 (525, 10) 

χυχλεῖν. χυχλεῖσθαι (opp. εἰς ἄπειρον προϊέ- 
vat) A II 24 9 (855314513) (θάλαττα, 
immo xuxàta) A V 29 1 (441 910) 

Χύόκλησις (ἡλίο, coni. περίοδος) Ph 8,5 
(042 56) 

κυχλιχός (xí(vnot) Arist. A II 7? ο (386 
416) χυχλιχκῶς κινεῖται (opp. σφαιρικῶς 
A IV 19 4 (409 ε16) 

χύχλος. xatà xóxÀov λοξόν A III 132 
(918 48) ἀῆρ χυματοῦται κατὰ χύχλους 
ὀρθούς (?) A IV 19 4 (409312) (λοξός 
l1. e. zodiacus) Α I 6 6 (29432) (οὖρα- 


χυρός —— (115 


νοῦ, ayn. ζῶναι) A II 12 1 (84039513) 
(rportxof) Α II 28 3 (353434) 6 (358 
415) (διακεχαυµένος) A II 30 1 (361 512) 
(coni. σφαῖραι) Anaximandri A II 16 5 
(846 422 b31) 20 1 (8484352) 21 1 
(3961 «6 514) Hi 6 4 (559, 26) 5 (560, 4) 
Pl 2 (579,16) κύχλος ἡλιαχός A Ἡ 94 8 
(356 43 3) περιέρχεσθαι τὸν ἴδιον χύχλον 
A II 25 1 (256513) cf. D 10 (461, 12) 
Pl 7 (581,15) κύκλος (σελήνης) A II 
25 1 (355418 b16) III Pr. (364413) 
ἄστρον A III 18 1 (964. 7) (γαλαξίας) 
ΑΠ Τι (385 b20) 20 8^ (349 18) def. 
A III 1 1 (364 419512) 3 (865 ϱ 28) (ἴρι- 
δος) D 14 (455,4) (i. e. ἅλως) A III 
18 1 (38449) 

χύχλῳ adv. A II 7 2 (996.200) III 
182 (37847) D 12 (452,25) οἱ (459, 9) 
91 (466, 17) 39 (411,11) ThS 83 (624, 
23) Hi 94 (563, 26) P1 10 (582, 6. 8) 

Χυχλοτερής (γῆς Emp. A II 20 is (350 
1314b14) κυχλοτερῶς χινεῖσαι A I 1253 
(31151) III 12 (864 325 518) 

χυχλοφορητικός (σῶμα) Arist ΤΗΟ 21 
(498, 11) α 18 (610, 17) 

χυχλοφοριχῶς Χχινούμενον Arist. A I 73 
(305 *12) 

χυλινδροειδής A II 27 4 (35823 06) P12 
(519, 12) 

κύλινδρος. οὐ περὶ σφαῖραν, περὶ δέ χύ- 
λινδρον Add. p. 353512 

χυματοῦν. χυματοῦται (díp) χατὰ χύχλους 
A IV 194 (409212) 

χυνιχός EIII 26 (591, 36) 27 (692, 1) 28 
(592, 4) 

Κυρηναῖος AIT71(29821.15) P1 9 (681, 
22) E III 17 (591,3) 23 (591,22) 25 
(691, 31) G 3 (600, 12) cf. Κυρηναική G 3 
(602, 9) 

χύριος. αἴτιος καὶ Χύριος He 6 (652,926) 
χυριώτατα µέρη AIA44(291*7) V3e6 
(411 «16) κυριώτατον (τὸ δεῖον) A 16 16 
(291 «ϐ) πκυριώτατον ἡγεῖαι A I 113 
(309 ε16 519) ThS 85 (609, 11) 82 (524, 
20) κυριώτατα τῆς Ἱενέσεως Hi 73 (561, 
1)-— χυρως A I 24 3 (320418525) 5 
(320423530) IV ὅ 13 (39257) (opp. 
καταχρηστικῶς) A IV 191(408 16 b6) τὰς 
κυρίως ἀρχάς (opp. τὰ ὃ σωματικὰ στοιχεῖα 
Emped.) ThO ὃ (418, 3) 

χυρτός (opp. xoc) A II 24 s (385447 
b9) 


116 χύτος 


κύτος. παντὸς τοῦ ὄντος χύτους οὐρανοῦ καὶ 
γῆς E 1 (587, 18) II 5 (588, ϐ) 

χύων A V 90 «4 (4392321) D 2 (463, 7) 
He 4 (652, 13) exemplum ad fatum ex- 
plic. Stoic. Hi 21 2 (571, 12) — Sirius 
D 82 (466, 26) 

κώδων Emped. A IV 16 1 (406319519) 
ThS 9 (501,183 cf. n^9) οἱ (505,13) 

χωλύειν A 143 (29047) (Άλιον) χωλυ- 
όµενον. .. εὐθυπορεῖν A Π 23 9 (358 32 
b3) ThS 19 (504, 24) χωλύειν τὴν ἱκμά- 
δα τὸν νοῦν ThS 44 (511,24) οὐδὲν ἂν 
χωλύοι ΤΗΘ 47 (512, 25) συρρεῖν ThS 66 
(618, 7) κωλύεσθαι τὸ λαμπρόν ThS 79 
(523, 10) 

Χχωμµφδία (τῆς ἀρχαίας ποιητα A ITA 
(299 «14) 

χωνοειδής A I 14 2? (91219511) (πῦρ) 
Α Ι 14 5 (912929) (κόσμο) A II 2 1 
(929 43) (ἁστέρας A II 14 3 (84433 
b1,tb1) χωνοειδῶς (ἐντείνοντος τὸν ἀέρα) 
A IV 16 3 (406 39 ϱ9) 

xór7 À IIL32(36858) καμπτοµένη A III 
5 s (372 424 b24) E III 13 (590, 99) 

χωφός. χωφότεραι (αἰσθήσεις) ThS 19 (504, 
30) 


λάβρος (ὕδατος) D 35 (468, 8) 

λαγχάνειν. ὃν χλῆρον λελόγχασιν (inde Λά- 
yt?) A I 28 s (925 890) πνοιῆς λε- 
λόγχασι πάντα Emp. Th$S 20 (505,96) 
&Üyóca. τὴν περιφέρειαν 'ThS 66 (518,8) 
λαγχάνειν τόπον Hi 19 13 (568,93) τὸ 
λαγχάνειν ἑκάστῳ τὸ πεπρωμµένον [sic 
recte sorte cuique obvenire cf. Eberhard 
ad Hieroclem p. 65] 328 n59 

λαιμός Hi 24 6 (593, 277) 

λάχχος D 14. (Add. p. 455) 

λαμβάνειν (ἀρχὴν κινήσεως .. . τελευτήν) 
A I 1 3 (275310) (ἔχχρισιν Ἱ. e. ἑκχρί- 
νεσθαι) A III 154 (379320) (τοὔνομα) 
A IV 11 4 (400 129) (ἀποχώρησι) A IV 
22 1 (4112329) (πῆξιν) Hi 7 7 (561,16) 
— credere πνεῦμα δὲ εἴληπται D 28 (463, 
14) οὕτω λαμβανόντων ThO 4 (479, 10) 

λαμπετᾶν. ἄστρα λαμπετόωντα Hesiodi Hi 
26 2 (574, 24) 

λαμπηδών (dotparhv ποιε) A ΠΠ ὃ ϐ 
(905 51) (ἀχραιφνής) A III 5 8 (37338 
b 8) 

λαμπρός. λαμπρότερον (ftev) A II 28 6 


II INDEX 


(8594656) D 14 (455, 19) (opp. ἆμαυ- 
ῥότερα) A II 30 7 (36259) τὰ λαμπρὰ 
τῶν ἄστρων D 14 (464, 80) (9o) D 1i 
(456,15) λαμπρὸν xal πυρῶδες D 31 
(466, 19) ThS 86 (525, 23) Hi 1 6 (561, 
18) λαμπρότερον καὶ χαδαρώτερον ThS 37 
(509, 31) A. ὀφθαλμόν ThS 42 (511,10) 
(χρῶμα) D 14 (455, 7) ThS 29 (501,24) 
18 (651, 1) 75 (521,92) 16 (522,3) Ti 
(522, 19. 15) (coni. ἄσκιον) ThS 79 (523, 
10) (coni. διαφανέ) ThS 80 (529,12) 
(opp. σκοτεινόν) Hi 8 2 (562, 4) Ίλιον 
ποιεῖν dx τοῦ λαμπροῦ ὕδατος ἀστέρας 
Metrod. ΡΙ 11 (689, 94) 

λαμπρότης (τοῦ ἡλίου) A III 5 s (32931 
b) P1 7 (581, 13) 

λαμπρύνειν. λαμπρυνοµένων τῶν νεφῶν Α 
ITI 3 e (368 526) 

λαμπτήρ. τὸ dv τοῖς λαμπτῆβσι φῶς Th8 7 
(500, 25) 

λάμψις A IIE 37 (368531) 

λανθάνειν sensibus non percipi abs. A IV 
10 5 (899522) D 17 (456,23) Th8S 30 
(601, 90) 34 (509, 3) — c. partic. προιόν- 
τες λησόµεθα ThO 10 (485, 9) 

λατοµία (ἐν Συραχούσαις) Hi 16 5 (566, 4) 

λάχανον He 11 (655, 84) 

λέγειν. πρὸς τὸν Πλάτωνα ῥητέον ΑΙ ὅ5 
(291226) ὁ 9eóc ὃν λέγουσιν quem in- 
tellegunt A 1'18 (300418) τὸ ἐπὶ το 
ποιοῦ Aeyópsvov D 27 (463, 9) τοῦ «b M- 
ειν ThS 24 (506, 14) eU cc... δύναιτο 
... ἀποδοῦναι, μᾶλλον ἂν ὅδε λέχοι ThS 82 
(594, 11) «φαίνωνα λεγόμενον τὸν τοῦ 
Κρόνου A II 154 (344318 b16) τὸν λε- 
γόµενον µέγαν ἐνιαυτόν Α TI 32 1 (363 322) 
οἱ τὰς ἀτόμους suppl. Aéyovtec A I 163 
(81541 cf. n*31) τὰ μὲν χατὰ "Ávata- 
όραν, τὰ δὲ χατὰ Λεύχιππον λέγων ThO 2 
(411, 1) — λέγεσθαι (opp. elvat) A V 185 
(499 ^5) λέγχεσθαι πρὸς ἡμᾶς (opp. roui 
τιν οὐσίαν) 'ThS 71 (520,9) λεγόμενα 
(ἀγαθά, opp. χυρίως) — ὡς εἰπεῖν συλλα- 
βόντι, ὡς μὲν ἁπλῶς εἰπεῖν ὡς δὲ xa9" 
ἕχαστα D 14. (Add. p. 455) ὡς εἰπεῖν 
Th$S 19 (604, 29) ὥσπερ ἑλέχδη vel ὥσπερ 
εἴπομεν frequentat. ΤΗΘ8 λεχτέον τούτου 
τὴν αἰτίαν ΤΗΡ 80 (698, 19) — λεχτόν 
Stoicorum G 15 (606, 14) 

λειαίνειν 486,11 

λεῖος (atom. Epic.) A I 42 (290 41) cf. ThS 
66 (518, 8B) (χαλκό) D 14 (455, 20) 


VERBORUM 


(coni. πυχνός) A IV 14 8 (405419 919) 
(opp. τραχύς) ThS 20 (505, 5) 67 (518,21) 
τὸ λεῖον λευχὸν εἶναι 'ThS 78 (620, 25) 
ὅσα τῶν λείων µέλανα φαίνεται ΤΗΡ 79 
(028,5) λεῖον χαταμασησάµενος τὸν χύαμον 
Hi 2 14 (551, 23) 

λείπειν. λείπεται ζητεν ThS 21 (505, 15) 
(opp. γίνεσθαι) Bi 13 3 (565, 13) 

λείψανον A III 161 (381 3106) 

λέξις Hi 1921 (569, 26) 

λεπτομέρεια A I 734 (306 4315 b14) III 31 
(867 «26 595) 44 (311513) IV 223 (419 
421) 

λεπτομερής (σώματα) Atom. A Ι 244 (320 
416522) ΙΠ 54 (372320520) IV 222 
(412328) τὸ λεπτομερές Leuc. A V 2553 
(437 414) He 12 (654, 12) λεπτοµερέστατα 
σώματα Hi 22 4 (512, 3) 

λεπτός (coni. καθαρός) A III 8 11 (369 b20) 
(πνεῦμα) D 12 (452,30) λεπτὸν Óv xa- 
θάπερ τὸ dv τοῖς λαμπτῆρσι φῶς ThS 7 
(500,95) 9 (609, ϐ) (ὀσμή, opp. πυκνή) 
ThS 30 (508, 9) (ὑμένας) ThS 37 (509, 
32) (φλέβες) ThS 41(511,5) (opp. παχύς) 
ThS 59 (616, 5) τὸ λεπτὸν ἀπορρέον ἀπὸ 
τῶν βαρέων (2) ποιεῖ τὴν ὁδμήν ThS 82 
(514, 18) (coni. χοῦφα) E II 8 (589, 16) 
λεπτότατα xal ὑγρότατα (ἐν dép) A III 71 
(374420) (πόρο) A IV 2223 (41354) 
(coni. πυκνότατος) ThS 50 (518, 29) (rop 
opp. παχύτερον) 'ThS Τὸ (5021,28) τὸ 
λεπτότατον τοῦ πνεύματος E II 8 (589, 
11) 

λεπτότης Α V 14 1 (424 331) D 12 (453,3) 

λεπτύνειν. λεπτύνεσθαι (alia, dépa) A V 221 
(434 ^14) Hi 8 11 (568, 3) 

Aeuxóctne ἡ κατὰ τὴν ζφγραφίαν (opp. ἡ 
διὰ βάθους) D 3 (448, ΙΤ) λευκός (χρῶμα, 
opp. μέλαν) A I 15 s (919511) IV 9 12 
(39853) D 14 (455,21) ThS 7 (500,27) 
17 (504, 11) 18 (504,19) 59 (516, 10) 
λευκὸν «al µέλαν ἀρχαί 'ThS 59 (516, 11) 
19 (5092,27) λευχκῶν τὰ cxÀnpá (opp. 
ψαθυρά) ThS 73 (521,2) (dist. Διαφανὲς 
xal λαμπρόν) ThS 80 (523,12) λευχόν 
def. Plato ΤΗΡ 86 (525, 20) λευχότερα 
ἀλλήλων ThS 4783 (521, 8) 

λευχόχροια A III 1 (364321514) 

λέων zodiaci A I 6 6 (29445) V 186 
(429, 25) 

λεωφόρος 486, 14 

λήγειν D 18 (454,10) φύσεως µηδέποτε 


Aevxóc — TT 


ληγούσης de' ἑαυτῆς φυοµένης E I18 
(689, 11) τὸ λήγον log. G 9 (605, 11) 15 
(607, 11. 13) 

λῆρος ὁ ποτητιχὸς A 17 3 (29941) (βεχ- 
χεσελήνου A I 7 4 (299312) He 12 
(654, 11) 

λήξις sortita regio τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν λή- 
ξεως ἡγουμένην A I 7 5ο (304 59) — finis 
λῆξιν λαμβανούσης (i. e. ληγούσης) G. 17 
(609, 18 cf. n 516) 

λήθη ThS 4 (499, 28) 45 (512, 7) 

λίθος. λίθῳ κίονι (!) Anaximandri A III 102 
(916 424) Hi 6 5 (559, 24 cf. p. 138. 218) 
πληγείσης Ao A IV 19 4 (409215) 
(Ψυχρόν) D 14. (Add. p. 455) (πυκνού- 
µενος ἀήρ) ThO 2 (477,3) τῶν διαπύρων 
λίθων A ΠΠ 3 5 (909520) (ἐμπύρους) 
Hi 8 € (562,14) (διαυγες A III 5 4 
(372419519) (λαμπροί, διαυχεῖς) Ὁ 17 
(456, 10) (Πάριος) Hi 14 5 (566, 5) 

λιθώδης. λιβωδεστάτην (sc. γῆν) 486, 16 

λιμνάζειν. τοῦ xaT  dpyhv λιμνάκοντος 
ὑγροῦ A III 16 2 (381 «20) 

λίμνη D 11 (451,29) NeDou A IV 1 4 
(885 *16) λίµνην εἶναι τὸ πρῶτον τὴν γῆν 
Archel. Hi 9 4 (563, 26) 

λιπαρός (ἰκμάδος) ThS 50 (618, 25) λιπαροῦ 
(fort. λεπτοτέρου) A III 16 2 (3813222) 

A(d A III 71 (31524) 

λογικός (ἀρετήν) A I Pr 2 (2732317) Ἅλο- 
Ἱιχοί ἐσμεν Α I8 8 (282415) 6 λόγος 
καθ᾽ ὃν προσαχορευόµεθα λογιχοί A IV 
11 «(400 24) λογικώτερος ἐγένετο Ari- 
stoteles Hi 20 1 (570,9) (coni. νοερὸς 
χόσμος) A II 8 4 (880369) Ph 15,3 
(548526) (ζῴον) A 18.5 (282427) (opp. 
ἄλογα xal ἄψυχα) A I 29 3 (325 ^ 10 522) 
He 4 (652,16) ζφα εἰ λογικά placita 
Α V 90 (43258 b2) 26 2 (438314 b11) 
λογικῶν (λόγων, φυσικῶν ἠθικῶν) Ph 17,3 
(550 b 12) (φιλοσοφίαν) Hi 5 (559, 13) — 
(ψυχή) A IV 11 4 (400428) 20 4 (432 
415) τὸ Aopxóv φυχῆς Plat. A IV 41 
(39021,t518) (ψυχῆς, opp. αἰσδητικόν) 
Xenocr. A IV 4 3 (890151) — Atom. 
A IV 4 e (99010) — λογικὸν xal νοε- 
póv (opp. ζωτιχὸν φυχῆς) Pythag. A IV 
5 10 (89931) (opp. ἄλογον, φυχῆς Plat. 
Arist. A IV 1 5(398*310,tb10) 8 e (895 
b9) λογιχκὸν θυμιχὸν ἐπιθυμητικόν Plat. 
A IV 4 1 (90901218) E I (581, 10) 
III 22 (591,19) G 24 (615, 1) — µέρος 


118. λογικό 


ψυχῆς (d. e. ἡγεμονιχόν) Stote. G 24 
(615,9. 9) — λογιχὸν µέρος φιλοσοφίας 
A I Pra (216 «20. 99) G 6 (608, 9) 15 
(607, ) 16 (608,4) (dist ἐπιθυμητικός, 
ὁρμητιχός) Stoic. A V 95 5 (488 16) — 
λογικῶς ἐνεργούσας φυχάς A V 20 4 (432 
217) 

λογισμός. (ἀνθρωπίνφ) A I 291 (326458, 
tb3) (Stoic. i. q. ἡγεμονικόν) A IV 211 
(410 229) 

λόγος (om. ἐστί i. e. λέγεται) 490, 1 (πολὺς 
δρυλεῖται) E II 5 (588, 19) ὁ λόγος αἱρεῖ 
Plato Hi 19.21 (569, 90) λόγους ipod 
Ph 14,32 (548523) οὐκ àv εἴη ThS 60 
(516, 16) φευδεῖ X. τυφλῶσαι τὴν ἁλή- 
$ttav ΑΙ Τ4 (299.28) τῷ περὶ θεῶν 
λ. ΑΙ 8ι (2017) τὸν περὶ ἀρχῶν cet. 
Α II Pr. (32742) καθ ὃν λ. ὄψος μὲν 
λέγεται A Π 101 (999 b8) xard τὸν αὐτὸν 
λ. Ὁ 1 (441 «16) κατὰ τὸν ἴδιον λ. D2 
(448, 2. ϐ) κατὰ τὸν πρότερον λ. D 19 
(451, 291) — ratio ὑπὸ τὸν λ. τοῦτον πίπτειν 
D 19 (451, 24) κατὰ μὲν τὸν X. τοῦτον 
D 21 (458, 20) ὧν οὐκ ἔχομεν elxóca X. ἢ 
ἀναγκαῖον ThS 86 (525,24) ἔχει τινὰ λόγον 
ThS 31 (508,5) δεῖται δέ τινος λ. xal 
πίστεως ThS 91 (527,11) ὥστε xal elc 
χοινὸν λ. πεσεῖν αὐτά D 28 (463, 17) τὸν 
ὅμοιον λ. εἶναι xal ἐπὶ τῆς πλειάδος D 
32 (466,27) τὸν αὑτὸν ἔχει λ. ἑκάτερον 
ThS 32 (508,17) ἐν τῷ ὁμοίφ λ. ὑπο- 
πεσεῖν δυναµένων Hi 20 3 (570, 19) «àv 
τοῦ dpptvoc... περιέχειν λόγον A V 264 
(489 42) — dvà λόγον ThS 84 (525,3) 
86 (525, 21) κατὰ λόγον A III 17 9 (383 
424 383) D 2 (448,8) ὃτ (469, 17) ThS 
11 (602, 16) 68 (515,27) 62 (517, 1) PI 
8 (580,9) κατὰ τὸν αὐτὸν X. P1 12 
(583,4) κατὰ τὸν ἀνωτάτω X. A IV 
41(889411) ix παντὸς λόγου quacunque 
ratione Platonis Hi 19 31 (569, 30) τὴν 
φρόνησιν ἐχ τριῶν συνεστηκέναι λόγων (τῶν 
φυσικῶν xal τῶν ἠθικῶν cet) Chrys. 
Ph 16,31 (050b 7) ὁ τῆς φωνῆς εἴρηται 
λόγος 'ThS 91 (627, 4) — iv οἷς δὲ λόγοις 
(i. e. ὅσον µέτρον ὅσοις, quibus proportio- 
nibus) ThS 86 (525, 24) — àv λόγου (coni. 
ὑπ᾿ ἀνάγκης, opp. µάτην) Leuc. ΑΙ 254 
(321514) — 

λόγος & Chrysippo multifariam distinctus 

A I 283 (828 *312 17) — (opp. αἴσθησις) 
A IV 9 18 (898524) Pl 4 (570,11) Mq 


απ INDEX 


δεωρητός (opp. αἰσθητός) Atom. AI3s 
(279417. οἱ 19) 1s (28623. 7 28. 286*10) 
1 34 (3806414513) 15 τι (314 526) οὓς 
(82042859) HI 69 (312417 b17) IV 35 
(888 ^3 b6) — τὸ περὶ τὸν λόγον i. e. λο- 
γικὸν ΑΙ Pr.2(273424) λόχος καθ ὃν 
προσαγορευόµεθα λογικοί Stoic. A IV 114 
(400 422) — λόγον δηµιουργόν (εἱμαρμένην 
Heracliti) A I 7 22 (308 b9) cf. A. dfb«ov... 
καὶ νόµον ἀίδιον (εἱμαρμένην) Plat. AI 
282(32847bT7) διὰ τῆς οὐσίας τοῦ παν- 
tóc διήχων Heracl. (Βεοίο.) A I 261 (955 
a3 b2) — (ἀχίνητος, ψυχή) Arist. AITa 
(805412) (σωµατιχός, Qaóc) Brachm. Hi 
24 3.5 (513, 10. 11. 20) — οὐσία ἡ κατὰ 
τὸν λόγον (opp. κατὰ τὴν ὕλην) D ὃ (448, 
15. 24) — 6 τῆς γνώσεως (opp. ὃ ἔναρθρος) 
Hi 94 2 (578, 10) (προφορικός) Stoic. 431 
n 415 (6 τοῦ παντός) D 20 (458, 2) (ἡποῦ- 
µενον τῶν dv τῷ κόσμφ) Ph 9, 11 (044 
51) (τὸν ἅπαντα διοικοῦντα, Δία) Chrys. 
Ph 11, 17 (545512) λόγους ὀρδοὺς Ρ1 8, 
82 (64502) (ἀσώματοι) A I 731 (806556 
cf. nb2) (syn. σχήματα) A IV 89 (395 
b23) D 4 (449,2 c£. n45) (σπερματικοῦ 
A I735 (3064353) D 38 (410, 13) 39 
(410, 19) — αἰτίαν εἶναι λόγον αἰτίου 1) 
λόγον τὸν περὶ τοῦ αἰτίου ὡς αἰτίου Chrys. 
D 18 (451,12) λόγος (1.9. στοιχεῖον) Chrys. 
D 21 (459, 7) — (φύσει νόμος) Stoic. D 
29 (464, 295) — 0 χοινὸς λόχος Stoic. D 
81 (469, 12. 14) 

λοιμός (ἀέρος θάνατον) 481, 21 

λοιπόν deinde Hi 111 (566, 25) E II 8 (589, 
15) 

λοξοπορεῖν (6 Ίλιο) A II 286 (353214) 

λοξός. σελήνης χύχλον χείµενον λοξόν A II 
261 (366 020) (γῆς A LII 18 3 (21848) 
(ζφδιαχόςϱ A 166(29422) II 12 1 (340 
41519) D 8 (450, 9) 

λοξότης τοῦ καυλοῦ A V 92 (421 415) 191 
(424 411) 

λόξωσις τοῦ ζφδιαχοῦ A Ἡ 12 1 (340122 
b96) 23 e (353418) 

λύειν. ἀνομίαν λυθῆναι νόμων εἰσαγωγῦ A 1 
7 3 (298 «18) λύεσθαι ὑπὸ τοῦ ὑγροῦ γῆν 
Hi 14 5 (566,2) (τὰς ψυχὰς ἅμα τοῖς 
σώμασιν) Hi 22 5 (0729,14) λυθήσεται 
οὐρανός E II 6 (688, 28) 

λύχος He 4 (652, 14) 

λυπεῖν. λυπεῖσθαι τοῖς ἑναντίοις Emp. 'ThS 9 
(502, 6) 16 (608, 81) 


VERBORUM 


λύπη (ἡδονή) A IV 91 (397585) V 61 
(419 * 7) πᾶσαν αἴσθησιν μετὰ λύπης 
Anaxag. ThS 17 (504,9) 23 (506,12) 
29 (507,92) 31 (508,8) (opp. ἡδονή) 
χατὰ τὸ ὁρᾶν ThS 84 (525,3) — Hi 24 6 
(518, 27) — τὰς λύπας ὅρους xaxlac De- 
mocr. E III 14 (590, 32) 

λυπηρός (opp. ἡδύς A IV 9 13 (998 08) 
def. Plat. 'ThS 84 (525, 1) 85 (525, 12) 

λυπρός. ob λυπρὰν μοῖραν 486,25 

λυσιμελής Hesiodi Hi 26 * (515, 4) 

λύχνος A III 5 9 (372222522) 


μαγεία Hi 25 2 (514, 18) 

μαγική Hi 2 5 (556, 4) 

μάγος (ἐν Βαβυλῶνι) Hi 18 1 (666, 6) 

μάθημα. plur. mathematica doctrina A IV 
13 1o (404 ^11) Hi 2 4 (556, 3) 

μαθηματικός (Ἀρίσταρχος) Α I 155 (313 
b16) (σχήματα) Pyth. A IL 6 5 (334418 
b10) οἱ ἀπὸ τῶν μαθηματικῶν A IL 312 
(362275283) III 17 9 (888*17526) v. 
Mathematici Ind. I p. 6864 

µάθησις Hi 14 (555, 9) E III 44 (598,16) 

μαθητὴς xal διάδοχος D 96 (469, 4) ThO2 
(416, 4) 4 (479, 18) Hi 2 3 (505,23) E 
III 8 (590, 12) 

μαθητεύειν docere 6086 πα [ο Usener 
ad Acta Timoth. Bonn. 1877 p. 160] 
ἐπειδὰν προσίῃ τις µαθητευσόµενος Hi 2 16 
(558, 1) 

pata E III 6 (590,5) 

μαίνεσθαι μεμηνώς A IV 12 5 (402 420. 
27,t b9) V 20 5 (438 43) 

μαιοῦσθαι i. e. µακεύεσθαι. τὰς µαιουµένας 
A V 16 2 (42625) 

p.dxap (Hesiodi) Hi 26 2 (575, 10) 

paxáptoc (ζῴον) A I'77 (80038) D 9 (400, 
15) (b θεό) AIT79(301253) cf. G 16 
(609, 8) — ὁ µακάριος ἀπόστολος He 1 
(651, 3) 

paxaptócnc A I Τ 9 (30122) 

Μακεδών Hi 24 7 (514, 1) E III 21 (692,9) 

μακρηγορεῖν 487, 22 

μακρόθεν A III 55 (915 495 b25) 

paxpóc. ἀπὸ τῆς μαχρᾶς χαταφορᾶς A III 
45(971135521) διὰ μακροῦ longo ἑπίεγ- 
vallo D 11 (456,23) εἰς μαχρὰ διανενε- 
μημένον (opp. ἄθρουν) ThS 63 (511, 12 
cf. nb2) ob μαχρὰν τῶν αὐτῶν χρόνων 
Hi 2 ι (555,13) µακροτάτην τὴν νύχτα 


μαστός 119 


D 10 (451, 10) µήκχιστος 489, 4. 491,3 
ἐπὶ µήχιστον D 18 (454,8) 

μαλαχός (γλῶττα) 'ThS 25 (606, 26) (opp. 
σχληρός) 'ThS 62 (516,30) 83 (024,24) 
μαλαχὸν τὸ ὑπεῖχον Plat. ThS 81 (526, 1) 

µάλα πλατεῖαν P138 (580,2 cf. D) ἄρρενας 
πρὸς dvatolij... Ἰεγενῆσθαι μᾶλλον A V 
11(419216) μᾶλλον ἂν ὅδε λέγοι 'ThS 82 
(524,17) ἀλλὰ μᾶλλον ThS 19 (504, 19) 
81 (508, 11. 19) 64 (517,20) ?9 (523, 3) 
xal μᾶλλόν γε D 14 (455, 26) χωφότεραι 
πᾶσαι γίνονται xal μᾶλλον (sc. τοιαῦται 
γίνονται) ὅσῳ ἂν πλήρεις ὧσι ThS 19 (504, 
30 cf. καὶ τοῖς µαχροτέροις δὲ μᾶλλον 
ὅσῳ ῥἐγχκλίνουσιν Theophr. fr. VIII 5 
p. 187 W.) — διαφέροντα τῷ μᾶλλον xal 
ἧττον Aristot. D 11 (452, 10) cf. ThS 62 
(516, 31) μηδὲν μᾶλλον τοιοῦτον 7) τοι- 
οὕτον εἶναι "ThO 8 (483, 18) οὐδὲν μᾶλλον 
τὸ ὃν ἢ τὸ μὴ ὄν ThO 8 (483, 19) of. 
S 33 (608, 94) «τὸ ob μᾶλλον Academ. 
Hi 283 (078, 1) — µάλιστα praecipue A 
V 53(418 420) ThO 10 (485, 10) ἢ γὰρ 
póvoc 7) µάλιστα τῇ ἀπὸ τοῦ προνοοῦντος 
αἰτίᾳ χατεχρήσατο ThO 20 (458, 5) 

µαλακότης AIV 18ι (401514) 2 (407216) 

μανία He 4 (652, b) 

µανός (opp. πυκνό A III 1 8 (3664252) 
'ThS 11 (502, 18) 30 (507, 83) 59 (516,5) 
μανὸν xal ἁπαλόν (γλώττης) ΤΗΕ 40 (510, 
29) 43 (511, 20) 

µανότης ὕλης (opp. πυχνότης) D 12 (453,8) 
ThO 2 (411,1) S 25 (506, 28) 

μανοῦν (opp. πυχκνοῦν) ThO 2 (471,9) S 80 
(601, 329) saepius 

μαντεία E III 41 (593, 7) 

pavcuxóe. περὶ μαντικῆς placita A V 1 (415 
a9 01) 

µάνωσις (opp. πύχνωσι) AIS36 (280a11 
b4) ThO 1 (416, 16) 

papaívstty (ἆλω) D 14 (455, 8) 

μαρτυρεῖν (αὐτῷ λέγων) A V 14 s (425 
29) (τοῦτό γε καλῶς abc) (498, 6) µαρ- 
τυρεῖται ἐκ τῶν ἄλλων ζφων xal διὰ τῶν 
...παθῶν ThS 22 (6056, 24) 

μαρτυρία. μαρτυρίαν ἐχ τῶν νόµων εἶλη- 
φότος A 1 6 9 (295210) (Φωχρατιχὴν) 
& 8 (599, 13) 

μαρτύριον Hi 19 15 (568, 23) 

Μασσαλιώτης A III 17 3 (8832154) 
IV 1 2 (986 91) 

µαστός Α V 16 1 (126320) 


180 μάτην 


µάτην Ὑίνεται Leucipp. A I 25 4 (321513) 

μάχεσθαι (πρὸς τὸ σῶμα) Brachm. Hi 24 5 
(573, 94) 

μάχη transl. Plato 'ThS 83 (524, 23) 

μεγαλόφωνος Plato A I 7 4 (299210) 
He 11 (653,271 cf. p. 17. 262) 

Μεγαρικός G 3 (600, 15) 

péqapov. ἐν µεγάροισι χαχόν «' ἀγαθόν τε 
τέτυχται P1 9 (582, 2) 

μέγας. τὰ μεγάλα μᾶλλον αἰσθάνεσθαι Anaxag. 
ThS 80 (608, 1) κατὰ μεγάλα (magnis 
intervallis) τὸ κενὸν ἔχειν 'ThS 62 (517,4 
cf. n 310) µέχας ἑνιαυτός (placita) A. II 
ὃ » (369316 b25) — φθερεσθαι τὸν 
χόσμον τοῦ μείζονος τὸν µιχρότερον νικῶν- 
το Α Π 4 9 (381521) µείζοιι ζῴοις 
A II 30 1 (3613156) ThS 29 (507, 26) 

μεγεθοποιεῖν. μµεγεοποιουμένου τοῦ περὶ 
τὸν Ίλιον κύκλου Pl 7 (581, 15) 

μέγεθος. τὰ μεγέθη xal µέγιδος ἔχοντα 
D 5 (449, 5) (dist. σχῆμα βάρος A I ὃ 16 
(285 413) (opp. πλῆθος) A I 18 e (317 
b21) μεγέθη μῆκος πλάτος βάθος Aristot. 
D 5 (449, 6) (dist. εἶδος) ThO 4 (479,13) 
κατὰ µέχεῦος A I 3 27 (289 bO) xarà τὸ 
μέγεθος τὴν αἴσθησιν ThS 29 (501, 26) 
τὰ µεγέδη πῶς ἐμφαίνεται ThS 54 (514,832) 
µεγέθει διαιρεῖ βαρὺ xal χοῦφον ThS 61 
(616, 25) μέγεθος οὗ πρὸς ἕτερόν ἐστι 
ThS 68 (519, 9) — μέγεθος ἡλίου (pla- 
cita) A II 21 (35143512) (σελήνης) 
A II 26 (3513255) 

μεῖγμα v. μἵγμα 

μεθαρμόζειν. pass. πρὸς τὸ ἕλαττον 93 
(612, 17) He 7 (068, T) 

μέθη. ἐν ταῖς µέθαις ἧττον φρονεῖν ThS 44 
(611, 26) 

µεθιέναι D 11 (452,7) (σπέρα) D 89 
(410, 17) 

µεθιστάναι. πρῶτος µετέστησε τὰς περὶ τῶν 
ἀρχῶν δόξας ThO 4 (478,19) μὴ µεδι- 
στάµενον τὸ πᾶν χινεῖσθαι ἀδύνατον PI 11 
(682, 21) µετέστη ἀπὸ Σάμου ΑΙ ὃ 9 
(288 418) 

μεθοδεύειν 491,14 

μέθοδος. ἰδίαν τινὰ ποιεται τὴν µέθοδον 
ThO 8 (484, 16) 

p.t9óproc 489, 80. 491, 1 (σελήνη) A III Pr 
(864 b11) µεθδόρια ἀέρος A II 95 1 (856 
b10) ἐν µεθορίφ τοῦ λογιχοῦ xal τοῦ 
ἀλόγου A IV 8 € (39558) ἡ μµεθόριος 
(sc. γη) 489, 26 


I INDEX 


μεθύειν (metaphor.) He 183 (654, 21) 

µειονεξία Hi 19 19 (569, 10) 

μειοῦσθαι (opp. αὔξεσθαι) A Ἡ 4 1 (332 
b15) 294(360*759) (xà Ca) A V 2711 
(44041) (ἡ θάλασσα... ἡ Τῆ) 491,6 (opp. 
πληρουμένην, τὴν σελήνην) Hi 6 5 (560, 3) 

μειραχιώδης (λόγους) G 7 (604, 10) 

p.&(c expl. Chrys. D 34 (467, 19) 

μείωσις (opp. αὔξησις) Arist. A I 23 2 (319 
b8) ΠΠ 17 s (388343b5) D 20 (458,5) 
21 (462,20) (opp. ὑπερβολή) Hi 19 1 
(569, 8) 

µειωτιχκός (χίνησις) G 22 (612, 16) 

μελαγχολᾶν A IV 126 (402 320, tb9) 

µελανία τοῦ νέφος A III 3 1 (367 428 b2T) 
cf. 4 (368 «14 b 16) 

μελανόφθαλμος ThS 42 (611, 11) 

μελανόχρων ThS 18 (522, 19) 

péAac. µελάντερο πορφύρας A I 6 4 (293 
1318) μέλαν primarius color (opp. λευκόν) 
A I153(313511) IV 912 (398b4) D 14 
(455, 7) 'ThS * (500, 27) 31 (609, 21. 29) 
59 (516, 10) expl. Democr. ThS '14 (521, 
11) µέλαν ζῴων ἑνίων τὸ λευκὸν γίνεσθαι 
ThS 80 (523, 11) 

µέλειν. τούτων οὐχέτι pot µέλει He 11 (666, 
26) 

μελετᾶν. τῆς φύσεως τοῦ χόσµου οὕτω µε- 
µελετηχυίας A V 18 1 (421 ^26) 

µελέτη τῆς τροφῆς A V 162 (426 1426) 

μέλι D 28 (464, 2) ThS 84 (525, 5) 

μέλλειν (παραδώσει) A I Pr. 1 (218. 6) 
(ἐπιχειρεῖν) A 179 (80126) τὸ µέλλον 
D 6 (449, 18) οὐ (461, 10. 14. 17. 18. 2x) 
cunctari He 18 (656, 11) 

µέλος (coni. ῥυθμός) Hi 22 (555, 22) mem- 
brum µελέων πολυπλάγκτων Parm. ThS 3 
(499, 18. 20) 

μελφδεῖν τὸν χόσμον Pyth. Hi 22 (555, 20) 

μέν transpositum µόνον μὲν κραδαίνεσθαι, μὴ 
χινεῖσθαι δὲ A III 15 7 (3402317) μέν 
post intercapedinem iteratum — ThS 25 
(606, 19 cf. 507, 6) 49 (513, 10 cf. 15) 19 
(520, 25 cf. 521,26) μέν non respondente 
δέ ThS 27 (507, Ὁ 34 (509, 1) in ουτε. 
negativis excipit ἀλλά e.g. ThS 84 (524, 
21) 86 (025, 12) μὲν οὖν in explicatione 
propositi (syn. καὶ. .. μέν q. v. s. xal) 
ThS 50 (513, 17) 51 (518, 28) 60 (516, 
18) 65 (611, 22) 13 (520, 25. 521,2) 79 
(522, 26) — in clausula (item usurpatur 
xal...pév) ThS 12 (502,25) 24 (506, 17) 


VERBORUM 


26 (507,6) 85 (509,9) 37 (510,1) 43 
(611, 22) 46 (512,11) 48 (513,7) 51 
(615, 15) 58 (516,1) 64 (517,17) 74 
(521,10) 76 (521,26) 7 (522,10) 82 
(624, 20) 86 (525, 26) inde corr. ThS 62 
(616, 29) 63 (511, T) 

µένειν (opp. χινεῖσθαι) ΑΙ 1856 (811 57) (y5) 
A III 13 (91851 saepius) (ἐπὶ τοῦ τόπου 
τούτου) D 23 (460; D) (µετέωρον τὴν γῆν) 
Hi 8 3 (562, 6) 

μέντοι AT12(27525) ob µένοι AI 53 
(291231554) IV 8 14 (39658) V 528 
(418 *16) μὴ μέντοι γε D 27 (468, 2) — 
pévtot ΤΗ nisi in Causs. plant. non ad- 
hibuit cf. G. Mueller de Theophr. dic. 
rat. p. 65 

µερίζειν. µεµερίσθαι τὴν τοῦ παντὸς obpa- 
νοῦ σφαῖραν el; χύχλουςξ A II 12 1 (340 
138b12) (τὴν µίαν θεότητα εἷς μεριχὰς 
οὐσίας) E II 5 (688, 6) 

peptxóc. εἰς μερικὰς οὐσίας µερίζειν τὴν 9εό- 
τητα E II 5 (588, 7) 

μεριμνᾶν ΑΙ Τ1 (300215) 

μέρος. $ Cup 3| μέρει vel ἡ xa8' ὅλον 1) 
κατὰ µέρος D 22 (459,12) 24 (460, T) 
σημεῖον οὗ µέρος οὐδέν G 28 (612,20) 
(τῆς φιλοσοφίας 1) 6 (603, 7) (τῆς τε- 
τράδος) A I ὃ 8 (281 517) (τῆς δεκάδος) 
Hi 2 9 (556, 23 cf. n b 11) (δεοῦ ἡ oy?) 
Stoic. E II 5 (688, 11) (χρόνου) D 26 
(461, 12) (τοῦ παντός) A I 5 3 (291417 
b6) xav ἐπιπλοχὴν μερῶν (?) συνηρτηµέ- 
νην (eipappévny) A I 272 (82238) µέρη 
οὐσίας (opp. πρώτη ὕλη) Stoic. D 20 
(451,26) διαίρεσιν ἐπιδεχομένην κατὰ µέρη 
D 20 (458,6 cf. 486,5) µέρη τοῦ ὅλου, 
ὧν καὶ τὰ (ja χαὶ τὰ φυτὰ ὄντα τυγχά- 
vet Cleanth. D 38 (410, 12) μερῶν λόγοι 
Cleanth. D 38 (470,14) µέρη τοῦ κό- 
σµου (i. e. οὐρανός, ἄστρα, elementa Epic.) 
ΑΙ 4 4 (29138) II 4 14 (332515) IV 
Prooem. (2384317) D 28 (459, 20. 21) 
29 (464, 11) E III 83 (592, 17) (τὸ ὑπὸ 
τὴν σελήνην) Ar. II 4 1 (33243 b4) 
(μεσημβρινό) A. II 8 1 (337 b7. 33851) 
(ἀοίκητα .. . οἰκητὰ τοῦ κόσμου) A IL 8 1 
(338 3253) (τὰ (Qa) A V 19 5 (43048) 
— τῶν ὑψηλῶν ἐν αὑτῇ (σελήνῃ) μερῶν 
A II 30 3 (361521) (ὑποσέληνον τε xal 
περίχειον A II 7 7 (3815157) (αἰθέριον) 
A III 3 4 (368312516) (ἀνατολιχὰ) 
ΑΠ 101 (389 a5 54) ἐκ τοῦ χατωτέρω 


µέσος — 781 


µέρους (ης A HI 94 (376414) (τὰ 
πρὸς ἄρχτον) A IV 1 4 (385249) (τὰ 
δένδρα) A V 26 4 (139 45) ὑπὸ τῶν τῆς 
γῆς ὑψηλοτέρων p. Hi 7 € (561, 10 cf. n) 
ἐν τῷ χάτω p. (γῆς) Hi 9 5 (564,3) 
κατὰ πᾶν µέρος Pl 4 (580, 17) — µέρος 
ἀνώτατον τῆς ψυχῆς (ἡγεμονικόν) A IV 
2ἱ 1 (41026) περὶ μερῶν τῆς ψυχῆς 
placita A IV 4 (38948) E I (581, 10) 
III 22 (591,19) G 24 (615,1) — (σω- 
pattxd) A IV 22 3 (418328) τῶν xv- 
ριωτάτων μερῶν (σώματος) olov ὁστῶν 
σαρχῶν xal ἱνῶν A V ὃ 6 (411, 16) τὰ 
στοιχεῖα τῶν μερῶν μάλιστα dy τῷ αἵματι 
χεκρᾶσθαι ThS 10 (502,13) µέρος τῆς 
Υαστρός (τὸ ἔμβρυον) A V 153 (425418) 
οἱ ἐπὶ pípouc (ἄνθρωποι, opp. αὐτὸ τοῦτο 

ἄνθρωπος) A I3 8 (282 19) τὸ dx p. 
ἐχόμενον Α I 20 1 (317 13585) ἐκ τοῦ 
πλείστου p. A II 13 14 (34249 523 cf. 
tb10) κατά τι µέρος A II 13 7 (942 54) 
20 1 (94846 cf. b5) τὰ xatd µέρος sin- 
gula A IV Prooem. (384417) 9 e (391 
132b4) ThS 17 (504,10) περὶ ἑκάστης 
τῶν χατὰ µέρος ThS 2 (499, 11) 5 (600, 1) 
κατὰ µέρος (partim) ἐπισκευαζομένη Hi 
19 & (567,23 cf. 25) 214 (571,91) κα- 
δόλου καὶ μὴ κατὰ µέρος Pl 4 (580, 16) 
ἐν µέρει θεωρεῖσθαι D 27 (462, 4) ThS 49 
(513, 16) 

psonp pla τῆς ἡμέρας D 15 (408,21) (dist. 
δείλη) D 14 (404,81) — caeli regio A 
IV14(385318) V Τ] (419 «16) πρὸς 
ταῖς µεσημβρίαις A V 73 (419422) 

μεσημβρινός (xóspou µέρος) A Ἡ 81 (337 
a1. 338 b 1) III 12 1 (371 428. 24) 2 (311 
499) (χύχλο) A II 12 1 (94018029) 
(ἐχκλίσειο) A. III 17 2 (3883 b8) 

µεσόγειος 489, 23 

µέσος (rop) ΑΠ 77(387 5) (σημεῖον τοῦ 
χόσµου) D 81 (466, 16) (χώρα τοῦ παντός) 
ThO 22 (494, 2) (κρᾶσι) ThS 11 (502, 
21) — snediocris (opp. πλεῖΐστος et µακρός) 
ThS 177 (522,9) (inter opposita) ThS 84 
(020,9) μέσον ἀγαθοῦ χαὶ χακοῦ He 3 
(651,19) ἀρχήν τε x«l τελευτὴν xal µέσα 
τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων Platonis Hi 196 
(567,29) µέσα, ἄμεσα, ἕμμεσα Hi 1914 
(668, 27) — µέση ἁκαδημία G 3 (699, 20) 
— µεσαίτατον πῦρ Philol. A II 4 15 (832 
b20) τὸ µεσαίτατον A II 7 1 (885 b11) 

iv µέσφ περὶ τὸ χέντρον A II 7 1 (336 


182 µέσος 


b20) ThO 6* (482, 18) 88 (501, 1) ἀπὸ 
τοῦ ἰδίου µέσου AI124(311435b7) τὸ 
ἑαυτοῦ µέσον A II 101 (959 18) τὸ µέ- 
σον τῆς γῆς A III 14 1 (87942). (τοῦ 
ὅλου) D 23 (459,20. 21) (τὸ τῆς ὅλης 
σφαίρας τοῦ κόσμου) D 23 (459,25 cf 
460, 4) (τοῦ παντός) D 38 (410, 5) ἀπὸ 
τοῦ péGoU ... ἐπὶ τὸ μέσον... περὶ τὸ µέ- 
σον A I1 28. 3 (819 5283) περὶ τὸ µέσον 
D 9 (450, 19) 31 (465, 18) τὸ εἰς µέσον 
AII24(83114757) Hi 92 (569, 18) εἰς 
τὸ μέσον τιθεὶς τὴν ἑαυτοῦ δόξαν τῶν τε 
φασχόντων... xal τῶν... ThS 5 (000, 12) 
— µέσον adv. Hi 94 (663, 27) 15 2 (066, 
18) 

µεσότης (αἴσθησις) Arist. A IV 86(39552 
cf. nb3) (opp. ἀχρότητες) H1 19 16 (569, 
D) µεσότητα ἔχειν (opp. ἄμεσα) Hi 20 3 
(670, 19) 

µεσόφρυον A IV 53 (5915, 57) V 244 
(436 413) 

Μεσσήνιος A III 17 2 (888512) 

µεστός (κακῶν) Hi 4 5 (559, 8) 

µετά. τὸν Ίλιον ἵστησι μετὰ τῶν ἁπλανῶν 
ΑΙ 24 8 (3554152) τοὺς δὲ µέτα (Arati) 

. AI 6€(294 413) 

µεταβαίνειν (ἦλιον xal σελήνην) ζῴδιον dx 
ζῳδίου D 33 (467,9 cf. n 39) τοὺς µετα- 
βαίνοντας ἁστέρας Hi 8 10 (568, 1) τὴν 
φυχὴν µεταβαίνειν εἰς πολλὰ ζφα E III 8 
(690, 12) ἀπὸ τόπου εἰς τόπον ἕτερον G 
22 (612, 12) 

µεταβάλλειν trans. A III 16 1 (881419) 
(εἰς ἑαυτὸ τὴν τροφήν, πῦρ) D 33 (461,5) 
(ὅλην ἐξ ὕλης) He 8 (652,8) µεταβαλλό- 
µενοι ἄνω xal χάτω τοῖς δόγµασι He 19 
(654,4) — intr. A I 6 1 (292 425) 71 19 
(3083528) III 6 6 (312430530) s (918 
215 b15) D 14 (455,27) 36 (465 426 b26) 
τοῖς πάθεσι ThO 2 (411, 9) (πλήθει xal 
ὀλιγότητι) 'ThO ὃ (478,2) πρὸς τὴν οὐ- 
σίαν 490, 20 (τὴ χράσει) ThS 64 (611, 16) 
69 (619, 11) 90 (527,2) (ἀνθρώπους εἰς 
θεούς) Ph 18, 15 (641 514) οὐ γὰρ µετα- 
βάλλειν ὅσα µεταβάλλε, εἰ μὴ κινοῖτο 
Hi 7? 2 (560,18) (si; ὕδωρ) Hi 7 7 
(561, 14) 

|. μεταβλητός (ὅλην) Α I 9 3 (307224 
b11) (coni. γενητός) D 29 (464,16) (coni. 
ῥευστός) Hi 23 3 (072, 25) 

pkrafattxóc (χίνησι) A IV 6 1 (89245) 
(Φυχῆς évéppytia) Α IV. 4 8 (390t 04) τὸ 


II INDEX 


μεταβατικὸν do' ἑτέρου sic ἕτερον A IV 
& e (895b7) 10 4 (39929510) µετα- 
βατικῶς G 16 (609,3) (opp. rpezttxéx) 
A III 13 5 (378412) 

μεταβιοῦν mutare vitam [οί. μεταδιαιτὰν] 
Α V 19 4 (430320) 

µεταβολή A I9 1 (807 32056) D οἱ 
(458,16) ThO 2 (477, 4) 8 (483,19) 
µεταβ. ἐπιδέχεσθαι D 28 (463,18) y. 
τινα ἀποδοῦναι ThS 14 (508,18) xa 
µεταβολήν A Π 6 3 (383435) D 21 (453, 
29) (coni. ἀλλοίωσιςο A I 28 2 (319510) 
(κατὰ τόπον) D 21 (459, 11) 24 (460,6) 
μ. κατὰ τόπον ἢ σχῆμα (opp. συνοχή) Stoic. 
D 24 (460,6) 28 (464, 7) (syn. σύγχνσι 
Chrys. D 36 (468,17) (fj κατὰ φύσιν, opp. 
χόσµου ἐκπύρωσις) Stoic. D 36 (468,23) 
(κόσμου) ThO 1 (576,1) Hi 14 ο (566, 
10) G 24 (613, 17) (ἡ ἀλλήλων A V 
19 3 (430a) (τῶν el; τὰ ὄντα γινοµέ- 
νων) D 27 (462,16) (ἡὁ τῶν Cuv εἷς 
rop) D 836 (469,9) τῇ εἰς ἄλληλα τῶν 
στοιχείων μεταβολῇ D 38 (410,3) He 11 
(654,3) p. ἐξ ἀέρος εἷς ἀέρα ThS ὃδ 
(656, 16) τῆς πρὸς ὕδωρ µεταβολῆς Ρ14 
(455, 26) 

µεταγγίζειν. ψυχὴν πάντων μεταγγίζεσθαι 
Stoic. E I (587, 20) 

μεταγγισµός ψυχῶν ἀπὸ σωμάτων E I (581, 
δ. 19) Π 5 (588, 8) 6 (688, 22) cf. 175 

µεταδιδόναι (τῷ σώματι τῆς αἰσθήσεως) 
Th$S 54 (614, 28) 

µετάθεσις A V 63 (421 42) 

µεταχόσµιος. τὰ µεταχόσµια Epicureorum 
deorum sedes Hi 22 s (012, 8) 

µεταλαμβάνειν προσηγορίας A I 7 50 (906 
ε0 06) (ἀντὶ τοῦ λόχου τὴν ἀλήδειαν) A 
1 26 9 (925 022) ἀλλήλων A II 6 (956 
.29 019) (τοῦ πάχους) A III 16 5 (382 
45) D 2 (4485, 8) (ἐμφψύχων) E I (581,4) 
οὗ µετειλήφει τῶν λόγων G 3 (600, 8) 

μεταληπτικός (τῶν εἰδῶν, i. e. ὕλη Plat) 
ΑΙ191 (317 32523) 

μεταλλαγή (ἐκ τόπου) D 22 (459, 12) (κατὰ 
τόπον ἢ σχήμα) D 22 (459, 13) 

µεταλλάττειν (τὴν χώραν) ThS 26 (501,4) 
(τόπον) ThS 48 (518,3) intr. ThS 58 
(015, 26) G 16 (609, 5) 

µέταλλον D 145 (Add. p. 455) 

µεταμέλειν τῷ Πλάτωνι ὡς 00... ἀποδόντι 
ThO 22 (494, 1) 

Μεταξύ. πολὺ τὸ μεταξὺ τοῦ τε pl Eyttv 


VERBORUM 


χαὶ μὴ ὀρᾶσθαι A I 15 10 (814 520) µε- 
ταξὺ τούτων ΑΠ 71 (986 «11 268) τὸ y. 
διάστηµα A I 19 s (817 0528) IL 16 (929 
b4) τὸν p. ἀέρα A IV 13 7 (405 ν28) 
τὸ p. διηχές Ar. D 11 (456, 16) cf. 456, 
13. 20.21 patafo ... qtvopévnc A 11296 
(860 «16 20) 

µεταπείθειν He 13 (654, 18) 

µεταπίπτειν (σχηµα) ex Democr. ThS 63 
(517, 11) 
Μεταποντῖνος AI 811 (2883417) 55 (292 
tb2) ThO 1 (475,14) G 18 (610, 13) 
μεταρρεῖν transit. (πρὸς τὸν θώραχα) A IV 
223 (414 46 cf. 415 421 v. Add.) 

µετάρροια (ἡ εἴσω, τῶν ἀνέμων) D 18 (454, 
23) 

µετάρσιος. τὰ µετάρσια def. A III Pr. (364 
1312) 25 (966322536) «dv τοῖς µεταρ- 
σίοις συµβαίνειν A ΠΙ 44 (311 b11) (πάθη 
opp. τὰ περίχεια) A III 5 1 (37148528) 
8 2 (31644) 

µετάστασις. ἄνευ µεταστάσιως  ThS 87 
(526, 5) 

µεταφέρειν. d ὅλην µετήνεγχε τὴν αἴσθησιν 
ThS 33 (608, 27) 

μεταφορικῶς ΑΙ 191 (811.85 524) 

µεταφράζειν. τὰ πρότερα παρὰ τοῦ Π]λά- 
τωνος µεταπέφρακεν A I 730 (304 b 22) 

μετεῖναι αὐτοῖς ἱχανῶς παιδείας Hi 23 (556, 
24) 

μετενσωµάτωσις Pyth. Emp. Plat. Stoic. 
Hi 211(657,6) 33 (5068, 19) 19 12 (568, 
19) 213 (511, 19) E IL 5 (688, 8) 6 (588, 
21) 1 (689, 2) 

μετέρχεσθαι (Gore ἄλλη) Xenophanis 
ThO 5 (481, 5) (φιλήδονον βίον) E III 44 
(598, 13) (ἀγωγήν) G 3 (600, 10 cf. 601n 
b12) (τὴν μικτὴν αἴρισω) G Ἱ (604, 17) 

µετέχειν (φυχῶν) A I 728 (903528) 
IV 4 7 (390219) (ποιότητος A I 15 n 
(314524) (εὐταξίας A II 3 « (900.12 
516) (τῶν ἄλλων στοιχείων) A II 18 13 
(342 410 924) (τῆς πέµπτης οὐσίας) A TI 
25 7 (9566511) (κιήῄσεως) A IV 64 
(392 49) (νοῦ) A IV 8 e (395 b10) (τοῦ 
πυκνοῦ πλείονος) A V 3 (419 321) (τού- 
των) D 2 (448,8) (εἴδους) D 3 (448, 20) 
(μηδενὸς βάρους) D 23 (4569,27) (λόγου) 
D 29 (464, 25) ἅπαντα µεδέξει τοῦ φρο- 
νεῖν 'ThS 23 (606, 4) (τοῦ λαμπροῦ) ThS 
14 (522,15) (τῶν xax&v ὡς πλείστων) 
G 1 (597,7) (ἀκαδημίας) G 8 (600,2) 


188 


— µετέχειν (opp. τυγχάνειν) D 40 (412,6) 
— f$ µέρος μετέχοντας He 14 (654, 30) 
µετέχουσι τὴν ἀρχὴν τοῦ εἶναι dx τοῦ 
δέχα Hi 2 9 (656, 22) 

µμετεωρίζειν A 1423 (29045) 5 (2902925) 
D 11 (451,24. 452, 1) 11 (452,6.19) 
Hi * 5 (561,6) 

μετέωρος. τὴν περιφορὰν (ἄστρων) µετέωρον 
ἐφύλαττε A 1 4 9 (200422) cf. D 29 (459, 
13) (γῆν ὑπὸ μηδενὸς κρατουµένην) Hi 6 s 
(559,23) (µένειν τὴν γῆν) Hi 8 9 (569,6) 
μετέωρα (coni. φαινόμενα) A I 6 1ο (295 
117) (opp. περίχεια) A II 5 7 (831520) 
— εἰς τὸ µιτέωρον ἀνεφέρετο A I1 4 3 
(290 38) πρὸς τὸ µετέωρον A I 4 2 (290 
1 6) 15 (290 416) 

µετιέναι (ἀγαθόν) G DO (608, b) 

µετόπωρον D 11 (452,17) 13 (458, 92) 
26 (462, 1) 

μετοχετεύειν. ép αὑτὸν ὁ θώραξ τὸ πνεῦμα 
µετοχετεύει A. IV. 22 3 (413218) 

µετοχή Ph 11, 21 (54516) xatd µετοχήν 
(syn. κατὰ συμβεβηχός A I 11 9 (910 
14352) 

μετρεῖν He 17 (656, 96. 30) 18 (656, 9) 

μέτριος. µετριώτερα (opp. τελεώτερα) µα- 
δήµατα Hi 2 4 (556, 4) 

µέτρον He 16 (655,12) ἀριθμούς τε xol 
µέτρα Pyth. Hi 26 (556,0) (τῶν γενη- 
τῶν, χρόνος) Α I 22 3 (818 b 13) cf. 6 (318 
b22) (περιόδου τεταγµένης) A I 281 (823 
bb) (φύσεως i. e. Philolai ignis centr.) 
A IL77(997b2) (τάχους τε καὶ βραδυ- 
τητος i. e. χρόνος) Βιοίο, D 26 (461, 4. 
15. 24) 

μέχρι πρὸς τὴν θέσιν A III Pr. (864 «9) 
µέχρι τινὸς ΤΗΘ 5 (500, 11) μέχρις ἂν οὗ 
ἔχο (?) ThS 75 (621, 19) µέχρι vov He 18 
(660,6) µέχρι ποῦ He 15 (654, 14) 18 
(656, 15) 

µή cum partic. pro ob A I8 (2174165. 
218 1) Hi 244 (73, 17) μὴ]... μηδ) aS 
... μηδ᾽ Th8 11 (502, 16) τὸ μηδὲν οὐδέν 
ἐστι πέρας, οὕτως οὐδὲ τοῦ μηδενός Chrys. 
D 265 (461, 1) 

μηδείς (µηθείς) v. οὐδείς 

μῆκος (σώματος A I 12 1 (810210518) 
(χρόνου) A I1 30 1 (361411510) V 181 
(421419) (τῆς ἀποστάσεως) Hi "6 (561, 
12) μῆκός τε πλάτος τε Emp. ThO 3 
(418, 16) coni. πλάτος βάθος D D (449, 
6) 19 (457, 17) G 23 (612, 21) 


μῆχος 


184 J wy 


μήν. ἐν µην A IL 25 7 (956512) (τέλειος 
ἀπὸ φάσεως tic σύνοδον) A II 82 1 (363 
214520) (ὄγδοος Ἱόνιμος) Α V 185 (428 
139) expl. Chrys. D 34 (467,19) (i. q. 
σελήνη) Ph 12, 15 (546 b11) 

μήν vero ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ΤΗΡ 16 (608, 30) 
ob µήν v.s. οὗ et οὐδέ 

μηνιαῖος. μηνιαία ἀπόκρυψις A II 29 5 (360 
b12) µηναίους ἀποχρύψεις A II 296 
(360211516) τὰ μηνιαῖα (mulierum) A V 
18 2 (428 ^3) . 

μῆνιγξ τοῦ ἐγχεφάλου A IV 53(391a6, t9) 
cf. p. 208 

µηνοειδής (σελήνη) A II 27 1 (851519) 

μηνύειν 486, 20 ThS 48 (511,21) 

μήνυμα 486,12 6 15 (607, 10) 

µήποτε fortasse A III 58 (3783656) 

μήτηρ A V112(422423) 4 (42838) µη- 
τράσι µίγνυσθαι τοὺς παῖδας E III 89 (595, 
2) (θεῶν) ΑΙ Του (004 18) cf. Philolai 
ΑΠ Ττ (38191) (ὅλη Platon) ΑΙ 94 
(3084859) | ' 

μήτρα A V61(41921.6) 77 δε (420112) 
9 2 (491218) 3 (421219) 14 1 (425341) 
184 (428418 08) D 89 (410, 90) μήτρας 
variae naturae Α V 15 1 (404.50) (ἐμ- 
πνευματουμένη) A V 85 (421 94) (χατε- 
ατραμµένως προσφεφυχυίας τῇ Ἱαστρί A V 
14 34 (49525) (τῶν ἡμιόνων) A V 143 
(420311) μήτρας θηλαί A V 16 1 (426 
421) (µέρη τὰ ἔμβρυα) A V 26 4 (139 
aT) (τόποι) Stoic. A V 10 4 (42249) 
(δεξιὸν µέρος, ἀριστερόν) A V 112 (422221) 
Hi 8 12 (563, 10) 

µητρόπολις τῶν Tóvov AI37 (286512) 

ptalvety τὴν φυχήν Hi 2 13 (551, 19) 

μῖγμα (πυχνοῦ xal ἀραιοῦ) A III 1 4 (365 
a10b10) (τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν συνελη- 
λυθός) D 89 (470,19) μίγματα συρρέειν 
ἐν θαλάσσῃ Hi 14 4 (565, 31) 

(στοιχείων i. e. χόσμος) Emped. A I 

1 28 (308 b 25) (ἐξ αἰθερώδους xal ἀερώ- 
δους) A IV 3 13 (8907) — τὰ pal- 
ἵματα  Anaxagorae Ph 446 (532b12) 
Archelai Hi 9 1 (568, 16) 

μιγνύναι v. µίσγειν. µίγνυνται xal αὖθις 
διακρίνονται D 38 (470, 19) ὅσοις ... ἴσα 
µέμιχται ThbS 11 (502,14) ἔλαιον καὶ 
ὕδωρ οὐ µίγνυσθαι ThS 12 (608, 1) µί- 
Ίνυσθαι ταῖς ὀσμαῖς ThS 39 (510,17) 
ὄψιν μιγνυµένην τῷ ἑντὸς ἀέρι ThS 40 
(510, 20) (ἀέρα) ThS 41 (510,26) (τῷ 


H INDEX 


παντί ThS 66 (518,18) ἔμιξεν dorpovo- 
píav xal γεωμµετρίαν cet. Hi 2 3 (555,18) 
µίγνυσθαι ταῖς µητράσι τοὺς παῖδας E III 39 
(693, 2) — διάλλαξις µιγέντων Emp. AT 
80 1 (826419) τοῖς µεμιγμένοις Anaxag. 
He 6 (652, 27) 

µικτός (κίνησι) A I 25 * (319518) 
(x φωτὸς xal σχότου) A II ? 1 (335 
a9bG) (ἐκ πυρὸς καὶ ἀέρο A II 25 s 
(35623) P1 10 (682,9) (αἴρεσιν) G 7 
(604, 11) àv τοῖς μιχτοῖς (κούφοις xal Be- 
pta) ThS 61 (516, 27) 

ptxpoQup(a Α Υ 18 1 (42428) 

μικρομερὴς σχηµατωμός A I 4 4 (29121) 

ptxpóc. μιχρῷ ctv µεζω Α II 21 5 (252 
a9 b9) ἐπὶ ptxpóv παχυνθεῖσαν D 11 (451, 
82) κατὰ μιχρὰ τεραυσμένα  TbS 11 
(609, 19) χατὰ μιχκρὸν ἡ σύναφις ThS 73 
(521, 7) κατὰ µιχρόν paulatim Α II 294 
(860 34 b7) μεαροῦ ἕνεχα τοῦτ᾽ ἔστιν 
(parum hoc efficitur) 'ThS 41 (512,24) 
— μικρότερος Α II 4 9 (331522) — 
EAattov τοῦ δέοντος A V 9 1 (42110) 
19 » (424214) εἰς ἑλάττω οὐσίαν τὴν 
τῆς φυχῆς D 39 (471,283) Ba 
πυρὸς ἔχει ThS 8 (501, 2) sl τὸ ἔλαττον 
ἄφαιτο τῶν µειζόνων ΤΙΒΘ 15 (505, 29) 
18 (604, 16) — ἑλαχίστη A I 3 19 (250 
11051) ἐλάχιστον πρὸς αἴσθησιν χρόνον 
D 26 (461, 20) 

περὶ ἑλαχίστων placits A I 13 (312 
11b1) Leucippi He 12 (654, 12) Hera- 
cliti A I 18 2 (312 *6) 3 (312 b 9) Emped. 
AII1T73 (315512525) Diodori A I 
3 27 (289 b8) Diodori Croni G 18 (611,1) 
cf. A IV 9 ο (397 5 20) 

Μιλήσιος ΑΙ 23 (275218b5) 3 1 (216 
a5b29) 3.3 (2114153, 216 «9 b5) 1 (280 
b10) 14 (285152) 15 (286 b1) ThO 1 
415,8) 9 (416, 4. 16) 8 (423, 11) Hi 11 
(555, 1) 6 1 (559, 16) 7 1 (560, 139) E III 1 
(089, 22) 9 (589, 20) 3 (659, 28) 19 
(590, 26) G 3 (099, 1) 

plpnote. τῶν λόγων εἰς µίµησιν ἀφιχόμενος 
G 3 (601, 13) 

µιμητής ἐν τοῖς ποιήµασι ThO 3 (47i 
n 011) 

µίμνει Xenophanis ThO 5 (481, 4) 

μιμνήσχειν. οὗ µέμνηται Λριστότελης A V 
15(490*2'7) μεμνῆσθαι xal φρονεῖν TbS 
41 (012, 25) 

μῖξις (τῶν στοιχείων) A 1157 (318216524) 


VERBORUM 


(τῆς ὑποστάσεως xal ἐμφάσεως) A III 6 
(814.11) (τῶν ἁπάντων) ThO 4 (419, 
19) (ἀριθμῶν) Hi 210 (6606, 24) (τοῦ al- 
µατος) ThS 41 (619, 99) (τῆς ὕλης) Hi 91 
(563, 15) μῖξιν τῆς γῆς πρὸς τὴν θάλασσαν 
Ἱίνεσθαι Hi 14 5 (566, 1) Ἰίνεσθαι τῇ ξηρᾷ 
ἀναθυμιάσει πβὸς τὴν ὑγρὰν μῖειν A III 
q4(9815b3) ἄπειρα... κατὰ τὰς µίξεις 
ThS 78 (522, 22) 
περὶ µίξεως xal χράσεως placita A I 17 

(815435516) μῖξίς τε διάλλαξίς τε µιγέν- 
των Emp. A I 301 (9506 ^18 cf. 327 411) 
μῖξις xal αἴσθησις xal αὔξησις ταὐτὸ ἕσται 
Emp. ThS 12 (503,3) µμῖρις def. Stoic. 
D 28 (463, 24. 30) (dist. παράθεσις χκρᾶσις 
σύγχυσι) D 28 (463,20) 38 (410,3) cf. 
A I 24 3 (320 434) 

µίσγειν ex Diog. Ap. ThS 43 (511, 15) ex 
Democr. ThS 78 (602, 24) ἐμίσγετο τοῖς 
ἑτέροις conversatus est inter ceteros Hi 2 
16 (558, 4) 95 (564, 4) 

μισεῖν G 6 (603, 16) 

μισθός (ἀγαθοῦ τυγχάνειν) Hi 19 11 (568, 15) 

µίσθωσις πλοίων A IV 115 (401 48) 

μνήμη. µνήµης xal νοῦ µετέχουσα A IV 86 
(39559) μνῆμαι πολλαί A IV 11 2 (400 
313) μνήμην ἔχουσιν λευχκοῦ AIV 112 
(400 2312) ᾖ(ποιῄσασθαι) G 3 (699, 11) 
(opp. λήθη ThS 4 (490, 29) τὴν µνήµην 
τῆς τοὐτου δόξης ThO 5 (480, 1) 

μνημονεύειν. μνημονεύεται γεγονώς G 3 
(601, 9) 

μνημονευτικός D 15 (456,2) 

μοῖρα Anaxagor. 449,1 µμοῖραν συνέσεως 
convenientem notitiam ex Democr. ThS 
41 (520,2) πλείστην p. ἔχοντος τοῦ ἑρυ- 
ὁροῦ indidem ThS 77 (522,9 cf. 18) — 
Moipat unde dictae A I 283 (323 591) 

μοιρᾶν. µεµοίραται φυχῆς 481,21 

Μοιχαλίς (ν. 1. µοιχάς) A I Τ 10 (301214 cf. 
Prol. 59) 

μοιχός καὶ µοιχαλίς A I "1 10 (301 314) 

µόλυβδος ThS 62 (517, 3) 

μοναδιχός AIT Τ δι (904 33523) 

μοναρχία (opp. ἰσονομία δυνάμεων) A V 301 
(442 ^1 5 D) 

pováíc Pythagorae A I 38 (981475) 19 
(3986 b8) 71s (30226 5186) Hi 2 2 (555, 
19) 6 (556, 10) E I (587, 2) 111 8 (590,8) 
He 16 (655,10) cf. 2 (651,14) — τὴν 
µονάδα xal τὴν δυάδα θεούς Xenocratis 
ΑΙ Τ 90 (20452) — µονάδος νοερὸν müp 


Diels, Doxographi graeci. 


µορφή — 185 


Emp.(?) Hi 31(558, 17) — τὸ νῦν εἶναι 
µονάδα στάσεως ἐν κινήσει Arist. D ἵ 
(450, 2) — κατὰ µονάδα (opp. χατὰ δύ- 
γναμιν) ΑΙ 5 6 (280 94) (opp. χατὰ πλῆθος) 
A 138 (282217. 25) 

μοναχῶς φευδοποιεῖται Α IV 9 5 (39649 
b 29) 

μονή (dist. φορά, opp. Χίνησις) D 22 (459,13) 
(ἐν ἀπείρῳ κχενῷ, τοῦ χόσµου) Zenonis 
D 283 (459,28) τὴν ἀπὸ κινήσεως xal 
ἠρεμίας ἐξηρημένην 481, 1 

μονογενῄής. μουνογενές vers. Parm. A I 
8 18 (284 tb 15) P15 (080, 24) (κόσμος 
Plat) Α 1 ὅ 5 (2901 924) (syn. ἁπλοῦς) 
A 13 4 (218411 b13) 5 (279 47 54) (opp. 
piypa στοιχείων Emp.) A I 7 28 (303 
b26) (τὰς ἀρετάς) Hi 19 18 (569, 11) 

μόνος. μοῦνον pouvoyevéc τε Parm. P1 5 
(580, 24) póvoc ἰδίως εἴρηχε ThS 38 
(510, 4) Évvotat χαλοῦνται µόνον (scAlecAt- 
hin) A IV 11 3 (400 *22) cf. 5 (40142) 

μονοφυής A I 1 δε (204523) 

µόριον (αἵματος γεννητικά) A T3 5 (219 
215) (τοῦ δεοῦ) ThS 42 (511,13) ὃρυ- 
πτόµενα χατὰ μιχρὰ µόρια D 4 (449,2) 
11 (451,23) τὸ χρῶμα φλόγα ἀπὸ τῶν 
σωμάτων σύμμετρα µόρια ἔχουσαν πρὸς 
τὴν ὄψιν Plat. A I 15 4 (31339514) 
ThS 5 (00, 9) 86 (525, 20) 91 (521, 7) 
— (corporis, velut ὃρίς QAéy) AIS5 
(218a10b7) (ἀσυμφυη) A V 19 5 (430 
423) V 22 (434 43 b 3) ἥδεσθαι τοῖς ὁμοί- 
ot; χατά τε pópta(?) καὶ τὴν xpàatv 
ThS 9 (502,6 cf. 14) 11 (502,21) 24 
(506,13) 47 (512,94 cf. 27) πᾶσι τοῖς 
µορίοις αἰσθητικόν (Θεόν) Xenophanis 
Hi 14 3 (565,26) τὸ µόριόν ἐστιν ἡ αἷ- 
σθησις Ἡ τις ἐστὶ δύναµις A IV. 8 3 (394 
49510) — (i. e. αἰδοῖα) A V 15* (420 
211) 9 1. 3 (421414. 17) 13 2 (424 416) 
(δύο τὰ δεχτικά, τῶν ἰδίως ποιῶν) Stoic. 
21 (462, 25) 

µορφή A 161(292224) 7 19 (803523) ob 
σχήματος µορφαί, ἀλλὰ χρώματος A III 
51(310332b2) μορφὰς ἑτέρας ἀπέδειξεν 
Eurip. A V 193 (490 114) 490,24 ThO 
2 (411,9) S 24 (506, 16) 51 (614, 8) 
(θεοῦ) G 16 (608, 19) — (syn. εἶδος) Arist. 
D 3 (448, 14) — (syn. σχήματα) Democr. 
ThS 64 (611, 19) 69 (519, 17) 19 (629, 
28. 523,8) 82 (024,8) cf. Hi 123 
(565, 2) 

: 00 


186  µμορφοῦν 


μορφοῦν pass. (τὰ βρέφη) A V 12 2 (423 
118) (τὰ ζφα) A V 21 (493351) 

μουσιχός Hi 2 12 (551,9) μουσική Hi 22 
(555,18) (ἁρμονία) Hi 2 13 (557, 14) 

μυδᾶν. μυδῶσι xal σῄήπονται λίθοι 487, 13 

μύδρος (τοὺς ἁστέρας) A II 15 e (945 01) 
(coni. πέτρον διάπυρον) A II 206 (34945 
b6, tb5) 7 (34958) 

μυελός A V 301 (44243183510) (τοῦ νώ- 
τιαίου ἁπόρροιαν, σπέρμα) A V 3 4 (417 
111) (τροφῆς περίττωµα) A V 32 (417 
a 9) 

μυθεύεσθαι fabulari A III 52 (919.11 
b11) 

μυθδικὸς (εἶδος) ΑΙ 6 ο (996 249) 14 (296 429) 
οὗ μυθικῶς, ἀλλ ἀληθῶς Ph 654 (536 
b4) 

μύχημα D 18 (458, 11. 454, 6) 

μυκτήρ A IV 215 (41138) 

μυλοειὸ Ge περιδινεῖσθαι A II 24 (399 tb3) 

μυρίανδρος (θέατρον) A IV 193 (40926) 

µυριάς. poptábac τετρακοσίας cet. A Π 813 
(363 *1. 3 b1. 4) 

μυρίος. µυρίαι ἐπὶ µυρίαις εἰχόνες τῆς ἰδέας 
D 1 (441 910) µυρία ἄλλα ΑΙ 67 (994 
a 15) 

μύριος (στάδια) A II 315 (863 59) 

puptopópoc ναῦς 489, 23 

μύρον. σύνθεσις τῶν µύρων D 28 (464, 8) 

μῦς musculus A IV 2253 (413 49) 

μυστήριον He 16 (655, 9) 

μύστης (τοῦ παντός) Hi 23 (555,93) (?) E 
III 37 (592, 32) 

μυστιχός (σχήματα) E III 37 (592, 31) 

μυχός (y9ovóc, Hesiodi) Hi 26 2 (575, 9) 

µωρία. µωρία παρὰ τῷ δεῷ He 1 (651,5) 


ναίειν (Hesiodi) Hi 26 2 (575, 19) 

γᾶμα. ἑξατμίζειν τὰ νάµατα (Ίλιον) A IV 
1 6 (385323) τὸ πολὺ νᾶμα A IV 16 
(986 a 26) 

ναματιαῖος D 14s (Add. p. 455) cf. 
Theophr. Hist. pl. IV 3 9 

νάπη (σελήνης) A II 30 3 (361 523) 

ναστός. τὰ ναστά (Democriti) A I 3 16 
(28554158) 12 e (311 019) 15 s (314 
b3) cf. ThO 8 (483,21) 

ναῦλον A IV 11 5 (401210) 

ναῦς. τρόπις νεώς Α V 17 2 (42140) 

vauttxó« (ἀστρολογία) TThaletis 415, 18 


II INDEX 


νεῖχος Empedoclis: νείχεος ἔχδει ΤΗΟ 3 
(418, 10) (obÀónevov)) ThO 3 (478, 14) 
νεῖχος xal quía A I 8 50 (28743) 7 ss 
(303 0 23) II 4 9 (331 520) ThO 3 (418, 4) 
Hi 3 1 (558,16) ΡΙ 10 (582,5) G 18 
(610, 18. 20) He 8 (653, 11) 

νεχρός. στάσις τῶν νεχρῶν A I 23 7 (320 
16) τὰ νεκρὰ τῶν σωμάτων (µετέχεν 
ψυχῆς) A IV 4 e (3902920) 9 20 (398 
527) ThS 4 (500,3) 

vtx poU v pass. (τὸ ὕδωρ ὑφ) ἡσυχίας) 481, 17 
τὰ νεκρούµενα ξηραίνεται ΤΗΟ 1 (475,5) 

νέµε(ν τὸ πλεῖστον τῷ ἀνθρώπῳ He 9 (653, 
19) νέμεσθαι (pasci) P1 2 (519, 18) 

νέος. νέον τὸν κόσμον ἀποφανεῖ xopibg μόλις 
πρὸ χιλίων παγέντα ἐνιαυτῶν 490, 20 ἐκ 
νέας denuo 11 (610, 1) — οἱ νεώτεροι 
(τῶν Πυθαγορείων) A II 29 4 (36023 
bb) cf. IV 5 9 (391321) νεώτατος Tt- 
γονώς ThO 2 (411,5) 

νεύειν (ἀπὸ τοῦ ἰδίου μέσου) ΑΙ 12 «4 (911 
a4 b6) (κάτω) E II 8 (589, 18) (τὴν ἁλή- 
θειαν) He 10 (068, 20) 

νεῦρον A I3 5 (2785310. 16 56) IV 223 
(418 *9) vebpa κινήσεως αἴτια A V 155 
(426 419) (unde formentur) A V 221 
(48446) νεύρων... περιφυχδέντων A V 
22 1 (434 410) 

νευροσπαστεῖν (τὴν duyfy) He 12 (654,6) 

νεῦσις. νεῦσιν (coni. ῥοπήν) ἴσχεν Α T1123 
(310 ε16 23) 

νευστιχός (τὸ περὶ τὴν γην) 489, 9 

νεφέλη ἀραιὰ xal ἄγονος D 11 (451, 33) expl 
Metrod. P1 11 (582, 22) 

νεφέλιον A II 18 1 (347 45 53 cf. p. 220?) 

νεφελοειδής A Ἡ 30 7 (362511) III 11 
(964 119 512) 

νεφελομιγής (rop) A III 3 4 (268417521) 

νέφος A III 12 (906.656) (μετάρσιον) A 
ΠΙ 25(8662215299) (πυχνόν) A IIL 24 
(366219527) (rayo) A III 3 1 (361 325 
b24) 510 (313 424) (πεπηγὸς ὑπὸ zuxvé- 
τητο) A ΠΙ 33 (36841 b4) cf. 43 (311 
b3) D 11 (452, 14) 35 (468, 4) τοῦ περὶ 
tà v. τόπου D 11 (452,8) νέφους μέλαν 
D 14 (466, 12) v. διαχεχυµένον (δμέχλη) 
D 35 (468, 1) ἀπὸ τῶν v. τὸ ὕδωρ χατα- 
φερόμενον Hi 77 (561, 16) (διστῆται βίᾳ 
πνευμάτων) Hi 78 (561, 17) 

περὶ νεφῶν placita A III 4 (510.12 
523) D 11 (451,20) ThO 2 (411,3) Hi 11 
(560,21) 1 (561, 18) (πεπυρωµένα) Xe- 


VERBORUM 


nophanis A II 13 14 (348 41 58, 159) III 
2 10 (367 317516) (πεπυχνωµένα) 20 3 
(348313 b10, tb5) 25 4 (83562153) «àv 
Sov ἐκ τῶν νεφῶν γίγνεσθαι P14 (580,19) 

νεφοειδἠς (νεφώδης) A II 25 15 (951 8) 
III 3 4 (368414 914) 

νηνεµία D 13 (453, 17. 454, 22) 

νησιώτης E IL 5 (588, 14) 

νῆσος D 31 (465, 23) 

νῄχεσθαι He 4 (652, 16) 

" ytXxüvy.. νικῶντος τοῦ μείζονος τὸν µιχρότερον 
Α Π 4 9 (98Ι 022) (τὸν πόλεμον τὸν ἐν 
τῷ σώματι Hi 24 7 (014,1) (iv ταῖς ζη- 
τήσεσιν) G 1 (604, 8) 

νίτρον D 14* (Add. p. 455) ThO 23 (495,9) 

νιτρώδης D 142 (Add. p. 455) 

νιφόεις (Ὀλύμπου) Hes. Hi 26 2 (515, 1) 

νοεῖν (opp. αἰσθάνεσθαι) Α 1 58 (282 921. 23) 
τὸ νοούµενον A IV 19 1 (4083757) (opp. 
φράζειν) A V 204 (432324) οὐχ ἔστιν 
νοῆσαι D 26 (461,3) νοεῖσθαι (de ideis 
Plat.) D 1 (441 «6 06) νοεῖν πάντα (Xe- 
nophanis πᾶν) ThO 5 (481, 12) 

νοητὸς λεγόμενος χόσμος (opp. ὁρατός) 
Platonis A I 7 31 (30551) II 6 4 (334 
a1152) µοητός (opp. αἰσθητός) ΑΙ 11 1 
(810515) IV 2 5 (598660 .16,915. 17) 95 
(896 «10 590) 11 (398 1) 19 (398 56) Hi 
28 2 (512, 24) . 

νοερός (πνεῦμα) Stoic. A I 6 1 (292323) 
τ 19 (302 b22) IV 3 3 (3884151) (9e) 
Α 1 τ 29 (305315514) (κόσμος, coni. 


λογικό A II ὃ 4 (3304659) (ἄναμμα) - 


Stoic. A II 20 4 (34941 54) D 34 (461, 
17) cf. Heracliti A II 20 16 (851 410) 
(syn. λογικό) A IV D 10 (29241) (coni. 
φρόνιμος) D 33 (467,3) 84 (467, 14) 
(φυχαί) Heracliti D 39 (471,3) (rop) 
Hi 3 1 (558, 17) 4 3 (559, 1) 

νόημα. νοήµατα (Φεοῦ, coni. φαντασίαι) A I 
821(2884 555) 103 (309 32) (opp. ὑπό- 
στασις Α 1226 (318522) νόηµα in vers. 
Parmen. ThS 3 (499, 21) 

νόησις (opp. αἴσθησὶς) Arist. A I 1856 (317 
b12) Atom. A IV 8 6 (394527) 1o (395 
ag b26) G 24 (615, 6) 

νοητιχὸς díp (f.l. νοητοῦ καὶ ἀέρος) Diog. 
Ap. A V 20 5 (409 924 π 919) 

vop.3 ὕλης (de igne dictum) 487, 24 

νοµίζειν. νοµίζεσθαι (opp. εἶναι) A V 18 4 
(428 42. 5) Hi 15 1 (066,12) πιβανωτέραν 
εἶναι νομίζει xal μᾶλλον ἀρέσχουσαν αὐτῷ 


18 


τὴν ἀιδιότητα D 36 (469, 7) ὁ πάντα ἆπο- 
δεικτὰ νενοµιχώς ThO 10 (485, 10) (τὸν 
ἀέρα Δία Ph 6 b'7 (585056) νενοµίσθαι 
xai τετειμῆσθαι θεούς Ph 10, 4 (644 b13) 
de Galeni abundanti usu cf. p. 251 

voptxóc (εἶδος σεβασμοῦ) A Ι 6 9 (295413) 

νόμιμος διχαστὴς 490, 12 

νομοθετεῖν A I Pr. ὃ (214 415) νενοµο- 
δέτηται χαλεῖσθαι Hi 2 7 (556, 14) 

vópoc. µαρτυρίαν ἐκ τῶν νόμων A I69 
(295210) νόμων εἰσαγωγῇ A 1 T 2 (298 
419) Hi 9 6 (564, 7) (πειθαρχεῖν) E III 14 
(590,84) (ἔγραφεν ob θεμιτούς) E. III 39 
(593,1) νόµῳ, τοῦτο 8' dot δόξη xal 
πάθεσι τοῖς ἡμετέροις (opp. φύσει) Atom. 
A IV 9 s (397 511) cf. Antisth. Ph 1 
432 (538 b10) díBtov τῆς τοῦ παντὸς φύ- 
σεως Plat. A I 28 2 (3284 158) νόμος 
Stoicorum D 29 (464, 25) Ph 13, 13 (547 
b12) 14, 7 (5A ν 97) 

νοσεῖν (ἀέρα) 401, 19 

νόσηµα (ἀρθριτικοῖς περιπεσών) G 3 (599,16) 

νόσος (placita) A V 30 1 (442, 1) 

νοστεῖν (1. ὑπονοστεῖν) A III 15 12 (380 
a 12) 

νοτερός Hi 1 2 (560, 17) 

νοτίζειν intr. (ῥανίδας) A ΠΠ 56 (372 «99 
b32) 

νότιος (opp. βόρειο) A II 8 2 (3383859) 
III 7 3 (81523) D 14 (455,21) 

νουµηνία Hi 8 9 (562, 24) 

νοῦς (τὸ ἱερώτατον) A I 6 8 (298 316) τὴν 
τοῦ νοῦ σὐστασιν Α I 6 16 (291 47) (coni. 
μνήμη) A IV 8 e (39510) (i. q. doy) 
G 94 (615,6) He 2 (651,10) (τὸν xt- 
νοῦντα (opp. 0) A V 423 (417523) 
νοῦν ἔχοντες πρὸς ἄλλα ThS 42 (511,13) 
(τὴν ἱκμάδα κχωλύειν) ThS 44 (511,24) 
(οὐκ ἐν ἅπασι τοῖς µέρεσιν) ΤΗΡ 41 (512, 
27) (πᾶσιν ἐμφύεσθαι ζφοις ὁμοίως Hi 9 6 
(564, 8) cf. E III 33 (592, 18) νόον xal 
ἐπίφρονα βουλήν Hesiodi Hi 26 3 (515,5) 

νοῦς 6 δεός, i.e. µονάς, Pythagorae 
AISs (28141058. 2824106) 11 2 (309 
417) (i. e. ἀριθμός) A IV 2 (386214 59) 
4 6 (390t519) — vóou φρενὶ πάντα «pa- 
δαίνει Xenophanis ThO 5 (481, 19) νοῦν 
xal duy*?v ταὺτόν Parm. AIV 512 (392 
b5) ThO 6. (483,1) S 3 (499,19) — 
Anaxagorae A I85(280325b2) Το (209 
420) 15 (202 b11 cf. 10) ThO 4 (419,8) 
S 38 (010,11) Ph 4.6 (6592011) Hi 
ϱ03 


νοὺς 


188 


8 1 (561,94) 2 (561,27) He 6 (562, 
25) cf. Ind. I p. 661a λόγον τὸν λε- 
qóptvov τοῦ νοῦ ἑρμηνα A V 203 
(482212) — wj ἑνυπάρχεν τι εὐδέως 
μῖγμα Arch. Hi 9 1 (563,16) — νοῦς 
Democriti dens A I 7 1e (30243 019) — 
Ecphanti Hi 15 2 (566,16) — Platonis 
.AIS 27 (288329529) 7 31 (30125526) 

10 » (909 4) IV 6 1 (89245) — Spen- 
sippi Α I 7 20 (3083 b3) — (i. e. µονάς) 
Xenocratis Α I 7 30 (30456) — (coni. 
φύσις ἀνάγκη τὀχη) αἰτία Aristot. A I 
29 2(325b7) D 15 (456,3) (χριτήριον 
νοητῶν) D 16 (456, 10) — (κόσμου) Stoic. 
AI'T7239 (308511 cf. 30142151) (θεός) 
A I738 (306310510) EI (587,17) I1 5 
(588,4) III 36 (592,32) — περὶ vob 
scripsit Leuc. A I 25 4 (321 019) 

νύχτωρ A II 18 14 (3433355) D 11 (451, 
27) 14 (455, 4) ThS 8 (501,2. 4. 7) 18 
(504, 15) 27 (507,10) 42 (511,12) 53 
(514, 22) 

vOv. τὴν νῦν περιφοράν A I 4 s (290322) 
τὴν νῦν χατέχουσαν (ἀναπνοήν, praeced. 
πρώτην, μετὰ τοῦτο) A IV 221 (412 99) 
τοὺς νῦν ἀνθρώπους τοῖς πρώτοις συµβαλ- 
λομένους A V 2171(440a8) τῶν νῦν qt- 
Ἱνομένων P177 (581,10) — τὸ vov ὄρος 
τοῦ πρότερον xal μέλλοντος D 6 (449, 18) 
xatà τὸ νῦν ἀφοριζομένων κινήσεων D 7 
(450, 1) τὸ νῦν εἶναι µονάδα στάσεως dv 
κινήσει D 7 (450,2) νῦν τε xal πρότερον 
D 22 (459, 15) τὸ νῦν expl. Posid. D 26 
(461, 19) — νῦν δέ praecedente condic. 
enunt. irreal. ThS 18 (504, 21) 20 (505, 
9) 21 (505, 22) 71 (520,8) 

νύξ (μᾶλλον ὁμόχρων εἶναι τοῖς ὀφθαλμοῖς) 
της 27 (507, 11) cf. 87 (509, 27) — τῆς 
νυκτός (syn. vóxtwp) ThS 18 (504,23) 
νυχτός D 19 (453,18) ThS 53 (514,23) 
— Νύξ Hesiodi Hi 26 2 (575,6)  (9edv 
φησι πρωτίστην Chrys.) Ph 14, 19 (548 
510) — expl. Emped. Pl 10 (582, 10) 
Aristot. D 10 (451, 9) Stoic. D 26 (462, 
10) Metrod. P1 11 (582, 25) 

νύττειν. ἀέρος νυγέντος Chrys. A IV 15 8 
(406 αὔ 56) 

νωθήἠς (coni. ἄφρων) ThS 45 (519, 5) (ἀπορ- 
ροίας) 'ThS 74 (521, 14) νωθέστερος (opp. 
σφοδρότερος) A TII 3 12 (369 b32) 

νωθρός (coni. ἔπίπονος) ThS 11 (502, 
18) 


νοῦς 


II INDEX 


νωχελής. νωχελεστέραν ν. Ἱ. νωθεστέρν, 
opp. σφοδροτέραν A III 312 (909 «4) 


ξένος PI 8 (581, 19) 

Enpalvetv pass. AI31(276219512) ThO 
1 (415, 5) 

ξηβασία D 13 (453, 17) 

ξηρός (elem. Arist.) AI 322 (288 b13) (ἆνα- 
θυµίασις) Arist. A III 1 7 (365 421 521) 
8 1« (387049 59) Τὰ (315 b1) D 11 (452, 

. 19) (dfp) ThS 44 (511, 24) (η) ΕΠ δ 

(589, 19) ξηρότερον A V 194 (430 * 17) 

ξηρότης (xal ὑγρότης γῆς) A III 15 3 (319 
314) (bypórne δερµότης φυχρότης, ποιό- 
τητες τοῦ πάσχοντος) Arist. He 11 (654,2) 

ξύλον ΑΙ δε (218 ε2ὔ) (ἀσπίδος, opp. χάλ- 
χωμα) D 12 (453, 7) (χλωρά D M 
(455, 9) 

ξυμβαίνειν D 15 (454,22) v. cop Balvew 

ξυνίησι Alemaeonis ThS 25 (506,21) v. 
συνιέναι 


6. articulus ante relativum τῶν ofa ἐστὶν αὑτή 
A I 101 (908518 sed cf. n»3) τὸ γὰρ 
ᾧ περιττεύει D 3 (448,26 cf. nb T) τὸ 
μὲν... τὸ δέ tum...tum A Π 55 (333 
a8 b5) 294 (36032 cf. b4) D 13 (453,23) 
15 (455, 33) 22 (459, 14) τὸ μὲν αὐτῶν 
ἔχει τινὰ ἀπορίαν (non sequitur τὸ M) 
ThS 34 (509, 1) 

ὄγχος. ἑπαίρειν τοῦ Νείλου τὸν Óqxov AIV 
11 (964 29) (σῶμα) ΑΙ 12 ι (910 ε10 
5168) V 61 (419 98) ἐκ µιχροτέρων ὅγκων 
τὰ στοιχεῖα συγχρίει ΑΙ 17 3 (315210 
b24) ὄγκους ἀνάρμους Asclepiadis G 18 
(610, 22) 

ὅδε. τήνδε hanc de qua loquimur A IV 87 
(395 916) 

ὀδμή A IV 17 2 (401a b T) ThS 82 (524, 
18 cf. nb2) v. ὀσμή 

ὁδοποιητικός (πνεῦμα) Stoic. G 20 (611, 
17) 

ὁδός. ἐπ᾿ ἀμφοτέρας ἦλθε τὰς ὁδούς ThO 6 
(482, 8) ἐἑβάδισε τὴν αὑτὴν ὁ. ThO 8 
(483, 19) ἰδίαν τινὰ ὁ. πεπορευµένος ΡΙ4 
(580,6) — ὁδῷ βαδίζον ἐπὶ γένεσιν sim. 
ftoic. ΑΙ 133 (3064151) D 21 (459,4) 
(coni. τεταγµένως) D 21 (459, 10) (coni. 
συμφώνως) D 38 (410, 15) 

ὄζειν (λήρου βεκκεσελήνου οκ Aristopbane) 


9 


VERBORUM 


ΑΙ Τ4 (99 19) (τὸν ἀέρα) ThS 30 
(607, 31) 35 (509, 15) 

ὄζος. σάρχινον ὅζον (f. ὁστοῦν) Emp. ThS 9 
(501, 14 n522) 

ὅθεν A IL 302 (361 519) III 12 3 (371 432) 
V 53 (418418) 11(419214) 15 « (426 
46) D 13 (493, 17) 

οἵδημα τῆς γῆς D 13 (454, 14) 

οἶδμα πόντου Hesiodi Hi 26 2 (574,28 cf. 
515, 13) 

o(sc9at A I723 (30049) et saepe in Pla- 
citis 

olxeiv. ἀποτομὴν τῆς γῆς οὐχ οἰκουμένην 
(f. 1. οἰκουμένης) ὑφ᾿ ἡμῶν A II 924 9 
(35541059) οἰχουμένους τόπους τῆς γῆς 
Α III 11 4 (2977 «18) τοῖς ὑπὸ τὸν θε- 
ρινὸν τροπιχὸν οἰκοῦσι A IV 1 7 (3864) 
οἰκῆσαι πόλιν Hi 2 1 (665, 15) τῆς οἰχου- 
µένης ὑφ ἡμῶν (sc. γῆς) A II 30 1 (861 
b12) cf. III 11 3 (371 *13) 490, 35 — 
οἰκητὰ µέρη τοῦ χόσµου (opp. ἀοίχητα) 
A IY 8 1 (3884253) (ζώνη) A III 14 1 
(319 44) 

οἰκεῖος (τόπος opp. ἀλλότριο) A I 12 2 
(310414 521) III 15 e (380477) ThS 88 
(526, 8) (ὄργανα) A IV 4 4 (390412) 
21 4 (4112325) (χρῶμα) A III 6 (374 
2313) (κίνησιν) D 10 (451, 4) (τῆς φύσεως 
D 14. (Add. p. 455) τὸ οἰχεῖον πῦρ (in- 
situs. iguis). ThS 18 (504,22) — τοῦ 
οἰχείου τῶν αἰσθητῶν ἑχάστου ἑχάστῃ 
(αἰσθήσει) ἑναρμόττοντος Ἐπιρεά. A IV 
9 e (9014506) ὑπόστασις τοῦ οἰχείου 
(8c. τοῦ ἀποτελοῦντος ἕχαστον στοιχείου) 
[cf. p. 4404189] A V 21 1 (44035) 

οἰχέτης Hi 2 16 (558, 8) 

οἰκητήριον θεῶν xal ἀνθρώπων Stoic. 
D 29 (464, 20 cf. 22) Epic. Hi 22 s (572,8) 

oix(a A I 5 9 (29244) He 17 (655, 2'1) 

οἰκοδεσποτεῖν (docípec) astrol. A V 18 6 
(429 417) 

oixobopeiv iepá E III 36 (592,21) 

οἰκονομεῖν A I 7 10 (901 99) (πρὸς τὸ χρή- 
σιµον Exacta, πρόνοια) D 29 (465, 3) 

olxoc Διός Philolai A II "7 7 (3371) 

οἶνος A V 26 4 (439319) D 28 (405, 2. 5) 
TbS 84 (525,5) E I (587, 4) III 8 (590, 
10) 

olov. τοὺς Φαινομένους olov dotípac A II 
18 1 (347155 52) τὸν δὲ olov xal βραδύ- 
τερον ἐπιχρῶσαι D 12 (403,4) — τοῦ 
δώραχος οἵου τε ὄντος ἀπωθεῖσθαι A IV 


ὅλος 189 


22 2 (112425) τοῦ οἵου τε χατέχεσθαι 
D 925 (400, 20. 29) οἷόν τε (om. ἑστί 
sequ. inf) velut D 37 (469, 19. 23) ThS 
69 (519, 15) 76 (522, 6) — olov εἰ ix- 
µάξειας εἰς xnpóv 'ThS 51 (514, 1) olovel 
πόλις ἑστίν D 29 (464,23) τὸν ὃ οἱονεὶ 
νοῦν μὴ ἔχεν A V 20 s (432212) cf. 
I 3 20 (287415) 13 1 (812 4354) 175 
(315 412525) II 20 12 (385045) IV 1 6 
(885226) 10 2 (899 1310511) V 52 (418 
211) 

οἴχεσθαι D 12 (455, 9) (fj τοῦ Διὸς ἀρχή) 
He 17 (655,32) (ἀλήθεια ἐξ ἀνθρώπων 
He 15 (655, 5) 

οἰωνός ex Emp. Hi 3 2 (558, 22) 

ὀχτάεδρον A II 6 6 (334421512) He 16 
(655, 16) 

ὀκταετηρίς Α II 322 (363217 526) 

ὀχταμηνιαῖος A V 185(429 48) ὀχταμη- 
νιαίους ἄνδρας πολλοὺς Ἰεγενησθαι A V 
18 3 (428 «19) v. ὀχτάμηνος 

ὀκτάμηνος A V 185 (428413) 18 e (429 
229) 

ὁχτωχαιδεχαπλάσιον A II 31 2 (36227 
b24) 

ὀκχτωκαιεικοσαπλασίων A II 20 1 (348 
a4 b3) 

ὁλιγάχις D 11 (452, 17) 14 (455, 4) 

ὀλίγος (τι µέρος) A I5 2 (291 417 b6) οὐχ 
ὁλ. διαφέρεν ThS 67 (519,83) — κατ 
ὀλίγχον sensim P14 (580,12) ἐκ τοῦ xac 
ὀλίχον 487, 8 πρὸς ὀλίγον ἐπιδιαμένουσαν 
He ὃ (651, 21) µετ᾽ ὀλίγχον He 4 (652,11) 

ὁλιγότης (opp. πλῆθος, πυρό) D 11 (451, 
25) ThO 3 (418,2) 

ὁλιγοχρόνιος Hi 9 5 (064,5) 

ὁλκὴ πνεύματος A IV 22 3 (418213) 

ὁλόχληρος (ἔμβρυον) A V 18 4 (428424 59) 
cf. 19 5 (430423) Hi 19 5 (561,24) 

ὁλοτελής (ἔμβρυα) A V 2123 (483321) 

ὁλοφυής A V 19 5 (430227) 

ὅλος. τὴν ὅλην ἔφοδον ἑκατέρυ ThS 60 
(516, 18) (τάξιν) ThS 73 (521,6) στάσιν 
ix τῶν ὅλων ἀνγρει A I 23 7 (32036 
b12) τὴν τῶν ὅλων περοχήν A IL 1 1 
(927 59b3) τὸ μὴ Ov ἐν τοῖς ὅλοις οὐχ 
ἔστιν Ι ὅ (581, 3) τὰς γενέσεις τῶν ὅλων 
A 1 Ἱ 5 (299 929) τὴν τοῦ ὅλου χίνησιν 
TbO 15 (492, 1) ὅλον ὃν περὶ τὴν συνοχήν 
AIT: (300210) 

τὸ ὅλον dist. τὸ πᾶν Stoic. A IL 1 7 

(32847510) (dist. χόσµος) Stoic. D 23 


190 ὅλος 


(459, 20) τὰ ὅλα καὶ τὰ µέρη Chrys. 
D 26 (461, 26) 29 (464, 21. 465, ϐ) 36 
468, 21. 469, 6. 9) 39 (471, 11) 
τὸ ὅλον adverb. D 14 (455,14) ἢἡ ὅλφ 
ἡ µέρει (µέρεσι) D 22 (459, 12) 24 (460, 
17) 3| καθ ὅλον 7| κατὰ µέρος D 22 
(409, 12) — i£ ὅλης 9dhavta χυκλεῖται 
(Il. κυχᾶται) A V 291 (441 «10) ἐξ ὅλων 
(μεταβολή) D 27 (402, 17) — ὅλην δι’ 
ὅλης ῥευστὴν ὕλην ΑΙ 9 4 (301 32451) 
σωμάτων ἀντιπαρέκτασιν δι ὅλην D 28 
(463, 24. 260. 29) ὅλος δι’ ὅλνου A IL 34 
(8304559) δι’ ὅλου D 25 (400, 18) E 
III 36 (592, 28) 
ὅλως omnino TThS 19 (502,98) Τὸ (520, 

14) ὅλως (?) διαχεῖν τὸ σῶμα ThS 65 
(5168, 1) — generalia addens ἤδοιτο xal 
ὅλως αἰσθάνοιτο 'ThS 16 (504, 6) 18 (504, 
16) 45 (012,6) — o08' (μηδ)) ὅλως 
A V 91 (42148) 18 2 (4244313) ThS 
87 (520, 4) P1 4 (530,16) E III 23 
(591,93) — οὐδεὶς ὅλως D 26 (461, 29) 
ThS 71 (520,6) ὅλως οὐδέν ThS 3 (499, 
14) 6 (500, 17) itemque sequ. negatione 
της 7 (500, 22) 13 (503, 10) 20 (505, 10) 
21 (505,16. 20) 47 (512,283) ὅλως δὲ 
'ThS 53 (514, 18) 69 (519, 12) 80 (523, 
19) ὅλως τε ThS 15 (5083, 24) καὶ ὅλως 
δέ ThS 4 (500, 4) 

ὀλυμπιάς Hi 67 (560,12) Το (561, 22) 8 13 
(563, 11) 20 2 (070, 16) 

ὀλύμπιος (θεούς ἁστέρας Xenocr.) A I 1 30 
(304 512) 

ὄλυμπος Philolai A II 7 7 (337 υ 19) 

ὁμαλής D 14 (455, 20) 

ὁμαλός D 31 (465,22) (yi) Hi 9 4 (564, 9) 
ὁμαλώτερος A ΠΠ 311 (909 20) ὁμαλώ- 
τατος Hi 72 (660, 16) — ὁμαλῶς (σκί- 
ὄνασθαι) Democr. 'T'hS 56 (515, 15) (συγ- 
χεῖσθαι) ThS 62 (517, 6) 

ὁμαλότης D 14 (455, 23) 

ép proc A IV 1 7 (386 42) 

6p 8poc A I 12 (27521) III 5 1 (37241 
bl) IV 1 4 (385315) D 35 (468,3) 
486,9 Hi 8 5 (562, 10) 

ὁμιλεῖν ἀλλήλοις G. 6 (603, 15) 

ὁμιλητής G 4 (602, 4) He 15 (654, 33) 

ὀμίχλη (placita) A III 4 (370523) cf. II 25 13 
(356 10 b26) D 11 (451, 20. 33) 14 
(455, 9) 85 (468, 1) 'ThS 85 (525, 15. 16) 
90 (526, 26) 

ὁμιχλοῦν A III 4 4 (371514) 


H INDEX 


ὁμιχλώδης A III 18 1 (384 45) IV 15 3 
(406 a 13 b 13) 
ὄμμα ThS 37 (509,32) 50 (513, 21) 53 
(514, 15) 54 (514, 28) 
ὁμογενής A I 6 5 (203424) IV 8 13 (339 
àa71,tb4) Το (3992415,cb 7) 13 n (404 
a9 b16,tb12) 15 3 (406310 b 10) ThS 19 
(504, 28) 88 (526, 9. 16) (opp. dvopere- 
vi) 478, 16 
ὁμογνωμόνως He 5 (652, 18) 
ὁμοδοξεῖν ThS 10 (519, 26) 
ὁμοειδής A IV 11 2 (400213. 15) 
ὁμοιογενῆς A IV 19 2 (408215) 
ὁμοιομέρειαι Anaxagorae Α I 3 5 (2579 
a49b9) unde dictae A I 3 5 (279221 
b20. 28041 91) 480,3 E III 4 (559,31) 
G 18 (611, 1) Epicuri A I 4 34 (2301*3 
b3) (αἱ ἀπὸ τοῦ τρέφοντος) Emped. A V 
20 «4 (439 111) 
ὁμοιομερής A I 13 1 (3123454) 14 1 
(319520) 15 n (814523) IV 9 » (317 
b19) E I (588, 1) 
ὅμοιος (syn. ἴσος, 6 αὑτός A 1 6 s (2:5 
a3) (τοῖς χρώμασυ) A I 6 6 (295323) 
ὅμοιόν τι πάσχουσαν A IV 14 3 (405 420 
b20) Ίδεσθαι τοῖς ὁμοίοις Emp. TbS 9 
(509, 5 cf. Ἑ) 18 (503, 6) 16 (503, 31) τὸ 
ὅμοιον συναύξει Emp. TbS 18 (504, 18) 
τὰ ὅμοια συνελθεῖν Anaxag. Hi 8 2 (562,1) 
τὰς ἡδονὰς Ὑίνεσθα) τοῖς μὲν ὁμοίοις ix 
τῶν ὁμοίων Emped. A IV 9 15 (398 011) 
τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον Ho- 
meri Α IV 19 3 (408327) τὸ ὅμοιον ὑπὸ 
: «00 ὁμοίου κινεῖσθαι Democr. ThO 3 
(484, 6) τὸ ὅμοιον φέρεται πρὸς τὸ ὅμοιον 
'ThS 1 (499, 6) τὸ ὅμοιον ἀπαθὲς ὑπὸ τοῦ 
ὁμοίου 115 2 (499, 8) οὐ γὰρ ἀλλοιοῦται 
τὸ ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου 'ThS 49 (513,13) 
cf. 23 (506,6) τῷ ὁμοίφ ποιοῦσιν (αἴσθησιν), 
οἱ δὲ τῷ ἑναντίῳ 'ThS 1 (499, 2) saepe cf. 
39 (610, 13) τὸ πανταχόθεν ὅμοιον Eleat. 
ThO 5 (481, 11) Hi 11 2 (064, 24) 141 
(565,96) He 6 (652, 81) (opp. ἀντικεί- 
pevoc) 'ThS 8 (500,29) (opp. ἀνόμοιος) 
ThS τὸ (520, 20) He 8 (653, 12) 
οὐχ ὁμοίως ἔχει xal ἐπὶ τῶν διαγραµ- 
µάτων 'ThO 11 (486, 2) S 3b (509,9) 
ὁμοίως sc. ἔχει AT 34 (218 424) ThS 28 
(526, 14 cf. n b10) οὐχ ὁμοίως λέχει περὶ 
πάντων 'ThS 60 (516, 18) 72 (520, 24) 
ὁμοιοσχημονεῖν ex Democr, ThS 50 (513, 
26) 


VERBORUM 


ὁμοιοσχήμων (ραύσματα) Atom. A IV 
19 2 (408412. 13) 3 (408322. 40933) 
(coni. παραπλήσια τὰς µορφάς) Hi 122 
(565, 1) 

ὁμοιότης (yovéov) A V 111 (422216) ὁμοιό- 
τητι θεωρεῖται τὰ πλεῖστα ThS 1 (199, 5) 
ὁμοιότητά τινα ἔχει ThS 91 (521, 10) 
ὁμοιότητες (syn. ὁμοιομέρειαι) Epic. A I 
1 34 (307 42 b2) 

ὁμοιοτρόπως ἡλίῳ A III 182 (278 38) 

ὁμοιοῦν pass. (τὸ σφαιροειδὲς τοῖς µέρεσιν) 
Α 1 6 8 (999 α19) πνεῦμα ὁμοιούμενον 
πᾶσι G 16 (609, 2. 5) ὁμοιῶσαι cf. Ad- 
denda p. 297 99 

ὁμοίωσις (τῶν Ἱονέων xal τῶν προγόνων) 
ΑΝ 11 4291409) (9δεῷ χατὰ τὸ δυ- 
νατόν) Plat. Hi 19 17 (569, 14) 

ὁμόδοξος Hi 211 (571,8) 

ὁμολογεῖν pass. (ἐκ τῆς χρήσεως) ThS 31 
(605, 9) (σχεδὸν) ThS 90 (526,26) ὁμο- 
λογοῦσι Hi 21 3 (571, 18) τὰ ὁμολογού- 
μενα syllogismi A 138(283232) ὁμολο- 
γουµένως ἀποδίδωσιν "ThS 16 (503, 30) 
ὁμολογητέον A 135 (2/9211 b8) 

ὁμόλογος He 1 (651, 7) 

ὁμονοεῖν He 3 (651, 18) 4 (652, 5) 

ὁμόνοια Chrys. Ph 12,5 (546 02) 

ὁμοῦ πάντα (Απαχαρ.) A I35 (280423) Hi 
81(561,25) ὁμοῦ λυθήσεται E II 6 (588, 
28) 

ὁμόφυλος (opp. ἀσύμφυλος) A V 13 3 (424 
225) ThS 50 (513, 27) 54 (514, 31) 

ὁμόχρως ThS 27 (507,9 cf. n 311) 37 
(509, 27) 

ὀμφαλός A V 162 (426 324) 116 (421 814) 
18 4 (428 121 56) 5 (429 410) 

ὁμωνύμως λέγεσθαι D 16 (4506, 9) 

ὄνειρος (placita) A V 2 (416206) cf. 14 
(416 43) 

ὀνειροπολιχός. τὸ ὀνειροπολικὸν (μαντικῆς) 
A V 1 ι (416 «14) 

ὄνομα. τοῦτο τοὔνομα ἈΧοµίσας τῆς ἀρχῆς 
ThO 2 (476, ϐ) τῷ πάθει ῥίγος εἶναι ὄνομα 
ThS 83 (524,24) εἰληφὸς τοὔνομα παρὰ 
τοῦ νοῦ A IV 11 4 (400429) θρᾷττα 
tobvopa Hi 14 (555, 11) αὐτοῖς ὀνόμασιν 
(i. e. αὐτολεξεῦ ((ThO 54] 481, 15. ἐπ) 
ὀνόματος ὅντων Hi 10 3 (564, 19) ῥὀνό- 
µασιν παραλλάττειν (opp. Épyo) A 1202 
(581801) (opp. πρᾶ]μα) A I 29 3 (324 
b8) ὀνόματα εἰς σηµαινόµενα διαιρεῖσθαι 
G 14 (601, 3) 


191 

ὀνομάζειν (opp. εἶναι) A I 30 1 (326 420) 
IV 99 (397524) Ectpov δέ τι οὐκ dvo- 
pacpévov D 25 (460, 21) τοῖς ὀνομαστο- 
τάτοις G 24 (018, 6) 

ὀνομασία A I 28 5 (323 b24) 

ὄνυξ A V 221 (43438) 

ὀξύς (x(vqow) D 22 (459, 13) P13 (580, 4) 
(φωνήν) ΤΗΡ 85 (525, 18) τῆς ἀκοῆς ὁὀξυ- 
τέραν τὴν ὅρασιν A III ὃ 13 (36940) 
ὀξυτάτην ὄσφρησιν ThS 41 (510,26) ὃ 
ἡμῖν γλυχύ τοῦτ) ἄλλοις ὀξὺύ ThS 63 
(017, 15) (χυμούς) ThO 23 (495, 9) ὀξὺς 
χυλός expl. Democr. ThS 65 (611, 99) 
Plat. ThS 84 (525,10) — ὀξέως φερο- 
µένους "ThS 11 (602, 19) ὀξύτατα ἀχούειν 
ThS 41 (511,4) 56 (515, 9) (ὁρᾶν) ThS 
42 (511, 9) 

ὄξος D 28 (404, 2) 

ὀξύρροπος ThS 45 (512, 6) 

ὀξύτης τῆς φορᾶς A III 33 (368 45 b8) 'ThS 
11(502,20) (τῆς κινήσεως) D 10 (451, 1) 
(τῶν γωνιῶν) ΤΗΡ 83 (524, 21) . 

ὀξυωπεῖν (opp. ἀμβλυωπεῖν) ThS 8 (501,2 
ef. 5b) 21 (501, 11) 

ὄπισθεν (opp. ἔμπροσθεν) A III 15 10 (280 
a27b3) τὴν ὄπισθεν χυεῖσθαι D 24 (460, 
12) 

ὁπλότατος Hesiodi Hi 26 2 (615, 19) 

ὁποιοσοῦν D 144 (Add. p. 455) 

ὀπός ThS 84 (525, ὃ) 

ὅπου quoniam He 5 (652, 18) ὅπου piv... 
ὅπου δέ G 24 (613, ϐ) ὅπου μὲν... ποτὲ 
δέ ThO 3 (418, 7) 

Ὀπούντιος A II 29 4 (36053) 

ὁπότερος. ἐξ ὁποτέρυ ἂν τύχη AV 16 
(420 «16) | 

ὁπτιχός (v. |. ὁρατικόν) πνεῦμα A IV 165 
(406 «6 06) ThS 77 (522, 11) 

ὁρᾶν (ἐν ὕπνψ) A V 23(416422) πάντα τὰ 
ὁρώμενα i. e. sensibus obiecta ΑΙ 14 
(214227) (dípa) συστελλόμενον ὑπὸ τοῦ 
ὁρωμένου καὶ τοῦ ὁρῶντος 115 50 (513, 
19) ὁρᾶν φησι (Democr.) διὰ τὴν ἀπορ- 
pohv xal τὴν ἔμφασιν τὴν εἰς τὴν ὄψιν 
ThS 80 (628, 16) οὐχ ὁρᾶσθαι τοῦ θεοῦ 
τὴν µορφήν Ph 6 d4 (531 b4) ὁρᾶν χαθό- 
λου xal μὴ χατὰ µέρος τοὺς θεούς Pl. 4 
(580,16) ὁρᾶν expl. Plat. ThS 5 (500,11) 
v. ὅρασις, ὄψις 

ὁρατὸς χόσµος (opp. νοητό) Α 1 ὃ 8 

(281212510) IL 6 (095410 51) (ποιό- 
τη A I 15 1 (31333 5) (τὸ σκότος) 


ὁρᾶν 


192  ὁωρᾶν 


A IV 15 (405226 saepius) ἐπὶ τῶν 
ὁρατῶν xal ἀχουστῶν D 11 (457,1) εἰ 
τὸ ὁρατὸν xal τὸ ἁπτὸν ἐκ γῆς xal πυ- 
póc ἐστι ThO 21 (498,9) ἀπὸ τῶν ὁρα- 
τῶν φέρεσθαι τὴν όψιν ThS 5 (5600, 13) 
ὁρατὰ μέν, ἔμφασιν δὲ οὗ ποιοῦσιν ThS 36 
(509, 21) 

ὅρασις (ὀξυτέρα τῆς dxorc) A III 3 15 (369 
b40) ὅρασις οὗ ψεύδεται Α IV 15 2 (406 
a1b1) (i. q. ὀφθαλμός) A IV 15 1 (405 
b27) 2 (40528) — περὶ ὁράσεως pla- 
cita A IV 18 (4033151) ct 9 1ο (3977 
529) 12 1 (401 420) 21 3 (411 8) D 15 
(456, 1. 6) cf. 17 (456, 13) | 

ὁρατιχός (πάθος) A IV 18 1 (408 a3 4) 
τὸ ὁρατιχὸν (sc. µέρος) A IV 18 9 (404 
a6 bB {5 6) cf. 4 4 (890 a7 cf. £b8) (πνεῦμα) 
Α IV 15 5 (406 46 56) 

ὀργανικός (σῶμα) A IV 2 e (98150001 
2. 6) 


ὄργανον (αἰσθήσεως) A IV 4 4 (390212) 
8 1 (3943858) 4 (394523) οἱ « (411 
491) (opp. αἰτία) ThS 24 (5006, 16) 

ὀργή Hi 24 e (518,21) 

ὀργίλος ThS 45 (512, 5) 

ὀρέγεσθαι διαστολῆς (τὸν πνεύμονα) A IV 
22 8 (415 «10) (τοῦ ὁμοίου βίου) Hi 24 3 
(513, 16) 

ὀρεινός. διὰ τῆς Κελτικῆς ὀρεινῆς (sc. χώ- 
pac) A III 17 e (3832312919) 

ὀρεκτιχός G 24 (614, ϐ) (ψυχῆς ἐνέργεια) 
Arist. A IV 4 5 (390t 3) 

ὄρεξις ἐλλείψει τροφῆς Parm. Emp. A IV 
9 14 (399 b9) (τοῦ ὁμοίου) Emped. A IV 
9 15 (398 b13) (πνεύμονος) A IV 22 3 
(413 2 17 cf. v. 10) ὅ. ἔχει περὶ τὰς χρή- 
σεις ΑΥ 5 1 (418.68) πόθεν γίνονται τοῖς 
ζφοις placita A V 28 (440214 b2) 

ὀρθογώνιος He 16 (655, 13) 

ὀρθός (opp. καθήµενος A I 1 3 (29949) 
(τὸ οὖς) ThS 41 (511,6) (λόγους) Zeno- 
nis Ph 8, 92 (543, 2) πρὸς ὀρθὰς τέμνει 
A IL 12 ι (940 318522) κατὰ χύχλους 
ὀρθούς () A IV 19 4 (409312) εἰς ὁρ- 
δὸν ἰέναι (πνεῦμα) D 12 (452,93) -- ὁρ- 
δῶς λέγεσθαι D 23 (459,21) οὐκ ὁ. ἐπι- 
ξητεῖ ThO 10 (485, 6) 

ὀρθοῦσθαι 4817, 23 

ὅρῦριος (σεισμοί) D 13 (454, 22) 

ὄρβρος. dpa τοῖς ὄρθροις D 11 (451,27) 
περὶ τὸν ὄρθρον Ώ 18 (458, 19) 

ὀρίζειν (τὸ μέσον τῆς γῆς) A III 14 1 (379 


II INDEX 


42) (τὸ θερμὸν σχήµατι) ThS 87 (525,29) 
τὴν φιλοσοφίαν ἐπὶ τοῖς φυσικοῖς µόνοις 
ὀρίζεσθαι δοχοῦσαν G 1 (598, 1) περιόδους 
αὑτῦ ὁρίζουσιν He 3 (652, 1) — ὡρισμέ- 
voc (opp. ἄπειρο) A I ὃ 2 (20959) 
(τόπους) A II 1 e (38362321517) G 16 
(609, 3) (opp. ἀόριστος ThO 2 (410, 13) 
ὡρισμένος χρόνος (opp. ἀεί, coni. περιο- 
διχῶς) A III 21 (3063858) ThO 1 
(416,2) κατὰ γένος ὡρισμένα παραδεί- 
quara D 1 (44109 cf. 42) ἀπό τινος ὡρι- 
σµένης ἀρχῆς ThO 10 (485,12) (φύσις 
ThS 70 (519,29) iv ὁρισμένοις (opp. 
ἐν ἅπασι τοῖς µέρεσιν) Τη 4€ (512, 21) 
ὡρισμένων xatd τοῦτο (μέγεθος σχῆμα 
δύναμιν) Hi 15 3 (566,19) ὁὠρισμένων 
οὐσῶν τῶν ψυχῶν (sc. πλήθει) Hi 21 1 
(511,19) ποιότησιν ὡρισμένοι (opp. µε- 
χέθει ἄπειρον) P18 (579,92) — ὀρίξειν 
i. q. ὀνομάζεν G 4 (601, 19 cf. n 519) 
— med. definire τὴν οὐσίαν sim. A161 
(2022292) 11 7 (310513) 13 5 (812539) 
IV 3 e (388510) 8 1 (393431653) 19 1 
(407 9929 519) V 29 1 (44133) D 26 
(461, 71.15) ThS 6 (500,14) Hi 18: 
(567,6) G 5 (602,19) He 8 (653, 11) 

ὄρχος (μέγιστος Πυθαγορείων) A L3 (282 
αυ) 

ὁρμᾶν (ἔξω) D 13 (453,13) (elc τὸ πρόσω 
τοῦ αἰθέρος) Hi 81 (562, 5) — ἀπὸ Τύρου 
ὁρμωμένου E II 5 (588, 13) 

ὁρμή (ἡλίου) A 1 ὃ 2 (9980601) (τὴν ἐπὶ 
τὸ βάδος, syn. τὴν χάτω φοράν) A III 
ὃ τι (969 b27 cf. v. 14) (πνευμάτων) 
Α III 73 (315a) (πρὸς τὸ ἑκτός) A IV 
221 (41235) (ἀνέμων) D 13 (453, 18) 
ὁρμὴν ἔχειν εἰς τὸ ὕδωρ A V 19 5 (431 
a8) ὁρμὴν τῆς φορᾶς τὰ ἁπλᾶ πάντα τὴν 
αὐτὴν ἔχειν ThS 71 (020,11) ἐν τοῖς 
xaü' ὁρμὴν [i.e. xatd προαίρεσιν Arist. 
p. 197236] Évexd τινος Ἱινοµένοις ΑΙ 293 
(3254252, t b2) — ὁρμή Stoic. A IV 
21 1(410228) D 39 (471, 16) 

ὁρμητικός (Ca, xal αἰσθητικά, ἔνια δὲ xal 
λογικά) Arist. A V 26 2 (438831310) 
(dist. ἐπιθυμητιχός, λογικός) Stoic. A V 
253(438 416) τοῦ χινητικοῦ χατὰ τόπον 
ὃ δὴ προσείποµεν (Stoici) ὁρμητικόν D 11 
(451, 2) 

ὄρνις Ἡο 4 (652, 14) ὀρνίθων φύσις ThS 44 
(611, 28) 48 (513, 5) 

ὄρος τοῦ πρότερον xal ὕστερον τὸ νῦν D 6 


VERBORUM 


(449, 18) (κακία) E III 14 (590,32) 
ὄρος xal χρίσις τῶν πραγμάτων ἄνθρωπος 
Protag. He 9 (653, 16) ἀποδιδόναι 6. AI 
88(282226) D 22 (459, 10) (xotvóc) AI 
231(31952) (ἰδεῶν γίγνεσθαι) Plat. D1 
(44125 b4) ὅροις περιέλαβον Hi 21 1 
(611 8) — ὄρος (οὐσιώδεις . . . ἐννοηματικοῦ) 
def. G 11 (606,4. 6) περὶ ὅρων scripsit 
Chrys. A I 283 (328411 b14) 

ὄρος (in luna) A II 259 (35649518) ὄψη- 
λότατα) D 11 (452,8) obpta paxpà... 
βησσήεντα Hesiodi Hi 26 2 (575, 11. 12) 

ὀρρός (σπερματιχός) A V 23 1 (43522) 

ὀρυκτήρ 486, 16 

ὃς. ἃ μὲν... ἃ δέ cet. AI297 (32635 59) 
II 81(38822 0) cf. Hi68(559,95) ct 
χε... σηµαίνοιεν Arati A II 193 (347 427 
b21) — relativo iunctum δὴ ΑΙ 51(291 
413 b8) II 2084 (349 510) 284 (858413 
b17) D 17 (451,2) 36 (468, 22) 40 (412, 
6) — compendia causarum: ὑφ οὗ ἐξ 
οὗ πρὸς 6 (θεός ὕλη ἰδέα Plat.) ΑΙ 841 
(28851) 11 4 (809415. 16512. 14) ££ οὗ 
(ὅλη) ὑφ) οὗ (ποιοῦν) καθ’ 6 (εἶδος) bU ὅ 


(τέλος) Arist. A I 11 4 (310 577) cf. similia . 


A12923 (319513) IV 84 (394522) V 
80 1 (449 310b 7) δι ὅ et ὅτι Stoic. D 
18 (457,4. 1.11.12. 14) — ὁτιοῦν D 3 
(448, 25) 10 (451,8) xa9' ὁτιοῦν i. e. 
πάντως ThS 15 (508, 21) 

ὅαιος (coni. δίχαιος) Hi 19 17 (669, 15) cf. 
P1 4 (580, 15) 

ὀσμή A IV 171(407 24454) ThS 9 (502,2) 
19 (504, 30) 21 (505, 21) 22 (506,2) 39 
(510,15) ὁὀσμὰς κρίνειν τῇ περὶ τὸν θώ- 
ραχα ἀναπνοῇ ThS 46 (612, 11) ὀσμὴν 
ὕδατος μὲν λεπτότερον, ἀέρος δὲ παχύτεβον 
ThS 85 (525,13) expl. Democr. ThS 
82 (624, 11) expl. Plato ΤΗΘ 85 (605, 
19) ódpàc ἀπορροῇ Ὑίνεσθαι Emp. ThS 
20 (505, ϐ) περὶ τῆς ὀσμῆς ὅτι μὲν ἆπορ- 
ροή τίς ἐστι xal ἀνάπνευσις τοῦ ἀέρος 
σχεδὸν ὁμολογεῖται ΤΗΡ 90 (526,25) cf. 
59 (616, 9) 

Sep cóc. ὁὀσμητῶν εἰ ἔστιν cy ThS 90 
(526, 28) 

ὀσμώδης 'ThS 20 (505, 9) 

ὅσος. οὐκ ἄπειρον, ἀλλ᾽ ὅσον αὕταρκες elc 
τὴν διάλυσιν A IL 9.3 (838218 20) ὅσφ 
ἂν χαθαρώτερον ᾖ, μᾶλλον ΤΗΡ 26 (507, 
2) v. µάλα — ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει A 
19. (80826b7) 4 2 (330417, 331 


οὐδέ τοῦ 


b1) ὅσον ἐφ᾽ ἑαυῷ A I 12 1 (910111 
b19) 

ὁστοῦν AI 35 (218.10. 16 b7) V 36 (417 
a17) 6 5 (418321) 22 1 (484310) D 31 
(465, 20) ΤΡ 25 (506,9) 28 (501,20) 
96 (515, 12) 

ὀσφραίνεσθαι A IV 17 1 (407 4353) D 17 
(456,18) — ThS 9 (502,2) οἱ (505,11) 
ὀσφραντά D 17 (456, 19. 451, 1) 


ὀσφραντιχός A IV 4 4 (39027 cf. £b9) 


ὀσφραντιχώτερα ThS 41 (011, 2) 

ὄσφρησις (placita) A IV 17 (4014 151) 
ef. 9 10 (397 b31) 12 1 (401224) 2123 
(41146) D 15 (456, 1) cf. 17 (451, 18) 
ThS 9 (502, 1) 19 (504, 30) 38 (510, 6) 
39 (510, 14) 

ὀσφύς A V 1T 2 (42146) 

ὁτὲ piv... ὁτὲ δέ (ὅτε μὲν .. . ὅτε δὲ) A T 
26 3 (9519188919) II 4 14 (332515) 
IV 29 3 (413 124) D 19 (451, 18. 19. 20. 
21) ThS 14 (508, 14) 

ὅτι cum infinitivo plus semel in Placitis 
tali modo construitur: εἶναι γὰρ ἑξάμηνα 
ὅτι καὶ τὸν Ίλιον ἀπὸ τροπῶν dv τοσούτφ 
χρόνῳ παραγίνεσθαι A Υ 18 5 (42933) 
φθαρτὸν ὅτι xal γενητόν Α Ἡ 4 10 (331 
α4) v. διότι — ὅτι μάλιστα ὁμοίαν ThS 78 
(021, 6) ὅτι τάχιστα Hi 19 22 (569,32) 
— ὅτι verba ipsa scriptoris inducens 
Hi 19 5 (567,28) — ὅτι μη tantum 
488, 28 

ob. ob κατ οἰχεῖον δὲ χρῶμα A III 6 10 
3174313) — ob pévvot A I V 1 (302 
b10) ob pd (vers. Pythag) A I38 
(282*58b3) οὐ µήν A I 10 4 (309 36) 
V 5 3 (418*412) D Ἱ (450,3.6) 32 
(466,21) pív praecedente A V 26 3 
(438212959) ThS 47 (512, 20) ob μὴν 
.« . Te À IL 4 2 (381 42 b2) III 12 3 (378 
412) ThS 5 (500, 7) οὗ μὴν δέ E III 36 
(592, 98) οὗ μὴν ἀλλά ThS 3 (4995,16) 
64 (517, 18) οὐ μὲν ἀλλά...γε ThS 41 
(611, 2) 61 (516, 27) 

οὐδαμῶς AT163 (81524) 186 (317512) 
D 26 (469, 1) (μηδαμῶς) A I 15 το (314 
b20) 16 » (81557) V 19 5 (130322) 
He 14 (664, 23) 

οὐδέ. (μηδέ) μηδ ἑξιόν non praecedente ne- 
gatione D 13 (404,9) οὐδὲ μὴν D 14 
(455, 19) — οὐδέ, ubi μηδέ desideratur 
'ThS 69 (519,17) — οὐδὲ ... οὐδέ ThS 70 
(019, 295) — οὐδ ὅλως v. s. ὅλως 


194 


οὐδείς. τὸ οὐκ ὃν οὐδέν Parm. ThO 7 
(488, 10) — μηθὲν μᾶλλον ἕτερον ἑτέρου 
τυγχάνειν τῆς ἁληθείας Democr. ThS 69 
(619, 22) οὐδὲν μᾶλλον τὸ Ov Ἡ τὸ μὴ 
ὃν ὑπάρχειν ThO 8 (493,19 cf. 18) 
τὸ μηδὲν οὐδέν (fort. οὐδενός) ἐστι πέρας, 
οὕτως οὐδὲ τοῦ μηδενός Chrys. D 25 
(461, 1) — οὐδὲν ἧττον ThS 17 (504, 14) 
31 (509, 29) οὐδέν fortius quam οὗ D 29 
(465, 3) ThO 5 (481,4) ThS 86 (525, 25) 
οὐδὲν ἔτι διώριχεν ThS 4 (500, 1) cf. 15 
(503, 21) 

οὐδέπω. ὁ χαλχὸς ἀνδριὰς οὐδέπω D 3 
(448, 21) οὐδέπω μὲν ὃν ὕδωρ. ἑἐγγὺς δ᾽ 
ὑπάρχον τῆς πρὸς ὕδωρ µεταβολῆς D 14 
(455, 25) 

οὐδέτερος. (οὐδέτερον τούτων 8ο, ἐποίει) 
ΑΙ Τ8 (300221) οὐδέτερα τούτων A II 
9 2 (880 52) 

οὐχέτι (µηχέτι) A I 96(308311511) IV 
223 (4132319) V 19 5 (480321) οὐχέτι 
προσέθηχεν ThS 82 (594, 19) fortius quam 
ob D 7 (450,83) οὐχέτι συνεῖδον ThS 36 
(509, 19) 

οὐχοῦν Hi 1921 (569, 29) 

οὐλόμενος (Δανάτοιο) Emp. A I 90 1 (956 
416) (velxoc) eiusdem 'ThO 3 (478, 14) 

οὖλος (vers. Parm.) A I 313 (284 t b15) 

οὖν. ὅπερ οὖν οὐδ᾽ ἅμοιρον τοῦ νοῦ τυγχάνει 
D 15 (450, ὃ) ὅμως ὃ᾽ οὖν 482, 15 εἰ δ᾽ 
οὖν ThS 14 (503,16) ἐπεὶ οὖν (2) ThS 
23 (506, 9) ἐξ ὁποίων οὖν ThS 82 (624, 
10) v. s. ὃς 

οὐράνιος (opp. περίγειο) A II 3 4 (900 18 
b11) "7 s (38362315) 17 5 (346416521) 
III Pr. (364 b10) V 201 (4824655) D 9 
(450, 16) (opp. χθόνιος) Hi 2 13 (557, 16) 
G 6 (6008, 12) 

obpavóc. οὐρανοῦ μᾶλλον ἀναπεπταμένου A 
Π 81 «(908 910) (i.e. κόσμος) ThO 17 
(492, 7) 21 (493, 9) τὰ ἐν οὐρανῷ εἰδέναι 
Hi 14(555, 11) τὰ κατὰ τὸν obp. Hi 82 
(563, 1) obp. ἐπικλιθῆναι Hi 9 4 (568, 25) 
— obp. πατήρ creditus A I 611 (296 22) 
(Hesiodi) Hi 26 2 (514, 24. 615, 9) 

περὶ οὐρανοῦ placita A II 11. 12 (339 
«11 ο 19 6ᾳᾳ.) (ἀπείους Anaximandri) 
ΑΙ Τ 19 (902199) οὐρανοὺς καὶ τοὺς 
ἐν αὐτοῖς χόσµους ThO 2 (476,8) Hi61 
(559, 16) οὐρανῶν ἸὙἹενέσεως τὴν ἀΐδιον 
Χίνησιν αἰτίαν 'ThO 2 (416 nb11) Hi 62 
(559,21) P12 (079,9) — Pythag. A I 


οὐδείς 


π INDEX 


196 (316413517. δΙ1 91) E II 1 (589, 
4) — Pbilolai A II 53 (33348 55.9) 71 
(331 519 cf. n b9) — Parmenidis A II 71 
(38652) 157 (345 b18) — Platonis E II 
6 (588, 27) — Xenocratis A II 7 30 (204 
b4. 9) — Arist. D 10 (151, 8) — Stoic. 
EI(587,18) I1 5 (588, 5) — Epic. AI 
4 2 (290313) 

οὓς A IV 191 (4083251) 213 (4111236) τὸ 
οὓς ὀρθὸν ἔχει xal péya. TbS 41 (511,6) 
ἑντὸς τοῦ dicóc (τὸ χονδρώῶδες) A IV 161 
(406 31919) ἤχου ἑνόντος ἐν doolv ThS 
19 (504, 90) δι ὥτων ThS 6 (500,15) 
55 (515, 5) 85 (515, 11) 

οὐσία (ἡ πρώτη) A I 721 (308 919) (πέµ- 
πτη) Arist. A II 25 19096511 D 10 
(450, 21. 451, 7) saepius v. 8. σῶμα 
(φυχικαί) A 183 (3074210) (ἀσώματος) 
A I ὃ 21 (288244) 10 1 (30831617) 
(καλλίστη καὶ τελειοτάτη) Ὁ 1 (4413222) 
(νοητή) A IV 2 5 (9960416516. 11) 
8 1 (881413) (ἀτόμων ναστὴν xal πλήρη) 
ThO 8 (483,21) (ῥευστὴν xal µεταβλη- 
τήν) Hi 28 2 (012,25) (μερικά E IIS . 
(538, 7) ἐκ τῆς τοῦ πυρὸς οὐσ. E I (581, 
16) τὴν θερμὴν οὐσ. Strat. E III 33 
(592,16) (ὑγρὰ τῶν ὑδάτων) E IIS 
(689,19) He 17 (650,35) (τοῦ παντός) ΑΙ 
28 1 (3234352) (ψυχῆῃς) 34 (613,12) 
οὐχ ἔστιν ἐν τοῖς εἴδεσι τῆς οὐσίας He 9 
(653, 17) — (opp. πάθη, syn. φύσις) 
ThS 61 (516,23) 11(520,9) 89 (526, 22) 
— οὐσία (medium inter ένεσις et φθορά) 
Hi 6 1 (559,19) — οὐσία xal συµβεβη- 
χός categoriae Aristot. Hi 20 1 (570,10) 
G 6 (603,10) — xatà τὰς οὐσίας (opp. 
xatà τὰς δυνάµει) A I 8 23 (298 515) 
G 13 (613, 12) 

οὐσία πᾶσα (i. e. πᾶσα ὕλη) Plat. D1 

(441 «21 029) — ἡ xatà τὸν λόγον (syn. 
εἶδος, opp. ἡ κατὰ τὴν ὕλην) Arist. D3 
(448, 15. 94) — Stoic. D 20 (457,2D sqq. 
458,8. 11) τῶν ix τῆς οὐσίας στοιχείων 
D 21 (458,12) (opp. ποιο) D 21 (462, 
18. 22. 27. 463, 1. 11) 28 (463, 18) 36 
(468, 26) 31 (469, 14. 18. 19) 

οὐὑσιώδης (ὅροι, opp. ἐννοηματικοῦ G 11 
(606, 6) 

οὗτος. ταυτὶ (v. l. ταῦτα) A III 2 5 (367 
a2) ταυτὶ πάντα (v. l. ταῦτ elxz) A III 
9 1 (367 424 523) 

οὕτω προσαγορευθεῖσαν Α I 3 7 (28059) 


VERBORUM 


μηδὲν εἶναι τῶν οὕτως διαστημάτων λε- 
γομένων πρὸς τὸν κόσμον A II 10 1 (839 
b11) οὕτως ὑπολαμβάνουσι διὰ τὴν... 
ἔμφασιν sequ. explicatione 'ThS 36 (509, 
18) — οὕτω pro condic. enuntiato: quae 
cum sta sint ThS 3 (521, 4) 14 (521,12) 
— οὕτω μὲν οὖν capitis clausula ThS 4 
(600, 5) saepius 

οὑὗτωσί Α III 18 1 (984 32) 

ὄφελος οὐδέν (om. ἐστῷ 'ThS 21 (505, 18) 

ὀφθαλμιᾶν A III 5 ϱ (373421 521) 

ὀφθαλμός. ὀφθαλμοὺς ὁρᾶν ThS 26 (506, 
28 cf. n315) cf. A IL 183 (34797) τὴν 
νύχτα μᾶλλον ὁμόχρων τοῖς ὀφθαλμοῖς 'ThS 
21 (607, 11) (μεγάλους xal καθαροὺς xal 
λαμπρούς) ΤΗΡ 29 (507, 21) 42 (511, 10) 
δεοῦ ὀφθαλμοὺς τοὺς φωστῆρας E I (587, 
18) 

ὀφθαλμοφανῶς φαίνεσθαι Hi 24 5 (573, 22) 

ὄφις He 4 (652, 14) 

ὀχεῖν. ὀχουμένην γῆν Hi 7 4 (061,9) 814 
(563, 7) He 10 (653, 22) 

ὄχημα Hi 212 (511, 12) 

ὀχλεῖν. µηκέτι pot μηδὲ εἷς λόγος ὀχλείτω 
He 12 (654, 6) 

ὄχλησις (opp. ἡδονή) Emp. A V 281 (440 
221) 


ὀφψίγονος (ἀνθρώπων γένος) 488, 11 
ὄψις sensus vel actio videndi A IV 8 6 (395 
b13) δι ὄψεως θεωρῶμεν A IV 121(401 
118) D 16 (456, 7) ThS 5 (500,10) «à 
τῆς ὄψεως τὴν ἀκοὴν χρίνειν ThS 46 (512, 
16) φανερὸν εἶναι τῇ ὄψει ThS 71 (522, 
11) (ἀδήλων τὰ φαινόμενα) A V 99 4 (441 
ε17) ὄψει ἄδηλον Hi Το (660, 16) ὄψις 
expl. Emp. 119 "5 (500, 28) 11 (504, 11) 
Diog. Ap. ΤΗΡ 40(510, 19) Plat. ThS 5 
(500,8) ὅὄψιν ὁμόχρων ... τῇ νυκτί ThS 
ὃτ (509, 21) ὄψις (πυρός) ΤΗΡ 31 (509,33) 
idem fere quod ὀφθαλμός: πόροι ὄψεως 
AII153(31347b9) ὄψεις ἁμαυροῦσθαι 
ThS 14 (608, 14) ταῖς ἡμετέραις ὅ. dv- 
τιφραττούσης D 10 (451, 13) — radii qui 
ab oculo ad rem obiectam pertinent: 
ἀνάχλασιν τῆς ἡμετέρας ὅ. A III 2 1 (966 
110510) D 14 (464,28. 455,6) ἡ ὅ. 
χάµπτεται A III 55 (272422 922) dva- 
κλᾶται A III 66 (372335 596) cf. D 14 
(455,21) καταχλωμµένης xal εὑρυνομένης 
ὅ. A ΤΠ 181 (984 26) (τοῦ ἡλίου) D 14 
«(4560, 24) τὴν ὄψωυ προσπίπτεν ThS 5 
(500, 12) 


τοῦ 


παίειν 


παγίως xai κραταιῶς 489, 13 

πάγος rupes (Ἄρειος πάγος) A I 7 2 (298 410) 
neutr. (?) D 14. (Add. p. 466) — frigus 
(opp. ἁλέα) D 13 (453,23) ὑπὸ τοῦ περὶ 
τὸν ἀέρα πάγου P110 (582,8) 

Παγχαῖος (Ζᾶνα Euhemerl) ΑΙ 7 1 (298 
a 4) 

πάθηµα Ἱ. ο. πάθος. τῶν περὶ γῆν παθη- 
µάτων D 15 (454, 24) 

παθητιχός. παθητικόν τε xal ὑλικόν (opp. 
ποιητιχὸν xal εἰδικόν) A 138 (281411 b9) 
(µέρος τοῦ xóspou) A II 4 12 (332 4455) 
(opp. ὁραστιχό) D 5 (449, 14) (opp. 
ἀπαθές) ThS 2 (199, 8) cf. A V 20 9 (432 
a 13) 

πάθος i. q. πάσχειν generaliter: A II 30 3 
(361 018) saepissime de meteoris sim. A 
III 35 (868 24) δι (81148528) e (372 
22828) 17 4 (383 b11) τὸ πάθος τῆς ὄψε- 
ως (i. e. τὸ χαταχλᾶσθαι xal εὑρύνεσθαι τὴν 
ὄψιν) A III 181 (381213) cf. D 10 (451, 
18) 12 (452,27) 13 (453,19) ThO 2 
(471, 9) 8 (434, 9) S 53 (514, 17) — δόξη 
xal πάθεσι τοῖς ἡμετέροι A IV 9 9 (397 
b12) (ἐν τῇ φυχῇ Τιγνόμενον) A IV 121 
4012316) 4 (402311) (opp. αἰσθήσεις) A 
IV 28 1 (414 425 cf. $2. 3) περὶ παθῶν 
σωματικῶν xal el συναλγεῖ τούτοις ἡ doy) 
placita A IV 28 1 (414229) cf. V 25 3 
(497 410) — πάθος αἱσθήσεως D 16 (456, 
5) ThS 19 (504, 26) 22 (606, 24) πάθη 
ποιῶν τῆς αἰσθήσεως χαθ᾽ αὑτὰ διορίζει 
τὴν φύσιν ThS 61 (516, 29) 63 (511, 9) 
πάθη ποιεῖν τῆς αἰσθήσεως (opp. τοῖς 

* σχήµασι διορίζει) ΤΗΡ 69 (519, 19. 15) 

(χυλῶν) 'ThS 67 (519, 4) 83 (524, 23) 84 
(525,6) 89 (526,19) 90 (526, 24) — πάθη 
hominum dei credita ΑΙ 6 13 (296 419) 
Ph 536 (535 91) 

παιδαριώδης Ph 15,25 (549525) παιδα- 
ριωδῶς λέγεσθαι Ph 12, 28 (546 b24) 

παιδεία G2 (598,20) τῆς τῶν λόγων m. 
μετεῖναι Hi 2 3 (555,24) 

παίδευσις G 24 (614, 15) 

παιδιχός. τοῖς παιδικοῖς χβῆσθαι ἀχωλύτως 
E III 36 (592,24) 

παιδίον (ἀνόμοια) A V 12 1 (428 5106) 
(ἄφρονα) 'ThS 45 (512, 3) παϊδίου χεφαλήν 
Hi 2 15 (557, 30) 

παίειν τὸν ἀέρα πρὸς τὰ στερεά (fort. intr.) 
ThS 9 (601, 14 cf. ὔ00 n» 4) 


196 


παῖς (syn. υἱός) E III 39 (593, 2) 

πάλαι. τὸν πάλαι παγχαῖον 2ᾶνα (Callim.) 
ΑΙ Τι (298 «4) (opp. νῦν) D 2V (463,8) 
dudum QG 24 (614, 18) 

παλαιός (δόξαν) ThS 37 (510,1) παλαιοί 
i. e. Homerus ThS 58 (515,25) παλαιοὶ 
xai ποιηταὶ καὶ σοφοί ΤΗΡ 72 (520, 15) 

παλιγγενεσία Stoic. D 37 (469, 11) 

πάλιν. ζητεῖται πάλι Α I Pr. 8 (214 413) 
πάλιν δέ A 1 ὃ s (280417. 2812654) 
xai πάλιν ThS 52 (514,12) 79 (523, 1) 

παλινδρομ.εῖν A IV 22 1 (412314) D 13 
(454, 4) 

παλίρροια. τὰς éx τοῦ ὠκεανοῦ παλιρροίας 
A III 17 s (388525) cf. 5 (985 8 010) 
(τῶν πραγμάτων) He 4 (652, 9) 

παλμός. κατὰ maÀpÓóy (v.:l. ἀποπαλμόν) 
Democr. cet. Α I 12 5$ (91115012 
23 9 (31940 b31) παλμὸν παρέχει xal 
σφυγμὸν iv τοῖς σώμασιν D 13 (454, 4) 

παμπληθής D 1 (441218) 

πανδεχής Platon. ThO 9 (485,2) 

πανουργία Hi 19 16 (569, 9) 

πανσέληνος (γιγνοµένην σελήνην) A II 27 1 
(357h1T7) τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῷ 
A II 29 4 (900 εϐ 8) περὶ τὰς πανσε- 
λήνους D 33 (461, 10) 

πανταχόθεν A I 18 e (317 58) III 15 5 
(31942283) (opp. πρὸς ἅπαν) A II 10 1 
(339 b15) π. ἴσον ἀφεστῶσαν A III 15 7 
(380 ^14) ἐν τῷ v. χατωτάτω A III 15 10 
(880 2329 of. b6) 

πανταχοῦ xal πᾶσιν ThS 46 (212, 14) 

παντελὴς ἀναχώρησις sim. A V 24 1. 2 (435 
15. 19) 1 (486 414) V 251 (43724) (εὐή- 
θεια) 490, 295. παντελῶς ΤΗΘ 23 (506, 1) 
Hi 22 5 (512, 18) 

πάντῃ χύχλῳ D 21 (459, 9) ἄπειρον πάντῃ 
D 26 (461, 27) πάντῃ xal πάντως ThS 13 
(503, 5) m. διαδύεσθαι ThS 65 (511, 23) 

πάντως (dist. χατὰ τὸ πλεῖστον .. . ἄλλοτε 
ἄλλως) A I 293 (9260511) τὸ πάντως 
ἐσόμενον A V 2 3 (416411) βαρύτερα 
πάντως ὑπεκάθιζεν A 142 (2892317) πάν- 
τως (i.e. ὅλως) A 129 3 (32546519 cf. 
n*1) οὐ πάντως D 23 (459, 24) dilem- 
mate explicato ThO 4 (419, 15) 14 (503, 
18) Hi 212 (ὅτι, 14) 

πάνυ D 12 (453,1) frequentat G velut 2 
(598, 10) 3 (600,5. 19) post ob (μή) 1 
(91, 5) 3 (601,16) 13 (606, 20) 16 (608, 
8) πάνυ γοῦν He 6 (622, 4) 


Taie 


II INDEX 


παρά. τὴν παρ) ἡμᾶς αἰτίαν A I 27 s. 4 (322 
a'7.19 na8) vi causali positum (i. f. q. 
διά) saepe in Placitis velut A I 15 1 
(313316. 18 024. 26) 8 (314 ^ 7) II 139 
(842 010) 283 e (353413) III 2 s (36731 
b1) 510 (3732325) 1153 (377315) 141 
(31932) IV 16 (885328) 96 (397 *153) 
9 (397593) V 22(416212) 6 1 (419 96) 
cet. D 10 (451, 17) Hi 6 5 (560,3) — 
παρὰ πάντας ἀνθρώπους ἀνθρωπόν tva 
νοεῖσθαι D 1 (4415 04) τὸ παρὰ τὸ ὃν 
οὐχ ὅν Parm. ThO 7 (483,10) παρὰ 
τάύτας ἄλλαι ThS 6 (500, 17). eU τι παρὰ 
τὸ Óv ὑπάρχει ΡΙ ὅ (581,2) παρὰ μὲν 
ταῦτ᾽ οὐθέν ThS 38 (510, 9) Ph 4 57 (238 
b5) — παρὰ τοῦτον τὸν βίον Hi 191 
(568, 26) παρὰ τὸν ἤδη γεγενημένον χρόνον 
ἄπειρον P1 8 (581, 19) 

παραβιάζεσθαι τὴν ἔξοδον A III 3 14 (370 
a9 b10) 

παραβάλλειν obicere ζῴοις E III 36 (592,23) 
παραβάλλων comparans 'ThS 51 (514, 1) 

παράχγειν el; τὸν Blov G 3 (600, 6) 

παραγγέλλειν Hi 2 14 (557, 20) 

παραγίνεσθαι (τὸν ἦλιον ἀπὸ τροπῶν) A V 
18 5 (429 44) 

παραγράφειν aut absolvere librum aut de- 
scribere 126 

παράδειγµα ΑΙ ὅ δ(292 5) Hi 2 15 (551, 
25) 212 (511,11) Platonis A I 52 (291 
323) 731 (80551) IL 64 (334 411 b2) ef. 
I101(308518) D 1 (447 3352) ThO9 
(185, 5) Hi 191 (567, 7. 12) He 11 (653, 
25) 

παραδέχεσθαι (τὰς cvumboe?) D 31 (411, 
8) (τὸ xaxóv el; τὴν ψυχήν) Hi 194 
(569, 24) 

παραδιδόναι (τὸν φυσικὸν λόγον) A I Pr.1 
(22336) (τετρακτύν) ΑΙ 59 (282 α9 Ρ4) 
(τὸν περὶ τῶν θεῶν σεβασμόν) A 169 
(29ὔ αϐ) παραδέδοται θαλῆς .. . ἐχφῆναι 
ThO 1 (476, 10) παραδέδονταί δόξαι ThS 
2 (499, 11) παραδέδονταί τινες ἀγαθοί ThS 
11,3 (544,26) τῷ dup σώματι παρα- 
διδ ThS 54 (514, 30) (ζήτησυν) ThS 55 
(615, 2) (δόγματα) He 16 (551, 6) 

παράδεσις. xatà παράθεσιν τῶν στοιχείων 
ΑΙ 112 (915.921) παράθεσις (dist. 
μῖξις, χρᾶσις, σύγχυσις) Stoic. D 28 (463, 
20) cf. Α 1 44 ο (320534) 

παρακαλεῖν (διδαχθῆναι) Hi 26 2 (074,21) 
µε παραχαλεῖ χἀχεῖθεν He 14 (654, 23) 


VERBORUM 


παραχενοῦν A IV 22 1 (41221) V 153 
(406 49) 


παραχολουθεῖν (διάστηµα τῇ τοῦ xóGpou . 


δινήσει) D 26 (461, 24) (διαγράµµασι m- 
νοµένοις) ThO 11 (486,1) ἑκάστῃ (ἀρετῶν) 
παρακολουθεῖν δύο χαχίας (Hi 19 16 (669, 7) 

παρακχκολούθησις Hi 19 23. (570, 4) 

παραχολούθημα κινήσεων A I 22 5 (318 
b20) χατὰ συμβεβηκὸς xal παρακολούθηµα 
A I 29 1 (324 410 9168) 

παραλαμβάνειν (τὸν ἀριθμὸν ἀντὶ τοῦ vob) 
A IV 2 3 (9896.156010) ἐπὶ τῆς οὐσίας 
τὴν σύγχυσιν D 36 (408, 15. 20) (τὸ δόγμα) 
G 3 (601, 11) ὅταν ΑἈναξαγόρας παραλάβῃ 
µε He 6 (652, 25) 

παραλάμπειν (νεφέλια i. e. Διοσκούρους) 
A II 18 1 (941.650) 

παραλείπειν (sc. λέγειν) ThS 59. (516, 4) 
παραλείπει ἔνια ThS 82 (524, 90) παρα- 
λείπει καὶ οὗ λέγει ThS 83 (525, 1) ἀνεξ- 
έταστον π. He 18 (656, 18) 

παράλιος 489, 22 

παραλλαγή (τόπων τῶν μορίων) A III 72 
(3714324) V 152 (4090411) παραλλαγὰς 
σωμάτων μέγεθος σχῆμα δύναμιν Hi 15 1 
(566, 13) cf. A V 26 4 (489 215) 

παράλλαξις (τῆς ὕλης) Stoic. AIT735S 
(306 «8 cf. Prol. 61) (ἔχει πρὸς ἄλληλα) 
TbS 66 (618, 11) παραλλάττειν (ἔπωνυ- 
plac A III 72 (375325) cf. 1 733 (906 
b8 cf. Prol. 51) iB(av τινὰ ὁδὸν πεπορευ- 
μένος xal παρηλλαχυῖαν πάντας τοὺς mpo- 
ειρηµένους P1 4 (680, 7) 

παραλυχίζειν. T παραλυχίσασα A III 16 4 
(382, 2) 

παράλυσις τῶν popíov A V 9 1 (421214) 
13 2 (424 ^ 16) 

vapapévevv Α V 26 4 (439 312) D 21 
(462, 28) G 19 (611, 9) 

παραμιγνύναι (τῷ πυροειδε τὸ ζοφῶδες) 
A II 30 2 (961 «14 027) 4 (861524) 

παρανοιγνύναι. τὰ παρανοιχθέντα τῶν dy- 
[eov A IV 22 1 (41223) V 16 s (426 
a8) 

παραπαίειν. παραπεπαικότος τοῦ ἡγεμονικοῦ 
A V 20 5 (433 38 cf. Add.) 

παράπαν. τὸ παράπαν Α I 18 e (911910) 

παραπλέχειν 491, 22 

παραπλήσιος A II 20 1 (3484554, t52) 
V 801(4431251) dx 7) vabràv ?) παρα- 
πλήσιον ὃν τῇ αἰσθήσει τὴν φρόνησιν ΤΡ 
10 (002,8) τὸ παραπλήσιον πᾶν Ph 12,6 


παρέλχειν 191 


(54653) παραπλησίως A I 28 5 (324 b) 
II 314 (863511) III 511 (37443) ThO 4 
(419, 3. 16) 8 (484, 1) S 55 (51b, 3) 

παραπταίειν. παρεπταιχότος (I. παραπεπαι- 
χότος) τοῦ ἡγεμονιχοῦ A V 20 5 (433 98) 

παραρρηἵ νύναι 491,8 

παρασχευάζειν καθηγητὴν γενέσθαι G 3 
(599, ϐ) 

παρασχευαστιχός νόσου (v. l. ποιητικός) 
A V 90 1 (442 55) 

παρασπασµός (μήτρας) Α V 183 1 (424 
2 11) 

παρασπείρειν. παρεσπαρμένον αἷμα ΡΙ 10 
(582, 16) 

παράστασις εἰδώλιων Democr. A V 21(416 
a 8) 

παραστάτης plur. testiculi A IV 21 4 (411 
416) V 51 (41817) 

παραστίλβειν A III 32 (368 b3) 

παρατάττειν Hi 24 5 (618, 25) 

παρατιθέναι A III 35 (368522). pass. πα- 
ρατίδεσθαι ἀλλήλοις D 4 (449,2) mapa- 
θεῖναι τὰς δόξας Hi 101 (564, 14) similiter 
med. D 39 (410,295) ταῦτα ἰχανῶς δο- 
χοῦμεν παρατεθειχέναι Hi 17 (566, 25) — 
παραχείµενος vicinus D 13 (453,31) 491,4 
παραχεῖσθαι τῇ ἁληθείᾳ φαντασίαν φευδῇ 
He 15 (655, 2) παραχειµένως (τῷ λόγφ 
ἱστορητέον) A 181(90736) deinceps A 
IV 22 5 (413 ^16) 

παρατρίβειν D 13 (454,9) 

παράτριψις A IIT 8 1 (869 b 18) 12 (369 38 
53) 14 (37035510) D 10 (451, 2) 

παραυτίχα A III 29 (867 1312511) 

παραφέρειν D 12 (453, D) 

παραφιστάναι. παραποστάς A LIT 1'7 2 (383 
b 1) 

παραχαράττειν (τὴν Ἐπικούρειον αἴρεσιν) 
A IV 13 e (403 ^22) 

παρεγχεφαλίς i. q. ἐπιχρανίς 208? 

παρέγχλισις. κατὰ στάῦµην xal xatà map- 
έγκλισν A I 28 4 (32021 01) 

παρείχειν. θερμοῦ ψυχρῷ παρείξαντος A III 
ὃ 15 (370 b 15) 

παρεῖναι αἴτιον (syn. ὑπάρχειν) Stoic. D 18 
(461, 6) G 19 (611,10) ἐὰν μὴ παρῇ αὐτῷ 
xal τὰ τοῦ σώματος ἀγαδά Hi 20 5 (670, 
28) παρὼν χρόνος D 26 (461, 14. 11) 

παρεισάγειν (τὸ xav ἐνθουσιασμόν) ΑΥ1Ι4 
(41652) (αἱρέσει) Hi 252 (014, 12) 

παρέλχειν supervacaneum esse (την σελή- 
νην) A II 30 s (965 ^17) 


198 


παρεχπεσεῖν 


παρεκπεσεῖν τὴν γῆν εἰς τὰ μεσημβρινὰ µέρη 
A III 12 1 (317 422) 


παρεχτείνειν. παρεχτείνεθαι πρὸς πλέονα 
τόπον (opp. συστέλλεσθαι) A II 4 14 (332 
b16) 

παρεμπίπτειν A V 291 (441 εὔ) 

παρεµφαίνειν 485, 18 

παρεναλλάττειν G 19 (611, 10) 

παρεπιψαύειν (τῶν µέσων τριῶν) A II 121 
(340 416 5291) 

παρέρχεσθαι. φιλοσοφία elc τοὺς Ἕλληνας 
παρελήλυθε ϐ 2 (598,19) παρεληλυθός, 
ἐνεστηχός, µέλλον D 26 (461, 9. 14. 17. 18. 
28) omittere G 2 (598, 11) 

παρέχειν. (παλμόν) D 18 (454, 4) (πόνον) 
ThS 29 (507, 23) (Kup πράγματα) Epic. 
Hi 22 3 (512, 11) G 16 (609, 8) — παρέ- 
χεσθαι τὸ τρέφον A II 52 (38826) (ἔμφασον) 
A III 23 (366524) (ἐχδοχάς A IV 134 

* (403b16) (τὴν ἀντεπείσοδον) A IV 22 1 
(412 48) ἕκαστον παρέχεται τέλειον D 3 
(448, 21) 

παρήχειν. τὰ ἁπλανη ἀπὸ τοῦ aiti φανεροῦ 
παρήχοντα µέχρι τοῦ ἀφανοῦς D 8 (450, 
10) 

παρήλιον. τὰ καλούμενα παρήλια A ΙΠΙ δ11 
(314 «4) 

παρήλιος D 14 (454, 26. 455, 19. 18) 

παρθένος (zodiaci) A 166 (29447) V 186 
(429 125) 

vaplévat (omittere) 'ThS 72 (520,24) 82 
(524, 17) He 11 (656, 3) 

πάρισος Α IV 106 (399 523) 

παριστάναι τὴν ἀστραπὴν A ΠΠ 3 14 (870 
b18) τὼς νόος ἀνδρώποισι παρέστηκεν 
Parm. ThS 33 (499, 19) 

παριστορεῖν obiter narrare Α II 24 4 (354 
4 11 519) cf. παρατιθείς A III 85 (268592) 

πάροδος ἡλίου A III 1 3 (3651 757) 

παροίδησις τοῦ πελάγους Α IV 1 1 (884 
223) 

rapotxetv He 1 (651, 4 cf. n 46) 

παροίχεσθαι. παρφχηµένος χρόνος D 26 
(462, 1) 

παρορᾶν omittere G 3 (600, 14) 

παρορμᾶν elc φιλοσοφίαν G 3 (599, τ) 

παρουσία τοῦ δερμοῦ A V 27 1 (44036) 

παρυφαίνειν ἀσέβειαν E II 5 (688, 10) 

παρωθεῖν τὰ νέφη A III 4 5 (37193) 

πᾶς. πάντεσσι (Hom.) 27734b1) πάντ ἐν 
πᾶσι τὰ αἰσθητὰ ἀναμεμῖχθαι A IV 9 9 
(397 b21) xal πᾶσιν xal παντί Parm. 


II INDEX 


ThS 33 (499,21) τέσσαρες αἱ πᾶσαι ba- 
φοραί ThS 89 (526,19) οἱ πάντες dpdi- 
po( Hi 2 9 (506,16) — διὰ παντός i. e. 
παράπαν A IL 7 e (336*20516) D 14 
(455, 17) G 24 (614, 18) διὰ παντὸς bui- 
ναι τὸ πνεύμα ThS 44 (511,30) κατὰ 
πᾶν (opp. κατὰ τὶ D 26 (461, 13) ἐπὶ 
πᾶν quoque versus A V 24 3 (436 1) — 
πᾶς et ἅπας ThS ita distinguit, ut prae- 
cedente vocali πᾶς (quadragies quater), 
praecedente consonanti ἅπας usurpetur 
(septies decies) velut vov δὲ πάντες ἅπαντα 
18 (504,21)! 

τὸ πᾶν. διὰ τῆς οὐσίας τοῦ παντός AT 
281 (9285 «5 09) τὴν τοῦ v. φύσιν ThO?2 
(411,8) τὴν µέσην χώραν τοῦ x. ThO 22 
(494,2) — ἡ τοῦ παντὸς σφαῖρ Pyth. 
A Π 6 5$ (3352151) III 14 1 (313322) 
cf. Arist. A I'732(30034b11) (ἐἑστία) 
A IIL 113(377312) — τὸ mày (dist. τὸ 
ὅλον) Stoic. A IL 17 (32847 b10) & 
ἀπείρῳ τὸ πᾶν Leuc. E III 13 (590,27) 
— πᾶν Eleat. A I 24 1 (82021319) 
ThO 5 (480,4) 6 (482,8) P14 (580,8) 
5 (580,29) Hi 111 (564, 19) E III 12 
(590, 94) G 1 (604, 18) cf. Ind. I s. v. 
Xenophanes, Parmenides, Melissus, Zeao 
— τὸ πᾶν Democer. ΡΙ { (581, 7) — Με 
trodori P111(582, 18) — ἐν παντὶ παντὸς 
μοῖρα ἕνεστι Anaxag. 479,1 — τὸ πᾶν 
(i. e. κόσμος) Stoic. ΑΙ 51(99121353) 


1 contra hanc consuetudinem (etiam in 
aliis libris "Theophr. velut metaphysico fr. 
obtinentem, minus severe ín reliquis) fs- 
ciunt duo exempla: οὗ γὰρ πᾶν Το (520,19) 
et ἁπλῶς πάντα 19 (628, 8). nam αὗξησις. 
πάντα 12 (503,3) et σχήµατα. ἁπάντων 61 
(5618, 20) pausa excusatur, περὶ ἁπασῶν 5 
(600, 8) 7 (500, 19) vocis περί hiatum pe- 
tientis natara explicatur, οὖν πάντα 46 (512,11) 
corrigendum est ἅπαντα ex gemello loco 48 
(513,8), itemque τῶν πάντων δὲ μάλιστα 
48 (513, 4) rescripsi τῶν χάτω, πάντων [cum 
'Theophrasteum sit πάντων δὲ μάλιστα cf. H.P. 
IV 14 2 d. odor. 38. 56), porro τοιοῦτον 
πᾶν Τὸ (691, 1) leniter corr. τοιοῦτο πᾶν, 
nec difficilius erat ἐν πᾶσι 82 (524, 13) alia 
quoque de causa suspectum ἅπασιν emen- 
dare. nam post ἐν Theophrasto etiam in 
reliquis libris constat ratio, cuius simile s. 
v. διότι exposul. 


VERBORUM 


D 88 (410, 5) σῶμα τὸ πᾶν E I (581, 15) 
cf. Epic. P18 (531, 20) 

πάσχειν (τἀναντία) A Y 7 10 (301 4 10) (ταὺ- 
τόν) A II 16 7 (346 b4) 28 e (3592151) 
(τοῦτο) A III 5 » (373 1421 b21) (ὅμοιόν τι) 
Α IV 14 3 (405420520) (o0B£v) A IV 
20 1 (41033) D 12 (453,6) ἐν τοῖς πε- 
πονθόσι τόποις (σώματος) A IV 231 (414 
196) 2 (414229) 3 (41523) παθούσης τι 
τῆς αἰσθήσεως D 15 (456,4) τὸ αἰσθά- 
νεσθαι ... τῷ πάσχειν ThS 48 (518, 13) 
ποῖον δέ τι τὴν φύσιν ὄν (τὸ λεπτόν) ὑπὸ 
τίνος πάσχει ΤΗΘ 82 (524, 19) ἸὙένεσιν ἐς 
Tic πάντα πάσχει E II 5 (588, 19) — categ. 
Arist. Hi 201 (670, 129) 

παθητὸν τῆς φύσεως A I721(304 530 

cf. ^7) (σώματα xal τμητὰ elc ἄπειρον) 
ΑΙ 161 (91489 5991) (D) A19453 
(320293529) m. (v. l. παθητικόν) µέρος 
τοῦ χόσµου Α II 412 (33234 b5) (τὰ ἀπὸ 
σελήνης κάτω) Pyth. E III 8 (590, 11) 

πατήρ Α V 11 2 (422 322) 4 (428, 8) πα- 
τέρα (φῶς) xal μητέρα (σχότος) Zaratae 
Hi 2 14 (557,10) πατήρ (θεῶν) Plat. 
A I'15»1 (804582) Hi 19 2 (568,2) πα- 
τράσι τὰς θυγατέρας µίγνυσθαι E. III 39 
(593, 2) — πατρὸς ἔχουσαν τάξν A I 
4 30 (90409) 10 1 (90951) πατήρ 
exempl. cat. πρός τι Hi 20 3 (670, 15) 

πατριχῶς Hi 2 e (556, 11) 

πατρίς A I 8 8 (283214) ὑπεραποθνήῄσκείν 
πατρίδος E III 24 (591,27) (καταφρονεῖν) 
He 17 (655, 27) 

παὐειν. παὐεσθαι τὸν τόνον D 38 (470, 10) 
(τὰ ὕδατα Ἰινοµένης ὁμίχλης) ThS 90 
(501, 2) (περιπιπτούσας) 394 (614, 14) 

πάχνη (placita) A III 4 (370524) D 11 
(451,25. 462, 11. 14) 36 (468,6) plur. 
D 11 (451, 20) 

πάχος (dipoc) A III 15 11 (381234) (πνεύ- 
µατος) D 12 (452, 23) ἀέρα πάχος ἔχοντα 
D 365 (468, 1) 

παχυµερής A IV 22 3 (412 924) (opp. 
λεπτομερής) He 12 (654,183) παχυµέστε- 
pov (παχυμερέστατον) A 13 n 84.4 
b2) 

παχύνειν. παχυνθέντος ἐπὶ πλεῖον τοῦ ἀέρος 
A III 4 1 (310315 027) τ s (87539) 
Hi 4 7 (561,14) 

παχύς (vépoc) A III 3 1 (867 3265524) 
(dp) A III 18 1 (384 44) (opp. λεπτός) 
'ThS 59 (516,5) παχύτερον xal ἔλαττον 


199 


πῦρ (opp. λεπτότατον) ThS 75 (521, 23) 
παχυτάτοις νέφεσι A III 3 10 (369b 10) 

παχύτης τοῦ ἀέρος ThS 80 (524 1) 

πεδιάς 486,8. 491,4 

πεδίον Α I 5 4 (99521059) II 25 ο (356 
18518) Hi 8 3o (562, 28) 

πειθαρχεῖν νόµοις E III 14 (590, 34) 

πεῖρα. παρέχεσθαι πεῖραν Hi 19 12 (568, 22) 

πειρᾶν. med. AI11 (274222) frequentat 
'Tb velut πειρᾶταί τι φέρειν ἴδιον ThO 4 
(480, 1) ἀποδιδόναι (λέγειν sim.) πειρᾶται 
ThO 6 (482, 9) S 2 (499, 13) 7 (500,23) 
21 (507, 8) 40 (510, 24) 49 (513, 16) 60 
(516, 17) πειρωµένφ μὴ Τίγνοιτο ThS 86 
(525, 95) 

πεισιθάνατος Hegesiae cognomen E III 95 
(591, 34) 

πέλαγος. τὰ πελάχη A III 17 2 (88215) 
4 (998 910) s (88339516) IV 11 (384 
224) (μεγάλα) D 81 (465,25) 486,23. 
489, 20 (ἀχανές) 491, T cf. n39 (ἀτρύ- 
γετον) Hesiodi Hi 26 2 (575, 13) 

πέλας. τοῖς τῶν πέλας ὄμμασιν (opp. τοῖς 
ἑαυτῶν) 'ThS 53 (514, 15) 

πέλει Emped. A I 183 (31622 52) 

πέµμπτον σῶμα Arist. v. σῶμα (οὐσία, 
στοιχεῖον) — Pythag. A II 6 2 (383 «20 
b21) 

πενταετής (χρόνον σιωπᾶν) E III 8 (590, 
13) 

πενταπλοῦς D 15 (455, 33) 

πεντεχαιδεχαπλάσιος (ζφα σελήνης A II 
801 (961 ε8 Ὁ τ) 

πεπαίνειν A V 152 (495421) 

πεπρῶσθαι. slc τὸ πεπρωμένον εἶσελθεῖν (?) 
Hi 21 3 (571, 16) 

πεπτιχός (σπέρα) A V 52 (418412) 

περαίνειν D 26 (461, 6) Th8 65 (518, 1) 
πεπεράνθαι (opp. ἄπειρον elvat) A IL 16 
(328 *6 b8) D 26 (461, 10) πεπερασµένος 
(κόσμος) ΑΙ 54 (292214 b6) D 29 (464, 
12) (η) A III9 (87658) (αἰθήρ) D 9 
(450, 19) (τόπο) D 25 (460, 25. 26) 
(Δεόν) Xenoph. Hi 14 2 (565,26) G 1 
(604, 19) (ἀρχήν) ThO 1 (415,2. 15) 
saepius, (τὸ πᾶν) Hi 11 2 (564, 2D) 

πέραν τοῦ διακεκαυµένου χύχλου A II 30 1 
(961 512) εἰς τὸ πέραν διακόπτεν Α III 
D 10 (313 «20) περαιτέρω χωρεῖν Hi 4 8 
(559, b) 

πέρας (σώματος) ΑΙ 141 (312310513) IV 
63 (995 5914) G 18 (611,2) (yoGpa) A I 


πέρας 


800 


16 10 (914 914) (τοῦ περιέχοντος) A 1186 
(817 06) (τοῦ χόσµου) A IL 14 (32839 
b2) 13 (86*4458) dxtivag... τοῖς πέ- 
ρασιν αὑτῶν περιχαθδαπτούσαις τοῖς ἐχτὸς 
σώμασι A IV 139 (404 33b5, tb3) (δια- 
ν Φανείας) D 5 (449, ϐ) (τοῦ μηδενός) D 25 
(461, 1) πέρατα σώματα εἶναι G 23 (618, 
1) (opp. ἄπειρον Philolai) A 15 10 (28351) 
ἄπειρα καὶ πέρας ἔχοντα He 8 (653, 12) 
περατοῦσθαι D 25 (461,2) 
περί. οἱ τὸν περὶ τῶν θεῶν (ὁ τοὺς θεοὺς) 
παραδόντες σεβασμόν ΑΙ 69 (206 6) — 
περί in libris citandis posteriores abu- 
tuntur 340 n b2 — την περὶ ἀέρα πυχνό- 
τητα ΑΙ 06 (28010954) τὸ ἀποχρυ- 
πτόμενον περὶ σελήνην A II 28 4 (358 49 
b14) τοῦ στοµίου τοῦ περὶ τὸν τροχὸν 
A II 29 1 (3859314 b13) τοῦ περὶ γῆν 
πάχους Α III 165 (352 45) τῶν περὶ τὰ 
σώματα ἀσωμάτων λόγων Α IV ὃ 9 (395 
b23) αἰσθήσεις περὶ τὰ ἄλογα ζφα A IV 
10 4 (399413516 cf. n b13) τὸ σχῆμα 
τὸ περὶ τὸν ἀέρα A IV 201 (409 327) τῶν 
περὶ σῶμα διαστάσεων D 2 (448, 5) τῶν 
περὶ τὴν γῆν παθημάτων D 13 (454, 24) 
τὰ περὶ τὰς αἰσθήσεις µέρη ThS 23 (506, 
8) χωρὶς τῆς περὶ ἕκαστον ἐπιθυμίας 'IThS 
31 (608, 13) τοῖς περὶ τὴν σάρχα θερμοῖς 
ThS 86 (025,21) τὰ περὶ τὰς ἄλλας αἱ- 
σθήσεις (sc. πάθη) ThS 19 (501,26) τὸ 
περὶ τὴν ἀπορροήν ... περὶ μὲν τὰς ἄλλας 
(αἰσθήσεις) ἔστι πως ὑπολαβεῖν 118 20 
(505,8) τὸ περὶ τὴν ὄσφρηδιν ΤΗΡ 21 
(505, 15) τὰ περὶ τὰς αἰσθήσεις 'ThS 35 
(509, 4) οὐσίας, ἐν alc xal περὶ dc ὑπάρ- 
χουσιν (αἱ δυνάμει A 1322 (25889819) — 
περὶ fjv (δυάδα) ἐστι τὸ ὑλιχὸν πλῆθος 
ΑΙ 18 (9021105921) περὶ τἀμερῃ ἵστα- 
σθαι τὴν τοµήν A 1162 (315 2154) περὶ 


πέρας 


τὰ τεταγµένα Ὑίνεσθαι τὴν δοφίαν ΑΠ ΤΤ 


(387520) μηδὲν εἶναι τῶν οὕτως διαστη- 
µάτων λεγομένων περὶ τὸν xóopov A II 
101 (959 512) ψυχή ἐστι περὶ τοὺς σοφούς 
AIV Τ5 (395 «ϐ) τέτταρας μὲν γίνεσθαι 
κινήσεις περὶ τὸν πνεύμονα Α IV 2253 
(414 32.18) περὶ τὸν τόπον εἰσὶν αἱ δια- 
στάσεις D ὅ (449, 10) σωφροσύνης περί 
τινα οὕσης D 18 (401, 9) δυνάμεις περὶ 
τὰ σώματα ἀπολείπει A IV 22 3 (41328) 
— περὶ τὴν δευτέραν ἑβδομάδα A V 231 
(43551) τὰ περὶ τοῖς σώμασν (?) εἴδη 
A IV 62 (892515 cf. nb8) 


II INDEX 


περιάγειν (τὴν «τοῦ χόσµου qopív) D 29 
(466, 10) 

περιαγωγή (mundorum) A II 1 3 (327 
b14 cf. 416) 

περιαιρεῖν recidere G 24 (615, 2) 

περιαπλοῦν T περιαπλωθῆναι (l. raptxoxie- 
95d) Α V 96 4 (488 »23 cf. na15) 

περιάπτειν. ὃ περιάπτει τῇ δυνάµει ThO 9 
(485,3) περιάπτεσθαι τὰ τριβώνια G 2 
(598, 14) 

περίγειος (φῶς, opp. αἰθέριον) A I 121 
(31158) (opp. οὐράνια) Arist. A II 3 4 
(83049512) 4 12 (33235 b6) 6 s (344 
a B) (ὑπὸ τῷ οὗρανφ) A II 4 1 (33653) 
(µέρος) A II 7 7 (831 517) (opp. σελήνη) 
D 31 (466,14) πῦρ εἰς τὰ περίγχεια χω- 
ρεῖν He 14. (654, 30) 

περιγράφειν. περιχεγραμµένων ... τῶν µι- 
ταρσίων A ITI 8 4 (916. ὀ) φυσιολογίαν 
περιγράφει (i. e. ἀναιρε) Pl 9 (582,1) 

περιγραφή (σώματος) A I H 1 (219249 
b12) (τοῦ πέρατο) A II 1 4 (3282252) 
κατὰ μείζονα περιραφήν Βιοῖο. D 26 
(461, 11) ' 

περιδινεῖσθαι A 185 5 (29226) II 24 
(329 t6) 

περιδίνησις A II 19 5 (941 *14 b 12) E II 8 
(589, 20) . 

περίδροµος τοῦ ἡλίυ A IE 14 (928 «3 Ρ1) 

περιεχτεχκός. περιεκτικώτατον πάντων (αό- 
σµος) Α II Pr. (32125) 

περιεργάζεσθαι τὰ xaü' ἑαυτόν E ΤΠ 6 
(690, ϐ) τὴν τοῦ κόσμου φύσιν Ἡο ὅ 
(652, 23) 

περιέργως Hi 2 2 (555, 20) 

περιέρχεσθαι τὸν ἴδιον Χύχλον θιλήνην 
A ΙΙ 25 7 (856512) τὴν γῆν ἅπασαν 
μιᾷ ἡμέρᾳ He 17 (656, 1) 

περιέχειν (πάντα) A I 5 3 292.1.2 Τα 
805 98) (πανταχόθεν) A E 18 e (31758) 
οὐρανὸν τὸ πυρῶδες .. . περιέχοντα A Il 
112 (999 203928) (ἄστρα π. τινα σώματα 
συµπεριφιρόµενα τούτοις) A II 13 10 (842 
b16) χόσµμον γῆν περιέχοντα xal dépa cet. 
A Π 13 15 (348 19 b11) περιχούσης 
σφαίρας Ίλιον A Ἡ 28 s (3523222) 
π. πάσας σφαίρας θεόν Arist. D 9 (450,15) 
xóoj.ov m. τὸν Δία χαθάπερ ἄνδρωπον dv- 
χήν Diog. Bab. Ph 15, 19 (649, 8) dfe 
τὸν xócpov v. ΑΙ 33 (218215511) 
τοὺς Χόσμους τὸ ἄπειρον Anaximandr 
Hi 6 1 (559, 18) — περιέχοντος σώματος 


VERBORUM 


φυχήν Stoic. D 28 (468, 81) τὸ π. ὁστοῦν 
τὸν ἐγχέφαλον ΤΗ5 28 (507, 20) τοῖς πε- 
ριέχουσι (σχἡμασὺ ThS 66 (618, 19) π. 
ἐν iav A IL 183 4 (9413957) D 1 
(447 421) τὸ περιέχον (terram ara clau- 
dentem) A III 15 4 (319321) τὸ περιέχον 
excellens A 165 (293324) — περιέχειν 
(lI. ἐπέχειν) λόγον A. V 26 4 (43943) — 
περιέχεσθαι (γῆν ὁμίχλι) A II 25 15 (356 
410526) (φλοιοῖς ἀχανθώδεσι) A V 19 4 
(430216) (ἀέρα ἐν φλεφίν) A V 24 ο 
(4836 33) (ἐν τοῖς σωροῖς mupo) D 28 
(4683, 22) (τὰ στοιχεῖα ὑπὸ τοῦ αἰθέρος) 
D 9 (450,12) (ἠπείρους πελάγισι) D 31 
(465, 24) (τὰς τῶν πλανωμένων ὑπὸ τῆς 
τῶν ἁπλανῶν σφαίρας) D 31 (466, 9) ὑπὸ 
ἀέρος την γην Pl 4 (580,17) Hi 14 3 
(666, 29) τὰ ἐν φωτὶ περιεχόμενα A IV 
19 2 (40224) τὰ iv χόσμῳ περιεχόμενα 
458, 14) 
τὸ περιέχον Heracliti et. Anaxagorae 

210 Pythagorae A I 18 6 (817 b5) 211 
(818 38 b5) IL 7 7 (834 b4.12) τὸ περιέ- 
χον πάσας ὄφαίρας Parmen. A II 7 1 
(335 «11 b8) ἀσθενέστερον τὸ μεσημβρινὸν 
τοῦ περιέχοντος  Democr. A III 12 3 
(811228) ix τοῦ περιέχοντος Leucipp. 
Hi 12 3 (064, 29) (opp. περιεχόμενον) 
Arist. A I 19 2 (81736) 3 (911 b28) iv 
τῷ περιέχοντι (i. e. ἐν τῷ dép) Stoic. 
D 39 (411, 13) 

περίθερµος ThS 58 (516, 24) 

περιιστάναι (mutare) A III ὃ 3 (26828 
b12) — περιστάντος ἀνωτάτω πάντων 
τοῦ αἰθέρος A II 7 1 (3835 Ρ22) τοῦ φυ- 
χροῦ χάτωθεν xal ἄνωθεν (Ti) περιστάν- 
τος Α III 15 5 (98041) 

περιχαθδάπτειν (ἀκτῖνας τοῖς ἐχτὸς σώμασι) 
A IV 18 » (404 94 06, cf. tb4) 

περιχαίειν. τοῦ ὑγροῦ περικαέντος A III 
16 3 (981 «21) 

περιχάρδιος ὑμήν A IV ὅ 8 (99119, 
t 521) 

περίχαυσις xal ἐκπύρωσις (Platonic.) A III 
16 6 (382 * 11) 

περιχεῖσθαι v. περιτιθέναι 

περικλᾶν. περιχεχλασμένφ σχήµατι A141 
(28927) περιεχλᾶτο A 142 09011) 

περίχλασις AI423(290212) περιχλάσεις 
τοῦ xócpou i. e. orbes Α Ι 61 (294 «16) 

περίχλισις. σελήνην ἐχλείπειν κατὰ τὰς πε- 
ριχλίσεις Α II 29 9 (859 519) 


Diels, Doxographi graeci. 


801 


περιπλόάχειν 


περιλαμβάνειν. ὕλης ἔτι περιειληµµένης ἐν 
τῇ yj A 144 (290327) φῶς περιληφθὲν 
νέφει Α III 2 4 (366218526) (πνεῦμα 
νέφει xayet) A III 8 1 (367 425 b24) cf. 
11 (369513) D 12 (452,81) (γρὸν) A ΠΙ 
164(38221) (ἐν τῇ pij πνεῦμα) D 13 
(454,5. 11)  xóxÀov περιληφθέντα ὑπὸ 
ἀέρος Anaximandri Hi 6 4 (559, 26) 

περιλάμπειν (σελήνην) A II 29 e (360412 
517) 


περιληπτιχός G 13 (606, 18) 

περίληψις τῶν ἱστορημένων 484, 17 

Περίνθιος A I 225 (318 b15) 

πέριξ. ol πέρξ A T4 2 (290210) ὁ. m. dip 
D 14 (454,82) τοῦ π. ὕδατος ThS 926 
(506, 28) 

περιοδεύειν. περιωδευχὼς τὸν λόγον A III 
Pr. (364 49) IV Prooem. (984 4 16) 

περιοδευτιχός (χρόνο) A II 4 13 (332 b9) 

περιοδικός (rop) Heraclii A I 722 (303 58) 
περιοδιχῶς — (coni. διά τινος ὡρισμένου 
χρόνου) A III 2 1 (366 48 Ρ8) 

περίοδος (ἡλίου) Ph 8, 7 (643 7) (δρόμου) 
D 84 (467,19) περιόδου τεταγµένης A I 
28 5 (823b5) περίοδος ivavcóv À AII 
32 1 (363*10516) κατὰ περιόδους ἀπεί- 
ρους Ὑεγονυίας τε xol ἑἐσομένας D 29 
(464, 17) (τὰς µεγίστας) D 36 (468, 
10. 19) cf. 317 (469, 18) 38 (470,9. 15) 
481,6. 490,33 Hi 19 12 (668, 21) He ὃ 
(052, 1) ἐν περιόδφ D 38 (469, 26) 

περιοιχεῖσθαι (σελήνην Cou) A II 801 
(360 35 b4) 

περιοχή τῶν ὅλων (κόσμο) A II 1 1 (327 
13953) (τῆς σφαίρας) A III Pr. (364 «16) 
(ὑμένων ἱδίων) Democr. A III 3 11 (369 
b 26) 

περιπατεῖν D 24 (460, 10) τὸ περιπατεῖν 
ὑπάρχει pot ὅτε περιπατῶ, ὅτε δὲ κατα- 
χέχλιµαι οὐχ ὑπάρχει D 26 (462, ϐ) περι- 
πατοῦντες ἐζήτουν unde Περιπατητιχοί 
Bi 201 (511, 5) 

περιπατητιχός À IV ὃ 10 (388416) περι- 
πατητική G 4 (602, 8) cf. Ind. I p. 689b 

περίπατος G 4 (602, 4) 

περιπίπτειν (ἀρθριτιχοῖς νοσήµασι) G 8 (699, 
16) (πλημμελήμασὶ G 24 (614, 8) 

περιπλάττεσθαι ThS 66 (618, 15) 

περιπλέχειν. περιπλεχόµενα ἀλλήλοις (de 
atomis) A 143 (290912) cf. Hi 123 
(565, 2) περιπεπλεγµένας στεφάνας Parmen. 
Α II 71 (385 47 b4) 

51 


802 


περιποιητικός (ὑγείας) A V 303 (443211) 
(δύναμιν ἀρίστου βίου) G 5 (602, 18) 
περιρρηγνύναι Α V 194 (430219) 


περιποιητιχός 


περίστασις. xatà πᾶσαν περίστασιν (v. Ἱ. 


περιαγωγήν) A II 1 3 (327 16 cf. 914) 
περιστάσεις BE κινήσεως Plat. A III 15 10 
(980 424 51) 

περιστροφή (τοῦ dépoc) A II 53 (333 3957. 
10) (τῆς σελήνης) A III 17 9 (383320 529) 

περισφίγγειν A IL68(33424) E II 8 (589, 
13) 

περισχισµός τοῦ σπέρματος Α V 10 1(421 
820) 

περιτείνειν (χιτῶνα τῷ χόσμφ) Dem. A II 
1 2 (336 42 95) 

περιτιθέναι. περιχεῖσθαι τῷ xóopap (ἀνάγκην) 
A I 95 2 (321244, tb4) τὸν περιχεί- 
p.evoy αἰθέρα A II 133 (941 19 0 10) (ἀέρα) 
A IV 19 4 (409 «Ι8) D 10 (461, 9) λόγον 
...Tptxelpevov σῶμα ἔξωῦθεν ἑαυτοῦ Hi 
24 & (513, 20. 22. 23) (παντὶ τῷ σώµατι 
πνεῦμα) G 24 (613, 8) 

περιτρέπειν D 12 (452, 29) 

περιτρέχειν. δι οὗ περιέδαµε χωρίυ A 
III 12 (364 424 b17) 

περιττεύειν. ᾧ περιττεύει ταῦτα τῆς ὕλης 
D 3 (448, 26) 

περιττός. περισσόν, opp. χενεόν Emp. A I 
18 2 (81638 b3) µπερισσή ἐστι γη τοῖς 
χαρποῖς A III 12 2 (878531) (πνεῦμα) A 
IV 223(419320) (ἀριμός) Hi 2 7 (556, 
13) τὸ περιττόν (i. e. µονάς) Xenocr. AI 
4 30 (904 56) 

περίττωµα τῆς τροφῆς (σπέρα) A V 3 3 
(41747) περιττώματα τοῦ ἐν τοῖς φυτοῖς 
ὕδατος xal πυρός (τοὺς καρπού A V 
26 4 (459 « 6) 

περιττωµατικός A IL 301 (36141058) 

περιφανής D 14 (455, 1) 

περιφέγγεια ἡλιακή A III 5 11 (373429) 

περιφέρεια (ἡ ἔξω π. ἄστρο) A III 18 1 
(88448) (ἡ ἑξωτάτω ἴριδος) D 14 (455, 
11) (κύκλου) D 14 (455,16) (κόσμου) 
D 28 (459,26) n. χαμπὰς ἔχουσαν 'ThS 66 
(518, 8) 


περιφέρειν Α Π 91 1 (851516 cf. 47) ἐκ 


τῆς περιφερούσης δινῄήσεως A II 28 7 
(365 514 cf. III 17 5 (388 47515) γῆν 
περιφεροµένην A III 11 3 (371314) περι- 
φέρεσθαι χύχλῳ περὶ τὸ πρ A III 13 3 
(918) (περὶ τὸ μέσον) D 81 (465, 18) 
(αἰθέρα) D 31 (466, 3) 


II INDEX 


περιφερής (atomi Epic.) A I 4? (29021) 
(κόσμος) A I 6 3 (293418. 14) (x£vro 
syn. ἡ iv xóxhp A I 25 2 (3195290) 
(σχημάτων) 'ThS 65 (517, 26) cf. 66 (518, 
5. 8) 67 (518,15) 78 (621,5) ΤΊ (522,16) 
το (523,3) (opp. xpóxpocoe) 'ThS 19 
(628,8) περιφερῶς (opp. xar' εὐθεῖαν) 
ΑΙ 12 4 (81159) 

περιφλέχειν A III 1 2 (364 919) 

περιφορά. τὴν νῦν π. ἄστρου A 1 4 3 (290 
122) H1 8 8 (62, 21) τῇ ῥύμῃο τῆς π. 
A IL6 3 (38424) τὴν m. τὴν ἑξωτάτω 
τῆς γῆς εἶναι τὸν obpavóv A II 11 1 (339 
214 21) (ἡλιαχή) A III 16 ? (3381222) 
thv τοῦ ὅλου ἈΧίνησιν xal mx. ThO 15 
(492, 2) (αἰθέρος) Hi 8 6 (562, 15) 

περιφύειν. φλογὸς σφαῖραν περιφυῆναι τῷ 
περὶ τὴν γῆν ἀέρι P12 (519, 15) 

περιφωτίζειν A III 1 5 (365316516) 

περιχεῖν. περιχεχύσθαι (ὕδωρ) D 31 (565, 
21. 466, 1) περιχυθήναι κόχλφ PI 10 
(082, 6) 

περίψυξις (opp. zep(xauatc) A III 16 e (382 
810) V 221(483439) (dfpoc, unde Φφυχί) 
Stoic. Hi 21 3 (571, 18) 

περίψυχρος 'ThS 58 (515, 24) 

περιωθεῖν ThS 83 (524, 28) 

πέταλον (πύρινα) A II 144 (344 46) πλατὺν 
ὡς πέταλον τὸν ἥλιον A II 22 1 (3526) 

πέτρινος (ἀστέρα) A II 189 (9495 14) 

πέτρος A II 133 (341 415513) 4 (341 515) 
(διάπυρον) A II 20 6 (949 4006, t 56) 7 
(349 58) 

πέττειν τὴν τροφήν 'ThS 44 (511, 30) 

πῇ μὲν... πῇ δὲ E IIL 36 (592, 25 cf. p. 131, 
15) 

πηγη. παγὰν ἀενάου φύσεως (vers. Pyth.) 
AIS3s(28231055) πηγἠ 5$' doi 9ά- 
λασσ᾽ ὕδατος Xenoph. A III 4 4 (871 518) 
(ἀενάου φύσεως) Pyth. Hi 2 ο (556,20) 
(Νείλου) A IV 15 (385319) 

πηγνύναι. dépa συνεστραμµένον . . . πεπηγότα 
ὑπὸ πυρός A IL 25 15 (351 b3) νέφος σε- 
πηγὸς ὑπὸ πυχνότητος A III 3 3 (36822 
b4) (ὕδωρ) A IIL 41 (370 318 30) D 35 
(468, 5) Hi 12 (555, 3) 11 (561, 16) z«- 
γέντων νεφῶν A III 4 4 (37153) D 35 
(468,4) πεπηγότων τῶν βορείων διὰ τὸ 
κατεψῦχθαι τοῖς χρυμοῖς A III 12 1 (377 
125) (πάχνη) D 11 (451, ὀ6) ὑετοῦ πε- 
πηγότος D 35 (468,9) 6... παγεὶς χόσμος 
488,9. 490, 27 µπάντα πεπήγασιν ἆρμο- 


VERBORUM 


σθέντα Emp. ThS 10 (502, 11) παγῆναι 
χαθάπερ xal τὴν χάλαζαν (sc. ἀέρα) ΕΙ 10 
(582, 14) 

πηλός Hi 14 ο (566, 7. 9) 

πηλοῦν. πάντα ἐπηλώθησαν πάλαι Hi 16 6 
(566, 1) 

πῆξις (νέφους) D 11 (452, 14) 35 (468, 4) 
(ὕδατος) D 11 (452,18) (ἀλῶν) D 14* 
(455 Add.) πῆξιν λάβη Hi 7 7 (061,16) 

πηροῦν. πεπηρῶσθαι ThS 21 (505,19) cf. 
26 (501, 4) 

πῆχυς uina He 11 (655, 29. 85) 

πιέζειν. ἐπιέζετο πρὸς τοὺς τόπους A I42 
(290 . 8) 

πιθάχκνη οἴνυ A I 20 1 (817314) 

πιθανός D 36 (469, 7) τὸ πιθανὸν ἔλαβον 
... ὅτι ThS 1 (499, 4) 

πίθηχος A V 20 4 (432220) 

πικρία (coni. &Àuxíc) A III 16 2 (231223) 

πικρός (θάλαττα) A III 16 (981 15 54) 
(χυλός) D 14. (Add. p. 455) ThS 63 
(517,14) 66 (518, 7) τὸ ἡμῖν πικρὸν ἆλ- 
Aoi; ἦν γλυκύ ThS 70 (519,29) πικρόν 
def. Plat. ThS 84 (525, 9) 

πιλεῖν. πιληθῆναι τὰ mepiytta Α II 6 3 
(334 48) νέφος πεπιληµένον A II 25 «4 
(856 41 b3) πνεῦμα πιλῆσαν τὰ νέφη A TII 
4 $ (311525) dnroppolac πιλουµμένας A IV 
14 1 (405 b6) πιλουµμένου τοῦ ἀέρος Ana- 
ximenis P13 (580, 1) 

πίλημα (πυρός) A II 18 s (94256) 
(dépoc) Δθία Anaximandri A II 18 7 
(349 b8 cf. t2) (νεφελοειδές Α II 90 7 
(862 511) (βιαιοτέρα γης) A II 7 1 (335 
b19) καταστάζειν ὄμβρους ὑπὸ πιλήσεως 
A ΠΙ 4 4 (911 516) τὴν ἐπὶ τὸ πλεῖον 
πίλησιν A III 16 3 (4813277) Anaxime- 
nis Hi 1 3 (560,21) 

πιλίον. ὡσπερεὶ περὶ τὴν ἡμετέραν κεφαλὴν 
στρέφεται τὸ πιλίον Hi 1 ο (561, 9) 

πιλοειδής τῷ σχήµατι D 34 (467, 16) 

πιλοῦσθαι. νέφη ἐκ τῶν ἀμμῶν A IV 14 
(885511) v. πιλεῖν 

πίνειν A Ι ὃ 5 (27948) Hi 24 1 (078, 7) 
ταύτην φέρει τὴν πίστυν ThS 79 (528, 4) 

πιπράσχειν Hi 2 16 (558, 2) 

πίπτειν ὁρόσον D 11 (451,28) mírtovtae 
ἐπὶ τῆς γῆς (v.l. ἐπὶ τὴν γην) ΑΠ 139 
(84242511) (ἑκτὸς τῆς ὑστέρας τὸ σπέρμα) 
A'V53(418517) (εἷς τὰ χενὰ τοῦ λευχοῦ 
tij µίξει τὸ ἐρυδρόν) ThS 76 (522, 3) (ὑπὸ 
τὸν λόγον τοῦτον) D 19 (457,24) (ek 


Πλατωνιχός 803 


χοινὸν λόγον) D 28 (463, 17) (πιπτουσῶν 
αὐγῶν elc ἀέρα) Hi ' 8 (561, 19) 

πίστις est ἐπιστήμης A I138(282231) ixa- 
νὸν πρὸς π. ThO 4 (479 n 414) π. ἁληθής 
4883, Ἱ xal τοῦτο δεῖται π. 'ThS 31 (008, 7) 
πολλῶν ἀπολείπεται πρὸς π. ThS 46 (512, 
11) ταύτην φέρει τὴν π. ThS 79 (523,4) 
δεῖται δέ τινος λόγου καὶ m. ΤΗΡ 91 (527, 
19) 

πιστὸς ἕστω (fide dignus) He 10 (653, 25) 

πιστοῦν. πιστούµενοι τὸ λεγόμενον 486, 21 

πλάγιος. ἐκ τῶν πλαγίων D 14 (455, 29) 
τὴν εἰς τὰ πλάγια κινεῖσθαι D 24 (460, 11) 

πλάζειν. πλάξεσθαι τὴν γῆν A ITI 18 4 (378 
2 16) 

πλάξ (fj ἐντὸς χογχυλίων) ThS 13 (521, 3) 
(θαλασσίων) Hi 14 5 (566, 6) 

mÀavày (τὰ ἄλλα) ThS 65 (518,9) πλανᾶσθαι 
περὶ τὸ ἴδιον A IV 95ι οἱ πλανώμενοι 
ἁστέρες D 9 (450, 13) 31 (466, 4) 

πλάνη Hi 1922 (70, 2) E IL 5 (588, 10) He 
13 (654, 15) 18 (656, 16) 

πλανήτης A IL 7 7 (88757) placita 13 
(34144) (opp. ἁπλανῆ, dist. ftoc φω- 
σφόρος σελήνη) A II 15 s (344 316 513) 
πλανήτας ἀνεῖσθαι Α Π 13 11 (342 48 b21) 
πλανητῶν ypóvoc (placita) A II 32 (863 
86) (quomodo moveantur) Aristot. D 8 
(450, 8) 

πλαταμώδης A III 15 9 (380422) 

πλάτος (dist. μῆχος βάθος A I 12 1 (810 
110518 D 5 (449, 6) 19 (457, 17) ThO 
8 (478,15) (opp. ὄψος) A II 31 4 (863 
b9) δισχοεδῆ τῷ πλάτει Α III 105 (877 
a3) πλάτος γῆς Α III 16 8 (380519) διὰ 
πλάτος ἄστρα ἐποχεῖσθαι τῷ dép. Hi'7 4 
(561,4) — ἐν πλάτει (opp. xat! ἆπαρ- 
τισμόν) νοεῖσθαι Stoie. D 26 (461, 19) cf. 
χατὰ πλάτος D 26 (461, 32) 

πλάττειν. τὸ ὑπὸ τῶν ποιητῶν πεπλασμένον 
(àv εἶδος) A I 6 14 (296 922) Παγχαῖον 
6 πλάσας Ζᾶάνα (Callim. A I Τι (298 
44) 6 9&0; ἔπλασε τὸν xócpov A I T 4 
(299211) (ἵππον) D ο7 (468, 7) πλασθεῖσα 
τῷ λόγφ 490,9 πλάττεσθαι θεοὺς ἀνθρω- 
ποειδεῖς Ph 12, 31 (6460220 

πλατύς A II 22 4 (852 b8) (ὡς πέταλον 
τὸν Ίλιον) A II 22 6 (35226 b4) (σχἡ- 
paca) ThS 73 (521,8) (pr) Hi τε 
561, 2) 8 s (662, 6) 

Πλατωνιχκός (covaóqeta) A IV 183 11 (404 
414521) 

51* 


804 


πλειάς D 32 (466, 98) 

πλεῖν Α IIT 5 1 (912.000) ἐπὶ τῶν πλε- 
όντων D 24 (460, 19) πέλαγος οὐ πλωτόν, 
ἀλλὰ βαραθρῶδες 490, 8 

πλεχτάνη (πολύποδος) Stoic. A IV 14 4 
(890 413) 21 3 (410 432) 

πλεονάζειν ThS 19 (504, 24) 

πλεονάχις (praecedit τὰ πλείω) ThS 31 
(508, 12) 

πλεονασμός (τῆς ὕλης) A III 8 15 (910 a8 
b19) (σπέρματος) A V 81 (420221) 101 
(491 « 26) (τῆς ὑγρασίας) A V 20 5 (482 
a 95) " 

πλεοναχῶς λέγεσθαι D 19 (457, 17) 

πλεονεξία Hi 19 16e (569, 11) 

πληγή (τοῦ βάρους) Atom. A I 3 18 (286 
ad) 42 (29035) (πνευμάτων Epic) A I 
4 4 (290299) III 3 9 (3868*4 b) (τῆς 
ὕλης A I 26 2 (321317) κατὰ πληγήν 
(opp. ἀποπαλμόν) Epic. A 1 12 6 (311 
218 16) cf. Hi 15 2 (566,15) — πλη- 
γήν (ὑπ ἀέρος cet) Plat. A IV 191 
(408 4151) ThS 6 (500, 14) 85 (525, 18) 

πλῆθος ἑἐπιρεῖ He 15 (654,32) ἄπειρος 
xatà τὸ πλῆθος A I 5 «4 (202318bD) 
(ὁλικόν, opp. µονάς Pythag) A I 7 18 
(80223105291) (opp. μέγεθος) A I 18 3 
(816 46 5b 7) e (817 b20) III 3 4 (368*15 
b18) (opp. ὁλιγότης) D 11 (452, 10) 
ThO ὃ (478,2) (τροφῆς) A V 30 1 (442 
a11b9) 3(44349) (τῶν σωμάτων) AI 
4 2 (290411) 3 (290 417) (ἄπειρον σχη- 
µάτων) ThO 8 (483, 17) (ἀδιαιρέτων ἄπει- 
pov) Ecph. Hi 16 2 (566, 14) 

πληκτικός (δύναμις) Epicuri A I 4 2 (290 
a 5) 

πλημμµμέλημα G 24 (614, 7) 

πλημμελής G 24 (614, 4) 

πλήμμυρα (coni. ἅμπωτις) singul. A III 
171(38242158) plural. (382 1151) 

πλημμύρειν trans. A III 172 (382515 cf. 
nb12) IV 17 (38647) 

πλημμυρεῖν intr. 491,1 

πλήν tamen ThO 11 (486,2) S 35 (509, 14) 
81 (510, 2) 60 (516, 14) 64 (517, 19) 16 
(521, 16) προσαφορίζεν παρῆκεν πλὴν 
τοσοῦτον ThS 82 (524, 11) πλὴν ὅτι (sc. 

— Me) ThS 55 (515, 4) πλὴν ὅτι µή non 

nisi D 3 (448, 21) . 

πλῆξις (ἀέρος) A IV 19 5 (409 «19) 

πλήρης AIT71 (30158) 186 (317 b8) II 
201 (948.656) (πυρός) A II 25 1 (855 


πλειάς 


II INDEX 


1390519) (opp. χενόν) A L3 15 (285 2) 
D 25 (460, 23) 
οὐσίαν vacthv xal πλήρη (ὄν) Leuc. 

ThO 8 (483,21) cf. Hi 12 2 (564,26) 
πλῆρες (ὄν) xal τὸ χενόν (μὴ ὄν) Demoer. 
ThO 8 (484,2 cf. 15) Hi 13 3 (565, 7) 
He 13 (654, 16) 

πληροῦν AIV 19 «(409 413) 22 s (413218) 
V 943 (483632) D 25 (461,3) (ἀριθμόν) 
AIS3s(28223) πῦρ... πεπληρωχκὸς τὸ 
ἡμισφαίριον A II 20 13 (9609959) (τὸν 
βίον) Hi 9 1 (555,16) πληροῦσθαι (τὸν 
ὅλον κόσμον) A 1232 (319528 cf. n b11) 
(τὸν xotapóvy) A IV 12(385 34) (τὴν οι- 
λήνην opp. μειουμένην) Hi 6 5 (560,3) 
πεπληρῶσθαι πάντα (opp. xsvóv slvat) Hi 
21 6 (571,24) (πᾶσι τοῖς ἀγαδοῖς ΑΙ Τ1 
(306 19) (µακαριότητ) ΑΙ 19 (30121) 
τῷ τοῦ ἀέρος πεπληρωµμένφ ΑΠ 20n 
(350 «14 514) 

πλήρωσις (opp. χένωσιςϱ A IV 22 3 (413 
415. 26) (τῆς σελήνης opp. µείωσις) A III 
17 9 (988 1 54) 

πληρωτικός (τοῦ τόπου τὸ σῶμα) D5 
(449, 11) 

πλησιάζειν. ἑχάτερον τῶν πλησιαξόντωνΑ V 
19 s (424 122) ἀνίσχοντός τε τοῦ ἡλίω 
xai πλησὶάζοντος ἡμῖν D 10 (450, 22) (σι- 
λήνη) D 81 (466, 18) (τὸ θερµόν) ThS 28 
(507, 16) 

πλησιαστής 411,18 

πλησίον lóvca τὸν Ίλιον τῆς Αἱγύπτου 
Α IV 1 5 (98629) m. δρώσχουσί µου 
Eurip. A IV 12 5 (402325) m. οὖσαν 
τὴν ... πόλιν D 13 (454, 15) cf. ThS 53 
(514, 22) 

πλησμονή ThS 44 (511, 25) 

πλήττειν. πληχθεῖσαν ὄψιυ A IV 14 3 (406 
219 b19) (τὸν ἀέρα) A IV 16 3 (406 128 
b28) cf. 19 4 (409 311) κολυµβήδρας πλη- 
Ἱείσης λίθῳ Α IV 19 « (409 4 15) (ἁσπί- 
δος χεραυνῷ) D 12 (453,7) πληγέντος 
ὀφθαλμοῦ nop ἐχλάμπειν ThS 26 (507, 1) 

πλοῖον A II 18 1 (841.459) IV 11 5$ 
(401 48) 

πλούσιος. ἄφρονα πλούσιον ὄντα E III 24 
(691. 99) πλούσιόν τε xal πολυώνυμον τὸ 
cibo; D 8 (448, 15) 

πλοῦτος Hi 20 5 (570, 29) E III 49 (593,10) 

πνεῖν ἑτησίας A III 7 3 (81528) 

πνεῦμα (λέγεται συνωνύµως ἀ]ρ xal πνεῦμα) 
ΑΙ ὃ «(218.16 Ρ11) IV 16 1 (406 *17 


"VERBORUM 


b17) E IL 8 (589,17) — i. q. ἄνεμος 
πνεύματος ἀναφοράν A III 2 ο (36724 
b3) 3 1 (367 123 522) 4 5 (371523) 13 
(914 423) 4 (815 b4) 17 ο (883421531) 
IV 19 4 (409*8. 11) D 12 (469, 23) 18 
(454, 21) 14 (455, 3) Hi 1 3 (555, 5) 78 
(061,17) — πνεύματος ὀλχή (i. e. dva- 
πνοή) A IV 22 3 (413413) ΤΗΘ 26 (506, 
26) τὸ πνεῦμα εἰσέρχεται ἄνευ ὁὀσμῆς 
ThS 85 (525, 14) 
πνεῦμα ἄπειρον Pyth. A I 18 6 (316 

b17) — (πέµπτον σῶμα) Aristot. Hi 204 
(970,24) — πνεύματος ἀγγεῖα Erasistr. 
A V 29 1 (44135. 12) — πνεῦμα (φωνή) 
Platonis A IV 19 1 (407 428 b13) 9 (409 
a6) — (τὸ περὶ τὴν καρδίαν) Stoic. A IV 
66 (291213) (osmépua) D 39 (470, 17) 
τὸ ὅν D 28 (463,14) cf. AIT 24 (308 
514) (atta) ΑΙ 115 (31027) (σωμα- 
τοφυέ) G 18 (006, 16) πνεῦμα νοερόν 
(θεός AI 61(292223) 119 (202522) ss 
(306 4555) G 16 (609, 2) (ἔντεχνον ὁδο- 
ποιητιχόν, φύσις) G 20 (611,17) πνεύματα 
votpà ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐπὶ τὰ ὄργανα 
τεταµένα Α IV 81 (998 «7 b7 cf. tb3) 
(ὁρατιχόν) A IV 153 (40626 b6) 213 (411 
423) (αἰσθητικόν) A V 24 4 (496 410. 15) 
πνεῦμα νοερόν, Üspuóv (ψυχή) A IV 33 
(388 b1^*1, cf. tb1. 4) E III 36 (592, 27) 
G 24 (013, 14) He 2 (651, 19) — πνεῦμα 
ὁραχκοντοειδές Epicuri E II 8 (589, 12. 21) 
πνεῦμα (dist. ἀήρ) xlvnoty φυχῇ ἐμποιεῖν 
A IV 311 (889 59) 

tvgupattxóe (δύναμι) A I 28 9 (323939 
b10) V 43 (418 32) (κοιλία τῆς χαρδίας) 
A IV 5 7 (3891 316) — τὸ πνευµματικόν 
Anaximenis A III 4 1 (370*20 532) (πέ- 
φυχε πρὸς τὴν ἀχοήν) A IV 9 10 (397 
b31) (i. q. τὸ πνεῦμα) A IV 22 s (414 
al5) éx ποιοῦ πνευματικοῦ Epic. A IV 
8 1 (388485b23tb17) 

πνευματοῦν ΑΙ 4 3 (290220) 

πνευµατώδης 6 dfp D 13 (453,25) 14a 
(Add. p. 455) 

πνεύµων A IV 1723 (4073656) 22 4 (412 
219. 41333. 10) V 15 4 (42638) 

πνοή Pyth. A I 18 e (31153) (ἀνέμων) 
D 189 (453,19) πνοιῆς λελόγχασι Emp. 
ThS 22 (505, 26) 

ποθέν D 17 (456, 15) 

ποιεῖν (σαφέστερον) ΤΗΡ 71 (520, 1) ζηλω- 
τὴν εἶναι τῆς αὑτοῦ προαιρέσεως πεποιη- 


ποός | 805 


χώς G 3 (599,4) — verbi iterati vice 
πάσαις γὰρ τοῦτό γε ὁμοίως ποιεῖ [sc. συµ- 
πάσχει] ThS 51 (015,20) — de philosophis 
usurpat saepissime Th: éx πυρὸς ποιοῦσι 
tà ὄντα (i. e. γίγνεσθαι vel εἶναι olov- 
ται) ThO 1 (415, 16. 476, 1) 3 (418, 1) 
4 (419,10. 16) 6 (482,12) 8 (483, 15. 
484, 10. 14) 9 (485,2) S 1 (499,2) 4 
(500,2) 5 (500,8) 12 (502, 28. 503,3) 
14 (503,19) 16 (508,31. 504,4. 7) 23 
(506, 4) 25 (506,19) 50 (518,17) σι 
(514,3) 54 (514,31) 55 (515, 3) 51 (515, 
22) 58 (515,26) 61 (516,22) τὸ (520,13) 
19 (522,28) — (opp. πάσχειν) A 1 ὃ s5 
(289 43) D 5 (449, 12) ThS 39 (510,13) 
G 23 (612, 19) He 11 (653,31) 12 (654,9) 
13 (654,20) — πομῖν categ. Arist. Hi 
20 1 (570,19) — τὸ ποιοῦν alttov A I 
8 5 (20824. 1b4) τὸ ποιοῦν (opp. ὕλη) 
A IS 4 (2178323519) 26 9 (321319 
b20) τὸ πρῶτον ποιοῦν D 18 (451, 14) 

ποίηµα A IV 1810 (404 512) 

ποίησις. τὸ ἀρχηγὸν ποιήσεως D 18 (453, 
15) 

ποιητής (θεός) Plat. AI Τ ει (204581) Hi 
191 (567,8) ποιηταί deorum doctores 
AIG69(295413) 14 (206 422) xatà τοὺς 
ποιητάς (Homerum) D 12 (453,2) (πα- 
λαιο) ThS 72 (520, 16) (ἀρχαίας χωµῳ- 
Mac Aristoph.) A I 74 (299213) 

ποιητιχκός (αἴτιον) AI38(28129b9) (λῆρος) 
ΑΙ Τ 8 (2999 1) (νόσου, v. 1. παρασχευ- 
αστιχός) A V 901 (442 4 7) (δύναμις) ThO 
9 (418, T) — ποιητιχκοῖς ἔπεσιν He 6 (6592, 
80) ποιητικωτέροις ὀνόμασιν αὐτὰ λέγων 
ThO 2 (416, 11) 

ποιχιλία ΑΙ41 (289 14) (ἀστέων ΑΙ 
6 3 (293 49) 

ποιχί(λλειν. πεποίκιλται (zodiacus διαφόροις 
εἰδώλοις) A I6 6 (294 43) 

ποίχιλµα (Eur. de caelo) A I 67 (294 419) 

ποιχίλος AI43(290215) (alcíat) A 1294 
(326 b1) (ἔμφασις) D 14 (455,5) (στοά) 
Hi 20 7 (511,2) 

ποῖος. διὰ τί συμβαίνει τὰς αἰσθήσεις dxpr- 
βεστέρας εἶναι xal τῶν ποίων 'ThS 40 
(510,95) ποία τις ThS 7 (500,23) cf. 
82 (524, 19) Ph 22, 3 (535 55) 

ποιός. παρὰ τὰς ποιὰς µίξεις τῶν στοιχείων 
ΑΙ 157 (019416 024) cf. V 195 (431 
a7) κατὰ τὴν ποιὰν Χίνησν A II 181 
(341 46 b4) cf. IV 201 (409 428) ix ποιοῦ 


806 ποιός 
πυρώδους, ἐκ ποιοῦ ἀερώδους (cet.) Epic. 
AIV31 (88847522 cf. ἐ16) φυχῆς 
ποιᾶς µετέχειν A IV 47 (390220) ὑδάτων 
ποιῶν sim. A V 8301 (442512. 443 *1) 
τὴν ἀπορροὴν τῷ ποιὰν εἶναι πρὸς τὴν 
φαντασίαν 'ThS 74 (521, 14) — τῶν ποιῶν 
ἂν ἣν καὶ ποσῶν Arist. D 2 (448, 8) κατὰ 
τὸ ποιόν (dist. χατὰ τὸ ποσόν, χατὰ τόπον) 
Arist. A I 28 3 (31956) 24 4 (320*19 
b26) ποιόν categ. Arist. Hi 20 1 (570, 
11) — ποιά Stoicorum A V 30 1 (44344 cf. 
p. 223) τοὺς ποιοὺς λεγομένους τοὺς ἐπὶ 
τῆς οὐσίας γιγνοµένους D 27 (462, 18) τῶν 
ἰδίως ποιῶν olov Δίωνος D οἵ (462, 22. 
25. 463, 1) τὸ ix πάσης τῆς οὐσίας ποιόν 
(opp. τὸ xatà τὴν διακόσμησιν) D 29 
(464, 15. 18) ποιά (opp. ὡσανεὶ ποιά) D 40 
(412, 2) 
ιότης (στίλβουσαν) A 164 (293219) (σώ- 
µατος ὁρατή) ΑΙ 161 (915 «2 54) ποιό- 
τητος µετέχειν A 115 11 (914 524) ποιό- 
της xal ποσότης Arist. D 2 (448, 7. 10) 
(ὁδάτων) D 14* (Add. p. 455) (χυλῶν) 
Ar. D 14* (Add. p. 455) (coni. δύναμις) 
A V 133 (424 423) dépa (Anaximenis) 
εἶναι τῷ μὲν µεγέθει ἄπειρον ταῖς δὲ περὶ 
αὑτὸν ποιότησιν ὡρισμένον P13 (579, 22) 
--- ποιότητες ἁπλαῖ Arist. D ὅ (449,4) τέσ- 
σαρες He 11 (654,2) — Stratonis G 18 
(611,3) — Stoicorum D 20 (458, 4. 9) 
21 (462, 23) 28 (463, 25. 30. 464, 1. 3. 7) 
— ποιότητες αἰσθηταί (opp. ἅἄποια λόγῳ 
θεωρητά) Atom. ΑΙ 16 11 (314 527) 
πολέμιος Hi 24 5 (615, 25) 
πόλεμος. xatà τοῦ T. τετάχθαι Ph 12, 17 
(646 b 13) v. xal τὸν Δία τὸν αὐτὸν 
Heracl. Chrys. Ph 14, 27 (548, 18) (àv 
τῷ σώματι) Brachm. Hi 25 5 (573, 22) 
πόλις (cultum deorum administrat) AI 69 
(295214) (Λιπαραίων) D 183 (454, 16) 
λέγεται διχῶς Stoic. D 29 (464, 21) πόλεις 
συνέστησαν Hi 9 6 (564, 7) olxoc xal m. 
εὐδαιμονεῖ He 18 (656, 19) 
πολίτης αὐτοῦ He 10 (653, 28) πολῖται D 
29 (464, 22) 
πολλαπλάσιος (Πελοποννήσου) A II 213 (351 
a 9) 
πολλαχῇ ThS 62 (611, 4) 
toÀÀay00 τῆς γῆς ThO 23 (495, 9) Hi 19 15 
(569, 2) 
πολλαχῶς A II 410 (381526) (σχηµατί- 
ζεσθαι) A IL 27 1 (357 516) (λέγεται) A 


7t 


o 


II INDEX 


IV 81 (994.151) D 22(459, 16) (µηνν- 
µένων) D 22 (459, 17) 
πόλος. ἐκ τῆς xtvfGte« τοῦ π. (septemtrio- 
nalis) Hi 811 (563, 4) περιδίνησις τοῦ π. 
E II 8 (589, 20) 
πολυαύγεια À IV 99 (997 b25) 
πολυγώνιος ThS 66 (518, 5) 67 (518, 16) 
πολυθεῖα Plat. E II 6 (588, 22) 
πολυκαµπής ThS 65 (6017,92) 66 (518,10) 
πολύχενος. διὰ τῶν πολυχένων ἀραιωμάτων 
Democr. A III 3 11 (3695174 cf. 24. 25) 
πολυµέρεια Α V 26 4 (439415) 
πολυµιγής A III 8 11 (369527) 
πολύμορφος He 4 (659, 16) 
πολύπλαγχτος (µελέων) Parm. ThS 33 
(499, 18) 
πολύπους. προσφερῶς ταῖς τοῦ πολύποδος 
πλεχτάναις Βιοΐο. A IV 4 «4 (390312, 
tb14) οἱ 3 (410233) 
πολυπραγμονεῖν advertere 489,21 
πολύπτυχος (Ὄλυμπον) Hi 26 2 (514, 25) 
πολύς τε xal συνεχής A III 1 7 (365 322 
b22) 6 (3605a17 b 17) xarà δόξαν τῶν 
πολλῶν Parm. ThO 6 (482, 12) τὸ πολὺ 
νᾶμα À IV 1 6 (9866 «260) m. xal ὀλίγος 
χρόνος D 5 (450, 4) (ἄνεμος) D 13 (454, 
14) (6 dàp µίσγητα) ThS 43 (511, 19) 
(ἔχειν τὸ ὑγρόν) ΤΗΡ 46 (412, 4) πολὺ 
καταδεεστέρας Ph 7 b6 (539 b2) διὰ πολ- 
λοῦ longo intervallo D14 (455,4) ThS 11 
(602, 15) µέχρι πολλοῦ 489, 4 ὡς ἐπὶ τὸ 
πολύ D 13 (453, 17) 
πλέον xal ἔλαττον Aapfávetv ThS 16 
(522, 7) τὸ πλεῖον xal τοὔλαττον ἀριθμῷ 
χρίνεσθαι D 7 (150,4) οὔτε πλείω Ttvo- 
µένην οὔτε ἑλάττω D 20 (451, 26) πλείονα 
διάστασιν A Ἡ 314 (90559) δύο 3) xal 
πλειόνων D 28 (463,24. 29. 464,6) τὰ 
πλείω xal πλεονάχις ἡδόμεία  ThS 3l 
(508, 12 n 414) éx πλείονος τοῦ πυρώδους 
Α II 25 6 (356 458) cf. πυρῶδες ἔχτ 
τὸ πλέον sim. Α V 19 5 (431410) 26 1 
(439 412) 30 5 (443 414) ThS 61 (516, 
28) τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ νόηµα Parm. ThS 3 
(499, 21) ἐπὶ πλέον ἐξαφθς A III ο: 
(866 ϱ16) παχυνθέντος ἐπὶ πλ. A III 4 1 
(310215 527) cf. V 18 5 (429 910) Hi 17 
(561,10) ἐπὶ πλ. γηρῶσν A V 30 5 (443 
215) (δέχηται) ThS 54 (514, 30) (ἆλλοιου- 
µένης) Hi 7 8 (561, 20) (διηπόρησεν) P16 
(081, 6) — mÀstotov... ὅσον διαφέρει AT 
2 2 (275319) πλεῖστον διέχουσι ThS 16 


VERBORUM 


(504,2) ἐκ πλείστου πυρός A II 20 6 
(849 a3 cf. t b2) τὰ πλεῖστα τῶν πνευµά- 
tov Α III 17 1 (38221754) ἐπὶ πλεῖ- 
στόν εἶσιν ἡμμένοι ΤΗΡ 60 (516, 19) χατὰ 
τὸ πλεῖστον (dist. πάντως . . . ἄλλοτε ἄλλως) 
A I 29 2 (95609511) 

πολυσχημµάτιστος (συμπλοχὴ ἀτόμων) He 
14 (654, 25) 

πολυσχήµων (copa) A I 14 3 (812519) 
ὁμοιομερῃῇ A I 14 4 (312520) 

πολυσώματος. πολυσωµατωτέρῳ πυρί A III 
9 4 (868217 υ 20) 

πολύτροπος He 14 (654, 25) πολυτρόπως 
A I 28 5 (505 b 15) 

πολυχρόνιος Α V 30 o (444 8) P1 2 
(519, 19) E III 36 (592, 26) 

πολυώνυµος (τὸ εἶδος) D 3 (448, 15) 

πονηρός G 24 (614, 8) 

πονεῖν. ol πονοῦντες aegroti 'ThS οἱ (505, 
20) 

πόνος (opp. ἡδονή, syn. λύπη) A IV 9 16 
(398 b 18. 20) πόνον παρέχει ThS 29 (507, 
29) ἀπάνευθε móvoto Xenoph. ThO 5 
(481, 13) 

Ποντικός A II 1 4 (328 b5) III 2 5 (366 
391529) 13 3 (378310) G 18 (6010,22) 
Ποντικὴ ἨἩράκλεια D 13 (454,12) 

πόντιος (νῆσοι, opp. πρόσγειοι) D 13 (454, 
16) 

πορεία τοῦ ἡλίυ A 1213 (915 36 bb) 

πορεύεσθαι (ἤλιο) A I Pr. 3 (204na4) 
ἰδίαν τινὰ ὁδὸν πεπορευµένος P1 4 (580, 6) 
πορθμὸς Σιχελιχός 489, 24 

πόρος (οἱ ἐν τῷ πνεύμονι λεπτότατοι) A. IV 
222 (41344) (γῆς D 13 (454,5) (al- 
σθήσεων) Emp. A I115 3 (3133659) IV 
96(39122b4) ThS 7 (500, 20. 26) 8 (501, 
1T) 9 (502, 5) 12 (502, 28. 5083, 4) 13 
(503, 8. 9) 14 (503, 15) 15 (503,26) 17 
(504, 13) 91 (527,8) — Alcm. ThS 26 
(007, 5) πόρους εὐθεῖς (coni. εὐδιόδους, 
opp. ἐπαλλάττειν) Democr. ThS 74 (521, 
13) 80 (523, 14. 17. 18) — Plat. ThS 84 
(025,8) 89 (520,20) — πόροι αὐλώδεις 
astrorum Anaximandri Hi 6 4 (560, 1. 4) 

πόρρω µετεωρίζεσθαι D 11 (452, 2) (διατει- 
νούσης) D 11 (409,19) (τοῦ ἡλίου) D 14. 
(Add. p. 455) 

πόρρωθεν. τῶν π. ἀχούειν ThS 30 (507, 
30) (ὁρᾶν) ThS 29 (507, 28) 

πορφύρα AI 6 4 (295 α 18) 

πορφυροειδής ThS 71 (522, 15) 


801 


πραχτιχός 


πορφυροῦς (ipw) Homer. A III 52 (3/239 
b9) (χρῶμα) A III 5 7 (918 4555) ThS 
11 (022, 8. 14) 

πόσος (χρόνος) A II 32 (363 45) (αἰσθήσεις) 
A IV 10 (39931b]1) (γωνίας He 17 
(605, 33) 

ποσός. ποσὴν διανοίας ἀναλογίαν A IV 86 
(395 011) πρὸς ποσούς τινας χρόνους D 
39 (4711,21) ποσαὶ καθάρσεις (quantu- 
laecunque sunt) A V 182 (42837) ἐπὶ 
ποσόν A IV 13 11 (404 49 b15, (59) κατὰ 
τὸ ποσόν (dist. χατὰ τὸ ποιόν, χατὰ τόπον) 
Arist. A I 25 2 (919 90) 242 (320320 
b25) — ποσόν categ. Arist. Hi 20 1 (570, 
11) 

ποσότης Ar. D 2 (448, 1) 

πόστος (µέρος) A I Pr. 1 (273 910) 

rotapóc D 11 (451, 29) 39 (471,3. 4) Hi 
84.5 (062, 9. 10) (t Tayafevd) Hi 24 1 
(573,7) (NeUoc) placita A IV 1 (984 
219) 

πότε categ. Arist. Hi 20 1 (570, 11) 

ποτέ def. Chrys. D 26 (461, 283) διὰ τί ποτε 
ThS 53 (514,14) motà μὲν . .. ποτὲ δέ 
D 15 (454, 7) ThO 3 (478, 5) 

πότερος. ποτέρου ἐστὶν ὕπνος .. . ψυχῆς ἡ 
σώματος A V 25 (4050112) πότερον... fj 
AISs(21831) D 25 (460,23) ThS 4 
(500, 1) 13 (503, 9) 34 (509,2) τὸ (520, 
20) 81 (524,6) πότρα... ἤ ThS 49 
(5189,10) ποτέρως ἔχει τἀληθές ThS 60 
(516, 17) 

πότιµος (ὕδωρ) D 34 (461, 18) 

ποῦ categ. Arist. Hi 20 1 (570, 11) 

ποῦς. εὗὖρος ποδὸς ἀνθρωπείου A II 21 4 (351 
111521) μέγας δάχτυλος τοῦ m. Α V 
175 (1217312) ὁ νοῦς οὐκ ἐν τοῖς ποσίν 
ThS 41 (012, 20) «à ἐν ποσὶν οὐχ  εἶδεν 
Hi 1 4 (555, 12) 

πρᾶγμα (ἀνθρώπυα) A 129 2(325 59) (dei 
credita) A 1 6 13 (206 420)  qéveotv. dqe- 
νήτου πράγματος ThO 10 (185, 7) (opp. 
ὄνομα) A. 128 3 (324 b9) οὔτε πράγματα 
ἔχειν οὔτε ἄλλῳ παρέχειν (θεόν Epicuri) 
Hi 22 3 (572, 10) G 16 (609, 8) 

πραγματεία (τὴν τῆς φιλοσοφίας) AI Pr.1 
(2158) τὴν πλείστην πρ. περὶ τῆς πρώ- 
της φιλοσοφίας ποιησάµενος ThO 9 (484, 
21) (φυσική) G 16 (608, 13) 

πρακτικὸς τῶν δεόντων (opp. θεωρητιχὸς 
τῶν ὄντων) A Pr.3 (214 44) (ἀνήρ) AT 
Pr. 3 (214 417) 


808 


πρᾶξις. ἐν τοῖς ἔξω πράξεως (opp. dv τοῖς 
πρακτοῖς) Arist. A I 29 s (325 ε80 21) 

πράσινος (χρῶμα) ΑΠΙ 5 7 (3734656) D 
14 (455, 6. 14) ThS 7'1 (522, 14) 

πράττειν (unde mpaxtxó;) A I Pr.3 (274 
416) ἐν τοῖς πραχτέοις (v. 1. πρακτιχοῖς, 
Ἱ. πρακτοῖς, opp. ἐν τοῖς ἔξω πράξεως) 
Ar. ΑΙ 29 3 (325 16 b 19) 

πρεσβύτερος ΑΙ δ1 (216 ε11) πρεσβυτέρφ 
Ἱενόμενῳ ΤΗΟ 22 (494, 1) πρεσβυτέραν 
ἀρχὴν ὑγροῦ (Thaletis) τὴν ἀίδιον χίνησιν 
(Anaximandri) He 10 (653,24) πρεσβύ- 
τατοι τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως ταύτης D 36 
(468, 9. 469, 1) (τῶν Ἰώνων) He 10 (653, 
23) 

πρηστήρ (estinter φυσιχά) A 1123 (27542) 
περὶ πρηστήρων placita A III 3 (367 421 
b20) D 12 (452,27) — πρηστῆρος αὑλός 
Anaximandri A II 20 1 (34848 b?) 251 
(355 521) cf. p. 25. 156 

πρίν c. inf. A V 26 4 (438423) μὴ πρότε- 
pov λῆξαι πρὶν 7) διαρραγῆναι D 18 (454, 
10) — praep. πρὶν στοιχείων A I 18 1 
(312 94 Prol. p. 65) 

προαγορεύειν vaticinari Hi οὗ 2 (514,11) 

προάγειν (elc τοῦτο) ThO 1 (415,5) (elc 
.«.. χαραχτῆρα φυσιολογίας) G 3 (601, 1) 

προαιρεῖσθαι G 1 (597, 2) προαιρέτως (opp. 
ἀπροαιρέτως) Ar. A I 29 3 (32b b24) 

προαίρεσις. προαιρέσεως ἐναλλακτιχὴ σχέσις 
ΑΙ 291 (994519) (dist. ἀνάγκη, τὂχη 
ΑΙ 29 4 (32651) 5 (326 b3) κατὰ πρ. 
A I 29 4 (325 υ90) IV 22 32 (41332 cf. 6) 
τῆς ἑαυτῶν προαιρέσεως Hi 19 13. (568, 
29) — i. q. αἴρεσις G 1 (597,13) 3 (599,4) 

προαιρετιχός. αἰτίαν ἐν mpoatpettxoi; A I 
29 1 (324 39 b11) 

προανατέλλειν (opp. ἐπικαταδύεσθαι) A II 
16 7 (946 58) 

προανέλχειν A V 61 (418 326) 

προβαίνειν µέχρι τῶν πέντε A I 23 4 
(32056) προβαινούσης τῆς ἡλιχίας Α V 
19 4 (490 911) 

προβάλλειν. προβάλλονται βίον αὐτάρχη 
Hi 24 1 (513, 4) 

πρόβατον Hi 24 5 (513, 21) 

προγίγνεσθαι. πολλῶν προγεχονότων ThO 1 
(415, 11) 

προγιγνώσκειν. τοῖς ἐχ φιλοσοφίας λαβεῖν 
τι χρήσιμον προεγνωκόσιν G 2 (598, 3) 

προγνωστικός Hi 8 13 (563, 12) 25 3 
(674, 10) 


πρᾶξις 


II INDEX 


πρόγονος D 89 (410, 18) A V 11 (422*14 
ν 9) 

πρόδηλος D 28 (464, 3) He 19 (656, 23) 

προδηλοῦν Hi 24 6 (573, 25) 

προδιαλύειν D 11 (452, 1) 

προδότης E ILI 26 (591, 38 

προεδρία Ph 11,1 (54524) 

προεντυγχάνειν G 2 (598, 8) 

προέρχεσθαι (αἰσθητὸν ἐξ ἑκάστου στοιχείου) 
A IV 9 1ο (397 021) ἐπὶ τοσοῦτον κρο- 
ελθών D 317 (469, 12) 

πρόθεσις. xarà τὴν πρὸς τὸ τέλος πρόθεσιν 
Α I 29 1 (324 590) 


προθυμεῖσθαι ThS 48 (618, 8) Hi 1 4 (305, 


11) 

προηγεῖσθαι. ψυχὴν πάσης xcvfjstec προη- 
γουμένην (v. l. προηγουμένης A IV 61 
(392238512) αἰτίας προηγησαµένης A V 
99 9 (441223) (ibat τῶν αἰσθητῶν) D1 
(41 «21) — προηγουμένως (opp. xatà 
συμβεβηκό) A II 34 (990412 516) cf. 
I151(31355) "Theophr. de ign. 14 

προϊέναι. προϊόντος τοῦ χρόνου A V 181 
(421 322) (el; ἄπειρον) A II 24 9 (355 
2313512) ThO 10 (485, 9) (elc ἀόριστον) 
He 19 (656,92) (ἀπό τινος ὡρισμένης 
ἀρχῆς) ThO 10 (485,13) (τάξει, sidera) 
G3 (603,12) (ἀπὸ βραχέος τι πρὸς τὸ 
μεῖζον) G 22 (612, 16) 

rpolévat προϊΐεσθαι (med.) σπέρµα AVÓ5 
(418 4851) 1(418 46 saepius) 13 3 (424 
214) 

προϊστάναι. med. (τέκνων) A I Pr. 3 (214 
113) (τούτων) α 1 (091, 14) (ἀχαδημίας) 
G 3 (600,4) (τοῦτο τὸ δόγμα) E II 5 
(588, 15) (τὴν περὶ τούτων σπουδήν) G2 
(598, 12) προεστήσατο τῆς xat' αὐτὸν 
αἱρέσεως G 3 (600, 20) 

προϊστορεῖν 484, 19 

προχκαθηγεῖσθδαι G 9 (605, 11) 

προχαταλαμβάνειν 491,16 

προχκαταρκτιχός (αἴτιον) G 19 (611,9) 

προχατέχειν. πρόλατέχεσθαι τῇ dvdpxy 
πάνθ᾽ ἁπλῶς τὰ Ἱεχονότα xal ἑόντα xal 
ἐσόμενα P1 7 (581, 10) 

πρόχροσσος ThS 79 (573, 8 cf. n ^11) 

προχύπτειν (τὰ Épfpua) A V 18 4 (428 
218. 20. 25b4. 5. 9) 5 (429 49) προχύψφας 
... φΦησίν He 18 (656, 7) 

προλαμβάνειν (τὰς αἰτιολογίας) A V δι 
(420 «26) 

προλέγειν τὰ προειρηµένα Α II 22 ο (356 


VERBORUM 


119) III 17 4 (383511) E II ὅ (588, 
16) 

προλείπειν A II 20 15 (35156) 

πρόληψις (1. e. ἔννοια φυσική) Stoic. A IV 
11 5 (400 322) « (400 424) 

προνοεῖν τῶν ἀνθρώπων τὸν Üeóv Stoic. 
D 29 (464, 26) (τῶν ἀρχομένων) G 16 
(609,16) (κόσμου) Hi 19 1 (067,8) ij 
ἀπὸ τοῦ προνοοῦντος αἰτίᾳ χατεχρήσατο 
ThO 20 (493,5) (μηδενός) Hi 22 3 (572,5) 
τοὺς προνοουµένους ταύτης G 1 (597,11) 

προνοητιχός (coni. συνεκτικός) D 9 (450, 
16) 

πρόνοια (syn. ἀνάγχκη) ΑΙ 25 a (321 «8 b9, 
tb5) (dist. ἀνάγκη) A I 25 5 (901 ε10 
b15) Stoic. A I 27 5 (322512, tb11) 28 3 
(323518) D 29 (465,3) 31 (466,5) cf. 
Ph 11,30 (545526) Hi 21 (571, 10) περὶ 
προνοίας scripsit Chrysippus Ph 15,5 
(548595) — πρόνοια Pythag. E I (581, 
2) — Aristot. E III 31 (592,11) — 
πρόνοιαν μὴ εἶναι Epic. Hi 22 3 (572,5) 
E I (588,3) — προνοίᾳ διοικούµενος 
A II 3 (829 410 b 11) saepius, προνοίᾳ xat 
συνοχῇ θιοῦ A II 4 2 (3813358) ὑπὸ 
vpovolac A IE 8 1 (3383152) κατὰ πρό- 
νοιαν D 1 (441 «20 cf. 519) 

πρόοδος. πρόοδον ἑνίστασθαι G 2 (598, 15) 

πρός. πρὸς ἡμῶν καλούμενα D 8 (450, 8) — 
πρὸς ἀνατολῇ xol µεσηµβίᾳ A V 71 
(419415) — πρὸς τῷ δηνάρια εἶναι xol 
ναῦλα λέγεται A IV 115 (40149) πρὸς 
τῇ µαλαχότητι A IV 181 (407 313) πρὸς 
τούτῳ ΤΗΘ 53 (514, 14) πρὸς τούτοις 
D 14 (455, 20) TbS 21 (505, 20) 41 (511, 
1. 6) 59 (516, 8) 71 (520, 4) 72 (520, 21) 
80 (523, 10) — πρὸς τὴν φαντασίαν φω- 
τίζεσθαι A II 28 e (3594656) — σύμμε- 
tpa πρὸς τὴν ὄψυ ΑΙ 15 4 (313 39 b14) 
ThS 41 (511,3) χάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν 
ὄψιυ A II 24 3 (30544859) cf. ThS 7 
(500,22) 88 (026,14) πρός τι categ. 
Arist. Hi 20 1 (570, 11) 

προσάγειν (τὴν αἴσθησιν ἀπαθη) ThS 19 
(504, 29) addere G 24 (615, 2) 

προσαγορεύειν A 13 1 (27628) 7 (280 
b9) s (281 11. 280514) 9 (283311) 
D ὃ (448,20) 17 (457,2) 29 (464, 11) 
81 (465, 24) 40 (412,2) ThO 9 (485,2) 
S 9 (501, 14) 

προσανέχειν (τοῖς φιλοσοφουμένοις) E II 7 
(689, 1) 


προσιστορεῖν 809 

προσάπτειν αἰτίαν (ὔδατι τῶν σεισμῶν) 
ΑΙΠ 15 1 (37939) G 17 (610, 2) 

προσαυγάζειν pass. (ὑπὸ τοῦ ἡλίου νεφῶν) 
Α II 907 (36257. 12) 

προσαφωρίζειν ThS 15 (503,27) 82 (024, 
17) 

προσβολὴ τοῦ ἡλίου A II 28 4 (358 ε10 
b15) 

πρόσχγειος Α II 306 (36252) (opp. τὰ µε- 
τάρσια) A III 8 2 (27624) D 10 (451, 
13) (νῆσοι, opp. πόντιοι) D 13 (454, 16) 

προσδέχεσθαι credere Hi 21 4 (611, 20) 

προσδιαρθροῦν ταῖς αἰτίαις την κατὰ mpo- 
αίρειν ΑΙ 29 4 (325 b29) 

προσδοκᾶν 489,28 (ἐκπύρωσυ) Hi ὃ 1 
(558, 19) 

προσεῖναι (roig σώμασι Bdpo) A I 127 
(311 523) 

προσεµφερής A IV 2 4 (38646) 

προσεοιχέναι. τὰ τοῖς σώμασι προσεοικότα 
ΑΙ 164 (915510) προσεοικέναι ἡλίῳ (9) 
A II 20 12 (349 411 cf. p. 14) 

xpocenzáqsty G 1 (597,12) 

προσέχειν ταῖς αἰσθήσεσιν E III 15 (590, 36) 
ἐν τῇ φυχῇ Hi 192 (283 ^11) 

προσεχής. κατὰ τὸ προσεχὲς xal dxpiBéc 
(opp. χατὰ τὸν ἀνωτάτω λόγον) A IV 41 
(390 42) 

προσζευγνύναι (τῇ ὕλῃ τὸν τεχνίτην) A I 
9 5 (28047) 

προσηγορία ΑΙ Ττ 58 (906 α6 06) 29 7 (326 
b13) D 36 (468, 24) Ph 17, 4 (550 918) 

προσήχειν A I Pr. 3 (214 414) ThS 51 (514, 
38) ὡς οὐ προσήχουσαν ἀποδόντι τῇ Tij 
τὴν µέσην χώραν 'ThS 22 (494,2) προση- 
χούσης παιδεύσεως G 24 (614, 15) 

προσηµαίνειν D 19 (464, 19) 

προσηνῶς G 6 (603, 16) 

πρόσθεν (v. ]. ἔμπροσθεν) καὶ ὄπισθεν A III 
16 1ο (990 b3) πρ. εἴπομεν D 2*1 (462, 15) 

πρόσθεσις (opp. ἀφαίρεσις) A 138 (281 320) 
232(91958) V 82(491a1) D 27 (462, 
20) 

προσθλίβειν. προσεἈλίβετο ὁ σχηματισμός 
ΑΙ 4 4 (290 430) 

προσιέναι. εἰδώλων ἔξωδεν προσιόντων A 
IV 810 (395 43 021) πρὸς τοὺς προσιόντας 
G 1 (591, 15) 

προσἰέναι. προσίενται τούτων οὐδὲν (Στωικοί) 
G 24 (614, 10) τοῦτο τὸ δόγµα .. . προσή- 
xavro D 36 (469, 2) 

προσιστορεῖν 494,1 


810  προσχλίνειν 


προσχλίνειν. τῇ ἡδονῇ προσχεχλίσθαι G 8 
(600, 10) 

πρόσχλισις δογμάτων G 1 (604, 3) 

προσκρούειν ἀλλήλοις Hi 12 2 (565, 1) 

προσχρουσµός (v. l. συγκρουσμόν) νεφῶν 
A III 3 12 (369 b29 cf. ^1) 

προσλαμβάνειν ATO62 (29338) 14 (296 
422) III 33 (268459) (τὰς ἐλλειπούσας 
ἡμέρας τούτου τοῦ μηνός) A V 135 (429 
b) (τι τοῦ ἀέρος βρέφη) A V 15 5 (426 
214) (dei τὸ ὑγρὸν τὸ σπέρμα) D 39 (470, 
22) 

προσλάμπειν pass. (ὑπὸ τοῦ foo) A II 
111 (9460411919) 

προσνέµειν δόγµασιν ἑτέροις ἑαυτὸν προσ- 
νενέµηχει G ὃ (000, 20) 

προσομοιοῦν κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα G 8 
(600, 7) 

προσονοµάξειν D 11 (451, 25) 29 (465,2) 
G 18 (611,3) 

προσπίπτειν. ἡ λαμπρότης τοῦ ἡλίου προσ- 
πεσοῦσα A III 5 8 (3282959) {(εἴδωλα) 
A IV 810 (395 45 b29) θίξιν τῶν προσ- 
πιπτόντων Α IV 213 (411213). τὴν 9ά- 
λασσαν Ἠπροσπίπτουσαν D 183 (453,32) 
(χρῶμα) D 14 (455,7) (ὄψι) A ΙΠ 56 
(312235535) 18 1 (984 48) ThS 5 (500, 
12) dépoc τῇ πυχνότητι προσπίπτοντος 
Α ΠΙ 15 (919 119) λογικῇ προσπίπτῃ 
ψυχῇ (φάντασμα) A IV 11 4 (400 «28) cf. 
5 (401 42) (τῇ ἀχοῇ) A IV 20 2 (410. 8) 
(el; τοὺς λείους τόπους) A IV 20 2 (410 
a 15) (πρὸς τὴν γην) D 10 (451, 15) D 14 
(455, 24) ThS 41 (511,8) φθείρεσθαι ὑπ' 
ἀλλήλων προσπίπτοντας (κόσμους) Hi 13 3 
(565, 14) — τὸ προσπῖπτον ἡδύ (coni. 
εἰδιχόν, opp. yevtxóv) Chrysipp. A IV 9 13 
(398 b6) 

πρόσπτωσις πνεύματος τῷ χονδρώδει A IV 
16 1 (406217517) {(εδώλων) A V 2 9 
(416319) κατὰ τὴν np. D 13 (453,31) 

προσρεῖν. ol; dv προσρυῇ (πνεῦμα) G 16 
(609, 2) 

προστάτης (ταύτης τῆς δόξη) A I3 
(208412) προστιθέναι A I 3 6 (285 «1) 
18 (286 à 1) 6 13 (296 18) 23 4 (920 ν6) 
28 5 (323524) ThS 10 (502,10) 12 (503,4) 
16 (522,4) "18 (522,23) 82 (921,19) 
τούτῳ προσέθεσαν τὴν γνώµην ThS 2 
(499, 9) 

προσυνιστάναι D 11 (451,533) 

προσυπερβάλλειν 491,2 


II INDEX 


προσφέρειν A IV 19.5 (409 «20) (ὀσμήν) 
Hi 9 14 (551,95) τροφὴην προσφερόµεθα 
ΑΙ 95019.6)4) ΤΗΡ 44 (511,21) «t. 
AIS35(219212b8) 

προσφερής A III 102 (376 424) προσφερῶς 
A IV 44 (3904129) V 205 (433 12) 

πρόσφορος µορφή D 3 (448, 22) 

προσφύειν. προσφύεται 488, 20. τὰς λοιπὰς 
ψυχὰς προσπεφυχέναι (τῇ τοῦ ὅλου) Stoic. 
D 39 (411, 19) προσπεφυχυίας τῇ Ταστρί 
A. V 14 3 (425 40) 

πρόσφυσις 488, 26 

πρόσω (opp. ὀπίσω) D 19 (457, 21) εἰς τὸ 
πρόσω τοῦ αἰθέρος ὁρμῆσαι Hi 8 2 (562,5) 

πρόσωπον. προσώποις χρόνοις τρόποις AI 
29 6 (926 ε1 96) ἐπὶ προσώπου Ó τος 
ἔσται τῷ ὁρωμένφ ΤΗΡ 52 (514, 7) 

προτάσσειν. ol προτεταγµένοι A IV 31(38i 
a11) 

προτερεῖν PI 10 (582, 12) 

προτέλεια τῶν xatd φιλοσοφίαν G 16 (603, 
11) 

πρότερος. ἔχει «t rp. A 12 2 (275 a25 519) 
ἐστί τινα πρότερα (v. lect. πρότερον) AT 
93 (016 «29 cf. 516) τοῦ ὁρατοῦ κόσμο 
προτέραν τὴν φυχήν A II 6 4 (3834 912920) 
πρότερος τῇ δόξη, τοῖς δὲ γρόνοις ὕστερος 
ΤΠΟ 9 (484, 20) — κατὰ τὸ πρότερον καὶ 
ὕστερον D 6 (449, 15) 1 (450,6) viv x 
xai πρ. D 22 (459, 10) πειραθῶμεν dzo- 
δοῦναι πρ. εἰπόντες ThS 60 (516, 17) τῶν 
πρότερον (sc. φιλοσόφων) ThS 598 (516,2) 

πρώτη φιλοσοφία ThO 9 (484, 21) (τὸ 

λευκὸν τὴν φύσιν) ThS 81 (524, 4) (Φεύν) 
Ph 6 35 (694 Ῥ0) τῶν πρ. τὰ αἴτια ThO 
10 (485, ϐ) πρῶτα αἴτια (opp. xatà συµ- 
βεβηχός A 1113(3102251) τὰ πρῶτα (sc. 
σώματα i. e. στοιχεῖα) Atom. A I 93 (308 
.199) 125 (311485512) e (311518) Hi 
15 1(566,12) cf. AI 1011 (314 b 24) — 
el; πρῶτα fj«etv G 3 (000, 19) ἀπὸ molo) 
πρώτου στοιχείου ἥρξατο xogGporoutv ὁ 
θεό A Π 6 tit. (222418 019) — πρῶτος 
neglegentius positum pro πρότερος AI 
17 8 (800322) 9 (80142) cf. 457 nb4 
πρῶτον τῶν στοιχείων i. e. προτέραν 3) «à 
στοιχεῖα E III 19 (591, 10) — αρῶτον... 
εἶτα ... μεθ) ὃν... ἐφ᾽ ᾧ ... τελευταίαν 
ΑΠ {4 (29568) πρῶτον ... μεθ᾽ ok, 
ὑφ) d) cet. ... μεθ d A II Ττ(951 94) 
πρῶτον ... μετὰ ταῦτα ... ἐφ᾽ olc A II 
153 (344215 12) πρῶτον μὲν. . . ἔπειτα 


VERBORUM 


... Ex δέ ThS 12 (502, 26) 31 (009, 28) 
πρῶτον μὲν ... ἔπειτα ... πρὸς δὲ τούτοις 
ThS 21 (505,16) πρῶτον μὲν οὖν... 
ἔπειτα TbS 51 (618, 28). πρῶτον μὲν... 
ἔπειτα ThS 68 (619, ϐ) πρῶτον piv... 
ἔπειτα . .. ἔτι δέ ThS 87 (525, 28) πρῶτον 
... ἔπειτα 'ThS 25 (506, 28) πρῶτον μὲν 
οὖν ΤΗΘ 79 (522,26) — τὸ πρῶτον A I 
13 (915 «8) ThS 78 (522, 21) — πρώτως 
(opp. κατὰ συμβεβηκός) ΑΙ 13 (274 326) 
— πρωτίστη Chrys. Ph 14,21 (548 ^12) 
πρώτιστα Hi 26 2 (574, 29) 

προτιθέναι. προὐθέμεδα διαλεχθηναι G 9 
(698, 4) πρόχειται ἡμῖν... εωρῆσαι A I 
11 (214 919) τὸν προχείµενον ἀέρα A IV 
14 1 (405 «1 7) 

προτιμᾶν Hi 17 (566, 21) 18 1 (561,2) 

προτρέπειν. προὐτρέπετο πάντας E III 24 
(591, 26) 

προτροπή (i. e. τροπή Democr. expl. θέσις) 
A I 15 s$ (814 55) 

προὐποβάλλειν (med.) A II 4 ιό (332 521) 

προφέρειν (med. δόξας) Hi 101 (564, 13) 

προφήτης Hi 252 (574, 10) 

προχεῖν pass. (αὐγήν) A IV 15 1 (405527) 
2(4054a28 530) (ἀχτῖνες) A IV 15 s (406 
2311b11) ὕλην τὴν προχεοµένην σπέρματος 
A V 42 (417 924) προχυθέντα βρέφη A V 
15 4 (426 a1) 5 (426 413) 

προωθεῖν (πρὸς τὴν γῆν) A ΠΙ 4 2 (31153) 
(opp. χαθέλκειν) A III 156 (88029) (9ά- 
λατταν sim.) A III 17 1 (88241956) 6 
(383 a 12 » 20) 

πρῴην εἴπομεν E III 44 (593, 14) 

πρωτεύειν (πάντων σχημάτων) A 163 (293 
211) 

πρωτόγονος (τέτταρα στοιχεῖα) E III 19 
(591, 9) 

πτηνός Α V 20 1 (43223655) He 4 (652,15) 
(ἆρμα Platonis) Hi 19 7 (568, 3) 

πτῶσις. τῶν δὲ πτώσεων dc δη προσηγο- 
plac χαλοῦσι Stoici D 40 (472, 6 cf. n b3) 

Πυθαγόρειος AI3 19 (286 b6) v. s. Py- 
thagoras Ind. I p. 694b 

πυθαγορίζειν (Πλάτων) A II 66 (335a3) 

Πυθαγοριχός (µονάδας) A I 3 19 (286 57) 

Πυθαγοριστής Hi 2 16 (558, T) v. p. 695 
a4) 

πυχνάρµων Democriti A III 3 11 (369521) 

πυχνός (opp. ἀραιός) A II "7 1 (335 «9 ϱ6) 
3 (33645 5 9) III 1 «4 (365a 105 10) V 1831 
(424 *5) (opp. µανός) A ΠΙ 18 (366 *2 


811 


b2) ThS 11 (502,19) (coni. λεπτός) 
ThS 50 (513, 24) (coni. λεῖος) A IV 143 
(405218519) τοῦ πυχνοῦ µετέχειν πλεί- 
ονος A V 12 (419321) — πυχκνοτέρου 
μίγματος Α II 20 θα (949 516) (νέφη) 
A ΙΙ 901 (36210) (ὕδατος ὕλη) A III 
5 5 (3122235223) (ὀσμήν) ThS 30 (503,2) 
— πυχνότατον ὑπέρεισμα D 31 (465, 20) 
πυχκνότης (opp. µάνωσις) A I3 e (2802310 
b4) III 83 (3683255) (τῆς éxtwpavclac)' 
Α III 15 4 (379 319) (dépox) A V 20 5 
(432 425) (opp. µανότης) ThO 2 (411,1) 
πυκνοῦν Α I 4 4 (290428) πεπυχνωµένου 
ἀέρος A II 23 1 (352415512) ThS 55 
(515,8) He 7 (653,5) (γῆν) A III 13 4 
(975 à415) D 13 (453,9) (τροφῃς A V 
19 5 (43132) (ὥσπερ ἔνοπτρον) D 14 
(455,25) (κατὰ ἔνια) ThS 62 (511,4) 
(ἐπὶ πλεῖον) Hi 73 (560,22) (opp. ἀραιοῦν) 
ThO 2 (411,2) Hi τ 3 (560,19) He 6 
(663, 5) (opp. μανοῦν) ThO 2 (47, 9) 
πύχνωµμα τῶν νεφῶν Α II 21 5 (354215) 
πύχνωσις (ἀέρος) A II 23 2 (352320 0117) 
(opp. péwoost) ThO 1 (475,16) (opp. ' 
ἀραίωσις) Pl 3 (579,23) συνισταμένης 
ἀτμίδος κατὰ πύχνωσιν D 11 (451, 21) — 
(i. q. πυχνότης) A III 1 ο (365 41019) 
8 1 (375215516) D 13 (405, 16) 
πυνθάνεσθαι Parm. ((ThO 62] 483,5 
πῦρ (opp. Ψυχρόν) A I 7 3 (29928) (opp. 
ἡ χιών) ThO 10 (4556, 16) (i. e. ἀέρος µά- 
νώωσι) AI36(25021255) ThO 2 (411, 
2) (ἀβαρές) D 23 (459, οὗ) IThS 88 (526, 
8) (εἱλικρινές) D 21 (459,3) (oyfua) 
489,D  (ooctac«) A III 1 8 (366a1b1) 
(ἀναπνοή) A II 7 1 (335 ν 19) πυρὸς ῥυέν- 
τος ΑΠ 5 3 (333a8 00. 9) πῦρ (ἡλίου 
cet.) ΑΙΟ1 (9160 «20 5159) (rogi) E III 36 
(592,23) — πῦρ γίνομαι He 4 (652, 11) 
τὸ ἐν τῷ ζῴφ πῦρ 7| τὸ ἐκτός ThS 13 
(608, 5) πυρὸς τὴν ὄψιν οἱ πολλοὶ τιβέασι 
'ThS 37 (009, 99) μόνου δοχεῖ τῶν στοι- 
χείων τοῦ πυρὸς ἀπορρεῖν ThS 20 (205,5) 
πυρὸς τὸ λευχόν Τ49 59 (616, 10) πῦὂρ 
ψυχή He 2 (651, 9) : 
χύχλον πυρός ἀποχριθέντα τοῦ xatd τὸν 
χόσμον πυρός Anaximandri Hi 6 4 (559, 
26) — πῦρ expl. Anaximenes Hi 7 3 
(500,20) 5 (561,6) — (πολυσωματώτερον, 
opp. vepeAoptyéc) —  Anaxag. A III 3 4 
(3682171520) --- (οὐράνιον Zaratnae) Hi 
2 13 (557, 15) — ἀνώτατον χωνοειδές Py- 


πῦρ 


812 


thag. A 114 2 (312 319 b16) expl. He 16 
(655, 12) (µεσαίτατον) Philol. A II 4 15 
(332 b20) III 11 3» (377 410) — Heracliti 
A I 3 11 (28341854) 7 22 (303 58) TbOI 
(415, 15) Hi 4 3 (559, 1) E III 20 (591, 
13) He 13 (654,19) — Hippasi G 18 
(610, 13) — Hipponis Hi 16 1 (566, 20) 
G 18 (610, 14) — Oenopidis G 18 (610,15) 
πῦρ (αἴτιον), opp. γη (ὅλη) — Parmenidis 
ThO 6 (482,13) θα (482, 18. 482 n 910) 
Hi 11 1 (564, 21) — Emped. A II 20 18 
(350220520) P110 (5382,11) E III 19 
(591,8) — τὰ λεπτομερή ἄνω χωρήσαντα 
πῦρ καὶ ἀέρα Ἱενέσθαι Leucipp. He 19 
(604,18) — πῦΌρ σφαιροεδές Democriti 
AI' 16 (302124514) — πυρὸς ἴδιον τὸ 
ὁρατόν Plat. ThO 21 (493 nb14) — expl. 
Aristot. D 10 (451, 3) Chrys. D 21 (458, 
15) — κατ εὐθεῖν κχινεσθαι Zenonis 
ΑΙ 146 (31351) (χωνοειδέο) Cleanthis 
ΑΙ 14 5 (512 52089) εἰς mop µεταβάλλειν 
(τὴν ὅλην obcíav) olov εἰς σπέρµα Stoic. 
D 36 (468,26) E I (557,16) (uit«) D 28 
(408, 25. 31) (αἰθερῶδες) D 86 (468, 11) 
δύο Ἱένη (ἄτεχνον ... τεχνιχόν) D 33 
(467,4.14) ΑΙ 7 ss (90609191) mp 
(i. e. Ἡφαιστος) Chrys. Ph12,21 (546 
b17) 

πυρακτοῦν. πεπυρακτωµένου σιδήρου D 28 
(463, 25) 

πυραµίς. ἐν ταῖς xav! Αἴγυπτον πυραμίσιν 
A IV 202 (410 118) Pyth. A IL 65 (334 
220 b11) He 16 (655, 15) 

πυρετός (placita) A V 29 (441 41) 

πυρίδιον A II 20 8 (348210. 34951) ThO 
16 (492, 5) Hi 14 3 (565, 27) P1 4 (580, 
13) cf. p. 1091. 220 

πύρινος (ἥλιος cet. astra) A II 11 4 (84023 
b6) 13 2 (34148 6) 10 (342 b 15) 14 (342 
a 10523) 20 2 (948 58) 25 3 (356 91) 5 (356 
b2) D 10 (451,1) Hi 7 4 (561,3) (obpavóv) 
ATI 114 (840 «3 b6) πύρινος πυρὸς τεχνικοῦ 
D 33 (461, 4) 34 (461,14) (νοῦν κόσμου) 
AITs (303511) (Bovapt) A IV ὃν 
(38824b'7) (ἀκτῖνες, opp. µέλαιναι xol 
ὁμιχλώδεις A IV 15 8 (406413513) — 
τὸ πύρινον (i.e. τὸ πυρῶδες) Emped. A II 
20 13 (350 318 011) 

πυροειδής v. πυρώδης 

πυρόεις (ὁ τοῦ "Apeoc) A II 15 4 (344 420 
b18) 

πυρός plur. D 28 (463, 22) 


πῦρ 


II INDEX 


πυροῦν A TII 81s (387055. 6) 12 1 (377421) 
D 12 (452, 81) ThS 5 (521, 19. 22) w- 
φῶν πεπυρωµένων À TI 18 14 (248 4158, 
tb4) (πνεύματος) A III 2 6 (361 3554) 
(apa) A V 291 (441 «19) (ἀέρα) D 10 
(450, 21) 

πυρώδης (πνεῦμα Stoic.) A I 6 1 (292424) 
119 (802522) G 16 (609,2) (ἀστέρας) 
ΑΙ του (304 12) cf. D 32 (466, 19) 34 
(467,16) (στεφάνη) A II 7 1 (33559) 
(πνεύματος φορ) A III 31s (910 32) (Φι- 
x?) AIV 34 (38854, cb6) cf. 5 (388 
149 b5) (τυφῶνες) D 12 (452, 90)  (dva- 
θυμίασις) D 14. (Add. p. 455) (6 τόκο) 
D 14* (Add. p. 455) (χρῶμα) 'Th8 71 
(529,16) 86 (525,23) (αὑγήν Hi Ts 
(661, 18) — λέχεσθαι δὲ πῦρ τὸ πυρῶδες 
πᾶν D 21 (458,27) (eoni. τὸ ἀερῶδε 
AI1I1123(339*18526) µπύρινα ἐκ τοῦ 
πυρώδους A II 12 2 (841 «656) τοὺς iv 
τῷ πυρώδει ἀστέρας ὅπερ οὐρανὸν καλέ 
Parmenides A II 15 7 (845517) ef. Τι 
(886 b 1) τὸ dv τῷ οὐρανῷ πυρῶδες Philol 
A II 20 12 (349 «412. 850 b 1) τὸ πυρῶδες 
Α II 30 3 (361 315518) 4 (361 525) IV 
9 1 (888347522,t516) 9 1ο (397532) 
13 11 (4044 18520, t 513) 14 1 (40537 19) 
V 19 5 (431410) 30 6 (44423) πυροειδές (?) 
ThS 15 (521, 19) πυρωδῶς κατενεχθέντα 
ἀστέρα A II1 3 9 (34234 b13, £b8) 

πύρωσις D 12 (452, 28) Hi 9 s (563, 22) 

πυτίζειν A ΠΙ 59 (915.185 018) 

πώγων Α III 23 (366 b24) 

πωγωνίας ΑΠ 29 (366522) 5 (266224 
b 92) 

πὼς. συµβεβηκότα πως A I 29 2 (225 914) 
φέρεται δέ πως A 129 4 (325 551) οὕτω 
πως D 38 (410, ϐ) ἑλέγχει µέν πως ΤΗΘ 
4 (512, 20) 


ῥάβδος (καμπτοµένης) A IV 201 (410 1) 
ῥάβδοι caelestes explic. A III 6 (374 19) 
D 14 (464, 26. 455, 18. 29) 

ῥαγδαῖος (ὄμβροι) A IV 14 (385415) 

ῥάδιος. ῥάδιον ὑπολαβεῖνν 'ThS 80 (523, 18) 
(καταμαθεῖν) ThS 81 (024, 3) ῥᾳδίως ἑλ- 
χόμενον 'ThS 83 (094, 28) 

ῥανίς A III 5 e (912 432 b 32) saepius 

ῥαστώνη G 16 (608, 11) 

ῥέζειν (Callimach.) A 1 1 3 (29944) 


VERBORUM 


ῥεῖν. πυρὸς ῥυέντος ἐξ οὐρανοῦ A II 553 (333 
1.956) ῥεῖν τε xol φέρεσθαι A IV 222 
(412 «29) (ἀναθυμιάσεως χατὰ τῆς γῆς) 
D 189 (453,12) (ὑπὸ τὴν γῆν τὸ πνεῦμα) 
D 13 (464, 18) (εἰς μέσον τὸ ὕδωρ) Hi92 
(563, 18) (ἀπὸ τῶν ἄστρων δύναμιν) He 2 
(651,11) — ῥεῖν πάντα Hi 1 5 (505, 6) 
ῥευστὴν ὕλην A 1 92 (307224. 30851) 
τὴν οὐσίαν, καὶ µεταβλητήν Hi 23 4 (612, 
26) 

ῥέπειν (δεῦρο μᾶλλον 3) ἐχεῖσε) A III 15 7 
(880216) ῥέφαι μᾶλλον absolute A III 
15 10 (881 4151 cf. n^1) 

ῥεῦμα (syn. ἁπόρροια) Emp. A IV 14 1 (405 
&8b8) (scil. ἁτόμων) Epic. A IV 194 
(408429) µῥευμάτων εἰσχρίσις A V 195 
(423 323) ῥεῦμ.᾽ αἰθερίυ πυρός 490, 33 
ῥεύματος ῥόος Chrys. Ph 12, 22 (646 018) 

ῥευματίζεσθαι rheumatico morbo laborare 
A IV 17 3 (407 «9 59) 

ῥευστιχός (σπέρµα, coni. ἀσθενέστερον) A V 
73 (419*25) ῥευστιχῶς διαχειµένη AI 
44 (291 *43) 

Ῥηγῖνος Hi 161 (566, 20) G 18 (610, 14) 
bnrvÓvan νεφῶν ἑκτριβομένων ἢ ῥηγνυ- 
µένων A IIL 313 (369535) µία φωνὴ 
8 3) καὶ & ἤχους ἀπεργάζεται 
A IV 20 3 (410 *19) 

ῥῆμα. τούτφ τῷ ῥήματι προσαγορεύσας A I 
ὃ 6 281 «1. 280514) — 

ῥῆξις (νέφους) A III 8 1 (367 327 526) 14 
(310 45 b 10) 

ῥήτορ ThS 11 (602, 22) 

ῥητῶς ἐχτίθεται P1 7 (581,9) 

ῥίγος Plat. ThS 83 (524, 24) 

ῥιξοῦν. εἰς ἄπειρον ἑρριζῶσθαι Xenoph. A III 
9 4 (91610) 11 2 (811 «8) 

ῥίζωμα (vers. Pyth) ΑΙ ὃ 8 (289 ε10 96) 
Hi 29 (556, 20) ῥζώματα Empedoclis 
στοιχεῖα ΑΙ ὃ 20 (287 ε6) 

ῥεπίζειν pases. (τὸ ὕδωρ πρὸς ἀνέμων) 481, 
16 

ῥίς plural. A IV 221 (412 *12) ὀσφραίνεσθαι 
ῥισίν 'ThS 25 (606, 25) 38 (510,6) 

Ῥόδιος E III 84 (592, 19) 41 (593, 6) 

ῥόος τοῦ ῥεύματος (unde Kpóvo) Chrys. 
Ph 12, 23 (546 ^ 19) 

ῥοπή. ἴσχειν ῥοπὴν πρός τι A I 12 2 (310 
. 11 524) b. πρὸς τὸ ἀποτέλεσμα εἰσάγον 
19 (611, 18) 

ῥοώδης θάλασσα D 18 (458, 31) 

ῥυθμός (i. e. ῥυσμός Democr. expl. σχῆμα) 


813 


AII15s(31455) Ηο 19 (064,11) ῥυὸμὸς 
xai µέλος Hi 2 2 (555, 21) 

ῥύμη τῆς περιφορᾶς A II 6 3 (334 134) D 13 
(453, 14) ῥύμης σφοδρότης A III 7 4 (916 
b10) 

ῥύσις ἀέρος A III 7 1 (31419) Stoic. 1 2 
(314 423) 

ῥυσμός Dem. ThO 8 (484, 4) v. ῥυθμός 

ῥυπτιχός ThS 84 (025, 8) 


σελήνη 


σαλεύειν pass. A III 15 10 (981 «9 09) 11 
(381 * 10) Hi 8 12 (563, 7) (xà φυτά A V 
26 1 (488 48 b4) 

Zápioc AI38(250218513) 155 (313510) 
Hi 2 1 (555,14) n (557,7) E III ϱ 
(590, 8) 19 (590, 24) 

σανιδ ώδης A III 15 ο (380422) 

σάρχινος (όζον) Emp. ThS 9 (501, 14) 

σάρς A I8 5 (219b6) plur. A V 8 e (417 
417) 5 3 (418 ^22) 22 1 (404 «4) — (opp. 
τὸ ἁπτόν) D 17 (456,21) τὸ ὁμοίως τῇ 
σ. Θερμόν ThS 2 (499, 10) 86 (525,21) 
(στιφρά) ThS 44 (511,29) ἡ τῆς σ. δια- 
φέρει «ooi; ThS 48 (513, 5) σκληρόν, d 
ἂν ἡ σὰρξ ὑπείκῃ ThS 83 (624, 24) adpxa 
πάντων ἀπόλλυσθαι E I (657, 19) 

σάρχωσις (μήτρας) A V 9 9(421 20) 131 
(424 48) 

σάφα (εἰδέναι) Eurip. A IV 12 6 (402 333) 

σαφής. σαφέστερον mouit ThS 71 (620,1) 
σαφῶς G 2 (598, T) 

σαφήνεια ThO 11 (485, 19. 20) 

σβεννύναι pass. (λίθους, ἀστέρας) A II 13» 
(342 48512 cf. tb 6) 14 (34342 b4, t b4) 
(τὸν ἥλιον) A Π 28 4 (35336 b 7) (φλόξ) 
Α II 294 (260 48511) (διάττοντας) A III 
29 (367 «19 5919) 

σβέσις (opp. E&adji) A II 15 14 (343 46 5 7) 
24 4 (354 ε9 019) 29 5 (360513) III 37 
(368530) P1 11 (582, 25) 

σεβασμός (τὸν περὶ τῶν θεῶν) A I169(295 
a 6) 

σείειν D 18 (453, 30. 454, 16) 

σεισμός (placits) A III 15 (379236) D 13 
(4583, 11) Hi 1 3 (555, 4) 78 (561,19) 814 
(563, 5) 

σέλας (ἀστερωπὸν οὐρανοῦ) Eurip. AIG67 
(294 418) 

σελήνη. σελήνης ὑποδραμούσης D 10 (451, 
12) ἅλως περὶ c. D 14 (454, 29) c. πολ- 
λάχις τρέπεσθαι Hi 8 9 (562, 2D) σελήνην 


814 σελήνη 
xal µῆνα ταὺτὰ ὄντα Chrys. Ph 12,15 
(546 b 11) 

περὶ σελήνης placita A II οὔ-- 91 (355 

8ἱ6 515 βᾳᾳ.), praeterea Anaximandri 
Hi 65 (560,3) ΡΙ 2 (319,17) — Απε- 
ximenis Hi 7 4 (561,4) P13 (580,3) — 
Anaxagorae Hi 86 (562, 14) 7. 8 (562,19) 
10 (569, 27) --- Archelai Hi 9 3 (563, 23) 
— Emped. Pl 10 (582, 13. 14) — τὸ ὑπὸ 
τὴν σελήνην µέρος τοῦ' χόσµου παθητόν 
Arist. A II 4 12 (999 4994) µέχρι σε- 
λήνης τὰ χαχὰ qüdvetv ix τοῦ περὶ γῆν 
τόπου ταθέντα Hi 4 3 (559,4) 206 (570, 
329) E III 31 (592, 11) cf. τὰ ἀπὸ σελήνης 
ἄνω ἀθάνατα λέγων, τὰ δὲ ὑποχάτω 
θνητά Pythag. E I (587,5) III 8 (590, 
11.12) — Stoicorum D 21 (459,2) 31 
466, 13) 33. 34 (467, 3. 14. 16. 11) (9εός) 
Ph 13, 10 (5047 b9) 15,23 (549b 7) E II 
5 (688, 1) 

σεληνιαχκός (ὔὕδατος) A IL 53 (985 139 6.10) 

cep. vóc (Pythagorei) He 16 (655, 8) 

σεµνότης (ἡ χατὰ φιλοσοφίαν) G 3 (601, 16) 

σημα Arat. A II 19 3 (347 *23 b 11) 

σηµαίνειν A II 193(347 423 22) (ὑετόν) 
D 14 (405,9) ThS τη (522,19) — xa9' 
ἔχαστον σηµαινόµενον Chrys. D 22 (459, 
16) ὀνόματα εἷς σηµαινόµενα διαιρεῖσθαι 
G 14 (607, 8) 

σημεῖον (εὐδίας) D 11 (452, I) (χώρας ᾧυ- 
χρᾶς) D 11 (452,15) (ὕδατος) D 14 (455, 
25) (τῆς παλαιᾶς δαλαττώσεως) 496, 25 
(τοῖς κάµνουσιν ἐπὶ γλώττης) ThS 43 (511, 
21) {(διαλεχτικῶν) def. G 9 (605,9) — 
σημεῖον ἐποιοῦντο ΤΙΟ 23 (405, 8) ᾧπερ 
χρῆται κοινοτάτῳ σ. ThS 20 (505, T). c. 
ὡς οὐκ εἰσὶ φύσει, τὸ ... φαίνεσθαι ThS 
68 (517, 19) οὐδὲν c. ὡς μετὰ λύπης ἐστίν 
ThS 39 (508, 19) σημεῖον δέ’ ἑὰν Ἱάρ... 
ThS 40 (510, 21) c. δέ’ xal ydp... ThS 
45 (519, 8) 19 (523, 4) c. δὲ ὅτι 'ThS 85 
(525,13) (sequ. ydp) ThS 75 (521, 18) 
σ. εἶναι διότι (praec. ὅτι. .. αἰσθάνεται) 
ThS 42 (511,13) 44 (511,26) φέρει τῆς 
κοιλότητος, ὅτι Hi 9 4 (563, 27) — ση- 
μεῖον punctum D 31 (466,16) Hi 2223 
(512, 4) G 23 (612, 20) 
11) 

σημειοῦν. σηµειωτόν log. G 9 (605, 13. 6. 

σήπειν. σῄπονται λίθοι 481, 13 

σηραγγώδης A III 15 n (981 51) 

σηρραγξ D 13 (454, 8) 


II INDEX 


σιγᾶν τοὺς µαθητάς Pyth. Hi 2 3 (555,23) 
18 (558, 12) 

σίδηρος D 28 (408, 91) ThS 62 (517,3) 
15 (521,926) 

Σιχελικὸς πορθµός 489, 24 

σιχύα cucurbita A IV 29 3 (413 41 e£ πε] 
ubi addas Platon. Tim. p. 79 κ 

σιωπᾶν Pyth. Hi 2 ιο (558, 3) E III 8 
(590, 13) 

cto mtf. σιωπὴν ἀσχεῖν Pyth. E I (587,6) 

σιωπηλός He 16 (655,8) 

σχαιότης (opp. ἀκολασία) Hi 19 6 (569,10) 

σχαληνός A IV 19 23 (408.315) ThS 66 
(518, 10. 11) 67 (518,16) 74 (521,12) 

σχαφοειδής (Άλιος) Heracliti A II 22 1 
(85948b6,tb3) 94 3 (354 «5b 7) 211 
(85821b1) 28 e (3593252) 29 s (359 
417518) 

σχεδαννύναι D 11 (451, 93) 13 (454,1) 
489, 15 ὁὀσμὴν σκεδαννυµένην 'ThS 30 
(508, 9) v. s. σχίδνασθαι 

σχέλος ThS 47 (512, 27) 

σχέπας Ph 10,10 (544 5 19) 

σχέπειν Hi 76 (561,11) 

σχέπτεσθαι, ἐσχέψατο δ᾽ elc ἐνιαυτὸν ἁστέρες 
Arat. ΑΠ 19 3 (347 9250 019) 

σχεπτιχός (φιλοσοφία) G 3 (600,1. 601,14) 
4 (604, 6) σχεπτιχοί G 7 (604, 13) 

σκηρίπτειν med. 487,23 

σχιά (γῆς) A II 29 s (361529) III 1 s (365 
1313513) (μέλαν τι xal ἐπιπρόσθησίς ἐστι 
τοῦ λευκοῦ) ThS 81 (524,3) 

σχιάζειν ThS 14 (521,12) pass. (τὸν M- 
σχον) A II 94 8 (35534 b4) 

σχιαμαχεῖν A IV 12 4 (402 213) 

σχίασµα D 10 (451,16) A II 29 e (360 
a14 b19) 

σχίδνασθαι ex Democr. ThS 55 (515, 1) 
56 (515, 14) 

σχιερός A II 30 3 (361 b19) 

σκιομαχεῖν He 15 (655, 5) v. σχιαμαχεῖν 

σχληρόγεως 486, 16 

σχληρός A V 131(424 a7) (ὀφθαλμοί, opp. 
bypof) ThS DO (513, 22) σχληρὸν καὶ pa- 
λαχόν def. Demoer. ThS 62 (516,30) 
Platonis ThS 83 (524,24) τὰ σκληρὲ 
τῶν λευκῶν (opp. φαδυρά) ThS 73 (521, 
2) 19 (528, 1) 

σκληρόφθαλμος ThS 36 (509, 22) 

σχοπεῖν ThS 33 (508, 22) 

σχορπίος (zodiaci) Α 1 0 6 (294 «ϐ) V 18€ 
(429 122) 


ΥΕΒΒΟΒΌΜ 


σκοτεινός (ἀήρ) Ph 19,83 (547,2) (opp. 
λαμπρός) Hi 8 2 (562, 2) 

σχότος (ἀγνοίας) He 18 (656, 15) — ἐν τῷ 
σκότῳ τὰ χρώματα (1. σώματα) A I 1510 
(814518) σχότος εἰ ὁρατόν (placita) A 
IV 15 (405 426) σχότος Parmenidi est 
η AIL T3 (33541057) ThO 6 (482 
nb19) — σχότος Zaratae Hi 2 12 (551, 
11) 

σχυβαλώδης E II 8 (589, 18) cf. p. 175 

σµικρότης À V 143(42548) ThO 4 (479 
n *11) S 68 (519, 7. 9) 

Σμυρναῖος E III 17 (591, 3) 

Σολεύς E III 89 (698, 1) 

σομφός (τόποι) D 18 (453,30) (λῶτταν) 
ThS 88 (510,7) (τὰ ἑντὸς ὀφθαλμῶν) 
ThS 50 (518, 24) 

σοῦς 589 b3 

σοφία def. AI Pr. 232 (273312) G 5 (608,2) 
(opp. dpetf) A I1 7 7 (331521) (τέλος) 
Hi 224 (579,12) (τοῦ χόσµου) christ. He 
1 (651, 4) 

σόφισµα expl. G Τ (604, 1. 8) 

σοφιστής 488,20 σοφιστῶν ἑἐριδόντων Ho 
2 (661, 15) 

σοφιστικός Ge 2 (598, 10) 

σοφός. ταύτῃ σοφοὺς ἑκάστους εἶναι ΤΗΘ 11 
(602, 21) — Stoicorum A IV 9 17 (398 
b 21) Pythag. E III 8 (690, 10) Democriti 
AIV104(399214517) Epicuri Hi 224 
(572,11) — ol παλαιοὶ. .. σοφοί ΤΗΡ 72 
(520,15) σοφός τις ἀνήρ A I 7 3 (298 
329) Hi 19 » (567,15) ἕνα τῶν ἑπτὰ 
σοφῶν Hi 1 1 (555, 1) E III 1 (589, 22) 

σπασµός (coni. σεισμοθ D 13 (454, 6) 

σπέρµα. σπερµάτων ἔχειν τάξιν A I6 11 
(96 «ϐ) (δένδρων) A V 23 1 (456 ε4) 
(ἐν τῇ Tov) D 20 (458, 5) (bypd) ThO 1 
(416, ϐ) (ἀποχριθέν) Hi 8 12 (563, 9) — 
τίς ἡ οὐσία críppatoc placita A V 8. 4 
(411 «1) (θηλέων) placita A V 5 (418 
ag b]1) σπ, πεπτιχόν Arist A V D 23 
(418*19) dx. ἀπὸ τοῦ σώματος ὅλου xal 
τῆς φυχῆς φέρεσθαι Stoic. A V 11 s (422 
424) cf. IV 21 «4 (411*14) def. Zenonis 
D 39 (470,17) — Hipponis Hi 16 3$ 
(566,23) — (i. e. xpoüvopa βρότειον) 
Emped. A I320 (287316) — (τῆς τοῦ 
παντὸς Ὑενέσεως) Heracl. (Stoic) A I 
98 1 (32345 b4) (πῦρ) Stoic. D 36 (468 
α 2 b2'T) λόγοι εἰς σπέρµα συνιόντες Stoic. 
D 88 (410, 19) v. s. σπερµατικός 


815 


σπερµατιχός (yóvo) A V 11 1 (422417) 
(κίνημα) A V 19 5 (531325) (ὀρρός A V 
231 (43522) τὸ σπερµατιχόν (sc. µέρος 
τῆς ψυχῖς) Stoie. A IV 4 4 (89039,tb 11) 
G 24 (615, 4.1) σπερματιχοὺς λόγους Stoic. 
ATI'ss (306a3b3) 

σπεύδειν (ἡ μονὰς ἐπὶ τὸ ποιητικὸν αἴτιον) 
ΑΙ 256 (81 «9 06) (πάντα ταῦτα τῶν 
ὀνόματων εἰς τὸν νοῦν) Α 1 τει (30424 
Ρ25) (τὸ θερμὸν ἀνωτέρω γενέσθαι) A III 
15 6 (290 *2) 

σπιθαμή A II 26 4 (357 tb'7) Πο 11 (656,3) 

σπινθήρ Hi 810 (563,2) σπινθήρων δίκην 
A III 20 (867 311 ^ 10) 

σπινθηρίζειν A III 2 10 (361 415 b15) 

σπογγιά A IV 182 (407320) ὥσπερ σπογ- 
T τῷ σώματι τὰ ἀπὸ τῆς τροφῆς Üpe- 
πτικὰ ἀναλαμβάνει) Α Υ 16 3 (42721) 

σπογγοειδῶς (|. σπογγοειδέ) A II 20 1 
(351 «22 b 1) 

σπόγγος D 28 (404, 4) 

σποράδην. dv ἄλλοις σποράδην ἀποφαίνεται 
A 1 28 3 (925510) σποράδην εἰρημένα 
α 2 (658, ϐ) 

σποράς. τῶν σποράδων καλουμένων (ἄστρων) 
A III 1 1 (366 526) 

σπουδάζειν (περὶ τούτων διαλεχθῆναι sim.) 
2 (598,7. 16) τ (604, 8) 16 (608,9) 
ἀμφὶ ταῦτα . . . ἐδπούδαχεν ἡ ψυχή µου 
τῶν ὅλων ἄρχειν He 18 (656,6) ὁ μὴ 
πάνυ ἑσπουδασμένος (i. e. φαῦλος) 15 
(606, 20) 

σπουδαῖος (opp. ἄφρων, φαῦλος Stolc.) D 
89 (471, 20) G 13 (606, 21) cf. G 6 (603 
11) σπουδαίας διαθέσεις Zenonis Ph 8, 33, 
(54853) 

σπουδ΄/ἠ. σπουδην προίστασθαι G 2 (698, 12) 

Σταγειρίτης A 1322 (28841 b, £b2) 

στάδιον A IL 3153 (263 31.4 b1. 2. 5) 

στάθµη. xatà στάθµην (opp. χατὰ παρέγ- 
χλισιν) χινεῖσθαι A I 12 5 (91111 156) 
23 4 (320« 1 91) 

σταθμός ThS 61 (516, 26) He 11 (656,5) 

στασιάζειν περὶ τῆς ψυχῆς He ὃ (651, 17) 

στάσις (syn. ἠρεμία, opp. χίνησι) ΑΙ 25 1 
(920ε6012) D 2 (44842) Ἱ (450, 9) 32 
(466, 19) — τὴν ἑναντίαν ἐνεχείρησεν στάσιν 
P185 (580,91) — (syn. νεῖχος H1 423 
(559, 1) He 4 (652, 5) 

στατήρ A IV 115 (40146) 

στάχυς ΑΙ ὔ4 (29241053) 

στεγανός 489, 15 


στεγανός 


816 στέγειν 


στέγειν (coni. χωρῆησα) A I 44 (20144) 
(ἐν ἑαυτοῖς τὸ πυρῶδες) Α Υ 306 (444 13) 

στεῖρα A V 15. (42423151) 14 αι. (424 
aQ3b3) 14 5 (495 ε19) 

στείχειν (πρὸς τὸν οἰχεῖον τόπον) 489,2 

στέλλειν. στέλλεται consistit 489, 5 στέλ- 
λομαι ἐπὶ τὸ ὕδωρ He 11 (655, 84) 

στενός. στενώτεροι (opp. εὑρύτεροι) πόροι 
ThS 7 (500,21) διὰ στενωτέρου per an- 
gustius spatium ThS 41 (511, 1) 

στενότης A V 14 3 (42524) 

στενοῦν. τῶν βραγχίων στενουµένων A IV 
22 3 (4183 45) 

στερεῖν. ἑστερῆσθαι τῶν περὶ σῶμα διαστά- 
σεων D 2 (448, 5) ἑστερημένος τῆς αἰσθή- 
σεως Ph 3 44 (532 υ 9) 

στερέµνιος (οὐρανόν) A Π 1129 (989 ε16 
b24) (ἀήϱ) A IV 19 s (409 218) 

στερεός (σῶμα, praec. γραμμή, ἐπιφάνεια) 
ΑΙ 161 (81552) (σχήματα) Pyth. A II 
6 5 (984 *18 9) τείχους δίκην στερεὸν 
ὑπάρχεν A IL 7 1 (33541259) (df) 
ThS 50 (618,21) (opp. χενός ThS 75 
(521,25) 82 (524,9) τὰ στεριά (ἀκοῆς) 
ThS 9 (552, 1n *2) 

στερέωμα διάπυρον A II 25 9 (35648 b17) 

στέρησις (opp. ὕλη et εἶδος) A 1 2 2 (215 
a 31) 

στέρνον plur. A V 24 3 (496 «4) 

στεφάνη Parmenid. A II 71 (535477 b4) 

στέφανος Hi 26 2 (574, 25) E II 8 (589, 
13) 

στῆθος. περὶ τὰ στήδη ThS 45 (512,65) 
(ἡγεμονικόν) Ph 16, 16 (649 534) ἐν στή- 
θεσφι Hi 26 2 (516,5) 

στηρίζειν. ἐν οὐρανῷ ἑστήριξεν Arat. A II 
19 s (347 394 918) 

στίλβειν A Ι 6 4 (203418) τῷ στίλβοντι 
xal τῷ διαφανεῖ ThS 26 (507,2) 77 
(522, 11) 

στίλβων (gen. στίλβωνος cf. 344 n 019. 

345 n *2) planeta 6 τοῦ Ἑρμοῦ A II 15 4 
(345 *252) 16 1 (3464656) 

στιλβηδών A II 18 2 (3474 9) 

στιφρός (σάρξ, coni. πυχνή) ThS 44 (611, 
29) 50 (615, 25) 

στοά (ποικίλη) Hi 20 1 (571, 2) 

στοιχεῖον (coni. ἀρχή) ThO 2 (476,5) (dist. 
dpyf) A I 2 (2275 4131) etym. Chrys. 
D 21 (458, 19. 459, 4) (τριχῶς λέγεσθαι) 
D 21 (458,27) — (γῆν ὕδωρ ἀέρα πῦρ) ΑΙ 
9 4 (21594 010) στ. xat' ἐξοχὴν mop 


II INDEX 


Stoic. D 21 (458, 15) τῶν ὀνομαζομένων 
ct. Α IV 3 n (38957) ThO 2 (476,6) 
(κοῦφα xal βαρία) A I 12 «4 (911 3254) 
μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας εἶναι ... τοὺς τό- 
πους t&v ct. Α II 7 6 (236 . 20 916) στοι- 
χείων εἰς ἄλληλα µεταβολή D 38 (410,4) 
(συγχράσεις) A V 21 4 (433 422) cf. 221 
(434 ^5) στοιχεῖα xal τὰ ἐν αὑτοῖς πάντα 
xal (da καὶ ἄλλα Hi 22 34 (572, 1) µη- 
δὲν τῶν στ. ἀργὸν μηδὲ (qoo ἅμοιρον εἶνα 
G 24 (614, 2) τὰ κατ’ obpavóv cx. E I1 1 
(689, 6) στοιχεῖον ἀπὸ (? πρὸ) στοιχείων 
(ψυχή) He 2 (651, 12) 
στοιχεῖα γεωµετριά Pythagorae ATI 

ὃ 6 (281 «ϐ) (σχήµατα τῶν ὃ AIMs 
(312419515) II 6 s (984 19510) à 
τῶν ἀριθμῶν τὰ στοιχεῖα He 16 (655, 11) 
— (syn. σώματα) Anaximenis ΑΙ Τη 
(302 5) ThO 4 (479, 15) Hi 7 s (560,19) 
— Leucippi, Democriti, Epicuri AIT» 
(3072853) 15 s (91452) IV 9 s (997 
b14) Hi 194 (064, 98) v. Ind. I p. 6725. 
6193. 685b — τὰ τέτταρα στοιχεῖα θωὺς 
χαλεῖ Prodicos E III 21 (591, 15) — 
στοιχεῖα Parmen. A 1313 (284 t b1) ThO 
6. (489, 20) S 3 (499, 15) — Empedoclis 
A I3230 (28741) 738 (2083522) V 22 
(4343151) ThO 3 (478, 3) P1 10 (582, 4) 
E III 19 (591,9) τὰ στοιχεῖα (µάλιστε 
τῶν μερῶν χεχρᾶσθαι ἐν τῷ αἵματὶ ThS 
10 (502,13) στοιχεῖα πρὸ τῶν ὃ στοι- 
χεων A 1181 (31242 52) 1773 (315 912 
b26) cf. ThS 11 (603, 18) (Δεούς) A I 
1 38 (908 594) — στοιχεῖα ὃ Platonis Hi 
191(567,10) σώματα nominat A I 174 
(915 914) v. Ind. 1 691* — Aristot. AI 
8 3 (28813959) II 7 s (336 *12»12) G 
18 (610,18) de quinto elemento v. s 
σῶμα et Ind. I p. 0060551 στοιχεῖα τῶν 
πάντων οὐσίαν καὶ συµβεβηχός Hi 901 
(610,9) — ἁρμονίαν τῶν ὃ στ. Diese 
archi A IV 2 7 (387 «6 b6, εΡ7. 10) — 
στοιχεῖα Stoicorum A I 8 35 (289 4459) 
D οἱ (458,13) 6 18 (610,16) (βάρος 
ἔχοντα xal ἁβαρη) D 23 (460, 2) 

στοιχειώδης (ὑγρόν) ΑΙ 71 (30251) III 
16 e (982 «ϐ) 

στόµα AIV 19 1 (407428 94) V 16 1 (496 
^17) ThS 44 (511,81) στόµατα ἐν τὴ 
μήτρα (cotyledones) A V 161 (426422) 

στόµιον Anaximandri A II 18 7 (842 »5 d. 
tb4) 24 3(354«854) 291(859 «13512) 


VERBORUM 


στοχάζεσθαι AI31 (276*13b6) (τἆλη- 
δοῦς) 487, 20) 

στρατεύειν Hi 83 (558, 25) 

στρέφειν. οὐχ ὑπὸ τὴν γῆν, ἀλλὰ περὶ ab- 
τὴν στρέφεσθαι τοὺς ἀστέρας A II 166 
(9404999) στραφέντος τοῦ τύπου ThS 
52 (514, 9) 

στρογγυλαίνεσδαι A IIE 4 5 (971 14 020) 

στρογγύλος ΑΙ 151 (31235) IV 192 (408 
^14) Hi 65 (659, 24) 

στρογγυλοῦσθαι A ΠΙ 4 2 (397155) 

στροφἡ (τοῦ σκαφοειδοῦς) A II 20 3 (354 35 
b'7) 29 3 (959 «18 518) 

στρυφνός (χυλός) ThS 63 (517, 15) 66 (518, 
D) 10 (519, 29) (dist. αὐστηρός) ThS 84 
(525, 7) (coni. δριμύς) ThS 86 (525, 22) 
(coni. στυπτικός) ThS 89 (526, 19) 

στρωματεύς titulus 157 

στυπτικός (coni. τὸ στρυφνόν) ΤΗΡ 89 (5206, 
20) 

συγγενᾶν pass. (ψυχὰς σώμασιν) Hi 225 
(512, 15) 

συγγένεια τῆς δόξης 484, 18 

συγγενής ΑΙ Τ 1ο (901 415) III 2 s (366 
a25b38) τὰ συγγενή φέρεσθαι πρὸς ἆλ- 
ληλα 'ThO 4 (479, 5) 8 (484, 6) S 1 (499, 
5) 16 (004,5) Hi 246(513, 26) τῶν μὴ 
συγγενῶν (i. e. ἑτερογχενῶν) ΤΗΡ 14 (503, 
11 cf. 13. 19) 

συγγίγνεσθαι de discipulo ThO 4 (419, 
11) 

σόὀγγραμµα κχαταλιπών Hi 181 (561,8) 

συγγραφεύς (Ἡρόδοτος) A IV 15 (385218) 

συγγυµνασία τῶν αἰσθήσεων A IV 28 (381 
a7b8) (in concubitu) A V 52 (418 312) 

συγχκαλινδεῖσθαι A IV 19 3 (408223) 

συγχατάγειν ἐπὶ γην ἑαυτῷ τὸ νέφος D 12 
(452, 25) 

συγχατάδθεσις (coni. χατάληψις) Stoic. A 
IV 8 12. 13. 14. (896 b4. 6. 9. 10) οἱ 1 (410 
427) G '1 (604, 1) 

συγχαταθετικῶς διεξιέναι G 1 (604, 12) 

συγκατατίθεσθαι assentiri Hi 82 (558, 19) 
G *1 (604, 6. 11) He 4 (652, ϐ) 

συγχαταφέρεσθαι Addenda ad p. 303 
b12 

συγχεῖσθαι v. συντιθέναι 

συγκεραννύναι Α V 198 (424326) 92 1 
(434 ^12) D 28 (464, 1)" 

συγχινεῖν A IV 201 (409 α 90) 

Ἱσυγκραματικοὺς (ὀνείρους) A V 2 9 (416 
a 18) 


Diels, Doxographi graeci. 


συγχεν — 817 

σύγκρασις (τῶν στοιχείων) Aaclep. A V 2123 
(4334291) (τοῦ αἵματος) Emp. ThS 24 
(506, 14) 

συγκρατεῖν. ἡ duy?) συγκρατεῖ ἡμᾶς Ana- 
ximenis (cf. Platonicum συνέχειν v. Osanni 

— Cornutus p. 221] A184 (278313510) 

σύγκριμα miztio ἀνωμαλότης τοῦ σ. A II 
30 3 (961.19 914) 5 (961 «19 530) e (362 
52) III 3. 11 (369 b 13) (ropóc πολυκενώ- 
τερα) A III 811 (369 24) (πυρῶδες) A 
IV 35(38842b65) (opp. τὰ πρῶτα ἁπλᾶ 
vel στοιχεῖα) A 112 5 (9118819) 158 
(314b4) — συγκρίµατα i. e. τὰ συνιστά- 
µενά ποθεν D 17 (456,17 cf. 14) — τὰ 
ἐπὶ γῆς σ. i. e. (a. Cbrys. D 21 (459, 1) 
Hi 191(567,11) Τ συγκρίµασι A IV 13 
(893 43) 

συγχρίνειν (τὰ στοιχεῖα ἐκ µικροτέρων ὄγκων) 
ΑΙ 1158 (315311524) (σπέρα A V 
δι (411 «5 cf. nb3) συγχρίνασθαι (?) D 4 
(449, 3) συγκριθῆναι εἰς ὕδωρ (ἀτμίδα) 
D 11 (451, 26 cf. 452, 2) (ἓν ἐκ πάντων) 
D 38 (410, 15) (ὑπὸ τῆς φιλίας, opp. δια- 
χρίνεσθαι) Emp. ThO 3 (478,5) G 18 
(611, 10) He 13 (054, 21) (opp. ἀπορρεῖν) 
ThS 20 (505, 11) — (syn. συνάχειν) ThS 
84 (525, 6) συγχρινοµένων xal σωµατο — 
ποιουµένων G 11 (609, 20) 

σύγχρισις (opp. διάχρισι) A I 24 2 (390 
4171523) 30 2 (326 423) IV 9 15 (398516) 
V 2954 (431321) ThO 3 (418,3) Hi2 1 
(551,91) G 20 (611,18) (τοῦ σώματος) 
A IV 46 (390 *17) (σχήµατων) Democr. 
ThO 8 (484, 7) — (τοῦ θερμοῦ) ThS 75 
(521,17 cf. na16) .— συγκρίσεις μιχρὰς 
τὰς τοῦ χλωροῦ (admixtiones) 'ThS 76 
(522,6) — comparatio (τὴν πρὸς τοὺς 
ἄλλους) D 39 (471, 1) 

συγκριτικός. τὸ ἀνώμαλον. συγχριτιχόν [v. 
8. σὐγχριμα] A II 30 7 (905 0) (opp. 
διακριτικός) ThS 86 (525, 21) 

σύγκρουσις νεφῶν A IIL 3 11 (369b 15) 

συγχρουσµός (v. l. προσκρουσμόν) νεφῶν 
A III ὃ 13 (869 ε1) 

συγχυκᾶν pass. (τὴν θάλασσαν) A III 17 9 
(383 «24 5 83) 

guTxoup.alvetv. συγχυµαίνεσθαι (v. 1. συγκυ- 
χᾶσθαι τὴν θάλασσαν A III 17 9 (383 
224 b 33) 

συγκυρεῖν (τὸ πυχνόν) Pl 12 (583, 3) 

συγχεῖν pass. (opp. διαιρεῖσθαι) Stoic. D 20 
(458, 1 cf. 5) 

52 


818 σύγχρονος 


σύγχρονος (τῷ δεῷ ὕλη) Plat. Hi 19 4 
(567, 18) E IL 5 (588,17) 6 (688, 21) 
συγχρῴζειν. χρώματα συγχρῴζοντ) αὐτοῖς 


τὸν μεταξὺ ἀέρα Strat. A IV 197 (403 


Ρο 1) 

σύγχυσις (coni. παράθεσις, μῖξις, χρᾶσις, 
σύγχυσις) Stoic. D 28 (463, 20) ο A I 
24 3 (320 b34) (dist. διαίρεσις, ἀλλοίωσις, 
ἀνάλυσις) D 20 (458, ὅ cf. 1. 7) 28 (408, 
19. 464, 6) (syn. µεταβολή) D 36 (468, 16) 

συγχωρεῖν τὸ μὴ Ov μηδὲ ζητεῖν ThO 8 
(483, 15) 17 (609,13) ᾧ (f.8) xal μᾶλ- 
λον ἄν τις συγχωρήσειεν G 24 (615, 9) 

συζευγνύναι 489, 28 

σύζευξις ThS 73 (521, 6) 

σῦχον He 17 (655, 34) 

συλλαμβάνειν. σπέρµα συλληφθὲν ὑπ᾿ ἄλλου 
πνεύματος D 39 (470, 20) ὡς εἰπεῖν συλ- 
λαβόντι D 144 (Add. p. 455) yov συνου- 
σιάζουσα οὗ συλλαμβάνι A V 9 (421347 
b2) Hi 26 1 (574, 18) 

συλλέγειν (γῆς) τὸν ἀριθμόν He 17 (656, 1) 

συλλήβδην. πάντα c. A I 16 11 (314 525) 
490, 13 G 16 (609, 10) 

σύλληψις. πῶς Ὑίνονται συλλήψεις placita 
A V 6 (418423) 122(423217) 183 (428 
a 4) 

συλλογισμός def. AI88(288341) G 10 
(605, 20) 

συλλογιστιχκός Hi οἱ 1 (571, 7) 

gGupa(vetv convenire ᾧ συµβαίνειν τὸν τοῦ 
ἄρρενος Tóvov Α V 6 1 (419 94) — accidere 
σ. xal περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα A II 28 4 (358 
5199018) τὰ xatà τὰς ῥάβδους cupfal- 
νοντα A III 6 (97410) ἐπὶ τῆς ἴριδος 
Α III 1 4 (365 455) cf. 16 4 (38223) 
alc ὅταν συμβῇ χωρισθῆναι A V 133 (424 
190) πάντα σ. xatà λόγον ThO 8 (484, 
11) τὸ περὶ τὴν ἀφὴν συμβαῖνον ThS 2 
(499,10) τὰ συµβαίνοντα δυσχερῃ διὰ τὴν 
ὑπόληψιν ThS 4 (600, 6) cf. 35 (509, 15) 
σ. πολλοῖς πεπηρῶσθαι ThS 21 (505, 19) 
(τοὐναντίον) 'ThS 21 (600, 22) c. ταὺτὸ 
πάθος ThS 53 (514,17) — consequi 
D 143 (Add. p. 455 extr.) ThO 4 (419, 
14) S 18 (503, 10) 20 (505, 7) 23 (506, 
10) 33 (508,21) 89 (626, 16) συµβεβη- 
χέναι idem fere quod συµβαίνεν D 14. 
(Add. p. 445) 27 (463, 6) — τὰ ix τῶν 
στοιχείων συμβεβηχότα A IV 96 (397 b17) 
χατὰ συµβεβηκός (opp. προηγουμένως) 
Arist. ΑΠ δε (990112 019) τῆς xatd 


II INDEX 


c. κινήσεως Α IV 62 (392 49513) xatd c. 
xal παρακολούθηµα A I 29 1 (324 1 10 518) 
(opp. ἴδιον) Arist. A IV 9 3 (396522) 
συµβεβηχότα ἑννέα categ. Arist. Hi 201 
(570,11) συμβεβηχός (opp. οὐσία) G 6 
(008, 10) (opp. πρώτως A I 12 (214 
120) χατὰ συμβεβηχὸς (αἴτια, opp. πρῶτα) 
A I 11 1 (909 ε19510) 3 (910 εὐΡ 5) s. 
(opp. αἴτιον) Stoic. D 13 (457, 4) τὰ συµ- 
βεβηκότα (κατηγορήµατα) D 26 (402, 2) 

συµβάλλειν. xotvi αἴσθησις, εἰς ἣν συµβάλ- 
λουσιν αἱ ἁπλαῖ τὰς φαντασίας A IV 86 
(996 ν4) — 10 » (3994758) (ἑαυτοῖς 
τοὺς τόπους) ThS 529 (514, 13) (Τυμµνοσο- 
φισταῖς) Hi 18 1 (565; 5) (προσηνῶς) G6 
(603, 16) — comparare A V 2'( 1 (44099) 
— pass. elc ζφογονίαν τοῦτο A V 53 (118 
116) med. πλεῖσα πρὸς τὴν διοίχησο 
D 29 (465,6) τι ΤΗΡΘ 44 (521, 31) (πρὸς 
τὸν χρηστὸν βίον) G 1 (597,9) τὴν ἴσην 
δύναμιν G 19 (611, 12) 

συμμεταφέρειν A IV 14 1 (405 a8 b8) 

συμμετρία τῶν αἰσθητῶν 'ThS 35 (509,13) 
(coni. χρᾶσις) ThS 32 (5083,19) 46 (512, 
13) (ἀριθμῶν) Pythagorae (i. e. áppovíat) 
ΑΙ 88 (2804352) Parmen. ThS 3 
(499, 17) (τῶν πόρων vel τῖῆς χράσεως) 
A IV 9 e (3974253) V 26 4 (43932) 
Th$ 12 (502, 28. 503, 3) 13 (508, 6) 14 
503,16) 15 (503,95) — in librorum 
dispositione G 16 (608, 6) 

σύμμετρος (opp. παντελής) A V 24 2 (435 
ε 16) (τὰ μεγέθη) ThS 36 (509, 19) (xgà- 
σι) A V 30 1 (44333) (τῇ óopij ἀέρα) 
ThS 39 (510,15) (τῇ κράσε) ThS 39 
(510, 17) cf. 41 (511,3) σύμµετρα µόρια 
ἔχουσαν πρὸς τὴν ὄψιν Plat. A I 154 
(313 49 914) ThS 5 (500, 9) 86 (525,20) 
91 (527, T) συµµέτρως ἐχούσης τῆς ψυχῆς 
κατὰ τὴν χρᾶσιν ΤΗΡΘ 58 (515,23) 

συμμιγἠς (syn. μικτό) ΑΠ 7 1 (335 512) 
(ἐξ ἀμφοῖν εἶναι την σελήνην) ΑΠ 7 1 
(385 b20) 

συμμιγνύναι pass. (τὰς φυχὰς εἷς ἐχείνην) 
D 39 (411, 15) 

σύμμιξις Chrys. D 28 (463, 19) 

cupzdÜsta. τῆς τῶν ὄντων συμπαθείας, 
coni. τῆς τῶν σωμάτων ἀλληλουχίας A T 
186 (911 515) (τῆς διανοίαϱ A V 123 
(423 422) 

συμπαθής. τῷ παθητῷ τῆς φύσεως σ. ΑΙ 
4 51 (904 530) 


VERBORUM 


συμπαρατηρεῖν G 9 (605, 13. 16) 

συμπαρέρχεσθαι 489,4 

συµπαριστάναι. τῶν ὀνομάτων ἅμα xal 
τῶν πραγμάτων συμπαρισταµένων εὐχρή- 
στως A 1 26 5 (324 59) 

σύµπας A II 7* (387 b9) Ph4 «6 (692 019) 
E II 8 (589, 12) 

συµπάσχειν. οὐ yàp xv συµπάσχη τι τῇ 
dxojj, διὰ τοῦτο xal αἰσθάνεται 'ThS 57 
(515, 19) 

συμπεριάγειν (ἄστρα) A 1 4 3 (290221) 

συμπεριέλχειν A II 20 18 (850 417 b17) 

συμπεριλαμβάνειν (dp τὰ ἄστρα) ΑΙ 48 
(290 421) συμπεριληφθῇ τι τῷ ὑγρῷ πνευ- 
µατιχόν A TIL 41 (910.19 981) συμµπερι- 
ληφθέντας λίθους ὑπὸ τῆς αἰθέρος περι- 
φορᾶς Hi 86 (5062,15) med. A Π 45 
(811 525) 

συμπεριπολεῖν μετὰ ἄλλων θεῶν Hi 19 13 
(568, 24) 

συµπεριφέρειν A III 171 (382*18) pass. 
Α II 13 9 (342 b 8) 10 (842 b17) 161 (346 
b) Hi 6 5 (561, 7) 8 1 (562, 16) 

συμπηγνύναι pass. ἀέρα A II 112 (339 
alVb23) γην ἐξ ἀέρος xal πυρὸς συµ- 
παγῆναι A III 9 4 (376 16) 

συμπίπτειν τὸ πάθος A III 18 1 (984 418) 
(νόσον) A V 30 1 (442 49 b']) 

συµπλέχειν. συμπεπλεγμένον μηδενὶ τῶν 
σωματικῶν A 17231 (80427529) (ὑμένα 
διὰ τῶν ἀγχιστροειδῶν ἀτόμων A II 723 
(336 b Ἱ) (τὰ ὁμοιοσχήμονα) Hi 12 4 
(5605, 1) 

συμπληροῦν ΑΙ 57 (280.10) (τοὺς πό- 
pouce) ThS 13 (503, 7) συμπληροῦσθαι λέ- 
γεται ὁ λόγος χατὰ τὴν 8 ἑβδομάδα A IV 
114 (40020) (πρ ὑπὸ τριώνων) He 
16 (655, 13) 

συμπλοχή αἰτιῶν τεταγµένη Stoic. A I 214 
(322212) παράλλαξιν ἔχει πρὸς ἄλληλα 
xal συμπλοχήν (σχαληνά) 'ThS 66 (518, 
19) σ. ἀτόμων Epic. He 14 (654,24) 
log. G 15 (607, 15) 

συμπολιτεύειν. συνπολειτευόµενον θεοῖς xal 
ἀνθρώποις Ph 24 (548 b 15) 

σύμπτωμα συμπτωμάτων Epic. A I 22 5 
(318519) (φύσεως 7) προαιρέσεως) Α I 
29 1 (324 t b10, cf. b 19) 

συµφέρειν. συμφερόμενα τῇ φύσει Hi 153 
(655, 6) (τὰ πάντα ἀλλήλοις xat οὐχ ἐστά- 
vat) Hi 4 2 (559, ϱ) τὸ συμφέρον A V 23 
(416 411) 


συναχολουθεῖν 819 

συμφορεῖν. συµπεφορηµένως véypaot (i. e. 
ἐκλεχτιχῶς) ThO 2 (411.61 521) 

συµφυής (ποιότητε) D 28 (463,25) 39 
(410, 21) 

συμφυλέτης He 16 (655, 8) 

συμφύειν. συμφυομένων τῶν μεῶν A V 
19 5 (450 «20) συμφύεσθαι τῇ ἀπορροῇ 
(de Plat. συναυγείᾳ) 'ThS 5 (500, 11) συµ- 
πεφυκυῖαν παιδίου κεφαλήν Hi 2 15 (557, 
80) — σὐμφυτόν ἐστι τοῖς ζῴοις τὰ συγ- 
γενη γνωρίζειν '"ThS 1 (499, 5) 16 (504,6) 

σύμφυσις (αὐγῶν) Posidon. A IV 18 s 
(403 b12 cf. Add.) (coni. σύγχυσις cet.) 
D 28 (463,19) (coni. τάξις σχημάτων) 
ThS 79 (523, 5) 

συμφωνεῖν expl. ThS 85 (525, 18) 

συμφωνία (ἁστέρων) A I 6 10 (295 420) 

σύµφωνος. σύµφωνα τῷ Ἐμπεδοχλεῖ ἐφθέγ- 
ξατο Hi 4 2 (558,30) συμφώνων πρὸς 
ἄλληλα δογμάτων G "| (604,8) — συµ- 
φώνως τοῖς μαδηματιχοῖς sim. A IL 296 
(3605162310) V 30 5 (449.12) D 38 
(410, 15) 

συμφωτίζειν. συμφωτιζομένων ἀλλήλοις 
(ἀστέρων) A III 1 e (365 118 b 19) 

σὺν Καλλιμάχφ τῷ λέγοντι i. e. Callimachi 
assentiens verbis ΑΙ (3 (29942) — 
simul cum Α I 9 2 (307 5 10) II 1 7 (328 
148b11]) D 29 (464, 22) ΤΗΡ 84 (525, 10) 

συνάγειν (τοὺς πόρους) A IV 22 2 (413 43) 
ΤΗΕ 89 (526, 19) (τοὺς χυμούς) ThS 84 
(625, 6) (coni. συσπᾶν) ThS 65 (511, 94) 
(τὰ Y µέρη τῆς xatà πάντα φιλοσοφίας) 
Hi 1923 (570, 7) (τὰ δόγµατα τῶν ἄλλων 
σοφῶν) E III 18 (591,0) (τὰ σποράδην 
εἰρημένα) G 2 (598, 6. 17) — de syllo- 
gismo A I38 (28343) G 10 (605, 21) — 
συνάγουσα (φιλία) Emped. He 8 (653, 10) 

συναθροίζειν AI41 (239213) ἐκ πυρι- 
δίων τῶν συναθροιζοµένων μὲν ix τῆς 
ὑγρᾶς ἀναθυμιάσεως, συναθροιζόντων δὲ τὸν 
ἦλιον A II 205 (948.10, 34951) — ThO 
16 (492, 5) 

συναθροισµός τῶν λεπτομερῶν σωμάτων 
Atom. A 124 2 (3204315 522) (κατὰ τὸ 
ποσόν opp. ἀλλοίωσις) Atom. A I 243 
(920 420 5 27) 

συναισθάνεσθαι A IV 1723 (401 4858) 

συναιτιᾶσθαι simul causam dicere Α III 
8 s (869 b2) 

συναίτιος. τὸ συναίτιον def. G 19 (611,11) 

συναχολουθεῖν ThS τὸ (520, 13) 


52* 


820  συναλγεῖν 

συναλγεῖν (ἡ Ψψυχἠ πάθεσι σωματιχοῖςϱ A 
IV 23 (414222) 

συναλίζειν pass. (slg τὸ αὑτό) A UI 8n 
(369518) (ἐπὶ τὸ αὐτό) A IV 19 9 (409 
a2) 

συνανασπᾶν 489,2 

συνανέλχειν βάρη A V 26 1 (458 α 8) 
489, 8 

συναπολλύναι pass. τοῖς σώμασι D 39 (411, 
24) 

συναποµένειν Hi 24 4 (073 n b'7) 

συνάπτειν (τὸν αἰθέρα τῷ πυρ A IIT74 
(336 *10) (τὰς ἀπὸ τοῦ σώματος εἰς 
γλῶτταν φλέβας) A IV 18 2 (407 4317) — 
(τὸ ἔσχατον τοῦ περιέχοντος τῷ περιεχο- 
pévp) ΑΙ 192 (31747) 489,25 — iv 
ὑχιεῖ συνημμένῳ (logice) G 9 (605, 10) 15 
(607, 10. 12) 

συναπτιχκός (δύναμιν τῶν μερῶν πρὸς ἆλ- 
ληλα) Zeno Ph 8,1 (54251) 

συναρµόττειν de Plat. συναυγείᾳ ΤΗΣ 5 
(500, 10) 

συναρτᾶν. συνηρτῆσθαι τὰς αἰσθήσεις πρὸς 
τὸν ἐγχέφαλον ΤΗΡ 26 (507, 3) 

συναυγασµός (ἁστέρων) Democr. A III 16 
(365 ^19 520) 2 2 (366 * 15 b 15) 

συναύγεια Platonis A IV 13 11 (404 4 514, 
t bt) 

συναύξειν (opp. φθείρειν) ThS 18 (504, 18) 
19 (504, 24) 

συναφή σωμάτων D 28 (463, 21) 

συναφἠς (opp. Χχεχωρισμένος) A Ι Τ 3 
(305 «Τ) 

σύναψις ThS 73 (521, 7) 

συνδεῖν. σωνδεδέσθαι τῷ κρυστάλλφῳ τοὺς 
ἁπλανες A II 18 n (94) εΤ1590) (τοῖς 
σώμασι τὴν φυχήν) G 24 (619, 19) 

σύνδεσις (σχημάτων) ThS 79 (598,0 cf. 
n 7) 

συνδετιχός (opp. ἀσύνδετος) astrolog. A V 
18 e (429 415) 

συνδιαγίγνεσθαι G 3 (600, 19) 

συνδιαχουφίζειν G 19 (611, 15) 

συνδιατυποῦν (abro; τὸν ἀέρα σχήματα) 
A IV 13 8 (404 91) 

συνδιαφθείρειν pass. (τῷ σώματι φυχήν) 
A IV τα (393 99) 

συνδιδόναι αὑτῇ (sc. τὸ vápa) addere 
A IV 1 6 (385 421) 

συνεδρεύειν coniunctum esse. τῶν συνε- 
δρευόντων αὐτοῖς A II Pr. (327 33) 

συνεῖναι ταῖς βουλοµέναις E I (587,12) 


II INDEX 


III 22 (591,21) (δηµοσίᾳ Tovatz0) E III 44 
(593, 14) 

συνεισάχειν ΑΙ 27 3 (322 a1) 

συνεισχρίνειν pass. (ταῖς ἀναπνοαῖς τὴν 
ὁδμήν) A IV 17 2 (407 «6 16) 

συνεχτείνειν A IV 13 11 (404 213, tb 13) 

συνεχτιχός (ὑγιείας) A V 301 (442 3351) 
(coni. προνοητικὸν τῶν οὐρανίων, δεόν) 
D 9 (450,16) cf. 415,8 πα) (αἴτιον) 
G 19 (611,9) 

συνεχφαίνειν pass. (éx τῆς χράσεως τὴν 
ἑκάστου . . . ποιότητα) D 28 (404, 1) 

συνελαύνειν A IV 14 (385212) 

συνέλχειν βάρη (v. 1. συνανέλκει) A V 261 
(438 4 11) 

συνεμπιπράναι D 12 (452, 28) 

συνενοῦν E III 19 (591, 10) 

συνέντασις τοῦ μεταξὺ ἀέρος Chrys. A IV 
15 3 (400 94 ϱ4) 

συνεντείνειν A IV 195 11 (404 ϱ19) 

συνεξομοιοῦν pass. AI 61 (292225) 719 
(803 b1) 

συνεπελαφρίζειν 489, 10 

συνεπιγράφειν (τῇ δόξη ταύτῃ) A IV 1310 
(404 59) 

συνεπισπᾶν med. A V 6 1 (41922) 

συνεργεῖν 490, 10 

συνεργός (αἴτιον) G 19 (611, 13) 

συνέρχεσθαι (opp. χωρίζεσθαι) A V 133 
(424 ^25) συνερχόµενα φιλότητι — Emp. 
ThO 3 (418,9) (elc &) G 14 (601,2) 
μῖγμα συνεληλυθός) D 39 (470, 19) 

σύνεσις (i. q. αἴσθησις) ex Democrito TbS 71 
(520, 3) 

συνεστιᾶν Hi 2 16 (558, 5) 

συνευνᾶν pass. Hi οὐ 1 (574, 16) 

συνέχειν continere (ἐν τῇ y) D 13 (153, 15) 
τῶν συνεχόντων (i. e. συνεχῶν) D 26 (461, 
30) 

συνεχής (γραμμή, ἐπιφάνεια cet.) A I 161 
(31551) D 5 (449, 5) (ἀστέρες) A III 16 
(865218518) (ἀήρ) A IV 19 4 (40939) 
(χρόνος) D 6 (449,11) τῷ συνεχεῖ τῶν 
ψεκάδων 486, 15. — συνεχῶς ΑΙ 41 
(289*11) A III 17 (365 027) ΡΙ 4 (580, 
12) συνεχῶς οὖσα ThS 33 (508,26) Hi 
12 1 (664, 20) 

συνηγορεῖν. συνηγόρησεν ταύτῃ τῇ γνώμη 
ΑΙ Τ2(298 819) 

σύνθεσις τῶν µύρων D 28 (464, 8) 

συνθλᾶν (πλάσας ἵππον) D 97 (468, 71) 

σύνθραυσις A III 83 (368 96) 


VERBORUM 


cuvté£vat, συνιουσῶν ἀναθυμιάσεων A III 74 
(315 *5) 

Guvl£vat. ΚΕὐνίησι (opp. αἰσθάνεται, syn. 
φρονεῖ) Alem. 'ThS 25 (506,21) συνεῖναι 
ἀλλήλων ΤΗΡ 44 (512, 1) 45 (512, 8) 

συνιζάνειν ThS 43 (511, 17) 

συνίζειν D 38 (410, 5) 491,5 

συνιστάναι. συνεστάναι τὰ ζῴα A 134(278 
.186 514) (τὸ xà) A I1 ὃ 22 (288515) 
(ὁ xócpoc) A I4 (28945. 7) II 4 5 (331 
b10) 81 (88745527) cf. Hi 16 1 (566, 
22) πῶς συνέστη θάλαττα A III 16 (381 
a1l2) τῶν xat' ἰδίαν ἕξιν συνεστώτων D 
23 (459, 19) ἁπορροίας συνισταµένας ἐπὶ 
τῆς ἐπιφανείας τοῦ κατόπτρου A IV 141 
(405 «4 b4) {(εἴδωλα) A IV 14 1(405.189 
b12) (τὰ πάθη iv τῷ ἡγεμονιχῷ) A IV 
2853 (41509) (τὰ νέφη) A III 4 ο (311 
«9 50) cf. 4 (311 914) ᾖἀτμίδος συνιστα- 
µένης κατὰ πύχνωσν D 11 (451,21) 
(ὑγρόν) D 11 (451,27) (lptv περὶ Ίλιον) 
D 14 (455,3) (ἐμφάσει) D 14 (455, 30) 
τινὰ τῶν συνισταµένων ποθέν D 11 (456, 
14) dp συνιστάµενος (syn. πυχνούμενος) 
He 7(653,5) εἰς ἀέρα συνεστῶτα Hi 78 
(561,19) — ἐκ τῶν ἀἁτόμων συνεστῶτα 
(κόσμον) Atom. A IL 53 (330 b3) 8 (330 
b5) τὸ ἐξ ἀέρος συνιστάµενον (ὕδωρ) A 
III 166 (382410) (τὴν ψυχὴν ἐξ η μερῶν) 
A IV 41 (99016, tb8) (τὰ ἄστρα éx τοῦ 
αἰθέρος) D 9 (450, 16) (κόσμον ix θεῶν 
x&l ἀνθρώπων) D 29 (464, 20. 23) 31 (406, 
18) (éx τοῦ στερεοῦ xal τοῦ χενοῦ) ThS 
*5 (021,25) (ἐκ πυρὸς τὰ πάντα) Hi 31 
(258, 11) (τοὺς ἁστέρας ἑχ τοῦ πυρός) 
Hi Τ 6 (661, ϐ) (διὰ πυρὸς xal ἀέρος) D 
21 (459,2) — συνίστασθαι (opp. διαλύεσθαι) 
D 21 (458, 16. 11) (opp. Aapévetv τὴν 
ἀνάλυσιν) D 21 (458,29) — συνέστηχε 
νοῦς ἐν τῇ χεφαλῇ A 163 (293316). (τὸν 
κόσμον περὶ τὸ ἑαυτοῦ µέσο) A II 101 
(839513) (ὁ παρὼν χρόνος περὶ τὸν διο- 
ρισμόν) D 26 (461, 18. 21) συνεστὸς 7) xol 
ἰσχυρὸν σπέρµα A V (3 (419324) — ἡ 
σύγκρισις τῷ ἀνθρώπῳ συνεστάθη A. V 25 4 
(497 ^91) — συνιστάναι constituere ATI 
69 (295414) G 1 (597, 19) — comparare 
A I 614 (2906425) συνίστησιν πνεύμονα 
χώνης δίκην i. e. οἵεται συνεστάναι A IV 
222 (412420) ThS 17 (504,11) v. s. 


ἱστάναι, xtvety, ποιεῖν 


821 


συνοδεύειν (σελήνην ἡλίφ) A Ἡ 29 e (360 
212 517) 

σύνοδος (τῶν σωμάτων) A I 4 3 (29023) 
D 2 (448, 11) (σελήνης) A Π 29 4 (360 
à7510) 32 1 (3632315521) (ἀστέρων) 
Α III 2 3 (266213514) (ἡλίο) D 33 
(461, 10) 

συνοιχειοῦν accommodare Ph 18, 8 (541 
b'| cf. n b2) 13, 24 (541 b23) 14, 11 (648 
b8) 17,7 (560 Ὁ 16) 

συνοιχείωσις Ph14,4 (541534 cf. nb2) 
15, 7 (548 b 80) 

συνομολογεῖν A II 16 9 (3455 26) 

συνορᾶν (ἐκ τούτων) A I Pr 3 (27425) 
τοῦτο οὐχέτι συνεῖδον 'ThS 36 (509, 19) 
— constituere G 3 (600, 2) 

συνουσία (πρὸς ὁμιλητάς) G 4 (600, 4) 

συνουσιάζειν (γυνή) A IV 9 (4213651) 

συνοχή (τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας) Α 1 77 
(800 *10) (coni. (πρόνοια) εοῦ A II 42 
(331 *3 b3) (Philolai ignis centralis) 
A II 57 (33752) (xatà τόπον 7) σχῆμα, 
opp. µεταβολή) Stoic. D 24 (460, 1) 

συντάττειν ὡς laóccorya ThO 3 (478, 11) 
(μετὰ τοῦ σώματος) A IV 3 10 (388 b20) 

συντελεῖν el; τὸ λογιχὸν µέρος G. 16 (608, 4) 
pass. (τὰ xa9' ἕκαστα) G 17 (610,5) 

συντέµνειν A II 20 15 (350519519 cf. 
p. 53 

συντιθέναι med. (δόγµατι) Hi 3 1 (558,18) 
— συγκεῖθαι A I 3 s (282313) (ἐκ 
ὁραυσμάτων) A IV 19 4 (10939) (τὰς 
ὄψεις οὐχ ὁμοίως) ThS 8 (500, 29) — 
(ἐξ ἀμφοῖν ἴσων αἴσθησιν) ThS 8 (501, 11) 
(ἀνωμάλως) ThS 62 (517, 3) (ἐκ περιφε- 
ρῶν σχημάτων) ThS 65 (517, 26) cf. 73 
(521, 3) 

σύνθετος (opp. ἁπλοῦς) 478,17 (στοι- 

χεῖα) AIl2 (216.91) 88 (281 54) 
(ζῷον) A 1 Τ 5 (30539) (εἴδη αἰσθήσεως) 
Arist. A IV 8 e (395 53) 10 2 (39946 
b7) (αἴσθησις) Arist. D 15 (456,2) (φν- 
χήν) Hi 19 ιο (568, 19) — προσαγορεύσας 
ἀχτινείδωλον συνθέτως A IV 13 5 (4083 
410) 

σύντομος G 11 (606, 4) συντόμως G 2 (598, 
4) συντοµώτατα G 16 (608, 6) 

σύντονος. τῷ τῆς χροιᾶς συντόνφ A I 6 4 
(293 ε20) 

συντρίβειν E IL 8 (589, 11) 

συντυγχάνειν (τῷ ἀέρι τὰ veopa) A V 22 1 


συντυγχάνειν 


822 


(434 29) accidere abs. (Ἀάνατον) A V 
24 3 (83648) (ἐπὶ τῶν πλεόντων) D 24 
(460, 14) 

συνυπάρχειν ἀνθρώποις τὰς τέχνας 488, 13 

συνωθεῖν A II 28 2 (352 119517) 

συνωνύµως λέγχετι A I 8 4 (21732315511) 

Συρακούσιος A 1 ὃ 19 (28656) Hi 15 1 
(566, 11) 

συρράσσειν. συρραξάντων διαμάχη 489, T 

συρρεῖν (εἰς τὴν χοιλίαν) ThS 66 (518,3) 
66 (518, 7) (πολλὰ σώματα) Hi 12 3 
(565, 1) συρρέεν Hi 14 4 (565, 31) 

σύρρυσις 489, 29 

σύσχιος D 143 (Add. p. 355) 

συσπᾶν xal συνάχειν ThS 65 (611, 24) 

συσσήπειν. συνσεσηµµένης (τῆς γης) Hi 2 14 
(551, 22) 

σύστασις, σύστασιν διδόναι D 21 (453, 19) 
(ποιεῖσθαι) D 23 (459,26) κατὰ τὴν τοῦ 
νοῦ c. AI616e (29747) (πυρό) A III 
18 (36621b1) (διάπυρος) A III 2 3 
(366217 17) ($pócov) D 11 (452,13) 
(τοῦ χόσµου) 493, Ἱ τῆς ἐκ πυρὸς χατὰ 
σύστασιν el; ἀέρα μεταβολῆς Stoic. D 21 
(458, 22) cf. 23 (460, 1) 28 (462,19) — 
ἡ ἀρχή ὡς ἐν τρόπῳ συστάσεως G ὃ 
(605, 3 cf. D) συστάσει (dist. οὐσίᾳ, δυνά- 
pe) G 13 (606, 18. 17) 

συστάτης τῶν τεχνῶν G ὃ (600, 12) 

συστατιχός (μετ ἄλλων D 21 (458, 22) 
(opp. διαγυτιχὸς εἰς φύσιν) ThS 84 (525, 
11) 

συστέλλειν pass. (opp. παρεχτείνεσθαι πρὸς 
πλέονα τόπον) Stoic. Α II 4 14 (955 0 11) 
TbS 50 (513, 19) (πῦρ εἰς αὑτό) Α Ι 511 
(284 .509) — συστολῇ repellere A IV 
22 3 (414 28) 

σύστημα. νεφῶν πεπυρωµένων συστήµατα 7) 
κινήματα A III 2 n (61.180 11 cf. 
n210) (££ οὐρανοῦ cet., χόσμος) Stoic. 
D 29 (464, 18. 22) 31 (465, 14) 

συστολή in respirando A IV 22 3 (414 
214) 

συστρέφειν. ἀέρα συνεστραμμένον νεφοειδῆ 
A II 25 15 (351 b2) 

συστροφἩή. συστροφὴν ποιῆσαι Pl 12 (583, 
4) συστροφαὶ ἀνέμων xal νεφῶν A III 
9 9 (369 b4) (πνευμάτων) Hi 1 8 (055,5 
cf. n 310) 

συχνός D 1 (447311) ἐν συχνοῖ A IV 136 
(403 523) 

σφαῖρα pila lusoria A IV 203 (410417) 


συντυγχάνειν 


H INDEX 


globus A II 6 1 (333418 517) D 19 (451, 
22) οὐ περὶ σφαῖραν περὶ δὲ χκύλεδρον 
Add. p. 8353 912 — φλογὸς σφαῖραν Anaxi- 
mandri P12 (519, 15) — (τοῦ περιέχοντος) 
Pyth. AI211(818232b4) (τοῦ παντός) 
ΑΠ 65 (8852151) 12 1 (940.58) 18) 
III 14 1 (378492) — (περέχουσα Ίλιον) 
Emped. A II 23 3 (25322 5 2) — Aristo- 
telis A I 733 (305 47) IL 3.4 (33029 512) 
164 (846928) 20 n (349a6, th9) D9 
(450, 19)  cpaipa τοῦ παντός sedes dei 
Arist. AI'133(805245b11) — τῆς ὅλης 
σφαίρας τοῦ χόσµου Stoic. D 23 (459,25) 
σφαῖρα τῶν ἁπλανῶν et σφαῖραι τῶν πλανω- 
µένων Chrys. D 31 (466, 9) — σφαῖρα ἡμι- 
πύρωτος Berosi A II 25 13 (356 b23) — 
sphaera docendi instrumentum A II 23€ 
(353 41) ] 

σφαιριχός (σχήµατα τῶν ὃ στοιχ.) Pyth. 
ΑΙ 142 (912 811 515) (τοὺς ἀστέρας) A 
II 141 (845 ε18 018) {(ἰδέα) ΑΙν 35 
(888 a9 b6) — σφαιριχκῶς χινεῖται (opp. 
χυχλικῶς) Α IV 194(409 216) (τὸ ὕδορ 
περιχεχύσθαι) D 31 (465, 21. 406, 1) 

σφαιροειδἠς (dist. émpfxrco) A IV 1953 
(4084331) (χεφαλή) A IV 21 4 (411 123) 
(τοῦ χυλοῦ τὸ σχῆμα) ThS 63 (519,11) 
(κόσμος) A I 6 3 (293410) II 21 (909 13 
b6) 2 (32959) et saepius Hi 15 2 (566, 11) 
(ή) AIII101(376321) (αἰδήρ D 9 
(450, 19) (Ίλιον) A II 22 3 (392210) s 
(85259) D 33 (461,13) (σελήνην) A II 
211(357*10515) D34 (467,18) (ἄστρων 
σχήματα) D 10 (451,83) (9εόν) Xenoph. 
ThO 5 (481, 9) Hi 14 2 (565,26) cf. ATI 
1 4 (299 415) - (ἀχίνητον xal πεπερασμένον) 
Parmenid. A I 736 (803517) ThO 6 (482, 
11) Hi 11 1 (584, 19) 

σφαλερός E III 26 (591, 31) 

σφάλμα Hi 19 20 (569, 25) 

σφετερίζεσθαι ὡς ἱδίαν ἐπίνοιαν A II 12 1 
(341 4252) 

σφήνωσις A III 155 (38045) 

σφίγΤειν (τῇ τοῦ πυρὸς δυνάμει) 489, 15 E 
II 8 (539, 14) 

σφόδρα. ἐκ µέλανος σφόδρα καὶ χλωροῦ 
ThS 77 (522, 14) ThS 84 (525, 5) D 10 
(450, 22) σφόδρα κατενεχθείσης D 11 
(451, 24) 

σφοδρός D 13 (453,14) σφροδροτέρα ἔχλαμ- 
ψις Α ΠΙ 312 (369 b3043) σφροδοτάτη 
χίνησις ΤΗΡ 9 (600, 2) σφοδρῶς A V 261 


VERBORUM 


(498.109) σφοδρῶς φερόµενον D 12 
(452, 26) 

σφοδρότης τῆς ῥύμης A III 7 4 (375510) 

σφραγίζειν Hi 2 16 (058, 2) 

σφραγίς D 1 (4472958) 

σφυγµός (γῆς, coni. τρόμος) D 18 (463,27. 
454, 4) 

σχεδ ὸν πάντες A I Pr. 3 (274 41) ef. ThS 60 
(516, 20) σχ. ol πολλοί ThS 36 (509,17) 
dy. νεώτατος ThO 2 (477,5) σχεδόν τι 
A V81 (420325) ThO 8 (484,14) οἱ 
μὲν ἄλλοι Gy. ἀπολείπουσιν 'ThS 2 (499, 
12) cy. ταῦτα λέγει ThS 8 (501, 11) oy. 
ἑναντίως ἔχει ThS 20 (505, 9) ay. δὲ ὡς 
εἰπεῖν ΤΗ5 30 (508, 3) ay. ὁμοίως ThS 57 
(515, 22) 91 (527,6) σχεδὸν δὲ ThS Τὸ 
(622,19) cy. ταῦτά ἐστιν ThS 86 (525,96) 
σχεδὸν ὁμολογεῖται 'ThS 90 (026, 26) 

σχέσις. τὴν τοῦ ποιοῦντος πρὸς τὴν ὕλην 
σχέον A 126 3 (321419 520) χατὰ τὴν 
πρὸς τὸ τέλος πρόθεσιν ἐναλλακτιχὴν Gy. 
A. I 29 1 (324 521) (σώματος xatà ταὐτὰ 
... νῦν τε xal πρότερον) D 22 (459, 14) 
(opp. Χίνησις) Stoic. D 24 (460, 7. 17) 

σχῆμα (dist. μέγεθος, βάρος) A. I 3 18 (285 
413) (σωμάτων) A IV 6 2 (392514) 86 
(996 519) D 2 (448, 6) (περιχεχλασμένον) 
A I41(2894'1) (χόσµου) A I 6 2 (29841) 
οὗ σχήματος µορφαί, ἀλλὰ χρώματος A TII 
5 1 (915.289) — σχήµατα τῆς ἑρμη- 
νείας Aristot. ΑΙ 11 4 (91096) 

σχῆμα def. ΑΙ 161 (31239 912) pla- 

cita A I 14 (31248511) (γῆς) placita 
A III 10 (876 *20) (τὸ περὶ τὸν dépa xal 
τὴν ἐπιφάνειαν) A IV 20 1 (409 «28) (κό- 
σµου) placita A II 2 (329 1 b6) (ἁστέ- 
p«v) placita A II 14 (945. 160 11) (ἡλίου) 
placita A II 22 (35224b4) D 33 (461, 
19) (σελήνης) placita A II 27 (901. 8ὺ 189) 
D 34 (461,16. 18) σχήµατα Pyth. A II 
6 5 (984.189 510) He 16 (655,10) — 
Democr., Epic. AI41 (289414) (dist. 
δέσις, cdEc) A IV 9 8 (391516) (τῶν 
ἀτόμων ἀπερίληπτα, οὐκ άπειρα) Α 1 ὃ 18 
(280 45) (τὰ ἐν ταῖς ἀτόμοι ThS 8 
(483, 17) σχημάτων ἔκαστον εἰς ἑτέραν 
ἐγχοσμούμενον σύγχρισιν ἄλλην ποιεῖν διά- 
Όεσιν ThO 8 (484,8) cy. μεταπῖπτον 
Democr. 'ThS 63 (517, 11) ἀνατίθησι τοῖς 
σχήµασι τὰ αἰσθητά ThS 64 (517, 19) (χυ- 
λῶν) ThS 61 (518, 19) οὔτε olóvce τὸ ay. 
πάθος εἶναι ThS 69 (519, 16) (opp. θέσις) 


σῶμα 823 


ThS 19 (523,2) σχήµατων τὰς µορφάς 
ΤΗΡ 79 (523, 8) (συνδιατυποῦντα τὸν ἀέρα) 
À IV 13 s (40451) — μυστικὰ σχή- 
pata (9εοῦ Cleanthis E III 37 (592,31) 

σχηµατίζειν. ἐσχηματισμένος ΑΙ 4 ι (289 
a 8) σχηµατίζεσθαι πολλαχῶς σελήνην A TI 
2'1 1 (351 516) 

σχηματισμός ΑΙ 4 4 (291 31) (πρώτους 
τῆς ὕλης) Stoic. ΑΙ 1ύ6 (915412 920) 
(τοῦ νέφους) A III 2 5 (961.202) (µή- 
τρας A V 183 1 (424 411) 

σχίξειν pass. (ταῖς χώπαις Ὀάλαττα) A III 
3 2 (36852) 

σχισµός Α III 3.3 (36824577) 

σχολάζειν A T 8 9 (288213) τῶν περὶ ταῦτα 
σχολασάντων ThO 2 (417, 6) 

σχολή Stoicorum D 36 (469,5) (οὐ μιχρὰ 
γεγένηται) Hi 5 (559, 9) σχολὴν συστήσας 
Hi 18 1 (561, 2) τῶν κατ’ ἐπιτομὴν ἑξειρ- 
Ἱασμένων . .. ἐκ τῶν «Ζήνωνος σχολῶν 
121 — σχολῆ 1' ἂν δύναιντο He 5 (652,19) 

σῶμα def. A I 12 1(310 49 b17) (τρεῖς ἔχον 
διαστάσεις) D 5 (449,9) 19 (451,17) G 93 
(612, 19) περὶ σωμάτων placita A I 12 
(310 48516) — (φυσικόν) A IV 2 e (881 
259,92. ϐ) (μηδὲν ἐν τῷ οἰχείῳ τόπφ 
χυεῖσθαι) A. III 16 ο (38047) (παθητά, 
coni. τμητὰ εἰς ἄπειρον) A 1 161 (31422 
b31) (χεώδη ἀόρατα) A II 13 10 (942517) 
29 1 (960 Ρ24) — ThO 19 (498, 3) Hi 8 7 
(562, 16) (χατοπτροειδέ) A II 25 14 (357 
131b1) (9εῖα) A II 7 7 (838756) D 32 
(466, 18). σώματα Anaxagorse A I 1 5 
(2992320 cf. n*1$) — σώματα (ob γὰρ 
θέλει (Plato) κυρίως αὐτὰ εἶναι στοιχεῖα 
ἢ προσονοµάζει) A I 17 4 (916.14) — 
(dist. Gwpattxóv) Arist. D 2 (448, 3. 9) 
ἃ σώμασιν ὑπάρχει D 2 (448, 6). σώματα 
ἁπλᾶ D 5 (449,4) (μέγεθος ἔχον) D 5 
(449, 5) (πέµπτον, αἰθέριον, χυκλοφορη- 
τιχόν) ΑΙ ὃ 22 (28841059) Τ 54 (906 
αῦ 912) 12 9 (311 929) II 7 5 (331413 
b13) 113 (3403151) 18 8 (94981) 201 
(34946,tb9) 80 6 (36254) ThO 21 
(493, 10) Hi 20 4 (570, 28) G 18 (610,17) 
— Güpa« (opp. φυχή) Α I V 58 (30549) 
82 (3807*12) σῶμα ποιοῦντι τὴν φυχἠν 
ThS 58 (515, 27) Hi 21 5 (071,17) µε- 
ταγγισμοὺς Φφυχῶν ἀπὸ c. Pyth. EI 
(087,5) σώμασι συνδεῖσθαι τὴν ψυχήν 
G 24 (613,19) τοῦ περιέχοντος φυχὴν 
€. Stoic. D 28 (468, 91) sc. Evbopa τῇ 


824 σῶμα 


ψυχῆ Brachm. Hi 24 2 (513, T) — σῶμα 
Stoicorum πᾶν τὸ ὁδρῶν 7| xal ποιοῦν 
ΑΙΝ 20 2 (4106) (σχέσι) D 22 (459, 
14) παντὸς σώματος µέρος εἶναι σῶμα 
D 24 (460, 14) σῶμα διὰ σώματος ἀντι- 
παρήχειν D 28 (463,28) cf. 38 (410, 4) 
Hi 215 (571, 23) c. χόσµου τὸ πᾶν E I 
(587,18) (ἐξ ἀπείρων σωμάτων συνέστη- 
xe) ΑΙ 1ύ 4 (916519) (μηδὲν ἄπειρον) 
D 25 (400, 26) (αἵτιον opp. χατηγόρηµα) 
Stoic. D 18 (457,5. 11. 15) (ἡ ἀλήθεια) 
G 13 (606,14) — σώματα ἀδιαίρετα 
Ecphanti A I ὃ 19 (286 b6) Hi 15 1. 2 
(566,12) — σώματα λόγῳ θεωρητά Atom. 
Α 1 ὃ 19 (2096 9568) (ἀμερῃ) A 1 ὃ 57 
(289 b'7) (ἄτομα. A 141 (289239) (opp. 
ἄμορφος) A I 9 6 (208412512) 7 (308 
b14) (πρῶτα) A 112 6 (311 918) ἄτομα 
xal ἁμερῃ σώματα E I (588, 1) πᾶν ἐστι 
σῶμα . .. ἄπειον PI 8 (581,20) 

σωµατικός (κόσμος, coni. αἰσθητός) A II 
42(33142b2) (ἐνέρεια) A. V 25 2 (437 
19) (πάθος, opp. Φυχιχόν) A V 2523 (431 
110) (0 A Υ 42 (417324) c. 1 τοι 
(304 529) D 2 (448,3. 9) (ἀρχάς) ThS 4 
(418, 20) (µονάδας) A I ὃ 19. (286 b9) 
(στοιχεῖα, opp. τὰς χυρίως ἀρχάς) ThO 3 
(478,1) 4 (479,15) — τὸ σωματιχκόν 
(i. e. κόσμος) Stoic. AI51(291214 b4) 
(opp. τὸ ἄπειρον) D 25 (460, 26) — σω- 
µατικωτέρας αἰσθήσεις 'ThS 87 (510, 3) 

σωμµατοειδής (την ὕλην) A I 94 (30825 
b5) τὸ c. Plat. A II 6 4 (334 414 b 4) 
493, 8 

σωματοποιεῖν pass. A III 3 11 (369 b26) 
G 11 (609, 20) 

σωματοφυής G 13 (606, 16) 

σωρός D 28 (463, 22) 

σωφρονεῖν γίνεται διὰ τὴν σωφροσύνην D 18 
(451, 8) 

σωφροσύνη D 18 (457, 8) Hi 19 16 (569, i) 
20 ο (510, 30) 


ταλαιπωρεῖν He 15 (655,3) 

ταλαίπωρος Eurip. A IV 126 (402 130) 

ταλαντεύειν (κατωτάτω γη) 499,9 

τανύσσει Homer. A IIL 52 (97229510) 

τάξις. τάξιν ἔχειν σπερµάτων A T6 11 (296 
16) (πατρό) Α 1 Του (30453) (δηµι- 
ουργοῦ) ThO θε (4£2, 19) (ὀργάνου) ThS 
24 (506, 19) (ἐπέχουσα πατρός) A I 101 


II INDEX 


(80951) (ἑστίας ἐπέχον) A II '1 7 (831 » 10) 
(κέντρον τῇ περιοχῇ) A III Pr. (364 215) 
(βρεφῶν) A V 271(440310) — τάξι 
ἀταξίας βελτίων Α.Ι {6 (900 ε1) τάξις τε 
xal ἀταξία primarias principia Aristot, 
ΑΙ 299 (825 b5) τάξεως xal ἀντιτάξεως 
Ph 12, 19 (546 515) νοῦς παρέχει t. τοῖς 
ἀτάχτοις He 6 (562, 26) τὴν ἄνω x. P112 
(583,5) τάξει διοιχκητικήν A I 23 5 (323 
α10 911) τάξει προιέναι τῶν οὐρανίων τὴν 
χίνησιν G 6 (603, 12) (dist. θέσις, σχημα) 
Atom. A IV 98 (991 016) τάξει xai θέσει 
(dist. µέγεὂεσι, σχήµασιν) διορίζει Dem. 
ThS 60 (516, 19) Τὸ (521, 6. 10) cf. 65 
(518, 3) 19 (523, 5) — τάξις xal érto- 
δεσις ἀπαράβατος A 1284 (32442) πάντων 
τάξιν τὴν ἀπό τινος ὡρισμένης ἀρχῆς προῖ- 
οὔσαν 'ThO 10 (485, 12) ᾖ(τοῦ χρόνο) 

^ ThO2 (476,10) (τοῦ διαχοσμεῖν D 31 
(469, 16) τ. τινὰ xal χρόνον «ptapévoy 
τῆς τοῦ κόσμου μµεταβολῆς ThO 1 (416, 1) 
(κόσμου) placita A II 7 (335 45 b3) cf. 
11(3927*1054) (ἀστέρων) placita A II 
15 (344 ^8) 

ταπεινός. ταπειγότερον ἀνθρώπου A I Τε 
(299416) τὰ πλανώμενα ταπεινότερα τῶν 
ἁπλανῶν D 31 (466, T) 

ταπεινότης (μήτρας) A V 142 (42524) 

ταπεινοῦν A Π 82 (33848 b9) 

ταράττειν τοὺς ἄλλους (χυλούς) ThS 65 
(518, 2) 

ταραχή (χινήσιως) A V 81(420*23) (τοῦ 
ὀφθαλμοῦ) ThS 81 (524, 6) 

ταραχώδης ThS 74 (521,14) (τὸ ἐν τῷ 
Bip τ. 8 (605, 8) 

Ί αρσεύς E III 43 (593, 11) 

τάττειν. τεταγµένη συμπλοχὴ αἰτιῶν Stoic. 
ΑΙ 23 4 (322412 cf. tb8) τεταγµένης 
περιόδου A 128 5 (323 0) τασσοµένας ἐπὶ 
τῆς αὐτῆς οὐσίας ὀνομασίας A I 283 (333 
b20) τῶν ür' ἐκεῖνα τεταγµένων Α II 
15 (990.11) ἐν ᾧ τοὺς πέντε πλανήτας 
τετάχθαι A 1I 77 (331 916) cf. 15 6 (345 
138b9) D 31 (466, 7) «à τεταγµένα τῶν 
μετεώρων Α IL 77 (337 20) τετάχθαι 
κατὰ τοῦ πολέμου (Ἄρη) Ph 12, 11 (516 
b13) — τοῖς τῆς ἀνάγχκης τεταγµένοις A I 
29 2 (990 010) -- τάττει (Parmenides) 
πρῶτον μὲν τὸν ἐφον cet. A II 15 1 (345 
b14) τεταγµένως AIO 10 (295 321) II 
29 4(36045b'T) (syn. 659) Chrys. D?21 
(459, 10) 


VERBORUM 


Ἱαυρομενίτης A III 17 ο (383 b17) 

ταῦρος He 4 (652, 14) µταύρου χεφαλήν 
ἔχουσαν (lp) A III ὅ 2 (912 ε11 911) 
(zodiaci) ΑΙ 6 6 (294418) V 18 e (429 
222) 

ταύὐτη Àac via A IIL 12 (3654152) ΤΗΣ 55 
(515, 7) Hi 19 4 (567, 18) D 14* (Add. 
p. 455) — ea ratione ThS 11 (502, 91) — 
eatenus 'ThS 84 (509, 6) 

τάχα ἂν γενητὸν Mot 'ThO 11 (485, 20) 

τάχος D 26 (461,0) A III 315 (310518) 
(τῆς ἐκκρίσεως) A III 74 (875511) διὰ 
τάχους D 12 (453,3) σκίδνασθαι διὰ τὸ 
τάχος (?) ΤΗΡ 55 (515, τ) 

ταχύς (κίνησις) D Τ (460, 8) (πληγὴν ἀέρος) 
ThS 85 (525,18) — ταχύ adv. ThS 44 
(611, 30) 56 (515, 14) 65 (511,23. 518, 1) 
ΡΙ 2 (079,18) — ταχέως dpa xal βρα- 
δέως χινεῖσθαι D 24 (460, 19) ταχυτέρως 
Hi 9 6 (064, 10) τάχιστα ΤΗΣ 20 (505,8) 
τὴν ταχίστην He 17 (655, 34) 

ταχυτής. ταχυτητες G 6 (603, 13) 

cà. τε χαί aut synonyma coniungit velut 
ῥεῖν τε xal φέρεσθαι A IV 22 2 (412 423) 
ThO 2 (476, 4) D 3(448,15) aut oppo- 
sita velut ἡδέα τε xal λυπηρά...λευχά 
τε xal µέλανα A IV 912 (398 b2.3) V 231 
(485 48) 'ThO 2 (416,4) S 11 (520, 1) 

τέγγειν (Emped.) A I 320 (281 α10) 

Τεγεάτης ΑΙ Τ1 (201 515) 

τείνειν. πνεύματα ἀπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐπὶ 
τὰ ὄργανα τεταµένα Stoic. A IV δι (994 
a'| b", εδ) ὄψιν τεταµένην ὡς ἐπὶ τὸν 
χαλχόν A IV 145 (405 1317 b18) τείνεσθαί 
πως ἐπὶ τὸ μέσον (ἀέρα xal πΌρ) D 23 
(459, 25 cf. n b6) τὰ xaxà φθάνειν dx τοῦ 
περὶ γῆν τόπου ταθέντα µέχρι σελήνης 
Hi 4 3 (559, 4) 

τεῖχος. πρὸ τείχευς Callimachi A I 71 (298 
a8) τείχους δίκην στερεόν A II 7 1 (835 
131259) ThS 19 (528,9) τὰ τῆς ψυχῆς 
τείχη ἀρραγή E III 26 (591, 38) 

τεχµαίρεσθαι (τὸ δοκοῦν dx τριῶν) A I 
5 3 (291 919) 

τεχμήριον D 18 (454, 18) Hi 2 14 (551,23) 

τεχμηριωδῶς (χαταληπτικόν) A IV 9 ΙΤ 
(398 5 22) 

τελεῖν (τὰ μὲν πάντως χτλ) A I 29 4 
(325 b 10) (τὸν λόγον) A II Pr. (327 42) 
τὰ μάλιστα cÓyp τετελεσμένον εἰπών Χθ- 
nophanis Hi 14 1 (565, 23) 

τέλειος (ἄνδρα) A I Pr. 3 (214 138) (κόσμος) 


τέρας οδού 
ΑΙ 5 3 (291 εο1. 27) (σοφίαν) A II '1 7 
(3317522) (πανσέληνος) A II 29 4 (360 
ao bS) (μήν A II 32 1 (2605 «14 520) 
(ἄνθρωπος) A V 28 1 (43526) Hi 19 16 
(569, 13) παρέχεται τέλειον D ὃ (443,21) 
(ἀριθμός) Hi 2 8 (550, 11) (σοφόν) Hi 20 5 
(510, 21) 

τελειότης (τὴν κατὰ τὸ εἶδος) Peripatet. 
A IV 8 ιο (8δ Ρ18) (ἀνθρώπου) A V 23 
(494.11 b 5) 

τελειοῦν pass. A IV 14 1 (405235) (τοῖς 
µορίοις ἔμβρυα, opp. διαρθροῦσθα) A V 
21 1 (43349) 1. 2 (433 49. 16. 19) (opp. 
χίνεσθαι) D 31 (465, 17) 

τελείως σβέννυται A II 29 4 (3600 εδ 510) 

τέλεος. τελεώτερα μαθήματα (opp. µετριώ- 
τερα) Hi 2 4 (556,8) 

τελεσιουργεῖν pass. (βρέφος) A V 133 
(424 427) 17 (42133 b1) 

τελεστής (?) E III 37 (592, 33) 

τελετή (?) E III 31 (592, 33) 

τελευταῖος in enumerando A II τα (336 
a9) 5 (336 *14 514) τὸ τελευταῖον adv. 
E III 8 (590, 14) 


: €&Àeutüv (opp. γίγνεσθαι) A T1311 (284 42 


b1) 19 (084410) τοὺς τελευτῶντας ζφοις 
παραβάλλειν E III 36 (592, 26) 

τελευτή (Δανάτοιο) Emp. A I 30 1 (326 
2117) cf. Hi 20 1 (014,8) ἐπὶ τελευτῇ D 39 
(411, 15) 

τέλος finis A I 3 11 (854419) (κόσμου) 
G 1" (609, 14) scopus τὴν πρὸς τὸ τέλος 
πρόθεσιν ΑΙ 29 ι (954 20) Arist. D 3 
(448, 283) (opp. στοιχεῖον) Chrys. D 21 
(459, 5D) (τῆς θεωρίας) ThO 10 (485, 9) 
(τῆς ἄχρας σοφίας) Hi 19 17 (559, 15) (τῆς 
σοφίας) Hi 22 4 (512, 12) (τῶν ἀγαῦῶν) 
ΡΙ ὃ (531,21) 9 (581, 22) (εὐδαιμονίας) 
EI(588,2) (τῶν πάντων) Democr. E III 
14 (600, 31) (τῆς φιλοσοφίας) G 1 (597,3) 
(τῆς ἀγωγῆς) G 4 (602,2 cf. 10) — ἐπὶ 
τέλει TbS 10 (502, 10) 22 (505,25) τέλος 
adv. D 8*1 (469, 13) 494, 10 E II 7 (589, 
8) Su τέλους G 24 (614,8) τέχτων ex 
Eurip. AI167(294419) (coni. ἐργάτης) 
A I 7 (300214) 

tép.vetv. οὐ δύναται τμηθῆναι (ἄτομος) ΑΙ 
818 (2661059) (elc ἄπειρον) ΑΙ 16 8 
(310 56) 4 (91559) (πρὸς ὀρθὰς) A II 
12 1 (340 420 Ὁ 24) 

τέρας. πῶς τέρατα ἹἸίνεται placita A V 8 
(420 419 52) 


826 


τερατεία He 4 (652, 4) 

τέρπειν pass. He 9 (653, 18) 

τετράγωνον D 19 (457, 22) 

τετρακτύς(ΡγίΠ.) AI38(28249b4) Hi2 
9 (006, 20) 

τετράµηνος A V 212(433 218) 

τετραπλάσιος (ἔτη) A II 32 2 (363 597) 

τετράς Pythag. AI38 (281218516. 282 
4' b2) Hi 21 (556, 15) 

τετραχῶς ΑΙΝ 81 (954 021) 

τεύχειν. τέτυχται Hom. A I 32 (2772552) 
Xenophanis Hi 14 1 (565,23) E III 9 
(590, 17) P19 (582,3) τετυγµένα Arati 
A II 193 (347 42'| b21) 

τέφρα A III 16 5 (3:27) 

τέχνη (dist. ἐπιστήμη) A Ι ὃ 8 (2822165) 
(Φυσική) D 23 (460,6) 24 (460,6) 32 
(466, 22) τ. Πυδαχορικῇ Hi 25 4 (514, 
11) τ. ἐπιτηδείας (σοφίας) G 5 (602, 19) 
(αἴρεσι) G 7 (604,2) τῶν κατὰ φιλο- 
σοφίαν v. G 3 (601, 12) (φιλοσοφία) 8 
(605, 6) εἰσαγωγιχὴ τ. quid sit 162! 
(ἰσήλιχας ἀνθρώποις) 488, 14. 490, 99 τοὺς 
εὑρόντας . . . τέχνας Ph 10, 11 (644 20) 
-- µετά τινος τέχνης δημιουργούσης (opp. 
εἰχῇ AI62(29335) τέχνῃ Ἰίνεθ’ ἡ 
φρόνησις Chrys. Ph 16,25 (600 91) — 
τέχνας συνιστάναι 491, 17. Hi 9 e (564, τ) 
εἰς τέχνην τὴν φιλοσοφίαν ἤγαγεν Hi 201 
(570, 8) 

τεχνιχός (rp, opp. ἄτεχνον) Stoic. A I 138 
(9068151) D 33 (467, 5) 

τεχνίτης (opp. 00») ΑΙ ὃ5 (280 ε”) ThS 
11 (502, 22) 

τῇ μὲν... τῇ δέ tum... tum A I1 25 1 
(356 591) 

τήχειν (τῇ θερµότητι γλῶτταν) ThS 25 (506, 
27) τηκοµένων ὑγροτάτων Α III Τι (374 
2422) (χιόνος) A IV 13 (986 αϐ) (αἷ- 
µατοϱ A V 22 1 (434314) (τὸ ὕδωρ) 
Hi 93 (563, 18) (τὸ χάλχωµα κχεραυνῷ) 
D 12 (453, 1) 

τηλικοῦτος AT164(29392321) II 215 (352 
1151) ThS 14 (608, 13) He 17 (656, 3) 

τηνικαῦτα A IV 115 (401 49) 

τηρητικός (rop) Zenonis D 33 (461, 6) 

τιθασσός (opp. ἄγριος) He 4 (052, 16) 

τιδέναι. τιδέασι τὴν ὄψιν οἱ πολλοὶ πυρός 
ThS ὃτ (509,32) (ἀρχάς, θερμόν τε xal 
Ψυγρόν) ThS 71 (520, 7) si τεβείησαν 
οὕτως (or ἐπισχιάζειν ThS 80 (523, 11) 
ἄνω μὲν τιθεµένου τοῦ πυρός ThS 88 


τερατεία 


I1 INDEX 


(526, 11) med. τὸν µέγαν ἐνιαυτὸν ἐν τὺ 
ἀὀχταετηρίδι τίθενται Α II 32 3 (363 ^17 
ν26) (τὰ ev ἀχώριστα) A I 10 3 (309 
b6) (ἀρχάς) ThO 8 (484, 2) Hi 223 (572, 
9) τίθεται τὸ βρέφος A V 18 1 (427 
a2) 
χεῖσθαι (μανὰ ... τὰ στοιχεῖα) ThS 11 

(502, 18) (ὁμοίως) ThS 73 (521, ϐ) (την 
ég' ὕδατος) ThO 1 (416, 9) (Φῷ παρα- 
πλησίως τὸν χόσμον) A II 31 «(965 11) 
(ἐν µέσφ) Hi 93 (0608, 21) κχεῖσθαι categ. 
Arist. Hi 20 1 (570, 11) 

τιθήνη Plat. AI94(303238b8) 19 1 (911 
a4 b25) Hi 19 1 (561, 9) 

τιδήνησις ΡΙ 2 (519, 19) 

τίχτειν. τέχεν Hesiodi Hi 26 2 (515,13) 
(de terra matre) AI611(296 48) τετο- 
χυῖά ἐστιν G 9 (006, 18) 

τιμᾶν (θεούς) Ph 10,5 (544514) 11,6 (545 
b1) 

τιµή. κατὰ τιμήν (opp. xatà οὐσίαν) Hi 19 
16 (569, 4) τιμὰς διέλοντο Hesiodi Hi 26 
2 (514, 25) 

t(ptoc. τιµιώτερον οὐδὲν ἀρετῆς Hi 19 
(66,5) 

τές. τίποτε ΑΙ 1 1 (204421) τί (pro πό- 
τερον) ThS 13 (503,5) τὸ τί ἦν εἶναι 
Ar. D 3 (448,14) τὸ διὰ τί ThO 16 
(485, 15) τὸ τί ἐστιν 492,1 (opp. τὸ 
τοιόνδε) Hi 23 s (578, 2) 

tlc. τιῶν λεγόμενα Stoic. D 27 (463,3) 
tà ἐννοήματά φασι μήτε τινὰ εἶναι μήτε 
ποιά, ὡσανεὶ δὲ τινὰ xal ὡσανεὶ ποιὰ φαν- 
τάσµατα ψυχῆς Stoic. D 40 (412, 1) ὡς 
Éy τινι Ξενοφάνης 481, 16 λέγειν τι ἆ- 
cere 'aliquid' ϐ 16 (608, 8) ἅττα 456, 
παντί τφ 487, 18. ποία τις ThS 52 (514, 
6) τὸ pév τι... τὸ δέ τι D 27 (462, 26) 

τίσις (coni. δίκη) ThO 2 (416, 10) 

τιτρᾶν. τῇ dxoj τέτρηται βραχύ ThS 4ἱ 
(611, 5) 

τμῆμα (χύκλου) D 14 (455,5) (ἡλίου ἢ αι- 
λήνης) D 14 (455, 15) 

τοίνυν A 141(28927) II Pr. (327 42) He5 
(652, 18) 10 (653, 22) ΤΗ nusquam po- 
suit nisi S 33 (508, 22) 

τοῖος. τοῖον 7) τοῖον ὀνομάζεσθαι A IV 99 
(397 b 24) 

τοιόσδε ad priora relatum D 14 (456, 13) 
τὸ τοιόνδε Academ. Hi 23 3 (010, 2) 

τοιοῦτος. μήτε... θεῖα µήτε τοιαύτην (i. e. 
θείαν) αἰτίαν ἔχει A 113 (2142329) µη- 


VERBORUM 


δὲν μᾶλλον τοιοῦτον 7) τοιοῦτον εἶναι Atom. 
ThO 8 (483, 18) τοιοῦτος xal τηλικοῦτος 
ὤν He 17 (656, 3) 

τοῖχος A IV 2023 (410417) 

τοχεύς. τοχέα πάσης χινήσεως xal γενέσεως 
Parmen. A II 71 (335513) τοκῆα He- 
siodi Hi 26 2 (516, 20) 

τολμᾶν λέχεν Hi 19 21 (569, 27) 

τομὴ σωμάτων (placita) A I 16 (31441 529) 
(τῶν συνεχόντων elc ἄπειρον) D 26 (461,30) 

τόνος τῆς ἀστραπῆς χεραυνὸν ἀπεργάζεται 
Α ΠΙ 91 (9608 532) τὸν ἐν τῇ τῶν ὅλων 
οὐσίᾳ τόνον μὴ παὐεσθαι Cleanthis D 38 
(410, 10) (πνευματικός, ἕξις) 487,14 

τοξευτής (zodiaci Aratei) ΑΙ 6 6 (294 ε9) 

τοξότης zodiaci A V 18 6 (429 423) 

τοπιχός (µετάβασις) G 22 (612, 11) 

τόπος. τόπον χατέχον i.e. opa ATII121 
(310511) εἰς τοὺς περὶ τὴν χεφαλὴν τό- 
πους À V 251 (4911) τοῦ περὶ τὰ νέφη 
t. D 11 (452, ϐ) τοὺς χάτω τ. D 13 (453, 
91) τὸν παρὰ φύσιν v. ThS 83 (524,27) 
ἐν τῷ t. τῶν ἀἁστέρων Hi 75 (561, T) àv 
1 (εμαρμένῃ) τόπον τεττάρων αἰτιῶν A I 
29 4(325 b32) οὐκ ἔχον τ. ἐν ἑαυτῷ (τὸ 
πᾶν) Hi 112 (564, 24) t. χρατεῖν ὡρισ- 
µένον G 16 (609, 3) τὰς xatà t. χινήσεις 
ΑΙ 186 (31V 517) D 22 (459, 11) κατὰ 
t. (dist. κατὰ τὸ ποσόν, χατὰ τὸ ποιόν) 
Arist. A 1283 (919 06) ἀπὸ τόπου tic 
τόπον ἕτερον μεταβαῖνον G 22 (612, 11) 
τόπος (v.l. χόπος) A V 801 (44341) — 
τόπος partitionis (syn. εἶδος) A I 6 14 (296 
212) 14 (296 122) 

περὶ τόπου placita A I 19 (317 41522) 

cf. 16 4 (315511) 201 (9119 091) D5 
(449, 7) 24 (460, 16) 25 (460,18) (τμητὸς 
εἰς ἄπειρον) A I 16 1 (81802) 

τοσοῦτος. ἡμέραν τοδαύτην τῷ µήχει A II 
801 (961 α11 99) αὗται xal τοσαῦται αἱ 
δόξαι ΤΗΡ 58 (516, 1) πλήθει τοσούτων 
ThS {8 (522, 21) οἱ τοσοῦτοι xócpot He 
18 (656, 17) ἐν τοσούτφ ypówp (praecedit 
ἑξάμηνα. A V 18 5 (42944) τοσοῦτον 
µόνον Α V 'i 5* (420412) ThS 59 (616, 
11) ἐπὶ τοσοῦτον εἴρηχεν ThS 58 (515, 
22) D 13 (454, 24) 

τότε, suppleri potest conditionalis protasis 
haec si accidunt vel haec si vera essent 
Α V 83 (42124) ThS 46 (512, 18) τότε 
μὲν ... τότε δὲ ΑΙ 19 5 (311411 b15) 
II 16 1 (9469 8) 


τριπόθητος δ21 

τραγιχὸς Ὀρέστης A IV 12 5 (402421) ὁ 
τραγιχός (Euripides) 490, 21 

τραγφδοποιός Euripides A I 7 3 (298 98) 

τραπεζοειδής A III 10 9 (3/7751) 

τράχηλος τῆς καρδίας A IV 58 (391418) 

τραῦμα A V 2923 (441320) 

τραχύς ThS 65 (517,23) Τὸ (521,1) 74 
(521,12) 19 (528, 1) (opp. λεῖον) ThS 20 
(505,5) 66 (518,14) 83 (524,28) τρα- 
χύτερα ThS 84 (525, 1) 

τραχύτης A IV 17 2 (401 2828) ThS 67 
(518, 17) 

τρέπειν. ὁρμῆς εἴσω τραπείσης D 13 (453,18) 
τρέψρµαι πρός τὸν ... (λόγον) A II Pr. 
801 «4) cf. III Pr. (364211) τρέπεσθαι 
(εἰς ὕδωρ) D 11 (451,22) (πάλυ εἰς τοῦ- 
ναντίον) D 38 (470,7) (σελήνην v. s. 
τροπή) Hi 8 9 (062, 96) τῶν ἐπὶ ταῦτα 
τετραµµένων  ὁ (598, 90) τρεποµένας 
ἐπὶ τὸ πλημμελές G 24 (614, 4) — τρε- 
πτὴν xal ἀλλοιωτὴν ... ὕλην A I 93 
(801223511) τρεπτὰ εἰς ἄλληλα A I 
1{ 4 (815 * 16 b28) τρεπτιχκῶς Α III 133 
(879 ε 13) 

τρέφειν. τρέφεται ὃρίξ cet. A 13 5 (2/9 a9) 
(ἔμβρυον) A V 15 1 (425316) (διὰ τοῦ 
στόματος) A V 16 1 (426 «19 σώματος 
3 (426*28) (τὰ ὀχτάμηνα) A V 18 3 
(428418) τοῦ τρέφοντος ἐδάφους A V 
26 4 (440*1) τὸ τρέφον i. e. ἡ τροφή 
A II 5 2 (338*5) οὐ 4 (439217) cf. 
Τ τοῦ τρέφοντος A V 18 5 (429312) τὰ 
τρέφοντα . . . θεοὺς νενοµίσθαι Prodic. 
Ph 10,3 (544512) ὑγρῷ τρέφεται A I 
8 18 (276 «18 b 10) τρέφεσθαι πέφυχε, ἑξ 
οὗ ἐστιν Exacta. (ThO 1 (475,7) πόθεν 
τρέφεται ὁ χόσμος placita II ὁ (33246 
b28) (ἄστρα) A 13 1 (276221514) II 171 4 
(346 414 019) D 34 (461, 18) 

τρέχειν D 24 (460, 10) 

τρῆμα ἔγγειον A III 17 5 (383514) 

τριαινοειδής A T3 18 (256 26) 

τριάς Pythag. A I 3 9 (28338) Hi 2 7 
(566, 13) 

τριβώνιον G 2 (598, 14) cf. p. 254 

τριγένεια τῶν ἀγαθῶν Hi 20 5 (5170, 26) 

τρίγωνον A IV 19 3 (408215) He 16 
655, 12) 

τριµερής (φιλοσοφία) A I Pr 3 (273418) 
G 1 (597, 18) (oy?) A IV 41 (3903) 

τρίπηχυς Hi 20 2 (510, 15) 

τριπόθητος 489,21 


828 


τρισάθλιος E III 23 (591, 24) 

τρίσµαχαρ (Δαναο Α 1 ὃ 8 (288 α 8) 

τρίστιχος (χριθα A V 102 (42229) 

Τριτωνίς. ΤἘριτωνίδα xal Τριτογένειαν (ΆἈθη- 
νᾶν) διὰ τὸ τὴν φρόνησιν ἐκ τριῶν συνε- 
στηχέναι λόγων Chrys. Ph16,29 (550 
b5) 

τριχῇ διαστατόν (σῶμα) ΑΙ 121 (21029 
b17) D 19 (451, 11) G 23 (619, 19) 

τριχῶς ΑΙ 11 2 (309414512) D οἱ (458, 
21) α 1 (603, 22) 8 (605, 2) 12 (606,10) 

τρόµος (γῆς A III 15 4 (319321 D 13 
(453, 19. 21) (φΦυχροῦ) 'ThS 83 (524, 23) 

τρόπαιον Hi 24 6 (513, 28) 

τροπή (τῶν στοιχείων, coni. ἀλλοίωσις, ἀνά- 
Aoc) A 124 3 (920 εοὔ b32) (πάντων 
πρὸς γην) D 21 (459 πα ῦ) (éx πυρὸς εἰς 
ὕδωρ) D 38 (469, 21) περὶ τροπῶν ἡλίου 
placita A II 25 (9ὔδαΙ4»11) V 18 5 
(429 * 4) D 26 (462, 10) ThO 23 (494,7) 
Hi 8 9 (562, 24) τροπὴ (τροπαθ θερινή 
A III 7 3 (375310) IV 1 «4 (335510) 
τροπή Democriti [(ThO 8] (484, 4) He 13 
(n54, 177) 

τροπιχός (ζῶναι) A III 11 4 (271 320) (κὐ- 
χλοι) A II 28 s (353 43 b4) e (353 415) 
D 10 (451, 10) (9eptvóc εἰ χειμερινός) 
ΑΠ 103 (339 39517) IV 1 7 (38644) 
ἐφαπτόμενον τῶν τροπικῶν ζῳδιαχόν D 8 
(450, 9) 

τρόπις. τρόπεως δίκην A II 4 15 (332 020) 
(vec) A V 17 2 (427 47) cf. p. 190? 

τρόπος. προσώποις χρόνοις τρόποις A [ 296 
(326 99 960) πλείστοις τρ. A II 4 10 (331 
b24) τρ. φιλόσοφον G 3 (599, 1) τρ. τινὰ 
αἰτίας A 1 29 2 (995 »19) εἰσαγωγῆς τρ. 
G 24 (613, ϐ) τὸν τρόπον τοῦτον ΑΙ 41 
(28929) 4 (291 48) 72 (298 4 11) τρ. τινὰ 
A II 20 12 (349 525) ὃν τρ. D 1 (447139 
b8) ὥσπερ... τοῦτον τὸν τρόπον ThO 10 
(435, 11) τὸν αὐτὸν τρ. ThS 28 (501, 14) 
τόνδε τὸν tp. ΤΗΡ 43 (511, 15) 

τροφή (ἀπλη) ΑΙ ὃ 5 (219 «6 54) (ποιχιλίαι) 
ΑΙ Ι61(81δ.15 520) (κόσμου) A II 51 
(595 ε9 99) (f$Mov) A II 283 5 (353*9 
b10) τροφῆς ἕλλειψις A IV 914 (998 b9) 
(περίτωµα, σπέρμα) A V 32 (117 22) cf. 
19 5 (431*1) (ἐμβρύο) A V Τ7 (420 
a18) (πυρός) D 33 (467, ϐ) τροφῆς µε- 
λέη A V 162 (426 327) «p. χυλώδης 
'ThO 1 (415, 6) (ὑγροτέρα) ΤΗΡ 44 (511, 
21) τροφὴν ταχὺ πέττεν 'TbS 44 (511, 


τρισάθλιος 


II INDEX 


80) τοὺς εὑρόντας τρ. Ph 10,10 (544 
b19) — περὶ τροφῆς xal αὐξήσεως placita 
Α V 2'1 (440 331) 

τροχοειδἠς (πιλήµατα dépoc) Anaximandri 
A II 18 7 (842 54, t b2) 

τροχός Anaximandri A II 2 4 (329 t b5) 201 
(34845 b4, tb2) 251 (355 *422 518) 291 
(859 414 18) — τροχοῦ δίκην ἑνητο- 
νισµένην À III 15 3 (378218) 

τρυγᾶν Hi 24 1 (518, 6) 

τρὐξ τοῦ ὕδατος Metrod. A III 9 s (316 
4 18) 

τρῦχος. ἱμάτιον olov τρῦχος ἐποίησε D 12 
(453, 9) 

τυγχάνειν (τῶν οἰχοδεσποτούντων ἀστέρων) 
A V 186(429 317) (τῶν πτώσεων) D 49 
(412, 'l cf. nb'T) (τῆς ἀληθείας) ThS 69 
(519, 22) (τοῦ πυρός) P1 10 (582, 10) — 
ὡς ἔτυχε (syn. εἰκῇ) A162 (29324) & 
órotépou ἂν τύχο A V 16 (420215) d 
toyot exempli gr. D 21 (463, 11) — pàár- 
ticipio iunctum velut ἐχβιασθὲν «yy 
A III ὃ 15 (370516) 172 (38351) D33 
(470,12) Hi 14 1 (565, 29) Ὥτυγχάνουσιν 
οὖσαι i. e. εἰσίν ThS 58 (516, 2) — ἔωχε 
ὅμοιος (om. ὤν) AI8s(283222) D 15 
(456, 3) ΤΗΡ 7 (500, 21) G 24 (615, 4) — 
τυγχάνει εἶναι D 2 (448, 10 cf. n 44) (δια- 
φθαρῆναι) G 24 (613, 19) 

τύλος (μήτρας) A V 9 9 (421220) 

τυµπανοειδής A III 10 9 (371 22) 

τύπος (coni. χαρακτηρες) A V 11 4 (42342) 
τύποι Democr. ThS 52 (514,11) 53 
(514, 23) (ἰχθύος) Hi 14 5 (566,5) € 
(566, T) 

τυποῦν. τυποῦσθαι δύναται τὸ ἡγεμονιχὸν 
ἀπὸ τῶν ὄντων D 39 (471,7) (dipa) 
ThS 50 (513, 19) 51 (513, 29) (ἐν ὕδατι) 
ThS 51 (514, 2) 

τύπτειν pass. (κώδωνος δίκην) A IV 16 1 
(406 «20 520) cf. 16 3 (406 426 0 26) (τοῖς 
περιέχουσι σχήματα) ThS 66 (518,13) 
exempl. categ. πάσχει Hi 20 2 (570,8) 

τύπωσις (ἐν φυχῇ) Stoic. A IV 8 n (395 
n 12) cf. D 39 (411, 8) (ἀέρος) Democr. 
'ThS 53 (514, 18. 26) 

τύραννος Σαμίων Hi 2 1 (555, 15) 

Τύριος AI7 21 (308b 7) II 17 3 (946 516) 

τύχαιος (χίνησυ, syn. ἀπρονόητον) ΑΙ41 
(289 «10) 

τύχη. ὑπὸ τύχης (dist. ὑπὸ ἀνάγκης, θεῖι) 
A I12 (2174228) τύχην διοιχεῖν τὰ πάντα 


VERBORUM 


Epic. E III 44 (593, 15) — περὶ τύχης 
placita A I 29 (324 4815) 
τυχιχκῶς xal αὑτομάτως A V 12 1 (498.129) 
τυφλοῦν τὴν ἀλήθδειαν ΑΙ Τ 2 (295228) 
τΌφος (περὶ θεῶν) P18 (581, 17) 
τυφώς. περὶ τυφώνων placita A III 8 (367 
422 »21) D 12 (452, 22) 
τώς ex Parmen. ΤΗΘ 8 (499, 18) 


ῥαλοειδής (ἤλιον) Philol. A II 20 12 (349 
38 521,tb12) v. ὑελοειδής 

ὕαλος D 11 (456, 15) 

ὑβρίζειν (τὸ δόγμα) He 14 (054, 23) 

ὑγιαίνειν (opp. xápvew) ThS το (519, 23) 
ὑγιαινούσης τῆς αἰσθήσεως ThS οἱ (505, 
18) 

ὑγίεια (ὑγεία) placita A V 30 1 (44221) 
ThS 43 (511, 19) E III 42 (593,10) 

ὑγιής (αἰσθήσεις, dist. ἀκριβεῖ) A IV 93 
(396b17) in dialecticis G 9 (605, 10) 
ὑχιῶς 490, 14 

ὑγραίνειν ThS 65 (518, 2. 3) 

ὑγρασία (opp. ξηρότης) A V 9 1 (421 413) 
(3j à» τοῖς βρέφεσιν) A IV 22 1 (411 *28) 
-- V 153 (420.01) 20 5 (432 125) ὑγρασία 
πρώτη Anaximandri A III 16 1 (381 416) 

ὑγρός (ἡ vov) AI31(21621558) (φύσις) 
ΑΙ 41 (291 «2) (τῶν ὑδάτων οὐσία) E II 
8 (589, 19) (ἀναδυμίασις A II 203 (348 
a 11. 34952) III 5 e (312329529) cf. 
V 251 (436322) D 11 (451,19) (τοῖς 
ὄμμασιν) ThS 50 (513,21) (ἀέρα) A II 
20 15 (301 b4) (νέφος) A IIL3 7 (368 b34) 
ἐξ ὑγροῦ τὴν ἀρχὴν ἔχειν A T3 17 (276 
a17b9) τὸ ἐν τῇ Tij ὑχρόν A III 152 
(319412) D 31 (405, 19) Hi 8 4 (562, 8) 
τὸ θερμὸν τῷ b. Cj ThO 1 (415,5) τὸ 
ὑ. πολὺ ἔχειν ThS 45 (512, 4) ἐν ὑγρῷ 
γενηθῆναι τὰ ζφα A V 19 4 (430215) 
Hi 8 12 (563, ϐ) παντὸς ὑ. ἐρήμους ἑνίους 
χόσµους Hi 133 (565, 15) ὑγρόν convenit 
εύσει Α IV 9 10 (397b 32) —  Thaletis 
principium A I 7 11 (902 91) He 10 (653, 
21) — Aristotelis A I 3 22 (288 b 12) 

ὑγρότης ThS 44 (511,26) 54 (014, 29) 83 
(094, 93) 84 (525,10) (πρώτη) Anaxi- 
mandri ΤΗΟ 23 (494, 5) — ποιότης Arist. 
He 11 (654, 2) 

ὑδατώδης ἀναφορμά A III 4 3 (3713156) 
(ἀναθυμίασι) A III 73 (81655) (ἀέρος) 


829 


Α ΠΙ 15 11 (981 14) (νέφος) D 14 (455, 
20) 

ὑδροχόος (zodiaci) ΑΙ 06 (294 111) V 186 
(429 424) 

ὕδωρ. ὑδάτων ἀναθυμιάσεσι A 131 (276221 
b14) τὰς τῶν b. ἐχχύσει σπερµάτων 
ἔχειν τάξιν ΑΙ 0 11 (296 αὔ) xa8' ὕδατος 
... Χάμπεται ἡ ὄψις διὰ την πυχνοτέραν 
τοῦ ὕδατος ὕλην A III 5 5 (212 121 b21) 
ὕδατος σημεῖον D 14 (455,26) 0. ἀρχὴ 
τῆς ὑγρᾶς φύσεως ThO 1 (475, 1) cf. He2 
(651, 12) 9. φύσει πυρὸς ἀμυντήριον 491, 
10 ὕδατος τὸ µέλαν ThS 59 (5106, 10) 
ὕδωρ (dip πυκνούµενος) A 13 6 (2804 12 
b5) ThO 2 (477,3) 0. παῇ A TII A1 
(810218530) (νεφῶν) D 11 (452, 8. 18) 
8D (468, 3) Hi 17 (561, 15) (περιχεχύσθαι 
περὶ γῆν σφαιρικῶς) D 31 (465,21) (γέ- 
νεσιν ἐκ τῆς γῆς) Hi 213 (557, 13) (τὰ ἐν 
Ti) Hi 84 (562, 5) 5 (562, 11) ὥσπερ 
ἐξ ὕδατος ἰχθύες ἀνακύψαντες Hi 24 7 
(514, 4) 

ὕδωρ Thaletis A I 3 1 (276 2653) 

ThO 1 (415, 3) Hi 1 1 (555,3) ΡΙ 1 
(519, 6) E III 1 (589,23 G 18 (610,12) 
He 10 (653,21) cf. Ind. I p. 701* — 
Pythag. He 16 (655, 19) — (σεληνιακόν) 
Philolai A II 5 3 (333 19 6. 10) ἐκ γῆς 
xal ὕδατος τὰ πάντα Xenophanis E III 9 
(690, 15) G 18 (610, 14) — Νῆστις Em- 
ped. A I 3 20 (251 ^16) E III 19 (591,8) 
ef. Ind. I p. 6727s. — (5 εἴδη) Plat. ThS 
84 (525,5) — (δυνάμεις) Arist. D 144 
(Addend. p. 455) —  muxvobpevov τὸν 
ἀέρα ποιεῖν ὕδωρ ὃ xal xattóv (?) ἐπὶ τὸν 
Sov σβεννύναι αὐτόν Metrod. Pl 11 
(082, 23) — Epicuri E II 8 (539, 19) 

ῥελοειδής A II 25 τι (356b21) v. ὑαλο- 
ειδής 

ὑετός (placita) A III 4 (370412 b23) D 11 
(401, 19. 452,11) 13 (453,29) 14 (455,2) 
35 (468,2) 459, 12 Hi 6 7 (560, 9) 

υἱός Hi 9 1 (563,14) 14 1 (565,20) — 
exempl. cat. πρός τι Hi 20 2 (070, 15) 

0A. ὕλην βιβλίων ἕδει χατασκευάζειν Hi 10 1 
(564, 10) μιᾶς τινος ἂν ὕλης εἴη xal τῆς 
αὐτῆς φύσεως ThS 71 (020,12) ὕλην ἐξ 
ὕλης µεταβάλλουσιν He 4 (652, 8) — def. 
ΑΙ91 (9011906) ὕλη ᾗ ἐστν ὕλη 
A. 1231 (919 01) (ἄμορφος xal ἀνείδεος) 
A 12 2 (215 16) (παθητή) A I 94 » (320 
a23b29) «à ὃ στοιχεῖα (opp. εἶδος) A I 


ὕλη 


830 


1 28 (905 b22) (opp. ἐπιφάνεια A IV 201 
(41042) (opp. δύναμις) A V 4 2 (417524) 
(opp. τὸ ποιοῦν αἴτιον) A 133 (27824) 
4 (27841916) 5 (28042151) cf. ThO 6 
(482, 13) Hi 11 1 (564, 21) (opp. 6 τεχ- 
υίτης) A I3 5 (250 4T) (opp. δημιουργός) 
ThO 6^ (482, 19) 
περὶ ὅλης placita A I9 (80721759) — 

ἀργὴ Emped. ΑΙ ὅ5 (991418) — Ana- 
xagorae Hi 81 (001, 20) --  Archelai 
Hi 91 (6008, 19) — Platonis Α 1 ὃ οι (288 
.1 51) 263 (321 419 520) ThO 9 (485,2) 
Hi 19 1 (567, 9) 3 (567,16) E I (581,8) 
II 6 (588, 26. 29) III 22 (591, 17) He 11 
(653, 298) — .(Xenocratis) A 1323 (288 
b1') — (opp. εἶδος, στέρησις) Arist. A I 
22(275420b16) 3 2 (2884858) D2 
(448, 2) E HI 31 (592, 11) — Stoic. A I 
8 25 (2894252, t b3) D 20 (4517, 25. 458, 
4) (syn. οὐσία ἡ οὖσα κατὰ τὴν ὑπόστασυ) 
D 20 (458, 11) (ἄποιος) Stoic. D 20 (458, 
8 cf. 11) G 17 (610, 4) Ἅᾖ(σύγχρονον τῷ 
θεῷ) Zenonis E II 5 (588, 17) — (ἄτομοι) 
Epic. Hi 22 1 (571, 28) E II 8 (589, 14) 

ὑλίζειν. διὰ τῆς τέφρας ὑλιζόμενα A III 165 
(382 αΤ) 

ὑλικός (πληθο) A I 7 19 (802210521) 
(ἀρχαῦ ThO 4 (479, 10) Hi 8 1 (561, 26) 
(opp. ὃραστικαῦ G 16 (0608, 13) (αἰτία) 
G 18 (610, 9) 

ὑμήν. ὑμένα (syn. χιτῶνα) περιτείνουσι τῷ 
χόσμῳ  Leuc. Democr. A II 7 2? (33632 
bb) περιοχαῖς ὑμένων Dem. A IlI 3 
(36996) — (περικάρδιος) A IV 5 8 (391 
2319, tb2]1) (τῶν ὀμμάτων) ThS 31 (509, 
32) 

ὑμνεῖν He 15 (655, b) 

ὄὕμνος Hi 24 3 (518, 14) 

ὑπαχκούειν ἐπὶ τῶν οὕτως λεγομένων A I 
4 13 (302 50) cf. IV 22 2 (413 *6) 

ὑπαναθλίβειν A IV 29 1 (41226) 

ὕπαντρος (τόποι) D 13 (453, 80) 14. (Add. 
p. 455) 

ὕπαρξις (opp. ἀνυπαρξία) G 12 (606, 9) 

ὑπάρχειν i. e. slvat AI 611(296 13) τινος 
ὑπάρχοντος (opp. μηδενὸς ἔξω βουλευθέντος) 
Arist. A 1 293 (325 b26) ἃ τοῖς σώμασιν 
ὑπάρχει σχήµατος χρώματος βαρύτητος 
χουφότητος D 2 (448, ϐ) ὑπάρχειν ὁ πᾶς 
χρόνος λέγεται Stoic. D 26 (461, 11) (opp. 
ὑφεστάναι) Chrys. D 26 (461,32) *v- 
ποῦσθαι δύναται (τὸ ἡγεμονιχόν) ἀπὸ τῶν 


ὕλη 


απ INDEX 


ὄντων xal ὑπαρχόντων διὰ τῶν αἰσθητηρίων 
Stoic. D 29 (471,8 cf. n*311) τὰ ὑπέρ- 
χοντα rem familiarem Hi 2 16 (555, 2) 
ὑπαρχή. ἐξ ὑπαρχῆς initio E II 8 (589,12) 
ὑπείχειν. ᾧ ἂν ἡ σὰρξ ὑπείκῃ ΤΗ8 83 (524, 
24) (τὸ μικρὰν ἔχον βάσιν) ΤΗΘ 83 (524, 
25) cf. 87 (526, 1. 2) 
ὑπεξέρχεσθαι ThS 14 (503, 17) 
ὑπεραίρειν superiorem esse 'ThS 3 (499, 15) 
ὑπεράνω E III 8 (590, 11) 21 (582, 11) 
ὑπεράχθεσθαι He 4 (652,8) 
ὑπερβαίνειν τὸν τῆς εἰσαγωγῆς τρόπον G 94 
(19, ϐ) εἷς τρίτον xócpov He 18 (656, 
13) 
ὑπερβάλλειν (τὸν τῆς τετράδο) A I 85 
(281 «28 918) (τὸν λεχθέντα τῶν ἐνιαυτῶν 
dpiüpóv) 490,98 — intr. ὑπερβάλλοντα 
τῷ µεγέδει (opp. µιχρά) 'ThS 11 (502,15) 
ὑπερβάλλοντας Ψόφους ΤΗΡ 29 (501,25) 
κατὰ τὸ ὑπερβάλλον (στοιχεῖον) ἐστὶν ἡ 
γνῶσις ThS 3 (499,15) (opp. τὸ ἑλλεῖπον) 
ThS 32 (508, 21) cf. Hi 19 1s (569,5) 
ὑπέρβιος (ᾖτορ) Hesiodi Hi 26 3 (575,21) 
ὑπερβλύζειν (ποταμούς) 491, 4 
ὑπερβολή δερµότητος 3) ξηβότητος A V 
80 1 (44241098) ThS 29 (507,24 α 
ὑπερβάλλοντας ψόφους 501,24) 32 (508, 18) 
83 (608, 22) (ἐπιθυμίας) Hi 26 1 (574, 16) 
(ὁρῶν) 486, 12 καθ ὑπερβολὴν (opp. xarà 
µείωσιν) Hi 19 16 (569, 8) 
ὑπεργάζεσθαι 486, 16 
ὑπέρεισμα (γῆς) D 31 (465, 20) 
ὑπερεχπίπτειν (τῶν δέκα) A I 3 e (281 
424) 
ὑπερέχειν. τῆς θαλάττης ὑπερσχούσης 490,1 
οἷς ὑπερέχει τὸ mop ΤΗΘ 8 (501,5) (µε- 
έθει τὴν Πελοπόννησον) Hi 8 8 (562, 20) 
ὕπερθεν Hi 26 2 (574, 24) 
ὑπερθερμαίνεσθαι (τὰ σώματα) A V 30€ 
(443 ^18) 
ὑπερίπτασθαι He 18 (656, 11) 
ὑπερορᾶν G 6 (608, 16 cf. p. 255) 
ὑπεροχὴ ἄστρου ὑπὲρ γῆς D 32 (466, 22) 
ὑπερπηδᾶν 491,3) 
ὑπερτιθέναι praetermittere 481, 11 
ὑπέρυθρος ThS 76 (592, 3) 
ὑπέρχεσθαι. τῆς σελήνης ἥλιον ὑπερχομένης 
A II 24 1 (35332158) e (855518) : 
(855 521) 
ὑπέχειν κόλασιν Hi 19 22 (569, 83) 
ὑπηρέτης (ἰσχύος) Euripidis immo  Critiae 
AT' 3s (298217) 


VERBORUM 


ὕπνος αἰώνιος (i. e. θάνατος) A I 7 8 (300 
495) ἐν τοῖς ὕπνοις A V 2 2 (416211) 
ThS 44 (511,25) — περὶ ὕπνου placita 
A V 24 (435 41051) φυχῆς ἡ σώματος; 
placita A V 25 (436 418) 

ὑποβαίνειν A III 17 1 (382 322510) 

ὑποβάλλειν. ὑποβέβληται 6 ζῳδιακὸς τοῖς 
τρισὶ µέσος A II 12 1 (840 a 16 b 20) 
ὑποβεβλημένον τῇ φορᾷ (ἡλίο) D 10 
(451, 2) 

ὑποβολή. κατ ἰδίαν ὑποβολήν τινα χόσµου 
P1" (581,14) ' 

ὑπόγειος (φοράν) ΑΙ 686 (29522) 

ὑπογραφιχῶς ἀρχεῖ ΑΙ 11 1 (309510) 

ὑπόδειγμα. πρὸς ἑαυτοῦ ὑπόδειγμα de deo 
creatore Platonis A I {4 (299 α19) 

ὑποδέχεσθαι D 12 (453,6) 13 (458, 32) 
(syn. συλλαμβάνειν) Hi 26 1 (574, 19) 

ὑπόδυσις ἀέρος A III 154 (879418) 

ὑπόθεσις. ὑποθέσεις δύο ταῖς ἀρχαῖς dvo- 

« πάρχεν A 129 5 (325 04) ἀχόλουθον τῇ 
ὑποθέσει Τ18 29 (507,22) ἑναντίως τῇ 
ὑποθέσει λέγειν ThS 60 (516, 21) 

ὑποχαθίζειν A 142 (289 417) 3 (290224) 

ὑποχκάτω τῆς σελήνης A II 29 1 (9600 594) 
ThO 19 (493,4) Hi 89 (562, 99) (τῶν 
ἄστρων) Hi 8 ο (562, 15) 

ὑποχεῖσθαι v. s. ὑποτιθέναι 

ὑπόκυρτος A II 22 2 (85248 b']) 

ὑπολαμβάνειν putare A I 10 3 (80947) 
ThO 1 (475,9) 6 (482, 11) S 2 (499, Τ) 
ὑπολαβεῖν ἔστι ThS 80 (628, 16) τὸ 
περὶ τὴν ἀπορροήν ... ἔστι πως ὑπολαβεῖν 
ThS 20 (505,3) (ἀμφοτέρως ThS 49 
(6183, 16) (καλῶς) ThS 58 (515,25) (ῥά- 
διον) ThS 80 (693, 19) — orationem in- 
tercipere He '( (653, 3) 

ὑπόλειμμα τῆς πρώτης ὑγρότητος 494,4 

ὑπολείπειν A III 161 (98ἱ 918) IV 223 
(412 *2'1) 

ὑπόλειψις δερμοῦ A V δ0 4 (44348) 

ὑπόληψις. τὰ συµβαίνοντα δυσχερῃ διὰ τὴν 
ὑπόληψιν Th8 4 (600, 6) τῶν καθ’ ὑπόλ. 
φιυδη δοκούντων εἶναι P15 (681, 1) (τὴν 
Στωιχῶν ὑπόλ. 94 (615, 7) 

ὑπομένειν ἔχλειψιν (v. 1. ὑποφαίνειν) A II 
24 9 (355 112) (φθοράν) 488,8 (αὔξησιν, 
µείώσιν) D 20 (458, 5) (τὴν οὐσίαν) D 21 
(463, 12) — ὑπέμενε σιωπῶν Hi 2 16 (558, 
3) — intr. (opp. περιφέρεθαι) D 31 
(465, 18) 28 (463, 24. 30) 

ὑπομιμνῄσχειν (τὸ ἐπὶ τῆς xAejobpac) AIV 


8231 


ὑποτάττειν 


22 1 (419.189) ὑπομνησθένες Hi 102 
(564, 17) 

ὑπόμνημα (σγολιχά) Prol. p. 241 

ὑπόμνησις G 11 (606, 5) 

ὑπομνηστιχός (σημεῖα) G 9 (605, 12) 

ὑπομονή, ὥσπερ ἐπὶ τῶν δεινῶν xal ἀλγει- 
νῶν Α IV 23 3 (415 a5) 

ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος tl; 
τὴν γῆν D 13 (454,20) 4986,10 ῥὑὕπονο- 
τίζειν pass. (opp. ἐπιχαίεσθαι A II 20 15 
(351 b 7) 

ὑποπίπτειν (ταῖς αἰσθήσεσιν) He 9 (653, 16) 
(κατὰ τὰ ἐννοήματα) D 40 (412,3) (àv 
τῷ ὁμοίφ λόγφ) Hi 20 2 (570,13) 

ὑποπλάττειν. ὑποπεπλασμένον sensim for- 
matum A III 4 5 (37146522 cf. p. 54) 

ὑποσέληνος (δαίµονας) A I 7 50 (304b 13) 
(µέρος) A II 7 7 (837 511) 

ὑποσπανίζειν 491, 17 

ὑπόστασις subsidentia (syn. xpoE) τοῦ ὕδα- 
toc A III 9 5 (376 4317) ὑπόστασιν Aap- 
βάνειν (i. e. ὑποστῆναι) Hi 8 5 (062, 10) 
— ὑπόστ. ἰδίαν οὐχ ἔχοντα A III 5 1 
(3123252) ὑ. χα) αυτήν ἔχειν Hi 19 23 
(510,3) παράδειγµα τῆς τῶν αἰσθητῶν b. 
AÀ I 10 1 (308519) τῆς σωματιχῆς ὑποστ. 
(opp. ἀσώματα) A I 11 5 (98103353) 
(opp. ἔμφασις) A III 6 (374311) ὑποστά- 
σεις (v. l. ἐμφάσεις, ἐπιστάσεις) εἰδώλων 
A IV 14 3 (405312511) (τοῦ οἰχείου) 
Emp. A V 2" 1 (44035) ὑ. τοῦ σώμα- 
τος D 2 (448, 12) i. e. ὑποστῆναι τὸ 
σῶμα (τῆς οὐσίας) D οἳ (462,26) (opp. 
νόημα) A I 22 6 (318523) — κατὰ τὴν 
ὑπόστασιν (opp. πρὸς τὴν φαντασίαν) Stoic. 
II 31 5 (363 b13) (opp. κατ ἔμφασιν) 
Α III 5 1 (372*151) τὴν οὐσίαν τὴν 
οὖσαν κατὰ τὴν ὑπόστασιν (i. e. ὅλην) D 20 
(158, 11) κατὰ τὴν αὑτοῦ ὑπόστασιν D 25 
(461,2) τῶν ἀριὶμῶν ἀρχὴ γέγονε xa9' 
ὑπόστασιν ἡ πρώτη µονάς Hi 2 ο (556, 
10) 

ὑποστέγειν (opp. ἐπεισδέχεσθαι) A IV 222 
(412 426) 

ὑποστρέφειν. ἀχτίνων πάλιν ὑποστρεφουσῶν 
πρὸς τὴν ὄψιν A II 185 2 (403 4 57. 10) 
ef. IV 14 5 (405 *19 υ 20) 

ὑποστροφή τῆς πλήξεως A IV 19 5 (409 
119) ἐξ ὑποστροφῆς ex reditu A IV 223 
(414 *10) 

ὑποσυνέλχειν. A III 17 2 (883 b1) 

ὑποτάττειν. ὑπ' αὑτῷ τὸ πυρῶδες ὕποτα- 


832 ὑποτάττειν 


]ῆναι ΑΠ Τι (29651) τῶν ἀνθρώπων 
ὑποτεταγμένων Stoic. D 29 (464, 24) 
ὑποτιθέναι τὸ ποιοῦν αἴτιον A I 3 « (278 
821 011) ὑποτιβεμένῳ τῷ δίσκφ (?) A II 
24 1 (9ὔ4 «2 0] cf. p. 53) — τοὺς ὑπο- 
κειµένους (ὔδατι) τόπους A 1 4 4 (29126) 
ὥσπερ ἐχμαγεῖον ὑποχεῖσθαι ταῖς ποιότη- 
atv D 2 (448, 9) ὑποχειμένης τροφῆς A TI 
23 s (385339510) V 25 1 (43122) ὑπο- 
χειµένην στέρνοις Ὑαστέα Α V 24 3 
(480 «4) ὑποχειμένη φύσις ThO 1 (415, 
17) 9 (4416,11) ὑπόχειται λευχὸν χινοῦν 
ἡμᾶς A IV 2 1 (401222) 4 (402215) τὸ 
ὑποκείμενον ὡς ὕλην (opp. αἴτιον) ThO 9 
485, 1) cf. Hi 19 1 (567, 9) τὸ ποιοῦν (τῇ 
ὕλῃ) ὑποχέηται A 13.8 (27827 b4) τὸ 
ὑποχείμενον Ὑενέσει xal φθορᾷ A 1821 
(2884353) 9 1 (30755219) κατὰ τὸ 
ὑποχκείμενον (id quod vere subest) διορί- 
ζεν ThS 72 (520,20) φῶς τοῖς ὑποχει- 
pévotg ἐπιπῖπτον A I 15 5 (313 916) τὸ 
ὑποχείμενον (sc. ὄψει) A IV 1323 (405 46 
b6) τι τῶν ὑποχειμένων generaliter D 12 
(453, 4) 
ὑποτίθεσθαι (γνώµην) ΑΙ 5 2 (τή εδ) 

(τὰ πρῶτα σώματα A I 7 6 (299423) 
(παθητὴν τὴν ὕλην) A 124 3 (320 422 599) 
cf. IV 31(981212) (στοιχεῖα sim.) ThO 8 
(483, 16. 21. 454, 15 

ὑποτρέχειν. σελήνης ὑποδραμούσης ὑπὸ τὸν 
αὐτοῦ χύχλον D 10 (151, 12) 

ὑποτύπτειν pass. (γῆν) A III 15 n1 (38126) 

ὑποφαίνειν ἔχλειψιν (v. |. ὑπομένειν) A II 
949 (000 12011) ὧν τὸ πάθος ὑποφαίνει 
τὸ σχιερόν Α II 30 2 (361 019) 

ὑποφέρειν. ὑποφέρεσθαι (fort. corruptum) 
A IV 1$ (39322) 

ὑποχωρεῖν A III 7 3(310239) Hi 8 τι (068,4) 

ὑπόψαμμος A IV 16 (3852329) 

ὑστέρα A V 53(418218) 

ὕστερος (τοῖς ypóvotc, opp. τῇ δυνάµει πρό- 
τερος) ThO 9 (484,21) 

ὑφέλχειν A III 176 (383414 b21) v. ὑπο- 
συνέλχειν 

ὑφιστάναι. ὑφίστασθαι xal γῆν συνίστασθαι 
D 38 (470, 1) τὴν γῆν ὑποστῆναι Hi 82 
(562,3) ὑφίστασθαι χάτω Hi 92 (605, 
20) He 12 (654, 19) {εἰς ἁλυχίδα) A III 
16 2 (381224) κύκλους ὑποστῆναι τὸν 
ἦλιον PI 2 (579, 16) — γένεσις ἡ ὕφιστα- 
µένη AIS33 (201214511) ὑποστῆναι 
µίαν τὴν ὕλην ΑΙ δε (278 320516). καθ᾽ 


II INDEX 


αὑτὸ τὸ ὕδωρ ὑποστάν A I4 « (2916) 
cf. 101 (3081316520) (iv τοῖς νοήµασι, 
ἰδέας) A Ι 10 5 (309424) (κατὰ ποιότητα) 
D 20 (408,4) — Ὀφεστάναι (opp. ὑπάρχεν) 
D οὐ (462,1) (obo(av τοῖς Τινομένοι) 
D 32 (469, 20) — ἀργὴν τῶν ὅλων bzo- 
στήσασθαι τὸ ὕδωρ Ι 1 (579,5) cf. EI 
088,2) ὑφίστανται ταῦτα suscipiunt. E III 
44 (593, 18) 

ὑψηλός (opp. ταπεινός, dist. κοῖλος) A II 
30 5 (901 916) (ἐν τοῖς ὑφηλοῖς) ThS 49 
(513, 4) (xóxÀg, μέσον δὲ κοίλην) Hi 94 
(608, 21) ὑψηλότατα ὅρη D 11 (452,9) 
(σφαῖραν) D 81 (466, 10) 

ὄψος (κόσμου, opp. βάθος) A II 10 1 (239 
b7.8) ἐν Üdet καὶ βάθει A II 15 2 (944 
1418511) ὕψος τὸ ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν 
οὐρανόν, Ἶτις ἐστὶν ἀφ᾿ ἡμῶν ἀνάτασι 
A Π 91 « (86356) ἡἠέρος ἄπλετον ὕφος 
ThO 3 (418, 13) 

ὑψοῦν (pass. τὰ βόρεια, opp. ταπεινωθήναι) 
A II 8 3 (3884059) 


φαέθων (ὁ τοῦ Auc) A II 15 4 (244119 
b 18) 

φαίνειν. φαίνεσθαι παρὰ τὸ φάος ἔχειν D 16 
(456, T) φαινομένων ἁστέρων A 16» 
(295218) τὴν ἡμέραν νύχτα φανῆναι A TI 
24 4 (954 ε19 516) (ἔχλεφυ) D 10 (451, 
19) (τὰ ἄστρα) Hi 6 4 (560, 1) (τὴν &e- 
µότητα) A IV 311 (989 4) (ob πᾶσι 4 
αὐτὰ ἡδέα) A. IV 912 (398 92) (μὴ ταὐτὶ 
πᾶσι) ThS 63 (011, 14) cf. 69 (519,19) 
φαινόμενος Ίλιος, opp. ἀρχέτυπος Emp. 
A II 20 15 (9009190519) — φαίνεσαι 
participio iunctum À V 8 1 (420125) 
ThO 4 (479, 15) S 31 (008, 12) — infini- 
tivo ThS 90 (596, 27) τὰ φαινόμενα (coni. 
τὰ μετέωρα) A 166 (29422) 10 (295211) 
Arati libr A II 19 5 (347516) x 
ἀδήλων τὰ φαινόμενα Diocl. A V 291 
(441418) τὸ qatvópevov τῆς σελήνης πρὸς 
ἡμᾶς D 34 (167, 20) ix τῶν φαινομένων 
xatà τὴν αἴσθησιν ThO 1 (475,4) cf 6 
(482, 12) ἐπέδωχεν ἑαυτὸν τοῖς qatw- 
µένοις ἀφάμενος τῆς περὶ φύσεως ἱστορίας 
ThO 9 (484, 22) κατὰ τὸ φαινόμενον ἡμῖν 
Hi 16 5 (566, 23) 

φαίνων (φαίνωνος cf. 344 nb10) A II 15: 
(344 418 516) 


VERBORUM 


Φαιός. τὸ Φφαιόν (μικτὸν χρῶμα) ThS 17 
(604, 12) (μέσον λευκοῦ xal µέλανος) Hi 
19 15 (668, 29) 

φαχός D 28 (468, 22) 

φάναι. χαθάπε Ἐμπιδοχλῆς suppl. φησί 
ThS 25 (606, 22) αὐτὸς ἔφα Pythagorae 
He 16 (655, 9) 

Φανερός. τὰ φανερὰ τῶν ἁδιχημάτων A I 
12(298420) (ἄστρα, opp. ἀφανεῖς λίθοι) 
A 11 199 (342 b9) ὁ αἰεὶ φ. πόλος, opp. 
6 ἀφανής D 8 (450, 10) φανερὸν τοῦτο 
Ἰένεσθαι ἀπὸ τῶν ἀσχῶν A IV 19 4 (408 
218) φανερόν (om. ἐστι) ἀπὸ τοῦ σαλεύ- 
εσθαι A V 26 1 (498 415 4) φανερὸν τοῦτο 
τῷ πλήθει ThS 29 (507,298) μὴ φανερῶν 
ὄντων τῶν σωμάτων ThS 53 (614, 21) 
φανερὸν εἶναι τῇ ὄψει ΤΗΡ 74 (522, 11) 
τὸ... λυπεῖσθαι φανερὸν καὶ ὁμολογούμενον 
(om. écv() ThS 33 (508, 24) φανερόν (om. 
ἐστί, sequ. ὅτι) ΤΗΡ 4 (500, 2) 58 (515, 
26) 81 (026,1) φανερὸν ὡς ἡ διαθέσις 
αἰτία 'ThS 64 (517, 17) 

φαντασία εἴρηται ἀπὸ τοῦ φωτός Chrys. 
A IV 123 (40241) (κατοπτρική) A III 
12(865 3358) (τοῦ γάλακτος) A III 17 
(365 30) (ἀέρος ἀνημμένου) A III 27 
(3614655) (λευχοῦ) D 14 (455,21) (ἡ 
κατὰ τὴν σύλληψιν) A V 12 4 (423318) 
(Δεοῦ, coni. νοήµατα) A 13 2 (288 45 b5) 
10 s (30942) τὰ πρὸς τὴν φ. χρώματα 
(opp. φύσε) ΑΙ 1668 (31458. T) φωτί- 
ζεσθαι πρὸς τὴν φ. A II 28 e (859 4656) 
πρὸς τὴν φ. (opp. κατὰ τὴν ὑπόστασιν) 
Α II 81 5 (363 012) cf. ThS 14 (517, 21) 
χατὰ φ. xal δόχησιν τὰ πάντα Ὑίνεσθαι 
Leuc. E III 13 (590, 27) φαντασίας ἆλη- 
διυὰς λαβεῖν A IV 92 (396519) del τῇ 
ἀληθεία φ. παραχεῖσθαι φευδῃ (Academ.) 
He 15 (056, ϱ) ἀτελῆς φ. He 18 (656, 16) 

φαντασίαν γίνεσθαι ἐξ αἰσθήσεως ἀλλοιου- 
µένης Democr. ThS 63 (517,9) φ. αἰτία 
ἡ διάδεσις ThS 64 (517, 17) φ. πρὸς ἄν- 
Όρωπον ἀναφέρων ThS 64 (611, 21) αἱ- 
σθητῶν ἐστι φαντασία xal νοητῶν Epic. 
A IV 9 6 (99611591) — Plat. A IV 
83(394219520,tb12) — Aristot. A IV 
8 e (39556) 9 2 (999 19510) D 16 
(456, ϐ) φαντασίας διατείνειν εἰς τὰς al- 
σθήσεις xal τὰς διανοητικὰς χινήσεις Arist. 
D 16 (456,8) — Stoic. A IV 8 1 (394 
α4 cf. ν4) 9 4 (3964424) 12 1 (401 ε15, 
εὐδ) 211 (410327) 


Diele, Doxographi graeci. 


qüdvev 859 

φαντασιώδης Hi 2 18 (558, 11) 

φάντασμα Stoic. A IV 11 4 (400426) φαν- 
τάσµατα χατὰ Ὑένος καὶ ἐννοήματα χατὰ 
εἶδος Stoic. A IV 11 5 (40124) cf. 19 5 
(402 à 17, εν Τ) D 40 (412,2) 

φανταστικχὸς διάχενος ἑλχυσμός Chrys. AIV 
12 5 (402 918.108) τὸ φανταστιχόν D 15 
456, 2) — Stoicorum A IV 12 4 (409 
a10,tb5 cf. 401 tb 1) 

φανταστόν def. Stoic. A IV 12 (401 tb 31) 
cf. 3 (402 46, tb 1) 4 (402 412,t b6) 

φάος. φάει A III 3 16 (370 b 17) φάος, unde 
φαίνεσθαι D 16 (456, 1) 

φαραγγώδης D 14. (Add. p. 455) 

φάραγξ. qdpayyec lunae A II 25 9 (356 49 
b15) Hi 8 10 (562, 28) 

φαρμαχεύειν A T 7 10 (301418) 

eáppaxov (ἱατρινό) D 28 (464,8) 

φάρυγξ A IV οἱ 4 (411 «20) 

Φασηλίτης E III 35 (592, 20) 

φάσις (σελήνης) A II 32 1 (363215521) — 
affirmatio 490, 15 ThS 5 (500, 6) 

φάσχειν Α I 16 4 (91598) ThS 5b (500, 
12) 

φάσμα (ὅλως) A III 18 1 (384 ^12) 

φαῦλος (opp. ἀγαθός, dist. χακός) A182 
(301 *14) (opp. σοφός) E III 25 (591,33) 
G 24 (614, 6) 

φέγγος. ἰδίφῳ φέγγει λάμπειν (v. 1. ἰδιοφεγγῆ) 
Α II 28 4 (858 48 cf. 018) 

φέρειν (ταύτην τὴν πίστιν) ThS 79 (523, 4) 
(ἴδιόν τι ThO 4 (470, 1141) φέρεσθαι 
τὰ σπέρµατα A V 11 3 (4222325) ἐπὶ 
τὸν μαστὸν τῷ στόµατι Α V 26 1 (426 
220) (ὀξέως) ThS 11 (502,19) (ἐγχυχλίως) 
D 32 (466, 19) (σφοδρῶς) D 12 (452, 26) 
(ὑπόγειον φοράν) A I 6 8 (29543) (oov, 
Νεῖλον) A IV 1 5 385*19) (dOpóov καὶ 
πυχνόν, τὸ πνεῦμα) A III 6 4 (827559) 
— Πλάτων ἐπὶ τὴν αἰώραν φέρεται τῶν 
ὑδάτων A III 17 6 (988 4512) φέρεται 
(ad statuendum deducitur) δέ πως εἰς τὸ 
εἱμαρμένην εἶναι Α I 29 4 (325 b 30) μετὰ 
τῶν αὐτῶν φερόµενος E II 6 (588, 21) 
— Φέρεται ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς τὰ δόγµατα 
A II 19 15 (343411 518) 

φερέσβιος (Ἠρη) Emped. A I 3 ο (287 
38) cf. p. 22 

φευκτός (opp. alpetó)) G 5 (603, 3) 

φέψαλος D 13 (454, 15) 

φθάνειν. εἰ xal φθάσειε absol. pervenire 
Α V 14 3 (425 *8) c. infin. D 12 (453,8) 

53 


834 


τὰ xaxà φθάνεν µέχρι σελήνης dx τοῦ 
περὶ γῆν τόπου ταθέντα Hi 4 3 (659, 4) 

φθέγγεσθαι. ἑἐφθέγγοντο {(Ι. ἐπεφθέγγοντο 
cf. 292 101) A I ὃ s (28216) (τὸ χενόν) 
ThS 25 (506, 24 cf. nb9) τὸν φθεγξάµε- 
vov ThS 53 (514, 18) (opp. σιγᾶν) Hi 3 8 
(556,2) σύµφωνα τῷ Ἐμπεδοχλεῖ ἐφθέγ- 
ξατο Hi 4 2 (558,30) 

φθείρειν (coni. χωλύειν) ThS 18 (504, 19) 
(tic τοῦτο, opp. Ἰίνεσθαι) A I 8 9 (277 
»10b6) 5 (27935) He 14 (654,95) (τὰ 
ὀκτάμηνα A V 18 3 (428*411) e (429 
a29) (κόσμον) A II 4 2 (3313253) 8 
(331518 et saepius) (τὴν φυχήν) D 39 
(411, 19) (xop) ThS 18 (504, 16) τὰ 
πλείστην ἔχοντα ὀσμὴν τάχισ ἐχρῆν 
φθείρεσθαι ThS 20 (505, 8) 

φθαρτός (opp. Ἱενητό) A II 4 1 (381 

a17b18)saepius (opp. ίδιος A II 175 
(346 31722) (κίνησι) A I 23 1 (82048) 
(φυχὴν τῷ σώματι συνδιαφθειροµένην) A 
IV 14(39328, tb 7) (ζφα) A V 19 (430 
a9 59) saepius, πάντα φθαρτὰ ἐν δυνάµει 
E III 12 (590, 21) (κόσμος) E I (581, 9) 
III 31 (592, 14) 

φθίνειν (syn. φθείρεσθαι) Hi 12 3 (565, 2) 
13 9 (065,13) (coni. μειοῦσθαι, τὰ Cia) 
A. V 261 (440 * 1) ἐχ τοῦ φθίνοντος κατὰ 
μεταβολὴν τὸ τρέφον παρέχεσθαι Α II 5 2 
(333 a5) 

φθίσις (i. e. νεῖχος) Emped. ThS 20 (605, 6 
cf. n 316) . 

φθόνος οὐδεὶς ἀναδιδάσχειν 488, 30 

φθορά (ciborum) A V 303 (445 9) φθορᾶς 
ἐπιδεχτιχόν 11 (009, 16) (κόσμου) D 36 
(468, 19) cf. 20 (468, ϐ) (σώµατων) E II 
1 (589, 3) — (opp. αὔξησις) D 10 (451, 6) 
(opp. γένεσις) A I 9 1 (307 «20 96) 

περὶ Ὑενέσεως xal φθορᾶς placita A I 

94 (820 b 10 b16) D 27 (462, 13) 36 (468, 
20. 24) G 22 (612, 14) 

φθοροποιός A V 301(44238) 

φιλάνθρωπος (θεός) D 29 (464, 27) 

φιλεῖν (τὸν Ἀναξιμένην) He 1 (6583, 8) solere 
491, 11 

φιλήδονος E III 23 (591, 22) 44 (693, 
18) 

φιλία Hi 205 (570, 29) (opp. νεῖχος) Emped. 
AIS3230(287483) 7 29 (308528) II 48 
(331520) ThO 3 (418,4) S 20 (605, 10) 
Hi 8 1 (558, 16) 4 3 (559, 1) P110 (582,5) 
E III 19 (591,12) G 18 (610,18) He 8 


φθάνειν 


II INDEX 


(653,10) φιλίας μὴ εἶναι Hegesiae E III 
25 (591, 81) 

φιλομαθής G 2 (598, 8) 

φιλομετάβολος (γενέσεως) A II 77 (237518) 

etÀovttx (a 489,21 

φιλοσοφεῖν AIS31(276210) 18 (256 εδ) 
Hi 23 (556, 1) (τὴν Πυθαγόρειον φιλο- 
σοφίαν) Hi 217 (508, 9) φιλοσοφῶν Τέχονε 
α 3 (599,8) µ«φιλοσοφεῖν εἱλιχρινῶς ϐ ὃ 
(699, ϐ) τὸ φιλοσοφηθὲν ὑπὸ τοῦ τραγιχοῦ 
490,21 Φιλοσοφούμενα titulus Hippolyti 
l.I(cf. 615 n * 7) αἴρεσις φιλοσοφουµένων 
studium rerum, quae in philosophia trac- 
tari solent Hi 24 1 (18, 5) τοῖς φιλοσο- 
φουμένοις προσανέχουσι E II 7 (588, 31) 

φιλοσοφία (nomen a Pythagora inventum) 
AIS3s(280418b514) (def) A I Pr.3 
(23132318) G 5 (602, 11) (φυσικήν) Hili 
(555,2) (Οωνικήν ΑΙ91 (28021559) 
(Ἀναξιμένους) ThO 4 (478, 19) τὴν τῆς 
φ. πραγµατείαν A I Ργ.1 (215 εϐ) ἄρξαι 
τῆς φ. AI81(276a7) (πόθεν εἰς τοὺς 
Ἕλληνας παρελήλυθε) G 2 (598, 19) 
(πρώτη) ThO 9 (484, 19) (τρµερής) ΑΙ 
Pr.2 (2108318) G 1 (598,2) 6 (603,7) 
φ. tic τέχνην ἤγαγεν Aristoteles Hi 20 1 
(510,8) φιλοσοφίας ἐπιδυμητάς G 3 (599,9) 
(afpes) G 5 (604, 2) ᾖ{(εὑρέσεως αἰτία) 
G 8 (605,8) Περὶ φιλοσοφίας Aristot. 
Ph 7 ^10 (539 510) 

φιλόσοφος (ἱστορία Galeni) 258. 595 (τρό- 
πος) G 3 (698, 29) φιλοσοφωτέραν διάνοιαν 
G 2 (658, 15) — τὸ φυσιχὸν (εἶδος σε- 
βασμοῦ) ὑπὸ τῶν φιλοόόφων διδάσκεται 
A I 6 9 (295 1412) 

φιλότης (ἐφίμερου) Hesiodi Hi 260 3 (515, 
14) (syn. φιλία, opp. vtixoc) Emped. 
ThO 3 (478,15) — ὦ φιλότης He 18 
(656, 8) 

φιλοῦν E III 19 (591, 11) 

φλεβίον ThS 39 (510, 16) 56 (515, 10) 66 
(518, 7) 

φλέγειν D 12 (458, 6) 

Φλεγμασία ThS 40 (510, 21) 

φλεγμονή A V 29 2 (441220) 

φλέφ A Ι ὃ 6 (19 εὔ 06) τὰς ἀπὸ τοῦ σώ- 
µατος φλέβας A IV 18 3 (407 «18) (coni. 
αἱ dptnpía) A V 17 4 (427211) qh- 
γµασία τῶν φλ. 'ThS 40 (510, 21) (λεπτα 
ThS 41 (511, 4) 42 (511, 9) (ἀνήκειν εἰς 
γλῶτταν) ThS 43 (511, 20) (αἱ κατὰ τοὺς 
ὀφθαλμούς) ThS 60 (615, 25) 


VERBORUM 


φλήναφος (λόγον) E III 41 (593,8) 

φλογοειδής ThS 18 (522, 18) 

φλόξ A I 15 4 (01838513) II 18 1 (342 
b5) D 14 (455,10) χρῶμα φλόγα ἀπὸ 
τῶν σωμάτων ThS 5 (500, 9) 15 (521,20) 
ThS 86 (525,20) «φλογὸς σφαῖραν περι- 
φυῆναι Anaximandri P12 (579, 15) 

φλοιός. A V 19 4 (430216) P12 (519, 15) 

φλυαρία E III 27 (592,3) 

φοινίττειν. φλόγα πεφοινιγµένην D 14 (455, 
10) 

φοβεῖσθαι (τὸν θάνατον) E III 44 (593,19) 
(τὸ σῶμα) He 4 (652, 19) 

φόβος A V 6 1 (41927) 

φοινίχειος (v. Ll. φοιικοῦν) A III 5 8 
(313 5140 cf. ^10) 

φοινίχινος (v. l. φοινικοῦν) A III 5 8 (918 
b'1 cf. 48) 

φοινικοῦς (χρῶμα) A III 5 7 (30132454) 
8 (313«7 b 7) D 14 (455, 6. 11) 

φοίνιξ A V 26 4 (4399114) 

φοιτᾶν τρία σώματα πρὸς ἡμᾶς D 11 (452,8) 

φορά (i. e. Χίνησις xatà τόπον) Arist. A I 
23 2 (319 513) (µετέωρος) D 22 (459,13) 
(πνεύματος σφοδροτέρα) A III 3 15 (57052) 
(ἡ ἐς ἄρχτου) A II 32 3 (964 b4) (τὴν 
χάτω) A III ὃ 11 (369514) (ταῖς ἄνω 
xal χάτω ΤΗΡ 59 (616, 8) (ὑπόχειον) A I 
6 8 (29542) ὁρμὴν τῆς φ. ThS 71 (020, 
19) ταῖς εἰς τοὺς οἰχείους τόπους φ. ThS 
88 (596,8) (ἐπὶ τὸ μέσον) D 23 (459,22 
cf. 460, 4) ὀξύτητι τῆς φ. A III ὃ 3 (368 
aD b8) φ. τῆς ὕλης A I 26 2 (321417) 
(ὅδατος ix νεφῶν) D 35 (468, 2) (πολλὴ 
τοῦ πελάγους) 490, 5 (αἵματος) ThS 11 
(502, 21) (πνεύματος) D 12 (452, 25) (τοῦ 
χόσµου) D 29 (465, 10) (τοῦ ὀλύμπου) 
A IL 7 7 (337 Ρ14) περὶ τῆς τῶν ἁστέ- 
pov φορᾶς xal χινήσεως placita A II 16 
(946 418 519) cf. I 22 3 (318 516) D 10 
(451,2) 833 (461, T) — φορᾷ τινι ἁλόγφ 
φέρεσθαι E III 81 (592, 12) 

φορεῖν. φορεύµενα δίχα Emp. ThO 8 (478, 
10) (ἔνδυμα) Hi 24 5 (618, 21) 

φόρημα (Ἀθηνᾶς) Ph 17,5 (660 514) 

φορτίον D 11 (452, 5) 

φράζειν (opp. νοεῖν) A V 20 4 (422 422) 

φραστιχός. τὸ φραστικόν A V 20 4 (492 
a 19) 

φρέαρ Hi 14(555, 10) He 14 (654, 26) 

epovetv (ἄγαν) Eurip. immo Critiae AITa 
(298 426) φρονέει Parm. 'ThS 3 (499, 20) 


835 


φρονέουσι Emp. ThS 10 (502,12) «φρο- 
νοῦν (ζῴον τὸν χόσµον) Ph 15,3 (645 528) 
Στωικοὶ φρονοῦσι περὶ θεότητος E Ἡ ὅ 
(588, 4) φρονεῖν γίγνεται διὰ τὴν φρόνησιν 
D 18 (451, T) qp. xal αἰσθάνεσθαι ἕτερον 
Alemaeonis ThS 25 (506, 22) (coni. αἷ- 
σθάνεσθαι) 'ThS 4 (499, 22. 500, 1) (elvat 
τοῖς ὁμοίοις) ThS 10 (502, 7) τοῦ φρονεῖν 
µεθέξει ThS 23 (606,4) (τὸ φρονεῖν τῷ 
dép. ἀνάπτει Diog. Ap. ThS 39 (510,12) 
44 (611,93) ἀφηρῆσθαι τὸ qp. ThS 44 
(519,9) expl. Democr. ThS 53 (515, 28) 
τοῖς ποιοῦσιν ὅλως τὸ qp. κατὰ τὴν dÀ- 
λοίωσω ThS 12 (520, 14) 

φρόνησις AIV 45(390t520) D 18 (451, 7) 
ThS 9 (502,10) φρόνησιν ἢ ταὺτὸν 7) 
παραπλήσιον τῇ αἰσθήσει ΤΗΡ 10 (502, 8) 
— Φφρόνησις (i. e. Ἀθηνᾶ) Chrys. Ph 16, 
20 (649588 cf. b31. 550b1) (ix y cv- 
νεστηκέναι λόγων, φυσικῶν ἠθικῶν λογι- 
χῶν) Ph 16,31 (550b7) — una ex iv 
virtutibus Plat. Hi 19 1e (569,6) — Arist. 
Hi 20 5 (570, 30) — (τὴν φυχὴν ὑπολαμ- 
βάνουσιν) G 24 (615, 5) 

φρόνιµος (syn. νοερός) Stoice D 33 (461,4) 
Ph 14, 23. (0548514) — φρονιµωτάτους 
καὶ κατὰ τὰς αἰσθήσεις ἀκριβεστάτους 
Th$ 11 (502, 16) 

φροντίς (θεοῦ) A I 7 10 (30128) 

φύειν. (τὰ µέρη ix σπερµάτων) D 38 (410, 
11) φύει (P) σπέρµα D 39 (410,22) τὰ 
φυόµενα χλωρὰ τὸ πρῶτον εἶναι (ThS 18 
(622, 21) ἀφ ἑαυτῆς φυοµένης (φύσεως) 
Epic. E II 8 (581, 11) -— πεφυχέναι 
πρὸς τὴν ὅρασιν A IV 9 10 (397529) 
cum infinitivo A II ο 4 (358411516) 
D 13 (454, 1) 31 (469, 20) ThO 1 (475, 1) 
8 (484, 5) G 1 (597,18) 

φυλάττειν (µετέωρον τὴν περιφοράν) A I 
4 8 (290222) φυλάσσωνται τὴν πλάνην 
Hi 19 22 (570, 2) 

φυλή. ἀπὸ τῆς παλαιᾶς φυλῆς Pythagorae 
He 16 (6565, 7) 

φυλλορροεῖν A V 26 4 (439417) 488,22 

φυσικός A 122 s (318 15) Hi 18 1 (567,1) 
Archelaus E III 5 (590, 2) Straton G 18 
(611,3) liber Antisthenis Ph 7481 (538 
b9) euatxo( A 1 181 (815 1320532) I1 6 1 
(838 416) 415,1 Hi 5 (559,7) G 18 (610,9) 
— φυσιχὸς φιλόσοφος Hi 4 1 (568, 27) 
(διέξοδος) A I Pr.1 (273,10) (ἀρετήν) 
Α I Pr. 3 (213 16) (δογμάτων) A I tit. 

693 


φυσικός 


836 µφυσικός 


(218 33) (εἶδος) A 1 6 9 (9ὔ εϐ) (βάρος) 
A I 12 Τ (311524) (αἱώραν) A III 116 
(383 13) (σῶμα) A IV 2 e (387 322, 
tb2.b) (ὀνείους, opp. θεόπεµπτοι Α V 
2 3 (416216) (opp. πνευματικός) Hero- 
phili A V 16 5 (426310) (φιλοσοφίαν) 
Hi 1 2 (555,2) 10 1 (564, 11) (πραγµα- 
τα) G 16 (608, 19) — φυσιχά def. 
AIL11(274430) G 20 (611, 20) οὐδὲ 
ἐπὶ τῶν φυσικῶν . . . δεῖν ἐπιζητεῖν τὸ διὰ 
τί ThO 10 (486, 15) cf. α 1 (598, 1) ἐπὶ 
τὰ φυσικώτερα χωρήσοµεν G 16 (608, 6) 
— φυσικόν (µέρος φιλοσοφίας) A I Pr. 2 
(213*19.20) Hi 18 2 (567, 5) expl. G 6 
(603, 11) 16 (608, 3) (µέρος ψυχῆς) Arist. 
G 24 (615, 2) — φυσιχὸς λόγος A I Pr. 1 
(2158 ε6) Ph17,1 (550510) — Φυσιχὴ 
τέχνη Apollodori D 24 (460,6) 26 (461,7) 
Chrysippi D 32 (466, 22) Φυσιχά Empe- 
doclis A I 30 1 (906.12) — "Theo- 
phrasi A II 20 3 (348512) ThO 6: 
(483, 2) 18 (491, 19) 16 (492, 4) cf. Ind. I 
p. (02* — φυσικῶς χινεσθαι Α III 16 6 
(380 * 11) (syn. ἀνεπιτεχνήτως) A IV 113 
(400217) (ὀρέγεσθαι) A IV 22 3 (413510) 

φυσιολογεῖν AI 11(274229) G 1 (591,2) 

φυσιολογία 489, 20 P19 (582, 1) G 1 (591, 
€) 3 (001, 2) 

φυσιογνωμµονιχός. φυσιογνωμονιχὴν ἐξεῦρεν 
Pyth. Hi 2 5 (556, 5) 

φύσις def. AI1(274218) φύσεως δύναμιν 
ΑΙ 11 (214 0) (μυστήρια) Hi 24 3 
(578, 11) περὶ ἄστρων xal φ. φιλοσοφή- 
σωσι Hi 23 (556, 1) περὶ φ. οὕτω λέγει 
ἀκηχοέναι παρὰ Μουσῶν (Ἡσίοδος) Hi 26 1 
(614, 14) τὴν περὶ φ. ἱστορίαν ThO 1 
(415,10) 5 (480,7) 9 (485,1) — περὶ 
φύσεως scripsit Zeno A I27 5 (32259) 
Chrysippus Ph 14, 14 (548 55) 

φύσις i. q. οὐσία, ποιότης: ἡ τοῦ ἑνὸς φ. 

ΑΙ Τ 196 (30255519) {(εἰδώλων) Epic. 
AITs (306216515) (κενοῦ) ΑΙ 186 
(317514) (µελέων) Parm. ThS 3 (499, 
20) (σαρκός) ThS 48 (518, 5) — (Ψυχῆς) 
He ὃ (651,20) φυχὴν φύσιν ἀειχίνητον 
ΑΙΥ 21 (986 11, tb3. ϐ) (αὐτοκίνητον) 
Α ΙΥ 229 (986 94) δι (907 ε19) τούς τε 
χόσμους xal τὴν τῶν ἄλλων φ. ἐγέννησεν 
ThO 4 (419,9) φ. µία ἀόριστος καὶ xac' 
εἶδος xal xatd μέγεθος ThO 4 (419, 19) 
τῆς ὑγρᾶς φ. ὕδωρ ἀρχή ThO 1 (475, 8) 
εἰς πὂρ ὡς ταύτης μιᾶς οὔσης φ. τῆς ὑπο- 


II INDEX 


χειµένης 'ThO 1 (475, 17) cf. 2 (4516, 11) 
ἑτέραν τιὰ φ. ἄπειρον ThO 2 (416, T) 
ef. φύσιν τινὰ τοῦ ἀπείρου Hi 6 1 (559, 
16) μιᾶς ἑκάστης ἰδέας αἰσθητῶν σω- 
µάτων φύσεις παμπληθεῖς D 1 (441212) 
φύσεις τῶν ὁραστιῶν xal παθητικῶν 
D 5 (449, 14) τῶν ἐν αὐτοῖς (obpawp cet.) 
φύσεων D 29 (464, 19) 31 (465, 15 (ele- 
menta) Chrys. D 31(466,3) (ida) AI 
13 (214230) 9 4 (906.659) (ἀενάου) 
Pyth. ΑΙ ὃ 6 (98601096) φ. ἔχουσα 
τοιαύτην D 21 (459, 7) (τὴν αὐτήν) ThS 
16 (608, 29) (ὁμοίαν) ΤΗΡ 44 (511,29) 
— τῶν χατὰ φύσιν ἑχόντων αἰσθητῶν 
ΑΙ101 (208519) φύσις αἰσθητῶν i. e. 
naturalis substantia, syn. οὐσία, opp. πάθος 
ThS 59 (516,3) 60 (516,15) 61 (516, 
23) 63 (517,9. 10. 13) 68 (519,9) 10 
(519, 24. 21.29) 11 (520,3. 7) 80 (023, 
16) 89 (626, 18) οὐ γὰρ εἶναι τοιούτων 
(ἄνω xal κάτω) φύσιν Th8 83 (524,26) 
89 (526, 18) — θεῖα τὴν φύσιν ὄντα D81 
(466, 4) πρῶτον τὸ λευχὸν τὴν φ. ThS 
81 (524, 4) ποῖον τὴν φύσιν ὄν ThS 82 
(024,19) — φύσει A I1 ὃ 11 (284 ο 55) 
166 (314 51) D 23 (459,27) 29 (464,25) 
ThS 31 (508, 11) 32 (608, 10) φύσει tw 
dióv A IL 32(830a4»53) (opp. λόγφ) 
AITs2(305a47.8) (opp. νόμφ) Atom. 


: A IV 9 8 (39759. 16) εἰς φύσιν (opp. 


παρὰ φύσιν) ThS 84 (525, 2. 11 cf. n6) 
tà xatd φ. (opp. tà ἐπίκτητα) A ΠΙ 6 
(3104215) ἁραιοτέα τοῦ χατὰ φ. A V 
9 3 (421321) τὸ χατὰ φ. (i. e. τὸ ὁμό- 
φυλον) A IV 13 3 (424 «26) (opp. ἰδέαι 
Plast) D 1 (447*16) χατὰ φύσιν i. q. 
φύσει D 31 (465,20) τῆς xatd φ. µετα- 
βολῆς D 36 (468, 23) (3j αἴσθησις) ΤΗΡ 31 
(508,11) τὸ xatà φ. ix τοῦ παρὰ o. 
σχοπεῖν ThS 33 (508, 22) cf. 43 (511,16) 
xatà φ. μᾶλλον 'ThS 70 (519,923) (opp. 
χατὰ vópov) Antisth. Ph 734 (535 b12) 
— παρὰ φ. A 29 1 (44149) τὸν παρὰ 
φ. τόπον 'ThS 83 (024, 27) 

φύσις natura creatriz: τῷ παθτητῷ τῆς 
φύσεως συµπαθές ΑΙ Τ δι (903 b 80) ὑπὸ 
φ. Ἰεγενῆσθαι τὸν xócpov A II 4 4 (331 
b8) τὴν xotviv πάντων φ. Chrys. Ph 11,33 
(646 b33) (τοῦ χόσµου) A V 18 1 (421 
195) (τοῦ παντός) A I 28 4 (323 a 18) 
ThO 2 (471,8) Hi 6 (559,10) 10 1 
(564, 13) 


VERBORUM 


περὶ φύσεως placita A I 30 (32639) 

φ. οὐδενός ἐστιν Emped. A I 30 1 (326 
a14 cf. 310) (βροτοῖς ὀνομάξεται ἀνθρώ- 
ποισιν) A I 30 1 (326320) — (ἀρχὴ κι- 
νήσεως xal ἠρεμίας) Arist. A I1 3 (274 
1395) D 2 (448, 1) (αἰτία) A I 29 3 (825 
b7) — εἱμαρμένην εἶναι τὴν ἑκάστου φύ- 
σιν Theophr. A I 29 4 (32531) cf. Ze- 
nonis A I 27 5 (322512, tb 11) — Stoi- 
corum def. G 20 (611, 17) (syn. λόγος) 
A I 23 s (328 529) (rip τεχνιχόν) D 33 
(467,6) (ἡ κοινή) D 31 (469,12) (δη- 
μιουργοῦσα ἐφ᾽ ἡμῶν) D 87 (469,21) 
(dist. Φεύς, εἰμαρμένη) Posidon. A I 28 5 
(954.60 b13) — Epicuri φύσεις ἄτομα κε- 
νόν ἄπειρον ὁμοιότητας ΑΙ Τ 34 (306.11 
916) del γεννώσης τῆς φύσεως E IL 8 
(689, 10. 19. 16) 

φυτιχός (ψυχή) Arist. A IV Τ1(998δ 1518) 

φυτόν (ὑγρῷ τρέφεται) A I ὃ 1 (276418 
b10) (καλλίονα σελήνης) A II 30 1 (961 
&'| b6) (τὰ ὀσμωδέστατα) ThS 20 (505,9) 
µέρη τῶν φυτῶν καρποί A V 16 3 (425 
320) φυτὰ πῶς ηὐξήθη xal εἰ Cia (placita) 
A V 26 (498.491) IV 1 e (9955129) 
V 19 5 (490.02) D 21 (458,14) (τῆς 
φυτιχῆς xol θρεπτιχῆς ψυχῆς µετέχειν) 
Arist. A IV 7 8 (9085125168) (ἀφηρῆσθαι 
τὸ φρονεῖν) Diog. Ap. ThS 44 (512,1) 
48 (515, ϐ) ἐν τοῖς φυτοῖς ἐστι πῦρ τε- 
χνιχόν Stoic. D 33 (467, 6) ὡς φυτόν 
(φθείρεσθαι, opp. ὡς (ov) A ΙΙ 4 10 
(331 45 525) 

φυτοσπόρος (Δήμητρα) Xenocr. Α 1Ι του 
(304 519) 

φώχη Hi 14 6 (566, 5) 

φωνᾶεν (sc. µέρος φυχῆς i. e. φωνή) Ze- 
nonis A IV 21 4 (411 ^11) 

φωνεῖν. ἀπὸ τῶν φωνούντων 3) ἠχούντων 7) 
ψοφούντων A IV 19 $2 (408 *10) όπεφω- 
νηχέναι A V 19 s (431213) 

φωνή (κυρίως ἡ ἕναρθρος ὡς φωτίζουσα τὸ 
νοούμενον) A IV 19 1 (4086 56) (xata- 
χρηστικῶς ἐπὶ τῶν ἁλόγων ζφων) A IV 
19 1 (408 4358) — placita A IV 19 (407 
121) cf. 16 9 (406 42626) 'ThS 6 (500, 
14) 9 (501,12) 53 (514,18) 55 (515,8) 
59 (616, 8) 85 (525,17) 91(527,3) (ix 
τῆς χεφαλῆς ἐκκρίνεσθαι) Ph 16,21 (649 
b39) εἰ ἀσώματος ἡ φωνή placita A IV 
20 (409 423 b1) — ἰδίᾳ φωνῇ sua lingua 
Hi 24 3 (0178, 14) 


Χαλκηδόιο —— 8237 

φῶς (replyetoy, alüéptoy) A T 12 4 (31158) 
(τοῖς ὑποχειμένοις ἐπιπῖπτον) A I 165 (313 
517) {(ἴδιον ΑΠ 281 (96511358) (χοῦ- 
φον) E Ἡ 8 (089, 1) τῷ πλήθει καὶ µέ- 
Ίεθει τοῦ φ. A ΠΙ ὃ «(968416Ν19) φ. 
αὑτὸ δείχνυσι xal τὰ ἄλλα A IV 12 4 
(409 9) τοῦ dx τῶν ὀφθαλμῶν φ. AIV 
18 11 (40438514, 199) φωτὸς αἶσθά- 
νεσθαι 'ThS 4 (500,3) (τὸ ἐν τοῖς λαμ.- 
πτηρσι) ThS 7 (500,25) τὸ ἑντὸς φ. ὑπὸ 
τοῦ ἑκτός ThS 8 (501,3 cf. 8) (ἐἑνδεέ- 
στερον) ΤΗΡ 18 (504, 17) (συναίτιον τῆς 
ἐμφάσεως) ThS 27 (601, 12) (afttov. τῆς 
ἐμφάσεως) ThS 37 (509, 28) ἀπὸ τοῦ 
φωτὸς . . . ποιεῖν τὸ λευχόν 'ThS 80 (524, 1) 
(μἡ ἴδιον τὴν σελήνην ἔχειν) Hi 8 8 (562, 
20) cf. A IL 28 (35834 b68q.) φῶς ἐπὶ 
τῆς γῆς ποιῆσαι τὸν ἦλιον Hi 9 4 (563, 
25) . 

φῶς (opp. σκότος) Parmenidis A II Τι 

(33521057) ThO 6 (482 nb10) — Za- 
ratae Hi 2 12 (557, 11) — (θεός) Brach- 
manum Hi 24 2 (518,8) 

φωνητικός (ψυχῆς µέρος) Stoic. A IV 44 
(390 48, 1511) G 94 (515, 4. 7) 

φωστήρ astrum E I (587,19) 

φωσφόρος A Π 16 s (344416) D32 (461,2) 

φωτίζειν. πόδεν φωτίζονται οἱ ἁστέρες (pla- 
cita) A II 17 (946.17) (σελήνη) A II 
26 2 (35727510) (ὑπὸ τοῦ ἡλίου) A II 
28 6 (358316 19) (πρὸς τὴν φαντασίαν) 
A II 28 e (3592555) φωνή... φωτί- 
ζουσα τὸ voobpsvov A IV 19 1 (40847 
bT) 

φωτισμός (σελήνης placita) A II 28 (858 
44 b6) (ἄστρων) Hi 8 10 (562, 27) 

φωτοειδής A IV 6 e (38859,tb12) 


χάλαζα. χάλαζαι sunt quatxá A 114 (275 
22) (placita) A III 4 (370313525) 5 1 
(872 3151) D 11 (451, 20. 452,8. 15. 18) 
85 (468,3) Hi 1 7 (561,15) P110 (582, 
14) 

χαλᾶν. χεχαλάσθαι 486, 10. — intr. 491, 15 

Χαλδαῖος Hi 2 12 (551,9) 

χαλεπός (coni. βίαιος) A I 6 12 (296 417) 
τοῦτο μὲν ἴσως χαλεπόν ThS 82 (524,16) 
χαλεπώτερον ἔσται διελεῖν ThS 19 (504,26) 
τῶν χαλεπωτάτων ἑνόμισε G 1 (597, 5) 

Χαλκηδόνιος ΑΙ 9 5 (20898156) v. Καλ- 
χηδόνιος 


838 alx& 


χαλκός (ἀνδριὰς δυνάμει D 3 (448,21) cf. 
ΑΙ 54 (918. 20) (κατόπτρου) A IV 143 
(406 «18 518) (λεῖος i. e. χάτοπτρον) D 14 
(455, 20) ἐν χαλκῷ ἐστιν ἀνάχλασις ThS 
36 (500,24) τὸ τοῦ χαλκοῦ (sc. χρῶμα) 
ThS 16 (522, 1) 

yá^xwopa (ἀσπίδος) D 12 (453, 7) 

χαρά Hi 24 ο (513, 21) 

χαρακτήρ (coni. τύπος) A V 11 9 (42349) 
ἴδιόν τινα Ὑχαραχτῆρα φυσιολογίας G 3 
(601, 1) 

χαρακτηρίζειν (ἕνα Θεόν E II 7 (588, 
31) 

χαρίεις Hi 26 2 (575, 11) 

χάρις. Περὶ χαρίτων liber Chrysippi Ph 14,5 
(547535) Ἱχάριτας μὴ εἶναι Hegesiae 
E III 25 (691, 31) — τούτου χάριν A I 
4 1 (900 7) λόγου x. D οἳ (465, 7) σα- 
φηνείας y. ThO 11 (485, 19. 20) 

χάρτη εὔεργος εἷς ἀπογραφήν A IV 11 1 
(40016) 

χάσμα expl. Aristot. D 13 (453, 11. 454,9) 

χειµάρρους 486, 10. 491,1 

χειµερινός (τροπιχό) A. II 10 2 (389210 
b18) IV 17 (886 *5) (οὐρανοῦ) ΑΠ 12 1 
(940 ε19 9017) ᾖ(ἐπισημασίας Α II 19 1 
(347314 b8) (ζώνη γης) A III 14 1 (379 
41) (τόπο) D 11 (451,26) χειμὼν καὶ 
δέρος πῶς Ἰίνεται (placita) A II 19 (941 
110256) III 8 (875312514) cf. I 6 10 
(295 421) A IV 1 3 (385 *7) D 11 (451, 
26) 13 (453, 23) 26 462, 5. 6) 

χεῖν. χεόµενα elc τοῦτο τελευτᾶν Chrys. D 21 
(458,18) χεομένου χόσµου εἰς τὸ ἄπειρον 
G 11 (609, 17) 

χείρ. χενοῖς ἐπιφέροντος τὰς χεῖρας A IV 12 4 
(402 919) χειρῶν ἐπαφαί A IV 18 ο (404 
&3bD,tb5) (ἔκτασις xal ἐπὶ τὸν ὤμον 
ἀντεπιστροφή) A IV 8 (405420521) ἐν 
ταῖς χερσί . . . τὴν χρᾶσιν οὖσαν Emped. 
ThS 11 (502,23) 24 (506, 14) 

χερσαῖος A V 20 1 (4323554) (θηρία) 
He 4 (652, 15) 

χέρσος 489, 23 

χηλή. χηλαί (zodiaci Aratei) A I 6 e (294 
aq) 

χηρεύειν A. V D 3 (418320) 

χδαμαλός 486,1 

y9 όνιος (opp. οὐράνιος) Hi 2 18 (557, 17) 

χίµαιρα He 4 (652, 14) 

Χῖος ΑΙ ΙΤ (285 50) II 12 3 (9841 91 51) 
16 e (946 «ϐ) P111 (582, 18) E III 16 


II INDEX 


(590,35) G 18 (610,15) ThO 8 (484, 
14) 

χιτών. χιτῶνα κύχλφ καὶ ὑμένα περιτείνουσι 
τῷ χόσμφ Leuc. Dem. A II 7 s (336 
alb4) (ὀφθαλμῶν) Democr. ThS 50 
(513,28) cf. 56 (515,10) (τῆς φυχῆς 
ἔσχατος, χενοδοξία) Hi 24 3 (579, 13) 

χιών (µέλαιναν ποιίτω) A I 73 (29938) 
IV 1 (966 εὔ) 4(385*8) placita A III 
84(370*12524) D 11 (451, 20. 452,8. 
11. 14. 15) 85 (468,4) Hi 11 (561,16 
8 5 (562, 13) 

χλιαρός (τὸ ἐν τῇ γλώττη) A IV 18 1 (407 
413) (γλῶττα) ThS 25 (506, 26) 

χλωρός (Εύλα) D 14 (455,9) 'ThS 75 (521, 
21) (τὰ φυόµενα) ThS 78 (522, 20) χρῶμα 
expl. Democr. ThS 75 (591, 94) 18 (522, 
17.20) 82 (024,8) ivavrlov τῷ ἑἐρυθρῷ 
καθάπερ τὸ μέλαν τῷ λευχῷ  ThS 82 (524, 
11) 

χόνδρος (v. 1. τῷ χονδρώδε) A IV 16 1 (406 
518) ) 

χονδρώδης. τῷ χονδρώδει (τοῦ dicóc) A TV 
16 1 (406 *17) 

χορεύειν περὶ τοῦτο (τὸ µέσον πῦρ) δέχα 

: σώματα θεῖα Philol. A II 7 7 (987 56) 

χορηγεῖν (ταῦτα) τοῖς Στωιχκοῖς AIT2o 
(804 920) 

χορηγία 494, 8 

χόριον A V 16 3 (496 423) 

χρεία 'ThS 32 (508, 17) 

χρεµετισµός A IV 19 1 (408 55) 

χρεμετιστιχός (ζφον) AI37(282227) 

χρεώ Parm. (ThO 64] 483,5 

χρεών. κατὰ τὸ χρεών Anaximandri ThO 2 
(416, 9) 

χρύζειν E III 25 (691, 32) 

χρῆμα Leuc. AI2b4 (901 919) χρήματα 
explic. πράγµατα A 1 ὃ 6 (280 εὔὖ) 

χρῆναι ThS 86 (525,24) ἐχρην ThS 18 
(504, 18. 19) 20 (505, 8) 37 (509, 26) 48 
(513, 3) 53 (514,22) 82 (524, 13) χρῆν 
ThS 82 (524,10) 

χρῆσθαι. ἑτέροις σχήµασι χεχρῆσθαι Α II 
9 3 (329 48) cf. ThS 76 (521, 27) 

χρήσιμος. yp. εἶναι (opp. παρέλχειν) A II 
90 s (962 514) πρὸς τὸ χρήσιμον olxo- 
νομεῖ D 29 (465,3) χρήσιμόν τι λαβεῖν 
G 2 (598, 13) 

χρηστιχός (αἰτίαν τῶν ἀρχῶν xal t&v στοι- 
χείων, ἀνάγκην) A I 26 1 (951 414 911) 

χρῆσις. ἐκ τῆς χρήσεως ὁμολογεῖται ThS 31 


VERBORUM 


(608, 9) χρήσεις (sc. ἀφροδισίων) A V 51 
(418 ε 9) 

χρηστός (οἶνος) A V 26 4 (409 «19) (θεός) 
D 29 (464,27) (βίο) α 1 (597,9) 24 
(614, 16) χρηστοτάτου αἵματος A V 33 
(417 46) 

χροία vel χρόα. τῷ τῆς χροιᾶς GuvtÓwp 
ΑΙ6« (9820) (ἐπιφάνεια σώματος) 
Pyth. ΑΙ 163 (918 4 06) οὐκ ἔχειν yp. 
ΑΙ 150 (9140129) (δυνάµει, opp. ἕνερ- 
Ἱιίᾳ ἔχειν) Arist. A I 15 10 (314519) 
ἀποτελεῖ χρόαν D 14 (455,8) (coni. τὸ 
σχῆμα) D 14 (456, 99) τῇ χρόᾳ διαλάµπει 
ThS 18 (504, 22) Ὑχρόαν τὴν χρατοῦσαν 
μᾶλλον ΤΗΘ 27 (507,18) (πυρὸς µετε- 
χούσας) 'ThS 37 (509, 99) (διαφόρους 
ἔσεσθαι) ΤΗΡ Τ6 (522, 7) 

χρονιώτατος ThS 20 (505, 10) 

χρόνος. προσώποις χρόνοις τρόποις Α 1296 
(8264155) p. ἑλάχιστος πρὸς αἴσθησω 
D 26 (461, 20) (épwpévoc, opp. del, 
coni. περιοδικῶς) A III 2 1 (966 
(coni. cd&«) ThO 1 (476, 1) χρόνου τάξις 
ThO 2 (476,10) (p/jxe) A V 18 1 (427 
419) (πλήθε) ThS 29 (507, 23) 32 (608, 
18) yp. εἷς ἄπειρον ἔχει τὴν τοµήν D 26 
(461, 81) cf. ΑΙ 161 (1652) οὐρανὸς 
ἅμα χρόνῳ Ὑεγένηται E II 6 (088,28) 
τοῖς yp. ὕστερος ThO 9 (484,21) ἐξ 
ἀῑδίων yp. ΑΙ 283 (224 54) ἐν πόσῳ yp. 
A V 2Ι (433 351) πυκνωθεῖσαν τῷ yp. 
Α Π 134 (3918 *18) yp. μαχρῷ μόλις 
488, 28 τῷ χρόνφ paulatim Hi 14 6 
(566,2) Χχρόνφ postea P111 (582,24) 
τοσούτφ ypówp ταλαιπωρήσας He 15 (655, 
8) ἐπ᾿ ὀλίγον χρόνον Α V 19 4 (430 420) 
ὑπὸ τοῦ πολλοῦ χρόνου ἐκδαπανᾶται φυχή 
E III 36 (592, 29) παρὰ τὸν ἤδη Υεγενη- 
µένον χρόνον ἄπειρον P18 (581, 20) ob 
χατὰ χρόνους ἀναγραφεῖσα ἀλλὰ χατὰ τὴν 
τῆς δόξης συγγένειαν 484, 18 χατὰ χρόνον 
(opp. xat' ἐπίνοιαν) A II 4 1 (980511, 
tb8) 3» (38155) 

περὶ χρόνου placita A I 21 (318241 

b3) (Κρόνος) Pherecydis Hc 12 (654, 9) 
— Χβόνον λέγει Anaximander ὡς ὡρις- 
µένης τῆς Ὑενέσεως xal τῆς οὐσίας xal 
τῆς φθορᾶς Hi 6 1 (559,19) — Pythag. 
A II18 6 (81758) — (ποίχιµα τέχτο- 
voe σοφοῦ) Eurip. A I 6 7 (204 419) — 
Platonis ThO 15 (492, 1) — Aristotelis 
D 5 (449, T) 6 (449, 15) 1 (450, 1. 6) 


a858)$ CO 


χυμό | 839 


— Stoicorum A I 16 4 (9165011) D 24 
(460,16) 25 (460, 27) 26 (161, 4 sqq.) — 
πόσος ἑκάστου τῶν πλανητῶν χρόνος pla- 
cita A II 32 (905 6) 
χρυσοειδής (χρῶμα) ThS 76 (522, 17) 
χρυσός Anaxag. ThO 4 (418, 24. 419, 5) 
χρυσοστέφανος Hesiodi Hi 26 2 (575, 
18) 
χρῶμα def. A 1 15 1 (318 3854) (xóspov) 
A TI63 (29348) 4 (293416) (ζφγράφου) 
A V 115 (49823) (ἔριδος) D 14 (455, 
6. 18) (τὸ évavclo) ThS 42 (511, 4) 
(λαμπρά) ThS 29 (507,24) (κάλλιστον) 
ThS 76 (522,5) (γαλακτοειδέ) A. III 1 4 
(3605211511) χρωμάτων διαφοραί A I 
15 7 (313 ε16 5 23) (μορφα ThS 64 
(617, 90) ἄπειρα εἶναι ... χατὰ τὰς µί- 
tec ThS 78 (522, 22) (τέτταρα) A I 16 8 
(813 b10) (ἁπλᾶ, syn. ἀσύνθετα, opp. cov- 
θετα ThS 82 (524,14) (μικτά ThS 17 
(504,18) (τῶν ζῴων ἐπὶ γλώττης ἐμφαί- 
νεσθαι ThS 45 (611, 22) 
περὶ χρωμάτων placita A I 15 (313 
.4] b3) Emp. ThS 7 (500,28) 59 (516, 
10) — χρωμάτων ἁπλᾶ $ Democr. ThS 
73 (520,24) φύσει μηδὲν χρῶμα A I 
15 8 (814 91) — ThS 5 (500, 9) 86 (525, 
19) 91 (527,6) — (σώματι ὑπάρχον) Arist. 
D 9 (448,6) — χρώματα ἀπὸ τῶν co- 
µάτων φέρεσθαι Strat. Α IV 13 7 (408 
b96) | 
χρωματίζειν pase. (πυρώσει ἀέρα) D 12 
(452, 28) 
χρωννύναι. κχέχρωσται A I 6 4 (298 217) 
15 9 (314 b4) 11 (314 523) 
χυλός (ἁλυχός cet.) Arist. D 14. (Add. 
p. 455) χυλῶν (ἑνόντων) ἐν γεύσει ThS 19 
(604, 30) (μορφα() Democr. ThS 64 (511, 
20) 68 (519, 11) 72 (520,16) ἄπειρα... 
τοὺς χυλοὺς xarà τὰς µίξεις ThS 78 (522, 
22)  yuÀot (opp. πάθη) Plat. ThS 84 
(525, 4. 5) 89 (526, 18) 
χυλώδης (ἡ τροφή πᾶσα) ThO 1 (415, 6) 
χυμός (promiscue cum v. χυλός usurpatum) 
τῷ ὑγρῷ διακρίνεσθαι τοὺς χυμούς A IV 
18 ι (407 «14) (διαχεῖσθαι) A IV 182 
(407 418) χυμῶν διαφοραί A. V 26 4 (439 
»14) (γῆς) ThO 23 (495,8) (ὀξεῖο ThO 
23 (496, 9) ἹἸλώττῃ τοὺς χυμοὺς κρίνειν 
ThS 25 (606, 26) 38 (510, 7) (ἁπλοῦς) 
ThS 82 (024,16) Platonis ThS 84 
(525, 4) 


840 


χύσις (ἡ εἰς ἄλλο ?) ἀνάλυσις) Chrys. D 21 
(458, 11) (cont. διάλυσι) Chrys. D 21 
(458, 20) (γῆς el; ὕδωρ) D 21 (458, 25) 

χύτρα Hi 2 15 (557, 2) 

χωλός (rop) 481, 22 

χῶμα (τὰ πρὸ τῶν τειχῶν) ThS 19 (523, 9) 

χώνη. χώνης δίκην πνεύμονα συνίστησιν Α 
IV 22 2 (412 419) 

χώρα (dist. τόπος, xevóv) A T 20 1 (31749 
b31) V 301 (4451. 442 ^12) D 25 (460, 
23) (ψυχρό D 11 (452, 15) Hi 87 (562, 
18) ἐν πολυχένοις χώραις Democr. A III 
311(369525) (µέση γῆς D 23 (460,3) 
cf. ThO 22 (494, 2) 

χωρεῖν. OU ἧς χεχώρηχε A I 7 33 (806 46 
b6) (fjuov) χωρήσαντα ὑπὸ γην D 10 
(451, 9) (διὰ πάντων, θεόν) Hi 19 6 
(568, 1) (el; αὐτὸ πάντα) Pl 1 (619, ϐ) 
(τὴν γῆν εἰς τὴν θάλαττα) P1 4 (580, 13) 
(πάλιν el; ἄτομα) E II 8 (589, 8) — ca- 
pere A 14 4 (29134) D 25 (460, 24) 

χωρίξειν pass. (ἀπ ἀλλήλων A V 183 
(424 324) (ψυχὰς τῶν σωμάτων) AT82 
(307 312) (τῆς ὕλης) A I 10 4 (30946) 
(κινήσεως) D 7 (450,6) (τοῦ σώματος) 
D 39 (411, 22) ὕλην τοῦ εἴδους χωρισθέν- 
τος οὗ σῶμα D 2 (448,11) κχεχωρίσθαι 
ἐν τόπφῳ D 27 (465,4) κεχώριστο (opp. 
συνήνωται) E III 19 (591, 10) πολὺ κε- 
χώρισται multum. difert A. 17 8 (300 
428) — χωριστὸν εἶδος ARI 7 δι (30425 
νο) s3 (305 43510) χωριστὰς τῆς ὕλης 
οὐσίας A I 10 8 (909 ε1) 

χωρίον A III 1 2 (346325518) D 11 
(451, 30) 

χωρὶς τοῦ χενοῦ (opp. σῦν τῷ xew) sim. 
ΑΠ1Ι 7 (32839 512) IV 8 10 (90ὔῦ 4 
b28) D 13 (454,20) ThS 24 (506, 16) 
81 (506,13) morb μὲν μετὰ σεισμῶν, 
ποτὲ δὲ xal χωρίς D 13 (454, 7) χωρὶς 
εἶναι secretum esse Α IV 19 s (40943) 

χωρισμός (τοῦ σώματος) E III 36 (592, 
26) (τῶν συνεληλυθότων εἰς Ev G 14 
(601, 2) 


χύσις 


ψαθυρός (τῶν λευκῶν, opp. σκληρά) ThS 73 
(691, 5) 

ψΨαφαρός ThS 66 (513, 15) 

ψέγειν ob χρὴ οὐδὲ ἐπαινεῖν E III 44 (693, 
18) 

ψεχάς D 11 (451, 24) 4806, 15 


II INDEX 


ψευδής (λόγφ) A 1772 (298223) (αἰσθή- 
σεις) A IV 9 1 (396 b16) P1 4 (580,11) 

ψευδοποιεῖν, φευδοποιεῖτι (pass.) χατὰ 
νοητὰ αἴσθησις Epic. A IV 9 s (396 39 
529) 

ψευδοφανἠς (σελήνη) A II 30 3 (361 415 
520) 4 (361526) 

ψῆγμα Heracliti A I 13 2 (3812 46»7) 

ψηγµάτιον (v. 1l. ψήγματα) A 1 13 2 (312 
a6 b) 

ψήχειν (ἄδιχα βιβλία) Callim. A I1 
(298 26) 

ψηφίς 486, 26 

ψῆφος (ἐν τοῖς alyaAot;) A IV 19 3 (408 
430) D 28 (463, 23) ix ψήφων xal dpr- 
θμῶν προαγορεύειν Hi 25 2 (574, 10) 

ψολόεις (κεραυνός) Aristot. D 12 (453,2) 

ψοφεῖν (dist. ἠχεῖ, φωνεῖν) A IV 193 
(408 411) ThS 21 (505, 14) 

ψόφος A III 8 1 (361327526) 4 (368213 
b16) 19 (869 537) (dist. φωνή) A IV 191 
(408 «6 6) (coni. βόμβος) D 13 (454, 8) 
τὴν dxohv ἀπὸ τῶν ἔξωθεν γίνεσθαι ψό- 
φον ThS 9 (501,12) οὔτε ψόφῳ τὸν ψό- 
φον χρίνοµεν ThS 19 (504, 98) τοῖς ἔσω- 
δεν ψόφοις ThS 21 (505, 12) δακχνεῖσθαι 
τὸν ψΨόφον ἄχρι τοῦ ἐγχεφάλου 'ThS 28 
(507, 20) (ἄναρθρος) ThS 41 (511, 8) (εἰ- 
σιέναὶ) ThS 67 (515, 17) (opp. αἴσθησις) 
ThS 91 (521,5) 

ψῦξις (opp. ἐχπύρωσις, med. εὐχρασία) A II 
81 (3882454) (opp. θερμασία) A V 91 
(421312) D 13 (453, 18) Hi Τ 9 (561,20) 

φύχειν. φύχει ἡ χιών ThO 10 (485, 16) d»- 
χοµένης χιόνος Α IV 13 (38551) (ἀτμί- 
6c) D 11 (452,12) τὸ ὑγρόν φΨυχδέν 
D 11 (451, 27) (opp. 9eppalvew) TThS 28 
(501, 15) 

ψυχή unde nominata Hi 21 s (511,17) (x«- 
χωρισµένας τῶν σωμάτων i. e. fpoac) AT 
8 2 (307*11) (ἀνθρώπινο) A I 21 53 
(82236) (χάλλιστον τῶν ἐν ἡμῖν) Hi 19 20 
(569, 23) φυχῆς τείχη ἀσάλευτα E III 26 
(591, 38) φυχὴν ἀφῃρημένον Gov 481, 18 

περὶ φυχῆς placita Prol. p. 199. 202. 

203. 201. 209. 212. 213. 214. A IV 2—71 
(8881951 — 393313) G 24 (613,3) 
He 2 (651,9) — Pythag. A I 3 6 (282 
1412) Hi 2 11 (557, 5) E I (581,5) III 8 
(690, 12) cf. Hi 3 5 (558,23) — τοῦ 
χόσμου) Heracliti Α IV 3 12 (38923, 
cf. tb2) (τοῦ παντός) A IV 1 3 (392514, 


VERBORUM 


t b6) (τοῖς ποταμοῖς εἴκασεν) D 39 (471,8) 
(ἀπὸ τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιῶνται) D 39 
(411,5) — ψυχὴν καὶ νοῦν ταὐτὸν Xe- 
nophanis ThO 6a (483, 1) — (θεία δύ- 
ναµις) Ecphanti Hi 15 3 (666, 16) ποτὲ 
μὲν ἐγκέφαλον λέγει ποτὲ δὲ ὕδωρ Hippo 
Hi 16 3 (566, 22) — ἡ ἡμετέα d. συγ- 
χρατεῖ ἡμᾶς Anaxag. A Ι ὃ 4 (278413510) 
(προτέρα τοῦ ὁρατοῦ χόσµου) Platonis 
A II 6 4 (8842138 54) cf. TbS 6 (500, 16) 
85 (595,18) Hi 19 1ο (568, 10) 12 (568, 
20) E I (581,9. 12) G 24 (613,15) — 
(τοῦ παντός) Xenocratis A I 7 so (904 
b10) — (τῶν καλῶν κἀγαθῶν θείας λέ- 
[ov δυνάµεις) Speusipp. Ph 711 (538, 
b14) expl. Aristot. Hi 20 4 (510,21) 
(τὴν ὅλου τοῦ χόσµου) Hi 20 e (510, 33) 
ἀθάνατον ... ob νοµίζοντες τὴν duy, 
θείου δέ τινος µετέχειν A. V 14 (416 «9) 
διὰ τὴν ψυχὴν γίνεται τὸ ζῆν Stoic. D 18 
(457,8) τῶν ἐν ἡμῖν φυχῶν D 28 (468, 
2) ψυχῆς μῖδις xal τοῦ περιέχοντος αὑτὴν 
σώματος D 28 (463, 91) (πῦρ τεχνιχόν) 
D 33 (461,6) expl. D 39 (410, 17. 411, 
1. 18) Hi 21 3 (671, 1) ψυχἠ τοῦ ὅλου 
(opp. φυχαὶ ἐν ζῴοις καὶ ἐν τῷ περιέχοντι) 
Stoie. D 39 (471, 11. 14) ο AI 7 17 
(802 45510) Ph 11, 19. 29 (545 b 14. 26) 
E1(487,17) Ψψυχην πάντων µεταγίζε- 
σθαι He 14 (654, 30) E I (581, 19) (θεός) 
E II ὅ (698, 7) (ἀθάνατον) E II 5 (588,11) 
(πολυχρόνιον πνεῦμα) E III 96 (592,27) 
Ψυχῆς µέρος xal ἀπόσπασμα (σπέρμα) 
D 39 (410, 18) -- φυχᾷ σὤμα συµπάσχει 
Demoer. ThS 57 (515, 21) σῶμα ποιοῦντι 
τὴν φυχήν ThS 58 (515,927) — λύεσθαι 
dpa τοῖς σώμασιν Epic. Hi 29 6 (519, 14) 
(αἷμα[2]) Hi 22 s (572, 14) (τὸν ἐφελχό- 
µενον ἔξωθεν ἀέρα διὰ τῆς elo voc) G 24 
(618,11) (θνητήν) G 94 (618, 14) — 
(πνεῦμα) Asclepiadis G 24 (618, 8) 
ψυχῆς µέρη (placita) Prol. p. 205 G 24 

(615, 1) 1$ µέρη Platonis E I (587, 10) 
— ( µέρη Stoic. A IV 212 (41030) 
ψυχἠ ὁρμητική, ἐπιθυμητιχή, λογική ΑΥ 
26 ο (438 416) 

ψυχιχός (οὐσίαι) A 182 (307211) (πάθος, 
opp. σωμµατιχό) A V 25 3 (431311) 
(θερµόν) A V 25 5 (487 410) 

ψυχογονία 485, 14 

ψῦχος D 11 (452, 17) 12 (452,28) 13 (454, 
22) 


ὡσαύτως 841 


ψυχρομιγής A II 30 2 (861 418515) 

ψυχρός (χώρας 7| pac) D 11 (452,15) 
ψυχρόν et θερμόν Anaximandri P12 (579, 
14) — Parmenidis ThO 6. (482, 20) — 
Hipponis Hi 16 1 (566, 90) Ψψυχροῦ οὐχ 
ὑπάρχειν φύσιν Dem. ThS 63 (517, 10) 
— Platonis ThS 83 (524, 99) — Aristo- 
telis A 1322 (288 512) — Stratonis A I 
9 24 (288 919) 

ψυχρότης (opp. Seppóryce) A V 71 1 (419 
113) He 11 (654,2) Φφυχρότητες D 142 
(Add. p. 455) 


ὧδε Emp. ThS 22 (505, 26) 

$51 διξήρχετο D 1 (44121) 

ὡθεῖν (dépa εἷς τὰ στέρνα) A V 24 3 (486 
14) ὠθούμενος χηρός ThS 52 (514, 6) 

óxcavóc ΑΠ 255 (353310511) ΤΠ 178 
(383595) (syn. ἡ ἔξω θάλασσα) A IV 
12(38542) — Homeri ΑΙ 534 (27124 
51) v. Ind. I p. 68837 Hesiodi Hi 26 2 
(515, 15) 

φοειδής κόσμος A Π 2 1 (32924) 

qQÓv. qd παραπλησίως τὸν κόσμον κεῖσθαι 
A II 31 4 (965 511) cf. E II 8 (539, 12) 

6 pa. ἀντιπερίστασις τῶν ὡρῶν A IV 17 (386 
32) D 10 (451, 17) (joypd) D 11 (465, 
15) (ἔαρ καὶ µετόπωρον) D 18 (453, 23) 
D 26 (462, 5. 6) ἡμέραν xal ἐνιαυτὸν xal 
τὰς ἄλλας ὥρας D 29 (465, 7) 

ὡς τὸν ὁμοῖον Homeri A IV 19 3 (408 327) 
ὡς ἐπί A IV 14 3 (405211518) cf. A V 
24 «(496 318) ὡς πρὸς A IV 22 1 (412 
ε10) V 92 (421218) Hi 15 3 (566, 18) 
— ὡς µάλιότα copoá (ἄνιχμα) ΤΗΣ 50 
(518,94) 56 (515, 11) ὡς ξηβότατον 
ThS 56 (515, 14) — ὡς c. gen. abs. 
ThS 22 (505,24) 54 (514,32) 79 (522, 
21) 80 (523, 15) c. acc. absol. ThS 11 
(502,23) 24 (506,14) 25 (506,22) 81 
(509,33) — ὡς i. q. ὅτι saepe in ThS 
velut 47 (512,19) v. s. δῆλος et φα- 
νερός, sequente oratione directa ΑΙ Τ ὅ 
(299 419) 1169 10 (502, 10) — ὡς sequ. 
infln. idem quod ὥστε ThS 5 (500, 10. 
22) unde suppleas G. Muelleri syllogen 
p. 51 

ὡσανεὶ τινά, ὡσανεὶ ποιά (opp. τινά, ποιά) 
Stoic. D 40 (472, 1) 

ὡσαύτως D 31 (469, 17) ThS 9 (502, T) 23 


849 ὡσαύτως II INDEX VERBORUM 


(606, 8) 28 (507,18) 68 (517,15) 67 verbo) A V 113(493:2) ὥσπερ dv... 
(518, 18) 88 (526, 12) τιθεί ThS 5 (500, 13) 

ὥσπερ c. acc. absol. ταὺτὸ ... ὥσπερ ThS ὠφέλεια G 5 (608, 5) 
53 (014,17) οὐχ ὥσπερ Ἀναξαγόρας ἀρχὴν ὠφελεῖν. τὸ ὠφελοῦντα θεοὺς νενοµίσθαι 
vout anacoluthia quadam dictum TbhS Prodic. Ph 10, 3 (044 »19) 
88 (610, 10 n 418) ὡσπερεὶ χενεμβατοῦντα — dypóc. T ὠχρόν (1. χλωρόν) A I 15 3. 1.8 
A ΙΙ 24 9 (3855510) ὥσπερ ἂν εἰ (om. (318 512 * 15 523. 514 510) 


III INDEX EXCERPTORUM EX STOBAEO [I. DAMASCENO] 


Vulgaris hic Gaisfordii et Meinekei servatur ordo, genuinus exstat supra p. 210 — 272. 


Ecloga- 


rum ordo 


ΙΙ 14 
1 10 
2 26 
9 99 
4 1 


8 43 


10 3 


Lemmata 


Ὅτι — ἐχούσης 
Πυθαγόρας — τρόπον 
Χρυσίππου--πάντα 
θαλῆς — στοιχεῖα 
θαλῆς -- πάντων 
ἀνάγκη --προνοίας 
Πυθαγόρας — ἀνάγκης 
Πλάτων -- σχέσιν 


καὶ τὰ μὲν -- ἀνάγχην 
Ἐμπιδοκλῆς -- στοιχείων 


μὴ διαφέρειν --συνηρτηµένην 


Ἡράκλειτος --τεταγµένης 
πάντα δὲ-- πάντως 
Πλάτων --φύσεως 
Ποσειδώνιος --ε᾽μαρμένην 
Ζήνων --εἱμαρμένην 
Χρόσιππος--εὐχρήστως 


Αριστοτέλης --βουλευθέντος 


Πλάτων --τεταγµένοις 
θεόφραστος --τύχην 
"Eníxoupoc — προση]ορία 
Πυθαγόρας --περιέχοντος 
Ἐρατοσθένης — πορείαν 
Οἱ Στωικοὶ-- χρόνον 
Βενοχράτης — ἀίδιον 
µέτρον--Χρύσιππος 
Ἑστιαῖος --ὑπόστασιν 
Ἀριστοτέλους --ὕστερον 
Ζήνων — εἶναι 
Ἀπολλόδωρος-- χειμῶνος 
Ἐμπεδοκλῆς — βιάζηται 
ἐνιαυτός ---ἑνιαυτός 
Πλάτων --χινήσεως 
ενητὸν δὲ xar! ἐπίνοιαν 
οὐσίαν — χίνησιν 
ὠκεανός 9’ --τέτυκται 


Meinekei 


paginae 


1, 14—2, 10 


δν δι δι ES 
i » 


ΕΕΕΕΕΣΕΙ 
» 


SEZEE 
ας 
ο ΙΟ σι 


9 


BBS 


81—46, 2 


f 
bo 


Heerenii 


paginae 


A&ti Didy- 


mive loci 


Doxographorum 
paginae 


cf. 96, 16 

96, 20—97, 16 
465, 19. 19 

301 ^1—307 ^3 
821 52.3 

821 n 55.6 

821 n b4—42,6 
821 519. 90 

821 916. 16 

891 517. 18 

892 b6—8 

323 b1—6 

322 b9—5 

823 571—9 

894 5 11—14 

822 »9—14 

823 b10—324 510 
325 hb16—28 

924 516—325 515 
895 598—326 b4 
826.5 5—18 

818 54.5 

81858. 9 

818 b24—96 
818518. 14 

918 n 52 cf. 461, 24 
318 »15—98 


816 514—316 52 

363 515—364 510 
818 56. 7 

918 527 

318 511 

21151 cf, 95ε18- 20 























844 πι INDEX EXCERPTORUM 
Ecloga- μη Meinekei Heerenii Aitii Didy- Doxographorum 
rum ordo paginae | paginae | mive loci paginae 
110 ο | Ὀμήρου--Τένοισθε /6,98-96 185 ο 89196 
10 7 | Ἡρακλείτου --τελευτᾷ (6,271-29 88 A181 [83»4—984b1 
10 | Ἐμπεδοχλέους --λύσω (1,21—78,7 [096-590 ο |88,10—89, 31 
10 1 |θαλῆς --κόσµος Ἴ8.9-18. (290.292 |A 131 1652-15 
ναξίμανδρος-- ὑποκέηται [1819-31 — [992.994 |A I3 [277 3-988 b4 
Ξενοκράτης — noue. (8,28-80 — |994 AISs [ge8hi5-18 
Βενοφάνης --τελευτᾶ 78,31—19,1 |294 AI3m D8ib10-14 
Ἀναξιμένης--µητροπόλεως |19,9—39 [96.398 |AI34—: — [218,5—280, 12 
Φιλόλαος --ἄπειρον 80, 1.2 [298 |AIS10 — |28351.2 
Στράτων --ψυχρόν β0,4 998. AI3» 8819.20 
Πυθαγόρας --ἔχουσαν |B0,5—92 — 300.302 |A 1849 280 ^ 13-282 6 
1014 | Ἡράκλειτος --πῶρ 0, 35--81,1 |904 AI3u 9353.4 
πρῶτον --ἐκπυρώσει Β1, 1-6 304 AlI3n [284b2-9 
Μητρόδωρος — xeviv B1, 7.8 304 AIS: [985556 
Διογένης — ἄπειρον 81,9 204 Α19 89h45 
Zijnw— cbssapa. 8110.11 806 AISs (289,18 
Λεύκιππος --χενά 8119-14 906 AIS:.1 985,1-8 
Ἐπίκουρος --κενοῦ 1156-20 906 AIS1 ο [285,7-986,4 
10 19 | Ἔκφαντος --τέσσαρα 0,316 — |po8 A I 31», 286 b 5-988 b14 
Διόδωρος --μέγεθος ο, 11-19 810 AI3z ᾖ8996-10 
οἱ μὲν --ἀνείδεος 82,90-30 810 AI212 [552-17 
Χρυσίππου --δδῷ |3,4-84,16 [919-816 |D 21 458, 12459, 10 
11 1 | Ὕλη-- μεταβολαῖς "90.91 S16 AI91 30155 
11 3 | OL ἀπὸ -- γίγνεσθαι 5 2-11 818 AI9s-s {9019890899 
11 «| Ἀριστοτέλους --ὑπόστααν [β5ῖ--56,19 |320.322 |D2 448, 1-12 
11 5 | Zíjwovos — Ex. τινος |B6,14-27 |322.394 |D 90 451, 295—408, 1 
Οἱ δὲ--- ἀποφαίνονται 628-81 [8 AI9e:  |08»10-15 
"Ense δὲ --μόνον 86,32-87,5 |924 D 20 408, 8—11 
(19) ca | Ἰδέα ἐστὶν --σωμάτων 8118-97 (96 AIl012 |3908517-30957 
Ταύτας — εἰδοποιηθέν |87,98—88,92 |398. 990 |D 3 MAS, 13-98 
Περὶ δὲ -οὐσίας 8, 98--89, 11 [380 D1 MAT 21-21 
Ζήνωνος --τυγχάνειν 89,18-27 (888 D 40 M72, 1-1 
18 1 | Αἴτιον --ποιοῦν oo, 9—7 [9894 Aliliis [0999-14 
Πυθαγόρας --τέλος 90,16-22 (896 ΑΤ 1114 [810219 
Αἴτιον --κατηγόρηµα 90, 35-91, 9. 336.338 |D 18 457, 4-16 
θαλῆς --νοητά 0110-14 898 AIlle-s [81021015 
14 1 |Σῶμα -- ἄλλως 92,1—13 {0.949 ΙΑ ΤΙ 1-9. [81081128 
καὶ δυνάμει --μηδαμῶς — |92,13.14 845 AI163 (3155-7 
τῶν δὲ -- φύσεις 92,14-30 — (342.344 |D5 M49, 4—14 
μηδὲν --σῶμα 90.90.81 94 AII2s Bii. 
Χρύσιππος---Ὑρόνος 98,16 44. AI164  |31558—15 
OL Στωικοὶ --ἄτομον 93, 1-21 846.348 ΙΑ I124—s |31153—92 
ὁ δ’ αὐτὸς --τοµήν 93,231.92 {|Μ8 Α 11065  j8BI5b3 
Στράτων --ἐκπυρηνιζόμενα |93,93-95 — |948 AII2:  j911523-96 
OL ἀπὸ -- χρόνον 9320-98 [88 AI161  |314530—315^2 
Ἐμπεδοχλῆς --θραύσματα — 33,99—94,6 348.350 |A I131-4 |312»9—10 
Σῶμά ἐστι-- αὑτό 94, 6—17 350.352 |D 19 451 11-24 
14 2 | Hlapuzviboo 3) τῇ 9418-21 862 - 311 n^13-18 


EX STOBAEO [I. DAMASCENO] 


846 





115 


15 


15 


16 


απ 


19 


19 
19 
20 


3 
3 
L 


1 


ἀλλ. ὄγε-- χαίρων 
Σχῆμά--σώματος 

OL dzà— κινεῖσθαι. 

Οἱ Στωικοὶ --κόσμον 
Διογένης --εὐκρασίαν 
Ἐμπεδοκλῆς --μεταλαμβάνειν) 
τοῦ δὲ--κόσμον 

καὶ δεξιὰ — γειμερινόν 
Πυθαγόρας --ταὺτό 

Χρῶμά --σώματος 

τὰ δὲ -ἀέρων 

Ἐμπεδοκλῆς --ὕλης 
Δημόκριτος --ποιότητας 
Θαλῆς — ἀμετάβλητον 
Ἀριστοτέλης --συγκρίνασθαι 
Ζήνωνα --περιόδου. 
χρύσιππος--φαρμάκων 

Οἱ ἀπὸ θάλεω --γενέαῦαι 
τόπον — περιεχομένου 
Ἀριστοτέλης --μέγεβος 
Ῥήνων -- ἄπειρον 

διαφέρειν -- ἐπεχόμενον 
Ἐπίκουρος --χώραν 

OL (dn) Πυβαγόρου --διάλυ-' 
Πλάτων--δεξαµενήν — [tw 
χενόν---χόσμῳ 

Ἰόπον 8 --πέρας 

Πυθαγόρας --ὄρος 
Δημόκριτος --μηδέν 
Ἡράκλειτος -- ἀπεδίδου 
Ἠρόφιλος -- αἰσθητήν 
Ἀσκληπιάδης-- ἀπεφήνατο 
Ἀριστοτέλης -- κόσμον 
Χρυσίππου — uévety 
Ἀπολλόδωρος --ἀναλογίαν 
Παρμενίδης — ἀκίνητον 
Ἠλάτων — 025. 

Ἐμπεδοκλῆς — piqvestat 
Ῥήνωνι --μεταβολήν 
ριστοτέλης --κηραίνεται 
Ξενοφάνης--κόσμος 

Καὶ οἱ φάμενοι---διακόσµησιν 
Ἀναξίμανόρος -πολλαχῶς 
Φιλόλαος-- 

Ποσειδώνιος -- εἶναι 
Ἐμπεδοκλῆς --κόσμον 

μήτε αὔξεσθαι--συστέλλεσθαι 





ἀπὸ γῆς --κέντρον 


96, 99-31 
96, 32-97, 8 
9, 20-93 

b, 23-91 

91, 28-98, 10 
98, 11-30 
100, 22—101,2 
101,3-6 

101, 1-32 
102, 1103, 9 
103, 13-21 
103, 21-23 
103, 24-13 
104,14. 15 
104, 15—18 
101,9. 
107,3-9 

107, 10-12 
101, 12. 13 
107,26—108,13 
108, 17-19 
108, 90-98 
108, 99. 30. 
109, 1.2 
109,3.4 

109, 5-22 
111, 7-112, 8 
112, 19-113, 
115,4. 5 

115, 1012 
115, 13-93 
115, 94-30 
115,31—116,2) 
116,9-4 

116, 4-8 

116, 9-18 

116, 19-91 
120,5—121,13 
123, 831—124, 7 
124, 1-9 
124,10. 11 





358. 360 


364. 366 
368 
310 
910—374 
914—318 
918. 380 
380 
980. 382 
382 
982 
|j388 
390 
390 
j390 
390—394 
394 
394. 396 
396 
396 
396 
596, 398 
404—408 
408. 410 
412 
419. 414 
414 
414. 416 
416 
M16 
416 
416. 418 
418 
432—438 
440. 442 
442 
442 





ΑΤΙ41 
ΑΤΙά2-ο - 
A I121.2 
ΑΠ8Ι 
ΑΠΤο 
AIIB82 
|A IL 102 
|A IL 101 
AII512 
IIb: 
|A T 153-6 
iA I 15 sn 


A IL 4 e—10 
AIIDs 

D 21 
ΑΠ 14—7 
AIL 414 





ΑΠθι 


313 n 35 
312112. 13 

312 (14-3102 
3296-9 

331 596-3385 
336 ^16—19 
335 b6—10 
389516—18 
889 b3—15 

I8 »4—7 

813 »21—97 
81839 8—90 

l4 51-98 

315 17-30 
449, 1-8 

469, 296—410, 15 
463, 14464, 8 
31539-31610 
BT »21-29 
816 »14-317^21 
316511-13 
81 »31—36 
818»1.2 
338^13-21 
811999 96 
838 529. 23 
M60, 18461, 3 
318 530—319 ^2 
81930—320 b8 
390b 11—13 
[390 ^9. 10 

20 »14. 15 

19 »3-99 

M69, 11460, 5 
460, 6—17 

330 »11—19 
880 ^18—331 54 
1820 20-35 
M68 035—469 5 7 
832 »4—1 

339 51-3 

882 »8—13 

831 » 12-96 
33 »4—8 

M62, 13463, 19 
pas »1—13 

932 b 14—17 





i939 ^ 16—18 














846 πι INDEX EXCERPTORUM 
Meinekei | Heerenii | A&tii Didy- | Doxographorum 
πα τὰ ασ paginae | paginae | mive lod Pei Lm 
I91 3 [01 μὲν --συνεστῶτα 194,12-15 5 AILS12 [8998193094 
21 | Όμηρος -- ἀνωτάτω 194, 17—125,6|442. 444 - addas Prol. 96,17 
91 5 |Κόσμον δ᾽ --πάντῃ 195,7—196, 19444—448 |D 31 M65, 14—466, 17 
91 6 | Έκφαντος-- µετέχειν 196,91-98 448.450 [A IL33.4 [8908-15 
εἰ δὲ τρέφεται--ἀίδιος (26,98-80 450 AI: 332 99-333 53 
Πυθαγόρας--- χρόνον 196, 81.32 50 AIL4i — |830b16.17 
ὃς χαὶ --τάξεως 126, 85--151, 1450 AII1: — [327524 
ἄρξασθαι--στοιχείου 191,9. 5 450 AIL63 |333517-21 
πέντε--σφαῖραν 127,3-8 450. 452 |A IT 65 331 » 8335, 2 
Φιλόλαος--κόσμου. 197,9-19 58 AII5s {994-192 
τὸ δὲ ἡγεμονικὸν --ἀπεφήνατο]19τ, 12—18 159 AILDu-i |332»19—27 
Ἡράκλειτος -- κόσμον 191, 19-95.  |454 ΑΠ4 5-5 |33155—11 
39 1 ῇΠαρµενίθης --περίγεια 133,16—134,2482.484 |A IIT1 |385»4—83653 
Ἀριατοτέλης --γῆν. 184, 4-6 AIITs {99691216 
περιέχεσθαι--ἐγκυκλίως — [134,6—18 [ο ID 9 450, 12—20 
Φιλόλαος --ταύτην 194, 19—135,4488. 490 |A II77 |336520—331523 
Λεύκιππος--- ἀκίνητα 135,5-10 190 AIIT23 |33654—11 
Πλάτων -- δεύτερον 196, 1-15.  |492 AIL64 — |834b1—7 
92 3 | Ὅμηρος--αἴγλη 135,25—136,111492. 494 - |Prol. 95, 20-96, 13 
92 5 [Εμπεῦ οχλῆς--ὅλην 196,18-15 — 494 AID? 991 »4—T 
Οἱ μὲν cbv—cmuacxóv — |136,16-18 — 496 AI: 99159—4 
Maspóbopos — azotyela 136,19-26 496 A154 292 »1—11 
Θαλῆς — περιαχωγήν 186,30—187,1498.498 ΑΠ 11.5  |327155—14 
τῶν 8 --διάστηµα 191, 1-4. 498 AIL1s Ἅᾖ{[989991-5 
28 | Ἀναξιμένης--περέχοντα — |137,20-25 β0Ο ΑΠ 111.52 |339»21-98 
Ἀναξίμανδρος --μίχµατος 131, 99.91 — |500 ΑΠ115  |94058.9 
Παρμενίδης -- οὑρανόν 197,98.99  |500 AII1l4  |340b5-T 
Ἀριστοτέλης — οὕτως. 88,1-3 500.502 ΙΑΠ112 —|340b1—4 
συνεστάναι δὲ-- ἐγκυκλίως — |138,3—8 cf. 
124, 12—18 |502 ID 9 450, 16-50. 
Θαλῆς --σφετερίζεται 138, 9-21 [002 A IL12 1.2 |3405 1134152 
94 — θαλῆς-- διάκρισιν 138,95-98 |606 ΑΠ 181.32 941»4—9 
καὶ τοὺς μὲν--ἀγεῖααι — |138,28—139,2/506 AIL13n 9919-92 
Ἀναξαγόρας--ἠστερωχέναι |139,8—6 —— |508 AIII13s  |41b10-14 
ἀπ᾿ ἀνατολῶν --ἀστέρας — |139,6. 7 508. AIL161  |345590-93 
Διογένης — διάπυρα 199, 8.9 508 ΑΠ185  |941516—18 
συμπεριφέρεσβαι-- πέτρινον |139,9—14 608 ΑΠ189  |342»8-14 
Δημόκραος --πέτρους, 199, 10.16 [508 AIL134 1915 
καὶ πρῶτα--πλανήτας 199, 15.16 1608 ΑΠ105  |844b12—14 
Ἀρχέλαος--φλόγας 199,11 -91 510 AILI36: |$42»1-5 
καὶ ἀνωτάτω--πλανήτας — |139,19-93  |510 AIL156  |34559-13 
Μητρόδωρος--ἀπεφήνατο —|139,94.95 — |510 |AILI4s — 344b —5T 
Παρμενίδης --ἄστρα 199, 96.91 (510 Α 189 ᾖ|β900.Τ 
τρέφεσθαι-- ἀναθυμιάσεως  |139,27.28 — |510 AIILIT4  346»18—2 
Ἀναξιμένης — ἀόρατα 199, 99-81.  |510 ΑΠ 1810  |942^15—18 
ἤλων--κρυσταλλοειδεῖ 139,931.32  |510 ΑΠ.  |344b9—4 
τὰς δ᾽ ἐπισημασίας-- μόνον |139, 89 -140, 1510 AII192 [ΦΑΤΝΙ1 
οὐχ. ὑπὸ --ἁστέρας 10, 1.3 1510 ATD166 [461-8 








EX STOBAEO [I. DAMASCENO] 


841 























Ecloga- 6 Meinekei |Heerenii | A&tii Didy- | Doxographorum 
rum ordo paginae. paginae mive loci paginae 
194 | Πλάτων -- στοιχείων 1403.4  |510 AIDII31 [4999-25 

ποινῶς --τρέφεσθαι 1404.  |512 ΑΠΊΤα —|346b24. 25 
xal πρῶτον --σελήνην 140,6-10. [815 ΑΠ 16  |MA4b15-34504 
τὰς δὲ ἐπισημασίας--ένεσθαι|140, 10-13 [613 ΑΠ10ι ΙΜΤΟΤ-Ι0 
Ἀριστοτέλης --ἄστρα 10, 18.14 518 AIDI3:  |343b1.2 
μὴ; δεῖσθαι — elvat 140,14.15 [615 AIL1Ts {84629198 
πάντα δὲ. -μείζονα 140, 16-90 512 IDs M50, 8—11 
Ξενοφάνης --σβέσεις 140,21-24 [812.14 ΑΠ 18. 848988 
τοὺς δὲ --παραλάµποντα — |140,24—27 [514 AIL18:  |MT7b1-5 
Ἡραχλείδης--ἐνδεχομένου — |140, 28—141,9/514 A II 13 15, 16 [4999-16 
Βενοχράτης --βάθει 141,3-5  |5M.516 ΑΠ 1δ1.5 [844 98-11 
Τῶν μαθηματικῶν--ἥλιο |141,6-8 — 016 AIL15s  |34555-8 
ταὐτὸν --καλεῖσθαι 1418-13.  |516 lAIL167 9699-10 
τοὺς δὲ -- φέρεσθαι 141,412-18 516 AIL162-5 |45h93—32 
E μὲν--κωνοειδεῖς 141,19.90 516 AILi41.2 |43h18—94451 
Παρμενίης --καλεῖ 141,91-94 518 AILi57  |945514-18 
Μηερόδωρος--Γνώµην —— |141,95-30 518 |AIL1T1—à |M6b11-17 
Ἐδῥοξος --σηµαίνοιεν 141, 81--149,6/618 AIL193 119-599 
Ἄστρον--δόξαν 142,6-95  |b18.520 D 32 466, 18467, 9 

951 | Bevoedvns — fov 142, 89143,1592 AIL90»  |848h10.11 
Ext δὲ —gavivat 1431-4 — (692 AIL9A4 —|95i»1i—16 
Θεόφραστος — fov 143,5-7 — |522 AII90s  |48b12-349»8 
Ἀναξίμανδρος-- πρηστῆρος |143,8-19 — [504 AII201  |M839-7 
παὶ τὸν μὲν--μέχεδους [4819-14 68 AII211  |861519-17 
Ἰήχνεσθαι--ἀποκλειομέναυ — |143,14—16 68 AII24: — (3103-5 
Ἀναξιμένης --ἀπεφήνατο — |143,17.18 — (524 AII202  |348h8.9 
ὑπὸ πεπυχνωμένου--ποιεῖσθαι143, 18—19 594 AIL931 — [352»12-14 
πλατὸν---σχήματι 143,19-90  |524 AI[221 (8624.5 
Παρμενίδης --ἥλιον 143,921.99 68 AII20s —|349521.92 
Ἀντιφῶν--ἥλιον 143,98-98 594.596 |A II 20 1.15 [861 »3—11 
σκαφοειδῆ --ὑπόκυρτον 143,298.29 — 596 |AII9922  |359»6.7 
gives --ὄψιν 143,29-31 596 |AII94s — |354»6—10 
τὸ δὲ --ἀνθρωπείου 143,92 ορ AIL914  |951»90.91 
Ἀλκμαίων --ἥλιον 144,1.9 (596 AIL924s [0999-10 

955. | Ἀναξαγόρας --ἥλιον 1441011  |59 Α 1200 — |849h6.7 
τροπὴν --ἰσχυροποιεῖ 144, 11-19. [628 AII23:  |362»16-18 
Θαλῆς vnb τὸν uw — [144,14 pos AII20»  |B9hiT 
ἐκλείπειν--ὀίσκῳ. 14,14-17 [608 AIL941 ᾖ[9όδΙΤ--9δ849 
Διογένης --ἑναποστηρίζονται |144, 18—19 — |528 119010  |849b18-20 
ὑπὸ δὲ--σβέννωσθαι 144,19.90  |528 |ATI984 —|353»6-8 
Φιλόλαος--ἥλιον 144, 99—145, 6530 [A II 90 12. 13 349 »21—350 »20 
προπὴν δὲ--κύκλων 145,0-8 (|680 AII28»  |353h1—5 
ἴσον δὲ---ἀνταύχειαν 145,9 1630 AII212 {β61918.19 
ἔκλειφον--ὑπερχομένης — [145,9.10 — |530 AII247  |354b90.21 
Ἐπίκουρος--ἀνημμένν — |145,11—18 [685 ΑΊ901  |36021—351^2 
τηλικοῦτον --ἑλάττω. 145,13-14 [685 ΑΠ 510  |85251-3 
Παρμενίδης--ψυχρόν 145,15-19  |o32 AILS0s» [94991916 
Δημόκριτος --διάπυρον 145,19 logo A120: 9069 


26 1 


417 


Κλεάνθης --ἥλιον 
περὶ δὲ --κύλιδρον 
Ἀρίσταρχος -- ἀπόστασιν 
Ἀριστοτέλης -- πάθος 
Ῥήνων --σχήµατι 
Βδριπίδης — rie 

Ὅμηρος --λαμπρόν 
Αναξίμανδρος --τροχοῦ. 
Ἀναξιμένης --πυρίνην 

ἴσην δὲ- φωτίζεται 
Ἡράκλειτος -- χήµατι 
Βενοφάνης --πεπιλημένον 
θαλῆς --σύμμικτον 
δισκρειδῆ --χυλινδροειδῆ 
Πλάτων --κύκλον 
ἐλάττονα---μεγέθει 

Ζήνων --σχήµατι 
Ποσειδώνιος -- ἀέρος 
μείζονα δὲ -ἥλιον 
σφαιροειδῆ — μηνοειδῆ 
Χρύσιππος--ἡμᾶς 
᾿Ἀναξίμανδρος --ὑπόστασιν 
χύκλος--πυχνοτέραν 

Té Πυθαγορείων --κινήµατα! 
Ἀναξίμανδρος--λάβη 
Χρύσιππος --τυφῶνα 
Ἀριστοτέλης --τυφών 
Αριστοτέλης -- οὕτως 

Τῶν µεταρσίων -- ἀποβλέψω-] 
Ἀριστοτέλους --νεφῶν — [av 
"Ἀριστοτέλης --ἰσχόν. 
Πλάτων --σαλεύεσθαι 
Ἀριστοτέλης --τοσοῦτον 
Ἀριστοτέλης --ἄμπωτιν 
Ἀριστοτέλους --συμβέβηκεν 
Ὡσαύτως — ἀπελθούσης 

Οἱ δὲ περὶ --ἐστι 

Πλάτων -- ἀθάνατον 
Πλάτων --λεγικά 

Πλάτων --κυρίως 
θαλῆς -- αὐτοχίνητον 
Πυβαγόρας --Ξενοκράτης, 
Ἀλκμαίων--ὑπολαμβάνει 
Δικαίαρχος --αἰσθήσεων 
Ἀριατοτέλης — ἐνεργείας 


II INDEX EXCERPTORUM 


Ecloga- HET Meinekei | Heerenii | Ati Didy- | Doxographorum 
135 5 |xporijy— δινήσεως 145,19. 20 AII287  |263513-15 











Ἀναξμένης --αἴσθησιν 





Ἀριστοτόλης --εἴδη 











paginae paginae | mive loci 
532 

145,21.22 532 A II 204 949 54. 5 
145,92—94  |532.534 |A II235 908 9-13 Add. 
145,30—146,7 |534 AII94&9» |306»1—14 
146, 8--141, 6 [534—538 |D 10 M60, 21451, 18. 
146,21—23 538.640 |D 33 461, 3-13 
146,94—98 — |540 - M67 n*15—513 
141, 29—148, 8/540. - If. Prol. p. 96, 15 
150,21—96 — |548. 500 |A I1 25 1 δοῦ b 16-23 
150, 27. 98. i550 AIL2532.3 |35651.2 
150,28.29 550 A 11262 3o b9. 10 
151,1 i550 AIL212 358 bl 
151,2.3 5650 A II 254 960 b3. 4 
151, 4—15 650. 562 |A Π 25 s—i5 |306 514—357 4 
151,165.16 552 A IL213.4 |30353—6 
151,17-91  |504 |A II95 e. 7. |35658—13 
151,21.92  |504 A IL 263 301 b 11. 12 
151,23-96  |554 D34 467 b 14—16 
151,27.98  |564 AIL255  |35i55—1 
151,928.99 —|504 A IL 26 1 [307 b28. 29. 
151, 29-81  |504 |A IL 211 [301 b14—19 
151, 32—152, 6/554. 556 |D 34 M61, 11-21 
152,7—155,9 [556—506 |A IL 28—31 |908 b 7—363514 
15692—157,99/574, 516. |A III 11-s |36412-36653 
15791—158,96|576—580 |A III 2 1-1: [900 ^6—367 ^ 18 
161, 6—162,98 [590—594 |A III 3 1-11. |361 522—369 936 
162,29—168,17/596. 598 ΙΑ III 31s  |369b34—31057 
163, 71-17 596. 598. |A III 3 14. 15 |310 8-22 
163,21—164,18/598—602 |D 12 452, 2243, 10 
167,15—168,26/612—616 |A III 5 1—10 311 28—313 »22 
16827—170,21/616—622 |D 14 454, 265—455, 31 
171,10—13 |694 A III T4 j915 b1-13 
171,19-25 — |626 A ΤΠ 15 1 |380b1—35152 
112,3—174, 10/628—634 |D 13 453, 11454, 25 
174,11-16  |634.636 |A III 171 |38253—11 
174,4—175,98638. 640. |D 142 Add. p. 456,32 
]o2,9—11 |148. 150 -- ο, Prol. 96,14 
208, 8—14 [56 A V 184 428 b1—10 
908, 18—21 56. 708 ΙΑ V 201 432 b1—1 
208, 24—209, 4/158. A Υ261.9 [3853-11 
|224,25-29  |T90 A IV D 11, 12 |3992 51—7 
225, 21. 22 (i94 AAIV21 386 b2. 3 
|226,23-25 — |194 AIV2s4 |986b8—11 
|225,26-28 — |196 |AIV22 986 b 4—7 
(226, 14 (196 AIV927.s |887156—9 
226, 5—8 96 |AIV26 981 » 1-5 
[226, 9—32 796. 798 |A IV 32-1 |387 510—389 »8 
231, 6-9 812 ΑΙΥ 83 992 11-10. 


EX STOBAEO (I. DAMASCENO) 







TE 
- 
| 


[d 


55655 t 5 


Florilegii 


11 ^ 
88 v 
100 ασ 
100 ος 
100 17 
101 3 
115 29 


Lemmata 


Πλάτων — ἀειχίνητον 
Πλάτων — ἔξωθεν 


Ἀριστοτέλης --συμβεβηχός 


Πυθαγόρας — γεῶδες 


Αριστοτέλης — κινήσεως 


τὸ δὴ — αἰσδήσεως 


Πλάτων — συναύγεια 


Ἀριστοτέλης --συγκριµάτων 


Οἱ ἀπὸ — αἴσθησιν 
Ἀριστοτέλης -- ὑγρῶν 
Ἀριστοτέλης — εἶναι 
Π]λάτων — νοούµενον 
Ἀριστοτέλης — τούτων 





Meinekei 
paginae 











Ὅτι ἡ ἀλήθεια — ἀτελεύτητον/] 251, 19—31 


Πλουτάρχου --ἐρωτῶσι 


Λέγει δὲ — παραπλησίων 


Διοχκλῆς — τίκτεσθαι 


Ἐρασίστρατος -- αἴτια 
Ἀλκμαίων — εἶναι 


[Παρμενίδης -- ὑπόλειψιν 


Diels, Doxographi graeci. 


Heerenii | ΑδΙ Didy- 
paginae | mive loci 





231, 10 812 A IV 31 
i309, 25—98 — [1102 AIV83 
1903, 4. 5 1104 A IV 9 8 
853, 0—11 1104 A IV 9 10 
350, 2—9 1106 A IV 102 
856,15—23 |11038 D 15 

351, 4—9 1108 A IV 1311 
357,10—16  |1110 D 11 
860,94—26 — 11110 A IV 16 4 
362, 1.2 1112 D 17 

863, 30—364,5 1112 D 17 

304, 10-15  |1112.1114|A IV 19 1 
364, 20-50 11114 D 16 

II 33, 1—14 — 
III 249, 4—9 iA V301 
III 249, 11. 12 A V 802 
III 249, 14. 15 A V 805 
III 250, 1—5 ΙΑ V 301 
IV 16,8 ΙΑ V 8304 


849 





| Doxographorum 
| 


paginae 





392 b 9. 10 

394 b16—20 

396 b20—22 
391 526—323 
399 b 6—12 

455 b32—456 b4 
404 h14—21 
456, 19--11 

406 b 28—31 
456, 20 

456, 21—451,3 
407 513—403 υ 7 
456 b 5—12 


cf. Prol. 96, 17 
Prol. 91, 26—44 
442 b6—443 »2 

443 hb 3. 4 

443 h 5. 6 

442 *1—6 

443 b 1. 8 


860 





Ioannis 


Damasceni 


q. d 


Florileg. 


I 31-6 
963 
37 
171 
17 2—8 


179 
17 10—12 


III INDEX EXCERPTORUM EX STOBAEO (I. DAMASCENO] 


Lemmata 


| 
[ Αναξιμένης — ἀερώδους 


ἐκ δὲ τῆς -- ἀποτελεῖσθαι 
Ἀρύσιππος --πεπηγυῖαν 


Λεύὐκιππος — ὄψιν 
Τιμαγόρας — ἀντίληψιν 
Ἀριστοτέλης — συγχριµάτων 
Τῶν -- ἀχτινείδωλον 


11 13—15| Ἐμπεδοκλῆς — σκότος 


17 22 
181.2 
18 89 

II 25 8—10 
25 11-14 
2b 15 
20 16 
256 11—29 


25 30 
25 34 


95 35—40 
2D 43. 44 
20 45 

25 46 

95 49 

84 1—9 


Ἀναξιμένης --σφετερίζεται 
Ἀλκμαίων --ῥευματιζομένων 
Ἀριστοτέλης — ὀσφραντῶν 

Οἱ Στωιχοὶ --ἔξωθεν 

Κατὰ τοὺς -- ἀντιλαμβανό- 
Ἀπελλῆς — ζφα [μεθα 
Δημόκριτος --παρίσους 

Οἱ Στωικοὶ — συμβεβηχότα 


Παρμενίδης -- ὄρεξιν 
Οἱ τὰ ἄτομα --αἰσθητόν 


Ἐμτεδοχλῆς --αἰσθάνεσθαι 

Οἱ Στωικοὶ — κινήσεως 
Δημόκριτος — δεοὺς | 
Ἀριστοτέλης --αἰσθήσεως | 
Ἐμπεδοχλῆς — αἴσθησιν | 
Ἀριστοτέλης — θάλασσαν | 


Meinekei 
paginae 


IV 151, 10— 


152, 6 
152, 1—153, 
28 
153, 30— 
154, 1 
172, 17-21 
173, 1—18 
173, 19. 20 
173, 21— 
114,4 
174, 6—115, 


233, 1—19 
233, 90. 91 
998, 99-04 
233, 96— 

285, 13 
235, 14. 15 
235. 15— 

236, 9 

236, 3—16 
231, 1—18 
231, 14. 15 
231, 16-94 
238,9—20 | 
244,5— | 
245,6 | 





Gaisfordii | Actii Didv- | Doxographorum 
paginae mive loci paginae 
I1691,4—25 ΙΑ III 41—5 |370526 -311 526 
691,26—  |D11 451, 19—452, 21 

693, 13 
693,15—21 |D 35 468,1—5] Vi 


111,5—8 ΙΑ IV 13 1. 5 |40352—7 

111, 9—23 ΙΑ IV 13 6—12 |103 b22—404 523 

112,1.2  |D 17 156, 183—171 

112,3—10 ΙΑ IV 13 2-5 |103^8—21 

119,11— ΙΑ IV 14. 15 |405, 3—406, 14 
118, 1 

118, 94 cf. Stob. 1 23 

114,3—8  |A IV 1^ 1. ? |407 52—10 

Τ14.9.10 |D 17 456, 18. 19 

164,15—29 |A IV 81 393 b 3—395 520 

765,3—18 |A IV 8 4—:  |394 521—395 519 

165, 19 AIV 103  |399513. 14 

166,20—22 ΙΑ IV 10 5. 6 399 519—23 

165,93— |AIV8s— |395520—397 918 
166, 29 149 1—s 

166, 80 AIV91  |89858.9 


166,30— ΙΑ IV 9 9—1s |391 h19—393 »'i 
161, 14 

161,15—26 !A IV 9 15—20 ,898 b10—98 

168,11—11 A IV 10 1. 2 [3993-12 

168,18.19 A IV 104 — !39915—18 

168,20—2" |D 15 1455 b39—456 b4 


169,9—19 j|A IV 16 1-4 406 b16—31 
114,11— |^ III 17 ι-- pez b3—383 b34 
115, 16 | 





— — —— --- — A — —M ---- 


CORRIGENDA 


p. 10, 10 saeculo 
11!5 notatae 
16,20 v 22. 27. 29 
22,84 p.1305 ἩΠ 18 
25, 29 ne somniando quidem quis 
26, 30 δισχ οειδές 
381 δισκοειδη 
94 II 259 
28, 11 opinionem comprehendit 
31,32.i. Annal. l. II 
97, 28 non sana cf. p. 311 44 
83,2 I8 18 
45,9"! Placit. I 3 12—19 
AT! cf. p. 468 n*3 
63, 10 dele τῆς post ἀπὸ 
64,20 $$1.2.7 
19,4 a.i. 32. 36—38 
14,3 32.86—40 
106? 1 altera opinio 
126, 6 a. i. stomach abatur 
137 (Aetii),12 III 16 3 
138 (Diogenis),.11 [cf. p. 26] 
153, 26 opinionem 
157,25 ab Eusebiano 
158? 1 P. E. XIV 20 19 
160, 12 cf. p. 68) 
115, 12 Tyro oriundi et Romae 
28 scribendum 
177,91 $44 
181,9 1932 
10 VIII 25 et extremo versu I 181 
188,5 inquam et hom ines et pecua 
189 a6 ulis 
b14 Proleg. p. 16 
 915,3a.i. IL 11s 


p. 228? histor. IV 17 
200, 20 p. 19 
236, 25 c. 5 p. 608, 2 
251, 18 bearet 
261,9 a. i. cet. 1 41 32 p. 860 H. cf. 41 3s 
p. 900] 
212, 6 A 58D 
298 n 44 (A)BC 
na7 (A)C 
291 a4 εἶναι 
n a4 ἄνθρωπος 
306 94 οὓς 
914 η Ρ4 dele sed 
922 πα ἀνείμαρτα, 
352 na14 G 65 
36327 G 78 
912 9094 ἀντιχρὺς 
400 π4 2 χάρτην εὔεργον G: 
n a4 dele correxi 
417 n 33 G(A)BC: 
442 n b3 ol; otov 
411 na14 p. 416, 15 
nb1O dele τῶν — addit D || 
483 n a3 ἔτι libri 
490, 4 τείχεσιν deleto commate 
19 ἁπαξάπαντα 
2" παγέντ’, contra 23 λεχθέντα 
D08 na'7 xal συμβαίνει ΡΕ: xel o. Wim- 
mer 
511nbh3 S$94dpco; P: 9pácoc F 
530, 14 € littera paulo magis dextrorsum 
ponenda fuit 
556, 12 θῆλυς et αὐτὸς 
566, 26 φυσιχοῖς 
515, 19 πέλαγος 


ADDENDA 


p. 16, 6 cf. ad p. 626, 11. 

11, 11 γεώδους Eusebii fortasse antiquum 
est glossema. nam mirum quod G, qui $6 
πυρός consentiens exhibet cum Stob., γεώ- 
δους illud Eusebianum $ 5 exhibet, ubi de- 
bebat ἀέρος. 

18,15 Hypsiclem Fabricio fisus haud 
recte cum  Adrasto composui. nam nec 
Suidas Isidorum mathematicum sub fratribus 
recte fuisse dicit nec Hypsicles ille fuit qui 
magnum magistrum suum Isidorum laudaret. 


immo Isidorus Damascii praeceptor intelle- 
gendus est cf. H. Martin [Boncompagni 
bullettino t. VII Romae 1874 p. 263). ergo 
ad tempora disposita est Achillis quam ex- 
hibui tabula, ut Hypsicles inter Eratosthenem 
et Thrasylum floruerit. itemque aliis ar- 
gumentis usus G. Friedlein [Boncompagni 
bull. t. VI p. 496] eum paulo post Apollo- 
nium [c. 2158. Chr.] scripsisse probavit. 
ergo ne Rohdei quidem ratio (cf. p. 18,25] 
iam stare poterit. 


852 


21,10 c.f. Geminus Ὀταπο]. p. 54 
(Corssen de Posidonio Rhodio Bonnae 1878 
p. 93sq., sed cf. Strabo II 2 3 p. 95]. 

29? Didascaliae fr. exstat etiam in cod. 
Paris. gr. 854 [Crameri Anecd. Paris. I 
385—352] cf. Doehneri Quaest. Plutarch. 
part. III p. 1/5qq. 

397,31 corrector in V 3 3 abundantia 
articuli, quem eieci, offensus videtur. 

58,21 de fonte Stoici capitis nihil 
affürmo, nisi Posidoniana quaedam subesse. 
definitio I 61 Posidonii est conl. I ^ 19, 
theologiae tripartitio Panaetii videtur cf. 
Scaevola ex "Varron. rer. divin. 1l. apud 
Augustin. IV 27 [VI 5— 7]. de admiratione 
rerum caelestium locus, qui etiam apud 
Ciceronem tangitur Tusc. I 28 68sqq. d. deor. 
n. I1 30 16 Posidonio tribuendus videtur cf. 
Corssen Ἱ. c. p. 32. 

16,1 de Alcinoi qui dicitur epitome 
nunc egregius I. Freudenthalii libellus (Hel- 
lenist. Stud. III Berlin 1879] adeundus est, 
qui de Didymi similitudine dixit p. 207, de 
Stoicis verbis p. 251. 294, de titulo p. 2164, 
de eclecticis 269. 290. 293. 

81? cf. de Clitomacho Diog. IV 61. 

81* emendationem xat' αὐτόν etiam 
E. Rohde Mus. Rh. XXXIII 166! commen- 
davit. 

87,8 morem ex natalis diei festis nun- 
cupandi filios explanat Usener M. Hh. 
XXXIV 421!. 

96,13 addendus est locus Stob. ecl. 
I 214 p. 442H. conlat. Plut. V. Hom. c. 94. 
103. 

1063 de Zenonis vita nuper egerunt 
E. Rohde Mus. Rh. XXXIII 622 sqq. Th. 
Gomperz ib. XX XIV 154sqq. qui tamen suam 
rationem non plenam exhibuit. 

120? 2 cf. p. 114, 1 et 31. 

191 de Ciceronis de deor. nat. loco 
egit nuper P. Schwencke jalrb. f. cl. Philol. 
CXIX 495qq. 

151! de posteriorum fraudibus Zoro- 
astreis cf. Porphyr. V. Plot. 16. 

162,16 cod. F [Laur. 69,13] habet 
εἴπομεν i. e. εἴπωμεν, quod recipiendum est 
cum Cobeto cf. de toto loco Freudenthal 
l. e. p. 305. 309. 

216,3 a.i. Ciceronem etiamsi cognosset 
non adhibuisse "Topica demonstrat Wallies 
de Top. Ciceronis Hal. Sax. 1818. 


ADDENDA 


217,3 a.i. duplicem Xenophanis me- 
moriam antiquiorem esse Aétio ex Plut. 
Strom. 4 elucet, qui diversis locis p. 080, 
19 et 18 eadem fere rettulit. 

224, 4 eo magis consensum notare de- 
bebam, qui est inter Placita I 14 4 et Theo- 
phrastum de sens. 5 (500,9) S6 (525, 19), 
cum distet aliquantum ipsius exemplar Pla- 
tonis Tim. p. 67c 

221! "Theophrasti opinionem reddit 
Schol. ad Plat. Tim. 22& ... ὑδάτων χαταρ- 
ρηγνυµένων εἰς τὸν Νεῖλον ἐξ ἄλλων τόπων 
τῶν xatà τὰ σεληναῖα ὄρη, ἀφ ὧν αἱ τώτου 
πηγαί, ἐκ τῆς γιγνοµένης ἐν αὐτοῖς πι- 
λήσεως τῶν νεφῶν ὑπὸ τῶν ἑτησίων 
ἀνέμων, ὡς θεόφραστός φησι cf. A. Riese 
jahrb. f. cl. philol. CXVII 695 qui citat 
A. Knütgen die Ansichten der Alten über 
die Nilquellen Neisse Progr. 13576 

229,05 a.i. cf. Mus. Rh. XXXIV 4*1. 

2514 n 410 nota codicis Α etsi accentus 
deest explicanda ἐπεὶ δὲ 

Eusebii codicis c quas Gaisfor- 
diano apparatui deesse vidi lectiones 
potiores a p. 353 adnotationi ipsi in- 
serere licuit, priorum plagularum 
supplementum nunc inter Addenda 
exhibeo 

27821 ἐνέργεια E[c) 

281b8 ἀίδιον] non multo longius abest 
verum εἶδικόν (ἰδικόν) 

2822117 θεωρεῖται tueri debebam (cf. 
Ind. II s. v. θεωρεῖν): der Begriff lásst sich 
nur in der Einzahl denken cf. ' Theo Smvrn. 
p. 19, 18 sqq. Hilleri, unde Xylandri con- 
iectura αἰσθητοί v. 19 commendari videtur 

254 α τν χήσει coni. Doehner quaest. 
Plut. II p. 6 

290 n5 dele τούτους E. nam deficiente 
altera classe BEI unus est testis c, qui ha- 
bet τούτοις πλῆθος (om. τὸ). idem v. 29 et 30 
σωμάτων et αὐγάς praebet, quo fisus iam 
Aétio illa reddere non dubitabis 

291n^al lege: ἐἑκοίλαινε C: 
Psellus (A)JBE(cre] 

n3 dele 15 — ? || 
na6 lege: μὲν E[cpre] etc. 

298 n ^4. (A)BC: 

η ας (A)C Athengg.: 

29649 τὸ κράτιστον ὁμοιῶσαι χκαλῶς 
ἔχειν διενοήθησαν coni. Herwerden (Plutar- 
chea et Lucianea) 


ἐχοίλανε 


ΑΡΡΕΝΡΑ 


298 419 τὰ (piv) φανερά Herwerden. 
na? E[cre] 
nà8 E[screi) 
300 n 210 οὐδὲ E, sed 7 οὐδὲ c 
nal4 E(cprFYA)C: 
301 n*^6 E[cprer] 
905 η αθ ante τὴν insere: τῶν μὲν dp- 
χῶν A || 
308 n a1 adde: 2 «xal ante τὸ om. E[cer] 
na Ἱ. cpre6 
n48 post XV 32 s adde: et in 
textu ο 
na9 μὲν μὴ E(cre] 
3092315 χυριώτατον (ut in Stob.) Her- 
werden 
814na4 post 
p. 320 422 
320 b2 lacunam non recte statuit Mei- 
neke. immo Democriti χατὰ παλμὸν $ 3 pri- 
mum genus numeratur. διανοητικὰς χινήσεις 
(v. 5D) habes etiam D 16 (456, 8) 
333n310 E[cre] 
834 n *10 E[cpre] itemque v. 15 
33b n3*1 c etiam in textu τοῦ habet 
— πας E[ckEre] 
3360ns8 πάντα πως E, sed c certe 
habet πάντας τούτους 
908 η 4 post (A)B lege: χατὰ ἐχπύ- 
βωσιν xal εὐκρασίαν xal φύξιν Ἐ[οςς, om. 
BI]: κατὰ etc. 
342 n ^ 1 ante ἀφανεῖς insere: δὲ om. E || 
n32 adde || xal καθάπερ E || 
343n36 E[cpei] 
πα ἀέρα τε «al om. E (c 'Steph. 


videtur adde: cf. 


mss.'] 
nal14 E[cpEre] 
344 n ^11 E[cpre] || φαίνωνα E[cro etc. 
944 bb praestat Stobaei errori tribuere 
verba περὶ σχήματος τῶν ἀἁστέρων, quibus 
reiectis Metrodori memoria addenda est 15 6 
cf. 34D a1 
350 n 410 notandum in E verba eic τὸν 
ἦλιον [ν. 16]. — πυρίνου [ν. 18] intercepta 
esse, itemque verba ἀνταύγειαν [v. 19) — 
Την [20] 
n212 dele E ante BC 
n2315 E[cpgre] || 21 κιαηροειδῶς 
E[cpEFG]AB : χισηροειδὲς E[vulgata]C: κι- 
σηροειδη G cf. Ach. || 
Joln^àl [sic cbpgre] E: σπογ]οειδη G: 
om. (A)BC | 
na3 l. ἄναμμα cf. p. 626, 11 


853 


na9 E[nsk] 
352 na4 τι E[cp&eir] 
n6 E[Br, μείζων etc. 

353b12 adde συγκαταφέρεσθαι δὲ τὸν 
ἦλιον κινούμενον ἕἔλιχκα ἐν τῇ σφαίρᾳ ἀπὸ τοῦ 
ἱσημερινοῦ ἐπί τε ἄρκτου xal νότου, ἅπερ 
ἐστὶ πέρατα τῆς ἕλιχος. ἄλλοι δὲ dr" εὐθείας 
αὐτὸν χινεῖσθαι τὴν ἕλικα οὐ περὶ σφαῖραν 
ποιοῦντα, περὶ δὲ χύλιδρον 

908 a dpatótepov δέ πως respondet ex- 
tremae $9 

910 n 3410 dele G cf. p. 631,5 

δτ1 η 84 adde: sed cf. IV 1 4 (385 211) 

9!5n^*D post ὁμοίαν adde: θδερείων 
Doehner 

831327 πρῆσιν (pro πίλησιν) coni. Ber- 
nardakis (Symbolae crit. et palaeogr. in Plut. 
Lips. 1879) 

386 b6 δείοις (i. e. astris) non moven- 
dum erat 

394 nb3 adde: 24 οὗ om. D || 

401 n2 correxi cf. G p. 636,5 

403b12 scribendum αὐγῶν αὐτὴν. Po- 
sidonius igitur etiam hic πλατωνίζει cf. ὃ 11 

404 b1 Αρισταγόρας qui est post Stra- 
tonem $ € Ἀρίσταρχος est cf. I 15 9 et 
15 5 ubi audit ἀχουστῆς Στράτωνος 

41243 scribendum τὴν δὲ μετὰ τοῦτο 

413 «10 µόνον codicum cogitari potest. 
nam thoracis actio non φυσικῶς, sed παρα- 


πχειμένως pulmone incitante accidit 


413421 ἀντιμετερᾷ et p. 414 36. μετερᾷ 
Bernardakis 

414 ^6 ἑἐχτός, 11 ἐν αὐτῷ, 15. ἀπ᾿ αὐτοῦ, 
20 «(τὸ πνευματιχὸν) ἐφέλκηται [sic iam 
Reiske] idem, otiose omnia 

420 a3 ἐναλλαγείη etiam Bernardakis 

421 n310 σαρχώσεις confirmat Psellus 
Crameri A. Par. I 341,16 

422239 κόλπους pro τόπους Doehner 
quaest. Plut. III 18 

423 418 éx τοῦ αὐτομάτου veram lecti- 
onem iudicat Bernardakis expulsam glosse- 
mate αὐτομάτως 

426 n 32 post cf. G adde: vel ἔνθερμα δέ 

421227 ἐν μι ἡμέρᾳ 7) µόνῃ ἢ σὺν 1) 
τίθεται νυχτὶ v. B. Bernardakis 

4383 a9 παραπεπαιχότος idem 

434 4319 dele: propius — ταχέντος 

431 213 ὕπνον σώματος yíveotat ἅμ ἑκ- 
χρίσει t. λ. πλείονι. τῆς (0) ἑκκρίσεως c. ϕ. 
9. τὸν πλεονασμὸν αἰτίαν Δανάτου Bernardakis 


e 


10 


15 


20 


854 


439 43 scribendum ἐπέχειν cf. p. 103b 

451, 21 scribendum (ἐν) τοῖς 

454 n6 Ἱ. nonne 632ay5? 

455, 31 addendum fr. 14* ex Stob. ecl. 
I 39 (34) 1 p. 688. 640H. 

Ἀριστοτέλους. à; δὲ τῶν ὑδάτων 
δυνάμεις xal τοὺς χυλοὺς xal τὰς ἄλλας πάσας 
ποιότητας, ὡς εἰπεῖν συλλαβόντι, γίνεσθαι παρὰ 
τρεῖς αἰτίας' 7| yàp παρὰ τὴν τῆς γῆς δια- 
φοράν (ἐν ola yàp ἂν ἕκαστον T) xal δι’ οἷας 
ἂν Dép, τοιοῦτον ἴσχειν τὸν χυλόν, oiov ἁλυκὸν 
ἡ νιτρῶδες 7) πικρὸν ἡ τῶν ἄλλων ὁποιονοῦν), 
Ἡ παρὰ τὴν τῆς καπνώδους xal πυρώδους 
ἀναθυμιάσεως μῖξιν (ἀπολίθωσιν γὰρ xal πῆξιν 
ἁλῶν xal νίτρων ἔτι τε βαρύτητας xal xou- 
φότητας xal παχύτητας xal λεπτότητας xal 
τὰς ἄλλας δυνάµεις ἀπεργάζεσθαι τὴν τοῦ 
δερμοῦ xal χαπνώδους μῖξιν, 3j παρὰ τὸν 
dépa: (Ῥερμότητας yàp καὶ φυγρότητας). xal 
παρὰ τὴν γῆν μὲν γίνεσθαι, OU οἷας ἂν ῥέῃ 
xal ἐν οἷᾳ (vexat. δερμὰ μὲν γὰρ τὴν χατα- 
κεκαυµένην καὶ τὴν ξηρὰν xal τὴν ἀσφαλτώδη 
ποιεῖν ψυγρὰ D, ὡς μὲν ἁπλῶς εἰπεῖν, (τὰ ἑν) 
τοῖς ναµατιαίοις, ὡς δὲ χαθ ἕκαστα, τὰ χατὰ 
βάθους ὡς ἐπίπαν, ὥσπερ xal τὰ ἐν τοῖς µε- 
τάλλοις" πόρρω yàp τοῦ ἡλίου, πλὴν ἐὰν πυ- 
ρώδης ὁ τόπος T. δοκεῖ Ἱὰρ ἀφεστάναι τῶν 
δερμῶν τά τ) ἐν τῷ ἀέρι xal τὰ ἐν τῇ ῇ 
xul τὰ ἐν τοῖς ὑψηλοῖς διά τε τὰ πνεύματα 
xal µάλιστα διὰ την τοῦ ἀέρος ψυχρότητα 
xal (τὰ) ἐν τοῖς συσχίοις καὶ πνευματώδεσι, Φύ- 
χεται γὰρ ὑπ ἀμφοτέρων᾽ διὸ xal χοπέντων 
δένδρων ἔνια Sepp. Ἰίνεσθαι. καὶ τὰ διαπνοὰς 
ἔχοντα φαραγγώδεις xal ὑπάντρους τὸ γὰρ 
πνεῦμα διαυλωνίζον ταύτῃ ψύχει χαθάπερ ἐν 
τοῖς λάκχοις. xal τὰ διὰ πάγους ῥέοντα xal 


ἐνίκμου” φυχρὸν γὰρ 6 λίδος, καὶ μᾶλλον 6 


2 xal ante τοὺς apographa: κατὰ A || 5 δι’ 
οὗ F: δι΄ 6v C: correxi ex v. 15: δύ ἣν Heeren || 
14 in parenthesi audias ἀπεργάζεσθαι τὸν 
dépa, nisi quid intercidit || 16 γίνεται Heeren: 
Ἱίνεσθαι A || 18 τὰ ἐν addidi cf. 26. 28. 31 || 
19 τοῖς ναματιαίοις F: τοὺς ναµατιαίους C || τὰ 
κατὰ scripsi: τε κατὰ F: χατὰ C: τοὺς χατὰ 
Heeren || 22 δοχκεῖ scripsi: δε F: 85 C | 
29 τά *' Heeren: τοῦτ A || 26 τὰ addidi || 
30 διαυλωνίζον cf. Arist. meteor. II 8 p. 366 
a2 || 31 πάγους neutrum non praestem, 
cum πάγεσι Arist. probl. XII 6 (907 39) ad 
alteram significationem g/aciei attineat || 33 
εἰδὼς ΑΔ: ἡδύς apogr. ex εἶδος quod est corr. 


— — 


ADDENDA 


τοιοῦτος ἡδύς, ὥσπερ yÀuxo πᾶν ὕδωρ, οὕτω 
xal φυχρόν. οἰχεῖα γὰρ ἄμφω τῆς «φύσεως 
(ἡ φυχρότης xa) ἡ θερµότης, xal ἡ τῶν 
χυλῶν ποιότης γένοιτ᾽ ἂν ἀφ᾿ ἑτέρων. συµ- 
βαίνει 5" οὖν xal ἐκ τοῦ λόγου τούτου μὴ εἶναι 
τοῦ ὕδατος καθ) ἑαυτὸ διαφοράν, ἀλλὰ ταῖς 
ἄλλων δυνάµεσι διαφέρειν, εἴπερ τὰ μὲν τὴν 
γην τὰ δὲ τὸ «op τὰ δὲ τὸν ἀέρα ποιεῖν συµ- 
βέβηκεν. 

451,290 sufficiat τὸ εἰς ἑαυτό cf. Arist. 
Meteor. IV 4 (382311, Doxogr. p. 526 n4) 
ubi ὑπεῖχον εἰς αὑτό et εἷς βάθος idem est 

458,6 scribendum τινῶν μερῶν cf. v. τ 

9 ἴδιον delendum videtur 

20 xatà μὲν κτλ. si prioribus iun- 
gis, eadem forma existit quae est p. 457,21. 
nihil igitur mutandum 

401,6 pro ἅπαντα legendum ἁἀπαντᾶν . 
[i. e. συμβαίνειν] 

471,11 sana sunt fortasse omnia deleto 
την ante γῆν. intellege: esse animam uni- 
versi, quod complecti dicunt et aethera et aera 
qui terram et mare circumdat [cf. p. 547 91] 
et quae hinc aluntur sidera. singulas autem 
animas et viventium et mortuorum in. aére 
versantium lli (universali) coniunctas esse. 

481,95 historia est etiam apud Plin. 
VIII 34. XXXIII 116 

489, 8 scribendum ἔςω δὲ γενόµενον 

D083, 12 fort. τῷ γὰρ πλείώ χ. πλ. scil. 
αἰσθάνεσθαι 

511,5 cf. Hippocr. de aére 13 & γὰρ 
τὰ αἰδοῖα ξυντέτρηται [sc. τὰ 9)Àea], οἱ δὲ dv- 
δρες οὐκ εὐθὺ τέτρηνται 

521, 19 cf. de igne τὸ 

542 n4 suppleveris ἐκ τ(ῶν ὄλ)ων 

D65, 9 scrib. αὔξεσθαι 

28 ante xat videtur χάτω excidisse. 
sed cf. p. 580, 17 

509, ὃ μὲν sanum est, itaque comma 
post ἀρετῆς ponendum 

592, 24 praeferendum διοικεῖν 

609,19 xat' ἀρχάς initio recte oppo- 
nitur secundariae ex, elementis generationi 

615, 9 fort. ὃ xal 








in F || ὥσπερ Canter: ὑπὲρ Α || conicio xal 
μᾶλλον, (00) ὁ τοιοῦτος ἡδύς, ὥσπερ TÀox) 
ποιῶν ὕδωρ κτλ. || 35 ἡ φυχρότης xai ad- 
didi || 36 ἑτέρων i. e. φυχρῶν 7j δερμῶν, 
nisi fuit ἑτέρας 


Pale ope 


vili 


3 6105 041 315 7 


STANFORD UNIVERSITY LIBRARIB 
CECIL H. GREEN LIBRARY 
STANFORD, CALIFORNIA 94305-6004. 
(415) 723-1493 






All books may be recalled after 7 days 
DATE DUE 


go 
L8 3:77 


f 








v l| ρω
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Doxographi graeci"

See other formats
